พิมพ์หน้านี้ - •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-2 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 4/1/59

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: MPpearl ที่ 06-07-2015 08:06:58

หัวข้อ: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-2 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 4/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 06-07-2015 08:06:58
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************



“เชี่ยพีทกูบอกให้ปล่อยไง”
“เรื่องอ่ะไรล่ะครับในเมื่อคุณเป็นเมียผม”
“กูไม่เคยเป็นและไม่มีวันเป็นด้วยเหอะสัด”
“ผมว่าเมื่อคืนนั้นเราพูดกันรู้เรื่องแล้วเสียอีก หรือจะลองอีกทีให้แน่ใจ”
“ไปตายซะมึงน่ะ!”

ความรักของคนแมนๆสองคนที่พระเอกเจ็บตัวบ่อยๆ



หัวข้อ: Re: #ปฏิบัติการล่ามโซ่...เต้-พีท
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 06-07-2015 08:39:02
รออ่านนะค้าา.. :L2:
หัวข้อ: Re: #ปฏิบัติการล่ามโซ่...เต้-พีท
เริ่มหัวข้อโดย: honey_noii ที่ 06-07-2015 10:06:24
 :z1: รอๆๆๆ
หัวข้อ: Re: #ปฏิบัติการล่ามโซ่...เต้-พีท
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-07-2015 14:20:15
 :oo1:   :mew1: 
หัวข้อ: Re:•.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 06-07-2015 18:14:01
ตอนที่ 1
ชายข้างกาย



   ไม่มีอะไรน่ากลัวกว่าการตื่นนอนขึ้นมาโดยที่หันไปมองข้างๆก็เจอใครก็ไม่รู้

   เดี๋ยวนะ! เกิดอะไรขึ้นกับผมวะครับ

   จะเริ่มต้นยังไงดี... เอาเป็นว่าเริ่มจากการมองโลกในแง่ดีก่อนก็แล้วกัน

   เหตุการณ์นี้อาจเกิดเพราะผมกำลังเมา ใช่ๆ เมา แน่ล่ะเพราะเมื่อคืนผมกำลังฉลองสอบเสร็จกับเพื่อนเกือบทั้งห้อง ใครเมาก็ช่วยๆกันหิ้วกลับเพราะยังไงก็โรงเรียนชายล้วนเลยไม่ต้องห่วงว่าเพื่อนคนไหนจะโดนฉุดไป

   แต่ผมอาจจะคิดผิด! เพราะขนาดผมยังมาอยู่บนเตียงกับใครก็ไม่รู้

   เดี๋ยวๆอย่าเพิ่งข้ามไปแบบนั้น เอาเป็นว่าผมควรเรียบเรียงความคิดต่อ

   ฉลองให้กับความทุกยากของวัยมัธยมปลายสามปีที่ผ่านไปจึงได้ยกแก้วเรื่อยๆไม่รู้ว่าใครส่งมาให้บ้าง โรงเรียนรัฐบาลก็แบบนี้ปิดเกือบพร้อมๆกันก็เลยมีบางโรงเรียนที่เฮฮาอยู่ใกล้ๆแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากบางครั้งก็เดินไปชนแก้วด้วยก็มี แล้วยังไงต่อนะ อืม... ก็เมา ออกตัวไว้เลยว่าผมไม่ได้คออ่อนแต่ดื่มหนักไปจริงๆก็เลยสลบไม่รู้เรื่อง

   “โอ๊ย! เชี่ย!” พอจะขยับตัวความเจ็บแล่นเป็นริ้วๆจากต้นขาและบั้นท้านไล่ขึ้นไปจนสุดกระดูกสันหลังแล้วปรี้ดขึ้นสมอง ไม่ได้เวอร์ครับแต่ปวดหัวจริงๆสงสัยยังเมาค้างอยู่

   แต่ข้างล่างนี่ปวดเพราะอะไร!

   เท่าที่จำได้คือเมาแล้วก็ฟุบโต๊ะไปแบบนั้นเหมือนจะบอกอะไรเพื่อนไปสักอย่าง หืมมมมม เดี๋ยวนะ!

   “ชะ ชะ เชี่ยยยย โมนนน”

   “สัดเต้ จะด่ายังเสียงกะตุกอีก แล้วกูชื่อมนต์เรียกซะเสีย อึก แม่งกูเมา” กูก็เมานะได้ข่าว

   “มึง มึง มึง อึก ...” เหมือนมีก้อนอะมาจุกที่คอก็เลยหยุดพูดไป

   “เชี่ย! กูรอฟังอยู่ เรียกแล้วเงียบนะสัด” พูดแล้วมันก็โบกหัวผมเสียงดังก่อนจะเดินหนีไป

   “... อือ พากูกลับที” พูดไปก็ดึงเสื้อคนข้างๆก่อนจะคว้าเอวมากอดหมับแต่ผมคงลืมไปจริงๆว่าเพื่อนของผมมันเดินหนีไปแล้วเมื่อกี้ดังนั้นคนที่กอดตอนนั้นมันเป็นใครนะ แถมเอาหัวไปถูท้องมันอีกต่างหาก

   เห... หรือว่าหมอนี่วะ ไอ้คนข้างๆเนี่ย

   “ยืนดีๆครับ” เสียงกระซิบที่ข้างหูทำให้ต้องเบือนหน้าหนีด้วยความสยิวก่อนจะพยายามออกห่างคนที่กำลังหิ้วปีกผมออกจากผับแต่เหมือนอีกคนจะไม่ขยับเลยแถมยังกอดเอวผมเข้ามาหาตัวแน่นขึ้นอีก

   “ปล่อย อึก ไปไหน” ตอนนั้นรู้แล้วล่ะครับว่าไม่ใช่เพื่อนของตัวเอง

   “ก็จะพากลับไงครับ บ้านคุณอยู่ไหนน่ะ”

   “ม่ายกลับ ม่ายปายบ้าน” ไม่ไปกับมึงโว้ย! อยากจะพูดต่อแต่ก้อนสะอึกจุกที่ลำคอเสียก่อน

   “ครับๆ ไม่ไปก็ไม่ไป แล้วจะไปไหนล่ะครับ เฮ้ย! คุณๆ”

   เอ่อ... ตอนนั้นผมวูบไปครับ ง่วงจัดจริงๆ

   ก่อนจะคิดต่อผมคงต้องขอยืมห้องน้ำเจ้าของห้องอาบก่อนเพราะผมรู้สึกร้อนมาก กว่าจะก้าวลงจะเตียงได้แทบทรุดขานี่สันพับๆ หรือเมื่อคืนผมไปล้มที่ไหนมาวะ แล้วเสื้อผ้าผมล่ะ มองหารอบตัวก็ไม่เจอแต่ผมมองโลกในแง่ดีไง ก็เลยได้แต่สงสัยว่าคงอ้วกใส่แล้วมันเอาไปส่งซักคงรวมทั้งของมันด้วย

   แผ่นหลังที่นอนคว่ำหันหน้าไปอีกทางดูยังไงก็ไม่ใช่ผู้หญิงเพราะไหล่กว้างกว่าผมอีก หลังขาวๆที่มีรอยเล็บอยู่เต็มเห็นแล้วก็อิจฉาเพราะผมก็ไม่ได้นอนกับใครมาหลายอาทิตย์เนื่องจากเตรียมตัวสอบ เห็นแบบนี้ผมก็เสือผู้หญิงนะครับ

   ยังไงก็ช่างเถอะ! แล้วนี่ห้องน้ำมันอยู่ไหน

   ห้องกว้างกว่าที่หอพักผมเยอะแถมเฟอร์นิเจอร์อย่างครบ เตียงใหญ่โคตรและนิ่มโคตรเพราะผมทดลองนอนมาแล้ว ชุดโซฟาเล็กๆปลายเตียงแถมทีวีจอยักษ์อีกหนึ่งแล้วก็ประตูอีกสามบานที่อยู่ฝั่งผม ฝั่งที่มันอยู่อีกบานหนึ่งแต่คงเป็นประตูทางออกเพราะเห็นกุญแจแขวนอยู่ตรงนั้น

   ผมเดินขาสั่นๆเกาะไปตามผนังจนมาถึงประตูบานแรกแล้วก็กระชากเปิด อ่ะครับ ตู้เสื้อผ้าแต่ลักษณะแปลกๆเพราะมันเรียงแถวกันเข้าไปด้านในแล้วก็มีรางเลื่อนอยู่ข้างบนจึงได้ลองดึงดู

   ครืดดดด

   เสื้อผ้าที่แขวนบนลางเคลื่อนออกมาตามที่ดึงเมือนราวในห้างทั้งเสื้อและกางเกง เฮ้ย! อย่างเจ๋ง ดีไซน์เก๋สุดๆ
แต่ไหนห้องน้ำผมวะ

   ปิดประตูตู้ไว้เหมือนเดิมก่อนจะประคองตัวเองไปประตูบานที่สองที่คิดว่าก็ไม่น่าใช่ประตูห้องน้ำเหมือนกันแต่มันน่าสนใจก็เลยแอบเปิดดู เหลือบไปมองเจ้าของที่ยังนอนนิ่งเหมือนเดิมก็เลยเบาใจ

   เชี่ยยยย!

   แอคเซสเซอรี่อย่างครบ แว่นตา เข็มขัด นาฬิกา สร้อย กำไล แหวน แล้วก็อะไรอีกเยอะแยะไปหมด เห็นแล้วอิจฉาตาร้อนผะผ่าวเพราะผมนี่กว่าจะได้ซื้อแต่ละทีต้องคิดแล้วคิดอีก ไม่ใช่ว่าบ้านจนนะครับแต่ก็แค่พอมีใช้ไม่ได้ขัดสนแต่ก็ไม่ได้มีถึงขนาดจะให้ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยได้ขนาดนั้น

   เอาไว้ก่อน ตอนนี้ผมเจอห้องน้ำแล้ว

   ห้องน้ำสีขาวกว้างมากถ้าลองเทียบดูแล้วขนาดน่าจะพอๆกับหอพักของผมเลย ชักเริ่มไม่แน่ใจว่าลูกคนรวยที่ไหนพาผมมาเที่ยวห้องแบบนี้

   ห้องฝักบัวแยกที่กั้นด้วยกระจกฝ้า ชักโครงที่เป็นสัดส่วนชัดเจน ในสุดเป็นอ่างอาบน้ำที่มีขนาดใหญ่พอสมควรที่ถูกยัดลงในหินอ่อนสีเทาเป็นแท่นสูงขึ้นจากพื้น ทั้งชีวิตไม่เคยนอนแช่อ่างอาบน้ำวันนี้มีโอกาศก็ขอสักวัน หึหึ

   มือยังคงไต่ไปตามกำแพงเกาะเกี่ยวผ่านอ่างล้างหน้ากว้างที่มีกระจกบานใหญ่ที่ผมมองแล้วหน้าหัน รอยแดงไล่มาตั้งแต่ต้นคอลงมายังไหปลาร้าและแผ่นอกเต็มไปหมดจนต้องก้มลงสำรวจตัวเองอีกครั้ง

   “เวรเอ้ย!” ถึงกับสบถลั่น

   อารมณ์ดีๆเมื่อครู่แทบหมดเมื่อก้มลงมองส่วนล่างของตัวเองรอยแดงตามต้นขากลายเป็นสิ่งที่ไม่ได้รับความสนใจเมื่อมองผ่านไปเห็นหยดน้ำสีขาวขุ่นไหลาลงมาตามต้นขาของตัวเอง หันไปมองตามทางที่เดินมาก็เห็นรอยหยดเป็นทางจนทำให้หน้าชาเพราะความไม่พอใจที่แล่นเป็นริ้วๆในอก

   ทำไมผมไม่รู้สึกจนมาถึงตอนนี้นั้นอาจจะเพราะความเจ็บเบื้องล่างมันชาจนไม่รู้สึกถึงสัมผัสอื่นๆ

   ผมจะฆ่ามัน!

   ก่อนอื่นต้องทำความสะอาดตัวเองก่อนไม่ใช่เดินโทงๆให้น้ำของใครก็ไม่รู้หยดไปตามทางอย่างน่าอายอีกแบบนี้ จากอ่างอาบน้ำเปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นห้องฝักบัวที่อยู่ใกล้ๆแทน แหงนมองก็เห็นปุ่มอะไรไม่รู้อีกสารพัดจนทำให้หงุดหงิดเล็กๆแต่พอเปิดออกมาก็อยู่ในระดับที่เย็นสบายพอให้คลายความรุ่มร้อนได้บ้าง

   มาเรียบเรียงความคิดอีกทีว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!





   ตอนนั้น รู้สึกว่าเหมือนมีคนเรียกอยู่ใกล้ๆแต่เพราะมันรบกวนการนอนหลับทำให้ต้องกระชากคออีกฝ่ายลงมาจูบเพราะกลิ่นหอมอ่อนๆทำให้นึกถึงผู้หญิงที่เคยนอนด้วยคนล่าสุด

   อีกฝ่ายดูเหมือนจะพยายามขืนตัวออกแต่ด้วยผมนอนอยู่บนเตียงแขนสองข้างจึงเกี่ยวอีกฝ่ายลงมาด้วยน้ำหนักทั้งหมดที่มีแล้วเงยขึ้นประกบจูบอีกครั้ง ริมฝีปากนุ่มที่สัมผัสไม่ได้เหมือนของหญิงสาวที่โอนอ่อนผ่อนตามแต่กลับบดเข้าหาเพื่อเป็นฝ่ายนำแทนทำให้ต้องลุกไล่มากขึ้นไปอีก ไม่มีผู้ชายคนไหนอยากตกเป็นเบี้ยล่างในรสชาติแห่งความสุขบนเตียงหรอก

   ร่างกายหนักๆกดทับลงมาก่อนจะสอดแทรกเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปากของผม แผ่นอกไม่ได้นิ่มเหมือนที่เคยเจอแต่ทั้งหนาและแข็งจนรู้สึกแปลกๆแต่ก็ไม่ได้สนใจในเมื่อสติทั้งหมดจดจ่ออยู่กับการเกี่ยวกระหวัดลิ้นต่อลิ้นกับอีกฝ่ายอย่างไม่ยอมแพ้
   ไม่นานผมกลับเป็นฝ่ายเดินตามเกมจูบเสียอย่างนั้นทั้งๆที่มั่นใจในความชำนาญของตัวเองพอสมควร

   สติที่คงมีไม่มากนักได้แต่ผ่อนปรนและทำตามทุกเสียงที่ได้ยินกระซิบผ่านหู ยิ่งร่างกายภายในร้อนรุ่มด้วยอารมณ์เท่าไหร่ระบบความคิดวิเคราะห์ก็ยิ่งแย่ลงไปเท่านั้น

   “ยกแขนขึ้นหน่อยคุณ” เสียงแหบพร่ากระซิบอยู่ข้างๆทำให้ผมยกแขนขึ้นตามที่เจ้าตัวว่าก่อนที่เสื้อจะหลุดออกไป

   ตอนนี้ลืมนึกไปแล้วว่าเสียงที่ได้ยินไม่ใช่ของผู้หญิงเหมือนเคย

   “อ่ะ อย่ากัด”

   ความเจ็บนิดๆที่ต้นคอทำให้ร้องเตือนออกมาเมื่อไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งแต่เป็นทุกครั้งที่ริมฝีปากของอีกฝ่ายปัดผ่าน เรี่ยวแรงที่พอจะเหลืออยู่บ้างกลับหายไปเฉยๆเมื่อถูกมือร้อนลูบไล้ไปตามสีข้างก่อนจะเคลื่อนขึ้นมาบริเวณอก

   “อะ อ๊า ไม่เอา อะ เจ็บ”

   นิ้วมือทั้งสองข้างเคล้นคลึงยอดอกสีอ่อนจนขึ้นแดงทั้งบดและขยี้อย่างสนุกมือจนรู้สึกเจ็บหากแต่ความเสียดวูบวาบก็ทำให้ร่างกายตื่นตัวยิ่งกว่าเดิม

   สัมผัสอุ่นชื้นผละจากลำคอและลาดไหล่ลงไปยังหน้าอกแบนราบที่มียอดอกสีแดงช้ำกำลังชูชันล่อสายตา อีกฝ่ายก้มลงไปงับทันทีแล้วดูดดุนจนต้องใช้มือจิกทึ้งแล้วเบียดเข้าหาเมื่อความเสียววาบแล่นผล่านอย่างหาทางออกไม่เจอ อีกข้างที่ยังว่างก็ถูกมือหน้าคลึงเล่นจนร้องแทบไม่เป็นภาษา หน้าแหงนเชิดไปข้างหลังดวงตาปรือปรอยก่อนจะก้มลงดูอีกฝ่ายเมื่อการกระทำทั้งหมดนั้นหยุดลง

   “คุณชื่ออะไร” ถามพลางเคลื่อนหน้าเข้ามาใกล้จนชิดเพียงปลายจมูก

   ดวงตาสีดำสนิทจ้องมองมาอย่างสนใจและมีความหมายที่แปลไม่ออกมากมายอยู่ภายในนั้น จมูกโด่งเป็นสันสวยคลอเคลียข้างแก้มเบาๆเพื่อรอคอยคำตอบอย่างใจจดใจจอแต่ก็ไม่มีเสียงตอบออกมาทำให้ต้องกดจมูกลงไปข้างแก้มของอีกฝ่ายแรงๆเพื่อทำโทษ

   “อื้อ... ไม่เอา”

   “ไม่เอาอะไร ผมถามคุณยังไม่ตอบเลยว่าคุณชื่ออะไร”

   “ต่อเร็ว” น้ำเสียงตอบออกไปดูเลื่อนลอยเหมือนกับคนที่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ลมหายใจหอบถี่ สายต่อฉ่ำหวานด้วยน้ำตาที่คลอหน่วยจนคนมองต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่เพื่ออดทน

   “ตอบผมมาก่อน ชื่ออะไรครับ”

   “เต้ ชื่อเต้ อื้อ... มาเร็ว”

   “หึหึ ครับๆ” พูดจบก็ก้มลงจูบอีกฝ่ายที่รอรับอยู่ก่อนแล้วทันที

   รสจูบหนักหน่วงที่ไม่ต้องค่อยๆละเลียดชิมแบบผู้หญิงทำให้ได้อารมณ์ไม่น้อย ปลายลิ้นถูกดูดดุนจนเจ็บแต่คนข้างล่างก็ตอบโต้ในแบบเดียวกันไปให้ ริมฝีปากบดเบียดจนรู้สึกได้ถึงรสเลือดเฝื่อนพร่าที่ไหลออกมาปนกับความหวานล้ำในรสสัมผัสที่อยู่ในปาก

   เต้โอบแขนรอบลำคอแกร่งที่อยู่ข้างบน อีกคนก็ไม่น้อยหน้าใช้ลำตัวบดเบียดลงมาให้อีกคนครางครือ มือที่ว่างก็ลูบไล้ไปมาตามผิวเรียบเนียบตึงแน่นหากแต่พอดีมือจนน่าแปลกใจ

   กางเกงถูกดึงออกพร้อมชั้นในสีดำสนิทที่ดูจะเข้ากับมาดแบดบอยของเจ้าตัว แต่ตอนนี้กลับน่ารักน่ามองไปอีกแบบหนึ่งเมื่อกำลังอ่อนเปรี้ยและดูเชื่อฟังแบบนี้

   ผมดำสั้นตามแบบฉบับทรงนักเรียนแต่ยาวกว่าเพราะเป็นช่วงสอบและเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยจึงไม่ได้รับการตรวจอย่างเข้มงวดเหมือนปกติ นั่นทำให้ผมเริ่มยาวแต่ไม่ปิดบังหน้าตาทำให้เมื่อแสดงออกทางสีหน้าเขาก็รับรู้ได้จนหมด แก้มแดงน้อยๆทำให้ต้องก้มลงไปฟัดแต่อีกคนขยับหนีติดจะรำคาญ

   มือหนาบีบเคล้นไปตามเนื้อตัวเปลือยเปล่าของคนข้างล่างก่อนที่มือข้างหนึ่งปัดผ่านส่วนอ่อนไหวให้อีกฝ่ายสะดุ้ง มือที่เกาะอยู่บนไหล่ผละออกก่อนจะเข้ากอบกุมของตัวเองแล้วขยับเบาๆแต่กลับถูกดึงกลับไปคล้องคอไว้เช่นเดิม

   “อะ อ๊า”

   ปากที่กำลังจะโวยวายใส่อีกฝ่ายต้องเปลี่ยนเป็นร้องลั่นเมื่อมือหยาบเข้ากอบกุมส่วนนั้นไว้แทนแล้วขยับให้ ความเร็วในการช่วยเหลือเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนต้องหายใจหอบถี่แล้วกระชากอีกคนเข้ามาจูบอย่างเร่าร้อนเพื่อระบายอารมณ์ที่ใกล้จะถึงขีดจำกัดเต็มที

   “ระ เร็วหน่อย เร็ว อะ อื้อ หยะ หยุดทำไม” เต้ถามคนข้างหน้าด้วยเสียงที่ยังคงสั่นแล้วจ้องมองด้วยความไม่เข้าใจ พอจะใช้มือของตัวเองเข้าไปช่วยก็โดนรั้งไว้

   “เรียกชื่อผมสิ ผมพีท” อีกฝ่ายโน้มหน้าเข้ามาบอกเบาๆ

   “ไม่เอา ปล่อยๆ เดี๋ยวทำเอง” พูดพลางดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากมือแข็งแรงที่จับข้อมือไว้

   พีทกดส่วนแข็งขืนของตัวเองลงไปทาบทับของอีกฝ่ายทั้งๆที่ยังสวมกางเกงอยู่ เมื่ออีกคนกัดปากอย่างห้ามใจตัวเองไว้อีกฝ่ายก็ใช้ส่วนล่างบดคลึงหนักขึ้น

   แต่ว่าคนเมาจะทนได้อีกสักกี่น้ำ...

   “อึก! อือ”

   “จะไม่เรียกจริงเหรอครับ” เขาพูดยิ้มๆก่อนจะหยุดตัวเองไว้ อีกคนที่ใกล้จะปลดปล่อยแต่ถูกปล่อยให้ค้างคายิ่งตัวสั่นยิ่งกว่าเดิมเพราะความต้องการมันทำให้ทรมานแทบบ้า

   “อื้อ พีทครับ” เสียงอ๋อยที่ทำให้คนข้างบนยิ้มกริ่มก่อนจะตอบรับ

   “ครับ”

   “ช่วยหน่อย ช่วยกูหน่อย”

   “ไม่เอาสิ ช่วยเต้หน่อย ผมว่าแบบนั้นดีกว่านะ”

   เต้แม้มปากแน่นเมื่อได้ยิน แทนตัวเองด้วยชื่อแบบนั้นกับพ่อแม่ยังไม่เคยแล้วจะให้พูดแบบนั้นกับคนอื่นได้ยังไง แต่แล้วความต้องการภายในก็เป็นฝ่ายชนะเมื่อพีทกดตัวลงมาบดเบียดอีกครั้งให้ร่างกายกระตุกวูบ

   “ชะ ช่วยเต้ ช่วยเต้หน่อย อะ อ๊า!”

   พีทที่ได้ยินใช้มือกอบกุมส่วนอ่อนไหวขนาดที่ว่าได้ว่าไม่น้อยหน้าใครที่สั่นระริกนั้นทันที มือของเจ้าตัวที่จะลงไปช่วยถูกปัดออกทุกครั้งจึงได้แต่คล้องรอบคอของอีกคนไว้แล้วรับการช่วยเหลืออย่างเต็มที่แทน

   “อา พีท เร็ว อือ”

   “หึหึ ได้ครับ”

   การขยับรูดรั้งเร็วขึ้นหากแต่ก็ไม่ยอมปลดปล่อยเสียทีทำให้พีทหัวเสียไม่น้อยก่อนจะก้มลงไปใช้ปากให้แทนจนเจ้าตัวร้องเสียงหลงห้ามแทบไม่ทัน ก็นะ เต้ก็เสือผู้หญิงพอตัวจะให้หลั่งเร็วมันก็เสียเชิงชายหมดถึงแม้ตอนนี้แทบจะไม้ต้องใช้ความเป็นชายแบบนั้นเลยก็ตาม

   “หยะ หยุด อะ อ๊า! มัน มัน อึก”

   เต้รีบกระชากผมของอีกฝ่ายออกห่างจากตัวเพราะสุดปลายทางของความต้องการแล้ว ก่อนที่พีทจะปล่อยสิ่งที่อยู่ในปากออกไปตามแรงดึงพอดีกับน้ำรักสีขาวขุ่นพุ่งออกจากส่วนปลายของอีกฝ่ายจนเลอะหน้าท้องที่ขึ้นลอนน้อยๆ

   ไม่มีการปลดปล่อยครั้งไหนรู้สึกเหนื่อยเท่าครั้งนี้จริงๆ

   พีทมองดูคนที่อ่อนระทวยอยู่เบื้องหน้าก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตัวเองโยนทิ้งไปข้างเตียงแล้วก้มลงไปเล้าโลมอีกฝ่ายต่อเพราะเห็นว่าเต้กำลังจะหลับ

   “อย่าพึ่งหนีกันไปก่อนสิ”





   เชี่ยยยยย!

   ผมทำอะไรลงไป! ยอมมันไปได้ยังไงวะครับเนี่ย!

   แถวยังขอให้มันช่วยอีก ใครก็ได้บอกทีว่ามันเป็นแค่ความฝัน

   ผมปิดน้ำที่เปิดไว้ช่วยดับความร้อนแต่มันไม่ได้ช่วยเลยสักนิดในเมื่อผมก็ยังรู้สึกร้อนผ่าวอยู่เหมือนเดิม ดูจากอาการปวดระบบจากช่องทางด้านหลังที่ดูจะรุนแรงขึ้นแล้วก็อาการปวดหัวตุบๆที่ไม่ยอมหายไปสักที สันนิษฐานได้ว่าผมกำลังเป็นไข้

   ใช้ร่างกายคนอื่นตามใจชอบแถมยังน่าจะรุนแรงน่าดูอีก อย่าให้มีแรงนะ พ่อจะชกให้หน้าคว่ำ

   น้ำหยุดไปแล้วแต่รู้สึกได้ว่าน้ำอื่นจากช่องทางด้านหลังยังไหลออกมาไม่เลิก มึงปล่อยข้างในทำไมเยอะแยะวะ ลำบากกูอีกเนี่ย

แล้วมันเอาออกยังไงเฮ้ย!

   ยืนทำใจก่อนแปปนึงแล้วใช้มือซ้ายยันผนังด้านหน้าไว้ ขากางออกนิดนึงแล้วใช้มือขวาแตะเบาๆที่ช่องทางด้านหลัง

   ซี้ดดดดด!

   อย่างเจ็บ! ไอ้สัดพีท! ไอ้เชี่ย!

   สบถด่าในใจถึงตัวการไปเรื่อยๆก่อนจะกดนิ้วเข้าไปช้าๆ ถึงกับบ้ำตาคลอเลยครับ เจ็บจริงๆนะให้ตาย

   “ให้ช่วยไหมครับ”

เสียงที่ดังมาจากข้างหลังพร้อมกับมือซ้ายเข้ามากดซ้อนกับมือผมที่ดันกำแพง แผ่นอกทาบลงมาบนแผ่นหลังของผมก่อนที่มืออีกข้างจับมือที่ยังคงสอดนิ้วเข้าไปนิดหน่อยไว้ในท่าเดิมอยู่แบบนั้น

tbc
--------------------

ข้าพเจ้ายังมือใหม่ มีอะไรโปรดชี้แนะ

 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: #ปฏิบัติการล่ามโซ่... ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 06-07-2015 18:38:17
คู่นี้ช่างร้อนแรง~ :m25: ยิ่งท่ายืนเพื่อเสนอความช่วยเหลือให้แก่เต้ของพีทนี่ยิ่งเซ็กซี่เข้าไปใหญ่เลยค่าาา แต่เราว่าเต้ต้องพยศแน่ๆ พีทคงต้องเหนื่อยหน่อยนะคะงานนี้ ^^
หัวข้อ: Re: !! ปฏิบัติการล่ามโซ่... ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 06-07-2015 19:17:45
ร้อนแรงจุง   :-[

รอเหตุการณ์ต่อไปมาก
 :hao7:
หัวข้อ: Re: !! ปฏิบัติการล่ามโซ่... ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 06-07-2015 19:29:30
 :hao6:  :hao6:
ชอบท่าตอนท้ายจัง
หัวข้อ: Re: !! ปฏิบัติการล่ามโซ่... ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 06-07-2015 19:42:25
 :katai2-1:   เปิดมาก็เสียเหงื่อเสียน้ำกันเลยนะคู่นี้. 
หัวข้อ: Re: !! ปฏิบัติการล่ามโซ่... ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 06-07-2015 19:54:10
เลือดเกือบพุ่ง


ชอบค่าาา มาต่ออีกๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: !! ปฏิบัติการล่ามโซ่... ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: TrafalgarLAW ที่ 06-07-2015 19:56:54
 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 06-07-2015 20:57:18
ติดตามจ้า  :m25:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 06-07-2015 21:12:45
ปูพรมนอนรอ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Serioz ที่ 06-07-2015 21:32:38
ชอบเลยยยยยย รอนะคะรอ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 06-07-2015 23:31:17
อ้าว นายเต้ดันเป็นคนเริ่มก่อนซะงั้น
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 07-07-2015 01:40:38
เลือดพุ่งกับฉากตัดนี้ละ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 07-07-2015 02:10:01
 :katai5:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 01 ชายข้างกาย 06/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 07-07-2015 07:26:43
มารอๆ  :mew1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 07-07-2015 11:43:30
ตอนที่ 2
ห้องอาบน้ำ




   ผมรู้ว่าคนข้างตัวกำลังตื่น แอบคิดอยู่เลยว่าจะโวยวายออกมาในรูปแบบไหนเมื่อความเป็นชายถูกพรากไปแบบนั้น แต่แปลกที่ทุกอย่างเงียบกริบไม่มีแม้แต่เสียงพูดออกมาให้ได้ยิน

   เสียงขยับตัวแล้วสูดปากเบาๆทำให้รู้ว่าอีกคนกำลังเจ็บแต่ก็ยังไม่โวยวายอะไร แปลกใจจนต้องแอบหันไปดูคนที่กำลังเท้าหลังนิ่วหน้าอยู่แบบนั้น ซักพักก็เดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของผมเล่น จริงๆผมหวงความเป็นส่วนตัวพอสมควรแต่กับคนๆนี้คงไม่เป็นไรเพราะเราตกลงกันแล้วเมื่อคืน เดี๋ยวเอาไว้ผมค่อยเล่าให้ฟัง

   ผมหันหน้าหนีตอนที่เจ้าตัวหันมาครั้งหนึ่ง มีเสียงเปิดตู้อีกครั้งผมก็หันไปมอง ดูออกจะสนใจกับตูใบที่สองไม่น้อย ของส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ใส่หรอกแต่พี่ๆชอบเอามาใส่ไว้ให้เอง

   และจบลงด้วยห้องน้ำที่เจ้าตัวเดินเข้าไป

   ไม่แน่ใจว่าที่เขาไม่โวยวายแบบนี้เพราะเข้าใจและยอมรับข้อตงลงเมื่อคืนหรือจำไม่ได้เพราะเมากันแน่ แต่ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่ปล่อยให้ไปไหนไกลตาอยู่ดี

   เป็นของผมแล้วผมก็จะรับไว้ในการดูแล หึหึ

   เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียงก่อนจะเลื่อนหารายชื่อที่คุ้นเคย ‘พัด’ พี่ชายของผมเอง รอสายไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย

   “ว่าไง นานๆทีเราจะโทรหาพี่มีอะไรหรือเปล่า” เสียงทุ้มดูอบอุ่นตอบกลับมา

   “พี่พัด ช่วยทำอะไรให้ผมอย่างนึงสิ”

   “หืม... อะไรล่ะ ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงแล้วก็ไม่ผิดกฎหมายพี่จะทำให้”

   “พูดอย่างกับว่าถ้าผิดกฎหมายจริงพี่จะไม่ทำให้งั้นล่ะ” ผมแซวกลับ

   บ้านผมเหลือเพียงพี่ชายกับพี่สาวส่วนพ่อกับแม่นั้นเสียชีวิตตั้งแต่ผมยังเด็ก โตมาด้วยการเลี้ยงดูจากพี่ชายคนโตและพี่สาวที่อายุห่างกันกับผมเยอะ จะเรียกผมว่ายังไงดีล่ะ ลูกหลง ใช้คำนี้ล่ะมั้ง ผมเกิดตอนพ่อกับแม่อายุมากพอสมควรแล้ว พี่ชายผมตอนนี้อายุย่างสามสิบห้า ส่วนพี่สาวก็ยี่สิบแปด แค่พี่สาวนั่นแหละที่เหมือนพี่จริงๆส่วนพี่ชายนี่แทบเรียกได้ว่าดูแลผมเหมือนพ่อแท้ๆ ผมไม่ได้รู้สึกขาดเหลืออะไรในชีวิตเพราะพวกเขาเป็นครอบครัวที่อบอุ่นของผมเสมอ

   “เออน่า สรุปว่าจะให้ทำอะไร”

   “ทำของให้ผมชิ้นนึง เอาไว้เดี๋ยวส่งรายละเอียดไปให้ครับ”

   “โอเคๆ งั้นเค่นี้ก่อนนะพี่ต้องออกไปทำงานแล้ว”

   “ครับ สวัสดีครับ”

   ยังคงขยันแบบเสมอต้นเสมอปลายเช่นเคยคนๆนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะไปสายผมก็ไม่คิดว่าพนักงานธรรมดาจะรวมหัวกันไล่ประธานบริษัทออกได้น่ะนะ

   เสียงน้ำที่ดังออกมาจากห้องน้ำเรียกสติผมกลับคืนมาก่อนจะนึกได้รีบลุกออกเดินตามอีกคนไป

   ผมยืนมองกระจกฝ้าของผนังกั้นห้องของห้องฝักบัว น้ำหยุดไหลไปแล้วแต่อีกคนยังไม่มีท่าว่าจะออกมาก็เลยเป็นห่วงกลัวว่าจะเป็นอะไรเพราะเมื่อคืนผมไม่ได้ยั้งมือเลยทั้งๆที่รู้ว่าเป็นครั้งแรกของเขา

   อึก!

   ภาพที่เห็นทำให้ลมหายใจสะดุดกึก ท่าทางล่อแหลมชวนให้ใจสั่นจนต้องเบือนหน้าหนีแต่คิดอีกทีการได้แกล้งคนตรงหน้าคงสนุกกว่าจึงหันกลับมามองตามเดิม

   ผมเป็นน้องคนเล็ก ผมเอาแต่ใจ ผมได้ทุกอย่างที่ต้องการ และผมก็ชอบแกล้งคน!

   “ให้ช่วยไหมครับ”

   ผมวางมือซ้อนไปบนมือซ้ายของเขาก่อนจะแนบตัวลงกับแผ่นหลังขาวที่ตอนนี้เต็มไปด้วยรอยรักที่ผมฝากไว้ ดูท่าอีกคนจะตกใจมากพยายามจะเอามือออกจากช่องทางด้านหลังที่ตัวเองคานิ้วไว้ผมจึงจับไว้ในท่านั้นตามเดิม

   “ปล่อยกูนะแม่ง!”

   บุคลิกเป็นสิงโตแต่ขู่เป็นลูกแมวเลยเชียว

   “เดี๋ยวผมช่วยไง ล้างเองมันอาจจะไม่หมดนะ” ก้มลงไปกระซิบข้างหูเบาๆให้คนฟังต้องหันหน้าหนี

   “ไม่ได้ขอ! กูยังไม่ได้คิดบัญชีที่มึงทำแบบนี้กับกูเลยนะ”

   “ครับๆเอาไว้ก่อนก็แล้วกัน ตอนนี้ปัญหาอยู่ที่ตรงนี้ไม่ใช่เหรอ” ว่าไปก็กดมือของอีกฝ่ายเข้าไปให้ลึกขึ้นกว่าเดิมจนเจ้าตัวนิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่ก็ไม่ร้องออกมา

   “อึก! ”

   “อย่าเกร็งครับ ไม่งั้นจะเจ็บนะ”

   “ทำง่ายตายล่ะมึงไม่ลองมาโดนดูบ้างล่ะ”

   “หึหึ”

   “เชี่ย! กูเกลียดเสียงหัวเราะของมึงจริงๆ”

   “เมื่อคืนยังรับของผมได้หมดเลย นี่นิ้วเดียวเอง ขนาดต่างกันเยอะเลยแค่นี้น่าจะสบายออก”

   “หุบปากไปซะ จะให้ดีก็ไปตายที่ไหนก็ไป” โดนไล่อีกแล้วครับ แต่ละคำที่พูดออกมานี่ไม่เคยถนอมน้ำใจกันเลย จะว่ากลับก็ไม่ได้เพราะผมทำตัวเองทั้งนั้น

   เต้ผ่อนลมหายใจออกช้าๆเพื่อให้ช่องทางคลายตัว นิ้วที่ยังสอดอยู่ก็ยังคงนิ่งอยู่แบบนั้นจนอดไม่ได้ที่จะเข้าไปช่วยแทนเพราะไม่งั้นคงไม่ได้ออกจากห้องน้ำแน่ๆ ผิวที่สัมผัสกันรู้ได้เลยว่าอีกคนตัวร้อนกว่าปกติสงสัยจะมีไข้ ถ้าอยู่ที่นี่นานกว่านี้อาจจะเป็นหนักกว่าเดิม

   “อ่ะ! ทะ ทำอะไรของมึงเนี่ย!”

   “ให้ผมทำให้เสร็จไวกว่านะครับ”

   ผมรวมมือของเขาสองข้างด้วยมือเพียงข้างเดียวให้ยันไว้กับผนังห้องน้ำ เต้พยายามขัดขืนแต่แรงคนป่วยคงจะสู้ผมไม่ได้ง่ายๆ นั่นจึงเป็นโอกาสที่ดีเพราะเขากำลังสนใจมือผมที่จับเขาไว้จนไม่ได้ระวังมืออีกข้าง

   “โอ๊ย!” เต้นิ่วหน้ากัดปากแน่นเมื่อผมกดนิ้วเข้าไปเบาๆ

   “ชู่ว... ผ่อนคลายหน่อย หายใจเข้าลึกๆ” ผมบอกเมื่อช่องทางด้านหลังของอีกฝ่ายบีบรัดนิ้วผมจนขยับไม่ได้ ถ้าฝืนดึงดันต่อไปจะเป็นเจ้าตัวเองที่จะเจ็บ

   “พูดเหมือนง่ายอีกแล้วมึงนี่” เสียงบ่นพึมพำแต่พอจับใจความได้ก่อนที่อีกฝ่ายจะพยายามทำตามที่ผมบอก

   นิ้วของผมค่อยๆผ่านเข้าไปช้าๆแม้จะเป็นเพียงนิ้วเดียวแต่ทางเข้าก็แคบจนรู้สึกเสียววูบในท้องน้อยเมื่อรับรู้ได้ถึงความอุ่นร้อนภายในนั้น นิ้วที่สองและสามค่อยๆตามเข้าไปโดยมีน้ำที่คงค้างเมื่อคืนเป็นตัวช่วยหล่อลื่น ค้างไว้ซักพักเพื่อให้อีกคนปรับตัวก่อนจะกวาดของเหลวภายในออกมาช้าๆ

   “เจ็บสัด! เบาๆดิวะ” เต้หันมาโวยวายผม

   ก็เข้าใจนะครับ เท่าที่เห็นนี่ช่องทางดูจะแดงช้ำมากเลย แต่ว่าผมก็เบามือแล้วนะ

   “งั้นเดี๋ยวผมทำช้าๆนะจะได้ไม่เจ็บมาก”

   “ไม่ต้อง! รีบๆทำให้เสร็จเถอะน่ากูทนได้ ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นป่ะวะ แม่ง! กรรมเวรอะไรของกูเนี่ย” เต้สบถไปเรื่อยๆ แช่งผมบ้างว่าตัวเองบ้างเหมือนหาอะไรคิดเพื่อให้ไม่จดจ่อกับส่วนข้างหลังมากนัก

   “อ๊า!” อยู่ๆเต้ก็ร้องออกมาเมื่อผมไปสะกิดโดนจุดแห่งความรู้สึกภายใน

   ขาเรียวที่ยืนอย่างมันคงแข็งแรงเมื่อครู่กำลังสั่นน้อยๆจนอดไม่ได้ที่จะกดย้ำๆไปที่เดิมเพื่อแกล้งให้อีกฝ่ายร้องลั่น

   “อะ อ๊า มึงแม่ง อ๊ะ ยะ อย่าแกล้งดิวะ”

   รู้ด้วยนะครับว่าผมกำลังแกล้ง หึหึ

   “แล้วจะเอายังไงกับนั่นดีล่ะครับ” ถ้าแกล้งต่ออีกหน่อยจะเป็นไรไป

   “ปล่อยมันไว้งั้นแหละน่าเดี๋ยวมันก็ลงเอง” หันมาพูดกับผมเสียงเขียวเมื่อผมชี้ไปที่น้องชายของเขาที่กำลังชูชัน เขาพูดโต้กลับโดยไม่มีเขินอายเลยสักนิด

   ผู้ชายของผมนี่แมนสุดๆ

   “สัดพีท!” ถูกเรียกเสียงดังเลยครับ

   “ครับ”

   “มึงไม่ต้องมายิ้ม เล่นอะไรวะ เสร็จแล้วก็เอามือมึงออกไปได้แล้ว อึก! เชี่ยนี่”

   ผมกดย้ำๆจุดเดิมที่อยู่ภายในให้อีกคนด่าเล่น พอทำแบบนี้แล้วเจ้าตัวตัวสั่นระริกเหมือนลูกแมวถูกน้ำแล้วมันน่ามองดี เขาไม่ได้เป็นคนน่ารักครับ หน้าตาดีถึงขั้นหล่อด้วยซ้ำ มาดร้ายๆในรูปแบบของผู้ชายเกเรดวงตากร้าวไม่ยอมใคร ถ้าไม่ติดว่าผมเล่นงานได้ตรงจุดและเขาไม่สบายอยู่คงเป็นผมเองที่จะเจ็บหนักด้วยหมัดแข็งๆ

   “อย่าให้กูมีแรงนะมึง” เห็นไหมผมว่าแล้ว

   “งั้นเรามาเล่นกันก่อนที่คุณจะมีแรงดีกว่า”

   “ห๊ะ! มึง อื้อ...” เต้หันมาหมายจะถามแต่ผมก็ไวกว่าประกบปากจูบทันที มือข้างที่สอดเข้าไปข้างหลังถอนออกมาก่อนจะเอามารั้งต้นคอของอีกฝ่ายเข้าหา

   เต้พยายามดึงตัวเองออกจากผมแต่ไม่สำเร็จจึงหันมาเล่นงานลิ้นผมแทน ยังดีที่หลบทันแต่ฟันคมก็กัดโดนปากจนได้เลือด ผละตัวออกมามองดูคนที่หอบหายใจน้อยๆสายตาเขียวปั๊ดจ้องผมเขม็ง ปากโดนกัดลึกอยู่เหมือนกันจนรู้สึกชามากกว่าเจ็บลองใช้ลิ้นเลียริมฝีปากดูเล่นเอาแสบจนต้องเบ้หน้า

   ถึงใจดีจริงๆ

   แล้วผมก็ช่วยเขาปลดปล่อยไปรอบหนึ่งรวมถึงของตัวเองด้วยแต่เฉพาะภายนอกเท่านั้น ถ้าให้ทำจนขั้นสุดท้ายก็กลัวว่าอีกคนจะไม่ไหวเพราะเห็นยืนแทบจะไม่อยู่แล้วเหมือนกัน

   “เชี่ยพีทกูบอกให้ปล่อยไง” ตัวอ่อนขนาดนี้ยังจะทำเป็นเก่งเดินเองอีก

   “ครับๆ” ตอบรับไปแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้ปล่อยหรอกครับส่วนเขาก็ได้แต่สบถงึมงำไปตามเรื่องเพราะไม่ได้ดั่งใจ

   พยุงเต้ไปนั่งบนเตียงก่อนจะไปหาเสื้อผ้ามาให้ใส่หันมาอีกทีเจ้าตัวหลับไปแล้วก็เลยต้องเป็นคนเปลี่ยนให้ ขยับตัวให้นอนสบายๆกลางเตียงก่อนจะห่มผ้าให้จนถึงคอ

คุยกันไปก่อนหน้านี้ผมพอจะมีวิธีรับมือกับอีกคนแล้วล่ะครับ เห็นชอบด่าว่าผมแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้มีอะไรแค่หูทวนลมไปก็ได้แล้ว พอทำหน้าเป็นห่วงเขาก็จะหยุดแล้วงึมงำกับตัวเองไป

เหมือนเป็นการค้นพบอันยิ่งใหญ่!

   เต้เป็นคนใจดีหรืออาจจะขี้สงสารไม่ก็ทั้งสองอย่าง

   จะไม่ผิดใช่ไหมถ้าต่อไปผมจะใช้นิสัยน่ารักๆนั้นของเขาเพื่อเข้าหา อา... ผมรู้สึกตื่นเต้น

   แต่สิ่งที่สมควรทำตอนนี้คือหาข้าวหายาให้คนไข้กินเลยยกโทรศัพท์โทรลงไปข้างล่างเพื่อสั่งข้ามต้มหมูสับขึ้นมาพร้อมกับยาลดไข้และยาแก้อักเสบ ให้ส่งขึ้นมาสองถ้วยเพราะผมก็หิวเหมือนกัน ความจริงข้าวต้มกุ้งของที่นี่อร่อยกว่าแต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายแพ้หรือเปล่าก็เลยสั่งไปแบบนั้น

   นั่งมองคนหลับเพลินๆเสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น เปิดประตูห้องออกไปแล้วเดินต่อไปที่หน้าประตูอีกบานเพื่อไปรับของก่อนจะเดินไปที่ส่วนครัวเล็กๆที่แทบไม่ได้แตะตั้งแต่ซื้อห้องมา

   คอนโดขนาดไม่ใหญ่มากเมื่อเทียบกับที่พวกพี่ของผมอยู่แต่ด้วยความที่ว่าตรงนี้ใกล้โรงเรียนและมหาลัยที่จะเข้าในวันข้างหน้าจึงได้ซื้อเอาไว้ ห้องสวยอยู่ครับอุปกรณ์ก็ครบครันดีไซน์ใช้ได้แถมยังความปลอดภัยสูง มีส่วนรับแขกข้างหน้าพร้อมทีวีโฮมเทียเตอร์ชุดใหญ่ ถัดไปใกล้ๆเป็นส่วนครัวซึ่งผมใช้ไม่เป็น ห้องน้ำห้องเล็กอีกห้องแล้วก็ห้องนอนที่ผมอยู่

ถ้าเพื่อนมาก็ได้อยู่แค่ส่วนข้างนอกนั่นแหละครับ ในห้องนอนไม่เคยมีใครเข้าเพราะผมหวงความเป็นส่วนตัวพอสมควรแต่ตอนนี้อาจจะยกเว้นไว้คนนึง

   “เต้ เต้ครับ ตื่นก่อน”

   “อือ...”

