CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: MiSS-U ที่ 11-06-2013 11:53:31

หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} ธันว์ & หลี่ผิง...The End...[14/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 11-06-2013 11:53:31

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/11S_zps6252a7e6.png) (http://s1310.photobucket.com/user/MiSS-U_novel/media/11S_zps6252a7e6.png.html)

รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง
จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง!? 
เมื่อมาเฟียใหญ่อย่าง ‘หวางหลี่ผิง’ ถือสิทธิ์ในการเป็นเจ้าของหนุ่มน้อยหน้าใสยิ้มหวานอย่าง ‘ธันว์  ธนอรรถย์’
ที่อยู่ในฐานะคนรักเต็มตัว    หากน้องธันว์ที่เจ้าตัวหวงนักหวงหนามีหนุ่มอื่นมาสนใจ  นายน้อยหลี่ผิงจะมีวิธีจัดการ
หนุ่มๆเหล่านั้นอย่างไร  เพราะฉายา ‘มาเฟียขี้หึง’ ไม่ได้ได้มาลอยๆ  สามารถติดตามได้ใน ‘รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง’

ทั้งชื่อตัวละครและสถานที่นั้นมาจากจินตนาการผู้แต่งล้วนๆค่ะอยากให้ลองอ่านดูนะคะ

สารบัญ
 • ตอนที่ 1 "เด็กดื้อที่น่ารัก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2405110#msg2405110)
 • ตอนที่ 2 "สะใภ้" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2407459#msg2407459)
 • ตอนที่ 3 "ผู้กุมอำนาจ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2410937#msg2410937)
 • ตอนที่ 4 "สั่นคลอน" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2413227#msg2413227)
 • ตอนที่ 5 "เครซี่" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2416497#msg2416497)
 • ตอนที่ 6 "ยั่ว" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2418900#msg2418900)
 • ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2422434#msg2422434)
 • ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2424941#msg2424941)
 • ตอนที่ 9 "ซาตานน้อยที่รัก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2428354#msg2428354)
 • ตอนที่ 10 "ผู้กล้า" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2431037#msg2431037)
 • ตอนที่ 11 "ของขึ้น" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2434020#msg2434020)
 • ตอนที่ 12 "คนสำคัญ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2436197#msg2436197)
 • ตอนที่ 13 "ม่ายมาว" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2439304#msg2439304)
 • ตอนที่ 14 "คลื่นเสน่หา" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2441905#msg2441905)
 • ตอนที่ 15 "ก็คนมันหึง" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2445045#msg2445045)
 • ตอนที่ 16 "ความสุข" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2447491#msg2447491)
 • ตอนที่ 17 "งอนง้อ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2450621#msg2450621)
 • ตอนที่ 18 "วันพักผ่อน" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2452884#msg2452884)
 • ตอนที่ 19 "เทวดาน้อย" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2456115#msg2456115)
 • ตอนที่ 20 "เคลียร์" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2458495#msg2458495)
 • ตอนที่ 21 "มังกรบ้า" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2461742#msg2461742)
 • ตอนที่ 22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2463756#msg2463756)
 • ตอนที่ 23 "แหล่งพักพิง" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2466866#msg2466866)
 • ตอนที่ 24 "ลงทัณฑ์" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2469272#msg2469272)
 • ตอนที่ 25 "ตลอดไป" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2472720#msg2472720)
 • ตอนที่ 26 "ประกาศรัก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2475118#msg2475118)
 • ตอนที่ 27 "ทั้งตัวและหัวใจ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2478469#msg2478469)
 • ตอนที่ 28 "กลัว" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2480730#msg2480730)
 • ตอนที่ 29 "จิ้งจอกพันปี" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2484536#msg2484536)
 • ตอนที่ 30 "ปลอบประโลม" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2487272#msg2487272)
 • ตอนที่ 31 "ที่รัก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2490925#msg2490925)
 • ตอนที่ 32 "ผลกรรม" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2494069#msg2494069)
 • ตอนที่ 33 "เวลาของเรา" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2497870#msg2497870)
 • ตอนที่ 34 "รักป่ะ...รักสิ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2500956#msg2500956)
 • ตอนที่ 35 "รักและห่วงใย" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2505272#msg2505272)
 • ตอนที่ 36 "มาเฟียน้อย" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2508558#msg2508558)
 • ตอนที่ 37 "รอยยิ้ม" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2513005#msg2513005)
 • ตอนที่ 38 "ตัวการ...แห่งรัก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2516525#msg2516525)
 • ตอนที่ 39 "แต่งงานกันนะ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2523255#msg2523255)
 • ตอนที่ 40 "กล้าขอ  กล้าให้" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2527761#msg2527761)
 • ตอนที่ 41 "สายสัมพันธ์" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2530703#msg2530703)
 • ตอนที่ 42 "คู่รัก" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2534158#msg2534158)
 • ตอนที่ 43 "สู่ขอ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2536443#msg2536443)
 • ตอนพิเศษ 1  "ลงโทษเด็กดื้อ" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2543342#msg2543342)
 • ตอนพิเศษ 2  "งานแต่งแสนหวาน" (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38212.msg2550476#msg2550476)

ขอฝากผลงานที่ผ่านมาไว้ด้วยค่ะ

ชุดเสน่ห์รัก

"เสน่ห์รักปักใจ" (กัส+วิน)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33594.msg2026832)

"เสน่ห์มัดใจนายเพลย์บอย" (มิค+ฟิน)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29669.0)

"เสน่ห์ร้ายพ่ายรัก" (ธี+ภีม)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=31877.0)

ชุดบ่วงรัก

"บ่วงรักพญามังกร" (ธัช+ตี้หลง)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34158.msg2075608#msg2075608)

"บ่วงหงส์" (เฟิงหวง+หลี่จวิน)  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36733.msg2279179#msg2279179)

ใครที่สนใจตามไปอ่านได้เพราะจบแล้วทุกเรื่องค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 11-06-2013 11:57:08

รอเรื่องใหม่นะคะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 11-06-2013 11:58:29

ตอนที่ 1  

หวางหลี่ผิง

“นายน้อยครับ  อาอู๋รายงานว่าคุณธันว์มาถึงแล้วครับ”

“อืม...ถ้าคุณธันว์ขึ้นมาแล้วให้เข้ามาเลย  เอาเครื่องดื่มกับของว่างที่เตรียมไว้เข้ามาด้วย”

“ครับนาย”

หลังจากคำตอบรับของเลขาคนสนิทแล้ว  โทรศัพท์ในมือผมก็ถูกวางลงบนแป้นตามเดิม  พร้อมสายตาผมที่เคลื่อนไปจับจ้องยังบานประตูตรงหน้า  เพื่อเฝ้ารอการมาถึงของคนรัก  และผมก็ไม่ต้องรอนาน  เมื่อมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นไม่กี่ครั้ง  ก่อนบานประตูจะถูกเปิดออกด้วยฝีมือเลขาที่ทำตามคำสั่งเจ้านายอย่างผมอย่างเคร่งครัด  เพื่อให้หนุ่มน้อยร่างบางผิวผ่องบุคคลที่ผมรอคอยได้เยื้องย่างเข้ามา  แต่ท่าเดินที่เหมือนคนใกล้หมดแรง  ทำให้ผมถลาไปรับร่างน้องแทบไม่ทัน

“น้องธันว์เป็นอะไรครับ  ทำไมมีท่าทางเป็นแบบนี้”  ผมลูบหัวลูบหลังน้องด้วยความเป็นห่วง  พาลให้นึกโมโหไอ้ใครก็แล้วแต่ที่ทำให้น้องต้องอยู่ในสภาพเช่นนี้  แต่แล้วอาการลุกลี้ลุกลนที่ผมเป็นก็มีอันปลิวหาย  เมื่อคนในอ้อมกอดค่อยๆเงยหน้าขึ้นก่อนเกยคางมนไว้กับอก  พร้อมส่งยิ้มหวานละมุนไปทั้งปากและแววตามาให้

“ธันว์แค่ฝึกงานจนหมดแรง  ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ  แต่แค่เฮียหลี่ผิงกอดธันว์ไว้แบบนี้ก็เหมือนได้ชาร์ตแบตไปในตัวแล้ว”  คำพูดคำจาที่น่ารักมาพร้อมการอมยิ้มแก้มตุ่ยของน้อง  ทำให้คนที่ได้ฟังแบบผมยิ้มแก้มแตกก่อนรวบตัวคนช่างพูดเข้าหาอก  และออกแรงกอดรัดร่างน้อยให้แน่นขึ้น

“ฮึๆ  ช่างพูดใหญ่แล้วนะครับคนเก่ง  งั้นเฮียจะชาร์ตแบตเพิ่มพลังให้จนกว่าจะเต็มเลยดีมั้ย”

“คิกๆ  ฮ่าๆ  เฮียหลี่ผิง  ไม่เอา  ฮ่าๆ  ธะ  ธันว์จั๊กจี๋  ฮ่าๆ” เสียงหัวเราะและรอยยิ้มกว้างขวางแบบนี้สิ  ถึงจะเหมาะกับคนของผม  เพราะได้เห็นทีไรทำให้ทุกสิ่งรอบตัวสดใสขึ้นมาทันตาทุกที  และผมไม่อาจละสายตาไปจากวงหน้าสว่างใสนี้ได้แม้แต่วินาทีเดียว

หลังจากที่ผมทำให้คนรักกลับมาแย้มยิ้มได้แล้ว  จึงหันมาช่วยถอดเสื้อโค้ทตัวยาวออกจากร่างบางที่กำลังยืนหอบน้อยๆ  หลังจากโดนผมชาร์ตพลังด้วยการจี้เอว  ก่อนส่งเสื้อให้ฝูหรงเลขาส่วนตัวที่ยื่นมือมารับอย่างรู้งาน  พร้อมอาการโค้งให้น้อยๆและปลีกตัวออกจากห้องไป 

เมื่อเราได้อยู่กันสองคนแล้ว  ผมจึงจูงมือน้อยพาน้องเดินมายังชุดโซฟารับแขกที่ถูกจัดของว่างให้พร้อมแล้ว  ทั้งโกโก้เย็นและทาร์ตไข่ของโปรดของน้อง

“น้องธันว์ทานของว่างเพิ่มพลังก่อนนะครับ”  ผมว่าพลางพร้อมส่งหลอดที่ปักในแก้วโกโก้จ่อให้ถึงริมฝีปากสีสด  พร้อมรอยยิ้มเชิญชวนให้คนน่ารักได้ลิ้มลอง 

“อ่า...ชื่นใจจัง  เฮียหลี่ผิงรู้ใจธันว์ที่สุด  ขอบคุณนะครับ”  ท่าทางสดชื่นพร้อมคำขอบคุณที่น้องธันว์เอ่ยออกมาหลังดูดโกโก้แล้วนั้น  ไม่ได้ทำให้ผมสุขใจเท่ากับคำพูดที่ว่าผมรู้ใจน้องที่สุดได้เลย

“ถ้าเรื่องแค่นี้เฮียไม่รู้ว่าคนรักของเฮียชอบอะไร  เฮียคงเป็นคนรักที่แย่ที่สุดแล้วครับ”  ทั้งคำพูดและรอยยิ้มที่ผมจงใจส่งให้คนรักตัวน้อย  ส่งผลให้คนรับยิ้มค้างพร้อมแก้มใสที่ขึ้นสีระเรื่อได้อย่างน่ามอง  ก่อนน้องธันว์จะเสหลบตาและแก้เขินด้วยการตักทาร์ตไข่สีเหลืองนวลเข้าปาก  แต่น้องคงรีบไปนิดทำให้ช้อนที่เปื้อนครีมป้ายแปะไปกับผิวแก้มใส

“ฮึๆ  คนเก่งเปื้อนหมดแล้วครับ....อืม  อร่อย~”  รสชาติครีมทาร์ตหอมอวลติดปลายลิ้น  แต่สู้ไม่ได้กับรสชาติของผิวแก้มเนียนนุ่มที่ลิ้นได้สัมผัส  จนทำให้ผมหลุดเพ้อเบาๆชิดริมหูหอมกรุ่น 

การกระทำของผมส่งผลให้เจ้าของแก้มใสที่โดนผมขโมยชิมรสนั้นครางแผ่วหวิวชื่อผมออกมา  ทั้งๆที่มือน้อยยังคงถือช้อนค้างอยู่  ก่อนใบหน้าตกตะลึงจะแปรเปลี่ยนเป็นมู่ทู่ได้อย่างน่ารัก

“เฮียหลี่ผิง~...เล่นอะไรก็ไม่รู้  ไม่เห็นรึไงว่าธันว์กำลังกินอยู่”  คนน่ารักโวยวายเอาเรื่องออกมาทันทีที่ตั้งสติได้  ก่อนขยับตัวออกห่างจากผมนิด  และเริ่มลงมือตักทาร์ตไข่ของโปรดเข้าปาก  แต่ยังไม่วายเหลือบมองมาทางผมอย่างคาดโทษ  ทั้งๆที่แก้มกลมยังไม่หายแดง  ผมจึงได้แต่นั่งพิงหลังเข้ากับพนักโซฟา  และมองคนรักตัวเล็กได้มีความสุขกับของว่างยามบ่าย 

ผมรอจนน้องธันว์อารมณ์ดีและลดการระวังตัวลง  จึงค่อยๆขยับตัวเข้าหาพร้อมส่งมือไปลูบหัวทุยสวยให้อย่างเบามือ  แรกสัมผัสคนตัวน้อยเงยหน้าขึ้นนิด  ชำเลืองมองตาผมหน่อย  ก่อนยื่นช้อนที่มีทาร์ตไข่มาจ่อให้ถึงปากพร้อมอมยิ้มน้อยๆได้อย่างน่าเอ็นดู  จนผมที่ได้เห็นยังชะงักและไม่นึกอยากกินขนมตรงหน้า  แต่อยากกัดแก้มกินปากคนน่ารักมากกว่า

“ขอบคุณครับ....อร่อย”

“ใช่ม้า  เจ้านี้ทำทาร์ตไข่อร่อยถูกใจธันว์ที่สุด  ธันว์ชอบ  ฮิๆ”  ผมยกมือโยกหัวเจ้าของเสียงหัวเราะสดใสเบาๆ  พร้อมจรดปลายจมูกลงบนกลุ่มผมยุ่งๆ  อย่างอดใจไม่อยู่กับความน่ารักของน้อง

“ชอบก็ทานเยอะๆนะครับ  ถ้าไม่พอเดี๋ยวให้ฝูหรงเอามาให้อีก”  เสียงใสตอบรับขึ้นมาทันที  หลังจากผมเสนอของโปรดเพิ่มให้อีก  ก่อนน้องจะก้มหน้าตักทาร์ตไข่เข้าปากสลับกับดูดโกโก้เย็น  พร้อมใบหน้าที่แตะแต้มไปด้วยรอยยิ้มสดใส 

ผมเองก็มองเพลินกับภาพความสุขเล็กๆของคนรัก  แต่ก่อเกิดความสุขในใจผมได้อย่างท่วมท้น  และรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากที่มีคนที่รักและรักเราอยู่เคียงข้าง

‘คุณๆคงอยากรู้จักผมและคนที่ผมรักแล้วใช่มั้ยว่าเป็นใครมาจากไหน!?  ทำไมถึงกล้ามานั่งจีบกันให้คุณๆได้ตาร้อนเล่น’

เริ่มจากผมก่อนแล้วกันครับ  ผม ‘หวางหลี่ผิง’ นายน้อยแห่งตระกูลหวาง  ผู้มีตำแหน่งว่าที่นายใหญ่รุ่นถัดไปของแก๊งหวางหย่งกัง  แก๊งมาเฟียที่มีอำนาจและผู้คนใต้ปกครองไม่เป็นสองรองแก๊งไหนๆในเกาะฮ่องกง  ซึ่งนายใหญ่คนปัจจุบันของแก๊งนั้นคือปาปาของผมเองนามว่าหวางหลี่จวิน  ท่านนั้นเป็นผู้คุมบังเหียนหวางหย่งกังปกครองลูกน้องนับพันมีอำนาจล้นเมือง  สามารถชี้เป็นชี้ตายใครก็ได้  แต่มีเพียงคนๆเดียวที่พญามังกรแห่งตระกูลหวางยอมสยบให้  นั่นก็คือพญาหงส์อย่าง  ‘หยางเฟิงหวง’  ผู้เป็นคู่ชีวิตและมีศักดิ์เป็นมามาคนสวยของผม 

คุณๆต้องแปลกใจ  หากผมบอกว่ามามาของผมนั้นเป็นผู้ชาย  และอาจคิดกันไปไกลว่าครอบครัวของผมนั้นแปลกประหลาดนัก  แต่สถานภาพทางเพศของมามาไม่ได้มีผลต่อความรักความอบอุ่นที่ผมได้รับสักนิด  เพราะมามาเฟิงหวงนั้นให้ความรักและดูแลผมกับน้องสาวฝาแฝดนามว่า  ‘หวางเหมยอิง’  ได้อย่างดีไม่มีข้อบกพร่อง  ซึ่งทำให้ผมและเหมยอิงเติบโตขึ้นมาด้วยความรักของคนเป็นพ่อและแม่ได้ดีไม่แพ้ครอบครัวอื่นๆ 

จนกระทั่งปัจจุบันผมกลายเป็นชายหนุ่มที่สมบูรณ์แบบ  และมั่นใจว่าคุณสมบัติของผมนั้น  ไม่แพ้ผู้ชายหน้าไหนอย่างแน่นอน  การที่ผมกลายมาเป็นผมอย่างทุกวันนี้ได้  ไม่ใช่เพียงการเลี้ยงดูและความรักของคนในครอบครัวเท่านั้น  แต่มีอีกบุคคลหนึ่งที่มีส่วนกระตุ้นและผลักดัน  ให้ผมกลายมาเป็นผู้ชายที่เพียบพร้อมเพื่อเค้า!?  ซึ่งก็คือหนุ่มน้อยหน้าใสที่นั่งอยู่เคียงข้างผมขณะนี้นั่นไงครับ

‘ธันว์  ธนอรรถย์’  หรือที่ผมติดปากเรียกเจ้าตัวมาตลอดว่า ‘น้องธันว์’  หนุ่มน้อยหน้าตี๋ขาวใสไปทั้งตัว  ผู้ที่เป็นที่รักของนายน้อยคนโตแห่งหวางหย่งกังเยี่ยงผม  น้องธันว์นั้นเป็นหนุ่มน้อยหน้าใสอายุยี่สิบสองห่างกับผมแค่ปีเดียว  และกำลังเรียนในคณะวิศวะที่มหาวิทยาลัยในฮ่องกงเป็นปีสุดท้าย  อยู่ในช่วงฝึกงานนอกสถานที่  ซึ่งน่าจะเป็นสาเหตุของอาการหมดแรงของน้องนั่นเอง 

เราสองคนนั้นมีสายสัมพันธ์แห่งเครือญาติกันอยู่แล้ว  ด้วยน้องธันว์มีศักดิ์เป็นหลานชายของคนรักของอาหยางตี้หลง  นายใหญ่แก๊งหยางหลงเหยียนที่เป็นพี่ชายฝาแฝดของมามาเฟิงหวง  ทำให้ผมกับน้องนั้นรู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก  เรียกได้ว่าต่างฝ่ายต่างรู้จักบุคคลในครอบครัวของกันและกันเป็นอย่างดี  เพราะทั้งธนอรรถย์  หวางหย่งกัง  และหยางหลงเหยียนนั้น  เหมือนมีสายใยถักทอกันไว้อย่างเหนียวแน่นเป็นดั่งครอบครัวเดียวกัน 

ส่วนความรักของเรานั้นคงเริ่มมาจาก ‘รัก’ ที่ให้กับคนในครอบครัว  บวกเข้ากับความประทับใจที่ผมมีให้กับน้องธันว์ในความกล้าหาญและเข้มแข็ง  ขณะที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นกับผมในช่วงวัยเยาว์  ก่อให้เกิดความผูกพันทางใจกับน้องนับจากนั้น  ประกอบกับตัวตนที่สดใสร่าเริงอันเป็นเสน่ห์ของน้องที่ทำให้ผมชื่นชม  จนกลายมาเป็นความรักที่แตกต่างจากรักที่ให้แก่คนในครอบครัว 

เมื่อผมรู้ใจตัวเองดีแล้วว่ารักที่แตกต่างนั้น  มีให้แก่น้องธันว์แต่เพียงผู้เดียว  ผมในวัยสิบขวบถึงกลับกล้าเอ่ยปากให้แก่บรรดาผู้ใหญ่ของทั้งสามตระกูลได้รับรู้  ทำเอาทุกคนได้แต่อึ้งเพราะตกตะลึงในความจริงที่ออกจากปากผม  แต่ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนตำหนิให้เด็กชายหลี่ผิงในขณะนั้นได้เสียใจ  กลับกันอากงหยางไป๋หลงผู้ที่เป็นปาปาของมามาเฟิงหวงนั้น  ท่านได้ให้ข้อคิดที่น่าสนใจกับผม  ด้วยการให้เวลาผมได้กลับมาคิดทบทวนความรู้สึก  และเตรียมความพร้อมของตัวเอง  เพื่อให้ผมเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบเพียงพอให้น้องธันว์สนใจ  และพร้อมที่จะรับผิดชอบชีวิตหลานชายผู้เป็นที่รักของผู้ใหญ่ทุกคนรอบตัวเรา 

จนกระทั่งผมมั่นใจในความรู้สึกของผมและน้องธันว์ดีแล้ว  ว่ารักที่เรามีให้กันนั้นมีความหมายเดียวกัน  ผมจึงขอน้องเป็นแฟนพร้อมประกาศให้ทุกคนรอบตัวเราได้รับรู้  ซึ่งก็ไม่มีผู้ใหญ่คนไหนคัดค้าน  ด้วยทุกท่านคงเฝ้าสังเกตพฤติกรรมของผมที่มีต่อน้องธันว์มาตลอดตั้งแต่ผมเอ่ยปากวันนั้นแล้ว  ว่าผมเหมาะสมและสามารถดูแลน้องธันว์ได้  แม้ช่วงนั้นเราจะอยู่กันคนละประเทศ  แถมน้องธันว์เองก็อายุเพียงสิบห้าซึ่งยังเด็กอยู่ก็ตาม

นึกถึงวันที่ผมขอน้องเป็นแฟนก็ให้มีความสุขจนหุบยิ้มไม่ลง  เพราะน้องธันว์ตกลงเป็นแฟนกับผมเพราะเผลอหลุดปากแท้ๆครับ  แต่ด้วยต้องรับผิดชอบต่อคำพูดน้องจึงไม่อาจคืนคำ  ถามว่าผมรู้สึกผิดมั้ยที่ได้น้องมาเป็นแฟนเพราะเหตุนี้  บอกเลยว่าผมไม่รู้สึกผิดสักนิดครับ  เพราะผมรู้ว่าในใจน้องนั้นก็มีผมอยู่เหมือนกัน  ไม่เช่นนั้นลิงน้อยจอมซนของใครๆก็คงได้ดื้อดึงไม่ยอมมาเป็นแฟนผมง่ายๆหรอก  แม้เจ้าตัวจะหลุดปากออกมาแบบนั้นก็ตาม  แต่ที่น้องธันว์ยอมอยู่เคียงข้างผมและยอมเป็นคนของผมอย่างสมบูรณ์จนถึงเดี๋ยวนี้  เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้แล้วว่า  ‘น้องธันว์รักเฮียหลี่ผิง’  คนนี้ไม่ต่างจากผมที่รักน้องสุดใจเช่นกัน

“เฮียหลี่ผิงยิ้มอะไรอยู่คนเดียว  ฮ้าววว....ธันว์ง่วงจัง”  เสียงงัวเงียของคนตาปรือทำให้ผมหลุดความคิดออกมาจากเหตุการณ์เมื่อครั้งอดีต  และต้องอมยิ้มให้กับหนุ่มน้อยที่กำลังโตที่หนังท้องตึงหนังตาก็ปรือปรอย  ก่อนผมจะเปิดวงแขนรับร่างน้อยที่โอนเอนเข้าหาอก

“นอนเลยครับคนเก่ง  เดี๋ยวถึงเวลากลับ  เฮียจะปลุกเอง....ฟอดดด”  ถ้อยคำกระซิบปลอบประโลมของผมเหมือนดั่งบทเพลงขับกล่อม  ส่งเจ้าชายน้อยให้เข้าสู่นิทรา  เพราะน้องธันว์หลับตาพริ้มทันทีที่เอนกายซวนซบกับอกผม  ก่อนน้องจะขยับตัวนิดซุนหัวกับอกผมหน่อย  และถอนใจเบาๆออกมาพร้อมมุมปากที่ยกยิ้ม  ทำให้ผมได้รู้ว่าคนน่ารักได้มุมสบายที่ถูกใจแล้ว  ผมจึงกดจมูกเข้ากลุ่มผมดำเพื่อสูดกลิ่นหอมอ่อนๆจากเรือนผมน้องฟอดใหญ่  และปล่อยให้น้องได้นอนอย่างสมใจ 

ลมหายใจอุ่นๆที่ปะทะแผ่นอก  พร้อมแผ่นหลังใต้ฝ่ามือที่ขยับเป็นจังหวะสม่ำเสมอ  ทำให้ผมรู้ว่าน้องธันว์หลับสนิทแล้ว  จึงค่อยๆขยับตัวออกจากร่างน้อง  แต่ก็ยังไม่วายทำคนน่ารักร้องอืออาขมวดคิ้วอย่างขัดใจ 

“ชู่ๆๆ  นอนต่อนะครับ  ไม่มีอะไร”  เมื่อร่างน้อยใต้ฝ่ามือที่ผมลูบหลังปลอบประโลมนอนนิ่งไม่ไหวติง  ผมจึงเลี่ยงไปทางโต๊ะทำงานต่อสายถึงฝูหรง  ให้เข้ามาเปิดห้องนอนเล็กที่ติดห้องทำงานของผม  เพื่อจัดที่ทางให้คนน่ารักได้นอนพัก

“เรียบร้อยแล้วครับนายน้อย” 

“อืม”  ผมรับคำเลขาคนสนิทแล้ว  จึงช้อนร่างบางของน้องธันว์ขึ้นจากโซฟา 

แม้ผมจะพยายามอุ้มน้องอย่างเบามือแค่ไหน  แต่ก็ทำเอาน้องสะดุ้งตัวน้อยๆอยู่ดี  ก่อนน้องธันว์จะกระพือขนตาและเปิดเปลือกตาขึ้นมองผมด้วยแววตาง่วงงุน  ผมจึงรีบยิ้มใส่ตาเด็กขี้เซา  ก่อนก้มลงกระซิบชิดริมฝีปากสีสด

“เฮียจะพาธันว์ไปนอนบนเตียง  หลับต่อเถอะคนเก่ง....ฮึๆ”  ผมกลั้วหัวเราะคลอเบาๆกับท่าทางของลิงน้อยขี้อ้อน  ที่พอจบคำพูดผมแล้ว  น้องธันว์ก็คล้องแขนเข้ากับต้นคอผม  และซุกหน้าเข้าหาซอกคอ  พร้อมตอบรับอือออเบาๆ  เพิ่มความน่ารักน่าเอ็นดูมากขึ้นนักในสายตาผม  จนอยากจะฟัดแก้มเด็กขี้เซาจะเดี๋ยวนี้ 

แต่สิ่งที่ผมทำคือวางร่างน้องบนเตียงนุ่ม  พร้อมปลดวงแขนรอบคอ  จัดท่าทางให้น้องธันว์ได้หลับสบายและดึงผ้าห่มจรดลำคอ  ก่อนออกจากห้องที่เหลือเพียงแสงสีส้มนวลตา  ที่ถูกปรับให้ลำแสงนั้นอ่อนกำลังลงจนเกือบสุด  ผมหันมามองร่างบางอีกครั้งด้วยรอยยิ้มและตัดใจออกจากห้อง  แต่แง้มบานประตูไว้น้อยๆเผื่อน้องตื่นมาแล้วต้องการอะไร  ผมจะได้จัดการให้อย่างรวดเร็ว

“คุณธันว์ช่างน่าอิจฉานะครับ......เอ่อ  ถ้านายน้อยไม่มีอะไรเรียกใช้แล้ว  ผมขอตัวก่อน”

“เดี๋ยว!  นายติดต่อหม่าฟูให้ฉันด้วย  มันกล้าดียังไงมาใช้งานคนรักของฉันให้อยู่ในสภาพนั้นได้”  ผมหมุนตัวกลับมายังโต๊ะทำงานทันทีที่สั่งงานเลขาเสร็จ  และกรุ่นในอกเมื่อนึกถึงภาพน้องธันว์เมื่อเกือบชั่วโมงก่อน  จนไม่ได้สนใจฝูหรงว่าออกจากห้องไปตั้งแต่เมื่อไหร่  จนกระทั่งโทรศัพท์ภายในดังขึ้น  จึงได้รู้ว่าเลขาของผมทำงานตามที่สั่งได้อย่างรู้ใจ

เมื่อผมรู้ว่าปลายสายคือหม่าฟูผู้ที่เป็นหัวหน้าพี่เลี้ยงของน้องธันว์ระหว่างฝึกงานนั้น  ผมจึงเริ่มกระบวนการสอบสวนถึงสาเหตุที่แฟนตัวน้อยมีสภาพหมดแรงทันที  ด้วยใจที่คิดไปไกลแล้วว่าน้องต้องโดนใช้งานหนักแน่  แต่ความจริงที่ได้รู้จากหัวหน้าวิศวกรที่คุมหน้างานก่อสร้างอย่างหม่าฟูคือ  คนรักตัวน้อยของผมน่ะดื้อดึงที่จะลงเรียนรู้หน้างานด้วยตัวเองตั้งแต่เช้า  ทั้งๆที่พี่เลี้ยงและหม่าฟูเองคัดค้านแล้ว  จนถึงช่วงก่อนน้องจะกลับมาหาผม  ทั้งคู่ถึงขั้นเข้าไปขอร้องให้น้องธันว์ได้กลับมาพักผ่อน  แรกๆน้องก็ยังดื้อไม่ยอมทำตาม  จนหม่าฟูอ้างมาถึงผมว่า  ถ้าผมรู้เรื่องที่น้องต้องทำงานหนักแบบนั้น  ทั้งพี่เลี้ยงและหม่าฟูต้องโดนผมลงโทษหนักอย่างแน่นอน  น้องธันว์ถึงยอมรามือและกลับมาหาผมที่นี่ได้

“นายน้อยครับ  ผมขอโทษที่ไม่สามารถดูแลคุณธันว์ได้ตามที่นายสั่งมา  ผม...”

“เอาเถอะ  ไม่ใช่ความผิดของนายทั้งหมดหรอก  เพราะคนของฉันเองก็ดื้อดึงเกินไป  แต่ยังไงซะก็ช่วยดูแลคุณธันว์จนกว่าจะฝึกงานจบด้วยละกัน  อะไรที่หนักเกิน  เลี่ยงได้ก็เลี่ยง”  ผมลอบถอนใจเบาๆหลังได้ยินหม่าฟูรับคำอย่างแข็งขัน  เพราะหนักใจกับความดื้อดึงของน้องธันว์ที่เพิ่งได้รับรู้ 

นี่ยังดีนะครับที่ผมโน้มน้าวให้น้องมาฝึกงานกับบริษัทรับเหมาก่อสร้างของหวางหย่งกังได้  ไม่เช่นนั้นผมยังไม่รู้เลยว่าถ้าน้องไปไกลหูไกลตา  น้องจะดื้อดึงฝืนทำงานหนัก  จนทำให้ผมเป็นห่วงน้องไปมากกว่านี้แค่ไหน  ถ้าผมรู้แต่แรกว่าวิศวะสาขานี้ต้องฝึกงานหนัก  ผมคงไม่ให้น้องเรียนหรอก  แต่เมื่อในความเป็นจริงห้ามไม่ได้  ผมก็คงทำได้เพียงคอยกำชับทางพี่เลี้ยงและหม่าฟูเป็นหูเป็นตาให้เท่านั้น  และคงต้องให้เพื่อนสนิทของน้องที่มาฝึกงานด้วยกัน  ได้ช่วยดูแลและคอยรั้งน้องธันว์ให้ผมล่ะครับ  ซึ่งคงต้องทำลับหลังเจ้าตัวเค้าล่ะ  ขืนน้องรู้ได้โกรธผมตาย  เพราะน้องเคยคุยกับผมแล้วว่าถ้าน้องยอมฝึกงานกับหวางหย่งกัง  ผมต้องห้ามก้าวก่ายระหว่างช่วงที่น้องฝึกงาน

เฮ้อออ  จะมีใครเห็นใจนายน้อยหลี่ผิงอย่างผมบ้างมั้ย  ที่มีแฟนกับเค้าทั้งคนก็ดื้อดึงไม่ยอมเชื่อฟังกันแบบนี้  แต่ผมก็ไม่รู้เป็นอะไร  ใจอ่อนมืออ่อนไปซะทุกที  ยามเจ้าเด็กดื้อมาคลอเคลียออดอ้อนยิ้มหวานใส่  เพื่อให้ผมยอมตามใจเจ้าตัว  ผมคงติดบ่วงเสน่ห์ความน่ารักของเด็กดื้อคนนี้เข้าแล้วทั้งตัวและหัวใจ

...............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ดีใจมากมายที่ได้มาเปิดเรื่องใหม่  หลังจากห่างหายจากการอัพนิยาย
ร่วมสองเดือน  ฝากหลี่ผิงและน้องธันว์ด้วยนะคะ  :mew1:

เรื่องนี้บอกได้เลยแต่งเพราะอยากแต่ง  ไม่มีพล็อตอะไรใดๆทั้งสิ้น
ด้วยอยากเขียนอะไรเบาๆสบายๆไม่ต้องคิดปมให้ซับซ้อน
กะสาดน้ำตาลเข้าใส่คนอ่านเรื่องนี้เต็มที่เลยล่ะ  โฮะๆ

ดังนั้นท่านใดที่หาความตื่นเต้นหรือปมชีวิตของตัวละครล่ะก็
ต้องบอกว่าท่านคงผิดหวังกับเรื่องนี้แล้วล่ะค่ะ  555

ข้อตกลงในการอ่านเรื่องนี้คืออย่าคาดหวัง  เพราะเราเน้นหวานๆหื่นๆไร้ซึ่งแก่นสาร
ขอแค่สร้างรอยยิ้มน้อยๆและรอยอุ่นในหัวใจของคนอ่านก็พอเนอะ

เจอกันอีกทีวันสีฟ้าค่ะ  ขอบคุณทุกการติดตามนะคะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 11-06-2013 12:06:25

ขอหวานบางเบาแบบนี้ค่ะ ชอบบบบบบบบบบบบบ

ปล.ได้รับทุกเล่มทุกเรื่องแล้วนะคะ กรี๊ดกับคู่นี้พอดีเชียว ยังคิดว่า มันสั้นไปไหม
ดีใจจังเจอฉบับเต็มๆ
ปล.(อีกครั้ง) เพื่อความยุติธรรมรุ่นนี้มีหลายคน เพราะงั้น หาคู่มาให้ครบนะเออ
จริงๆแล้วขอเชียร์ลูกแม่นม(ของธัชชี่)ให้เป็นพระเอกสักเรื่องนะคะ :mew2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 11-06-2013 12:09:13

อยากจิ้มมานานล่ะไม่เคยได้จิ้มกับเขาสักที
ฮ่าฮ่า :z13: :z13:

รอมานานนึกว่าจะไม่มาเปิดเรื่องใหม่ซะแล้ว
ของชอบเลยของหวานเนี่ยมาเถอะเลี่ยนๆๆ
รอมานานแสนนาน :mew1:
+1  อ๊ากกกกกมีคนตัดหน้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 11-06-2013 12:23:53

เรื่องใหม่ ๆ ๆ เย้ ๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 11-06-2013 12:57:36

   :mc4:  เย้เย้  เปิดเรื่องใหม่แล้ว   :L2:  แสดงความดีใจให้ตัวเองค่าาา   เพราะพี่มาศเปิดเรื่องใหม่แล้ว(จะได้อ่านนิยาย  อิอิ)

    ว้าววววววว  คู่เล็กมีเรื่องกันต่อเหรอเนี้ย   o13    น้องจองชุดนึงเลยเรื่องนี้  ดูท่าจะหวานดี
   
      :katai1:  แต่เค้ากล้วเป็นเบาหวานอ่ะ  ดูท่าจะหวานมากกกกกกกก

         +1  ค่า        :กอด1: กันนะ  คิดถึง  ไม่ได้   :กอด1:  กันนานแล้ว  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: RainyMooD ที่ 11-06-2013 13:25:56

อั้ยย่ะ 23ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก  :katai5:
อย่าลืมพาบรรดาปาป๊า มาม๊า มาแว๊บๆให้หายคิดถึงบ้างน้าาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 11-06-2013 13:41:27

อะแฮ่มๆ แอบตกใจตอนเห็นชื่อกระทู้ แบบว่าอ่านชื่อกระทู้ซ้ำสองรอบ แล้วเหลือบไปมองชื่อคนเขียน โป๊ะเช๊ะ แม่นแล่ว! ไม่นึกว่าคนเขียนจะกลับมาอัพช่วงนี้ ฮ่าๆๆ  ดีใจนะ คิดถึงความหวาน(เลี่ยน)ของตระกูลมาเฟียพวก คิดถึงคนเขียนเหมือนกัน
 :จุ๊บๆ:

เด็กตัวน้อยๆโตเป็นหนุ่มกันหมดแล้ว อย่างนี้รุ่นก่อนก็แก่แล้วดิ กราบสวัสดีล่วงหน้าค่ะเหล่าคุณลุงขา 555 ยังไงรุ่นก่อนก็ต้องมีโผล่มาบ้างใช่ไหมล่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 11-06-2013 14:03:25

อั๊ยๆๆๆ เข้ามากรี๊ดกร๊าดน้องธันว์กะหลี่ผิงก่อน
กดบวกและเป็ดแบบไม่ต้องคิด อิอิ

.....ขอเวลาอ่านแป๊บบบบ.....

อ่า...ช่างน่ารักทั้งคู่
มาเฟียหวานๆ คนข้างๆ ก็ดื้อตาใส
ใครๆ ก็ต้องใจอ่อนล่ะนะ ^^

รอดูความแสบน้อยๆ ของคนดื้อและคนปราบด้วยความหวาน อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 11-06-2013 15:45:29

เปิดเรื่องมาก็หวานเว่อร์
เจ้ามังกรน้อยหลี่ผิงโตซะแล้ว อิอิ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 11-06-2013 16:18:16

 :mc4: :mc4: :mc4:

มาแล้วๆๆๆๆๆๆ

ขอบอกว่ายังอ่านเล่มเล็กไม่จบเลยอะ

แต่ก็จะติดตามอ่านนะคะ

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 11-06-2013 16:57:36

มาแล้วๆเรื่องที่รอคอย  อิอิ

ท่าทางเรื่องนี้จะทำให้เราเป็นเบาหวานแน่ๆ  เพราะท่าทาง Miss-U จะจัดหนักความหวานมาถล่นกันชัวส์ๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ampmiya^^ ที่ 11-06-2013 17:08:00

กรี๊ดเฮียหลี่ดีใจจังที่พี่มาศมาเปิดเรื่องใหม่ :impress2:
เค้าจองไว้เลยชุดนึง ชอบแบบโนดราม่าค่ะ  :laugh:
ตอนหน้าขอหื่นๆนะค่ะ :-[
ปล.กอดๆคิดถึงพี่มาศ ขอเรื่องลูกของตี้หลงด้วยนะค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 11-06-2013 17:09:38

ว้าววว!!! สงสัยช่วงนี้ต้องกินกาแฟดำไม่เติมน้ำตาลเพราะท่าคู่นี้จะหวานจนเบาหวานพุ่งปรี๊ดได้ อิอิ

หวานรุ่นลูก รุ่นหลานมาแล้ววว ท่าทาง 3 ตระกูลนี้จะตัดกันไม่ขาดไปอีกหลายรุ่น

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: pulovely ที่ 11-06-2013 18:05:45

เข้ามาอ่านแล้วค่ะ ตามคำเชิญชวน
น่าจะหวานน้ำตาลเรียกพี่ไปทั้งเรื่องจริงๆ แอร๊ยย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 11-06-2013 18:08:50

เปิดตัวตอนแรกความหวานก็กระจายแล้ว :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 11-06-2013 18:29:28

มารุ่นลูกๆ แล้ว

ตามมาอ่านต่อค่า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: N_N ที่ 11-06-2013 18:35:09

 :a5: ตอนแรกนึกว่าตาฝาด อ่านอีกทีโอ้ววใช่เลยย

เฮียจะหื่นเท่ารุ่นพ่อไหมนะ ฮ่าๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 11-06-2013 18:45:14

มาหวานเบาๆ :hao7: :hao7: :hao7:

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: สาวกวาย ที่ 11-06-2013 19:00:25

 o18ต่อๆ น่ารักมว๊ๅกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: biw43 ที่ 11-06-2013 19:21:21

น่ารักมากเลยค่ะ ชอบอ่านแนวนี้  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nutsumi ที่ 11-06-2013 19:29:21

แปะๆไว้ก่อนค่ะ บอกเลยแค่เห็นชื่อคนเขียนก็กดเข้ามาเลยค่ะ
ชอบนิยายของคุณ miss you ที่สุดอ่ะ  :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 11-06-2013 19:31:52

เด็กๆโตเป็นหนุ่มกันหมดแล้ว
มาตอนแรกก็หวานกันเลย น้องธันว์น่ารักมาก

ตามกันทุกเรื่องเลยนะคะพี่ :mew1:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 11-06-2013 19:35:48

เปิดเรื่องใหม่แล้วดีใจอ่ะ :mew1:

 :call:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: heangsure ที่ 11-06-2013 19:38:09

อุแหมๆๆๆ เปิดตัวคู่รุ่นลูกรุ่นหลาน // ยินดีปรีดาเหลือล้นเชียว ที่คุณ Miss-U บอกว่าไม่มีมาม่า

อ่านในตอนพิเศษเล่มแถมคู่นี้ แบบว่า น่ารักมากๆ แล้วก็มีตอนต่อจากนั้นแล้ว ดีใจมากๆค่ะ

จะรอติดตามผลงานนะคะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 11-06-2013 19:42:41

 :mc4: :mc4: :mc4: :mew1: มาตามความคิดถึง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 11-06-2013 19:57:42

วาว ตอนต่อจากเล่มเล็กมาแล้ว ^^
สาดมาได้เลยนะคะความหวานทั้งหลาย
รับได้ทุกรูปแบบค่ะ อิอิ  :katai5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ryokame ที่ 11-06-2013 20:36:19

คิดถึงจังเลย จัดมาเลย
ชอบจริงๆเลย ที่บอกว่าหวานๆหื่นๆอ่ะ ฮ่าๆๆๆ รอนะคร้าบบบบ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 11-06-2013 21:10:33

รีบพุ่งเข้ามาอ่านอย่างรวดเร็ว อิอิ
ชอบหวานๆ ไม่กลัวจะเลี่ยนด้วย อร๊าย >.<

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: janji ที่ 11-06-2013 21:33:34

สนุกอ่ะ
 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 11-06-2013 22:05:00

หวานกันตั้งแต่ต้นเรื่องอย่างนี้
กว่าจะจบมีหวังคนอ่านเป็นเบาหวานแน่เลย
แต่ก็ยอมนะ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 11-06-2013 22:08:56

 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:น่ารักอะใสๆชอบมากกกกกกกกกก :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 11-06-2013 22:34:33

โตเป็นหนุ่มกันหมดแล้ว บ้านน้องธันดื้อกันทั้งตระกูล
ตั้งแต่ ธัช ธี มาแล้ว
น้องธันอ้อนน่ารักมาก เฮียหลี่ผิงนี่ทั้งรักทั้งหลง
รอความหวานตอนต่อไปค๊า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 12-06-2013 08:27:37

กลับมาติดตามอ่านต่อแล้วค่า ขอโทษน้าที่หายไปนาน
เมือกี้เพิ่งอ่านบ่วงหงส์จบไปเอง ยังไงก็ขอติดตามเรื่องนี้ต่อนะคะ
สู้ๆค่า  o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: THE KOP ที่ 12-06-2013 09:47:34

อร๊ายยยยย~ คิดถึงคนแต่งมาก มาเปิดเรื่องใหม่แล้วววววว :katai2-1: :katai2-1: แค่เปิดเรื่องมาก็ดูท่าหวางหลี่ผิงคงจะหวงน้องธันว์น่าดูเลยนะคะ ก็เด็กดื้อน่ารักขนาดนี้นี่เนาะ รอดูต่อไปค่ะ..ว่าถ้ามีคนมายุ่งกับน้องธันว์มาเฟียขี้หึงเค้าจะจัดการยังไงน้อออออออ~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 12-06-2013 09:51:17

เย้เย้ ในที่สุดก็เปิดเรื่องใหม่แล้วววว
คู่น้องธันว์กับหลี่ผิงจะน่ารักขนาดเหมือนรุ่นพ่อๆกันมั้ยเนี่ย
รออ่านอยู่นะค้าาาาาา ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 12-06-2013 10:25:14

กรี๊ด~ก่อนอื่นขอกรี๊ดดังๆเลย หลี่ผิงที่เคยชอบธัชชี่ในตอนนั้นกลายเป็นหนุ่มและมีคนรักเป็นของตัวเองซึ่งก็คือน้องธันว์ อร๊าย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 12-06-2013 10:56:56

เห็นชื่อเรื่องก็ไม่เท่าไร แต่พอเห็นชื่อตัวละครนี่สิ ใช่เลย
ยังไม่ได้อ่านคู่รักรุ่นเล็กเลยอ่ะ พี่มาศพาสองหนุ่มมาให้ยลโฉมซะแล้ว
ดีกรีความหวานน่าจะไม่ธรรมดา ไม่งั้นน้อยหน้ารุ่นพ่อแย่เลย
หรือว่ามันจะถ่ายทอดมาทางพันธุกรรรมกันนะ :hao3:
อ่านตอนแรกก็รู้แล้วว่าไม่ได้รักอย่างเดียว หลงน้องเลยล่ะ
แล้วอย่างนี้หลี่ผิงจะต้องสู้รบกับอีกกี่หนุ่มกันล่ะเนี่ย
รอติดตามความหวานของรุ่นนี้ว่าจะหวานขนาดไหน :mew1:
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ  :กอด1: ที่ไม่ทิ้งกันไปนาน
+1และเป็ดต้อนรับเรื่องใหม่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 12-06-2013 13:16:19

น้องธันว์น่ารักม๊าววววกกกก
อยากขโมยจากหลี่ผิงไปนอนกอดซัก 2 วัน
    บวกและเป็ดขอบคุณที่พารักใสๆ มาให้
ชื่นชมตรงที่บอกอยากเขียนนี่ล่ะ
MiSS-U น่ารักมาก :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 13-06-2013 09:14:35

อ้างจาก: วัวพันปี ที่ 11-06-2013 12:06:25  

ปล.(อีกครั้ง) เพื่อความยุติธรรมรุ่นนี้มีหลายคน เพราะงั้น หาคู่มาให้ครบนะเออ
จริงๆแล้วขอเชียร์ลูกแม่นม(ของธัชชี่)ให้เป็นพระเอกสักเรื่องนะคะ :mew2:

เห็นด้วยกับ คุณวัวพันปี  หรือจะเป็นหยางเทียนหลง แฝดพี่   เราขอเสนอเพื่อนพอลของหลี่ผิงเป็นพระเอก     

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก 23 ปีผ่านไป  เพิ่งอ่านว่าหลี่ผิงเพิ่งจีบน้องติดก่อนเป็นนักศึกษา  ตอนนี้น้องธันว์เรียนปีสุดท้ายแล้ว
รออ่านความหวานของคู่นี้ต่อ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 13-06-2013 10:24:26

 :hao7:
โอ๊ะ เรื่องใหม่ กดบวกกดเป็ดรัวๆๆ
รอรับน้ำตาลจากเรื่องนี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่1"เด็กดื้อที่น่ารัก" (11/6/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 13-06-2013 13:32:29

เปิดมาก็เจอความหวานของหลี่ผิงเลย
แต่เราอยากอ่านตอนเจอกันครั้งแรกอ่ะ
แนวหวานนี่แนวเราชอบมากกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-06-2013 09:27:54

ตอนที่ 2

ธันว์

“ปาปามามาคะ  เฮียหลี่ผิงกับธันว์มาแล้วค่ะ...เหมยอิงว่าจะขึ้นไปตามแล้วนะเนี่ย”
   
“ที่ช้าก็เพราะ ‘พี่สะใภ้’ เหมยอิงนี่แหละ  ขี้เซา  เฮียปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตื่น”

“คิกๆ  พี่สะใภ้เหมยอิงขี้เซา”

“เฮียหลี่ผิง!!”

“หลี่ผิงครับ  ไม่แกล้งน้องธันว์สิ  น้องธันว์ครับมานั่งทานข้าวเช้าดีกว่า  มาครับ”

“ฮึๆ  หลี่ผิงระวังเถอะเรา  แกล้งน้องมากๆเข้า  ระวังจะโดนไล่ไปนอนนอกห้องเข้าสักวัน”

“โธ่  ปาปาครับ  น้องธันว์ไม่ใจร้ายกับผมขนาดนั้นหรอก...ใช่มั้ยครับน้องธันว์”

“หึ!”  ผมสะบัดหน้าหนีคนช่างแกล้งที่เปลี่ยนท่าที  หันมาขอความเห็นกันด้วยท่าทางออดอ้อนทันที  ทั้งๆที่เขาเพิ่งแกล้งแซวผมให้ได้อายแต่เช้าต่อหน้าคนในครอบครัว  แม้มันจะเป็นความจริงก็เถอะว่าผมนั้นเป็น ‘สะใภ้’ ของคนบ้านนี้...‘บ้านหวางหย่งกัง’

แม้จะฟังดูแปลกๆไปหน่อยที่ผู้ชายอย่างผมมีฐานะเป็นสะใภ้  และคุณจะแปลกใจกว่านี้ถ้ารู้ว่าคุณแม่คนรักของผมก็เป็นผู้ชายเช่นกัน  แต่ถ้าคุณได้รู้เรื่องตำนานรักของนายใหญ่และนายหญิงตระกูลหวาง  ผมว่าคุณๆคงเลิกแปลกใจล่ะครับ  แต่คงเข้าใจและซาบซึ้งไปกับความรักของท่านทั้งสองมากกว่า 

ส่วนผม ‘นายธันว์  ธนอรรถย์’ มีตำแหน่งสะใภ้ตระกูลหวางอย่างไม่เป็นทางการ  แต่เป็นที่รับรู้ของสองตระกูลทั้งธนอรรถย์และหวางหย่งกังล่ะครับ  ว่าผมกับลูกชายคนโตบ้านนี้เราคบหากันในฐานะคนรัก  และระยะเวลาการคบหากันของเราก็ผ่านมาเกือบสี่ปีแล้ว  คงตั้งแต่ผมเริ่มเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัยนี่แหละครับ  ซึ่งผมเองนั้นได้รับความรักและความเอ็นดูจากทั้งปาปาหลี่จวินกับมามาเฟิงหวง  ไม่ต่างจากเฮียหลี่ผิงและเจ๊เหมยอิงที่เป็นลูกสักนิด  เผลอๆจะมากกว่าลูกชายคนโตขี้แกล้งอย่างเฮียหลี่ผิงด้วยซ้ำ
 
อย่างเช่นขณะนี้ที่มามาเฟิงหวงปลอบใจเด็กที่โดนแกล้งแบบผม  ด้วยการเสิร์ฟข้าวต้มปลาดอลลี่ของโปรดมาให้ถึงที่  พร้อมมืออุ่นที่คอยลูบหัวและยิ้มหวานๆเป็นการเอาใจ  ไม่มีสนใจลูกชายหน้าหล่ออย่างเฮียหลี่ผิงสักนิด  จนผมถึงกับเคลิ้มจ้องมามาคนสวยตาไม่กระพริบ  ลืมกลัวปาปาหลี่จวินเขม่นใส่เลยเชียวล่ะ  แต่ปาปาหลี่จวินมาดเท่คงไม่มีโอกาสเห็นพฤติกรรมนี้ของผมหรอกครับ  เพราะท่านมัวแต่ช่วยผมด้วยการแกล้งข่มขู่ลูกชายตัวเองแทนผมอยู่  และดูท่าคำขู่ที่ว่าก็น่าสนไม่น้อยครับ  ผมว่าลองให้เฮียหลี่ผิงนอนนอกห้องคนเดียวสักคืนก็คงจะดี  เผื่อว่าจะเข็ดและเลิกแซวผมให้ได้อายสักที

“คนเก่ง  เราน่ะโตแล้วนะ  ทำไมยังทานเลอะเป็นเด็กๆอยู่อีก  หืม” 

‘ไม่ต้องมาหงมาหือใส่เลยนะ  คนอะไรเมื่อกี้ยังแกล้งกันแท้ๆ  แต่ตอนนี้ดันมาเอาใจทำหวานโชว์ซะได้’  สิ่งที่ผมคิดกับสิ่งที่แสดงออกช่างแตกต่างกันนัก  แทนที่ผมจะต่อว่าเฮียหลี่ผิงออกไปอย่างใจ  ผมกลับทำเพียงแค่เหลือบมองคนข้างตัวที่ส่งยิ้มเอาใจมาให้  พร้อมใช้กระดาษซับมุมปากที่เลอะของผม  ทั้งๆที่ผิวแก้มกำลังเห่อร้อน  ด้วยอายที่ทำตัวเป็นเด็กกินเลอะเทอะ  และเขินในพฤติกรรมช่างเอาใจใส่เว่อร์ๆของคนรัก  ก่อนผมจะเสก้มหน้าตักข้าวต้มเข้าปากแทนการสบตาอ่อนเชื่อมคู่นี้  แต่หูเจ้ากรรมยังแอบได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากบุคคลที่เหลือรอบตัว

‘หรือที่ผ่านมาผมจะคิดไปเองกันนะว่าปาปา  มามา  และเจ๊เหมยอิงเข้าข้างผม  ถ้าอยู่ข้างเดียวกับผมจริง  ทำไมทุกคนถึงหัวเราะถูกใจทั้งๆที่ลูกชายคนเล็กอย่างผมกำลังเขินอายกันล่ะ’
 
“ธันว์ทานเยอะๆนะจ๊ะ  วันนี้มามาเข้าครัวทำข้าวต้มให้ธันว์เองเลยรู้มั้ย”  เสียงหวานๆของเจ๊เหมยอิงดังขึ้น  ทำให้ผมต้องก้มมองข้าวต้มถ้วยพิเศษตรงหน้าอย่างพินิจ  ด้วยเพิ่งรู้ถึงความรักของมามาคนสวยที่ส่งตรงให้ผมในรูปของอาหารโปรด  ก่อนเงยหน้าไปทางมามาที่กำลังยิ้มหวานรอผมอยู่ก่อนแล้ว

“ครับ  ธันว์จะทานเยอะๆให้สมกับที่มามาเฟิงหวงทำให้ธันว์ทาน  ขอบคุณครับมามา”  ระหว่างที่ผมเอ่ยขอบคุณพร้อมส่งยิ้มให้มามานั้น  คนข้างตัวที่โดนผมแกล้งไม่สนใจก็ทั้งสะกิดทั้งเรียกให้ผมหันกลับไปมอง  แต่เรื่องอะไรครับที่ผมจะทำตามความต้องการของเฮียหลี่ผิง  ผมจึงแกล้งชวนเจ๊เหมยอิงกับมามาคุย  แต่ระหว่างนั้นผมก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีนิ้วเย็นๆจิ้มมาที่แก้มตัวเอง

“น้องธันว์งอนเฮียเหรอครับ  อ่ะ  นี่  นี่และก็นี่  เฮียยกให้ธันว์หมดเลย  น้องธันว์เลิกงอนเฮียนะครับ”  เมื่อผมเบือนหน้าจากชามข้าวต้มที่เต็มไปด้วยชิ้นปลาดอลลี่ที่เฮียหลี่ผิง ‘ยก’ ให้  จึงพบเข้ากับใบหน้าหล่อประดับด้วยรอยยิ้มกว้างพร้อมแววตางอนง้อ  ทำเอาผมทำหน้าไม่ถูกเลย  เพราะไม่รู้จะแกล้งหน้าบึ้งทำงอนต่อดี  หรือจะหลุดขำออกมาให้สมกับพฤติกรรมของนายน้อยตระกูลหวางที่ทำตัวเยี่ยงเด็กชายไม่สมตัว
 
แต่ผมคงไม่ต้องตัดสินใจแล้วล่ะว่าต้องทำอะไร  เพราะคนร่วมโต๊ะที่เหลือพากันขำคนของผมออกมาอย่างพร้อมเพรียง  ผมจึงทำเพียงเก๊กหน้านิ่งเข้าไว้ทั้งๆที่ปวดแก้มไปหมด

“คิกๆ  เฮียหลี่ผิงง้อธันว์เป็นเด็กเลย”

“ฮึๆ  หลี่ผิงน้าหลี่ผิง  ง้อน้องซะไม่เหลือมาดนายน้อยตระกูลหวางเลยนะครับ”
 
“ฮ่าๆ  เป็นไงไอ้ลูกชาย  แค่โดนน้องเมินแค่นี้  ถึงกลับทนไม่ได้รีบง้อด้วยปลาดอลลี่เชียว”

“โธ่  ปาปา  มามา  เหมยอิง  เลิกล้อผมเถอะ  แค่น้องธันว์งอนผมก็แย่พอแล้ว  นี่ผมก็อุตส่าห์ง้อหมดตัวแล้วนะ  ไม่รู้เด็กข้างๆจะเลิกงอนเฮียหลี่ผิงรึยัง  ว่าไงครับน้องธันว์  เราดีกันเนอะ”  ผมมองนิ้วก้อยที่ถูกยื่นมาตรงหน้าสลับกับมองใบหน้าคมคายที่มีแววตามุ่งมั่นอย่างอึ้งๆ  สุดท้ายก็ทนไม่ไหวปล่อยขำหลุดเก๊กออกมาสุดตัว  ก็ใครใช้ให้เฮียหลี่ผิงติงต๊องขนาดนี้กันล่ะ

“คิกๆ....ฮึๆ....ฮ่าๆๆๆ”  ตอนนี้ไม่รู้เสียงหัวเราะของใครเป็นของใครล่ะครับ  เพราะมันดังลั่นห้องอาหารไปแล้ว  แต่คนที่เป็นตัวต้นเหตุกลับนั่งอมยิ้มมองผมตาพราวเท่านั้น

“ฮึๆ  น้องธันว์ขำขนาดนี้  แสดงว่ายกโทษให้เฮียแล้ว  ตกลงเราดีกันแล้วเนอะ”  นิ้วก้อยผมถูกจับเกี่ยวกับนิ้วเรียวยาวโดยที่เจ้าของอย่างผมไม่ได้ตั้งตัว  ด้วยมัวแต่หัวเราะกับท่าทางตลกๆของเฮียหลี่ผิง  แต่เมื่อมาถึงขั้นนี้แล้วผมจึงได้แต่พยักหน้าน้อยๆแทนการตอบรับ  ซึ่งการกระทำนี้กลับทำให้ผมโดนเฮียหลี่ผิงดึงเข้าไปกอดและพรมจูบที่หัวอยู่หลายที

“อื้อออ  เฮียหลี่ผิงพอแล้ว  ธันว์เพิ่งยกโทษให้แท้ๆนะ  นี่อะไรกลับก่อคดีซ้ำ  ไม่สำนึกเลยใช่มั้ย”

“โอ๊ะ!  ไม่แล้วครับไม่ทำแล้ว  เราดีกันแล้วเนอะ  มาครับน้องธันว์ทานต่อเถอะ  จะได้รีบไปฝึกงานไงครับ”  ท่าทางกุลีกุจอหยิบช้อนใส่มือผมของเฮียหลี่ผิง  หลังจากรีบผละกอดละจูบจากตัวผมนั้น  มันน่าหมั่นไส้มากเหอะ
 
‘คนอะไรชอบนักล่ะที่ทำให้ผมได้อายต่อหน้าคนในครอบครัว’  แต่ถ้อยคำเชิญชวนในประโยคที่ได้ยินกลับทำให้ผมคล้อยตามไม่เอาเรื่องคนช่างแกล้ง  และทำเป็นไม่เห็นสายตาล้อเลียนอีกสามคู่เบื้องหน้า  ด้วยเพิ่งนึกได้ว่าตัวเองกำลังเป็นนักศึกษาฝึกงานที่ต้องเข้างานก่อนแปดโมงเช้า  ผมจึงหันมาสนใจจัดการกับของโปรดอย่างตั้งใจ  บวกกับรสชาติข้าวต้มที่แสนอร่อยลิ้น  มันจึงหมดถ้วยไปในพริบตา 

หลังจากนั้นผมก็หันมาเร่งคนข้างตัวแทน  ด้วยเฮียหลี่ผิงที่มัวแต่จ้องผมตาเยิ้มไม่ยอมแม้แต่ตักข้าวเข้าปาก  สุดท้ายผมก็แทบลากเฮียหลี่ผิงออกจากบ้าน  เมื่อเหลือเวลาไม่ถึงยี่สิบนาทีก็จะได้เวลาเข้างาน

“เฮียอ่ะช้า  ดูสิเลยเวลาแล้ว  เฮียหลี่ผิงอ่ะ  หึ้ย!...วันนี้ธันว์กับเพื่อนนัดคุยงานกับมิสเตอร์เฉินด้วย  มิสเตอร์เฉินต้องว่าธันว์แน่ๆที่ไปสาย  เผลอๆโดนฟ้องอาจารย์อีก  คะแนนฝึกงานธันว์จะเหลือเท่าไหร่ล่ะทีนี้  เพราะเฮีย...อื้อออ”

ผมที่กำลังใจร้อนและบ่นง้องแง้งใส่ตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมผิดเวลาที่นัดกับพี่เลี้ยงไว้  สลับกับการมองนาฬิกาและถนนเบื้องหน้า  ผมก็ต้องเหวอเมื่อโดนคนที่ผมเพิ่งต่อว่าโน้มหน้าเข้าหาและปิดปากประกบจูบ  ถ้อยคำที่กำลังพ่นออกมาถูกดูดกลืน  พร้อมลมหายใจที่ขาดห้วงแบบไม่ทันตั้งตัว  ก่อนลิ้นร้อนจะตวัดกวาดไปทั่วโพรงปาก  เพื่อตะล่อมให้ผมได้คล้อยตามด้วยการเกี่ยวปลายลิ้นตอบโต้  และจบลงด้วยการที่ริมฝีปากผมถูกดูดอย่างแรง  จนเกิดเสียงดังพาให้หน้าร้อนผ่าว  แต่ผมก็หมดแรงเกินกว่าจะต่อว่าคนเจ้าเล่ห์ที่สรรหาวิธีมาปิดปากกัน

“คนเก่ง  เฮียรับประกันเลยว่าไม่มีใครหน้าไหน  มันกล้ามาต่อว่าคุณธันว์หลานรักคนโปรดของนายใหญ่หลี่จวินหรอกครับ  อย่าโมโหและอารมณ์เสียเลยน้า  เดี๋ยวความสุขมันจะบินหายไปจากน้องธันว์ของเฮียตั้งแต่เช้า”  น้ำเสียงนุ่มๆที่ถูกส่งมาปลอบประโลม  บวกกับกิริยาอ่อนโยนอย่างการไล้นิ้วไปตามริมฝีปากผม  พร้อมรอยยิ้มบางเบาของเฮียหลี่ผิงนั้น  ทำให้ผมลดอาการร้อนรนลงและจ้องวงหน้าคมไม่ละสายตา
 
เหมือนผมจะโดนมนต์สะกดจากมังกรรูปหล่อเข้าแล้ว  แต่ก่อนที่ผมจะโดนพญามังกรจับกินปากอีกครั้ง  ด้วยขณะนี้เฮียหลี่ผิงยื่นหน้าเข้าหา  จนปากเราเกือบจะชิดกันอยู่แล้ว  ผมจึงรีบเบี่ยงหน้าหลบปากสีสดทันที  ทำให้แก้มผมโดนริมฝีปากนุ่มไปเต็มๆ

“เอ่อ...ธันว์ระ  รู้  ว่าไม่มีใครกล้าต่อว่า  และเพราะแบบนี้ธันว์ถึงอยากอยู่ในกฎระเบียบในฐานะนักศึกษาฝึกงานให้มากที่สุด  ธันว์ไม่อยากให้ปาปาหลี่จวินโดนใครนินทา  ว่าให้ท้ายธันว์ถืออภิสิทธิ์มากกว่าคนอื่น  แม้แต่ตัวเฮียหลี่ผิงก็ด้วย  ธันว์ถึงไม่อยากฝึกงานที่นี่แต่แรก”

“ฮึๆ  คิดมากไปได้นะเรา  แต่เอาเถอะ  ต่อไปเฮียจะพยายามสนับสนุนให้เด็กน้อยของเฮียอยู่ในกฎระเบียบของบริษัทให้มากที่สุดแล้วกัน  แต่น้องธันว์ต้องสัญญานะว่าจะไม่ทำอะไรที่เกินกำลังของตัวเอง  เพราะถ้ามีกรณีนี้ขึ้น  แล้วธันว์เป็นอะไรขึ้นมา  เฮียก็คงรับปากไม่ได้ว่าจะไม่จัดการต้นเหตุที่ทำให้คนเก่งของเฮียต้องมีสภาพแบบนั้น  น้องธันว์เข้าใจเฮียใช่มั้ยครับ”  ใบหน้าหล่อประดับยิ้มละมุนที่มองเผินๆเหมือนว่าคนพูดกำลังอารมณ์ดี  แต่พอได้จ้องตาที่มีแววตาจริงจังไม่ล้อเล่น  กลับทำให้คนที่ได้เห็นในระยะประชิดอย่างผมอดจะหนาวนิดๆกลัวหน่อยๆขึ้นมาไม่ได้

“อ่า  เฮียหลี่ผิงอย่าทำหน้าแบบนั้นดิ  ธันว์ใจไม่ดีแล้วนะ  เอ้า...ยิ้มหน่อยๆ  อย่างนี้สิถึงจะหล่อสมกับตำแหน่งนายน้อยตระกูลหวาง”  ผมยื่นมือดึงแก้มคนหน้าหล่อตาดุให้ฉีกยิ้ม  และพยายามส่งยิ้มหวานๆให้ได้อารมณ์ดีแถมอวยอีกนิด  สุดท้ายเฮียหลี่ผิงก็อมยิ้มตาวาวให้ผมจนได้  ทำเอาโล่งอกเพราะนึกว่าวันนี้ลูกลิงอย่างผม  จะโดนมังกรหนุ่มจับฉีกเนื้อกินอยู่ในรถซะแล้ว

ตลอดทางบนรถนั้น  ลูกลิงอย่างผมก็ต้องคอยเจื้อยแจ้ว  ตอบคำถามหยุมหยิมเรื่องการฝึกงานให้เจ้าพ่อใหญ่เค้าได้คลายสงสัย  เพราะขืนเล่นตัวทำงอนเหตุเพราะโดนดุไปเมื่อครู่  มีหวังผมคงโดนคำสั่งสายฟ้าฟาดให้อยู่แต่ในสำนักงาน  หมดสิทธิ์ออกหน้างานอย่างที่ผ่านมาแน่ๆเหอะ  และเรื่องที่โดนถามซ้ำๆก็คือเรื่องที่ว่าผมมีใครมาจีบรึเปล่า  ผมล่ะเซ็งและอยากตะโกนตอบกลับดังๆนักว่า  ‘ใครจะกล้า!?’  เพราะคนเค้ารู้ทั้งบริษัทแล้วครับว่าผมน่ะ ‘เด็ก’ ใคร
 
ไม่เพียงแต่ไม่มีคนเข้าหา  แต่เค้ากลัวมาทำให้ผมขัดใจ  ทำให้ไม่มีใครเข้ามาพูดคุยพูดกับผมนัก  ด้วยเจอหน้าผมก็แทบจะก้มหัวให้จรดพื้นแล้วเดินตัวลีบจากไปทั้งนั้น  ทุกวันนี้ที่ผมคุยด้วยก็มีแต่เพื่อนสนิทแค่สองคนที่ตามผมมาเรียนจากเมืองไทยเท่านั้น  และตอนนี้มันสองคนก็ยืนหน้าสลอนยิ้มกว้างปากแทบฉีกรอผมอยู่นอกรถแล้ว

“น้องนลิน  นนท์  เฮียฝากน้องธันว์ด้วยนะครับ”  ผมลอบถอนใจเบาๆขณะก้าวออกจากรถ  เพื่อไม่ให้เจ้าของประโยคฝากฝังที่ดังขึ้นข้างหลังได้ยิน
 
รู้นะครับว่าเฮียหลี่ผิงน่ะเป็นห่วง  แต่มันก็มากไปเหอะ  ผมแค่มาฝึกงานไม่ใช่ออกรบสักหน่อย  แต่ผมก็ต้องชะงักกับสายตารู้ทันสองคู่ที่จ้องผมอยู่  ก่อนหนึ่งในนั้นมันจะขานรับเสียงใสตอบออกไปจนผมหมั่นไส้

“ได้ค่ะ  เรื่องดูแลธันว์  เฮียหลี่ผิงไม่ต้องห่วง  นลินเคยดูแลธันว์มายังไงก็จะ ‘ดู’ ให้อย่างนั้น  จะไม่ให้คลาดสายตาเชียวค่ะ  ฮึๆ”  ผมล่ะอยากหาอะไรยัดปากแม่สปายสาวคนนี้นัก  ไม่มีซะล่ะที่จะเข้าข้างเพื่อนสนิทอย่างผม
 
‘โน่น!  ต้องคนโน้นที่ไอ้ ‘นันท์นลิน’ สาวหน้าหวานแต่ห้าวขาดใจมันเข้าข้างน่ะ  ชิ!!’

“เฮียไม่ต้องห่วงหรอกครับ  ผมจะช่วยดูให้อีกคน”  ผมหันขวับมามองไอ้ ‘ชนนน’ ชายไทยแท้ผิวเข้มกล้ามใหญ่อย่างแปลกใจ  เพราะแต่ไหนแต่ไรไอ้นนมันไม่เคยออกนอกหน้ารับปากเฮียหลี่ผิงตรงๆแบบนี้มาก่อน  ไม่เหมือนไอ้นลินที่ออกตัวแรงว่าถูกใจเฮียหลี่ผิงมาแต่แรกแล้ว  และแอบเป็นสปายให้กันหลังลับผมด้วย  แต่ผมก็ต้องละความสนใจจากไอ้นนเมื่อมีเสียงเรียกดังขึ้นจากในรถ

“น้องธันว์ครับ  รับปากอะไรเฮียไว้ทำให้ได้นะรู้มั้ย  เลิกงานแล้วให้อาอู๋พาไปหาเฮียเลยนะครับ  อย่าเถลไถล”  ผมยืนหน้าบูดพองแก้มอยู่ข้างรถจนกระทั่งท้ายรถห่างไปจากสายตา
 
“เลิกทำหน้าบูดได้แล้วน่า  ไม่น่ารักเลยนะมึง  ระวังเถอะเฮียหลี่ผิงของกู  เออๆ  ของมึงจะเบื่อเอา”
 
“ไอ้นลิน!”  จะไม่ให้ผมตวาดแม่บัวงามนามเพราะคนนี้ได้ไงครับ  ฟังมันพูดดิแช่งผมชัดๆ  แถมไอ้คำว่า ‘ของกู’ ที่มันว่าอีกล่ะ  มันชักจะยังไงแล้วนะครับไอ้นี่  หรือมันคิดอะไรกับเฮียหลี่ผิงของผมขึ้นมาจริงๆวะ

“พอๆ  มึงสองคนอย่ามัวทะเลาะกัน  รีบไปเถอะสายแล้ว  ป่านนี้มิสเตอร์เฉินบ่นถึงแล้วมั้ง  กัดกันอยู่ได้!”

“ไอ้นน!!  พวกกูไม่ใช่หมานะ”

“ก็แล้วใครว่ามึงเป็นหมาวะ  พูดเองเออเองทั้งนั้น  เฮ้ยยย  ไอ้นลินถีบกูทำไม  เจ็บนะโว้ย  เดี๋ยวพ่อ...”

“เดี๋ยวอะไร  มึงจะทำไมกู  ไม่รู้ซะแล้วว่ากูเด็กใคร  เดี๋ยวกูให้เฮียหลี่ผิงสั่งมิสเตอร์เฉินตัดคะแนนมึงเลย  ข้อหาทำร้ายจิตใจกู”

“ก็เอาซี้ๆๆ  ฟ้องเลย  ก็ให้มันรู้กันไปว่าเฮียหลี่ผิงจะเข้าข้างใคร  กูหรือมึง”

“พอๆ  ไปได้แล้ว  มานี่เลย”  หลังจากที่ผมยืนฟังพวกมันต่างเบ่งใส่กันมานาน  ว่าใครนั้นเป็นคนโปรดของเจ้าพ่อใหญ่ที่เพิ่งจากไป  ก็พาลให้ปวดหัวตุบๆ  จึงต้องรีบลากไอ้เพื่อนสนิททั้งสองไว้ด้วยมือคนละข้าง  ก่อนพาเดินเข้าสำนักงาน  ด้วยเห็นแล้วว่ามิสเตอร์เฉินชะเง้อคอมองมาทางนี้แล้ว

ผมนึกโมโหเจ้าพ่อใหญ่อำนาจเยอะนักเชียว  ที่เป็นต้นเหตุให้ไอ้สองตัวมันเอามาเป็นประเด็นแก่งแย่งกัน  เพื่ออวดว่าตัวนั้นเป็นคนโปรด  นี่ยังดีที่มันสองตัวเป็นเพื่อนและเรารู้จักกันมาตั้งแต่ปอสี่  ไม่เช่นนั้นผมคงคิดไปไกลแล้วล่ะว่าพวกมันคิดจะตีท้ายครัวผม  และขืนเป็นอย่างที่ผมคิดขึ้นมาจริงๆ  เพื่อนก็เพื่อนเถอะ  ผมซัดไม่เลี้ยงแน่  เพราะผมไม่มีวันยกมังกรรูปหล่อขี้หวงให้ใครอย่างแน่นอน!?

...................................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

สะใภ้ใหญ่ตระกูลหวางมีแต่คนแกล้งเนอะ  อาจเป็นเพราะน้องธันว์น่ารักน่าแกล้ง
ทุกคนเลยอดใจไม่ไหวขอแกล้งคนน่ารักหน่อย  อิๆ
ตอนนี้ใครที่คิดถึงหลี่จวิน  เฟิงหวงและเหมยอิงก็สมใจล่ะน้า  มาครบเลย
และมีสองตัวละครใหม่เข้ามาเพิ่มสีสัน  บางท่านคงรู้จักมาบ้างแล้ว  และสองคนนี้
จะยังมาอีกหลายตอน  ซึ่งหนึ่งในนั้นเค้าจะมีเรื่องเป็นของตัวเองด้วยค่ะ  คงเดาไม่ยาก
ว่าคือใคร  หากยังเดาไม่ถูกในตอนหน้าจะได้รู้ค่ะ

มีบางท่านเริ่มหาคู่จิ้นให้หนุ่มๆในเรื่องไว้หลายคู่เลย  ขอให้ลองอ่านไปก่อนนะคะ
เพราะยังมีอีกหลายตัวละครมาให้จิ้นกัน  แต่ในใจเรานั้นจับคู่ไว้แล้วค่ะ  555
เดี๋ยวจะค่อยๆเฉลยให้ได้รู้กันจ้า

เรื่องนี้ของดตอบเม้นท์น้า  เพราะงานเข้ามากมาย  กลัวว่าจะตอบเม้นท์ไม่จบเรื่อง
แต่รับรองว่าอ่านทุกเม้นท์และถ้าเม้นท์ไหนน่าสนใจจะนำมาตอบกันค่า

+1และเป็ดแทนคำขอบคุณจากใจ 
ขอบคุณแทนหลี่ผิงและน้องธันว์สำหรับกำลังใจล้นหลามด้วยนะคะ

ปล.ตอนหน้าใครคิดถึงธัชชี่กับตี้หลงอย่าพลาดเชียว  เพราะครอบครัวหยาง
เค้าจะมาเยี่ยมเรื่องนี้ค่ะ  แถมทั้งคู่ยังพาลูกๆมาด้วยน้า  คู่นี้มีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!? 
เจอกันวันสีชมพูจ้า^^

 :กอด1:   :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: ΩPRESTOΩ ที่ 14-06-2013 09:32:18

มาเสพความหวานยามเช้า ^^

บวกและเป็ด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 14-06-2013 09:53:53

ก็น้องธันน่ารัก ใครๆก็อยากแกล้ง
เฮียเขาห่วงเขาหวงน้องธันมาก สปายเยอะจริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 14-06-2013 10:43:35

หวานกันตั้งแต่ต้นเรื่องเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 14-06-2013 10:46:38

มา + เป็ด

ครอบครัวอบอุ่น น้องธันแอบร้ายเบาๆๆ 

รอตอนต่อไปนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 14-06-2013 10:49:51

หวานมากมายเลย
น่ารักๆ ชอบบบบบบบบบ
รอตอนหน้าๆ คิดถึงธัชชี่กับตี้หลง
คู่นี้มานี่แย่งซีนคู่น้องธันว์แน่ๆ 555555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 14-06-2013 12:44:40

ก็น้องน่ารักจนอยากแกล้งด้วยคนเลย
หลี่ผิงไม่ตามไปคุมฝึกงาน
แต่ท่าทางจะกั้นอาณาเขตหวงก้างเรียบร้อย
บวกและเป็ดขอบคุณความหวาน :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 14-06-2013 12:47:34

หึหึ น้องธันว์น่ารักมากกก หลอกล่อได้ด้วยของกิน 55 เด็กน้อยจริงๆ
รอเฮียธัชมาเยี่ยมหลานคร่าาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 14-06-2013 13:51:24

น่ารักกันทั้งครอบครัว ^^
เพื่อนๆ มาใหม่นี่ก็น่ารัก ><
แต่ที่แน่ๆ...พ่อมังกรกะลูกลิงพามดขึ้นรถล่ะ หุหุ

วันปกติ...พิเศษขึ้นได้ เมื่อมีคนพิเศษ ^^V

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 14-06-2013 14:00:18

เฮียหลี่ นี่นิสัยขี้แกล้ง และก็ต้องคอยง้อน้องธันว์ตลอด 


ตอนหน้าได้เจอคู่แฝดของธัชชี่-ตี้หลงแล้ว 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 14-06-2013 15:04:23

 :-[  อะไรจะน่ารักขนาดนั้น    แบบว่าแน่ใจนะจ๊ะว่ากินข้าวต้มปลานะ  ไม่ใช่กินขนมนะหวานเกิ้นนนนนนนน

    น้องธันว์จ๋า  มีแบบเฮียแกอีกซักคนไหมอ่ะ   แบบว่าพี่อยากได้อ่ะ   :ling1:  อยากได้   :ling1:  อยากได้

    รอติดตามค่ะ   เป็นกำลังใจให้เธอ(พี่มาศ)  เป็นกำลังใจให้เธอ(พี่มาศ)  เขียนนิยายต่อไปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป

      :กอด1:  หน่อยนะ  จิตใจจะได้มีแรงและแทนความขอบคุณ   :mew1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 14-06-2013 15:45:01

อิอิ น้องธันว์น่าแกล้ง
แหมๆๆ มีแอบหวงเฮียหลี่ผิงซะด้วย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 14-06-2013 16:06:09

ที่แท้น้องธันว์ก็หวงเฮียหลี่ผิงเหมือนกัน น่ารักมาก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 14-06-2013 16:32:39

น้องธันว์ยังคงความน่าเเกล้งเสมอใช่ไหมจ๊ะหลี่ผิง :hao3:
หลี่ผิงนี้ก็ง้อซะหมดภาพว่าที่เจ้าพ่อใหญ่เลยเนอะ :katai3: :hao4:

ปล. คิดถึงตี้หลงกะเฮียธัชจังเลยยยย :katai2-1: :katai2-1:
       อยากได้น้ำตาลจากคู่นี้อีกกกกก :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: pulovely ที่ 14-06-2013 16:48:10

น่ารักม่วกน้องธันว์เอ๊ย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 14-06-2013 17:03:17

 :serius2:กรี๊ดดดด เสียใจไม่ได้เข้ามาเปิดประเดิมมมม T-T
ติดใจคู่นี้ตั้งแต่อ่านในหนังสือแล้ว ชอบมากๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: ampmiya^^ ที่ 14-06-2013 17:33:39

จิ้มๆไว้ก่อนเดี๋ยวกลับมาอ่าน :mew3:  :mew3:  :mew3:  :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 14-06-2013 20:07:56

ก้อธันว์น่ารักจนอยากแกล้ง :laugh:
+1และเป็ด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 14-06-2013 20:30:16

น้องธันว์น่ารักน่าแกล้ง  :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 14-06-2013 20:45:19

เห็นทีจะไม่ใช่น้องธันว์ของเฮียหลี่ฝ่ายเดียวแล้วล่ะ
มันต้องเฮียหลี่ของน้องธันว์ด้วยเหมือนกัน :-[
ถ้าเฮียรู้ว่าน้องก็หวงตัวเองไม่แพ้กันคงตัวลอยไปไกล
เพราะแค่นี้ก็ไม่รู้จะรักจะหลงน้องธันว์ยังไงแล้ว
ก็น้องน่ารักและแสนดีจนผู้ใหญ่เองก็รักและหลงไม่แพ้กัน
แต่เฮียอย่าแกล้งน้องมากล่ะ น้องยิ่งพวกเยอะอยู่ด้วย
เดี๋ยวได้นอนหน้าห้องจริงๆแล้วจะหนาว :laugh:
ได้เห็นความรักแสนหวานของหนุ่มๆแล้วมันกระชุ่มกระชวยจริงๆ :z2:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 14-06-2013 20:47:41

ตอนหน้าธัชชี่กับตี้หลงจะมาแล้ว  :impress2:

พอพูดถึงธัชชี่มันทำให้นึกถึงเรื่องนู้นเนอะ
สมัยก่อนใครกันน้าาา ที่คอยเรียกหาแต่ธัชชี่ ธัชชี่ของเค้า   :m12:
ตบตี(?)จะแย่งมาจากตี้หลงให้ได้
:katai3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 14-06-2013 20:49:01

หวานแบบไม่เกรงใจใครเลยให้ตาย! ^^
แต่ชอบนลินกับชานนจริงจังตั้งแต่เล่มเล็กแล้วค่ะ
เป็นกันชนที่ดีเยี่ยม

รออ่านธัชชี่นะคะ ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 14-06-2013 21:32:08

ติดตามค่ะ น่าร๊ากกกกก รสหวานนี่ของโปรดเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 15-06-2013 00:22:29

นึกถึงธันว์ตอนเด็กๆ นึกว่าโตมาจะแสบกว่านี้นะเนี่ย แต่ใสก่วาที่คิดแฮะ

สนุกมากค่า^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 15-06-2013 00:59:42

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ขนาดรักกันมาสี่ปียังหวานขนาดนี้เลยอะ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: mro ที่ 15-06-2013 01:21:59

ยังอ่านไม่จบเพิ่งอ่านแค่ตอนแรกก็อดใจไม่ไหวอยากเม้นบอกคุณนักเขียน ว่าแต่งได้น่ารักอ่าาาาา
เบาๆสบายๆกรุบกริบดี คลายเครียด ฮ่าๆ น่ารักทั้งคู่เลยยย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 15-06-2013 01:32:52

น่ารักอะ

น่ารักกกกกกกกกกก

 :katai1:

 :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที2 "สะใภ้" (14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 15-06-2013 05:36:05

เพิ่งจะเห็น เพิ่งได้เข้ามาอ่าน ทุกคนยังน่ารักเหมือนเดิม รอตอนต่อไปค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 15-06-2013 11:02:51

ว้าว!!!  หวานกันมากกกก  อิอิ

น้องธันหวงเฮียน่าดู  คิกคิก

เอ๊ะ  ว่าแต่ใครคือลูกๆของตี๋หลงกับธัชชี่ล่ะนี่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 15-06-2013 11:06:26

น้องธันว์น่ารักอ่ะจิ มีแต่คนแกล้งเลย  :hao7:
คู่ต่อไปจะเป็นคู่ไหนน้อ
แต่ว่าจะรอเฮียธัชกับตี้หลง มีลูกแล้วหรือนี่  :z2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: อยากกินไข่พะโล้ โปะ ที่ 15-06-2013 14:01:17

ตามมาอ่านเรื่องเน้ หลังจาก ห่างหาย คิดถึงคนเขียนอ้ะ  ตอนนี้กำลังตาม
"บ่วงรักพญามังกร" (ธัช+ตี้หลง) อยู่ อิอิ สนุกมากเลยย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 15-06-2013 14:10:24

เพิ่งเห็นเรื่องใหม่ อ่านๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-06-2013 20:17:10

ขออนุญาตดันหนุ่มๆหน่อยนะคะ

 :mew2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-06-2013 22:53:36

แหม รุมแกล้ง"สะใภ้"ตระกูลหวางกันถ้วนหน้า ก็ธันว์น่ารักน่าแกล้งนี่เนอะ ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 16-06-2013 10:30:17

น้องธันว์น่ารักมาก :impress3:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 16-06-2013 12:36:00

แกล้งเพราะเอ็นดูตะหาก เนอะ ๆ

น้องธันว์น่ารัก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 16-06-2013 12:54:55

เฮียหลี่ผิงชัดเจนจริงๆ
น้องธันว์ก็น่ารักค่ะ น่ารักจนเฮียหลี่ผิงไปไหนไม่รอด ฮ่าาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน2"สะใภ้" P.2(14/6/56)น้องโดนแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 16-06-2013 20:18:21

หุหุ กะน้องธันว์น่ารักนิ เลยมีตะคนแกล้ง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-06-2013 00:11:32

ตอนที่ 3

ธันว์

“เก็บงานตรงนี้ด้วยครับ  มันยังไม่เรียบร้อย  ส่วนโถงใหญ่ในตึก  งานมันไม่ตรงตามแบบ  ให้ปรับแก้ด้วยนะครับ  ส่วนตรงนี้...”

“เอ่อ  คุณธันว์ครับ  ได้เวลาเลิกงานแล้ว  ผมว่าคุณธันว์กลับเถอะครับ  ส่วนนายไปได้แล้วและรีบแก้ไขงานตามที่คุณธันว์สั่งไว้ด้วยรู้มั้ย” 

หลังจากได้ยินประโยคดังกล่าว  ผมลอบถอนใจเบาๆกับแผ่นหลังของผู้ที่มีฐานะเป็นพี่เลี้ยง  ก่อนจะลงมือพับแบบอาคารที่ผมได้รับมอบหมายให้คุมในระหว่างฝึกงานครั้งนี้  เมื่อรู้แก่ใจดีว่าหมดเวลาทำงานของวันนี้แล้ว  ทั้งๆที่ผมยังมีงานที่ต้องเคลียร์กับหัวหน้าคนงานอีกเยอะ  แต่ในเมื่อพี่เลี้ยงออกหน้าขอร้องให้ผมกลับ  ผมก็คงได้แต่ยอมทำตามเท่านั้น  ผมว่ามิสเตอร์เฉินคงโดนคำสั่งจากเบื้องบนมาให้ควบคุมพฤติกรรมการทำงานของผมอย่างแน่นอน  และไม่ต้องเดาว่าคนผู้นั้นน่ะคือใคร  ก็คงมีอยู่คนเดียวนั่นแหละครับ  ไม่รู้เฮียหลี่ผิงจะเป็นห่วงผมทำไมหนักหนา  ทั้งๆที่ผมก็เป็นผู้ชายไม่ได้แลดูบอบบางน่าทะนุถนอมอะไรมากมายนัก

“คุณธันว์ครับ  นายน้อยรอคุณธันว์อยู่ด้านนอกแล้วครับ  เอ่อ...อีกอย่างครับ  ตั้งแต่พรุ่งนี้คุณธันว์เข้างานสักเก้าโมงก็ได้นะครับ  เพราะงานที่นี่ก็เหลือไม่มากแล้ว”  รอยยิ้มเกรงใจและถ้อยคำอะลุ่มอล่วยของมิสเตอร์เฉินที่มีต่อเด็กฝึกงานอย่างผม  บวกเข้ากับที่ผมรู้แก่ใจว่าตัวต้นเหตุอาการของพี่เลี้ยงรอผมอยู่ด้านนอกแล้วนั้น  ทำให้ผมกรุ่นในอกนึกอยากตวาดระบายความหงุดหงิดใจออกไปนักเชียว  แต่ผมก็เลือกที่จะข่มใจและพูดเพื่อทำความเข้าใจกับพี่เลี้ยง

“มิสเตอร์เฉินครับ  ผมขอพูดอะไรตรงๆหน่อยนะครับ...ผมรู้ครับ  ว่าที่คุณมีท่าทางและปฏิบัติตัวต่อผมต่างจากเด็กฝึกงานคนอื่นๆ  เป็นเพราะอะไรหรือเพราะใคร  ผมก็พอเข้าใจและเห็นใจคุณเหมือนกัน  เพราะรู้ว่าคุณคงอึดอัดใจไม่น้อยที่รับหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงของผม  แต่ผมไม่อยากให้คุณต้องคอยระวังตัวแทนผมขนาดนี้  เพราะผมดูแลตัวเองได้และมั่นใจว่าผมเข้มแข็งพอกับงานที่ได้รับมอบหมายมา  การที่ผมเรียนมาตั้งสี่ปีก็อยากเอาความรู้ที่มีมาใช้งานจริง  เพื่อหาประสบการณ์ในการทำงาน  และไม่อยากดูเหลาะแหละในสายตาเพื่อนๆและผู้ร่วมงานคนอื่นๆ  ผมขอเถอะครับ  ช่วยอย่าปฏิบัติตัวกับผมเหมือนเป็นเจ้านายเลย  ขอผมเป็นรุ่นน้องคุณเฉินก็ยังดี  และผมจะไม่บอกเรื่องนี้กับเฮียหลี่ผิงแน่นอน”

“เฮ้อออ  คุณธันว์พูดซะขนาดนี้  ผมคงต้องทำตามล่ะครับ  ไม่ใช่เพราะทำตามคำสั่งของว่าที่เจ้านาย  แต่ผมทำเพราะเห็นว่าคุณเป็นรุ่นน้องต่างหาก”  รอยยิ้มบางเบาพร้อมแววตาชื่นชมเปิดเผยของมิสเตอร์เฉินทำเอาผมทำหน้าไม่ถูก  ด้วยไม่ทันตั้งตัวเพราะไม่คิดว่ามิสเตอร์เฉินจะพูดง่ายขนาดนี้

“คุณธันว์อย่ามัวแต่ยืนอยู่ตรงนี้เลยครับ  เดี๋ยวเจ้านายตัวจริงของผมจะอารมณ์เสียซะก่อน”  ผมหัวเราะเบาๆให้กับคำพูดล้อเลียน  ก่อนเอ่ยขอบคุณพร้อมขอตัวพี่เลี้ยงจากมาอย่างอารมณ์ดี  ที่อย่างน้อยต่อจากนี้ผมก็คงได้ทำงานตามที่เรียนมาอย่างเต็มความสามารถ  คงไม่โดนห้ามนู่นห้ามนี่จนไม่เป็นอันทำอะไรเหมือนที่ผ่านมา

“ธันว์เดินมานั่นแล้วค่ะ...มาได้สักทีนะ  มัวแต่ทำไรอยู่วะชักช้า  ปล่อยให้เฮียหลี่ผิงรอนานนะมึง”  ฟังไอ้นลินมันพูดกับเพื่อนเลิฟอย่างผมสิครับ  ผมมาช้าแค่เนี้ยต่อว่าถลึงตาเข้าใส่  ดุกว่าหม่าม้าผมซะอีกแน่ะ  แต่คนที่น่าหมั่นไส้มากกว่าคือเฮียหลี่ผิงที่ยืนพิงรถอมยิ้มมองหน้าผมนี่ต่างหาก  ชิชะ!  ถือว่ามีพวกรึไงกัน

“กูเคลียร์งานอยู่  ไม่ได้มัวมาฉอเลาะออเซาะแฟนเพื่อนเหมือนใครบ้างคนนี่”  ไอ้นลินตาโตอึ้งค้างทันทีที่โดนผมตอกกลับ  เพราะนานๆทีผมจะต่อปากกับเพื่อนคนนี้  สุดทนล่ะครับที่มันเลือกเข้าข้างคนอื่นมากกว่าเพื่อนตัวเอง  คุณโปรดอย่าเข้าใจผิดว่าผมอยากแสดงความเป็นเจ้าของใครบางคนแถวนี้

“อุ๊บ!  ฮ่าๆๆ  สมน้ำหน้าแม่บัวงามซะจริง  ฮึๆ  โดน ‘น้องธันว์’ ของเฮียหลี่ผิงจัดให้ซะหนึ่งดอก  หงายเงิบพูดไม่ออกเลยล่ะซี่  ฮ่าๆ”  ไอ้นนก็พูดเกินไปครับผมไม่ได้ตั้งใจทำเพื่อนเลิฟแบบนลินอึ้งค้างขนาดนี้สักหน่อย  จึงรีบส่งยิ้มให้เพื่อนผู้หญิงที่สนิทที่สุดทันที  แต่นลินทำเพียงค้อนใส่ก่อนสะบัดหน้าหนีอย่างงอนๆ  และหันไปทุบไหล่ไอ้นนเป็นการระบาย

“สู่รู้!  ไปเลยมึง  จะรีบไปรับสุดเลิฟของมึงก็รีบไป  ขืนช้าระวังเถอะสาวหมวยได้คาบพี่เบสของมึงไปแดกหรอก”

“ไม่มีทาง  คนนั้นเค้าหลงกูจนไม่มีตามองใครแล้วเว้ย  เออ  แต่กูรีบไปดีกว่า  ผิดเวลาเดี๋ยวงอนกูอีก  ง้อยากชิบ  เฮียผมลาล่ะครับ  เจอกันพรุ่งนี้นะธันว์  ลาล่ะแม่บัวตูม  ฮ่าๆๆ”  ไอ้นนวิ่งฉิวหนีตีนไอ้นลินที่ตั้งท่าง้างขาตามตูดมันทันทีที่พูดจบ  เหลือเพียงเสียงหัวเราะสะใจให้นลินได้เข่นเขี้ยว  แต่กลับทำให้ผมและคนข้างตัวฉีกยิ้มเต็มหน้า

ส่วนเรื่อง ‘สุดเลิฟ’ ของไอ้นนนั้นผมจะยังไม่เฉลยว่าเค้าคือใคร  เพราะเดี๋ยวไอ้นนคนขี้เห่อแฟนรูปหล่อจะพามาให้ได้รู้จักเองครับ  แต่ตอนนี้ผมคงต้องรีบตามแฟนสุดเลิฟของผมขึ้นรถก่อนล่ะ 

ผมเพิ่งรู้ว่าการที่เฮียหลี่ผิงเปลี่ยนแผนมารับผมเองนั้น  เพราะอาธัชโทรมาตามว่าอากงไป๋หลงอยากเจอผม  จึงนัดผมและเฮียหลี่ผิงให้ไปทานข้าวเย็นด้วย  และขืนทำตัวเชื่องช้าขัดใจเจ้าพ่อใหญ่เข้า  ความซวยจะตกอยู่ที่น้องธันว์คนรูปหล่อ(มาก)อย่างผมซะก่อน  ส่วนไอ้นลินนั้นเฮียหลี่ผิงให้พี่อู๋ขับรถพาไปส่งถึงคอนโดที่พักทั้งๆที่หน้าบูดงอนผมเต็มขั้น  แต่ผมคงต้องปล่อยมันไปก่อน  เดี๋ยวค่อยง้อเพื่อนด้วยมื้อกลางวันสุดหรูสักมื้อ  มันก็คงหายงอนผมเองแหละ

...............................................

ณ คฤหาสน์ตระกูลหยาง  บ้านที่เต็มไปด้วยความรักและเสียงหัวเราะ  และไม่ว่าผมจะมาเยือนครั้งใดกลับก่อเกิดความสุขใจได้ทุกครั้ง  ซึ่งครั้งนี้ก็ไม่เว้นจนผมไม่อาจเก็บงำความสุขไว้กับตัว  แต่แสดงออกมาด้วยรอยยิ้มและปล่อยเสียงหัวเราะในบางช่วง  ให้กับเรื่องเล่าของสองแฝดผู้สืบทอดแห่งหยางหลงเหยียน!

“ปะป๋าคิดดูสิคะ  ใครจะกล้าเถียงเฮียเทียนหลง  เสียงงี้ดังลั่น  เพื่อนๆในห้องน่ะเงียบกริบเลย  เพื่อนที่ผิดใจกันถึงขั้นชกต่อย  ยังยอมจับมือคืนดีกันเลยค่ะ  คิกๆ  ตอนนั้นอาเฮียของเหม่ยเทียนน่ะเท่ที่สุด”  สาวน้อยผิวขาวจัดผู้มีเรือนผมเงางามยาวจรดกลางหลัง  และวงหน้าที่ประกอบด้วยดวงตากลมโตกลับยิบหยี  ยามเจ้าของกำลังถูกใจกับเรื่องเล่า  พร้อมปากแดงรูปกระจับที่ฉีกยิ้มกว้างได้อย่างน่าดู 

เด็กผู้หญิงน่ารักคนนี้คือน้องสาวของผมเองครับ  ชื่อ ‘หยางเหม่ยเทียน’ น้องเป็นลูกสาวของอาตี้หลงและอาธัชที่เกิดจากการอุ้มบุญ  ซึ่งเป็นฝาแฝดของน้องชายอีกคนของผม  ผู้ที่กำลังนั่งเก๊กอมยิ้มภูมิใจกับคำพูดชื่นชมของน้องสาว  ซึ่งน้องฝาแฝดของผมนั้น  เกิดจากการใช้สเปิร์มของอาตี้หลงกับไข่ของอานัช  ก่อนเราจะนำน้องๆไปฟูมฝักให้โตในท้องของคุณแม่บ้านตระกูลหยาง  และทั้งคู่ก็สามารถลืมตาดูโลก  ด้วยฝีมือของอานัชที่มีศักดิ์เป็นอาและแม่แท้ๆของเด็กๆ 

“หึ!  ไม่รู้จะหาเรื่องทะเลาะกันทำไม  ถึงขั้นต้องเอามิตรภาพของการเป็นเพื่อนมาทิ้งกับแค่ผู้หญิงคนเดียว!”  ผมล่ะอดขำไม่ได้กับท่าทางของเด็กชายสิบสองขวบอย่าง ‘หยางเทียนหลง’  มังกรฟ้าผู้หยิ่งผยองท่าทางเกินเด็กคนนี้ 

แถมแววตามั่นใจและท่วงท่าที่ผมได้เห็นจากเทียนหลงนั้น  ผมก็เดาได้ทันทีว่าในอนาคตน้องชายของผมคนนี้  คงดูองอาจไม่ต่างจากอาตี้หลงผู้เป็นปาปาอย่างแน่นอน  และดูท่าอาตี้หลงคงภูมิใจในตัวลูกชายไม่น้อยล่ะครับ  เพราะจากเสียงหัวเราะที่คลอเบาๆหลังจบประโยคของเทียนหลงนั้น  บ่งบอกได้เป็นอย่างดีเชียวล่ะ

“เทียนหลง  ลูกก็ต้องระวังเรื่องการใช้คำพูดและท่าทางที่แสดงออกกับเพื่อนด้วย  เพราะเพื่อนไม่ใช่ลูกน้องในบ้านเรานะครับ  ถึงเค้าจะแสดงออกว่าเกรงใจและยกย่องเรา  แต่ในใจเค้าเราไม่รู้ว่าคิดอย่างที่แสดงออกรึเปล่า  อาจจะกำลังต่อว่าและสาปแช่งอยู่ก็ได้...เทียนหลง  มิตรภาพระหว่างเพื่อนไม่ได้แลกมาด้วยอำนาจนะครับ  แต่ลูกต้องแลกมันมาด้วยความจริงใจ”  ผมอมยิ้มให้กับคำสั่งสอนยาวๆของอาธัชที่มีให้แก่ลูกชายคนโตอย่างเทียนหลง  ที่พอน้องได้ฟังก็ถอดท่าทางหยิ่งผยองลง  เหลือเพียงใบหน้าเซียวๆและรอยยิ้มแหยๆมองปะป๋าตัวเองด้วยแววตาอ้อนๆ 

ไม่ต่างจากคนเป็นปาปาอย่างอาตี้หลงที่หุบยิ้มแทบไม่ทัน  เมื่ออาธัชหันไปถลึงตาใส่เพื่อปรามไม่ให้อาตี้หลงให้ท้ายลูกชาย  ส่วนผมต้องรีบส่งยิ้มเป็นกำลังใจให้น้องชายที่เหลือบตามามองกันเหมือนกำลังหาตัวช่วย  แต่ผมก็ไม่อาจทำอะไรได้มากกว่านั้น  เพราะขนาดพญามังกรดินซึ่งเป็นนายใหญ่แห่งหยางหลงเหยียนยังไม่กล้า  แล้วนายธันว์แห่งธนอรรถย์ลิงตัวน้อยๆอย่างผมรึจะกล้า  ที่จะเสี่ยงกับพยัคฆาผู้กุมอำนาจแห่งหยางหลงเหยียนอย่างแท้จริง  จึงทำได้เพียงหันไปหาตัวช่วยให้น้องจากคนข้างตัว  ด้วยการสะกิดท่อนแขนของเฮียหลี่ผิง  เพื่อให้เสี่ยงตายช่วยน้องน้อยของเรา  ซึ่งเฮียหลี่ผิงเองก็ขมวดคิ้วนิดๆมีแววตาฉายชัดถึงความกังวล  แต่เมื่อเจอผมถลึงตาเข้าใส่เพื่อเร่งปฏิกิริยาก็ถึงกับถอนใจเบาๆ  และเตรียมเอ่ยปากช่วยน้องชายท่ามกลางสายตาเอาใจช่วยของทุกคนรอบตัว 

“เอ่อ  อาธัช  ผมว่า...”  ยังไม่ทันที่เฮียหลี่ผิงจะว่าอะไรต่อ  อาธัชดันขัดขึ้นด้วยเสียงนิ่งๆซะก่อน  จนผมยังได้ยินคนกล้าเสี่ยงตายเพื่อน้องนั้น  กลืนน้ำลายดังเอื๊อกเลยทีเดียว

“หลี่ผิงไม่ให้ท้ายน้องนะครับ  เทียนหลงมานี่  เหม่ยเทียนด้วย....ไม่ใช่ป๋าอยากจะดุให้ลูกต้องเสียใจ  แต่ต้องการสอนให้เข้าใจ  ไม่อยากให้คนอื่นมองลูกป๋าไม่ดี  ลูกเข้าใจที่ป๋าพยายามบอกแล้วใช่มั้ย....ฮึๆ  ดีมาก  โดยเฉพาะเทียนหลง  ลูกรู้อยู่แล้วว่าต่อไปลูกต้องขึ้นไปอยู่ในตำแหน่งที่ปาปายืนอยู่ตอนนี้  ดังนั้นต้องเรียนรู้ให้มาก  โดยเฉพาะด้านการใช้ชีวิตเพื่อครองใจบริวาร  เพื่อครองตำแหน่งหัวหน้าแก๊งได้อย่างเต็มภาคภูมิ  เข้าใจมั้ยครับ”

“ครับปะป๋า  ผมเชื่อปะป๋าและจะปรับตัวตามอย่างที่ปะป๋าสอน”

“เหม่ยเทียนเห็นด้วยกับปะป๋าที่สุด  อื้อ  ตัวปะป๋าอุ่นจัง  กอดเหม่ยเทียนหน่อยสิคะ”  คำพูดและท่าทางออดอ้อนของเหม่ยเทียน  ทำให้บรรยากาศที่ดูอึมครึมนั้นสว่างสดใสขึ้นมาทันตา 

อาธัชที่โดนลูกสาวคนสวยอ้อนใส่นั้น  ถึงกลับคลี่ยิ้มพร้อมส่ายหัวเบาๆ  แต่แววตายามมองน้องน้อยของผม  กลับฉายชัดถึงความเอ็นดูและเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก  ก่อนปะป๋าของเด็กๆจะรวบกอดฝาแฝดทั้งคู่เข้าสู่อ้อมอก  ไม่ใช่เพียงแค่กอดสาวน้อยที่เอ่ยปากขอเท่านั้น

“สามพ่อลูกนี่ยังไงกัน  กอดกันแน่นจนลืมปาปาคนนี้ไปแล้วมั้ง  งั้นมาให้ปาปากอดซะดีๆ”  หลังคำพูดของอาตี้หลงจบลง  คุณอามาเฟียของผมก็รวบกอดครอบครัวตัวเองจนเต็มอ้อมแขนอย่างปากว่าทันที  จนเด็กๆในอ้อมกอดหัวเราะคิกคักถูกใจ  แม้แต่มาเฟียตัวน้อยอย่างเทียนหลงยังทิ้งมาดคุณชายน้อย  และกลายเป็นเพียงเด็กผู้ชายธรรมดาที่กำลังหัวเราะปากกว้างมีแววตาสดใส 

ส่วนอาธัชเองก็มีบ่นอาตี้หลงว่าเล่นเป็นเด็กๆ  แต่กลับระบายยิ้มได้เต็มวงหน้า  ซึ่งผมเองก็แอบเห็นคุณอาทั้งสองส่งสายตาสื่อความนัยหวานซึ้งให้กันด้วย  เล่นเอาตัวเองแก้มร้อนไม่กล้ามองคุณอาตรงๆเลยเชียวล่ะ  และผมเองก็ต้องกลับมาให้ความสนใจกับคนข้างตัวที่ถูกผมลืมไปชั่วขณะ  เพราะภาพครอบครัวอบอุ่นตรงหน้าเป็นเหตุ  เมื่อวงแขนอบอุ่นนั้นรวบตัวผมเข้าไปกอดเลียนแบบครอบครัวตระกูลหยาง

“เราก็กอดกันมั่งเนอะ  ไม่ใช่อะไร  เฮียกลัวน้องธันว์อิจฉาฝาแฝด  ฮึๆ”  ผมถองศอกเบาๆไปที่กล้ามท้องแน่นๆของเจ้าของประโยคดังกล่าวเป็นการสั่งสอน  ให้สมกับข้ออ้างที่ไม่ได้เรื่องของมาเฟียจอมฉวยโอกาส  ก่อนจะยอมให้ตัวเองตกอยู่ในอ้อมกอดของเฮียหลี่ผิงต่อไป  เพราะไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่ผมก็ขัดเจ้าพ่อคนนี้ไม่ได้อยู่ดี

หลังจากนั้นไม่นานผมกับเฮียหลี่ผิงก็ต้องออกไปรับอากงไป๋หลงที่หน้าคฤหาสน์  เมื่ออากงเพิ่งกลับมาจากสมาคมแข่งม้า  พร้อมประคองท่านเข้าบ้าน  การที่เราต้องประคองไม่ใช่ว่าท่านจะดูอ่อนแรงแต่อย่างไร  แม้พญามังกรขาวแห่งหยางหลงเหยียนจะเกือบแปดสิบแล้ว  แต่ท่านยังคงแข็งแรงเหมือนคนอายุหกสิบด้วยซ้ำ  ผมก็แค่อยากเอาใจและแสดงถึงความรักที่มีต่ออากงให้ท่านได้รับรู้บ้าง  และให้สมกับความเอ็นดูที่ท่านมีให้หลานนอกไส้อย่างผมด้วย 

เมื่อทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าบนโต๊ะอาหาร  เวลาของครอบครัวอย่างแท้จริงก็เริ่มขึ้น  และบ้านที่มีเด็กนั้นช่างทำให้บรรยากาศรอบตัวสดใส  ด้วยเสียงพูดคุยที่เรียกรอยยิ้มของผู้ใหญ่รอบตัว  ผมจึงอดที่จะนึกถึงครอบครัวตัวเองที่เมืองไทยไม่ได้  เพราะตอนนี้ธนอรรถย์เองก็กลายเป็นครอบครัวใหญ่  และมีเด็กๆสร้างสีสันแห่งเสียงหัวเราะและรอยยิ้มได้ไม่ต่างจากหยางหลงเหยียนเลย 

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วจนถึงเวลาที่ผมและเฮียหลี่ผิงต้องกลับ  แต่ก่อนกลับอากงไป๋หลงก็ฝากความคิดถึงไปให้ครอบครัวหวาง  โดยเฉพาะมามาเฟิงหวงผู้เป็นลูกชายและเจ๊เหมยอิงผู้เป็นหลานสาวคนโปรด  ซึ่งท่านมีแอบบ่นน้อยใจทั้งคู่ไม่ได้  ตามประสาผู้สูงอายุที่ต้องการให้ลูกหลานมาห้อมล้อมรอบตัว  แต่อากงไม่ได้พูดออกมาตรงๆหรอกครับ  เพราะท่านเป็นถึงอดีตมาเฟียใหญ่ก็ต้องมีมาดกันบ้าง  แต่ผมและเฮียหลี่ผิงหรือแม้แต่คุณอาทั้งคู่ก็รับรู้ได้  ซึ่งพวกเราทำเพียงส่งสายตาสื่อถึงกันเท่านั้น  ขืนพูดออกไปตรงๆพวกเราคงโดนอากงไป๋หลงโกรธอย่างแน่นอน 

“ฝากบอกมามาของเราด้วยนะ  ว่าโรงแรมใหม่ที่กำลังสร้างในเขตกงอินน่ะให้ดูลู่ทางให้ดี  เพราะที่แถวนั้นเคยเป็นของพวกแก๊งจ้าวมาก่อน  มีปัญหาอะไรเกินกำลังก็ให้มาบอก...อาหลี่ผิง  ปาปาเราน่ะชักจะยังไง  ใช้งานน้องสาวเราหนักไปรึเปล่าหึ  วันก่อนอาเหมยอิงมาหาอากง  แขนขานี่ลีบเหมือนคนไม่มีแรง  ดูๆน้องเราบ้างหน่า”

เฮียหลี่ผิงผู้ที่โดนฝากฝังก็ได้แต่รับคำอากงไป๋หลงอย่างแข็งขัน  ว่าจะนำความไปบอกมามาเฟิงหวงและดูแลเจ๊เหมยอิงให้เป็นอย่างดีด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า  พร้อมกระชับฝ่ามือผมแน่นเพื่อให้สัญญาณเอ่ยลาครอบครัวหยาง  ด้วยการสวมกอดอากงใจดีและน้องฝาแฝดที่ยืนยิ้มแป้นเคียงข้างปาปากับปะป๋าของตัวเอง  แต่ก่อนที่ผมจะหมุนตัวขึ้นรถ  อากงผู้เป็นประมุขใหญ่ของบ้านก็เอ่ยขึ้นท่ามกลางรอยยิ้มของทุกคนรอบตัว  แต่กลับทำให้ผมได้หน้าร้อนฉ่าทำตัวไม่ถูกอยู่คนเดียว

“หลี่ผิงดูแลอาธันว์ให้ดี  ทำให้สมกับที่ผู้ใหญ่ทุกคนไว้ใจหลาน  แต่อากงเชื่อว่าหลานอากงรักใครเข้าแล้วจะรักจริง  และคงยึดมั่นในรักไม่เปลี่ยนแปลง  อาธันว์เองถ้ามีเรื่องไม่พอใจหลานอากงคนนี้ก็ขอให้มาบอก  อย่าคิดหุนหันด่วนสรุป  เดี๋ยวอากงให้อาธัชจัดการให้เอง  เข้าใจมั้ย”  ผมทำเพียงเหลือบตามองอากงไป๋หลงก่อนรับคำเสียงเบา  ด้วยอายจนไม่กล้าสบตาใครแล้ว  แต่คงถูกใจเฮียหลี่ผิงมากเชียวล่ะครับ  เพราะเฮียหลี่ผิงถึงขั้นหัวเราะออกมาเบาๆจนดังเข้าหูผม  ก่อนผมจะได้ยินเสียงตอบรับเต็มเสียงของหลานชายคนโปรดของอากง  จนอดมองหน้าคนพูดไม่ได้  แต่ผมก็ต้องรีบหลบตาแวววาว  แต่แฝงไว้ซึ่งแววตาแห่งความจริงใจแทบไม่ทัน

หลังจากนั้นผมก็หูอื้อตาลายสมองเบลอๆด้วยอายจัด  จนไม่รู้ว่าตัวเองขึ้นมานั่งบนรถตั้งแต่เมื่อไหร่  แต่มารู้สึกตัวก็ต่อเมื่อฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบเบาๆไปทั่วหัวไหล่  พร้อมลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดหัวนี่แหละ  ยามผมเงยหน้าจากแผ่นอกกว้างก็พบเข้ากับสายตาอบอุ่นที่จ้องผมอยู่ก่อนแล้ว  บวกเข้ากับรอยยิ้มอ่อนโยนเข้าอีก  ทำเอาวัฏจักรเดิมหมุนวนซ้ำอีกครั้ง  แต่ระหว่างที่สมองเบลอตาพร่า  ผมกลับสัมผัสได้ถึงรอยอุ่นที่เกิดขึ้นยังริมฝีปาก  สัมผัสนี้บางเบาไม่ลึกซึ้งแต่กลับส่งกระแสแห่งความอ่อนโยนไม่ทั่วร่าง  จนผมสั่นเคลิ้มหลงใหลในความอบอุ่นนี้  และเผลอปล่อยเวลาให้ทอดผ่านไปอย่างไม่รู้ตัว  จนกระทั่งเสียงนุ่มๆที่กระซิบชิดริมหูดังขึ้น  ส่งผลให้มุมปากยกยิ้มไม่คลายไปตลอดทาง

“เฮียหลี่ผิงรักน้องธันว์  ช่วยอยู่ข้างๆกันแบบนี้ตลอดไปนะครับ”

..................................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

อ๊ายยย...ไม่มีคำพูด  เขินแทนลิงน้อย  ฮี่ๆ
เราพาธัชชี่กับตี้หลงมาตามสัญญาแล้วนะคะ  แถมพ่วงสองแฝด
มาให้รู้จักด้วยค่ะ  ครอบครัวหยางดูอบอุ่นไม่แพ้ครอบครัวไหนๆเลยเนอะ
และได้รู้กันไปว่าใครคือผู้คุมอำนาจที่แท้จริงแห่งหยางหลงเหยียน  ฮุๆ

ส่วนตอนหน้า...เห่อๆ  ใครที่รอฉากสวีทที่เร่าร้อนอย่าพลาดค่ะ
รีบมาจับจองตู้เสื้อผ้าและพื้นที่หน้าเตียงได้เลย 

ธันว์ : ถ้าจะประกาศซะขนาดนี้ขายตั๋วเลยดีมั้ย  ชิ!

หลี่ผิง : อะไรครับน้องธันว์  ใครแกล้ง  บอกเฮียสิครับคนเก่ง

MiSS-U : เอ่อ  คือ  เราแยกย้ายกันดีกว่านะคะ...[กระซิบ : แต่อย่าลืมนัดของเราน้า  อิๆ]

+1และเป็ดแทนคำขอบคุณจากใจค่ะ
เจอกันวันสีฟ้า ~ ~

 :z2:   :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 18-06-2013 00:36:50

ช่วงสุดท้ายอ่านแล้วชอบจังเลย เหมือนน้องธันว์โดนเฮียจีบเลย :o8:  ทั้งๆที่คบกันแล้วก็ยังน่ารักมากๆ :-[
หวานๆแบบนี้อ่านแล้วชื่นใจจัง ฮ่าๆ ของชอบบ >___<

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: FFS_Yaoi ที่ 18-06-2013 04:52:57

 :impress2:  หวานจนน้ำตาลขึ้นเลย

 :z1: รับนัดแล้วก็ก็เตรียมกล้องไปด้วย555+

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 18-06-2013 06:05:23

 :hao6: :hao6: เรื่องใหม่แล้วเพิ่งเห็น โย่ๆจองหัวเตียงเลยค่ะ55+

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 18-06-2013 06:31:29

จองพื้นที่ว่าปลายเตียง พร้อมกล้องวีดีโอ

อัดเสร็จส่งเป็นของกำนัลให้อาเฮียหลี่ผิง

5555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 18-06-2013 07:48:51

 ท่าทางน้องธันว์จะเป็นคนกุมอำนาจตัวจริง  อิอิ

สองแฝดน่ารักสุดๆเลย  555

จองพื้นที่หัวเตียง  แบบว่ากลัวเห็นไม่ชัด  คิกคิก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 18-06-2013 08:16:53

“เฮียหลี่ผิงรักน้องธันว์  ช่วยอยู่ข้างๆกันแบบนี้ตลอดไปนะครับ” :give2: :give2: :give2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 18-06-2013 08:37:11

คู่นี้ทำเอาเราโดนมดกันเลย น่ารักจริงๆ หวานมาก
ทั้งๆที่เป็นแฟนกันนานแล้วแต่ก็ยังเหมือนจีบกันตลอดเวลา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 18-06-2013 09:34:45

ผู้กุมอำนาจตระกูลหยางตัวจริง คือพยัคฆ์ธัชชี่นั่นเอง   เป็นโชคดีของ 2 แฝดที่มีปะป๋าธัชชี่คอยอบรม  ตักเตือนในเรื่องการวางตัว การพูดจา 

เขินแทนน้องธันว์ที่เจอคำพูดอากงเข้าไป  :o8: 

รออ่านตอนต่อไป   

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 18-06-2013 10:46:32

คำว่ารักเราไม่เก่าเลยเนี่ยใช้ได้กับทุกคู่ของเรื่องนี้เลย
โดยเฉพาะตี้หลงกับคุณธัช ผ่านไปกี่ปีก็หวานเหมือนเดิม
นี่ก็คงเป็นอีกคู่ตัวอย่างที่ทำให้เฮียหลี่ผิงเป็นอย่างนี้
เพราะรอบๆตัวเฮียมีแต่คนที่รักและครอบครัวที่อบอุ่น
ทำให้เฮียหลี่ผิงปฏิบัติกับน้องธันว์อย่างทุกวันนี้
รักที่มั่นคงไม่ไขว้เขว ความหวานที่นับวันจะยิ่งมากขึ้น
อ่านแล้วมันชุ่มชื่นหัวใจ เดี่ยวเตรียมตัวสำหรับตอนหน้าก่อน
คาดว่าจะทำให้เราต้องร้องหาน้ำมาดับร้อนเลยล่ะ :o8:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 18-06-2013 10:53:34

ครอบครัวนี้เค้าหวานกันจริงๆๆ :impress2:
+1และเป็ด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 18-06-2013 11:07:23

อิจฉาจัง หวานซะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 18-06-2013 11:16:43

หวานซะ อิฉาเลย อิอิ

จองปลายเตียงด้วยคนน๊า ใครมีกล้อง HD ถ่ายเผื่อด้วยนะครับ ไม่มีกล้อง อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 18-06-2013 11:38:06

“เฮียหลี่ผิงรักน้องธันว์  ช่วยอยู่ข้างๆกันแบบนี้ตลอดไปนะครับ”

^
^

 :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 18-06-2013 11:50:52

เล่นเอาซะเขินแทนเลย หวานเว่อร์อ่ะ
รอตอนหน้า อิอิ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 18-06-2013 12:05:39

อ่านตอนนี้น่ารักจัง เป็นครอบครัวที่อบอุ่นมาก
เฮียตี้หลงกับเฮียธัชก็มีลูกน่ารักมากอ่ะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 18-06-2013 13:59:02

ครอบครัวใหญ่มาก เฮียธัชกะตี๋หลง ยัวสวีทหวานเหมือนเดิม
รอฉากเลือดกำเดาไหล  :ling1: จองติดขอบเตียง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Azakura_Hibari ที่ 18-06-2013 15:03:12

เพิ่งเข้ามาอ่านค่าาาา
หวานเว่อออออออออร์ อ่านไปยิ้มไปแก้มจะแตก
อิจฉาน้องธันว์อยากได้แบบเฮียหลี่ผิงสักคน อิอิ
และดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แค่เฮียหลี่ผิงคนเดียวนะที่ขี้หึง
เพราะดูเหมือนน้องธันว์ก็แอบขี้หึงไม่แพ้เฮียเหมือนกันนะเนี่ยยยย
รอตอนหน้าค่าาาาา  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 18-06-2013 15:31:46

น้องธันว์ถูกกอดอ่อนโยนจากหลี่ผิง น่ารักมว๊ากกกกกกก
ตี้หลงเป็นผู้ใหญ่ขึ้น
แต่พออยู่กับลูก กับเฮียธัชแล้ว
ยังน่ารัก+หล่อมากๆ เหมือนเดิม
อบอุ่นแล้วก็หวานมาก
บวกและเป็ดขอบคุณ MiSS-U :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 18-06-2013 15:36:49

หลี่ผิงกับธันว์หวานกันจริงคู่นี้ มีตี้หลงกับเฮียธัชมาแจมด้วย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 18-06-2013 15:42:10

เอ๊ยยยย หวานน้ำตาลขึ้นทีเดียว
ครอบครัวใหญ่สุดอบอุ่นเนอะ ^^

กรี๊ดไม่เบา...แอบรอตอนหน้า
แปลงร่างเป็นโคมไฟหัวเตียงปุ๊บปั๊บ หุหุ
น้องธันว์ทำใจซะเถอะ...คนรอเยอะแยะ จะอายทำไม ^^V

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 18-06-2013 16:55:31

อำนาจทุกอย่างอยู่ที่เฮียธัชนี่เอง ครอบครัวอบอุ่น  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 18-06-2013 17:33:28

:mc4: เย้ๆ! มาจิ้มเรื่องใหม่ที่ไม่ใหม่ (เอ๊ะ! ยังไง)
ก็เป็นตอนต่อของเด็กๆเค้านี่เนอะ
ชอบอยู่แล้วหวานๆ
และหื่นๆ(เน้น)อย่างนี้อะ 5555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 18-06-2013 18:47:06

เขินแทนน้องธันว์เลยอ่ะ
เฮียหลี่น่ารักจริงๆ
55555555

อากงคงเหงา อยากให้หลานๆมาอยู่ด้วย
อากงน่ารัก อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: ampmiya^^ ที่ 18-06-2013 19:38:58

ชอบๆ ใครคู่นนท์ค่ะพี่มาศ
 :z1: แอมจองชิดขอบเตียงคร้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 18-06-2013 20:02:46

 :-[  น่ารักมากค่า.....  ครอบครัวสุขสันต์      o13  เฮียหลี่ผิง  นายแน่มาก 

   ก่อนจากขอ   :กอด1:     และ  :กอด1:  รอตอนหน้า  แค่คิดก็    :z1:  แล้ว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 18-06-2013 20:10:04

จะตี้หลงหรือเฮียหลี่ก็ตามเถอะ จะสู้ธัชชี่ได้เรอะ รายนั้นเขาผูกขาดอำนาจค่ะ  :m20:



o3
คึ คึ คึ 

เอาเป็นว่าเจอกันวันศุกร์นะเคอะ หนุ่มๆ
เดี๋ยวเค้าจะทำหน้าที่เป็นFCที่ดี
เตรียมป้ายไปไปเชียร์ เตรียมผ้า(เอาไว้เช็ด...) เตรียมเสียงไปกรี๊ดนะฮ้าาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 18-06-2013 20:29:16

 :hao6: :hao6:

อ่านครั้งแรกเขินมากกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: mengsama ที่ 18-06-2013 20:48:33

คือ พี่อยากอ่านตอนพิเศษ ธี ภีม อีกอะคะ  ...แต่งมาให้อ่านให้หายคิดถึงหน่อยซิคะ fcน้องธีนะเนี่ย ^^(หลงมางัยยัยคนนี้ ) =_=

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 18-06-2013 21:16:55

อร๋าย หวานอะหวานอะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 18-06-2013 22:22:13

 :hao7: น่ารักอ่ะ
มาจองที่แถวหน้าตอนหน้า ขอแอบใต้เตียง เติมเลือดรอ!!!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 18-06-2013 22:35:19

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 18-06-2013 22:54:04

หวานกันตลอด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 19-06-2013 07:17:49

ธัชชี่ของพวกเราสวดยอดที่ซู้ดดดดเลยยยยย o13 o13 o13

น้องธันว์ของพวกเราก็โดนหลี่ผิงจีบตลอดเลยอ่ะ :hao7: :hao6: 


หลี่ผิงเหมือนตี้หลงเลยขยันหยอดมุกจีบภรรยาตัวเอง :o8: :-[ :laugh: :m20:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: pulovely ที่ 19-06-2013 09:45:17

อะ อ๊ายย~ หวานชวนอิจฉาซะจริ๊งงงง
ตอนหน้า ขอจับจองพื้นที่หัวเตียงละกัน ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 19-06-2013 13:47:45

หวานกันมากน้องธันว์กับหลี่ผิง
ครอบครัวเฮียธัชกับตี้หลงอบอุ่นมาก
ตอนหน้าขอจองข้างเตียงด้วยคนค่ะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 19-06-2013 20:56:46

หวานกันอีกแล้ว~ ครอบครัวหยางนี้อบอุ่นจริงๆ ตอนนี้มากันครบเลยเฮียธัช-ตี้หลงคิดถึง~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 19-06-2013 21:40:55

น่ารักเนอะ :กอด1: ชอบๆจังเลย
บรรยากาศแบบครอบครับ :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน3 "ผู้กุมอำนาจ" P.3 (18/6/56) UP!
เริ่มหัวข้อโดย: ΩPRESTOΩ ที่ 20-06-2013 20:27:14

ครอบครัว (ตระกูล) สุขสันต์จริงๆ
เรื่องความหวานไม่มีใครยอมใครสิน่า
ไม่ว่ารุ่นเล็ก รุ่นใหญ่ ... หวานกันตลอด

:m26: เค้ารับนัดนะตัวเอง ^_^

บวกและเป็ดแทนคำขอบคุณ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 21-06-2013 08:09:05

ตอนที่ 4

หวางหลี่ผิง
   
“น้องธันว์ลุกมาอาบน้ำก่อน  ไม่นอนบนเตียงทั้งๆแบบนั้นสิครับ”

“อื้อ  ธันว์อยากนอน  ขี้เกียจอาบน้ำจัง”

“ไหวมั้ยเรา  หืม”  ผมลูบหัวเด็กขี้เกียจเบาๆด้วยความสงสาร  พร้อมเกลี่ยเส้นผมที่ติดข้างแก้มใสให้พ้นทาง  ทำให้น้องธันว์ที่กำลังนอนคว่ำเอียงหน้ามาทางผม  ได้โชว์ผิวแก้มขาวอมชมพูและกลีบปากสีสดแก่ผมได้เต็มตา  จึงอดไม่ได้ที่ใช้ปลายนิ้วไล้เกลี่ยไปทั่วผิวแก้มนุ่มและริมฝีปากชื้นของน้อง

เด็กของผมก็ตัวแค่นี้ไม่รู้จะดื้อจะซนไปถึงไหน  ผมบอกผมเตือนเรื่องฝึกงานก็ไม่เคยเชื่อ  ดื้อทุ่มแรงซะเต็มกำลังและมีข้ออ้างเดิมๆคืออยากใช้วิชาความรู้ที่เรียนมาให้เต็มที่  เพราะไม่อยากให้ลูกน้องในอนาคตตราหน้าว่าเหลาะแหละด้วยมีผมให้ท้าย  ผลก็คือกลับบ้านมาทีไรก็นอนหมดแรงแบบนี้ทุกที  ใจจริงผมล่ะอยากเก็บตัวน้องไว้แต่บนตึก  ไม่อยากให้ไปโดนแดดโดนลมเลยด้วยซ้ำ  และอยากจะบอกเด็กดื้อนักว่าน้องไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย  เพราะชั่วชีวิตนี้ผมเลี้ยงน้องได้สบาย  ‘เมีย’ ของผมทั้งคนนี่ครับ  แต่เด็กดื้อก็คือเด็กดื้อ  ด้วยขืนผมบ่นมากเตือนมากคงได้งอนผมครั้งใหญ่อย่างแน่นอน

ระหว่างที่ผมสำรวจดวงหน้าใสยามเจ้าของหลับตาพริ้มอยู่นั้น  ขนตายาวก็เริ่มขยับก่อนเปลือกตาใสจะกระพือเปิด  เผยให้เห็นดวงตาดำขลับแวววาวสดใสที่จ้องผมไม่กระพริบ  พร้อมริมฝีปากสีสดที่ค่อยๆคลี่ออกส่งยิ้มให้กัน  ก่อนมือน้อยจะประกบหลังมือผมและเคลื่อนมันจรดริมฝีปาก  จูบอุ่นๆที่ปะทะกลางฝ่ามือพาให้ผมใจสั่น  และน้องธันว์ไม่หยุดเท่านั้น  เพราะน้องดึงมือข้างนั้นของผมไปกุมระหว่างอก  พร้อมเปลี่ยนท่ามานอนตะแคงจ้องผมอย่างอ้อนๆ 

“ธันว์ไหวครับ  เฮียหลี่ผิงอย่ากังวลนักสิ  อะไรที่ธันว์เคยรับปากไว้ธันว์ไม่ลืมหรอก  และถึงจะเหนื่อยแค่ไหน  ขอแค่มีเฮียอยู่ข้างๆคอยเป็นห่วงธันว์แบบนี้...ก็พอแล้ว~”  เดี๋ยวนี้ลิงน้อยของผมรู้จักอ้อนทั้งท่าทางและสายตาซะแล้ว  และมันก็ได้ผลด้วยสิ  เพราะใจผมนั้นมันอ่อนไปกว่าครึ่ง  ไอ้ที่จะดุจะเตือนเป็นตาแก่ก็มีอันสั่นคลอน  กับท่าทางออดอ้อนของแฟนตัวน้อย

“ฮึๆ  ไปหัดอ้อนมาจากไหนกันหืม  ลิงน้อยระวังเถอะจะโดนมังกรจับกิน”  คนโดนขู่ยู่หน้าทันที  ก่อนน้องจะแกล้งผมด้วยการดึงนิ้วผมไปงับเล่นเบาๆ 

“งั่มๆ  นี่แหนะ  แง่ง  ใครกันแน่จะโดนกิน  งั่มๆ  โอ๊ะ!...ฮ่าๆ  เฮียอ่ะ  ฮ่าๆ  พอแล้ว”  ผมโถมร่างใส่ลิงน้อยกลายพันธุ์ทันที  หลังจากปล่อยให้น้องได้สมใจกับการแกล้งงับนิ้วผมเล่นอยู่พักหนึ่ง  ก่อนผมจะแกล้งไซ้ไรหนวดไปตามแก้มและซอกคอ  ให้น้องได้ส่งเสียงหัวเราะออกมาด้วยความจั๊กจี้ 

“ฮ่าๆ  เฮือก  ฮ้า....เฮียอ่ะ”  ผิวหน้าที่แดงก่ำพร้อมลมหายหอบกระชั้นของคนใต้ร่าง  ทำให้ผมที่ได้เห็นภาพน่ามองในระยะประชิดสะดุดลมหายใจตัวเอง  และเผลอจ้องไปที่ริมฝีปากสีสดที่เผยอหอบอากาศน้อยๆอย่างยั่วยวน 

ผมที่ห่างหายจากการแนบชิดระหว่างเรามาร่วมสองอาทิตย์  เพราะไม่อยากเอาเปรียบน้องธันว์ที่ดูเหน็ดเหนื่อยจากการฝึกงาน  จึงต้องใช้แรงใจอย่างมากที่จะดึงร่างน้อยให้ลุกจากเตียง  หลังจากขโมยหอมแก้มแดงมาฟอดใหญ่เป็นการปลอบใจตัวเองแล้ว  แต่แรงใจผมมีอันสั่นคลอนเมื่ออีกคนไม่ให้ความร่วมมือนัก  เพราะลิงน้อยนั้นโอบวงแขนมารอบคอผม  พร้อมช้อนตามองกันแบบอ้อนๆและขอในสิ่งที่ตัวเองต้องการ

“เฮียหลี่ผิงอุ้มธันว์หน่อย  ธันว์ขี้เกียจเดิน  นะๆ  พาไปห้องน้ำด้วย  ธันว์อยากอาบน้ำนอนแล้ว”  ที่สุดผมก็แพ้การออดอ้อนของลิงน้อยอีกจนได้ 

ผมกลั้นใจย่อตัวช้อนสะโพกกลมไว้และยกร่างน้อยขึ้น  และคงถูกใจคนที่โดนตามใจจากผมล่ะครับ  เพราะน้องธันว์หัวเราะเสียงใสออกมาเลยทีเดียว  ก่อนตวัดขารอบเอวผมทันที  ผมจึงคิดค่าอุ้มเป็นกลิ่นกรุ่นจากซอกคอขาวๆไปหลายฟอด  พาลให้อะไรๆมันเริ่มตื่น  ก่อนเร่งฝีเท้าพาน้องไปส่งถึงในห้องน้ำ

ระหว่างทางคนที่โดนผมอุ้มนั้นเงียบกริบ  เสียงหัวเราะสดใสปลิวหาย  เหลือเพียงแรงกอดรัดรอบคอและรอบเอว  พร้อมอาการซุกใบหน้าใสเข้าที่ซอกคอของผม  ด้วยน้องธันว์คงรู้ถึงปฏิกิริยาทางกายของผมที่มีสาเหตุมาเจ้าตัวแล้วล่ะครับ  เพราะขณะนี้มังกรน้อยผงกหัวทักทายก้นนิ่มๆเข้าแล้ว  ผมกลั้นขำไว้ไม่อยู่จึงหัวเราะคลอเบาๆให้กับเด็กขี้อายของผม  จึงได้กำปั้นน้อยๆทุบไหล่มาไม่แรงนัก

“อึ๊บ...รีบอาบน้ำเข้านะครับคนเก่ง  จะได้รีบนอน....หืม  ว่าไงครับ”  หลังจากที่ผมวางร่างนุ่มนิ่มลงพื้นพร้อมสั่งความเด็กน้อยแล้ว  และเตรียมหมุนตัวออกจากห้องน้ำนั้น  มือน้อยก็ยื่นมารั้งชายเสื้อผมไว้  ผมจึงเอ่ยถามน้องธันว์ที่กำลังก้มหน้าว่าต้องการอะไร 

น้องธันว์ค่อยๆเงยหน้าขึ้น  เผยให้เห็นแก้มใสที่ขึ้นสีระเรื่อแต่น้องกลับเบือนหน้าหลบตา  ซึ่งผมก็พอเข้าใจว่าน้องจะพูดอะไร  จึงวางมือลงบนหัวทุยและลูบเส้นผมนิ่มอย่างเบามือ  จนน้องยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตาด้วยแววตาสั่นไหว  ทำให้ผมนึกเอ็นดูคนเก่งขึ้นมาจับใจ

“น้องธันว์รีบอาบน้ำนะครับจะได้พักผ่อน  พรุ่งนี้จะได้ตื่นขึ้นมาอย่างสดใส  และธันว์ไม่ต้องห่วงเฮีย  เข้าใจมั้ยคนเก่ง”  ผมส่งยิ้มอบอุ่นสำทับคำพูด  ให้คนที่กำลังเม้มปากแน่นและมีแววตาไม่แน่ใจได้ผ่อนคลาย  ด้วยน้องคงนึกกังวลกับปฏิกิริยาทางกายของผมอยู่ 

อย่างที่บอกว่าผมไม่อยากกวนน้อง  เพราะอยากให้ลิงน้อยนั้นพักผ่อนเต็มที่และตื่นมาสดใสในทุกๆเช้า  ส่วนมังกรที่ถูกปลุกจากการหลับใหลไม่ใช่เรื่องใหญ่  เพราะผมผู้เป็นเจ้าของนั้นจัดการเองได้  แต่เด็กน่ารักของผมกลับมีคำพูดที่ทำให้ความตั้งใจนี้สั่นคลอนจนล้มไม่เป็นท่า

“จะไม่ให้ธันว์ห่วงได้ไงเล่า  ก็เฮียหลี่ผิงกำลัง... ‘ต้องการ’  ธันว์จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้หรอก  ช่วงนี้ธันว์ก็ผิดที่ละเลยเฮียด้วย  มังกรจอมหื่นแบบเฮียทนมาถึงตอนนี้ได้  ธันว์ก็ต้องขอบคุณมากแล้ว”  จะมีแฟนใครน่ารักมากกว่าแฟนผมบ้างมั้ยครับ  ฟังคำพูดคำจาของคนเก่งของผมซะก่อน  งานนี้ไม่ยั่วก็เหมือนยั่วล่ะครับ 

ตอนนี้ผมล้มเลิกความตั้งใจที่จะไม่แตะต้องน้องทิ้งจนหมด  ด้วยการเชยคางมนขึ้นและประกบปิดปากช่างเจรจา  ก่อนฉกลิ้นเข้าโพรงปากนุ่มอย่างรวดเร็ว  และทันได้เห็นแววตาตื่นตระหนกของน้อง  ยามที่ริมฝีปากเราแตะกัน  แต่ปฏิกิริยาที่น้องมีกลับไม่ได้ขัดขืน  น้องธันว์แค่ชะงักเพียงนิด  ก่อนเป็นใจด้วยการส่งลิ้นเล็กให้ผมดูดกลืน  พร้อมเอียงหน้าปรับมุมให้ผมได้ดูดกลืนลิ้นน้องได้ถนัดขึ้น  ส่วนปลายนิ้วเรียวที่ไล้ไปตามต้นคอนั้น  กลับกระตุ้นกระแสแห่งความต้องการของผมให้สูงขึ้น  และแปรเปลี่ยนความอ่อนหวานให้เป็นความร้อนแรงแห่งอารมณ์

“อืมมม....เฮือก  ฮ้าๆๆ”  ผมประคองร่างบางไว้กับอกและปล่อยให้เจ้าของได้มีโอกาสสูดหายใจ  หลังจากที่ผมเสพความหวานจากโพรงปากน้องอยู่นาน  แต่ผมไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า  ด้วยการปลดปราการที่ขวางกั้นให้พ้นไปจากเรือนกายขาวผ่อง  ก่อนเร่งรีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองด้วย  จนเรานั้นเปลือยเปล่าไม่ต่างกัน

สายตาหยาดเยิ้มเชิญชวนของคนที่ผมปล่อยให้นั่งรอบนโถชักโครก  เป็นตัวเร่งให้ผมกระโจนเข้าหาร่างน้อยและปล้นจูบพร้อมลูบไล้ไปทั่วเรือนกาย  ก่อนจมูกและริมฝีปากจะฟ้อนเฟ้นไปทั่วผิวผ่อง  ผมเหมือนคนพเนจรที่อยู่กลางผืนทรายมานานและเพิ่งมาเจอแหล่งน้ำช่วยต่อชีวิต  จึงตะกละตะกลามกอบโกยเต็มกำลัง  ซึ่งต้นน้ำสายน้อยที่แดงฉ่ำล่อตาก็ถูกผมดื่มกินความหวาน  ให้สมกับความอดอยากปากแห้งที่มี  จนเจ้าของต้นน้ำครางลั่นเอาท่อนขาเนียนเกี่ยวรั้งต้นคอผมเข้าหา  พร้อมขยุ้มเส้นผมของผมเต็มมือ 

เมื่อเห็นว่าน้องธันว์เริ่มไต่บันไดแห่งความปรารถนาสูงขึ้นแล้ว  ผมจึงเตรียมพร้อมให้ช่องทางร้อนที่ร้างราร่วมสองอาทิตย์  ด้วยปลายนิ้วที่ชุ่มไปด้วยเจลจากหนึ่งเป็นสองและสาม  จนร่างน้อยสั่นเทิ้มและจิกปลายนิ้วที่ผิวเนื้อต้นคอ  ก่อนจิกครูดลากมาถึงหัวไหล่พาให้แสบร้อนเป็นทาง  ส่วนปลายนิ้วที่ช่องทางร้อนก็ถูกรัดแน่น  ทำให้ผมเสียววาบไปทั่วช่องท้องพาน้ำลายสอเต็มปาก  ผมจึงเริ่มขยับนิ้วให้เป็นจังหวะเดียวกับริมฝีปาก  เพื่อเร่งอารมณ์น้องให้สูงขึ้น  หวังส่งคนเก่งของผมให้ถึงปลายทาง

“อึก  อ๊าๆ  ฮะ  เฮีย....อื้อออ  ระ  เร็ว  ธันว์จะไป  ละ  แล้ว  อ๊าๆๆ”  เสียงหวานครางก้องพร้อมเสียงเร่งเร้า  กระตุ้นให้ผมเร่งจังหวะดูดดุนธันว์น้อย  พร้อมขยับนิ้วรัวลิ้นบริการเด็กน้อยอย่างเต็มใจ  จนกระทั่งสายธารร้อนฉีดพุ่งเข้ามาเต็มคอ  ก่อนน้องจะกระตุกเกร็งและกดหัวผมลงต่ำ  พร้อมกับมีแรงรัดรึงนิ้วทั้งสามของผมแทบขาด

หลังผมเก็บกลืนน้ำหวานจากแหล่งน้ำจนหมด  จึงผละห่างต้นน้ำสายน้อยขึ้นมาไล้จมูกเข้าที่แก้มแดงก่ำ  ยามเจ้าของนั่งหมดแรงตาฉ่ำหวานมองผมตาปรอย  ผมอดใจไม่ไหวขบเม้มริมฝีปากเข้ากับผิวต้นคอขาว  ก่อนออกแรงดูดดึงฝากฝังรอยรัก  และช้อนก้นกลมยกร่างน้อยขึ้นอุ้ม  จนน้องธันว์ผวาเข้ากอดรั้งรอบคอและวาดขาโอบรอบเอวผมไว้แน่น

“อ๊ะ....อื้อ!  บะ  เบา  เฮียหลี่...ผิง  อ้าๆๆ”  ระหว่างที่น้องกำลังตกใจ  ผมจึงได้โอกาสแหวกก้นกลมส่งหัวมังกรที่กำลังร่ำไห้มุดเข้าโพรงสวรรค์  และหย่อนร่างน้อยเข้าครอบครองมังกรหัวแข็งอย่างช้าๆ  ทำเอาน้องหวีดร้องเบาๆ  ก่อนผมจะบดจูบเร่งเร้าให้คนน่ารักได้หลงเคลิ้ม  กระทั่งมังกรน้อยสามารถแหวกว่ายจนสุดตัว

“ซี้ดดด  น้องธันว์  รัดเฮียเบาๆครับ  อ่าๆๆ....ที่รัก  เฮียขยับแล้วนะ”  สิ้นเสียงผมไม่รอน้องตอบรับ  แต่กลับยกก้นกลมขึ้นก่อนผ่อนร่างน้องลง  และเริ่มขยับร่างน้อยเป็นจังหวะตามแต่ใจต้องการ 

ความคับแน่นและลมร้อนที่เป่ารดแถวซอกคอ  แถมด้วยธันว์น้อยที่ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง  และมันกำลังดุนดันอยู่แถวหน้าท้อง  ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้แตะต้องมันสักนิด  ท่ามกลางเสียงครางฮึมฮัมของผมผสมเสียงครางหวานของน้อง  ส่งผลให้ผมทุ่มแรงทั้งหมดที่มีตระกองกอดขยับร่างน้อย  เพื่อพาเราไปถึงฝั่งฝัน  ในที่สุดผมก็พาน้องธันว์ที่ควบขี่พญามังกรอย่างผมทะยานแหวกฟ้าคว้าความสุขมาครองจนได้

“ซี้ดดด  เฮียๆ  อ่า  ธันว์  อื้อออ  อ๊าๆๆ”  ร่างบางปลดปล่อยเป็นครั้งที่สองของคืน  เสียงครางหวานดังกึกก้องสะท้อนในหู  พร้อมสายน้ำอุ่นที่ฉีดพ่นปะทะหน้าท้องของผมอย่างแรง  ก่อนน้องจะซวนซบลงบนไหล่และหอบตัวโยน 

“อืมมม  อ่าๆๆ  ธันว์  น้องธันว์”  ส่วนมังกรน้อยที่กำลังร้อนผ่าวกระตุกเฮือกพ่นพิษร้ายไปทั่วโพรงถ้ำ  หลังจากมันถูกบีบรัดอย่างแรง  พร้อมชื่อน้องที่ผมเอ่ยก็ดังก้องไปทั่วห้องน้ำ

ผมพิงหลังกับผนังเย็นๆและประคองร่างน้องที่ยังเชื่อมต่อกับผมอยู่  ให้เอนซบพิงร่างไว้กับอกผม  ก่อนซุนจมูกไปตามซอกคอที่ชื้นเหงื่อของน้อง  และลูบแผ่นหลังเนียนเล่นอย่างเพลินมือ  เพื่อซึมซับอารมณ์อ่อนหวานพร้อมผิวกายที่ซาบซ่านทั่วทั้งร่าง  และหัวใจที่อาบไล้ไปด้วยความสุข  กับช่วงเวลาดีๆที่น้องธันว์เป็นผู้มอบมันให้แก่ผม 

พักเดียวลิงน้อยที่เกาะคอเกาะเอวผมก็เริ่มขยับตัว  ตามมาด้วยเสียงแผ่วหวิววอนขอให้ผมได้ถอดถอนมังกรที่ค้างคาในตัวน้องออก  ทั้งๆที่ผมยังเสียดายความอบอุ่นที่โอบล้อม  แต่ก็ต้องยอมตัดใจเพราะเห็นใจในแฟนตัวน้อย  ที่คงทั้งเหนื่อยและเพลียจากกิจกรรมที่เพิ่งผ่านพ้น  ก่อนผมจะวางร่างน้อยให้ยืนบนพื้น  แต่แล้วผมต้องรีบคว้าร่างบางไว้  เมื่อลิงน้อยขาสั่นเข่าอ่อนตั้งท่าจะล้มต่อหน้า  แต่แล้วคนในอ้อมกอดของผมก็ตัวแดงเป็นกุ้งสุก  เมื่อผมมองตามสายตาน้องไปที่เรียวขาเนียนก็ให้เข้าใจ  ว่าเพราะอะไรทำให้ลิงกลายเป็นกุ้งขึ้นมาทันตา

“อึ๊บ...มานี่ครับ  เฮียอุ้มน้องธันว์ไปล้างตัวดีกว่า  เจ้าของมันอย่างเฮียยังไม่อายเลย  น้องธันว์จะอายทำไมจริงมั้ย”

“เฮียหลี่ผิง!”  ผมทำเป็นไม่สนใจเสียงตะคอกเรียกชื่อตัวเองจากเด็กขี้อาย  แต่กลับช้อนขาอุ้มร่างน้องแนบอก

“เอาแบบนี้เฮียจะชดเชยให้  ด้วยบริการทำความสะอาด  ให้คนเก่งของเฮียกลับมาตัวหอมฟุ้งเหมือนเดิมดีกว่า”  ผมขยิบตาใส่ตาเขียวๆของน้องหลังพูดจบทันที  และนึกเอ็นดูเด็กขี้อายจับใจ  แค่น้องเห็นคราบขาวขุ่นที่ไหลมาตามง่ามขาก็ให้อายม้วนตัวแดงเป็นกุ้ง  จนนึกอยากจะต่ออีกสักรอบสองรอบ

“น้ำอุ่นกำลังดีมั้ยหืม”  ผมวักน้ำใส่ร่างขาวโพลนที่นั่งในอ่าง  หลังจากที่น้องโดนผมขัดและนวดตัวให้เพิ่งเสร็จ 

ผมพยายามมองเพียงวงหน้าใสของน้องธันว์  ที่กำลังหลับตาพริ้มหัวพิงขอบอ่างและอมยิ้มแก้มตุ่ยแช่น้ำอย่างสบายตัว    เพราะขืนไม่บังคับสายตาตัวเองให้มองสูง  แต่ใจอ่อนมองต่ำไปยังร่างขาวที่เรืองแสงใต้น้ำ  มีหวังผมได้กดคนน่ารักในอ่างอีกรอบแน่ๆ  เด็กอะไรไม่รู้ยั่วอารมณ์ผมได้  ทั้งๆที่เจ้าตัวเค้าอยู่เฉยๆของเค้าก็ตาม

“อืม”  ผมโยกหัวน้องเบาๆและตัดใจมาจัดการตัวเอง  เพื่อปล่อยให้น้องได้แช่น้ำผ่อนคลายกล้ามเนื้ออีกสักพัก  ก่อนกลับมาอุ้มคนน่ารักขึ้นจากอ่าง  โดยที่น้องนั้นยินยอมพร้อมใจรอรับการบริการจากผม  ตั้งแต่เช็ดตัวให้จนถึงพาน้องเข้านอน

ถ้าถามว่าผมเหนื่อยมั้ยที่ต้องคอยบริการน้องธันว์อยู่แบบนี้  และผมเอาใจเด็กน่ารักคนนี้มากไปรึเปล่า  ผมบอกได้เลยว่าไม่มีคำว่าเหนื่อยหรือคำว่ามากไปสำหรับน้องธันว์  กับการที่ผมได้คอยดูแลน้อง  ได้เห็นน้องยิ้มอย่างมีความสุขกับทุกสิ่งที่ผมเป็นผู้หยิบยื่นให้  ผมที่เป็นผู้ให้ย่อมสุขกว่าน้องหลายเท่านัก 

ส่วนเด็กน่ารักที่โดนผมเอาใจเค้าไม่เคยเรียกร้องสิ่งเหล่านี้จากผมสักนิด  น้องอยู่ของเค้าเฉยๆมีแต่ผมนี่แหละที่คอยบริการและหยิบยื่นสิ่งที่คิดว่าดีที่สุดให้  จนบางครั้งเป็นน้องธันว์เองนี่แหละที่คอยเบรคให้ผมเพลาๆความช่างเอาใจเหล่านั้นลงบ้าง  น้องให้เหตุผลว่าเดี๋ยวจะเคยตัวกลายเป็นคนเอาแต่ใจขึ้นมา  แล้วผมนี่แหละที่จะแย่ที่ต้องคอยตามใจน้องตลอดไป  ผมว่าถ้าน้องเป็นแบบนั้นก็ดีสิ  นั่นหมายความว่าน้องธันว์จะขาดผมไม่ได้ 

แต่ทุกวันนี้เด็กน่ารักของผมก็ไม่มีนิสัยเอาแต่ใจให้ผมต้องหนักใจสักนิด  ทั้งๆที่ได้ผมซึ่งเป็นนายน้อยแห่งหวางหย่งกังคอยหนุนหลังและให้ท้าย  แต่น้องกลับไม่ใช้สิทธิ์พิเศษเหล่านี้เลย  จนได้รับคำชื่นชมจากคนรอบตัวมาเข้าหูผมไม่ขาด  ว่าน้องนั้นรู้จักวางตัวทั้งต่อผู้ใหญ่และผู้น้อย  จนผมผู้เป็นเจ้าของถึงกับยิ้มไม่หุบและออกจะภูมิใจในตัวลิงน้อยนัก  โดยเฉพาะอาเฉินผู้เป็นหัวหน้าพี่เลี้ยงของน้องนั้น  ชมน้องให้ผมฟังทุกวันว่าน้องธันว์นั้นเก่งและขยันมาก  ซึ่งน้องคงได้คะแนนช่วงฝึกงานจากอาเฉินจนทะลุเพดานอย่างแน่นอน  ดังนั้นเด็กที่ทั้งน่ารักและรู้จักคิดอย่างน้องธันว์คนนี้  จะไม่ให้ผมยิ่งหลงรักและเป็นห่วงได้อย่างไรล่ะครับ  จริงมั้ย!?

ดูลิงน้อยของผมตอนนี้สิครับ  น่ารักน่าหลงน้อยซะที่ไหน  ภาพน้องธันว์ที่กำลังหลับตาพริ้มอมยิ้มน้อยๆเหมือนเด็กๆ  นอนอย่างมีความสุขบนเตียงของเรา  และรอเพียงผมได้ไปร่วมเรียงเคียงหมอนด้วยนั้น  ทำให้ผมเร่งฝีเท้าเข้าหาก่อนผ่อนร่างลงนอนเคียงข้างอย่างแผ่วเบา  และรั้งร่างน้อยเข้ามาหนุนแขนเพื่อตะแคงตัวน้องเข้าหาอก  พร้อมตระกองกอดร่างหอมกรุ่นไว้หลวมๆ  ซึ่งคนในอ้อมกอดผมนั้นทำเพียงขยับตัวนิด  ก่อนซุนหน้าเข้าหาอกผมและตวัดแขนพาดผ่านลำตัว  กิริยาของคนน่ารักทำให้ผมคลี่ยิ้มได้เต็มหน้า  และกระชับร่างน้อยเข้าหาอกแน่นขึ้น  ก่อนกระซิบคำรักผ่านกลุ่มผมดำขลับที่ผมกำลังดอมดม

“รักน้องธันว์นะครับ  ลิงน้อยของเฮียหลี่ผิง”

ค่ำคืนนี้ก็เหมือนค่ำคืนที่ผ่านๆมา  ผมได้นอนกอดคนรักตัวน้อยหลับไปพร้อมรอยยิ้มและความอบอุ่นท่วมท้นหัวใจ

..............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

อ๊ายยย!!  ฟินอ่ะ   :heaven

ใครเลือดไม่พอบอกได้นะคะ  จะรีบส่งไปให้  อิๆ
เฮียหลี่ผิงของลิงน้อยนี่ร้ายเนอะ  แอบเปลี่ยนที่
ไปสวีทในห้องน้ำไม่บอกกล่าวเลย  แต่ก็ไม่พ้นหู
พ้นตาพวกเราได้หรอกเนอะ  555

ส่วนตอนหน้าจะเปิดตัวคู่รักอีกคู่ของซีรีย์นี้ค่ะ
อยากรู้ว่าเป็นใครอย่าพลาดนะคะ  และความหวาน
จะยังคงอยู่กับหลี่ผิงและธันว์ให้คุณได้อมยิ้มอย่าง
แน่นอน ^___^

+1และเป็ดเช่นเดิม  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
เจอกันอีกทีวันสีชมพูน้า

อ้างจาก: ampmiya^^ ที่ 18-06-2013 19:38:58  

ชอบๆ ใครคู่นนท์ค่ะพี่มาศ
 :z1: แอมจองชิดขอบเตียงคร้า

คู่ของนายนนน่าจะเดาไม่ยากนะคะน้องแอม  แต่เดี๋ยวพามาเปิดตัวอย่างเป็นทางการอีกทีค่า  ซึ่งคู่นนนั้นก็เป็นอีกคู่ของซีรีย์นี้จ้า  สามารถติดตามได้น้า^^

อ้างจาก: mengsama ที่ 18-06-2013 20:48:33  

คือ พี่อยากอ่านตอนพิเศษ ธี ภีม อีกอะคะ  ...แต่งมาให้อ่านให้หายคิดถึงหน่อยซิคะ fcน้องธีนะเนี่ย ^^(หลงมางัยยัยคนนี้ ) =_=

FC ตี๋ธีมาถึงเรื่องนี้ด้วย  555  สิ่งที่ขอมาขอเก็บไว้พิจารณาก่อนนะคะ  ถ้ามีไอเดียดีๆสร้างตอนพิเศษของธีภีมจะปั่นมาลงให้อย่างแน่นอนค่ะ

 :mew1:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 21-06-2013 08:24:33

หวานได้อีกอ่ะ อิจฉา อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 21-06-2013 08:26:48

“รักน้องธันว์นะครับ  ลิงน้อยของเฮียหลี่ผิง :teach: :give2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 21-06-2013 08:27:40

 :jul1:  ตายอย่างสนิท  เลย

  +1  ่จ้า......  แล้วก็   :กอด1: กันเหมือนที่เคย  และให้ :L2:  ให้พี่มาศเลย  แบบว่าขอติดสินบนหน่อยนะ  เค้าจะเอาอีก  อิอิ...

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 21-06-2013 08:34:37

โอ้ยยยยยยย หลี่ผิงอบอุ่นเว่ออ้ะ
หวานกันได้อีก
อิจฉาตาลุกเป็นไฟละนะ 555555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 21-06-2013 08:40:37

ลิงน้อยขี้อ้อนใช่ไหมล่ะเฮียหลี่ผิง  เอ๊ะ  ท่าทางจะไม่ใช่ขี้อ้อนอย่างเดียว  ขี้ยั่วด้วยเนอะ  อิอิ

มีคู่น้องนนท์ด้วยหรอ  รอๆจ้า  คิกคิก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 21-06-2013 08:49:17

น้องธันว์น่ารัก ช่างอ้อนแถมรู้ใจเฮียหลี่แบบนี้  เฮียหลี่จะไปไหนรอด แล้วน้องธันว์จะรอดเฮียหลี่ได้ไง  :z1:


เดาว่าคู่นนท์คือพี่เบส

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 21-06-2013 09:11:02

สั่นคลอน แบบนี่บ่อยๆ ก็ดีน่ะะะ  :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 21-06-2013 09:15:54

โอ๊ยย อบอุ่นจนร้อน 555
 
นั่งรอคู่ต่อไป ใครน้าาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 21-06-2013 11:24:33

หวานจนมดเป็นเบาหวาน  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 21-06-2013 12:16:27

โอ้ะ ตายๆ ถึงคู่นี่เขาจะหวานกันขนาดนี้แล้วละก็นะ ฮึ่มมๆๆอิจฉาจริงจริ๊งงง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 21-06-2013 12:19:56

แค่นี้เฮียหลี่ผิงก็ไปไหนไม่รอดแล้วน้องธันว์
ทำตัวน่ารักน่าจับกินอย่างนี้ อิอิ  :haun4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 21-06-2013 12:34:14

ริษยามากกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 21-06-2013 12:39:03

ช่างอ้อนพร้อมยั่วไปในตัว เฮียหลี่ผิงเลยจัดให้เด็กขี้อ้อน
น้องธันว์น่ารักมากๆเลย :pighaun:

รอคู่น้องนนท์จะหวานเท่าคู่น้องธันว์ไหม

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: ampmiya^^ ที่ 21-06-2013 14:41:49

แอบตกใจกับชื่อตอน คิคิคิดว่าจะมาม่าซะแย้ว
รออีกคู่นึง  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 21-06-2013 15:19:37

หวานซะ.  เขิน :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Azakura_Hibari ที่ 21-06-2013 15:45:14

แหม่ะ!!!!
สั่นคลอน ไอ้เราก็นึกว่าจะดราม่าอะไร
ที่ไหนได้ สั่นคลอนของเฮียยยยยย ทำเอาฟินไปโลกหน้าเลยจ้าาาา
 :hao7: :hao7: :hao7:

+ 1 ให้กับความสั่นคลอนของเฮียหลี่ผิง  :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 21-06-2013 17:16:12

จะเป็นเบาหวานมั๊ยเนี่ย
น้ำตาลมันขึ้นมากกกกก :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 21-06-2013 18:38:06

น้องธันว์ทั้งอ้อนทั้งยั่วแบบนี้ เฮียไปไหนไม่รอดแน่ :z1:

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: bpyt ที่ 21-06-2013 18:45:09

อ๊ากกก!! ให้ 3 คำ ' ฟิน หวาน เว่อร์'

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 21-06-2013 19:05:55

คู่นี้ทำเอาเบาหวานขึ้นเลย ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: ΩPRESTOΩ ที่ 21-06-2013 20:44:59

เข้ามาเห็นชื่อตอน "สั่นคลอน" อั๊ยยะ!!!! ไหนว่าจะหื่น เอ้ย..หวานงัย  ไหงดราม่าซะละ
ที่ไหนได้ "สั่นคลอน" ของเฮียหลี่ผิง  :jul1: ทำเราตายจมกองเลือด

บวกและเป็ดขอบคุณ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 21-06-2013 22:27:11

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 21-06-2013 22:40:35

ความหวานทะลุจอ :m25:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 21-06-2013 23:18:16

งานยุ่งไม่ได้เข้ามานานแต่อ่านรวดสองตอน
ก็ดีเหมือนกันค่ะ 55

ชอบเรื่องนี้ที่มีคำสอนดีๆแทรกอยู่ตลอดค่ะ แถม
ใช้ได้จริงในชีวิตประจำวันอีก ขอบคุณนะคะ

รอนนท์เปิดตัวแฟนค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 21-06-2013 23:33:52

หวานซะทำเอาอิจฉาอะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 21-06-2013 23:36:50

 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:คนอ่านหมดแรง :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 22-06-2013 00:59:53

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย   :m3: :m3: :m1: :m1:

ยิ้มจนปวดแก้มแล้วอ่าาาาา น้องธันว์ หลี่ผิง น่ารักมว้ากกกกก

อ่าน 5 ตอนรวด หลังจากเข้าเน็ตไม่ได้มานานมาก มดขึ้นเต็มตัว >////<

รอ นนท์กะพี่เบส ค่าาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 22-06-2013 04:08:43

ThankS

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 22-06-2013 06:43:45

 :hao7:

เห็นชื่อตอนยังเเบบ ห๊ะ ตอนที่สี่มาม่ามาเเล้วเรอะ ที่ไหนได้ อย่างอื่นสั่นคลอน อะฮ้า
เติมเลือดกรุ๊ป Y ด่วนๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 22-06-2013 09:17:47

ตายเลย เจอเข้าไปอย่างนี้ตายทั้งคนอ่านทั้งเฮียหลี่
อยู่เฉยๆก็น่ารักไม่ไหวแล้ว เจอออดอ้อนเข้าไปด้วยยิ่งไปใหญ่
อย่าแปลกใจถ้าหากวันนึงน้องธันว์ไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวัน
เห็นเค้ารักกันอย่างนี้แล้วอิจฉา จัดอีกคู่มาเลยค่ะพี่มาศ
เราพร้อมแล้วถ้าต้องเห็นคนสวีทกันอีกคู่ :hao3:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดไปเบาๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 22-06-2013 09:50:56

อร๊ายยยย ตามมาอ่านแล้วค่าา มาช้าไปหน่อย ผ่านไป 4 ตอนแล้ว >.<

เฮียหลี่ผิงกะน้องธันว์น่าร๊ากกก
รอการเปิดตัวอีกคู่นึงตอนต่อไปนะคะ +1 ขอบคุณมากค่ะ~^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 22-06-2013 14:44:38

น่ารักอ่ะ อิจฉาความหวานของคู่นี้จัง  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-06-2013 00:28:28

 :mew1:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 23-06-2013 02:51:56

น้องธันว์น่ารักกกก
นึกถึงเฮียหลี่ตอนเด็กเลย 555555555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 23-06-2013 08:37:18

สั่นคลอนอย่างนี้ทำให้เสียเลือดไปหลายถังเลยอ่ะ :m25: :z1: :pighaun:

ลุ้นๆๆๆๆ  อีกคู่หนึ่ง :hao5: :katai2-1: :katai1: :mew6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-06-2013 08:38:30

เป็นใครก็ต้องสั่นคลอน
เจอลูกอ้อนน้องธันว์แบบนี้
บวกและเป็ดขอบคุณ
หวานจัง :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 23-06-2013 19:24:55

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากจะบอกว่าหายไปนานอ่านสามตอนนี้แล้วงานหนักที่ทำมาหายเหนื่อยเป็นปริดทิ้งเลย....อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกอะไรจะหวานชุ่มใจขนาดนี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 23-06-2013 19:30:01

เห็นชื่อตอนน่ากลัว..ไม่กล้าอ่านกลัวมาม่า...แต่พอตัดสินใจอ่าน :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:ถึงกลับเลือดพุ่ง :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:สุดอพอ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเชินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 24-06-2013 05:14:30

เห็นด้วย เป็นใครก็ต้องสั่นคลอนกันทั้งนั้น
น่ารักขนาดนี้นี่เนอะ >///<
เป็นคู่ที่ยิ่งอ่านยิ่งอิจฉาเบาๆ ทำไงได้เรามันคนไร้คู่นี้เนอะ T-T
รออีกคู่หนึ่ง ฮุฮุฮุ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 24-06-2013 12:30:35

คู่นี้หวานกันตลอดอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-06-2013 13:50:38

โอ๊ยๆๆ เขาจะหวานกันไปไหนเนี่ย แม้แต่ฉาก...ก็ยังหวาน สงสัยคนอ่านคงเป็นเบาหวานกันถ้วนหน้า ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน4 "สั่นคลอน" P.5 (21/6/56) >////<
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 24-06-2013 18:40:30

 :katai5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-06-2013 06:43:24

ตอนที่ 5

หวางหลี่ผิง
   
“นายน้อยต้องการให้ปรับปรุงส่วนไหนเพิ่มเติมรึเปล่าครับ” 

ผมกวาดตามองห้องตัวอย่างที่เพิ่งตกแต่งภายในเสร็จ  เพื่อเตรียมพร้อมเปิดตัวโรงแรมใหม่ในเครือหวางหย่งกัง  พร้อมเดินรอบห้องสำรวจรายละเอียดต่างๆ  โดยมีฝูหรงเตรียมจดรายละเอียดที่ผมต้องการแก้ไข  แต่สภาพห้องโดยรวมเป็นที่น่าพอใจ  เพราะมันถูกตกแต่งตามแบบที่ผมได้เลือกไว้แล้ว  และมันยิ่งน่าพอใจขึ้นไปอีก 

เมื่อม่านผืนใหญ่ถูกรูดเปิดจากฝีมือเลขาที่รู้ใจ  ทำให้ห้องที่ทาสีฟ้าพาสเทลสว่างสดใสขึ้นทันตา  จนผมอดนึกถึงใบหน้าใครบางคนขึ้นมาไม่ได้  คนที่ชอบสีฟ้าเป็นชีวิตจิตใจและเป็นคนเดียวกับที่ทำให้ผมเลือกโทนสีฟ้า  ในการตกแต่งโรงแรมใหม่แห่งนี้นั่นเอง  แถมด้วยสระว่ายน้ำส่วนตัวท่ามกลางท้องฟ้าสีสดเบื้องหน้า  ยิ่งทำให้ผมอยากให้น้องธันว์ยืนอยู่ด้วยกันตรงนี้นักเชียว  เพราะน้องคงยิ้มกว้างตาปิดและรบเร้าขอผมลงแหวกว่ายในสระอย่างแน่นอน 

ผมคงอยู่ในภวังค์คิดถึงแฟนตัวเล็กที่น่ารักลึกไปหน่อย  ทำให้ฝูหรงที่ยืนรอรับคำสั่งต้องออกเสียงเรียกผมอยู่หลายที  ก่อนที่ผมจะรู้สึกตัวและหันมามองคนเรียกทั้งๆที่ยิ้มเต็มหน้า  จนคนที่ได้เห็นอึ้งค้างก่อนใบหน้าขาวใสจะขึ้นสีคาตา  และอ้าปากเหวอน้อยๆพร้อมแว่นที่เอียงกระเท่เร่หลุดจากดั้งจมูก  หมดมาดเลขาผู้เอางานเอาการแบบเคย  ทำให้ผมรู้สึกตัวว่าเผลอปล่อยตัวตน  ยามที่อยู่กับน้องธันว์ให้เลขาคนสนิทได้เห็นแบบไม่ตั้งใจซะแล้ว  ผมกระแอมนิดหน่อยก่อนกอดอกเก๊กหน้านิ่งเพื่อพูดกับฝูหรง  และพยายามปัดใบหน้าสดใสของคนรักทิ้ง 

‘คนอะไรทั้งๆที่ตัวไม่อยู่  แต่กลับทำให้ผมคิดถึงได้ตลอดเวลา’ 

“อะแฮ่ม....เท่าที่ดูทุกอย่างใช้ได้  แต่คงต้องเน้นให้คุมโทนสีนี้ไว้อย่าให้เพี้ยน  และรายละเอียดต่างๆเก็บให้ดีแล้วกัน  ฝูหรง...ฝูหรง!  นายเป็นอะไร”

“ปะ  เปล่าครับ  คุมโทนสีกับเก็บรายละเอียด  ผมจะให้ทางนี้ทำตามที่นายน้อยต้องการ”  ผมเลิกสนใจเลขาส่วนตัวเพื่อหันมามองรอบห้องอีกครั้ง  หลังจากฝูหรงรับคำก่อนปรับสีหน้าให้เรียบสนิทดังเดิม  และก้มหน้าจดสิ่งที่ผมต้องการบนสมุดในมือแล้ว 

การที่ผมต้องมาดูงานนอกเมืองถึงเมืองกงอินนั้น  เพราะเป็นงานแรกที่ผมได้รับมอบหมายให้ดูแลเต็มตัวหลังจากจบมหาวิทยาลัย  ผมจึงออกจะตื่นเต้นและทุ่มเทเต็มที่ให้กับการสร้างโรงแรมแห่งนี้  ในแหล่งท่องเที่ยวพักผ่อนแห่งใหม่ของคนฮ่องกง  หลังจากที่ต้องศึกษาถึงต้นทุน  วิเคราะห์การตลาด  และปัจจัยเสี่ยงต่างๆที่จะส่งผลต่อโครงการนี้  ด้วยผมหวังสร้างโรงแรมที่ครบวงจรตอบสนองทุกความต้องการของลูกค้าที่เข้าพัก 

จนกระทั่งวันนี้มันเป็นรูปเป็นร่างด้วยตึกยี่สิบชั้นหันหน้าออกสู่อ่าวฮ่องกง  ด้านหลังมีภูเขาตั้งตระหง่านเสริมทัศนียภาพที่ร่มรื่น  ประกอบด้วยจำนวนห้องพักไม่มากไม่น้อยสามสิบห้อง  ห้องอาหารนานาชาติ  ห้องนวดสปาพร้อมเทอราปิสที่เชี่ยวชาญ  ห้องฟิตเนสที่มีเครื่องออกกำลังกายหลากหลาย  และล้อมรอบด้วยสวนสวยที่ถูกเนรมิตให้เขียวขจีดูสบายตา  ส่วนจุดเด่นที่เป็นตัวเรียกลูกค้าคือการมีสระว่ายน้ำลอยฟ้าที่ให้ความเป็นส่วนตัวในทุกห้องพัก 

ตอนนี้เหลือก็แต่การตกแต่งภายใน  ให้ได้ตามแบบห้องพักตัวอย่างที่ผมยืนอยู่ขณะนี้  และเก็บรายละเอียดต่างๆเท่านั้น  ซึ่งผมก็พอใจในผลงานที่ออกมาด้วย  และวางแผนไว้ว่าหากที่นี่เสร็จเมื่อไหร่  ผมจะพาน้องธันว์มาฉลองเอาฤกษ์เอาชัย  คิดถึงคนน่ารักขึ้นมาแล้วชักอยากจะเห็นหน้าแล้วสิครับ  นี่ก็ใกล้เวลาน้องเลิกงานแล้วด้วย  ถ้าผมออกจากกงอินตอนนี้คงไปรับน้องธันว์ได้ทัน  ผมจึงคิดจะโทรไปบอกน้องให้รู้  แต่แล้วโทรศัพท์ในมือก็ดังขึ้นซะก่อน  ส่วนเจ้าของชื่อบนหน้าจอคือหนึ่งในเพื่อนสนิทของผมเอง  ‘ไอ้พอล’  หนุ่มลูกครึ่งออสเตรเลียจอมเจ้าชู้

“หลี่ผิง  นายอยู่กงอินใช่มั้ย”  ทันทีที่ผมกดรับเสียงกระตือรือร้นจากไอ้พอลก็ดังขึ้นทันที  และผมชักสังหรณ์ใจขึ้นมาว่ามันต้องอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่นี่แน่ๆ  ไม่เช่นนั้นเจ้าพ่ออสังหาที่ยุ่งตลอดเวลาอย่างเพื่อนผมคนนี้  ไม่มีทางโทรมาและระบุพิกัดที่อยู่ของผมได้ถูกต้องแบบนี้หรอก  ซึ่งก็จริงอย่างที่ผมคาดไว้  เพราะทันทีที่ผมอือออรับปากมันไป  ไอ้พอลก็ตัดบทด้วยการบอกว่ามันรอผมอยู่ชั้นล่างแล้ว

ผมถอนใจเฮือกใหญ่จ้องหน้าจอดำสนิทอย่างเซ็งๆให้กับไอ้เพื่อนสนิทขี้บังคับ  จนฝูหรงที่เดินตามผมมายังสะดุ้ง ทำให้ผมต้องรีบโบกไม้โบกมือยิ้มบางๆให้เป็นการปลอบใจ  แต่เล่นเอาแก้มใสขึ้นสีระเรื่อคาตา  ก่อนฝูหรงจะแก้เก้อด้วยการขยับแว่นและหลบตาผมพัลวัน  จนผมต้องแอบถอนใจและเลี่ยงมากดโทรหาน้องธันว์ตามความตั้งใจแต่แรก 

ต่อไปผมคงต้องระวังตัวให้มากกว่านี้  ด้วยรู้ว่าเลขาส่วนตัวคนนี้คิดอะไรอยู่  แต่ที่ผมไม่โวยวายหรือหักหน้าฝูหรง  เพื่อเป็นการตัดไฟเสียแต่ต้นลม  เหมือนที่ทำกับรายอื่นๆที่มาหลงเสน่ห์ผมนั้น  เป็นเพราะผมรู้ว่าฝูหรงแค่ปลื้มและชื่นชอบผมเหมือนดาราคนโปรดเท่านั้น  ไม่ได้ต้องการผมไปครอบครองเยี่ยงคนรัก  แต่ตอนนี้เจ้าตัวคงยังแยกไม่ออกหรอกครับว่าคิดกับผมแบบไหน  คงต้องให้เวลาหรือถ้าเขาได้เจอคนที่ใช่ก็จะรู้ได้เอง  ข้อสำคัญที่ผมไม่เปลี่ยนเลขาเป็นเพราะฝูหรงรู้จักวางตัวไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของผม  และทำหน้าที่ของเลขาได้อย่างดีเยี่ยมไม่ขาดตกบกพร่องสักนิด 

ไม่ว่าใครจะคิดอย่างไรกับเรา  ผมว่ามันไม่สำคัญเท่ากับว่าเราคิดอย่างไรกับคนผู้นั้น  ขอแค่รู้ตัวว่าเจ้าของหัวใจเรานั้นคือใคร  ปัญหายุ่งยากก็จะไม่เกิด  เหมือนผมนี่ไงครับที่หนักแน่นและยึดมั่นกับรักแรกไม่เปลี่ยน  แต่ตอนนี้ผมอยากเจอเจ้าของหัวใจตัวน้อยๆใจแทบขาดแล้ว

“...ครับ  น้องธันว์บอกน้องนลินกับนนท์ได้เลยว่าเย็นนี้เฮียขอเป็นเจ้ามือเอง...ฮึๆ  ได้ครับติ่มซำกับเป็ดปักกิ่ง...แล้วเจอกันครับคนเก่งของเฮีย...คิดถึงนะครับ”  แค่ได้ฟังเสียงหวานๆกับเสียงหัวเราะใสๆของคนรักยามเจ้าตัวกำลังถูกใจกับสิ่งที่ผมเสนอ  ทำเอาหัวใจในอกฟูฟ่องและลืมความตั้งใจที่จะพยายามวางตัวเคร่งขรึมต่อหน้าเลขาคนสนิทไปเลย 

ด้วยตอนนี้ผมกำลังอารมณ์ดียิ้มกว้างเกินกว่าจะควบคุมตัวเองได้  เพียงแค่จินตนาการถึงใบหน้าสดใสที่ขึ้นสีของน้องธันว์  หลังจากน้องได้ฟังข้อความคิดถึงของผมเข้า  และทำให้ไม่ทันเห็นสีหน้าสลดแววตาหงอยเหงาของคนที่เดินตามผมออกจากลิฟต์

“ไงเพื่อน  สบายดีนะ”  แรงชกเบาๆที่หัวไหล่และคำทักทายมาพร้อมรอยยิ้มสว่างเต็มหน้า  จนผมที่แม้จะไม่ค่อยเต็มใจจะเจอไอ้พอลตอนนี้  ด้วยห่วงอยากเจอหน้าคนรักตัวน้อยมากกว่า  ผมยังอดยิ้มตามมันไม่ได้  พร้อมแสดงกิริยาแบบเดียวกันเพื่อทักทาย

“สบายดี  แต่ฉันคงไม่ต้องถามว่านายสบายดีมั้ย  ดูหน้าก็รู้  ฮึๆ” ระหว่างที่ผมทำใจได้แล้วว่าต้องเจอหน้าน้องธันว์ช้าอีกหน่อย  แลกกับการได้คุยถามสารทุกข์สุขดิบกับเพื่อนสนิทนั้น  ผมก็แทบหุบยิ้มไม่ทันเมื่อเจอประโยคต่อมาของไอ้พอลเข้า

“ฉันจะสบายกว่านี้ถ้าได้เจอหน้าน้องธันว์  แล้วน้องอยู่ไหนวะ  มากับนายด้วยรึเปล่า  คิดถึงว่ะไม่เจอกันนาน”  ไอ้พอลชะเง้อคอมองไปด้านหลังของผม  เพื่อหาคนที่มันบอกว่าคิดถึง  ผมจึงใช้โอกาสที่มันไม่ระวังตัวผลักหน้าหล่อๆของมันให้เจ้าของแทบหงายหลัง 

ไอ้พอลนะไอ้พอลรู้ทั้งรู้ว่าผมหวง  มันก็ยังแหย่ผมเรื่องน้องไม่เปลี่ยน  ตั้งแต่มันได้เจอหน้าน้องธันว์ครั้งแรกเมื่อสิบกว่าปีก่อน  ไอ้พอลเครซี่เด็กน่ารักของผมยังไงก็ยังเป็นอย่างนั้น  ผมล่ะหมั่นไส้และไม่อยากจะให้น้องธันว์ได้เจอหน้ามันเลย  รู้นะครับว่าทั้งน้องธันว์และไอ้พอลไม่ได้คิดอะไรต่อกัน  แต่เจ้าของคนน่ารักอย่างผมอดหวงน้องไม่ได้จริงๆ  แต่แล้วระหว่างที่ผมแทบจะฉีกร่างไอ้พอลทิ้ง  มันกลับไม่สนใจผมแต่ดันจ้องไปยังคนที่ยืนด้านหลังผมอย่างสนใจ  ผมดูก็รู้แล้วว่าต่อมเจ้าชู้ของมันเริ่มทำงานซะแล้ว  ไอ้นี่น่ะเจ้าชู้ตัวพ่อ  ได้หมดขอแค่มันพอใจ  ผิดกลับผมที่รักเดียวใจเดียว  ฮึๆ

“อะแฮ่ม!  เลิกจ้องเลขาฉันได้แล้ว  พอล  นายมีอะไรรึเปล่า  ฉันนัดดินเนอร์น้องธันว์กับเพื่อนไว้”  ไอ้พอลเลิกคิ้วใส่ผมและละสายตาระยับพราวจากฝูหรงมาที่ผม  อ่านได้ว่ามันกำลังถูกใจเลขาร่างบางของผมเข้าแล้ว  ก่อนเราจะกระตุกยิ้มทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่กัน

“อะไร  นายหวงเลขาด้วย  ดี!  ฉันจะฟ้องน้องธันว์  เอาให้นายกับน้องธันว์ผิดใจกันไปเลย  ฉันจะได้ขโมยตัวน้องธันว์มาเป็นของตัวเองได้ง่ายๆ  ฮ่าๆ....[พลัวะ]...โอ๊ย!  อะไรแค่นี้ถึงกับตบตีกันเลย”  สมน้ำหน้าแม่งครับ  อยากปากดีคิดจะสร้างเรื่องให้ผมผิดใจกับน้องธันว์  โดนผมชกไหล่ไปทีมันยังน้อยไป

“ไร้สาระน่ะ!  ถ้านายมาแค่จะกวนกัน  งั้นฉันไปล่ะ  เสียเวลาเจอหน้าน้องธันว์หมด”  ผมที่เดินเลี่ยงจะไปขึ้นรถก็ต้องชะงักกับเสียงโวยวายของไอ้ลูกครึ่งปากมาก

“เฮ้ย!  ล้อเล่นแค่เนี้ยทำน้อยใจไปได้  เอาแบบนี้ฉันขอตามไปคุยกับนายด้วยคน  และอยากเจอหน้าแฟนสุดที่รักของนายด้วย  ไม่เจอกันนานแล้ว....นายอย่าทำหน้าเหมือนอยากจะฆ่ากันสิว้า  ฉันกลัวไปหมดแล้วเนี่ย  ฮึๆ”  ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆนั่นมั้ยครับ  คุณฟังก็รู้กันแล้วใช่มั้ยว่าไอ้พอลมันกวนแค่ไหน  แกล้งกลัวผมซะงั้น  แบบนี้มันน่าให้ไปนักล่ะ 

เฮ้อออ  แต่สุดท้ายผมก็ต้องตอบตกลงให้ไอ้พอลไปด้วยอยู่ดี  เพราะขืนปฏิเสธผมคงไม่ต้องไปไหน  เพราะมันต้องตื๊อจนผมใจอ่อนจนได้นั่นแหละ  และผมก็คงเสียเวลาไปเปล่าประโยชน์  ทั้งๆที่จะได้เจอหน้าน้องเร็วกว่านี้  สรุปผมก็ได้มานั่งบนรถโดยมีอาเป๋าคนสนิทเป็นคนขับให้เหมือนขามา  และมีไอ้พอลขับตามพร้อมพ่วงฝูหรงที่โดนมันมัดมือชกให้มาร่วมมื้อเย็นของผมนั่งไปด้วย 

ทีแรกผมก็คิดจะปฏิเสธมัน  แต่พอได้เห็นแววตายินดีของเลขาเข้า  ทำให้ใจอ่อนพาลให้ปากแข็งยอมให้ฝูหรงมาด้วยในที่สุด  แต่ฝูหรงก็โดนไอ้พอลฉกตัวไปคันเดียวกันมันจนได้  ซึ่งไอ้พอลให้เหตุผลว่ามันไม่รู้จักร้านจึงอยากได้คนนำทาง  แรกได้ยินผมเกือบหลุดขำ  คนกว้างขวางอย่างไอ้พอลเนี่ยนะ  ไม่รู้จักร้านอาหารชื่อดังที่ผมกำลังจะไป  แต่แววตาแข็งๆที่จ้องเขม็งสื่อมาให้ผมหุบปาก  ผมจึงได้แต่เออออสั่งให้ฝูหรงไปกับมัน  และออกจะเห็นใจเลขาร่างเล็กไม่น้อย  เพราะผมมองก็รู้แล้วว่าฝูหรงไม่เต็มใจแต่ขัดผมไม่ได้  จึงต้องยอมเดินตามไอ้พอลไปขึ้นรถ

ผมว่าอาหารมื้อนี้คงป่วนไม่น้อยล่ะครับ  แรกเริ่มก็หวังจะพาคนน่ารักไปกันแค่สองคน  แต่นี่กลับกลายเป็นกลุ่มใหญ่ชวนปวดหัวเข้าแล้ว  แต่ผมก็หวังว่ามันอาจจะกลายเป็นจุดเปลี่ยนของความรู้สึกของผู้ร่วมมื้ออาหารมื้อนี้

..........................................

“...สาหร่ายห่อกุ้ง  ปอเปี๊ยะปู  เสี่ยวหลงเปา  อ้อ!  เป็ดปักกิ่งด้วย  เครื่องดื่มขอเป็นเก๊กฮวยเย็นสอง  นนกับนลินอยากทานอะไรสั่งเพิ่มได้เลยนะ  ไหนๆมื้อนี้เราก็มีเจ้ามือเลี้ยงทั้งที  คิกๆ”  เสียงหัวเราะสดใสมาพร้อมรอยยิ้มกวนๆของเด็กข้างตัว  ทำเอาผมมันเขี้ยวอยากจะปิดปากฟัดแก้มซะเดี๋ยวนี้ 

แต่สิ่งที่ผมทำคือโยกหัวคนน่ารักเบาๆและแกล้งส่งสายตาหวานๆให้  ทำเอาน้องธันว์ที่กำลังหัวเราะชะงักยิ้มและแก้มขึ้นสีทันที  ก่อนน้องจะแสยะยิ้มแลบลิ้นใส่ผมแก้เขิน  และหันไปชี้หน้าเพื่อนสนิททั้งสองที่หัวเราะถูกใจกับท่าทางเขินอายของน้องที่มีต่อผม  แต่ดูท่าจะไม่ค่อยได้ผลนัก  เพราะทั้งน้องนลินและนายนนยังเปิดปากกว้างหัวเราะลั่นร้านแบบไม่เกรงกลัว  ซึ่งก่อนที่คนน่ารักจะโกรธเพื่อนและพาลงอนมาถึงผม  ผมจึงรีบตัดบทพร้อมเร่งให้เพื่อนๆน้องได้สั่งอาหาร  ก่อนรั้งข้อมือเล็กมากุมไว้และลูบหลังมือเบาๆเป็นการปลอบโยน  คนน่ารักเหลือบมองผมด้วยแก้มป่องๆ  มีฮึดฮัดนิดหน่อยให้พอน่าเอ็นดู  แต่น้องไม่ได้รั้งมือคืน  กิริยาแค่นี้ผมก็เบาใจได้แล้วครับว่าคนน่ารักเค้าไม่ได้งอนกันจริง 

“ฮุๆ  งั้นนลินไม่เกรงใจนะคะเฮีย  ขอ....”  หลังจากสาวห้าวหน้าหวานเอ่ยปากขอ  บรรดาติ่มซำหลากหลายชนิดก็ถูกสั่งเป็นหางว่าว 

ผมถึงกลับแอบอมยิ้มให้กับน้องธันว์และนายนนที่อ้าปากหวอ  ตกตะลึงกับรายการที่น้องนลินสั่ง  งานนี้เห็นทีเจ้ามืออย่างผมคงโดนสปายสาวตั้งใจมาถล่มกะให้กระเป๋าฉีกเข้าแล้วล่ะมั้ง  แต่ผมก็ไม่คิดจะขัดเพราะแค่นี้ขนหน้าแข้งผมไม่สะเทือนหรอก  เมื่อแลกกับการที่น้องนลินจะคอยกันท่าคนที่เข้าหาน้องธันว์ให้ผม  แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ 

ว่าแต่เหมือนผมจะลืมใครหรืออะไรบางอย่างไปนะครับ  เพราะพอได้อยู่ใกล้คนน่ารักข้างตัวทีไร  ความสนใจทั้งหมดที่ผมมีมีอันทุ่มเทให้แค่คนๆนี้คนเดียว  ไม่เชื่อก็ดูสิครับ  เด็กอะไรไม่รู้ตัวก็หอม  แก้มงี้ใสกิ๊ก  ยิ้มก็หว้านหวาน  แถมพอน้องธันว์หัวเราะที  ตาตี่ๆก็ยิบหยีพาโลกทั้งใบสดใสคาตา  แต่แล้ววิมานที่ผมสร้างโดยมีคนธันว์เป็นนายเอกก็มีอันล่มไม่เป็นท่า  เมื่อมีมือมาร(ผจญ)มาหยิกแก้มกลมที่กำลังอมยิ้มของเด็กน่ารักเข้า

“หวัดดีครับน้องธันว์  ยังน่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะ...[เพียะ!]...อูยยย  แถมเจ้าของก็หวงไม่เปลี่ยนด้วย  ฮ่าๆ”  ไอ้อะไรหรือใครที่ผมลืมไปแล้วก็คือมันคนนี้ไงครับ  ไอ้พอล! 

มิน่าล่ะจิตใต้สำนึกคงสั่งให้ผมลืมมัน  แม่ง!  เข้าใกล้เด็กของผมทีไร  หาเศษหาเลยกับคนของผมตลอด

“หวัดดีครับเฮียพอล”

“ดีครับเฮีย”

“อุ๊ย!  เฮียพอลมาด้วยเหรอคะ  หวัดดีค่ะเฮีย” 

น้องๆบนโต๊ะทักทายไอ้พอลเสียงใส  ไม่เว้นแม้แต่น้องธันว์ที่ก็ยกมือไหว้มันและอมยิ้มแก้มตุ่ย  ทำไมนะทำไมน้องถึงไม่หวงตัวสักนิด  ทั้งๆที่ผมหวงน้องสุดใจ  ผมล่ะอยากงอนคนน่ารักชะมัด  เฮ้อ!

“ฮึๆ  น้องธันว์สนใจเพื่อนเฮียหน่อยเร็ว  ดูท่าจะโดนพญามังกรงอนเข้าซะแล้ว”  ฟังไอ้พอลพูดครับ  รู้แบบนี้ผมไม่ให้มันตามมาด้วยหรอก  นึกไว้แล้วเชียวว่ามื้อนี้ต้องป่วนเพราะมัน

“ฮึๆ  เฮียหลี่ผิงดื่มน้ำเก๊กฮวยก่อน  หน้าบู้หมดหล่อแล้ว”  ยิ้มหวานๆพร้อมหลอดดูดมาจ่อปาก  แค่นี้ผมก็พร้อมหายงอนแล้วครับ  บวกแก้มใสที่ซับสีเลือดทันทีหลังคำแซวของน้องนลิน  ทำผมอารมณ์ดีในพริบตา 

“หวานนะมึง  เกรงใจพวกกูบ้าง  นั่นเฮียกูนะโว้ย  ฮ่าๆ”

“ของมึงที่ไหน  นี่น่ะของกู!...เอ่อ”  จะมีใครน่ารักน่าฟัดเท่าแฟนของผมอีกมั้ย  ฟังคำพูดคำจาที่น้องธันว์พูดซะก่อน  มีแสดงความเป็นเจ้าของผมซะโจ่งแจ้งเชียว  ผมเปลี่ยนใจไม่กินแล้วลากน้องกลับบ้านแทนได้มั้ย

“เอ่อ  แล้วนี่ใครคะ  แฟนเฮียพอลเหรอ  เฮ้อออ...ทำไมน้า  เดี๋ยวนี้หนุ่มๆหน้าตาดีถึงจับคู่กันเอง  แล้วจะเหลือหนุ่มหล่อให้นลินสักคนบ้างมั้ยน้อ”  จะว่าสงสารก็สงสารนะครับกับคำพูดของสปายสาวหน้าหวาน  แต่แววตาเจ้าเล่ห์ระยิบระยับของนลินนี่สิที่พาให้ขำมากกว่า  ด้วยรู้ว่าน้องนลินนั้นแกล้งแซวเล่น  เพราะเพื่อนสนิทของน้องตอนนี้  เป็นแฟนกับผู้ชายด้วยกันทั้งนั้น  ไม่เว้นแม้แต่นายนน

แต่คนที่ไม่รู้เบื้องลึกของนลินอย่างฝูหรง  กลับปฏิเสธเสียงสูงให้วุ่นวาย  จนผมที่ลืมไปแล้วว่าชวนเลขาคนสนิทมาด้วยต้องหันมามองอย่างสนใจ  และพบเข้ากับใบหน้าภายใต้แว่นใสที่แดงก่ำ  ดวงตาวาวโรจน์จ้องไอ้พอลอย่างเอาเรื่อง  แต่พอหันมาสบตากับผมเข้า  กลับมีแววเขินอายปนอ้อนวอนเล็กๆ

“คุณเลขาไม่เห็นต้องปฏิเสธน้องๆให้วุ่นวายเลยนี่ครับ  แต่เอ๊!  หรือคุณเลขาคิดอะไรกับผมกันแน่  ฮึๆ”  ไอ้พอลก็ใช่ย่อยครับ  แกล้งเลขาผมซะควันออกหูเลย  แต่ก่อนที่ผมจะห้ามศึกลูกครึ่งปากเสียกับเลขาหน้าใสนั้น  คนน่ารักข้างตัวก็ชิงตัดหน้าซะก่อนอย่างรู้ใจ

“นลิน  นน  นี่พี่ฝูหรงเป็นเลขาของเฮียหลี่ผิง  พี่ฝูหรงครับนี่เพื่อนสนิทผมเอง  นนกับนลิน...อาหารมาพอดีเลย  พี่ฝูหรงเฮียพอลอยากได้อะไรเพิ่มสั่งได้เลยนะครับ  วันนี้นายน้อยเค้าเลี้ยง  เต็มที่เลย”  เสียงใสๆบวกใบหน้าทะเล้นที่แนะนำเพื่อนสนิทแก่ฝูหรง  และชักชวนให้คู่ชกที่กำลังเปิดศึก  มาสนใจอาหารเบื้องหน้าแทนนั้น  ทำให้บรรยากาศตึงเครียดระหว่างไอ้พอลกับฝูหรงหายไป

ฝูหรงส่งยิ้มบางเบาเหมือนว่ากำลังรู้สึกผิดให้คนรอบโต๊ะ  แต่ไม่มีชำเลืองหรือแม้แต่การปรายตาไปที่ไอ้พอลสักนิด  ดูท่าแล้วคงโกรธเพื่อนผมไม่น้อยเลยล่ะ  ส่วนไอ้พอลเองก็แค่ยักไหล่อมยิ้มด้วยท่าทางสบายๆ  ทำเหมือนไม่สนใจฝูหรงเช่นกัน  และมีเอ่ยปากหยอกเย้าน้องๆรอบตัวให้ได้หัวเราะ  ตามนิสัยเจ้าพ่ออสังหาปากหวานของมันไป 

ถ้าผมไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทไอ้พอล  คงคิดไปแล้วว่ามันคงโกรธฝูหรงไม่น้อยที่กล้าเอ่ยปากต่อว่ามัน  แต่ผมที่คบมันมามากกว่าสิบปี  ดูก็รู้แล้วว่าไอ้พอลมันสนใจฝูหรงไม่น้อยล่ะครับ  เพราะการอ้อล้อต่อปากกับฝูหรงแบบที่มันไม่เคยทำกับใครนอกจากคนสนิทอย่างที่ผ่านมาของมันนั้นไม่ธรรมดา  ถ้าไอ้พอลไม่สนใจอย่าว่าแต่พูดด้วยเลย  แค่หน้ามันคงไม่คิดจะเหลือบแล  อย่าให้ถึงกับตอแยด้วยคำพูดที่มันมีให้ฝูหรงเลยครับ  เพราะระดับ  ‘โจว  พอล  วอร์เลนโต้  ’  เจ้าพ่อหนุ่มอสังหารุ่นใหม่ไฟแรงไม่จำเป็นต้องง้อใคร  เพราะมีแต่คนจ้องเข้าหา 

แหนะ!  พูดถึงยังไม่ทันขาดคำ  ไอ้พอลมีแอบเหลือบมองคนข้างตัวมันด้วย  งานนี้ผมว่าฝูหรงคงได้ปวดหัวเพราะไอ้พอลอย่างแน่นอน  และคงจะดีถ้าไอ้พอลมันจริงใจกับฝูหรง  ไว้ผมต้องลองแย็บถามไอ้พอลดูบ้างแล้วล่ะครับ  ว่ามันคิดอะไรกับเลขาของผมรึเปล่า

....................................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ตอนนี้พาพอลและฝูหรงมาเปิดตัวให้คุณผู้อ่านได้รู้จักค่ะ
เพราะตั้งใจปั้นคู่นี้เป็นหนึ่งในซีรีย์ชุดนี้จ้า  แต่ต้องรอเรื่องนี้จบก่อนน้า  :hao7:

เนื้อหาตอนนี้ไม่มีอะไรมาก  ออกจะเรื่อยๆและอาจทำให้บางท่าน
แอบหมั่นไส้หลี่ผิงที่ดูเครซี่น้องธันว์คนน่ารักซะเหลือเกิน   :laugh:
แต่เด็กน้อยของเฮียหลี่ผิงก็น่ารักน่าหลงไม่น้อยเนอะ

ไม่อยากจะสปอยด์เลยอ่ะ  แต่ไม่เกริ่นไว้ก็ไม่ได้  เพราะเดี๋ยว
บางท่านจะตกใจ  ตอนหน้ามันมาอีกแล้ว ~  :heaven 
ให้ 3 คำ ‘ฟิน  หวาน  เว่อร์’ (ขออนุญาตยืมคุณ bpyt มาใช้หน่อยนะคะ  มันโดนม๊วกกก)
และโปรดเตรียมเลือดสำรองให้พร้อมน้า  โฮะๆ

MiSS-U  :  เมื่ออยู่ๆเด็กน่ารักเค้านึกหวงมาเฟียรูปหล่อของตัวเอง 
น้องธันว์จะหาวิธีไหนมามัดตัวมัดใจให้มาเฟียใหญ่ดิ้นไม่หลุดกันน้า

น้องธันว์  :  ใช้เชือกสิครับ  ธันว์จะมัดหลายๆรอบเอาให้แน่นๆเลย 
เหอะ!  ทำไมต้องมีคนมาสนใจเฮียหลี่ผิงของธันว์ด้วย

หลี่ผิง  :  เฮียแถมแส้  โซ่  กุญแจมือ  เพิ่มให้เลยครับที่รัก  ฮึๆ

+1และเป็ดแทนคำขอบคุณจากใจ
เจอกันวันศุกร์วันสีฟ้าจ้า  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.ตอนที่แล้วชื่อตอน “สั่นคลอน” ทำเอาหลายท่านเข้าใจผิดไปไกล
ต้องขออภัยค่า  แต่อยากให้ทุกท่านรู้ว่าเท่าที่แต่งนิยายมา 
เรื่องนี้หวานเว่อร์กว่าคู่ไหนๆ  เน้นอ่านแล้วชุ่มฉ่ำหัวใจและจบด้วยรอยยิ้มค่ะ 
แต่บางตอนเท่านั้นที่จบด้วยรอย.....เลือด  :m25:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 25-06-2013 07:05:17

 :hao7:
จิ้มคนเขียน

พอลกับฝูหรงก็น่ารักดีน้า อะฮร้าาา
อิจฉาน้องธันว์แฮะที่ตอนหน้าจะได้ :hao6: อีกแล้ว เอ้ย ไม่ใช่ ที่จะได้ใช้เวลากับคนรักตัวเองได้เต็มที่
แล้วยังได้กินเฮียหลี่ เอ้ย สาหร่ายห่อกุ้ง  ปอเปี๊ยะปู  เสี่ยวหลงเปา  ไหนจะเป็ดปักกิ่งอีก หิวๆๆ
อย่าลืมโซ่ เเส้ กุญแจมือ เอามาให้หมดๆ


ปล.มาเช้าตามเคยน้าาา
 :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 25-06-2013 08:22:32

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 25-06-2013 08:28:01

เห็นอะไรก็เป็นหน้าเธอ
หลี่ผิงหลงน้องถึงขั้นเครซี่จริงๆ นะนี่
แต่ออดอ้อนน่ารัก ไม่ให้รัก ไม่ให้คิดถึงยังไงไหว
มีคู่ใหม่ด้วย ติดตามๆ
บวกและเป็ดอยากกินเสี่ยวหลงเปา หิวจัง :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 25-06-2013 08:51:17

โถๆๆๆธัน น้องน่ารักไปแล้ว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 25-06-2013 09:21:36

  :-[  หวานมากๆคู่เฮียหลี่ผิงกับน้องธันว์
 ได้คู่รักคู่กัดคู่ใหม่แล้วฝูหลงกับพี่พอล

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 25-06-2013 09:52:23

 :katai2-1: :katai2-1:  คู่ใหม่เปิดตัวแล้ว   อิอิ  คุณเลขาค่ะ  โปรดทำใจเถอะ  ไม่มีทางที่เฮียหลี่ผิงจะมีใจให้หรอก

 ไม่ว่าจะเป็นใครก็แล้วแต่อ่ะ  เพราะเฮียแกให้ใจทั้งดวงไปกับน้องธันว์แล้ว  ทำใจทำใจ
   
เป็นเป็นลูกครึ่งฝรั่งดีกว่ามั้ง  คงแซ่บเวอร์อ่ะ  อิอิ

ตอนหน้าจัดเต็มเหมือนกันจ้า  เลือดสำลองมีเป็นโอ่ง  รอจ้า...
   
   +  1    ให้ไป  +  หัวใจให้เลย (น้ำเน่าซะจริงเลยตรู)     :กอด1:  หน่อยนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 25-06-2013 10:30:08

คู่รองน่าสนใจมากกกกกกกก อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 25-06-2013 10:31:52

นี้ว่าหวานแล้ว ตอนหน้าหวานกว่านี้อีกเหรอค๊าาาา (ชอบๆๆ)
สมแล้วจริงๆกับคำว่า ฟิน  หวาน  เว่อร์ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-06-2013 10:47:01

มาอีกคู่แล้ว น่ารักเนอะ เชียร์ๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 25-06-2013 11:09:16

เปิดตัวคู่ใหม่แล้ว  ฝูหรงหักใจซะเถอะ  เพราะยังไงเฮียหลี่ก็รักน้องธันว์คนเดียวเท่านั้น  ลองเปิดใจคบกับเพื่อนเฮียแทนแล้วกัน

เฮียหลี่ก็หวานตลอดกับน้องธันว์ 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 25-06-2013 11:20:09

คู่ใหม่มาแล้วววววววว

 :katai5:

ท่าทางคู่นี้จะมันส์พะย่ะค่ะะะะะะะ

 :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 25-06-2013 11:23:45

อย่าว่าแต่เฮียเครซี่น้องธันว์เลย คนอ่านก็เครซี่จ้า น้องธันว์น่ารักมาก

แอบเชียร์คู่พอลฝูหรง อิอิ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 25-06-2013 11:28:02

 :mc4: :mc4: ต้อนรับอีกคู่ พอลและฝูหรง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 25-06-2013 11:50:12

ให้ฝูหรงคู่กับพอลไปเถอะ เฮียหลี่ผิงเค้ามองน้องธันว์คนเดียว
แต่คงจะน่ารักนะคู่ใหม่เนี่ย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: pulovely ที่ 25-06-2013 12:01:52

โหย พูดได้คำเดียวว่าน่ารักมากอ่ะเรื่องนี้
ชอบตรงที่ไม่มีคำผิดเลย ไม่เสียอรรถรสในการอ่าน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 25-06-2013 12:14:12

เอ่อ...จบด้วยรอยเลือดที่ว่านี่
-เลือดกำเดา-คนอ่านล้วนๆ สินะ ^^V

เหมือนลงไปแช่ในบ่อน้ำเชื่อม
อบอุ่น อ่อนโยน ใส่ใจ...มีอะไรน้อยไปกว่านี้มั้ย??
ใครเห็นแล้วไม่อิชชี่ให้รู้ไปเหอะ...มั่นคงแต่รักแรก สุดจะน่ารักอ่ะ ^^

เปิดตัวอีกคู่ที่...ท่าทางว่าจะมีการดัดหลังกันได้ไม่น้อย
คนเจ้าชู้ที่มาตกหลุมน่ะ จะได้ใจอีกคนที่แอบปลื้มเจ้านายอยู่คงไม่ใช่ง่าย
อะไรที่มาแบบนอกเหนือสเปกของการชื่นชมน่ะ ต้องใช้ใจแลกทั้งนั้นแหละ

รอดูคู่หวาน และรอเชียร์อีกคู่ที่เปิดตัวใหม่...หาคู่ให้น้องนลินมั้ย?? สงสารนาง ^^V

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-06-2013 12:19:50

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 25-06-2013 12:22:30

โอ้ยยย มดไต่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 25-06-2013 13:42:18

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: V ที่ 25-06-2013 16:58:01

 :-[

หวานจังเลยยยย  :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 25-06-2013 17:38:48

ของหวานมาเสริ์ฟเยอะๆ
ของคาวมาเป็นสีสันเล็กน้อย
ก็พอ :laugh:
เปิดตัวคู่ใหม่ถ้าจะแซ่บไม่แพ้กันหุหุ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 25-06-2013 17:56:03

เฮียหลี่ผิงนี่เครซี่น้องมากจริงๆ  อิอิ

อยากอ่านเรื่องฝูหรงกับพอลแล้วล่ะสิ  คิกคิก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 25-06-2013 18:13:17

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 25-06-2013 19:05:16

ฟูหรง&พอล น่าจะสนุกนะคะ 5555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ΩPRESTOΩ ที่ 25-06-2013 21:02:57

เฮียหลี่ผิงหายใจเข้า หายใจออกมีแต่น้องธันว์
หวานให้คนอ่านได้ตาร้อนตลอด   :ling1:

บวกและเป็ดแทนคำขอบคุณ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: mengsama ที่ 25-06-2013 21:21:23

เหมือนเลขาจะแอบชอบเจ้านายเลย....

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 25-06-2013 22:05:14

อ่านไปอ่านมาตอนไหนสนุกสุดรู้ไหมคะ  :hao3:
เป็นตอนที่คุณ Miss-U เขียนตอบคนอ่านตอนท้ายนี่ล่ะค่ะ
ในเรื่องหวานเว่อร์แล้วยังทำให้อยากลุ้นพอล-ฝูหรงตอนนี้เลย!

เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 25-06-2013 22:11:00

 :o8: :o8: :-[ :-[ :m3: :m3:

หลี่ผิงหลงน้องเกินไปแล้ววววว แอร๊ยยยย เขินแทน

ยิ้มแก้มจะฉีกแบ้วค่าาาาา หลงให้มากกว่านี้อีกนะหลี่ผิงงงงง

สงสัยพอลต้องทำอะไรฝูหรงตอนที่อยู่ในรถแน่แลย ฝูหรงถึงอารมณ์เสียขนาดนี้ คึคึ หุหุ  o3

แว่น แว่น ไอเทมสุดเซ็กซี่ แอร๊ยย ชอบเคะสวมแว่นที่สุดเลย ฟินนนน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 25-06-2013 22:36:33

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ได้อ่านแล้ว

 :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 26-06-2013 13:23:10

 :กอด1:

อึ้บๆๆ ดันๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ampmiya^^ ที่ 26-06-2013 16:36:25

น้องธันของเจ้น่ารักมากเรยอ่ะ
 :กอด1:  :กอด1:  พี่มาศแอมคิดถึงตี้หลงจังเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 26-06-2013 17:22:55

เห็นอย่างนี้อย่าหวังเลยว่าจะมีอะไรมาทำให้เค้าผิดใจกันได้
รักกันขนาดนี้ หวานขนาดนี้ หวงขนาดนี้ น่าอิจฉาเสียจริง
จะได้อรรถรสก็คู่พอลและฝูหรงนี่แหละ กัดก่อนแล้วค่อยรัก
แต่เรื่องความหวานต้องยกให้คู่นี้เข้าไป  :-[
ตอนหน้าคงไม่ได้หวานอย่างเดียว พี่มาศการันตีมาแล้ว
เราคงมีหน้าที่แค่รอ(ดู)อย่างเดียว อ้อ แล้วก็เตรียมเลือดด้วย :z1:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 26-06-2013 20:04:50

หลี่ผิงจะทำอะไรก็คิดถึงน้องธันว์ตลอดเวลา เครซี่น้องสุดๆ :hao6:
รอติดตามคู่ใหม่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 26-06-2013 20:12:55

หวานน้ำตาลเรียกพี่เลยอ่ะคู่นี้ :mew4: :mew3: :mew2:

คอยดูว่าคู่ใหม่ของเราจะรสชาติเป็นแบบใด :hao7: :katai3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 26-06-2013 21:03:09

เหมือนจะน่าสงสารฟูหลงเลยแฮะ
แต่ว่าเรื่องมันเหมือนจะสนุกมากขึ้นแล้วสิ..หุหุ..... :hao7:  :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 26-06-2013 22:04:25

ชักอยากจะกินติ๋มซำเหมือนน้องธันว์แฮะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 27-06-2013 00:30:14

 :z1: :z1: :z1: :z1:มีคู่ใหม่มาให้ลุ้นอีกคู่แล้ว :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 27-06-2013 11:36:30

5555555
พอลกับฝูหรงน่ารักอ่ะ
จีบเลยพอล :-)

น้องธันว์โมเงร้สุดๆ อยากกอดดดดด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 27-06-2013 12:51:25

น้องธันว์น่ารัก ขี้อ้อนมาก จะไม่ให้เฮียเครซี่ยังไงไหว  :impress2:

รอลุ้นอีกคู่

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอน5 "เครซี่" P.6 (25/6/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 27-06-2013 15:22:16

5555

หวานกันจนอิจฉาตาร้อนเลยนะเนี่ย

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 28-06-2013 00:39:11

ตอนที่ 6

ธันว์
   
‘ธันว์  กูว่ามึงระวังพี่ฝูหรงอะไรเนี่ยไว้หน่อยนะ  เพราะสายตาตอนที่เค้ามองเฮียหลี่ผิงเวลาเผลอมันไม่ธรรมดา  ไม่งั้นคงไม่มีสุภาษิตไทยที่ว่า ‘น้ำตาลใกล้มด’ หรอกมึง’
   
ผมเฝ้าครุ่นคิดคำพูดของไอ้นลินมาตลอดทาง  หลังจากมันอาศัยจังหวะที่เราเข้าห้องน้ำกระซิบเตือนผมเรื่องสายตาพี่ฝูหรงยามมองเฮียหลี่ผิง  คราแรกที่ได้ยินผมเองยังนึกขำเพราะเชื่อว่าไอ้นลินมันคิดมากไปเอง  แต่พอได้ลองจับสังเกตตามที่นลินแนะนำก็ให้เห็นจริง  ด้วยสายตาทอดอ่อนแฝงแววชื่นชมที่พี่ฝูหรงใช้มองมังกรรูปหล่อของผม  ยามเจ้าตัวเผลอตัวและคงคิดว่าไม่มีใครเห็น 

ผมจึงเริ่มหนักใจเพราะผมนั้นนับถือเลขาของเฮียหลี่ผิงเหมือนพี่ชายคนหนึ่งมาตลอด  พอได้รู้แบบนี้ก็อดระแวงไม่ได้  เพราะเจ้านายและเลขาคู่นี้เค้าอยู่ด้วยกันตลอด  ระยะเวลานั้นอาจจะมากกว่าผมที่ได้อยู่กับเฮียหลี่ผิงซะอีกมั้ง  ถ้าไม่นับรวมเวลานอนอ่ะนะ 

ถ้ามองดีๆพี่ฝูหรงเองก็ดูน่าสนใจไม่น้อย  ด้วยรูปร่างโปร่งบางหน้าใสผิวผ่อง  แถมบุคลิกก็ดูเป็นผู้ใหญ่แบบที่ผมไม่มี  บางทีเฮียหลี่ผิงอาจจะหวั่นไหวไปกับพี่ฝูหรงก็ได้  น้ำตาลที่ทั้งหอมและหวานจะมีมดที่ไหนบ้างไม่คิดสนใจ

“น้องธันว์เป็นอะไร  ทำไมดูหน้าเครียดๆ  ปวดท้องหรือไม่สบายรึเปล่าหืม”  สายตาแสดงความห่วงใยชัดเจนของเฮียหลี่ผิงยามเอ่ยประโยคนี้มานั้น  ทำให้รอยกังวลในใจที่ผมมีค่อยๆจางลง

จริงๆผมไม่น่าต้องคิดมากให้ปวดหัวเลย  เพราะเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาและแววตาอ่อนหวานตรงหน้าผมนี้  เขาคือคนที่อยู่เคียงข้างผมมาตั้งแต่เด็ก  ซึ่งเป็นคนเดียวกับที่บอกรักและดูแลผมมาตลอด  เวลาที่ผ่านมาพิสูจน์ได้แล้วว่าเฮียหลี่ผิงรักผม  และเห็นผมเป็นที่หนึ่งมาตลอด  ผมจะต้องกังวลไปทำไมในเมื่อคนกลางเลือกผม  แต่สิ่งที่ผมต้องทำต่อจากนี้คือการจับตาเฝ้าระวังพี่ฝูหรงไว้บ้างแล้วล่ะครับ  เพราะไม่ใช่ว่ามีแค่เฮียหลี่ผิงที่หวงผมเท่านั้น  แต่ในความเป็นจริงผมก็หวงเฮียหลี่ผิงไม่ต่างกัน  เพียงแต่ผมไม่ได้แสดงออกโจ่งแจ้งแบบที่เฮียหลี่ผิงทำก็เท่านั้น

“ฮึๆ  อะไรครับ  กินมากไปรึเปล่าเรา  ทำหน้ายุ่งอยู่แป๊บๆ  นี่กลับส่งยิ้มหวานมาให้เฮียใจสั่นเล่นซะแล้ว  ว่าไงคนเก่งตกลงเป็นอะไร”  แรงโยกหัวเบาๆมาพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนของเฮียหลี่ผิง  ทำให้ผมยิ่งฉีกยิ้มกว้างด้วยต้องการเอาใจ  เพราะแอบรู้สึกผิดที่คิดไม่ดีกับคนที่รักผมสุดใจขนาดนี้ได้  ก่อนผมจะสั่นหัวเบาๆและเอนหัวซบอกอุ่น  พร้อมเอ่ยอย่างอ้อนๆออกไป

“ธันว์แค่คิดอะไรนิดหน่อย  แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว  และอยากขอร้องเฮียว่าช่วยดูแลธันว์แบบนี้ไปนานๆได้มั้ยครับ  เพราะธันว์คงแย่แน่ๆถ้าวันหนึ่งเฮียหลี่ผิงเปลี่ยนไป”  เสียงหัวเราะคลอเบาๆพร้อมสัมผัสจากมืออุ่นที่ลูบหัวผมหยุดลงทันทีที่ผมเอ่ยจบประโยค  เฮียหลี่ผิงนั้นดันไหล่ผมออกจากอก  ทำให้ผมได้เห็นแววตากังวลพร้อมสีหน้าเคร่งขรึม

“เฮียไม่รู้นะว่าน้องธันว์คิดอะไร  แต่ในเมื่อบอกว่าไม่มีอะไรแล้ว  เฮียก็จะเชื่อ  แต่เฮียขอร้องให้ธันว์เชื่อเฮียด้วยเช่นกัน  ว่าเฮียหลี่ผิงคนนี้รักน้องธันว์คนเดียว  และไม่มีทางเปลี่ยนไป  จนทำให้คนเก่งของเฮียต้องรู้สึกเสียใจอย่างแน่นอน  เพราะเฮียไม่มีทางเปลี่ยนใจจากลิงน้อยของเฮีย”  แววตาจริงจังที่ผมได้สบยามเจ้าของเอื้อนเอ่ยประโยคนี้นั้น  ทำให้ผมฉีกยิ้มกว้างและพยักหน้ารับคำขอทันที  ก่อนผมจะโผไปกอดร่างแกร่งและออกแรงรัดเต็มวงแขน

“ครับ  ธันว์เชื่อเฮีย...รักเฮียหลี่ผิงเหมือนกัน”  ผมลืมไปได้ยังไงน้าว่าเฮียหลี่ผิงน่ะเป็นพญามังกร  ไม่ใช่มดตัวเล็กๆซะหน่อย  มังกรอย่างเฮียไม่มีทางสนใจน้ำตาลสีสวยใกล้ตัวหรอก  แถมมีลิงน้อยจอมซนอย่างผมคอยป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ  และผมยังได้สิทธิ์เป็นเจ้าของพญามังกรแล้วทั้งคน  ดังนั้นหัวใจมังกรทั้งดวงต้องเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว  เพราะผมไม่มีทางแบ่งมันให้ใคร  แม้แต่เศษเสี้ยวของหัวใจผมก็ไม่ให้

ผมที่กำลังลำพองว่าได้เป็นเจ้าของมังกรรูปหล่อแต่เพียงผู้เดียว  และไม่ทันคิดว่าคำบอกรักที่เอ่ยในยามปลาบปลื้มใจนั้น  ได้ส่งผลแก่คนฟังมากมายแค่ไหน  แต่ผลที่ผมเห็นชัดในเวลาต่อมาคือ  ผมโดนปล้นจูบบนรถเอาดื้อๆ  เล่นซะปากเจ่อหายใจหายคอไม่ทัน

“น้องธันว์ทำตัวน่ารักให้เฮียหลงไปถึงไหนกันหืม  รู้มั้ยว่ามันอันตรายน่ะ”  เสียงพูดแผ่วหวิวและใบหน้าเพ้อๆของเฮียหลี่ผิง  แถมด้วยสายตาที่จ้องริมฝีปากผมไม่กระพริบนั้น  ทำให้ผมยิ่งได้ใจแม้ผมจะหอบตัวโยน  แต่กลับกล้าที่จะส่งยิ้มหวานๆไปแกล้งพญามังกรให้ยิ่งคุ้มคลั่ง  จนได้ยินเสียงกัดฟันกรอดชัดหู  และได้เห็นแววตามุ่งมั่นชัดเจน  ก่อนเฮียหลี่ผิงจะเปิดบานกระจกที่คั่นระหว่างตอนหน้าและหลังของรถ  เพื่อสั่งคนสนิทด้วยเสียงดังกึ่งคำราม

“อาเป๋าทำยังไงก็ได้  ฉันต้องถึงบ้านในอีกสิบห้านาที!”

สิบห้านาทีไม่ขาดไม่เกินรถที่เรานั่งก็จอดพรืดหน้าบันไดคฤหาสน์  ผมที่สมองกำลังเบลอร่างกายอ่อนระทวยไม่มีแม้แต่แรงจะยืน  เพราะฤทธิ์จูบดุดันของพญามังกร  ที่เจ้าของนั้นแทบไม่ปล่อยให้ผมได้หายใจนั้น  โดนหิ้วเอวลงจากรถและแทบจะโดนอุ้มขึ้นห้องในที่สุด 

“ตุ้บ!...ฮะ  เฮียใจ  ยะ...อื้อออ”  ไม่ทันแล้วครับ  ไอ้ที่จะห้ามจะรั้งให้เฮียหลี่ผิงได้ใจเย็นๆ  เพราะหลังจากที่ผมโดนโยนลงเตียงและมีเงาร่างทะมึนตามขึ้นคร่อมนั้น  ปากที่กำลังจะเอ่ยปรามก็ถูกประกบปิดให้เสียงที่ตั้งใจเปล่งติดอยู่แค่ลำคอ

จูบดุดันปลุกปั่นอารมณ์รักให้โหมกระพือ  จนสมองเบลอสายตาพร่าเลือนไม่เป็นตัวของตัวเอง  ส่วนผิวกายก็แทบมอดไหม้และใจนั้นก็หลอมละลาย  สิ่งที่ผมทำได้ขณะนี้คือการนอนระทวยหมดแรงและหอบตัวโยน  ยามที่เปิดตาอีกครั้งก็ให้แก้มร้อนผ่าว  เมื่อสายตาปะทะเข้ากับร่างเปลือยสมบูรณ์แบบประกอบด้วยมัดกล้ามสวยเต็มตา  แต่ไม่เท่ากับดวงตาคมกริบที่เปล่งประกายปรารถนายามจับจ้องมายังร่างเปลือยของผม  ไล่ตั้งแต่หน้าอกเคลื่อนไปช้าๆจนหยุดที่กึ่งกลางลำตัว  จนเลือดทั่วร่างไหลไปรวมกัน  ทำให้ธันว์น้อยเริ่มผงกหัวทักทายสายตาเร่าร้อนคู่นี้  และจุดประกายรอยยิ้มถูกใจบนใบหน้าคมเข้มคาตา 

ผมอายแทบแทรกแผ่นดิน  เพราะร่างกายดันมีปฏิกิริยาทันที  เพียงแค่สายตาคู่คมจับจ้อง  ทั้งๆที่ไม่มีสัมผัสปลุกเร้าทางกายสักนิด  บวกกับรอยยิ้มถูกใจของเฮียหลี่ผิงที่เห็นธันว์น้อยตื่นตัวคาตา  ผมรีบกุมมือปกปิดกลางลำตัวและพลิกร่างหนีสายตาเร่าร้อนตรงหน้า  แม้ร่างกายของผมนี้จะเคยถูกสำรวจตีตราไปทุกตารางนิ้ว  จนไม่ถือว่าเป็นความลับสำหรับเฮียหลี่ผิงแล้วก็ตาม  แต่ผมก็ไม่ชินอยู่ดีที่จะนอนนิ่งๆให้อีกฝ่ายได้จับจ้อง 

ระหว่างที่ผมอายจนหน้าแทบระเบิด  ก็มีมืออุ่นๆแตะเข้าที่หัวไหล่และลูบคลึงอย่างช้าๆ  ก่อนเสียงนุ่มๆจะดังเบาๆที่ข้างหู  พร้อมสัมผัสชื้นที่แตะไล้ไปมาแถวใบหู

“คนเก่ง  ไม่เห็นต้องอายเลย  รู้มั้ยว่าร่างกายนี้  ทำให้เฮียหลี่ผิงคนนี้หลงใหลมากมายแค่ไหน”  ผมส่ายหน้าไปกับหมอนและไม่แม้แต่จะเบือนกลับมาสบตาคนพูด  ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้คำตอบของคำถาม  แต่ที่ส่ายหน้าเพราะไม่อยากฟังคำตอบโต้งๆ  ในขณะที่อยู่ในภาวะวิกฤตเสี่ยงหัวใจวายเช่นนี้  แต่ดูท่าคนถามจะไม่เข้าใจท่าทางที่ผมแสดงออกซะแล้วสิ
   
“ถ้าน้องธันว์ไม่รู้  ก็รู้ไว้นะครับ  ว่าเฮียทั้งรักทั้งหลงใหลคนน่ารักของเฮียคนนี้แทบคลั่ง  ถ้าธันว์ไม่เชื่อนี่คือสิ่งพิสูจน์”  อื้อ  ที่ผมส่ายหัวไม่ใช่ไม่เชื่อ  พวกคุณรู้แล้วใช่มั้ย  ก็ผมอายน่ะ  แบบว่าอายมาก  แต่ไอ้เฮียนี่สิไม่ได้รู้ภาษาเลย  แถมยังดันร่างผมให้กลับมานอนหงายจ้องตาวาวๆของอาเฮียตามเดิม  และคว้ามือผมไปกอบกุมสิ่งที่เฮียหลี่ผิงใช้พิสูจน์ว่าหลงใหลในตัวผมตามปากพูดอีกแน่ะ  แถมพอนิ้วแตะโดนของร้อนในมือก็ขยายใหญ่แทบทิ่มตา

“อ๊ะ!  ชะ  เชื่อแล้วเหอะ”  ผมสะบัดหน้าหนีทั้งๆที่หน้าไหม้และพยายามละมือออกจากของร้อน  แต่อาเฮียมันดื้อไม่ยอมเพราะดันกุมทับมือผมไม่ปล่อย  แถมยึดให้ฝ่ามือผมได้รูดรั้งไปตามความยาวของมังกรหัวแดงของเฮียด้วย 

จนผมได้ยินเสียงสูดปากครางแผ่วหวิวตามมาพาให้ขนลุก  และผมต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อธันว์น้อยโดนก่อกวนให้ยิ่งตื่นตระหนก  ก่อนฝ่ามือหนาจะขยับรั้งในจังหวะเดียวกับที่มือผมกำลังชักพา  คราวนี้ล่ะทั้งมังกรตัวเขื่องและธันว์น้อยแข่งกันเบ่งบานเต็มมือ

ระหว่างที่ผมกำลังเพลินด้วยการปรนเปรอจากมือหนาที่ซอกซอนบีบเค้นไปทั้งร่าง  และจากจมูกโด่งกับปากนุ่มที่ฟอนเฟ้นไปตามหน้าอกและหน้าท้องนั้น  ผมต้องเสียวแปลบและเกร็งไปทั้งร่าง  เมื่อธันว์น้อยถูกครอบด้วยโพรงปากอุ่น  และถูกดูดเม้มจนผมแทบปลดปล่อยเสียวแทบขาดใจ  ผมจึงจิกหัวพญามังกรรั้งไว้  และเสยสะโพกเข้าหาเป็นจังหวะต่อเนื่อง  รู้สึกตัวอีกทีก็เหมือนว่ามีนิ้วเย็นๆแหวกช่องทางเบื้องหลัง  และกดนวดคลึงเบาๆอย่างยั่วยวน  จนผมเริ่มขัดใจจึงคำรามพร้อมจิกนิ้วเข้าที่หนังหัวไอ้เฮียขี้แกล้งแรงๆ  แต่อีกฝ่ายทำเพียงหัวเราะเสียงทุ้มเบาๆ  ทำให้ผมหัวเสียหนักกว่าเดิม  ก่อนจะดูดหัวธันว์น้อยจนแก้มบุ๋ม  พร้อมดันนิ้วร้ายแทงมาพรวดเดียว  ทำให้ผมกรีดร้องดังลั่นห้องเลยทีเดียว

“อ๊าๆๆๆ  อึก!  ซี้ดดด  เฮีย...อย่าแกล้งธันว์  อ่าๆๆ”  ผมผวาเฮือกเมื่อจุดไวสัมผัสในตัวถูกนิ้วร้ายขยี้อย่างแรง  และรู้สึกได้ถึงกล้ามเนื้อต้นขาที่สั่นระริกจากการหดเกร็งแบบเฉียบพลัน 

อาเฮียขี้แกล้งยังไม่หยุดเท่านั้น  เพราะทั้งควานทั้งหมุนทั้งสะกิด  แถมเพิ่มจำนวนนิ้วร้ายบุกทะลวงจนผมหัวหมุนได้แต่กรีดร้องระบายความเสียว  สุดท้ายผมก็ปลดปล่อยของร้อนในตัวเข้าเต็มปากเต็มคอของคนที่รอรับ  ดูเหมือนว่าของผมจะอร่อยนักหนา  เพราะเฮียหลี่ผิงกลืนลงคอจนหมด  แถมทำความสะอาดธันว์น้อยด้วยความเอ็นดูอีกด้วย

ผมนั้นได้แต่มองตาปรอยด้วยไม่มีแรงแม้แต่จะขยับ  เพราะได้แต่นอนหอบตัวโยนอยู่บนเตียงเท่านั้น  แต่อดภูมิใจอยู่ลึกๆไม่ได้ว่าผมนั้นเป็นคนที่เฮียหลี่ผิงรัก  ไม่เช่นนั้นอาเฮียคงไม่เก็บกลืนน้ำรักของผมจนหมด  และไม่มีทีท่ารังเกียจให้เห็นสักนิดอีกด้วย  ก่อนผมจะรีบเบือนสายตาหนีแววตาปรารถนา  ที่ผมอ่านได้ว่าเจ้าของมันแทบอยากจับผมกินใจแทบขาด  แต่ผมต้องเบือนหน้ากลับจากปลายนิ้วร้อนจัดที่ยื่นมาเชยคาง

“พร้อมนะครับคนเก่ง  ให้เฮียรักน้องธันว์นะ”  ไม่รู้อีกฝ่ายจะต้องขอทำไมในเมื่อพอเฮียหลี่ผิงพูดจบ  หัวมังกรน้อยก็มุดปากถ้ำเข้ามาพาให้ผมสะดุ้ง  ก่อนผมจะคว้าคอแกร่งเข้าหาและซ่อนหน้าแดงๆของตัวเองเข้ากับซอกคอกรุ่นกลิ่นปรารถนา

“อึก...อือ  เฮีย  อ๊ะ...ช้าๆ  อื้อออ”  ผมเอ่ยเตือนเจ้าของมังกรร้ายที่พยายามมุดปากถ้ำ  ด้วยการทุบเบาๆที่แผ่นหลังกว้าง  และพยายามผ่อนคลายไม่ให้ตัวเองเจ็บตัว  จากขนาดอันใหญ่โตของมังกรร้าย 

แม้เราจะเคยร่วมรักกันมานับครั้งไม่ถ้วน  แต่ผมก็ไม่เคยชินกับขนาดของมันสักที  ในที่สุดจากความพยายามของผมที่จะกลืนกินเจ้ามังกรตัวเขื่อง  และการเล้าโลมจากฝ่ามือพร้อมเรียวลิ้นของพญามังกร  ผมก็สามารถรับมังกรร้ายเข้ามานอนสงบนิ่งภายในตัวได้สำเร็จ  แต่ก็ทำให้ผมจุกแทบขาดใจและหายใจขาดห้วงสติแทบหลุดลอย  ถ้าไม่รักผมคงไม่ยอมอยู่ในสถานะที่เป็นอยู่นี้หรอกครับ  แต่เพราะผมรักพญามังกรตัวนี้มากทำให้ผมยินยอมที่จะเจ็บตัว  ที่สำคัญผมรู้ว่าหลังจากนี้ผมจะพบความสุขแบบที่ไม่สามารถหาได้จากที่ไหน  และความสุขที่ว่ามันก็เริ่มขึ้นแล้ว 

ความอุ่นร้อนที่แข็งแกร่งภายในตัวผมเริ่มขยับเสียดสีไปกับช่องทางเบื้องล่าง  ส่งถ่ายความร้อนมาให้พร้อมแรงกระแทกที่พาให้ร่างผมสั่นไหว  ผมทำได้เพียงการกอดร่างหนาไว้แน่น  และระบายความเสียวซ่านด้วยการกรีดร้อง  พร้อมกับจิกเล็บเข้าที่ไหล่แกร่งและลากยาวเป็นทาง  จนเจ้าของซี้ดปากครางเครืออย่างถูกใจ  ก่อนร่างผมจะถูกผ่อนลงบนเตียงและถูกปิดปากด้วยจูบร้อน  ที่มาพร้อมแรงขยี้ที่ยอดอกและการรูดรั้งธันว์น้อยแรงๆจากฝีมือพญามังกรที่อยู่เหนือร่าง 

หลังจากจูบร้อนแรงและแรงกระตุ้นทั้งบนและล่าง  ผมก็เสียววาบและวูบโหวงเมื่อมังกรร้ายถูกถอนออก  แต่ยังไม่ทันตั้งตัวผมก็ถูกพลิกคว่ำ  ก่อนสะโพกจะถูกยกขึ้นและมังกรร้ายก็กระโจนเข้าสู่ตัวผมอย่างแรงในครั้งเดียว  จนผมแทบไถลไปกับเตียงยังดีที่สะโพกผมถูกรั้งไว้ด้วยฝ่ามือหนา  ที่เริ่มขยำแก้มก้นผมแรงๆด้วยความมันเขี้ยว  พร้อมเสียงคำรามลั่นอย่างถูกใจของพญามังกร  และแรงกระแทกกระทั้นส่งมังกรร้ายสำรวจโพรงถ้ำอย่างยามใจ 

ผมก็ได้แต่ครางและมีตอบโต้ด้วยการขยับเอว  ให้มังกรร้ายได้แหวกว่ายได้ลึกกว่าเดิม  เติมเต็มอารมณ์ร้อนของเราให้พุ่งทะยาน  ส่วนธันว์น้อยแม้จะถูกละเลยแต่ก็จวนเจียนจะปลดปล่อยซะให้ได้  ผมเลยเอื้อมมือเข้าปลอบประโลม  และออกแรงรูดรั้งตามจังหวะเดียวกับมังกรร้ายที่สวนเข้าร่าง 

ท่ามกลางเสียงครางกระเส่า  เสียงเนื้อกระทบเนื้อ  พร้อมกลิ่นอบอวลไปด้วยแรงปรารถนา  ส่งผลให้ผมและพญามังกรไต่ระดับถึงขีดสุดอารมณ์แห่งรัก  และปลดปล่อยของร้อนในกายในเวลาใกล้เคียงกัน  ก่อนผมจะถูกดึงสะโพกเข้าแนบชิดหน้าท้องแกร่ง  พร้อมรู้สึกถึงความร้อนเป็นสายที่ฉีดพ่นเข้าร่าง

“ซี้ดดด  อ่าๆๆๆๆ”  สิ้นเสียงคำรามที่ดังฝ่าคลื่นแห่งความสุขสม  ร่างผมก็ถูกรวบกอดให้เอนกายลงกับเตียง  พร้อมร่างหนาที่ตามประกบแผ่นหลังไม่ห่าง

ฝ่ามือร้อนลูบไล้ผิวกายผมไปทั่ว  ไร้ซึ่งคำพูดระหว่างกัน  แต่ต่างรับรู้ถึงความสุขสมแห่งการร่วมรักครั้งนี้  ก่อนผมจะรับรู้ถึงริมฝีปากชื้นที่แตะไล้ตั้งแต่หลังคอไล่มาที่หัวไหล่  และกดแช่นิ่งที่ตำแหน่งนี้อยู่นาน  พร้อมกับมือทั้งคู่ของผมถูกรวบจับไว้ภายใต้ฝ่ามืออุ่นเพียงข้างเดียว  ก่อนมีเสียงนุ่มๆดังขึ้นข้างขมับ

“ขอบคุณที่รัก  รักน้องธันว์นะครับ”  ผมอมยิ้มกับหมอนนุ่มพร้อมใจที่เต้นแรง  และตัดสินใจเอียงหน้าเพื่อสบตาสื่อความนัยเหมือนดังคำพูดที่ได้ยิน 

“รักเฮียหลี่ผิงเหมือนกัน...จุ๊บ”  ไม่ใช่มีแต่ผมที่ขี้อายแต่พญามังกรเค้าก็อายเป็นนะครับ

หลังจากที่ผมบอกรักพร้อมจุ๊บปากแดงไปที  เฮียหลี่ผิงก็แก้มแดงก่ำ  ทั้งๆใบหน้าคมยิ้มค้างอยู่ท่าเดิม  จนผมได้ใจจุ๊บปากแดงๆคู่นี้อีกหลายครั้ง  พร้อมส่งยิ้มล้อเลียนในแบบที่เฮียหลี่ผิงเคยยิ้มกระเซ้าผม  เวลาที่ผมเขินอายจากการกระทำของเจ้าตัว  จนคนที่ได้เห็นแบบผมต้องเบือนหน้าหนี  แต่กับเฮียหลี่ผิงไม่ได้มีปฏิกิริยาแบบที่ผมเป็น  เมื่อพญามังกรตั้งสติได้ก็ส่งยิ้มหล่อแววตาเจ้าเล่ห์ให้ผมทันที

“ยั่วเฮียเหรอครับคนเก่ง  เฮียว่าจะแค่รอบเดียวแท้ๆ  แต่เมื่อน้องธันว์ยั่วกันแบบนี้แสดงว่าอยากได้อีก  งั้นจัดไปที่รัก  ฮึๆ”  หลังเสียงหัวเราะทุ้มหูผมก็โดนปิดปากด้วยจูบหวานๆทันที

เหตุการณ์ต่อจากนั้นไม่ต้องบอกคุณก็น่าจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม  เพราะผมโดนพญามังกรจับกินไปอีกสองรอบเต็ม  ร้องครางจนเสียงแหบและเหนื่อยแทบขาดใจ  รอบหลังจะว่าผมยั่วก็ไม่ได้นะครับ  เพราะผมแค่นอนเฉยๆไอ้เฮียก็ยังว่าผมนอนยั่วมันอีกแหนะ  แบบนี้เค้าเรียกว่าเป็นเพราะความหื่นส่วนตัวแล้วเหอะ 

แต่ผมก็อดยอมรับไม่ได้ว่าการร่วมรักกับคนที่เรารักนั้น  ก่อให้เกิดความสุขและความผูกพันระหว่างกันเพิ่มขึ้น  ผมจึงไม่คิดอิดออดยามเฮียหลี่ผิงขอมีอะไรด้วย  แต่มีบ้างที่ขอเล่นตัวนิดหน่อยให้ดูยากสักนิด  เพื่อกระตุ้นสัญชาตญาณนักล่าไม่ให้นึกเบื่อกันง่ายๆ  และสามารถสร้างความภาคภูมิใจให้คนรักได้ด้วย  แค่นี้พญามังกรเจ้าเสน่ห์ที่ใครๆก็หมายปองก็หนีผมไปไหนไม่รอดแล้วล่ะครับ

.................................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

เด็กน่ารักอย่างน้องธันว์เค้าก็ยั่วเป็นเนอะ
ทำเอาพญามังกรจอมหื่นไปไม่เป็นเลยทีเดียว
แต่หลังจากนั้นไม่อยากจะคิดว่าน้องจะอยู่สภาพไหน
ดูท่าคงหมดแรงติ่มซำแน่ๆ   :z1:
 
และตอนนี้เราคงต้องยกความดีให้นลิน  ถ้านางไม่ยุ
เราคงไม่ได้เห็นเด็กน่ารักเค้าออกตัวยั่วยวนแบบนี้หรอกเนอะ
รึจะเป็นแผนนางกันแน่  แต่สงสัยต้องหาคู่ให้นางตามที่ Gokusan ว่าไว้ซะแล้ว  :hao7:
 
ได้เห็นเด็กน่ารักของหลี่ผิงยั่วไปแล้ว  ตอนหน้าเรามาตามดูกันค่ะ
ว่าเด็กน่ารักที่แอบหึงมาเฟียรูปหล่อของตัวเอง  จะมีวิธีกันท่าฝูหรงอย่างไร
ไม่แน่อาจจะนึกสงสารฝูหรงกันก็ได้  ฮุๆ

หลี่ผิง  :  น้องธันว์หึงเฮียเหรอครับ  ดีใจจัง ~

ธันว์  :  ธันว์เป็นเด็กขี้หวง  เพราะงั้นของๆธันว์ต้องเป็นของธันว์...แต่ถ้าเบื่อก็เป็นอีกเรื่อง  ฮิๆ

หลี่ผิง  :  ลิงน้อย!  ห้ามพูดว่าจะเบื่อเฮียสิครับ  แต่ถึงเบื่อจริง  เฮียก็ไม่ปล่อยธันว์หรอกนะ...รู้ไว้ซะ!

