ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**********************************************
เรื่องยาว
♦ NOBI โนบิตะตัวร้าย vs ไจแอนท์จอมบื้อ ♦ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46289.0) (จบแล้ว)
◘ เพียงคุณที่มองไม่เห็น ◘ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67468.0) (ยังไม่จบ)
♦ โอบบดินทร์ ♦ (https://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62507.0) (ยังไม่จบ)
---- 34 / 2 ---- #สามสิบสี่หารสอง (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69538.0) (ยังไม่จบ)
——————
เรื่องสั้น
- - - - ช่าง ♦ รัก - - - - (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67557.0)
- - - - Ask Me a Question - - - - (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67869.0)
- U N C L E - (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67902.msg3866198#msg3866198)
------- Love! Win Win ------- #เลิฟวินวิน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69560.0)
_______________________________________
Twitter (https://twitter.com/viridianxx)
Facebook (https://www.facebook.com/viridianxx)
เด็กมันร้าย
น่ารัก
เห็นครั้งแรกใจก็สั่นเป็นจังหวะเพลง pretty boy ของ m2m ที่พี่สาวเขาชอบเลย ตั้งแต่เกิดและโตมาก็เห็นแต่หน้าเพื่อนอนุบาลสองทับสามห้องทานตะวันหัวเกรียนน้ำมูกไหลข้าง ๆ บ้านมาตลอด โตขึ้นมาอายุเท่ากันหน่อยแทนที่เลิกน้ำมูกย้อยก็แล้วก็ดันมาสิวเขรอะแทน
บอกตรง ๆ ว่าปริณไม่เคยเห็นใครหน้าตาดีไปกว่าคนบ้านตัวเอง และตัวเขาถึงแม้ผิวจะดูคล้ำกรำแดดไปหน่อย แต่แม่บอกว่านี่เป็นสีที่ฝั่งฮอลลีวูดชอบ (ตอนนั้นเขาภูมิใจกับมันมากแม้จะไม่รู้ว่าฮอลลีวูดคืออะไรก็ตาม)
แต่วันนี้
ตอนนี้
เวลานี้
คนตรงหน้านี้...
กำลังทำให้เขารู้สึก.... ใจเต้นแรง
ตุบตุบ ตุบตุบ ตุบตุบ ตุบตุบ
“รู้จักกันไว้นะ น้องชื่อน้องเมฆ”
ไอ้เด็กเมฆ หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มหน้ายิ้มเหมือนอาแป๊ะขายไอติมกะทิรถเข็นกรุ้งกริ้งนี่คืออะไร สิ่งมีชีวิตนี้คืออะไร ทำไมเห็นแล้วถึงได้ชวนใจสั่นเป็นจังหวะอะเซเดเฮขนาดนี้ ปริณยกมือทาบที่หน้าอกด้านซ้ายของตัวเองเบา ๆ แย่แล้ว ก้อนเนื้อเท่ากำปั้นมันกำลังสั่นเมื่อน้องหน้าขาวเอียงคอมองมาทางเขา และส่งยิ้มพิฆาตระดับสิบมาให้
“สวัสดีฮะ เค้าชื่อเมฆนะ”
สวัสดีฮะ...สวัสดีฮะ ฮะ ฮะ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า กลัวใจตัวเองจะเป็นบ้าจัง ทำไมแค่พูดฮะมันถึงได้ฟังดูชวนเอ็นดูแบบนี้นะ
“สวัสดีเมฆ พี่ชื่อปินนะ”
“คับ พี่ปิน!!!!” เด็กนั่นพูดพร้อมยกมือขวามาวันทยาหัตถ์แบบลูกเสือเขาไม่จับมือขวา
ตายห่าแล้ว! ปริณอุทานในใจ ตอนนี้เหมือนมีพัดลมเบอร์สามมาเปิดเป่าหน้าอย่างแรง ถ้าเป็นภาพเคลื่อนไหว แน่นอนว่าผมทรงพี่ ๆ ลิฟท์ ออยที่เขาเพิ่งจะตัดมารับรองว่าได้ปลิวสยายไปด้านหลังจนโชว์เถิกแน่ แต่เพราะไม่ใช่ภาพจริง เขากำลังจินตนาการ เพราะงั้นเขาจึงต้องยกมือขึ้นกระแอมไอ แล้ววางท่าพี่ชายสุดเท่เอาไว้
“อื้อ” เผลอเอื้อมมือไปจับกลุ่มผมนุ่มสลวยตรงหน้านั่นแล้ว อ๊ะ! เผลอขยี้มือลงไปอีก ทำไมผมนุ่มจังเลยน้า น้องเมฆของพี่ ...