   “ไม่ตื่นผมปล้ำนะ”

   “ให้ก็เชี่ยแล้วเถอะ” อีกคนตื่นแทบจะทันทีที่ผมพูดออกไปแบบนั้น ดูเหมือนจะฝังใจสุดๆเลยทีเดียวกับการกระทำของผม
   คิ้มย่นน้อยๆสายตามองดูผมอย่างหวาดระแวงจนอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้เพื่อบอกว่าไม่ต้องการจะทำอะไรจริงๆแต่อีกฝ่ายกลับทำท่าระวังมากกว่าเดิมอีก

เอ้า! ผมทำอะไรผิด

   “มีไร มองอยู่ได้”

   “ผมเอาข้าวมาให้กินครับ” พูดแล้วก็ชูถ้วยให้ดู อีกคนก็ดูท่าจะสนใจสงสัยหิวจริงๆเพราะนี่ก็เลยเที่ยงมานานแล้วแต่ข้าวเช้ายังไม่ได้ตกถึงท้องเลย

   “มึงจะขึ้นมาทำไม” เต้ถามเมื่อผมนั่งลงบนเตียงจนเขาต้องขยับหนี เพราะอาจจะรู้ตัวแล้วว่าแรงตอนนี้สู้ผมไม่ได้ก็เลยพยายามรักษาระยะห่างไว้พอสมควร

   “เดี๋ยวผมจะป้อนไง”

   “กูไม่ได้เป็นง่อยเถอะ เอามา” พูดแล้วก็แบมือมาข้างหน้าตาก็จ้องข้าวต้มในมือผมเขม็ง

   “ครับๆ” เรื่องปากท้องผมไม่แกล้งก็แล้วกัน

   นั่งมองเขากินเอาๆก็เพลินดีส่วนตัวของผมกินก่อนเข้ามาปลุกเขาแล้วล่ะ ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ชายตัวเท่านี้จะกินเก่ง เขาก็ไม่ได้บอบบางอะไร ไหล่กว้างเอวสอบซิกแพคก็มีถึงแม้จะไม่เท่าของผมก็ตาม

   ผมส่งยากับน้ำให้เขาที่มองอย่างระแวงไม่หายแต่พอทำท่าทางเป็นห่วงมากๆเขาก็ยอมกินแต่โดยดี เห็นพยายามลุกออกจากเตียงแต่ก็ต้องล้มลงไปโอดโอยตามเดิมผมจึงได้บอกให้เขานอนต่อไป ทำหน้าลำบากใจไปให้เขาก็นอนลง ...ผมมีความสุขจัง

   เห็นเขาหลับตาแล้วผ่อนลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอผมจึงค่อยๆปีนขึ้นเตียงแล้วสวมกอดเขาไว้จากทางด้านหลัง จริงๆแล้วผมก็ยังเพลียๆอยู่เหมือนกัน

   “ปล่อย!” อ่าว ยังไม่หลับ

“เรื่องอ่ะไรล่ะครับในเมื่อคุณเป็นเมียผม ให้ผมกอดไม่เห็นจะเป็นไรเลย” แกล้งพูดไปแต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่เล่นด้วย

“กูไม่เคยเป็นและไม่มีวันเป็นด้วยเหอะสัด”

“ผมว่าเมื่อคืนนั้นเราพูดกันรู้เรื่องแล้วเสียอีก หรือจะลองอีกทีให้แน่ใจ”

“ไปตายซะมึงน่ะ!” พูดจบก็ดิ้นรนออกจากอ้อมแขนผม

   เป็นคนที่แข็งแรงจังน้า... ผมที่ว่าเป็นคนทำยังรู้สึกเหนื่อยแต่คนโดนทำยังขยับไปมาได้อยู่เลย แต่ก็ไม่นานที่เป็นแบบนั้นไม่ว่าด้วยฤทธิ์ยาหรือสภาพร่างกายเต้ก็ค่อยๆหยุดดิ้นแล้วมองหน้าผมอย่างเหนื่อยใจ

   “กูขอล่ะ กูเหนื่อยจริงๆ เมื่อไหร่มึงจะปล่อยให้กูได้นอนดีๆเนี่ย”

   “คุณก็นอนไปสิ”

   “เออ! แม่ง!”

   ซักพักเขาก็หลับไปอีกครั้ง ผมที่กอดเขาจากข้างหลังก็ขยับเข้าไปให้ชิดกันขึ้นอีกหน่อย แม้จะไม่นุ่มนิ่มเหมือนผู้หญิงแต่ก็รู้สึกดีในอีกแบบหนึ่งเหมือนกัน

   สงสัยกันไหมว่าทำไมผมถึงทำตัวแบบนี้

   งั้นคงต้องขอเล่าย้อนกลับไปเมื่อคืนหน่อยแล้วล่ะ...

tbc
--------------------

 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-07-2015 11:51:29
 :katai2-1:   มาเล่าต่อเลยพีท. อิอิ. สั่งทำโซ่ล่ามรึไงเอ่ย.

มีพิมพ์ตกหลายจุดค่ะ ที่เจอก้อตามนี้
เปิดตู - เปิดตู้ ?
กระจกฟ้า - ฝ้า มากกว่านะ?
เวรกรรม เขียนแบบถูกต้องดีกว่านะ
การค้นพบอันยิ่งใหญ่!

ขอบคุณค่ะรอตอนต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 07-07-2015 11:57:42
เชื่อพีทเขาเลย~ พอจะทราบแล้วค่ะว่าทำไมถึงชอบแกล้งเต้ ^^ ก็เต้เล่นน่ารักเสียขนาดนี้นี่เน้อ :-[ แถมยังขี้ใจอ่อนอีกต่างหาก พอพีททำหน้าหงอยปุ๊บขออะไรก็ได้หมดเลยจริงๆ นะคะเนี่ย ><
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 07-07-2015 12:09:01
รอๆๆๆ  :-[
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 07-07-2015 12:19:05
ท่าทางจะชอบจริง
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 07-07-2015 13:20:47
พีทเอาจริงสินะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Serioz ที่ 07-07-2015 14:23:51
อยากรู้เรื่องจังงง>_<
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 07-07-2015 16:35:37
พีททททททททททท มาต่อเร็ว

 :m25:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-07-2015 16:40:36
รอรอรอ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 07-07-2015 20:02:53
นิสัยนายเอกเร้าใจมากอ่ะ
พีทอย่าแกล้งมากเดี๋ยวโดนเอาคืนหนักนา

อยากอ่านต่อ  :hao7:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 07-07-2015 22:04:06
เรื่องนี้น่ารักมากเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mekaming ที่ 07-07-2015 22:11:07
อยากรู้เรื่องแล้วน่ารักกก :hao7:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 07-07-2015 22:27:13
โดนคนเขียนแกล้ง ปล่อยให้ค้าง  :ling1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 07-07-2015 23:49:13
พีทพูดจาดีไม่สมนิสัยเลย ขี้แกล้งแบบคุณชายมาก
แต่ชอบตัวละคนแบบเต้นะ ไม่ค่อยเจอ รับแมนๆ ไม่ออกสาวชอบมาก (ก.ไก่หลายตัว)  :katai2-1:

ติดตามตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 08-07-2015 02:09:10
สนุกดีค่ะ  เต้นี่ปากร้ายใจดีแน่ๆ  รอตอนต่อไปค่า :pig4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-07-2015 03:56:28
น่ารักอ่าาา :-[
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 08-07-2015 05:32:23
 :z1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-07-2015 07:12:54
ตกลงอะไรกันนะ???
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 08-07-2015 07:30:33
น่ารักทั้งคู่เลย...
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: rp.ppch ที่ 08-07-2015 08:13:27
เหยยยยยยยยยยยยยย เรื่องนี้มัน...
ช๊อบบบบบ :katai4: :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 08-07-2015 11:59:44
มาต่อเร็วๆน้า  :-[
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 02 ห้องอาบน้ำ 07/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 08-07-2015 16:22:20
 :katai2-1: ต่อเร็วๆ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 09-07-2015 13:41:15
ตอนที่ 03
ในคืนนั้น




วันนี้ผมมาฉลองกับเพื่อน จริงๆต้องบอกว่าโดนลากมาน่าจะถูกกว่าเมื่อผมไม่ได้อยากมาเลยสักนิด

   ช่วงนี้หลายโรงเรียนเริ่มปิดเทอมกันแล้วโดยเฉพาะชั้นปีสุดท้ายของมัธยมปลายที่ได้สิทธิปิดก่อนชั้นเรียนอื่นเพื่อเตรียมตัวเข้าสู่ระดับมหาวิทยาลัย ผมเรียนโรงเรียนเอกชนก็จริงแต่ครั้งนี้ดันปิดพร้อมๆกับเด็กของรัฐบาลเสียอย่างนั้น คนพวกนี้ก็เฮฮากันเองจนไม่สนคนอื่นเลยจริงๆ

   ผมขอตัวกลับก่อนเพราะทนเสียงดังไม่ไหว ถ้าจะให้เข้าผับจริงขอนั่งกินกันเงียบๆดีกว่า

   เดินไปไม่กี่ก้าวอยู่ดีๆก็มีคนมาดึงเสื้อไว้แถมคว้าหมับเข้าที่เอวอีกต่างหาก จะให้สลัดออกตอนนี้คงได้ล้มหัวคะมำก็เลยปล่อยไว้แบบนั้นก่อน

   “... อือ พากูกลับที” คนๆนั้นพูดแล้วเอาหัวถูไถไปมาเหมือนกับจะอ้อน มันดูตลกดีสำหรับผู้ชายตัวไม่ใช่น้อย

   ถือว่าผมว่างก็แล้วกันจึงได้หิ้วปีกออกไปให้ ว่าจะไปส่งขึ้นแท๊กซี่ข้างหน้าคงได้อยู่ เจ้าตัวคงจะเมาหนักจริงๆถึงได้ทิ้งน้ำหนักตัวมาเต็มที่จนแทบจะเซล้มไปด้วยกันทั้งคู่

   ก็ไม่ได้ตัวเล็กนี่ครับ สูงประมาณคางผมได้ น่าจะซักร้อยแปดสิบ

   “ยืนดีๆครับ” พอบอกไปก็พยายามจะผละหนีผมก็เลยรั้งเข้ามาไม่งั้นคงล้มไปกับพื้น

   “ปล่อย อึก ไปไหน”

   “ก็จะพากลับไงครับ บ้านคุณอยู่ไหนน่ะ”

   “ม่ายกลับ ม่ายปายบ้าน” เอ้า งานงอก แบกออกมาจากงานแล้วจะให้โยนทิ้งไว้แถวนี้ก็ยังไงอยู่ ผมก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น

   “ครับๆ ไม่ไปก็ไม่ไป แล้วจะไปไหนล่ะครับ เฮ้ย! คุณๆ”

   หลับครับ ทรุดลงกับพื้นจนรับเกือบไม่ทัน ว่าจะทำตัวเป็นคนดีแต่รู้สึกเหมือนหาเรื่องใส่ตัวยังไงก็ไม่รู้ ปลุกเท่าไหร่ก็ไม่ตื่นก็เลยตัดสินใจแบกกลับมาที่รถของตัวเอง

   “ตื่นมาอย่าลืมขอบคุณผมนะคุณ” ว่าไปแบบนั้นแต่คนหลับก็คงไม่รู้เรื่องหรอก

   เมื่อวางเขาไปตรงที่นั่งข้างคนขับแล้วก็ปรับเบาะเอนให้ หน้าที่เข้าไปใกล้ทำให้สังเกตอีกคนได้ชัดเจน ขนตายาวเรียงกันเป็นแพจมูกเป็นสันสวยหน้าเรียวคม ลุคการแต่งตัวเป็นสีดำเข้ากับตาคมที่หางตาชี้ น่าจะดื้อไม่น้อยเลยทีเดียว

   ขับรถมาจนถึงคอนโดแล้วพยุงอีกคนเข้าห้องอย่างทุลักทุเลก่อนจะโยนไปไว้บนโซฟาสีดำกลางห้อง

เหนื่อย หนัก แล้วก็ลำบาก ...ไม่น่าเลยจริงๆ

   ยังไม่ทันที่จะขยับออกแขนเขาก็เกี่ยวคอผมไว้แน่นแถมพึมพำหาเตียงนอนอยู่แบบนั้น แขนก็เหนียวเหลือเกินแกะยังไงก็ไม่ออก หันไปมองทางห้องนอนที่ไม่ค่อยมีใครได้เข้าไปก่อนจะถอนหายใจแล้วแบกเจ้าตัวไปทางนั้น

   ขนาดเมาไม่รู้ตัวยังดื้อขนาดนี้ ตอนสติครบไม่รู้ว่าจะขนาดไหน

   ตุบ!

   จับโยนส่งๆไปบนเตียงก่อนจะเข้าไปอาบน้ำกลับมาอีกครั้งก็เจอคนนอนแผ่หลาเต็มเตียงราวกับเป็นเจ้าของ บอกเลยครับว่าอารมณ์เสีย ห้องส่วนตัวที่ไม่เคยให้ใครเข้ามาก็พาเข้ามาแล้วนี่ยังจะแย่งที่นอนผมแบบเต็มที่อีก ว่าจะใจดีด้วยก็คงไม่ได้แล้วล่ะ

   “คุณ! นี่คุณ! ถ้าจะนอนก็ไปนอนริมๆหน่อย นี่!” ก้มหน้าลงไปเรียกอีกฝ่ายแต่เขากลับหันหน้าหลบจนต้องเรียกซ้ำๆ

   “อุบ!”

   แขนเรียวเอื้อมมาคว้าคอเสื้อผมลงไปหาก่อนจะประกบปากจูบถึงแม้ผมจะไม่คิดอะไรมากแต่ก็ไม่ได้คิดอยากจะจูบกับผู้ชายด้วยกันเลยสักนิด พยายามดึงอีกฝ่ายออกแต่เขาก็ยังพยายามรั้งคอผมไว้จึงได้ปล่อยเลยตามเลยคิดว่าเดี๋ยวก็คงหยุด สัมผัสหยุนๆกับกลิ่นแอลกอฮอล์เหมือนจะทำให้ผมมึนเมาไปด้วยเพราะจู่จากที่อยากจะผลักอีกฝ่ายออกก็กลายเป็นฝ่ายบดจูบลงไปแทน

   ไม่ใช่ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย แต่คนที่เคยนอนด้วยไม่เคยมีแบบที่ตัวใหญ่ขนาดนี้ แถมที่เคยเลือกไว้ก็หน้าหวานหยดเหมือนผู้หญิงไม่ก็แบบน่ารักๆ แบบเขาคนนี้ไม่เคยเลยจริงๆแต่ก็น่าสนใจอยู่เหมือนกัน

   ช่วยอีกฝ่ายให้ปลดปล่อยไปได้ครั้งหนึ่ง ไม่เคยเอาส่วนนั้นของผู้ชายเข้าปากมาก่อนวันนี้ก็ยังทำจนอดที่จะแปลกใจตัวเองไม่ได้ ดังนั้นของแลกเปลี่ยนก็ต้องมีค่าพอๆกันหรือมากกว่าจริงไหม

   “โทษผมไม่ได้นะ คุณเป็นคนเริ่มก่อนเองนะเต้ หึหึ”

   เท่าที่ถามมาเขาชื่อเต้ ภาพที่อยู่ตรงหน้าจะบอกว่าน่ารักก็คงไม่ถูก หน้าแดงๆตาปรือปรอยจากความเหนื่อยล้า รอยรักสีสดที่ผมแต้มไว้ตามตัวยิ่งขับผิวกายที่เหลือให้ดูขาวผ่อง

เซ็กซี่! ต้องใช้คำนี้ถึงจะถูก

   “อย่าพึ่งหนีกันไปก่อนสิ” ผมทักเมื่ออีกคนกำลังจะหลับไป

   อาศัยช่วงนี้ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนหมดแล้วก้มมองดูเขาอีกครั้งที่ตอนนี้นอนหายใจแผ่วๆเหมือนกำลังหลับ มองอยู่สักพักก็คิดวิธีปลุกดีๆออกเมื่อมองเห็นยอดอกสีสดตัดกับผิวนั้น

   ลดมือลงไปสัมผัสเบาๆให้อีกคนครางครือก่อนจะกดเน้นย้ำแล้วรอดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย ร่างกายบิดเร้าอยู่ใต้ร่างชวนให้อยากครอบครองเป็นเจ้าของ กลิ่นที่ยังคงติดจมูกทำให้ต้องก้มลงไปดอมดมอีกครั้งที่ข้างแก้มก่อนจะคลอเคลียอยู่แบบนั้นกับช่วงคอและลาดไหล่กว้างดูแข็งแรง

   แปลกใจตัวเองกับความรู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยกับการทำแบบนี้ ทั้งๆที่มันควรจะเป็นความเคยชินแล้วก็ลงมือจับกดแล้วปลดปล่อยไปอย่างที่เคย ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้ถึงค่อยๆมาเล้าโลมคนตรงหน้าให้มากมายนักราวกับการทำให้คนรักที่ต้องเฝ้าถนอมดูแล

   คนรัก? ทำไมถึงคิดไปได้แบบนั้นนะ

   มองดูคนตัวโตที่ตัวเล็กกว่าตัวเองไปไม่เท่าไหร่ก็ต้องแปลกใจแล้วแปลกใจอีกกับความคิดที่ไม่ปกติของตัวเอง นอนกับผู้ชายตัวเล็กบ้างแต่ไม่ได้หมายความว่าชอบเพราะผู้หญิงตัวนิ่มน่ากอดกว่าเป็นไหนๆอยู่ดี

   ไม่ค่อยเข้าใจหรอกกับคำว่าความรัก แต่ก็น่าจะลองดูเพราะใครๆก็ตามหามัน บางทีก็อาจจะดีกว่าอยู่คนเดียว

   ก้มลงไปกดปากเบาๆที่ริมฝีปากสีสดจากอาการบวมช้ำที่ตอนนี้จูบตอบกลับมาเบาๆ เหมือนความเข้าใจเมื่อครู่จะถูกต้องในเมื่อหัวใจเต้นตึกและแปลกไปกว่าปกติจนรู้สึกได้เมื่ออีกฝ่ายตอบรับสัมผัสที่ยืนให้

   รู้สึกเต้จะยังเบลออยู่แล้วคงคิดว่าผมเป็นผู้หญิงซักคนของเขาเพราะมือใหญ่ที่มีนิ้วเรียวยาวค่อยๆยกขึ้นมาลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของผมบ้าง มือที่หยาบน้อยๆปะป่ายไปตามสีข้างก่อนจะเลื่อนขึ้นไปสำรวจบริเวณอก ผมหยุดมองดูเขาที่ขวมดคิ้วนิดๆทั้งๆที่ยังหลับตาแล้วก็ต้องกลั้นขำ สงสัยเพราะหาหน้าอกไม่เจอก็เลยคิดว่าคว้าเอาผู้หญิงอกเล็กมาล่ะมั้งเพราะยังคงลูบไล้วนเวียนอยู่แบบนั้นไม่ปล่อยเพื่อเล้าโลมคู่ขา

   ผมก้มลงไปหมายจะชิมยอดอกสีสวยนั้นอีกครั้งแต่ถูกดันออกแล้วผลักออกด้านข้างจากนั้นเขาก็ขึ้นคล่อมทันที ริมฝีปากอุ่นๆจูบซับไปตามลำคอของผมจนรู้สึกเจ็บจากการดูดเม้ม มือไม้ไล้วนไปทั่วตัวแล้วบีบเคล้นอย่างไม่ออมมือ ไม่ได้เจ็บมากเพราะผมออกกำลังกายมาดีกล้ามเนื้อเลยแข็งแรงทนมือ ไม่อยากคิดว่าถ้าเป็นผู้หญิงมาโดนจะเป็นยังไงในเมื่อเขาไม่ได้ออมแรงเลยสักนิด

   เถื่อนเหมือนกันนะเนี่ย แต่คิดจะกดผมนี่ฝันไปเถอะ!

   เอื้อมมือไปหยิบขวดวาสลีนที่หัวเตียงแล้วปล่อยให้อีกฝ่ายไซร้คออยู่แบบนั้น มือยกขึ้นจับสะโพกแน่นที่ลอยเด่นมาบีบหนักๆจนเจ้าตัวครางอืออยู่ข้างหูแถมยังกัดลงบนไหล่จนเจ็บแปรบ

   รุนแรงจริงๆ ไม่รู้ใครจะแหลกคามือใครแล้วเนี่ย

   บีบนวดอยู่อย่างนั้นสักพักก่อนจะเลื่อนไปแตะเบาๆที่ปากช่องทางด้านหลังแต่อีกคนเอื้อมมาปัดมือออกแต่ผมก็ไม่ลดละความพยายามอ้อมไปสัมผัสข้างหลังนั้นอีก

   “ฮื้อ! ไม่เอา”

   เสียงแหบพร่าดังเบาๆอยู่ข้างหู มือถูกปัดออกหลายทีจนเหลืออดก็เลยรวบตัวของอีกคนมาแนบอกไม่ให้ขัดขืน มืออีกข้างก็ชุ่มด้วยวาสลีนจนมันวับแล้วแตะลงบนช่องทางด้านหลังอีกครั้งเบาๆ เต้พยายามดิ้นหนีแต่ก็ไม่หลุดเพราะแขนแนบลำตัวถูกล็อกให้กดลงบนอกหนาพร้อมกัน มือที่พยายามจะเอื้อมไปข้างหลังก็ไปไม่ถึงทำให้สบถออกมาแต่ฟังไม่ได้ศัพท์ถึงแม้จะดังอยู่ข้างหูก็ตาม

   นิ้วกลางกดลงไปเบาๆแต่เข้าไปได้แค่นิดหน่อยเพราะอีกคนเกร็งตัวแน่น แขนที่ใช้รวบตัวคลายออกเพราะอีกคนเริ่มถ่ายน้ำหนักลงมาทับเต็มที่แล้วตัวสั่นน้อยๆ มือที่ว่างลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเพื่อปลอมประโลมให้อีกคนคลายตัวก่อนจะดันหน้าอีกฝ่ายขยับมาประกบจูบ

   ช่องทางเริ่มคลายตัวลงเพราะรสจูบที่ดูดดื่มทำให้ลืมสิ่งแปลกปลอมไปได้บ้างจึงค่อยๆดันนิ้วเข้าไปจนสุดความยาว เต้สะดุ้งโหยงครางอือพยายามเอาหน้าออกแต่ผมก็กดท้ายทอยเอาไว้ มือขวาขยับหมุนวนภายในจนเจอเข้ากับจุดที่ทำให้อีกคนตัวสั่นระริก กดย้ำอยู่แบบนั้นไม่นานก็เพิ่มนิ้วที่สองเข้าไป

   “อะ อึก!”

   ความคับแน่นทำให้ถึงกับหลุดยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว ปากผละออกจากกันก่อนที่เต้จะพยายามขยับหนีผมจึงถอนมือออกช้าๆแล้วผลิกเขาลงไปอยู่ข้างล่างตามเดิม

   เต้ดูเหมือนจะยังไม่ทันตั้งตัวผมก็เลยรีบสอดนิ้วเข้าไปตามเดิมก่อนที่สติเขาจะกลับมาครบ นิ้วจากสองกลายเป็นสามที่ค่อยๆเข้าไปหมุนวนเพื่อเตรียมรองรับสิ่งที่ใหญ่โตกว่า จุดแห่งความรู้สึกภายในถูกกดย้ำอีกครั้งเมื่อพบเจอจนอีกคนครางครืออย่างอดไม่ได้ ส่วนสำคัญกลางลำตัวของอีกฝ่ายที่กรึ่มๆถูกรูดรั้งเบาๆโดยเจ้าของที่อยากจะปลดปล่อยเต็มที

   “อะ ปละ ปล่อยนะ แม่ง!” เต้ร้องออกมาเมื่อมือถูกหยุดไว้ ตาคมจ้องมาอย่างไม่พอใจก่อนจะพยายามชักรูดต่อไปเรื่อยๆ
แต่มีเหรอที่ผมจะยอมให้ไปก่อนอีกครั้งทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ปลดปล่อยเลย

   เปลี่ยนจากนิ้วเป็นน้องชายของผมเองที่ค่อยๆสอดใส่เข้าไปแต่เพราะอีกคนยังยุ่งอยู่กับส่วนอ่อนไหวของตัวเองก็เลยไม่ทันได้มองจึงไม่มีใครห้ามผมเลยกดตัวเองเข้าไปช้าๆ

   “โอ๊ย! เชี่ย! เจ็บ!”

   เต้ร้องขึ้นและพยายามขยับออกผมจึงรั้งเอวไว้ น้องชายของเขาที่แข็งตัวเต็มที่เมื่อครู่อ่อนยวบลงจนดูน่าสงสารผมจึงเข้าไปขยับรูดปลุกเร้าให้แทนส่วนมืออีกข้างก็เคล้นคลึงยอดอกให้เบาๆ

   “มึงเอาของมึงออกไปนะ”

   “ก่อนหน้านั้นผมบอกให้เรียกชื่อผมไม่ใช่เหรอครับ”

   “ถ้ากูเรียกมึงจะเอาของมึงออกไปไหมล่ะ” เต้ถามด้วยแววตาโกรธๆ

   “คิดว่าไม่นะครับ”

   “สัด! มึงรีบเอาออกไปเลยนะ กูผู้ชายมึงตาบอดหรือยังไงถึงได้มาเอากูเนี่ย”

   “เรื่องนั้นผมรู้ครับ มาถึงขั้นนี้แล้วทำใจเถอะ ผมไม่ปล่อยคุณไปหรอกน่า”

   “มึงมัน ชะ อึก อ๊ากกก สัดเอ๊ย!”

   ผมดันน้องชายเข้าไปจนสุดเมื่ออีกคนเริ่มจะคลายตัวเพราะสิ่งที่ผมปลุกเร้าให้ขณะคุยกันกับอีกฝ่าย สงสัยเจ้าตัวคงจะลืมไปแล้วว่าผมยังคาอยู่ที่ช่องทางข้างหลังเพราะมัวแต่ชวนทะเลาะ

   “เจ็บเดี๋ยวเดียวก็หายแล้วครับ เรามาสนุกกันดีกว่า”

   “สนุกกับผีน่ะสิ!” เต้พูดก่อนจะยกขาซ้ายขึ้นเตรียมจะถีบผมออกแต่ดีที่จับข้อเท้าที่ยกขึ้นสูงนั้นไว้ทัน

   ตาที่มองมาดูโกรธแค้นแต่ก็ต้องทำหน้าเหลอหลาเพราะผมจับข้อเท้าที่ถือเอาไว้มาจูบเบาๆ หน้าตาเหมือนทำอะไรไม่ถูกนั้นก็น่ารักไปอีกแบบครับ ตอนแรกแค่จะแกล้งเล่นแต่ผลที่ได้ก็น่าสนใจพอดู

   ขณะที่อีกคนไม่ได้สนใจผมก็ถอนตัวออกเกือบสุดแล้วกระแทกเข้าไปใหม่จนอีกฝ่ายดิ้นพล่านด้วยความเจ็บ ฟันกันกันแน่นน้ำตาซึมจนน่าสงสารแต่ไม่ถึงกับไหลออกมา ตายังคงจ้องผมเขียวปั๊ดจนอดกลัวไม่ได้ว่าเช้ามาจะเป็นยังไงถ้าอีกคนมีแรง

   ผมพยายามรูดรั้งน้องชายของอีกฝ่ายรอให้ช่องทางข้างหลังเคยชินเพื่อไม่ให้อีกคนเจ็บมาก เมื่อกี้ก็แค่จะแกล้งเขาแต่ครั้งเดียวก็เกินพอไม่งั้นช่องทางคงได้เจ็บช้ำกว่านี้

   “อย่าเกร็งสิครับ ไม่งั้นจะเจ็บเอานะ”

   “มึงลองมาเป็นกูไหมล่ะจะได้รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน” ตัวอ่อนเปลี้ยแต่ปากยังคงแข็งแรงได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ

   ส่วนกลางตัวของเต้เริ่มแข็งขืนขึ้นมาอีกรอบจนน้ำปริมตรงปลาย ช่องทางเริ่มคลายตัวลงแต่ไม่มากผมจึงก้มลงไปจูบให้อีกคนลืมเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้น การจูบตอบที่รุนแรงทำให้การสัมผัสวาบหวามมากขึ้นเหมือนอีกคนก็พยายามจะลืมเรื่องที่ตัวเองโดนอยู่เหมือนกันเลยหาที่ระบาย

   “อะ อ๊า... มึง อึก มึง... มันลึก”

   ผมยกมือที่จิกลงบนที่นอนมาคลองคอก่อนจะขยับเข้าออกช้าๆ หัวใจเต้นแบบแปลกๆตั้งแต่ก่อนหน้านี้กำลังระรัวเป็นกลองอยู่ในอกเหมือนรู้สึกกำลังถูกเติมเต็มในใจบางส่วนที่มันว่างเปล่า

   อา... ผมคงปล่อยเขาไปไม่ได้จริงๆ

   ถ้ามันจะเข้ากันได้ขนาดนี้ผมก็จะรั้งเขาไว้กับผมตลอดไปนี่แหละ คงต้องไปคิดหาวิธีครอบครองแบบจริงจังแล้วสิ

   หวา... ตอนนี้ผมรู้สึกอยากแกล้งเขาจังเลย

   “หยะ หยุดทำไมวะ!” เขาพูดออกมาด้วยความไม่พอใจแล้วมองผมนิ่ง

   ผมดึงมือเขาที่จิกลงบนหลังผมข้างหนึ่งออกมา เต้ดูจะงงๆกับการกระกระทำของผมก่อนจะหน้าแดงก่ำแล้วหันหน้าหนีเมื่อผมยกหลังมือเขาขึ้นจรดริมฝีปาก

   ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายตัวโตๆจะทำหน้าตาได้น่ามองขนาดนั้น

   “หึหึ” พอผมหัวเราะเขาก็รีบชักมือออกไปผมก็เลยดึงมาคล้องไว้ที่คอเหมือนเดิมแล้วขยับต่อ

   เสียงหอบหายใจดังประสานกันดังลั่นห้อง เสียงเนื้อกระทบเนื้อก็ไม่มีทีท่าว่าจะผ่อนแรงลง เตียงนิ่มยุบตัวลงไปตามแรงกดทับ คนสองคนขยับตัวรับจังหวะกันเป็นอย่างเป็นดีผลัดเปลี่ยนกันประทับจูบอย่างไม่มีใครยอมใคร

   “มะ มึง มีแรง อะ มีแรงแค่นี้เหรอไงวะ”

   เหมือนคำปรามาทที่ให้อีกคนยิ่งขยับตัวไวขึ้นเพื่อให้คนที่สบประมาทร้องเสียงหลง เสียงแหบทุ้มแต่ก็แปร่งพร่าน่าฟังดังสลับกับอาการหายใจถี่รัวขณะตอบรับการขยับ

   “อา เต้ครับ เป็นแฟนกับผมนะ”

   “ไม่!” เสียงที่ตอบกลับมาอย่างชัดเจนทำให้ทุกอย่างหยุดกึก

   “ทำไม?” เขาก็ตอบรับทุกสัมผัสของผมดีนี่นา หรือผมจะทำอะไรผิดขั้นตอนไปหรือเปล่านะ

   “มึงเป็นผู้ชาย แล้วกูไม่รู้จักมึง จบนะ!”

   “ก็ผมเป็นผู้ชายน่ะสิถึงเข้าไปในตัวคุณได้ แล้วผมชื่อพีทคุณก็รู้จักแล้วนี่”

   “เชี่ย กูรู้จักแต่ชื่อป่ะ”

   “งั้นมารู้จักส่วนอื่นๆของผมกันดีกว่า” พูดจบก็ไม่รอให้อีกฝ่ายปฏิเสธ กดจูบลงไปปิดปากที่อ้าค้างแล้วขยับตัวอย่างกระแทกกระทั้นให้อีกฝ่ายจิกข่วนลงบนแผ่นหลังจนแสบ

   ความเร็วที่เพิ่มขึ้นกับแรงส่งที่มากตามทำให้ฝั่งฝันใกล้มาเยือนคนทั้งคู่ ความเร็วและการขยับสอดประสานจากเบื้องล่างค่อยๆรุนแรงขึ้นเป็นลำดับ มือที่ว่างก็ช่วยขยับให้คนข้างล่างเพื่อไปถึงฝั่งฝันพร้อมกันแต่เหมือนอีกคนกำลังจะไปก่อนอีกครั้งจึงได้บีบกระชับส่วนนั้นไว้ไม่ให้ปลดปล่อย

   “อึก มึง ปละ ปล่อนสิวะ” เสียงกระท่อนกระแท่นเพราะคนข้างบนยังคงกระหน่ำลงมาไม่ยั้ง

   “บอก อา... บอกว่าจะเป็นแฟนกับ อึก กับผมก่อนสิครับ”

   “อะ อะ มันใช่เรื่องไหมตอนนี้ อะ อ๊า มะ มึงปล่อย อ๊า...” อีกคนร้องลั่นมือผมใช้นิ้วโป้งขยี้ส่วนปลายทั้งๆที่กำลังบีบรัดน้องชายของเขาเอาไว้แน่น

   “นะ นะครับ เป็นแฟนกับผมนะ”

   “อึก อะ เออ! ยังไงก็ได้ อะ อา แล้ว แล้วแต่มึง ปละ ปล่อยสิวะ”

   “งั้นเราเป็นแฟนกันแล้วนะ” พูดจบก็คลายมือออกแต่ยังไม่ปล่อยก่อนจะค่อยๆชักให้พร้อมกับจังหวะการกระแทกกระทั้นที่รุนแรงขึ้นตามสภาวะอารมณ์ที่ใกล้ถึงขีดสุด

   “ เร็ว เร็ว... มึง เร็ว อ๊า พีท อึก อย่าแกล้ง” เขาท้วงเมื่อผมผ่อนแรงลง

   “ครับๆตามบัญชาเลยครับ”

   ผมขยับถี่รัวอีกไม่นานเขาก็ปลดปล่อยตามมาด้วยผมที่ขยับอีกไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยเข้าไปในตัวเขาจนแทบล้นทะลักออกมา บอกตามตรงไม่เคยมีเซ็กครั้งไหนที่ยาวนานต่อรอบแบบนี้ คงด้วยเขาที่อึดอยู่พอตัวกับผมที่คิดว่าอึดเป็นทุนเดิมอยู่แล้วก็เลยเป็นแบบนั้น

   เห็นไหมล่ะว่าเราเข้ากันได้ดีแค่ไหน

   ผมล้มตัวลงไปกอดอีกคนที่หอบหายใจแรงไม่แพ้กัน พักกันเกือบสิบนาทีได้ก็รู้สึกว่าคนข้างล่างนิ่งกว่าปกติจึงเหลือบตามองดู หน้าตาตอนหลับดูเรียบร้อยกว่าเดิมเยอะ เหงื่อเต็มใบหน้าช่วยขับให้น่ามองกว่าที่เป็น ความเป็นชายที่ยังคาอยู่ยังไม่ได้ถอนออกไปก็ขยายตัวขึ้นมาอีกครั้ง

   ไม่เป็นไร... คืนนี้ยังอีกยาวไกล ผมมีวิธีปลุกเขาขึ้นมา หึหึ

   “อือ... พอ ...”





   อา... เมื่อคืนนั้นสุดๆจริงๆ ไม่ได้นับว่าเล่นกันไปกี่รอบแต่ก็จนเช้า

   เขากินยาและหลับสนิทไปแล้ว ตื่นมาคงได้เคลียร์กันอีกยาวแน่ๆ ผมว่าผมควรเตรียมตัวรับมือให้ดีเพราะถ้าอีกคนมีแรงขึ้นมาเมื่อไหร่ไม่รู้ผมจะเจออะไรบ้าง

   หรือควรเรียกรถพยาบาลรอเลยดี...

   เอ่อ... คิดว่าคงไม่เจอหนักขนาดนั้นมั้ง

tbc
--------------------

ใช้คำซ้ำมากเกินไปและไม่ลื่นไหลเท่าที่ควร คราวหน้าจะให้ดีกว่านี้นะคะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 09-07-2015 14:05:29
พีทเจ้าเล่ห์จังน้าา~ เล่นขอเต้เป็นแฟนจังหวะนี้ ใครไม่ยอมตอบตกลงก็ถือว่าเก่งสุดยอดแล้วล่ะค่าา :laugh:

ปล. เป็นกำลังใจให้นะค้าา.. :L2:

หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 09-07-2015 14:18:58
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-07-2015 14:19:19
เราว่าแล้ว ที่พีทบอกว่าตกลงกันเมื่อคืนคืออะไร ดันจำได้อยู่คนเดียวซะงั้นอะ

นี่คงเป็นการคุกเข่าขอเป็นแฟนที่วาบหวิวที่สุด บีบคั้นที่สุด  :hao6: แบบตรงตัวเพราะมีตัวประกันในมือแถมยังมีอาวุธจ่อประชิดด้วย

ตื่นมาก็ใส่ปลอกคอเลยไหม ล่ามโซ่ตามชื่อเรื่อง 555 ก็ไหลลื่นอยู่นะคะ พยายามเข้า  :katai3: 

หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 09-07-2015 14:22:12
ไม่อยากจะคิดตอนเต้ตื่นมาเลย จะพยศแค่ไหนนะ

ยัดแหวนใส่นิ้วนางแม่มเลย
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 09-07-2015 15:12:03
 :m25:

สู้ๆจ้า
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 09-07-2015 15:15:03
รถพยาบาลอาจไม่พอก็ได้นะ พีท :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 09-07-2015 15:18:10
เต้!! สาบานว่าเมาไม่รู้เรื่อง โต้ตอบเป็นเรื่องเป็นราวขนาดน้านนนน! แต่พีทเจ้าเล่ห์มาก ทำข้อตกลงกับคนเมา 5555  :hao7:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 09-07-2015 16:33:39
ต่อเลยจ๊ะคนเขียน  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 09-07-2015 17:01:54
ตื่นขึ้นมามีหวังเกิดเรื่องแน่ๆ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 09-07-2015 20:01:24
 :m25:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 09-07-2015 22:03:09
พีทเจ้าเล่ห์มากอ่ะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 09-07-2015 23:31:15
 :hao7:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 10-07-2015 06:24:57
มารอจ้า  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 10-07-2015 08:42:25
ต่อไปใครจะเล่าเนี่ย

มารออยู่จ้า  :laugh:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 10-07-2015 19:43:45
เดี๋ยวเรียกรถพยาบาลให้เลยจ้า

 :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 10-07-2015 21:08:02
น่าสนุกดี
พระเอกเป็นเกย์?
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: pachth ที่ 11-07-2015 00:25:40
สนุกดี ชอบๆ
รอตอนต่อไปน้าาาา
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: น้องตัวเล็ก ที่ 11-07-2015 10:22:51
รอๆนะ

เต้จะทำไงกับพีทต่อล่ะเนี่ย  :laugh:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 03 ในคืนนั้น 09/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 11-07-2015 15:52:20
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 11-07-2015 23:34:11
ตอนที่ 04
มันมาจากข้างหลัง




“... พีท เชี่ยพีท ตื่นดิวะ สัดพีท! มึงนอนหรือมึงตายเนี่ย” เสียงเรียกที่ดังแว่วอยู่ข้างหูทำให้ค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา มองไปข้างตัวเห็นเต้ยืนเท้าเอวอยู่ข้างเตียงอย่างหัวเสีย

   เมื่อวานยังมีไข้อยู่เลยแท้ๆ ตื่นมาก็หายแล้ว แข็งแรงจริงๆ

   “มึงลุกขึ้นมานี่หน่อย” แม้จะงงๆที่อยู่ๆก็เรียกไปหาแต่ก็ลุกขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

   สลึมสลือเดินเข้าไปใกล้ๆเขาที่ยืนอยู่หน้าประตูแล้วเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม อีกฝ่ายดูจะไม่พอใจที่ผมทำอะไรช้าก่อนจะก้าวเข้ามาหาแทนเหมือนพบกันครึ่งทาง

   “มึง กัดฟันแปป”

   ห๊ะ! ทำไมล่ะ

   ผัวะ!

   ยังไม่ทันได้คิดอะไรหมัดหนักๆก็ชกลงมาข้างแก้มเต็มแรงถึงกับล้มลงพื้น ความเจ็บแล่นพล่านไปทั้งใบหน้ารับรู้ถึงรสสนิมในปากเพราะกระพุ้งแก้มกระทบฟันแตกจนได้เลือด

   เล่นไม่ออมแรงเลยสินะเนี่ย โอย...

   “มึงจะนอนเล่นอีกนานป่ะ ลุกขึ้นมา!”    เห... ยังไม่จบเหรอ

   “เจ็บนะครับ นี่ยังไม่หายโกรธเหรอ ชกไปซะเต็มที่เลยเนี่ย”

   “ถ้าอยากให้หายโกรธอย่างที่มึงว่าก็ลุกขึ้นมาเร็ว!”

   จะทำอะไรได้ล่ะครับนอกจากลุกขึ้นยืนเต็มความสูงให้อีกฝ่ายซัดลงไปนอนดิ้นอีกรอบแต่คนละข้าง ยังไม่พอขึ้นคร่อมแล้วชกเอาๆจนพอใจก่อนจะลุกขึ้นแตะเข้าช่วงท้องผมเต็มแรงให้จุกจนตัวงอ

   “อย่ามายุ่งกับกูอีกไม่งั้นกูจะเล่นให้น่วมกว่านี้อีก” ชี้หน้าแล้วก็เดินออกจากห้องนอนผมไป

   เล่นจริง! เจ็บจริง!

   หน้าชาไปทั้งแถบแทบไม่มีความรู้สึก ท้องราวกับโดนอะไรหนักๆเข้าทุบอยู่ตลอดเวลาพอขยับแทบจะล้มลงไปกองกับพื้นอีกครั้งสติสุดท้ายเหมือนจะเห็นเต้เดินเข้าห้องมาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาล

   ผมบอกแล้วเขามันพวกชอบใจอ่อน

   ยกเว้นตอนซ้อมผมเมื่อครู่ คุณว่าต้องโดนขนาดไหนผู้ชายตัวโตๆถึงจะสลบได้กัน!





   เดินออกจากห้องของมันมาก็เริ่มกังวล ผมเคยท้าตีท้าต่อยกับโรงเรียนอื่นมาบ้างเลยไม่ต้องถามว่าหมัดหนักไหมแถมเมื่อกี้ยังใส่ไม่ยั้งโดยไม่ออมแรงเลยสักนิด

   ถ้าเป็นคุณจะให้ทำยังไง?

   ทนสู้หน้าไม่ได้แล้วหนีไปเหรอ... นั่นมันไม่ใช่ลักษณะนิสัยของผม

   ร้องไห้ฟูมฟายเสียใจ... ถ้าผมเป็นผู้หญิงก็อาจจะ

   กระทืบให้ตายเพื่อให้หายแค้นที่อยู่ดีๆก็โดนผู้ชายด้วยกันสอยตูด... นั่นถึงจะเป็นผม

   ที่ทำไปยังถือว่าปรานีเมื่อคิดว่ามันไม่ยอมทิ้งผมไว้ข้างถนน อีกอย่างถ้าจำไม่ผิดดูเหมือนผมจะเป็นคนเริ่มก่อนแต่มันก็สานต่อไกลเกินไปหน่อย

เอ่อ... ไม่สิ มันสานต่อไกลเกินไปแบบสุดๆ

   ลงมาถึงชั้นล่างด้วยเสื้อผ้าของมันที่หยิบมาจากในตู้ที่ถึงจะตัวใหญ่ไปหน่อยแต่ก็ดีกว่าไม่ใส่อะไรเลย ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเอาเสื้อผ้าผมไปไว้ที่ไหนเพราะหายังไงก็ไม่เจอ

   เดินไปขอยืมกล่องปฐมพยาบาลข้างล่างคอนโดแล้วกลับขึ้นไปข้างบน ประตูห้องเปิดด้วยคีย์การ์ดที่หยิบติดมือมาเพราะจริงๆแล้วก็ตั้งใจลงไปขอของขึ้นมาข้างบนอยู่แล้วพอดียังไม่อยากเป็นฆาตกรตั้งแต่ยังเด็ก เปิดเข้าไปในห้องก็เจอเข้ากับห้องส่วนหน้าที่พอเปิดออกจากห้องนอนเมื่อครู่ต้องตกใจกับขนาดที่ว่าห้องนอนกว้างแล้วโซนนี้ยังกว้างกว่าอีก หอผมเท่าห้องน้ำในห้องมันอ่ะ ...โลกนี้ช่างไม่ยุติธรมม

   เห็นมันนอนสลบอยู่ที่เดิมก็ปล่อยมันนอนอยู่แบบนั้นแหละ อย่ามาว่าผมใจร้ายเชียว... ถึงแม้ผมจะแข็งแรงก็จริงแต่การแบกผู้ชายตัวโตแบบนั้นไปบนเตียงก็ถือว่าหนักหนาก็เลยได้แต่จัดท่าให้นอนดีๆแล้วลากหมอนกับผ้าห่มมาให้ ก่อนจะจัดการทำแผลที่ทำให้หน้าบวกฉึ่งนั้นเบาๆ

   ดวงตาขี้เล่นตอนนี้ปิดสนิทข้างหนึ่งบวมหน่อยๆเพราะผมซัดไปตรงคิ้วจนแตก แก้มบวมจนขึ้นสีม่วงปากแตกจนหาเค้าเดิมไม่ค่อยเจอจากใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาดูสุภาพกลายเป็นปลาบู่ไปแล้ว ทำแผลไปก็แอบขำไป

   เปิดดูตรงท้องซิกแพคนูนขึ้นเป็นลูกแต่ไม่มีรอยช้ำให้เห็น ก็พอจะเข้าใจเพราะกล้ามเนื้อแข็งแน่นขนาดนั้นแต่ก็คงจุกมากพอดูอยู่เหมือนกัน แต่แปลกอยู่อย่างเวลาหมอนี่ใส่เสื้อผ้าครบแบบนี้ดูตัวพอๆกับผมเลยแบบไม่หนามากกำลังพอดีแต่พอไม่ใส่เสื้อผ้าแล้วดูตัวใหญ่กว่าผมชัดเจน....