+1และเป็ดแทนคำขอบคุณจากใจค่า  เจอกันอีกทีวันสีชมพู ~

ปล.คู่นี้ยังคงหวานให้คุณได้ชื่นมื่นกันต่อไปค่ะ  ฮิ้ววว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 28-06-2013 00:43:38

จิ้มก่อนนอน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 28-06-2013 02:39:15

 :heaven :heaven ฟินก่อนนอน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: Forget_Me_Not ที่ 28-06-2013 04:07:09

หวานก่อนนอน  :mew1:

มาตามอ่านแล้วนะครับผม  :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 28-06-2013 04:28:07

ThankS

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 28-06-2013 04:47:26

หวานกันจนมดไม่กล้าขึ้นแล้ว ฮุฮุ มดกลัวเป็นเบาหวาน
ใช่เลยตอนนี้ต้องยกความดีให้นลินจริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-06-2013 06:38:58

 :-[ :-[ :-[ :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 28-06-2013 06:53:56

โอ้ย.......ตายสนิท     :jul1:   

      :กอด1: กันเหมือนที่เคย  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 28-06-2013 07:22:58

คือ  :jul1:

ไม่มีอะไรจะพูด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: Appman ที่ 28-06-2013 07:26:01

รออ่านคนขี้หวงตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 28-06-2013 07:27:06

“รักเฮียหลี่ผิงเหมือนกัน...จุ๊บ” :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 28-06-2013 07:49:54

ทฤษฎีสีชมพู

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 28-06-2013 08:47:49

วิธีจัดการมังกร ของน้องธันว์ ชนะเลิศ  :katai3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 28-06-2013 08:53:55

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:น่ากิน เฮ้ย น่ารักกกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 28-06-2013 09:05:58

จริงๆแล้วน้องก็แอบร้าย อร๊ายยย~ >.<
แบบนี้เฮียยิ่งไปไหนไม่รอดกันใหญ่ คึคึ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 28-06-2013 09:26:23

น้องนลินสมแล้วที่เป็นเพื่อนสนิทของน้องธันว์  คอยช่วยกันพวกคนที่จะเข้ามาจีบน้องธันว์แทนเฮีย  แต่ก็ยังช่วยดูคนที่จะเข้ามาจีบเฮียหลี่ด้วย  แบบนี้ต้องหาชายหนุ่มสักคนมาเป็นรางวัลให้น้องนลิน

น้องธันว์ไม่ต้องกลัว เฮียหลี่รักเดียว ใจเดียว ไม่มองใครอยู่แล้ว  แต่ที่มายั่วแบบนี้ก็ถูกใจเฮียหลี่ผิงนะซิ

ตอนหน้าต้องมาดูว่าน้องธันว์จะทำยังไงกับฝูหรงให้เลิกคิดฝันกับเฮียหลี่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 28-06-2013 09:40:38

เล่นยั่วกันแบบนี้ เฮียหลี่ผิงก็ไปไหนไม่ได้แล้วจร้าา >.<

ขอบคุณค่ะ +1 ~^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 28-06-2013 09:46:58

เร่าร้อน อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 28-06-2013 09:55:11

หวานมากอ่ะ มดขึ้นเต็มจอแล้ว  :-[
น้องธันว์ นี่ก็ช่างยั่วจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 28-06-2013 09:56:46

เลือดจะหมดตัวก็อิตอนนี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 28-06-2013 10:03:05

น้องธันว์หวงเฮีย อิอิ
เป็นไงล่ะเจอเฮียพิสูจน์ไปว่ารักแค่ไหน 3 รอบเลย เชื่อแล้วใช่มั้ยว่าเฮียรักน้องธันว์คนเดียว เอิ๊กๆ :hao6:

รอดูน้องธันว์จะทำไงนะกับฝูหรง อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 28-06-2013 10:09:10

เข้ามาเพราะน้องธันว์นี่ล่ะ
โอยยยยยย ขอเลือดด่วน
เติมน้ำตาลด้วยนะ
หกเต็มจอคอมหมดล่ะ
ชอบๆๆๆๆๆๆ
บวกและเป็ด :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 28-06-2013 10:10:07

หวานกันตลอดเวลาอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 28-06-2013 10:35:42

น้องธันว์ไม่ต้องยั่วเฮียก็ไปไหนไม่รอดอยู่แล้วจ้า
หวานกันแบบเลือดจะหมดตัวเลยตอนนี้
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 28-06-2013 11:22:29

น้องธันว์ยั่วได้น่ารักน่ากินมากกก  555

เราจะรอดูตอนหน้าว่าน้งจะกันฝูหรงยังไง  แต่อย่าเล่นแรงนักนะสงสารอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 28-06-2013 11:52:30

คนอ่านตายอย่างสงบ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 28-06-2013 13:05:54

แหมะ เห็นเฉยๆ ก็นึกว่าจะไม่หวง ^^
ยั่วนิดหน่อยก็โดนไปซะเยอะ หุหุ
เฮียก็ใจร้อนเนอะ ค่อยๆ บ้างก็ได้...น้องช้ำ

หวานซะเลือดท่วม...เอ๊ะ ยังไง ฮ่าๆ
ยกความดีให้น้องหนูนลิน...

จะกันท่าคุณเลขาน่ะ ทำได้แน่...ดักทางไว้ ให้คุณฝรั่งมาปลอบใจ
แต่ตาเฮียเขาจะรู้ทันแล้วกลับมาหากำไรให้เราขาดทุนน่ะสิ น้องลิงน้อย ^^V

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 28-06-2013 14:04:51

อึก!...พูดไม่ออก(เลือดท่วมปาก) แหมธันว์นี่ก็ยั่วซะเฮียหลี่ผิงสั่งคนขับรถให้ขับถึงบ้านภายใน15นาทีเลยนะแอบร้ายนะเนี่ยธันว์

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: Azakura_Hibari ที่ 28-06-2013 14:44:47

โอยยยยย ตายๆๆๆ
นอนจมกองเลือด ตายอย่างสงบ   :jul1: :jul1: :jul1:

+ เป็ดให้ดาวยั่วอย่างน้องธันว์ ฮี่ฮี่
รอๆๆ รอตอนหน้า อยากรู้ว่าน้องธันว์จะกันท่ายังไง อิอิ ... ให้มันเป็นสีชมพูววววววว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: ΩPRESTOΩ ที่ 28-06-2013 22:42:44

น้องธันว์ลุคเทวดาน้อย เฮียหลี่ผิงก็รักก็หลงจะแย่
มาแปลงร่างเป็นจอมยั่วอย่างนี้ เฮียจะไปไหนรอด
 :katai3:

บวกและเป็ดแทนคำขอบคุณ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: ryokame ที่ 29-06-2013 00:14:14

อ่าาาา ตามทันแล้ว ขอโทษน้าาาา ช่วงนี้ไม่ว่างเลย อาทิตย์หน้าต้องส่งข้อสอบอีก เฮ้ออออออ
พอล่ะๆ เข้าเรื่องดีกว่า

 :m25: :m25: :m25: :m25:
เลือดหมดตัวแล้วอ่ะ ขอรับบริจาคด่วนเลย ลิงน้อยั่ว อ๊ากกกกกกกก
ไม่ไหวนะ รู้สึกว่าหลี่ผิงจะเหมือนมังกรดินซะเหลือเกิน หื่นไปนะคะ (แต่เราชอบ ฮ่าๆๆๆ)

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 29-06-2013 09:29:57

หวานมากกกกกกกก
แต่อ่านหวานยังไงก็ไม่น่าเบื่ออ่ะ
ต่อให้เลี่ยนกว่านี้ก็ไม่น่าเบื่อ
เพราะมันน่ารักมากกกกกก ><

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 29-06-2013 09:52:17

น้องธันว์! (เสียงสูงนะคะ ^^)

ขอกลับไปอ่านอีกรอบค่ะ 555  :haun4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 29-06-2013 10:25:52

ธันว์ช่างยั่วก็เสร็จแบบนี้แหละ :m25:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 29-06-2013 12:52:24

เจอน้องธันว์ยั่วเข้าไปอย่างนี้ :mew1: :katai2-1:  หลี่ผิงตายสนิทเลยน่ะซิ :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 29-06-2013 13:39:21

น้องมันช่างยั่ว แต่ถึงไม่ยั่วเฮียมันก็หื่นอยู่แล้ว
ยั่วให้เป็นสีสันกับชีวิต
น้องจะทำอะไรกับฝูหรง สงสัยทำไปทำมามันจะ
เข้าทางเฮีย หาเรื่องหื่นกับน้องมากกว่าเดิม
ระวังตัวไว้น้องธันว์ 555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 29-06-2013 17:44:07

คู่น้องธันกับเฮียก็น่ารัก :mew1:
คู่ของฝูหลงก็น่าอ่าน อ๊ายยยย เลือกยากจัง :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 29-06-2013 20:10:04

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

 :m25: :m25: :jul1: :jul1:

น้องธันวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว์

หนูยั่วซะจนพี่สาวอยากโดดเข้าไปขย้ำหนูมากเลย รู้มั๊ยลูก  :hao6:

แต่พี่สาวกลัวตาย เลยได้แต่ให้กำลังหนูอยู่ที่ประตูห้อง

ปล.น้องธันว์ลูก หนูจับฝูหรงใส่พานถวายพอลเลย เดี๋ยวพี่สาวช่วย  o3 o3

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 29-06-2013 20:37:44

บทรักแม้จะร้อนแรงแต่ก็ไม่อาจกลบความอบอุ่นไปได้
ต่างคนต่างรัก ต่างหวง ก็เลยแสดงออกกันเต็มที่
คนที่ได้กำไรน่ะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเฮียหลี่ผิง
เพราะไม่ว่าหึงน้องหรือน้องหึงก็ผลลัพธ์เท่ากันนะ
คือน้องลุกไม่ขึ้น :z1: แล้วนี่เล่นมายั่วกันอย่างนี้อีก
คือจริงๆแล้วเฮียอยากกินน้องน่ะสิ เลยโบ้ยว่าน้องยั่ว
ซึ่งที่จริงน้องแค่อยากแสดงความเป็นเจ้าของแค่นั้นเอง
แต่เลยเถิดมาเป็นอย่างนี้ไปเสียนี่ แต่เราชอบ  :o8:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดให้เด็กขี้หวง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 29-06-2013 21:48:45

เว้ย!  :katai4:
อย่าจิ๊จ๊ะกันมากได้ป้ะ คนอ่าน(คนนี้)เขินนะเฮ้ย
เขินจริงจังนะเนี่ย ไม่ได้หลอก
อิเฮียก็ขยันหื่น น้องมันก็ขยันยั่ว(เหรอ)
เอาเถอะช่วยกันทำมาหากิน(?) ไปกันได้ๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 29-06-2013 22:48:33

หวานกันขนาดนี้ คนอ่านโดนมดกัดแย่เลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 30-06-2013 02:01:07

หว๊านหวานอะเฮียหลี่ผิงจะหนีไปไหนได้ น้องธันว์ออกจะน่ารักขนาดนี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 30-06-2013 02:42:59

ไม่ได้แวะมาหลายตอนอ่านรวดเดียว :ling1:หวานกันทุกตอนกระฉูดเกือบทุกตอนสะจุยมาก

แล้วอยากอ่านคู่อื่นด้วย   เสือร้ายพอลจะปราบหรือถูกปราบกันแน่ :z2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 30-06-2013 12:03:12

หวานกันจริงๆ :m25:
รอดูน้องธันว์จัดการฝูหรง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 6 "ยั่ว" P.7 (28/6/56) OMG !?
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 30-06-2013 14:29:53

 :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :z1: :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 02-07-2013 00:25:59

ตอนที่ 7

ธันว์

“ธันว์....ธันว์  ไอ้ธันว์!”

“เฮือก...ฮะ  ฮ้า!  มะ  ไม่เห็นต้องเรียกกูเสียงดังขนาดนี้เลย  แค่มึงใช้เสียงธรรมดากูก็ได้ยินแล้วเหอะ”  ขวัญเอ๊ยขวัญมารีบกลับมาอยู่กับนายธันว์คนรูปหล่อเหมือนเดิมทีเถอะ 

ผมยกมือลูบอกเรียกขวัญที่บินปร๋อของตัวเองให้กลับมา  หลังจากโดนเสียงตะโกนของไอ้เพื่อนร่างบึกผิวเข้มอย่างไอ้นนไล่ซะกระเจิง  ไอ้นนที่โดนผมถลึงตาเข้าใส่ก็ไม่มีสำนึก  ยังส่ายหน้าให้อย่างหน่ายๆแต่แววตากลับจริงจัง  จนผมต้องเบือนหลบด้วยเริ่มเข้าใจในสถานการณ์ที่เป็นอยู่ขณะนี้

“ไอ้ธันว์มึงเป็นอะไร  จะว่าเหม่อก็ไม่ใช่จะหลับในก็ไม่เชิง  ถ้าไม่ไหวจริงๆกูว่ามึงพักก่อนเถอะ  เพราะขืนเป็นแบบนี้  เกิดอันตรายขึ้นมามันไม่คุ้มกัน”  ผมได้แต่ก้มหน้ายอมรับผิดและไม่กล้าเถียงมันสักแอะเหมือนเคย  เพราะเห็นจริงอย่างที่ไอ้นนพูดเป็นที่สุด 

ด้วยขณะนี้เราอยู่ในไซต์งานก่อสร้างที่ร่วมกันรับผิดชอบ  หากประมาทสักนิดอาจจะเกิดอันตรายตามที่ไอ้นนมันพูดก็ได้  และที่ผ่านมาเรียกว่าผมประมาทมากเลยครับ  เพราะผมดันยืนหลับทั้งๆที่กำลังตรวจงาน  ท่ามกลางเครื่องมือและเครื่องจักรที่ใช้ในการก่อสร้างมากมาย  ส่วนสาเหตุที่ทำให้ผมหลับในจนเสียประวัติการทำงานนั้นก็คือ...

“ฮึๆ  เมื่อคืนเฮียกูจัดหนักล่ะสิ  มึงถึงมายืนสัปหงกอยู่อย่างนี้  ใช่ม้า~”  ผมค้อนไอ้นลินตากลับ  ใจน่ะอยากจะเถียงมันใจแทบขาด  แต่สิ่งที่มันพูดดันเป็นเรื่องจริงน่ะสิครับ 

ผมชักสงสัยแล้วสิว่าไอ้นลินมันซ่อนกล้องไว้ในห้องนอนของผมรึเปล่า  นิสัยอย่างมันไว้ใจไม่ได้ซะด้วยสิ  แต่ก่อนที่ผมจะได้ต่อความกับไอ้นลิน  ไอ้นนก็ขัดตาทัพด้วยการไล่ผมออกมาพักที่ออฟฟิศชั่วคราวข้างไซต์งาน  ผมจึงได้แต่เดินหน้าม่อยก้มหน้ารับชะตาจากมา  ทั้งๆที่อยากฝืนสังขารทำงานต่อ  แต่สายตาจริงจังแกมดุของไอ้นนทำให้ผมไม่กล้าหือ  เพราะกลัวมันขบหัวเข้าซะก่อน  แต่ผมล่ะหมั่นไส้ไอ้นลินนัก  ทำตัวรู้ดีเกินหน้าและทำให้ผมได้อายเพราะปากมันไปซะทุกครั้ง

ส่วนสาเหตุของอาการตื่นไม่เต็มร้อยของผมก็เป็นไปตามที่ไอ้เพื่อนปากดีมันว่ามานั่นแหละครับ  โดนไปสามรอบเต็มแบบสลบคาเตียง  ทำให้นอนกี่โมงกี่ยามก็ไม่รู้แถมต้องตื่นมาฝึกงานแต่เช้าอีก  ร่างกายผมทนมาถึงขนาดนี้ก็เจ๋งเท่าไหร่แล้ว  แต่อย่าให้ตัวต้นเหตุอีกคนรู้เข้าเชียวนะครับ  เพราะผมต้องโดนเฮียหลี่ผิงดุแน่เหอะ  ข้อหาดื้อไม่ยอมเชื่อฟังและฝืนร่างกายจนเสี่ยงให้เกิดอันตรายอยู่แบบนี้ 

อย่างเมื่อเช้าเฮียหลี่ผิงก็ถามย้ำกับผมแล้วว่าจะทำงานไหวเหรอ  ผมที่ตื่นมาอย่างสะโหลสะเหลก็ดื้ออ้อนขอมาทำงานจนได้  พอตอนนี้คิดถึงสายตาเป็นห่วงเป็นใยของเฮียหลี่ผิงยามมาส่งผมเมื่อเช้า  ก็ให้แอบรู้สึกผิดนิดๆไม่ได้ที่โกหกไป  แต่ตอนนั้นมันหมั่นไส้มากกว่านี่ครับ  ทีตอนจับผมกินล่ะไม่คิด  พูดอยู่นั่น  ‘น้องธันว์ครับ  เฮียขออีกรอบนะ’  น้ำเสียงนุ่มๆแววตาออดอ้อนของมังกรรูปหล่อ  ทำเอาผมเคลิ้มใจอ่อนซะทุกที

“ป้าบ...โอ๊ย!  ตีกูทำไมเนี่ย”  ไอ้ผู้หญิงบ้ามันมาทางไหนก็ไม่รู้ครับ  อยู่ๆก็ฟาดมาที่ไหล่ผมซะแรงทำเอาแสบๆคันๆ

“กูไม่ตี  มึงก็คงเคลิ้มจิตหลุดไปหาเฮียกูแบบกู่ไม่กลับดิ”  เฮ้ย  ไอ้นลินมันเล่นของใช่มั้ยเนี่ย  มันรู้ได้ไงว่าผมคิดถึงไอ้เฮียมันอยู่  หน้าตาผมตอนนี้คงดูแปลกใจมากสำหรับมันล่ะครับ  เพราะไอ้นลินมันยิ้มกว้างตาวาวแถมยักคิ้วให้อย่างกวนๆอีกแหนะ
   
“อย่าแปลกใจว่าทำไมกูเดาถูก  คนที่ทำให้มึงหน้าแดงตาเยิ้มอมยิ้มเหมือนคนบ้าได้  ก็มีแต่เฮียหลี่ผิงล่ะว้า  ไมวะ  มึงคิดถึงช่วงร้อนแรงกับเฮียอยู่เหรอวะ  เล่าให้กูฟังมั่งสิ”  ‘ฉ่าๆๆ’  เสียงที่ได้ยินไม่ใช่ใครมาทอดอะไรแถวนี้นะครับ  แต่เป็นใบหน้าของผมตอนนี้ต่างหากที่ร้อนฉ่าแทบไหม้ไปแล้ว

“อะ  ไอ้...หึ้ย!”  นอกจากเฮียหลี่ผิงที่ผมแพ้ทางยอมให้ทุกเรื่อง  ก็มีไอ้นลินนี่แหละครับที่ผมแพ้ปากมัน  เพราะเถียงมันไม่เคยได้เลย  มันจับทางผมถูกตลอด  และตอนนี้ขืนเถียงออกไปคงได้เข้าเนื้อมากกว่าเดิม  ผมเลยต้องยอมให้ทั้งมันและไอ้นนหัวเราะล้อเลียนซะให้พอ

“ธันว์  กูขอร้องนะ  บ่ายนี้มึงกลับไปพักเถอะไป  เห็นใจพวกกูและพี่ๆที่ดูแลเราเถอะ  ขืนมึงฝืนร่างกายจนเกิดอะไรขึ้น  เงาหัวพวกกูคงขาด  กูไม่อยากเจอเฮียหลี่ผิงภาคมังกรร้ายว่ะ  เห็นแกพวกกูเถอะนะ” 

“แต่  กู...”  สายตาจริงจังไม่แพ้ใบหน้าของไอ้นนนั้น  ทำให้ผมที่ตั้งใจค้านปิดปากแทบไม่ทัน  และประโยคต่อมาของไอ้นลินก็เหมือนตอกตะปูปิดฝาโลงให้ผมได้ทำตามที่ไอ้นนขอร้อง

“ธันว์  มึงใช้โอกาสนี้ไปชวนเฮียหลี่ผิงกับพี่ฝูหรงของมึงกินข้าวกลางวันสิวะ  และตอกย้ำไอ้พี่นั่นให้รู้ไปเลยว่าเฮียหลี่ผิงน่ะเป็นของมึง  อ๊ะๆ  มึงอย่าเถียง  ตัดไฟเสียแต่ต้นลมดีกว่าปล่อยให้มันลามเผาทั้งมึงและเฮียหลี่ผิง”  ผมอดเห็นด้วยกับไอ้นลินไม่ได้จริงๆ 

แม้จะรู้ว่าพี่ฝูหรงเป็นคนดี  แต่คนดีคนนี้ก็ชอบแฟนของผมอยู่  และการอยากครอบครองบวกความหลงใหลก็อาจจะเปลี่ยนคนดีเป็นคนเลวได้ในสักวัน  ดังนั้นผมควรตอกย้ำให้พี่ฝูหรงได้เห็นถึงความรักที่มั่นคงของผมและเฮียหลี่ผิง  จะได้รีบตัดใจเพราะตัดใจได้เร็วเท่าไหร่ก็เจ็บน้อยเท่านั้น

เมื่อผมตัดสินใจได้แล้วจึงบอกพี่อู๋บอดี้การ์ดประจำตัวที่เฮียหลี่ผิงส่งมาคุม  เอ๊ย!  ส่งมาดูแลผม  ให้พาไปหานายน้อยของเจ้าตัวทันที  เพื่อจะได้ไปทันเวลาอาหารกลางวันตามที่ไอ้นลินเสี้ยมสอน  ก่อนโทรบอกอาเฮียสุดที่รักว่าผมจะไปกินข้าวด้วย  ทำเอาคนปลายสายตื่นเต้นดี๊ด๊าเป็นการใหญ่  คนอะไรเป็นมาเฟียซะเปล่าแต่ดันทำตัวเป็นเด็กๆไปได้  และผมต้องหุบยิ้มแทบไม่ทัน  เมื่อเฮียหลี่ผิงถามด้วยความแปลกใจว่าทำไมวันนี้ผมถึงมาทานกลางวันด้วยได้  ผมก็ได้อึกอักและตัดสินใจบอกความจริงไปในที่สุด  ว่าผมเหนื่อยเพราะอดนอนและทำงานต่อไม่ไหวแล้ว  ขืนผมโกหกและถูกจับได้ทีหลังคงโดนดุไม่น้อยครับ  เพราะระดับนายน้อยหลี่ผิงนั้นมีหูมีตาสอดส่องผมยิ่งกว่าตาสับปะรดเหอะ 

การที่ผมบอกความจริงไปถือว่าผมกลับมามีแต้มต่อ  เพราะพอผมสะบัดเสียงใส่ในท้ายประโยคบอกเล่านั้น  ตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมเพลียจนทำงานไม่ไหวก็เอ่ยขอโทษเสียงอ่อนเสียงหวานทันที  ผมจึงถือโอกาสทำตามแผนด้วยการให้เฮียหลี่ผิงชวนพี่ฝูหรงมาทานข้าวด้วยกัน  และก่อนที่อาเฮียจะค้านผมรีบให้เหตุผลไปว่า  เพื่อตอบแทนความขยันและเสียสละในฐานะเลขาของเจ้านายที่เอาใจยากที่สุดในฮ่องกง  คำพูดประชดกึ่งล้อเล่นของผมทำเอาเจ้านายของพี่ฝูหรงหัวเราะซะดัง  ก่อนรับปากผมที่จะชวนพี่ฝูหรงมาทานกลางวันด้วยกันจนได้

..........................................

“สวัสดีค่ะคุณธันว์  เชิญทางนี้ค่ะ  นายน้อยรออยู่ที่ห้องอาหารแล้วค่ะ”  ผมส่งยิ้มแทนคำขอบคุณให้แก่พนักงานต้อนรับของโรงแรมที่คุ้นหน้ากันดี  หลังจากที่เธอทักทายผมด้วยการก้มหัวให้  พร้อมเชื้อเชิญผมให้ไปยังห้องอาหารตามคำสั่งที่ได้รับมา 

ครั้งแรกที่ผมมาเยือนโรงแรมหลักในเครือหวางหย่งกังแห่งนี้  ด้วยถูกเฮียหลี่ผิงลากตัวมานั้น  เพราะเฮียหลี่ผิงต้องการตามปาปาหลี่จวินเข้ามาเรียนรู้งาน  ก่อนที่จะได้เข้ามาบริหารงานจริงๆ  ซึ่งผมถึงกลับทำตัวไม่ถูกเชียวล่ะ  ด้วยพนักงานทุกระดับของที่นี่แสดงท่าทางเคารพนอบน้อมกับเด็กแบบผม  ไม่ต่างจากที่แสดงต่อปาปาหลี่จวินและเฮียหลี่ผิงสักนิด 

ผมจำได้ว่าครั้งนั้นผมเดินตัวลีบตามหลังเฮียหลี่ผิงต้อยๆเพราะวางตัวไม่ถูก  ซึ่งปาปาหลี่จวินเองถึงกลับเอ่ยปากล้อผมด้วยซ้ำ  ว่า ‘คนเก่งของเฮียหลี่ผิง’ ไปอยู่ซะที่ไหนแล้ว  ทำไมถึงเหลือแต่เด็กน้อยขี้อายได้  เล่นเอาผมใบ้กินอายก็อายไหนจะวางตัวไม่ถูกอีก  แม้แต่เฮียหลี่ผิงเองก็ไม่มีช่วยผมสักนิดเพราะปล่อยให้ปาปาแซวผมไม่เลิก  แต่สุดท้ายท่านก็ลูบหัวผมอย่างอ่อนโยนและเอ่ยขอโทษออกมา  ทำเอาผมรีบบอกปฏิเสธแทบไม่ทัน  เพราะผู้ใหญ่ไม่ควรต้องเอ่ยขอโทษเด็กสักนิด  แต่ท่านก็ให้แง่คิดดีๆกับผมทำให้ผมจำมาจนถึงปัจจุบันนี้

‘น้องธันว์จำไว้นะลูก  การเอ่ยคำขอโทษอย่างจริงใจ  คนทุกวัยสามารถทำได้  แม้คนที่ได้รับคำขอโทษนั้นจะอายุน้อยกว่าเราแค่ไหนก็ตาม  ถ้าเขาคนนั้นสมควรได้รับมัน  เราก็ไม่ควรรีรอที่จะเอ่ย  และอย่าถือตนว่าเรามีอายุมากกว่าหรือมีตำแหน่งที่ใหญ่โตกว่า  จนใช้มาเป็นข้ออ้างไม่ให้เราพูดคำขอโทษออกไป  เหมือนอย่างตอนนี้ที่ปาปาทำให้น้องธันว์อายและปาปารู้ว่าน้องธันว์อึดอัดนิดหน่อยกับคำพูดของปาปา  แต่พอน้องธันว์ได้ฟังคำขอโทษจากปาปาก็หายขุ่นใจ  จนลืมเขินอายเลยใช่มั้ยครับ 

และมันไม่ต่างจากสถานการณ์ที่น้องธันว์เผชิญอยู่ตอนนี้  เพราะไม่ว่าเราจะอายุมากแค่ไหน  หรือมีตำแหน่งใหญ่โตเพียงใด  ถ้าหากน้องธันว์ไม่ได้เป็นผู้นำที่ดี  ไม่ได้ปกครองบริวารด้วยใจเมตตาและเป็นธรรมแล้ว  บริวารรอบตัวจะไม่ให้ความเคารพนบนอบเราอย่างจริงใจเลย  ดังนั้นน้องธันว์ไม่จำเป็นต้องเขินอายเลยลูก  หากน้องธันว์ตั้งใจที่จะปฏิบัติตัวอย่างที่ปาปาสอนไป  ซึ่งหลังจากนี้น้องธันว์คงได้เจอสถานการณ์คล้ายๆกันแบบนี้อีกอย่างแน่นอน  เพราะลูกคือคนที่ต้องยืนเคียงข้างกับเฮียหลี่ผิง  ในฐานะคนรักของว่าที่นายใหญ่แห่งหวางหย่งกัง’

คุณคงเดาได้ไม่ยากนะครับว่าหลังจากประโยคยาวๆของปาปาหลี่จวินนั้น  คนรักของว่าที่นายใหญ่แห่งหวางหย่งกังอย่างผมจะมีอาการเช่นไร  ผมนั้นอายจนตัวไหม้นั่งตัวแดงไม่กล้าสบตาปาปาเลยล่ะครับ  ส่วนว่าที่นายใหญ่อย่างเฮียหลี่ผิงก็นั่งฉีกยิ้มตาพราวจ้องผมไม่เลิก  ก่อนจะรวบกอดผมเข้าสู่อกต่อหน้าปาปาอีกด้วย  วันนั้นเฮียหลี่ผิงนอกจากไม่ช่วยกันแล้วยังทำให้ผมนั้นอาย  จนอยากระเหยกลายเป็นไอหนีสายตาล้อเลียนสองคู่จริงๆ

ทุกวันนี้ผมไม่มีอาการเขินอายหรือทำตัวไม่ถูกต่อหน้าพนักงานแล้วล่ะครับ  จะว่าผมชินก็ว่าได้แต่น่าจะเป็นผลจากใจที่ตั้งมั่นไว้แล้วมากกว่า  ว่าผมต้องการที่จะเป็นผู้ปกครองเหล่าบริวารตระกูลหวางที่ดีตามที่ปาปาสอน  เพื่ออยู่เคียงข้างพญามังกรตระกูลหวางได้อย่างสมเกียรติ  ไม่ทำให้เฮียหลี่ผิงต้องอับอายที่มีผมเป็นคนรัก

“ขอบคุณครับมิสเจียง”  ผมเอ่ยขอบคุณพนักงานต้อนรับที่นำทางมาให้ถึงหน้าห้องอาหาร  หลังจากเธอหยุดเดินและผายมือเชิญไปยังห้องวีไอพีที่ถูกกั้นแบ่งไว้เพื่อความเป็นส่วนตัว  และคงเป็นห้องที่เฮียหลี่ผิงกับพี่ฝูหรงรอผมอยู่  คนที่ผมเอ่ยขอบคุณยิ้มกว้างก้มหัวให้และมีแววตาชื่นชมฉายชัด  ผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบรอยยิ้มจริงใจนั้น 

“ผมรบกวนเตรียมอาหารให้พี่อู๋ด้วยนะครับ”

“คุณธันว์ไม่ต้องห่วงค่ะ  นายน้อยให้เตรียมอาหารไว้ให้แล้ว  รวมถึงของพี่เป๋าและคนอื่นๆที่ด้านโน้นค่ะ”

“พี่อู๋ตามสบายเลยนะครับ  ผมคงอยู่ที่นี่และกลับพร้อมเฮียหลี่ผิงเลย”  เมื่อได้คำตอบจากมิสเจียงแล้วผมก็หันมาบอกคนสนิทส่วนตัว  ก่อนขอตัวทั้งคู่เข้าไปพบคนที่ผมโทรมานัดไว้ 

ประโยคตามหลังที่ได้ยินแว่วๆจากน้ำเสียงตื่นเต้นก็ทำให้ผมยิ้มได้  และอดจะเก้อเขินนิดๆไม่ได้เหมือนกัน

“คุณธันว์น่ารักจริงๆนะพี่อู๋  คุณเค้าจำชื่อฉันได้ด้วย  จริงๆไม่เพียงแต่จำฉันได้นะ  คุณธันว์คงจำชื่อพนักงานอย่างเราๆได้เกือบทุกคนเชียวล่ะ  เพราะระหว่างทางคุณธันว์ทักพวกเราด้วยชื่อถูกทุกคนเลย  แถมอัธยาศัยก็ดี  หน้าตาก็ยิ้มแย้ม  พี่ว่ามั้ยว่าไม่มีใครเหมาะกับนายน้อยของเราเท่าคุณธันว์อีกแล้ว” 

เรื่องการจดจำชื่อพนักงานเนี่ยเป็นหนึ่งในความตั้งใจของผมเองล่ะครับ  ด้วยผมอยากสร้างความคุ้นเคยกับพนักงานทุกคนไว้  เรียกว่าผูกใจบริวารด้วยความเป็นมิตรนั่นเอง  เพราะรู้ว่าเฮียหลี่ผิงนั้นต้องรักษามาดเจ้าพ่อใหญ่ไว้เพื่อให้ลูกน้องยำเกรง  หากเราแข็งกร้าวด้วยกันทั้งคู่  แม้จะวางตัวดีแค่ไหน  บริวารก็คงไม่สามารถฝากใจไว้ให้เราทั้งหมดได้  ผมจึงคิดที่จะใช้หลักหยินหยาง  หนึ่งอ่อนหนึ่งแข็งแบบนี้ผมว่ามันเป็นสมดุลแห่งการปกครองเชียวล่ะ  และดูท่าผมจะมาถูกทางแล้วครับ  วัดได้จากเสียงชื่นชมเล็กๆนี่ไง

“ผมมาแล้วครับ  สวัสดีครับพี่ฝูหรง”  ผมรีบบอกพร้อมส่งยิ้มให้เฮียหลี่ผิงทันที  เพราะหลังจากผมเปิดประตูเข้ามาก็ได้เห็นเฮียหลี่ผิงนั่งกอดอก  และจ้องมาทางประตูเหมือนรอผมอยู่ก่อนแล้ว  ก่อนผมจะหันไปทักทายอีกคนที่นั่งอยู่ในห้องด้วย

“มาได้สักที  นี่เฮียกะให้ฝูหรงติดต่ออาอู๋อยู่แล้วเชียว  น้องธันว์มานั่งนี่มา  เรานี่น้าจะทำให้เฮียเป็นห่วงถึงไหนกัน  หืม”  ผมรีบเดินเข้าหามังกรรูปหล่อที่ส่งยิ้มหวานมาให้กันก่อนนั่งเคียงข้าง  เพื่อให้คนขี้เป็นห่วงได้มีโอกาสลูบหัวลูบหลังได้อย่างเต็มที่  แต่แอบใจเต้นเล็กๆไม่ได้เมื่อได้เห็นสายตาแสดงความห่วงใยคู่ตรงหน้า 

แต่คำว่า ‘หืม’ ที่ดังข้างขมับทำให้ผมได้สติ  เบี่ยงหน้าหลบปลายจมูกที่ยื่นมาใกล้เกินเหตุได้อย่างเฉียดฉิว  ด้วยสำนึกรู้ว่าขณะนี้เราไม่ได้อยู่ตามลำพัง

“เอ๋  ทำไมพี่ฝูหรงหน้าซีดแบบนั้นล่ะครับ  พี่ไม่สบายรึเปล่า”  ผมไม่ได้แกล้งถามออกไปนะครับ  แต่ใบหน้าภายใต้แว่นใสนั้นซีดไร้สีเลือด  จนผมนึกเป็นห่วงขึ้นมาจริงๆ  นี่ขนาดเพิ่งเริ่มดูท่าพี่ฝูหรงจะไม่ไหวแล้วมั้งครับเนี่ย

“อะ  เอ่อ  ผมไม่เป็นอะไรครับ  เมื่อเช้าผมตื่นสายและรีบไปหน่อย  เลยดื่มกาแฟแค่แก้วเดียว”  คนหน้าซีดละล่ำละลักตอบพร้อมหลบตา  ดูก็รู้ว่าแค่ข้ออ้าง  แต่ผมคงไม่ไล่บี้จนเสียบรรยากาศไปกว่านี้หรอกครับ  เพราะแค่นี้ผมก็รู้สึกผิดมากแล้ว

“งั้นก็ทานกันเลย  มาครับน้องธันว์ลงมือเลย  เดี๋ยวเลขาของเฮียจะเป็นลมไปก่อน”  ผมรีบคว้าตะเกียบและคีบยอดผักคะน้าฮ่องกงสีสดใส่ชามพี่ฝูหรงทันที  พร้อมส่งยิ้มขอโทษให้อย่างจริงใจ  แต่อีกฝ่ายทำเพียงแค่ก้มหน้าและเปล่งเสียงขอบคุณเบาๆติดอยู่แค่ลำคอ 

ให้ตายสิ!  ผมไม่น่าบ้าจี้ทำตามที่ไอ้นลินมันแนะนำมาเลย  ดูสิครับพี่ฝูหรงหงอยไปถนัดตาเลย  ทำยังไงดีละทีนี้

“มีผักแล้วก็ต้องมีเนื้อนะ  อ่ะเนื้อตุ๋น  คุณทานเยอะๆล่ะ”  ถ้วยกระเบื้องสีขาวสะอาดถูกยื่นไปตรงหน้าพี่ฝูหรง  ทำเอาคนที่ก้มหน้าอยู่นั้น  เงยหน้าขึ้นอย่างช้าๆและมองคนพูดอย่างอึ้งๆ  ก่อนคลี่ยิ้มสว่างจนผมยังตะลึง  เพราะเพิ่งเคยเห็นพี่ฝูหรงยิ้มเต็มหน้าก็ครั้งนี้

ผมอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองคนที่นั่งข้างตัว  เพราะอยากรู้ปฏิกิริยาของเฮียหลี่ผิงที่มีต่อรอยยิ้มสว่างตรงหน้า  แต่ผมต้องชะงัก  ไม่รู้จะแสดงความโกรธหรือแสดงความพอใจออกมากันแน่  ด้วยเฮียหลี่ผิงนั้นไม่ได้ให้ความสนใจคนที่นั่งตรงข้ามเราสักนิด  สิ่งที่เห็นคือมาเฟียเจ้าเสน่ห์ของผมตั้งหน้าตั้งตาตักเนื้อตุ๋นใส่ถ้วย  ก่อนยื่นมันมาให้ผมพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นเชิญชวนให้ลิ้มลองเต็มที่
   
“อย่ามัวแต่มองหน้าเฮียสิครับ  ทานเร็วคนเก่ง  ทานแล้วจะได้ไปพักผ่อน  หรือน้องธันว์อยากได้อะไรเพิ่ม  เอามั้ยเดี๋ยวเฮียเรียกเด็กมารับออเดอร์”  ผมคว้ามือหนาไว้อย่างลืมตัว  ก่อนรีบปฏิเสธคนที่ทำท่าจะทำตามที่พูดทันทีที่พูดจบ

“ไม่ต้องครับ  แค่บนโต๊ะนี่ธันว์ก็ทานไม่หมดแล้ว”  นอกจากจะเผลอแสดงความใกล้ชิดด้วยการคว้ามือเฮียหลี่ผิงไว้  ผมยังเผลอทำเสียงสะบัดน้อยๆพร้อมทำหน้าบู้อีกด้วย 

เฮียหลี่ผิงเคยบอกผมว่าพอเห็นผมทำหน้าและใช้น้ำเสียงแบบนี้ทีไร  เป็นต้องรู้สึกมันเขี้ยวมากกว่าที่จะกลัวไปซะทุกครั้ง  ซึ่งก็รวมครั้งนี้ด้วย  และผลก็ออกมาเหมือนครั้งก่อนๆ  คือผมโดนขยี้หัวจนผมกระเซิง  พร้อมเสียงหัวเราะที่คลอเบาๆอย่างถูกใจของคนทำ

“หึ้ย!  เฮียอ่ะแกล้งธันว์อีกแล้วนะ  เอ่อ....ผมต้องขอโทษพี่ฝูหรงด้วยนะครับ  มาครับเราทานกันต่อดีกว่า  นี่ครับพี่  เมนูนี้อร่อยสุดยอดผมยืนยัน  ของโปรดผมเลยนะครับ”

ผมพยายามเอาใจพี่ฝูหรงด้วยการคีบของโปรดหลายเมนูบนโต๊ะให้  ด้วยทั้งรู้สึกผิดและเห็นใจพี่ฝูหรงนัก  เพราะพอผมได้สติและหันมามองอีกคนในห้อง  ก็ให้ใจหายวาบกับสายตาที่จับจ้องมาทางเรา  ด้วยแววตาฉายแววตัดพ้อเสียใจชัดเจน  แต่พอพี่ฝูหรงรู้ว่าผมมองอยู่ก็รีบหลบตาทันที

หลังจากนี้ผมคงไม่คิดจะประกาศตัวตอกย้ำความสัมพันธ์ของผมกับเฮียหลี่ผิงต่อหน้าพี่ฝูหรงอีกแล้วครับ  เพราะแค่วันนี้พี่ฝูหรงคงรู้ยิ่งกว่ารู้แล้วล่ะ  ว่านายน้อยแห่งหวางหย่งกังอย่างเฮียหลี่ผิงมีเพียงแค่ผมเท่านั้นที่อยู่ในสายตา  แม้ความจริงนี้คงทำให้พี่ฝูหรงเจ็บปวดไม่น้อย  แต่ผมเชื่อว่าสักวันพี่ฝูหรงจะดีขึ้น  เพราะสิ่งที่เรียกว่า ‘ความรัก’ ไม่เคยทำให้ใครเจ็บ  แต่เป็นตัวเราเองซะมากกว่าที่ทำร้ายตัวเอง  และโยนความผิดไปให้ความรัก  หากแท้จริงแล้วสิ่งที่ทำให้เราเจ็บน่าจะเกิดจากการหลงยึดติดและความลุ่มหลงซะมากกว่า 

ผมหวังว่าสักวันพี่ฝูหรงจะเจอคนที่ใช่และคนที่รัก  วันนั้นพี่ฝูหรงคงจะรู้ว่าความรักที่แท้จริงเป็นเช่นไร  และสิ่งที่เรียกว่า ‘ความสุข’ คงผลิดอกออกผลได้ไม่ยาก  เหมือนผมในตอนนี้ที่เก็บกินผลผลิตแหล่งรักของเราได้ไม่รู้เบื่อ  และดูท่ามันจะไม่หมดง่ายๆซะด้วยสิครับ  เพราะเราทั้งคู่ต่างช่วยกันรดน้ำพรวนดินให้ต้นรักของเราเจริญงอกงาม  ส่วนใครที่มีความรักก็อย่าลืมรดน้ำพรวนดินให้ต้นรักของคุณด้วยนะครับ  จะได้มีความสุขกับคนที่คุณรักแบบผมทุกวัน

..................................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

อุ๊ย!  น้องธันว์รู้จักให้แง่คิดดีๆด้วย  แก่แดดใหญ่แล้วนะเรา  อิๆ
และแอบสงสารฝูหรงเบาๆ   :mew2: 
ขนาดว่าน้องธันว์แทบไม่ได้ทำอะไรเลยนะเนี่ย
ส่วนหลี่ผิงก็ให้ความร่วมมือเต็มที่แบบไม่รู้ตัว (หรือจะรู้) !?   :hao7:

ตอนหน้าจะพาครอบครัวหวางมาพบทุกท่านค่ะ
และเราคงได้อมยิ้มแก้มแทบปริกับครอบครัวนี้อย่างแน่นอน
ที่สำคัญความหวานของคู่ใหญ่คู่เล็กเนี่ย  ไม่มีคู่ไหนกินกันลงเลยเชียวล่ะ
ติดตามได้ในวันสุข(ศุกร์)แห่งชาติค่ะ

+1และเป็ดแทนคำขอบคุณเช่นเดิมค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: Azakura_Hibari ที่ 02-07-2013 02:17:53

แอบสงสารฝูหรง แต่คิดอีกทีเป็นแบบนี้ก็ดีแล้วล่ะ ฝูหรงจะได้ตัดใจ
และดูเหมือนว่าเฮียหลี่ผิงจะรู้นะ แต่แกล้งทำเป็นเนียน แอบให้ความร่วมมือแบบเนียนๆ  ฮ่าๆๆ
น้องธันว์น่ารักอ่ะ จิตใจดีจริงจริ๊งงง พ่อคุณ   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 02-07-2013 02:55:45

 :katai5: :katai5: คิดถึงปาปามามา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 02-07-2013 06:04:06

 :เฮ้อ:  ต้องทำใจนะฝู่หรง       :-[ ก็น้องธันว์กับเฮียหลี่ผิงแกออกจะหวานจนน้ำตาลเข้าไส้ปานนั้น.......ยังหวานได้อีก

      +1   จ้า     มามะคุณพี่  มา   :กอด1: กันหน่อยนะ  ไม่ได้    :กอด1:  กันตั้งหลายวันแล้ว....

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: ampmiya^^ ที่ 02-07-2013 06:34:58

คิดถึง ตี้หลงเฮียธัช  มามาคนสวยกะปาปาคนหล่อ 
ธีภีม  อยากอ่านของทุกคนเลยค่ะ
กอดๆๆพี่มาศ จุ๊ฟๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 02-07-2013 07:19:03

  ‘ความรัก’ ไม่เคยทำให้ใครเจ็บ  แต่เป็นตัวเราเองซะมากกว่าที่ทำร้ายตัวเอง  ถูกต้องที่สุดค่ะน้องธันว์ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 02-07-2013 07:29:00

ฝูหรงต้องเจอคนของตัวเองในซักวัน
น้องธันว์เป็นของเค้า เอ๊ย ไม่ช่าย 555
ชอบความคิดน้อง
ความรักสร้างความสุข ความสมหวังในชีวิต
เจ็บปวดจี๊ดๆ แค่นี้ฝูหรงรับได้สบายมาก
แล้วจะเห็นคุณค่าของความรักมากขึ้น...นะ
บวกและเป็ดชอบตอนนี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-07-2013 07:40:30

 :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 02-07-2013 08:53:43

น้องธันว์แทบจะต้องไม่ทำอะไรเลย เพราะน้องธันว์กะเฮีย
ทำเป็นปกติ แต่คนอื่นอาจไม่เคยเห็น ฝูหรงเลยเห็นภาพ
เป็นการตอกย้ำความจริงแค่นั้น

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 02-07-2013 09:22:05

เฮียเค้าน้อยใจเลยยย กลับมาปลอบเฮียเลยน่ะะ  :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 02-07-2013 09:37:14

แอบสงสารพี่ฝูหรงนะ แต่นี่คงเป็นวิธีที่จะทำให้พี่ฝูหรงตัดใจได้
ส่งไปให้เฮียพอล ปลอบใจ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 02-07-2013 09:44:32

ตัดใจซะเถอะฝูหรงไม่ก็ไห้เฮียพอลปลอบนะ อยากเจอคู่นนบ้างอะไรบ้าง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 02-07-2013 09:47:05

สิ่งที่น้องธันว์ทำในวันนี้เหมือนตอกย้ำให้ฝูหรงตัดใจได้เร็วขึ้นว่าถึงยังไง เฮียหลี่ก็มีแค่น้องธันว์คนเดียวในสายตา  ต่อให้ฝูหรงใช้รอยยิ้มหวานแค่ไหน  ก็ไม่ทำให้เฮียหลี่เปลี่ยนใจจากน้องธันว์แน่   เพราะคู่นี้เค้าปลูกต้นรักกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว

ฝูหรงคงต้องรีบตัดใจและทำใจให้ได้  แล้วก็มองคนที่จะเข้ามามอบความรักที่แท้จริงให้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 02-07-2013 09:54:08

 :katai2-1: :katai2-1:ตบมือสามครั้งเก่งมาก...

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 02-07-2013 09:59:06

รออ่านต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 02-07-2013 10:34:06

อยากอ่านฟากเฮียหลี่บ้างจัง ไปเริ่มเพาะต้นรักกันตอนไหนนิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 02-07-2013 11:32:46

สงสารคุณเลขาจิ๊ดนึง...แต่เดี๋ยวคงดีขึ้น ^^

ไม่รู้ว่าหลี่ผิงมองออกว่าน้องจะมาแสดงตัว...
รึแค่เนียนไปตามน้ำเพราะเห็นจังหวะที่น้องมาหากันแน่
แต่ก็...นะ ตัดไฟแต่ต้นลมดีกว่าเกิดปัญหาตามมานั่นแหละ ^^V

น้องธันว์แอบใจอ่อนซะงั้น
เอาน่า...ถือเป็นการช่วยให้เขาตัดใจง่ายขึ้น
แถมบางทีอาจจะมีทางให้ฝรั่งเข้ามาดามใจง่ายขึ้นด้วย ^^

รอเจอครอบครัวใหญ่ต่อล่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 02-07-2013 12:27:57

 :o8:หวานทั้งบ้าน อิชชี่เว้ยเฮ้ย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 02-07-2013 13:03:00

 o18 o18 o18 o18ร้ายนะเราอะ o18 o18 o18

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 02-07-2013 15:34:40

แอบสงสารคุณเลขานิดๆ ตัดใจค่ะ
น้องธันว์น่ารักนะคะ จิตใจดีจัง
คิดถึงเฮียหลี่กับหงส์น้อย
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 02-07-2013 17:11:56

หนูธันว์ที่แสนดี :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 02-07-2013 17:35:44

สงสารฝูหรงเหมือนกัน เพื่อนเฮียหลี่ผิงหายไปไหนแล้ว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 02-07-2013 18:52:36

ThankS

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 02-07-2013 20:02:39

นิดๆ แต่แอบแรง ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 02-07-2013 20:20:23

น้องธันว์เค้ามาแสดงความเป็นเจ้าของ อิอิ

ขอบคุณค่ะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 02-07-2013 20:55:05

สงสารฝูหลงเหมือนกันนะ  แต่รีบตัดใจก็ดีนะจะได้ไม่เจ็บอีกแล้วนะฝูหลง

น้องธันว์ก็น่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 02-07-2013 21:36:13

แค่ครั้งนี้ฝูหรงก็ชีช้ำแล้วค่ะ รับรองตัดใจง่ายขึ้นเยอะ
แต่เฮียพอล (ใช่ไหมหว่า) หายไปเลยเนอะ

รอวันศุกร์แห่งชาติเหมือนกันค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 02-07-2013 22:20:57

น้องธันว์น่ารักมากอ่ะ
เดาไม่ถูกเลยว่าจะมีใครมาทำให้สองคนนี้ ทะเลาะกัน
55555555555555

หวานกันทั้งคู่ :)

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 03-07-2013 07:43:54

เฮียหลี่เล่นเอาซะน้องธันว์เบลอในหน้าที่การงานเลยทีเดียว
คราวหน้ารบกวนเฮียเขียนใบลาล่วงหน้าไว้ก่อนกระทำค่ะ  :laugh:

แล้วน้องธันว์ทำอะไรพี่ฝูหรงกลางโต๊ะกินข้าวแบบน้าน
ต้องไถ่โทษด้วยการนัดกินข้าวใหม่พร้อมเฮียพอลเดี๋ยวนี้
ปฏิบัติ!! ฮ่าๆๆๆ

บวกๆๆ บวกหนึ่งบวกเป็ดให้พี่มาศคนดีที่หนึ่งของน้อง กร้ากกกก
รอตอนหน้าวันศุกร์ครับ
 :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 03-07-2013 15:10:35

จริงๆไม่ต้องทำอะไรเลยเขาก็รู้กันทั่วทั้งเกาะฮ่องกงแล้วล่ะ
ว่าใครที่เป็นหวานใจตัวจริงของนายน้อยแห่งตระกูลหวาง
ที่น้องธันว์ทำก็ว่าดีอยู่เป็นการตัดไฟเสียแต่ต้นลมอย่างว่า
ก็ถือว่าเป็นการช่วยให้ฝูหรงไม่ถลำลึกและเจ็บไปมากกว่านี้
ฝูหรงดูไม่มีพิษมีภัย เห็นอย่างนี้แล้วก็อดนึกสงสารไม่ได้
แต่เชื่อว่าสักวันจะเจอคนที่ใช่และคนที่รักเราแน่ๆจ้ะ :กอด1:
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ :L1:
+1และเป็ดแทนคำขอบคุณเช่นกันค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: YoK_mehok ที่ 03-07-2013 16:33:34

 :mew1: :mew1: :mew1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: :oni1:

วิ่งตามทันสักที อิอิ คิดถึงครอบครัวนี้จะแย่เลยค่ะ

และก็ไม่ทำให้ผิดหวังเลย อิอิ  :mew3: :mew3: :mew3:

รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะค่ะ และ+เป็ดให้น้องธันว์และหลีผิงทุกตอน

 :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149: :ped149:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 03-07-2013 20:11:45

ก็สงสานฝูหรงอ่ะนะเเต่ก็ดีจะได้ไม่ชำใจมากกว่านี้ :mew2: :mew2:

น้องธันว์ของเราก็มาแสดงตัวซะเฮียหลี่ผิงของพวกเราถ้ารู้(หรือว่ารู้อยู่เเล้ว)คงจะดีใจจนตัวลอยเลยล่ะ :mew4: :mew3: :hao3: :hao4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 7 "ตอกย้ำ" P.9 (2/7/56) UP!?
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 04-07-2013 20:44:47

น้องธันว์ประกาศตัวชัดเจน  o13
แอบสงสารฝูหรง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-07-2013 07:05:46

ตอนที่ 8

หวางหลี่ผิง
   
“ฟอดดด  หลับซะคนเก่ง”

“เฮียหลี่ผิงกลับโรงแรมอีกมั้ย  ฮ้าววว”

“ไม่แล้ว  น้องธันว์นอนนะครับ”

“อื้อ”  สิ้นคำตอบรับบางเบา  เจ้าของเสียงก็หลับตาพริ้มในท่านอนตะแคง  พร้อมประกบมือทับมือผมไว้ที่แก้มตัวเอง  และมีซุนหัวเข้ากับหมอนหนุนหาตำแหน่งสบาย  ท่วงท่าออดอ้อนที่แสดงได้อย่างเป็นธรรมชาติของแฟนตัวเล็ก  ทำให้ผมอดใจไม่ไหวมอบจุมพิตที่หน้าผากมนอีกครั้ง  หลังจากได้ขโมยกลิ่นแก้มใสของหนุ่มน้อยมาแล้ว

ผมนั่งมองน้องธันว์จนหลับสนิท  ก่อนจะค่อยๆดึงมือออกจากมือน้อย  และยกมันขึ้นรับจุมพิตบางเบาอีกครั้งเป็นการปิดท้ายส่งเจ้าชายตัวน้อยเข้านอน  ตอนนี้ผมทั้งสงสารและรู้สึกผิดต่อน้องธันว์มากเลยล่ะครับ  แต่เมื่อคืนใครใช้ให้แฟนตัวน้อยของผมน่ารักช่างยั่วได้ขนาดนั้นกัน  ผมผู้เป็นเจ้าของจึงอดใจไม่ไหวกดน้องไปซะสามรอบ  แต่จะว่าผมกดน้องซะทีเดียวก็ไม่ใช่นะ  เพราะมีบางจังหวะที่ผมโดนน้องกดเหมือนกัน 

ผิวแก้มที่สุกปลั่งและตัวแดงๆที่ขยับโยกบนตัว  จนรู้สึกถึงน้ำหนักและความลึกล้ำ  บวกปากฉ่ำน้ำที่เผยอเรียกผมไม่ขาด  อ่าๆๆ  อย่าไปคิดถึงมันดีกว่าครับ  เพราะขืนปล่อยให้ผมจินตนาการถึงเหตุการณ์เมื่อคืนต่อ  มีหวังน้องธันว์อาจจะต้องรับศึกหนักต่อในคืนนี้ก็ได้
 
ผมตัดใจจากร่างบางบนเตียงเพื่อเดินออกนอกห้อง  และปล่อยให้คนที่อ่อนเพลียจากกิจกรรมรักได้พักผ่อนอย่างเต็มที่  ให้สมกับที่เด็กจอมขยันยอมขาดงานช่วงบ่าย  แต่ผมอดยิ้มภูมิใจกับพฤติกรรมของน้องธันว์ช่วงเที่ยงไม่ได้จริงๆครับ  ‘น้องธันว์หึงผมกับฝูหรง’ 

จริงๆผมรู้ตั้งแต่เมื่อวานแล้วครับ  จากสายตาที่น้องใช้จับผิดผมตั้งแต่กลับมาจากห้องน้ำ  บวกสายตาที่น้องใช้มองฝูหรงอย่างไม่ไว้ใจเข้าไปอีก  ทำให้ผมแปลได้อย่างเดียวว่าโดนคนน่ารักเค้าหึงเงียบเข้าแล้ว  แต่ที่ผมไม่กระโตกกระตากทันทีที่ได้รู้  และแอบสำรวจน้องแบบไม่ให้รู้ตัว  เพราะอยากดูว่าน้องธันว์จะแสดงพฤติกรรมอะไรออกมาให้ผมได้ดีใจบ้าง 

อย่างเช่นอาการแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของแบบออกหน้า  เพื่อประกาศให้คนทั้งโลกได้รู้ว่าผมเป็นของน้อง  เหมือนที่ผมตั้งใจทำกับน้องบ่อยๆ  แต่ก็ไม่มีซะล่ะที่คนน่ารักจะทำให้ได้ชื่นใจ  มีแต่นั่งเงียบคิ้วขมวดเหมือนคนคิดหนักแบกโลกทั้งใบซะมากกว่า  ทำเอาผมเริ่มใจไม่ดีกลัวน้องคิดไปไกล 

แต่สุดท้ายคนน่ารักก็ทำตัวได้สมกับเป็นผู้ครอบครองหัวใจพญามังกร  เพราะน้องหันมาอ้อนกันทั้งสีหน้าและแววตา  แถมด้วยการบอกรักหวานๆที่ทำผมใจสั่น  จนอดใจไม่ไหวปล้นจูบน้องตั้งแต่อยู่บนรถ  หลังจากนั้นก็ตามที่คุณรู้ว่าผมสูบพลังจากคนเก่งของผมซะเจ้าตัวหมดแรง  จนได้กลับมานอนที่บ้านในบ่ายนี้นั่นเอง

ส่วนฝูหรงสำหรับผมนั้นเขาคือเลขาคนสนิทเท่านั้น  ไม่มีทางเปลี่ยนสถานะเป็นอื่นอย่างแน่นอน  และไม่ว่าข้างตัวผมจะมีน้องธันว์หรือไม่ก็ตาม  ฝูหรงก็ยังคงเป็นเพียงลูกน้องในปกครอง  ถ้าจะถามหาเหตุผลผมก็คงคิดหนัก  แม้ฝูหรงเองก็ดูดีไม่มีอะไรด้อยไปกว่าน้องธันว์ก็ตาม  ดังนั้นคงมีเพียงเหตุผลเดียวที่ผมมีให้  คือผมไม่ได้มีจิตผูกพันด้วยนั่นเอง 

ถ้าจะเปรียบให้คุณเห็นภาพ  ฝูหรงคงเปรียบได้กับรูปภาพของจิตรกรฝีมือเยี่ยม  ที่มีเทคนิคแพรวพราวในการวาดและใช้สีคุณภาพสูง  ทำให้ภาพที่วาดเสร็จนั้นดูสวยงาม  แต่ไม่ได้หมายความว่าภาพนั้นจะถูกกล่าวขวัญและโด่งดังขึ้นมาได้  ผิดจากภาพจิตรกรข้างถนนที่รังสรรค์ภาพจากประสบการณ์แห่งชีวิต  ไม่ได้มีเทคนิคมากมายและสีที่ใช้ก็หาได้ทั่วๆไป  แต่พอได้ชื่นชมกลับเห็นถึงเรื่องราวและกลิ่นไอของความมีชีวิต  สามารถดึงดูดความสนใจของผู้คนที่พบเห็น  จนไม่อาจถอนสายตาได้  ซึ่งกรณีนี้คงเปรียบได้กับน้องธันว์ในสายตาของผมล่ะครับ 

เพราะสำหรับน้องธันว์ผมกลับหาเหตุผลมาตอบคุณได้ร้อยแปดว่าทำไมผมถึงรักน้อง  ด้วยลิงน้อยในสายตาของผมนั้น  มองไปทางไหนก็ดูดีและน่ารักไปซะหมด  แม้ยามน้องขัดใจไม่เชื่อฟังเรื่องฝึกงาน  ผมยังหาเหตุผลมารองรับได้  ทำเอาหน้าบู้ๆตาแข็งๆของเด็กดื้อน่าเอ็นดูขึ้นมาทันตา  ด้วยรู้ว่าน้องน้อยที่ผมเฝ้ามองเค้าเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่มีความรับผิดชอบขึ้นแล้วนั่นเอง  บวกเข้ากับความผูกพันที่ยาวนานของเราด้วย  จึงไม่มีเหตุผลอะไรที่ผมจะไม่รักลิงน้อยจอมซนคนนี้
   
ผมหวังว่าหลังจากนี้คนเก่งของผมคงมั่นใจเต็มร้อยได้สักทีว่า  ตลอดชีวิตนี้ผมคงไม่สามารถรักใครได้นอกจากน้องธันว์อีกแล้ว  แต่การหาเหตุมาสร้างสถานการณ์ตอกย้ำความสัมพันธ์ของเราที่น้องทำเมื่อกลางวันผมกลับชอบ  และเต็มใจร่วมมือเต็มที่แบบที่น้องไม่รู้ตัวว่าถูกผมล่วงรู้ความในใจเข้าแล้ว  ผมรู้ว่าที่น้องทำเพราะรักและหวงแหนในตัวผม  และผมยังเป็นที่รักและเป็นที่ต้องการของน้องด้วย  คิดแบบนี้ทีไรทำเอาหุบยิ้มไม่ลงสักทีสิน่า
   
“หลี่ผิงยิ้มไม่หุบขนาดนี้  มีอะไรดีแน่ๆ  บอกมามาได้มั้ย”  น้ำเสียงอบอุ่นเอื้ออาทรของมามาคนสวยที่ดังขึ้น  สามารถดึงความสนใจของผมออกจากใบหน้าสดใสในจินตนาการได้  ก่อนผมจะส่งยิ้มตอบและตรงเข้าไปหอมแก้มใสของมามา  ทำเอาเจ้าของตัวจริงอย่างปาปาถลึงตาเข้าใส่  พร้อมเสียงกระแอมเบาๆเป็นการตักเตือน 

ผมก็ได้แต่ทำหน้าเฉยแกล้งไม่สนใจปาปา  และเดินไปนั่งโซฟาตัวข้างๆท่านทั้งคู่  คนที่ผมหอมแก้มนั้นคือมามาของผมนี่ครับ 
แถมผมก็หอมของผมมาแต่เด็กแล้วด้วย  ปาปาก็ยังหวงมามาได้แม้กระทั่งคนเป็นลูกอย่างผม  แต่ที่ทำไปผมก็แค่แหย่ปาปาเล่นเท่านั้น  ด้วยรู้และเข้าใจปาปาขี้หึงเป็นอย่างดี  เพราะเรานั้นหัวอกเดียวกัน  ส่วนมามาเฟิงหวงเองก็แค่ส่ายหัวยิ้มๆให้เราพ่อลูก  ก่อนท่านจะโดนปาปาแกล้งรวบเอวเข้าหาตัว

“อะแฮ่ม!  โตแล้วนะหลี่ผิง...สีหน้าแบบนี้ไม่ต้องเดาเลยว่าทำไมถึงยิ้มไม่หุบ  ฮึๆ”  เสียงหัวเราะและสายตารู้เท่าทันของปาปา  ทำให้ผมแค่ส่งยิ้มและยักคิ้วเล็กๆส่งให้ท่านอย่างรู้กัน  แต่คงไม่ถูกใจคนสวยของพวกเราเข้าแล้วครับ

“พ่อลูกนี่ยังไงกันครับ  คิดจะมีความลับรึไงกัน”  คนสวยทำหน้าบึ้งตาดุนี่ก็น่ากลัวใช่เล่นนะครับ  และคนที่กลัวจริงจังอย่างปาปาก็รีบเอาใจมามาเฟิงหวง  ด้วยการลูบเอวและส่งยิ้มเอาใจให้ท่านทันที  ก่อนจะง้อด้วยเสียงหวานๆ  จนผมต้องเบือนหน้าหลบมาอมยิ้ม  ให้กับภาพงอนง้อหวานๆของบุพการี  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่ก็ไม่สามารถทำให้ปาปาหลี่จวินเปลี่ยนท่าทีต่อมามาเฟิงหวงได้เลย

“หลี่ผิงครับ  ลูกคงไม่ได้เอาเปรียบน้องธันว์  จนน้องไม่สบายใช่มั้ย...อย่าคิดโกหกมามานะครับ”  เอาล่ะสิครับงานนี้ขืนโกหกและถูกจับได้  มังกรเยี่ยงผมคงถูกขอดเกล็ดไม่ต่างจากงูเขียวแน่ๆ  บวกสายตากดดันของปาปาที่ส่งมาให้ผมคายความจริง  เพราะท่านต้องการเอาใจคู่ชีวิตเข้าไปอีก  ผมจึงได้แต่อ้อมแอ้มยอมรับความจริงออกไป

“มามาจะทำยังไงกับลูกดีหึ!  หลี่ผิงลูกโตแล้วนะครับ  ทางธนอรรถย์ไว้ใจเราให้ดูแลน้องธันว์  แต่ลูกกลับหักโหมเอากับน้อง...เฮ้อออ  มามาเข้าใจนะครับ  แต่ลูกต้องหักห้ามใจไว้บ้าง  ขืนเป็นแบบนี้บ่อยๆน้องจะแย่นะครับ”

“ครับ”  ผมรีบรับคำพร้อมก้มหน้าทันที  ไม่ใช่ว่าผมรู้สึกผิดจนไม่อาจสู้ตามามาได้  แต่เพราะผมกลั้นยิ้มต่อไปไม่ไหวแล้วต่างหาก  จึงต้องรีบซ่อนยิ้มไว้กับอก

อย่าหาว่าผมทะลึ่งทะเล้นทั้งๆที่มามากำลังสั่งสอนเลยครับ  เพราะเรื่องที่ท่านพูดมานั้น  ผมรับฟังและสำนึกแล้วว่าตัวเองผิดจริง  แต่หน้าสวยๆที่กำลังมีสีหน้าจริงจัง  กลับมีผิวแก้มแดงซ่านได้อย่างน่าดูนี่ต่างหากล่ะ  ที่ทำให้ผมถึงกลับกลั้นยิ้มแทบไม่อยู่  คนอายุสี่สิบเอ็ดที่ยังสวยพริ้งอย่างมามาเฟิงหวงตอนเขินอายนี่น่าเอ็นดูชะมัด  ซึ่งมีคนที่คิดไม่ต่างไปจากผมอยู่คนหนึ่งในที่นี้  และดูท่าคนๆนั้นจะอาการหนักกว่าผมซะอีกแน่ะ  ด้วยปาปาคงอดใจไม่ไหวกับภาพน่าเอ็นดูของคู่ชีวิต  เพราะผมได้ยินเสียงหอมแก้มฟอดใหญ่ดังขึ้นในเวลาต่อมา  เมื่อผมเงยหน้าขึ้นจึงได้เห็นมามาถลึงตาใส่ปาปาด้วยแก้มแดงปลั่งอย่างน่าดู  ก่อนปาปาจะเลี่ยงสายตาเอาเรื่องของมามา  ด้วยการหันมาตักเตือนผมด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่แพ้ใบหน้า  แต่แววตากลับแพรวพราวบ่งบอกถึงความสุข  ที่ได้จากการแสดงความรักต่อคู่ชีวิต

“หลี่ผิง  ลูกต้องเชื่อฟังมามา  และดูแลน้องธันว์ให้ดีกว่านี้  เพราะหากน้องไม่สบายขึ้นมาจริงๆ  ลูกเองนั่นแหละที่จะรู้สึกผิดและเสียใจซะเอง....ปาปาเข้าใจคนหนุ่มอย่างลูกดี  ว่าการมีคนที่รักมากอยู่ข้างกาย  มันอดไม่ได้จริงๆที่จะแสดงความรักให้อีกฝ่ายรับรู้  ว่ารักที่เรามีนั้นมันมากมายซะเหลือเกิน” 

ผมอมยิ้มให้กับคำสั่งสอนของปาปา  ด้วยเห็นจริงตามที่ท่านพูด  แต่ผมกลับฉีกยิ้มได้เต็มหน้ากับประโยคบอกเล่าในตอนท้ายของท่าน  ที่เหมือนจะเข้าข้างผมแต่กลับอาศัยมันบอกความในใจถึงคนในอ้อมกอดไปด้วย  แถมหันไปส่งความนัยผ่านสายตาหวานๆให้มามาได้รับรู้

ประโยคของปาปาหลี่จวินทำเอามามาเฟิงหวงแก้มระเรื่อ  แต่กลับคลี่ยิ้มสวยและมองตาคนพูดไม่กระพริบ  ทำเอาห้องพักผ่อนที่พวกเรานั่งอยู่เหมือนปกคลุมด้วยหมอกสีชมพูจางๆ  สร้างเสริมบรรยากาศหวานๆของคู่รักขึ้นในพริบตา  จนผมเองยังอยากมีลิงน้อยอยู่ในอ้อมกอดซะเดี๋ยวนี้เชียวครับ  แต่แล้วหมอกควันที่ว่าก็พลันจางหาย  เมื่อมีเสียงใสๆดังแทรกขึ้น  ก่อนเจ้าของเสียงจะเดินเข้ามา

“กลับมาแล้วค่ะ  เหมยอิงแปลกใจจังเลย  ที่วันนี้ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า....เอ๋  เหมยอิงเข้ามาขัดจังหวะปาปามามารึเปล่าคะ”  คนสวยเบอร์สองของบ้านหน้าเสียทันที  เมื่อเหมยอิงเพิ่งสังเกตถึงบรรยากาศหวานๆระหว่างปาปาและมามาได้  น้องสาวของผมถึงกลับยืนนิ่งหน้าเจื่อนคาตา  แต่เหมยอิงก็เป็นอยู่ได้ไม่นาน  เมื่อมามาเฟิงหวงส่งยิ้มให้พร้อมเปิดอ้อมแขนส่งสัญญาณให้น้องได้เข้าหา

เวลาต่อมาผมจึงได้เห็นน้องสาวคนสวยฉีกยิ้มเต็มหน้า  และตกอยู่ในอ้อมกอดของทั้งปาปาและมามา  ทำเอาผมที่ได้เห็นยังอดยิ้มตามน้องสาวไม่ได้  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่เหมยอิงจะโตขึ้นเพียงใด  แต่น้องก็เปรียบดั่งตุ๊กตาน้อยที่ได้รับความรักและการเอาใจใส่จากทุกคน  ไม่ต่างจากตอนที่เรายังเด็ก  แม้แต่ผมที่เป็นฝาแฝดและมีอายุเท่ากัน  ยังอดคิดและปฏิบัติตัวกับเหมยอิงเหมือนผู้ใหญ่ทุกคนรอบตัวไม่ได้เลยครับ  เพราะน้องสาวผมคนนี้ทั้งอ่อนหวานและน่ารัก  ในแบบที่หาได้ยากจากหญิงสาวในปัจจุบัน  เหมยอิงจึงได้รับการปกป้องและดูแลจากผมไม่ต่างจากน้องธันว์สักนิด 

สำหรับผมนั้นหากเปรียบน้องธันว์เป็นดั่งเจ้าชายน้อย  เหมยอิงเองก็เป็นดั่งเจ้าหญิงน้อยเช่นกัน  และใครที่คิดจะเข้ามาจีบเหมยอิงคงต้องคิดหนักหน่อย  เพราะต้องผ่านด่านอรหันต์ทั้งสี่อย่างผม  อาตี้หลง  ปาปาหลี่จวิน  และอากงไป๋หลงให้ได้ซะก่อน  ถึงจะรับเจ้าหญิงน้อยของพวกเราไปดูแลได้  ส่วนน้องธันว์ไม่ว่าใครที่สนใจก็คงหมดสิทธิ์  เพราะน้องมีผมเป็นเจ้าของแล้ว  และอย่าให้รู้ว่ามีใครคิดจะเข้าหาเด็กของผมเชียว  ผมไม่เอามันผู้นั้นไว้อย่างแน่นอน 

พอคิดถึงเด็กเด็กก็มา  เพราะเจ้าชายน้อยของผมตื่นจากบรรทมแล้ว  แถมมายืนส่งยิ้มให้และทำหน้าใสใส่กันอีกด้วย  ผมจึงได้โอกาสรวบเอวน้องธันว์ให้ลงมานั่งข้างกัน  และขโมยหอมแก้มใสไปฟอดใหญ่แก้ความมันเขี้ยว  ทำเอากลิ่นแป้งเด็กติดจมูกจนอยากได้อีกหลายๆฟอด  แต่โดนฝ่ามือเล็กๆยันหน้าผากสุดแรง  จนเกือบหงายหลังเชียวล่ะ  ดีที่ผมรวบกอดร่างนุ่มนิ่มไว้อยู่แล้วจึงอาศัยเป็นหลักยึด  หลังจากที่ผมตั้งหลักได้  พวงแก้มแดงๆที่ผมได้เห็น  ทำให้ความตั้งใจที่จะแกล้งงอนคนน่ารักที่รุนแรงใส่กันก็มีอันล้มเลิก  ผมจึงหันมาฟัดแก้มแดงหนึ่งฟอดใหญ่เป็นการลงโทษแทนซะเลย

“ฟอดดดด  ว่าไงคนเก่งทำไมรีบตื่น  นอนพอแล้วเหรอครับ”

“อือ...จริงๆก็อยากนอนต่อ  แต่ธันว์ตื่นมาแล้วไม่เจอ ‘ใคร’...เอ่อ  ก็เลยรีบล้างหน้าและลงมา  แล้วทำไมเฮียหลี่ผิงต้องมองธันว์แล้วยิ้มแปลกๆด้วยเล่า”

คำตอบของคำถามมันอยู่ตรงคำว่า ‘ใคร’ ที่คนน่ารักของผมเค้าพูดนี่แหละครับ  ถ้างงขอให้คุณกลับไปทบทวนสิ่งที่น้องธันว์พูดไว้นะครับ  เพราะไอ้ ‘ใคร’ ที่น้องหาน่ะคือ ‘ผม’ คนนี้นี่ไงล่ะ  จะไม่ให้ผมดีใจได้อย่างไรที่ได้รู้ว่าคนรักนั้นต้องการผมทั้งยามหลับและยามตื่น  ผมโคตรดีใจล่ะสิไม่ว่า  ฮึๆ

“คู่นี้นี่น้า  อยู่ด้วยกันทีไรลืมทุกอย่างและทุกคนรอบตัวไปซะหมด  เหมยอิงนี่น่าสงสารชะมัด  ได้อยู่ท่ามกลางคู่รักที่รักกันมากตั้งสองคู่  ชักอิจฉาธันว์และมามาแล้วสิ  เหมยอิงอยากมีแฟนแบบปาปาและเฮียหลี่ผิงบ้างจัง”

“ไม่ได้ / เลิกคิดได้เลย”  สองเสียงประสานขึ้นมาทันทีหลังเสียงกระเง้ากระงอดของเหมยอิง  เสียงแรกน่ะไม่ใช่ของผมแต่เป็นของนายใหญ่แห่งหวางหย่งกัง  ที่แปลงร่างจากมังกรเป็นงูจงอางหวงไข่ไปแล้วครับ  ส่วนเสียงสองที่ดังไม่แพ้กันน่ะของผมเอง  ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับแต่มันเป็นสัญชาตญาณของพี่ชายแสนดีต่างหาก

หลังสิ้นเสียงเราพ่อลูกแล้วนั้น  ห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ  คนโดนตวาดอย่างเหมยอิงนั้นแสดงอาการตกใจหน้าเหวอชัดเจน  แต่พักเดียวห้องพักผ่อนตระกูลหวางก็กึกก้องไปด้วยเสียงหัวเราะสดใสทั้งสามเสียง  แต่เสียงที่ดังสุดนั้นมาจากคนใกล้ตัวผมนี่เอง  พอผมหันไปมองก็พบกับสายตาล้อเลียนแกมรู้ทันเต็มหน่วยตาของน้องธันว์

“ฮ่าๆ  เฮียหลี่ผิงขี้หวง  ไม่อยากให้เจ๊เหมยอิงมีแฟนล่ะเซ่  ใช่ม้า~  คิกๆ”  แหนะนอกจากหน้าจะกวนแล้ว  แต่ทั้งเสียงหัวเราะและคำลงท้ายของตัวแสบก็กวนไม่แพ้กัน  ผมจึงยื่นหน้าเข้าหาน้องเพื่อกระซิบ  ทั้งๆที่เจ้าตัวยังหัวเราะร่าตายิบหยีได้อย่างน่ามอง

“สำหรับเหมยอิง  เฮียหวงในฐานะที่เป็นน้องสาวเพียงคนเดียว  และขอให้น้องธันว์รู้ตัวไว้นะครับ  ว่าเฮียก็หวงเราไม่ต่างกัน  เผลอๆอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ  เพราะน้องธันว์เป็นแฟนเฮีย  แถมตอนนี้ธันว์ก็อยู่ในฐานะว่าที่นายหญิงคนต่อไปของตระกูลหวางแล้วด้วย  และเฮียมีสิทธิ์เต็มที่ในตัวเรา”

เสียงหัวเราะที่เคยดังจากคนข้างตัวนั้นหยุดลง  จนเหมือนผมได้ยินเสียง ‘วิ้ง~’ อยู่ในหูขึ้นมาเชียวล่ะ  ส่วนใบหน้าน้องธันว์ไม่ต้องบอกครับว่าจะแสดงอาการตกตะลึงแค่ไหน  จึงเป็นโอกาสให้ผมคว้าคอน้องเพื่อซ่อนใบหน้านั้นไว้ที่อก  เพราะรู้ว่าในเวลาต่อมาแก้มใสๆที่ผมหวงแสนหวงนั้นต้องแดงก่ำ  จนเหมือนผลเชอรี่สุกน่ากินอย่างแน่นอน  ซึ่งทำให้ผมมีโอกาสสูดกลิ่นกลุ่มผมอ่อนๆอย่างเต็มที่  พร้อมไล้ท้ายทอยขาวเบาๆด้วยปลายนิ้ว  เพื่อปลอบใจเด็กน้อยขี้อายไปในตัว

“พ่อลูกคู่นี้นี่น้า  ไม่รู้จะขี้หวงไปถึงไหน  เชื้อไม่ทิ้งแถวจริงๆ”  ผมเหลือบตามองเจ้าของเสียงหวานที่ออกแนวประชดเล็กๆ  ผ่านกลุ่มผมสั้นแถวปลายจมูก  จึงได้พบว่ามามาเฟิงหวงนั่งกอดอกไขว้ขา  และเหลือบมองไปทางปาปาด้วยแววตาหยอกล้อแกมหมั่นไส้  ซึ่งปาปาเองกำลังนั่งโอบไหล่เหมยอิงอยู่  แต่ผมแอบเห็นว่าสุดปลายนิ้วท่านนั้น  กำลังหมุนพันปลายเส้นผมยาวๆของมามาเล่น

ส่วนปาปาเมื่อได้เห็นกิริยาของคู่ชีวิต  ก็คลี่ยิ้มและเลิกคิ้วนิดๆให้อย่างหยอกเย้า  ทำเอามามานั้นสะบัดหน้าใส่และเมินหน้าหนีมองไปอีกทาง  ทำทีเหมือนว่าท่านกำลังงอนปาปาไม่มีผิด  แต่คนสังเกตการณ์แบบผมกลับเห็นคนขี้งอนกระตุกยิ้มเล็กๆที่มุมปาก  ซึ่งอ่านได้เพียงว่างานนี้เราคงได้ดูรุ่นใหญ่เค้าจีบกันซะแล้วล่ะครับ  แต่คนในอ้อมกอดผมที่ดิ้นดุกดิกพยายามโผล่หัวมาจากต้นแขนของผมเพื่อดูเหตุการณ์ตรงหน้า  คงจะไม่ทันสังเกตเห็นอย่างที่ผมเห็นซะแล้ว  เพราะน้องธันว์กระตุกชายเสื้อผม  พร้อมเงยหน้าขึ้นจากอกเพื่อสบตาด้วยสีหน้าติดกังวล  ก่อนปล่อยเสียงกระซิบเบาๆให้พอได้ยินกันสองคน

“มามาโกรธปาปาแล้ว  อ่า  ทำไงดี...[จุ๊บ!]...อื้อ  เฮียทำไรเนี่ย”  เมื่อเด็กขี้กังวลถามมาผมก็มีหน้าที่ตอบไปสิครับ

“เฮียก็จุ๊บแก้มเด็กขี้สงสัยสิครับ  ส่วนมามาน่ะไม่ได้โกรธปาปาหรอก  ไม่เชื่อน้องธันว์คอยดูสิ”  ผมเชยคางน้องให้หันไปมองเบื้องหน้าที่มีเหมยอิงนั่งคั่นระหว่างปาปาและมามาอยู่  ก่อนโอบรอบเอวบางเข้าหาตัวจนร่างน้อยแทบเกยอยู่บนตัก

“โธ่  เฟิงหวงก็พูดเกินไป  เฮียกับหลี่ผิงไม่ได้หวงเกินเหตุสักหน่อย  เรียกว่าหวงอย่างมีเหตุผลซะมากกว่า  ก็คนของพญามังกรตระกูลหวางแต่ละคน  ออกจะสวยและน่ารักมีเสน่ห์ล้นเหลือ  จนใครต่อใครมองกันเหลียวหลัง  หากเราพ่อลูกไม่ออกอาการให้ไอ้พวกนั้นรู้  มีหวังพวกมันคงคิดจะเข้าหาคนของเราสิครับ  โดยเฉพาะคนนี้เลย ‘นายหญิงตระกูลหวาง’  เฟิงหวงรู้จักมั้ยครับ  คนอะไรไม่รู้ยิ่งอายุเพิ่มขึ้นก็ยิ่งสวย  ทำเอานายใหญ่ตระกูลหวางออกอาการหนักทุกครั้งที่พาออกงานเชียวล่ะ  ทั้งหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มองตาละห้อย  ตกลงเฟิงหวงรู้จักมั้ยครับ”

“ฮึๆ”  ผมหลุดขำให้กับประโยคจีบกันโต้งๆของปาปาที่มีต่อมามาไม่ได้  และเลิกสงสัยได้เลยว่านิสัยที่ชอบโปรยเสน่ห์ใส่เมียตัวเองของผมนั้นได้มาจากใคร  ถ้าไม่ใช่นายใหญ่ตระกูลหวางอย่างปาปาหลี่จวินของผมคนนี้ 

ดูผลงานของปาปาซะก่อนครับ  ทำเอา ‘คนของพญามังกร’ อายม้วน  ไม่เฉพาะแต่มามานะครับที่ออกอาการเขินจนหน้าแดงไม่กล้าตอบคำถามปาปา  และกลับเบือนหลบสายตาอ่อนเชื่อมที่ปาปาส่งให้อีกด้วย  แต่รวมถึงเหมยอิงที่ร่วมเหตุการณ์อย่างใกล้ชิดเข้าไปอีกคน  ซึ่งน้องสาวคนสวยถึงกลับออกอาการหน้าแดงยิ้มแก้มแตกทำตัวลีบ  และแกล้งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ได้อย่างน่าหยิก  และที่ขาดไม่ได้ก็ต้องคนนี้เลยครับ  เด็กในอ้อมกอดของผมที่กำลังเงยหน้าขึ้นมองกันอย่างตกตะลึง  ด้วยตาโตๆและแก้มแดงก่ำน่าจูบ

“เฮียก็รู้สึกไม่ต่างจากปาปานะครับ  คนอะไรไม่รู้  เด็กๆก็ว่าน่ารักแล้ว  แต่ยิ่งโตก็ยิ่งน่ารัก  จนเฮียไม่อาจละสายตาไปจากน้องธันว์ได้เลย”  ผมจบประโยคหยอดเมียหวานๆพร้อมรอยยิ้มที่คิดว่าดูดีที่สุด 

ผลก็คือโดนคนน่ารักที่อายจนถึงขั้นสุดถลึงตาเข้าใส่  ก่อนทุบกำปั้นไม่เบานักเข้ากับอก  แต่ไม่เจ็บเท่าไหร่แค่พอคันๆ  และเป็นโอกาสให้ผมได้รวบข้อมือข้างนั้นพร้อมยกเอวบางขึ้น  ทำให้ร่างน้อยขึ้นมานั่งเกยกันบนตัก  แค่นี้ผมก็สามารถล็อคตัวเด็กน่ารักได้แล้ว  ซึ่งต่อจากนี้น้องธันว์ก็จะไม่มีวันหลุดรอดเงื้อมือพญามังกรอย่างผมไปได้

..............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ฮิ้วววว  พญามังกรตระกูลหวางนี่ช่างหยอดให้คนของตัวเองได้อายจังเลย
แถมเชื้อไม่ถึงแถวเหมือนที่มามาเฟิงหวงว่าไว้ไอ้เรื่องขี้หึงขี้หวงเนี่ย  :hao3:
หวังว่าตอนสบายๆตอนนี้จะทำให้คนอ่านอมยิ้มไปกับผู้ชายขี้หวงคู่นี้นะคะ

ส่วนตอนหน้ามาติดตามชีวิตมาเฟียขี้หึงและเด็กน่ารักของมาเฟียได้
ซึ่งคุณอาจจะนึกอิจฉาหลี่ผิงก็ได้  เพราะได้ควงหนึ่งหนุ่มน่ารักและหนึ่งสาวสวยออกงาน
แต่จะงานอะไรติดตามในวันอังคารนะคะ 

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ค่ะ  ขอบคุณทุกการติดตามน้า

 :L1:   :pig4:

อ้างจาก: punchnaja ที่ 02-07-2013 10:34:06  

อยากอ่านฟากเฮียหลี่บ้างจัง ไปเริ่มเพาะต้นรักกันตอนไหนนิ

คู่นี้เพาะเมล็ดพันธุ์แห่งรักตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ  จะถูกเกริ่นตั้งแต่ตอนที่1แล้วน้า  ลองย้อนไปอ่านดู
แต่รายละเอียดจริงๆจะอยู่ในบ่วงรักรุ่นเล็กค่ะ  ซึ่งคงไม่ได้เอามาลงในเล้า  ด้วยอยากจัดพิเศษให้แก่
คนที่จับจองหนังสือชุดบ่วงรัก  แต่คิดไว้ค่ะว่าจะมีตอนพิเศษช่วงคู่นี้ช่วงวัยเด็กมาให้อ่านกันสักตอน
โดยมีน้องธันว์มาเล่า  รอก่อนนะคะ  ช่วงนี้เราดูคู่นี้เค้าหวานใส่กันไปก่อนเนอะ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 05-07-2013 07:08:56

ขี้หึงขี้หวง ทั้งตระกูล  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 05-07-2013 07:24:19

ว่าเฮียขี้หึง ขี้หวงมากเกินปุถุชนแล้วนะ
แต่พอเจอน้องธันว์จิกตาหวงตัวเองครั้งเดียว
หน้าบานหุบไม่ลงเชียว
อ่านแล้วยิ้มกว้างละลายอยู่หน้าคอม
เป็นวันศุกร์ที่หยาดเยิ้ม มีความสุขดีจัง
ลั้ลลาบวกและเป็ด :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 05-07-2013 07:47:53

ึิดเหมือนเหมยอิงเลย อยากได้หน้ารักแบบนี้ซักคนเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 05-07-2013 07:58:35

หวานน้ำตาลเรียกยาย  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 05-07-2013 08:07:22

น่ารัก><

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 05-07-2013 08:38:27

หวานกันจนฟินไปเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-07-2013 09:01:27

โอ้ย หวานกันทั้งรุ่นใหญ่รุ่นเล็กเลยนะ อิชชี่สุดๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 05-07-2013 09:02:12

เรื่องขี้หวงเป็นทั้งตระกูล ต่างคนต่างหวง
หวานทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 05-07-2013 09:05:40

น่ารักทั้งครอบครัว  อิจฉาและหนักใจแทนปาปา และเฮียหลี่ผิง ที่มีคนน่ารักอยู่ล้อมรอบ เพราะต้องคอยกันคนที่คอยจะเข้ามาหาคนน่ารัก


 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 05-07-2013 10:01:54

ครอบครัวหรรษา...น่ารักทั้งบ้าน ^^

ความหวานถ่ายทอดทางดีเอ็นเอสินะ
เล่นซะคนอ่านจมบ่อน้ำตาลกันทีเดียว...อิชชี่อ่ะ
แถมอาการขี้หวงนี่ ท่าทางจะเป็นกันทั้งตระกูล รวมอีกบ้านมาเฟียด้วยนะ ^^

แอบสยองแทนคนที่คิดจะมาจีบเหมยอิง...ไม่แน่จริงคงโดนถลกหนังตากแห้ง หุหุ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 05-07-2013 12:42:46

 :o8: ช่วยด้วยมดกัดด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 05-07-2013 13:15:41

เชื้อไม่ทิ้งแถวกันจริงๆ
เป็นไงล่ะ เจอรุ่นใหญ่เข้าไป เฮียหลี่ผิงยังต้องหลบเลย ฮ่าาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: YoK_mehok ที่ 05-07-2013 14:04:06

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

เจอฉากหวานๆ ของตระกูลหวางแล้ว...

อยากอ่านตอนพิเศษของตระกูลหยางบ้างจัง

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:

จะมีโอกาสมั้ยนะ...อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 05-07-2013 14:07:09

ไม่ต้องถามเลยว่าเชื้อขี้หึงมาจากใคร :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 05-07-2013 15:40:16

อยากเห็นเหมยอิงถูกฉกจากอก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 05-07-2013 15:44:49

มุ้งมิ้งที่สุดดดดดดดดดดด

 :m3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 05-07-2013 17:22:00

หวานไม่สร่างจริงๆเลย คู่ของเฟิงหวงกับเฮียหลี่ิจวิน
คู่ลูกยังหวานสู้ไม่ได้เลย เขินแทนเลยนะ  :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 05-07-2013 19:45:49

ตามมาทันแล้ว  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ต่อไปต้องเตือนตัวเองแล้วว่า ถ้าจะอ่านเรื่องนี้  :m23: :m23:

ต้องไม่ลืมกินยาเบาหวาน กับยาความดัน  :m10: :m10:

จิ้มคนแต่ง 2 ที  :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-07-2013 19:49:45

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 05-07-2013 20:22:27

ตระกลูขี้หวง  อิอิ

น้องธันว์อายจนหน้าแดงแล้วแดงอีก  คู่ปาปามามาก็ไม่แพ้กันเลยนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 05-07-2013 22:26:54

น่ารักอ่ะ

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 05-07-2013 22:41:51

 :-[ :-[ :-[ :-[โอ้ยยยยยยยยยน้ำตลานเต็มจอแล้ววววววววววว :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 06-07-2013 08:49:17

 :hao3: ปัดมดๆๆ หวานซ้าาาาาา
ตอนหน้าเฮียหลี่ควงน้องออกงาน ห้ามทำตาเจ้าชู้ใส่ใครเลยนะ
น้องธันว์ไปด้วยเนี่ย แต่เฮียหลี่คงไม่ทำอยู่เเล้วใช่ปะ รักขนาดน้านนนนน ฮริ้วววว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 06-07-2013 09:36:44

น่ารักทั้งครอบครัว ^^
อยากอยู่ในเหตุการณ์ด้วยจริงๆ อยากซึมซับบรรยากาศ  :o8:

แล้วเหมยอิงจะมีแฟนกับเขาบ้างไหมคะนี่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 06-07-2013 13:49:17

ตระกูลนี้เค้าหวานตั้งแต่รุ่นพ่อสู่รุ่นลูกเลย :hao6: :hao6: :hao7:

หวานจนกลัวว่าจะเป็นเบาหวานซะเเล้วววว :mew3: :mew4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 06-07-2013 17:52:30

ตาจะบอดมั๊ยเนี่ย
เพราะเบาหวานมันขึ้น :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 06-07-2013 18:49:29

น้ำตาลทะลักจอกันเลยทีเดียว 55555555
มดขึ้นใหญ่แล้ว :3

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bobie ที่ 06-07-2013 19:06:08

แต่ละคู่นี่ไม่มีใครยอมกันเลยนะ
พ่อลูกแข่งกันสวีทจริงจิ้งงงงงงงง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 07-07-2013 17:29:49

เป็นครอบครัวที่น่าร๊ากกก

คิดถึงโมเม้นท์รุ่นใหญ่ คนเขียนก็จัดมาให้

ขอบคุณมากนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 07-07-2013 22:50:45

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยๆๆๆๆๆๆ

ปวดแก้มไปหมดแล้ววววว  :hao7: :hao7:

น่ารักอ่า หวานใส่กันทั้งคู่ใหญ่คู่เล็กเลย

เขินแทน "คนของตระกูลหวาง" แล้วเนี่ยยย  :o8: :o8:

ปล.พอลเตรียมรับฝูหรงไปโล้ดดดด  o3

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 08-07-2013 00:26:37

หวานมากกกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 08-07-2013 03:57:26

อร๊ายๆเค้าชอบผู้ชายขี้หวง  :mew1:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 08-07-2013 10:10:43

จริงๆต้องบอกว่าตระกูลขี้หวงถึงจะถูก เพราะพ่อลูกไม่ได้น้อยหน้ากันเลย
เรื่องหวานก็เหมือนกัน อย่าได้สงสัยเลยว่าเฮียหลี่ได้มาจากใคร
เพราะมีตัวอย่างให้เห็นอยู่ทุกวัน ยิ่งแก่ยิ่งรักยิ่งหวง  :hao3:
สองหนุ่มต่างวัยคงคิดแหละ ว่าสำหรับคนที่รักไม่มีคำว่าเกินไปหรอก
เห็นอนาคตคู่เฮียหลี่กับน้องธันว์เลย ต่อไปคงเหมือนปาปากับมามาแน่
เป็นอีกหนึ่งวันที่แสนสุขสำหรับตระกูลหวางล่ะนะ
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ หวานได้ต่อเนื่องไม่มีตกจริงๆ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 08-07-2013 10:23:29

ขี้หวงทั้งพ่อทั้งลูก
หวานกันมาก น่ารักทั้งรุ่นใหญ่รุ่นเล็ก
ครอบครัวสุขสันต์อบอุ่นมาก
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง ตอนที่ 8 "ผู้ชายขี้หวง"P.10(5/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: pulovely ที่ 08-07-2013 14:21:28

เรื่องนี้ทำให้เป็นเบาหวานโดยไม่รู้ตัว

เพราะสะสมน้ำตาลเอาไว้มากเกินไป

55555555555555   

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-07-2013 00:08:45

ตอนที่ 9

หวางหลี่ผิง
   
“ไงพอล  ทำไมช่วงนี้มาบ่อยนักวะ  ที่ทำงานฉันมีอะไรดีๆรึไง”  หลังคำทักทายของผมที่มีต่อเพื่อนลูกครึ่งออสเตรเลียแล้ว  ไอ้พอลก็แค่กลั้วหัวเราะและแกล้งกลอกตาไปมา  ก่อนมันจะเดินมานั่งหน้าโต๊ะทำงานของผม

“ฮึๆ  ก็คงงั้นว่ะ  มันก็แค่ผลพลอยได้  แต่ที่ฉันมานี่เพราะโดนไรอันใช้ให้มาชวนนายต่างหาก”  ผมเลิกคิ้วใส่ไอ้พอลและจ้องตามันอย่างรู้ทัน  เพราะถ้าเป็นอย่างปากมันว่าจริง  มันก็แค่โทรมาไม่เห็นต้องมาหาผมด้วยตัวเองเลย  ถ้าไม่ใช่เพราะมันอยากเห็นหน้าเลขาหน้าห้องของผม  ไอ้นี่ชักจะยังไงแล้วสิ 

แล้วดูสิครับมันยังมีหน้ามายิ้มตาใสทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ให้ผมอีกแน่ะ  แต่เอาเถอะครับเรื่องแบบนี้เราเพื่อนกันไม่จำเป็นต้องถามเยอะ  หากมันมีปัญหาหรือเป็นตัวสร้างปัญหาขึ้นมา  ถึงเวลานั้นผมค่อยถามก็ยังไม่สาย  ตอนนี้ปล่อยไปก่อนรอให้มันแน่ใจในตัวเอง  ถึงเวลานั้นมันคงยอมรับโดยที่ผมไม่ต้องถามก็ได้

“เอาเถอะมีไรก็บอกแล้วกัน  แล้วไอ้ไรอันให้มาชวนฉันไปไหนล่ะ”  ผมนึกถึงหน้าไอ้เพื่อนลูกครึ่งเดนมาร์กขึ้นมา  ไอ้นี่ก็เป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทของกลุ่มเรา  ผมกับไรอันไม่ค่อยได้เจอหน้ากันนักตั้งแต่เรียนจบ  อาศัยว่ามีอะไรเราก็โทรติดต่อกัน  เพราะทั้งผมและมันก็ต่างยุ่งกับธุรกิจของตัวเอง

“ไรอันจะมีงานเปิดร้านของมันคืนนี้  มันโทรมาบอกตั้งแต่อาทิตย์ก่อนและฝากบอกนายด้วย  แต่ฉันลืม  ฮ่าๆ  ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย  นี่ไงอุตส่าห์มาบอกถึงที่แล้ว  เพราะรู้สึกผิดนะเนี่ยถึงมาด้วยตัวเอง  มันฝากบอกว่าให้พาน้องธันว์ไปให้ได้  เพราะมันคิดถึง...เฮ้ย!  ฮ่าๆ  แค่นี้ก็ต้องหวง”  ไอ้พอลนี่นะ  รู้ทั้งรู้ว่าผมหวงเด็กของผม  มันก็ยังจะมาแหย่ผมอีก  ดีเท่าไหร่แล้วเจอแค่ปากกากระแทกหน้าผาก  ไม่ใช่ที่ทับกระดาษใกล้มือ  และเรื่องวันเปิดร้านไม่รู้มันลืมจริงหรือตั้งใจลืมสิน่า

ส่วนงานเปิดร้านของไรอันที่ไอ้พอลมันพูดถึงนั้น  ผมก็รู้มาจากเจ้าของร้านแล้วล่ะครับ  แต่ตอนนั้นมันยังไม่ได้ระบุวัน  และจะเรียกว่างานเปิดร้านก็ไม่ถูกนัก  ต้องเรียกว่างานเปิดอาณาจักรสถานบันเทิงครบวงจรจะเหมาะกว่า  เพราะมีทั้งส่วนของร้านอาหารนานาชาติ  ร้านอาหารกึ่งผับ  ห้องคาราโอเกะสุดหรู  หรือแม้แต่มินิคาสิโนที่รวบรวมเครื่องเล่นชั้นนำหลากหลายไว้ด้วยกัน  ซึ่งแด๊ดที่เป็นคนฮ่องกงของมันลงทุนสานฝันให้ลูกชายคนเล็กอย่างเต็มที่  และคืนนี้ก็ถึงวันเปิดอาณาจักรสถานบันเทิงสุดล้ำแห่งใหม่ของฮ่องกงแล้ว  ผมที่เป็นเพื่อนสนิทย่อมต้องไปแสดงความยินดีอย่างแน่นอน  แต่อดหมั่นไส้ไอ้คนมาบอกข่าวไม่ได้ครับ 

“หึ!...ฝูหรง  ผมขอดูตารางงานหน่อยครับ  และขอกาแฟให้เพื่อนผมสักแก้วด้วย”  ผมหรี่ตามองใบหน้าระรื่นตาพราวของพอลนิด  เพราะแค่มันได้ยินชื่อเลขาของผมก็เงยหน้าจากโทรศัพท์ในมือขึ้นมองตาระยับทันที  ถ้ามันบอกว่าไม่คิดอะไรกับฝูหรง  ผมไม่มีวันเชื่อมันเด็ดขาด

“ตารางงานครับนายน้อย...แกร๊ก!...กาแฟครับ”  ผมเงยหน้าจากตารางงานแวบหนึ่ง  หลังได้ยินเสียงจานรองแก้วกระทบพื้นโต๊ะ  และก็ทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ก่อนหันมาสนใจแฟ้มในมือตามเดิม  แต่หูนี่แอบฟังเต็มที่ครับว่าทั้งคู่จะคุยอะไรกันบ้าง 

แต่จนแล้วจนรอดห้องทั้งห้องก็ยังเงียบกริบ  เมื่อผมเหลือบสายตาขึ้นมองก็เห็นว่าทั้งคู่ต่างไม่มีท่าทีสนใจต่อกันสักนิด  อย่างไอ้พอลก็ก้มหน้าจิบกาแฟไม่สนใจคนชง  ส่วนฝูหรงยืนนิ่งสายตามุ่งมั่นมองตรงมาที่ผม  เตรียมตัวจดงานตามที่ผมจะออกคำสั่งอย่างเต็มที่

“คุณช่วยเชิญหัวหน้าฝ่ายบัญชีเข้าพบผมตอนบ่ายสามเลยแล้วกัน  ส่วนตารางงานต่อจากนั้น  ผมขอตัดออกและเอาไปอัดในช่วงเช้าพรุ่งนี้แทน  วันนี้ผมออกเร็วหน่อยนะ  และถ้าคุณไม่มีงาน  ผมอนุญาตให้กลับก่อนเวลาได้”  คนที่ตั้งใจจดงานตามคำพูดผมเงยหน้าขึ้นนิด  และส่งยิ้มบางเบาพร้อมก้มหัวให้ผมทันทีที่ได้ยินคำอนุญาตปิดท้าย  แต่ท่าทางที่แสนธรรมดาของฝูหรงนี้  กลับทำให้คนบางคนที่นั่งเงียบมานาน  กระแอมกระไอขึ้นมาซะงั้น

“อะแฮ่มๆ...คนเค้ามีเจ้าของแล้ว  อย่าหวังจะดีกว่า”  ประโยคลอยๆที่ดังขึ้น  แม้ไม่เจาะจงว่าไอ้พอลพูดกับใคร  แต่ในห้องก็มีแต่ผมที่มีแฟนแล้ว  ดังนั้นแปลได้ไม่ยากว่ามันจงใจพูดถึงใคร

ฝูหรงที่โดนไอ้พอลกระทบใส่นั้น  หน้าซีดตาตื่นแต่พอผมสบตาด้วยก็ก้มหน้าหลบตาทันที  จนผมนึกสงสารเลขาขึ้นมา  จึงหันไปส่งสายตาปรามใส่ไอ้พอลอย่างดุๆ  มันเองยักไหล่ใส่ผมและเหล่มองฝูหรงนิดหน่อย  ก่อนทำเป็นไม่สนใจและก้มจิบกาแฟในมือต่อ  ผมได้แต่ถอนใจและเอ่ยปากขอบใจฝูหรง  ก่อนให้เลขาที่น่าสงสารได้ออกไปจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัด  เมื่อในห้องเหลือเพียงแค่ผมกับไอ้พอล  ผมจึงเอ่ยปากเตือนมันออกมาทันที

“ไอ้พอล  มึงนี่นะทำเป็นเด็กไปได้  เรียกร้องความสนใจรึไง  ระวังเถอะปากเสียแบบนี้  นอกจากเค้าจะไม่สนใจ    แต่จะพาลเกลียดขี้หน้าเอา”  ไอ้พอลทำเป็นไม่สนใจคำพูดของผม  แต่ผมที่สังเกตมันตลอดเวลาที่พูดนั้น  แอบเห็นมันชะงักนิดหนึ่งตอนที่คำว่า ‘เกลียด’ หลุดออกมาจากปากผม

“กาแฟหมดแล้ว  ฉันกลับล่ะ  แล้วยังไงเจอกันคืนนี้”  อยู่ๆไอ้เพื่อนปากเสียมันก็พรวดพราดลุกขึ้น  พร้อมประโยคบอกลาแบบง่ายๆเล่นเอาผมตกใจ  และมันก็ก้าวพรวดเดียวไปจนถึงประตู  แม้แต่หน้าเพื่อนสนิทอย่างผม  ไอ้พอลก็แทบไม่มอง  ท่าทางร้อนรนแบบนี้เดาได้ไม่ยาก  ว่ามันต้องรีบออกไปง้อคนที่อยู่หน้าห้องอย่างแน่นอน

‘โธ่!  นึกว่าจะแน่ที่แท้ก็แคร์เค้าล่ะนะ’  ผมก็ได้แต่ส่ายหัวพร้อมถอนใจเบาๆ  แต่นึกขำไอ้พอลไม่ได้จริงๆ  เพราะไม่เคยเห็นเจ้าพ่ออสังหาผู้เฟรนด์ลี่แต่ไม่เคยแคร์ความรู้สึกใคร  จะมีท่าทางแบบนี้กับใครมาก่อน  แต่ผมก็เข้าใจนะว่า ‘ความรัก’ นั้นสามารถทำให้คนเปลี่ยนไปได้  ขึ้นอยู่ว่าจะเป็นแง่ดีหรือแง่ร้ายเท่านั้น  แต่สำหรับเพื่อนผมคนนี้ความรักคงเปลี่ยนให้คนที่ลอยไปลอยมาแบบมัน  ได้รู้จักดูแลและให้ความสนใจใครสักคนอย่างจริงจังสักที

.................................................

“หล่อแล้วครับ  ไม่ต้องแต่งให้หล่อไปกว่านี้แล้ว  แค่น้องธันว์แต่งตัวธรรมดา  เฮียก็ปัดแมลงหวี่แมลงวันไม่หวาดไม่ไหวแล้วครับ”  คนในอ้อมกอดผมสะดุ้งนิดหน่อย  ยามที่ผมรวบกอดเค้าจากด้านหลังแบบไม่ให้รู้ตัว  ขณะที่น้องกำลังเซ็ทผมอยู่หน้ากระจก 

“ธันว์ไม่ใช่อะไรแบบนั้นสักหน่อย  ที่ต้องมีแมลงหวี่แมลงวันมาตอม  เฮียหลี่ผิงนี่ชักจะยังไง  แอบว่าธันว์รึเปล่าเนี่ย”  น้องตวัดสายตาใส่ผมผ่านกระจกและจ้องตาอย่างเอาเรื่อง  สำหรับผมท่าทางแบบนี้ไม่ได้ดูน่ากลัวสักนิด  แต่กลับน่ารักน่าฟัดซะมากกว่า 

ผมจึงทำตามใจคิดด้วยการฟัดแก้มใสแรงๆ  พร้อมกลั้วหัวเราะในคอด้วยความถูกใจ  จนเจ้าของแก้มส่งเสียงฮึดฮัดออกมา  แต่ก็ไม่ได้ขัดขืนผมสักนิดทำให้ผมยิ่งได้ใจ  จึงฟัดแก้มอีกข้างเพื่อความเท่าเทียม  ก่อนจับร่างบางให้หันมาเผชิญหน้ากัน  และจับท่อนแขนกลมกลึงทั้งสองของน้องให้คล้องคอผมไว้

“ครับ  แล้วใครว่าใช่ล่ะหืม  น้องธันว์ของเฮียออกจะหอมและน่าลิ้มลองไปทั้งตัวแบบนี้  แต่ที่เฮียเปรียบเทียบไปก็แค่ให้เห็นภาพ  ว่าตัวเราน่ะมีเสน่ห์และมีแต่คนให้ความสนใจ  จนเจ้าของอย่างเฮียต้องทำงานหนัก  เพื่อกีดกันพวกมันให้ไปไกลๆ...เฮียขอล่ะนะ  น้องธันว์อย่าทำตัวน่ารักไปกว่านี้ได้มั้ย  ช่วยสงสารเฮียหลี่ผิงคนนี้หน่อยนะครับคนเก่ง”  น้องธันว์ฉีกยิ้มเต็มหน้าพร้อมยักคิ้วให้ผมอย่างภูมิใจ  แต่ผิวแก้มใสกลับขึ้นสีระเรื่อได้อย่างน่ามอง 

ที่ผมพูดไปคนเก่งของผมเค้าไม่เข้าใจใช่มั้ยครับ  ดูสิพูดไปแหม่บๆ  แต่น้องธันว์ยังจะทำตัวน่ารักน่าใคร่ให้ผมได้หลงหัวปักหัวปำเข้าไปใหญ่  ผมว่าผมเตือนแล้วนี่เนอะ  ในเมื่อคนน่ารักเค้าไม่เชื่อก็ต้องมีบทลงโทษกันบ้าง  ผมจึงก้มปิดปากแดงๆที่กำลังคลี่ยิ้มซะให้รู้แล้วรู้รอด  และแกล้งกดจูบแรงๆบนปากสีสดอยู่หลายครั้ง  ทำเอาน้องหัวเราะคิกคัก  ผมจึงอาศัยจังหวะนี้สอดลิ้นเข้าโพรงปากอุ่น  และกวาดลิ้นไปทักทายลิ้นน้อยๆทันที 

เมื่อแรกสัมผัสน้องถึงกับหยุดหัวเราะและหดลิ้นหนี  แต่ในเวลาต่อมากลับส่งมันยื่นเข้าหาผมด้วยตัวเอง  ผมจึงตอบสนองด้วยการดูดแรงๆอย่างมันเขี้ยว  จนได้ยินเสียงครางหวิวพร้อมแรงกดรั้งที่ท้ายทอย  ก่อนน้องจะเปิดปากให้กว้างขึ้นและเอียงหน้าปรับมุมให้อย่างรู้ใจ  พร้อมเป็นฝ่ายดูดลิ้นผมคืนแรงๆ  เล่นเอาเสียววืดขนลุกเกรียว  หลังจากนั้นเราก็ต่างตอบโต้กันอย่างดุเดือดไม่มีใครยอมใคร  ผมเผลอรั้งสะโพกกลมเข้าหาตัวและออกแรงบีบแรงๆเต็มมือ  เล่นเอาเจ้าของสะดุ้งสุดตัวขยับสะโพกหนีมือผม

“อื้อออ....ปึกๆ”  หลังเสียงประท้วงหวานหูก็ตามมาด้วยเสียงกำปั้นหนักๆที่ทุบบริเวณหัวไหล่  เล่นเอาผมชาหนึบ  แต่ผมก็ไม่คิดจะปล่อยเจ้าของก้นกลมให้หลุดมือ 

ผมเปลี่ยนมาลูบไล้ซาลาเปาน้อยๆใต้ฝ่ามือเบาๆด้วยความทะนุถนอม  และส่งมือมาลูบแถวท้ายทอยไล่มาจนถึงติ่งหู  ก่อนบีบคลึงเบาๆให้เด็กที่กำลังโมโหได้ผ่อนคลาย  จนได้ยินเสียงครางครือเบาๆในลำคอ  ให้เบาใจว่าน้องเริ่มเคลิ้มและคลายอารมณ์ร้อนลงแล้ว  ผมเปลี่ยนเป็นจูบที่อ่อนโยน  ด้วยการกวาดลิ้นไปทั่วโพรงปากแตะผะแผ่วไปทั่ว  และตวัดลิ้นหยอกล้อลิ้นเล็กอย่างอ่อนโยน  ทำให้มือน้อยที่เคยออกแรงทุบ  กลับเปลี่ยนมาไล้ปลายนิ้วผ่านเส้นผมมายังผิวเนื้อแถวท้ายทอย 

ก่อนที่อารมณ์เราทั้งคู่จะเตลิดจนกู่ไม่กลับ  ทำให้ต้องพลาดงานเปิดร้านของไรอัน  ผมพยายามตัดใจจากจูบหวานๆ  และค่อยๆถอนปากออกจากริมฝีปากแดงฉ่ำที่ผมได้จูบเท่าไหร่ก็ไม่เคยเบื่อ  แต่ผมแทบจะอดใจไม่ไหว  เมื่อริมฝีปากคู่นั้นกลับพยายามยื่นเข้าหา  เหมือนว่าน้องยังไม่เต็มอิ่มจากจูบของเรา  ผมจึงยื่นปากไปแตะซ้ำๆอยู่หลายครั้ง  พร้อมลูบแผ่นหลังบางผ่านเสื้อสูทเบาๆเป็นการปลอบโยน

“จุ๊บๆ  จุ๊บ....ที่รัก~  เดี๋ยวเราค่อยมาต่อคืนนี้นะครับ  เฮียจะให้น้องธันว์กินจนอิ่มเลย”  ผมกระซิบชิดริมฝีปากที่เจ่อบวม  พร้อมสบตาอ่อนเชื่อมเพื่อสื่อความหมายสำทับถ้อยคำที่พูดไป

หลังจากผ่านจูบที่ยาวนานระหว่างเราแล้ว  น้องธันว์ที่หอบหายใจแรงเงยหน้ามองผมอยู่นั้น  ค่อยๆเลื่อนสายตาลงต่ำเพื่อหลบตาผม  ผิวแก้มที่แดงระเรื่ออยู่แล้วกลับแดงก่ำกว่าเดิม  ก่อนน้องจะซบหน้าผากเข้ากับอกผม  และลดท่อนแขนลงเหลือเพียงการคล้องเอว  ผมรู้ว่าคนเก่งเค้ากำลังอายจึงไม่คิดจะพูดอะไรให้น้องได้อายไปกว่าเดิม  เพราะขืนทำคืนนี้ผมคงไม่ได้ไปต่อจากจูบเมื่อครู่อย่างแน่นอน  ที่ผมทำคือยืนกอดร่างบางไว้หลวมๆ  พร้อมลูบหลังน้องเบาๆไปด้วย  ผมปล่อยให้เวลาผ่านไปสักครู่  จึงดันไหล่บางออกจากอก  และหมุนร่างน้อยให้หันกลับไปทางบานกระจกอีกครั้ง

ภาพที่สะท้อนในกระจกนั้นเป็นหนุ่มน้อยร่างบางผิวผ่อง  ในชุดสูทลำลองสีบรอนซ์คลุมทับเชิ้ตสีฟ้าอ่อนพร้อมกางเกงสีขาวสะอาดตา  ส่วนใบหน้าน่ารักๆของน้องนั้น  ประกอบด้วยผิวแก้มใสที่มีเลือดฝาด  ริมฝีปากแดงสดที่บวมเป่ง  และดวงตาหวานเชื่อมที่กำลังสบตากับผมอยู่  ‘แฟนของผมน่ารักน่ากินใช่มั้ย’  จนผมอยากจะเปลี่ยนใจยกเลิกไปงานเปิดร้านไอ้ไรอัน  และเดินเครื่องต่อจากจูบแทบขาดใจ  แต่สุดท้ายผมก็สามารถตัดใจจากร่างซาตานน้อยในคราบเทวดาได้  และจูงน้องธันว์ลงมาข้างล่าง  จนเจอเข้ากับเหมยอิงที่ถูกไอ้ไรอันมันเชิญแกมขอร้องให้ไปงานนี้ด้วย 

เมื่อแรกรู้ว่าไอ้เพื่อนสนิทมันแอบชวนน้องสาวตัวเองไปด้วยนั้น  ผมก็อดจะหวงนิดๆไม่ได้และเกือบหลุดปากห้ามน้องไปแล้วด้วยซ้ำ  แต่มาคิดได้ว่ายังไงซะไรอันก็เพื่อนสนิท  และรู้จักเหมยอิงมาตั้งแต่เด็กด้วย  มันคงไม่ได้คิดเกินเลยกับน้องสาวผมหรอก  บวกกับหากปฏิเสธไปก็จะดูน่าเกลียด  ไหนๆเหมยอิงก็รับปากไรอันว่าจะไปแล้วด้วย  ผมจึงปล่อยผ่านยอมให้น้องสาวคนสวยได้ออกงานพร้อมกัน 

วันนี้เหมยอิงก็แต่งตัวได้สวยพริ้ง  ด้วยชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อนสีเดียวกับเสื้อเชิ้ตของน้องธันว์  คอปาดแขนสั้น  รัดรูปช่วงบนและปล่อยชายบานนิดๆ  ส่วนความยาวของชายกระโปรงนั้นพอดีหัวเข่า  โชว์ท่อนขาเรียวอย่างพองาม  พร้อมชุดไข่มุกที่คอและข้อมือ  และสวมรองเท้าส้นสูงสีขาวมุกเพิ่มความระหง  ชุดนี้ในสายตาของผมทำให้น้องดูน่ารักและสง่าสมวัย  ผมจึงส่งยิ้มให้เหมยอิงเมื่อเดินเข้ามาใกล้  ก่อนผายมือส่งให้น้องและก้มหัวให้นิดเป็นการหยอกเย้า  ทำให้ทั้งเหมยอิงและน้องธันว์สบตากันและหัวเราะคิกคักออกมา  ก่อนเหมยอิงจะจับชายกระโปรงและย่อตัวน้อยๆ  พร้อมวางมือลงบนมือผม

ผมว่าคืนนี้คงมีแต่คนอิจฉาผมแน่ๆ  ก็ดูคนที่ผมควงออกงานทั้งซ้ายและขวาซะก่อนสิครับ  หนึ่งสาวนั้นก็สวยหวานเป็นสาวน้อยแรกแย้ม  อีกหนึ่งหนุ่มก็น่ารักสดใสยิ้มทีพาใจสั่น  เห็นทีผมคงต้องเตรียมตัวเตรียมใจเฝ้าระวังทั้งน้องสาวและแฟนตัวน้อยให้ดีแล้วล่ะครับ  เพราะเชื่อเถอะว่าสายตาของคนทั้งงานจะต้องจับจ้องมาที่ทั้งคู่  เมื่อพวกเราก้าวเข้างานอย่างแน่นอน

“คืนนี้ทั้งน้องธันว์และเหมยอิงช่วยเฮียอย่างสิครับ...ช่วยอย่าไปไกลสายตาเฮียได้มั้ย  ขอร้องล่ะนะ”  ระหว่างทางที่เราเดินไปหน้าบ้านเพื่อขึ้นรถ  ผมก็พูดประโยคดังกล่าวออกมา  พร้อมส่งยิ้มให้คนทั้งคู่ที่คล้องมือกับท่อนแขนผมอยู่

“คิกๆ  เฮียหลี่ผิงไม่ต้องห่วงเหมยอิงหรอก  ดูแลคนน่ารักของเฮียเถอะค่ะ  เหมยอิงไม่ได้สวยขนาดที่ว่าจะมีใครมาสนใจอะไรหรอกน้า  ฮิๆ”  ผมมองคนที่ไม่รู้ตัวว่าสวยหัวเราะเสียงพลิ้วด้วยรอยยิ้ม  ก่อนหันมาอีกด้านซึ่งมีคนน่ารักของผมยืนอยู่  ทำให้พบกับน้องธันว์กำลังมองไปทางเหมยอิง  และทำหน้าไม่ถูกจะยิ้มก็ไม่ใช่จะหน้าบึ้งก็ไม่เชิง  พอน้องรู้ว่าผมมองอยู่ก็ยู่หน้าเข้าใส่ทันที  จนผมนึกอยากกัดปากจู๋ๆนั่นให้จมเขี้ยวนักเชียว

“ใครว่าเจ๊เหมยอิงไม่สวยกันครับ  การที่ไม่มีใคร ‘กล้า’ เข้าหา  ไม่ได้หมายความว่าไม่มีคนสนใจนะครับ  เพียงแต่มีคนบางคนแถวนี้ต่างหากที่ขี้หวงและคอยกีดกัน  จริงมั้ยครับเฮียหลี่ผิง”  สายตาคู่คมของเจ้าของความน่ารักตวัดมามองผมอย่างคาดคั้น  ส่วนคนที่โดนผมคอยกันท่ามาตลอดแต่ไม่รู้ตัวสักนิดนั้น  ก็หันมามองผมด้วยสายตาเป็นคำถามเช่นกัน

“ฮึๆ  รู้จริงนะเราน่ะ  เอาเป็นว่าเฮียยอมรับว่าเป็นคนขี้หวง  แต่ก็หวงแค่น้องสาวแสนสวยและแฟนตัวน้อยแสนน่ารักเท่านั้นครับ  เหมยอิงที่ผ่านมาอึดอัดรึเปล่าที่เฮียคอยกันท่าคนที่เข้าหาเราน่ะ”  หลังจากผมรั้งต้นคอขาวของซาตานน้อนแสนฉลาดเข้าหาอกแล้ว  ก็หันมาถามความเห็นน้องสาวฝาแฝดอีกทาง 

ถึงคำตอบของน้องจะออกมาในทางลบ  แต่ผมตั้งใจไว้แล้วล่ะว่าจะคอยกีดกันหนุ่มๆที่มีแววไม่น่าไว้ใจ  ที่หวังจะเข้าหาเหมยอิงต่อไปอยู่ดี  ผมจะทำจนกว่าจะเจอคนที่เหมาะสมและสามารถดูแลน้องสาวผมคนนี้ได้นั่นแหละครับ  แต่คำตอบของเหมยอิงที่ผมได้ยินในเวลาต่อมา  ก็ทำให้พี่ชายอย่างผมภูมิใจและยิ้มจนหุบไม่ลง

“เหมยอิงแค่ตกใจนิดหน่อยที่ได้รู้นะ  แต่ที่ผ่านมาเหมยอิงก็มีความสุขดี  ไม่ได้อึดอัดอะไร  เหมยอิงรู้ว่าเฮียหลี่ผิงเป็นห่วง  และเต็มใจมากค่ะ  ที่มีพี่ชายแสนดีคนนี้คอยดูแลเหมยอิง”

ผมที่กำลังซาบซึ้งกับคำพูดของฝาแฝดและส่งยิ้มกว้างให้น้องสาวอยู่นั้น  ก็ต้องก้มมองคนในอ้อมกอดอีกคนที่ไม่ยอมอยู่นิ่งๆให้ผมได้กอดดีๆ  เพราะน้องธันว์ดิ้นขลุกขลักเป็นลูกลิง  จนผมต้องคลายแรงกอดรัดลง  จึงเป็นโอกาสให้น้องได้เงยหน้าสูดอากาศเฮือกใหญ่  ก่อนทำหน้ามู่ทู่ขึ้นมามองกันอย่างงอนๆ

“เฮือก!....ธันว์เกือบขาดอากาศหายใจแล้ว  เฮียหลี่ผิงเล่นอะไรก็ไม่รู้  แต่...พี่ชายคนนี้ดูท่าจะรักน้องสาวมากเลยน้า”  มันน่านักนะครับ  คนน่ารักนี่ชักยั่วเก่งขึ้นทุกวัน  แม้น้องธันว์จะทำหน้าบึ้งแต่แววตากลับแพรวพราวล้อเลียนผมชัดตาเชียวล่ะ 

ผมอยากจะปิดปากช่างเจรจาคู่นี้นัก  แต่ก็โดนน้องสาวอย่างเหมยอิงตัดบทด้วยรอยยิ้มและชักชวนกันขึ้นรถ  เพราะได้เวลาเปิดร้านของไอ้ไรอันเข้ามาทุกที  เมื่อเหมยอิงเข้าไปนั่งเรียบร้อยแล้ว  ผมก็รั้งเอวคนน่ารักไว้  พร้อมโน้มตัวไปกระซิบข้างใบหูหอมกรุ่น

“ฝากไว้ก่อนนะครับคนเก่ง  เดี๋ยวคืนนี้เฮียจะคิดบัญชีด้วย  เอาทั้งต้นทั้งดอกให้คนช่างพูดหมดแรงเลยดีมั้ย...ฟู่ๆๆ”

“อ๊ะ!  หึ้ย  ใครเค้ารับฝาก  ไม่เอาด้วยหรอก”

ปล่อยให้คนน่ารักได้โวยวายไปครับ  เชื่อเถอะคืนนี้ผมจะเปลี่ยนประโยคปฏิเสธแสนโวยวายนี้  ให้เป็นประโยคอ้อนวอนด้วยเสียงหวานๆเชียวล่ะ  ฮึๆ

.............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ซาตานน้อยตนนี้ดูท่าจะฤทธิ์เยอะน่าดู  ร่ายมนต์ใส่มาเฟียใหญ่ซะหลงหัวปำ
และดูท่าคืนนี้จะรอดยาก  555  แต่ไม่ใช่ตอนหน้านะคะ  ใจเย็นๆ  :z1:

อ้างจาก: วัวพันปี ที่ 05-07-2013 15:40:16  

อยากเห็นเหมยอิงถูกฉกจากอก

อ้างจาก: cinquain ที่ 06-07-2013 09:36:44  

น่ารักทั้งครอบครัว ^^
อยากอยู่ในเหตุการณ์ด้วยจริงๆ อยากซึมซับบรรยากาศ  :o8:
แล้วเหมยอิงจะมีแฟนกับเขาบ้างไหมคะนี่

ตอนหน้าทั้งคุณวัวพันปีจะสมหวัง  และคุณ cinquain จะได้รู้
ด้วยจะมาเปิดตัวชายหนุ่มผู้โชคดีคนนั้น (โชคดีหรา!?) 
ส่วนจะเป็นใครติดตามได้ในวันศุกร์(สุข)สุดสดชื่นค่า

อ้างจาก: YoK_mehok ที่ 05-07-2013 14:04:06  

:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
เจอฉากหวานๆ ของตระกูลหวางแล้ว...
อยากอ่านตอนพิเศษของตระกูลหยางบ้างจัง
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
จะมีโอกาสมั้ยนะ...อิอิ

มีโอกาสได้เจอตระกูลหยางยกตระกูลแน่นอนค่ะ
แต่คงไม่ได้มาเป็นตอนพิเศษน้า  อยู่ในตอนปกตินี่แหละค่ะ
ส่วนเรื่องความหวานรับรองไม่แพ้คู่ไหนๆเลยล่ะ   :impress2:

+1และเป็ดแทนคำขอบคุณทุกเม้นท์ค่ะ

 :กอด1:   :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: YoK_mehok ที่ 09-07-2013 00:51:09

 :pig4: :pig4:   :L1: :L1:

มาจิ้มเป็นคนแรกด้วย ดีใจๆ  :really2: :really2:

อยากอ่านทุกคู่เลยค่ะ รอติดตามอยู่นะคะ

ปล.แค่ตั้งใจจะมาหาหน้าหลักแล้วบุ๊คมาร์คไว้ แต่ได้อ่านตอนนี้ต่อ ถูกใจมากค่ะ
ได้ +เป็ดเป็นตัวแรกด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 09-07-2013 07:07:13

อยากอ่านตอนน้องสาวคนสวยโดนจีบ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-07-2013 08:25:44

สวีทกันให้อิจฉาอีกแล้ว ตอนหน้าใครกันน้าที่กล้าจีบน้องสาวมาเฟียขี้หวง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 09-07-2013 08:46:12

เดาว่าเพื่อนไรอันจะเข้ามาเป็นน้องเขยเฮีย  เพราะมีเชิญเหมยอิงเป็นการส่วนตัวด้วย  แต่คงต้องฝ่าด่านอรหัันต์หลายด่านหน่อย
 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 09-07-2013 09:16:49

55555 น่ารักใหญ่แล้วนะน้องธันว์ :)
 อยากอ่านพอลกับฝูหรงซะแล้วสิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 09-07-2013 09:18:50

เดาว่าไรอันกะเหมยอิง ใช่ป่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 09-07-2013 10:56:37

ตาพอลนี่...ใจร้ายยยย
เข้าใจว่าอยากปรามและให้ตัดใจ
แต่ใช้คำพูดแบบนี้ก็...เมื่อไหร่จะได้ใจเขาล่ะค้าาาา
เชียร์ให้ฝูหรงใจแข็งใส่ให้มากๆ อยากปากไม่ดีนัก หุหุ

เหมยอิงจะโดนจีบแน่...เฮียจะกันท่ายังไงหว่า ฮ่าๆ
ดูท่าว่าออกงานครั้งนี้จะเหนื่อย...มีคนน่ารักอยู่ด้วยตั้งสองคน
แต่หลังจบงานคงมีการ-ชาร์ตแบต-เต็มที่ล่ะนะ หุหุ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 09-07-2013 12:29:14

น่ารักทั้งคู่เล้ยย น้องโดนเฮียแกล้งตลอด หน้าแดงก่ำทุกเวลาเลยจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 09-07-2013 12:49:19

พอลปากดีจริง
ฝูหรงของเค้าน่ารัก
พูดงี้สั่งคุณเลขาโกรธซัก 10 วัน ฮึ่ม
     มาเฟียอ่อนเป็นขี้ผึ้งตาหลอดดดดดด
หวาน ชอบๆๆๆๆๆ
บวกและเป็ดให้ซาตานน้อยที่น่ารักสุดๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 09-07-2013 12:49:38

นายพอลนี่ร้ายนะ
แต่ระวังเถอะ เจอคุณเลขาฯกระซวกไส้(?)กลับมาจะขำให้  o18

ตอนหน้าเปิดตัวชายหนุ่มผู้โชค.... เอ่อ .. ดี(?)แล้วสินะ
จะฝ่าด่านอรหันต์ทั้ง2ไปได้มั้ยเนี่ยยย
สู้ๆนะหนุ่มปริศนาาา  :ped149:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 09-07-2013 13:43:31

อ๊ากกก จะเปิดตัวผู้โชคดี (หรือเปล่า 55) ของเหมยอิง
รอใจจดใจจ่อค่ะ ... นี่ยังไม่ได้อ่านตอนนี้นะคะ อ่านเมนท์
ด้านล่างก่อน อยู่ที่ทำงานค่ะ มิปลอดภัยในการอ่าน 555
เย็นนี้กลับไปอ่านที่บ้านค่ะ  :mew3:

.............

หวานอีกจนได้ก่อนไปงาน ^^ หลังงานจะเป็นอย่างไรบ้างหนอ อิอิ

เอ ไรอันหรือเปล่าคะผู้โชคดีคนนั้น? เพราะเชิญเหมยอิงเองเลยนี่
รอลุ้นค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 09-07-2013 14:46:10

นายพอลนี่ร้ายนะเนี่ย
แอบเชียร์คู่นี้ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 09-07-2013 15:17:32

เฮียหลี่ผิงไม่ต้องทำอะไรแล้วคืนนี้ที่งานเปิดร้าน

ต้องคอยเฝ้านางฟ้า(เหมยอิง) กับเทวดาตัวน้อย(น้องธันว์) อิอิ

+1 ค่าา ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-07-2013 15:21:08

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 09-07-2013 15:22:19

ปล่อยเหม่ยอิงมีแฟนได้แล้ว อย่าขี้หวงนะเลยหลี่ผิง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 09-07-2013 15:55:50

คิดถึงจริง ๆ เลย ตระกูลนี้อ่ะ

คราวหน้าได้เจอครบทุกคนหรือเปล่านา...

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 09-07-2013 16:17:23

เข้ามาอ่าน3ตอนรวด น้องธันว์หึงไปก็รู้สึกผิดไปด้วยแสนดีจริงๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ปาปาก็หวานต่อหน้าลูกซะ :-[ :-[ :-[

เหมยอิงจะมีคู่มั้ยนะก็เฮียหลี่ผิงและปาปาหวงซะขนาดนี้ :mew2: :mew2: :mew2:
 :pig4: :pig4: :pig4:

+1ค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 09-07-2013 16:37:10

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ค้างอะ รีบมาน๊ะ :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 09-07-2013 17:32:14

งานนี้หลี่ผิงคงตามติด
เป็นเงาตามตัวแน่ๆ :z2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 09-07-2013 18:30:42

 :hao3:  แฮม...คุณพอลระวังคุณเลขาเค้าเกลียดเอานะตัวเอง    ส่วนคู่หลักเนี้ยไม่ต้องพูดถึง  ความหวานมีแต่จะเพิ่มขึ้นเรื่อยไป


    :กอด1:  พี่มาศจ้า  คิดถึงจัง  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 09-07-2013 19:47:26

น้องธันว์คืนนี้ไม่รอดแน่ๆ  หึหึ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 09-07-2013 20:13:31

เฮียหลี่ควง 2
รอดูชายผู้โชคดี :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 09-07-2013 20:28:47

น่ารักตลอดเลยน้า น้องธันว์น่ะ มีวันไหนไม่น่ารักบ้างคะเฮียหลี่ผิง คึคึ :-[
รอติดตามคู่ของฝูหรงด้วย อยากรู้ว่าพอลจะทำยังไงต่อไป :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 09-07-2013 21:39:36

ป่วนฝูหรงเยอะๆเลย พอล

วนเวียนรอบตัวฝูหรงเข้าไว้ เดี๋ยวฝูหรงก็หวั่นไหวเอง  :z1:

น้องธันววววววววววววววววววว์ หนูน่ารักไปแล้ววววววววววววววว  :-[ :-[ :-[

เหนื่อยแทนหลี่ผิงที่ต้องคอยปัดมด ปัดแมลง

สู้ๆนะหลี่ผิง :a2: :a2: :a2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 10-07-2013 07:39:22

พี่พอลนี่ตอนนี้ทำมาเป็นพูดดีนะ
อย่าให้เห็นว่าตอนหลังเข้าชมรม เกลียมัว อีกคนเด้อ จะขำให้  :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 10-07-2013 09:11:15

มีวันไหนไม่หวานกันบ้างเนี่ยคู่นี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 10-07-2013 10:26:10

ต้องรอดูคนที่จะมาพราก เหม่ยอิง จากอก หลี่ผิง แล้วล่ะ

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 10-07-2013 20:04:44

จะรอดูว่าใครจะเป็นผู้ฝ่าแดนอรหัตของหลี่ผิงมาฉกเหมยอิง :hao3: :hao4: :katai2-1:

น้องธันว์ถึงเป็นซาตานแต่ก็คว้าเอาหัวใจของมังกรมาไว้ในอุ้มมือเต็มๆเลยใช่ม้าาาา :hao3: :hao7: :hao7:

หลี่ผิงก็ยังคงความหวงแอนด์ห่วงอย่างสม่ำเสมอเลย :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 11-07-2013 12:16:15

พอลปากร้ายจังสงสารคุณเลขา
น้องธันว์น่ารักสุดๆ
ใครจะฝ่าด่านมังกรมาเป็นน้องเขยเฮีย
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 11-07-2013 18:08:41

ย่องมา+1 :m7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.9 "ซาตานน้อยที่รัก" P.11 (9/7/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 11-07-2013 19:05:48

ตามมาปักหลักสร้างบ้าน
ฮึก เขินอะ กับเรื่องนี้ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 12-07-2013 07:23:57

ตอนที่ 10

หวางหลี่ผิง

“ไฮ  หลี่ผิง  ขอบใจที่นายมา”  ผมโดนเจ้าของเสียงสดใสที่เอ่ยทักทาย  เข้ามาสวมกอดพร้อมตบไหล่อยู่หลายที  หลังจากที่ผมพาคู่ควงทั้งสองก้าวเข้างาน  มาถึงส่วนโถงของอาณาจักรสถานบันเทิงแห่งนี้

“ยินดีด้วยไรอัน  ฉันจะพลาดมาแสดงความยินดีกับเพื่อนสนิทได้ไง”  ผมส่งยิ้มพร้อมกระชับมือเข้ากับเพื่อนสนิท  เพื่อแสดงความยินดีกับมันอย่างจริงใจ  แต่แล้วรอยยิ้มที่มีก็ค่อยๆเลือนหาย  เมื่อไอ้ไรอันมันฉวยจังหวะที่ผมเผลอเข้าไปสวมกอดคนน่ารักของผม

“ไฮ  น้องธันว์  ขอบใจที่มาแสดงความยินดีกับเฮียนะครับ  ยังน่ารักเหมือนเดิมนะเรา  เฮ้ย!...ไรวะหลี่ผิง  แค่นี้ทำหวงไปได้”  จะให้ผมนิ่งเฉยดูแฟนของตัวเองโดนผู้ชายอื่นกอดต่อหน้าได้ไงครับ  ดีเท่าไหร่แล้วผมไม่ชกหน้าเจ้าของงานเข้าให้  แต่ทำแค่ดึงเอวแฟนตัวน้อยเข้าหาอก  แล้วดูสิครับน้องธันว์กลับไม่ทุกข์ร้อน  ดันอมยิ้มใส่ตากันได้อีก

“อ่า  สวัสดีครับเหมยอิง  เอ่อ  เฮีย....”  เสียงแว่วๆข้างตัวบวกสัญชาตญาณของคนขี้หวง  ทำให้ผมรีบเงยหน้าจากใบหน้าน่ารักขึ้นมองเจ้าของเสียงทันที  จึงทันได้เห็นไอ้ลูกครึ่งเดนมาร์กผมทองกำลังส่งยิ้มหวาน  และทำท่าจะยื่นมือออกไปตรงหน้า

“อย่าคิดจะทำกับเหมยอิงแบบที่ทำกับน้องธันว์นะโว้ยไรอัน  เพื่อนก็เพื่อนเถอะ!”  ผมดึงข้อมือน้องสาวเข้าหาตัวทันที  หลังจากกดเสียงต่ำใส่ไอ้เพื่อนมือไว  พร้อมส่งสายตาขู่กรรโชกมันแล้ว

“ฮึๆ  ขี้หวงไม่เปลี่ยนเลยนะนายน่ะ  ฉันแค่จะขอบคุณเหมยอิงที่มางานก็เท่านั้น”  ผมไม่เชื่อคำพูดของไอ้ไรอันหรอกครับ  เพราะหากผมไม่ขวาง  เชื่อได้เลยว่ามันต้องแอบแตะอั๋งน้องสาวของผมแน่ๆ

“เหมยอิงยินดีกับเฮียไรอันด้วยนะคะ  ที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองใฝ่ฝัน”  เสียงใสๆหน้าสวยๆยิ้มหวานๆของเหมยอิง  หากใครได้เห็นคงต้องเคลิ้มกันบ้างล่ะครับ  และคนที่ได้รับมันโดยตรงอย่างไอ้ไรอันมีรึจะไม่เคลิ้ม

ลูกครึ่งผมทองตาฟ้าเพื่อนสนิทของผม  ถึงกลับอึ้งค้างจ้องเหมยอิงตาไม่กระพริบ  เหมยอิงเองก็ยังยืนยิ้มหวานโปรยเสน่ห์ความสวยใส่ไอ้ไรอันอย่างไม่รู้ตัว  จนน้องธันว์ยังหัวเราะคิกคักให้กับเจ้าพ่ออาณาจักรสถานบันเทิงที่กำลังหมดสภาพไม่ได้เลย  เมื่อผมกวาดสายตาไปรอบตัวก็ให้รู้ตัวว่ากลุ่มเรากำลังถูกจับจ้อง  ผมจึงกระแอมกระไอให้คนสติหลุดได้รู้สึกตัว  แม้จะยังติดใจกับคำพูดบางคำของน้องสาวคนสวยอยู่บ้าง  ว่าทำไมเหมยอิงถึงรู้ว่าการสร้างสถานบันเทิงครบวงจรแห่งนี้เป็นความฝันของไอ้ไรอัน  คำถามคือทั้งคู่แอบคุยกันตอนไหน

“เอ่อ  อะแฮ่ม....หลี่ผิงขอโทษทีเพื่อน  ชวนคุยซะนาน  มาครับน้องธันว์  เหมยอิง  ตามเฮียมาทางนี้ดีกว่า  แด๊ดกับมี้ของเฮียรออยู่  หลี่ผิง...โจเซฟกับพอล  และพวกน้องๆมาแล้ว  พวกมันกำลังคุยอยู่กับแด๊ดและมี้  พวกท่านถามหาแต่นายว่าเมื่อไหร่จะมา”  ผมพยักหน้าให้ไรอันพร้อมสบตามันนิดหน่อย  มันเองก็ไม่มีหลบ  เห็นทีงานนี้ผมกับมันคงมีเรื่องต้องคุยกันแล้วล่ะครับ  แต่ตอนนี้ผมคงต้องเข้าไปทักทายผู้ใหญ่ก่อน

เมื่อไอ้ไรอันออกเดินนำ  ผมก็คว้ามือของเหมยอิงควงเข้ากับท่อนแขน  และกระชับฝ่ามือน้อยในอุ้งมืออีกข้างให้แน่นขึ้น  พร้อมส่งยิ้มให้ทั้งคู่  ก่อนเดินตามเจ้าของอาณาจักร  ท่ามกลางสายตาชื่นชมและสายตาอยากรู้อยากเห็นมากมาย  แถมด้วยแสงแฟลชวิบวับ  ไม่ต้องมีใครบอกก็รู้ว่า  พรุ่งนี้คงมีรูปพวกเราสามคนบนหน้าข่าวสังคมอย่างแน่นอน  งานนี้เราเลี่ยงนักข่าวไม่ได้เพราะเป็นการเปิดตัวสถานบันเทิง  ที่เจ้าของต้องการโปรโมทออกทุกสื่ออยู่แล้ว 

เรื่องออกสื่อนั้นผมกับเหมยอิงน่ะไม่เท่าไหร่  ด้วยเราเคยชินและรู้จักที่จะวางตัวต่อหน้าสื่อ  เพราะตระกูลหวางหย่งกังก็เป็นที่รู้จักในวงสังคมอย่างกว้างขวาง  ประกอบกับธุรกิจด้านโรงแรมและรีสอร์ทที่ต้องอาศัยสื่อด้วยแล้ว  ทำให้เราต้องออกงาน  แม้ไม่บ่อยแต่ก็เลี่ยงไม่ได้  บวกเข้ากับเราเป็นกลุ่มแก๊งมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลต่อฮ่องกงในหลายๆด้านแบบลับๆมาตลอด  แม้ปัจจุบันงานด้านมืดจะลดลงมากแต่ก็ไม่หมดไปซะทีเดียว  ด้วยต้องใช้มันคอยหนุนธุรกิจในด้านสว่างของตระกูล  เพราะเราหลีกเลี่ยงการปะทะจากกลุ่มที่ไม่หวังดี  พร้อมอยากฉกฉวยผลประโยชน์จากเราตลอดเวลาไม่ได้  ทำให้หวางหย่งกังยังมีกำลังและอำนาจมืดอยู่ไม่น้อย  เพียงแต่ไม่ได้ใช้มันไประรานใครก็เท่านั้น

แต่สำหรับน้องธันว์นั้นไม่เหมือนกัน  เพราะผมนั้นเก็บตัวคนน่ารักคนนี้ไว้เบื้องหลังตลอด  และใช้อิทธิพลที่มีซ่อนตัวน้องออกจากสื่อที่สอดรู้ทั้งหลาย  ไม่ใช่ว่าผมต้องการปกปิดความสัมพันธ์ของเรา  แต่เป็นเพราะผม ‘หวง’ ไม่อยากให้ใครได้มาขุดคุ้ยประวัติของน้องมากกว่า  ทำให้ตลอดมามีข่าวซุบซิบว่านายน้อยหวางหลี่ผิงของตระกูลหวางนั้น  มีพฤติกรรมของชายรักชายเพราะเลี้ยงเด็กผู้ชายไว้กินลับๆ  ข่าวนี้ผู้ใหญ่รอบตัวเรารับรู้  แม้แต่เจ้าตัวเองเค้าก็รู้เรื่องด้วย  แต่ก็ไม่มีใครให้ความสนใจนัก  ด้วยทุกคนนั้นรู้ว่าอะไรคืออะไร  มันจึงกลายเป็นเรื่องโจ๊กของครอบครัวเราไป  แต่ถ้ามีข่าวลือเรื่องผมกับผู้หญิงหรือหนุ่มน้อยคนอื่นก็ว่าไปอย่างล่ะครับ 

วันนี้จึงเป็นครั้งแรกที่น้องธันว์ออกสื่อพร้อมผมเต็มตัว  ทุกคนจึงให้ความสนใจเต็มที่  แต่ยังดีที่ไม่มีใครกล้ารุกประชิดถึงตัว  อาจจะเป็นเพราะบอดี้การ์ดทั้งสามที่เดินตามหลัง  หรือเพราะหน้าตาจริงจังที่ผมแสดงออกอยู่ตอนนี้ก็ได้  ผมมีสองชีวิตที่ต้องดูแลนี่ครับ  จะให้ยิ้มแย้มต้อนรับแขกก็ใช่ที่  ทั้งคู่ยิ่งดูน่ารักมีเสน่ห์แบบที่กินกันไม่ลงอยู่ด้วย 

แม้จะมีเพียงสายตาที่จับจ้องแต่ก็ทำเอาคนน่ารักของผมประหม่ามือเย็นอยู่เหมือนกัน  แต่ท่าทางที่น้องธันว์แสดงออกคือการก้าวย่างอย่างมั่นคงเพื่อเดินเคียงข้างผม  พร้อมระบายยิ้มน้อยๆรักษามาดว่าที่นายหญิงแห่งหวางหย่งกังอย่างดีเยี่ยม  และดูเหมือนจะดีเกินไปด้วยซ้ำ  เพราะหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มองคนของผมตาปรอยเชียวล่ะ  วันนี้น้องธันว์ของผมยิ่งน่ารักน่าฟัดอยู่ด้วยสิ  แต่ก็ดีเอาให้รู้กันไปเลยว่าเด็กน่ารักคนนี้น่ะมีผมเป็นเจ้าของอยู่แล้ว

“อ้าว  ตาหลี่ผิงมาแล้ว  เราคนกันเองไม่ต้องพิธีรีตองอะไรมากมาย  อืม  นี่สินะ ‘คน’ ที่เค้าพูดถึงกัน  แด๊ดไม่แปลกใจแล้วล่ะว่าทำไมนายน้อยตระกูลหวางถึงหวงนักหวงหนา  ฮึๆ”  คนที่โดนผมโอบเอวรีบก้มหัวทำความเคารพแด๊ดของไอ้ไรอันทันที  หลังจากท่านเหลือบมาเห็นน้องธันว์เข้า  และแด๊ดก็พิจารณาน้องด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม  แต่ก็ทำเอาคนเก่งของผมที่แสดงท่าทางมั่นใจมาตลอดทางนั้น  เขินจนแก้มสุกปลั่งไม่กล้าสบตาใครเลยทีเดียว  ทำให้ระดับความน่ารักของน้องในสายตาผมเพิ่มขึ้นอีกเยอะเชียว

“แด๊ดครับ  มี้ครับ  คนนี้น้องธันว์ ‘คนรัก’ ผมเองครับ”  หลังจากการแนะนำตัวคนรักของผมอย่างเป็นทางการแล้ว  แด๊ดนั้นหัวเราะเสียงก้องพุงกระเพื่อมอย่างถูกใจ  พร้อมยื่นมือมาตบไหล่จนน้องเซนิดๆ  แต่น้องก็ยังยิ้มกว้างตาหยีให้ท่านได้อยู่  ส่วนมี้สาวสวยหุ่นดีชาวเดนมาร์กส่งยิ้มหวานเฉียบให้น้อง  ก่อนเข้ามาสวมกอดด้วยความเอ็นดู

“มี้อย่ากอดน้องธันว์นานเกินไปนะครับ  เจ้าของจ้องตาไม่กระพริบแล้ว...โคตรหวง”  ผมตวัดสายตามองไอ้พอลทันที  ก็เจอมันส่งยิ้มกวนพร้อมยักคิ้วให้อย่างท้าทาย  แต่ผมไม่คิดเถียง  ด้วยเรื่องที่มันพูดนั้นเป็นเรื่องจริง! 

ผมเลือกทำเพียงตบไหล่มันแรงๆเป็นการทักทายจนมันหน้าเหย  ก่อนหันไปจับมือและสวมกอดโจเซฟลูกครึ่งอินเดียเพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มเรา  มันเองก็เหมือนแกล้งหรือจะแก้แค้นแทนไอ้พอลก็ไม่รู้  เพราะแรงตบไหล่ของมันเล่นเอาผมเซอยู่เหมือนกัน  พอผละออกมันก็ยิ้มกว้างโชว์เขี้ยวเสน่ห์ใส่ผมและทำไม่รู้ไม่ชี้ซะงั้น  ผมจึงเลิกสนใจบรรดาเพื่อนสนิท  ก่อนหันมาทักทายน้องนลินและนายนนที่ยืนฉีกยิ้มรอผมอยู่แล้ว 

แต่เสียงตื่นเต้นของมี้คนสวยของไอ้ไรอันทำให้ผมต้องหันกลับมามอง  และพบว่าน้องสาวของผมกำลังตกอยู่ในอ้อมกอดของมี้  โดยมีแด๊ดอารมณ์ดีและไอ้ไรอันยืนยิ้มกว้างตาระยับอยู่เคียงข้าง  แม้จะเป็นเพียงภาพธรรมดาที่พ่อแม่เพื่อนสนิทจะเอ็นดูน้องสาวของตัวเอง  แต่สำหรับผมกลับคิ้วกระตุกและนึกตงิดใจ  รับรู้ถึงสัญญาณเตือนภัยที่ดังเบาๆขึ้นในหัว

“เฮียหลี่ผิงครับ  อย่าทำหน้าเครียดสิ  ใจเย็นๆนะครับ  เรามางานฉลองนะ  ทำคิ้วขมวดหน้าบึ้งหมดหล่อแล้วเหอะ”  คนที่กล้าต่อว่าผมน่ะมีแค่คนเดียว  แล้วดูหน้าคนกล้าที่แสนน่ารักสิครับ  อมยิ้มตาปิดไม่มีเกรงกลัวสักนิด  แถมมือน้อยๆนั่นก็ลูบเบาๆที่ท่อนแขนผม  ให้ใจเย็นๆดังปากจิ้มลิ้มนั่นว่าอีกด้วย  ความสนใจที่ผมเคยมีต่อน้องสาวกลับเทมายังน้องธันว์จนหมด  สมใจเจ้าของรอยยิ้มเค้าแล้วล่ะครับ

“เอ้า  ดื่มนี่ก่อนจะได้ใจเย็นๆ  แต่จริงๆคงไม่ต้องแล้วมั้ง  มียาดีที่น่ารักอยู่ใกล้ตัวทั้งคนแล้วนี่หว่า”  ผมรับแก้วเครื่องดื่มทรงเตี้ยที่บรรจุน้ำสีอำพันมาไว้ในมือ  พร้อมเงยหน้ามองคนที่ยื่นมาให้  เจอเข้ากับไอ้พอลที่ยืนยิ้มน้อยๆแต่กลับมีแววตาล้อเลียนเต็มหน่วยตา  พอสบตาผมเข้าก็เสหลบและก้มจิบเครื่องดื่มในมือ  ผมเห็นแล้วโคตรน่าหมั่นไส้เลย

ส่วน ‘ยาดี’ ที่ไอ้พอลว่าเมื่อเห็นผมมีไอ้พอลและไอ้โจเซฟยืนคุยด้วยแล้ว  น้องธันว์ก็หันไปพูดคุยกับเพื่อนสนิทของตัวเอง  โดยมีผมเกาะเอวน้องไว้ไม่ห่าง  ด้วยไม่อยากให้คนน่ารักไปไกลตัวนักครับ  เพราะคนสวยอีกคนที่ควงมาด้วยถูกฉกไปต่อหน้าต่อตาเลยทีเดียว  ผมยังมีความเกรงใจและให้ความเคารพแด๊ดและมี้ไอ้ไรอันอยู่มาก  ไม่เช่นนั้นเหมยอิงไม่มีทางอยู่ไกลตัวผมขนาดนี้หรอก  ถ้าลำพังมีเพียงไอ้ไรอัน  ผมก็ไม่มีทางปล่อยน้องสาวให้ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างแน่นอน 

‘ผมพลาดอะไรไปบางอย่างซะแล้ว  ก่อนหน้านี้แค่ผมยุ่งเรื่องฝึกงานของคนรักตัวเล็กเท่านั้น  แต่ช่วงเวลานั้นกลับทำให้น้องสาวและเพื่อนหัวทองของผมดูสนิทสนมกันได้มากขนาดนี้เชียวเหรอครับ’  ทำไมผมถึงรำพึงรำพันกับตัวเองอย่างนั้น  ก็ดูไรอันสิครับทำไมถึงพูดคุยกับเหมยอิงได้สนิทสนมขนาดนี้กัน  แม้สองคนเค้าจะรู้จักกันในระยะเวลาเท่ากับผมรู้จักไรอัน  แต่ท่าทางก่อนหน้าของทั้งคู่ไม่ได้ดูสนิทสนมกันเท่านี้  หรือว่าไอ้ไรอันมันตีท้าย(ครอบ)ครัวผมในจังหวะที่ผมเผลอวะ

“หลี่ผิง  ใจเย็นๆสิวะเดี๋ยวแก้วก็แตกคามือหรอก”  เสียงเรียบๆที่เรียกเตือนสติผมดังขึ้นจากไอ้โจเซฟ  ทำให้ผมพึ่งรู้ตัวว่าเผลอบีบแก้วระหว่างใช้ความคิด  ถึงความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิทและน้องสาว  จนคนข้างตัวที่กำลังคุยกับเพื่อนเพลินๆถึงกลับหยุดเสียงลง  และหันมามองผมด้วยความตกใจ  มีสายตาเป็นคำถามส่งมาให้ด้วย  ผมจึงยกมือลูบหัวน้องธันว์เบาๆก่อนยกแก้วสาดน้ำสีอำพันลงคอ

“ไรอันก็เพื่อนสนิทของพวกเรา  ฉัน  ไอ้พอล  หรือแม้แต่นายก็รู้จักมันดี”  ไอ้โจเซฟเจ้าเดิมครับที่เป็นคนพูดประโยคนี้  ทำให้ทุกคนในกลุ่มที่ยืนอยู่ได้หันไปมองมันเป็นจุดเดียว  แม้ประโยคดังกล่าวมันจงใจพูดกับผมก็ตาม

“สิ่งที่ฉันจะพูดต่อไปนี้  ไม่ใช่ว่าจะเข้าข้างหรือเป็นพวกเดียวกับไรอัน  เพราะนายรู้ดีว่าเราสี่คนเป็น ‘พวกเดียวกัน’  ฉันจึงอยากให้นายลองให้โอกาสไรอันบ้าง  ที่ผ่านมานายอาจจะไม่รู้ว่าสายตามันน่ะ  มองตามเหมยอิงมาตลอด  แต่ที่มันปล่อยให้เวลาผ่านมาจนถึงเดี๋ยวนี้  เพราะรู้ว่านายรักและหวงน้องสาวมาก  และไม่ใช่ว่าไรอันไม่มีความกล้า  แต่มันเข้าใจและรู้ใจเพื่อนสนิทอย่างนายมากกว่า  ว่าต้องออกแนวโวยวายและกีดกัน  จนทำให้เหมยอิงที่ไม่รู้อะไรเลยต้องลำบากใจตามไปด้วย  ส่วนเหตุการณ์ในวันนี้ที่พวกเราได้เห็น  ฉันว่ามันคงพร้อมแล้วล่ะที่จะเผชิญหน้าขอโอกาสจากนาย  ทั้งหมดก็คงขึ้นอยู่กับนายแล้วล่ะหลี่ผิง  ว่าจะให้โอกาสไอ้ไรอันคนที่เป็นเพื่อนสนิทของพวกเราที่คบกันมาสิบกว่าปีคนนี้มั้ย”

คำพูดของโจเซฟทำให้ใจผมสงบลงได้บ้าง  แม้จะไม่ทั้งหมดเพราะความหวงและการยึดติดต่อน้องสาวคนเดียวก็ตาม  แต่จะให้ผมยอมรับเลยก็ใช่ที่  เพราะไอ้ไรอันที่เป็นตัวต้นเหตุมันยังไม่ได้เปิดอกคุยกับผมนี่ครับ  ผมคงต้องรอดูท่าทีของมันและคนของผมก่อนแล้วล่ะ  แต่ผมก็อดใจหายไม่ได้จริงๆ  นี่ขนาดเรื่องมันเพิ่งเริ่มก็ดูเหมือนผมจะทำใจลำบากซะแล้วล่ะครับ

“เฮียหลี่ผิงครับ”  เสียงหวานๆที่ดังขึ้นข้างตัว  ทำให้ผมต้องละความสนใจจากภาพของน้องสาว  ที่ตกอยู่ในวงล้อมของครอบครัวไอ้ไรอัน  และกำลังพาน้องสาวของผมไปทักทายแขกคนอื่นๆในงาน  มาสนใจเจ้าของวงหน้าขาวที่ปรากฏริ้วรอยหนักใจให้ได้เห็น  ผมจึงส่งมือไปเสยเส้นผมที่ร่วงปิดหน้าผากน้องธันว์ออก  และส่งยิ้มหวานเพื่อให้คนน่ารักได้สบายใจ

“ครับ  น้องธันว์หิวรึยังหืม”  เด็กน่ารักของผมพยักหน้าน้อยๆ  พร้อมรอยยิ้มสดใสเป็นการตอบรับ  ผมเห็นแล้วก็ชื่นใจและคลายใจเรื่องหนักๆลงได้  ‘คนนี้สิ!  ถึงจะเป็นคนของผมอย่างแท้จริง’ 

ผมจึงตัดใจและหันไปชวนทั้งเพื่อนตัวเองและเพื่อนน้อง  ให้เข้าไปนั่งยังบริเวณที่ถูกจัดโต๊ะเก้าอี้ไว้เพื่อหาอะไรทาน  และปล่อยให้น้องธันว์กับน้องนลินนั่งรอ  ก่อนสุภาพบุรุษทั้งหลายจะไปสรรหาทั้งอาหารและเครื่องดื่มมาให้  เมื่อผมเดินกลับมายังโต๊ะที่ปล่อยคนน่ารักไว้อีกครั้ง  ผมจึงพบว่าคนสวยที่ถูกขโมยตัวไปตั้งแต่เข้างาน  กำลังนั่งคุยกับน้องธันว์และน้องนลินอยู่  พอเหมยอิงเงยหน้าเห็นผมเข้าก็ส่งยิ้มหวานให้ทันที  ไอ้อารมณ์ที่เคยไม่พอใจก็มีอันปลิวหาย  แต่ยังพยายามทำหน้าขรึมมองตอบน้องสาวไป  ทำเอารอยยิ้มหวานมีอันเจื่อนลง  ก่อนเจ้าของรอยยิ้มจะรีบลุกเข้ามาช่วยถือจานในมือ

“มาค่ะเหมยอิงช่วย  เฮียหลี่ผิงมานั่งข้างธันว์ดีกว่า  เมื้อกี้นะมีหนุ่มๆมาชะเง้อมองทำท่าจะเข้าหาธันว์ด้วยล่ะ  ดีน้าที่มีทั้งเหมยอิงและน้องนลินอยู่ด้วย  แต่พอหนุ่มๆพวกนั้นเจอตาเขียวๆของน้องนลินเข้าหน่อย  เผ่นไม่เหลียวหลังเชียวค่ะ  คิกๆ”

“อึ้ยยย  เจ๊เหมยอิงพูดอะไรกันครับ  มีซะที่ไหน”  ผมหันมามองคนน่ารักข้างตัวทันที  ฟังเสียงปฏิเสธก็รู้แล้วครับว่าเรื่องที่น้องสาวพูดเป็นเรื่องจริง  แถมตาหลุกหลิกที่ผมมองนี่อีกที่เป็นหลักฐานชั้นดี

“มีน้อยซะที่ไหนล่ะมากกว่าค่ะ  ดีนะคะที่งานนี้มีนลินมาด้วย”  พยานคนสำคัญอย่างน้องนลินส่งเสียงค้านขึ้นมาทันที  เล่นเอาแฟนตัวน้อยของผมหันขวับไปมอง  ก่อนต่อว่าเพื่อนสนิทออกมา

“ไอ้นลินหุบปากไปเลย!  หึ้ย!  เฮียอ่ะ  มองไรเล่า  อ่ะ...ธันว์ป้อน  อ้ำ...อร่อยเนอะ”  คนที่กำลังเบี่ยงเบนประเด็นพยักพเยิดกับผมทั้งๆที่ตัวเองเคี้ยวแก้มตุ่ย  และทำท่าจะป้อนซูชิเข้าปากผมอีกชิ้น 

ผมจึงส่ายหน้าปฏิเสธเพราะอยากให้คนตัวเล็กได้ทานอย่างเต็มที่  ทำเอาน้องธันว์ยิ้มแก้มป่องและส่งซูชิชิ้นนั้นเข้าปากตัวเองแทน  แต่พอผมหันมาอีกข้างดันมีแซนวิชชิ้นเล็กยื่นจ่อมาถึงปาก  จะฝีมือใครถ้าไม่ใช่แม่น้องสาวคนสวย

“ไงเรา  ว่างมานั่งเอาใจเฮียแล้วสิ  มันไปไหนแล้วล่ะ”  ปฏิกิริยาของน้องสาวต่อคำพูดของผมไม่เหมือนแฟนตัวน้อยของผมครับ  เพราะเหมยอิงที่โดนผมประชดเล็กๆพร้อมส่งสายตาดุๆเข้าใส่  กลับยิ้มระรื่นแถมหัวเราะน้อยๆ  ไม่ใส่ใจสายตาและท่าทางของผมเลย

“คิกๆ  ถ้า ‘ มัน’ ที่เฮียถามหาคือเฮียไรอันล่ะก็  เค้าก็ไปกับแด๊ดและมี้สิคะ  แต่จะไปตรงไหนเหมยอิงไม่ได้สนใจ  คนที่เหมยอิงสนใจคือคนหน้าดุนี่ต่างหาก  ไหนเฮียว่าจะไม่ให้เหมยอิงห่างตัวไงคะ  พอเหมยอิงหันมาอีกทีเฮียก็พาคนน่ารักของเฮียหนีเหมยอิงมาเลยนะ  นี่ดีเท่าไหร่แล้วที่น้องสาวคนนี้ไม่ขี้งอนน่ะ”  คนที่บอกว่าตัวเองไม่ขี้งอนดันทำปากยื่นนิดๆและเบือนหน้าหลบซะได้  ทำเอาผมยังแอบขำ  เพราะคนสวยดันพลิกสถานการณ์กลับมาเป็นต่อจนได้  แถมผมเองก็อดรู้สึกดีใจกับคำพูดของน้องไม่ได้เช่นกัน  แต่ก่อนที่ผมจะได้ง้องอนน้องสาวก็มีเสียงแทรกจากไอ้พอลดังขึ้น

“โว้  อิจฉานายชะมัดว่ะหลี่ผิง  นายอย่ามาสร้างฮาเร็มในนี้ให้เพื่อนอิจฉาสิวะ  ได้อยู่ท่ามกลางคนน่ารักและคนสวยถึงสามแน่ะ”  เพื่อนขี้อิจฉาอย่างไอ้พอลแม้มันจะปากมากไปหน่อย  แต่ก็ทำเอาบรรยากาศที่เคยอึมครึมเปลี่ยนเป็นสดใสไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ  จากคนน่ารักและคนสวยรอบตัวผมจนได้

หลังจากนั้นทั้งโจเซฟและนนก็ตามมา  พร้อมกับเด็กเสิร์ฟที่เข็นรถใส่จานอาหารหลากหลายชนิดมาด้วย  และเป็นไอ้โจเซฟที่เฉลยข้อข้องใจแก่ทุกคนว่าเป็นอภินันทนาการจากไอ้ไรอัน  ที่ให้เด็กจัดอาหารมาให้กลุ่มเราโดยเฉพาะ  จะได้ไม่ต้องเดินไปตักให้ลำบาก  ทั้งอาหารคาวและขนมหวานจัดมาเต็มที่  จึงเป็นที่ถูกอกถูกใจแก่สาวๆในกลุ่มอย่างเหมยอิงและน้องนลิน  ที่พอเห็นเค้กชิ้นน้อยสีสันหลากหลายหน้าตาน่าทานถึงกับกรี๊ดกร๊าดขึ้นมา  โดยเฉพาะเจ้าของร้านเบเกอร์รี่อย่างเหมยอิงถึงกับตักชิมทุกชิ้น  ไม่แลอาหารคาวให้เสียพื้นที่ในกระเพาะเลยทีเดียว 

ส่วนน้องธันว์เองแค่ทำตาโตกวาดตามองอาหารบนโต๊ะแบบเงียบๆ  ก่อนลงมือตักชิมทุกจาน  คนที่อยู่ในสถานะของพี่ชายและแฟนอย่างผม  เพียงแค่ได้เห็นทั้งคู่ยิ้มได้และมีความสุขแบบนี้  ผมก็มีความสุขตามจนไม่ต้องกินอะไรแล้วล่ะครับ

งานเปิดอาณาจักรสถานบันเทิงของไรอันในค่ำคืนนี้ก็จบลงอย่างยิ่งใหญ่  ด้วยการเปิดแชมเปญและเทลงบนแก้วใบสูงที่สุดที่ตั้งเรียงเป็นรูปปิรามิด  ท่ามกลางแสงสีและเสียงปรบมือกึกก้องแสดงความยินดีกับเจ้าของคนใหม่  หลังจากที่ไรอันขึ้นไปกล่าวขอบคุณแขกและสื่อมวลชนแล้ว  ผมและทุกคนในกลุ่มต่างยืนร่วมแสดงความยินดีกับมันแบบติดขอบเวที  ก่อนแก้วที่บรรจุแชมเปญจะถูกแจกจ่ายไปทั่ว  แต่มีไม่กี่คนที่เจ้าของอาณาจักรเป็นคนมอบให้ด้วยตัวเอง  ซึ่งแก้วแรกนั้นถูกยื่นให้แก่แด๊ด  แก้วต่อมาเป็นของมี้และพี่ชายทั้งสองคนของมัน  ตามด้วยพวกแขกผู้ใหญ่อีกสี่ห้าคน  และจึงเป็นผมที่มันยื่นส่งมาให้ด้วยรอยยิ้มจริงใจและหนักแน่นไม่แพ้แววตาที่ผมได้สบ

“สำหรับนาย  หลี่ผิงขอบใจนายจริงๆที่มาแสดงความยินดีกับฉันในคืนนี้”  ผมรับแก้วพร้อมส่งรอยยิ้มจริงใจและสบตาไรอันแน่วแน่

“ฉันขอแสดงความยินดีกับนายอีกครั้งจากใจจริง  ยินดีด้วยเพื่อน....แต่หลังจากนี้เราคงต้องคุยกันอีกยาวว่ะ”  ผมตบไหล่ไรอันแรงๆและแสยะยิ้มที่คิดว่าเหี้ยมเกรียมที่สุดใส่มัน  ไอ้ไรอันชะงักนิดหน่อยก่อนกระตุกยิ้มใส่ตาผมด้วยสีหน้าจริงจังเช่นกัน

ท่ามกลางเสียงหัวเราะและเสียงชื่นชมของแขกในงาน  มีเพียงผมและไรอันที่ต่างจ้องตากันนิ่งไม่ขยับ  ปล่อยรังสีกดดันไปรอบตัวและไม่มีแม้แต่รอยยิ้มให้กัน  ทำให้คนในกลุ่มเราเข้ามาห้อมล้อมเราทั้งคู่ไว้  และต่างจับจ้องมาที่เราสองคนเป็นตาเดียว  ก่อเกิดบรรยากาศที่แสนอึดอัด  จนน้องธันว์ที่ยืนเคียงข้าง  ขยับเข้ามากุมมือผมไว้จนแน่น  แต่ผมก็ไม่ได้หันไปมองเพราะมัวแต่จ้องตาไรอันอยู่  และคงไม่มีใครรู้ดีเท่าผมสองคนว่าการจ้องตากันคราวนี้  ไม่ได้มีอะไรน่ากลัวอย่างที่คิด  เพราะผมแค่อยากลองใจไอ้ไรอันเท่านั้น  และมันก็เหมือนรู้ว่าผมกำลังคิดอะไร  ถ้าขืนมันหลบตาผมก่อนนั่นหมายความว่ามันไม่แน่จริง  และผมอาจจะตีความไปว่ามันแค่คิดล้อเล่นกับความรู้สึกของเหมยอิงเท่านั้น  แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครหลบตาใครก่อน  จะมีก็เพียงรอยยิ้มจริงใจและเสียงกลั้วหัวเราะเบาๆของเราทั้งคู่ตามมาเท่านั้น

“ฮึๆ  เอาเถอะหลังจากนี้แล้วค่อยว่ากัน”

“ฮึๆ  ฉันหวังว่านายจะยอมฟังสิ่งที่ฉันพูดนะหลี่ผิง”

มันคงต้องเป็นอย่างที่ไอ้ไรอันมันพูดล่ะครับ  ผมคงต้องยอมฟังมันก่อน  เพื่อความสุขของน้องสาวฝาแฝดอย่างเหมยอิง  และมิตรภาพแห่งความเป็นเพื่อนของผมกับไรอัน

......................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ไรอันนี่เองที่เป็นผู้กล้าเตรียมฉกตัวนางฟ้าประจำตระกูลหวาง
และเกือบเกิดศึกในงานแล้วเชียว  นี่ถ้าไรอันไม่ใช่เพื่อนสนิทหลี่ผิงล่ะก็
ไม่อยากจะคิด  บรื๊อออ!!!  สยอง

เห็นคู่นี้เค้ายิ้มๆตอนจบตอนก็ใช่ว่ามาเฟียขี้หวงน้องสาวจะปล่อยวางได้นะคะ
แต่จะมีฤทธิ์เดชอย่างไรคงต้องติดตามกันยาวๆ  555

แม้ตอนนี้เด็กน้อยของท่านมาเฟียใหญ่จะโดนขโมยซีน  ไม่มีบทสักเท่าไหร่
แต่ตอนหน้านี่บอกเลยว่าเป็นของน้องเต็มๆ  จะไม่เต็มไงไหวในเมื่อ.....
ลิงน้อยช่างกล้าเอ่ยปากบอกรักมาเฟียจอมหื่นบนเตียง!!  :hao6:

+1และเป็ดเหลืองตัวน้อยๆแทนคำขอบคุณค่ะ
เจอกันวันสีชมพูค่ะ  อย่าลืมเลือดสำรองด้วยน้า  555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 12-07-2013 07:49:32

+1

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 12-07-2013 08:28:31

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:อัยยะนางฟ้าคนสวยจะออกจากออมอกพี่ชายแล้ววววววว :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 12-07-2013 09:02:08

กรี๊ด!! อยากอ่านตอนหน้าแล้วล่ะ

หลี่ผิงนี่ขี้หวงจริงๆ  ไรอันสู้ๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 12-07-2013 09:16:13

ไรอันสู้ๆ   หลี่ผิงเพื่อนสนิทไม่ตืบหรอกมั้ง  555   ต่อไปเหมยอิงก็จะมีคนดูแลต่อจากเฮียหลี่แล้ว

 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 12-07-2013 09:17:14

หวงเกิ๊น! เฮียหลี่ผิงนี่นะ เฮียไรอันก็ดูจริงใจดีนะ สู้ๆนะเฮียไรอัน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 12-07-2013 09:44:38

หวานเกิน คิดถึงคนไม่มีคู่อย่าเก๊าบ้าง  :mew2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 12-07-2013 10:02:27

ฮู๊ยยยยย ช่างกล้า ถ้าไม่ใช่เพื่อนนี่ เละ  :z6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 12-07-2013 11:06:13

คนที่น่าอิจฉาที่สุดในเวลานี้ก็คงเป็นเฮียหลี่ผิงนี่แหละ
มีทั้งเทวดาและนางฟ้าอยู่ข้างตัว มองไปทางไหนก็ชื่นใจ
แต่ก็ลำบากไม่น้อยที่ต้องคอยกันพวกที่จะเข้ามาวอแว
เราว่าเฮียดูแลเทวดาตัวน้อยของเฮียไปเหมือนเดิมแหละ
ส่วนนางฟ้าแสนสวยเค้ามีคนที่จะมาดูแลแล้วล่ะมั้งเราว่า
เฮียคงต้องปล่อยวางบ้าง สักวันก็ต้องมีครอบครัวของเขาเหมือนกัน
เอาเป็นว่าคุยกันก่อนแล้วกันเนาะ แล้วค่อยว่ากันอีกที
เรามาเตรียมตัวสำหรับตอนหน้าดีกว่า :z1:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดกิ๊บก๊าบ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: YoK_mehok ที่ 12-07-2013 11:10:49

งั้นขอตอนต่อไปเลยได้มั้ยอะ  :mew2: :mew2:

จังจองพื้นที่รอแล้วน้าาาาาา...

 :hao5: :hao5: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 12-07-2013 11:22:01

ก็ว่าผู้กล้าที่ไหน ที่แท้ก็เพื่อนสนิท
แต่เพื่อนสนิทก็เพื่อนสนิทเถอะ เชื่อว่าคนขี้หวงไม่ยอมง่ายๆแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 12-07-2013 11:22:30

ถ้าไม่ใช่ไรอันแต่เป็นหนุ่มอื่น หนุ่มคนนั้นอาจไม่รอด555+

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 12-07-2013 11:25:38

นางฟ้าเหมยอิงโดนจองตัวแล้วสินะ อิอิ

อยากให้ถึงวันอังคารเร็ว ๆ จัง
เตรียมเลือดสำรองไว้แล้วน๊าาา

 :hao6:

+1 ขอบคุณมากค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 12-07-2013 11:39:31

เฮียหลี่ผิงน่าจะดีใจจะได้น้องเขย :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 12-07-2013 13:02:56

ถ้า เฮียไรอัน ฝ่าด่าน เฮียหลี่ผิง มาได้

ก็จะต้องเจอเหล่าปาปามามาท้งหลายแน่นอน

ถึงตอนนั้นก็พยายามเข้าน้า

สู้ๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 12-07-2013 13:10:09

เหมยอิงใกล้จะโดนฉกจากอกเฮีย
แต่แม้เฮียจะยอมก็อย่าคิดว่าจะได้ไปง่ายๆ นะ
ที่บ้านยังมีทั้งปาปา มามา แถมด้วยอากงและอาๆ จากอีกบ้านมาเฟียนะเออ
ท่าทางไรอันต้องฮึดอีกหลายยกล่ะน่า...ก็นะ หลานสาวคนเดียวของตระกูลนี่นา หุหุ

เพ้อไปตามสปอยตอนหน้า...แหล่วๆๆๆ ^^V

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 12-07-2013 13:26:49

รออ่านตอนต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 12-07-2013 13:32:28

เง้อ ยังไม่สะดวกอ่านตอนนี้ กลับบ้านไปจะมาอ่านนะคะ

 :katai5:

......................
อ่านไปยิ้มไป ไรอันจริงๆด้วย ^^ ชอบตอนจ้องตากันค่ะ
นึกถึงสายตาแกร่งกร้าวสองคู่สบกัน ก็หวังว่าไรอันจะไม่
อ่วมไปเสียก่อนนะคะ อยากให้เหมยอิงมีคู่บ้าง ส่วนน้องนลิน
สมกับเป็นบอดี้การ์ดค่ะ รายงานละเอียดยิบ 555

ขอตัวไปติดต่อสภากาชาดขอเลือดสำรองไว้ก่อนนะคะ  :mc4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 12-07-2013 14:13:45

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:มาไวไวไวไวไวไวน๊าาาาาาาาาาาาาาาาา ช่างกล้าขยนาดไม่ได้ทำไรยังหนักขนาดนั้น โอ๊ยยยย  ไม่อยากคิด  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 12-07-2013 15:52:17

อ่านแล้ว หลานหลี่ผิง นายเข้มมาก ๆ เลยอ่ะ  :m3: :m3: :m3:

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 12-07-2013 16:10:20

เป็นไรอันนี่เอง  :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 12-07-2013 16:16:38

ขี้หวงจริงๆเลย
สงสัยถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิท
มีหวังตายกันไปข้าง :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 12-07-2013 17:27:58

น้องสาวจะมีแฟนแล้วหลี่ผิงก็ยังหวงน้องสาวอย่างเหม่ยอิงอีก
หวงทั้งแฟนทั้งน้องอย่างนี้ จะยอมปล่อยน้องให้มีแฟนอย่างเพื่อนตัวเองหรือเปล่านะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 12-07-2013 19:20:32

ก็นึกว่าใครที่แท้ก็เพื่อนในกลุ่มนี้เอง :z1: :z1:

แต่หลี่ผิงเราก็ยังคงเเบบฉบับมังกรขี้หวงอยู่วันยังค่ำ :mew2: :mew3: :mew4:

คอยลุ้นว่าหลี่ผิงจะยอมให้เพื่อนตัวเองจีบน้องสาวของตัวเองไหม :mew6: :katai1: :katai3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 12-07-2013 19:37:24

ถึงเวลาที่น้องสาวจะมีคู่บ้างแล้ว
คนขี้ห่วงจะยอมปล่อยง่ายๆเหรอ
คงต้องมีไรมาทดสอบว่าที่น้องเขยแน่ๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 12-07-2013 22:21:41

ไรอันเหนื่อยหน่อยนะงานนี้ เพราะต้องอีกผ่านหลายด่าน  :m12: :m12:

ว๊ากกกกกกกกก น้องธันว์ลูกกกกกกกกกกก

หนูกล้ามากกกก พี่สาวจะรอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อเลย

แล้วพี่สาวจะเตรียมเลือดสำรองไว้นะลูก

 :z1: :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 12-07-2013 22:35:12

:hao7:
ไรอันจะรอดด่านเฮียหลี่ไปได้ไหม ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทเฮียนี่ตายหยั่งเขียดแน่
เฮียจะหาอะไรมาทดสอบไม่รู้ รู้เเต่ตอนหน้าเฮียหลี่ขอไปเติมกำลังใจก่อนใช่ปะ
เตรียมเลือด
 :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-07-2013 23:08:15

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 13-07-2013 01:40:44

 :hao6: :hao6:  รอๆค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 13-07-2013 13:12:34

 :hao7:

ดันน้องธันว์และเฮียหลี่ผิง อึ๊บๆ

 :katai5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 13-07-2013 14:27:33

โอ้ ผู้ชายตระกูลนี้ขี้หวงจริงจริง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 13-07-2013 15:17:32

คนใกล้ตัวเฮียหลี่นี่เองจะมาฉกเหมยอิงไป  o18

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 13-07-2013 17:17:56

 :mew2:  อย่าตีกันนะ  เค้าเป็นห่วง   รอตอนต่อไป   :hao6:  :hao6:

   +1   พี่มาศจัดด่วนเลยนะ     :กอด1: :กอด1:  พี่มาศ  จุ๊บจุ๊บ.. :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 13-07-2013 18:34:50

หลี่ผิงขี้หวงมากไรอันจะผ่านมั้ยนี่ สู้ๆนะ
มาเตรียมตัวสำหรับตอนหน้าดีกว่า :hao6:
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 14-07-2013 10:38:24

ไรอันจะผ่านด่านมหันเหล่านี้ได้ไหมน๊า ฮุฮุ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 14-07-2013 15:46:26

โอ้ยยย สนุกมากๆค่ะ เข้ามาอ่านแล้วหยุดไม่ได้เลย  :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 14-07-2013 20:49:02

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 15-07-2013 07:27:02

ได้เหรอ นางฟ้าไข่ในหินของมังกรมาเฟียเชียวนะ
สู้ๆ รอลุ้นอยากอ่าน
หวานๆ เติมมาเลย เค้าชอบบบบบ
บวกและเป็ดขอบคุณ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 "ผู้กล้า" P.12 (12/7/56) ใครกล้าฉกนางฟ้าคนสวยน
เริ่มหัวข้อโดย: cokesprite ที่ 15-07-2013 15:02:32

 :impress2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 16-07-2013 06:43:08

ตอนที่ 11

หวางหลี่ผิง

“อ้าว  ทำไมยังไม่นอนครับ  ไหนว่าง่วงมากไงเรา”

“พอได้นอนจริงๆมันไม่ง่วงอ่ะ...อือ  ธันว์เปียกหมดแล้ว  ทำไมเฮียถึงไม่เช็ดผมให้แห้งล่ะครับ  มานี่เลย  ธันว์เช็ดให้” 
เข้าทางผมสิครับ  อุตส่าห์ลงทุนพันแค่ผ้าเช็ดตัวเข้าที่เอวผืนเดียว  และรีบเดินหัวเปียกเสี่ยงเป็นไข้ออกมา  หวังเพียงได้หอมแก้มแฟนตัวน้อยก่อนนอนสักที  แต่กลับโชคดีที่น้องธันว์ยังไม่หลับ  งานนี้เลยทั้งได้หอมแก้มใสและได้เจ้าของแก้มมานั่งเช็ดผมให้อีกด้วย 

ผมจึงรีบนั่งลงข้างเตียงฝั่งที่น้องนอนทันที  หลังจากโดนมือเล็กฉุดเป็นสัญญาณ  ก่อนร่างบางในชุดนอนผ้าฝ้ายสีฟ้าลายทางแขนขายาวเข้าชุด  จะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กจากตู้แขวนผนังในห้องน้ำ  และเดินกลับมายืนเข่าซ้อนอยู่เบื้องหลังของผม  เพื่อลงมือเช็ดผมที่เปียกให้อย่างนุ่มนวล 

นิ้วเล็กๆที่ค่อยๆเช็ดและกดไปตามหนังศีรษะ  ทำผมเพลินและเริ่มเคลิ้มไปกับสัมผัสอ่อนโยนของน้อง  แต่ก่อนที่ผมจะหลับคาอกคนตัวหอม  ร่างผมก็ถูกผลักให้นอนคว่ำไปกับเตียง  ตามมาด้วยเสียงสวบสาบที่เจ้าของร่างบนเตียงอีกคนลุกจากไป  ผมเอียงคอแนบแก้มไปกับหลังมือที่ประสานไว้  เพื่อมองตามหลังร่างน้อยที่เดินไปเบาแอร์  และกลับมาพร้อมผ้าขนหนูผืนใหม่กับขวดน้ำมันนวดในมือ  คืนนี้ดูท่าผมจะได้โชคมีคนนวดน้ำมันให้ซะแล้วครับ

“มาครับ  ธันว์นวดให้”  ผมฉีกยิ้มกว้างแทนคำขอบคุณใส่ตาคนช่างเอาใจไปที  ก่อนรีบขยับตัวให้น้องได้ปูผ้าบนเตียง 
แต่ก่อนที่ผมจะล้มตัวลงไปนอนคว่ำตามเดิมนั้น  ผมก็ขโมยหอมแก้มใสแรงๆอีกสักที  ทำเอาคนน่ารักยู่หน้าตาวาว  และตอบกลับผมด้วยการตะปบฝ่ามือพร้อมน้ำมันหอมมาเต็มหลัง

“นี่แน่ะๆ  มาเฟียเจ้าเล่ห์”  เสียงใสๆมาพร้อมความแสบๆคันๆที่แผ่นหลัง  ไม่ได้ทำให้ผมนึกรำคาญแต่กลับทำให้ผมสุขใจถึงกลับหลุดหัวเราะเบาๆออกมา

“ฮึๆ  มาเฟียเจ้าเล่ห์แบบนี้  แล้วน้องธันว์รักมั้ย  ฮ่าๆ”

“รักสิ”  ผมหยุดหัวเราะพร้อมตะแคงตัวกลับมามองคนที่สารภาพรักออกมาง่ายๆทันที 

เด็กอะไรทำให้ผมแปลกใจอยู่เรื่อย  ด้วยผมก็แค่ถามเล่นๆไม่คิดว่าน้องจะตอบออกมาตรงๆ  เพราะที่ผ่านมากว่าผมจะได้ยินคำรักจากปากน้อง  ก็คะยั้นคะยออยู่นานกว่าคนขี้อายจะยอมเอ่ยรักออกมาให้ได้ชื่นใจ  แล้วครั้งนี้มันเกิดอะไรขึ้นกัน

“ทำไม  ไม่เชื่อที่ธันว์พูดรึไง”  เอาล่ะสิครับดูเหมือนลิงน้อยจะเข้าโหมดโกรธาเข้าซะแล้ว  เพราะหน้าขาวๆบูดสนิทและจ้องมาทางผมอย่างเอาเรื่องเลยทีเดียว 

ผมจึงลุกขึ้นและโอบร่างน้อยเข้าหาอก  พร้อมพรมจูบที่เส้นผมนุ่มอยู่หลายที

“เชื่อสิครับ  เฮียเชื่อว่าคนเก่งของเฮียรักเฮียหลี่ผิงคนนี้มาก  ไม่เช่นนั้นนายธันว์แห่งธนอรรถย์คงไม่อยู่เคียงข้างหวางหลี่ผิงจนถึงตอนนี้หรอก  ใช่มั้ย”

“อือ”  เจ้าของใบหน้าที่ผมเชยคางขึ้นครางรับเบาๆ  แม้น้องจะไม่ยอมสบตาแต่ผมก็ไม่คิดจะฝืนใจ  เพราะรู้ว่าคนเก่งที่เพิ่งบอกรักกันหมาดๆนั้นอายมากด้วยแก้มใสที่ขึ้นสีระเรื่อ 

ผมจึงก้มลงฟัดแก้มทั้งคู่พร้อมกระซิบคำรักข้างใบหูหอมกรุ่น  ให้คนเก่งเค้าได้รับรู้และมั่นใจว่าผมก็รักเค้าไม่ต่างกัน  ก่อนที่จะดึกไปกว่านี้ผมจึงต้องตัดใจจากภาพร่างขาวผ่องน่ากินร่างนี้  เพื่อให้เจ้าของร่างนั้นได้ทำการนวดให้ผมตามความตั้งใจแต่แรก

“ดีมั้ยครับ”

“อืมมม”

“ตรงนี้เหรอ”

“อ่าๆๆ”

“ให้ธันว์แรงกว่านี้อีกมั้ย”

“ตามแต่ใจเลยที่รัก  อ่าๆๆ”

“ฮ่าๆ  เฮียหลี่ผิงทำเสียงน่าเกลียด  นี่ถ้าใครได้ยินเข้าคงนึกว่าเรา...เอ่อ...เฮ้ย!...ธันว์ยังนวดไม่เสร็จเลยนะ”  คนน่ารักนี่เค้าเปลี่ยนอารมณ์เร็วจังเลยนะครับ 

ดูน้องธันว์สิครับ  เมื่อกี้ยังหัวเราะเสียงใสอยู่เลย  แต่นี่อะไรแค่โดนผมพลิกตัวกลับให้เป็นฝ่ายนอนลงกับเตียง  น้องก็ทำตาวาวหน้าดุข่มขู่สามีซะแล้ว

“ถ้าใครได้ยินคงนึกว่าเรา ‘อะไร’ ครับ  ไหนน้องธันว์พูดให้จบสิ  หืม”  หลังคำถามผมแล้วปากแดงๆก็ขมุบขมิบแต่ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา 

ผมจึงไม่รู้ว่าน้องกำลังตอบคำถามหรือกำลังต่อว่าผมอยู่กันแน่  แต่ดวงตาวาวๆที่จ้องเขม็งมาทางผมทำให้เดาไม่ยากนัก  ซึ่งกิริยาน่ามันเขี้ยวนี้ของน้องธันว์ทำให้ผมไม่คิดจะปล่อยเจ้าตัวง่ายๆ

“เสียงอือๆอ่าๆขนาดนั้น  จะอะไรซะอีกล่ะ  หึ!  ธันว์ไม่นวดให้แล้ว  ปล่อยเลย  ง่วงแล้วเนี่ย  เฮ้ย!  เฮีย  เฮียนี่มันทะลึ่ง  ฮึย!”

“ฮ่าๆ  ทำไมต้องอายครับ  เรื่องปกติออก เฮียโดนน้องธันว์ลูบๆคลำๆตั้งนาน ‘ของ’ ไม่ขึ้นสิแปลก  อ่าๆๆ  ธันว์ยิ่งดิ้นมันยิ่งกระตุ้นนะไม่รู้เหรอ”  คนตัวเล็กใต้ร่างเหมือนโดนกดปุ่มสต็อปน้องหยุดดิ้นทันที  และคงไม่มีคำตอบของคำถามที่ผมส่งให้ 
เพราะของที่มันขึ้นทิ่มขาอ่อนน้องนั้นเป็นหลักฐานชั้นดี  แถมภาพของน้องธันว์ที่นอนหัวยุ่งหน้าแดงกัดริมฝีปากจ้องตาไม่กระพริบ  ยิ่งไปกระตุ้นให้ ‘ของ’ มันขึ้นยิ่งกว่าเดิม

“คืนนี้ขอเฮียได้มั้ยครับ  ให้เฮียรักน้องธันว์  ฟู่ๆๆ  นะครับ”  ผมจงใจกระซิบคำขอชิดริมใบหูแดงของน้อง  ก่อนเป่าลมเบาๆเข้ารูหู  ด้วยรู้ว่านี่คือหนึ่งในจุดอ่อนบนร่างกายที่ผมหลงใหล

“อ่าๆๆ  ฮะ  เฮีย  แต่เมื่อคืนก็เพิ่งทำกันเองน้า~  อ๊าๆๆ”  ก่อนที่น้องจะปฏิเสธผมจึงใช้เล่ห์กลนิดหน่อย  ด้วยการล้วงมือผ่านชายเสื้อนอนและใช้ปลายนิ้วบี้ยอดอก  จนเจ้าของร้องเสียงหลงแอ่นอกเข้าหาฝ่ามือ 

เสียงหวานๆหน้าแดงๆของคนใต้ร่างยิ่งกระตุ้นให้ของขึ้นหนักกว่าเดิม  ผมไม่รอคำอนุญาตจากคนร่างบางแล้ว  น้องธันว์อยากมายั่วด้วยการครางหวานๆ  ส่ายอกเชิดหน้าใส่ผมก่อนทำไม  ขอผมตอบสนองคนช่างยั่วที่น่ารักก่อนแล้วกัน 

ผมจึงดูดติ่งหูเล็กตรงหน้าแรงๆก่อนแยงทะลวงเบาๆ  เรียกเสียงครางหวานให้ดังกว่าเดิม  ทำให้ผมได้ใจกดจูบดูดดึงผิวอ่อนหลังใบหูจนขึ้นรอย  ไล่ลามมาลำคอระหงด้วยจูบบางเบา  ก่อนลงมือปลดกระดุมหน้าทุกเม็ดและแหวกออก  จนพบอัญมณีสีทับทิมบนผิวขาวสะอาดตาที่เปล่งแสงรอคอยเรียกร้องให้ผมลิ้มลอง  และมันก็ไม่เคยทำให้ผมผิดหวัง  จากรสชาติหวานติดปลายลิ้น 
ผมลงละเลงลิ้นสลับซ้ายขวาด้วยความหลงใหล  พร้อมเสียงครางหวานหูไม่ขาดสาย  อกขาวแอ่นเหยียด  ฝ่ามือน้อยกดแนบท้ายทอยไม่ยอมให้ริมฝีปากผมผละห่าง

“เฮีย...หลี่ผิง  อ่าๆๆ  ข้างล่างด้วย  ซี้ดดด”  เสียงร้องขอที่มาพร้อมแรงกดหัวให้เคลื่อนลงต่ำ  และต้นขาที่เปิดกว้างเชิญชวนให้ผมลิ้มลอง 

ผมถึงกลับต้องลอบกลืนน้ำลาย  เมื่อธันว์น้อยดุนดันผ่านกางเกงเนื้อบางชิดริมฝีปากยั่วตาให้ลิ้มลอง  ผมเงยหน้าผ่านหน้าท้องขาวที่เกร็งแน่น  ผ่านยอดอกสีสดที่หดเป็นตุ่มไต  ผ่านลำคอระหงและผิวแก้มที่แดงเถือก  จนถึงดวงตาคู่สวยที่เปล่งประกายเว้าวอน  ก่อนริมฝีปากสีสดที่เคยปล่อยเสียงหวานๆจะเริ่มขยับเพื่ออ้อนขอ

“เฮียหลี่ผิงครับ  ช่วยธันว์หน่อย...อ๊าๆๆ”  ผมจะใจแข็งอยู่ได้ยังไงกันครับ  เมื่อโดนคนน่ารักอ้อนขอขนาดนั้น

ผมลงลิ้นผ่านเนื้อผ้าที่ปลายยอด  ก่อนแตะแหย่หยอกล้อให้เจ้าของได้ครางเสียงหลงและดิ้นพล่าน  ระหว่างนั้นผมก็ลูบไล้ผิวกายละเอียดไปทั่วร่าง  และปลดกางเกงน้องออกเพื่อสัมผัสตัวตนที่แท้จริงของธันว์น้อย  พร้อมเตรียมความพร้อมของช่องทางสีพีชที่หดเกร็งส่ายไปมาล่อสายตา 

แรกปลายลิ้นแตะเจ้าของถึงกับสะดุ้งกระถดสะโพกหนี  จนผมต้องรั้งก้นกลมให้กลับมา  ก่อนยืดตัวมาสบตาคนน่ารักที่ตัวแดงเถือก  แววตาไหวระริกเยิ้มหวานอย่างน่ากิน  ผมเกลี่ยปลายนิ้วผ่านหน้าผากชื้นเหงื่อ  เพื่อเก็บปลายเส้นผมยุ่งเหยิงให้พ้นสายตา  และก้มจูบแผ่วเบาพร้อมคำกระซิบปลอบประโลม

“น้องธันว์ให้เฮียนะครับคนเก่ง”  คนเก่งจ้องตาผมไม่กระพริบ  ด้วยแก้มแดงๆและเม้มริมฝีปากไว้แน่น  ก่อนผมจะฉีกยิ้มจนเต็มหน้า  เมื่อน้องพยักหน้าให้น้อยๆและใช้แขนโอบมารอบคอรั้งให้ผมก้มเข้าหา

ผมกระซิบคำรักและคำขอบคุณเบาๆ  พร้อมแหย่ปลายนิ้วที่ชุ่มโชกไปด้วยเจลเข้าหาช่องทางที่ปิดสนิท  ทำเอาน้องหลุดเสียงครางแผ่วหวิว  ก่อนผมจะดันเข่าทั้งคู่ของน้องชิดกับอก  และหมุนนิ้วควานจนทั่วเตรียมพร้อมให้น้องเปิดรับตัวตนที่แท้จริงของผม 

จูบดื่มด่ำกับฝีมือการปรนเปรอจากฝ่ามือและปลายนิ้ว  ทำให้คนน่ารักตอบสนองด้วยการขยับสะโพกมนสวนนิ้วทั้งสาม  พร้อมเสียงครางหวานที่เร่งเร้า  ทำให้ได้รู้ว่าน้องใกล้ถึงปลายทาง  ผมจึงหยุดทุกการกระทำด้วยการถอดถอนนิ้วจากช่องทางที่ตอดรัด  และปล่อยธันว์น้อยที่ตัวสั่นร้องไห้ปริ่มจะขาดใจ  จนเจ้าของร้องประท้วงอืออา  เปิดเปลือกตาที่เคลือบคลอไปด้วยหยาดน้ำตาขึ้นสบ

“ชู่ๆ  ใจเย็นครับ  น้องธันว์มานี่มา”  ผมเช็ดรอยน้ำตาที่หางตาด้วยปลายนิ้ว  พร้อมคำปลอบประโลมเสียงหวานข้างใบหู  และรั้งแผ่นหลังชื้นเหงื่อขึ้นเพื่อจับน้องธันว์ขึ้นคร่อมตัก  ก่อนจับข้อมือบางมารวบตัวตนของเราทั้งคู่ไว้ด้วยกัน 

“น้องธันว์พร้อมมั้ย  พาเฮียเข้าไปในตัวธันว์นะครับ”  ผมยกก้นกลมขึ้นทันทีที่ใบหน้าเล็กๆของน้องพยักหน้าให้เบาๆ  ทำเอาร่างบางถึงกับหลุดเสียงตกใจออกมาและคว้าคอผมไว้แน่น  ผมจึงดึงข้อมือน้องให้มาจับมังกรน้อยที่จ่อรอท่าพร้อมเข้าโพรงถ้ำอันอบอุ่น

เราสบตากันในระยะประชิด  ผมจึงคลี่ยิ้มหวานให้คนเก่งได้มีกำลังใจ  ก่อนแตะจูบเข้าที่ริมฝีปากฉ่ำพร้อมสอดลิ้นแหวกผ่าน  เพื่อไปสัมผัสลิ้นน้อยและออกแรงดูดแรงๆ  ก่อนผมจะเสียววาบเมื่อหัวมังกรได้ชำแรกผ่านปากทาง  ระหว่างที่ผมครางเครือคาปากหวานก็ต้องเจ็บจี๊ด  เมื่อฟันคมกัดเข้าที่ริมฝีปาก  ด้วยเจ้าของคงต้องการระบายความอึดอัดเจ็บแสบที่ช่องทางร้อน 

ผมจึงกวาดลิ้นต้อนลิ้นเล็กให้เกี่ยวประสาน  พร้อมไล้นิ้วผ่านผิวเนื้อข้างเอวปลอบประโลมร่างน้อย  ก่อนแตะไล่ผ่านหน้าท้องที่เกร็งแน่น  มารวบกระตุ้นปลุกปั้นธันว์น้อยให้ตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง  ไม่นานน้องธันว์ผละจูบเกาะบ่าผมแน่นหน้าเชิด  ก่อนผ่อนแรงหย่อนน้ำหนักเพื่อกลืนกินมังกรหัวแข็งเข้าสู่ความอบอุ่นที่รัดรึง 

“อึก  แฮ่กๆ”  เสียงหอบหายใจที่ดังข้างหูมาพร้อมแรงรัดรอบคอ  และความอุ่นร้อนที่บีบรัดมังกรน้อยจนแน่น

“ซี้ดดด  น้องธันว์  อ่าๆ”  ผมได้แต่สูดปากและครางหวิวเรียกคนเก่งของผม 

แรงบีบรัดไม่มีทีท่าว่าจะคลายตัว  ผมจึงเชยคางมนขึ้นและได้สบตาที่เต็มไปด้วยหยาดน้ำใส  พาให้ใจสั่นด้วยรู้ว่าคนเก่งเค้าต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหนเพื่อกลืนกินมังกรยักษ์ของผม  จึงขยับมือรูดรั้งธันว์น้อยให้อย่างอ่อนโยน  และมอบจูบหวานๆให้คนเก่งเป็นรางวัล  หลังจากนั้นไม่นานคนเก่งของผมก็คลายแรงโอบรัด  และเป็นฝ่ายเกี่ยวกระหวัดลิ้นตอบโต้  พร้อมบดเบียดสะโพกเข้าหา  ผมจึงกระแทกส่งมังกรน้อยให้ได้แหวกว่ายลึกกว่าเดิม

“อึก  อ่าๆ  เฮียๆ  อืม”  ร่างเล็กบนตัวสั่นเทิ้มเกร็งรับเสียงพร่า  พร้อมเล็บที่จิกแน่นบนปีกหลัง

“ธันว์...อ่า  คนเก่งต้องการแบบไหน  จัดการเลย”  ผมประคองเอวบางขึ้นพร้อมกลั้นลมหายใจ  ทำให้มังกรน้อยเกือบหลุดจากโพรงถ้ำ  ก่อนกดร่างน้อยลงอีกครั้งให้มังกรได้มุดแหวกว่ายสุดตัว 

จนเจ้าของถ้ำอันอบอุ่นหวีดเสียงร้องดังลั่น  ต้นขาละเอียดที่แนบตักสั่นระริก  ลมหายใจที่เป่ารดแก้มร้อนผ่าว  ก่อนเจ้าของเรือนร่างแดงระเรื่อจะชันเข่า  และเริ่มขยับร่างให้มังกรน้อยที่อยู่ภายใต้ความอบอุ่นที่รัดรึงได้เริงรื่น 

ผมแทบคลั่งเมื่อได้สัมผัสร่างน้อยที่ขยับโยกอยู่บนตัวอย่างใกล้ชิด  ทั้งน้ำหนักของสะโพกมนที่กดทับเป็นจังหวะ  ทั้งสัมผัสนิ่มเด้งเต็มฝ่ามือที่ประคองไว้  ทั้งเสียงครางหวิวที่มาพร้อมลมร้อนที่เป่ารดใบหน้า  และธันว์น้อยสีสดที่เสียดสีไปมากับหน้าท้อง  ทำให้ผมต้องพยายามหักห้ามใจไม่ให้เผลอกดน้องลงกับเตียง  เพื่อเป็นฝ่ายโจนทะยานคุมเกมซะเอง 

ความอดทนของผมก็สิ้นสุดลง  เมื่อร่างน้อยบนตัวกรีดร้องดังลั่น  มือน้อยขยุ้มเส้นผมอย่างแรงแทบหลุดติดมือ  และปลดปล่อยธารรักอุ่นร้อนพุ่งทะลักเต็มหน้าท้อง  พร้อมกับโพรงถ้ำได้บีบรัดมังกรน้อยที่กำลังฝังตัวอยู่ภายในแทบขาด

ผมตัดสินใจวางร่างน้อยลงกับเตียง  และพลิกใบหน้าที่กำลังหอบเหนื่อยมาพรมจูบไปจนทั่ว  ก่อนแลบเลียผิวชื้นเหงื่อตั้งแต่แก้มขาว  ผ่านมาลำคอลาดไหล่จนถึงยอดอกที่ขึ้นตุ่มไตสั่นน้อยๆอย่างเชิญชวน  และเริ่มขยับสะโพกสวนความคับแน่นก่อนฝังตัวสุดแรง  พร้อมปล้นจูบปากแดงที่เผยอครางอย่างแรงด้วยความมันเขี้ยว  ก่อนผละห่างเพื่อจับร่างน้อยพลิกตะแคงเกี่ยวขารอบเอว  และสาวสะโพกเข้าใส่ความอุ่นร้อนที่ตอดรัด  จากช้าเน้นจังหวะหนักหน่วงก่อนเร่งทะยานถี่ยิบ  จนธันว์น้อยผงกหัวเต้นตุบคาตา 

“ไปพร้อมกันนะที่รัก”  ผมพลิกหน้าใสขึ้นรับจูบหลังกระซิบเชิญชวน  พร้อมรั้งมือน้องให้จับธันว์น้อย  และช่วยขยับรั้งเป็นจังหวะเดียวกับสะโพกที่สอดลึก  คนน่ารักไม่มีดื้อดึงขยับมือช่วยตัวเอง  พร้อมรั้งหัวเข่าไว้แนบอกให้ผมได้ปฏิบัติภารกิจได้อย่างเต็มที่

เส้นทางรักถูกแต่งแต้มจนถึงปลายทาง  ผมและน้องธันว์ถึงฝั่งในเวลาไล่เลี่ยกัน  ปลดปล่อยธารรักเอ่อล้น  ร่างบางที่เคียงข้างอ่อนระทวยหอบตัวแดงอย่างน่าดู  ผมโอบกอดร่างน้องไว้แนบอก  ฝ่ามือลูบไล้แผ่นหลังชื้นเหงื่อ  ซึมซับความสุขหลังผ่านช่วงเวลาแห่งบทรักที่เร่าร้อน  ปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างช้าๆโดยไม่มีบทสนทนา  ก่อนวงแขนน้องจะวางพาดไปกับช่วงเอว  และขยับกายบดเบียดเข้าหาไออุ่นจากกายผม

“น้องธันว์หนาวมั้ยคนเก่ง”  แรงส่ายหัวน้อยๆทำให้เส้นผมนุ่มละไปกับแผงอก  ก่อนวงแขนน้องจะโอบรัดร่างผมจนแน่น 

ดูท่าผมจะเจอเข้ากับโหมดลิงน้อยขี้อ้อนเข้าแล้วล่ะมั้ง  ผมจึงกอดรัดลิงน้อยในอ้อมกอดเลียนแบบเจ้าตัวซะเลย  เล่นเอาน้องดิ้นขลุกขลักและทุบหลังผมเบาๆ

“เฮียหลี่ผิงขี้แกล้ง  ธันว์หมดแรงเพราะเฮียก็ยังจะแกล้งอีก...อ๊ะ!”  ผมจับคนตัวบางพลิกขึ้นมานอนบนตัวซะเลย  จะได้เห็นคนหน้ายู่ช่างต่อว่าได้ชัดๆ  ก่อนส่งยิ้มอย่างหล่อให้น้องธันว์ได้หน้าแดงเล่น 

น้องก็แปลกนะครับ  เราอยู่ด้วยกันมาตั้งนานแต่พอได้เห็นผมยิ้มแบบนี้ทีไร  แก้มใสๆนั่นขึ้นสีระเรื่อคาตาซะทุกที  แต่ผมก็ชอบที่จะได้มอง  แม้น้องจะว่าผมทำเพื่อแกล้งเค้าก็ตาม  และก่อนที่คนน่ารักจะเบือนหลบ  ผมก็ประกบฝ่ามือไว้ที่ข้างแก้มและยื่นหน้าเข้าจูบปากยื่นๆคู่นั้น  ให้สมกับความน่ารักที่น้องมี

“แฮ่กๆ  พอแล้ว  อือ  ธันว์เหนื่อย  เฮียหลี่ผิงคร้าบ  ให้ธันว์นอนน้า~”  คนแก้มแดงที่จ้องแป๋วมีแววออดอ้อนเต็มหน่วยตา  พร้อมฝ่ามือนุ่มที่ยื่นมาปิดปาก 

น้องธันว์จะรู้ตัวมั้ยน้อว่ายิ่งทำหน้าทำตาแบบนี้มีแต่จะไม่รอด  เพราะคนโดนอ้อนอย่างผมมีแต่จะของขึ้นน่ะสิ  แต่เมื่อได้จ้องตากลมนานเข้าก็ให้ใจอ่อน  บวกกับท่าทางโอนอ่อนที่น้องตามใจผมของบทรักที่เพิ่งผ่านพ้น  ทำให้ผมโอบร่างน้อยอุ้มขึ้นจากเตียง

“เฮ้ย!  เฮียจะพาธันว์ไปไหน”  เจ้าของวงแขนรอบคอเบิกตาโตจ้องถามด้วยความตกใจ
“อ้าว  รึธันว์อยากให้เฮียต่อ  ฮึๆ”  ผมหยุดเท้าที่กำลังก้าวและเตรียมหมุนตัวเดินกลับเตียง  แต่ผมแทบหายใจไม่ออกเมื่อมีแรงรัดรอบคอ  พร้อมเสียงร้อนรนของน้องที่ดังตามมา

“ไม่ๆ  พอแล้ว  นะครับเฮียหลี่ผิง  ธันว์ง่วง  ไปงานกลับมาก็ดึก  แถมเฮียยังสูบพลังธันว์ไปแล้วด้วย  ไม่เอาแล้วนะ  นะครับ...ฟอดดด”  สินบนฟอดใหญ่ที่ผมได้มาก็เพียงพอแล้วครับที่จะทำตามใจคนน่ารักในอ้อมกอด

ผมออกเดินต่อไปทางห้องน้ำพร้อมฉีกยิ้มใส่ตาคนน่ารัก  ให้รู้ว่าผมนั้นยินยอมตามใจน้องแล้ว  น้องธันว์เองก็อมยิ้มแก้มตุ่ยดีใจใหญ่เชียว  ได้เห็นน้องยิ้มตาหยีแบบนี้ทีไร  ผมอดคิดไม่ได้ว่าตัวเองนั้นช่างโชคดีที่ได้เป็นเจ้าของคนน่ารักในอ้อมกอดคนนี้นัก  เพราะผมคงหาคนแบบน้องธันว์ไม่ได้จากที่ไหนอีกแล้ว

.............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

‘ของขึ้น’  สมราคาคุยมั้ยคะ   :laugh:

เด็กน้อยของมาเฟียขี้หึงช่างยั่วใช่เล่น  และแอบหื่นอีกต่างหาก
แม้จะเป็นคู่รักที่อายุน้อยที่สุดตั้งแต่แต่งมา  แต่คู่นี้กลับร้อนแรงกว่าคู่ไหนๆ
คงเพราะให้อารมณ์เหมือนคู่ที่แต่งงานแล้วน่ะค่ะ  จึงดูเหมือนอยู่ในช่วง
ฮันนีมูนตลอดเวลา...เนอะ  ว่ามั้ย  อิๆ  :hao3:

เมื่อเสน่ห์ของคนน่ารักไปเข้าตาชายอื่น  จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง  และคนๆนั้นเป็นใคร
ติดตามได้ในวันศุกร์สุดสัปดาห์นะคะ

+1และเป็ดให้ทุกเม้นท์เช่นเดิม  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 16-07-2013 07:03:32

ไอ้เราเห็นชื่อตอนก็นึกว่าใครทำให้โกรธ แต่อ่านแล้ว :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 16-07-2013 07:10:51

หวานปนหื่นบวกน่ารัก :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 16-07-2013 07:56:04

ร้อนแรงมาก!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 16-07-2013 08:13:37

:z1: ของขึ้นสมชื่อตอน   ว่าแต่ใครเป็นผู้กล้าที่บังอาจมาชอบลูกเสือ  ไม่รู้ซะแล้วว่าเจ้าของเค้าหวงแค่ไหน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 16-07-2013 08:37:09

โอ๋ยยยยยย ละลาย
เค้าชอบตอนนี้ที่สุด
ธันว์หวานมาก
มังกรเลื้อยไม่เป็นกันเลยทีเดียว
บวกและเป็ด ชอบๆๆๆๆ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 16-07-2013 08:58:35

เฮียหื่นกับน้องตลอดเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 16-07-2013 09:21:12

 :jul1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-07-2013 09:55:42

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 16-07-2013 10:06:28

ของขึ้นจริงๆ หรือเฮียหลี่ผิงมันหื่นตลอดเว
หวานตลอดๆคู่นี้ :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 16-07-2013 10:09:59

ร้อนแรงจริงคู่นี้  :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 16-07-2013 10:13:55

เอ่อ...ฮันนีมูนตลอดเวลา
แล้วยังจะมีคนมาต้องตาน้องอีก...
ท่าทางมาเฟียจะพาฮันนีมูนทุกวันกว่านี้น่ะสิ

คนที่จะมาต้องตาพาชะตาขาดนี่มันใครกันหนอ...
ขอให้รอดจากดงมาเฟียแบบไม่เสียหายมากนักนะคะ หึหึ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: BlackArrow ที่ 16-07-2013 10:44:32

เฮือก  :m25:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 16-07-2013 11:02:56

ไอเราก็นึกว่ามีหนุ่มมายุ่งกับน้องธันว์ซะอีก
ที่แท้เฮียหลี่ผิงของขึ้นเอง  :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 16-07-2013 11:21:19

โอ้ว...ตายสนิทเลย   :m25:  อยากจะบอกว่า  บรรยายซะเหมือนอยู่ข้างเตียงเพื่อตีเนียนได้ดูเค้า...กัน   :z1:

   +1  ให้ไปกับฉากระทึกใจและเรียกเลือด   o13      :กอด1:  กันนะค่ะพี่มาศ  เอาแบบนี้อีกนะ  อิอิ...

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 16-07-2013 12:48:16

โอร่ย *หยิบเลือดสำรองมาใช้*  :m25:

น้องธันว์จะน่ารักเข้าตาใคร รออ่านนะคะ

+1 ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 16-07-2013 13:25:58

อ่านจบตอนนี้ คนแก่ขอลาหยุด 1 วัน

เนื่องจาก ความดันขึ้น น้ำหมากกระจาย    :m25: :jul1:

เลือดกระซูดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว   :pighaun:

จึงเรียนมาให้หลานคนแต่งทราบ  :o11:

จาก น้าอุ๊เองจ้า  :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 16-07-2013 14:00:40

หวานกันมาก จนมดขึ้นคอมฯแล้วเนี้ยะ
ถ้าเฮียเจอคู่แข่งคงไม่ยอมง่าย ๆ รอลุ้นนะว่าเฮียจะจัดการอย่างไร

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 16-07-2013 14:04:27

= = ตอนแรกอ่านชื่อตอนแล้วนึกว่ามีใครมาทำให้เฮียของขึ้น (โกรธ)
ที่ไหนได้น้องธันว์ทำให้ของขึ้นนี้เอง >.,< ฮุฮุ หวานกันจริงๆน๊า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 16-07-2013 15:52:33

ของขึ้นตลอดตลอดดดดดดด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 16-07-2013 19:09:07

  :z1:
 :m25:
 :pighaun:
 :haun4:
 :jul1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 16-07-2013 20:27:48

น่ารักสุดเลยคู่นี้ หวานกันตลอดเวลา  555 

เฮียหื่นๆตล๊อดตลอด ก็เข้าใจนะเด็กมันน่ากินใช่ป่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 16-07-2013 20:34:27

ชื่อตอนคลุมเครือมากค่ะ ที่แท้ก็.......คร่อก  :haun4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 16-07-2013 21:38:56

โอย คุณ Miss U บรรยายเสียจนเห็นภาพ  :z1:
หลี่ผิงของขึ้นจริงๆ ^^

แต่เอ ใครกันที่กล้ามาชายตามองน้องธันว์ของเรา?

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.10 ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮีย
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 16-07-2013 21:41:17

 :m10: :m10: :m10: :m10:   :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

ความหวานจุกอก เลือดไหลหมดตัว

นอนตายอย่างสงบ  :heaven :heaven

แต่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!............... มันผู้นั้นเป็นคัย :angry2: :angry2:

กล้าดียังไงมายุ่งกะน้องธันว์ของช้านนน..แค่กๆๆ ของหลี่ผิง ห๊าาาาาา

ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน

ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน

ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน

ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน ฆ่ามัน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 17-07-2013 04:46:54

 :haun4: :haun4:  เอบีด่วนๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 17-07-2013 06:46:21

เฮยหลี่ผิงคะ หนูอยากได้แฟนแบบน้องธันว์ค่ะ :hao6:
ชอบเวลาที่น้องคอยเอาใจเฮีย น่ารักมากๆเลยค่ะ
แต่ตอนนี้ขอตัวก่อนนะคะ หนูโดนเฮียหลี่ผิง  :z6:
*ซุกอกน้องดีกว่า*.....<ยังจะๆนะ> 55

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 17-07-2013 08:32:13

คู่นี้ขยันเติมความหวานให้กันมากกกก
คนอ่านสำลักเลือดไปหลายตลบแล้วงานนี้
 :jul1:
ดีนะเตรียมเลือดสำรองไว้ก่อน
หู้ยยย ตอนหน้าใครกล้ามาแหยมเฮียหลี่เนี่ย รอติดตามคับๆๆ
 :man1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 17-07-2013 11:44:24

เบื่อเฮีย!!!!!!!!!!



หลงเมียตลอด
 :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 17-07-2013 12:00:07

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:เฮียอย่างหื่นอะ :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 17-07-2013 17:12:16

จะว่ากันตามจริงคือเฮียหลี่ผิงของขึ้นทุกครั้งที่อยู่ใกล้น้องธันว์นั่นแหละ :hao3:
เป็นเพราะน้องธันว์น่ารักก็ส่วนหนึ่ง ที่สำคัญความหื่นส่วนตัวก็อีกหนึ่ง
ความรักที่เฮียหลี่ผิงมีมันวัดได้จากกิจกรรมที่ทำหรือเปล่าหนอ :z1: ถ้าอย่างนั้นก็เชื่อว่ารักมาก
เพราะน้องธันว์แทบจะหมดแรงทุกครั้งเลย สงสารก็สงสารอ่ะนะแต่ก็ชอบ :laugh:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 18-07-2013 11:58:06

หวั่นๆกะชื่อตอนกลัวเป็นมาม่า :sad4: :sad4:แต่ที่ไหนได้กลับ o22 เป็นตอนหื่นๆนี้เอง :pighaun: :z1: 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 18-07-2013 14:00:47

นึกว่าโกรธใครจนของขึ้น ที่แท้ก็  :z1:
น้องธันว์น่ารักขนาดนี้เฮียก็ของขึ้นตลอดอ่ะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 18-07-2013 19:15:13

 :mew2:


ดีใจจังที่พี่มาศอัพนิยาย แต่กว่าจะได้อ่านก้ปาไปตอนที่สิบเอ้ดแล้วอ่ะ

เพราะเวลาที่ไม่ว่างเข้ามาเช็คนิยายใหม่ๆเลย

เลยได้อ่านช้าอ่ะ แต่ก็อ่านรวดเดียววันเดียวครบทุกตอนเลย

เรื่องราว เนื้อเรื่องก็ยังน่ารักอยู่ดี

ชอบมากค่ะพี่มาศ น่ารักมากทัั้งหลี่ผิงแล้วก็น้องธันว์

หวานกันได้ตลอด เหมือนกันทั้งครอบครัวเลยค่ะ

ชบมากกกกกกกกกกกก  :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 18-07-2013 19:50:10

 :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 18-07-2013 21:14:34

ของ(เฮีย) ขึ้นจริงๆด้วย  :jul1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.11 "ของขึ้น" P.13 (16/7/56) เพราะเด็กน้อยของอาเฮี
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 18-07-2013 23:36:45

ทำไมอัพเรื่องใหม่แล้วเค้าไม่รู้เรื่องอ่า  :ling1:

ดูดิ อัพไปตั้งหลายตอนแล้วอ่า  :a5:

แต่จะโทษใคร ไม่ค่อยได้สอดส่องเองเรา ช่องนี้ก็ยุ่งจริงไรจริง

คิดถึงพี่คนเขียนสุดหัวใจ พี่จำคนอ่านคนนี้ได้มั๊ย?  :กอด1:


ไม่โม้และ รีบตามอ่านก่อน เดี๊ยวไม่ทัน :mc4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแหยม!?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-07-2013 07:14:55

ตอนที่ 12

ธันว์

“จึกๆ....อะไร”  ผมปัดปลายปากกาที่ทิ่มข้างเอวออกพร้อมคำถามส่งๆ  ด้วยความสนใจยังอยู่กับหัวข้อประชุม

“จึกๆ  จึก....เดี๋ยวดิวะ  ฟังมิสเตอร์เฉินก่อน”  ยังครับไอ้ตัวกวนคนเดิมมันยังไม่ละความพยายาม 

ผมจึงเพิ่มระดับเสียงเตือนพร้อมถลึงตาเข้าใส่  และหันกลับมามองพี่เลี้ยงหนุ่มใหญ่ที่กำลังรายงานความคืบหน้าการสร้างตึกให้เจ้าของโครงการได้ฟัง

“กูรู้นะว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น...จึก!”

“เฮือกกก!...มึง!”  ผมผวาสุดตัวเมื่อมีเสียงกระซิบชิดริมหู  ก่อนปลายนิ้วเย็นๆจะจิ้มมาที่ผิวอ่อนหลังใบหู  ทำเอาผมขนลุกไปทั้งตัว  เพราะจุดนี้มันจุดอ่อนของผมครับ 

บวกเข้ากับถ้อยคำหยั่งรู้เหมือนตาเห็นของไอ้นลินเข้าไปอีก  ทำให้ผมแน่ใจว่าคนบางคนต้องทิ้งรอยไว้ให้ผมได้อับอายเข้าแล้ว  แต่ก่อนที่ผมจะได้จัดการไอ้เพื่อนตัวแสบที่ยิ้มพรายเหมือนกำชัยชนะอยู่นั้น  เสียงคนที่ผมเคยให้ความสำคัญก่อนหน้าก็ดังขึ้น

“คุณธันว์มีอะไรจะเสริมคำพูดผมรึเปล่า”  สายตาผู้เข้าร่วมประชุมเกือบสิบคู่จับจ้องมาที่ผมทันที  ทำเอากลืนน้ำลายลำบากก่อนผมจะฝืนยิ้ม  และหาทางเอาตัวรอดด้วยการเสริมคำพูดพี่เลี้ยงที่พูดไว้ก่อนหน้า  เรื่องแก้ไขส่วนโถงของตึกให้ได้ตามแบบ  กว่าจะพูดจบเล่นเอาเหงื่อตกเลยทีเดียว 

แม้ใจจะสั่นแต่ผมที่อาศัยรอยยิ้มสดใสเป็นใบเบิกทาง  ส่งให้ผู้เข้าร่วมประชุมทั้งของบริษัทเราและของลูกค้าที่ว่าจ้าง  แต่ผมต้องหุบยิ้มแทบไม่ทัน  เมื่อสายตาปะทะเข้ากับดวงตาระยับของชายหนุ่มหน้าเข้มผู้เป็นเจ้าของตึกนามว่า ‘เยี่ยเหวินเจี้ยน’  ผมรีบผลุบหัวหลบหน้าและนั่งลงตามเดิม  และนึกไม่ชอบใจเจ้าของสายตาคู่นั้นขึ้นมาตงิดๆ 

วันนี้เป็นวันแรกที่พวกผมซึ่งรวมถึงไอ้นนและไอ้นลินด้วยได้เจอเขาเป็นครั้งแรก  ในครั้งก่อนๆมิสเตอร์เยี่ยมักให้ลูกน้องมาติดตามความคืบหน้า  แต่ที่เขามาด้วยตัวเองในวันนี้ก็เพราะตึกที่ว่าจ้างให้หวางหย่งกังสร้างนั้น  สำเร็จไปกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์แล้ว  จึงอยากมาติดตามงานด้วยตัวเอง 

แรกเจอเมื่อมิสเตอร์เฉินแนะนำพวกผมให้รู้จักเขานั้น  ดวงตาคู่เดียวกันนี้จ้องผมไม่กระพริบ  ส่วนแววตาอ่านได้ไม่ยากว่าคิดอะไร  พาลให้ผมไม่อยากเข้าใกล้ด้วยเลย  แต่ไอ้มิสเตอร์เยี่ยกลับพาตัวเองมาใกล้ชิดผมซะเอง  ยังดีที่มีทั้งไอ้นลินและไอ้นนคอยกันให้  แต่ก็ยังไม่วายส่งสายตาให้ผมจนถึงบัดนี้ 

ไอ้แววตาวิบวับที่ได้เห็นไม่ใช่ว่าผมไม่เคยเจอมันมาก่อน  ผมน่ะเจอบ่อยจนชินเหอะ  แต่อีกคนที่เป็นเจ้าของแววตาชนิดเดียวกันนี้  ไม่เคยทำให้ผมไม่พอใจได้เท่านี้มาก่อน  เพราะผมกลับมีอาการใจเต้นหน้าร้อนวูบวาบซะมากกว่า

“ไอ้นน  มิสเตอร์เยี่ยชักไม่น่าไว้ใจแล้วว่ะ  กูต้องบอกเฮียซะแล้ว”  เสียงกระซิบที่ดังขึ้นด้านหลัง  ทำให้ผมชะงักเท้าที่กำลังก้าวตามคนอื่นๆออกนอกห้องประชุมทันที 

เมื่อหมุนตัวกลับไปทำให้ผมได้เห็นว่า  ไอ้นลินมันยืนหน้าเครียดกอดอกมองไอ้นนอยู่  หากมองผิวเผินคนอื่นๆที่ไม่ได้ยินบทสนทนาคงคิดว่า  ทั้งคู่กำลังคุยเรื่องงานด้วยความเคร่งเครียดอย่างแน่นอน

“อืม  กูล่ะสงสารเฮียหลี่ผิงว่ะ  ต้องหาสารพัดวิธีมาคอยกันท่าคนที่เข้าหาไอ้ธันว์  ไอ้นี่ก็เสน่ห์แรงเกิ๊น” 

‘อ้าว  ฟังไอ้นนพูดสิครับ  มันก็เป็นไปกับไอ้นลินด้วยรึเนี่ย  และมึงจะเสียงสูงไปไหนอิจฉากูล่ะสิ’  ผมที่ยังไม่ทันส่งมือไปถึงหัวไอ้คนขี้นินทา  ก็ต้องลดมือลงเพราะสายตาดุๆที่ตวัดมามองกันของไอ้นลิน

“อะไรเล่า  ก็พวกมึงนินทากู...มึงอิจฉากูรึไงหา!”  ผมงุบงิบตอบไอ้เจ้าของสายตาดุๆ  ก่อนหันมาแกล้งทำทีเยาะเย้ยใส่ไอ้นนแทน 

ก็แหม  ผมไม่กล้ามีเรื่องกับเจ้าแม่อย่างไอ้นลินมันหรอก  ผู้หญิงอะไรวะน่ากลัวกว่ามาเฟียของผมซะอีก

“กูนี่นะอิจฉามึงที่มีแต่ผู้ชายด้วยกันมาชอบ  ฮึๆ”  ผมได้แต่อ้ำอึ้งถลึงตาด้วยเถียงไอ้นนไม่ออก 

‘ใช่ซี้  กูน่ะมีแต่ตัวผู้มาชอบ  ไม่เหมือนมึงที่เดี๋ยวนี้เสน่ห์แรงเกิ๊น  สาวหมวยฮ่องกงนี่ตาถั่วชะมัด’  ถูกแล้วครับหนุ่มไทยหุ่นล่ำดำแบบไอ้นนช่วงนี้เสน่ห์เหลือล้น  สาวฮ่องกงโปรยเสน่ห์ใส่มันให้เพียบ  สงสัยพวกเธอจะชอบของแปลก

“ไอ้นน  มึงเองก็ระวังตัวไว้เถอะ  กูได้ข่าวว่าเมียงอน  จนไม่ยอมคุยด้วยมาหลายวันแล้วนี่  มึงด้วยไอ้ธันว์  อย่าเที่ยวยิ้มหวานไปทั่ว  รู้ไม่ใช่เหรอว่ามันล่อตัวผู้เข้าหา”  ครับ  โดนกันไปถ้วนหน้าทั้งผมทั้งไอ้นนยืนหน้าจ๋อยมองตากันปริบๆ  ด้วยเรื่องที่เจ้าแม่บัวงามพูดนั้นเป็นเรื่องจริง

“มึงก็รู้ว่ากูไม่ได้ทำอะไร  สาวๆพวกนั้นเข้าหากูเอง”  ผมรีบพยักหน้าเห็นด้วยกับไอ้นนทันที  เพราะผมก็ไม่คิดจะโปรยเสน่ห์ใส่ผู้ชายที่ไหน  แต่พวกแม่งเข้าหาผมกันจัง  แค่ผู้ชายของตัวเองที่ผมมีก็พอแล้วเหอะ

“เบสก็แม่ง  งอนกูไม่หายสักที  กูง้อจนเหนื่อย  แล้วนี่นะ  คืนนี้มันจะหนีกูไปเที่ยวด้วย”  เออดีแฮะ  หัวข้อเปลี่ยนมาที่แฟนไอ้นนแล้วค่อยไกลตัวผมหน่อย  และดูท่าจะน่าสนใจไม่น้อย 

ทั้งผมและไอ้นลินหันหน้าเข้าหาไอ้นนทั้งตัว  ด้วยความเสือก  เอ๊ย!  ด้วยความใส่ใจในตัวเพื่อนสนิท

‘ภูธิป  หรือ  เบส’  หรือที่แต่ก่อนผมเรียกแฟนไอ้นนว่าไอ้พี่เบส  เดี๋ยวนี้เหลือเพียงพี่เบสเฉยๆ  และอย่าว่าผมเป็นเด็กหยาบคายเลยที่มีองมีไอ้เรียกนำหน้าชื่อแฟนเพื่อน  แต่เพราะพี่เบสมันเคยจีบผมครับ  ผมที่มีผู้ชายมาจีบเลยออกจะไม่ชอบขี้หน้าสักเท่าไหร่  เรื่องมันก็ตั้งแต่ผมอยู่มอสี่นู่นแหละ  แต่ตอนนี้พี่เบสไม่ได้คิดอะไรกับผมแล้ว  เพราะใครถ้าไม่ใช่ไอ้นนคนนี้  ด้วยมันช่วยกันท่าพี่เบสให้ผมแทนเฮียหลี่ผิง  แต่ไม่รู้กีดกันๆท่าไหนถึงได้ลงเอยกันจนถึงปัจจุบันนี้ได้

“พี่เบสจะหนีมึงเที่ยว  แล้วมึงรู้ได้ไง”  ผมสวนคำไอ้นนทันที  ก็ใครจะไม่แปลกใจล่ะครับว่ามันรู้ได้ไงว่าแฟนมันจะหนีเที่ยว  ถ้าพี่เค้าไม่ได้บอก  ซึ่งไอ้นลินเองมันก็คิดแบบเดียวกับผม  เพราะมันพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วย

“มันส่งแมสเสจมาบอกกูอ่ะดิ  ว่าจะกลับดึก”  หลังจากคำตอบของไอ้นนแล้ว  ไอ้นลินทำหน้าเซ็งทันที  ก่อนมันจะสวนกลับว่าพี่เบสคงไม่ได้คิดจะหนีเที่ยว  เพราะถ้าคิดหนีจริงคงไม่มีแม้แต่ข้อความส่งหามันอย่างแน่นอน

“คืนนี้พวกมึงไปกับกูหน่อย  กูจะไปจับผิดเมียหนีเที่ยวของกู”  เราเพื่อนกันครับ  ในเมื่อเพื่อนสนิทขอความช่วยเหลือ  มีรึที่ผมจะปฏิเสธ  แถมยังได้ออกเที่ยวอีกด้วย  ฮึๆ 

ผมยิ้มค้างทันทีที่โดนสายตาสองคู่มองด้วยความหนักใจ  จึงถามมันไปว่ามันสองตัวจะมองผมแบบนั้นทำไม

“ไอ้ธันว์  มึงขอเฮียก่อนเถอะ  สงสัยคืนนี้มึงกับกูคงได้ไปกันสองคนว่ะ”  ไอ้นลินมันพูดด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายใส่ผม  พร้อมตบไหล่เบาๆเหมือนมันเห็นใจผมนักหนา  ก่อนจะหันไปพยักพเยิดกับไอ้นนสองคน  ผมได้เห็นได้ฟังแบบนี้ก็โวยวายสิครับ

“กูไปได้น่า”

“เหรอออออ!!”  สองเสียงประสานดังจนน่าหมั่นไส้ 

ผมเลยขึงตาใส่เพื่อนทั้งคู่  ก่อนเดินออกจากห้องตามความตั้งใจแต่แรก  ไม่ได้คิดหนีสายตาล้อเลียนสองคู่เลยสักนิด  แต่แล้วพอผมจะเดินผ่านประตูที่เปิดไว้อยู่แล้ว  ใบหน้าของผมก็ปะทะกับอกแข็งๆเข้าอย่างจัง  จนตัวเซเกือบล้มทั้งยืน

“คุณธันว์เจ็บตรงไหนมั้ยครับ”  ผมที่ยืนมึนไม่ทันระวังตัว  จึงตกอยู่ในอ้อมกอดของคนที่ผมชน  แต่เมื่อความเจ็บที่จมูกเจือจางและสายตาปรับโฟกัสได้  จนเห็นใบหน้าคมเข้มชัดตาในระยะประชิด  ผมก็ผลักอกหนาๆออกเต็มแรง

“ผมไม่เป็นไรครับ”  ใบหน้าคมเข้มที่เคยประดับยิ้มนั้นหงอยขึ้นทันตา  เมื่อผมพูดออกไปด้วยเสียงนิ่งๆและปรับสีหน้าให้เรียบเฉย  ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงไอ้เพื่อนสนิททั้งคู่ว่ามันเข้ามายืนประกบด้านหลัง

“หลังจากนี้คุณธันว์ว่างมั้ยครับ  ผมอยากจะเลี้ยงอาหารทีมงานทุกคนเป็นการตอบแทน  ที่ทุ่มเทตั้งใจทำงานให้ผม”  สายตาที่แสดงความหวังเต็มเปี่ยมถูกส่งมาให้พร้อมประโยคเชิญชวน 

ผมที่มีคำตอบแบบไม่ต้องคิดอยู่แล้วนั้น  ไม่ต้องเสียงแรงเลย  เมื่อได้อัศวินหญิงผู้ปกป้องเจ้าชายอย่างผมเอ่ยปฏิเสธให้  ทำเอาคนชวนหน้าเปลี่ยนส่งสายตาเข้มๆใส่ไอ้นลินทันที  แต่มีรึสาวห้าวผู้ไม่เคยกลัวผู้ชายหน้าไหนจะขยาด  ไอ้นลินกลับลอยหน้าลอยตาใส่มิสเตอร์เยี่ยได้อย่างน่าหมั่นไส้  แต่สำหรับคนที่ไม่รู้จักนลินดีเท่าผมและไอ้นน  คงมองว่ามันกวนตีนใส่เค้ามากกว่า  ผมจึงตั้งท่าปฏิเสธอย่างจริงจังออกไปเพื่อยุติปัญหา  แต่แล้วเหมือนเรื่องจะไม่จบง่ายๆ  เมื่อไอ้มิสเตอร์เยี่ยมันไม่ยอมรามือ  เพราะมันหันมาตื๊อผมหน้าด้านๆ  แถมเอื้อมมือจะจับต้นแขนผมอีกด้วย

“คุณธันว์ไปเถอะครับ  อย่าพูดยากเลย...นี่คุณ!”  ไอ้มิสเตอร์เยี่ยตะคอกออกมาทันทีที่โดนไอ้นลินปัดมือทิ้ง  จนผมต้องดึงตัวไอ้นลินออกห่างคนตรงหน้าทันที

หลังจากนั้นก็เกิดความโกลาหลเล็กๆขึ้น  เพราะเสียงไอ้มิสเตอร์เยี่ยแท้ๆครับ  ที่ทำให้คนติดตามของมัน  พี่อู๋บอดี้การ์ดของผม  มิสเตอร์เฉินพี่เลี้ยง  และลูกน้องในบริษัทบางคนที่อยู่แถวนี้ปรี่เข้ามาหากลุ่มเรา  ผมกับไอ้นลินนั้นถูกกันออกมาอยู่นอกวง  โดยมีไอ้นนและพี่อู๋ยืนบังเราจนมิด  ก่อนผมจะได้ยินมิสเตอร์เฉินสอบถามความเป็นไปจากไอ้มิสเตอร์เยี่ย  และจบที่ว่ามันจะให้ผมไปกินข้าวกับมันในเย็นนี้ให้ได้  จนมิสเตอร์เฉินทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก  มองผมด้วยความเกรงใจ  จะตอบรับก็ไม่ได้จะปฏิเสธก็ไม่ได้อีก  เพราะมันคือลูกค้าและผมมีฐานะอะไรเขาก็รู้ดีแก่ใจ  ผมสบตาไอ้นลินและไอ้นนอย่างตัดสินใจ

“ผมต้องขอปฏิเสธแทนคุณธันว์นะครับ  เพราะนายของผมมีธุระด้วย”  ผมหันไปมองพี่อู๋ทันทีที่ได้ยินประโยคนี้  และแอบชื่นชมว่าคนที่เงียบๆแบบพี่แกจะกล้าออกหน้าให้ผมด้วย  จนคิดไปถึงหน้า ‘นาย’ ที่พี่อู๋อ้างถึงว่าคงสั่งความกับลูกน้องมาดี  แต่คนที่โดนปฏิเสธกลับไม่ได้คิดแบบผมซะแล้ว

“นายแกเป็นใคร  ถึงกล้ามาวางอำนาจกับลูกน้องของบริษัทหวางหย่งกังได้”

“นายผมเป็นใครไม่สำคัญครับ  แต่คุณต่างหากที่ไม่สมควรมาวางอำนาจในบริษัทของตระกูลหวาง...ผมขอตัวพาคุณธันว์และเพื่อนๆไปก่อนนะครับคุณเฉิน”

“เฮ้ย!  แกๆ  นี่คุณเฉินคุณจะปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้เหรอ....”  ผมที่โดนพี่อู๋บังคับกลายๆให้ออกเดินนำ  ได้ยินประโยคดังกล่าวไม่ทันจบหรอกครับ  แต่อดนึกสงสารพี่เลี้ยงอย่างมิสเตอร์เฉินไม่ได้  ไม่รู้จะโดนไอ้มิสเตอร์เยี่ยเล่นงานอะไรบ้าง 

จนกระทั่งผมและเพื่อนเดินออกมาด้านนอกบริษัทเกือบจะถึงรถที่จอดไว้  ไอ้นนก็พูดชมเชยพี่อู๋ออกมาให้ได้ยิน  โดยมีไอ้นลินสนับสนุนเต็มที่  ใจผมนั้นนึกขอบคุณพี่อู๋เต็มหัวใจ  แต่อีกใจก็นึกเป็นห่วงมิสเตอร์เฉินและกลัวว่าเหตุการณ์นี้จะส่งผลถึงบริษัท  ซึ่งคำพูดต่อมาของพี่อู๋ก็ทำให้ผมสบายใจขึ้นมาบ้างนิดนึง  แต่กลับทำให้ผมวางหน้าไม่ถูกขึ้นมามากๆเลยเชียวล่ะ

“คุณธันว์อย่ากังวลเลยครับ  เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร  คุณเฉินสามารถจัดการได้อยู่แล้ว  เพราะสำหรับพวกเราที่อยู่ภายใต้ตระกูลหวางหย่งกัง  คุณธันว์ย่อมสำคัญกว่าอะไรทั้งหมด  และผมเชื่อว่าเมื่อนายน้อยหรือนายใหญ่รู้เรื่อง  คงไม่มีแม้แต่จะตำหนิคุณเฉิน  หากโดนลูกค้ารายนั้นร้องเรียนขึ้นมา”

“อ่า  เอ่อ  ครับ  ยังไงผมก็ต้องขอบคุณพี่อู๋ที่ช่วยกู้ชีวิตผมในช่วงนาทีวิกฤต  แหะๆ”  ผมหลบสายตาล้อเลียนของทั้งพี่อู๋และไอ้เพื่อนสนิทสองตัว  พร้อมหัวเราะกลบเกลื่อน  ก็มันเขินนี่ครับจะให้ผมปฏิเสธก็ใช่ที่  เพราะก็รู้ๆกันอยู่ว่าอะไรเป็นอะไร

หลังจากนั้นผมก็เอ่ยลาไอ้เพื่อนสองตัว  เมื่อพี่อู๋เร่งให้ผมขึ้นรถเพราะได้เวลากลับแล้ว  พี่แกคงกลัวฤทธาพญามังกรที่เป็นเจ้าของลิงน้อยแบบผมล่ะมั้ง  แต่ก่อนที่ผมจะขึ้นรถไอ้นนก็เตือนผมเรื่องนัดของพวกเราคืนนี้  และให้ผมไปขออนุญาตจากเจ้าของก่อน  ถ้าได้เรื่องยังไงให้โทรไปบอกมันด้วย  และมันยินดีขับรถไปรับไปส่งผมด้วยตัวเอง  หากไอ้เฮียของมันอนุญาตให้ผมไป

แรกทีเดียวผมว่าผมมีเปอร์เซ็นต์ได้ออกเที่ยว  เอ๊ย!  ได้ไปเป็นเพื่อนไอ้นนจับผิดแฟนมันนะ  แต่พอเกิดเหตุการณ์เมื่อครู่ขึ้น  เปอร์เซ็นต์ที่ว่าชักลดระดับแตะพื้นแล้วสิ  บางคนอาจจะมีคำแนะนำว่าก็ไม่ต้องบอกเฮียหลี่ผิงก็สิ้นเรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น  เผื่อไอ้เฮียขี้หวงจะอนุญาตให้ไป  แต่ผมสามารถตัดคำแนะนำนี้ทิ้งได้เลย  แม้ผมไม่บอก  พี่อู๋ไม่บอก  หากผมเอ่ยห้ามพี่แกจริงจังอ่ะนะ  แต่ยังไงซะเฮียหลี่ผิงก็ต้องรู้  เพราะมิสเตอร์เฉินต้องรายงานเฮียอยู่แล้วครับ  เรื่องเล็กซะที่ไหนล่ะ  แต่สิ่งที่ผมกังวลกลับไม่เป็นอย่างที่คิด  เมื่อได้ยินประโยคที่ท่านพญามังกรเอ่ยออกมา

“ได้ครับ  เฮียอนุญาตให้น้องธันว์ไป”

“จริงอ่ะ  เฮียให้ธันว์ไปกับไอ้นนจริงๆอ่ะ”  ผมไม่รู้ตัวนะครับว่าตัวเองทำสีหน้าแบบไหนอยู่  แต่รู้อย่างเดียวว่าผมตกใจมากกว่าดีใจที่ได้ออกไปกับไอ้นนคืนนี้

“ฮึๆ  เห็นหน้าน้องธันว์แบบนี้  เฮียแอบตกใจนะเนี่ย  ในสายตาน้องธันว์  เฮียดูเป็นคนใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ  หืม”  ไรว้า  แทนที่ผมต้องเป็นฝ่ายอ้อนวอนขอ  และทำตัวน่าสงสารเพื่อให้ได้ไปกับเพื่อนแท้ๆ  แต่ทำไมถึงกลายเป็นเฮียหลี่ผิงล่ะที่ดูน่าสงสารเหมือนว่าโดนผมทำร้ายจิตใจเข้า

“เอ่อ  คือ  เฮียหลี่ผิงอ่ะ...เฮียก็ไม่ได้ใจร้ายไรหรอกครับ  แต่แบบ  อือ  ว่าไงดี  เฮียหวงธันว์เกินไปล่ะมั้ง  เลิกทำหน้าเหมือนโดนธันว์ข่มเหงจิตใจทีเถอะ”  ผมลำบากใจนะครับเนี่ย 

จะต่อว่าก็ทำได้ไม่เต็มปากเต็มคำ  เพราะรู้เหตุผลดีว่าที่เฮียหลี่ผิงหวงผมนั้นเป็นเพราะอะไร  แต่แล้วผมก็ลำบากใจเก้อ  เมื่ออยู่ๆไอ้เฮียที่ทำหน้าเศร้าก็หัวเราะขึ้นมา

“ฮึๆ  ฮ่าๆ  เฮียไม่แกล้งแล้วครับคนเก่ง  น้องธันว์เลิกทำหน้าตาเหมือนจะร้องไห้ได้แล้ว  มานี่ครับมา”  ผมโดนรวบกอดจนหน้าบู้บี้ไปกับอกแข็งๆ  เจ็บซ้ำรอยเดิมเลยเหอะ  แต่อ้อมกอดนี้มันก็อุ่นดีชะมัดและผมก็ไม่นึกน่ารังเกียจ  จนขนลุกเหมือนอ้อมกอดของไอ้มิเตอร์เยี่ยนั่น

“คืนนี้เฮียให้น้องธันว์ไปได้  แต่ไม่ได้หมายความว่าจะให้ไปกันลำพัง”  นั่นไง  ผมว่าแล้วเชียวว่ามันแปลกๆ  กับการที่เฮียหลี่ผิงจะอนุญาตให้ผมไปกับไอ้นนได้  ที่แท้ก็มีแผนอยู่ในใจอยู่แล้วนี่เอง 

ผมที่พยายามเงยหน้าออกจากอกแกร่งที่กรุ่นกลิ่นโคโลญจน์หอมๆ  เพื่อมองสบตาคนที่เอาคางมาวางเกยอยู่บนหัว  และเหมือนเจ้าของมันจะแกล้งผมให้ทำได้ลำบากขึ้น  เพราะผมต้องใช้แรงอย่างมากที่จะดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดอุ่นๆนี้  และเล่นเอาผมหอบเหงื่อตกกว่าจะหลุดมาส่งค้อนให้ไอ้เฮียหลี่ผิงได้

“เมื่อบ่ายเกิดเรื่องขึ้นหยกๆ  น้องธันว์คิดว่าเฮียจะให้เราไปลำพังแค่เพื่อนๆเหรอครับ”

“ว่าแล้วเชียว  อื้อ!  เฮียจะขยี้หัวธันว์ทำไมเนี่ย”  เฮียหลี่ผิงต้องเป็นโรตจิตอ่อนๆแน่ๆเหอะ  คนอะไรชอบแกล้งผมจัง  พอเห็นผมหน้าบึ้งอารมณ์ไม่ดีทีไร  ตัวเองก็ยิ้มร่าหัวเราะปากกว้างมีความสุขทุกที 

เฮียหลี่ผิงที่เป็นแบบนี้ผมว่าก็ดูดีไม่น้อยนะครับ  เพราะน้อยคนนักที่จะได้เห็นหวางหลี่ผิงเปิดยิ้มได้เต็มหน้าแบบนี้  และหนึ่งในนั้นก็มีผมนี่ล่ะครับที่ได้เห็นอย่างใกล้ชิด  แถมผมยังเป็นคนที่ทำให้เกิดรอยยิ้มสว่างนี้ด้วย  ภูมิใจนิดๆแฮะ!