“เรามาเป็นเพื่อนกันนะฮะ” น้องบอกพลางส่งยิ้มตาหวานพิฆาตมาให้อีกระลอก “น้องเมฆอยากเป็นเพื่อนกะพี่ปิน”
“อื้อ” แย่แล้ว ! เขาเผลอเลื่อนมือลงไปหยิกแก้มนุ่มนิ่มนั่นแล้วจับส่ายไปมาแรง ๆ ซะได้ “ร...เรามาเป็นเพื่อนกัน...”
“งือ...ไม่เอาดีกว่า”
“ห๊ะ”
“น้องเมฆไม่อยากเป็นแค่เพื่อนอะ”
“ห๊ะ”
“น้องเมฆอยากเป็นน้องชายของพี่ปินฮะ”
เฮ้อ! แล้วจะถอนหายใจโล่งปอดทำไมวะเนี่ย ปริณยกมือขึ้นแตะอกตัวเองอีกรอบ โอ้ย ใจยังไม่หายเต้นตุบ ๆ เลย ทำไม ทำไม ทำไม
ตั้งแต่มาเรียนเต้นที่ตึกแมรมมี่ก็มีไอ้ป็อป กับ น้องชายชื่อ ไนท์ ที่หน้าคล้ายเขานี่ล่ะที่คิดว่าหน้าตาดีเข้าขั้น ถัดมาพี่โจ๊ก ที่กำลังจะได้ไปเล่นละครตอนเช้า ซึ่งตอนนี้ก็ไม่ค่อยสนิทกันแล้ว (แม่บอกว่า พี่เค้าจะได้เล่นละครจักรๆ วงศ์ๆ ซึ่งปริณก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร ) แต่ที่ทำให้ใจเต้นไม่หยุดได้ขนาดนี้ดูเหมือนจะมีแค่ไอ้ตัวเล็กตรงหน้า...
น้องเมฆของพี่
“พี่ปินนนนนน ทำอะไรอะ สอนน้องเมฆเต้นหน่อยได้ไหม”
ปริณกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกเมื่อเงยหน้าขึ้นมาจากกระจกและพบว่าเด็กชายในความคิดตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาปรากฏตัวขึ้นแล้วตรงหน้า ที่ต้องทนคิดถึงเพราะน้องเมฆยังเด็กเกินกว่าที่พ่อแม่จะยอมปล่อยให้ออกมาซ้อมเต้นซ้อมร้องเพลงที่ตึกบ่อยๆอย่างพวกปินและเพื่อน ที่กำลังจะลงประกวดสยามกลการ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ความห่างระหว่างตึกฯกับบ้านมันก็ไม่ทำให้ความสัมพันธ์ของเขากับน้องเมฆลดระดับลงไปเลยแม้แต่น้อย
“ได้ ๆ” เรื่องเต้นนี่ขอให้บอก ปริณยื่นมือไปรับซีดีมาจากไอ้ตัวเล็กที่ยืนอมยิ้มหน้าแป๊ะตรงหน้า “เพลงไรอ่ะ แฟนจ๋าหรอ?”