   อย่าไปคิดถึงมัน มันก็แค่ความอัปยศครั้งหนึ่งในชีวิตเท่านั้น

   เอาเป็นว่าตอนนี้ลาก่อน ขออย่าได้เจอะได้เจอกันอีกเลย

   เก็บกระเป๋าเงินกับโทรศัพท์บนโต๊ะที่ดูยังไงก็ของผมลงกระเป๋ากางเกงก่อนจะชิ่งออกประตูไป ไข้หายแล้วแต่ข้างหลังยังปวดหนึบอยู่เลย เจ็บแค่นี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมากมายลืมๆมันไปเดี๋ยวเดียวก็หายแล้ว

   “กลับมาแล้วเหรอไอ้น้องตัวดี ไหนว่าจะมาเมื่อคืนวานแต่นี่อะไรมาเช้าของอีกวันเลยนะ” เสียงดังขึ้นทันทีที่ผมเปิดประตูบ้านเข้าไป

   “เฮ้ย!พี่เติ้ล กลับมาเมื่อไหร่วะ” พูดไปก็เข้าไปกอดพี่ชายก่อนจะตบหลังกันเบาๆ

   อย่ามองแบบนั้น เราไม่ได้รักกันปานจะกลืนกินขนาดต้องถึงเนื้อถึงตัวกันตลอดเวลาแต่พี่ชายคนนี้ไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไหร่การทักทายแบบนั้นจึงเป็นปกติเมื่อไม่ได้เจอกันนาน

   ครอบครัวผมมีสมาชิกด้วยกันห้าคน พ่อเป็นตำรวจยศเล็กๆกินเงินเดือนธรรมดา เอ่อ... ผมคิดว่างั้นนะ ไม่เคยถามอ่ะ ส่วนแม่เปิดร้ายขนมขายอยู่แถวๆใจกลางเมืองซึ่งผมไม่ค่อยได้ไป มีพี่น้องอีกสองคน คนแรกก็ที่ทุกคนเพิ่งรู้จักไป พี่เติ้ลผู้ซึ่งบินไปมาหลายประเทศเพราะเป็นเลขาประธานบริษัทแห่งหนึ่งที่เปิดกิจการหลายที่ และคนสุดท้ายคือน้องสาวที่อายุห่างกันหนึ่งปีชื่อตาลซึ่งอีกเดี๋ยวคงได้รู้จัก

   “ที่คอน่ะปิดๆไว้มั่ง ไปฟัดกับสาวที่ไหนมาล่ะ ดูแล้วร้อนแรงเกินไปหน่อยมั้ย”

   ผมไม่ได้ปิดรอยที่คอไว้หรอกครับ หน้าอย่างผมคงไม่มีใครคิดว่าโดนผู้ชายที่ไหนเอามาหรอกยกเว้นไอ้หมอนั่นที่มันทำจริง โอะ! ไม่น่าคิดถึงมันเลยให้ตาย

   “หึหึ อิจฉาผมเหรอไง”

   “เออ แม่ง! ไม่มีบ้างให้มันรู้ไป” พี่ผมเป็นคนเรียบร้อย หน้าตาไม่ดูร้ายแบบผมแต่ออกไปทางแม่ที่ดูนุ่มนวลกว่าแต่ก็หล่อเหลาในระดับหนึ่ง ผู้หญิงก็ติดตรึมแต่มันเรื่องมากไงเลยไม่มีใครสักที หรือไม่ก็มันนั่นแหละที่ไม่กล้าเข้าหา

   “แล้วนี่มาไงเนี่ยไหนบอกว่ากลับสิ้นเดือนไง เหลืออีกเป็นอาทิตย์”

   “ก็เจ้านายจะมาหาน้องน่ะสิ เห็นว่าเอาของมาให้ ตอนไปสั่งทำนะพี่ยังงงอยู่เลยว่าทำไมมัน...”

   “พี่เติ้ล! มาไม่เรียกอ่ะ” ตาลวิ่งลงมาจากบนบ้านแล้วกระโดดเข้ากอดเอวพี่คนโตทันที

   ตาล แต่ไม่ได้หวานเหมือนชื่อ น้องสาวคนนี้ดูภายนอกเหมือนคนน่ารักเรียบร้อยแต่โดนนิสัยแล้วห้าวๆลุยๆไปไหนไปกัน กำลังเรียนมัธยมศึกษาปีที่ห้าโรงเรียนเอกชนเหตุผลเพราะชุดสวย ผมไม่ค่อยเข้าใจพวกผู้หญิงเท่าไหร่ทั้งๆที่ผมคิดว่าอยู่โรงเรียนรัฐบาลที่ความคุมมาตรฐานการศึกษาแล้วน่าจะดีกว่าเป็นไหนๆ

   “จะสายแล้วเรายังไม่ไปโรงเรียนอีกหรือไง” พี่เติ้ลถามน้องสาว

   “วันนี้พ่อจะไปส่ง พอว่าจะขออยู่หอเหมือนพี่เต้ก็ไม่ให้ ลำเอียงๆ”

   “ลำเอียงอะไรยัยตัวดี ของพี่เขาโรงเรียนมันไกลบ้านส่วนของเราน่ะแค่นี้เอง” พ่อเดินลงบันไดมาพูดขึ้น

   “สวัสดีครับพ่อ” พี่เติ้ลยกมือไหว้ตามด้วยผม

   “ดีพ่อ”

   “เออ แม่งลูกกูมีสัมมาคารวะ เอาไว้คุยกันตอนเย็น เติ้ลยังไม่กลับไปทำงานใช่ไหม”

   “ครับพ่อ หยุดศุกร์ถึงอาทิตย์ก่อนจะบินไปญี่ปุ่นต่อครับ”

   คุยกันอีกนิดหน่อยแล้วตาลก็ลากพ่อออกจากบ้านทันที ไม่วายหันมาทำหน้าสงสัยใส่ผมนิดหน่อยแล้วก็ไม่พูดอะไรเดินดึงแขนพ่อไปที่รถ

   “คุยกันตอนเย็นนะพี่เต้ ตาลมีอะไรจะถาม” เอ้า อยู่ตรงหน้าไม่พูดพอห่างออกไปกลับตะโกนบอก

   “เออ”

   “พี่ไปนอนก่อนนะลงเครื่องมาก็ดิ่งมาที่นี่เลย” พี่เติ้ลบอกแล้วก็ก้าวฉับๆขึ้นห้องไปทันที

   หลังจากยืนอยู่ในบ้านอย่างไม่มีอะไรทำก็เดินไปเปิดทีวีดูแก้เซ็งก่อนจะต้มมาม่าไว้กินเพราะสายมากแล้วแต่ยังไม่มีอะไรตกถึงท้อง เมื่อวานก็ข้าวต้มถ้วยเดียวที่กินไปไม่ได้เศษหนึ่งส่วนสี่ของที่ว่างในกระเพาะเลยด้วยซ้ำ

   วะ คิดถึงเรื่องเมื่อวานอีกแล้ว ลบๆๆ

   ติ๊ดๆ!

   เสียงข้อความดังขึ้น ครั้งแรกก็ไม่ได้สนใจนึกว่าข้อความโฆษณาทั่วไปที่ทางระบบส่งมาให้เสียเงินฟรี แต่พอสักพักก็เด้งขึ้นมาอีกสี่ห้าข้อความก็เลยสงสัยแล้วคว้ามาดู

   -คิดถึงจังครับ อยากได้ยินเสียงแต่ตอนนี้ผมคุยไม่สะดวก-

   อ้อ... นึกว่าอะไรที่แท้ก็ไอ้ปลาบู่เมื่อเช้า คุยไม่สะดวกนี่คือเพราะหมัดผมสินะ ก็สมควร

    -ขอบคุณสำหรับการทำแผลนะครับ-

   ไม่ปล่อยให้ตายอยู่แบบนั้นก็บุญหัวแล้วเหอะ

   -ผมมีของอยากจะให้ด้วยแหละ-

   ถามกูไหมว่าต้องการหรือเปล่า...

   -อย่าลืมสัญญาเรานะครับ-

   กูทำเป็นลืมไปแล้วด้วยเหตุผลว่ากูเมา เค๊!

   -ไว้เจอกันนะครับที่รัก จุฟ <3-

   จุฟพ่อง!

กูไม่เจอกับมึงด้วยหรอก ช่วงนี้กูจะไม่ออกจากบ้าน กูรักครอบครัว กูจะช่วยแม่ทำขนมในครัว จะกวาดบ้านถูบ้านซักผ้า เวลาว่างก็จะนั่งอ่านหนังสือ

   แต่บ้านมึงไม่รู้จักไลน์ไงวะ เบอร์กูก็แอบเอาไปแล้วแบบนี้ ข้อความมันเสียตังหลายบาทนะไอ้คนรวย

   นึกถึงมันแล้วปวดหัวจริงๆ สุดท้ายก็เลยส่งข้อความไปบ้าง

   -สัด!-

   นึกหน้าตอนมันอ่านออกเลยให้ตาย





   ก๊อกๆ

   “พี่เต้อยู่ป่าว”

   “มีอะไร เมื่อเช้าเห็นว่าจะคุยด้วยนี่”

   “ขอเข้าไปได้ป่ะ” พูดแบบนั้นจะให้ปฏิเสธน้องก็ใช่ที่ก็เลยเบี่ยงตัวให้เป็นสัญญาณให้เข้ามาได้ เจ้าตัวก็ไม่ได้มีความเกรงใจอะไรเลยกระโดดลงเตียงผมแล้วกลิ้งทันที

   “ทำไมเตียงพี่ใหญ่กว่าของตาลอีกอ่า”

   “ถ้าแกสูงเกินร้อยหกสิบได้เมื่อไหร่พ่อก็คงซื้อเปลี่ยนใหม่ให้นะพี่ว่า” ผมพูดจบน้องก็สะบัดหน้าหนีทันที มันสูงร้อยห้าสิบแปดมาตั้งแต่มัธยมปีที่สามแล้วครับ เห็นกินนมตลอดแต่ก็ไม่เห็นโตขึ้นสักที

   “เชอะ! เออ ว่าแต่พี่ไปทำอะไรแถวผับที่แยกใกล้โรงเรียนตาลอ่ะ”

   “ก็ไปกินเลี้ยงไง โรงเรียนปิดกันเยอะพวกแม่งก็อายุถึงเกณฑ์กันเกือบหมดที่แถวโรงเรียนพี่แทบไม่มีที่ว่างก็เลยออกไปไกลแบบนั้น” ไอ้ผับที่ต้องทำให้ผมเสียเชิงชายไปนั่นแหละ คิดแล้วยังแค้นไม่หาย จริงๆผมควรเล่นมันให้หนักชนิดที่ว่าไปหยอดน้ำเข้าต้มที่โรงพยาบาลเลยด้วยซ้ำ แต่จะว่าไปตอนนี้มันคงหยอดน้ำเข้าต้มอยู่ห้องตัวเอง

   เชี่ย! คิดถึงมันอีกแล้ว

   “แล้วพี่รู้จักนายแบบคนนั้นด้วยเหรอ”

   “นายแบบ? ใครวะ” เหมือนผมจะไม่รู้จักคนแบบนั้นมาก่อนนะไม่รู้ไปเอาความคิดแบบนั้นมาจากไหน

   “ก็คืนที่พี่ไปกินเลี้ยงเขาเป็นคนพากลับไม่ใช่เหรอไงยัยพิ้งเป็นคนมาบอกตาลอ่ะ มันว่าเห็นพี่ขึ้นรถเขาไป” ตาลถามแล้วมันมามองหน้าผมตาเป็นประกาย

   แต่เดี๋ยวนะ! คนที่ผมไปด้วยตอนนั้นคือไอ้พีทนี่นา

   “ไอ้นายแบบของแกมันชื่อว่าอะไร” ผมถามเพื่อความแน่ใจ

   “พี่เขาชื่อพีท อยู่โรงเรียวเดียวกับตาลแต่ไม่ค่อยได้มาเรียนหรอก”

   ชัดเจนละครับ! ซวย! ซวย! ซวย! ดันมีคนเห็นอีก ไอ้บ้านั่นคงไม่เอาไปป่าวประกาศต่อหรอกนะ เอาไงดีวะยิ่งคิดยิ่งกลัว แต่ถ้ามันเป็นนายแบบจริงก็คงไม่ทำแบบนั้นเดี๋ยวเสียภาพพจน์มันเข้า

   “เพื่อนแกตาฝาดชัวร์”

   “อ่าว งั้นนี่ไม่ใช่พี่เหรอ” พูดจบก็กดโทรศัพท์มาโชว์ให้ผมดู

   เป็นภาพที่พีทมันเอาแขนผมคล้องคอมันแล้วช่วยพยุงผมที่ดูจะหลับเป็นตายเข้าไปในรถ เห็นหน้าชัดเจนทั้งสองคนพอจะปฏิเสธอีกครั้งก็สุดที่จะลำบากใจ

   “ไม่ต้องมามองพี่แบบนั้น ถ้ารู้จักแล้วทำไมวะ”

   “จริงเหรอๆ พี่ขอลายเซ็นเขาให้หน่อยสิ นะๆ” ไม่พูดเปล่าจับมือผมไปเขย่าอีกต่างหาก

   “รู้จักผ่านๆน่าไม่ได้สนิทอะไรกันมากมาย”

   “ไม่สนิทแล้วเขาจะพาพี่ขึ้นรถทำไม” ตาลถามพร้อมกับคิ้วขมวดก่อนจะจ้องหน้าผมนิ่ง

   “มันเป็นคนดีมั้ง” พูดไปส่งๆแต่น้องสาวกลับตอบรับเสียอย่างนั้น

   “นั่นสิ พี่เขาเป็นคนดีจะตาย ถึงไม่ค่อยได้เห็นแต่พวกรุ่นพี่เขาก็บอกกันมาว่าพี่เขาใจดีมากเลย นิสัยก็ดี หน้าตาก็ดีแถมบ้านรวยอีกต่างหาก เพอเฟคแมนชัดๆ นี่แหละผู้ชายในฝันล่ะ” พูดแล้วกุมมือไว้ตรงกลางอกมองออกไปนอกหน้าต่าง

ชักเพ้อใหญ่แล้วน้องสาวผม

   อยากจะบอกจริงๆว่ามันไม่ได้ดีอย่างที่ได้ยินหรอก แต่พูดไปจะกลายเป็นผมที่เป็นฝ่ายผิดเองมากกว่าเพราะผมดูเลวร้ายนิดๆในสายตาน้องสาวน่ะนะ มันเคยว่าผมเจ้าชู้ เกเร เรียนไม่เอาไหน นี่แค่บางข้อ สรุปว่าเงียบไว้ดีกว่า

   “ไปนอนได้แล้วไปดึกแล้ว”

   “พึ่งจะสี่ทุ่มเองนะ อีกอย่างพรุ่งนี้วันเสาร์ดังนั้นตาลนอนดึกได้หรอก”

   “แล้วสรุปว่าจะนั่งเล่นห้องพี่หรือยังไง”

   “เดี๋ยวก็กลับห้องแล้วน่าไล่จังเลย” พูดจบก็เปิดโทรศัพท์ตัวเองเลื่อนไปมาอีกครั้งแล้วหันมาให้ผมดู

   รูปผู้หญิงคนหนึ่ง อื้อหือ สวยครับ ผมดำยาวตาโตแถวหน้าเรียวสวยยิ้มทีตาพร่าเลยครับ มองได้ซักพักก็ยังไม่เข้าใจว่าน้องมันจะสื่ออะไร

   “สวยเปล่าๆ นี่เพื่อนตาลเองคนที่ถ่ายรูปพี่มาให้อ่ะ”

   “แล้วไง เอามาให้ดูทำไม”

   “บู่ว พี่นี่บางทีก็บื้อจริงๆ เขาเห็นพี่วันนั้นไงแล้วชอบพี่อ่ะ ชื่อพิ้ง ถึงจะบอกว่าเพื่อนก็เถอะแต่ก็เพื่อนของเพื่อนอีกที สนใจเปล่าๆ ไว้จะติดต่อให้ถ้าพี่สน” ยื่นมือถือมาใกล้ๆอีกทีจนเกือบชนหน้าผมเลยผลักออก

   “ไหงมาชอบพี่ โรงเรียนนั้นลูกคุณหนูทั้งนั้น ถ้าไปชอบไอ้พีทมันก็ว่าไปอย่าง”

   “ไม่รู้หรือไงบางทีผู้หญิงก็ชอบเถื่อนๆแบบพี่อ่ะ”

   “พี่หล่อไง พี่เข้าใจละ”

   “แหวะ หลงตัวเอง” ถูกน้องสาวแขวะเข้าให้ก็เจ็บอยู่เหมือนกันนะครับ

   “ช่วงนี้ยังไม่อยากจีบใครว่ะ ไม่อยากออกจากบ้าน ถ้าคบกันก็ต้องเทียวไปเทียวมาอีก ไม่เอาๆ”

   “ฮึ! ก็ตามใจ ทีหลังอยากติดต่ออย่ามาง้อก็แล้วกัน” พูดจบก็สะบัดหน้าหนีแล้วเดินออกจากห้อง ก่อนปิดประตูก็ยังไม่วายหันมาแลบลิ้นใส่ผมอีก ช่างเป็นน้องสาวที่น่าตีจริงๆ





   สองอาทิตย์ผ่านไปที่เอาแต่อยู่เงียบๆ โทรศัพท์มีข้อความเข้ามาอยู่ตลอดเวลาและจะเป็นใครไปไม่ได้น้องจากไอ้คนเดิมที่ทำเหมือนรู้ว่าผมรำคาญเลยเอาแต่ส่งข้อความกวนประสาทเข้ามาแบบนั้น

   เอาเข้าจริงๆถ้าจะให้ไปคบกับผู้ชายนี่คงทำตัวไม่ถูก ปกติผมมองพวกมันเป็นเพื่อนตลอดไม่ว่าจะเพศที่สามหรือเปล่าก็ตามถ้าบัตรประชาชนขึ้นว่านาย ถึงจะมาแบบตัวเล็กน่ารักหรือสวยๆ แม้แต่แปลงเพศมาแล้วสวยยิ่งกว่าผู้หญิงผมก็คงคบไม่ลงอ่ะ พอนึกไปว่าเป็นแฟนกันต้องทำอะไรบ้างนี่ขนลุกขนพองสยองเกล้ากันเลยทีเดียว

   ถามว่ารังเกียจไหม... ก็เปล่าหรอก

   แต่ยังไงผมก็ว่าผู้หญิงดีกว่าอยู่ดีนั่นแหละ ชีวิตนี้ก็มีเข้ามาเยอะแต่ยังไม่ถูกใจ ฟันทิ้งบ้างคบเล่นบ้างก็ว่ากันไป จะให้มาจริงจังตอนอายุเท่านี้เหรอไม่มีทาง

   จะว่าผมเลวก็โอเคนะ เพราะผมเป็นแบบนั้นจริงๆ

   เออ... แล้วผมหลบมันทำไมตั้งนานวะ ไม่ได้กลัวอะไรมันสักหน่อย เจอก็ต่อยกันไปก็จบ กูท่าจะบ้า สงสัยสมองจะรวนไปนิดหน่อยช่วงนี้ โดนสอยตูดนี่กูเสียศูนย์เลยเหรอวะเนี่ย

   บ่นตัวเองสักพักเสียงโครมๆจากบนบ้านทำให้ต้องหันไปมอง น้องสาวคนเดียววิ่งหน้าตั้งเข้ามาหาแถมยังยิ้มประจบแบบที่เคยทำเมื่ออยากให้ผมทำอะไรให้

   “พี่เต้จ๋า”

   “มีไรว่ามาไม่ต้องทำอ้อน” ผมพูดดักทางเจ้าตัวเลยได้แต่ยิ้มเจื่อนมาให้

   “อยากได้ต่างหูใหม่อ่ะ”

   “อย่างเดียว?”

   “ก็เสื้อด้วย กระโปรงก็อยากได้ รองเท้าด้วยก็ดีนะ กระเป๋าตาลก็เก่าแล้ว แล้วก็...”

   “พอ! ไปที่ไหนบอกมา” ต้องหยุดไว้ครับไม่งั้นร่ายออกมาอีกยาวแน่ๆ

   “จริงอ่ะ! ทุกทีชวนไปไม่เห็นไปเลย”

   “อยากทำตัวเป็นพี่ที่ดีไปช่วยน้องสาวถือของบ้างอะไรบ้างไม่ได้หรือไง” ถามแล้วยักคิ้วให้ ตาลก็มองมาอย่างสงสัย

   “เอาความจริง”

   “ช่วงนี้ว่างว่ะไม่มีไรทำ”





   “กูคิดผิดสัดๆอ่ะที่มาด้วยเนี่ย”

   ข้าวของเต็มมือจนแทบถือไม่หมด น้องสาวผมเข้าร้านนั้นหยิบชิ้นร้านโน่นอีกชิ้นไปเรื่อยๆและเกรงว่าจะเป็นแบบนี้ไปจนหมดทั้งห้าง ถ้าสมมติว่าผมจะเทรวมๆกันไว้ในถุงเดียวจะได้หรือเปล่าเนี่ย ของก็ชิ้นนิดเดียวแต่ถุงบรมโคตรใหญ่

   “พี่ก็บอกว่าว่างนี่ ช่วยน้องแค่นี้เองน่า”

   “เออน่ะ ขอเอาไปเก็บที่รถรอบนึงได้ป่ะ เยอะว่ะ”

   “ค่าๆ ตาลอยู่ร้านโน้นรอนะ” น้องตัวดีพูดจบก็วิ่งฉิวไปที่ร้านที่ชี้ทันที อยากจะว่าให้อยู่หรอกครับแต่ผมก็รักน้องผมนะ ตามใจจนเคยตัวแล้วล่ะนั่น

   ผมกลับมาที่รถด้วยของแทบล้นมือแบบนั้น คนมองผ่านไปมาก็เห็นแอบหัวเราะกันไปตามทาง เอาเลยครับเอาเลย ระดับนี้คือแบบว่าด้านเกินเยียวยาแล้วแหละ ถูกทำโทษหน้าชั้น หน้าเสาธงก็เคย ชกต่อยมีเรื่องกันกลางโรงเรียนไม่ก็ที่สาธารณะข้างนอกก็มี ประกวดวงดนตรี เดือนโรงเรียน พิธีกรเฉพาะกิจ เจอมาหมดแล้วครับทั้งดีไม่ดี แค่นี้ถือว่าเล็กน้อย

   เก็บของใส่หลังรถแล้วรู้สึกโล่งขึ้นเยอะ พอจะเดินกลับเห็นผู้หญิงคนนึงกำลังเข็นรถที่ขวางอยู่ออกจากช่องทางรถของตัวเองและด้วยที่เป็นคนดีมีน้ำใจเลยเดินไปช่วยเสียหน่อย

   เธอหันมามองหน้าผมงงๆก่อนจะยิ้มหวานให้ จะยิ้มกว้างตอบกลับไปก็ไม่ใช่วิสัยเลยทำหน้าตายให้แล้วพยักหน้า เท่ห์ครับผมรับรอง เมื่อก่อนก็ทำเพราะเห็นว่าเท่ห์ดีนี่แหละแต่ติดจนเป็นนิสัยมาจริงๆ คนอื่นที่เคยเจอก็ว่าผมหยิ่งบ้างละ มนุษยสัมพันธ์แย่บ้างล่ะ ตามสบายเลยครับ ผมไม่แคร์พวกที่ไม่เข้ามาทำความรู้จักตัวจริงของผมหรอก อยู่กับเพื่อนก็เฮฮาตามประสาแล้วผมเชื่อว่าผมพอจะพูดเก่งอยู่แต่เพียงเลือกคนคุยด้วยก็เท่านั้น

   “ขอบคุณนะคะ”

   “ไม่เป็นไรครับ” ยิ้มให้น้อยๆแล้วก็เดินออกมาเลย

   เคยเห็นกันหรือเปล่าคนทำดีเอาหน้า ...บอกเลยผมกำลังทำอยู่

   ‘หึหึ’

   นึกจะหัวเราะในใจแต่ก็ต้องสะดุดกึกเมื่อเสียงหัวเราะทุ้มต่ำของใครบางคนดังขึ้นในหัว

   อย่านึกถึงๆ เดี๋ยวมันโผล่มาจะซวยเอา...

   ปัดความคิดของตัวเองทิ้งก่อนจะเดินตามหาน้องสาวที่ตอนนี้ยืนรอหน้าร้านด้วยสีหน้ายุ่งๆ แลดูจะงานเข้าอีกแล้วครับ นี่ผมไปนานขนาดนั้นเลยหรือยังไงกัน

   “พี่ช้ามากเลย”

   “ช่วยคนนิดหน่อยน่ะ” พอตอบไปแบบนั้นเธอก็ถอนหายใจอย่างหน่ายๆ

   “เป็นแบบนี้ตลอดเลยพี่น่ะ ห่วงคนนั้นคนนี้ไปทั่วจะเป็นคนดีเกินไปแล้ว หัดทำนิสัยให้ดูเลวเหมือนหน้าตาบ้างก็ได้นะ” นี่มันชมหรือด่าผมวะครับชักสับสน

   “แล้วนี่จะซื้ออะไรอีกหรือเปล่า”

   “ซื้อ! แต่ตอนนี้หิวอ่ะ เที่ยงแล้วด้วย พี่เลี้ยงข้าวหน่อยสิ” ตลอดครับ เงินค่าขนมผมหมดเพราะเลี้ยงน้องทุกที ผมบอกแล้วว่าตามใจมันจนเคยตัวไปแล้วล่ะ

   “เออๆ  ไปๆ”

   จบลงที่ร้านปิ้งๆย่างๆอะไรสักอย่างที่ดูไม่ต่างจากร้านหมูกระทะไฮโซ คนก็กินกันจนแน่นเอี๊ยด ไม่เข้าใจจริงๆทั้งๆที่หมูกระทะข้างนอกถูกกว่า อิ่มกว่า แล้วก็แซบกว่าเป็นไหนๆทำไมถึงไม่ไปกัน

   “พี่ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเลยนะ ตาลรู้ว่าคิดอะไรอยู่ อย่ามาทำงกไปหน่อยเลย ของแพงก็คุณภาพดีกว่าไง”

   “ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ จะกินก็กิน”

   รอนานพอสมควรกว่าอาหารอันโอชะจะส่งมาถึง กว่าจะปิ้งย่างให้สุกเครื่องเคียงนี่แทบหมดเพราะกินรองท้องเข้าไปก่อนเนื่องจากความหิว ตาลก็ค่อยๆกินเหลือเกิน จะละเมียดละไมอะไรนักหนากะอีแค่ยัดใส่ปากเคี้ยวกลืนให้อิ่มท้อง หรือผมเองที่ขาดมารยามบนโต๊ะอาหารวะ

   “ยังไม่อิ่มใช่ไหมเราน่ะ งั้นพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเดี๋ยวมา”

   “อื้อๆ” ตอบรับโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามอง เธอจ้องเนื้อย่างอยู่แบบนั้นเหมือนกับถ้าจ้องนานๆมันจะสุกไวขึ้นอย่างนั้นล่ะ





   ไกล!

   ห้องน้ำกับร้านอาหารอยู่ไกลกันคนละฝาก กว่าจะเดินอ้อมไปอีกด้านทำเอารู้สึกปวดท้องน้อยหน่อยๆเพราะอดกลั้นไว้สักพักแล้ว รีบเดินเข้าห้องน้ำไปไปก่อนจะจับจองโถปัสสวะที่อยู่ใกล้ที่สุดทันที

   ห้องน้ำไม่มีคนเลยทำให้ไม่ต้องระวังในการเก็บอาการเร่งรีบที่แสดงออกไปมากนัก แกะเข็มขัดปลดกระดุมแล้วก็รูดซิบลง จะให้รูดซิบลงแล้วควักออกมาเลยมันก็ยากอยู่เพราะของผมก็ไม่ใช่น้อย

   ถึงจะไม่เท่าของมันก็เถอะ

   เชี่ย!

   นึกถึงมันอีกแล้ว...

   ปลดอาวุธของตัวเองออกมาสู่โลกภายนอกยังไม่ทันได้ปลดปล่อยของเสียในตัวก็ต้องสะดุ้งโหยงกับการขบกัดที่ใบหู หันหน้าไปมองถึงกับเหวอเมื่อเห็นหน้าคนที่บังอาจมาทำอุกอาจแบบนี้ในที่สาธารณะแถมยังในห้องน้ำที่คนเข้ามาเมื่อไหร่ก็ได้อีก

   แขนแข็งแรงสวมกอดจากข้างหลังไว้แน่น ท่ายืนของผมก็ไม่เหมาะจะขัดขืนเอาเสียเลยแถมน้องชายก็อยากปล่อยของเต็มที่ ทำไมต้องมาเจอตอนนี้ด้วยก็ไม่รู้

   “ทำไมมึงชอบเข้ามาทางข้างหลังจังวะ เชี่ยพีท!”

   “หึหึ”

   ผมเคยบอกหรือยังว่าเกลียดเสียงหัวเราะของมันจริงๆ

tbc
--------------------

มาลง 23.37น. เอาแต่ดูวอลเลย์บอลแข่งก็เลยแต่งเสร็จช้า :laugh:
ดึกๆจะมีใครรออ่านไหมหนอ หรือใครจะแอบมาอ่านตอนเช้า หุหุ

พีทจะเริ่มเข้าหาแล้วนะจ๊ะ ปั่นต่อ ดึกๆแรงฮึดสูง  :katai4:


หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: rp.ppch ที่ 11-07-2015 23:51:38
นี่เอง ยัยมนุษย์คนนี้เองที่มาแอบอ่านแล้ว....
ค้าง :z3: :z3: :z3:

หนูเต้ยังไม่ทันได้ฉี่เลย ตัดฉับ...why... :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 11-07-2015 23:56:04
 :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 11-07-2015 23:59:00
 :z3:

อัดท้องพีทแล้วยืนฉี่ต่อ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 12-07-2015 00:03:46
คนเขียนปล่อยค้าง  :z3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 12-07-2015 00:15:23
เต้ก็~ การเข้าข้างหลังมันเป็นงานของพีทเขานี่นา.. :-[ แต่โลกกลมดีจังนะคะ บังเอิญจริงๆ ที่พี่เติ้ลเป็นเลขาของพี่ชายพีทด้วยน่ะค่ะ คนกันเองทั้งนั้น~ ^^
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 12-07-2015 00:25:17
ชอบเข้าข้างหลังงั้นหรอ :haun4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 12-07-2015 01:18:55
เต้นี่โหดจริงวุ้ยยยยยยยย  พีทน่วมแน่กว่าจะรักกัน :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 12-07-2015 01:48:07
มือตีนคุณเมียน้องเต้หนักจริงๆ
พีทจะช้ำในตายก่อนรักกันป่ะเนี่ย
คิดถึงเขาบ่อยๆเป็นไงล่ะตัวเป็นๆมาเลย
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-07-2015 06:29:24
 :katai2-1:   ดีงามค่ะพีท
แกล้งสลบใช่ปะแล้วแอบยิ้มในใจตอนเต้ทำแผลให้.
รอจ้าว่าสรุปจะฉี่ออกป่าว
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 12-07-2015 06:35:08
เต้สายโหดดดด
พีทจ๊ะ ยังไงให้เต้ฉี่ก่อนค่อยจีบนะ5555
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: น้องตัวเล็ก ที่ 12-07-2015 08:35:16
เอ่อ พีทปางตายเลยไหมนั่น  :hao4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 12-07-2015 11:00:26
เสร็จแน่ หลบมาได้ตั้งนาน เหอะๆ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: YounIn ที่ 12-07-2015 12:13:53
น้องสาวจะชงเพิ่มมะ
พี่ทหายแล้ว?
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 12-07-2015 12:18:21
พีทดูจะชอบข้างหลังแบบจริงจัง  :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 12-07-2015 17:02:22
เต้งานเข้า  :laugh:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 04 มันมาจากข้างหลัง 11/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 12-07-2015 20:50:21
มารอจ้า  :katai5:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 14-07-2015 20:45:22
ตอนที่ 05
เจอกันอีกครั้ง




   “จะไปไหนก็ไปมึงน่ะ ยังไม่เข็ดอีกหรือไงครั้งที่แล้ว” หวา... เขาขู่ผมอีกแล้ว แต่คิดว่าผมจะกลัวไหม?

   “จริงๆถ้าให้ผมได้ทำรักกับคุณอีกรอบผมก็ยอมโดนต่อยอีกทีนะ”

   ว่ากันตามตรงใช่ว่าผมจะไม่สู้คน แต่ที่ยอมครั้งก่อนให้อีกฝ่ายทุบเล่นส่วนหนึ่งเพราะผมผิดจริงอีกส่วนก็เพราะใครจะกล้าลงมือกับแฟนตัวเองล่ะจริงไหมครับ

   “สัดเอ๊ย! ปล่อยกูนะแม่ง”

   “ไม่เอาอ่ะ คุณจะทำอะไรก็ทำไปสิผมไม่ว่าหรอก”

   “กูจะฉี่มึงเข้าใจมะ ปล่อยกูดิสัด!”

   “เอาเข้าจริงผมไม่ได้จับของๆคุณไว้นะครับ ตามสบายเลย” กระซิบข้างหูเบาๆก่อนที่อีกคนจะดิ้นผล่าน บางทีผู้ชายแมนๆแบบนี้ก็ทำตัวน่ารักดีเหมือนกัน

   เอ... หรือเพราะเป็นเขานะ ถ้าคนอื่นให้ผมมาทำแบบนี้ก็ไม่ไหวจริงๆ

   “กูเตือนมึงอีกครั้งนะ สรุปว่าจะปล่อยไม่ปล่อย” เขากดเสียงต่ำแล้วเหลือบตามามองผม ก็กลัวนะครับแต่ถ้าให้ได้แกล้งคนผมไม่ถอยอยู่แล้วล่ะ

   “ไม่ปล่อยครับ”

   “ดี... กูเตือนมึงแล้วไม่ฟังเองนะ” พูดจบก็ยิ้มเหี้ยมให้ก่อนที่ผมจะได้เข้าใจความหมายความเจ็บก็แล่นเป็นริ้วๆเข้ามาก่อนที่จะหงายหลังล้มลงบนพื้น

   เหมือนจะเห็นดาวลอยไปมาอยู่บนหัว...

   เขากำลังจัดการตัวเองส่วนผมที่นอนอยู่ต้องประมวลผลตัวเองสักหน่อยว่าเมื่อครู่เกิดอะไรขึ้น

   เริ่มจากแรงส่งที่ลงมาบนท้องเนื่องจากโดนศอกของคนข้างหน้าเข้าอย่างจนตัวงอ อีกเพียงเสี้ยววิข้อศอกข้างเดิมก็เสยปลายค้างที่ลดต่ำลงขณะก้มตัวอย่างแรงจนหงายหลัง

   ทั้งหมดก็ด้วยประการละฉะนี้...

   ผมพยุงตัวลุกขึ้นพอดีกับที่เต้กำลังจะออกจากห้องน้ำจึงได้รีบไปรั้งแขนไว้แต่อีกฝ่ายก็หลบทันแถมยังสวนหมัดหนักๆเข้าที่ข้างแก้มอีก บอกเลยว่าเจ็บนี้อีกนาน...

   สะบัดหัวสองสามทีเพื่อไล่ความมึนงงจากฤทธิ์หมัดที่ไม่ว่าจะโดนเมื่อไหร่ก็เจ็บไปยันกระพุ้งแก้ม แผลเดิมบริเวณคิ้วที่ยังไม่หายดีมุมปากกลับต้องเป็นแผลต่ออีก ไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่หาแฟนแบบนี้

ผมพยุงตัวขึ้นพิงกำแพงห้องน้ำแล้วอยู่อย่างนั้นสักพักก่อนจะมีคนเรียกเบาๆให้ต้องลืมตามอง

   “คุณครับ คุณไปโดนอะไรมาน่ะ ไหวหรือเปล่า” เสียงใสๆถามผมด้วยความเป็นห่วง

   ดวงตากลมโต ในหน้าเล็กๆเรียวได้รูป ปากนิดจมูกหน่อย แถมตัวก็เล็กๆ ...มันต้องแบบนี้ไม่ใช่หรือไงสเปกผม

   ไม่ได้... เราต้องไม่วอกแวก

   “เอ่อ... คุณครับ ได้ยินผมไหม” เขาเรียกผมอีกครั้งเมื่อผมไม่ตอบ

   “ไม่เป็นไรครับ มีเรื่องนิดหน่อยน่ะไม่เป็นไรหรอก” ตอบเสร็จก็ยิ้มให้ตามปกติที่ชอบทำจนอีกคนหน้าแดงหน่อยๆแล้วหลบสายตา

ผมว่าผมชอบแบบนี้นะ... แต่ให้เต้ทำก็คงจะไม่ไหว

   ผมว่าผมคงชอบเขาเข้าจริงๆแล้วล่ะ เห็นอะไรก็นึกถึงอีกคนตลอดแบบนี้ ทั้งๆที่เริ่มต้นแค่ความอยากลองมีอะไรกับผู้ชายจริงๆบ้างว่าจะเป็นยังไง รุกเข้าหาเพราะชอบใบหน้าหงุดหงิดของอีกฝ่าย แถมกิจกรรมที่ทำร่วมกันก็ถึงใจกว่าใครๆทั้งหมด

   ผมไม่ได้เป็นเกย์... ผมยังชอบผู้หญิงอยู่ ถ้ามีผู้ชายตัวเล็กมาเสนอให้ก็น้อมรับด้วยความยินดีอยู่หรอก

   เอ... หรือผมจะเป็นไบ แต่ว่าถ้าให้จับกดผู้ชายตัวพอๆกันหรือดูแมนๆนี่ก็ไม่ไหว

อ้อ... ยกเว้นไว้คนนึง

   “ใช้นี่นะครับ เลือดคุณไหลออกมาด้วยนิดหน่อย” หลุดออกจากภวังเพราะเสียงของคนตรงหน้าที่เงยขึ้นมองผมแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ด้วยท่าทีเขินอาย

   เสน่ห์ผมก็ยังใช้ได้นี่นา แล้วทำไมเต้ไม่หลงเลยล่ะ!

   “ขอบคุณครับแต่ไม่เป็นไรดีกว่า เดี๋ยวผ้าเช็ดหน้าของคุณจะสกปรกเปล่าๆ”

   “ไม่เป็นไรครับเอาไปเถอะ” พูดจบก็ยัดผ้าใส่มือผมทันที

   นี่เขาใสๆแบบที่ผมเห็นใช่หรือเปล่า... คนเดี๋ยวนี้รู้หน้าไม่รู้ใจนี่นะ

   “อ่า... ครับ งั้นผมขอตัวก่อน”

ผมไปตามหาคุณแฟนของผมต่อดีกว่า ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเดินไปถึงไหนแล้ว เห็นผมเป็นแบบนี้แต่เจ้าคิดเจ้าแค้นไม่น้อยล่ะนะ เอาไว้คิดทบต้นทบดอกเลยแล้วกัน หึหึ

   “เดี๋ยวครับ!” เสียงเรียกพร้อมกับแรงดึงจากข้างหลังทำให้แทบหงายหลัง

   “ครับ?” ตัวเล็กแต่แรงเยอะจริงๆ สูงยังไม่ถึงหน้าอกผมเลย

   “คุณชื่ออะไรหรือครับ” ชักไม่สวยแล้วแบบนี้ ผมเจอมาเยอะครับ

   “ผมพีทครับ คุณล่ะ” แต่ถ้าอยากรู้ผมก็ตอบนะ ตามคุณลักษณะของชายหนุ่มผู้แสนดี

   “ผมนนท์นะครับ”

   “ครับ แต่ผมคงต้องขอตัวก่อนพอดีมีธุระที่ต้องรีบไปอีก”

   “ครับๆ แต่ผมพอจะขอเบอร์โทรศัพท์ของคุณได้หรือเปล่า คุณคุยสนุกดีผมคิดว่าเราน่าจะเป็นเพื่อนกันได้” แต่ผมว่าคุณคิดไปไกลกว่านั้นแล้วล่ะ แต่ผมไม่ปฏิเสธคนน่ารักหรอกนะ

   ก็นั่นแหละครับ พอให้เบอร์กันไปผมก็รีบเดินออกจากห้องน้ำ ดีที่ว่าข้างในนั้นสะอาดดีพอล้มลุกคลุกคลานก็ยังไม่สกปรกเท่าไหร่ ก่อนออกไปผ่านหน้ากระจกมองหน้าตัวเองก็เริ่มเจ็บแผลขึ้นมาอีก มุมปากแตกนิดๆจนเป็นสีแดง คิ้วยังเป็นรอยช้ำอยู่เลย นี่คนทำเล่นกะเอาให้หมดหล่อเลยทีเดียว

   ผมไม่ได้สานสัมพันธ์ไปเรื่อยนะครับ เปล่านอกใจด้วยแหละ เอาไว้เต้ตกลงปลงใจกับผมเมื่อไหร่เดี๋ยวจะเลิกให้หมดเลย ในสต๊อกผมก็มี เอ่อ... หลายคนอยู่

   ว่าแต่ว่าตอนนี้เขาไปอยู่ไหนแล้วหว่า...

   คงไม่ใช่ว่าหนีกลับไปแล้วนะ!





   ตัดกลับมาอีกฝั่งหนึ่ง

   “พี่จะรีบไปไหนเนี่ย ตาลยังซื้อของไม่ครบเลยนะ”

   “เดี๋ยววันหลังพาไปเลี้ยงข้าวอีก โอเคนะ ตอนนี้กลับก่อนเถอะ” ผมบอกก่อนจะดึงแขนน้องลงบันไดเลื่อนไป

   ก่อนหน้านั้นพอกลับมาที่โต๊ะที่น้องนั่งกินอาหารอย่างมีความสุขผมก็เรียกพนักงานมาเก็บเงินทันที ตาลดูจะไม่พอใจเพราะเหมือนจะยังกินไม่อิ่มกว่าจะกระชากลากถูออกมาก็ใช้เวลานานพอดูแถมคนยังมองมาทั้งชั้น แต่ผมหรือจะสนใจ

   ออกจากบ้านมาวันแรกก็เจอดีแล้ว ทีนี้ผมจะเก็บตัวต่อไปจนกว่าทางมหาลัยจะเรียกตัวนั่นแหละ

   ผมไม่ได้กลัว... ผมบอกกับตัวเองแบบนั้น แต่เอาเข้าจริงพอมาเจออีกทีกลับทำตัวไม่ค่อยถูก

   “ทำตัวอย่างกับเจอเจ้าหนี้งั้นแหละ” น้องสาวตัวดีนั่งประชดผมที่พยายามสตาร์ทรถ

   อยากจะบอกไปจริงๆว่าโคตรเจ้าหนี้เลยล่ะ! ตัวแม่งใหญ่กว่าผมอีก ถ้าผมต่อยไปแล้วมันสวนกลับมานี่อาจปางตายได้เลยนะ

   “เป็นอะไรวะ!” รถสตาร์ทยังไงก็ไม่ยอมติดสักที

คนยิ่งรีบๆอยู่ ไม่รู้ว่ามันจะมาเจออีกเมื่อไหร่ น้องสาวผมก็ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากเอามือถือขึ้นมาเช็คดูแล้วเหลือบมองผมนิดๆ

   “พี่ออกไปดูสิ”

   “เออๆ” จากนั้นก็ออกจากรถมาเปิดฝากระโปรงรถดู ในหนังมันทำแบบนี้นะแต่มันลงมาดูอะไรกันวะ ผมดูแม่งก็ไม่ได้เข้าใจขึ้นมาเลยว่ารถมันเป็นอะไรทำไมถึงสตาร์ทไม่ติดแบบนี้

   “ตาลไปซื้อน้ำนะเดี๋ยวมา พี่ดูรถไปก่อนก็แล้วกัน รู้สึกอีแก่ของพ่อจะเสียอีกแล้ว วันก่อนก็เข้าเรียนสายเพราะมันดับกลางทางนั่นแหละ” พูดจบก็เดินหนีไป ...มันไม่ค่อยดีแล้วไม่บอกผมสักคำตอนพาออกมา

   “เฮ้อ... เป็นอะไรวะมึง กูรีบอยู่นะเว้ย”

   “รีบไปไหนเหรอครับ” เสียงจากข้างหลังทำให้หันขวับ

   เชี่ยนี่ก็ชอบโผล่ข้างหลังประจำเลย ดีที่ครั้งนี้มันมาแบบปกติไม่ได้เข้ามาแตะเนื้อต้องตัวอะไร

   “เรื่องของกูเหอะ”

   “ผมว่าจะอาสามาดูรถให้เลยนะเนี่ย” มันว่าพร้อมกับถอนหายใจแต่หน้ายิ้มๆของมันไม่ได้น่าไว้ใจเลยสักนิด แถมสายตาแปลกๆนั่นอีก ยิ่งเห็นยิ่งขนลุก

   “คุณหนูแบบมึงดูเป็นหรือไง”

   “ลองดูไหมล่ะครับ” มันพูดแล้วเดินเข้ามาใกล้ผมก็เลยหลีกทางให้ปล่อยให้มันจับๆเคาะๆของมันไป ดูจะตั้งใจมากก็เลยไม่ได้กวนอะไร เห็นแบบนี้แต่ผมก็มีมารยาทเถอะ

   “พี่เต้ ซ่อมได้หรือเปล่า” เสียงที่ดังมาก่อนตัวพร้อมกับถุงกระดาษในมือที่แกว่งไปมาด้วยแบรนยี่ห้อเสื้อผ้าชื่อดังที่ใครๆก็รู้จักเป็นอย่างดี

   น้องกูนี่นะ... ไปซื้อน้ำแล้วได้เสื้อ มันจะเอาเสื้อมากินแก้กระหายป่ะวะ

   ตาลเดินมาถึงรถก่อนจะชะงักเมื่อเห็นหน้าคนที่ยืนก้มๆเลยๆอยู่ที่กระโปรงรถของตัวเองจากนั้นก็ก้าวยาวๆเข้ามาเกาะแขนผมเขย่าไปมาจนรู้สึกเจ็บ

   แขนพี่จะหลุดแล้วน้องเอ๋ย

   “พี่เต้ๆ นั่นพี่พีทนี่”

   “เออ”

   “แล้วพี่เขามาอยู่นี่ได้ไงอ่ะ แล้วพี่ไปให้พี่เขาซ่อมรถให้แบบนั้นได้ยังไงน่าสงสารออก” แต่มึงไม่เคยจะสงสารพี่มึงเลยใช่ป่ะครับน้องสาว

   “แกดูหน้าพี่นะ คิดว่าพี่ซ่อมรถเป็นหรือไง”

   “พี่ทำอะไรไม่เคยเป็นตาลก็ลืมไป แต่พี่พีทเขาทำเป็นเหรอ” เธอถามผมด้วยความสงสัยแต่ก็เป็นคำถามเดียวกับที่ผมก็ยังตอบตัวเองไม่ได้

   “ก็มันบอกจะดูให้” พอพูดจบไม่ทันไรเสียงฝากระโปรงรถก็ปิดลงเสียงดังจนต้องหันไปมองหน้าคนทำ

   หน้าตาก็ยังยิ้มแย้มเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปแต่สายตาที่มองทำให้รู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ ขนาดว่าน้องสาวที่ปลื้มคนตรงหน้านักหนายังกอดแขนผมแน่นขึ้น

   “มึง... มึงทำเสร็จแล้วใช่ไหม” กลั้นใจถามออกไป

   ตีกับคนมาทั่วสารทิศไม่เคยกลัว มายืนมองหน้ากับไอ้พีทมันแปปเดียวถึงกับพูดแทบไม่ออก

   “ยังหรอกครับ ผมว่าเอาส่งไปซ่อมดีกว่า ดูแล้วที่รถสตาร์ทเครื่องไม่ติดมาจากหลายสาเหตุแล้วก็เพราะมันเก่ามากแล้วด้วย” คำพูดนิ่งๆจากรอยยิ้มสั่นประสาท

   กูหลอนครับสัด!