“โทรไปถามนายนนนะครับ  ว่าคืนนี้ให้ไปเจอที่ไหน  กี่โมง  และบอกด้วยว่าเฮียจะเป็นคนพาน้องธันว์ไปเอง  เพราะเฮียไม่มีทางให้แฟนที่น่ารักของเฮียห่างสายตาอย่างแน่นอน  ไม่ต้องทำหน้าบึ้งครับ  เฮียสัญญาว่าจะไม่ทำตัววุ่นวาย  และพาคนสนิทไปแค่สองคน  ตกลงตามนี้นะครับ  ถ้าไม่  คืนนี้น้องธันว์ต้องอยู่บ้านกับเฮีย”

“หึ!”  ผมจะว่าอะไรได้ครับ  ในเมื่อนายน้อยหวางหลี่ผิงออกคำสั่งมาซะขนาดนั้น  คิดในแง่บวกไว้ว่ายังไงก็ดีกว่าไม่ได้ไป 

ผมจึงพยักหน้าให้คนขี้หวงอย่างเนือยๆ  แต่กลับไปกระตุ้นต่อมความมันเขี้ยวของเฮียหลี่ผิงเข้าล่ะมั้ง  เพราะผมโดนดึงแก้มโย้ไปมาและโดนขยี้หัวจนผมยุ่ง(อีกแล้ว)  พร้อมได้ยินเฮียหลี่ผิงพึมพำว่าผมน่ะน่ารักน่ามันเขี้ยว  และแก้มผมที่ยังเจ็บๆจากการโดนดึงไปมา  ก็โดนประทุษร้ายจากจมูกโด่งๆซะจนมันแทบจะลอยติดจมูกนั่นไป 

ถามว่าโกรธคนขี้แกล้งมั้ย  ผมตอบได้เลยว่า ‘ไม่’  เพราะรู้ครับว่าระดับนายน้อยหลี่ผิงแล้ว  ถ้าไม่นึกรักและเอ็นดูผมมากๆ  หางตาก็คงไม่แลเด็กธรรมดาอย่างผมหรอก  รู้แบบนี้แล้วจะไม่ให้ผมภูมิใจ  จนต้องแอบยิ้มอยู่กับอกหอมๆนี่ได้ไงครับ  จริงม้า~

....................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

เหอะๆ  ขอเปิดตัวมิสเตอร์เยี่ยไว้แค่นี้ก่อนนะคะ 
เพราะนายคนนี้ยังมีบทบาทออกมาป่วนอีกเยอะเชียว
ปลื้มแทนเฮียหลี่ผิงจังที่ลิงน้อยหายใจเข้าออกก็เป็นอาเฮียรูปหล่อ
แถมยังอยู่ในโอวาทสามีไม่มีดื้อไม่มีซนให้เจ้าของต้องหนักใจสักนิด
แบบนี้เฮียหลี่ผิงจะไม่ยิ่งรักยิ่งหลงได้ยังไง  จริงม้า ~  :mew3:

ตอนหน้าห้ามพลาดนะคะ  หากพลาดต้องเสียใจแน่ๆ
ใครอยากรู้ว่าเวลาน้องธันว์เมาแล้วจะเป็นยังไง  :hao6:

ติดตามได้วันอังคารวันสีชมพูน้า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ  :mew1:

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 19-07-2013 07:31:42

ก็คนมันน่ารักมากก็ต้องหวงมาก เนอะเฮียหลี่เนอะ   :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 19-07-2013 07:52:24

จับเฮียเยี่ยไปคู่กับนลิน แม่บัวงามนะคะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 19-07-2013 08:27:35

ต่อๆๆๆเถอะอยากอ่านต่อๆๆๆๆ  :ling1:
ตอนต่อไปต้องมันส์กว่านี้แน่เลย :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 19-07-2013 09:07:01

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:ไม่พลาดซักตอนอยู่แล้วละ น่ารัก แต่ตั้งหน้าตั้งตารอตอนหน้า :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 19-07-2013 09:16:22

นึกว่าจะมีมาม่าซะอีก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 19-07-2013 09:19:00

เสน่ห์แรงแล้ว อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 19-07-2013 09:46:07

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 19-07-2013 09:59:19

เฮียเยี่ยสงสัยอยากมีปัญหา  ดันมาแหย่ลูกเสือน้อย  ระวังนะพ่อเสือตัวนี้ดุใช่เล่น

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 19-07-2013 10:08:12

น้องธันว์มันน่ารัก ขี้อ้อน  ใครๆก็หลงรักทั้งนั้น
เปิดตัวละครใหม่ น่าจะจับคู่ให้นลินดีไหมเนี่ย
ตอนหน้ารอเฮียหลี่ผิงพาน้องธันว์เที่ยว เมาแล้วจะช่างยั่วเหมือนอาธีร์ไหม

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 19-07-2013 10:55:27

เฮียหลี่ผิงไม่มีทางยอมให้น้องธันว์ไปคนเดียวหรอก
ก็ขี้หวงขนาดนั้นหนิ  :katai3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 19-07-2013 11:00:07

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:น่ารักแบบนี้เฮียหลงตายเลยอะ :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 19-07-2013 11:58:22

มิสเตอร์เยี่ย ออกตัวแรง อิอิ

รอดูน้องธันว์เมานะคะ

 :hao6:

+1 ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 19-07-2013 12:10:12

มิสเตอร์เยี่ยจะมาทำให้ครอบครัวร้าวฉานไม่ได้นะ หึหึ

รอดูน้องธันว์เมา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใ
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 19-07-2013 12:28:46

ก็เพราะเฮียหลี่น่ารัก เอาใจเก่ง ถ้าน้อองธันว์ไม่รักไม่หลง ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 19-07-2013 13:20:33

ไอ้เรื่องเจ้าเล่ห์ เรื่องหวงของนี่ไม่ได้น้อยหน้ากว่ารุ่นใหญ่เลยนะ
เดินตามรอยกันมาติดๆ แต่จะว่าเฮียหลี่คนเดียวก็ไม่ได้หรอก
ถ้าแฟนไม่ได้น่ารักอย่างนี้ ซนอย่างนี้ แล้วก็มีเสน่ห์อย่างนี้นะ
เฮียหลี่ก็คงไม่ต้องเหนื่อยคอยหาเรื่องมากันท่าอย่างทุกวันนี้หรอก
นี่ขนาดน้องหายใจเข้าหายใจออกเป็นเฮียนะยังไม่วายมีเรื่องเลย
ทำยังไงได้ล่ะเนาะคนมันน่ารักจะห้ามไม่ใครเข้าใกล้ก็คงยาก
ที่ง่ายที่สุดคือ ไปไหนไปด้วยหรือไม่ก็ต้องมีคนคอยดูแลอย่างนี้แหละ :laugh:
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 19-07-2013 13:50:18

ตัวปัญหาคิดว่าเงินใหญ่โผล่มาแล้ว
แต่ท่าทางไม่น่าจะจัดการยากนะ
ยังไงอาเฮียก็ใหญ่ที่สุดล่ะ หุหุ

ลิงน้อยของเฮียเสน่ห์แรง...ก็น่ารักขนาดนี้ ^^
อยากรู้ว่าถ้าตานั่นรู้ว่าน้องธันว์เป็นใครจะกล้าอีกมั้ย?? หึหึ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 19-07-2013 14:51:26

น่ารักมากก็ได้เรื่องเนอะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 19-07-2013 18:27:02

น้องธันว์ได้ไปเที่ยวแล้ว  อยากเห็นน้องตอนเมาจังเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 19-07-2013 19:05:44

 :katai3:  เดี๋ยวโดนเฮียหลี่ผิงเก็บเลยนะพวกแมลงวันเนี้ย

     +1  จ้า     :กอด1:กันเหมือนทุกครั้ง และจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 19-07-2013 19:47:50

มิสเตอร์เยี่ยนี่ อาชีพรองคงเป็น

"สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา" หรือป่าวหว่า  o18 o18

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 19-07-2013 21:17:32

น้องน่ารักแบบนี้นี่เอง มินาเฮียเค้าถึงหวงเว่อร์เลย ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: teatimes ที่ 19-07-2013 21:24:12

ตามอ่านตั้งแต่เรื่องบ่วงรักพญามังกร  แต่เพิ่งได้มาเม้นท์ในเรื่องนี้เพราะเรื่องนั้นมันจบไปแล้ว

ขอมาเม้นท์ที่เรื่องนี้พร้อมกันเลยนะคะ

เรื่องนี้เองก็สนุกไม่แพ้กันเลยค่ะ  น้องน่ารักมากเลยค่ะ  น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ  หลงรักน้องมากเลย

เอ้ากดบวกให้น้องไปเลยค่า :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 19-07-2013 21:43:48

ขนาดคนอ่านยังรู้สึกเลยค่ะว่าต้องมีคนไปกับน้องธันว์ด้วยจึงจะปลอดภัย
พออ่านมาถึงที่เฮียบอกจะไปด้วยนี่โล่งอกทีเดียวค่ะ (เอ๊ะ หรือเราจะอินเกินไปแล้วนี่ ^^)

เฮียเยี่ยจะมาป่วนอีกหลายตอนหรือคะ มีหวังปวดหัวตาย เพราะคนท่าทางแบบนี้จะตื้อสุดๆ

รอดูคนน่ารักเมาจะออกมาท่าไหนหนอ ^^  :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 19-07-2013 22:08:24

 :o8:
 :-[ :-[
 :o8: :o8: :o8:
 :-[ :-[ :-[ :-[

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก

แค่นี้เฮียก็หลงหนูจะแย่แล้ว

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 19-07-2013 22:30:44

 :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:  :angry2: :angry2:

หึหึหึหึ คันมือคันปากจังจังเลย เปิดตัวมิสเตอร์เยี่ยเนี่ย หึหึหึ  :katai1:

หลี่ผิงหนูธันว์หวานต่อไป สวีทต่อไป อย่าได้แคร์ เอาให้คนอื่นไม่กล้ามาเป็นมือที่ 3 4 เลยลูก

รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รอต่อหน้าาาาาาาาาาาาาาาาา  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

อยากเห็นหนูธันว์เมาคร้าบบบบบ......

แต่ยังไงคนตระกูลนี้เมาทีไรก็น่ารัก น่าฟัดอยู่แล้วววว  o3 o3

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-07-2013 22:52:39

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 19-07-2013 23:11:42

เฮียรักเฮียหลงขนาดนี้น้องธันย์หรือจะกล้าปันใจให้ชายอื่น
รอดูน้องธันย์เมาว่าจะเป็นอย่างไร จะทำให้เฮียป่วนขนาดไหน  :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 19-07-2013 23:45:57

คุณเยี่ยหรือคุณยุ่ง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 20-07-2013 01:31:17

น้องธันว์น่ารักอีกแล้ววววววว

 :m3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: takara ที่ 20-07-2013 01:42:33

สมกับเป็นมังกรขี้หวงนะเนี้ย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-07-2013 22:46:04

สองตอนรวด! เฮียหลี่ผิงยังขี้หวงเหมือนเดิมเลย แอบอยากเจอพี่เบสของนายนนแล้วอ่ะ~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 21-07-2013 01:34:04

เฮียเยี่ยแน่ใจนะ?? ระวังหลังเด้อออ  :katai5:
ตอนหน้าน้องธันว์เมา เมาเเล้วจะเป็นยังไง
เมาเเล้วหลับ หรือจะเมาแล้วยั่ว อร๊ายยยย  :-[
รอวันอังคารฮับ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 21-07-2013 10:00:16

รอลุ้นว่าน้องธันว์เมาแล้วจะเป็นแบบไหน :ling1: :ling2:
หลี่ผิงจ๋าเตรียมตัวไว้เลยนะรับรองงานนี้ :hao6:  หึงกระจายชัวร์ :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 22-07-2013 00:44:11

รอน้องธันเมาอยู่นะคะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 22-07-2013 20:21:56

คุณเยี่ยช่างกล้ามาก
มารอดูน้องธันว์เมาจะเหมือนคุณอามั้ย :hao6:

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 23-07-2013 00:32:33

ตามอ่านตะบี้ตะบันหั่นแหลก เลือดท่วมเลยจ้า  :jul1:


รักพี่คนเขียนที่สุด  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.12 "คนสำคัญ" P.15 (19/7/56) ใครอย่าแตะ!?
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-07-2013 07:39:29

ชอบตอนน้องอยู่กับเพื่อน 555 น่ารักชะมัด
มิสเตอร์เยี่ย เก็บไปเลย
ยังไงน้องก็เป็นของมังกรขี้หวงอยู่วันยังค่ำ
คอยวันสีชมพู ว้าวๆๆๆๆๆ
บวกและเป็ด miss you  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-07-2013 08:19:06

ตอนที่ 13

ธันว์

“Rrr  Rrr....อืม  กูใกล้ถึงแล้ว  พวกมึงเข้าไปก่อนเลย....งั้นรอแป๊บ  เฮียหลี่ผิงของมึงน่ะเส้นใหญ่อยู่แล้ว  ไม่น่ามีปัญหา....เออๆ  แค่นี้นะ”  หลังกดวางสายจากไอ้นน  ผมก็หันมาทางคนข้างตัวที่นั่งเก๊กหล่อ  จ้องรอคำอธิบายของผมอยู่ก่อนแล้ว

“ไอ้นนโทรมาว่ามันเข้าไปในผับไม่ได้  เห็นว่ามีคนคุมหน้าประตูสกรีนคนเข้า  ธันว์ก็เลยบอกให้รอเฮีย  เพราะเฮียน่ะเส้นหย่ายยยย  พาเข้าได้ไม่มีปัญหา  ฮ่าๆ...อ๊ะๆ  ธันว์รู้หรอก  เฮียคิดจะขยี้หัวธันว์ล่ะเซ่  คิกๆ....อ่า!  เฮียอ่ะ”  ระหว่างที่ผมกำลังหัวเราะอย่างได้ใจ  ด้วยสามารถหลบหลีกการกลั่นแกล้งของมังกรรูปหล่อได้สำเร็จ  แต่ผมต้องหัวเสียนิดๆที่ต้องเสียแก้มให้มังกรเจ้าเล่ห์ตัวเดิม 

วันนี้เฮียหลี่ผิงของผมหล่อมากเหอะ  เนี้ยบไปตั้งแต่หัวจรดเท้า  ไม่รู้จะแต่งอะไรนักหนาก็แค่มาเป็นผู้คุมผมเท่านั้น  หรือความจริงมาเฟียรูปหล่อตั้งใจมาอ่อยสาวๆกัน

ผมที่ยกมือกุมแก้มและส่งสายตาพิฆาตปราบมังกร  พร้อมแอบนินทามาเฟียใหญ่ในใจอยู่นั้น  กลับโดนกระตุกต้นแขนจนตัวเซถลาเข้าหาอกแกร่ง  ตามมาด้วยอ้อมกอดหลวมๆและแรงโยกตัวเบาๆ  พร้อมถ้อยคำกระซิบขอโทษอย่างอ่อนหวานข้างหู 

มังกรตัวนี้ก็ช่างร้ายกาจเพราะชอบนักล่ะที่ตบหัวแล้วมาลูบหลังกันเนี่ย  แต่ผมที่โดนลูบหลังจนพาลจะโดนลูบส่วนอื่นๆไปด้วยกลับพอใจเล็กๆ  ด้วยรู้สึกว่ากำลังถูกเอาใจและถูกแสดงความรักในแบบฉบับของนายน้อยหวางหลี่ผิงผู้ยิ่งใหญ่  ก็จะไม่ให้ผมแอบเหน็บคนรักได้อย่างไรกันล่ะครับ  เพราะพอเฮียหลี่ผิงแค่โชว์หน้าหล่อๆกับการ์ดหน้าประตูแถมไม่ได้พูดสักแอะ  การ์ดคนนั้นก็ก้มหัวให้เกือบถึงพื้นและแทบจะอุ้มพวกเราเข้าผับซะด้วยซ้ำ

“เฮียหลี่ผิงนี่สุดยอดว่ะ  เส้นใหญ่จริงตามที่มึงบอก  กูพูดกับมันปากแทบฉีก  แถมจะยัดเงินให้อีกมันก็ยังไม่เอา  ส่ายหน้าทำตาดุใส่กูท่าเดียว  ไม่ให้กูเข้า  จนกูต้องโทรหามึงนั่นแหละ”  ไอ้นนยิ้มระรื่นชื่นชมไอ้เฮียของตัวเองกับผมใหญ่  แถมมีบ่นถึงเหตุการณ์ที่มันต้องเผชิญให้ฟังอีก  ดูท่ามันจะร้อนใจอยากเจอหน้าพี่เบสแย่แล้วล่ะมั้ง 

ผมเพียงพยักหน้าใส่ไอ้นนพร้อมฟังมันบ่นไปเรื่อยๆ  และแอบสำรวจผับที่ตัวเองจะได้เข้าในคืนนี้  ซึ่งผมก็เลิกแปลกใจว่าทำไมผับแห่งนี้ถึงอยากมีคนเข้านักหนา  ถึงขั้นต่อคิวรอแถวยาวเหยียดยืนขาแข็งเพียงเพื่อได้เข้ามาชื่นชม  ด้วยการตกแต่งที่หรูหราทั้งวัสดุที่ใช้และเฟอร์นิเจอร์แปลกตา  แถมผู้คนในนี้ก็แต่งตัวดูดีมีระดับ  และจำกัดจำนวนคนที่อยู่ภายในทำให้ไม่แลดูอึดอัดมากนัก  แต่ที่แห่งนี้ไม่ต่างจากผับอื่นตรงที่มีทั้งควันบุหรี่  ของมึนเมา  เสียงเพลงที่ดังเกินระดับปกติ  และผู้คนที่เข้ามาแสวงหาความสุขแบบฉาบฉวย 

ผมที่นานๆจะได้เข้ามาสถานที่แบบนี้สักที  จึงออกจะตื่นเต้นเล็กๆไม่ได้  ทำให้ได้แต่เดินตามแรงจูงของเฮียหลี่ผิงต้อยๆ  เหมือนเด็กน้อยที่เข้าผับเป็นครั้งแรก  ตามมาด้วยไอ้นลินไอ้นนและปิดท้ายด้วยพี่อู๋  จนกระทั่งพี่เป๋าที่คอยเปิดทางพาพวกเรามาถึงชุดโซฟามุมหนึ่งที่ค่อนข้างมีความเป็นส่วนตัว  แต่พอได้นั่งและกวาดตาไปรอบๆกลับเห็นแถบทุกส่วนของผับ 

ไอ้นนไม่ลืมภารกิจของวันนี้ด้วยมันกวาดตาหาแฟนตัวเองทันที  และบ่นพึมพำออกมาว่าไม่ยักเห็นไอ้พี่เบสทั้งๆที่ออกจากคอนโดก่อนหน้ามันนับชั่วโมง  จนไอ้นลินต้องบอกให้มันใจเย็นๆและช่วยไอ้นนมองหาพี่เบสอีกคน  ส่วนผมที่โดนมือใหญ่รั้งเอวไว้และแทบจะนั่งเกยไปกับตักของเจ้าของมือ  ก็พยายามช่วยไอ้นนด้วยการชะเง้อคอหาพี่เบสเท่าที่จะทำได้

“Inch  & Tease  ยินดีต้อนรับนายน้อยแห่งหวางหย่งกังครับ”  น้ำเสียงนอบน้อมที่ดังขึ้นทำให้ทุกสายตาหันไปจับจ้องเจ้าของเสียง  ซึ่งเป็นผู้ชายร่างเล็กวัยเกือบสามสิบในชุดสูทลำลองยืนส่งยิ้มสดใสให้ทุกคน  หลังจากก้มหัวให้เฮีย
หลี่ผิงอย่างนอบน้อม

ผมเหล่หางตามองนายน้อยตระกูลหวางข้างตัวนิด  ด้วยอยู่ๆก็เกิดนึกหมั่นไส้ขึ้นมา  เพราะคิดไปแล้วว่าเฮียหลี่ผิงต้องมาที่นี่บ่อยมากแน่ๆ  ไม่เช่นนั้นผู้จัดการร้านคงไม่ออกมาต้อนรับด้วยตัวเองหรอก  และผมก็น่าจะรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เหตุการณ์ที่หน้าร้านแล้ว  เพราะการ์ดหน้าร้านก็ปล่อยให้พวกเราเข้ามาทันทีเพียงแค่เห็นหน้าอาเฮีย  ซึ่งอาการของผมคงหนีไม่พ้นสายตาคมที่คอยจับจ้องมองผมตลอดเวลาอย่างแน่นอน  เพราะจากหางตาผมเห็นเฮียหลี่ผิงกระตุกยิ้ม  ก่อนนิ้วยาวๆข้างเอวจะสอดชายเสื้อเข้ามาไล้ผิวข้างเอวผมเบาๆเหมือนกำลังปลอบใจ

“คืนนี้ฉันแค่มาสังเกตการณ์เฉยๆ  และไม่อยากเป็นจุดสนใจนัก  ขอแค่เครื่องดื่มเบาๆกับของทานเล่นก็พอ”  หลังคำพูดของเฮียหลี่ผิง  ผู้จัดการร้านเพียงแค่รับคำและเดินจากไปอย่างรู้หน้าที่

“นลิน  มึงเห็นไอ้เบสยังวะ  มันไปไหนของมันวะ  หรือว่าโดนใครลากไปแล้ว  ถ้าเป็นแบบนั้นกูใจสลายแน่มึง”  น้ำเสียงกระวนกระวายของไอ้นน  ทำให้ผมละสายตาจากดวงตาวิบวับของคนข้างตัว  หลังจากที่ผมตั้งใจส่งสายตาปรามเฮียหลี่ผิงที่แต๊ะอั๋งผมไม่เลิก

“ใจเย็นดิวะ  มึงแน่ใจว่าเมียมึงมาที่นี่  ไม่ใช่ไปที่อื่นนะโว้ย  แต่จะว่าไปเมียมึงก็มีสิทธิ์โดนลากว่ะ  ไอ้พี่เบสสเปคเกย์ล่ำซะด้วย  ขนาดมึงแมนๆยังหลงซะขนาดนี้”

“นลิน!  มึงนะมึง  ไม่ให้กำลังใจกันไม่พอ  ยังแช่งกูอีกนะ” ไอ้นนที่โดนนลินแหย่ถึงกับควันออกหูด้วยแทงใจ  เพราะพี่เบสเป็นตามปากไอ้นลินว่าจริงๆ 

พี่เบสนั้นเป็นถึงเดือนโรงเรียนของเรา  ที่มีลักษณะของชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง  ผิวขาวเหลือง  หน้าตาจัดว่าหล่อเชียวล่ะ  แม้บางมุมจะดูหวานจากขนตาหนาเป็นแพและลักยิ้มข้างแก้ม  ซึ่งมักจะมีทั้งเกย์ล่ำกับสาวน้อยน่ารักมาแสดงความสนใจพี่เบสเสมอ  ทำให้ไอ้นนต้องแสดงตัวว่าเป็นเจ้าของอยู่บ่อยๆ  ซึ่งผู้ชายที่มีคุณสมบัติครบถ้วนแบบนี้  ดันเสร็จไอ้ล่ำดำถึกประจำกลุ่มของผมซะได้ 

แต่อย่าไปบอกมันนะครับว่าผมแอบว่ามันแบบนั้น  แม้ความจริงไอ้นนในสายตาคุณ  มันอาจจะดูดีกว่าสิ่งที่ผมว่าก็เถอะ  เราอย่าไปชมมันเป็นการดีเพราะมันจะยิ่งหลงตัวเอง

“นั่นใช่นายเบสรึเปล่า”  เสียงเรียบนิ่งที่มาพร้อมอาการพยักพเยิดของเฮียหลี่ผิง  สามารถยุติการต่อปากต่อคำของไอ้นนและนลินได้ชะงัด  ไอ้นนถึงกับชะเง้อคอยาวไปในทิศทางดังกล่าวทันที 

พี่เบสเดินมากับอาหมวยฮ่องกงหุ่นอวบอัด  ดูท่าคงเพิ่งไปห้องน้ำด้วยกันมา  มิน่าพวกเราถึงไม่เห็นพี่แกแต่แรก  แถมผู้หญิงคนนั้นคงสนิทกับไอ้พี่เบสมากซะด้วย  เพราะมีควงแขนและส่งยิ้มหวานจ๋อยให้กันด้วย  ทำให้ไอ้เจ้าของตัวจริงอย่างไอ้นนกัดฟันกรอดจ้องเขม็งไม่วางตา  ก่อนเสียงลอดไรฟันของไอ้นนจะดังขึ้น

“ผู้หญิงคนนั้นใครวะ  นี่แสดงว่าไอ้เบสจีบผู้หญิงอื่นประชดกูใช่มั้ย  ถ้าจริงอย่างที่กูคิด  มันได้เห็นดีกับกูแน่!”  หน้าตาท่าทางไอ้นนตอนนี้น่ากลัวมากครับ  ผมไม่ค่อยได้เห็นมันลุคนี้บ่อยนัก  และกลัวใจไอ้นนมันจะทำร้ายพี่เบสอย่างปากว่า

“นน  ใจเย็นๆดิ  เค้าอาจจะเป็นเพื่อนกันก็ได้  ขืนมึงวู่วามตัดสิน  จากที่ไม่มีอะไรอาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่นะโว้ย  แถมมึงยังมีความผิดติดตัวอยู่  หากไปโวยวายใส่พี่เบสโดยที่ไม่ถามไถ่  มึงอาจจะโดนทิ้งนะ”  ไอ้นนที่ขมุบขมิบเถียงผมเบาๆนั้น  หุบปากสนิทพร้อมเบือนหน้ามามองผมตาโตทันที  เมื่อคำว่า ‘โดนทิ้ง’ หลุดจากปากผมไปให้มันได้ยิน  จนผมนึกขำแต่ขืนหลุดขำ  ผมคงโดนมันกระทืบเป็นแน่ 

ส่วนไอ้นลินที่ไม่ได้คิดอย่างผม  มันกลับหลุดขำกิ๊กออกมาซะได้  แต่ก่อนที่เพื่อนจะฆ่ากันตาย  ผมจึงรีบยื่นแก้วเครื่องดื่มสีฟ้าใสให้ไอ้นนเป็นการตัดบท  มันจ้องแก้วในมืออย่างขัดใจ  ด้วยไม่ใช่ของที่ถูกปากเพราะระดับดีกรีของแอลกอฮอล์ช่างน้อยนิด  แต่มันคงไม่สามารถขัดใจไอ้เฮียของมันที่เป็นคนสั่งได้  มันจึงได้แต่ส่งค้อนให้ผมแทน 

‘แน่ะ!  มึงไม่มีปัญญาต่อว่ามาเฟียใหญ่เองล่ะเซ่  แล้วเหวี่ยงใส่กูทำมาย  ชิ!’

“ธันว์มันพูดถูก  ใจเย็นๆไว้เพื่อน  ดูท่าทีสองคนนั่นไปก่อน  ฮึๆ”  ผมได้แต่ส่ายหัวให้กับไอ้นลิน  มันก็ทำเป็นพูดดีทีเมื่อกี้ใครว้าที่หัวเราะซะดัง 

หลังจากนั้นความสนใจของไอ้นนและไอ้นลิน  ก็จดจ่อไปที่ไอ้พี่เบสและหมวยอวบคนนั้น  ส่วนผมก็นั่งจิบเครื่องดื่มหวานเย็นสีสวยที่มีรสขมติดปลายลิ้นจนเพลิน  โดยมีผู้คุมใหญ่นั่งประกบโอบเอวไม่ห่าง  แถมพอผมจะขอพี่อู๋เติมเป็นแก้วที่สามก็กลับดึงแก้วผมหลบ  พร้อมส่งสายตาดุๆเข้าใส่ผมอีกด้วย 

ผมจึงรีบส่งยิ้มหวานประจบพร้อมคำขอด้วยเสียงอ้อนๆ  จนดวงตาแข็งๆเริ่มอ่อนแสงลง  เมื่อเห็นเป็นโอกาสว่าจะได้ชิมน้ำหวานสีฟ้าสวยแน่แล้ว  ผมจึงยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มสากเสียหนึ่งที  คุณๆที่ได้เห็นท่าทางของผมอย่าเพิ่งเหมารวมว่าผมเมานะครับ 

‘ผมยางม่ายมาวซ้าหน่อย  แต่ผมแค่รู้สึกอยากยิ้มอยากอ้อนใส่คนรูปหล่อข้างตัวเท่านั้นเอง’  ก็ใครใช้ให้เฮียหลี่ผิงหน้าตาดี  จนสาวๆที่เดินผ่านไปผ่านมาส่งสายตาเชิญชวนให้กันล่ะ  ผมที่เป็นแฟนย่อมอยากประกาศให้รู้ว่าคนนี้น่ะแฟนโผม!

“ฮึๆ  เมาแล้วล่ะสิคนเก่ง  แล้วแบบนี้เฮียจะให้เราคลาดสายตาได้ยังไงกัน  เฮียให้อีกแก้วเดียวนะครับน้องธันว์”  ผมรีบพยักหน้ารัวๆแทนคำตอบทันที  แต่ถ้าหมดแก้วนี้ผมก็ใช้วิธีเดิมนี่แหละ  ส่งยิ้มหวานๆและหอมแก้มนิดหน่อย  ผมก็จะได้ในสิ่งที่ต้องการ  คิกๆ

“อ้าว  ธันว์เมาแล้วเหรอคะ  ดีนะคะเนี่ยที่เฮียมาด้วย”  ผมเงยหน้าจากปากแก้วและส่งยิ้มให้ไอ้นลิน  เพราะเห็นด้วยกับคำพูดของมัน 

ในนี้น่ะแอร์เย็นจะตายดีที่มีเฮียหลี่ผิงมาด้วย  ผมจึงได้อ้อมกอดอุ่นๆคลายหนาว  ก่อนจะหันไปส่งยิ้มขอบคุณเจ้าของอ้อมกอดอีกหนึ่งที  ทำให้ผมได้รับรอยยิ้มหล่อๆและแววตาเอื้อเอ็นดูเป็นการตอบแทน  พร้อมวงแขนรอบตัวที่กระชับแน่นขึ้น

“ฮึๆ  เมาแล้วอ้อน  ค่อยสมกับหน้าตามึงหน่อย” 

‘เอาเลยนลิน  มึงอยากพูดอะไรก็พูดไปกูไม่สน  เพราะตอนนี้กูสนแค่แก้วในมือและมาเฟียรูปหล่อของกูเท่านั้น’  ว่าแล้วก็ขอสูดกลิ่นหอมๆของแผ่นอกที่ผมซวนซบหน่อยเถอะ

“ยั่วเฮียเหรอครับน้องธันว์”  เสียงพูดเบาๆเหนือหัวทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นส่ายหัวเบาๆ  พร้อมเอ่ยปฏิเสธแต่ทำไมผมบังคับลิ้นให้พูดชัดๆไม่ได้นะ  หงุดหงิดชะมัด 

ผมจึงคว้าแก้วบนโต๊ะขึ้นและยกดื่มรวดเดียว  ทำให้รู้สึกถึงรสหวานปนขมพร้อมรอยอุ่นวาบจากลำคอจนถึงกระเพาะ  แต่พอลืมตาขึ้นกลับเห็นเฮียหลี่ผิงกลายเป็นมังกรสองหัว  ฮ่าๆ

“อ้าว  ไอ้ธันว์เมาแล้วเหรอวะ  นลิน  กูทนไม่ไหวแล้วว่ะ” 

‘อะไรกูไม่เมาสักหน่อย  แค่กรึ่มๆเหอะ  อ่า~  ทำไมวันนี้มาเฟียหย่ายหล่อจัง’

“อะไร  มึงทนเสน่ห์ไอ้ธันว์ไม่ไหวไง” 

‘อี๊!  ธันว์ไม่เอาไอ้นนอ่ะ  ธันว์จะเอาเฮียหลี่ผิงรูปหล่อยิ้มหวานคนเดียว’

“เฮ้ย!  มึงหาเรื่องให้กูแล้วมั้ยล่ะ  เฮีย  ผมไม่ได้คิดแบบนั้นนะ” 

‘แก้มเฮียหลี่ผิงหอมจัง  แล้วทำไมเฮียต้องหัวเราะกับไอ้นนด้วยล่ะ  ธันว์อยู่ทางนี้’  ผมคว้าแก้มมาเฟียรูปหล่อให้ก้มมองตัวเองทันที  เมื่อได้สบตาแวววาวก็ส่งยิ้มหวานให้ซะเลย

“นลิน  มึงไปเป็นเพื่อนกูหน่อย  ไปฉุดไอ้เบสออกจากผู้หญิงคนนั้นให้กูที  กูไม่อยากได้ชื่อว่ารังแกผู้หญิง  ดูดิ  ยัยนั่นแทบจะจับมันแดกอยู่แล้วนั่น  นะมึงช่วยกูหน่อย” 

‘โอเค้  กูช่วยมึงเองไอ้นน’

“น้องธันว์จะไปไหนครับ” 

‘เอ๋  คนหล่อนี่ก็เข้าใจอะไรยากเหมือนกันเนอะ  ได้ยินอยู่ว่าไอ้นนขอความช่วยเหลือ  น้องธันว์คนน่ารักของเฮียหลี่ผิงก็จะไปช่วยเพื่อนล่ะเซ่’

“จา  ไปลาก  พี่เบส..อึก...ห้าย  อ้าย  นน”  ผมตอบไปแล้วแท้ๆ  ทำไมเฮียหลี่ผิงถึงไม่ยอมคลายกอดให้ผมได้ช่วยไอ้นนล่ะ  จึงออกแรงดิ้นน้อยๆทั้งๆที่เริ่มจะมึนหัว  ‘อ๋อย!  ใครจับผมใส่จานหมุนเนี่ย’

“เฮียหลี่ผิงพาไอ้ธันว์กลับก่อนเถอะค่ะ  ดูท่าจะเมามากแล้ว  ทางนี้เดี๋ยวนลินช่วยไอ้นนเอง” 

‘ไม่เอาไอ้นลิน  กูอยากช่วยไอ้นน’  แต่ทำไมตัวผมถึงลอยจากพื้นล่ะเนี่ย  คิกๆ  แต่แบบนี้ก็สนุกดีแฮะ

“น้องธันว์เกาะเฮียดีๆนะครับ  เฮียจะพากลับบ้านของเราแล้ว” 

เสียงนุ่มที่ดังข้างหูพร้อมลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดข้างแก้มนั้น  ทำให้ผมรู้สึกไว้วางใจและอบอุ่นหัวใจอย่างประหลาด  จึงใช้แขน
กอดรอบคอและใช้ขารัดรวบเอวคนพูดตามคำสั่งแต่โดยดี  แถมซอกคอเฮียที่ชิดปลายจมูกก็หอมนัก  จนอยากสูดกลิ่นหอมอยู่แบบนี้นานๆ  ผมจึงฝังจมูกเข้าหาผิวเนื้ออ่อนตรงหน้าจนชิดกว่าเดิม  และอยากจะรู้นักว่าผิวหอมๆรสชาติจะเป็นยังไง  จึงลองแลบลิ้นเลียเพื่อชิมดู

“อ่า~  น้องธันว์~”  รสชาติก็ไม่เท่าไหร่มันออกเค็มซะด้วยซ้ำ  แต่ผมชอบเสียงหวานๆที่ดังเรียกชื่อผมมากกว่า  และอยากได้ยินอีก  ผมจึงลองใช้ลิ้นเลียชิมอีกครั้งพร้อมดูดผิวเนื้อนั้นแรงๆ

“ซี้ดดด  อดทนไว้ก่อนที่รัก...อาอู๋  เปิดประตูเร็ว  ตรงกลับบ้านเลย”  ทำไมผมต้องอดทนด้วยล่ะ  ขอชิมแค่เนี้ยทำหวงไปได้ 

‘น้องธันว์โกรธเฮียหลี่ผิงแล้วนะ  จะหวงไปให้สาวที่ไหนชิมกัน’  ผมจึงกัดเนื้ออ่อนตรงซอกคอซะเลย  จนได้กลิ่นเลือดพร้อมรสคาวในปาก  เมื่อผละออกจึงได้เห็นปื้นน้ำสีแดงจางๆ

“อูยยย  กัดกันเลยเหรอคนเก่ง”  ผมทำคนรักเจ็บตัวแถมมีเลือดออกด้วย  แต่ผมไม่ได้ตั้งใจนะ  ดูท่าเฮียหลี่ผิงต้องเจ็บมากแน่ๆ  แต่น้องธันว์ไม่ได้ตั้งใจทำจริงๆนี่  น้องธันว์แค่หวงเฮียหลี่ผิง....ฮึกๆ

“หืม  ร้องไห้ทำไมคนเก่ง  ชู่ๆๆ  ไม่ร้องนะครับ”  ปลายนิ้วอุ่นๆมาพร้อมคำปลอบประโลมให้ผมคลายความเสียใจ  ก่อนปลายคางผมจะถูกเชยขึ้น  ทำให้ได้พบกับแววตาแสดงความเอื้อเอ็นดูชัดเจน

“น้อง...ธันว์  ฮึกๆ  ขอโทษ  ที่ทำให้เฮียเจ็บ  ฮือออ”  ผมทำผิดเห็นๆแล้วทำไมอาเฮียถึงไม่ลงโทษผมล่ะ  แต่กลับกอดปลอบพร้อมโยกตัวผมน้อยๆ  ทำให้น้ำตาผมยิ่งไหลอาบแก้ม

“โอ๋ๆ  ไม่ร้องคนเก่ง  เฮียไม่เจ็บครับ  ไหนให้เฮียดูหน้าคนหล่อของเฮียหน่อยเร็ว  เฮียเช็ดน้ำตาให้หมดแล้ว  เลิกร้องนะครับ  ไหนน้องธันว์ยิ้มให้เฮียดูหน่อยสิ”  เจ้าของรอยอุ่นจากปลายนิ้วตามผิวแก้มที่เช็ดน้ำตาออกจนไม่เหลือคราบ  กำลังส่งยิ้มปลอบพร้อมคำหลอกล่อ 

ผมที่กำลังสะอึกสะอื้นโอนอ่อนยอมทำตามคำคอ  ด้วยการระบายยิ้มเต็มวงหน้า  แถมด้วยจูบอีกทีที่ริมฝีปากหนาเบาๆ  แทนคำขอบคุณที่เฮียหลี่ผิงไม่โกรธกัน

“น้องธันว์รักเฮียหลี่ผิงจัง”

“น้องธันว์~  เมาแล้วยั่วนะรู้ตัวมั้ย”  ผมขมวดคิ้วเอียงคอใส่เจ้าของตักที่กำลังฉีกยิ้มกว้างตาพราว  ก่อนรั้งต้นคอที่โอบไว้เข้าหา  เพราะเริ่มไม่พอใจคนรูปหล่อที่กำลังหาความให้ซะแล้ว

“ธันว์ไม่ได้มาวซ้าหน่อย  แล้วจะยั่วได้งาย  เหอะ!”  แน่ะ!  ผมต่อว่าออกไปแท้ๆแต่ทำไมยังยิ้มหล่อให้กันอีก  งั้นต้องพิสูจน์ว่า 

‘โผม  ม่าย  ด้าย  มาว’  แต่ก็ยั่วได้นะ!

ผมจึงเปลี่ยนจากหน้าบูดๆมาส่งยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดให้คนหน้าหล่อ  ก่อนยื่นหน้าไปหาจนปลายจมูกเราชนกัน  และจ้องสบตาแวววาวที่แสดงออกถึงความถูกใจ  พร้อมขยับสะโพกบดเบียดลงบนเป้ากางเกงที่เริ่มโป่งนูน  จนได้ยินเสียงครางแผ่วหวิวออกจากลำคอหนาที่แดงระเรื่อลามไปจนถึงผิวหน้า

“อ๊า~”  ริมฝีปากหนาแดงฉ่ำที่เผยอเปิดน้อยๆออกจากกัน  ถูกผมประกบปิดและแทรกลิ้นผ่านเพื่อกวาดต้อนไปทั่วโพรงปากอุ่น 

ผมดูดกลืนตักตวงความหวานหอมของรสจูบเต็มที่  เพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ได้เมา  เพราะคนเมาที่ไหนจะมีสติบรรจงปั้นจูบหวานๆแบบนี้มอบให้แก่คนรักได้กัน

“อ่าๆๆ....ใครว่าธันว์เมา!  ถ้าเมา  ธันว์จะจูบได้หวานจนเฮียหลี่ผิงเคลิ้มอยู่แบบนี้เหรอ”

“เฮียยังไม่เชื่อหรอก  ก็แค่จูบ  แต่ถ้าน้องธันว์อยากจะพิสูจน์ให้เฮียเชื่อล่ะก็  ฮึๆ  พอถึงบ้านของเรา  ธันว์ลองหาอะไรๆที่มากกว่าจูบมาพิสูจน์สิครับคนเก่ง”

“ได้!!  ธันว์จะพิสูจน์ว่า  ธันว์  ม่าย  มาว”

..........................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ใครว่าน้องธันว์เมา...ไม่เม๊า  ไม่เมา  เนอะ   :laugh:
เด็กอะไรเมาแล้วยั่วแถมน่าเอ็นดูเป็นที่สุด
ส่วนหลี่ผิงก็ช่างเจ้าเล่ห์สามารถหลอกล่อน้องให้ติดกับตัวเองอีกแน่ะ

ตอนหน้ามาดูกันค่ะว่า  “ธันว์  ม่าย  มาว”  ผลออกมาจะเป็นเช่นไร
และคนเก่งของเฮียหลี่ผิงจะเข็ดมั้ย

+1และเป็ดให้ทุกเม้นท์เช่นเดิม  ขอบคุณจากใจค่ะ
เจอกันวันสีฟ้านะคะ

 :pig4:  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 23-07-2013 09:22:06

อ่าฮะ น้องธันว์ ม่าย เมา ค่ะ!  แค่มึนๆเองเนอะ >_<

อยากรู้ผลของไอ้นนที่ไปตามพี่เบสด้วยนะคะว่าเป็นไงบ้าง

รอสมองน้องธันว์ประมวลผลค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 23-07-2013 09:58:18

   Ok  ไม่เมาก็ไม่เมา 555
ไม่รู้นนท์กะนลินจะไปกระชากพี่เบสสำเร็จรึป่าวอิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 23-07-2013 09:58:30

ม่ายมาวจริงหรา น่ารักไหมน้องธันว์ :hao6:
เฮียแทบแย่แล้วนะ แต่ดูเหอะ ขยันแกล้งน้อง ชิชิ ฮาๆ
แล้วทางนนจะเป็นไงบ้างล่ะนี่ คึคึ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 23-07-2013 10:06:53

โถลูก.....

ไม่เมาเล้ยยยยยยย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 23-07-2013 10:38:09

น้องธันว์ม่ายมาว  :really2: :really2:  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 23-07-2013 10:39:34

 :heaven  น้องธันว์เมาชัวร์  ส่วนเฮียแกคงมีความสุขสุดๆอ่ะ      อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว  เรียกเลือดชัวร์ๆ :hao6:

  +1   จ้า   และขอ  :กอด1:  1  ที   อิอิ.....คิดถึงนะจ้ะพี่มาศ.... :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 23-07-2013 10:45:46

อยากอ่านตอนต่อไปจัง  :mew2:
แตก็อยากรู้อ่ะว่าคู่นนกับเบสเป็นไงบ้าง  :katai5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 23-07-2013 10:55:37

ไม่มาว ไม่มาว น้องธันว์แค่มึนๆ
จะถึงบ้านไหมนี่ เฮียอดทนไว้นะ
หรือบนรถดีหว่า? :hao6:

กดบวกกดเป็ดให้เบย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใ
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 23-07-2013 10:59:46

ไม่เมาเลยค่ะน้องธันว์ แค่มึนหนักๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 23-07-2013 11:23:42

เจ้าเล่ห์นะเฮีย ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 23-07-2013 11:24:41

น้องธันว์ ม่าย มาว ซะหน่อยเนอะ เฮียมาว่าธันว์มาวได้ไง
แต่หนูม่ายมาวแล้วยั่วมากน้องธันว์ ฮ่าาาา   :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 23-07-2013 12:01:56

น้องธันว์เมาแล้วยั่วอ่ะ
หวานทุกตอนเลยยยอิอิ ชอบบบ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 23-07-2013 12:09:08

น้องธันว์ม้าย ม่าว  แต่น้องธันว์เมามาก  ว่าแต่จะถึงบ้านก่อนไหมนี่

แล้วนนจะจัดการเบสยังไง อยากอ่านตอนพิเศษคู่นน-เบส  ว่ามาคู่กันได้ไง เพราะตอนแรกเบสรุกน้องธันว์อยู่  แต่ไหงกลายมาเป็นรับนนท์แทนล่ะนี่  555 :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 23-07-2013 13:48:58

 :hao6: :hao6: สีฟ้านี่พรุ่งนี้ชิมิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 23-07-2013 14:32:43

ม่ายมาวค่ะ ม่ายมาวววว
แต่ท่าทางว่าหนูจะไม่ได้ลุกจากเตียงไปอีกซักวันสองวัน
หรือถ้าเฮียยอมปล่อยไป...อย่างน้อยหนูคงไม่ได้เข้าผับอีกนานนนน ^^

กะว่าจะมาช่วยเพื่อน...หลงน้ำสีรสหวานไปซะงั้น
เรื่องเฮียกะน้องธันว์คงไม่เท่าไหร่...ไม่ได้ต้องเคลียร์อะไร
แต่เรื่องคนมาตามเมียเนี่ยสิ...ท่าทางเคลียร์ยาวววว นลินจะช่วยอะไรได้มั้ยน้อ ^^"

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 23-07-2013 14:44:08

ยั่วซะขนาดนี้สงสัยจะโดนเฮียหลี่ผิงจัดเต็ม :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 23-07-2013 15:11:33

แอร๊ยยยส์ อยากอ่านคู่เบส นนท์จังงิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 23-07-2013 17:54:39

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 23-07-2013 18:24:42

ผลคือ ลิงน้อยโดนกด :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 23-07-2013 21:12:31

น้องธันว์น่ารัก

น่ารัก

น่าร้ากกกกกก

 :m3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 24-07-2013 10:12:07

 :really2: :really2: :really2: :really2:ไม่เมาเลยนะน้องธันว์ :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 24-07-2013 14:11:09

ขนาดน้องธันไม่เมานะเนี่ย :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 24-07-2013 14:55:59

ธันย์ไม่เมาแบบนี้เฮียหลี่ได้กำไรเห็น ๆ :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 24-07-2013 15:13:35

เมาแล้วชอบยั่ว ยังบอกว่าไม่ยั่ว แล้วถ้ายั่วจะยิ่งกว่านี้หรือเปล่านัองธันว์

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 24-07-2013 15:22:20

 :really2: หลานธันว์บอกไม่เมา แต่เห็นหลานผิงมี 2 หัว  :m20:

 :laugh: :laugh: :pigha2: :pigha2: :jul3: :jul3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 24-07-2013 22:42:54

น้องธันว์เมาแล้วอ้อน น่ารักกว่าปกติ :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 25-07-2013 10:19:09

อื้อหืออ ไม่เมายังขนาดนี้นะหนูนะ
ถ้าเมาเฮียหลี่คงเป็นบ้า ฮ่าๆๆๆ
ยั่วขนาดนี้เฮียหลี่จัดเต็มไปเร้ยยยยย
 :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 25-07-2013 11:07:41

ไม่เมาค่ะไม่เมา
แต่คืนนี้น้องโดนจัดชุดใหญ่แน่ๆ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 25-07-2013 11:36:26

งานนี้เฮียหลี่ผิงเจอน้องธันว์จับกินค่ะ

 :hao6:

ขอบคุณนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 25-07-2013 11:47:46

ตอนเริ่มต้นก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องของนนกับพี่เบสอยู่อ่ะนะ
แต่ไหงตอนท้ายกลับกลายเป็นลูกกวางธันว์จะโดนเสือหลี่ผิงขย้ำซะล่ะ
เดี๋ยวก็รู้ว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ ทั้งๆที่เราก็รู้ผลอยู่แล้วอ่ะนะ แต่ก็ลุ้น
ยิ่งมีแอลกอฮอลล์กระตุ้นด้วย ฝ่ายแพ้อาจจะลุกไม่ขึ้นตามระเบียบ
ยิ่งเมายิ่งน่ารัก แล้วเฮียหลี่ผิงจะอดทนอดกลั้นได้ยังไงกันล่ะเนี่ย
ถึงขั้นหลอกล่อน้องเลย รอติดตามผลวันศุกร์ดีกว่า :z1:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 25-07-2013 14:43:54

น้องธันว์เล่นม่ายมาวเเบบนี้ระวังลุกไม่ขึ้นนะ :ling1: :ling1:

หลี่ผิงเราตอนนี้เหมือนหมาป่าคอยขยำลุกแกะเลยเนอะ :hao6: :hao7: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 26-07-2013 00:27:35

เดินไม่ได้ ก้นฉีก เข้าโรงบาล  :hao3:


รอตอนต่อไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.13 "ม่ายมาว" P.16 (23/7/56) ใครจะเชื่อ!? O_O
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 26-07-2013 03:47:48

ThankS

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 26-07-2013 07:11:19

ตอนที่ 14

ธันว์

“อูยยยย”  เสียงสูดปากครางยาวที่คุณได้ยินคงบอกอะไรๆได้บ้างมั้งครับ  ว่าเจ้าของเสียงแบบผมกำลังรู้สึกเช่น
ไร!? 

‘เจ็บครับ  ผมเจ็บ’  ความเจ็บร้าวมีตั้งแต่จุดเกิดเหตุที่สะโพกยันปลายนิ้วเท้าเลยทีเดียว  ขยับพลิกตัวทีเจ็บแทบแดดิ้น  ยิ่งกว่าครั้งแรกที่ผมโดนเปิดซิงซะอีก 

“หา!  เกือบเที่ยงแล้ว”  ดีที่วันนี้เป็นวันหยุด  ไม่งั้นนายธันว์ได้เสียประวัติขาดฝึกงานแน่ๆเหอะ  แถมเหตุผลที่ขาดก็ไม่น่าให้อภัยซะด้วยสิ

ผมมองไปรอบห้องก็ไม่พบเจ้าของห้องอีกคน  ก็มันเลยคำว่าสายมามากแล้วนี่นะ  สงสัยเฮียหลี่ผิงจะลงไปข้างล่าง  เพราะเมื่อผมไล้ฝ่ามือผ่านฟูกนอนข้างตัวก็ไม่เหลือไออุ่น  ให้รู้ถึงการอยู่ของอีกฝ่าย  ทำให้รู้ว่าเจ้าของที่นอนเคียงข้างกันนั้นลุกออกจากเตียงไปนานแล้ว

“เฮ้ย!”  ผมต้องตกใจอีกรอบ  เมื่อสายตาจับได้ถึงความผิดปกติรอบห้อง  จากข้าวของและเครื่องเรือนที่เกะกะยุ่งเหยิงและอยู่ผิดที่ผิดทาง  บวกร่องรอยแห่งความร้าวระบม  ส่งผลให้ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนยันค่อนรุ่งไหลเข้าสู่สมองผมเป็นระลอกๆ  ก่อนคลื่นแห่งความทรงจำลูกแล้วลูกเล่าจะถาโถมพัดเข้าใส่อย่างรุนแรง 

จนผมกระจ่างว่าเหตุใดร่างกายถึงร้าวระบม  ได้มากกว่าครั้งไหนๆที่ผมและเฮียหลี่ผิงร่วมรักกัน  เพราะเท่าที่จำได้ผมโดนคลื่นเสน่หาซัดไปถึงสี่ลูก  เอ๊ะ!  หรือจะห้านะ  ด้วยคลื่นลูกหลังๆร่างกายผมอ่อนล้าสมองผมเผลอไปหมด  เกินกว่าที่จะจดจำมันได้ทั้งหมด

ผมเบิกตาโตแก้มร้อนผ่าว  เมื่อได้เห็นกรอบรูปถ่ายมุมสูงของอ่าววิคตอเรียฝีมือของเฮียผลี่ผิง  ไม่ใช่ว่าภาพนั้นมันมีความผิดปกติอย่างการถ่ายติดยูเอฟโอ  หรือเป็นภาพถ่ายวิญญาณอะไรแบบนั้นนะครับ  มันก็แค่กรอบภาพที่ถูกแขวนเอียงกะเท่เร่อยู่บนผนังข้างบานประตู  แต่ที่ผมตกใจเพราะรู้ดีแก่ใจว่ามันอยู่ในองศาที่ผิดปกติแบบนั้นได้อย่างไร  ถ้าไม่ใช่เพราะผลพวงแห่งการอยากพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ได้เมา  จากคลื่นเสน่หาลูกแรกที่ผมเจอ 

เพราะพอผมโดนอุ้มจากรถ  ด้วยฝีมือเฮียหลี่ผิงขึ้นมาถึงบนห้องแล้ว  ผมก็ไม่คิดจะเสียเวลา  ด้วยปล้ำถอดเสื้อผ้าคนตัวโตหน้าประตูซะเลย  แถมอาจหาญไปยั่วพญามังกรจอมหื่น  ด้วยการกระชากคอเสื้อเพื่อป้อนจูบอันร้อนแรง  พร้อมฝ่ามือที่ปลุกเร้าด้วยการลูบไล้ไปตามกล้ามอกแน่นๆ  แต่ผมกลับเป็นฝ่ายเคลิ้มไปกับการหลอกล่อของพญามังกรซะเอง  ทำเอาบานประตูสะเทือนจากแรงถาโถม  จนฝ่ายรองรับแบบผมกรีดร้องไม่เป็นภาษา  มือไม้ไม่อยู่สุขจิกทึ้งเจ้าของกลุ่มผมหนาที่โอบอุ้มถ่ายแรงเข้าใส่กัน  ก่อนป่ายเปะปะโดนกรอบรูปนั้นจนมันเอียงผิดมุม

ส่วนคลื่นเสน่หาลูกที่สองน่ะเหรอ  ก็ตรงโต๊ะเครื่องแป้งชุดนั้นไงครับ  แม้ดูเผินๆพวกขวดครีมขวดโลชั่นที่วางหน้ากระจก  จะไม่ได้ล้มระเนระนาดตกเกลื่อนพื้นเหมือนในความทรงจำเมื่อคืน  แต่ก็วางระเกะระกะไม่ถูกตำแหน่งดังเคย  และเดาไม่ยากว่าใครเก็บมันขึ้นมา  ยิ่งได้เห็นเงาสะท้อนของกระจก  ความทรงจำเกี่ยวกับมันยิ่งฉายชัด 

ร่างกายที่ขาวเนียนของผมเหมือนถูกย้อมด้วยสีแดงเป็นมันวาว  ยามมันสะท้อนออกจากกระจก  ทำให้เห็นชัดถึงความแตกต่างกว่าในยามปกติ  ยิ่งคิดถึงภาพตัวเองตอนนั้น  ที่มีใบหน้าบิดเบี้ยวเหยเกและริมฝีปากแดงช้ำที่เผยอครางตลอดเวลา  บวกสายตาเร่าร้อนของเจ้าของหน้าท้องเป็นลอน  และมือหนาที่คอยกระชากรั้งเอวผมเข้าหานั้น  ใบหน้าผมตอนนี้ก็ร้อนเห่อและใจก็สั่น  จนเผลอกัดผ้าห่มแทบขาด  เมื่อจำความรู้สึกสุขสมยามปลดปล่อยหน้าบานกระจกบานนั้นได้

หัวใจผมยังไม่ทันได้กลับมาเต้นในจังหวะปกติ  ก็ดันเพิ่มระดับความเร็วขึ้นกว่าเดิม  เมื่อหางตาเหลือบมาเห็นชายผ้าม่านปลิวสะบัดเบาๆ  พอสังเกตดีๆจึงได้เห็นว่ากระจกบานเลื่อนนั้นปิดกันไม่สนิท  ซึ่งผมก็รู้ถึงสาเหตุนั้นดีว่าเป็น

เพราะอะไร  ถ้าไม่ใช่เพราะคลื่นแห่งเสน่หาลูกที่สาม  ด้วยมันเริ่มนอกระเบียงหลังบานประตูกระจกนั่นไงครับ

ยามรัตติกาลท่ามกลางผืนฟ้าดำสนิทไร้ซึ่งแสงดาวและแสงจันทร์  และอุณหภูมิที่ลดต่ำพร้อมลมยามดึกที่โชยเบาๆนั้น  มันกลับไม่ส่งผลต่อผมนัก  เพราะผมไม่รับรู้ถึงเวลาที่ล่วงเลย  ไม่รู้สึกถึงลมหนาวที่ปะทะผิวกาย  แต่ผมกลับสะท้านไปกับการเล้าโลมที่อ่อนหวาน  จากฝ่ามือหนาและริมฝีปากชื้นที่สำรวจตรวจตราไปทั่วร่าง  ไม่ว่ามันจะแตะต้องไปส่วนไหน  ผิวบริเวณนั้นของผมก็แทบไหม้  จนเลือดในกายทั่วร่างผมเดือดพล่าน  ตอนนั้นผมจำได้เพียงความซาบซ่าน  ยามสะโพกหนากระแทกส่งมังกรหัวแข็งเข้าสำรวจซอกหลืบเบื้องหลัง  และคำรักที่แสนอ่อนหวานด้วยน้ำเสียงสั่นพร่าเท่านั้น  แต่ไม่รู้ว่าตัวเองเผลอเปล่งเสียงครางออกไปดังแค่ไหน  รู้แต่ตอนนี้ผมยังแสบๆคออยู่เลย 

จะว่าไปแล้วผมน่าจะรู้สึกโกรธเฮียหลี่ผิงมากกว่าที่จะมามัวแต่เขินอายนะ  เพราะในห้องเรามีพื้นที่ตั้งมากมายที่จะให้ผมพิสูจน์ว่า ‘ผมไม่เมา’  แต่เจ้าพ่อใหญ่เค้าดันพาผมออกไปพิสูจน์นอกระเบียงซะได้  หากใครมาได้ยินเสียงและจำได้ว่าเป็นเสียงของผมขึ้นมาล่ะก็  ผมจะเอาหน้าไปไว้ไหนล่ะครับ 

เรื่องเมื่อคืนยังไม่จบเท่านั้น  เพราะคลื่นเสน่หาลูกที่สี่มันเริ่มขึ้นทั้งๆที่ผมหนังตาหนักอึ้ง  และอ่อนแรงแทบขาดใจ  ส่วนมันเกิดขึ้นตรงไหนน่ะเหรอ  คุณเห็นโซฟาเบดมุมห้องข้างตู้หนังสือมั้ยครับ  นั่นแหละจุดเกิดเหตุ  แม้มันจะดูน่าสบายกว่าปูนและกระเบื้องเย็นๆที่ระเบียง  ด้วยเบาะนุ่มภายใต้ผ้ากำมะหยี่เนื้อเนียน  แต่คุณไม่รู้หรอกว่ายามที่เราหลงมัวเมาไปกับความหฤหรรษ์และท่วงท่าแปลกใหม่  เรากลับไม่ได้นึกอยากจะใช้มันให้ถูกหน้าที่นัก  เพราะเราใช้มันเป็นแค่หลักยึดแทนการรองรับน้ำหนักตัว 
คิดถึงภาพนั้นผมก็ยิ่งอายครับ  ไม่รู้ตัวเองทำไปได้ยังไง  เพราะร่างกายผมที่เคยอ่อนล้าและแทบไม่มีแรงเหลืออยู่นั้น  กลับทรงพลังขึ้นมาได้อย่างประหลาด  สามารถเกาะเกี่ยวร่างแกร่งได้อย่างมั่นคง  คงเป็นผลจากการปลุกเร้าของเฮียหลี่ผิง  คนที่เป็นผู้นำขับเคลื่อนพาผมไปสู่ฝั่งฝันเหมือนครั้งก่อนๆนั่นเอง 

ความรุนแรงของคลื่นลูกที่สี่นี้ไม่ได้ด้อยกว่าลูกก่อนๆเลยครับ  เพราะทำเอาโซฟาเบดสีกรมตัวโปรดโยกไหวสั่นสะเทือน  จนมันเคลื่อนไปกระแทกเข้ากับตู้หนังสือ  ทำให้หนังสือบนชั้นร่วงกราว  แต่เวลานั้นใครจะมามัวสนใจเก็บมันล่ะครับ  เพราะแค่การพยุงร่างเพื่อรองรับแรงกระแทกจากสะโพกแกร่งผมก็ลำบากแล้ว  สุดท้ายอารมณ์ก็แตกกระเจิงเกิดความสุขซาบซ่านแผ่กระจายไปทั่วร่างเหมือนที่ผ่านมา  ตอนนั้นจำได้ว่าผมตัวอ่อนหมดแรง  ก่อนร่างผมถูกผ่อนลงโซฟาทั้งๆที่มันเต็มไปด้วยหนังสือ  และนอนหอบเป็นลิงหอบแดดโดยมีร่างพญามังกรตามมาทาบทับ

‘หืม  หา  อะไรนะครับ’  คุณถามถึงคลื่นเสน่หาลูกที่ห้าที่ผมเกริ่นไว้แต่แรกเหรอ  อืม  ลูกนี้ผมก็ไม่แน่ใจนะว่าคลื่นลูกนี้มันถูกปลุกปั้นครบถ้วนเหมือนลูกอื่นๆไหม  แต่ความรู้สึกก็ช่างซาบซ่านไม่ต่างกัน  ถ้าผมจำไม่ผิดจุดเกิดเหตุมันน่าจะอยู่ในอ่างจากุชชี่นะครับ 

จริงๆคลื่นลูกนี้ผมว่าเฮียหลี่ผิงไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดหรอก  เพราะตอนนั้นร่างกายผมก็อ่อนล้าเกินกว่าจะต้อนรับมังกรร้ายเหมือนรอบที่ผ่านมา  เพียงแต่ผมที่นอนหลับตาแช่น้ำอุ่นเพื่อคลายกล้ามเนื้อ  ตามที่เฮียหลี่ผิงช่วยดูแลผมนั้นเกิดอารมณ์ขึ้นมาน่ะสิ  จากฝ่ามือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วร่างเพื่อช่วยทำความสะอาดผิวกาย  และปลายนิ้วที่ซอกซอนแหวกช่องหลืบเบื้องหลังเพื่อควานน้ำในกายให้ออกมา  ทำเอาธันว์น้อยตื่นเต้นมาชูคอทักทาย  พาลให้เจ้าของแบบผมอายจนแทบอยากละลายกลายเป็นน้ำเชียวล่ะ  แต่เมื่อลืมตาขึ้นผมที่เตรียมใจว่าต้องเจอสายตาล้อเลียนจากพญามังกรแน่ๆ  ก็ต้องเหวอและแปลกใจขึ้นมา  เมื่อสายตาคู่คมที่ผมได้สบมีเพียงแววแห่งความเอื้อเอ็นดูและความเข้าใจ

อย่างที่บอกว่าหลังจากนั้นผมก็เบลอๆไม่แน่ใจว่าผมขึ้นมาจากอ่างตอนไหน  เพราะสติสุดท้ายผมจำได้แต่เสียงครางหวิวของตัวเองเท่านั้น  ยามปลายนิ้วยาวสะกิดแรงๆเข้าที่จุดไวสัมผัสภายใน  พร้อมธันว์น้อยที่ถูกรูดรั้งให้อย่างอ่อนโยน  ก่อนมันจะพ่นธารรักอุ่นร้อนไปกับสายน้ำรอบตัว

คิดมาถึงตรงนี้ผมชักจะเริ่มยอมรับแล้วล่ะสิ  ว่าตัวเอง ‘เมา’ เพราะถ้าสติผมครบถ้วน  ผมคงไม่มีทางปล่อยตัวพิสูจน์รักไม่ทั่วมุมห้องขนาดนั้น  และถ้าจะหาคนผิดก็ต้องเป็นเฮียหลี่ผิงนั่นแหละผิด  ที่ไม่ยอมให้ผมได้คุ้นเคยกับของมึนเมาพวกนั้น  พอได้ดื่มทีผลก็ออกมาอย่างที่คุณรู้  แต่เดี๋ยวนะครับ!?  ทำไมเมื่อคืนเฮียหลี่ผิงถึงยอมให้ผมดื่มกันล่ะ  ในเมื่อทุกทีที่ผมจะดื่ม  ผมอ้อนวอนแทบตายอ่ะ  ซึ่งไม่เคยได้ลองเลย  ตอนนั้นไอ้ผมก็มัวแต่ดีใจจนลืมคิดถึงเหตุและผลที่จะตามมาซะด้วยสิ

“อ้าว  น้องธันว์ตื่นแล้วเหรอครับ  ทำไมรีบตื่นล่ะหืม”  เจ้าของประโยคนี้คือผู้ต้องสงสัยที่กำลังอยู่ในความคิดของผมเอง 

เฮียหลี่ผิงที่เพิ่งเข้ามาและนั่งลงข้างตัวผมนั้น  ไม่มีแววสำนึกผิดบนใบหน้าให้ผมเห็นสักนิดครับ  แต่ที่ผมไม่โวยวายออกไป  ให้สมกับรอยกรุ่นในอารมณ์และความชอกช้ำที่ร่างกายได้รับ  นั่นเป็นเพราะฝ่ามืออุ่นที่ลูบหัวและเกลี่ยเส้นผมที่ปกหน้าผากให้ผมอย่างอ่อนโยน  พร้อมความห่วงใยเต็มหน่วยตายามที่ผมได้สบนี่ต่างหาก

“มันตื่นเองอ่ะ”  เสียงอ่อนๆนั่นของผมเองครับ  แล้วผมจะหลบตาเฮียหลี่ผิงทำไมเนี่ย  แถมหัวใจในอกก็ดันเต้นเร็วกว่าปกติอีกด้วย

“จะเที่ยงแล้ว  น้องธันว์หิวมั้ยครับ”  ผมนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยหลังตื่นนอนมาได้ตั้งนานกลับไม่รู้สึกหิว  แต่พอเจ้าของไหล่ที่ผมซบอยู่ถามเท่านั้นแหละ  น้ำย่อยก็หลั่งออกมาทันที  ผมจึงพยักหน้ากับไหล่หนาเบาๆ  ก่อนกระซิบความต้องการว่าตัวเองอยากเข้าห้องน้ำก่อน

ผมจึงกลายมาเป็นลูกลิงให้พญามังกรได้พาเข้าห้องน้ำตามที่ต้องการ  เฮียหลี่ผิงก็แสนจะใจดีครับ  ทำท่าจะถอดเสื้อผ้าอาบน้ำให้ผมด้วย  แต่ผมก็ใช้เสียงอ้อนๆและทำหน้าตาให้น่าสงสาร  ด้วยไม่อยากให้เกิดเหตุซ้ำรอยเดิม  ซึ่งมันก็ได้ผล  เฮียหลี่ผิงยอมให้ผมได้อาบเองเมื่อผมเอ่ยปากขอ  แต่ก่อนอาเฮียจะออกจากห้องน้ำก็เปิดน้ำอุ่นใส่อ่างไว้ให้  พร้อมบีบยาสีฟันใส่แปรงมายื่นให้ผมแปรงฟันระหว่างรอน้ำเต็ม  ก่อนเฮียหลี่ผิงจะยืนกอดอกมองผมทั้งๆที่ฟองเต็มปาก  ไอ้ผมก็ไม่รู้จะเขินกับสายตาวาวๆนั่นทำไม  ทั้งๆที่อาเฮียนั้นใช้มันกับผมออกบ่อย  แต่เห็นทีไรผมอดเขินจนต้องหลบตาคู่นี้ไม่ได้ทุกที

“ฮึๆ  มาครับเฮียช่วย  น้องธันว์ถอดเสื้อผ้าไม่ถนัดหรอก  เฮียสัญญาแค่ถอด  แล้วจะออกไปเลย”  คุณคิดว่าผมจะตอบว่ายังไงล่ะครับ 

นอกจากยอมทำตามที่คนรักขอมา  เพราะอดยอมรับความจริงไม่ได้  ว่าผมคงต้องใช้แรงกายแรงใจอย่างสูงในการถอดกางเกง  ก็แค่ขยับผมก็ทั้งแสบทั้งขัดตรงนั้นมากๆแล้วนี่หน่า  แม้ผมจะนึกไม่ชอบใจสายตาแพรวพราวล้อเลียนของเฮียหลี่ผิงที่หลุดออกมาให้ผมได้เห็นก็ตาม

“เฮียขอโทษนะครับที่ทำให้น้องธันว์ต้องอยู่ในสภาพนี้”  หลังจากที่ผมโดนอุ้มมาวางลงอ่าง  เฮียหลี่ผิงก็เอ่ยประโยคนี้ออกมา 

จากแววตาที่ผมเห็น  ทำให้ผมอดใจหายไม่ได้  เพราะมันมัวหมองและเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดชัดเจน  ผมจึงส่งมือขึ้นประกบแก้มขาว  และจ้องสบตาหมองๆคู่นั้นอย่างจริงจัง

“ทำไมเฮียหลี่ผิงต้องขอโทษธันว์ด้วย  ธันว์ไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย  ก็แค่...เจ็บๆขัดๆกว่าเคยเอง  แต่ๆ...แต่ธันว์ก็มีความสุขนะ  เฮียหลี่ผิงอย่าทำหน้าแบบนี้สิ  เฮียน่ะเหมาะกับหน้าหื่นๆและจ้องแต่จะเอาเปรียบธันว์มากกว่านะ”  ผมย่นจมูกใส่พร้อมดึงแก้มเจ้าพ่อตาหงอยแรงๆ  เพราะนึกไม่ชอบใจกับใบหน้าเศร้าๆนี่เลยจริงๆ

“ขอบคุณครับที่ไม่โกรธกัน  เฮียขอสารภาพว่าเมื่อคืนอดใจไม่ไหวจริงๆ  ผิวอมชมพูที่หอมไปทั้งตัว  กับเสียงครางหวานๆที่ดังขึ้นทุกครั้ง  ยามถูกเฮียปลุกเร้าไปตามจุดอ่อนต่างๆบนตัว” 

‘เฮ้ย!  อะไรจะเปลี่ยนท่าทีเร็วขนาดนี้วะเนี่ย  เมื่อกี้ยังทำหน้าหงอยอยู่เลย’  หรือเฮียหลี่ผิงจะทำให้ผมตายใจกันแน่  แล้วนี่อะไรตาวาวๆที่จ้องกันแบบที่ผมอ่านได้ว่า  เจ้าของมันอยากจะกลืนกินผมทั้งตัว  และปลายนิ้วที่ไต่จากหลังมือจนเกือบจะถึงหน้าอก  แต่เฮียหลี่ผิงที่เป็นแบบนี้ผมค่อยเบาใจได้หน่อย  เพราะผมจะได้ไม่รู้สึกผิดนักที่ทำแบบนี้

“โอ๊ยยย!!  พอแล้วครับน้องธันว์  เฮียเจ็บ!....อูย  ฟันคมนักนะเรา  ซ้ำรอยเมื่อคืนเลยน้า~  ฮึๆ”

“เฮียอ่ะ  ออกไปเลย  ธันว์จะอาบน้ำ”  ผมยังจะต้องให้มาเฟียขี้แกล้งอยู่ใกล้ด้วยอีกทำไม  ในเมื่อทั้งคำพูดท่าทางและสายตาส่อชัดว่าล้อเลียนกัน  แถมรอยฟันที่ซอกคอขาวๆนั่นก็พาให้หน้าร้อนกว่าเดิม  ผมจึงแกล้งวักน้ำใส่หน้าหล่อๆซะเลย 

ระหว่างที่ผมกำลังหัวเสียกับเสียงหัวเราะทุ้มกังวาน  และตีน้ำกระจายอยู่ในอ่างคนเดียวนั้น  เจ้าของเสียงหัวเราะนั่นก็หยุดยืนที่หน้าประตูห้องน้ำ  ก่อนพูดในสิ่งที่ทำให้ผมหยุดทุกการกระทำ

“น้องธันว์  เฮียเชื่อแล้วว่าเมื่อคืนน้องธันว์ไม่ได้เมา.....น้อย  แต่น้องธันว์เมามากๆๆ  และเฮียก็มีความสุขมากด้วย  วันหลังถ้าน้องธันว์อยากดื่มอีก  บอกเฮียนะครับ  ที่รัก~” 

“เฮียหลี่ผิง!!!”  ผมมีเสียงเท่าไหร่ผมใส่เต็มที่ล่ะงานนี้  ก็ฟังเฮียหลี่ผิงพูดสิครับ  จงใจล้อเลียนผมชัดๆเลย

ผมจึงได้แต่กระฟัดกระเฟียดอยู่คนเดียว  จนกระทั่งอาบน้ำเสร็จมังกรขี้แกล้งก็เหมือนรู้เวลา  เข้ามาช่วยอุ้มผมออกจากอ่างและบรรจงเช็ดตัวให้อย่างอ่อนโยน  แม้จะมีถ้อยคำง้องอนแค่ไหน  ผมก็ไม่คิดจะพูดด้วย  อยากล้อผมเรื่องเมื่อคืนทำไมล่ะ  ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องจริงก็เถอะว่าผมเมามาก  จนปล่อยตัวปล่อยใจให้เลยเถิด  ทำให้ต้องเจ็บตัวอยู่แบบนี้

“เอาล่ะ  คนเก่งของเฮียตัวหอมฟุ้งแล้ว  หล่อเหมือนกันนะเนี่ยเรา  แต่ติดอยู่นิดที่หน้าบึ้งไปหน่อย  ถ้าน้องธันว์ยิ้มน้า  จะหล่อกว่านี้อีก”  ผมไม่ใช่เด็กเหมือนสิบปีที่แล้วสักหน่อย  ที่ได้ฟังประโยคหลอกล่อของเฮียหลี่ผิงแล้ว  จะหลงเคลิ้มตามง่ายๆน่ะ 

ผมจึงเลือกที่จะแสยะยิ้มเข้าใส่แทนการระบายยิ้มหล่ออย่างเคย  แต่คงถูกใจคนที่ได้เห็นล่ะครับ  เพราะเฮียหลี่ผิงหัวเราะคลอเบาๆ  ก่อนรั้งตัวผมเข้าไปกอดและฟัดแก้มผมจนเจ็บไปหมด  ครั้นจะไม่พูดไม่โวยวายก็คงโดนฟัดอยู่ตรงนี้

“เฮีย  อื้ออ  เฮียหลี่ผิง  พอแล้ว  ธันว์หิวแล้วนะ”

“ฮึๆ  นึกว่าจะไม่ยอมพูดกับเฮียซะแล้ว  น้องธันว์จะทานข้างบน  หรือจะให้เฮียอุ้มไปข้างล่างครับ”  ถ้อยคำแสดงความเอาใจใส่ที่ได้ยิน  ทำให้ผมค่อยๆเบือนหน้ากลับมามองต้นเสียง 

เมื่อเจอเข้ากับแววตาอ่อนโยนคู่คุ้นตาก็ให้คลายสีหน้าบึ้งๆลง  จริงๆผมก็ไม่ได้โกรธมากมายอะไร  แต่ก็ยังไว้ท่าด้วยการยู่หน้าจู๋ปากเข้าใส่  ก่อนจะยอมตอบคำถามที่ส่งมา

“กินข้างบน”  ขืนผมลงไปโดยมีเฮียหลี่ผิงอุ้ม  คงไม่เป็นอันกินเพราะมัวแต่อาย  ด้วยต้องคอยหลบสายตาล้อเลียนของปาปามามาและเจ๊เหมยอิงอย่างแน่นอน 

วันหยุดแบบนี้ส่วนใหญ่ถ้าไม่มีงานด่วนอะไร  ทั้งสามคนต้องอยู่บ้านแน่ๆ  และการที่ผมไม่ลงไปให้เห็นหน้าช่วงอาหารเช้า  ก็คงเดาแบบที่ไม่ต้องมีคนบอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับผมได้อย่างแน่นอน 

“โอเคครับ  เดี๋ยวเฮียให้เด็กเอาขึ้นมาให้  เราเปลี่ยนบรรยากาศกินสองต่อสองในห้องก็ดีเหมือนกัน  อ้อ  มีเครปเค้กบลูเบอรี่เป็นของหวานด้วยนี่หน่า  ไม่รู้จะมีใครอยากกินมั่งน้า” 

‘ชิ  เอาเครปเค้กมาล่อให้ผมพูดดีๆด้วยล่ะสิ’  ผมเงยหน้ามองเจ้าของแววตาวิบวับที่แสดงออกชัด  ว่ากำลังหลอกล่อผมด้วยขนมให้ยอมพูดดีๆด้วย  แต่เมื่อคิดถึงเครปเค้กที่กรุ่นกลิ่นของนมสด  และเนื้อเค้กเป็นชั้นบางๆที่ละลายในปากยามลิ้มลองก็ให้ไขว้เขว

“อืม  เฮียลืมบอกว่าเครปเค้กน่ะฝีมือเหมยอิงซะด้วย  เห็นว่าทำสุดฝีมือเพื่อเด็กแถวนี้เลยล่ะ”

“จริงเหรอครับ  ธันว์อยากกิน  เฮียหลี่ผิงให้เด็กเอาขึ้นมาให้ธันว์ด้วยนะครับ”  ใครปฏิเสธเค้กฝีมือเจ๊เหมยอิงก็โง่มากแล้วครับ  เพราะรู้ๆอยู่ว่ารสมือเรื่องขนมอาเจ๊ของผมคนนี้ไม่เป็นรองใคร 

แต่คงไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ  เพราะคนที่เสนอเค้กให้ผมเองนั้น  กลับอมยิ้มแก้มตุ่ยแสดงท่าทีว่าเหนือกว่า  ก่อนยื่นแก้มมาจ่อที่ปลายจมูกผม

“อ่ะ  หอมแก้มเฮียก่อน  เดี๋ยวเฮียให้เด็กเอาขึ้นมาให้ทันทีเลย  เร็วสิครับคนเก่ง”

“มาเฟียเจ้าเล่ห์  ชิ!.....ฟอดดดด”  เท่านั้นแหละครับที่มาเฟียใหญ่เค้าต้องการ

..........................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

:hao6:  คลื่นเสน่หาของเด็กขี้เมาช่างเร่าร้อนนัก
ตอนนี้ขอมาแบบเบาๆให้พอกรุ่มกริ่มเคลิ้มๆนะคะ
เพราะก่อนหน้าจัดหนักไปหลายตอนแล้ว

ตอนหน้าเป็นวันหวานๆสบายๆอีกวันของคู่รักและผองเพื่อน
พร้อมความคืบหน้าของคู่เหมยอิงและไรอันค่ะ

มีหลายคนอยากอ่านคู่เบสนน  ขอให้อดใจนิดค่ะ
เพราะคู่นี้จะมาแบบเต็มๆให้ได้อ่านหลังคู่นี้จบน้า
แต่จะมีความคืบหน้ามาเรื่อยๆให้ได้ลุ้นกัน

+1และเป็ดแทนคำขอบคุณเช่นเดิมค่ะ
เจอกันวันอังคารน้า ~

 :กอด1:   :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 26-07-2013 07:43:45

5ยก อึดจังเน้อ //หลบรองเท้าที่ปามา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 26-07-2013 07:54:23

สภาพเละเทะทั่วห้อง
(ชอบตรงระเบียง อุอุ)
นี่แค่ไม่มาวววววว ยัง 5 รอบ
คราวหลังเอาให้เมาปลิ้นเลยนะน้องธันว์
บวกและเป็ดสู่สวรรคาลัย
 :heaven

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 26-07-2013 07:56:46

แหม...พิสูจน์ความเมาซะห้องเละเทะเลยเนอะ อิอิ :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 26-07-2013 08:43:10

5 รอบเอง  แสดงว่าน้องธันว์ไม่เมาน้อย  แต่เมามากกกกกกกกกกกกก จริงๆ  :z1:  แต่ก็สมใจเฮีย เพราะได้รักน้องธันว์ไปทุกพื้นที่ของห้องนอน 

รออ่านตอนต่อไป
 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 26-07-2013 09:18:17

นี่มันไม่เบานะห้ารอบเนี่ย  :jul1:
แต่จะว่าไป เมาไม่เมาเฮียหลี่ก็จัดหนักทุกวันเเหละว่าป้ะ
บวกหนึ่งบวกเป็ด
เจอกันวันอังคารงับ
 :man1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 26-07-2013 09:23:59

แหม..

เฮียจัดเต็มไปนะ ไม่สงสารน้องเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 26-07-2013 09:25:19

มาเฟียเจ้าเล่ห์(น่ารัก)  เห็นด้วย100%เลยค่ะน้องธันว์   :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 26-07-2013 10:20:28

หื่นกันทุกมุมห้อง :pighaun: :pighaun:
น่ารักจริงๆคู่นี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 26-07-2013 10:38:23

หวานกันตลอดอ่ะคู่นี้
อย่าลืมคู่พอลกับฝูหรงนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 26-07-2013 10:42:16

ว่าก็ว่านะ จะสงสารดีมั้ยเนี่ย น้องธันว์ ^^
ม่ายมาวววว ไม่เมาซะสลบคาอ่างเลยนะคะ
แต่ก็ถือว่าเฮียใช้พื้นที่ในห้องได้คุ้มค่ามากกกก

ตื่นเช้ามาก็บริการพาไปอาบน้ำและเสิร์ฟอาหารด้วย
จะมีใครโชคดีขนาดนี้อีกมั้ยน้าาาา ^^
ก็เพราะรักแหละเนาะ น้องธันว์

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 26-07-2013 11:19:58

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 26-07-2013 11:34:09

เฮียแข็งแรงได้อีกนะ ไม่สงสารน้องบ้างหรือ? อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 26-07-2013 13:38:13

แวะเข้ามาอ่าน น้องธันว์น่ารักม่กมายอะ ขี้อ้อนมากเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 26-07-2013 13:46:13

 :mew3:

โอ้ย เฮียหลี จัดหนักจัดเต็มกันเลยที่เดียวเลยนะคะ

ไม่สงสารน้องเลย เจ็บตัวเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 26-07-2013 14:03:46

 :hao6: :hao6: กรุ๊ปเอบีด่วนๆๆ :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 26-07-2013 14:48:55

ครั้งต่อไปธันย์คงไม่กล้าเมาอีกแล้วละ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 26-07-2013 15:14:02

สมกับเป็นคลื่นเสน่หาจริงๆ แถมหลายลูกด้วย 5555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: BlackArrow ที่ 26-07-2013 15:28:32

เชื่อแล้วว่าน้องธันไม่เมา........น้อย เลย   :m25:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 26-07-2013 15:37:02

อือหือเฮียหลีผิงจัดเต็มเลยนะเนี่ย :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 26-07-2013 18:01:50

 ห้ารอบ :impress2: น้องธันว์กับเฮียหลี่ผิงสุดยอด o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 26-07-2013 18:35:18

ตายๆ ครั้งหน้าอย่าเมาอีกนะคะ ช้ำหมด!
แต่ถ้าอยากดื่มก็บอกเฮียก่อนเลย อ้าว! 555

ไรอันกับเหมยอิงกำลังจะมา  :katai2-1: เป็นอีกคู่ที่ลุ้นตัวโก่ง
ส่วนผองเพื่อนก็รออ่านเรื่อยๆค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 26-07-2013 21:08:07

นี้่ขนาดเมา ๆ ยังจำได้ซะด้วย  o13

แต่คนแก่เก็บทุกเม็ดหมดแล้วเหมือนกัน  :m24: :m24:

 :laugh: :laugh: :laugh:  คนแ่ก่สะจายยยยย

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 26-07-2013 21:44:58

 :m25:  5  ยก  โอ้วววววววววววววว   นอนตายอย่างมีความสุข    :jul1:

    ขอบคุณค่าพี่มาศ  +1  ค่า     :กอด1: หน่อยนะ  (ตอนหน้าเอาอีก(เยอะๆ))  อิอิ...

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 27-07-2013 00:06:31

ธันว์ไม่เมาาาาาาา

.. น้อย  :laugh:

แหมะ มันดุเดือดกันจริงๆเลยเห้ยคู่นี้

 :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-07-2013 00:18:11

แหม ไม่เมาแต่จัดหนักจัดเต็มใช่ไหมธันว์ เข้าทางเฮียหลี่ผิงเลยล่ะสิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 27-07-2013 01:09:37

"คลื่นเสน่หา"
เอิ่ม.. แบบนี้ไม่ใช่คลื่นธรรมดาแล้วหล่ะ
น่าจะพายุเสน่หาแล้วมั้ง :laugh: :haun4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 27-07-2013 09:43:05

 :haun4:  :haun4: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
คลื่นสัดถาโถม ขอเวลาสักพัก รอผลิตเลือดก่อน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 27-07-2013 11:08:33

เจ็บหนักกว่าโดนเปิดซิง  :a5:  :m20:


ตอนนี้  :jul1: มาก


รอตอนต่ไปครับ  :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 27-07-2013 15:12:21

 :laugh: :laugh: :laugh: เยอะอ่า สงสาร น้องธันจัง  :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 27-07-2013 17:35:40

น้องธันว์โดนจัดหนัก รอบห้องห้ารอบ
จะสงสารดีมั้ยเนี่ย :hao6:

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 27-07-2013 19:08:04

น้องธันว์ช่างร้อนแรงมากกกกกกกกก :haun4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 27-07-2013 20:01:37

มีคนไปเก็บกวาดห้องให้รึยังคะ
เราขออาสาไปเก็บเอง อิอิ
สภาพห้องคงบ่งบอกความร้อนแรงน่าดู >.<

ขอบคุณนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: ΩPRESTOΩ ที่ 28-07-2013 11:46:22

ประตู
โต๊ะเครื่องแป้ง
ระเบียง
โซฟาเบด
จากุชชี่
*
*
ยังมีพื้นที่เหลืออีกเยอะเลยน้องธันว์
 :katai3:

บวกและเป็ด
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 28-07-2013 11:51:04

หลี่ผิงพาน้องธันว์พิสูจน์ว่าเมาไม่เมาซะจน :hao6: :z1: :m25: :jul1:


ปล.ขอเลือดกรุ๊ปเอด่วนเลยยยย :ling1: :katai1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 28-07-2013 16:52:23

โอ้!!!! ร้อนแรงจริงๆ

สงสารแม่บ้านที่เข้ามาทำความสะอาดนิดๆ  แต่ถ้าเป็นเราคงฟินน่าดู  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 28-07-2013 22:42:20

น้องโดนเฮียจัดเต็ม  :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.14 "คลื่นเสน่หา" P.17 (26/7/56) ช่างเร่าร้อน!?
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 29-07-2013 10:24:55

จากที่อ่านมา เชื่อแล้วว่าน้องธันว์ไม่เมา เพราะจำได้ทุกยก :z1:
คราวหน้าต้องลองใหม่แล้ว เอาให้เมากว่านี้ดูสิจะจำได้หรือเปล่า
แม้จะเมามากเมาน้อยคนที่ได้เปรียบก็เป็นเฮียหลี่ผิงอยู่ดีนั่นแหละ :hao3:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 30-07-2013 07:09:41

ตอนที่ 15

ธันว์

“น้องธันว์ไหวแน่นะ”  สายตาแสดงความห่วงใยมาพร้อมคำถามจากคนข้างตัว

“ครับธันว์ไหว  วันนี้ธันว์ไม่ยอมพลาดหรอก  เจ๊เหมยอิงชวนเองทั้งที”  ผมจึงรีบตอบอย่างหนักแน่นพร้อมใช้แววตามุ่งมั่นส่งคืน  ด้วยกลัวว่าเฮียหลี่ผิงจะห้าม  และแอบส่งสายตาอ้อนๆสำทับ  แถมด้วยการยื่นมือไปเกาะท่อนแขนแล้วเขย่าเบาๆเป็นการปิดท้าย

“ครับ  ไหวก็ไหว  แต่ถ้ารู้สึก ‘ไม่สบายตัว’ ขึ้นมาให้รีบบอกเฮียนะครับ”  ผมคลี่ยิ้มเต็มหน้าด้วยดีใจกับสิ่งที่ได้ยิน  แต่ต้องร้องเสียงหลงและเหลียวมองรอบตัวอย่างตกใจ 

จะไม่ให้ผมตกใจได้อย่างไรล่ะครับ  ในเมื่อเฮียหลี่ผิงลงมือลูบก้นผมประกอบคำพูด  ให้ผมได้รู้ว่าจุดที่ ‘ไม่สบายตัว’ แล้วต้องรีบบอกน่ะมันเป็นส่วนไหน

“เฮ้ย!....เฮียลูบก้นทำไมเนี่ย  พูดอย่างเดียวก็ได้เหอะ...พัวะ!”  ผมคอยโล่งอกเมื่อไม่มีใครเห็นกับช็อตเด็ดเมื่อครู่  จึงหันมาเล่นงานคนขี้แกล้งด้วยหมัดหนักๆที่ไหล่สักที  แต่คนโดนชกไม่ยักเดือดร้อน  เพราะเฮียหลี่ผิงยังยืนส่งยิ้มตาวาวให้ผมได้อยู่

เมื่อผมสะบัดหน้าหนีแววตาเจ้าเล่ห์ไปอีกด้าน  ก็ต้องชะงักเพราะได้สบสายตารู้ทันของพี่อู๋และพี่เป๋าบอดี้การ์ดของเราที่กำลังยืนประกบอยู่  ผมจึงรีบก้าวยาวๆออกจากจุดเกิดเหตุทันที  ไม่สนแม้เสียงเรียกชื่อผมอย่างตกใจของเฮียหลี่ผิง  และอาการขัดนิดๆที่สะโพกตัวเอง  ถึงผมจะโดนพี่ทั้งสองเห็นว่าถูกเฮียหลี่ผิงลวนลาม  ซึ่งครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรก  และพี่เค้าก็น่าจะชินกับพฤติกรรมหน้าไม่อายนี้ของเจ้านายตัวเองแล้วก็ตาม  แต่ผู้โดนกระทำอย่างผมมันไม่ชินนี่ครับ  คนอะไรหน้าไม่อาย  มาลูบๆคลำๆก้นผมอยู่กลางห้าง!?

ใช่แล้วครับ  ตอนนี้ผมกำลังเดินอยู่กลางห้างดังบนถนนสายช้อปปิ้งของฮ่องกง  อยากรู้แล้วสิว่าผมมาทำไม  คุณจะเดาได้ไม่ยากถ้าฟังบทสนทนาที่ผ่านมาดีๆ  และจะรู้ว่าการมาห้างของผมครั้งนี้ต้องเกี่ยวกับเจ๊เหมยอิงอย่างแน่นอน  ซึ่งผมจะไม่ยอมพลาดงานในวันนี้  เพราะถึงขั้นลงทุนออดอ้อนท่านมาเฟียใหญ่เพื่อให้ได้มา  ทั้งๆที่เมื่อวานผมแทบเดินไม่ไหวด้วยสาเหตุอะไรนั้นคุณก็คงรู้ดี 

ส่วนงานที่ว่านี้ก็คืองานเปิดร้านเบเกอรี่สาขาที่สองของเจ๊เหมยอิงนั่นเองครับ  คงไม่มีใครอยากพลาดงานนี้หรอก  คิดดูสิครับรอบตัวที่มีแต่กลิ่นเนยนม  และละลานตาไปด้วยของหวานนานาชนิด  ยิ่งวันเปิดร้านใหม่เนี่ย  ต้องมีขนมให้ได้ชิมเพียบแปล้อย่างแน่นอน 

แถมวันนี้ไอ้นนและไอ้นลินก็ได้รับเชิญมาด้วย  ผมจะถือโอกาสสอบถามถึงผล  ที่พวกเราลงทุนแอบตามไอ้พี่เบสเข้าผับในวันนั้นด้วย  ตั้งแต่เกิดเรื่องผมยังไม่ได้คุยกับพวกมันเลย  เพราะมีท่านมาเฟียใหญ่คอยตามประกบ  และไม่ยอมให้ผมติดต่อใคร  ทำได้เพียงแค่กินและนอนพักเท่านั้น

“จะรีบเดินทำไมครับ  หืม”  มาแล้วครับท่านมาเฟียใหญ่  มาถึงก็คว้าเอวผมดึงเข้าหาตัวทันที 

แม้ผมจะแอบเขินสายตาผู้คนรอบตัวที่มองมาที่เราด้วยสายตาหลากหลาย  แต่ผมก็ไม่คิดจะห้ามหรอกครับ  ไม่ใช่อยากโชว์นะ  แต่ผมก็รู้สึกดีต่อการกระทำนี้ด้วยต่างหากล่ะ 

ผมจึงปล่อยให้เฮียหลี่ผิงได้ทำตามใจ  เพราะสายตาหรือความคิดของคนอื่นไม่มีผลต่อผม  ได้เท่ากับความสุขในการแสดงออกถึงความรักเล็กๆน้อยๆของคนที่ผมรักหรอกครับ  ผมจึงเลือกที่จะเฉยและออกเดินตามการโอบประคองของเฮียหลี่ผิง 

จนเรามาถึงหน้าร้านเบเกอรี่ขนาดใหญ่ที่กั้นหน้าร้านด้วยกระจกใสทั้งแถบ  และตกแต่งด้วยโทนสีส้มอมชมพูเป็นแนววินเทจทั้งร้าน  ให้อารมณ์อบอุ่นและอ่อนหวาน  เหมือนบุคลิกเจ้าของร้านไม่มีผิด 

วันนี้คนแน่นร้านเชียวครับ  มีทั้งลูกค้าที่กำลังนั่งทานขนม  และคนที่เดินเลือกขนมเพื่อซื้อกลับบ้าน  ดูท่าร้านเจ๊เหมยอิงจะได้รับความนิยมไม่น้อย  ซึ่งลูกค้าส่วนใหญ่เป็นผู้หญิงและหน้าตาน่ารักทั้งนั้นเลย 

หากผมและคนข้างตัวเดินเข้าร้านจะไม่กลายเป็นจุดสนใจแย่หรือเนี่ย  เพราะเฮียหลี่ผิงเองก็หน้าตาไม่ได้ขี้เหร่  เรียกว่าเกินระดับความขี้เหร่มามาก  บวกกับออร่าของหนุ่มมาเฟียมาดขรึมดูน่าค้นหาเข้าไปอีก  แล้วไหนจะมีชายหนุ่มกล้ามโตอีกสองคนที่เดินตามเรามาด้วยนี่สิ  ผมกลัวก็แต่สาวๆจะไม่เป็นอันทานขนมกันน่ะสิครับ 

เหตุการณ์เป็นไปตามที่ผมคิดจริงๆด้วย  เพราะทุกสายตาในร้านจับจ้องมายังเฮียหลี่ผิงเป็นตาเดียวทันทีที่เราก้าวขาเข้าร้าน  ผมเหลือบมองคนข้างตัวด้วยต้องการจับสังเกต  นึกอยากรู้ว่าเฮียหลี่ผิงจะมีปฏิกิริยาอย่างไร  ต่อสายตาแสดงความสนใจของหญิงสาว  แต่ผมก็ต้องรีบเสหลบตาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ทันที  เมื่อหันไปเจอดวงตาคู่คมที่จับจ้องมายังผม  ด้วยแววตารู้เท่าทันอยู่ก่อนแล้ว

“ฮึๆ  ในนี้ไม่มีใครน่ารักเท่าแฟนเฮียหรอกครับ.....‘มัน’ มาที่นี่ได้ไง”  ผมที่กำลังทำหน้าไม่ถูกก็ต้องรีบเงยหน้าหา ‘มัน’ ที่เฮียหลี่ผิงพูดถึงทันที 

พอได้เห็นว่าเป็นใคร  ผมก็รีบคว้ามือเฮียหลี่ผิงมากุมไว้  ทำให้สายตาดุดันค่อยๆคลายความร้อนแรงลง  ก่อนผมจะรีบส่งยิ้มหวานๆเป็นการเอาใจ  และดึงให้เจ้าของมือได้ออกเดินตาม  เพื่อเข้าไปหาเจ๊เหมยอิงและเฮียไรอัน!

ผมหนักใจเรื่องของเฮียไรอันมาตั้งแต่คืนวันเปิดร้านของเฮียเค้าแล้ว  ด้วยอ่านออกว่าเฮียไรอันต้องคิดกับเจ๊เหมยอิงมากกว่าคำว่าน้องสาว  เพราะสายตายามที่เฮียไรอันมองเจ๊เหมยอิงนั้น  แสดงความชื่นชมเปิดเผย  ขนาดผมยังดูออกเฮียหลี่ผิงก็คงไม่ต้องพูดถึง  ซึ่งอาเฮียขี้หวงก็แสดงออกชัดพอกันว่าหวงเจ๊เหมยอิง  จนผมกลัวว่าเฮียหลี่ผิงจะเข้าไปเอาเรื่องเฮียไรอัน  ยังดีที่วันนั้นมีเฮียพอลและเฮียโจเซฟอยู่ด้วย  เรื่องจึงไม่บานปลาย 

ส่วนความรู้สึกของเจ๊เหมยอิงที่มีต่อเฮียไรอันนั้น  ผมเดาว่าอาเจ๊คนสวยของผมคงต้องมีใจให้บ้างล่ะ  ไม่เช่นนั้นคงไม่ยอมใกล้ชิดกับเฮียไรอันหรอกครับ  แถมแด๊ดและมี้ของเฮียไรอันเองก็เอ็นดูเจ๊เหมยอิงไม่น้อย  ถ้าทั้งคู่ลงเอยกันได้อนาคตต้องเป็นคู่รักที่น่าอิจฉาคู่หนึ่งเชียวล่ะ

หลังจากคืนนั้นผมก็ไม่รู้ว่าเฮียๆเค้าได้เคลียร์กันรึยัง  แต่จากสถานการณ์ตรงหน้าก็บอกอะไรผมได้บางอย่างล่ะครับ  ว่าทั้งคู่อาจจะไม่ได้เคลียร์หรืออาจจะได้คุยแต่ไม่เคลียร์  เพราะเจ้าของมือหนาในอุ้งมือผมนั้น  ยืนหน้านิ่งจ้องเพื่อนสนิทตัวเองเขม็ง  ส่วนเฮียไรอันเองก็มีท่าทางไม่ต่างกัน  ทำให้ผมกับเจ๊เหมยอิงได้แต่มองกันเงียบๆ 

จนผมนึกสงสารคนกลางอย่างอาเจ๊คนสวย  เพราะเจ๊เหมยอิงแม้จะทำหน้านิ่งแต่แววตากลับแสดงถึงความหนักใจชัดเจน  และสุภาพบุรุษอย่างนายธันว์จะไม่ยอมให้สุภาพสตรีที่น่ารักต้องยืนหนักใจนานไปกว่านี้

“เจ๊เหมยอิงครับ  ธันว์ยินดีด้วยกับการเปิดร้านใหม่ในวันนี้นะครับ  แต่ธันว์ชักหิวแล้วสิ  มีอะไรให้ธันว์ทานมั่งอ่ะ”  หลังจากประโยคของผมแล้ว  สายตาทั้งสามคู่ก็หันมามองผมเป็นจุดเดียว 

ผมจึงแจกยิ้มโชว์เพื่อลดแรงมาคุของสองหนุ่มซะเลย  ซึ่งมันก็ได้ผลเมื่อหนึ่งในสองหนุ่มที่กำลังจะมีเรื่องกัน  หันมามองผมด้วยแววตาขอโทษขอโพย  เหมือนว่าเค้ารู้สึกว่าได้ละเลยคนรักแบบผมเข้าแล้ว

“ธันว์อยากทานอะไรล่ะจ๊ะ  เลือกได้ตามใจชอบเลย  วันนี้เหมยอิงเลี้ยงเอง”  เมื่ออาเจ๊คนสวยเอ่ยปากอนุญาต  ผมจึงฉีกยิ้มกว้างและกระตุกมือใหญ่  เพื่อให้เจ้าของได้ออกเดินตามผมมาเลือกขนม 

ระหว่างที่ผมเดินผ่านเจ๊เหมยอิงนั้น  ผมจึงได้รับคำขอบคุณเบาๆข้างหูจากเจ๊เหมยอิง  ก่อนอาเจ๊จะขยิบตาใส่ผมได้อย่างน่ารัก  จนผมอดหัวเราะคลอเบาๆให้กับความขี้เล่นของเจ๊เหมยอิงไม่ได้

“เจ้าเล่ห์นักนะเรา  หืม”  เสียงเข้มดังขึ้นเหนือหัว  ระหว่างที่ผมกำลังคีบทาร์ตไข่ของโปรดวางลงบนจาน 

เมื่อเงยหน้าก็เจอกับสีหน้าที่เข้มไม่แพ้น้ำเสียง  และถ้าผมตาไม่ไวพอ  ผมคงกลัวเฮียหลี่ผิงโกรธแล้วล่ะครับ  แต่แววตาอ่อนโยนที่ผมได้เห็นชั่วแวบ  ทำให้ผมใจกล้าพอที่จะส่งยิ้มกว้างจนตาหยี  ให้กับเฮียหลี่ผิงที่ยืนซ้อนหลังผมอยู่

“ธันว์ยังไม่ได้ครึ่งของเฮียเลยเหอะ  คิกๆ...อื้อ  ไม่เอาอย่าขยี้หัว  แค่นี้สาวๆในร้านก็ไม่มองธันว์แล้ว  เพราะมัวแต่มองเฮียหลี่ผิงคนหน้าบึ้ง”  ผมเอียงหัวหลบมือใหญ่ที่เตรียมยื่นมายีหัวกันด้วยความมันเขี้ยว  พร้อมยู่หน้าใส่คนเจ้าเล่ห์ที่กระตุกยิ้มน้อยๆทันทีที่ผมประชดเล็กๆออกไป

“ดีแล้วที่ไม่มีใครมองน้องธันว์  และใครจะมองเฮีย  ธันว์ก็อย่าไปสนใจ  แค่รู้ไว้ว่าในสายตาเฮียมีน้องธันว์คนเดียวก็พอแล้ว”  ผมหลบสายตาอ่อนหวานทันทีที่จบประโยค  และหันกลับมาใส่ใจกับการคีบขนมใส่จานต่อ 

ตอนนี้ผมไม่รู้นะว่าตัวเองจะมีสีหน้าแบบไหน  แต่ที่รู้คือผิวหน้านั้นร้อนผ่าวแทบไหม้  พร้อมหัวใจที่ฟูฟ่องกับคำหยอดหวานๆของท่านมาเฟียใหญ่กลางร้านเบเกอรี่  นี่ยังดีที่เราอยู่ท่ามกลางผู้คน  เพราะผมเชื่อว่าหากเราอยู่กันลำพังผมคงโดนเฮียหลี่ผิงลวนลามมากกว่าคำพูดแล้วล่ะ

“เฮ้ยธันว์!  มึงตักไปกินหรือถมที่วะ  หวัดดีค่ะเฮีย”  ผมชะงักมือที่กำลังคีบขนมทันทีที่ได้ยินประโยคของไอ้นลิน  และเมื่อมองจานขนมในมือก็ให้ตกใจ  เพราะมีทาร์ตไข่จำนวนมากกองอยู่บนจาน  จะคีบคืนกลับไปวางบนถาดก็ดูน่าเกลียด 

เมื่อเหลือบมองสีหน้าแสดงความสงสัยของไอ้นลิน  และใบหน้ากรุ้มกริ่มของเฮียหลี่ผิงแล้ว  ผมก็เลือกที่จะหลบตาทั้งคู่  ก่อนหาเหตุผลที่ทำให้ตัวเองไม่เสียหน้า  ด้วยการแถว่าตักเผื่อพี่อู๋และพี่เป๋า  ซึ่งไอ้นลินมันแค่เลิกคิ้วใส่และยักไหล่เบาๆ  ก่อนปลีกตัวไปตักขนมของตัวมันเอง  ผมจึงได้แต่ส่งค้อนและกระแทกจานในมือใส่มือหนาที่ยื่นมาช่วยถือได้รับไป 

ผมเดินเลือกพวกเค้กและมาการองอีกนิดหน่อย  ก่อนเดินกลับไปทางโต๊ะที่มีเฮียไรอัน  ไอ้นน  และไอ้พี่เบสนั่งรออยู่แล้ว  ส่วนเจ๊เหมยอิงไม่ได้อยู่ที่โต๊ะด้วย  คงเดินไปดูหลังร้านล่ะมั้งครับ  เมื่อถึงโต๊ะไอ้นนและแฟนมันก็ทักทายคนที่เดินตามหลังผม  ก่อนจะหันมายกยิ้มให้ผมที่นั่งลงบนเก้าอี้ที่พี่อู๋เลื่อนให้  เมื่อนั่งดีแล้วผมจึงแบ่งขนมบนจานให้พี่อู๋และพี่เป๋าเพื่อให้ทานเล่นรอเราบนโต๊ะใกล้ๆกัน

“มึงมาถึงนานรึยัง”  ไอ้นนเป็นคนที่ผมส่งคำถามให้  มันก็ตอบว่าเพิ่งถึงตอนที่ไอ้นลินไปทักผมที่กลางร้านนั่นแหละ  ด้วยมันสามคนมาพร้อมกัน 

เมื่อได้คำตอบแล้วผมก็หันมาเชิญทุกคนบนโต๊ะ  ได้ชิมขนมของร้านเจ๊เหมยอิงที่ผมได้ตักมา  และผมจึงตักทาร์ตไข่ของโปรดใส่จาน  ก่อนยื่นจานนั้นให้คนข้างตัว  ทำให้ได้รับรอยยิ้มอบอุ่นเป็นการขอบคุณ

“เบส  นนอยากกินเค้กส้มชิ้นนั้นอ่ะ”  ผมเหลือบมองเจ้าของประโยคดังกล่าวและต้องกลั้นยิ้ม  เมื่อเจอเข้ากับไอ้ล่ำดำถึกกำลังอ้อนแฟนหน้าหล่อ  ด้วยน้ำเสียงอ้อนๆและกระพริบตาปริบๆ  ไม่เหลือมาดหนุ่มห้าวที่ประกาศปาวๆว่าไม่กลัวแฟน

“อยากกินก็ตักสิครับ  มือนนก็มี  ไม่ใช่!?”  ไอ้พี่เบสก็นิ่งใช้ได้แฮะ  ขนาดโดนไอ้นนอ้อนกลางโต๊ะ  ยังทำหน้านิ่ง  และคุมโทนเสียงเหมือนปกติ  แถมไม่มีหลุดคำหยาบคายทำให้ไอ้นนต้องยิ่งเกรงใจ 

ผมถึงกลับกลั้นยิ้มไม่อยู่  เมื่อไอ้นนทำหน้าเง้างอนอย่างน่าหมั่นไส้ออกมา  และยอมตักเค้กส้มที่มันอยากกินด้วยตัวเอง  ซึ่งผมต้องฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิม  เมื่อพี่เบสหันมาส่งยิ้มยักคิ้วให้ผม  แสดงให้ผมรู้ถึงศักยภาพที่เหนือกว่าไอ้นน  แต่ผมก็ต้องหุบยิ้ม  เมื่อทาร์ตไข่ชิ้นพอดีคำถูกยื่นมาจ่อปาก  พอไล่สายตาจากช้อนเงินเงาวับไปตามท่อนแขนแกร่ง  จนถึงสายตาดุๆที่กำลังมองผมอยู่ 

ผมถึงกลับต้องรีบอ้าปากงับของโปรดเข้าปาก  ด้วยอ่านสายตาคู่นั้นออกว่าไม่พอใจที่ผมส่งยิ้มให้ไอ้พี่เบส  เฮียหลี่ผิงนี่ก็แปลกครับ  ไม่รู้จะหึงผมกับไอ้พี่เบสทำไม  แม้แต่ก่อนพี่เบสจะเคยตามจีบผม  แต่ตอนนี้ไอ้พี่เบสก็เป็นแฟนกับไอ้นนแล้ว  เรื่องของผมกับพี่เบสจึงไม่มีทางเป็นไปได้อย่างแน่นอน  ผมก็เคยถามหาเหตุผลจากเฮียหลี่ผิงนะครับ  ซึ่งคำตอบของเฮียก็ทำให้ผมนึกปลงและไม่คิดจะถามอีกเลย

‘ก็คนมันหึง...เฮียไม่มีเหตุผลจะบอกน้องธันว์หรอก  รู้แค่ว่าเฮียหึงทุกคนที่ใกล้ชิดน้องธันว์นั่นแหละ  ถ้าไม่อยากให้เฮียทำอะไรเกินเลย  ธันว์ช่วยอยู่ใกล้ๆเฮียไว้  และอย่าไปให้ความสนใจใครเท่านั้นพอ’

“หลี่ผิงอย่าทำหน้าดุใส่น้องสิว้า  ดูสิ  หน้าจ๋อยๆไม่เหมาะกับน้องธันว์เลย”  ผมเบนสายตาจากคนตาดุมาที่เฮียไรอัน  ก่อนยิ้มน้อยๆแทนคำขอบคุณ 

ยิ้มมากไม่ได้ครับ  เดี๋ยวมาเฟียขี้หึงจะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้  ก่อนจะรีบหันมากุมมือหนาไว้ใต้โต๊ะ  เพราะดูเหมือนว่าถ้อยคำธรรมดาของเฮียไรอัน  จะทำให้มาเฟียขาใหญ่ของผมอารมณ์ไม่ดีเกินปกติเข้าแล้ว

“ไรอัน  เราต้องคุยกัน”  น้ำเสียงนิ่งๆบวกสายตาจริงจังที่เฮียหลี่ผิงใช้กับเฮียไรอัน  ทำเอาผม  ไอ้นน  และพี่เบสมองกันเลิ่กลั่ก  ก่อนผมจะหันมามองใบหน้าด้านข้างของเฮียหลี่ผิง 

ผมแอบกังวลเล็กๆ  เมื่อรู้ว่าครั้งนี้เฮียหลี่ผิงจริงจังเรื่องเฮียไรอัน  ที่มาชอบเจ๊เหมยอิงจริงๆเข้าแล้ว  ผมจึงบีบมือหนาเบาๆเป็นการเตือน  ทำให้เฮียหลี่ผิงหันมามอง

“น้องธันว์ทานขนมกับเพื่อนๆไปก่อนนะครับ  เดี๋ยวเฮียมา”

“แต่...”  ผมหลุดคำค้านได้แค่คำเดียวครับ  ด้วยเจ้าของในประโยคต่อไปส่งสายตาดุกึ่งปรามมาให้

“ไม่มีแต่ครับ  รอเฮียในร้านนี้นะ  อาอู๋จะอยู่เป็นเพื่อน”  เมื่อค้านแล้วไม่ได้ผล  ผมจึงได้แต่นั่งมองตามหลังเฮียหลี่ผิงและเฮียไรอันที่มีพี่เป๋าเดินตามกันจากไป

“หูยยย  กูรอตั้งนาน  เฮียหลี่ผิงเวอร์ชั่นนี้น่ากลัวชิบ!”  ไอ้นลินส่งเสียงขยาดๆออกมาทันทีที่มันหย่อนตูดนั่ง  แถมหน้าตาก็แสดงออกชัดว่ามันรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ 

แต่ตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกตามไอ้นลินนะครับ  ที่ผมรู้สึกคือเป็นห่วงและกังวลมากกว่า  กลัวว่าเพื่อนสนิทจะทะเลาะกันจนถึงขั้นตัดเพื่อน

“น้องธันว์อย่ากังวลเลยครับ  พี่เชื่อว่าเพื่อนกัน  ยังไงซะก็คงปรับความเข้าใจกันจนได้ล่ะครับ”  ผมยอมพยักหน้าน้อยๆให้พี่เบส  ที่เอ่ยปลอบให้ผมได้เบาใจ

“นั่นสิ  มึงอย่ากังวลไปเลย  กินขนมเถอะ  หน้ายุ่งๆของมึงจะพาลให้แฟนกูกังวลไปด้วย....อูยยย  เบสอ่ะ  นนเจ็บนะ”  เสียงลากยาวแสดงความเจ็บของไอ้นน  ทำให้ผมละสายตามาจากทางเดินหน้าร้าน  ที่เพื่อนสนิทสองคนเพิ่งเดินจากไป  ทำให้พบกับไอ้นนที่กำลังทำปากจู๋ใส่คนที่มันเรียกว่าแฟนเต็มปากเต็มคำ  จนผมเริ่มจะยิ้มออกกับท่าทางรั่วๆของมัน

“อย่าให้มันมากไปนะครับนน  สะกดคำว่าพอดีให้เป็นด้วย”  จากแค่ยิ้มผมเปลี่ยนมาเป็นหัวเราะเลยครับ  เพราะคำพูดตักเตือนไอ้นนจากแฟนหน้าใสของมัน 

ได้เห็นแบบนี้ผมก็ยิ่งมั่นใจครับว่าคู่นี้เหมาะสมกันมาก  ไอ้นนต้องเจอพี่เบสในคราบคุณชายมาดนิ่งอย่างนี้แหละถึงปราบมันอยู่  ดูสิครับมันไม่มีปริปากเถียงแฟนมันสักนิด  ถ้าเป็นพวกผมปรามมันน่ะเหรอ  คงโดนมันสวนทั้งๆที่ยังไม่จบประโยคซะล่ะมั้ง  นอกจากไอ้นนจะไม่เถียงไอ้พี่เบสแล้วนะครับ  มันยังบรรจงตักเค้กส้มชิ้นพอดีคำทำท่าป้อนพี่เบสอีกด้วย  แต่แค่เจอพี่เบสจ้องนิ่งๆเหมือนปราม  ไอ้นนก็ยิ้มแหยเสเอาเข้าปากซะเอง  ได้เห็นมันแบบนี้แล้วก็ฮาครับ

“ฮึๆ  ไอ้นน  มึงเข้าสมาคมเกลียมัวแล้วสิ”  คงไม่ต้องบอกนะครับว่าใครพูด  ขอให้คุณสนใจแค่ว่าคนที่โดนผลกระทบจากประโยคนี้เป็นอย่างไรดีกว่า

คนแรกที่มีชื่ออยู่ในประโยคอย่างไอ้นน  ไม่มีโมโหหรือต่อว่าที่โดนกระแนะกระแหน  มันกลับยิ้มกว้างปากแทบฉีกอย่างถูกใจ  จนเห็นฟันสีขาวตัดกับผิวหน้าคล้ำๆของมันชัดตา  ก่อนมันจะเหล่มองคนข้างตัว  พร้อมส่งสายตาหวานเยิ้มให้อีกคนที่ได้รับผลกระทบได้หน้าแดงก่ำแทบระเบิด 

ผมเห็นพี่เบสนั่งตัวแดงหน้าแดงแบบนี้แล้วก็ได้แต่เห็นใจ  เพราะพี่แกคงไม่กล้าโวยวายต่อปากกับไอ้นลินหรอก  ด้วยขืนโวยออกไปแทนไอ้นนก็เท่ากับยอมรับล่ะครับ  ว่าที่ไอ้นนมันกลัวน่ะคือตัวพี่เบสเอง  ผมจึงพยายามช่วยพี่เบสด้วยการสะกิดเรียกไอ้นลิน  และถามถึงเหตุการณ์ในผับคืนนั้นว่ามีอะไรเกิดขึ้นบ้าง  หลังจากที่ผม ‘เมา’ ไม่ได้สติ

เหตุการณ์ก็ไม่มีอะไรมาก  ไอ้นลินเล่าว่าหลังจากผมโดนหิ้วกลับบ้าน  มันที่โดนไอ้นนขอร้องให้เข้าไปแยกไอ้พี่เบส  ออกมาจากสาวหมวยอึ๋มที่คลอเคลียไอ้พี่เบสไม่ห่าง  ด้วยการแกล้งเข้าไปยื้อยุดพี่เบสออกมา  และมันก็แสบที่ไม่ได้แยกสองคนออกจากกันเท่านั้น  มันยังสวมบทบาทเป็นแฟนสาวขี้หึง  และต่อว่าผู้หญิงคนนั้นซะผับแทบแตก  เพื่อให้ไอ้นนได้ขโมยตัวไอ้พี่เบสที่ยืนเอ๋อกลับคอนโด 

ส่วนเหตุการณ์ระหว่างไอ้นนและพี่เบสที่คอนโดต่อจากนั้น  ผมและไอ้นลินก็พยายามซักไซ้ว่าทั้งคู่เคลียร์กันยังไง  ด้วยอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร  แล้วทำไมไอ้พี่เบสถึงสนิทสนมด้วยนัก  ซึ่งเราก็ได้แต่ขัดใจเพราะทั้งคู่ไม่มีปริปากบอก  และแกล้งไม่สนใจเราก่อนหันไปคุยกันกระหนุงกระหนิงสองคน  จนผมและไอ้นลินหมั่นไส้และเลิกตอแย  ก่อนหันมาสนใจขนมละลานตาหน้าตาน่ากินตรงหน้าแทน

“อ้าว  เฮียกลับมาแล้ว”  ผมเงยหน้ามองไปทางหน้าร้านทันทีที่ไอ้นนมันพูดจบ

เฮียหลี่ผิงที่เดินมาพร้อมเฮียไรอันนั้นทำให้ผมโล่งใจ  เมื่อสำรวจสภาพภายนอกของทั้งคู่แล้ว  พบว่าไม่ต่างจากขาไป  ไม่มีแววว่ามีการใช้กำลังเกิดขึ้น  แต่ผลของการพูดคุยจะเป็นอย่างไรนั้น  คงต้องขอเวลาให้ผมได้สืบก่อนนะครับ

...............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

มาเฟียขี้หึงก็ยังเป็นมาเฟียขี้หึงอยู่วันยันค่ำ  กับแฟนของเพื่อนน้องแท้ๆก็ยังหึง 
ทำใจนะคะคุณผู้อ่าน  ไม่งั้นคงไม่ใช่มาเฟียขี้หึงตัวจริงหรอกเนอะ  o18
ส่วนใครที่อยากรู้เหตุการณ์ในผับวันนั้น  ก็มีมาเฉลยในฉบับย่อ!?
ฉบับเต็มจะมาในคู่นนเบสอีกทีค่ะ  และคงลงลึกถึงเหตุการณ์ต่อจากนั้นด้วย

สำหรับตอนหน้า  ใครที่ถามถึงครอบครัวตระกูลหยางคงสมใจ
เพราะมากันครบทั้งปาปา  ปะป๋า  และลูกๆค่า 
แถมด้วยบทสนทนาของว่าที่น้องเขยกับพี่ชายขี้หวงด้วย  :hao3:

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
เจอกันวันสีฟ้าน้า

ปล.หน้าฝนอากาศเย็นและชื้นเสี่ยงต่อการไม่สบาย ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ 
ใครที่ต้องเดินทางก็ระวังด้วยน้า  เป็นห่วงค่า^^

 :กอด1:  :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-07-2013 08:47:41

แหม ก็คนมันหึงนี่เนอะไม่เลือกหรอกว่าจะเป็นใคร เนอะเฮียหลี่ผิง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 30-07-2013 09:11:02

น่ารักอ่ะ เฮียหลีน่ารักจริง อย่าหวงน้องมากนัก เด๋วจะขึ้นคาน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 30-07-2013 09:55:12

เฮียขี้หึง หวง ห่วง เมื่อเป็นน้องธันว์
มีน้องสาวก็หวงสุดๆ หวังว่าพี่ไรอันจะผ่านด่านได้
ด่านเยอะเหมือนกันนะเนี่ย

ปล. น้องหวัดมาเยือนเรียบร้อย เซ็ง ไล่ก็ไม่อยู่ทำไมหลายวัน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 30-07-2013 10:39:37

รักมากก็หึงมาก

^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 30-07-2013 11:17:00

เฮียหลี่ผิงน่ารักอ่ะ ดูแลน้องธันว์ดีจริง ๆ >.<

ขอบคุณค่ะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 30-07-2013 11:30:57

หึงแต่พอดี อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 30-07-2013 11:33:32

อยากเห็นน้องธันว์หึงบ้างงงงงงงงง

 :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 30-07-2013 11:35:32

มีแฟนก็ขี้หึง มีน้องสาวก็ขี้หวง เฮียหลี่ผิง o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-07-2013 11:50:48

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 30-07-2013 12:08:35

เฮียขี้หึง อิอิ ก็น้องธันว์ของเฮียน่ารักซะขนาดนี้ เฮียจะไม่หึงได้ไงล่ะคร้าบบ

หนุ่มเพื่อนซี้ไปเคลียร์กันได้ความว่าไงมั้งน้าา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 30-07-2013 12:32:14

เฮียหลี่ผิงหวงน้องมากเลยนะ ขนาดเพื่อนสนิทยังไม่ยอมปล่อยให้เลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 30-07-2013 12:46:56

ท่าทางว่าที่น้องเขยจะสนิทกับพี่ชายสนิทแน่นแฟ้น ในเร็ววัน
ขี้หวงเหมือนกันเด๊ะ
บวกและเป็ดอิชชี่น้องธันว์
มังกรดูแลซะอ่านไปละลายไป :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 30-07-2013 13:41:27

ไรอันสู้สู้ :ped149:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 30-07-2013 14:14:32

คนขี้หึงง่ะ แต่ชอบนะ
ตอนหน้าเราจะพบศึกปะทะระหว่างพี่เมีย vs. ว่าที่ลูกเขย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: BlackArrow ที่ 30-07-2013 14:27:24

ก็น้องธันว์น่ารัก เฮียหลี่ผิงก็ต้องหึงเปนธรรมดาใช่ม่ะเฮีย ขอกอดน้องธันว์ได้ม่ะ  :z6: อั๊ก โดนส้นทีนอาเฮีย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 30-07-2013 20:22:02

ถ้ามาเฟียไม่หึงไม่หวงน้องธันว์ก็แสดงว่ามันไม่ปกติสิจ๊ะ :laugh:
ส่วนเรื่องหวงและห่วงเหมยอิงอันนี้ก็เข้าใจพ่อมาเฟียนะ
แต่ก็ควรจะคิดถึงใจเหมยอิงด้วยนะพ่อมาเฟียใหญ่ :ruready
ไรอันสู้ๆนะ นน-เบสน่ารัก :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 30-07-2013 20:42:15

 :hao7:  น้องธันว์ต้องทำใจหน่อยนะ  มีแทนเปํนมาเฟียหล่อรวยก็อย่างนี้แหละ

  +1  ค่า    ขอ  :กอด1:  พีมาศแน่นๆทีเถอะ     

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 30-07-2013 22:15:12

 :ling1: :ling1: :ling1:อยากรู้ว่าคุยอะไรกัน :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 30-07-2013 23:49:13

ชอบที่แต่ละคนหึงแต่พองามในตอนนี้ค่ะ
สงสารคนกลางไม่ใช่อะไร
รอตอนต่อไปค่ะ  :katai4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 31-07-2013 03:05:18

ก็คนมันหึงไม่ต้องมีเหตุผล หึหึตรงดี :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 31-07-2013 07:11:31

รออ่านพี่นนกับพี่เบส

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 31-07-2013 13:03:20

ตักมาเยอะ ขอคนแก่กินทาร์ตซัก 4-5 ชิ้นได้ป่ะ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 31-07-2013 22:46:27

หวานจริงอะไรจริงมาเฟียเวอร์ชั่นนี้  :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 01-08-2013 13:09:14

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 01-08-2013 13:10:38

เฮียน่ารักเนอะถึงจะขี้หวงไปหน่อยก็เถอะ
นนกับเบสน่ารักอยากอ่าน
 :mew2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 01-08-2013 13:35:33

ขึ้นชื่อว่าคนขี้หึงอ่ะ ไม่ว่ากับใครหน้าไหนก็หึงทั้งนั้นแหละ
น้องธันว์ต้องทำใจนะ เพราะเฮียเค้าเกินคำว่าธรรมดาไปไกลแล้ว
แต่มันก็ทำให้เราอดภูมิใจเล็กๆไม่ได้เนาะน้องธันว์ที่แฟนรักแฟนหลง
มีหลายคู่ทีเดียวที่ให้ติดตาม หนึ่งในนั้นก็น้องนนและพี่เบสนี่ล่ะ
อยู่ต่อหน้าคนอื่นนื่งอย่างนี้ อยู่กันสองคนพี่เบสจะเป็นยังไงน้า~ :hao3:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดเช่นเคยค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 01-08-2013 14:31:32

เฮียหลี่ผิงคงต้องทำใจ  มีน้องสาวน่ารักแบบนี้ก็ย่อมต้องมีผู้ชายเข้ามาจีบ  แต่ดีว่าเป็นไรอัน ที่เป็นเพื่อนสนิท  ถ้าเพื่อนสนิททำให้น้องสาวเสียใจ  จะได้จัดการได้เต็มที่    น้องธันว์ก็ยังคงน่ารัก ขี้อ้อน แล้วแบบนี้จะไม่ทำให้เฮียหลี่ต้องตามเฝ้าตลอดได้ไง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 01-08-2013 14:44:15

ก็น้องธันว์น่ารักอย่างนี้ หลี่ผิงเราก็ต้องหึงเป็นธรรมดาอยู่เเล้วเนอะ

ไรอันกะหลี่ผิงคุยไรกันอ่ะอยากรู้


ปล.ไรอันสู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.15 "ก็คนมันหึง" P.18 (30/7/56) UPแล้วค่า ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: YoK_mehok ที่ 01-08-2013 16:14:44

 :impress2: :katai2-1:
เย้ๆๆๆๆๆ จะได้เจอแล้ว อิอิ
 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 02-08-2013 07:39:38

ตอนที่ 16

หวางหลี่ผิง

“ฉันจริงจังเรื่องเหมยอิง”  ประโยคดังกล่าวไม่ได้อยู่นอกเหนือจากที่ผมคาดเดาสักนิด  แต่มันก็ยังทำให้ผมหงุดหงิดอยู่ดี  แม้คนที่พูดจะเป็นเพื่อนสนิทของผมก็ตาม 

ผมจึงเลือกที่จะจ้องตาไอ้ไรอันแทนการตอบโต้ด้วยคำพูด  แววตาสีฟ้าอมเขียวของมันนิ่งสงบไม่มีแววลอกแลก  ยืนยันในสิ่งที่มันพูดได้เป็นอย่างดี  แต่ประเด็นของเรื่องที่เรากำลังพูดนั้น  ยากที่ผมจะทำใจยอมรับได้ง่ายๆ  น้องสาวฝาแฝดที่ผมเฝ้าดูแลอย่างดีมาตลอดทั้งคนนะครับ  นี่ยังดีที่เป็นเพื่อนสนิท  หากเป็นผู้ชายคนอื่นมายืนตรงหน้าและสารภาพว่าคิดเกินเลยกับเหมยอิงแล้วล่ะก็  มันคงได้ล้มคว่ำเพราะแรงหมัดของผมไปนานแล้ว

“ถ้าฉันไม่ยอมล่ะ”  ผมส่งเสียงท้าทายออกไปหลังจากจ้องตาวัดใจกับไอ้ไรอันมาพักใหญ่

“ฉันคงห้ามนายไม่ได้  แต่นายก็ห้ามฉันไม่ให้รู้สึกดีกับเหมยอิงไม่ได้เหมือนกัน”

“ไอ้ไรอัน!!”  ผมตะเบ็งเสียงใส่ไอ้เพื่อนปากดี  ก่อนเข้าไปกระชากคอเสื้อมันเข้าหาตัว  พร้อมง้างหมัดเตรียมพุ่งเข้าใส่ครึ่งปากครึ่งจมูกของมัน  แต่แววตามุ่งมั่นที่ไอ้ไรอันใช้มองผม  ก่อนที่เปลือกตาจะปิดลงนั้น  แสดงออกชัดว่าเจ้าของมันยินยอมให้ผมได้ทำร้ายมันแต่โดยดี

“โธ่โว้ย!!... ทำไมต้องเป็นนายด้วยวะไรอัน”  สุดท้ายผมก็ทำร้ายเพื่อนตัวเองไม่ลง  จึงได้แต่สบถหัวเสียอยู่คนเดียว  และอดไม่ได้ที่จะตะคอกใส่มันด้วย  ซึ่งมันเองก็แค่ส่งยิ้มบางเบาและมองผมอย่างเข้าใจ  ไม่มีโวยวายตอบโต้สักนิด

“หลี่ผิง  ฉันรู้ว่านายรักและเป็นห่วงเหมยอิงมาก  ระดับนายสามารถดูแลเหมยอิงได้ตลอดชีวิตอย่างสบายๆ  แต่นายเคยคิดบ้างมั้ยว่าความเป็นห่วงของนาย  อาจจะเป็นการทำร้ายเหมยอิงอยู่ก็ได้นะ  นายไม่คิดบางเหรอว่าน้องสาวของนาย  อาจจะอยากมีใครสักคนมาแชร์ความสุขความทุกข์บ้างก็ได้  เหมือนที่นายมีน้องธันว์อยู่ข้างกายไง  และนายเองปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าสักวันเหมยอิงก็ต้องมีคนดูแล  ซึ่งคนๆนั้นอาจจะเป็นฉันหรือไม่ก็ได้” 

ผมหันหน้าหนีสายตาจริงจังของไอ้ไรอัน  แม้จะไม่พอใจในสิ่งที่มันพูด  และปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่าสิ่งที่มันพูดมีความเป็นไปได้สูงมาก  แต่ผมไม่อยากจะยอมรับนี่ครับที่เหมยอิงจะมีใครอื่นนอกจากคนในครอบครัวเรา  จะว่าผมเห็นแก่ตัวก็ได้  ด้วยรู้ดีแก่ใจว่าการมีคนที่รักอยู่เคียงข้างร่วมสุขและทุกข์นั้น  ผมมีความสุขแค่ไหนในช่วงเวลาเหล่านั้น

“หลี่ผิง  นายรู้จักฉันดีพอๆกับตัวฉันเอง  ทำไมนายไม่ให้โอกาสฉันได้เป็นตัวเลือกในชีวิตเหมยอิงบ้างล่ะ”  ผมค่อยๆหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับไอ้ไรอัน 

ผู้ชายที่ไม่เคยลดศักดิ์ศรีวอนขอใคร  ผู้ชายที่มีพร้อมทั้งรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติ  ผู้ชายที่เป็นผู้เลือกมาตลอด  และผู้ชายคนเดียวกันนี้เป็นเพื่อนสนิทของผมมาร่วมสิบปี  แต่วันนี้ผู้ชายที่พร้อมทุกอย่างกลับวอนขอเพื่อนอย่างผม  เพื่อเป็นตัวเลือกให้กับน้องสาวฝาแฝด

“ไรอัน  นายต้องพิสูจน์ให้ครอบครัวฉันได้เห็นว่านายพร้อมจะดูแลนางฟ้าของเรา  อย่าเพิ่งดีใจไป  ฉันเพื่อนสนิทนายรู้จักนายดีอย่างที่นายพูด  แต่....ฮึๆ  อาตี้หลง  ปาปา  และอากงไป๋หลง  คงอยากรู้จักนายในฐานะอื่นมากกว่าฐานะเพื่อนสนิทของฉันนะไรอัน”  ผมแสยะยิ้มใส่ไอ้ไรอันทันที  ที่เห็นมันเปิดยิ้มและมีแววตาแพรวพราวยินดีเปิดเผย  ยามที่มันแปลประโยคเปิดทางของผมออก  ก่อนจะอัญเชิญด่านอรหันต์ทองคำทั้งสามมาขู่มัน  ทำเอามันยิ้มค้างมีแววตาหนักใจขึ้นมาทันที

“ฉันให้โอกาสนายก็จริง  แต่อยากให้รู้ไว้ว่าฉันจะจับตาดูนายทุกฝีก้าวเชียวล่ะ...ป้าบๆ...คิดจะมาเป็นตัวเลือกของคุณหนูตระกูลหวาง  นายต้องลำบากหน่อยแล้วล่ะเพื่อน  ฮ่าๆ”  ผมหัวเราะอย่างสะใจ  เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของไรอัน  แถมได้กำไรจากการแกล้งตะปบไหล่มันแรงๆอีกด้วย

หลังจากเราได้เคลียร์กันแล้ว  ผมรู้สึกโล่งใจขึ้นหน่อย  ด้วยรู้แน่ชัดแล้วว่าไอ้ไรอันมันจริงจังกับเรื่องเหมยอิง  และไม่ได้แกล้งขู่ที่ว่าผมจะจับตาดูมันไว้  เพราะถึงอย่างไรความเป็นห่วงที่ผมมีต่อน้องสาวก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง  แต่อยากลองให้โอกาสเพื่อนสนิทได้พิสูจน์ตัวเองสักครั้ง  หากในอนาคตมันทำเหมยอิงเสียใจเพียงนิด  ถึงตอนนั้นผมจะขัดขวางมันสุดตัว  ก็คงจะไม่มีใครว่าผมได้ว่าผมหวงน้องเว่อร์  แต่ผมอดที่จะเห็นใจมันในฐานะเพื่อนสนิทไม่ได้เช่นกัน  เมื่อรู้แก่ใจว่ามันต้องเจออีกสามด่านหินกว่าจะได้สมหวังในรัก 

“เข้าไปกันเถอะว่ะ  ฉันคิดถึงน้องธันว์แล้ว  ฮึๆ”  ผมตบบ่าไอ้ไรอันพร้อมยกยิ้มให้มันที  ก่อนเดินนำหน้าออกจากลานจอดรถ  เพื่อกลับไปหาคนน่ารักที่ผมคิดถึง 

ไม่รู้ว่าน้องธันว์จะเป็นกังวลจนไม่เป็นอันกินอะไรรึเปล่า  เพราะสีหน้าแววตาของน้องตอนที่ผมเดินออกมานั้น  บ่งบอกว่าเจ้าตัวไม่สบายใจเรื่องของผมและไอ้ไรอันไม่น้อย  และผมก็ต้องอมยิ้มอย่างสบายใจ  เมื่อกลับมาที่ร้านแล้วพบว่าคนน่ารักของผมยังร่าเริงไม่มีแววหม่นหมองให้ผมต้องเป็นกังวล 

ผมก้าวเข้าหาคนที่กำลังคุยเพลิน  น้องไม่มีรู้ตัวสักนิดว่ามีผมจับจ้องทุกอิริยาบทอยู่  และอีกเพียงไม่กี่ก้าวที่ผมจะเข้าไปในตัวร้าน  ดวงตาสุกใสของน้องก็หันมาสบตาด้วย  ก่อนแววตาคู่เดียวกันนี้จะฉายชัดถึงความห่วงใย  พร้อมกับที่น้องธันว์ลอบสำรวจร่างกายผมไปด้วย  กิริยาของน้องทำเอาหัวอกผมอุ่นวาบและอิ่มเอม  เมื่อริมฝีปากสีสดค่อยๆคลี่ยิ้มส่งตรงมาให้ผมผู้เป็นเจ้าของแต่ผู้เดียว

“เฮียหลี่ผิงครับ  ดื่มชาก่อนนะ  อยากกินไรอีกมั้ย  เดี๋ยวธันว์ไปตักให้”  ถ้าผมมอบตำแหน่งสุดยอดแฟนให้น้องธันว์คงไม่มีใครค้านนะครับ  เด็กอะไรช่างน่ารักและรู้จักเอาใจสามีขนาดนี้  นี่ถ้าอยู่สองต่อสอง  ริมฝีปากช่างเจื้อยแจ้วนั่นต้องถูกผมชิมอย่างแน่นอน

“อยากกินธันว์”  หลังคำกระซิบหยอกเย้าของผมข้างใบหูหอมแล้ว  ยังไม่ทันที่ผมจะผละหน้าห่าง  ใบหูขาวๆนั่นก็แดงก่ำอย่างน่ากิน  ส่วนผิวหน้าของคนน่ารักก็แดงไม่แพ้กัน  ทำเอาเพื่อนๆน้องธันว์แซวผมกับเจ้าตัวใหญ่เชียวว่าแกล้งหวานใส่กันให้คนอื่นอิจฉาเล่น 

ปฏิกิริยาของน้องก็เป็นดังเคย  คือโวยวายใส่เพื่อนด้วยหน้าบึ้งๆแต่แก้มกลับแดงระเรื่อ  ซึ่งก็ไม่มีใครเค้ากลัวเจ้าตัวกันสักคน  มีแต่จะยิ่งแหย่ให้ได้เขินอายทำอะไรไม่ถูกยิ่งกว่าเดิม  ผมเหลือบมองไอ้ไรอันอย่างขำๆ  เพราะมีมันคนเดียวที่นั่งหน้าเครียด  ทั้งๆที่ทุกคนบนโต๊ะมีแต่รอยยิ้ม  ไม่ต้องเดาว่าเกิดจากอะไร  ถ้าไม่ใช่ระเบิดที่ผมโยนใส่มันไว้  แต่ถือซะว่าเป็นการเตือนด้วยความหวังดี  จากเพื่อนสนิทอย่างผมแล้วกันครับ 

ผมกระหยิ่มใจได้ไม่นาน  เพราะพอเหมยอิงเดินมาที่โต๊ะ  พร้อมวาฟเฟิลราดสตรอเบอรี่นั้น  ไอ้ไรอันก็หน้าบานมองน้องสาวผม
ตาเยิ้มเชียว  ด้วยความหมั่นไส้ผมจึงถีบหน้าแข้งมันเบาๆเป็นการสั่งสอน  ทำให้มันหันมาส่งยิ้มแหยๆให้ผม  และพยายามเก๊กหน้านิ่งก้มจิบชาแทน  แต่ผมก็ยังเห็นว่าหางตามันแอบมองเหมยอิงอยู่ตลอดเวลา  ส่วนเหมยอิงเองยังคงยิ้มหวานให้ทุกคนบนโต๊ะ  และเอ่ยชวนทานขนมด้วยกิริยาน่ามอง 

น้องสาวผมก็เป็นซะแบบนี้  แล้วจะไม่ยิ่งทำให้เพื่อนสนิทของผมหลงใหลไปกว่าเดิมได้อย่างไร  ผมจึงอดที่จะถอนใจเบาๆออกมาไม่ได้  ทำให้น้องธันว์ที่นั่งข้างผมหันมามองด้วยความสงสัย  ก่อนจะรั้งมือผมไปกุมใต้โต๊ะและออกแรงบีบน้อยๆ  พร้อมคำกระซิบเบาๆพอให้ได้ยินกันสองคน

“อย่าถอนใจสิครับ  เดี๋ยวความสุขก็ตกใจบินหนีไปหมดหรอก”  ฟังคำพูดคำจาน้องธันว์เถอะครับ  ช่างน่ารักสมตัวน้องจริงๆ

“ฮึๆ  ความสุขของเฮียก็คือน้องธันว์นะครับ  ถ้าอยากให้เฮียมีความสุขก็อย่าคิดหนีไปไหนนะ”  น้องธันว์ที่โดนผมหยอดอย่างไม่ตั้งตัวอ้าปากหวอตาโต  แต่เมื่อน้องตั้งตัวติดก็สะบัดมือผมทิ้ง  พร้อมทำปากขมุบขมิบต่อว่าเบาๆด้วยแววตาวาววับอย่างน่าเอ็นดู 

ผมจึงรั้งต้นคอน้องเข้าหา  ก่อนฝังจมูกลงบนกลุ่มผมนิ่มๆอย่างอดใจไม่อยู่  เรียกเสียงแซวดังรอบโต๊ะอีกครั้ง  ซึ่งครั้งนี้รวมสายตาเกือบยี่สิบคู่ภายในร้านเข้าไปด้วย  ทำเอาน้องธันว์ตัวแดงก้มหน้างุด  และอาจหาญเตะขาผมใต้โต๊ะอีกด้วย  ผมจึงรั้งตัวน้องเข้าหา  เพื่อช่วยซ่อนหน้าแดงๆนั้นไว้กับอก  ไม่สนใจสายตาล้อเลียนของผู้ร่วมโต๊ะและสายตาอยากรู้ปนตกใจของคนในร้าน  เพราะคนที่ผมให้ความสนใจมีเพียงเด็กน่ารักแสนขี้อายคนนี้คนเดียวเท่านั้น

“เฮียหลี่ผิงแกล้งเฮียธันว์ของเหม่ยเทียนอีกแล้ว”  เสียงเล็กๆที่ดังข้างตัวทำให้ผมละความสนใจ  จากต้นคอแดงๆของคนในอ้อมกอด  ทำให้พบกับใบหน้าน่ารักที่กำลังยิ้มกว้างล้อเลียน  ผิดจากคำพูดต่อว่าที่เจ้าของเอ่ยมา

“เหม่ยเทียน  เทียนหลง  อาธัช!  สวัสดีครับอา”  หลังจากคำสวัสดีของน้องธันว์ที่แสดงสีหน้าตกใจทันทีที่เห็นบุคคลทั้งสามข้างตัวเรา 

ทุกคนรอบโต๊ะรวมถึงผมด้วยต่างเอ่ยทักทายตามน้องเป็นพรวน  ก่อนเหมยอิงจะเข้าไปสวมกอดอาสะใภ้รูปหล่อของเรา  ด้วยสีหน้าตื่นเต้นแสดงถึงความยินดีชัดเจน

“เหมยอิง  อายินดีกับร้านใหม่ด้วยนะครับ”  เสียงทุ้มนุ่มที่ดังขึ้นเรียกทุกสายตาให้หันไปมองใบหน้าคนพูด

“อาตี้หลง  ขอบคุณค่ะ  เหมยอิงนึกว่าอาตี้หลงจะไม่มาซะแล้ว”  เหมยอิงผละจากอาธัชเข้าสู่อ้อมกอดของอาตี้หลงทันที  ที่คุณอาเปิดอ้อมแขนเป็นสัญญาณให้เหมยอิงเข้าหา

เมื่อสมาชิกเพิ่มขึ้นแต่จำนวนที่นั่งเท่าเดิม  ผม  ไอ้ไรอัน  และนายนน  จึงอาสาที่จะสละที่ให้แก่คุณอาทั้งสองและน้องน้อยฝาแฝดของเรา  ซึ่งตอนแรกน้องธันว์ทำท่าจะลุกตาม  จนผมต้องกดไหล่น้องให้นั่งตามเดิม  ก่อนจูงมือเหม่ยเทียนที่ยืนอมยิ้มมองปาปาตัวเอง  ที่กำลังคุยกับเหมยอิงอยู่ให้มานั่งข้างน้องธันว์  และหันไปสบตาส่งสัญญาณให้เทียนหลง  ที่น้องยืนนิ่งเก๊กหน้ากันท่าข้างป๋าธัชของตัวเองอยู่นั้น  ให้น้องพาอาธัชมานั่ง  ก่อนผมจะเข้าไปทักทายอาธัชพร้อมเสิร์ฟชาร้อนให้คุณอาด้วยตัวเอง

“หลี่ผิงสบายดีใช่มั้ย  ยุ่งมากเหรอเรา  ช่วงนี้ไม่ไปเยี่ยมอาที่บ้านเลยนะครับ”  รอยยิ้มอบอุ่นถูกส่งมาพร้อมคำถามของอาธัชนั้น  ทำให้ผมที่ได้เห็นอดจะยิ้มตามไม่ได้จริงๆ

“ผมสบายดีครับอา  ผมขอโทษที่ไม่ได้ไปเยี่ยมเหมือนเคย  เพราะโรงแรมใหม่ที่จะเปิดตัว  ดึงเวลาผมไปจนเกือบหมดเลยครับ”  จากสายตาที่แสดงออกถึงความรักและห่วงใยจากอาธัช  พร้อมฝ่ามืออุ่นที่ยื่นมาบีบไหล่กันนั้น  ทำให้อกผมอุ่นวาบด้วยรับรู้ถึงความรู้สึกที่อามีต่อผมได้  แม้อาธัชไม่ต้องพูดมันออกมา

“แต่อาธัชไม่ต้องห่วงนะครับ  ผมยังหนุ่มแน่นแค่นี้สบายมาก”  ผมต้องยิ้มกว้างกว่าเดิม  เมื่อได้เห็นรอยยิ้มสว่างคุ้นตาของอาธัช  ด้วยมันช่างคล้ายคลึงกับคนของตัวเองนัก

“คุณธัชอย่าห่วงหลี่ผิงให้มากเลยครับ  หลานยังหนุ่มยังแน่นตามที่เจ้าตัวเค้าบอกนั่นแหละ  ยังมีแรงทำงานอีกเยอะ  คุณธัชมาห่วงคนเป็นอาแบบผมดีกว่า  ผมต้องการกำลังใจจากคุณธัชมากกว่าเป็นไหนๆ”  ทุกสรรพเสียงรอบโต๊ะเราเงียบกริบ  เพราะทุกคนต่างได้ยินถ้อยคำที่อาตี้หลงตั้งใจหวานใส่คู่ชีวิตอย่างอาธัชเต็มสองหู 

อาธัชนั้นแม้จะทำหน้านิ่งเสจิบชา  แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองต่อคำหวานที่ได้ยิน  เพราะแก้มขาวนั้นขึ้นสีระเรื่ออย่างเห็นได้ชัด  ส่วนอาตี้หลงหลังจากหยอดใส่คนรักแล้ว  ก็ยกยิ้มมุมปากและมองใบหน้าด้านข้างของอาธัชตาเยิ้มไม่วางตาเลยทีเดียว 

น้องฝาแฝดของผมเองนั้นมีปฏิกิริยาต่างกันอย่างสิ้นเชิง  น้องเหม่ยเทียนนั้นยิ้มกว้างหัวเราะคิกคักอย่างน่ารัก  และมองปาปากับปะป๋าของตัวเองด้วยแววตาสุกใสดูมีความสุข  สำหรับเทียนหลงจะยิ้มก็ไม่ใช่จะทำหน้าบึ้งก็ไม่เชิง  น้องดูน่าตลกนักในสายตาของผม  ทำให้ผมมองเห็นตัวเองเมื่อยี่สิบปีก่อน  ผ่านน้องชายคนนี้ได้อย่างชัดเจน  ด้วยตอนที่ผมเป็นเด็กนั้นผมรู้สึกทั้งยินดีปนหมั่นไส้เล็กๆ  ยามที่ได้เห็นได้ฟังอาตี้หลงจีบธัชชี่ของผมต่อหน้าตัวเอง 

ช่วงเวลานั้นผมไม่ได้เกลียดอาตี้หลงนะครับ  ก็แค่หมั่นไส้ที่อาตี้หลงมีอาธัชผู้ชายที่แสนใจดีเป็นแฟน  แต่สำหรับเทียนหลงคงไม่ได้เกลียดหรือแม้แต่หมั่นไส้ปาปาตัวเองหรอกครับ  แต่น้องคงออกแนวเบื่อหน่ายมากกว่าที่ได้เห็นปาปาจีบปะป๋าของตัวเองได้ไม่มีเบื่อ

น้องนลิน  นายนน  นายเบส  หรือแม้แต่ไอ้ไรอัน  มีใบหน้าเปื้อนยิ้มแก้มแทบปริไปซะทุกคน  และมองคู่ใหญ่เค้าหวานใส่กันอย่างให้ความสนใจ  ด้วยอาจจะไม่เคยเห็นภาพความหวานของคู่นี้ใกล้ชิดติดขอบเท่าครั้งนี้  ยิ่งน้องนลินดูท่าจะเป็นหนักกว่าเพื่อน  เพราะนลินมองคุณอาทั้งคู่ของผมด้วยความชื่นชมเปิดเผยตาระยับเชียว  ส่วนเหมยอิงเองก็มีอาการไม่ต่างจากน้องสาวคนเล็กของเรา  ที่ยิ้มแก้มปริมีแววตาสุกใสเป็นประกายเต็มไปด้วยความสุข

จะมีก็เพียงหนึ่งเดียวที่ไม่เหมือนใครคือคนที่ผมเกาะไหล่อยู่นี่ไงครับ  น้องธันว์ก้มหน้าก้มตาทานขนมทำเหมือนไม่สนใจอาตี้หลงและอาธัช  แต่ในความเป็นจริงแล้วคนน่ารักของผมเค้ากำลังอายครับ  เพราะใบหูแดงๆที่ผมเห็นรำไรอยู่นี่ไงที่ทำให้ผมรู้ทันเจ้าตัว  ดูท่าแล้วผมคงหวานใส่น้องธันว์ไม่พอ  ด้วยคนเก่งของผมมักจะมีอาการเขินอายทุกครั้งที่เห็นคู่รักเค้าหวานใส่กัน  เหมือนอาการตอนนี้ที่น้องเป็นยังไงล่ะ

“เขินแทนอาธัชเหรอครับคนเก่ง  หืม”  ผมจึงเลือกก้มกระซิบชิมริมหูแดงๆนั่นซะเลย  อาศัยจังหวะที่น้องธันว์กำลังเผลอ  และทุกคนรอบตัวไม่ได้ให้ความสนใจเรา

“อ๊ะ!  ใครเขินกัน  คนรู้ดีกินเข้าไปเยอะๆเลย”  คนน่ารักเค้าหลบตาผมทั้งๆที่แก้มแดงหูแดง  ก่อนทาร์ตไข่ทั้งชิ้นจะถูกยื่นมาตรงหน้า  พร้อมสายตากดดันมาให้ผมต้องอ้าปากรับ

“คิกๆ  เฮียธันว์เวลาเขินน่ารักจังค่ะ  เหมือนปะป๋าเป๊ะเลย  มิน่า  ทั้งปาปากับเฮียหลี่ผิงถึงรักมากขนาดนี้”  เสียงหัวเราะคิกคักของน้องเหม่ยเทียนเรียกทุกความสนใจมาที่น้อง  ก่อนคนน่ารักทั้งคู่ที่น้องพาดพิงถึงจะหน้าเหวอเบิกตากว้างพร้อมแก้มที่แดงระเรื่อ  ด้วยตกใจในความคิดของเด็กหญิงตัวน้อย  แต่กลับยืนยันคำพูดได้เป็นอย่างดีว่าคำว่า ‘น่ารัก’ นั้นเหมาะกับคู่อาหลานแห่งธนอรรถย์เพียงใด

ผมกับอาตี้หลงสบตาและยกยิ้มให้กันชั่วแวบ  ด้วยใจตรงกันและเราอาหลานนึกเห็นด้วยกับเหม่ยเทียนเป็นที่สุด  ก่อนจะรีบก้มหน้าเบนสายตากลับมามองคนของตัวเอง  น้องธันว์นั้นเม้มปากแน่นมองเหม่ยเทียนอย่างงอนๆ  แต่กลับไม่แสดงออกมากกว่านั้นให้น้องน้อยของเราต้องเสียใจ  ซึ่งน้องสาวคนสวยก็ทำเพียงส่งยิ้มใสซื่อให้ทั้งพี่ชายและปะป๋าของตัวเอง  ด้วยไม่เข้าใจที่ถูกงอนทางสายตา  แต่คนที่น้องธันว์หันมาเล่นงานดันเป็นผมน่ะสิครับ  ตางี้เขียวปั้ดจนผมชักใจไม่ดีกลัวน้องงอนจริงขึ้นมา  ผมนี่แหละจะแย่  จึงรีบง้อให้น้องเห็นใจ  ด้วยการแกล้งสำลักทาร์ตไข่ที่แทบจะถูกกลืนลงคอจนหมดแล้ว

“ทานน้ำก่อนครับ  เฮียหลี่ผิงทำตัวเป็นเด็กเลย  ทำไมไม่รู้จักกินดีๆ...ดีขึ้นรึยังครับ”  น้ำเสียงอ่อนโยนและสายตาแสดงความห่วงใย  พร้อมฝ่ามือนุ่มที่ลูบหลังให้ผมของน้องธันว์  ในระหว่างที่น้องยกแก้วน้ำให้ผมจิบนั้น  ทำให้ผมรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ใช้ความห่วงใยของน้องมาเป็นเครื่องมือง้องอนเจ้าของ 

แต่ผมก็แค่รู้สึกผิดนิดเดียวครับ  ถ้าแลกกับการที่ได้น้องมายืนเคียงข้าง  และแสดงความห่วงใยให้คนอื่นอิจฉาเล่น  มันช่างคุ้มแสนคุ้ม  และยังดีที่รอบนี้ไม่มีใครแซวออกมาให้น้องธันว์ได้รู้ตัว  ว่าได้แสดงความใกล้ชิดกับผมมากเกินระดับปกติที่น้องเคยแสดงออกมา  ซึ่งผมก็ต้องสะดุ้งกับสายตารู้เท่าทันของอาธัชที่จ้องมองผมอยู่ก่อนแล้ว  ผมจึงรีบบอกน้องที่แทบจะยืนซบอกผมให้ได้รู้ว่าผมไม่เป็นอะไรแล้ว  ก่อนดันร่างให้คนน่ารักได้นั่งตามเดิม

หลังจากนั้นเหมยอิงผู้เปรียบเสมือนนางฟ้าของผมก็ช่างรู้ใจฝาแฝดแบบผม  ด้วยการชวนอาธัชคุยเรื่องขนมที่น้องคิดสูตรขึ้นมาใหม่  เพื่อดึงความสนใจของอาสะใภ้รูปหล่อตาดุไปจากผม  ทำเอาผมต้องแอบถอนใจเบาๆ  พร้อมส่งยิ้มให้น้องสาวที่เหลือบมาอมยิ้มใส่กัน  ด้วยนึกขอบใจฝาแฝดคนสวยที่ทำให้ผมรอดพ้นจากเงื้อมมือพยัคฆ์หน้าหยกได้อย่างหวุดหวิด  และนึกโล่งอกที่น้องธันว์ไม่มีทีท่าจะรู้ตัวว่าโดนผมเจ้าเล่ห์เข้าใส่  เพราะน้องหันไปคุยกับเพื่อนๆที่เหลือด้วยทีท่าร่าเริง  พร้อมกับดูแลน้องฝาแฝดด้วยการตักขนมใส่จานน้องไปด้วย  แต่ผมก็ต้องสะดุ้งกับเสียงกระซิบทุ้มต่ำที่ดังขึ้นข้างตัว

“เป็นไงล่ะเรา  เข้าใจความรู้สึกอาแล้วใช่มั้ย  ว่าอาธัชของเราน่ะน่าเกรงใจแค่ไหน”  ผมเผลอพยักหน้าเบาๆเพราะนึกเห็นด้วยกับสิ่งที่อาตี้หลงพูด 

แต่เมื่อได้มองหน้าคุณอามาเฟียใหญ่ชัดๆ  จึงได้รู้ว่าภายใต้ความเกรงใจที่อาตี้หลงมีให้อาธัชนั้น  กลับเต็มไปด้วยความรักที่มากล้นพอกัน  เพราะรักมากถึงเกรงใจคนที่เรารัก ด้วยไม่อยากขัดใจทำให้คนรักต้องเป็นกังวลนั่นเอง

ตอนนี้ใบหน้าอาตี้หลงดูมีความสุขนัก  ด้วยกำลังยิ้มทั้งปากและแววตา  ยามที่สายตาคู่นั้นมองไปยังอาธัช  ซึ่งผมก็เชื่อว่าสีหน้าและแววตาของผมยามนี้  คงไม่ต่างจากคนเป็นอาอย่างแน่นอน  เพราะผมก็กำลังมองคนที่ผมรักเช่นกัน  ‘น้องธันว์คนเก่งของเฮียหลี่ผิง’

.............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

หวานคูณสองเพื่อคุณผู้อ่านโดยเฉพาะค่า
ทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่ไม่มีใครยอมใครเลยจริงๆ  :hao7:

ตอนหน้าไอ้คุณเยี่ย (เรียกตามเด็กน่ารักอ่ะ) จะออกฉากมาอีกแล้ว
และจะสร้างความวุ่นวายอะไรมั้ย  ติดตามได้ในวันสีชมพูค่ะ

+1และเป็ดให้ทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 02-08-2013 07:47:12

อ้ากกกกกกกกกกกก จิ้มพี่มาศศศศศ

..............

สองตอนติด คึคึ
เฮียหลี่หวงจริงจังน่ะ ทั้งน้องธันว์ทั้งเหมยอิงเลย ไม่กลัวเหมยอิงขึ้นคานหรือไงเฮียยย
แต่ว่าไรอันเอาจริงนะ
ตอนนี้มีเเขกรับเชิญด้วยแฮะ มาทั้งเฮียธัชทั้งตี้หลงเลย
แหมะ หวานคูณสอง น้ำตาลท่วมมมมม
 :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 02-08-2013 08:42:18

จะหวานไปไหนนะ อิจฉาอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 02-08-2013 08:43:12

เบาหวานถามหาแล้วลดน้ำตาลด่วน  :m1: :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 02-08-2013 09:03:55

    :-[  โอ้ย...จะหวานไปไหนเนี้ย

   แถมมีคู่ขวัญในดวงใจของเค้าอีก  ตี๋หลงกับธัช  อุกรี๊ดดดดดดดดดดด  อยากจะลงไปดิ้น  ชักกระแด่วกระแด่วอ่ะ 


   +1  ไปเลยค่ะพี่มาศ (ขอคู่ตี๋หลงกับเฮียธัีชอีกนะค่ะพี่คนสวย)

   มาให้น้องซะดีๆนะ  มาให้   :กอด1:  ซะดีๆ  พี่มาศน่ารักที่สูดดดดดดด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 02-08-2013 09:16:35

หวานกันถ้วนหน้าจริงๆทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่เลยเชียว คนอ่านจะเป็นเบาหวานไหมนี่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 02-08-2013 09:19:32

หวานกันทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่ น้ำตาลหกเต็มงาน
 :-[ :-[ :-[ :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 02-08-2013 09:48:17

ทั้งคู่หลาน คู่อา หวานไม่แพ้กันเลย     ไรอันคงต้องเจอศึกหนักอีกหลายด่าน กว่าจะได้นางฟ้าเหมยอิงมาครอบครอง  สู้ๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 02-08-2013 10:01:43

ตอนหน้า จะรอดูว่าไอ้คุณเยี่ยจะมาสร้างความวุ่นวายและทำให้เฮียหลี่ผิงต้องปั่นป่วนแค่ไหน อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 02-08-2013 10:48:31

โอย...อิจฉาความหวานจริงๆทั้งคู่อาคู่หลานเลย :o8:

ไรอันน่าเป็นห่วงจังแต่ละด่านมหาโหดทั้งนั้น

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 02-08-2013 12:29:05

โอ๊ยยยยย หวาน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 02-08-2013 12:44:25

ร้านขนมของเหมยอิงจืดไปเลยนะคะ
เจอความหวานทั้งรุ่นใหญ่รุ่นเล็ก อิอิ >.<

ขอบคุณค่ะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^_
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 02-08-2013 13:37:26

มดกัดเต็มตัวเลยค่ะพี่มาศ ทั้งขนม ทั้งคน หวานได้อีก ขนมในงานคงจืดไปเลย เพราะโดนคนแย่งความหวานไปหมด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 02-08-2013 14:23:13

วันสีชมพู วันอังคารใช่ไหมคะ

หวานแหววววววว อ่านแล้วสุขใจตามเลยค่ะ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 02-08-2013 14:32:39

มีเฮียธัชกับตี้หลงมาด้วย รุ่นเล็กหวานใส่กันไม่พอ
รุ่นใหญ่ก็มาแจมด้วย น่ารัก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 02-08-2013 14:37:42

ความสุขล้นอก :heaven :heaven :heaven

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 02-08-2013 15:39:24

อ่านแล้ว หวานx2 จริง ๆ ด้วย  :mew1:

ตอนหน้าจะมีคนมากวนโอ้ยเหรอ  o18

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 02-08-2013 15:42:59

แข่งกันหวานทั้งอาทั้งหลาน
คนอ่านจะไปไหนรอดดดด  :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^_
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 02-08-2013 16:44:38

กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ดดดดดดด
โอยยย ชั้นเขินคุณธัช คนอะไรน่ารักน่าหลงขนาดนี้ T3T ฟหกดกกกฟฟฟกดดฟกกหหฟกหด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 02-08-2013 16:56:15

บวกและเป็ดขาดน้ำตาลกระทันหัน
เพราะเทให้น้องธันว์และหลี่ผิงหมดหน้าตัก
ชอบบบบบบ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: BlackArrow ที่ 02-08-2013 17:23:47

มดเต็มห้องเค้าแล้วววว อิอิ ตอนนี้หวานมากก ฟินฟุดฟุด  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 02-08-2013 17:26:41

ฮ้าาาา มีความสุขจัง ^^V
มีความสุขตามหลายคนหลายคู่...น่ารักนัก

อย่างว่าล่ะนะ เมื่อนางฟ้าน้อยมีคนหมายปอง
ก็ต้องฝ่าด่านกันเยอะหน่อยล่ะ...แต่ก็คุ้มค่าน้าาาา

ฝาแฝดของสองอาช่างน่ารัก...โตขึ้นจะเป็นยังไงหนอ
ครอบครัวขยายใหญ่...ความสุขจึงมากมายตาม ^^

ส่วนคนอยากเข้าแทรก(ตามสปอย)...จะกลับออกไปสภาพไหนหว่า?? หุหุ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 02-08-2013 18:30:14

หวานน่ารักทั้งหมดทุกคนเลยค่ะ อ่านไปยิ้มไปมีพยักหน้าตามด้วย 55

อุกรี๊ด ไอ้คุณเยี่ยจะมาหรือคะ ดิฉันจะเตรียมอะไรไว้รับขวัญดี  o18

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 02-08-2013 18:59:13

น้ำตาลท่วมจอเลย จะเป็นเบาหวานไหมเรา?  :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 02-08-2013 20:39:31

อันนี้ก็หวานได้ตลอดไม่แคร์สื่ออีก ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 02-08-2013 21:08:35

ขี้หวงกันทั้งตระกูลเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 02-08-2013 21:53:40

หวานกันจนอิจฉาอ่ะ

เอาใจช่วย เฮียไรอัน สู้ๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 02-08-2013 21:56:54

คิดถึงเฮียธัชชี่กับตี้หลง  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 02-08-2013 23:11:37

คิดถึงเฮียธัชกับตี้หลง :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 03-08-2013 00:05:21

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 03-08-2013 00:21:53

อยากอ่านตอนจีบกันจังเลยน๊าาาาาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 03-08-2013 01:11:45

หวานกันทั้งรุ่นเล็กและรุ่นใหญ่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: tawan ที่ 03-08-2013 08:09:00

น้ำตาลในเลือดสูงเลยตรูงานนี้ :mew1:

 :call:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 03-08-2013 10:31:49

หวานกันทุกคู่หวานจนมดเดินไต่ให้เต็ม
 :mew1: :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 03-08-2013 12:51:38

ชอบตอนน้องธันว์ม่ายมาวที่สุด555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 03-08-2013 19:58:27

ตอนนี้ทำออกอาการมือจิกหมอนยกกำลังสองเลย :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 04-08-2013 13:47:47

นับว่าหลี่ผิงยังคมสติดีอยู่ ไม่อย่างนั้นคงลงไม้ลงมือไปแล้ว
ลองคิดดูสิกว่าตังเองจะสมหวังกับน้องธันว์ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย
แต่เพราะทุกคนให้โอกาสถึงได้มีวันนี้ ดีแล้วที่ให้โอกาสเพื่อน
เพื่อนสนิทยิ่งติดตามง่ายเลย ดีกว่าเป็นใครที่ไหนก็ไม่รู้
มีคู่รักรุ่นใหญ่มาหวานใส่กันเบรคบรรยากาศมาคุได้ดีทีเดยว
นี่ดีนะที่ปาปากับมามาของหลี่ผิงไม่ได้มาด้วย ไม่งั้นขนมจืดแน่
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่า~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 05-08-2013 17:29:41

น่ารักทั้งอา-หลาน  :o8:
ไรอัน สู้ต่อไป :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.16 "ความสุข" P.19 (2/8/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 05-08-2013 21:49:32

เป็นเบาหวานแน่ๆเลยอ่ะ :mew5: :mew5:

เล่นมาหวานแบบยกกำลังสองแบบนี้ :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-08-2013 07:22:30

ตอนที่ 17

ธันว์

“เป็นคนเจ้าเสน่ห์นี่ก็น่าหนักใจเนอะ  เฮ้อออ  แถมผู้ชายสมัยนี้ก็หันมากินกันเองอีก  ผู้หญิงที่สวยและเพียบพร้อมอย่างกูอยู่ตรงนี้ทั้งคน  ทำไมนะทำไม  ไม่มีผู้ชายคนไหนหันมาเหลียวแลบ้าง”

อย่าไปนึกเห็นใจหรือสงสารไอ้คนพูดเชียวนะครับ  ฟังเผินๆเหมือนไอ้นลินมันกำลังตัดพ้อต่อโชคชะตาของตัวเองได้อย่างน่าสงสารก็จริง  แต่คุณต้องมาเห็นสายตาแพรวพราวเจ้าเล่ห์ของมันที่กำลังจ้องผมใกล้ๆ  แล้วจะรู้ว่าโคตรน่าหมั่นไส้ไอ้ผู้หญิงจอมเพี้ยนนี่มากเหอะ  แถมต้นประโยคมันยังแอบเหน็บผมเข้าอีกด้วยแน่ะ

“หึ!  ไอ้นลิน  มึงกล้าเนอะ  ที่ชมตัวเองแบบนั้น  ขนาดกูที่เป็นเพื่อนสนิทของมึงยังไม่กล้าแหยม  แล้วจะมีผู้ชายหน้าไหนวะกล้าแกว่งเท้าเข้าหาเสี้ยนคมๆอย่างมึงน่ะ  และเพราะโลกนี้มีผู้หญิงอย่างมึงเยอะไง  เราผู้ชายด้วยกันถึงหันมากินกันเองอย่างมึงว่า  ใช่มั้ยฮ้าๆๆ  น้องธันว์~” 

ผมล่ะขำกับคำพูดเหน็บแนมและท่าทางแต๋วแตกของไอ้นนที่มีต่อนลินนักครับ  แต่ไม่กล้าหลุดขำออกมา  ทั้งๆที่เกร็งท้องจนปวดไปหมดแล้วแท้ๆ  เพราะหน้าตาถมึงทึงแววตาเอาเรื่องของไอ้นลิน  ยามมองไอ้คนที่อ้างเป็นเพื่อนสนิท  ที่ดูเหมือนว่าไอ้นลินอยากจะจับไอ้นนทุ่มกับพื้นซะเดี๋ยวนี้

“ใช่ซี้ๆๆๆ  กูมันเป็นผู้หญิง  มึงเลยไม่เห็นความสวยและเสน่ห์ที่กูมี  และระดับกูแล้วถึงมึงจะเป็นชายแท้  ผู้ชายเกรดซีลบอย่างมึงก็คงไม่ได้แอ้มกูหรอก  เผลอๆไอ้พี่เบสอาจจะเริ่มเบื่อผู้ชายเกรดซีลบแบบมึงแล้วก็ได้  ถึงกล้าควงหญิงไปเที่ยวเย้ยมึงเหมือนที่ผ่านมา  ฮึๆ  วันไหนเมียทิ้งก็อย่ามาร้องไห้ขี้มูกโป่งกับผู้หญิงอย่างกูก็แล้วกัน  ฮึๆ”

ไอ้นนงานเข้าซะแล้วครับ  ฟังคำพูดคำจาของไอ้นลินแล้ว  รู้ได้เลยว่ามันไม่พอใจไอ้นนไม่มากก็น้อย  แม้มันจะรู้อยู่เต็มอกแหละว่าไอ้นนมันล้อเล่น  แต่วันนี้ไอ้นนคงไปสะกิดต่อมโมโหของไอ้นลินเข้าอย่างจัง  หรือเพราะเป็นวันเบาๆของผู้หญิงที่ไอ้นลินมันก็มีเหมือนผู้หญิงคนอื่นก็ได้ครับ 

แต่ไม่ว่าจะเกิดจากอะไร  เราจะปล่อยให้เจ้าแม่เค้าโมโหไปกว่านี้ไม่ได้เป็นอันขาด  เกิดไอ้นลินมันคิดอาฆาตขึ้นมา  ผมว่าชีวิตรักของไอ้นนคงไม่เป็นสุขตามปากที่นลินว่าจริงๆก็ได้  เพราะเจ้าแม่นลินทำได้ทุกอย่างในยามโกรธา  ผมจึงต้องรีบส่งสัญญาณด้วยการขยิบตา  ให้ไอ้นนมันง้อเพื่อนสนิทของเราทันที  และเริ่มสงสัยว่าประเด็นทุกข์ใจของผม  ทำไมมันถึงลามไปอีกเรื่อง  จนเพื่อนสนิทแทบจะโกรธกันขึ้นมาจริงๆได้ล่ะเนี่ย

เรื่องทุกข์ใจของผมมันเกี่ยวกับ ‘เสน่ห์’ ที่ไอ้นลินมันแอบเหน็บผมนั่นแหละครับ  ด้วยบ่ายนี้ไอ้คุณเยี่ยเหวินเจี้ยนจะเข้าบริษัทเรา  เพื่อรับทราบความคืบหน้าของการสร้างตึกที่มันเป็นเจ้าของ  และผมก็มีหน้าที่นำเสนอโครงการในการประชุมครั้งนี้ด้วย  เพราะอาจารย์จากมหาวิทยาลัยจะเข้ามาติดตามการฝึกงานของพวกผมในวันนี้  ว่าง่ายๆมาสอดส่องดูแลและให้คะแนนพวกเราสามคนนี่แหละครับ  ผมจึงหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับมันผู้นั้นไม่ได้เลย 

หากคุณยังจำกันได้จะรู้ว่าทำไม ‘เยี่ยเหวินเจี้ยน’ ถึงทำให้ผมทุกข์ใจ  จะอะไรถ้าไม่ใช่เพราะเสน่ห์ผมไปกระแทกตาของไอ้คุณเยี่ยคนนี้เข้า  มันเข้าหาผมอย่างโจ่งแจ้งในครั้งแรกที่เจอ  แสดงออกชัดว่าสนใจผม  แถมวันนั้นผมก็ชิ่งออกมาทั้งๆที่นายเยี่ยเหวินเจี้ยนไม่พอใจ  ที่ผมปฏิเสธอาหารเย็นที่นายนั่นจะเลี้ยงทีมงานทั้งหมดอีกด้วย 

ส่วนมิสเตอร์เฉินที่ไกล่เกลี่ยให้ก็ไม่ได้บอกถึงผลเจรจาครั้งนั้นกับผมด้วยสิ  ไอ้ผมเองก็ลืมไป  จนกระทั่งรู้กำหนดการของวันนี้ที่ต้องเจอมันผู้นั้นนี่แหละว่าผมยังมีคดีติดตัว  ทำให้ต้องมานั่งกังวลอยู่ในห้องอาหารของบริษัท  จนไอ้นลินมันแซวตามที่คุณได้ยินนั่นไง  ซึ่งความกังวลที่ผมมีนั้น  เกิดจากผมกลัวว่าไอ้คุณเยี่ยจะโกรธ  จนมีผลต่อการนำเสนอในครั้งนี้  เพราะนั่นย่อมส่งผลถึงคะแนนของเพื่อนสนิทอีกสองคนด้วยนั่นเอง

“เลี้ยงอาหารกลางวันตลอดเดือน  ตกลงกูหายเคืองมึงแล้ว  ฮึๆ”  ผมเหล่ตามองไอ้นลินนิด  เมื่อเห็นสีหน้าเจ้าเล่ห์คุ้นตาก็ให้เบาใจว่าไอ้นนมันง้อเพื่อนสนิทของเราสำเร็จ  แต่กลับไม่แน่ใจว่าการที่ไอ้นลินมันโกรธนั้น  จริงหรือแกล้งกันแน่ 

‘อะไรวะ!?  คนที่โกรธมากๆเนี่ย  เค้าง้อด้วยอาหารกลางวัน  มันก็หายโกรธได้ง่ายขนาดนี้เชียว’

“นลิน  มึงแกล้งโกรธหลอกแดกของฟรีป่ะเนี่ย”  ไอ้นนมันคิดไม่ต่างจากผมครับ

“อ้าว  มึงนี่ช้าเนอะ  อย่างกูนี่นะจะโกรธกับเรื่องแบบนั้น  แต่...มึงพูดแล้วห้ามคืนคำ  ไม่งั้นกูโกรธจริง  ฮ่าๆ”  เอากับไอ้นลินจอมแสบสิครับ  แอบหลอกกินฟรีกับเพื่อนสนิทได้  ผมได้แต่อมยิ้มส่ายหัวให้กับเรื่องป่วนๆของมันสองคน  จนลืมๆสิ่งที่ต้องเจอในอีกสิบห้านาทีข้างหน้า

ผมถึงกลับแปลกใจปนโล่งใจ  เมื่อสิ่งที่ผมคิดไม่เป็นตามที่ได้กังวลไว้  เพราะการนำเสนอความคืบหน้าของโครงการผ่านได้อย่างฉลุย  ไอ้คุณเยี่ยผู้เป็นคนว่าจ้างก็ดูจริงจังและตั้งใจฟังสิ่งที่ผมพูด  แถมยังเอ่ยชมทีมงานทุกคนที่รับผิดชอบการสร้างตึกต่อหน้าอาจารย์อีกด้วย  ทำเอาผมโล่งใจที่ไม่ได้เป็นสาเหตุให้ไอ้สองเพื่อนสนิทคะแนนตก  แต่ก็ยังอดระแวงสายตาจริงจังบนหน้าคมเข้มที่จ้องมองผมทุกฝีก้าวไม่ได้อยู่ดี  แม้มันไม่ได้ดูน่ารังเกียจเหมือนแรกเจอ  แต่ก็ทำให้ผมอึดอัดใจไม่น้อยกับแววชื่นชมในชั่วขณะที่ผมได้เห็น

“พวกคุณทำได้ดีมากนะ  และขอให้รักษาคุณภาพแบบนี้ต่อไป  เดือนหน้าที่ผมต้องมาประเมินอีกครั้ง  พวกคุณคงไม่ทำให้ผมผิดหวังเหมือนครั้งนี้”

“ครับอาจารย์  /  ค่ะอาจารย์”  เราเพื่อนซี้ขานรับอาจารย์เสียงใสพร้อมรอยยิ้ม  ด้วยดีใจที่ได้รับคำชมต่อหน้า  หลังจากอาจารย์ได้ฟังการพรีเซนงาน  และเดินชมตึกที่เป็นผลงานของเราสามคน  ที่ได้ช่วยกันสร้างสรรค์ขึ้นมาพร้อมทีมงานของบริษัท

“เฮ้อออ  โล่งอกไปที”  หลังจากเราได้ส่งอาจารย์ขึ้นรถ  ผมถึงกับถอนใจยาวด้วยความโล่งอก  ก่อนหันมายิ้มให้ไอ้นลินที่เข้ามาตะปบไหล่  และอ่านสายตามันได้ว่ามันก็คิดไม่ต่างจากผม

“กูว่างานนี้เอเห็นๆ  แบบนี้ต้องฉลองว่ะ  ฮ่าๆ”  เสียงหัวเราะสะใจของไอ้นน  ทำให้ผมอดที่จะหัวเราะคลอเบาๆไปกับมันไม่ได้ 

ผมแอบเห็นด้วยกับคำพูดมันอยู่ไม่น้อย  ว่าวิชานี้เอคงไม่พ้นมือเราสามคนอย่างแน่นอน  เพราะอาจารย์ที่มาดูงานของกลุ่มเรานั้น  ใครๆก็ว่าเขี้ยวลากดินให้คะแนนยาก  แต่ท่านกลับเอ่ยปากชมออกมาต่อหน้าเรา  แปลได้ว่าผลงานเราคงถูกใจท่านมาก

“ฉลองอะไรกันครับ  ขอผมไปด้วยได้มั้ย”  น้ำเสียงนุ่มสบายหูดังขึ้นด้านหลัง  ทำเอาผมขยับตัวแทบไม่ทัน 

แม้เจ้าของมันจะไม่ได้ดูน่าเกลียดและออกจะน่าดูไม่น้อย  แต่ผมก็ไม่พิสมัยจะอยู่ใกล้  ด้วยฝังใจกับเจตนาโจ่งแจ้งที่รับรู้มาแต่ต้นของการพบเจอ

“ไอ้นนมันคิดจะฉลองที่เห็นเออยู่แค่เอื้อมน่ะค่ะ  แต่เรายังไม่ได้ตกลงกันว่าจะฉลองเมื่อไหร่  ดังนั้นเราต้องขอโทษคุณเยี่ยด้วย  ที่ไม่สามารถเชิญมางานร่วมฉลองของเพื่อนสนิทแบบเราได้ค่ะ”  ผมแทบอยากกระโดดกอดไอ้นลินด้วยตื้นตันใจในการปกป้องผมจากคำพูดของมัน 

ด้วยขืนผมเอ่ยปากซะเองก็คงปฏิเสธไอ้คุณเยี่ยแบบตรงๆไม่มีอ้อม  ซึ่งไอ้นลินมันยังดีที่รู้จักเลี่ยง  แต่ความหมายก็สื่อชัดว่าไม่ต้องการให้ไอ้คุณเยี่ยมาร่วมฉลองกับพวกเรา 

ไอ้คุณเยี่ยหุบยิ้มทันทีและมองนลินตาแข็ง  ส่วนไอ้นลินสาวแกร่งก็ไม่คิดหลบตา  ยังต่อตาแบบไม่นึกเกรง  จนผมต้องสะกิดเอวมันเบาๆ  ด้วยกลัวเรื่องจะเลยเถิด  เพราะไอ้คุณเยี่ยมีสิทธิ์ปากแตกและล้มทั้งยืน  จากหมัดเล็กๆที่ทรงอนุภาพของไอ้นลินก็เป็นได้

“ผมดีใจที่คุณเยี่ยเหวินเจี้ยนชอบงานของบริษัทหวางนะครับ  เพราะคุณเอ่ยชม  จึงทำให้อาจารย์ของเราพอใจ  และคะแนนพวกเราก็คงไม่ตกแล้วล่ะครับ”  ผมพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกไป  เพราะไม่อยากเติมเชื้อไฟให้โหมยิ่งขึ้นกว่าเดิม  แต่ก็โดนไอ้นลินค้อนให้เบาๆ  และยังดีที่สาวห้าวผู้ไม่ยอมใคร  จะยอมสงบปากไม่ต่อคำ  ตามที่ผมขอร้องผ่านสายตา

“ฮึๆ  ถ้างานของพวกคุณไม่ดีจริง  คำพูดผมก็คงไม่มีผลอะไร  แต่ผมก็ดีใจที่เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้คุณธันว์มีความสุข”  ผมอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกครับ  ไม่รู้จะทำหน้ายังไงต่อหน้าลูกค้าของบริษัท  ทั้งๆที่ในใจอึดอัดต่อคำพูดพวกนั้นมากมาย

“ผมขอคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวสักครู่ได้มั้ยครับ” 

“ไม่ได้ครับ!  /  คงไม่ได้!”

ไอ้นนและไอ้นลินสวนคำปฏิเสธออกมาทันทีที่ไอ้คุณเยี่ยเอ่ยขอ  เล่นเอาคนขอหน้าเหวอ  ก่อนหัวคิ้วเข้มๆจะชนกัน  แสดงออกถึงความไม่ชอบใจชัดเจน  ผมจึงแตะข้อศอกเพื่อนสนิททั้งคู่สื่อให้พวกมันใจเย็นๆ  ก่อนจะหันมาพูดกับตัวต้นเหตุแห่งความอึดอัดใจ

“ผมต้องขอโทษที่ต้องปฏิเสธ  แต่ผมยินดีที่จะฟังสิ่งที่คุณจะพูดอยู่ตรงนี้  พร้อมเพื่อนสนิทของผมครับ”  เอาสิวะถ้าคนตรงหน้ายังยักท่าเรื่องมาก  ทั้งๆที่ผมให้โอกาสมันพูดแล้ว  ผมคงไม่ยืนอยู่ตรงนี้ให้เสียอารมณ์ไปกว่านี้อย่างแน่นอน  แต่ที่เห็นผมยังเฉยเพราะยังอยากให้เกียรติลูกค้าบริษัทของคนรักอยู่น่ะครับ

ไอ้คุณเยี่ยเองก็จ้องตาผมนิ่ง  และผมก็แอบเห็นด้วยว่ามีแววตาดื้อดึงเล็กๆภายใต้แววตาสงบนิ่งคู่นี้  ก่อนริมฝีปากมันจะคลี่ยิ้มนิดๆพร้อมแววตาถูกใจหนักหนา  จนผมชักอารมณ์บูดเมื่อรู้แน่ชัดว่าเจอคุณหนูเอาแต่ใจเข้าซะแล้ว

“ผมก็แค่อยากจะขอโทษคุณธันว์ที่ทำตัวแย่ๆกับคุณในวันนั้น”  ในเมื่อไอ้คุณหนูเอาแต่ใจยอมรับผิดและเอ่ยขอโทษผมแบบนี้  ผมย่อมยินดีครับ  จึงเอ่ยยกโทษให้ง่ายๆถือว่าเลิกแล้วต่อกันดีที่สุด  แต่ไอ้นลินคงไม่คิดแบบผมครับ

“คนเรารู้ตัวว่าทำอะไรแย่ๆไว้ก็ดี  ขอให้สำนึกจริงเถอะ”  เสียงพูดลอยๆของไอ้นลินแม้จะไม่ดังมาก  แต่ก็ได้ยินกันถ้วนหน้าแหละครับ 

โดยเฉพาะคนที่มันจงใจกระทบกระเทียบใส่  ถึงกลับหน้าบึ้งคิ้วขมวดเป็นปมเม้มปากแน่น  และจ้องหน้าคนพูดเขม็งเลยล่ะ  แต่ไอ้คุณเยี่ยคงไม่กล้าต่อว่าไอ้นลินหรอก  เพราะเท่ากับยอมรับในสิ่งที่ไอ้นลินพูด 

ใจจริงผมนั้นนึกขำหน้าตาไอ้คุณเยี่ยตอนนี้มากเลยล่ะ  แต่ต้องกลั้นขำไว้เพราะอดเห็นใจมันไม่ได้จริงๆ  ด้วยขณะนี้มันกำลังโดนเพื่อนสนิทผมรุมแกล้งเข้าแล้ว  ไอ้นนที่กลายมาเป็นลูกคู่ไอ้นลินนั้น  มันทำหน้ายียวนอมยิ้มยักคิ้วใส่ไอ้คุณเยี่ย  ก่อนหันมาแปะมือกับไอ้นลิน  และหัวเราะไม่พ้นคอได้อย่างกวนบาทา  ขนาดเพื่อนอย่างผมยังอดหมั่นไส้ไม่ได้  ส่วนคนที่โดนทั้งคู่กวนเข้าใส่  คงทั้งหมั่นไส้และอยากจับพวกมันปาดคออยู่ตรงนี้ล่ะนะ 

ผมจึงรีบไกล่เกลี่ย  ด้วยการเอ่ยขอตัวพาเพื่อนตัวแสบออกห่างไอ้คุณเยี่ยทันที  แต่ก่อนที่ผมจะหมุนตัวจากไปนั้น  ก็มีคำพูดจากไอ้ลูกคุณหนูดังขึ้นมา

“ผมหวังว่าคุณธันว์จะรับผมเป็นเพื่อนอีกสักคนนะครับ”  แววตามุ่งมั่นจริงใจของเยี่ยเหวินเจี้ยนทำผมชะงัก  และเก็บคำปฏิเสธไว้ที่ลำคอ  หากจะมีเพื่อนต่างวัยเพิ่มอีกสักคนจะเป็นอะไรไป  มีมิตรดีกว่าศัตรูล่ะครับ 

ผมจึงแค่เอ่ยตกลงแบบง่ายๆ  ทำให้ทั้งไอ้นนและไอ้นลินเรียกผมเสียงหลง  ส่วนไอ้คุณเยี่ยก็ยิ้มปากฉีกตาพราวขึ้นมาเชียว

“ผมยินดีเป็นเพื่อนคุณเยี่ยเหวินเจี้ยน  และเราจะเป็นเพียงเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไปครับ”  หลังคำพูดผมแล้ว 

ไอ้แววตายินดีที่ผมเห็นกลับหม่นแสงลงทันตา  แต่มันไม่ได้ทำให้ผมใจอ่อนคืนคำ  นอกจากเห็นใจและไม่คิดแสดงออกไปให้อีกฝ่ายรับรู้  ผมเอ่ยขอตัวจากมาทันทีที่พูดจบ  พร้อมลากไอ้เพื่อนสนิทสองตัวติดมือมาด้วย  แต่ก็ทันได้ยินเสียงพึมพำเบาๆ  จากคนที่ผมทิ้งไว้เบื้องหลัง

“เป็นได้แค่เพื่อนสินะ  หวางหลี่ผิงมีอะไรดีนักหนาเชียว” 

ไม่รู้งานนี้ผมหาเรื่องใส่ตัวรึเปล่านะครับ  เพราะจากคำพูดที่ได้ยินจากไอ้คุณเยี่ยนั้น  ฟังแล้วก็ชักหนักใจและตอกย้ำว่า  ผมคิดถูกกับฉายาไอ้คุณหนูเอาแต่ใจ  ที่ผมแอบตั้งให้มัน  ผมชักศึกเข้าบ้านรึเปล่าน้า 

แม้ผมยังตอบคำถามของตัวเองไม่ได้  แต่ผมล่ะอยากจะตอบสิ่งที่ไอ้คุณเยี่ยมันสงสัยนักครับ  เพราะมาเฟียรูปหล่อของผมน่ะมีดีเยอะเชียวล่ะ  ถ้าให้สาธยายชั่วโมงหนึ่งก็คงไม่หมด  หรือคุณจะเถียงล่ะว่าหวางหลี่ผิงไม่มีอะไรดี  เพราะหากเป็นแบบนั้นจริง  นายธันว์แห่งธนอรรถย์คงไม่ยอมสยบให้หรอกครับ  ถึงแม้เฮียหลี่ผิงจะมีสิ่งดีๆอยู่มากมายในตัว  แต่ย่อมมีบางสิ่งที่ไม่ถึงกับไม่ดีอยู่ด้วยเช่นกัน  และเวลานี้ผมก็กำลังเผชิญกับสิ่งนั้นอยู่นี่ไงครับ

“เฮีย...เฮียหลี่ผิง...เฮียครับ...เฮียอ่ะ  อย่างอนธันว์เลยน้า  พูดอะไรกับธันว์หน่อยสิ” 

ผมกระตุกชายเสื้อนอนคนที่กำลังยืนหันหลังให้เบาๆอยู่หลายที  พร้อมเอ่ยงอนง้อด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ  ที่รู้ว่าคนที่ยืนได้ฟังทีไรมีอันใจอ่อนทุกทีออกไป  ก่อนเดินอ้อมมาด้านหน้าคนหน้านิ่งที่ไม่ยอมคุยไม่มองหน้าผมมาตั้งแต่เย็น  เพื่อช้อนตาส่งสายตาเว้าวอนให้ ‘คนขี้งอน’ ได้ใจอ่อนยอมพูดด้วยสักที

ผมกำลังถูกมาเฟียรูปหล่องอนครับ  สาเหตุมาจากการที่ไอ้คุณเยี่ยขอเป็นเพื่อนผมนั่นแหละ  ส่วนเรื่องมาถึงหูเฮียหลี่ผิงได้ยังไงนั้น  คุณคงเดาไม่ยาก  จะใครถ้าไม่ใช่ไอ้นลินเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดของผม  ไอ้นลินมันโทรมาฟ้องไอ้เฮียของมันทันทีที่ส่งผมขึ้นรถที่มีพี่อู๋เป็นคนขับ  ผมที่ไม่ได้รู้ตัวว่าโดนเพื่อนรักรายงานความประพฤติต่อผู้ปกครองนั้นเอ๋อทันที  ที่โดนเฮียหลี่ผิงปั้นปึ่งใส่ไม่พูดด้วย  ยามที่เรากลับมาเจอกันในช่วงเย็น 

แรกๆผมก็มึนงงกับพฤติกรรมของเฮียหลี่ผิงด้วยไม่รู้ถึงสาเหตุ  ทำให้ผมเริ่มจะเปลี่ยนเป็นหงุดหงิด  เมื่อชวนคุยเท่าไหร่ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง  จนผมทนไม่ไหวจึงหันมาฟ้องเจ๊เหมยอิงที่เพิ่งเดินเข้าบ้านมา  ก่อนเฮียหลี่ผิงที่นั่งเก๊กกอดอกหน้านิ่ง  จะโดนน้องสาวฝาแฝดลากตัวออกไปคุยกันสองคน  และทั้งๆที่ผมหงุดหงิด  แต่ก็อดลุ้นให้เจ๊เหมยอิงง้างปากคนหล่อขี้งอนให้ได้  เพื่อผมจะได้รู้สักทีว่าเฮียหลี่ผิงเป็นอะไร

จนกระทั่งเจ๊เหมยอิงเดินอมยิ้มเข้ามา  พร้อมมาเฟียรูปหล่อที่เดินหน้าบูดตามหลัง  และผมจึงได้รู้ว่าเฮียหลี่ผิงไม่พอใจที่ผมยอมรับไอ้คุณเยี่ยมาเป็นเพื่อน  ผมที่เพิ่งได้รู้ถึงสาเหตุที่มาเฟียรูปหล่อเค้างอนนั้นถึงกลับอึ้ง  เพราะไม่คิดว่าไอ้นลินจะเอาเรื่องนี้มาบอกเฮียหลี่ผิงรวดเร็วขนาดนี้ 

ผมไม่ได้นึกโกรธมันหรอกเพราะผมรู้ว่ามันเป็นห่วงผม  แต่ที่ทำผมอึ้งคือพฤติกรรมท่านมาเฟียใหญ่ต่างหาก  ที่ทำตัวเยี่ยงสาวน้อยยามรู้ว่าแฟนหนุ่มมีคนมาจีบ  เฮียหลี่ผิงงอนได้น่าหมั่นไส้มากเหอะ  แต่ผมก็เลือกที่จะง้อเพราะรู้ตัวอยู่ว่าตัวเองนั้นเป็นสาเหตุของปัญหาระหว่างเรา  คุณๆจึงได้เห็นว่าหนุ่มรูปหล่อเยี่ยงผมทำตัวออดอ้อนขอให้คนรักยอมพูดด้วยอยู่นี่ไงครับ

“เฮียอย่างอนเลยน้า  มันไม่เหมาะกับคนรูปหล่ออย่างหวางหลี่ผิงสักนิด”  ดูท่าการที่ผมลงทุนง้อจะเริ่มได้ผลแล้วครับ  เพราะท่านมาเฟียใหญ่มุมปากกระตุกเหมือนกำลังกลั้นยิ้มแล้ว  ก่อนสายตาดุๆจะตวัดลงมองหน้าผม 

ระหว่างที่เราจ้องตากัน  ผมก็คลี่ยิ้มที่คิดว่าดูดีที่สุดออกไป  และผมก็ต้องยิ้มกว้างกว่าเดิม  เมื่อหลังมืออุ่นๆถูกส่งมาไล้ข้างแก้มผมอย่างอ่อนโยน  ก่อนคนรูปหล่อจะถอนใจเบาๆออกมา  พร้อมจ้องตาผมและคลี่ยิ้มน้อยๆ  ทำให้ผมถึงกลับตาพร่าใจกระตุก

“เฮ้อออ  เพราะน้องธันว์น่ารักแบบนี้ไง  ถึงมีริ้นไรมาไต่ตอมให้เฮียคอยเป็นห่วงอยู่แบบนี้  เฮียรักและเป็นห่วงน้องธันว์มากนะรู้มั้ยครับ”  สายตาแสดงความห่วงใยฉายชัดเน้นย้ำคำพูดในประโยคที่เฮียหลี่ผิงเอื้อนเอ่ย  ทำให้ในอกผมอุ่นวาบด้วยซึมซับถึงความอ่อนโยนของคนรักได้

ผมสวมกอดร่างแกร่งไว้เต็มอ้อมแขนพร้อมรอยยิ้มเต็มหน้า  และประทับจูบที่อกซ้ายของเฮียหลี่ผิงเนิ่นนาน  ซึ่งรับรู้ได้ถึงจังหวะของหัวใจที่เต้นอย่างหนักแน่นสม่ำเสมอ  เหมือนพฤติกรรมและความรักของเฮียหลี่ผิงที่มีให้ผมตลอดมา  เรายืนกอดกันนานเท่าไหร่ไม่รู้  แต่ผมมีความสุขกับช่วงเวลาที่มีแค่เราแบบนี้ชะมัด

“ธันว์รู้...ว่าเฮียรักและเป็นห่วงธันว์ยิ่งกว่าใครๆ  คงห้ามให้เฮียเลิกเป็นห่วงไม่ได้  และธันว์เองก็ไม่ยอมให้เฮียเลิกเป็นห่วงและเลิกรักธันว์ด้วย  ห้ามเลยนะครับ!!  ต้องรักธันว์คนเดียว”  ผมตีหน้าขรึมสำทับคำสั่ง  เพื่อย้ำกับคนตรงหน้าว่าผมจริงจัง

“ฮึๆ  ครับผม  หวางหลี่ผิงคนนี้จะรักน้องธันว์คนเดียว  จะไม่มีใครอื่นให้คนน่ารักต้องเสียใจอย่างแน่นอน  น้องธันว์ก็มีแต่สั่งให้เฮียทำตาม  เราเองก็อย่าไปสนใจใครเหมือนกันนะครับ  เพราะเฮียเองคงไม่กล้าสั่งธันว์หรอก  ก็ได้แต่ขอร้องคนน่ารักให้เห็นใจเฮียหลี่ผิงคนนี้บ้างก็เท่านั้น” 

โอ๊ย!  จะมีมาเฟียที่ไหนปากหวานช่างอ้อนแบบนี้อีกมั้ยเนี่ย  ฟังคำพูดของเฮียหลี่ผิงก่อนเถอะ  ทำเอาผมกลายเป็นคนใจร้ายที่คอยรังแกท่านมาเฟียใหญ่เค้าเลย

“คิกๆ  ธันว์ไม่สนใจใครหรอกครับ  แค่มีท่านมาเฟียใหญ่คนนี้คนเดียวที่รักธันว์หมดใจก็พอแล้ว  เฮียหลี่ผิงสบายใจได้  ธันว์ไม่มีใครหรอก  แต่ธันว์ไปห้ามคนอื่นที่เข้ามาไม่ได้จริงๆ  และอยากให้เฮียรู้ไว้ว่าธันว์ไม่เคยให้ความหวังใคร  แม้แต่เยี่ยเหวินเจี้ยน  ธันว์ก็ให้ได้แค่เพื่อน  เพราะธันว์มีเฮียหลี่ผิงเป็นคนรักได้แค่คนเดียวนี่ครับ”

จัดไปครับจัดไป  ในเมื่อมาเฟียใหญ่หวานได้หยอดได้  ก็แล้วทำไมนายธันว์คนนี้จะทำบ้างไม่ได้  ซึ่งดูท่าคำพูดของผมจะถูกใจเฮียหลี่ผิงมากซะด้วยสิ  หรืออาจจะถูกใจมากเกินไปด้วยซ้ำ  เพราะผมโดนกอดรัดซะแน่นแทบหายใจไม่ออก  แถมด้วยจมูกโด่งๆและปากนุ่มๆที่เข้ามาฟัดหัวฟัดแก้มผมพัลวัน  ก่อนผมจะโดนอุ้มและถูกโยนลงเตียง 

หลังจากนั้นคงไม่ต้องบอกว่าเกิดอะไรขึ้น  ให้คุณรู้แค่เพียงว่ากว่าผมจะได้นอนนั้นเพลียแสนเพลีย  เพราะเสียทั้งเหงื่อทั้งน้ำในตัวไปมากมาย  แถมเสียงก็แหบจนแทบไม่มีเสียงพูดในเช้าวันใหม่  เพราะได้แต่ครางไม่เป็นภาษาภายใต้ร่างแกร่งที่เจ้าของร่างไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย

.................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ตอนนี้นายเยี่ยก็ได้แค่ป่วน  เจอนนกับนลินไป  ทำเอาไปไม่เป็นเหมือนกันเนอะ
ถ้าได้เจอเจ้าของตัวจริงของเด็กน่ารักที่ตัวเองปรามาสไว้  คงยิ่งกว่านี้  555
แต่ไม่ว่าใครจะเป็นยังไง  หลี่ผิงกับน้องธันว์ก็หวานใส่กันไม่แคร์สื่อจริงๆว่ามั้ย  :mew1:

ตอนหน้าเราจะพักเรื่องมือที่สามไว้ก่อน  เพราะมาเฟียรูปหล่อจะพาเด็กน่ารัก
ไปเบิกฤกษ์โรงแรมใหม่ค่ะ  จะเกิดอะไรขึ้น  เด็กน้อยของอาเฮียจะตื่นเต้นขนาดไหน
ติดตามได้ในวันศุกร์น้า  :mew3:

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.มีคนเชียร์นลินกับนายเยี่ยด้วย  แต่คู่นี้จะเป็นเพียงคู่จิ้นหรือจะเป็นคู่จริง
คงต้องติดตามกันยาวๆค่ะ

 :pig4:   :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 06-08-2013 07:36:33

มาลงแต่เช้าเลยเดี๋ยวกลับมาอ้่านนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 06-08-2013 08:16:32

เราเชียร์ให้นลินคู่กับคุณเยี่ยไปเลย  ดูแล้วนลินน่าจะเอาอยู่   

ต่อให้มีอีกหลายมือก็ไม่มีใครมาทำให้น้องธันว์-เฮียหลี่ผิงเลิกรักกันได้ ก็เค้าปลูกต้นรักกันมาตั้งแต่วัยละอ่อนเนอะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 06-08-2013 08:26:55

ิถ้าได้คู่กับคุนเยี่ยจริงๆ ก็หวานอีกน่ะซิ
น้องหวานขนาดนี้ ไม่ต้องกลัวความรักของเราจะสั่นคลอนหรอก
บวกและเป็ดขอบคุณ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-08-2013 09:08:07

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 06-08-2013 09:27:25

น้องธันว์ง้อเฮียได้หวานมากๆๆ
สมแล้วที่จะได้รางวัลเป็นโดนฟัดทั้งคืน
 :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 06-08-2013 10:25:18

เฮียหลี่ผิงงอนได้น่ารัก
น้องธันว์ก็เข้าใจง้อ >.<

ขอบคุณนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 06-08-2013 10:56:39

งอนได้อิ๊อ๊างมากเลยคร่ะคุณพี่ขราาา :hao7:

สุดท้ายก็จบที่เตียงสิครับ :hao6:

+1+เป็ดชุบชิบ :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 06-08-2013 10:57:59

หวานกันได้ทุกตอนเลยนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 06-08-2013 11:18:05

ตอนแรกนี่ยอมรับเลยแอบจิ้นนลินกับคุณเยี่ยไว้ เพราะแลดูจะเป็นคู่กัดได้ คุณเยี่ยมาไม้ไหนเจอนลินตอกกลับอย่างเดียวเลยจ้า

น้องง้อแปบเดียวเฮียหายงอนแล้ว อย่างว่าใครจะไปใจร้ายกับน้องธันว์แสนน่ารักได้ลงคอล่ะเนอะ
 :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 06-08-2013 11:31:44

หวานกันตลอดดดด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 06-08-2013 12:27:41

มาง้อกันแบบหวานๆ  :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 06-08-2013 12:35:15

อ่านแล้ว คนแก่เบาหวานกำเริบ

 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 06-08-2013 12:45:05

มาเฟียใหญ่ งอนได้น่ารักมาก
น้องธันว์ ก็ง้อได้น่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 06-08-2013 14:17:42

 :a5:  เฮียหลี่ผิงงอนน้องธันว์ได้ไงเนี้ย  หาเหตุให้น้องง้อตัวเองล่ะสิท่า

  ส่วนอีตาเยี่ยเนี้ย  น่าจะเป็นคู่มวยกับลินนะ  ท่าจะมันส์ถูกคู่ดีจริง  หวังว่าเค้าจะได้กันนะ  อิอิ...   :hao6:

  +1  ให้พี่มาศเอาไปเลยค่ะ  และต้องไม่ลืม   :กอด1:  กัน  เพราะฉะนั้น  จงยอมให้น้อง   :กอด1:  ซะดีๆนะพี่

  รอตอนต่อไปค่า  (คิดว่าพี่มาศคงสนองความต้องการของผู้อ่านแบบจัดเต็ม   :haun4:  )

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 06-08-2013 14:35:02

ชูป้ายไฟ "เยี่ยxนลิน" ด้วยคนนนนนน
 :haun5:

มาเฟียกับคนน่ารักนี่ก็หวานนนนนจริงๆพี่น้องเอ๊ย
 :m3:

+1ไปเลยยย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 06-08-2013 15:36:26

มาเฟียหวานไม่แคร์สื่อจริงๆ :mew1: :mew1: :mew1:


เชียร์นลินกับนายเยี่ยด้วยคนค่ะ :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 06-08-2013 15:37:47

ก็เหมาะดีนะครับ นลินกับเยี่ย ^^ :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 06-08-2013 16:16:48

อ๋อย~~ สำลักน้ำตาล
อ่านเรื่องรี้ไม่เคยเครียดเลย  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 06-08-2013 17:21:13

สงสัยเฮียหลี่ผิงต้องการให้น้องธันว์ง้อเพราะอย่างนี้หรือเปล่า  :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 06-08-2013 19:18:34

น้องธันว์ง้อได้น่ารักมากจนอิจฉาเฮียหลี่ผิง อยากกอดน้องบ้าง อิอิ
ส่วนจับคู่เฮียเยี่ยกับนลินก็น่าสนใจค่ะ คงฟาดฟันกันน่าดู ^^
รอไปงานเบิกฤกษ์โรงแรมกับคู่หวานค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 06-08-2013 19:27:07

 :o8: หวานกันได้ตลอดดดดดดดด อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 06-08-2013 19:37:07

น้องธันว์ง้อเฮียแบบนี้
ก็เสร็จเลยนะสิ :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 06-08-2013 21:43:27

ตาคุณเยี่ยนี่ต้องเป็นพวกแบบ...ลูกค้าคือพระเจ้าแน่
ฉันเป็นลูกค้าเธอ...เธอต้องเกรงใจฉันสิ
แต่คงใช้กะเฮียมาเฟียของน้องธันว์ไม่ได้นะ
ได้แต่เอาใจช่วยให้เธอรอดพ้นการถูกนั่งยางจากเฮียเบาๆ หุหุ

โรงแรมใหม่...หน้าตายังไงน้าาาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 06-08-2013 22:04:50

ง้อกันขนาดนี้ เปลืองตัวน่าดู

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 06-08-2013 22:05:26

มีให้ลุ้นเรื่อยๆเลยอ่ะ :mew3: :mew3:
ส่วนคู่น้องธันว์กะหลี่ผิงนี้ก็หวานแบบไม่แคร์สื่อ :mew4: :mew4: เหมือนเดิมเลยเนอะ :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 06-08-2013 22:28:23

มาเฟียขี้งอน แต่ถ้าคนง้อน่ารักอย่างน้องธันว์มันก็น่างอนเนาะพ่อมาเฟียใหญ่ :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 06-08-2013 22:53:34

เฮียหลี่ผิงจัดเต็มตลอดดดด
สงสารน้องธันว์ 55555555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-08-2013 23:12:07

แหม ธันว์ลงทุนง้อขนาดนี้ถ้าเฮียไม่หายงอนก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 07-08-2013 06:25:05

 :hao6: น่าเอาไปง้อคู่ชีวิตมั่ง55+

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 07-08-2013 09:10:27

น้องธันว์ลงทุนง้อขนาดนี้ เข้าทางเฮียหลี่ล่ะเซ่  :hao6:

แล้วเฮียหลี่อย่าบอกว่าคราวหน้าหาเรื่องงอนหนักกว่าเดิม ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 07-08-2013 09:47:09

 :mew3: :mew3: :mew3:ถ้าน้องธันว์ง้อแบบนี้สงสัยเฮียหลี่ผิงต้องงอนบ่อยๆแล้ว :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 07-08-2013 10:03:56

คนน่ารักมักมีแต่คนอยากครอบครอง อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 07-08-2013 11:15:52

รักกันเหนียวแน่นขนาดนี้ไม่ว่าใครก็ไม่มีสิทธิ์เข้ามาแทรกกลางได้หรอก
ลำพังตัวน้องเองก็หนักแน่นมากพอแล้ว นี่มีบอร์ดี้การ์ดกิตติมศักดิ์ตั้งสองคน
อย่าหวังว่าใครจะมาแผ้วพานน้องได้เลย เฮียหลี่ผิงสบายใจได้เลย
แต่อย่างว่าคนมันรักมันหวงและห่วงอย่างกับอะไรดี แค่มีคนมาคุยด้วยก็งอนแล้ว
แล้วคิดว่าน้องจะจัดการไม่ได้เหรอ อ้อนหน่อยเฮียก็อ่อนเป็นขี้ผึ้งแล้ว :laugh:
ไม่รู้ว่าใครอยู่ในกำมือใครกันแน่ (ไม่นับเรื่องบนเตียงนะ อันนี้รู้ๆกัน) :z1:
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดไปเบาๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 07-08-2013 19:46:44

น้องธันว์ง้อแบบนี้ก็เข้าทางเฮียเลยล่ะสิ :hao6:

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 08-08-2013 13:53:42

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:เบาหวานขึ้น     ........ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 08-08-2013 14:55:15

โอ๊ย!!!!   เบาหวานขึ้น   อิจฉา ริษยานายเอกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 08-08-2013 20:53:46

เสน่ห์แรงเกิ๊นนน  ก็อย่างงี้แหละคนน่ารัก  เฮียทำใจเถอะ  555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.17 "งอนง้อ" P.21 (6/8/56) UP ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 08-08-2013 22:55:08

เฮียหลี่งอนหวังผล
วิธีง้อของน้องธันว์ :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 09-08-2013 07:13:29

ตอนที่ 18

ธันว์

“ว้าววว  สวยจังเลย  สวยกว่าที่เฮียหลี่ผิงเล่าให้ธันว์ฟังซะอีก  นี่ขนาดยังไม่เสร็จสมบูรณ์นะยังสวยขนาดนี้  ถ้าเสร็จจะสวยขนาดไหน”  ผมกวาดตามองทิวทัศน์เบื้องหน้าด้วยความตื่นเต้น 

ภาพที่เห็นประกอบด้วยท้องฟ้าสีสดไร้เมฆ  และทะเลสีเขียวอมฟ้าไล่ระดับความเข้มสุดลูกหูลูกตา  พร้อมกับภาพสวนสวยเบื้องล่างด้วยพื้นหญ้าเขียวขจี  ที่แต่งแต้มด้วยดอกไม้หลากสี 

ผมที่ยืนเกาะราวระเบียงมองทิวทัศน์รอบตัวอย่างตื่นตาตื่นใจอยู่นั้น  กลับมีท่านมาเฟียใหญ่ยืนซ้อนหลังโอบเอวไว้ไม่ห่าง  ด้วยใบหน้าหล่อเหลาที่ประดับยิ้มน้อยๆตลอดเวลา  พร้อมดวงตาคู่คมที่ฉายแววแห่งความสุขนั้น  จับจ้องไปยังทิวทัศน์เบื้องหน้าไม่ต่างจากผม 

แต่เมื่อผมเงยหน้าขึ้นเพื่อส่งยิ้มถูกใจให้  เฮียหลี่ผิงก็ก้มลงมองกันพร้อมรอยยิ้มอบอุ่นชวนใจละลาย  ก่อนริมฝีปากสีสดที่ลอยอยู่ตรงหน้าจะประทับมาที่หน้าผากของผมแผ่วเบา  เหมือนสายลมอ่อนๆที่กำลังพัดอยู่รอบตัวเราขณะนี้  ให้ความรู้สึกทั้งอบอุ่นและอ่อนหวาน  จนผมเองไม่คิดจะห้ามใจไม่ให้หมุนตัวเข้าหาอ้อมกอดอันอบอุ่นของคนรัก

คุณคงอยากรู้แล้วสิครับว่าเราอยู่กันที่ไหน  เหตุการณ์มันเริ่มตั้งแต่เช้าตรู่ของวันนี้  หลังจากผมลืมตาตื่นขึ้นมา  ผมถูกเฮียหลี่ผิงเจ้ากี้เจ้าการให้อาบน้ำแต่งตัว  และพาตัวออกจากบ้านมาแบบไม่บอกรายละเอียดว่าจุดหมายนั้นคือที่ใด  แม้จะเพียรถามเท่าไหร่เฮียหลี่ผิงก็ไม่มีปริปากบอก  จนกระทั่งรถที่พี่เป๋าขับพาเราออกนอกตัวเมืองเข้าสู่เขตกงอิน ผมถึงเริ่มเดาออกว่าเฮียหลี่ผิงต้องพามาที่นี่ 

สถานที่ที่เปรียบดั่งผลงานชิ้นเอก  และเปรียบเป็นใบเบิกทางสู่ความเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวของนายน้อยตระกูลหวาง  หากโรงแรมแห่งนี้สร้างเสร็จสมบูรณ์และเป็นที่นิยม  ในหมู่นักธุรกิจและเศรษฐีของฮ่องกงที่เป็นกลุ่มเป้าหมายแล้วล่ะก็  เฮียหลี่ผิงของผมจะได้รับการยอมรับ  จากปาปามามาและผู้ใหญ่ในแก๊งได้อย่างเต็มภาคภูมิ 

ผมที่ได้ชมห้องตัวอย่างที่เสร็จสมบูรณ์แล้วนั้น  ยังอดชื่นชมไม่ได้  เพราะเท่าที่ผมเห็นด้วยสภาพแวดล้อมของตัวตึกก็ดูดีไม่มีที่ติ  ไม่ว่าจะเป็นอ่าวฮ่องกงตรงหน้าและต้นไม้เขียวขจี  ล้วนสร้างความสดชื่นและสบายตา  คนที่เข้ามาพักผ่อนที่นี่คงรู้สึกผ่อนคลายไม่น้อย  เหมือนผมในยามนี้ไงครับ 

ส่วนการออกแบบทั้งภายนอกและภายในก็ล้วนลงตัว  ขนาดสายตาของวิศวกรรุ่นใหม่ไฟแรงอย่างผม  ยังอดชื่นชมสถาปนิกผู้ออกแบบไม่ได้  และอดรู้สึกเสียดายนิดๆที่ไม่ได้คุมงานก่อสร้างโรงแรมแห่งนี้ด้วยตัวเอง  ไม่เช่นนั้นผมจะยิ่งรู้สึกภูมิใจมากกว่าที่เป็นอยู่นี้มากมายนัก  เพราะถือว่าผมได้เป็นส่วนหนึ่งที่สร้างความสำเร็จให้แก่เฮียหลี่ผิงนั่นเอง

“น้องธันว์ชอบสีของห้องนี้มั้ย....เพื่อน้องธันว์นะครับคนเก่ง”  หลังจากที่ผมพยักหน้าหัวแทบหลุดแทนการตอบรับ  ว่าผมชอบสีฟ้าพาสเทลที่ใช้ทาผนังห้อง  พร้อมเฟอร์นิเจอร์โทนฟ้าเข้าชุดแล้วนั้น 

ผมถึงกลับยิ้มค้างก่อนหันมาจ้องเฮียหลี่ผิงตาโต  พร้อมหัวใจที่ค่อยๆฟูฟ่องเต็มอกกับคำว่า  ‘เพื่อน้องธันว์’

“สีฟ้าที่น้องธันว์ชอบ  เฮียใช้เป็นโทนสีหลักของการตกแต่งที่นี่  เพราะหากที่นี่คือความสำเร็จก้าวแรกของเฮีย  เฮียก็อยากให้สิ่งที่น้องธันว์ชอบเป็นส่วนหนึ่งของมัน  เปรียบเสมือนว่าเฮียมีน้องธันว์เป็นแรงสนับสนุนสู่ความสำเร็จครั้งนี้” 

จะไม่ให้ผมรักผู้ชายคนนี้ได้อย่างไรครับ  ฟังประโยคที่เฮียหลี่ผิงพูดกับผมซะก่อนเถอะ  แม้บางคนฟังแล้วว่าคิดว่ามันเลี่ยนหรือเว่อร์เกิน  แต่สำหรับผมกลับชอบที่จะได้ฟัง  เพราะเหมือนว่าผมได้ฟังคำบอกรักของเฮียหลี่ผิง  ทั้งๆที่ไม่มีแม้แต่คำว่า ‘รัก’ หลุดออกมาให้ได้ยิน  แต่การกระทำของผมกลับสวนทางกับความคิด 

เมื่อคำพูดเลี่ยนๆนั้นมีอิทธิพลต่อจิตใจ  จนร่างกายอดไม่ได้ที่จะตอบสนองออกเป็นความเขินอาย  ด้วยใบหน้าร้อนผ่าวแทบไหม้และหัวใจแทบกระเด็นออกนอกอก  ผมจึงยู่หน้าทำปากจู๋ยื่นใส่เจ้าของสายตาอบอุ่นซะเลย  ก่อนเบือนหน้าหนีพร้อมเดินไปเลื่อนบานกระจกที่กั้นระหว่างห้อง  เพื่อเข้าไปชมห้องนอนที่ผมรู้ดีว่ามีของดีอยู่อีกฝั่งหนึ่งของห้อง

“ว้าววว  น่าลงเล่นจัง”  ผมอดตื่นเต้นกับสระว่ายน้ำเล็กๆที่ระเบียงห้องนอนไม่ได้จริงๆ  และจินตนาการไปแล้วว่าหากได้แหวกว่ายในสระแห่งนี้พร้อมชมวิวไปด้วย  ผมจะมีความสุขมากแค่ไหน

“เดี๋ยวทานอาหารกลางวันเสร็จก่อน  น้องธันว์ค่อยลงนะครับ”  ผมตอบรับเฮียหลี่ผิงเสียงใสอย่างไม่ทันรู้ตัวทันที  ทำเอาคนยื่นเงื่อนไขคลี่ยิ้มกว้างตาวาวด้วยความถูกใจเชียวล่ะ 

แต่ทำเอาผมอดที่จะเก้อเขินเล็กๆไม่ได้  ด้วยทำตัวเหมือนเด็กน้อยว่าง่ายออกไป  และไม่ใช่ว่าผมจะเป็นเด็กดีอยู่ในโอวาทเฮียหลี่ผิงมากมายอะไรนะ  ก็แค่เห็นด้วยกับคำชักชวนเท่านั้น  ด้วยท้องที่เริ่มร้องเตือนเมื่อถึงเวลาอาหาร 

เฮียหลี่ผิงปล่อยให้ผมนั่งห้อยขาแช่น้ำเล่นไปพลางๆ  ส่วนตัวเฮียก็ออกไปจัดการเรื่องอาหารกลางวันให้เรา  คงไปสั่งให้พี่เป๋าหรือไม่ก็พี่อู๋จัดอาหารที่เอามาจากบ้านขึ้นโต๊ะล่ะครับ 

ผมนี่โชคดีชะมัดที่มีคนรักคอยบริการจัดการดูแลให้ทุกสิ่ง  และเป็นคนประเภทที่รักแล้วแสดงออกไม่ต้องให้ผมเสียเวลาคาดเดา  แม้การแสดงออกในบางครั้งจะมากเกินปกติไปนิด  แต่ผมก็ชอบนะครับ  เพราะรู้สึกว่าตัวเองนั้นเป็นคนสำคัญของคนรักตลอดเวลา

“ไปครับน้องธันว์  อาหารพร้อมแล้ว”  ผมเงยหน้าละสายตาจากอ่าวฮ่องกง  ขึ้นมองสบสายตาอบอุ่นของเฮียหลี่ผิง  ก่อนจะอมยิ้มให้พร้อมยื่นมือไปจับมือหนาที่ถูกยื่นมารอเบื้องหน้า  และเดินเคียงข้างกันไปยังโต๊ะอาหารที่ถูกเนรมิตขึ้นที่ริมระเบียง 

อาหารมื้อนี้ผมต้องเจริญอาหารมากแน่ๆครับ  เพราะได้ทานอาหารท่ามกลางแสงแดดอ่อนๆ  และบรรยากาศแจ่มใสของทิวทัศน์รอบตัว

“ค่อยๆทานสิครับ  ดูสิเลอะหมดแล้ว  ฮึๆ  รู้มั้ยทำแบบนี้จะ ‘โดน’ อะไร  หืม”  ผมแลบลิ้นใส่เจ้าของสายตาเจ้าชู้  ก่อนทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กับคำถามที่ส่งมา  แม้จะรู้อยู่เต็มอกกับคำว่า ‘โดน’ นั้นคืออะไร 

ถ้าจะหาตัวต้นเหตุก็เพราะเฮียหลี่ผิงนั่นแหละ  ที่ใช้นิ้วมาป้ายครีมสลัดที่เลอะมุมปากให้  ยามผมกำลังมีความสุขกับการกิน  ผมไม่ผิดสักหน่อยที่ลืมตัวเลียครีมสลัดหวานมันที่ปลายนิ้วยาวๆนั่น  และดูท่าเฮียหลี่ผิงจะไม่ต้องการคำตอบจากผม  เพราะมาเฟียรูปหล่อเค้ายื่นหน้าข้ามโต๊ะเข้ามาใกล้  และทำสายตากรุ้มกริ่มใส่ผมซะแล้ว

“อ๊ะ!  นี่แน่ะ...ฮ่าๆ  เคี้ยวแล้วกลืนให้หมดเลยนะครับ  ธันว์ลงมือป้อนให้ทั้งที  ถ้าคายออกมาธันว์โกรธจริงๆด้วย  ฮ่าๆ”  ใครไม่เคยเห็นท่านมาเฟียใหญ่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกให้รีบมาดูซะตอนนี้ครับ  เพราะคุณอาจจะไม่มีโอกาสได้เห็นง่ายๆอีก  และภาพที่หาดูได้ยากแบบนี้จะไม่ให้ผมหัวเราะงอหายได้อย่างไรกัน

เฮียหลี่ผิงที่ตั้งท่าจะลวนลามผมกลางวันแสกๆ  โดนผมยัดขนมปังก้อนโตใส่ปาก  หลังจากผมเบี่ยงหน้าหลบปลายจมูกโด่งๆและริมฝีปากสีสดได้อย่างหวุดหวิด  ทำให้ตอนนี้มาเฟียรูปหล่อไม่เหลือมาดเท่ๆของพญามังกรตระกูลหวางสักนิด  ด้วยพยายามเคี้ยวขนมปังในปากอย่างยากลำบากตามคำขู่ของผม  เพราะไม่กล้าคาย  จนแก้มป่องเป็นปลาทองยักษ์ไปแล้ว  แถมยังถลึงตาใส่ผมได้อย่างน่าขัน 

เมื่อผมหัวเราะจนพอใจแล้ว  จึงลุกจากที่ไปป้อนน้ำเฮียหลี่ผิงให้ถึงปาก  พร้อมลูบหลังให้อย่างอ่อนโยน  และส่งยิ้มเอาใจเป็นการไถ่โทษ  แต่ท่านมาเฟียใหญ่ก็ยังไม่หายงอนง่ายๆ  ผมจึงลงมือบีบไหล่ให้พร้อมกดนิ้วคลึงบริเวณหลังคอ

“เฮียหลี่ผิงอย่าโกรธธันว์เลยนะครับ  ธันว์แค่ล้อเล่น  ก็เฮียอยากแกล้งธันว์ก่อนเองทำไม”  ผมง้อสุดตัวแล้วนะ  ถ้าเฮียหลี่ผิงจะงอนต่อก็ช่าง  เพราะผมก็จะงอนบ้างเหมือนกัน 

ก่อนที่ผมจะเดินกลับเข้าไปภายในห้องด้วยความน้อยใจนั้น  ข้อมือผมก็ถูกกระตุกจนตัวผมเสถลาไปตามแรงรั้ง  และนั่งปุกลงบนหน้าตักแข็งๆของเฮียหลี่ผิง  ก่อนเสียงนุ่มๆจะดังขึ้นข้างหู  พร้อมแรงกอดรัดรอบเอว

“อะไรกัน  ง้อเฮียแค่นี้เองเหรอครับคนเก่ง  หืม  แถมจะงอนเฮียเองซะด้วย  น้องธันว์อย่าดิ้นมากไปนะครับ  รู้ไม่ใช่เหรอว่าที่เรานั่งทับอยู่น่ะมันอันตราย”  ผมหยุดดิ้นทันทีที่ได้ยินประโยคนี้ของเฮียหลี่ผิง 

ไม่ใช่ว่ากลัวคำขู่ของเฮียหลี่ผิงนะครับ  แต่ผมรู้ฤทธิ์ไอ้ที่นั่งทับดีต่างหากว่ามันอันตรายแค่ไหน  จึงยอมนั่งบนตักแข็งๆอย่างยอมจำนน

“เราอย่างอนกันเลยนะครับ  อุตส่าห์ได้มาพักผ่อนด้วยกันทั้งที”  นั่นสิครับเราจะมางอนกันทำไมกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องให้เสียบรรยากาศ 

ผมจึงตอบรับคำขอของเฮียหลี่ผิง  ด้วยการผ่อนร่างเอนหลังพิงอกแข็งๆ  และวางแขนทั้งสองทับแขนแกร่งที่โอบรอบเอว  แต่ก็ยังแกล้งทำแก้มป่องเชิดหน้าอย่างหยิ่งๆใส่อาเฮีย  เดี๋ยวจะหาว่าผมง้อง่ายเกิน  จนได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มหูตามมา  ก่อนริมฝีปากนิ่มๆจะจรดที่ข้างขมับ  ให้ผมได้แอบอมยิ้มกับความอ่อนโยนของท่านมาเฟียใหญ่  ที่มีให้เฉพาะคนรักแบบผมเท่านั้น

การทานอาหารหลังจากนั้น  ผมก็ไม่ได้กลับไปนั่งที่เดิมอีกเลย  ได้แต่อ้าปากรับอาหารที่ถูกป้อนให้ถึงปาก  สลับกับการป้อนเฮียหลี่ผิงคืน  และมีบ้างที่ผมหันไปสบสายตาอ่อนหวานของเจ้าของตัก  แต่ผมก็ต้องรีบเบือนหน้าหลบ  เฉไฉด้วยการชี้ชวนอาเฮียให้ดูทิวทัศน์ด้านนอก  จ้องนานมากไม่ได้ครับ  เพราะพาลจะหน้าร้อนทำตัวไม่ถูกเอาดื้อๆ 

เราจบมื้ออาหารด้วยพุดดิ้งนมสดที่ผมลงมือทำด้วยตัวเอง  แต่ไม่รู้ว่ามันโผล่มาที่นี่ได้ยังไง  ในเมื่อผมแช่มันไว้ในตู้เย็นที่คฤหาสน์  เพื่อรอให้เฮียหลี่ผิงได้ชิมพร้อมกัน  ซึ่งคนที่ผมตั้งใจทำให้กินก็ชมไม่ขาดปาก  ว่ารสชาติกำลังดีไม่หวานจนเกินไปและหอมมันเป็นที่สุด  ทำเอาผมปลื้มยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว  ไม่เสียแรงที่ให้เจ๊เหมยอิงสอนให้ตัวต่อตัว  และแลกกับการที่ผมต้องได้อายกับคำแซวของอาเจ๊คนสวย  เพราะเจ๊เหมยอิงแซวผมตลอดคลาสเชียวล่ะ

“อะไรครับคนเก่งจะลงสระเลยเหรอ  นั่งให้อาหารย่อยก่อนเถอะ  เรามีเวลาถึงเย็นเลย  หรือน้องธันว์จะค้างที่นี่ก็ยังได้”  ผมที่กำลังเดินเข้าห้องนอนถึงกับชะงัก  ก่อนหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้าคนพูด  และส่ายหน้าหวือกับข้อเสนอที่เฮียหลี่ผิงยื่นมาให้ทันที

“ไม่ได้นะครับ  ธันว์นัดคุยงานกับไอ้นนและนลินคืนนี้  พรุ่งนี้ธันว์มีพรีเซนงานที่บริษัทด้วย  เฮียหลี่ผิงลืมรึเปล่าที่รับปากจะไปกับธันว์พรุ่งนี้อ่ะ”  ผมไม่รู้ตัวเลยครับว่าเผลอเสียงแข็ง  ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่คนที่พูดด้วย 

ผมมารู้ตัวก็ตอนที่ปลายนิ้วอุ่นๆยื่นมาลูบระหว่างคิ้วให้  พร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนสื่อให้ผมได้ใจเย็นไว้  ก่อนฝ่ามือข้างเดียวกันนี้จะเปลี่ยนมาลูบหัวและออกแรงโยกเบาๆ

“เฮียไม่ลืมครับ  จะลืมได้ยังไง  วันที่ต้องไปเจอคนที่มันกล้ากระตุกหนวดมังกร  แต่เฮียเห็นว่าน้องธันว์ชอบสระลอยฟ้าที่นี่มาก  เลยอยากให้เราอยู่นานๆ  อย่าทำหน้าบึ้งครับ  ไม่เหมาะกับน้องธันว์ของเฮียเลยรู้มั้ย”  ผมพยักหน้าเบาๆก่อนโผเข้ากอดอาเฮียไว้ 

ผมรู้สึกผิดและนึกเสียใจที่ตัวเองนั้นเจ้าอารมณ์  กับคนที่คอยตามใจเด็กเอาแต่ใจอย่างผมมาตลอดได้  เพราะใจนั้นมุ่งมั่นแต่การที่อยากให้เฮียหลี่ผิงไปเจอหน้าไอ้คุณเยี่ย  ด้วยอยากประกาศตัวถึงความสัมพันธ์ของเรา  เพื่อตัดรำคาญไม่อยากยุ่งยากใจอีกนั่นเอง

คุณๆอาจสงสัยว่าทำไมผู้ชายอารมณ์ดีและไม่คิดอะไรมากอย่างผม  ถึงต้องกังวลและอารมณ์เสียง่ายๆกับเรื่องของผู้ชายที่ผมออกปากรับเป็นเพื่อน  ทั้งๆที่เรื่องมันไม่น่ามีอะไร  แต่เรื่องก็เกิดขึ้นจนได้  เมื่ออยู่ๆสองอาทิตย์ที่ผ่านมาไอ้คุณเยี่ยโทรหาผม  ซึ่งไม่รู้ว่ามันไปเอาเบอร์ผมมาจากไหน  และอ้างถึงความเป็นเพื่อนที่ผมตอบรับมันไป  ในการโทรมาคุยกับผมทุกวัน  ซึ่งผิดปกติวิสัยของเพื่อนที่จะทำต่อกัน  ขนาดไอ้นนและไอ้นลินที่ว่าซี้กับผมมากๆนั้น  พวกมันยังไม่ขยันโทรหาผมเท่าไอ้คุณเยี่ยเลยครับ

ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือไม่ดีที่มันเลือกโทรหาผมในช่วงเที่ยงของวันที่ผมต้องฝึกงาน  ทำให้เฮียหลี่ผิงไม่ระแคะระคายถึงเรื่องของมัน  ไอ้คุณเยี่ยเนี่ยเหมือนนกรู้ไม่มีผิด  แต่กลับเป็นผมเองที่ไม่สบายใจ  ด้วยรู้สึกผิดเหมือนว่ากำลังแอบคุยกับผู้ชายที่เรารู้อยู่เต็มอกว่าสนใจเรา  แต่มันกลับใช้ความเป็นเพื่อนเข้าหา 

เมื่อวานนี้ผมจึงตัดสินใจบอกเฮียหลี่ผิงและเล่าทุกอย่างให้ฟัง  กลัวก็กลัวนะครับว่าคนรักจะโกรธกัน  แต่ผมถือว่าตัวเองไม่ผิด  เพราะไม่เคยคิดอะไรกับไอ้คุณเยี่ย  และผมคิดว่าไม่ควรให้เฮียหลี่ผิงมารู้เองทีหลัง  หากเป็นเช่นนั้นผมว่าคงกลายเป็นเรื่องใหญ่  และเฮียหลี่ผิงอาจคิดไปไกลว่าผมกำลังนอกใจ 

ซึ่งหากเกิดเหตุการณ์แบบนั้นขึ้นมาจริง  คนที่ผมรักต้องเสียใจมากอย่างแน่นอนที่รู้ว่าผมปิดบังกันไว้  และพอตอนนั้นผมที่คิดจะเล่าจะบอกเฮียหลี่ผิงก็คงไม่ยอมรับฟัง  ผมจึงเลือกที่จะตัดไฟแต่ต้นลม  ด้วยการเล่าทุกอย่างให้เฮียหลี่ผิงรับรู้

เมื่อเฮียหลี่ผิงรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว  ผมก็ต้องแปลกใจที่อาเฮียไม่มีโวยวาย  แต่กลับจ้องตาผมนิ่งๆให้รู้สึกร้อนๆหนาวๆ  และเมื่อเวลาผ่านไปร่วมห้านาทีเฮียหลี่ผิงก็ยังไม่พูด  จนผมใจเสียเพราะห้านาทีนั้นเหมือนห้าชั่วโมงของความอึดอัดใจของผมเชียวล่ะ  ซึ่งน้ำตาผมก็เริ่มไหลอาบแก้มแบบไม่รู้ตัว  และผมต้องพยายามกลั้นเสียงสะอื้นอย่างยากลำบาก  ด้วยเริ่มขวัญเสียกับท่าทีนิ่งเฉยของคนรัก  หากเฮียหลี่ผิงจะต่อว่าหรือโวยวายผมคงสบายใจกว่านั้น  และอาจจะแกล้งงอนเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจได้บ้าง 

ตอนนั้นผมถึงกลับปล่อยโฮคาอกอาเฮียทันที  หลังจากที่เฮียหลี่ผิงดึงผมเข้าไปกอด  ความรู้สึกคือโล่งใจที่อย่างน้อยได้รู้ว่าเฮียหลี่ผิงยังสนใจกัน  ไม่ทำเฉยชาเข้าใส่เหมือนผมไม่มีตัวตนดั่งเคย  ซึ่งคำพูดต่อมาของเฮียหลี่ผิง  หลังจากกอดปลอบจนผมหยุดร้องและเหลือเพียงการสะอึกสะอื้นน้อยๆแล้ว  ผมกลับจดจำทุกถ้อยคำในประโยคนั้นได้อย่างขึ้นใจ  และคงไม่มีวันลืมมันง่ายๆอย่างแน่นอน

‘น้องธันว์  เฮียรู้ว่าน้องธันว์ไม่ได้ตั้งใจปิดบังเฮีย  แต่สำหรับเฮียอดเจ็บใจตัวเองไม่ได้จริงๆ  มันไม่ใช่ความผิดของน้องธันว์ที่ไม่บอก  แต่เป็นเพราะเฮียรู้สึกว่าตัวเองดูแลและเอาใจใส่น้องธันว์ได้ไม่ดีพอ  ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น  อึดอัดใจมากสินะครับ  เฮียขอโทษที่รัก...ต่อไปหากน้องธันว์ไม่อยากให้เฮียรู้สึกผิดแบบนี้อีก  ช่วยบอกเฮียหลี่ผิงคนนี้ให้รู้ทุกเรื่องที่ทำให้น้องธันว์อึดอัดใจได้มั้ย  เดี๋ยวเฮียจะเป็นคนจัดการให้คนเก่งของเฮียเอง  น้องธันว์ของเฮียเหมาะกับใบหน้าที่ยิ้มแย้ม  มากกว่าใบหน้าเศร้าๆและแววตาหมองๆเหมือนที่ผ่านมานะรู้มั้ย’

ผมจะลืมได้อย่างไรในเมื่อคนที่ไม่มีความผิดต่อเรื่องนี้สักนิด  กลับรับความผิดไว้กับตัวแต่ผู้เดียว  จนผมถึงกลับละอายที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมด  และรีบรับปากคำขอของเฮียหลี่ผิงทันที  จากประโยคที่ว่านั้นมันตอกย้ำความคิดที่ว่า  ผมเป็นคนในสายตาของเฮียหลี่ผิงตลอดเวลา  เพราะเฮียหลี่ผิงคงคอยจับสังเกตผมอยู่  จึงเห็นถึงความอึดอัดใจที่ผมมีตลอดสองอาทิตย์ที่ผ่านมา  แต่อาเฮียก็ไม่ได้ถามคงรอให้ผมเป็นฝ่ายบอกเองซะมากกว่า  อาจจะเพราะไม่อยากสร้างความอึดอัดใจเพิ่มแก่ผม  หากผมไม่คิดจะเล่าจะบอกนั่นเอง

เหตุการณ์ในวันนั้นก็จบด้วยความเข้าใจ  ซึ่งผมก็ได้ให้สัญญากับท่านมาเฟียใหญ่เค้าไปว่าจะบอกเล่าและหันมาปรึกษาทุกเรื่องที่ไม่สบายใจด้วย  แต่เฮียหลี่ผิงกับหยอดเพิ่มว่าให้บอกเค้าได้ทุกเรื่อง  ไม่เฉพาะแต่เรื่องที่ไม่สบายใจ  จนผมตงิดใจว่าตัวเองได้ตกหลุมพรางของมาเฟียใหญ่เค้ารึเปล่าน่ะสิ  แต่ไหนๆก็ตกลงไปแล้ว  ผมก็ไม่คิดจะปีนขึ้นหรอกครับ  เพราะรู้ว่าหลุมพรางนี้ช่างปลอดภัยและอบอุ่นใจนักที่ได้อยู่
 
ส่วนเรื่องของไอ้คุณเยี่ยที่เป็นต้นเหตุแท้จริงนั้น  เฮียหลี่ผิงตัดสินใจว่าจะเข้ามาเคลียร์ให้  ด้วยการเผชิญหน้าตรงๆในวันที่มันจะเข้ามาฟังผมรายงานผลความคืบหน้าตึกของมันในวันพรุ่งนี้ด้วยตัวเอง  แถมด้วยก่อนหน้าอาเฮียจัดการปิดเบอร์ที่ผมใช้และหาเบอร์มาให้ใหม่  ก่อนให้ผมแจ้งผู้ใหญ่ในไทยกับบอกเพื่อนสนิทให้รู้  พร้อมเน้นย้ำไม่ให้ผมบอกเบอร์ใหม่นี้กับทางอาจารย์ในมหาวิทยาลัย  ด้วยเฮียหลี่ผิงสงสัยว่าไอ้คุณเยี่ยต้องได้เบอร์ผมจากอาจารย์อย่างแน่นอน  เพราะท่านคงเห็นว่ากลุ่มผมทำงานให้มันอยู่นั่นเอง

ทั้งหมดทั้งมวลนั้นแสดงให้คุณได้เห็นแล้วว่า  เพราะอะไรถึงทำให้เด็กอารมณ์ดีอย่างผมอารมณ์บูดทันทีทันใด  เมื่อคิดว่าคุณแฟนสุดที่รักทำท่าจะลืมนัดที่ให้ไว้  เพราะไม่อยากให้เรื่องยืดเยื้อมากไปกว่านี้แล้ว  ที่สำคัญผมไม่อยากเป็นคนสร้างความไม่สบายใจให้แก่เฮียหลี่ผิงด้วยตัวเอง  เพราะมาเฟียรูปหล่อของผมนั้น  เหมาะกับรอยยิ้มอบอุ่นมากกว่าหน้านิ่งๆตาดุๆเป็นไหนๆ

แต่ตอนนี้ผมว่าเรื่องในอนาคตปล่อยมันไปก่อนดีกว่า  เพราะตอนนี้ปัจจุบันตรงหน้าผมนั้นน่าสนใจกว่าเยอะ  เพราะได้เวลาที่ลิงน้อยอย่างผมจะลงไปแหวกว่ายในสระลอยฟ้าพร้อมพญามังกรรูปหล่อแล้วนั่นเอง  แต่ไอ้แววตาแพรวพราวที่ผมแอบเห็นจากเฮียหลี่ผิง  ขณะที่ผมก้าวลงสระพร้อมกางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วนี่สิ  ชักทำให้ผมไม่แน่ใจแล้วว่าจะได้ว่ายน้ำอย่างใจคิด  กลัวแต่ว่าพญามังกรจะส่งลูกรักมาแหวกว่ายในตัวผมซะมากกว่า

.............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

วุ้ย!  อิจฉาคู่รักคู่นี้จริงๆ  หวานไม่แคร์สื่ออีกแหละ  :laugh:
ก็มันคอนเซ็ปของเรื่องนี้นี่เนอะ  ตั้งใจสาดน้ำตาลใส่
จนคนอ่านสำลักรอยยิ้มตัวเองเลยทีเดียวเชียว  ฮุๆ
ขออภัยในความหวานนะคะ  :katai3:

ส่วนตอนหน้าคงไม่ต้องบอกแล้วเนอะว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ในเมื่อหวานตามคอนเซ็ปมามาก  จะขาดความหื่นให้เสียรสชาติได้อย่างไร...จริงม้า
และคงเป็นไปตามที่น้องตุ๊กตาเดาไว้ค่ะ

อ้างจาก: took-ta_naka ที่ 06-08-2013 14:17:42  

:a5:  เฮียหลี่ผิงงอนน้องธันว์ได้ไงเนี้ย  หาเหตุให้น้องง้อตัวเองล่ะสิท่า
ส่วนอีตาเยี่ยเนี้ย  น่าจะเป็นคู่มวยกับลินนะ  ท่าจะมันส์ถูกคู่ดีจริง  หวังว่าเค้าจะได้กันนะ  อิอิ...   :hao6:
  +1  ให้พี่มาศเอาไปเลยค่ะ  และต้องไม่ลืม   :กอด1:  กัน  เพราะฉะนั้น  จงยอมให้น้อง   :กอด1:  ซะดีๆนะพี่
  รอตอนต่อไปค่า  (คิดว่าพี่มาศคงสนองความต้องการของผู้อ่านแบบจัดเต็ม   :haun4:  )

+1และเป็ดแบบเทกระจาดให้คนเม้นท์จ้า
ขอบคุณทุกการติดตามนะคะ  รักทุกคนเบยยยย
เจอกันวันสีชมพูนะคะ  :hao3:

ปล.ขอให้คุณแม่ทุกคนมีความสุขมากๆนะคะ
ส่วนคุณลูกอย่าลืมกอดแม่และบอกรักท่านด้วยนะคะ

 :กอด1:  :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-08-2013 07:58:59

หวานตลอด~ ง้องอนกันได้น่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 09-08-2013 08:41:52

อยากไปเกาะขอบสระด้วยคน   ไอ้คุณเยี่ยสงสัยอยากเจอของแข็ง  เฮียหลี่คงต้องสั่งสอนให้รู้ว่า เมียข้าใครอย่าแตะ  เพราะถ้าแตะอาจโดน :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 09-08-2013 10:15:06

หวานกันได้ตลอดตลอดค่าา
สงสัยเฮียต้องลงมือเองซักทีแล้ว กับคุณเยี่ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 09-08-2013 10:33:32

หวาน หวาน หวาน   :give2: :give2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 09-08-2013 11:07:17

อยากรู้จังว่าเจอกันแล้วจะเป็นยังไง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 09-08-2013 11:12:40

 :katai3:  เฮ้อ...จะหวานอะไรกันหนักหนาเนี้ยยยยยยยยย  ไม่เกรงใจคนไร้คู่ไงจ๊ะเฮียหลี่ผิง น้องธันว์ 

ทำร้ายจิตใจสาวโสด  :ling1:   แต่โดนใจสาววายอ่ะ  o13 อิอิ....  น่ารักกันจริงๆเชียว...