“อื้อ” น้องเมฆทำท่าเดียวกับพี่เบิร์ดในท่อนฮุกให้ดู “เท่มากๆ”
“ว่าแต่เมฆชอบเต้นแล้วหรอ” แต่ถึงจะทำหน้าตาเหมือนอยากเต้นใจจะขาดปริณก็อดสะกิดใจขึ้นมาไม่ได้ “ไหนเมื่ออาทิตย์ก่อนยังบอกว่าอยากร้องเพลงอยู่เลย”
คนตัวเล็กทำปากงุ้ย “ก็พี่ป็อปบอกว่าเสียงผมเหมือนเป็ดโฟว์ซีซั่นตอนโดนน้ำร้อนลวก เขาแนะนำว่าไม่ควรร้องเพลงจนกว่าเสียงจะแตกหนุ่ม”
“ห๊ะ” ปริณขมวดคิ้วทำหน้างง ว่าแต่ไอ้เป็ดโฟว์ซีซั่นนี่มันคืออะไรกันล่ะนั่น
“แต่ว่า ช่างมันฮะ” เจ้าน้องเมฆโบกมือเล็ก ๆ ในระดับสายตา ก่อนจะถลาเข้ามากอดแขนเขาไว้แน่น “สอนน้องเมฆเต้นน้า น้องเมฆอยากเต้นเก่งๆ เหมือนพี่ปินที่ไปเต้นโชว์ในรายการทไวไลค์ โชว์บ้างอ้ะ”
“ก็ได้ๆ” ตอนนี้ปริณแอดว๊านซ์แล้ว เขาสามารถเอื้อมมือไปยีหัวคนตัวเล็กได้โดยไม่เขอะเขินหรือใจเต้นรัวจนบีบหน้าอกเหมือนเมื่อก่อน มือหนานั่นขยี้ลงบนเรือนผมอ่อนนุ่มแรง ๆ ก่อนจะเลื่อนมือลงไปหยิกแก้มพอเป็นพิธี “งั้นลองเต้นกันเลยดีไหม เดี๋ยวหกโมงคุณแม่เราก็มารับแล้วนี่”
“อื้อ!” หน้าตาน้องเมฆดูกระตือรือร้นสุด ๆ “เอาเลย ๆ ๆ สอนเลย ๆ ๆ เปิดเลย ๆ ๆ”
ภาพน้องเมฆลุกขึ้นปรบมือแล้ววิ่งไปรอบ ๆ ห้องซ้อมเต้นมันน่าเอ็นดูซะจนปริณต้องจุดยิ้มออกมาบาง ๆ ดวงตากลมนั่นจะยังเฝ้าดูท่าทางตลก ๆ ของน้องอยู่จนไอ้ตัวเล็กหมดแรงนั่นแหละ ถ้าไม่ติดว่าขาขาว ๆ นั่นดันไปสะดุดเข้ากับขาตัวเองซะก่อน
“โอ้ย!!” น้องเมฆร้องลั่น
ไม่ต้องรอให้พูด ปริณถลาเข้าไปหาตั้งแต่เห็นน้องล้มแล้ว มือหนานวดลงไปเบา ๆ บริเวณข้อเท้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองสบตา “เจ็บตรงไหน เป็นอะไรมากหรือเปล่า”
“หึ” คนตัวเล็กกว่าส่ายหน้าไปมา “ไม่เจ็บฮะ”
“อ....อ๋อ.....เ...หรอ”
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องติดอ่าง ปกติปริณเป็นคนมั่นใจในตัวเองระดับนึงเลยนะ แต่วันนี้ดันติดอ่างขึ้นมาซะได้ เด็กหนุ่มผิวสองสีรู้สึกใจกระตุกขึ้นมาอีกแล้ว นั่น หัวใจของเขากำลังจะเต้นทะลุออกมาจากหน้าอกเป็นจังหวะเพลงแฟนจ๋า ฉันมาแล้วจ๊ะ อยู่นี่แล้วน่ะ เขยิบมาใกล้ๆ แล้ว!!
“พี่...พี่ปินฮะ”
อาจเพราะตอนนี้ใบหน้าของเราอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ จึงทำให้ปริณรู้สึกว่ากลืนน้ำลายลงคอได้อย่างลำบาก ก่อนใบหน้าขาว ๆ ของน้องเมฆจะใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา และ...ใกล้จนปลายจมูกของเราแตะกันเบา ๆ ในตอนนี้
“พี่ปิน...น้องเมฆไม่เป็นอะไรแล้วนะ”
“อ..อ๋อ”
ปริณเกลียดตัวเองง่ะ เขาพูดตะกุกตะกักขึ้นมาอีกแล้ว
“พี่ปินฮะ จ้องทำไมเหรอ มีอะไรจะบอกเมฆเหรอ”
เคยแอบแม่ลงมาดูเบญจาคีตาความรักกับพี่สาวด้วยกัน มีตอนนึงที่พระเอกใจเต้นพระเห็นหน้านางเอกใกล้ ๆ เมื่อก่อนปริณไม่เคยเข้าใจเลยนะว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น...
แต่ตอนนี้...ดูเหมือนจะเข้าใจขึ้นมานิด ๆ แล้ว
“เอ่อ....”
“พี่ปินฮะ”
“เอ่อ....”
“???”