   “เออๆ ขอบใจ เดี๋ยวกูกับน้องทิ้งมันไว้ที่นี่แหละเดี๋ยวค่อยให้คนมาลากไป”

   “น้อง?” พีทเลิกคิ้วถาม

   “เออสิ นี่ตาล น้องสาวกูเอง”

   “อ้อ... สวัสดีครับ เหมือนเราจะเคยเจอกันหรือเปล่า”

มันพูดพร้อมกับยิ้มหวานไปให้คนที่ยืนเงียบอยู่ข้างๆผม บรรยากาศแปลกๆเมื่อครู่หายไปแทบไม่เหลือจนอดคิดไม่ได้ว่าไอ้คนตรงหน้าเนี่ยเป็นพวกสองบุคลิกหรือเปล่า

   “เอ่อ... สวัสดีค่ะพี่พีท” ดูแล้วตาลจะยังกลัวๆมันอยู่

   “ครับผม น้องของเต้ชื่ออะไรครับ” กูแนะนำไปเมื่อกี้นะทำเป็นลืม

   “ชื่อตาลค่ะ เป็นน้องพี่เต้หนึ่งปี ตาลอยู่โรงเรียนเดียวกับพี่ด้วย บางทีก็ไปเชียร์พี่แข่งกีฬาบ่อยๆค่ะอาจจะเคยเห็นผ่านตาบ้างก็ได้” พูดไปยิ้มไปเหมือนเมื่อสักครู่ไม่ได้มีอะไรเกินขึ้น

   แม้จะงงๆอยู่บ้างแต่ก็ดีที่พวกเขาเจอกัน เมื่ออยู่บ้านว่างๆตาลมักจะมาขอให้เขาพาไปพบไม่อย่างนั้นก็ให้พาไปเจอนายแบบคนนี้ให้ได้ บอกจนอ่อนใจแล้วว่าไม่ได้สนิทกันก็ไม่ยอมฟังกันเลย

   “กลับได้แล้วตาล” พูดขัดขึ้นเมื่อคนทั้งคู่ไม่ยอมเลิกพูดจากันเสียที

   “ทำไมชอบขัดขวางความสุขของน้องทุกทีเลยนะ ตอนกินข้าวเมื่อกี้ก็เหมือนกัน”

   “อยากกลับไปนอนแล้ว ง่วง!”

   “ฮึ! ก็ช่วงนี้พี่นอนกลางวันตลอดเลยไงล่ะ แล้วเราจะกลับยังไงรถก็ไม่มี อีกอย่างของก็เยอะด้วย” ไม่เข้าใจว่าทำไมน้องสาวถึงชอบบ่นเขาตลอดเวลา

   “รถเมย์ไม่ก็แท๊กซี่ ไม่งั้นก็ทิ้งของไว้ที่นี่แล้วค่อยไปเอาที่อู่ตอนลากรถไปแล้ว”

   “พี่จะบ้าเหรอ! ถ้าของหายไปจะทำไง” ยังไม่ทันที่จะได้ตอบกลับอีกเสียงก็ดังขึ้นให้ต้องหันขวับ

   “งั้นให้พี่ไปส่งไหม”

   “ไปค่ะ!” ตอบรับได้เร็วมากน้องสาว ไม่ถามความเห็นพี่ชายคนนี้สักคำว่าต้องการที่จะไปหรือเปล่า แต่ด้วยสายตากลมโตที่มองมาว่าหากไม่ยอมไปด้วยจะถูกจิกกัดด้วยริมฝีปากของสาวน้อยแบบนั้นก็ได้แต่ตอบรับไปส่งๆ

   “เออ ขอบใจ”

   แล้วก็กลับมาถึงบ้าน ตลอดทางปล่อยให้คนสองคนคุยกันอย่างสนุกสนานตีคู่กันอยู่เบาะหน้าส่วนเขานั่งเบื่อมองไปนอกหน้าต่างอยู่ข้างหลัง แม้ว่าภายในบีเอ็มคันนี้จะน่าสำรวจแค่ไหนก็ตาม

   รถเลี้ยวไปตามตรอกซอกซอยที่สาวเจ้าเป็นคนชี้ทาง คนขับก็เลี้ยวไปอย่างคล่องแคล่วโดยมีบางครั้งเงยหน้ามองกระจกส่งยิ้มล้อเลียนมาให้ผมเป็นระยะ

   ยัยตาล... แกหัดสังเกตคนข้างๆแกบ้างสิว่ามันไม่น่าไว้ใจ ถ้ามันเป็นโจรนี่คือส่งโจรไปถึงบ้านเองเลยนะ

   “ขอบคุณนะคะพี่พีทที่มาส่ง ถ้าไม่ได้พี่พีทตาลต้องโหนรถเมย์พร้อมกับถือของเยอะๆแบบนี้แน่เลย”

   “ไม่เป็นไรครับพี่เต็มใจ พี่กับเต้ก็คนกันเองด้วย”

ถึงกับสำลักน้ำลายตัวเองเมื่อได้ยิน แม่งดูมันพูด... ถ้าไม่ติดว่ามันช่วยเหลือแล้วก็อยู่กับน้องรับรองว่าไม่มือก็เท้าคงลอยไปกระแทกปากถ้าพูดจบ

   “แต่พี่เต้บอกไม่สนิทกับพี่พีทนี่นา”

   “เขาก็เป็นแบบนี้แหละ สงสัยไม่อยากให้วุ่นวาย คงกลัวว่าถ้าเกิดใครรู้จะมีคนถามถึงแต่เรื่องของพี่น่ะ” แม่งแก้ตัวแทนซะผมเป็นคนโคตรดีเลย

   “ไม่น่าเชื่อว่าพี่เต้จะเป็นคนดีนะเนี่ย” หมายความว่าไงวะประโยคนี้

   “กลับเข้าบ้านไปได้แล้วยัยตาล” ต้องรีบไล่เพราะยืนกลางแดดร้อนเปรี้ยงหน้าบ้านแบบนี้ไม่ใช่ความคิดที่ดีเลย

   “ตาลยังคุยกับพี่พีทได้ไม่เท่าไหร่เองนะ” พูดแล้วก็หันมาค้อนใส่ผมด้วย เอาสิ... ผมผิดอะไร

   “ไว้วันหลังพี่จะมาหาก็แล้วกันนะครับ” เก็บรอยยิ้มของมึงไปนะ อย่ามาล่อลวงน้องสาวกู

   “จริงเหรอคะ งั้นวันหลังตาลจะเตรียมกระดาษไว้ให้พี่พีทเซ็นแล้วใส่กรอบติดบ้านไว้เลย” เอ่อ... จากนั้นก็จุดธูปไหว้เช้าเย็นสินะครับน้องสาว สงสัยเป็นเอามากจริงๆ

   “เข้าบ้านไปได้แล้วน่า”

   “ค่าๆ พี่ก็ถือของตาลเข้ามาด้วยนะ บ๊ายบายค่ะพี่พีท”

   หลังจากนั้นก็เหลือผมกับมันสองคนที่กำลังยืนประจันหน้ากันอยู่ แดดร้อนจัดจนรู้สึกหงุดหงิดแต่ไอ้บ้าหน้ายิ้มก็ยังคงยิ้มอยู่แบบเดิมจนต้องถอนหายใจทิ้งแล้วออกปากไล่มันกลับ

   “วันนี้ขอบใจ เอาเป็นว่ากูจะยกโทษให้กับที่มึงทำทั้งหมด แต่มึงก็ออกไปจากชีวิตกูซะ บ้านกูนี่อย่ากลับมาเหยียบอีกเป็นครั้งที่สอง เคนะ กลับไปได้แล้วไป”

   จะว่าไปผมก็ใจดีกับมันอยู่ โดนมันเอาโดนมันแกล้งแต่ก็ยังให้อภัย เอ้อ... กูโคตรพ่อพระ

   จริงๆจะมีเรื่องกันไปผมว่าผมมีแต่เสียกับเสียล่ะนะ

   “อืม... งั้นไม่ต้องยกโทษให้ผมหรอก แล้วพรุ่งนี้ผมจะมาไหว้พ่อกับแม่นะที่รัก”

   จุฟ!

   คำพูดมันทำเอาผมเหวอไปนิดก่อนจะแทบร้องเสียงหลงเมื่อมันก้มลงหอมแก้มผมแล้วก็เดินลิ่วไปขึ้นรถแล้วขับออกไป

   “พี่เต้... เมื่อกี้... ตาล เอ่อ... ไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม”

   งานเข้ากูอีก สัดพีท!

เจอกันอีกครั้งกูจะต่อยให้มากกว่ามีแผลแค่มุมป่กอีกคอยดู!


tbc
--------------------

  :katai5:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-07-2015 20:59:54
ทำแผลด่วน. ฮ่าๆๆๆ.  รับบทหนักหน่อยนะพระเอก

น้องตาลเห็นจะๆเลยไงล่ะ. มีเพื่อนเจ้าสาวแล้วเต้.   :katai2-1: 
ตอนแรกเรานึกว่าจะแบกกลับบ้านเลยแต่แบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ

น้ำไหนนึกไม่ออกง่าจะได้แต่พี่น้องเพื่อนสมัยเด็กเอกับบีค่ะ.
 :pig4: 
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 14-07-2015 21:06:52
 :katai4:

น้องนนท์คะ พี่เขามีเจ้าของแล้ว อย่าไปอ่อยเลยค่ะ  :fire:

(งานนี้เต้มีเคลียร์ยาว 555 ดีไม่ดีอาจได้ลูกเขยเข้าบ้านพรุ่งนี้ล่ะม้างงงงง)

.... หวังว่าตาลอยู่ข้างพีทนะ ;p

จะรบกวนขอลิ้งค์เรื่องแฝดด้วยได้ไหมคะ // ขอบคุณจ้า
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 14-07-2015 21:33:16
เต้อย่าเพิ่งวิตกไปค่ะ เพราะไม่แน่ว่า..น้องตาลอาจจะเป็น ส า ว ว า ย ก็ได้นะคะ กรี๊ดดดดดดดดด :m3: น้องตาล หนูคือเพื่อนร่วมอุดมการณ์คนใหม่ใช่ม้อยยย..
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 14-07-2015 21:47:39
เรียกรถพยาบาลมาเตรียมรอเลยดีกว่ามั้ย พีท ท่ทางจะโดนหนักกว่าครั้งก่อนๆนะ :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 14-07-2015 22:33:39
 :katai1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 14-07-2015 22:59:08
เจอกันครั้งหน้าพีทอาจหยอดน้ำข้าวต้มก็เป็นได้
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-07-2015 23:02:43
รุกหนัก
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 15-07-2015 17:35:34
พีทเจ็บตลอด  :laugh:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 15-07-2015 18:48:52
พีทไวมาก  เตรียมตัวมาฝากตัวเป็นลูกเขยซะแล้ว   :m20: :m20: o13 o13
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 15-07-2015 20:47:05
มารอต่อจ้า  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 15-07-2015 22:33:24
555555สงสารน้องน้ำตาล  เหวอไปเลย

พีทเอ๊ยยยยยยยยยยยยยทนไม้ทนมือดีโน๊ะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: kkmm ที่ 15-07-2015 23:25:08
ชอบสนุก
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 16-07-2015 00:20:49
เย่ มาต่อแล้วววว  :katai2-1:
เต้นี่มหาโหดมาก งานช้างเลยนะพีท ที่คิดจะจีบเต้เนี่ย!
รอเห็นเต้ใจอ่อน  :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 16-07-2015 09:06:56
โหยพีท ทำงี้เจอกันอีกครั้งระวังจะโดนดี  :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: น้องตัวเล็ก ที่ 16-07-2015 10:51:39
ได้พี่เขยแล้วล่ะตาลเอ๋ย  :m20:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 16-07-2015 16:11:00
อยากอ่านต่อแล้ว  :katai1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: kkmm ที่ 17-07-2015 01:07:37
มารอครับ เป็น กำลังใจให้ครับ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 17-07-2015 07:38:25
เต้งานเข้า  :laugh:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 05 พากลับบ้าน 14/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: kkmm ที่ 17-07-2015 22:25:25
มารอครับ คิดถึงเต้
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 19-07-2015 10:32:15
ตอนที่ 06
จูบดีกว่าหอม




   “สวัสดีครับแม่” มันมาอีกแล้วครับ

   ผมได้ยินเสียงนี้ทุกสองถึงสามวันตลอดทั้งเดือน ยิ่งตอนนี้ตาลปิดเทอมแล้วที่บ้านยิ่งครื้นเครงเข้าไปใหญ่เมื่อมันมา อย่างเช่นวันนี้ที่แม่ยอมออกจากร้านมารอต้อนรับอย่างดิบดีพร้อมกับขนมที่หอบหิ้วมาหลายกล่อง

   คือมันก็เอาของฝากมาให้นะ แต่ทำไมบ้านเราต้องเอาของมาฝากมันอีกต่อด้วยก็ไม่รู้

   “สวัสดีจ้าหนูพีท เข้ามาก่อนเร็ว” แม่ผมเองครับ ท่านใจดี วงเล็บว่ากับมันเท่านั้น

   แม่ผมเป็นคนตัวเล็กแบบที่ยัยตาลได้ไปเต็มๆ ดีอยู่อย่างที่ผมเหมือนพ่อก็เลยสูงชะลูดอยู่ที่หนึ่งร้อยแปดสิบพอดี อย่าถามว่าผมสูงขนาดนี้ทำไมดูเตี้ยกว่ามัน

   มันไม่ใช่คนไงครับผมฟันธง!

   คนไทยแท้แต่แม่งเกือบร้อยเก้าสิบ ผ่าเหล่าผ่ากอจริงๆเลยให้ตาย

   “พี่พีทมานี่เร็ว วันนี้ตาลช่วยแม่ทำขนมด้วยล่ะ มาช่วยชิมหน่อยว่าอร่อยหรือเปล่า” น้องสาวผมก็ต้อนรับขับสู้มันดีไม่ต่างกับแม่เท่าไหร่ อยากเข้าไปขัดนะครับแต่ทำไมได้

   เหตุที่เป็นแบบนี้คงเริ่มตั้งแต่ต้นเดือนก่อน...

   ไม่อยากพูดถึงว่ะแม่ง!





   “พวกพี่เป็นอะไรกันน่ะบอกตาลมานะ!” น้องผมพูดใส่เสียงดังแล้วจ้องมาตาขวาง

   ไม่รู้จะบอกยังไงเหมือนกันก็เลยลากมันเข้ามาในบ้านแถมท้ายด้วยลากขึ้นห้องไปคุยเพราะกลัวว่าใครในบ้านจะกลับมาได้ยินอีก นั่นมันศักศรีทั้งชีวิตเลยนะครับ!

   “สรุปว่ายังไงอ่ะ พี่เล่ามาเดี๋ยวนี้นะ”

   “ก็ไม่มีอะไรหรอกน่า”

   “ไม่มีอะไรที่ไหนกัน ตาลเห็นพี่พีทหอมแก้มพี่เต็มสองตาเลย ไม่เชื่อดูนี่” พูดจบก็ยืนโทรศัพท์มาตรงหน้าผมเหมือนที่เคยทำเวลาจะให้ดูอะไร

   สิ่งที่เห็นทำให้ตกใจยิ่งกว่ารูปที่มันแบกผมขึ้นรถเสียอีก จะคว้ามือถือกรอบสีชมพูแปร๋นนั่นมาลบก็ไม่ทันเจ้าของที่ดึงกลับคืนแล้วเอาไปซ่อนไว้ข้างหลัง

   ไม่ต้องถามเลยครับว่ารูปอะไร ก็รูปที่มันก้มลงหอมแก้มผมพอดิบพอดีนั่นไงล่ะ

   “ลบเดี๋ยวนี้นะยัยตาล แล้วแกถ่ายรูปพี่ทำไมเนี่ย”

   “ไม่เอาไม่ลบ ตอนแรกตาลจะถ่ายรูปพี่พีทต่างหาก อย่ามาเปลี่ยนเรื่องเลย บอกมาก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ถึงได้ยอมผู้ชายด้วยกันแบบนั้นน่ะ”

   “ยอมอะไรวะ พี่ไม่ได้ยอมเว้ย! ไม่เห็นหรือไงว่ามันเล่นทีเผลอน่ะ” พูดไปแล้วก็ยังเซ็งไม่หาย ตัวใหญ่แต่ไวปานวอกแบบนั้นใครมันจะหลบทัน

   “ไม่รู้ล่ะ ปกติเพื่อนผู้ชายเขาคงไม่ทำอะไรแบบนั้นกันหรอก”

   “จะให้เล่าอะไรวะแม่ง” สบถกับตัวเองแล้วนั่งลงบนเตียงอย่างหมดแรง

   ทำให้กูเจอปัญหานะมึงนะเชี่ยพีท เจออีกกูซัดไม่เลี้ยงแน่ ฮึ่ม!

   “งั้นพี่ไม่ต้องเล่า เดี๋ยวตาลถามเองพี่ก็ตอบมาแล้วกัน” ประโยคแรกแอบดีใจที่ไม่ต้องเล่าอะไรให้มันฟัง พอมาถึงประโยคที่สองเล่นเอาปวดหัวหนึบ

   “พี่ไม่ใช่เพื่อนกันใช่ไหม”

   “เออ! ไม่เคยญาติดีกับมันด้วยเถอะ”

   “จริงๆเห็นหน้าไม่พอใจของพี่ตอนที่พี่พีทเขาพูดด้วยก็พอจะรู้แหละ อย่าบอกนะว่าแผลที่ปากเขานั่นฝีมือพี่น่ะ”

   “ก็ใช่ แล้วทำไมวะ ผู้ชายมีเรื่องกันนิดหน่อยจะเป็นไรไป”

   “พี่จะบ้าเหรอ นั่นเขาใช้หน้าตาทำมาหากินนะ!”

   “เรื่องของมันสิ มันมาหาเรื่องพี่ก่อนนี่”

   เหมือนว่าเรื่องจะกลายเป็นการทะเลาะกันของเราแทนมากกว่าการตอบคำถามธรรมดาผมจึงยกมือห้ามให้ตาลรู้ตัวก่อนที่เธอจะชะงักแล้วทำท่าคิดคำถามต่อไปแทน

   “แล้วนี่พี่เป็นแฟนกันหรือเปล่า” ตรงประเด็นมากครับน้องสาว แต่แกลืมไปใช่ไหมว่าพี่พึ่งชกมันไปน่ะแล้วแฟนที่ไหนเขาทำกันแบบนั้นวะ ผมไม่ได้ซาดิสนะเออ

   “ไม่ใช่!”

   “งั้นพี่พีทหอมแก้มพี่ทำไมน่ะ”

   “จะไปรู้มันหรือไง แกไปถามมันเองง่ายกว่าเปล่าวะ” บอกไปแบบเซ็งๆเพราะคำถามไม่ได้ไปไกลกว่าเรื่องเล็กๆน้อยๆเลย แล้วที่พูดไปแบบนั้นเพราะคิดว่าน้องมันคงไม่ได้คุยกับเชี่ยพีทมันอีกครั้งหรอก

   “อ่ะ จริงด้วย งั้นเดี๋ยวตาลโทรถามพี่พีทเอง” พูดจบก็รีบลุกออกไปจากห้องทันทีจนห้ามไม่ทัน

   “เฮ้ย! ไปขอเบอร์กันมาเมื่อไหร่วะ” ตะโกนถามไล่หลังไปก่อนที่ประตูจะปิดแต่คำตอบที่ได้มาทำให้แทบลมจับ

   “ไม่ใช่แคร์เบอร์นะพี่ ที่อยู่บ้านเราก็เขียนให้พี่เขาไปกลัวว่าพี่เขาลืมอ่ะ”

   เจริญล่ะน้องสาว หาปัญหามาให้พี่ชายตัวเองได้นะ

   บ้านผมอยู่ในโซนบ้านจัดสรรที่ออกจะทางเลี้ยวเยอะแถมภายนอกก็ดูจะเหมือนกันหมด อุตส่าห์เบาใจว่ามันคงมาอีกไม่ถูกแต่ดูว่าตอนนี้แค่ถามยามหน้าหมู่บ้านก็คงจะเชิญมันมาหาให้ถึงที่เชียวล่ะ

   ว่าแต่ว่าไอ้พีทมันจะตอบคำถามยังไงกันนะ





   หลังจากวันนั้น อีกวันเชี่ยพีทก็มาที่บ้านจริงยัยตาลรีบไปรับหน้าเต็มที่แถมยังคุยกันอย่างสนิทสนมเกี่ยวแขนเขามาในบ้านด้วยตัวเอง ไม่รู้ว่าพูดคุยอะไรกันไปบ้างเมื่อวานนี้ถึงได้ดูจะเข้าขากันสุดๆ

พีทมันเวียนมาเที่ยวที่บ้านผมจนสนิทกับแม่ด้วยแต่ดูเหมือนพ่อจะเข้าข้างผมอยู่เพราะดูจะไม่พอใจเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าไม่พอใจที่มันเข้าใกล้แม่หรือไม่พอใจที่มันตัวติดกับลูกสาวสุดที่รักกันแน่ พี่เติ้ลยังไม่เคยเจอกับมันเพราะตอนนี้ติดธุระที่ญี่ปุ่นกับเจ้านายอยู่แต่ก็โทรมาถามไถ่เรื่อยๆ ส่วนผมนั้นก็โดนมันตอดเล็กตอดน้อยตลอดผมก็ตอกมันกลับด้วยมือบ้างเท้าบ้างไปตามความเหมาะสม เห็นโอดโอยไปหาน้องสาวผมจนน่าหมั่นไส้

   “วันนี้มาเย็นเลยนะจ๊ะ แม่นึกว่าจะไม่มาเสียแล้ว” แม่ผมพูดกับมัน

   มันมาผิดเวลามากครับ ถึงจะโทรมาบอกน้องสาวผมก่อนแล้วว่าวันนี้จะมาหาแต่ปกติก็ไม่เคยมาเกินเวลาบ่ายกว่าๆแต่นี่เล่นซะเกือบหกโมงเย็น ฟ้าเริ่มจะมืดแล้วด้วยก็ยังจะดั้นด้นมาอีก

   “ผมหาของสำคัญไม่เจอน่ะครับ แต่ตอนนี้เจอแล้วก็เลยรีบมาครับแม่” เรียกแม่เต็มปากเต็มคำเลยนะมึง ถ้าไม่ติดว่ามันเคยเล่าว่ามันไม่มีพ่อแม่แล้วผมจะพูดให้หน้าหงายเลย

   “คุณ ผมหิวแล้วนะเมื่อไหร่จะคุยกันจบ” พ่อพูดเสียงเข้มพลางเดินลงจากบันได

   “คุณก็ รอหน่อยสิคะ งั้นหนูพีทอยู่กินข้าวกับแม่นะลูก”

   “ผมกำลังหิวเลยครับ” เอ่อ... มึง ปฏิเสธบ้างเป็นไหมวะ

   แล้วครอบครัวเราสี่คนกับอีกหนึ่งส่วนเกินก็นั่งกินข้าวเย็นด้วยกัน พ่อผมนั่งหัวโต๊ะ ผมกับแม่นั่งตรงข้ามกัน ข้างๆแม่เป็นตาลส่วนข้างๆผม เหอะ จะใครอีกล่ะ ก็ไอ้ส่วนเกินไงครับ

   “เต้ก็ตักอาหารให้พีทเขามั่งสิ” แม่ผมสั่ง นี่ว่าจะอยู่เงียบๆไม่สนมันแล้วเชียวนะ จากนั้นผมก็ตักกับข้าวให้มันเหมือนที่แม่ว่า คนนี้ขัดไม่ได้ครับ

แดกไปเยอะๆเลยผักน่ะมีประโยชน์

   ว่าจะแกล้งสักหน่อยแต่ก็คงล้มเหลวเมื่อมันหันมายิ้มหวานแล้วจ้วงเข้าปากอย่างแช่มชื่นเหมือนเดิม

   “เต้ก็กินเยอะๆนะ เนื้อมีประโยชน์” ว่าแล้วมันก็ตักหมูบ้างต้มปลาบ้างลงในจานผม รู้สึกว่าตัวเองเลวมากตงิดๆเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ของชอบมาให้แบบนี้

   ก็ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไปแล้วก็ตักกินจนอิ่มโดยมีมันตักกับข้าวให้จนแทบไม่ได้แตะช้อนกลางเอง แล้วผมจะปฏิเสธทำไมล่ะในเมื่อที่มันตักมาให้แต่ละอย่างของชอบผมทั้งนั้นเลย

   “ว่าแต่หนูพีทจะไปเรียนต่อที่ไหนจ๊ะ” แม่ผมถามลูกรักคนใหม่เสียงหวาน

   “มหาลัยเอกชนเครือเดียวกับของโรงเรียนน่ะครับ”

   “เราไม่ไปสอบที่ไหนบ้างเหรอ เต้เขาก็ไม่ยอมไปสอบเลยชอบบ่นว่าที่ไหนก็เหมือนกันแม่ก็หนักใจ เห็นบอกรอแอดมิดชั่นอย่างเดียวก็พอ” แม่บ่นกระทบผม

   “งั้นมาเรียนที่เดียวกับผมไหมครับ”

   แค่กๆ

   พีทมันพูดชวนครับ นี่เล่นสำลักน้ำที่กำลังยกดื่ม แม่ผมก็ดูจะเห็นด้วยดูจากแววตาที่เป็นประกายนั่น

   “ก็ดีสิ”

   “ไม่เอานะแม่! ที่นั่นไกลนะ” รีบขัดก่อนที่แม่จะตกลงปลงใจไม่งั้นคนที่ซวยน่าจะเป็ผมเอง มันต้องวางแผนอะไรไว้แน่ๆล่ะครับ ไอ้นี่ไว้ใจได้ที่ไหน หน้าตาน่ะคนดีของสังคมแต่เบื้องลึกผมเจอมาเองผมรู้

   เหตุการณ์วันนั้นมันฝังใจจริงๆ

   “ที่โรงเรียนเราไกลกว่าอีกนะ เกรดเราก็ใช่ว่าจะดีไปติดต่างจังหวัดจะทำยังไง” แม่หันมาพูดเสียงดุ

   “เด็กผู้ชายนะคุณ ไปเรียนไกลก็ไม่เห็นจะเป็นไร” ขอบคุณครับพ่อ พ่อทำให้ผมรู้ว่ายังมีคนหนุนหลังผมอยู่

   “หยุดเลยคุณน่ะ ชอบให้ท้ายจนลูกจะเสียคนอยู่แล้ว ท้าตีท้าต่อยจนเจ็บกลับมาบ่อยๆไม่เห็นหรือยังไงคะ อยู่ใกล้ตานี่ดีที่สุดแล้ว” คราวนี้แม่หันไปว่าพ่อแทนจนพ่อต้องพยักหน้าเงียบๆ

   แม่ผู้ชนะเสมอ...

   ผมเสียคนหนุนหลังให้กับคำว่าเกลียมัวไปแล้วครับ

   “แต่ค่าเรียนมันแพงนะแม่”

   “เราน่ะหยุดเลย แม่ตัดสินใจแล้ว ไปเรียนที่เดียวกับหนูพีทเขานั่นแหละ ส่วนเรื่องเงินแม่หาได้จ๊ะ” มาเป็นชุดแบบไม่ถามไม่ไถ่สวัสดิภาพลูกในวันข้างหน้าสักคำ

   คุยกันอีกนิดหน่อยก่อนจะย้ายไปนั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่นอีกที พ่อขอตัวขึ้นไปนอนดูทีวีข้างบนส่วนแม่กับตาลก็ผูกขาดการพูดคุยกับพีทมันจนผมแทรกแทบไม่ได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าคุยอะไรกันมากมายขนาดนั้น

    ไปๆมาๆก็หันมาถามเรื่องคณะที่ผมจะเรียนบ้าง นี่คือสรุปว่าผมคงต้องไปเรียนที่เดียวกับมันจริงๆแล้วล่ะเพราะในบ้านคุณแม่เขาใหญ่สุดแบบไม่มีใครกล้าขัด

   “แม่ มันดึกแล้วนะ ปล่อยมันกลับบ้านได้แล้วมั้ง” ผมบอกเพราะดูเวลาเกือบจะห้าทุ่มแล้ว

   เอาอะไรมาคุยกันมากมายครับ มันก็มาบ่อยยังจะมีอะไรคุยกันได้อีกเรอะ!

   “ทำไมพี่ชอบขัดอยู่เรื่อยเลยนะ” อ่าว... โดนอีกแล้วผม

ช่วงนี้ทำอะไรก็ผิดตลอดครับ ยิ่งวันไหนที่มันมาผมทำอะไรก็ยิ่งผิดกว่าเดิม ใช่สิ นั่นมันลูกรักคนใหม่นี่นะ เหมือนจะได้กลิ่นหัวเน่าของตัวเองลอยมาตามลมหน่อยๆ

   “งั้นผมว่าเดี๋ยวผมกลับก่อนดีกว่านะครับ”

   “วันนี้นอนที่นี่ไหมลูก พรุ่งนี้แม่จะได้ทำข้าวต้มกุ้งให้กิน เห็นว่าเราชอบนี่” เอาใจใหญ่เลยครับ แต่แม่จะให้มันนอนที่นี่จริงเหรอ

   “ที่นอนมันก็มีปล่อยมันไปเถอะน่า”

   “ลูกคนนี้นี่ยังไงไม่ห่วงเพื่อนเราบ้างเลย กลับบ้านดึกๆมันอันตรายนะ ไม่รู้ล่ะแม่จะให้นอนนี่แหละ” หันมาดุแล้วทำตาเขียวจ้องผมแบบนั้นคิดว่าผมจะยอมหรือครับ

   เอาเลยครับผมไม่ขัด!

   ก็ผมยังไม่อยากถูกหักเงินค่าขนมเท่าไหร่นี่นะ

   “ดีเลย งั้นพี่พีทก็นอนห้องพี่เต้นะ” หันขวับกับประโยคนี้ของน้องสาวตัวเอง

   “ไม่เอา! ให้ไปนอนห้องอื่นสิ เตียงพี่ไม่ได้ใหญ่ขนาดพอที่จะให้ผู้ชายตัวโตสองคนนอนได้หรอกนะ” ต้องรีบแย้งก่อนที่จะสายเกินแก้ แค่คิดก็เสียวสันหลังวาบเลยถ้าจะให้นอนด้วยกันอีกที

   แล้วสรุปมันไปพูดอะไรกับน้องผมวะยัยตาลถึงได้พยายามจะให้เรานอนด้วยกันเหลือเกิน นี่ไม่ใช่ครั้งแรกครับที่น้องผมเสนอ แต่ทุกครั้งมันมาตอนบ่ายไงพอจะกลับก็ยังไม่เย็นมากก็เลยไล่กลับได้

เอ... หรือมันวางแผนให้ตัวเองมาช้าวะ

   เหมือนผมจะกลายเป็นโรคคิดมากไปแล้ว

   เพราะมันเลย! เชี่ย!

   “เตียงหกฟุตมันใหญ่นะพี่เต้”

   “ให้มันไปนอนห้องพี่เติ้ลดิ”

   “ห้องพี่เติ้ลมีแต่เอกสารอะไรไม่รู้เยอะแยะ พี่เขายังไม่ให้เราเข้าไปเลยแล้วจะยอมให้คนอื่นเข้าไปได้ยังไง” ก็จริงของตาลมัน แต่มันใช่เรื่องของผมที่ต้องแบ่งที่นอนให้มันเหรอวะ

   “งั้นก็ปล่อยให้มันกลับไปนอนที่บ้านมันดิ”

   “ผมกลับไปนอนที่คอนโดก็ได้ครับแม่ น้องตาล อยู่คนเดียวก็เหงาๆบ้างแต่ก็สะดวกดีครับ”

   “นี่เราอยู่คนเดียวเหรอเนี่ย งั้นแม่ให้นอนนี่แหละ”

   “แม่!”

   “หยุดเลยเต้! แม่ตัดสินใจแล้ว เข้าใจนะ” หันมาดุผมอีกทีแล้วก็ไปปลอบมันต่อ

   แม่หลงกลมันแล้วนะ เมื่อกี้ผมเห็นมันแอบยิ้มด้วย!





   ดูเต้จะยังไม่ชอบผมเอามากๆเลย เจอกันทีไรก็เห็นมองตาขวางแถมมือและเท้ายังไวพอที่จะทุบผมอีกต่างหาก เห็นทีกว่าจะได้มาเป็นของตัวเองจริงๆผมคงน่วมไปทั้งตัว

   เต้กำลังอาบน้ำอยู่ล็อกประตูซะแน่นหนาเสียด้วยสิ คิดว่าจะเข้าไปแกล้งสักหน่อยแต่ดูอีกคนจะรู้ทันเสียแล้ว น่าเสียดายอยู่หรอกแต่ถ้ารุกมากไปจะกลายเป็นเกลียดกันเปล่าๆก็เลยได้แต่ตอดเล็กตอดน้อยไปเรื่อยก่อน

   อยู่ว่างๆก็สำรวจห้องนอนของเขาที่ออกจะรกไปสักหน่อยแต่ก็เหมาะกับลักษณะนิสัยของเจ้าตัวดี ห้องทั้งห้องเต็มไปด้วยหนังสือกีฬาแล้วก็หนังสือจำพวกรถหรือดูอีกทีคือหนังสือนางแบบที่ถ่ายกับรถ ก็พอจะเข้าใจนะครับ พอเห็นอะไรที่ดูจะเต็มไม้เต็มมือแบบนั้นผู้ชายอย่างเราก็ออกจะกระชุ่มกระชวยหัวใจ

   ตู้ไม้ใบใหญ่แล้วก็เตียงหกฟุตปูด้วยผ้าปูสีดำสนิทรวมไปถึงปลอกหมอน ทั้งห้องมีแค่นี้จริงๆนะครับ ขนาดนาฬิกาปลุกหรือโคมไฟก็ยังไม่มี อาจจะเพราะส่วนใหญ่ไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่ก็ได้ โรงเรียนของเต้ไกลครับ เขาอาจจะอยู่หอแล้วของส่วนใหญ่ก็คงอยู่ที่นั่น

   คิดอะไรเองอยู่เงียบๆก็นึกไปถึงเรื่องของตาลที่โทรไปหาเขาเมื่อเดือนก่อน

   คำถามแรกถูกส่งออกมาว่าเขากับเต้เป็นแฟนกันหรือเปล่า ออกจะตกใจอยู่บ้างแต่พอฟังจากน้ำเสียงแล้วดูจะตื่นเต้นมากกว่าโกรธก็เลยตอบไปตรงๆว่าใช่ เสียงกรี้ดเบาๆที่ลอดเข้ามาทำให้ต้องหัวเราะหน่อยๆ นั่นทำให้รู้ว่าพี่น้องคู่นี้ดูจะไฮเปอร์เหมือนกันสุดๆ

   จะว่าไปผมยังไม่เคยเจอพี่คนโตของบ้านเลย

   สรุปว่าที่โทรคุยทั้งหมดก็ไม่ได้มีอะไรมากแค่เล่าบางส่วนให้ฟังซึ่งส่วนใหญ่ผมก็มโนไปเอง อย่างเช่นบอกว่าเต้เขินที่จะบอกว่าผมกับเขาเป็นแฟนกันเป็นต้น

   เห็นว่าตาลจะคอยช่วยเขาเพราะเขาไปบอกว่าเต้กำลังโกรธเขาอยู่ ผมว่าผมชักจะโกหกคล่องขึ้นเยอะ

   ก็นะ... ผมไม่ใช่คนดี เต้เขาคิดถูกแล้วล่ะ หึหึ

   “มึงจะนั่งยิ้มคนเดียวอีกนานไหม กูโคตรหลอน” เขาไม่เคยพูดดีๆกับผมจริงๆนะเนี่ย

   กางเกงนอนขายาวตัวเดียวเปลือยแผ่นอกที่นูนเด่นพร้อมกับกล้ามท้องที่ขึ้นเป็นลูกสวย มองตั้งแต่หัวจรดเท้าดูยังไงก็ผู้ชายทั้งแท่งแต่ไหงมองแล้วน่ากินแบบนี้ก็ไม่รู้

   ปุ!

   เสื้อนอนกับกางเกงขายาวถูกโยนลงบนหน้าผมเต็มๆ เจ็บนิดๆเพราะเจ้าตัวคงไม่ได้ออมแรงแถมยังตั้งใจโยนสุดๆ ถนอมผมนี่ไม่เคยเลยจริงๆ

   “ไปอาบน้ำไป ถ้ายังไม่อาบมึงก็กลับไปนอนบ้านซะ” ไล่ตลอดเลย

   “ครับๆ”

   อาบน้ำไม่นานก็เดินออกมาเห็นเต้หลับไปแล้ว เขานอนฝากหนึ่งของเตียงในท่านอนหงายนิ่งๆปล่อยลมหายใจออกมาเบาๆสม่ำเสมอให้รู้ว่าหลับไปแล้ว เสื้อก็ยังไม่ใส่อยู่แบบนั้นทั้งๆที่เปิดแอร์ไว้ยี่สิบสององศา อีกอย่างที่ผมได้รู้ตอนนี้คือเขาเป็นคนขี้ร้อน

   อ้อ... เป็นคนที่ไม่ระวังตัวเองด้วย

   เขาลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าผมเคยจับเข้ากดมาก่อนน่ะ หรือผมควรทบทวนความทรงจำของเราสองคนดี ซึ่งนั่นเป็นอะไรที่น่าสนใจอยู่

   ปีนขึ้นเตียงไปนั่งมองอีกคนที่หลับตาพริ้มจนอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมแก้มเบาๆ เต้ขยับตัวเหมือนจะรำคาญแต่ก็ยังไม่ตื่นผมก็เลยกดจมูกลงข้างแก้มอีกครั้งแรงๆ

   ผลัก!

   ฝ่าเท้าเข้าเต็มๆท้องน้อยจนหงายหลังเกือบตกเตียง บอกคำเดียวว่าจุกครับถึงแม้กล้ามท้องผมจะแน่นแต่ถ้าโดนกระแทกจังๆก็ตัวงอได้เหมือนกัน

   “มึงจะนอนดีๆไม่เป็นหรือไง ทำกูขนลุกอีกแล้วนะสัด”

   “ผมไม่ได้ทำอะไรมากสักหน่อยก็แค่หอมแก้มเอง” พูดแล้วก็ขยับเข้าไปใกล้อีกคนที่ชูหมัดขู่ก็เลยชะงักไป

   “ถึงโดนมึงเอาไปครั้งนึงแต่กูยังไม่สาวแตกป่ะ จะคิดว่าทำบุญให้มึงไปแล้วกัน ถ้าอยู่ๆให้ผู้ชายตัวควายๆแบบมึงมากอดมาหอมกูยอมไปนอนกับไอ้ด่างข้านบ้านว่ะ” บางทีผมก็คิดว่าเต้เป็นคนที่พูดตรงมากทีเดียว รู้สึกเขาจะไม่มีอาการเขินอายสักนิดเมื่อพูดถึงเรื่องที่เราเคยทำอะไรกันไป

   “ผมก็ไม่ได้จะทำอะไรมากนี่ ถ้ายอมให้ผมหอมแก้มผมจะไม่ทำอะไรอีกเลย จริงๆนะ”

   “แล้วทำไมกูต้องยอมมึงน่ะ ฝันอยู่หรือไงวะ อยากฝันก็นอนไป” รู้สึกเขาจะไม่ชอบใจจริงๆนะครับ เห็นลูบแขนตัวเองเบาๆคงรู้สึกขนลุกขนพองเมื่อผู้ชายด้วยกันไปหอมอย่างที่ว่ามา

   “งั้นเรามาทำอย่างอื่นกันดีกว่า” แต่ผมยังไม่ยอมแพ้หรอกน่า

   “หยุด! มึงหยุด” ถึงอีกคนจะพยายามห้ามแต่มีหรือที่ผมจะฟังเลยกระโจนเข้าหาก่อนที่เขาจะตั้งตัวทัน

   ตัวน่ะตั้งไม่ทันครับแต่เท้าตั้งทันยันท้องผมไว้ก่อนที่จะถีบเข้าให้อีกรอบตามมาด้วยหมัดที่สวนเข้าข้างแก้มเต็มๆ เจ็บตัวทุกทีแต่ก็ไม่เคยจำจริงๆผม

   กำลังมึนๆนอนแผ่อยู่บนเตียงเต้ขึ้นมาคล่อมเอวยกหมัดขึ้นเหมือนกำลังจะชกลงมา ตอนแรกนึกว่าจะโดนอีกก็เลยนอนหลับตารอรับชะตากรรม ผิดคาดนิดหน่อยที่อยู่ๆรู้สึกว่ารอบตัวนิ่งสนิทก็เลยลืมตาขึ้นมาดู

   ใบหน้าที่ห่างกับคืบเดียวกับดวงตาสีดำเข้มที่จ้องกลับมาทำให้หัวใจเต้นตึกตักก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะแนบลงมา

   นี่คือผมโดนชกจนสลบแล้วฝันหรือเปล่า...

   เจ็บ!

   แผลที่มุมปากเมื่อชนเข้ากับปากของอีกคนที่บดเบียดมาทำให้รู้ว่านั่นไม่ใช่ความฝัน ความนุ่มนิ่มที่สัมผัสได้เหมือนจะทำให้ตัวลอยๆยอมให้อีกคนเป็นฝ่ายนำแต่โดยดีเพราะรู้ว่าเต้ไม่ยอมเป็นผู้แพ้แน่ๆ ขืนดึงดันไปจะอดเสียเปล่าๆ

   ปลายลิ้นที่นุ่มนิ่มจนน่าแปลกใจสำหรับผู้ชายสอดลึกเข้ามาในปากกวาดควานหาลิ้นของผมที่หยิบยื่นให้ด้วยความยินดี ดูดดึงสลับกันจนรู้สึกชาออกจะสะดุ้งเป็นพักๆเมื่อความเจ็บปวดที่มุมปากเกิดขึ้นขณะบดคลึงเคล้าด้วยกัน รสจูบช้าๆค่อยๆเปลี่ยนเป็นรุนแรงและดุดันขึ้นจนหายใจหายคอแทบไม่ทันแต่ด้วยประสบการณ์ที่มีทำให้รู้วิธีหายใจ

   จูบกับผู้ชายมันดีอยู่อย่าง ไม่ต้องมาคอยระวังว่าอีกคนจะรู้สึกอย่างไร แค่ใส่ให้เต็มที่ยังไงก็รู้สึกดีแน่ๆ

   อยู่แบบนั้นไม่รู้นานเท่าไหร่ก่อนที่เต้จะผละออกไปแล้วล้มตัวนอนข้างๆ

   “หลับไปเลยมึงไม่ต้องมาแอบหอมกูอีกกูไม่ชอบ ไม่งั้นกูถีบออกห้อง”

   “คุณจูบผม”

   “แล้วไงวะก็แค่จูบ อีกอย่างมึงจะได้ไม่ต้องมาแอบตอดเล็กตอดน้อยกูอีก”

   “ให้ผมหอมไม่ดีกว่าจูบหรือยังไงครับ” ผมสงสัยสุดๆเลยนะ

   “มันดีกว่าตรงไหนวะ มึงนี่แม่งไม่เข้าใจอะไรเลย” ผมว่าเป็นคนอื่นก็ไม่เข้าใจอ่ะ

   ยอมจูบแต่ไม่ยอมให้หอม? เหมือนตรรกะในระบบความคิดของเขาจะผิดที่ตรงไหนสักที่หรือเปล่า

   แต่แบบนี้ผมก็ชอบนะ หึหึ

tbc
--------------------

ลงช้าเพราะช่วงนี้งานเยอะ แต่จะพยายามมาลงเรื่อยๆเนอะ  :katai5:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-07-2015 11:06:52
 :mew1:     อีกนิดเดียวจะไม่รอดแล้วนะเต้.  วันนี้ทำดีนะ. 