  +1  จ้า  รอติดตามต่อไป  และตอนต่อๆไปจนจบ  (เรื่องหน้าด้วยนะ   :hao3:  มีความสุขจังเลย )

    :กอด1:  กันนะค่ะ  เราคิดถึงกัน  ก็ต้อง   :กอด1:  กันไง 

        น้องคิดถึงพี่มาศ  ก็ต้อง   :กอด1:  พี่มาศ  มาเร็วพี่ให้ไวๆเลย  น้อง   :กอด1:  หน่อยนะ 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 09-08-2013 11:14:36

ฮ้าาาา ผุดขึ้นมาจากสระน้ำตาล ^^
น้องธันว์กะเฮียหวานตลอดเวจริงๆ

นอกจากคุณเยี่ยจะแทรกไม่ได้แล้ว
ยังจะเจอฤทธิ์อะไรอีกไม่รู้...โดนรุมก็ไม่แปลกล่ะนะ หุหุ

รอนั่งนับชิ้นส่วนคุณเยี่ย...ไม่ได้สงสาร แต่กลัวว่ามันจะเกลื่อนกลาดมากเกินไป ;p

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 09-08-2013 11:16:46

หวานกันไม่เกรงใจคนอ่านเล้ย :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 09-08-2013 11:35:30

หวานเวอร์อ่ะ อิจฉาเด่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 09-08-2013 12:42:24

ชอบเรื่องนี้จริงๆ
กดบวกและเป็ดให้คุณเยี่ยที่มากระตุ้นให้มีตอนต่อไป (แบบหวานๆ อีกนะ)
อยากอ่านต่อแย้ววววววว
 :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 09-08-2013 12:50:58

อ่านแล้วอิ่มค่ะ อิ่มความหวานเลย สุขใจ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 09-08-2013 13:36:25

หวานกันตลอดจนน่าอิจฉาเลยนะคู่นี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 09-08-2013 13:38:31

หวานจนมดขึ้นคอมฯ แล้ว

ส่วนตาเยี่ย   ส่งนลินไปปราบด่วน

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 09-08-2013 15:38:33

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 09-08-2013 15:50:53

มดเต็มจอแล้ว หวานมากเลย
ขอบคุณคะ อ่านแล้วมีความสุขจัง  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 09-08-2013 16:41:11

โอยยย หวานเกินไปแล้วน้าาาา อิจฉาตาร้อนแล้วว ฮืออออ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 09-08-2013 17:22:30

 :o8:   :-[   :impress2:

มาแล้วๆๆๆๆ
หวานซ้าาาาาาาาา
จนน้ำตาลในเลือดกระฉูดแล้วเนี่ย

 :impress2:  :-[  :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 09-08-2013 17:31:01

หวานกันซะ คนที่ไม่มีคู่อย่างเรา อิจฉาตาร้อนกันเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 09-08-2013 19:23:12

หวานกันเหลือเกิ๊น

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 09-08-2013 19:56:43

ตอนนี้ เหมือนจะน้อยไปนห่อยเนอะ
มีอารมเดียว :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 09-08-2013 20:26:40

ต้องไปเบิกเลือดจากสภากาชาดอีกแล้วสินะ

 :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 09-08-2013 20:51:53

ThankS

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-08-2013 22:37:52

 :mew1: :mew1: :mew1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 09-08-2013 22:50:07

เฮียหลี่อย่าเพิ่งหื่นนะ 55555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 09-08-2013 22:54:23

 :-[ :-[ :-[ :-[หวานไปไหนอะ :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 09-08-2013 23:09:57

เฮียมีแผนอารายยยยยยกับคุณเยี่ยรอลุ้น
ส่วนตอนนี้ขอลาตายกับการจมทะเลน้ำผึ้งก่อนค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 10-08-2013 00:50:38

หวานมาก   อยากมีคนรักแบบนี้บ้าง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 10-08-2013 02:38:28

เขาหวานกันตอด
ทะเลหวานแล้วคู่นี้เข้าไป

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 10-08-2013 05:11:07

หวานน้ำตาลเรียกเฮียเลยอ่ะ
ส่งจุ๊บให้พี่มาศ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 10-08-2013 09:50:52

หวานกันแบบไม่แคร์สื่อและคนอ่านจริงๆ 555
รอหื่นเอ้ยไม่ใช่ละ! >_< รออ่านตอนหน้านะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 10-08-2013 11:26:01

ตอนหน้าตาเยี่ยเจอดีแน่  :m16:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 10-08-2013 19:31:24

ตลอดเลยคู่นี้ ชอบทำให้คนอ่านน้ำตาลขึ้นอยู่เรื่อย :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 10-08-2013 22:36:31

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:แวกเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 11-08-2013 10:08:51

รังมดแดงหล่นแถวนี้หรือเปล่านะ  รู้สึกคันยิบๆ 

หวานเกิ๊นนนนนน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 11-08-2013 12:41:06

สำลักความหวานกันเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 12-08-2013 11:23:26

หวานกันมากมายคู่นี้ อิจฉาจริงๆ :o8:

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 12-08-2013 20:11:49

หลีกหนีความวุ่นวายมาพรอดรักกับ(รังรัก)ที่ใหม่
มาเติมพลังก่อนที่จะกลับไปฟาดฟันกับเพื่อนใหม่ของน้องธันว์
เรื่องลวนลามแฟนตัวเองน่ะงานถนัดของเฮียหลี่ผิง
สงสัยน้องธันว์จะเป็นเหมือนยาชูกำลังสำหรับเฮียแน่เลย
ตอดเล็กตอดน้อยตลอด แต่ตอนหน้าสงสัยมาเต็ม :z1:
อย่าหักโหมนะเฮียน้องมีงานต้องทำ ไม่ได้อึดเหมือนเฮีย
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ ชอบมาทำให้เราอิจฉาอยู่เรื่อย :กอด1:
+1และเป็ดค่า~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.18 "วันพักผ่อน" P.22 (9/8/56) มาแว้ววว
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 12-08-2013 22:03:25

เฮียหลี่ทำอะไรก็คิดถึงน้องธันว์ตลอด :-[
คุณเยี่ยต้องโดนเฮียหลี่จัดการขั้นเด็ดขาด o18

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 13-08-2013 07:26:02

ตอนที่ 19

หวางหลี่ผิง

“ว้าววว  สุดยอดดด  สวยมากกกก  เฮียหลี่ผิงเหมือนเราลอยอยู่บนฟ้าเลยเนอะ  คิกๆ  ธันว์ชอบที่นี่จัง  วันหลังชวนไอ้พวกนั้นและเจ๊เหมยอิงมาด้วยดีกว่าเนอะ...เฮียหลี่ผิงครับ  ธันว์ขอห้องนี้ได้มั้ย  ระดับนายน้อยตระกูลหวางขาดรายได้ไปสักห้องคงไม่เป็นไรหรอกเนอะ  ใช่ม้า~  เราเก็บห้องนี้ไว้ได้มั้ยครับเฮีย  นะครับเฮียหลี่ผิง  นะน้า~”

รอยยิ้มเจิดจ้ากับน้ำเสียงออดอ้อนของเทวดาน้อยตรงหน้า  ดึงดูดให้ผมเคลื่อนเข้าหาภาพร่างน่าหลงใหลอย่างช้าๆ  รอบกายดูเหมือนมีเมฆหมอกปกคลุมไปทั่ว  พาลให้สายตาพร่าเลือนไปหมด  แต่มีเพียงจุดเดียวที่สายตาผมจับภาพได้อย่างชัดเจน  นั่นคือใบหน้าสดใสที่กำลังประดับยิ้มพราวเสน่ห์  และผิวกายละเอียดที่มีหยดน้ำเกาะพราว  ตั้งแต่ลำคอระหงถึงแผ่นอกที่ประดับเม็ดทับทิมคู่สีแดงระเรื่อล่อสายตา  ยิ่งเวลาร่างน้อยขยับตัวที  ทำเอาผิวน้ำกระเพื่อมไหวและหยอกล้อไปกับยอดอกสีสดให้ยิ่งชูชัน 

ส่วนเสียงใสๆดังเสียงระฆังแก้วยังดังออดอ้อนไม่ขาดสาย  ทำให้รอยยิ้มที่ผมมียิ่งขยายกว้างขึ้นกว่าเดิม  แต่การรับรู้ทางการได้ยินของผมกลับลดต่ำ  เพราะจุดสนใจตอนนี้อยู่ที่ริมฝีปากสีสดที่ขยับเจื้อยแจ้วตลอดเวลา  และไม่ว่าเทวดาน้อยประสงค์สิ่งใด  หวางหลี่ผิงคนนี้พร้อมยอมถวายทุกสิ่งที่ประสงค์  ขอเพียงได้เป็นผู้ครอบครองเทวดาเจ้าเสน่ห์ตรงหน้านี้ก็เพียงพอแล้ว....

“ฮะ  เฮีย...หลี่ผิง  ธันว์ไม่เอาที่นี่  แฮ่กๆ  ไปข้างในเถอะ  อื้อออ  นะครับ”  เสียงหอบหายใจขาดห้วงและลมอุ่นร้อนที่พ่นรดแถวซอกคอ  มาพร้อมเสียงครางหวานๆ  บวกน้ำเสียงอ้อนๆของคนร่างบาง  ที่เกาะเกี่ยวรอบเอวและต้นคอของผมอยู่นั้น  หากผมไม่ทำตามคำร้องขอ  คงดูเป็นคนใจร้ายขึ้นมาทันตา
   
ผมผละหน้าจากซอกคอขาวๆที่เปียกชื้น  ไล่จูบดูดผิวเนื้อหวานๆมาตามลำคอจนถึงติ่งหู  แล้วแอบขบเม้มเบาๆอย่างหยอกเย้า  ก่อนกระซิบเรียกชื่อเจ้าของร่างน้อยด้วยน้ำเสียงแหบพร่า  จนได้สบแววตาหวานหยาดเยิ้มที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์  อารมณ์รักที่ผมเป็นคนปลุกเร้าด้วยตัวเอง  จากสายตาหวานๆคู่นั้นกลับเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใส  และฉายแววหวาดหวั่นได้อย่างน่าสงสาร 
   
อาจเป็นเพราะสถานที่ไม่ถูกใจเจ้าของร่างน้อยนัก  ด้วยสถานที่ที่ผมเตรียมร่วมรักกับน้องธันว์นั้นมันเปิดโล่ง  แม้จะอยู่ในสระบนตึกสูงระฟ้าที่ห่างไกลจากสายตาผู้คน  แต่ด้วยเวลาที่พระอาทิตย์ยังส่องแสง  จนสามารถเห็นรายละเอียดของคนร่างบางไปซะทุกสัดส่วน  ทำให้คนน่ารักของผมขัดเขินไม่มั่นใจที่จะรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน  แม้อารมณ์น้องจะกระเจิงจนแทบกู่ไม่กลับ  และร่างกายร้อนผ่าวพร้อมต้อนรับผมมากแล้วก็ตาม
   
ผมกดจูบที่ปากเจ่อแดงแรงๆพร้อมแกล้งดูดริมฝีปากช่างอ้อนด้วยความมันเขี้ยว  ก่อนผละมือจากธันว์น้อยที่น่ารักมาที่แก้มก้นแน่นๆทั้งคู่  และยกร่างเด็กน่ารักของตัวเองขึ้นจากสระ  ทำเอาเด็กที่กำลังน้ำตาคลอจวนหยดแหล่มิหยดแหล่  หวีดร้องเบาๆด้วยความตกใจ  ก่อนน้องจะรัดเอวรัดไหล่ผมจนแน่น  ผมจึงได้โอกาสฟัดแก้มแดงๆที่อยู่ชิดปลายจมูกไปหลายฟอด  แถมด้วยการขบเม้มผิวเนื้ออ่อนๆแถวซอกคอฆ่าเวลาไปตลอดทาง 
   
จนพาร่างน้อยที่ตัวสั่นระริกผิวอมชมพูน่ากิน  วางลงบนฟูกหนานุ่มของเตียงคิงไซส์ได้สำเร็จ  ก่อนผมจะปลดฝ่ามือน้อยออกจากต้นคอ  และค่อยๆพรมจูบหลังมือทั้งสองข้างไล่ไปตามแขนขาว  จนถึงหัวไหล่มนที่เต็มไปด้วยรอยจูบ  ระหว่างที่ผมชื่นชมผิวสวยๆนั้น  เสียงครางแผ่วหวิวของน้องก็ดังไม่ขาด 
   
เมื่อผมได้สบสายตาหยาดเยิ้มของคนที่นอนระทวยยั่วยวนใต้ร่าง  ทำให้รู้ว่าคนน่ารักเค้าพร้อมแล้ว  และผมถึงกับใจกระตุกก่อนเลือดในกายจะเดือดพล่าน  เมื่อต้นขาขาวๆแหวกกว้างเชิญชวนให้ผมได้แนบชิด  จนเห็นช่องทางสีพีชถนัดตาพร้อมธันว์น้อยสีสวยที่ผงกหัวทักทาย  ทำเอาผมต้องลอบกลืนน้ำลาย  พยายามข่มกลั้นอารมณ์ไม่ให้จาบจ้วงเอากับน้อง  แต่อยู่ๆคนน่ารักของผมก็เสหลบตา  ทั้งๆที่ผิวแก้มแดงปลั่งลามไปทั่วคอ 
   
ผมจึงเชยคางน้องกลับมาและมอบจูบหวานๆให้น้องแทนคำขอบคุณ  ก่อนส่งมังกรผงาดฟ้าบุกสำรวจโพรงถ้ำน้อย  และผมแทบแดดิ้น  เมื่อความอุ่นร้อนพร้อมแรงตอดรัดเบาๆจะค่อยๆคืบคลานเข้ามา  พร้อมท่วงทำนองเสียงครางหวานๆให้ได้ฮึกเหิม
   
“คนเก่ง  มองหน้าเฮียสิครับ....รักน้องธันว์นะ  คนเก่งของเฮียหลี่ผิง”  ผมกระซิบชิดริมฝีปากแดงช้ำ  เพื่อให้เจ้าของได้เปิดเปลือกตาขึ้นมองกัน  ก่อนก้มจูบซับน้ำรื้นบริเวณหางตา  และไล้จมูกเข้าที่ข้างแก้มใส  พร้อมบอกรักเพื่อปลอบประโลมร่างน้อยให้ได้ผ่อนคลาย  ร่วมกับส่งมังกรน้อยฝ่าความคับแน่นไปจนสุดตัว 
   
คนน่ารักใต้ร่างหอบฮักใบหน้าแดงก่ำอย่างน่าสงสาร  ผมลงมือไล้ต้นขาด้านในพร้อมเอ็นดูธันว์น้อยให้ฟื้นคืนชีพ  และพรมจูบไปทั่วใบหน้าชื้นๆของน้อง  จนกระทั่งน้องธันว์ยกแขนรั้งต้นคอผมและยืดตัวเข้าหา  ก่อนกระซิบถอยคำเชิญชวนให้ผมได้เดินหน้าต่อ  ทำเอาผมหลุดยิ้มให้กับความน่าเอ็นดูของคนรักตัวน้อย  และพรมจูบข้างขมับขาวๆไปหลายที  พร้อมขยับเอวส่งสะโพกเข้าหาความอุ่นร้อนอย่างช้าๆ  ก่อนโจนทะยานพาเราทั้งคู่ไปจนถึงฝั่งฝัน  ตามมาด้วยเสียงกรีดร้องหวานหูปะปนไปกับเสียงครางกระหึ่มของผมดังลั่นห้อง 
   
“อ๊าๆๆๆ”  ประสาทสัมผัสทุกส่วนเปิดรับ  ความสุขแผ่กระจายไปทั่วร่าง  พร้อมความอิ่มเอมท่วมท้นหัวใจ
   
เมื่อความอุ่นร้อนพวยพุ่งจนหมดแม็ก  ผมก็เอนนอนเคียงข้างร่างน้อยด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า  และแอบส่งสายตาหวานๆสบตาคู่สวยของคนที่กำลังหอบตัวโยน  ทำเอาคนน่ารักทำอะไรไม่ถูกหลบตาผมพัลวัน  ก่อนน้องจะซุกหน้าแดงๆเข้าหาอกผม 
   
“เฮียอ่ะ...มองไรเล่า”  ฟังคนน่ารักเค้าเหวี่ยงสิครับ  แน่ะ!  มีแอบทุบอกผมเบาๆด้วย  ผมจึงรัดร่างน้องแน่นๆซะเลย  จนน้องธันว์ดิ้นดุ๊กดิ๊กคาอกและส่งเสียงงุ้งงิ้งเบาๆได้อย่างน่ามันเขี้ยว

แต่ก่อนที่เด็กน้อยจะโวยวายไปมากกว่านี้  เพราะหาว่าผมแกล้งคนไม่มีทางสู้  ผมจึงเห่กล่อมร่างน้อยเบาๆ  ก่อนลงมือลูบแผ่นหลังเนียนชื้นเหงื่ออย่างเบามือ  พร้อมกระซิบคำขอโทษชิดริมหูแดงๆ  แต่ผมกลับอดไม่ไหวกับต้นคอขาวๆที่มีจุดแดงเป็นจ้ำๆ  จึงกดจมูกสูดกลิ่นกายหอมๆของน้องธันว์ซะฟอดใหญ่  กลิ่นกายน้องทำเอาผมชักเคลิ้มจนไม่อยากผละห่างจากผิวเนียน  ส่วนไอ้มือไม่รักดีก็เลื้อยลงต่ำคว้าก้นแน่นเข้าหาตัว  และพลิกร่างน้อยให้เอนลงกับเตียง  เตรียมทำรอบกับคนตัวหอมอีกสักยก  แต่ใบหน้าผมก็ถูกฝ่ามือน้อยยันออกจนสุดแขน
   
“อื๊อออ  ไม่เอาอ่ะ  เฮียพอแล้วครับ  ไหนบอกว่าจะให้ธันว์เล่นน้ำไง  นี่อะไร  ธันว์ลงไปยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลยนะ”  เอาล่ะสิครับลิงน้อยที่น่ารักของผมทำท่าว่าจะแสดงอภินิหารซะแล้ว  ด้วยปากเจ่อๆที่ยื่นออกมาน้อยๆ  ส่วนตาตี่ๆก็เบิกโตขึ้นและปล่อยแสงวาววับออกมาให้พญามังกรเยี่ยงผมต้องกริ่งเกรง
   
“เอิ่ม...เฮียไม่ผิดนะ  น้องธันว์ละเลยเฮียมาหลายคืนเองนี่ครับ  พอเห็นน้องธันว์เกือบเปลือยในระยะประชิด  เฮียก็อดใจไม่ไหวน่ะสิ  มาครับ  เดี๋ยวเฮียพาไปล้างตัวก่อน  สัญญาเลยว่าครั้งนี้เฮียจะไม่กวนน้องธันว์แล้ว  ว่าแต่เราเถอะยังมีแรงเหลือเล่นน้ำรึเปล่า”  ผมรีบพลิกวิกฤตให้พ้นตัวด้วยการยั่วท้าทายเด็กตาตี่ให้ฮึดสู้ 
   
จนเด็กตรงหน้าเม้มปากแน่นมีสายตามุ่งมั่น  ก่อนเปล่งเสียงดังๆออกมาว่าเจ้าตัวเค้า ‘ไหว’  และพร้อมจะลงเล่นน้ำตามคำท้า  หากว่าน้องธันว์จะตอบรับผมแบบนี้บ้าง  ตอนที่ผมขอเพิ่มรอบกับเจ้าตัวจะดีแค่ไหนกันนะ  ฮึๆ
   
ผมจัดการอุ้มเด็กหน้ามุ่ยตรงเข้าห้องน้ำ  เพื่อทำความสะอาดให้ทั้งนอกและใน  และเกือบตบะแตกเมื่อน้องธันว์ดันครางแผ่วหวิวข้างหูด้วยแก้มแดงๆตาเยิ้มๆ  ตอนที่ผมบรรจงควานนิ้วเอาบรรดาลูกๆออกจากช่องทางสีพีช  แต่พอนึกถึงแววตาเอาเรื่องก่อนหน้าของน้อง  จึงต้องพยายามอดใจและรีบก้มหน้าก้มตาล้างตัวให้น้องจนเสร็จ  ก่อนอุ้มร่างน้อยที่เริ่มอารมณ์ดีส่งยิ้มหวานมาให้กันได้ขึ้นจากอ่าง  เพื่อพาน้องธันว์ลงสระริมระเบียงตามความตั้งใจแต่แรก 
   
ผมต้องใช้ความอดทนสูงมากในการเฝ้าดูน้องเล่นน้ำทั้งๆที่ร่างเปลือยเปล่า  ด้วยกางเกงว่ายน้ำของน้องนั้น  ไม่รู้ถูกผมโยนไปอยู่ส่วนไหนของสระ  ทำให้สายตาผมไม่อาจละไปจากร่างขาวๆที่แหวกว่ายไปมาตรงหน้าได้เลย  บวกรอยยิ้มสดใสที่เจ้าของขยันส่งมันมาให้ผมเข้าไปอีก  ทำเอามังกรร้ายอยากออกมาแผลงฤทธิ์จับคนน่ารักกินอีกสักรอบ  แต่ผมก็ได้แต่กัดฟันทนข่มกลั้นไว้พร้อมจิบเบียร์ย้อมใจ
   
เมื่อเห็นว่าเวลาผ่านไปนานพอสมควร  ผมก็ชวนลิงน้อยที่กำลังเริงร่ากับน้ำใสๆได้ขึ้นจากสระ  ซึ่งน้องธันว์มีอิดออดนิดหน่อย  จนผมต้องเกลี้ยกล่อมให้ไปเล่นต่อที่คฤหาสน์  แต่เจ้าตัวก็ทำเสียงอ่อยอย่างน่าสงสารว่าบรรยากาศมันไม่เหมือนกัน  ที่นี่เล่นน้ำสนุกกว่าเป็นไหนๆ  ทำเอาผมหลุดขำให้กับความคิดของหนุ่มน้อยที่ไม่ยอมโต  ซึ่งผมต้องทำใจป้ำเอ่ยยกห้องนี้ให้คนน่ารักตามคำขอ  จนหนุ่มน้อยของผมฉีกยิ้มกว้าง  ดวงตาเป็นประกายวิบวับฉายแววแห่งความสุข  และยอมขึ้นจากสระในที่สุด  เห็นทีผมคงต้องพาน้องมาที่นี่บ่อยๆแล้วล่ะครับ  เพราะดูท่าเด็กน้อยของผมจะถูกใจที่นี่ไม่น้อย

...................................
   
“เฮียหลี่ผิงครับ  เราแวะที่นี่ก่อนกลับได้มั้ย  ธันว์อยากเดินดูของ  ใกล้วันเกิดนลินแล้วด้วย  ธันว์ยังไม่มีของขวัญให้มันเลย  อยากให้เฮียช่วยธันว์เลือกหน่อย”  ตาแป๋วๆที่จ้องมาอย่างคาดหวัง  พร้อมคำขอที่ไม่ได้สร้างลำบากให้กันสักนิด  แล้วใครจะปฏิเสธได้ลงครับ 
   
ผมจึงอมยิ้มใส่ตาแป๋วแหววของน้อง  ก่อนจุ๊บที่หน้าผากเนียนเบาๆ  และออกคำสั่งให้อาเป๋าที่เป็นคนขับแวะเข้าย่านช้อปปิ้งดังของฮ่องกง  เพื่อทำตามคำขอของเด็กน่ารักข้างกาย  ทำเอาคนขอฉีกยิ้มเต็มหน้า  และกดจูบเข้าที่ปลายคางของผมด้วยความถูกใจ  เล่นเอาคนมองอย่างผมชักใจสั่นกับความน่ารักช่างอ้อนของน้อง  และพยายามข่มใจนั่งนิ่งๆ  บังคับสายตาให้มองเพียงกลุ่มผมดำขลับที่ระอยู่กับอกเท่านั้น  พร้อมปล่อยให้คนน่ารักได้กอดเอวและฮัมเพลงเบาๆด้วยความสบายใจไปเพียงลำพัง  เดี๋ยวจะพาลเปลี่ยนจุดหมายตรงกลับบ้านแล้วจะยุ่ง
   
ใช้เวลาไม่นานคนสนิทของผมแวะเข้าไปจอดรถยังห้างใหญ่กลางเมืองตามคำสั่ง  รถจอดสนิทได้เท่านั้น  เด็กน้อยที่กอดเอวผมอยู่ก็ผละห่างทันที  และเปิดประตูรถด้วยตัวเองไม่มีรีรอให้อาเป๋าเปิดให้ดั่งเคย  ก่อนน้องจะหันมาเร่งผมพร้อมฉุดข้อมือผมเป็นการใหญ่  หลังจากนั้นน้องธันว์จูงข้อมือผมเข้าห้างดังทันที  แต่จะเรียกว่าลากก็คงจะถูกกว่า  เพราะร่างน้อยแทบจะไม่สนใจผมด้วยซ้ำว่าผมจะก้าวทันเจ้าตัวมั้ย  ด้วยน้องคงจดจ่อกับสิ่งที่ตั้งใจไว้  ทำเอาคนสนิทของเราต้องเร่งฝีเท้าตามหลังแทบไม่ทัน  จนผมเองยังนึกขำกับหนุ่มน้อยไม่ยอมโต  ผมจึงตัดสินใจกระตุกข้อมือคืน  ออกแรงที่ว่าให้ร่างน้อยได้เซถลาเข้าปะทะอก  และรวบเอวบางมาไว้กับตัวได้พอดี
   
“ไม่ต้องรีบครับ  เรายังมีเวลาอีกร่วมสองชั่วโมง”  น้องธันว์ทำหน้ามุ่ยนิดๆแต่แววตากลับฉายแววกระตือรือร้นเหมือนเด็กที่ถูกผู้ใหญ่ขัดใจ  จนผมต้องอมยิ้มก่อนยกมือยีหัวเด็กน้อยของตัวเอง
   
ผมอดคิดไม่ได้ว่าเราไม่ได้มาเดินซื้อของสบายๆด้วยกันแบบนี้นานเท่าไหร่แล้ว  เพราะทั้งภาระงานประจำที่ต้องบริหารโรงแรมและงานในแก๊ง  ร่วมกับโรงแรมใหม่ที่กำลังตกแต่งของผมในกงอิน  บวกกับเป็นช่วงเวลาฝึกงานที่กินเวลาของน้องธันว์ไปจนหมดด้วย  ทำให้เด็กน้อยของผมดูตื่นเต้นกว่าปกติ  ยามได้มาเปิดหูเปิดตาในวันพักผ่อนของเราวันนี้
   
“ธันว์กลัวไม่ได้ของให้ไอ้นลินอ่ะ  ไหนจะต้องเลือกอีก  สองชั่วโมงพอรึเปล่าก็ไม่รู้”  ผมจึงพยักหน้ารับเบาๆพร้อมส่งยิ้มให้น้อง  ก่อนเป็นฝ่ายจูงมือน้องเดินไปจนทั่วห้าง 
   
แต่ดูท่าคนที่อยากหาของขวัญให้เพื่อนสนิทนั้น  ต้องเสียเงินให้กับของตัวเองซะส่วนใหญ่  มีทั้งเสื้อผ้ารองเท้านั่นแหละครับ  จนทั้งสองมือของสองคนสนิทนั้นเต็มไปด้วยถุงช้อปปิ้ง  และเงินที่ว่าก็ไม่ใช่ของใครนอกจากของป๋าหลี่ผิงคนนี้  แต่ผมยอมเปย์เพื่อความสุขของอีหนูของป๋าหลี่ผิงอยู่แล้วครับ 
   
เมื่อเดินจนทั่วห้างแล้วสุดท้ายเด็กน้อยของผมก็พาเรามานั่งจุ้มปุ๊กพักขาดื่มชาเย็นๆพร้อมของว่าง  เพื่อให้ผมเป็นคนตัดสินใจเลือก  ระหว่างนาฬิกาแบรนด์ดังเรือนใหญ่สไตล์ที่น้องนลินชอบสวม  หรือร้องเท้าผ้าใบรุ่นใหม่แบรนด์โปรดของเจ้าของวันเกิด  ว่าเราควรจะให้สิ่งไหนเป็นของขวัญวันเกิดในอีกไม่กี่วันที่จะถึงนี้ดี
   
“แล้วน้องธันว์ชอบอะไรมากกว่ากันครับ”  คนน่ารักคิ้วขมวดทำหน้าเคร่งมีแววตาครุ่นคิดทันที  จนคนที่ได้เห็นอย่างผมยังอดที่จะอมยิ้มไม่ได้  น้องธันว์หันมาสบตากับผมและเม้มปากแน่น  ก่อนตอบเสียงอ่อยๆออกมา
   
“ธันว์ชอบทั้งคู่ครับ  ตัดสินใจไม่ได้”  แววตาสับสนท่าทางหมดแรงของน้อง  ทำเอาผมต้องกลั้นขำ  เพราะท่าทางน้องธันว์ที่จริงจังเกินเหตุ     
   
“งั้นเราซื้อทั้งคู่เลยแล้วกัน”  หลังคำพูดผมแล้วน้องธันว์ถึงกลับคลายหัวคิ้วออก  มีประกายตาสดใสขึ้นมาทันที  เหมือนว่าน้องสามารถแก้โจทย์เลขยากๆได้สำเร็จไม่มีผิด  ก่อนรอยยิ้มหวานๆจะปรากฏต่อสายตาผม  เด็กอะไรทำไมน่ารักน่าฟัดขนาดนี้น้า  นี่ถ้าเราอยู่ตามลำพังนะเด็กน้อยไม่รอดมือผมแน่ๆ
   
“นั่นสิ  ธันว์ซื้อทั้งคู่ก็หมดเรื่อง  ไหนๆเฮียหลี่ผิงก็เป็นคนจ่าย  คิกๆ  ไม่น่าเสียเวลาคิดซะนานเลย  ไปครับไปซื้อของกัน  ใกล้ได้เวลาอาหารเย็นแล้วด้วย  เดี๋ยวปาปาหลี่จวินกับมามาเฟิงหวงจะรอนาน”  มือน้อยๆของน้องธันว์ถูกยื่นมาตรงหน้าผมพร้อมรอยยิ้มสดใส  มีท่าทางกระตือรือร้นขึ้นมาอีกครั้ง  ยามเจ้าตัวเค้าตัดสินใจได้และพร้อมออกช้อปปิ้งต่อ 
   
แต่คนน่ารักก็ไม่ลืมผมที่นั่งอยู่  ‘น่าดีใจชะมัด’  แต่ผมก็ต้องหุบยิ้มแทบไม่ทัน  เมื่อได้ยินประโยคต่อมาของไอ้ตัวแสบ
   
“ธันว์ไม่มีทางทิ้งท่านเจ้ามือใหญ่หรอกน้า  เร็วสิครับ  เราจะได้รีบซื้อรีบกลับกัน  คิกๆ”  มันน่านักนะ  น่าจับมาฟัดจูบปิดปากช่างเจรจาตรงนี้ซะจริง 
   
ผมเดินตามแรงจูงของเด็กแสบไปอย่างเซ็งๆ  ทำให้มีโอกาสสังเกตรอบตัว  ว่ายามคนน่ารักตรงหน้าเดินผ่านไปทางไหน  ก็สามารถเรียกสายตาของผู้คนรอบข้างทั้งหญิงและชายให้มองตามตลอดทาง  และไม่ต้องเดาเลยว่าตอนนี้ใบหน้าขาวๆของน้อง  ต้องกำลังฉีกยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี  ที่สามารถแกล้งผมได้สำเร็จอยู่อย่างแน่นอน  ซึ่งเราต่างก็รู้กันอยู่ว่าคนน่ารักของผมตอนแย้มยิ้มนั้น  ช่างน่าดูและเต็มไปด้วยเสน่ห์ชวนมอง
   
ผมจึงรีบสาวเท้าไปเดินเคียงข้างคนของตัวเองทันที  ทำเอาเจ้าตัวมีสีหน้างงๆก่อนจะอมยิ้มแก้มตุ่ยส่งสายตารู้ทันมาให้  จนอยากก้มกัดแก้มขาวๆนั่นให้ขึ้นรอย  แต่สิ่งที่ผมทำคือยกมือโยกหัวน้อยๆนั่นเบาๆ  ก่อนกอดเอวบางเข้าหาตัวและก้มลงกระซิบชิดใบหูหอมๆ  ให้คนที่มองอยู่ได้ตาร้อนอิจฉาเล่น  พร้อมกับประกาศให้รู้กันไปว่าคนน่ารักคนนี้น่ะของผม
   
“น้องธันว์ยิ้มมากไปแล้วนะครับ  คนมองกันจนเหลียวหลังแล้ว  เก็บเอาไว้ยิ้มกับเฮียคนเดียวดีกว่ามั้ย  เฮียหวง...จุ๊บ!”  หลังคำกระซิบเตือนพร้อมจูบเบาๆที่ใบหูน้องของผมแล้ว 
   
น้องธันว์ยกมือกุมหูข้างนั้นทันที  ก่อนหันมองรอบตัวเลิ่กลั่กพร้อมแก้มใสที่ขึ้นสีระเรื่อคาตา  และหันกลับมาส่งสายตาคาดโทษใส่ผม  เมื่อเห็นว่าการกระทำของผมนั้นไม่รอดพ้นสายตาคนรอบตัว  เพราะพวกนั้นตกใจตาตั้งกันถ้วนหน้า 
   
ซึ่งก่อนที่คนน่ารักเค้าจะงอนผมกลางห้าง  ผมจึงรีบรั้งเอวน้องให้ออกเดินเพื่อตรงเข้าร้านนาฬิกาที่อยู่ไม่ไกลเป็นอันดับแรก  เมื่อเราเข้ามายืนในร้านด้วยกันแล้ว  ผมจึงยื่นบัตรเครดิตพร้อมพยักพเยิดให้คนน่ารักได้ใช้รูดตามแต่ใจ  ทำให้โดนคนน่ารักเหวี่ยงค้อนน้อยๆเข้าใส่  แต่ก็เบาใจที่น้องธันว์ดึงบัตรในมือไป  พร้อมหันไปบอกพนักงานว่าต้องการนาฬิกาเรือนที่เราเล็งไว้ 
   
ระหว่างรอพนักงานห่อของให้นั้น  ผมก็เข้าไปยืนซ้อนหลังคนหน้าบูด  ก่อนยื่นมือไปจับเอวบางทั้งสองข้าง  และรั้งเอวนั้นเข้าหาตัวช้าๆ  แรกๆน้องธันว์ก็ขืนตัวด้วยคงเกร็งที่อยู่กลางร้าน  และมีเงยหน้าขึ้นสบตาผมด้วย  แต่เมื่อเจอผมยิ้มอ้อนๆเข้าใส่  น้องก็ยอมเอนร่างมาพิงอกของผมจนได้  ทำให้รู้ว่าคนน่ารักเค้าหายโกรธกันแล้ว  เพราะน้องก็มักจะใจอ่อนกับรอยยิ้มของผมเสมอด้วย 
   
ผมยืนโอบเอวเจ้าตัวไว้หลวมๆ  และถือโอกาสแอบสูดกลิ่นแชมพูอ่อนๆ  จากกลุ่มเส้นผมนุ่มที่ระไปกับปลายคางจนเพลิน  จนกระทั่งพนักงานเดินเข้ามายื่นถุงใบเล็กให้พร้อมบัตรเครดิต  ก่อนโค้งให้เราพร้อมคำขอบคุณ  ผมจึงจำใจปล่อยมือจากเอวบาง 
   
เมื่อน้องได้ของมาไว้ในมือก็หันมาส่งยิ้มกว้างให้ผมอย่างสดใส  จนผมอดไม่ได้ที่จะยิ้มตามคนน่ารัก  ก่อนจะส่งถุงใบนั้นในอาเป๋าเอาไปถือรวมกับถุงอื่นๆของน้อง  ขบวนช้อปปิ้งจึงได้ฤกษ์ออกเคลื่อนพลอีกครั้ง  โดยมีท่านแม่ทัพตัวน้อยเดินยิ้มกริ่มอารมณ์ดีเคียงข้างขุนพลเยี่ยงผม  มีหันมาชวนผมคุยเป็นระยะและลืมความขุ่นใจเมื่อครู่ไปจนหมด  แต่ระหว่างที่คนน่ารักเค้าหันทั้งตัวมาทางผมและเดินถอยหลังไปด้วย  เพื่อคุยจ้อกับผมเรื่องสีรองเท้ารุ่นที่เรากำลังจะไปซื้ออยู่นั้น  ก็มีไอ้หน้าไหนไม่รู้พรวดพราดออกมาจากมุมร้านกระเป๋าแบนด์ดังเข้ามาชนหลังน้องอย่างจัง
   
“โอ๊ะ!!”  คนน่ารักเซถลามาทั้งตัว
   
“น้องธันว์!  เป็นอะไรรึเปล่า”  โชคดีที่ผมเข้ามารับร่างน้องเข้าหาอกได้ทัน  แต่ต้องรีบก้มสำรวจน้องอย่างรวดเร็ว  กลัวว่าน้องธันว์ต้องเจ็บตัวเพราะไอ้ซุ่มซ่ามหน้าโง่ที่เข้ามาชน  แต่ระหว่างที่ผมวุ่นอยู่กับน้องก็มีเสียงโวยวายดังขึ้น
   
“ไอ้บ้า!  แกจะจับฉันทำไม  ไม่รู้เหรอว่าฉันเป็นใคร”  ภาพที่ผมเห็นคืออาอู๋เข้าไปหิ้วปีกผู้ชายคนหนึ่งไว้  คงเป็นคนที่เข้ามาชนน้องธันว์  แต่มันก็ปากดีด่าคนสนิทของผม  แถมยังกร่างใส่ได้อย่างน่าโมโห 
   
แต่ก่อนที่ผมจะออกคำสั่งกับอาอู๋ให้สั่งสอนคนซุ่มซ่ามปากเสียนั้น  คนน่ารักข้างตัวที่แสนรู้ใจก็เจ้ามากอดแขนผมไว้  จนผมต้องก้มลงมองทำให้เห็นสายตาอ้อนวอน  ก่อนน้องธันว์ส่ายหน้าเบาๆปรามไม่ให้ผมเอาเรื่องมัน  ผมลอบถอนใจนิดและหันไปออกคำสั่งให้อาอู๋ปล่อยตัว
   
“อาอู๋...ปล่อย  ถือซะว่าเราผิดกันทั้งคู่  แต่ครั้งหน้าอย่าไปกร่างกับใครแบบนี้อีก  ไม่เช่นนั้นนายคงไม่ได้ยืนสบายๆแบบนี้หรอก  จำไว้”  เมื่อพูดจบผมก็รั้งคนเอวบางให้เจ้าของได้ออกเดินมาพร้อมกัน  และไม่คิดสนใจกับเจ้าของแววตาตื่นตระหนกของไอ้น่าโง่ที่กร่างเกินตัว 
   
ไอ้นี่มันยังโชคดีครับที่มีน้องธันว์คอยห้ามผมไว้  ไม่เช่นนั้นปากแดงๆของมันคงได้แดงกว่านี้  ข้อหาปากเสียผิดที่ผิดทาง
   
“เฮียหลี่ผิง  ธันว์คุ้นหน้าคนเมื่อกี้จัง”  ผมขมวดคิ้วและก้มมองคนพูดทันที  นึกไม่ชอบใจขึ้นมาฉับพลันที่คนรักรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายคนอื่นขึ้นมา
   
“ไปแอบรู้จัก ‘มัน’ ตอนไหน!  หืม”  รู้ตัวเลยครับว่าตัวเองเสียงแข็งมาก  จนน้องธันว์ทำคอย่นปากจู๋คาตา  ก่อนตอบเสียงสะบัดนิดๆออกมา  แต่ก็ทำให้ผมเบาใจขึ้น
   
“หึ้ย  ไม่ได้แอบสักหน่อย  ธันว์ก็เพิ่งนึกออกนี่แหละว่าที่คุ้นตา  เพราะคนนั้นเค้าเป็นนักร้องบอยแบนด์ที่กำลังดังตอนนี้อ่ะ  ถ้าจำไม่ผิดน่าจะสังกัดบริษัทเพลงของเฮียโจเซฟด้วย”  มิน่ามันถึงกล้ากร่างใส่  เดี๋ยวต้องให้ไอ้โจเซฟไปสั่งสอนเด็กมันซะหน่อยแล้วมั้ง  ก่อนที่น้องธันว์จะแสดงความสนใจผู้ชายอื่นต่อหน้าผมไปมากกว่านี้  พนักงานที่ไปเอารองเท้ารุ่นที่เราต้องการมาให้เลือกสีก็เดินกลับมา  คนน่ารักจึงหันไปสนใจของตรงหน้าแทน 
   
หลังจากนั้นผมก็ไม่คิดจะสนใจเหตุการณ์ที่ทำให้อารมณ์เสียอีก  เพราะเพลินไปกับเสียงใสๆที่เจ้าของหันมาชักชวนให้ผมช่วยเลือกสีของรองเท้า  ที่เจ้าตัวเค้าตัดสินใจไม่ได้เพราะชอบทั้งคู่(อีกแล้ว)  ผมจึงแนะนำน้องธันว์เหมือนเดิมคือให้ซื้อกลับทั้งคู่  ทำเอาน้องทำหน้ามุ่ยและแกล้งบ่นให้ได้ยินว่า  ผมน่ะไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย  เพราะแค่ของขวัญสองชิ้นนั้น  น้องนลินคงได้เป็นปลื้มผมมากกว่าเก่าอย่างแน่นอน 
   
ผมก็ได้แต่ขำคนขี้บ่นและปล่อยให้น้องได้ตัดสินใจเอง  ด้วยดูท่าครั้งนี้น้องคงไม่รับข้อเสนอของผมซะแล้ว  แต่คนสนิทที่ยืนด้านหลังก็เข้ามากระซิบถ้อยคำที่ทำให้ผมแปลกใจ
   
“นายน้อยครับ  คนที่ชนคุณธันว์เมื่อครู่กำลังแอบมองมาทางนี้ครับ”  ผมจึงหมุนตัวกลับไปทางหน้าร้าน  จึงได้เห็นตามที่อาเป๋าพูด 
   
นายนักร้องบอยแบรนด์คนนั้นกำลังยืนอยู่ที่หน้าร้านตรงข้ามร้านรองเท้า  ทำเป็นเลือกเสื้อผ้าที่ร้านนั้น  แต่สายตากลับจ้องมาทางนี้  และพอเห็นผมจ้องกลับก็หลบตาวูบ  ทำเป็นยื่นเสื้อในมือให้พนักงานร้านรับไปคิดเงินอีกด้วย
   
“เจอแมลงรำคาญอีกแล้ว  เฮ้อออ”  ผมที่เริ่มขุ่นใจกับพวกเห็บไรที่ตกหลุมเสน่ห์คนน่ารักของผมนั้น 
   
ตัดสินใจหันมายืนซ้อนหลังน้องธันว์ที่กำลังหมกมุ่นกับสีรองเท้าไว้  เพื่อกันสายตามันออกจากร่างของน้อง  และหันไปสบตาอาเป๋าเพื่อสื่อให้คอยจับตามันไว้  ส่วนใจนั้นอยากเร่งให้น้องรีบเลือกแล้วจะได้กลับ  แต่คิดอีกทีแค่เห็บไรตัวเล็กๆตัวเดียว  มันไม่ควรค่าแก่การแลกกับความสุขของคนรักสักนิด
   
ผมจึงรออย่างใจเย็นให้น้องธันว์เลือกของได้ตามสบาย  จนคนน่ารักเค้ารับถุงจากพนักงานนั่นแหละครับ  ผมจึงจูงมือน้องเดินออกจากร้านทันที  และอ้างเรื่องเวลาอาหารเย็นของครอบครัว  จนคนน่ารักตาตื่นและบ่นพึมพำโทษตัวเองออกมาว่าไม่น่าลืมเลย  เพราะเจ้าตัวมัวแต่เลือกรองเท้าไม่ได้สักที  และบ่นใหญ่ว่าผมไม่ยอมเตือน  ก่อนน้องจะเป็นฝ่ายดึงแขนผมลากกลับไปทางลานจอดรถเหมือนเมื่อแรกมาถึง  แต่ปลายสายตาของผมก็ยังเห็นว่า  ‘มัน’  ยังคงจับจ้องมาทางเรา  ผมจึงหมายมั่นปั้นมือว่ายังไงซะถ้าได้เจอมันอีกครั้ง  ผมจะไม่ปล่อยให้มันลอยนวลแน่  ใครที่คิดจะมาสนใจคนน่ารักของหวางหลี่ผิง  มันผู้นั้นจะไม่มีแผ่นดินอยู่

.........................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

น่าเห็นใจหลี่ผิงเนอะ  อยู่ใกล้น้องธันว์ทีไรควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกที
เอ๋!!!...หรือจะเป็นเพราะความหื่นส่วนตัวของหลี่ผิงกันแน่   :laugh:
ตอนนี้เสียเลือดพอหอมปากหอมคอก่อนเนอะ  เก็บเลือดไว้เสียตอนอื่นๆอีก!?  :hao6:
ส่วนตัวละครตัวใหม่ที่โผล่มาตัวนี้อยากให้จับตาไว้ค่ะ  เพราะจะมาสร้างความป่วน
ให้คู่รักน่าดูเชียวล่ะ  อิๆ  แต่จะป่วนแบบไหนต้องติดตามจ้า

ตอนหน้ามีเคลียร์!!...เจอกันวันสีฟ้าน้า^^

+1และเป็ดแก่ทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
   
 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 13-08-2013 09:19:19

หวานตลอดเลย อ่านแล้วยิ้มแก้มตุ่ยๆ ชอบมากกกก  o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-08-2013 09:41:20

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 13-08-2013 09:49:07

 :mew1: :mew1: :mew1:น่ารักกกกกกกกกก :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 13-08-2013 09:57:51

 :jul1:  ตาหลับเลยอ่ะ   :m25:   

 เฮียหลี่ผิงเนี้ยนายหื่นได้ใจมาก   o13     ส่วนน้องธันว์ก็ยังน่ารักน่าชังไม่เปลี่ยนเลย  มีแต่่จะเพิ่มขึ้นอย่างเดียวเลยนะจ๊ะอีหนู 

  ส่วนนักร้องดัง  ไม่รู้จะติดกับดักเฮียรึว่าน้องก็ไม่รู้.....

  +1  ค่าพี่มาศ  รักและคิดถึง   :กอด1: ที  แล้ัวเราก็มามีความสุขร่วมกัน   :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 13-08-2013 10:11:02

บวกและเป็ดอย่างไว
เพราะชอบหลี่ผิงตอนแบบนี้เป็นพิเศษ 555
ไม่ได้หื่นนะ แค่น้ำตาลจาก MiSS-U อร่อยมากๆ เท่านั้นเอง
ไม่รักไม่หลงเทวดาตนนี้ก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว
ขอบคุณที่พามาให้ :hao7: นะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 13-08-2013 11:34:46

แมลงรำคาญตัวนั้น สงสัยอยากเจอของแข็งจากเฮียหลี่ผิง  ถึงได้ทำตัวอยากรู้จักน้องธันว์ 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 13-08-2013 12:34:52

เฮียหลี่ผิง แกเริ่มโหด แล้ว แค่แอบมองนะเฮีย























 <a href=http://zaza-juegos-gratis.softonic.com/ >juegos</a>

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 13-08-2013 12:37:08

เพราะน้องธันว์น่ารัก ใครๆก็หลงเสน่ห์
 :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 13-08-2013 14:42:30

555555555

ดูท่าว่าจะมาป่วนกระจายเลยนะ นักร้องคนนั้นหนะ

ยังงัยก็ระวัง อาเฮียหลี่ผิง เค้าไว้หน่อยน้า

เด๋วจะเละเป็นโจ๊กไปซะก่อน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-08-2013 15:04:08

ไอ้แมลง?ตัวนั้นมันเป็นใครกันนะ กล้ามามองเทวดาน้อยของเฮียหลี่ผิง!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 13-08-2013 16:05:58

 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:อาเฮียหลีผิง หื่น+โหด แต่คนอ่านชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 13-08-2013 19:04:39

มาเฟียหื่นจะหึงโหดแล้ววว :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 13-08-2013 19:07:39

เลิฟ เลิฟ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 13-08-2013 19:15:55

มีแต่คนทักว่า "มัน" แอบมอง "หลานธันว์"

แต่คนแก่ตะหงิด ๆ ในใจว่า "มัน"

จะมอง "หลานหลี่ผิง" มากกว่านะซิ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 13-08-2013 21:26:59

แน่ใจนะว่าสนใจน้อง ไม่ใช่เฮียอ่ะ55555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 13-08-2013 21:33:08

เฮียหื่นตลอด ก็น้องธันว์น่ารักน่าฟัดนี่
คนที่มาป่วนจะป่วนน้องธันว์หรือเฮียกันแน่
รอติดตามตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 13-08-2013 22:52:02

รู้สึกว่า...คนมาใหม่จะไม่ได้ต้องตาคนน้องนะ
เฮียหวงน้องจนไม่สนใจว่าเขามองใครรึเปล่า...มาสองคนนะนี่

พ่อเทวดาน้อยจะรับมืออย่างไร
คนมาใหม่ท่าทางเอาเรื่องใช่เล่น
แต่เฮียน่าจะจัดการได้นะ นักร้องค่ายเพื่อนนี่นา

เอ๊ะๆ ลืมใครไปรึเปล่า...แบบนี้มันต้องโยนใส่คุณเยี่ยถึงจะได้หลายต่อ...วะฮะฮ่ะฮะฮ่าาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 13-08-2013 23:46:44

หวานกันตลอด :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 14-08-2013 00:55:28

 :mew1:

โอ้ย ถ้าจะน่ารักขนาดนี้นะ

จะหวานเกินไปแล้ว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 14-08-2013 06:26:35

ได้แต่อ่านคร่าวๆเดี๋ยวต้องไปทำงานแล้วค่ะ เย็นๆจะมาอ่านดีๆอีกรอบนะคะ
ว้า แมลงรำคาญมาอีกแล้ว! เตรียมปวดหัวแทนเฮียหลี่ผิงก่อนเลย ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 14-08-2013 07:19:14

อีหนูธันว์ของป๋าหลี่ผิงน่ารักอ่ะ แมลงก็เลยอยากตอม  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 14-08-2013 12:24:33

ก็น้องธันว์ทั้งน่ารักและก็น่ากินเฮียหลี่ผิงเลยต้องยุ่งยากสักหน่อย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 14-08-2013 14:41:18

ย้อนอ่านสองตอนรวดค่ะ >.<

ต้องคอยจับตานักร้องคนนี้เอาไว้อย่างที่
คนแต่งบอกซะแล้ว อิอิ

ขอบคุณนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 14-08-2013 19:44:06

มีแฟนน่ารักต้องทำใจหน่อยน่า  o22 o22 :o8: :o8:  หลี่ผิง :mew6: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 14-08-2013 19:54:56

โอ๊ะ!!  มีศัตรูหัวใจโผล่มาอีกคนล่ะซิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 14-08-2013 21:05:35

แมลงตัวใหม่ มาชอบ น้อง หรือ จะมาชอบเฮียอะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 14-08-2013 22:32:47

+1

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 14-08-2013 23:01:15

เขาจ้องเฮียหรือปล่าว  มัวแต่หวงน้อง  ระวังจะงานเข้าซะเองแล้วกัน หุหุ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 15-08-2013 00:09:04

นิวเดาว่ามันมาชอบเจ้าพ่อ ไม่ได้หมาหลงลูกลิงหรอก  :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 15-08-2013 00:57:20

ชีวิตไม่ขาดหวานจริง ๆ คู่นี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 15-08-2013 12:00:36

แน่ใจเหรอคะเฮียว่าแมลงรำคาญมองน้องธันว์

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 15-08-2013 14:03:46

อย่าเอาน้องมาอ้างเลย ตัวเองน่ะแหละหื่นได้ทุกเวลา
ไม่ว่าน้องจะอยู่ในอิริยาบถไหนก็น่าฟัดไปหมดนั่นแหละน่า
แถมตามใจสารพัด แค่น้องอ้อนหน่อยอะไรก็ให้ได้หมด
พอจะหวานๆสบายๆสักหน่อยก็มีเรื่องให้อารมณ์ขุ่นจนได้สิ
เจ้าแมลงรำคาญตัวจ้อยระวังเถอะจะวูบโดยไม่รู้ตัว
ไม่รู้หรือยังไงว่าเจ้าของเขาหวงขนาดไหน แต่เดินไกล้ก็อันตรายแล้ว
นี่มองอย่างจงใจ ตอนหน้ามีเคลียร์แน่ o18
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.19 "เทวดาน้อย" P.23 (13/8/56) เบิกฤกษ์!?
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 16-08-2013 07:11:29

เฮียนี่หวงน่าดูเลยเนอะ แต่ทำไงได้ ก็เด็กมันน่าหวงนี่นา 5555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 16-08-2013 08:44:01

ตอนที่ 20

หวางหลี่ผิง

“น้องธันว์ฝึกงานเป็นอย่างไรบ้างครับ  ช่วงนี้มามางานยุ่งไม่ได้เจอหน้าไม่ได้ถามไถ่น้องธันว์เลย”  น้ำเสียงเอื้ออาทรพร้อมใบหน้าอ่อนโยนของมามาเฟิงหวงนั้น  ทำให้คนโดนถามที่นั่งข้างตัวผมยิ้มแก้มตุ่ยตายิบหยีเลยทีเดียว

“ใกล้หมดเวลาฝึกงานแล้วครับ  พรุ่งนี้ธันว์ก็ต้องพรีเซนงานให้ผู้ว่าจ้างฟัง  เป็นตึกสำนักงานที่ธันว์ได้รับผิดชอบให้คุมงานกับเพื่อนๆน่ะครับ  แต่มามาไม่ต้องห่วงหรอกครับ  มีนายน้อยหลี่ผิงหนุนหลังธันว์อยู่ทั้งคน  ไม่มีใครกล้าแหยมอยู่แล้ว  คิกๆ”  น้องธันว์หันมายักคิ้วให้ผมก่อนเปิดปากหัวเราะตาปิด 

จากคำพูดและท่าทางกวนๆของน้อง  มันน่ามันเขี้ยวนักในสายตาผม  จึงยื่นมือไปรั้งต้นคอขาวเข้าหาตัวและลงมือขยี้หัวทุย  ให้เจ้าของได้หัวเราะคิกคักดังกว่าเดิม

“ฮึๆ  ดีแล้วครับ  หลี่ผิง  ลูกก็อย่าไปกดดันคนในบริษัทมากไปนะครับ  เพราะผลเสียจะไปตกกับน้อง” 

ผมเงยหน้าจากคนแก้มแดง  เพื่อมองสบตาแสดงความห่วงใยของมามาเฟิงหวง  ก่อนจะคลี่ยิ้มให้มามาคนสวยได้สบายใจ  และเผื่อแผ่รอยยิ้มไปให้ปาปากับน้องสาวที่นั่งตรงข้าม  จากสายตาของผมแล้ว  อ่านสีหน้าแววตาของทั้งคู่ได้ว่าเป็นห่วงคนตัวเล็กของผมไม่ต่างจากมามานัก

“ทุกคนไม่ต้องห่วงนะครับ  ถึงผมจะอยากจัดการอะไรๆมากกว่าที่เป็นอยู่  แต่น้องธันว์ของทุกคนไม่ยอมให้ตัวเองได้สบาย  ให้สมกับอยู่ในตำแหน่งว่าที่นายหญิงของหวางหย่งกังอยู่แล้ว”  ยังไม่สิ้นคำที่ผมกล่าวถึงตำแหน่งที่น้องธันว์เป็นอยู่  เจ้าของตำแหน่งก็ส่งเสียงเรียกชื่อผมซะดังลั่น  แต่แก้มกลับแดงก่ำได้อย่างน่ามอง

“อ้าว  รึว่าไม่จริงครับ”  น้องธันว์เม้มปากแน่นจ้องผมตาวาว  เพราะเถียงไม่ออกด้วยมันคือเรื่องจริง 

ผมมันเขี้ยวลูกลิงหัวยุ่งตาลุกเป็นไฟตรงหน้าไม่น้อย  จนอยากจะลองจิ้มแก้มแดงๆนั้นเล่น  แต่ก็กลัวว่าลิงน้อยจะกัดนิ้วขาดซะก่อน  จึงทำเพียงส่งยิ้มล้อเลียนใส่ตาลูกลิงขี้โมโหเท่านั้น

จนปาปาหลี่จวินต้องเอ่ยปรามผมด้วยเสียงเข้มๆ  แม้ดวงตาที่ผมได้สบจะแวววาวด้วยความถูกใจก็ตาม  แต่พอน้องธันว์หันไปส่งยิ้มหวานๆใส่และทำสายตาอ้อนๆให้  ท่านกลับขึงตาดุลูกชายอย่างผมเพื่อเอาใจลูกสะใภ้ซะได้  ทำให้เหมยอิงที่นั่งกอดแขนมามาสังเกตการณ์อยู่หัวเราะคิกคักอย่างถูกใจ  ขนาดมามายังคลี่ยิ้มหวานเต็มหน้าจนปาปามองตาปรอย  แต่น้องธันว์ที่โดนผมกอดคอไว้ก็ดันหัวเราะตามเหมยอิง  เพราะนึกว่าเหมยอิงขำที่ผมโดนปาปาดุ  น้องไม่ได้รู้ตัวเลยว่าทุกคนเค้าถูกใจในความน่าเอ็นดูของตัวเองอยู่  ผมจึงหันมาลูบเส้นผมยุ่งๆของน้องให้กลับเข้าที่เข้าทาง

หลังอาหารเย็นที่ผมและน้องธันว์กลับมาถึงบ้านทันเวลาได้อย่างเฉียดฉิวแล้ว  พวกเราก็เข้ามานั่งย่อยอาหารด้วยการคุยกันในห้องพักผ่อนภายในคฤหาสน์  โดยมีเรื่องร้านใหม่ของเหมยอิงและเรื่องการฝึกงานของน้องธันว์เป็นหัวข้อสนทนา  เหมือนอย่างที่คุณเพิ่งได้ยินไป 

หลังจากเสียงหัวเราะเงียบลง  ปาปาก็หันมาถามความคืบหน้าของโรงแรมที่กงอิน  เพราะท่านรู้ว่าวันนี้ผมไปตรวจงานมา

“ตอนนี้เหลือเก็บรายละเอียดอีกสิบเปอร์เซ็นต์ครับ  หากเอาเฟอร์นิเจอร์เข้าห้องครบก็พร้อมเปิดให้บริการ” 

ปาปาพยักหน้าให้ด้วยสีหน้าครุ่นคิด  ก่อนเอ่ยเตือนผมเรื่องการรักษาความปลอดภัย  เพราะอาจมีบางกลุ่มที่ไม่หวังดีเข้ามาก่อกวนสร้างความเสียหายได้  ด้วยกว่าปาปาจะได้ที่ผืนนั้นมาให้ผมสร้างโรงแรม  ต้องฝ่าฟันแย่งชิงมาไม่น้อย

“หลี่ผิงก็ต้องระวังตัวเองด้วยนะครับ  เพราะยิ่งใกล้เปิดตัวโรงแรมก็ยิ่งอันตราย  มามาเป็นห่วงนะครับ”  ทั้งคำพูดอ่อนโยนและสายตาแสดงความห่วงใยของมามาเฟิงหวง  ทำให้ผมที่เป็นลูกถึงกลับซาบซึ้ง  เพราะจากสายตาของท่านนั้น  บอกชัดว่ารักและห่วงใยผมมากเพียงใด  แม้ผมจะโตเป็นชายหนุ่มไม่ใช่เด็กเล็กๆแบบแต่ก่อนแล้วก็ตาม

ผมผละจากร่างน้อยที่นั่งเคียงข้าง  ก่อนเดินเข้าหามามาและก้มกอดท่านไว้ทั้งตัว  จนร่างท่านแทบจะจมหายไปกับอกผม  แต่ร่างบอบบางของมามาก็ยังให้ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยกับผม  ไม่ต่างจากยามที่ผมเป็นเด็ก 

เมื่อผมผละออกจากอกอุ่นและนั่งทับส้นเท้าอยู่ต่อหน้ามามาแล้ว  ผมที่รวบจับมือนุ่มของท่านไว้ก็คลี่ยิ้มกว้างให้ท่านได้สบายใจ  ก่อนเอ่ยรับปากว่าจะดูแลตัวเองให้ดีไม่ให้ท่านต้องเป็นกังวล  และหันไปส่งยิ้มให้ปาปาที่นั่งยกยิ้มมุมปากมองเราทั้งคู่อยู่  แค่มองตาปาปาก็คงรู้แล้วล่ะครับว่าผมสามารถดูแลตัวเองได้  และผมคงไม่ยอมเป็นอะไรง่ายๆ  ในเมื่อยังมีคนที่รักผมและคนที่ผมรักหลายคนรออยู่

“เฮียหลี่ผิงห้ามประมาทนะคะ  ต้องระวังตัวเองให้ดีๆ  เพราะถ้าเป็นอะไรไปทุกคนต้องเสียใจแน่ๆ  โดยเฉพาะพี่สะใภ้เหมยอิง  คงได้ร้องไห้ขี้มูกโป่ง  ใช่มั้ยจ๊ะธันว์”  คนที่โดนโยนคำถามใส่แบบไม่ทันตั้งตัวนั้นนั่งหน้าแดง 

แต่ครั้งนี้น้องธันว์กลับไม่โวยวายและยอมรับแต่โดยดี  ด้วยการพยักหน้าน้อยๆตอบน้องสามีอย่างเหมยอิง  และหันมาจ้องผมตาแป๋ว  แต่แฝงไว้ซึ่งร่องรอยแห่งความกังวล  ทำให้ผมต้องรีบเข้าไปนั่งข้างน้องและลูบหัวทุยเบาๆ  ก่อนส่งยิ้มหวานให้น้องได้สบายใจขึ้น

หลังจากนั้นเหมยอิงก็เปลี่ยนเรื่อง  ด้วยการเล่าถึงการคิดสูตรขนมขึ้นมาใหม่  และจะลองทำมาให้ทุกคนได้ชิม  หากว่าอร่อยก็จะทำขายเป็นขนมแนะนำของร้าน  ซึ่งคนน่ารักข้างตัวผมก็เสนอตัวเป็นคนแรกว่าจะยอมเสี่ยงตายชิมขนมของเจ๊เหมยอิงให้เอง  จนเจ๊เหมยอิงของน้องธันว์ทำท่าจะงอนพี่สะใภ้เข้าให้  และต่อว่าแบบไม่จริงจังว่าขนมของเจ้าตัวไม่ใช่ยาพิษซะหน่อย  ไม่ถึงกับต้องเอาชีวิตมาเสี่ยงสักนิด 

น้องธันว์ที่เห็นว่าอาเจ๊ของตัวเองเริ่มงอน  จึงง้อด้วยรอยยิ้มหวานบาดใจพร้อมเสียงใสๆว่าธันว์ล้อเล่น  เพราะขนมของเจ๊เหมยอิงของธันว์น่ะอร่อยกว่าใคร  ทำเอาคนโดนง้อยิ้มหวานถูกใจได้ไม่แพ้พี่สะใภ้เลยทีเดียว  จนผู้ชมทั้งสามอย่างผมและปาปามามาถึงกลับหัวเราะคลอเบาๆให้กับคนน่ารักทั้งคู่ของบ้านเรา

เวลาของครอบครัวก็หมดลงด้วยใกล้เวลาพักผ่อน  เราต่างแยกย้ายเข้าห้องส่วนตัว  โดยก่อนที่จะแยกย้ายกันนั้น  มามาคนสวยก็เข้ามาสวมกอดลูกชายลูกสาวและลูกสะใภ้รายตัว  ซึ่งคนน่ารักทั้งสองของบ้านได้แถมจูบที่แก้มเบาๆคนละสองฟอดด้วย  พอผมแกล้งโวยวายว่ามามาลำเอียง  ท่านก็ยิ้มและเตรียมเข้ามาหอมแก้มผมตามคำเรียกร้อง  แต่ปาปากลับคว้าเอวมามาไว้ได้ทันก่อนที่จะถึงตัวผม  และพูดด้วยสีหน้านิ่งๆกับผม  แต่ดวงตาท่านกลับระยิบระยับแพรวพราว

“ไม่ต้องเลยหลี่ผิง  ปาปายอมให้มามาของลูกหอมแก้มเหมยอิงและน้องธันว์แค่นั้น  ส่วนลูก...ปาปาคงไม่ต้องบอกนะว่ามีใครทำหน้าที่นี้แทน  ไปครับเฟิงหวงเหมยอิงขึ้นห้องกันเถอะ  ปล่อยให้คู่รักเค้าได้สวีทกัน”  จบคำปาปาก็จูงมือเหมยอิงพร้อมโอบเอวมามาเดินออกจากห้องไปทันที  ปล่อยให้คู่รักแบบผมกับน้องธันว์อยู่กันสองต่อสอง

เมื่อผมก้มมองคนข้างตัว  น้องธันว์อ้าปากหวอมองตามหลังปาปานิ่งงัน  จนผมต้องเชยคางน้องขึ้น  ทำเอาน้องเริ่มรู้สึกตัวก่อนหันมามองกัน  ผมจึงเอียงแก้มเข้าหาน้องทันที

“ยื่นหน้ามาทำไมครับ”  แน่ะ!  คนน่ารักมีโยกโย้ครับ  แต่ผมไม่ยอมหรอก

“น้องธันว์ไม่สงสารเฮียเหรอครับ  ใช่สิ  มามาจุ๊บแก้มน้องธันว์แล้วนี่  มีแต่เฮียคนเดียวที่ไม่ได้”  ถามว่าอายตัวเองมั้ยที่ทำสุ้มทำเสียงสะบัดใส่คนรักตัวน้อย  ตอบเลยว่าอายแค่นิดเดียวครับ  เพราะรางวัลที่จะได้ต่อการแกล้งทำตัวน่าอายนั้นมันคุ้มแสนคุ้ม

น้องธันว์มองผมหน้ามุ่ยแต่มีแววตารู้เท่าทันชัดเจน  จนผมต้องกลั้นขำสุดตัวและลุ้นว่าน้องจะยอมหอมแก้มตามคำอ้อนของผมมั้ย  และผมก็ต้องฉีกยิ้มเต็มหน้า  เมื่อจมูกเล็กๆและริมฝีปากนุ่มๆนั้นแตะเข้าที่แก้มผม  ก่อนเจ้าของมันจะผละออกอย่างรวดเร็ว  พร้อมคำบ่นเบาๆว่าผมนั้นเป็นมาเฟียเจ้าเล่ห์  และน้องก็เดินลิ่วๆจากไป  ไม่มีรอสามีแสนดีอย่างผมสักนิด  หรือว่าน้องธันว์จะรีบไปอาบน้ำรอท่าผมให้ไปกล่อมนอนกันนะ

....................................

“เชิญครับนายน้อย”  ผมพยักหน้าให้บรรดาลูกน้องในบริษัทรับเหมาที่ออกมาต้อนรับถึงหน้าตึก  ก่อนหันไปปล่อยข้อมือน้องธันว์ที่อยู่ข้างกาย 

เมื่อน้องเพียรกระตุกมือเตือนผม  ตั้งแต่เราลงจากรถด้วยกันแล้ว  แม้ใจจะไม่อยากปล่อยแต่สายตาอ้อนวอนของน้องก็ให้ผมนึกเห็นใจ  ด้วยน้องคงไม่อยากให้พี่เลี้ยงของตัวเองต้องมาเคารพนบนอบ  ยามน้องอยู่ในฐานะนักศึกษาฝึกงานเพียงเพราะมากับผมผู้เป็นเจ้าของบริษัท

ผมถูกเชิญมายังห้องประชุมใหญ่ของบริษัท  โดยมีสามเพื่อนซี้เดินตามหลังบรรดาพี่เลี้ยงของเจ้าตัวมาอีกทอด  พวกเรานั่งรอไม่นานเป้าหมายภารกิจของผมในวันนี้ก็มาถึง  และผมแทบกระโจนจากเก้าอี้  เมื่อมันปรี่เข้าหาคนของผมทันทีที่เห็นหน้า  แถมมีตัดพ้อต่อว่าเรื่องโทรศัพท์แบบไม่คิดเกรงใจผู้คนในห้องสักนิด  แต่ยังดีที่น้องธันว์เดินเลี่ยงออกมา  โดยมีน้องนลินกับนายนนแทรกขวางไว้ 

ผมกับน้องสบตากันข้ามห้อง  แววตาออดอ้อนแฝงแววอ่อนหวานของน้องธันว์  ทำเอาใจที่ร้อนรุ่มลดความร้อนแรงลง  ก่อนผมจะถอนใจเบาๆออกมา  ซึ่งคนน่ารักคงอ่านท่าทางของผมออกล่ะครับ  ว่าผมนั้นยังไม่คิดจะเข้าไปเอาเรื่องมันในตอนนี้  ผมจึงได้รับรางวัลเป็นรอยยิ้มหวานๆ  จนอดที่จะยิ้มตามน้องไม่ได้  แต่ผมก็ต้องหันกลับมาตามเสียงเรียกข้างตัว

“เอ่อ  นายน้อยครับ...นี่มิสเตอร์เยี่ย  เยี่ยเหวินเจี้ยนลูกค้าของเราครับ...คุณเยี่ยครับ  นี่นายน้อยของเรา  หวางหลี่ผิง  วันนี้ท่านจะมาร่วมสังเกตการณ์การนำเสนองานของนักศึกษาฝึกงานของเราด้วย”  หลังจากการแนะนำตัวของผมและเยี่ยเหวินเจี้ยนจากหม่าฟูแล้ว 

ผมกับมันต่างยืนจ้องตากันนิ่ง  เหมือนว่าต่างฝ่ายต่างกำลังประเมินกันและกันอยู่  ซึ่งทุกคนรอบตัวเราก็หยุดการเคลื่อนไหวตามไปด้วย  แม้แต่เสียงของลมหายใจก็ยังไม่มีให้ผมได้ยิน

“ยินดีที่ได้รู้จักครับมิสเตอร์หวาง”  ในเมื่ออีกฝ่ายยอมเอ่ยทักก่อนพร้อมยื่นมือมาให้สัมผัส  ผมเป็นลูกผู้ชายพอที่จะเอ่ยตอบและสัมผัสมือด้วย 

แม้แรงบีบที่ฝ่ามือจะมีมากกว่าปกติ  ผมก็ยังยกยิ้มตอบมันได้อยู่  แต่ดูท่ารอยยิ้มเย่อหยิ่งที่มันพยายามปั้นแต่งจะเริ่มบิดเบี้ยวซะแล้ว  ผมจึงแสยะยิ้มใส่ตามันและส่งสายตาท้าทายไปให้ด้วย  ก่อนจะคลายมือลงและเชิญมันนั่งที่เก้าอี้ตัวข้างๆ

ไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนมองผมด้วยสายตาอาฆาตสีหน้าเคร่งขรึม  ผมจึงสบตามันนิ่งๆไม่คิดจะหลบให้ก่อน  ในเมื่อผมไม่มีอะไรต้องกลัวมัน  ที่นี่ก็บริษัทผมแถมลูกน้องใต้ปกครองก็อีกตั้งเท่าไหร่  หรือหากมันจะคิดตัวต่อตัวกับผมตอนนี้  ผมก็มั่นใจว่าจะชนะมันได้ในหมัดเดียว  ดูแวบเดียวก็รู้แล้วว่าไก่อ่อน  แม้มันจะอายุมากกว่าผมสักสองปีก็ตาม  แต่ท่าทางบ่งชัดว่ามันเป็นเพียงลูกเศรษฐีทั่วๆไปที่พ่อแม่ตามใจเท่านั้น  ซึ่งก่อนที่ผมกับมันจะมีเรื่องกันตรงนี้  กลับมีเสียงนิ่งสุขุมท่วงทำนองคุ้นหูแทรกขัดขึ้นมาซะก่อน  ทำให้ทั้งผมและมันต้องหันไปทางต้นเสียงพร้อมกัน

“ในเมื่อทุกท่านพร้อมแล้ว  ผมขออนุญาตนำเสนอความคืบหน้าของโครงการเลยนะครับ”  ก่อนที่ผมจะเอ่ยอนุญาตคนน่ารักของตัวเอง 

ไอ้ตัวมารหัวใจที่นั่งข้างๆก็ชิงตัดหน้า  ให้ผมต้องนึกเขม่นมันขึ้นกว่าเดิม  แต่รอยยิ้มอ่อนหวานของน้องธันว์ที่ถูกส่งตรงมาให้ผมนั้น  กลับทำให้ผมต้องพยายามสงบปากสงบคำไว้  ด้วยเห็นแก่น้องที่เป็นผู้รับผิดชอบโครงการนี้ 

เวลานี้ผมอดที่จะพาลหม่าฟูไม่ได้  ที่เลือกโครงการที่มีไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนเป็นเจ้าของเงินให้น้องธันว์รับผิดชอบ  จนเผลอตวัดสายตาคาดโทษไปให้หัวหน้าพี่เลี้ยงของน้องไม่ได้จริงๆ  ทำเอาลูกน้องที่อายุมากกว่าหลบตาผมพัลวัน  แต่เมื่อคิดดูดีๆว่าหม่าฟูไม่สามารถล่วงรู้อนาคต  และคงไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้อยู่แล้ว  ทำให้ผมเลิกสนใจหม่าฟู  และหันมามองคนที่กำลังนำเสนอหน้าห้องแทน 

น้องธันว์ยืนอยู่หน้าโปรเจคเตอร์ที่กำลังฉายภาพอาคารที่เป็นรูปเป็นร่างเกือบเสร็จสมบูรณ์  ด้วยน้ำเสียงนุ่มออกใสที่น้องใช้พรีเซนสามารถสะกดคนทั้งห้อง  ให้มุ่งความสนใจไปที่น้องเป็นจุดเดียว  แถมท่ายืนที่ดูผึ่งผายงามสง่า  และใบหน้าที่คลี่ยิ้มน้อยๆตลอดเวลานั้น  ส่งเสริมให้คนของผมมีบุคลิกที่ชวนมองจนไม่อาจละสายตาได้  และเพราะน้องธันว์ที่เป็นแบบนี้ล่ะมั้งครับ  ถึงทำให้ไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนตามตื๊อไม่เลิก

ดูสีหน้าแววตาชื่นชมของไอ้มารความสุขของผมที่มีต่อน้องธันว์สิครับ  มันน่าควักลูกตาทิ้งซะจริงๆ  ผมได้แต่ข่มกลั้นความไม่พอใจที่มีต่อไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนไว้  จนกระทั่งการพรีเซนของคนน่ารักเค้าจบลง  พร้อมเสียงปรบมือแสดงความชื่นชม  ก่อนที่นายนนจะลุกขึ้นนำเสนองานในส่วนที่เหลืออีกนิดหน่อย  และจบด้วยน้องนลินกับน้องธันว์ลุกขึ้นมาสมทบ  เพื่อขอบคุณทุกคนในห้องประชุมที่นั่งฟังการนำเสนอในครั้งนี้

“ผมพอใจผลงานที่ทางคุณนำเสนอมาทั้งหมด  และเชื่อว่างานในส่วนที่เหลือคงไม่ทำให้ผมผิดหวังอย่างแน่นอน  เหมือนผลงานที่พวกคุณทำเพื่อ ‘ผม’ มาตลอด  ผมคิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกบริษัทนี้  ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ”  ไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนกล่าวขอบคุณด้วยสีหน้าแช่มชื่น 

ความรู้สึกของผมจะดีกว่านี้  ยามมีลูกค้าชื่นชมผลงานของพนักงานในบริษัท  หากสายตาและคำขอบคุณของมันจะไม่เฉพาะเจาะจงส่งให้คนของผม!

ผมมองตามสายตามันไป  จึงพบว่าน้องธันว์ไม่ได้มองมาที่มันสักนิด แต่เหมือนว่าน้องกำลังแกล้งไม่รู้เรื่องกับความนัยที่ไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนส่งไปให้  เพราะน้องธันว์หันไปคุยเบาๆกับน้องนลิน  ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมดูเป็นงานเป็นการ  หากเป็นเวลาปกติผมคงฉีกยิ้มออกมาไม่ยากนัก  เพราะสีหน้าจริงจังของน้องไม่ใช่ว่าผมจะได้เห็นมันบ่อยนัก  แต่เวลานี้ผมกลับทำได้เพียงกัดฟันแน่นข่มอารมณ์  ยามเห็นผู้ชายอื่นหยอดใส่แฟนตัวเองต่อหน้า 

หม่าฟูที่นั่งตรงข้ามผมคงสังเกตสีหน้าของผมได้  จึงเอ่ยปากขอบคุณมันแทนและตัดบทให้  ด้วยการให้วิศวกรตัวจริงอย่างอาเฉินได้สรุประยะเวลาดำเนินงานและรายละเอียดบางส่วนที่กลุ่มน้องไม่ได้นำเสนอให้มันได้รับรู้  แต่ดูท่าไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนจะไม่สนใจนัก  เพราะสายตามันยังคงอยู่ที่คนของผม  จนผมอยากเข้าไปกระชากคอมัน  และถวายหมัดให้ได้ชิมแทนของว่างสักที  ก่อนจะพาน้องธันว์กลับบ้านด้วยกัน  แต่สิ่งที่ผมทำจริงๆคือนั่งรอจนได้เวลาปิดประชุม

ผมที่สะกดกลั้นอารมณ์มาคุมานาน  เดินช้าๆเข้าหากลุ่มคนที่ประกอบด้วยเพื่อนสนิททั้งสาม  พี่เลี้ยงของเจ้าตัว  และไอ้มารหัวใจที่กำลังฉีกยิ้มเหมือนว่าตัวเองกำลังมีความสุขซะเต็มประดา  จนผมอยากจะบอกมันนักว่า  คนที่มันส่งยิ้มให้ด้วยสายตาสื่อความหมายนั่นน่ะ  ‘เมียกู’ 

ผมมายืนซ้อนหลังไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยน  โดยที่มันยังไม่รู้ตัวว่าหัวกำลังจะขาด  การกระทำของผมส่งผลให้เงาผมนั้น  ทอดยาวปกคลุมร่างของมันไว้ทั้งตัว  เมื่อผมยืนอยู่ตรงนี้ทำให้รู้ว่าความสูงมันนั้น  ยังไม่เลยหางคิ้วผมด้วยซ้ำ  แต่มันก็ยังมีหน้ามาลองดีท้าความตายกับผมได้  ไม่เจียมกะลาหัวเลยให้ตายสิ!

สายตาสี่คู่มองมาที่ผมเป็นตาเดียว  แต่แววตาสื่ออารมณ์ต่างกันอย่างสิ้นเชิง  น้องนลินแรกทีเดียวตกใจแต่พอเห็นว่าเป็นผม  แววตาก็ระริกไหวเหมือนว่ากำลังเจอเรื่องสนุกน่าตื่นเต้นอยู่ตรงหน้า  นายนนเองนั้นผมมองแวบเดียวก็รู้ว่าน้องมันอยู่ข้างผมอย่างเต็มตัว  ไม่ว่าผมจะทำอะไรตรงนี้คงมีนายนนเป็นลูกคู่อย่างแน่นอน  ส่วนอาเฉินที่เป็นพี่เลี้ยงของพวกเด็กๆเอง  เมื่อแรกเห็นว่าเป็นผมก็มีสีหน้าตกใจ  มีเหลือบตามองไปยังคนของผม  และจบที่คนที่ผมยืนซ้อนหลังอยู่  ก่อนจะก้าวถอยหลังเยื้องออกไปนิด  แต่ดูก็รู้ว่าพร้อมจะอยู่ข้างผมหากต้องมีเรื่อง  ให้ได้แบบนี้สิทุกคน  ฮึๆ 

ส่วนน้องธันว์ที่ยืนสบตาผมข้ามหัวไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนอยู่นั้น  น้องแสดงออกชัดว่าตกใจและมีแววกังวลเต็มหน่วยตา จนผมอยากจะเข้าไปปลุกปล้ำ  เอ๊ย!  ปลุกปลอบซะเดี๋ยวนี้  แต่สิ่งที่ผมทำคือยืนนิ่งๆกระตุกยิ้มมุมปากให้น้อง  และแสยะยิ้มใส่หน้าไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนที่เพิ่งจะรู้ตัว  มันหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับผมช้าๆ  เมื่อเห็นว่าเป็นผม  มันเองมีสีหน้าตกใจนิดหน่อย  ก่อนยืดตัวขึ้นและกระชับสูทที่สวม  วางมาดว่าพร้อมชนเต็มที่ไม่มีทีท่าว่าจะกลัวเกรงผมสักนิด 

แม้ใจผมจะกรุ่นไปด้วยความโกรธ  เพราะไม่เคยมีใครหน้าไหน  กล้ายืนจ้องตาส่งแววตาท้าทายกับผมตรงๆแบบนี้มาก่อน  แต่ผมก็พยายามเต็มที่ที่จะไม่แสดงอารมณ์ร้ายต่อหน้ามันตรงนี้  ด้วยคงดูไม่ดีนักหากคนที่ได้ชื่อว่าเจ้าของบริษัทอย่างผม  จะมีเรื่องกับลูกค้าในบริษัทตัวเอง  แม้ทุกสิ่งและทุกคนรอบตัวจะเอื้อให้ผมตอบโต้มันตรงนี้ก็ตาม 

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมสามารถแสดงออกตรงนี้ได้  โดยที่มันหรือคนภายนอกไม่อาจติเตียนพฤติกรรมต่อจากนี้ของผม  และมันคงทำให้ไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนเจ็บใจเจียนตาย  มันคงเจ็บมากกว่าการที่ผมเข้าไปทำร้ายร่างกายมันตรงๆเป็นไหนๆ

“ผมต้องขอบคุณมิสเตอร์เยี่ยมากที่ไว้ใจเลือกบริษัทเราให้รับผิดชอบสร้างตึกสำนักงานของคุณ  ผมได้ยินชื่อคุณมานานแล้ว  วันนี้จึงตั้งตารอที่จะได้เจอเป็นพิเศษ  เพื่อจะได้ทำความรู้จักกันไว้  ผมอยากรู้นักว่าคนแบบไหนกันที่ ‘กล้า’....ฮึๆ  คนที่เป็นลูกค้าคนสำคัญของคนรักของผม” 

ไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนจากที่มันทำหน้าหยิ่งๆ  หลังจากผมส่งสารท้าทายไปให้  แต่พอผมเอ่ยคำว่า ‘คนรัก’ ออกไป  หน้ามันงี้ซีดทันตาแต่ก็ยังถือดีจ้องตากับผมไม่ลดละ 

ผมแกล้งเบือนหน้าไปส่งยิ้มให้คนที่ยืนอยู่ด้านหลังมัน  ก่อนพยักหน้าให้น้องธันว์ได้เดินมาหา  ซึ่งน้องก็ช่างน่ารักที่เดินมาหาผมอย่างว่าง่าย  เมื่อน้องเดินมายืนเคียงข้างกันแล้ว  ผมจึงถือสิทธิ์ความเป็นเจ้าของ  ยื่นมือไปโอบเอวน้องเข้าหาตัว  และก้มมองคนตัวเล็กที่เงยหน้าขึ้นมองกันอยู่ก่อนแล้ว  ก่อนผมจะบรรจงคลี่ยิ้มหวานๆ  ในแบบที่น้องธันว์เห็นครั้งใดต้องเขินแก้มแดงซะทุกทีไปให้  ซึ่งครั้งนี้ก็ไม่ต่างจากที่ผ่านมา  พวงแก้มใสๆตรงหน้านั้นแดงระเรื่อคาตา  จนผมอยากก้มลงฟัดแก้มน้องซะตรงนี้ 

แต่สิ่งที่ผมเลือกทำคือการเบือนหน้ากลับมาอย่างช้าๆ  พร้อมส่งแววตาท้าทายไปให้ไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนแทน  ใบหน้าที่ผมเห็นว่าซีดอยู่แล้ว  มันกลับซีดเจื่อนยิ่งกว่าเดิม  ส่วนแววตาของมันที่จ้องน้องธันว์ก็ฉายแววตัดพ้อชัดตา  แต่กลับส่งประกายแวววาวเหมือนว่าอยากเข้ามาขย้ำผม  ยามที่มันจ้องมองมา  แต่ผมไม่คิดจะกลัวมันอยู่แล้ว  จึงตอกย้ำความจริงเหมือนการตอกตะปูปิดฝาโลงให้มันรู้ไปเลย  ว่าอย่าได้คิดมีความหวังกับเมียผมให้เสียเวลา

“คุณอาจจะยังไม่รู้ว่านักศึกษาฝึกงานคนนี้น่ะเป็น ‘คนรักของผม’  ผมหวังว่าผลงานของธันว์คงทำให้คุณพอใจนะครับ  คุณโชคดีมากนะที่ได้นักศึกษากลุ่มนี้คุมงานให้  โดยเฉพาะ ‘คนนี้’ ใส่ใจรายละเอียดไปซะทุกด้าน  ทุ่มเทแรงกายแรงใจเต็มที่  กลับบ้านมาแต่ละวันหมดเรี่ยวหมดแรง  จนผมอยากมาเอาเรื่องลูกน้องตัวเองที่บริษัทตั้งหลายครั้งแล้ว  ฮึๆ” 

ผมแสร้งหัวเราะเบาๆใส่หน้ามัน  ก่อนก้มมองแฟนตัวเล็กด้วยรอยยิ้มล้อเลียน  และลงมือเกลี่ยเส้นผมที่ระบริเวณหน้าผากมนออกให้อย่างอ่อนโยนด้วยความตั้งใจ  เพราะอยากให้ไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนได้กระอักเลือดตายจากความอิจฉาอยู่ตรงนี้  ส่วนน้องธันว์ที่มองผมอยู่ก็รีบหลบตาด้วยความเขิน  คงเพราะเราอยู่ต่อหน้าเพื่อนและพี่เลี้ยงของน้อง  ซึ่งทำให้น้องสวมบทคู่รักหวานแหววที่ผมหยิบยื่นให้อย่างสมบทบาท  และดูท่าจะได้ผลเกินคาด 

เมื่อไอ้เยี่ยเหวินเจี้ยนเปลี่ยนจากหน้าซีดเป็นแดงสลับเขียว  ด้วยคงทั้งโกรธและอิจฉาผมล่ะครับ  ทำเอาผมอยากหัวเราะดังๆใส่หน้าไอ้แมลงรำคาญตัวนี้  แต่ก็ทำได้เพียงฉีกยิ้มเยาะเย้ยเท่านั้น  และผมก็ไม่ต้องโชว์หวานกับน้องไปมากกว่านี้  เมื่อมันเอ่ยลาในเวลาต่อมา  สะบัดตูดกลับไม่เห็นฝุ่นเลยทีเดียว

‘ฮึ  กล้ากระตุกหนวดมังกรอย่างผมก็ต้องโดนแบบนี้แหละ  แต่นี่ถือว่ายังน้อย  เพราะผมยังไม่ได้เสียเหงื่อ  แต่หากว่ามันยังไม่ยอมรามือ  อย่าว่าแต่เหงื่อเลยที่ต้องเสีย  เพราะมันคงได้เสียเลือดให้ผมซะมากกว่า’

.........................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ฟิ้วววว  ไปไม่เห็นฝุ่นซะแล้ว  หลี่ผิงยังไม่ทันลงแรงเลย
แต่ไม่แน่ไอ้คุณเยี่ยอาจจะกลับมาป่วนอีก  :laugh:

ส่วนตอนหน้าเฮียหลี่ผิงทำน้องธันว์ร้องไห้ด้วย  :hao5:
สาเหตุจะเกิดจากอะไร  ติดตามได้วันอังคารค่ะ

+1และเป็ดเช่นเดิม  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 16-08-2013 09:05:39

มีเวลาแค่คร่าวๆ แป๊บๆ
เดี๋ยวมาเก็บละเอียดอีกที...กันพลาด ^^

ชอบวิธีกำจัดของเฮียจัง...
มันดูเป็นผู้ใหญ่กว่าการใช้กำลัง
แต่ก็ต้องระวังไว้...ไม่รู้ว่าจะมาไม้ไหนอีกนิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 16-08-2013 09:12:50

สมนำ้หน้าไอ้คุณเยี่ยเบาๆ ฮ่ะๆ เจอคู่รักเขาโชว์หวานใส่ถึงกับไปแบบไม่เห็นฝุ่นเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 16-08-2013 09:48:18

ดีนะไม่โดนมาเฟียเค้าต่อยตาแตกกลับไป  :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: ~@GusbellS@~ ที่ 16-08-2013 10:27:09

ติดตามอยู่ตลอดนะครับ แม้ไม่ค่อยได้มาเม้นเท่าไหร่ 55555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 16-08-2013 10:29:22

นั่นปะไร
ก็คนมันรักมากก็ต้องหวงมาก
หลี่ผิงค่อยสมกับเป็นสายเลือดมังกรหน่อย
ชอบบบบบบ
แอบซาดิสต์ว่าฆ่าหั่นศพซะก็ดี 555
      ว่าแต่น้องจะร้องไห้เหรอ
มะอาววววว
ขอน้ำตาไหลด้วยความสุข (สม) บนเตียงได๋เปล่า
ไม่ก็ดินเนอร์โชว์หวานไม่แคร์สื่อก็ได้
บวกและเป็ดขอบคุณ MiSS-U ที่พาน้องมาให้ได้เข้ามาอ่าน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 16-08-2013 10:46:04

 o13  ได้ใจมาเลยเฮียหลี่ผิง  มันต้องย้ำให้มันช้ำใจตายไปเลย  แล้วรีบกลับไปที่บ้านให้รางวัลคนเก่งหน่อยนะ

 ร่วมมือกับเฮียดีใจ  น่ารักอ่ะ.....

+1  ให้พี่มาศ  และ   :กอด1:  แรงๆอีกทีนึงจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 16-08-2013 10:53:53

นี่ถ้าคุณเยี่ยยังไม่ฟังที่เฮียหลี่ผิงพูดอีก  สงสัยต้องให้เฮียปล่อยหมัดกระแทกหน้าไปสักหมัด  จะได้รู้ว่า น้องธันว์ นะของรักเฮียคนเดียวเท่านั้น  คนรักข้าใครห้ามจีบ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 16-08-2013 11:34:54

หมดไปหนึ่ง นี่ยังเหลืออิตานักร้องนั่นอีกนะ
สู้ๆค่ะ  :katai4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-08-2013 11:45:59

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 16-08-2013 11:58:30

ถึงกับซีดเลยหรอคุณเยี่ย

เดี๋ยวตอนหน้าน้องธันว์ร้องไห้ เฮียทำอะไรน้องธันว์

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 16-08-2013 12:59:15

แหม รีบไปไหนล้าาา ให้คู่รักเขาสวีตให้ดูก่อนซีจ๊ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 16-08-2013 13:05:28

+1

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 16-08-2013 13:32:42

เกือบโดนมาเฟียกระโดถีบแล้วไหมล่ะ :m16:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 16-08-2013 13:48:41

 :mew3:

เปิดตัวเลยหรอค่ะเฮียหลี่

แหมมมมมมมมมมมมมม หวงมากเลยนะคะคนนี้

แต่ก็น่าหวงแหละ ก็น้องธันว์น่ารักขนาดนี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 16-08-2013 14:30:39

โชว์หวานไม่แคร์สื่อ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 16-08-2013 14:43:13

แค่นี้เขาก็ไปไม่เหลียวแล้วล่ะเฮีย วิธีของเฮียหลี่ผิงนี่ดีจัง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 16-08-2013 14:47:10

555555555โถ น่าสงสาร

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 16-08-2013 15:11:31

 โดนมาเฟียเชือดนิ่มๆใส่ขนาดนี้
ดูซิว่าจะมาไม้ไหนอีก
 o18

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 16-08-2013 15:26:28

เฮียสุดยอดตอกซะหน้าหงาย สะใจ
แอบมองน้องธันว์มันต้องเจอดี

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 16-08-2013 16:51:59

อ้าว เฮียจะทำอะไรน้องน้อยของเราเนี่ยยย หนูธันว์อย่าร้องนะลูก เดี๋ยวตาแดง

รอวันอังคารค่ะ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 16-08-2013 18:49:22

เยี่ยเหวินเจี้ยน ไปยุ่งกับของหวง ระวังเจ็บตัว  :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 16-08-2013 19:45:48

แหม วิธีกำจัดแมลงรำคาญแบบหลี่ผิงนี่ได้ผลชะงัดดีแท้  :katai2-1:
ตอนหน้าน้องจะเสียน้ำตา?  ...  ทำใจล่วงหน้าเลยค่ะ!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 16-08-2013 19:59:28

 :katai3: :katai3: โสมน้ามหน้า

ให้มันรู้ซะบ้างไว้เด็กใคร   o18

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 16-08-2013 22:54:43

บรรยากาศครอบครัวนี้อบอุ่นตลอด :o8:
เฮียหลี่แสดงความเป็นเจ้าของน้องธันว์ชัดเจน   o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 16-08-2013 23:05:17

เฮียไม่ค่อยหวงน้องเลยยยยยย ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 16-08-2013 23:35:33

ร้ายกาจ!!!
ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 16-08-2013 23:50:28

เจอโชว์หวานแบบนี้คุณเยี่ยคงต้องทำใจ
ว่าแต่ตอนหน้ามีเสียน้ำตากันด้วยเหรอ :mew4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 17-08-2013 14:30:03

เฮียทำหวานไม่แคร์สื่ออีกแล้ว :z2:
ตอนหน้าน้องจะร้องไห้ด้วยความดีใจ
ใช่มั๊ย :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: nbee ที่ 17-08-2013 19:40:35

อ่านตอนที่2อยู่เลย ชอบมากๆ พลอตแบบนี้ล่ะ ^-^
อ่าเราไปอยู่ไหนเนี่ย ทำไมเพิ่งได้อ่านนนนนนน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: pinkky_kiku ที่ 18-08-2013 11:17:33

โอ๊ะ ตามมาอ่านจนทันแล้วจ้า ไม่อยากบอกว่าเรียกมดได้ดีเหลือเกิน ทั้งคู่ใหญ่ คู่เล็ก โอ๊ะ ตาร้อนผ่าวๆ ไปหมดแล้วอ่าาาา หวานเกรงใจกันบ้าง แต่ชอบนะ น่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 18-08-2013 14:21:51

เชือดแบบนิ่มๆ นะเฮีย ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 18-08-2013 22:16:39

 :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:นี่ยังถือว่าโชคดีอยู่นะที่เฮียแกไม่กระทีบอะ :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 19-08-2013 12:54:17

นี่แค่เบาๆนะคะคุณเยี่ย
ตอนหน้าเฮียกล้าทำน้องร้องไห้ด้วยเหรอ
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 19-08-2013 13:54:35

อะไรกันหลี่ผิงยังไม่ได้ลงแรงอะไรเลยคุณเยี่ยก็ไปซะแล้วเหรอเนี่ย
แต่จะไปแล้วไปลับหรือเปล่าอันนั้นต้องรอดู ไปเลยก็ดีนะจะได้ไม่ยุ่งยาก
ตอนหน้าน้องเสียน้ำตาเรื่องอะไรหว่า หลี่ผิงคงไม่ได้แกล้งจนน้องร้องไห้หรอกนะ
ไม่อย่างนั้นจะให้น้องลงโทษโดยการงดกิจกรรมซะเลย :hao3:
 ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ด จัดให้เหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.20 "เคลียร์" P.24 (16/8/56) \(^^)/ UP
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 19-08-2013 19:44:33

สงสารเยี่ยนะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 20-08-2013 07:36:32

ตอนที่ 21

ธันว์
   
หลังจากผมและเพื่อนต่างเอ่ยลาเพื่อแยกย้ายกันกลับ  ผมก็ถูกท่านมาเฟียใหญ่ลากข้อมือแบบไม่พูดพร่ำทำเพลงพากลับขึ้นรถทันที  จนไอ้สองตัวยังอ้าปากค้างกับอาการของเฮียกู!? 

เมื่อมาถึงรถเฮียหลี่ผิงก็ออกคำสั่งกับคนสนิทให้ออกรถ  ด้วยเสียงเรียบนิ่งแต่กดลึกบาดหู  จนคนได้ยินอย่างผมยังนึกขยาดและแอบขนลุกไม่ได้  เมื่อเราเข้ามานั่งกันบนรถก้นยังไม่ทันอุ่น  ผมก็โดนดึงเข้าหาอกกว้าง  ทำเอาใบหน้าบู้บี้ไปกับกล้ามเนื้อแน่นๆ  ตามมาด้วยแรงกอดรัดมหาศาลรอบตัว  ก่อนผมจะได้ยินเสียงฟึดฟัดของลมหายใจที่ถูกพ่นออกทางจมูกดังขึ้นข้างหู  ความที่ผมและเจ้าของอ้อมกอดอยู่ด้วยกันมานาน  ผมจึงพอเดาออกว่าอาการดังกล่าวหมายความว่าอะไร  จะอะไรซะอีก  ถ้าไม่ใช่เฮียหลี่ผิงกำลังนึกโมโหหิว  เอ๊ย!  โมโหหึงผมในระดับรุนแรง
   
แม้ทั้งต้นแขนและแผ่นหลังผมจะเจ็บร้าวจากแรงกอดรัด  แล้วไหนจะอาการน้ำตาซึมจากหางตา  ด้วยจมูกถูกกระแทกอย่างแรงแบบไม่ทันตั้งตัวจนเจ็บไปหมด  แต่ผมก็อดที่จะอมยิ้มและมีอาการใจเต้นเล็กๆ  ให้กับอาการของพญามังกรขี้หึงไม่ได้จริงๆ  ผมจึงพยายามดิ้นเพื่อจะยื่นหน้าออกจากแผ่นอกกว้าง  แม้จะยากลำบากไปนิด  แต่สุดท้ายผมก็ทำสำเร็จ  ก่อนกระซิบเรียกชื่อท่านมาเฟียใหญ่เบาๆให้ได้รู้สึกตัว  ว่าผมยังอยู่ตรงนี้  ยังอยู่กับเฮียหลี่ผิงทั้งตัวและหัวใจ
   
“เฮียหลี่ผิง  เฮียครับ...ธันว์อยู่นี่”  แรงกอดรัดรอบตัวเริ่มคลายลง  เหมือนว่าเสียงผมสามารถแทรกผ่านม่านอารมณ์แห่งความหึงหวง  และฝ่าเข้าไปให้เจ้าของชื่อรับรู้ได้สำเร็จ  ก่อนเจ้าของสายตาคู่ดำสนิทที่นิ่งเรียบดังผิวน้ำ  จะก้มมองสบตากัน 

ผมจึงบรรจงส่งยิ้มหวานให้ตาคู่คมได้ไหววูบ  บรรเทาความแข็งกร้าวที่มีลง  ก่อนยกมือขึ้นแตะแก้มสากและส่งปลายนิ้วลูบไล้ช้าๆไปจนทั่ว  เมื่อเห็นว่าตาคู่คมเริ่มเปล่งแสงวาววับแสดงถึงความถูกใจ  พร้อมแรงจากอ้อมกอดที่เหลือเพียงการโอบประคอง  ทำให้ผมเริ่มเบาใจได้ว่าพญามังกรจะไม่พิโรธ  พ่นไฟบรรลัยกัลป์เผาไหม้ผู้คนรอบข้างให้ได้เจ็บตัว  ก่อนผมจะทำใจกล้าคล้องแขนรอบคอแกร่ง  และยื่นหน้าแตะริมฝีปากเข้าที่ปลายคางสาก  เพื่อเป็นรางวัลปลอบใจ

แต่ดูท่าท่านพญามังกรจะยิ่งกว่าถูกใจ  กับการออดอ้อนของลิงน้อยอย่างผม  เพราะไม่เพียงมุมปากสวยที่ยกยิ้มน้อยๆแสดงถึงความพอใจเท่านั้น  แต่ปลายนิ้วอุ่นๆดันแทรกผ่านชายเสื้อเชิ้ตของผมเข้ามาลูบไล้ผิวอ่อนข้างเอว  พร้อมสายตากรุ้มกริ่มที่จ้องผมไม่กระพริบนี่อีก  เล่นเอาผิวแก้มผมเริ่มเห่อร้อนขึ้นมานิดๆ  แต่ผมเลือกที่จะทำเฉยไม่ปัดป้อง  เพื่อให้ท่านพญามังกรเค้าได้ทำตามใจ  ด้วยรู้ว่าต้นเหตุที่แท้จริงของอารมณ์แปรปรวนของเฮียหลี่ผิงนั้นเกิดจากผมเอง  ผมจึงยอมนั่งเฉยๆให้เฮียหลี่ผิงลูบๆคลำๆได้ตามแต่ใจ  ขอแค่อาเฮียกลับมาอารมณ์ดีอีกครั้งเท่านั้น

หากว่าผมจะไม่หล่อไม่ดูดีคงไม่มีพวกแมลงรำคาญ (ตามคำที่เฮียหลี่ผิงพูดไว้อ่ะนะ) เข้ามาตอแย  จนทำให้พญามังกรเค้าโกรธาเหมือนช่วงที่ผ่านมาหรอกครับ 

เมื่อผ่านเหตุการณ์ช่วงเช้าไปแล้ว  ผมหวังว่าเยี่ยเหวินเจี้ยนจะพยายามทำความเข้าใจกับความจริง  เรื่องที่ผมมีคนรักอยู่แล้ว  และคงไม่มาตอแยผมเหมือนที่ผ่านมาอีกนะ  เพราะเฮียหลี่ผิงก็แสดงออกชัดซะขนาดนั้น  ใครที่ปกติดีและไม่ตาบอดคงรู้แล้วล่ะว่าอะไรเป็นอะไร 

ผมเชื่อนะว่าหากไอ้คุณเยี่ยยังดื้อดึง  เฮียหลี่ผิงคงไม่ปล่อยมันไว้เหมือนวันนี้หรอกครับ  ด้วยครั้งนี้ถือว่าเป็นการเตือนครั้งเดียวและครั้งสุดท้ายของอาเฮียที่รักแล้ว  ซึ่งผมคงได้แต่ภาวนาให้มันตัดใจได้สักที  ไม่ใช่ว่าผมเป็นห่วงไอ้คุณเยี่ยว่าจะได้รับบาดเจ็บหรอก  แต่เพราะผมไม่อยากให้เฮียหลี่ผิงต้องสร้างบาปสร้างกรรมให้แก่ตัวเองมากกว่า  ผมจะไปห่วงใครได้เท่ากับคนรักของผมเองล่ะจริงมั้ย

“ต่อไปถ้า ‘มัน’ ไม่เลิกคิดที่จะตอแยกับน้องธันว์  เฮียจะไม่ปล่อยมันให้ลอยนวล  จนมีโอกาสมาส่งยิ้มให้คนเก่งของเฮียอีก”  ผมว่าแล้ว  เหมือนที่ผมคิดไว้ไม่มีผิด 

ต่อไปเราคงต้องช่วยกันภาวนาให้ไอ้คุณเยี่ยคิดได้เถอะครับ  ผมล่ะสยองแทนมันจริงๆ  ดูสีหน้าแววตาจริงจังของเฮียหลี่ผิงตอนนี้ซะก่อน  แล้วคุณจะรู้ว่าผมไม่ได้คิดเกินจริงสักนิด

“มันพูดอะไรกับน้องธันว์ก่อนที่เฮียจะเดินเข้าไป  หืม”  แม้น้ำเสียงที่เฮียหลี่ผิงใช้ถามผมจะทอดอ่อนไม่มีขัดหูสักนิด  แต่ตาคู่คมที่จ้องมองผมนี่สิ  มันช่างวาววับแฝงแววคาดคั้นชัดเจน 

ผมเดาว่าหากคำตอบไม่เป็นที่ถูกใจ  เฮียหลี่ผิงคงให้พี่เป๋าขับรถไปบ้านไอ้คุณเยี่ย  เพื่อเล่นงานมันวันนี้อย่างแน่นอน  ผมจึงแกล้งพองแก้มยื่นปากในแบบฉบับที่เฮียหลี่ผิงเห็นแล้ว  มักเพ้อประจำว่าผมน่ะ ‘น่ารักน่ามันเขี้ยวเป็นที่สุด’ ไปให้  ผมลดวงแขนลงเพื่อเปลี่ยนมาโอบรอบเอวหนาไว้อย่างอ้อนๆ  ก่อนเงยหน้าช้อนตาขึ้น  พร้อมขมวดคิ้วน้อยๆพองาม 

ผมทุ่มสุดตัวเพื่อให้มังกรหนุ่มได้ใจเย็น  ก่อนที่จะได้ฟังความจริงจากปาก  แต่คราวนี้ดูเหมือนเฮียหลี่ผิงจะไม่สนใจท่าทีของผมเท่าที่ควร  เพราะใบหน้าหล่อๆยังคงเก๊กขรึม  รอคำตอบไม่เปลี่ยน

“ก็ไม่มีอะไรนี่ครับ  มิสเตอร์เยี่ยก็แค่ชมธันว์ว่าพรีเซนดี...อ่า...เฮียหลี่ผิงอย่าทำหน้าดุสิ  ธันว์จะเล่าต่อแล้ว  เฮอะ!...เค้าก็แค่ต่อว่าเรื่องโทรศัพท์  และทำท่าจะขอเบอร์ใหม่จากธันว์  แต่...อื๊อ!  เฮียใจเย็นๆ  แต่ธันว์ไม่ได้ให้นะ  เพราะเฮียเดินเข้ามาพอดี...ไม่ใช่ๆ!!  อย่าเพิ่งตาเขียวใส่ธันว์สิ  ธันว์ไม่คิดจะให้ซะหน่อย...ถ้าเฮียยังไม่พอใจ  ธันว์ก็ไม่รู้จะทำอะไรแล้วนะ  จริงๆเรื่องนี้ธันว์ไม่ผิด  ทำไมเฮียหลี่ผิงต้องทำหน้าดุใส่ธันว์ด้วยเนี่ย”

นั่นสิ!  เรื่องครั้งนี้ไม่ใช่ความผิดของผมสักนิด  แม้ผมจะเป็นต้นเหตุก็เถอะ  แต่ผมไม่ได้อยากให้มันเกิดเรื่องวุ่นๆนี่สักหน่อย  แล้วทำไมผมต้องโดนเฮียหลี่ผิงตะบึงตะบอนใส่ด้วยล่ะ 

หลังจากผมง้ออาเฮียสุดตัวและเล่าเหตุการณ์ที่เฮียหลี่ผิงอยากรู้ไปแล้ว  คนที่ได้ฟังกลับอารมณ์ขึ้นเหมือนจะโกรธผมซะงั้น  จนผมเริ่มคิดได้ว่าที่ผ่านมาเฮียหลี่ผิงไม่เคยเชื่อใจผมเลยใช่มั้ย  ทั้งๆที่ปากน่ะบอกว่ารักผม  แต่ใจกลับไม่เชื่อใจกัน  คงคิดล่ะสิว่าผมมันใจง่าย  มีใครเข้าหาหน่อยไอ้ธันว์คนนี้ก็พร้อมจะโอนอ่อน...งั้นสิ!?

“เฮ้  น้องธันว์!  ร้องไห้ทำไมครับ  ชู่ๆๆ  ไม่เอาครับคนเก่งไม่ร้องสิ”  ความน้อยใจในตัวเจ้าของน้ำเสียงนุ่มที่กำลังปลอบใจผมอยู่นั้น  ทำให้น้ำตาผมไหลเป็นทาง  และพาลจะหูอื้อไม่ได้ยินคำปลอบประโลม  จนผมสะอื้นฮักและเฝ้าวนเวียนคิดแต่ว่าเฮียหลี่ผิงไม่เชื่อใจกัน

“น้องธันว์  คนเก่ง...คนเก่งครับ  มองเฮียหลี่ผิงหน่อยเร็ว  โธ่!...‘ที่รัก’ ”  ปลายนิ้วเย็นๆเชยคางผมขึ้น 

ภาพที่ผมเห็นพร่ามัวด้วยม่านน้ำตา  และสั่นไหวจากอาการสะอึกสะอื้น  แต่ผมก็ยังเห็นรางๆว่าแววตาที่เคยแข็งกร้าว  กลับหมองมัวด้วยความรู้สึกผิดและความเสียใจ  ก่อนถ้อยคำอ้อนวอนจะดังขึ้น  พร้อมสรรพนามแทนตัวผมที่ได้ยินครั้งใดก็รู้สึกสั่นไหวในอกทุกครั้ง

‘ที่รัก’  ผมเป็นที่รักของเฮียหลี่ผิงจริงๆเหรอครับ  แล้วทำไมถึงไม่เชื่อใจกันบ้างล่ะ  ว่าผมไม่มีวันไปรักใครได้อีกแล้ว

“ฮะ...เฮีย  ฮึก  รักธันว์  ฮึกๆ  จริงๆเหรอ  ทำไมทำเหมือน  ฮึก  ไม่รัก...ฮื่อออ”

“รักสิครับ  เฮียหลี่ผิงรักน้องธันว์  รักมากด้วย  เพราะรักนี่แหละถึงทำให้เฮียเป็นไอ้บ้าอยู่แบบนี้  น้องธันว์ยกโทษให้ไอ้บ้าคนนี้ได้มั้ย  เลิกร้องเถอะนะครับ”  สีหน้าแววตาของคนที่ต่อว่าตัวเองว่าเป็นไอ้บ้าได้อย่างหน้าตาเฉยนั้น 

หม่นหมองและเว้าวอนซะจนคนที่ได้เห็นอย่างผมใจกระตุก  ก่อนฝ่ามือผมจะถูกจับไปประทับจูบอุ่นที่กลางฝ่ามือ  และถูกประกบหลังมือไว้ที่ข้างแก้มสาก

เราจ้องตากันนิ่งนาน  จนผมหยุดร้องไห้ไปแบบไม่รู้ตัว  แต่สิ่งที่ผมรับรู้ได้คือความอบอุ่นจากหลังมือ  และปลายนิ้วที่เฝ้าเช็ดสายน้ำตาที่ข้างแก้มอย่างอ่อนโยน  พร้อมกับแววตาอ่อนหวานสื่อรักจากตาคู่คม  ทำเอาแก้มผมเริ่มร้อนจนเสหลบตาเฮียหลี่ผิงซะดื้อๆ 

“น้องธันว์ยกโทษให้เฮียแล้วใช่มั้ยครับ”  ผมเหลือบตาขึ้นมองเจ้าของคำถามนิดหน่อย  ทำให้เห็นแววตาคาดหวังเต็มเปี่ยม  จนผมอดหมั่นไส้ไม่ได้ 

ผมแกล้งโยกโย้ไม่ตอบด้วยการเบือนหน้าออกนอกรถ  แต่สัมผัสที่แก้มจากปลายจมูกโด่ง  ที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด  ทำให้ผมต้องโวยวายออกมาจนได้

“เฮียหลี่ผิง  หยุดเลยนะ!  ธันว์บอกให้หยุดไง”  ผมเบี่ยงหน้าหลบปลายจมูกโด่งเป็นพัลวัน  แต่หลบไปทางไหนก็ดูเหมือนว่าจะหนีไม่พ้น

“ฟอด  ฟอดด  ฟอดดด...น้องธันว์ต้องยกโทษให้เฮียก่อน  ไม่งั้นเฮียไม่หยุดหรอกครับ  ฟอดดดด”  ผมว่าอีกใจของเฮียหลี่ผิงคงไม่อยากให้ผมเอ่ยปากยกโทษให้เร็วนักหรอก  เพราะดูท่ายังอยากหาเศษหาเลยกับแก้มผมต่อ

“พอแล้วววว  ธันว์ยกโทษให้ ‘คนบ้า’ ก็ได้  คิกๆ  อ้าว  เฮียพูดเองนะ”  คนที่ผมแกล้งว่านั้นเกิดอาการชะงักงัน  ก่อนเงยหน้าขึ้นจากซอกคอผม  และแกล้งเหวี่ยงค้อนเข้าใส่กัน  จนผมเองยังอดขำออกมาทั้งคราบน้ำตาไม่ได้เชียวล่ะ

“เฮียยอมน้องธันว์ครับ  ขอแค่ยกโทษให้เฮียก็พอ...และเฮียขอให้น้องธันว์ช่วยอดทนกับมังกรบ้าขี้หึงอย่างเฮียมากๆหน่อยนะครับ  ไม่ใช่ว่าเฮียไม่เชื่อใจน้องธันว์  แต่เพราะเฮียรู้ใจคนเก่งของเฮียมากต่างหาก  ว่าน้องธันว์ของเฮียน่ะเป็นคนขี้สงสารและขี้ใจอ่อนขนาดไหน  หากไอ้พวกที่เข้าหาน้องธันว์มาทำท่าออดอ้อนแสดงสีหน้าน่าสงสารใส่  เชื่อเถอะว่าน้องธันว์ต้องมีเห็นใจพวกมันบ้าง  และพวกมันคงใช้จุดอ่อนนี้หาประโยชน์จากน้องธันว์ของเฮียน่ะสิ” 

ผมอดที่จะพยักหน้าน้อยๆไปกับอกกว้างไม่ได้จริงๆ  เพราะเห็นด้วยกับคำพูดของเฮียหลี่ผิง  ด้วยพอรู้ตัวอยู่ว่าเป็นคนขี้สงสาร  แม้ใจไม่ได้เอนเอียงแต่คงอดที่จะทำตามคำขอของอีกฝ่ายไม่ได้แน่ๆ  หากมาแนวสุภาพอ้างเหตุผลสารพัดเข้าใส่  เหมือนกรณีที่ไอ้คุณเยี่ยขอเป็นเพื่อนผมนั่นเอง 

ระหว่างที่ผมคิดตามคำพูดของเฮียหลี่ผิงอยู่นั้น  อ้อมกอดรอบตัวที่เป็นเหมือนเกราะป้องกันภัย  เริ่มกระชับและโยกเบาๆคล้ายเห่กล่อม  ทำให้ผมคล้อยตามและกลับมาอุ่นใจได้ดั่งเดิม  ผมเงยหน้าขึ้นจากอกอุ่นและเริ่มพูดในสิ่งที่ตัวเองคิด

“ธันว์แค่น้อยใจที่เฮียหลี่ผิงทำเหมือนไม่เชื่อใจธันว์  แต่อยากให้รู้ว่าธันว์ไม่คิดจะมีคนอื่นอยู่แล้ว  ส่วนเรื่องที่เฮียขอ  ธันว์ให้ก็ได้  ธันว์จะใช้ความอดทนให้มากๆๆๆ...กับมังกรบ้าขี้หึงตัวนี้  ไหนๆธันว์ก็เป็นเจ้าของมังกรบ้าแล้วนี่เนอะ”  ผมฉีกยิ้มใส่ตาเฮียหลี่ผิงที่กำลังถูกผมดึงแก้มโย้ไปมา 

แม้ไม่เหลือเคล้าใบหน้าหล่อเหลาให้เจ้าของได้ภาคภูมิใจ  ซึ่งเฮียหลี่ผิงเองก็ไม่คิดสน  ด้วยปล่อยให้ผมได้กลั่นแกล้งแก้มขาวๆตามความพอใจ  ส่วนแววตาก็ระยับ  แสดงชัดว่าออกจะพอใจที่ถูกผมแกล้ง  สงสัยว่านอกจากเฮียหลี่ผิงจะเป็นมังกรบ้าขี้หึงแล้ว  คงเป็นตาแก่โรคจิตชอบการเจ็บตัวด้วยแน่ๆเหอะ 

‘ตลกชะมัด  ต้องไม่มีใครเคยเห็นหวางหลี่ผิงในลุคนี้แน่ๆ’ 

ผมที่กำลังหัวเราะคิกคักถูกใจกับแก้มย้วยๆและปากบานๆอยู่นั้น  ก็ต้องเหวอเมื่อถูกยกเอวจนตัวลอยมานั่งคร่อมตักแกร่ง  ก่อนเฮียหลี่ผิงจะฉวยโอกาสขโมยจูบจนผมเคลิ้ม  นั่งระทวยหลับตาพริ้มพิงอกหนา  และไม่รู้ตัวสักนิดว่ารถมาจอดหน้าตึกตั้งแต่เมื่อไหร่

“มาครับคนเก่ง  รีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากัน  วันนี้เฮียจะพาไปทานดินเนอร์ข้างนอก”  ผมพยักหน้าให้อย่างเบลอๆก่อนส่งมือให้คนเรียกและเดินตามแรงจูงเข้าตึก  เวลานี้เฮียหลี่ผิงให้ทำอะไร  ผมทำตามหมดแหละ  สมองเบลอหน้าร้อนซะขนาดนี้ 

ขนาดเจอหน้ามามาและท่านเอ่ยทักทาย  ผมยังแค่ระบายยิ้มให้ท่านไม่มีหลุดคำใดๆออกไป  ทำตัวเหมือนเด็กมารยาทไม่ดี  จนท่านต้องเดินเข้ามาหาอย่างผิดสังเกต  และจ้องผมด้วยความเป็นห่วง  ทำเอาผมต้องรีบหลบตาและแอบบีบมือใหญ่ที่เกาะกุมอยู่อย่างไม่รู้ตัว  ก่อนมามาจะหันไปฟาดฝ่ามือเข้ากับต้นแขนของเฮียหลี่ผิง  และต่อว่าลูกชายคนโตเสียงเข้ม  ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมอง  จึงได้เห็นใบหน้าสวยเครียดขรึมพาลให้ใจไม่ดี

“หลี่ผิงครับ  ทำไมลูกถึงรังแกน้องแบบนี้  หึ!”  ผมมองตามสายตามามา  เพราะอดกังวลแทนคนที่โดนต่อว่าไม่ได้  แต่เฮียหลี่ผิงกลับยืนอมยิ้มส่งสายตาออดอ้อนให้ท่านไม่มีกลัวเกรง 

ก่อนที่มามาจะลงมือกลับเฮียหลี่ผิงมากไปกว่านี้  ปาปาหลี่จวินก็เดินเข้ามาโอบเอวคู่ชีวิตท่านไว้  ด้วยใบหน้าระบายยิ้มน้อยๆท่วงท่าสง่างาม

“โมโหอะไรครับเฟิงหวง  ลูกชายของเราทำอะไรให้ไม่พอใจ”  ปาปาทอดมองมามาด้วยสายตาอ่อนหวาน  ก่อนเหลือบมองลูกชายหน้าเข้มข้างตัวผมด้วยสายตาเอาเรื่อง 

คนถูกมองเองกลับไม่มีทีท่าทุกข์ร้อน  เพราะยังคงอมยิ้มและมีก้มมองผมด้วยสายกรุ้มกริ่ม  ทำเอาผมเริ่มร้อนตัวด้วยรู้ว่าเป็นต้นเหตุของความเข้าใจผิด  แต่ผมไม่รู้จะห้ามมามาเฟิงหวงอย่างไร  จึงได้แต่กุมมือใหญ่ไว้แน่นและค่อยๆขยับตัวไปหลบหลังร่างสูงของเฮียหลี่ผิง  ซึ่งอาเฮียก็แสนรู้ใจ  ช่วยขยับตัวเอาร่างใหญ่มาบังผมไว้อีกด้วย

“ลูกชายของเฮียหลี่น่ะสิครับ  รังแกน้องธันว์อีกแล้ว  นี่ถ้าเป็นเด็กนะ  ผมจะตีให้ก้นลายเชียว”  บทลงโทษที่ได้ยินจากมามา  ทำเอาผมเกือบหลุดขำแต่ยังดีที่กลั้นไว้ได้ทัน  แต่ต้องสะดุ้งเมื่อมามาเรียกหา

“อ้าว  น้องธันว์ทำไมไปหลบหลังลูกชายขี้แกล้งของมามาแบบนั้นครับ”  ผมจึงค่อยๆยื่นหน้าออกจากแผ่นหลังกว้าง  และคลี่ยิ้มอายๆให้ปาปากับมามา  ก่อนจะรีบหลบสายตารู้ทันของปาปาหลี่จวินที่จับจ้องมายังริมฝีปากผม 

ท่านต้องรู้แน่ๆว่าเกิดอะไรขึ้นบนรถระหว่างผมกับเฮียหลี่ผิง  ผมจึงรีบหลุบตัวกลับมาซ่อนหน้าร้อนๆไว้กับแผ่นหลังกว้างดังเดิม

“มามาจะจัดการหลี่ผิงยังไงดี  หึ!  เฮียหลี่หยุดหัวเราะเลยนะครับ  พ่อลูกนี่เหมือนกันไม่ผิด” 

เอ๋  หมายความว่ายังไงครับ  ที่ว่าพ่อลูกเหมือนกัน  หรือว่าปาปาหลี่จวินก็มีนิสัยแบบเดียวกับเฮียหลี่ผิง  และไอ้นิสัยที่ว่าคงหนีไม่พ้นเรื่อง  ‘จูบ’  มิน่าทั้งมามาและปาปาถึงจับสังเกตความผิดปกติของผมได้อย่างรวดเร็ว

“ปาปามามาครับ  คืนนี้ผมขออนุญาตพาน้องไปดินเนอร์ข้างนอกนะครับ  สัญญาครับว่าจะรีบไปรีบกลับ  ไม่พาคนน่ารักเถลไถลอย่างแน่นอน”  หลังคำขออนุญาตของเฮียหลี่ผิงแล้ว 

ปาปาหลี่จวินพยักหน้าให้ด้วยใบหน้าระบายยิ้ม  ส่วนมามาเฟิงหวงที่ดูเหมือนยังงอนลูกชายคนโตอยู่  ท่านส่งค้อนน้อยๆใส่เฮียหลี่ผิง  ทำเอาคนโดนค้อนโอดโอยขึ้นมาทันที  จนคนที่แอบมองอย่างผมยังหลุดขำ  และผมหลบแทบไม่ทัน  เมื่อตาคู่สวยตวัดมองมาทางผม  ก่อนเสียงหวานๆจะดังเรียกชื่อผมออกมา  ทำให้ผมต้องเคลื่อนตัวออกมาจากที่ซ่อน  เพื่อเผชิญหน้ากับนายหญิงแห่งหวางหย่งกัง

“น้องธันว์อยากไปดินเนอร์กับเฮียหลี่ผิงรึเปล่าครับ”  ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าอ่อนโยนของมามาเฟิงหวงที่ใช้ถามผมนั้น 

ช่างแตกต่างจากที่ใช้กับสองชายหนุ่มข้างตัวเรานัก  ทำให้ผมที่แต่แรกหัวใจตกไปที่ตาตุ่มค่อยๆใจชื้นขึ้น  ถึงขั้นกล้าส่งยิ้มหวานให้มามาคนสวย  ก่อนขยับตัวไปกอดแขนท่านไว้อย่างอ้อนๆ

“ธันว์ยังไงก็ได้ครับ  แล้วแต่มามา”  สิ้นคำผมเท่านั้นแหละครับ  ปาปาหลี่จวินก็หัวเราะชอบใจขึ้นมาทันที  ส่วนคนลูกมีรึที่จะไม่โวยวาย

“น้องธันว์!  ทำไมไม่ตอบมามาไปล่ะครับว่าอยากไปกับเฮีย”  ผมส่งยิ้มเอาใจให้มามาเฟิงหวงเต็มที่  และไม่คิดจะหันไปมองคนที่โวยวายอยู่ข้างหลัง 

งานนี้แล้วแต่ประกาศิตของนายหญิงแห่งหวางหย่งกังเลยครับ  นายธันว์คนนี้ยินยอมรับคำบัญชาเต็มที่  และยิ่งได้อยู่ใกล้มามาเฟิงหวงแบบนี้  ผมยิ่งแน่ใจว่ามีน้อยคนนักที่จะสวยได้เท่ามามาเฟิงหวง  บวกกับรอยยิ้มหวานๆเข้าไปอีก  ผมขอละลายอยู่ตรงนี้ได้มั้ยครับ

“ฮึๆ  น้องธันว์ช่างพูดให้มามาดีใจนะครับ  แต่ขืนมามาไม่ให้น้องธันว์ไป  ลูกชายเจ้าเล่ห์ของปาปาเค้าคงมีงอน  ฮึๆ”  อูยยย  นายธันว์ตาพร่าไปหมดแล้วครับ  มามาหัวเราะทีโลกสดใสขึ้นเป็นกอง 

ผมได้แต่หัวเราะตามท่าน  แต่หางตาก็เห็นนะครับ  ว่าลูกชายของปาปาหน้าบึ้งหมดหล่อแล้ว  คงเพราะเฮียหลี่ผิงใกล้งอนมามาเฟิงหวงเต็มที  สมน้ำหน้าแล้วเนอะอยากมาแกล้งเอาเปรียบผมก่อนทำไม

“เฟิงหวงครับ  เฮียไม่ได้เจ้าเล่ห์สักหน่อย  และถ้าหลี่ผิงจะมีนิสัยแบบนั้น  มันคงไม่ได้มาจากเฮียหรอก  ฮึๆ”  เจ้าของประโยคหยอกเย้าเดินเข้ามาทวงมามาคนสวยของผมซะแล้วครับ  เพราะพอปาปาพูดจบก็คว้าเอวมามาเข้าหาตัวทันที 

ผมจึงจำใจต้องปล่อยแขนของท่าน  แต่ไม่สามารถหุบยิ้มลงได้  ด้วยตอนนี้เฮียหลี่ผิงกำลังโดนท่านทั้งคู่แกล้งหยอกเล่น  จนหน้าบูดหมดหล่อไปเยอะเชียว
“แน่ใจเหรอครับ  ผมว่าความเจ้าเล่ห์ของลูกน่ะมาจากเฮียนั่นแหละ  เผลอเป็นไม่ได้...เฮียหลี่!!”  ผมสะดุ้งทันทีกับเสียงตวาดของมามา  จนต้องละสายตาจากแววตัดพ้อของเฮียหลี่ผิง  ทำให้ได้เห็นมามาเฟิงหวงแก้มแดงจ้องหน้าปาปาหลี่จวินเขม็ง 

โดยที่ปาปายืนคล้องเอวมามาไว้  ยิ้มกริ่มแววตาแพรวพราว  ไม่รู้ว่าท่านพูดอะไรกับคู่ชีวิตสิน่า  ถึงทำให้มามาแสดงอาการเยี่ยงนั้น

“เราหนีไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันเถอะครับ  ปล่อยให้พวกท่านอยู่กันสองคน  ส่วนเราจะได้มีเวลาดินเนอร์เยอะๆ  ไปครับไป” 

คงไม่ต้องบอกนะครับว่าผลของประโยคนี้คืออะไร  ผมได้แต่ซอยเท้าตามเฮียหลี่ผิงที่ลากผมออกจากห้องรับรองทันทีที่พูดจบ  ด้วยเห็นแก่ดินเนอร์คืนนี้  ผมจึงไม่คิดโวยวาย  ไม่ใช่เพราะอยากตามใจท่านมาเฟียใหญ่หรอกน้า

......................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

หลี่ผิงก็ขี้หวงเกิ้น!  ทำลิงน้อยน่ารักร้องไห้ได้ไงเนอะ
มันน่าให้มามาเฟิงหวงตีก้นลูกชายรูปหล่อจริงๆสักที  หึ!  :hao3:

แม้ช่วงแรกคุณจะเคืองมาเฟียใหญ่  แต่เรารู้นะ...ว่าสุดท้าย
คุณก็นั่งอมยิ้มไปกับบทออดอ้อนของคู่รักคู่นี้ใช่ม้า  ฮุๆ
ขอบคุณสำหรับรอยยิ้มนะคะ  ^___^

ส่วนตอนหน้าไม่น่าเชื่อว่า puppyluv จะใจตรงกับหลี่ผิงด้วย
รู้ได้ไงว่าเค้าจะพากันไปดินเนอร์สุดหวานอ่ะ  อิๆ

อ้างจาก: puppyluv ที่ 16-08-2013 10:29:22  

นั่นปะไร
ก็คนมันรักมากก็ต้องหวงมาก
หลี่ผิงค่อยสมกับเป็นสายเลือดมังกรหน่อย
ชอบบบบบบ
แอบซาดิสต์ว่าฆ่าหั่นศพซะก็ดี 555
ว่าแต่น้องจะร้องไห้เหรอ
มะอาววววว
ขอน้ำตาไหลด้วยความสุข (สม) บนเตียงได๋เปล่า
ไม่ก็ดินเนอร์โชว์หวานไม่แคร์สื่อก็ได้
บวกและเป็ดขอบคุณ MiSS-U ที่พาน้องมาให้ได้เข้ามาอ่าน

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
เจอกันวันสีฟ้าแสนสุขนะค้า~~

 :กอด1:   :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 20-08-2013 08:22:24

หวานไม่แคร์คนอ่าน หวานทะลุจอกันไป :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 20-08-2013 08:40:10

ความขี้หึงและเจ้าเล่ห์คงอยู่ในสายเลือดคนตระกูลหวาง ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 20-08-2013 09:18:48

น้องธันว์น่ารักจังเลยค่ะ เอากลับไปกอดได้ไหมเนี่ย(โดนเฮียตบ อึ้กอัก)

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 20-08-2013 09:25:17

เฮียหลี่ผิงขี้หึงสุดสุด
ก็น้องธันว์น่ารักมากก็หวงมากตาม

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: THE KOP ที่ 20-08-2013 09:52:47

ถึงมังกรตัวนี้จะบ้ายังไงแต่น้องธันว์ก็รักเหมือนเดิมแหละเนาะ :mew3: :mew3: แหม..ก็น้องธันว์น่ารักขนาดนี้จะไม่ให้เฮียหลี่ผิงหวงได้ไง..ติดตามตอนต่อไปค่า แต่แอบอยากเห็นเวลาน้องธันว์หึงเฮียหลี่บ้าง อยากรู้ว่าเวลามีคนมายุ่งกับมังกรตัวนี้น้องธันว์จะเป็นยังไงบ้างน้าาาาา อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 20-08-2013 10:21:35

รู้สึกว่าโรคหวงนี่เป็นกันทั้งพ่อและลูกนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 20-08-2013 10:22:15

หวานได้ตลอด
ถึงแม้จะมีแอบน้อยใจบ้าง อะไรบ้าง แต่สุดท้ายก็เข้าใจ
น่ารักจังคู่นี้
 :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 20-08-2013 10:36:19

อิจฉาน้องธันว์  :hao5: :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 20-08-2013 10:43:43

น่ารักได้ตลอดจริงๆ อิ_อิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 20-08-2013 10:53:02

 o13  เป็นครอบครัวที่น่าอิจฉาซะจริงเชียว  ไม่เคยขาดแคลนความรัก  คอยเติมความรักกันตลอดเวลา

  +1  ค่าพี่มาศ  และไม่เคยลืม  ต้องทำกันประจำ  มา   :กอด1:  ที 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 20-08-2013 11:51:10

 :mew3:

สมกับเป็นพ่อลูกกันจริงๆ แล้วเล่ห์

หึงหวงก็พอกัน ช่างเหมือนกันอะไรเช่นนี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 20-08-2013 12:15:53

น้องธันว์น่ารักน่าแกล้ง

มาให้พี่หยิกแก้มหน่อยซิคะ >.<

ขอบคุณมากนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 20-08-2013 12:27:27

 :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:น้องธันว์ยังน่ารักมากเหมือนเดิม :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 20-08-2013 14:22:42

มังกรขี้หึงมาก :hao3: :hao3: :hao3:
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 20-08-2013 14:23:47

ลงหลานธันว์ ออดอ้อน หลานหลี่ผิง ซะขนาดนั้น

มังกรก็กลายเป็น มังกี้ส์  ไปในบัดดล  :laugh: :pigha2: :m20:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 20-08-2013 14:46:55

มดขึ้นทุกตอน จะมีตอนไหนมดไม่ขึ้นไม๊น๊อออ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 20-08-2013 14:47:51

ผมยังอยู่ตรงนี้  ยังอยู่กับเฮียหลี่ผิงทั้งตัวและหัวใจ น้องธันว์ช่างอ้อนอ่ะ   :o8: :-[ :o8: :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-08-2013 15:34:27

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: CheeTah ที่ 20-08-2013 15:50:01

โหยหวานมากๆๆๆๆๆๆ ทั้งสองคู่เลย ><  :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 20-08-2013 16:34:11

น่ารักมากกก อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุข >_<
น้องธันว์เวลาร้องไห้น่าเอ็นดูและ.. น่าแกล้งมากๆ ฮาๆ
น่ารักตลอดเวลาแบบนี้หนูยิ่งอิจฉาเฮยหลี่ผิง กิ๊ดด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 20-08-2013 18:52:09

ตระกูลนี้เหมือนกันหมด  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 20-08-2013 20:22:41

ก็ลูกปาปาหลี่นี่เนอะเฮียเนอะ
มันจะไม่เหมือนกันได้ไงงงง
   :m12:

คู่ใหญ่คู่เล็กก็น่ารักตลอดดดดดด

 :m3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 20-08-2013 20:56:56

55 พอกันทั้งคู่ใหญ่คู่เล็ก ^^
ว่าแต่จะไปดินเนอร์ที่ไหนหนอ อยากตามไปดู
ความหวานแบบไม่แคร์สื่อน่ะค่ะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 20-08-2013 21:43:21

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: ryokame ที่ 20-08-2013 21:51:38

 o18 สวัสดีคร้าบบบบบบ
แวะมาทัก อิอิ เพิ่งออกข้อสอบเสร็จหลังจากวุ่นๆเรื่องงานนิดหน่อย (หน่อยตรงไหน) เด็กสอบกลางภาคครับ เลยวุ่นๆ หวังว่ายังไม่ลืมกันนะครับ ขอสารภาพว่ายังไม่ได้อ่านเลยอ่ะ  :sad4: แต่ดูท่าแล้วน้ำตาลคงจะเต็มหน้าจอแน่ๆ อาจจะมีเลือด(กำเดา)ปนด้วย เหอๆ เดี๋ยวขอตัวไปอ่านก่อนนะครับ เดี๋ยวมาเม้นให้น้าาาาาาา

จุ๊บุ จุ๊บุ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 21-08-2013 08:51:55

รัก MiSS-U กับน้องธันว์ที่ซู้ดดดดดด
บวกและเป็ดอยากไปดินเนอร์ด้วย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 21-08-2013 14:33:59

น้องธันว์ช่างรู้ใจเฮียหลี่จริงๆ  สมกับเป็นคนรู้ใจ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 22-08-2013 14:01:40

น้องธันว์น่ารักขี้อ้อนมาก
หวานกันทั้งคู่พ่อคู่ลูกเลย
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 22-08-2013 15:30:57

อย่างนี้มันลูบหัวแล้วลูบหลัง (อย่างเฮียคงไม่กล้าตบหัวน้องธันว์หรอก)
ทำน้องร้องไห้แล้วก็ปลอบใจด้วยดินเนอร์แสนหวาน มันต้องหวานแน่ๆล่ะ
ถ้าหลี่ผิงเหมือนปาปา น้องธันว์ก็คงเหมือนมามานั่นแหละนะ :hao3:
อยู่กันพร้อมหน้าแล้วไม่รู้จะเลือกอิจฉาคู่ไหนดี คู่ใหญ่คู่เล็กหวานพอกัน
ตอนหน้าล้างท้องตามไปดินเนอร์ด้วยดีกว่า เผื่อมีอะไรดีๆให้ดู :z1:
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 22-08-2013 18:10:16

พ่อ-ลูก นิสัยเหมือนกันเลย
รอดูเฮียพาน้องไปดินเนอร์โชว์ความหวาน  :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 22-08-2013 18:43:28

โฮ้ยยยย เค้าง้องอนกันได้น่ารักแบบนี้ มันปลาบปลื้ม มีความสุข  :heaven
ขอบคุณคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 23-08-2013 00:26:58

น่ารักมากเลย :impress2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.21 "มังกรบ้า" P.26 (20/8/56) บ้า...รัก ^3^
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 23-08-2013 08:48:27

อ่านทีเดียวห้าตอนรวด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ถูกใจมากค่า ฮ่าๆๆ
งานสรุปโปรเจคตรึม แต่ขอมาเม้นท์เป็นกำลังใจก่อนนะ อิอิ
พี่มาศอย่างขยันอ่ะ ลงถี่ๆตลอดเลย
เรื่องนี้สมกับชื่อเรื่องมาก รักหวานๆ ฮริ้วววว น้องขอเติมน้ำตาลหน่อย
มาจัดโต๊ะรอดินเนอร์
 :m11:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 23-08-2013 08:49:32

ตอนที่ 22

ธันว์

“ชอบมั้ยครับ”  ผมตอบคำถามนี้แบบไม่ต้องคิดเลยว่าชอบและชอบมากด้วย  พร้อมแถมรอยยิ้มหวานๆให้คนถามเป็นการยืนยันคำพูดด้วยซะเลย  แต่ดูท่าคนถามจะเริ่มเล่นลิ้นอาศัยความเจ้าเล่ห์ส่วนตัวกับผมเข้าแล้ว

“ขอบคุณที่ชอบเฮียนะครับ  ฮึๆ”  ผมถลึงตาเข้าใส่คนเจ้าเล่ห์ทันที  แต่พอคิดอะไรดีๆได้  จึงเปลี่ยนมาส่งยิ้มหวานๆให้อาเฮียเหมือนเดิม 

เฮียหลี่ผิงเองแปลกใจถึงขั้นเลิกคิ้วเข้าใส่เชียวล่ะ  แต่คุณแฟนรูปหล่อคงได้แปลกใจกว่านี้  ถ้าได้ฟังคำพูดต่อไปนี้จากผม

“ใครบอกว่าธันว์ชอบเฮีย”  ผมพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆพร้อมยักคิ้วใส่

ปฏิกิริยาของเฮียหลี่ผิงที่มีต่อคำพูดและท่าทางของผมคือ  การหุบยิ้มทันตาและจ้องหน้าผมอย่างเอาเรื่อง  ก่อนอาเฮียจะเอ่ยเสียงเข้มๆคาดคั้นเอาคำตอบจากผม

“ถ้าธันว์ไม่ชอบเฮีย  แล้วชอบใคร!” 

‘อูยยยย  หน้าอย่างโหดอ่ะ’  ขืนผมเล่นตัวอมพะนำไม่รีบพูดให้เคลียร์  มีหวังร้านอาหารแห่งนี้คงพังไม่เหลือซาก

“ธันว์ไม่ได้แค่ชอบเฮียสักหน่อย  แต่  ‘ร้ากกก’  เฮียหลี่ผิงเลยต่างหากล่ะ”  ผมแทบจะถอนใจดังๆอย่างโล่งอก 

เมื่อท่านมาเฟียใหญ่คลายหัวคิ้วลง  ดวงตาที่เคยแข็งกร้าวก็อ่อนแสง  ก่อนแปรเปลี่ยนมาเจือความอ่อนหวานให้ได้ชุ่มชื่นใจ  พร้อมมุมปากสวยที่ยกยิ้มแสดงออกถึงความพอใจ

“ฮึๆ  ร้ายนะเรา  น้องธันว์รู้ตัวมั้ยว่ากำลังทำตัวน่ารักน่าฟัดอยู่” 

ผมเสหลบแววตาระยับสื่อความนัย  เพื่อก้มมองจานอาหารตรงหน้า  ก่อนรีบเปลี่ยนประเด็นร้อนใกล้ตัว  ด้วยการจิ้มเนื้อปลาแซลมอนในจานตัวเอง  และยื่นมันไปจ่อริมฝีปากสีสดที่ช่างสรรหาถ้อยคำมาให้ผมได้อาย  จนแก้มร้อนผ่าวอยู่แบบนี้

“อ่ะ  อร่อยนะครับ  เฮียหลี่ผิงลองชิมสิ”  ผมพยักหน้าเชิญชวนให้เฮียหลี่ผิงได้ลองชิม  แม้ดวงตากรุ้มกริ่มคู่ตรงหน้าจะบ่งบอกชัดว่าเจ้าของมันรู้ทันผมเข้าแล้วก็ตาม 

สำหรับมาเฟียใหญ่จอมเจ้าเล่ห์  ไม่มีซะล่ะที่จะยอมทำตามคำขอผมง่ายๆ  เพราะเค้าต้องมีลวดลายด้วยการยื่นมือมากุมทับมือผมที่ถือส้อมค้างไว้  ก่อนอ้าปากรับเนื้อปลาแซลมอนเข้าปาก  จนผมอดไม่ได้ที่จะย่นจมูกยื่นปากเข้าใส่  แถมพอจะดึงมือคืนก็กลับโดนยึดไว้  ทำให้ผมต้องขู่ด้วยการเรียกชื่อท่านมาเฟียใหญ่ออกไปนั่นแหละ  ถึงจะยอมปล่อยมือ  แต่ก็ยังมีเสียงหัวเราะทุ้มหูตามมาให้ผมนึกหมั่นไส้  ในความเจ้าเล่ห์ของเฮียหลี่ผิงอีกจนได้ 

เอาเถอะครับปล่อยให้มาเฟียใหญ่เค้าได้มีความสุขบนความเขินอายของผมต่อไป  เพราะแลกกับดินเนอร์สุดหรูมื้อนี้  ภายใต้ร้านอาหารชื่อดังถือว่าคุ้มแสนคุ้ม

ผมที่กำลังมีความสุขและเพลิดเพลิน  ไปกับอาหารรสเลิศและการเอาใจใส่ของคนรัก  ภายใต้ผืนฟ้าดำสนิทไร้ดาว  แต่กลับมีแสงไฟระยิบระยับ  สร้างบรรยากาศโรแมนติกได้ดีไม่แพ้แสงดาวอยู่นั้น  กลับรู้สึกถึงความอึมครึมที่เกิดขึ้นฉับพลัน  ทำให้ต้องเบือนหน้าจากยอดตึกที่ประดับไฟนับพันกลับมาที่ผู้ร่วมโต๊ะ  จึงได้พบกับสาเหตุที่ทำให้บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไป  ด้วยใบหน้าของเฮียหลี่ผิงนั้นเคร่งจัด  และจ้องเขม็งไปยังทิศทางด้านหลังของผม 

เมื่อผมเอี้ยวตัวมองตามสายตาของอาเฮีย  จึงได้พบกับผู้ชายที่มีใบหน้าคุ้นตากำลังมองมาทางโต๊ะของเรา  แบบไม่ละสายตาเลยทีเดียว  พอผมสังเกตดีๆจึงได้รู้ว่าที่คุ้นตาผู้ชายโต๊ะนั้น  เป็นเพราะเคยเห็นหน้าเขามาก่อน 

หากผมจำไม่ผิด  ผู้ชายคนนั้นคือคนเดียวกับที่ผมและเฮียหลี่ผิงเจอเมื่อวานนี้ในห้างสรรพสินค้า  ที่ผมไปหาซื้อของขวัญให้ไอ้นลิน  และเป็นผมที่เดินถอยหลังไปชนเขานั่นไง  ใช่จริงๆด้วย  หน้าขาวๆคิ้วเข้มๆออร่านักร้องดังเปล่งประกายซะขนาดนั้น  คงเป็นโชคชะตาแล้วล่ะมั้งที่ทำให้เราได้เจอกันอีกครั้ง 

จะเป็นโชคดีหรือโชคร้ายสำหรับผู้ชายคนนั้นก็ไม่รู้สิครับ  แต่ดูท่าจะเป็นอย่างหลังซะมากกว่า  เพราะเฮียหลี่ผิงเริ่มทำท่าฮึดฮัดเหมือนจะเข้าไปเอาเรื่องแล้ว  และผู้ชายคนนั้นก็ยังกล้าสบตาไม่มีหลบอีกแน่ะ  แต่พอรู้สึกตัวว่าผมมองอยู่  เขาดันหันหน้ามาจ้องผมแทนซะได้

“น้องธันว์!!  หันมาทางนี้”  ผมสะดุ้งสุดตัวกับเสียงแข็งๆที่ดังขึ้น  ก่อนปลายนิ้วอุ่นๆจะเชยคางให้ผมเบือนหน้ากลับมาทางเจ้าของเสียง 

ผมแทบตกเก้าอี้  เมื่อเจอเข้ากับหน้าดุๆตาแข็งๆของเฮียหลี่ผิงเข้าอย่างจัง  แต่จากประสบการณ์เมื่อช่วงเย็นคงช่วยเตือนความจำของเฮียหลี่ผิงได้  เพราะผู้ชายหน้าดุของผมรีบคลายหัวคิ้วลงทันที  ก่อนเปลี่ยนมาใช้น้ำเสียงที่ฟังนุ่มหูและคว้ามือผมไปกุมไว้   พร้อมเอ่ยขอโทษออกมา

“เฮียขอโทษครับที่เสียงดัง  แต่น้องธันว์อย่าไปมองมันสิ  มองมาที่เฮียคนเดียวก็พอ  เฮียหล่อกว่ามันตั้งเยอะ”  ผมถอนใจเบาๆและบรรจงระบายยิ้มอ้อนๆให้คนขี้หึงได้สบายใจ  แต่อดจะหมั่นไส้นิดๆไม่ได้  คนอะไรมั่นใจในตัวเองชะมัด

“ธันว์ก็แค่มอง  ไม่ได้คิดอะไร  เพราะเห็นว่าเฮียเงียบไป  แค่อยากรู้ว่ามองอะไรก็เท่านั้น  เฮียหลี่ผิงอย่าไปสนใจคนอื่นเลย  เราทานของเราเถอะครับ”  ผมวางมือทับบนหลังมือหนาก่อนพูดในสิ่งที่คิด  และชักชวนให้เฮียหลี่ผิงได้สนใจอาหารตรงหน้าแทน  แต่อดที่จะรู้สึกกร่อยนิดๆไม่ได้  บรรยากาศกำลังดีแท้ๆเชียว 

เฮียหลี่ผิงคงอ่านใจผมออก  จึงส่งยิ้มน้อยๆด้วยแววตาสำนึกผิดมาให้  ก่อนเรียกบริกรเพื่อขอเมนูของหวานมาให้ผมเลือก  ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาทันตา  เมื่อเจอเมนูน่าทานหลายอย่าง  ผู้ชายร่าเริงอารมณ์ดีเป็นนิจอย่างผม  จึงลืมความขุ่นใจเล็กๆจนหมด  และหันมาเจื้อยแจ้วชักชวนคนรูปหล่อของตัวเองเลือกของหวานแทน  เลิกสนใจใครคนอื่นที่ไม่ใช่ ‘เรา’ ไปจนหมด 

เฮียหลี่ผิงเองก็กลับมาอารมณ์ดีเหมือนเมื่อแรกที่เรามาถึงร้าน  แต่มีบางแวบที่ผมแอบเห็นว่าอาเฮียชำเลืองมองไปที่โต๊ะข้างหลัง  และทำหน้านิ่งมีขมวดคิ้วบางจังหวะ  แต่เมื่อรู้ว่าผมมองอยู่  อาเฮียก็รีบหันกลับมาระบายยิ้มอย่างหล่อให้ผมได้ใจเต้น  ทำให้ผมเลือนๆสิ่งที่ผิดปกตินั้นไป

จนกระทั่งของหวานหมดจาน  ผมจึงแอบมองเฮียหลี่ผิงที่นั่งจิบไวน์อยู่ตรงหน้า  และภาพที่เห็นก็ทำให้หัวใจดวงน้อยๆในอกผมก็เต้นไม่เป็นส่ำ  พาให้เลือดสูบฉีดไปทั่วร่างจนผิวแก้มร้อนฉ่า  ส่วนภาพแบบไหนที่ทำให้ผมมีปฏิกิริยาดังกล่าวน่ะเหรอครับ 

ภาพที่ว่านั้นคือภาพของเฮียหลี่ผิงที่นั่งไขว่ห้างแผ่นหลังพิงพนัก  และผินหน้าเหม่อมองออกไปยังแสงไฟที่ยอดตึกด้านนอก  ในมือถือแก้วไวน์แกว่งเบาๆด้วยท่วงท่าสบายๆนี่ไง  ผมไม่รู้ว่าเฮียหลี่ผิงกำลังคิดอะไรอยู่  แต่ท่าทางปล่อยตัวสบายๆ  ไม่เหลือมาดนายน้อยแห่งหวางหย่งกังผู้เย่อหยิ่งแบบนี้  ทำเอาผมไม่อาจละสายตาได้เลย 

คุณจะต่อว่าว่าผมหลงแฟนรูปหล่อของตัวเองก็ว่าได้นะครับ  ‘ผมยอมรับเหอะ!’  เพราะเฮียหลี่ผิงของผมออกจะหล่อครบสูตรขนาดนี้นี่หน่า

“เฮียหลี่ผิงคิดอะไรอยู่ครับ”  แม้ว่าผมจะชอบท่วงท่าสบายๆตอนนี้ของอาเฮียมาก  แต่ผมชอบที่จะให้ดวงตาคู่คมคู่นี้มองมาที่ผมมากกว่า  ผมจึงตัดสินใจดึงความสนใจของเฮียหลี่ผิงมาไว้ที่ตัวเอง  ด้วยคำพูดที่คุณได้ยินนั่นไงครับ 

ผมบอกไว้ตรงนี้เลยว่าตัวเองเป็นเด็กเอาแต่ใจ  และขี้หวงมากๆด้วย  เพราะผมหวงแม้กระทั่งห้วงความคิดของคนที่ผมรัก  ด้วยกลัวว่าเฮียหลี่ผิงจะคิดถึงคนอื่นที่ไม่ใช่ผม  ในสถานการณ์ที่มีแค่ผมและอาเฮียอย่างตอนนี้  ถึงแม้ท่านมาเฟียใหญ่เค้าจะมีข้อเสีย  ที่เป็นคนช่างเอาแต่ใจและขี้ใจร้อนมากแค่ไหนก็เถอะ  แต่ผมก็รักแฟนรูปหล่อของผมมากอยู่ดี 

ในที่สุดดวงตาคู่คมของคนที่ผมรักก็จับจ้องมายังผม  และในตาแวววาวคู่นั้นก็สะท้อนภาพใบหน้าประดับยิ้มของผมชัดตา  ‘มันต้องแบบนี้สิ’  ในสายตาของเฮียหลี่ผิงต้องมีเพียงผมเท่านั้น  และคำตอบของเฮียหลี่ผิงก็ยิ่งทำให้ผมเปิดยิ้มกว้างได้มากกว่าเดิม  พาให้หัวใจที่เต้นถี่อยู่แล้วแทบกระเด็นออกมานอกอก

“เฮียกำลังคิดหาวิธีกักตัวน้องธันว์ไว้แต่ในบ้าน  ไม่ให้ออกมาโชว์ความน่ารักให้คนภายนอกเห็นน่ะสิ”  แม้คำตอบจะฟังดูเอาแต่ใจมากไปหน่อย  และในความเป็นจริงจะเป็นไปได้ยากก็ตาม  แต่ผมก็ดีใจมากเหอะที่ได้รู้ว่าช่วงที่สายตาอาเฮียไม่ได้มองมาที่ผม  แต่ในความคิดของเฮียหลี่ผิงก็ยังมีผมอยู่ในนั้น

“ยิ้มอะไรหืม  คิดว่าเฮียพูดเล่นเหรอเรา  เฮียเอาจริงนะครับ  เพราะถ้าน้องธันว์ยอมอยู่แต่ในบ้านของเรานะ  ถ้าธันว์ขออะไรมาเฮียจะหามาให้หมดเลย  เอามั้ย”  ผมเชื่อนะว่าเฮียหลี่ผิงพูดจริง 

ดูได้จากสายตาจริงจังนี่ก็รู้แล้วครับ  ขืนผมพยักหน้ายอมรับนะ  เชื่อเถอะว่าหลังจากนี้  นายธันว์ไม่มีทางออกมาเห็นเดือนเห็นตะวันอีกแน่

“ฮิๆ  เรื่องอะไรอ่ะ  ธันว์ไม่เอาหรอก  เพราะยังไงซะ  หากธันว์อยากได้อะไรขึ้นมาจริงๆ  เฮียหลี่ผิงสุดหล่อของธันว์ก็หามาให้ได้อยู่แล้วนี่หน่า  ไม่เห็นต้องแลกกับข้อเสนอนั้นเลยนี่  ใช่ม้า~”  ผมคลี่ยิ้มเต็มหน้าพร้อมส่งสายตาล้อเลียนให้แฟนสุดหล่อทันทีหลังพูดจบประโยค 

เฮียหลี่ผิงถึงกลับถอนใจเบาๆ  ยามรู้ว่าผมไม่ตกหลุมพรางที่เจ้าตัวขุดล่อไว้  แต่สายตาที่มองมายังผมนั้น  กลับทอประกายอ่อนโยนทำให้ผมยิ่งภูมิใจในตัวเอง  ด้วยรู้ว่าผมนั้นเป็นที่รักและเป็นคนเพียงคนเดียวที่นายน้อยหวางหลี่ผิงยอมอ่อนข้อให้  ในแบบที่ไม่มีข้อแม้

“ฮึๆ  ใช่ครับ  ไม่ว่าน้องธันว์ต้องการอะไร  เฮียหลี่ผิงคนนี้พร้อมจะหาให้ทุกสิ่งที่ต้องการอยู่แล้ว  แต่ไม่รู้ว่าน้องธันว์จะเห็นใจและให้ตามที่เฮีย ‘ขอ’ ได้บ้างรึเปล่าน่ะสิ”  ผมยิ้มค้างทันทีกับประโยคที่มีความนัยแอบแฝงนี้ 

บวกกับสายตาระยิบระยับตอกย้ำถึงสิ่งที่ผมคิดว่าเฮียหลี่ผิงจะ ‘ขอ’ จากผมเข้าไปอีก  ทำให้ยิ่งมั่นใจเลยว่าเฮียหลี่ผิงต้องการอะไร

“เฮียหลี่ผิงเจ้าเล่ห์!”  ผมลืมตัวและต่อว่าเฮียหลี่ผิงออกไปไม่เบานัก  ก่อนจะรีบปิดปากตัวเองไว้  และเหลือบมองบรรดาแขกคนอื่นของร้านไปด้วย  แต่มันคงไม่ทันแล้ว  เพราะเกือบทุกสายตาในร้านมองมายังผมเป็นตาเดียว  เล่นเอาผมหน้าร้อนอายแทบแทรกแผ่นดิน

แม้สายตาของหลายๆคนในร้านจะอ่านออกได้ว่าขบขันผมเป็นส่วนใหญ่  ที่ทำตัวโวยวายทำลายบรรยากาศโรแมนติกซะหมด  แต่มีสายตาเพียงคู่เดียวที่แฝงแววเครียดขึง  ออกแนวตำหนิก็ไม่ใช่จะต่อว่าก็ไม่เชิง  ผมบอกไม่ถูกแต่มันติดตาผมเชียวล่ะ  ซึ่งเจ้าของสายตาคู่นั้นคือผู้ชายที่นั่งโต๊ะด้านหลังผมนี่เอง 

ผมหันกลับมามองคนที่นั่งร่วมโต๊ะทันที  หลังจากได้ยินชื่อของตัวเองหลุดออกมา  ซึ่งสีหน้าแววตาของผมตอนนี้เป็นอย่างไรนั้นผมไม่รู้หรอก  แต่สีหน้าตกใจพร้อมน้ำเสียงตื่นๆของเฮียหลี่ผิงที่ผมได้ยินในเวลาต่อมา  ทำให้ผมต้องรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติให้มากที่สุด  ก่อนเอ่ยปากบอกให้เฮียหลี่ผิงได้สบายใจ

“ธันว์ไม่เป็นอะไรครับ  เฮียหลี่ผิง  เรากลับกันเถอะ  ธันว์อายอ่ะ”  ไม่ต้องรอให้ผมบอกซ้ำครับ  เพราะเฮียหลี่ผิงเรียกบริกรมาเคลียร์ค่าอาหารทันที 

แม้บนหน้าหล่อๆของอาเฮียยังคงมีรอยยิ้มประดับอยู่  แต่กลับไม่มีคำพูดใดๆให้ผมได้อายไปมากกว่าเดิม  เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว  เฮียหลี่ผิงก็เดินมาเลื่อนเก้าอี้ออกให้  ก่อนโอบเอวพาผมออกจากร้าน  และมีคำพูดปลอบใจให้ได้หลุดยิ้มออกมาจนได้

“น้องธันว์ไม่ได้อายคนเดียวนะครับ  แต่มีเฮียอายเป็นเพื่อนนะรู้มั้ย  เพราะชื่อที่น้องธันว์เผลอตะโกนต่อว่าออกมาน่ะ  มันชื่อเฮีย  จริงๆเฮียต้องอายมากกว่าด้วยซ้ำนะ  เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว  ยิ้มสิคนเก่ง  เราพวกเดียวกันนะ”  เชื่อคนช่างเอาใจเค้าเลย 

ไม่อยากจะเชื่อว่าเฮียหลี่ผิงจะพูดออกมาได้  เพียงเพราะต้องการให้ผมสบายใจ  อาเฮียถึงขั้นเอาตัวเองเข้ามาเป็นพวกเดียวกับผมเชียว  คนที่กำลังอายที่ไหนเค้าเดินผึ่งผายหน้าชื่นตาบานแบบนี้กัน  เชื่อเค้าเลย  แต่ผมก็ชอบนะ  ‘ไม่สิ!  รักเลยล่ะ’  ผมรักเฮียหลี่ผิงที่เอาใจใส่ผมในทุกสถานการณ์คนนี้นักเชียว

ระหว่างทางที่เดินไปยังทางออก  เราต้องผ่านโต๊ะของนักร้องบอยแบนด์คนนั้น  คนที่มีแววตาประหลาดติดตาผมอยู่ขณะนี้  ผมจึงเหลือบตามองเขาและพบว่าสีหน้าแววตาผู้ชายคนนั้น  กลับแตกต่างจากที่ผมเห็นเมื่อครู่นัก  ด้วยใบหน้ากระจ่างที่กำลังยกยิ้มส่งสายตาเป็นมิตรมาให้  ทำเอาผมเผลอขมวดคิ้วใส่เขาอย่างไม่รู้ตัว  และเริ่มสงสัยว่าตัวตนของเขานั้นเป็นคนยังไงกันแน่  แต่คนที่โอบเอวผมอยู่กลับรั้งตัวและเร่งผมให้ออกเดิน  ผมจึงไม่มีเวลามาใส่ใจในท่าทางที่ประหลาดของผู้ชายคนนั้น  แม้ลึกๆผมจะติดใจแต่ผมก็เลือกที่จะไม่ใส่ใจ  ด้วยคิดว่าเราคงไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก

“มีเรื่องอะไร”  เสียงของเฮียหลี่ผิงดังขึ้นเมื่อเราก้าวไปถึงตัวรถ 

ผมจึงหันไปมองพี่เป๋าคนสนิทของเฮียหลี่ผิงทันที  และสังเกตเห็นว่าพี่เป๋ามีสีหน้าเครียดขรึมกว่าในยามปกตินัก  ผมเริ่มใจไม่ดีและเดาว่าคงเกิดเรื่องอะไรไม่ดีสักอย่างขึ้นในแก๊งแล้วอย่างแน่นอน

“โรงแรมใหม่ที่กงอินโดนลอบวางเพลิงครับ”  ผมเงยหน้ามองเฮียหลี่ผิงอย่างตกใจ  และขยับตัวไปชิดร่างแกร่งอย่างไม่รู้ตัว 
ผมคิดไปต่างๆนานาถึงความเสียหายที่เกิดจากเพลิงใหม่  และอดเป็นห่วงความรู้สึกของเฮียหลี่ผิงไม่ได้จริงๆ  ด้วยรู้ว่าโรงแรมที่กงอินนั้นเป็นความภาคภูมิใจของเฮียหลี่ผิงมากมายขนาดไหน 

เฮียหลี่ผิงก้มมองผมด้วยสายตาเคร่งเครียดแฝงแววกังวลอย่างที่ผมนึกกลัว  แต่ก็ยังมีแก่ใจส่งยิ้มละมุนมาปลอบใจกัน  พร้อมขยับฝ่ามือข้างที่โอบเอวผมไว้และลูบเบาๆให้ผมได้คลายกังวล  ก่อนเงยหน้าขึ้นสบตาพี่เป๋าและถามถึงความเสียหาย  ซึ่งพี่เป๋าก็ยังไม่รู้ระดับของความเสียหาย  เพราะทางกงอินกำลังเร่งดับไฟอยู่  จึงยังไม่สามารถประเมินความเสียหายให้ได้ 

ส่วนปาปามามายังไม่ทราบเรื่อง  และเฮียหลี่ผิงก็กำชับพี่เป๋าว่ายังไม่ต้องแจ้งท่านทั้งสอง  เพราะอาเฮียจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง  ด้วยถือว่าโรงแรมนี้เป็นความรับผิดชอบของตัวเอง  ก่อนเฮียหลี่ผิงที่ยืนอยู่จะนิ่งไปนาน  จนผมเริ่มใจไม่ดี  จึงสวมกอดร่างคนรักซะเต็มอ้อมแขน  พร้อมส่งยิ้มหวานๆไปเป็นกำลังใจให้เฮียหลี่ผิงได้คลายกังวล

“อาเป๋าเรียกรถที่บ้านออกมา  อาอู๋พาคุณธันว์กลับคฤหาสน์”  ผมปฏิเสธทันทีที่ได้รู้ว่าตัวเองจะถูกส่งกลับบ้าน

“น้องธันว์ครับ  กลับบ้านก่อนนะ  กลับไปรอเฮียที่บ้าน  ไม่ใช่ว่าเฮียไม่รู้ว่าน้องธันว์เป็นห่วงและอยากไปด้วย  แต่ตอนนี้ที่กงอินมันอันตรายเกินกว่าที่เฮียจะพาน้องธันว์ไป  เพราะเราไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของพวกไหน  ถ้าเฮียพาน้องธันว์ไปและหากน้องธันว์เป็นอะไรขึ้นมา  เฮียคงเสียใจมาก  เชื่อเฮียนะครับคนเก่ง” 

ผมที่แต่แรกจ้องตาเฮียหลี่ผิงอย่างดื้อดึง  กลับยอมเปลี่ยนท่าทีโอนอ่อนไปตามการขอร้องของเฮียหลี่ผิง  แต่ใจที่กังวลก็อดที่จะเป็นห่วงคนรักไม่ได้อยู่ดี  เพราะเฮียหลี่ผิงก็พูดเองแท้ๆว่าที่นั่นมันอันตราย

“ธันว์กลับไปรอที่บ้านก็ได้  แต่เฮียหลี่ผิงต้องระวังตัวเองให้ดีนะ  ถ้าบาดเจ็บกลับไปแม้แต่นิดล่ะก็  ธันว์จะโกรธ  เพราะถือว่าเฮียไม่ดูแลเจ้าของหัวใจของคนที่ธันว์รักให้ดี”  ผมไม่ได้ต้องการหวานใส่เฮียหลี่ผิงในสถานการณ์คับขันแบบนี้นะ 

เพียงแต่ผมอยากจะย้ำเตือนให้เฮียหลี่ผิงได้ระวังตัวเองให้ดี  และคิดไว้เสมอว่ายังมีผมรออยู่  หากเกิดอะไรร้ายแรงขึ้นที่กงอิน  และอาเฮียต้องตัดสินใจทำอะไรสักอย่าง  จะได้มีสติคิดให้รอบครอบ 

“ฮึๆ  ครับที่รัก  เฮียจะดูแลตัวเองให้ดี  ให้สมกับเป็นคนที่น้องธันว์รัก...รักนะครับ”  ผมพยักหน้าแรงๆและกระชับอ้อมกอดของตัวเองให้แน่นขึ้น  พร้อมฝังหน้าเข้าหาอกแกร่ง  ซึมซับคำบอกรักอย่างเต็มหัวใจ  ก่อนจะยอมคลายอ้อมกอดเพื่อส่งยิ้มหวานๆเป็นกำลังใจให้เฮียหลี่ผิงอีกสักที 

อยู่ๆประโยคหนึ่งที่ติดปากไอ้นลินก็ลอยขึ้นมาในหัว  เพราะเป็นประโยคที่มันชอบใช้แซวผมบ่อยๆ  ‘เป็นเมียมาเฟียต้องอดทน’  หากเป็นเวลาปกติที่ผมได้ยินประโยคนี้  ผมจะมีความรู้สึกคือทั้งโกรธทั้งเขิน  จนทำตัวไม่ถูกเชียวล่ะ

แต่ในยามนี้ผมกลับใช้มันย้ำเตือนตัวเอง  ด้วยเห็นจริงอย่างที่สุด  ว่าผมต้องใช้ความอดทนอย่างมาก  ในการควบคุมอารมณ์ไม่ให้ว้าวุ่น  ทำให้ตัวเองต้องกลายเป็นคนที่พูดจาไม่รู้เรื่องในสายตาของเฮียหลี่ผิง  และกลายเป็นตัวถ่วงในสายตาคนอื่น  เพราะใจจริงนั้นผมอยากตามติดคนที่ผมรักไปทุกที่  ยิ่งรู้ว่าสถานที่ที่เฮียหลี่ผิงต้องไปมันเสี่ยงอันตรายด้วยแล้ว  ผมยิ่งอยากตามไปให้เห็นกับตาว่าอาเฮียรูปหล่อของผมนั้นปลอดภัย  แต่สิ่งที่ผมทำจริงๆคือ  การส่งยิ้มหวานๆเป็นกำลังใจพร้อมโบกมือให้เฮียหลี่ผิงที่ยืนส่งผมอยู่นอกรถ

คุณช่วยผมภาวนาต่อสิ่งศักดิ์ด้วยกันเถอะครับ  ขอให้คนที่ผมรักปลอดภัย  เพื่อให้เฮียหลี่ผิงได้กลับมาดูแลและอยู่เคียงข้างผมเหมือนที่ผ่านมา

............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ตอนนี้ช่างหลากหลายอารมณ์เนอะว่ามั้ย!?
ไหนจะนักร้องบอยแบนด์ที่ยังไม่รู้เจตนาแน่ชัด
ไหนจะเหตุการณ์คับขันที่เกิดขึ้นในกงอิน  ที่ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใคร
แต่ที่แน่ๆที่เห็นชัด  คือ  เฮียหลี่ผิงกับน้องธันว์  เค้า ‘ร้ากกก’ กันเว่อร์
และหวานใส่กันจนใครต่อใครต้องอิจฉา   :laugh: 

ตอนหน้าก็ยังคงคอนเซปเดิม  เพราะมันว้านหวาน!! 
แม้ยังมีเรื่องวุ่นๆให้ต้องติดตามก็เถอะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
เจอกันวันสีชมพูนะค้า ~ ~

 :กอด1:   :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 23-08-2013 09:46:06

คู่นี้เขาหวานกันได้ทุกที่ ไม่ชอบ.....แต่รักเลย
เป็นคำพูดที่เหมาะกับสองคนนี้มากๆ

ใครมากระตุกหนวดมังกรเนี่ยะ เจอเฮียเล่นกลับหนักแน่
รีบกลับมาหาน้องธันว์เร็วๆนะเฮียหลี่ผิง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 23-08-2013 10:21:53

หวานเนอะ ท่ามกลางความเครียอด ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 23-08-2013 10:34:51

 :m31:  ใครทำหลี่ผิงได้เนี้ย   อย่างนี้มันต้อง   :fire:  จัดการ

  + 1  จ้า  รอตอนต่อไปนะค่ะ  รีบมาให้เร็วๆนะรออยู่   :กอด1:  เหมือนเิดิม

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 23-08-2013 10:35:20

“ธันว์กลับไปรอที่บ้านก็ได้  แต่เฮียหลี่ผิงต้องระวังตัวเองให้ดีนะ  ถ้าบาดเจ็บกลับไปแม้แต่นิดล่ะก็  ธันว์จะโกรธ  เพราะถือว่าเฮียไม่ดูแลเจ้าของหัวใจของคนที่ธันว์รักให้ดี”

แค่ประโยคนี้ของน้องธันว์   เฮียหลี่ไม่ยอมเจ็บตัวกลับมาแน่ๆ  ว่าแต่ใครมันลอบกัด????

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 23-08-2013 10:41:41

เกาจอ  :katai1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 23-08-2013 11:04:44

ไอนักร้องนั่นมาจ้องน้องธันว์ของเฮียหลี่ผิงทำไมกันนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 23-08-2013 11:39:47

 :mew4:

เกิดอะไรขึ้นเนี๊ยะ

สงสารทั้งสองคนจัง

ใครกันที่กล้าทำแบบนี้

ใครกล้าหือกับเฮียหลี่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 23-08-2013 11:42:18

ใครมาทำกันได้น้อ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 23-08-2013 12:15:46

ใครนะช่างกล้ามาลองดีกับเฮียได้ ขอให้เฮียปลอดภัยนะคะ
หนุ่มคนนั้นต้องการอะไรน้าาาา
แล้วเป้าหมายคือเฮียหรือน้องธันว์กันแน่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-08-2013 12:57:02

หวานๆๆๆ
แต่ไหงจะมีมาร
ห้ามเจ็บตัวด้วย ไม่งั้นโกรธ MiSS-U แทนน้องธันว์จริงๆ นะเออ
บวกและเป็ดขอบคุณ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 23-08-2013 13:17:34

ตอนหน้าก็เป็นตอนหว้าน หวาน อีกเหรอ

งั้น ตอนหน้า คนแก่ต้องนั่งห่างจากจอคอมซัก 50 เมตร

ป้องกันเบาหวานกำเริบ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 23-08-2013 14:29:30

ชอบเรื่องนี้ที่สุด ความหวานไม่เคยลดไปเลยสักตอน กริ้ดดดดด><

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 23-08-2013 14:37:42

ใครมาสกัดความหวานเนี่ย  :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 23-08-2013 15:25:50

หวานอะไรก็ไม่เท่าความหวานของน้องธันว์เนอะเฮีย  :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 23-08-2013 15:28:27

เป็นห่วงเฮียหลี่ผิง :mew2: :mew2: :mew2:

แต่ใครที่เป็นคนทำบอกได้คำเดียว ตายแน่ :m16: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 23-08-2013 16:07:28

หวานต้นขมปลายซะงั้น :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 23-08-2013 18:45:28

หวานตลอดดดดด

 :กอด1:

ขอดราม่าแก้เลี่ยนซักหน่อยสิคนเขียน

#ผิด!!!!!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 23-08-2013 19:59:31

ช่วงนี้ยุ่งจัด อย่านไม่ทันๆ แปะโป้ังก่อนนะครับ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 23-08-2013 20:20:09

หวานตลอดจิงๆ คู่นี้

ใครแอบทำเฮียเนี่ย

ใช่ผู้ชายที่นั่งข้างหลังตอนกินข้าวรึเปล่า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 23-08-2013 20:41:43

ใครบังอาจมาทำให้ความหวานสะดุด  :fire: :fire: :m31: :m31: :m16:

มันน่าจับมา :katai1: กระทื้บๆๆๆๆ :m16: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 23-08-2013 21:11:58

ใครเป็นคนวางเพลิง  :katai1:

แต่เฮียหลี่ผิงกับน้องธันว์เค้าหวานกันจริง ๆ ค่ะ

ขอบคุณนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 23-08-2013 21:25:09

เฮียสู้ๆ จัดการมันให้หมดอย่าให้เหลือเลยนะ  :fire: เพื่อน้องธันว์ที่รัก  :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 23-08-2013 21:46:02

 :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:เกิดอะไรขึ้นนนนนนนนนนนน :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 23-08-2013 21:48:34

หวานเว่อร์!! จริงๆ ^^

รวบความหวานและครอบครัวสุขสันต์จากตอนที่แล้ว
ตามด้วยบรรยากาศดินเนอร์น้ำตาล...อยากเห็นวิวแท้

ตานักร้องนั่นยิ่งน่าสงสัย...ทำไมบังเอิญจัง
แล้วยังมองแบบเสียมารยาทได้อีก
กำลังพยายามอะไรหว่า??

อ่อ ใครลอบกัด?? ศพจะสวยมั้ยน้อ?? หุหุ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: จ๊ะจ๋า ที่ 23-08-2013 21:57:33

 :L2: ขอบคุณนักเขียนที่บรรจงเขียนแต่งเรื่องนี้ขึ้นมาค่ะ
 ชอบมาก อ่านไปยิ้มไป น่ารัก o(>_<)o
ฝากไปบอกเฮียด้วย ว่า "เค้ารักน้องธัน......ผว๊ะ!! (โดนเฮียตับกะบาล)
 :m17: งุบงิบๆ "แต่เค้ารักเฮียมากกว่าอ่ะ.....เปี้ยง!!!! (โดนน้องธันเส้ยหน้าผากเข้าให้)

เค้ารักคุณนักเขียนที่สู๊ดดดดดด จุ๊บ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 23-08-2013 22:42:23

หวานอย่างนี้ดีแล้วค่ะจะได้ไม่มีใครมาแทรกกลาง!
แต่ไม่ชอบหนุ่มนักร้องนั่นเลยให้ตายเถอะ รู้สึกเหมือน
เขาจะตีสองหน้าพิกล / รออ่านตอนเขาว้านหวานกันค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 24-08-2013 07:23:49

ห๊ะ เมื่อวานเพิ่งเหมือนอ่านไป ลงตอนใหม่ต่อเราแปปเดียว ฮ่าๆๆๆ
ห่างกันไม่ถึงนาทีนะพี่มาศ ใจตรงกับน้องธันว์  :beat: โดนเฮียตบ

แต่ว่าตอนจบมันทำไม  :katai1: เหมือนจะเกิดอะไรขึ้นนนน
รอติดตามมมมมม

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 24-08-2013 09:02:43

หวานกันน่ารักอ่ะ... :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-08-2013 10:09:08

ตอนนี้หวานๆปนตื่นเต้นเนอะ ใครกันนะที่วางเพลิงขัดบรรยากาศหวานๆซะได้!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 24-08-2013 19:45:10

ขนาดมีเรื่องนะเนี่ย
ยังหวานกันมดขึ้น :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 24-08-2013 22:52:01

คิดว่านักร้องคนนั้นไม่น่าจะมาดีซะแล้ว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 25-08-2013 12:33:28

ดินเนอร์มื้อนี้เกือบจะจบลงด้วยดีอยู่แล้วเชียว
ถ้าไม่ติดว่ามีเรื่องให้ต้องกังวลในตอนท้าย
ไหนจะพ่อนักร้องที่ไม่รู้ว่าจะเอายังไงกันแน่อีก
มีเรื่องเข้ามาพร้อมกันแต่เชื่อว่าเฮียหลี่ผิงไม่หวั่น
เพราะนอกจากจะได้กำลังใจจากคนรักอย่างดีแล้ว
ยังมีครอบครัวที่แข็งแกร่ง เฮียจัดการได้แน่
ว่าแต่ใครมันบังอาจมากระตุกหนวดมังกรกันล่ะเนี่ย
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 25-08-2013 18:00:42

สองคนนี้ยังไงก็คงไม่มีเรื่องนอกใจเกิดขึ้นแน่นอน แต่ปัญหาอย่างอื่นประดังประเดเข้ามาเกิ๊น

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 26-08-2013 01:40:37

หวานกันอยู่ดีๆดันมีเรื่องเข้ามาซะงั้น

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 26-08-2013 13:09:08

กำลังหวานๆอยู่มีมารมาซะแล้ว
ใครกันช่างกล้ามาก

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 26-08-2013 22:08:50

ขอบคุนนะค่ะที่ยังคิดถึงเจ้าลูกหมูอยุ่
น้ำแข็งใสแอบมาส่องน้องธันว์บ่อยๆแต่ไม่ค่อยได้เม้น
ขออภัยมากๆเลยค่ะ
ตอนนี่มีเวลามาเม้นบ่อยขึ้นแล้วค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 26-08-2013 22:23:35

หวานกันเหลือเกิน  :o8:
ใครบังอาจมาเผาโรงแรมเฮีย ท่าทางจะรอดยาก o18

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 26-08-2013 23:30:14

 :mew3: หวานตลอด ไม่เคยจะแคร์สื่อ
ยิ่งตัวใหญ่ยิ่งร้าย สนใครซะที่ไหน ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.22 "ไม่ชอบ...แต่รัก" P.27 (23/8/56) UPแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 27-08-2013 00:35:33

กว่าจะด๊อยมาอ่านทัน  :laugh:

หวานตล๊อด มดท่วมจอแล้วเจ่าคร่า  :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 27-08-2013 07:09:50

ตอนที่ 23

หวางหลี่ผิง

“นายน้อยครับ  ทางกงอินแจ้งมาว่าตอนนี้คุมเพลิงไว้ได้แล้วครับ  แต่ยังไม่ได้ประเมินว่าเกิดความเสียหายตรงส่วนไหนบ้าง” 

ผมรับคำอาเป๋าด้วยการส่งเสียงออกมาแค่ลำคอ  ก่อนจะปิดเปลือกตาลง  เพื่อรวบรวมสติให้พร้อมเผชิญหน้าต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  แต่ในความมืดมิดกลับปรากฏใบหน้าสดใสของคนรักตัวน้อย  พร้อมคำพูดจริงจังของน้องธันว์ก่อนที่เราจะแยกจากกัน 

ถ้อยคำเอื้ออาทรแฝงการบอกรักของน้องที่มีต่อผม  ทำให้ความคิดว้าวุ่นสับสนในหัวค่อยๆจางหาย  เหลือเพียงความว่างเปล่าและความสงบ  ก่อนผมจะเริ่มลำดับความคิดถึงสิ่งที่ต้องทำเมื่อไปถึงกงอิน  ไม่น่าเชื่อว่าเพียงแค่ประโยคเดียวของน้องธันว์  จะเป็นแรงใจสนับสนุนให้ผมได้จัดการเรื่องยุ่งๆของคืนนี้ได้อย่างมีสติ  จนทุกอย่างเรียบร้อยพร้อมรายงานปาปาและมามา  แถมผมยังคิดวิธีเอาคืนแก๊งจ้าวไว้แล้วด้วย 

นี่สินะเค้าถึงว่าการมีหลังบ้านที่ดี  คอยเป็นกำลังใจและให้การสนับสนุนนั้น  จะทำให้หน้าบ้านดูน่าเชื่อถือและแข็งแกร่งยิ่งขึ้น  ซึ่งน้องธันว์ก็ถือเป็นหลังบ้านที่ดีตามที่เค้าเปรียบเปรยไว้  หากวันนี้ผมไม่มีน้องธันว์อยู่เคียงข้าง  ผมยังไม่รู้เลยว่าจะจัดการกับปัญหานี้ได้ดีเท่าตอนนี้มั้ย

“อาสือ  เร่งจัดการตามที่ฉันบอกให้เรียบร้อยอย่างเร็วที่สุด  และแจ้งความคืบหน้าให้ฉันรู้เป็นระยะด้วย  อาเป๋า  นายให้คนไปตามความเคลื่อนไหวของแก๊งจ้าวไว้  ถ้ามีความผิดปกติให้รีบรายงาน  และเตรียมคนให้พร้อมสำหรับการเอาคืน”

“ครับนาย!!”  สิ้นคำของลูกน้องทั้งคู่พร้อมการก้มหัวรับคำสั่ง 

ผมจึงหมุนตัวกลับมาดูความเสียหายบริเวณชั้นหนึ่งของตัวอาคาร  ที่กินบริเวณเกือบครึ่งของพื้นที่  ร่วมกับสวนสวยฝั่งเดียวกันก็ถูกเผาจนเหลือแต่ซากสีดำ 

ยังดีที่บริเวณที่โดนวางเพลิง  กินความเสียหายแค่ส่วนของลอบบี้  ที่สามารถแก้ไขปรับปรุงได้ไม่ยุ่งยาก  และไฟไม่ได้สร้างความเสียหายกินบริเวณกว้างกว่านั้น  เพราะหากจุดเกิดเหตุเป็นส่วนของครัวที่ถูกวางท่อแก๊สท่อน้ำร้อนไว้แล้วล่ะก็  ความเสียหายของโรงแรมคงมีมากกว่านี้หลายเท่านัก  ด้วยคงเกิดการระเบิดจากท่อแก๊สกับท่อน้ำร้อนที่ถูกฝังไว้ตามผนังและตามใต้ดินอย่างแน่นอน  เผลอๆโครงสร้างของตึกอาจเกิดปัญหาก็ได้

ส่วนตัวต้นเหตุของเรื่องวุ่นๆในคืนนี้คือพวกแก๊งจ้าวครับ  การที่ผมมั่นใจได้แบบนี้  เป็นเพราะคนของผมเกือบจะจับไอ้คนวางเพลิงได้  คุณคงคิดแล้วล่ะสิว่า  ‘อ้าว  มันหนีไปได้  แล้วเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าเป็นแก๊งนี้กัน  ขืนมั่ว  จะพาซวยกันทั้งแก๊ง’  ขอบคุณสำหรับความเป็นห่วงนะครับ 

แต่สิ่งที่ทำให้ผมมั่นใจว่าเป็นแก๊งจ้าว  เพราะคนของผมเห็นรอยสักรูปปะการังที่ข้อมือของพวกมัน  ด้วยลูกน้องของแก๊งจ้าวต้องสักรูปปะการังซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของแก๊งนี้ไว้ที่ข้อมือด้านในทุกคน  แต่เพื่อความแน่ใจผมสั่งให้ลูกน้องไปแอบสืบยังสถานที่ตั้งแก๊งพวกมันมาแล้ว  และที่แก๊งมันก็ดูวุ่นวายพลุกพล่านไปด้วยผู้คน  เหมือนว่าพวกมันเตรียมกำลังคนเพื่อรักษาความปลอดภัย  หลังจากก่อความวุ่นวายไว้  ซึ่งคงหนีไม่พ้นการวางเพลิงโรงแรมของผม 

สำหรับความเป็นมาของแก๊งจ้าวนั้น  เริ่มก่อตั้งมาก่อนหน้านี้สักสิบปี  โดยปัจจุบันมี ‘จ้าวเพ่ยซาน’ เป็นหัวหน้าแก๊ง  และเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวในฮ่องกงที่อยู่ในตำแหน่งนี้  คุณคงจินตนาการไปไกลแล้วว่าจ้าวเพ่ยซานนั้น  ต้องเป็นผู้หญิงที่มีอายุอานามไม่มากไม่น้อยไปกว่าอากงไป๋หลง  เพราะการที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะขึ้นมายืนถึงจุดนี้คงต้องผ่านอะไรๆมามากมาย  และคงต้องใช้เวลามากกว่าหัวหน้าแก๊งคนอื่นๆ 

สิ่งที่คุณคิดนั้นถูกแล้ว  แต่คุณจะแปลกใจมากเชียวล่ะ  หากได้เห็นตัวจริงของจ้าวเพ่ยซานที่ยังสาวกว่าอายุจริงมากนัก  ผมเองยังไม่เคยเห็นจ้าวเพ่ยซานชัดๆ  เคยเห็นก็แต่ในภาพข่าวงานสังคมเท่านั้น  และต้องยอมรับในสิ่งที่ผู้คนพูดกัน  ว่าเวลานั้นไม่สามารถพรากความสวยของจ้าวเพ่ยซานไปได้  มีข่าวลือถึงขั้นว่าเธออาจมีสูตรยาอายุวัฒนะ  ที่ผลิตจากรกเด็กผสมสมุนไพรจีน  โดยสืบทอดมาจากต้นตระกูล  ทำให้คงสภาพร่างกายภายนอกไว้ได้ 

แก๊งจ้าวที่มีจ้าวเพ่ยซานเป็นผู้กุมบังเหียนนั้น  โตเร็วมากในช่วงสามปีที่ผ่านมา  ด้วยเธอได้รวบรวมผู้คนไว้ในแก๊งเป็นจำนวนมาก  โดยการหว่านเม็ดเงินเพื่อชักจูงผู้คนให้มาเป็นฐานกำลัง  ซึ่งเงินเหล่านั้นได้มาอย่างไม่ชอบธรรมนัก  จากการยึดที่ดินของผู้คนที่นำมาจำนอง  เพื่อแลกกับเงินจำนวนไม่มากเมื่อเทียบกับมูลค่าของที่ดิน  เพียงเพราะติดหนี้พนันในบ่อนของแก๊งจ้าว  และจ้าวเพ่ยซานก็คิดดอกเบี้ยมหาโหด  จนเจ้าของไม่มีปัญญาจ่าย  จึงต้องให้ที่ดินนั้นหลุดจำนอง  ก่อนเธอจะขายทอดตลาดและได้เงินกลับมามากกว่าที่เสียไป

ผมรู้ว่าการที่แก๊งจ้าวลอบวางเพลิงโรงแรมที่กงอิน  ไม่ใช่แค่การก่อกวนธรรมดา หากแต่มีสาเหตุมาจากการล้างแค้นเป็นหลัก  ด้วยที่ดินผืนที่ผมสร้างโรงแรมนั้น  เคยติดจำนองกับจ้าวเพ่ยซาน  แต่มามาเฟิงหวงที่ได้ไปเห็นที่ดินที่เราใช้สร้างโรงแรมผืนนี้เข้าในครั้งแรก  ก็ถึงขั้นถูกใจกับฮวงจุ้ยอันเป็นมงคล  ด้วยด้านหน้าติดอ่าวฮ่องกงช่วยเสริมทรัพย์และเพิ่มโชคลาภ  ส่วนด้านหลังมีภูเขาเสริมความมั่งคั่งและฐานอำนาจของผู้เป็นเจ้าของ  ทำให้ท่านอยากได้มาครอบครอง  เพราะมองการณ์ไกลว่าอยากมอบมันให้ผมในโอกาสจบการศึกษา  และหมายมั่นว่าผมจะได้ใช้มันเป็นเครื่องมือพิสูจน์ความสามารถให้ประจักษ์ต่อผู้คนในแก๊ง 

มามาได้ที่ดินมาครองด้วยความช่วยเหลือจากปาปาของไอ้พอลที่เป็นเจ้าพ่ออสังหา  ปาปาโจวฟู่สือช่วยสืบเสาะหาเจ้าของที่ดินจนเจอ  ก่อนจะติดต่อให้เจ้าของเดิมนั้นได้คุยกับมามา  ทำให้มามาได้รู้ความเป็นไปของที่ดินว่าติดจำนองกับจ้าวเพ่ยซาน  ท่านจึงยื่นข้อเสนอโดยการให้จำนวนเงินที่สูงกว่ามูลค่าของที่ดิน  ด้วยอยากช่วยเจ้าของที่ดินได้ปลดหนี้  และเหลือเงินก้อนจำนวนหนึ่งได้ใช้ดำเนินชีวิตต่อ  ซึ่งเหตุนี้ทำให้จ้าวเพ่ยซานอาฆาตแค้นตระกูลหวางของเรา  เพราะคิดว่ามามาเฟิงหวงตัดหน้าขโมยเงินก้อนโตออกจากกระเป๋า  จึงทำให้เกิดเหตุการณ์ในคืนนี้ขึ้น 

คนที่เฝ้าระวังเป็นฝ่ายตั้งรับ  ย่อมเสียเปรียบฝ่ายที่จ้องทำลายล้างอยู่วันยังค่ำ  ซึ่งมามาเองก็เล่าเรื่องนี้ให้ผมรับรู้ตั้งแต่มอบที่ดินให้ผมแล้ว  และท่านได้เตือนให้ระวังพวกแก๊งจ้าวเป็นพิเศษ  แต่ก็เกิดเหตุจนได้  ซึ่งผมก็ว่าดีที่เกิดเหตุก่อนที่เราจะเปิดตัวโรงแรม  เพราะถึงตอนนั้นความเสียหายคงไม่ได้มีแค่ทรัพย์สิน  แต่คงรวมถึงชื่อเสียงที่ต้องเสียไปด้วย

“เฮ้อออ”  ผมถอนใจยาวด้วยอยากทิ้งความไม่สบายใจไว้นอกบ้าน 

ด้วยไม่อยากทำให้ใครอีกคนต้องคอยกังวลไปด้วย  ก่อนลืมตาขึ้นและก้าวลงจากรถที่ได้อาเป๋าเปิดรออยู่แล้ว  แต่ผมกลับต้องเร่งฝีเท้าเข้าบ้าน  เมื่อได้รับรายงานจากพ่อบ้านใหญ่  ว่าคนรักตัวน้อยนั่งรอการกลับมาของผมอยู่ที่ห้องรับรอง

ผมผ่อนฝีเท้าลงก่อนจะค่อยๆก้าวเข้าห้องรับรองด้วยย่างก้าวที่มั่นคง  เมื่อเห็นคนที่ผมคิดว่านั่งรออยู่นั้นหลับปุ๋ยคาโซฟา  จากร่างกายที่อ่อนล้าและหัวใจที่เหน็ดเหนื่อย  อาการเหล่านั้นค่อยๆปลิวหาย  เพียงแค่รู้ว่ามีคนรอการกลับมาของผมอยู่  แถมคนที่รอยังเป็นคนที่ผมรักมากซะด้วยสิ 

ร่างน้อยเอนกายนอนตะแคงไปกับความยาวของโซฟา  หลับตาพริ้มด้วยลมหายใจสม่ำเสมอ  และปากอิ่มที่เผยอน้อยๆ  โดยมีปลายแขนข้างหนึ่งห้อยตกออกมา  แต่หัวคิ้วเรียวกลับขมวดเป็นปม  เหมือนว่าเจ้าของกำลังกังวลกับอะไรบางอย่าง 

ภาพร่างที่น่าดูของน้องธันว์  ทำให้ผมระบายยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว  ก่อนจะค่อยๆย่อตัวลงนั่ง  และจับมือน้อยข้างที่ห้อยตกนั้นขึ้นประทับจูบ  แต่สัมผัสบางเบาของผม  กลับทำให้แพขนตาหนาขยับไหว  ก่อนฝ่ามือน้อยในอุ้งมือผมจะกระชับขึ้น  พร้อมเสียงใสๆที่เปล่งออกมา

“เฮียหลี่ผิง...ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับ”  ถ้อยคำอ่อนหวานของคนน่ารักช่างเอาใจ  มาพร้อมรอยยิ้มอ่อนโยนที่ถูกส่งตรงมา  ทำให้คนที่จับจ้องอย่างผม  ได้ทำกิริยาไม่ต่างกันออกไป  ด้วยหัวใจที่อบอุ่น 

ณ เวลานี้ผมเปรียบเสมือนมังกรพลัดถิ่นที่ได้กลับมาสู่แหล่งพักพิงที่แสนอบอุ่นดังเดิม

“ทำไมมานอนตรงนี้ครับคนเก่ง”  ผมรั้งเอวคนที่ลุกขึ้นนั่งด้วยหัวฟูฟ่อง  ให้ลงมานั่งคร่อมตักผมที่นั่งอยู่บนพื้นพรม 

คนตัวเล็กก็ช่างน่ารัก  ยอมตามใจผมอย่างไม่มีอิดออด  แถมตวัดวงแขนขาวเข้ากับรอบคอผมด้วย  ก่อนน้องจะตอบด้วยเสียงงึมงำเบาๆข้างหู  ทำให้ผมต้องโอบกระชับร่างน้อยเข้าหาอกแน่นกว่าด้วย  พร้อมรอยยิ้มเต็มหน้าด้วยความชื่นใจ

“ธันว์บอกว่าจะ ‘รอ’ ก็หมายความว่ารอจริงๆ  ถ้าขึ้นไปนอนข้างบนใครเค้าเรียกว่ารอล่ะ”  ผมกลั้วหัวเราะเบาๆและพรมจูบไปทั่วหลังคอขาว  ด้วยถูกใจกับคำพูดของเด็กน่ารัก

“นั่นสินะ  น้องธันว์บอกว่าจะรอเฮียนี่เนอะ  แต่นอนรอจนหลับปุ๋ยเชียวน้า  ฮึๆ”

“เฮียอ่ะ!”

“ล้อเล่นครับ  เฮียล้อเล่น”  ผมกอบกุมใบหน้ามู่ทู่ไว้  และจ้องตาวาวหวานพร้อมรอยยิ้ม  ก่อนเอ่ยถ้อยคำที่อยู่ในใจออกไป

“น้องธันว์รู้มั้ย  แค่เฮียเดินเข้าบ้านและรู้ว่าน้องธันว์รออยู่  จากที่เหนื่อยๆกลับหายเป็นปลิดทิ้ง  และเฮียเชื่อแล้วว่าไม่ว่าเราจะเหนื่อยแค่ไหน  แต่ถ้าได้เหลียวกลับมามองข้างหลัง  แล้วพบว่าคนที่เรารักและรักเรารออยู่  มันทำให้แรงใจแรงกายที่เหือดหาย  กลับทวีความฮึกเหิมได้อีกครั้ง  และพร้อมที่จะฝ่าฟันอุปสรรคเล็กใหญ่ตรงหน้า...ขอบคุณนะครับที่อยู่เคียงข้างกันมาตลอด” 

ดวงตาอ่อนหวานที่ผมได้สบ  ค่อยๆทวีความหวานซึ้งขึ้นเรื่อยๆ  เมื่อผมเอ่ยจบประโยค  วงหน้าใสที่เคยบูดบึ้งกลับแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มละมุนหวานได้ไม่แพ้แววตา  ก่อนน้องธันว์จะทำกิริยาไม่ต่างจากผม  เมื่อมือนุ่มๆเข้ากอบกุมแก้มทั้งสองของผมเฉกเช่นเดียวกัน

“ธันว์ก็ต้องขอบคุณเฮียหลี่ผิงเหมือนกัน  ที่ดูแลธันว์และปกป้องธันว์มาตลอด...จุ๊บ!...เป็นรางวัลนะครับ”  คนที่ให้รางวัลผมด้วยการจุ๊บปากเบาๆ  ยิ้มตาหยีและฉีกยิ้มกว้างทำให้เห็นฟันสวยเกือบทุกซี่ 

แต่ผมมันโลภครับ  รางวัลแค่นั้นจะไปพออะไร  จึงยื่นหน้าประกบจูบปากสีสดยั่วตาซะเลย  และเจ้าของรางวัลก็แสนใจดี  ยินยอมพร้อมใจเปิดปากต้อนรับเรียวลิ้นของผม  ให้ตักตวงความหอมหวานอย่างเต็มที่  จนผมเห็นว่าน้องใกล้หมดลม  จึงยอมปล่อยปากนุ่มให้เจ้าของได้สูดอากาศเข้าปอด  แต่ผมขอกอบโกยกลิ่นหอมอ่อนๆของแก้มนิ่มและซอกคอขาวๆอีกหน่อย

“ฮะ  เฮีย...เฮียหลี่ผิง  พอก่อน...หึ้ย!  เฮียอ่ะ!...เฮียหิวมั้ย”  น้ำเสียงกระท่อนกระแท่นห้ามปราม  มาพร้อมฝ่ามือที่ดันใบหน้าผมออกจากซอกคอหอมๆ 

ผมจึงฝังปากและจมูกเข้าที่กลางฝ่ามือน้อยซะเลย  ทำเอาเจ้าของชักมือกลับแทบไม่ทัน  ก่อนคำถามจะถูกส่งมาให้ผมได้เลิกคิ้วใส่เด็กแก้มป่องด้วยความแปลกใจ  แต่สีหน้าจริงจังอย่างรอคอยของน้องธันว์  ทำให้ผมต้องพยักหน้าและยกยิ้มให้กับความน่าเอ็นดูของน้อง  ที่ยังมีแก่ใจไถ่ถาม  ด้วยเวลานี้ก็ใกล้เช้าวันใหม่เต็มทีแล้ว 

เมื่อน้องธันว์ได้คำตอบแล้ว  คนน่ารักของผมก็ลุกขึ้นจากหน้าตัก  ก่อนจะยื่นมือเล็กมาตรงหน้าพร้อมรอยยิ้มเชื้อเชิญ  ให้ผมได้วางมือใส่ในอุ้งมือเล็กๆอันอบอุ่นของน้อง  และผมเองก็ไม่ลังเลที่จะวางมือของตัวเองลงไป  เพื่อให้คนน่ารักได้ฉุดรั้งและเป็นฝ่ายจับจูง  พาผมที่เดินตามน้องต้อยๆไปยังห้องครัว 

จนกระทั่งเจ้าของแผ่นหลังบางที่อยู่ในสายตาผมตลอดเวลา  ได้พาเดินมาหยุดที่โต๊ะเล็กๆในครัว  ก่อนน้องธันว์จะหมุนร่างกลับมาด้วยสีหน้าหนักใจเล็กน้อย

“มื้อเช้าเป็นโจ๊กรวมมิตรนะครับ”  ผมกลั้นขำสุดกำลัง  ก่อนจะพยักหน้าให้คนที่เสนอเมนูยามเช้าอันสร้างสรรค์  และคว้าเอวบางไว้ก่อนที่น้องจะหมุนตัวกลับไป 

เมื่อเราได้สบตากัน  ผมจึงเกลี่ยหน้าผากมนด้วยปลายนิ้ว  ก่อนเสยเส้นผมยุ่งๆให้เข้าทรง  และจุมพิตที่หน้าผากเนียนหนักๆ  พร้อมคำขอบคุณคนน่ารักเบาๆ  น้องธันว์หน้าแดงแปร๊ดไม่กล้าสบตากัน  ก่อนหมุนตัวออกจากอ้อมกอดผมเร็วๆ  และเดินไปที่ชั้นวางของเหนือศีรษะ  ทำท่าวุ่นวายหาของด้วยท่าทางรนๆ  แต่มีเหลือบมองผ่านเงาสะท้อนของแผ่นกระจกลอบสังเกตอาการของผมด้วย 

ผมจึงส่งยิ้มอย่างหล่อให้น้องยิ่งได้อาย  จนน้องหลบตาแทบไม่ทัน  ก็ไม่รู้โจ๊กรวมมิตรที่น้องเสนอตัวทำให้ผมทาน  จะออกมามีหน้าตาและรสชาติเป็นอย่างไรเหมือนกัน  แม้คนน่ารักของผมจะดูคล่องแคล่วไปซะทุกด้าน  แต่กลับมีข้อด้อยอยู่หนึ่งอย่าง  นั่นคือเรื่องฝีมือการทำอาหารนี่แหละครับ 

ใจจริงผมอยากเสนอน้องให้เรียกคุณพ่อบ้านใหญ่  ที่แอบเมียงมองรอรับคำสั่งหลังบานประตูครัว  เข้ามาสั่งงานเป็นเมนูอาหารเช้าแทนด้วยซ้ำ  แต่ในเมื่อน้องธันว์อยากแสดงฝีมือให้ผมกิน  ผมจึงไม่อยากขัดและไม่ว่ารสชาติจะออกมาเป็นอย่างไร  ผมก็จะกินมันจนหมดชามอย่างแน่นอน  เพราะรู้ว่าโจ๊กมื้อนี้นั้น  มันเต็มไปด้วยความรักและความใส่ใจของคนรักของผมนี่ครับ

“โจ๊กรวมมิตรครับ  คือ...หน้าตามันอาจจะแปลกๆไปหน่อย  แต่ธันว์ว่ารสชาติมันคงไม่แย่หรอก...มั้งนะ  แหะๆ”  สีหน้าไม่มั่นใจและรอยยิ้มแหยๆของคนน่ารัก  ที่มีเหงื่อเกาะพราวเต็มหน้าผากกับปลายจมูก  ทำให้ผมยิ่งเอ็นดูน้องธันว์จับใจ 

ผมจึงเลื่อนชามโจ๊กที่มีสารพัดเนื้อและผัก  พร้อมไข่เกือบสุก(!?)มาไว้ตรงหน้า  ก่อนยืดตัวไปจูบหน้าผากมนของน้องหนึ่งที  น้องธันว์ผงะออกนิดและเงยหน้าขึ้นสบตาผมหน่อย  มีแววตาแปลกใจฉายชัด  ผมจึงขยับปากขอบคุณพร้อมคำบอกรักเบาๆ  ให้เราได้ยินกันสองคน  ทำเอาคนน่ารักเค้าอมยิ้มและหัวเราะคลอเบาๆออกมา  ผมจึงเลือกที่จะส่งยิ้มให้น้อง  และประทับจูบที่ปลายจมูกแหลมตามด้วยคางมน  ก่อนจบที่ริมฝีปากนุ่มที่กำลังอมยิ้มน้อยๆตรงหน้า 

แต่ผมต้องรีบผละห่างเพราะขืนค้างนาน  คงมีอันได้หลงใหลไปกับเสน่ห์ที่หอมหวานของคนรักตัวน้อยอย่างแน่นอน  และโจ๊กที่รวมความรักของน้อง  คงต้องมีอันถูกลืม  ผมจึงกลับมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม  และคว้าช้อนตักโจ๊กขึ้นชิม  โดยมีน้องธันว์ที่นั่งท้าวคาง  จ้องมาที่ผมอย่างลุ้นๆไปด้วย

“เป็นไงครับ...มันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ”  แววตาที่เคยสดใสกลับหม่นหมองจนผมใจหาย  ทำให้ผมต้องรีบส่ายหน้าปฏิเสธคำพูดเมื่อครู่ทันที  พร้อมฉีกยิ้มให้กำลังใจคนหน้าหงอยให้ได้สดชื่นอีกครั้ง  แต่น้องธันว์ก็แค่ขมวดคิ้วใส่ผมอย่างไม่แน่ใจในคำตอบ

“มันไม่ได้แย่ขนาดนั้นครับ  คนอื่นจะว่ายังไงไม่รู้นะ  แต่โจ๊กชามนี้สำหรับเฮียมันอร่อยมาก  เพราะรู้ว่าน้องธันว์ตั้งใจทำมันเพื่อเฮีย  และเฮียจะทานให้หมดชามเลย”  ผมตักโจ๊กจืดๆที่มีกลิ่นผักคละคลุ้งเข้าปากพร้อมยิ้มเต็มหน้า 

แม้รสชาติที่ลิ้นสัมผัสได้จะไม่ได้อร่อยนัก  แต่รสสัมผัสแห่งรักของน้องธันว์ที่ผมรับรู้ได้  กลับส่งกลิ่นหอมฟุ้งชวนลิ้มลองนัก

ผมตักโจ๊กเข้าปากเรื่อยๆ  โดยมีคนรักตัวน้อยนั่งส่งยิ้มน่ารักเป็นกำลังใจให้  จนกระทั่งส่งคำสุดท้ายเข้าปาก  แก้วน้ำเย็นก็ถูกยื่นส่งมาตรงหน้า  ให้ผมรับรู้ถึงความเอาใจใส่ของน้องที่มีต่อผม  เมื่อรับมาดื่มแล้วผมจึงได้รอยยิ้มหวานๆเป็นการปิดท้าย  ก่อนคำถามที่เป็นสิ่งคาใจของน้องธันว์มาตลอด  ตั้งแต่ผมกลับมาก็ถูกเอ่ยขึ้น

“โรงแรมที่กงอินเป็นยังไงบ้างครับ  แล้วเฮียรู้รึยังว่าใครทำ”  ผมจับจ้องใบหน้าจริงจังที่แฝงความกังวลไว้เต็มหน่วยตา  แล้วก็ให้เห็นใจเจ้าของมันนัก 

น้องธันว์คงกังวลมาตลอดตั้งแต่รู้ข่าว  แต่น้องก็เลือกที่จะอดทนและรอจนกระทั่งเห็นว่าผมพร้อมที่จะให้ข้อมูลน้องได้  ผมลุกจากเก้าอี้และเข้ามากอบกุมมือบางของน้องธันว์ไว้  ก่อนพาน้องเดินออกจากห้องครัว  คนน่ารักของผมทำเพียงแค่เงยหน้าขึ้นมองและก้าวเท้าตาม 

จนมาถึงห้องนอนของเราแล้ว  ผมจึงพาน้องมานั่งด้วยกันที่ปลายเตียง  โดยจับคนน่ารักขึ้นนั่งซ้อนตักและรวบเอวบางเข้าหาตัว  จนแผ่นหลังน้องแนบสนิทไปกับแผ่นอกของผม  ก่อนจะเริ่มเล่าถึงสิ่งที่ผมรู้ทั้งหมดให้น้องฟัง  ซึ่งคู่รักบางคู่อาจจะคิดว่าไม่มีความจำเป็น  ที่ต้องบอกเล่าสิ่งที่เรารู้อยู่แล้วว่าหากบอกไป  ต้องสร้างความกังวลให้คนรักอย่างแน่นอน 

สำหรับผมแม้ไม่อยากสร้างความทุกข์ใจให้คนรักตัวน้อยสักนิด  แต่การที่ผมได้เล่าได้บอกถึงปัญหาที่พบเจอแก่น้อง  ก็เหมือนเราได้ร่วมแบ่งปันช่วงเวลาที่มีแต่เรา  ซึ่งไม่เฉพาะต้องเป็นแต่เรื่องดีๆเท่านั้น  เพราะหากเป็นเรื่องที่สร้างความทุกข์แก่ผม  ผมเชื่อว่าน้องก็อยากแบ่งเบาความทุกข์จากใจผม  เหมือนที่ผมจะไม่มีทางปล่อยให้น้องต้องเผชิญความทุกข์ด้วยตัวคนเดียวอย่างแน่นอน 

ผมเชื่อว่าสิ่งเหล่านี้ทำให้ผมและน้องธันว์  เข้าใจและเห็นใจกันมากขึ้นด้วยซ้ำ  ที่สำคัญคงทำให้เราทั้งคู่ได้เข้าถึงคำว่าคู่ชีวิตอย่างแท้จริงด้วย  และเราจะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน

.....................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ตอนนี้เหมือนจะเครียด  แต่คงไม่มากมั้งคะ  555
เพราะคู่หวานได้ทำหน้าที่อย่างสมบูรณ์
ด้วยการเติมน้ำตาลใส่เกือบท่วมจอ  :hao7:
และคงได้รู้แล้วเนอะว่าตัวการวางเพลิงเป็นใคร

‘จ้าวเพ่ยซาน’  จะเป็นอีกหนึ่งตัวละครที่จะมีบทบาท
ในอีกหลายตอนต่อจากนี้ค่ะ  จับตานางไว้ให้ดี   :hao3:

ตอนหน้าเราจะมาคลายเครียดจากตอนนี้กันค่ะ
(ช่วยเครียดหน่อยนะคะ  เดี๋ยวน้องธันว์ไม่กล้าปลอบใจอาเฮียสุดหล่อ   :hao6:)
หากใครมีภูมิคุ้มกันดีก็จะพอให้เลือดสูบฉีด  แต่ถ้าใครภูมิน้อยกว่าเค้า
ก็คงจะเสียเลือดแบบพอกรุบกริบ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
เจอกันวันศุกร์นะคะ
   
 :กอด1:   :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 27-08-2013 07:26:39

น่ารักจังเลยย ทำอาหารให้เฮียด้วยนะน้องธันว์
โจ๊กใส่ไข่แบบเกือบสุก ผสมด้วยกลิ่นผักคละคลุ้งง แหม

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 27-08-2013 07:58:11

แก๊งจ้าวเองเรอะ รู้จักเฮียหลี่น้อยไปซะแร้ววว
เก่งไม่พอนะ หลังบ้านน่ารักอีกด้วย? เกี่ยว? ฮ่าๆๆ
น้องธันว์หวานน่ารักเหมือนเคย แต่จ้าวเพ่ยซาน จะมามีบทบาททางไหนน้อ
รอติดตามคับ ขอบคุณค้าววว
 o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 27-08-2013 08:00:43

รสสัมผัสแห่งรักของน้องธันว์ที่ผมรับรู้ได้  กลับส่งกลิ่นหอมฟุ้งชวนลิ้มลองนัก
จะหวานไปไหนเฮีย :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 27-08-2013 09:05:40

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 27-08-2013 09:28:45

ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น คู่นี้เค้าก็ยังคงความหวานเหมือนเดิม
 :-[ อ่านไปแล้วเขินไป

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 27-08-2013 09:37:07

ใช่แล้ว รักกันเว่อร์
อย่าปล่อยมารมาแหยมได้
น้องธันว์หนักแน่นนะ
เฮียรักน้องคนเดียวอยู่แล้ว
ไม่ต้องไปสนน้องรักนั่นหรอก
เรียกคุณเยี่ยมาเก็บมือที่สามดีก่า
 :hao7:
บวกและเป็ด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 27-08-2013 09:47:52

เฮียออกไปจัดการปัญหาข้างนอก
เวลาที่กลับบ้านมีคนที่รักรออยู่
มันหายเหนื่อยและมีกำลังใจสู้ต่อ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 27-08-2013 09:49:36

เฮียออกไปจัดการปัญหาข้างนอก
เวลาที่กลับบ้านมีคนที่รักรออยู่
มันหายเหนื่อยและมีกำลังใจสู้ต่อ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 27-08-2013 10:05:31

บอกได้คำเดียวเลยค่ะว่าฟิน น่าร้ากกกกกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 27-08-2013 10:06:00

คือแบบ หวานมากอ่ะ
ออกไปนอกบ้านเครียดแค่ไหน แต่กลับบ้านมาเจอคนที่รักแบบนี้ก็หายเหนื่อยจริงๆอ่ะ
โอ๊ยยย อิจฉาความรักของสองคนนี้ อยากมีแบบนี้บ้างงงงงง :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 27-08-2013 10:10:45

หวานกันอีกแล้ว  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 27-08-2013 10:58:33

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:เครียดจนนั่งยิ้มไม่หุบ..เอ็ยยย จะไม่ให้เฮียเค้ารักได้ไง น่ารักกกกกก :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:รอตอนหน้า คลายเคลียดเยอะน๊าาาาา :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 27-08-2013 11:09:42

ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรเข้ามา
เฮียจัดการได้สบายมาก
เพราะน้องธันว์เป็นกำลังใจอย่างดี :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 27-08-2013 11:34:44

สมหับเป็นคู่ชีวิตกันกิงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 27-08-2013 12:32:56

ขนาดยังเครียดอยู่นะเนี่ย :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 27-08-2013 14:47:02

ความดันขึ้น น้ำตาลขึ้น ตาขวาง ๆ น้ำลายยืด ๆ นี่เครียดพอป่ะ  :katai1: :katai1:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 27-08-2013 15:34:48

น้องธันว์เป็นหลังบ้านที่น่ารักมาก  คอยเป็นกำลังใจให้เฮียหลี่อยู่ตลอดเวลา  ถึงรสชาติโจ๊กจะไม่อร่อย  แต่ได้รอยยิ้มและคนทำที่น่ารักโจ๊กชามนี้ก็อร่อยขึ้นมาทันที

   

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 27-08-2013 15:57:49

น้องธันว์ให้กำลังใจเฮียหลี่ผิงดีอย่างนี้ เฮียคงเคลียร์ปัญหาได้เร็ว
ไอ้แก้งค์จ้าวนั่นต้องทำให้มันพังยับเยินยิ่งกว่าที่เราโดนนะเฮียหลี่ผิง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 27-08-2013 15:59:33

  :กอด1: หวาน หวาน หวาน หวานเกินไปแล้ววววววว
คนอ่านอิจฉาเจ้าค่าาาาาาา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 27-08-2013 16:29:19

หวานมากกก หวานได้อีกกกก หวานๆมดขึ้นแบบนี้ เค้าชอบ  :katai2-1:
ทำงานมาเหนื่อยได้กำลังใจแบบนี้ เฮียสู้ตาย อุ้มขึ้นเตียงไปเลย  :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-08-2013 17:37:02

อบอุ่นและหวานนิดๆ สู้ต่อไปนะเฮียหลี่กับน้องธันว์

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 27-08-2013 18:11:59

มีหลังบ้านดี หนักแค่ไหนก็เอาอยู่เนาะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 27-08-2013 18:46:51

 :mew1:

น้องธันว์น่ารักจังเลย

รอดูการเอาคืนของเฮียหลี่

คงจัดเต็มให้แน่นอน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 27-08-2013 19:15:17

ที่ไหนจะสบายใจเท่าบ้านเรา เพราะคนที่รักรออยู่ที่บ้านแล้วด้วยยิ่งอบอุ่นเลย อ่านตอนนี้แล้วคิดว่านอกจากจะหวาน น่ารัก และสนุกแล้วยังมีข้อคิดแฝงด้วยนะคะ

แต่งดีมากค่ะ^^ ชวนให้คิดตาม และไม่หนักหัวจนต้องคิดซับซ้อน +1เลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 27-08-2013 19:19:37

หวานแบบโนลิมิตเลยอ่ะ :hao5: :hao5:

อยากจะเครียดคงทำไม่ค่อยได้อ่ะ :mew1: :mew1: ความรักมันลอยฟรุ้งเต็มเลย :mew4: :mew4: :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 27-08-2013 19:36:33

ทำโจ๊กให้เฮียหลี่ผิงทานด้วย น่ารักจังเลยคับน้องธันว์

ขอพี่ชามนึง >.<

ขอบคุณนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 28-08-2013 09:00:48

หวานกันจริงๆ    :o8:
รอตอนต่อไปจ้า-..-

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 28-08-2013 20:18:51

จ้าวเพ่ยซาน อืม อยากเจออยากเจอ  o18
คนรักกันก็ต้องให้กำลังใจกันอย่างนี้ แต่ ...
สงสัยเลือดจะไม่พอต้องไปขอรับบริจาคไว้ก่อนล่ะค่ะ 55

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 28-08-2013 21:37:00

ขอสูตรยาอมตะจากเจ้คนนั้นด่วนจ้า  :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 28-08-2013 22:48:37

น้องธันย์น่ารักคอยเอาใจเฮียเสมอ
ไม่ว่าเวลาทุกข์ก็คอยเป็นกำลังใจ
เดี๋ยวต้องไปเพิ่มภูมิคุ้มกันรอตอนหน้าก่อนนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 29-08-2013 04:13:03

 :jul1: :jul1: ความดันขึ้นสูงเลยเราา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 29-08-2013 06:02:08

 :katai1:  โอ้ย.......หวานเกิ้นนนนนนนนนนน     หวานกันตลอดเลย  ส่วนอีตระกูลจ้าวคงจะมาเป็นปัญหาแน่เลย

  +1   จ้า   พี่มาศขา  หาแบหลี่ผิงให้น้องซักคนสิค่ะ   นะนะ  เค้าอยากได้     :ling1:

    และเราต้องไม่ลืม    :กอด1:   กัน  รอตอนต่อไปค่า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 29-08-2013 11:13:51

น้องธันว์น่ารักมากๆ
ปัญหาหนักแค่ไหนเฮียกลับมาเจอน้องน่ารักขนาดนี้หายเหนื่อย
หวานมาก

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.23 "แหล่งพักพิง" P.28 (27/8/56) วู้ๆ หวานซ้า ^@^
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 29-08-2013 17:18:27

แล้วก็ผ่านไปอีกหนึ่งด่าน คิดซะว่ามันเป็นอีกหนึ่งบททดสอบแล้วกันนะหลี่ผิง
คราวนี้อาจจะแค่ชิมราง แต่ไม่ว่าจะหนักแค่ไหนก็เชื่อว่าจะผ่านไปได้แน่นอน
เพราะลำพังตัวเองก็เข้มแข็งอยู่แล้ว แถมยังได้กำลังที่ดีจากคนรักตัวน้อยอีก
เอาใจช่วยกันต่อไป พร้อมๆกับสำลักความหวาน(และหวาม)เป็นระยะๆ :o8:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดเช่นเคย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 30-08-2013 07:18:54

ตอนที่ 24

หวางหลี่ผิง

“จ้าวเพ่ยซานนี่ร้ายจัง  ทำไมถึงกล้ามามีเรื่องกับหวางหย่งกังนะ  เฮ้อออ  แต่ก็ดีแล้วที่ไม่มีใครบาดเจ็บ  ถ้าแค่สถานที่ที่โดนเผา  เราก็แค่ซ่อมแซม  แล้ว...เฮียมีแผนยังไงต่อครับ”  ดวงตาแป๋วแหววฉายชัดถึงความอยากรู้  น้องธันว์จ้องมาที่ผมเขม็งได้อย่างน่าดู 

ผมจึงบีบจมูกแหลมนั่นเบาๆด้วยความมันเขี้ยว  ทำเอาคนน่ารักร้องประท้วงออกมา
   
“แผนน่ะมีแล้วครับ  แต่คนเก่งของเฮียอย่าเพิ่งรู้เลย  ให้เรื่องทุกอย่างจบลงก่อน  เฮียสัญญาว่าจะเล่าให้ฟังทุกอย่าง  น้องธันว์เข้าใจเฮียนะครับ”  คนที่ทำท่าว่าจะงอนพอเจอผมอ้อนใส่  ด้วยเสียงอ่อนๆพร้อมสวมกอดร่างน้อยและโยกไปมาแล้ว 

น้องธันว์จึงหันหน้ากลับมาสบตาด้วยแก้มพองๆปากยื่นๆ  แต่ก็พยักหน้าให้อย่างยินยอม
   
“เฮียพูดซะขนาดนั้น  ธันว์ไม่อยากเข้าใจก็ต้องทำเป็นเข้าใจล่ะ”  ผมฉกจมูกขโมยกลิ่นแก้มหอมๆของคนช่างประชดซะหนึ่งที  ก่อนกระชับอ้อมกอดรั้งร่างน้อยแนบอก
   
“ฮึๆ  ต้องแบบนี้สิคนเก่ง...น้องธันว์ต้องเข้าใจนะ  ไม่ใช่ว่าเฮียไม่อยากเล่า  แต่ถ้าเล่าไปตอนนี้  เฮียกลัวว่าเราจะรับไม่ได้  พาลจะใจอ่อนมาทำตาโศกหน้าเศร้าใส่เฮียน่ะสิ  และเฮียจะกลายเป็นคนที่น่าสงสารที่สุดเลยนะ”  สิ้นเสียงหยอกเย้าของผมแล้ว 

น้องธันว์หันขวับมามองกันด้วยหน้ายุ่งๆทันที  และมีบ่นเบาๆให้ได้ยิน
   
“เหอะ!  นึกว่าเป็นห่วงเรา  ที่แท้ก็ห่วงตัวเอง” 

ผมก้มลงฟัดแก้มพองๆสองข้างอย่างใจคิด  และออกแรงรัดร่างน้อยที่เริ่มดิ้น  พร้อมแก้ไขความเข้าใจผิดของน้องว่าคนที่ผมเป็นห่วงมากกว่าตัวเองนั่นคือใคร
   
“ธันว์รู้หรอกน่า  ก็แค่แกล้งเฮียเล่นเท่านั้น...เฮียเหนื่อยมั้ย  ไปอาบน้ำแล้วมานอนเถอะนะ”  ฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบข้างแก้ม  พร้อมแววตาที่ฉายชัดถึงความห่วงใยของน้องธันว์  ทำให้ผมได้แต่พยักหน้ายินยอมและทำตามที่น้องต้องการ
   
หลังจากที่ได้อาบน้ำอุ่นและสวมเสื้อผ้าชุดใหม่ที่คนรักเตรียมไว้ให้แล้ว  ผมที่นอนอยู่บนเตียงกลับตาแข็งหลับไม่ลง  เพราะมีความเคลื่อนไหวของอีกคนที่อยู่ร่วมห้อง  น้องธันว์ที่เดินไปมาจัดนู่นจัดนี่ในห้องของเรา  กลับดึงดูดความสนใจของผมไว้ที่น้องได้มากกว่า 

ผมคิดเล่นๆว่าหากไม่มีน้องในวันนี้  ห้องๆนี้คงดูอึมครึมและเงียบเหงาน่าดู  รวมถึงตัวผมเองด้วยที่ไม่รู้ว่าจะกลายเป็นผู้ชายแบบไหน  จะเหี้ยมโหดแข็งกร้าวไร้ความปรานีต่อศัตรูมากกว่านี้รึเปล่า  แต่ตัวผมที่มีน้องธันว์อยู่เคียงข้าง  สิ่งแรกที่ผมคิดถึงคือความสุขของน้อง  ทำให้การตัดสินใจทุกอย่างในชีวิตของผมนั้น  ต้องคำนึงถึงน้องธันว์เป็นอันดับแรก 

หากผมไม่มีน้องเวลานี้ผมอาจจะกำลังถล่มแก๊งจ้าวอยู่ก็ได้  แต่เพราะน้องทำให้ผมคิดอย่างถี่ถ้วนและใช้ชีวิตได้รอบครอบขึ้น  ด้วยกลัวว่าหากผมเป็นอะไรไป  คนที่รอคงทุกข์แสนสาหัส  ซึ่งผมไม่มีวันยอมให้เกิดเรื่องแบบนั้นอย่างแน่นอน

“อ้าว  ทำไมยังไม่นอนล่ะครับ  ธันว์ทำเสียงดังเหรอ  ธันว์ว่าจะเตรียมของไว้ให้เฮียก่อนน่ะ  เพราะเดี๋ยวเฮียตื่นมา  ธันว์คงไปฝึกงานแล้ว”  ผมกวักมือเรียกเด็กน่ารักให้เดินเข้ามาหา 

เมื่อน้องมายืนอยู่ข้างเตียงแล้ว  ผมจึงแบมือเพื่อขอมือน้อง  น้องธันว์เลิกคิ้วมองตาผมนิด  ก่อนจะวางมือนุ่มลงมาตามที่ผมต้องการ  ผมจึงได้โอกาสกระตุกมือนุ่มรั้งร่างน้อยเข้าหาอก

“นอนไม่หลับครับ  ไม่มีคนให้กอดนอน”  เมื่อส่งเสียงอ้อนๆข้างหูหอมๆแล้ว 

ผมโอบเจ้าของแผ่นหลังบางเข้าหาตัว  และรั้งต้นคอขาวให้ใบหน้าน้องซุกแนบอก  ก่อนระบายลมหายใจออกมายาวเหยียด  น้องธันว์เองก็ไม่มีดิ้นแถมยังส่งมือข้ามตัวผมไปลูบหลังให้  เหมือนว่าน้องต้องการกล่อมผมนอนอีกด้วย 

ผมที่ควรจะนอนได้สักที  เพราะมีหมอนข้างมีชีวิตที่หอมสุดๆมาให้นอนกอดแล้ว  แต่ก็เพราะสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในอกนี่แหละ  ที่ทำให้ผมหลับตาไม่ลง  และไม่ใช่แค่ผมที่ตื่น  แต่อะไรๆที่อยู่ด้านล่างก็เริ่มตื่นขึ้นทักทายร่างนิ่มๆแล้วด้วย

“เฮีย!...นอนสิ  เดี๋ยวก็ต้องตื่นแล้ว  คนเราหื่นตลอดเหอะ!”  เสียงต่อว่าที่ดังขึ้นเบาๆกับอก  ไม่ได้ทำให้ผมสำนึกสักนิด 

ผมกลับถูกใจกับน้ำเสียงเหวี่ยงๆ  และท่วงท่าเขินอายของเด็กช่างต่อว่ามากกว่า  ด้วยน้องธันว์ต่อว่าผมก็จริงแต่ดันซุกหน้าเข้าหาอกผมมากกว่าเดิม  และลงมือด้วยการทุบเบาๆบนแผ่นหลังผมแก้เขิน

“ยังพอมีเวลา  น้องธันว์เหนื่อยมั้ย  หืม  ช่วยเฮียหลี่ผิงหน่อยได้มั้ย...นะครับ”  ผมก้มกระซิบอ้อนขอชิดใบหูแดงๆของน้อง  และกลั้นใจรอคนน่ารักเค้าได้เห็นใจ 

หากน้องปฏิเสธผมคงไม่ฝืนใจ  แต่คงนอนตาแข็งอารมณ์ค้างคนเดียวแน่นอน  แต่แล้วผมก็แทบโห่ร้องด้วยความดีใจ  เมื่อน้องธันว์พยักหน้าน้อยๆกับอกผม  ผมจึงเตรียมตะครุบลิงน้อยเพื่อกลืนกิน  แต่ก็ต้องชะงักค้างอยู่กับที่  เมื่อน้องธันว์ออกคำสั่งไม่ต่างจากการกระซิบออกมา

“หลับตา...เฮียหลี่ผิงหลับตาก่อน  แล้วธันว์จะ...ช่วย”  ผมก้มหน้าเพื่อจ้องแววตาไหวระริกแต่แฝงแววมุ่งมั่นน้อยๆ 

พอคำว่า ‘ช่วย’ หลุดออกมาจากปากสีสด  หัวใจในอกก็เต้นกระหน่ำ  ริมฝีปากก็ฉีกยิ้ม  แต่พอเห็นว่าคิ้วเข้มของน้องเริ่มขมวดปม  ดูเป็นลางไม่ดีนัก  ผมจึงก้มแตะปากนุ่มเร็วๆ  ก่อนปิดตาตามที่คนน่ารักต้องการ

“เหอะ!”