“ถ...ถ้า” ปริณเม้มริมฝีปากอิ่ม ก่อนจะกระพริบตาปริบ ๆ แล้วจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของน้อง “ถ้าหากว่าเมฆโตขึ้นเมฆจะเป็นศิลปินที่ดีใชไหม”
“ใช่สิ” คนตัวเล็กยิ้มตาหยี “เมฆจะฝึกร้องเพลงให้เพราะๆ เมฆจะเป็นคนดีมากๆ”
“แล้ว...” ปริณเลียริมฝีปากตัวเอง “ถ้าโตขึ้นเป็นศิลปินที่ดี...”
“...”
“เมฆจะแต่งงานกับพี่ไหม”
“ฮะ?” น้องเมฆขมวดคิ้วเล็ก ๆ นั่นเป็นโบว์แน่น “แต่งงานคืออะไร?”
“แฮะแฮ่ม” ปริณยกมือขึ้นกระแอมไอวางท่า นี่เป็นหน้าที่พี่ที่ดีสินะที่ต้องพูดอธิบายให้น้องฟัง “แต่งงานก็คือ อยู่ด้วยกันกับคนที่แต่งงานด้วยไปตลอด”
“ตลอด? ตลอดไปจนแก่เลยหรอฮะ”
“ใช่...ตลอดไปเลย เหมือนที่พ่อกับแม่น้องเมฆแต่งงานกันไง”
“หรอ” ตอนนี้น้องเมฆเริ่มทำให้เขาเสียความมั่นใจแล้ว ทำไมต้องคิดนานด้วยนะ กับอีแค่จะบอกว่าอยากหรือไม่อยากแต่งกับเขาเนี่ย มันต้องคิดอะไรกันนักกันหนา---
“ก็ได้”
“ห๊ะ”
“น้องเมฆบอกว่าก็ได้ไง”
“...”
“น้องเมฆจะแต่งกับพี่ปิน”
“...”
“กับพี่ปินคนเดียวเท่านั้น”
“พี่ปิน”
“ห๊ะ?”
ย้อนกลับมาที่ภาพปัจจุบัน ตอนนี้ปริณกำลังนั่งยอง ๆ ให้ขนมน้องหมาในงานเลี้ยงแต่งงานช่วงเช้าของพี่ปลา พี่สาวของตนเองอยู่ และขณะที่กำลังชื่นชมกับความน่ารักของน้องปอมเปอเรเนียน เสียงฝีเท้าด้วยขายาว ๆ ของใครบางคนก็ก้าวมาหยุดลงตรงหน้า
“เมฆ?” ปริณเงยหน้าขึ้นไปมอง ก่อนคิ้วหนาจะขมวดเข้าหากันเป็นโบว์เมื่อคนที่ยืนค้ำหัวอยู่เมื่อครู่ย่อตัวลงมาหา “มาทำอะไรตรงนี้”
“ก็มาหาพี่นั่นแหละ” เมฆาถอนหายใจดังเฮือก “แม่เจี๊ยบบอกให้มาตาม เดี๋ยวต้องเตรียมอาบน้ำแต่งตัวไปโรงแรมกันแล้ว”
เมฆคงจะหมายถึงว่า แม่ของเขาให้มาตามเพราะเดี๋ยวหลังงานแต่งจะต้องรีบไปดูความเรียบร้อยที่โรงแรมต่อเลย และไอ้ที่ให้เมฆมาตามก็ไม่แปลก นับจากนี้ไปเมฆก็มันไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้ว เพราะพี่ฟ้าพี่ชายของเมฆมันแต่งก็กับพี่ปลา พี่สาวของเขาเนี่ยแหละ
“อ๋อ” ปริณพยักหน้าเบา ๆ แล้วหันกลับไปให้ความสนใจกับน้องหมาผู้แสนน่ารักต่อ “แค่นี้ใช่ไหม เดี๋ยวตามเข้าไป”
“อือ”
คนมาตามตอบเพียงเท่านั้นแล้วเสียงก็เงียบไป
ปริณคิดว่าเมฆาคงจะกลับเข้าไปในงานแล้ว...