ขอบคุณที่มาต่อจ้าเรารอตลอดนะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 19-07-2015 12:01:22
แบบนี้ให้เต้รุกไปเลยจ๊ะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 19-07-2015 12:24:04
 :ruready

แหม่ สลับตำแหน่งจากเต้พีท เป็นพีทเต้ ก็ไม่เลวนะ สัปดาห์ละครั้งไรงี้ 5555555+

 :hao7:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 19-07-2015 12:37:08
ก็ถ้าเต้ยอมให้พีท 'หอมแก้ม' พีทก็จะไม่หยุดอยู่แค่ครั้งเดียวไงคะ ^^ เต้ก็เลยคิดว่า 'จูบ'แบบหนักๆ ไปทีเดียวให้แล้วเรื่องกันไปเลยก็คงจะดีกว่า ยิ่งเจ้าตัวเป็นคนที่ขี้รำคาญอยู่แล้วด้วยนี่เน้ออ..
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 19-07-2015 15:36:26
ตัดสินใจแบบนี้ขอสนับสนุนอย่างแรง  :hao7:

คราวหน้าเต้ก็ทำบ่อยๆนะพีทจะได้ไม่กวน

หรือจะกวนหนักกว่าเดิมหนิ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 19-07-2015 16:09:35
มาอ่านครั้งแรก ทำไมรู้สึกว่าชอบพีท...
เป็นคนโตกว่าแล้วใช่มั้ย
ลีลาเยอะดี ชอบท่าตอนขอช่วยตอนที่ 1
แลดูเซ็กซี่จัง  :haun4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Kaewkaew ที่ 19-07-2015 16:20:10
ตอนที่2 พีทนี่ขี้แกล้ง หื้อออออ  :impress2:

น่าสนใจดี
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 19-07-2015 16:40:47
กรี๊ดดด ฟินค่าา
ครั้งหน้าขอมากกว่าจูบนะเต้นะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: น้องตัวเล็ก ที่ 19-07-2015 20:25:27
พีทรุกกลับด่วนนนน  :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ziqh.leo ที่ 19-07-2015 21:30:12
นุ้งเต้คะ แถวบ้านเจ้เรียกว่าอ่อยค่าาาาาาา  :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 20-07-2015 08:05:10
รออ่านตลอดจ้า :katai2-1:
.
.
ว่าแต่ว่าพีทคงน่วมจริงๆถ้าอยู่กับเต้  :m20:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 20-07-2015 08:47:38
ตรรกะแบบไหนกันเนี่ยเต้
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 20-07-2015 09:48:43
ย้ายไปอยู่ด้วยกันเลยจะได้มีเวลาศึกษากันก่อน
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 20-07-2015 18:51:34
สรุปของที่สั่งทำยังไม่ได้รึ

รอร้อรอ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 20-07-2015 19:10:58
สงสัยเวลาเต้ไม่อยากให้พีทหยอดอีก  คงต้องจูบบ่อยๆแล้วละ   :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 21-07-2015 09:13:20
มาต่อเร็วจ้า  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 06 จูบดีกว่าหอม 19/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 25-07-2015 20:32:47
หายไปนานเลยน่อ

มารอจ้า ต่อไวๆน้า  o13
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 26-07-2015 11:20:25
ตอนที่ 07
ลุ่มหลง หลงไหล




   นี่มันอะไรวะเนี่ย!

   ผมมองกำไลสีเงินบนแขนตัวเอง ไม่ได้กังวลที่มันอยู่ที่ข้อมือแต่ที่หัวเสียเพราะมันแกะยังไงก็ไม่ออกสักที

   โซ่สีเงินขนาดประมาณหนึ่งนิ้ววงรีคล้องกันไปเรื่อยๆเชื่อมกับแผ่นโลหะสีเงินโค้งนิดๆที่สลักอักษรสี่ตัวบนนั้น ดูไปแล้วก็เท่ห์ดีไม่หยอกแต่ผมไม่ชอบใส่อะไรก็ตามที่ข้อมือยกเว้นนาฬิกา

   Peet

   ตอนแรกไม่รู้เหมือนกันว่าแปลว่าอะไร แต่นึกไปนึกมาคิดถึงชื่อไอ้คนที่หายไปได้ขึ้นมา ...คิดแล้วก็แค้น

   มองหาคนที่คิดว่าน่าจะเป็นตัวการแต่ก็ไม่เจอแม้แต่เงาก็เลยลุกขึ้นไปอาบน้ำ พยายามเหลือเกินที่จะใช้สบู่ฟอกที่ข้อมือแล้วรูดโซ่เส้นนั้นออกแต่ก็ไม่เป็นผล มันไม่ได้คับมากมายออกจะหลวมเสียด้วยซ้ำแต่ติดหลังมือกับหัวแม่มือที่ใหญ่เกินกว่าจะให้ของสิ่งนั้นผ่านออกไปได้

   เชี่ยพีท! มึงจะเล่นอะไรอีกวะเนี่ย

   อาบน้ำเสร็จก็ลงบันไดมาชั้นล่างมือก็ยังพยายามแกะสร้อยข้อมือออกจนมือแดงเป็นปื้นใหญ่ ก้มหน้าก้มตาทั้งดึงทึ้งแล้วก็กระชากอยู่แบบนั้นจนไปหยุดที่ห้องครัวก็เลยปล่อยเลยตามเลยแล้วหาอะไรกินก่อน

   ผมตื่นสายไปนิดหน่อย ก็ประมาณเก้าโมงล่ะนะ พ่อคงออกไปทำงานแล้วส่วนแม่ก็คงไปเฝ้าร้านขนมเหมือนเคย มองไปรอบๆห้องแต่ไม่คิดว่าจะมีอะไรกินได้นอกจากมาม่าคัพที่วางอยู่บนตู้เย็นเพราะผมทำอาหารไม่เป็น

   “พี่นี่กินล้างกินผลาญมากอ่ะรู้ตัวหรือเปล่า”

   “พึ่งตื่นหรือไงเรา” ผมหันไปถามน้องสาวที่ยืนแขวะอยู่ข้างๆ

   “ตื่นนานแล้วล่ะ ลงมากินข้าวก่อนพี่อีก นี่ว่าจะมาหาขนมขึ้นไปกิน” ตาลพูดไปพลางมองมาม่าถ้วยที่สามของผมไปพลางแล้วเบ้หน้า ไม่รู้ว่าเพราะผมกินเยอะไปหรือยังไง แต่ผมว่ามันยังไม่ทำให้อิ่มเท่าไหร่เลย วันหลังจะซื้อเป็นซองเก็บไว้บ้าง

   ผมก็กินของผมไปส่วนน้องมันก็คุ้ยหาขนมในตู้เห็นได้มาสองสามอย่างก่อนจะนั่งลงข้างๆผมแล้วจ้องหน้า เมื่อกลืนคำสุดท้ายลงคอเลยหันไปถามเผื่อว่ามันมีอะไรข้องใจ

   “อะไร มีปัญหาอะไรว่ามา”

   “ผ่านมาเป็นเดือนแล้วพี่ยังโกรธพี่พีทอยู่อีกหรือไง” สรุปว่าทุกวันนี้มันยังคงคิดว่าผมกับเชี่ยพีทยังไม่คืนดีกัน รู้สึกมันจะเชื่อคำบอกเล่าของคนอื่นมากกว่าพี่ชายของตัวเองเสียอีก

   “ก็บอกว่าไม่ได้โกรธอะไรมันไง”

   “ก็ไม่เห็นพี่พูดดีๆกับพี่พีทเขาสักทีนี่ พี่เขามาทีไรพี่ก็โวยวายไม่ก็หาเรื่องทุกที”

   “บอกว่าไม่โกรธอะไรกันก็เชื่อมั่งเถอะน่า นี่แกจะเชียร์ให้พี่แกได้แฟนเป็นผู้ชายหรือยังไง” เป็นคำถามที่ผมข้องใจมานานแล้วล่ะแต่พึ่งมีโอกาสได้ถาม

   “ตอนแรกก็ตกใจอยู่หรอก แต่คิดอีกทีถ้าพี่เป็นแฟนกับพี่พีทไปพี่เขาก็จะมาบ้านเราบ่อยๆไง”

   “แกไม่ได้ชอบมันเหรอไง”

   “ไอ้ชอบมันก็ชอบอยู่ แต่ชอบแบบผู้ชายที่วางเอาไว้เป็นไอดอลอ่ะพี่เข้าใจป่ะ หล่อ รวย นิสัยดี หาไม่ได้ง่ายๆนะ ถ้าได้เป็นแฟนตาลคงระแวงน่าดูว่าจะมีใครมาชอบพี่เขาอีกหรือเปล่า ดังนั้นให้พี่เป็นไปน่ะดีแล้ว ส่วนตาลจะเป็นแนวหน้ากีดกันคนที่จะเข้าหาพี่เขาให้เอง” ดูระริกระรี้เหลือเกิน พูดไปยิ้มไปฝันไปไกลถึงไหนก็ไม่รู้ไม่ถามถึงความสมัครใจพี่ชายคนนี้เลย

   “เออๆ ตามใจแกเถอะ” ถ้าเขาไม่เล่นด้วยใครมันจะไปทำอะไรได้ล่ะจริงไหม

   “ฮิฮิ งั้นเรื่องของยัยพิ้งที่ขอให้มาเป็นแม่สื่อให้นี่เดี๋ยวตาลจะจัดการให้เป็นเรื่องแรกเลย” พิ้งไหนวะ คนที่เขาไม่ได้ให้ความสนใจบางทีก็แอบลืมไปเหมือนกัน

   “จะขึ้นห้องก็ไปได้แล้วไป”

   “ไปอยู่แล้วน่า แค่มาถามความสมัครใจพี่เฉยๆหรอก ถ้าพี่ให้ทำได้แบบนี้ก็ดี เอ... แล้วพี่ใส่กำไลกับเขาด้วยเหรอทุกทีไม่เคยเห็นแต่ก็เหมาะดี”

   “แกว่าเหมาะเหรอ”

   “อือฮึ ห่วงมันใหญ่ดี ถ้าลองให้ตาลใส่คงพิลึก ข้อมือผู้ชายตาลว่าใส่แบบนั้นก็โอเคนะ”

   “แต่พี่ไม่โอเคว่ะ ทำอะไรไม่ถนัด เอ้อ... แกะออกให้หน่อยดิ พี่พยายามแกะแล้วแต่มันไม่ออก”

   “ก็เท่ห์ดีออกอ่ะ เอาเถอะยื่นมือมา” ยื่นมือไปให้น้องอย่างว่าเธอก็คลำๆแล้วก็ชะงักกับชื่อบนป้ายก่อนจะเงยขึ้นมามองผมตาปริบๆปากผะงาบๆเหมือนปลาขาดน้ำ โอเวอร์แอคติ้งไม่มีใครเกินเลยจริงๆ

   “กรี้ดดดดดดดดด...”

   เชี่ย! หูแทบแตก

   “พี่พีทให้มาเหรอๆ” เห็นละล่ำละลักถามก็อยากจะตอบอยู่แต่มาเขย่าแขนกันจนหัวสั่นหัวคลอนแบบนี้ก็ยากที่จะตอบเหมือนกัน ผู้หญิงนี่เห็นตัวเล็กๆแต่พอจะบ้าพลังขึ้นมาก็แรงช้างสารดีๆนี่เอง

   “เออ! มั้ง!”

   “มั้งอะไรของพี่น่ะ” พูดไปก็สำรวจข้อมือผมไปอย่างกับว่าถ้าดูนานๆแล้วจะมีอะไรโผล่ขึ้นมางั้นแหละ

   “ก็ตื่นมามันก็มีแล้ว ไอ้เจ้าของชื่อก็หายหัว”

   “พี่พีทเขาขอตัวไปทำธุระตั้งแต่เช้าแล้ว พี่ตื่นสายเขาก็เลยบอกว่าไม่อยากปลุก แต่ของพี่พีทแน่นอนแบบไม่มีมั้งแน่ๆค่ะตาลรับรอง จริงๆชื่อก็ติดอยู่ทนโท่พี่น่าจะคิดได้นะ” ถ้าเป็นเรื่องพีทมันนี่ผมโดนตลอด ทั้งแขวะทั้งด่าแบบว่าจัดเต็ม

   “รู้แล้วก็ช่วยเอาออกหน่อยเร็ว”

   “ใส่ไว้ก็ดีแล้วน้า ไม่รู้จะเอาออกทำไม” เห็นบ่นแบบนั้นแต่ก็พยายามหาทางเอาออกให้ผมแต่ก็คงหาไม่เจอดูจากคิ้วเล็กๆนั่นขมวดเข้าหากันก็พอจะรู้

   “พี่ว่าพี่เอาที่ตัดเหล็กมาตัดดีกว่า”

   “ไม่! ไม่ได้ๆ ถ้าทำแบบนั้นสร้อยก็ขาดสิ”

   “ก็จะให้มันขาดไง”

   “พี่จะบ้าเหรอไง ถ้าขาดขึ้นมาพี่พีทคงเสียใจแย่เลยก็คนเขาอุตส่าห์ให้มาแทนตัวเองแท้ๆ ขอยื่นคำขาดว่าถ้าหาที่ปลดไม่เจอพี่ต้องไม่ทำอะไรมัน เคนะ!” เห็นคนอื่นดีกว่าพี่ตลอดไอ้น้องคนนี้

   “เออ! งั้นช่างมันละกัน” เถียงกันไปมาผมชักจะเริ่มหิวขึ้นมาอีกแล้วสิ

   “แล้วนั่นพี่จะกินอีกแล้วเหรอ!”

   “ข้างในมันมีนิดเดียวจะอิ่มอะไร” เห็นมันส่ายหน้าแล้วเดินพูดงึมงำออกไป

   “แล้วพี่พีทจะเลี้ยงไหวหรือเปล่าเนี่ย”

   “ว่าอะไรนะ”

   “เปล่าๆ พี่จะกินอะไรก็ตามสบายเถอะ” อะไรของมันนะ หรือผมควรออกไปซื้อกับข้าวข้างนอกกินดี

   สองอาทิตย์ที่ไร้เงาของไอ้คนที่เอาสร้อยข้อมือบ้าๆมาใส่ให้ผม วันแรกตอนเย็นนั่งแงะกับพ่อแทบตายแต่ก็ไม่ออกก็เลยถอดใจเพราะน้องสาวเล่นมานั่งคุมข้างๆเพราะกลัวว่าผมจะเอาที่ตัดโซ่มาตัดจริงๆ พ่อก็เสนอแบบนั้นนะแต่พอน้องโวยวายขึ้นมาปุ๊บก็ล้มเลิกความตั้งใจทันที ผู้หญิงในบ้านนี้ใหญ่ที่สุดล่ะครับ

   “วันนี้ลูกไปสัมภาษณ์เข้าเรียนใช่หรือเปล่า” แม่ถามผม

   วันนี้เรานั่งกินข้าวเช้าด้วยกัน ดูเหมือนแม่จะดีใจกว่าปกติถึงขั้นรีบปลุกผมให้ตื่นนอนทั้งๆที่การสัมภาษณ์มีทั้งวันจะไปตอนบ่ายก็ยังได้ แปลกใจก็แปลกใจแต่ก็ไม่ได้สนใจมากนักก่อนจะลงมือกินข้าวเงียบๆ

   ติ๊งต่อง!

   สิ้นเสียงกริ่งหน้าประตูตาลก็วิ่งออกไปทันที เหมือนหางคิ้วจะกระตุกนิดๆถึงลางร้ายที่จะมาเยือน

   “สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับพ่อ”

   ข้าวที่อยู่ในปากแทบพ่นออกมาเมื่อได้ยินเสียง มันส่งยิ้มคุณชายมาให้เหมือนปกติแต่ใจผมนี่ตุ้มๆต่อมๆกลัวว่ามันจะสร้างปัญหาให้อีก

   “หนูพีทกินข้าวมาหรือยังลูก มากินด้วยกันมา” แม่ผมชวนมันเสียงหวานจนพ่อมองตาขวาง

   แม่ผมไม่สาวแล้วแต่ยังสวย ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่พ่อจะหวงบ้างตามประสา ยัยตาลได้แม่ไปเต็มๆถ้าโตอีกหน่อยพ่อคงเข้มงวดกับมันขึ้นเพราะหวงลูกสาวน่ะนะ ส่วนพ่อผมก็สูงใหญ่หล่อเข้มเหมือนผม เหมือนจะอวยตัวเองแต่ก็เรื่องจริง นึกถึงครอบครัวตัวเองแบบนี้จะลืมพี่เติ้ลก็ไม่ได้ รายนั้นได้แม่ไปเหมือนกันแต่อย่าไปพูดถึงเลยเจ้าตัวเขาไม่ชอบใจเท่าไหร่

   “ผมกินมาแล้วครับแม่เชิญตามสบายเลยครับเดี๋ยวผมไปรอในห้องนั่งเล่นก็แล้วกัน”

   “จ้า... เดี๋ยวพอเต้กินเสร็จแม่จะให้รีบไปเลย ขอโทษที่รบกวนนะจ๊ะ” ช้อนที่คาปากชะงักอีกรอบกับคำพูดของแม่

   ไม่รู้ไปนัดแนะอะไรกันไว้อีกสิน่า...

   “เรื่องอะไรกันแม่ เกี่ยวไรกับเต้” พอมันเดินออกไปผมก็ถาม

   “ก็เราจะไปสัมภาษณ์นี่ หนูเต้เขาก็จะไปเหมือนกันแม่ก็เลยฝากเราไปด้วยเลยจะได้ไม่ต้องลำบากไปเอง หนูตาลเขาก็บอกว่าดีแล้วเพราะยังไงวันข้างหน้าก็จะได้ช่วยๆกันไปตอนไปอยู่หอ” พอแม่บอกว่าใครเป็นต้นคิดผมก็ชักรู้สึกตะงิดๆขึ้นมา พอหันไปมองเจ้าตัวเธอก็หันไปมองกำแพงเปล่าเหมือนจะน่าสนใจนักหนา

   “วางแผนอะไรไว้ยัยตัวดี” เค้นเสียงลอดไรฟันถามน้องเบาๆ

   “ก็ช่วยพวกพี่ไง แฟนกันอยู่ด้วยกันไม่ดีหรือไง” หันกลับมาพูดพร้อมกับยิ้มกว้างกว่าที่เคยจนต้องแปลกใจ

   “อยู่ด้วยกันอะไรของแกยัยตาล”

   “ก็พี่กับพี่พีทไง พี่พีทบอกว่ามีคอนโดที่ไม่ไกลกับมหาลัยมากแถมอยู่คนเดียวก็เหงา แม่อยู่ด้วยกันตอนนั้นได้ฟังก็คงสงสาร ตาลเลยบอกว่าให้พี่เต้ไปอยู่ด้วยเลยสิ พี่พีทก็ตงลงกับแม่แล้วด้วย ก่อนมหาลัยเปิดพี่เตรียมขนของไปได้เลย”

   “แกว่าไงนะ!” ผมตะโกนออกมาเสียงดังอย่างลืมตัว

   “มีอะไรกันหรือเปล่าสองพี่น้อง” แม่ถามขึ้น

   “นี่แม่จะให้ผมไปอยู่กับไอ้พีทมันเหรอ!”

   “ก็ใช่น่ะสิ” ชัดเจนมากครับแม่

   “แต่เต้อยากอยู่คนเดียวมากกว่า ไปอยู่กับคนอื่นมันรบกวนเขาเปล่าๆ ใช่ไหมพ่อ” เบนเป้าหมายไปหาคนที่นั่งเงียบมานานอย่างหวังว่าจะช่วยเขาได้บ้าง

   “นั่นสิคุณ ลูกมันคงอยากได้ความเป็นส่วนตัวน่ะ ไปอยู่กับคนอื่นคงไม่สะดวกใจเท่าไหร่”

   “หยุดค่ะคุณ อย่าให้ท้ายลูกนะ อยู่คนเดียวจะเอาผู้หญิงเข้าห้องเป็นว่าเล่นล่ะไม่ว่า ครั้งหนึ่งเคยมาโวยวายที่บ้านน่ะคุณจำไม่ได้หรือยังไง ดีที่ว่าสมัยมัธยมอยู่หอพักข้างในก็เลยมีปัญหาไม่มาก ไปอยู่ด้วยกันพีทเข้าจะได้ดูลูกเราไม่ให้นอกลู่นอกทางขึ้นมาด้วย ทีนี้เข้าใจหรือยังคะคุณ” ร่ายยาวเลยครับแม่ผม ขุดคุ้ยไปสมัยก่อนอีกต่างหาก

   “ครับผม” พ่อก็ไม่ได้ช่วยอะไรผมได้เลย...

   “แต่ว่าแม่ครับ...”

   “ไม่มีแต่จ๊ะลูกรัก แม่คิดดีแล้ว เข้าใจนะ!” มองกดดันมาแบบนี้แล้วจะให้ผมปฏิเสธได้ยังไง

   “ครับ”

   ยอมรับส่งๆไปก่อนค่อยหาแผนมาจัดการปัญหานี้อีกที คงต้องแอบคุยกับพ่อเงียบๆ ตอนนี้ตามใจแม่เขาไปก่อนเพราะดูจะเห่อเพื่อนใหม่ของลูกชายมากพอดูและดูท่าจะไม่หายง่ายๆ

   สรุปผมกับมันเป็นเพื่อนกันไปแล้วจริงๆเหรอวะ...





   “พี่เต้จะไปทะเลเหรอ พี่พีทไปป่ะ” ตาลถามผมใหญ่เมื่อผมขออณุญาตไปรับน้องนอกสถานที่กับทางมหาวิทยาลัยเมื่อวันก่อน

   เวลาก็ผ่านไปเร็วมากตั้งแต่เจอกับคนที่น้องสาวผมถามถึง ร่วมสามเดือนเข้าไปแล้วซึ่งผมกับมันก็สนิทกันดีในระดับหนึ่งหากไม่นับว่าจะเป็นต้องเปลืองตัวอยู่บ้างก็ตาม ยังดีที่ไม่มีอะไรมากไปกว่าการแตะเนื้อต้องตัวนิดหน่อยที่ผมไม่คิดว่าเสียหายและการจูบที่ออกจะดูดดื่มกว่าปกติที่เพื่อนสมควรทำกัน นับจากครั้งแรกที่ลงมือเริ่มเป็นคนจูบเองเพื่อตัดรำคาญแต่ก็ต้องทำอีกเมื่ออีกคนยังวอแวไม่ห่างและมันก็ได้ผลดี

   สร้อยข้อมือที่ได้เคยโวยวายไปแต่สิ่งที่ได้กลับมาเป็นเพียงรอยยิ้มสว่างไสวอย่างไม่ยอมรับผิด ด้วยความหงุดหงิดก็เลยเผลอออกหมัดชกไปครั้งหนึ่งให้สาแกใจแต่อีกคนก็ยังคงยิ้มไม่หุบว่าจะลงหมัดอีกทีแต่ตาลก็มาหยุดไว้ทัน

   ตัดปัญหาหลายๆอย่างด้วยการปล่อยให้มันผ่านไปตามกาลเวลา อย่างน้อยชีวิตช่วงนี้ก็ไม่ได้น่าเบื่อมากแถมยังมีที่ซ้อมมืออย่างดีอีกด้วย

   “ไปอาทิตย์หน้าน่ะ ส่วนเรื่องไอ้พีทก็ไปถามมันเองไป” พูดพร้อมกับตักไอศกรีมเข้าปาก

   วันนี้ผมพายัยตาลมาเลี้ยงครับหลังจากที่เคยสัญญาเอาไว้วันที่ไปห้างด้วยกันคราวก่อน เกือบสามเดือนแล้วก็ยังจะจำได้อยู่อีกแต่คราวนี้เปลี่ยนจากอาหารเป็นไอศกรีมแทน

   “ตาลเป็นผู้หญิงนะจะให้ไปโทรหาผู้ชายบ่อยๆได้ยังไงกัน”

   “เหรอ... พึ่งรู้นะเนี่ยว่าแกเป็นผู้หญิง”

   “พี่เต้อ่ะ” พูดพลางสะบัดหน้าหนีก่อนจะชะงักแล้วหันมาทางผมอีกที

   “มีอะไร”

   “นั่นพี่พีทป่ะ” พูดแล้วชี้ให้ดูผมก็เลยหันตาม

   ชายหนุ่มร่างสูงแต่ดูคุ้นตากับผู้ชายตัวเล็กที่เกี่ยวแขนมาด้วยกัน แม้จะเห็นหน้าทั้งคู่ไม่ชัดแต่ก็พอจะจำลักษณะท่าทางของคนตัวโตได้แล้วทำให้พอที่จะรู้ว่าเป็นใคร

   ถ้าถามว่าความรู้สึกตอนนี้เป็นยังไง ...ก็เฉยๆนะ

   นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมเห็นมันควงคนโน้นทีคนนี้ทีแบบนี้ ออกจะชินตาไปแล้วด้วยซ้ำเพราะช่วงนี้ผมออกมาเที่ยวบ่อยเพราะไม่จำเป็นต้องระวังที่จะเจอมันอีก ก็นะ... เจอที่บ้านเกือบทุกวันแบบนั้น นอนห้องเดียวกันก็อีกหลายที

   “มากับใครนะ ทำไมควงกันแบบนั้นล่ะ ไม่ได้ๆเดี๋ยวตาลต้องไปจัดการซะหน่อย” ก็ลืมไปว่าน้องสาวของผมมันไม่เคยเห็นไอ้พีทมันในแง่ที่ไม่ดีมาก่อน

   “หยุดๆ ช่างมันเถอะน่า” รั้งแขนไว้ทันก่อนจะฉุดให้นั่งลงตามเดิม

   “แต่...”

   “ปล่อยมันไป เดี๋ยวมันเห็นพี่เดี๋ยวก็รีบวิ่งมาหาเองแหละ” ทุกคำกล่าวนี้ไม่มีอะไรเกินจริง

   ผมบอกไปแล้วว่าผมเจอมันแบบนี้บ่อย และทุกครั้งที่ผมหลบไม่ทันจนมันเห็นเข้ามันก็จะรีบลาคู่ควงแล้ววิ่งมาหาเหมือนกับหมาเห็นเจ้าของ ไม่เข้าใจมันเหมือนกันว่าทำไมถึงยึดติดกับผมนักหนาทั้งๆที่ผู้หญิงที่เป็นคู่ควงของมันแต่ละคนนี่ทำผมแทบน้ำลายหก ขนาดว่าผมที่ไม่ได้ชอบผู้ชายยังคิดเลยว่าผู้ชายตัวเล็กๆที่มันชอบควงนั้นน่ารักสุดๆ

   คนนี้ก็น่าจะน่ามองอยู่แต่เห็นไม่ชัดเพราะไกลเกินไปหน่อย

   หันไปมองมันอีกครั้งก็เหมือนจะประสานสายตากันพอดี ผมคิดว่างั้นนะ ประสานจริงหรือเปล่าผมก็ไม่รู้แต่เห็นมันรีบคุยกับคนข้างๆแล้ววิ่งโล่เข้ามานั่นแล้ว

   “พี่พีทมาแล้วพี่เต้” เป็นอีกครั้งที่ต้องสงสัย

   ทำไมคนเราต้องบรรยายสิ่งที่เห็นให้คนอื่นฟังทั้งๆที่นั่งมองอยู่ด้วยกัน... หนึ่งในคำถามที่ไม่เคยได้คำตอบเลย


(ต่อข้างล่าง)
.
.
.
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 26-07-2015 11:25:22
.
.
.



“สวัสดีครับน้องตาล สวัสดีครับที่รัก”

   “ที่รักพ่อง...” เพราะมานั่งข้างๆผมถึงได้ยินอีกคนสบถเบาๆ

   แอบเสียใจนิดหน่อยนะครับที่คนที่เป็นแฟนกันมาพูดอย่างนี้ แต่จะว่าไปผมยังไม่ได้ทวงสัญญาเรื่องแฟนเลยนี่นา เอาเป็นว่าถ้ามีโอกาสก่อนค่อยว่ากัน

   โอกาสนั่นคือตอนอยู่บนเตียงล่ะนะ ไม่งั้นผมคงเจ็บหนัก หึหึ

   “พี่พีทคะ เมื่อกี้ใครเหรอ” น้องตาลถามผม

   ออกจะลำบากใจกับการตอบคำถามนี้ ถ้าตอบตามความจริงผมคงเสียคนหนุนหลังไปแถมคงได้คนที่จะคอยขัดขวางแผนการรักของผมแทน

   “เพื่อนน่ะครับ” พูดแล้วก็ยิ้มไปให้ หวังว่าคงไม่โดนซักไซร้ต่อเพราะเห็นคนข้างๆแอบหัวเราะนิดๆอย่างขบขันเต็มที ถ้าผมแก้ตัวอีกคงต้องหัวเราะออกมายกใหญ่แน่ๆ

   “ตาลก็ว่าแล้ว พี่พีทเป็นคนดีจะตายไม่นอกใจพี่เต้หรอกเนอะ” ตาลตบมือฉาดใหญ่พร้อมกับชมเปราะ นี่เล่นเอาเจ็บแปรบเพราะคำโกหกที่พูดออกไปจนทำให้อีกคนเชื่อสนิท

   “เอ่อ... ครับ”

   “แล้วมึงมานั่งปั้นหน้าอะไรตรงนี้ ไม่ไปกับต่อเพื่อนมึงหรือไง” สำหรับเต้ผมนี่ไม่เคยเป็นคนดีในสายตาเลยจริงๆ

   “มาดูหนังเฉยๆน่ะ เนี่ยพึ่งออกจากโรงมาพอเห็นเต้ผมก็ตรงมาหาเลย” พูดพลางมองเขายิ้มๆอีกคนก็แสยะยิ้มมาให้แล้วก้มลงตักไอศกรีมกินต่อ

   ใครคนนั้นที่มากับผมจริงๆแล้วเป็นคนที่รู้จักกันได้ช่วงหนึ่ง ก็ตอนนั้นไงในห้องน้ำห้างนี้นี่แหละ ชื่อนนท์ เป็นคนน่ารักครับเอาใจเก่งถึงแม้ผมจะรู้ก็เถอะว่าที่จริงนิสัยเขาคงจะตรงกันข้ามกับที่แสดงออกมา แต่ลีลาใช้ได้ผมให้อภัย

   ผมไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่คนที่รออยู่ไม่ยอมรับผมเสียทีน่ะสิ

   ยังหนุ่มแน่นมันอึดอัดครับถ้าไม่ได้ปลดปล่อยเอาเลย อีกอย่างผมก็เห็นเต้ไปกับสาวๆบ่อยๆ ก็ไม่พอใจอยู่บ้างแต่โดยนิสัยของเขาถ้ายิ่งห้ามคงเหมือนยิ่งยุล่ะนะ

   “แล้วพี่พีทจะให้พี่เต้ย้ายของไปที่ห้องเมื่อไหร่คะ ตาลอยากไปดูห้องพวกพี่จัง ตาลขอไปด้วยนะ นะๆ”

   “ได้ครับ อีกอาทิตย์ก็จะเปิดภาคเรียนแล้วจะย้ายตอนนี้เลยก็ได้ครับน้องตาล” น้องของแฟนผมจะอณุญาตให้เข้าห้องเป็นกรณีพิเศษอีกคนก็แล้วกัน

   “จริงนะ! งั้นเดี๋ยวตาลบอกแม่ให้ค่า”

   “หยุดเลยยัยตาล! พี่ยังไม่อยากไปเข้าใจมะ” เต้เป็นคนท้วงขึ้นมาบ้างหลังจากกินไอศกรีมถ้วยใหญ่ไปจนหมดแล้วดูเหมือนจะยังไม่อิ่มเพราะเห็นกำลังดูเมนูอยู่

   ผมแปลกใจที่เขาไม่อ้วนนะ...

   “แล้วก็มึง! ถ้ามึงเลี้ยงไอศกรีมวันนี้พรุ่งนี้กูย้ายของไปเลย” คำขอนั้นน่าสนใจแต่รู้สึกแปลกๆ สายตาแพรวพราวที่มองมาเหมือนเขากำลังวางแผนอะไรอยู่แต่ก็ไม่แน่ใจนัก ผมว่าต้องระวังวันพรุ่งนี้ไว้หน่อยก็น่าจะดี

   “ผมเลี้ยงก็ได้ครับแค่นี้เอง”

   “พี่งกอีกแล้ว” ตาลบ่นงึมงำใส่เต้ที่กำลังเรียกพนักงานมาสั่งเพิ่ม

   เป็นพี่น้องที่น่ารักดี ชักจะนึกถึงพี่พีมขึ้นมา ถึงแม้จะไม่ได้แก่นเซี้ยวแบบน้องตาลแต่พี่สาวคนนี้ก็ชอบเข้ามาเอาใจผมไม่ต่างกัน

   ไอศกรีมถ้วยใหญ่ถ้วยที่สามของเต้กำลังจะหมดลง เงินไม่กี่ร้อยที่จะต้องเสียไปไม่ใช่ปัญหาแต่ปริมาณการกินที่ไม่ว่าเห็นทีไรก็น่าตกใจเสมอนี่ต่างหากที่ทำเอาต้องมองค้างเสียทุกที

   “พี่พีทแน่ใจนะว่าเลี้ยงไหว” น้องตาลแอบกระซิบ เวลากินเต้มักจะไม่ค่อยสนใจรอบข้างครับ กินก็คือกินจริงๆถ้าไม่ถามเองเขาจะไม่เปิดปากพูดเลยจนกว่าของตรงหน้าจะหมด

   “ไอ้ไหวก็ไหวอยู่หรอก แต่พี่ว่าปัญหาทางกายมากกว่าที่ไม่ค่อยไหว”

   “นี่พี่เต้ยังทำร้ายร่างกายพี่อยู่เหรอ” น้อยไปสิน้องตาล

   “ก็มีบ้างครับแต่ไม่เป็นไร” พูดแล้วก็ยิ้มไปให้อีกเหมือนเคย

   รอยยิ้มเป็นสิ่งที่ประดับอยู่บนหน้าเสมอไม่ว่าในสถานการณ์ไหน บางครั้งผมก็ไม่ได้ต้องการแบบนั้นแต่คงเป็นเพราะความเคยชินที่หล่อหลอมมาตั้งแต่เล็ก มันเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผู้ใหญ่รักและไม่ถูกรังแกจากเพื่อนๆสำหรับคนที่จะถูกล้อเรื่องพ่อแม่เสมอ แต่ผมไม่เคยถือว่ามันเป็นปมด้อยหรอก อยู่แบบนี้ก็สบายดีไม่มีคนคอยชี้ทางเดินที่ไม่ต้องการให้ เห็นเพื่อนบางคนต้องเรียนตามที่พ่อแม่สั่ง หมั้นหมายกับคนนั้นคนนี้ตามที่พ่อแม่บอก แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว...

   เคร้ง!

   “กลับๆ”

   เสียงของเต้ทำให้ผมกับตาลที่กำลังคุยกันต้องหยุดลง ดูท่าเขาจะอิ่มแล้วเหมือนกันเพราะเห็นลูบท้องอยู่แบบนั้น

   เต้ทะเลาะกับตาลไปตลอดทางลงจากห้างก็ตลกดี แม้จะเป็นแบบนั้นแต่ก็รักกันมากด้วยเท่าที่เห็น คนที่ถูกพี่ๆตามใจแบบผมก็ไม่เคยที่จะทะเลาะกับแบบนี้เสียที บางครั้งคนเราก็อิจฉาคนอื่นในสิ่งที่ตนไม่มีทั้งๆที่สิ่งที่ตัวเองมีนั้นดียิ่งกว่า ...ความอิจฉานี่ช่างน่ากลัวจริงๆ

   ผมพาพวกเขามาส่งที่บ้าน วันนี้คงไม่มีใครอยู่เพราะบ้านเงียบมาก

   ที่กลับด้วยกันได้เพราะพวกเขานั่งแท๊กซี่ไปที่ห้างด้วยกันเพราะรถคันเก่าที่ทำให้ผมได้มาบ้านหลังนี้ครั้งแรกพังจนซ่อมไม่ได้แล้ว อีกคันใหม่หน่อยเป็นมาสด้าสีขาวแต่พ่อไม่ก็แม่ของเขาคงใช้กันเพราะตอนนี้ไม่ได้จอดอยู่ที่บ้าน

   “แล้วเมื่อไหร่มึงจะกลับวะ” ไล่ตลอดเลย

   “เต้บอกจะย้ายพรุ่งนี้ไงผมเลยมาช่วยเก็บของ”

   “กูทำเองได้เถอะ แล้วนี่มึงเห็นห้องกูเป็นที่พักอีกที่หรือไงชอบเข้ามาเองยังกับห้องของตัวเองงั้นแหละ” ผมตามเต้เข้ามาในห้องเองก็จริงแต่ถ้าผมบอกเขาว่ามีกุญแจห้องที่แม่เขาให้มาจะเป็นยังไงนะ

   เงียบไว้ดีกว่าเนอะ...

   นั่งปลายเตียงมองเขาเก็บของเงียบๆ พยามจะช่วยแล้วนะแต่ก็โดนขัดทุกทีก็เลยได้แต่ดูเฉยๆ แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่นั่งมองคนอื่นทำนั่นนี่ได้เป็นชั่วโมงโดยไม่เบื่อ

   “เอ้า เสร็จแล้วมึงเห็นไหม พรุ่งนี้กูย้ายแน่ส่วนมึงก็ไปได้แล้วไป”

   ผมส่ายหน้าไปให้บอกถึงว่าไม่ยอมรับในสิ่งที่อีกคนต้องการ เห็นเต้ขยี้ผมจนยุ่งแต่ก็ไม่มากเพราะผมเขาสั้น ตาจ้องผมเขม็งด้วยความไม่พอใจผมก็จ้องกลับไปนิ่งๆไม่ต่างกัน

   ผมกำลังรอ...

   เหมือนทุกครั้งที่เคยทำ...

   “โถ่เว้ย! มึงแม่ง!” แล้วผมก็เป็นฝ่ายชนะทุกที

   เต้เดินเข้ามาหาผมที่ยังนั่งอยู่ที่เดิม สายตาเปลี่ยนจากข่มขู่เป็นอาการเซ็งอย่างออกนอกหน้า ขาขวาของเขายกขึ้นวางระหว่างขาผมพอดีเพื่อเป็นหลักให้โน้มตัวลงมาง่ายขึ้น มือซ้ายจับข้อมือขวาผมที่จะยกขึ้นรั้งเขาเข้ามาแล้วบีบจนเจ็บ ส่วนมือขวาฉกหลังลำคอด้วยแรงกระชากที่ไม่เบานัก

   รุนแรงได้ใจดีจริงๆ...

   ลำคอถูกดันให้แหงนขึ้นเมื่อผมอยู่ต่ำกว่า ริมฝีปากหยุ่นนุ่มจากข้างบนก็ตามลงมาประกบและบดเบียดเข้ามาอย่างรุนแรงเหมือนทุกที ก็แน่ล่ะ ถึงแม้จะไม่บ่อยแต่ก็เกิดขึ้นหลายครั้งจนรู้ว่าควรทำแบบไหนหรือเอียงหน้าองศาไหนเราถึงจะแนบสนิทกันที่สุด มือซ้ายที่ยังว่าก็ยกขึ้นเกี่ยวคอคนข้างบนลงมามากขึ้น

   ริมฝีปากถูกขยี้จนแตกแต่รู้สึกจะไม่ใช่ของผมเอง คนเจ็บไม่ได้ลดความรุนแรงของตนลงผมจึงตอบสนองกลับไปในรสสัมผัสที่ไม่ต่างกัน

   ไม่นานลิ้นอุ่นลื่นก็แลบเลียเบาๆบนปากให้รู้ว่าอีกคนต้องการที่จะเติมเต็มเราให้มากกว่าเดิม

   ความป่าเถื่อนที่ผลัดกันไปมาอย่างไม่ยอมกันทำให้รสจูบเต็มอิ่มกว่าที่เคยทำกับคนอื่น เหมือนการเสพติดอาหารที่เลิศรสจนไม่อยากกินของแบบเดียวกันแต่มาจากแหล่งอื่นอีก

   ผมมีความสัมพันธ์ที่ออกจะลึกซึ้งกับคนอื่นบ้างและเขาก็คงไม่ต่างกัน ไม่รู้ว่าคนๆนี้จะเป็นเหมือนผมหรือเปล่าเพราะหลังจากที่เราจูบกันมาแล้วหลายครั้งทำให้เวลาต่อมาผมไม่อยากจูบใครอีกให้ทับรอยเดิมที่มี

   ผมกำลังลุ่มหลง...

   ทุกรสชาติ กลิ่น เสียง และสัมผัส

   ผมกำลังหลงไหล...

   ทุกการกระทำและความเจ็บปวดที่ได้รับจากฝ่ายตรงข้าม

   ยิ่งมากเข้ายิ่งไม่อาจถอนตัวได้จนบางทีผมคิดว่าอาจจะชอบเขาขึ้นมาจริงๆไม่เพียงแค่สัมผัสทางกาย

   และนั่นเป็นเหตุผลที่ผมจะรั้งเขาไว้ต่อจากนี้...


tbc
--------------------

ตัวอย่างตอนต่อไป...

"...เรามาเล่นโซ่กันเถอะ!"
"...เชี่ยไรล่ะ บ้านกูเขาเรียกกุญแจมือเถอะสัด!"

...

หายไปนานเพราะงานยุ่งๆ
ตอนนี้ไม่ค่อยมีอะไรเพราะรีบปั่นแล้วเอามาลงฉลองวันเกิด  :laugh:

บั๊ย
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-07-2015 11:33:25
โซ่กับกุญแจมือจะมาแล้ว.  แอร๊ย.   :hao6:   

ตอนนี้แอบสั้น.  :ling1: 
ขอบคุณค่ะมาต่ออีกนะคะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 26-07-2015 11:35:15
เล่นโซ่ :haun4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 26-07-2015 11:40:30
น่ะๆนี่มัน  :hao6:



สุขสันต์วันเกิดนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 26-07-2015 11:42:20
รอตอนต่อไปแบบใจจดใจจ่อสุดเลยจ้า  :laugh:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 26-07-2015 12:11:10
พยายามเข้าอยู่คอนโดก็จับกดซะให้เข็ดเลยหึหึ  :hao6:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 26-07-2015 12:13:30
ถ้าอยากได้เต้มาไว้ข้างกายจริงๆ พีทก็เลิกนิสัยควงคนนั้นคนนี้ไปเรื่อยเสียสิคะ ทำให้เต้เห็นไปเลยว่าพีทจริงจังจริงๆ และพร้อมที่จะหยุดทุกอย่าง ไม่อย่างนั้นเต้ก็ไม่ยอมรับพีทง่ายๆ หรอกค่าา ^^ 
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 26-07-2015 12:19:28
พีทเอ๊ย สนุกมากค่ะ รอน้า
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: น้องตัวเล็ก ที่ 26-07-2015 14:21:26
ตอนหน้าที่รอคอย  :hao6:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 26-07-2015 15:44:45
ตอนหน้าพีทจะ SM หรอ กรี๊ดดดดด
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 26-07-2015 19:23:44
โซ่ กุญแจมือ

เอร๊ยยยยย  :hao7:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 27-07-2015 08:36:19
อยากอ่านแบ้ววววววว


 :m3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 27-07-2015 16:59:11
พีทนี่พระเอกสายM ซินะ
เต้ดูท่าจะไม่ยอมง่ายๆ ยิ่งพีทควงคนโน้นคนนั้นไอ้ที่พีทเรียกที่รักๆนั่น ใครเขาจะเชื่อ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 27-07-2015 19:17:42
อร๊ายยยย ติดเรื่องนี้เลย
รอค่าาา
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 27-07-2015 22:01:25
เป็นคู่ที่ฟัดกันมันน่าดู
อีกนานอ่ะกว่าน้องเต้จะรู้สึก
สงสารแต่พ่อพระเอกโดนตีนโดนมือจนน่วม
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 07 ลุ่มหลง หลงไหล 26/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 29-07-2015 11:53:14
 :oni3: จงมาต่อ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 31-07-2015 18:24:01
ตอนที่ 08
กุญแจมือช่วยได้




   กริ๊งก่อง!