“ฮึๆๆ”  ผมหลุดขำกับเสียงพ่นจมูกเบาๆที่อก  ทำเอาเด็กน้อยสบถชื่อผมออกมาทันที

“เฮียหลี่ผิง!...อื้อออ”   

แต่ผมก็ฉวยโอกาสที่น้องไม่ทันระวังตัว  ลืมตาพรึบและคว้าร่างบางขึ้นมาเกยบนตัว  ก่อนรั้งต้นคอขาวขึ้นเพื่อประทับจูบ  จะว่าผมใจร้อนก็ได้ครับ  แต่ขืนชักช้ากว่านี้  จะเป็นผมนี่แหละ  ที่จะอดใจไม่ไหวเริ่มก่อน  และหักโหมเอาแต่ใจกับน้อง

ผลของจูบเร่าร้อนที่ผมบรรจงป้อนให้น้องธันว์  ทำให้ร่างน้อยหอบตัวโยน  ระทดระทวยทาบทับนอนหมดแรง  ผมจึงได้โอกาสสอดมือเข้าชายเสื้อนอนตัวโคร่งและลูบไล้ผิวเนียน  จากข้างเอวขึ้นไปจนถึงแผ่นหลัง  พร้อมสูดกลิ่นข้างแก้มกับซอกคอ  และแอบสร้างรอยจางๆบนหลังคอขาวที่เริ่มชื้นเหงื่อ 

ผมที่กำลังเพลินกับร่างน้อยที่น่าหลงใหลก็ต้องสะดุ้ง  เมื่ออยู่ๆคนแก้มแดงนั้น  ลุกขึ้นนั่งทับบนหน้าท้องของผม  แก้มแดงๆปากเจ่อๆลอยไปมายั่วสายตา  ผมพยายามที่จะรั้งร่างน้อยกลับมาประทับจูบอีกครั้ง  แต่ก็โดนคนตัวเล็กเค้าดุเบาๆให้ต้องละมือ  และยอมปิดตาอีกครั้งตามคำสั่งของน้อง

ผมขนลุกซู่ทั่วร่างเมื่อมือน้อยที่เย็นเฉียบสอดเข้ามาที่ชายเสื้อ  และไล้วนเบาๆแถวหน้าท้อง  ก่อนจะลูบขึ้นสูงจนสัมผัสกับตุ่มไตบนหน้าอก  ทำเอาผมหลุดครางและอยากกระชากร่างน้อยให้กลับมาอยู่ใต้ร่าง  ก่อนเริ่มทำอะไรๆอย่างที่ใจคิด  แต่ผมก็ต้องร้องเสียงหลง  เมื่อเสื้อนอนที่ถูกถอดพ้นศีรษะแล้ว  น้องกลับใช้มันมัดข้อมือผมไว้  ซึ่งสายตาดุๆพร้อมคำสั่งจากน้องธันว์  ทำให้ผมต้องยอมนอนนิ่งๆและปิดตาลงอีกครั้ง

“นอนนิ่งๆเลยนะครับ  ไม่งั้นธันว์ไม่ ‘ช่วย’ นะ”  ผมอดไม่ได้จริงๆที่จะไม่ฉีกยิ้มกับคำสั่งที่แสนน่ารักมากกว่าน่ากลัวของน้อง  แต่ผมก็ต้องร้องลั่นคาปากคนน่ารัก  เพราะน้องธันว์ลงโทษผมด้วยการกัดริมฝีปากล่างของผมไม่เบานัก

“โอ๊ยยย...อืมมม”  ความเจ็บปวดถูกแทนที่ด้วยความหวานจากจูบอ่อนโยน 

จนผมเคลิ้มและเผลอยกวงแขนที่ข้อมือถูกมัดไว้  คล้องเข้ากับต้นคอน้อง  เพื่อรั้งใบหน้าน้องไว้ไม่ให้ผละห่าง  แต่จูบหวานๆที่ทำผมเคลิ้มก็หลุดลอยเมื่อน้องละจูบ  จนผมส่งเสียงจิ๊จ๊ะแสดงถึงความขัดใจออกไป  แต่คงถูกใจน้องธันว์ล่ะครับ  เพราะน้องหัวเราะเสียงใสออกมาเชียว

“คิกๆ  ใจเย็นๆสิครับ”  ผมสะกดกลั้นไม่ให้ตัวเองต้องกดน้องลงกับเตียง  เพื่อปล่อยให้น้องได้ ‘ช่วย’ ตามที่เอ่ยไว้

ความช่วยเหลือของน้องแทบทำให้ผมแดดิ้นด้วยความทรมาน  จากจมูกที่ฟอนเฟ้นไปบนผิวกาย  ริมฝีปากที่ประทับจูบและดูดดึงไปทั่ว  และเรียวลิ้นอุ่นร้อนที่ตวัดเลียไปตามจุดอ่อนไหวต่างๆบนเรือนกาย  ผมจึงได้แต่ดิ้นพล่านร้องครางไม่เป็นภาษา 

ครั้นจะรั้งร่างน้อยมาฝากฝังมังกรร้าย  ที่กำลังร่ำร้องต้องการที่พักพิงก็ไม่สามารถทำได้  เพราะน้องส่งเสียงขู่ผมทุกครั้ง  ที่ผมทำท่าจะกดน้องลงกับเตียง  ไอ้ผมก็เกรงใจเมียอยู่แล้ว  ถึงได้ไม่กล้าหือและยอมนอนทรมานให้น้องได้ลงทัณฑ์อยู่แบบนั้น

“ซี้ดดด  อ่าๆๆ  น้อง...ธันว์~”  ผมสูดปากครางลั่นและผวาลุกจากเตียง 

เมื่ออยู่ๆความอุ่นชื้นก็เข้าครอบครองมังกรร้ายกลางตัว  ศีรษะกลมที่ปกคลุมไปด้วยเส้นผมนุ่มมือกำลังเคลื่อนไหวอยู่กลางตัวผม  พร้อมความเสียวซ่านที่ผมได้รับ

ผมลูบหัวกลมอย่างเบามือ  และอ้าขากว้างเปิดทางให้ร่างน้อยได้ปฏิบัติภารกิจได้อย่างเต็มที่  แม้ปากจะครางเป็นระยะ  จากการปรนเปรอที่แสนน่ารักของคนรักตัวน้อย  กลับทำให้ผมฉีกยิ้มได้กว้าง  และหัวใจในอกก็ฟูฟ่องแทบระเบิดออกมา  ด้วยสุขใจกับการปรนนิบัติของน้อง 

น้องธันว์ยอมตามใจผมไม่เคยอิดออด  ไม่มีสักครั้งที่น้องจะละเลยหน้าที่ของคนรัก  และทุกครั้งน้องก็ทำมันได้ดี  ซึ่งรวมครั้งนี้ด้วย  เพราะผมปลดปล่อยคาปากสีสด  ความสุขฉาบไล้ไปทั่วร่าง  ไม่ใช่เพราะน้องเก่งกาจมากมายอะไร  แต่เป็นเพราะผมรู้ว่าที่น้องทำให้ผมนั้นมาจากรักล้วนๆ

“แค่กๆ  แค่ก”  เสียงสำลักของน้องธันว์  ทำให้ผมกระวีกระวาดรั้งไหล่มนของคนตรงหน้าเข้าหาตัว  ใบหน้าขาวๆแดงก่ำและไอตัวโยน 

แม้ผมจะสงสารน้องแต่ปากมันอดที่จะฉีกยิ้มไม่ได้จริงๆ  ‘สุขใจชะมัด’  ผมลูบแผ่นหลังเนียนภายใต้เสื้อนอนเนื้อนุ่ม  ก่อนใช้มือประกบแก้มใสไว้  และใช้ปลายนิ้วไล้เกลี่ยคราบขาวขุ่นที่มุมปาก  พร้อมส่งยิ้มขอบคุณจากใจให้คนน่ารักได้ยิ่งแก้มแดง  ทำเอาผมอดใจไม่ไหวจึงกัดแก้มกลมเบาๆ  และจูบปากสีสดหนักๆ 

น้องธันว์ถึงกับบ่นงุ้งงิ้งคาปาก  แต่ผมจับใจความไม่ได้ว่าน้องพูดอะไร  แต่นาทีนี้ผมไม่สนล่ะครับ  เพราะผิวเนียนๆใต้ฝ่ามือนั้นน่าสนใจกว่ากัน  แต่คนน่ารักกลับปัดมือผมออกและตีหน้ายุ่งเข้าใส่  ทำเอาผมต้องเลิกคิ้วอมยิ้มให้น้อง

“ไม่ต้องยิ้มเลย  พอแล้ว  นอนได้แล้ว  จะเช้าแล้วเนี่ย”  คนน่ารักบ่นไปก็ก้มหน้าก้มตาแกะเสื้อที่ข้อมือให้ผมไปด้วย  ก่อนจะตวัดฝ่ามือเข้าใส่หัวไหล่ผมจนขึ้นรอยแดง  เมื่อผมเผลอใช้มือที่เป็นอิสระบีบก้นแน่นๆที่อยู่ใกล้มือ

“เพียะ!...รีบแต่งตัวและนอนเลยนะ!  ถ้าธันว์ออกมาแล้วเฮียยังไม่นอน  ธันว์จะไล่ไปนอนนอกห้อง”  คนน่ารักชี้นิ้วขาวๆใส่หน้าผมสำทับคำสั่ง  ด้วยแก้มแดงก่ำตาวาววับ 

ทำเอาผมต้องย่นคอหนี  รีบคว้าเสื้อผ้าบนเตียงมาสวมอย่างลนลาน  ก่อนจะล้มตัวนอน  ทำให้เด็กน่ารักได้ยืนกอดอกอมยิ้มมองผมด้วยความถูกใจ  ทั้งๆที่เสื้อผ้าหลุดลุ่ยน่าจับกดสักรอบ
 
ไม่ใช่ว่าพญามังกรอย่างผมจะกลัวลิงตัวน้อยๆที่น่ารักน่าฟัดตัวนี้นะครับ  แต่ที่ผมรีบทำตามคำสั่งน้องเป็นเพราะผมเกรงใจในคำขู่มากกว่า  ขืนได้นอนนอกห้องขึ้นมาจริงๆล่ะก็  หวางหลี่ผิงได้แดดิ้นตายด้วยความทรมานอย่างแน่นอน 

ไม่นานน้องธันว์ก็กลับออกมาจากห้องน้ำด้วยตัวที่หอมฟุ้ง  และล้มตัวนอนเคียงข้างกัน  ผมที่แม้จะแกล้งหลับตาด้วย ‘เกรง’ ในคำสั่ง  รีบคว้าตัวน้องธันว์เข้าซุกอก  ทำเอากำปั้นน้อยๆทุบลงมาที่อกผมทันที  แต่ผมไม่ยอมปล่อยคนน่ารักให้หลุดลอยไปง่ายๆหรอกครับ  จึงรัดวงแขนกักขังน้องแน่นกว่าเดิม  พร้อมฟัดหัวกลมๆเพื่อสูดกลิ่นน้องเข้าเต็มปอด  หวังใช้สัมผัสและกลิ่นกายน้องเป็นกำลังใจ  เพื่อสะสางเรื่องยุ่งๆที่เกิดขึ้น

“รีบนอนกันดีกว่านะ  ถ้าเช้าแล้วตื่นไม่ไหวก็ไม่ต้องไปนะครับ”  ผมอดห่วงน้องไม่ได้จริงๆ  ถ้าจะขาดฝึกงานสักวันคงไม่เป็นไร  แต่คนเก่งของผมก็ยังเป็นคนเก่งอยู่วันยังค่ำ 

เมื่อผมตื่นนอนขึ้นมาก็ไร้ร่างน้อยอยู่เคียงข้าง  แม้จะรู้ว่าน้องไปไหนแต่อดใจหายไม่ได้จริงๆ  เพราะทุกครั้งที่ผมลืมตา  สิ่งแรกที่ผมเห็นคือใบหน้าของน้องธันว์  ซึ่งวันนี้กลับต่างออกไป  แต่ผมก็ต้องยิ้มได้เต็มหน้า 

เมื่อได้อ่านข้อความสั้นๆจากกระดาษใบน้อยที่วางอยู่บนหัวเตียง  ‘อรุณสวัสดิ์ครับ  ธันว์ไปฝึกงานแล้วน้า  รีบอาบน้ำแปรงฟันเร็ว!’

อีกใบใต้ด้ามแปรงสีฟันที่มียาสีฟันบีบไว้ให้เรียบร้อยแล้ว  ‘แปรงฟันให้สะอาดนะครับ  ระวังฟันผุหมดหล่อ  ธันว์ไม่สนใจจริงๆด้วย  ฮิๆ’

อีกใบจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตที่ถูกแขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้า  ‘ใส่เสื้อตัวนี้นะครับ  เพราะวันนี้เป็นวันสีเขียว  เฮียจะได้สดใสทั้งวัน’

ใบสุดท้ายถูกแปะอยู่หน้ากระจกในห้องแต่งตัว  ซึ่งกระดาษใบสุดท้ายนี่แหละทำให้ผมยิ้มกว้างกว่าเดิม  อาจจะเกิดจากความรู้สึกที่ว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียว  แต่เหมือนมีคนรักตัวน้อยอยู่ด้วยตลอดตั้งแต่ลืมตาตื่นมา  หรืออาจจะเป็นเพราะคำสั่งในแผ่นกระดาษด้วยก็เป็นได้  ‘ว้าว...เฮียหลี่ผิงของธันว์หล่อที่สุด  ยิ้มให้ธันว์หน่อยน้า  ^___^’

“ฮึๆ  ฮ่าๆ...น้องธันว์จะทำให้เฮียหลี่ผิงคนนี้หลงในตัวเราไปถึงไหนกันครับ”  ใบหน้าที่สะท้อนออกมาจากกระจกของผมยามนี้สว่างไสวนัก  ด้วยแววตาระยับพราวและริมฝีปากที่ฉีกยิ้มเต็มหน้า  เป็นไปตามความต้องการของเจ้าของกระดาษแผ่นน้อยๆในมือ 

แม้สายตาจะสะท้อนภาพของตัวเองที่กำลังฉีกยิ้ม  แต่ในสมองของผมกลับเต็มไปด้วยใบหน้าของแฟนตัวน้อยที่ส่งยิ้มน่ารักกลับมาให้  เหมือนยามที่เจ้าตัวเค้าถูกใจเมื่อผมยอมทำตามใจน้อง  คอยดูเถอะ  ถ้าวันนี้กลับมาเมื่อไหร่จะฟัดให้น่วมทั้งตัวเลย  ข้อหาทำตัวน่ารักน่าฟัดแต่เช้า

“ลงมาได้สักทีนะครับ  มานั่งนี่เลย  เล่าให้มามาฟังทั้งหมด  ห้ามปิดสักเรื่องเชียวนะครับ...หวางหลี่ผิง!” 

เอาล่ะสิครับ  คงถึงเวลาเล่าทุกเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานสักที  หากผมยังโยกโย้มีหวังพญาหงส์แห่งหวางหย่งกังได้พิโรธ  เพราะแค่นี้ตาคู่สวยที่จ้องผมก็วาววับอย่างน่ากลัวแล้วครับ

เมื่อเหลือบมองไปทางปาปาหลี่จวินที่นั่งบนโซฟาและโอบเอวมามาอยู่นั้น  ทำให้ผมต้องรีบนั่งลงบนโซฟาตัวที่อยู่ข้างท่านทั้งคู่  และเอ่ยปากเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืน  รวมถึงแผนการที่ผมวางแผนไว้ให้พวกท่านรับรู้ทันที  ก่อนจะแอบถอนใจเบาๆ  เมื่อได้เห็นสีหน้าที่แสดงถึงความพอใจของปาปา  แม้มามาเฟิงหวงจะมีสีหน้าครุ่นคิดและแววตาที่แฝงความกังวลอยู่ก็ตาม  แต่ผมเชื่อว่าแผนการที่ผมวางไว้คงเป็นที่พอใจของมามาไม่น้อย  ไม่เช่นนั้นคนสวยของคนทั้งบ้านคงเอ่ยปากห้ามมาแล้วล่ะครับ

“ครั้งนี้มามาจะไม่ว่าอะไรหลี่ผิงนะครับ  เพราะถือว่าหลี่ผิงจัดการได้ดี  แถมยังรู้จักคิดไม่ทำอะไรหุนหันให้มามาต้องเป็นกังวล  ส่วนแผนการที่วางไว้  ผลของมันก็สมน้ำสมเนื้อกับสิ่งที่แก๊งจ้าวก่อไว้  แต่...ถ้ามีครั้งหน้าอีก  หลี่ผิงต้องรีบบอกปาปามามานะครับ  หากเกิดอะไรขึ้นกับ ‘ลูก’  มามาคง...”  ผมใจหายวาบเมื่อได้เห็นแววตาสั่นระริกแฝงแววหวาดกลัวของมามาเข้า

“มามา...ผมไม่ยอมเป็นอะไรง่ายๆหรอกครับ  มามาอย่าห่วงเลย”  หลังผมหายจากอาการตกตะลึง  ผมจึงรีบเข้าไปนั่งข้างมามาพร้อมคว้ามือนุ่มที่อุ้มชูผมมาแต่เด็กมากอบกุมไว้  แต่ดูท่าคำปลอบที่ผมพูดออกไปจะไม่ได้ผลนัก  เพราะตาคู่สวยยังคงไหวระริกไม่คลายความกังวลลงสักนิด

“เฟิงหวง  หลี่ผิงโตแล้วนะครับ  และเท่าที่ฟัง  ลูกก็จัดการอะไรๆได้ดี  เฟิงหวงอย่ากังวลไปเลยนะ”  ผมพยักหน้าพร้อมส่งยิ้มให้มามา  เพื่อยืนยันในคำพูดของปาปาทันที  ก่อนแอบสบตากับปาปาเพื่อให้ท่านดึงความสนใจของมามาไปเรื่องอื่น 

ปาปาเองก็เหมือนจะเข้าใจ  เพราะท่านรวบกอดคู่ชีวิตเข้าหาอก  และจูบข้างแก้มนวลต่อหน้าต่อตาผมเชียวล่ะ  แต่ดูท่าจะได้ผลดีเพราะมามาแสดงอาการตกใจ  ด้วยการฟาดฝ่ามือไปที่แผ่นอกของปาปา  พร้อมส่งค้อนน้อยๆทั้งๆที่แก้มแดงระเรื่อ  ผมที่กำลังอมยิ้มถูกใจในวิธีการเบี่ยงเบนความสนใจของปาปาก็ต้องเหวอ  เมื่อใบหน้าสวยหวานตวัดสายตามามองผมเหมือนรู้ทัน

“ปาปากับลูกชายเข้ากันได้ดีเกินไปแล้วนะครับ  แต่เอาเถอะ  ในเมื่อหลี่ผิงรับปากว่าจะไม่ยอมเป็นอะไรง่ายๆ  มามาจะพยายามเชื่อ  แต่ถ้าจะห้ามไม่ให้มามาเป็นห่วงคงห้ามไม่ได้นะครับ  มามาเลี้ยงหลี่ผิงมาจะไม่ให้ห่วงได้ยังไง”  ผมสวมกอดมามาและซบหน้าลงกับอกอุ่นเหมือนยามเด็กที่ผมชอบทำ 

ซึ่งร่างกายของมามายังคงให้ความรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยไม่เปลี่ยน  ก่อนผมจะรู้สึกถึงฝ่ามือนุ่มที่ลูบหัวและแผ่นหลัง  ให้ความรู้สึกเหมือนว่าผมย้อนเวลากลับไปเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว

เมื่อผมเหลือบตาขึ้นมอง  จึงได้พบกับสายตาอบอุ่นอ่อนหวานของมามาเหมือนที่คิดไว้ไม่มีผิด  แต่ผมต้องรีบคลายวงแขนพร้อมยิ้มเต็มหน้า  เมื่อได้ยินเสียงกระแอมไอของปาปา  ที่มาพร้อมแรงสะกิดที่ท่อนแขน  ก่อนปาปาจะทำเนียนรั้งร่างมามาไปสวมกอดซะเอง  จนคนสวยของเราถลึงตาดุใส่รายคน

หลังจากนั้นเหตุการณ์ก็กลับสู่ภาวะปกติ  ทั้งปาปามามากำชับให้ผมทำทุกอย่างให้รอบคอบ  และไม่ยื่นมือเข้ามาช่วยตามคำขอของผมในการเอาคืนครั้งนี้  ด้วยผมถือว่าโรงแรมในกงอินนั้นเป็นความรับผิดชอบของผมโดยตรง  ผมอยากจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยด้วยตัวเอง  แต่ท่านก็ย้ำว่าหากไม่เป็นไปตามแผนและดูท่าว่าจะเกินกำลัง  ผมต้องรีบรายงานและต้องพร้อมรับความช่วยเหลือจากท่านทั้งคู่  ก่อนจบด้วยเรื่องความปลอดภัยของน้องธันว์  เพราะท่านเชื่อว่าหากพวกแก๊งจ้าวคิดไม่ซื่ออยากเอาคืน  คนที่โดนเล็งเป็นอันดับแรกคงหนีไม่พ้นน้องธันว์

เรื่องนี้ผมคิดไว้อยู่แล้ว  จึงบอกท่านให้สบายใจว่า  ผมส่งคนติดตามน้องเพิ่มอย่างลับๆไปแล้ว  และลูกน้องที่ผมส่งไปก็เริ่มปฏิบัติตามคำสั่งของผมตั้งแต่วันนี้แล้วล่ะครับ  ไม่เช่นนั้นเมื่อเช้าผมจะกล้านอนได้อย่างไรกัน  และนี่ก็ได้เวลาที่พวกมันต้องติดต่อกลับถึงผม  เพื่อรายงานความเคลื่อนไหวของคนรักตัวน้อยแล้ว 

งานนี้ผมต้องปิดจ๊อบให้เร็วที่สุด  เพื่อความปลอดภัยของน้องธันว์และครอบครัวที่ผมรัก

.............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ลงทัณฑ์กันพอกรุบกริบให้เลือดลมเดินคล่องเนอะ   :z1:
ส่วนตัวชอบตอนนี้ค่ะ  อยากเป็นหลี่ผิงขึ้นมาทันทีเลย
แม้ตื่นมาไม่เห็นหน้าเจ้า  แต่มีข้อความแสดงความห่วงใย
แทนตัวแบบนี้  หลี่ผิงคงยิ่งรักยิ่งหลงน้องธันว์มากกว่าเดิม  :impress3:

ตอนหน้ามาเติมน้ำตาลในเลือดกันต่อ
ในงานวันเกิดนลินจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง  :hao7:
เพราะช่วงนี้ทะเลคลื่นลมยังสงบ  รอเวลาพายุก่อตัวนิด 

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
เจอกันกันอังคารสีชมพูน้า

 :กอด1:   :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 30-08-2013 07:34:43

อิจฉาหลี่ผิงจริงๆ เลย  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 30-08-2013 07:50:59

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:ร้องธันว์เด็ดจัง :jul1: :jul1: :jul1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: PJansam ที่ 30-08-2013 07:53:10

เฮียหื่นตลอดเว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 30-08-2013 08:02:05

น้องธันว์น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 30-08-2013 08:11:09

ถ้าน้องธันว์"ลงทัณฑ์"แบบนี้เฮียหลี่ผิงคงยอมตลอดไปแน่ๆ หวานซ้า~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 30-08-2013 08:59:13

น้องธันว์ลงทัณฑ์แบบนี้ก็เข้าทางเฮียนะซิ    เฮียหลี่ผิงคงอยากโดนลงทัณฑ์แบบนี้ทุกวัน

อีกไม่นานแก๊งค์จ้าวได้เจอฤทธิ์จากเฮียหลี่ผิงแน่  แล้วจะรู้ว่าลูกไม้ย่อมหล่นไม่ไกลต้น

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 30-08-2013 09:17:55

น้องธันว์น่ารักจังงงงงงงง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 30-08-2013 09:23:40

ความหวานของคู่นี้มีตลอดเวลาน่ารักมากแต่เฮียแอบหื่นตลอด
รอเฮียจัดการแก็งค์จ้าวแล้ว มาหวานกับน้องธันว์ต่อ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 30-08-2013 09:51:43

ยังไงคู่นี้ก็ยังหวานกันตลอดเลยนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 30-08-2013 10:02:02

มีเมียน่ารักอย่างน้องธันว์มันก็ทำให้เฮียหลี่ผิงอดความหื่นตัวเองไม่ได้หรอก
จัดการปิดเรื่องแก๊งค์จ้าวให้มันกลัวเราไปเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 30-08-2013 10:09:05

หวานกันจริงจริงงงงงงงงงงงง อิชชี่มาก

อยากเห็นธันว์เป็นฝ่ายหึงอีกบ้างจัง อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 30-08-2013 10:09:27

น้องธันว์จะน่ารักไปไหนเนี่ย  :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 30-08-2013 10:50:25

มีแบบนี้ใครจะอยากปล่อยไปไหน จริงไหม?

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 30-08-2013 11:05:51

น่าอิจฉาน้องธันว์มีเฮียหลี่คอยห่วงเสมอ  :ling1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 30-08-2013 12:00:44

รักหวานๆของมาเฟียขี้หวง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 30-08-2013 12:44:38

 :m25:    น้องธันว์ทำหน้าที่ของภรรยาได้อย่างไร้ที่ติจริงๆ    เฮียหลี่ผิงรีบจัดการให้เรียบร้อยนะจ๊ะเพื่อความสงบสุขของครอบครัว

  +1  จ้าพี่มาศ  และมา   :กอด1:  ที  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 30-08-2013 12:52:14

นี่คือการลงทัณฑ์ที่  :impress2: มว้ากกกกกก
ชอบ พอเหมาะพอดีแล้วก็ทำให้เฮียอยากกินน้องทั้งตัว
หวานจิงไรจิง
ชอบคู่นี้และชอบตอนนี้มากด้วย
บวกและเป็ดขอบคุณ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 30-08-2013 13:56:01

น่ารักมากกก ><

บวกเป็ดบวกนักเขียนค่ะ ชอบๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมสัมปันนี ที่ 30-08-2013 20:03:24

ชอบเรื่องนี้ด้วย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 30-08-2013 20:05:56

หวานจริง หวานจัง หวานทุกที่เลยนะคู่นี้

คนแก่อิจฉาอ่ะ  :ling1:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 30-08-2013 21:02:15

เป็นเราเห็นโน๊ตน้อยแสดงความใส่ใจอย่างนั้น
ก็คงมีความสุขยิ้มแก้มปริตลอดวันเหมือนกันค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-08-2013 22:31:28

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 30-08-2013 23:04:23

อูยเติมน้ำตาลให้ชีวิตจนจะเป็นเบาหวานแล้วนะเนี้ยะ
แต่ก็ยอมนะ เพราะน้องธันย์น่ารักขนาดนี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 31-08-2013 01:06:04

หวานกันตลอดดดดดดด
ไม่แคร์สื่ออออออออ
ที่สำคัญ คนอ่านตาลุกเป็นไฟแล้วค่าาา
อิจฉาาาาาาาา  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 31-08-2013 01:29:42

 :z1: :z1: น้องน่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 31-08-2013 13:22:08

ตอนนี้ งิงุงิงุ  :jul1:

หา? ตอนต่อไปพายุจะเข้า?  :a5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 31-08-2013 16:09:34

 :ling3:

รอดูการเอาคืนของเฮียหลี

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 31-08-2013 17:47:29

หงิง~~~ สำลักน้ำเชื่อม  :katai5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 31-08-2013 21:05:12

+1

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: vevi ที่ 31-08-2013 22:27:28

น้องธันว์น่ารักกกกกก  :m3:
เอาใจใส่ ดูแลเฮียทุกรายละเอียด หวานๆๆ ชอบคะ
มั่นใจว่าเฮียหลี่ผิงต้องดูแลน้องธันว์เป็นอย่างดีแน่ๆ 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 01-09-2013 08:44:03

เฮียหลี่ผิงรีบๆจบเรื่องนะ  เป็นห่วงน้องธันจังเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 01-09-2013 16:25:28

น้องธันว์กับเฮียหลี่หวานกันตลอด  :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 02-09-2013 01:00:01

รู้ว่าหลี่ผิงจัดการได้ แต่ก็อดเป็นห่วงน้องธันว์ไม่ได้อยู่ดี

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 02-09-2013 10:56:09

น้องธันว์น่ารักจัง
หวานกันตลอด อิจฉา

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 02-09-2013 12:18:58

น่ารักจุงเบยยยยย :hao7: :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 02-09-2013 20:05:14

แค่นี้หลี่ผิงก็มีแรงสู้ต่อแล่้วล่ะ ได้กำลังใจดีขนาดนี้
อะไรก็ไม่เท่ากำลังใจจากคนรักและครอบครัว
ความรักความห่วงใยที่มีให้เหมือนเป็นเกราะชั้นดี
และดีเข้าไปใหญ่เมื่อน้องปรนนิบัติพัดวีแบบถึงเนื้อถึงตัว
หลี่ผิงคงอยากโดน“ลงทัณฑ์”บ่อยๆนะเราว่า :z1:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.24 "ลงทัณฑ์" P.29 (30/8/56) หวาน&หวิว
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 02-09-2013 20:15:38

ความหวานยังคงมีมาตลอดเลยอ่ะ :ling1: :katai3: :katai3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 03-09-2013 07:08:48

ตอนที่ 25

หวางหลี่ผิง
   
“ไม่มีอะไรต้องกังวล  ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ...ไหนดูซิ  คนเก่งของเฮียหล่อพร้อมจะออกงานรึยัง”  หลังจากที่ผมคลายกอดจากคนร่างบางแล้ว  จึงหมุนร่างนั้นกลับมาเผชิญหน้า  พร้อมส่งยิ้มกระเซ้าเย้าแหย่ให้คนน่ารักได้กลับมาอารมณ์ดีอีกครั้ง 

น้องธันว์เงยหน้าสบตาผมด้วยแววตาติดกังวล  แต่ริมฝีปากแดงสดก็พยายามยกยิ้มให้  ผมจึงลูบแก้มใสเบาๆก่อนก้มลงสูดกลิ่นแก้มน้องเข้าปอด
   
“เฮียไม่ลืมสัญญาที่ว่าจะเล่าทุกเรื่องให้น้องธันว์รู้  แต่ตอนนี้เราไปขึ้นรถกันก่อนนะ  เดี๋ยวจะไปงานวันเกิดน้องนลินสาย...นะครับ”  สิ้นคำขอร้องของผม  ใบหน้าขาวๆของคนน่ารักก็พยักหน้าให้แทนการตกลง 

ผมจึงส่งยิ้มหวานๆเอาใจให้คนเก่งที่พูดรู้เรื่อง  ก่อนจูงมือนุ่มของน้องพาออกจากห้อง  เพื่อขึ้นรถไปยังสถานที่จัดงานวันเกิดของนลินเพื่อนคนสนิทของน้องธันว์
   
เมื่อขึ้นมาอยู่บนรถด้วยกันแล้ว  ผมดึงร่างน้อยเข้าหาอกและจูบลงบนหน้าผากมนเบาๆ  น้องธันว์ช้อนตาขึ้นมองผมช้าๆด้วยตาใสแจ๋ว  จนผมหลุดยิ้มด้วยความเอ็นดู  และยื่นมือไปบีบจมูกแหลมของเด็กน่ารักด้วยความมันเขี้ยว  น้องจิ๊ปากใส่อย่างขัดใจ  มีส่งค้อนน้อยๆยั่วสายตาให้กันด้วย  คราวนี้ผมถึงกลับหลุดหัวเราะ  ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่ผมไปเอาคืนแก๊งจ้าวให้น้องธันว์ฟัง  ซึ่งมันก็เป็นเหตุผลเดียวกับที่ทำให้คนน่ารักของผม  ออกอาการกังวลอย่างที่เป็นก่อนหน้า 

ด้วยเมื่อคืนผมไม่ได้กลับมานอนที่ห้องของเรา  เพราะไปบัญชาการตามแผนการเอาคืนที่แก๊งทั้งคืน  ได้กลับบ้านอีกทีก็ช่วงสายๆของวันนี้  ทำให้เราได้เจอหน้ากันตอนที่น้องกลับบ้านในช่วงเย็น  คือช่วงก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมง 

แต่ผมก็ไม่มีเวลาอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้น้องรู้  เพราะต้องไปรายงานผลแก่ปาปามามา  ซึ่งพวกท่านกลับบ้านมาในเวลาไล่เลี่ยกับน้องเสียก่อน  ทำเอาคนเก่งของผมถึงกลับกังวลหน้าเครียดไม่มีรอยยิ้มให้ผมเหมือนเคย  และเวลานี้ก็เป็นเวลาที่เหมาะสมแล้วที่ผมจะเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้น้องธันว์ฟัง
   
เมื่อวานตอนช่วงสาย  หลังจากผมขอตัวจากปาปามามาเพื่อเข้าแก๊งแล้ว  ผมสั่งรวมลูกน้องในแก๊งทันที  ก่อนจะแบ่งลูกน้องออกเป็นสองกลุ่ม  กลุ่มแรกให้กระจายตัวไปยังสถานที่สำคัญต่างๆของแก๊งจ้าว  ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ตั้งแก๊ง  คาสิโน  สถานบันเทิง  หรือแม้แต่คฤหาสน์ของจ้าวเพ่ยซาน  เพื่อลอบสังเกตการณ์และหาลู่ทาง  ให้ลูกน้องในกลุ่มที่สองได้ปฏิบัติภารกิจ 

ภารกิจที่ว่าคือการลอบวางเพลิง  เหมือนที่แก๊งจ้าวใช้สร้างความวุ่นวายให้เรา  แต่ผมเลือกที่จะเอาคืนให้หนักกว่า  โดยไม่เว้นสักแห่งที่มีความสำคัญกับแก๊งจ้าว  แต่ผมก็มีคุณธรรมพอที่จะเลือกให้เกิดความเสียหายไม่มากนัก  แต่เน้นสร้างความวุ่นวายและตื่นตระหนกกับเจ้าของมากกว่า  ด้วยอยากส่งสัญญาณเตือนจ้าวเพ่ยซานไม่ให้กล้ามาลองดีกับหวางหย่งกังอีก
   
ผลของการเอาคืนเป็นไปตามที่ผมคาดการณ์ไว้  แก๊งจ้าวปั่นป่วนพวกหางแถววิ่งกันให้พล่านเพื่อดับไฟ  แม้จะมีลูกน้องมากเท่าไหร่ก็เหมือนจะไม่พอ  เพราะทุกจุดถูกจุดไฟพร้อมๆกัน  นี่ยังดีที่ผมเลือกเวลาเกือบฟ้าสาง  เพราะไม่อยากให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องได้รับผลกระทบมากนัก  แต่ก็ทำเอาชื่อเสียงคาสิโนและสถานบันเทิงของแก๊งจ้าวเสียหายไม่น้อย  ด้วยลูกค้าคงไม่กล้าเสี่ยงตายมาใช้บริการอีก  กว่าจะกู้ชื่อเสียงกลับมาคงใช้เวลานานล่ะคราวนี้ 

ผมว่ามันสมน้ำสมเนื้อกับสิ่งที่จ้าวเพ่ยซานมาก่อกวนพวกเราไว้  เพราะผมถือว่าจ้าวเพ่ยซานกล้าที่จะกระตุกหนวดมังกรอย่างหวางหย่งกังแล้ว  เธอต้องแน่พอที่จะรับผลของการที่ทำให้พญามังกรตระกูลหวางพิโรธ
   
เมื่อแก๊งจ้าวสามารถดับไฟได้ครบทุกที่ตอนฟ้าสาง  ผมจึงติดต่อถึงจ้าวเพ่ยซานโดยตรง  เพื่อให้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือใคร  ก่อนผมจะประกาศกับจ้าวเพ่ยซานว่าหากคิดจะตอแย  หรือสร้างความรำคาญให้แก๊งหวางหย่งกังอีก  ความเดือดร้อนที่ทางนั้นจะได้รับคงไม่ใช่แค่ผลที่เกิดขึ้นเช่นเมื่อคืน  ด้วยอาจจะถึงขั้นที่ว่าฮ่องกงจะไร้ชื่อแก๊งจ้าวและไร้เงาจ้าวเพ่ยซานอีกต่อไป 

สิ้นคำของผมนั้น  จ้าวเพ่ยซานได้แต่เงียบ  ผมเองก็ถือสายไม่ยอมวางเช่นกัน  ก่อนจะมีเสียงหัวเราะแหบๆกวนประสาทออกมา  จนผมต้องข่มอารมณ์อย่างมากให้นิ่งไว้ไม่ตอบโต้  ขืนแสดงความเกรี้ยวกราดเข้าใส่  ทางจ้าวเพ่ยซานคงยิ่งได้ใจที่ก่อกวนผมได้สำเร็จ  แต่ในที่สุดเธอก็รับคำอยู่แค่ลำคอ  ให้ผมได้รู้ว่าจ้าวเพ่ยซานรับรู้ในสิ่งที่ผมเตือนไปแล้ว  แต่ก่อนวางสายจ้าวเพ่ยซานยังหัวเราะเข้าใส่  และทิ้งท้ายว่าเราคงได้เจอกันเร็วๆนี้อีกด้วย

“อื้อ...ที่จ้าวเพ่ยซานพูด  เหมือนว่าเรื่องยังไม่จบเท่านี้”  เด็กขี้สงสัยจ้องผมตาแป๋วทั้งๆที่หัวคิ้วขมวดเป็นปม  ผมจึงก้มจูบระหว่างคิ้วน้อยๆนั่น  พร้อมลูบต้นคอขาวอย่างเบามือ 

ความตั้งใจของผมคือแค่อยากบอกเล่า  ถึงสิ่งที่ผมได้ทำมาให้น้องธันว์รับรู้เท่านั้น  ด้วยไม่อยากให้คนน่ารักต้องเป็นกังวลสักนิด  แม้จ้าวเพ่ยซานจะยังไม่จบ  แต่ผมเชื่อว่าสามารถจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยได้  และคงไม่เป็นฝ่ายที่ตั้งรับอย่างเดียวอีกแล้ว  แต่ผมจะคอยจับตาทุกความเคลื่อนไหวของแก๊งจ้าวเลยทีเดียว  ที่ทำไปทุกอย่างก็เพื่อความปลอดภัยของทุกคนรอบตัว  โดยเฉพาะคนน่ารักตรงหน้าของผมตอนนี้  ที่ผมจะไม่มีวันให้เกิดอันตรายกับน้องธันว์อย่างเด็ดขาด

“อย่ากังวลไปเลยคนเก่ง  เฮียอยากให้น้องธันว์เชื่อในตัวเฮีย  ว่าจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยได้  ขอแค่ยังมีน้องธันว์อยู่เคียงข้างคอยให้กำลังใจอยู่แบบนี้  เฮียหลี่ผิงคนนี้ก็มีแรงจัดการทุกเรื่อง  หรือทุกคนที่คิดจะมีปัญหากับหวางหย่งกังของเราแล้วครับ...ไหน  ยิ้มหวานๆให้เฮียชื่นใจหน่อยเร็ว” 

เจ้าของใบหน้าที่ผมกอบกุมไว้ในอุ้งมือช่างน่ารักนัก  เพราะยอมตามใจผมด้วยการค่อยๆยกยิ้มขึ้น  พร้อมแววตาที่ทอดหวานละมุน  ทำให้ใบหน้าขาวๆของน้องฉายแววอ่อนหวานชัดตา

ผมอดใจไม่ไหวก้มหน้าแตะริมฝีปากที่ยกยิ้มนั้นแผ่วเบา  พร้อมไล้แก้มเนียนด้วยปลายนิ้ว  ก่อนส่งลิ้นเข้าโพรงปากอุ่นเมื่อน้องเผยอปากเปิดรับ  และส่งปลายลิ้นไล้แตะไปทั่ว  จบด้วยเกี่ยวกระหวัดลิ้นน้อยหยอกเย้าอย่างอ่อนโยน  มอบความหวานและส่งความรักผ่านจูบหวานๆของเรา 

เมื่อผละห่างคนรักตัวน้อยของผม  ถึงกับหอบตัวโยนและหลับตาพริ้ม  พร้อมผิวแก้มแดงระเรื่อจางๆอย่างน่าดู  ผมเฝ้ามองน้องด้วยรอยยิ้ม  กระทั่งเปลือกตาบางใสขยับจนแพขนตาหนากระพือเปิด  เผยให้เห็นดวงตาใสแจ๋วเปล่งประกายอ่อนหวานทอดมองตรงมาที่ผม  ก่อนคำพูดของคนน่ารักจะทำให้มาเฟียอย่างผมยิ้มได้กว้างกว่าเดิม  เรียกว่ายิ้มกว้างชนิดที่ปากแทบฉีกถึงใบหูเชียวล่ะ

“ธันว์เชื่อว่าเฮียทำได้  และจะอยู่ข้างๆเฮียหลี่ผิงแบบนี้ไม่ไปไหนแน่นอน  แต่ช่วยระวังตัวเองเพื่อธันว์ด้วยนะครับ”

“ครับ...คนเก่ง ~”  ผมรับคำชิดริมฝีปากนุ่มๆ  ที่เจ้าของยื่นใบหน้ามาใกล้ด้วยตัวเอง  จนริมฝีปากเราแทบประกบกัน 

ผมต้องสะดุดลมหายใจตัวเอง  เมื่อคนเก่งของผมแตะจูบบางเบาที่ริมฝีปาก  ก่อนโอบแขนเข้าที่รอบเอว  และเอนศีรษะซบกับแผ่นอกของผม

“เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้...ตลอดไป”  ผมโอบไหล่มนและประทับจูบที่กระหม่อมบาง  พร้อมกระซิบถ้อยคำที่เปรียบเสมือนคำสัญญาระหว่างเรา 

น้องธันว์เองก็เพิ่มแรงกระชับของวงแขนที่รอบเอว  และซุนหัวไปมากับแผ่นอกของผม  ก่อนถ้อยคำที่ตอบรับคำสัญญาจากน้องจะถูกเปล่งออกมา

“ครับ  ธันว์กับเฮียหลี่ผิงจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป”

.......................................
    
“นลินสุขสันต์วันเกิด  ขอให้มึงมีความสุขมากๆ  และเป็นเพื่อนที่ดีของกูแบบนี้ตลอดไป”
   
“โอ้โห!  ธันว์  ซึ้งไปป่ะวะเพื่อน  แต่ก็ขอบใจว่ะ  แต่กูจะดีใจและซาบซึ้งมากกว่านี้  ถ้ามึงมีของขวัญมาให้ด้วย...ไหนวะของขวัญกู”
   
“ไอ้นลิน!” 

“ฮ่าๆ  แม่บัวงาม  มึงนี่น้าเกือบจะดีแล้วเชียว”
   
ผมส่งยิ้มให้น้องธันว์ทันที  ยามที่น้องหมุนตัวกลับมา  น้องทำหน้ามู่ทู่ไม่สบอารมณ์ให้เห็น  ด้วยเจอเจ้าของวันเกิดอย่างน้องนลินกวนเข้าใส่  ก่อนผมจะรีบส่งกล่องของขวัญที่ถือมาให้น้องอย่างรู้ใจ  พร้อมลูบหัวกลมเบาๆเพื่อให้คนน่ารักยิ้มออก  แต่ผมดูแววตาสดใสก็รู้แล้วครับ  ว่าน้องนั้นไม่ได้โกรธเคืองเพื่อนสนิทจริงจังนักหรอก  คงรู้อยู่แล้วว่าน้องนลินน่ะแซวเล่น  และก็จริงอย่างที่ผมคิด  เพราะพักเดียวเพื่อนสนิททั้งสามก็กลับมาหยอกล้อและยิ้มให้กันได้แล้ว
   
หลังจากนั้นน้องนลินกับนายนนก็พาเราไปยังโต๊ะด้านในที่ถูกกันไว้  ซึ่งมีนายเบสนั่งหน้าขาวจิบเครื่องดื่มอยู่ก่อนแล้ว  ส่วนโต๊ะอื่นๆในห้องคาราโอเกะวีไอพีนั้น  ถูกจับจองด้วยเพื่อนๆในคณะของน้องธันว์ที่ผมพอคุ้นหน้าอยู่บ้าง  แต่ก็มีบางคนที่ไม่คุ้นเอาซะเลย  เมื่อกระซิบถามนายนนก็ได้ความว่าเป็นเพื่อนสนิทของไอ้เบสหน้าขาวแฟนมัน  ที่น้องนลินสนิทสนมคุ้นเคยด้วย  จึงชวนมาให้งานวันนี้ครึกครื้น 
   
“นลินต้องขอบคุณเฮียหลี่ผิงสำหรับห้องวีไอพีใน ‘I-Oke’ ด้วยนะคะ  วันเกิดนลินปีนี้มันสุดยอดมาก  ฮิๆ”  ผมอดที่จะหัวเราะไม่ได้  กับท่าทางโอเวอร์แอ็คติ้งของสาวน้อยหน้าสวย  ที่มีแววตาระยิบระยับ  มือไม้ยกสูงแกว่งไปมา  และหัวเราะเสียงสูง 

น้องนลินแม้ภายนอกจะดูก๋ากั่นเกินผู้หญิงทั่วไป  แต่มีบางมุมที่ผมเคยเห็นว่าเธอเรียบร้อยสวยหวานไม่แพ้รูปร่างหน้าตาเลยเชียวล่ะ  ซึ่งเราจะเห็นได้ก็เฉพาะตอนที่น้องนลินอยู่กับคุณหญิงแม่ของเจ้าตัวเท่านั้น  ผมเห็นครั้งแรกยังอึ้งด้วยภาพที่น้องนลินนั่งพับเพียบกับพื้นร้อยมาลัยดอกมะลิ  ส่วนคำพูดคำจาระหว่างที่เธออยู่บ้านก็แสนเรียบร้อย  ไม่มึงมาพาโวยเหมือนยามอยู่กับเพื่อนๆสักนิด 

ความต่างนี้ทำให้เพื่อนสนิททั้งคู่ของนลินยกเอามาแซวเป็นบางครั้ง  แต่ที่ไม่กล้าแซวบ่อยๆคงเพราะกลัวฝีปากและฝ่ามือหนักๆของน้องนลินนั่นแหละครับ  ถึงน้องนลินจะดูแปลกไปบ้างแต่เรื่องความจริงใจและความรักเพื่อน  เธอก็มีไม่แพ้ใครเชียวล่ะ  ไม่เช่นนั้นสามคนเพื่อนซี้คงไม่คบกันมายาวนานจนถึงตอนนี้  และหากไม่รักกันจริง  ทั้งนายนนและน้องนลินคงไม่ตามน้องธันว์มาเรียนถึงฮ่องกงอย่างแน่นอน  ดั้งนั้นผมจึงรักและเอ็นดูน้องนลินกับนายนนไม่ต่างจากน้องสาวและน้องชายตัวเอง

“ไม่ต้องขอบคุณเฮียหรอก  ต้องขอบคุณคนโน้นครับ...ที่เป็นพ่องานจัดการให้น้องนลินทุกอย่าง”  ‘คนโน้น’  ที่ผมพูดถึงนั่งกอดอกยักคิ้วจึกๆให้เพื่อนสนิททันที  ที่สายตาเราทั้งคู่หันไปมอง  บวกรอยยิ้มกวนๆเข้าไปอีก  ทำเอาน้องธันว์ยิ่งน่าเอ็นดู

คงไม่เฉพาะผมล่ะครับที่คิดแบบนี้  เพราะน้องนลินส่งเสียงหัวเราะคิกคักและโผเข้ากอดคนน่ารักของผม!

“อ่ะ!”  ผมก็ได้แต่อุทานและฝืนตัวเองให้นั่งตามเดิม  เมื่อเจอสายตาดุๆของน้องธันว์ที่ตกอยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนสนิทเข้า 

แม้รู้แก่ใจว่าเพื่อนกันไม่มีทางคิดอะไรต่อกันอยู่แล้ว  แต่ภาพที่น้องตกอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น  มันช่างบาดตาบาดใจจนต้องเบือนหน้าหนี

“เฮียดื่มก่อนครับ  ไอ้สองคนนั่นไม่มีอะไรในกอไผ่หรอก”  ผมรับแก้วมาจากนายนนที่ส่งยิ้มรู้ทันมาให้  ก่อนจะแสยะยิ้มใส่ตาอดีตศัตรูหัวใจอย่างนายเบส  ที่มองมาทางผมยิ้มๆไม่ต่างจากแฟนของมัน  ผมอ่านง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ 

ภาพความสนิทสนมของหนุ่มสาวที่ยิ้มและหัวเราะใส่กัน  ทำให้ผมต้องเบือนสายตาหนี  และผมต้องแปลกใจเมื่อเห็นเพื่อนสนิทเดินเข้ามาพร้อมฝาแฝดคนสวยของตัวเอง

“I-Oke  ยินดีต้อนรับ  ทุกคนตามสบายเลยนะครับ  วันนี้นายน้อยหวางหลี่ผิงเป็นเจ้ามือทั้งที  ผมในฐานะผู้ดูแลต้องขอบคุณมิสเตอร์หวางเป็นอย่างยิ่ง  ที่ให้เกียรติเลือกสถานที่ของผมเป็นที่จัดเลี้ยงงานวันเกิดของสาวสวยอย่างน้องนลิน  ผู้เป็นเจ้าของวันเกิดในวันนี้” 

สายตาแวววาวหยอกเย้าของไอ้ไรอันมองมาทางผม  ก่อนมันจะผายมือมาเมื่อประกาศว่าวันนี้ใครเป็นออกเงิน  ทำให้ทุกสายตาของน้องๆมองทางผมเป็นตาเดียว  ตามมาด้วยเสียงปรบมือ  ทำให้ผมต้องยกมือพร้อมกระตุกยิ้มส่งให้  แต่ทำไมน้องๆต้องหลบตาผมให้วุ่นขนาดนั้นด้วยก็ไม่รู้

“เฮียหลี่ผิงครับ  ทำไมทำหน้าตาน่ากลัวขนาดนั้นล่ะ  เพื่อนๆธันว์กลัวกันหมดแล้ว”  ผมก้มมองเจ้าของเสียงใสข้างตัว  และเผลอเลิกคิ้วใส่ด้วยแปลกใจในคำพูดของน้องธันว์  ผมนี่นะทำหน้าตาน่ากลัว 

“ฮึๆ  หลี่ผิงมันไม่รู้ตัวหรอกครับน้องธันว์  ว่าตอนที่มันยิ้มแบบนั้นน่ะ  น่ากลัวกว่าตอนที่ทำหน้าเฉยๆซะอีก  ก็คงมีแต่น้องธันว์ล่ะมั้ง  ที่ทำให้เพื่อนเฮียยิ้มได้น่ามอง  เพราะมันยิ้มออกมาจากใจจริงๆ...ใช่มั้ยวะหลี่ผิง”  ผมได้แต่หัวเราะคลอเบาๆกับคำพูดของไรอัน  ด้วยถูกใจในสิ่งที่เพื่อนพูด 

แถมตอนนี้ยังถูกใจมากกว่าเดิม  เพราะคนที่ทำให้ผมยิ้มออกมาจากใจจริงๆนั้น  กำลังอมยิ้มน้อยๆทำแก้มแดงใส่กันซะแล้ว  เพื่อไม่ให้คนน่ารักได้อายไปมากกว่านี้  ผมจึงเลือกที่จะไม่พูดอะไร  แต่วาดมือพาดผ่านพนักโซฟา  เพื่อรั้งเจ้าของหัวไหล่มนเข้าหาตัว  ก่อนหันไปทักทายไอ้ไรอัน  จึงได้รู้ว่าน้องธันว์ติดต่อขอจองห้องวีไอพีกับมันโดยตรง  และถือโอกาสชวนมันมาแทนเจ้าของวันเกิดด้วย 

ส่วนเหมยอิงนั้น  น้องนลินโทรไปชวนไว้ก่อนแล้ว  ไอ้ไรอันจึงถือโอกาสไปรับน้องสาวผมมาร่วมงานด้วยตัวเอง  ทำเอาอดหมั่นไส้ไอ้เพื่อนสนิทหัวทองไม่ได้จริงๆครับ  แต่ดูๆไปมันก็คอยเทคแคร์ดูแลน้องสาวผมได้ดี 

ส่วนเรื่องที่มันเอ่ยปากขอโอกาสไว้  ไรอันก็ทำให้ผมเห็นว่ามันจริงใจกับเหมยอิงจริงๆ  เพราะไม่มีข่าวคราวมาเข้าหูผม  ว่ามันไปอี๋อ๋อจี๋จ๋ากับสาวที่ไหนเหมือนที่ผ่านมา  ซึ่งของแบบนี้แม้ไอ้ไรอันจะเป็นเพื่อนสนิทผมก็ตาม  แต่เราคงต้องดูกันนานๆ  ผมมีน้องสาวคนเดียวนี่ครับ  ใครที่จะเข้ามาดูแลเหมยอิงแทนผม  ผมเองก็ต้องมั่นใจว่ามันคนนั้นจะดูแลน้องได้ดีไม่แพ้ที่ผมทำ

“ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะเฮียไรอัน  แล้วเฮียพอลกับเฮียโจเซฟล่ะคะ  ทำไมยังไม่มา”

“นลิน  กูรู้นะว่ามึงไม่ได้เป็นห่วงเฮียๆเค้าหรอก  แต่ที่มึงห่วงน่ะคือของขวัญที่เฮียๆเค้าเอามาให้ต่างหากล่ะ  ใช่ป่ะ...กูพูดถูกมั้ย”

“คิกๆ....ฮ่าๆ”

“ไอ้ถึกนน!  มึงจะแสนรู้ไปแล้วนะ”

งานนี้ดูท่าเจ้าของวันเกิดที่เป็นที่รักของเพื่อนๆจะถูกรุมซะแล้วครับ  เพราะหลังคำพูดของนายนนที่หยิกแกมหยอกจบลงเท่านั้น  เสียงหัวเราะถูกใจของเพื่อนๆรอบห้องก็ดังขึ้นทันที  ทำเอาน้องนลินออกอาการตาเขียวปัดชี้หน้าใส่นายนน  และเดินหนีไปนั่งกับเพื่อนๆอีกโต๊ะ  ส่วนไอ้คนปากเก่งก็ต้องตามง้อเพื่อนสนิทแทบไม่ทัน 

เมื่อผมก้มมองคนในอ้อมกอดของตัวเองก็ต้องฉีกยิ้ม  ตามใบหน้าสดใสที่กำลังเปิดปากหัวเราะกว้างดวงตายิบหยี  และไม่ทันรู้ตัวผมก็ยื่นปลายนิ้วไปลูบแก้มแดงปลั่งของน้องอย่างเบามือ  ทำเอาเจ้าของแก้มเงยหน้ามองด้วยแววตาเคลือบแคลง  ทั้งๆที่กำลังระบายยิ้มสดใส 

ผมจึงได้แต่ส่ายหน้าให้น้องว่าไม่มีอะไร  น้องธันว์เองทำเพียงเลิกคิ้วเข้าใส่  และเอนศีรษะพิงเข้ากับไหล่ผม  ท่าทางปล่อยตัวสบายๆของน้องทำเอาผมหุบยิ้มไม่ลงเชียวล่ะ  และเหมือนว่าผมได้เปิดช่องโหว่ให้ไอ้ไรอันเปิดปากแซว  ทำเอาเด็กน่ารักของผมรู้ตัวผละห่าง  จนผมต้องรั้งร่างน้อยกลับมากอดไว้เหมือนเดิม

“ไอ้ไรอันหุบปากไปเลยน่า...น้องธันว์นั่งเฉยๆสิครับ  ไม่หยุกหยิก...เหมยอิงมานั่งกับเฮียนี่มา  ปล่อยมันนั่งคนเดียว”  หลังจากที่ผมแกล้งดุคนน่ารักให้อยู่นิ่งๆแล้ว  ผมก็คว้าข้อมือน้องสาวคนสวยให้มานั่งใกล้กัน  ด้วยอยากลงโทษไอ้ลูกครึ่งหัวทองที่บังอาจปากดีแซวเด็กของผม 

ไอ้ไรอันเองถึงกลับโอดครวญแต่ทำอะไรไม่ได้  เพราะเหมยอิงยอมลุกมานั่งตามความต้องการของผม  ด้วยสีหน้าระบายยิ้มอ่อนหวาน  ไม่สนใจคนที่เคยนั่งเคียงข้างอย่างไอ้ไรอันสักนิด  ก่อนเหมยอิงจะเอื้อมมือผ่านหน้าผม  ไปลูบหัวเด็กน่ารักที่อยู่อีกข้าง  พร้อมรอยยิ้มปลอบใจ  จนน้องธันว์ยอมนั่งอยู่นิ่งๆภายใต้วงแขนผมเช่นเดิม  และยอมส่งยิ้มน่ารักให้อาเจ๊คนสวยของน้อง  แต่ดันทำหน้ามุ่ยปากยื่นใส่ผู้เป็นเจ้าของอย่างผมซะได้  แต่น้องตอนนี้ก็น่ารักจับใจผมอยู่ดี 

อารมณ์นี้ผมอยากจะหัวเราะกับภาพน่ารักๆของน้องนัก  แต่ผมทำเพียงส่งยิ้มหวานๆอ้อนใส่เด็กที่เริ่มงอนเท่านั้น  ก่อนจะเอาใจน้องด้วยการสั่งเครื่องดื่มเบาๆที่เจือแอลกอฮอล์นิดหน่อย  พร้อมของทานเล่นที่เด็กน่ารักเค้าน่าจะชอบมาให้  น้องธันว์ที่โดนผมสั่งห้ามเครื่องดื่มประเภทที่มีแอลกอฮอล์ทุกชนิด  ถึงกลับอมยิ้มเมื่อได้จิบน้ำสีเขียวที่อยู่ในมือ  น้องยิ้มได้ผมก็สบายใจแล้วล่ะครับ  แต่ผมก็ไม่ลืมย้ำกับน้องว่าให้ดื่มได้แค่แก้วเดียว  ขืนมากกว่านี้เด็กน่ารักของผมจะกลายเป็นลิงน้อยช่างยั่วไปซะก่อน  ที่น้องนลินจะได้เป่าเค้กน่ะสิครับ

ถ้าเราอยู่กันสองต่อสองนะ  ผมจะไม่ห้ามเลยหากน้องจะขอดื่มเยอะกว่านี้  เพราะผมออกจะชอบหากมีลิงน้อยช่างยั่วมาออดอ้อนคลอเคลียอยู่ข้างๆ  กำไรเห็นๆ  ฮึๆ 

................................. 

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

หวานฉ่ำใจเบาๆ  ส่งน้องธันว์กับหลี่ผิงมามอบรอยยิ้มแล้วน้า  :mew1:
ได้รู้ได้เห็นกันแล้วเนอะ  ว่ามาเฟียใหญ่เค้าล้างแค้นแก๊งจ้าวอย่างไร
แต่ค่ะแต่...จะจบเพียงแค่นี้รึเปล่า  เร็วๆนี้ได้รู้กัน  :katai3:

ตอนหน้าบุรุษปริศนาที่โผล่มาวับๆแวมๆ  สร้างความสงสัยให้คนอ่านไว้
จะมาเปิดตัวให้รู้กันว่าเขาคือใคร  มีเจตนาอะไรกันแน่  จะส่งผลกระทบ
ต่อความรักของคู่หวานมั้ย  ติดตามได้ในวันศุกร์ค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณที่กการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 03-09-2013 07:35:27

เจอน้องงอนเป็นระยะๆเลยน้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 03-09-2013 08:27:34

เขารักกันจริงๆคู่นี้ หวานกันตลอด อ่านแล้วมีรอยยิ้ม~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 03-09-2013 09:34:46

เฮียหลี่จัดการแก๊งค์จ้าวได้แบบสะใจ  โดนเผาไปแค่ 1 แห่ง  แต่เอาคืนเป็น 10 แห่ง  แต่ดูท่าทางแล้วแก๊งค์จะไม่สำนึกนะ  คงต้องหาทางลอบทำลายตระกูลหวังอีกแน่  แต่จะด้วยวิธีไหนคงต้องรอดูต่อไป  เพราะถึงยังไงต่อให้มีอุปสรรค หรือปัญหามากมายแค่ไหน  ถ้ามีน้องธันว์คอยให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ  เฮียหลี่สู้ไม่ถอยแน่
 
 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 03-09-2013 10:14:26

สนุก เฮฮา หวานๆ งอนกัน ก่อนระเบิดลง  :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 03-09-2013 10:31:12

หวานกันตลอดๆ

รอดูตอนหน้าเพราะสงสัยจริงๆนายคนนั้นต้องการอะไร

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 03-09-2013 10:56:28

 :hao7:  น่ารักกันซะจริง  เฮ้อ หวังว่าจะไม่มีเรื่องอะไรร้ายๆเกิดมานะ   :ling3:   

 ขอให้ได้หวานกันอย่างนี้ตลอดดดดดดดดดดปายยยยยยยย   


  +1   จ้าพี่มาศ  คิดถึงจัีงเลย   :กอด1:  หน่อย   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 03-09-2013 11:13:31

แก๊งจ้าวต้องส่งมือที่3เข้ามาแน่ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 03-09-2013 11:13:51

เฮียหลี่ผิงอยู่ใกล้น้องธันว์ทีไรไม่ค่อยจะสนใจสิ่งรอบตัวเท่าไรเลย
เอาคืนแก๊งค์จ้าวอย่างนี้หวังว่ามันคงไม่กล้ามายุ่งอีกนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 03-09-2013 11:56:27

น่ารักสุดๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 03-09-2013 12:13:16

 :laugh:

สมแล้วที่เป็นเฮียหลี่ผิง เป็นการเอาคืนที่สะใจมาก

แต่เหมือนแก๊งค์จ้าวจะไม่สำนึกนะ

ต้องมีอะไรเกิดขึ้นอีกแน่เลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 03-09-2013 12:40:57

 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:เฮียนี่คิดอยู่อย่างเดี๋วยเองเหรอ :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 03-09-2013 13:19:28

น่าร้ากกกไปไหน จะหวานกันไปถึงไหนเนี่ยคู่นี้ๆๆๆ :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 03-09-2013 13:24:00

สงสัยต้องล้างบาง
แต่สั่งสอนเจ็บปวดแค่นั้นน่าจะพอ
น้องธันว์น่ารักที่สุด
ชอบตอนจูบริมฝีปากให้เฮียหลุดลมหายใจไปเลย ฮิ้วววววววว
 :mc4:
หนูเกิดวันนี้เหรอ สุขสันต์วันเกิด
บวกและเป็ดอยากกินเค้กด้วยคน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 03-09-2013 13:51:01

เหมือนแก๊งจ้าวจะยังไม่จบป่ะ :m16: :m16: :m16:

ขอบคุณค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 03-09-2013 14:36:51

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 03-09-2013 15:53:26

หวานกันจนตาร้อนแล้วเนี่ยคู่นี้

ตอนต่อไปก็ตะได้รู้แล้วว่า เค้าคนนั้น ที่ปรากฏตัวออกมาคือใคร

ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 03-09-2013 19:07:39

หวังว่า "ไอ้คนนั้น" คงไม่ใช่คนของแก้งค์่จ้าวนะ   o18

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 03-09-2013 19:51:53

 :ling1:

แถวๆนี้มีคนแบบเฮียหลี่ผิงเหลืออยู่บ้างไหมอะ

 :katai1:

อยากได้ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 04-09-2013 00:40:48

อย่าพึ่งจบเลยน้าาาา เราติดตามตลอดเลย ขาดเรื่องนี้ไปใจโหวงๆ T-T

รักหนูธันว์กับเฮียมากๆๆๆค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 04-09-2013 00:58:56

หวานกันจริง จิ้งงงงงง
หวานกันตลอดดดดดดด
คนอ่านมันก็อิจฉาตลอดดดดด
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 04-09-2013 05:46:09

 :m3: น้องน่ารักกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 04-09-2013 09:07:03

 :serius2: อิตาคนนั้นมันเป็นใคร แกงค์จ้าวเรอะ อย่านะฟร้อยยยย
เฮียหลี่ได้กำลังใจแล้วตั้งการ์ดรอ พระเอกของน้องธันว์ไม่กลัวอยู่เเล้วววว
รอตอนต่อไปฮับ
 :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 04-09-2013 16:23:58

เห็นชื่อตอน ตกใจเลย นึกว่าจบแล้ว
 :katai1:

ตอนหน้าจะได้รู้จักกันซักทีนะ หนุ่มปริศนา  o18

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 04-09-2013 17:32:58

ก็หวานแข่งน้ำตาลกันไป  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 04-09-2013 18:01:28

รอเฮียเล่าว่าไปทำไรมาบ้าง แต่ดูเหมือนแก็งค์จ้าวจะไม่หลาบจำ
เฮียจัดการถอนรากถอนโคนเลยนะ

มาวันเกิดนลิน เพื่อนแต่ละคนนี่ฮาจริงๆ แต่เฮียกับน้องธันว์ขโมยซีน
โชว์หวานกันเบาๆ คู่นี้หวานตลอดจริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 04-09-2013 18:39:52

เรื่องแก๊งจ้าวท่าทางจะไม่จบง่ายๆนะเนี่ย

เฮียหลี่ผิงน่ารักจัง เอาใจใส่น้องดีมาก  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 04-09-2013 19:58:29

ส่งความหวานมาดับความร้อน
ได้ดีจริงๆๆ :z2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 04-09-2013 20:29:03

หวานนๆแบบนี้ตลอดไปนะคะ ไม่เอามาม่าาาานะ ได้โปรด  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 04-09-2013 22:42:51

หวาน จนน้ำตาลในเลือดสูง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 05-09-2013 11:39:20

แม้จะมีเรื่องให้กังวลแค่ไหน หลี่ผิงก็ยิ้มได้เสมอ
แต่ต้องอยู่กับน้องธันว์เท่านั้นนะถึงจะยิ้มได้น่ะ
เรื่องแก๊งจ้าวคงยังไม่จบง่ายๆสินะ น่าจะมีภาคต่อ
หลี่ผิงเตรียมรับมือไว้แล้วคงไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง
ช่วงนี้ก็พักเรื่องเครียดมาดูน้องธันว์กับเพื่อนๆ
แค่เห็นน้องยิ้มหลี่ผิงก็หน้าบานแล้วล่ะ :hao3:
เรื่องเครียดและปัญหาไม่เป็นอุปสรรคต่อความหวานของคู่นี้จริงๆ
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 05-09-2013 13:30:28

ไม่ว่าเรื่องจะร้ายแรงแค่ไหน
แค่สองคนนี้มีกันและกัน
เรื่องทุกอย่างมันก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
หลี่ผิงกับน้องธันว์น่ารักเสมอ :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 05-09-2013 21:35:12

เฮียหลี่เอาคืนได้สุดยอด o18
อยากเห็นลิงน้อยอ้อนเฮีย :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 05-09-2013 22:46:49

หวานกันได้ตลอดทุกที่ทุกเวลาจริง ๆ เลย
ว่าแต่หนุ่มปริศนาจะอกมาในรูปแบบไหนนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 05-09-2013 23:15:02

แม้ว่าเจ้คนนั้นจะเป็นนางร้าย แต่เค้าชอบนะ สวยสังหาร  :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.25 "ตลอดไป" P.31 (3/9/56) Love Forever
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 05-09-2013 23:21:07

ตอนนี้ลุ้นผช.ปริศนาอ่า
กลัวมาจีบเฮียหลี่ผิง  :ling1: ไม่อยากเห็นน้องธันว์นอย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-09-2013 07:18:53

ตอนที่ 26

หวางหลี่ผิง

งานวันเกิดน้องนลินเริ่มได้ไม่นาน  ไอ้พอลก็มาถึงพร้อมคนที่ทำให้พวกเราแปลกใจ  นั่นก็คือฝูหรงเลขาคนสนิทของผมนั่นเอง  แต่พอมองหน้าเลขาของตัวเองแล้วก็ให้เบาใจ  เพราะฝูหรงไม่มีแววตาที่แสดงถึงความไม่พอใจ  หรือท่าทางลำบากใจให้เห็น  แถมพอผมสังเกตดีๆกิริยาที่ทั้งคู่แสดงออกต่อกัน  กลับมีแววเอื้ออาทรให้เห็นด้วยซ้ำ 

ไอ้พอลแม้จะเฮฮาออกปากแซว  ทั้งน้องธันว์และเจ้าของวันเกิดอย่างนลินเหมือนปกติแล้ว  แต่สายตามันกลับคอยมองไปที่ฝูหรงเป็นระยะ  และหยิบยื่นสิ่งที่ฝูหรงต้องการ  ให้ก่อนที่เจ้าตัวเค้าจะเอ่ยปากขอซะอีก  ส่วนฝูหรงเองก็รับน้ำใจจากไอ้พอลไม่มีอิดออด  แถมในแววตาก็มีแววสะท้านเขินอายให้เห็นด้วย  ดูท่าคู่นี้คงไปได้สวยกว่าที่ผมคิดไว้ซะแล้วล่ะ

“ขอบคุณเฮียพอลและพี่ฝูหรงสำหรับของขวัญกล่องนี้นะคะ  ทีแรกนลินนึกว่าจะได้สองกล่องจากพี่ๆซะอีก  แล้วไปไงมาไง  เฮียพอลกับพี่ฝูหรงถึงไปเลือกของขวัญให้นลินพร้อมกันได้คะ”  แม้คำถามของน้องนลินจะฟังดูเจาะลึกอย่างตั้งใจมากไปหน่อย  แต่ก็ไม่มีใครค้านเพราะที่นั่งๆกันอยู่เนี่ยก็อยากรู้ทั้งนั้น  ไม่เว้นน้องธันว์ที่นั่งจ้องทั้งคู่ตาแป๋วอย่างรอคอย 

ผมเห็นน้องยังนึกขำจึงโยกหัวกลมเบาๆ  แต่ดูท่าการกระทำของผมจะไม่สามารถเรียกร้องความสนใจของน้องได้  เหตุเพราะฝูหรงที่นั่งอึ้งอ้าปากค้าง  พร้อมแก้มขาวที่ขึ้นสีระเรื่ออย่างมีพิรุธนั่นเอง  ก่อนไอ้พอลจะออกหน้าช่วยคนข้างตัวมัน  ด้วยการเอ่ยปากใช้อาอู๋ที่ยืนอยู่ด้านหลังผม  ให้พาฝูหรงไปเข้าห้องน้ำ 

เมื่อลับหลังฝูหรงที่ไอ้พอลมองจนลับตาแล้ว  มันจึงหันไปเขกหัวน้องนลินเบาๆ  ก่อนเอ่ยปากบอกสิ่งที่พวกเราอยากรู้ออกมาด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า

“ก็นัดกันไปสิครับน้องนลินคนสวย  ไม่งั้นจะมีของขวัญมาให้เรารึไง  คิดอีกทียึดคืนซะดีกว่า  ข้อหามาทำให้เลขาหน้าใสของหลี่ผิงเขิน”  สิ้นคำของไอ้พอลนั้น  น้องนลินถึงกลับร้องปฏิเสธเสียงหลง  ก่อนเอ่ยขอโทษไอ้พอลจนลิ้นพันกัน  เล่นเอาฮากันทั้งวง 

แต่แล้วเจ้าของวันเกิดเองก็ได้กลับมานั่งยิ้มแก้มปริ  ยักคิ้วแจกรอบวงด้วยความทะเล้น   เมื่อไอ้พอลยื่นกล่องของขวัญใบโตคืนใส่มือ 

ผมที่นั่งยิ้มไม่ต่างจากคนอื่นๆก็ต้องเหวอยิ้มค้าง  เมื่ออยู่ๆคนในอ้อมกอดก็ค้านเสียงดังออกมากลางวง

“ไม่ใช่ซะหน่อย...ถึงพี่ฝูหรงจะเป็นเลขา  แต่ก็ไม่ใช่ของเฮียหลี่ผิงนะครับ  เฮียพอลอย่าเติมคำแสดงความเป็นเจ้าของแบบนั้นสิ  เดี๋ยวคนอื่นก็เข้าใจผิดกันหมดหรอก...เฮียหลี่ผิงของผมนะ”  สิ้นคำของน้องธันว์ที่นั่งหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์แล้ว 

ทั้งวงนั่งเงียบกริบพร้อมจ้องมาที่น้องเป็นตาเดียว  ก่อนจะค่อยๆฉีกยิ้มจนกว้างไม่ต่างจากผมในตอนนี้  และตามมาด้วยเสียงโห่แซวคนน่ารักอย่างดัง  จนน้องๆคนอื่นที่ร้องคาราโอเกะอยู่ถึงกับหยุดร้อง  ก่อนคนทั้งห้องจะให้ความสนใจมาที่น้องธันว์คนเดียว

“อูยยย  มีหวงเว้ยเฮ้ย  ร้ายนะคะเดี๋ยวนี้  ฮ่าๆ”  น้องนลินเอ่ยปากแซวเพื่อนสนิทก่อนใคร 

น้องธันว์เองก็เหมือนจะเริ่มรู้ตัวว่าหลุดอะไรออกมา  จึงเป็นฝ่ายนั่งอึ้งตัวแข็งค้างซะเอง

“ฮ่าๆ  ไอ้ธันว์  เดี๋ยวนี้ชักออกอาการหวงเฮียหลี่ผิงออกหน้าใหญ่แล้วนะ”  ตามมาด้วยซี้อีกคนของคนน่ารัก 

นายนนทำเอาน้องธันว์ถึงกลับเบือนหน้าหนี  หันมาสบตาผมด้วยพวงแก้มที่แดงก่ำ  แววตาไหววูบสะเทิ้นอายอย่างน่าดู  แต่น้องยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร  กลับมีอีกเสียงหัวเราะพลิ้วหวานดังขึ้นจากน้องสาวคนสวยของผม

“คิกๆ  ธันว์น่ารักจังเลย  รู้จักหวงเฮียหลี่ผิงแล้วน้า  โตเป็นหนุ่มแล้วนะเรา” 

เด็กขี้หวงของผมแก้มแทบระเบิดแล้วนั่น  แถมน้องยังเม้มปากซะแน่นอย่างน่าเสียดาย  ด้วยผมกลัวว่าจะช้ำไปซะก่อน  ก่อนน้องจะช้อนตาขึ้นมองผมอย่างช้าๆ  ด้วยแววออดอ้อนขอร้องอย่างน่าสงสาร 

ผมจึงรั้งต้นคอขาวเข้าหา  เพื่อซ่อนหน้าแดงๆของน้องไว้กับอก  และแกล้งคำรามในลำคอเบาๆเพื่อปรามคนรอบตัว  ทั้งๆที่ผมเองยังหยุดยิ้มไม่ได้เลย  แต่ก็ได้รับความร่วมมือจากทุกคน  ด้วยพร้อมใจกันหยุดเสียงหัวเราะ  และเหลือเพียงรอยยิ้มบางเบาที่ฉายชัดถึงความเอ็นดู  ที่มีต่อคนในอ้อมกอดของผม

“น้องธันว์ไม่ต้องห่วงนะครับ  เพราะตอนนี้คงไม่มีใครไม่รู้แล้วล่ะ  ว่าไอ้หลี่ผิงน่ะมันเป็นของใคร  และต่อไปเฮียสัญญาว่าจะระวังคำพูดนะครับ”  คำพูดที่ฟังแล้วเหมือนไอ้พอลกำลังปลอบคนของผม  แต่ผมว่ามันกลับทำให้ยิ่งดูแย่ลงนะครับ 

น้องธันว์ไม่มีอือออรับคำไอ้พอลสักนิด  แถมยังซุกหน้าเข้ากับอกผม  จนแทบจะแทรกร่างเข้ามาให้ตัวผมอยู่แล้ว 

ผมจึงเตะขาไอ้พอลไปเบาะๆเป็นการสั่งสอน  แต่มันก็ไม่มีสลด  ยังหันไปส่งยิ้มและแท็คมือกับไอ้ไรอันหน้าตาเฉย  แม้ผมจะเคืองเพื่อนสนิทแค่ไหน  แต่ก็ทำไปพร้อมรอยยิ้มนะครับ  ก็ใครจะหุบยิ้มลงได้ล่ะ  ในเมื่อคนรักแสดงออกชัดว่าหวงแหนกันซะขนาดนั้น  เพราะความหมายแฝงของคำว่าหวงนั้นเท่ากับคำว่ารักนี่ครับ

นายนนและนายเบสดูท่าจะเห็นใจน้องธันว์มากล่ะครับ  ทั้งคู่จึงชวนน้องออกไปร้องเพลง  เพื่อหลีกหนีสายตาล้อเลียนของคนรอบโต๊ะ  ผมจึงได้โอกาสปรามเพื่อนๆอย่างจริงจัง  แต่พวกมันก็ยังเหน็บผมได้อยู่ล่ะดี  ว่าผมแกล้งดุพวกมันเพื่อเอาใจน้อง  ซึ่งก็จริงของพวกมันครับ  ผมจึงลอบส่งยิ้มถูกใจให้มันสองคน  ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเรายังขาดเพื่อนสนิทอีกคน 

เมื่อหันไปถามน้องนลินก็ได้ความว่าไอ้โจเซฟมันขอมาช้าหน่อย  เพราะมันกำลังเตรียมของขวัญมาเซอร์ไพรส์เจ้าของงานอยู่  และไม่ทันขาดคำของน้องนลิน  คนที่ผมนึกถึงก็เปิดประตูเข้ามา  แต่มันไม่ได้มาคนเดียวครับ  เพราะมีผู้ชายอีกสามเดินตามมันเข้ามาด้วย  ก่อนเสียงกรี๊ดและเสียงฮือฮาจะดังลั่นห้อง

“Chic!!  อ๊ายยย...Chic จริงๆด้วย  กรี๊ดดด  อเล็กซ์  ลีโอ  ซีอาร์  Chic  ตัวจริง  กรี๊ดดด”  เสียงกรีดร้องของน้องนลินทำเอาผมแทบสะดุ้ง  แต่ก็ทำให้รู้ว่าไอ้สามคนที่เดินตามหลังโจเซฟมานั้นคือใคร  และที่ทำเอาผมแปลกใจมากกว่าเก่าคือคนสุดท้ายที่เดินมาหยุดตรงหน้าผม  พร้อมรอยยิ้มสว่างไสว

“เฮียขอโทษที่มาสาย  เพราะต้องรอวง  Chic  เสร็จงานก่อน  ถึงจะพาตัวมาได้  สุขสันต์วันเกิดนะครับน้องนลิน”  ไอ้โจเซฟส่งยิ้มละมุนตามสไตล์ให้เจ้าของวันเกิดหลังอวยพรจบ 

แต่ดูท่าสาวเจ้าจะไม่ได้ยิน  เพราะยืนยิ้มตาลอยจ้องสามหนุ่มที่เพิ่งมาใหม่ไม่กระพริบ  ก่อนบรรดาเพื่อนๆของน้องจะเริ่มมารุม  และส่งเสียงอื้ออึงกับบอยแบนด์ในสังกัดไอ้โจเซฟ  ที่มันลงทุนพามาเป็นของขวัญให้น้องนลิน

หลังจากนั้นก็มีการแนะนำตัวกันนิดหน่อย  ระหว่างสามหนุ่มกับพวกเรา  และผมก็ตากระตุกเมื่อไอ้คนที่ชื่อซีอาร์จับมือผมไม่ปล่อย  ผมมองหน้ามันก็ยังใจกล้าส่งยิ้มมาให้  แต่เสียงใสๆที่เรียกชื่อผมขึ้นมา  ทำให้ผมละความสนใจจากสายตาวาวหวานคู่ตรงหน้า  และกระตุกมือกลับ  เพื่อหันมาใส่ใจคนน่ารักที่กลับมายืนข้างตัว 

ใบหน้าใสๆที่มีแววตาไม่พอใจนัก  ประกอบกับหน้าผากและปลายจมูกชื้นเหงื่อ  ทำให้ผมต้องอมยิ้มด้วยความเอ็นดู  ก่อนคว้ามือน้อยมากุม  และใช้อีกมือควักผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงออกมาซับเหงื่อให้น้อง  ผมไม่สนว่าใครจะคิดอย่างไรกับการกระทำของผมที่มีต่อน้อง  เพราะการได้ดูแลใส่ใจคนน่ารักของผมนั้น  มันไม่ใช่หน้าที่ที่ผมต้องฝืนทำ  แต่มันเป็นไปเองตามธรรมชาติต่างหาก  ดังนั้นผมจึงไม่เสียเวลามาคิดถึงจิตใจใครทั้งนั้น 

ระหว่างที่ผมดูแลคนรักตัวน้อยอยู่  ผมไม่รู้ตัวเลยว่าห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบตั้งแต่เมื่อไหร่  จะมารู้ตัวก็ต่อเมื่อคนแก้มแดงตรงหน้ากระตุกชายเสื้อ  พร้อมเรียกชื่อผมเบาๆและเหลือบมองไปรอบตัว  ทำให้ผมเห็นว่าทุกสายตาในห้องจ้องมาที่เราทั้งคู่เป็นตาเดียว  ซึ่งส่วนใหญ่มีสายตาชื่นชมเปิดเผย  มีบางคนถึงกับแก้มแดงและหลบตาผมทันที  ยามที่ผมเบือนหน้าไปสบตาด้วย 

หนึ่งในนั้นคือฝูหรงที่กลับมาจากห้องน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้รวมอยู่ด้วย  ทำเอาไอ้พอลถึงกับสะกิดแขนฝูหรงให้หันไปมองมัน  ด้วยใบหน้าบูดบึ้งเชียวล่ะ  ผมที่นึกขำท่าทางของทั้งคู่ก็ต้องชะงัก  เมื่อได้เห็นแววตาที่แปลกแยกของซีอาร์แห่งวง Chic

แววตาที่แสดงออกถึงความริษยา  และที่สำคัญสายตาคู่นั้นกลับจับจ้องไปที่น้องธันว์ไม่ใช่ผม  น้องที่มัวแต่ก้มหน้าหลบตาด้วยความอาย  จึงไม่รับรู้ถึงสายตาคู่นี้  แต่ผมที่มองอยู่ก็ให้ตาสว่าง  ว่าที่ผ่านมาไอ้ซีอาร์คนนี้มันไม่ได้สนใจในตัวน้องธันว์ตามที่ผมคิดไปเอง  แต่คนที่มันสนใจกลับเป็นผม!! 

ทั้งเหตุการณ์ในห้างสรรพสินค้าและร้านอาหาร  คนที่มันติดตามและเฝ้าสังเกตการณ์คือตัวผมคนนี้  แต่เหตุการณ์ที่กลายมาแบบนี้  ผมว่ามันง่ายที่จะจัดการขึ้นเยอะเชียวล่ะ  ทำให้ผมไม่ต้องเสี่ยงว่าน้องธันว์จะโกรธด้วย  หากผมต้องจัดการกับนายซีอาร์คนนี้  แต่กลับกันน้องคงจะโกรธผมมากกว่า  ถ้าผมไม่รีบตัดไฟเสียแต่ต้นลม  เพราะผมคือคนที่น้องธันว์ออกอาการ ‘หวง’ โชว์คนทั้งห้องมาแล้วนี่ครับ  ขืนผมช้าน้องคงพาลคิดไปไกลว่า  ผมคงชอบที่มีผู้ชายคนอื่นมาให้ความสนใจก็เป็นได้

เมื่อคิดได้ดังนั้น  ผมจึงคว้าเอวคนรักตัวเล็กติดมือมา  และรั้งให้นั่งลงเคียงข้างกันเหมือนเดิม  ก่อนพวกที่เหลือจะทยอยนั่งตามมา  ผมเลิกสนใจบรรดา Chic ทั้งหลายที่ยืนฉีกยิ้มให้น้องๆได้ถ่ายรูป  แม้จะรู้แก่ใจว่ามีหนึ่งในนั้นคอยมองตามผมก็เถอะ  แต่ผมกลับหันมาสนใจน้องธันว์แทน  ด้วยการส่งน้ำส้มเย็นๆให้น้องดื่มแก้กระหาย  ซึ่งคนน่ารักเองก็เหมือนเริ่มจับสังเกตได้  เพราะน้องมองมาที่ผมทีมองนายซีอาร์ที  และที่สุดน้องก็เอ่ยปากถามออกมาจนได้

“เฮียหลี่ผิง  คนนั้นใช่คนที่เราเคยเจอรึเปล่าครับ  แล้วทำไมเค้าต้องคอยมองเฮียตลอดด้วย”  เอาแล้วครับคนน่ารักชักเสียงแข็งแล้ว  แม้ใบหน้าน้องธันว์จะยังคงปกติก็เถอะ

“ขนาดเฮียยังไม่สนว่ามันจะมองด้วยเหตุผลอะไร  น้องธันว์ก็อย่าไปสนใจเลยครับ  อยากร้องเพลงอีกรึเปล่า  หืม  หรือร้องจนหมดแรงแล้ว  แต่เฮียว่าปกติน้องธันว์ ‘ร้อง’ ได้นานกว่านี้นะ  รึว่าไง  ฮึๆ”

“เฮียหลี่ผิง!...ลามก  ชิ!”  คนน่ารักของผมตวาดออกมาเบาๆ  เมื่อน้องเข้าใจในสิ่งที่ผมต้องการสื่อ  ด้วยผมจงใจเบี่ยงเบนความสนใจของน้องออกจากเรื่องไม่เป็นเรื่อง 

การกระทำของผมนั้นได้ผล  เพราะน้องสะบัดหน้าหนีทั้งๆที่แก้มแดง  ก่อนน้องจะหันไปชวนเหมยอิงที่นั่งข้างไอ้ไรอันคุยแทน  เหมยอิงที่จิบน้ำส้มมองมาทางเราอยู่แล้ว  จึงยิ่งกว่าเต็มใจทำตามที่น้องธันว์ต้องการ  ผมจึงส่งยิ้มขอบใจให้น้องสาวฝาแฝดผู้รู้ใจ  ก่อนแสยะยิ้มใส่ตาไอ้โจเซฟทันทีที่หันมาเจอว่ามันมองอยู่  มันเองมีสายตากึ่งขำกึ่งขอโทษ  เพราะมันคงมองเหตุการณ์รอบตัวผมออกล่ะครับว่าเกิดอะไรขึ้น 

ผมล่ะอยากเตะไอ้โจเซฟสักป้าบ  นักร้องในบริษัทมันมีตั้งมากมาย  ทำไมต้องเฉพาะเจาะจงเลือกไอ้วง Chic อะไรนี่มาร่วมงานวันเกิดน้องนลินด้วยวะ  แล้วนั่นดูสิครับ  ขนาดไอ้ซีอาร์มันขึ้นไปลิปซิงค์พร้อมเต้นหย็อยๆ  ท่ามกลางเสียงกรี๊ดกร๊าดของสาวๆ  มันยังมีแก่ใจหันมาส่งสายตาให้ผมได้อีก 

“ฮึๆ  เสน่ห์แรงนะนายน่ะ”  แรงตะปบที่หัวไหล่พร้อมประโยคดังกล่าวที่มาเพียงเสียงกระซิบ  ทำให้ผมต้องหันไปมอง

ไอ้พอลที่ไม่รู้ว่ามันเดินมาจากไหน  หลังจากมันหายไปพักใหญ่พร้อมฝูหรง  ที่มีท่าทางขวยเขินกับสิ่งที่ผมปฏิบัติต่อน้องธันว์  จึงได้เห็นว่าไอ้พอลกำลังยิ้มเต็มหน้าส่งสายตาล้อเลียนใส่  ทั้งๆที่มือมันยังคงเกาะกุมข้อมือของฝูหรงไม่ปล่อย  แม้เลขาคนสนิทของผมจะพยายามกระตุกข้อมือ  หรือแม้แต่จิกเล็บใส่หลังมือมัน  มันก็ไม่ยอมปล่อย  จนฝูหรงต้องปล่อยเลยตามเลย  และยืนหน้าแดงก้มหน้าหลบตาพวกผมแทน 

เห็นแบบนี้ผมก็ได้แต่ส่ายหน้าใส่มันอย่างหน่ายๆ  ด้วยไม่อยากมีเรื่อง  แต่เหตุผลหลักคือไม่อยากให้เด็กข้างตัว  ต้องกลับมากังวลกับเรื่องไม่เป็นเรื่องอีกก็เท่านั้น

ผมเลิกสนใจสายตาที่จับจ้องของนายซีอาร์อะไรนั่น  และหันกลับมาคุยกับบรรดาเพื่อนสนิทแทน  พวกมันมีถามถึงเหตุการณ์ที่โรงแรมเขตกงอินด้วยคงรู้ผ่านสื่อต่างๆ  ผมเหลือบมองน้องธันว์นิด  เมื่อเห็นว่าน้องกำลังคุยออกรสกับเหมยอิง  จึงหันมาเปิดปากเล่าเรื่องทั้งหมดแบบรวบรัดให้สามเพื่อนซี้ฟัง  และส่งสัญญาณด้วยการขยิบตาให้ไอ้พอลที่ทำท่าจะลงลึกในรายละเอียดได้หยุดเพียงเท่านี้  เพราะไม่อยากให้น้องธันว์ต้องมากังวลกับเรื่องที่มันจบไปแล้วอีก 

ไอ้พอลเองก็ทำท่าเข้าใจไม่ซักเพิ่ม  และหันไปก้มหน้ากระซิบอะไรไม่รู้ข้างหูฝูหรง  ทำเอาเลขาของผมหน้ามุ่ยคาตา  แต่มันกลับอมยิ้มถูกใจจ้องฝูหรงไม่กระพริบ  ทำเอาพวกผมสามคนได้แต่สบตากันไปมา  ก่อนส่ายหน้าส่งยิ้มเพลียๆให้กัน  ด้วยนึกสงสารฝูหรงขึ้นมาจับใจ  เพราะต่อจากนี้ฝูหรงคงหนีเงื้อมือเจ้าพ่ออสังหาอย่างไอ้พอลไม่พ้นเป็นแน่ 

เมื่อหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทของผม  ให้ความสนใจคนข้างตัวมากกว่าเพื่อนที่นั่งหน้าสลอนแล้ว  ผมจึงหันมาให้ความสนใจในบทสนทนาเด็กของตัวเองบ้าง  ด้วยตอนนี้น้องธันว์กำลังสุมหัวคุยกับเหมยอิงและนายเบส  ผมได้ยินแว่วๆว่าจะมีการเซอร์ไพรส์น้องนลินด้วยเค้กก้อนโตด้วย 

ผมถึงกับต้องอมยิ้มให้กับท่าทางลอกแลกของน้องธันว์  มีชะเง้อคอแอบมองน้องนลินด้วยว่าจะเดินเข้ามาในระยะที่จะได้ยินมั้ย  แถมด้วยการป้องปากคุยเหมือนกลัวใครจะได้ยินอีกแน่ะ  เหลือเกินจริงๆเลย  หากผมเป็นน้องนลินก็คงจับสังเกตได้แล้วครับ  ว่าน้องธันว์กำลังวางแผนการบางอย่างอยู่  แต่ยังดีที่ตอนนี้น้องนลินให้ความสนใจวง Chic ที่กำลังร้องเพลง  แถมยังมีนายนนคอยประกบ  เหมือนว่าแผนได้ถูกเตรียมไว้แล้ว  จึงทำให้การเซอร์ไพรส์ครั้งนี้เป็นไปตามที่คนน่ารักของผมต้องการ

เสียงร้องเพลงอวยพรวันเกิดดังฝ่าความมืดในห้องขึ้นมา  ด้วยเสียงนักร้องวงบอยแบนด์  พร้อมแสงเทียนที่ถูกจุดบนเค้กก้อนใหญ่  แสงสีส้มกระทบกับใบหน้าประดับยิ้มหวานของน้องธันว์  ผู้ที่ถือเค้กเข้าหาเจ้าของวันเกิด  เมื่อน้องที่มีผมตามประกบหยุดยืนตรงหน้าน้องนลินแล้ว  สาวน้อยหน้าสวยเจ้าของวันเกิด  ถึงกลับคลี่ยิ้มกว้างพร้อมดวงตาวาวรื้น  แสดงถึงความสุขและความตื้นตัน  เมื่อเพลงจบลงคนตัวน้อยตรงหน้าผม  จึงเอ่ยปากอวยพรเพื่อนสนิทอีกครั้ง

“กูดีใจที่ปีนี้มีโอกาสแสดงความยินดีกับมึงเหมือนปีที่ผ่านมา  นลินมีความสุขมากๆนะ  และขอให้เรายังเป็นเพื่อนแท้แบบนี้ตลอดไป” 

น้องนลินน้ำตาซึมแต่ยังคงยิ้มกว้างแจกจ่ายให้ทุกคนรอบตัว  ก่อนพยักหน้าให้น้องธันว์กับนายนน  และเอื้อมมาจับข้อมือของคนทั้งคู่ไว้  พร้อมเอ่ยปากขอบใจด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ  ก่อนเพื่อนรักทั้งสามจะร่วมเป่าเค้กก้อนเดียวกัน

ผมยืนระบายยิ้มให้กับมิตรภาพของเพื่อนแท้ทั้งสาม  ก่อนจะก้มตัวไปกระซิบปลอบข้างหูของน้องธันว์  เมื่อสังเกตว่าน้องน้ำตาซึมกับความซาบซึ้งในเหตุการณ์เบื้องหน้า  น้องเงยหน้าขึ้นมองผมและคลี่ยิ้มหวานใส่ตา  เมื่อผมเห็นว่าน้องไม่เป็นอะไรแล้ว  จึงยืนดูเฉยๆและปล่อยให้น้องได้อยู่กับเพื่อนๆ  ก่อนผมจะโดนเหมยอิงลากกลับมาที่โต๊ะ  โดยมีเพื่อนสนิททั้งสามเดินตามมา  แต่ผมยังไม่ทันนั่งก็มีเสียงเรียกผมมาจากด้านหลัง  เมื่อหันไปมองจึงได้รู้ว่ามันคือใคร...ซีอาร์แห่งวง Chic

“สวัสดีครับ  ผมขอแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการอีกครั้ง  ผมซีอาร์  และผม...ชอบคุณครับ” 

ถามว่าผมตกใจมั้ยกับประโยคที่ได้ยิน  ตอบเลยว่าตกใจแต่ไม่นึกแปลกใจครับ  แต่คนที่ออกอาการเดือดร้อนใจกลับเป็นน้องสาวฝาแฝดของผม  เพราะเหมยอิงถึงกลับเข้ามาคล้องแขนผม  และส่งสายตาดุดันแบบที่นานๆน้องจะใช้ใส่นายซีอาร์  แต่คนตรงหน้ากลับไม่รู้สึกรู้สา  เพราะมันยังจ้องผมด้วยสายตายั่วยวนเปิดเผย  ผมยังคงยืนนิ่งและจ้องตามันกลับ 

เมื่อได้สำรวจใบหน้านายซีอาร์แล้ว  ผมก็ต้องยอมรับว่ามันหน้าตาดีไม่น้อย  ซีอาร์แห่งวง Chic เป็นผู้ชายที่มีใบหน้าหล่อใสและออกหวานนิดๆ  จากดวงตาคมโตที่ประกอบด้วยขนตางอนเป็นแพ  คิ้วเข้ม  จมูกโด่ง  ริมฝีปากบางสีแดงจัด  ส่วนรูปร่างก็สมส่วนมีกล้ามเนื้อพองาม  รูปลักษณ์แบบนี้เหมาะสมแล้ว  กับการเป็นนักร้องที่กำลังได้รับความนิยม  เรียกได้ว่าสามารถดึงดูดความสนใจทั้งหญิงและชายได้ไม่น้อย  แต่มันใช้ไม่ได้กับผมครับ 

แม้ผมจะมีคนรักเป็นผู้ชาย  แต่ผมไม่ได้มีรสนิยมชอบผู้ชายด้วยกัน  แค่ผมรักน้องธันว์ที่เป็นน้องธันว์เหมือนในทุกวันนี้เท่านั้น  หากโลกนี้ไม่มีน้อง  คงไม่มีผู้ชายคนไหนทำให้ผมสนใจเพศเดียวกันได้อีกแล้ว  และผมคงเลือกที่จะมีคนรักเป็นผู้หญิงเหมือนผู้ชายทั่วไป  ดังนั้นแม้นายซีอาร์จะหล่อและน่ามองกว่านี้อีกหลายเท่า  ผมก็ไม่มีวันเหลือบแล!!

“ซีอาร์!...”  ไอ้โจเซฟมันคงอดใจไม่ไหวครับ  ที่เห็นเด็กในสังกัดตัวเองออกตัวแรงขนาดนั้น  แถมผมเองก็ยืนเงียบไม่ตอบโต้ 

ผมเพียงแค่ยกมือขึ้นห้ามไอ้โจเซฟไว้  ก่อนจะหันไปปลดฝ่ามือของเหมยอิง  ที่ทำหน้ายุ่งมองนายซีอาร์ไม่ละสายตาออกจากแขนตัวเอง  และหันมาเผชิญหน้าคนที่หาญกล้าเข้ามาเปิดเผยความรู้สึกต่อหน้าคนมากมาย 

“ฉันไม่รู้นะว่าทำไมนายถึงพูดคำว่าชอบออกมาได้ง่ายดายนัก  เท่าที่จำได้เราเจอกันไม่เกินสามครั้ง...นายจะไม่ ‘ใจง่าย’ ไปรึไง”  ใครจะว่าผมใจร้ายปากร้ายก็เชิญ  แต่ขอให้รู้ไว้ว่าผมจะใจดีก็เฉพาะแต่คนที่ผมรักเท่านั้น 

ขืนผมทำใจดีถนอมน้ำใจกับคนแบบนี้  คงเหมือนให้ความหวังแบบไม่ตั้งใจ  พาลให้อะไรๆมันยืดเยื้อ  เผลอๆจะสร้างความเดือดร้อนให้อย่างคาดไม่ถึง 

นายซีอาร์จ้องผมอย่างตกตะลึงไม่มีคำพูดใดหลุดจากปาก  และมีแววตาผิดหวังรุนแรง  แถมแอบมีแววตัดพ้อส่งมาให้กันด้วย  แต่ผมไม่ได้นึกเห็นใจหรือเสียใจกับสิ่งที่พูดไปสักนิด  และคงได้เวลาตอกตะปูปิดฝาโลง  ตัดกระแสความคาดหวังว่าผมจะตอบรับอย่างเด็ดขาดสักที  แต่ก่อนที่ผมจะเอ่ยอะไรออกไป 

ผมกลับรู้สึกถึงฝ่ามืออุ่นร้อนที่เข้ามาแตะท่อนแขน  เมื่อเบนสายตากลับมามองจึงได้เห็นว่าเป็นน้องธันว์  ซึ่งสายตาสงสัยเปิดเผยที่ผมได้สบกับน้อง  อ่านได้ว่าคนน่ารักยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  ผมจึงส่งยิ้มอ่อนโยนให้คนรักตัวน้อย  ก่อนจะโอบเอวบางไว้และดันน้องให้มายืนซ้อนด้านหน้า 

ภาพที่นายซีอาร์เห็นขณะนี้คงเป็นผมที่ยืนซ้อนหลังกอดเอวน้องธันว์อยู่  ก่อนผมโน้มใบหน้าวางคางลงกับไหล่มน  พร้อมกระชับวงแขนให้แผ่นหลังบางแนบชิดเข้าหาอกมากขึ้น  และจ้องตามันด้วยแววตาจริงจัง  ก่อนพูดประโยคที่คิดไว้ออกไป

“เลิกคิด  เลิกหวังซะ...ดูไว้ซะ  คนนี้คือคนที่ฉันรัก  และความรักของเราก็ไม่ได้เกิดเพียงชั่วข้ามคืน  ถ้าไม่มีคนในอ้อมกอดฉันคนนี้...หวางหลี่ผิงแห่งหวางหย่งกังคงไม่รู้จักคำว่า ‘รัก’ ”

.....................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ฮิ้วววว  มาเฟียใหญ่นอกจากรักจริงแล้วยังชัดเจนสุดๆด้วย
หลังจากคำพูดของหลี่ผิงที่มีให้นายซีอาร์ 
ไม่รู้ลิงน้อยน่ารักจะกลายเป็นกุ้งเผารึเปล่าน้า   :hao3:
แต่ที่แน่ๆเดี๋ยวนี้น้องธันว์มีพัฒนาการ  รู้จักหวงซะด้วย

ตอนหน้าบอกเลยว่าห้ามพลาด  เพราะเดาไม่ยากว่าอะไรจะเกิดขึ้น
หลี่ผิงประกาศรักซะขนาดนั้น  เด็กน่ารักจะไม่มีรางวัลให้เชียวรึ   :katai3:

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :กอด1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 06-09-2013 07:33:40

อู้วววววว เฮียชัดเจนมาก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 06-09-2013 07:34:41

นางแรงมาก  :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 06-09-2013 07:41:03

อุกรี้ดดดด
ตื่นเช้ามาก้ฟินเดส
น่ารักจังเลย สองคนนี้นี่แยกกันมะได้นะจ้ะ
น้องซีอาร์หาคนใหม่เถอะ หุหุ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 06-09-2013 08:35:42

อ๊ายยยยยยยยยยย เขินแทนน้องทัน :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 06-09-2013 08:37:39

ไม่มีตรงกลางระหว่างเรา :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-09-2013 09:05:35

ชัดเจนสุดๆทั้งเฮียหลี่ผิงและน้องธันว์ ใครที่คิดจะมาแทรกอย่าหวัง!!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 06-09-2013 09:09:19

กรี๊ดค่ะ เฮียนี่ซื่อตรงดีจริงๆ อิอิ

อยากได้ปู้ชายแบบนี้บ้างง่าาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 06-09-2013 09:56:59

 :katai2-1: ขอปรบมือให้เฮียหลี่ผิงดังๆเลย :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 06-09-2013 10:02:02

ฮิ้ววววววววววววว  :katai2-1:

มาทางไหนไปทางนั้นเลยนะจ๊ะๆ อย่าหาว่าไม่เตือน อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 06-09-2013 10:12:43

เฮียหลี่ผิงนี่ตรงสุดๆอ่ะ
ป่านนี้น้องธันว์หน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศแล้ว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 06-09-2013 10:17:42

น้องธันว์หวงเฮียจนลืมตัวประกาศความเป็นเจ้าออกมา
น่ารักจริงๆ

ส่วนซีอาร์ เฮียบอกชัดเจนแล้วว่ารักน้องธันว์คนเดียว
หวังว่าคงเข้าใจ น้องธันว์ต้องให้รางวัลเฮียด้วยนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 06-09-2013 11:11:53

 :เฮ้อ:  ค่อยยัึงชั่วหน่อย   o13  เฮียหลี่ผิง  โดนใจแม่ยกมากค่ะ  มัุนต้องเอาให้ตาย   :z6:  เอาให้เลิกคิดกันไปเลย

  +  1  ค่ะพี่มาศ   :กอด1: กันหน่อยนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 06-09-2013 11:12:04

รอคู่ฝูหรงกะพอล จะหวานเหมือนเฮียหลี่รึเปล่า  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 06-09-2013 11:49:39

อาเฮียเล่นประกาศตัวซะขนาดนี้  :angry2:

ไอ้น้ำอาร์ซี เฮ้ย... ซีอาร์ ยังไม่รู้ตัว  :m16:

ก็ไม่รู้จะว่าอย่างไรแล้ว  :เฮ้อ:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 06-09-2013 12:29:20

ถ้าบวกเป็ดได้ครั้งละ10 คงบวกให้ตอนนี้ไปแล้ว ชัดเจน แน่วแน่ จริงใจ นี่แหละเฮียหลี่ผิง!!!!!!!!!!!

ชอบตอนนี้มากกกกกกกก อ่าน2รอบอะคิดดู ฮ่าาา

 o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 06-09-2013 12:37:53

ต้องแบบนี้สิ!!!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 06-09-2013 13:16:44

สุดยอดเลยเฮียหลี่ผิง กล้าประกาศให้รับรู้อย่างนี้
หวังว่าคงไม่กล้ามาพูดอะไรอีกนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 06-09-2013 14:43:36

น้องธันว์ประกาศรักแบบนี้ แถมมีคนรอบข้างเป็นพยาน ก็ถูกใจเฮียหลี่นะซิ สงสัยคืนนี้คงมีรางวัลให้อย่างงาม    พลิกล็อกกลายเป็นนายซีอาร์มาชอบเฮีย

แต่โดนเฮียประกาศให้ฟังแบบดังๆ หวังว่านายซีอาร์คงไม่คิดที่จะตื้อต่อนะ  ไม่งั้นอาจจะโดนปลดจากวงแบบไม่รู้ตัว

เชียร์ให้เฮียโจเซฟเป็นแฟนกับนลินอ่ะ  เพราะเหลือคู่ซี้คนสุดท้ายที่ยังไม่มีคู่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 06-09-2013 14:45:09

มันดีที่หลี่ผิงตัดไฟแต่ต้นลม
น้องจะได้ไม่กังวล...คิดไปเรื่อย

แต่จะแน่ใจได้ยังไงว่าคนออกตัวแรง
จะยอมตัดใจ เลิกหวัง...เขากล้าบอกแสดงว่ากล้าเสี่ยง
ถ้าเขาคิดได้ก็โชคดีไป...ยังไงก็มีชื่อเสียง แถมเจ้านายก็เป็นเพื่อนกับหลี่ผิงด้วย
แต่ถ้ายังมั่นใจ ไม่เลิกหวัง...เฮียกับน้องคงต้องเตรียมรับมือ ส่วนโจเซฟคงต้องเตรียมเก็บชิ้นส่วนลูกน้องล่ะ หุหุ

แอบตามซอกตู้...รอดูรางวัล ^^V

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 06-09-2013 16:59:05

 :mew3

เฮียหลี่นี่เด็ดขาดมากเลยนะคะ

แบบนี้น้องธันว์รักตายเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 06-09-2013 17:27:46

หลี่ผิงเท่มากอ่ะ   :katai2-1: :katai3: :katai3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 06-09-2013 18:11:57

หวาย~~~ ออกตัวแรงเลยซีอาร์
ตอนหน้าเด็กน่ารักให้รางวัล อิอิ #เขินล่วงหน้า >///<

ขอบคุณนะคะ ตามอ่าน 2 ตอนย้อนหลัง
+1 ค่ะ ~^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 06-09-2013 18:24:44

ท่าทางน้องธันจะเขินจนเป็นกุ้งสุกไปแล้วมั้ง

ส่วนอีกคนหน้าคงแดงเพราะอับอายขายขี้หน้า  555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: Horizon ที่ 06-09-2013 19:14:47

+1

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 06-09-2013 19:19:54

ซีอาร์จ๋า โถๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :hao4:  คิดว่าตัวเธอแรงที่สุดแล้วเหรอจ๊ะ  :m20:

ประทานโทษเฮียหลี่ผิงแรงกว่าจ๊ะ  เป็นไงล่ะมึง เงิบไหม  :katai2-1:

 ดอกมาก หนังหน้าหรือพื้นซีเมนท์ไม่ทราบ  :katai3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 06-09-2013 20:24:02

ประกาศตัวเป็นแฟนคลับเฮียหลี่ผิง มันต้องอย่างงี้ซิ โอ๊นนน สะใจ  :katai2-1:  o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 06-09-2013 21:24:46

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 06-09-2013 21:42:54

อยากเห็นธันว์ปะ ฉะ ดะ กับนายนักร้องจัง
 o18

ตอนหน้าต้องหาเลือดสำรองไว้อีกแล้วสินะะะะะ

 :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 06-09-2013 21:52:10

ยกนิ้วให้ทั้งหลี่ผิงและน้องธันว์ค่ะ  o13
ชัดเจน ตรงเป้า! ได้ใจแฟนๆไปเต็มๆ  :mc4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 06-09-2013 23:26:38

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ได้ใจพี่สาวมากหลี่ผิง

ตัดมันอยากให้เหลือ!!!!!!!!!! ฮ่า ฮ่า ฮ่า

น้องธันว์น่าร้ากกกกกกกกกกกก หวงหลี่ผิงได้น่าหยิกจริงๆ

อ๋อยยย ยิ้มจนปวดแก้มไปหมอแล้ววว  :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 07-09-2013 00:03:16

เฮียหลี่ผิงเท่สุดๆ o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 07-09-2013 04:35:50

 :katai2-1: :katai2-1: ปรบมือให้เฮียยยย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 07-09-2013 10:49:13

ชัดเจนมากกกกกก
เฮียหลี่ผิง o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 07-09-2013 15:53:18

 :-[

อ๊ายยยยยยย อยากเป็นน้องธันว์เลยอะ ได้ปะ

เขิลลลลลลแทน

 :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 07-09-2013 16:18:54

"ถ้าไม่มีคนในอ้อมกอดฉันคนนี้...หวางหลี่ผิงแห่งหวางหย่งกังคงไม่รู้จักคำว่า ‘รัก’ " กระแทกใจมกกับประโยคนี้.......ตายไปเลยค่าาาาาา อร๊ายยยยยยย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: tokeeya ที่ 07-09-2013 16:54:23

ได้ใจสุดๆ...กับประโยค ประกาศรักของเฮียหลีผิง เอาไปเต็ม100ให้หมดใจเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 07-09-2013 18:29:40

โหยยย กะแล้วเชียวว่ามาชอบเฮียตะหาก
แต่ก็สมน้ำหน้านะ เค้ารักกันเปิดเผย แฟนก็อยู่ในงานยังจะกล้าพูดอีก สมควรโดนเชือด!  :katai5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 08-09-2013 00:28:59

หน้าด้านไม่ดูตาม้าตาเรือแบบนี้ ก็ต้องถูกถลกหนังหน้าออกมาบ้างแบบนี้หล่ะถูกแล้ว  :m20:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 08-09-2013 01:15:52

คิดไว้ไม่มีผิดว่ามันต้องมาชอบหลี่ผิงไม่ใช่น้องธันว์
ฮีคงมั่นหน้ามั่นรูปร่างตัวเองมากเลยนะ ถึงได้กล้ากลางงานขนาดนั้น
แต่ถึงจะเลิศเลอเพอร์เฟ็คมาจากไหนก็สู้น้องธันว์ไม่ได้หรอก
งานนี้ตบมือให้หลี่ผิงเลยจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 08-09-2013 23:09:46

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 09-09-2013 00:12:20

คม ชัด ลึก ขนาดนี้ คงไม่ต้องแปลแล้วว่าหลี่ผิงรักน้องขนาดไหน
คนที่คิดว่าจะมาเป็นมือที่สาม แพ้ไม่เป็นท่าเลยทีเดียว
ส่วนรางวัลที่หลี่ผิงจะได้รับ ก็นะ.... :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 09-09-2013 09:59:00

 :katai4:
กระหน่ำไลค์ด้วยบวกและเป็ดแด่เฮีย
ประกาศงี้ไม่รักไม่ได้
fc เฮียยยยยยยยย   :hao7:
รอกุ้งเผาโดน
 :mew1: จุบุๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.26 "ประกาศรัก" P.32 (6/9/56) UP UP UP
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 09-09-2013 18:49:28

ถึงคนเขาจะรู้กันทั่วแล้ว แต่ก็อยากจะบอกให้รู้อยู่ดีแหละเนาะ
ยิ่งมีบุคคลที่สามเข้ามาวุ่นวาย ไม่ว่าจะมาทางหลี่ผิงหรือน้องธันว์ก็ตาม
ยิ่งต้องประกาศให้รู้กันไปเลยว่าคนๆนี้น่ะมีเจ้าของแล้วนะ
ทำตัวชัดเจนโจ่งแจ้งขนาดนี้ถ้ายังคิดจะวอแวอีกก็ไม่รู้จะว่ายังไง
อีกอย่างน้องธันว์ถึงขั้นหวงออกสื่ออย่างนี้ เฮียเฉยไม่ได้หรอก :hao3:
แต่หลี่ผิงอาจจะต้องขอบคุณซีอาร์ก็ได้นะ ถ้ารู้ว่ารางวัลคืออะไร :z1:
ตอนหน้ามาแอบดูเขาให้รางวัลกันดีกว่า :hao6:
+1และเป็ดให้พี่มาศแทนคำขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 10-09-2013 07:20:27

ตอนที่ 27

ธันว์

‘เลิกคิด  เลิกหวังซะ...ดูไว้ซะ  คนนี้คือคนที่ฉันรัก  และความรักของเราก็ไม่ได้เกิดเพียงชั่วข้ามคืน  ถ้าไม่มีคนในอ้อมกอดฉันคนนี้...หวางหลี่ผิงแห่งหวางหย่งกังคงไม่รู้จักคำว่า ‘รัก’ ’

พวกคุณได้ยินประโยคนี้แล้วมีอาการเช่นไรครับ  ผมเดาว่าบางคนอาจจะเบะปากด้วยความหมั่นไส้  แต่อาจจะแอบอมยิ้มยกนิ้วให้คนพูดและนินทาเบาๆว่า...‘ช่างกล้า!’  หรือถ้าหนักหน่อยก็คงกรี๊ดแทบสลบพูดจาไม่รู้เรื่องด้วยความถูกใจ! 

ส่วนผม ‘คนนี้’ ไม่มีอาการอย่างที่พวกคุณเป็น  ผมแค่ตกตะลึงตาค้างเหมือนโดนจับไปแช่แข็ง  พูดไม่ออก  ขยับไม่ได้  หูอื้อตาลาย  ด้วยไม่คาดคิดว่าจะได้ยินอะไรทำนองนี้  ในสถานที่ที่ไม่ได้มีแค่เรา  และยังไม่หมดเท่านั้นครับ  เพราะยังมีสิ่งที่นอกเหนือความคาดหมายของผมอีก 

เมื่อช่วงเวลานั้นปลายคางผมถูกเชยขึ้น  จนสามารถเห็นแววตามุ่งมั่นของคนที่ก้มหน้าลงต่ำใกล้เข้ามาเรื่อยๆอย่างชัดเจน  สายตาที่จับจ้องมายังริมฝีปากของผม  ทำเอาผมใจกระตุกและพอเดาออกว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น  เพียงเสี้ยววินาทีท่ามกลางความเงียบ  ริมฝีปากผมก็ถูกประกบอย่างอ่อนโยน  ก่อนจะเกิดเสียงฮือฮาดังแว่วเข้าหู  แต่ผมไม่มีสติพอที่จะรับรู้  ด้วยถูกล่อหลอกจากจูบที่แสนอ่อนหวาน 

ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็ต่อเมื่อร่างกายถูกโอบกอดอย่างทะนุถนอม  ใบหน้าถูกซุกซ่อนไว้กับอกแกร่ง  จนหูได้ยินหัวใจภายใต้กล้ามเนื้อแน่นๆเต้นด้วยเสียงหนักแน่นในจังหวะสม่ำเสมอ  ก่อนผมจะรู้สึกถึงหัวใจภายในอกตัวเองเต้นเร่าเด้งกระดอนไปมา  ตามมาด้วยกระแสความร้อนพวยพุ่งขึ้นแก้มขึ้นหูก่อนลามไปทั่วตัว 

จนไม่ทันสังเกตว่าใครจะมีปฏิกิริยาเช่นไร  กับเลิฟซีนเล็กๆที่ผมมิได้เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดครั้งนี้  แม้แต่กับนายซีอาร์นั่น  ผมก็ไม่รู้ว่าจะมีสีหน้าอย่างไรและมีความรู้สึกเช่นไร  เพราะช่วงเวลานั้นผมคิดอย่างเดียวว่า  อยากจะเข้าสิงร่างที่กอดผมไว้  เพื่อหนีจากสายตาของคนรอบตัว

“ยิ้มอะไรอยู่ครับ”  เสียงนุ่มๆดังขึ้นข้างหู  พร้อมสัมผัสอบอุ่นที่แผ่นหลังและแรงกระชับรอบเอว 

ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรือความตั้งใจของเจ้าของอ้อมกอด  เพราะเมื่อผมเอียงหน้าขึ้นนิด  ทำเอาทั้งปากและจมูกฝังเข้าแก้มขาวเต็มๆ  แต่พอได้ยินเสียงหัวเราะคลอเบาๆดังขึ้น  ผมจึงได้คำตอบว่าเป็นเพราะความตั้งใจของเฮียหลี่ผิง  พอได้ฮึดฮัดใส่ก็ยิ่งเป็นที่ถูกใจของอาเฮียขี้แกล้ง  ผมที่ทำอะไรไม่ได้นัก  จึงแกล้งเอาหัวกระแทกเข้าอกแกร่งเบาๆอยู่หลายที  และแกล้งทำหน้าบึ้งเพื่อต่อว่าเจ้าของรอยยิ้มละลายใจ  ก่อนแสร้งเบือนหน้าหนีตัวต้นเหตุของอาการใจสั่น

“เฮียล้อเล่น...น้องธันว์ทำไมถึงหนีเฮียมายืนตากน้ำค้างคนเดียวครับ”  ผมถึงกลับอมยิ้มให้กับคำถามแสดงความห่วงใยที่มาพร้อมแรงกระชับรอบตัว

“ธันว์กะว่าจะออกมาสูดอากาศแป๊บเดียว  นี่ก็ว่าจะเข้าแล้ว  แต่เฮียหลี่ผิงนั่นแหละอาบน้ำเสร็จเร็วเอง...จุ๊บๆๆ...อ๊ะ!”  ผมอดไม่ดีที่จะแกล้งยู่หน้ายื่นปากเข้าใส่  คนช่างเป็นห่วงเป็นใยเกินพอดีคนนี้ 

แต่เฮียหลี่ผิงกลับฉวยโอกาสแตะปากผมซ้ำๆอยู่หลายที  ก่อนหมุนตัวผมกลับมาเผชิญหน้า  และส่งปลายนิ้วมาลูบระหว่างคิ้วให้อย่างอ่อนโยน  พร้อมส่งยิ้มหวานใส่ตาให้ผมต้องหลบตาคู่นี้อีกจนได้

“เฮียเป็นห่วงน้องธันว์นี่ครับ  เห็นเงียบไปตั้งแต่อยู่ในงานแล้ว  ออกจากห้องน้ำมาไม่เจอ  เฮียก็นึกว่าโดนงอนเข้าแล้วน่ะสิ  แต่พอเห็นน้องธันว์ยิ้มได้แบบนี้ก็สบายใจ”  ทั้งน้ำเสียงและแววตาของเฮียหลี่ผิงแสดงออกชัดว่าเป็นห่วงผมจริงๆ  ทำเอาผมตื้นตัน 

ผมจึงสวมกอดเฮียหลี่ผิงไว้จนเต็มอ้อมแขน  ซึ่งเฮียหลี่ผิงเองก็ไม่ทำให้ผมผิดหวัง  ด้วยสวมกอดผมไว้เช่นกัน  ผมจึงออกแรงรัดร่างสูงแน่นๆและโยกตัวไปมา  พร้อมยื่นมือตบแผ่นหลังกว้างเบาๆ  ก่อนจะแกล้งปลอบเด็กโข่งขี้ตื่นด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า

“โอ๋ๆ  ธันว์ไม่ได้หายไปไหนน้า  ขวัญเอ๊ยขวัญมา  ธันว์อยู่ตรงนี้แล้ว...ทั้งตัวและหัวใจธันว์  อยู่กับเฮียหลี่ผิงแล้วนะครับ”  ผมไม่ได้ตั้งใจส่งคำหวานเอาใจอาเฮียแสนดีนะครับ  แค่พูดออกไปอย่างใจคิดเท่านั้น 

แต่ดูท่าคำพูดของผมจะทำให้เฮียหลี่ผิงตัวลอย  วิญญาณหลุดจากร่างซะแล้ว  เพราะอาเฮียมองผมตาเยิ้มและพูดชื่อผมเหมือนคนละเมอออกมา

“...ธันว์...น้องธันว์ ~”  ผมกลั้นขำจนปวดแก้มกับภาพมาเฟียใหญ่ตรงหน้า  ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยพูดลักษณะนี้นะ  แต่พอได้พูดทีไรเฮียหลี่ผิงวิญญาณหลุดทุกที 

ขอผมปลุกชีพท่านมาเฟียใหญ่ด้วยการจุ๊บเบาๆที่แก้มหน่อยเถอะ  ผมขยุ้มเสื้อนอนของเฮียหลี่ผิงไว้  ก่อนเขย่งปลายเท้าจุ๊บแก้มขาวทั้งสองข้าง  และคล้องแขนรอบคออาเฮีย  เพื่อให้ใบหน้าคมคายโน้มลงมาหา  ก่อนกระซิบคำขอบคุณที่ผมอยากจะพูดตั้งแต่อยู่ในงานวันเกิดของนลินออกไป

“ขอบคุณสำหรับการปกป้องความรักของเรานะครับ”  ผมคลี่ยิ้มใส่แววตาหยาดเยิ้ม  และรู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ 

แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าคำพูดและการกระทำของเฮียหลี่คงทำร้ายนายซีอาร์นั่นไม่น้อย  แต่ผมก็รู้สึกดีใจและภูมิใจในตัวคนรักมากๆเลยล่ะ  ที่ออกตัวปกป้องความรักของเรา  จะว่าผมมีความสุขอยู่บนความทุกข์ของคนอื่นก็ได้นะ  แต่ในเมื่อคนอื่นที่ว่านั่น  พยายามเข้าแทรกกลางระหว่างเรา  ทั้งๆที่รู้ที่เห็นเต็มตาว่าเรามีความสัมพันธ์กันแบบไหน  มันจึงเป็นสิ่งสมควรแล้วที่นายนั่นจะได้รับ  อย่าว่าผมโหดร้ายเลยนะครับ  เพราะไหนๆผมก็เป็นเมียมาเฟียทั้งที  ขอโหดบ้างไรบ้างเหอะ  แต่ผมเชื่อนะว่านายซีอาร์แห่งวง Chic จะได้เจอคนที่ใช่เข้าสักวัน

เรายืนกอดกันเงียบๆนอกระเบียงสักพัก  เฮียหลี่ผิงที่ดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ  ด้วยใบหน้าหล่อประดับยิ้มไม่คลาย  แววตาระยิบระยับส่องประกายแข่งกับแสงดาวนั้น  ก็จูงผมเข้าห้อง  ผมแอบเหลือบมองใบหน้าด้านข้างของมาเฟียรูปหล่อก็ให้ใจเต้น  พลางคิดว่าวันนี้เฮียหลี่ผิงของผมดูหล่อกว่าทุกวัน  ยิ่งเมื่ออาเฮียหันมาส่งยิ้มหวานๆให้  ผมถึงกลับเคลิ้มและเผลอจ้องตาที่สื่อว่ารักกันไม่ห่าง  กว่าที่ผมจะรู้สึกตัว  แผ่นหลังก็สัมผัสไปกับฟูกนอนนิ่มๆ  พร้อมเจ้าของดวงตาที่ผมจับจ้องตามมาคร่อมร่างไว้แล้ว 

ผมเอื้อมมือไปลูบแก้มสากที่มีไรเคราขึ้นจางๆ  ก่อนไล้ปลายนิ้วไปตามรูปคิ้วเข้ม  ไล่มาที่สันจมูกโด่งๆ  และจบด้วยริมฝีปากสีสดที่ระบายยิ้มบางเบา  ยิ่งได้กลับมาสบตาแวววาวก็เหมือนโดนมนต์สะกด  ให้เป็นฝ่ายรั้งต้นคอมังกรรูปหล่อเข้าหา  ก่อนแตะจูบเข้าที่ปากสีสดและส่งลิ้นไปหยอกเย้า  เพื่อให้เจ้าของมันยอมเปิดทางให้  ซึ่งก็สมใจเมื่อผมสามารถส่งลิ้นเข้าไปมอบจูบหวานๆแทนคำขอบคุณได้ 

แต่ดูท่าจะไม่ทันใจเฮียหลี่ผิงนัก  เพราะลิ้นผมกลับโดนดูดอย่างแรง  ก่อนโพรงปากผมจะโดนรุกล้ำและเป็นฝ่ายได้รับจูบดูดดื่มซะเอง  ทำเอาหายใจหายคอแทบไม่ทัน

“เฮือก!...ฮ้าๆ”  แต่ยังดีที่มาเฟียใหญ่เค้ายังมีความกรุณาปล่อยปากผมให้เป็นอิสระ  จึงมีโอกาสสูดอากาศเข้าปอด  ทดแทนลมหายใจที่ถูกสูบไป

ระหว่างที่ผมนอนระทวยอยู่บนเตียง  เฮียหลี่ผิงไม่ยอมให้เสียเวลา  ด้วยยืดตัวขึ้นยืนเข่าระหว่างขาผม  ก่อนใช้มือจับชายเสื้อนอนตัวเองถอดขึ้นเหนือหัว  โชว์ซิกแพ็คและกล้ามอกแน่นๆต่อหน้าต่อตาผม  ไอ้สายตาไม่รักดีดันเหลือบลงต่ำ  ไล่จากยอดอกสีเข้มมายังหน้าท้องแกร่งที่มีไรขนบางๆ  จนถึงขอบกางเกงนอนที่แนวขนผลุบหายไป 

แต่สิ่งที่ทำให้ผมปากแห้งคอแห้งคือสิ่งที่อยู่ต่ำกว่านั้น  ด้วยขณะนี้กางเกงนอนเนื้อนิ่มโป่งพองจากสิ่งที่ตื่นตัวภายใน  ทำเอาผมเผลอกลืนน้ำลายอย่างลำบาก  เมื่อจินตนาการถึงตัวตนที่แท้จริงของมันเข้า  ก่อนจะมีปลายนิ้วเย็นๆมาเชยคางผมขึ้น  จนได้สบตาคมเข้มที่แสดงออกชัดถึงความปรารถนา 

ผมสามารถอ่านมันออกได้ว่าเจ้าของนั้นต้องการอะไรจากผม  และแทบไม่ต้องเสียเวลาคิดที่จะตอบรับด้วยการพยักหน้าให้  ทั้งๆที่แก้มร้อนฉ่า  แต่ก็คุ้มที่ได้เห็นแววตายินดีฉายชัดจากแววตาคู่คมของเฮียหลี่ผิง  หากเทียบกับการกระทำของอาเฮียในวันนี้แล้ว  สิ่งที่ผมจะทำมันช่างเป็นการตอบแทนที่เล็กน้อยนัก

ผมตัดสินใจขยับตัวลุกจากเตียง  ก่อนนั่งทับขาเผชิญหน้ากับซิกแพ็คแน่นๆ  และยื่นมือสั่นๆของตัวเองไปเกี่ยวขอบกางเกงจากเอวแกร่งให้เลื่อนลงต่ำ  ซึ่งผมอดผวาไม่ได้กับสิ่งที่ออกมาทักทายสายตา  ผมที่จ้องมันไม่วางตาถึงกับปากแห้งขึ้นมาฉับพลัน  เมื่อมังกรหัวแดงค่อยๆแปลงกายขยายขนาดขึ้นคาตา  ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้แตะต้องมันสักนิด  ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงฝ่ามืออุ่นที่ส่งมาลูบหัว  ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้น  จึงได้พบกับแววตาเว้าวอนที่แสนออดอ้อน  บนใบหน้าหล่อเหลาที่ส่งยิ้มเป็นกำลังใจมาให้ 

ผมสูดหายใจแรงก่อนโน้มตัวเข้าหามังกรน้อยที่ผงกหัวเรียกร้อง  และแตะจูบทักทายส่วนหัวเบาๆ  แต่กลับทำให้เจ้าของถึงกลับครางหวิวเกร็งหน้าท้องจนขึ้นลูก  ก่อนผมจะรวบจับมันด้วยความทะนุถนอม  และครอบปากกลืนกินมันเท่าที่ผมสามารถทำได้

“อ่า ~...น้องธันว์ ~”  เสียงครางและเสียงชื่อผมดังขึ้นไม่ขาด  ระหว่างที่ผมปรนเปรอมังกรน้อยกลางลำตัวของเฮียหลี่ผิง  แม้ขนาดที่ใหญ่โตจะสร้างความลำบากให้ผมไม่น้อย  แต่ผมก็ทำสุดความสามารถเพื่อคนที่ผมรัก

ระหว่างที่ผมกำลังตั้งใจมอบความสุขให้เฮียหลี่ผิงด้วยปากและมืออยู่นั้น  ฝ่ามืออุ่นๆของอาเฮียก็ลูบไล้เส้นผมของผมอย่างเบามือ  ก่อนมันจะเลื่อนไปลูบแถวข้างเอวลามมาแผ่นหลัง  จนชายเสื้อมากองอยู่แถวต้นคอ  ขณะเดียวกันก้นของผมก็ถูกขยำเป็นจังหวะ  ก่อนผมจะเย็นวาบไปทั้งบั้นท้าย  และต้องครางแผ่วหวิวทั้งๆที่ปากไม่ว่าง  เมื่อปลายนิ้วเย็นๆที่ชุ่มโชกไปด้วยเนื้อเจลกรีดผ่านรอยแยก  และดันแทรกเข้าสู่ปากทางอย่างช้าๆ 

ผมเกร็งตัวตามสัญชาตญาณทันที  แต่เสียงนุ่มๆเหนือหัวที่มาพร้อมสัมผัสอบอุ่นของฝ่ามือที่ออกแรงลูบหัวเบาๆนั้น  ทำให้ผมเหลือบตาขึ้นมองแววตาอ่อนโยน  ทั้งๆที่อะไรๆก็คาปากอยู่  แต่ผมที่ไม่ทันคิดว่าภาพตัวเองที่ปรากฏต่อสายตาเฮียหลี่ผิงนั้น  จะไปกระตุ้นไฟปรารถนาของอาเฮียให้ยิ่งลุกโชน

ฝ่ามือที่เคยลูบหัวผมอย่างอ่อนโยนกลับดันให้ก้มต่ำ  พร้อมเสียงคำรามที่ดังขึ้น  และผมต้องตกใจเมื่อของร้อนในปากขยายขนาดขึ้นกว่าเดิม  ก่อนสะโพกหนาจะเริ่มขยับ  เพื่อส่งมังกรร้ายให้มาเริงรื่นในโพรงปากของผม  แรกๆผมแทบสำลักจนน้ำตาคลอเบ้ากับความใหญ่โต  จนผมต้องฟาดแรงๆไปที่หน้าท้องแข็งๆของคนเอาแต่ใจเพื่อให้รู้ตัว  ไม่เช่นนั้นผมคงได้คอแตกเพราะมังกรร้ายอย่างแน่นอน 

เมื่อเจ้าของมังกรเริ่มรู้ตัวว่าทำอะไรไว้  ก็ละล่ำละลักขอโทษผมเป็นการใหญ่  ก่อนจะดันไหล่ผมออกจนปากผมเป็นอิสระ

“ที่รัก  เฮียขอโทษที่เอาแต่ใจ”  ผมส่งยิ้มคืนให้แก่เจ้าของแววตาสำนึกผิด  ด้วยเข้าใจและไม่คิดถือสา  ก่อนรั้งต้นคอแกร่งเข้าหาตัว  พร้อมกระซิบชิดริมฝีปากสีสด

“ไม่เป็นไรครับ”  ผลของการเป็นคนที่เข้าอกเข้าใจในตัวคนรักนั้น  ทำให้ผมได้จูบหวานๆเป็นการขอบคุณ  ก่อนมหกรรมการเอาใจครั้งใหญ่ของท่านมาเฟียใหญ่ที่มีต่อผมจะเริ่มขึ้น

บทรักอ่อนหวานที่ผมเป็นฝ่ายโดนปรนเปรอ  และถูกมอบความสุขให้จากฝีมือของเฮียหลี่ผิง  ทำเอาผมครางไม่เป็นภาษา  เพราะทั้งมือและปากเชี่ยวชาญสำรวจร่างกายผมจนทั่ว  ยิ่งจุดไหนเป็นจุดอ่อนไหวที่สามารถกระตุ้นอารมณ์ของผมได้แล้ว  จุดนั้นจะยิ่งถูกเน้นย้ำเป็นพิเศษให้ผมกรีดร้องจนแทบปลดปล่อย  แต่ก็ไม่ได้ปลดปล่อย  เหมือนว่าผมกำลังโดนกลั่นแกล้งจากคนที่ผมรักสุดใจ  ผมจึงได้แต่ดิ้นพล่านไปมาอยู่บนเตียง 

อย่างในขณะนี้ผมแทบอยากจะทึ้งเส้นผมในอุ้งมือให้หลุดติดมือ  เมื่อเจ้าของมันสนุกกับการหยอกเย้ากับธันว์น้อยกลางลำตัว  ด้วยปากนุ่มที่ดูดเม้มอย่างแรงเหมือนอยากสูบพลังชีวิตของผม  และนิ้วร้ายที่กวาดควานไปทั่วช่องหลืบด้านหลัง  พร้อมสะกิดจุดพิเศษเป็นระยะ  ทำเอาผมเกือบถึงปลายทางตัวกระตุกอย่างแรง  แต่พญามังกรใจร้ายกลับส่งมือมากำรวบธันว์น้อยที่น่าสงสารไว้  และปิดกั้นช่องทางปลดปล่อย 

ผมอดทนต่อความทรมานที่แสนหวานต่อไปไม่ไหว  ถึงกลับปล่อยโฮ  ทำเอาไอ้มังกรใจร้ายผวาลุกมากอดปลอบประโลมแทบไม่ทัน  ผมจึงได้โอกาสกัดไหล่หนาตรงหน้าเพื่อลงโทษซะเต็มแรง  ทั้งๆที่น้ำตาไหลอาบแก้ม  เฮียหลี่ผิงเองก็ไม่มีสะบัดออกให้ผมต้องเจ็บตัว  และปล่อยให้ผมกัดจนพอใจ  แต่มีส่งเสียงสูดปากระบายความเจ็บให้ผมได้ยินบ้าง  จนผมได้กลิ่นคาวเลือดนั่นแหละ  ถึงคิดจะปล่อยไหล่หนาออกจากปาก 

เมื่อได้กลับมาสบตาไอ้เฮียใจร้ายอีกครั้ง  จึงเจอเข้ากับสายตาหยอกเย้าแฝงแววอ่อนหวาน  ไม่มีแววสำนึกผิดสักนิด  ทำให้ผมนึกอยากกัดไหล่อีกข้างให้สมกับความหมั่นไส้ที่มี

“เฮียแค่ไม่อยากให้น้องธันว์ไปก่อน  อยากให้เราไปพร้อมกัน”  ผมที่กำลังส่งค้อนให้มังกรปากเก่งและยังไม่ทันตอบโต้อะไร  ก็ต้องผวาและจิกนิ้วเข้าที่หัวไหล่หนาเต็มแรง  เพราะยังไม่ทันขาดคำของเฮียหลี่ผิง  มังกรหัวแข็งก็ชำแรกปากทางเข้ามา

จูบดูดดื่มและฝ่ามือที่ลูบไล้แถวยอดอก  ถูกส่งมาเป็นตัวล่อเพื่อให้ผมผ่อนคลาย  ยอมให้มังกรร้ายแหวกว่ายอย่างช้าๆเข้ามาในร่างกายผมจนสุดตัว  ความคับแน่นเริ่มทำให้ผมไม่สบายตัว  จนต้องเป็นฝ่ายกระถดสะโพกหนี  ก่อนส่ายเข้าหามังกรหัวแข็งที่นอนสงบนิ่งรอเวลาผมส่งสัญญาณ 

หลังจากนั้นไม่ต้องพูดถึงเพราะทั้งผมและพญามังกร  ต่างร่วมด้วยช่วยกันรังสรรค์บทรักที่เร่าร้อนอย่างไม่มีเกี่ยงงอน  บริเวณไหนของร่างกายเฮียหลี่ผิงที่ผมสัมผัสแล้วสร้างความสุขได้  ผมก็ไม่มีรีรอที่จะทำ  หรือแม้แต่เทคนิคเล็กๆน้อยๆที่สามารถกระตุ้นอารมณ์ร้อน  ในการร่วมรักให้ยิ่งทวีความร้อนแรงได้  ผมก็ไม่มีอิดออดที่จะทำ  ซึ่งเฮียหลี่ผิงเองก็ใส่ใจผมและตั้งใจมอบความสุขให้ผมไม่ต่างกัน 

บทรักมาถึงปลายทางอย่างสมบูรณ์  เราต่างปลดปล่อยความสุขในเวลาไล่เลี่ยกัน  เสียงครางกระหึ่มยังดังก้องหู  แม้แต่ผมที่นอนหมดแรงบนเตียงยังต้องฝืนเปิดเปลือกตาขึ้นดู  เพราะถ้อยคำบอกรักสุดท้ายที่ได้ยิน  ทำให้พบกับใบหน้าหล่อเหลาที่แดงก่ำจ้องผมไม่วางตา  ก่อนร่างหนาจะผ่อนน้ำหนักลงมาทาบทับร่างกายผมทั้งตัว  จนผมแทบจมไปกับฟูกนอน 

แม้จะอึดอัดแต่ผมกลับไม่คำนึงถึงมันนัก  เพราะความสนใจผมอยู่ที่ร่างแกร่งที่ชุ่มโชกไปด้วยหยาดเหงื่อ  และอุณหภูมิของผิวกายที่ร้อนจัด  พร้อมลมหายใจที่หอบกระชั้นที่ข้างหู  แถมอ้อมกอดที่รัดร่างผมจนหายใจแทบไม่ออกนี่ด้วย  ทั้งหมดทั้งมวลนี้ก่อให้เกิดแรงกระตุ้นทางความคิดอย่างรุนแรง  ว่าผมนั้นมีสิทธิ์ครอบครองเป็นเจ้าของได้แต่เพียงผู้เดียว  จนผลักดันให้ผมได้เอ่ยคำรักด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแบบที่ตัวเองยังคาดไม่ถึงออกไป

“รักนะครับ  ธันว์รักเฮียหลี่ผิง  รักมาก...เฮียหลี่ผิงต้องเป็นของธันว์คนเดียวนะ”  แต่อดไม่ได้จริงๆที่จะเอาแต่ใจ  ขอยึดท่านมาเฟียใหญ่เป็นของตัวเองแต่เพียงผู้เดียว

“ยินดีและเต็มใจอย่างยิ่งครับที่รัก  หวางหลี่ผิงคนนี้รักน้องธันว์คนเดียว  ไม่คิดจะแบ่งใจให้ใครหน้าไหนอยู่แล้ว”  คำพูดแสนหวานของท่านเฟียใหญ่สร้างความสุขใจแก่ผมมากมายนัก 

ผมจึงคลี่ยิ้มหวานสุดใจใส่ดวงตาหยาดเยิ้มของเฮียหลี่ผิง  ก่อนโอบรอบคอแกร่งและพลิกตัวเข้าหาอ้อมกอดที่เปิดรออยู่แล้ว  ซึ่งเฮียหลี่ผิงเองก็กอดตอบผมจนแน่น  และหัวเราะเสียงทุ้มคลอเบาๆ  ก่อนฟัดหัวฟัดแก้มจนผมเริ่มมึน  ผมจึงยอมนอนนิ่งๆให้ท่านมาเฟียใหญ่ได้หาเศษหาเลยตามใจชอบ  แต่การที่ผมไม่ขัดขืนคงดูเหมือนว่าผมสมยอม  เพราะทั้งมือทั้งปากของเฮียหลี่ผิงเริ่มฟอนเฟ้นร่างกายผมไปทั่วอีกครั้ง

“อ๊ะ!...อ่าๆๆๆ”  จะไม่ให้ผมร้องได้ไงครับ  อยู่ๆเฮียหลี่ผิงก็พลิกตัวผมคว่ำลงบนเตียง  และพรมจูบไปทั่วแผ่นหลัง  ทำให้ผมสำนึกได้ว่าคืนนี้คงยังไม่ได้นอนง่ายๆ  แต่ก็ถือซะว่าให้รางวัลท่านมาเฟียใหญ่เค้าแล้วกันครับ  และผมถึงกลับร้องเสียงหลง  เมื่อรู้สึกได้ถึงฝ่ามือที่ขยำแก้มก้นผมอย่างแรง 

เมื่อหันไปมองก็พบว่าเฮียหลี่ผิงตะครุบก้นผมเต็มฝ่ามือ  แต่ที่ร้ายกว่านั้นคือมังกรร้ายที่ชูคอขึ้นทักทายสายตา  และถูกตระเตรียมจ่อปากทางเป็นที่เรียบร้อย  สุดท้ายในค่ำคืนนั้นลิงน้อยก็โดนพญามังกรจับกินไปอีกรอบ  และหลับคาอกอุ่นๆที่เป็นดังแหล่งพักพิงและที่คุ้มภัย  ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มจนถึงเช้า

...........................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

หวังว่าคุณผู้อ่านจะฟินไปกับบทรักของทั้งคู่นะคะ  :heaven
และคงไม่ทำให้ผิดหวังกับการรอคอย  พิเศษเพื่อคุณค่ะ

หลังจากเสิร์ฟของหวานและของเผ็ดร้อนมาเยอะแล้ว
ตอนหน้าเราจะทำให้เรื่องนี้สมกับมีกลุ่มแก๊งมาเฟียแล้วนะคะ
วันศุกร์มาดูกันค่ะว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับคู่หวาน 
แต่อย่ากลัวไปล่วงหน้าค่ะ  เพราะปรุงมาม่ามาแค่พอให้ได้กลิ่นเท่านั้น

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณสุดใจทุกการติดตามนะคะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 10-09-2013 07:22:53

แถม  อิๆๆ

เมื่อMiSS-Uแอบแซวเด็กน้อยของมาเฟียใหญ่...

MiSS-U  : “น้องธันว์หนูช่างออดอ้อนยั่วยวนมากเลยลูกกกก  บ่องตรง  คุณแม่ฟินมากกก”

น้องธันว์  : “อย่าแซวธันว์สิครับ  ธันว์เขิน  แต่เพื่อคนที่ธันว์รัก  ธันว์ทำได้ทุกอย่าง 
               ยิ่งกว่านี้ธันว์ก็ทำได้  ขอแค่เฮียหลี่ผิงไม่เบื่อธันว์...ก็พอ”

หลี่ผิง      : “น้องธันว์~  น้องธันว์ของเฮีย~”

MiSS-U  : “เอ่อ  หลี่ผิงจ๊ะ  ยังไหวป่ะเนี่ย  วิญญาณหลุดจากร่างอีกแล้วซี่~  โฮะๆ”

หลี่ผิง      : “อาอู๋!  มาเอายัยป้านี่ไปเก็บสิ”

MiSS-U  : “ม่ายยยย  หลี่ผิง  คุณแม่ขออยู่ต่อก่อน  เค้าไม่ปายยยย”

หลี่ผิง      : “น้องธันว์มากับเฮียนะครับ  มาพิสูจน์สิ  ว่าไอ้อะไรที่ ‘ยิ่งกว่า’ น่ะเป็นยังไง”

จบตอนแต่อารมณ์ฟินมันยังไม่จบ  เลยออกมาเป็นแบบที่เห็น   :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 10-09-2013 07:43:46

เฮียหลี่ผิงหวานและหื่นตลอด :hao3: :hao3: :hao3:


รอให้ถึงวันศุกร์เร็วๆ :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 10-09-2013 08:12:57

เขินกับคู่นี้จริงๆ รักกันหวานชื่นชะมัดเลย อิชชี่~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 10-09-2013 08:15:51

อยากเห็นสภาพของซีอาร์

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 10-09-2013 08:42:34

ฮ่าาๆๆๆ ของแถมน่ารักเว่อค่ะ หลี่ผิงทั้งรักทั้งหลงธันว์จริงๆ หวานมากกกกกก >_<

ดีนะที่คุณนักเขียนบอกมาม่าพอมีกลิ่น ไม่งั้นเราคงอกแตกตาย เฮ้อ โล่งอกทันที รอของหวานเสริฟจ้าา^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 10-09-2013 08:54:04

อาเฮียใช้น้องถนอมๆ หน่อยนะ :katai1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 10-09-2013 09:05:28

 :-[

หวานกันตลอดอ่ะคู่นี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 10-09-2013 09:18:19

อ๊ายยย รอมาม่าหมูสับเค่อะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 10-09-2013 09:32:44

หวานเว่อร์กันตลอดๆอ่ะคู่นี้
อ่านแล้วยิ้มตามทุกครั้งเลย  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 10-09-2013 10:18:43

 :m25:  ว่าแล้วต้องเป็นเยี่ยงนี้แน่ๆ  ขนาดเตรียมพร้อมรับแล้วนะ 

(ท่าทางประมาณนี้   :katai3:  มันต้องมาแน่ๆ  แต่พอมาก็   :jul1:  )  ตายอนาถ (เป็นประจำเลย   :hao6:  ) 

แต่ก็ชอบอ่ะ   :hao7: :hao7:

 +  1  ให้พี่มาศ  และ   :กอด1: +  :mew1:  สำหรับตอนนี้ค่าาาาาา   :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 10-09-2013 10:45:46

บอกได้คำเดียวว่า  ทั้งตัวและหัวใจของน้องธันว์เป็นของเฮียหลี่ผิงคนเดียว :m25: :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 10-09-2013 10:46:05

ของแถมมันจะฟินกว่าตอนหลักนะเนี่ย :laugh:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 10-09-2013 11:23:32

หมดเลยจริงๆ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 10-09-2013 11:34:31

 :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 10-09-2013 11:46:33

 :haun4: :haun4: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เลือดหมดตัว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 10-09-2013 11:49:36

เป็นคู่รักที่น่ารักจริง ๆ เลยค่ะ ^^

น้องธันว์ให้รางวัลเฮียอย่างงามเลย อิอิ

ขอบคุณค่ะ +1^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 10-09-2013 12:27:49

 :L1:เลิฟๆ เป็นพิเศษ
MiSS-U ทำเค้าหลงรักคู่นี้หัวปักหัวปำ
บวกและเป็ดขอบคุณ
fc เฮียยยยยย ชูป้ายไฟ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 10-09-2013 12:57:11

ลิงน้อยก็โดนพญามังกรจับกินอีกแล้ว  :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 10-09-2013 13:27:24

เบื่อคู่นี้จัง

 :เฮ้อ:






หวานตลอดดดดดดด   :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 10-09-2013 13:32:11

เอ่อ เบาหวาน ของอิฉัน ขึ้นแล้วค่ะ หวานเกิ๊น........

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 10-09-2013 13:55:53

อึ้งๆอึ้ง!!  ให้ทั้งตัวและหัวใจจริงๆค่ะ ^^
ว่าแต่ขอตามอาอู๋เข้าไปเก็บคนเขียนด้วยได้ไหมคะ
อยากเห็นสองคนนั้นในห้องด้วยคน กร๊ากกกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 10-09-2013 14:13:09

เจอตอนนี้เขาไปสูญเสียเลือดไปเยอะ :haun4:
ดีนะหาเลือดได้ทัน เลยไม่ทำให้หมดตัว
รอตอนต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 10-09-2013 14:30:47

น้องธันว์ช่างยั่ว เฮียหลี่ช่างเอา คนอ่าตามสถานเดียว  :m25:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-09-2013 14:39:44

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 10-09-2013 15:05:46

หวาๆ...เห็นเขาหวานกันขนาดนี้แล้วก็...
ชักอยากเห็นหน้าตานักร้องที่โดนหักหน้ากลางงาน
สีหน้าสีตาคนอยากแทรกกลางแล้วไม่ได้จะเป็นอย่างไรหนอ หึหึ
>> เอ๊ะ!! ป้าดูโหดร้ายใช่มั้ย?? ก็แค่...อยากรู้ว่าคนมั่นใจจะทำหน้ายังไงนี่นา ^^

แนบแน้น...แนบแน่น เยี่ยงนี้
ใครจะมาแทรกได้...ไม่มีซะล่ะ
การทำเพื่อคนที่เรารักมีความสุขจริงๆ ^^

เรื่องมาเฟีย...ก็ต้องมีอะไรมาให้ตื่นเต้นบ้าง ไรบ้างนิ ^^V

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 10-09-2013 15:39:15

ไอ๋หย๋า.....อ่านแล้ว คนแก่กลับบ้านไม่ได้อ่ะ

 :jul1: เลือดหมดตัวกระทันหัน

แถม หมอนรองกระดูกอักเสบ  :katai5:

 :z13: จิ้มคนแต่ง 1 ที แกล้งคนแก่ดีนักนะ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 10-09-2013 15:49:30

โอ้ยยย เขิลล์แทน คู่นี้หวานกันไม่เกรงใจคนอ่านเลยนะ เลือดจะหมดตัวแล้วจ้า  :m25:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 10-09-2013 16:03:16

หวานกันตลอดเวเลยคู่นี้
น่ารักจริงๆ :-[
 :haun4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 10-09-2013 16:59:19

 :mew3:

น่ารักอ่ะ ทั้งคู่เลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 10-09-2013 17:25:54

เฮียหลี่ผิงนี่สมกับเป็นคนรักเมียจริงๆ 5555
จะรอตอนหน้าสงสัยจะมีการปะทะของมาเฟีย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 10-09-2013 23:13:13

 :o8:
 :-[
 :impress2:
อ ีายยยยยยยยยยยย น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกอะ
ชีวิตนี้จะมีฉากแบบนี้บ้างไหมเนี่ย  :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 11-09-2013 00:16:23

อ่านตอนนี้แล้ว..กลัวอ่ะ แบบว่า..มันคง..เจ็บ  :m25:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 11-09-2013 00:29:06

 :haun4: จะหื่นไปไหนนนนคร๊า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 11-09-2013 10:07:49

หื่นมากเฮีย ยิ่งตอนที่น้องธันว์อ้อน หื่นมากกๆ :m25:

บอกรักน้องธันว์พร้อมประกาศความเป็นเจ้าของน้องไปในตัว

อิจฉาคู่นี้จริงๆ :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 11-09-2013 12:41:39

น่ารักน่าอิจฉาตลอด เฮียนี่ก็หลงน้องตลอดอะ :-[
อ่านไปก็ฟิน ก็ปริ่ม น้องธันว์ช่างเอาใจนัก~ >______<
หนูอิจฉาเฮียมากกกก ฮาๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 11-09-2013 16:24:01

แหม้ ทำเอาเราเขินอายประหนึ่งว่าเป็นน้องธันว์เอง :o8:
เห็นบทรักของคู่นี้มาก็ไม่น้อย เราก็ยังเขินทุกครั้งอ่ะนะ
ก็เฮียเล่นอ่อนโยนขนาดนั้น น้องธันว์ก็สมยอมขนาดนี้
ต่างคนต่างช่วยกันสร้างความสุข ช่างน่าอิจฉาจริงๆ
สิ่งดีๆที่หลี่ผิงทำส่งผลเร็วเหลือเกินเนาะน้องธันว์ :z1:
+1และเป็ดตอบแทนพี่มาศเช่นเคยค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 11-09-2013 18:42:06

ตอนนี้ทำให้เสียเลือดอย่างแรง  ขอรับบริจาคเลือดกรุ๊บวายด่วนจ้าาาาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 11-09-2013 20:21:52

ขอเลือดด่วน หวานกันมากมาย :jul1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 11-09-2013 22:07:14

ไม่มีอะไรจะฟินไปกว่าคู่นี้อีกแร้ววว  :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: CheeTah ที่ 11-09-2013 22:51:18

บอกเลย เรื่องนี้หวานมากกกกกกกกกกก และเค้าก็ชอบมากๆด้วย อยากมีแบบเฮียสักคนจังเลย  :impress2:

มีตอนไหนไม่หวานบ้างเนี่ย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 12-09-2013 10:21:47

หวานมากๆเลยยยยยยยยยย
ชอบเรื่องนี้มากอะ :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 12-09-2013 13:16:38

ฟินมาก :heaven
หวานกันตลอดคู่นี้
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 12-09-2013 21:22:34

น้ำตาลในร่างกายขึ้นมาทันทีทันใดเลยอ่ะ  :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 13-09-2013 00:25:09

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย เปรมค่าาาาา เปรมมว๊ากกกกกกกกกก

น้ำตาลพุ่ง จะแข่งหวานกันไปไหนลูกกก // แต่ชอบ ><

รอๆๆๆ

ปล. มาม่าขอกลิ่นจางๆน้าค่าาาาาาาาาาา  :mew2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.27 "ทั้งตัวและหัวใจ" P.33 (10/9/56) ให้หมดเบยยย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Zam_Zammy ที่ 13-09-2013 01:25:03

คู่นี้ยังหวานไม่เสื่อมคลาย น่าร้ากกกกกกกก
ขยันเติมความหวานให้กันจังเนอะ
แต่ว่าพี่มาศ

 :jul1:

น้องเบาหวานขึ้นอ่ะ ฮี่ๆๆ
ขอบคุณคับ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 13-09-2013 07:18:41

ตอนที่ 28

ธันว์
   
“นลิน  ไอ้นน  พวกมึงช่วยสำรวจตัวกูหน่อยสิ  ว่ามีอะไรผิดปกติ  กระดุมกูก็ติดครบ  ซิปก็ไม่ได้ลืมรูด  ทำไมไอ้พวกนั้นถึงมองกูยิ้มๆวะ”  ผมสะกิดเรียกเพื่อนสนิทพร้อมกระซิบประโยคดังกล่าว  พลางก้มสำรวจตัวเองอีกครั้ง  ด้วยนึกแปลกใจกับสายตาของบรรดาเพื่อนร่วมคณะที่มองมาทางผมยิ้มๆ  ตั้งแต่ผมเดินเข้ามาในห้องบรรยาย

“ธันว์  มึงไม่ต้องหาความผิดปกติในตัวหรอก  ไม่รู้จริงๆอ่ะว่าพวกมันมองมึงทำไม” 

ผมขมวดคิ้วส่ายหน้าให้ไอ้นนทันที  เพราะถ้าผมรู้คงไม่ถามพวกมันหรอก  แต่ผมต้องฮึดฮัดเบี่ยงตัวหลบมือไอ้นลินที่ยื่นมายีหัวผม  จะด่ามากก็ไม่ได้ด้วยไม่อยากเป็นจุดเด่นไปมากกว่านี้  เพราะแค่นี้ผมก็รู้สึกถึงสายตานับสิบๆคู่ที่มองมาแล้ว

“ฮึๆ  มึงนี่น้า  ไม่สมกับเป็น ‘เมียมาเฟีย’ เลย”

“ไอ้นลิน!”  ผมเรียกชื่อเพื่อนสนิทตัวแสบเสียงหลง 

แม้สิ่งที่ไอ้ผู้หญิงบ้ามันพูดจะเป็นเรื่องจริง  แต่สมควรมั้ยที่จะประกาศให้คนอื่นเค้ารู้กันทั่วน่ะ  และดูท่าไอ้นลินจะไม่สำนึกครับ  เพราะมันยังคงยกยิ้มเจ้าเล่ห์ยักคิ้วใส่ตาผมได้อยู่  ทั้งๆที่ผมเองกลับแก้มร้อนผ่าวพูดอะไรไม่ออก  เมื่อเจอสายตาล้อเลียนรอบตัว

“โอ๋ๆ  ไม่งอนเค้านะตะเอง  และเลิกอายได้แล้วพ่อคุณ  ตอนนี้ทั้งคณะไม่แค่เฉพาะรุ่นเรานะ  เผลอๆทั้งมหาลัยแล้วมั้ง  ใช่มั้ยไอ้นน!?...คนเค้าลือกันให้แซ่ด  ถึงฉากประกาศรักและฉากจูบดูดดื่มของมึงกับเฮียหลี่ผิงในงานวันเกิดกู  มีแต่คนบ่นเสียดายนะมึงที่ไม่ได้มาร่วมงาน  กูนี่โดนต่อว่าจนหูชา  หาว่าไม่ยอมชวน  จนพวกมันไม่ได้เห็นฉากที่เค้าเล่าลือกันกับตาตัวเอง  ฮุๆ”  ไอ้ผู้หญิงบ้าหัวเราะป้องปากใส่ด้วยท่าทางน่าหมั่นไส้  แต่ผมที่ได้ยินประโยคของมันนี่สิ  ตกใจแทบตกเก้าอี้แล้วเหอะ

ผมอ้าปากค้างกับคำบอกเล่าของไอ้นลิน  แต่ผมต้องหุบปากและก้มหน้าหลบตาล้อเลียนของพวกมันแทบไม่ทัน  เมื่อผมได้ยินประโยคต่อผมของไอ้นน  ด้วยทั้งน้ำเสียงและท่วงทำนองของการพูด  ที่ไอ้นนพยายามเลียนแบบเจ้าของประโยคตัวจริง

“ ‘ถ้าไม่มีคนในอ้อมกอดฉันคนนี้...หวางหลี่ผิงแห่งหวางหย่งกังคงไม่รู้จักคำว่า ‘รัก’...ฮิ้วววว  ฮ่าๆๆ”  เสียงโห่ร้องที่ดังขึ้นนั้น  ผมไม่รู้หรอกว่าใครมันเป็นเจ้าของบ้าง  เพราะมันดังอื้ออึงคับห้องบรรยาย 

แถมผมที่ยังไม่กล้าเงยหน้าสบตาใครอีกด้วย  จะมีปัญญาที่ไหนไปแยกแยะว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร  จึงได้แต่ยอมรับชะตากรรม  ทั้งๆที่หน้าร้อนแทบระเบิดและจิกเสื้อแทบขาด  แต่หัวใจกับพองโตแถมมุมปากยังยกยิ้มได้อีกแน่ะ

หลังจากนั้นไม่นาน  ทั้งเสียงหัวเราะคิกคักและเสียงกระซิบกระซาบออกแนวอิจฉาก็ซาลง  เมื่ออาจารย์ประจำภาควิชาฝึกงานเดินเข้ามาในห้อง  และเริ่มบอกถึงกำหนดการในการพรีเซน  เพื่อสรุปงานโครงการอย่างไม่รีรอ  ผมจึงได้โอกาสเงยหน้าจากพื้นโต๊ะบรรยายและถอนใจอย่างโล่งอก  แต่ต้องสะดุ้งกับสายตารู้ทันสองคู่ของเพื่อนสนิทที่นั่งประกบ  ผมที่ทำอะไรมันสองตัวไม่ได้  จึงได้แต่ส่งสายตาคาดโทษให้เท่านั้น  ซึ่งไม่มีผลอะไรกับมันสองคนเลยสักนิด

วันนี้นักศึกษาชั้นปีสุดท้ายคณะวิศวะมีนัดกับอาจารย์ประจำภาควิชา  เพื่อมารับทราบกำหนดการพรีเซนโครงการหลังจากจบการฝึกงานช่วงสามเดือน  ซึ่งหนึ่งในนั้นมีกลุ่มของผมรวมอยู่ด้วย  การกลับมาเจอกันพร้อมหน้าพร้อมตาของบรรดาเพื่อนร่วมชั้นปีอีกครั้ง  ทำให้เพื่อนหลายๆคนตื่นเต้นดีใจ  ซึ่งสังเกตได้จากหน้าตาแช่มชื่นของพวกมัน  ตอนที่ผมก้าวเข้าห้องบรรยายมาใหม่ๆ  แต่ไม่นับรวมตอนที่พวกมันหันมาเห็นผมนะครับ  เพราะสายตาแต่ละคนนี่ไม่ธรรมดา  ไม่เช่นนั้นผมคงไม่เอ่ยถามเพื่อนสนิททั้งคู่แบบที่พวกคุณได้ยินกันหรอก 

แต่ท่ามกลางความตื่นเต้นดีใจของพวกเรา  คงมีเพื่อนจำนวนไม่น้อยซึ่งรวมถึงผมเองด้วยที่รู้สึกใจหาย  เพราะหากผ่านพ้นการพรีเซนในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้าไปแล้ว  พวกเราคงหาเวลาได้ยากที่จะกลับมารวมกันได้อีกครั้ง  ด้วยต้องเตรียมตัวสอบ  ก่อนจะต้องแยกย้ายกันทำงาน  เมื่อถึงเวลาของการเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว

“ขอกูพักสักสามวันนะ  สัญญาเลยวันที่เหลือกูจะพลีกายให้กลุ่มเรา”  ไอ้นนหรี่ตาส่งแววตามุ่งมั่นเกินร้อยสำทับคำพูดตัวเองให้ผมและนลิน

“กูรู้นะว่าสามวันที่ว่า  มึงจะทำอะไร  ไปฉลองกับไอ้พี่เบสอ่ะดิ  ชิ!...หมั่นไส้”  ไอ้นลินปลายตาค้อนส่งให้ไอ้นน  แต่ไอ้นนกลับไม่สนและยักคิ้วยกยิ้มกวนให้มัน  ยืนยันได้ว่าไอ้นลินนั้นรู้จริง 

ผมได้ยินไอ้นนมันบ่นมาสักพักแล้วครับ  ว่ามันกับไอ้พี่เบสไม่ค่อยได้ใช้เวลาร่วมกัน  เพราะต่างฝ่ายต้องฝึกงาน  ซึ่งมันเองก็มุ่งมั่นไว้แล้วว่าหลังจบการฝึกงานจะพาที่รักมันไปพักผ่อน  คงเป็นสามวันที่มันเอ่ยปากขอนี่ล่ะนะ  ซึ่งผมก็แอบเห็นด้วยกับไอ้นนนะครับ  ไหนๆช่วงฝึกงานแสนสาหัสก็ผ่านไปแล้ว  ได้เวลาชาร์ตแบตสักสามวันก่อนเตรียมลุยงานพรีเซนก็คงจะดีไม่น้อย  ผมจึงเอ่ยปากอนุมัติข้อเสนอของไอ้นนออกไป

“เหอะ!  นี่ก็อีกคน  อิจฉาคนมีแฟนซะจริง!”  สิ้นคำผมเท่านั้นแหละครับ  ไอ้ผู้หญิงขี้อิจฉาก็ส่งค้อนมาให้ผมพร้อมคำเหน็บเบาๆทันที

“มึงก็หาแฟนกับเค้าสักคนสิ  จะได้ไม่ต้องอิจฉาพวกกู”  ผมจึงยักคิ้วแซวไอ้นลินยิ้มๆซะเลย 

ไอ้นนเองยังหลุดหัวเราะออกมา  จากคำยอกย้อนของผม  แต่ผมก็ต้องหุบยิ้มแทบไม่ทัน  เมื่ออยู่ๆไอ้นลินที่แกล้งงอนด้วยการทำหน้าบึ้งๆ  มันกลับยกยิ้มตาพราวใส่ผมซะงั้น

“กูรอเฮียหลี่ผิงอยู่นี่ไง  เมื่อไหร่มึงจะเลิกกับเฮียกูว้า  ฮ่าๆ...โอ๋ๆ  เด็กน้อยไม่ทำหน้าบึ้งนะ  กูล้อเล่น!  เฮียหลี่ผิงประกาศซะขนาดนั้น  ใครจะกล้า  เฮียกูว่าไรนะไอ้นน...”  ไอ้ผู้หญิงบ้ามันหันไปมองอีกคนที่มันเรียกหาทันที 

ผมที่กำลังงอนมันอยู่เปลี่ยนอารมณ์แทบไม่ทัน  และช้าไปที่จะเข้าตะครุบปิดปากไอ้นน

“ ‘ถ้าไม่มีคนในอ้อมกอดฉันคนนี้...หวางหลี่ผิงแห่งหวางหย่งกังคงไม่รู้จักคำว่า ‘รัก’...ฮิ้ววว  ฮ่าๆ”  ผมจำเสียงโห่ร้องนี้ได้แล้วครับ  ที่แท้มันมาจากสองตัวเพื่อนสนิทของผมเอง 

ชิ!  ล้อได้ล้อไป  ถึงอย่างไรผมก็คือคนที่ทำให้หวางหลี่ผิงคนนั้นรู้จักคำว่ารักล่ะน้า

หลังจากที่ไอ้สองตัวมันล้อผมจนเป็นที่พอใจแล้ว  พวกเราต่างก็แยกย้ายกันกลับ  ไอ้นนขอตัวไปรับที่รักมันที่คณะทันที  ผมเองก็กำลังเดินไปที่จอดรถที่มีพี่อู๋รออยู่  ส่วนไอ้นลินก็ขอตัวกลับคอนโด  เพราะมีนัดกับเฮียโจเซฟเรื่องบัตรคอนเสิร์ตอะไรนี่แหละครับ  เห็นว่าเฮียโจเซฟจะเอาบัตรที่มันตามหาซื้อมานานมาให้ 

ใครจะรู้ว่าแม่สาวห้าวเค้าก็มีมุมแบ๊วๆ  เครซี่นักร้องเหมือนสาวๆคนอื่นเค้าเหมือนกัน  แต่คงไม่ใช่วง Chic แล้วล่ะครับ  เพราะตั้งแต่วันนั้นไอ้นลินมันเป็นเดือดเป็นแค้นแทนผมมาก  ถึงขั้นเลิกติดตามวงบอยแบนด์วงนี้ไปเลย  เพียงเพราะนายซีอาร์มาชอบเฮียหลี่ผิงของมัน! 

ส่วนผมในวันนี้ไม่ได้คิดอะไรเรื่องนายซีอาร์แล้วล่ะครับ  เพราะเฮียหลี่ผิงทำตัวชัดเจนซะขนาดนั้น  ผมคงไม่กล้าคิดเป็นอื่นไปได้  แต่ก็ทำให้ผมมั่นใจได้ว่าอาเฮียสุดหล่อจะมีผมเพียงแค่คนเดียว 

ระหว่างที่ผมเดินตัวลอยอมยิ้มอยู่คนเดียว  อยู่ๆมีใครไม่รู้เดินตัดหน้า  จนผมผงะถอยหลังไปหลายก้าว  และหลุดปากขอโทษตามความเคยชิน

“อ๊ะ!  ขอโทษครับ...เฮ้ย!  พวกแกจะทำอะไร  อ่อย  อะ  (ปล่อยนะ)”  แต่แล้วผู้ชายท่าทางไม่น่าไว้ใจ  มันก็ย่างสามขุมเข้าหา  แม้ผมจะโวยวายและยังไม่ทันหมุนตัวหนี  มันก็ใช้ผ้าปิดกึ่งปากกึ่งจมูกของผม 

ไม่ว่าผมจะดิ้นจะร้องยังไงก็ไม่อาจหลุดจากการจับกุมได้  ใจนั้นก็ร่ำร้องอยากให้พี่อู๋เดินมาตามผมตรงนี้  ในหัวก็คิดวุ่นวายไปหมด  ว่าใครเป็นตัวการลักพาตัวผมครั้งนี้  ก่อนที่สติผมจะหลุดลอย  ภาพใบหน้าหล่อเหลาของเฮียหลี่ผิงที่ประดับยิ้มก็ลอยวนอยู่ในห้วงความคิด

“เฮียหลี่...ผิง...ช่วยธันว์...ด้วย”

.................................

“โอยยย”  อาการปวดเมื่อยกล้ามเนื้อเล่นงานผมจนต้องร้องโอดโอย  ด้วยผมคงนอนท่าเดียวไม่ได้ขยับมานาน  เมื่อผมกลับมานอนหงายและสามารถปรับสายตาได้  พร้อมความทรงจำสุดท้ายว่าตัวเองถูกลักพาตัวมา  ทำให้

ผมผวาลุกขึ้นนั่ง  จึงพบว่าตัวเองนั่งอยู่บนเตียงกว้าง  ภายในห้องที่ผนังทาด้วยสีขาวล้วน  ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ชิ้นอื่นนอกจากเตียงหลังนี้หลังเดียว  และไม่มีหน้าต่างสักบานให้ผมได้รู้ว่าอยู่ส่วนไหนของฮ่องกง  มีเพียงประตูที่ปิดอยู่ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันต้องล็อกอย่างไม่ต้องสงสัย  แต่สภาพห้องก็ดูสะอาดสะอ้านเหมือนได้รับการทำความสะอาดมาอย่างดี 

พอผมก้มมองตัวเองก็พบว่ายังอยู่ในชุดเดิมไม่มีอะไรบุบสลาย  นอกจากนาฬิกาที่ข้อมือที่ทำให้รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว  นอกนั้นก็ไม่มีอะไรติดตัวผมอีกเลย  แต่ก็ทำให้ผมรู้ว่าตัวเองหลับไปเกือบหกชั่วโมงเลยทีเดียว  ไม่รู้ว่าตอนนี้ที่คฤหาสน์หวางจะวุ่นวายแค่ไหน  และเฮียหลี่ผิงจะเป็นอย่างไรบ้าง  อาเฮียคงต้องควานหาตัวผมให้วุ่นอย่างแน่นอน  แต่ระหว่างนี้ผมต้องหาทางเอาตัวรอดด้วยตัวเองก่อน  ผมจะอ่อนแอนั่งรอความช่วยเหลืออย่างเดียวไม่ได้  แม้จะหวั่นใจไม่น้อยเพราะไม่รู้ถึงสาเหตุที่ผมโดนจับตัวมา
   
ผมตัดสินใจลุกจากเตียงก่อนแตะมือไว้ที่ผนังและออกเดิน  เพื่อสำรวจว่ามีรอยต่อตรงไหนบ้าง  แต่ก็ทำเอาผมสิ้นหวัง  เพราะนอกจากประตูที่ปิดสนิทแล้ว  ไม่มีส่วนไหนให้ผมเล็ดลอดออกไปจากห้องนี้ได้เลย  ผมกลับมานั่งถอนใจอยู่บนเตียงและเริ่มปลงว่าไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากรอ  รอให้ไอ้คนที่จับตัวผมมาเปิดเผยตัว  และบอกในสิ่งที่มันต้องการ 

ผมนั่งรอไม่นาน  เมื่อได้ยินเสียงไขประตูดังขึ้น  ก่อนจะมีผู้หญิงสวยสง่าในชุดกี่เพ้าแดงที่ผมเดาอายุไม่ได้เดินเข้ามา  และหยุดยืนตรงหน้าผม  แม้ใบหน้าจะงดงามดูอ่อนวัย  แต่ผมว่าเธออายุไม่น้อยล่ะครับ  สังเกตได้จากแววตาที่มันลุ่มลึกแฝงแววเด็ดขาด  และอ่านไม่ออกว่าเธอกำลังรู้สึกเช่นไร  ซึ่งแววตาแบบนี้หาได้ยากในผู้หญิงที่อายุน้อย

“นี่น่ะเหรอคนสำคัญของหวางหลี่ผิง”  ผมลอบกลืนน้ำลายให้กับใบหน้าสวยที่กระตุกยิ้ม  แต่แววตากับนิ่งสนิทไม่แสดงอารมณ์เช่นเดิม 

คุณโปรดอย่าถามว่าผมคุ้นหน้าเธอมั้ย  ตอบได้เลยครับว่าผมไม่แม้แต่จะเคยเห็นหน้าสักนิด  แต่ไม่ต้องเดาว่าการลักพาตัวผมครั้งนี้  ต้องเกี่ยวกับเฮียหลี่ผิงอย่างแน่นอน  และผมจะไม่มีวันต้องให้ตัวเองกลายเป็นเครื่องมือต่อรองให้คนรักต้องเดือดร้อน

“ผมไม่ใช่คนสำคัญของหวางหลี่ผิง  คุณเข้าใจผิดแล้ว”  แม้ใจจะแอบกระตุกที่กล่าวคำนั้นออกไป  แต่ผมก็พยายามจ้องตาผู้หญิงตรงหน้าไม่หลบ  เพื่อยืนยันในสิ่งที่พูด  ซึ่งการกระทำของผมคงไม่มีผลอะไรนัก  เพราะปรากฏรอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าสวยสง่า

“ฮึๆ  หึ!  เดี๋ยวเราได้รู้กัน”  ผมเม้มปากแน่นและจ้องตาคนตรงหน้าไม่มีหลบ  แต่แอบหวั่นใจในคำทิ้งท้ายนั้นไม่น้อย

“ในเมื่อผมโดนลักพาตัวมา  ผมว่าผมมีสิทธิ์ถามว่าคุณเป็นใคร”  ไหนๆผมก็พอรู้ถึงต้นเหตุที่โดนจับตัวมาแล้ว  จึงขอถามหน่อยเถอะว่าคนตรงหน้าเป็นใคร  เผื่อจะพอเดาออกว่าเกิดจากสาเหตุอะไร  ที่ทำให้อีกฝ่ายแค้นเคืองเฮียหลี่ผิงนักหนา  จนถึงขั้นจับผมมาเป็นเครื่องต่อรองแบบนี้

“ปากกล้าดีจริงๆ...แต่ได้เวลาอาหารแล้ว  เรื่องอื่นเอาไว้ทีหลัง”  ผมเหวอกับเธอตรงหน้า  ที่อยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องไม่ยอมตอบในสิ่งที่ผมถาม 

หลังจากยกยิ้มเยาะเย้ยเพื่อถากถางผมทั้งปากและแววตาแล้ว  เธอหมุนตัวเดินกลับไปยังประตูที่เข้ามา  ส่วนผมโดนเชิญแกมบังคับจากบอดี้การ์ดของเธอสองคน  ให้ต้องออกเดินตามเธอออกไป

เมื่อออกมานอกห้องได้ผมลอบสำรวจสิ่งรอบตัว  จึงได้รู้ว่าที่ๆผมอยู่ไม่ต่างจากคฤหาสน์  ด้วยมีห้องหับมากมาย  แถมด้วยผู้คุ้มกันอีกเป็นโขยง  เรื่องคิดจะหนีลืมมันไปได้เลย  เอาแค่ผมหลุดไปถึงประตูใหญ่นั่นผมก็เก่งมากแล้วเหอะ  ผมคงต้องเปลี่ยนแผน  แต่จะเป็นแผนอะไรนั้นยังมึนตึบคิดไม่ออกครับ  เอาเป็นว่าระวังตัวเองให้มากที่สุดเป็นพอ

“อาหารไม่ถูกปากรึไง”  ผมเงยหน้าจากถ้วยซุปขึ้นมองเจ้าของเสียง  แต่ยังไม่ทันตอบอะไร  กลับได้เห็นแววตารู้ทันเข้าซะก่อน

“กลัวโดนวางยาพิษรึ  ฮึๆ  มันง่ายไป  ฉันไม่ใช้แผนกระจอกแบบนั้นหรอก  กินซะ”  ผมอ่านง่ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ 

สุดท้ายก็ยอมตักซุปตรงหน้าเข้าปาก  จึงได้รู้ว่าพ่อครัวที่นี่ฝีมือเยี่ยมไม่ต่างจากตระกูลหวาง  จนเผลอตักเข้าปากจนหมดถ้วย  ก็ผมหิวนี่ครับ  ไม่ได้กินอะไรมาตั้งแต่โดนจับตัวมาแล้ว  พอได้กินผมก็เริ่มอารมณ์ดี  จนเผลอยิ้มกับตัวเองขึ้นมา  แต่คงไปสะดุดตาคนที่นั่งประจันหน้าเข้า

“หวางหลี่ผิงมีคนรักใสซื่อขนาดนี้เชียว  ไม่น่าเชื่อว่าจะเลือกเด็กแบบนี้มาเคียงข้าง”  ฟังแล้วปรี๊ดมากเหอะ  แต่ผมต้องข่มอารมณ์โกรธไว้  ไม่อยากคิดอะไรก็แสดงออกไปซะหมด  ให้อีกฝ่ายได้เยาะเย้ยว่าผมเป็นเด็กไปมากกว่านี้ 

ผมจึงพยายามข่มกลั้นด้วยการตัดชิ้นเนื้อสเต็กตรงหน้าและส่งเข้าปากเคี้ยวแรงๆ  แต่ปฏิกิริยาของผมคงถูกใจคนตรงหน้ามาก  เพราะเธอคนนั้นกลั้วหัวเราะอย่างอารมณ์ดี  ชั่วแวบหนึ่งเมื่อได้เห็นใบหน้างดงามประดับยิ้มและแววตาพราวระยับ  ผมอดคิดเปรียบเทียบเธอกับอากงไป๋หลงไม่ได้  เพราะในแววตานั้นมีแววเอื้อเอ็นดูผมไม่ต่างกัน  แต่เมื่อผมจ้องเธอนานเข้าก็เหมือนเธอจะรู้ตัว  กลับมาเก๊กหน้านิ่งตามเดิม  ผมถึงกลับเผลอขมวดคิ้วพองแก้มยื่นปากน้อยๆใส่อย่างขัดใจ  เพราะผู้หญิงสวยๆเข้ากับรอยยิ้มสดใสมากกว่าทำตาดุนี่ครับ

“รอยยิ้มหวานๆเข้ากับหน้าสวยๆของคุณมากกว่านะครับ”  แม้ผมจะพูดไม่ดังนัก  เพราะเกรงใจแววตาดุๆคู่นั้น  แต่ผมก็อยากให้คนตรงหน้าได้ยิน  ซึ่งดูท่าจะประสบผลเพราะเธอถึงกลับกระตุกยิ้มพอใจ  แต่เหมือนยังฝืนๆคงไม่อยากให้ผมได้ใจน่ะครับ 

แต่แค่นี้กลับทำให้ผมคลี่ยิ้มได้เต็มหน้า  เพราะรู้สึกได้ว่าเธอก็เป็นผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งเหมือนกัน  และอาจจะมีอะไรผิดพลาดหรือเกิดความเข้าใจผิดบางอย่างขึ้น  ทำให้ผมต้องโดนจับตัวมาแบบนี้

ผมเลือกที่จะระบายยิ้มใส่ตาเธออย่างอ้อนๆ  เหมือนที่ทำกับบรรดาผู้ใหญ่ในครอบครัวที่เอ็นดูผม  และผลก็ไม่ต่างกันนักกับยามที่อากงอาม่าเห็นรอยยิ้มแบบนี้ของผม  สังเกตจากอาการชะงักนิดๆของเธอ  ก่อนที่แววตาจะทอประกายอ่อนโยนจนผมเห็นชัด 

คราวนี้เด็กน่ารักของเฮียหลี่ผิงอย่างผม  จึงยิ่งฉีกยิ้มให้หลง!  จนบรรยากาศรอบตัวที่ผมรู้สึกได้  มันผ่อนคลายไม่กดดันเหมือนแรกที่เราพบหน้ากัน  แต่สายตาผมดันเหลือบไปเห็นบางอย่างเข้า 

“รอยสักรูปปะการัง!?”  รอยสักบนข้อมือด้านในของสาวใช้ที่กำลังรินน้ำส้มใส่แก้ว  ทำให้ผมเผลอพูดเบาๆกับตัวเอง  ก่อนเงยหน้าสบตากับผู้ร่วมโต๊ะอาหารหนึ่งเดียวของผม 

แววตาที่เคยอ่อนโยนกลับแปรเปลี่ยนเหมือนเมื่อแรกเจอ  ‘นิ่งสงบลุ่มลึก’  และเกือบทำผมผวา  ก่อนผมจะค่อยๆประมวลผลและค้นหาความจำเกี่ยวกับรูปรอยสักปะการังนั่น 

“โรงแรมที่กงอิน  วางเพลิง  รอยสักรูปปะการัง  แก๊งจ้าว...จ้าวเพ่ยซาน!?”  ชัดเลยคนตรงหน้าผมจะเป็นใครไปไม่ได้อีกแล้ว  นอกจากจ้าวเพ่ยซานหัวหน้าแก๊งจ้าว  ผู้อยู่เบื้องหลังการวางเพลิงโรงแรมในกงอินของเฮียหลี่ผิง 

การที่ผมถูกจับตัวมาคงเพราะจ้าวเพ่ยซานต้องการแก้แค้นเฮียหลี่ผิง  ที่กลับไปดัดหลังเธอจนเกิดความเสียหายมากมายขึ้น

“ฉลาดเหมือนกันนะเรา  แต่ก็ดี  ฉันจะได้ไม่เสียเวลาพูดให้มากความ”  สิ้นเสียงเยาะหยันที่ไม่ต่างจากใบหน้าพร้อมอาการพยักหน้าน้อยๆของจ้าวเพ่ยซาน  ผมก็โดนลูกน้องสองคนของเธอประกบข้างทันที

“เฮ้ย!”  ผมร้องเสียงหลงเพราะโดนหิ้วปีก

“พามันไป!”  จ้าวเพ่ยซานใช้น้ำเสียงแข็งกร้าวสั่งลูกน้อง  ก่อนตวัดสายตามุ่งมั่นมาทางผม  จนผมหนาวยะเยือก

‘เฮียหลี่ผิงมาช่วยธันว์เร็วๆนะ  ธันว์กลัว!!’

........................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

แหมะ!  เด็กน่ารักของมาเฟียใหญ่จะขี้อ้อนเกินไปแล้วเนอะ
หน้าสิ่วหน้าขวานน้องธันว์ของเฮียหลี่ผิงยังจะอ้อน  แต่ก็เป็นเสน่ห์
ของเจ้าตัวเค้าล่ะ  เพราะดูท่านางจิ้งจอกพันปีจะถูกใจเด็กน่ารักคนนี้ไม่น้อย
ส่วนเจ้าของเด็กน่ารักจะเป็นยังไงบ้างน้อ  เมื่อรู้ว่าน้องโดนลักพาตัวไป
ถ้าอยากรู้  ติดตามกันได้ในวันอังคารค่ะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :L1:  :pig4:

ปล.มาม่ามาเบาๆกลิ่นจางๆ  สัญญา  :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 13-09-2013 07:25:36

จิ้มๆๆ
โอยยยยเอาใจช่วยน้องธันว์
เฮียมาช่วยน้องไวๆนะ
 :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 13-09-2013 08:27:40

อัศวินเฮียหลี่มาช่วยน้องด่วน  :m17: :m17: :m17:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 13-09-2013 08:41:09

เฮียหลี่ผิงรีบมาช่วยน้องธันว์เร็วๆนะ ดูแล้วนางจิ้งจอกพันปีน่ากลัว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 13-09-2013 08:44:02

น้องธันว์คงต้องใช้รอยยิ้ม และความจริงใจ เกลี่ยกล่อม จ่าวเพ่ยซานให้ได้  เพราะถึงจะร้ายยังไงก็คงมีความเอ็นดูน้องธันว์อยู่บ้างไม่มากก็น้อย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: ~@GusbellS@~ ที่ 13-09-2013 09:14:39

จะยังไม่อ่าน รอวันอังคารนะครับ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 13-09-2013 09:44:28

เจ้แกก็ดูจะชอบน้อง
อย่าทำไรน้องน้า  :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 13-09-2013 10:01:45

จ้าวป้าไม่น่าทำรัยน้องธันว์นะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 13-09-2013 10:19:53

บวกและเป็ดก่อนเลย
ชอบมากตรงตอนหยิบน้องธันว์มาคุย
555 MiSS-U ช่างคิด
เดี๋ยวเฮียจะโชว์ยิ่งใหญ่กว่าหรอก
 :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 13-09-2013 10:38:57

ต่อให้ร้ายแค่ไหน
ก็ต้องแพ้ธันว์น้อยขี้อ้อนอยู่ดี :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 13-09-2013 10:40:03

 :mew1:

ใครช่างกล้าลองแบบนี้

ไม่รู้หรอว่าเล่นอยู่กับใคร

หาเรื่องใสตัวแท้ๆ

รอรับผฝของมันได้เลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 13-09-2013 10:47:27

จะมาช่วยเมื่อไหร่น๊าาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 13-09-2013 11:00:33

 :katai1:   โอ้ย.....น้องธันว์อย่าเป็นอะไรไปนะ  เดี๋ยวพี่ไปช่วย   :katai5:

 (   :z6:  โดนเฮียหลี่ผิงจัดซะหนึ่งดอก  ข้อหาน่าหมั่นไส้)   

  ( :sad4:  ก็เค้ารู้ไงว่ายังไงเฮียก็ช่วยน้องได้  ทำเค้าทำไมอ่ะ)

  +1  จ้า  พี่มาศ  และ   :กอด1:  อีกที  (อันข้างบนอย่าไปสนใจมากนะพี่  แบบว่า  เค้าบ้าไปแล้วนะ  )

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 13-09-2013 11:13:38

เฮียอยู่ไหน มาช่วยน้องธันว์ด้วยยย
จ้าวเพ่ยซาน ไม่น่าจะเป็นคนใจร้ายนะ เดี๋ยวน้องธันว์จะทำให้ต้องใจดี คอยดูฝีมือน้องธันว์เถอะ
น่ารักอย่างนี้ ใครๆก็รัก ใครๆก็หลง อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 13-09-2013 12:06:04

ว่าแล้วว่านังนี่ต้องสร้างปัญหาแน่นอน
มาจับน้องธันว์เดี๋ยวเจอเฮียหลี่จัดการอย่างนี้ต้องฆ่ามัน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 13-09-2013 12:14:26

จริงๆจ้าวเพ่ยซานแก่มากๆแล้วสินะ ถึงเอ็นดูน้อง55555555+ ปกติถ้าอายุน้อยน่าจะหมั่นไส้มากกว่า น่ารักเกิ๊น

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 13-09-2013 12:21:42

อย่าทำอะไรน้องน้าาาาาา
แอบค้าง :mew2:
มาต่อไวไวน่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 13-09-2013 12:23:33

เฮียมาช่วยน้องธันว์ด้วยนะ น้องธันว์รอเฮียอยู่
ไม่เข็ดนะแก้งค์จ้าว ต้องให้เฮียจัดการสิ้นซาก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 13-09-2013 12:57:38

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-09-2013 17:17:49

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 13-09-2013 19:01:07

คนแก่ว่า กว่าหลานหลี่ิผิงจะมาช่วย

หลานธันว์ คงเอาตัวเองรอดมากกว่า

ก็ดู ๆ เจ้แก่คงเอ็นดูหลานธันว์พอสมควรนะ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 13-09-2013 21:08:03

อย่าทำอะไรน้องธันว์นะ เฮียอยู่ไหนมาเร็วเลย  :angry2: :fire:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 13-09-2013 22:28:28

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:เฮียรีบไปช่วยน้องด่วนเลย :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 14-09-2013 00:06:48

เฮียคงกระวนกระวายจนบ้านแทบพังแล้วหรือเปล่า
ที่น้องธันย์หายไป แต่น้องธันย์นี่ก็ไม่วายทำตัวน่ารักให้ตัวการที่จับตัวมานะนี่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 14-09-2013 00:45:56

เจ้จ้าวน่ารักเว่อร์  :กอด1:

ไม่ต้องคืนเด็กนั่นไปให้เฮียหรอกนะ เดี๊ยวนิวไปปลอบใจเอง  :-[

อ่อ แล้วขอสูตรงามอมตะด้วยจ้า  o11

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 14-09-2013 02:47:01

 :a5: งานนี้เละ!!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 14-09-2013 08:07:20

น้องธันว์ต้องปลอดภัยแน่นอน!
ลองคิดล่วงหน้าว่าจ้าวเพ่ยซันจะทำอะไรคนน่ารัก
ระหว่างรอตอนต่อไปดีกว่า ^^ (ไม่น่าจะใจร้ายมากเนาะ!)

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: CheeTah ที่ 14-09-2013 12:53:56

เฮียอยุ่ที่ไหน ทำอะไรอยู่ รีบมาช่วยน้องธันว์เร็วๆนะ

เค้าเชื่อว่าน้องธันว์ไม่เป็นอะไรหรอก หรืออาจจะเป็น ง่าา  :katai5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 14-09-2013 12:58:26

เฮียยยยยยยย รีบมาช่วยน้องด่วนๆๆๆเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 15-09-2013 10:02:10

เฮียหลี่ผิงมาช่วยน้องเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 15-09-2013 11:55:59

เหมือนนางจะเอ็นดูน้องอยู่นะ
แต่ยังไงก็รีบมาช่วยน้อเร็วๆก็ดีนะหลี่ผิง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 16-09-2013 10:37:31

รอก่อนนะคะน้องธันว์ เฮียต้องมาช่วยน้องแน่ๆจ้า
ป้าจ้าวช่างกล้าเนอะ คงจะไม่รุนแรงกับน้องมั้งออกจะเอ็นดูน้องด้วย
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 16-09-2013 15:48:00

รอวันอังคารอย่างใจจดใจจ่อ :mew5: :mew5: :mew5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 16-09-2013 18:51:24

หลี่ผิงอยู่หนายยยยยยยย :hao5: :hao5: :hao5:
มาช่วยน้องเร็วววว :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 16-09-2013 20:57:23

เฮียหลี่มาช่วยน้องธันว์เร็วๆนะ  :serius2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 16-09-2013 21:11:27

จะทำอะไรก็รีบๆทำเถอะจ้ะ ก่อนที่หลี่ผิงจะมารับน้องคืน
คนรักหายไปอย่างนี้คิดว่าหลี่ผิงจะเดือดสักกี่องศากัน
เล่นกันซึ่งๆหน้ายังดีกว่ามาทำร้ายคนที่รักอย่างนี้อีกนะ
แต่ก็จะคอยดูว่าเจ๊จ้าวจะทำร้ายเด็กน่ารักได้ลงคอเชียวหรือ
แล้วก็ลุ้นว่าน้องธันว์จะใช้ความน่ารักทำให้ตัวเองรอดได้หรือเปล่า
พระเอกมาช่วยทันแน่ เพราะพี่มาศไม่ใจร้ายกับเราหรอก
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า (นึกว่าจะเข้ามาอ่านตอนนี้ไม่ทันซะแล้ว ^^)

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.28 "กลัว" P.35 (13/9/56) เฮียมาช่วยน้องด่วน!!
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 16-09-2013 22:56:41

เฮียหลี่ผิงต้องโทษตัวเองแน่เลย ดูแลน้องไม่ดีเลยโดนจับลักพาตัว

น้องธันว์เก่งจริง ใช้ความน่ารักของตัวเองให้ศัตรูเอ็นดู (แว่บนึงก็ยังดี)

ขอบคุณมากนะคะ+1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 17-09-2013 07:20:23

ตอนที่ 29

หวางหลี่ผิง
   
“นายครับ  เราทราบแล้วว่าใครที่ลักพาตัวคุณธันว์ไป...จ้าวเพ่ยซานครับนาย”

“เอารถออก!!”

“เดี๋ยว!...ใจเย็นๆก่อนหลี่ผิง” 

เสียงเฉียบขาดที่ดังขึ้นเบื้องหลัง  ทำให้ผมต้องหยุดเท้าที่กำลังก้าวไปยังประตูทั้งๆที่ไม่เต็มใจนัก  เพราะใจผมนั้นร้อนรุ่มกระวนกระวายตั้งแต่ได้รู้ว่าคนรักตัวน้อยถูกลักพาตัวไปแล้ว  จะให้ผมใจเย็นอยู่ได้อย่างไร  เมื่อรู้ถึงตัวการผมจึงอยากไปจัดการถล่มแก๊งมันให้หมดเรื่อง  เพื่อจะได้ตัวน้องธันว์คืนกลับมา 

นี่ผมว่าเราก็ช้าไปมากแล้ว  เพราะน้องธันว์หายไปเกือบสี่ชั่วโมง  ผมไม่รู้ว่าน้องจะเป็นอย่างไรบ้างจะโดนทำร้ายร่างกายรึเปล่า  คิดมาถึงตรงนี้ใจผมแทบขาดและกลัวไปสารพัดว่าจะเกิดอันตรายกับน้อง  แบบนี้แล้วปาปาหลี่จวินยังต้องให้ผมรออะไรอีก

“หลี่ผิงครับ  ใจเย็นๆนะ  ฟังปาปาก่อนนะครับ”  น้ำเสียงอ่อนโยนและแววตาที่ทอดอ่อน  มาพร้อมมืออุ่นๆที่แตะต้นแขนผมของมามาเฟิงหวง  ทำให้ผมต้องคลายฝ่ามือที่เคยกำไว้แน่นลง  และลอบถอนใจเบาๆ  ก่อนเดินตามการโอบประคองของมามากลับมานั่งยังโซฟาตัวเดิม  ซึ่งรายล้อมไปด้วยคนในครอบครัวที่ส่งสายตาเข้าอกเข้าใจมาให้ 

มามาเฟิงหวง  เหมยอิง  ไม่เว้นแม้แต่ปาปาหลี่จวินที่กำลังทำหน้าเคร่ง  แต่แววตาที่ผมได้สบกลับอ่อนโยน  จนผมที่เคยใจร้อนและแอบเคืองท่านได้รู้สึกผิด  รวมถึงอาตี้หลงและอาธัชที่มาตระกูลหวางทันทีที่รู้ข่าวการหายตัวไปของน้องธันว์

“ครั้งนี้เราจะหุนหันไม่ได้  ความปลอดภัยของน้องธันว์สำคัญที่สุด  การที่จ้าวเพ่ยซานกล้าลักพาตัวน้องธันว์ไป  แสดงว่าต้องวางแผนมาดี  ถ้าอยู่ๆเราบุกไปช่วยน้องธันว์  ฝ่ายเราจะเสียเปรียบ  เผลอๆเหตุการณ์จะยิ่งเลวร้าย”

“ผมขอโทษครับ”  ยังดีนะครับที่ได้ปาปาเตือนสติ  ไม่เช่นนั้นหวางหย่งกังคงได้ตกเป็นรอง  หากผมหุนหันออกไป

“เฮียหลี่ผิงคะใจเย็นๆนะ  เหมยอิงเชื่อว่าธันว์ไม่เป็นอะไร  ต้องปลอดภัยอย่างแน่นอนค่ะ”  แรงบีบกระชับจากฝ่ามือบวกคำพูดของน้องสาว  ทำให้ผมยิ่งรู้สึกผิดที่ไม่รู้จักคิด  แต่แววตาที่ส่งกำลังใจมาให้ของเหมยอิงนั้น  กลับส่งผลให้ผมฮึกเหิมและมีกำลังใจขึ้น

“ขอบใจ”  เราฝาแฝดกอดกันกลมถ่ายทอดกำลังใจให้แก่กัน

หลังจากนั้นพวกเราหกคนช่วยกันวางแผนช่วยบุคคลที่เรารักกลับมา  โดยอาตี้หลงอาสาพาคนของแก๊งหยางเข้าควบคุมคนตามกิจการต่างๆของแก๊งจ้าว  เพื่อป้องกันไม่ให้จ้าวเพ่ยซานได้กำลังเสริม  ในระหว่างที่ปาปาบุกเข้าทลายแก๊งจ้าวที่สำนักใหญ่ของพวกมัน  ส่วนผมนั้นเสนอตัวบุกไปรับตัวน้องธันว์ที่คฤหาสน์ตระกูลจ้าว  และเชื่อว่าคงได้ปะทะกับจ้าวเพ่ยซานที่นั่นอย่างแน่นอน 

คราแรกมามาเฟิงหวงและอาธัชเสนอตัวตามไปช่วยผมด้วย  แต่ผม  ปาปา  และอาตี้หลง  ร่วมกันค้านหัวชนฝา  ทำเอาท่านทั้งคู่แสดงสีหน้าไม่พอใจเป็นอย่างมากออกมา  จนปาปากับอาตี้หลงต้องรีบง้อเป็นการด่วน  ไม่ใช่ว่าเราไม่เชื่อในฝีมือทั้งคู่  แต่ผมที่เชื่อมั่นในฝีมือและเชื่อในสติปัญญาของตัวเอง  บวกกับปาปากับอาตี้หลงที่เชื่อในความสามารถของผม  ว่าผมนั้นต้องพาน้องธันว์ออกมาได้อย่างปลอดภัยแน่นอน  พวกเราจึงไม่คิดที่จะให้มามาและอาธัชต้องเสี่ยงอันตรายหากไม่จำเป็น

“คุณธัชอย่าโกรธผมที่ไม่ให้ไปเลยนะครับ  หลี่ผิงฝีมือไม่ใช่ด้อย  ยังไงหลานก็ต้องช่วยน้องธันว์ออกมาจนได้”  เชื่อมั้ยครับว่าเจ้าของประโยคนี้เป็นถึงหัวหน้าแก๊งหยางหลงเหยียน  ท่าทางและน้ำเสียงที่ใช้กับคู่ชีวิตช่างออดอ้อนไม่ต่างจากที่ผมเคยรู้เคยเห็นมาเลยล่ะ

“เฮียเห็นด้วยกับตี้หลงนะครับเฟิงหวง  ลูกของเราฝีไม้ฝีมือไม่ใช่ย่อย  หลี่ผิงได้เฮียและเฟิงหวงไปเต็มๆ  เชื่อใจลูกนะครับว่าต้องทำได้  เฟิงหวงอยู่คุยกับคุณธัชที่บ้านนะครับ”  ส่วนคนนี้ไม่ต้องบอกก็น่าจะรู้ว่าคือปาปาหลี่จวินของผมเอง  แม้ว่าจะเป็นถึงหัวหน้าแก๊งหวางหย่งกัง  ลูกล่อลูกชนก็ไม่แพ้ใครหน้าไหนเลย  ทำเอามามาคนสวยถึงกับกระตุกยิ้ม

“ให้เหมยอิงช่วยอะไรดีคะ  เหมยอิงอยากช่วยธันว์ด้วยอีกแรง”

“ไม่ต้อง!!!!!”  ห้าเสียงประสานพร้อมใจกันห้ามเจ้าของประโยคคำถามเมื่อครู่ทันที  ทำเอาน้องสาวผมถึงกับบู่หน้า  พองแก้ม  น้ำตาปริ่มเลยทีเดียว 

งานนี้มามาเฟิงหวงและอาธัชต้องงัดยุทธวิธีต่างๆมาปลอบคนสวยเป็นการใหญ่  ก่อนหันมาส่งสัญญาณให้เราทั้งสามได้ออกปฏิบัติภารกิจตามที่ได้วางแผนไว้

“ถึงเวลาแล้ว  หลี่ผิงระวังตัวเองด้วย  ก่อนทำอะไรต้องคิดถึงน้องธันว์ให้มากๆเข้าไว้”  ผมรับคำเจ้าของฝ่ามือหนาที่ตบลงมาบนไหล่  ด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและสีหน้าจริงจัง  เพื่อให้ปาปารู้ว่าผมจะปฏิบัติตามที่ท่านเตือนไว้อย่างเคร่งครัด  ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้อาตี้หลงที่ออกแรงบีบกระชับที่หัวไหล่อีกข้าง

“น้องธันว์อดทนอีกนิดนะครับ  เฮียกำลังไปช่วยแล้ว”  ผมส่งคำพูดและกำลังใจฝากไปกับสายลมที่โชยเบาๆกระทบใบหน้า  เพื่อส่งไปให้คนที่ผมเป็นห่วงอยู่ทุกลมหายใจขณะนี้ได้รับรู้  และหวังว่าจ้าวเพ่ยซานคงไม่คิดน้อยทำร้ายน้องธันว์เข้าซะก่อน

........................................

“นายน้อยครับ  เราได้รับการยืนยันแล้วว่าคุณธันว์อยู่ในนี้แน่นอน  บุกเลยมั้ยครับนาย”  ผมยกมือห้ามอาเป๋าไว้แต่ตายังคงจ้องไปยังตัวคฤหาสน์เบื้องหน้า  และเริ่มคำนวณจำนวนคนที่อยู่ด้านนอก  ก่อนหันมาออกคำสั่งกับลูกน้องข้างตัว

“อาเป๋านายพาคนของเราสักเจ็ดคน  ลอบกำจัดพวกที่อยู่หน้าประตู  ระวังกล้องวงจรปิดสามตัวตรงนั้นด้วย  เอาให้เงียบที่สุด  ส่วนนาย...อาอู๋พาคนไปสักห้าคน  ลอบเข้าด้านหลังนะ  แล้วไปเจอกันข้างในในอีกสิบห้านาที”

“ครับนาย!”  ผมพยักหน้าใส่สายตามุ่งมั่นเกินร้อยของอาอู๋ 

แม้เมื่อเจ็ดชั่วโมงก่อนผมอยากจะฆ่ามันทิ้งกับมือ  ข้อหาบกพร่องต่อหน้าที่ไม่สามารถดูแลคนรักของผมได้  แต่เพราะสายตาคู่เดียวกันนี้ฉายแววแห่งความสำนึกผิด  พร้อมกิริยาโค้งคำนับยอมรับการลงโทษจากผมแบบไม่มีข้อแม้  ทำให้ผมต้องเปลี่ยนใจและเลือกที่จะให้โอกาสเขาได้แก้ตัว  ด้วยการให้เป็นอีกหนึ่งพลังที่จะบุกช่วยน้องธันว์ในภารกิจนี้

เมื่อผมเห็นว่าพวกอาเป๋าค่อยๆเก็บพวกแก๊งจ้าวที่หน้าประตูจนหมดแล้ว  จึงกระชับปืนในมือให้แน่นขึ้น  ก่อนกึ่งเดินกึ่งวิ่งเลียบไปตามกำแพงนำลูกน้องที่เหลือ  เพื่อหลบรัศมีของกล้องวงจรปิดและลอบเข้าสู่คฤหาสน์จ้าว  ผมก้มตัวเลาะมาตามสนามหญ้า  จนเห็นประตูทางเข้าตึกที่มีชายชุดดำเดินกันขวักไขว่  ผมส่งสัญญาณให้อาเป๋าไปด้านซ้ายตรงมุมตึก  ส่วนตัวเองไปด้านขวาเพื่อไล่เก็บพวกมันอย่างเงียบๆ  มันง่ายดายจนผมผิดสังเกตที่สามารถเข้ามาในตัวคฤหาสน์ตระกูลจ้าวได้ในเวลาไม่มากนัก  ถึงจะดูเหมือนว่าคฤหาสน์จ้าวถูกวางกำลังคุ้มกันแน่นหนา  แต่มันก็มีจุดอ่อนให้ผมและพวกอาเป๋าเข้ามาได้ในเวลาอันรวดเร็ว 

“ทุกคนระวังตัวให้ดี  มันง่ายเกินไป”  ผมกระซิบเตือนลูกน้องทุกคนที่ตามมา  ก่อนจะตัดสินใจให้อาเป๋าพาคนบางส่วนไปเฝ้าด้านนอกตัวตึก  แต่มันก็สายไป 

เมื่อมีเสียงทรงอำนาจของผู้หญิงดังขึ้นจากเชิงบันไดด้านบน  ตามมาด้วยชายชุดดำเข้ามาล้อมพวกผมร่วมยี่สิบชีวิตไว้กลางห้อง

“หยุดอยู่ตรงนั้น  นึกแล้วว่าคนอย่างหวางหลี่ผิงต้องมาเอง  ฮึๆ”  ผมจ้องตาผู้หญิงหนึ่งเดียวในห้องนี้เขม็ง  และมีเพียงเสียงหัวเราะยั่วประสาทเท่านั้นที่ดังอยู่ขณะนี้  ซึ่งผมไม่ต้องเดาเลยว่าเธอคือใคร  ‘จ้าวเพ่ยซาน’  หัวหน้าแก๊งจ้าว

ผมละสายตาจากแววตาเยาะหยันตรงหน้า  และกวาดตามองรอบตัวเพื่อคำนวณจำนวนคนฝ่ายตรงข้าม  หากต้องเกิดการปะทะผมเชื่อว่าสูสี  ฝ่ายผมอาจจะเสียเปรียบนิดหน่อยเพราะตกอยู่ในวงล้อมของปืนสั้น  แต่ผมก็เชื่อในฝีมือตัวเองและลูกน้องที่มาด้วย  ว่าจะสามารถกำจัดพวกมันหมดภายในห้านาที  แม้ต้องแลกด้วยการเสียเลือดบ้างก็ตามเถอะ

“อย่าคิดจะต่อสู้  ลืมแล้วรึไงว่าฉันมีใครอยู่ในมือ”  ผมเงยหน้ามองจ้าวเพ่ยซานอีกครั้ง  และหัวใจก็แทบเต้นกระดอนทะลุอก 

เมื่อเหลือบสายตาไปด้านหลังของร่างระเหิดระหงที่กำลังก้าวลงบันได  แล้วพบกับร่างของคนรักที่ถูกผู้ชายคนหนึ่งจับไว้และมีปืนจ่อขมับอยู่

“น้องธันว์!”  เจ้าของชื่อยืนเม้มปากแน่นและสบตาผมด้วยแววตาเข้มแข็ง 

ผมมองแวบเดียวก็รู้แล้วว่าน้องพยายามข่มความหวาดกลัวไว้ภายใน  ก่อนน้องจะส่ายหน้าช้าๆส่งสัญญาณว่าตัวเองไม่เป็นอะไรมาให้  ผมที่ได้เห็นใจแทบขาดและนึกโทษตัวเองที่ดูแลคนน่ารักได้ไม่ดีพอ  จนทำให้น้องต้องตกมาอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายเช่นนี้

“ต้องการอะไร!  กับการที่จับตัวคนรักของฉันมา”  ผมข่มกลั้นอารมณ์อย่างที่สุด  และเค้นเสียงลอดไรฟันออกไปเพื่อถามความต้องการของนางจิ้งจอกพันปีตรงหน้า 

จ้าวเพ่ยซานหุบยิ้มก่อนเดินฝ่าวงล้อมของลูกน้องตัวเองเข้ามาหาผม  ซึ่งทำให้ลูกน้องของเราทั้งคู่ต่างเล็งปืนใส่กัน  จนเธอมาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าผม  ระยะห่างไม่เกินห้าก้าว

“ยังต้องถามอีกรึไง  แล้วใครที่ทำให้กิจการของฉันต้องเสียหายป่นปี้!”  แววตาวาวโรจน์จ้องผมแทบจะกินเลือดกินเนื้อ  จึงถึงคราวผมแสยะยิ้มใส่ตา  เพื่อป่วนอารมณ์ของนางจิ้งจอกพันปีบ้าง

“แล้วใครที่เริ่มก่อน  เป็นหมาลอบกัดวางเพลิงโรงแรมของตระกูลหวาง”  ดูท่าจ้าวเพ่ยซานจะคุมอารมณ์ไม่อยู่แล้วครับ  เพราะเธอตะโกนเรียกชื่อผมซะดังลั่น  ก่อนทำท่าจะเข้ามาทำร้ายผม 

ยังดีมีลูกน้องในแก๊งเธอวิ่งมาจากไหนไม่รู้  ตรงเข้ามากระซิบกระซาบข้างตัว  ก่อนสายตาโกรธแค้นเคืองจะถูกตวัดกลับมาที่ผมอีกครั้ง

“อายุแค่นี้รอบจัดนักนะ  บุกรวบตัวคนในแก๊งจ้าวไว้หมด  คิดรึไงว่าแค่นี้จะทำอะไรฉันได้...พามันลงมา!”  นางจิ้งจอกที่กำลังหัวเสียจากสายตาเชือดเฉือนของผม  ร่วมกับการที่เธอได้ทราบข่าวที่ปาปาและอาตี้หลงบุกรวบตัวคนในแก๊งจ้าวจากลูกน้อง  ผมก็ต้องใจกระตุก  เมื่อจ้าวเพ่ยซานหันไปสั่งลูกน้องให้พาคนของผมลงมาจากบันได 
   
น้องธันว์ที่ถูกฉุดกระชากลากถูลงมาจากบันได  อย่างไร้ความปรานี  ทำให้ผมต้องกัดฟันกรอดเพื่อข่มกลั้นอารมณ์  ไม่ให้ตัวเองต้องเข้าไปจ่อยิงขมับไอ้คนที่ลากน้องลงมา  หากผมทำเช่นนั้นจริง  มีสิทธิ์ที่น้องจะถูกยิงก่อนที่ผมจะไปถึงตัว  แต่หัวใจผมต้องอ่อนยวบยาบ  ยามได้สบตาคู่เข้มแข็งของน้อง  พร้อมการขยับปากที่ผมอ่านได้ว่า  ‘ธันว์ไม่เป็นไร’  ทำให้ผมยิ่งต้องมีสติและหันกลับมาเผชิญหน้าจ้าวเพ่ยซาน  เพื่อถามถึงข้อต่อรองซึ่งน่าจะเป็นจุดประสงค์หลักของการลักพาตัวน้องมาครั้งนี้

“ยื่นข้อเสนอมา  ต้องการอะไรเพื่อแลกกับอิสรภาพของคนของฉัน”  รอยยิ้มพอใจถูกจุดขึ้นบนใบหน้าสวยสง่า

“ดี  พูดง่ายๆแบบนี้สิดี  ฮึๆ...ยกโรงแรมในกงอินให้ฉัน  เพื่อแลกกับอิสรภาพของเด็กน่ารักคนนี้!”

“เฮียหลี่ผิงไม่นะครับ...โอ๊ย!”  ผมกัดปากตัวเองแทบขาดเพื่อสะกดตัวเองให้ยืนอยู่ที่เดิม  เมื่อเห็นว่าน้องธันว์ร้องโอดโอยน้ำตาซึม  แสดงถึงความเจ็บปวดยามโดนบิดข้อมือ  จากไอ้คนที่จับน้องไว้ 

ผมจ้องตาน้องพร้อมส่งสายตาปลอบประโลมไปให้คนเก่งได้อดทน  และหมายมั่นปั้นมือไว้แล้วว่า  ผมจะเอาคืนไอ้คนที่ทำน้องเจ็บอย่างสาสม  เพราะแต่ไหนแต่ไรผมทะนุถนอมของผมมา  ไม่เคยให้น้องธันว์ต้องเจ็บไม่ว่าจะเป็นที่กายหรือใจ

“ได้  งั้นส่งคนของฉันคืนมา”  ผมยื่นมือไปรับร่างน้อย  เมื่อตัดสินใจได้ว่าไม่มีอะไรมีค่าเท่ากับน้องธันว์  แม้แต่โรงแรมในกงอิน

“หึ!  มันง่ายไป  เด็กนี่ต้องอยู่กับฉันอีกคืน  พรุ่งนี้หลังจากทางหวางหย่งกังเซ็นเอกสารมอบที่ดินและโรงแรมในกงอินให้แล้ว  ค่อยมารับตัวไป  ยื่นหมูยื่นแมวค่อยยุติธรรม”  น้องธันว์ถูกนางจิ้งจอกพันปีกระชากต้นแขนให้ออกห่างจากมือผม  อีกเพียงแค่ช่วงแขนเดียวผมก็จะถึงตัวน้องอยู่แล้ว  บวกคำพูดคำจาที่ได้ยิน  กลับไปกระตุ้นความโกรธที่ผมกักเก็บไว้ให้ระเบิดออกมา 

ผมกระชับปืนในมือขึ้นและเล็งไปที่จ้าวเพ่ยซาน  ทำให้ทุกคนรอบตัวส่งเสียงฮือฮา  และต่างเล็งปืนเข้าหาฝ่ายตรงข้าม  น้องธันว์เองก็ถูกจ้าวเพ่ยซานล็อกคอไว้  และถูกเธอจ่อปืนเข้าบริเวณช่วงเอว

“กล้าอ้างถึงความยุติธรรมได้ยังไง  ในเมื่อการกระทำไม่ต่างจากโจร...ส่งน้องธันว์คืนมาเดี๋ยวนี้  และข้อตกลงจะเป็นไปตามที่แกเรียกร้อง”  ผมหมดความอดทนแล้วจริงๆกับนางจิ้งจอกตนนี้  หากยังไม่ยอมรับข้อเสนอด้วยดี  เชื่อมือผมได้เลยว่าพรุ่งนี้แก๊งจ้าวจะเหลือแต่ชื่อ 

จ้าวเพ่ยซานกระชับตัวน้องธันว์เข้าหาตัว  และส่องปลายกระปืนมาทางผม  แม้ท่าทางเธอจะดูไม่หวาดหวั่น  แต่แววตาวูบไหวที่ผมจับสังเกตได้  ทำให้ผมรู้ว่าจ้าวเพ่ยซานไม่ได้แข็งแกร่งอย่างคำเล่าลือ  ผมจึงตั้งใจกระตุกยิ้มที่เหนือกว่าใส่ตาเธอ  ให้แววตาคู่นั้นส่อถึงแววหวั่นไหวชัดเจน  เมื่อปลายสายตาสังเกตได้ถึงใครบางคนที่ผมเฝ้ารอ

“ไม่!  เด็กนี่ต้องอยู่เป็นหลักประกันให้ฉัน  ถ้ามอบมันให้แกตอนนี้  แก๊งจ้าวคงเหลือแต่ชื่อ”  ดูท่าจ้าวเพ่ยซานจะดื้อด้านกว่าที่คิดไว้ 

ผมจ้องตาน้องธันว์เพื่อมอบความเชื่อมั่นให้น้อง  ว่าต่อจากนี้ผมจะปกป้องน้องจากทุกอันตรายที่จะมากล้ำกลาย  น้องเองก็เหมือนรับรู้เพราะคลี่ยิ้มหวานคืนกลับมา  ผมเหลือบมองไปทางอาเป๋าที่ยืนอยู่เคียงข้าง  และพยักหน้าให้เพียงนิดด้วยไม่อยากให้จ้าวเพ่ยซานจับสังเกตได้  แต่ในสถานการณ์ที่ต่างฝ่ายต่างเตรียมห้ำหั่นกัน  ท่าทางของผมจึงไม่รอดพ้นสายตาของเธอไปได้  จนนางจิ้งจอกตวาดแวดออกมา

“ส่งสัญญาณอะไรกัน!”  คำถามนี้เหมือนเป็นสัญญาณให้คนของทั้งสองแก๊งเปิดศึกใส่กัน 

น้องธันว์ถูกจ้าวเพ่ยซานลากออกไปนอกวง  ก่อนการตะลุมบอนจะเริ่มขึ้น  ผมหลบหลีกหมัดและเท้าที่ส่งมา  ก่อนจะตอกกลับไอ้คนที่หาญกล้าพุ่งเข้าหา  ด้วยการฟันศอกเข้าที่หลังคอ  ส่วนสายตาก็คอยจับจ้องคนรักตัวน้อยไว้  ด้วยกลัวว่านางจิ้งจอกพันปีจะพาน้องหนีออกไประหว่างที่เกิดเรื่อง  แต่ผมก็ต้องโล่งอกเมื่อคนที่ผมเฝ้ารอพร้อมพวก  เข้าประชิดตัวจ้าวเพ่ยซานได้  พร้อมน้องธันว์ที่เป็นอิสระจากการจับกุมของเธอ  ระหว่างที่ผมเผลอตัวนั้น  เสียงหวานๆของน้องธันว์ที่ใช้เรียกชื่อผมก็ดังขึ้น  พร้อมเสียงหวีดร้อง

“เฮียหลี่ผิง  ระวัง!....เฮียยยย!!!”  หมัดหนักๆของคนที่ผมจำได้ว่ามันลากน้องลงบันได  ปะทะเข้าโหนกแก้มผมเต็มๆ  ทำเอาหน้าชาและรู้สึกถึงคาวเลือดในปาก 

เมื่อผมหันมาเผชิญหน้ากับมัน  มันถึงกลับหน้าเหวอและอึกอักเหมือนทำอะไรไม่ถูก  ก่อนผมจะแสยะยิ้มใส่ตามัน  และตอบโต้กลับเช่นเดียวกับที่มันทำ  แต่มันกลับลงไปกองกับพื้นเลือดท่วมปาก  ผมจึงคิดบัญชีแค้นที่มันทำกับน้องธันว์ต่อ  ด้วยการเตะเข้าที่หัวเข่าและปลีน่อง  จนมันคู้ตัวกุมหัวเข่าร้องไม่ออก  โทษฐานที่มันลากน้องถูลู่ถูกังลงมาให้คนน่ารักแทบหัวคะมำตกบันได  ก่อนผมจะก้มลงยื้อข้อมือมันขึ้นมาบิด  ทำเอามันร้องโอดโอยขอชีวิตเลยทีเดียว  โทษฐานที่มันตั้งใจบิดข้อมือน้องธันว์  จนน้องถึงกลับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด  คราแรกผมตั้งใจจะหักข้อมือมันทิ้งซะด้วยซ้ำ  แต่สัมผัสอ่อนโยนที่ต้นแขนพร้อมเสียงหวานที่ดังขึ้นข้างตัว  ทำให้ผมต้องล้มเลิกความตั้งใจนั้น

“เฮียหลี่ผิงพอแล้วครับ”  ผมสะบัดข้อมือมันทิ้ง  ก่อนหมุนตัวมารับน้องธันว์เข้าหาอกและกอดน้องไว้ทั้งตัว  พร้อมฝังจมูกเข้าที่ซอกคอเพื่อสูดกลิ่นน้องจนเต็มปอด  ทำให้สมกับที่ผมอยากจะทำตั้งแต่รู้ว่าน้องถูกลักพาตัวไป  และพูดในสิ่งที่วนเวียนอยู่ในหัว  ด้วยรู้สึกผิดที่ดูแลคนรักไม่ดี

“น้องธันว์...เฮียขอโทษ”  อ้อมแขนเล็กโอบกระชับรอบตัวผมทันที  ก่อนฝ่ามืออุ่นๆจะลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัง

“ธันว์ปลอดภัยแล้ว  เฮียไม่ต้องขอโทษธันว์หรอก  มันไม่ใช่ความผิดของเฮียหลี่ผิงสักหน่อย”  นั่นสิ  เหตุการณ์นี้ไม่ใช่ความผิดของผมสักหน่อย  แต่เป็นเพราะจ้าวเพ่ยซานต่างหาก 

ผมผละตัวจากร่างอุ่นของคนรัก  ก่อนดันร่างน้องไปซ่อนอยู่ด้านหลัง  และหันกลับมาเผชิญหน้ากับตัวต้นเหตุของความวุ่นวายครั้งนี้  แม้จะมีเสียงท้วงเบาๆผมก็พยายามใจแข็งไม่หันไปมอง  ด้วยอยากจัดการตัวต้นเหตุของความวุ่นวายครั้งนี้ให้เรียบร้อย  ส่วนนางจิ้งจอกพันปีเองก็ยืนหน้านิ่งจ้องเขม็งมาทางผมอยู่ก่อนแล้ว  ทั้งๆที่ตัวเองและบรรดาลูกน้องถูกอาอู๋และคนของผมจับกุมไว้  แต่ดูท่าเธอจะยังไม่สิ้นฤทธิ์ 

ผมจึงหรี่ตาก่อนย่างสามขุมเข้าหา  ซึ่งการข่มขวัญของผมดูท่าจะได้ผล  เมื่อจ้าวเพ่ยซานค่อยๆหน้าซีดและเสหลบตา  ยามที่ผมยืนประชิดตัวตรงหน้าเธอ

“คงไม่ต้องบอก  เพราะคุณน่าจะรู้อยู่แล้ว  ว่าผลของการลักพาตัวคนสำคัญของตระกูลหวางมาจะมีผลเช่นไร  ทำใจไว้ได้เลย...อาอู๋  เชิญตัวจ้าวเพ่ยซานกลับแก๊งหวาง”  สิ้นคำรับคำสั่งของอาอู๋  ผมจึงหมุนตัวกลับและเดินมาโอบเอวคนน่ารักที่ยืนหน้าเครียด  เพื่อพากลับบ้าน 

การที่ผมไม่ทำอะไรจ้าวเพ่ยซานนอกจากส่งคำขู่นั้น  ไม่ใช่ว่าผมจะปล่อยเธอเพียงแค่นี้  แต่ตั้งใจพากลับไปสะสางกันต่อที่แก๊ง  ด้วยไม่อยากแสดงความรุนแรงต่อหน้าคนรัก  ซึ่งน้องธันว์เองก็ถึงกลับถอนใจอย่างโล่งอก  ที่เห็นว่าผมไม่ทำร้ายจ้าวเพ่ยซาน  แต่ผมก็ไม่คิดจะอธิบายแผนการเอาคืนที่อยู่ในใจให้น้องรู้ในตอนนี้  จึงได้แต่ส่งยิ้มอ่อนโยนให้คนน่ารักได้สบายใจ  แต่ดูท่าผมจะคิดผิดที่ทำเพียงแค่ข่มขู่  เพราะนางจิ้งจอกย่อมไม่ทิ้งลายแห่งความเจ้าเล่ห์แสนกล

“ระวังครับนายน้อย!!”

“เฮียหลี่ผิง!!”

..........................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

อัยยะ!  นางจิ้งจอกพันปียังไม่หมดฤทธิ์แฮะ  :m16:
ไม่รู้งานนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับพระเอกเราบ้าง  เอาใจช่วยกันอีกสักตอนนะคะ 
แต่เชื่อเถอะว่าหลี่ผิงไม่มีทางปล่อยให้น้องธันว์เป็นหม้ายเสียใจหรอกน้า
แถมตอนหน้าดีกรีความหื่นก็คงเส้นคงวาชะมัด   :laugh:
ติดตามลุ้นระทึกกับบทมหัศจรรย์  เอ๊ย!  บทสรุปของนางจิ้งจอกพันปีได้ในวันศุกร์ค่า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์เช่นเดิม  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

ปล.มีคนบอกว่าชอบของแถม  เลยจัดมาให้อีกสักเล็กน้อย  อิๆ

ของแถมด้านล่างน้า 

 :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 17-09-2013 07:26:13

เมื่อคุณแม่เจ้าเล่ห์อยากกอดเด็กน่ารักของมาเฟีย

น้องธันว์  :  ป้า!  ป้าทำไมใจร้ายอย่างนี้

MiSS-U  :  ...(มองรอบตัวหา ‘ป้า’ ที่ว่า)...  ไหน!?  ใครป้าจ๊ะ

น้องธันว์  :  ฮึก  ฮึก  อย่าให้เฮียหลี่ผิงเป็นอะไรนะครับ  ธันว์อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเฮีย  ฮือออ  :hao5:

MiSS-U  :  ก็ได้!...(ทำตาวิบวับตีหน้าเจ้าเล่ห์จ้องเด็กน่ารักไม่วางตา)...ไหน!  น้องธันว์ลองอ้อนคุณแม่
               ดูสิคะ  ขอกอดแน่นๆด้วยน้า  มามะ  มาเร็ว  ฮึๆ...(ในที่สุดก็ได้กอดเด็กน่ารักสมใจ)

น้องธันว์  :  ฮึกๆ  ให้เฮียหลี่ผิงปลอดภัยด้วยนะครับ  ธันว์ขอร้อง   :กอด1:

หลี่ผิง     :  น้องธันว์!!  ไปกอดยัยป้านี่ได้ไงครับ  เฮียไม่เป็นอะไรสักหน่อย...ควับ!

MiSS-U  :  อ่า  เอ่อ  คือ...หลี่ผิงไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วเนอะ  คุณแม่ไปก่อนนะ...ฟิ้วววววว (ชิ่งอย่างเร็ว)...
              แหมเสียดาย  ได้กอดนิดเดียวเอง

หลี่ผิง     :  อาอู๋!!!  จับยัยป้านั่นให้ได้  แล้วหักแขนซะ!!!  :z6:

แค่ขำๆยิ้มๆนะคะ  ถ้าชอบจะมีมาอีก  อิๆ  :mew1: 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 17-09-2013 07:29:04

เฮียหลี่ร้ายกว่าที่คิดไม่ต้องกลัวน้องธันว์  :m16: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-09-2013 07:46:10

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 17-09-2013 08:18:37

 :sad4:
หลี่ผิงอย่าเป็นอะไรน๊าาาาาาาา



 :ling1:
ชอบของแถวอะ น่าร๊ากกกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 17-09-2013 08:29:27

รู้สึกว่ามันสั้น :ling1: :ling1: :ling1:
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 17-09-2013 09:29:02

เฮียหลี่ผิงคงไม่เป็นไรหรอก เฮียออกจะเก่ง
รอเฮียมาอ้อนน้องรธันว์

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 17-09-2013 09:47:07

ฮาบททอร์คตอนจบ555+

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 17-09-2013 09:51:04

ค้างงงงงง :m31:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 17-09-2013 11:00:00

เฮียยยย อย่าเป็นไรนะ
ยัยป้าจิ้งจอก ฮึ่ยยย

>>เฮียอย่าทำอะไรป้า MISS-U นะ ถ้าเฮียหักแขนป้า แล้ววันศุกร์เค้าจะอ่านอะไรล่ะ แงๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 17-09-2013 12:19:37

MISS-U = จ้าวเพ่ยซันมั้ย  :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 17-09-2013 13:03:04

นังจิ้งจอกนี่ไม่ยอมแพ้ น่าจะกระทืบมันสักหน่อยนะ
ขออย่าให้หลี่ผิงเป็นอะไรเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 17-09-2013 13:17:45

ฮือออออ ลุ้นนนนนๆ  :sad4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 17-09-2013 13:31:03

เฮียหลี่ก็มาช่วยน้องธันว์ได้สำเร็จ  จ้าวเพ่ยซันสมกับเป็นจิ้งจอกพันปี  เฮียหลี่คงต้องจัดการให้สิ้นชื่อไปจริงๆ ซะแล้ว   


รออ่านบทมหัศจรรย์  เอ้ย! ไม่ใช่ รอบทสรุปตอนต่อไป 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 17-09-2013 13:47:06

เฮียหลี่ผิงไม่เป็นไรใช่มั๊ยนะ

ค้างอ่ะพี่มาศ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 17-09-2013 14:25:36

เฮียจ้้าอย่าเปนอะไรนะ
มาไวนะค่ะ
คิดถึง
ขอตอนพิเศษคู่ตี้หลงคุณธัชด้วยได้บ่
หุๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 17-09-2013 14:28:21

ถึงนางจะร้ายอย่างไร เฮียหลี่ก็จัดการได้อยู่แล้ว :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 17-09-2013 16:12:10

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก      :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 17-09-2013 17:48:04

 :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: ยายจิ้งจอกพันปี ยายปลาล้า กล้าดีอย่างไงทำร้ายเฮียหลีผิง อ๊ากกก กระโดถีบขาคู่ :m31: :m31: :m31: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 17-09-2013 18:18:22

นางไม่ยอมจริงๆ :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 17-09-2013 19:30:20

เอ่อ.. เขาบุกบ้านเข้าไปชิงตัวประกันคืนกันแบบนี้เลยเหรอ
บางทีก็แอบสงสารนางเหมือนกันนะ
ช่วยน้องได้แล้วนะหลี่ผิง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 17-09-2013 19:32:27

เขาอุตส่าห์จะยกโรงแรมให้แล้วยังจะลีลาอีก
แถมยังทำร้ายหลี่ผิง มีหวังเจ๊จ้าวน่วมแน่!

รอ "ลุ้นระทึกกับบทมหัศจรรย์  เอ๊ย!  บทสรุปของนางจิ้งจอกพันปี" ค่ะ  :mew3:

ชอบของแถมจริงจังค่ะ ป้า 555
ตอนหน้าขออีกนะคะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 17-09-2013 19:33:19

จะรอดูบทมหัศจรรย์ เอ้ย! บทสรุปของนางจิ้งจอกพันปีนะค่ะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 17-09-2013 19:33:38

อ่านตอนท้าย คล้าย ๆ จะมีใครเป็นอะไร

แต่เห็นว่าตอนหน้าจะมีหื่นนิด ๆ

สรุปว่าต้องเจ็บแล้วความหื่นจะบังเกิด ใช่ป่ะ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 17-09-2013 20:54:19

 :katai1: ค้างอีกแล้วอ่ะ  ลุ้นตัวโก่งแล้วแทบจะนั่งโก้งโคงกันเลยทีเดียว

  รอตอนต่อไปจ้า  +1  ให้ไปเลย  และขอ   :กอด1:  ช่วงนี้เหนื่อยอย่างแสนสาหัส   :mew6: :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 17-09-2013 20:58:40

ค้างค่ะ บอกได้คำเดียว

เฮียหลี่ผิง จะเป็นไรมั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 17-09-2013 21:41:19

อิป้านี่ ไม่ตายดีแน่ กรี๊ดดดดดด  :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 17-09-2013 22:23:28

จับยัยป้ามา  :beat: แล้วรีดเอาสูตรงามอมตะมา  :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 17-09-2013 22:28:51

ฤทธิ์เยอะจริงนังจิ้งจอกพันปีนี่ ไม่รู้ทำอะไรเฮียหลี่ผิงอีก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 17-09-2013 23:25:59

55555555555 ชอบของแถมจัง จะน่ารักไปไหน เฮียขี้หึงเอ้ยยย แต่ก็นะ น้องธันว์เค้าน่ารักขนาดนี้ ไม่หึงหวงได้ไง หึๆๆ

รอวันศุกร์จ้าาา ^_^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 18-09-2013 00:28:07

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:เกิดอะไรขึ้นกับเฮียอะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-09-2013 16:49:04

 :heaven

อึ้บๆ  ดันๆ  ขอดันน้องธันว์และเฮียหลี่ผิงหน่อยนะคะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 18-09-2013 22:21:17

:katai5:
กระดื้บๆกลับเข้ากระทู้นี้ค่ะ แอบรู้สึกผิดที่ไม่ได้ตามอ่าน เพราะมีช่วงนึงขาดไปแล้วกลับมาอีกทีปาเข้าไปเกือบสิบตอนเลยเอาไว้ก่อนแล้วก็ดองเค็มไว้ในไหที่ลิตส์รายการไว้จนวันนี้ พอ(มโนเอาเองว่า)ว่างเลยกระโจนเข้าอ่านรวดเดียวเป็นสิบกว่าตอน มาราธอนมากมาย
:L2:
+1นำทัพไปก่อนเลย จุ๊บ


อันที่จริงไม่ต้องห่วงเฮียเขาหรอก เพราะเขาว่ากันว่าคนบ้ากามไม่ตายง่ายหรอก ดังนั้นหายห่วง อีกสักพักก็กลับมาดี๊ด๊าได้แน่นอน หุหุ

ตอนล่าสุดนี่เราชอบฉากที่พวกรุ่นใหญ่ปลอบหลี่ผิงนะ มันให้บรรยากาศเหมือนกับว่าหลี่ผิงกลับไปเป็นเด็กชายตัวน้อยๆที่น่ารัก(?)คนนั้นอีกครั้ง คิดถึงสองเรื่องก่อนหน้านี้จังเลย
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 19-09-2013 11:29:19

ลุ้น เฮียคงไม่เป็นอะไรนะ :katai1:
ชอบของแถมค่ะพี่
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.29 "จิ้งจอกพันปี" P.36 (17/9/56) จะร้ายได้แค่ไหน!
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 19-09-2013 14:52:57

อ้าว อะไร ยังไง ช่วยน้องได้แล้วเฮียมาโดนซะเองเหรอ
สมกับเป็นนางจิ้งจอกจริงๆ ไม่ยอมให้จบง่ายๆ
อย่างน้อยก็ต้องได้อะไรกลับไปบ้างแหละน่า ว่าแต่อะไรล่ะ :katai1:
นี่ดีนะที่ยังมีบรรดาปาปามามาและผู้ใหญ่คอยเตือนสติ
ไม่อย่างนั้นอาจจะไม่ได้ตัวน้องเร็วอย่างนี้ก็ได้
ตอนหน้ามาเอาใจช่วยหลี่ผิงว่าจะเป็นยังไงกัน
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 20-09-2013 06:51:23

ตอนที่ 30

ธันว์
   
“จะเป็นอะไรมากมั้ยเนี่ย  ไม่น่าเกิดเรื่องแบบนี้เลยจริงๆ”  ผมเดินวนไปวนมาหน้าห้องผ่าตัด  ทั้งๆที่ใจกระวนกระวายถึงคนในนั้น  พร้อมสายตาที่จับจ้องไปยังบานประตูตรงหน้า

ผมยังจำภาพระทึกขวัญเมื่อสองชั่วโมงก่อนได้ดี  หลังเสียงตะโกนของพี่อู๋  ตามมาด้วยภาพที่จ้าวเพ่ยซานพุ่งเข้าหาพร้อมมีดในมือ  ทำผมตกใจแทบช็อก  ด้วยรู้ดีแก่ใจว่าเป้าหมายของเธอคือคนเดียวกับที่พี่อู๋ร้องเตือน  ซึ่งมันก็จริงตามที่ผมคิด  เพราะปลายมีดด้ามเล็กที่คมมีดวาววับเฉียดผ่านตัวผมไป  ก่อนสายตาผมจะเห็นเลือดสีแดงฉานค่อยๆซึมออกมาอย่างช้าๆ  จนเสื้อของคนที่โดนแทงถูกย้อมไปด้วยสีของเลือด  ท่ามกลางความวุ่นวายรอบตัว  ตอนนั้นผมได้แต่ยืนนิ่งตะลึงค้างทำอะไรไม่ถูก  จวบจนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่โอบล้อมไปรอบตัว  พร้อมเสียงนุ่มๆชวนอบอุ่นใจ

‘น้องธันว์  ไม่มีอะไรแล้ว  ไม่มีอะไร...ที่รัก  เรื่องร้ายๆมันผ่านไปแล้ว’  ผมโผเข้ากอดเฮียหลี่ผิงไว้แน่นทั้งๆที่ใจยังสั่นไม่หาย  ด้วยกลัวที่สุดในชีวิตว่าจะต้องสูญเสียคนสำคัญไป  แต่เมื่อตั้งสติได้ผมรีบผละออกจากอ้อมอกอุ่นทันที  ก่อนถามหาคนที่เข้ามาขวางทางมีดจนถูกแทง!