จะว่าก็ว่าเถอะ ตั้งแต่คุณเมฆาเขาได้เข้าร่วมเป็นหนึ่งในพระเอกซีรี่ย์ชุดซาตานร้อนรัก (พระเอกเรื่อง ‘ซาตานทรนง’ = _=) ที่เป็นละครเฉลิมฉลอง 45 ปี ช่อง 123 ซึ่งฮอตฮิตติดลมบนมาได้สองปี ปริณกับเมฆก็ไม่ค่อยสนิทกันเท่าเดิม
เดี๋ยว ๆ อย่าเพิ่งคิดว่าเพราะน้องมันโตขึ้นแล้ว กลายเป็นพระเอกหล่อ ไม่น่ารักเหมือนเก่าเขาเลยไม่สนิทด้วยนะ...อืม....เอ่อ...อันที่จริงก็มีส่วนนิดหน่อยแหละ เพราะน้องมันโตขึ้น หล่อขึ้น แถมสูงชะรูดตูดปอด ล้ำหน้าเขาไปขนาดนั้น คนที่เป็นพี่ก็ต้องมีไม่มั่นใจเวลาอยู่ด้วยบ้างนั่นล่ะ
แต่ก็บอกแล้วไงว่าไม่ใช่เพราะสาเหตุนั้นสาเหตุเดียว
ถ้าจะให้โทษกันจริง ๆ ก็คงจะต้องโทษตัวเองด้วยล่ะ ก็เขาน่ะ หลังจากลงประกวดสยามกลการ บวกกับเล่นละครวัยรุ่นที่ฮอตมากๆไปอีกสองเรื่อง เขาก็หมดไฟกับวงการบันเทิง เลยผันตัวมาศึกษาเรื่องเบื้องหลังแทน นั่นจึงเป็นจังหวะให้ไอ้ป็อปกับไนท์ สองพี่น้องคู่หูดูโอ้ ที่เป็นเด็กฝึกมานานได้มีโอกาสสนิทกับเมฆ ไอ้พวกนั้นน่ะตัวดีเลย พาเมฆเที่ยวเล่น พาไปปาร์ตี้ พารู้จักหนังโป๊ พากันฮาเฮซะจนภาพน้องน้อยที่น่ารักของเขาค่อย ๆ เลือนหายไปจนแทบจำไม่ได้ รู้ตัวอีกที น้องเมฆที่อยู่ในความทรงจำวัยเด็กตอนนี้ก็เหลือเพียงชายหนุ่มวัยกำหนัด หน้าขาว ผมดำ ดูขี้เต๊ะ แถมยังมีสเป็คเป็นสาววิคตอเรียซีเคร็ทอีก
นึกแล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาแรง ๆ
ใช่สิ ไอ้พี่ปินคนนี้มันไม่มีความหมายแล้วนี่
ใครจะอยากอยู่กับคนที่วัน ๆ เอาแต่อ่านหนังสือ แล้วก็เขียนบทอย่างเขากันล่ะ
ยังไงคนที่กำลังหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวมันก็ต้องอยากอยู่กับเพื่อนที่ปาร์ตี้ด้วยได้อย่างไอ้ป็อป หรือไม่ก็ไอ้ไนท์อยู่แล้ว...
“ถอนหายใจทำไม”
แต่ไม่ทันที่จะได้คิดตัดพ้ออะไรต่อ เสียงแหบทุ้มที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นเสียก่อน ปริณตาโต รีบหันขวับไปทางด้านหลัง แล้วก็ต้องพบว่าคนที่กำลังคิดถึงยืนค้ำหัวอยู่ตรงที่เดิมไม่ได้กระดิกไปไหนเลย
“ทำไมยังไม่เข้าไป” เขาขมวดคิ้วก่อนจะลุกเต็มความสูง “ยืนอยู่ตรงนี้นานแล้วหรอ”
“ใช่” เมฆาตอบพร้อมดุนลิ้นกับกระพุ้งแก้ม ชายหนุ่มตรงหน้าปริณเงียบไปพักหนึ่ง จึงเสหน้าไปทางอื่น แล้วเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว “มีเรื่องพูดด้วยน่ะ”
“หือ พูดเรื่องอะไรเหรอ”
ปริณอยากบอกว่าเขาไม่ชินที่จะต้องพูดคุยกับเมฆสองต่อสองอย่างนี้ พวกเราห่างกันมานานมาก นานจนบางทีเล่นเกมจ้องตากันแล้วยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าจะพูดคุยเรื่องอะไรต่อ ในเมื่อโตขึ้นมาแล้วความคิดความอ่านของเราไปคนละทางกันขนาดนี้
“...”