   กดกริ่งไม่นานประตูหน้าบ้านก็เปิดออกด้วยหญิงวัยกลางคนที่ยังเห็นถึงเค้าลางของความสวยเมื่อครั้งอดีต ผมยกมือไหว้ก่อนจะถูกเชิญเข้าไปข้างในตัวบ้าน

   จากประตูรั้วเดินอีกไม่กี่ก้าวก็ถึงที่จอดรถและข้างๆกันคือประตูบ้านบานพอประมาณ เงยหน้าขึ้นมองชั้นบนก็เห็นหน้าต่างของห้องเต้พอดีและคิดว่าอีกคนคงยังไม่ตื่นนอนเพราะยังเช้าอยู่มาก

   “หนูพีมมาเช้าจังนะ เต้กับตาลยังไม่ตื่นเลยเนี่ย ไม่ไหวๆลูกสองคนนี้” เธอสายหน้าไปมา

   “ไม่ต้องว่าพวกเขาหรอกครับคุณแม่ ผมไม่ได้นัดเวลาให้แน่นอนเอง”

   “จ้าๆ งั้นหนูไปปลุกเต้ให้แม่หน่อยนะจะได้ลงมากินข้าวพร้อมกัน”

   ยกมือไหว้อีกครั้งเพราะเห็นพ่อของเต้เดินลงบันได้มา แม้สายตาของอีกฝ่ายจะจ้องเขม็งมองมาอย่างไม่ค่อยพอใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากแค่พยักหน้าให้แล้วเดินเลี่ยงไปที่ห้องนั่งเล่น ผมก็ไม่ได้เกลียดหรอกนะที่ท่านเป็นแบบนั้นด้วยนิสัยบางส่วนที่เหมือนเต้จะลอกแบบมาก็พอจะทำให้สนิทใจกับท่านมากขึ้น ถึงแม้ว่าจะเป็นฝ่ายผมคนเดียวก็ตาม

   ก๊อกๆ

   ผมยืนเคาะห้องอยู่นานแต่เสียงจากข้างในก็ยังคงเงียบกริบ ทักทายน้องตาลที่เดินผ่านไปก่อนจะเคาะอีกสองสามทีแต่ก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวจากเจ้าของห้อง เต้ออกจะเป็นคนขี้รำคาญถ้าหากว่าผมเคาะนานขนาดนี้เขาต้องออกมาต่อว่าแน่ๆแต่นี่กลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนชักรู้สึกแปลกๆ เมื่อตัดสินใจได้ผมจึงหยิบกุญแจสำรองที่มีไขเข้าไป

   ข้างในไม่มีอะไรนอกจากเตียงยัยย่นที่ลองจับดูแล้วเย็นจัดเนื่องจากแอร์ที่เปิดทิ้งไว้ ไร้วี่แววของเจ้าของห้องและกระเป๋าเสื้อผ้าที่ผมนั่งมองเขาจัดการเมื่อวานนี้

   “คิดจะเล่นอะไรกันครับ”

   สิ่งที่เตรียมไว้นานแล้วแต่พึ่งได้ใช้ถูกควักออกมาจากกระเป๋ากางเกง โทรศัพท์สีขาวที่มีสัญลักษณ์เป็นรูปแอปเปิ้ลที่เห็นได้ทั่วไปแต่นั่นไม่ได้หมายความถึงสิ่งที่ผมบอก โปรแกรมพิเศษที่ผมกำลังเปิดนี่ต่างหากที่ให้พี่เตรียมให้เมื่อสามเดือนก่อน





   หอพักเก่าๆสูงเพียงสองชั้นไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยนั่นคือที่ๆผมอยู่ตอนนี้

   ผมกำลังตามหาคนๆหนึ่งที่หนีหายไปเมื่อห้าวันก่อน ในวันที่ผมไปรับเพื่อนำของใช้ส่วนตัวมาเก็บไว้ในคอนโดที่พึ่งซื้อใหม่เพื่อเขาโดยเฉพาะ ออกจะเป็นการลงทุนที่มากไปหน่อยแต่การมีสองห้องนอนคงจะดีกับอีกคนมากกว่า

   แต่เขาหนีไป!

   รออีกคนอยู่นานจนต้องไปตามที่ห้อง เคาะอยู่แบบนั้นจนสุดท้ายก็เลยใช้กุญแจที่เคยได้มาเปิดเข้าไป

   ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิมแต่สิ่งที่หายไปคือกระเป๋าใบโตที่วางไว้ปลายเตียงและไม่มีใครอยู่ในห้อง แม้ว่าผมจะเดาเอาไว้แล้วว่าอีกคนไม่น่าจะยอมไปกับผมง่ายๆแบบนั้นก็เถอะแต่นี่ก็เกินความคาดหมายไปนิดหน่อย

   แต่ใช่ว่าผมจะตามตัวเขาไม่เจอ...

   วิธีที่จะทำให้คนผิดเข็ดหลาบที่สุดคือการปล่อยให้ได้ใจไปก่อนแล้วมอบจุดจบให้ในวันที่คิดว่าตัวเองรอดพ้นแล้ว

   สิ่งที่ทำได้ในตอนนั้นคือรอ... แล้วเตรียมของที่คิดว่าจะต้องใช้เพื่อรับมือกับความเกรี้ยวกราดที่จะแสดงออกมาของอีกคนหนึ่ง ซึ่งมันก็น่าสนุกดีไม่น้อยเลยทีเดียว

   ความไม่พอใจคือความรู้สึกส่วนหนึ่งแต่รอยยิ้มที่แต้มริมฝีปากก็บอกได้เป็นอย่างดีว่าอีกส่วนหนึ่งกำลังสนุกไปกับมัน ผมเคยบอกใช่ไหมว่าเขาเหมือนสิงโต เขาแข็งแกร่ง เขาพยศ แต่ถึงแม้จะมีศักดิ์ศรีที่ยิ่งใหญ่เพียงใดแต่สิงโตตัวนี้ก็ยังเล็ก การเลี้ยงให้เชื่องก็ควรจะทำแต่เนิ่นๆเช่นกัน

   ติ๊ดๆ!

   จุดสัญญาณสีแดงในโทรศัพท์กระพริบถี่นั่นหมายถึงอีกคนกำลังใกล้เข้ามาทำให้ต้องแอบหลบหลังต้นไม้ใหญ่หน้าหอพักนั้น

   สร้อยข้อมือที่ผมให้ไปไม่ใช่แค่เพื่อระบุความเป็นเจ้าของ ในแผ่นโลหะสลักชื่อมีเครื่องติดตามเล็กๆอยู่ด้วยซึ่งไม่ได้ยากเย็นอะไรที่จะทำเพราะมีพี่เป็นเจ้าพ่อทางด้านเทคโนโลยีแบบนี้ อยากจะขอบคุณกิจการที่พ่อแม่สร้างขึ้นมาก็ตอนนี้นี่แหละ

   เห็นเต้เดินผิวปากขึ้นบันไดไปชั้นที่สองก็แอบย่องตามไปเงียบๆข้างหลัง จากที่สำรวจเมื่อสักครู่ก่อนหน้าดูเหมือนว่าถึงแม้ที่นี่จะเก่ามากแล้วแต่ผนังก็หนาพอที่จะเก็บเสียงทั้งจากภายนอกและภายใน

ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้อีกแล้วจริงไหม หึหึ...

   เขาเปิดประตูเข้าห้องตัวเองแต่ไม่เห็นผมแม้ว่าจะอยู่ข้างๆก็ตาม อาจจะเพราะกำลังก้มลงพิมพ์ตอบอะไรสักอย่างในโทรศัพท์อยู่จึงไม่ได้สังเกตรอบข้างมากนัก

   เต้เดินเข้าประตูไปและก่อนที่จะได้ปิดประตูผมใช้มือดันเอาไว้ก่อน อีกฝ่ายชะงักแล้วเงยหน้ามามอง ออกจะเป็นภาพที่ตลกอยู่สักหน่อยเมื่อเห็นเขาทำตาโตด้วยความตกใจแบบนั้นแต่ก็ไม่นานนักก่อนตาคมสวยนั้นจะเปลี่ยนเป็นขวาง

   “ปล่อยดิ” เขาดันประตูมาทางผมเพื่อจะปิดแต่มีเหรอที่ผมจะยอมง่ายๆ

   “ผมเอาของมาฝากจะไล่กันแบบนี้ได้ยังไงครับ” พูดแล้วก็ชูถุงกระดาษสีเขียวให้ดู

   “กูไม่ได้ขอร้อง มึงเอาของมึงกลับไปเถอะ!”

   “คนกันเองน่า อย่าใจร้ายกับผมแบบนี้สิ”

   ผมผลักประตูเข้าไปอย่างแรงจนอีกฝ่ายต้องขยับถอยหลังเพราะต้านไม่อยู่ อีกทั้งเขาใช้มือข้างเดียวดันประตูเอาไว้เพราะอีกข้างยังคงถือโทรศัพท์อยู่ หลังจากนั้นผมก็เข้าไปข้างในจนได้แล้วทำการปิดประตูเองแล้วล็อก มองดูเต้ที่นิ่วหน้าอย่างไม่พอใจก่อนจะกดรับสายที่พึ่งโทรเข้ามาแล้วเดินเข้าไปข้างใน

   “เปล่าครับ ... ผมไปเข้าห้องน้ำมาครับ ... ไม่มีอะไรจริงๆน่า ... อืม...”

   ปล่อยให้เจ้าของห้องคุยสายกับคนที่โทรเข้ามาและคาดได้ว่าคงเป็นผู้หญิงถึงได้สุภาพแบบนั้นแต่ก็ไม่ได้ลดดีกรีการกระชากเสียงหน่อยๆตามแบบฉบับของเจ้าตัว

   ห้องขนาดไม่ใหญ่มากมีห้องน้ำในตัวเตียงห้าฟุตตู้เย็นและตู้เสื้อผ้า ไม่มีแม้กระทั่งโต๊ะที่จะใช้เขียนหนังสือ ผมเดาไม่ออกจริงๆว่าถ้าให้เขาอยู่ที่นี่เขาจะตั้งใจเรียนได้จริงหรือเปล่าแล้วดูเหมือนว่าจะมีสถานบันเทิงที่ไม่ไกลอีกแห่งด้วย ปกติแล้วการเรียนของเจ้าตัวก็ไม่ได้ดีนักเพราะแม่ของเขาชอบพูดให้ฟังเสมอ และนั่นเป็นเหตุผลที่เธออยากให้เขาเองไปอยู่คอนโดเดียวกันกับผมเพื่อให้ช่วยดูแล

   เต้หนีบโทรศัพท์ไว้ระหว่างหูกับไหล่ก่อนจะเปิดตู้เย็นเอาขวดน้ำออกมาเทใส่แก้วที่ตั้งอยู่บนตัวตู้เย็นช้าๆ เห็นแล้วก็อดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้นี่ขนาดว่ามีผมอยู่ด้วยทั้งคนยังสนแต่จะคุยกับผู้หญิงอยู่

   “เฮ้ย!” เต้ร้องลั่นแล้วมองโทรศัพท์ที่ไปนอนอยู่ในแก้วน้ำ

   ไม่ใช่แค่เขาหรอกที่ตกใจ ผมเองก็ตกใจมากไม่ต่างกัน...

   ผมมักจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดีเพราะถูกฝึกมาตั้งแต่เล็กเนื่องจากเกิดจากครอบครัวที่ต้องใช้มารยาททางสังคมบ่อยครั้ง ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่จะแสดงออกว่ารู้สึกอะไรนอกจากยิ้มให้ทั้งๆที่ข้างในร้อนเป็นไฟ ส่วนนี่ก็แค่เรื่องการโทรศัพท์ที่ออกจะผิดกาลเทศะเล็กน้อยเท่านั้นแต่ทำไม...

   นั่นสิ ทำไม...

   “มึงจะมากไปแล้วนะ”

   ผลัก!

   เต้พูดแล้วผลักอกผมจนเซ มือข้างที่หิ้วถุงกระดาษชนเข้ากับขอบตู้จนเจ็บแปรบทำให้ต้องปล่อยมือให้ถุงหล่นลงพื้น จากนั้นตามมาด้วยหมัดที่พุ่งตรงมาข้างแก้มแต่ผมรู้ทันก็เลยใช้มือรับไว้ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเป็นมืออีกข้างที่ยังว่างสวนกลับมาบ้าง พยายามหลบหลีกแต่ก็โดนไปเฉียดๆคิ้วทีนึงจนชาหนึบก่อนจะหลบหมัดที่เตรียมจะเสยปลายคางอีกครั้งได้อย่างเฉียดฉิว

   ยอมรับว่าผมมีแรงมากกว่าแต่ที่เห็นจะต่างคงเป็นประสบการณ์การต่อสู้ล่ะนะ

   ผมยอมรับว่าแพ้ครับ ...ประสบการณ์มันผิดกัน

   แต่ก็ใช่ว่าผมจะไร้ฝีมือซะทีเดียวแต่ก็ไม่อยากทำร้ายอีกฝ่ายอยู่ดี

   ผัวะ!

   อีกหนึ่งหมัดที่ผมโดนเต็มๆข้างแก้มแต่ครั้งนี้ตั้งใจให้โดนเองก็เลยกัดฟันไว้ไม่ให้กระทบกระพุ้งแก้มมากนักและกะจังหวะไม่ให้โดนมุมปาก ความแม่นยำในการกะจังหวะนี่ไม่ต้องพูดถึงครับ ผมเรียนยิงปืนมาแบบหนักหน่วงพอสมควรแค่นี้ไม่ยากเท่าไหร่

   แอบเห็นรอยยิ้มสะใจเมื่อผมโดนหมัดของเขาและนั่นทำให้เขาชะล่าใจ!

   ในห้องแคบๆสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือการกังวลว่าแขนขาจะไปโดนสิ่งที่อยู่โดยรอบ และนั่นเขาก็คงจะลืมอีกอย่างที่อยู่ข้างหลังเพราะไม่คิดว่าสิ่งนั้นจะเป็นตัวกำหนดชัยชนะ

   “เฮ้ย!”

   ตุบ!

   ผมขยับเข้าไปหาด้วยท่าตั้งหมัดจะชกคืนทำให้อีกคนถอยหลังจนสะดุดกับเตียงแล้วหงายหลังล้มลง ต้องที่นี่ถึงจะเป็นสนามต่อสู้ของผม!

   ผมก้าวเข้าไปหาโดยที่อีกคนยังไม่หายตกใจเมื่อเห็นแบบนั้นเขาจึงขยับเข้าไปใกล้หัวเตียงเหมือนที่ผมหมายตาไว้พอดิบพอดี เมื่อผมหยุดข้างเตียงอีกคนก็หยุดตาม จ้องตากันแบบนั้นอยู่นานสายตาของเขาก็ยิ่งจ้องผมด้วยความหวาดระแวง

   ตอนอยู่บนเตียงนี่ต่างกับเมื่อกี้เป็นคนละคน!

   หมับ!

   “เชี่ย! แบบนี้กูไม่เล่นด้วยนะเฮ้ย!” เต้โวยวายแล้วผลักผมออกห่างแต่ผมบอกแล้วนะว่าถ้าแค่เรื่องกำลังกายผมเป็นต่อ

   “นี่... มาเล่นกันเถอะ หึหึ”

   “เล่นไรวะกูไม่เล่น” เต้พยายามจะขืนตัวออกแต่ผมก็กดน้ำหนักทั้งหมดลงไปทับบนตัวเขา จับมือข้างขวาที่เขาจะชกใส่อีกครั้งยกขึ้นเหนือหัวแล้วก้มลงไปใกล้

   “มาเล่นกันน่า”

   “มึงฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอไงเนี่ย” มองมาตาขวางเชียว น่ารักจริงๆ หึหึ

   “ผมก็พูดภาษาคนครับ เรามาเล่นโซ่กันเถอะ!” ผมชูของที่อยู่ในมือข้างที่ว่างให้ดู แอบหยิบจากถุงเมื่อครู่นี้เอง

   กริ๊ก!

   ไม่ต้องรอให้อีกคนตั้งตัวทันผมก็รีบล็อกแขนข้างหนึ่งของเขาไว้กับซี่เหล็กบนหัวเตียง ผมชักจะชอบห้องพักที่นี่ขึ้นมาจริงๆเสียแล้วล่ะ

   เห็นเต้สบถพร้อมกับดึงข้อมือออกจากสิ่งที่กำลังจองจำ หวา... ลูกสิงโตของผม

   “มึงจะทำอะไรอีกเนี่ย แล้วนี่เชี่ยไรล่ะ บ้านกูเขาเรียกกุญแจมือเถอะสัด! โซ่บ้านมึงห่วงใหญ่แบบนี้เหรอไง ไปเอาของแบบนี้มาจากไหนวะ” เขามองผมด้วยความระแวงผมก็เลยเดินไปหยิบถุงกระดาษสีเขียวที่เอามาให้เมื่อกี้ชูขึ้นให้เขาดู

   “ของเล่นนิดหน่อยครับ ฝากพี่ซื้อมาจากญี่ปุ่น”

   “เชี่ย! มีอะไรมั่งวะกูไม่เล่นกับมึงหรอกนะ!”

   “ผมว่าคุณไม่อยากรู้หรอก หึหึ”

   “ปล่อยกูนะมึง!”

   “ถ้าปล่อยคุณก็ชกผมอีกสิครับ”

   “ไม่ปล่อยกูก็จัดการมึงได้” เขาพูดแล้วพยายามจะถีบผมออกไปผมก็เลยจับขาเขาไว้ก่อนจะยื้อยุดอยู่นาน พออีกฝ่ายเผลอก็แทรกตัวเข้าไปตรงกลางระหว่างขาสองข้าง

   ท่าทางล่อแหลมไม่เบา...

   “ไม่รู้จักจำเลยนะครับว่าครั้งก่อนคุณก็พยายามจะถีบผมแบบนี้แต่ก็ไม่ได้ผล”

   “แล้ว... แล้วมึงหากูเจอได้ยังไงวะ” เหมือนอีกคนจะพยายามเปลี่ยนเรื่อง เห็นอีกฝ่ายตกเป็นเบี่ยล่างแบบนี้ทำไมผมมีความรู้สึกว่ามีความสุขจังนะ

   คำถามที่เขาถามผมไม่ได้ตอบไปหรอกครับแค่ยิ้มให้กว้างกว่าเดิมไปแค่นั้น เขาดูจะไม่พอใจมากเมื่อไม่ได้คำตอบที่ต้องการ ผมคิดว่าเขากำลังถ่วงเวลาอยู่แต่ไม่รู้ทำไปเพื่ออะไรในเมื่อผมไม่คิดว่าเขาจะรอดอยู่แล้ว

   “เอาแบบนี้ดีกว่า... ผมจะให้กุญแจกับคุณแต่ต้องสัญญากับผมเรื่องหนึ่งก่อน ตกลงไหมครับ”

   “พูดอย่างกับกูมีสิทธิเลือกงั้นแหละ”

   “งั้นเป็นอันว่าตกลงนะครับ เรื่องง่ายๆแค่ยอมเป็นแฟนกับผมจริงๆ อย่ามองแบบนั้นครับ ตอนนี้คุณจะมาอ้างว่าเมาไม่ได้แล้วนะ” ต้องดักทางไว้ก่อนเมื่อเห็นอีกคนเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่แต่พอผมพูดไปคิ้วเขาก็ขวมดเป็นปม ผมว่าผมทำถูกแล้วล่ะ

   “ไม่มีทาง!”

   “งั้นกุญแจดอกนี้ก็ไม่จำเป็น” ผมชูกุญแจสีเงินดอกเล็กให้ดูเขาก็พยายามจะใช้มืออีกข้างมาคว้าไว้แต่เรื่องอะไรจะให้ไปง่ายๆแบบนั้นกันล่ะ

   “กูเป็นผู้ชายนะสัด”

   “แต่เป็นแฟนผมด้วยไง”

   “มึงเข้าใจความหมายที่ตัวเองพูดออกมาหรือเปล่าเนี่ย” เขาพูดออกมาแบบนั้นแล้วก็ยิ้มมีเลสนัยมาให้ คิดอะไรพิเรนอีกล่ะสิท่า

   “มีอะไรครับ”

   “กูยอมเป็นแฟนมึงก็ได้แต่มีข้อแม้ ถ้ามึงทำได้กูยอมเป็นแต่ถ้าทำไม่ได้มึงก็ไม่สมควรได้รับคำนั้น”

   “อืม... ก็ได้ครับลองว่ามาสิ”

   “ให้มึงเลิกยุ่งกับคนที่ควงด้วยตอนนี้ทั้งหมด กูรู้หรอกว่ามึงไม่ได้มีคนเดียวอย่ามายิ้ม! แล้วตอนเป็นแฟนกูเนี่ยห้ามมีคนอื่นอีกไม่งั้นเลิกทันที พอดีถ้ากูมีแฟนทุกทีกูรักเดียวใจเดียวตลอดน่ะนะ แฟนกูก็ต้องเป็นแบบนั้นเหมือนกัน” เป็นคำขอที่ดูยุ่งยากดีแต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหากับผมเท่าไหร่

   ช่วงที่เริ่มรู้จักกับเต้ผมเพลาๆการควงคนนั้นคนนี้ลงบ้างแล้ว ก็คงจะเบื่อด้วยส่วนหนึ่งล่ะ แต่ประเด็นสำคัญคือทุกครั้งที่ผมจะไปกับคนอื่นหน้าของเขาจะลอยมาให้คิดถึงตลอด อีกอย่างผมก็อยากลองมีแฟนแบบจริงๆจังๆบ้าง

   เต้ยิ้มทันทีเมื่อผมเงียบไป เขาคงคิดว่าผมทำไม่ได้แน่ๆก็เลยขมวดคิ้วให้อีกคนดูและดูเหมือนว่าเต้จะยิ้มกว้างขึ้นไปอีก ติดกับง่ายจริงๆ แต่เดี๋ยวนายพรานคนนี้จะเอากับดักออกแล้วรับเลี้ยงลูกสิงโตกินจุตัวนี้เอง

   “ก็ได้ครับ” ผมพูดแล้วยิ้มกว้างให้

   ดูอีกฝ่ายที่หน้าตาเหลอหลาขึ้นมากับบุคลิกที่เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันของผมแต่ก็เพียงไม่นานเพราะดูเขาจะเตรียมรับมือไว้แล้วเหมือนกัน

   “แล้วจะให้กูแน่ใจได้ยังไงล่ะ” พูดแล้วยักคิ้วข้างเดียวใส่ผม

   หน้าหมั่นเขี้ยวจริงๆเลย แถมน่ารักสุดๆ

   เต้สูงนั่นก็ใช่ ตัวโตหรือก็ถูกอีกอาจจะเพราะความสูงนั่นแหละที่ทำให้ดูเหมือนเป็นแบบนั้น เขาเคยบอกว่าพอผมใส่เสื้อแล้วจะดูตัวเล็กลงแต่นั่นก็ไม่ต่างจากเขาหรอกที่ใส่เสื้อแล้วดูตัวใหญ่ขึ้น

   เขามีกล้ามเนื้อบ้างจากการออกกำลังกายหรือเล่นกีฬาผมก็ไม่แน่ใจแต่ก็ไม่ได้มีมากมายจนแข็งเป็นก้อน ก็รูปร่างแบบคนแข็งแรงทั่วไป ไหล่ตรง เอวสอบ ตัวบางหน่อยแต่กล้ามเนื้อที่มีก็พอกลบเกลื่อนกันไปได้ ส่วนลุคการแต่งตัวก็ช่วยเสริมให้มีราศีของความเข้มแข็งมากขึ้นไปอีก

   แต่เขาก็ยังน่ามองในสายตาผมอยู่ดี

   ผมนี่ชักจะเป็นหนักแล้วจริงๆ คิดว่าคงอีกไม่นานที่คำว่าชอบจะเปลี่ยนเป็นคำว่ารักสักที

   “จะให้แน่ใจได้ยังไงน่ะเหรอ... ” ผมพูดแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโชว์ต่อหน้าเขา

   “อะไร” ไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่เขาจะส่งสัยในสิ่งที่ผมส่งให้ดู รายชื่อคนสี่คนที่ถูกแมมไว้ในรายการพิเศษ

   “ตอนนี้คนที่ผมไปมาหาสู่บ่อยๆมีแค่สี่คนนี้ พวกเขารู้ว่าผมเป็นยังไงและรับได้ แต่ถ้าคุณจะให้ผมเปลี่ยนผมก็พร้อมที่จะเปลี่ยน เพื่อให้แน่ใจผมจะโทรไปบอกเลิกทั้งหมดตอนนี้เลย” พูดจบก็กดโทรไปหารายชื่แรกทันที

   “เดี๋ยวๆ นี่มึงเอาจริงเหรอ” เขาใช้แขนข้างที่ว่างรั้งแขนผมไว้ตอนกดโทรออกพอดี

   “แน่นอนครับ ...ฮัลโหลครับ กิ่งเหรอ ... ” เปิดลำโพงให้อีกคนฝังไปด้วยเพื่อให้หมดข้ออ้างที่ว่าผมโกหก ดูแล้วอีกฝ่ายจะทำหน้าเซ็งๆไปเหมือนกันที่อะไรก็ไม่ได้ดั่งใจ

   สามคนผ่านไปโดยที่ไมม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็แค่จากกันด้วยดีล่ะครับเพราะเราตกลงกันไว้แบบนั้น แต่ปัญหาอยู่ที่คนสุดท้ายที่พึ่งคุยกันได้ไม่นานแต่ก็เคยไปจบลงบนเตียงมาแล้ว

   “อีกเบอร์ไง ไม่รีบโทรวะหรือเสียดาย ถ้างั้นก็ปล่อยกูไปแล้วไปอยู่กับคนของมึงซะ” นี่ถ้าไม่ติดว่ากำลังจ้องผมอย่างติดจะดีใจนิดๆที่ผมตัดใจโทรไม่ได้ผมจะคิดว่าเขาหึงผมอยู่ แต่เมื่อไม่ได้เป็นแบบนั้นก็น่าเสียดาย

   “สวัสดีครับนนท์”

   ‘สวัสดีครับพีท ดีใจจังที่พีทโทรหา นนท์กำลังคิดถึงพีทอยู่พอดีเลย นี่แสดงว่าเราใจตรงกัน อิอิ’ เริ่มเหงื่อตกที่คนปลายสายดีใจจนออกนอกหน้าแบบนั้น ผมคิดว่าผมกำลังสงสารเขา

   “พีทแค่จะมาบอกว่าพีทจะไม่ไปหานนท์อีกแล้วนะ” ตรงประเด็นก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดเข้าข้างตัวเองไปมากกว่านั้น

   ‘พีทอย่าพูดเล่นแบบนี้สิ นนท์เสียใจนะ’

   “พีทไม่ได้พูดเล่น ตอนนี้พีทมีแฟนแล้ว เราจบกันแค่นี้เถอะนนท์” ผมไม่อยากโหดร้ายแบบนี้จริงๆ

แต่เพื่อสิงโตของผม... สิงโตดีกว่าแมวป่าแบบนั้นเยอะเลย

   ‘ไม่เอานะนนท์ไม่เลิก! พีททำแบบนี้กับนนท์ไม่ได้’ เสียงตวาดกลับมาจากปลายสายดังลั่นจนต้องขยับออกห่างแต่หนักสุดคงจะเป็นเต้ที่หันหน้าหนีไปเลยเพราะผมวางมือถือไว้ข้างๆหัวเขา

   “เราตกลงกันแล้วนะครับนนท์”

   ‘ไม่! ยังไงนนท์ก็ไม่เลิก ถ้าพีทมีแฟนได้พีทก็เลิกได้ อย่าคิดว่านนท์จะจบแค่นี้นะ พีทเป็นของนนท์คนเดียว!’

   “พีทว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วล่ะ งั้นแค่นี้นะครับ เดี๋ยวพีทต้องไปคุยกับแฟนต่อ”

   ‘พีทททททท!’

ติ๊ด! วางโดยด่วนไม่งั้นคงได้หูพังกันไปข้าง

   หลังจากนั้นมีสายจากนนท์โทรเข้ามาอีกผมจึงปิดโทรศัพท์ทันที และเห็นทีหลังจากนี้คงได้เปลี่ยนเบอร์ด้วย

   “แล้วตกลงว่าตอนนี้เป็นแฟนผมแล้วนะ” เต้ส่ายหน้าพรืดเห็นแล้วก็น่าขำดีที่คนกล้าได้กล้าเสียแบบนี้ทำตัวไม่ถูก

   “ไม่!”

   “ลูกผู้ชายต้องไม่ผิดสัญญาสิครับ หรือว่าคุณไม่ใช่” พูดพลางยิ้มล้อจนเห็นเต้กัดฟันแน่น แอบได้ยินเสียงฟันเสียดสีกันเบาๆด้วยสิเนี่ย หวังว่าคงไม่พยศไปมากกว่านั้น

   “ฮึ่ม! ... เออ ก็ได้ กูไม่ผิดสัญญาหรอก แต่บอกไว้ก่อนนะว่าถ้ามึงไปควงกับใครอีกกูเลิกทันที”

   “โอเคครับ ฟอดดดด!”

   “เชี่ย! กูเคยบอกแล้วใช่ไหมว่าไม่ให้หอมแก้มน่ะ” หึหึ ผมชอบปฏิกิริยาของเขาจริงๆ ไม่ใช่แค่มือไม้ที่พยายามจะทำร้ายผมอีกครั้งแต่สายตาก็เหมือนกับพยายามกรีดแทงให้ตายกันไปข้าง แค่เลี้ยงให้เชื่องคงไม่พอ ผมคงต้องถอดเขี้ยวเล็บที่พร้อมจะทำร้ายออกด้วยเสียเลย

   “หึหึ ผมล้อเล่นน่า คราวหน้าพยายามจะไม่ทำครับผม”

   “นี่มึงคิดว่ายังจะมีคราวหน้าอีกเหรอไงวะ แล้วลูกกุญแจกูล่ะ เอามาเดะ” เห็นแบมือมาจ่อหน้าเสียขนาดนั้นจะใจไม้ไส้ระกำก็ใช่ที่ก็เลยหยิบกุญแจดอกเล็กยื่นให้ซึ่งอีกคนก็รีบกระชากไปเหมือนกับผมจะล้อเล่นแล้วริบคืน

   ผมไม่ได้ใจร้ายซะหน่อยใช่ไหม

   หรือไม่ใช่นะ...

   กริ๊ก!

   “เชี่ย!”

ถ้าคุณไขกุญแจมือที่พันธนาการคุณออกได้คุณจะสบถแบบเขาไหม แต่ผมคิดว่าไม่นะ สำหรับเต้เองก็เหมือนกันหากว่าเขาไขออก

   “ปล่อยกูนะมึงจะเล่นอะไรอีกเนี่ย” เขามองหน้าผมตาเขียวปั๊ด ดุแบบจริงจัง

   ผมดึงกุญแจดอกเล็กออกจากมือเขาแล้วก็ยิ้มหวานให้ตามเคยถึงแม้ว่าอีกคนจะไม่เล่นด้วยก็ตาม ถ้าหากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น อืม... ผมต้องอธิบายหรือเปล่า? ความจริงมันก็ไม่ได้มีอะไรมากผมแค่แอบใส่กุญแจมือข้างที่ว่างของเขาอีกข้างขณะที่กำลังพยายามไขกุญแจมืออันแรกก็เท่านั้น

   “ผมหยิบลูกกุญแจให้ผิดน่ะครับ”

   “ก็เอาอันที่ถูกมาสิ! แล้วนี่มึงจะใส่อีกข้างทำไมเนี่ย มึงโกหกกูใช่ไหม! นี่มึงไม่ได้คิดจะให้กุญแจกูจริงๆสินะ!” เจ้าตัวพูดไปก็กระชากแขนทั้งสองข้างไปจนโซ่กระทบกับลูกกรงหัวเตียงเสียงดัง

   “คนเป็นแฟนกันเขาไม่โกหกกันหรอกครับ ผมปล่อยคุณแน่ แต่ผมต้องขอทำโทษคนที่คิดจะหนีไปจากผมให้หลาบจำซะก่อน ทั้งๆที่ผมไปรับตั้งแต่เช้าแต่ก็ต้องไปเสียเที่ยวเพราะคนที่ไปหาดันหายไปเสียนี่ คุณว่าคนแบบนั้นสมควรได้รับโทษแบบไหนกันครับ”

   “มึงควรปล่อยคนๆนั้นไปเพราะมันโดนบังคับให้ไปกับมึงโดยไม่เต็มใจโว้ย!”

   “แต่คนๆนั้นทำให้คนอื่นเป็นห่วงกัน แม่ของเขาเป็นกังวลสุดๆแถมน้องสาวยังตามขอโทษผมเพราะพี่ทำตัวไม่ดี”

   “อึก!” เต้กัดปากตัวเองจนอดที่จะเอามือไปคลายออกให้ไม่ได้ ผมว่าเขาก็คงเสียใจไม่น้อยที่ได้ยินแบบนั้น สงสัยว่าคงยังไม่ได้ติดต่อกับที่บ้านอีกเลยนับตั้งแต่วันที่หายตัวออกมา

   “ถ้าสำนึกผิดแล้วก็มารับโทษซะดีๆนะครับ”

   “คนละเรื่องกันเว้ย! เดี๋ยวแม่กับน้องกูไปขอโทษก็คงจะหายแต่มึงคนนอกไม่เกี่ยวด้วยซะหน่อย”

   “ผมเหรอคนนอก ...คนใกล้ตัวเลยต่างหากครับ คุณ! แฟน!” ผมก้มลงไปกระซิบสองคำนั้นหนักๆข้างหูเขา อีกคนดูจะพยายามออกห่างผมก็เลยงับใบหูนั้นเข้าให้ด้วยความหมั่นเขี้ยว

   “มึงเป็นหมาหรือไงวะกัดมาดะ อึก!” ปิดปากไว้ก่อนเป็นดีที่สุด ผมน่าจะคิดได้ตั้งแต่ทีแรก

   ผมบดเบียดปากเข้าหาเพราะอีกคนพยายามเม้มริมฝีปากไว้เต็มที่ไม่ให้ผมได้ชิมรสข้างในก็เลยเอื้อมมือไปบีบจมูกเขาไว้จนอีกฝ่ายหายใจไม่ออกแล้วเปิดปากขึ้นมาแทน

   ผมไม่เคยบังคับใครแบบนี้เลยจริงๆไม่ชอบด้วย แต่กับเขามันสนุกดี...

   เมื่อเปิดปากของอีกคนได้ผมก็กวาดต้อนลิ้นของเขาไปด้วย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความเคยชินหรืออะไรเพราะเต้เองก็จูบตอบกลับมาเหมือนกัน สักพักเหมือนเขาจะรู้สึกตัวว่าไม่ควรทำเลยทำให้ชะงักไปนิดหน่อยแต่ผมรู้สึกได้ก็เลยเอาลิ้นหลบออกมาก่อน น่าเสียดายที่ฟันคมกระทบโดนริมปากปากล่างจนได้เลือดไปแทน

   เปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากมาที่ลำคอที่เบี่ยงหนีการสัมผัส เขาลืมไปแล้วหรือเปล่าว่ายิ่งทำแบบนั้นผมก็ยิ่งฝากรอยไว้ได้ง่ายขึ้น

   “มึง... มึงบอกว่ากูกับมึง อึก เป็นแฟนกันนี่ สัด!เจ็บ แม่ง! ละ แล้วมาบังคับกันแบบนี้เขาไม่เรียกว่าแฟนหรอกนะ” ได้ฟังประโยคนี้ก็ต้องชะงักไปนิดหน่อย ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรหรอกครับ ดีใจที่เขายอมรับว่าผมเป็นแฟนมากกว่าเล่นเอาหน้าร้อนขึ้นมานิดๆ

   “เป็นแฟนกันก็ทำแบบนี้ไม่ถูกหรือไงกันครับ”

   “บางคู่เขาไม่ทำกันยังอยู่ได้เลยนะมึง” ก็จริงอย่างที่ว่า แต่ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะสามารถหยุดผมได้เลยจริงๆ

   “งั้นผมถามคุณกลับ อืม... ไม่สิ พูดแบบนี้ห่างเหินกันชอบกล ...งั้นพีทขอถามเต้กลับว่ามีไหมคนที่เต้เคยคบด้วยแล้วไม่มีอะไรเกินเลยไปถึงขั้นนั้น” พอถามจบเขาก็เงียบ

ผมรู้ว่าเต้เป็นคนตรงๆดูจากนิสัยแล้วคงไม่ชอบโกหกเท่าไหร่ด้วย แต่จะว่าไปสีหน้ากลืนไม่เข้าคาบไม่ออกแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบ

   มองไปยิ้มไปจนเผลอหัวเราะออกมาเบาๆให้อีกคนหันมามองตาขวางก็เลยได้แต่ยิ้มแหยๆให้ ก็คนมันลืมตัวนี่น้า

   “สัดเอ้ย! งั้นจะทำอะไรก็ทำ แม่ง!” รู้ทั้งรู้ว่าอีกคนพูดประชดชีวิตแต่รอยยิ้มที่มุมปากแทบจะหุบไม่ลง

   จะน่ารักเกินไปแล้ว!

   “ห้ามกัดนะครับ” เอ่ยเตือนคนข้างล่างก่อนที่จะได้รับหน้าตาที่ไม่พอใจตามมาแต่ก็พยักหน้ารับแต่โดยดี

   ประกบปากจูบกับอีกคนเบาๆก่อนจะเพิ่มแรงขึ้นแล้วค่อยๆสอดแทรกลิ้นเข้าไปหาความหวานภายใน แม้มันจะไม่ได้ละมุนนุ่มเหมือนคนที่เคยผ่านมาแต่กลับทำให้หัวใจเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ

   เหมือนเมื่อไม่นานนี้ผมจะบอกว่าอีกหน่อยคำว่าชอบของผมคงกลายเป็นคำว่ารัก

   มันก็คงจะเป็นอย่างนั้นจริงๆเพราะผมรู้สึกคำนั้นมันพุ่งออกมาจนหยุดไม่อยู่

   อยากให้คนที่มอบรสจูบปนกลิ่นเลือดนี้รู้สึกเหมือนกัน การกระชากและสัมผัสจาบจ้วงราวกับพายุที่ประเคนให้กันไม่ได้ลดทอนความอิ่มเอมใจที่ลอยวนอยู่ให้หายไป ยิ่งรุนแรงก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงการเติมเต็มช่องว่างที่ขาดหาย ตอนนี้แม้อีกฝ่ายจะรู้สึกต่างกันแต่ความพยายามของผมจะไม่หยุดจนกว่าคำว่ารักจะออกจากปากเขา

   ผมชอบการได้จับจองเป็นเจ้าของ... และเขาเป็นของๆผม

   “ปลดกุญแจมือหน่อยสิ” น้ำเสียงปนหอบพูดออกมาพร้อมกับสายตาแห่งความต้องการที่สื่อชัด ลิ้นของอีกฝ่ายแลบเลีบริมฝีปากอย่างเผลอตัวจนอดไม่ได้ที่จะต้องบดจูบลงไปอีกครั้ง

   “สัญญานะครับว่าจะไม่ชก”

   “อืม... เร็วดิวะ” เหมือนตอนแรกจะพูดกันดีๆแต่เมื่อผมชักช้าก็ดูว่าเขาจะของขึ้นอีกก็เลยไขกุญแจให้จริงๆ

   ถ้าเขาชกผมตอนนี้ผมก็ไม่ได้ว่าหรอกนะ จริงๆทั้งหมดก็แค่แกล้งขู่เขาไปก็แค่นั้น สิ่งที่ผมต้องการผมได้มาแล้ว
‘แฟน’ คำจำกัดความของคนสองคนที่รักกัน ผมต้องการแค่นี้

   หมับ!
   ผิคาดจนทำอะไรไม่ถูกเมื่ออีกฝ่ายดึงคอผมลงไปจูบเองดื้อๆ ยอมรับว่าดีใจแต่ก็แปลกใจพอๆกัน

   มือบีบเคล้นไปตาเนื้อตัวที่บัดนี้เปลือยเปล่า ไล้ไปตามเอวสอบที่แอ่นเอนขึ้นมารับสัมผัสแต่โดยดี ปากละออกจากกันก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายไปยังลำคอและแผ่นอกจนเกิดเป็นรอยจ้ำสีแดงสด

   แต่ผมยังมีข้อสงสัย...

   “นี่ เต้ครับ”

   “อะไร” เสียงแหบทุ้มต่ำจนใจสั่นไปด้วย ผมไม่อยากจะทน! แต่ความสงสัยมันมีมากกว่า

   “ไม่รังเกียจผมเหรอที่ทำแบบนี้”

   “มาถามอะไรตอนนี้วะ”

   “ก็แค่อยากรู้ เต้ไม่ได้ชอบผู้ชายนี่”

   “อย่ามาถามมากได้ไหม ตอนนี้กูยังไม่เข้าใจตัวเองเลยว่ะ สัดเอ้ย! เป็นไรไปวะแม่ง!” เหมือนเต้จะไม่เข้าใจตัวเองอย่างที่พูดจริงๆเพราะเห็นคิ้วขมวดเป็นปมแน่น

   ผมดีใจ... ดีใจสุดๆที่เขาไม่ได้รังเกียจผม นั่นหมายความว่าเขาชอบผมอยู่เหมือนกันหรือเปล่า

   คำว่ารัก! ผมอยากฟังคำนี้เต็มแก่แล้ว

   “หึหึ งั้นวันหลังผมจะเป็นคนทำให้เต้เข้าใจเองว่าเพราะอะไร”

   
tbc
--------------------

กลัวว่าหายไปนานก็เลยมาลงให้ก่อนแต่ยังไม่เสร็จ  T____T ขออภัยเป็นอย่างสูงจ้า

งานรุมไปจนถึงวันที่4สิงหาโน่นวันหยุดก็ไม่เว้น ...ช้ำใจจริงๆ :ling1:
วันที่5คงได้แต่งมาลงอีกที

ผู้เขียนไม่ได้ตั้งใจแกล้งนะคะ :hao5:

รอเค้านี้ดดดดด เนอะ!

..........
พีท : เห็นหลายรีพลายเลยว่ารอดูของเล่น ผมว่ายังดีกว่าครับเดี๋ยวลูกสิงโตของผมจะตื่นแล้วหนีเข้าป่าไป

...

เต้ : ผมเป็นตัวเอกแต่รู้สึกบทน้อยกว่าอีกคนชอบกล ตอนหน้าเจอกันครับ (หวังว่าผมคงไม่ได้เล่าฉากอัศจรรย์)

...
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 31-07-2015 18:53:12
เต้~ หนีพีทเท่าไรก็พ้นจริงๆ สินะคะ :mew5:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 31-07-2015 19:10:25
พีทก็ยังเจ็บตัวได้เสมอ :try2:

เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า   :ped149:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 31-07-2015 19:14:33
ส่งตรงจากญี่ปุ่น ฉันคิดนะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 31-07-2015 19:21:41
รอดูสิงโตน้อยพยศ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: น้องตัวเล็ก ที่ 31-07-2015 21:34:41
อะไรอยู่ในถุง ...




 :o
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 01-08-2015 07:26:01
กุญแจมือ  :hao6:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 01-08-2015 07:34:55
 :ling3:


ชอบเต้ตอนพยศมากกว่า พีทผิดนะเนี่ย อย่าไปยอมมมมม

ถึงพีทจะข่มขืนหรือใช้ของเล่น แต่มันก็เซ็กส์ ได้แค่ร่างกายไป แต่ไม่ได้ความรัก
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 01-08-2015 08:31:43
ของเล่นรีบๆ ใช้นะคะ อิอิ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 01-08-2015 11:23:08
 :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 01-08-2015 16:00:00
ปูเสื่อรอดูของเล่น  :hao7:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 01-08-2015 18:48:44
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 02-08-2015 16:27:19
อือหือดูเป็นSM ขึ้นมาเชียว



รอเต้ยอมลงให้คร้าบ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (1/2) 31/07/58
เริ่มหัวข้อโดย: lovelypolly ที่ 04-08-2015 02:19:50
รอดูเค้าเล่นของเล่นกันอยู่น้าาาา :z1: ไม่รู้งานนี้ใครจะสนุกกว่ากันระหว่างเต้กับพีทเนอะ 555
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 05-08-2015 19:16:06
ลบๆ ย้ายไปรวมกับตอนที่8-1

หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 05-08-2015 19:36:21
เต้เริ่มสับสนในความรู้สึกของตัวเองบ้างแล้วสิน้าา เพราะขนาดถึงกับเผลอไผลไปกับสัมผัสของพีทได้เนี่ยก็ไม่ธรรมดาแล้วล่ะ :-[

ปล. พีทจบแต่ว่านนท์ไม่ยอมจบแบบนี้ ปัญหาตามมาแน่ๆ เลยนะคะ :ling1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 05-08-2015 19:50:37
แล่วๆๆๆๆ

เต้เริ่มสับสนแล้ว อีกไม่นานๆ

จิ้มเลยพีทจิ้มเลย  :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-08-2015 19:53:52
มาสานต่อความฟินเดี๋ยวเน้นะคนเขียน
 :ling1:
นนท์อย่าเยอะน่า เต้ตรีนหนักนะจ๊ะขอเตือน
 
ขอบคุณมากค่ะ เรารอเรื่องนี้ตลอดเลย. สู้ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 05-08-2015 19:59:21
 :ling1:

ไม่รุ้ว่ารู้สึกไปเองคนเดียวหรือเปล่า ไม่ชอบที่เต้จะโดนปราบเลย ฮิมเป็นแบบนี้อ่ะดีแล้ว ไรทำนองนี้  :katai1:

เป็นลูกสิงโตเชื่องไม่มันส์
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 05-08-2015 20:02:32
แต่เรารอนะเต้
เป็นกันแล้วนะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: น้องตัวเล็ก ที่ 05-08-2015 21:00:05
อย่าไปยอมจ๊ะเต้

เตะเข้าไปชกเข้าไป  :laugh:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 05-08-2015 22:05:57
 :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 06-08-2015 06:30:47
เป็นแฟนกันๆ  :mc4:



น่ากลัวว่าวันข้างหน้าเต้จะแผลงฤทธิ์อีก ไหนจะนังนนท์อีกคน  :katai1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 06-08-2015 07:42:10
เต้บทพูดไม่ต้องเยอะหรอก ครางเยอะ ๆ ก็พอคิคิ คนอ่านหื่นค่ะ :hao6:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 06-08-2015 15:58:13
ต่อๆ  :sad4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 06-08-2015 19:44:09
ชอบบบ ถูกใจ ถูกจริต
เต้ดื้อเยอะๆนะ ชอบเวลาโดนปราบพยศ 555
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 06-08-2015 20:41:00
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 07-08-2015 18:54:11
เต้มีเคลิ้ม o18
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mekaming ที่ 07-08-2015 22:33:42
เต้น่ารักพยศแบบนี้แหละชอบ :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 08 กุญแจมือช่วยได้ (2/2) 5/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 10-08-2015 00:13:12
 :hao5:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 13-08-2015 10:12:30
ตอนที่ 09
บนเตียงห้ามทะเลาะกัน




   มือที่กำลังบีบเคล้นไปตามเนื้อตัวทำให้สะท้านเฮือก แล้วไหนจะความร้อนชื้นจากริมฝีปากที่กำลังคลอเคลียอยู่ที่ต้นคอและลาดไหล่นั่นอีก

   นี่กูยอมมันไปได้ยังไงวะ!

   ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่ารู้สึกดี แต่ผมก็เอาไปเปรียบเทียบกับหญิงสาวที่เคยผ่านมือมาไม่ได้อยูดีว่าแบบไหนดีกว่ากัน ส่วนหนึ่งนั้นอาจจะเพราะให้เกียรติอีกฝ่ายที่จะไม่วิพากษ์วิจารณ์ในเรื่องแบบนั้น อีกส่วนก็คงเพราะผมไม่เคยโดนรุกมาก่อนล่ะน่ะ จะให้ผู้หญิงตัวเล็กๆขึ้นคล่อมมันไม่เร้าใจผมแบบนี้นี่นา

   เอาเป็นว่าช่างมันเถอะ

   เฮือก!