ใช่แล้วครับ  เฮียหลี่ผิงไม่ได้ถูกจ้าวเพ่ยซานแทง  แต่แค่เกือบเท่านั้น  เพราะได้พี่อู๋ที่เห็นเหตุการณ์แต่ต้นเอาตัวมาบังไว้  จนทำให้ถูกมีดแทงเข้าที่ท้อง  ซึ่งพี่อู๋ถูกพาเข้าห้องผ่าตัดร่วมสองชั่วโมงแล้ว  แต่ก็ยังไม่มีหมอหรือพยาบาลคนไหนออกมาให้รายละเอียดกับเราสักคน  ไม่รู้ว่ามีดจะถูกอวัยวะสำคัญบ้างมั้ย  แล้วพี่อู๋จะเป็นอะไรมากรึเปล่า  ผมกังวลจริงๆเพราะหากไม่ได้พี่อู๋ช่วยไว้  ป่านนี้คนที่นอนอยู่ในนั้นต้องเป็นเฮียหลี่ผิงอย่างแน่นอน

ส่วนจ้าวเพ่ยซานนั้น  ถูกลูกน้องของเฮียหลี่ผิงสับมือใส่เข้าที่หลังคอ  นอนสลบไม่ได้สติ  ก่อนถูกหามไปขังไว้ในแก๊ง  และรอตัดสินโทษจากทุกคนอีกที  ช่วงเวลานั้นผมไม่มีแก่ใจจะดูจ้าวเพ่ยซานเลยครับ  เพราะใจนั้นพะวงอยู่แต่กับพี่อู๋  ร่วมกับแอบโกรธที่เธอคิดจะทำร้ายคนที่ผมรัก  แม้อีกใจจะนึกสงสารในชะตาชีวิตของผู้หญิงคนนี้ก็ตาม

“น้องธันว์ไม่ต้องกังวล  อาอู๋ไม่เป็นอะไรหรอกครับ  นายนั่นน่ะอึดจะตาย  ที่สำคัญถ้าเฮียไม่อนุญาตให้ตาย  อาอู๋ก็ตายไม่ได้  น้องธันว์ก็น่าจะรู้ว่าเฮียเป็นใคร”  ฟังคำพูดคำจาของท่านมาเฟียใหญ่ซะก่อนเถอะครับ 

‘ไม่ใหญ่จริงพูดไม่ได้นะเนี่ย’ 

ผมค่อยๆผินหน้าจากประตูห้องผ่าตัด  กลับมายังคนที่ยืนกอดผมอยู่  ทำให้เจอกับคนรูปหล่อกำลังเก๊กหน้านิ่งพยายามให้เข้ากับคำพูด  แต่แววตาที่ได้สบกลับไหวระริกชวนให้นึกหมั่นไส้  จึงเผลอส่งค้อนน้อยๆให้อาเฮียได้กลั้วหัวเราะเบาๆ  แต่เสียงหัวเราะนั้นกลับทำให้ผมสบายใจขึ้น  ยอมแนบหัวไว้กับอกอุ่นๆตามแรงโอบรั้งของฝ่ามือ  ก่อนจะคล้องวงแขนไว้กับรอบเอวแกร่ง  แต่สายตาก็ยังคงจับจ้องไปที่ประตูบานเดิม  แม้ใจจะมีม่านหมอกแห่งความกังวล  แต่มันก็จางลงด้วยอ้อมกอดอุ่นๆและความห่วงใยที่ได้รับจากเฮียหลี่ผิง

พวกเราที่ประกอบด้วยผม  เฮียหลี่ผิง  พี่เป๋า  และพี่ๆในแก๊งอีกห้าคน  ที่ไม่ได้รับบาดเจ็บกำลังรออยู่หน้าห้องผ่าตัด  ด้วยเป็นห่วงคนที่อยู่ด้านใน  ผู้ที่เปรียบเสมือนคนหนึ่งในครอบครัวหวางของเรา  และเปรียบเป็นดั่งพี่ชายของผม  เพราะตั้งแต่ผมมาอยู่ฮ่องกงเกือบสี่ปี  ก็มีพี่อู๋นี่แหละที่ติดตามดูแลความปลอดภัยให้ผมยามอยู่นอกคฤหาสน์  จะให้ผมกลับไปพักผ่อนตามแรงคะยั้นคะยอของเฮียหลี่ผิงเหมือนเมื่อแรกถึงโรงพยาบาล  ผมก็ทำใจกลับก่อนไม่ได้หรอกครับ  จึงดื้อขออยู่เฝ้าอาการของพี่อู๋จนถึงตอนนี้  ซึ่งปาปามามาหรือแม้แต่อาตี้หลงและอาธัชที่รออยู่ที่บ้านก็เข้าใจ  ยอมให้ผมได้อยู่รอรับฟังอาการขอพี่อู๋ได้ตามคำขอของผม 

ในที่สุดความอดทนและความห่วงใยของพวกเราก็เป็นผล  เมื่อหมอที่ผ่าตัดให้พี่อู๋ออกมาจากห้อง  และบอกข่าวดีว่าพี่อู๋นั้นปลอดภัย  ด้วยคมมีดทำลายเนื้อตับบางส่วน  ไม่มีอาการเลือดตกใน  และแผลผ่าตัดเรียบร้อยดี  แค่รอดูอาการในห้องไอซียูสักคืน  หากพี่อู๋รู้สึกตัวดีแล้ว  จะถูกย้ายเข้าห้องพิเศษที่ถูกจองไว้ทันที  ผมถึงกลับโล่งใจเมื่อได้ฟังคำอธิบายของคุณหมอ  จึงหันมาส่งยิ้มให้เฮียหลี่ผิงที่ยืนซ้อนหลังอยู่

“นายน้อยหลี่ผิงไม่ต้องเป็นห่วงอาการคนไข้นะครับ  นายใหญ่หยางตี้หลงกำชับทางเราไว้แล้ว  ทางโรงพยาบาลเราจะดูแลอย่างดีที่สุด”  ผมเอ่ยขอบคุณคุณหมอเจ้าของไข้พี่อู๋  และนึกขอบคุณอาตี้หลงแทนพี่อู๋ไม่ได้  เพราะถึงขั้นผู้มีอุปการคุณรายใหญ่ของโรงพยาบาลโทรมาฝากฝังเองแบบนี้  ยังไงซะการใส่ใจดูแลจากทีมแพทย์คงเกินร้อย 

ผมที่วางใจเรื่องพี่อู๋ได้แล้ว  จึงถูกท่านมาเฟียใหญ่ของตัวเองพากลับบ้าน  โดยเฮียหลี่ผิงทิ้งให้ลูกน้องสองคนเฝ้าพี่อู๋ไว้ 

เมื่อถึงบ้านตระกูลหวางในเวลาเกือบเช้า  เพียงแค่ก้าวเท้าเข้าบ้านผมต้องตกใจ  ด้วยเจอคนเข้ามาสวมกอดแบบไม่ตั้งตัว  แต่เมื่อได้กลิ่นหอมอ่อนๆและสัมผัสอบอุ่นที่คุ้นเคย  ผมจึงคลี่ยิ้มได้จนกว้าง  ก่อนยกมือโอบรอบลำตัวระหง

“ธันว์ปลอดภัยแล้ว  เหมยอิงเป็นห่วงแทบแย่  แต่ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไร...ดีจริงๆ”  น้ำเสียงสั่นเครือที่แสดงถึงความห่วงใยของคนที่เฝ้ารอ  ทำให้ผมหุบยิ้มและออกแรงกระชับร่างในอ้อมกอดไว้แน่น  ก่อนจะเป็นฝ่ายปลอบเจ๊เหมยอิงว่าผมนั้นปลอดภัยกลับมาแล้ว 

“ทั้งสองคนเข้าบ้านกันเถอะ”  เจ้าของอ้อมกอดอันใหญ่โตที่ซ้อนกอดเราทั้งคู่ไว้  เอ่ยเสียงนุ่มเชิญชวนพร้อมรอยยิ้มบางเบามาให้ 

ผมและเจ๊เหมยอิงสบตาให้กันนิด  ก่อนจะพร้อมใจกันเงยหน้าส่งยิ้มหวานๆกลับคืนให้เฮียหลี่ผิง  จนท่านมาเฟียใหญ่ของเราหัวเราคลอเบาๆ  และโอบเอวเราทั้งคู่พาเข้าบ้าน

ระหว่างที่เดินเข้าบ้านนั้น  เฮียหลี่ผิงมีดุเจ๊เหมยอิงนิดหน่อยว่าทำไมถึงไม่เข้านอน  เจ๊เหมยอิงคนสวยของผมถึงกลับทำหน้ามุ่ย  และให้เหตุผลว่าอาสารอผมแทนปาปากับมามา  ถ้าไม่พูดเช่นนั้นปาปากับมามาจะไม่ยอมเข้านอน  แต่กว่าอาเจ๊จะเกลี้ยกล่อมให้ท่านทั้งคู่เข้านอนได้  เห็นว่าพูดจนคอแห้งเลยเชียวล่ะ 

ส่วนอาตี้หลงกับอาธัชนั้น  โดนมามาขอร้องให้กลับไปดูฝาแฝดที่บ้าน  ตั้งแต่อาตี้หลงกลับมาจากการปฏิบัติภารกิจเสร็จแล้ว  แต่กว่าท่านทั้งคู่จะยอมกลับจริงๆ  ก็เมื่อได้รู้ว่าผมและเฮียหลี่ผิงปลอดภัยแล้วนั่นแหละครับ  ซึ่งอาธัชเองก็ฝากให้เจ๊เหมยอิงมาบอกผมว่าหากพักผ่อนพอแล้ว  ให้โทรหาคุณอารูปหล่อด้วย 

เมื่อเจ๊เหมยอิงเล่าจบ  พวกเราก็เดินมาถึงหน้าห้องอาเจ๊พอดี  แต่ก่อนที่คนสวยของเราจะเข้าไปนั้น  ได้หันมามองผมและยื่นมือมาลูบแก้ม  ก่อนบอกถึงเหตุผลหลักว่าที่เจ๊เหมยอิงรอผมถึงเวลานี้  เพราะเป็นห่วงพี่สะใภ้อย่างผมเป็นที่สุด  ทำเอาผมต้องแกล้งเมินทั้งๆที่ยิ้มแก้มแตก  ก่อนจะหาที่หลบภัยเป็นอกแน่นๆ  ด้วยการมุดหน้าเข้าหา  เพื่อซ่อนแก้มแดงๆจากสายตาคู่สวยเลยทีเดียว  แต่หูยังได้ยินเสียงหัวเราะของสองพี่น้องดังไม่ขาดเชียวล่ะ  ก่อนผมจะโดนเฮียหลี่ผิงกอดไว้และโยกตัวเบาๆ  ตามมาด้วยรอยอุ่นชื้นที่หน้าผาก  แต่ผมก็ยังไม่กล้าเงยหน้าสบตาใครอยู่ดี

“น้องธันว์ไปครับ  เรากลับไปพักผ่อนกันดีกว่า”  ผมได้แต่เดินก้มหน้าตามแรงจูงข้อมือจนถึงห้อนนอนของเรา

เมื่อเราเข้ามาในห้องกันแล้ว  เฮียหลี่ผิงก็ไม่ได้พูดอะไรกับผม  นอกจากกอดผมไว้จนแน่น  แน่นชนิดที่ว่าผมแทบหายใจไม่ออก  และใบหน้าจมมิดกับอกแกร่งเลยเชียวล่ะ  แต่ผมก็ไม่คิดจะโวยวายด้วยสัมผัสได้ถึงความห่วงหา  ผมจึงยกมือขึ้นกอดเฮียหลี่ผิงไว้เช่นกัน  ก่อนลูบแผ่นหลังกว้างแรงๆ  เป็นการปลุกปลอบพญามังกรที่อยู่ในช่วงอ่อนไหว 

ผมรู้นะครับว่าทำไมเฮียหลี่ผิงถึงมีอาการเช่นนี้  คงเพราะอาเฮียรู้สึกผิดและนึกโทษตัวเองอยู่  ว่าเป็นสาเหตุให้ผมต้องโดนจับตัวไปอย่างแน่นอน  แต่เมื่อตอนนี้ผมไม่เป็นอะไรและผมก็ยืนอยู่ตรงนี้ในห้องของเราแล้ว  ผมจึงไม่อยากเห็นมาเฟียที่รักต้องทุกข์ใจ

“ธันว์ไม่เป็นอะไรแล้ว  ธันว์อยู่ตรงนี้...ฟอดดด...เฮียหลี่ผิงเลิกเป็นแบบนี้เถอะนะ  ธันว์ใจไม่ดีเลย”  หลังคำขอร้องของผมแล้ว  เฮียหลี่ผิงค่อยๆคลายอ้อมกอดและเปลี่ยนมาจ้องตา  ก่อนไล้ข้อนิ้วมาตามโครงหน้าของผมอย่างช้าๆ  พร้อมสายตาที่เคลื่อนไปตามปลายนิ้วนั้น 

ตั้งแต่ปลายคางของผมไปข้างแก้ม  จนถึงหน้าผากตามมาที่สันจมูก  และหยุดแช่อยู่ที่ริมฝีปากที่กำลังระบายยิ้มของผม  ซึ่งสายตาคู่คมนั้นฉายแววรักใคร่ไม่เปลี่ยน  แต่มันกลับหม่นหมองและเจือปนไปด้วยแววโศก  ผมจึงขยับปากเรียกร้องความสนใจจากสายตาเศร้าๆคู่นั้น  ด้วยการเรียกชื่อเฮียหลี่ผิงให้เงยขึ้นสบตากัน

“เฮียหลี่ผิง...อย่าโทษตัวเองนะครับ  เหตุการณ์นี้ไม่ใช่ความผิดของเฮีย  ที่สำคัญคือธันว์ไม่เป็นอะไรแล้ว  ธันว์ยังยืนอยู่ตรงนี้...อยู่ตรงหน้าเฮีย  เพราะเฮียไปช่วยธันว์ไว้ไง  ธันว์ถึงปลอดภัย  จริงๆเฮียมีความดีความชอบน้า  อ่ะ...ฟอดดด...รางวัลสำหรับมาเฟียรูปหล่อของธันว์  คิกๆ  เลิกทำหน้าเศร้านะครับ  กลับมาเป็นเฮียหลี่ผิงคนเดิมของธันว์ได้แล้ว  มาครับ  มาอาบน้ำแล้วเรามานอนดีกว่าเนอะ  ธันว์เพลียจัง”

ผมเลือกที่จะบรรจงคลี่ยิ้มหวานๆให้ท่านมาเฟียใหญ่  ที่กลับมายิ้มหล่อได้เหมือนเดิม  แถมแววตาเศร้าๆก็ไม่มีให้เห็น  แสดงให้รู้ว่าคำพูดหลอกล่อของผมได้ผล  เฮียหลี่ผิงเลิกโทษตัวเองแล้ว  แต่แววตาอ่อนหวานที่ฉายชัดว่ารักผมนักหนา  ทำให้ผมไม่กล้าที่จะสบตาคู่นั้นได้นาน 

ผมจึงเลือกก้มหน้าหลบตา  และเป็นฝ่ายจูงข้อมือใหญ่พามาเฟียรูปหล่อเข้าห้องน้ำ  ทีแรกก็ว่าจะให้เฮียหลี่ผิงได้อาบก่อน  อาเฮียจะได้รีบพักผ่อน  แต่อ้อมกอดอุ่นๆที่เจ้าของสวมกอดมาจากด้านหลัง  พร้อมคำออดอ้อนให้ผมอาบน้ำพร้อมกัน  ทำให้ผมใจอ่อนยอมยืนนิ่งๆให้เฮียหลี่ผิงปลดเปลื้องเสื้อผ้าให้

“น้องธันว์  เราอาบน้ำพร้อมกันนะครับ”

ฝ่ามืออุ่นลูบไล้ผิวกายผมอย่างทะนุถนอมไปทั่วร่าง  พร้อมสัมผัสแนบชิดที่แผ่นหลัง  ก่อนผมจะถูกหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า  กับเจ้าของสายตาอบอุ่นฉายแววรักใคร่  และจูบหวานๆก็ถูกป้อนให้ถึงปาก  พร้อมแรงบดคลึงของริมฝีปากนุ่มอ้อล้อให้ผ่อนคลาย  จนผมเป็นฝ่ายโอนอ่อนเปิดปากรับเรียวลิ้นร้าย  ก่อนจะรู้สึกถึงฝ่ามืออุ่นเข้าช้อนประคองสะโพก  ตามมาด้วยแรงบีบขยำไม่เป็นจังหวะ  ทำเอาผมครางหวิวขนลุกเกรียวทั้งตัว  และเป็นฝ่ายรั้งต้นคอแกร่งเข้าหาเพื่อบดจูบซะเอง  พร้อมเบียดลำตัวแนบชิดร่างแกร่ง  ก่อนจะเผลอขยับร่างถูกับผิวลื่นๆของเฮียหลี่ผิง  ทำให้แรงบีบที่สะโพกหนักมือขึ้น  ก่อนผมจะได้ยินเสียงคำรามเบาๆ  และรับรู้ถึงความแข็งขืนที่หน้าท้อง 

ผมเตรียมใจไว้ตั้งแต่โดนออดอ้อนขอให้อาบน้ำด้วยแล้ว  ว่ายังไงซะตัวเองคงไม่พ้นโดนพญามังกรจับกิน  จึงไม่คิดขัดขืนแถมยังใจกล้า  ใช้มือสั่นๆคว้ามังกรร้ายมากอบกุมไว้  ทำเอาเจ้าของอย่างเฮียหลี่ผิงถึงกลับสะดุดลมหายใจชะงักทุกการกระทำ  ก่อนจะผละจูบมาสบตาด้วยสีหน้าแปลกใจ  ผมที่หน้าร้อนฉ่าแทบระเบิดจึงเสหลบตา  และเลือกที่จะซ่อนหน้าไว้กับไหล่หนา  ก่อนขยับมือให้มังกรร้ายได้แปลงร่างขยายเต็มฝ่ามือ 

การที่ผมดูกล้ากว่าปกติด้วยอยากปลอบใจท่านมาเฟียใหญ่เค้าหน่อย  ไหนๆวันนี้เฮียหลี่ผิงก็ใจหายเพราะผมมาทั้งวันแล้ว  จึงอยากใช้การร่วมรักครั้งนี้ตอกย้ำให้รู้ว่าผมยังอยู่ตรงนี้  ยังอยู่กับเฮียหลี่ผิงไม่ไปไหน  แต่ผมไม่รู้หรอกว่าเฮียหลี่ผิงจะรับรู้ถึงความตั้งใจผมมั้ย  แต่ที่แน่ๆคงถูกใจท่านมาเฟียใหญ่แน่นอน  เพราะมีเสียงครางทุ้มไม่ขาดปาก  ก่อนผมจะถูกดันให้แผ่นหลังติดผนังเย็นๆ  และรับรู้การมาเยือนของปลายนิ้ว  ทำเอาเข่าอ่อนแทบทรุด  แต่ดีที่ได้ต้นขาแกร่งเป็นที่พักพิง  ก่อนมีจูบหนักๆที่ขมับพร้อมอุ้งมือใหญ่ที่ยกตัวผมขึ้น  เพื่อหมุนตัวผมให้ซบกับผนังเย็นๆ  ตามมาด้วยแก้มก้นที่ถูกพรมจูบไปทั่ว  เล่นเอาผมครางหวิวเสียววาบทั้งตัว  ก่อนจะรู้สึกถึงลิ้นนิ่มๆบุกทะลวงรอยแยกด้านหลัง 

“อ่าๆๆ  เฮีย  อึก  อือออ”  ผมได้แต่ครางและยืนขาสั่นแทบทรุด  ธันว์น้อยในอุ้งมือร้อนผ่าวจนแทบปลดปล่อย  ยอดอกก็แข็งเป็นตุ่มไตจนผมต้องลูบไล้มันแรงๆ  เพื่อบรรเทาความเสียวซ่าน  ก่อนเอ่ยปากร้องขอในสิ่งที่ร่างกายต้องการและสิ่งที่หัวใจเรียกร้อง

“เฮียหลี่ผิง  อ่าๆ  ธันว์ต้องการเฮีย  อึก...เข้ามาเถอะครับ”  ไม่ต้องรอนาน 

เมื่อผมรู้สึกถึงมังกรร้ายที่แหวกผ่านซอกหลืบที่พรั่งพร้อมเข้ามา  ก่อนผมจะถูกเชยคางให้หันไปรับจูบดูดดื่ม  พร้อมรู้สึกถึงมังกรร้ายแหวกว่ายอย่างช้าๆเข้าสู่ร่างกายผมจนสุดตัว  ทำเอาผมอึดอัดและหายใจติดขัดไปหมด 

“น้องธันว์~  คนเก่งของเฮีย  อ่าๆๆๆ”  แต่เพราะสายตาหยาดเยิ้มที่ส่งมา  พร้อมเสียงแหบพร่าครางหวิว  ทำให้ผมพยายามผ่อนคลาย  ทั้งๆที่ดวงตาเคลือบคลอได้ด้วยหยาดน้ำใส

เมื่อความอึดอัดถูกแทนที่ด้วยความรุ่มร้อนที่ค่อยๆไต่ระดับขึ้น  ผมจึงเป็นฝ่ายถอดถอนสะโพกช้าๆ  ส่งสัญญาณให้อาเฮียสุดที่รักได้เดินเครื่อง  เจ้าของฝ่ามือร้อนที่กำลังฟอนเฟ้นไปตามร่างกายก็แสนรู้ใจ  ผละจมูกออกจากแผ่นหลังและย้ายฝ่ามือมากอบกุมข้างเอว  ก่อนเริ่มขยับสะโพกส่งมังกรร้ายฝากฝังเข้ามาในตัวผมอย่างต่อเนื่อง 

สุดท้ายแผนปลอบประโลมจิตใจพญามังกรของผมก็ลุล่วง  จากความร่วมมืออย่างดีเยี่ยมจากอีกฝ่าย  และดูท่าเฮียหลี่ผิงคงไม่หลงเหลือความรู้สึกผิดอีกแล้วล่ะครับ  ดูได้จากสีหน้าระรื่นแววตาถูกใจที่จ้องตาผมอยู่นี่ไง  ผมถือว่าอาการอ่อนล้าระโหยโรยแรงที่เป็นอยู่นั้น  มันคุ้มแล้วล่ะครับที่ผมได้มาเฟียใหญ่คนเดิมของผมกลับมา

“ฝันดีนะครับที่รัก”  ค่ำคืนนี้ผมก็หลับไปพร้อมรอยยิ้มและคำอวยพรของคนที่ผมรัก

..............................................

ช่วงบ่ายของวันเดียวกัน  ผมก็ตื่นมาด้วยอาการเมื่อยล้า  ขยับพลิกกายทั้งๆที่งัวเงียตาปรือ  แต่เมื่อควานมือไปจนทั่วเตียงก็ไร้วี่แววของอีกคนร่วมห้อง  จึงฝืนเปิดเปลือกตาและกวาดมองจนทั่ว  เมื่อแน่ใจว่าอยู่คนเดียวในห้อง  จึงตัดสินใจลุกขึ้นอาบน้ำ  และรีบโทรรายงานตัวกับอาธัช  เพื่อยืนยันว่าหลานรักอย่างผมนั้นปลอดภัยแล้วจริงๆ  ซึ่งอาธัชเองได้ย้ำให้ผมระวังตัวเองให้มากขึ้น  และเตือนสติผมถึงตำแหน่งที่ผมยืนอยู่  ว่ามันเสี่ยงต่ออันตรายแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้  เพราะผมอยู่ในฐานะคนรักของเฮียหลี่ผิง  ผมอาจจะโดนใช้เป็นเครื่องมือทำลายเฮียหลี่ผิงได้ทุกเมื่อ 

ดังนั้นผมต้องเข้มแข็งและแข็งแกร่งกว่าที่เป็นอยู่  หากวันใดวันหนึ่งผมเป็นอะไรไปคนที่เจ็บที่สุดคือเฮียหลี่ผิง  ซึ่งผมเองก็รู้ซึ้งถึงคำสอนนี้ของอาธัช  ด้วยอาการของเฮียหลี่ผิงเมื่อคืน  บอกอะไรๆแก่ผมได้เยอะเชียวล่ะ  ซึ่งครั้งนี้ยังดีที่ผมปลอดภัย  หากผลเป็นตรงกันข้าม  ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าเฮียหลี่ผิงจะมีอาการเช่นไร  แค่คิดผมก็เศร้าจนสุดบรรยายแล้วครับ  ซึ่งอาธัชก็ให้สติผมอีกว่าผมไม่ควรหวาดกลัวจนถึงขั้นหวาดระแวง  แต่ควรหันมาฝึกฝนตนเองให้เข้มแข็งและคู่ควรกับคนของตัวเอง 

“ทำหน้าเศร้าอยู่สิเรา  หลี่ผิงประคบประหงมหลานของอาเจ็กจนเกินไป  อืม...เอาแบบนี้นะหลานรัก  ว่างๆน้องธันว์มาหาอาเจ็กที่บ้าน  แล้วอาจะถ่ายทอดวิชาให้เอง  ดีมั้ยครับ”  คุณคิดว่าผมจะตอบว่าไงครับ  ในเมื่อผู้มีประสบการณ์โชกโชนเสนอมาเช่นนี้  หากไม่ใช่รับคำเสียงดังฟังชัด  จนคุณอาที่อยู่อีกฝั่งถึงกลับหัวเราะออกมา

ผมเห็นด้วยกับอาธัชเป็นที่สุด  ว่าเฮียหลี่ผิงนั้นประคบประหงมผมมากเกินไป  ทำเหมือนผมเป็นน้องชายตัวเล็กๆของเฮียเมื่อสิบปีก่อนไม่ผิด  หากผมมีฝีมือต่อสู้อยู่บ้าง  เหตุการณ์ลักพาตัวผมเมื่อวานอาจจะไม่เกิดขึ้นก็ได้นะครับ  เพราะผมคงจัดการไอ้คนที่มาอุ้มผมได้ตั้งแต่มันเริ่มประชิดตัวผมแล้วเหอะ

หลังจากที่ผมตอบรับคำชวนอาธัชแล้ว  อาธัชก็ถามถึงเฮียหลี่ผิง  แต่ผมก็ตอบไม่ได้ว่าอาเฮียไปไหน  พูดไปพูดมาคุณอารูปหล่อถึงรู้ว่าผมเพิ่งตื่นและยังไม่ได้ทานข้าว  จึงให้ผมรีบวางสายและรีบไปหาข้าวทาน  ผมจึงเอ่ยลาและเดินลงมาด้านล่างตามคำสั่งของคนเป็นอา  แม้ไม่มีกะจิตกะใจจะกินข้าวก็เถอะ  แต่ผมก็ต้องแปลกใจกับแขกที่ผมไม่คิดว่าจะเจอ

“ธันว์ลงมาแล้วค่ะ”  ทุกสายตาพุ่งตรงมาทางผม  หลังจากเสียงไอ้นลินดังขึ้น 

ผมแปลกใจว่ามันมาทำไม  แต่พอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานขึ้นมา  จึงพอเดาได้ว่าเพื่อนสนิทสองคนของผมต้องรู้เรื่องอย่างแน่นอน  ด้วยเฮียหลี่ผิงคงต้องถามหาผมจากพวกมันอยู่แล้ว

ผมกวาดตามองผ่านไอ้นลิน  ไอ้นน  ไอ้พี่เบส  เจ๊เหมยอิง  จนถึงมามาเฟิงหวง  ทุกสายตาแสดงถึงความยินดีเปิดเผย    จนผมต้องแจกจ่ายรอยยิ้มสดใสให้แก่ทุกคน  แต่ในห้องรับรองกลับไร้วี่แววของปาปาหลี่จวินและคนที่ผมคิดถึง  ซึ่งอาการทางกายบวกสายตาที่อ่านง่ายของผม  ทำให้ทุกคนในห้องอมยิ้มล้อเลียน  ก่อนมามาเฟิงหวงจะเดินเข้ามากอดผมไว้  และเป็นฝ่ายเฉลยว่าเฮียหลี่ผิงของผมไปไหน  ทำเอาแก้มร้อนไปเหมือนกันครับ  ที่ถูกจับได้ว่าใจนั้นคิดถึงใครอยู่  ก็ในเมื่อทุกเช้าที่ผมตื่นมา  มีน้อยครั้งนักที่ผมจะไม่ได้เห็นเฮียหลี่ผิงเป็นคนแรกนี่หน่า

“ปาปากับหลี่ผิงเข้าแก๊งครับ  น้องธันว์หิวมั้ย  เดี๋ยวมามาให้เด็กเตรียมอาหารให้  แต่มามาว่าไม่หิวก็ต้องทานนะครับ  เพราะเลยเวลาอาหารไปสองมื้อแล้ว...เอาแบบนี้ดีกว่า  เด็กๆทานเป็นเพื่อนน้องธันว์หน่อยนะครับ”  ผมที่ทำท่าว่าจะปฏิเสธ  จึงถูกมามาเฟิงหวงดักคอโดยให้บรรดาเพื่อนๆได้ทานมื้อเช้าควบเที่ยงเป็นเพื่อนผม 

ซึ่งพวกมันเองหรือแม้แต่เจ๊เหมยอิงก็พยักหน้ารับคำชวนของมามา  ทำให้ผมต้องรับคำท่าน  ก่อนเดินตามแรงจูงของเจ๊เหมยอิงมาที่โต๊ะอาหาร  โดยมีสามคนที่เหลือเดินตามมา

เอาน่ะมื้อนี้มีแต่คนที่รักและเป็นห่วงผมทั้งนั้น  ผมควรจะทานอาหารอย่างมีความสุข  แม้ไร้เงาของเฮียหลี่ผิงก็ตาม  แต่ผมอดเป็นห่วงเฮียหลี่ผิงไม่ได้จริงๆครับ  ไม่รู้จะทำอะไรอยู่  จะได้ทานข้าวรึยัง  และที่สำคัญเฮียหลี่ผิงได้ตัดสินลงโทษจ้าวเพ่ยซานอย่างไร  เพราะผมไม่อยากให้คนรักต้องถึงกับฆ่าแกงใคร  ในเมื่อผมก็ปลอดภัยแล้ว  และการล้างแค้นกันไปมา  เรื่องก็คงไม่จบเท่านี้  เพราะในอนาคตลูกน้องหรือคนที่รักจ้าวเพ่ยซาน  อาจจะกลับมาแก้แค้นพวกเราคืนก็ได้  ซึ่งผมไม่อยากให้ใครก็ตามในแก๊งหวางต้องเจ็บตัวไปมากกว่านี้แล้ว  โดยเฉพาะกับเฮียหลี่ผิงคนที่ผมรัก

................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

เราบอกแล้วๆว่ามาม่านั้นมาแค่กลิ่น  แต่แอบสงสารอาอู๋เบาๆเนอะ   :laugh:
ถือซะว่าชดเชยความผิดที่ปล่อยให้สุดที่รักของนายน้อยโดนจับตัวไป
สำหรับบทมหัศจรรย์หวังว่าจะชอบกันน้า  กิ๊วๆ...แต่จะว่าไปดูๆแล้ว
คงไม่ได้มีแค่หลี่ผิงหรอกที่หื่น  เด็กน่ารักเองก็ใช่ย่อย  เร่าร้อนเนอะ  :z1:

ตอนหน้าเราจะเสพย์บรรยากาศหวานฉ่ำของคู่รัก  และมารับรู้ถึงความอบอุ่น
จากครอบครัวและเพื่อนสนิทของคู่หวานคู่นี้กันนะคะ  เชื่อว่าคุณคงได้อมยิ้มแก้มตุ่ย
อย่างแน่นอนค่ะ  :mew1:

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:  :กอด1:

ปล.มีคนชอบของแถม  เลยจัดมาให้อีกค่ะ  อิๆ

อยู่ด้านล่างนะคะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 20-09-2013 06:55:16

ของแถมสำหรับวันนี้  ขออนุญาตหยิบเม้นท์ที่เราได้อ่านปุ๊บ
ทำให้หัวเราะเป็นบ้าอยู่คนเดียวมาใช้หน่อยนะคะ
ขออย่าได้ถือสา  ขำๆยิ้มๆน้า

[/quote]

อ้างจาก: thichanorit ที่ 17-09-2013 11:00:00  

เฮียยยย อย่าเป็นไรนะ
ยัยป้าจิ้งจอก ฮึ่ยยย
>>เฮียอย่าทำอะไรป้า MISS-U นะ ถ้าเฮียหักแขนป้า แล้ววันศุกร์เค้าจะอ่านอะไรล่ะ แงๆๆ

น้องธันว์   :  ป้าครับ  ธันว์ว่าพี่คนสวยคนนี้เค้าสนใจอ่านเรื่องของธันว์กับเฮียหลี่ผิง
                มากกว่าจะห่วงป้านะครับ...หรือไงอ่ะ!?

MiSS-U   :  หึ!  น้องธันว์คะ  แปลผิดแล้วค่ะ  เห็นชัดๆว่าพี่สาวเค้าห่วง  และกลัวคุณแม่แขนหัก
                เพราะสุดที่รักของหนูต่างหาก  พี่เค้าไม่ได้ห่วงอ่านเรื่องของพวกหนูสักหน่อย  ใช่ม้า!?...
                (สะบัดบ็อบเชิดใส่เด็กน่ารัก  ใจจริงอยากหยิกแก้มมากกว่า  แต่กลัวมาเฟียใหญ่ยิงใส่อ่ะ)

อ้างจาก: route rover ที่ 17-09-2013 12:19:37  

MISS-U = จ้าวเพ่ยซันมั้ย  :hao6:

MiSS-U   :  ฮิๆ  ฮุๆ  โฮะๆ  ฮ่าๆ....(เงยหน้าป้องปากหัวเราะ  ท่าทางมีเลศนัย
                แต่นางไม่ได้รู้ตัวเลยว่าใครจ้องอยู่)

หลี่ผิง      :  นี่สินะจ้าวเพ่ยซานตัวจริง...อาอู๋  ฉันให้โอกาสนายอีกครั้ง
                  ไปจับตัวยัยป้านั่นให้ได้  เพราะดูท่าตัวจริงจะร้ายกว่าในเรื่องตั้งเยอะ

อ้างจาก: NewYearzz ที่ 17-09-2013 22:23:28  

จับยัยป้ามา  :beat: แล้วรีดเอาสูตรงามอมตะมา  :laugh:

น้องธันว์   :  ป้าครับ!?...(เด็กน่ารักหันมาจ้องคุณแม่ตาโต  แววตามุ่งมั่นแปลกๆ)

MiSS-U   :  อ่า..คะ...(ชักหวั่นใจ  ไม่แน่ใจว่าเด็กน่ารักต้องการอะไรแน่ 
                ก่อนเหลือบมองหาตัวช่วย)

น้องธันว์   :  ที่พี่เค้าพูดมันน่าสนเหมือนกันนะครับ  เราไปขอสูตรงามอมตะ
                จากป้าเพ่ยซานกันเถอะ  เอามาเผื่อพี่เค้าด้วย  ธันว์อยากดูน่ารัก
                ดูดีแบบนี้ตลอดไป  เฮียหลี่ผิงจะได้ไม่คิดเปลี่ยนใจจากธันว์

MiSS-U   :  ฮึกๆ...(กรีดนิ้วปาดน้ำตาทิ้ง  ก่อนลูบหัวเด็กน่ารักที่ดูงงๆ  และถือโอกาส
                รวบกอดเด็กน่ารักซะเลย)...น้องธันว์โตเป็นสาว  เอ๊ย!  หนุ่มแล้วจริงๆ
                คุณแม่เป็นปลื้ม

แล้วพบกับของแถมน่ารักๆ (หรา!?) แบบนี้ได้อีกนะคะ  มันฟินแบบแปลกๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 20-09-2013 07:15:15

จิ้มมมม
คนแรกเลยหรือเปล่าน้า
หุๆๆ มาต่อแล้วดีใจจัง :katai2-1: :hao5:
คิดถึงน้องธันว์ เฮียหลี่ผิง :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 20-09-2013 07:31:18

อีกคนหื่น อีกคนก็ร้อนแรง :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-09-2013 08:29:36

 :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 20-09-2013 08:57:22

 :haun4:  :haun4:  ทั้งคู่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 20-09-2013 09:05:58

น้องธันว์มีแต่คนรักคนห่วง
แต่เฮียหลี่ผิงทั้งรักทั้งหวงทั้งห่วงแล้วก็หื่นสุดๆ

เขาปลอบกันแต่ทำไมเราเลือดกระฉูดซะงั้น :pighaun:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 20-09-2013 10:53:06

ถึงเฮียหลี่จะ หวง ห่วง หื่น
้แต่น้องธันว์ก็ หวาน อ้อน และตามใจ
 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 20-09-2013 11:20:37

ชอบบรรยากาศแบบนี้อ่ะ การได้รับความรัก ความห่วงใยจากครอบครัว จากคนที่รักเรา
น้องธันว์มีครอบครัวที่น่ารัก มีเพื่อนที่ดี โดยเฉพาะคนรักที่ดีมากกกกกกก เลยจริงๆ
อ่านเรื่องนี้กี่ตอนต่อกี่ตอนก็ได้แต่อิจฉาน้องธันว์ ฮ่าาาาา
<ความจริงในใจเลยนะเนี่ย ฮ่าาาา มีอีกมั้ยผู้ชายแบบเฮียหลี่ผิง >
 :mew3:
การปลอบของน้องธันว์ได้ใจเจ้จริงๆ อิอิ ปลอบไปปลอบมาเสียเลือดซะงั้น  :haun4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 20-09-2013 11:40:30

วิธีปลอบขวัญของน้องธันว์ เฮียหลี่ผิงเราเลิกเศร้ามาหื่นแทนเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 20-09-2013 12:35:01

สงสารอาอู๋นิดนึง แต่...
การปลอบของน้องธันว์สุดยอดมากกกกก :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 20-09-2013 12:39:47

ความหื่นของเฮียไม่เคยลดลงไปเลยจริงๆ 55555

ชอบของแถมจังค่ะ อ่านตอนไหนก็มีแต่จะสร้างเสียงหัวเราะนะเนี่ย o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 20-09-2013 13:02:18

 :m25: :pighaun: :haun4:

ทั้งคู่เลย


ของแถมก็น่ารัก

ขอบๆๆๆๆๆ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: THE KOP ที่ 20-09-2013 13:05:28

เป็นการปลอบใจที่เฮียหลี่ผิงคงจะถูกใจมากเป็นพิเศษ อิอิ..คู่นี้หวานเว่อร์ มาม่าได้แป๊บเดียวก็กลับมาหวานกันเหมือนเดิม..ก็เขารักกันมากนี่เนาะ รออ่านตอนต่อไปค่าาาา :mew6: :mew6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 20-09-2013 13:11:33

 :กอด1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 20-09-2013 16:49:20

แหมๆ น้องธันว์ ช่างหาวิธีปลอบใจเฮียนะคะ

ถูกใจเฮียอย่างแรงเลย

แต่แอบสงสารอาอู๋นิดๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 20-09-2013 19:44:01

เค้ารักตอนน้องปลอบประโลมเฮียที่สุด
ธันว์ว่าหวานยังหวานหยดได้อีก
เคราะห์ร้ายผ่านไปล่ะ โล่ง
บวกและเป็ดขอบคุณ
ปล ชอบตอนแถม
555 เหมือน MiSS-U มาอยู่ตรงหน้าด้วยเลย
น่ารัก มว้ากกกกกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 20-09-2013 19:48:43

มีความสุขมากๆกับตอนนี้ ขอบคุณค่า  :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: จ๊ะจ๋า ที่ 20-09-2013 19:55:59

ไม่ได้เข้าซะนาน

จะจบแล้วหรอ ไม่นะ!! ขอตอนพิเศษ 20 ตอนนะค่ะ คึคึ

ยังน่ารักเหมือนเดิม :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 20-09-2013 19:58:39

ของแถมสุดยอดดดดด :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 20-09-2013 20:03:45

 :L2:  คนแก่ฝากหลานธันว์ เยื่ยมไข้อาอู๋หน่อยนะ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 20-09-2013 20:22:18

เป็นการปลอบที่เข้าท่ามาก ฮา! >_<
ที่ทำให้ประทับใจก็ความห่วงใยของคนในครอบครัวและเพื่อนรักค่ะ

ถ้าจะบอกว่ารอของแถม ^^ ก่อนรอตอนต่อไป คุณ Miss-U จะว่าไงไหมน้อ  :ling3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 20-09-2013 21:30:51

หวานเกิ๊นนนนน อิจฉาอ่ะ 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 20-09-2013 22:02:40

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:โชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไรมาก :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 20-09-2013 22:33:11

เอิ่ม และแล้วก็เข้าอีหรอบนี้ หวานกันตลอดศก
คนหนึ่งก็หื่น อีกคนก็ช่างยั่ว ไปกันรอดอย่างไม่ต้องสงสัย :)

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 20-09-2013 22:47:04

เมื่อหื่น มาพบกับคนร้อนแรง อะไรจะเกิดขึ้น
ปล. มันคงทำให้เลือดคนอ่านหมดตัวแน่ ๆ :pighaun:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 21-09-2013 00:00:24

เพิ่งตามอ่านทันค่ะ

น้องธันว์น่ารักน่าฟัดจริงๆ ไฉนเลยเฮียหลี่ผิงจะไม่ฟัดทุกวัน

เฮียหายไปคงไปจัดการจิ้งจอกจ้าว จัดหนักหน่อยนะเฮียอย่าไปสงสารว่าเป็นผู้หญิง เล่นสกปรกแบบนี้อย่าได้ปราณี

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 21-09-2013 01:42:37

 :-[
 :m25:
 :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 21-09-2013 01:54:37

โอ้ยยย รอดไป พี่อู๋ซวยแทน
ยัยป้านี่เหลือเกินอ๊ะ  :katai4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 21-09-2013 02:28:08

 :กอด1: ฟินจิจิเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 21-09-2013 09:32:50

เรื่องร้ายๆผ่านไปแล้วเนอะ ธันว์ก็ปลอดภัยแต่แอบสงสารอาอู๋เบาๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 21-09-2013 09:53:18

ไม่ได้เม้นนิยายของ MiSS-U มานานละ ฮื่ออออออออ เค้าขอโทษษษษษษ

อ่านจากมือถือน่ะ เลยขี้เกียจไปหน่อย จะพยายามมาเม้นบ่อยๆนะ :)

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 21-09-2013 09:56:16

เย้ๆ อ่านทันแล้ว เดี๋ยวจะไปอ่านเรื่องเก่าๆบ้าง อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 21-09-2013 11:08:39

นี่แหละคือคู่แท้ :z2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 22-09-2013 01:15:01

ตอนนี้รักกันไป ตอนหน้าความงามอมตะจะถูกเปิดเผย

กินเด็ก?  :m28:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 22-09-2013 18:43:31

 :เฮ้อ:  ค่อยยังชั่วหน่อยที่น้องธันว์กับเฮียหลี่ผิงปลอดภัย   

   แถมเฮียแกยังได้กำลังใจและการปลอบจากน้องน้อยด้วย

 ถูกใจเฮียแกที่สุดแล้วแหละ  (เค้าก็ชอบนะ  อยากเค้าไปเป็นศักขีพยานจริงเชียว)    :hao6:

   +1  จ้า  รอตอนต่อไปค่า    :กอด1:  กันหน่อยนะของพลังหน่อยนะค่ะพี่มาศ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 22-09-2013 20:40:36

อืม ก็ถูกเนอะ ถ้าจะเป็นภรรยาคุณมาเฟียก็ต้องป้องกันตัวเองได้ ไม่งั้นโดนจับไปเป้นตัวประกันบ่อยแหงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 22-09-2013 21:31:51

อาอู๋โดนแทง >.<

กลับมาก็โดนเฮียหลี่ผิงปลอบให้หายขวัญเสียเลยนะน้องธันว์
อิอิ

ขอบคุณมากค่ะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 22-09-2013 22:59:54

 :hao6: :hao6:

น้องธันว์ร้อนแรงค่าาาาาาาาาาา ><

น้องธันว์เป็นศิษย์เฮียธัชอย่างงี้ สงสัยสมาคมกลัวเมี...แค่กๆๆ เกรงใจเมีย

ได้ต้อนรับสมาชิกใหม่แหง่มเลยยย หุหุหุ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 23-09-2013 11:41:33

พอกันเลยทั้งคู่ เฮียหื่น น้องธันว์ร้อนแรง :haun4:
ของแถมน่ารักมาก ชอบค่ะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 23-09-2013 16:13:25

ตอนที่แล้วทิ้งท้ายซะให้เราใจหายใจคว่ำ พี่มาศให้พี่อู๋เป็นแพะนี่เอง :hao3:
สงสารเด็กน้อยล่ะสิ ถ้าเฮียหลี่ผิงโดนเองจะขนาดไหนกันนะ
หลังจากรอดพ้นจากเหตุการณ์ระทึกขวัญ ก็มาเจอเหตุการณ์ระทึกใจ
เล่นเอาตื่นบ่ายอ่ะคิดดู :hao6: ถือว่าเป็นการปลอบประโลมที่ทรหดมากๆ
โล่งใจที่ทุกอย่างจบลงด้วยดี เหลือก็แต่จัดการป้า(เพ่ยซาน)พันปี
ต่อไปไม่ต้องมีบอดี้การ์ดตามน้องธันว์แล้วม้าง ถึงมืออาธัชแล้วนี่ :laugh:
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดนะจ๊ะ ม๊วฟ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.30 "ปลอบประโลม" P.37 (20/9/56) ใครปลอบใครน้า!?
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 23-09-2013 19:35:44

โชคดีที่เฮียกับน้องธันว์ปลอดภัย สงสารพี่อู๋
เฮียคงชอบวิธีปลอบประโลมของน้อง :jul1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 24-09-2013 07:18:17

ตอนที่ 31

ธันว์
   
“นน  พี่เบส  ผมขอโทษ  ทั้งๆที่ตั้งใจไปเที่ยวกันแท้ๆ  แต่วันนี้ต้องมาอยู่ที่นี่  กูขอโทษและขอบคุณจริงๆว่ะ”  ผมเบือนหน้าจากไอ้พี่เบสมาที่ไอ้นนด้วยรู้สึกผิดตามที่พูดจริงๆ 

หากไม่เกิดเหตุการณ์ลักพาตัวผมขึ้น  จนทำให้คนรอบตัววุ่นวายไปหมด  คู่รักตรงหน้าคงได้ไปเที่ยวก่อนเรียนจบด้วยกันตามแผนที่วางไว้แล้วล่ะ

“หยุดเลยมึง  ไม่ต้องขอโทษ  ถ้ากูไม่อยู่ตรงนี้  กูคงไม่กล้าเรียกตัวเองว่าเพื่อนสนิทมึงหรอก  อีกอย่างกูก็ไม่ได้ไปเสี่ยงอันตราย  เพื่อช่วยมึงอย่างเฮียหลี่ผิงสักหน่อย  มึงไม่ต้องขอบคุณกูเลย...แม่ง!  พูดซะซึ้งจนกูขนลุกไปหมด”  ไอ้นนทำทีลูบแขนสั่นหัวประกอบคำพูด 

ไอ้ผมรึอุตส่าห์รู้สึกดีกับสิ่งที่มันพูด  ถึงกลับอยากข่วนหน้ามันทีเดียวเชียว

“นั่นสิครับน้องธันว์  ไม่ต้องขอโทษหรอก  จริงๆพี่ก็ไม่ได้อยากไปเที่ยวสักหน่อย  ก็ได้นนนั่นแหละ  คะยั้นคะยอจะให้ไปอยู่ได้  พักผ่อนอยู่ที่คอนโดก็ดีเหมือนกันครับ  น้องธันว์อย่ากังวลเลย”  ผมรู้มานานแล้วนะว่าไอ้พี่เบสมันหน้าตาดี  ซึ่งนาทีนี้ก็ตอกย้ำความคิดนั้นได้อย่างดีเชียวล่ะ 

ยามอดีตกัปตันบาสของโรงเรียนคนนี้  ส่งยิ้มอบอุ่นพร้อมแววตาอ่อนโยนส่งมาให้ผมเนี่ย  ผมเกือบใจสั่นอยู่เหมือนกันนะ  หากผมจะไม่มีมาเฟียรูปหล่อของตัวเองอยู่แล้ว  แต่รอยยิ้มตรงหน้ากลับทำให้ผมรู้สึกไว้วางใจในตัวผู้ชายคนนี้ขึ้นมา  แต่ดูท่าเจ้าของรอยยิ้มตัวจริงของไอ้พี่เบส  คงนึกไม่พอใจขึ้นมาแล้วสิครับ

“เบส!  ยิ้มมากไปแล้ว  ต่อหน้าต่อตาเลยนะ  หันมานี่เลยมา  ยิ้มให้นนได้แค่คนเดียวสิ  ระวังตัวหน่อย  เดี๋ยวเฮียหลี่ผิงกลับมาเห็นแล้วจะยุ่ง...ไอ้ธันว์มึงเลิกยิ้มให้แฟนกูเลยนะโว้ย”  ไอ้นนดุแฟนมันไปพร้อมหมุนตัวไอ้พี่เบสที่กำลังทำหน้าเหวอ  ให้หันหน้าเข้าหาตัวมันแทน 

หลังจากนั้นไอ้ล่ำดำถึกก็ชี้หน้า  และถลึงตาโตๆของมันใส่ผม  แต่ทำไมผมต้องเชื่อมันด้วย  จึงแกล้งส่งยิ้มกว้างๆพร้อมยักคิ้วกวนอารมณ์ใส่มันซะเลย  จนไอ้นนทำท่าจะเข้ามาเล่นงานผม  แต่ยังดีที่มีเสียงใสๆของไอ้นลินแทรกขึ้นมาขัดจังหวะซะก่อน

“ไอติมฟองดูว์มาแล้ววว  ไอ้นน  หลบเลยมึง  เจ๊เหมยอิงทางนี้เลยค่ะ”  ผมเอนตัวหนีและแลบลิ้นใส่ไอ้นน  โดยมีเจ๊เหมยอิงกับไอ้นลิน  ช่วยเป็นโล่คั่นกลางเราไว้แบบไม่รู้ตัวไปด้วย 

ตำแหน่งนี้ไอ้นนไม่มีทางทำอะไรผมได้แน่  ยิ่งทำให้ผมลอยหน้าลอยตากวนมันต่อไป  ไอ้พี่เบสคงทนไม่ไหวกับอาการฮึดฮัดของแฟนตัวเอง  ผมจึงได้เห็นช็อตฮาๆระหว่างคู่รักต่างสี  เมื่อไอ้พี่เบสใช้นิ้วหนีบจมูกไอ้นน  ก่อนยัดไอติมฟองดูว์เข้าปากมัน  จนมันเกือบสำลักและยังดีที่ไอ้พี่เบสปิดปากมันไว้  แต่ก็เล่นเอามันหน้าแดงน้ำตาเล็ด  พยายามกล้ำกลืนไอติมในปากเป็นการใหญ่  สมน้ำหน้าคิดจะทำร้ายผมเรอะ  รอไปอีกสิบชาติ  ฮ่าๆ

“ฮ่าๆ  สมน้ำหน้า  ฮ่าๆ”  ไอ้นนสะบัดบ๊อบใส่ผมและคนของมันทันที  ที่ได้ยินเสียงหัวเราะของเราสองคน 

ผมน่ะไม่สนอยู่แล้ว  จึงหันมารับไอติมฟองดูว์ที่เจ๊เหมยอิงยื่นมาให้เข้าปากแทน  และอย่าไปสงสารไอ้นนนะครับ  ตอนนี้ควรหมั่นไส้มันมากกว่า  เพราะไอ้พี่เบสกำลังง้อแฟนตัวเอง  ด้วยการส่งน้ำให้ดื่มแถมลูบหลังลูบไหล่อย่างอ่อนโยน  จนไอ้เพื่อนผมกระตุกยิ้มคาแก้วเชียวล่ะ 

“หมั่นไส้ว่ะ”  เห็นมั้ยครับไอ้นลินยังคิดเหมือนผมเลย  เราทั้งคู่จึงเบะปากใส่ไอ้นน  ก่อนหันมายักไหล่ให้กัน

“คิกๆ  น้องนลินกับธันว์ทำอะไรแบบนั้นจ๊ะ  รีบทานกันก่อนที่ไอติมจะละลายดีกว่าน้า  นนกับเบสมาทานเถอะค่ะ  แล้วบอกเหมยอิงด้วยนะว่าไอติมพวกนี้พอใช้ได้มั้ย”  ไม่มีใครกล้าขัดคำขอของคนสวยของบ้านนี้หรอกครับ  บวกกับฟองดูว์เย็นๆจากไอติมหลากรสด้วยแล้ว 

พริบตาเดียวของหวานยามบ่ายก็หมดในพริบตา  ซึ่งทุกเสียงต่างลงมติว่าไอติมโฮมเมดที่เคลือบด้วยช็อกโกแลตฝีมือเจ๊เหมยอิงนั้นผ่านฉลุย  ทำเอาอาเจ๊คนสวยของผมคลี่ยิ้มซะหวานเจี๊ยบ  จนคนมองอย่างผมแทบละลายกลายเป็นไอติมเชียวล่ะ

การได้อยู่กับเพื่อนๆพี่ๆแบบนี้ก็ทำผมเพลิน  จนลืมๆใครบางคนที่ออกไปข้างนอกแต่เช้าได้เหมือนกันครับ  บวกกับคำบอกเล่าของไอ้นลิน  ถึงเหตุการณ์เมื่อวานหลังจากที่เฮียหลี่ผิงรู้ว่าผมหายไป  ด้วยท่านมาเฟียใหญ่ไล่โทรถามหาผมจากมันสองคน  ชนิดที่ว่าคนอย่างไอ้นลินยังขยาด  เพราะไม่เคยเจอเฮียหลี่ผิงเสียงแข็งใส่ขนาดนั้น 

จนมันทั้งคู่กระวนกระวายและรู้สึกผิด  ที่ปล่อยผมให้เดินกลับมาที่รถคนเดียว  ซึ่งผมก็ได้แต่บอกให้มันสองคนเลิกรู้สึกผิด  เพราะปกติผมก็เดินคนเดียวอยู่แล้ว  แต่ก็ไม่เคยเกิดอะไรขึ้น  ถ้าไม่เป็นเพราะแผนการลักพาตัวของจ้าวเพ่ยซาน  ซึ่งผมได้เจ๊เหมยอิงช่วยพูดอีกแรง  มันสองคนจึงกลับมายิ้มแย้มเล่นหัวกับผมได้เหมือนเดิม  ซึ่งออกจะลามปามถึงขั้นตบหัวเลยด้วยซ้ำ 

พวกเรานั่งคุยและกินขนมฝีมือเจ๊เหมยอิงในห้องพักผ่อนอยู่ครู่ใหญ่  มามาก็เข้ามาแจมด้วย  ซึ่งก่อนหน้านี้ท่านได้ปลีกตัวไปดูแลสวนสวยหลังบ้าน  หลังจากที่เห็นว่าผมทานอาหารเสร็จแล้วนั่นเอง  เมื่อมามานั่งปุ๊บเจ๊เหมยอิงก็ตรงเข้าไปกอดเอวท่านและหอมแก้มฟอดใหญ่  ก่อนอาเจ๊จะรีบไปหาน้ำชาเย็นๆพร้อมคุกกี้มาให้ท่านทาน  ผมเองก็รีบลุกไปยืนด้านหลังท่าน  ก่อนลงมือบีบๆนวดๆให้มามาตามภาษาลูกสะใภ้ที่ดี 

อย่ากล่าวหาว่าผมขี้ประจบเลยครับ  เพราะผมรู้หรอกว่ามามาต้องมีอาการเมื่อยล้าไม่มากก็น้อย  ด้วยการลงไปดูแลสวนของท่านนั้น  ไม่ใช่แค่คอยชี้นิ้วสั่งคนสวนอย่างเดียว  แต่ท่านลงมือรดน้ำพรวนดินเองด้วยเหอะ  ยิ่งแปลงดอกลิลลี่ที่ปาปาปลูกให้มามาโดยเฉพาะนั้น  ได้รับการดูแลจากคนสวยเบอร์หนึ่งของบ้านอย่างดีเชียวล่ะ 

แรกรู้เรื่องปาปาถึงกลับต่อว่าคนสวนประจำคฤหาสน์เป็นการใหญ่เลยครับ  ที่ปล่อยให้คู่ชีวิตของท่านต้องลงมือเอง  แต่พอปาปาเจอประโยคหนึ่งของมามาเข้า  ท่านถึงกลับเลิกบ่นไปเลย  แต่เปลี่ยนเป็นยิ้มหน้าบาน  และลงไปช่วยมามาทำสวนทุกครั้งที่ท่านอยู่บ้านเลยเชียวล่ะ 

‘ดอกลิลลี่ที่แทนความรักของเฮียหลี่ที่มีต่อผม  ผมจะปล่อยให้คนอื่นดูแล ‘รักของเรา’ ได้อย่างไรกันครับ’  เป็นยังไงล่ะครับ  ประโยคนี้ทำคุณยิ้มได้เหมือนผมและปาปาหลี่จวินรึเปล่า

ระหว่างที่ผมกำลังนวดไหล่ให้มามา  โดยมีเพื่อนๆคอยชวนท่านคุย  และมีเจ๊เหมยอิงนั่งหัวเราะคิกคักตามเรื่องเล่าตลกๆของไอ้นลินอยู่นั้น  ผมก็รู้สึกถึงอุณหภูมิอบอุ่นของร่างกายคนตลอดแผ่นหลัง  ก่อนจะมีลมหายใจอุ่นๆเป่ารดมาที่ศีรษะ  ตามมาด้วยสัมผัสนุ่มนิ่ม  ผมจึงแหงนหน้าขึ้นพร้อมส่งยิ้มให้คนที่รู้แก่ใจดีว่าคือใคร  แต่คงเป็นการเปิดโอกาสให้เฮียหลี่ผิงได้กดริมฝีปากมาที่หน้าผากผมได้ถนัด

“เอาใจมามาใหญ่เชียวนะคนเก่ง  ตื่นนานแล้วเหรอครับ” 

ผมยังไม่ทันตอบคำถามนี้ด้วยซ้ำ  ริมฝีปากแดงๆที่ลอยไปมาเหนือใบหน้า  ก็ฉกวูบมาที่ปากผมอย่างรวดเร็ว  ก่อนผมจะโดนหมุนตัวเข้าหาอกกว้าง  ตามมาด้วยแรงกอดรัดรอบตัวพร้อมการโยกตัวเบาๆ  ทำเอาผมที่ตั้งหลักไม่ทันได้แต่มึนงง  ยอมให้เฮียหลี่ผิงได้ทำตามใจ  แต่หูก็ยังได้ยินว่าไอ้นลิน  ไอ้นนและไอ้พี่เบส  ส่งเสียงทักทายปาปาและเฮียหลี่ผิง  แถมด้วยเพื่อนสนิทของอาเฮียทั้งสามคน  จนผมนึกแปลกใจว่าทำไมวันนี้ถึงอยู่กันครบทีม

“อื้อ!  เฮียหลี่ผิงปล่อยก่อน...สวัสดีครับเฮียพอล  เฮียไรอัน  เฮียโจเซฟ”  กว่าท่านมาเฟียใหญ่จะยอมปล่อยตัวผม  ให้เงยหน้ามาทักทายบรรดาเฮียๆได้  ก็เล่นเอาผมเหนื่อย 

หลังจากนั้นผมก็โดนดึงข้อมือให้เดินตามเฮียหลี่ผิง  ไปยังโซฟาตัวที่ปาปานั่งคู่กับมามา  ก่อนผมจะโดนรั้งเอวให้นั่งจุมปุ๊กลงบนหน้าตักแข็งๆ  พอดิ้นจะลงจากตักก็โดนเสียงนุ่มๆขู่เตือนข้างหู

“อย่าดิ้นครับ  อันตรายนะ  น้องธันว์นั่งกับเฮียนี่แหละ  เห็นมั้ยครับว่าที่ไม่พอ”  จบคำปุ๊บวงแขนใหญ่ก็รัดเอวผมแนบลำตัวทันที 

เมื่อผมเหลือบตามองรอบตัวก็เห็นว่าแต่ละคนมองเรายิ้มๆ  แต่ไม่ได้หลุดแซวอะไรให้ผมได้อับอายกว่าที่เป็น  ผมจึงยอมนั่งนิ่งๆบนตักอาเฮียตามเดิม  อย่าหาว่าผมง่ายเลยนะครับ  เพราะตอนนี้มีสมาชิกล้นห้อง  จนโซฟาที่มีไม่พอนั่งเลยเหอะ 

อย่างไอ้นนก็เสียสละที่ให้ไอ้นลินมานั่งแทน  โดยมันเลือกที่จะนั่งพื้นและพิงหลังกับท่อนขาไอ้พี่เบส  ซึ่งโซฟาตัวที่ไอ้นลินเคยนั่ง  ก็มีเฮียไรอันที่กำลังยิ้มหวานส่งให้เจ๊เหมยอิงนั่งแทน  นี่ยังดีที่ปาปาไม่ทันเห็น  เพราะท่านกำลังรับแก้วน้ำชาเย็นๆจากคู่ชีวิต  หากปาปาเห็นเฮียไรอันตอนนี้เข้า  ผมไม่รู้นะว่าเฮียไรอันจะเจออะไรบ้าง  คิดแล้วหนาวแทน 

ส่วนเฮียพอลก็อาศัยนั่งตรงที่พักแขน  บนโซฟาเดี่ยวตัวเดียวกับเฮียโจเซฟนั่ง  เห็นมั้ยว่าการที่ผมยอมนั่งบนตักแข็งๆของเฮียหลี่ผิง  มันก็สมเหตุสมผลเป็นที่สุดแล้ว

“เฮียออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่  ทำไมไม่ปลุกธันว์ล่ะ  บอกกันสักนิดก็ยังดีเหอะ  นี่อะไร  ธันว์ตื่นมาไม่เห็นแม้แต่เงา”  เมื่อเห็นว่าบุคคลรอบตัว  สนใจเครื่องดื่มและของว่างยามบ่ายอยู่ 

ผมจึงหันมาซักไซ้คนที่ดูดน้ำชาจากหลอดที่ผมเป็นคนยื่นให้ซะเลย  ซึ่งเฮียหลี่ผิงก็เหลือบมองผมด้วยตาวาวๆและอมยิ้มทั้งๆที่หลอดยังคาปาก  ซึ่งเป็นภาพที่น่าหมั่นไส้มากเหอะ  บวกกับตาวาวๆเหมือนพูดได้คู่นั้นด้วยแล้ว

“เฮียเห็นน้องธันว์เพลียและเพิ่งได้นอน  เลยไม่อยากปลุก  ที่ถามเพราะคิดถึงเฮียใช่มั้ย  แต่รู้ตัวมั้ยครับ  ว่ากำลังทำตัวเหมือนภรรยาขี้หึงตามจับผิดสามีหนีเที่ยวอยู่....อูยยย  พอแล้วครับคนเก่ง  พอแล้ว  เฮียล้อเล่น”  ผมสะบัดหน้าหนีสายตาแพรวพราวหยอกล้อคู่ตรงหน้าทันที  ด้วยสมใจแล้วกับสีหน้าเจ็บปวดของเฮียหลี่ผิง  ยามที่ผมบิดเนื้อที่ข้างเอว 

‘รู้อย่างนี้น่าจะบิดให้เนื้อขาดจริงๆ  พูดมาได้ไงแบบนั้นอ่ะ’  ผมเป็นห่วงต่างหาก  ไม่ได้คิดว่าอาเฮียหนี่เที่ยวสักหน่อย

“เฮียล้อเล่นครับ  เลิกโกรธนะคนเก่ง  แต่น้องธันว์รู้มั้ยว่าตัวเองทำปากยื่นๆแก้มพองๆแบบนี้  มันน่ารักน่าฟัดเป็นบ้า”  ผมที่กำลังดันหน้าหล่อๆออกห่างใบหน้าตัวเองสุดฤทธิ์  ด้วยกลัวโดนเฮียหลี่ผิงงับแก้มตามปากว่านั้น  ต้องลดท่อนแขนลงแทบไม่ทัน  เมื่อได้ยินประโยคต่อมาของไอ้นลิน

“ธันว์  ถ้ากูไม่เป็นเพื่อนสนิทมึงนะ  กูว่ามึงต้องแกล้งยั่วเฮียหลี่ผิงแน่ๆเลยว่ะ  คนอะไร  รู้ทั้งรู้ว่าโดนแกล้งให้ทำหน้าแบบนั้น  ยังขยันทำให้เฮียหลี่ผิงพอใจ  ฮ่าๆ”  จบประโยคไม่ใช่มีแค่ไอ้นลินหัวเราะเท่านั้นนะครับ 

ต้องบอกว่าทุกคนในห้องพักผ่อนเลยล่ะ  ที่หัวเราะให้กับประโยคนั้นของมัน  ซึ่งแล้วแต่ว่าใครจะหัวเราะดังมากน้อยแค่ไหน  พอผมเหลือบมองคู่กรณีก็นึกอยากจะโกรธให้มากกว่าเดิมนัก  แม้เฮียหลี่ผิงจะแค่หัวเราะคลอเบาๆ  แต่แววตากลับกรุ้มกริ่มถูกใจกว่าใครในห้องนี้

“ฮึๆ  เฮียรู้ว่าน้องธันว์ไม่ได้ยั่ว  แต่เป็นไปเองแบบไม่รู้ตัว  อย่าคิดมากครับ  เฮียออกจะชอบ  ไอ้ปากยื่นๆแก้มพองๆเนี่ย...ไม่เอาครับอย่าทำหน้าบึ้งใส่เฮียสิ  เราดีกันนะ  เฮียอยากได้กำลังใจจากน้องธันว์จัง  เมื่อเช้ายังไม่ได้นอนเลย  แต่ต้องรีบตามปาปาเข้าแก๊ง” 

ผมกัดปากตัดสินใจนิดหน่อย  ก่อนจะเบือนหน้ากลับมาสบกับดวงตาอ้อนๆ  บวกเข้ากับใบหน้าขาวออกซีดของเฮียหลี่ผิง  ที่ปลายคางกับข้างแก้มขึ้นเขียวไปด้วยไรหนวด  ทำเอาผมชักใจอ่อน  ยอมเอนหลังพิงอกแน่นๆและถ่ายน้ำหนักลงไปทั้งตัว  ก่อนลงมือลูบบริเวณหลังมือใหญ่ที่เอวไปด้วย  การกระทำของผมจุดรอยยิ้มอย่างหล่อบนหน้าคมขึ้นทันตา  ก่อนปลายจมูกโด่งๆจะจงใจปาดเฉียดแก้ม  และฝังเข้าที่ลาดไหล่  ซึ่งไม่มีทีท่าว่าเฮียหลี่ผิงจะขยับเปลี่ยนท่าสักนิด

“น่าอิจฉาชะมัด  รู้งี้เอามาด้วยก็ดี”  เสียงบ่นงึมงำของเฮียพอล  ทำให้ผมต้องเงยหน้าจากกลุ่มผมหนา 

แต่แล้วผมก็ต้องรีบก้มหน้าหลบตา  หันมามองเพียงหลังมือใหญ่ที่กุมทับมือผมไว้  เพียงเพราะสายตาล้อเลียนเปิดเผยของทุกคนรอบตัว  แต่ก่อนที่ผมจะมอดไหม้อยู่ตรงนี้  นางฟ้าประจำบ้านอย่างมามาก็ช่วยชีวิตลิงตัวน้อยๆอย่างผม

“อย่ามัวแต่อิจฉาหลี่ผิงสิครับ  พอลรีบเลือกคนที่อยู่รอบๆตัวมาสักคนได้แล้ว  แต่เอ๋....ถ้ามามาฟังไม่ผิด  ดูเหมือนพอลจะเลือกแล้วนี่ครับ  ใช่มั้ย  วันหน้าพามาให้มามาปาปารู้จักด้วยนะครับ”  ปฏิกิริยาของเฮียพอลที่มีต่อประโยคนี้ของมามาคือ  อาการนั่งอมยิ้มไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ 

ผมเห็นแล้วฟันธงได้เลยว่าเฮียพอลน่ะมีตัวจริงแล้ว  และจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...

“วันนี้ฝูหรงเค้าไม่ว่างน่ะครับ  ไม่งั้นผมไม่ต้องมานั่งอิจฉาหลี่ผิงอยู่แบบนี้หรอกครับมามา” 

มามาเฟิงหวงเลิกคิ้วแปลกใจในคำตอบของเฮียพอลนิดหน่อย  ก่อนคลี่ยิ้มสวยคืนกลับและหันไปสบตากับปาปาอย่างรู้กัน  แต่คนที่มีปฏิกิริยาต่อคำพูดของเฮียพอลก็คือไอ้นลิน

“ฝูหรง!  ใช่พี่ฝูหรงเลขาเฮียหลี่ผิงมั้ยคะ  อ๋าๆๆ  นลินพลาดข่าวนี้ได้ยังไงกัน  ดีใจด้วยค่ะเฮียพอล  วู้ๆๆๆ  ตอนนี้ก็เหลือเฮียโจเซฟคนเดียวแล้วสิคะ  ถามจริงเฮีย  ไม่เล็งใครไว้บ้างเหรอคะ”  ไอ้นลินส่งยิ้มกว้างแสดงความยินดีกับเฮียพอล  แต่สายตามันดันเหลือบมองมาทางผม 

ผมอ่านได้ว่ามันยินดีกับผมมากกว่าเฮียพอลซะอีก  ด้วยรู้ว่าต่อไปนี้  ผมไม่ต้องมีพี่ฝูหรงเป็นหนามยอกอกอีกแล้วนั่นเอง  ไอ้ผู้หญิงบ้ายังไม่หมดฤทธิ์เท่านั้นครับ  แต่ต่อมเสือกดันทำงาน  หันไปส่งคำถามกับเฮียโจเซฟที่นั่งยิ้มขรึมตรงข้ามซะได้  ซึ่งถ้ามันล่วงรู้อนาคตสักนิด  ไอ้นลินคงไม่ถามคำถามนี้ออกมาอย่างแน่นอน  เพราะประโยคต่อไปนี้ของปาปาหลี่จวินนั่นเองครับ

“ลูกนลินลืมนับไรอันอีกคนรึเปล่า  ว่าไงไรอัน  เล็งใครไว้ล่ะเรา” 

ผมไม่อยากบอกเลยว่าห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ  และหากใครทำเข็มหล่นสักเล่มตอนนี้  เชื่อเถอะว่าทุกคนต้องได้ยินอย่างแน่นอน  ยามผมกวาดตามองรอบตัว  เห็นได้ชัดเลยว่าหน้าเครียดกันเกือบทุกคน  ยกเว้นก็แต่มามาเฟิงหวงที่นั่งระบายยิ้มบางเบา  พร้อมจิบชาในแก้วไปด้วย  ส่วนดวงตาท่านกลับหลุบต่ำ  มองเพียงหลังมือของปาปาที่อยู่บนหน้าขาท่านเท่านั้น  และไม่มีทีท่าเดือดเนื้อร้อนใจให้เห็น 

ส่วนปาปาหลี่จวินเองก็มองไปที่เฮียไรอันยิ้มๆ  แต่สายตากลับคมกริบ  แถมรอบตัวท่านยังมีไอเย็นประหลาดๆแผ่ออกมาด้วย  ผมเองที่ไม่เคยเห็นปาปาในลักษณะนี้มาก่อน  ถึงกลับขยับตัวชิดแผ่นอกกว้าง  และกระชับฝ่ามือเฮียหลี่ผิงไว้ซะแน่น  ซึ่งเฮียหลี่ผิงเองก็ทำเพียงพ่นลมหายใจออกทางจมูกดัง ‘หึ’ เบาๆเท่านั้น 

ท่าทีของปาปาและมามาในตอนนี้  ผมเดาได้ไม่ยากว่าเรื่องเฮียไรอันที่ชอบเจ๊เหมยอิง  คงไม่พ้นหูพ้นตาท่านทั้งคู่เป็นแน่  เพียงแต่วันนี้ประจวบเหมาะให้ปาปาได้แสดงตัวออกมาเท่านั้น  คิดในแง่ดีท่านอาจจะไม่คิดคัดค้านก็ได้  เพราะดูท่าท่านรู้เรื่องมาก่อนหน้านี้แล้ว  แต่ท่านก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไร  คงตั้งใจดูท่าทีของเฮียไรอันที่มีต่อเจ๊เหมยอิงมากกว่าน่ะครับ  เพราะหากเฮียไรอันไม่ดีจริง  ปาปาคงไม่ปล่อยให้ลอยนวลเข้าออกบ้านเราได้จนถึงทุกวันนี้หรอก 

เมื่อผมเหลือบมองอาเจ๊เหมยอิงที่ยืนอยู่ด้านข้างมามาเฟิงหวง  จึงได้เห็นอาเจ๊ทำเพียงระบายยิ้มน้อยๆ  ด้วยท่วงท่าสบายๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ส่วนเฮียไรอันมองเจ๊เหมยอิงด้วยสีหน้าเคร่งขรึมไม่ต่างจากทุกคนที่เหลือ  ถ้าผมเป็นเฮียไรอันนะผมจะไม่มีวันถอย  ไม่ว่าจะโดนปาปาคัดค้านสักแค่ไหนก็ตาม  ในเมื่อเจ๊เหมยอิงของผมออกจะเพียบพร้อมขนาดนี้  ซึ่งผมเชื่อว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนเทียบติดเลยเหอะ 

เจ๊เหมยอิงที่มีคุณสมบัติเพียบพร้อมแบบนี้มั้งครับ  ถึงทำให้สองพญามังกรแห่งหวางหย่งกังหวงนักหวงหนา  แต่มีเพียงคนเดียวในห้องที่นั่งหน้าซีดมองคนโน้นทีคนนี้ที  ด้วยรู้ตัวว่าไม่น่าพูดประโยคนั้นออกไป 

ไอ้นลินหันมาสบตากับผม  ด้วยแววตาอ้อนวอนขอความช่วยเหลืออย่างน่าสงสาร  ผมที่ไม่รู้จะช่วยมันยังไงจึงหันไปเรียกเฮียหลี่ผิงเบาๆ  พร้อมเขย่าแขนนิดๆ  อาเฮียเหลือบมองผมนิดหน่อยด้วยหน้านิ่งๆ  ผมจึงบรรจงยิ้มหวานๆเพื่อออดอ้อน  ให้อาเฮียออกหน้าช่วย  ด้วยสงสารไอ้นลินส่วนหนึ่ง  อีกส่วนอยากช่วยเฮียไรอันให้รอดพ้นสถานการณ์คับขันนี้น่ะครับ  สุดท้ายเฮียหลี่ผิงถอนใจเบาๆเตรียมเอ่ยปากทำตามใจผม  แต่แล้ว...

“ปาปาครับ  ขอโอกาสให้ผมไปมาหาสู่เหมยอิงได้มั้ยครับ  ผมจริงใจกับเหมยอิง  ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้เหมยอิงเสียหาย  และพร้อมทำทุกอย่างภายใต้สายตาปาปามามาครับ” 

ผมอ้าปากหวอจ้องเฮียไรอันตาไม่กระพริบ  ด้วยไม่คาดว่าเฮียไรอันจะกล้าพูดต่อหน้าปาปา  ปาปาหลี่จวินจากที่ยิ้มๆ  ท่านกลับหุบยิ้มหน้าบึ้งจ้องหน้าเฮียไรอันเขม็งเชียว  เอาล่ะสิงานนี้เฮียไรอันคงไม่กลายมาเป็นศพในบ้านเราหรอกนะครับ

“เรื่องนี้เราต้องคุยกันยาว  แต่รู้ใช่มั้ยว่าเหมยอิงเป็นที่รักของทุกคนในบ้านนี้  และตั้งแต่วันนี้ไป  นายยังไม่ต้องมาเหยียบคฤหาสน์หวาง  จนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง”  เมื่อพญามังกรใหญ่ตระกูลหวางอย่างปาปาพูดเด็ดขาดแบบนี้  จึงไม่มีแม้แต่เสียงคัดค้าน 

ขนาดมามาเฟิงหวงเองก็ยังเงียบ  นั่งฟังด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนอย่างเข้าอกเข้าใจ  ซึ่งเจ๊เหมยอิงก็กลับมาคลี่ยิ้มอ่อนหวานให้เฮียไรอันได้อีกครั้ง  หลังจากชะงักไปเพราะประโยคดังกล่าวของเฮียไรอัน

ในความคิดเห็นของผมแล้ว  ผมว่าปาปาคงเห็นอะไรดีๆบางอย่างในตัวเฮียไรอันเข้าแล้วล่ะ  ไม่เช่นนั้นท่านคงไม่หยิบยื่นโอกาสในการขอคุยเป็นการส่วนตัวหรอกครับ  ซึ่งเฮียไรอันเองก็รับคำแข็งขันมองปาปาด้วยแววตามุ่งมั่นจริงจัง  แต่ผมแอบหนักใจแทนเฮียไรอันอยู่ดี  ถึงเฮียจะผ่านด่านปาปา  แต่ก็ยังมีอีกตั้งสองด่านใหญ่ไม่แพ้กันรออยู่ 

‘บรื้อออ  น้องธันว์หนาวแทนอาเฮียลูกครึ่งคนนี้จริงๆครับ’  แต่คนที่ดูพออกพอใจเป็นพิเศษคือเฮียหลี่ผิงนี่ไงครับ  ถึงขั้นหัวเราะคลอเบาๆอย่างอารมณ์ดี  และกดจมูกหอมแก้มผมอย่างเนียนๆไปหลายรอบเชียวล่ะ  แต่ก่อนที่ผมจะโดนเอาเปรียบมากไปกว่านี้  ร่วมกับอยากคลี่คลายสถานการณ์สุ่มเสี่ยงต่อชีวิตเฮียไรอันลง  ผมจึงเลือกส่งคำถามที่อยากรู้ตั้งแต่ตื่นมาทันที

“เรื่องจ้าวเพ่ยซาน  เฮียหลี่ผิงจัดการอย่างไรครับ  เล่าให้ธันว์ฟังได้มั้ย”

...........................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

น้องธันว์เป็นที่รักของทุกคนรอบตัวจริงๆเนอะ
แต่ก็นะ...เด็กน้อยของมาเฟียใหญ่เค้าน่ารักใช่เล่น 
ใครไม่รักไม่เอ็นดูก็บ้าแล้ว  :hao3: 
ตอนนี้มีใครหวั่นใจแทนไรอันมั่ง  ด่านหินชัดๆเนอะ 
และสำหรับคู่นี้จะมีความคืบหน้ามาเรื่อยๆนะคะ

ตอนหน้าเราจะได้รู้กันค่ะว่าปาปาและหลี่ผิงจัดการ
นางจิ้งจอกพันปีอย่างไร  และนางมีแง่มุมชีวิตแบบไหน
ถึงผลักดันนางมาจนถึงทุกวันนี้   :katai1:

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:  :กอด1:

ปล.มีคนบอกว่าชอบของแถม  งั้นจัดไปอีกสักตอน (ยาวเฟ่อร์  :hao7:)

ของแถมอยู่ด้านล่างค่ะ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 24-09-2013 07:22:55

“เมื่อคู่รักคู่หวานผิดใจกันด้วยเรื่อง ‘...ครั้งแรก’  แต่ครั้งแรกของอะไรน้า!?”

หลี่ผิง    :  ...ไม่ใช่ครับ  เฮียเสียใจ  ทำไมน้องธันว์จำครั้งแรกของเราไม่ได้  หึ!

ธันว์      :  เฮียอ่ะ!  นั่นก็ไม่ใช่นี่ก็ไม่ใช่  แล้วมันตอนไหนล่ะ  ก็บอกธันว์มาสิ
              เอ๋...หรือจะเป็นเฮียที่จำผิด  เพราะไปทำกับคนอื่นใช่มั้ย

หลี่ผิง    :  น้องธันว์!!  เรานี่นะ!

[หลังจากมาเฟียใหญ่ตะโกนด้วยความโกรธ  เด็กน่ารักถึงกลับสะดุ้งน้ำตาคลออย่างน่าสงสาร
อิแม่อย่าง MiSS-U ก็ค่อยๆกระดึ๊บๆออกจากเสา (ตัวไรอ่า 555)  เข้าไปหาเด็กน่ารักที่นั่งหันหน้า
ไปคนละทางกับมาเฟียใหญ่  ใจจริงอยากเข้าไปเขกหัวไอ้เจ้าพ่อนี่มากกว่า  แต่กลัวลูกปืนอ่ะ!]

MiSS-U  :  น้องธันว์คะ  คุณแม่ว่าครั้งนี้หนูผิดนะคะลูก...(เด็กน่ารักหันขวับมาจ้องหน้าทันที...อย่าจับอิแม่กินเลยน้า)

ธันว์        :  ธันว์ไม่ผิดซะหน่อย  กะแค่เรื่อง ‘จูบ’ ครั้งแรก  จะอะไรนักหนา
                วาเลนไทน์ตอนม.4ก็ไม่ใช่  วันเกิดเฮียหลี่ผิงตอนธันว์อยู่ม.1ก็ไม่ใช่
                หรือแม้แต่ตอนธันว์มาฮ่องกงครั้งแรกตอนป.4ที่เฮียหลี่ผิงลักจูบธันว์ตอนหลับก็ไม่ใช่อีก
                แล้วมันตอนไหนกันล่ะครับป้า  ที่เป็นจูบแรกของธันว์กับเฮียหลี่ผิง

[เด็กน่ารักพูดไปก็หันไปมองมาเฟียใหญ่ไปด้วย  เด็กหนอเด็ก  ปากเก่ง  ทั้งๆที่ใจน่ะกลัวมาเฟียใหญ่
โกรธจริงๆซะขนาดนั้น]

MiSS-U  :  น้องธันว์จ๊ะ  ที่หนูว่ามาน่ะไม่ใช่เลยน้า  แต่อยากรู้จริงอ่ะ  งั้น...(ชี้นิ้วที่แก้มตัวเอง)...
               แล้วเดี๋ยวบอก  อย่าลืมสิคะ  คุณแม่รู้ดีที่สุดเลยนะ  ว่าจูบแรกของหนูน่ะตอนไหน

[อิแม่ยืนลุ้นใหญ่ว่าจะได้จุ๊บตามที่ขอมั้ย  แต่ต้องสะดุ้งสุดตัว  ก่อนเด็กน่ารักที่กำลังยื่นหน้ามาใกล้
ลอยหวือตามมือใหญ่ๆที่เข้ามาอุ้มไป]

หลี่ผิง      :  ป้า!!!  เอาใหญ่แล้วนะ  เห็นว่าไม่เอาจริงใช่มั้ย  น้องธันว์นี่ก็ยังไง 
                ทำไมถึงจำจูบแรกของเราไม่ได้  ตัวเองเป็นคนจุ๊บเฮียเองแท้ๆ...(เด็กน่ารักตาถลนหน้าแดงไปแล้ว)
                ตอนน้องธันว์สามขวบไงครับ!!!...ฮึๆ  เด็กอะไรน่าไม่อาย  จูบเฮียก่อนเองด้วย
                แต่ก็เพราะจูบนั้นแหละ  หมูอ้วนบ้าพลังคนนี้ถึงรักปักใจกับลิงน้อยจอมซนตั้งแต่นั้นมา

MiSS-U  :  เหอะ!...อีกนิดเดี๋ยวเท่านั้นก็จะได้จุ๊บจากเด็กน่ารักแล้วแท้ๆ  อะไรงอนกันไม่ถึง5นาที  ชิ!...
               แต่ก็ดีเหมือนกัน  ขอกลับไปแอบหลังเสาดูคนรักเค้าพลอดรักกันดีกว่า  ดูท่าจะดุเดือดซะด้วย  :katai5:




เฮ้ยยย!  ยาวไปๆ  เกินมาตรฐานสำหรับตอนแถม  แต่ตัดไม่ลงอ่ะ   :laugh:

ปล.จูบครั้งแรกของทั้งคู่เกิดตอนน้องธันว์3ขวบค่ะ  เพราะเด็กน่ารักจุ๊บให้กำลังใจ
อาเฮียสุดหล่อหลังตกต้นไม้  ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของต้นรักในใจท่านมาเฟียใหญ่นั่นเอง   :katai3:
ปล.2 เหมือนเวิ่นเว้อเนอะ  แต่ถ้าใครไม่ชอบไม่ต้องอ่านน้า  เพราะอารมณ์ฟินแปลกๆของตัวเอง
ทำให้เกิดช่วงแบบนี้ขึ้นมาค่ะ   :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 24-09-2013 08:31:40

ครั้งนี้คนแรกอีกหรือเปล่าน้าาา
ฮะๆๆๆๆ
จิ้มมมม
มาเช้ามาเลยนะค่ะเนี่ย อ่านแล้วฟินไปกับน้องธันว์และผองเพื่อนของตัวเองและสามี หุๆๆๆๆ
อยากอ่านอีกจุง ปาปาอย่าดุเฮียไรอันมากไปน้า มามาหงส์น้อยยังสวยไม่สร่าง หุๆๆ
รักบ้านนี้จุงเบย :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 24-09-2013 10:11:44

อยากอ่านคู่นายพอลลลล

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 24-09-2013 10:26:29

รักหลงน้องธันว์จนบ้าไปแล้วเรา  :hao7:
จูบแรกตอนเด็กตัวแดงๆ อยู่เล้ยยยยยยย :hao6:
บวกและเป็ดขอบคุณ
ู^
^
^
ใช่ๆๆๆ อยากอ่านคู่พอลล่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 24-09-2013 10:46:51

รู้สึกฟินแปลกกับคู่ไรอันเหมยอิง แหม่ ถ้ามีป้อจายมาพูดแบบนี้กับพ่อแม่เราน้า คึคึ
 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 24-09-2013 11:07:04

เข้ามาเชียร์โจเซฟให้คู่นลิน   เป็นกำลังใจให้ไรอันผ่านด่านพ่อตาได้สำเร็จ

ฝูหรงไปติดกับดักเฮียพอลได้ไงนะ รออ่านคู่นี้

ใครไม่รักน้องธันว์ก็บ้าแล้ว  น่ารักขนาดนี้เนอะ 


 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 24-09-2013 11:08:57

เอาใจช่วยเฮียไรอัน ก็เจ๊เหม่ยอิงเค้าเป็นที่รักของครอบครัว ก็ต้องผ่านหลายด่านหน่อย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 24-09-2013 11:20:36

 :-[  มีความสุขมากมาย  แค่เรามีคนที่เรารักและรักเราก็มีความสุขแล้ว  จริงไหมค่ะ

  +  1  จ้า  พี่มาศ   :กอด1:  นะค่ะ  และนี้ :L2:  สำหรับตอนน่ารักๆค่ะ 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 24-09-2013 11:37:07

ช่างเป็นที่รักของคนทั้งบ้านจริงๆนะน้องธันว์ ใครๆก็เอาใจ

เจ๊เหมยอิงก็น่ารักเกิ๊น รวมทั้งมามาด้วย นายหญิงบ้านนี้น่ารักทุกคน

ปาปาก็คุยกัยเฮียไรอันดีๆนะคะ เจ๊เหมยอิงอยากลงจากคานแล้ว

อยากอ่านเรื่องของเฮียพอลกับฝูหรงด้วยอ่ะ คู่นี้น่าสนใจมากค่ะ

จากคู่กัดกลายเป็นคู่รัก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 24-09-2013 12:07:21

สงสัยว่าน่าจะครบคู่กันหมดทุกคนแล้วมั้ง
เฮียไรอันคงต้องผ่านด่านเยอะกว่าจะได้คบเหม่ยอิง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 24-09-2013 15:53:37

ชอบปาปาหลี่จวินกับมามาเฟิงหวงตอนนี้จัง

+1 ให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 24-09-2013 16:55:54

น้องธันว์น่ารักอีกแล้ววว

แอบสงสารไรอันเบาเบาเจอแต่ละด่านโหดๆทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 24-09-2013 18:01:57

นุ้งธันว์น่ารักที่สุด :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 24-09-2013 18:47:58

น้องธันว์ของป้า :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 24-09-2013 20:15:59

หนูธันว์น่ารักอีกแล้วววว :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 24-09-2013 20:41:54

 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 24-09-2013 20:42:33

อ่านแล้วก็อดหลงท่าขี้อ้อนของหลานธันว์ไม่ได้ซักที   :o8:

 :bye2: :bye2:
 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: nu-tarn ที่ 24-09-2013 21:12:39

น้องธันว์ก็ยังเป็นน้องธันว์อยู่วันยังค่ำ
น่ารักเหมือนเดิมเลยนะ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 24-09-2013 21:24:21

เฮียไรอั้นแมนฝุดๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-09-2013 22:25:33

เฮียไรอันพูดจาตรงไปตรงมาดีค่ะ

น้องธันว์ก็ช่างน่ารัก >.<

ขอบคุณนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-09-2013 22:33:15

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 24-09-2013 22:49:13

จะครบคู่แล้วสินะ ^^
ชอบตอนแถมอ่ะ น่ารักดี อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 24-09-2013 22:52:18

ขนลุกแทน :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 24-09-2013 23:08:57

จูบแรกของสองคน ดิฉันก็จำได้นะคะ >_<

หลี่ผิงกับน้องธันว์หวานกันจนใครก็เห็นเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว! ^^
ไรอันสู้ๆ คนอ่านเอาใจช่วย / อยากอ่านพอล-ฝูหรงเหมือนกันค่ะ
ส่วนเฮียโจเซฟคู่ใครหว่า น้องนลิน?

รออ่านบทสรุปของจ้าวเพ่ยซันค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 25-09-2013 00:10:37

เฮียไรอันสู้ๆ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 25-09-2013 01:12:26

มายกมือหลงรักเด็กน้อยด้วยอีกคน  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 25-09-2013 01:39:51

 :hao6: อุต๊ะฟินแปลกๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 25-09-2013 13:02:42

เอาใจช่วย เฮียไรอัน ค้า

สู้ๆ ถึงแม้จะมีอีกหลายด่านให้ฝ่าฟัน

5555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 25-09-2013 13:15:01

ยกนิ้วให้เลยไรอัน o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 25-09-2013 16:46:19

เฮียไรอันเท่ห์เว่อร์  :a2:

ส่วนคู่รักบรรลือโลกนี่ก็ทุกที่ทุกเวลาแล้วตอนนี้  :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 26-09-2013 00:51:37

ดีมากไรอัน อยากได้ลูกเสือก้อต้องเข้าถ้ำเสือ เชียรโลด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 26-09-2013 13:18:37

น้องธันว์น่ารักที่สุด :-[
ไรอันเยี่ยมมาก
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 26-09-2013 14:03:56

น้องธันว์น่าร้ากกกกกก :กอด1: :กอด1:

ไรอันคงต้องฝ่าแดนทมิฬที่น่ากลัวๆ :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 26-09-2013 14:26:12

ตอนนี้เรียกว่าอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาจริงๆ ล้นบ้านกันเลยทีเดียว
แม้จะบางคนบางคู่จะมาแต่ชื่อ แต่ก็รู้ว่าชีวิตรักราบรื่นดีอยู่ :o8:
เอาใจช่วยทุกคู่ ทั้งที่สมหวังแล้วและที่กำลังจะสมหวัง ใช่ไหมเฮียไรอัน :hao3:
ส่วนเด็กน้อยธันว์ไม่ต้องพูดถึง สุขจนล้นอกแล้วตอนนี้ ผู้คนที่รักต่างห้อมล้อม
แต่สุขไหนจะเท่าอ้อมแขนของเฮียหลี่ผิงกันเล่า อันนั้นอุ่นจนร้อนเชียวล่ะ
ตอนหน้ามาติดตามบทสรุป(หรือเปล่า)ของป้าจ้าวเพ่ยซานกัน
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า
ป.ล. ตอนนี้ชอบมามาเฟิงหวงจังเลยค่ะ วางตัวได้สมเป็นนายหญิงของแก๊งใหญ่จริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.31 "ที่รัก" P.39 (24/9/56) ใครๆก็หลงรักเด็กคนเนี้
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 26-09-2013 20:33:50

อ่านเรื่องนี้แล้วสบายใจกลับไปทุกครั้งเลยค่ะ เพราะคู่นี้เค้าชัดเจนและรักกันมากมายเลย
ขอบคุณที่แต่งนิยายน่ารักๆมาให้อ่านเสมอนะคะ


ปล. จะมีเรื่องของพอลและฝูหรงต่ออีกป่าวคะ เห็นคู่นี้แล้ว อยากอ่านรายละเอียดเพิ่มจังเลยค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 27-09-2013 08:54:53

ตอนที่ 32

หวางหลี่ผิง

“เรื่องจ้าวเพ่ยซาน  เฮียหลี่ผิงจัดการอย่างไรครับ  เล่าให้ธันว์ฟังได้มั้ย” 

ท่าทางหลบเลี่ยงไม่ยอมให้ผมได้สูดกลิ่นแก้มหอมๆแต่โดยดีของคนรัก  ไม่ทำให้ผมสะดุดลมหายใจได้เท่ากับเสียงหวานๆ  ที่ส่งคำถามมาให้ผมของน้อง  บวกกับดวงตากลมแป๋วแหววจ้องผมอย่างรอคอย  ทำเอาผมเริ่มหนักใจ  ด้วยเรื่องที่น้องธันว์อยากรู้นั้น  มันเกิดเรื่องเกินกว่าที่เราตั้งใจไว้มากนัก 

เมื่อผมเหลือบมองรอบตัว  จึงพบว่าทุกสายตาจ้องมาทางเราทั้งคู่อยู่ก่อนแล้ว  คงเพราะได้ยินคำถามของน้องธันว์พร้อมกับผม  ไม่เว้นปาปาหลี่จวินและไอ้ไรอัน  ที่ก่อนหน้ากำลังมีประเด็นร้อนเรื่องเหมยอิงต่อกันอยู่  ซึ่งทั้งคู่หรือแม้แต่ไอ้พอลและไอ้โจเซฟ  แสดงความกังวลออกมาทางดวงตาไม่ต่างกัน  แต่กลับมามาเฟิงหวง  เหมยอิง  และเพื่อนๆของคนตัวเล็กบนตักผมนั้น  แสดงออกชัดถึงความอยากรู้ไม่ต่างจากน้องธันว์นัก

“ปาปาครับ”  ผมเรียกปาปากึ่งขอความเห็นว่าจะเล่าเรื่องที่น้องอยากรู้ดีมั้ย 

เมื่อท่านพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต  ผมจึงกระชับเอวบางเข้าหาตัว  ก่อนลงมือลูบเส้นผมนิ่มๆไปด้วย  เมื่อเห็นว่าดวงตาคู่สวยเริ่มฉายแววแห่งความกังวลออกมา

เรื่องทั้งหมดจะไม่น่าหนักใจเท่านี้เลย  หากว่าตอนนี้จ้าวเพ่ยซานไม่อยู่ในอาการโคม่า  แต่อย่าเพิ่งคิดกันไปไกลว่าแก๊งหวางหย่งกังของเรานั้นโหดเหี้ยม  ถึงขั้นคิดบัญชีแค้นด้วยการเข่นฆ่า  แม้เมื่อแรกรู้ว่าจ้าวเพ่ยซานลักพาตัวน้องธันว์ไป  ผมจะมีความคิดนั้นก็ตาม  แต่การที่เธอต้องไปนอนโรงพยาบาลอยู่ขณะนี้  เกิดขึ้นเพราะตัวเธอเอง!?

เมื่อเช้าผมต้องตัดใจทิ้งคนรักตัวน้อยให้นอนอยู่ในห้องตามลำพัง  เพื่อเข้าแก๊งพร้อมปาปา  ด้วยมีภารกิจที่ต้องสะสาง  คือการเคลียร์เรื่องจ้าวเพ่ยซาน  คนที่เป็นตัวการของเรื่องวุ่นวายทั้งหมด  ทั้งๆที่ผมอยากนอนกอดร่างนุ่มนิ่มของน้องธันว์ต่อใจแทบขาด  ด้วยเราเพิ่งผ่านบทรักแสนอ่อนหวานมาด้วยกัน 

แต่สิ่งที่ผมทำได้ดีที่สุดคือการฝากน้องไว้กับมามาเฟิงหวง  เพราะคาดไว้ว่าเมื่อน้องตื่นขึ้นมา  คนเก่งของผมคงรู้สึกผิดแปลกไปไม่มากก็น้อย  ด้วยผมไม่เคยปล่อยน้องให้ต้องตื่นเช้าขึ้นมาบนเตียงตามลำพังมาก่อน 

เมื่อผมและปาปาถึงแก๊งก็ให้นึกแปลกใจ  ด้วยเจอหน้าเพื่อนสนิททั้งสามรออยู่ก่อนแล้ว  ซึ่งผมไม่ต้องเอ่ยปากถามสักนิด  ไอ้ไรอันก็เป็นฝ่ายบอกว่าพวกมันเป็นห่วงผมและน้องธันว์มาก  ในคราแรกที่รู้ว่าผมบุกไปช่วยน้องถึงรังศัตรูด้วยตัวเอง  และมีต่อว่าด้วยว่าทำไมมีเรื่องผมถึงไม่บอกพวกมัน  เพราะพวกมันเต็มใจให้ความช่วยเหลือผม  เป็นทัพเสริมอย่างเต็มที่อยู่แล้ว  ดังนั้นพวกมันจึงรวมตัวกันทันทีที่รู้เรื่อง  และชวนกันมาดักรอเพื่อต่อว่าผมถึงแก๊งนั่นเอง 

ไอ้ผมก็ดีใจอยู่หรอกว่ามีเพื่อนดีตามมาถามไถ่กันถึงที่  แต่ความสงสัยมันมีมากกว่าว่าพวกมันรู้เรื่องได้อย่างไร  ในเมื่อเรื่องที่น้องโดนลักพาตัวไป  พวกเราไม่คิดจะบอกใคร  ด้วยเป็นห่วงความปลอดภัยของน้องเป็นหลัก  กลัวว่าหากแก๊งอื่นรู้เข้า  พวกมันจะสร้างสถานการณ์ซ้อนทำให้วุ่นวายมากกว่าเดิม  แต่ผมไม่เคยคิดว่าหากพวกเพื่อนๆรู้มันจะบอกต่อหรอกครับ  ผมเลือกที่จะไม่บอกเพราะว่าไม่อยากให้พวกมันเดือดร้อนต่างหาก  และเชื่อว่าลำพังผมจะจัดการตามแผนได้สำเร็จอยู่แล้ว 

ส่วนคำตอบของคำถามที่ผมได้ยินนั้น  ทำเอาผมเท้ากระตุกคันยิบๆขึ้นมาเชียว  ด้วยคนตอบคำถามคือไอ้ไรอันที่มีท่าทางอ้ำอึ้งนิดหน่อย  ก่อนบอกว่ามันรู้เรื่องมาจากเหมยอิง  ท่ามกลางรอยยิ้มยียวนของไอ้พอลและไอ้โจเซฟ  ที่ส่งตรงมาให้ผมโดยเฉพาะ  ซึ่งท่าทางที่ไม่ปกติของผมและไอ้ไรอันคงทำให้ปาปาหลี่จวินติดใจ  จนเป็นที่มาของบทสนทนาของท่านที่มีต่อไอ้ไรอันนั่นเอง  ซึ่งสถานการณ์นั้นได้สร้างความพอใจให้ผมอยู่ไม่น้อย  ไม่ใช่ว่าผมโกรธเกลียดไอ้ไรอัน  แต่อยากให้มันสำนึกไว้มากกว่า  ว่าเหมยอิงเป็นที่รักของทุกคนในตระกูลหวาง  อย่าได้คิดมาล้อเล่นเด็ดขาด

ส่วนจ้าวเพ่ยซานตอนที่พวกเราได้พบเธอนั้น  อยู่ในสภาพที่หมดท่าไม่เหลือคราบจิ้งจอกสาวพันปีสักนิด  ด้วยนั่งก้มหน้าไม่สนใจสิ่งรอบตัว  หัวยุ่งกระเซิง  ใบหน้าเลอะไปด้วยคราบเครื่องสำอาง  เสื้อผ้ายับย่นหมดราศีหัวหน้าแก๊งจ้าวไปเลย 

แม้ผมและปาปาจะเสนอให้เธอได้อาบน้ำทานอาหารก่อน  ด้วยเห็นแก่คุณธรรมในเพื่อนมนุษย์  ซึ่งเธอก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง  แต่จะให้เราปล่อยตัวไปโดยไม่มีบทลงโทษก็ไม่ได้  เพราะจ้าวเพ่ยซานอาจจะเยาะเย้ยแก๊งหวางหย่งกังทีหลังได้ว่าไม่แน่จริง  หรือถึงขั้นไม่เกรงกลัวและกลับมาสร้างสถานการณ์เลวร้ายในภายภาคหน้าได้อีก  ปาปาจึงยื่นบทลงโทษต่อจ้าวเพ่ยซาน

‘ในเมื่อแก๊งจ้าวไม่คิดจะเกรงกลัวต่อคำเตือนที่แก๊งหวางหย่งกังของเราได้เตือนไว้  แต่กลับสร้างเรื่องให้ทุกอย่างแย่ลง  อย่างการลักพาตัวคนสำคัญของแก๊งหวางไป  ดังนั้นต่อไปนี้พื้นที่ที่แก๊งจ้าวเคยดูแลอยู่  ขอให้ถอยออกไปซะ  เพราะแก๊งหวางหย่งกังจะเข้าไปดูแลรับผิดชอบเองทั้งหมด  ส่วนคุณขอให้อย่ามาสร้างความเดือดร้อนกับแก๊งเราอีก  เพราะหากไม่เชื่อฟังกัน  ถึงเวลานั้นแม้แต่ที่ซุกหัวนอนก็จะไม่มี!!...หวังว่าจะเข้าใจ  ผมจะให้ลูกน้องไปส่งคุณที่คฤหาสน์  แต่คุณกลับได้แค่คนเดียว  คนอื่นๆที่เราจับกลับมาด้วย  คงให้กลับไปด้วยไม่ได้’

ผมเห็นด้วยกลับการตัดสินโทษจ้าวเพ่ยซานครั้งนี้ของปาปาอย่างยิ่งครับ  อย่างการยึดพื้นที่และการกักตัวคนของแก๊งจ้าวไว้  จุดประสงค์เพื่อตัดอำนาจของจ้าวเพ่ยซานไม่ให้มาก่อความเดือดร้อนให้เราอีก และการไว้ชีวิตเธอก็ถือว่าสมเหตุสมผลแล้ว  เพราะไม่มีใครต้องจากไปจากเหตุการณ์ครั้งนี้  ซึ่งสิ่งที่จ้าวเพ่ยซานเหลืออยู่คงไม่สามารถกลับมาสร้างความเดือดร้อนให้เราได้อีกแล้ว  แต่ก่อนที่ผมและคนอื่นๆจะออกจากห้อง  อยู่ๆจ้าวเพ่ยซานก็หัวเราะอย่างบ้าคลั่งขึ้นมา

‘ฮึๆ  ฮ่าๆๆๆ  นี่เรอะแก๊งหวางหย่งกัง  ฮ่าๆๆ  ทำได้แค่นี้รึไง  วันนี้พวกแกใจอ่อนปล่อยฉันไป  แต่คอยดูนะสักวันฉันจะกลับมาแก้แค้น  เอาให้เหมือนไอ้ฟุฉินเลย  ไอ้เลวนั่นสมควรตายแล้ว  ที่ทำกับลูกถิงอินของฉัน  ฮ่าๆ  แน่จริงก็ฆ่ากันให้ตายไปเลยสิ  ไม่งั้นฉันจะฆ่าพวกแกทุกคนเอง!!’

ผมกับปาปาสบตากันชั่วแวบ  และมองเจ้าเพ่ยซานด้วยสายตาเวทนาปนสงสาร  ด้วยดูเหมือนว่าเธอสติวิปลาสไปแล้ว  เพราะถึงขั้นพร่ำเพ้อถึงสามีและลูกที่ตายไปแล้วออกมา  ผมคิดว่าเธอคงมีอดีตที่ฝังใจไม่น้อย  ทำให้จ้าวเพ่ยซานสติหลุดได้เช่นนี้  จึงยิ่งตอกย้ำว่าต่อจากนี้เธอคงไม่สามารถทำอะไรเราได้อีก  ปาปาคงคิดไม่ต่างจากผม  ด้วยพยักหน้าส่งสัญญาณให้เราได้กลับบ้าน 

แต่แล้วก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดขึ้น  เมื่ออยู่ๆจ้าวเพ่ยซานที่มีท่าทางอ่อนแรง  หลังตะโกนโวยวายด้วยน้ำตานองหน้านั้น  วิ่งพุ่งตัวเข้าหาปาปา  เพราะเธอคงตั้งใจผลักท่านให้ตกบันไดที่กำลังก้าวลงไปนั่นเอง  แต่ปาปาหลี่จวินที่เหมือนระวังตัวอยู่แล้วพลิกตัวหลบ  จึงทำให้จ้าวเพ่ยซานลอยละลิ่วตกลงไปยังที่พักชานบันได  และนอนแน่นิ่งไม่ได้สติ  ก่อนเธอจะถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล  และอยู่ในห้องไอซียูด้วยอาการโคม่าจนถึงขณะนี้

“โชคดีจังที่ปาปาไม่เป็นอะไร  แต่น่าสงสารจ้าวเพ่ยซานเหมือนกันนะครับ” 

จบประโยคบอกเล่าของผมเท่านั้น  เจ้าของร่างนุ่มนิ่มบนตักของผมก็แสดงสีหน้าโล่งอก  พร้อมมองไปทางปาปาและระบายยิ้มอ่อนหวาน  ให้ท่านได้ยิ่งเอ็นดูสะใภ้ตัวน้อยยิ่งขึ้นไปกว่าเดิม  ก่อนน้องธันว์จะเอียงหน้ามามองผม  ด้วยสีหน้าเศร้าๆยามเอ่ยถึงจ้าวเพ่ยซาน

ท่าทางของคนรักตอนนี้ไม่ผิดไปจากที่ผมคาดการณ์ไว้  จึงสร้างความหนักใจให้ผมแต่แรก  และเป็นเหตุผลที่ผมไม่อยากจะเล่าเรื่องนี้ให้น้องฟัง  ซึ่งไม่ใช่มีแค่น้องธันว์เท่านั้นที่ดูหงอยลงผิดตา  แต่ยังมีน้องสาวคนสวยของผมด้วย  เหมยอิงจับมือมามาเฟิงหวงไว้แน่น  และยืนหน้าหงอยตาโศกอย่างน่าสงสาร  ทำเอาไอ้ไรอันจ้องน้องสาวผมหน้าเครียดไปอีกคน  และมันคงลืมตัวว่าอยู่ต่อหน้าปาปา 

แต่ยังดีที่ท่านแค่มองมันนิ่งๆ  ไม่ถึงขั้นไล่มันออกจากบ้าน  ข้อหาทำอะไรไม่เกรงใจคนเป็นพ่อสักนิด  ผมว่าคงเป็นเพราะมีมามาเฟิงหวงนั่งอยู่เคียงข้าง  คอยส่งยิ้มปลอบใจให้ปาปาอยู่ด้วยเป็นแน่  ท่านถึงยังวางเฉยอยู่ได้  ส่วนคนอื่นๆก็แค่ทำหน้าเครียดมีสีหน้าครุ่นคิดเท่านั้น

ผมจึงหันมาสนใจเด็กขี้สงสารของตัวเอง  ด้วยการกอดกระชับเอวบางแน่นขึ้น  และวางคางลงบนไหล่น้อง  ก่อนโยกตัวเด็กน้อยเบาๆ  ซึ่งน้องธันว์เองก็เอียงแก้มซบลงกับศีรษะผม  พร้อมวางแขนทับท่อนแขนผมและกอดเข้าหาตัว  หากถามผมว่าสงสารจ้าวเพ่ยซานมั้ย  คงตอบว่าสงสารครับ  แต่ไม่เท่ากับความกังวลในอาการของน้องธันว์ตอนนี้  ด้วยรู้นิสัยเด็กน้อยของตัวเองดีว่า  น้องคงใส่ความรู้สึกสงสารไปกับเรื่องของจ้าวเพ่ยซานจนหมดใจเชียวล่ะ  ส่วนอาการที่จ้าวเพ่ยซานเป็นก็เกิดจากตัวเองโดยแท้  คิดจะทำร้ายผู้อื่นแต่ผลกรรมนั้นกลับไม่พ้นตัว

“แล้วหมอว่ายังไงบ้างคะ”  คำถามของเหมยอิงคงไม่ต้องบอกนะครับ  ว่าใครมันเสนอหน้าตอบ

“หมอให้รอดูอาการในห้องไอซียูค่ะ  ถ้าเธอฟื้นก็พ้นขีดอันตราย  แต่ตามร่างกายมีรอยฟกช้ำ  แขนซ้ายเดาะ  ข้อเท้าขวาหัก  ศีรษะแตกเย็บไปสิบเข็มค่ะ  เหมยอิงอย่ากังวลเลยนะคะ  ไรอันว่า....”

“อะแฮ่ม  มากไปแล้ว”  เสียงกระแอมนี้ไม่ใช่ของผมนะครับ  แต่เดาไม่ยากว่าเป็นของใคร 

ทันทีที่ปาปาดักคอปุ๊บ  ไอ้ไรอันก็ปิดปากฉับ  หยุดน้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมคำลงท้ายและคำแทนตัวที่แสนอ่อนหวาน  ซึ่งทำเอาบรรดาเพื่อนสนิททุกคน  รวมถึงน้องๆที่นั่งในห้องอึ้งกันเป็นแถบ  เพราะต่างไม่เคยได้ยินมันใช้ถ้อยคำเหล่านี้กับใครมาก่อน

ส่วนเหมยอิงเองมีเพียงรอยยิ้มน้อยๆ  ไม่แสดงท่าทีแตกตื่นแปลกใจอะไร  บ่งบอกได้ว่ายามสองคนนี้คุยกัน  ไอ้ไรอันมันคงใช้ถ้อยคำเหล่านั้นเป็นปกตินั่นเอง  คิดได้แบบนี้ผมล่ะหมั่นไส้มันติดหมัด  จนอยากจะตั๊นหน้าแม่งให้หายหมั่นไส้  แต่มีคนตัวเล็กเขย่าแขนเบาๆ  พร้อมส่ายหน้าน้อยๆ  และส่งสายตาออดอ้อนสื่อให้ใจเย็นๆมาให้  ผมจึงได้แต่ข่มใจและกอดร่างนุ่มนิ่มไว้แทน  ก่อนขโมยหอมแก้มใสเบาๆเป็นค่าจ้างอีกสักที 

เมื่อผมแอบเหลือบตาไปทางปาปาก็ให้นึกขำเล็กๆ  เพราะท่านก็มีอาการฮึดฮัดจ้องไอ้ไรอันเขม็งไม่ต่างจากผม  และมีมามาคนสวยคอยลูบหลังมืออย่างอ่อนโยน  พร้อมส่งยิ้มสยบมังกรให้ท่านได้เย็นลง  หลังจากนั้นเหมยอิงจึงเข้ามานั่งแทรกกลางระหว่างผมและปาปา  ก่อนคล้องแขนเราทั้งคู่ไว้

“เหมยอิงรักปาปาและเฮียหลี่ผิงนะคะ”  เหมยอิงก็เป็นซะแบบนี้  แล้วจะให้ผมกับปาปาใจแข็งโกรธเจ้าตัวที่เปิดใจรับผู้ชายคนอื่นเข้ามาได้อย่างไรกันครับ 

คำพูดของเหมยอิงทำให้ผมและปาปาได้แต่นั่งอมยิ้ม  แต่พอผมได้เห็นสีหน้าภาคภูมิใจของไอ้ไรอัน  ยามมองเหมยอิงแล้ว  พาลให้ขุ่นใจยังไงพิกล

“เฮียหลี่ผิงครับ  แล้วฟุฉินกับถิงอินเป็นใคร  เกี่ยวข้องยังไงกับจ้าวเพ่ยซาน”  คำถามของนายนนนั้นเป็นสิ่งที่คาใจผมอยู่เช่นกัน  ดูท่าจะสร้างรอยแผลในใจแก่จ้าวเพ่ยซานไม่น้อย  เพราะถึงขั้นเพ้อออกมาตอนหน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนั้น

“ฟุฉินเป็นสามี  ส่วนถิงอินเป็นลูกที่ติดมาจากสามีเก่าของจ้าวเพ่ยซ่าน  ทั้งคู่จากโลกนี้ไปแล้วครับ”  คนที่ให้คำตอบนายนนคือมามาเฟิงหวงครับ 

ยามที่มามาเฟิงหวงเอ่ยปากใบหน้าก็ดูเศร้าหมองขึ้นทันตา  จนทำเอาปาปาหลี่จวินต้องเป็นฝ่ายกุมมือคู่ชีวิตไว้แทน  ก่อนปาปาจะเป็นคนเล่าอดีตของจ้าวเพ่ยซานให้พวกเราฟัง

ปาปาเล่าว่าก่อนจ้าวเพ่ยซานจะขึ้นมาเป็นหัวหน้าแก๊งจ้าวนั้น  เธอได้อยู่กินกับหัวหน้าแก๊งจ้าวคนก่อนซึ่งก็คือจ้าวฟุฉิน  โดยขณะนั้นแก๊งจ้าวยังเป็นแค่แก๊งเล็กๆ  ไม่ได้ใหญ่โตและมีลูกน้องมากเท่าปัจจุบัน  และเธอมีลูกชายที่เป็นลูกของสามีเก่าติดมาด้วยคนหนึ่งชื่อถิงอิน  ด้วยจ้าวเพ่ยซานมีหน้าตาที่สะสวยและเป็นผู้หญิงที่มากความสามารถ  ทำให้จ้าวฟุฉินยกย่องจ้าวเพ่ยซานให้เป็นนายหญิงของแก๊งจ้าว 

จนวันหนึ่งมีข่าวว่าลูกชายวัยสิบหกอย่างถิงอินกินยานอนหลับเกินขนาด  และเสียชีวิตไปโดยไม่มีใครรู้เห็น  ต่อจากนั้นไม่นานฟุฉินก็เกิดอุบัติเหตุรถคว่ำเสียชีวิตตามไปติดๆ  ทำให้จ้าวเพ่ยซานได้ขึ้นเป็นหัวหน้าแก๊งจ้าว  ก่อนเธอจะขยายแก๊งและสร้างอิทธิพลขึ้นเรื่อยๆ  จนกลายมาเป็นแก๊งจ้าวอย่างในปัจจุบัน

“คนในว่ากันว่าที่ถิงอินฆ่าตัวตาย  เป็นเพราะทนความอัปยศที่ถูกพ่อเลี้ยงขืนใจไม่ไหว  ส่วนอุบัติเหตุที่เกิดกับฟุฉินน่าจะมีสาเหตุมาจากจ้าวเพ่ยซานวางแผนขึ้น”  สิ้นคำพูดของปาปาแล้ว  ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ  และผมรู้สึกถึงความหดหู่ที่โรยตัวปกคลุมไปทั่ว 

เมื่อก้มมองคนบนตักแล้วก็ให้ใจหาย  เพราะน้องธันว์เม้มปากแน่นมีแววตาหม่นหมอง  ซึ่งน้องนั้นจ้องผมอยู่ก่อนแล้ว  ผมจึงลูบหัวน้องเบาๆเพื่อปลอบใจเด็กน้อยของตัวเอง

“มิน่า  จ้าวเพ่ยซานถึงเพ้อออกมาแบบนั้น  เฮ้อออ  น่าสงสารเธอนะครับ” 

น้องธันว์พยักหน้ากับอกผม  เพราะเห็นด้วยกับคำพูดของนายนน  ก่อนน้องจะหันมามองผมพร้อมกระพริบตาปริบๆ  อ่านได้ไม่ยากว่าเจ้าตัวต้องอ้อนขออะไรบางอย่างจากผมอย่างแน่นอน

“เฮียหลี่ผิงครับ  พาธันว์ไปเยี่ยมจ้าวเพ่ยซานหน่อยได้มั้ย  เพราะตอนที่ธันว์โดนจับตัวไป  เธอไม่ได้ทำร้ายธันว์เลย  และเหมือนจะเอ็นดูธันว์ด้วยซ้ำ  นะครับ  พาธันว์ไปเยี่ยมจ้าวเพ่ยซานหน่อยนะ”  อาการเขย่าแขนที่มาพร้อมเสียงอ้อนๆของน้อง  ทำให้ผมใจละลายจนไม่คิดปฏิเสธเลยครับ  แต่อดจะขอความเห็นจากปาปาทางสายตาไม่ได้ 

เมื่อผมได้สบตาและท่านพยักหน้าให้แล้ว  ผมจึงรับปากเด็กขี้อ้อนของตัวเองทันที  ทำเอาน้องยิ้มแก้มปริตาหยีด้วยความถูกใจ 

หลังจากนั้นพวกเรานั่งคุยเรื่องแก๊งจ้าวอีกนิดหน่อย  ซึ่งปาปาลงความเห็นว่าต่อไปหวางหย่งกังคงไม่เดือดร้อนเพราะแก๊งจ้าวอีกแล้ว  เพราะเราจะควบรวมอำนาจไว้เอง  แต่จะไม่บังคับหากว่าใครไม่เต็มใจจะอยู่แก๊งเรา  ส่วนจ้าวเพ่ยซานจะได้รับการรักษาอย่างดีจนปลอดภัย  และปาปาจะจัดคนดูแลให้ระหว่างพักฟื้น  แต่ต่อจากนั้นเราจะยังคงกักบริเวณจ้าวเพ่ยซานให้อยู่เพียงแค่ในคฤหาสน์จ้าว  ป้องกันไว้ก่อนเป็นการดี  หากเธอคิดแค้นก็ยังคงอยู่ในสายตาของเรา

“หลี่ผิงโทรรายงานทางธนอรรถย์ด้วย  ทางนั้นสมควรรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับน้องธันว์”  ระหว่างที่ผมเดินตามน้องเข้าห้องอาหารนั้น  ปาปาก็เดินขนาบข้างและพูดประโยคดังกล่าวออกมา 

ผมจึงได้แต่รับปากเพราะคิดไว้เหมือนกันว่า  ต้องบอกให้ทางครอบครัวน้องรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น  แม้จะโดนทางนั้นตำหนิผมก็มีหน้าที่แค่น้อมรับเท่านั้น  เพราะน้องอยู่ในความดูแลของผม  แต่ผมก็ยังปกป้องน้องไม่ดีพอจนเกิดเรื่องขึ้นมา

เมื่อผมและน้องธันว์ส่งไอ้ไรอันขึ้นรถหน้าคฤหาสน์เป็นคนสุดท้ายแล้ว  ผมก็พาน้องเข้าบ้านเพื่อกลับขึ้นห้องของเรา  และให้น้องต่อสายถึงครอบครัวที่ไทยให้  ซึ่งไม่ผิดจากที่คาดไว้ว่าน้องธันว์ต้องมีคำถามว่า  ผมนึกอย่างไรถึงอยากคุยกับครอบครัวของน้อง  ด้วยปกติเราจะโทรกลับไทยทุกวันอาทิตย์เป็นประจำอยู่แล้ว  ซึ่งทุกครั้งน้องจะได้คุยกับคนในครอบครัวเกือบครบทุกคน  เพราะเป็นวันครอบครัวของธนอรรถย์ที่ทุกคนพร้อมใจกันมารวมตัวเพื่อทานข้าวเย็น  ส่วนผมก็จะอาศัยช่วงที่น้องคุยเสร็จแล้ว  รับช่วงต่อเพื่อรายงานพฤติกรรมของเด็กน้อยพ่วงไปให้ผู้ใหญ่ทางธนอรรถย์รับทราบ

“เฮียต้องรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้องธันว์ให้ทางธนอรรถย์ทราบสิครับ”  สิ้นคำผมเท่านั้น  น้องธันว์ก็ค้านทันทีเพราะกลัวว่าผมจะโดนทางครอบครัวน้องต่อว่า  แต่ผมก็ยืนกรานที่จะรายงานอยู่ดีครับ 

น้องธันว์ทำหน้ามุ่ยขัดใจทันที  แต่ก็ยอมกดโทรออก  ก่อนยื่นโทรศัพท์มาให้  ผมจึงได้โอกาสดึงข้อมือน้องให้เจ้าของได้นั่งลงบนตัก  เพื่อเป็นกำลังใจให้ผมไปในตัว

ระหว่างรอทางนั้นรับสาย  ผมก็กดจมูกไปที่แก้มใสและซอกคอขาวๆ  เพื่อสูดกลิ่นหอมอ่อนๆของน้องไปด้วย  หวังสร้างกำลังใจให้แก่ตัวเอง  ซึ่งคนเก่งของผมก็ได้แต่ฮึดฮัดใส่อย่างขัดใจ  แต่ก็ยอมให้ผมสูดกลิ่นกายหอมๆตามใจชอบ  เมื่อน้องเอียงหน้ามามองกัน  ผมจึงถือโอกาสแตะปากเข้ากับปากยื่นๆคู่นั้นอีกหนึ่งที  ทำเอาคนเก่งเค้าทำแก้มป่องส่งค้อนวงใหญ่ๆให้เชียวล่ะ  แต่ก่อนที่ผมจะกัดแก้มกลมๆตามใจคิด  ปลายสายก็กดรับซะก่อน  จากน้ำเสียงสดใสร่าเริงนี้ผมจำได้แม่นเลยครับว่าเสียงใคร

“น้องธารณ์ครับ  เฮียหลี่ผิงเองนะ  ขอสายปาป๊าธนิตหน่อยครับ”  ผมเหลือบมองพี่ชายของคนปลายสายนิด  และอดจะอมยิ้มไม่ได้จริงๆครับ  เพราะน้องธันว์จ้องผมตาแป๋วด้วยกำลังลุ้นสุดตัว 

น้องคงอยากรู้ล่ะว่าปาป๊าตัวเองจะว่าอย่างไร  หากรู้เรื่องที่น้องโดนลักพาตัวเข้า  ผมจึงโยกหัวกลมเบาๆก่อนระบายยิ้มให้เด็กบนตักได้สบายใจ  ปฏิกิริยาของน้องคือการทำหน้ายู่แลบลิ้นใส่  ก่อนกระแทกหลังเข้าใส่อกผมเบาๆ  นี่ถ้าไม่ติดว่ากำลังรอคุยกับผู้ใหญ่อยู่นะ  ผมจะจับเด็กบนตักฟัดให้สมกับความน่ารักน่ามันเขี้ยวของน้องเชียวล่ะ

“ว่าไงตาหลี่ผิง  ทำไมถึงโทรมาเวลานี้”  เมื่อปาป๊าธนิตรับสายด้วยน้ำเสียงแปลกใจแล้ว 

ผมอดหวั่นใจขึ้นมาไม่ได้จริงๆ  จึงเรียกกำลังใจด้วยการสูดหายใจเฮือกใหญ่  แต่ยามที่สายตาเหลือบเห็นรอยยิ้มอ่อนหวานของคนรัก  กำลังใจที่เริ่มหดหายกลับค่อยๆฟื้นคืน  และเริ่มฮึกเหิมพร้อมที่จะรายงานเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแก่บุพการีของคนรัก 

เพราะผมรู้ว่าไม่ว่าท่านจะต่อว่าผมอย่างไร  ผมก็ยังคงมีน้องธันว์เป็นกำลังใจชั้นยอดให้ผมไม่ห่าง  ขอแค่ผมยังมีน้องเคียงข้าง  อุปสรรคอะไรที่ว่ายากหรือแม้แต่ถ้อยคำต่อว่าจากบุพการีของน้อง  ผมก็พร้อมจะฝ่าฟันและสู้เพื่อคำว่า ‘เรา’ เสมอ 

แต่ความเป็นจริงไม่มีอะไรหนักหนาอย่างที่ผมแอบคิดไปเอง  เพราะปาป๊าธนิตไม่เพียงไม่ต่อว่าผม  แต่ท่านกลับให้กำลังใจอย่างผู้ใหญ่ใจดีและเข้าใจโลกว่า  เรื่องนี้ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้นอยู่แล้ว  และมันก็จบที่น้องธันว์ไม่เป็นอะไร  ซึ่งถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุดสำหรับปาป๊าธนิต  ดังนั้นท่านไม่มีอะไรจะต่อว่าผม 

ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมน้องธันว์ถึงกลายเป็นเด็กที่น่ารักอย่างทุกวันนี้  ใครได้รู้จักน้องเป็นต้องรักต้องหลงไปซะทุกราย  เพราะน้องมีพ่อที่รักและเข้าใจลูกแบบปาป๊าธนิตเลี้ยงน้องมานี่เอง  แต่จะดีกว่านี้หากว่าผมสามารถซ่อนคนน่ารักคนนี้ไม่ให้ใครๆที่ว่านั้นได้รู้จักเด็กน้อยของผม 

‘ขอผมเก็บคนน่ารักคนนี้ไว้ชื่นชมคนเดียวเถอะ  ผมหวงของผมครับ’

......................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ไม่ว่าใครจะยากดีมีจนมาจากไหนก็หนีไม่พ้นผลกรรม
ซึ่งจ้าวเพ่ยซานได้รับผลของการกระทำแล้วค่ะ  อภัยให้นางนะ
ส่วนเด็กน่ารักก็คงได้รับผลกรรมเช่นกัน  เพราะไม่รู้คืนนี้
น้องธันว์จะต้องรับผลแห่งการกระทำ(ตัวน่ารักน่าฟัดมากกก)
จากมาเฟียขี้หวงสักกี่ยกกัน  ก๊ากกกก

ตอนหน้าเราจะตามคู่หวานไปบ้านตระกูลหยางกันค่ะ
มาดูสิว่าระหว่างมาเฟียรุ่นใหญ่และมาเฟียรุ่นเล็ก
ใครจะจีบเมียตัวเองเก่งกว่ากัน
ส่วนใครที่บ่นคิดถึงตี้หลงและธัชชี่ห้ามพลาดน้า

หลังจากนี้  เราจะเริ่มนับถอยหลังกันค่ะ
เพราะเหลืออีก 10 ตอนคู่หวานก็จะลาจอแล้ว
ฝากมาเป็นกำลังใจให้คู่รักคู่หวานคู่นี้จนจบด้วยนะคะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ค่ะ  ขอบคุณสำหรับการติดตามน้า

 :pig4:  :กอด1:

ปล.ทีแรกว่าจะไม่มีของแถมแล้ว  555  เพราะไม่รู้จะแถมอะไร
แต่ปิ๊งไอเดียหนึ่งขึ้นมา  จึงออกมาเป็นของแถมด้านล่างค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 27-09-2013 08:57:27

ณ สวนหลังคฤหาสน์ตระกูลหวางในเย็นที่แสนสงบสุข

เฟิงหวง    :  อ๊ะ!...เฮียหลี่ไม่เอา  อย่าทำแบบนี้

หลี่จวิน    :  โธ่  เฟิงหวงครับ  ทำไมล่ะ  เราไม่ได้ทำกันนานแล้วนะ

เฟิงหวง    :  อ่า~...งั้นผมช่วยนะครับ

หลี่จวิน    :  ดีสิครับจะได้เสร็จเร็วๆ...อูยยย

เฟิงหวง    :  ใจเย็นๆสิครับ  ไม่ได้ทำนานมันก็ไม่คล่องแบบนี้แหละ

น้องธันว์   :  อึ๋ย!...ปะ...ป้าครับ  ปาปามามา  ทะ...ทำไรกันอ่ะ

[เด็กน่ารักของมาเฟียใหญ่หันมาถามอิป้า  ด้วยเสียงตะกุกตะกัก  ตาล่อกแล่ก
หน้าแดงก่ำ  ซึ่งอิป้าที่กำลังแนบตัวเข้ากับกำแพง  พยายามยื่นหน้าเข้าหาต้นเสียง 
และหูผึ่งเป็นจานเรดาร์  ต้องหันมาจุ๊ปากให้เด็กน่ารักเบาเสียงลง]

MiSS-U    :  ชูว์ๆๆ  คุณแม่ก็อยากรู้ค่ะ  งั้นเราไปแอบดูกัน...(งานหลักของเราคือการ
                 แอบดูชาวบ้าน  ฮุๆ)

[ระหว่างที่สองแม่ลูกกำมะลอกระดื๊บๆเข้าหาต้นเสียง  ที่ก็ไม่ได้เกรงใจคนแอบฟัง
เลยสักนิด  เพราะยังมีประโยคชวนจิ้น  พร้อมเสียงงุ้งงิ้งไม่ขาดสาย...และภาพตรงหน้า
ของสองแม่ลูกในเวลาต่อมาก็ทำให้ทั้งคู่ตัวแข็งตาค้างไปตามๆกัน]

เฟิงหวง    :  เฮียหลี่เบาๆสิครับ  อ๊ะ!...แบบนั้นก็ช้ำแย่สิ

หลี่จวิน    :  เฮียก็เบาที่สุดแล้วน้า  เฟิงหวงขยับเข้ามาอีกสิครับ  เฮียจะได้ทำถนัดๆหน่อย

เฟิงหวง    :  นี่ผมก็ขยับชิดแล้วนะครับ  เฮียก็เร็วๆสิ....อ้าวน้องธันว์มาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ
                 เฮียหลี่ก็รีบใส่ดินลงหลุมสิครับ  ผมเมื่อยแล้วนะ  เดี๋ยวลิลลี่ก็เฉาซะก่อนหรอก

[อิป้าที่ทำอะไรไม่ถูก  สะกิดเด็กน่ารักให้รีบตอบคำถามนายหญิงแห่งหวางหย่งกัง  เด็กน่ารัก
มีกระพริบตาปริบๆ  ก่อนจะตะกุกตะกักตอบอย่างอายๆออกไป]

น้องธันว์   :  เออ  คือ  สักพักครับ  แหะๆ  งั้นธันว์ไม่กวนแล้วนะครับ  เชิญมามาปาปาทำสวน
                ตามสบายครับ...ป้า!  มานี่เลย...เพราะป้าคนเดียวเลย  ทำให้ธันว์เป็นเด็กไม่ดีแบบนี้

MiSS-U    :  อ้าว  ไรอ่ะคะ  หนูโทษคุณแม่ก็ไม่ถูกนะ  ใครกันที่ทำหน้าอยากรู้ขนาดนั้น
                กิ๊วๆๆ  เดี๋ยวนี้คิดลึกใหญ่แล้วนะเรา  ทะลึ่งเหมือนกันน้า  ฮุๆ  โฮะๆๆ
                ไปฟ้องมาเฟียใหญ่ดีกว่า

[เด็กน่ารักของมาเฟียใหญ่ได้แต่ฮึดฮัดทำอะไรอิป้าไม่ได้  เพราะมันคือเรื่องจริง...แต่อิป้าก็ไม่ได้รู้ตัวเลย
ขืนไปฟ้องมาเฟียใหญ่จริง  คงได้กินลูกปืนแน่ๆ  ข้อหาสั่งสอนแต่สิ่งดีๆ]

ยาวอีกแหละ  555   แต่ก็จัดไปตามความฟินแบบแปลกๆที่มี
ใครอยากอ่านตอนแถมพิเศษๆอีก  ยกมือขึ้น   :z2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: kakilover ที่ 27-09-2013 11:57:02

เวรกรรมจิง ๆ จ้าวเพ่ยซาน  สัญญาคับว่าจะติดตามจนจบเรื่อง และ จะรอติดตามเรื่องใหม่ด้วยอย่างใจจดจ่อ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 27-09-2013 12:03:03

กรรมใครกรรมมัน นะ ยัยป้าจิ้งจอก

ของแถม ปาปา มามา เค้าแค่ทำสวนกัน แค่นั้นเอง น้องธันว์ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 27-09-2013 12:48:46

กรรมของใครกรรมของมัน
ทดแทนไม่ได้ ต้องชดใช้
แต่ชอบตอนพิเศษแฮะ
ป้าวายพาน้องธันว์จะเสียคนกับแค่ปลูกดอกไม้อ่า 555
บวกและเป็ดติดสินบนรอขวัญใจของเค้า
ตั้งตาคอยอย่างแรงกล้า หุหุ
 :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 27-09-2013 13:49:22

แอบมาถามล่วงหน้า มีคู่อื่นมาให้อ่านอีกไม๊ (หวังหวังหวัง)  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 27-09-2013 17:22:34

น้องธันว์จิตใจดีจังจะไปเยี่่ยมจ้าวเพ่ยซานด้วย
ไรอันก็จะหวานใส่เหมยอิงแต่ดันถูกปาปาหลี่จวินขัดซะได้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 27-09-2013 17:38:50

น้องธันว์ก็ยังเป็นน้องธันว์
ที่จิตใจดีเสมอ :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 27-09-2013 18:40:47

อ่านเรื่องนี้ทีไรยิ้มแก้มปริทุกที~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 27-09-2013 19:02:43

เอา....เอา....คนแก่ยกแล้ว  :m19:

ของพิเศษเยอะ ๆ นะ

ของชอบ  o13

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 27-09-2013 19:22:26

คู่นี้เขาน่ารักตลอดเลย ดูแลกันดีตลอด
ความสัมพันธ์ของครอบครัวก็ราบรื่น อบอุ่นใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 27-09-2013 19:34:56

ริษยาความหวานของทุกคู่เบาๆ :katai4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 27-09-2013 20:20:33

ตอนท้าย ทำไมคุณป้าหลอกน้องอ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 27-09-2013 20:58:45

เฮียหลี่ผิงน่ารักที่สุดเลย

น้องธันว์ก็ด้วย รักทั้งสองคนเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 27-09-2013 21:33:06

เฮ้อ... :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:เวรกรรม
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 27-09-2013 21:41:53

มีเหตุย่อมมีผล เมื่อทำอะไรไปย่อมมีผลตามมาเสมอ ตามนั้นเลยเนอะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 27-09-2013 22:53:37

นี่แหละน๊า จะทำไม่ดีกะเค้า ตัวเองเลยรับไปเต็มๆเลย

 :o8:

เค้าชอบของแถมอะ

มาอีกเยอะๆเลยนะ

ชอบๆๆๆๆ o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 27-09-2013 23:02:47

สงสารป้าจ้าว แต่...สูตรยางามอมตะเค้าอ่ะ?  o11

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 27-09-2013 23:06:04

กรรมใดใครก่อจริงๆค่ะ หวังว่าจะยกโทษให้กันไปนะคะ
จะได้ไม่มีบาปติดตัว / ไรอันพูดเพราะมากค่ะ ผู้ชายพูดคะขาหายาก ^^

ส่วนของแถม (มันมาแล้ว 555) ตอนแรกนึกว่านวดหลังไหล่ให้กัน
ไม่นึกว่าจะปลูกดอกไม้เลยค่ะ!! ส่วนอย่างอื่นไม่ได้คิดถึงเลยจริงจริ้งงง 5555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 27-09-2013 23:06:25

ไรอันแอบหยอด ไม่แอบซิ หยอดต่อหน้าพยานเลย คึคึ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 27-09-2013 23:40:00

กรรมตามสนองจริง ๆ ที่คิดทำร้ายคนอื่น
ส่วนครอบครัวของน้องธันย์ก็น่ารักมีเหตุผลเสมอ
ไม่คิดโทษโกรธที่น้องโดนจับตัวไป ว่าแต่ตอนพิเศษน่ารักดีนะ
555 คิดได้นะเนี้ยะแอบดูคนทำสวน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 28-09-2013 00:57:35

จ้าวเพ่ยซานได้รับผลกรรมที่ทำแล้ว ก้ออโหสิละกันนะ

คราวนี้ถือว่าโชคดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร แต่หลังจากนี้เฮียหลีผิง หาคนประกบน้องธันว์ ให้รัดกุมกว่าเดิมน้า จะได้ไม่ต้องประสาทรับทานแบบนี้อีก

เฮ้อ โล่ง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 28-09-2013 01:32:45

แอบสงสารจ้าว

แต้กรรมที่ทำไว้ก้ถือว่า เจ๊ากัน? ละกันนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-09-2013 09:30:22

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 28-09-2013 12:28:46

แก๊งตระกูลจ๊าวมีที่มาที่ไปแบบนี้นี่เอง

ตอนหน้ามีตี้หลงกับเฮียธัชด้วย ติดตามๆๆๆ >.<

ขอบคุณมากนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 28-09-2013 14:55:11

จะเจอคุณธัชแล้วววว :hao7: #บ้าเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 29-09-2013 08:11:03

 :เฮ้อ:  กรรมใครก็กรรมมัน   ต้องรับผิดชอบกันทุกคน   ขึ้นอยู่ว่าจะเร็วรึว่าช้า


+1   จ้า   วุ่นวายกับชีวิตช่วงนี้  ขอ  :กอด1:  กำลังใจหน่อยนะค่ะพี่มาศ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 29-09-2013 09:24:26

น่าสงสารจ้าวเพ่ยเหมือนกันนะ  แต่ก็นะ...ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 29-09-2013 09:26:01

ตอนนี้เรื่องร้ายๆก้อผ่านไปหมดแล้ว
เหลือแต่เรื่องดีๆ อิอิ
รอธัชชี่ตี้หลงค่า :katai2-1: :katai5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 29-09-2013 15:57:03

แบบนี้เค้าเรียกกรรมตามสนองใช่มั้ยคะ
คิดร้ายกับคนอื่น แต่สิ่งเหล่านั้นกลับวกเข้าหาตัวเองแทน
ส่วนน้องธันว์ก็ยังคงเป็นเด็กน่ารัก จิตใจดีเหมือนเดิมนะคะ
ไม่เค้ยยย ไม่เคยที่จะคิดร้ายกับใครเค้าน่ะลูกก
ไม่สงสัย ทำไมเฮียถึงหวงน้องนัก ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 29-09-2013 16:54:46

มารอตอนหน้า คิดถึงธัชชี่กับตี้หลงมากๆค่า :mew2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: ryokame ที่ 30-09-2013 00:03:30

 :z1: เค้าตามทันแล้ว หุหุ อ่านไปก็ให้เลือดไป เชื้อไม่ทิ้งกันเลยจริงๆ พ่อลูกคู่นี้ เหอๆ ถ้ามีตี้หลงกับเฮียภีมด้วยนะ  :hao6:
จริงๆจะโทษสี่คนนี้ก็ไม่ได้ ต้องโทษคนแต่ง ฮ่าๆๆๆๆ ล้อเล่นนะครับ ขอเยอะๆเลย คนอ่านชอบ ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 30-09-2013 11:12:37

กรรมใดใครก่อก็รับผลกรรมนั้นไป แต่ก็สงสารจ้าวเพ่ยซานนะ
น้องธันว์น่ารักมากจิตใจดีจริงๆ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 30-09-2013 15:11:35

เรื่องจ้าวเพ่ยซานนั้น จะว่าสงสารก็สงสาร แต่ผลของการกระทำก็ต้องยอมรับด้วย
ปูมหลังช่างน่าเห็นใจถ้ามันเป็นอย่างที่ปาปาว่ามา แต่มันก็ผ่านมาแล้วล่ะเนอะ
ก็หวังแต่ว่าจ้าวเพ่ยซานจะปล่อยวางได้ ไม่ใช่เพื่อใครแต่เพื่อตัวเองนั่นแหละ
แล้วก็แอบฝากความหวังไว้กับน้องธันว์ ว่าอาจจะทำให้ป้าเค้าอาการดีขึ้นก็ได้
ไม่แน่น้องธันว์อาจจะมีส่วนคล้ายลูกนางก็ได้นะ ถึงได้มีท่าทีเอ็นดูในบางครั้ง
คงต้องรอตอนหน้า พร้อมๆกับรอดูคู่รักรุ่นใหญ่เค้าหวานกันบ้าง คิดถึงซะแล้วสิ
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดให้เด็กน้อย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 30-09-2013 20:02:51

แล้วจ้าวเพ่ยซานก็ได้รับผลกรรมที่ตัวเองก่อ   ก็เพราะน้องธันว์เป็นน่ารักแบบนี้  แล้วจะไม่ให้เฮียหลี่และคนรอบข้างรักได้ไง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.32 "ผลกรรม" P.40 (27/9/56) & ของแถมฟินๆ 555
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 30-09-2013 21:53:06

จ้าวเพ่ยซานได้รับผลกรรมที่ทำไว้แล้ว แต่ชีวิตนางก็น่าสงสาร

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 01-10-2013 08:22:37

ตอนที่ 33

ธันว์
   
“ใช้สองมือประคองปืนไว้  ยืดแขนให้สุด  ลำตัวตรง  กางขาออกนิดครับ  แบบนั้นแหละ...มองตรงไปข้างหน้า  เล็งจุดตายไว้  แล้วยิง.....”  ผมกลั้นลมหายใจนิด  ตาล็อกไว้ที่เป้าหมาย  ก่อนลั่นไกปืนในมือตามคำสั่งของอาจารย์พิเศษข้างตัว

“ปังๆ  ปังๆ  ปัง”  สิ้นเสียงปืนที่ทำเอาหัวใจเต้นผิดจังหวะ  ผมก็เผลอพ่นลมหายใจยาวออกทางปาก  และลดปืนในมือลง  ก่อนหันมาลุ้นผลกับเป้ากระดาษที่เคลื่อนมาตรงหน้า  และผมก็ต้องฉีกยิ้มอย่างดีใจ  เมื่อรูกระสุนบนเป้ากระดาษรูปคนนั้น  ถูกจุดสำคัญแทบทั้งสิ้น

“เก่งนี่เรา  ใช้ได้  ขนาดว่าเพิ่งเริ่มวันแรกนะเนี่ย  ฮึๆ”  ฝ่ามืออบอุ่นของอาเจ็กธัชยื่นมาโยกหัวผมเบาๆ  พร้อมเสียงหัวเราะทุ้มกังวานด้วยความพอใจ  ส่วนแววตาที่จ้องมายังผมก็ฉายแววอ่อนโยนจนผมรู้สึกอุ่นใจ

“ธันว์มีอาจารย์ดีนี่ครับ  ขืนยิงพลาดเป้าก็เสียชื่ออาเจ็กแย่สิ”  หลังจบประโยคชมเชย  ผมจงใจคลี่ยิ้มอ้อนๆให้คนเป็นอา  ทำให้อาเจ็กรูปหล่อของผมถึงกลับกลั้วหัวเราะตายิบหยี  และฉีกยิ้มเต็มหน้าด้วยความถูกใจ 

ส่วนสิ่งที่ผมพูดไม่ได้เกินความจริงสักนิดครับ  ดูได้จากผลงานที่เป้ากระดาษซะก่อนเถอะ  หากเป็นคนจริงคงขาดใจตายไปตั้งแต่สองนัดแรกแล้ว

“ว่าไงครับอาหลาน  หัวเราะถูกใจอะไรกัน”  เจ้าของคำถามไม่รอคำตอบ 

หากแต่อาตี้หลงเดินเข้าซ้อนหลังอาธัชที่กำลังฉีกยิ้ม  ก่อนรั้งเอวคุณอาของผมเข้าหาตัวด้วยความนุ่มนวล  และชะโงกหน้าข้ามไหล่เพื่อรอคำตอบ  แถมด้วยการส่งสายตาหวานๆเข้าใส่คู่ชีวิต 

ส่วนคนที่เป็นคู่ชีวิตอย่างอาธัชเอง  ก็ได้แต่ระบายยิ้มไม่มีเก้อเขิน  ยามอาตี้หลงแสดงความใกล้ชิดต่อหน้าหลานชายเยี่ยงผม  แต่อาเจ็กกลับพยักพเยิดมาทางผม  และยกเป้ากระดาษในมือขึ้นโชว์  ด้วยเป็นผลงานการยิงปืนครั้งแรกของผมให้อาตี้หลงดูเป็นคำตอบ

“ฮ้า!  ฝีมือน้องธันว์เหรอครับ  ยิงแม่นเหมือนกันนะเรา...หลี่ผิงระวังตัวให้ดีเถอะ  อย่าคิดจะทำให้น้องธันว์โกรธเข้าล่ะ  ดูท่านัดเดียวก็จอดแล้ว  ฮึๆ” 

ผมเงยหน้าขึ้นมองคนที่มาถึงตัวก็โอบเอวผมไว้ทันที  ซึ่งเฮียหลี่ผิงเองก็แค่อมยิ้มใส่ตาผมนิด  หรี่ตาดูผลงานของผมหน่อย  และหันกลับมาแสร้งทำตาโตใส่ได้อย่างน่าหมั่นไส้   

“แง่ง!......อื้อออ  เฮียอ่ะ  รัดไมเล่า  ไม่เอา  อื้ออออ”  ผมที่แยกเขี้ยวเข้าใส่มาเฟียขี้แกล้ง  และเตรียมพุ่งเข้าหาต้นแขนแน่นๆที่อยู่ตรงหน้านั้น  กลับต้องเป็นฝ่ายที่ร้องโวยวายออกมา  เมื่ออาเฮียขี้แกล้งดันรู้ทันรวบกอดผมไว้จนแน่น  ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะหลุด 

“ลิงน้อยคิดจะทำร้ายพญามังกรรึเรา  เป็นเด็กเกเรต้องโดนลงโทษนะรู้มั้ย  ฮึๆ”  เสียงหัวเราะทุ้มหูด้วยความถูกใจดังชิดข้างแก้ม  ก่อนผมจะสัมผัสได้ถึงริมฝีปากหยุ่นๆที่แตะเปะปะไปมาทั่วใบหน้า  และยิ่งผมดิ้นมากเท่าไหร่  ริมฝีปากร้ายๆนี้ก็ยิ่งไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงโทษกันง่ายๆ

“ไม่เอาแล้ว  อื้อออ  ธันว์ยอมแล้ว”  ผมกุมแก้มทั้งสองข้างไว้  ก่อนเงยหน้าสบสายตาแพรวพราวของอาเฮียขี้แกล้ง 

แม้จะไม่พอใจนิดหน่อย  แต่ผมก็ต้องพูดด้วยเสียงอ้อนๆ  แถมด้วยการทำปากยื่นๆเข้าใส่  หากงานนี้เฮียหลี่ผิงยังไม่เลิกแกล้งผมล่ะก็  ลิงน้อยอย่างผมที่แหละจะกระโดดงับใบหูแดงๆนั่นให้ขาดเลย  เอาเซ่!

“ฮึๆ  ไม่แกล้งแล้วครับ...จุ๊บ...เก่งมาก  คนเก่งของเฮีย” 

‘ไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลัง  ด้วยการจุ๊บปลายจมูก  พร้อมคำชมและรอยยิ้มหล่อๆนี่เลยนะ‘

ผมแสร้งเบือนหน้าหนีมาเฟียรูปหล่อ  และเอาขมับโขกเบาๆเข้ากับอกแข็งๆซะเลย  แต่การกระทำของผมกลับสร้างความถูกใจให้คนขี้แกล้งได้ยิ่งหัวเราะชอบใจ  และกอดผมไว้หลวมๆ  พร้อมลูบหัวลูบหลังผมเป็นการใหญ่  ไม่รู้เฮียหลี่ผิงจะถูกใจอะไรนักหนา  กับการได้แกล้งผมให้ได้ฮึดฮัดขัดใจใส่เนี่ย  ไม่มีวันไหนหรอกที่จะไม่แกล้งกัน  ชิ!

ส่วนอาตี้หลงและอาเจ็กธัชเองก็ไม่ได้สนใจเราทั้งคู่นัก  ด้วยกำลังสร้างโลกส่วนตัวข้างสนามยิงปืนเช่นกัน  จากสายตาผมดูเหมือนว่าอาตี้หลงกำลังง้ออะไรอาเจ็กสักอย่าง  เพราะมียื่นหน้าไปกระซิบกระซาบข้างแก้มขาวๆ  ด้วยสีหน้าร้อนรน  และลูบหลังมือของอาเจ็กธัชไปพร้อมกันด้วย 

ซึ่งคุณอาของผมเองก็ค่อยๆคลายหัวคิ้วที่ขมวดแน่นลง  ก่อนยอมพยักหน้าเบาๆเป็นการตอบรับ  แต่กิริยาเพียงเท่านั้น  กลับทำให้คุณอามาเฟียหน้าเข้มของผมฉีกยิ้มเต็มหน้า  ก่อนฉกจมูกเร็วๆไปที่แก้มของอาเจ็ก  จนคุณอาของผมถึงกลับถอนใจเบาๆส่ายหน้าน้อยๆออกมาเชียวล่ะ 

แต่ถ้าตาผมไม่ฝาด  ผมเห็นอาเจ็กธัชกระตุกยิ้มนิดๆด้วยน้า  ทำเอาผมต้องกลั้นยิ้มแทบแย่  เมื่ออาเจ็กตวัดสายตามาทางผมและเฮียหลี่ผิงที่แอบมองอยู่  จนผมต้องเสหลบตาคมๆนั่น  ด้วยการเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มให้คนของตัวเองแทน  ซึ่งเฮียหลี่ผิงเองก็แสนรู้ใจ  ระบายยิ้มอ่อนๆกลับคืน  พร้อมลงมือโยกหัวผมเบาๆไปด้วย

“คุณธัชพักกันก่อนนะครับ  ผมให้เด็กเตรียมของว่างให้แล้ว...น้องธันว์  หลี่ผิง  อากงรอทานของว่างพร้อมเราทั้งคู่อยู่  เข้าบ้านกันก่อน”  ผมรับคำอาตี้หลงเบาๆพร้อมรอยยิ้มหวานๆ  และจงใจมอบรอยยิ้มนี้  เผื่อแผ่ให้คุณอาตาดุของผมด้วย 

ก็แหม...เจ็กธัชของผมอายแล้ว  ชอบทำหน้าโหดใส่หลานชายที่น่ารักอย่างผมนี่ครับ  ผมจึงต้องเอาใจคุณอารูปหล่อซะหน่อย  ซึ่งอาเจ็กธัชเองเมื่อเห็นรอยยิ้มของผมเข้า  ก็ได้แต่ส่ายหน้าและคลี่ยิ้มให้ผมได้ในที่สุด  ก่อนเดินนำหน้าพวกเราเข้าบ้านโดยไม่บอกกล่าว  จนอาตี้หลงถึงกลับเรียกอาเจ็กเสียงหลง  พร้อมก้าวขายาวๆตามคู่ชีวิต  จนตามกันทันที่หน้าประตูทางออก  ก่อนอาตี้หลงจะตวัดแขนโอบรอบเอวอาธัช  และพากันเดินจนพ้นสายตาผมไป

“เราก็ไปกันบ้างครับ  เดี๋ยวอากงไป๋หลงรอนาน”  ท่านมาเฟียใหญ่พูดจบก็จูงข้อมือผม  ให้เดินไปทางเดียวกับคู่ใหญ่ที่เพิ่งเดินลับสายตาไป 

ผมเป็นอะไรไม่รู้ครับหุบยิ้มไม่ลงสักที  ยิ่งเงยหน้าแล้วได้สบตาคนที่เดินเคียงข้างด้วยแล้ว  มันยิ่งยากที่จะห้ามใจไม่ให้ส่งยิ้มหวานๆตอบกลับสายตาอบอุ่นคู่นั้น 

บางคนอาจจะไม่ชอบให้แฟนเกาะติด  ทั้งๆที่ปากก็บอกว่าชอบว่ารัก  แต่กลับอ้างว่าอยากมีเวลาส่วนตัว  ทำนู่นนี่นั่นคนเดียวบ้าง  จนพาลให้เกิดปัญหาของชีวิตรักขึ้นมา 

แต่สำหรับผมกลับชอบนะ  ที่มีท่านมาเฟียใหญ่กลายเป็นเงาตามตัวเช่นทุกวันนี้  เพราะไม่ว่าผมจะไปไหนหรืออยู่ที่ใด  น้อยครั้งมากที่จะไม่มีเฮียหลี่ผิงอยู่ข้างกาย  ด้วยเฮียหลี่ผิงนั้นคอยตามใจและเอาใจใส่ผมไม่ห่าง  แม้บางครั้งจะมากไปนิด  แต่ผมก็รู้ว่ามาเฟียรูปหล่อทำไปเพราะรักและหวังดีกับผมจริงๆ  ผมจึงไม่เคยนึกรำคาญหรือโกรธเฮียหลี่จริงจังสักครั้ง  แค่ง้อผมด้วยเสียงนุ่มๆยิ้มหวานๆลิงน้อยตัวนี้  ก็พร้อมอภัยให้ท่านพญามังกรผู้ยิ่งใหญ่แล้วครับ 

ส่วนคำว่า  ‘เวลาส่วนตัว’  ที่ใครๆอยากมีนักหนา  แต่สำหรับผมมันกลายเป็น  ‘เวลาของเรา’  ที่ผมอยากให้มีช่วงเวลานี้ยาวนานตลอดไปมากกว่า  เพราะการได้ใช้เวลาทุกนาทีกับคนที่เรารัก  มันช่างก่อเกิดความสุขใจได้อย่างมากมาย 

แม้บางครั้งช่วง  ‘เวลาของเรา’  จะทำให้ผมโกรธ  จนแทบอยากขบหัวท่านพญามังกรใหญ่ให้ขาด  หรือบางครั้งช่วง  ‘เวลาของเรา’  จะทำให้ผมว้าวุ่นใจแทบคลั่ง  หากมีใครสักคนมาให้ความสนใจมาเฟียรูปหล่อของผมต่อหน้าต่อตา  แต่ส่วนใหญ่แล้วช่วง  ‘เวลาของเรา’  มักจะสร้างความสุข  จนก่อเกิดเป็นรอยยิ้มให้แก่ผม  ซะจนผมปวดแก้มมากกว่า  เพราะผมไม่สามารถฝืนหุบยิ้มลงได้จริงๆ  เหมือนอย่างช่วงเวลานี้ที่ผมกำลังเป็นอยู่อย่างไรล่ะครับ

“อาธันว์ฝึกยิงปืนเป็นยังไงบ้าง  เข้าเป้าบ้างมั้ย” 

โหย!  นี่ดีนะเป็นอากงไป๋หลงที่เป็นคนถาม  เพราะหากเป็นคนอื่นน้องธันว์ไม่ยอมนะครับ  เพราะถือว่าดูถูกอย่างแรง  และทำให้ผมถูกหัวเราะใส่ด้วยอ่ะ  ดูสีหน้าแย้มยิ้มถูกใจของแต่ละคนซะก่อนเถอะ  ตั้งใจหยอกเย้าผมชัดๆ  แต่ผมอภัยให้ได้เพราะคนเหล่านั้นเป็นผู้ใหญ่ที่ผมเคารพทั้งสิ้น

“อากงอ่ะ  ธันว์ยิงเข้าเป้าทุกนัดเลยต่างหาก  เจ็กธัช  อาตี้หลง  เฮียหลี่ผิงก็เห็นแล้วนี่ครับ”  ผมจ้องตาอาเจ๊กธัช  อาตี้หลง  และจบที่เฮียหลี่ผิงรายคน 

แม้น้องธันว์ของทุกคนจะไม่ถือโทษโกรธที่หัวเราะใส่  แต่ผมก็ไม่ยอมหรอกนะหากไม่ใช่เรื่องจริง  แล้วยิ่งกับคนที่ตามใจผมมาตลอดแบบเฮียหลี่ผิงด้วยแล้ว  ผมจึงถลึงตาใส่ดวงตาแพรวพราวคู่นั้นอย่างเอาแต่ใจ  เพื่อให้ได้คำตอบที่ต้องการ

“ฮึๆ  ครับๆ  น้องธันว์ยิงเข้าเป้าทุกนัดเลยครับ  ผมเห็นแล้วยังทึ่งกับฝีมือหลายชายคนโปรดของอากงเลยนะครับเนี่ย”  ผมพยักหน้าฉีกยิ้มใส่เฮียหลี่ผิงด้วยความพอใจ  ก่อนหันไปกอดอกยืดตัวและอมยิ้มอย่างอวดๆกับผู้ใหญ่ทั้งสาม 

พวกท่านก็ฮาครืนกับท่าทางล้นๆที่ผมตั้งใจทำ  ซึ่งครั้งนี้น้องธันว์ของทุกคนไม่ติดใจแล้วครับ  ด้วยผมตั้งใจทำให้รอบตัวมีแต่เสียงหัวเราะ  ก่อนจะมีมือเหี่ยวย่นแต่แสนอบอุ่นวางแหมะบนหัวและโยกเบาๆ  ให้ผมต้องเหลียวกลับมามอง

“ดีแล้ว  อาธันว์ต้องรู้จักใช้ปืนเอาไว้บ้าง  ต่อจากนี้คงต้องเรียนรู้และฝึกศิลปะการป้องกันตัวไว้ด้วย  เพราะที่ผ่านมาอาหลี่ผิงเฝ้าทะนุถนอมหลานจนเกินไป  พอเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินขึ้น  อาธันว์จึงช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย  และคนที่เฝ้าฟูมฟักก็ต้องมานั่งไม่ติดซะเอง  ใช่มั้ยอาหลี่ผิง” 

สายตาอ่อนโยนที่อากงไป๋หลงใช้มองผมเมื่อครู่  กลับแปรเปลี่ยนเป็นนิ่งสนิท  ชนิดที่ว่าหากลิงน้อยอย่างผมโดนพญามังกรขาวใช้มันจ้องเข้าล่ะก็  ผมคงได้นั่งร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆเป็นแน่  นี่ขนาดสายตาคู่นั้นไม่ได้มองมาที่ผม  ผมยังใจเสียเลยครับ  เพราะคนที่โดนอากงใช้สายตาเย็นๆกดดันคือสุดที่รักของผมเอง

ผมจึงเป็นฝ่ายรั้งฝ่ามือที่อยู่บนหัวมากุมไว้  และออกแรงบีบเบาๆ  แต่อากงไป๋หลงที่ดูใจดีกับหลานนอกไส้แบบผมมาตลอดก็ไม่มีสนใจ  เพราะท่านยังคงจ้องตาหลานชายสุดที่รักแน่วแน่  ผมจึงหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือ  จากคุณอารูปหล่อทั้งสองที่นั่งตรงข้าม 

อาตี้หลงรูปหล่อที่เคยใจดีในสายตาผม  กลับนั่งกอดอกนิ่งไม่เหลือบแลมองผมสักนิด  เพราะยังคงมองไปทางสองตาหลานไม่กระพริบ  ส่วนอาเจ็กธัชตี๋หล่อของผมทำเพียงระบายยิ้มอ่อนๆ  มองมาทางผมอย่างเข้าใจ  และส่ายหน้าน้อยๆส่งสัญญาณให้ผมได้นิ่งเฉยไว้ 

ผมจึงหันมามองเฮียหลี่ผิงทีมองอากงไป๋หลงที  อย่างไม่รู้จะทำอะไรได้มากไปกว่านั้น  และผมต้องสะดุ้งโหยง  เมื่ออยู่ๆอากงไป๋หลงก็เหลือบมองมาทางผม

“อาธันว์  หลานกลัวมั้ย  ที่ต้องยืนอยู่ตรงนี้  เพราะในอนาคตหลานคงได้เจอคนอย่างจ้าวเพ่ยซานอีกนับไม่ถ้วน  ซึ่งหลานอาจจะไม่โชคดีเหมือนที่ผ่านมา”  สายตาจริงจังกับน้ำเสียงแหบแต่ทรงพลังของอากงไป๋หลง  ทำเอาคนโดนถามอย่างผมหวาดหวั่นไม่น้อย 

แต่ผมพอหันกลับมาเห็นสายตา  ที่มีรอยเศร้าสร้อยจางๆของคนรักเข้า  ลิงน้อยอย่างผมจึงต้องฮึดสู้  เพื่อปกป้องความรู้สึกของพญามังกรที่รักบ้างแล้ว  ผมจึงบรรจงคลี่ยิ้มหวานๆใส่ตาเฮียหลี่ผิง  ก่อนหันมากระชับฝ่ามือเหี่ยวย่นในมือ  และเริ่มต้นพูดในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกออกไป

“ธันว์จะไม่โกหกอากงไป๋หลงว่าธันว์ไม่กลัวกับเหตุการณ์ของจ้าวเพ่ยซาน  แต่เหตุการณ์นี้ก็ทำให้ธันว์เรียนรู้ที่จะหาหนทาง  เพื่อยืนเคียงข้างเฮียหลี่ผิงอย่างมั่นคงกว่าที่ผ่านมา  หากกลับกัน  ถ้าธันว์ไม่ได้อยู่ข้างๆเฮียหลี่ผิง  คงไม่ใช่แค่ความกลัวที่จะเกิดขึ้นกับธันว์  แต่ธันว์คงไม่รู้จะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ยังไงมากกว่า...เพราะเฮียหลี่ผิงเลย  ตามใจจนธันว์เคยตัว  จนธันว์คิดว่าชีวิตนี้ขาดเฮียหลี่ผิงไม่ได้แน่ๆ” 

ประโยคหลังนี้ผมจงใจหันมาพูดใส่หน้าคนช่างเอาใจโดยเฉพาะครับ  เพราะดูท่ามาเฟียรูปหล่อของผมสติหลุดลอยไปไกลแล้ว  ด้วยใบหน้าหล่อเหลาที่คลี่ยิ้มแบบไม่เกรงใจใคร  พร้อมแววตาหยาดเยิ้มจ้องสบตาผมไม่กระพริบ 

นานๆทีเฮียหลี่ผิงจะได้ฟังอะไรซึ้งๆจากผมก็เป็นแบบนี้แหละ  ก็ให้อาเฮียเค้าได้รู้บ้างว่า  ไม่ใช่แค่เฮียหลี่ผิงเท่านั้นที่พูดอะไรซึ้งๆเป็นคนเดียว  เพราะผมมันเด็กหัวไว  สามารถเรียนรู้และถ่ายทอดได้ไม่แพ้คนข้างตัวหรอกครับ  ผมกระตุกยิ้มยักคิ้วให้มาเฟียรูปหล่อซะเลย  เมื่อเห็นว่าในดวงตาคู่คมที่จ้องผมนั้น  ไร้แววเศร้าสร้อยดังเคยแล้ว

“อาธันว์  หลานเข้มแข็งกว่าที่อากงคิดไว้เยอะเชียว  ฮึๆ  ดีแล้ว  ตี้หลงจัดการติดต่ออาไท่ให้มาเป็นครูฝึกให้อาธันว์ได้เลย  เพราะอากงไม่เห็นด้วยที่อาหลี่ผิงจะฝึกให้น้องเอง  เดี๋ยวก็เหมือนครั้งอาธัชตอนนั้น  ที่ลูกศิษย์แทบจะตีหัวครูฝึกส่วนตัวซะเอง  ฮ่าๆๆ” 

หลังเสียงหัวเราะถูกใจของอากงไป๋หลง  กลับมีเสียงตัดพ้อเบาๆจากอดีตลูกศิษย์อาตี้หลงขึ้นมา  ดูท่าอาเจ็กธัชคงเคยตกอยู่ในสถานการณ์ไม่ต่างจากผมมาก่อน  และครูฝึกส่วนตัวที่อากงว่าไว้  คงไม่พ้นอาตี้หลงที่นั่งก้มหน้าอมยิ้มแก้มตุ่ย  เพื่อหลบสายตาวาวๆของอาเจ็กอยู่ตอนนี้ 

เมื่อเหตุการณ์กลับสู่ภาวะปกติ  ไม่มีอะไรมากดดันให้ลิงน้อยอย่างผมต้องใจหายใจคว่ำได้อีก  ผมจึงมีเวลาหันมาสบสายตาอ่อนหวานที่ฉายแววชื่นชมของเฮียหลี่ผิง  แต่ก็ทำเอาอายม้วนไปเหมือนกัน  ผมรู้ตัวอ่ะนะว่าตัวเองหล่อและดูดี  ทำม้ายทำไม  เฮียหลี่ผิงต้องขยันส่งสายตาชื่นชมแบบนี้บ่อยๆ  ให้ผมได้หน้าร้อนด้วยก็ไม่รู้  น้องธันว์ของทุกคนอายอ่ะครับ

“ตกลงหลี่จวินตัดสินใจยังไงกับเรื่องของจ้าวเพ่ยซาน”  คำถามใหม่ของอากงไป๋หลง  ทำเอาบรรยากาศวิ้งๆสีชมพูอมม่วงในห้องพักผ่อนจางลง  และกลับมาเป็นงานเป็นการอีกครั้ง  แต่ผมก็ยังแอบเห็นนะครับ  ว่าอาตี้หลงไม่ยอมปล่อยเอวอาธัชของผมเลยล่ะ 

นี่ยังดีนะที่สองแฝดไม่อยู่  เพราะทั้งคู่ถูกส่งไปเรียนพิเศษข้างนอก  ไม่เช่นนั้นน้องเหม่ยเทียนคนสวยได้มีแซวปาปาให้ปะป๋าตัวเองต้องได้อายแน่ๆเหอะ

ส่วนคนที่ตอบคำถามก็คือเฮียหลี่ผิงครับ  ซึ่งอาเฮียก็ถ่ายทอดคำพูดปาปาหลี่จวินในห้องรับรองวันนั้นให้อากงฟัง  ว่าแก๊งหวางคงเข้ายึดกิจการในเครือของแก๊งจ้าวทั้งหมด  โดยอาศัยอำนาจในมือที่เหนือกว่า  บีบลูกน้องทางนั้นให้ยอม  และกวาดต้อนลูกน้องแก๊งจ้าวมาไว้แก๊งหวาง  หากใครไม่เต็มใจก็ไม่บังคับ  แต่คนๆนั้นคงไม่สามารถอยู่วงการมาเฟียฮ่องกงได้อีก  นอกจากออกไปทำงานอื่นๆแทน 

แม้จะดูโหดร้ายไปนิดแต่ปาปาหลี่จวินก็ว่ามันสมเหตุสมผลแล้ว  ซึ่งทางองกงไป๋หลงและอาตี้หลงก็เห็นด้วยกับการตัดสินใจในครั้งนี้  แต่เมื่อทั้งคู่ได้รู้ว่าปาปาหลี่จวินยอมให้จ้าวเพ่ยซาน  ได้กลับไปใช้ชีวิตที่คฤหาสน์ตัวเองตามเดิม  หลังจากก่อเรื่องวุ่นวายและทำให้ผมเสี่ยงอันตรายเกือบถึงชีวิตมาแล้ว  ท่านทั้งคู่ไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจครั้งนี้ของปาปาหลี่จวินนัก

“แต่ตอนนี้จ้าวเพ่ยซานคงไม่สามารถกลับมาทำร้ายใครได้อีกแล้วครับ  เพราะจิตใจเธอไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน  หลังจากฟื้นขึ้นมา  เธอได้แต่เพ้อถึงแต่ลูกชายที่ตายไปแล้ว  และมีบ้างที่ต่อว่าอาฆาตแค้นจ้าวฟุฉินครับ...แต่มีเพียงคนๆเดียวที่ทำให้จ้าวเพ่ยซานกลับมาอยู่กับปัจจุบัน....” 

ทุกสายตาจับจ้องมายังผม  เมื่อเฮียหลี่ผิงทิ้งท้ายประโยคด้วยความเงียบ  ก่อนหันมามองผมยิ้มๆ  เหมือนเป็นการบอกกลายๆว่าบุคคลที่ว่านั้นคือใคร

เมื่อสองวันก่อนผมออดอ้อนมาเฟียรูปหล่อขอไปเยี่ยมจ้าวเพ่ยซานจนได้  เพราะรู้มาว่าเธอฟื้นจากอาการโคม่าแล้ว  บวกกับประวัติที่ได้รู้และพฤติกรรมที่เธอปฏิบัติต่อผม  ยามที่จับตัวผมไปไม่ได้เลวร้ายนัก  ผมจึงอยากไปเยี่ยมและให้กำลังใจเธอบ้าง  แต่เมื่อไปถึงแพทย์ประจำตัวก็แจ้งว่าเธอมีจิตใจที่ไม่ปกติดังเดิม  และดูเหมือนว่าในหัวเธอเฝ้าวนเวียนถึงแต่เหตุการณ์เลวร้ายในอดีต 

ยามที่ผมเจอหน้าเธอ  จ้าวเพ่ยซานถึงกลับน้ำตาไหลพรากและเรียกผมว่าถิงอิน  ก่อนดิ้นรนโวยวายทั้งๆที่นอนแหม่บอยู่บนเตียง  เพียงเพื่อที่จะได้ใกล้ชิดผม  จนผมทนสงสารไม่ไหวและอ้อนขอเฮียหลี่ผิงเพื่อเดินไปหาเธอใกล้ๆ  ซึ่งเธอก็กอดผมไว้จนแน่นพร้อมเรียกผมว่าถิงอินไม่ขาดปาก  จนเธอสงบลงนั่นแหละ  ผมถึงมีโอกาสยืนดีๆข้างเตียง 

ยิ่งได้เห็นใบหน้าซีดเซียวดวงตาบวมช้ำและริมฝีปากที่แห้งแตก  ไม่เหลือเค้านางจิ้งจอกแสนสวยพันปีแล้วนั้น  ผมยิ่งนึกสงสารเธอจับใจ  แต่ผมก็ไม่ได้พูดอะไรกับเธอมากนัก  ด้วยรู้ว่าถึงพูดไปเธอคงไม่รับรู้อะไรแล้วนั่นเอง 

แต่ก่อนผมจะกลับจ้าวเพ่ยซานก็ทำผมแปลกใจ  เมื่อเธอเอ่ยขอโทษเบาๆออกมา  แถมดวงตาที่เคยเคว้งคว้างกลับจับจ้องมายังผมเขม็ง  ก่อนดวงตาคู่เดี๋ยวกันนี้จะเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆ  ทำเอาผมน้ำตาซึมกับภาพตรงหน้าเลยล่ะ  ก่อนผมจะเอ่ยตอบรับคำขอโทษนั้นทั้งน้ำตา

“เอาเถอะ  ในเมื่อเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้  ก็ให้เป็นไปตามที่หลี่จวินตัดสินใจก็แล้วกัน  แต่ยังไงต้องให้คนของเราควบคุมดูแลอย่างใกล้ชิดด้วย”  เมื่ออากงไป๋หลงสรุปเช่นนั้น  จึงไม่มีใครคิดจะแย้งอีกต่อไป 

หลังจากนั้นเวลาน้ำชายามบ่ายก็สมกับเป็นช่วงเวลาสบายๆอย่างแท้จริง  แต่อากงไป๋หลงเองยังย้ำให้เฮียหลี่ผิงพาผมมาฝึกศิลปะป้องกันตัวกับครูฝึกของแก๊งหยางให้ได้  และห้ามผมอู้อย่างเด็ดขาดด้วย  ผมจึงรับคำอย่างแข็งขันให้ท่านได้สบายใจ  และท่านยังถามไถ่ถึงเรื่องเรียนของผมด้วย  เพราะท่านรู้มาจากอาเจ็กธัชว่าผมฝึกงานจบแล้ว  เหลือแค่การนำเสนอที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วันนี้  และเหลือวิชาที่ต้องสอบอีกไม่กี่ตัว  ผมก็จะได้เป็นบัณฑิตสมใจ  ซึ่งผมก็บอกท่านว่าไม่ต้องเป็นห่วง  และแอบโม้นิดๆว่าจะเอาเกียรตินิยมมาให้ท่านชื่นชมด้วย  ทำเอาอากงหัวเราะชอบใจใหญ่  และบอกว่าถ้าผมทำได้จริง  จะมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้ผมด้วย 

เมื่อได้รู้แบบนี้แล้ว  หลานธันว์ที่น่ารักคนนี้สู้ขาดใจเลยล่ะครับ  แต่ประโยคต่อมาของอากงไป๋หลงนี่สิ  ทำให้ผมหุบยิ้มแทบไม่ทัน

“ถ้าอาธันว์เรียนจบ  อากงคงต้องเตรียมตัวครั้งใหญ่เพื่อเดินทางไปเมืองไทย  เพราะครั้งนี้อากงจะไม่ยอมให้ทางธนอรรถย์ปฏิเสธของรับไหว้สะใภ้จากอากงอีกแล้ว  ครั้งอาธัชอากงใจอ่อนไปหน่อย  แต่ครั้งนี้การจะรับตัวอาธันว์มาเป็นหลานสะใภ้  คงต้องสมน้ำสมเนื้อกันหน่อย  จริงมั้ยอาหลี่ผิง”

“จริงครับ  อากง”  ทำไมเฮียหลี่ผิงต้องตอบรับอากงไป๋หลงเสียงดังขนาดนั้นด้วย  พวกเราห้าคนก็ออกจะนั่งใกล้กันซะขนาดนี้  ไหนจะสายตาตื่นเต้นที่ส่งมาให้ผมอย่างออกนอกหน้านี่อีกล่ะ 

‘วุ้ย!  เล่นเอาคนหล่อเขินหมด’  ผมไม่กล้าสบตาระยิบระยับหยอกเย้าของคุณตาคุณหลานแห่งตระกูลหยางและตระกูลหวางเลยครับ  แต่ยังแอบดีใจนิดๆที่อย่างน้อยคำพูดของอากงไป๋หลง  ยังมีอีกคนที่เขินเป็นเพื่อน  จะใครถ้าไม่ใช่คุณอาหน้าตี๋อย่างอาเจ็กธัชของผม  ที่โดนหางเลขกับเค้าด้วยเหมือนกัน 

แม้อาธัชจะไม่ออกอาการนั่งม้วนบิดไปมาอย่างที่ผมเป็น  แต่ผมเห็นนะว่าแก้มขาวๆของคุณอากลับเจือไปด้วยสีชมพูอ่อนๆ  ทั้งๆที่อาธัชก้มหน้าจิบชาร้อนในมือ  โดยมีสายตาอ่อนเชื่อมของอาตี้หลงจับจ้องไม่วางตา  ทำให้ผมเห็นภาพตัวเองในอนาคตได้ลางๆ  ผ่านอาเจ็กธัชขณะนี้ได้อย่างดีเชียวล่ะ

......................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ช่วยกันตัดสินหน่อยนะคะว่าคู่ใหญ่หรือคู่เล็กที่หวานกว่ากัน
หวังว่าคุณผู้อ่านที่คิดถึงธัชชี่กับตี้หลงจะอิชชี่เบาๆและมีความสุข
ไปกับคู่นี้น้า  ส่วนคู่เล็กเราเชื่อว่าเค้าทำให้คุณยิ้มได้ไม่เปลี่ยนใช่ม้า  :mew3:

ส่วนตอนหน้ามาติดตามคู่หลักเค้า ‘กุ๊กกิ๊กดุ๊กดิ๊ก’ กันน้า  :z1:
ก็เรื่องนี้ไม่มีอะไรมาก  นอกจากหวานปนหื่นไปตามประสา  :laugh:
เจอกันอีกทีวันศุกร์นะคะ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.ของแถมแบบพิเศษวันนี้ไม่มีน้า  ช่วงนี้ยุ่งจนหัวปั่น
แต่ถ้ามีเวลาจะพาเด็กน่ารักกับคุณแม่ตัวแสบมาอีกนะคะ  :katai3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 01-10-2013 09:12:19

หวานกันตลอดอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 01-10-2013 09:19:10

คู่เล็กหวาน น้ำตาลเรียกพี่

แต่เรากลับชอบคู่ใหญ่มากกว่า  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 01-10-2013 09:22:10

หวานทั้งคู่เล็กและคู่ใหญ่ หวานเว่อร์อ่ะ
 :mew3:
ต้องไปโรงพยาบาลด่วน น้ำตาลในเลือดสูง อาจช็อคตายได้ ฮ่าาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 01-10-2013 09:24:09

อยากอ่านตอนพิเศษของคู่ใหญ่อะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-10-2013 09:44:21

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 01-10-2013 09:55:57

ตอบด้วยความลำเอียงว่า คู่ใหญ่
แต่ทั้งสองคู่ก็ทำให้เราเขินตัวบิดตลอดแหละน่าา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-10-2013 10:28:44

สรุปหวานทั้งสองคู่นั่นแหละ คนอ่านนำ้ตาลในเลือดสูง~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 01-10-2013 10:37:37

หวานจนน่าอิจฉาาาาาาาาาาาาาาาาาา :impress2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 01-10-2013 10:58:07

หลานสะใภ้ วู้วๆ
ตอนนี้น่ารัก หวานๆ ชอบอ่ะ >.<

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 01-10-2013 11:36:00

หวานหยดย้อย! พึ่งเข้าใจคำนี้ก็เพราะเรื่องนี้แหละ จะอ่านตอนไหนก็ทำให้เราอายม้วนได้ตลอด

ขอบคุณมากค่ะ เรื่องน่ารักที่สุด เราชอบ :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 01-10-2013 12:02:45

หวานกันจนมดทำงานหนัก อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 01-10-2013 12:46:40

คู่น้องธันว์ 555
 :hao7:
แต่คู่อาเจ็กก็ใช่ย่อย
หวานสมกับที่คิดถึงจริงๆ
ขอบคุณมาก บวกและเป็ดกระหน่ำ
 :katai4:
แต่ลิงน้อยยิงแม่นงี้ เฮียมังกรต้องหนีบไว้กับตัวให้ติดหนึบเลยนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 01-10-2013 13:38:38

 :pig4: :pig4: :pig4: ที่พาธัชชี่กับตี้หลง มาให้หายคิดถึงกัน  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 01-10-2013 13:43:19

ตี้หลงหวานตลอด อิจฉาคุณธัชเบาๆ

ธัีนว์ก็น่ารักน่ากอดตลอด อยากได้!!!!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 01-10-2013 14:07:01

เฮ้ออออออ มีความสุข  :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 01-10-2013 15:14:31

ที่เจ้าเพ่ยซานเอ็นดูน้องเพราะคิดถึงลูกนี่เอง
ส่วนตอนนี้ทั้งรุ่นใหญ่รุ่นเล็กหวานไม่แพ้กันเลยเน้อ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 01-10-2013 17:27:00

อากงเท่ห์มากอ่ะ  :กอด1:

หวาน 2 คู่เลย  :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 01-10-2013 17:33:29

 o13  เยี่ยมมากเลยน่ารักซะไม่มีอ่ะ  ขอบอกว่าคิดถึงเสือขาวกับมังกรดินมากมาย   :mew1:

      :ling1:  เมื่อไหร่จะลงตอนใหม่ให้ค่ะพี่มาศ  รอนานแล้วนะ  (  พี่มาศจัดการนางนี้ด้วย   :z6: ) 

      +1  และขออ้อม   :กอด1:  อุ่นๆของพี่สาวใจดีมีเมตตา  กรุณา  อิอิ  และ   :hao6:   :hao6:   :hao6:  ตอนต่อไป  อิอิ....

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 01-10-2013 17:47:34

หวานพอกันทั้งคู่เล็กคู่ใหญ่ค่ะ ชอบทั้งสองเฮีย  :mc4:

อากงน่ารักมากค่ะ อยากเห็นของรับขวัญหลานสะใภ้แล้วว่าจะเป็นอะไรน้อ ^^

รอตอน "กุ๊กกิ๊กดุ๊กดิ๊ก" ค่า   :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 01-10-2013 19:16:06

โอยน่ารักทั้งสองคู่เลย
ธัชชี่ตีหลงคิดถึงมาก สองคนนี่ยังน่ารักเหมือนเดิม
ส่วนคู่เล็กก้อใช่ย่อย :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 01-10-2013 20:14:17

หวานทั้งคู่อา คู่หลาน   

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 01-10-2013 20:16:33

เอ่อ...ขอสารภาพ
เปิดหน้านี้ค้างมาตั้งแต่เช้า...เพิ่งตามจนจบได้
เป็นการอ่านนิยายหนึ่งตอนที่ใช้เวลานานมากกกก
(ก็เล่นเดินหนีไปทำอย่างอื่นทั้งวันนี่นา แหะๆ)

หวานทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่...มีความสุขไปด้วยเลย อิอิ
อากงคงเป็นผู้อาวุโสที่มีความสุขกับลูกหลานมากเชียวแหละ
แถมยังจะขอน้องธันว์มาไว้ใกล้ๆ เป็นการถาวรเหมือนอาเจ็กอีกด้วย ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 01-10-2013 20:45:08

:laugh:
ยกมือตอบอย่างไม่ลังเลว่าคู่ใหญ่ค่ะ ไม่ใช่ว่าคู่เล็กไม่หวานนะ เพราะคู่ใหญ่เขาอายุมากกว่า แน่นอนว่าเราฟินกับหนุ่มใหญ่มากกว่าหนุ่มน้อยอยู่แล้ว 555 เราไม่ได้ลำเอียงนะจ๊ะ คิคิ แค่เราตัดสินโดยถือคติดว่า อายุมากกว่าได้เปรียบ
 :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: GimNgek ที่ 01-10-2013 20:53:11

น่ารักจังเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 01-10-2013 20:57:00

หวานทั้ง 2 คู่เลย

คู่ใหญ่......หวานเหมือนน้ำตาลสด

คู่้เล็ก.......หวานเหมือนน้ำอ้อย

พูดแล้ว....คนแก่น้ำลายไหล  :hao6: :hao6:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 01-10-2013 21:48:17

ทำเอาคิดถึงคู่ตี้หลงกับคุณธัชเบา ๆ >.<
คู่รุ่นเล็กก็หว๊าน หวานใส่กัน
กลิ่นความรักตลบอบอวล

ขอบคุณนะคะ +1 ~^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 01-10-2013 22:01:20

คู่ใหญ่เจ๋งกว่าสิคะ เอาเวลาเป็นตัววัด 5555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 01-10-2013 23:07:07

 :-[ :o8:

หวานกันทั้งรุ่นเล็กรุ่นใหญ่ ไม่มีใครยอมใครจริงๆ

  :impress2: o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: NOO~KUNG ที่ 01-10-2013 23:15:07

หวานกันทั้ง 2 คู่.........

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 02-10-2013 00:18:49

แหม น่ารักจังเลยนะ

ช่างเป็นครอบครัวที่น่ารักจริงๆ

ทุกคนช่างดูแลเอาใจใส่กันทุกคนเลย

น่ารักที่สุด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 02-10-2013 02:00:13

หวานกันตามแบบฉบับของแต่ละคน :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 02-10-2013 09:46:48

แข่งกันหวานเลยนะทั้งคู่เล็กคู่ใหญ่
ผู้ใหญ่จะไปสู่ขอแล้ว น้องธันว์จะออกเรือนอย่างเป็นทางการ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 02-10-2013 12:01:31

คู่เล็กก็หวานพอกันกับคู่ใหญ่  แต่คู่ใหญ่น่ารักยังหวานไม่สร่างเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 02-10-2013 21:51:51

ThankS

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 03-10-2013 10:23:40

เราตัดสินว่า หวานพอกัน แต่คู่ใหญ่เขาเจนสนามมากกว่านั่นเอง
เรียกง่ายๆว่าชิน อาธัชคงจะชินแล้วล่ะที่โดนตี้หลงป้อล้ออย่างนี้
น้องธันว์คงต้องเรียนรู้อีกหน่อย จะได้ไม่โดนคนอื่นล้อบ่อยๆ
ส่วนเรื่องฝึกปรือฝีมือ น้องธันว์หัวไวสมกับมีคนมีฝีมือล้อมรอบ
คิดเดินทางนี้แล้วก็ต้องเข้มแข็งและดูแลตัวเองได้ดีพอควรล่ะนะ
อีกอย่างเผื่อจะเอาไว้กำราบพญามังกรบ้าง เอาแค่เกรงใจเราก็พอเนาะ :laugh:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 03-10-2013 17:14:39

หวานทั้งคู่อาคู่หลานเลย
น่ารักมากๆ :-[
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 03-10-2013 20:05:59

ดีใจที่ได้อ่านคู่ธีชตี้ด้วย คิดถึงสองคนนี้ค่า
ว่าแต่ตอนนี้คู่ของปาปามามา ไม่ออกมาหวานให้อ่านกันบ้างเหรอคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: ryokame ที่ 03-10-2013 20:54:17

หวานตลอดจริงๆ หุหุ
อากงจะมาเมืองไทยเหรอ แล้วอย่างนี้จะได้เจอเฮียภีมกับธีมั้ยอ่ะพี่มาศ คิดถึงคู่นี้มากๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 03-10-2013 22:36:14

หวานหยดย้อย!!!!!

อิจฉาอ่ะ!!!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.33 "เวลาของเรา" P.41 (1/10/56) ใหญ่ปะทะเล็ก คู่ใค
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 03-10-2013 22:54:45

หวานใส่กันทั้งสองคู่เลย  :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 04-10-2013 07:16:49

ตอนที่ 34

ธันว์
   
“เฮ้อออ....โล่งอก  เสร็จสักที”  ไอ้นนถอนใจเฮือกใหญ่  พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า  ก่อนฟุบหน้าลงกับโต๊ะที่เกลื่อนไปด้วยหนังสือ  และกองกระดาษรายงานปึกใหญ่ 

ผมที่มีอาการไม่ต่างจากไอ้นนนักเหลือบมองมันผ่านกองกระดาษ  ไม่มีแรงแม้แต่จะพูด  เพราะสามวันที่ผ่านมาหมกมุ่นอยู่กับการเตรียมนำเสนอโครงการ  ที่พวกเราไปฝึกงานกันมาร่วมสามเดือน  เรียกได้ว่าแทบไม่ได้ลุกออกจากเก้าอี้เลย  นอกจากเข้าห้องน้ำและทานข้าวเท่านั้น 

เมื่อผมพลิกหน้ากลับมาอีกด้าน  ทำให้เจอเข้ากับสาวเดียวในกลุ่มที่นั่งหน้าเคร่งไม่พูดไม่จา  ไอ้นลินไม่ใช่เพิ่งมีอาการพูดน้อยเอาวันนี้นะครับ  แต่ทั้งสามวันที่พวกเราทำงานด้วยกัน  มันเงียบจนผิดนิสัยและไม่มีโวยวายเสียงดังอย่างเคย  ซึ่งไอ้นนคงคิดเหมือนผม  ด้วยตอนนี้มันมองไปทางไอ้นลินไม่ต่างกัน  ก่อนเราจะสบตากันโดยไม่ได้นัดหมาย 

ผมจึงบุ้ยปากไปทางไอ้นลิน  ส่งสัญญาณให้มันเอ่ยปากถามเจ้าแม่ประจำกลุ่ม  ซึ่งไอ้นนก็ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆและทำกิริยาไม่ต่างจากผม  โบ้ยให้ผมเป็นคนถามซะเอง  แต่ไอ้นลินเวอร์ชั่นนี้ใครจะกล้า  หากเป็นตอนที่มันปกติดี  โวยวายบ้าบอก็ว่าไปอย่าง  เพราะผมไม่รู้เลยว่าหากส่งคำถามไม่ถูกใจ  แก่เจ้าแม่นลินไปตอนนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง  แต่อยู่ๆไอ้คนที่เป็นจุดสนใจก็พูดขึ้นมา  ทำเอาผมและไอ้นนสะดุ้งโหยง  ผงกหัวขึ้นจากโต๊ะแทบไม่ทัน

“ใครรับผิดชอบส่วนไหนก็เตรียมพรีเซนให้ดีนะ  พรุ่งนี้เช้าเจอกัน  กูกลับแล้ว”  ผมที่กำลังพยักหน้ารับคำสั่งตามที่ไอ้นลินพูดไว้  ก็ต้องเหวออ้าปากพะงาบๆ  และยื่นมือค้างอยู่กลางอากาศ  ด้วยเจ้าแม่ใหญ่ลุกเดินออกไปทันทีที่พูดจบ

เมื่อหันมาทางไอ้นนที่มีอาการไม่ต่างจากผม  ด้วยหน้ามันมีเครื่องหมายคำถามอันโตเต็มหน้า  ก่อนมันจะรู้ตัวว่าไอ้นลินมารถคันเดียวกัน  จึงรีบคว้าเอกสารและข้าวของของตัวเองพร้อมล่ำลาผมไปด้วย  และวิ่งปรู๊ดพร้อมตะโกนเรียกหาไอ้นลินว่าให้รอมันด้วยไปตลอดทาง 

หากเป็นยามปกติผมคงขำกลิ้งกับท่าทางของเพื่อนซี้ทั้งคู่  แต่ตอนนี้ผมทำเพียงนั่งนิ่งและครุ่นคิดหาคำตอบว่าเกิดอะไรขึ้นกับไอ้นลินกันแน่  เพราะแค่ช่วงสองวันก่อนเราจะมาทำงานด้วยกัน  เป็นช่วงที่ผมไม่ได้เจอมันเลย  ถ้าจำไม่ผิดไอ้นลินมันบอกว่าจะไปดูคอนเสิร์ตใหญ่ที่ได้บัตรฟรีมาจากเฮียโจเซฟ  ตอนมันชวนผมก็ไม่คิดจะไป  เพราะนัดกับอาธัชไว้แล้ว  ว่าจะไปฝึกยิงปืนที่คฤหาสน์หยาง  ส่วนไอ้นนเองก็นัดกับไอ้พี่เบสไว้แล้วเช่นกัน  เห็นมันว่าจะพาแฟนหน้าหล่อไปเที่ยวค้างคืนใกล้ๆสักคืน  ทำให้ผมและไอ้นนไม่รู้ความเป็นไปของไอ้นลินในช่วงสองวันนั้นเลย

“น้องธันว์เป็นอะไร  ทำไมนั่งหน้าเครียดอยู่คนเดียว  เพื่อนๆไปไหนครับ”  ประโยคห่วงใยมาพร้อมสัมผัสอบอุ่นจากฝ่ามือที่ข้างแก้ม  ทำให้ผมต้องแหงนหน้าขึ้นมอง 

เจ้าชายน้อยก็ได้พบกับอัศวินผู้กล้าที่แสนหล่อเหลา  กำลังก้มหน้าส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ในระยะประชิด

“งานเพิ่งเสร็จ  พวกมันกลับกันไปหมดแล้วครับ  เฮียหลี่ผิง...ธันว์เหนื่อยจัง”  ในเมื่ออัศวินรูปหล่อของผมแสดงออกชัดว่าห่วงใยกัน 

เจ้าชายน้อยคนนี้ขออ้อนด้วยการแนบแก้มกับฝ่ามืออุ่นๆข้างนี้และถูเบาๆ  พร้อมส่งเสียงระโหยโรยแรง  ก่อนตีสีหน้าละห้อยอ้อนใส่หน่อยนะครับ  ซึ่งคงเดาได้ไม่ยากเนอะว่าผลจะออกมาเช่นไร

เฮียหลี่ผิงใช้สายตาอ่อนเชื่อมจ้องผมไม่วางตา  พร้อมไล้เกลี่ยปลายนิ้วไปมาตามข้างแก้ม  ก่อนจะจุดยิ้มบางเบาที่มุมปาก  ทำให้ใบหน้าเข้มๆละมุนละไมขึ้นมาทันตา  จนผมยังตะลึงและไม่อาจละสายตาไปจากใบหน้าที่เปี่ยมเสน่ห์นี้ได้  และผมก็สัมผัสได้ถึงความอุ่นชื้นที่หน้าผาก  ทำให้ต้องปิดเปลือกตาลง  เพื่อรับสัมผัสอ่อนโยนจากคนรักได้อย่างเต็มที่ 

หลังจากนั้นความอุ่นชื้นที่ว่านี้  ก็เคลื่อนลงมาช้าๆที่เปลือกตาทั้งสองข้าง  ลามมาที่ปลายจมูก  และหยุดแช่ค้างที่ริมฝีปากที่กำลังระบายยิ้มของผม

“อดทนอีกนิดนะ  เฮียรู้ว่าคนเก่งของเฮียต้องผ่านมันไปได้  เฮียเอาใจช่วยน้องธันว์อยู่นะครับ”  แค่คำพูดไม่กี่คำของคนที่รักเราและเราก็รักเค้ามาก  ทำให้ไอ้ที่เหนื่อยๆนั้นหายเป็นปลิดทิ้งเลยครับ  และคนเก่งของเฮียหลี่ผิงคนนี้ก็พร้อมสู้ต่อแล้ว 

ผมจึงฉีกยิ้มกว้างๆใส่ตาเฮียหลี่ผิง  ก่อนจะโน้มคออาเฮียลงมา  และจุ๊บเบาๆไปที่ริมฝีปากสีสดซะเลย

“ขอบคุณครับ  แฟนใครเนี่ยน่ารักที่สุด  คิกๆ....โอ๊ะ!”  ผมตกใจมากเหอะ  เพราะอยู่ๆท่านมาเฟียใหญ่ก็เดินอ้อมมาด้านข้าง  และช้อนร่างผมขึ้นจากเก้าอี้  ทำเอาผมต้องรีบคว้าคอแกร่งไว้  ก่อนอาเฮียจะนั่งลงแทนที่ผม 

พอผมเงยหน้าขึ้นก็พบว่าเฮียหลี่ผิงก้มหน้ามองอยู่ก่อนแล้ว  พร้อมสายตาระยิบระยับแพรวพราวไม่เหลือเค้าความอ่อนโยนแบบเมื่อครู่สักนิด  เล่นเอาใจผมสั่นและเริ่มแก้มร้อนขึ้นมาแบบไม่ตั้งใจเชียวล่ะ

“น่ารักแล้วรักมั้ย”  ผมช้อนตามองเจ้าของคำถามอีกครั้ง  และเริ่มหมั่นไส้ขึ้นมา  ทั้งๆที่แก้มยังร้อนผ่าวๆนี่แหละ 

เฮียหลี่ผิงรู้ทั้งรู้ว่าผมรัก  ยังจะแกล้งถามกันอยู่ได้  แต่ครั้งนี้อย่าหวังว่าผมจะอายม้วนไม่กล้าตอบ  ผมอยากจะลองดูสิว่าหากผมบอกรักอาเฮียขี้แกล้ง  พร้อมสายตาหยาดเยิ้มและยิ้มหวานๆ  ผลจะออกมาเป็นอย่างไร

“รักสิครับ  รักมาก...ลิงน้อยรักหมูอ้วนนะครับ”  อย่าแปลกใจครับว่าใครมีฉายาว่าหมูอ้วน  ถ้าไม่ใช่เฮียหลี่ผิง  ซึ่งเป็นฉายาที่ผู้ใหญ่ตั้งให้อาเฮียตอนเด็กครับ 

ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่ามาเฟียรูปหล่อหุ่นดีจะเคยตุ๊ต๊ะตุ้ยนุ้ยมาก่อน  การที่ผมจงใจใช้ฉายาหมูอ้วนในตอนนี้  เพื่อให้ประโยคบอกรักของผมไม่หวานจนเกินไปนัก  ผมตั้งใจว่าจะไม่เขินแล้วเชียว  แต่อดไม่ได้จริงๆ  เมื่อได้เห็นมาเฟียรูปหล่อตกตะลึง  ก่อนจะค่อยๆระบายยิ้มสว่างจนเต็มหน้า

“ฮึๆ  ฮ่าๆ  ทำตัวน่ารักใหญ่แล้วนะเรา”  คนเราสามารถตกหลุมรักอีกครั้งกับคนรักคนเดิมได้มั้ยครับ 

ด้วยตอนนี้ผมกำลังอยู่ในอาการที่เรียกว่า  ‘ตกหลุมรัก’  ทำเอาหัวใจในอกหยุดเต้นไปชั่วขณะ  ก่อนจะกระหน่ำเต้นกระแทกหน้าอกถี่ยิบจนผมเจ็บร้าว  แต่ริมฝีปากกลับหุบยิ้มไม่ลง  ส่วนสายตาเหมือนถูกดึงดูดไว้กับรอยยิ้มกระจ่างของผู้ที่เป็นคนรัก

กว่าผมจะรู้สึกตัวและหลุดมาจากมนต์สะกดของจูบดูดวิญญาณได้  ก็เล่นเอาหมดแรงนอนระทวยอยู่ในวงแขนของเฮียหลี่ผิงเชียวล่ะ  แต่คนที่ทำท่าจะติดลมมากกว่าผม  กลับเป็นเจ้าของรอยจูบหวานๆ  ที่ยังคอยวนเวียนเลาะชิมกลีบปากผมอยู่ 

ผมจึงตัดสินใจพลิกใบหน้าหนีปากนุ่มๆเข้าหาอกอุ่นแทน  ก่อนจะเอื้อมแขนโอบรอบคอแกร่งไว้  แต่ก็ยังไม่วายเมื่อปากนุ่มๆเปลี่ยนที่หมายเป็นซอกคอผมซะได้  จนผมหดคอหนีแทบไม่ทัน  และขนทั่วร่างลุกพรึบพรับ  เมื่อติ่งหูถูกดูดเม้มอย่างแรง

“อ่าๆๆ  เฮีย~”  ผมไม่น่าหลุดเสียงครางออกไปเลย  เพราะในเวลาต่อมาผมโดนอุ้มขึ้นจากตัก 

เมื่อเงยหน้าจากอกหอมๆที่ผมซ่อนแก้มแดงๆไว้  ผมแทบผงะกับใบหน้าจริงจังของเฮียหลี่ผิง  ที่จ้องผมด้วยสายตาคาดหวัง  หัวคิ้วขมวดเป็นปม

“น้องธันว์เตรียมงานพรีเซนเสร็จแล้วใช่มั้ย”  ผมงงจริงๆนะเนี่ย  ว่าทำไมเฮียหลี่ผิงถึงส่งคำถามนี้มาให้  ด้วยสีหน้าท่าทางเคร่งเครียดนัก  เพราะเมื่อครู่แทบจะจับผมกินแล้วแท้ๆ 

ผมก็ได้รู้แจ้ง  เมื่อผมพยักหน้าเบาๆแทนคำตอบแล้ว  ริมฝีปากของเฮียหลี่ผิงก็ค่อยๆแสยะยิ้มได้อย่างน่ากลัว  ส่วนแววตาก็แพรวพราวกระลิ้มกระเหลี่ย  สื่อความนัยชัดถึงจุดประสงค์ของคำถาม

“เตรียมตัวเตรียมใจได้เลยพ่อลิงน้อย  วันนี้มังกรร้ายตัวนี้จะจับกินให้สมอยากเชียวล่ะ  ฮึๆ”

หมูอ้วนจอมซ่าของผมแปลงร่างเป็นมังกรร้ายแล้วครับ  งานนี้ลิงน้อยอย่างผมตายแน่  เพราะห่างหายจากการให้อาหารทิพย์พญามังกรมาหลายคืน  ด้วยติดภารกิจหลักเรื่องการเรียน  แล้วดูเฮียหลี่ผิงสิครับ  อุ้มผมเดินลิ่วๆแทบเป็นวิ่งพาเข้าลิฟต์  พอกดหมายเลขชั้นได้ก็หันมาตรึงข้อมือผมไว้กับผนังเย็นๆ  ก่อนกดปากบดจูบไม่ให้ผมได้มีโอกาสขัดขืน  แถมด้วยตะปบมือเข้ากับก้นผมและบีบอย่างแรง  พร้อมแหวกต้นขาเข้ามาเสียดสีกับธันว์น้อยกลางลำตัว  จนทั้งผมและน้องชายตัวน้อยตัวสั่นเทา  อ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขนแข็งแกร่ง

เมื่อประตูลิฟต์เปิดออก  จูบร้อนๆถึงได้ผละห่าง  ก่อนเฮียหลี่ผิงจะยกตัวผมขึ้นอุ้มกระเตงเป็นลูกลิงเข้าห้องของเรา  ผมที่โอบคอเกาะเอวอาเฮียมาตลอดทางก็ถูกวางลงกับพื้น  ยังไม่ทันอุทธรณ์ขอผ่อนหนักเป็นเบา  ชุดอยู่บ้านง่ายๆอย่างเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นก็หลุดออกจากตัวในเสี้ยววินาที  ก่อนผมจะมายืนตาปริบๆมองคนหล่อเปลื้องผ้าตัวเอง 

จนกระทั่งกล้ามอกแน่นๆอยู่ในระดับสายตา  ไอ้สายตาไม่รักดีดันหลุบลงต่ำผ่านหน้าท้องขาวๆที่เกร็งจนขึ้นลูก  และเห็นไรขนสีอ่อนรอบรอยบุ๋มกลางลำตัว  ก่อนผมจะหน้าร้อนผ่าวพร้อมลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่  เมื่อสายตาปะทะเข้ากับมังกรผงาดฟ้าที่กำลังอวดโฉมล่อตา  แต่ผมไม่ต้องลำบากใจนานว่าต้องจัดการไอ้มังกรตัวดีอย่างไร  เพราะเจ้าของมันดันรวบมือผมเข้าไปทักทายอย่างใกล้ชิด  พร้อมกับปลายนิ้วเย็นๆเชยคางผมขึ้นเพื่อรับจูบ

“อื้อออ”  เข่าแทบทรุด  เมื่อธันว์น้อยถูกรวบแนบชิดเข้ากับมังกรร้าย  จนผมต้องคล้องแขนเข้ากับลำคอหนาเพื่อพยุงตัว  ทั้งๆที่ต้องเปิดปากให้ลิ้นร้อนได้กวาดต้อนไปทั่วตามแต่ใจ 

กระทั่งลมหายใจขาดห้วง  คนที่ปล้นจูบก็แสนรู้ใจ  ปล่อยปากให้ผมได้มีโอกาสสูดหายใจ  แต่ความทรมานยังไม่หมดไป  เมื่อธันว์น้อยเสียดสีไปกับฝ่ามือหนาและมังกรร้ายที่เตรียมพ่นไฟด้วยจังหวะรัวเร็ว  จนผมไม่อาจทรงตัวได้อีก

“อึก  เฮีย...หลี่ผิง  อ่าๆๆ  ธันว์ไม่ไหว  ช้าๆ...จุ๊บ...นะครับ  อื้อออ”  ลิงตัวน้อยๆอย่างผมช่างน่าสงสารนัก 

แม้ผมจะวอนขอด้วยเสียงอ้อนๆข้างใบหูสะอาด  แถมติดสินบนท่านพญามังกรด้วยจุ๊บเบาๆที่ซอกคอ  แต่ไม่ได้รับการตอบสนองสักนิด  เพราะธันว์น้อยกลับโดนรูดรั้งเร็วแรงเพิ่มขึ้นเป็นทวี  จนผมตัวสั่นเทิ้มน้ำตาคลอและทิ้งน้ำหนักลงในวงแขน  ให้เฮียหลี่ผิงได้รวบเอวไว้  ก่อนจะอุ้มผมวางลงกับเตียง 

ผมที่ตาพร่าหูอื้อหายใจไม่ทัน  สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดข้างขมับ  ก่อนจะรู้สึกถึงต้นขาที่ถูกแหวกออกกว้าง  ตามมาด้วยมังกรร้ายหัวแข็งที่แนบชิดหน้าท้อง  พร้อมจุมพิตบางเบาที่เปลือกตา

“คนเก่ง  เฮียขอนะ”  สิ้นคำขอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า  ปลายนิ้วเย็นๆก็คืบคลานเข้ามาในตัว  ไม่มีรีรอในคำตอบสักนิด 

จนผมเผลอกัดริมฝีปากด้วยความเจ็บ  ก่อนริมฝีปากชื้นๆจะเลาะเล็มมาตามขอบปาก  ให้ผมได้เปิดรับลิ้นร้อนเข้ามาบรรเทาความเจ็บที่มี  พร้อมธันว์น้อยที่ได้รับความเอ็นดูจากฝ่ามือหนาอีกครั้ง

“ซี้ด  อ่าๆๆ”  แรงสะกิดจากปลายนิ้วทำผมสูดปากครางลั่น  เกร็งร่างแทบปลดปล่อย 

แต่เจ้าของนิ้วร้ายไม่มีเห็นใจกัน  เพราะยังคงหมุนควานและเพิ่มจำนวนนิ้วเข้ามาเรื่อยๆ  ท่ามกลางม่านน้ำตาและความปั่นป่วนทางอารมณ์  ทำให้ผมไขว่คว้าหาจูบหวานๆจากคนที่ชะโงกอยู่เหนือร่าง

“ฮะ  เฮีย...หลี่ผิง  จูบธันว์หน่อย”  จูบหวานๆถูกมอบให้ผมอย่างไม่มีอิดออด  แต่ผมเป็นฝ่ายเกี่ยวกระหวัดและดูดลิ้นร้อนซะเอง 

เมื่อความเสียวซ่านที่มีทำผมทุรนทุรายร่างกายแทบระเบิด  และผมต้องกรีดร้องคาปากนุ่มๆ  ยามช่องทางเบื้องล่างถูกมังกรร้ายแหวกว่ายเข้าหา

“ซี้ดดด  อีกนิดครับคนเก่ง  ใกล้หมดแล้ว”  ใบหน้าผมถูกเฮียหลี่ผิงพรมจูบไปทั่ว  พร้อมถ้อยคำหลอกล่อด้วยเสียงสั่นๆ  บวกกับใบหน้าคมที่ขึ้นสีจัด  ส่วนสายตาอาเฮียก็จ้องผมด้วยสายตาหยาดเยิ้ม 

ยามผมเหลือบมองกึ่งกลางลำตัวที่กำลังสอดประสานก็ให้หน้าร้อน  เมื่อเห็นมังกรร้ายตัวแดงเถือกพยายามแหวกว่ายเข้าหา  ผมหายใจเข้าลึกๆบรรเทาอาการเจ็บปวด  ก่อนโน้มคอแกร่งเข้าหาและจูบปลายคางเขียวๆเป็นกำลังใจ  พร้อมตวัดขาเข้ากับรอบเอวหนา  และเป็นฝ่ายผลักดันส่งมังกรร้ายให้เข้ามาจนสุดตัว  ทำเอาเจ้าของมันถึงกลับครางไม่เป็นภาษา 

หลังจากนั้นทุกอย่างก็ดูเลื่อนลอย  ด้วยสัมผัสหนักหน่วงและถ้อยคำรักที่ดังไม่ขาด  ก่อนทุกอย่างจะพรั่งพรูและถูกปลดปล่อย  เมื่อพญามังกรผู้ควบคุมจังหวะรัก  ส่งผมจนถึงปลายทางแห่งความสุขสม  ไม่นานความอุ่นร้อนก็ถูกฉีดเป็นสายเข้าร่าง  หลังจากสะโพกแกร่งถ่ายแรงเข้าใส่ผมไม่ยั้ง

เสียงหอบหายใจและลมอุ่นร้อนถูกเป่ารดแถวซอกคอ  พร้อมร่างหนาที่ลดตัวลงมาทาบทับกัน  จนผมต้องเป็นฝ่ายโอบประคองไว้จนเต็มอ้อมกอด  แม้จะเหนื่อยแทบขาดใจแต่ความสุขที่ได้รับจากบทรักครั้งนี้  ทำเอาผมต้องยกยิ้มกับกลุ่มเส้นผมชื้นๆที่ละไปมากับใบหน้า 

จนกระทั่งลมหายใจกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง  เฮียหลี่ผิงก็พลิกตัวลงให้ผมได้เป็นฝ่ายทาบทับซะเอง  ก่อนฝ่ามือหนาจะลูบไล้ไปทั่วร่าง  ผมที่นอนเพลินๆตาจะปิดอยู่รอมร่อต้องสะดุ้ง  เมื่อรู้สึกถึงมังกรร้ายในตัวที่เริ่มแผลงฤทธิ์อีกครั้ง  ผมจึงทุบอกหนาไม่เบานัก  ก่อนตวัดตาค้อนใส่ดวงตาวิบวับกรุ้มกริ่มของมาเฟียรูปหล่อที่ยกยิ้มล้อเลียน  และตัดสินใจถอนสะโพกออกจากมังกรร้าย  ทำเอาเสียววูบวาบเกือบหลุดครางออกมาอยู่เหมือนกัน

“จะไปไหนครับ”  เท้ายังไม่ทันแตะพื้น  เอวผมก็ถูกรวบกอดจากด้านหลัง  ก่อนแก้มผมจะถูกทำร้ายด้วยปลายจมูกโด่ง

“ธันว์อยากอาบน้ำ  อ๊ะ!  เฮียอย่าเลียสิ  ไม่เอาแล้วนะ  ธันว์หิว  หิวมากด้วย”  ผมหลบหลีกปากแดงๆที่เลียติ่งหูสุดตัว  แต่ก็ไปได้ไม่ไกลนักเพราะอ้อมกอดที่โอบล้อมไว้  ทำให้ผมต้องหันมาจ้องดวงตาหวานๆ  และส่งสายตาดุๆเพื่อปราม  ก่อนหาข้ออ้างที่ดูสมเหตุสมผลสำทับ

หากผมอยู่บนเตียงต่อมีหวังถูกพญามังกรจับกินอีกรอบแน่ๆเหอะ  แม้หนังตาจะปิดด้วยเพลียจากรายงานที่ทำมา  และบทรักยามเย็นที่แสนเร่าร้อน  ทำให้ผมต้องหาทางเลี่ยงไว้ก่อนครับ  เพราะยังมีงานที่ต้องเตรียมอีกนิดก่อนพรีเซนพรุ่งนี้  แล้วไหนจะเรื่องไอ้นลินที่ค้างคา  และสร้างความกังวลให้ผมอีกล่ะ  ดังนั้นผมจะโดนพญามังกรจับกินอีกไม่ได้  แม้สายตาละห้อยแฝงแววออดอ้อนในทีจะทำเอาเกือบใจอ่อนก็เถอะ

สุดท้ายเฮียหลี่ผิงก็ยอมปล่อยผมให้ทำตามความตั้งใจแต่แรก  และผมก็หนีลงมาชั้นล่างก่อน  ในระหว่างที่มาเฟียใหญ่จอมหื่นอาบน้ำ  แม้จะเสี่ยงโดนงอนก็ต้องยอม  เพราะความอยากรู้เรื่องของเพื่อนคนสนิทนั้นมีมากกว่า  แต่เมื่อได้คุยกับไอ้นนผ่านทางโทรศัพท์แล้ว  ผมก็ต้องผิดหวัง  ด้วยไอ้นลินไม่ยอมเอ่ยปากกับไอ้นนให้รู้สักนิด  แม้ไอ้นนจะตะล่อมถามยังไง  ก็ได้คำตอบจากไอ้นลินเพียงแค่ว่าไม่เป็นอะไร  ผมจึงตั้งใจว่าจะโทรหาไอ้นลินด้วยตัวเองและถามให้หายสงสัย  แต่ไอ้นนห้ามไว้เพราะอยากให้ผ่านการพรีเซนพรุ่งนี้ไปก่อน  ทำให้ผมต้องวางสายด้วยความเซ็ง

“ฟอดดดด...นี่แน่ะ  โทษฐานที่ทิ้งเฮียลงมาก่อน  ทำหน้าแบบนี้  อยากโดนอีกข้างรึไงครับ”  คนอะไรน่าหมั่นไส้ชะมัด  ไม่รู้จะหล่อไปถึงไหน  หน้านี่ใสกิ๊กยิ่งยิ้มยิ่งหล่อ  ออร่าความสุขกระจายเลยเหอะ  ใช่สิ!  สูบพลังผมจนหมดตัวแล้วนี่  ยังจะเนียนหอมแก้มผมอีก 

ผมจึงแกล้งเมินใส่มาเฟียรูปหล่อซะเลย  แต่เฮียหลี่ผิงกลับไม่สนใจกิริยาของผมสักนิด  เพราะอาเฮียตามมานั่งเคียงข้างบนโซฟา  ก่อนวาดแขนไปด้านหลังตามความยาวของพนักพิง  และเนียนวางมือลงบนหัวไหล่ผม  มีลูบเบาๆพร้อมรั้งตัวผมให้แนบชิดแผงอกอุ่นๆ

“ฮึๆ  เป็นอะไร  ทำหน้าบูดใส่เฮียทำไม  หิวมากเหรอครับ  แต่ปาปามามากับเหมยอิงยังไม่กลับ  เฮียหาของทานเล่นให้ทานพลางๆก่อนดีมั้ย”  ผมค่อยๆหันกลับมาเหลือบตามองเจ้าของมืออุ่น  ที่ลูบหัวอย่างอ่อนโยนด้วยท่าทางง้องอน  แม้อยากจะงอนใส่เฮียหลี่ผิงต่ออีกนิด  แต่สุดท้ายผมก็แพ้เสียงนุ่มๆตาเชื่อมๆคู่นี้อยู่ดี 

เราสบตากันนิด  ก่อนผมจะตัดสินใจเอนหัวซบหัวไหล่หนา  ที่เจ้าของเปิดวงแขนรอรับพร้อมรอยยิ้มอยู่ก่อนแล้ว  และผมจึงพยักหน้าเบาๆเป็นคำตอบให้อาเฮียได้เอาใจ  ด้วยการหันไปเรียกเด็กรับใช้เอาของทานเล่นมาให้ผมตามที่เสนอไว้  ระหว่างรอเฮียหลี่ผิงก็ไม่ปล่อยให้เวลาเสียเปล่า  เพราะหันมานัวเนียกับผม  ด้วยการสอดมือเข้าชายเสื้อมาลูบๆคลำๆตามเอวบ้างตามหน้าท้องบ้าง  แม้ผมจะเพียรปัดมือออกพร้อมถลึงตาปราม  อาเฮียก็ไม่มีสลดแต่ยังขยันส่งยิ้มหวานๆใส่ตาผมได้อยู่ 

“เฮียหลี่ผิง!”  จะไม่ให้ผมขึ้นเสียงใส่นายน้อยตระกูลหวางได้ยังไงครับ  ต่อหน้าเด็กรับใช้ที่ยกของว่างมาให้แท้ๆ  แต่เฮียหลี่ผิงยังจะหื่นไม่เลิก  ด้วยส่งปลายนิ้วสอดเข้าขอบกางเกงของผม

“อ่ะ  ทานนะครับน้องธันว์  เฮียป้อน  มาการองฝีมือเหมยอิงนะครับ  ไม่สนเหรอ...ฮึๆ  เอาอีกมั้ย”  อย่าหาว่าผมใจง่าย  ยอมที่จะเลิกงอนมาเฟียจอมหื่นอย่างรวดเร็วเลยครับ 

ด้วยผมน่ะแพ้สีสวยๆของมาการองชิ้นกลมๆนั่นต่างหาก  ยิ่งได้ยินว่าเป็นฝีมืออาเจ๊คนสวยด้วยแล้ว  ลิงน้อยยอมอ้าปากให้ท่านพญามังกรป้อนใส่ปากก็ได้

เมื่อร่างกายที่อ่อนล้าได้ของหวานๆ  พร้อมการเอาใจใส่จากคนข้างกายแล้ว  อารมณ์ที่เคยหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจก็พลันจางหายไปจนเกลี้ยง  ถึงขั้นระบายยิ้มใส่ดวงตาแพรวพราวด้วยความถูกใจของเฮียหลี่ผิง 

แต่ก่อนที่ผมจะถูกดึงเข้าหาอกอาเฮียจอมหื่นอีกครั้ง  ผมรีบลุกไปนั่งที่โซฟาเดี่ยวตัวข้างๆซะเลย  ทำเอาเฮียหลี่ผิงทำหน้าเคร่งไม่ถูกใจขึ้นมาทันที  แต่ผมก็ยังแกล้งส่งยิ้มหวานๆและยักคิ้วกวนๆ  ให้อาเฮียได้ยิ่งขัดใจเล่น  ซึ่งก่อนที่เฮียหลี่ผิงจะติดลมงอนไม่เลิก  ผมจึงรีบส่งคำถามง้องอนออกไป

“รักป่ะ...ธันว์รักเฮียนะครับ  แล้วเฮียหลี่ผิงล่ะรักธันว์มั้ย”  ใจจริงผมรู้คำตอบอยู่แล้วครับ 

การที่ผมถามเพราะอยากจะง้อให้มาเฟียรูปหล่อได้ภูมิใจ  ว่าที่ผมแกล้งก็แกล้งเพราะรัก  และอยากให้อาเฮียได้กลับมาส่งยิ้มหล่อบาดใจให้ผมอีกครั้ง  แต่ผลมันนอกเหนือความคาดหมายของผมไปไกล  เมื่อเฮียหลี่ผิงพุ่งตัวเข้าหาเพื่อรวบกอดผมไว้  ก่อนกระซิบคำรักด้วยเสียงลอดไรฟัน  พร้อมอาการกัดฟันกรอด  ทำเอาผมเสียวสันหลังวูบใจหายวาบเลยทีเดียว

“รักสิ...รักมากด้วย  ตั้งใจยั่วเฮียรึไงตัวแสบ  อาหารเย็นไม่ต้องกินแล้วมั้ง”

...........................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

เด็กน่ารักนี่ชักยังไง  เจ้าเล่ห์ใหญ่แล้ว
พูดแบบนี้แกล้งยั่วพญามังกรจอมหื่นชัดๆ
และไม่น่าจะรอดมือเฮียหลี่ผิงนะนั่น   :laugh:

ส่วนเรื่องนลิน  จะมีเบื้องลึกเบื้องหลังอย่างไร
ติดตามได้ในตอนหน้า  วันสีชมพูนะคะ
เพราะ ‘มัน’ กำลังมา  :hao7:

+1และเป็ดให้ทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:  :กอด1:

ปล.วันนี้มีของแถม  อยู่ด้านล่างนะคะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 04-10-2013 07:24:26

จะเกิดอะไรขึ้น!?  เมื่ออิแม่ MiSS-U ปะทะ 3 หนุ่มแห่งธนอรรถย์ 

MiSS-U    :  น้องธันว์เดี๋ยวนี้ยั่วเก่งขึ้นเนอะเรา

น้องธันว์    :  ป้า!?  ยั่วอะไร  ใครยั่วครับ  ไม่มี้  ไม่มี  หึ้ย!

[คนโกหกมักเสียงสูงว่าม้า  แถมเด็กน่ารักของคุณแม่ตัวแสบ
ยังแกล้งสะบัดหน้าหนี  ทั้งๆที่แก้มแดงก่ำ...ถูกใจอิแม่ที่สุด  อิๆ]

MiSS-U    :  โธ่  ลูก  ไม่ต้องอายไปค่ะ  ของแบบนี้ไม่มีสิจะแย่ 
                 ดูเจ็กธัชเจ็กธีของหนูเป็นตัวอย่างสิลูก...แซ่บเว่อร์ๆๆ 
                 หนูก็เห็นว่าอาตี้หลงกับอาภีมหลงไม่ลืมหูลืมตา  ใช่ม้า~  o18
                 น้องธันว์ลองไปขอเคล็ดลับดูสิคะ  เผื่อได้กลับมาใช้กับเฮียหลี่ผิง
                 ให้ยิ่งรักยิ่งหลงหนูยิ่งๆขึ้น  โฮะๆ   :laugh:

[เด็กน่ารักเบิกตากว้างอย่างตกใจ  ก่อนแปรเปลี่ยนเป็นแววตาแห่งความครุ่นคิด
ส่วนคุณแม่ตัวแสบยืนอมยิ้มกรุ้มกริ่มลุ้นให้เด็กน่ารักทำตามที่บอก 
เพราะจะได้มีเรื่องมาเล่าให้คนอ่านฟัง]

น้องธันว์    :  ธันว์จะเชื่อป้าดูสักครั้ง

[อิแม่มองตามหลังเด็กน่ารักของมาเฟียใหญ่ด้วยความเอ็นดู  เด็กก็เงี้ย  พูดไรก็เชื่อ
ว่าง่ายน่าเอ็นดูที่ซู้ดดด  แต่นางหารู้ตัวไม่ว่ากำลังหาเรื่องใส่ตัวแท้ๆ 
เพราะทั้งเมียมาเฟีย(โคตร)ใหญ่กับเมียหมอมือหนึ่งกำลังเดินมาหาแว้ววว]

อาธี         :  แซ่บเว่อร์ๆๆ  มากมั้ยครับเจ๊

MiSS-U    :  อ่า  เอ่อ  ก็มากนะ  เพราะยังมีคนอ่านถามถึงตี๋แสบกะคุณหมอจอมหื่นอยู่เลยอ่ะ
                  จริงๆนะ  เอามะอาตี๋ของคุณพี่มาพิเศษสักตอน  เอามะๆ

อาธัช       :  สอนอะไรผิดๆให้หลานผม  อยากโดนขังลืมวันมั้ยใช่ครับ  หึ!

MiSS-U    :  เมียมาเฟียน่ากลัวอ่ะ...เอ๊ะ!  แต่ถ้าเป็นขังลืมอย่างที่ธัชชี่โดนเมื่อหลายวันก่อน
                 ก็น่าสนน้า~  แต่ไม่เอาดีกว่า  ได้ข่าวว่านอนซมตัวลายพร้อยเลยนี่...โฮะๆๆๆ

[3หนุ่มแห่งธนอรรถย์ยืนอึ้งตาโตจ้องอิแม่MiSS-Uตาค้าง  ไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีคนแบบนี้ในโลกด้วย
สุดท้าย3หนุ่มก็ได้แต่ปลง  ปล่อยให้นางยืนหัวเราะคนเดียวอยู่ตรงนั้น]

MiSS-U    :  โฮะๆๆๆ...ให้รู้ซะบ้างว่าพูดอยู่กับใคร

น้องธันว์    :  อ้าว...แล้วป้าไม่รู้เหรอครับ  ว่าตัวเองเป็นใคร  คิกๆๆๆ

MiSS-U    :   อ่า  เอ่อ.............:serius2:

[เป็นไงล่ะ  ลูกชายสุดรักย้อนได้อย่างน่ารักน่าชัง  โสมน้าหน้า  555]



สำหรับคนที่ชอบของแถมค่ะ  และถามหาอาหนุ่มของหลานธันว์น้า  สั้นๆไปก่อน  อิๆ

 :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 04-10-2013 07:37:55

โอย~~~ น้องธันว์ เด็กช่างยั่ว >/////<
ตอนหน้าจะเป็นยังไง อยากรู้มาก ๆ เลยค่ะ
ติดตาม ๆๆๆๆ

ขอบคุณนะคะ +1

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: inloverNUN ที่ 04-10-2013 07:43:04

สนุกมากมาย จะรอรวมเล่มนะคะ

แล้วจะมีรีปริ้น เสน่ห์รัก อีกมั้ยอ่าา

ตอนนี้เรามีเงินพร้อมแว้ว 55

 :haun4: :pighaun: :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 04-10-2013 08:33:59

หวานกันเข้าไป ว่าแต่นลินนี่มี something wrong แน่ๆเลย!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 04-10-2013 08:37:23

ลิงน้อยรักหมูอ้วนนะครับ กรี๊ดกรี๊ดกรี๊ด  :impress2: :impress2:  น้องธันว์น่ารักไปไม๊ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 04-10-2013 08:50:16

ต่อมเผือกทำงานละ  :katai2-1: นลินเป็นอัลไรรรร

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 04-10-2013 09:01:57

น้องธันว์ก็หวานกับเฮียโชว์ตะล็อดตะล็อด
น้องธันว์ไปสืบข่าวนลินมาบอกกันด้วยนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-10-2013 11:10:18

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 04-10-2013 11:53:36

เราก็อยากรู้ว่านลินมีปัญหาอะไร แต่น้องธันว์นี่ชอบยั่วเฮียเขาจัง  :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 04-10-2013 11:58:11

มดกัดแล้วค่ะ พี่มาศ หวานมากเลยค่ะ

อ่านแล้วเบาหวานขึ้น

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 04-10-2013 12:12:41

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

พี่นลินน้อยเป็นอะไร

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 04-10-2013 13:13:54

น้องธันว์อ้อน อิอิ
ว่าแต่สาวนลินของเราเป็นไรไปน้าาา เกี่ยวข้องกับการไปคอนเสิร์ตครั้งนั้นรึป่าวหว่า??

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 04-10-2013 13:16:38

 :pighaun: เลือดสาดกระจายย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 04-10-2013 13:41:55

รักด้วย แอร่กกกก.. คนอ่านเลือดพุ่ง :m25:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 04-10-2013 14:05:09

 :mew1: :mew1: :mew1:  น่ารักซะจริงๆ   :hao6: :hao6: :hao6:   

   รอตอนต่อไปนะค่ะ  +1  จ้า    :กอด1:  กันนะจ๊ะพี่มาศ 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 04-10-2013 14:48:37

:ling1: อยากรู้เรื่องนลิน  จากเจ้าแม่จอมโวย  กลายเป็นสาวเงียบ  สงสัยต้องมีอะไรเกิดขึ้นในงานคอนฯ แน่เลย  หรือจะมีหนุ่มมาบอกรักนลิน  555  เดาล้วนๆ  แต่ขอเชียร์เฮียโจเซฟ  เพราะกลุ่มเฮียหลี่ผิงขาดเฮียโจเซฟที่ยังไม่มีคู่ 

เฮียหลี่จัดหนัก จัดเต็ม :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 04-10-2013 18:37:58

น้องธันว์หวานเกิ๊น :-[

หนูนลินเป็นอะไรหว่า :m28:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 04-10-2013 18:49:46

เฮียหื่นใส่น้องตลอดอ่ะ
ว่าแต่น้องนลินเป็นอะไรจ๊ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 04-10-2013 19:19:37

 :m11:  หลานนลินของคนแก่ขายออกแล้ว ดีใจจัง

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 04-10-2013 22:33:49

น้องธันว์เริ่มมีแววเจ้าเล่ห์ตามหลี่ผิงแล้ว ^^

ป้าก็แนะนำอย่างหวังดี ... เนาะ!

หนูนลินคงโดนมนต์โจเซฟหรือเปล่าคะถึงเงียบฉี่แบบนี้?

 :katai1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 04-10-2013 22:46:34

น้องธันว์น่ารักขนาดนี้ เฮียหลี่จ้องจะจับกินตลอดเวลา  :m25:
นลินเป็นอะไรไป

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 05-10-2013 00:30:15

 :haun4:
 หื่นแบบนี้ดูท่าว่าคนอ่านจะไม่รอด
สงสัยเลือดจะหมดตัวก่อนแน่เลย
 :m25:

ของแถมก็น่ารักอะ  :z1:

+เป็ดให้คนเขียนที่น่ารัก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 05-10-2013 03:06:49

หวานจนมดจะขึ้นจอแล้ว :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 05-10-2013 17:37:30

หวานตลอดเลยคู้นี้

นลินเป็นไรอ้ะ !

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 05-10-2013 23:12:33

"รักป่ะ ...รักสิ" น่ารักขนาดนี้ ไม่รักก้อบ้าแล้ว

ตอนหน้า update เรื่องนลินด้วยนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 06-10-2013 15:48:44

รักสิคะ...น่ารักขนาดนี้ :impress2:
นลินเป็นอะไรอ่ะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 06-10-2013 16:22:24

นลินเป็นไรหว่า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 07-10-2013 16:29:00

นี่เขาเรียกว่าไม่เข็ดนะน้องธันว์ ที่โดนไปนี่ยังไม่เข็ดสินะ
ทั้งๆที่รู้ว่าทำไปแล้วตัวเองนั่นแหละจะลำบาก :laugh:
เพราะคนที่ได้กำไรก็ยังเป็นเฮียหลี่ผิงอยู่วันยันค่ำ :-[
แอบเป็นห่วงสาวน้อยเพื่อนซี้น้องธันว์อยู่เหมือนกันนะเนี่ย
เดี๋ยวส่งน้องธันว์เป็นทัพหน้าไปสืบความดีกว่า :hao3:
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ ทั้งตอนปกติและของแถม น่ารักมาก :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 07-10-2013 16:46:54

รู้แล้ว น้องธนว์โดนเสี้ยมจากใคร
MiSS-U นี่เอง
แต่เหมือนจะโดนเมียมาเฟียย้อนเอานะ
555
บวกและเป็ดด้วยความคิดถึง
ปล. เชฟน้อยจะไปเยี่ยมน้องธันว์ล่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.34 "รักป่ะ...รักสิ" P.42 (4/10/56) &พิเศษ3หนุ่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 07-10-2013 19:32:17

เด็กช่างยั่ว  หึหึ  สงสัยข้าวเย็นคงไม่ได้กินเพราะอิ่มรักแล้วใช่ป่ะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 08-10-2013 07:33:30

ตอนที่ 35

ธันว์
   
“วันนี้ทุกกลุ่มทำได้ดีมาก  เหลือวิชาที่ต้องสอบอีกไม่กี่ตัว  พวกคุณก็จะจบเป็นวิศวกรเต็มตัวแล้ว  ขอให้พยายามกันอีกนิด...แล้วเจอกันวันสอบนะเด็กๆ”  สิ้นเสียงอาจารย์ที่อยู่หน้าห้อง  พวกผมที่นั่งอยู่ต่างส่งเสียงตอบรับด้วยความดีใจ 

คล้อยหลังบรรดาอาจารย์ที่เข้าร่วมให้คะแนนการนำเสนอผลงานโครงการแล้ว  พวกเพื่อนๆร่วมชั้นปีของผมส่วนใหญ่ก็จับกลุ่มคุยโขมง  จนเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวลั่นห้อง  บ้างหัวเราะบ้างโวยวายไปตามประสา  เพราะเหมือนได้ปลดปล่อยหลังเคร่งเครียดจากการเตรียมพรีเซนมาร่วมอาทิตย์ 

แต่มีเพียงหนึ่งที่แตกแยก  นั่งหน้าเครียดตาดำเป็นหมีแพนด้า  หมดราศีสาวแสบซ่าประจำรุ่น  ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากสาวนันท์นลินเจ้าแม่บัวงามประจำกลุ่มผม

‘ชิ้งงงง ~’  ตาสบตาจ้องประสาน  พลันก่อเกิดคู่รักสะท้านโลกันต์ขึ้น....’ไม่ใช่แล้ว’  หากแต่มีคนที่หันมาสบตาผมที่รอท่าอยู่แล้ว  และจ้องกลับสายตาคาดคั้นของผม  ก่อนมันจะเบือนหลบอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน 

ไอ้นลินรวบข้าวของตรงหน้าได้ก็จะลุกพรวดพราดออกจากที่  ด้วยท่าทางเร่งร้อน  นี่มันท่าทางของคนที่มีพิรุธกำลังปิดบังความลับชัดๆ  ซึ่งผมจะไม่ยอมให้เรื่องมันค้างคานานไปกว่านี้แล้ว  ผมหันไปสบตาไอ้นนที่นั่งข้างๆ  ก่อนออกคำสั่งให้เพื่อนที่รออยู่แล้วได้ทำตาม  ด้วยไอ้นนตอนนี้คงรู้สึกไม่ต่างจากผมนัก

“ไอ้นน  จับตัวมันไว้”  ไอ้นี่ก็ไวทายาท  เพราะยังไม่ทันสิ้นเสียงผม 

ไอ้นนก็ลุกพรึบก้าวตามหลังไอ้นลินไปติดๆ  แต่เป็นภาระผมที่ต้องเก็บข้าวของของเราสองคน  ก่อนจะได้ตามมันทั้งคู่ออกมานอกห้อง  จนทันได้ยินเสียงโวยวายของไอ้นลินดังขึ้นที่ชานพักบันได  ไม่ไกลจากห้องพรีเซนมากนัก

“ไอ้นน  มึงจะจับกูไว้ทำไม  กูรีบ”

“มึงจะรีบไปไหน  บอกกูสิ  พรีเซนก็เพิ่งเสร็จ  จะมีอะไรให้มึงต้องวิ่งหนีหางจุกตูดแบบนี้....นันท์นลิน!  คุยกันก่อน” 

ผมมาทันมันสองคน  ในจังหวะที่ไอ้นนเรียกชื่อจริงของไอ้นลินพอดิบพอดี  ด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่แพ้แววตา  ทำเอาผมและเจ้าของชื่อถึงกลับอึ้งจ้องไอ้นนตาค้าง  เพราะไม่บ่อยนักที่เพื่อนผิวเข้มหน้าตาคมคายคนนี้  จะอยู่ในโหมดเคร่งเครียดเท่าตอนนี้  ด้วยปกติไอ้นนมันอารมณ์ดีกวนตีนเป็นนิจ  ซึ่งไอ้นลินเองคงรู้สึกเหมือนผม  มันหันมาสบตาผมด้วยแววตาว้าวุ่น  ก่อนหันไปมองไอ้นนอย่างเกรงๆ  หากเป็นยามปกติไม่มีซะล่ะที่เจ้าแม่นลินจะมีท่าทางเยี่ยงนี้

“ไอ้นน  ใจเย็นๆมึง...นลิน  กูว่าเราต้องคุยกันจริงจังแล้วว่ะ”  ผมเข้าไปปลดมือไอ้นนจากต้นแขนไอ้นลิน  ก่อนจะจูงมือไอ้นลินให้เดินลงบันไดมาด้วยกัน 

ผมที่เดินนำหน้าก็ต้องอมยิ้ม  เมื่อเจ้าของฝีเท้าหนักๆที่เดินตามหลัง  เอ่ยขอโทษเพื่อนผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มเราด้วยเสียงอ่อยๆ  ก่อนจะมีเสียงตอบรับเบาๆแค่ลำคอออกมาจากคนที่ผมจับจูง  มิตรภาพความเป็นเพื่อนของเราสามคนไม่ได้เกิดเพียงชั่วข้ามคืน  แต่มันถูกถักทอมาอย่างยาวนาน  ดังนั้นเหตุการณ์เมื่อครู่จึงไม่ใช่เรื่องใหญ่  จนเพื่อนไม่อาจให้อภัยกันได้  ที่สำคัญไอ้นนทำไปเพราะเป็นห่วงไอ้หญิงซ่าประจำกลุ่มเท่านั้นครับ

..............................