“เอ้าเงียบทำไ---”
“เมื่อไหร่พี่ปินจะขอผมคบเป็นแฟนซักที”
“ห๊ะ?” ปริณกระพริบตาปริบ
“ถามว่า” คนเป็นน้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ คุมโทนเข้ม ย้ำเสียงหนัก “เมื่อไหร่พี่ปินจะขอผมคบเป็นแฟนจริง ๆ จัง ๆซะที”
“เดี๋ยว” ปริณยกมือขึ้นในระดับสายตา ก่อนจะลูบหน้าตัวเองลวก ๆ “พูดใหม่ซิ”
แต่คนเป็นน้องไม่ทำอย่างนั้น สาบานได้เลยว่าตอนนี้เมฆาแทบจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว เขาหงุดหงิดมาก หงุดหงิดมากถึงมากที่สุด
ทีแรกตั้งใจว่าจะไม่ทำให้ไก่มันตื่น แต่พี่ปินของเขาก็ช่างหาเรื่องมาให้หึงเลือดขึ้นหน้าอยู่บ่อยครั้ง ตั้งแต่ไปทำตัวสนิทสนมกับพระเอกเรื่องที่ตัวเองกำกับด้วย แล้วล่าสุดยังมีผจก.ดาราที่ได้ชื่อว่าเป็นเสือมาเทียวไล้เทียวขื่อหวังจะเคลมตัวเองแล้วยังไม่รู้สึกตัวอีก
มันเป็นแบบนี้ซ้ำๆ จนเมฆาต้องถามตัวเองว่า ทำไมพี่ปินของเขาถึงซื้อบื้อขนาดนี้วะ! มีใครจะเป็นจะตายอยู่ตรงนี้ทั้งคน ทำไมไม่รู้สึกตัวบ้าง! ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเคยเป็นคนขอเขาแต่งงานเองแท้ ๆ แต่โตมากลับตีตัวออกห่างขึ้นเรื่อย ๆ นี่คืออะไร เมฆาไม่เข้าใจ ?
และในเมื่อพูดกันแล้วทำท่าจะไม่เข้าใจเขาจึงตัดสินใจเอื้อมมือไปรวบเอวสอบนั่นเข้ามาใกล้ ใกล้จนใบหน้าของเราในตอนนี้ ชิดกันเหมือนอย่างวันนั้น... วันที่พี่ปินพูดขอเขาแต่งงาน
เมฆาเล่นเกมจ้องตากับคนในอ้อมกอดพักหนึ่ง จับจ้องที่ไฝใต้ตาข้างขวาของอีกฝ่ายจนสัมผัสได้ถึงความอึดอัดที่ก่อตัวขึ้นระหว่างเขาและพี่ชายคนโปรด จึงตัดสินใจโน้มใบหน้ารูปไข่ก้มลงไปใกล้กับสันกรามอันน่าภูมิใจพี่ชายที่รัก ก่อนเอ่ยพูดเสียงเย็น
“จะไม่ขอใช่ไหม...จำไม่ได้แล้วใช่ไหมว่าเคยพูดอะไรกับผมบ้าง”
“ด...เดี๋ยว” พี่ปินพยายามออกแรงดันอกเขาออก แต่เมฆาไม่ยอมหรอก ยิ่งอีกฝ่ายทำอย่างนั้นเขายิ่งกระชับเอวของคนขี้ลืมเข้ามาใกล้ แล้วจงใจลงโทษโดยการจูบฟัดลงบนแก้มสีเรื่อนั่นแรง ๆ “เดี๋ยว เมฆเดี๋ยว!”
“อะไรอีก” เขาผ่อนลมหายใจอย่างนึกรำคาญ “ถ้าจำไม่ได้ก็จะทำให้จำได้อยู่นี่ไง!”
“เดี๋ยวววววววววววววววววววววววเซ่!!”
“อะไรอีกล่ะปิน!!!” และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายถลึงตาเมื่อเขาเรียกด้วยชื่อห้วน ๆ จึงยอมทำปากงุ้ยแล้วเรียกใหม่เสียงแผ่ว ๆ “พี่ปิน...”
“นี่หมายความว่าไงเนี่ย” พี่ปินยังคงซื้อบื้อเหมือนเดิม และนั่นทำให้เขาอยากจะบ้าตาย
เมฆาอยากจะบ้าตาย!!!