   “เชี่ยพีท มึงอย่ากัด มันเจ็บนะสัด” ผมด่ามันเพราะอยู่ดีๆก็กัดต้นคอผมซะแรง

   “เห็นนิ่งไปนี่ครับนึกว่าหลับไปแล้ว” ก็เลยกัดให้ตื่นเหรอวะ กูแค่หลับตาเพราะเคลิ้มเฉยๆหรอก

   หากจะถามว่าทำไมผมถึงยอมได้แบบนี้ อาจจะเพราะผมเป็นคนไม่ชอบผิดคำพูดกับใครเมื่อพลั้งปากไปก็เลยเลยตามเลยล่ะนะ ผมเป็นผู้ชายนี่ มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรเท่าไหร่อีกอย่างทั้งมันและผมคงไม่เอาไปป่าวประกาศว่าได้กันแล้วหรอก

   มันผละจากคอของผมขึ้นมาจูบ สัมผัสรุนแรงจาบจ้วงที่ประเคนเข้ามาให้นี่ทำให้ผมต้องรุนแรงตามไป ถึงจะยอมเป็นคนอยู่ข้างล่างแต่ใช่ว่าผมจะยอมอยู่เฉยๆให้กดซะเมื่อไหร่

   อย่าให้เผลอนะมึง... กูจะพลิกให้ดู!

   ลิ้นถูกดูดดึงจนรู้สึกเจ็บไม่ต่างจากริมฝีปากที่บดเบียดจนสัมผัสได้ถึงกลิ่นเลือดที่ลอยคลุ้งในปากปนไปกับรสหวานนิดๆของการจูบ ยิ่งถูกผลักดันให้ล่าถอยก็ยิ่งอยากรุกรานกลับให้เป็นฝ่ายมีชัยราวกับกำลังทำสงครามกันอยู่

   “ฮา... อะ มึง อย่าเล่นตรงนั้นดิวะ อึก กูไม่ใช่ผู้หญิงนะ”

   ออกเสียงห้ามปรามเมื่ออีกฝ่ายเคลี่อนต่ำลงไปยังหน้าอกแบนราบก่อนจะสะกิดคลึงยอดอกที่คัดตึงจากความวาบหวาม ความรู้สึกที่ได้รับต้องยอมรับว่าซาบซ่านไปถึงไขสันหลังแต่จะดีกว่านั้นถ้าไม่เอาแต่เล่นไม่ยอมแตะต้องส่วนอื่นสักที

   เปลี่ยนจากมือเป็นริมฝีปากและลิ้นร้อนที่ลงไป ความค่อยเป็นค่อยๆไปที่ถูกกระทำราวกับได้รับการดูแลทนุถนอม แต่สิ่งที่ได้รับไม่ได้ทำให้ดีใจในเมื่อเป็นฝ่ายมอบให้คนอื่นมาตลอด

   มือผลักหัวของอีกคนออกไปแต่การดูดดึงที่อีกฝ่ายทำทำให้ต้องกดหัวของมันลงมาแทน อกแอ่นเอนเข้าหาริมฝีปากหนานั้นอย่างไม่รู้ตัวจนคนข้างบนหยุดการกระทำแล้วส่งเสียงหัวเราะประจำตัวจึงได้รู้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป

   นี่มันไม่ตลกแล้ว...

   ยอมรับได้ยากจริงๆว่าเมื่อเป็นผู้รับแล้วรู้สึกดี

   “อยากให้ผมทำอะไรให้เป็นพิเศษหรือเปล่าครับ”

   “เชี่ยพีทมึงอย่าถาม หุบปากแล้วจะทำอะไรก็ทำ”

   “หึหึ”

   ผมไม่ได้ง่าย... แต่แรงผลักดันจากความต้องการมันห้ามได้ยากจริงๆ

   พีทยังคงนิ่งแล้วยิ้มให้อยู่แบบนั้น จริงๆก็ไม่ได้นิ่งซะทีเดียวเพราะมือยังคงลูบไล้สลับกับบีบเคล้นอยู่ที่ช่วงเอว แต่ทั้งหมดนั้นทำให้ขัดใจ

   ผลัก! ตุบ!

   ผลักมันให้ล้มลงบนเตียงแล้วขึ้นคล่อมแทน ถ้ามันไม่ทำเดี๋ยวถ้าอย่างนั้นผมทำเอง!

   “อย่าใจร้อนสิครับ” คำพูดที่มาพร้อมกับรอยยิ้มไม่ยินดียินร้ายแบบนั้นเห็นแล้วอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้

   “เงียบน่า... เราเป็นแฟนกันแล้วนี่ใช่ไหม งั้นมาสลับกันให้กูเอาบ้างจะเป็นไรไป”

   “ถ้าเต้ทำได้ก็เชิญ” ครั้งนี้มันก็ยังยิ้มและเป็นรอยยิ้มที่เสียวสันหลังแปลกๆ แต่ก็ช่างมันเถอะ! ครั้งนี้ผมขอแก้แค้นคืนหน่อยก็แล้วกัน

   เริ่มจากลูบไปตามเนื้อตัวของมันเพื่อดูปฏิกิริยาที่ยังคงเฉย ถึงจะขัดใจแค่ไหนแต่ก็ไม่สามารถบีบเคล้นให้ดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างอยู่ดี กล้ามเนื้อจากการออกกำลังกายแข็งแน่นจนไม่รู้จะไปจับส่วนไหนให้อีกคนรู้สึกได้

   เป็นฝ่ายนำแต่รู้สึกเหมือนถูกแกล้งยังไงก็ไม่รู้...

   เอาวะ มันต้องลอง!

   ก้มลงไปประกบปากที่อ้ารับอย่างเหมาะเจาะ เป็นคนนำทางนี่รู้สึกดีกว่าจริงๆนั่นแหละ ส่วนอีกคนก็ไหลไปตามทางที่ผมชี้ให้โดยไม่ขัดขืน แปลกใจ แปลกใจ แปลกใจสุดๆ

   ผละออกจากกันเพื่อมองหน้ามันอีกครั้งแต่ก็เห็นเพียงแค่รอยยิ้มบางๆอีกตามเคย

   “มึงหุบยิ้มหน่อยได้เปล่าวะ”

   “ทำไมล่ะครับ ก็ผมกำลังมีความสุข”

   “แต่กูเห็นแล้วหลอนสัด สุขไม่ออกว่ะ”

   “งั้นก็หลับตาสิครับ” พูดแล้วก็ดึงผ้าสีดำยาวๆมาจากกระเป๋าหลัง

   ผมน่ะล่อนจ้อนหมดแล้วล่ะครับ ไม่ต้องถามว่าอายไหม คำตอบคือไม่แน่นอนเพราะไอ้หมอนี่มันก็ผู้ชาย อะไรก็เหมือนๆกันนั่นแหละ

   “มึงพกอะไรมาบ้างวะเนี่ย!” พูดไปก็ล้วงกระเป๋าหลังมันไปก็เจอเชือกเส้นเล็กอีกเส้น นี่มึงคงไม่ได้เอามาป้องกันตัวแน่ๆใช่ไหม ไอ้นี่มันตัวร้ายหน้ายิ้มชัดๆ

   “เอาของผมทิ้งทำไมล่ะครับ” ยังมีหน้ามาถามตอนที่ผมโยนเชือกลงข้างเตียง อ้อ ผ้าปิดตาอะไรไม่รู้ของมันก็ลงไปกองอยู่ด้วยกันนั่นแหละ คิดหรือไงว่าผมจะทำตามที่มันว่า

   “หุบปากไปเลยมึงน่ะ ครางให้กูฟังก็พอ”

   เคลื่อนริมฝีปากไปตามลำคอหนาเพื่อสร้างรอยรักเหมือนที่อีกคนทำให้แต่กลับไม่ขึ้นเป็นสี ผิวของอีกฝ่ายก็ขาวอยู่แล้วแต่พอผละออกสีแดงจางๆที่เกิดขึ้นก็ค่อยๆจางลง และนั่นเป็นอีกเรื่องที่สุดจะขัดใจ

   เปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นยอดอกที่ไม่ว่าจะเคล้นคลึงหรือก้มลงดูดดุนก็คงยังไรปฏิกิริยาตอบกลับ ลองทำต่างๆนานาที่คิดว่ามันจะรู้สึกดีเหมือนที่เคยโดนมาบ้างแต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นจนรู้สึกสงสัย

   “เชี่ยพีท นี่มึงตายด้านไปแล้วเหรอวะ”

   “ผมว่าผมยังปกตินะครับ”

   ด้วยความสงสัยที่ยังไม่คลายก็เลยเอื้อมมือลงไปสัมผัสแกนกลางตัวที่อยู่ใต้กางเกงยีนส์ตัวหนาที่ยังคงนุ่นนิ่ม ลองกดคลึงเบาๆเพื่อทดสอบว่าที่อีกคนพูดมาจริงหรือเปล่าและส่วนนั้นก็ค่อยๆแข็งขืนขึ้นมาก็เลยกดน้ำหนักลงไปอีก

   “เบาๆก็ได้ครับ ผมก็บอกแล้วไงว่าผมปกติ” พีทมันจับมือผมไว้แน่น สงสัยคงจะเริ่มรู้สึกเจ็บที่ผมทำแรงเกินไป

   ผมปัดมือมันออกก่อนจะรูดซิบของมันลงแล้วถอดกางเกงให้ เอาเข้าจริงต้องบอกว่ากระชากกางเกงออกให้มากกว่า พีทมันไม่ได้ใส่กางเกงที่แบบว่ารัดติ้วแต่เป็นเดฟพอดีตัวที่ออกจะหลวมไปนิดด้วยซ้ำ

   กางเกงชั้นในสีดำสนิทขอบแดงเหมือนที่ผมชอบใช้ทำให้พอจะรู้ว่ารสนิยมอาจจะพอเข้ากันได้ในเรื่องการแต่งกายอยู่บ้าง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา! ขนาดที่ต่างกันอยู่ขั้นหนึ่งทำเอาหน้าชาอย่างหงุดหงิดใจ ครั้งที่แล้วเนื่องจากอาการเมามายก็เลยไม่ได้สังเกตอะไรมากมายก็เลยไม่ได้เก็บส่วนนี้มาคิด คนที่ออกจะมั่นใจในตัวเองเรื่องนี้พอมาเจอสิ่งที่โตกว่าก็เลยเสียความมั่นใจไปหน่อยนึงเหมือนกัน ก็ได้แต่คิดว่าเพราะมันตัวใหญ่กว่าก็เลยมีมากกว่าก็พอจะทำให้สบายใจได้บ้าง

   “อืม...”

   เสียงเบาๆที่ดังจากอีกคนทำให้ต้องรีบเงยขึ้นมอง ความรู้สึกประมาณว่าในที่สุดกูก็ทำสำเร็จ! ทั้งๆที่ไม่มีอะไรเลยแค่มันครางออกมานิดหน่อยกับตาปรือที่ส่งมาให้

   อย่างน้อยทั้งหมดนั้นก็ทำให้ความมั่นใจเริ่มกลับคืนมา

   เอาวะ! ถึงจะไม่เคยเล่นกับไอ้ตรงนี้ของคนอื่นมาก่อนแต่อย่างน้อยก็เคยถูกทำมาบ้างก็พอจะรู้ว่าทำยังไง

   ผ้าชิ้นสุดท้ายถูกถอดทิ้งไปโดยเจ้าของที่ร่วมมือเป็นอย่างดี แล้วก็ต้องมาสงสัยอีกนั่นแหละว่าทำไมถึงยอมได้ง่ายๆทั้งๆที่มันจะต้องถูกเสียบ ดูก็รู้ว่ามันก็ไม่เคยมาก่อนแน่ๆ

   คิดไปก็เปล่าประโยชน์ก็เลยหันเหความสนใจมาที่ส่วนแข็งขืนเบื้องหน้าแทน มองดูก็ต้องสะอึกกับสิ่งที่ชูชัน กำลังคิดว่าถ้าผู้ชายคนอื่นอยู่ตรงหน้าผมอาจจะถีบมันกระเด็นด้วยความรังเกียจ แต่กับมันก็คงจะเป็นข้อยกเว้นอยู่หน่อยเพราะก็เคยๆกันมาแล้วจะทำรังเกียจไปก็กลัวจะถูกหาว่ากระแดะ

   แรงผลักดันที่ทำให้ยอมทำทั้งหมดตอนนี้ก็คงจะเป็นความอยากเอาชนะนั่นแหละนะ

   “อา... เต้ครับ ขยับแรงอีกหน่อย” ได้ทีสั่งใหญ่เลยนะมึง ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่เต้ตามใจเมีย

   มือจับน้องชายมันรูดขึ้นลงช้าๆก่อนจะเร่งจังหวะอย่างที่มันต้องการ ถึงผมจะกล้าทำแบบนี้แต่พอเอาเข้าจริงๆก็ไม่กล้าที่จะทำให้ถึงที่สุดอยู่ดี

   มันเป็นผู้ชาย! ยังไงส่วนหนึ่งผมก็ยังทำใจรับไม่ได้!

   ขยับให้มันอยู่นานจนปวดแขนก็ไม่เห็นมันจะเสร็จสักที ส่วนกลางลำตัวที่แข็งขืนขึ้นมาก็ยังรู้สึกได้ว่ายังไม่ตื่นตัวเต็มที่ มองกลับไปยังเจ้าของสิ่งที่ได้กลับมาคือสายตาที่ท้าทายให้เขาเข้าไปสัมผัสมันมากขึ้น

   คิดจะล่อกูให้ติดกับหรือไง

   ...แต่มึงคิดถูก!

   ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้เว้ย! อย่าคิดว่ากูไม่กล้า

   จากมือเปลี่ยนเป็นลิ้นที่ลงไปสัมผัส ค่อยๆแตะลงไปเบาๆ รสที่ปลายลิ้นไม่ได้ดีแต่ก็ไม่ถือว่ารับไม่ไหว ไล้ไปตามส่วนปลายที่ปริ่มด้วยของเหลวก่อนจะค่อยๆพองโตขึ้นในอีกระดับ

   “อืม... ถ้าไม่ไหว อะ! ไม่ต้องฝืนก็ได้ครับเต้” นี่ก็ขัดความตั้งใจผมจริง ถ้าฝืนอย่างที่ว่าผมก็คงไม่ทำหรอกนะ

   “เงียบน่า” พูดพลางครอบปากลงไปรับส่วนนั้น ยอมรับว่าไม่ได้เก่งอะไรพวกนี้เลย

   เสียงครางครือเบาๆทำให้รู้สึกเหนือกว่ายิ่งกระตุ้นให้ลองทำอะไรที่มากกว่าเดิมทั้งดูดดุนและขยับขึ้นลง

   รู้สึกได้ว่ามีมือที่ยื่นสอดเข้ามาบนศีรษะ สัมผัสนิ่มนวลเหมือนกำลังถูกนวดตอนสระผมทำเอาเคลิ้มไปเหมือนกันก่อนที่จะรู้สึกตัวอีกทีกับแรงกดเพื่อให้กลืนกินส่วนกลางลำตัวให้มากยิ่งขึ้น

   แม่งชนคอหอยจนอยากจะอ้วก เอาหัวออกก็ไม่ได้ก็เลยเปลี่ยนเป็นใช้แขนดันหน้าขามันไว้

   อาการดิ้นรนของผมคงทำให้มันรู้สึกได้ก็เลยปล่อยมือออกและนั่นทำให้ผมได้มีโอกาสผละออกมาเพื่อหายใจ

   “คิดจะฆ่ากันหรือไงวะ แม่งท่าตายน่าอนาถสิ้นดี” บ่นไปก็เช็ดมุมปากไป

   “ขอโทษนะครับ มันรู้สึกดีก็เลยเผลอน่ะ”

   “แม่ง!” ทำได้แค่สบถออกไป เผลอแบบนี้ผมก็เคย คิดไปแล้วก็สงสารพวกเธอที่ทำให้ผมเหมือนกัน

   “นี่ เต้ครับ”

   “อะไร”

   “อยู่กับผมก็อย่าไปคิดถึงคนอื่นสิ” มันรู้ได้ไงวะ

   ผลัก!

   อยู่ๆก็ถูกผลักให้ล้มตัวลงไปด้านข้างโดยมีอีกคนขึ้นคล่อมด้านบน พอจะขัดขืนก็เห็นใบหน้าที่ปกติจะยิ้มตลอดเวลาออกแนวดุๆก็ทำให้ต้องหยุดชะงัก

   “อยู่กับผมก็คิดถึงแต่ผมสิครับ อีกอย่างผมว่าถึงเวลาที่คนผิดต้องโดนลงโทษบ้างแล้วล่ะ”

   ยังไม่ทันได้คิดเสียงล็อกกุญแจก็ดังขึ้นอีกครั้ง ผมรีบเงยขึ้นดูมือที่ไม่รู้ถูกจับชูขึ้นไปเมื่อไหร่ เห็นมือสองข้างที่ถูกล็อกติดกับเตียงอีกครั้งก็ต้องสบถลั่นแล้วหันไปจ้องคนทำ

   “ปล่อยกูนะเชี่ยพีท!”

   “ปล่อยแน่ครับแต่นั่นต้องหมายถึงการลงโทษของผมสิ้นสุดลงแล้ว”

   “กูไม่เล่นนะเว้ย! ครั้งนี้ให้กูเอามึงสิไม่ใช่ให้มึงมาเอากู!”

   จะด่าเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล จะดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุดจากกุญแจมือ ก็เลยได้แต่นอนนิ่งๆจ้องตากับมันที่มองมาอยู่แบบนั้น

   ใบหน้าที่ก้มต่ำลงมาใกล้ทำให้สังเกตเห็นถึงสีตาของอีกฝ่ายชัดขึ้น ไม่เคยมองแบบจริงจังมาก่อนก็เลยพึ่งรู้ว่าตาของอีกฝ่ายออกจะเป็นสีดำที่ออกไปทางสีเทาหน่อยๆ

   ริมฝีปากแตะลงมาเบาๆให้เผลออ้าปากออกด้วยความเคยชินก่อนที่ลิ้นร้อนจะตามเข้ามาเกี่ยวรัดกับของตัวเอง เสียงฉ่ำแฉะจากการดูดดุนแม้จะน่าอายแต่ก็ช่วยกระตุ้นความรู้สึกให้ลุกโชนอย่างช้าๆ

   พีทผละออกไปก่อนจะก้มลงไปขบแม้มบนลำคอที่คาดว่าตอนนี้คงเต็มไปด้วยร่องรอยสีแดงก่ำ ไม่นานก็เลื่อนลงไปตรงช่วงอกที่ทั้งดูดแม้มและกัดเบาๆให้แอ่นเอนเข้าหา มือข้างหนึ่งบีบกระชับช่วงเอวสอบส่วนอีกข้างก็เลื่อนต่ำลงไปช่วงกลางลำตัว บีบกระชับเบาๆให้รู้สึกอึดอัดก่อนจะขยับรูดรั้งขึ้นลงอย่างช้าๆ

   “พีทมึงเร็วๆสิวะ” ต้องออกปากสั่งเพราะไม่ได้ดั่งใจ

   แต่เหมือนการกลั่นแกล้งเล็กๆเพราะผู้กระทำไม่ยอมฟังเสียงแหบพร่าที่บอกออกไป เขายังคงค่อยๆใช้จังหวะช้าๆให้อีกคนดิ้นพล่าน แต่ไม่นานจังหวะก็ปรับให้เร็วขึ้นอีกให้คนข้างล่างหายใจหอบเพราะแรงชักจูงที่เพิ่มมากขึ้น

   “อะ หยุด หยุดทำไมวะ”

   “ผมก็บอกแล้วไงครับว่านี่เป็นการลงโทษ”


tbc
--------------------

หายไปเป็นอาทิตย์แล้วยังมาน้อยอีกต้องขออภัย :ling3:

เป็นฉากที่ต้องใช้กำลังภายในสูงมากเพราะไม่ค่อยถนัด
เอาเต้มาเล่านี่ยิ่งไม่ถนัดใหญ่เลยไว้เจอกับพีทกันอีกรอบ

ที่หายไปนี่ไม่ใช่อะไร พอดีว่างจัดความขี้เกียจเลยครอบงำ  :m23:

อย่าพึ่งทิ้งกันไปไหนน้า :mew2:


หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 13-08-2015 10:19:52
ลงโทษกันได้แบบว่า เฮือก  :jul1: 
เต้กำลังได้ที่เลยสินะ อิอิ  :hao6:

รอต่อไปจ้า มาไวๆนะคะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 13-08-2015 10:49:29
จะเต้หรือพีทก็ได้จ้าจัดมาเลย  :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 13-08-2015 12:31:34
ม่ายยย มันค้าง  :z3:
รอดูบทลงโทษ รอ รอ รอ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: BlueCherries ที่ 13-08-2015 12:36:48
 :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 13-08-2015 12:51:08
พีทบอกคืนนี้ยังอีกยาวนะนะครับเต้ หึหึหึ


เต้เอ๋ยอย่างหวังพลิกพีทเลยนอนครางให้พีทฟังอย่างเดียวก็พอมั้งหึหึ  :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 13-08-2015 14:05:34
รอบทลงโทษฉบับเต็มนะค้าา :hao7:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: น้องตัวเล็ก ที่ 13-08-2015 17:56:53
 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 13-08-2015 18:15:06
 :haun4:  :haun4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 13-08-2015 21:47:57
กำลังได้ที่ :laugh:

อย่าพลิกเลยเต้ถือว่าเจ้ขอร้อง
แบบว่าเราอยู่ล่างน่ะดีที่สุดแล้ว  :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 14-08-2015 08:24:11
รอการทำโทษ หึหึ  :m12:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 14-08-2015 19:14:46
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 15-08-2015 02:41:18
 :katai4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcandy ที่ 26-08-2015 01:34:52
คนเขียนจ๋า รีบๆมาลงโทษหนูเต้เร้ววววว
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 27-08-2015 22:12:08
เข้ามารอดูเต้โดนลงโทษ เราว่านะให้พีทไปเคลียร์กับนนท์ให้จบก่อนเหอะ ดูท่าว่าจะไม่ยอมจบง่ายๆแน่ ส่วนเต้ก็นะ อ่อนๆให้พีทสักนิดก็ดีนะ แต่แบบนี้ก็ไม่เลวเพราะตอนนี้เต้ยังสับสน รอให้แน่ใจกว่านี้แล้วก็ค่อยแสดงออกก็ไม่สาย(??) พีทก็ขี้แกล้งเกินไปแล้ว รอดูพีทปราบพยศเต้สำเร็จ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: Cockroach ที่ 28-08-2015 07:44:42
มาตามจ้า สนุกมากๆมีเเววว่านังนนท์จะต้องหาเรื่องมาให้
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 28-08-2015 17:05:33
เราคงแปลกกว่าคนอื่นที่อยากให้พีทกดเต้ไวๆ ไม่ว่าจะวิธีไหน

แต่ความจริงเราอยากให้เต้ยอมเพราะรักและไม่ได้สับสนในตัวเอง

มันคงจะดีมากถ้าเต้ไม่ได้เคลิ้มเพราะอารมณ์พาไปและไม่ได้โดนบังคับแบบฝืนใจหรือจำยอมเพราะคำพูดตัวเองแบบนี้

ถ้าใครอ่านคอมเม้นท์เราแล้วขัดใจ ก็ขอโทษด้วยนะคะ แต่เราอยากให้เต้ยอมเพราะรักมากกว่าอ่ะ

อยากให้พีทจีบเต้ดีๆ บ้างไม่กวนประสาทเต้แบบนี้อ่ะ เราเข้าใจเต้นะเวลาทำอะไรเขาไม่ได้แล้วแบบมันหงุดหงิดมากๆ เลยอ่ะ

อยากเอาคืนก็ทำไม่ได้
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: yaoisamasang ที่ 28-08-2015 23:02:38
เป็นเขยบ้านนี้ต้องอดทน สิบล้อชนก็ห้ามตาย
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: NuTonKaw ที่ 29-08-2015 02:24:01
เรื่องนี้น่ารักแบบแมนๆสายโหดแอะอะตอยๆ 555

เสมือนพกกระสอบทรายไว้ข้างตัว  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcandy ที่ 08-09-2015 21:28:19
คนเขียนหายไปไหนอ่า   :hao5:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 09 บนเตียงห้ามทะเลาะกัน 13/08/58
เริ่มหัวข้อโดย: manami_01 ที่ 09-09-2015 12:50:34
เอาเบาะมานั่งรอนอนรอจร้าาาาาาาาาาา  :mew1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ประกาศด่วน!! 31/10/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 31-10-2015 22:24:09
หายไปนานเพราะงานเข้าหนักมาก
เห็นเรื่องแฝดโดนลบต้องรีบมาเจิมเรื่องนี้ทันทีกลัวหายอีกเรื่อง :hao5:

ว่างเขียนอีกทีก็ช่วงสิ้นปีจ้า ช่วงนี้ขอหาตังแปปนึง หุหุ
คิดถึงคนอ่าน จุฟๆ
 :mew1:


หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 22-12-2015 21:04:03
ตอนที่ 10
บทลงโทษเล็กๆ




   “ผมก็บอกแล้วไงครับว่านี่เป็นการลงโทษ”

   ก็พูดไปแบบนั้นเองแหละ จริงๆไม่ได้โกรธเลยด้วยซ้ำก็แค่อยากจะหาเรื่องแกล้งอีกฝ่ายก็แค่นั้น เหลือบไปเห็นถุงกระดาษที่ตัวเองเอามาด้วยแล้วถึงกับหุบยิ้มไม่ลงจนเต้มองมาอย่างหวาดระแวง ได้แต่ส่งยิ้มกลับไปแล้วเอื้อมไปหยิบของในถุงใบนั้นออกมามา

   “อะไรวะ” ใบหน้าสงสัยพร้อมกับหวาดกลัวหน่อยๆเหมือนกับลูกสิงโตกลัวป่าแบบนั้นยิ่งกระตุ้นให้ผมอยากแกล้งเข้าไปอีก

   “ไม่มีอะไรนี่ครับ แค่เจลเอง”

   พอบอกไปก็ยิ่งดิ้น เสียงโซ่แกรกกรากครูดกับเตียงจนกลัวว่าจะดังไปถึงห้องข้างๆ แต่ก็เอาเถอะ ผมไม่ได้สนใจเท่าไหร่ว่าใครจะได้ยินหรือเปล่า

   กลับมาอยู่ในท่าเดิมระหว่างขาของเขาก่อนจะยกขาแข็งแรงขึ้นข้างหนึ่งจนอีกคนร้องลั่น ขวดเจลในมือถูกบีบก่อนจะป้ายลงบนช่องทางสีสวยเบาๆโดยที่เจ้าของพยายามดิ้นหนีแต่ติดที่แขนและขาถูกรั้งไว้

   “ไหนว่าจะให้ผมทำอะไรก็ทำไงครับ” ถามออกไปแต่มือก็ไม่ได้หยุดที่จะนวดคลึงส่วนนั้น

   “มึงไม่เข้าใจกู! อีกอย่างมันเจ็บเถอะสัด ถึงตอนนั้นกูจะเมาแต่ก็จำได้เถอะ” พูดไปก็ทำสีหน้าแหยงๆจนต้องยิ้มปลอบ

   “ผมจะเบามือ รับรองว่าไม่เจ็บมาก”

   “แต่มันก็ยังเจ็บไม่ใช่เหรอวะ! เฮ้ย!” เต้ร้องออกมาเมื่อผมกดนิ้วเข้าไป

   สีหน้าสงสัยของอีกคนทำให้อยากหัวเราะแต่ก็ต้องเก็บสีหน้าไว้ คาดว่าเขาคงไม่ได้รู้สึกเจ็บเหมือนที่ตัวเองคิดก็เลยงงๆอยู่
   ก็นะ... ผมเทเจลมาใช้จะครึ่งขวดขนาดนั้น ถึงแม้เขาจะดูเกร็งๆนิดหน่อยก็เถอะ

   นิ้วที่สองและสามตามไปในไม่ช้าก่อนจะหมุนวนให้อีกฝ่ายคลายตัว แต่ทั้งหมดนี้ไม่ใช่การลงโทษของผมหรอก

ผมกำลังรอ...

   “อะ อึก มึง มันร้อน” เสียงทุ้มพร่าพูดออกมาช้าๆด้วยสีหน้าเหยเก

   เต้เริ่มตัวสั่นนิดๆเมื่อเวลาผ่านไป ส่วนกลางลำตัวที่รอการสัมผัสแดงก่ำอย่างน่าสงสาร ขาสองข้างพยายามหุบเข้าหากันเพื่อลดความทรมานแต่ติดที่ตัวผมคั้นกลาง

   แต่ทั้งหมดนั้นก็ดูร้อนแรงดีจริงๆ ผมนี่อยากจะพุ่งเข้าไปปลดปล่อยให้ทั้งของตัวเองและอีกคนเสียเดี๋ยวนั้น

   เจลหล่อลื่นสูตรพิเศษ... ผมว่ามันให้ผลเป็นที่น่าพอใจนะ

   เสียงโซ่แกรกกรากเสียดสีกับเตียงทำให้อดที่จะเหลือบสายตาไปมองไม่ได้ พอดีที่ประสานสายตากับเต้ ดวงตาดื้อรั้นที่ไม่ยินยอมพร้อมใจกับประกายกระหายเล็กๆที่อยู่ภายใน

   เขาทำให้ผมหลงไหลขึ้นไปอีกเพียงแค่มองตา...

   “มึงหยุดทำหน้าโรคจิตเดี๋ยวนี้นะ” หวา ผมคงแสดงออกทางสีหน้ามากไปนิด

   ช่องทางเริ่มคลายตัวจนรู้สึกได้แต่ก็ยังบีบรัดเป็นจังหวะให้ได้วูบโหวงในอก อยากพาตัวเองเข้าไปทักทายให้ลึกที่สุดเดี๋ยวนั้น แต่อีกใจกำลังรอคอยการร้องขอจากอีกฝ่าย

   ตัวเลือกระหว่างสุขกายกับสุขใจ เลือกทางไหนก็มีความสุขจริงๆ หึหึ

   มองคนข้างล่างที่ตอนนี้ลมหายใจหอบถี่พร้อมกับตัวสั่นน้อยๆยิ่งทำให้แกนกายปวดหนึบ กลายเป็นว่าแทนที่อยากจะแกล้งเขาเล่นกลับเป็นผมเองที่เหมือนถูกแกล้ง

   คนตรงหน้าก็คงอดกลั้นน่าดู ดูจากริมฝีปากสีสดจากการจูบเม้มแน่นเพื่อระงับความต้องการที่พรั่งพรู

   ขอสิ... ขอร้องผมครับเต้

   มือที่ว่างป่ะป่ายไปตามลำตัวก่อนจะเลื่อนต่ำลงที่ก้อนเนื้อหนั่นนิ่มทั้งสองข้าง บีบกระชับความหยุนมือทั้งสองเพื่อระบายความต้องการของตัวเองจนอีกฝ่ายครางอือในลำคอ

   “มึง...”

   เร็วสิ... เร็ว

   “...ที” น้ำเสียงผะแผ่วลอบออกมาบางเบาจนจับใจความไม่ได้ให้ต้องร้องขอฟังอีกที

   “เมื่อกี้เต้ว่ายังไงนะครับ”

   “แม่ง...” ขนาดเสียงสบถยังเบาหวิวพร้อมกับอาการหอบหายใจ

   “...” ผมเงียบเพื่อตั้งใจฟังสิ่งที่เขาจะพูด

   ดวงตาที่ฉายความต้องการออกมาพร้อมกับความเจ็บใจยิ่งกระตุ้นความต้องการของผมให้คุโชนขึ้นไปอีก ลูกสิงโตของผมกำลังต้องการการปลดปล่อยจนแทบทนไม่ไหวแน่ๆ แต่ส่วนหนึ่งคงอับอายเกินกว่าจะร้องขอออกมาเอง

   “ช่วยที” เพียงแค่นี้ผมก็แทบยิ้มไม่หุบ แต่ว่า...

   “ว่าไงนะครับ” ผมอยากฟังอีกทีอ่ะ

   “กูบอกว่าช่วยกูที! มึงแม่ง เล่นอะไรวะ” หวา... ลูกสิงโตผมหงุดหงิดซะแล้ว ก็คงต้องหยุดเล่นเท่านี้

   ผมก้มลงไปประกบปากที่ยังคงเม้มเน้น อีกฝ่ายเผยอออกอย่างรู้งานก่อนที่เราสองคนจะช่วยกันชักนำรสจูบหวานล้ำให้เต็มไปด้วยรสเลือดและความหิวกระหาย

   ความหิวกระหายซึ่งกันที่ไม่รู้ที่มา หากแต่ร่างกายชักพาจนต้องบดเบียดเข้าหากันเพื่อคลายความหิวนั้น

   ลิ้นต่อลิ้นพันกันจนไม่รู้ว่าของใครเป็นของใคร แม้จะดุนดันกันจนเจ็บก็ยังไม่มีใครขยับห่าง มือทั้งสองข้างฟอนเฟ้นไปตามร่างกายที่พอเหมาะพอเจาะ ลำตัวบดเบียดกันให้รู้สึกร้อนจนแทบละลายหายไป

   มือของเต้คล้องลำคอผมลงพร้อมกับดึงให้เข้าประชิดยิ่งขึ้น ส่วนล่างขยับส่ายไปมาเพื่อบอกถึงความต้องการที่ล้นปรี่ แล้วผมจะรออะไรล่ะครับ

   ความแข็งขืนที่พร้อมอยู่แล้วค่อยๆสอดประสานเข้าไปในร่างกายร้อนผ่าวตรงหน้า ยิ่งความรัญจวนจากเล็บสั้นคมที่กรีดลงบนแผ่นหลังบอกถึงความสุขล้นของความต้องการได้เป็นอย่างดี จากนั้นเขาจึงไม่รอช้าขยับเอวเพื่อให้ทั้งหมดเข้าสู่ช่องทางร้อน

   “อ๊า... เบา เบาหน่อย”

   “คุณเรียกร้องเองนะ” พูดพร้อมกับค่อยๆขยับร่างกายที่เชื่อติดกันจนเห็นอีกคนร้องลั่น

   “อะ อ๊า... กู อะ กูเปล่าเถอะ สัด!” ถึงแม้ร้องลั่นที่ว่าจะเพื่อด่าผมก็ตามที แต่อย่างน้อยคำพูดที่หอบพร่าก็ทำให้รู้สึกซาบซ่านในหัวใจไม่น้อย

   ร่างกายของเราประสานเข้าจังหวะกันจากช้าๆก่อนจะเร็วขึ้น มือทั้งสองข้างคอยนวดเฟ้นไปตามร่างกายของฝ่ายตรงข้ามเพื่อระงับอารมณ์ที่อยากปะทุพร้อมทั้งปลุกเร้าความกระหายที่มีในตัวให้มากขึ้นไปอีก

   “อะ มึง เร็ว อะ เร็วอีกหน่อย” หลังจากเสียงนั้นจบลงผมก้มลงไปฝากรอยรักไว้อีกครั้งที่ลาดไหล่หนาก่อนจะทำตามที่อีกฝ่ายขอ

   จังหวะแนบชิดถูกเร่งให้เร็วขึ้นจนเต้ร้องออกมาอื้ออึง แต่คงจะเขินอายเกินกว่าจะเปล่งเสียงเหล่านั้นจึงกระชากศรีษะผมลงไปแล้วประกบปากจูบ

   เจ็บ... ฟันกระทบกันดังกึก แต่ความเร่าร้อนที่ส่งกลับมาแทบจะทำให้ลืมความเจ็บนั้น

   จังหวะของเราถูกเร่งให้เร็วขึ้นไปอีก ความรู้สึกสุขล้นจ่ออยู่บนปลายทางที่ใกล้จะถึงเต็มทีทั้งของเขาและคนข้างล่าง มือข้างที่ว่างจึงผละไปรูดรั้งส่วนแข็งขืนของอีกคนเพื่อให้ความสุขล้ำนั้นมาถึงปลายทางอย่างพร้อมเพรียง

   “อา... พีท เร็ว อะ อ๊า”

   ปลายทางของคนข้างล่างถูกปลดปล่อยก่อนที่เล็บคมจะจิกลึกลงบนแผ่นหลังของผมที่สิ้นสุดปลายทางในเวลาไล่เลี่ยกัน
   “อา เต้ของผม”

   แม้อยากพักเอาแรงแต่การได้ดูร่างแดงก่ำเบื้องหน้าเป็นความสุขอย่างหนึ่งผมจึงได้แต่นั่งมองอยู่แบบนั้น อกกระเพื่อมขึ้นลงเพราะลมหายใจกระชั้นถี่ หยดน้ำสี่ขุ่นบนลำตัวและช่องทางแดงช้ำ ทุกสิ่งที่เห็นนั้นน่ามองจนอดไม่ได้ที่จะแลบเลียริมฝีปากตัวเอง

   “แฮ่ก มึง หน้ามึงแม่งหื่นสัด” เหมือนเขาจะเริ่มมีแรงแล้วถึงได้พร้อมหาเรื่องกันแบบนี้

   “อาจจะเพราะกับคุณล่ะนะ”

   “กูไม่ดีใจครับ ปล่อยกูได้แล้ว อึก อะไรวะ!”

   เต้ดิ้นจนโซ่ครูดเตียงดังลั่น เหตุผลอาจจะเพราะแกนกลางที่เริ่มแข็งขืนขึ้นมาอีกครั้ง เขาจ้องผมเขม็งเพื่อขอคำอธิบาย ผมคงลืมบอกสรรพคุณของเจลนี้กับเขาไปสินะ

   “อ่อ ผมลืมบอกไป ‘สรรพคุณพิเศษ : ทำให้คนรักของคุณมีความสุขยาวนานได้ทั้งคืน’ ข้างขวดมันว่าแบบนั้นน่ะครับ” มันไม่ต่างจากยาปลุกดีๆนี่เอง และผมว่าเขาก็คงจะรู้

   “เชี่ย!”

   “ผมบอกไปแล้วไงว่านี่เป็นการลงโทษ ง่ายเกินไปที่มันจะจบเพียงแค่นี้นะครับ”

   “กูเกลียดมึง!”

   “แต่ผมชอบที่คุณเกลียดผมแบบนี้นะครับ น่าแกล้งดีออก” ถึงแม้ถ้าให้หันมารักผมผมจะมีความสุขมากกว่าก็เถอะ

   “แล้วมึงก็เร็วๆสิ หรือจะรอให้ใครมาตัดริบบิ้นหรือไง” ครั้งนี้เป็นการร้องขอที่สมเป็นเขาจริงๆ





   เพดานสีขาว กับแอร์เครื่องเล็กที่อยู่ริมขอบสายตา นั่นคือสิ่งที่ผมเห็นเป็นอย่างแรกเมื่อตื่นขึ้น สมองค่อยๆประมวลผลอย่างช้าๆและทำให้เข้าใจว่านี่เป็นห้องเช่าของผมเอง

   ผมขยับตัวเพื่อจะลุกขึ้นแต่ความปวดตึงจากช่วงล่างทำให้ล้มนอนอีกครั้งแต่นั่นยิ่งทำให้รวดร้าวกว่าเดิมโข ในใจสบถด่าคนทำไปหลายทีก็จะพยุงตัวเองขึ้นนั่ง สายตาพยายามสอดสายตาหาคนก่อเรื่องที่ไม่รู้ตอนนี้หายไปไหน

   ไม่มีวี่แววของอีกคน ทุกอย่างเงียบกริบหากไม่นับเสียงแอร์ที่ดังเบาๆ

   “ไปไหนของมันวะ”

   ก็บ่นไปแบบนั้นแหละครับ ความจริงผมแอบดีใจที่ตื่นมาไม่เห็นหน้ามันล่ะนะ แต่แอบโมโหเล็กๆที่คนทำไม่ยอมดูดำดูดีแถมยังหายหัว

   ผมค่อยๆก้าวลงจากเตียงด้วยขาสั่นๆ ช่องทางข้างหลังไม่ได้ปวดมากมายแค่รู้สึกเสียดๆตึงๆแล้วก็เจ็บจี๊ดๆเวลาขยับตัว แต่นั่นไม่ได้เป็นปัญหาเท่ากับขาที่แทบไม่มีแรงจนต้องพยายามฝืนยืนให้ตัวตรง

   ประตูห้องน้ำอยู่แค่เอื้อมแต่เหมือนไกลเป็นชาติกว่าจะถึงประตูนี่แทบล้มไปหลายที จากนั้นก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้วค่อยมีแรงขึ้นมาหน่อย

   อาบน้ำไประแวงหลังไปกลัวมันพรวดพราดเข้ามา ถึงแม้ผมจะล็อกประตูแล้วก็เถอะ หมอนั่นทำผมประสาทจะกิน

   พอแต่งตัวเสร็จเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นในห้องให้ต้องมองหา จะว่าไปโทรศัพท์ของผมยังอยู่ในแก้วบนตู้เย็นอยู่เลย คิดแล้วความโกรธนี่แล่นพล่านครับ

   อย่าให้เจอตัวนะมึง เรื่องโทรศัพท์นี่ยังไม่ได้เคลียร์

   หาที่มาของโทรศัพท์ที่ดังอยู่นานก็เจออยู่ข้างหมอน หน้าของคนโทรมายังยิ้มแฉ่งโชว์หลาว่าสายที่ต่อเข้ามานั้นคือใคร ชื่อใต้ภาพเขียนไว้ว่าสุดที่รัก พออ่านแล้วผมนี่งองูสองตัวเข้าปะทะหน้าจังๆ

   ไม่รู้มันเอาโทรศัพท์ที่ไหนโทรมา เครื่องของมันในห้องผมดันเป็นหน้ามันโทรเข้าแถมแมมชื่อตัวเองแบบนั้นอีก สมองกลับหรือยังไง

   “เออ”

   “รับสายผมเพราะๆหน่อยสิครับที่รัก”

   “สัด! มีไรมึง”

   “ผมจะโทรมาถามว่าอยากกินอะไรเดี๋ยวจะซื้อเข้าไป คิดว่าหลังจากเมื่อคืนคุณคงอยากกินอะไรที่ให้พลังงานเยอะๆ” มันพูดกลั้วหัวเราะ

   ผมนี่แทบปามือถือทิ้งถ้าไม่ติดว่าท้องร้องลั่นเพราะหิวจัดล่ะก็มือถือคงไปนอนอยู่มุมห้อง

   หรือผมควรโยนจริงๆเพื่อแก้แค้นให้มือถือผมดี

   “เต้ครับ ได้ยินไหม” เรื่องท้องสำคัญที่สุดอ่ะนะตอนนี้

   จากนั้นร่ายยาวไปสี่ห้าอย่างได้แล้วก็ตัดสายทิ้ง ต่อด้วยจัดการลากโต๊ะญี่ปุ่นตัวเล็กออกมาจากตู้ จัดการหาถ้วยชามมาเรียงไว้ ถ้ามันไม่ได้มาตามที่ผมสั่งจะเอาโทรศัพท์มันปาหัวมันเอง เหอะ

   กดเล่นโทรศัพท์มันไปเรื่อยฆ่าเวลา ในเครื่องสะอาดเอี่ยมเหมือนไม่เคยถูกใช้มาก่อนเว้นแต่เบอร์มันเองในเครื่อง ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นก่อนที่มันจะเปิดประตูเข้ามาเอง

   ก็ดี... ผมไม่อยากลุกเท่าไหร่

   “รอนานหรืเปล่าครับ” พีทถามเสียงใสพร้อมกับยิ้มกว้างมาให้

   เจอหน้ามันก็ไม่รู้จะทำหน้ายังไงเหมือนกันหลังจากที่ตกลงเป็นแฟนกับมันไปแล้วแบบนี้ กำลังสงสัยว่าเขาต้องเทคแคร์มันแบบพวกผู้หญิงที่เคยคบด้วยหรือเปล่า แต่คิดอีกทีก็คงไม่จำเป็นหรอก

   “ไม่ต้องพูดมากเลยมึง วางๆ กูหิว”

   จัดการอาหารตรงหน้าหมดก็แทบอ้วกเหมือนกัน สั่งไปเยอะแถมมันซื้อมาเพิ่มอีก กินไม่หมดก็เสียดายก็เลยยัดไปจนหมดนั่นล่ะ จุกจนต้องนอนแผ่หลาลูบท้องเบาๆข้างเตียง

   “ถึงเวลากลับห้องของเรากันได้แล้วมั้งครับ”

   “เออๆ กูขอนอนอีกรอบตื่นมาค่อยไปแล้วกัน” พูดไปแบบนั้นเพราะร่างกายยังรู้สึกล้าอยู่เลย

   “ไปนอนที่โน้นก็ได้ครับ เดี๋ยวของที่เหลือผมจะกลับมาเก็บให้ทีหลัง”

   “มึงจะรีบไปไหน กูไม่หนีแล้วน่า”

   “หนีผมก็ตามคุณถูกครับไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น ห้องนี้ทั้งเก่าชื้นแล้วก็ดูไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่ ผมว่าไปนอนที่คอนโดเราดีกว่า อีกอย่างผมให้คนเตรียมรถรอไว้ข้างล่างแล้วครับ” ถ้ามึงเตรียมพร้อมหมดขนาดนี้ไม่ต้องถามนะ ลากไปเลยเถอะ

   “เออๆ มึงนี่แม่งชอบบงการจริง”

   ถึงอย่างนั้นก็ตามมันลงไปที่รถที่จอดอยู่ข้างล่าง รถเบ้นซ์สีดำสนิทเงาวับดูจากรุ่นแล้วคอรถอย่างผมนี่ตาลุกวาว ถึงจะไม่ได้เป็นเจ้าของแต่แค่ได้มองก็สุขใจแล้วครับ ผมนี่แทบถลาไปลูบคลำดีที่ว่าไม่อยากให้ไอ้คนข้างๆนี่เห็นท่าทีประหลาดๆให้มันหัวเราะ

   แต่ถึงอย่างนั้น...