“...ครับ  ธันว์อยู่กับไอ้นนไอ้นลินที่คอนโดพวกมัน...เฮียไม่ต้องห่วงนะ  พี่อู๋ก็อยู่ด้วย...ครับ...ครับ...อืม  คิดถึงเหมือนกัน....บายครับ”  ผมงึมงำเบาๆตอบรับปลายสาย  ก่อนจะเงยหน้าที่เปื้อนยิ้มขึ้น  แต่ก็ต้องหุบแทบไม่ทัน 

เมื่อเจอสายตาหมั่นไส้เบาๆ  จากไอ้นลินที่ทำหน้ามุ่ยมองมาที่ผมอยู่ก่อนแล้ว  แต่มันก็ทำให้ผมเบาใจเพราะสีหน้าแววตาไอ้นลิน  เกือบกลับมาเป็นนลินคนเดิมของพวกผม  ถ้าผมจะไม่เห็นแววหนักใจบางเบาในดวงตาคู่สวยนั่นพ่วงมาด้วย

“ทานของว่างกันก่อนครับ”  เสียงนุ่มน่าฟังของพี่เบสผู้เป็นเจ้าของร่วมห้องกับไอ้นนที่พวกเรานั่งอยู่ดังขึ้น  พร้อมคุกกี้หลากรสและสมูทตี้สตรอเบอร์รี่ถูกเสิร์ฟมาตรงหน้า 

‘สมูทตี้สตรอเบอร์รี่ของโปรดของไอ้นน!’  ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับว่าหน้าโฉดๆ  เอ๊ย!  โหดๆแบบไอ้นนจะชอบกินสมูทตี้สตรอเบอร์รี่สีหวานๆแบบนี้  และดูท่าจะถูกใจมันมากเชียวล่ะ  เพราะไอ้นนถึงกับยิ้มโชว์เหงือกเห็นฟันเป็นแผงซะขนาดนั้น  สุดที่รักอย่างพี่เบสทำให้ทั้งทีนี่เนอะ  ผมส่ายหน้าให้กับคนหลงเมีย  และปล่อยให้มันออดอ้อนพี่เบสไป  ก่อนหันมาส่งแก้วให้ไอ้นลินที่นั่งข้างๆ  แต่ก็ทำเอาผมหนักใจอีกครั้ง  เพราะมันเริ่มเหม่อด้วยหน้าเครียดๆอีกแล้ว 

หลังจากผมลากไอ้นลินลงตึกเรียนมาได้  ผมก็ขอให้พี่อู๋พาผมกับมันมาที่คอนโดที่มันพัก  โดยมีไอ้นนขับรถตามกลับมา  ก่อนไอ้นนจะเสนอให้ใช้ห้องมันเป็นสถานที่ซักฟอกไอ้นลิน  เพราะพี่เบสย้ำไว้ให้เชิญพวกเรามาที่ห้องให้ได้  ด้วยเตรียมของว่างไว้ให้ทุกคนแล้ว 

เมื่อสถานที่พร้อมและคนก็พร้อมแล้ว  มันคงถึงเวลาที่จะไขข้อข้องใจถึงอาการแปลกๆของไอ้นลินสักที  ผมจึงหมุนตัวมาเผชิญหน้ากับไอ้นลินทั้งตัว  และจ้องตามันแน่วแน่  ก่อนเอ่ยออกไปด้วยเสียงจริงจัง

“นลิน  มึงเป็นอะไร  บอกพวกกูสิว่าเกิดอะไรขึ้นกับมึง  แต่ขอร้องอย่าใช้คำตอบเดิม  เพราะหน้าเครียดๆตาหมองๆแบบนี้  มันชี้ชัดว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับมึงแน่ๆ”

“นลิน  กูขอร้องอย่าปิดพวกกู  เราเพื่อนสนิทกันนะโว้ย  เพื่อนมีความทุกข์  กูจะมีความสุขได้ไงวะ”  ไอ้นนพูดด้วยน้ำเสียงและกิริยาไม่ต่างจากผม

ส่วนไอ้นลินที่กึ่งๆเป็นจำเลยมองผมกับไอ้นนสลับไปมา  ด้วยสีหน้าลำบากใจ  มีชำเลืองไปมองพี่เบสบ้างบางครั้ง  จนพี่เบสเองถึงกลับเอ่ยขอตัว  ด้วยกลัวว่าตัวเองอยู่แล้วจะทำให้ไอ้นลินไม่กล้าพูด  แต่ไอ้นลินก็พูดรั้งไว้และถอนใจยาวเหยียด  ก่อนจะหลับตาลงและค่อยๆลืมตาขึ้นมามองพวกเราอย่างช้าๆ  แต่ดวงตาที่เคลือบคลอไปด้วยน้ำตาของมัน  ทำผมใจหายด้วยไม่เคยเห็นเจ้าแม่บัวงามผู้เข้มแข็ง  จะอ่อนแอได้เท่าตอนนี้มาก่อน  และคำพูดต่อมาของมันทำเอาผมตัวแข็งค้าง  เลือดในกายเย็นเฉียบแบบฉับพลัน

“กูโดนข่มขืน!”  น้ำใสๆร่วงหล่นอาบแก้มทันทีที่มันพูดจบ 

ผมจึงได้สติเข้าไปดึงตัวมันเข้ามากอด  และสัมผัสได้ถึงตัวสั่นๆกับแรงกอดรัดจากไอ้นลิน  พาลให้ผมน้ำตาซึมและกอดร่างเพื่อนรักไว้แน่น  พร้อมเรียกสติของทั้งไอ้นลินและตัวผมเอง  ด้วยการเรียกชื่อมันเบาๆไปด้วย 

ผมเข้าใจหัวอกไอ้นลินเลยครับ  ว่ามันคงรู้สึกหดหู่และเศร้าเสียใจแค่ไหน  อาจถึงขั้นรังเกียจตัวเองไปแล้วด้วยซ้ำ  การมีความสัมพันธ์ทางกายกับคนแปลกหน้าทั้งๆที่ไม่สมยอม  และหากเป็นคนที่ไม่ได้รักด้วยแล้ว  คงให้ความรู้สึกเหมือนตกนรกทั้งเป็นเลยทีเดียว  ตัวผมเองหากจะให้ไปมีอะไรกับคนอื่นที่ไม่ใช่เฮียหลี่ผิง  ผมก็ไม่เอาด้วยหรอกแค่คิดก็ขยะแขยงแล้ว  แล้วไอ้นลินมันทนเก็บความรู้สึกแบบนี้ไว้กับตัวเอง  ได้นานขนาดนี้ได้อย่างไรครับ  ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสารเพื่อนสนิทสุดใจ  ผมจึงออกแรงกอดมันไว้แน่นกว่าเดิม  ก่อนผมจะรู้สึกว่ามีอีกหนึ่งอ้อมกอด  มารวบร่างเราสองคนไว้อีกชั้น 

ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ที่เราเพื่อนสนิททั้งสามต่างกอดกันกลมอยู่ในท่านี้  มารู้ตัวก็ต่อเมื่อไอ้คนที่โดนผมกอดเริ่มขยับตัว  และมีเสียงสูดน้ำมูกเบาๆ  จนทำให้อ้อมกอดทั้งหมดค่อยๆคลายตัวลง 

ภาพใบหน้าไอ้นลินที่ซีดเซียว  ตาบวม  จมูกแดง  แก้มเปื้อนคราบน้ำตานั้น  ทำให้ผมนึกโมโหไอ้คนที่มันทำกับเพื่อนผมนัก  จนอยากจับมันมาหักแขนหักขาให้นอนร้องโอดโอยต่อหน้าซะเดี๋ยวนี้  แต่มันคนนั้นเป็นใครกัน!? 

เมื่อครู่ก็มัวแต่ตกตะลึงกับคำพูดของไอ้นลิน  จนลืมถามชื่อไอ้ตัวต้นเหตุซะสนิท  แต่ไอ้นนที่ลงไปนั่งบนพื้นตรงหน้าโซฟาของเราสองคนแล้วนั้น  มันคงคิดไม่ต่างจากผม  เพราะมันเป็นฝ่ายถามไอ้นลินออกมาเอง  ด้วยน้ำเสียงโกรธแค้นแววตาจริงจัง  ทำเอาไอ้คนที่นั่งเช็ดน้ำตาด้วยผ้าเช็ดหน้าที่พี่เบสส่งมาให้  เงยหน้าขึ้นมาทำหน้าเคร่งมีแววตาวาวโรจน์เหมือนจะฆ่าคนได้ออกมา  และเราสามคนก็ลุ้นแทบคลั่ง  กว่าเจ้าของริมฝีปากที่เม้มสนิทจะค่อยๆเปิดปากบอกชื่อผู้ร้ายออกมา

“เหวินหมิง...อเล็กซ์  แห่งวง Chic” 

ผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งผิวขาวอมชมพูหน้าตาหล่อจัด  ด้วยส่วนผสมของตะวันออกและตะวันตกที่ผสมกันลงตัวอย่างสมบูรณ์แบบ  ผู้เป็นหัวหน้าแห่งวง Chic วงบอยแบนด์อันดับต้นๆของฮ่องกง  โผล่ขึ้นมาในห้วงความคิดของผม  การที่ผมจำสมาชิกวงนี้ได้ไม่ลืม  เพราะสมาชิกหนึ่งในนั้นอย่างนายซีอาร์มาชอบมาเฟียรูปหล่อของผมนั่นเอง

“ไอ้อเล็กซ์นั่น...กับมึงยังไง  นลิน  มึงต้องเล่า  พวกกูจะได้หาทางแก้ปัญหาให้มึงได้”  ผมตั้งใจเว้นถ้อยคำแสลงใจไว้  ก่อนกุมมือไอ้นลินพร้อมเกลี้ยกล่อมให้มันเล่าความจริงออกมา

ตอนนี้สายตาพวกเราสามคู่จ้องไอ้นลินอย่างรอคอย  แม้จะนึกสงสารและเห็นใจมัน  แต่พวกเราจำเป็นต้องรู้ว่าเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นได้อย่างไร  ซึ่งไอ้นลินมันก็เริ่มเล่าด้วยท่าทางน่าสงสารจับใจ  มีน้ำตาซึมหัวตาตลอดเวลาว่า  ช่วงก่อนที่จะถึงวันนัดเตรียมงานพรีเซนนั้น  มันได้บัตรชมคอนเสิร์ตแบบชิดขอบเวทีมาจากเฮียโจเซฟ  ซึ่งเป็นคอนเสิร์ตที่รวมนักร้องดังของค่าย  AJ  Music  Record   ของอาเฮียเจ้าของบัตร  จัดเพื่อตอบแทนแฟนคลับของนักร้องค่ายนี้โดยเฉพาะ 

ไอ้คอนเสิร์ตที่ว่านี่ก็ไม่มีอะไร  แต่เรื่องมันเกิดหลังจากคอนเสิร์ตจบนี่แหละครับ  เพราะมีงานมีทติ้งให้แฟนคลับได้พบนักร้องที่ขึ้นคอนเสิร์ตวันนั้นโดยเฉพาะ  และจำกัดจำนวนผู้เข้างาน  ซึ่งไอ้นลินก็เป็นหนึ่งในนั้น  เพราะมันถือบัตรโคตรวีไอพีที่ได้รับอภินันทนาการมาจากอาเฮียใจดีนั่นเอง 

ในงานมีทติ้งนั้น  มีนักร้องในดวงใจของไอ้นลินอยู่หลายคนเชียวล่ะครับ  และทำให้มันลืมตัวสนุกจนไม่ทันระวังตัว  แต่หนึ่งวงในนั้นไม่ใช่วง Chic เพราะไอ้นลินมันให้เหตุผลว่า  เลิกชอบไปแล้วเพียงเพราะนายซีอาร์คิดจะมาแย่งเฮียหลี่ผิงของมันจากอกผม  แรกได้ยินบวกหน้าเหวี่ยงๆของไอ้นลินเกือบทำผมหลุดขำ  แต่ก็ขำไม่ออกเพราะแก้มซีดๆคู่นั้นที่กำลังเปียกชื้น 

ผมจึงได้แต่บีบบ่าเล็กๆนั่นส่งกำลังใจไปให้เพื่อนได้เล่าต่อ  ซึ่งมันเองก็สั่งขี้มูกพรืดใส่ผ้าเช็ดหน้าในมือ  ไม่มีเกรงใจเจ้าของสุดหล่อที่นั่งตรงข้าม  ผู้ที่กำลังระบายยิ้มแหยๆอย่างไอ้พี่เบสสักนิด

ความไม่ระวังตัวของไอ้นลินครั้งนี้ได้ให้บทเรียนครั้งใหญ่แก่มัน  เพราะแก้วที่บรรจุเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอล์ไม่มากนั้น  กลับแฝงด้วยภัยร้ายจากผู้ไม่ประสงค์ดี  จนไอ้คนดื่มมันเริ่มเบลอและหมดสติระหว่างที่พยายามพาตัวเองกลับคอนโด

“เฮ้ย!  อย่าบอกนะว่าพอมึงตื่นมา  แล้วพบว่าตัวเองเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงกับไอ้เชี่ยอเล็กซ์นั่น  ไม่เป็นนิยายไปเหรอวะ...ชิ!”  ไอ้นนทำหน้าตาเหลือเชื่อ  ก่อนสบถเบาๆเมื่อหันมาเห็นไอ้นลินจ้องมันนิ่งๆและปล่อยโฮออกมา

“ฮึก  ฮึกๆ....ฮืออออออ”  ผมสวมกอดปลอบไอ้นลินแทบไม่ทัน

“นน!  พูดอะไรไม่คิดเลยนะครับ”  พี่เบสดุไอ้นนเสียงเข้ม  ก่อนฟาดฝ่ามือลงบนไหล่กว้างของมันไม่เบานัก  แต่ไอ้นนก็ไม่มีบ่นและหันมาเอ่ยขอโทษไอ้นลินเสียงละห้อยไม่แพ้แววตา

ผมกอดและลูบแผ่นหลังเล็กๆของเพื่อน  พร้อมปลอบใจให้มันเงียบไปด้วย  หันมาสบตากับอีกสองคนที่เหลือก็มีสีหน้าหนักใจไม่ต่างกัน  แต่ผมยังมีข้อสงสัยว่าไอ้นายอเล็กซ์นั่น  มันเข้ามาพรากจิ้นของไอ้นลินได้ยังไง  หรือมันจะเป็นไอ้วายร้ายที่ใส่ยาในแก้วเครื่องดื่มของไอ้นลิน  เพราะเพื่อนผมคนนี้ก็ไม่ใช่จะคออ่อนคอพับเมาง่ายนัก  ส่วนเหตุผลที่นายอเล็กซ์นั่นทำ  น่าจะเป็นการแก้แค้นแทนเพื่อนร่วมวง  โดยใช้เพื่อนสนิทของผมอย่างไอ้นลินเป็นเครื่องมือ  แต่ระหว่างที่ผมกำลังคลั่งแค้นอยู่นั้น  พี่เบสก็ถามคำถามชวนคิดด้วยน้ำเสียงนุ่มๆน่าฟังขึ้นมา

“แล้วนายอเล็กซ์นั่นว่ายังไงบ้างครับ”  ผมและไอ้นนหันมามองหน้าไอ้นลินทันที 

นั่นสิ!  นายนั่นมันพูดอะไรบ้าง  หลังตื่นมาเจอกัน  ผมหวังว่ามันคงไม่เยาะเย้ยถากถางคนเสียจิ้นหมาดๆหรอกนะ  และผมแน่ใจว่ามันคงไม่มีทางยืดอกรับผิดชอบอย่างแน่นอน

“ฮึกๆ...มันไม่ทันว่าอะไร  ฮึก  เพราะนลิน  ฮึก  ซัดมันไม่เลี้ยง  ก่อนรีบแต่งตัวและวิ่งออกมา”  ผมกระตุกยิ้มก่อนจะรีบเบือนหน้าหนีไอ้นลิน  เพราะสิ่งที่มันเล่าสมกับเป็นตัวมันแล้วล่ะครับ  ซัดไม่เลี้ยงแล้วค่อยว่ากัน

หลังจากนั้นเราก็พักยก  เพื่อปลอบให้ไอ้นลินหายจากอาการสะอึกสะอื้น  ก่อนพี่เบสที่ดูมีความคิดเป็นผู้ใหญ่สุดในห้อง  จะเริ่มตะล่อมถามรายละเอียดไอ้นลินอีกครั้ง  ซึ่งไม่ได้ข้อมูลเพิ่มมากนัก  ด้วยคำตอบว่ามันหมดสติจนจำอะไรไม่ได้  ความจำสุดท้ายคือมันล้มทั้งยืน  ทั้งๆที่กำลังจะก้าวขึ้นแท็กซี่ที่จอดตรงหน้า  แต่พอจำได้ลางๆว่ามีคนรับตัวมันไว้ทันก่อนล้มฟาดพื้น  และจำได้อีกทีก็ตื่นมาบนเตียงในสภาพล่อนจ้อนแล้ว

เราสามคนถอนใจกันคนละเฮือกสองเฮือก  เมื่อได้รู้เรื่องราวทั้งหมดจากไอ้นลิน  ก่อนมองสบตากันไปมา  ด้วยทางแก้ปัญหานั้นไม่เหมือนสมการคณิตศาสตร์ที่ตรงไปตรงมา  เพราะมีเรื่องของความรู้สึกเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย  แถมคนหนึ่งเป็นผู้ล่าที่มีแผนทำลายล้าง  อีกคนเป็นเพียงเหยื่อที่น่าสงสาร 

ไอ้ครั้นจะเอาผู้ล่ามารับผิดชอบกับจิ้นที่ไอ้นลินเสียไป  แม้ไม่ใช่เรื่องยากเลย  แต่เหยื่ออย่างไอ้นลินไม่มีทางยอมอยู่แล้ว  ไม่งั้นมันคงไม่หนีไอ้อเล็กซ์นั่นมาก่อน  ทั้งๆที่ไม่ตกลงให้รู้เรื่องหรอกครับ  เพราะผมเชื่อว่าฝีมือไอ้นลินไม่เบาเลย  สามารถล้มผู้ชายตัวโตๆแบบนายนั่นได้สบายเหอะ  ซึ่งพิสูจน์ได้จากสิ่งที่มันเพิ่งเล่ามาอ่ะนะ  ว่ามันซัดนายอเล็กซ์นั่นซะจอดคาเตียง

“นลิน  มึงอยากให้มันรับผิดชอบมั้ย  หรือจะเอาเรื่องมันยังไง  บอกกูมาเลย  กูจัดการให้เอง”  อย่าว่าผมหน้าใหญ่ใจโตเที่ยวอวดอ้างเลยครับ  เพราะผมมั่นใจว่าสามารถทำได้ตามปากพูด 

คุณก็รู้ว่าคนรักของผมน่ะเป็นใคร  ใหญ่แค่ไหน  ฮึๆ  แถมยังมีเฮียโจเซฟอีกทั้งคนที่เป็นเจ้าของบริษัทเพลงที่นายอเล็กซ์นั่นสังกัดอยู่  แต่คำตอบของไอ้นลินทำเอาผมปิดปากสนิท  แต่ไม่เกินกว่าที่คาดการณ์ไว้นัก

“กูไม่เอาเรื่องใครทั้งนั้น  ไม่อยากจำว่ะ  และขอร้องพวกมึงอย่าพูดถึงเรื่องนี้อีก  ถือซะว่าเป็นบทเรียนราคาแพงของชีวิตกูแล้วกัน  เพราะถึงไปเรียกร้องก็ไม่ได้สิ่งที่เสียไปแล้วคืน  แต่จะยิ่งทำให้เสียหน้ามากกว่า” 

รับรู้ข่าวสารผู้หญิงโดนข่มขืนมาก็มาก  แม้จะนึกเห็นใจและสงสารไม่น้อย  แต่ไม่เข้าใจความรู้สึกเธอเหล่านั้นได้อย่างแท้จริง  แต่พอเกิดกับเพื่อนสนิท  ผมรู้ซึ้งเลยว่าความเจ็บปวดของการถูกเหยียบย่ำศักดิ์ศรีนั้นเป็นเช่นไร แม้ผมจะเห็นด้วยกับคำพูดของไอ้นลิน  เพราะฝ่ายเรามีแต่เสียกับเสีย  แต่ผมอดใจไม่ได้จริงๆ  หากต้องวางเฉยไม่ลงมือสั่งสอนไอ้นรกนั่น  เพราะคนอย่างนั้นควรจะรู้ซึ้งถึงคำว่าเจ็บปวดบ้าง

ดังนั้นพอผมได้อยู่บนเตียงในห้องส่วนตัวของผมกับเฮียหลี่ผิงแล้ว  ผมจึงเริ่มถอนหายใจหนักๆเรียกร้องความสนใจจากท่านมาเฟียใหญ่ของตัวเอง  และก็สมใจเมื่อเฮียหลี่ผิงละสายตาจากแฟ้มงานตรงหน้า  ขึ้นมาสบตาผมด้วยสายตาห่วงใย  ก่อนเอ่ยปากถามถึงสิ่งที่ทำให้ผมไม่สบายใจถึงกลับต้องถอนใจออกมา  ผมจึงเล่าเรื่องไอ้นลินให้เฮียหลี่ผิงรู้ 

แม้จะแอบรู้สึกผิดที่เอาเรื่องส่วนตัวของเพื่อนมาบอกคนรัก  แต่ผมกับเฮียหลี่ผิงเปรียบเสมือนคนๆเดียวกันแล้วนี่ครับ  ย่อมไม่น่ามีความลับต่อกัน  แถมแผนที่ผมคิดไว้ก็ต้องได้รับความร่วมมือจากนายน้อยตระกูลหวางที่รักด้วยถึงจะสำเร็จได้นี่หน่า

“ไอ้พวกวง Chic อีกแล้วเหรอ  หาเรื่องใส่ตัวจริงๆ  น้องธันว์ไม่ต้องห่วง  เดี๋ยวเฮียสั่งสอนมันให้เอง  ฮึๆ”  เสียงหัวเราะเหี้ยมๆที่ออกมาไม่พ้นคอ  ขัดกับใบหน้าเรียบเฉยที่ประกอบด้วยแววตาหมายมั่นของเฮียหลี่ผิง  ทำเอาคนต้นคิดแบบผมอดผวาไม่ได้

ผมไม่อยากจะคิดเลยว่านายเหวินหมิง หรือ อเล็กซ์แห่งวง Chic  นั่นจะเจอกับอะไรบ้าง  ที่กล้ามาทำร้ายไอ้นลินผู้เปรียบเสมือนน้องสาวอีกคนของท่านมาเฟียใหญ่อย่างเฮียหลี่ผิงเข้า  แม้ผมจะถูกใจแต่ผมอดหวั่นกับเฮียหลี่ผิงภาคมาเฟียโหดตอนนี้ไม่ได้จริงๆ 

ผมจึงเอื้อมมือไปลูบแก้มสากเบาๆ  พร้อมรอยยิ้มหวานๆส่งให้มาเฟียรูปหล่อใจดีได้กลับคืนร่าง  และก็สมใจเมื่อสายตาแข็งๆค่อยๆอ่อนลงจนหวานเชื่อม  แต่มันเกินกว่าความตั้งใจผมไปเยอะ  เมื่อหลังมือข้างที่อยู่บนแก้มสากโดนประกบ  ตามมาด้วยจูบอุ่นๆกลางฝ่ามือ  ก่อนผมจะมานอนหงายโดยมีร่างใหญ่ตามมาคร่อมเหนือร่าง  ไม่ต้องบอกล่ะว่าคืนนี้จะเกิดอะไรขึ้น  มองจากแววตาเว้าวอนคู่ตรงหน้าผมก็รู้แล้วว่าไม่รอด!

“น้องธันว์ครับ  เฮียขอทวงสัญญาที่น้องธันว์ให้ไว้กับเฮียเมื่อวานนะ”  เอาล่ะสิ!  ผมไม่น่าลืมเลยว่าสัญญาอะไรไว้ 

หากคุณยังจำได้เมื่อวานที่ห้องพักผ่อน  ผมโดนกล่าวหาว่ายั่วยวน  ซึ่งเหตุการณ์หลังจากนั้นผมเกือบโดนมังกรจอมหื่นลากขึ้นห้อง  แต่ยังดีที่รอดมาได้เพราะดันหลุดปากให้สัญญาขอผัดผ่อนมาก่อน  ด้วยเวลานั้นข้าวก็ยังไม่ได้กิน  ไหนจะเตรียมพรีเซน  ไหนจะเรื่องไอ้นลินอีก

ในที่สุดผมก็โดนทวงสัญญาจนได้  และมองไม่เห็นทางที่จะสามารถรอดไปจากสถานการณ์นี้ได้เลย  สุดท้ายผมก็โดนพญามังกรจอมหื่นรวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวอยู่ดี  ลิงน้อยอย่างผมช่างน่าสงสารนัก  คืนนั้นผมก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าหลับไปตอนไหน  แต่ความจำสุดท้ายคือเสียงคำรามลั่นห้องด้วยความสุขสมของเฮียหลี่ผิง

.............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

เหวินหมิง  อเล็กซ์  แห่งวง Chic  จะเป็นไปตามที่หนูนลินเธอเข้าใจมั้ย
ต้องติดตามในวันศุกร์ค่ะ  และใครที่ชินตากับความน่ารักสดใสช่างอ้อน
ของน้องธันว์  วันนั้นจะได้เห็นอีกด้านของเมียมาเฟียแน่นอน  อิๆ

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-10-2013 08:22:39

ไม่อยากจะคิดเลยว่านายอเล็กซ์อะไรนั่นจะ"เละ"ขนาดไหน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 08-10-2013 08:49:09

เมียมาเฟียจะเผยด้านดาร์คให้เห็นแล้วววว

รอวันศุกร์ค่าา

ขอบคุณนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 08-10-2013 08:50:32

คาดว่าอเล็กซ์น่าจะเละก่อนที่จะรู้ว่าจริงๆ แล้วไม่ใช่อเล็กซ์เป็นคนข่มขืนนะ  :katai3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 08-10-2013 09:11:29

จะใช่อเล็กซ์ จริงๆ เหรอ หรือมีการจัดฉาก  เดาไม่ถูกเลย แต่สงสารนลิน งานนี้คงให้เฮียหลี่ผิงช่วย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 08-10-2013 09:36:57

โอยยยยกำลังลุ้น
ขอให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีน้าาาาา
 :ling3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 08-10-2013 09:47:36

เราว่า อีตาอเล็กซ์ น่าจะช่วยนลินจากคนอื่น
ถ้าที่เดาเป็นจริง กว่าจะคุยกันรู้เรื่องคงเละก่อน

แต่ถ้าไม่ใช่ก็ซัดให้น่วมไปเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 08-10-2013 10:03:03

 :m31:  จริงอ่ะนลิน  กลัวจังว่าอเล็กจะไม่ได้ทำอะไรแต่ได้ไปสวรรค์แทน  ขอให้ใช่นะ 

แล้วเหมือนเฮียแกจะเอาความแค้นไปลงเลยอ่ะ
 
  +1  พี่มาศค่ะ    รักที่มาศที่สูดดดด    :กอด1:  โคตรรักเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 08-10-2013 11:02:24

อย่าพึ่งไปตีเขานะ เราว่าคุยกันก่อน

รู้สึกว่าอาจจะไม่ใช่อย่างที่คิด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 08-10-2013 11:16:40

อยากเห็นน้องธันว์ร้ายจังเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 08-10-2013 11:57:08

โอ๊ยยยย โหดร้ายไปไหม กับสิ่งที่สาวนลินของเราเจอ
ไม่คิดเลยว่ามันจะเลวร้ายถึงขนาดนี้
ขอให้นลินของเราเข้าใจผิดไปนะ
 :mew2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 08-10-2013 12:13:04

วงนี้อีกแล้วเหรอ? ขยันหาเรื่องกันจริงๆ นะพวกนี้ จัดการให้เข็ดไปเลยเฮีย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 08-10-2013 12:46:24

โคตรช็อค

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 08-10-2013 13:48:27

โอ๊ะโอ เกิดอะไรขึ้นนะ

รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 08-10-2013 14:13:36

เราว่าไม่น่าใช่นะ เพราะเธอเล่นซัดไม่เลี้ยงเลย  o22

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: GimNgek ที่ 08-10-2013 14:20:40

ติดตามค่าาาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 08-10-2013 14:40:15

อ๊ากกกกกกกกกกค้างงงอะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 08-10-2013 15:01:46

อ่านแล้วหดหู่ซึมกะทือเหมือนที่นลินรู้สึกเลย ...

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 08-10-2013 16:04:54

เอามันให้หนักเลยนะทำยังงี้ได้ยังไง :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 08-10-2013 18:02:39

สงสารนลินอ่ะ  :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 08-10-2013 19:55:55

 :angry2: "มันต้องตายในสภาพที่จดจำไม่ได้"

 :m31: "หลานหลี่ฯ ชวน หลานโจฯ ไปร่วมวงสหบาทาด้วยนะ"

 :ruready "แต่...มาคิดอีกที หลานนลินของคนแก่ แน่ใจนะว่าโดน?"

 :m17:  "ไม่ใช่ว่า หลานเกิดน็อกกลางอากาศจากการทำรายงานหรือเรียนหนักหรือป่าว"

"ส่วนที่ตื่นมา แล้วมิมีเสื้อผ้าติดกาย เพราะเป็นคนขี้ร้อนหรือป่าว"

คนแก่ขอเตือนให้หลานตั้งสติคิดให้ดี ๆ เพราะถ้าไอ้คนนั้น มันเป็นคนให้ที่หลับนอนแก่หลาน

มิได้กระทำการใด ๆ กับหลาน  มันบาปน่ะ  :กอด1:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 08-10-2013 20:16:43

น้องนลินน่าสงสารผู้ชายแบบนี้มันน่าจะตัด...ให้เป็ดกิน  หึหึ

เฮียหลี่ผิงต้องจัดการให้หนักนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 08-10-2013 22:03:38

ขอให้แค่เข้าใจผิดกันนะคะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: เกเร ที่ 08-10-2013 22:23:11

เอ้มันน่าจะเป็นแผนของใครบางคนนะ ถ้าให้เดาก็คงมีคนเดียวแหละ แต่ถ้า อเล็กมันทำจริงๆ ก็เท่ากับว่า ฆ่าตัวตาย เลยแหละ หึหึ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-10-2013 23:41:32

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 09-10-2013 00:03:54

 :angry2: :m31: :m16:

จัดการอเล็กซ์เลยเฮียหลี่ผิง เหตุผลเดี๋ยวค่อยถามทีหลัง (ไม่เผด็จการไปใช่ปะ)

 :z6: :beat:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 09-10-2013 02:11:48

หึหึหึหึหึ สภาพอเล็กซ์ไม่ตายคงเลี้ยงไม่โตแหง่ม  :z4:

น้องธันว์จัดชุดใหญ่เลยลูก อย่าให้เหลือซาก  :fire:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 09-10-2013 03:32:50

 :katai4: :katai4: ร่ำร้องหาวันศุกร์

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 09-10-2013 11:00:48

อีกด้านหนึ่งของ น้องธันว์

จะออกมาวาดลวดลายแล้ว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 09-10-2013 12:20:54

น้องธันว์ยังน่ารักน่าหยิกตลอด :mew1:
ตอนหน้าคงได้เห็นน้องธันว์
องค์ลงกับเค้าบ้าง :z2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 09-10-2013 12:24:11

นิวขอเดาว่าสาวเจ้าเข้าใจผิด  :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 09-10-2013 13:58:35

สงสารนลินจัง :sad4: รอดูลิงน้อยโหมดดาร์ค :fire:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 09-10-2013 16:36:20

ไอ๋หย่าาาา!!!! :katai1:
ด้านมืดของน้องธันว์จะปรากฎแล้วววววว  :ling3: :ling3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 10-10-2013 10:54:08

ขอให้นลินเข้าใจผิด
อยากเห็นด้านมืดของน้องธันว์
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.35 "รักและห่วงใย" P.43 (8/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 10-10-2013 16:08:12

รู้สาเหตุแล้วก็อดสงสารสาวน้อยขอบกลุ่มไม่ได้
สมแล้วที่เพื่อนๆจะโกรธและเป็นเดือดเป็นแค้นขนาดนั้น
แต่มันจะเป็นไปอย่างที่เราๆเข้าใจหรือเปล่าก็ต้องรอดู
ถ้าน้องธันว์จะออกโรงเองอย่างนี้ก็น่าสนุกไม่น้อย
เคยเห็นแต่ภาคเด็กน้อยแสนออดอ้อนและสดใส
บทโหดจะได้ใจขนาดไหนนะ จะได้พญามังกรมาแค่ไหนกัน
แต่อย่าให้น่วมก่อนที่จะรู้เรื่องล่ะเด็กๆ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 11-10-2013 07:15:23

ตอนที่ 36

หวางหลี่ผิง
   
“นายน้อยครับ  งานที่นายน้อยให้ทำเรียบร้อยแล้วครับ”  ผมหรี่ตามองหน้าคนสนิทนิดก่อนพยักหน้าให้  เมื่อรู้แน่ชัดแล้วว่าคงถึงเวลาเอาคืน  ไอ้คนที่มาหยามเกียรติคนที่ผมนับว่าเป็นน้องสาวอย่างนลิน!
   
เมื่อผมหันหน้ากลับมามองคนที่นั่งบนพื้นใกล้ตัว  ที่กำลังขะมักเขม้นกับหนังสือเล่มโตตรงหน้า  ทำเอาอารมณ์เปลี่ยนจนต้องคลี่ยิ้มด้วยความเอ็นดูจับใจ  เพราะจุกผมบนหัวฝีมือผมที่มัดไว้ให้น้องชี้โด่เด่ไปมา  เผยวงหน้าเรียวใสชัดตา  ด้วยช่วงนี้น้องธันว์ยุ่งทั้งเรื่องเรียนเรื่องเพื่อน  จนเจ้าตัวไม่มีเวลาใส่ใจกับตัวเองมากนัก  ทำให้เส้นผมเริ่มยาวกว่าเคย  มีบางส่วนระไปตามแก้มตามท้ายทอย  ประกอบกับแก้มกลมที่ขึ้นสีระเรื่อน้อยๆ  และริมฝีปากอิ่มแดงที่กำลังขมุบขมิบ  ทำให้เด็กน่ารักของผมดูหวานขึ้นเป็นกอง 

คราแรกยามอ่านหนังสือน้องมักบ่นงุ้งงิ้งให้ผมได้ยินว่าอ่านไม่รู้เรื่อง  เพราะเส้นผมแยงตาบ้างล่ะ  รำคาญบ้างล่ะ  และพาลให้เจ้าตัวหงุดหงิด  จนผมเองเกือบโดนหางเลขไปด้วย  ทำให้สามีแสนดีอย่างผม  ต้องรีบหาวิธีบรรเทาความหงุดหงิดของเด็กน่ารักอย่างด่วน  โดยใช้ยางรัดผมของเหมยอิงที่วางอยู่แถวนั้น  มามัดจุกบนหัวน้องให้ด้วยตัวเอง 

แรกเห็นผมถึงกลับหลุดหัวเราะ  จนเจ้าตัวเกือบงอนและรีบแกะออกแทบไม่ทัน  เหตุผลที่ผมหัวเราะไม่ใช่ว่าน้องดูตลกมากมายอะไร  แต่เพราะน้องดูน่ารักน่าเอ็นดูแปลกตามากกว่า  ด้วยวงหน้าใสไม่มีอะไรบดบัง  จนเผยแก้มใสๆ  ปากแดงๆ  และหน้าผากเนียนๆชัดตา 

ซึ่งครั้งนั้นเองผมถึงกลับอดใจไม่ไหว  เข้านัวเนียสูดกลิ่นแก้มและขโมยจูบปากแดงๆของน้องอยู่นาน  กว่าจะปล่อยให้น้องอ่านหนังสือต่อได้  ผมก็โดนบ่นจนหูเกือบชา  ทั้งๆที่คนบ่นแก้มและหูแดงเถือกไปหมด  แต่ก็คุ้มค่ากับการที่ทำให้น้องธันว์ได้มั่นใจว่าผมชอบน้องลุคนี้  ก็น้องน่ะทั้งน่ารักน่าฟัดมากนี่ครับ 

จนตอนนี้เจ้าตัวไม่มีขัดเขิน  แถมยังเป็นคนยัดเยียดให้ผมเป็นคนมัดให้อีก  เรียกได้ว่าเป็นหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของนายน้อยหวางหลี่ผิงเลยก็ว่าได้  ที่ต้องคอยมัดจุกให้คุณภรรยาตัวน้อย  แถมพอผมมัดให้เสร็จ  เด็กน่ารักยังมียิ้มตาหยียั่วยวนผมแบบไม่ตั้งใจอีกด้วย

“ครับ!?”  ผมไม่ได้ตั้งใจกวนเวลาน้องอ่านหนังสือเลยนะครับ  แต่มือมันไปเอง  เผลอไปลูบแก้มใสๆเข้า  จนเจ้าของแก้มเงยหน้าขึ้นและส่งเสียงถามออกมาตามที่ได้ยิน 

จากที่นั่งเอนพิงพนักโซฟา  ผมจึงโน้มตัวมาด้านหน้า  เพื่อยื่นหน้าส่งยิ้มให้คนที่นั่งพื้นอยู่ปลายเท้า  และไหนๆน้องก็ละความสนใจจากหนังสือแล้ว  ผมจึงตัดสินใจบอกถึงสิ่งที่เพิ่งรับรู้มา

“นายอเล็กซ์ถูกพามาไว้ที่แก๊งแล้ว  น้องธันว์ยังจะไปกับเฮียมั้ยครับ”  ตาตี่ๆเบิกกว้าง  ก่อนคิ้วเข้มจะค่อยๆขมวดจนเป็นปมอยู่กลางหน้าผาก  พร้อมริมฝีปากที่ขบเม้มไว้แน่น  ส่วนแววตาน้องก็ว้าวุ่นเหมือนตัดสินใจไม่ถูก 

ผมจึงตัดสินใจจับเอวบางไว้  ก่อนยกร่างน้อยขึ้นมานั่งซ้อนบนตัก  และรวบเอวเด็กผมจุกเข้าหาตัว

“ไม่ต้องไปก็ได้ครับ  ปล่อยให้เฮียจัดการเอง  น้องธันว์อ่านหนังสือสอบต่อดีกว่านะ”  ระหว่างที่กล่อมให้คนน่ารักได้อยู่บ้านอ่านหนังสือ  ทั้งจมูกและปากผมก็วนเวียนอยู่ข้างแก้มใสไปด้วย  แถมส่งมือไปลูบต้นขาเนียนๆ  ที่โผล่พ้นกางเกงขาสั้นแบบอยู่บ้านของน้อง  อย่างไม่คิดจะห้ามใจ

“ธันว์ขอไปด้วย  ธันว์อยากรู้ว่านายนั่นจะมีคำแก้ตัวยังไง  ขืนไม่ถูกหู  ธันว์จะได้สั่งลงโทษให้หนักๆเลย  อยากมาทำร้ายเพื่อนรักของธันว์ดีนัก”  เด็กผมจุกน่ารักทำสีหน้ามุ่งมั่นหันมาพูดกับผม  ด้วยดวงตาที่เรืองแสงเอาจริง  จนไม่ทันรู้ตัวว่าถูกผมหาเศษหาเลยกับตัวเองอยู่ 

ผมพยายามเก๊กหน้าขรึมจ้องตาน้องธันว์เข้าไว้  แต่แอบสอดปลายนิ้วไล้ผิวเนียนภายใต้ปลายขากางเกงน้องเบาๆไปด้วย  แม้ยามมองดวงหน้าใสที่มีจุกผมเล็กๆบนหัว  จะให้ความรู้สึกน่ารักน่าเอ็นดู  ขัดกับคำพูดและสายตาจริงจังที่น้องมีก็ตาม  แต่ผมรู้ว่างานนี้คนรักเพื่อนอย่างน้อง  ไม่มีทางปล่อยไอ้นักร้องนั่นลอยนวลแน่  และคงทำตัวสมกับเป็นเมียมาเฟียก็ครั้งนี้แหละ  ผมจึงไม่คิดจะขัดใจเด็กน่ารัก  และพาน้องเข้าแก๊งเพื่อไปเคลียร์เรื่องด้วยตัวเอง

คนที่เคยมุ่งมั่นมีแววตาเอาจริงเมื่อชั่วโมงก่อน  กลับยืนหน้านิ่งมือเย็น  จ้องภาพเหตุการณ์เบื้องหน้าตาไม่กระพริบ  จนผมแอบหวั่นในอาการของคนรัก  ด้วยกลัวว่าน้องธันว์จะล้มลงต่อหน้า  เพียงเพราะเห็นไอ้อเล็กซ์โดนสั่งสอนต่อหน้าต่อตา  จนมันหน้าช้ำเลือดกลบปากนั่งหมดสภาพอยู่ตอนนี้ 

ผมจึงกระชับเอวน้องเข้าหาตัว  และลูบหัวไหล่เบาๆอย่างปลอบประโลม  นาทีนี้ผมอยากเปลี่ยนใจพาน้องกลับคฤหาสน์เลยทีเดียว  แต่คำตำหนิจริงจังของอากงไป๋หลงกลับดังขึ้นมา  เรื่องที่ผมนั้นฟูมฟักเฝ้าทะนุถนอมคนรักตัวน้อยจนเกินไป  ซึ่งจะเป็นผลเสียแก่น้องมากกว่าผลดี  ทำให้ผมต้องทำใจแข็ง  ปล่อยน้องได้เผชิญหน้ากับความรุนแรงบ้าง  แถมน้องธันว์เป็นคนเอ่ยปากเองว่าอยากมาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง  ที่สำคัญผมก็ไม่แน่ใจว่า  หากผมต้องเป็นคนจัดการมันเอง  ไอ้คนตรงหน้าอาจจะไม่มีชีวิตรอดกลับไปอีกก็เป็นได้

“ผมจำพวกคุณได้  จับผมมาทำไม  โอ๊ย!”  แววตาสับสนของไอ้อเล็กซ์จ้องมาทางเราทั้งคู่  แต่กลับไม่มีแววเกรงกลัวสักนิด  ก่อนมันจะโดนอาอู๋กระชากเส้นผมให้กลับมานั่งตัวตรงเหมือนเดิม

“นายทำอะไรไว้  ยังไม่รู้ตัวอีกรึไงเล่า!”  ผมหรี่ตาพร้อมอมยิ้ม  ให้เจ้าของประโยคดุดันที่ยืนกุมมือผมไว้แน่น  แต่ใบหน้ากลับถมึงทึง  จนเกือบน่ากลัว!! 

ถ้าริมฝีปากแดงๆของน้องธันว์จะไม่ยื่นน้อยๆ  ด้วยท่าทางแสนงอนที่ผมคุ้นตา  ซึ่งผมไม่คิดจะขัดมาเฟียฝึกหัดตัวน้อยคนนี้  เพราะอยากให้น้องได้จัดการเพื่อเพื่อนสนิทด้วยตัวเองดูสักครั้ง ที่สำคัญผมอยากรู้ว่าน้องธันว์จะดุจะโหดได้มากแค่ไหน  เพราะผมจะได้เฝ้าระวังระดับความรุนแรงทางอารมณ์ของน้องได้ถูก  หากต้องเจอกับตัวเข้าสักวัน

“ผม  อูย...ทำอะไร  พวกคุณถึงต้องจับผมมา”  ไม่ว่าไอ้นักร้องเลวนี่มันจะแกล้งไม่รู้เรื่อง  หรือจงใจปกปิดความผิดของตัวเองก็แล้วแต่  แต่คำพูดของมัน  ทำให้มาเฟียตัวน้อยของผมโมโหเข้าแล้ว 

น้องธันว์ปล่อยมือผมที่ตัวเองกุมไว้ตั้งแต่เข้ามาในห้องคุมขังห้องนี้  และปรี่เข้าหาไอ้อเล็กซ์ที่นั่งหมดสภาพตรงหน้าทันที  ทำให้ผมต้องส่งสัญญาณให้อาอู๋ที่อยู่ใกล้คนทั้งคู่ที่สุด  ได้ระวังความปลอดภัยให้น้อง  ส่วนตัวเองค่อยๆสาวเท้าเข้าไปยืนซ้อนหลังน้องอย่างช้าๆ  ด้วยไม่อาจไว้ใจไอ้นักร้องนั่นได้  แม้มันจะเจ็บแต่หากฮึดสู้  คิดทำร้ายน้องธันว์ขึ้นมาจะยุ่ง

“คนที่ไม่รู้ตัวว่าทำผิด  มันน่าจะโดนมากกว่านี้นะ  นายนี่มัน!...ก็ได้  ถ้ายังแกล้งไม่รู้เรื่องอยู่  ฉันจะบอกเองว่าเพราะอะไร  ถึงทำให้นายมานั่งอยู่ตรงนี้”  ทั้งเสียงทั้งท่าทางของน้องธันว์  ผมถือว่าสอบผ่านการเป็นมาเฟียฝึกหัดนะครับ  ‘ดุ  โหด  เด็ดขาด’  เป็นที่สุด

“นายข่มขืนเพื่อนฉัน...ไม่ต้องทำหน้าเป็นหมางงเลย  หลังงานมีทติ้งเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา  นายวางยานลินและข่มขืนเธอ...ทำหน้าแบบนี้จำได้แล้วล่ะสิ  หึ!  ดี  พี่อู๋ครับ  ผมขออีกสักสามสี่หมัด  เอาให้พอหยอดน้ำข้าวต้มสักอาทิตย์” 

ผมพยายามกลั้นยิ้มสุดกำลัง  กับบทลงโทษของมาเฟียน้อยที่รัก  บทลงโทษอะไรช่างดูรุนแรงขนาดนั้น  แต่ผมไม่คิดค้านเพราะอย่างที่บอก  งานนี้ผมยกหน้าที่ให้น้องตัดสินใจคนเดียวเลย  และเป็นจังหวะเดียวกับที่เจ้าของหน้าบึ้งๆหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากัน 

น้องธันว์ขมวดคิ้วส่งคำถามผ่านสายตาเข้มๆมาให้ทันที  จนผมต้องเก๊กหน้าส่ายหัวน้อยๆเป็นการปฏิเสธ  แต่ยังไม่ทันที่มาเฟียน้อยจะสั่งลงโทษผมอีกคน  ไอ้อเล็กซ์นั่นก็ส่งเสียงเบาๆไม่พ้นคอออกมา  ก่อนจะค่อยๆดังขึ้น  จนกระตุ้นต่อมโมโหของเด็กน่ารักเข้า

“ไม่ได้ทำ...ผมไม่ได้ข่มขืนนลิน!...[พัวะ!]...โอ๊ย!”  หมัดน้อยๆของน้องปะทะเต็มข้างแก้มไอ้อเล็กซ์เลยทีเดียว  ทำเอามันร้องโอดโอยไม่เป็นภาษา  ผมถลาตามน้องแทบไม่ทัน  แต่ก็ไม่คิดห้าม  ยังคงปล่อยให้น้องธันว์ได้ทำตามแต่ใจ

“นายไม่เหลือความเป็นลูกผู้ชายเลยใช่มั้ย  ทำผิดก็ต้องยอมรับสิ  มันน่านัก  ทีแรกว่าจะปล่อยกลับแล้วเชียว  แต่เมื่อไม่สำนึก  นายคงต้องอยู่ที่นี่จนกว่าจะสำนึกว่าตัวเองทำผิด!!”  ผมแตะบ่าเล็กที่แข็งเกร็ง  เพื่อให้น้องได้ใจเย็นลงบ้าง  เพราะตอนนี้น้องตะเบ็งเสียงจนเสียงเริ่มสั่นไปหมดแล้ว 

ผมรู้ว่าน้องคงโกรธไอ้อเล็กซ์มาก  จนแทบอยากฆ่ามันให้ตายตรงนี้  แต่เด็กน่ารักของผมก็ยังมีสติพอไม่คิดทำการวู่วาม  เพราะหากน้องสั่งการตามที่ใจคิด  ผมก็คงไม่ขัด  และอาอู๋เองก็พร้อมทำตามคำสั่งว่าที่นายหญิงตระกูลหวางคนนี้อยู่แล้ว

“ผมไม่ได้วางยา  และไม่ได้ข่มขืนนลินจริงๆ...ผมเห็นเธอกำลังหมดสติต่อหน้า  จึงช่วยเธอไว้  อูยยย  แต่ไม่รู้ว่าเธอพักที่ไหน  จึงพานลินกลับคอนโดตัวเอง” 

ถ้อยคำอธิบายพร้อมเสียงสูดปากด้วยความเจ็บของไอ้อเล็กซ์  ทำให้ผมและน้องธันว์พุ่งความสนใจไปทันที  ด้วยช่วงเวลาดังกล่าวที่มันเล่า  ทางน้องนลินไม่มีข้อมูลให้เราเลย  แต่เราก็ไม่สามารถเชื่อมันทุกคำได้  คงต้องรอฟังต่อล่ะครับว่ามันจะว่าอย่างไร

“ไม่ได้ข่มขืน  แล้วทำไมไอ้นลินถึงตื่นมาในสภาพที่ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวกัน”  น้ำเสียงคาดคั้นของน้อง  ทำเอาไอ้อเล็กซ์ละสายตาจากผมไปจ้องน้องแทน

“เธอถอดของเธอเอง  ผมไม่ได้ล่วงเกินนลินเลยสักนิด  เพราะแค่แตะโดนตัวเธอเพื่อจะห้าม  หมัดก็ลอยมาเกือบโดนหน้า...แถมตื่นมา  ยังไม่ทันพูดจากันให้รู้เรื่อง  เธอก็อัดผมซะน่วมคาเตียง  อูยยย” 

หลังประโยคยาวๆของไอ้อเล็กซ์แห่งวง Chic ทำเอาบรรยากาศในห้องวังเวงเงียบกริบขึ้นมาทันตา  แต่อย่างที่บอกว่าเราไม่สามารถเชื่อคำพูดมันได้ทั้งหมด  เพราะนี่เป็นเพียงคำแก้ต่าง  หากอยากรู้ว่าจริงมั้ย  คงต้องส่งคนไปหาหลักฐานมา  แต่คงมีหนึ่งคนในนี้ที่เริ่มรู้สึกผิดขึ้นมา  กับคำพูดที่เราไม่รู้ว่าจริงรึเปล่าเข้าแล้ว 

น้องธันว์เงยหน้าสบตาผมด้วยแววตาสั่นไหวไม่แน่ใจ  จนผมต้องกุมมือน้องไว้เพื่อส่งกำลังใจไปให้  ก่อนหันไปจ้องตาไอ้นักร้องหน้าเยินด้วยคราบเลือดและรอยช้ำ  ซึ่งมันเองก็จ้องผมไม่มีหลบ  แถมไม่มีแววกลัวเกรงให้เห็น  ไม่ต่างจากแรกเจอ

“ผมพูดเรื่องจริง”

“จริงไม่จริงเดี๋ยวก็รู้  แต่นายคงต้องอยู่ที่นี่ไปก่อน...อาเป๋าส่งคนไปหาหลักฐานมา  ทั้งที่โรงแรมและที่คอนโดนายนี่...หากความจริงไม่เป็นตามที่นายบอก  บทลงโทษคงไม่จบแค่นี้...ไปครับน้องธันว์” 

ผมคาดโทษไอ้อเล็กซ์เสร็จ  จึงหันมาจูงมือน้องเตรียมออกจากห้อง  เพราะใบหน้าซีดเซียวหลังน้องได้ยินคำพูดนั้น  ทำเอาผมเป็นห่วงความรู้สึกน้องจับใจ

“เอ่อ...นลินเป็นอย่างไรบ้าง  ผมเป็นห่วง”

“ตอนนี้ห่วงตัวนายเองก่อนเถอะ”  ผมไม่ได้หันกลับไปมองเจ้าของคำถาม  แต่เลือกที่จะปรามมันด้วยเสียงนิ่งๆมากกว่า  ก่อนรีบพาเด็กตาแป๋วที่เงยหน้าขึ้นสบตากัน  และทำท่าจะหันกลับไป  ได้เดินออกจากห้อง  ดูทีท่าน้องธันว์ผมก็รู้แล้ว  ว่าเชื่อในสิ่งที่นายนั่นพูดไปกว่าครึ่ง

เมื่อออกมาจากห้องที่ใช้คุมขังนายอเล็กซ์  น้องธันว์ทำท่าจะต่อสายถึงน้องนลินแต่ผมห้ามไว้ก่อน  เพราะเรื่องที่จับไอ้อเล็กซ์มานั้น  น้องนลินไม่รู้เรื่อง  ขืนน้องธันว์โทรไปความคงแตก  และเพื่อนจะแตกคอกันซะก่อนได้รู้ว่าอะไรเป็นอะไร  แต่หากสืบความจริงและเป็นไปตามที่ไอ้นั่นมันบอก 

ถึงตอนนั้นจะซักจะถาม  หรือจะบอกความจริงให้น้องนลินได้รู้  ผลที่ออกมาคงดีกว่ากันมาก  ผมจึงเบนความสนใจของน้อง  ด้วยการพาไปทานมื้อเย็นข้างนอก  แต่สีหน้าซึมๆเหมือนคนที่กำลังรู้สึกผิด  ทำเอาผมไม่สบายใจนัก  หรือผมจะคิดผิดที่ให้น้องเข้ามาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

จนกระทั่งอาอู๋เข้ามารายงานว่าอาเป๋าได้เรื่องที่ผมให้ไปสืบแล้ว  สมกับเป็นคนสนิทที่ผมไว้ใจ  เพราะใช้เวลาไม่ถึงสามชั่วโมง  ภาพในกล้องวงจรปิดทั้งที่หน้าโรงแรมที่จัดมีทติ้ง  และหน้าคอนโดของไอ้อเล็กซ์ได้มาอยู่ในมือผมแล้ว

“อ๋อยยย...เฮีย  นายอเล็กซ์นั่นไม่ได้โกหก”  น้องธันว์เงยหน้าจ๋อยๆขึ้นมองผม  ก่อนเอนหัวเข้าพิงหัวไหล่ด้วยท่าทางหมดแรง 

ผมจึงได้แต่ลูบหัวปลอบใจน้อง  พลางจ้องภาพในจอที่มีไอ้อเล็กซ์นั่น  ช้อนตัวน้องนลินขึ้นอุ้มได้ทันท่วงที  ก่อนที่น้องนลินจะล้มพับไปกับพื้น  ส่วนภาพที่คอนโดก็ไม่ต่างจากนี้เท่าไหร่  ซึ่งเห็นเพียงน้องนลินถูกอุ้มจากลานจอดรถพาเข้าห้อง  แต่ภาพภายในห้องพักนั้นไม่มี  เราจึงไม่รู้ว่าเกิดอะไรระหว่างสองคนบ้าง  แต่จากสายตาจริงจังของไอ้อเล็กซ์ที่ผมได้สบก่อนหน้า  มีเปอร์เซ็นต์สูงที่นายนั่นจะพูดความจริง  ซึ่งไม่ผิดไปจากสิ่งที่น้องธันว์คิดสักนิด

“เฮียหลี่ผิง  ธันว์รู้สึกผิดจังเลยที่สั่งให้ไปจับตัวนายอเล็กซ์นั่นมา  แถมยัง...”

“ชู่ๆๆๆ  ไม่เอาครับ  หากเรื่องนี้จะมีคนผิด  ก็คงผิดกันหลายฝ่าย  โดยเฉพาะเฮียที่ไม่ยอมรั้งน้องธันว์ไว้  ได้แต่ตามใจและไม่สืบให้ดีซะก่อน  แต่ในเมื่อเรารู้ความจริงแล้ว  เราแก้ไขได้นี่ครับ  และครั้งนี้ถือว่าเป็นบทเรียนเราทั้งคู่ด้วย  ใช่มั้ย”  น้องธันว์เงยหน้าขึ้นจากไหล่ผม  ก่อนจะคลี่ยิ้มและพยักหน้าน้อยๆให้ผมแทนคำตอบ  ซึ่งผมก็ต้องยิ้มกว้างไปกว่าเดิม  เมื่อน้องแตะจูบมาที่ปลายคางพร้อมคำขอบคุณเบาๆ

หลังจากนั้นผมก็ให้คนพาตัวไอ้อเล็กซ์นั่นมา  โดยสั่งให้หาเสื้อผ้าชุดใหม่และพามันไปชำระล้างคราบเลือด  ก่อนพาเข้ามาในห้องที่เราอยู่  พร้อมหาอาหารเตรียมไว้ให้ด้วย  ไม่นานนายอเล็กซ์ที่อยู่ในสภาพดีกว่าครั้งล่าสุดที่ผมเห็น  ก็เดินหน้าบวมแก้มช้ำปากแตกเข้ามาด้วยใบหน้านิ่งสงบ 

“ทานอาหารก่อน  แล้วเราค่อยคุยกัน”  หลังคำพูดผมแล้ว  นักร้องนำแห่งวง Chic  ทำเพียงการถอนหายใจเบาๆ  ก่อนหยิบช้อนขึ้นและตักซุปเข้าปาก  มีบ้างที่สูดปากส่งเสียงออกมาด้วยความเจ็บแสบ

เมื่อผมก้มมองคนข้างตัวก็ให้อมยิ้มอารมณ์ดี  เพราะยามที่น้องมองไอ้อเล็กซ์นั่น  น้องธันว์ทำสีหน้าเหยเกเหมือนว่าเป็นคนเจ็บซะเอง  ก่อนน้องจะส่งยิ้มแหยๆหัวเราะแหะๆ  เพียงเพราะนายนั่นผงกหัวขึ้นมามอง  บ่อยครั้งเข้านายอเล็กซ์เองถึงกลับกระตุกยิ้มส่ายหน้าให้ด้วยสายตาเอ็นดู 

แต่ทำเอาเจ้าของเด็กน่ารักอย่างผมหุบยิ้มแทบไม่ทัน  ตาและเท้ากระตุกอย่างไม่ตั้งตัว  ก่อนผมจะเชยคางน้องให้หันมามองกัน  และจงใจจ้องตาน้องพร้อมส่ายหน้าปราม  เพื่อให้น้องได้รู้ตัวว่าอย่าไปทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูให้คนอื่นได้ชื่นชม  ซึ่งน้องธันว์เองก็ไม่ได้รู้ตัวสักนิด  เพราะน้องขมวดคิ้วมุ่นและจ้องผมด้วยแววตาสงสัย  ผมจึงก้มหน้าเพื่อกระซิบชิมริมใบหูหอมของน้อง

“อย่าทำหน้าตาน่ารักใส่คนอื่นสิครับ”

“ธันว์ไม่ได้ทำหน้าแบบนั้นซะหน่อย  เฮียมั่วแล้ว” 

แน่ะ!  เตือนแล้วน้องก็ยังทำ  ยิ่งปากจู๋ๆแก้มพองๆเนี่ยมันน่ารักน่าฟัดนักเชียว  แต่ยังดีที่คราวนี้น้องทำใส่ผม  ไม่ใช่ไอ้คนที่กินไปยิ้มไปคนนั้น

“อะแฮ่ม!...ผมอิ่มแล้ว  เรามาคุยกันต่อเถอะครับ”  ผมชะงักใบหน้าที่กำลังยื่นเข้าหาคนแก้มใสปากแดง  ก่อนจะค่อยๆผินหน้าไปยังไอ้คนพูดอย่างช้าๆ

น้องธันว์เองก็ทำกิริยาไม่ต่างจากผมนัก  แต่พอน้องรู้ตัวว่าเผลอแสดงความใกล้ชิดกับผม  ต่อหน้าคนอื่นก็สายไปแล้ว  ทำเอาคนน่ารักก้มหน้างุดหนีสายตาไอ้อเล็กซ์แทบไม่ทัน  ผมจึงรั้งต้นคอขาวเอาใบหน้าแดงๆของน้องมาซ่อนไว้กับอก  และหันไปถลึงตาทำหน้าโหดใส่ไอ้นักร้องนั่น  ไอ้อเล็กซ์ถึงกลับทำหน้าเหยและยกมือทั้งสองข้างขึ้นระดับอก  พร้อมส่ายหน้าแรงๆเลยทีเดียว 

‘เออ  ให้มันรู้ซะบ้าง  ว่าอย่าเล่นของสูง’

“เรื่องที่เราจับตัวนายมาเป็นเรื่องเข้าใจผิด  ขอโทษด้วยก็แล้วกัน”  สิ้นคำขอโทษของผม  ไอ้อเล็กซ์มันทำสีหน้าประมาณว่า  ‘แค่เนี้ยเหรอ’  อะไรแบบนั้น  ก็แล้วจะต้องมีอะไรมากกว่าคำขอโทษล่ะว่ามั้ยครับ

“หึ!  เอาเถอะ  แล้วนายต้องการค่าเสียหายเท่าไหร่ก็ว่ามา  แต่คิดให้ดีๆนะ  อย่าให้มันโลภมากนัก”  ผมจ้องตาเอาเรื่องของนายอเล็กซ์ไม่คิดจะหลบ 

ในเมื่อผมยื่นข้อเสนอดีๆให้แล้ว หากไม่คว้าไว้ผมก็ไม่ตื๊อ  เพราะถือว่าเอ่ยขอโทษ  และให้โอกาสนายนี่กอบโกยแล้ว  แต่ถ้ามันมากนักล่ะก็...

“ผมไม่ต้องการค่าเสียหาย”  เออ!  นายนี่มาแปลก  เล่นตัวไม่รับเงินซะด้วย  แต่อย่างที่บอกว่าผมไม่ตื๊อ

“ดี...อาเป๋าพามิสเตอร์เหวินหมิงส่งให้ถึงคอนโดอย่างปลอดภัย  ไปครับน้องธันว์กลับบ้านกัน”  ผมเตรียมจูงมือคนรักตัวน้อยกลับตามที่พูด  เพราะถือว่าเคลียร์เรื่องวุ่นๆจบแล้ว 

แม้จะเหลือปริศนาคาใจอีกข้อว่าใครที่เป็นคนวางยาน้องนลินก็ตาม  แต่คงไม่ยากถ้าจะตามสืบอย่างจริงจัง

“เดี๋ยว!...ผมไม่ต้องการค่าเสียหายก็จริง  แต่ผมมีสิ่งที่อยากได้”  ผมแสยะยิ้มใส่ตาไอ้อเล็กซ์ทันทีที่ได้ยินสิ่งที่มันพูด  ทำเป็นปากดีที่แท้ก็ยังอยากได้สิ่งตอบแทน  ดีเหมือนกันจะได้ไม่มีสิ่งค้างคาต่อกันอีก 

ผมทำเพียงเลิกคิ้วพร้อมแสยะยิ้มเย็นมองไอ้อเล็กซ์  และรอว่าสิ่งที่มันต้องการคืออะไร

“ผมต้องการพบนลิน  อยากคุยกับเธอด้วยตัวเอง”  คำตอบของมันผิดไปจากที่ผมคิดไว้ไปไกล  ทำให้ผมต้องหันกลับมาพิจารณาไอ้นักร้องนำแห่งวง Chic ใหม่ซะแล้วครับ

“และอยากช่วยหาคนที่วางยานลินด้วย  เพื่อพิสูจน์ตัวเองแก่ทุกคนว่าผมไม่ใช่คนฉวยโอกาส”  สายตาจริงจังที่จ้องสบตาผมไม่มีหลบ  พร้อมคำพูดจริงใจนั้น  ทำให้อคติที่ผมมีต่อคนตรงหน้าเริ่มจางหายไป 

แต่จะให้ผมเชื่อคำพูดมันทั้งหมดก็คงไม่ใช่  แต่สิ่งที่ไอ้อเล็กซ์เสนอมานั้น  มันเป็นผลดีกับทางเราไม่น้อย  เพราะการหาตัวคนร้ายคงจะง่ายขึ้น

“เรื่องที่คุณอยากช่วยหาคนร้าย  ผมยินดีมาก  แต่เรื่องนลิน....ผมไม่รับปากว่าเพื่อนผมจะยอมคุยกับคุณมั้ย”

ผมก้มมองใบหน้าหนักใจของน้องธันว์ที่มองไปทางนายอเล็กซ์นั่น  และเข้าใจในสิ่งที่น้องคิดอยู่  ด้วยเป็นเรื่องยากที่น้องนลินจะยอมมานั่งคุยดีๆ  กับคนที่น้องนลินฝังใจไปแล้วว่าเป็นคนข่มขืนตนเอง  และมันคงยากในความรู้สึกของน้องธันว์  ตั้งแต่การที่จะไปอธิบายถึงความจริงที่เรารู้แก่น้องนลินแล้ว

“คุณธันว์ช่วยผมหน่อยนะครับ  ผมอยากคุยกับเธอจริงๆ”

ผมว่างานนี้นายอเล็กซ์คงไม่ใช่แค่อยากจะคุยกับนลิน  เรื่องที่เข้าใจผิดอย่างเดียวแล้วล่ะครับ  เพราะถ้าเป็นเช่นนั้นจริง  แค่ให้ผมกับน้องธันว์คุยให้ก็ได้  แถมไม่ต้องเสี่ยงโดนน้องนลินสอยก่อนได้คุยกันด้วย  การที่มันขอร้องอยากเจออยากคุยกับน้องนลินมันต้องมีบางสิ่งแอบแฝงอยู่อย่างแน่นอน 

สังเกตได้จากสายตามุ่งมั่นจริงจังคู่ตรงหน้า  ผมก็พอเดาได้  ดูท่าสาวแกร่งของเราคงโดนใจนายนักร้องดังนี่เข้าแล้ว  แต่ผมก็ไม่รู้นะว่าหากน้องธันว์ได้รู้ในสิ่งที่ผมคิด  น้องจะยอมตกปากรับคำช่วยเหมือนที่กำลังทำอยู่มั้ย

.........................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

อัยยะ!  น้องธันว์เป็นเมียมาเฟียอย่างเดิมน่ะดีแล้วเนอะ  :hao3:
ดูสิ  ขนาดเก๊กหน้าเก๊กเสียงอย่างโหด(หรา)ยังเก็บความน่ารัก
น่าเอ็นดูไม่มิดเลย  ทำเอามาเฟียใหญ่เผลอนัวเนียใส่ตลอดๆ  555
ส่วน ‘มัน’ ที่ว่าไว้  คงรู้แล้วเนอะว่าคืออะไร  ไม่รู้ว่าอเล็กซ์แอบไป
ถูกตาต้องใจกับสาวซ่าอย่างนลินตอนไหนสิน่า  :katai3:

ตอนหน้าเจอกันอีกทีวันสีชมพูนะคะ

+1และเป็ดให้ทุกเม้นท์เช่นเดิม  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :กอด1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: KaorPaor ที่ 11-10-2013 07:24:39

ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อ่านเลย ไม่มีเนตใช้ ไว้เข้ามาอ่านทีเดียวรวดดีกว่า
มือถือหายเซ็ง ทำไรก็ไม่สะดวก ซื้อใหม่ก็แพง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 11-10-2013 08:18:45

ว่าแล้วเชียวววววว

ต่อยผิดคนซะแล้ววว

รอตอนต่อไปจ้า :katai5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 11-10-2013 08:25:20

แล้วใครละคือคนที่วางยา?

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 11-10-2013 08:27:51

ธันว์แอบโหดนะเนี่ยเป็นเมียมาเฟียนี่เนอะ ว่าแต่นายอเล็กซ์นั่นชอบนลินแน่เลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 11-10-2013 08:46:53

อ๊าาา มีคนมาชอบนลินด้วยย :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 11-10-2013 09:04:44

น้องธันว์น่ารักกกกก  :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 11-10-2013 09:18:31

ดีใจแทนนลินที่สุดท้ายไม่ได้โดนนายอเล็กซ์ข่มขืน    พลิกล็อกแหะกลายเป็นนายอเล็กชอบน้องนลิน  แต่ไอ้ตัวการที่วางยานลินมันเป็นใคร อยากรู้จริง หรือเป็นนายซีอาร์ที่มาชอบเฮียหลี่ผิง


 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 11-10-2013 09:19:52

มีคู่นลินด้วยใช่ไม๊  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-10-2013 09:38:46

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 11-10-2013 11:33:43

มาเฟียน้อย ถึงโหดยังไงก็ยังน่ารักอยู่ดี อิอิ
แอบโล่งใจที่สาวนลินของเรา ยังไม่เจอเรื่องเลวร้ายขนาดนั้น
สาวนลินของเราจะขายออกแล้วจ้าาา
ว่าแต่แอบเชียร์นายอเล็กซ์ได้มั้ยน้าาา เพราะดูๆไปนายนี่น่าจะเป็นคนดีคนนึงเลยนะ
 :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 11-10-2013 11:41:32

นึกภาพน้องธันว์มัดจุก ..อืมมม เป็นเมียมาเฟีย ให้อาเฮียนัวเนียเหมือนเดิมดีแล้วลูก  :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 11-10-2013 12:13:25

เอาละซิ ดูท่าว่า น้องนลิน จะมีคู่ซะแล้ว

5555555555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 11-10-2013 12:38:27

น้องธันว์เป็นเมียมาเฟียที่น่ารักและแบ๊วที่สุดในโลก อิอิ
รอวันสีชมพูค่าาา

ขอบคุณมากนะคะ +1 ^^

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 11-10-2013 13:11:41

นั่นซิ ถูกใจนลินตอนไหน
แต่น้องธนว์เป็นเมียมาเฟียอย่างเดียวดีกว่า
แค่นี้ก็หลงจะตายอยู่แล้ว
 :hao7:
บวกและเป็ดหลงน้องธันว์
ว่าแต่...ใครวางยาอ่ะ อยากรู้น้อ :hao4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 11-10-2013 13:13:12

น้งธันว์จะน่ากลัวหรือว่าน่ารักดี
นลินสงสัยจะมีคู่กับเขาบ้างแล้ว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 11-10-2013 14:44:52

น่าแตกเบาๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 11-10-2013 15:34:18

อุตส่าห์เก๊กโหดก็ยังน่ารัก  :-[ :-[ :-[

+1 ขอบคุณค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 11-10-2013 16:37:34

สั่งลงโทษเค้าไป ทำปากยื่นแก้มพองไป มันใช่มั้ยฮึ น้องธันว์  :hao6: :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 11-10-2013 17:38:42

ว่าแล้ว สาวเจ้าไม่มีประสบการณ์ ตื่นมาไม่มีเสื้อผ้าเลยมโนไปเอง  :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 11-10-2013 17:54:50

น้องธันโหดไม่ขึ้นจริงๆแหะ  เป็นเมียมาเฟียอย่างเดิมน่ะดีแล้วล่ะ  5555

นายอเล็กซ์ท่าทางจะหลงสาวนลินของเราซะแล้วล่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 11-10-2013 18:22:03

 :mc4:  เย้ยยยยยยยยยยยยยยย คนแก่ทายถูกจริง ๆ ด้วย

 :katai1: แต่่ทำไม งวดที่แล้วมันไม่ออก 12 ออก 14 ทำ่มายยยยยยยยย

 :hao5: เอา 20 คนแก่คืนมานะะะะะะะะะะ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 11-10-2013 19:00:31

เด็กน้อยเริ่มมีเค้ามาเฟียมาแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
สาวซ่าของเราท่าทางจะมีคู่ไม่นานนี้แหงมๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 11-10-2013 20:05:06

 :laugh:  ว่าแล้วเชียว  อิอิ  น้องธันว์หนูต้องเอาป้าย  "มาเฟียมือใหม่"  ติดหน้าอกด้วยนะลูก  ใครๆจะได้ไม่ว่าหนูได้

  ส่วนอีตาเฮียหลี่ผิงนะไม่ว่าจะเวลาไหนเฮียแกก็คอยนัวเนียน้องธันว์ตลอดนะแหละขอให้มีโอกาส  เฮียแกไม่เคยพลาดซักครั้ง

  ส่วนคู่นลินกับพ่อนักร้องนำ  มันต้องดูกันต่อไป  ชอบแบบโคตรก็ไม่บอกนะอเล็ก

+1  ค่ะ   :กอด1:  พี่มาศแรงๆหนึ่งที่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 11-10-2013 22:09:16

โหดยังน่ารักนะน้องธันว์ :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 11-10-2013 22:30:52

อูยยยยย ซวยไปอเล็กซ์ 5555 เจ็บตัวฟรีเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 11-10-2013 23:23:46

ธันว์น่าร๊ากกกกกกก ชอบๆ กอดๆ ขโมยกลับบ้าน!!!

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 12-10-2013 00:04:48

เข้าใจผิดจริงๆด้วย เย่  o13
เนื้อคู่นลินเกิดแล้วสินะคะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 12-10-2013 04:03:31

 :impress2: น้องไม่ได้ดูโหดเลยนะนั่น ไม่เข้าๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 12-10-2013 09:23:52

555555 น่าสงสาร โดนอัดโดยไม่รู้ตัว

รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 12-10-2013 14:03:25

 :laugh :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 12-10-2013 17:03:50

เด็กน่ารักก็ยังคงเป็นเด็กน่ารัก ไม่น่ากลัวอย่างมาเฟียหรอกน้องธันว์
แต่ว่าคราวนี้นลินคงได้คู้แล้วมั้ง ถ้าหาคนร้ายตัวจริงเจอ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 12-10-2013 21:46:44

โอ๊ะ อ่านแล้วลืมเมนท์ ขอโทษค่า
โล่งอกที่นลินปลอดภัยอยู่ แต่คงมีอะไรวุ่นอีกเยอะถ้าสาวเจ้ารู้เรื่อง  o18
มาเฟียน้อยมาดให้จริงๆค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 12-10-2013 23:03:06

นรินทร์มีคนแอบชอบแล้ว
จะมีแฟนกับเขาซักที ขอให้หาตัวคนร้ายเจอเร็ว ๆ นะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 12-10-2013 23:27:15

 :hao6:
เหอะๆ ลุคโหดๆไม่เหมาะกะหนูหรอกน้องธันว์

ของหนูต้องน่ารักๆ น่ากอด น่าจุ๊บเท่านั้นจ้า (โดนเฮียหลี่ผิงถีบยอดหน้าเข้าให้)

 :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 13-10-2013 23:32:45

น้องธันว์ไม่เหมาะกับท่าทางโหดๆ
ท่าทางนลินจะได้คู่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 14-10-2013 06:42:40

หึหึหึหึ โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลยนะ

น้องธันว์ก็ยังน่ารักน่าฟัดเหมือนเดิมเลยยยยยย

รอลุ้นๆๆๆๆ ว่ากว่าจะคุยกันรู้เรื่องอเล็กซ์จน่วมอีกขนาดไหน หึหึหึ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 14-10-2013 08:37:17

คงต้องฝึกกันอีกเยอะอ่ะนะ พ่อมาเฟียตัวน้อยของหลี่ผิง
เพราะไม่ว่าจะทำยังไงก็ลบภาพน่ารักน่าเอ็นดูออกไปไม่ได้
แล้วอย่างนี้ใครเขาจะกลัวกันล่ะ มีแต่จะทำให้น่าฟัดมากกว่าน่ะสิ
แต่คนอื่นน่ะก็ได้แค่มองและคิดนะ เพราะเจ้าของเขาหวงมากกกกก
ส่วนเรื่องนายอเล็กซ์นั้นเห็นทีว่าต้องให้นลินเป็นคนตัดสิน
จะเชื่อหรือไม่ก็ต้องรอพิสูจน์กัน งานนี้มีหวังได้คู่กันมั่งล่ะเราว่า
รอติดตามตอนหน้าให้พี่มาศมาไขความกระจ่าง
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดให้มาเฟียน้อย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 14-10-2013 12:45:04

น้องธันว์หนูเหมาะที่จะเป็นเมียมาเฟียมากกว่าค่ะ
นลินเข้าใจผิดจริงๆด้วย เนื้อคู่มาแล้วสินะจ๊ะ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 14-10-2013 17:54:11

น้องธันว์ของเราก็ยังคงความน่ารักไม่เปลี่ยนแปลง :hao7: :mew1: :mew2: :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.36 "มาเฟียน้อย" P.44 (11/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ampmiya^^ ที่ 15-10-2013 02:17:17

พี่มาศคร๊าบมารายงานตัวหลังจากที่แอบอ่านในโทรศัพย์
ใช้เวลา 3 วันกว่าจะอ่านทันตอนล่าสุด  :katai1:  :katai1:  :katai1:
หลี่ผิงน่ารัก คิคิ ไปละค๊าบ  :katai5:  :katai5:  :katai5:  :katai5:
ปล.คิดถึงมาก จุ๊ฟฟฟฟ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-10-2013 07:17:36

ตอนที่ 37

หวางหลี่ผิง
   
“ฉันต้องขอโทษนายด้วย  ที่เอาเด็กนายมาเล่นซะเละ  ทำเอาเสียงานเสียการ”  ผมสบตาโจเซฟตรงๆไม่มีหลบ  ด้วยกำลังรู้สึกตามที่พูดจริงๆ  และรู้ด้วยว่าการกระทำของตัวเองได้สร้างความเสียหาย  ไม่เฉพาะแก่เพื่อนหน้าคมตรงหน้าเท่านั้น  แต่ยังมีผลต่อบริษัทของเพื่อนด้วย

“อืม  เอาเถอะเรื่องมันเกิดไปแล้ว  อย่าคิดมาก  แถมเรื่องที่นายรับรู้มาก็ไม่ใช่เรื่องเล็ก  และฉันก็มีส่วนเกี่ยวข้องให้มันเกิดขึ้นด้วย  แต่ยังดีที่เป็นเรื่องเข้าใจผิด  และน้องนลินมาเจออเล็กซ์แทนที่จะเป็นคนอื่น  ไม่อย่างนั้น...ฉันคงรู้สึกผิดไปจนตาย”  ผมเข้าใจความรู้สึกไอ้โจเซฟเป็นอย่างดี  และนึกขอบคุณมันไม่น้อยที่เข้าใจในการกระทำของผม

“ขอบใจว่ะเพื่อน”  ผมส่งยิ้มบางเบาใส่ตาเพื่อนสนิทพร้อมคำพูด

“เออ  แล้วหาตัวการที่วางยาน้องนลินได้รึยังวะ  มีอะไรให้ฉันช่วยมั้ย”  เพื่อนก็ยังเป็นเพื่อน  คนที่ยื่นมือเข้าช่วยโดยที่ผมไม่ต้องร้องขอ

“และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง  ที่ทำให้ฉันมาหานายวันนี้” 

ใช่แล้วครับ  วันนี้ที่ผมพาตัวเองมาพบหน้าเพื่อนสนิทอย่างไอ้โจเซฟถึงบริษัทค่ายเพลงของมัน  นอกจากจะตั้งใจมาขอโทษเรื่องเข้าใจผิด  ที่ลากนายอเล็กซ์นั่นไปซ้อมซะหน้าเละ  ทำให้มันต้องหยุดงานกะทันหัน  มีผลกระทบต่อคนทั้งวงและบริษัทของไอ้โจเซฟไม่น้อยแล้ว  ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้กัน  และเป็นคำตอบของคำถามที่ไอ้โจเซฟมันถามผมด้วย

“นายไม่ต้องเสียแรงมาช่วยหาตัวการแล้ว  เพราะฉันรู้แล้วว่ามันเป็นใคร  แต่เรื่องนี้มันคงทำให้นายวุ่นวายมากกว่าเรื่องนายอเล็กซ์......ซีอาร์  มันเป็นคนวางยาน้องนลิน”  หลังจากผมหยุดพูดและจ้องตาโจเซฟนิ่งๆอยู่พักหนึ่งแล้ว  ผมจึงค่อยหลุดชื่อตัวการออกไป 

โจเซฟถึงกับอึ้งก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่  พร้อมพิงพนักเก้าอี้ด้วยท่าทีหมดแรง  แต่ใบหน้ากลับฉาบไปด้วยความเคร่งเครียด

“หลี่ผิง  นายเล่าให้ฉันฟังทีว่าเหตุการณ์เป็นมายังไง”  ผมพยักหน้าเบาๆเป็นการตอบรับเพื่อนสนิท  เพราะตั้งใจมาเล่าเรื่องนี้ให้มันได้รับรู้อยู่แล้ว

การที่ผมสามารถพูดได้เต็มปากว่านายซีอาร์แห่งวง Chic เป็นตัวการวางยาน้องนลิน  เป็นเพราะได้เห็นภาพจากกล้องวงจรปิดในโรงแรมที่บริษัทไอ้โจเซฟใช้จัดมีทติ้ง  ซึ่งไอ้ซีอาร์มันไม่ได้เป็นคนลงมือเอง  แต่จากภาพมันกลับใช้บริกรในงานเลี้ยงหย่อนยาใส่แก้ว  เพื่อให้น้องนลินได้ดื่ม  ผมได้เห็นทั้งภาพที่มันแอบกระซิบกระซาบกับบริกรที่ลงมือ  พร้อมยื่นอะไรบางอย่างไปให้  และภาพที่ไอ้บริกรนั่นแอบหย่อนยาลงในแก้ว  ก่อนส่งแก้วนั้นให้น้องนลินที่กำลังสนุกสนาน  ทำให้น้องที่ไม่ทันระวังตัวได้ดื่ม  จนเกิดเรื่องตามที่เราได้รู้กัน 

ในตอนนี้ผมไม่ได้มีแค่ภาพจากกล้องวงจรปิดเหล่านั้น  มาเป็นหลักฐานให้โจเซฟดูเท่านั้น  แต่ผมยังมีคลิปคำสารภาพจากบริกรที่ถูกไอ้ซีอาร์นั่นใช้งานด้วย  และตอนนี้ทั้งหมดก็อยู่ในมือไอ้โจเซฟแล้ว  สีหน้าสีตาที่แสดงถึงความหนักใจของเพื่อนสนิท  ทำให้ผมเห็นใจมันไม่น้อย  เหตุเพราะนักร้องในสังกัดก่อเรื่องใหญ่  โดยไม่คิดถึงผลกระทบต่อตัวเองและบริษัทที่ตัวเองสังกัดเลยสักนิด 

งานนี้ไม่แน่วง Chic อาจจะไม่มีนายซีอาร์เป็นสมาชิกของวงอีกต่อไปก็เป็นได้  ด้วยผมรู้นิสัยตรงไปตรงมาของโจเซฟเป็นอย่างดี  ร่วมกับหากเรื่องเป็นไปตามแผนที่ไอ้ซีอาร์มันวางไว้  ไอ้โจเซฟมันคงรู้สึกผิดต่อน้องนลินไปจนตาย  อย่างที่มันเอ่ยไว้แต่ต้นนั่นเอง  ดังนั้นบทลงโทษที่ไอ้ซีอาร์จะได้รับ  คงไม่น้อยไปกว่าที่ผมคิดไว้

“ทำไมซีอาร์ต้องวางยาน้องนลินด้วยวะ”  ไอ้โจเซฟใช้เวลาพักใหญ่ในการดูหลักฐานจากแท็บเล็ตในมือ  ก่อนมันจะเงยหน้าขึ้นด้วยหัวคิ้วขมวดมุ่น  พร้อมหลุดคำถามออกมา 

ผมเองได้แต่ถอนใจก่อนส่ายหน้าเบาๆ  และเลือกที่จะตอบในสิ่งที่คาดเดาไว้

“ฉันก็ไม่รู้เหตุผลที่แท้จริง  แต่ถ้าให้เดา  คงไม่พ้นเรื่องของฉันกับน้องธันว์  น้องนลินคงเป็นแค่เครื่องมือของมันที่ใช้ทำร้ายเรา”  พูดมาถึงตรงนี้ผมนึกโมโหไอ้ซีอาร์ไม่ได้จริงๆ 

หากมันเป็นตามที่ผมคิด  และเกิดเรื่องกับน้องนลินขึ้นมาจริงๆ  ทั้งผมและน้องธันว์คงรู้สึกผิดและเสียใจมากมายอย่างแน่นอน  ด้วยเราคงไม่รู้จะชดใช้ให้น้องนลินได้อย่างไร  ให้สมกับสิ่งที่น้องต้องพบเจอ  ซึ่งเรื่องมันเกิดเพียงเพราะไอ้นักร้องโรคจิต  ที่คิดถึงแต่ความแค้นส่วนตัวเท่านั้น

“เอาเถอะ  เรื่องนี้ฉันขอจัดการเอง  ภายในวันนี้เราจะได้รู้เหตุผลของไอ้ตัวก่อเรื่องกัน  แล้ว...น้องนลินว่าไงบ้าง”  หน้าตาเคร่งเครียดและแววตาดุดันของโจเซฟ  ค่อยๆเปลี่ยนเป็นอ่อนลงยามเอ่ยถึงน้องนลิน

ผมจึงได้แต่บอกมันไปว่าเรื่องทั้งหมดนี้  ผมกับน้องธันว์แอบทำลับๆไม่ให้น้องนลินรู้  เพราะเจ้าตัวเอ่ยปากหนักแน่นว่าไม่อยากรื้อฟื้น  ด้วยเข้าใจว่าตัวเองโดนข่มขืนและอยากลืม  มากกว่าจะเอาเรื่องใคร  แต่ผมก็คิดไว้แล้วว่าหากมีหลักฐานการสารภาพของไอ้ซีอาร์อีกสักชิ้น  ผมจะเป็นฝ่ายไปบอกเรื่องจริงพร้อมหลักฐานทั้งหมด  เพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดของน้องนลิน  และเพื่อช่วยคนน่ารักได้ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับนายอเล็กซ์ด้วย  ผมจึงถือโอกาสให้เพื่อนสนิทอัดคลิปคำสารภาพของไอ้ซีอาร์ให้ด้วยซะเลย  ซึ่งไอ้โจเซฟก็ยินดีช่วยอย่างเต็มใจ

หลังจากนั้นผมก็เอ่ยขอตัวกับเพื่อนสนิท  เพื่อไปรับคนรักตัวน้อยที่มหาวิทยาลัย  ด้วยถึงเวลาที่น้องธันว์สอบวิชาภาคบ่ายเสร็จพอดี  ซึ่งไอ้โจเซฟเองก็ไม่ได้รั้งไว้  แถมยังฝากขอโทษน้องนลินกับผมด้วย  และก่อนออกจากห้องมัน  ผมยังทันได้ยินโจเซฟสั่งเลขาหน้าห้อง  ให้ตามไอ้ซีอาร์คนก่อเรื่องเข้าพบด่วนอีกต่างหาก

......................................

มาแล้วครับคนน่ารักของผม  น้องธันว์เดินลงบันไดตึกมาโดยมีน้องนลินและนายนนขนาบข้างน้องไว้  แต่ดูท่าหัวข้อสนทนาคงอยู่ที่สาวเดียวในกลุ่มมากกว่า  เพราะทั้งคู่ต่างให้ความสนใจไปยังน้องนลิน  ที่กำลังพูดอยู่ด้วยใบหน้านิ่งสนิทในแบบที่ผมไม่ค่อยได้เห็นนัก 

ผมจึงเลือกที่จะยืนรอกลุ่มเพื่อนรักอยู่ที่เดิม  จนกระทั่งคนตรงกลางหันมาเจอผมเข้า  ใบหน้าของน้องธันว์ที่กำลังเคร่งเครียด  พลันกระจ่างขึ้นทันตาด้วยรอยยิ้มสดใสที่น้องตั้งใจส่งให้ผม  แต่น้องก็ยังทำเพียงการเดินเรื่อยๆในจังหวะความเร็วเท่าเดิม  มายังทิศทางที่ผมยืนรอน้องอยู่  ก่อนทั้งกลุ่มจะมายืนต่อหน้าผม  ผมจึงยื่นมือไปตรงหน้าเด็กน่ารัก  พร้อมส่งยิ้มน้อยๆให้น้องด้วย

“เป็นไงครับ  ทำข้อสอบได้มั้ย”  ฝ่ามือน้อยๆบรรจงวางลงบนมือผม  ก่อนน้องจะตอบคำถามผมด้วยท่าทางภาคภูมิใจ  พร้อมรอยยิ้มกว้างขวางพาให้บรรยากาศรอบตัวสดใสขึ้นมาทันตา

“ระดับนี้แล้วไม่มีพลาด”  ผมจึงถือโอกาสดึงเจ้าของมือนุ่มที่กำลังเผลอเข้าหาตัวอย่างช้าๆ  จนได้คนน่ารักมายืนกุมมืออยู่เคียงข้าง  ก่อนผมจะหันไปให้ความสนใจเพื่อนสนิทของน้อง  ด้วยการส่งคำถามเดิม

นายนนตอบคำถามผมด้วยน้ำเสียงออดอ่อย  ตรงข้ามกับน้องธันว์อย่างสิ้นเชิง  แต่แววตาของนายนนไม่ได้เหมือนท่าทีที่แสดงออกมาสักนิด  ส่วนน้องนลินกลับคลี่ยิ้มอ่อนๆ  และตอบผมเพียงสั้นๆว่าทำได้  ไม่มีท่าทางร่าเริงช่างพูดดังเคย  ทำเอาผมเพิ่งเข้าใจในสิ่งที่น้องธันว์ระบายให้ฟังมาตลอด  ถึงอาการของเพื่อนสนิท  ในทุกวันที่เรากลับมาเจอหน้ากัน 

ผมลอบสบตากับอีกสองคนที่เหลือ  ซึ่งได้พบว่าทั้งนายนนและน้องธันว์มีสีหน้าเป็นห่วงน้องนลินไม่ต่างกันเลย

“น้องนลิน  นน  ไปทานขนมเป็นเพื่อนน้องธันว์กันก่อนนะครับ  วันนี้เหมยอิงฝากชวนเราทั้งคู่ด้วย”  หลังคำพูดผมแล้ว 

น้องธันว์รีบสนับสนุนด้วยเสียงใสๆท่าทางกระตือรือร้น  ท่าทีของคนน่ารักตอนนี้  ส่งผลให้น้องนลินคลี่ยิ้มกว้างกว่าเดิม  และหลุดหัวเราะน้อยๆให้พวกเราได้พลอยยิ้มตาม  ก่อนเพื่อนของน้องธันว์ทั้งคู่จะตอบตกลงในเวลาต่อมา

หลังจากนั้นผมจึงนัดแนะนายนน  ให้ไปเจอกันที่ร้านเบเกอรี่สาขาแรกของเหมยอิง  ที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยทันที  ซึ่งนายนนเองก็ขอไปช้าหน่อย  เพราะจะกลับไปรับนายเบสที่รออยู่ที่คอนโดก่อน  ถึงจะตามเราไป  น้องธันว์จึงขอร้องกึ่งบังคับน้องนลินให้ไปรถคันเดียวกับเรา  ซึ่งน้องนลินเองมีท่าทางเกรงใจผม  ผมจึงรีบเอ่ยปากชวนให้เธอไปด้วยกัน  จนน้องนลินตกลงตามใจเด็กน่ารักของผมในที่สุด

ระหว่างทางน้องธันว์ที่นั่งคั่นกลางผมและน้องนลินนั้น  ชวนเพื่อนสนิทคุยจ้อไม่ขาดปาก  แต่เสียงส่วนใหญ่ที่ผมได้ยินก็ยังคงเป็นเสียงของคนน่ารัก  ซึ่งน้องนลินเองแม้ไม่ช่างพูดดั่งเคย  แต่สีหน้าเธอก็สดใสกว่ายามที่ผมเจอเมื่อครู่นัก 

จนเรามาถึงร้านเบเกอรี่เล็กๆที่ถูกตกแต่งบรรยากาศให้ดูอบอุ่น  เหมือนเราได้เข้ามาอยู่ในบ้านแถวชานเมืองของอังกฤษ  ซึ่งมีเจ้าของร้านที่ยิ้มได้หวานที่สุด  ยืนรอรับพวกเราอยู่เคียงข้างไอ้ลูกครึ่งผมทองตาฟ้า 

ผมพ่นลมหายใจผ่านจมูกแรงๆ  และแสยะยิ้มใส่ตาไอ้ไรอัน  ก่อนยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูมันด้วยเสียงรอดไรฟัน

“มาได้ไงวะ  จำคำพูดปาปาไม่ได้รึไงไรอัน!”  ไอ้ไรอันมันทำเพียงอมยิ้มใส่ตาผม  ก่อนยื่นหน้ามากระซิบด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า

“จำได้  แต่นี่มันที่ร้าน  ไม่ใช่ที่บ้านนี่หว่า...เฮ้ย!  ใจเย็นดิเพื่อน  เฮ้อออ  เกือบได้กินหมัดนายแล้ว...ฉันขออนุญาตปาปาหลี่จวินแล้ว  ไม่งั้นใครจะกล้ามาวะ” 

ผมเลิกคิ้วใส่ไอ้ไรอัน  และจ้องตามันหาความผิดปกติในคำพูด  ก่อนจะค่อยๆลดมือที่กำหมัดลง  เมื่อแน่ใจแล้วว่าแววตาจริงจังที่ผมได้สบ  เจ้าของมันไม่ได้พูดโกหกกันสักนิด

เรื่องเหมยอิงกับไรอันคงมีความคืบหน้าในส่วนที่ผมยังไม่รู้เป็นแน่  เพราะไอ้ไรอันถึงขั้นกล้าเอ่ยปากขอปาปาเพื่อพบน้องสาวฝาแฝดของผม  แถมท่านยังอนุญาตด้วยนี่สิ  แต่เมื่อผ่านปาปามาได้  ผมก็จะปล่อยผ่านไม่คาดคั้นมันต่อ  เดี๋ยวค่อยไปสอบถามจากปาปาอีกทีคงได้รายละเอียดแบบเจาะลึก 

ผมจึงเลือกที่จะตะปบไหล่ไอ้ไรอันแรงๆ  จนมันทำหน้าเบี้ยวและหรี่ตาใส่ผม  อ่านได้ว่าแค้นนี้ฝากไว้ก่อน  ซึ่งผมทำเพียงยักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ  ก่อนจะลากคอมันให้เดินไปยังโต๊ะริมระเบียงข้างสวนสวย  ที่มีน้องธันว์  เหมยอิง  และน้องนลินนั่งกันอยู่ก่อนแล้ว  ผมทันได้ยินเหมยอิงชวนให้สองเพื่อนซี้ได้ทานขนมที่น้องสาวผมเตรียมไว้ให้  ไม่ต้องเดาให้เสียเวลา  ว่าใครจะเป็นคนแรกที่รีบคว้าส้อมจิ้มเอแคลร์นมสดเข้าปาก

น้องธันว์เคี้ยวแก้มตุ่ยและเงยหน้าขึ้น  เพื่อส่งยิ้มตาหยีมาให้ผมทันทีที่ผมเดินประชิดตัวน้อง  ผมเห็นคนน่ารักยิ้มได้แบบนี้ก็ค่อยเบาใจหน่อย  เพราะช่วงสองสามวันที่ผ่านมานั้น  ถึงน้องจะยิ้มได้แต่ก็ยิ้มได้ไม่เต็มหน้านัก  จนผมเองยังอดกังวลไปด้วยไม่ได้เลย  ซึ่งสาเหตุคงมาจากทั้งเรื่องสอบและเรื่องเพื่อนสนิทนั่นเอง  ผมหวังว่าไม่เกินสองวันเรื่องที่ทำให้น้องกังวลจะถูกคลี่คลายได้ในที่สุด

หลังจากพวกเรานั่งกันไม่นาน  นายนนก็พานายเบสมาถึงร้าน  ทำให้บรรยากาศบนโต๊ะผ่อนคลายยิ่งขึ้นไปอีก  ด้วยทุกคนล้วนตั้งใจเอาใจน้องนลินกันยกใหญ่  ทำให้น้องนลินเองกลับมาสดใสเกือบเหมือนเก่า  จนพวกเราที่ลอบสบตากันต่างระบายยิ้มด้วยความโล่งใจ  ไม่เว้นแม้แต่ไอ้ไรอันที่ไม่ได้รู้เรื่องราว  ก็พลอยฉีกยิ้มเต็มหน้าไปกับคนอื่นด้วย  ผมว่าไอ้ไรอันเองก็คงผิดสังเกตกับอาการของน้องนลินอยู่เหมือนกัน  แต่มันก็ไม่คิดจะถามออกมาให้เราต้องลำบากใจ 

แต่เอ...เหตุผลที่มันฉีกยิ้มตาพราว  อาจจะเป็นเพราะน้องสาวคนสวยของผมก็ได้  แต่เอาเถอะครับ  ผมจะพยายามทำเป็นมองไม่เห็นว่าไอ้ไรอันจ้องเหมยอิงไม่วางตา  ตั้งแต่เรานั่งบนโต๊ะด้วยกันแล้ว 

เรื่องที่เกิดกับน้องนลินนั้นมีไม่กี่คนที่รู้เรื่อง  ด้วยเป็นเรื่องที่เสี่ยงต่อการเสียชื่อเสียงไม่น้อย  แม้เหตุการณ์จริงตามที่เรารู้  จะไม่เป็นไปตามที่เจ้าของเรื่องคิดว่าเป็นก็ตาม  ทำให้กับเพื่อนสนิทอย่างไอ้ไรอันและไอ้พอล  ผมจึงไม่คิดจะบอกพวกมัน  นอกจากไอ้โจเซฟผู้ที่เป็นเจ้านายของไอ้คนก่อเรื่องโดยตรงเท่านั้น 

ส่วนเหมยอิงได้รับรู้เพราะอาการของพี่สะใภ้เป็นเหตุ  ด้วยน้องธันว์เคร่งเครียดไม่ร่าเริงเหมือนเคย  ฝาแฝดคนสวยจึงมาคาดคั้นเอากับผม  เพราะคิดว่าผมกับน้องทะเลาะกัน  ครั้นจะไม่เล่าผมก็ใจไม่แข็งพอ  กับแววตาน้อยอกน้อยใจกล่าวหาว่าพี่ชายอย่างผมไม่รักน้อง  จึงเป็นเหตุให้เราทั้งหมดได้มารวมตัวในตอนนี้  เพราะเหมยอิงอยากปลอบใจน้องนลินด้วยของหวานที่เจ้าตัวโปรดปราน

“กูรักมึงนะนลิน...วันสองวันนี้ทุกอย่างจะดีขึ้น  เชื่อกู”  น้องธันว์ลดมือลงจากแผ่นหลังน้องนลิน  หลังจากที่น้องดึงเพื่อนสนิทเข้ามากอดพร้อมคำพูดให้กำลังใจ 

แต่คำพูดนั้นคงทำให้น้องนลินฉุกใจไม่น้อย  เพราะเธอขมวดคิ้วและเตรียมอ้าปากถามน้องธันว์  แต่นายนนที่สตาร์ทรถรออยู่นั้น  ฉวยจังหวะเรียกน้องนลินขึ้นรถ  ช่วยน้องธันว์ได้ทันเวลา

หลังจากส่งสองหนุ่มหนึ่งสาวขึ้นรถแล้ว  ผมก็หันมาจูงมือคนรักและน้องสาวขึ้นรถบ้าง  แต่คนที่ผมแกล้งลืมและจงใจไม่ล่ำลา  ดันถลาตามมาส่งน้องสาวฝาแฝดของผมถึงรถ  แถมไอ้ไรอันยังทำเสียงอ่อนเสียงหวานเอ่ยลาเหมยอิง  พร้อมทอดสายตาเชื่อมอ่อนจนผมอดขัดใจขึ้นมาไม่ได้

“คืนนี้ไรอันขอโทรหาเหมยอิงหน่อยนะคะ  ไรอันอยากได้กำลังใจ  เพราะพรุ่งนี้ไม่รู้จะต้องเจอกับอะไรบ้าง” 

ผมเลิกคิ้วพร้อมเหล่หางตามองไอ้คนพูดประโยคออดอ้อนนี้  เพราะติดใจในประโยคสุดท้ายของมัน  ทั้งๆที่ตั้งใจจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นแล้วเชียว  ด้วยกลัวอดใจไม่อยู่ที่จะเตะเพื่อนสนิทเข้าสักป้าบ

“เฮียหลี่ผิงครับ  เราเข้าไปรอเจ๊เหมยอิงในรถก่อนดีกว่าน้า  นะครับ”  เสียงออดอ้อนไม่แพ้หน้าตาของน้องธันว์  ทำให้ผมต้องชั่งใจว่าจะปล่อยโอกาสให้ไอ้ไรอันได้คุยกับเหมยอิง  ตามความตั้งใจที่จะเปิดโอกาสของคนรักตัวน้อยดีมั้ย 

แต่เพราะมือน้อยๆที่ยกขึ้นมาลูบแก้มผม  พร้อมรอยยิ้มหวานๆของน้อง  ทำเอาผมใจอ่อนยอมแพ้ให้กับความน่ารักช่างเอาใจ  ก่อนจะยอมให้น้องได้จูงข้อมือผมขึ้นรถ

ไม่ใช่ว่าผมหลงในความน่ารักของน้องธันว์  จนลืมน้องสาวฝาแฝดนะครับ  แต่เพราะยังเห็นแก่ความเป็นเพื่อนระหว่างผมกับไอ้ไรอันอยู่  ผมจึงยอมให้มันได้ล่ำลาเหมยอิงที่ไม่ได้เจอหน้าร่วมอาทิตย์  แม้ผมจะเข้ามาอยู่ในรถและไม่ได้ยินบทสนทนาของทั้งคู่  แต่สายตาผมก็ยังคงจับจ้องไม่วางตา  จนมีมือน้อยๆเข้ามาประกบข้างแก้ม  พร้อมเสียงหัวเราะคิกคัก  ทำให้ผมต้องหันมาให้ความสนใจกับเด็กข้างตัวแทน

“คิกๆ  คิก  มาเฟียขี้หวง  เปิดโอกาสให้เพื่อนกับน้องสาวบ้างสิครับ  ไม่อยากให้ทั้งคู่มีความสุขเหมือนเราเหรอ”  ฟังคำพูดคำจาของเด็กน่ารักเค้าเถอะครับ  แล้วผมจะกล้าขัดขืนได้ยังไงกัน 

เมื่อรู้ดีแก่ใจว่าการมีคนรักอยู่ข้างกายนั้น  ทำให้ผมมีความสุขในแบบที่บรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกเชียวล่ะ  ที่สำคัญยิ่งได้รู้ว่าคนรักมีความสุขที่ได้อยู่ข้างกันด้วยแล้ว  ผมยิ่งสุขมากกว่าเก่าเป็นเท่าทวี

ผมถอนใจพร้อมยิ้มใส่ดวงตาคู่ระยับที่แฝงแววหยอกเย้าในที  ก่อนคว้าตัวเจ้าของมันมากอดจนเต็มอ้อมแขน  ซึ่งน้องธันว์เองก็โอบวงแขนรอบเอวผมเช่นกัน

“อะไรกันคะเนี่ย  กอดกันกลมเชียว  อาเป๋าจ๊ะ  รีบตรงกลับบ้านเลยนะ  เหมยอิงไม่อยากเป็นตากุ้งยิงอ่ะ  คิกๆ”  คนสวยเข้ามานั่งในรถได้ก็ออกปากแซวกันเลยเชียว 

สีหน้าสดใสและเสียงหัวเราะคิกคักของเหมยอิง  ทำให้ผมกับเด็กในอ้อมกอดไม่คิดจะต่อคำ  ก่อนผมจะปล่อยให้เด็กน่ารักของตัวเอง  เข้าไปกอดเอาใจน้องสาวคนสวยบ้าง

“ขอบคุณเจ๊เหมยอิงนะครับ  วันนี้ไอ้นลินยิ้มกว้างกว่าทุกวันเลย”  คงไม่ใช่แค่ผมที่รักที่หลงเด็กน่ารัก  แต่เหมยอิงก็คงทั้งรักทั้งหลงเด็กคนนี้ไม่ต่างจากผมนักหรอก 

ดูท่าทางออดอ้อนช่างพูดที่น้องธันว์ทำซะก่อนเถอะครับ  ใครไม่หลงรักก็บ้าแล้ว  แต่ผมขอสงวนสิทธิ์ไว้แค่คนในครอบครัว
เท่านั้นนะ  ที่จะมาหลงมารักคนของผมได้

“ไม่เป็นไรจ้ะ  เหมยอิงก็อยากให้น้องนลินยิ้มได้เหมือนกัน  ที่สำคัญธันว์ก็ต้องยิ้มไว้นะจ๊ะ  ห้ามทำหน้าเศร้าเหมือนที่ผ่านมา  เพราะมันทำให้ทุกคนรอบตัวธันว์พลอยหม่นหมองไปด้วย  โดยเฉพาะพี่ชายฝาแฝดของเหมยอิง  สองสามวันนี้ลูกน้องกลัวกันหัวหดแล้ว  จริงมั้ยคะเฮียหลี่ผิง  คิกๆ”

ผมก้มลงสบตาและส่งยิ้มให้เจ้าของแววตาแป๋วแหวว  ที่ส่งคำถามผ่านดวงตามาให้  และไม่คิดจะตอบคำถามที่เหมยอิงทิ้งไว้  ด้วยมันเป็นไปตามที่น้องสาวคนสวยพูดไว้ทุกประการ  แต่ผมเลือกที่จะทำเพียงลูบหัวคนน่ารัก  ก่อนจะรั้งน้องให้เอนหัวซบกับแผงอก  และส่งสายตาดุๆเข้าปรามคนสวยช่างพูด  แต่เหมยอิงที่ไม่เคยกลัวพี่ชายอย่างผมอยู่แล้ว  ก็ยังคงหัวเราะคิกคักด้วยความถูกใจ  จนผมต้องละมือจากเส้นผมนิ่มๆที่ละไปกับหน้าอกและปลายคาง  เพื่อไปยีหัวน้องสาวตัวแสบ  ให้ได้โวยวายและยู่หน้าเข้าใส่  ก่อนผมและน้องธันว์จะเป็นฝ่ายหัวเราะขึ้นมาบ้าง

“หึ!  หัวเราะกันให้พอ  อย่าหยุดนะ...แต่เหมยอิงยอมก็ได้  เพราะเหมยอิงชอบรอยยิ้มและเสียงหัวเราะที่บ่งบอกถึงความสุขมากกว่า”  เหมยอิงพูดจบก็คลายหัวคิ้วลง  ก่อนริมฝีปากสีสดจะค่อยๆแย้มยิ้มอย่างอ่อนหวาน

ผมและน้องธันว์สบตากันโดยไม่ได้นัดหมาย  ก่อนเราจะคลี่ยิ้มให้กันและกัน 

นั่นสิครับ  ความสุขไม่ได้หายากเลย  แค่เราส่งยิ้มให้กันสักนิดโดยไม่ต้องพูดอะไร  สิ่งที่เรียกว่าความสุขก็ฉาบไล้ไปทั้งหัวใจแล้ว  เหมือนกับพวกเราสามคนในตอนนี้อย่างไรล่ะครับ  แล้วคุณล่ะ...วันนี้ยิ้มให้คนที่คุณรักรึยัง

...............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ขอบคุณสำหรับรอยยิ้มที่คุณมีให้กับทุกตัวละคร
ของเรื่องนี้นะคะ  รักทุกคนจัง  :กอด1:

ตอนหน้าเรามาตามดูค่ะว่านายซีอาร์ตัวการของเรื่องวุ่นๆ
จะแก้ตัวยังไง  และจะได้รับโทษกับสิ่งที่ทำอย่างไรบ้าง
ส่วนเด็กน่ารักของมาเฟียจะได้รับบทลงโทษแสนหวาน
บทไหนจากมาเฟียใหญ่  ต้องติดตามกันต่อในวันศุกร์ค่ะ

+1และเป็ดน้อยให้ทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:   :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 15-10-2013 07:47:29

 :angry2: :angry2: :angry2:ลงโทษสถานหนักให้หลาบจำ

ขอบคุณค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 15-10-2013 08:43:17

 :katai2-1:   ชื่นชมมาเฟียใหญ่ทำผิดแล้วยอมรับผิด    ความรักของเพื่อนรักมันดีจริง ๆ

    +1  ให้กับความหวานของหลี่ผิงและน้องธันว์   ส่วน   :กอด1:  ให้พี่มาศค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-10-2013 08:50:29

เราก็ยิ้มด้วยคน :) ตอนหน้านายซีอาร์จะได้รับโทษยังไงนะ ลุ้นๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 15-10-2013 08:51:33

เป็นตอนที่อ่านไปยิ้มไปเพราะเรื่องของนลินกระจ่างแล้ว ^^
รออ่านบทลงโทษนายซีอาร์ค่ะ เอาให้หนักๆนะคะ โทษฐาน
ทำสิ่งที่ผิดอย่างใหญ่หลวง / อยากให้นลินกลับมาสดใสเหมือนเดิมค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 15-10-2013 08:52:13

นายซีอาร์นี่เองเป็นคนวางยา
รอดูว่าจะได้รับบทลงโทษยังไงนะคะ

ขอบคุณมากค่ะ +1^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 15-10-2013 09:05:05

นายซีอาร์  หาเรื่องเอง สมควรโดน  :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 15-10-2013 09:26:53

ซีอาร์วอนซะแล้ววว เอาให้หนัก :z6:

น้องธันว์ยิ้มออกแล้วววว  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: ampmiya^^ ที่ 15-10-2013 09:38:41

แปะไว้ก่อนเดี๋ยวกลับมาอ่านคร้า  :katai4:  :katai4:  :katai4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 15-10-2013 09:55:39

น้องธันว์กับเฮียตลอด
เฮียขี้หวงปล่อยน้องสาวบ้างก็ได้

ซีอาร์นายต้องได้รับบทเรียนอย่างสาสม

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 15-10-2013 10:49:01

นายซีอาร์นี่วอนหาเรื่องจริงๆ  ต้องให้เฮียโจเซฟลงโทษสถานหนักไปเลย  โทษฐานที่ทำให้คนน่ารักถึง 2 คนไม่ร่าเริง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 15-10-2013 11:05:24

นายซีอาร์นี่เอง จัดหนักไปเลย โทษฐานทำให้สาวนลินผู้ร่าเริงของเราต้องเศร้า  :beat:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 15-10-2013 11:36:46

อยากรู้บทลงโทษนายซีอาร์ว่าจะโดนยังงัย  :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-10-2013 11:43:08

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 15-10-2013 12:24:03

เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้น สู้ๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 15-10-2013 12:37:38

อ่านแล้วก็ยิ้มตามไปด้วย  :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 15-10-2013 12:44:21

ซีอาร์แย่แน่
อ่านไปยิ้มไป
บอกไม่ถูกว่าหลงน้องธันว์มากแค่ไหน
กลัวมาเฟียใหญ่เอาตายแทนซีอาร์ 555
บวกและเป็ดขอบคุณ
 :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 15-10-2013 12:47:58

รักทุกคน :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: GimNgek ที่ 15-10-2013 13:27:59

เขินอ่ะ :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 15-10-2013 13:30:06

ต้องสั่งสอนซีอาร์ให้หลาบจำซะหน่อยแล้ว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 15-10-2013 15:00:10

ซีอาร์ท่าจะซี้แหงแก๋.... :katai5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 15-10-2013 15:50:20

ดีมาก ให้มันรู้ซะบ้างว่า หลานนลินนะ "เด็กใคร"  o18

 :ruready อ้าว.... คนแก่ลืมอ่ะ  ตกลงหลานนลิน "เด็กใคร" หว่า

 :z12: ประกาศศศศศศ  ไผ่เป็นเจ้าของ "เด็กนลิน" รายงานตัวด่วนจ้า

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 15-10-2013 19:12:27

เด็กน้อยน่ารักจังเน้ออ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 15-10-2013 19:57:56

ตามนนั้นเลยซีอาร์ มีเหตุย่อมมีผล ทำอะไรไว้ก็ตามนั้นเลยครับผม

ไม่รู้ทำไมแต่เรากรี๊ดไรอันจังเลย แฮะๆ
 :o8:
 :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 15-10-2013 21:22:20

อ่านไปยิ้มไปเหมือนคนบ้าอ่ะ

อ่านบนรถ ยิ้มจนคนข้างมองๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 15-10-2013 21:32:03

^____________________________^  :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 16-10-2013 07:31:50

ต้องสั่งสอนซีอาร์หน่อยแล้ววว :m31:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 16-10-2013 12:46:05

รอเรื่องทุกอย่างกระจ่าง ก็คงได้รอยยิ้มที่มีความสุขกลับคืนมาล่ะนะ

เอาใจช่วย น้องนลิน จ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 16-10-2013 14:43:35

อ่านแล้วก็คิดว่าอเล็กซ์ต้องเป็นคนช่วยนลินไว้
แล้วก็คิดว่าไอ้ซีอาร์ต้องเป็นคนทำแน่ๆ
แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆด้วย
แบบนี้ต้องจัดการให้มันตกนรกทั้งเป็นเลยนะหลี่ผิง o18

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 17-10-2013 02:24:46

 :katai4: :katai4: รอค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.37 "รอยยิ้ม" P.46 (15/10/56) ^__^
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 17-10-2013 17:18:45

เรียกว่าน้องธันว์เป็นศูนย์กลางของเหล่าเพื่อนๆและครอบครัวจริงๆ
เพราะแค่น้องยิ้ม ทุกคนรอบข้างก็พลอยได้ยิ้มไปด้วย น่ารักจริงๆ :man1:
ขนาดน้องนลินที่ยังมีอาการเศร้าซึมอยู่ ยังยิ้มได้เลย
แล้วถ้าเรื่องทั้งหมดกระจ่าง คาดว่ารอยยิ้มของน้องและทุกคนคงกว้างกว่านี้เป็นแน่
ว่าแต่ตอนหน้าเฮียหลี่ผิงจะหาเรื่องลงโทษอะไรน้องอีกล่ะเนี่ย
เอะอะก็ลงโทษ หาเรื่องลวนลามน้องล่ะสิไม่ว่า :hao3:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 18-10-2013 07:53:03

ตอนที่ 38

หวางหลี่ผิง
   
“อืม....ขอบใจนายมากโจเซฟ  เดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง....ตอนนี้เหรอ  ฮึๆ  นั่งจ้องตาแป๋วรออยู่นี่แหละ....เออ  แล้วค่อยเจอกัน”  ผมส่งยิ้มให้เด็กตาแป๋วที่นั่งรอฟังข่าวอยู่บนเตียงด้วยใจจดจ่อ  จากร่างน้อยที่เคยอยู่อีกฝั่งของเตียง  ตอนนี้เขยิบมาแทบจะมานั่งเกยตักผมอยู่รอมร่อ
   
หลังกดวางสายเพื่อนสนิทอย่างโจเซฟแล้ว  ผมจึงฉวยโอกาสยามน้องธันว์เผลอ  ยื่นจมูกเข้าหาแก้มใสๆยวนตาตรงหน้าซะเลย  ผลก็คือน้องหลุดเสียงตกใจออกมาเบาๆ  ก่อนขยับตัวกลับไปนั่งตามเดิม  พร้อมยกมือถูแก้มข้างที่โดนผมขโมยจูบ  และยู่หน้าทำปากขมุบขมิบใส่ผมอย่างน่ามันเขี้ยว  ผมจึงยื่นมือแกล้งยีหัวเด็กน่ารักไปที  พอให้ได้ยินเสียงใสๆโวยวายออกมา  และลุกจากเตียงไปหยิบแท็บเล็ตจากโซฟาเบดข้างชั้นหนังสือมากด  ก่อนกลับมาขึ้นเตียงและรั้งเอวคนแก้มพองเข้าหาตัว

“เฮียอ่ะ  ชอบแกล้งธันว์อยู่เรื่อย  รีบเล่ามาเลยนะว่าเฮียโจเซฟโทรมาว่าไงบ้าง”  วันนี้เด็กน่ารักของผมใจร้อนจัง  ดูสิครับ  เงยหน้าจ้องสามีตาแข็งเชียว  ผมแค่หัวเราะไปนิดเดียวเอง  กับคำขู่ของลิงน้อยขี้โมโห

“ใจร้อนนะเรา  ทำไมเรื่องอื่นไม่ใจร้อนบ้างน้า  ปล่อยเฮียนอนหนาวมาหลายคืนแล้วนะครับ  ฮึๆ”  คิดว่าไงครับ  ปฏิกิริยาของน้องจะเป็นอย่างไร  กับประโยคหยอกเย้าของผม

“เฮียหลี่ผิง!  ธันว์จะโกรธจริงๆแล้วนะ”  ผลก็คือหูผมอื้อก่อนจะมีเสียงวิ้งๆดังขึ้นในหูน่ะสิ 

ถึงหูจะผิดปกติแต่สายตาผมก็ยังใช้การได้ดีนะครับ  เห็นชัดเลยล่ะว่าคนหน้าบึ้ง  เค้าแก้มแดงก่ำลามไปจนถึงลำคอ  แม้ตาที่จ้อง
ผมอย่างเอาเรื่องจะแข็งโป๊ก  แต่ผมก็แอบเห็นแววไหววูบในตาน้อง  ฉายแววแห่งความเขินอายอยู่นะ

“เฮียไม่แกล้งแล้วคนเก่ง  มานี่มา...ฟอดดด...เฮียแค่แหย่เล่น  รอโหลดคลิปนี่ไงครับ”  คนมันอดใจไม่ไหวนี่ครับ  แก้มพองๆลอยไปมาอยู่ติดปลายจมูกซะขนาดนี้  ผมเลยจัดไปสักหนึ่งฟอดใหญ่  และก่อนที่เด็กตาขวางจะโกรธเข้าจริงๆ  ผมก็กดเปิดคลิปที่ไอ้โจเซฟส่งมาให้ทันที

น้องธันว์ละสายตาจากใบหน้าผม  และเปลี่ยนไปจ้องภาพเคลื่อนไหวตรงหน้าด้วยความสนใจ  ผมจึงมีโอกาสดึงร่างน้อยมาเกยอกและกอดเอวบางไว้หลวมๆ  ก่อนจงใจวางคางลงบนไหล่มน  ให้ตัวเองได้มีโอกาสสูดกลิ่นกายหอมๆ  จากซอกคอน้องไปด้วย  แต่สายตาผมก็ยังจับจองไปยังภาพตรงหน้าเช่นกัน

‘.....ซีอาร์  ฉันรู้เรื่องที่นายทำเมื่อวันงานมีทติ้งทั้งหมดแล้ว  ฉันจะไม่พูด  แต่อยากให้นายพูดมันออกมาเอง  อย่าได้คิดจะโกหก  เพราะหลักฐานทุกอย่างอยู่ในมือฉันหมดแล้ว....’

น้ำเสียงจริงจังของไอ้โจเซฟดังลอดออกมา  แต่ในจอเรายังคงเห็นเป็นนายซีอาร์ที่นั่งนิ่ง  แม้ท่าทางจะดูไม่เดือดร้อน  แต่ดวงตากลับไหววูบแสดงอาการถึงความหวั่นใจ  ทำให้ประโยคต่อมาที่เราได้ยินจากนายซีอาร์เป็นประโยคปฏิเสธ

ผมได้ยินเสียงไอ้โจเซฟถอนหายใจเฮือกใหญ่  ตามมาด้วยนายซีอาร์ที่ยื่นมือมารับโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็ก  และมันก็ก้มหน้าจ้องภาพในโทรศัพท์  ก่อนใบหน้าจะซีดสลดจนแทบไม่เห็นสีเลือด  จึงไม่ต้องเดาเลยว่านายซีอาร์นั่นคงได้เห็นภาพจากกล้องวงจรปิด  ที่ผมส่งให้เพื่อนสนิทอย่างแน่นอน  ก่อนมันจะค่อยๆเงยหน้าขึ้น  ในสภาพไหล่ตกเม้มปากแน่นและดวงตาสั่นไหวของคนที่จนด้วยหลักฐาน

‘คราวนี้ยอมรับได้รึยัง’

‘ผม  ผมขอโทษครับ  ที่ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล  ทำเรื่องที่ไม่สมควร  คุณโจเซฟครับ  ผม  คือ....’

‘ซีอาร์!  คนที่นายสมควรขอโทษ  คือคนที่นายตั้งใจทำร้ายเค้า  ส่วนอีกคนคือเพื่อนในวงของนาย  อย่างอเล็กซ์  ไม่ใช่ฉัน  และฉันอยากรู้ว่านายอยู่ในอารมณ์ไหนถึงทำเรื่องนี้ขึ้นมา’ 

แม้เหตุการณ์ในคลิปจะดูดุเดือดจริงจัง  เพราะไม่ต่างจากการสอบปากคำคนร้าย  ด้วยน้ำเสียงเข้มๆของเพื่อนสนิทและสีหน้าลำบากใจของจำเลย  แต่ผมกลับกำลังระบายยิ้มอย่างอารมณ์ดี  เมื่อผู้ชมอีกคนจดจ่อกับภาพเหตุการณ์เบื้องหน้าอย่างจริงจัง  เหมือนกำลังร่วมอยู่ในเหตุการณ์เลยเชียวล่ะ 

น้องธันว์กัดฟันกรอดตีหน้าบึ้งยามที่นายซีอาร์นั่น  เอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียงละล่ำละลัก  และออกอาการสะดุ้งนิดๆ  เมื่อไอ้โจเซฟตะคอกเรียกชื่อนายซีอาร์  ก่อนจะเปลี่ยนเป็นพยักหน้าเบาๆ  ยามมีเสียงเข้มกึ่งดุของโจเซฟกำลังออกปากสั่งสอน  สุดท้ายน้องก็พึมพำออกมาด้วยความสงสัย

“นั่นสิ  อารมณ์ไหนกันถึงทำเรื่องร้ายกาจได้ขนาดนี้  เฮียว่ามั้ย...อ๊ะ!”  คนน่ารักหลุดเสียงตกใจไม่พ้นลำคอ 

ระหว่างที่น้องหันมาขอความเห็น  ริมฝีปากผมที่คลอเคลียข้างแก้มใสอยู่แล้ว  ถูกริมฝีปากนุ่มๆที่กำลังขยับขอความเห็น  ประกบปิดอย่างพอเหมาะพอเจาะ

แล้วใครจะปล่อยให้โอกาสดีๆแบบนี้หลุดลอยกัน  ผมอาศัยช่วงที่น้องธันว์กำลังตกใจ  บดคลึงริมฝีปากนุ่มๆให้ยอมเปิดทาง  พร้อมช้อนมือเข้าใต้ท้ายทอยเพื่อประคองศีรษะน้องไว้  ก่อนส่งลิ้นเลียไปทั่วขอบปาก  และจ้องสบตาใสๆในระยะประชิด  ด้วยแววตาออดอ้อนขอความเห็นใจจากคนรัก  ซึ่งผมต้องฉีกยิ้มคาปาก  เมื่อน้องค่อยๆปิดเปลือกตาลงก่อนเปิดริมฝีปาก  ให้ผมได้ส่งลิ้นแทรกผ่านรอยแยก  เพื่อชิมรสหวานไปทั่วโพรงปากอุ่นๆ 

เมื่อได้เริ่มก็ยากที่จะหยุด  แถมครั้งนี้ผมก็ดูจุดติดง่ายกว่าครั้งไหนๆ  ด้วยร้างรามาหลายคืน  ทั้งจากภารกิจสอบและเรื่องไม่สบายใจของคนรักตัวน้อย  อะไรๆที่ค้างคาไว้ก็มีอันต้องทิ้งไว้ก่อน  เพื่อหันมาสะสางภารกิจหลักเบื้องหน้าแทน

“อ๊ะ  ช้าหน่อย  ตรงนั้น  มัน...มัน  เฮียหลี่ผิง~”  ผมดันหัวเข่าน้องจนชิดอก  จนสะโพกกลมกลึงลอยเด่นอยู่ตรงหน้า  ก่อนลงลิ้นระรัวยังช่องทางสีสวยที่หดเกร็ง  บวกเสียงเรียกชื่อผมที่แสนอ่อนหวาน  จึงยิ่งทำให้ผมตั้งใจมอบความสุขให้แก่คนรัก

ร่างน้อยผิวกายขึ้นสีจัด  สะโพกมนส่ายไปมาทั้งๆที่โดนผมยึดไว้  พร้อมเสียงครางหวานระรื่นหูไม่มีขาด  แถมด้วยธันว์น้อยที่กำลังตื่นเต้นแข็งขันภายใต้อุ้งมือ  บ่งบอกว่าความตั้งใจของผมใกล้บรรลุเป้าหมายแล้ว  ผมจึงหย่อนสะโพกมนลง  ก่อนแหวกต้นขาขาวให้กว้างขึ้น  และเปลี่ยนเป้าหมายมาเอ็นดูธันว์น้อยในมือแทน  พร้อมเปิดทางเตรียมความพร้อมให้ร่างน้อย  ที่กลับมาดิ้นพล่านสวนสะโพกเข้าหาปากผม  พร้อมเสียงครางกระเส่าเร่งเร้า

“ซี้ดดด  อ่า  เฮียหลี่ผิง  เร็วกว่านี้  ธันว์จะไป....อ๊ะ  อ่าๆๆๆ”  ความอุ่นร้อนของสายธารแห่งรักพวยพุ่งเข้าเต็มปากให้ผมได้เก็บกลืน  พร้อมเสียงครางเครือสุขสมดังลั่น  ก่อนร่างน้อยที่เกร็งเหยียดจะทิ้งร่างลงกับเตียง

เสียงหอบหนักๆ  พร้อมแผ่นอกบางที่ขึ้นสีระเรื่อ  สะท้อนขึ้นลงตามแรงหายใจ  บวกจุดเรียกสายตาสองจุดบนหน้าอกเด่นชัดคาตา  เรียกร้องให้ผมก้มหน้าเพื่อลิ้มลอง  ซึ่งก็ไม่ทำให้ผิดหวังกับความหวานที่ได้รับ  แต่ก็ไม่สู้ความหวานจากริมฝีปากแดงสีสดที่เผยอครางผะแผ่วตลอดเวลา  ยามผมลิ้มลองตุ่มไตที่หน้าอกน้อง

กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นเสน่หาของคนรัก  ทำให้ผมไม่คิดจะทอดเวลาไปกว่าที่เป็นอยู่  ด้วยการส่งมังกรร้ายแทรกผ่านความคับแน่น  เข้าสู่กายคนรักอย่างช้าๆ  น้องธันว์หน้าแดงก่ำและหอบหนัก  ด้วยกำลังพยายามเปิดรับความใหญ่โตของผม  ส่วนดวงตาที่ผมจับจ้องนั้น  เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใส  แต่กลับแฝงแววอ่อนหวานให้ผมได้ตื้นตัน  ผมจึงประทับจูบที่เปลือกตาบางใสทั้งสองข้าง  ก่อนพรมจูบไปทั่วใบหน้าชื้นเหงื่อ  พร้อมกระซิบคำรักไม่ขาด  เพื่อส่งกำลังใจให้คนน่ารักได้กลืนกินมังกรร้ายให้สำเร็จ

“จูบธันว์หน่อย...อื้อออ”  ไม่ต้องให้คนเก่งเค้าขอซ้ำครับ  ผมประกบจูบและส่งลิ้นให้น้องได้กลืนกิน  เพื่อบรรเทาความอึดอัดที่ได้รับ  ก่อนผมจะเอื้อมมือลูบไล้ผิวกายละเอียดไปทั่วร่าง  เน้นปลุกเร้าที่ยอดอกและธันว์น้อยเป็นพิเศษ

สุดท้ายน้องก็รับผมไว้ได้ทั้งหมด  ก่อนจะเป็นฝ่ายขยับสะโพกเสียดสีเบาๆ  ส่งสัญญาณให้ผมได้เริ่มขยับบ้าง  สีหน้ายั่วยวนและแววตาปรารถนาของน้องที่จับจ้องมายังผม  ทำเอาผมฮึกเหิมพร้อมโจนทะยานเข้าสู่สนามรัก

“อ๊ะๆ  เฮีย  อื้ออออ  ธันว์....เฮียหลี่ผิง~”  เสียงครางผสมเสียงชื่อผมจากริมฝีปากบวมเจ่อ  ทำให้ผมเร่งจังหวะฝ่าการบีบรัดที่ค่อยๆเพิ่มความถี่กระชั้นขึ้น  ก่อนเจ้าของแผ่นหลังเนียนที่มีรอยจูบประปรายจะกรีดร้อง  และปลดปล่อยความอุ่นร้อนออกมาเป็นครั้งที่สองของคืน  จนท่วมท้นเต็มหลังมือ

ผมพลิกร่างเนียนขึ้น  และกระแทกความแข็งขืนที่ใกล้ปลดปล่อย  เข้าหาร่างน้อยแรงๆในครั้งเดียว  ทำให้ร่างที่นอนระทวยสะดุ้งโหยง  ปรือตาดุๆขึ้นมองกันด้วยสภาพอ่อนแรง  ผมจึงบรรจงส่งยิ้มหวานใส่ตาคู่นั้น  ก่อนรั้งท่อนขาเนียนขึ้น  และจ้องดวงตาที่มีแววเขินอายของน้องไว้นิ่งๆ  พร้อมยื่นหน้าเข้าหาปลีน่องขาวอย่างช้าๆ  ก่อนส่งลิ้นเลียผิวนุ่มๆ  ทั้งๆที่ไม่ละสายตาจากดวงตาคู่สวย 

“ฮะ  เฮีย  มัน  อ่าๆๆ”  คนน่ารักยังปลุกง่ายไม่เปลี่ยน  เพียงแค่ผมส่งสายตาแห่งความต้องการ  พร้อมปลุกเร้าด้วยปลายลิ้นและฝ่ามือ  ธันว์น้อยก็เริ่มผงกหัวขึ้นทักทายอย่างน่าเอ็นดู

หลังจากนั้นมังกรร้ายก็กลับมาทำหน้าที่อีกครั้ง  บุกถ้ำหรรษาโจนทะยานพาคนน่ารักที่ครางจนเสียงแหบได้ถึงฝั่งฝันอีกรอบ  ก่อนมังกรร้ายจะปลดปล่อย  คายพิษร้อนเข้าสู่โพรงถ้ำที่บีบรัด  ส่วนผมครางกระหึ่มแข่งกับเสียงกรีดร้องของคนใต้ร่าง  พร้อมความสุขที่แผ่กระจายไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว  ก่อนผมจะทรุดร่างลงมานอนเคียงข้างน้อง 

ส่วนน้องธันว์เองหลับตาพริ้มมีหอบน้อยๆ  จนปากเจ่อแดงเผยอขึ้นอย่างน่ากัด  ก่อนน้องจะพลิกตัวเข้าหาผม  พร้อมตวัดแขนวางพาดที่ข้างเอว  และสิ่งที่ทำเอาผมหุบยิ้มไม่ลง  คือคำพูดตัดพ้อเบาๆ  ทั้งๆที่เปลือกตาน้องยังคงปิดสนิท

“มาเฟียใจร้าย  ธันว์นึกแล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้  ยังดูคลิปไม่จบเลย  เฮีย...อ่ะ...หื่น”  เด็กช่างต่อว่าปิดสวิตช์ตัวเองไปแล้วเรียบร้อย 

ดูท่าน้องธันว์จะเพลียจัด  เพราะคำว่าหื่นแทบไม่หลุดจากริมฝีปากสีสด  แถมอะไรที่ค้างคาก็ยังนอนสงบนิ่งอยู่ในตัวน้องซะด้วยซ้ำ

“อ่าๆ  อื้อออ...เฮีย  ธันว์  จา  นอน”  ยามผมถอนตัวออกจากร่างน้อยในอ้อมกอด  เสียงครางเครือผะแผ่วมาพร้อมฝ่ามือที่ผลักอกผมออก  ก่อนเด็กหน้ายุ่งที่ตาปิดสนิทจะพลิกตัวนอนหันหลังให้ผม

“ฮึๆ  ครับคนเก่ง  นอนนะ...จุ๊บ”  ท่าทางน้องจะเหนื่อยจริงครับ  เพราะขนาดผมลูบหัวกลมๆและจูบบนหัวเหม่งๆ  คนน่ารักก็ไม่มีหืออือ 

ผมจึงไล้ปลายนิ้วมาตามข้างแก้มและฝังจมูกกับปากลงบนแก้มใสอีกที  ก่อนลุกมาจัดการตัวเอง  และกลับมาเช็ดตัวให้เด็กน่ารักได้นอนสบายตัวยิ่งขึ้น  เมื่อเหลือบเห็นแท็บเล็ตที่อยู่หัวเตียง  ผมจึงหยิบมันขึ้นมากดให้ภาพเคลื่อนไหวได้เล่นต่อจากที่ถูกกดหยุดไว้  และต้องลอบถอนใจหนักๆด้วยความโล่งอก 

คุณๆอาจจะกำลังเหน็บผม  และเห็นด้วยกับคำต่อว่าของน้องธันว์  ที่ว่าผมเป็นมาเฟียใจร้ายจอมหื่น  เอะอะอะไรก็จับน้องกิน  ทั้งๆที่สองสามวันที่ผ่านมา  น้องก็ผ่านอะไรมาเยอะแยะ  อย่างตอนนี้ก็หลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องรู้ราว  แม้จะมีเสียงคำสารภาพของไอ้ซีอาร์ดังเล็ดลอดออกมา  คนน่ารักของผมก็ยังนอนนิ่ง  มีเสียงลมหายใจดังสม่ำเสมอ 

แต่ผมก็ขอเพิ่มคะแนนนิยมของตัวเองหน่อยเถอะครับ  ด้วยผมนั้นรู้เหตุผลของไอ้ซีอาร์  ที่มีต่อการกระทำของมัน  จากไอ้โจเซฟมาคร่าวๆแล้ว  ขืนให้น้องได้ยินประโยคต่อจากนี้  คนน่ารักของผมจะพาลคิดมาก  ไม่ได้มานอนหลับตาพริ้มมุมปากยกยิ้มน้อยๆอยู่แบบนี้หรอก

‘...ผมรู้สึกเสียหน้าที่โดนปฏิเสธต่อหน้าคนมากมาย  เลยแค้น  ตะ...แต่ตอนนี้ผมรู้สึกผิดจริงๆนะครับคุณโจเซฟ!’

‘ทำไมนายถึงเลือกนลิน  ทำไมไม่ไปแก้แค้นที่ตัวต้นเหตุ’

‘คือ  ผะ  ผมรู้  รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร  ไม่มีทางที่ผมจะเข้าถึงตัวเขากับแฟนได้  พอเจอผู้หญิงที่เป็นเจ้าของวันเกิด  คืนที่คุณโจเซฟพาพวกเราไปร่วมอวยพร  เธอมาอยู่ในงานมีทติ้ง  ผมเลยคิดที่จะเอาคืนคนคู่นั้น  แบบอ้อมๆ  เพราะมันคงเจ็บมากกว่า  ตะ  แต่ตอนนี้ผมคิดได้แล้วนะครับ  คุณโจเซฟยกโทษให้ผมเถอะ...’

หลังถ้อยคำอ้อนวอนด้วยสีหน้าเหยเกเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ของไอ้ซีอาร์แล้ว  ผมก็ได้ยินเสียงถอนหายใจยาวเหยียดจากไอ้โจเซฟ  ก่อนเสียงทุกอย่างภายในห้องนั้นจะเงียบไป  แต่ภาพก็ยังจับไว้เพียงไอ้ซีอาร์ที่มองตรงไปยังทิศทางเดิม  ด้วยท่าทางห่อเหี่ยวน้ำตาคลอเบ้า

‘เรื่องนี้มันใหญ่เกินกว่าที่ฉันจะปล่อยผ่านได้  แม้นายจะรู้สึกผิดแล้วก็เถอะ...ซีอาร์  นายคิดมั้ยว่าหากผู้หญิงที่นายวางยา  ไม่ได้โชคดีมาเจออเล็กซ์เข้า  ชีวิตผู้หญิงดีๆคนหนึ่งคงไม่เหลือแสงสว่างในชีวิตอีกเลย  เรื่องคดีคงต้องรอเจ้าทุกข์ก่อนว่าจะเอาเรื่องมั้ย  เพราะตอนนี้ทางนั้นมีหลักฐานการทำผิดของนายอยู่ในมือ  สำหรับฉันคงไม่เอาเรื่องนาย’

‘ขะ...ขอบคุณครับคุณโจเซฟที่ให้อภัยผม  ต่อไปผมจะไม่คิดร้ายกับใครแล้ว  ผมจะ...’

‘เดี๋ยวก่อน  ฉันให้อภัยนายก็จริง  แต่ถ้าในฐานะตัวแทนของบริษัท  มันคงต้องมีบทลงโทษ  ฉันจะสั่งพักงานนายอย่างไม่มีกำหนด!’

‘คุณโจเซฟ  ไม่นะครับ  ผมไม่ยอม  ผม...’

และภาพก็หยุดลงตรงใบหน้านายซีอาร์ที่กำลังทำหน้าผิดหวังช็อกโลกอยู่  ผมคาดไว้ไม่ผิดว่าไอ้โจเซฟต้องยื่นบทลงโทษประมาณนี้ให้คนทำผิด  นี่ดีเท่าไหร่แล้วแค่โดนพักงาน  ไม่ใช่ถอดออกจากวง  และอดจะนับถือน้ำใจเพื่อนหน้าคมไม่ได้เช่นกัน  เพราะผลที่เกิดจากการพักงานนายซีอาร์นั้น  ย่อมส่งผลเป็นวงกว้างต่อทั้งบริษัทค่ายเพลงและตัวสมาชิกในวง Chic ไม่น้อยเชียวล่ะ  แต่หากไม่ลงโทษให้รู้สำนึก  ครั้งหน้านายซีอาร์อาจจะก่อเรื่องที่ร้ายแรงกว่านี้ก็ได้ 

ถ้าถามผมว่าหากย้อนเวลากลับไปได้  ผมจะยังปฏิเสธมันต่อหน้าคนมากมายมั้ย  คำตอบคือผมก็เลือกที่จะทำเหมือนเดิม  แต่จะเพิ่มความระวังแก่คนรอบข้างมากขึ้นก็เท่านั้น

มันดีแล้วจริงๆที่น้องธันว์ไม่ได้ดูคลิปนี้จนจบ  ไม่เช่นนั้นน้องคงกำลังรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้เพื่อนสนิทต้องมารับเคราะห์แทนตัวซะเอง  แต่ผมก็เลี่ยงที่จะปิดน้องให้รู้ความจริงไม่ได้  เพราะพอน้องลืมตาตื่นขึ้นมา  และเห็นว่าผมกำลังนอนกอด  พร้อมจ้องน้องไม่วางตาอยู่นั้น  คนขี้เซาก็เหมือนจำได้ขึ้นมาว่ายังดูคลิปไม่จบ  เรียกหาแท็บเล็ตจากผมให้วุ่น  และมีบ่นหงุงหงิงต่อว่าผมไปด้วย  แต่สุดท้ายน้องก็มานั่งซึมพิงหัวเข้ากับไหล่  ให้ผมได้ลูบหัวปลอบใจจนได้

“โทษตัวเองอยู่ล่ะสิเรา”  เจ้าของกลุ่มผมนุ่มมือ  ค่อยๆขยับตัวและช้อนดวงตาสั่นไหวขึ้นมองผม 

น้องธันว์ไม่ต้องบอกผมก็รู้ว่าตัวเองคิดถูก  ผมจึงยื่นมือไปลูบแก้มใสเบาๆ  พร้อมบรรจงคลี่ยิ้มปลอบโยนใส่ดวงตาคู่นั้น

“เลิกโทษตัวเองนะครับคนเก่ง  เพราะตอนนี้ทุกอย่างคลี่คลายแล้ว  คนผิดก็รับโทษที่สมควรได้รับ  ส่วนน้องนลินไม่ได้เสียหายอะไร  เหลือก็แต่แก้ไขความเข้าใจผิดเท่านั้น  เดี๋ยวเฮียคุยเอง  วันนี้ไม่มีสอบ  น้องธันว์อยากอ่านหนังสือที่บ้าน  หรือไปอ่านที่ห้องเพื่อนดีครับ  เดี๋ยวเฮียไปส่ง”

เด็กหน้าหงอยของผมค่อยๆมีสีหน้าดีขึ้นนิด  หลังจากผมค่อยๆตะล่อมด้วยคำพูด  พร้อมหาประเด็นเรื่องเรียนมาให้น้องได้สนใจ  น้องธันว์เองมีสีหน้าครุ่นคิด  และกลับมาสบตาผมพร้อมยกยิ้มน้อยๆ  ทำให้ผมเริ่มสบายใจขึ้น

“ธันว์ขอไปอ่านที่โรงแรมด้วยได้มั้ย  ยังไม่กล้าสู้หน้าไอ้นลินมันอ่ะ  แต่พอเลิกงาน  เฮียหลี่ผิงช่วยไปคุยกับมันเลยนะครับ  ธันว์ไม่อยากรู้สึกผิดมากไปกว่านี้อีกแล้ว  อยากคุยกับมันให้รู้เรื่องซะวันนี้เลย”  ดวงตาเว้าวอนพร้อมแรงเขย่าจากมือน้อยที่ท่อนแขน  ทำให้ผมรีบพยักหน้ารับปากโดยเร็ว

“ครับ  ถ้างั้นน้องธันว์รีบไปอาบน้ำ  และลงไปทานมื้อเช้ากับเฮียก่อนดีกว่า”  ผมขยี้หัวน้องพร้อมฉีกยิ้มให้  ก่อนจะรีบช้อนตัวคนแก้มพองขึ้นจากเตียง

“โอ๊ะ!  เฮีย....เหวอออ  อุ้มทำไมเนี่ย  ธันว์เดินเองได้”  คนที่บอกว่าตัวเองเดินเองได้  กลับคล้องแขนไว้รอบคอผม  จนแทบจะกลายเป็นรัดแน่นและแทบหายใจไม่ออกเชียวล่ะ

เมื่อผมได้สบตาน้องก็ให้กระตุกยิ้ม  กับความเจ้าเล่ห์แสนกลของคนในอ้อมแขน  เพราะแทนที่ผมจะเจอกับสายตาต่อว่าคาดโทษ  แต่กลับเจอดวงตาระยิบระยับถูกใจ  ซึ่งก็ดีแล้วครับที่เด็กน้อยเค้ากลับมาร่าเริงได้อีกครั้ง  เพราะน้องธันว์ไม่เหมาะกับหน้าเครียดตาโศกเลยสักนิด 

“โห  คนเรา  เฮียก็นึกว่าไม่พอใจ  โยนทิ้งซะดีมั้ย”  ผมแกล้งเหวี่ยงตัวน้องเตรียมโยนอย่างที่ปากว่า  แต่วงแขนรอบคอกลับกระชับแน่น  พร้อมเสียงดังโวยวายตามมา

“ม่ายยย  อย่านะ!...เฮียหลี่ผิงอ่ะ”  น้องธันว์พองแก้มยื่นปากเข้าใส่ทันที  ที่รู้ว่าผมแกล้งน้องเล่นเท่านั้น

“น่ารักขนาดนี้  ใครจะทิ้งลงกัน  หืม”  เมื่อผมเงยหน้าจากใบหูเล็กๆ  คนที่ผมแกล้งกระซิบด้วยเสียงแหบพร่าก็หลบตาผมพัลวัน  พร้อมแก้มกลมที่ขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ากิน  ซึ่งผมก็ห้ามใจไม่ไหวที่จะทำตามใจ  ด้วยการยื่นหน้างับเบาๆที่แก้มน้อง

น้องธันว์ก็ร้องโวยวายไปตามระเบียบครับ  ก่อนผมต้องปล่อยร่างน้อยที่เริ่มดิ้นด้วยหน้าบึ้งๆลงพื้น  เพื่อให้น้องได้ใช้ห้องน้ำก่อน  และเราจึงลงมาทานอาหารเช้าพร้อมคนในครอบครัว 

ส่วนเรื่องของน้องนลิน  ผมเชื่อนะว่าเธอจะเข้าใจอะไรๆได้ดี  ด้วยสิ่งที่เราทำทั้งหมดก็เพื่อเธอ  และเราคงได้นันท์นลินคนเดิมกลับมาอย่างแน่นอน

.................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ในที่สุดเรื่องทุกอย่างก็คลี่คลาย  ตัวการทำผิดก็โดนลงโทษไปตามระเบียบ
ส่วนคนน่ารัก  ก็นะ...โดนจับกินไปตามระเบียบเหมือนกัน  555

ส่วนตอนหน้ามาดูสาวนันท์นลินกันค่ะ  ว่านางจะกลับมาซ่าได้เหมือนเดิมมั้ย
และมาตามดูเฮียหลี่ผิงโชว์หวาน (อีกแล้ว) ตีเนียนขอ...น้องกัน
‘....’ คืออะไรห้ามพลาดค่า

ปล.ตอนหน้าไม่ได้มาวันอังคารนะคะ  ขอมาอีกทีวันศุกร์เลยค่ะ
ด้วยเหตุแห่งความตั้งใจ  ขอเราหนีเที่ยวหน่อยน้า  เดี๋ยวเที่ยวเผื่อค่ะ
ขอคนอ่านที่น่ารักโปรดจงเห็นใจ  แต่ก็วนเวียนอยู่ในเล้านี่แหละน้า 
ฝากดูแลน้องธันว์กะหลี่ผิงด้วยนะคะ  :mew1:

+1และเป็ดให้ทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :กอด1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 18-10-2013 08:15:42

คุณมิสยู้! กำลังฮึ่มฮั่มกับซีอาร์แล้วมาเจอบทหวานๆทันใด
ปรับโหมดในการอ่านแทบไม่ทันเลยค่ะ ^_^ /
น้องธันว์เจ้าเล่ห์เหมือนกันเนาะตอนถูกอุ้มไปอาบน้ำ ><

ช่วงนี้รอน้องนลินฟื้นคืนชีพกลับมาพ๊ะบู๊ค่ะ ^^

เที่ยวให้สนุกนะคะ  :mc4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 18-10-2013 08:31:02

เค้าเรียกหื่นแบบมีเหตุผล ช่ะ เฮียหลี่ผิง
ฮ่าาาาาา

มาดูตอนหน้าสาวนลินของเราจะทำไงต่อไป กลับมาซ่าเร็วๆนะสาวนลิน
แล้วเฮียจะ....... ขอแต่งงาน!!! อ่ะป่าวหว่าาา 55555
 :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 18-10-2013 08:44:44

เรื่องก็คลี่คลายแล้วคนผิดก็ได้รับโทษ แต่เรื่องที่เฮียหลี่ผิงจับธันว์กินนี่เกี่ยวไหมนะ?

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 18-10-2013 08:59:16

โดนลงโทษไปนะซีอาร์

ว่าแต่คนน่ารักอยู่ใกล้เฮียหื่นก็ต้องทำใจหน่อยน๊าา อิอิ

รอติดตามต่อตอนหน้า +1 ขอบคุณนะคะ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 18-10-2013 09:03:30

รับฝากค่า เที่ยวให้สนุกนะคะ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 18-10-2013 09:30:21

เฮียก็หาเรื่องกินน้องธันว์ได้ตลอดเวลาแหล่ะ  แต่ซีอาร์โดนแค่นี้ถือว่ายังน้อยไปนะ
รอนลินรู้เรื่องก่อนเถอะ อาจจะโดนสักชุดก็ได้ 5555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 18-10-2013 10:03:01

ชอบ MiSS-U บรรยายตอนกอดหอมน้อง
อบอุ่นจะเผลอยิ้มออกมาทุกที
บวกและเป็ดสักร้อยที
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 18-10-2013 10:03:55

มันน่าจะโดนหนักกว่านี้นะเนี่ย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: toye ที่ 18-10-2013 10:05:28

น่ารักมากเลย
เรื่องทุกอย่างก็คลี่คลายยยย
เย้ๆๆๆ รอตอนหน้าค่ะ :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 18-10-2013 10:14:16

อย่างว่าน้องธันว์น่ารักขนาดนั้น อาเฮียก้เลยต้องหื่นตลอดเวลาเหมือนกัน เข้าใจๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 18-10-2013 10:18:19

เฮียพาน้องธันว์ออกนอกเรื่องจนได้ หื่นจริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 18-10-2013 10:30:57

นายซีอาร์โดนลงโทษแบบนี้ก็สมควร  แต่จะสำนึกได้จริงป่าวนิ  คงต้องดูต่อไป  แต่ยังไงก็ต้องให้มาขอโทษนลินและนายอเล็กซ์ด้วย

เฮียหลี่หื่นใส่น้องธันว์ได้ตลอด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 18-10-2013 11:06:19

สมควรโดนลงโทษ แค่นี้ไม่เป็นรัยหรอก  :z6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 18-10-2013 12:03:54

อ่านแล้วเหมือนเฮียเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวของน้องธันว์เลยค่ะ น่าร๊ากกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 18-10-2013 13:32:56

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: GimNgek ที่ 18-10-2013 13:59:21

น่ารักอ่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 18-10-2013 16:15:46

หื่นได้ตลอดเวลาจริงๆ :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 18-10-2013 17:14:50

คราวหน้าอัดคลิปมาเผื่อด้วยนะพี่มาศ อย่าแอบไปฟินคนเดียวเน้อออ :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 18-10-2013 20:15:18

 :m16:   สมควรแล้วกับบทลงโทษของคนผิด   o13โจเซฟ   

 ส่วนเฮียหลี่ผิงนะไม่ต้องมาอ้างเลยนะว่าไม่อยากให้น้องดูนะ  เพราะถึงยังไงน้องก็ต้องขอดูอยู่แล้วข้ออ้างนี้ฟังไม่ขึ้นะเฮีย 

   +1  ให้พี่มาศ  แถม  :กอด1:  ให้พี่สาวคนดี    รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 18-10-2013 20:21:51

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun: มังกรหื่นนนน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 18-10-2013 20:46:15

ดูวีดีโอสารภาพผิดก็โจ๊ะกันได้โน๊ะคู่นี้หนิ  :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 18-10-2013 20:46:46

หมั่นไส้ อีตาซีอาร์ ขอคนแก่  :fcuk: ทีเถอะ

ตอนหน้าหวังว่าคงเห็น หลานนลิน ในสภาพ (http://www.zabzaa.com/cartoon/gif/Cartoon_Animation_07.gif) (http://www.zabzaa.com/cartoon/)     นะ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 18-10-2013 21:40:39

จริงๆลงโทษเบาไปด้วยซ้ำ น่าจะให้ออกไปเลยนะคะ ร้ายกาจมาก  :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 18-10-2013 22:59:25

แอบคิดว่าโทษหนักไม่พอแฮะ :m16:

สองคนนี้หวานกันตลอดเลยยยยยย :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 19-10-2013 00:50:13

 :haun4: :jul1:

เหอ เหอ ปรับอารมณ์ไม่ทันอะ

ขอไม่กล่าวไรมากมายเนื่องจากเลือดหมดตัว

 :pighaun: :m25:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 19-10-2013 01:18:56

 :m25: หื่นอ่ะเฮียย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 19-10-2013 04:56:11

หลี่ผิงหนูดูคลิปอะไรค่ะเนี่ยย

ใช่คลิปสารภาพผิดของซีอาร์แน่เหรอออ // โดนกระทืบ

ส่วนนายคนนั้นโดนแค่นี้มันน้อยไปป่าว น่าจะโดนให้หนักกว่านี้นะ ชิ

หลี่ผิงงงงขอน้องแต่งงานเหรอลูกกกกกก ><

แอร๊ยยยย จิ้นไปไกลสุดติ่ง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 19-10-2013 14:23:28

ตัวต้นเหตุโดนลงโทษ  o13
น้องธันว์โดนจับกินอีกแล้ว :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 21-10-2013 11:47:31

เล่นเอาหัวเกือบทิ่ม ปรับอารมณ์ตามไม่ทันกันเลยทีเดียว
ก็บอกแล้ว่าหลี่ผิงหาเรื่องลวนลามน้องมากกว่าน่ะสิ
เอะอะปล้ำ ถ้าท้องได้สงสัยลูกหัวปีท้ายปีเป็นแน่ :o8:
ส่วนนายซีอาร์ก็ได้รับโทษไปตามระเบียบ ก็ไม่มากไม่น้อยนะ
เห็นว่าสำนึกผิดน่ะสิ ก็เลยโดนแค่พักงาน ถือว่าสมควรอยู่
ถ้าไม่สำนึกนี่ไล่ออกสถานเดียว :m16: ทำกับผู้หญิงได้
ตอนหน้าหวังว่าจะได้เห็นรอยยิ้มของสาวสวยนลินนะจ๊ะ
ให้สมกับที่เพื่อนตัวน้อยเอาตัวเข้าแลกกับมาเฟียหื่น :z1:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1แจกเป็ดจ้า
ป.ล. เที่ยวเผื่อด้วยนะพี่มาศ ตอนนี้อากาศกำลังดีเลย อย่าลืมรักษาสุขภาพด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 21-10-2013 12:20:58

สมควรมากเลยกับบทลงโทษ

เฮียหลี่ผิงก็ยังหื่นเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 22-10-2013 15:04:50

น้องธันว์คนดีโดนจับกินทุกตอน :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 23-10-2013 19:14:12

 :katai1:  คิดถึงพี่มาศแล้วนะค่ะ  ไปเที่ยวถึงไหนเนี่ย   :ling1: :ling1:   

  รีบๆกลับมานะค่ะ  รีบพาน้องธันว์กับอาเฮียหลี่ผิงมาหาพวกแฟนคลับด้วย


   คิดถึงงงงงงงง    :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:  พี่มาศ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 23-10-2013 21:36:48

หลากหลายอารมณ์เลยอ่ะ
สะใจปนหื่นๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1: :hao6: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 24-10-2013 20:37:18

น้องธันว์โดนจับกินอีกแล้ว  555   เฮียหลี่ผิงหื่นสุด  อิอิ

เฮ้อ!! เรื่อง(เข้าใจผิด)ร้ายๆผ่านไปแล้วนะจ๊ะ  ขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามานะจ๊ะน้องนลิน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 24-10-2013 22:15:10

ในที่สุดเรื่องราวก็คลี่คลายไปด้วยดี

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.38"ตัวการ..แห่งรัก"P.47(18/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 24-10-2013 23:06:10

คิดถึงหนูธันว์จังเลยค่ะ><

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 25-10-2013 00:07:49

ตอนที่ 39

ธันว์
   
“ก็ตามที่น้องนลินได้ดู  คนผิดตัวจริงก็ได้รับโทษตามสมควร  และเฮียขอแก้ตัวแทนทุกคนที่แอบสืบเรื่องนี้ลับหลัง  ทั้งๆที่นลินไม่อยากรื้อฟื้นมัน  แต่เพราะพวกเราหวังดีกับน้องนลินจริงๆ  เรื่องจึงมาถึงขั้นนี้  และมันก็ทำให้รู้ว่าเรื่องร้ายๆทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับน้องนลิน  มันเป็นเพราะเฮียเอง...เฮียต้องขอโทษด้วยนะครับ” 

ถ้อยคำขอโทษอย่างจริงใจจากมาเฟียใหญ่ของผม  ถูกถ่ายทอดออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น  สามารถเรียกความสนใจของนลิน  ทำให้มันเงยหน้าและละสายตาจากแท็บเล็ตในมือได้  ทั้งๆที่เมื่อครู่ไอ้นลินยังคงนั่งก้มหน้านิ่งไม่ขยับ  แม้คลิปจะจบไปนานแล้วก็ตาม

“มันไม่ใช่ความผิดของเฮียหลี่ผิงทั้งหมด  กูก็ผิดด้วย  กูขอโทษนะนลิน  อย่าโกรธพวกกูเลยนะ...นลินมึงอย่าเงียบดิ”  ผมยื่นมือไปจับท่อนแขนเรียวของไอ้นลินและเขย่า  พร้อมประโยคสุดท้ายที่หลุดไป  เมื่อเห็นว่ามันไม่มีปฏิกิริยาต่อคำพูดผมสักนิด 

จากแววตาเลื่อนลอยเหมือนคนที่จิตใจไม่อยู่กับตัวของนลิน  ทำเอาผมเป็นกังวล  ไอ้ที่กลัวว่าเพื่อนจะโกรธก็กลัว  แต่ผมกลัวว่ามันจะเป็นอะไรไปมากกว่า  จากความจริงที่เพิ่งได้รับรู้ 

ผมเหลือบตามองคนอื่นๆที่เหลือ  ซึ่งทั้งไอ้นนและไอ้พี่เบสก็มีใบหน้าและแววตาติดกังวลไม่ต่างจากผมนัก  แต่สำหรับเฮียหลี่ผิงกลับทำหน้านิ่งจ้องไอ้นลินไม่วางตา  เหมือนว่าอาเฮียกำลังเฝ้าระวังอาการของไอ้นลินที่จะเกิดต่อจากนี้ 
แต่ผมต้องสะดุ้งสุดตัว  เมื่ออยู่ๆไอ้นลินก็ถอนใจเฮือกใหญ่  และทำท่าหมดแรงทิ้งตัวพิงพนักโซฟา  จนไอ้นนที่นั่งใกล้ขยับไปจับใบหน้ามันพลิกไปมา

“เฮ้อออ....ไอ้นน!  กูยังไม่ตาย  ไม่ต้องพลิกศพพิสูจน์กันตอนนี้”  ผมถึงกลับถอนใจยาวเหยียดและคลี่ยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

หากเป็นแต่ก่อนได้ยินไอ้นลินมันโวยวายเสียงแหลมแบบนี้  ผมคงแอบเหน็บมันกลับไปบ้าง  แต่ตอนนี้ผมกลับดีใจและโล่งใจเป็นที่สุด  ที่ได้ยินเสียงแหลมๆโวยวายออกมาด้วยท่าทางหงุดหงิดของมัน  เพราะเท่ากับเป็นสัญญาณดีๆว่าพวกเราได้ไอ้นลินคนเดิมกลับมาแล้ว 

ผมจึงรีบส่งยิ้มอ้อนๆใส่ตาไอ้นลินทันที  ที่เห็นว่ามันตวัดสายตามามองกัน  และผมก็ต้องฉีกยิ้มเต็มหน้า  ก่อนเผื่อแผ่ไปให้คนข้างตัว  ด้วยอดใจไม่อยู่ที่เห็นเพื่อนสนิทอย่างนลินส่งยิ้มมาให้  ซึ่งเฮียหลี่ผิงเองก็เหมือนรออยู่แล้ว  เพราะทันทีที่ผมสบตาด้วย  คนรูปหล่อของผมก็โปรยยิ้มใส่ซะจนใจสั่น

“ครั้งนี้กูจะไม่ตอบโต้มึงนะนลิน  อยากจะจิกจะกัดกูยังไงก็ได้...ดีใจว่ะที่เห็นมึงยิ้มได้แบบนี้  ตกลงไม่โกรธพวกกูนะ”  ไอ้นนหยอดใส่ไอ้นลินด้วยหน้ายิ้มๆ  แต่แอบยักคิ้วอย่างกวนๆไปด้วย

“โกรธ!”  คำๆเดียวพาเอาเงียบทั้งกลุ่ม  บวกสีหน้าจริงจังของคนพูดไปด้วย  ทำเอาผมใจหายไปเลย

“โกรธ...ที่พวกมึงไม่ยอมให้กูเป็นนักสืบด้วยต่างหากล่ะ  ไรว้าๆ  มีไรสนุกๆไม่บอกกันเลย”  ผมถึงกลับโล่งใจ  ก่อนตัดสินใจเดินเข้าไปสวมกอดผู้หญิงบ้าที่รัก

“ดีใจที่มึงกลับมาเป็นไอ้นลินคนเดิมสักที  กูบอกแล้วว่าทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย...เชื่อกูยังอ่ะ”  ผมคลายอ้อมกอดลง  ก่อนจะยักคิ้วส่งไปพร้อมคำถาม  แต่ผมต้องเอียงหัวหลบแทบไม่ทัน  เมื่อไอ้นลินยื่นมือมายีหัวผมเล่น 

ไม่รู้ทำไมทั้งเฮียหลี่ผิงและไอ้ผู้หญิงบ้าถึงชอบขยี้หัวผมนัก  แถมพอเห็นผมทำหน้าบึ้งยื่นปากเข้าใส่  ทั้งคู่ดันหัวเราะขึ้นมาพร้อมกันซะได้  ซึ่งไอ้นนและไอ้พี่เบสเองก็ดันบ้าจี้หัวเราะตาม  จนผมนึกว่าตัวเองกำลังแสดงตลกให้ทั้งกลุ่มดูอยู่เลยเชียวล่ะ

“ธันว์  นน  ขอบใจสำหรับทุกสิ่งที่ทำเพื่อกู  กูรักมึงสองคนนะเพื่อน...พี่เบส  เฮียหลี่ผิง  นลินขอบคุณค่ะ  ที่พี่ทั้งสองคน  รักและดูแลเพื่อนสนิทของนลินอย่างดี  จนนลินพลอยได้รับอานิสงส์แห่งความหวังดีนั้นมาด้วย  นลินฝากไอ้นนกับไอ้ธันว์ด้วยนะคะ” 

อ้าว!?  ทำไมเหตุการณ์ถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะเนี่ย  ไอ้ผู้หญิงบ้าที่ทำซึ้งกอดกันกลมสามคนอยู่ดีๆ  ถึงหันไปฝากฝังผมและไอ้นน  ไว้กับพี่เบสและเฮียหลี่ผิงได้

ผมหันไปสบตาคนที่โดนไอ้นลินฝากฝังตัวเองไว้  ก็ให้อมยิ้มทั้งๆที่ผิวแก้มเริ่มร้อน  เพราะสายตาอ่อนเชื่อมบนใบหน้าที่กำลังประดับยิ้มของเฮียหลี่ผิง  อ่านได้ว่าเจ้าของดวงตาคู่นั้น  ยินดีรับฝากผมอย่างไม่มีข้อแม้  และก่อนที่ผมจะละลายกลายเป็นวุ้น  ไอ้นลินก็ดันหลังผมเบาๆ  ให้กลับไปนั่งข้างเฮียหลี่ผิงดังเดิม 

เมื่อเหลือบมองไปทางอีกคู่  ก็ให้นึกขำเพราะคนโดนฝากฝังอย่างไอ้นน  กลับไม่มีท่าทางเช่นผมสักนิด  ด้วยมันกำลังฉีกยิ้มเต็มหน้าตาวาวอย่างถูกใจ  ส่งให้ไอ้พี่เบสที่นั่งหน้านิ่ง  เบือนสายตาหลบทั้งๆที่แก้มแดง  ทำเหมือนไม่รับรู้สิ่งที่ไอ้นลินพูด 

ส่วนไอ้นลินเองหลังจากทุกอย่างคลี่คลาย  และเข้าใจเรื่องทั้งหมดดีแล้ว  ก็นั่งยิ้มแป้นดวงตาวิบวับเจ้าเล่ห์ดังเดิม  ผมเห็นมันแล้วก็ให้โล่งอกที่เพื่อนจะกลับมามีความสุขได้เหมือนเดิม

“น้องนลินอยากแจ้งความเอาเรื่องนายซีอาร์นั่นมั้ย”  อยู่ๆเฮียหลี่ผิงก็ส่งคำถามที่ผมลืมไปแล้วออกมา  ซึ่งคนโดนถามเองก็หุบยิ้มและมีสีหน้าครุ่นคิด 

สำหรับผมนั้นไม่ว่าเพื่อนจะตัดสินใจอย่างไร  ผมก็จะอยู่เคียงข้างและช่วยมันให้ถึงที่สุด

ไอ้นลินเงียบไปพักเดียวก็ถอนใจหนักๆออกมา  ก่อนจะบอกว่ามันจะไม่เอาเรื่อง  เพราะถือว่าตัวมันเองไม่ได้เสียหายอะไร  แถมนายซีอาร์นั่นก็ได้รับบทลงโทษจากเฮียโจเซฟแล้ว  ซึ่งค่อนข้างหนักอยู่เหมือนกัน  เพราะนักร้องที่ไม่มีผลงานหรือการโชว์ตัวที่ไหน  ก็คงไม่ต่างจากดาวตก  ที่มีแสงวูบวาบเพียงนิดก่อนจะหายไปจากฟากฟ้า  และอีกไม่นานทุกคนก็คงจะลืม 

เมื่อพูดถึงนายซีอาร์ผมก็คิดถึงหัวหน้าวง Chic ขึ้นมาได้  และที่สำคัญผมดันตกปากรับคำกับนายอเล็กซ์ไว้ด้วย  แต่บรรยากาศกำลังดี  ผมจึงไม่อยากให้ไอ้นลินต้องอารมณ์เสีย  เพียงแค่ได้ยินชื่อของนายอเล็กซ์น่ะสิ  และมีคนเพียงคนเดียวที่เป็นความหวังของผม  ซึ่งเฮียหลี่ผิงเองก็รู้ใจผมไปซะทุกเรื่อง  เพียงแค่ผมเงยหน้าสบตาด้วยทีท่าไม่สบายใจ  อาเฮียที่รักก็คลี่ยิ้มอ่อนโยนพร้อมลูบหัวผมเบาๆ  ก่อนยื่นหน้ามากระซิบข้างหู

“เดี๋ยวเฮียพูดเองครับ....น้องนลิน  จากเหตุการณ์นี้  มีคนๆหนึ่งอยากขอโทษนลินด้วยตัวเอง  น้องนลินจะให้เค้าคนนั้นมาพบได้มั้ย”  ไม่เฉพาะไอ้นลินที่แสดงท่าเหมือนชิสุงง  เพราะทั้งไอ้นนและไอ้พี่เบสก็หันมามองเฮียหลี่ผิง  ด้วยท่าทางไม่ต่างกัน  และทั้งสามคนแอบมีเหล่มาขอคำตอบจากผมด้วยว่าเค้าคนนั้นคือใคร 

ผมจึงกระตุกชายเสื้อส่งสัญญาณให้เฮียหลี่ผิงเป็นคนตอบ  ก่อนตัวเองจะส่งยิ้มใสซื่อให้คนที่เหลือแทน  ก็ใครจะกล้าเสี่ยงต่ออาการพิโรธของเจ้าแม่นลินล่ะ  ให้เฮียของมันพูดเองแล้วกัน  เพราะผมเชื่อว่าไอ้นลินจะฟังเฮียหลี่ผิงมากกว่า  และคงยอมให้นายอเล็กซ์มาเจอเพื่อขอโทษด้วยตัวเอง

“อเล็กซ์อยากขอโทษน้องนลินด้วยตัวเอง  เฮียว่าให้โอกาสนายนี่หน่อยเถอะ  ทั้งๆที่นายอเล็กซ์ไม่จำเป็นต้องขอโทษนลินด้วยซ้ำ  เพราะไม่ใช่คนผิด  แต่นายอเล็กซ์ก็ยังเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะเอ่ยขอโทษก่อน”  ผมล่ะภูมิใจในแฟนตัวเองชะมัด  คนอะไรพูดได้ดีไม่แพ้หน้าตา  หากอยู่กันสองคนผมคงมอบรางวัลให้  ด้วยการหอมแก้มแรงๆสักฟอดสองฟอดแล้ว

เมื่อผมส่งยิ้มกว้างแสดงความถูกใจ  ให้มาเฟียรูปหล่อที่พูดโดนใจแล้ว  ผมจึงหันกลับมาจ้องรอคำตอบจากไอ้นลิน  ซึ่งมันเองมีสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด  แต่ยังไม่มีคำปฏิเสธออกมาให้ผมต้องใจแป้ว  ด้วยไม่อยากผิดคำพูดกับสิ่งที่ได้รับปากไว้  เชื่อเถอะว่าถ้าเป็นผมพูดเอง  มันคงเอ่ยปฏิเสธตั้งแต่ผมพูดไม่จบประโยคอย่างแน่นอน  แต่นี่เป็นเพราะเฮียของมันพูดเหอะ  ถึงได้นิ่งคิดและชั่งใจอยู่แบบนี้

“น้องนลินครับ  พี่ว่าให้นายอเล็กซ์นั่นมาเจอเถอะ  จะได้ถือโอกาสขอโทษนายนั่นไปด้วยเลย  ต่อไปจะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้างกันอีก”  เสียงนุ่มน่าฟังบวกสีหน้าอ่อนโยนของไอ้พี่เบส  ทำให้ไอ้นลินถอนใจเบาๆ  ก่อนมันจะเหลือบตามองไอ้นน  ที่ก็พยักหน้าให้เบาๆอย่างเห็นด้วย  และผมเองก็ทำกิริยาไม่ต่างจากไอ้นนนัก  ยามนลินส่งสายตาขอความคิดเห็นมาให้กัน

“ก็ได้ค่ะเฮีย  แต่ไม่อยากเลยอ่ะ  ทำกับนายนั่นไว้ซะเยอะ...กูอายว่ะ”  ไอ้นลินทำหน้าลำบากใจทั้งๆที่แก้มขึ้นสี  และหันมาบ่นกับผมเบาๆ  ทำเอาผมต้องกลั้นยิ้มสุดกำลัง  เพราะนานมากแล้วที่ไม่ได้เห็นหญิงซ่าเขินจนแก้มแดงแบบนี้ 

ไอ้นลินมันก็ดูน่ารักไม่แพ้ผู้หญิงคนไหนเหมือนกันนะเนี่ย  ซึ่งคงไม่ใช่แค่ผมที่รู้สึกแบบนั้น  เพราะทุกคนที่เหลือต่างก็มองไอ้นลินยิ้มๆ  ด้วยสายตาชื่นชมปนเอ็นดูเช่นกัน  แต่ไม่มีใครคิดจะแซวหญิงเดียวในห้องออกมา  ให้พวกเราต้องลำบากหูสักนิด 

ผมเชื่อว่าหากมีผู้ชายอื่นได้มาเห็นมุมน่ารักๆแบบนี้ของไอ้นลินเข้า  ด้วยใบหน้าสวยหวานที่มีผิวแก้มแดงระเรื่อพร้อมอาการหลบตา  ผู้ชายคนนั้นคงตกหลุมเสน่ห์มันได้ไม่ยากหรอก  แต่ในความเป็นจริงโอกาสแบบนั้น  ช่างมีน้อยแสนน้อย  ด้วยเพื่อนสนิทผมคนนี้มันแสบซ่าและห้าวเกินกว่าผู้หญิงคนไหนๆ  ซึ่งอาการสะเทิ้นอายเหมือนที่มันกำลังเป็น  หาดูได้ยากนัก  และคงยากยิ่งกว่าที่จะมีผู้ชายดีๆที่ใจกล้าเข้ามาเสี่ยงตายจีบไอ้นลิน  ซึ่งเสน่ห์ของมันนี้ก็คงจะมีแค่เฉพาะคนที่มันสนิทด้วยเท่านั้นที่จะได้ยล  ผมจึงมองไม่เห็นทางว่าไอ้นลินจะลงจากคานได้อย่างไร 

แต่ผมไม่รู้เลยว่าในอนาคตอันใกล้นี้จะมีผู้ชายใจกล้าเสี่ยงตาย  เข้ามาฉุดไอ้นลินลงจากคานได้สำเร็จ!?

.....................................

“เฮ้อออ  ในที่สุดทุกอย่างก็เรียบร้อย  เหลือก็แต่สอบ...เฮียหลี่ผิง  ธันว์ไม่อยากให้สอบเสร็จเลย  เพราะไอ้นนไอ้นลินต้องเดินทางกลับไทยอ่ะ  มาอีกทีก็งานรับปริญญา  ธันว์ต้องเหงาแน่ๆ”  แค่คิดว่าต้องห่างเพื่อนสนิทในอีกไม่ถึงอาทิตย์ผมก็ใจหายแล้ว 

“ถ้าถึงเวลานั้นจริง  เดี๋ยวเฮียพากลับไทยไปเยี่ยมทั้งคู่ดีมั้ย”  ข้อเสนอนี้ก็ดูน่าสนใจดี  ผมจึงพยักหน้าเบาๆกับไหล่กว้างที่ผมซ่อนใบหน้าหงอยๆอยู่  ก่อนเฮียหลี่ผิงจะเชยคางผมขึ้นเพื่อสบตา

“แต่เอาแบบนี้ดีกว่า  น้องธันว์สอบเสร็จเราไปเมืองไทยกัน  กลับไปหาปาป๊าหม่าม้าและทุกคน  และถือโอกาสไปส่งน้องนลินกับนายนนด้วยเลย  ดีมั้ยครับ”  รู้ตัวเลยครับว่าตัวเองนั้นฉีกยิ้มจนกว้าง  เรียกว่าปากแทบฉีกเลยล่ะ  กับข้อเสนอสุดพิเศษนี้  ด้วยผมไม่ได้เจอหน้าคนในครอบครัวที่เมืองไทยร่วมสี่เดือนแล้ว  ตั้งแต่ก่อนฝึกงานนั่นแหละ  ซึ่งผมได้แต่คุยกับทุกคนผ่านโทรศัพท์เท่านั้น 

พวกคุณรู้มั้ยว่าตั้งแต่ผมมาเรียนที่ฮ่องกง  ผมแทบนับครั้งของการกลับเมืองไทยได้เลยล่ะ  แม้ระยะทางไม่ไกลและใช้เวลาในการเดินทางไม่เท่าไหร่ก็เถอะ  แต่การกลับบ้านของผมไม่ได้ง่ายดายขนาดนั้น  เพราะเฮียหลี่ผิงไม่ปล่อยให้ผมได้เดินทางคนเดียว  ซึ่งตัวเฮียเองนั้นก็ยุ่งแสนยุ่งทั้งเรื่องเรียนและเรื่องงาน  ยิ่งปีที่ผ่านมายิ่งยุ่งเพราะเริ่มทำงานเป็นปีแรก  แถมผมเองก็เรียนเป็นปีสุดท้าย  จึงเป็นเรื่องยากที่เราจะได้เดินทางกลับเมืองไทย 

ถึงแม้ผมจะไม่ค่อยได้กลับไทยตามเหตุผลที่ว่าไป  แต่ทางบรรดาผู้ใหญ่ที่ไทยนั้น  กลับไม่แสดงอาการเป็นห่วงผมสักนิด  จะเพราะอะไรถ้าไม่ใช่เพราะมาเฟียใหญ่ข้างตัว  ที่โทรข้ามประเทศไปรายงานความประพฤติของผม  ให้ทางผู้ใหญ่ทราบทุกอาทิตย์ไม่มีขาด  บวกพฤติกรรมในการดูแลผมของเฮียหลี่ผิง  ตลอดหลายปีที่ผมอยู่ฮ่องกงด้วยแล้ว  ผู้ใหญ่ที่เมืองไทยจึงไว้ใจเฮียหลี่ผิงมาก  ถึงขั้นเปิดไฟเขียวให้เฮียหลี่ผิงตัดสินใจแทนพวกท่านได้เลย  ไม่จำเป็นต้องโทรไปขอความคิดเห็น  หากเฮียหลี่ผิงเห็นว่าสิ่งเหล่านั้น  มันดีมันเหมาะสำหรับผมแล้วจริงๆ 

ประหนึ่งว่าเฮียหลี่ผิงเป็นผู้ปกครองของผมกลายๆ  และเหมือนว่าทั้งอากงอาม่ากับบุพการีทั้งคู่ของผมนั้น  ได้ยกผมให้เป็นคนของตระกูลหวางไปแล้วด้วยซ้ำ

“ถูกใจล่ะสิเรา  ยิ้มกว้างจนตาหยีเชียว  ฮึๆ”  เจ้าของเสียงหัวเราะทุ้มหูน่าฟัง  ยื่นปลายนิ้วมาไล้ใต้ดวงตาผมเบาๆ  ก่อนจะวางแนบที่ข้างแก้ม 

แม้ผมจะยิ้มจนตาแทบปิด  ซึ่งเป็นไปตามที่เฮียหลี่ผิงว่าไว้  แต่ผมก็ยังเห็นได้ชัดว่าดวงตาคู่คมที่จ้องมองผมนั้น  ฉายแววถูกใจและรักใคร่ในตัวผมเพียงใด  ซึ่งผมเองก็ยอมรับแบบไม่มีข้อแม้ล่ะว่าถูกใจ  จึงพยักหน้ารัวๆและยกมุมปากยิ้มมากขึ้นไปอีก  แต่ผมต้องค่อยๆหุบยิ้มและเริ่มทำหน้าไม่ถูก  ในประโยคต่อมาของท่านมาเฟียใหญ่

“เอาแบบนี้ดีกว่า  ไหนๆน้องธันว์ก็เรียนจบแล้ว  ให้ปาปามามาไปขอน้องธันว์มาเป็นลูกสะใภ้อย่างเป็นทางการเลยซะทีเดียว  ไม่ว่าปาป๊าธนิตกับหม่าม้านิรชาจะเรียกสินสอดเท่าไหร่  หวางหย่งกังก็ยอมทุ่มหมดตัว  ขอแค่ได้หนุ่มน้อยหน้ามนแห่งธนอรรย์คนนี้มาเป็นนายหญิงคนต่อไปก็พอ” 

เฮียหลี่ผิงนี่ยังไง  พูดอย่างเดียวก็ได้  ทำไมต้องส่งสายตาหวานๆ  ที่ทำเอาผมแทบละลายคาเบาะรถมาให้ด้วยก็ไม่รู้  และไอ้มือเจ้ากรรมนี่ก็ช่างน่าเกะกะนัก  จนเจ้าของอย่างผมไม่รู้ว่าจะเอามันไปไว้ตรงไหน  จึงได้แต่จับชายเสื้อสูทของเฮียหลี่ผิงบิดไปมาแทนซะเลย  ก่อนผมจะหนีสายตาหวานๆ  ด้วยการโฟกัสเพียงแค่กระดุมเสื้อเชิ้ตเม็ดที่สองบนอกแน่นๆ  แต่เฮียหลี่ผิงก็ช่างใจร้ายที่ไม่ยอมให้หัวใจผมได้พัก  เพราะอาเฮียกุมทับหลังมือผม  ก่อนเชยคางผมขึ้นเพื่อสบตาอีกครั้ง  และเคลื่อนริมฝีปากแดงๆที่กำลังยกยิ้มเข้าหา  เพื่อมอบจูบอ่อนหวานที่ทำผมสติหลุดลอย  วิญญาณแทบหลุดจากร่าง  ก่อนกระซิบข้างหูด้วยเสียงออดอ้อนพาใจอ่อนยวบ

“น้องธันว์แต่งงานกับเฮียนะครับ”  สายตาอ่อนโยนที่จับจ้องผม  ไม่มีแววคาดคั้นให้ผมต้องอึดอัดแม้แต่น้อย  ซึ่งดวงตาคู่นี้ก็เปี่ยมไปด้วยความรักและความหวังดีที่ผมไม่อาจปฏิเสธได้  เรียกได้ว่าผมไม่คิดจะปฏิเสธจะถูกกว่า 

แต่ยามนี้ผมดันมีอาการลำคอตีบตัน  และขอบตาร้อนผ่าวขึ้นกะทันหัน  จึงได้แต่พยักหน้าใส่ตาเฮียหลี่ผิง  พร้อมๆกับหยดน้ำร้อนไหลรินอาบแก้มอย่างช้าๆ  ก่อนจะโผเข้ากอดคอเฮียหลี่ผิงที่กำลังฉีกยิ้มเต็มหน้าไว้  และตอบรับคำขอแต่งงานของอาเฮียที่รักด้วยเสียงสั่นๆข้างหู  ด้วยหัวใจที่ฟูฟ่องคับอก

“ครับ...ธันว์จะแต่งงานกับเฮีย”  สิ้นคำตอบรับของผม  เฮียหลี่ผิงยกแขนขึ้นกอดรัดร่างผมจนแน่น  และเอ่ยขอบคุณอยู่หลายครั้ง 
ผมเองถึงกลับอมยิ้ม  ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มน้อยๆ  และกว้างขึ้นเรื่อยๆทั้งคราบน้ำตา  จนเกือบจะหลุดหัวเราะออกมาด้วยความดีใจ  เพราะนึกขำ!? 

จะไม่ให้ผมคิดแบบนั้นได้อย่างไร  ในเมื่อผมถูกขอแต่งงานบนรถระหว่างทางกลับบ้าน  และไม่มีแม้แต่แหวนแทนใจหรือดอกไม้สักดอก  แต่ผมสามารถตอบรับคำขอแต่งงานโดยไม่ลังเล  เพียงเพราะคนขอเป็นคนที่ผมรักและเขาก็รักผมเท่านั้นเอง

หลังจากนั้นเราสองคนนั่งกอดกันเงียบๆมาตลอดทาง  จนกระทั่งถึงคฤหาสน์ตระกูลหวาง  ก่อนเฮียหลี่ผิงจะจูงมือผมเข้าบ้าน  และพาผมไปยังห้องส่วนตัวของปาปามามาทันที  ซึ่งผมก็ได้แต่สงสัยว่าทำไมอาเฮียถึงอยากพบท่านทั้งคู่ในเวลาพักผ่อนมากขนาดนี้  แต่ในเวลาต่อมา  ผมก็ได้รู้ว่าเพราะอะไร  ด้วยประโยคแรกที่เฮียหลี่ผิงพูดกับท่านทั้งคู่  ทันทีที่เราเผชิญหน้ากับปาปาหลี่จวินและมามาเฟิงหวง 

“ผมจะแต่งงานกับน้องธันว์ครับ  ปาปามามาช่วยไปขอน้อง  จากผู้ใหญ่ทางธนอรรถย์ให้ผมที”

มาเฟียใหญ่ของผมนอกจากจะขี้หึงในแบบที่หาใครมาต่อกรได้ยากแล้ว  แต่ยังใจร้อนในแบบที่ไม่มีใครเทียบชั้นติดอีกด้วยสิ

................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ไม่ต้องสร้างสถานการณ์หวานใดๆ  หรือแม้แต่ของแทนใจอะไร
แต่เป็นการขอแต่งงานที่เรียบง่ายของคนสองคนที่รักกันเท่านั้น

ตอนหน้าเราจะตามคู่รักรุ่นเล็กคู่นี้กลับไทยกันค่ะ  มาดูลีลา
การแกล้งหลานชายคนโปรดกันเนอะ  ว่าอากงเจียงหรงกับอาหม่าเหมยฮัว
จะมีวิธีแกล้งน้องธันว์ยังไง  และหลี่ผิงจะสมใจกับสิ่งที่หวังรึเปล่า   
เจอกันอีกทีวันสีชมพู

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.ดีใจที่วันนี้ยังมีโอกาสได้กลับมาอัพนิยายต่อ  เพราะเพียงเสี้ยววินาที
ก็สามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตเราได้  อะไรๆก็ไม่แน่นอน...แม้แต่ชีวิต!?
และมีแค่ความดีเท่านั้นที่สามารถติดตัวเราไป
จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด  และมีความสุขในการใช้ชีวิตในทุกวินาที
...รักคนอ่านทุกคนนะคะ

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 25-10-2013 00:19:26

ย่องมาอ่านตอนดึก
เฮียจะขอน้องธันว์มาเป็นนายหญิงแห่งหวางหย่งกัง
จะโดนแกล้งอะไรบ้างนะ หลานคนโปรดด้วย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 25-10-2013 01:01:27

น้องธันว์ของพี่มาแล้วเย้เย้(ของตาเฮียหลี่ผิงหรอกย่ะ!) ตอนนี้หวานมากเลย อ่านแล้วอยากจะยิ้มไป ทุบกบเหลาดินสอข้างๆให้แตกไปเลย(มึงโหดไปและ-*-) จะแต่งงานแล้วอะ อะไรก๊านอะไรกัน คู่นี้น่ารักกันจริงๆ

+เป็ดสำหรับความหวานที่กระแทกตาอิฉัน และการตอกย้ำสำหรับคนไม่มีคู่อย่างอิฉันค่ะ กร๊าก สู้ๆน้าาชอบน้องธันว์กับเฮีย^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 25-10-2013 01:37:38

เรื่องทุกอย่างจบลงอย่างสวยงาม :-[ :-[ :-[

รอตอนต่อไปค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 25-10-2013 01:59:04

ยินดีกับเฮียและก็น้องธันว์ หลังแต่งต้องหวานกว่าเดิมอีกน้าาา  :-[

ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องราวดีๆที่ทำให้สุขใจทุกครั้งที่ได้อ่านด้วยค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 25-10-2013 05:05:17

 :m4: ป่ะไปเตรียมชุดไปงานแต่งเฮียกัน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-10-2013 05:20:37

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 25-10-2013 05:38:44

เค้าจะแต่งกันแล้ว :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 25-10-2013 05:40:08

เย้ๆ เฮียหลี่ขอน้องธันว์แต่งงานแล้ว

ดีใจจัง อยากอ่านเรื่องของเหมยอิงด้วยอ่ะ พี่มาศขา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 25-10-2013 07:31:23

 :-[   หวานจัง  เฮียหลี่ผิงกับน้องธันว์อย่าลืมแจกการ์ดงานแต่งด้วยนะค่ะ

+1   ค่ะ  และขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆ    :กอด1:  พี่มาศ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 25-10-2013 08:24:34

เป็นการขอแต่งงานที่หวานและอบอุ่นหัวใจ แม้ไม่มีแหวนหรือดอกไม้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 25-10-2013 09:41:30

อ่านแล้วมีความสุขจริงๆ o13
อากงอาม่าอย่าแกล้งน้องธันว์มากน้า สงสารเด็กน่ารักกกกกก :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 25-10-2013 09:55:16

น้องธันว์เรียนจบปุ๊บ เฮียหลี่ผิงก็ขอแต่งงานทันที  เฮียไม่ค่อยเห่อเลยนะ   ทำงานรวดเร็ว ฉับไวมาก

ว่าแต่ใครจะเป็นคนฉุดน้องนลินลงจากคาน  เดาว่าเป็นหนุ่มอเล็กซ์แน่เลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 25-10-2013 10:07:59

เตรียมตัวไปรอรับคู่หวานที่สุวรรณภูมิ อิอิ
อาม่าอากงจะแกล้งน้องธันว์ยังไงน้าาาา
 :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 25-10-2013 10:40:56

หลี่ผิงให้ปาปามามาไปขอน้องธันว์ ทุกวันนี้ก็ยิ่งกว่าตัวติดอยู่แล้ว
ปกติก็หวานใส่กันตลอด งานแต่งนี่สงสัยมดจะขึ้นแน่เลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 25-10-2013 10:49:52

แอบอิจฉาน้องเบาๆ ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: feili ที่ 25-10-2013 10:57:35

อิอิ น่าร๊ากกกกกกกกกกกกก จะกล่าวถึงรุ่นก่อนๆมั้ยน้อออ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 25-10-2013 11:28:56

แม้จะไม่ใช่จุดหมายปลายทางของความรักก็ตาม
แต่เป็นใครก็ดีใจนะ ที่ได้แต่งงานกับคนที่เรารักและรักเรา
ที่จริงเฮียหลี่ผิงคงอยากแต่งนานแล้วล่ะ คงรอให้น้องเรียนจบก่อน
ตอนหน้าคงสมใจ รอยยิ้มของทุกคนคงจะกว้างกว่าวันนี้แน่ๆ
เพราะเรื่องน้องนลินจบลงด้วยดีทุกคนก็ยิ้มและดีใจกันมากแล้ว
คำขอแต่งงานง่ายๆ แต่ก็อบอุ่นไปถึงหัวใจ เท่านี้ก็เอาแล้วเนาะ
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ  :กอด1:
+1และเป็ด ดีใจที่ได้อ่านและเจอกันอีกตอนค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 25-10-2013 11:59:27

รอติดตามตอนหน้าค่ะ
จะได้ไปสู่ขอน้องธันว์แล้วว

ขอบคุณมากนะคะ +1^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 25-10-2013 13:43:04

เป็นการขอแต่งงานที่ได้ใจมากๆๆๆๆ :mew1: :mew1:
ตกลงปั๊บก็ให้พ่อกะแม่ไปสู่ขอปั๊บเลยยยย  :heaven  รวดเร็วทันใจดีอ่ะ :hao7: :hao3:
รอดูการแกล้งเล็กๆน้อยๆของเหล่าอากงอาม่า :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 25-10-2013 15:07:13

อร๊ายยยยยย อิจฉาน้องธันว์เป็นที่สุด
ผู้ชายแบบเฮียหลี่ผิงนี่หาได้แถวไหนอีกคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 25-10-2013 16:04:59

แอร๊ยยยยยยยย

หวานอ่าาาาาา ถึงจะไม่มีดอกไม้หรือแหวนก็เถอะ

แต่หลี่ผิงหวานได้ใจพี่สาวมว้ากกรกกกกกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 25-10-2013 18:01:38

ทำไมเหมือนตอนนี้มันสั้นๆจังเลยอ่ะ  ไม่จุใจอ่ะ  อิอิ

เฮียหลี่ผิงหวานได้ทุกสถานการณ์จริงๆ  555

อยากอ่านเรื่องของนลินจังเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 25-10-2013 19:57:49

กินเค้าไปทั้งตัวแล้วยังต้องแต่งอีกรึท่าน   :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 25-10-2013 19:58:08

 : 222222:  ลันล้าาาาาาา หลานคนแก่จะได้ออกเรือนแย้วววววว


 :mc4: :mc4: จุดประทัดนิดหน่อย  :mew1:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ~@GusbellS@~ ที่ 25-10-2013 21:32:16

เป็นอะไรหรือเปล่าคนเขียน ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับ จะได้แต่งนิยายสนุกๆมาให้พวกเราอ่านต่อไปเรื่อยๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 25-10-2013 21:38:02

หวาน :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 26-10-2013 00:11:47

นลินคนเดิมกลับมาแล้ว ^^ แม้จะยังไม่ค่อยเต็มร้อยสักเท่าไหร่ก็ตาม
ที่สำคัญ ... เฮียกับน้องธันว์เขาขอแต่งงานกันแล้ว!!  ไชโยๆ  :mc4:

อะไรก็เปลี่ยนแปลงได้ในช่วงเสี้ยววินาที คนอ่านเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ  :L1:   :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 26-10-2013 01:14:30

เขินอะ :-[

เฮียนี่ไม่ค่อยรีบเลยนะ

มาไวเคลมไว 555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 26-10-2013 01:27:39

 :mc4:  o13

เย้ๆๆๆ เฮียขอน้องแต่งงานแล้วอะ

เขินแทน อยากได้ฉากแบบนี้ในชีวิตบ้างอะ

 :o8: :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 26-10-2013 12:55:37

หวานไม่มีลิมิตกันเลยคู่นี้ :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 27-10-2013 01:16:02

ดีใจที่นลินกลับมายิ้มสดใสได้อีกครั้ง โชคดีที่เป็นอเล็กซ์ เค้าเรียกว่าพรหมลิขิตรึเปล่าเนี่ย

เฮียจะไปขอน้องธันว์อย่างเป็นทางการแล้ว ยินดีด้วยนะคะ รักกันหวานชื่นน้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 28-10-2013 01:47:52

อั๊ยยะ!! มาเฟียขอน้องแต่งงานแล้ว
อ่านแล้วเขิน :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.39 "แต่งงานกันนะ" P.48 (25/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 28-10-2013 10:39:36

เป็นการขอแต่งงานที่จะหวานและเป็นความทรงจำของสองคน
ขอในรถ อุอุ
ความหมายอีกทีคือรีบมาก
เรียนจบแล้วแต่งเลย 555
ไปชูป้ายรอน้องธันว์ที่สุวรรณภูมิด้วยคน
บวกและเป็ดขอบคุณ
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 29-10-2013 07:41:24

ตอนที่ 40

ธันว์
   
“เฮียธันว์!  หวัดดีค่า  โอ้ยยยย  ไม่เจอกันหลายเดือน  ธารณ์คิดถึงเฮียจังเลย....สวัสดีค่ะเฮียหลี่ผิง  อ๊ายยย  เจ๊เหมยอิงคนสวยของธารณ์ก็มา  สวัสดีค่ะ” 

ผมได้แต่ส่ายหน้าพร้อมอมยิ้มกับกิริยาเยี่ยงเด็กน้อยของน้องสาวคนกลางอย่างยัยธารณ์  เพียงแค่ผมก้าวลงจากรถเท่านั้น  น้องสาวของผมก็ตะโกนเรียกชื่อผมซะบ้านแทบแตก  ทั้งๆที่ผมยังไม่เห็นเจ้าของเสียง  ก่อนที่ยัยธารณ์จะโผล่พรวดมาถึงตัว  และยกมือไหว้ผมจนนิ้วแทบทิ่มหน้า  ตามมาด้วยอ้อมกอดแน่นๆและคำคิดถึงที่ทำให้ผมหุบยิ้มไม่ลงจนถึงตอนนี้  ก่อนแม่น้องสาวตัวดีจะทำกิริยาเดียวกันนี้กับเฮียหลี่ผิงและเจ๊เหมยอิง  ที่เดินทางมาเมืองไทยพร้อมผมในครั้งนี้ด้วย  ยามที่เจ้าตัวหันไปเห็นทั้งคู่ก้าวลงจากรถตามผมมา

“ยินดีต้อนรับกลับบ้านครับเฮียธันว์  สวัสดีครับเฮียหลี่ผิง  เจ๊เหมยอิง”  ผมเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจกับถ้อยคำเป็นทางการที่ได้ยิน  ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างและส่งมือไปลูบหัวคนพูด  เมื่อหันกลับมาและได้รู้ว่าเป็นตาธรณ์น้องชายคนเล็กของผม 

ระยะเวลาไม่กี่เดือนสามารถเปลี่ยนน้องชายตัวเล็กให้กลายเป็นหนุ่มน้อยในพริบตา  ด้วยความสูงของตาธรณ์ที่ทำท่าจะสูงกว่าผมที่เป็นพี่ชาย  แถมเสียงที่เคยใสก็เริ่มแหบห้าวแตกเนื้อหนุ่ม 

ผมมองหน้าน้องสาวและน้องชายสลับไปมา  ทำให้รู้ว่าทั้งคู่เปลี่ยนแปลงไปมาก  อย่างยัยธารณ์ก็สวยสะพรั่งผิวพรรณดูเปล่งปลั่งสมกับสาวน้อยวัยสิบเก้า  บวกใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักเข้าไปอีก  เชื่อได้ว่าน้องสาวผมคงเนื้อหอมน่าดู  แต่ในตัวธารณ์มีสิ่งหนึ่งที่ผมดูแล้วไม่เปลี่ยนแปลงไปเลย  คือแววตาคู่ซุกซนที่ส่องแสงระยิบระยับขี้เล่นของน้องนั่นเอง 

ส่วนตาธรณ์อย่างที่บอกไป  น้องเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นทำให้ร่างกายชักจะโตเร็วเกินหน้าพี่ชายอย่างผม  และความเปลี่ยนแปลงที่ผมเห็นได้ชัดอีกอย่างคือ  ท่าทางและการพูดจาที่นิ่งสุขุมเกินเด็กมอต้นของน้อง 

นี่ถ้าคนที่ไม่รู้จักทั้งคู่มาก่อน  และได้มีโอกาสมาพูดคุยโดยไม่เห็นตัว  คงคิดว่าตาธรณ์เป็นพี่ชายของยัยธารณ์อย่างแน่นอน  หากคุณฟังจากคำทักทายของทั้งคู่ก็คงจะรู้  ว่าผมไม่ได้พูดเกินจริงสักนิด 

เมื่อได้มายืนเห็นหน้ากันชัดๆแบบนี้  ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่าคิดถึงคนทั้งคู่มาก  ทั้งๆที่เราก็คุยกันตลอด  แต่พอได้เห็นหน้าเห็นตัวแบบจับต้องได้  ผมอดไม่ได้จริงๆที่จะน้ำตาซึม  ทำให้ยัยธารณ์ถึงกลับส่งยิ้มล้อเลียนมาให้  และทำให้ตาธรณ์เลิกคิ้วมองผมอย่างแปลกใจเลยทีเดียว  ก่อนผมจะรวบกอดน้องทั้งคู่ไว้จนเต็มอ้อมแขน

“แสบเล็กแสบใหญ่  คิดถึงจัง”  หลังคำพูดของผมแล้ว  ทั้งยัยธารณ์และตาธรณ์ต่างก็ยกมือขึ้นกอดผม  และกระซิบถ้อยคำไม่ต่างกันออกมา 

ผมจึงได้รู้ว่าแม้เราสามคนพี่น้องตัวจะห่างกันสักแค่ไหน  แต่หัวใจนั้นกลับอยู่ใกล้กันนิดเดียว  เพราะมันถูกถักทอไว้ด้วยคำว่าความผูกพันแห่งสายเลือด

“อ้าว  สามพี่น้องมายืนกอดกันอะไรตรงนี้  น้องธารณ์  หม่าม้าให้เรามาพาพี่ๆเข้าบ้านนี่คะ  ทำไมมายืนร้องไห้ขี้มูกโป่งได้ล่ะ”  ถ้อยคำต่อว่าไม่จริงจังนักของคนที่เดินเข้ามาใหม่  ทำให้ผมผละจากร่างของน้องๆ  และสวมกอดเธอคนนี้ทันที

“หม่าม้า  ธันว์คิดถึงหม่าม้าจังเลย”  อ้อมกอดของหม่าม้านิรชาของผมยังคงอบอุ่นไม่เปลี่ยนแปลง  แถมแก้มท่านก็ยังนุ่มและหอมเหมือนทุกครั้งที่ผมได้สัมผัสด้วยสิ 

จนผมไม่อยากผละจากอ้อมกอดนี้นัก  ในยามที่หม่าม้าละมือจากการลูบแผ่นหลัง  แล้วมาดันไหล่ผมออกอย่างช้าๆ  เมื่อผมได้เห็นใบหน้าหม่าม้านิรชาที่กำลังยิ้มละไมชัดๆ  ผมจึงรีบยกมือทำความเคารพอย่างที่ควรทำแต่แรก  ก่อนจะรู้สึกถึงไออุ่นของผิวกายใครอีกคนที่ข้างตัว 

เมื่อหันกลับมาเจอเจ้าของไออุ่นที่เข้ามายืนเคียงข้าง  ผมก็เกิดความรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กๆ  ด้วยผมลืมคนรักรูปหล่อไปชั่วขณะ  เพียงเพราะได้เจอน้องๆและหม่าม้า  แต่รอยยิ้มอบอุ่นและแววตาเอื้อเอ็นดูของเฮียหลี่ผิง  ยามจับจ้องมายังผมนั้น  ทำให้ผมเลิกรู้สึกผิดไปเลย  แถมด้วยยังรู้สึกรักผู้ชายคนนี้ยิ่งขึ้นไปอีก 

หลังจากที่เราแอบส่งยิ้มให้กันแล้ว  มาเฟียรูปหล่อของผมและเจ๊เหมยอิงก็ยกมือทำความเคารพหม่าม้าแบบไทยๆได้อย่างไม่เคอะเขิน  ซึ่งหม่าม้าเองก็รับไหว้ด้วยรอยยิ้ม  และเข้าไปสวมกอดทั้งคู่  พร้อมถามสารทุกข์สุขดิบกันพอหอมปากหอมคอ  ก่อนจะชักชวนพวกเราทั้งห้าคนให้เดินเข้าบ้าน 

โดยมีตาธรณ์ประคองหม่าม้าเดินนำหน้าเข้าบ้าน  ตามมาด้วยเจ๊เหมยอิงที่มียัยธารณ์คอยชวนคุยงุ้งงิ้งไปขาดปาก  และปิดท้ายด้วยผมที่มีท่านมาเฟียใหญ่กุมมือให้ออกเดินไปพร้อมกัน  ด้วยใบหน้าหล่อเหลาที่ยกยิ้มน้อยๆตลอดเวลา

วันนี้ผมคงได้ใช้คำว่าคิดถึงมากกว่าวันไหนๆ  ก็ในเมื่อยังมีคนอีกหลายคนที่ผมอยากจะเอ่ยคำนี้ด้วย  เพราะมันเหมาะที่จะแทนความรู้สึกของผมที่เป็นอยู่ในขณะนี้  ทั้งอากงเจียงหรง  อาม่าเหมยฮัว  และปาป๊าธนิต  ซึ่งพวกท่านนั่งรอผมอยู่ก่อนแล้ว  ในห้องรับแขกของบ้านใหญ่ 

ผมและเฮียหลี่ผิงยกมือไหว้ทำความเคารพทั้งสาม  ตามอย่างเจ๊เหมยอิงที่เข้ามาก่อนหน้า  ก่อนผมจะปรี่เข้าไปกอดพวกท่านแน่นๆรายคน  พร้อมคำว่าคิดถึงและมาจบที่อาม่าเหมยฮัว  ผู้ใหญ่ใจดีที่หนึ่งของผม

“ธันว์กลับมาแล้วครับ  ธันว์คิดถึงอาม่าที่สุดเลย”  ผมกอดเอวหนาของอาม่าเหมยฮัวแน่นๆ  ก่อนจะเงยหน้าส่งยิ้มกว้างขวางให้ท่าน  ซึ่งกิริยาผมคงถูกใจอาม่าล่ะครับ  เพราะท่านหัวเราะเสียงดัง  ลูบหัวผมเป็นการใหญ่  ก่อนท่านจะยื่นหน้ามากดจมูกหอมแก้มผมไปหลายฟอด

“ฮ่าๆ  อาธันว์ปากหวานช่างเอาใจคนแก่  แต่อาม่าก็ดีใจที่ได้เจออาธันว์เหมือนกัน  เรียนจบแล้วก็กลับมาอยู่บ้านเราสักทีหน่า  อาหลี่ผิงคงเหนื่อยแย่แล้วม้าง  ที่ต้องดูแลอาธันว์ตั้งหลายปี  พอสอบเสร็จถึงรีบพามาคืนแบบนี้”  ผมชะงักยิ้มนิดหน่อย  ก่อนเหลือบมองไปทางเฮียหลี่ผิง  ที่นั่งตรงโซฟาข้างอากงเจียงหรง 

เฮียหลี่ผิงที่มองมาทางผมอยู่ก่อนแล้ว  ยังคงระบายยิ้มไม่เปลี่ยน  และไม่มีทีท่าว่าจะแก้ไขความเข้าใจผิดของอาม่าสักนิด  ซึ่งการได้เห็นรอยยิ้มของอาเฮียยามนี้  กลับทำให้ผมเริ่มน้อยใจ  ไม่ใช่อาการหัวใจฟูฟ่องยามได้เห็นรอยยิ้มนี้แบบทุกครั้ง  ด้วยเท่ากับอาเฮียยอมรับในคำพูดของอาม่า  ที่ว่าเหนื่อยด้วยต้องดูแลผมมาตลอดสี่ปีที่ผมอยู่ฮ่องกง  จนรีบอยากพาผมมาส่งคืน  ไม่ใช่อยากจะมาขอผมไปอยู่ด้วย  เหมือนที่ได้บอกกับผมยามที่เราได้คุยกันไว้เมื่อคืนนี้ 

ผมจึงสะบัดหน้าหนีเจ้าของรอยยิ้มอ่อนโยน  และหันมากอดเอวอาม่า  พร้อมซุกใบหน้าเข้ากับตักอุ่นๆ  เพื่อซ่อนหัวตาที่เริ่มร้อนผ่าวอย่างห้ามไม่อยู่ไว้  แต่ก่อนที่ผมจะคิดไปไกลกว่านี้  อากงเจียงหรงก็พูดบางประโยคออกมา  ทำให้น้ำตาไหลย้อนกลับไปในอกแทบไม่ทัน

“อาเหมยฮัว  ลื้อนี่หน่า  ยังขี้แกล้งไม่เปลี่ยน  ดูสิน่ะ  ทำเอาหลานชายคนโตของอั๊วหุบยิ้ม  น้ำตาปริ่มจะหยดแหล่มิหยดแหล่  ไหนจะอาหลี่ผิงที่ทำหน้าซีด  นั่งไม่ติดที่แล้วนั่น  เฮ้อออ”  ผมเหลือบตาขึ้นมองอาม่า  ทำให้เจอเข้ากับรอยยิ้มล้อเลียนไม่แพ้แววตา 

ผมจึงได้รู้ว่าตัวเองโดนแกล้งเข้าแล้ว  บวกเสียงหัวเราะเบาๆของคนในครอบครัวที่ดังขึ้นอีก  ทำเอาผมทำหน้าไม่ถูก  แต่พอเหลือบตามองไปทางคนที่อากงว่านั่งหน้าซีด  ผมก็ต้องยู่หน้ายื่นปากเข้าใส่  ก่อนจะแกล้งเบือนหน้าหนี  เพราะผมไม่เห็นว่าเฮียหลี่ผิงจะหน้าซีดตรงไหน  ด้วยท่านมาเฟียใหญ่ยังยิ้มหน้าระรื่นได้อยู่

“เจ๊เหมยอิงดูสิคะ  เฮียหลี่ผิงโดนเฮียธันว์งอนใส่แล้ว  ฮิๆ”  ผมหันไปถลึงตาใส่น้องสาวตัวแสบทันทีที่โดนแซว  พร้อมเสียงหัวเราะคิกคักถูกใจของน้อง 

สำหรับอาเจ๊คนสวยที่หัวเราะเสียงพลิ้วหวานตามยัยตัวแสบ  ผมทำได้แค่ส่งค้อนเล็กๆให้เท่านั้น  ซึ่งการกระทำของผมไม่ส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสักนิด  เพราะคนสวยทั้งคู่ยังคงหัวเราะล้อเลียนผมอยู่  แถมหม่าม้าก็ยังเป็นไปด้วยนี่สิ  ‘เฮ้อออ  ธันว์อย่างเซ็งอ่ะ’  และก่อนที่ผมจะเริ่มงอนขึ้นมาจริงๆ  อาม่าใช้ฝ่ามือประคองแก้มผมขึ้น  ก่อนจะลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน  ทำให้ผมเริ่มจะยิ้มออก

“เพราะอาธันว์เป็นแบบนี้ไง  อาม่าเลยอดแกล้งไม่ได้  แถมเร็วๆนี้อาม่าก็จะโดนอาหลี่ผิงแย่งอาธันว์ไปแล้ว  อาม่าก็ต้องแกล้งตุนไว้ก่อน  เพราะแกล้งใครก็ไม่สนุกเท่าหลานชายคนโต  ใช่มั้ยหลานรัก  ฮ่าๆ”  จะให้ผมตอบท่านว่าอะไรล่ะครับ  ในเมื่ออาม่าพูดมาซะขนาดนี้ 

เอาน่า!  อย่างน้อยผมก็เป็นหลานรักที่อาม่าแกล้งได้สนุกที่สุดนี่หน่า  แถมผมจะไม่ได้อยู่ให้ท่านได้แกล้งเหมือนอย่างตอนนี้แล้วสิ  เพราะฉะนั้นผมยอม!

“คร้าบบบ  เพราะธันว์รักอาม่าน้า  ธันว์ยอมให้แกล้งก็ได้”  อย่าว่าผมประจบเลยครับ  เพราะพูดจบประโยคผมก็ฉีกยิ้มอย่างกว้าง  และซบหน้าลงกับตักอุ่นๆอีกครั้ง  ก่อนจะมีเสียงยัยธารณ์ดังขึ้นแสดงถึงความน้อยอกน้อยใจ  ว่าอาม่ารักผมมากกว่าหลานสาวคนเดียวอย่างน้อง 

ผมจึงได้โอกาสส่งยิ้มหยิ่งๆ  พร้อมยักคิ้วใส่แสบใหญ่ซะเลย  จนยัยธารณ์แกล้งทำแก้มป่อง  และแกล้งพ่นลมออกจมูกเบาๆ

“หึ!  ปาป๊า  เฮียธันว์แกล้งน้อง”  นั่นยัยน้องสาวตัวแสบมีฟ้องป๊าธนิตครับ  แถมยังเลียนแบบผมด้วยการเดินเข้าหาปาป๊า  ก่อนย่อตัวลงและโอบเอวท่านไว้  พร้อมซบหน้าลงตักไม่ต่างจากที่ผมทำอยู่สักนิด 

เหตุผลที่ยัยธารณ์เลือกอ้อนปาป๊ามากกว่าหม่าม้า  เพราะป๊าธนิตนั้นตามใจยัยธารณ์มากกว่าพี่น้องทุกคนครับ  ด้วยน้องนั้นเป็นลูกสาวคนเดียว  บวกยัยธารณ์ยังเป็นเด็กขี้อ้อนด้วย  ปาป๊าเลยเอ็นดูน้องเป็นพิเศษ  แต่ไม่ได้หมายความว่าผมกับตาธรณ์จะถูกละเลยนะครับ  เพราะท่านออกจะใส่ใจ  และแสดงให้รู้เสมอว่ารักเราสองคนไม่ต่างจากยัยธารณ์ 

เพียงแต่การแสดงออกของพ่อที่มีต่อลูกสาว  ย่อมอ่อนโยนกว่าผู้ชายด้วยกัน  ซึ่งผมและน้องชายก็ไม่ได้ติดใจอะไร  ออกจะเข้าใจด้วยซ้ำครับ  อย่างในขณะนี้ผมกับตาธรณ์ก็สบตากันยิ้มๆ  กับลูกอ้อนของลูกสาวคนเดียวของปาป๊า  แต่ดูท่าวันนี้ลูกสาวสุดที่รักจะโอเวอร์แอคติ้งมากไปหน่อย  จนปาป๊าเอ็นดูเป็นพิเศษด้วยการเขกหัวเบาๆ

“นี่แน่ะ!  ใครกันแน่ที่แกล้งเฮียเค้าก่อน”  เท่านั้นแหละครับ  ยัยธารณ์ร้องซะดังและคลำหัวป้อยๆ  เหมือนเจ็บหนักเชียวล่ะครับ  แต่ก็ทำเอาทุกคนฮาครืนกับสาวแสบของทุกคน  สุดท้ายเจ้าตัวก็หัวเราะตามทุกคนไปด้วย

หลังจากนั้นอาม่าส่งยิ้มให้ผมพร้อมลูบหัวไปด้วย  ก่อนจะให้ผมลุกไปนั่งข้างเฮียหลี่ผิงบนโซฟาด้วยกันดีๆ  ตัวที่ทุกคนจงใจเว้นที่ไว้ให้  พอผมนั่งลงปุ๊บ  เฮียหลี่ผิงก็คว้ามือผมไปกุมทันทีเหมือนกัน  ส่วนผมก็ไม่ได้คิดจะดึงมือออกจากอุ้งมืออบอุ่นข้างนี้  ด้วยเฮียหลี่ผิงทำไปแบบไม่รู้ตัวและผมเองก็เคยชินไปซะแล้ว  เพราะยามใดที่เราอยู่ใกล้กันจะต้องมีส่วนหนึ่งส่วนใดของร่างกายที่สัมผัสกันเสมอ 

อย่างที่ผมบอกว่าเราทำแบบไม่รู้ตัว  ดังนั้นช่วงแรกๆผมจึงโดนยัยธารณ์แซวซะไปไม่เป็น  ได้แต่รีบดึงมือออกจากอุ้งมือใหญ่และนั่งตัวแดง  พูดไม่ออกเถียงไม่ได้  ทำเอายัยธารณ์ยิ่งได้ใจแซวไม่เลิกเชียวล่ะ  แต่วันนี้ต่างจากวันแรกครับ  เพราะทั้งคนเคยโดนแซวและคนเคยแซว  ต่างแค่มองกันยิ้มๆ  ด้วยถึงยัยธารณ์แซวมา  ผมก็ไม่มีทางดึงมือตัวเองออกจากอุ้งมืออุ่นๆนี้หรอก  แต่จะแถมด้วยการเอามืออีกข้าง  ไปกุมทับหลังมือใหญ่ไว้ซะด้วยซ้ำ

“พี่น้องคู่นี้นี่น้า  ทำตัวเป็นเด็กไปได้  ไม่อายตาธรณ์เลยรึไงจ๊ะ”  เสียงเตือนหวานๆของหม่าม้า  ทำเอาทั้งผมและยัยธารณ์ต่างส่งยิ้มแหยๆให้ท่าน  เพราะถึงแม้หม่าม้าจะใจดี  แต่ถึงคราวเอาจริงก็ดุยิ่งกว่าใครเชียวล่ะ 

‘น้องธันว์เกรงใจหม่าม้าคนนี้ที่สุดคร้าบ’

“ฮึๆ  คิดถึงตอนหลานเป็นเด็กๆนะ  อาเจียงหรงนะ  เหมือนเวลาผ่านไปไม่เท่าไหร่  แต่ดูสิ  เดี๋ยวนี้โตเป็นหนุ่มเป็นสาวกันหมดแล้ว”  อาม่ายิ้มละไมและกวาดตามองหลานๆทุกคน  ในแววตาของท่านผมอ่านออกว่าท่านนั้น  ภูมิใจใจตัวพวกเราทุกคนมาก  ไม่เว้นแม้แต่กับเฮียหลี่ผิงและเจ๊เหมยอิง

“อาหลี่ผิง  อาเหมยอิง...อาไป๋หลงกับปาปามามาของลื้อสบายดีมั้ย”  หลังจากอากงเจียงหรงพยักหน้าให้กับความเห็นของคู่ชีวิตแล้ว  ท่านก็เอ่ยถามลูกหลานตระกูลหวางถึงผู้ใหญ่ของทั้งคู่ 

ผมหันมามองเฮียหลี่ผิงตามสายตาของทุกคนในห้อง  เมื่อคนตอบคำถามคือมาเฟียรูปหล่อของผม

“ทั้งสามท่านสบายดีครับอากง  และฝากทักทายทุกคนมาด้วยครับ”  ไม่ใช่แค่คำทักทายนะครับที่อากงและปาปามามาฝากมาให้ทางครอบครัวผม  แต่ยังมีของฝากที่เป็นทั้งของบำรุง  และพวกยาจีนเสริมกำลังต่างๆส่งมาให้เพียบ  จนห้องเก็บของบนเครื่องบินแทบทะลัก 

ยังดีที่เฮียหลี่ผิงเอาเครื่องบินมาเอง  และพาพี่ๆบอดี้การ์ดมาด้วย  ไม่งั้นผมคงต้องกล้ามขึ้นกว่าจะมาถึงบ้านเป็นแน่  เพราะคงทนวางเฉยไม่ไหว  ด้วยต้องช่วยขนของขึ้นลงเครื่อง

“อากงไป๋หลงฝากข้อความมากับเหมยอิง  ให้มาบอกอากงเจียงหรงและอาม่าเหมยฮัวด้วยค่ะ  ว่าขอเวลาให้ตระกูลหยางและตระกูลหวางเตรียมสินสอดสักนิด  และพวกท่านจะรีบบินตามมาในอีกหนึ่งอาทิตย์ค่ะ  เพราะอากงไป๋หลงกลัวว่า  หากทางธนอรรถย์เรียกค่าสินสอดของธันว์มาเยอะ  ถ้าทางเราเตรียมมาไม่พอ  กลัวว่าจะไม่ได้สะใภ้ตระกูลหวางกลับไปค่ะ  คิกๆ...ใช่มั้ยคะเฮียหลี่ผิง”

ประโยคยาวๆของเจ๊เหมยอิง  แรกๆผมก็ฟังเพลิน  และคอยส่งยิ้มให้อาเจ๊คนสวยที่มองมาทางผมเป็นระยะ  ด้วยยังไม่นึกเอะใจกับสายตาล้อเลียนที่ได้เห็น  แต่พอผมได้ฟังเหตุผลของอากงไป๋หลงที่ออกมาจากปากอาเจ๊  ซึ่งขัดกับความเป็นจริงที่รับรู้มาแล้วนั้น  ทำให้ผมถึงกลับเหวอ  ก่อนหน้าจะร้อนแทบระเบิดและไม่สามารถสบตาใครได้  โดยเฉพาะกับคนที่โดนเจ๊เหมยอิงกระเซ้าถามในท้ายประโยค  เพราะดวงตาอ่อนเชื่อมของเฮียหลี่ผิงที่ใช้จับจ้องมายังผม  ยามที่ผมช้อนตามองขอความช่วยเหลือนั่นเอง

“ฮ่าๆ  อาเฮีย  อาธนิต  สงสัยงานนี้เราคงต้องเรียกสินสอดเต็มที่ซะแล้ว  จะได้ไม่ขัดความตั้งใจของอาไป๋หลง  ใช่มั้ยอาธันว์  ฮึๆ”  จะให้ผมตอบอาม่ายังไงดีล่ะครับเนี่ย  แค่จะเงยหน้าขึ้นจากอกผมยังไม่มีปัญญาเลย 

ผมจึงได้แต่ก้มหน้าซ่อนแก้มแดงๆและหลบตาทุกคนในห้องเท่านั้น  ทั้งๆที่อายแสนอายแต่ผมไม่สามารถหุบยิ้มได้จริงๆนะ 
หลังจากทุกคนแซวผมจนพอใจแล้ว  อาม่าและอากงก็มีถามหาครอบครัวของอาตี้หลงและอาเจ็กธัชอีกนิดหน่อย  ว่าทั้งหมดจะมาถึงเมื่อไหร่  ซึ่งเฮียหลี่ผิงที่นั่งกุมมือผมไม่ห่างนั้นก็เป็นคนตอบขึ้นมาว่า  ครอบครัวหยางรวมทั้งอากงไป๋หลงจะมาพร้อมครอบครัวหวางเลย  ด้วยต้องรอน้องฝาแฝดอย่างเทียนหลงและเหม่ยเทียนสอบเสร็จ  บวกกับอาตี้หลงและปาปาหลี่จวินขอเคลียร์งานก่อนถึงจะตามมาได้ 

เหตุผลเหล่านี้ต่างหากที่เป็นเหตุผลที่แท้จริง  ที่ทำให้ทุกคนไม่สามารถเดินทางมาพร้อมเราสามคนได้ในวันนี้  ไม่ใช่ว่าต้องเตรียมสินสอดมาขอผมตามที่เจ๊เหมยอิงอ้างซะหน่อย

“เอาล่ะ  ทั้งสามคนไปพักกันก่อนเถอะ  เดี๋ยวค่อยลงมาทานข้าวเย็นพร้อมกัน  อานิรชา  ลื้อจัดห้องให้เด็กๆแล้วใช่มั้ย”  อากงเจียงหรงหันมาถามกับหม่าม้า  ที่มียัยธารณ์นั่งกอดเอวท่านไม่ห่าง

“ค่ะอาเตี่ย  หนูจัดให้เหมยอิงนอนที่ตึกหน้า  ส่วนตาหลี่ผิงให้นอนที่นี่ค่ะ”  ผมเงยหน้ามองเฮียหลี่ผิงนิดหน่อย  ด้วยรู้แก่ใจแล้วว่าตลอดที่เราอยู่ไทยนั้น  เราสองคนต้องนอนแยกกัน 

ตามที่หม่าม้าพูดนั่นหมายความว่าเฮียหลี่ผิงต้องนอนที่ตึกใหญ่บ้านอากงอาม่า  เพราะหม่าม้าคงยกห้องที่เฮียหลี่ผิงใช้นอนประจำ  ยามมาเมืองไทยพร้อมผม  ให้แก่เจ๊เหมยอิงไปแล้ว  ส่วนผมคงต้องกลับไปนอนที่ห้องตัวเองที่ตึกหน้าเหมือนทุกครั้ง 
ครั้งก่อนๆแม้หม่าม้าจะจัดห้องให้เป็นสัดส่วน  แต่ตกดึกอาเฮียมักจะย่องเข้าหาผมที่เป็นลูกชายเจ้าของบ้านทุกคืน  และกลับออกไปในช่วงเช้ามืดของทุกวัน  พอครั้งนี้ต้องแยกกันนอนแถมอยู่คนละตึก  คงเป็นการยากที่เฮียหลี่ผิงจะย่องหาผมน่ะสิครับ

ผมมองตาเฮียหลี่ผิงแวบเดียวก็อ่านออกแล้ว  ว่าท่านมาเฟียใหญ่เริ่มเครียดกับการจัดห้องครั้งนี้  แต่ผมขัดผู้ใหญ่ไม่ได้นี่ครับ  หม่าม้าว่ายังไงผมคงต้องว่าตามนั้น  แม้จะเสี่ยงต่อการนอนไม่หลับก็เถอะ  แต่แล้วเฮียหลี่ผิงก็ทำในสิ่งที่ผมคิดไม่ถึง

“หม่าม้าครับ  ผมขอนอนห้องเดียวกับน้องธันว์ได้มั้ยครับ” 

“เฮียหลี่ผิง!”  ‘มายก๊อดดดด!  มาเฟียใหญ่ช่างกล้า’  ผมใจหายแวบทันทีกับประโยคนี้ของเฮียหลี่ผิง  ที่กล้าขอนอนห้องเดียวกับผมต่อหน้าผู้ใหญ่ทุกคน 

แล้วดูสิครับอาเฮียยังคงทำหน้านิ่งมีแววตามุ่งมั่น  เหมือนว่าเจ้าตัวไม่ขอรับคำปฏิเสธจากหม่าม้า  นอกจากท่านต้องเอ่ยคำว่าตกลงเท่านั้น  ผมกระตุกมือเฮียหลี่ผิงเบาๆ  แต่อาเฮียก็ไม่มีเหลือบแลมามองกัน  เพราะยังคงมองตรงไปทางหม่าม้าอย่างรอคอย  ซึ่งทุกสรรพเสียงในห้องก็เงียบลง  ตั้งแต่ผมหลุดเสียงเรียกเฮียหลี่ผิงออกไปแล้ว 

ผมเหลือบมองไปยังผู้ใหญ่คนอื่นๆต่างก็อมยิ้ม  แต่ไม่มีใครคิดจะต่อว่าหรือสนับสนุนคำขอของเฮียหลี่ผิงสักนิด  คงอยากให้หม่าม้าเป็นคนตัดสินใจเอง  ซึ่งหม่าม้านิรชาของผมก็กำลังจ้องตากับเฮียหลี่ผิงเขม็งเช่นกัน  เห็นแล้วผมถึงกลับหนาวยะเยือก  แอบหวั่นใจว่าท่านจะว้ากเพ้ยใส่เฮียหลี่ผิงซะก่อน  พาลจะส่งผลให้แผนที่วางไว้ในอีกหนึ่งอาทิตย์ล่มไม่เป็นท่า  ไม่แน่ท่านอาจจะไม่ยอมยกผมให้เฮียหลี่ผิงก็ได้  แต่ก่อนที่ผมจะจิตตกไปกว่านั้น  หม่าม้าก็ถอนใจยาวเหยียดออกมา

“เฮ้อออ  นี่ถ้าไม่ใช่หลี่ผิงนะ  หม่าม้าไม่ยอมจริงๆด้วย  เอาเถอะ  ไหนๆหม่าม้าก็ยกตาธันว์ให้หลี่ผิงไปตั้งนานแล้ว  ขอแค่นี้ทำไมหม่าม้าจะให้ไม่ได้...หม่าม้าก็แค่อยากจะรู้ว่า  ถ้าต้องนอนคนละตึก  หลี่ผิงจะย่องเข้าบ้านหม่าม้า  เพื่อเข้าหาตาธันว์เหมือนทุกครั้งมั้ย...ก็เท่านั้น”

“หม่าม้า!”  ผมหลุดเสียงออกไปได้เท่านั้นจริงๆครับ 

ผมเพิ่งรู้จริงๆก็วันนี้ว่า  ไม่มีสิ่งใดพ้นหูพ้นตาของหม่าม้าไปสักเรื่อง  ตอนนี้เรียกได้ว่าทั้งตกใจและอับอายอย่างที่สุด  ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน  เมื่อครอบครัวได้รู้ว่าผมปล่อยให้เฮียหลี่ผิงลอบเข้าหา

“อ้าว  ลูกชายฉันตกใจหน้าซีดไปซะแล้ว...หม่าม้าคะ  แกล้งใครก็ไม่สนุกเท่าแกล้งตาธันว์เลยจริงๆค่ะ  คิกๆ  ตาธันว์  เรื่องนี้ทุกคนเค้ารู้กันตั้งนานแล้วลูก  แต่ไม่มีใครว่าลูกสองคนหรอกครับ  เพราะอย่างที่หม่าม้าบอกว่าพวกเรายกลูกให้ตาหลี่ผิงไปตั้งนานแล้ว  กับเรื่องแค่นี้หม่าม้าชิว”

ตกลงผมใจเสียฟรีใช่มั้ยครับเนี่ย  แล้วดูหม่าม้านิรชาของผมซะก่อน  หลังจากปาระเบิดใส่ลูกชายอย่างผมแล้ว  ก็หันไปหัวเราะคิกคักกับยัยธารณ์หน้าตาเฉย  แถมคนที่เหลือก็ต่างส่งยิ้มล้อเลียนให้ผมอีก  ไม่เว้นแม้แต่ปาป๊าที่ความจริงต้องมีหวงลูกชายบ้างไรบ้าง  แต่ผมก็ไม่เห็นอาการเหล่านั้นสักนิด  นี่ผมแกล้งได้สนุกขนาดนั้นเชียว

ระหว่างที่ผมจับต้นชนปลายไม่ถูก  นั่งเอ๋อมองคนโน้นทีคนนี้ทีอยู่นั้น  ผมก็รู้สึกถึงฝ่ามืออุ่นๆที่ลูบหัวผมไปมา  เมื่อเงยหน้าขึ้นสบตาเจ้าของมืออุ่นนั้น  ก็ให้คลายใจ  ก่อนผมจะค่อยๆระบายยิ้มออกมา  ตามอย่างรอยยิ้มเจิดจ้าของมาเฟียรูปหล่อของผม
เอาน่ะ!  แม้จะโดนแกล้งจนใจหาย  แต่ไม่มีอะไรเลวร้ายสักนิด  แถมทุกอย่างก็ลงตัวสุดๆ  ผมจะมีอะไรต้องกังวลอีกล่ะครับ  แต่ผมก็เพิ่งรู้ตัวนี่แหละว่าถูกคนทั้งครอบครัวยกให้มาเฟียใหญ่ข้างตัวไปตั้งนานแล้ว  รู้งี้วิวาห์เหาะซะก็หมดเรื่อง  ฮ่าๆ

.............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

น้องธันว์ไวไฟ  เด็กน้อยไม่ธรรมดาเนอะ   :laugh:
ตอนนี้เจอธนอรรถน์ไม่ครบทุกคน  แต่ตอนหน้า
น้องธันว์และหลี่ผิงจะพาไปเยี่ยมเหล่าอาโกวอาเจ็กจนครบค่ะ
และขาดไม่ได้กับเจ็กธีกับอาหมอรูปหล่อ  ใครคิดถึงห้ามพลาดจ้า
เจอกันวันสุข(ศุกร์)แห่งชาติน้า  :hao7:

ฝากติดตามด้วยน้า  เหลืออีก 3 ตอนเท่านั้นก็จบแล้วววว

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

 :pig4:  :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 29-10-2013 07:49:09

คนแรก ครั้งแรก  :mew1: :mew1: ก่อนจบ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 29-10-2013 08:14:57

โห่ววว ขออย่างเฮียอีกสักคนได้มั้ยเนี่ยย  :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 29-10-2013 08:22:49

 o13  เป็นครอบครัวที่สามัคคีกันแกล้งน้องธันว์ดีจริงนะจ๊ะ   ส่วนอาเฮียหลี่ผิงก็ o13  กล้วขอนอนห้องเดียวกับน้อง  อิอิ

  +1  รอตอนต่อไปค่ะพี่มาศ  ตอนหน้าจะมี   :hao6: แบบแซบเวอร์บ้างป่าวน้อ   :hao7:

   :กอด1:  พี่มาศแรงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 29-10-2013 09:13:12

อาม่าเหมยฮัว  กับคุณแม่นิรชา นี่ก็ชอบแกล้งหลานชาย - ลูกชายเหมือนกันนะ  แต่ที่ฮาสุดคือ ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าเฮียหลี่ย่องเข้าหาน้องธันว์ทุกครั้งที่เฮียหลี่มาหาน้องธันว์  และต้อง o13 ให้กับคุณแม่นิรชา และเฮียหลี่ กับ กล้าขอ ก็กล้าให้

   
 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 29-10-2013 09:39:38

ใครๆก็แกล้งน้องธันว์ น่าแกล้งจริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 29-10-2013 10:02:20

น้องธันว์โดนแกล้งซะไปไม่เป็นเลยนะลูก น่วมเลย 555 :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 29-10-2013 10:05:07

น้องธันโดนแกล้งซะพรุนเลย

เฮียหลีผิงก้ใจกล้ามากกกกกกกกกกกกกก

น่ารักทที่สุดอะ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 29-10-2013 10:37:44

น้องธันว์โดนแกล้ง
ก็น้องธันว์น่ารักซะขนาดนี้ ใครๆก็อยากแกล้ง อิอิ
 :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 29-10-2013 10:44:46

ครอบครัวน่ารักมากๆ เลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 29-10-2013 10:46:42

เฮ้อจะจบแล้ว ไม่อยากเลย

แต่ก็ยังคงความหวานไว้อยู่นะคะ

อยากรู้เรื่องของเหมยอิงด้วยอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-10-2013 10:54:48

เป็นการแกล้งที่น่ารักและมีความสุขจนต้องอมยิ้มตาม เป็นครอบครัวที่อบอุ่นจริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 29-10-2013 11:28:14

ครอบครัวน้องธันว์น่ารัก โดยเฉพาะอาม่าที่ชอบแกล้งหลานชายคนโต  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 29-10-2013 11:58:27

เอ้ออออนั่นสิ อย่างนี้วิวาเหาะได้เลยนะเนี่ย555555

ก็น้องธันว์น่าแกล้งขนาดนี้ ใครจะไปอดใจไหวน้าาา >< หมั่นเขี้ยว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 29-10-2013 14:39:26

โอย เป็นตอนที่อ่านไปยิ้มไปตลอดเรื่องเลยค่ะ น้องธันว์น่าแกล้งจริงๆ 555
รอเจอตี้หลงกับธัชชี่วันศุกร์ค่ะ  :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 29-10-2013 14:56:03

ทุกคนรุมแกล้งน้องธันว์หมดเลย :กอด1: :กอด1: :กอด1:แต่ก็น่าแกล้งจริงๆนั้นแหละ :hao3: :hao3: :hao3:

อ่านคำโปรยแล้วตอนหน้าสนุกแน่ๆ o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 29-10-2013 15:24:19

ม๊าชิวมาก  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 29-10-2013 15:31:10

น้องธันว์น่ารักขึ้นทุกวั๊นทุกวัน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 29-10-2013 16:22:31

โดนแกล้งแค่นี้น้องธันว์ถึงกับเอ๋อไปเลยเหรอ 5555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 29-10-2013 18:06:34

ยกตำแหน่ง 'น่าแกล้ง' ให้น้องธันไปครอง  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 29-10-2013 18:22:58

ก็น้องน่าแกล้งงง :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 29-10-2013 19:15:39

 :m32:  นอนห้องเดียวกันด้วย

ดึก ๆ เจอกันนะหลาน คนแก่จะไปเยี่ยม  :m7:

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 29-10-2013 21:26:49

แกล้งใครไม่สนุกเท่ากับแกล้งน้องธันว์เเล้วล่ะ :katai2-1:
นี้แค่ยังไม่ครบทุกคนนะยังโดนแกล้งขนาดนี้ :mew4:
แล้วตอนหน้าทุกคนอยู่กันครบ :hao7:
น้องธันว์จ๋าาาา :hao5:
น้องโดนแกล้งยิ่งกว่านี้แน่เลยยยย :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 29-10-2013 21:59:28

โหยยย บ้านน้องน่ารักมากอ่ะ ยกให้ฟรีได้นี่ทำไปแล้วแน่นอน 555  :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 29-10-2013 23:55:43

 :-[ :o8:
อ๊ายยยยยยยย น่ารักอะ
อยากได้ฟิวนี้บ้างอะ จะมีวันนั้นไหมเนี่ย

ใกล้จบแล้วด้วยอะ ไม่อยากให้จบเลย  :mew6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 30-10-2013 01:45:50

น้องธันว์น่ารักอ่าาาาาาาาาาา

โอ๊ยยยยยย เห็นแล้วอยากเข้าไปร่วมวงแกล้งด้วย คึคึ

'แค่นี้หม่าม้าชิว' ว๊ายๆๆๆ โดนค่าาาา ชอบหม่าม้าพูดอ่าาา ><

รอวันรวมพลทั้ง 3 ตระกูล ล้นจอแน่ หึหึ :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 30-10-2013 02:43:35

 o13น่าแกล้งนะเรา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-10-2013 03:00:43

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 30-10-2013 16:16:36

ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน น้องธันว์ก็ยังเป็นศูนย์กลางของทุกคนเสมอ
เด็กน่ารักใครก็อยากแกล้ง แต่เพราะความเอ็นดูหรอกน่า
นี่ขนาดยังไม่ครบนะเนี่ย ถ้าครบจะเฮฮากันขนาดไหนกันนะ
แถมตอนหน้ายังจะได้เจอตี๋น้อยกับพี่หมอรูปหล่ออีกด้วย
บรรยากาศก็ยังอบอุ่นอบอวลไปด้วยความสุข อ่านแล้วอมยิ้ม ^^
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดให้เด็กน่ารัก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 31-10-2013 12:50:32

น้องธันว์น่ารักน่าแกล้ง อิอิ

ขอบคุณมากค่ะ +1 ~^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 31-10-2013 16:36:57

อ่าว มีการกระทำอุกอาจเช่นนั้นเกิดขึ้นมานานแล้วรึ  :a5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 31-10-2013 20:09:40

เป็นครอบครัวที่น่ารักกันจัง :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 31-10-2013 20:33:28

น้องธันว์น่ารัก น่าเอ็นดู ใครๆก็อยากแกล้ง  :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 01-11-2013 00:34:59

น่ารักจริงๆ ตอนนี้

ยิ้มไม่หุบเลยอ่ะ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.40"กล้าขอ กล้าให้"P.49 (29/10/56)
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 01-11-2013 04:16:20

ก็น้องธันว์น่ารัก ใครๆก็เลยรุมรักและรุมแกล้ง :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 01-11-2013 07:19:09

ตอนที่ 41

หวางหลี่ผิง
   
วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ผมตื่นมาพร้อมกับความสุข  เมื่อสัมผัสแรกที่ผมรู้สึกยามลืมตาตื่นเสมอคือ  อุณหภูมิอุ่นๆของร่างกายของคนรักตัวน้อย  ที่นอนหนุนแขนผมต่างหมอน  ก่ายกอดร่างกายผมไว้อย่างแนบชิด  ไร้ซึ่งสิ่งกีดขวางระหว่างกัน  และความสุขอย่างง่ายๆแต่ขาดไม่ได้แบบนี้  มันช่างคุ้มแสนคุ้มกับสิ่งที่ผมเสี่ยงทำไป  อย่างการขอนอนห้องเดียวกับน้องธันว์  ต่อหน้าผู้ใหญ่ของธนอรรถย์

“น้องธันว์  ธันว์ครับ...ตื่นได้แล้ว  เช้าแล้วคนเก่ง”  หลังจากผมนอนมองใบหน้าน่าเอ็นดูของคนในอ้อมกอดจนเต็มอิ่ม  พร้อมการหาเศษหาเลยจากน้อง  อย่างการหอมแก้มใสนิด  ลูบสะโพกเนียนๆหน่อย  ผมจึงปลุกน้องด้วยการยื่นหน้ากระซิบข้างหู  พร้อมลูบผิวแก้มเนียนเบาๆให้น้องได้ค่อยๆรู้สึกตัว 
   
“อื้อออ  อืม”  เสียงครางเครือดังขึ้นข้างหู  จากเจ้าของแก้มเนียนที่ผมจงใจฝังจมูกสูดกลิ่นหนุ่มน้อย  แต่เจ้าของแก้มอย่างน้องธันว์ยังคงหลับตาพริ้ม  และซุกหน้าเข้าหาอกผมมากกว่าเดิม 

การกระทำของน้องกลับเป็นใจให้ผมได้รั้งแผ่นหลังเนียนเข้าหาตัว  ทำให้ส่วนหน้าที่เปลือยเปล่าของเราทั้งคู่แนบชิดกันยิ่งกว่าเดิม  จนแทบไม่มีช่องว่างให้อากาศแทรกผ่าน  ก่อนท่อนแขนเรียวจะยกขึ้นมาคล้องคอผมไว้  แต่คนรักตัวน้อยในอ้อมกอดก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นจากนิทรา 

ผมจึงพรมจูบไปตามท่อนแขนเรียวขึ้นไปหาต้นแขนขาวๆ  และแกล้งงับเนื้อนุ่มเบาๆด้วยความมันเขี้ยว  ก่อนเลียผิวอ่อนที่ขึ้นสีแดงจางๆของรอยฟัน  ทำเอาเจ้าของต้นแขนเริ่มครางประท้วงออกมา  แต่น้องก็ยังไม่ยอมลืมตาตื่นขึ้นมาอยู่ดี  ผมจึงแกล้งเอาคางที่มีไรเคราหยาบๆ  ถูไปมาแถวลาดไหล่ที่ประปรายไปด้วยรอยจูบสีชมพูระเรื่อ  จากบทรักแสนอ่อนหวานเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา

“น้องธันว์  ถ้าไม่ตื่น  โดนเฮียจับกินไม่รู้ด้วยนะ”  ใจจริงผมอยากจะจับลิงน้อยขี้เซาตัวนี้กินรับอรุณเป็นที่สุด  แต่ด้วยใกล้เวลาอาหารเช้าของบ้านธนอรรถย์แล้ว  ผมจึงต้องหักห้ามใจไว้ 

ทั้งๆที่ส่วนกลางลำตัวนั้น  ตื่นตัวพร้อมรักน้องเต็มที่  ตั้งแต่ผมได้สัมผัสกับผิวเนื้อเนียนๆของน้อง  ที่ขยับตัวบดเบียดร่างกายมาแนบชิดด้วยแล้ว  แต่หากผมจะจูบปากอิ่มแดงคู่นี้ซะหน่อย  มันคงไม่เสียเวลาไปสักเท่าไหร่นักหรอกมั้งครับ

“อื้อออ....เฮือก  ฮะ  เฮียหลี่ผิง~  แกล้งธันว์”  ลิงน้องขี้เซาตื่นเต็มตาได้ก็ต่อว่าผมทันที  แต่ใครจะนึกกลัวน้องตอนนี้กันครับ 

ในเมื่อคนช่างกล่าวหานอนเปลือยเปล่าอยู่ใต้ร่าง  ทั้งๆที่ตัวแดงเถือก  ยอดอกชูชัน  ดวงตาปรือปรอยติดเคลิบเคลิ้มกับรสจูบ  แถมริมฝีปากที่ผมเพิ่งผละห่าง  ก็เจ่อบวมและกำลังเผยอน้อยๆ  เรียกร้องให้ผมอยากกดจูบซ้ำๆได้ขนาดนั้น

“เป็นวิธีปลุกลิงน้อยขี้เซาต่างหาก  เฮียไม่ได้แกล้งสักหน่อย  น้องธันว์ตื่นได้แล้วนะ  ขืนลงไปช้า  ว่าที่ลูกเขยคนนี้ได้โดนเขม่นแย่  เกิดหม่าม้าหมั่นไส้เฮียขึ้นมาทำไงล่ะ  เผลอๆคืนนี้คงได้ไล่เฮียไปนอนตึกใหญ่  ไม่สงสารเฮียรึไงครับ”  ผมจ้องตาน้องอย่างอ้อนๆให้สมกับคำพูด 

น้องธันว์เองกลับมองผมด้วยความหมั่นไส้  ก่อนน้องจะย่นจมูกใส่กันได้อย่างน่ารัก  เด็กอะไรไม่คิดจะเห็นใจสามีคนนี้เลย  ผมจึงก้มหน้าลงงับจมูกโด่งรั้นเบาๆเป็นการทำโทษลูกลิงตัวแสบ

“อ๊ะ!...งับจมูกทำไม  เฮียอ่ะ  ธันว์จะช้าเพราะเฮียนี่แหละ  ไม่เอาแล้ว  ธันว์อาบน้ำก่อนดีกว่า”  น้องธันว์ผลักอกผมออกจากตัวด้วยหน้ามุ่ยๆ  และทำท่าว่าจะก้าวลงจากเตียง  หลังจากตวัดผ้าห่มออกจากตัว  แต่น้องคงลืมไปว่าทั้งตัวไม่มีเสื้อผ้าติดกายสักชิ้น

“เฮ้ยยย”  น้องร้องเสียงหลงตามที่ผมคิด  ก่อนกระโจนกลับลงเตียงตามเดิม  และเตรียมคว้าผ้าห่มไปห่อตัว  แต่ผมเร็วกว่าตวัดผ้าทั้งผืนมากอดไว้ซะเอง

“ไม่ให้  จะเอาผ้าห่มไปทำไมครับ  ไหนว่าจะไปอาบน้ำไงคนเก่ง  เร็วเข้าจะได้เวลาอาหารเช้าแล้วนะ”  ผมยักคิ้วหลิ่วตาใส่เด็กหน้าบึ้ง  ที่นั่งกอดเข่าจ้องผมตาวาว  ทั้งๆที่หน้าแดงหูแดงอยู่บนเตียง  ก่อนผมจะแกล้งเลื่อนสายตาลงต่ำให้น้องยิ่งหวาดระแวง  ตอบสนองด้วยการกอดเข่า  และกระชับท่อนขาเข้าหาตัวมากขึ้น  เพื่อปิดบังเนื้อตัวออกจากสายตาผม

“เฮียหลี่ผิงแกล้งธันว์อีกแล้วนะ  เอาผ้าห่มมาเดี๋ยวนี้  ไม่งั้นคืนนี้ธันว์จะหนีไปนอนกับตาธรณ์นะ”  น้องแบมือมาตรงหน้า  พร้อมคำขู่ที่แสนน่ากลัว  แต่ผมก็กลัวจริงๆนะครับ  เพราะหากน้องธันว์หนีไปนอนที่อื่นตามปากว่า  ผมคงทุรนทุรายนอนไม่หลับทั้งคืนอย่างแน่นอน  แถมการที่ผมเสี่ยงตายขอหม่าม้านิรชานอนห้องเดียวกับน้องเมื่อวานนี้คงเปล่าประโยชน์

ผมจึงรีบส่งผ้าห่มคืนเด็กน่ารักทันที  ทำเอาน้องระบายยิ้มกว้างเชิดหน้าอย่างถูกใจ  เมื่อรู้ตัวว่าเหนือกว่าผมเข้าแล้ว  พร้อมยื่นมือมาดึงผ้าห่มกลับคืนอย่างไว  แต่ระหว่างที่น้องวุ่นวายห่อตัวด้วยผ้าห่มอยู่นั้น  ผมก็ขยับตัวเข้าหาลิงน้อยน่ารักอย่างช้าๆ  เพราะเล็งไว้ที่แก้มใสๆหวังหอมแก้มน้องอีกสักฟอด  แต่อยู่ๆดวงตากลมๆก็ตวัดมามองกัน  เหมือนเจ้าของมันจะรู้ว่าโดนผมจ้องขโมยจูบอยู่

“เอ่อ...ไม่มีอะไรครับ  เฮียแค่จะลูบผมให้  เห็นหัวน้องธันว์ยุ่งๆ”  ผมลูบหัวทุยเบาๆพร้อมส่งยิ้มจริงใจเป็นทัพหน้า  เพื่อสู้แววตารู้เท่าทันของน้อง  ก่อนลดมือลงและขยับตัวกลับมานั่งพิงหัวเตียงตามเดิม 

ผมเองก็ลืมไปว่าทั้งตัวไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายสักชิ้น  ทำเอาเด็กน่ารักที่ลุกขึ้นยืนข้างเตียงแล้ว  ชะงักจ้องผมตาค้าง  ก่อนผิวแก้มใสจะเริ่มขึ้นสีระเรื่อ  และแดงก่ำในเวลาต่อมา  แถมจุดสายตาที่น้องจับจ้องดันเป็นกึ่งกลางลำตัว  ที่มังกรน้อยกำลังชูคอทักทายยามเช้าซะด้วย 

ผมจึงแกล้งนั่งนิ่งๆ  ปล่อยให้น้องได้สำรวจอย่างเต็มที่  ซึ่งมังกรน้อยนั้นยิ่งดีใจเติบใหญ่ในพริบตา  เมื่อรู้ว่าเจ้าของที่แท้จริงให้ความสนใจมันอยู่  ก่อนน้องจะเบือนสายตาขึ้นสบตากัน  ด้วยสีหน้าตกอกตกใจที่รู้ว่าผมจับตามองน้องอยู่

“อ๊ะ...ธันว์อาบน้ำก่อนนะ”  ดักแด้ตัวโตวิ่งดุกดิกไปทางห้องน้ำทันที  ที่พูดงึมงำอย่างเก้อๆจบ  ผมก็ได้แต่หัวเราะคลอเบาๆด้วยความเอ็นดูตามหลัง  และไม่คิดตอแยให้เด็กน้อยต้องตกใจไปมากกว่าเดิม

หลังจากนั้นผมก็ลุกจากเตียง  เพื่อหาผ้าเช็ดตัวมาพันเอวไว้  และเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดีมายังตู้เสื้อผ้า  ด้วยคิดจะเตรียมชุดให้คนรักตัวน้อยได้ใส่ในวันนี้  แต่ผมก็ต้องหนักใจเมื่อตัดสินใจเลือกไม่ได้  เพราะชุดไหนๆมันก็ดูดีไปซะหมด  ยามผมได้จินตนาการไปว่ามันได้อยู่บนตัวน้อง  แต่ผมก็ตัดสินใจเลือกเสื้อยืดเนื้อบางคอวีลายขวางสีเทาสลับฟ้า  พร้อมเสื้อคลุมพอดีตัวสีเทาเข้ม  กับกางเกงเนื้อยีนขาเดฟให้น้อง  เพื่อเข้าคู่กับผมด้วยเสื้อยืดเนื้อหนาสีฟ้าเข้มแขนยาวคอวี  และยีนพอดีตัวที่ผมไม่ได้ใส่มานาน

วันนี้เรามีโปรแกรมตระเวนเยี่ยมบรรดาอาเจ็กอาโกวของน้องธันว์กันครับ  ผมจึงคิดที่จะเลือกเสื้อผ้าที่ดูไม่เป็นทางการมากนัก  แต่ก็ต้องเรียบร้อยสักนิดหนึ่ง  ด้วยการไปครั้งนี้เหมือนเป็นการบอกข่าวการสู่ขอ  พร้อมงานหมั้นของเราไปในตัวนั่นเอง  คิดมาถึงตรงนี้ผมก็หุบยิ้มไม่ได้จริงๆ  ด้วยฝันผมจะเป็นจริง  เมื่อผมจะได้ครอบครองเป็นเจ้าของน้องธันว์อย่างเป็นทางการ  ในอีกไม่กี่วันข้างหน้านี้แล้ว

“เฮียหลี่ผิงยิ้มอะไรอยู่คนเดียว...ฮั่นแน่  มีเตรียมชุดให้ธันว์ด้วย  แฟนใครน่ารักจัง”  เจ้าของอ้อมกอดน้อยๆ  มาพร้อมกลิ่นกรุ่นของครีมอาบน้ำ 

น้องธันว์เดินอ้อมมาด้านหน้าผมทันที  ยามน้องชะโงกหน้ามาข้างตัวผม  และได้เห็นชุดของเราที่ผมเลือกไว้วางอยู่บนเตียง  ก่อนรอยยิ้มสดใสจะถูกส่งมาให้  ยามน้องเงยหน้าขึ้นหลังจากชื่นชมผมด้วยคำพูดน่ารักๆแล้ว

เมื่อลิงน้อยเดินเข้าหากับดักด้วยตัวเอง  แล้วมีรึนายพรานเยี่ยงผมจะปล่อยให้หลุดมือ  ผมรวบเอวคนน่ารักที่กำลังยิ้มหวานเข้าหาตัว  ก่อนฝังจมูกเข้าที่ซอกคอหอมๆเป็นที่แรก  ตามมาด้วยแก้มใสๆ  และจบที่ริมฝีปากช่างเจรจาเป็นที่สุดท้าย  จนร่างน้อยที่ขัดขืนแต่แรกอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอด  แต่ผมก็ต้องตัดใจ  ก่อนที่จะปล่อยตัวเลยเถิดไปกับผิวนุ่มๆกลิ่นหอมๆของเด็กน่ารักคนนี้

“งั้นก็รักให้มากๆนะครับ...รีบแต่งตัวเข้านะคนเก่ง  ถ้าเฮียออกมาแล้วน้องธันว์ยังโป๊อยู่แบบนี้  วันนี้เราคงต้องยกเลิกกำหนดการทั้งหมด  ไม่ต้องไปไหน  อยู่แต่บนห้องนี่แหละ  ฮึๆ”  ก่อนเดินจากมา  ผมแอบบีบก้นกลมใต้ฝ่ามือแรงๆ  เพื่อเรียกสติที่หลุดลอยไปไกลของเด็กน่ารักซะเลย

“อ๊ะ!...เฮียหลี่ผิง!  แกล้งธันว์อีกแล้วนะ!  ฮึ้ยยยย” 

เป็นจริงตามที่หม่าม้านิรชาว่าไว้จริงๆครับ  ไม่มีใครจะแกล้งได้สนุกเท่ากับน้องธันว์อีกแล้ว  เด็กอะไรขนาดโมโหแล้วทำหน้าบึ้งตาดุ  ถึงยังน่ารักน่าฟัดได้อยู่  ฮึๆ  นี่ถ้าไม่มีภารกิจสำคัญรออยู่  ตอนนี้น้องธันว์คงได้นอนดิ้นพ่าน  เร่งเร้าผมให้ตอบสนองเหมือนเมื่อคืนแน่ๆครับ

...................................