“ก็พี่เคยบอกว่าจะแต่งงานกับผม” คิ้วเรียวสวยนั่นขมวดเข้าหากันแน่น “อย่าบอกนะว่าจำไม่ได้แล้วอะ”
“...เอ่อ....”
“บอกว่าพี่ปลาแต่งเมื่อไหร่ก็แต่งเมื่อนั้น....แล้วก็นี่ไง วันนี้พี่ปลาแต่งงาน”
“....”
“จำไม่ได้จริง ๆ หรอ”
“จำไม่ได้” ปริณเม้มริมฝีปากอิ่มเข้าหากันแน่นเมื่อเห็นความผิดหวังบนสีหน้าของเด็กน้อย เชื่อเหอะว่าชีวิตเขาต่อจากนี้คงอยู่ลำบากแน่ เพราะหมอนั่นมองเขาอย่างคาดโทษก่อนจะพึมพำเสียงเบาออกมา
“....เลย”
“พูดอะไรน่ะ”
“....เง่าเลย”
“เมฆ”
“บอกว่าพี่นี่โคตรงี่เง่าเลย” จนถึงตอนนี้มือเรียวนั่นก็ยังไม่เลิกรัดแน่นที่เอวของเขา ปริณถลึงตาโตใส่น้องชายคน(เคย)โปรดที่สบถคำหยาบคายถึงรุ่นพี่อย่างเขา “งี่เง่า สุด ๆ งี่เง่าโคตรๆ”
“ไอ้เมฆ!”
“อะไรเล่า! ไม่ต้องมาทำหน้าตาดุเลย เวรเถอะ คนอื่นเค้ารอมาตั้งนานแท้ ๆ รอให้มาขอคบ รอให้มาขอแต่งงาน...แล้วอะไร พูดเองแล้วก็ลืมเองนี่อะไร”
“...”
“หรือว่าโตมาแล้วไม่น่ารัก ไม่ได้ดั่งใจใช่ไหม เลยไม่สนใจกันแล้ว!”
“...”
“ไม่รู้ล่ะ” เกือบจะสงสารแล้วเชียว ไอ้ปินเกือบจะตกหลุมพราง สงสารไอ้หน้าหล่อนี่แล้วเชียว ถ้าไม่ติดว่ามันไม่เงยหน้าขึ้นมาทำตาเจ้าเล่ห์ใส่แบบนั้น
“ไม่รู้อะ...ไร”
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่ขอคบกันวันนี้ ไม่ขอแต่งงานวันนี้ก็ข้ามกันไปเลยดีไหม”
“...”
“ผมจะจับพี่ปล้ำ! ปล้ำแม่งเลย ข้ามขั้นไปให้หมด ไม่คบก็ไม่ต้องคบแล้ว ถอดเสื้อผ้าออกมาเดี๋ยวนี้ ผมจะทำให้พี่เป็นของผมเดี๋ยวนี้เลย!!!”
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
และแล้ววันนั้นในงานแต่งช่วงเย็นของของพี่สาวผู้กำกับดังซึ่งมีศักดิ์เป็นพี่สะใภ้พระเอกสุดฮอต ก็ไม่มีใครเห็นเขาสองคนไปพักใหญ่ ๆ ซึ่งคนอื่นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกนี้หายไปทำอะไรที่ไหนกันแน่
เอาเป็นว่าถ้าจะใต้เตียงดารา ก็มีแค่สองคนนั้นเท่านั้นล่ะที่รู้
ถ้าอยากรู้ก็ลองไปถามเขาดูสิ
_________________________________
จบเหอะ
ฮา แปลงมาอีกแล้วอ่ะค่ะ คือเหมือนเดิมแหละไม่ได้เขียนฟิคแล้วแต่ก้ไม่ใช่ไม่อยากให้คนอื่นอ่าน แบบเสียดายอะ T_T อ่านเอาฮาๆนะคะ ขำๆ แหะๆ เป็นผลพวงมาจากการ ชอบรุกเด็กๆอะ มันแบบว่ากรุบๆ กรอบๆ :katai4:
เรื่องนี้ใครเกิดยุค 90 น่าจะเดาได้อะ ว่า ป็อปเป็นใครไนท์เป็นใคร มีลิฟท์กะออยด้วยเด้อ 555 :heaven
ติดแท็ก #แฟนเด็กมันร้าย ไว้ได้น้า เดี๋ยวเค้าไปส่องง