   “ขอกูขับนะ!” ถ้าให้ดีผมอยากขับเองมากกว่ามองอ่ะ

   “ไหนว่าอยากนอนครับ ผมให้คนที่บ้านขับออกมารับเรา ถ้าไปแย่งเขาแล้วจะให้เขาทำอะไร” มันเลิกคิ้วถาม

แต่ว่าบ้านเหรอ...

รู้นะครับว่ามันรวย แต่รวยขนาดไหนกันนะถึงมีคนขับรถให้แบบนี้ พี่คนขับนี่ก็หน้านิ่งสนิท สูทดำทั้งตัว รองเท้าหนังเงาวับ หุ่นพี่แกก็ล่ำซะ มองแล้วชักไม่แน่ใจว่าเป็นคนขับรถหรือบอดี้การ์ด

   “แต่กูอยากขับ ถ้าไม่ได้กูไม่กลับ!” เอาสิ ไม่มีใครเคยบอกเหรอว่าเฮียเต้คนนี้โคตรเอาแต่ใจ

   ไอ้พีทมันทำหน้ายุ่งๆถึงแม้ปากมันจะยังยิ้มอยู่ก็เถอะ แอบหันไปมองคนขับรถหน่อยๆเพราะเกรงว่าพี่แกจะพุ่งเข้ามาถีบโทษฐานที่ไปแย่งหน้าที่ เห็นหุ่นยักษ์แบบนั้นมือเดียวนี่คงหักคอผมสบาย พูดแล้วก็เสียววาบ

   ถึงงั้นก็เถอะ! ความอยากมันเอาชนะความกลัวไปหมดแล้ว

   “จะเอาไง ให้กูขับกูไป ไม่ให้กูขึ้นไปนอนข้างบน” ยื่นคำขาดแล้วจ้องมันนิ่งๆ สายตาแอบบอกเลยว่ากูจะเอา ถ้ามันแปลไม่ออกผมคงกลับขึ้นไปนอนเดี๋ยวนี้เลย ล้าก็ล้า ง่วงก็ง่วง

   “อ่า... โอเคครับ ก็ได้” ในใจผมนี่กระโดดไชโยเลยครับ แต่ข้างนอกนี่ต้องนิ่งไว้ก่อนเดี๋ยวเสียภาพพจน์

   รีบเดินไปเปิดประตูฝั่งคนขับแต่ปรากฏว่ามันล็อก ก็ลืมขอกุญแจ ผมหันขวับไปมองเจ้าหน้ายิ้มคนเดิมเหมือนมันจะรู้ก็เลยขอกุญแจจากคนขับให้

   ผมปลดล็อกแล้วขึ้นไปประจำที่เห็นมันขึ้นมานั่งข้างๆหน้าระรื่น คนขับก็ยืนนิ่งอยู่ข้างรถ

   “ไปเลยครับ เดี๋ยวผมบอกทางเอง” คือมึงจะทิ้งคนขับไว้นี่เหรอ

   “คนขับรถมึงล่ะ”

   “เดี๋ยวเขาก็หาทางกลับเองได้ครับ” ผมว่าผมเริ่มรู้สึกผิด

   “ให้พี่เขาขึ้นมาดิ ข้างหลังก็ว่าง”

   “เต้จะขับรถให้คนขับรถนั่งหรือไงครับ” เอ้า กูขับ พี่แกก็นั่งไม่ถูกหรือไงวะ

   “งั้นมึงก็ไปนั่งข้างหลังให้พี่คนขับมานั่งกับกู”

   ไอ้พีทมันส่ายหน้าแล้วมองผมยิ้มๆ เออ ยิ้มเข้าไป ให้ปากฉีกถึงรูหูไปเลยมึง สรุปว่าถ้าผมขับมันจะให้พี่แกเดินกลับเอง ถ้าผมไปนั่งสบายๆพี่เขาก็ได้ขับรถกลับ

   แต่ผมอยากขับ!

   ปวดหัวจริงวุ้ย กูอยากนอนนน!

   งั้นมาตรการสุดท้าย...

   “พีทครับ”

   “ครับ?” มันหันมาตอบรับงงๆ

   “เต้อยากให้พี่เขากลับด้วย ได้หรือเปล่า” กระดากปากชิบ ถ้าแม่งไม่ยอม ผมเตรียมนอนในรถนี่แหละ

   “จะดีเหรอ” ดูท่ามันลังเล

   “ดีสิ ง่วงแล้วอยากนอน นะ” ดูมันทำหน้าตื่นๆผมนี่กลั้นขำแทบตาย พ่อเทพบุตรแทบหลุดมาดเลยครับนั่น

   “งั้นก็ได้ครับ” มันถอนหายใจแล้วลดกระจกลงบอกให้พี่คนขับขึ้นรถมาแต่พี่แกก็ยังนิ่ง พีทมันขมวดคิ้วก่อนจะสั่งเสียงเข้มอีกทีจากนั้นพี่ตัวใหญ่ก็หันหน้ามาตอบ

   “ไม่ได้ครับ”

   “ผมไม่ได้ขอ แต่ผมสั่ง!” เสียงดังก้องไปทั้งรถ ขนแขนผมลุกเกรียวหัวใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ

   อาจจะเพราะผมอยู่ในที่แคบๆแบบนี้ เสียงดังที่มันพูดก็เลยดูน่ากลัวไปหน่อยก็ได้ แต่ถึงอย่างนั้นน้ำเสียงเฉียบขาดมีอำนาจก็ทำให้ผมกลัวมันด้านนี้จริงๆ

   อย่ามาใช้เสียงแบบนี้กับกูนะมึง กูหลอนกว่าหน้ายิ้มมึงอีก

   ก็คิดได้แค่ในใจนั่นล่ะ เรื่องอะไรที่ผมจะไปบอกว่าผมกลัวมันแบบนั้น ดูจากนิสัยมันแล้วเดี๋ยวมันเอามาแกล้งผมเสียเปล่าๆ
   พี่คนขับในที่สุดก็ยอมเปิดรถเข้ามานั่งนิ่งๆ ตัวตรงเดะหน้ามองเบาะหน้าไม่วอกแวก แอบมองกระจกหลังดูพี่แกพักนึงก็ต้องหลบวูบทันทีที่เขาตวัดสายตามามอง

   ผมไม่ได้แย่งงานพี่นะเฮ้ย! ผมแค่อยากขับรถ...

   กว่าจะออกมาจากหอพักโทรมๆของผมได้ก็กินเวลาไปเยอะ จากนั้นก็ขับตามที่ไอ้คนข้างๆบอกทาง ขับช้าๆไปตามทางที่รถติด ถึงรถไม่ติดผมก็ขับช้าอยู่ดีเพราะขาแทบไม่มีแรง แต่ด้วยความชอบส่วนตัว... ผมจะทน!

   มาถึงพี่คนขับก็รีบออกไปเปิดประตูให้เจ้านายส่วนเจ้านายพี่เขาเห็นรีบถลามาฝั่งผม แต่เรื่องอะไรผมจะรอให้มันทำล่ะจริงไหม

   ตอนนี้เหลือผมกับมันในลิฟต์สองคน ด้วยความง่วงตานี่แทบจะปิดอยู่แล้ว ลิฟต์สั่นน้อยๆเหมือนเพลงกล่อมยิ่งทำให้หนังตาหนักขึ้นไปอีก

   ปึก!

   หลังผมเอนไปชนอกแข็งๆของไอ้คนข้างๆที่เหมือนมันเตรียมรับไว้อยู่แล้ว แขนข้างนึงคล้องเอวผมไว้ไม่ให้ล้มอีกที ตอนนี้แรงขัดขืนแทบไม่มีอีกทั้งไม่รู้จะขัดขืนไปทำไมด้วยก็เลยพิงตัวมันทั้งอย่างนั้น

   ห้องแม่งก็อยู่สูงจังวะ!

   ไม่รู้ชั้นไหนได้แต่เดินตาปรือไปตามแรงลากของมัน รู้สึกตัวอีกทีกับเตียงนุ่มหอมกรุ่นแล้วสติก็เลื่อนลอย

   “เต้ครับ นี่ ตื่นก่อน”

   “เที่ยงนี้จะกินอะไรดีครับ”

   “โทรบอกคุณแม่ก่อนไหมหรือให้ผมโทรเอง”

   “เต้ครับ”

   “มึงหุบปากสักทีได้ไหมกูจะนอน!”

tbc
--------------------

กลับมาแล้วววววว

แต่สติสตังยังไม่กลับมา

ยังมีคนรออ่านเรื่องนี้อยู่ป่าวหนอ หรือว่าหายหมดเพราะคนเขียนไม่ยอมต่อสักที 555

คิดถึงทุกโคนนนน  :mew1:

หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: nadty27 ที่ 23-12-2015 00:07:58
ฉากที่รอคอย หาย~
ฮือออ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: ิmomomomo ที่ 23-12-2015 01:41:22
 o13 o13 o13มาแล้วๆนึกว่าจะดองแล้ว เย้ๆ ชอบคู่นี้มาก ดิบได้ใจ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-12-2015 07:21:47
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 23-12-2015 10:02:10
คิดถึงสองหนุ่มมาก  :hao5:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 23-12-2015 10:26:05
 :กอด1:  รอค่ะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 23-12-2015 18:12:15
พลายเรื่องนี้ไปได้ยังไงกันเนี่ย 555 แอบรำคาญแม่กับน้องสาวเต้เบาๆ ถ้าเป็นเราคงเหวี่ยงเม้งแตกไปนานหล่ะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 23-12-2015 18:53:39
นนท์นี่ไม่ยอมจบสินะ หึหึ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 24-12-2015 08:52:39
ฉากหาย อ๊อก  :katai1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: น้องตัวเล็ก ที่ 24-12-2015 20:07:17
ต่อๆค่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 24-12-2015 22:25:35
นนท์นี่ต้องโผล่มาสร้างเรื่องแหงๆ   :hao3:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 บทลงโทษเล็กๆ 22/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 25-12-2015 16:43:43
 :mew1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 P.7(+ฉากที่ติดไว้) 26/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 26-12-2015 19:25:50
.
.
.
วันนี้มาเติมฉากของตอนที่10จ้า

ตอน11จะลงให้พรุ่งนี้นะ

 :mew1:
.
.
.
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 P.7(+ฉากที่ติดไว้) 26/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-12-2015 19:38:15
เอาใจนางไม่ถูกจริงๆ. พยศซะจนน่าฟาดก้นจริงๆ
ฉากรวมร่างฟินมากค่ะ. สูตรพิเศษต้องรอโอกาสพิเศษสินะพีท
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 P.7(+ฉากที่ติดไว้) 26/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 27-12-2015 08:36:14
ได้เลือดตลอด  :laugh:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 P.7(+ฉากที่ติดไว้) 26/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 27-12-2015 13:00:39
 :m1: เอาอี๊ก
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 10 P.7(+ฉากที่ติดไว้) 26/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: agava1313 ที่ 27-12-2015 19:21:33
แมนจริงๆ 55+ สั่งการเด็ดขาดเห็นแวว อนาคตพี่พชีจะกลัวเมียมาแต่ไกล
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-1 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 27/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 27-12-2015 21:50:21
ตอนที่ 11-1
รับน้องสยองขวัญ(เต้)





   “เร็วเลยมึง” ผมเร่งคนข้างๆที่แม่งนั่งผูกเชือกรองเท้าช้าๆจนน่าขัดใจ

   “รีบไปไหนครับยังเหลือเวลาอีกเยอะเลย” เวลาน่ะเหลือเยอะ แต่แม่งกรุงเทพเมืองที่การจราจรโคตรแน่นเปล่าวะ

   เร่งมันไปอีกหลายทีแต่ก็ยังคงค่อยๆสอดปลายเชือกช้าๆ ถ้าไม่ติดว่าศักดิ์ศรีค้ำคอไว้ผมคงได้กระชากเท้ามันมาผูกเชือกให้เอง และกว่ามันจะเก็บของนั่นนี่ก็กินเวลไปอีกกว่ายี่สิบนาที

   อีกสี่สิบนาทีจะถึงเวลานัดกับทางรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัย ก็เหมือนเช่นหลายๆที่กับการรับน้องเล็กๆน้อยๆก่อนเข้าเรียน ก้มลงมองนาฬิกาแล้วคาดว่าเมื่อไปถึงพอจะเหลือเวลาให้ได้คุยกับเพื่อนๆอยู่บ้าง

   ลิฟต์เลื่อนลงช้าๆ อีกคนคงว่างจัดถึงขยับเข้ามาใกล้ผมขนาดนั้นแต่มีเหรอผมจะถอยให้ หมัดเตรียมซัดออกไปแต่เหมือนจะถูกรู้ทันเพราะมือถูกจับไว้ก่อนยกขึ้นซะอีก ลมหายใจร้อนผ่าวชิดอยู่เพียงปลายจมูกก่อนที่สัมผัสนุ่มจะตามลงมา

   บดเบียด สอดแทรก เมื่อเข้าประจำที่ก็รบกันนัวเนีย

   หางตาเหลือบเห็นตัวเลขบอกชั้นว่าใกล้ถึงที่หมายก็เลยผลักมันออกแต่ยังไม่วายมองมาตาละห้อย ถ้าเอาไปใช้กับคนอื่นคงพอให้หวั่นไหวแต่เท่าที่เห็นมาสองสามวันผมเริ่มจะชินแล้วล่ะ

   “อีกนิดนะครับ” ถามไม่พอยังขยับเข้ามาใกล้

   “สรุปนี่มึงแกล้งหรือมึงหื่นจริงเนี่ย”

   “หึหึ” พีทส่ายหน้าแล้วถอยห่างพอดีกับลิฟต์ที่เปิดออก

   มาถึงรถมาสด้าสีขาวที่จอดอยู่ตรงลานหน้าที่พัก ออกจะแปลกใจไม่ได้เหมือนกันเมื่อเทียบกับราคารถมันคันก่อนๆที่แพงหูฉี่ แต่ไม่ใช่ยี่ห้อที่ผมปลื้มเท่าไหร่ดังนั้นถ้ามันอยากขับผมก็ไม่ได้ขัดอะไร

   วันนี้ฟ้าครึ้มนิดๆจนน่ากลัวว่าฝนจะตก จะว่าไปแล้วสามวันก่อนก็อากาศแบบนี้

   อากาศชื้นๆชวนให้ไม่สบายตัวทำให้ต้องผุดลุกขึ้นจากเตียง มองรอบห้องไม่คุ้นเคยแต่โทนขาวสว่างแบบนี้ช่างคุ้นตา ร่างของอีกคนที่มุดอยู่ในผ้าห่มข้างๆครางงึมงำทำให้ตัดสินใจปลุกขึ้นมาอธิบายในสิ่งที่สงสัย

   ใจความจากคนครึ่งหลับครึ่งตื่นบอกว่านี่เป็นคอนโดใหม่พึ่งซื้อ กำลังคิดอยู่เลยว่ามันจะลงทุนไปไหม เหตุผมอีกข้อของมันคือห้องนี้มีสองห้องนอนแบ่งกันได้ความคิดที่จะบ่นเรื่องการใช้จ่ายไม่จำเป็นของมันต้องพับเก็บไว้แค่ปลายลิ้น

   มีข้อสงสัยอีกข้อที่ยังไม่ได้ถามแต่ก็ไม่ได้สำคัญอะไร ผมอยากรู้จริงๆว่ามันเอาเวลาไหนไปถ่ายแบบกัน บางครั้งลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ามันทำงานนั้น

   เวลาสามวันทำให้เราสนิทกันมากขึ้นอีกนิดหน่อยพอให้ได้รู้การใช้ชีวิตของอีกคน ค้นพบข้อดีอยู่เรื่องหนึ่ง ถึงแม้ว่ามันจะดูหื่นกามในบางที ถ้าไม่นับชอบเข้ามานัวเนียจับจูบก็ไม่ได้ลุ่มล่ามจนมือเท้ากระตุกให้ได้เจ็บตัว เอาเป็นว่าผมเริ่มชิน  ถ้าไม่มากเกินไปคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ถ้ามันยอม

   เอาไว้บอกทีหลังแล้วกัน

   “เอ้อ... นี่โทรศัพท์มึง” แอบเก็บโทรศัพท์มันไว้ตั้งนานว่าจะคืนก็ลืมทุกที

   “หืม ของเต้ครับ”

   “หา”

   “ให้แทนเครื่องที่ผมทำพังไง” บอกมาหน้าตายซะงั้น

   “เชี่ย ราคาต่างกันเหยียบหมื่น มึงเอาอะไรคิดว่ามันแทนกันได้วะ”

   “ถ้าไม่เอาก็...”

   “กูเอา!” เรื่องอะไรที่จะปฏิเสธล่ะ ทั้งแพงกว่า ใหม่กว่า รุ่นล่าสุดอีก ...บอกเลยผมไม่โง่ เหอๆ

   ไม่นานก็มาถึงหน้าคณะพอดี รถทัวร์เรียงกันเป็นแถวนับสิบคงจะของคณะผมแล้วก็คณะของคนข้างๆรวมกันถึงได้เยอะขนาดนั้น หวังว่าคงจะไม่วุ่นวายตามหาคณะตัวเอง

   “จอดๆมึง” รีบพูดออกไปเมื่อเห็นป้ายชื่อขนาดใหญ่บอกสาขาวิชาเด่นหลาแต่ไกล

   เจ้าของรถเบรกตามเสียงจนแทบหน้าทิ่ม เสียงแตรจากรถคันอื่นที่ตามมาบอกได้ถึงเสียงสาปแช่งที่คงจะลอยมาตามลม แต่ผมหรือจะสน ด่ามันไม่ได้ด่าผมหนิ

   “ขอบใจ กูไปละ”

   “รอผมก่อนสิ”

   “กูกับมึงคนละคณะนะถ้าจำไม่ผิด เอารถมึงไปเก็บไป” พูดเสร็จก็เดินหนีออกมา





   “ทางนี้โว้ย สัดเต้”

   ทักทายกันได้อย่างไพเราะตั้งแต่พบหน้า ผมขอแนะนำให้รู้จักบุคคลที่ทำให้ผมตกเป็นเบี้ยล่างคนอื่นเพราะไม่ยอมไปส่งผมที่กำลังเมากลับบ้าน เชี่ยมนต์หรือชื่อเต็มๆน้ำมนต์ หน้าตาเหรอก็ด้วยกว่าผมแน่นอน แต่ติดว่ามันมีเขี้ยวกับนิสับทะเล้นทะลึ่งตึงตังก็ทำสาวๆหวั่นใจไม่น้อย แต่ผมดีกว่าคอนเฟิร์ม แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ

   “เออ พี่เขาเช็คชื่อยัง” ผมถามมันที่ยิ้มแฉ่งจนจะเห็นฟันครบทุกซี่ วันหลังให้มันไปแข่งยิ้มกับไอ้พีทน่าจะดี

   “โน่น ไปรายงานตัวกับพี่เขาตรงโน้น” มองไปตามทางที่เพื่อนชี้ คนกระจุกตัวกันอยู่เป็นกลุ่มตรงมุมหนึ่งก็พอจะเดาได้รางๆว่าตรงไหน

   “พี่ครับ ผม ติญญา เทวสกุล ครับ”

   สาวร่างไม่เล็กหันหน้ามามองตามเสียงก่อนที่มือที่ขีดๆเขียนๆจะหงุดกึก บางครั้งมีคนหันมองผมบ้างก็เรื่องปกติ แต่จะให้มองจนอ้าปากค้างตาโตแบบนี้ไม่ปกติเท่าไหร่ หรืออย่างน้อยผมก็ไม่เคยเจอมาก่อน

   “กรี้ดดดดดดดด”

   เหมือนอะไรที่อยู่ในหูเต้นระริกก่อนที่เสียงวิ้งๆจะเข้ามาแทนที่ หวังว่าหูคงยังไม่หนวก

   “สนใจรับพี่แนตตี้เป็นคนดูแลไหมคะน้อง พี่จะดูแลทั้งกายและใจเต็มที่เลยค่ะ รับรองว่าถึงใจ ถึงทรวง แล้วก็ซาบซ่านถึงสวรรค์” แก้มจ้ำม่ำปัดแดงยิ้มกว้างจนต้องลุ้นว่าแก้มจะแตกหรือเปล่า มองจนลืมที่จะทักทายตอบกลับเพราะเอาแต่จ้องจนพี่อีกคนที่อยู่ข้างๆขัดขึ้นมา

   “น้องกลัวมึงแล้วนะเชี่ยทศ”

   “หยาบคายค่ะ ชื่อแนตตี้ค่ะไม่ใช่ทศ! ...แล้วว่ายังไงคะ รับพี่สาวคนนี้ไว้ในอ้อมอกแน่นๆสักคนไหม”

   “ไม่เป็นไรครับพี่ ผมเกรงใจ” ผมอยู่กับพีทยังไม่น่ากลัวเท่าอยู่กับพี่เลยครับ

   “ฮึ! แล้วน้องจะรู้ว่าได้ทำพลาดไปแล้วววว” พูดจบก็สะบัดหน้าหนีพาร่างท้วมเช็คชื่อคนอื่นต่อ ทิ้งไว้เพียงพี่ผู้ชายอีกคนที่ยืนยิ้มแกนๆมาให้

   “ช่างมันเถอะน้อง เพื่อนพี่มันเป็นแบบนี้แหละไม่ได้โกรธอะไร น้องติญญาใช่ไหม ชื่อเล่นอะไรน่ะเราจะได้ให้พวกพี่ๆเขียนป้ายให้”

   “เต้ครับ”

   “ชื่อเล่นก็แม๊นแมน” พี่แนตตี้หันมาพูดแล้วส่งยิ้มหยาดเยิ้มมาอีกครั้ง

   แมนตรงไหนวะ ชื่อผมก็ปกติสามัญ

   ได้รับป้ายชื่อมาคล้องคอก่อนจะเห็นจากหางตาว่าพี่ตัวบวมแอบลูบๆคล้ำๆเพื่อนผู้ชายที่มาใหม่ เหมือนพี่เขาจะคิดถูกที่ไม่ทำแบบนั้นกับผม เป็นพี่ผมก็ไม่เว้นนะครับ ตัวผู้เหมือนกันแบบนี้มือเท้าผมกระตุกง่ายกว่าปกติถึงแม้ว่าจะออกสาวแค่ไหนก็ตามทีเถอะ

   กลับมานั่งเรียงแถวกับเพื่อนที่ยังจ้อกับเพื่อนใหม่ไม่หยุดก็เลยถือโอกาสมองรอบๆบ้าง นั่นสวยเช้ง นั่นเนื้อ นั่นนม นั่นๆโรงเรียนสตรี โว้วๆ บางทีคุณเธอก็ใส่สั้นซะหัวใจผมกระตุก

   “เออ จะว่าไปกูไปหามึงที่หอโกโรโกโสนั่นน่ะ เจ้าของแกบอกมึงย้ายออกไปแล้วนี่ ไปอยู่ไหนวะ กูอุตส่าห์แบกของไปกะว่าจะขออยู่ด้วยสักสองสามวัน แม่งหาย!” เสียงของเพื่อนเรียกสติผมกลับมา

   “แม่กูให้ไปอยู่กับคนรู้จักว่ะ โทษทีที่ไม่ได้บอก”

   “ช่างเหอะ กูแบกขอกไปเก็บคอนโดเฮียละ แล้วยังไง ช่วงปิดเทอมใครชวนก็ไม่ไปไหน คิดจะเป็นเด็กดีอยู่กับบ้านหรือไง” มันถามด้วยน้ำเสียงกวนๆ

   “กูก็เด็กดีอยู่แล้ว แต่พวกมึงแม่งมองไม่เห็นป่ะวะ”

   “ถุย! กูอยากหัวเราะเป็นภาษาต่างดาว”

   “กูอยากฟังว่ะมึงลองหัวเราะดิ”

   “สัด!”

   ด่ากันไปมาอีกพักใหญ่เจ้ามนต์มันก็เริ่มเรื่องที่ทำให้ผมเครียดขึ้นมา อันที่จริงผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำเพราะโดนบางคนก่อกวนจนไม่มีเวลาว่างเป็นของตัวเอง

   “จะว่าไปมึงเลิกกับยัยฟ้าใสยัง”

   “ทำไม มึงสนใจ?”

   “กูแค่ถามเฉยๆ ช่วงที่มึงหายไปเห็นถามหามึงใหญ่ พวกกูนี่หลบกันวุ่น มึงไม่เอามันแล้วก็บอกเลิกมันไปดิวะ คนซวยนี่พวกกูเว้ย”

   ฟ้าใส แฟนคนล่าสุดของผม สวยหยาดฟ้าจนหลายคนมองตามหรืออันที่จริงมองตามหน้าอกหน้าใจที่แทบล้น ถึงแม้จะเจ้าอารมณ์ไปบ้างแต่รสชาติดีจึงได้ให้อภัยมาจนถึงตอนนี้

   “เออๆ โทดที เดี๋ยวกูไปบอกมันเอง ช่วงนี้กูกำลังมีแฟนใหม่” ผมไม่คบซ้อน เป็นข้อดีอันใหญ่หลวงที่หาได้ยากยิ่ง ถึงแม้กับไอ้พีทจะไม่ได้เต็มใจก็เถอะ ถึงอย่างนั้นมันก็ยังถือว่าเป็นแฟนล่ะนะ

   นิสัยผมที่ไม่รู้ว่าดีหรือเสีย ตรงทื่อไม่คิดเล็กคิดน้อย บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจคนอื่นหรอก บางครั้งผมก็มีระบบความคิดที่แปลกกว่าชาวบ้าน เจ้าน้ำมนต์มันบอกมาอีกทีน่ะนะ อย่างเช่นเรื่องของไอ้พีท เอาเข้าจริงถึงจะไม่ชอบที่มันทำก็เถอะแต่ไม่ได้คิดมากไปกับมันเพราะผมก็ไม่ได้เสียอะไร หรือถ้าเป็นคนอื่นควรโวยวายเหรอ?

   “จริงดิ พามาให้กูได้ยลหน่อย แต่ละคนของมึงนี่แซบๆทั้งนั้น” หน้ามึงหื่นไปแล้วเพื่อน

   “คนนี้ไม่ได้ว่ะ ขนาดกูยังเอาไม่อยู่เลย พูดแล้วก็เซ็ง”

   “อะไรๆ คุณพี่เต้ครับ ถูกถอดเขี้ยวเล็บหมดแล้วเหรอวะ”

   “แต่หมัดกูยังเจ็บเหมือนเดิมนะถ้ามึงอยากลอง” ไม่ได้ฟาดแข้งนานช่วงนี้ผมก็ชักคันๆ

   “ขอโทษครับเพ่ กระผมผิดไปแล้ว ...แล้วไงๆ สรุปว่าสวยเช้งโนตมจนทำเอาหลงโงหัวไม่ขึ้นเหรอ”

   “ตรงข้ามเลยว่ะ”

   ยังไม่ทันได้ตอบจนหมดเพื่อนผมมันก็พยักเพยิดไปข้างหลังให้ต้องหันไปมอง ผู้ชายตัวเล็กผิวขาวจัดหน้าตาลูกครึ่งจ๋าบอกเชื้อชาติ ผมดำแต่เสือกตาฟ้า ถ้ามันไม่ขยับได้ผมคงนึกว่าตุ๊กตา บางที่คนเราก็ประหลาด เป็นผู้ชายแต่ตาโตเกิ๊น

   “มีไรฝรั่ง” ผมทักไปอีกคนสะดุ้งโหยงจนแทบสะดุ้งตาม จะกลัวอะไรขนานนั้น

   “เอ่อ... เรียกผมเหรอครับ” ว้าว พูดโคตรชัด

   “เออ มึงนั่นแหละ จะนั่งก็นั่งกูไม่กัดครับ”

   “แต่หน้ามึงนี่จะแดกหัวเขาแล้วว่ะ” ไอ้น้ำมนต์ทักขึ้นพอดีที่มือกระตุกตบลงกบาลมันเต็มๆ เห็นมันกุมหัวโอดโอยจนโอเวอร์อย่างหน้าหมั่นไส้

   “หุบปากไปเลยสัดมนต์”

tbc
--------------------

พิมพ์ไม่ทัน เน็ทจะหมด ยังไม่ถึงครึ่งเลย :hao5:

พรุ่งนี้ค่อยมาต่อนะ รีบลงก่อนตามสัญญา

ตอนนี้ไม่มีอะไรแนะนำเพื่อนนิดหน่อย

ขออภัยๆ



เขียนไว้บนกระดาษเหลือแต่พิมพ์ สกิลพิมพ์ของผู้เขียนต่ำจริงๆ ฮา

ปล. นนท์ใกล้มาแล้ว ฮิ้วววว


หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-1 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 27/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 28-12-2015 08:01:10
อ่ะจ๊ะ ไม่เป็นไร สู้ๆคนเขียน  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-1 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 27/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-12-2015 08:55:32
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-1 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 27/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: panitanun ที่ 28-12-2015 10:26:54
ฮาตรงมีไรฝรั่ง 5555
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-1 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 27/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 28-12-2015 18:01:29
เหมือนจะเห็นตัวร้ายอีกตัว

ฟ้าใสนี่น่าจะตัวปัญหาแน่ๆ

 :pig4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-1 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 27/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: tsubasa_6927 ที่ 28-12-2015 21:58:34
ชอบบบบบบบบ. ตอนแรกแค่เปิดผ่านๆเข้ามา แต่สารภาพเลยค่ะว่าชอบคนแบบเต้มากกกกกกกกกกก
เป็นพวกตรงๆทื่อๆ ไม่คิดเล็กคิดน้อย ไม่แง่งอน ไม่สาวเลยซักกะติ๊ดเดียว เป็นนายเอกเรื่องแรกที่เคยอ่านเลยก็ว่าได้มั้ง ที่มีความเป็นลูกผู้ชายได้เต็มร้อยขนาดนี้ อารมณ์แบบ กดก็กดไป บนเตียงอยู่ล่าง แต่กูก็แมนอยู่ดี (อวยจัด). ส่วนพีทนี่ก็รั่วๆดีค่ะ เราต้องตื๊อเท่านั้นถึงจะครองโลกนะพีทนะ!!! :fire:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-1 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 27/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 28-12-2015 22:17:30
เต้ก็ยังไม่เครียกับฟ้าใส พีทก็ยังเคลียร์กับนนท์ไม่จบดี แล้วนี่จะมีใครมาใหม่อีกล่ะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-1 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 27/12/58
เริ่มหัวข้อโดย: kawoat ที่ 04-01-2016 17:13:51
รีบมาต่อน้าาา รออยู่จ้า
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-2 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 4/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: MPpearl ที่ 04-01-2016 17:48:38
ตอนที่ 11-2
รับน้องสยองขวัญ(เต้)



   เสียงกรีดร้อง(ผมคิดว่าแบบนั้น)ดังมาแต่ไกล พวกผมนี่นั่งๆคุยกันเรื่อยเปื่อยเลยจำต้องหันไปดูเนื่องจากความเสือกส่วนตัว และยังคงเป็นพี่แนตตี้คนเดิม ผมว่าควรทำหูให้ชินเพราะคิดว่าจากนี้คงต้องรับเสียงดัดแหลมประหลาดๆนี่ไปอีกหลายปีทีเดียว

   ไม่นานพวกพี่ปีสองก็บอกให้ขึ้นรถ ว่าจะลากไอ้มนต์มานั่งคู่หันไปดูอีกทีแม่งคุยจ๊ะจ๋ากับสาวอยู่เบาะหลังนี่เอง หันไปอีกทางก็เห็นไอ้ฝรั่งยืนงงให้คนอื่นเดินชน เห็นแล้วก็อนาถใจครับก็เลยเดินไปลากมานั่งข้างๆกัน รถออกไปแล้วก็เห็นชะเง้อออกไปมองกระจกจนต้องเปลี่ยนที่ให้ก่อนที่มันจะคอยาวขึ้น

   ไอ้ผู้ชายสองคนข้างหน้าก็คุยกันกระหนุงกระหนิง ผมตงิดใจมาตั้งแต่รอบที่พี่แนตตี้เขากรี้ดแล้ว เห็นเดินจูงมือกันมาแต่ไกลที่จำได้เพราะหนึ่งในนั้นแม่งโคตรขาว ไม่ได้ขาวน่ามองอะไรนะแต่ซีดๆ สรุปไม่รู้แม่งคนหรือกระดาษ

   สอดรู้สอดเห็นเรื่องคนอื่นสักพักพี่ข้างหน้าก็อธิบายเรื่องการรับน้องคร่าวๆ ก็พี่คนเดียวกับที่ทะเลาะกับพี่แนตตี้ตอนเช็คชื่อนั่นล่ะ พี่เขาชื่อไนท์ โอเคผมจะจำไว้ว่าเป็นหนึ่งในคนพี่พึ่งพาได้ในอนาคต

   เมื่อคืนนั่งเชียร์บอลกับได้พีทเกือบทั้งคืนกว่าจะเข้านอนก็ใกล้เช้าว่าจะงีบหลับสักหน่อยก็มีแขนมาเขย่าจนหงุดหงิด ไม่ใช่ใครครับไอ้ฝรั่งไงรู้สึกจะชื่อคาล...อะไรซักอย่างนี่แหละ ว่าจะด่าสักหน่อยแต่เห็นหน้าแล้วรีบเปลี่ยนคำพูดแทบไม่ทัน

   “อย่านะมึง! มึงพุ่งกูสวนนะเฮ้ย!”

   แม่งหน้าซีดปิดปากแล้วส่ายหัวให้ผมยิก โอเคครับ ผมรู้ว่ามันคงอยากอ้วก แต่จะให้กูช่วยยังไงวะ?

   “นี่ๆพวกนาย”

   เห็นทีต้องเรียกคนช่วย ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ ไอ้ตาขวางกับไอ้กระดาษจากเบาะหน้านี่เอง ขออภัยที่เรียกแบบนี้ แต่กูไม่รู้จักชื่อพวกมึงครับแต่ก็ขอรบกวนเวลาสวีทพวกมึงนิด

“พวกนายมียาดมหรือเปล่า ยาแก้เมาด้วย”

   “นายเมารถ?” คนตาชี้มาถามงงๆ แต่ไม่ต้องงงไม่ใช่กูที่เมา

   “เปล่าๆ ไอ้คนข้างๆนี่ต่างหาก เฮ้ยๆอย่าพึ่งตาย”

   เผลอแปปเดี๋ยวหันไปมองแม่งหน้าซีดกว่าเดิมอีก น้ำตาไหลพรากๆ เฮ้ย!มึงผู้ชายนะ เมารถแล้วน้องไห้กูพึ่งเคยเห็น เดี๋ยวๆกูแค่ด่าในใจอย่าหันหน้ามาอ้วกใส่นะเว้ย!

   “เดี๋ยวนะ” ไอ้ที่อยู่ข้างหน้าผมพูดก่อนจะคุ้ยๆในกระเป๋าตัวเอง สารพัดยาที่เอาออกมากองเมื่อหาของไม่เจอนั่นทำให้ผมสงสัยจริงๆว่าสรุปมันจะไปรับน้องหรือจะไปช่วยคนป่วยอาการสาหัสที่ไหน

“อ่ะ นี่” แล้วมันก็คุ้ยเจอ

   “นายๆ ยาดมมาแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ นายๆยาๆ โอ้ยพูดเพราะแล้วคันปาก มึงรีบแดกแล้วหลับไปเลยไป” มันไม่ชินครับ ผมนั้นหยาบคายต้องขออภัย

   “มีอะไรกันหรือเปล่า” พี่ไนท์ที่เห็นพวกเราจากข้างหน้าก็เลยเดินเข้ามาถาม

   “ไม่มีอะไรครับพี่ เพื่อนผมมันเมารถน่ะ” ตอบไปตามความสัจจริง

   “เอายาแก้เมาไหม เดี๋ยวพี่เอามาให้”

   “ไม่ต้องครับๆ ผมขอมาจากคนข้างหน้าแล้ว” พอบอกไปพี่เขาก็พยักหน้าให้นิดหน่อยก่อนจะเดินกลับ หันมาบอกอีกทีว่ามีอะไรให้เรียกแล้วก็กลับไปทางเดิม

   “ขอบใจนะสำหรับยา ส่วนมึงน่ะหลับไปเลยไป”

   “ไม่เป็นไร” ไอ้ตาชี้พูด

   “กูชื่อเต้ ส่วนไอ้ฝรั่งข้างๆนี่ชื่อคาล(มั้ง) รู้สึกจะเพิ่งมาจากต่างประเทศรู้จักกันเมื่อกี้แต่สร้างภาระให้กูแล้ว ขอโทษที่ไม่สุภาพแต่แบบนี้มันคุ้นเคยกว่าน่ะ” พูดไปพลางพลักหัวคนข้างๆออกห่าง ถึงมันจะหน้าเหมือนตุ๊กตาแต่ผมไม่พิศวาท ไหล่ผมสาวๆเท่านั้นที่ซบได้

   “อืมๆ ยังไงก็ได้ไม่ถือเพราะปกติก็พูดเหมือนกัน กูชื่อวิน ส่วนข้างๆนี่บี พวกเรามาจากเชียงใหม่”

   “ยินดีที่ได้รู้จักนะเต้” ไอ้กระดาษแม่งพูดได้ด้วย เห็นเงียบมาตั้งนาน

   “เออๆ ยินดีที่ได้รู้จัก ถึงแล้วรบกวนช่วยปลุกกูที เมื่อคืนทะเลาะกับคนบ้าแถวๆหอมากว่าจะได้นอนโคตรเหนื่อย” คุณคิดว่าผมพูดถึงใคร? เหอะๆมีอยู่ตัวเดียว เชียร์บอลคนละทีมนี่แทบจะตีกันตาย จริงๆหมายถึงผมจะตีมันตายนั่นแหละ





   “น้องครับๆ เพื่อนใครกำลังหลับช่วยกันปลุกให้ตื่นหน่อย อีกห้านาทีเราจะถึงที่หมายกันแล้ว” พี่ไนท์ตะโกนอยู่หน้ารถเมื่อรถแล่นเข้าสู่สถานที่กิจกรรม

   “ไอ้ตัวเล็ก ตื่นดิเฮ้ย! จะถึงแล้วเนี่ย” หลับเป็นตายจนน่าอิจฉาจริงๆ

   “อือ ครับ ตื่นแล้วครับ” งัวเงียขยี้ตาเหมือนเด็กๆเห็นแล้วอยากตบกระโหลกแต่ผมกลัวหัวมันจะหลุด

   “เออ ตื่นแล้วอย่าลืมขอบคุณไอ้ข้างหน้านี่ด้วย มึงนี่รอดมาได้เพราะยามันเลยนะ”

   “ขอบคุณนะครับคุณวิน ผมได้ยินตอนแนะนำตัวกันน่ะครับ คุณบีด้วยครับยินดีที่ได้รู้จัก”

   “ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้ ยังไงก็เพื่อนกัน” วินบอกก่อนที่คนฟังจะพยักหน้าน้อยๆแต่ไม่ได้ทำตามยังคงสุภาพเกินความจำเป็นอีกตามเคย

   “ทุกทีผมก็ไม่ได้เป็นแบบนี้นะครับ สงสัยเพราะยังไม่หายเจ็ทแลคตอนลงจากเครื่องเมื่อวันก่อนด้วย” คาลพูดก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อนึกถึงอาการเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนนี้

   “คาลพูดไทยชัดจังนะ หรือว่าเป็นลูกครึ่งเหรอ” บีที่สนใจหันมาถามบ้าง

   “ครับ แม่เป็นคนไทยส่วนพ่อเป็นคนลูกครึ่งอังกฤษกับอิตาลี”

   “หน้าตาโซนยุโรปดูออกง่ายอยู่ แต่มึงนี่ส่วนสูงสงสัยได้ไทยไปเต็มๆเลย” แซวอีกฝ่ายไปขำๆแต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ขำด้วยเท่าไหร่

   “ผมยังโตได้อีกครับ ผมพึ่งจะอายุสิบเจ็ดไปได้ไม่นานเอง”

   แล้วก็เถียงกับมันไปอีกพักใหม่ ก็ดีครับเหมือนมีน้องเพิ่มมาอีกคน จากนั้นก็ลงจากรถรุ่นพี่ก็ให้แบ่งกลุ่มเป็นกลุ่มละหกคนโดยให้มีคณะเราสามคนและอักษรอีกสามคน ตอนอยู่ในรถก็ไม่ได้ตั้งใจฟังรุ่นพี่พูดพึ่งจะมารู้ตอนนี้เองว่ามีคณะอื่นร่วมแจมกับเราด้วย

   หวังว่าจะไม่ได้เจอกับเชี่ยพีทมัน คนก็ตั้งหลายร้อยแบบนี้

   แต่คณะละสามคนหรือ อืม...

   “วิน บี ฝากไอ้คาลด้วยแล้วกันเดี๋ยวกูจะไปขออยู่กับคนอื่น” กูคนดีสัด!

   “มีคนรู้จักคนอื่นเหรอครับเต้” คาลถามหน้าตาใสซื่อ เดี๋ยวเถอะ นี่คิดว่าผมไม่มีเพื่อนเลยหรือไง เอาเป็นว่าผมจะคิดว่ามันใช้ภาษาไทยไม่เก่งก็แล้วกัน

   “ไม่ว่ะ แต่กูพูดเก่งไงเดี๋ยวก็หาได้เองล่ะน่า ไปนะ แล้วค่อยเจอกัน” จะว่าไปสัดมนต์ก็อยู่คณะนี้นี่หว่า

   เดินมองซ้ายขวา ถามกลุ่มไหนก็เต็มเพื่อนเชี่ยก็หาไม่เจอ อยู่ๆก็มีมือมาลากออกไปด้วยกันชนคนนั้นทีคนนี้ทีให้ได้โดนด่ากันสนุก แล้วนี่มือหรือคีมวะ!

   “จะลากกูไปไหน! ปล่อยโว้ย!” พอออกมาจากฝูงชนได้ก็รีบสลัดออก อีกก็คนยอมปล่อยแต่โดยดี

   “ผมเห็นเต้ยังไม่มีกลุ่มไง มาอยู่กลุ่มกับผมก็ได้” ว่าจะไม่ได้เจอมึงแต่มึงก็หากูจนเจอได้สินะ

   “เออๆ กูก็ขี้เกียจหาแล้วเหมือนกัน”

   มองรอบตัวก็เห็นแค่ผมกับมันส่วนคนใกล้ๆก็จับกลุ่มคุยกัน หรือว่ามันลากผมมาเพราะมันก็ไม่มีกลุ่มหรือเปล่านะ ไม่นานพี่ๆก็เรียกไปเอาเต้นท์มากาง

   แต่มีเรื่องที่ผมไม่เข้าใจ... ทำไมเต้นท์กูเล็กกว่าของคนอื่น!

   “แล้วจะนอนยังไงตั้งหกคนวะ” สงสัยจริงจัง

   “หกคนอะไรครับ ก็นอนกันสองคนนี่แหละ”

   “ห๊ะ!” อะไร? ยังไง?

   “กลุ่มละหกคนมันจะมีเศษครับ เหลือแค่เราพี่เขาก็เลยให้เต้นท์เล็กมา” ฟังไปก็ได้แต่มองตาปริบๆ จะปฏิเสธก็ไม่ได้เพราะมองไปรอบตัวคนอื่นเขาก็มีกลุ่มกันหมดแล้วจริงๆ

   โอเค กูปลง...

   “บอกก่อนเลยนะว่าที่นี่ห้าม!” ก่อนเก็บกระเป๋าเข้าเต้นท์ก็หันไปบอกมันเสียงเข้ม เอาเป็นว่ากันไว้ดีกว่าแก้

   “เอ... ห้ามอะไรเหรอครับ” มันพูดหน้าตายแล้วมุดตามเข้าเต้นท์มา

   “สัด! กูรู้ว่ามึงรู้”

   “ครับๆ เก็บของเสร็จแล้วงั้นผมออกไปข้างนอกก่อนนะ”

   “เออ” ตอบแล้วหันหลังให้ แต่อีกคนยังไม่ขยับเลยหันไปมองอีกครั้ง ปากกำลังจะอ้าถามว่ามีอะไร แต่...

   ฟอดดดดด

   “หึหึ” มันหัวเราะแล้วชิ่ง

   “เชี่ยพีท!!”

   แม่ง! อย่าให้กลับจากรับน้องนะมึง!!

tbc
--------------------

คนเขียนแอบหนีเที่ยวมา แหะๆ ว่าจะลงอีกครึ่งแต่ไม่ได้ลงสักที  :ling3:

ตอนนี้ทั้งพาทหนึ่งพาทสองไม่ค่อยมีอะไร เหมือนตอนแนะนำเพื่อนเฉยๆเนอะ

เอาเป็นว่าขออภัยในความล่าช้าจ้า

 :sad4:



หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-2 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 4/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Moko1212 ที่ 04-01-2016 20:36:42
รอได้ๆ จัดมาเรื่อยๆ  :katai4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-2 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 4/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 04-01-2016 20:52:12
 :hao6:   พีทตามติด
สวัสดีปีใหม่นะคะ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-2 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 4/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 04-01-2016 21:31:05
คาลเนี่ยะจะมาเป็นเมียใครรึป่าว
แล้วพีทเคลียร์กับนนท์จบแล้วจริงป่ะ รู้สึกมีลางสังหรณ์ว่าไม่จบ
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-2 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 4/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: น้องตัวเล็ก ที่ 05-01-2016 07:24:52
 :m4:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-2 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 4/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: RikuNaru ที่ 05-01-2016 14:44:10
 :katai2-1: ติดตามๆ

ไม่ว่านานแค่ไหนคู่นี้ก็ตีกันเสมอเลยนะ  :laugh:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-2 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 4/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: SandSea ที่ 05-01-2016 21:01:23
 :m20:
หัวข้อ: Re: •.•●•۰• ปฏิบัติการล่ามโซ่...!! •.•●•۰• ตอนที่ 11-2 รับน้องสยองขวัญ(เต้) 4/1/59
เริ่มหัวข้อโดย: kawoat ที่ 15-01-2016 00:14:56
ที่นี่ห้าม!!! ฮ่าๆๆๆ จะรอดเร้อออ
รอติดตามจ้า