“งานหมั้นจะถูกจัดขึ้นในวันอังคารหน้าครับ  ผมกับน้องธันว์เชิญอานัชด้วยนะครับ”

“เฮ้อออ  ไม่น่าเชื่อว่าหลานโกวจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว  เหมือนว่าไม่กี่วันนี้เองที่หลี่ผิงกับน้องธันว์ยังวิ่งเล่นด้วยกันในบ้านอยู่เลย...โกวนัชยินดีด้วยนะครับหลานรัก”  หลังถ้อยคำแสดงความยินดีของอาหมอนัช  คนข้างกายผมโผเข้าหาคุณอาคนสวยที่เปิดวงแขนรอรับหลานรักอยู่ก่อนแล้วทันที

น้องธันว์โดนท่านสวมกอดไว้จนแน่น  ก่อนจะถูกฟัดแก้มไปหลายที  ซึ่งผมก็มองสองอาหลานแสดงความรักต่อกันด้วยรอยยิ้ม  และคงต้องกลายเป็นผู้ฟังที่ดีเหมือนตลอดเช้าที่ผ่านมา  ยามที่เราตระเวนพบญาติๆของน้อง  เพราะคนที่เป็นผู้ผูกขาดบทสนทนา  และตัวขโมยซีนคือว่าที่เจ้าสาวของผมนั่นเอง  ด้วยน้องธันว์คุยจ้อเล่านู่นนี่ไม่มีเบื่อ  แม้จะต้องตอบคำถามเดิมซ้ำๆ  อย่างเรื่องเรียน  เรื่องงาน  แผนอนาคต  หรือแม้แต่กำหนดงานหมั้นงานแต่ง  ซึ่งหัวข้อสุดท้ายนั้น  น้องมีท่าทางอึกอักแก้มแดงอย่างเห็นได้ชัด  แถมแอบสบตาผมเหมือนอยากให้ผมเป็นฝ่ายตอบ  แต่ผมก็แกล้งน้องด้วยการปิดปากเงียบ  อมยิ้มและจ้องตาเด็กน่ารักเล่น  เพราะอยากเห็นน้องธันว์เขินแก้มแดงนานๆ 

ทางผู้ใหญ่ก็เหมือนรู้ใจผม  แกล้งเร่งน้องให้ตอบด้วยสีหน้ายิ้มๆ  ทำเอาคนเก่งของผมอายจัด  นั่งก้มหน้าเม้มปากตัวแดงเป็นกุ้ง  เล่นเอาผมต้องกลั้นยิ้มสุดกำลังกับท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูของน้อง  และสุดท้ายผมก็ต้องเป็นฝ่ายตอบถึงกำหนดการ  เหมือนอย่างที่คุณๆได้ยินไปซะทุกครั้ง  ด้วยกลัวว่าแก้มของเด็กขี้อายจะระเบิดซะก่อน

เราสองคนออกจากบ้านธนอรรถย์ทันที  หลังจากทานอาหารเช้าพร้อมหน้าคนในครอบครัว  ส่วนเหมยอิงที่ทีแรกจะตามมาด้วย  กลับโดนน้องธารณ์อ้อนใส่  และยึดตัวไปเป็นเพื่อนช้อปปิ้ง  น้องธารณ์ให้เหตุผลว่าปล่อยให้ว่าที่บ่าวสาวไปแจ้งข่าวดีแค่สองคนจะเหมาะกว่า  และให้เหมยอิงรอพบญาติๆในวันอาทิตย์ทีเดียวจะได้ไม่เหนื่อย  พร้อมให้เหตุผลสำคัญว่าน้องธารณ์ฝันอยากมีพี่สาวเดินซื้อของด้วยกันมานานแล้ว  ด้วยสีหน้าท่าทางออดอ้อนเต็มกำลัง 

ตอนนั้นผมเห็นน้องธารณ์แล้วก็ให้นึกถึงคนเป็นพี่  เพราะถึงคราวที่น้องธันว์ทำสีหน้าออดอ้อนคล้ายๆกันนี้ทีไร  ผมน่ะใจอ่อนซะทุกที  ซึ่งน้องธารณ์ก็ทำได้ดีไม่ต่างจากพี่ชายอย่างน้องธันว์นัก  ด้วยเหมยอิงเองยอมตามใจน้องธารณ์ไม่มีอิดออด 

ผมจึงได้ออกตระเวนเยี่ยมเยียนและบอกข่าวแก่ผู้ใหญ่ของธนอรรถย์พร้อมน้องธันว์แค่สองคน  ซึ่งก่อนหน้านี้เราไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ที่เป็นพี่ๆน้องๆของอากงเจียงหรงกับอาม่าเหมยฮัวมาสามบ้าน  และไปหาอาณิชผู้เป็นพี่สาวฝาแฝดของอาหมอนัชที่บ้านท่านมาแล้ว  ซึ่งท่านก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงหลานชายคนโตด้วยความรักและคิดถึง  ไม่ต่างจากน้องสาวฝาแฝดที่กำลังทำกับน้องธันว์ตอนนี้สักนิด

“ไปเจอโกวณิชกับเจ็กภานุมาแล้วใช่มั้ยครับ”

“ครับ  แต่เสียดายที่ไม่ได้เจอน้องๆ  ไปเรียนกันซะหมด  แต่วันอาทิตย์โกวนัชอย่าลืมพาน้องนีซน้องนอร์ทไปทานข้าวที่บ้านนะครับ  ธันว์อยากเจอน้อง” 

ไม่มีใครปฏิเสธเด็กน่ารักของผมได้ลงคอสักรายครับ  แม้แต่อาหมอนัชคนสวย  เพราะท่านตอบรับหลานชายคนโตด้วยยิ้มเต็มหน้า  และยื่นหน้ามาหอมแก้มน้องธันว์ฟอดใหญ่

“ได้สิครับ  นีซกับนอร์ทบ่นคิดถึงเฮียธันว์ตลอดเลยน้า  อืม...หลี่ผิงกับน้องธันว์เข้ามาที่นี่ได้เจออาหมอภีมรึยังจ๊ะ”

‘ที่นี่’  ที่อานัชพูดถึงคือโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังกลางกรุง  ซึ่งเจ้าของโรงพยาบาลคือคนที่อานัชเอ่ยถึงนั่นเองครับ  และอาหมอภีมคนนี้แม้ไม่ได้เกี่ยวพันทางสายเลือดกับน้องธันว์  แต่ก็มีศักดิ์เป็นอาเขยหรือเป็นคนรักของอาเจ็กธี  ผู้ที่เป็นน้องชายของปาป๊าธนิตกับอาธัชนั่นเอง 

คุณจะเห็นได้ว่าผมกับน้องธันว์มีสายสัมพันธ์ถักทอไว้หลายชั้น  ไม่ใช่มีเพียงสายสัมพันธ์แห่งรักของสองเราเท่านั้นที่ยึดเราทั้งคู่ให้อยู่ด้วยกัน  แต่ยังมีสายสัมพันธ์แห่งครอบครัวที่ถักทอห่อหุ้มความรักของเราไว้อีกชั้นด้วย  ซึ่งคงเป็นการยากนักที่ใครหรืออะไร  จะมาทำลายความรักของผมและน้องธันว์ได้

“ยังเลยครับ  เราตรงมาหาโกวนัชก่อนเลย  เพราะธันว์คิดถึงโกวนัช” 

คุณคิดว่าคุณอาคนสวยจะว่าอย่างไรครับ  กับคำพูดของเด็กน่ารักที่ช่างเอาใจ

“ฟอดดดด...น้องธันว์ช่างเอาใจไม่เปลี่ยนเลยนะครับ  น้องนีซยังสู้เราไม่ได้เลยนะเนี่ย  คิกๆ”  ผมว่าวันนี้แฟนผมคงถูกขโมยหอมแก้มจากอาๆอีกหลายฟอดล่ะครับ 

เด็กอะไรน่ารักเกินไปแล้ว  ซึ่งวันนี้เจ้าของเด็กน่ารักอย่างผมใจป้ำพอครับ  ที่จะแบ่งปันแก้มหอมๆให้บรรดาอาๆของน้องได้ชื่นชมเต็มที่  แต่ขอกาดอกจันตัวโตๆนะครับ  ว่าผมใจป้ำเฉพาะกับบรรดาญาติๆของน้องธันว์เท่านั้นนะ  เพราะคนอื่นผมไม่อนุญาตเด็ดขาด

หลังจากนั้นอาหมอนัชได้โทรติดต่อภายในไปหาพยาบาลหน้าห้องของอาภีม  ได้ความว่าอาหมอภีมออกไปรับอาธีที่โรงงานเพื่อทานกลางวันด้วยกัน  อานัชเลยรีบโทรเข้าเบอร์ส่วนตัวอาธีทันที  เพื่อชวนท่านทั้งคู่กลับมาทานอาหารที่โรงพยาบาล  ด้วยอาหมออยากทานอาหารกับหลานชายคนโปรด  แต่ติดผ่าคลอดในช่วงบ่าย  ท่านจึงออกไปทานที่อื่นไม่สะดวกนัก  ด้วยกลัวจะกลับมาไม่ทันนั่นเอง 

ทำให้ในอีกครึ่งชั่วโมงต่อมา  เราจึงได้พบกับคุณอาทั้งคู่ที่ห้องอาหารของโรงพยาบาล  หลังจากเราทักทายกันแล้ว  คุณอาอารมณ์ดีผู้ที่มีใบหน้ายิ้มแย้มตลอดเวลา  ก็เข้ามาสวมกอดหลานชายคนโตซะแน่น  ก่อนอาธีจะผละกอดพร้อมจับไหล่หลานชายไว้  และจ้องสำรวจน้องธันว์  ด้วยรอยยิ้มเต็มหน้าและแววตาฉายชัดถึงความภูมิใจ  แต่คำพูดที่ออกมาจากอาธีนี่สิครับ  ทำเอาเด็กน่ารักที่กำลังยิ้มตาหยี  หน้าบูดเบี้ยวขึ้นมาทันตา

“ไม่โตขึ้นเลยนี่หว่าไอ้หลานชาย  ฮึๆ  ทำหน้าบึ้งทำไมตาธันว์  โอ๋ๆ...มานี่มา”  อาธียิ้มตาหยีไม่ต่างจากหลานรัก  ก่อนดึงตัวน้องธันว์เข้าหาอกและลูบหัวเบาๆ  ด้วยท่าทางขี้เล่นอารมณ์ดี  จนคนเป็นหลานยอมยิ้มให้ในที่สุด 

ทำให้ตอนนี้ในห้องอาหารเหมือนมีดวงอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้าถึงสองดวง  เล่นเอาคนมองอย่างผมยิ้มค้างมองเพลินเลยทีเดียว  และนึกไปไกลว่าอีกยี่สิบปีข้างหน้า  น้องธันว์คงมีบุคลิกหน้าตาไม่ต่างจากอาธีตอนนี้นัก  ด้วยลูกชายหลานชายของธนอรรถย์  มีคุณสมบัติโดดเด่นในเรื่องความอ่อนเยาว์ของใบหน้า 

เพราะไม่ว่าเวลาจะผ่านไปเท่าไหร่  ในสายตาของผมนั้น  อาธีหรือแม้แต่อาธัชก็ยังดูดีเหมือนสมัยหนุ่มๆไม่มีผิด  ที่สำคัญดวงตาสุกใสบนใบหน้าสว่างของหนุ่มๆธนอรรถย์จะยิ่งเปล่งประกายแห่งความสุขยิ่งขึ้น  ยามที่ดวงตาเหล่านั้นสะท้อนภาพของผู้ชายอันเป็นที่รัก  เหมือนอย่างตอนนี้ที่น้องธันว์หันมามองผมด้วยสีหน้าเบิกบาน

“ธี  แกล้งหลานทำไมครับ”  ผมละสายตาจากดวงตาคู่สวย  ไปยังเจ้าของเสียงทุ้มหูที่ทอดอ่อนท้ายประโยคได้อย่างน่าฟัง 

หลังจากผมได้คนของตัวเองมายืนเคียงข้าง  จึงทันได้เห็นอาหมอภีมจ้องตาอาธีด้วยสายตารักใคร่  ซึ่งอาธีเองยังหัวเราะได้เต็มหน้า  ต่อคำต่อว่าไม่จริงจังของคนรัก
 
“ฮ่าๆ  เฮียดูดิ  ตาธันว์แกล้งสนุกออก  ใครจะอดใจไหว”  อาหมอภีมส่ายหัวน้อยๆพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น  ก่อนโอบเอวอาธีพามานั่งตรงข้ามกับหลานชายคนโปรด

“เจ็กธีอ่ะ”  น้องธันว์เรียกอาธีด้วยน้ำเสียงตัดพ้อเบาๆ  จนคนเป็นอาละความสนใจจากคนรัก  กลับมาที่หลานชายตัวเอง

“รักหรอกไอ้หลาน  ไม่งั้นไม่แกล้งนะเนี่ย  ฮึๆ  เอางี้...เดี๋ยวเจ็กชดเชยให้  คืนนี้พาเด็กน้อยเปิดหูเปิดตาหน่อยดีกว่า  ดูท่าอยู่โน่นจะอยู่แต่ในกรงทอง  ไปมั้ยหลานรัก”  ดูเหมือนงานจะเข้าผมอย่างไม่ทันตั้งตัวซะแล้วครับ

“ไปครับ”  เห็นมั้ยครับ  คนโดนชวนตอบเสียงใสหน้าบานเป็นจานดาวเทียมเลย

“ธี!”  ดูท่าผมจะมีตัวช่วยนะครับ  เพราะทันทีที่ชื่ออาธีหลุดมาด้วยเสียงเข้มๆ  เจ้าของชื่อถึงกลับหุบยิ้มและหันไปเหล่อาหมอภีมทีเดียว 

ส่วนเด็กน้อยที่ตอบรับเสียงใสเมื่อครู่  ถึงกลับผลุบหัวลงและเอนตัวเข้าหาผมด้วยสีหน้าหวาดๆ  ผมจึงได้โอกาสกุมมือน้อยไว้  และส่งยิ้มปลอบประโลมไปให้  น้องธันว์เงยหน้ามองผมด้วยรอยยิ้มเหยๆ  ก่อนเราจะหันไปให้ความสนใจคู่รักตรงหน้าอีกครั้ง  เมื่อมีเสียงประท้วงเบาๆของอาธีหลุดออกมา

“โห  เฮียภีมเสียงเข้มไปไหนครับ  หลานตกใจหมดแล้วนั่น  อย่าเครียดสิครับ  คืนนี้ถ้าผมจะไป  ยังไงก็ต้องพาคุณหมอรูปหล่อของผมไปเป็นเจ้ามือด้วยอยู่แล้วครับ  เฮียก็ไม่รู้จะจริงจังทำไม  อายุขนาดนี้แล้วไม่มีใครมาสนใจผมหรอก  รุ่นนี้ไม่ต้องหวงแล้วครับ  ฮ่าๆ”  อาธีหลิ่วตาล้อเลียนใส่อาหมอภีมอย่างกวน  ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะถูกใจออกมา 

ส่วนคนเป็นหลานชายถึงกลับถอนใจเฮือก  เมื่อรู้ชัดแล้วว่าสถานการณ์ไม่ได้ตึงเครียดอย่างที่คิด

“ฮึๆ  ใครว่าไม่มี  แต่มีจนกีดกันไม่หวาดไม่ไหวซะมากกว่า...หนุ่มๆธนอรรถย์นี่ยังไง  ไม่รู้ตัวเลยรึไงว่าเสน่ห์แรง”  แม้อาหมอภีมจะหลุดหัวเราะตามคู่ชีวิต  แต่ทั้งน้ำเสียงและแววตายืนยันได้ว่าท่านไม่ได้พูดเล่น  จนอาธีที่กำลังยิ้มร่าทำตัวไม่ถูกขึ้นมาทันที  เพราะอาธีอึกอักพูดไม่ออก  จะยิ้มก็ไม่ใช่จะหน้าบึ้งก็ไม่เชิง

ส่วนท้ายประโยคที่อาหมอจงใจพูดเสียงเบา  พร้อมหันมาสบตากับผม  เหมือนท่านกำลังขอเสียงสนับสนุนจากผมนั้น  ขอบอกเลยว่าผมเห็นด้วยอย่างที่สุด  ถึงกลับเผลอพยักหน้าให้อาหมอภีมทันที  ด้วยผมนั้นเข้าใจถึงหัวอกผู้เป็นเจ้าของคนเสน่ห์แรงแต่ไม่รู้ตัว  อย่างคนหลานแห่งธนอรรถย์ 

ถ้าวันนี้มีอาตี้หลงอยู่ด้วยอีกคน  ผมเชื่อว่าท่านคงสนับสนุนคำพูดของอาหมอภีมอย่างไม่มีข้อแม้  หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แห่งธนอรรถย์เสน่ห์แรงขนาดนี้  จะไม่ให้ผู้เป็นเจ้าของหวงได้ยังไงกันครับจริงมั้ย 

ผมผินหน้ามามองน้องธันว์  เพื่อให้น้องรู้ว่าผมเห็นด้วยกับสิ่งที่อาหมอพูด  จนน้องยิ้มแหยๆและทำทีหันไปส่งยิ้มให้คุณอาของตัวเอง 

“อ้าว  ทำไมยังไม่ทานกันคะ  นัชขอโทษค่ะเฮีย  ติดเคสด่วน  มาค่ะเฮียภีมเฮียธีทานเลย  น้องธันว์  หลี่ผิงหิวแย่แล้วมั้ง  ทานเลยครับ”  เสียงสดใสของอาหมอนัชมาก่อนตัว  ทำเอาบรรยากาศบนโต๊ะเริ่มกลับมาสดใสอีกครั้ง

“นั่นสิ  เฮียภีม  ผัดบร็อคโคลี่ของโปรดนะครับ  ผมตักให้”  อาธีเอาใจอาภีมด้วยการตักของโปรดให้ถึงจาน  จนอาภีมกระตุกยิ้มเล็กๆออกมา  ก่อนท่านจะเป่าลมออกทางปากเหมือนโล่งอก  และหันมาขยิบตาใส่น้องธันว์  พร้อมพยักพเยิดมาทางผม  มันคือการส่งสัญญาณอะไรบางอย่างของอาหลานเค้าใช่มั้ยครับ

“อ่ะ...ใช่  เฮียหลี่ผิงครับ  ต้มยำกุ้งของโปรดครับ  ธันว์ชิมแล้วไม่เผ็ดมาก  แต่ถ้าเผ็ดไปเดี๋ยวธันว์สั่งให้ใหม่เนอะ” 

ทำไมผมต้องยกยิ้มให้กับการเอาใจของคนรักตัวน้อยด้วยก็ไม่รู้  ทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกว่ามันคือการหลอกล่อให้ลืมประเด็นร้อนของคู่อาหลานแห่งธนอรรถย์!!

................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

น่าเห็นใจเจ้าของหนุ่มๆธนอรรถย์เนอะ  ได้เป็นเจ้าของคนเจ้าเสน่ห์
ทั้งทีก็คงได้แต่ทำใจ   :laugh:  และหวังว่าใครที่ถามหาธีภีมจะถูกใจกับตอนนี้นะคะ

ส่วนตอนหน้าเราจะตามหนุ่มๆสาวๆเค้าไปดินเนอร์กันในบรรยากาศสบายๆค่ะ
และเพื่อนเลิฟอย่างน้องธันว์กับนายนน  เตรียมเซอร์ไพร์สสาวซ่านลินไว้ด้วย
แต่จะเรื่องอะไร  ต้องติดตามในวันอังคารจ้า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  และขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.สำหรับน้อง Naenprin ที่อยากรู้คู่เหมยอิงไรอันนั้น  อดใจอีกนิดนะคะ
เพราะตั้งใจให้รับรู้ความคืบหน้าในความรักของคู่นี้  ผ่านตัวละครคู่อื่นๆ
หลังจากคู่นี้ค่ะ  ซึ่งคู่ต่อไปบอกตรงนี้เลย   o18  ว่าเลือกนนเบสมาแต่งก่อนค่ะ
ส่วนชื่อเรื่องจะมาบอกอีกทีน้า

 :กอด1:   :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 01-11-2013 08:25:41

หวานก่อนอาหารเช้าไม่เกรงใจคนอ่านเลยนะ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 01-11-2013 08:51:07

มากันแบบหายคิดถึงกันไปเลย เห็นด้วยที่ว่าหนุ่มๆธนอรรถ์เสน่ห์แรง ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 01-11-2013 09:19:19

บ้านธรอรรถ์เค้าเสน่ห์แรงจริง :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Thyme103 ที่ 01-11-2013 09:41:18

หวานกันตลอดเวลาอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 01-11-2013 10:07:03

หวานกันแต่เช้า
ใครๆก็แกล้งน้องธันว์ ก็น้องธันว์น่าแกล้งจริงๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 01-11-2013 10:40:57

น่ารัก ครอบครัวสุขสันต์

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 01-11-2013 10:46:32

หวานเว่อร์จ้าาา
 :mew3:
>>>รอ นนเบส อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 01-11-2013 11:18:42

โอเคค่า

แหมหวานจริงๆเลย มดกัดเต็มเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 01-11-2013 11:39:02

น้องธัีนว์น่ารักเกินไปแล้วววววววววว ช่างเป็นครอบครัวที่อบอุ่นจริงๆ :กอด1:

รออ่านนนเบส :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 01-11-2013 12:02:29

หนุ่มๆ บ้านธนอรรถย์เสน่ห์แรงกันทุกคน  จนคนรักของแต่ละคู่ต้องคอยเฝ้าตามติดตลอด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 01-11-2013 12:40:42

การต้อนรับจากครอบครัวและคนที่รักมันมีความสุขจริงๆ 

+1   จ้า     :กอด1:  พี่มาศแน่นๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 01-11-2013 12:48:28

ครอบครัวนี้เสน่ห์แรง ระวังตัวให้ดีนะจ๊ะเจ้าของหัวใจคนเสน่ห์แรง หึๆๆๆ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 01-11-2013 12:50:00

หน้ารักกันตระกูลจริงๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 01-11-2013 13:11:54

น่ารักกันทั้งครอบครัว  :กอด1: :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 01-11-2013 19:08:32

ตระกูลนี้เค้าดีจริงๆนะเออ เสน่ห์แรงตลอดๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 01-11-2013 20:31:03

ช่วงนี้ช่วงดี ๆ ช่วงวันสุขสันต์หรรษา  :กอด1: :L2:

คนแก่ชอบ  o18

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 01-11-2013 23:35:49

 :o8: :-[

หวานตลอดดดดด ทั้งอาทั้งหลานเลยอะ

 :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 02-11-2013 00:08:22

 :o8: เสน่ห์แรงกันทั้งตระกูลอ่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 02-11-2013 00:37:22

ครอบครัวสุขสันต์จัง  :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 02-11-2013 11:06:42

ตระกูลเคะ

ธัช ธี ธันว์

อิอิ >.<

ขอบคุณนะคะ +1 รอวันอังคารค่าา^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 02-11-2013 14:44:38

หนุ่มๆธนอรรถย์นี่น่ารักทุกคนนะคะ ^^
รออ่านนนเบสค่ะว่าเป็นมาอย่างไร
ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 02-11-2013 15:52:37

อ๋อยๆๆๆๆ หวานซ้าาาาาาาาาา  :mew3:

นะรุ่นใหญ่ขี้อ้อนเหมือนรุ่นเล็กไม่มีผิด

เอ๊ะ! เหมือนรุ่นเล็กขี้อ้อนเหมือนรุ่นใหญ่ คึคึ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 02-11-2013 16:55:49

มีธีกับเฮียภีมมาด้วย คิดถึงจังเลย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-11-2013 22:39:20

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 03-11-2013 09:08:38

 :L2:

อึ๊บๆ ดันๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 03-11-2013 10:10:24

น้องธันว์ก็ยังคงโดนแกล้งและเอ็นดูจากคนรอบข้างอยู่ดี
แต่เกิดประเด็นใหม่คือ เรื่องเสน่ห์ที่บ้านนี้เขาไม่รู้ตัวกัน
นี่ยังไม่รวมเฮียธัชนะ ถ้าครบคงสนุก แต่บรรดาสามีคงเหนื่อย :laugh:
แต่กว่าทุกคนจะมากันครบน้องธันว์คงน่วมก่อน  :man1:
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ :กอด1: เด็กน้อยของเราน่ารักอีกแล้ว
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 04-11-2013 00:42:22

น้องธันว์กับเฮียหลีผิง ต้องเหนื่อยหน่อยนะ ตระเวณเชิญญาติพี่น้อง

พอแต่งแล้วก้อหายเหนื่อย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 04-11-2013 16:47:48

ชอบพาร์ทของหวางหลี่ผิงที่สุด
หลงเสน่ห์น้องธันว์ด้วยความเต็มใจ
บวกและเป็ดครอบครัวสุขสันต์
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 04-11-2013 17:55:20

 :กอด1: กลับมาแล้วค่ะ

ครอบครัวสุขสันต์มาก
คิดถึงเฮียภีมกับตี๋น้อย
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 04-11-2013 18:30:01

เป็นมากกว่ารักจริงๆครอบครัวนี้ :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 04-11-2013 19:57:37

น้องธันว์เป็นเป้าหมายในการแกล้งของญาติๆจริงๆ  555  ก็นะ...คนน่ารักน่าแกล้งเป็นธรรมดา  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.41 "สายสัมพันธ์" P.50 (1/11/56)
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 04-11-2013 22:50:25

ทำใจกับการเป็นเจ้าของหนุ่มๆธนอรรถย์เถอะนะจ๊ะเพราะตระกูลยิ่งแก่ยิ่งมีเสน่หเลยล่ะ :mew5:

น้องธันว์ของพวกเราก็ยังคงเป็นเป้าหมายในการแกล้งต่อไป :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 05-11-2013 07:12:32

ตอนที่ 42

ธันว์
   
“หวัดดีครับ...สวัสดีครับ... สวัสดีค่ะอาหมอ  สวัสดีค่ะเจ็กธี  อาเจ็กยังหล่อไม่เปลี่ยนเลยนะคะ”

“หวัดดีเด็กๆ  หนูนลินเข้าใจพูด  แต่มันคือเรื่องจริง  ฮ่าๆ  วันนี้เต็มที่เลยนะเด็กๆ  อาหมอเค้าเลี้ยง...ขอบคุณครับเฮีย” 

เจ็กธีรูปหล่อของผมยิ้มปลื้มอารมณ์ดีใหญ่เชียว  หลังถูกไอ้นลินเอ่ยชมซึ่งๆหน้า  ก่อนอาเจ็กจะหันมาขยิบตาใส่ผมและเพื่อนๆอย่างขี้เล่น  ยามเอ่ยถึงเจ้ามือของมื้อนี้  และมีหันไปขอบคุณคนเลื่อนเก้าอี้กิตติมศักดิ์ดีกรีดอกเตอร์  ด้วยเสียงนุ่มๆพร้อมยิ้มเต็มหน้า  ทำเอาไอ้นลินถึงกลับปิดปากกรี๊ดเบาๆออกมา  ก่อนหันไปซุบซิบกับยัยธารณ์ที่นั่งข้างผมเสียงเบาด้วยความอัดอั้นเต็มกำลัง

“น้องธารณ์  อาหมอภีมนี่สุภาพบุรุษเนอะ  เทคแคร์เจ็กธีดีแบบนี้ตลอดเลยเหรอคะ”  คุณอาทั้งสองไม่ได้รู้ตัวครับว่าโดนไอ้ผู้หญิงซ่าแอบพูดถึงอยู่  ด้วยตอนนี้อาเจ็กธีกำลังก้มดูรายการอาหารเล่มเดียวกับอาหมอภีม

“ใช่ค่ะเจ๊  ตั้งแต่ธารณ์จำความได้นะ  อาหมอภีมเอาใจเจ็กธีแบบนี้ไม่เคยเปลี่ยน  ธารณ์ล่ะอิจฉาอยากมีแบบนี้บ้างจัง...เฮียธันว์ไม่ต้องยิ้มเลย”  ผมหุบยิ้มแทบไม่ทัน  แล้วทำไมหวยถึงออกที่ผมได้ครับ 

ผมที่นั่งฟังสาวๆคุยกันแบบเงียบๆไม่มีปากเสียงตั้งแต่เข้ามานั่งในร้านนั้น  จึงชี้นิ้วจิ้มอกตัวเองและเลิกคิ้วใส่ยัยน้องสาวจอมแสบ  ที่หันมาหาเรื่องกันด้วยสีหน้างอนๆปากยื่นๆ  จนน่าจับบิดไปมานักเชียว  ก่อนผมจะถามออกไปว่าประเด็นนี้ผมเกี่ยวอะไรด้วย

“เกี่ยวสิคะ  เพราะเฮียธันว์ก็มีคนตามใจขั้นเทพ  ในแบบที่ธารณ์โคตรอิจฉาน่ะสิคะ...จริงมั้ยคะเจ๊เหมยอิง  ทำไมธารณ์ถึงไม่มีคนแบบอาหมอภีม  หรือเฮียหลี่ผิงมาจีบมั่งอ่ะ...คิกๆ”  เต็มที่เลยครับน้องสาวที่รัก  อยากแซวอะไรอาเฮียสุดที่รักก็แซวได้เต็มที่เลย 

เมื่อครู่ยัยธารณ์ยังหน้าบึ้งเป็นตูดเป็ด  ทีตอนนี้ล่ะหัวเราะร่าปากกว้างยิ่งกว่าดอกเยอบีร่าที่ปักอยู่บนโต๊ะ  ไปพร้อมๆกับคู่หูต่างวัยอย่างไอ้นลินและเจ๊เหมยอิงคนสวยเป็นที่เรียบร้อยแล้ว 

ผมยกมือยีหัวน้องสาวตัวแสบด้วยความมันเขี้ยว  จนน้องร้องโวยวายออกมาแบบไม่คิดห่วงสวยสักนิด  ทำให้ผู้ร่วมโต๊ะที่เหลืออย่างคู่อาภีมเจ็กธีและคู่ไอ้นนไอ้พี่เบส  มองมาอย่างให้ความสนใจ  ซึ่งผมต้องรีบลดมือลง 

เมื่อคนที่เป็นต้นตอความอิจฉาผมของยัยธารณ์ครั้งนี้  หัวเราะเสียงทุ้มหูคลอเบาๆ  ก่อนจะปรามผมออกมาไม่ให้แกล้งน้อง  และมีแอบแต๊ะอั๋งผม  ด้วยการดึงมือข้างนั้นของผมไปกุมไว้ไม่ยอมปล่อย  ผมจึงหันมายู่หน้าไม่พอใจเข้าใส่เฮียหลี่ผิง

“ฮึๆ  อย่าแกล้งน้องครับ  โตแล้วนะเรา  แถมโตจนแต่งงานได้แล้วด้วย...จริงมั้ยครับ”

“จริงค่ะ  ฮิๆ”  คนตอบน่ะไม่ใช่ผมอยู่แล้ว  แถมยังหัวเราะน้ำเสียงบาดหูใส่พี่ชายอย่างผมอีก  รู้แบบนี้ผมเอาตาธรณ์มาปราบพี่สาวตัวแสบด้วยซะก็ดี  เพราะยัยธารณ์แพ้ทางน้องชายคนเล็ก  ชนิดที่ว่าพี่ชายคนโตอย่างผมยังงง

หลังจากผมตวัดส่งสายตาดุๆใส่ยัยธารณ์  ซึ่งไม่เคยได้ผลแล้ว  เพราะน้องยังยิ้มยียวนใส่ผมได้อย่างน่าหมั่นไส้  ผมจึงเปลี่ยนเป้าหมายมาเอาเรื่องคนของตัวเองแทน  อย่างการกำราบพญามังกรด้วยการเรียกชื่ออาเฮียเสียงแข็ง

“เฮียหลี่ผิง!  ใครกันแน่ที่ขี้แกล้ง  เดี๋ยวธันว์ไม่ยอมโตซะเลย  จะได้ไม่ต้องแต่ง  ชิ!”   คุณว่าดีมั้ยครับ  ผมจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับไอ้เฮียขี้แกล้งคนนี้  เอาให้แห้งเหี่ยวอยู่คนเดียวซะเลย 

ผมกระตุกยิ้มเย้ยใส่ตาเฮียหลี่ผิงที่ตาค้างไปแล้ว  ด้วยอาเฮียคงไม่คิดว่าผมจะตอบกลับแบบนี้  ปฏิกิริยาตอบรับจากประโยคของผมคือ  เสียงหัวเราะโห่ฮาจากน้องจากเพื่อนไม่เว้นแม้แต่พี่สาวคนสวย 

ส่วนคนเป็นอาทั้งคู่แม้จะไม่ได้หัวเราะเสียงดังอะไรนัก  แต่ก็ส่งยิ้มล้อเลียนให้หลานอย่างผมได้เริ่มทำตัวไม่ถูกน่ะสิครับ  ผมก็ว่าเลือกประโยคตอบโต้เด็ดๆแล้วเชียว  แล้วทำไมทุกคนถึงทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเด็กอย่างงี้ล่ะ 

ผมเหล่มองเฮียหลี่ผิงอีกครั้ง  และก็ต้องแปลกใจเพราะมาเฟียรูปหล่อ  กลับมาส่งยิ้มหวานตาพราวใส่ผมได้อีกครั้งแล้ว  จนผมเริ่มระแวง  แถมประโยคต่อมายิ่งยืนยันได้ว่า  หากผมคิดจะต่อกรกับพญามังกรตัวนี้  ผมคงต้องกลับมาฝึกวิทยายุทธอีกหลายกระบวนท่าเลยเชียวล่ะ

“น้องธันว์เป็นเด็กแบบนี้ก็ดีแล้วนี่ครับ  เฮียจะได้มีแฟนเด็กตลอดเวลา  และถึงน้องธันว์จะไม่ยอมโต  เฮียก็จะจับแต่งทั้งอย่างนี้นี่แหละ  ไม่อยากรอไปกว่านี้แล้ว”

คุณอย่าได้ถามว่าหลังประโยคนี้ทั้งเพื่อนและน้องจะโห่ดังแค่ไหน  เอาเป็นว่ามันดังกว่าครั้งแรกอ่ะครับ  รู้งี้ผมไม่ชวนไอ้เพื่อนสนิทและยัยธารณ์มาทานอาหารมื้อนี้ซะก็ดี  เพราะสร้างความอับอายให้ผมชะมัด  ดูสิ!  โต๊ะอื่นหันมามองกันให้พรึ่บ  คงสงสัยล่ะครับว่าใครปล่อยลิงปล่อยค่างเข้ามาในร้านหรูขนาดนี้

ใช่แล้วครับ  คุณฟังไม่ผิดหรอกที่มื้อนี้พวกเราอยู่ในร้านอาหารสุดหรู  แทนที่จะเป็นผับชิกๆสักที่  ตามที่ผมได้จินตนาการไปล่วงหน้า  เมื่อได้ยินคำชวนของอาเจ็กธีว่าจะต้อนรับผมกลับไทย  ด้วยการพาผมมาเปิดหูเปิดตา  ซึ่งผมมีอาการผิดหวังเล็กๆ  ยามรู้จุดหมายเมื่อสองชั่วโมงก่อนหน้านี้  ตอนที่อาเจ็กธีโทรมาบอกด้วยเสียงเซ็งๆ  คงไม่ต้องเดาว่าผู้ที่กำหนดสถานที่นั้นคือใคร  ถ้าไม่ใช่อาหมอสุดหล่อขี้หวงของผมผู้ที่เป็นเจ้ามือครั้งนี้ 

แต่ในเวลาต่อมาผมก็มีอาการหมั่นไส้ขึ้นมาแทนที่  ยามหันมาบอกเฮียหลี่ผิงถึงกำหนดการและสถานที่ของมื้อเย็น  ด้วยอาเฮียถึงกลับยิ้มกว้างด้วยความถูกใจทันที  เพราะตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาลด้วยกัน  ท่านมาเฟียใหญ่มีบ่นน้อยๆและออกอาการตื๊อหน่อยๆมาตลอด  ว่าไม่อยากให้ผมออกไปเที่ยวคืนนี้  อยากให้พักผ่อนอยู่บ้านมากกว่า  คงเพราะเกรงใจคนชวนอย่างอาเจ็กธี  ไม่เช่นนั้นมาเฟียขี้บังคับคงแผลงฤทธิ์สั่งห้ามผมแล้วเหอะ 

ในความเป็นจริงการอยู่บ้านไม่ใช่การพักผ่อนเสมอไป  อย่างเมื่อคืนขนาดว่าเราเพิ่งเดินทางถึงไทย  ผมยังโดนท่านมาเฟียใหญ่จับกินตั้งแต่หัววันด้วยซ้ำ

“ทานแซลมอนรมควันมั้ยครับ  เฮียจำได้นะว่าเป็นของโปรดน้องธันว์  อืม  ถ้าไม่อยากทานจะเปลี่ยนเป็นพวกสเต็กแทนก็ได้เอามั้ย”  คำถามที่มาพร้อมความอบอุ่นจากมือหนาที่สอดประสานเข้ากับฝ่ามือ  และสายตาที่ทอดอ่อนอยากเอาใจของเฮียหลี่ผิง  ทำให้อาการปั้นปึ่งที่มีค่อยๆคลายลง  แต่ผมยังคงไว้ฟอร์ม  ด้วยการตอบเพียงสั้นๆให้มาเฟียรูปหล่อได้เอาใจผมต่อไป

“สเต็กแซลมอน”  ผมตอบออกไปแค่เนี้ย  ทำไมต้องดีใจถึงขั้นฉีกยิ้มกว้างจนคนมองตาพร่าด้วยเนี่ย 

‘แน่ะ!  สาวโต๊ะข้างๆยิ้มค้างตาเยิ้มไปซะแล้ว’  ผมรีบทำทีสนใจเมนูตรงหน้าทันที  เพื่อดึงความสนใจของมาเฟียรูปหล่อมาไว้ที่ผมคนเดียว

หลังจากนั้นเฮียหลี่ผิงก็เสนอพวกเมนูสลัดเมนูซุปน่าทานหลายรายการมาให้ผมเลือก  ผมก็เริ่มเพลินสิครับ  แต่ก็รู้นะว่าโดนหลอกล่อด้วยของกินอยู่  แต่ผมยอมที่จะเดินตามแผนท่านมาเฟียเจ้าเล่ห์  ด้วยอยากหลบหนีสายตาล้อเลียนหลายคู่บนโต๊ะ 

ระหว่างที่พวกเรากำลังเพลินกับเรื่องเล่าของยัยธารณ์  ที่ดูมีความสุขนักหนายามน้องเล่าว่าวันนี้เจ้าตัวพาอาเจ๊คนสวยไปไหนมาบ้างนั้น  กลับมีเสียงทักทายหนึ่งดังขึ้นมาขัดจังหวะ

“สายัณห์สวัสดิ์ครับ  ขอผมร่วมโต๊ะด้วยคนได้มั้ย”  คำทักทายภาษาอังกฤษที่ค่อนข้างเป็นทางการ  ด้วยน้ำเสียงคุ้นหูดังขึ้นข้างโต๊ะ   

ผมถึงกลับกระตุกยิ้มและหันมาสบตากับคนข้างตัวอย่างรู้กัน  ไม่ต้องเห็นหน้าผมก็รู้ว่าเจ้าของเสียงเป็นใคร  ถ้าไม่ใช่...

“อเล็กซ์...อเล็กซ์วง Chic อยู่ที่นี่ได้ยังไง  เจ๊นลินรู้จักเหรอคะ”  ยัยธารณ์ตั้งสติได้ก่อนใคร  หันไปถามคนที่โดนนายอเล็กซ์จ้องไม่วางตา  ตั้งแต่นายนี่เดินมาหยุดอยู่ที่โต๊ะ  ด้วยความสงสัยปนตื่นเต้น

สายตาทุกคู่จับจ้องไปยังไอ้นลินเป็นจุดเดียว  ด้วยส่วนใหญ่อยากรู้คำตอบไม่ต่างจากยัยธารณ์นัก  ซึ่งมีเพียงผมและอีกไม่กี่คนเท่านั้น  ที่รู้เบื้องลึกเบื้องหลังของเหตุการณ์ครั้งนี้  ผมลอบสบตาทั้งกับไอ้นนและไอ้พี่เบสนิดหนึ่ง  ก่อนจะพากันก้มหน้าซ่อนยิ้มไว้เต็มกำลัง 

เมื่อใบหน้าไอ้นลินตอนนี้โคตรตลก  เพราะมันอ้าปากเหวอค้าง  และจ้องนายอเล็กซ์ตาโตแทบถลนออกนอกเบ้า  ส่วนแววตานั้นสะท้อนอารมณ์ออกมาหลากหลาย  ทั้งไม่เชื่อสายตา  คาดไม่ถึง  ตกใจ  และสุดท้ายเขินอาย!

“มะ...มาได้ไงวะ”  ในที่สุดเพื่อนตัวแสบก็หลุดคำพูดออกมาจนได้  หลังจากค้างไปนานหลายวิ  จนคนรอบข้างเริ่มเป็นห่วง  แต่ก็ทำเอาคนมาใหม่ถึงกลับจ้องไม่วางตา  และฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจ 

แต่หลังจากนั้นผมตกใจแทบช็อกหัวใจเกือบวาย  เมื่อไอ้นลินแก้มแดง!  ซึ่งไอ้นนเองก็มีอาการไม่ต่างจากผม  จนทั้งเฮียหลี่ผิงและไอ้พี่เบสถึงกลับหัวเราะน้อยๆออกมา  ยามที่เห็นอาการของเราทั้งคู่  หรือกรรมจะติดจรวดตามสนองเราสองคนเข้าแล้ว  ที่เมื่อครู่มีความสุขอยู่บนความทุกข์ของเพื่อนสนิท 

ส่วนยัยธารณ์และเจ๊เหมยอิงเอง  ก็มีอาการแปลกใจกับอาการของไอ้นลินไม่น้อย  ทั้งคู่มองไอ้นลินกับนายอเล็กซ์สลับไปมา  ก่อนจะสบตากันเองและค่อยๆคลี่ยิ้มเหมือนรู้อะไรดีๆออกมา  ผู้หญิงนี่เซ้นท์แรงจริงๆเลยนะว่ามั้ย

“อเล็กซ์ใช่มั้ย  นั่งก่อนสิ  รู้จักกับหลานอาที่ฮ่องกงรึไงกัน  ดูท่าจะสนิทกันมากอยู่นะ” 

คำถามของอาหมอภีมค่อยๆดึงสติผมกลับมาจากภาพน่าตกใจ  บวกฝ่ามืออบอุ่นของมาเฟียรูปหล่อที่ลูบหลังมือผมเบาๆอย่างปลอบประโลมด้วย  ทำให้ผมต้องพยายามตั้งสติด้วยการสะบัดหัวน้อยๆ  และกระพริบตาเรียกสติอยู่หลายที  จนเกิดเสียงหัวเราะเบาๆจากคนที่ใช้สายตาอ่อนโยนมองผมอยู่  ทำให้ผมสามารถจับภาพและรับรู้เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้าได้อีกครั้ง  จากปลายนิ้วอุ่นๆที่ไล้เกลี่ยไปมาข้างแก้ม 

สำหรับคนที่โดนป้อนคำถามใส่นั้น  แม้จะละสายตาจากสาวแก้มแดงมามองอาหมอภีมแล้ว  แต่นายอเล็กซ์เองเหมือนจะยิ่งอารมณ์ดียิ้มกว้างขึ้นได้มากกว่าเดิม 

“ครับ  พวกเรารู้จักกันที่ฮ่องกง  ผมขอแนะนำตัวเองนะครับ...” 

หลังจากนั้นนายอเล็กซ์ก็แนะนำตัวเอง  แก่อาหมอภีมและอาเจ็กธีด้วยท่าทางเป็นมิตร  ก่อนเฮียหลี่ผิงจะเป็นฝ่ายแนะนำคุณอาทั้งคู่และยัยธารณ์กับเจ๊เหมยอิงให้รู้จัก  ซึ่งนายอเล็กซ์เองก็หันมาทักทายผม  ไอ้นน  และไอ้พี่เบสอย่างสนิทสนม  ก่อนหยุดสายตาไว้ที่ไอ้นลิน  ที่พยายามเก๊กหน้านิ่งจ้องตากลับอย่างไม่นึกเกรง  แต่สุดท้ายแม่บัวงามคนกล้าของใครๆ  กลับหลบตาผู้ชายเป็นครั้งแรก!

คืนนี้จะมีอะไรน่าตกใจเกิดขึ้นกับผมอีกมั้ยเนี่ย  นี่ถ้ามีอีกครั้งนะ  ผมว่าผมคงได้หัวใจวายอยู่ตรงนี้นี่แหละ  แต่จะโทษใครก็ไม่ได้นอกจากตัวผมเอง  ในเมื่อผมเป็นหนึ่งในตัวการให้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันครั้งนี้ขึ้น  คุณคงอยากรู้แล้วสินะว่าทำไมนายอเล็กซ์นักร้องดังของฮ่องกง  ถึงมาโผล่อยู่ที่นี่ได้  และคุณคงไม่เชื่อหากผมจะบอกว่านี่คือเรื่องบังเอิญ  ซึ่งก็ถูกของคุณ  เพราะโลกนี้ไม่มีเรื่องบังเอิญครับ 

หากคุณจะจำกันได้ว่านายอเล็กซ์ขอร้องผมว่าอยากเจอและอยากขอโทษไอ้นลินด้วยตัวเอง  ซึ่งผมก็ได้ท่านมาเฟียใหญ่ข้างตัวนี่แหละ  ที่เกลี้ยกล่อมเพื่อนสนิทให้ยอมเจอนายอเล็กซ์ได้ในที่สุด  ทั้งๆที่มันไม่ค่อยเต็มใจนักแต่ก็จนด้วยเหตุผลที่เฮียหลี่ผิงยกขึ้นมา  และไอ้นลินคงเกรงใจไอ้เฮียของมันด้วยแหละ  จึงทำให้หลังจากการเจรจาครั้งนั้นอีกราวๆสามวัน  นายอเล็กซ์กับไอ้นลินก็ได้มาเจอกัน  โดยมีผมกับเฮียหลี่ผิงและไอ้นนกับไอ้พี่เบสเป็นผู้ร่วมสังเกตการณ์  หรือจะเรียกว่าเป็นสักขีพยานรักของคู่รักคู่ใหม่ก็ว่าได้  คุณอย่าเพิ่งตกใจไปครับ  เพราะผมได้ตกใจเผื่อพวกคุณไปแล้วเรียบร้อย

วันนั้นเหมือนจะไม่มีอะไร  ด้วยนายอเล็กซ์มาเจอไอ้นลินในสภาพหล่อวิ้ง  ขนาดผมยังมองตาค้างกับลุคนักร้องขวัญใจสาวๆ  จนเฮียหลี่ผิงยังเขม่น  ส่วนไอ้นลินมีอาการประดักประเดิด  ด้วยทำกับเค้าไว้เยอะ  เรียกว่าไม่กล้าสบตากับนายอเล็กซ์ได้นาน  หมดมาดสาวมั่นประจำกลุ่ม  ทำเอาผมและไอ้นนยังนึกขำปนสงสารเพื่อนสนิทไม่ได้เลย 

บทสนทนาวันนั้นจะไม่มีอะไรเลย  เพราะต่างฝ่ายต่างสำนึกตัวว่าตัวเองผิดและขอโทษกันไปมา  หากไม่มีสิ่งที่เรียกว่าการอยากเอาชนะเกิดขึ้น  ซึ่งมันคงเป็นพันธุกรรมโดดเด่นประจำกลุ่มเราไปแล้ว 

โดยไอ้นลินมันมีสิ่งนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าใคร  ทำให้มันพยายามเถียงหน้าดำหน้าแดงว่าตัวมันผิด  แม้นายอเล็กซ์จะเป็นสุภาพบุรุษอยากโชว์แมนแค่ไหน  ถึงกลับถอดใจยอมแพ้  ยกความผิดให้สาวแกร่งไปจนได้  ซึ่งเพื่อนผมมันก็แปลกเพราะเถียงกับเค้าแทบตาย  พอตัวเองได้สิ่งที่ต้องการกลับมานั่งหน้าบูด  ทำเอาพวกผมที่เหลือตามไม่ทัน  และหลุดขำไปกับอารมณ์แปรปรวนแบบผู้หญิงของมัน 

ไอ้นลินจึงยิ่งหน้าบูดกว่าเดิมและแทบจะจับพวกผมกิน  แต่มีเพียงคนเดียวที่มองมันด้วยสายตาที่แตกต่าง  จนผมเองยังสะดุดตากับแววตาชื่นชมปนถูกใจของนายอเล็กซ์  และผมต้องอึ้งตะลึงค้าง  เมื่อได้ยินประโยคต่อมาของนายอเล็กซ์ในวันนั้น

‘ในเมื่อคุณนลินอยากจะรับว่าตัวเองผิด  ทั้งๆที่จริงเราก็ผิดทั้งคู่  ผมก็จะไม่ขัดใจ  จะยอมตามใจคุณก็ได้  แต่คนผิดก็ต้องรับบทลงโทษนะครับ...หรือคุณไม่กล้า’  มีคนท้าขนาดนี้  เพื่อนผมไม่มีทางปฏิเสธแน่นอนครับ  เพราะตอนนั้นไอ้นลินสวนคำนายอเล็กซ์ออกไปทันที

‘ฮึๆ  ดีครับ...คุณอาจจะยังไม่รู้อะไร  ตอนนี้มีข่าวลือไปทั้งบริษัท  เรื่องที่ว่าผมฉุดแฟนคลับสาวสวยมาเริงสวาทกลางคอนโด  จนเช้ามาจึงโดนเธอซ้อมซะอ่วมก่อนจะชิ่งหนีไป  ดังนั้นคุณต้องมารับบทเป็นแฟนผม  เพื่อช่วยกู้หน้าผมไว้  และรอจนกว่าข่าวลือพวกนั้นจะซาลง’ 

เป็นไงครับ  สมกับที่ทำผมอึ้งตะลึงตาค้างมั้ย  และไม่ได้มีเพียงผม  เพราะไอ้นนกับไอ้พี่เบสก็มีอาการไม่ต่างจากผมเช่นกัน  ยิ่งไอ้นลินไม่ต้องพูดถึง  เพราะไอ้อาการเถียงขาดใจก่อนหน้านี้ไม่มีให้เห็นสักนิด  จะมีก็แต่เฮียหลี่ผิงเท่านั้น  ที่หรี่ตามองนายอเล็กซ์เหมือนรู้เท่าทันอะไรบางอย่างอยู่ก่อนแล้ว

สุดท้ายไอ้นลินก็หาเสียงตัวเองเจอ  แต่ก็ตะกุกตะกักซะจนผมนึกเห็นใจ  เพราะระดับสาวแกร่งเมื่อรับปากไปแล้ว  ไม่มีทางจะกลับคำแน่นอน  แม้เจ้าตัวจะประหม่าและไม่แน่ใจกับเรื่องนี้สักแค่ไหนก็ตาม

‘นะ...นานเท่าไหร่  ฉันต้องรับบทเป็นแฟนนายนานเท่าไหร่กัน’  ผมยังเผลอพยักหน้าเห็นด้วยกับคำถามไอ้นลินไม่ได้เลย  ก่อนหันไปจ้องนายอเล็กซ์เอาคำตอบเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ  ซึ่งคำตอบของนายอเล็กซ์คือสามเดือน 

สิ้นเสียงนายอเล็กซ์นั้น  เฮียหลี่ผิงถึงกลับพ่นลมออกจากจมูกทันที  ยามนั้นผมมองตาอาเฮียก็รู้ได้เลยว่าเฮียหลี่ผิงรู้อะไรดีๆเข้าแล้ว  แต่ผมก็ยังไม่คิดจะถามตรงนั้น

บทสรุปของเหตุการณ์วันนั้น  คือไอ้นลินได้เปลี่ยนสถานะจากสาวโสด  มาเป็นคนมีแฟนแล้วแบบเบลอๆ  และมีแฟนหนุ่มกลับไปส่งถึงคอนโด  ส่วนผม  ไอ้นน  และไอ้พี่เบสนั่งมองหน้ากันไปมาพักหนึ่ง  ก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน  ด้วยสภาพงงๆเบลอๆไม่ต่างจากไอ้นลิน  แต่ผมก็มีโอกาสได้ซักไซ้เฮียหลี่ผิงได้ถนัด  ซึ่งคำตอบของอาเฮียสุดที่รักวันนั้น  ก็ทำเอาผมน็อกกลางอากาศอีกรอบ

‘นายอเล็กซ์แผนสูง  เวลาสามเดือนมากพอ  ที่จะทำให้แฟนกำมะลอเปลี่ยนเป็นแฟนตัวจริงได้  น้องธันว์ไม่สงสัยเหรอครับ  ว่าทำไมนายอเล็กซ์ถึงอยากขอโทษน้องนลินด้วยตัวเอง  ทั้งๆที่ไม่จำเป็นสักนิด...นายนั่นสนใจนลินเข้าแล้ว’

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น  ผมคงไม่ต้องบอกว่านายอเล็กซ์จะรุกเพื่อนผมขนาดไหน  เอาเป็นว่าขนาดไอ้นลินอยู่ในช่วงสอบ  ใช้เวลาอยู่มหาวิทยาลัยมากกว่าคอนโด  เรายังเห็นนักร้องนำวง Chic เทียวไปมาให้สาวๆในมหาวิทยาลัยได้กระชุ่มกระชวยไม่ขาด  ซึ่งแฟนกำมะลออย่างไอ้นลิน  แม้ภายนอกจะดูนิ่งและควบคุมตัวเองได้ดี  ไม่มีหวั่นไหวไปกับการเอาใจใส่ของอีกฝ่าย 

แต่เพื่อนสนิทอย่างผมและไอ้นนรู้ดีเชียวล่ะ  ว่ายามเจ้าของรูปร่างสมาร์ทและใบหน้าที่สาวๆต่างหลงใหลนั้นหมุนตัวเดินออกไป  สายตาไอ้นลินที่มองเมินมาตลอด  กลับจับจ้องไม่วางตา  ทำให้ผมกับไอ้นนต้องมาคุยกันลับหลังไอ้นลิน  ก่อนจะฟันธงว่าคงถึงเวลาที่เจ้าแม่ประจำกลุ่มคงได้ลงจากคานแล้ว แต่เราก็ยังไม่ไว้ใจนายอเล็กซ์อยู่ดี  เพราะยังกังขาไม่น้อย  ว่าทำไมนักร้องดังถึงมาสนใจผู้หญิงอย่างไอ้นลินได้  ไม่ใช่ว่าเพื่อนผมไม่สวย  แต่ไอ้นิสัยขี้โวยวาย  และนิสัยห้าวทโมนที่ค่อนมาทางผู้ชายนั้น  มันเป็นการยากที่จะมีผู้ชายสักคน  มาให้ความสนใจง่ายดายเช่นนี้

จนกระทั่งสอบเสร็จทั้งไอ้นนและไอ้นลินเตรียมย้ายของกลับไทย  ผมก็เพิ่งคิดขึ้นได้ว่าจะมีผลต่อข้อตกลงการเป็นแฟนของทั้งคู่รึไม่  ซึ่งผมก็ถึงบางอ้อว่าทำไมไอ้นลินถึงยอมตกลงง่ายดาย  นอกเหนือจากการที่มันไม่อยากผิดคำพูดกับนายอเล็กซ์นั่น  เพราะไอ้นลินมันวางแผนไว้ว่ายังไงมันก็ต้องกลับไทย  และตั้งใจไม่บอกนายอเล็กซ์  ร่วมกับปล่อยเวลาให้ผ่านไปเรื่อยๆจนหมดข้อตกลง 

แต่มันกลับไม่ได้เป็นไปตามที่ไอ้นลินคิด  เพราะก่อนเดินทางกลับไทยเพียงวันเดียว  ผมกับไอ้นนได้รับการติดต่อจากนายอเล็กซ์ให้ออกมาเจอกัน  ไอ้ครั้นจะไม่ไปก็นึกเห็นใจคนโทรมาอ้อนวอนอยู่นาน  พอได้เจอได้คุยกับนายอเล็กซ์  ผมก็นึกขอบคุณเฮียหลี่ผิงไม่ได้ที่เป็นคนช่วยผมตัดสินใจในการออกมาครั้งนี้  เพราะความในใจของนายอเล็กซ์ที่มีต่อเพื่อนสนิทของผม  ถูกถ่ายทอดออกจากปากเจ้าตัวจนหมด  ด้วยท่าทางน่าเชื่อถือและสายตามุ่งมั่นจริงใจ 

ผลของวันนั้นคือการที่นายอเล็กซ์แห่งวง Chic ได้มาปรากฏกายอยู่ ณ ที่นี้อย่างไรล่ะครับ  แต่มันกลับทำให้ผมและไอ้นนมีอาการน้ำท่วมปาก  อึกอักไปไม่เป็น  ยามไอ้นลินมันกระซิบถาม  หลังจากมันหาโอกาสลากผมกับไอ้นนออกมาจากโต๊ะอาหารได้

“ใครเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการให้นายอเล็กซ์นั่นมาที่นี่  บอกกูมา  อย่าคิดปิด  ไม่งั้น...ฮึๆ”

............................................

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ

ฮิ้ววว  สาวซ่าขายออกแล้ว  ปลื้มปริ่มจริงๆ  แต่ดูท่า
เพื่อนสนิททั้งคู่คงโดนสาวซ่าคาดคั้นไม่น้อยล่ะน้า   :laugh:

ตอนหน้าเป็นตอนจบแล้วนะคะ  บอกเลยว่าเป็นการรวมตัว
ละครที่เยอะที่สุด  เหนื่อยโฮก  :hao7:  แต่ก็คุ้มน้าเพราะได้พา
ทุกตัวละครมาฉลองหมั้นให้เด็กน่ารักอย่างน้องธันว์กับหลี่ผิง
เจอทุกตัวละครได้ในวันศุกร์นี้จ้า

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

ปล.จะมีตอนพิเศษให้ 2 ตอนหลังจากจบน้า^^

 :กอด1:  :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 05-11-2013 08:14:15

สาวซ่าอย่างนลินมีแฟนซะแล้ว เพื่อนๆก็เห็นดีเห็นงามด้วย ฮ่ะๆ รอตอนจบจ้า~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 05-11-2013 08:26:26

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 05-11-2013 08:46:01

น้องธันว์ โดนนลินคาดคั้น
สารภาพไปเลย ใครร่วมมือบ้าง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 05-11-2013 08:54:19

บ๊ายบายคานทองของนลิน ฮิฮิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 05-11-2013 08:58:44

มีแฟนกันครบทุกคนแล้ววว :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 05-11-2013 09:08:42

นายอเล็กซ์แผนสูง  เล่นเอานลินเหวอไปเลย   เหนือนลินยังมีนายอเล็กซ์

น้องธันว์ตัวเล็กแบบนี้แหละดีแล้ว เพราะแ่ค่นี้เฮียหลี่ก็หื่นได้ตลอด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 05-11-2013 10:08:00

มีคนมาปราบนลินแล้ว  :z2:

ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอ  :hao5: ไม่อยากให้จบ อยากอ่านไปเรื่อยๆ มีความสุขที่ได้อ่านเรื่องนี้ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 05-11-2013 10:09:22

นายอเล็กซ์แผนสูงจริง ๆ อิอิ
นลินหนีไม่พ้นแล้วน๊าา

ขอบคุณมากนะคะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 05-11-2013 10:27:34

ว้าวๆ จะมีแฟนกันครบหมดแล้ว อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 05-11-2013 11:00:49

ว้าวววว......นลินยอมๆเค้าไปเหอะนะ  กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดสาวเท่จะมีแฟนแล้ว    :hao7: :hao7: :hao7:

  +1  ให้แก๊งค์หวานฉ่ำ   และ   :กอด1:  สำหรับพี่มาศ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 05-11-2013 11:28:50

ปล.จะมีตอนพิเศษให้ 2 ตอนหลังจากจบน้า^^  :pig4: :pig4: :pig4:

สอบถาม จะมีเรื่องใหม่มาให้อ่านใช่ไม๊คะ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 05-11-2013 11:30:26

สาวนลินของเราขายออกแล้วจ้าาาาา
 :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 05-11-2013 11:46:32

อือหือฉลาดมากอะ

นลินก้ยอมๆไปเถอะ จะได่ลงจากคานสีกที  :z2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 05-11-2013 12:30:54

อ่านแล้วอารมณ์ดีเลย ขอบคุณค่า รอตอนหน้า รอตอนพิเศษ และก้รอเรื่องใหม่ ^^  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 05-11-2013 13:02:22

สาวห้าวประจำกลุ่มเขิน อุบ๊ะ! :hao6:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 05-11-2013 13:55:35

คู่นลินนี่ก็น่ารักไม่เบา :hao3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 05-11-2013 14:46:12

ในที่สุดนรินทร์ก็จะลงจากคานแล้ว อย่างนี้ต้องฉลอง
ว่าแต่จะจบแล้วเหรอเนี้ยะ ยังติดหวานอยู่เลย โดยไม่กลัวเป็นเบาหวาน :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 05-11-2013 15:19:21

ลงจากคานซะแล้ว สาวซ่าของฉัน :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ขอบคุณค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 05-11-2013 15:36:55

คงต้องบอกลาคานทองแล้วซินะ นลิน 555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 05-11-2013 17:17:17

 :mew3:

555555555555555555  นลินมีแฟนแล้ว

แถมยังเป็นคนคล้ายๆกันด้วย

สนุกล่ะงานนี้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 05-11-2013 17:59:47

ในที่สุดอเล็กซ์ก็มีวางแผนจะเป็นแฟนนลินจนได้

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 05-11-2013 22:23:46

มีคู่รักชูชื่นเพิ่มขึ้นมาอีกคู่แล้ว  อิอิ  บรรยากาศสีชมพูสุดๆ  แต่ทำไมตอนท้ายมันดูมาคุนะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 06-11-2013 01:31:25

 o13
แต่ละคนก็มีคู่กันหมดละ ดีจัง
หวานไม่ยอมกันด้วยอะ  :katai2-1:

ใกล้จบแล้วหรอ  :เฮ้อ:
ยังไม่อยากให้จบเลยอะ :ling1: :o12:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 06-11-2013 01:52:00

 :ling1: ไม่นะจะจบแล้วเหรอนี่

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 06-11-2013 10:10:10

แหม น้องนลิน ก็อย่าไปบังคับ น้องธันว์ กับ นน เลยน้า

ตังเองเขินเค้าก็บอกไปเถอะ หนู

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 06-11-2013 10:52:20

ลงจากคานครบทุกคนแล้วสินะ555+

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 06-11-2013 13:55:14

ตอนหน้าสงสัยร้านอาหารแตกแน่ นี่ขนาดยังมาไม่ครบทุกคู่นะเนี่ย
งานนี้ใครไม่มีคู่ขอบอกเลยว่าเศร้าแน่ เพราะคงจะหวานหยดทุกคู่
น้องนลินรอดตัวแล้วเพราะคู่ตามมาถึงประเทศไทยเลยเชียว
แต่พวกที่ฉายเดี่ยวก็ไม่แน่ว่าจะมีตามมาทีหลังหรือเปล่านี่สิ :hao3:
ใจหายแต่ก็ดีใจไปพร้อมกัน ใจหายที่จะจบ แต่ดีใจที่จะได้เจอทุกคู่
เด็กน่ารักของเราจะลาจอแล้ว จะมีใครมาแทนหรือเปล่าน้า~
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 06-11-2013 19:26:21

โบกมือลาคานทองแล้วนะจ๊ะนลินจ๋า :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 06-11-2013 20:25:19

     :m16: คนแก่เคืองพวกหลาน ๆ รีบน ๆ จังเลย

มาว่าหลานนลินของคนแก่ว่า "ลงจากคานได้เสียที"  :a5:

พวกหลาน ๆ จ้า หลานนลินนะ อายุซักเท่าไหร่กันเชียว

เอามาเปรียบกับคานคงไม่ได้ คงได้แค่ "ตุ๊กแกไต่กำแพง"  :m23:

คนแก่ขอ  :จุ๊บๆ: หลานอาเล็ก (อาใหญ่ไม่เกี่ยว) ที

ที่ทำให้หลานนลินต้องลาออกจากตำแหน่ง "คนกำพร้าแฟน" ไปได้  o13

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 06-11-2013 22:49:57

ในที่สุดน้องบัวงามก็มีคู่กับเขาแล้ว ^^
สมกันดีนะคะ นลินกับอเล็กซ์ คนที่ทำให้นลินอึ้งๆอึ้งได้ 555
จะจบแล้ว -- ไวเหมือนกันนะคะ เหมือนเพิ่งเริ่มอ่านไปหยกๆเอง
รอตอนสุดท้ายที่รวมทุกๆคู่ค่ะ / แต่ว่าจะมีคู่นนกับเบสนี่ใช่ไหมคะ
รออีกเช่นกันค่ะ  :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 06-11-2013 23:58:13

น้องธันว์กับนนน่าสงสารจริงๆ โดนนลินเล่นงานหนักแน่ 55

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.42 "คู่รัก" P.52 (5/11/56) UP^^
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 07-11-2013 18:50:52

น่ารัก
มีคู่กันหมดละ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 08-11-2013 07:21:53

ตอนที่ 43

หวางหลี่ผิง
   
“เอาล่ะ  เมื่อทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้ว  ก็เริ่มกันเลยนะ” 

น้ำเสียงแหบแต่ทรงอำนาจดังขึ้น  ท่ามกลางกลุ่มคนรอบตัวผมที่มารวมตัวจากการนัดหมาย  เพื่อเป็นสักขีพยานในช่วงเวลาสำคัญที่กำลังจะเกิดขึ้น  ทำให้ขณะนี้สายตายี่สิบกว่าคู่  ได้พุ่งความสนใจไปยังเจ้าของประโยคอย่างอากงไป๋หลง  ที่นั่งเด่นเป็นสง่าบนโซฟาตัวใหญ่กลางห้อง  แต่ผมเองกลับไม่อาจละสายตาไปจากดวงตาสุกใสของคนรักตัวน้อยได้เลย  เมื่อดวงตาคู่นั้นสะท้อนเพียงภาพของผมอยู่เต็มหน่วยตา 

“วันนี้ถือเป็นฤกษ์งามยามดี  ที่ทางหยางหลงเหยียนและหวางหย่งกัง  จะมาขอดวงใจแห่งธนอรรถย์อีกสักดวง  เพื่อให้มังกรตระกูลหวางได้มีคู่ชีวิตอยู่เคียงข้าง  และกลายเป็นพญามังกรแห่งหวางหย่งกังได้อย่างเต็มภาคภูมิ...อาเจียงหรง  อาเหมยฮัว  อั๊วขอหลานธันว์ให้อาหลี่ผิงได้ดูแลแทนทางธนอรรถย์ได้มั้ย” 

สิ้นคำของอากงไป๋หลงนั้น  อากงเจียงหรงและอาม่าเหมยฮัวสบตากันยิ้มๆ  ก่อนท่านทั้งคู่จะไล่สายตามาทางปาป๊าธนิตและหม่าม้านิรชา

“ผมไม่ขัดข้อง  แล้วแต่อาเตี่ยและหม่าม้าเลยครับ”  ว่าที่พ่อตาผมพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม  ก่อนท่านจะหันไปมองคู่ชีวิตที่ก็พยักหน้าเห็นด้วย 

ทำเอาว่าที่ลูกเขยอย่างผมต้องลอบถอนใจเบาๆออกมา  แม้จะรู้แก่ใจดีว่าอย่างไรซะ  วันนี้หวางหย่งกังก็จะมีว่าที่นายหญิงรุ่นที่สี่อย่างเป็นทางการแน่นอน  ผมที่ปกติไม่ตื่นเต้นหรือหวั่นไหวอะไรง่ายๆ  แต่วันนี้มันอดลุ้นและตื่นเต้นไม่ได้จริงๆ 

ในเมื่อพิธีสู่ขอขณะนี้ดูขลังและเป็นทางการกว่าที่ผมคิด  บวกกับการรวมตัวของสามตระกูล  ที่มีญาติผู้ใหญ่ที่ผมและน้องธันว์เคารพรัก  ให้เกียรติมาร่วมเป็นสักขีพยานอย่างคับคั่ง  ไล่มาตั้งแต่บรรดาอาเจ็กอาโกวของน้องพร้อมคู่ชีวิต  รวมถึงบุพการีของเราทั้งคู่  และอากงอาม่าที่เป็นผู้ใหญ่ในการเจรจาครั้งนี้  ซึ่งยังไม่นับรวมน้องๆกับบรรดาหลานๆ  และเพื่อนฝูงที่สนิทของเรา  ที่รออยู่นอกห้องอีกกลุ่มใหญ่ด้วย

ส่วนน้องธันว์นั้น  เรื่องตื่นเต้นไม่ต้องพูดถึง  ไม่ใช่ว่าคนเก่งของผมจะไม่มีอาการดังกล่าว  แต่เรียกได้ว่าตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง  เพราะน้องนั้นตื่นเต้นถึงขั้นนอนไม่หลับเลยทีเดียว  เมื่อคืนผมจึงต้องกล่อมเด็กน่ารักนอนในแบบฉบับของผม  ทำให้เช้านี้น้องธันว์เปล่งปลั่งดูสดใสน่ารักเป็นพิเศษ 

ยิ่งแก้มแดงๆพร้อมอาการเขินอายและหลบตาผมตอนนี้  ยิ่งน่ามองจนผมไม่อาจละสายตา  แต่ติดอยู่นิดเดียวที่ผมไม่อาจแตะต้องคนน่ารักได้  เพราะเรานั่งกันคนละฝั่งของห้อง

“ฮึๆ  ในเมื่อพ่อแม่ของอาธันว์ไม่ขัดข้อง  อั๊วที่เป็นแค่อากงก็ไม่คิดขัดขวางอยู่แล้ว  อั๊วเองก็รักตาหลี่ผิงเหมือนหลานคนหนึ่ง  และอาหลี่ผิงเองก็ไม่ทำให้อั๊วผิดหวัง  เพราะดูแลตาธันว์ได้ดีมาตลอด...อากงฝากตาธันว์ด้วยนะหลี่ผิง” 

ผมกระพุ่มมือไหว้อากงเจียงหรงตามธรรมเนียมไทย  พร้อมรับคำท่านอย่างแข็งขันด้วยความเต็มใจอย่างยิ่ง  และหันมาส่งยิ้มใส่ตาหลานชายอากง  ที่เหลือบตามองผมอย่างกล้าๆกลัวๆ  ทั้งๆที่แก้มน้องแดงปลั่งจนแทบระเบิด  พร้อมแววตาไหวระริกตื่นเต้นอย่างน่ามอง  แต่ผมต้องละสายตาจากคนน่ารัก  มาทางเจ้าของน้ำเสียงอบอุ่นที่เรียกชื่อผม  ด้วยกระแสแห่งความเอ็นดู

“อาหลี่ผิง...อาม่าเชื่อคำสัญญาของลื้อเมื่อสิบกว่าปีก่อน  ที่ให้ไว้กับเราทุกคนในห้องนี้มาตลอด  ว่าอาหลี่ผิงจะฝึกฝนตัวเองให้เพียบพร้อมและแข็งแกร่ง  เพียงเพื่อได้ดูแลหลานชายของอาม่าคนนี้  อาม่ารู้ว่าลื้อต้องลำบากและผ่านอะไรมามากมาย  กว่าจะเป็นชายหนุ่มที่สมบูรณ์แบบได้อย่างเต็มภาคภูมิ  เพื่อให้ผู้ใหญ่ทุกคนยอมรับ  และไว้ใจให้อาหลี่ผิงได้ดูแลอาธันว์  ที่ผ่านมาพิสูจน์ได้แล้วว่า  อาหลี่ผิงสามารถดูแลหลานรักของอาม่าได้ดี  ไม่อย่างนั้นอาธันว์คงไม่ยิ้มอย่างมีความสุขได้ขนาดนี้หรอกหน่า  จริงมั้ยอาธันว์...อาธันว์  ลื้อมีความสุขมั้ย  ที่ได้อยู่กับอาหลี่ผิงของลื้อ”

ทุกสายตาจ้องไปยังน้องธันว์เป็นตาเดียว  เพราะคำถามของอาม่าเหมยฮัวนั้น  ไม่ต่างจากการขอคำตอบจากน้องว่าพร้อมจะแต่งงานกับผมมั้ยสักนิด  ผมเองก็จ้องลุ้นรอคำตอบจากคนน่ารักไม่วางตา  ไม่ต่างจากผู้ใหญ่รอบตัวเรานัก  แต่ที่ต่างคือตอนนี้ผมลุ้นจนยิ้มไม่ออก  แถมเผลอกลั้นใจรออย่างอัดอั้น  ซึ่งน้องธันว์เองก็จ้องตาผมกลับเช่นกัน  ก่อนดวงตาสุกใสเมื่อครู่จะเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใส  เล่นเอาผมใจหายและชาวาบไปตลอดร่าง 

แต่ก่อนที่ผมจะตื่นตระหนกไปมากกว่านั้น  ริมฝีปากสีสดตรงหน้าก็ค่อยๆคลี่ยิ้ม  จนกระทั่งกลายเป็นรอยยิ้มที่แสนอ่อนหวาน  ประกอบกับดวงตาวาวรื้นที่ฉายรอยแห่งความสุข  ทำให้หัวใจในอกของผมค่อยๆฟูฟ่อง  ก่อนจะปรากฏรอยยิ้มบนหน้าผมไม่ต่างจากน้อง  เมื่อรู้แน่ชัดว่าคำตอบของน้องธันว์คืออะไร

“ครับ  ธันว์มีความสุขที่ได้อยู่กับเฮียหลี่ผิง”

“น้องธันว์~” 

ความสนใจของผมตอนนี้  มีแต่ใบหน้าของเด็กน่ารักที่กำลังส่งยิ้มหวานๆให้กันทั้งปากและตา  แม้รอบตัวจะดังอื้ออึงไปด้วยเสียงหัวเราะถูกใจ  หรือแม้กระทั่งคำแซวจากผู้ใหญ่อารมณ์ดีบางท่านก็ตาม

“ฮึๆ  ในเมื่ออาธันว์มีความสุข  อาม่าก็คงต้องยกหน้าที่ดูแลน้องหลังจากนี้ให้อาหลี่ผิงล่ะนะ  ฝากตาธันว์ด้วยหน่าอาหลี่ผิง”

“ครับ  ผมจะดูแลน้องธันว์อย่างดีที่สุด  ให้สมกับที่ผู้ใหญ่ของธนอรรถย์ทุกคนไว้ใจ  และผมจะดูแลดวงใจดวงนี้ด้วยความรักทั้งหมดที่ผมมีให้น้องครับ”  สิ้นคำผมเท่านั้นครับ  เสียงหัวเราะด้วยความถูกใจก็ดังขึ้นอีกรอบ 

คราวนี้คนน่ารักที่กำลังยิ้มหวานกลับหลบตาผมให้วุ่น  ก่อนจะนั่งตัวแดงเป็นกุ้งให้ยิ่งเป็นที่จับตา  ถ้าไม่ติดว่ามีผู้ใหญ่อยู่เต็มห้อง  ผมคงไปฉุดน้องมาฟัดแก้มให้หนำใจไปแล้ว

“แล้วทางธนอรรถย์จะเรียกสินสอดเท่าไหร่  บอกไว้ก่อนครั้งนี้ต้องเรียกนะ  คราวอาธัชก็ทีหนึ่งแล้ว  ทางธนอรรถย์ไม่เรียกเลย  อั๊วยังขัดใจไม่หาย  ถ้าไม่อยากให้อั๊วโกรธ  อาเจียงหรงอาเหมยฮัวว่ามา  ว่าจะเรียกเท่าไหร่” 

ผมเหลือบตาไปมองอาธัชที่โดนอ้างถึง  และต้องฉีกยิ้มอย่างกลั้นไม่อยู่ 

เมื่อคุณอานั่งตาค้างจ้องอากงไป๋หลงไม่กระพริบ  ทั้งๆที่แก้มแดงปลั่งไม่ต่างจากหลานชายคนโต  ที่เริ่มกลับมาอมยิ้มมองอาธัชตาระยับ  ส่วนอาตี้หลงที่นั่งเคียงข้างก็จ้องอาธัชไม่วางตา  แววตาที่ผมเห็นแสดงออกถึงความหลงใหลอย่างปิดไม่มิด 

ส่วนบรรดาน้องชายน้องสาวของอาธัช  แม้ไม่มีเสียงแซวพี่ชายคนรองออกมา  แต่กลับส่งยิ้มล้อเลียนให้พี่ชายได้ยิ่งทำตัวไม่ถูก  ก่อนอาธัชจะแก้เขินด้วยการหันมาเข่นเขี้ยวใส่คนของตัวเองอีกทอด  แต่อาตี้หลงก็ไม่นึกเกรง  กลับคว้ามืออาธัชมากุมต่อหน้าพวกเราทุกคน  ซึ่งมามาเฟิงหวงที่กำลังนั่งส่งยิ้มให้ปาปาหลี่จวินด้วยความถูกใจนั้น  ท่านคงนึกเห็นใจพี่สะใภ้  จึงเอ่ยประโยคต่อมาเพื่อเรียกร้องความสนใจมาที่ตัวท่านเอง

“อาเตี่ยเจียงหรง  หม่าม้าเหมยฮัว  ผมรู้ว่าท่านลำบากใจ  และอย่าว่าทางเราดูถูกเลยนะครับ  ผมกับเฮียหลี่จวินเตรียมรายการสินสอดไว้แล้ว  เพราะตั้งใจมาขอน้องธันว์ให้ลูกชายของเรา  และรู้ว่าอย่างไรซะ  อาเตี่ยกับหม่าม้าต้องไม่เรียกสินสอดจากทางเราแน่ๆ  นี่ครับ....ผมว่ามันยังน้อยไปด้วยซ้ำ  สำหรับการที่หวางหย่งกังได้รับเกียรติให้ดูแลน้องธันว์  เพราะน้องธันว์มีค่าเกินกว่าทรัพย์สินเหล่านั้น  อาเตี่ย  หม่าม้า  ช่วยรับไว้ให้ทางหวางหย่งกังได้สบายใจด้วยเถอะครับ”

กระดาษขนาดเอสี่หลายใบถูกยื่นให้อากงเจียงหรงเป็นคนแรก  ก่อนจะถูกส่งเป็นทอดๆไปยังอาม่าและปาป๊าธนิตกับหม่าม้านิรชา  ซึ่งแต่ละท่านต่างทำสีหน้าลำบากใจ  พร้อมลอบสบตากันเงียบๆ  จนกระทั่งมามาเฟิงหวงพูดประโยคสุดท้ายออกมาตามที่เราได้ยินไปนั่นแหละครับ 

พวกท่านถึงถอนใจออกมาและหันมาส่งยิ้มให้ผู้ใหญ่ฝ่ายผมได้ชื่นใจ  ด้วยเป็นสัญญาณอันดีว่าทางธนอรรถย์จะยอมรับสินสอดเหล่านั้น  เพราะตามที่มามาบอกไปว่าทรัพย์สินพวกนั้น  ไม่ได้มีค่าเท่ากับคนรักตัวเล็กที่นั่งหลบตาผมตอนนี้ได้เลย

“เอาเถอะ  อาเฟิงหวง  อาไป๋หลง  ในเมื่อพวกลื้อเตรียมพร้อมกันมาขนาดนี้  ทางเราก็จะรับไว้  แต่ไม่คิดจะเก็บไว้เองหรอกนะ  เพราะอั๊วก็แก่แล้ว  ส่วนพ่อแม่อาธันว์เอง  คงไม่สามารถดูแลทรัพย์สินเหล่านั้นได้หรอก  เอาเป็นว่ายกให้เด็กๆที่กำลังจะร่วมใช้ชีวิตคู่ด้วยกันก็แล้วกันนะ...วันนี้วันดี  เราจะไม่เถียงกันหน่าอาไป๋หลง  เพราะอั๊วถือว่าไม่ได้ปฏิเสธสินสอดเหล่านั้นหน่า  ฮ่าๆ”  สุดท้ายสิงห์เฒ่าอย่างอากงเจียงหรงก็แก้เกมพญามังกรขาวได้สำเร็จ 

รายการทรัพย์สินไม่ว่าจะเป็นที่ดินในฮ่องกงหลายเมือง  หุ้นส่วนโรงแรมในเครือหวางหย่งกังจำนวนสามสิบเปอร์เซ็น  หุ้นในตลาดหลักทรัพย์นับไม่ถ้วนที่ผมถือครองอยู่  หรือแม้แต่กรรมสิทธิ์โรงแรมในกงอิน  ที่ทางหวางหย่งกังเตรียมถ่ายโอนให้ทางธนอรรถย์  กลับถูกอากงเจียงหรงปฏิเสธแบบเหนือชั้น  ด้วยการยกทรัพย์สินเหล่านั้นกลับมายังเราทั้งคู่  แถมคำเตือนปิดท้ายถึงวันสำคัญอย่างอารมณ์ดี  ทำให้อากงไป๋หลงถึงกลับถอนใจ  เปลี่ยนมานั่งกอดอกรักษามาดมาเฟียรุ่นดึกอย่างยอมจำนน  แต่หลังจากนั้นไม่นานบรรดาผู้ใหญ่ต่างพากันส่งยิ้มให้แก่กัน  ด้วยความเข้าอกเข้าใจ

ผมและน้องธันว์ถูกเรียกให้มานั่งบนพื้นต่อหน้าผู้อาวุโสทั้งสามท่าน  เมื่อมีโอกาสเผชิญหน้ากับน้องใกล้ๆ  ผมถึงกลับเผลอจ้องคนน่ารักไม่วางตา  ทำเอาน้องที่ไม่กล้าสบตาผมแต่แรกแล้วนั้น  ถึงกลับก้มหน้างุดแก้มแดงหูแดงเข้าไปใหญ่  จนอาเจ็กธีถึงกลับเอ่ยแซว  โดยมีอาหมอนัชเป็นลูกคู่ขึ้นมาทีเดียว  ซึ่งผมก็ทำเพียงส่งยิ้มให้คุณอาของน้อง  ก่อนหันมาสนใจเด็กแก้มแดงของผมต่อ  แต่ก่อนที่ผมจะเพลินไปกับเจ้าของแก้มแดงๆเรือนกายหอมๆนั้น 

ปาปาหลี่จวินก็เร่งให้ผมสวมแหวนหมั้น  ผมจึงจับมือน้อยที่เย็นเฉียบบนหน้าตักขึ้นมา  ก่อนบรรจงสวมแหวนทองคำเกลี้ยงบนนิ้วนางข้างซ้ายของน้อง  และค่อยๆเงยหน้าขึ้นสบตากับแววตาเขินอาย  พร้อมคลี่ยิ้มหวานหยดใส่ดวงตาคู่นั้น  แต่ก็ทำเอาน้องธันว์ถึงกับอมยิ้มแก้มตุ่ย  และกระชับมือเข้ากับฝ่ามือผมจนแน่น  ก่อนน้องจะสวมแหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายให้ผมเช่นกัน 

แสงสะท้อนแวววาวบนผิวเรียบเกลี้ยงของแหวนทองคำบริสุทธิ์ทั้งสองวง  เปรียบเป็นดังสัญลักษณ์แห่งการครองคู่ของผมกับน้องธันว์นับจากนี้

“น้องธันว์เป็นคนของตระกูลหวางอย่างสมบูรณ์แล้วนะครับ”  เพียงแค่คำกระซิบเบาๆของผมข้างหู  น้องธันว์ถึงกลับสะท้าน  ก่อนจะช้อนตามองผมด้วยสายตาอ่อนหวาน  แม้ไม่มีคำตอบรับจากริมฝีปากที่กำลังคลี่ยิ้ม  แต่ผมก็อ่านแววตาระยิบระยับคู่นี้ออก  ว่าเจ้าของนั้นยอมรับคำพูดผมอย่างไม่มีข้อแม้

“พิธีการสู่ขอและหมั้นหมายก็ผ่านไปแล้ว  ส่วนเรื่องพิธีและงานแต่งในอีกหนึ่งเดือนข้างหน้า  ทางเราจะจัดให้สมเกียรติ  เพื่อต้อนรับหลานสะใภ้คนแรกเลยทีเดียว  ฮึๆ”  ผมกุมกระชับมือน้อยไว้แน่น  ด้วยใจฟูฟ่องยามนึกถึงงานแต่งงานที่จะเกิดขึ้น  ตามอย่างที่อากงไป๋หลงว่าไว้

ผมและปาปาหลี่จวินวางแผนไว้ว่าจะใช้โรงแรมในกงอินเป็นสถานที่จัดงานครั้งนี้  ตั้งใจว่าจะจัดให้ยิ่งใหญ่  ด้วยการเชิญแขกคนสำคัญของฮ่องกงในทุกสาขามาร่วมงาน  เพื่อประกาศให้รู้กันไปเลยว่าหวางหย่งกังมีว่าที่นายหญิงคนใหม่แล้ว  พร้อมทำการเปิดตัวโรงแรมไปด้วยเลย 

อย่างตอนนี้ข่าวงานแต่งของผมกับน้อง  ได้เล็ดลอดเข้าหูนักข่าวบางสำนักบ้างแล้ว  และมีติดต่อขอทำข่าวกันให้วุ่น  แต่ผมบอกปฏิเสธและเชิญให้ทำข่าวในงานทีเดียว  ด้วยต่างอยากรู้ว่าเจ้าสาวของผมเป็นใคร  และมีความเป็นมาอย่างไร  ถึงทำให้นายน้อยตระกูลหวางอย่างผม  ยึดมั่นในความรักที่มีต่อน้อง  ถึงขั้นมีงานแต่งครั้งนี้ขึ้นมาได้ 

ตลอดมาเป็นที่รู้กันแบบไม่เปิดเผยนัก  ว่าผมมีคนรักเป็นผู้ชาย  ร่วมกับผมพยายามปกปิดประวัติของน้องธันว์ไว้  ด้วยไม่อยากให้ใครก็ตามมาลุกล้ำความเป็นส่วนตัวของน้อง  ที่สำคัญคือเพื่อป้องกันอันตรายที่จะตามมา  หากศัตรูล่วงรู้ว่าน้องธันว์คือคนที่ผมรัก  แต่  ณ  เวลานี้ผมแข็งแกร่งพอที่จะปกป้องคนที่ผมรักได้แล้ว

“ยินดีด้วยหลี่ผิง...ยินดีด้วยว่ะ  ว่าที่เจ้าบ่าว  ฮึๆ...ยินดีด้วยเพื่อน”  เสียงแสดงความยินดีของเพื่อนสนิททั้งสาม  อย่างไอ้โจเซฟ  ไอ้พอล  ไอ้ไรอันดังขึ้นทันทีที่ผมก้าวเข้าไปร่วมกลุ่มด้วย 

ผมเอ่ยขอบใจพร้อมจับมือพวกมันรายคน  และอดซึ้งใจไม่ได้จริงๆ  ทั้งๆที่เป็นเพียงงานหมั้น  แต่พวกมันก็ยังสละเวลามาร่วมแสดงความยินดีกับผมถึงเมืองไทย  แม้หนึ่งในนั้นจะถือโอกาสมาเจอน้องสาวคนสวยของผมก็ตาม  แต่ครั้งนี้ผมจะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไปก่อน  ด้วยเห็นแก่ความเป็นเพื่อน  และเห็นแก่ความอดทนที่แสดงถึงความจริงใจของไอ้ไรอันที่มีต่อเหมยอิง

“หลี่ผิง  วันนี้น้องธันว์น่ารักเป็นพิเศษเลยว่ะ  สงสัยจะมีความสุขที่จะเป็นเจ้าสาวของนายในเร็ววันนี้  ฮึๆ”  ผมหัวเราะคลอเบาๆไปพร้อมไอ้ลูกครึ่งหน้าเป็นอย่างไอ้พอล  เพราะเห็นด้วยอย่างยิ่งกับความเห็นของมัน

ปลายสายตาผมขณะนี้  น้องธันว์ถูกห้อมล้อมไปด้วยบรรดาเพื่อนสนิท  และน้องชายน้องสาวของเราร่วมสิบชีวิต  ซึ่งคนเก่งของผมกำลังระบายยิ้มเต็มหน้าจนตายิบหยี  พร้อมแก้มทั้งสองข้างที่สุกปลั่ง  เท่าที่ผมสังเกตน้องกลายเป็นผู้ฟังมากกว่าผู้พูดอย่างเคยไปซะแล้ว  ด้วยโดนน้องชายน้องสาวตัวน้อยแย่งซีนพูดเจื้อยแจ้วไม่หยุด  เพราะน้องๆคงต่างอยากแสดงความยินดีกับอาเฮียตัวน้อยกันถ้วนหน้า 

โดยเฉพาะน้องภูมิลูกชายอาณิชกับอาภานุ  และน้องนีซกับน้องนอร์ทลูกสาวลูกชายของอาหมอนัชกับอาอนณนั้น  ต่างแย่งกันดึงความสนใจจากน้องธันว์กันใหญ่  ด้วยน้องๆไม่ได้เจออาเฮียตัวน้อยมาหลายเดือนแล้ว  ส่วนเทียนหลงและเหม่ยเทียนก็ยืนอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย  ฝาแฝดของเรายืนมองบรรดาพี่ๆน้องๆด้วยสีหน้ามีความสุขไม่ต่างจากคนอื่น 

ผมที่ยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้า  ที่มีน้องธันว์เป็นจุดรวมความสนใจของทุกคน  พร้อมเพื่อนสนิททั้งสามอยู่นั้น  ได้แต่ฉีกยิ้มกว้างอย่างไม่รู้ตัว  จนไอ้ไรอันกระแทกไหล่เข้าใส่นั่นแหละ  ผมจึงได้รู้สึกตัวว่ายืนมองเด็กน่ารักของตัวเองแบบไม่สนโลกอยู่นานแล้ว

“ฮึๆ  หลี่ผิง  นายรู้ตัวมั้ยว่ากำลังจ้องน้องธันว์  เหมือนว่านายอยากจะจับน้องกินซะตรงนี้”  ไม่ผิดไปจากไอ้โจเซฟมันว่าหรอกครับ 

ผมอยากฉุดเด็กน่ารักของผมเข้าห้อง  ตั้งแต่เสร็จพิธีหมั้นหมายเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนแล้ว  หากแต่เป็นไปไม่ได้  ด้วยยังมีญาติสนิทมิตรสหายมากมายรอแสดงความยินดีกับเราทั้งคู่อยู่  ผมกับน้องธันว์จึงต้องมาอยู่ตรงนี้  เพื่อให้ทุกคนได้ร่วมแสดงความยินดีกับเรา  ซึ่งบรรยากาศขณะนี้เหมือนเป็นการรวมญาติครั้งใหญ่มากกว่า  เพราะมีคนที่เรารักและรักเราตั้งสามรุ่น 

ตั้งแต่รุ่นใหญ่อย่างบรรดาอากงอาม่าของเราสามตระกูล  รวมทั้งพ่อแม่ทางฝั่งของอาหมอภีมและอาภานุวัฒน์ก็มา  ตามมาด้วยรุ่นกลางอย่างปาปามามา  และบรรดาอาเจ็กอาโกวของน้องพร้อมคู่ชีวิต  สุดท้ายรุ่นเล็กอย่างบรรดาน้องๆที่เป็นรุ่นหลานอย่างผมกับน้องธันว์  พอได้รวมตัวกันในวันนี้แล้ว  เรียกได้ว่าก่อเกิดเป็นบรรยากาศที่ครื้นเครง  อบอวลไปด้วยความสุขและเต็มไปด้วยรอยยิ้มทั่วทั้งงาน

“หลี่ผิง  น้องธันว์มองมาทางนี้แล้ว  เด็กอะไรวะ  ยิ้มหวานเป็นบ้า  เห็นครั้งแรกเป็นยังไงวันนี้ก็ไม่เคยเปลี่ยน” 

วันนี้ผมจะยกให้ไอ้พอลมันสักวัน  ที่บังอาจมาชื่นชมรอยยิ้มของเด็กน่ารักให้ผมได้ยิน  เพราะผมอารมณ์ดีเกินกว่าจะเอาเรื่องมัน  ด้วยตอนนี้เจ้าของรอยยิ้มหวานๆ  กำลังเดินช้าๆมาตรงหน้าผม  พร้อมบรรดาน้องชายน้องสาวของเราทั้งคู่  ยกเว้นก็แต่ฝาแฝดคนสวยอย่างเหมยอิง  ที่ยังยืนยิ้มรวมกลุ่มคุยอยู่กับนายนนนายเบสน้องนลินและนายอเล็กซ์อยู่ที่เดิม

“เฮียหลี่ผิงรูปหล่อคะ”  ผมละสายตาจากดวงตาคู่หวานของคนรัก  มายังเจ้าของเสียงน่ารักสมตัวอย่างน้องนีซ  น้องสาวตัวน้อยที่อายุเจ็ดขวบของเรา  และอดไม่ได้จริงๆที่จะยิ้มหวานใส่ตาเด็กน้อยช่างพูด  ที่ยังกุมมือเฮียธันว์ของตัวเองไม่ปล่อย  ก่อนผมจะรับคำน้องสาวด้วยเสียงนุ่มๆ  เสียงที่ผมเคยใช้แต่กับอาเฮียตัวเล็กของน้องนีซ

“ว่าไงครับ  น้องนีซคนสวย”  เด็กน้อยในชุดกระโปร่งสีชมพูหวานส่งยิ้มเอียงอายให้ผมทันที  ก่อนจะเอาใบหน้าน่ารักๆซุกเข้ากับท่อนแขนของคนที่น้องกุมมืออยู่  ซึ่งอาการของน้องนีซพาให้พี่ๆคนอื่นหัวเราะคิกคักด้วยความเอ็นดู

จังหวะที่ผมเงยหน้าจากร่างน้อยของน้องสาวตัวเล็กนั้น  ผมได้สบตาสุกใสของน้องธันว์เข้า  พลันให้ทุกสรรพเสียงรอบตัวจางหาย  เหลือเพียงใบหน้าของคนรักที่กำลังส่งยิ้มให้กันเท่านั้น 

ผมไม่รู้ตัวเลยว่าได้ยื่นมือเข้าหาแก้มใสๆของน้องธันว์  และไล้ผิวแก้มเนียนด้วยปลายนิ้วตั้งแต่เมื่อไหร่  ผมมารู้ตัวก็ต่อเมื่อ  ร่างนุ่มนิ่มของน้องธันว์ถูกผลักเข้าหาอก  จากฝีมือน้องสาวอย่างน้องเหม่ยเทียนและน้องนีซ  พร้อมเสียงสดใสของน้องธารณ์ที่ดังตามมา

“พวกเราฝากเฮียธันว์ไว้ในความดูแลของเฮียหลี่ผิงด้วยนะคะ”

“ตลอดชีวิตครับ...เฮียสัญญาจะดูแลเฮียธันว์ของน้องธารณ์ตลอดชีวิตนับจากนี้”  ผมไม่เพียงแต่จะให้สัญญาต่อน้องๆของเราเท่านั้น  เพราะผมตั้งใจยื่นสัญญารักให้คนน่ารักแก้มแดงของผมได้รับรู้ด้วย

“วี้ดวิ้ววว...คิกๆ  แปะๆๆ...เฮียหลี่ผิงสุดยอด  ฮ่าๆๆ...ยินดีด้วยนะครับเฮียธันว์เฮียหลี่ผิง...หอมเลยๆ...เฮียหลี่ผิงหอมแก้มเฮียธันว์หน่อยสิคะ”

เสียงรอบตัวอื้ออึงขึ้นทันที  จนไม่รู้ว่าเสียงใครเป็นเสียงใคร  ทั้งเสียงเป่าปาก  เสียงหัวเราะกังวานด้วยความสุข  เสียงเยินยอ  หรือแม้แต่เสียงแสดงความยินดี  ตีกันให้วุ่นอยู่รอบตัวเราทั้งคู่  แต่เสียงเชียร์ที่ดังขึ้นท้ายๆนี่สิครับ  ทำเอาคนในอ้อมกอดผม  ถึงกลับยอมเงยหน้าแดงๆขึ้นจากอกมาทำตาโตใส่กัน  ก่อนจะเหลียวมองรอบตัวด้วยใบหน้าเลิ่กลั่ก  และส่ายหน้าปฏิเสธจนผมกระจาย  เมื่อเสียงเชียร์ให้ผมหอมแก้มน้องดังขึ้นซ้ำๆ  จากใครหลายๆคน 

เสียงที่ผมได้ยินชัด  ผมจำได้ดีว่าเป็นของไอ้พอล  แบบนี้ค่อยน่ายกเลขาคู่กายให้หน่อย  งานสำคัญอย่างวันนี้ฝูหรงก็มาด้วย  แต่กำลังง่วนอยู่กับการคอยดูแลผู้ใหญ่อยู่อีกด้าน  ซึ่งผมแอบเห็นอยู่หรอกว่าไอ้พอลคอยมองคนของมันตลอดเวลา

“หลี่ผิงหอมน้องโชว์หน่อยสิวะ  หอมเลยๆ...เฮียหลี่ผิงหอมเลยค่ะ...ตาหลี่ผิงหอมเลย  เจ็กอนุญาต  ฮ่าๆ...หอมเลยๆๆๆ”  ผมยักคิ้วใส่ไอ้พอลพร้อมกระตุกยิ้ม  แทนคำขอบคุณให้ไอ้เพื่อนที่แสนรู้ใจ  เพราะมันแท้ๆครับ  ที่เป็นต้นเสียงปลุกระดมให้บรรดาน้องๆ  หรือแม้แต่แขกผู้ใหญ่บางท่าน  ตะโกนเชียร์ให้ผมได้มีโอกาสหอมแก้มแดงๆตรงหน้า

ผมจึงเชยคางคนน่ารักขึ้นอย่างช้าๆ  และไม่ต้องบอกเลยว่าตอนนี้น้องธันว์จะมีสีหน้าแบบไหน  ถ้าไม่ใช่เขินจัดจนพูดไม่ออก  แถมแก้มยังสุกปลั่งแทบแตกอยู่แล้ว  ผมจึงก้มหน้าเข้าหาแก้มใสอย่างช้าๆ  จนรู้สึกได้ว่าคนที่กำลังหลบตากันกำลังกลั้นลมหายใจไว้  ด้วยน้องคงลุ้นจัดว่าเมื่อไหร่ปลายจมูกผมจะชนแก้มน้องสักที  ผมจึงแกล้งหยุดใบหน้าไว้  ทั้งๆที่อีกเพียงคืบเท่านั้น  ปลายจมูกผมก็จะได้สูดกลิ่นหอมๆของแก้มน้องแล้ว 

ส่วนเสียงที่เคยเชียร์อยู่รอบตัวกลับเงียบกริบ  เหมือนว่าทุกคนกำลังลุ้นไม่ต่างจากเจ้าของร่างน้อยในอ้อมกอดของผมนัก  และที่ผมหยุดรักษาระยะห่างไว้เท่านี้  เพราะผมก็กำลังลุ้นไม่ต่างจากทุกคน  ส่วนลุ้นเรื่องอะไรน่ะเหรอครับ  ฮึๆ  ก็ลุ้นให้เป็นแบบนี้นี่ไง...

“อ๊ะ!...จุ๊บ!...เฮีย!  มาเฟียเจ้าเล่ห์...จุ๊บ!”  จัดไปอีกสักจุ๊บที่ปากแดงๆช่างต่อว่าคู่นี้ครับ  เด็กน้อยกล้าต่อว่าสามีที่รักดีนัก  แบบนี้ต้องโดนลงโทษ

คุณคงไม่สงสัยแล้วใช่มั้ยว่าผมรออะไร  ผมรอแค่ให้น้องธันว์หันมาหาเท่านั้น  เพราะริมฝีปากนิ่มๆน่าลิ้มลองกว่าเป็นไหนๆ  และไม่เสียเวลาเดาว่ารอบกายที่เคยเงียบ  จะกระหึ่มไปด้วยเสียงกรีดร้องและเสียงชื่นชมเพียงใด  เรียกได้ว่าคนโดนขโมยจูบต่อหน้าเพื่อนๆและญาติๆ  ต้องยกมือปิดหูและซุกหน้าเข้าหาอกผมแก้เขินเลยทีเดียว  ผมจึงได้โอกาสรวบตัวคู่หมั้นหมาดๆเข้าหาอก  ก่อนเป็นฝ่ายแจกจ่ายรอยยิ้มรับคำชมเชยแต่เพียงผู้เดียว  ปล่อยให้น้องธันว์ได้ซ่อนหน้าหนีอายไปครับ

ผมสอดส่ายสายตาไปรอบตัว  เพื่อเก็บภาพความทรงจำของวันแห่งความสุขนี้ไว้  วันที่เปรียบเป็นจุดเริ่มต้นชีวิตคู่ของผมกับคนที่ผมรักอย่างแท้จริง  และเป็นวันที่มีคนที่เรารักและรักเรามาร่วมแสดงความยินดีกับเราอย่างมากมาย  หากวันใดเจออุปสรรคระหว่างเส้นทางรัก  ผมจะได้นึกถึงวันนี้และใช้มันเป็นกำลังใจ  ร่วมกับใช้ความรักของเราฝ่าฟันทุกอุปสรรค  เพื่อให้ผมกับน้องธันว์ได้ก้าวต่อไปบนเส้นทางรักสายนี้ด้วยกันตราบนานเท่านาน

‘ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลคนเก่งของผมคนนี้ตลอดไป’
.
.
.
.
THE  END





ในที่สุดเราก็พาน้องธันว์และหลี่ผิงถึงฝั่งไปอีกคู่แล้ว
ดีใจจัง...แต่แอบใจหายเล็กๆ  เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ถึง
ตอนสุดท้ายของเรื่อง  :-[

แต่ค่ะแต่...ตามที่สัญญาไว้ว่าจะมีอีก 2 ตอนพิเศษ
เพื่อคุณผู้อ่านที่น่ารัก  ก่อนจะลาจอไปจริงๆ
สามารถติดตามตอนพิเศษตอนแรกได้ในวันศุกร์หน้าน้า
บอกเลยว่าฟิน  ฮุๆ  :hao6:

+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์  ขอบคุณทุกการติดตามนะคะ

ปล.เรื่องต่อไปจะเป็นคู่ของนนและเบสค่ะ  อดใจรอกันนิดนะคะ
ไม่เกินกลางเดือนหน้ามาให้ได้อ่านแน่นอนจ้า

 :pig4:  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: inloverNUN ที่ 08-11-2013 07:40:34

แบบนี้จะมีหนังสือมั้ยค๊าา อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 08-11-2013 07:46:26

อ๊ะ จบแล้ว ขอบคุณผู้แต่งมากนะคะ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: GimNgek ที่ 08-11-2013 08:02:27

ขอบคุณคนแต่งมากค่ะ รักเรื่องนี้มากๆเลย :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 08-11-2013 08:36:25

น้ำตาลหล่นตามพี้นเต็มไปหมด หวานจริงเฮียหลี่ผิงน้องธันว์
เป็นการรวมญาติไปในตัว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 08-11-2013 08:49:19

เป็นตอนจบที่หวานมาก มากันครบทุกคน 

 :pig4: คนเขียนมากค่ะ

รออ่านตอนพิเศษต่อไป

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 08-11-2013 09:58:06

สุข สุ๊ข สุข  :mew1:

ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องหวานตั้งแต่ต้นจนจบ ให้ได้อ่าน :L2:

ขออ่านเรื่องต่อไปนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-11-2013 10:45:33

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 08-11-2013 10:47:18

น่ารักมากจริง ๆ ค่ะ เป็นฝั่งเป็นฝาอย่างเป็นทางการ
ตัวละครมากันเต็มแน่น อบอุ่น ๆ ๆ

รอตอนพิเศษน๊าาา ขอบคุณมากค่ะ +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 08-11-2013 10:58:14

น่ารักน่าประทับใจมากๆ :mew1:

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 08-11-2013 11:18:20

 :pig4:  :pig4:  :pig4: ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้มาให้อ่าน เป็นกำใจสำหรับเรื่องต่อต่อไปนะคะ  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 08-11-2013 11:19:02

 :-[   น่ารักจังเลย  อยากเข้าไปเป็นแขกรับเชิญในงานบ้างจัง  คู่บ่าวสาวต่างละสายตาจากกันไม่ได้ 

   รอตอนต่อไป   :hao6:    +1  คะพี่มาศ   :กอด1: หน่อยคงไม่ว่ากันนะค่ะ   :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 08-11-2013 11:26:43

สุขใจ อิ่มใจ รู้สึกดีมากๆกับการที่ได้อ่านเรื่องนี้
ทุกๆครั้งที่อ่านในทุกๆตอน รู้สึกถึงความรักที่อบอวลอยู่รอบๆกาย
ความรัก มิตรภาพ ความผูกพัน ครอบครัว เพื่อน ทุกๆอย่างในเรื่องนี้
ประทับใจมากจริงๆ

ตั้งแต่ต้นจนจบอิจฉาน้องธันว์สุดๆ #จากใจเลย 55555
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 08-11-2013 11:58:58

หวานหยดซะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 08-11-2013 12:47:28

ขอบคุณค่ะ จบแล้วววว หวานซะน้ำตาลยังยอมแพ้เลย  :heaven
มีคู่ของอาธัชชี่กับตี้หลง แอบแย่งซีนนะค่ะ ชอบๆ   :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 08-11-2013 13:01:25

มดกัดค่ะพี่มาศ  หวานมว๊ากกกกกกก

ยิ่งอ่านนิ่งหวาน โอ้ย น้ำตาลในเลือดขึ้น

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 08-11-2013 13:05:55

หวานมากๆเลย แฮบปี้ๆ
เป็นเรื่องที่ยิ่งอ่านยิ่งมีความสุข
ขอบคุณมากเลยนะค่ะ ^_^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 08-11-2013 13:49:58

มีความสุข~ ยินดีกับธันว์และเฮียหลี่ผิงด้วย ขอให้รักกันตลอดไป~

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 08-11-2013 14:01:24

 :o8: :-[ :impress2:
อ๊ายยยยยยยยยย หวานกันจังเลยอะ
มดกัดจนตัวแดงหมดละเนี่ย
 :hao6: :katai2-1: :hao7:

อยากมีฉากแบบนี้บ้างอะ
อยากได้ๆๆๆๆๆ :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 08-11-2013 14:11:45

ดีใจกับ น้องธันว์และหลี่ผิง ด้วยจ้า

ความสุขลอยอบอวลไปทั่วเลย

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 08-11-2013 15:28:19

มีความสุขกันถ้วนหน้าดีจริง  น่าอิจฉาน้องธันว์นะเนี่ยที่เป็นคนที่มีความสุขมากเลย 5555

+1 แทนการขอบคุณค่ะ
 :mew1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 08-11-2013 15:36:15

อ่านจบแล้วมีความสุขจังเลย :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 08-11-2013 20:28:02

หวานซะ มดขึ้นคอมคนแก่เลย

ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะจ๊ะ

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 08-11-2013 21:49:34

อ่านไปยิ้มไป มีความสุขค่ะ
อยากเข้าไปอยู่ในกลุ่มที่ส่งเสียงเชียร์คู่หมั้นหมาดๆด้วยค่ะ ^^
รอฟินกับตอนพิเศษนะคะ  :mc4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 08-11-2013 23:14:04

 :o8: :mew1: ฟินจนหยดสุดท้าย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 09-11-2013 00:48:27

อ๊ายยยยยยๆๆๆๆๆๆๆๆ  :o8: :-[

ไม่ไหวแล้ววววววววววววววว ยิ้มจนปวดแก้มไปหมดแล้วววว

หวาน หอม อบอุ่น อ่อนหวาน อ๊ายยย ครบรสความหวานอ่าาา

เปรม ปริ่มมว้ากกกกกก  :heaven

อลังการมากกกกับทั้งสามตระกูล

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 09-11-2013 01:09:01

หวานหยดย้อยเชียวเฮียหลีผิงน้องธันว์  ยินดีด้วยนะคะ :mc4:

งานหมั้นยังฟินขนาดนี้ งานแต่ง โอ้ย.....จิ้น :haun4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: GGG24 ที่ 09-11-2013 01:11:56

จบแล้วววว ชอบมากๆเลย :L2: :L2:

ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 09-11-2013 11:58:57

หา จบแล้ว   :a5: เรื่องนี้หวานชื่นปนหื่นสร้างรอยยิ้มมาทั้งเรื่องจริง ๆ ขอบคุณนะครับ :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 09-11-2013 18:12:33

รอตอนพิเศษนะฮ้าบบบบ :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 10-11-2013 14:29:02

ขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะ น้องธันว์กับเฮียหลี่ผิง

รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 10-11-2013 14:45:06

จบแล้ว ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ :pig4:
รอตอนพิเศษ :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 11-11-2013 10:37:04

จบซะแล้วน้องธันว์คนน่ารัก
รอตอนพิเศษต่อไป
 :pig4: :กอด1: :L1:
+1และเป็ด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 12-11-2013 19:55:57

ถึงฝั่งอีกคู่แล้ว แม้จะรู้ว่าทางข้างหน้ายังอีกไกล
แต่เราเชื่อว่าไม่ว่านานเท่าไรความสุขก็จะยังอยู่
ความมั่นคงของทั้งคู่ก็พอจะการันตีได้แล้วล่ะ
เป็นตอนจบที่อิ่มเอมไม่น้อย ยิ้มจนปวดแก้ม
ต้องขอบคุณพี่มาศมากๆเลยค่ะ เรื่องนี้น่ารักมากๆ :กอด1:
ติดตามกันมาหลายเรื่อง เรื่องต่อไปก็ไม่พลาดแน่นอน
+1และเป็ดสำหรับตอนสุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุด :z2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์&หลี่ผิง CH.43 "สู่ขอ" P.53 (8/11/56) ^____^
เริ่มหัวข้อโดย: Der Adler ที่ 12-11-2013 20:32:23

จบซะเเล้วเรื่องนี้ :katai2-1: :katai2-1:
เป็นเรื่องที่หวานตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆๆ :hao7: :hao6: :hao5:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-11-2013 07:17:22

ตอนพิเศษ 1 ... ลงโทษเด็กดื้อ

หวางหลี่ผิง
   
“ว่าไงนะ!!!  น้องธันว์อยู่โรงพยาบาล  เกิดอะไรขึ้น!...ไม่ต้องพูดแล้ว  เฮียจะไปเดี๋ยวนี้!”  ผมตัดสายน้องสาวฝาแฝดที่กำลังอึกอักให้คำตอบไม่ได้ดั่งใจทันที  ก่อนถลาไปยังประตูที่อยู่อีกฝั่งของห้องทำงาน  เรียกได้ว่าแทบจะเหาะมากกว่าเดิน  และไม่คิดจะเสียเวลาตอบคำถามของเลขาหน้าห้องอย่างฝูหรงสักนิด 

เพราะหลังจากเปิดประตูมาได้  ผมก็สั่งการให้ฝูหรงตามอาเป๋าให้เตรียมรถไว้ทันที  ก่อนตัวผมจะได้เข้ามาอยู่ในลิฟต์  และทำตัวเป็นคนย้ำคิดย้ำทำกดตัวเลขเดิมซ้ำๆ  ทั้งๆที่มันไม่ได้ทำให้ลิฟต์เคลื่อนลงได้เร็วขึ้นสักนิด  แต่หัวใจที่ร้อนรุ่มจนแทบมอดไหม้  หลังจากรู้ข่าวว่าว่าที่เจ้าสาวของผมเข้าโรงพยาบาล  ทำให้ผมแทบคลุ้มคลั่งและควบคุมสติไม่ได้ดีดังเคย  ไม่เหลือคราบนายน้อยหวางหลี่ผิงที่แสนสุขุมสักนิด

เงาสะท้อนภาพใบหน้าตัวเองจากกระจกในลิฟต์  ทำให้ผมต้องลูบหน้าตัวเองแรงๆ  ก่อนถอนใจเฮือกใหญ่  เพื่อปรับสีหน้าซีดๆแววตาวูบไหวให้กลับมาเหมือนเดิมให้มากที่สุด  เดี๋ยวลูกน้องคนอื่นจะแตกตื่นและหมดศรัทธาในตัวผมไปซะก่อน  แต่ภายในใจที่เป็นกังวลและเป็นห่วงน้องธันว์นั้น  ผมไม่อาจทำให้มันทุเลาลงได้เลย

มันเกิดอะไรขึ้น  ในเมื่อน้องธันว์ไปเตรียมสถานที่สำหรับงานแต่งที่โรงแรมในกงอิน  พร้อมเหมยอิงและน้องธารณ์ที่บินมาช่วยเตรียมงานแต่งพี่ชายโดยเฉพาะ  ไหนจะอาอู๋และบอดี้การ์ดอีกสามคน  ที่ผมส่งไปดูแลความปลอดภัยให้คนรักและน้องสาวทั้งสอง 

ผมห่างกับน้องไม่ถึงวัน  เจ้าตัวถึงกลับเข้าโรงพยาบาล  แล้วแบบนี้ผมจะไว้ใจใครให้ดูแลน้องได้อีก  ต่อไปมิต้องให้น้องธันว์อยู่ในสายตาตลอดเลยรึไงกัน  เพราะแค่รู้ว่าน้องอยู่โรงพยาบาล  ใจผมก็จะขาดรอนๆอยู่แล้ว

“น้องธันว์!!”  ตอนนี้ผมได้เจ้าของชื่อมาอยู่ในอ้อมกอดแล้วครับ

“อื้อออ...เฮียหลี่ผิง  ธันว์หายใจไม่ออก...แหะๆ” 

หลังจากโดนประท้วงด้วยน้ำเสียงที่ดังอู้อี้กับอก  ผมจึงคลายแรงกอดรัดร่างน้อยลง  ก่อนผละห่างเพื่อจ้องสำรวจหาความเสียหายไปตามร่างน้องธันว์  จนไม่ทันสังเกตว่ามีใครอยู่ในห้องบ้าง  เพราะตอนมาถึงผมก็รีบร้อนพุ่งหาน้องที่นอนบนเตียงก่อนเลย  พอได้ยินเสียงหัวเราะแห้งๆของน้อง  ผมจึงได้โอกาสเหลือบตาขึ้นมองเด็กน่ารักที่กำลังส่งยิ้มแหยๆมาให้  ก่อนน้องจะหลบตากันดื้อๆ  เล่นเอาผมงงไปเลย 

แต่จากการประเมินด้วยสายตา  น้องธันว์ดูปกติดี  ไม่ได้เป็นไปตามความคิดร้ายๆของผมก่อนหน้า  ผมก็เบาใจแล้วล่ะครับ  และไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอะไรที่ทำให้น้องต้องมาอยู่ที่นี่  ผมคิดว่ามันคงไม่ได้เลวร้ายไปกว่าความรู้สึกของผมที่ผ่านมาก่อนหน้านี้นักหรอก

“เอ่อ...เฮียหลี่ผิงคะ”  ผมหันมาตามเสียงเรียก  จึงเพิ่งเห็นว่ามีเหมยอิงและน้องธารณ์อยู่ในห้องนี้ด้วย

ท่าทางรู้สึกผิดของทั้งคู่ที่กำลังยืนข้างเตียงต่อหน้าผมนั้น  ทำให้ผมยิ่งสงสัยหนักว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่  แต่ความเป็นห่วงน้องสาวทั้งสองนั้นมีมากกว่า  เพราะหน้าซีดๆตาหงอยๆคูณสองที่ได้เห็น

“เหมยอิง  น้องธารณ์เป็นอะไรครับ  ทำไมทำหน้าแบบนั้น  น้องธันว์เกิดอะไรขึ้น  แล้วตกลงน้องธันว์เป็นอะไรถึงมาโรงพยาบาล”  ผมมองหน้าทั้งสามสลับไปมาพร้อมส่งคำถามคาใจไปให้ 

ส่วนคนที่เป็นคนตอบคือคนที่นอนบนเตียง  ซึ่งก่อนตอบน้องธันว์ก็ยึดมือผมไปกุมไว้  พร้อมช้อนตามองมายิ้มๆ  ผมถึงกลับต้องกัดริมฝีปากไว้  เพื่อกลั้นยิ้มกับท่าทางออดอ้อนของน้อง  และฝืนทำหน้าตาจริงจังรอคำตอบ

“เฮียหลี่ผิง~  คือ...ธันว์ก็แค่เป็นลม  แต่เจ๊เหมยอิงกับยัยธารณ์ตกใจมากไปหน่อย  ตอนมาเห็นธันว์นอนหมดสติกับพื้น  เลยรีบพามาส่งโรงพยาบาล  แต่ๆ...พอมาถึง  หมอยังไม่ได้ทำอะไรหรอก  ธันว์ก็รู้สึกตัวแล้ว...อ่ะ” 

เสียงใสๆดังขึ้นอย่างกับปืนกลรัวใส่ผมไม่ยั้ง  ด้วยน้องคงกลัวไม่ได้อธิบายจนจบ  แต่มีติดขัดกลางประโยคนิดหน่อย  เมื่อผมตากระตุกขมวดคิ้วใส่คนพูด  และจบประโยคด้วยเสียงอ่อยๆ  แถมออฟชั่นเสริมด้วยการเขย่ามือผมไปด้วย

แม้ผมจะเห็นว่าน้องไม่เป็นอะไรแล้ว  แต่พอได้รู้ว่าคนรักหมดสตินอนกับพื้นโดยไม่มีใครเห็น  ผมก็อดจะขัดใจไม่ได้  แต่ก่อนที่ผมจะซักเด็กน่ารักตรงหน้าต่อ  ถึงสาเหตุที่ทำให้เป็นลม  ก็มีเสียงใสๆของน้องธารณ์ดังขึ้น  จนผมต้องหันไปให้ความสนใจ  แต่ก็รับรู้ได้ว่าลิงน้อยข้างตัวนั้น  ได้สอดแขนเข้ามาโอบรอบเอวผมไว้  ก่อนเอนหัวซบเข้ากับอกผม  ด้วยท่าทางออดอ้อนเต็มกำลัง

“ธารณ์ต้องขอโทษเฮียหลี่ผิงด้วยค่ะ  เพราะธารณ์ขี้โวยวายไปหน่อย  เลยทำให้ทุกคนตกใจ  รีบพาเฮียธันว์ส่งโรงพยาบาลทันที  ทั้งๆที่น่าจะปฐมพยาบาลกันดูก่อน  แหะๆ  ขอโทษนะคะที่ทำให้เฮียหลี่ผิงวุ่นวาย”  น้องสาวของคนรักยกมือไหว้ผมด้วยท่าทางอ่อนช้อย  พร้อมสีหน้าแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด 

ผมจึงรีบบอกน้องธารณ์ว่าผมไม่ถือสาสักนิด  จนน้องยิ้มกว้างตายิบหยีได้อีกครั้ง  แต่คนเป็นพี่ชายของน้องธารณ์ดูท่าจะลุ้นไปพร้อมน้องสาว  เพราะผมรู้สึกได้ว่าน้องธันว์พรูลมหายใจออกมาเบาๆด้วยความโล่งอก  คงกลัวน้องสาวโดนผมดุอยู่ล่ะสิ  ‘เด็กหนอเด็ก’  ผมก้มหน้าซ่อนยิ้มจากสายตาสองสาว  ด้วยการกดจูบลงบนกลุ่มผมหอมๆ  แต่รีบผละห่างเพื่อแกล้งหลบตาเด็กน้อยที่เงยหน้าขึ้นมองกัน

“เหมยอิงก็ต้องขอโทษเฮียหลี่ผิงเหมือนกัน  ที่พูดจาไม่รู้เรื่อง  ทำให้เฮียต้องทิ้งงานมาถึงนี่  เหมยอิงไม่น่าโทรไปเลย  แต่ที่โทรไปตั้งใจจะบอกว่าธันว์ไม่เป็นอะไรแล้ว  แต่ยังไม่ทันพูด  เฮียก็ตัดสายไปก่อน  แล้วเหมยอิงก็ไม่กล้าโทรไปอีก”  ผมละมือข้างหนึ่งจากการโอบกอดร่างน้อย  เพื่อกุมมือน้องสาวฝาแฝดไว้แทน

“เหมยอิงทำถูกแล้วที่โทรหาเฮีย  เพราะไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับน้องธันว์  เฮียสมควรรู้ก่อนใคร  ไม่ว่าเรื่องจะเล็กจะใหญ่แค่ไหนก็ตาม  เหมยอิงไม่ต้องกังวล  เฮียไม่โกรธสักนิด  ดีซะอีก  เฮียจะได้มารับน้องสาวกลับบ้านด้วยตัวเองไงครับ”  จบประโยคผมแล้ว  เหมยอิงตอบรับเสียงใสพร้อมรอยยิ้มอ่อนหวานทันที  ก่อนน้องจะกุมทับหลังมือผมไว้  ตามมาด้วยคำขอบคุณและท่าทางที่สดชื่น  จนผมยังนึกขำกับความกังวลเกินเหตุของน้องๆ

สองสาวคงคิดกันไปไกลว่าผมต้องโกรธมาก  หากผมมาถึงแล้วและรู้ว่าน้องธันว์ไม่ได้เป็นอะไร  ตามที่ผมได้เข้าใจไปเองก่อนหน้า  และคงไม่ใช่เพียงสองสาวเท่านั้นที่คิดแบบนี้  เพราะคนในอ้อมกอดผมคงคิดไม่ต่างกัน  ทำให้เมื่อแรกเจอน้องธันว์มีสีหน้าสำนึกผิด  แล้วไหนจะท่าทางออดอ้อนเข้ามากอดเข้ามาซบต่อหน้าบุคคลที่สามและสี่นี่อีกล่ะ  ที่ยืนยันได้ว่าตัวต้นเหตุของเรื่องวุ่นๆนั้น  เค้ากลัวผมโกรธ 

แต่ในความเป็นจริง  กลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง  เพราะผมคิดตามที่ผมบอกเหมยอิงไปจริงๆ  ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือใหญ่แค่ไหน  หากเกี่ยวกับคนรักตัวน้อยคนนี้แล้ว  ผมสมควรรู้เป็นคนแรกๆ  เพราะถ้าได้รู้ทีหลังคนอื่น  ผมคงได้โกรธคนที่คิดปิดบังกันซะมากกว่า

“นั่นสิเนอะ  เฮียหลี่ผิงของธันว์ใจดีอยู่แล้ว” 

ผมละสายตาจากรอยยิ้มของน้องสาวทั้งคู่  เพื่อก้มมองเจ้าของรอยยิ้มเจิดจ้า  ที่เงยหน้าบรรจงคลี่ยิ้มมอบให้ผมอย่างตั้งใจ  จนใบหน้าน่ารักของน้องธันว์สว่างไสว  ด้วยเผยให้เห็นฟันขาวซี่เล็กๆเรียงตัวสวย  พร้อมดวงตายิบหยีอย่างน่าดู  ทำให้ผมเกือบหลุดยิ้มออกไป  ให้ผิดจากความตั้งใจ

“ไม่ต้องมานงมาเนอะเลย  ไหนบอกเฮียมาสิว่าทำไมอยู่ๆน้องธันว์ถึงเป็นลม”  ผมข่มใจไม่ให้เผลอตัวเข้าไปโอ๋เด็กน้อย  ที่ทำหน้าหงอยอย่างน่าสงสารขึ้นมาทันตา  หลังจากผมถามหาสาเหตุด้วยสีหน้านิ่งๆ

การที่ผมทำท่าทางขึงขัง  ไม่ใช่ว่าผมโกรธคนป่วยตัวน้อยนะครับ  แต่อยากรู้สาเหตุที่แท้จริงมากกว่า  ว่าเป็นเพราะอะไร  น้องธันว์ถึงเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมา  ด้วยอาการนี้ไม่ใช่จะเกิดขึ้นกันง่ายๆ  หากร่างกายแข็งแรงเพียงพอ  นอกเสียจากน้องจะฝืนทำจนร่างกายเกินจะรับไหว 

หากเป็นอย่างที่ผมคิด  ลิงน้อยที่รักคงต้องโดนผมดุบ้างแล้วล่ะครับงานนี้  เพราะผมเตือนน้องธันว์มาตลอด  ตั้งแต่น้องเริ่มเตรียมงานแต่งของเราแล้ว  ว่าอย่าฝืนทำจนเกินกำลัง  เพราะหากเกิดอะไรขึ้นกับน้องแล้วมันไม่คุ้มสักนิด  จากอาการหลบตาและซบหน้าผากลงกับอกผมของน้องธันว์  เดาได้ไม่ยากว่าวันนี้ต้องมีคนโดนดุแน่ๆ

“เฮียอ่ะ”  ผมถอนใจเบาๆทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงออดอ่อยของเด็กดื้อ  ก่อนจะพยักหน้าอนุญาตให้สองสาวได้หลบออกจากห้องไปก่อน  เมื่อเห็นเหมยอิงชี้ไม้ชี้มือไปทางประตู 

แต่ก่อนออกไปเหมยอิงยังอดเป็นห่วงน้องธันว์ไม่ได้  มีขยับปากบอกผมเบาๆว่า  ‘อย่าดุน้องเลย’  เหมยอิงแสดงอาการปกป้องพี่สะใภ้อย่างออกนอกหน้ามาก  ผมจึงส่งยิ้มพร้อมพยักหน้าน้อยๆเป็นการรับปากแทน  และเผื่อแผ่รอยยิ้มให้น้องธารณ์ที่ยืนส่งยิ้มล้อเลียนมาให้ผมด้วย 

เมื่อได้อยู่ตามลำพังกับเด็กดื้อที่น่ารักแล้ว  ผมดันไหล่น้องออกช้าๆ  ก่อนเชยปลายคางของคนที่ก้มหน้าหลบตาขึ้น  เพื่อจ้องตารอคำตอบ  พอน้องธันว์เห็นว่าผมเอาจริง  เด็กดื้อกลับทำปากยื่นใส่อย่างงอนๆ  ทีแรกผมนึกว่าต้องกลายเป็นฝ่ายง้อน้องซะแล้ว  ที่ไหนได้น้องกลับโผเข้าคล้องคอผมไว้  และเอ่ยขอโทษผมด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย  ที่ทำให้ผมกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่อีกต่อไปออกมา  ก่อนผมจะใจอ่อนวาดวงแขนโอบจนรอบแผ่นหลังบาง  และหลุดเสียงหัวเราะเบาๆออกมาด้วยความถูกใจ  ในกิริยาน่ารักขี้อ้อนของลูกลิงตัวน้อย

“ธันว์ขอโทษครับ  ธันว์รู้ว่าทำให้เฮียเป็นห่วง  แต่อยากให้งานแต่งของเราออกมาดีอ่ะ  เลย...ฝืนไปหน่อย  วันนี้เป็นไรไม่รู้เนอะ  แดดจ๊าจ้า  อากาศก็ร้อนกว่าทุกวันด้วย  แต่ธันว์เดินออกไปคุมงานแป๊บเดียวจริงๆนะ  รู้ตัวอีกทีก็อยู่ที่นี่แล้ว  แหะๆ...เฮียหลี่ผิงยกโทษให้ธันว์เนอะ  น้า~  ต่อไปธันว์สัญญาจะดูแลตัวเองให้ดีกว่านี้  นะครับ”

ผมยอมตั้งแต่น้องธันว์เอ่ยขอโทษต้นประโยคแล้วครับ  แถมยังมีประโยคสำนึกผิดและปิดท้ายด้วยการให้สัญญาอีก  แล้วไหนจะน้ำเสียงออดอ้อนที่น้องตั้งใจใช้กับผมด้วย  ที่สำคัญเสียงเล็กๆมันดังอยู่ข้างหูด้วยนี่สิ  ทำเอาผมใจละลาย  ตอนนี้หากน้องจะขอมากกว่าการยกโทษ  บอกคำเดียวว่า...‘ยอม’ 

ผมแตะริมฝีปากไปตามกลุ่มผมหอมๆ  ไล่มายังข้างขมับ  ก่อนเคลื่อนไปยังหลังใบหูสีอ่อนที่กรุ่นกลิ่นกายน้อง  และเลาะเล็มมาตามแก้มใสที่ขึ้นสีระเรื่อคาตา  สุดท้ายแตะจูบนิ่งๆยังมุมปากสีสดที่กำลังยกยิ้มด้วยความยินดี  เมื่อได้สบดวงตาแวววาวสุกใสของน้อง  ผมก็นึกโล่งใจจริงๆก็ตอนนี้  ว่าคนรักตัวน้อยปลอดภัยอยู่ภายในอ้อมกอดของผมแล้ว

“น้องธันว์รู้ว่าเฮียเป็นห่วง  เพราะฉะนั้นต่อไปต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ  น้องธันว์ทำเพื่อเฮียได้มั้ยครับคนเก่ง”  คนเก่งของผมตอบรับเสียงใสทันที  ก่อนจะเป็นฝ่ายแตะจูบที่ริมฝีปากผมซ้ำๆพร้อมคำขอบคุณ  ด้วยสีหน้าท่าทางรื่นเริง 

สุดท้ายคนน่ารักก็ลอยนวลไม่โดนผมดุ  สมกับความช่างอ้อนที่เค้ามีล่ะครับ  ฮึๆ

ระหว่างที่คนน่ารักกำลังยิ้มกว้างตาปิดอย่างน่าดูอยู่นั้น  ผมจึงได้โอกาสรั้งเอวบางเข้าหาตัว  ก่อนประกบจูบริมฝีปากที่กำลังฉีกยิ้มเป็นการปิดท้าย  เพื่อทำโทษกรณีที่น้องทำผมใจหาย  แรกๆคนน่ารักมีอึกอักต่อต้านผลักไส  แต่เมื่อเจอผมหลอกล่อตวัดดูดลิ้นเข้าหน่อย  น้องก็เริ่มเคลิ้มโอบแขนเข้ากับรอบคอ  และเป็นฝ่ายรั้งใบหน้าผมให้แนบชิดขึ้น  พร้อมตวัดดูดลิ้นผมเข้าสู่โพรงปากตัวเอง 

เราจูบกันจนกระทั่งน้องเริ่มหมดลมหายใจและทุบเข้าที่แผ่นหลัง  ผมจึงต้องตัดใจจากจูบหวานๆที่เราร่วมกันปลุกปั่น  มายังพวงแก้มใสเพื่อสูดกลิ่นหอมๆ  และรับรู้ถึงลมหายใจร้อนถี่กระชั้นข้างหู  พาลให้ฝ่ามืออยู่ไม่สุขสอดผ่านสาบเสื้อคนไข้ที่ถูกกระตุกปมเชือกไปแล้ว  เพื่อสัมผัสผิวหน้าอกเนียนมือและยอดอกที่ขึ้นปุ่มไต  แต่แล้วข้อมือผมก็ถูกยึดไว้  พร้อมการห้ามปรามจากเสียงแหบพร่า  ที่พอได้ยินทำเอาผมไม่อยากหยุดสักนิด

“เฮีย  อ่า~  หยุดเถอะครับ  ที่นี่โรงพยาบาล...พากลับบ้านหน่อยครับ  ธันว์อยากกลับบ้านแล้ว”  แล้วดูเด็กน่ารักที่อ้อนให้ผมหยุด  และอ้างว่าอยากกลับบ้านสิครับ  มันช่างน่าให้ผมทำตรงข้ามซะจริง  อย่างการกดน้องบนเตียงคนไข้อะไรแบบนั้น 

จากภาพที่ผมเห็นคือคนรักตัวน้อยนอนระทวยหัวยุ่งอยู่กับเตียง  สาบเสื้อหลุดลุ่ยโชว์แผ่นอกขาวพร้อมยอดอกสีฉ่ำและหน้าท้องเนียนน่าแนบชิด    ไหนจะพวงแก้มใสที่ผมเพิ่งสูดดมกลับขึ้นสีระเรื่อน่ากิน  พร้อมริมฝีปากบางที่เคยห้ามปราม  กลับบวมเจ่อเพราะฤทธิ์จูบให้อยากดูดกลืนซ้ำๆ  แถมดวงตาที่ผมหลงใหลกลับหยาดเยิ้ม  เรียกร้องให้ผมเดินหน้าต่อ  มากกว่าจะหยุดเพียงแค่การจ้องมอง  และหักห้ามใจอย่างยากลำบากอยู่ตรงนี้

แต่สุดท้ายผมก็สามารถตัดใจจากภาพร่างน่ากินของคนรักตัวน้อยได้สำเร็จ  แม้จะแอบมีมือสั่นใจแกว่งไปบ้าง  ตอนผูกปมเชือกเสื้อคนไข้ให้เด็กน่ารัก  ที่นอนอมยิ้มหลบตาอยู่บนเตียง  และเป็นจังหวะเดียวกับที่ประตูถูกเคาะ  ก่อนที่จะถูกเปิดเข้ามา  ผมจึงตวัดร่างน้อยเข้าหาอก  และเหลือบมองไปยังผู้เข้ามาใหม่  ทำให้พบกับคุณหมอผู้หญิงสูงอายุหน้าตาใจดีเข้า

“สวัสดียามบ่ายค่ะ  ขอหมอตรวจร่างกายมิสเตอร์ธนอรรถย์หน่อยนะคะ  ดูสิว่าหนุ่มน้อยของเรา  พร้อมจะกลับบ้านรึยัง” 

ผมก้มหัวให้คุณหมอท่าทางใจดี  ก่อนคลายกอดเพื่อปล่อยร่างน้องให้อยู่ในความดูแลของหมอ  และถอยออกมายืนใกล้เหมยอิงกับน้องธารณ์  ที่เดินตามหมอและพยาบาลเข้ามาในห้อง

หลังจากหมอตรวจน้องธันว์ไม่นาน  ก็หันมาส่งยิ้มให้เราสามคน  ก่อนจะอนุญาตให้ผมพาน้องกลับบ้านได้  แต่มีย้ำเรื่องการดูแลสุขภาพ  และไม่ให้น้องฝืนร่างกายทำอะไรเกินกำลังอีก  ผมจึงหันมาส่งสายตามองน้อง  สื่อให้รู้ว่าต้องฟังคำที่คุณหมอเตือนด้วย  เล่นเอาคนเก่งส่งยิ้มแหยๆให้ผม  ก่อนหันไปรับคำคุณหมอเสียงใสพร้อมคำขอบคุณ  จากนั้นไม่นานเด็กน่ารักก็พร้อมออกจากโรงพยาบาล

“ธันว์ไม่เป็นอะไรแล้ว  เดินเองได้  อ๊ะ!...เฮียอ่ะ”  ผมไม่คิดจะฟังเด็กดื้อสักนิด  และตัดสินใจช้อนขาช้อนหลังเพื่ออุ้มน้องจากเตียงลงนั่งรถเข็น  ที่บุรุษพยาบาลเข็นมารอพร้อมแล้ว  แน่ะ!  เด็กดื้อมีทำปากยื่นตาวาวมองผมอย่างขัดใจอีก

ผมจึงอาศัยจังหวะที่ก้มวางร่างน้อยบนรถเข็น  จุ๊บปากยื่นๆไปหนึ่งที  ทำเอาคนเก่งปิดปากเงียบกริบ  นั่งแก้มแดงก่ำตลอดทางที่ผมเข็นรถให้น้องนั่งเลยทีเดียว 

พอถึงรถทั้งเหมยอิงและน้องธารณ์ขอแยกไปนั่งรถคันเดิม  ทำให้ตอนหลังรถในขณะนี้  ผมมีลิงน้อยแสนน่ารักนั่งคร่อมอยู่บนตักกอดคอกันไม่ห่าง  ทำเอาผู้เป็นเจ้าของความน่ารักช่างอ้อนอย่างผม  หุบยิ้มไม่ลงเลยทีเดียว  และได้แต่กอดร่างอุ่นบนตักไว้หลวมๆ  พร้อมเฝ้าวนเวียนสูดกลิ่นแก้มสลับสูดกลิ่นกลุ่มผมหอมของน้องไปมา  ซึ่งเจ้าของก็ไม่มีขัดขืน  ยอมให้ผมได้ทำตามใจชอบ 

มีบ้างที่น้องประท้วงและเบี่ยงหลบ  เมื่อผมจงใจใช้เคราสากไซ้ไปตามแก้ม  และซอกคอน้องด้วยความมันเขี้ยว  พอน้องธันว์เริ่มส่งสายตาเขียวๆมาให้  ผมจึงเปลี่ยนมาส่งยิ้มหวานใส่ตา  ให้น้องได้ตะลึงค้างและแก้มแดงเล่น  ก่อนผมจะรีบขโมยจูบหวานๆจากริมฝีปากที่เผยอน้อยๆตรงหน้า  ทำเอาลิงน้อยนั่งระทวยหอบตัวโยนอยู่บนตัก  สิ้นฤทธิ์ของเด็กดื้ออย่างสมบูรณ์กันเลยทีเดียว

หลังจากนั้นผมจึงถือโอกาสเลื่อนมือจากแผ่นหลังเนียน  วนมาด้านหน้าเพื่อลูบไล้ผิวอ่อนตรงหน้าท้อง  คนเก่งที่นั่งซบหน้าหอบน้อยๆกับบ่า  ถึงกลับเงยหน้าขึ้นมองผมตาโต  ปากเจ่อๆเตรียมอ้าประท้วง  มือน้อยแตะเข้าที่ข้อมือ  เมื่อน้องอ่านสายตาผมออกว่าผมคิดจะทำอะไร  แต่ผมไม่ยอมให้น้องได้ประท้วง  เพราะจัดการก้มปิดปากส่งจูบหวานๆให้น้องได้เคลิ้มอีกครั้ง  และลงมือปลดตะขอรูดซิบกางเกงตัวน้อย  ก่อนจะล้วงมือเข้าไปทักทายธันว์น้อยที่ยังหลับใหล  พร้อมปลุกปั่นธันว์น้อยให้ตื่นเต็มตัว  ด้วยไม่ต้องการให้เสียเวลา  มอบบทลงโทษแสนหวานให้แก่เด็กดื้อ

การกระทำของผมทำเอาคนบนตักครางหวิวคาปาก  ก่อนเกี่ยวลิ้นตอบโต้ผมอย่างไม่ยอมแพ้  มีขยับสะโพกสวนมือ  เมื่ออารมณ์น้องไต่ระดับตามการปลุกปั่นของผม  ก่อนน้องจะถอนจูบและเป็นฝ่ายเร่งเร้าให้ผมได้เร่งจังหวะเร็วขึ้น  แต่ผมกลับหยุดมือไม่คิดจะทำตามคำขอของน้อง  เด็กดื้อที่แสนยั่วยวนถึงกลับเม้มปากน้ำตาคลอ  ส่งสายตาตัดพ้อให้ผมกันเลยล่ะ  แต่ผมต้องทำใจแข็งส่ายหน้า  พร้อมส่งยิ้มยั่วเย้าให้น้อง  ก่อนจะชี้มาที่ปากตัวเอง 

เด็กหัวไวก็ประกบจูบบดเบียดริมฝีปากเข้ากับผมทันที  และเป็นฝ่ายเกี่ยวลิ้นผมไปดูดดุนซะเอง  แถมมือน้อยก็แตะเข้าที่หลังมือผม  ส่งสัญญาณให้ผมได้ขยับส่งอารมณ์รักให้น้องต่อจากเมื่อครู่  แต่ผมยังไม่ยอมตามใจเด็กดื้อตอนนี้หรอกครับ  จนน้องสะบัดจูบกลับมามองผมอย่างออดอ้อน  พร้อมน้ำตาใสๆไหลจากหางตามาตามแก้มเนียน  ก่อนจะร้องขอผมได้อย่างน่าสงสาร

“เฮีย  ฮึกๆ  ช่วยธันว์นะครับ  ฮึกๆ  ธันว์ไม่ไหว  ฮื่อๆๆ”  พอแล้วครับสำหรับบทลงโทษเด็กดื้อในแบบฉบับของผม

“ต่อไปถ้าน้องธันว์ยังดื้อไม่ยอมฟังเฮีย  น้องธันว์จะโดนยิ่งกว่านี้นะครับ  รู้มั้ยคนเก่ง”  ผมแตะจูบเบาๆที่ริมฝีปากสีสดที่ตอบรับผมทันควัน  เมื่อผมเริ่มขยับมือปลอบโยนธันว์น้อยที่ร้องไห้ปริ่มจะขาดใจ  ไม่ต่างจากเจ้าของที่สะอึกสะอื้นน้ำตาไหลพรากอยู่ตอนนี้

ผมขยับมือบริการน้องพร้อมซับน้ำตาที่แก้มใสด้วยริมฝีปาก  แต่อดอมยิ้มด้วยความถูกใจไม่ได้  เมื่อเด็กขี้แยที่แก้มยังหมาดด้วยคราบน้ำตา  กลับครางหวิวด้วยแรงอารมณ์  และมีสั่งผมให้เพิ่มความเร็วขึ้น  เมื่อเจ้าตัวใกล้ถึงจุดหมาย  ก่อนผมจะเป็นฝ่ายประกบจูบปิดกลั้นเสียงครางสุดท้ายของน้องไว้  ตามมาด้วยความอุ่นร้อนเต็มหลังมือ

ผมเฝ้าคลอเคลียแก้มและริมฝีปากเด็กดื้อที่แสนน่ารักอยู่สักพัก  เพื่อรอน้องได้ปรับอารมณ์และร่างกายให้คืนกลับสู่ภาวะปกติ  เมื่อลมหายใจที่เคยหอบกระชั้นอยู่ในจังหวะปกติแล้ว  ผมจึงเชยคางมนขึ้น  ก่อนจ้องดวงตาวาวรื้นที่ยังมีประกายแห่งความเย้ายวนอยู่จางๆ

“นับจากนี้ต้องเชื่อฟังสามีให้มากเข้าไว้นะครับ  คุณภรรยาที่รัก”  คุณภรรยาที่รักของผมตะลึงอึ้งค้างไปแล้ว  ผมจึงต้องเรียกสติคุณภรรยา  ด้วยการฟัดแก้มแดงๆไปสองฟอดใหญ่  แต่ในเวลาต่อมาผมก็ต้องหูอื้อแก้วหูลั่นเปรี๊ยะทีเดียว

“เฮียหลี่ผิง!!!”

ดูท่าน้องธันว์จะยังไม่เข็ดกับบทลงโทษนะครับนั่น  ถึงกล้าตะคอกใส่สามีอย่างผม  แต่ตอนนี้ผมคงต้องเลิกสวมบทสามีจอมโหด(ไม่ใช่สามีจอมหื่นหรา!?)  และกลับมาง้อเมียขี้งอนก่อนแล้วล่ะครับ  ไม่เช่นนั้นคืนนี้มีหวังได้กลายเป็นมังกรเดียวดายนอนเหงาอยู่นอกห้องแน่ๆ  ดูได้จากใบหน้าบูดบึ้งของคุณภรรยาที่รักตอนนี้  มาเฟียใหญ่อย่างผมก็ใจแกว่งทำอะไรไม่ถูกแล้ว

................................

หวังว่าจะถูกใจกับ SP.1 ใน  “ลงโทษเด็กดื้อ”  ตอนนี้นะคะ
ฮุๆ  เด็กดื้อที่แสนน่ารักต้องโดนลงโทษแบบนี้ล่ะน้า 
แต่ไม่รู้จะเข็ดมั้ยนี่สิ  รึไม่แน่น้องธันว์อาจจะชอบก็ได้เนอะ  :laugh:

ส่วน SP.2 จะมาในตอน  “งานแต่งแสนหวาน”  บอกคำเดียวว่าห้ามพลาด!!
เพราะรวมทุกตัวละครมาส่งท้ายให้คู่หวานกันค่ะ  เจอกันอีกทีศุกร์หน้าน้า

+1และเป็ดให้ทุกเม้นท์เช่นเดิม  ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ

อ้างจาก: inloverNUN ที่ 08-11-2013 07:40:34  

แบบนี้จะมีหนังสือมั้ยค๊าา อิอิ

มีแน่นอนค่ะ  แต่ไม่ใช่เร็วๆนี้  เพราะจะรอตีพิมพ์ออกมาเป็นชุดเช่นเดิมค่ะ
ต้องรออีกสองคู่หลังจากนี้  ถ้ามีเมื่อไหร่จะแจ้งให้ทราบนะคะ
ขอบคุณที่ถาม  ปลื้มปริ่มที่มีคนสนใจค่ะ   :mew1:

 :pig4:   :L1:
   

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 15-11-2013 08:34:12

น้องธันว์เป็นลมกลายเป็นเรื่องใหญ่เลย
แต่เรื่องของน้องธันว์เป็นเรื่องใหญ่ทุกเรื่องสำหรับเฮียหลี่ผิงอยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 15-11-2013 08:46:23

ตอนแรกก็นึกว่าเฮียหลี่หื่นซะจนน้องธันว์เป็นลมซะอีก  กลายเป็นน้องธันว์เตรียมงานจนเป็นลม  แต่ได้เฮียหลี่เติมออกซิเจนให้น้องธันว์ก็กลับมาน่ารัก สดใสเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 15-11-2013 08:49:29

บทลงโทษมันช่างงงง :haun4: 

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 15-11-2013 09:42:20

อิอิ เด็กน้อยโดนลงโทษ
รองานแต่งจ้าาา
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 15-11-2013 09:43:47

เฮียหลี่กะน้องธันว์ ใครดื้อกว่า  :mew3: :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 15-11-2013 10:16:25

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: inloverNUN ที่ 15-11-2013 11:19:04

งั้นจะเก็บตังรอนะคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 15-11-2013 12:06:41

หวานไม่สร่างจริงๆเลยคู่นี้ ความรักมันดีอย่างนี้นี่เอง 5555
เฮียหลี่ผิงถึงได้ติดเด็กดื้ออย่างน้องธันว์ไม่ห่างเลย
อ่านทีไร น้ำตาลในเลือดขึ้นทุกที

+1 ให้คุณMISS-U จ้า
 :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 15-11-2013 12:21:52

เด็กน้อยธันว์โดนลงโทษตลอด :z1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 15-11-2013 12:29:32

ทำอาเฮียเป็นห่วงนิ สมควรโดนลงโทษนะน้องธันว์ หุๆ  :hao6:
รอตอนหน้าค่า ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 15-11-2013 12:40:15

ไม่เข็ดหรอกจริงๆ ลงโทษแบบนี้หน่ะนะ :-[

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 15-11-2013 12:56:01

นี่แค่บทลงโทษนะ ไม่อยากคิดถึงวันเข้าหอเลยว่าจะขนาดไหน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 15-11-2013 13:03:53

ลงโทษซะน้องธันว์สิ้นฤทธิ์ทีเดียว เฮียหลี่ผิง อิอิ

ขอบคุณมากค่าาา +1 ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 15-11-2013 13:24:32

บทลงโทษของเฮียหลี่ผิงนี่แบบ...แล้วธันว์จะเข็ดไหมน้อ? ฮ่ะๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 15-11-2013 13:46:20

อยากรู้คู่อื่นๆด้วย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 15-11-2013 15:37:48

อาเฮียหลี่ผิง นี่ออกอาการหื่นมากเลยอ่ะ

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: wan ที่ 15-11-2013 16:01:55

บทลงโทษแบบนี้ ลิงน้อยของเฮีย จะหลาบจำไหมหนา  :m28:
รอคอยตอนแต่งงานด้วยความสยิืวกิ้ววววว
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 15-11-2013 16:06:07

หวานกันตลอดๆ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: GimNgek ที่ 15-11-2013 17:10:34

รักคู่นี้ที่สุด :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 15-11-2013 17:12:46

หวานนนน ปลื้มปริ่ม T3T

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 15-11-2013 18:55:12

เป็นบทลงโทษที่แสนหวานจริงๆ >.,<
ตอนหน้าเป็นตอนแต่งงานแล้วววว ดีใจๆ รอๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: na-au ที่ 15-11-2013 20:48:39

นี่ขนาดไม่สบายนะ ยังจัดหนักขนาดนี้  o18

แล้วงานแต่งล่ะ คนแก่ไม่อยากคิดเลย  o21

 :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 15-11-2013 20:53:48

น้องจะเดินไหวไหมนั่น ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 15-11-2013 21:53:19

เป็นการลงโทษที่ทำเอาคนอ่านแก้มร้อนผ่าวๆ  :o8:
รออ่านตอนพิเศษสองค่า  :n1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 15-11-2013 22:50:02

เด็กดื้อน่ารักน่าแกล้งที่สุด  555  ทำเอาเฮียหลี่ผิงเป็นห่วงแทบตายแน่ะ  อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 15-11-2013 23:24:11

โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เป็นบทลงโทษที่ได้กำไรมากกกกกหลี่ผิง  :hao6: :haun4:

รีบง้อเข้านะ จะได้ไม่ต้องไปนอนนอกห้อง 555555

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 15-11-2013 23:26:20

 :o8: :-[ :impress2:
 :katai3: :mew1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-11-2013 06:56:33

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 16-11-2013 08:21:50

 :hao6:   ลงโทษน้องแต่ให้รางวัลตัวเองนินาเฮียหลีผิง   :hao7:  หาโอกาสตลอดอ่ะเฮีย....

  น้องธันว์ก็ไม่เข็ดรึว่าอยากโดนลงโทษจากอาเฮียแกกันแน่นะ

+1  จ้า   :กอด1:  พี่มาศ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 16-11-2013 10:01:00

ตลอดๆอ่ะหลี่ผิง เอะอะลงโทษๆ หาเรื่องกินน้องสิไม่ว่า
นองไม่สบายก็ไม่เว้น หรือว่าที่ทำนี่คือปราณีแล้ว :z1:
ก็พอเข้าใจนะ มีเด็กน่ารักขี้อ้อนมาคลอเคลียอยู่ตรงหน้า
โดยเฉพาะเด็กน่ารักคนนั้นเป็นภรรยาสุดที่รักด้วยแล้ว
ใครจะไปอดใจไหวล่ะเนอะ น้องธันว์เองก็คงชินแล้วล่ะ
ยอมให้ตอดนิดตอดหน่อยแต่กุมหัวใจทั้งดวงถือว่าคุ้ม
ปกติก็หวานอยู่แล้ว ตอนหน้ายังจะหวานกว่านี้อีกเหรอคะพี่มาศ
ไม่ไหวแล้วนะ อิจฉาจนจะไม่ไหวอยู่แล้ว :ling1:
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดน้อย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: Gokusan ที่ 16-11-2013 15:05:00

ตามอ่าน...ย้อนกี่ตอนก็ไม่รู้ ^^"

บทจบสวยงาม...ได้น้องไปอยู่ด้วยแบบถาวร
ครอบครัวใหญ่...อบอุ่นมากกกก

น้องหักโหมเตรียมงานแต่ง หรือเฮียหักโหมน้องกันแน่ ;p
มาเฟียใจร้อนเนาะ แต่เพราะรักจึงห่วงมาก

รองานแต่งหวานๆ ในบ้านอบอุ่น ^^

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: amito ที่ 17-11-2013 00:55:29

โทษหวานขนาดนี้ น้องธันว์ไม่เข็ดหรอกเฮีย  หุหุ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 17-11-2013 19:40:13

รองานแต่งแสนหวาน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 18-11-2013 06:21:08

 :m26: ตัดชุดรอเลยยค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: taroni ที่ 18-11-2013 22:16:42

ลงโทษแบบหวานๆ :jul1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 20-11-2013 20:01:38

น้องคงไม่สบายเพิ่มเพราะเฮียหลี่ผิงแล้วล่ะแบบนี้ :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 21-11-2013 18:13:24

 :mew1:
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.1 "ลงโทษเด็กดื้อ" P.54 (15/11/56) ในแบบฉบับมาเฟีย!?
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 22-11-2013 13:19:42

ย่องมา+1 :m7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 22-11-2013 17:43:30

ตอนพิเศษ 2...งานแต่งแสนหวาน

ธันว์
   
“เหนื่อยมั้ยครับ  หืม  คนเก่ง” 

เสียงทุ้มนุ่มที่แสดงออกถึงความห่วงใย  ด้วยการทอดหวานในสรรพนามท้ายประโยค  พร้อมรอยอุ่นข้างขมับที่ชื้นเหงื่อของผม  ทำให้เรียกความสนใจทั้งหมดของผมที่มี  จากภาพรอยยิ้มของผู้คนมากมายรอบตัว  มาไว้ที่เจ้าของน้ำเสียงอ่อนโยนคนนี้
   
หลังจากผมช้อนตามองเจ้าของดวงหน้าหล่อเหลา  ที่ทอดมองผมด้วยแววตารักใคร่อยู่ก่อนแล้ว  ผมจึงส่ายหน้าน้อยๆแทนคำตอบ  พร้อมส่งยิ้มกว้างจนตายิบหยีให้เจ้าบ่าวของตัวเอง  และผมก็ไม่ผิดหวัง  เมื่อในเวลาต่อมาเจ้าบ่าวของผม  ระบายยิ้มอย่างหล่อที่ทำเอาผมใจสั่นส่งคืนมาให้  ก่อนจมูกโด่งจะกดเข้าที่ข้างแก้มผม  ตามมาด้วยเสียงหัวเราะทุ้มหูน่าฟัง  พร้อมคำชมที่ทำเอาแก้มผมเห่อร้อนมากกว่าที่เป็น

“ฮึๆ  เจ้าสาวของเฮียทำตัวน่ารักเกินไปแล้วนะครับ”  ผมอยากจะเถียงใจจะขาดว่าตัวเองไม่ใช่เจ้าสาว  แต่ในความเป็นจริง  ผมได้แต่ซ่อนหน้าร้อนๆของตัวเองไว้กับแผ่นอกหอมๆ  เพราะเสียงเป่าปากแซวที่ดังอยู่รอบตัว  ให้กับภาพความใกล้ชิดของผมและคู่ชีวิต

ผมอยากขอโอกาสทำความเข้าใจนิดนึง  ว่างานนี้ผมไม่ใช่เจ้าสาวสักหน่อย  เพราะงานนี้มีเจ้าบ่าวรูปหล่อสองคนต่างหาก  คือ
ผมและคนตรงหน้านี้  แม้มันจะแปลกไปนิดในสายตาคนทั่วไป  แต่ความรักของเราก็ยิ่งใหญ่และมั่นคงได้ไม่แพ้คู่รักคู่ไหนๆอย่างแน่นอน  ส่วนเจ้าบ่าวของผมจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก  ‘หวางหลี่ผิง’  นายน้อยตระกูลหวางผู้ยิ่งใหญ่คนนี้ 

น่าภูมิใจชะมัดที่ผมได้เป็นเจ้าของมาเฟียรูปหล่อมาดเนี้ยบอย่างเป็นทางการ  ด้วยเราทั้งคู่ผ่านพิธีหมั้นหมายและพิธีแต่งงานอย่างถูกต้อง  โดยมีบรรดาญาติผู้ใหญ่และคนในครอบครัวของเราเป็นสักขีพยาน  อย่างในขณะนี้ก็เป็นงานฉลองแต่งงานที่มีตั้งแต่ญาติพี่น้องของเรา  เหล่าไฮโซเซเลปคนดังของฮ่องกง  รวมถึงนักข่าวบางฉบับที่ถูกเลือกไว้เลยทีเดียว 

เชื่อได้ว่าปีนี้ไม่มีคู่แต่งงานคู่ไหน  จะถูกกล่าวขวัญได้มากที่สุดเท่าคู่ของผมและเฮียหลี่ผิงอีกแล้ว  นอกจากคู่เราจะเป็นที่สนใจของผู้คน  ด้วยเฮียหลี่ผิงที่มีตำแหน่งเป็นถึงว่าที่นายใหญ่แห่งตระกูลหวางแต่งงานทั้งที  ใครๆต่างก็อยากรู้จักผมกันทั้งนั้นว่าเป็นใครมาจากไหน  ถึงสามารถคว้าหัวใจมังกรหนุ่มที่เป็นที่หมายปองของสาวๆมาได้ 

แล้วไหนจะการที่เฮียหลี่ผิงใช้โรงแรมใหม่ของเราในการจัดงานครั้งนี้ด้วย  ซึ่งโรงแรมสาขากงอินแห่งนี้ได้รับความสนใจจากผู้คนมากมาย  ด้วยใครๆก็อยากเป็นคนแรกที่ได้เข้าชม  เพราะกระแสของข่าวลือที่แพร่สะพัดออกไป  ถึงทัศนียภาพอันสวยงามและสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆที่ถูกจัดวางอย่างลงตัว  ทำให้ทุกคนอยากมาเห็นด้วยตาตัวเองในงานแต่งของเราทั้งนั้น  แถมเฮียหลี่ผิงยังทุ่มงบไม่อั้น  ให้ผมได้รังสรรค์สวนสวรรค์ย่อมๆให้เกิดขึ้นบนผืนดินแห่งนี้อีกด้วย

งานฉลองแต่งงานในวันนี้จึงสมบูรณ์แบบ  สมกับที่ผมทุ่มเทแรงกายแรงใจจนเป็นลมเป็นแล้ง  และพอจะชดเชยให้ผมไม่ต้องคิดมาก  กับบทลงโทษที่ผมไม่มีวันลืมได้หน่อย  สังเกตได้จากสายตาชื่นชมสถานที่จัดงาน  และน้ำเสียงตื่นเต้นยามเอ่ยถึงมุมต่างๆของงาน  แถมด้วยยอดจองห้องพักที่คิวยาวเหยียดไปถึงปลายปีนี่ไงครับ  ที่ทำให้เจ้าบ่าวของผมยิ้มแก้มฉีกยามที่ได้รู้ข่าวเลยทีเดียว 

อย่าหาว่าผมหลงเจ้าบ่าวของตัวเองเลย  ไม่เชื่อคุณก็ดูมาเฟียรูปหล่อเค้าฉีกยิ้มโชว์ฟันเกือบทุกซี่ตอนนี้สิ  คนอะไรว่าอยู่เฉยๆก็ดูดีแล้ว  เล่นมาโปรยเสน่ห์ใส่กันโต้งๆแบบนี้  ทำเอาคนที่ได้เห็นในระยะประชิดแบบผม  ตาพร่าใจสั่นไปไม่เป็นเลยทีเดียว 

ผมคงเผลอไผลต้องมนต์มังกรรูปหล่อนานไปหน่อย  จึงเปิดโอกาสให้พญามังกรโน้มหน้าเข้าหา  จนลมหายใจอุ่นๆปะทะข้างแก้ม  และริมฝีปากสีสวยก็เกือบแตะเข้ากับกลีบปากของผมอยู่แล้ว  ซึ่งผมคงโดนขโมยจูบอย่างแน่นอน  หากจะไม่มีเสียงหวีดร้องเล็กๆเรียกสติผมกลับมา  ทำให้ผมเบี่ยงหน้าหลบได้อย่างฉิวเฉียด  แต่ก็ไม่วายสังเวยแก้มให้พญามังกรชื่นชมแทน

“อ๊ายยย...โธ่!  อีกนิดเดียว  เฮียธันว์ไม่น่าหลบเลยอ่ะ”  ยัยธารณ์น้องสาวตัวแสบนี่เองครับ  ที่เป็นเจ้าของเสียงเรียกสติผมกลับมา 

แม้รูปประโยคตัดพ้อจะน่าหมั่นไส้นักหนา  แต่ผมก็พออภัยให้ยัยธารณ์ได้  ไม่เช่นนั้นพรุ่งนี้คงได้มีรูปข่าวผมและเฮียหลี่ผิงจูบปากกันอย่างเร่าร้อนว่อนไปทั่วเกาะฮ่องกง  แทนที่จะเป็นภาพที่ผมโดนหอมแก้ม  ในบรรยากาศแสนหวานของงานแต่งในแบบที่ควรเป็นจริงๆ  เพราะตอนนี้มีแต่แสงแฟลชวูบวาบจนผมตาพร่า  ทำให้ผมต้องเบือนหน้ากลับมาซุกอกหอมๆของเฮียหลี่ผิงอีกครั้ง

“ฮึๆ  นั่นสิครับ  น้องธันว์จะหลบทำไม”  แน่ะ!  มาเฟียใหญ่ยังมีแซว  แต่ผมไม่อยากเอาเรื่องตอนนี้หรอกนะ  ฝากไว้ก่อนเถอะ 
ผมกระตุกชายเสื้อเฮียหลี่ผิงนิด  ก่อนเขย่งเท้าและยื่นหน้าไปกระซิบข้างใบหูสะอาด  ซึ่งเฮียหลี่ผิงก็แสนใจดีโน้มตัวลงมาใกล้  แถมช่วยพยุงตัวผมด้วยการจับเอวไว้ทั้งสองข้างอีกด้วย

“เฮียหลี่ผิง  ธันว์เริ่มหิวแล้ว  เราหาอะไรกินได้มั้ยอ่ะ”  ตั้งแต่เช้ามาผมดื่มนมไปแค่แก้วเดียว  เพราะความตื่นเต้นทำให้ไม่หิว  แต่นี่เริ่มบ่ายคล้อยแล้ว  แถมเหลือแค่งานฉลองตรงหน้านี้เท่านั้น  จึงทำให้ผมเริ่มผ่อนคลาย  ร่างกายเริ่มเรียกร้องสารอาหารที่ควรได้รับ

“ฮึๆ  ทำไมจะไม่ได้ครับ  งั้นเราไปนั่งในซุ้มรวมกับน้องๆกัน” 

ผมพลาดไปแล้วที่ทำตัวใกล้ชิดกับเฮียหลี่ผิง  เพราะขนาดผมลงยืนดีๆแล้ว  คนตัวสูงก็ยังไม่ยอมยืดตัวกลับ  ยังคงก้มหน้าส่งสายตาอ่อนเชื่อมไม่ห่าง  และไม่รู้จะอารมณ์ดีอะไรนักหนา  ด้วยเฮียหลี่ผิงหัวเราะระบายยิ้ม  ปล่อยออร่าความหล่อกระจายไม่หยุด

หลังจากนั้นผมก็โดนจูงมือ  ให้ต้องเดินตามร่างสูงต้อยๆ  ท่ามกลางสายตานับร้อยคู่  เล่นเอาขาแทบขวิดจนเผลอชนแผ่นหลังกว้างเข้าให้  แต่ก็ได้เจ้าของแผ่นหลังนั่นแหละ  เข้ามาประคองพาผมเดินจนถึงซุ้มกลางสวน  ที่มีบรรดาน้องๆของเรานั่งหน้าสลอน  แถมด้วยการฉีกยิ้มล้อเลียนมาให้ถ้วนหน้า  ‘เป็นเหมือนกันหมดทั้งตัวเล็กตัวโต  ชิ!’

“เฮียธันว์ร้อนเหรอคะ  แก้มแดงเชียว  งั้นทานน้ำองุ่นของนีซก่อนนะคะ  นีซยังไม่ได้ดื่มเลย” 

ดีนะครับที่ประโยคนี้คนพูดไม่ใช่ยัยธารณ์  แต่เป็นน้องนีซน้องสาวตัวน้อยของเรา  ไม่เช่นนั้นผมคงคิดว่ากำลังโดนแซวแน่ๆเหอะ  ดังนั้นผมจึงยอมรับแก้วบรรจุน้ำสีม่วงไว้  พร้อมเอ่ยขอบคุณน้องสาวตัวน้อย  ก่อนยกแก้วขึ้นจิบแต่โดยดี  ท่ามกลางเสียงหัวเราะคิกคักของน้องๆรอบตัว  และอยู่ภายใต้การจับจ้องของเจ้าของดวงตาแป๋วแหววใสซื่อ

“อาจ้าว  วางตรงนี้...เฮียธันว์  เฮียหลี่ผิง  ทานนี่ก่อนนะครับ  ผมยังไม่เห็นว่าเฮียได้ทานอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย  อยากได้อะไรเพิ่มอีกมั้ยครับ  เดี๋ยวผมให้อาจ้าวไปเอามาเพิ่ม” 

ผมส่งยิ้มแทนคำขอบคุณให้หนุ่มน้อยผิวขาวรูปร่างบอบบาง  ที่กำลังวางจานของว่างหลากหลายบนโต๊ะตรงหน้า  ตามคำสั่งนายน้อยตระกูลหยาง  ด้วยกิริยานอบน้อมพร้อมรอยยิ้มชวนมอง

“น้องธันว์อยากได้อะไรเพิ่มมั้ยครับ”  หลังประโยคนี้สายตาร่วมสิบคู่บนโต๊ะจ้องมาทางเราทั้งคู่เป็นตาเดียว 

จะไม่ให้น้องๆมองเราได้ยังไงล่ะครับ  ก็เฮียหลี่ผิงนะสิ  ไม่ถามอย่างเดียว  แต่ดันโน้มใบหน้าเข้าหาผม  พร้อมยื่นมือมาลูบหัวและเก็บเส้นผมทัดหลังหูให้ผมด้วย  ผมเองหน้าแทบไหม้  จึงเสมองจานของว่างตรงหน้า  เพื่อเลี่ยงหลบดวงตาคู่คมที่ขยันส่งสายตาอ่อนหวานให้กัน

“อืม...อาจ้าว  เฮียขอน้ำส้มเย็นๆเพิ่มหน่อยนะครับ  แล้วขอน้ำองุ่นให้น้องนีซอีกสักแก้วนะ”  เสียงตอบรับนุ่มๆดังขึ้นทันที  ก่อนอาจ้าวลูกแม่นมของน้องๆตระกูลหยางจะเลี่ยงเดินออกไป  โดยมีหยางเทียนหลงเดินตามไปไม่ห่าง  ทั้งๆที่น้องเป็นคนเอ่ยปากให้ผมเรียกใช้อาจ้าวเองแท้ๆ

หากไม่บอกจะไม่มีใครรู้เลยว่า  หนึ่งหนุ่มกับเด็กน้อยที่กำลังโตจะมีอายุห่างกันถึงสี่ปี  ด้วยฝางจ้าวที่อายุสิบหกรูปร่างค่อนข้างบอบบางมีความสูงไม่มากนัก  ดูเผินๆจึงกลายเป็นรุ่นเดียวกับเด็กเกรดหก  ที่โตเกินวัยอย่างน้องเทียนหลง 

ผมมองภาพของอาจ้าวที่รินน้ำองุ่นใส่แก้ว  โดยมีเทียนหลงถือแก้วน้ำส้มยืนรอไม่ห่าง  พร้อมในใจที่เริ่มเกิดคำถาม  แต่ผมก็ต้องละความสนใจจากคนทั้งคู่  มายังบทสนทนาบนโต๊ะ  เมื่อน้องภูมิลูกชายอาโกวณิชและเจ็กภาณุ  ทำลายความเงียบขึ้นมา

“เทียนหลงสนิทกับอาจ้าวขนาดนั้นเลย”  น้องภูมิละสายตาจากคนที่น้องกล่าวถึง  มายังน้องเหม่ยเทียนพร้อมเลิกคิ้วใส่ด้วยความสงสัย

“ค่ะ  อาจ้าวใจดี  คอยดูแลเหม่ยเทียนและเฮียเทียนหลงมาตลอด  เฮียเทียนหลงอยากได้อะไร  อาจ้าวหาให้ได้ทุกอย่าง  อะไรๆก็เรียกหาแต่อาจ้าว  อาจ้าวเองก็ตามใจ  จนอาเฮียเคยตัวไปแล้วค่ะ  คิกๆ”  สาวน้อยฝาแฝดแอบนินทาพี่ชาย  ด้วยท่าทางป้องปาก  มีกระซิบกระซาบและหัวเราะคิกคักตาหยีได้อย่างน่ารัก 

คนถามอย่างน้องภูมิถึงกลับเลิกทำหน้ายุ่ง  และหัวเราะตามน้องเหม่ยเทียนอย่างอารมณ์ดี  ก่อนน้องนอร์ทและน้องนีซพี่น้องตัวน้อย  ลูกชายหญิงของอาโกวนัชและเจ็กอนณจะหัวเราะตามพี่ๆแบบไม่รู้เรื่องรู้ราว

ผมมองสบตายัยธารณ์ที่กำลังส่งยิ้มตาระยับมาให้  ก่อนจะได้สบตานิ่งลึกแต่แฝงแววรู้ทันของตาธรณ์  อ่านได้ว่าน้องทั้งคู่กำลังคิดไม่ต่างจากผม  ส่วนเจ๊เหมยอิงคนสวยเหลือบมองผมสลับกับคนข้างๆ  พร้อมรอยยิ้มแสนหวาน  มีส่ายหน้าอมยิ้มน้อยๆด้วย  เมื่อเทียนหลงกลับมาพร้อมแก้วเครื่องดื่มในมือ  และมีอาจ้าวที่กำลังระบายยิ้มบางเบาเดินตามหลังมาไม่ห่าง 

ผมแอบถอนใจนิดและรีบเอ่ยขอบใจน้องชายรูปหล่อ  ที่วางแก้วน้ำส้มให้ตรงหน้า  ก่อนเผื่อแผ่รอยยิ้มที่มีให้เทียนหลงไปยังอาจ้าว  ผู้ที่ผมมั่นใจได้ว่าในอนาคต  คงได้กลายมาเป็นหนึ่งในครอบครัวใหญ่ของเราอย่างแน่นอน

“น้องธันว์อย่าคิดมากไปเลย  เรื่องบางเรื่องก็ต้องใช้เวลา  เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม  ทุกอย่างก็จะกระจ่างขึ้นมาเอง”  ผมเงยหน้าขึ้นสบตาเจ้าของเสียงกระซิบข้างหู  และใช้เวลาแปลคำพูดของเฮียหลี่ผิงไม่นาน  ผมก็เข้าใจถึงความหมายที่ซ่อนอยู่  จึงพยักหน้าพร้อมระบายยิ้มให้คนรูปหล่อที่ตั้งใจเตือนสติกัน

“นั่นสิครับ  ธันว์ไม่แปลกใจแล้ว  เพราะขนาดเฮียหลี่ผิงยังใช้เวลาไม่นานเลย”  ผมถึงกลับฉีกยิ้มกว้าง  แถมด้วยการยักคิ้วล้อเลียนใส่ตามาเฟียใหญ่  ที่กำลังทำหน้างงงวย  แต่ถึงยังไงเฮียหลี่ผิงของผมก็ยังหล่อ  ด้วยมุมปากที่ยกยิ้มน้อยๆนั่น

“ไม่มีอะไรให้ต้องงงนี่ครับ  ขนาดเฮียหลี่ผิงเอง  ยังรู้ตัวว่าชอบธันว์ตั้งแต่เกรดห้าเลยนี่น้า  ตอนนั้นเฮียอายุน้อยกว่าเทียนหลงตั้งปีแน่ะ  ใช่ม้า  กิ๊วๆ  คิกๆ”  ใครไม่ขำผมขอขำ  ก็หน้ามาเฟียรูปหล่อของผมตอนนี้อย่างตลกอ่ะ 

เฮียหลี่ผิงเบิกตากว้างจ้องผมเขม็งอย่างไม่เชื่อสายตา  แถมปากได้รูปสวยยังมีเผยอค้างนิดๆด้วย  ผมว่าอาเฮียคงไม่คิดว่าผมจะเอาเรื่องจริงมาล้อตอนนี้  ก่อนดวงตาคู่คมจะแปรเปลี่ยนเป็นวิบวับจ้องผมอย่างมาดหมาย  เหมือนว่าในใจอาเฮียกำลังคิดจะทำอะไรบางอย่าง  เพื่อเอาคืนกับผมไว้แล้ว 

แล้วดูนั่นสิ!  มีแสยะยิ้มทำตากรุ้มกริ่มใส่ผมอีก  แต่ชั่วโมงนี้ลิงน้อยอย่างผมหาได้กลัวพญามังกรไม่  เพราะท่ามกลางน้องๆและแขกมากมาย  อย่างมากเฮียหลี่ผิงก็คงทำเพียง....

“ว้ายยย!  คราวนี้จูบจริง”

“อุ๊ย!  น้องนีซน้องนอร์ทปิดตาไว้ค่ะ  ฮิๆ  เฮียหลี่ผิงนี่น้า”

“เฮียหลี่ผิงจุ๊บเฮียธันว์  เจ๊เหมยอิงอ่ะ  ปิดตานีซทำไมคะ” 

สามสาวสามวัยกรี๊ดกร๊าดกันลั่นซุ้ม  แต่ผมไม่มีปัญญาหันไปห้ามปรามหรอกครับ  แค่ปัญญาที่ผมจะเอาตัวรอดจากจูบดูดดื่มนี่ก็ยากเต็มทน 

ผมไม่น่าชะล่าใจในตัวมาเฟียรูปหล่อเลย  ‘ให้ตายสิ!  น่าอายชะมัด’  ด้วยคิดว่าอย่างมากเฮียหลี่ผิงก็คงแค่กอดๆหอมๆไปตามเรื่อง  ไม่คิดว่าอาเฮียจะประกบจูบปากผมต่อหน้าธารกำนัลเยี่ยงนี้ๆๆๆ

“ฮึๆ  นั่นสิ  เพราะน้องธันว์ที่เป็นแบบนี้ไง  เฮียจะอดใจไหวไม่ให้รัก  ตั้งแต่ตัวเท่านั้นได้ยังไงล่ะครับ  ใช่ม้า~  ฮึๆ...ฟอดดด”  หมดกันๆ  ลิงน้อยโดนพญามังกรเอาคืนได้เจ็บแสบมาก  ทั้งเสียงเล็กเสียงน้อยท้ายประโยค  พร้อมเสียงหัวเราะทุ้มหูกับใบหน้าระรื่น  แล้วไหนจะปิดท้ายด้วยการขโมยหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่นี่ด้วย

ผมได้แต่อิงแอบซวนซบกับร่างอุ่น  เพื่อซ่อนใบหน้าเห่อร้อนไปกับซอกคอหอมๆ  ไม่กล้าทำหน้าระรื่นภูมิใจอย่างมาเฟียใหญ่เค้าหรอก  แต่หูผมก็พอได้ยินเสียงพูดคุยหยอกเย้าจากน้องๆได้อยู่ดี  และผมยิ่งอยากจะมุดหน้าแทรกร่างเข้าหาเจ้าของอ้อมกอดอบอุ่นเข้าไปอีก  เมื่อได้ยินเสียงบรรดาเฮียๆเพื่อนสนิทของมาเฟียใหญ่  เอ่ยกระเซ้าเจ้าตัวทันทีที่เดินมาถึง 

แต่ไม่นานผมก็ต้องทำใจผละจากอ้อมอกอบอุ่น  โผล่หน้าแดงๆมาให้ทุกคนได้ยล  เมื่ออาเจ็กอารมณ์ดีเรียกหา  และทั้งๆที่ไม่อยากสบตาใคร  ด้วยรู้อยู่แล้วว่าแต่ละคน  ตั้งหน้าตั้งตาจะรังแกผมด้วยคำพูดทั้งนั้น  แต่ผมดันสบตายิ้มได้ของพี่ฝูหรง  ที่ยืนข้างเฮียพอลเยื้องไปทางด้านข้างของเจ็กธีพอดี  เห็นเงียบๆแบบนั้น  แต่ดวงตานี่ใช่ย่อยนะครับ  ผมอ่านได้ว่ากำลังล้อเลียนผมไม่ต่างจากคนอื่นเลยเหอะ

“อ้าว  ตาธันว์เป็นอะไรเล่านั่น  ไหนใครทำให้เจ้าสาวของงานอายจนตัวแดงเป็นกุ้ง  บอกมา  เจ็กธีเคลียร์ให้เอง” 

คำว่าเจ้าสาวมันจี๊ดใจยามได้ยินทุกทีสิน่า  แต่ผมไม่สามารถทำอะไรคนพูดคำนี้ได้  ด้วยเป็นคุณอาที่เคารพ  แต่ผมชักไม่อยากรักแล้วสิ  แถมอาเจ็กธีก็ไม่มีรู้สึกผิดสักนิด  ที่ทำให้ผมโดนบรรดาพี่ๆน้องๆและเพื่อนสนิทที่เพิ่งโผล่หัวมา  เป่าปากกรีดร้องใส่ด้วยความถูกใจ  เล่นเอาผมแข็งค้างตะลึงอยู่กับที่  ก่อนโดนเฮียหลี่ผิงโอบไหล่เข้าหาตัวอย่างขัดขืนไม่ได้แบบเนียนๆ  ส่วนอาเจ็กเองยังยืนยิ้มส่งสายตาล้อเลียนให้ผมได้อยู่ 

“ฮิ้วววว  ดูท่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเฮียหลี่ผิงมั้งคะ”  ผมหันมาชี้หน้าไอ้นลินเพื่อนตัวแสบอย่างเอาเรื่อง  เพราะทำอะไรอาเจ็กธีคนต้นเรื่องไม่ได้  ด้วยอาการปากคอสั่นพูดไม่ออกบอกไม่ได้ 

ไอ้นี่มาถึงปุ๊บแซวผมปั๊บไม่ให้ตั้งตัวเลย  แถมไม่มีเก๊กสวยต่อหน้าแฟนหนุ่มของตัวเองสักนิด  ซึ่งนายอเล็กซ์เองก็เหมือนจะยิ่งถูกใจในท่าทางของคนที่ตัวเองกำลังตามจีบนักหนา  ด้วยมองไอ้นลินตาเยิ้มชื่นชมเปิดเผยไม่เลิก  พาให้ผมสงสัยว่ามันเล่นของใส่นายนักร้องนี่รึเปล่า  แต่ผมก็ต้องใจอ่อนกับเพื่อนสนิทตัวแสบอยู่ดี  เมื่อทั้งไอ้นลินและไอ้นนที่มาพร้อมไอ้พี่เบส  อวยพรผมให้มีความสุขในชีวิตคู่  ด้วยสีหน้าสดใสไม่มีล้อเล่นดังเคย

“มีความสุขมากๆนะธันว์  แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว  ต้องรู้จักเอาใจเฮียหลี่ผิงบ้างนะมึง  อย่ามัวเอาแต่ใจตัวเองเหมือนที่ผ่านมา  เดี๋ยวเฮียจะเบื่อซะก่อน...เฮียหลี่ผิงคะ  นลินฝากธันว์ด้วยนะคะ”

“ผมฝากเพื่อนผมคนนี้ให้เฮียดูแลด้วยเหมือนกันนะครับ  ผมรู้  ถึงผมไม่พูด  เฮียก็จะรักและดูแลไอ้ธันว์อย่างดีอยู่แล้ว  แต่ผมห่วงมันน่ะเฮีย  เพราะในกลุ่ม  มันก็เหมือนเป็นน้องเล็กสุดท้อง  ให้ผมสองคนคอยดูแลมาตลอด...ธันว์  กูยินดีกับมึงด้วยจริงๆว่ะ”

ผมรักเพื่อนสองคนนี้จังเลยครับ  ผมลุกไปกอดไอ้นลินก่อนดึงไอ้นนมากอดด้วยอีกคน  และเอ่ยขอบใจพวกมันสองคนด้วยความซาบซึ้ง  ทำเอาทั้งคู่กระชับกอดผมไว้แน่น  เล่นเอาน้ำตาซึมอยู่เหมือนกัน  ระหว่างนั้นผมก็รู้สึกถึงรอยอุ่นที่ข้างเอว  ผมจึงผละจากอ้อมกอดของเพื่อน  และเงยหน้าสบตาเจ้าของมือด้วยรอยยิ้ม  ก่อนผมจะถูกยึดตัวกลับไปยืนเคียงข้างเจ้าบ่าวของงาน

“น้องนลิน  นน  ไม่ต้องห่วง  ‘คนนี้’  เฮียรักของเฮียมานาน  วันนี้ได้โอกาสเป็นเจ้าของแล้ว  ไม่มีวันที่เฮียจะละเลยหรือคิดจะทอดทิ้งแน่นอนครับ  มีแต่จะยิ่ง  ‘รัก’  ยิ่ง  ‘หลง’  เพื่อนเราสองคนยิ่งขึ้นสิไม่ว่า” 

‘โอ๊ย!  ตายๆ  วันนี้ไอ้ธันว์เสียพลังงานความร้อนไปมากเลยเหอะ’  คำพูดคำจาของมาเฟียใหญ่ทำเอาผมหน้าร้อนเป็นรอบที่ร้อยของวันแล้วมั้ง  แต่เอาเถอะผมชอบ  จึงไม่คิดจะเอาเรื่องและปล่อยให้พี่ๆน้องๆเพื่อนๆรอบตัวโห่แซวคนปากหวานไปตามแต่ใจ  แต่ผมว่าเสียงอื้ออึงรอบตัวไม่ได้มีแค่กลุ่มคนที่ผมกล่าวไปนะครับ  ผมจำได้เหอะว่าเสียงเป่าปากวี้ดวิ้วที่ดังกว่าใครน่ะ  เป็นของเจ็กธีที่ทำเนียนแซวผมรวมกับหลานๆ  ไหนอาเจ็กว่าจะเคลียร์ให้ผมไง  แต่ทำไมดันเป็นหัวโจกแซวผมซะเองล่ะ 

ผมจึงหาพวกด้วยการเงยหน้า  ทำหน้าตาน่าสงสารใส่เฮียหลี่ผิง  ก็ไม่ได้คาดหวังให้อาเฮียจัดการอะไรให้หรอกครับ  ผมแค่อยากจะอ้อนให้มาเฟียรูปหล่อ  ได้ยิ่งรักยิ่งหลงตามปากว่าไว้นั่นแหละ  และดูท่าเฮียหลี่ผิงจะไม่ทำให้ผมผิดหวัง  เมื่อตาคู่คมที่สะท้อนภาพผมอยู่นั้น  ช่างหยาดเยิ้มฉายแววแห่งความหลงใหล  จนผมชักไม่กล้าสบตาด้วย  ก่อนที่ผมจะละลายอยู่ตรงนี้ซะเอง  ก็มีเสียงทุ้มเจือกระแสความอ่อนโยนดังขึ้น

“ธี  หม่าม้าให้มาตามหลาน  ทำไมมายืนยิ้มอยู่ตรงนี้ครับ”  เมื่อเห็นหน้าเจ้าของเสียง  ผมไม่นึกแปลกใจเลยว่าทำไมน้ำเสียงที่ได้ยินถึงได้อ่อนโยนขนาดนั้น  หากไม่ใช่เพราะคนที่อาหมอภีมพูดด้วยจะไม่ใช่คนรักอย่างเจ็กธี  ผู้ที่ครองรักร่วมกันเกือบยี่สิบปี

“อ่ะ!  ลืมเลย  ทำไมเฮียภีมถึงเพิ่งมาเตือนผมล่ะ...น้องธันว์  ตาหลี่ผิง  ไปครับ  อากงอาม่าเรียกหาแน่ะ”  เจ็กธีทำหน้าตาเหรอหรา  ก่อนอาเจ็กจะหันไปทำปากขมุบขมิบต่อว่าอาภีม  และหันมาทำหน้าตาจริงจัง  เพื่อเร่งผมกับเฮียหลี่ผิง  ทำเอาเราทั้งคู่แทบหลุดขำไม่ต่างจากคนอื่นๆ  กับคำต่อว่าเบาๆของคนที่รักกัน

ผมต้องยิ้มค้างพร้อมแก้มที่ร้อนระอุทะลุองศาเดือด  และรีบเบือนหน้าหนีแทบไม่ทัน  ซึ่งต้นเหตุแห่งความเขินอายครั้งนี้  ไม่ได้มาจากคนข้างตัวแต่อย่างใด  แต่เป็นเพราะภาพคู่รักตรงหน้าพวกเราตอนนี้ต่างหาก

“ช่างต่อว่าไม่เปลี่ยนเลยนะเรา  มันน่านัก...ฟอดดด...ฮึๆ  ไปครับน้องธันว์  หลี่ผิง”  อาเจ็กธีที่กำลังหน้าเหวอ  อ้าปากพะงาบๆ  และจ้องอาหมอภีมตาแทบถลนนั้น  โดนอาหมอภีมจูงข้อมือนำออกจากซุ้มไปทันที  หลังจากขโมยซีนหวานไปจากคู่แต่งงานอย่างผมและเฮียหลี่ผิง

ภายในซุ้มเงียบกริบเกิดเดดแอร์ไปชั่วขณะ  ซึ่งอาการแต่ละคนแตกต่างกันไป  ผม  เจ๊เหมยอิง  ไอ้นลิน  พี่ฝูหรง  ไอ้พี่เบส  หรือแม้แต่อาจ้าว  ตะลึงอึ้งตาค้างและแก้มแทบระเบิด  พาลหลบตาคนของตัวเองกันเป็นแถว  ส่วนน้องนอร์ท  น้องนีซ  และยัยธารณ์กลับหัวเราะคิกคักแก้มแดงด้วยความถูกใจ  นอกนั้นทั้งหนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่  บ้างก็กลั้วหัวเราะ  บ้างก็แค่อมยิ้มเท่านั้น

“ไปครับน้องธันว์”  ผมก้มหน้างุดและรีบออกเดินเคียงข้างเฮียหลี่ผิงตามแรงจูงอย่างไม่มีเกี่ยงงอน

“เด็กๆมากันแล้วค่ะ”  อาโกวณิชส่งยิ้มละมุนให้ผมและเฮียหลี่ผิง  ก่อนหันไปบอกบรรดาญาติผู้ใหญ่ของเรา  ที่กำลังนั่งคุยกันเบาๆด้วยสีหน้าชื่นสุข  ทำให้ทุกคนหันมามองเราเป็นตาเดียว

“อ้าว!  ตามมากันหมดเลย  ดีๆ  ใครอยากส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอก็ตามมา  ได้ฤกษ์แล้ว”  สิ้นเสียงแหบห้าวแฝงแววอาทรของอากงเจียงหรงเท่านั้นครับ  มีเสียงแหลมเล็กเสนอตัวตามมาทันที

“น้องนีซค่ะ  น้องนีซอยากส่งเฮียธันว์เข้าหอ”  สาวน้อยที่อายุน้อยที่สุดชูมือสุดแขน  ก่อนถลาเข้าหาอากงเจียงหรง  และกอดเอวท่านทันทีที่น้องถึงตัวอากง  พร้อมออดอ้อนท่านด้วยรอยยิ้มน่ารัก  พาให้ทุกคนที่ได้เห็นภาพต่างอมยิ้มด้วยความเอ็นดู 

ไม่เว้นผมที่แม้ใจตุ๋มๆต่อมๆด้วยความตื่นเต้นกับคำว่าเข้าหอ  ผมยังอดคลี่ยิ้มกับความน่ารักของน้องนีซไม่ได้เลย  แต่เมื่อเจอรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของเฮียหลี่ผิงเข้า  ไอ้ที่ยิ้มๆอยู่ก็ให้หุบแทบไม่ทัน  เปลี่ยนมาอายม้วนต้วนและหยุดสายตาไว้เพียงปลายคางเขียวจางๆของอาเฮีย

คุณคงแปลกใจไม่มากก็น้อยว่าทำไมถึงเวลาเข้าหอแล้วเหรอ  ทั้งๆที่เพิ่งบ่ายอ่อนๆดวงอาทิตย์เกือบส่องอยู่กลางศีรษะด้วยซ้ำ  แรกผมรู้ฤกษ์จากอาม่าเหม่ยฮัว  ผมเองยังแปลกใจแต่ไม่คิดจะขัดครับ  เพราะฤกษ์ที่ได้มานั้นมาจากซินแซที่อากงอาม่านับถือ  ซึ่งซินแซท่านนี้เป็นคนเดียวกับที่หาฤกษ์ให้กับปะป๊าหม่าม้า  และบรรดาคู่อาเจ็กกับอาโกวของธนอรรถย์ทุกคน  จะเห็นได้ว่าทุกคู่ใช้ชีวิตคู่อย่างมีความสุขยืนยาวมาจนถึงปัจจุบัน 

ดังนั้นแม้ฤกษ์เข้าหอจะแปลกไปหน่อย  แต่ผมและเฮียหลี่ผิงยิ่งกว่าเต็มใจเข้าหอตามฤกษ์ที่ได้มา  เพราะอยากมีชีวิตคู่ที่มีความสุขไม่ต่างจากบุพการีและคุณอาทั้งหลาย 

แม้ความจริงการมีชีวิตคู่อย่างมีความสุขและยืนยาวนั้น  คงขึ้นอยู่กับผมและเฮียหลี่ผิงมากกว่า  ว่าจะใช้ความรักที่เรามีให้แก่กัน  มาประคับประคองชีวิตคู่ยามเจอปัญหาใหญ่น้อยได้แค่ไหน 

อย่างการใช้ความรักในการปรับตัวเข้าหากัน  การให้อภัยกันและกัน  เมื่ออีกฝ่ายยอมรับผิดอย่างจริงใจ  รวมถึงการไม่ถือโทษโกรธในสิ่งเล็กน้อย  เมื่อเห็นว่าการอภัยจะช่วยเราก้าวข้ามอารมณ์ฉุนเฉียว  และลดการปะทะขณะนั้นไปได้  หรือแม้แต่การใช้ความรักมองข้อเสียของคนที่เรารักให้เป็นเรื่องขำๆ  และหันมาชื่นชมข้อดีให้อีกฝ่ายได้ชื่นใจ  เปรียบดั่งการใช้น้ำทิพย์ชโลมใจ  ก่อเกิดความสุขใจทั้งสองฝ่าย  ดีกว่าเราใช้น้ำกรดร้อนๆจากคำพูดสาดใส่กัน  แลกกับความสะใจเพียงชั่วครู่ถือว่าไม่คุ้มเลย  ผมเชื่อว่าเมื่อคู่ชีวิตคู่ใดทำได้จะมีความสุขที่ยิ่งใหญ่รออยู่อย่างแน่นอน 

จะเห็นได้ว่าหากคู่แต่งงานคู่ใดอยู่ด้วยกัน  โดยปราศจากความรักที่มีต่อกันแล้วล่ะก็  ฤกษ์งามยามดีจากซินแซชื่อดังแค่ไหน  คงไม่ทำให้คู่นั้นมีชีวิตหลังแต่งงานที่ยืนยาวได้หรอกครับ

สำหรับผมกับมาเฟียขี้หึงที่มีทั้งความรักที่มั่นคง  พร้อมมีฤกษ์ส่งตัวเข้าหอที่ดีแบบนี้  ไม่ต้องแปลเป็นอื่น  เพราะคู่เราย่อมอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขตราบนานเท่านาน

..................................




จบแล้วนะคะกับความรักหวานๆของหนุ่มน้อยน่ารักกับมาเฟียขี้หึง
เราต้องขอบคุณนักอ่านทุกคนจริงๆที่เข้ามารวมสร้างความสุข
และรอยยิ้มให้กับนิยายเรื่องนี้

ขอบคุณทุกการติดตาม 
ขอบคุณทั้งการบวกและเป็ดน้อยที่มีให้กัน
ขอบคุณทุกเม้นท์ทุกกำลังใจที่แสดงออกมาให้เราได้รู้ว่ามีคุณอยู่เคียงข้าง
หวังว่าเรื่องต่อๆไปจะได้การตอบรับที่ดีแบบนี้อีกนะคะ
รักคนอ่านทุกคนจังเลย  :L1:

+1และเป็ดปิดท้ายสำหรับทุกเม้นท์เหมือนเช่นที่ผ่านมาค่ะ

ส่วนเรื่องต่อไป  อย่างที่เคยบอกว่าเป็นคู่ของนนและเบส
ซึ่งตั้งชื่อไว้แล้วว่า  “รักต้องเคลียร์”  เรื่องนี้จะย้อนเวลาไปช่วงมัธยมค่ะ
เราจะตามดูกันเนอะว่าคู่นี้ไปไงมาไงถึงลงเอยกันได้  ทั้งๆที่หนุ่มหล่อ
อย่างเบสนั้นออกจะปลื้มน้องธันว์ของเฮียหลี่ผิงขนาดนั้น

พบกับ  “รักต้องเคลียร์”  เบส & นน  ได้ประมาณกลางเดือน ธ.ค.นะคะ
อย่าลืมตามมาให้กำลังใจทั้งคู่ด้วยน้า

 :pig4:  :กอด1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: ryokame ที่ 22-11-2013 22:26:31

หวานมากกกกกกกกกกก อมยิ้มตลอดเลย
ขอบคุณสำหรับนิยายหวานๆนะคะ
ว่าแต่ เค้าจะเอาฉากเข้าหออ่ะ  :a5: ทำไมไม่มี  :m31:
(หื่นไปล่ะ ฮ่าๆๆๆ)

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 22-11-2013 22:35:24

 :mew2: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 22-11-2013 23:04:14

ขอบคุณมากค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 22-11-2013 23:15:34

Happy end จริง ๆ หวานสมชื่อเรื่องมาก
และจะตามเป็นกำลังใจต่อไปนะ :L2:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 23-11-2013 00:19:48

ว๊ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :impress2:

หวานมว้ากกกกกกกกกกกกก

อ๊ากกกกกกกกกกก อยากไปอยู่ในงานมั่งอ่ะ....(ไปกินของฟรี // Meโดน  :fcuk:)

ติดตามค่าาาา ตามติดแน่นอน คู่นนกะพี่เบส คงโหด มัน ฮาน่าดู คึคึ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: PhInNoI ที่ 23-11-2013 00:58:42

 :o8: :-[ :impress2:
อ๊ายยยยยยยย หวานอะ มดแถวนี้สำลักน้ำตาลตายหลายตัวแล้วอะ









 :hao6: :z1:
แต่เค้าอยากได้ฉากเข้าหออะ อยากได้ๆๆๆๆ (ไม่ค่อยหื่นเท่าไหร่เลยเนอะ  :haun4:)

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: พลอยสวย ที่ 23-11-2013 03:25:30

 :-[ :-[ เขินนนน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 23-11-2013 03:49:25

จบแล้วววว~
>.<
จบได้น่ารักและอบอุ่นมาก ๆ ค่ะ
เฮียหลี่ผิงเฝ้าทะนุถนอมน้องธันว์
จนมีวันสำคัญด้วยกันแบบนี้
มีความรู้สึกประหนึ่งเป็นญาติผู้ใหญ่
ดีใจไปกับเด็ก ๆ ด้วย อิอิ

รออ่านคู่ เบส-นน ต่อนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ +1 ^^

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 23-11-2013 08:13:24

 :-[  บรรยากาศหวานจริงๆ  อบอุ่น  อ่อนหวาน  อ่อนโยน  จากญาติมิตรพี่น้อง  และเจ้าบ่าวเลยนะน้องธันว์

พี่ก็อยากเข้าไปส่งตัวหนูกับเฮียหลี่ผิงเข้าห้องหอบ้างจัง   :hao6: :hao6:  เข้าไม่พออยากขอสิงอยู่ในห้องหอเลยดีกว่า

  +1  ให้ค่ะกับความหวานเกินพิกัด  ตั้งแต่ต้นจนจบกันเชียว     :กอด1:  พี่มาศแรง ๆ    :mew1:

และคอยคู่นนและพี่เบส  จะหวาน  ฮา  รึโหดกันนะ   :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: cinquain ที่ 23-11-2013 08:34:23

จบได้อย่างสดชื่นมากค่ะจนอยากจะไปอยู่ในงานแต่งด้วยเลย ^^
(อยากเอาปรอทวัดน้องธันว์ด้วยว่าอุณหภูมิพุ่งปรี๊ดไปเท่าไหร่!)
ขอบคุณเรื่องแสนหวานนี้ค่ะ และจะรออ่านเรื่องของนน-เบสนะคะ
แต่เอ ... สงสัยในอนาคตคงมีรุ่นเล็กตามมาอีกคู่แหงมๆ  :mew3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 23-11-2013 08:35:36

งานแต่งอบอวลไปด้วยความรักความอบอุ่นที่เฮียหลี่ผิงกับธันว์มีให้กัน หวานซ้า~ รออ่าน"รักต้องเคลียร์"นะคะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 23-11-2013 09:07:28

โทษนะมาส่งตัวเข้าหอไม่ทัน  :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 23-11-2013 12:49:07

คู่นี้หวานตั้งแต่ต้นเรื่องยันตอนพิเศษกันเลยทีเดียว  :L2:

ว๊าวววว คู่หน้ามัธยมวัยน่าขบเผาะ  :-[


ขอบคุณมากนะครับสำหรับนิยายหวาน ๆ เรื่องนี้  :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: HanATarO ที่ 23-11-2013 13:33:36

อ่านไปเขินไป

 :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: =นีรนาคา= ที่ 23-11-2013 14:25:16

หวานเว่อร์ หวานกันตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆ
นี่แหละรักหวานๆของมาเฟีย อิอิ
 :mew1:
รอนนเบส เราจะไปย้อนอดีตกัน
แล้วเจอกันจ้าาา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 23-11-2013 15:08:48

อยากจะไปส่งตัวน้องธันว์เข้าหอด้วยเหมือนกันนะ
จบได้หวานมาก

+1 ค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: sam3sam ที่ 23-11-2013 16:38:47

หวานกันจนหยดสุดท้าย :-[
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะจ๊ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: ่jjay ที่ 23-11-2013 17:12:15

เขินแทนน้องธันว์  :o8:
ขอบคุณสำหรับนิยายหวานๆ นะคะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: Naenprin ที่ 23-11-2013 19:51:20

น่ารักมากค่ะ

สมชื่อตอน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: noy ที่ 24-11-2013 00:50:55

หวานจดหยดสุดท้าย :-[ :-[ :-[

ขอบคุณมากค่ะ :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: 111223 ที่ 24-11-2013 09:16:17

แต่งงานกันแล้ว หวานกันจริงๆ >///<
เด็กน้อยตัวเล็กๆสองคนในตอนภาคที่แล้ว
ตอนนี้ได้แต่งงานกันแล้ว (ปลื้ม) สนุก มากๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 24-11-2013 13:52:47

ตั้งแต่ต้นจบหวานกันตลอด
อิจฉาน้องธันว์จริงๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: Zelsy ที่ 24-11-2013 15:07:29

 :o8: :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: marine893 ที่ 25-11-2013 00:59:22

สวัสดีค่ะ เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ แล้วก็อ่านรวดเดียวจบเลย สองวันเต็มๆ แทบไม่ได้หลับได้นอนเลยค่ะ ><
เรื่องนี้คือหวานม๊ากกกก แทบจะสำลักความหวานตาย ละลายอยู่หน้าจอคอมเลยล่ะค่ะ
คือน้องธันว์น่ารักมากๆเลยค่ะ ไม่แปลกใจที่ทุกคนทั้งรักและชอบแกล้งน้อง
แถมเฮียทั้งรัก ทั้งหวงขนาดนี้ เฮียหลี่ผิงก็น่ารัก ตามใจน้องทุกอย่าง แถมยังหล่อ เท่ รวยอีก อะไรจะขนาดนั้น
แล้วเราก็กำลังอยากอ่านเรื่องที่แบบ เอ้อ หวานกันทั้งเรื่องอยู่พอดี แล้วเฮียหลี่ผิงก็ไม่ทำให้เราผิดหวังเลยล่ะค่ะ
เฮียหวานกับน้องได้ตลอดเวลาจริงๆ เราชอบเวลาที่เค้าหึงหวงกัน งอนกัน แต่ก็มาง้อกันงุ้งงิ้งๆ ทุกครั้ง
ชอบที่เค้ามีอะไรก็พูดกันทุกเรื่อง จะได้เข้าใจกัน ไม่ต้องมานั่งระแวงกันเนอะ
คู่อื่นๆ ในเรื่องก็หวานกันซะ ไม่ว่าจะเป็นรุ่นคุณพ่อ คุณอา คุณเพื่อน
ตัวละครในเรื่องนี้น่ารักทุกตัวเลยนะคะ ชอบๆๆ  :-[ แต่เรามีปัญหาอยู่นิดหน่อย ก็เรื่องตัวละครนี่แหละค่าาา
คือตัวละครเยอะมากกก แบบว่าไม่เคยอ่านเรื่องอื่นๆ มาก่อนเลย ก็เลยแอบงงๆ ตอนไหนที่มีตัวละครออกมาเยอะๆ น่ะค่ะ
อ่านไปก็พยายามจำไป บางทีก็สับสนลำดับญาติ ว่าตกลงใครเป็นพ่อใคร เอ๊ะนี่ลูกใครนะ ก็ต้องอ่านทวนกันไป 555
เดี๋ยวจะตามไปอ่านเรื่องอื่นๆ ต่อนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากๆ เลยนะคะที่แต่งเรื่องหวานๆ แบบนี้มาให้อ่าน
ขอบคุณค่ะ :heaven



ปล. จริงๆ มีอะไรที่อยากจะเพ้อถึงเรื่องนี้เยอะเลยล่ะค่ะ ตอนช่วงที่อ่านระหว่างแต่ละบท
แต่พออ่านจบแล้วมานั่งพิมพ์ มันก็นึกไม่ออกซะอย่างนั้น เอาเป็นว่าชอบมากๆ เรื่องนี้หวานมากๆ ก็แล้วกันนะคะ ^^



ดิทเพิ่ม
ชอบที่คนเขียนแสดงออกถึงความรัก ความผูกพันของสมาชิกในครอบครัวด้วยค่ะ
คืออ่านแล้วมันรู้สึกอบอุ่น แบบรู้สึกได้เลยว่าคนในครอบครัว(ใหญ่)นี้รักกันมาก
รวมไปถึงความรักระหว่างเพื่อนด้วย เห็นได้ชัดว่าน้องธันว์ นน นลิน คือรักกันมาก
เป็นห่วงกันตลอด เพื่อนทุกข์ก็พลอยทุกข์กันไปหมด มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน
อ่านแล้วก็ซึ้ง โดยเฉพาะตอนที่(คิดว่า)นลินโดนข่มขืน คือเศร้า ซึมไปกับสามคนนี้ด้วยเลย
คนเขียนเก่งมากๆ เลยนะคะที่ทำให้เรามีอารมณ์ร่วมได้ขนาดนี้

ปล2. พอมานั่งนึกอีกที น้องธันว์แก่กว่าเรานี่นา 555 แต่ก็เรียกน้องธันว์ตามทุกคนไปซะงั้น
ขอโทษนะค้าา เฮียธันว์ (ทันมั้ย ?) แหะๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: หมูกระต่าย ที่ 25-11-2013 11:11:43

หวานหยดมากๆ  ขอบคุณคนเขียนค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 25-11-2013 12:14:43

หวานๆส๋งท้าย  อิอิ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะค่ะ

รออ่านเรื่องของนนกับเบสต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 25-11-2013 12:58:21

หวานมากกกกกกกกกกกกกก  :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 26-11-2013 11:18:16

จบลงไปพร้อมๆกับการส่งเด็กน้อยเข้าหอพร้อมพญามังกร
เรื่องถูกกินไม่ต้องกังวลเพราะหลี่ผิงหลอกกินประจำอยู่แล้ว
ปลาบปลื้มซะมากกว่า จริงๆก็ปลื้มทุกคู่ของซีรี่ส์นี้และก่อนหน้านี้อ่ะนะ
การได้เห็นคนมีความสุขสมหวัง เราก็มีความสุขด้วยแล้ว
แม้จะเป็นแค่นิยาย แต่มันก็ทำให้เรายิ้มได้ทุกครั้งที่อ่าน
ลืมเรื่องน่าปวดหัวในชีวิตจริงไปได้มากเลยล่ะ :z2:
เรื่องต่อไปก็ต้องติดตามอยู่แล้ว อยู่ด้วยกันมานานซะขนาดนี้
แถมยังเป็นตอนมัธยมซะด้วย คงกระชุ่มกระชวยน่าดู :z1:
ขอบคุณพี่มาศมากๆค่ะ กลางเดือนหน้าเจอกันค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดส่งท้าย

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 26-11-2013 20:07:31

:ling1: อยากอ่านฉากเข้าหอ   เป็นตอนจบที่ทำให้น้องธันว์หน้าแดงได้ตลอด


แต่อ่านตอนนี้ ก็ทำให้รู้ว่ามีอีกคู่คือ อาจ้าว - หยางเทียนหลง   

รออ่านคู่ นน - เบส  คงเป็นคู่ที่โหด มันส์  โรแมนติก อีกคู่หนึ่ง

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: MoMoRin ที่ 26-11-2013 21:52:45

หวานตั้งแต่ต้นจนจบสิน่า อิจฉาอย่างแรวงงงงงงงง
อยากได้แบบเฮียหลี่ผิงซักคน หาได้ที่ไหนมั้งคะ อิอิ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 27-11-2013 15:51:22

หวานจริงๆน้องธันว์เฮียหลี่ผิง
หวานตั้งแต่ต้นจนถึงแต่งงาน และคงหวานตลอดไป
:กอด1: :L1: :L1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 29-11-2013 12:38:50

 :กอด1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} SP.2 "งานแต่งแสนหวาน" P.55 (22/11/56) ฉ่ำไปทั้งงาน>//<
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 06-12-2013 20:36:25

ย่องมา+1 :m7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 06-12-2013 21:00:06

ขอบคุณคนอ่านทุกท่านจากใจคนเขียนนิยายคนนี้นะคะ
ที่ตามเม้นท์ตามอ่านกันจนถึงตอนพิเศษสองตอนสุดท้ายนี้

ส่วนเรื่อง "รักต้องเคลียร์" จะมาให้ทุกท่านได้ติดตามในกลางเดือนนี้แน่นอนค่ะ
เพราะปั่นไปได้หลายตอนแล้ว  แต่อาจจะช้านิดเพราะต้องรอน้องสาวสุดที่รัก
ตรวจสอบคำผิดให้ก่อนค่ะ  ด้วยตอนนี้น้องสาวคนสวยติดภารกิจสำคัญระดับชาติอยู่  :katai2-1:
เราก็หวังว่าทุกท่านจะให้การติดตาม "เบส & นน" เหมือนคู่ก่อนๆของเรานะคะ

 :pig4:

ปล.+1กับเป็ดปิดท้ายเรื่องให้ทุกเม้นท์ค่ะ  :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: took-ta_naka ที่ 06-12-2013 21:20:34

 :m15:  รู้สึกใจหายเล็กๆเมื่อน้องธันว์กับเฮียหลีผิงจบแล้ว

 รู้สึกเป็นญาติผู้ใหญ่เมื่อเห็นทั้งสองคนตั้งแต่เล็ก ๆ  จนเติบโตจนมีคนรักที่แสนดีอยู่เคียงข้างทั้งทุกข์และสุข 

   +1  ให้พี่มาศ  และรอเรื่องต่อไปของพี่มาศค่ะ   :กอด1:  กันหน่อยนะค่ะ   

  ปล.อากาศเปลี่ยนแปลงรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: bun ที่ 06-12-2013 21:29:35

รอติดตามเรื่องต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 07-12-2013 15:41:09

จะรออ่านเรื่องต่อไปนะค่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: DarkAki ที่ 07-12-2013 15:56:10

รอ นน-เบส ค่าาาาาา

 :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 07-12-2013 15:57:53

รอติดตามเรื่องต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: i1_to*pp ที่ 10-12-2013 17:45:44

 :impress3:

มารอเรื่องต่อไปค่ะ  :katai4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 10-12-2013 23:11:42

รอการเป็นรูปเล่มอยากเป็นเจ้าของงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :ling1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 11-12-2013 05:53:46

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 15-12-2013 19:57:10

แจ้งข่าวค่ะ

อัพนิยายเรื่องใหม่แล้วนะคะ  :z2:

รักต้องเคลียร์

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อไอ้ล่ำดำถึกของเพื่อนสนิทอย่าง "นน" หรือ "ชนนน" ดันเกิดความรู้สึกว่า
แมวขโมยหน้าขาวที่พยายามจีบเพื่อนสนิทตนนั้นน่ารัก  ทั้งๆที่ก่อนหน้านึกหมั่นไส้ "เบส" หรือ "ภูธิป"
มาตลอดแท้ๆ  มันเกิดอะไรขึ้นนะ  แล้วความรักของทั้งคู่จะเกิดขึ้นได้อย่างไร 
ต้องติดตามใน >>> "รักต้องเคลียร์"

ฝากติดตามเบส&นนด้วยค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40461.new#new

 :pig4:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: tegomon ที่ 20-12-2013 13:12:10

  ชอบๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 27-12-2013 21:47:42

สนุกและชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกก     :mew1:       :o8:     

น้องธันว์น่ารักมากๆๆเลยค่ะ   :impress2: :-[

อาเฮียหลี่ผิงก็หื่นตลอดๆๆๆๆอะ 5555   :m25:    :z1:    :o8:    :-[


และสุดท้ายขอบคุณคนเขียนมากเลยค่าาาาาา    :pig4:       :L1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: Pumpkin ที่ 03-01-2014 21:58:17

ฮ่าๆ เรื่องนี้จบเมื่อไร หายไปนาน ตามไม่ทันเลย
แต่ในที่สุดก็ตามจบ ว่าแล้วก็ตามไปเรื่องใหม่ : )

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: YaMMy204 ที่ 05-01-2014 00:26:00

อ่านเรื่องพวดชุดเสน่ห์ร้าย แล้วสนุกมากกก
มาหาเรื่องใหม่อ่านกดเข้ามาคนเขียนคนเดิซะงั้น แสดงว่านักเขียนคนนี้แต่งเรื่องแนวที่เค้าชอบแน่ๆเลย อ่านนักเขียนเดียวกันมาตั้ง3เรื่อง หาเรื่องใหม่ยังเจอคนเดิมเลย แต่งเรื่อยๆน้ะค่ะ จะตามอ่าน

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: grimace ที่ 19-01-2014 22:53:18

งื้อ~~ หวานและฟินมากๆ ตอนงานหมั้นนี่เขินกันไปเลย
ในที่สุดน้องธันว์กับเฮียก็ได้เข้าหอกันอีกที#ผิดๆๆ อิอิ น่ารักมากๆค่ะ
ความน่ารักของน้องไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ เฮียก็หลงน้องอย่างจริงจังอะ อิอิ
ความรักของคู่นี้น่ารักมากกกกกค่ะ หวานๆหื่นๆ  :hao6:
ไม่ต้องซดมาม่าให้ปวดใจมากนัก อ่านแล้วมีความสุข อมยิ้มไปด้วยเลย
ชอบที่ตัวละครทุกคนในครอบครัวจะดูรักกันมากๆ เอาใจใส่ซึ่งกันและกัน
โดยเฉพาะเฮียหลี่ผิง ที่เทให้น้องหมดหน้าตักเลย >____< แต่ก็คุ้มใช่มะ คึคึ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆและน่ารักมากๆเรื่องนี้นะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 25-02-2014 18:44:01

 :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: Namsim ที่ 09-04-2014 17:56:48

ไม่ไหวแล้วค่ะ เขินมากกกกกกก :-[ :-[
อ๊ายยยยยยยยย หน้าแดงเลือดพุ่ง  :z3:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 27-04-2014 08:54:07

อ่านนนกับเบสแล้วเลยมาไล่ตามอ่านน้องธ้นว์ น้องน่ารักมากมีมุมร้ายๆกับเขา ส่วนหลีผิงก็ขี้หึงขี้หวงสบัดแต่รักน้องสุดๆ ชอบมากๆค่ะ จะไล่ตามอ่านเรื่องอื่นต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 21-05-2014 00:44:51

มาติดตามแล้วนะคะ สนุกจริงๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 26-05-2014 18:16:17

อ่านจบมาหลายวันหละ แต่เพิ่งมาเม้น น่ารักมากกับเรื่องนี้ :oo1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: Magis ที่ 23-06-2014 00:08:18

มีสปอยคู่ใหม่อีกคู่ด้วยแฮะ อาจ้าวกับเทียนหลงสินะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง....THE END...ขอบคุณจากใจค่ะ ^___^
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 26-07-2014 18:32:58

หง่ะ..เรื่องนี้ก็น่าร๊ากกกก...ติดตามมาตั้งแต่เรื่องแรก..แล้วจะตาอ่านต่อไปนะคะ..อย่าลืมมาอัพเรื่องต่อๆไปนะ..สนุกมาก :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง >>> เปิดจอง&โอน วันนี้ ถึง 1/12/57
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 24-10-2014 20:02:18

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/11S_zps6252a7e6.png) (http://s1310.photobucket.com/user/MiSS-U_novel/media/11S_zps6252a7e6.png.html)

นำปก "รักหวานๆฯ" มาให้ชมกันค่ะ...หวานฉ่ำมาก   :laugh:

ส่วนเล่ม 2 จะตามมานะคะ

ปล.อาจมีการเปลี่ยนแปลงในเล่มจริงอีกเล็กน้อยค่ะ

เพื่อนๆคนไหนสนใจจับจองตามลิ้งค์ไปได้เลยค่ะ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43768.new#new

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง}น้องธันว์ & หลี่ผิง>>เปิดจอง&โอน วันนี้ถึง1/12/57..UPปก
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 04-12-2014 10:12:16

เรื่องนี้หวานมากๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง}น้องธันว์ & หลี่ผิง>>เปิดจอง&โอน วันนี้ถึง1/12/57..UPปก
เริ่มหัวข้อโดย: วัวพันปี ที่ 07-01-2015 15:34:25

 :man1:  ได้รับหนังสือแล้วค่า สวยสุดเดิ้น
(http://image.ohozaa.com/i/53b/x9aMPL.jpg) (http://image.ohozaa.com/view2/y54l4CYjVCh2egjL)

ปล.ขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับของขวัญวันเกิดค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง}น้องธันว์ & หลี่ผิง>>เปิดจอง&โอน วันนี้ถึง1/12/57..UPปก
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 08-01-2015 15:29:51

ขอบคุณอีกครั้งกลับมาอ่านรอบที่ 3 ;แล้วจ้าาา  สนุกเหมือนเดิม    :o8:     :mew1:

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง}น้องธันว์ & หลี่ผิง>>เปิดจอง&โอน วันนี้ถึง1/12/57..UPปก
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 08-01-2015 15:57:50

แงงจองไม่ทันค่ะ จะมีรีปริ้นท์อีกไหมคะ

คิดถึงน้องธันว์ที่สู๊ดดด

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง}น้องธันว์ & หลี่ผิง>>เปิดจอง&โอน วันนี้ถึง1/12/57..UPปก
เริ่มหัวข้อโดย: inloverNUN ที่ 08-01-2015 21:19:20

ไม่ทันเหมือนกัน ไม่รู้เรื่องเลยยย เศร้าา

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง...The End...THX. MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 24-01-2015 22:48:48

หื่นมว๊ากกกกกกอาเฮียเน๋ย.... จริงๆเข้าใจมาตลอดว่าแต่งไปแล้วนะ 55555 สนุกมากกก

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง...The End...THX. MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 08-03-2015 00:01:17

คิดถึงเรื่องนี้ชะมัดเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: {รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} น้องธันว์ & หลี่ผิง...The End...THX. MiSS-U
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 05-01-2016 15:27:58

หวานมาก ๆ เลยครับ ......... ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: **รีปริ้นท์**{รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} ธันว์ & หลี่ผิง...The End...[ถึง29/2/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 19-02-2016 10:32:36

เปิดจองนิยาย MiSS-U ทุกชุดค่ะ!!!

ติดต่อมาภายใน 29 ก.พ. 59 นี้

นี่อาจจะเป็นการรีปริ้นท์รอบสุดท้าย หรือถ้ามีอีกก็คงจะอีกนานค่ะ
ท่านใดสนใจรีบจองและโอนเลยนะคะกันพลาดน้า

ที่สำคัญ >>> ขอท่านที่สนใจจริงๆและพร้อมโอนค่ะ
เพราะครั้งนี้เราพิมพ์จำนวนน้อย ทำให้ราคาสูงกว่าที่เคยพิมพ์
แต่ถ้ายอดพิมพ์มีจำนวนเยอะกว่าที่คาดไว้ เราจะส่งเงินส่วนต่างคืนให้นะคะ

*****************************

ชุดเสน่ห์รัก

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/E010E250E480E2D0E0702_zps5c0e024e.jpg)

1.เสน่ห์รักปักใจ 1 เล่ม  >>> กัส+วิน
   38 ตอน  5 ตอนพิเศษ 
   จำนวน 420 หน้า ราคาเล่มละ 400 บาท

2.เสน่ห์มัดใจนายเพลย์บอย 2 เล่ม
   55 ตอน  1 ตอนพิเศษ(มีเฉพาะในเล่ม = ฉลองสระใหม่) >>> มิค+ฟิน
   12 ตอน  >>> แม็ค+นัท
   จำนวน 340 หน้า 2 เล่ม ราคาเล่มละ 340 บาท  รวม 680 บาท

3.เสน่ห์ร้ายพ่ายรัก 2 เล่ม >>> ธี+ภีม
   55 ตอน  3 ตอนพิเศษ(มีเฉพาะในเล่ม = ครอบครัว,รวมพลคนน่ารัก(อ่ะ),คู่พิเศษมนติณห์)
   จำนวน 300 หน้า  2 เล่ม  ราคาเล่มละ 320 บาท  รวม 640 บาท

************************************

ชุดบ่วงรัก

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/E210E310E070E010E230E410E140E070E2B0E190E490E320_zps6d411a04.jpg)

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/E400E2A0E370E2D0E020E320E270E2B0E190E490E320_zpsa75369a6.jpg)

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/E2B0E070E2A0E4C0E190E490E330E400E070E340E190E2B0E190E490E320_zpsd53f6dd8.jpg)

(http://i1310.photobucket.com/albums/s648/MiSS-U_novel/pigmonkey_zpsafc89c10.jpg)

1.บ่วงรักพญามังกร  >>> เฮียธัช+ตี้หลง
   60 ตอน + 7 ตอนพิเศษ (มีทั้งคู่ เฮียธัช+ตี้หลง และ ธี+ภีม)
   จำนวน 900 หน้า ต่อ 2 เล่ม  ราคาเล่มละ 420 บาท 2 เล่ม  840 บาท

2.บ่วงหงส์ >>> เฟิงหวง + หลี่จวิน
   20 ตอน + 2 ตอนพิเศษ
   จำนวน 300 หน้า 1 เล่ม ราคาเล่มละ 300 บาท

3.บ่วงรักรุ่นเล็ก>>> คู่น้องธันว์+หลี่ผิง(ไม่ลงในเวปไหน)
   8 ตอน + 2 ตอนพิเศษ
   จำนวน 140 หน้า 1 เล่ม ราคา 160 บาท

*******************************************

ชุดLover

1.รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง  >>> ธันว์+หลี่ผิง
   43 ตอน + 4 ตอนพิเศษ
   จำนวน 600 หน้า ต่อ 2 เล่ม  ราคาเล่มละ 320 บาท 2 เล่ม  640 บาท

2.รักต้องเคลียร์ >>> ภูธิป + ชนนน
   44 ตอน + 8 ตอนพิเศษ
   จำนวน 700 หน้า 2 เล่ม ราคาเล่มละ 360 บาท 2 เล่ม 720 บาท

3.รักยุ่งๆของลูกครึ่งรูปหล่อ >>> ฝูหรง+โจวพอล
   30 ตอน + 3 ตอนพิเศษ
   จำนวน 440 หน้า 1 เล่ม ราคา 440 บาท

***************************************

“ปาฏิหาริย์รักของลูกหมู”

30 ตอน  13 ตอนพิเศษ
(ไม่ลงในเล้า 10 ตอน) 
จำนวน 2 เล่ม  เล่มละ 300 หน้า  ราคา 640 บาท

*****************************************

ติดต่อสั่งจองทาง PM (ข้อความส่วนตัว)  หรือ  E-mail : miss-u_novel (แอท) hotmail.co.th
มีรายละเอียดดังนี้
*โดยขึ้นหัวข้อว่า  “จองหนังสือ”
*Username ของเล้า(ถ้ามี) หรือ ชื่อ-สกุล  และ  E-mail  ที่ติดต่อได้

สำหรับค่าส่งคิดตามน้ำหนักค่ะ จะเป็นแบบธรรมดา ลงทะเบียน EMS ให้เลือกมานะคะ
เราจะคำนวณค่าส่งให้ค่ะ

 :pig4:  :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: *หลุดจอง*{รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} ธันว์ & หลี่ผิง...The End...[14/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: MiSS-U ที่ 14-11-2016 14:24:38

ชุด Lover หลุดจอง 2 ชุด (3เรื่อง ขายยกชุด)
ท่านใดสนใจติดต่อเข้ามานะคะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: *หลุดจอง*{รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} ธันว์ & หลี่ผิง...The End...[14/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 24-01-2018 21:34:00

 :pig4:  :pig4:

หัวข้อ: Re: *หลุดจอง*{รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} ธันว์ & หลี่ผิง...The End...[14/10/59]
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 02-01-2019 17:44:32

น่ารัก แบบหวานๆ ได้ใจกันไป ชอบมากค่ะ
 :mew1: :mew1: :mew1: