พิมพ์หน้านี้ - รักติดเรท!! NC 17+ [up!!! ตอนที่22 จบ 2/02/12]
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: shirakao ที่ 19-10-2010 19:51:47
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
---------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีคร้าบบบบบ
นี่เป็นนิยาย วาย เรื่องแรก ของผม ตื่นเต้นมากครับ
ไม่รุ้ จามีคนอ่านแค่ไหน อิอิ
ยังไงก็ขอฝากด้วยนะครับ
**เค้าว่า ชื่อดี มีชัยไปกว่าครึ่ง
***ตัวละคนในเรื่องนี้ไม่มีอยู่จริง โรงเรียนสมมุติขึ้นมาใหม่ เพื่อไม่ให้มีผลกระทบใดๆ และเรื่องนี้เป็นแค่ความบันเทิง ไม่เหมาะนำไปปฏิบัติ
สารบัญ
ตอนที่1+2 NC!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1161998#msg1161998)
ตอนที่3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1162177#msg1162177)
ตอนที่4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1163009#msg1163009ี่)
ตอนที่5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1163818#msg1163818ี่)
ตอนที่6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1166453#msg1166453ี่)
ตอนที่7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1167002#msg1167002่)
ตอนที่8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1168176#msg1168176ี่)
ตอนที่9 NC!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1170962#msg1170962)
ตอนที่10 R-15!! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1172156#msg1172156)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1176725#msg1176725)
ตอนที่ 12NC-17! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1185673#msg1185673)
ตอนที่13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1188483#msg1188483)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1199006#msg1199006ี่)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1206996#msg1206996ี่)
ตอนที่16 NC-17 + รูป (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1213124#msg1213124)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1226465#msg1226465)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1231794#msg1231794ี่)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1265736#msg1265736)
ตอนที่ 20 R-15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1266950#msg1266950ี่)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1285800#msg1285800ี่)
ตอนที่ 22 จบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19131.msg1838532#msg1838532)
-
ซ่าาา
ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้ว ที่ผมปล่อยแช่ตัวเองอยู่ตรงฝักบัว ปล่อยให้น้ำไหลผ่านตามร่างกายไปเรื่อยๆ
“เบสมานั่งทำไรตรงนี้หว้ะ” ผมเดินตรงเข้าไปหาผู้ชายรุ่นเดียวกันแต่ตัวมันใหญ่กว่าผมมาก หุ่นนักกีฬา ส่วนสูงได้รูปพอดี มันค่อยๆหันมาตามเสียงเรียกของผม
“กุ เลิกกับกี้แล้ว” ดวงตาทะเล้นที่เคยสดใสของมันตอนนี้กำลังมีน้ำตาคลอ แต่ก็ไม่ยอมไหลออกมา
ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆมัน บีบไหล่มันแน่น
“มึง คงไม่ได้เลิกเพราะกุใช่มั้ย?” (อ๊ะๆ อย่าคิดลึกว่าผมกับมันทำไรกัน)
“เปล่า กุกับกี้ทะเลาะกัน”
ถูกแล้ว ถึงผมไม่ได้ทำไรเกินเลยกับมัน แต่ผม คิดกับมันมากกว่าเพื่อนจริงๆ ผมควรจะดีใจที่มันเลิกกับแฟน เพราะผมจะได้ทำให้มันมาเป็นของผมซะ แต่ทำไมมันถึงเจ็บขนาดนี้ก็ไม่รู้......
“มายด์ออกจากห้องน้ำได้แล้วลูก จะแช่อีกนานแค่ไหน ฮึ ที่บ้านเราไม่ได้ผลิตน้ำเองนะ”
เสียงของแม่ผมที่ตะโกนอยู่หน้าห้อง ทำให้ผมต้องจำใจออกมา
ผมพันผ้าขนหนูเดินออกมา และไปหยุดส่องหน้ากระจก ไม่ว่าจะดูกี่ครั้งก็ชอบจริงๆ หุ่นบางๆของตัวเอง :]
“ส่องอยู่นั่นแหละ ไปแต่งตัวได้แล้ว จะได้ขนของ”
ผมเดินไปแต่งตัวอย่างว่าง่าย ใส่เชิ๊ตขาวเกงเดฟดำ ละหิ้วกระเป๋าใบโตออกมา ผมหันกลับมามองในห้องของผมเอง
“เราจะเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว ลาก่อนความทรงจำ”
ผมเดินลงมาข้างล่างเห็นพ่อกับแม่กำลังช่วยกันขนของ ของผมขึ้นหลังรถกระบะ
“ไงน้องชายตัวดี กว่าจะลงมาได้” ผมหันไปตามเสียงพี่ชายของผมนั่งไขว่ห้างบนโซฟา พลางอ่านหนังสือพิมพ์ไปด้วย พี่ของผมสูง 180 หุ่นค่อนข้างดี ไปทางนายแบบ ใบหน้าคมสัน จมูกที่โด่ง และตาตี่ออกแนวกวนๆ
พี่ผมเป็นเด็ก ปี1 ม.เอแบค ไฮโซครับ แต่พ่อผมให้ไปเรียนเพราะ มันได้ทุน ไม่งั้นอย่าหวังจะได้ไป
“พี่มิ้น ไม่ช่วยพ่อกับแม่ยกของหรอ” ผมอดที่จะแขวะคุณชายไม่ได้
“ของใครก็ยกเองดิ” พี่ชายผมหันมาแสยะยิ้มให้อย่างกวน เบื้องล่าง(ล่างสุดๆนะ)
“เอาของมาหมดแล้วนะมายด์”
“ครับพ่อ”
“มิ้นจะไม่ไปส่งน้องกับพ่อจริงๆหรอ”
“ไม่ครับ วันนี้ตอนบ่ายผมนัด ติวกับเพื่อนไว้”
นัดติวหรือนัดสาว ไว้ที่ไหนกันแน่! ผมอดแขวะในใจไม่ได้
“งั้น ถ้าจะออก ไป ช่วยปิดบ้านด้วยละกัน” พ่อพูดจบก็เดินออกไปสตาร์ทรถรอ
“อยู่หอ อย่าทำตัวเหลวไหลล่ะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอก ผมติดคอมมากกว่าเที่ยว”
“สาธุ” พี่มิ้นว่าพลางยกมือพนมไปด้วย
ผมเลยเดินเข้าไปแบมือขอ หน้าพี่มิ้น
“ไหนๆผมจะอยู่หอแล้ว ขอค่าทำขวัญหน่อยดิ”
“ค่าทำขวัญ ห่ะ ไร”พี่มิ้นว่า พลางเตะผมกระเด็น
“พี่ขี้งก ละอย่าคิดถึง จนต้องไปเยี่ยมล่ะ”ผมเดินสะบัดตูดออกไปที่รถ
“แกนั่นแหละ อย่า เป็นเด็กขี้แยโทรหาพ่อแม่ตอนกลางคืนละกัน”
พี่มิ้นว่าพลางเดินออกมาส่งตรงประตูรั้วหน้าบ้าน
ผมมองหันหลังกลับไปพี่มิ้น เดินกลับเข้าบ้านไปแล้ว ผมมองบ้านของผม จนมันห่างไปเรื่อยๆ จนลับสายตาไป
ผมมาถึงหอพักตอนบ่ายกว่าๆ ความจริงก็ไม่ได้ไกลมาก แต่เพราะ ไม่ชินทางหอที่ผมพักเป็นหอนอกอยู่ในตลาดห่างจากโรงเรียนไม่มากโรงเรียนของผมเป็นโรงเรียนชายล้วนประจำจังหวัดค่อนข้างมีชื่อเสียงในด้านการเรียนและกีฬามากๆ
อย่าคิดว่าผมจะเรียนเก่งล่ะ แค่พยายามสอบเข้ามาให้ได้เพราะ..
“มายด์มรึงจะย้ายจริงๆหรอหว้ะ”เบสมองหน้าผม
“เออ พ่อกุอยากให้กุไปเรียนโรงเรียนเก่าเขา”
“บ๊ะ โรงเรียนเก่ากุด้วย”มันตบบ่าผมดังอั้ก
“แมร่ง ฮา กุอยู่นู่นมาเรียนนี่ ส่วนมึงอยู่นี่กลับไปเรียนโน้น”
“เออ”
ไม่รู้เหตุไรดลใจ แต่ผมอยากมาเรียนที่ๆ มันเคยเรียนจริงๆ ไม่ได้เกี่ยวกับพ่อเลย ฮ่าๆๆๆ (ลูกที่ดีจริงๆ) ผมเลือกที่จะตั้งต้นชีวิตใหม่ จากที่ๆมันเคยมา
“มายด์ ถ้าขาดเหลืออะไรก็โทรบอกพ่อกับแม่นะ ส่วนเงินพ่อกับแม่จะโอนเข้าบัญชีให้”
“ครับ” แม่เดินเข้ามากอดผม ตอนนี้แหละ ที่จะทำให้ผมเกิดอาการโฮมซิก
“ทำตัวดีๆ อย่าเป็นเด็กเกเรนะ”
“ครับแม่” แม่ปล่อยกอดจากผม และลูบหัวผมอย่างเอ็นดู พ่อวางมือบนไหล่ผม และยิ้มให้
ผมแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่ อย่ามาทำซึ้งกันตอนนี้สิ;[
ผมยืนส่งพ่อกับแม่หน้าหอ จนรถของพวกท่านลับสายตาไป ผมจึงเดินกลับขึ้นห้อง หอพักของผมมีสี่ชั้น ไม่ใหญ่อะไรมาก ห้องของผมอยู่ชั้นสอง เลยสบายมากๆห้องก็ไม่ได้ใหญ่มาก เพราะ ผมพักคนเดียว มีห้องน้ำเล็กๆและมีมุมที่คล้ายๆห้องครัว ผมยกไมโครเวฟออกจากลังมาวางไว้ บนเคาท์เตอร์จากนั้นก็เริ่มจัดของให้เข้าที่กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบ6โมงเย็นผมเลยเดินไปหาไรกินที่ตลาด เพราะอยู่ไม่ไกล
โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันเหงาเกินไป~~
เสียงเรียกสายของผม ดังลั่นจนคนที่อยู่โต๊ะข้างๆก็หันมามอง ผมรีบกดรับอย่างรวดเร็ว เพราะกลัว โดนด่า
“มายด์ มึงอยู่ไหนหว้ะ” ไอ้เบสเองครับ ผมดีใจนิดๆที่มันโทรมา นิดจริงๆครับ
“กินข้าวอยู่ในตลาด”
“เฮ้ย ไปแดรกเหล้ากัน กุเลี้ยงเอง ฉลองให้มึงที่มาอยู่จังหวัดเดียวกับกุ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“ห่ะ = = ชวนได้สร้างสรรค์มาก”
“เออ น่า เดี๋ยวกุไปรับ มึงเดินมารอ ข้างหน้าดิ” พูดจบมันก็วางสายไป ไม่ให้ ผมได้ท้วงมันเลย แม้แต่นิดเดียว
ผมรีบจ่ายตังค์และเดินออกมารอมันข้างหน้า ในใจก็รู้สึกมีความสุขจนแอบยิ้มไม่ได้
“เฮ้ยยืนยิ้มเป็นคนบ้าอยู่นั่นแหละ เดี๋ยวหลังคาแดงก็มารับมึงหรอก” ผมหันไปตามเสียง เห็นเบสชะโงกหน้าออกมาจากกระจกคนขับ ผมเดินข้ามฝั่งไปหามันและนั่งที่นั่งข้างคนขับ รถมันก็ไม่หรูไรมากครับฮอนด้า ซีวิค สีดำ
“มึง มีใบขับขี่หรอหว้ะ”
“จะมีได้ไงเล่า กูยังไม่ 18”
“อ่าว เวร! ละขับ เดี๋ยวเจอพ่อก็ซวยอ่ะมึง”
“เออ น่า ไม่ต้องห่วง ขับเลี่ยงเมืองไม่เจออยู่แล้ว”
“จะพากูไปร้านไหนเนี่ย”
“เดี๋ยวถึงก็รู้เอง”มันหันมาขยิบตาให้ผม จากนั้นก็ขับต่อไป
‘กูจะไปตรัสรู้ไงฟ่ะ กูไม่ใช่คนแถวนี้!!’ ผมด่ามันในใจ ด่ามากไม่ได้เดี๋ยวมันไม่เลี้ยง
ผ่านไปสัก 15 นาที รถก็มาจอดหน้าร้านอาหารร้านหนึ่ง ขับออกมาไม่ไกลมากจากตัวเมือง เป็นร้านที่ไม่ค่อยใหญ่นัก แต่บรรยากาศดีใช้ได้ผมกับเบสเดินเข้าไปนั่งมุมหนึ่งของร้าน เด็กเสริฟก็ตามมาวางเมนูอาหารให้เบสสั่งเรียบร้อยโดยที่ไม่รอให้ผมได้เปิดดูเลยแต่ก็ขัดมันไม่ได้เพราะมันจ่าย
“มึงจะเอาไรอีกมั้ย” ยังดีที่มันยังไม่ลืมผม
“ทีหลังมึงรออาหารมาก่อนก็ได้ ค่อยถามกู”
“โทษที พอดีมันชิน”
พนักงานผู้หญิงเดินเข้ามาพร้อมกับโซดา น้ำแข็ง ไม่รู้เบสมันไปหยิบซีแกมมาตอนไหนสาวเสิร์ฟที่ชงเหล้าไป แต่ตาก็แอบมอง เบสไปด้วย ไม่ใช่ผมหึงหรอกนะ แต่มันช้า โว้ยยยยยเหมือนจะรู้ว่า ผมไม่พอใจ จึงรีบชง ละจากไป :] ทำแบบนี้ตั้งนานก็จบ 5555+
“มาชนแก้ว กับชีวิตใหม่ของกู กับมึง”
หือ? ชีวิตใหม่ของผมกับมัน = = อย่าพูดให้ตู คิดลึกคนเดียวสิฟ่ะ!
หลังจากดื่มกันไปสักพัก อาหารก็นำมาเสิร์ฟ แน่ละ ว่าพนักงานหญิงคนเมื่อกี้สายตายังจับจ้องเบสไม่เลิก นี่ถ้ากินได้ ไอ้เบสอาจไม่เหลือซากฮ่าๆๆๆ
ผมคุยกับมันไปเรื่อยเปื่อยโดยที่มันไม่คิดจะวกเข้าเรื่องแฟนเก่ามันเลยสักครั้ง ผมเองก็ไม่อยากถามกลัวไปจี้จุดมัน ถึงจะอยากรู้ ซะแทบทนไม่ไหวแล้ว ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้วแต่ก็คงนานพอดูเพราะตอนนี้ซีแกมที่เบสมันหิ้วมาเหลือเกือบจะก้นขวดแล้วผมจึงลุกมาเข้าห้องนอน กะล้างหน้าให้หายมึน ผมเดินมาหยุดที่อ่างล้างมือแต่สายตาก็ดันไปสะดุดกับ!!!!
-
ร่างของผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างหลังผม ร่างสูงใหญ่ กับใบหน้าได้รูปจมูกที่โด่งเป็นสัน สายตาคมกริบ และริมฝีปากสีแดงเรื่อๆแก้มแดงหน่อยๆเหมือนคนเมา ผู้ชายคนนั้นค่อยๆเดินเข้ามา
และล้างมือ..... (ฮุๆๆๆ คิดไรกันล่ะสิ)
ผมแอบถอนหายใจด้วยความเสียดาย??! แต่สายตาผมก็แอบเหล่เขาอยู่ไม่มองได้ไงก็มันหล่อ!ผมพยายาม สะลัดความคิดหื่นๆออก และล้างหน้าน้ำที่เย็นเจี๊ยบสัมผัสกับผิวจน ผมเองยังสะดุ้งผู้ชายที่อยู่ข้างๆเหมือนจะล้างมือเสร็จแล้ว ผมเหล่มองเค้าเล็กน้อยเค้าหันมาจ้องผมและแสยะยิ้ม ทำให้ผมรู้สึกเสียวสันหลังวาบ
“ไม่มีอะไรมองรึไง”เสียงทุ้มต่ำชวนให้เคลิ้มเปล่งออกมาเบาๆ เค้าเดินเข้ามาใกล้ผม จนผม ต้องถอยหลังหนีจนติดกำแพง
ใจที่เต้นไม่เป็นส่ำตอนนี้ มันดังขึ้นเรื่อยๆ
“ฮึ”
เค้าโน้มตัวลงมา จมูกที่โด่งเป็นสันทาบติดกับจมูกของผมและไล้ไปยังแก้มที่ตอนนี้เป็นสีแดงระเรื่อ ปากค่อยๆประกบกันอย่างช้าๆร่างสูงพยายามเปิดช่องปากของร่างเล็กและสอดลิ้นเข้าไป
“อืมมมม” ผมครางออกมาเบาๆ เคลิ้มไปกับรสจูบของอีกฝ่าย
ต่อให้ฉันจะรักเธอมากเท่าไหร่ แต่ก็รู้ว่าเธอคงจะไม่สนใจ~~
เสียงมือถือดังขึ้นขัดจังหวะ ทำให้ผมตื่นจากภวังค์ มันยิ้มอย่างพอใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
ผมได้สติ จึงตัดสินใจผลักมัน และวิ่งออกมาจากห้องน้ำ ผมเดินกลับมาที่โต๊ะ เบสจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“มึงไปนอนในห้องน้ำมาหรอหว้ะ โคตรนานเลย”
“โทษที กุหลับนานไปหน่อย”
“เชี่ย กวน”
ผมรีบเดินนำมันออกจากร้าน โดยที่ไม่คิดจะเหลียวหลังกลับไปมองในร้านเลย
กว่าจะกลับถึงหอพักก็ปาไปห้าทุ่ม
“เบสมึงขับรถไหวนะ”
“ไหวๆ บ้านกุห่างไปแค่ไม่เท่าไหร่เอง”
“เออ ขับดีๆอ้ะ” แม้ใจผมจะอยากให้มันนอนห้องผมก็ตาม
ผมเดินกลับขึ้นห้องโดยไม่ได้สนใจอีกฝากของถนน ว่ามีคนกำลังยืนดูอยู่
ผมเข้าห้องน้ำ และเริ่มทำภารกิจ (อาบน้ำ) แต่ในหัวก็ยังนึกภาพผู้ชายคนนั้นอยู่ตลอด ผมเผลอจับปากตัวเองและนึกถึงจูบที่เร่าร้อนนั้นคิดอะไรของผมเนี่ย!!
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ใครนะ มาตอนนี้ หรือจะเป็นเบส สงสัยมันขับรถกลับไม่ไหว ผมพันผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำ
แต่เบสมันรู้ได้ไง ว่าผมอยู่ห้องนี้ หรือพ่อกับแม่ ? ไม่น่าใช่
ผมเดินไปที่ประตู ค่อยๆแง้มดูว่าเป็นใคร
หัวใจของผมแทบจะหลุดไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเห็นว่าคนข้างนอกเป็นใคร
มันมองผมด้วยสายตาหื่นๆของมัน ไล่ตั้งแต่หัวจรดท้าย
กูอายเป็นนะโว้ยย มองอยู่ได้! เดี๋ยวก็จับฉุดเลยนิ เอ๊ะ! ไม่ใช่ละ
“อาบน้ำรอเลยอย่างนั้นหรอ” สายตาโลมเลียของมันยังไม่หยุดหย่อน มันก้าวเข้ามาในห้องอย่างไม่เกรงใจ
“มองหื่นๆอยู่ได้ ไม่เคยเห็นรึไง เดี๋ยว โชว์ เฮ้ย ไม่ใช่ มาได้ไงหว้ะเนี่ย!!!” ผมถอยกรูดไปอีกฝั่งของห้อง(เตียงนั่นแหละ ผมไม่ได้ให้ท่ามันนะ)
มันไม่ตอบหันไปล็อกประตูห้องละเดินตรงมาหาผม (ที่รออยู่ที่เตียง บอกละไงว่าผมไม่ได้ให้ท่ามัน!!)
“เดินเข้ามาทำไม ออกไปเลยนะ” ผมหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเองเพราะรู้สึกไม่ค่อยดีกับสายตาคู่นั้น
“คืนนี้ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว”
“แล้วเกี่ยวไรกับผม ออกไปเลยนะ ไม่งั้นผมจะ…..” เสี้ยววินาทีมันกระชากแขนผมดึงเข้ามาจูบ ผมพยายามขัดขืนแต่ก็สู้แรงของอีกฝ่ายไม่ไหว มันบีบที่กรามผม ทำให้ผมต้องเปิดปากออกลิ้นที่สอดใส่เข้ามา ดูดดื่มความหวาน จนผมหลุดครางออกมา มันค่อยๆถอนจูบ
“แค่จูบก็ตื่นตัวแล้วงั้นหรอถ้าใส่เข้าไปจะเป็นยังไงนะ” มันยิ้มอย่างพอใจ มือหนาดึงผ้าเช็ดตัวออกเคล้นคลึงแท่งเนื้อที่กำลังตื่นตัว มือที่หยาบยิ่งทำให้รู้สึกเสียวมากกว่าเดิม
“อ๊ะ อืมมม” ผมพยายามเก็บเสียงของตัวเอง ไม่ให้ครางออกมา
มันก้มลงไปกอบกุมแท่งเนื้อด้วยปาก จากนั้นก็ดูด คลึงอย่างช้าๆ จนผมคุมตัวเองไม่อยู่กดหัวของมัน(สมน้ำหน้า ;P)
“อ่าาาาา ไม่ไหวแล้ว” ผมปล่อยเต็มๆ คาปากของมัน มันถอนปากจากแท่งเนื้อ และมาจูบผม รสของคาวแต่แปลกที่ผมรู้สึกว่ามันหวาน รึเพราะเป็นของผมกันนะ
“หวานใช่มั้ยล่ะ” มันยิ้มอย่างพอใจที่เห็นผมคล้อยไปกับมัน มันถอดเสื้อผ้าออกจนหมด เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่สวยจนผมเองรู้สึกอาย เพราะผมไม่มีกล้ามเลย
“ฮึ” มันยิ้มอย่างพอใจก่อนจะกดผมให้นอนลงไป มันดูดยอดอกที่แข็ง ตามอารมณ์ของเจ้าของส่วนอีกข้างมันก็ยังไม่ลืม บีบ นวด (ถึงนวดไปก็ไม่มีนมหรอกเว้ย ฮึๆๆ)
“อาาา ยะ หยุด เถอะ”
“อยากให้หยุดจริงๆนะหรอ ทั้งที่ตรงนี้ของนายตั้งซะขนาดนี้” มันลูบไล้สัมผัสไปตามร่างกายของผม ขบเม้ม ทิ้งให้เกิดรอยแดงเป็นจ้ำๆ
“อ๊ะ!!” ผมผวาเฮือกทันทีที่นิ้วสอดเข้ามาในช่องทางข้างหลัง
“ฮึๆๆ ครั้งแรกสินะ”
“อาาา เอา ออกไปนะ” ผมน้ำตาคลอรู้สึกเจ็บและจุกเมื่อถูกล่วงล้ำ เรื่อยๆ
“อดทนอีกนิด แล้วฉันจะทำให้นายไม่มีวันลืม” นิ้วของมันวนอยู่ในช่องหลัง ราวกับควานหาอะไรสักอย่าง
“แน่นชะมัด นายจะรับของฉันไหวมั้ยนะ”มันยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างพอใจ สายตาหื่นๆกำลังมองอย่างโลมเลีย
“อะอ๊าาาาา” มันยิ้มอย่างพอใจเมื่อพบสิ่งที่ต้องการ จากหนึ่งนิ้วก็เป็นสองนิ้ว และเพิ่มเป็นสามเพื่อขยายช่องทางด้านหลังให้กว้างพอ ที่จะรับสิ่งที่ใหญ่กว่านั้น สักพักมันก็ถอนนิ้วออกผมสะดุ้งเล็กน้อยเหมือนนิ้วถอน ออกไป
มันจ่อแก่นกายของมันตรงช่องหลัง จ่อวนเล็กน้อย จนผมรู้สึกเสียวไปตามๆกัน ก่อนที่จะค่อยๆจ่อเข้าไป และใส่เข้าไป
“ไม่ต้องกลัว ฉันจะอ่อนโยน เท่าที่ทำได้ อย่าเกร็งสิ” มันพยายามพูดปลอบโยน แต่การกระทำก็ตรงกันข้ามสุดๆ
‘เท่าที่ทำได้งั้นหรอ หมายความว่าไง!! เจ็บจะตายแล้วเนี่ย’ผมได้แต่คิดในใจเพราะจุกจนพูดไม่ออก
“อ๊าาาา ”เมื่อแก่นกายของมันใส่เข้ามา จนมิด รู้สึกเจ็บจุกตรงหน้าท้องจนแทบจะชาไปทั้งตัว มันโน้มจูบซับน้ำตาของผมราวกับปลอบโยนพร้อมกับจับแขนของผมให้โอบกอดมันไว้
“อาาคับเป็นบ้าเลย นายกำลังทำให้ฉันคลั่ง” มันเริ่มขยับอย่างช้าๆ และค่อยเปลี่ยนจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อะอ๊าาาอีกก” ผมจากที่รู้สึกเจ็บ กลับรู้สึกดีมากขึ้นเรื่อยๆจนอดไม่ไหวที่จะครางออกมาจนผมเผลอจิกหลังมันเข้าให้เต็มรัก
ไม่นานมันก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา ผมรู้สึกแปลกๆในช่องท้องอย่างบอกไม่ถูก
มันล้มนอนข้างๆผม แต่ก็ยังกอดผมอยู่ แถมไม่ยอมเอาของมันออกไปด้วย!
“เอาออกไปซะทีสิ อึดอัดเว้ยย!”
“หรอ แต่เรารู้สึกดีมาก เพราะงั้นอีกรอบนะ” มันจูบบนหน้าผากผม ก่อนจะไล้มายังแก้ม และ ริมฝีปาก และกิจกรรมนรกก็เริ่มอีกรอบ
-
เจิมเรื่องใหม่ค่า หุหุหุ :z1:
ชายปริศนาคนนั้น ใครกันน้า
ชอบคำในวงเล็บมากเลยค่ะ^^
-
:mc4: :mc4:ยินดีตอนรับ เรื่องใหม่จ๊ะ ท่าทางเรื่องนี้หื่นไม่เบา
-
เจิมๆๆ
-
แอร๊ยยยส์ ใครเนี่ย ตอนแรกนึกว่าเป็นเบส :impress2:
-
ตอนแรกก็...ซะและ :o8:
น่าติดตามจริงๆ :z1:
-
รู้จักชื่อกันหรือยังอ่ะ
-
อ่านแล้วขอบอกว่าสะดุดนิดหนึ่ง
ตรงคือจะบบรรยายโดยใช้บุคคลที่สามหรือตัวละครบรรยาย
ลองเลือกสักอย่างนะค่ะ ไม่งั้นมันจะงงและสะดุด
กับใช้ค่ำว่าร่างสูงกับรางบางอ่านแล้วรู้สึกเหมือนใช้พร่ำเพรื่อไปหน่อย
ลองหาสรรพนามอื่นดู
แค่แสดงความคิดเห็นเฉยๆค่ะ
-
wowwwww
เจอกันครั้งแรกก็จูบ
เจอกันครั้งที่สองก็...... :m25: :m25:
เธอแรงไปมั๊ยจ๊ะมายด์ :impress2:
-
อ่านแล้วขอบอกว่าสะดุดนิดหนึ่ง
ตรงคือจะบบรรยายโดยใช้บุคคลที่สามหรือตัวละครบรรยาย
ลองเลือกสักอย่างนะค่ะ ไม่งั้นมันจะงงและสะดุด
กับใช้ค่ำว่าร่างสูงกับรางบางอ่านแล้วรู้สึกเหมือนใช้พร่ำเพรื่อไปหน่อย
ลองหาสรรพนามอื่นดู
แค่แสดงความคิดเห็นเฉยๆค่ะ
ขอบคุณมากคับ ที่แนะนำ ก็ยังสะดุดเองอยู่เหมือนกัน อิอิ
แต่ ยัง ไม่แน่ใจเลย เอามา ลงเพื่อ ขอความคิดเห็น ขอบคุณมากๆคับ
-
เอ่อ
ไวกันมากเลยนะเคอะ
มากมายอ่ะค่ะ
คุณเป็นใครค่ะ เหอๆ
-
มาต่อ ด้วยความตื่นเต้นของคนเขียน บอกตรงๆว่าตื่นเต้นคับ เรื่องแรกเลย ผิดพลาดตรงไหน ต้องขออภัย ด้วยจริงๆ
ส่วนบุรุษลึกลับ =w=// ขออุบไว้ครับ แต่ ที่มามาจาก รุ่นพี่คนหนุ่งที่ปลื้ม ฮุๆๆๆ :o8:
ส่วนตัวมายด์ นั้น มาจาก คาแร็คเตอร์ ลับๆ ของคนแต่ง ฮา~~ แฮ่ดนิดๆคับ
เรื่องนี้ สถานที่ รวมทั้งตัวละคร ไม่มีอยู่จริง ครับ แต่ แกนเรื่องมาจาก ผมเอง ฮา~~ (เรื่องรักเพื่อนนะ 5555+)
ส่วนฉากเรท ตัวผมอยาก ให้เรท ที่สุดเท่าที่จำทะได้ กำลัง ฝึก ฝีมืออยู่
เคยมีคน บอกไว้ ว่า ชื่อเรื่อง ดี มีชัยไปกว่าครึ่ง สาธุ~~ ขอให้คนอ่าน รักครับ
ยังไงก็ขอฝาก ไว้ด้วยนะครับ มีคนเข้ามาอ่าน ก็รุ้สึก นอนหลับ ฝันดี มีแรงฮึดแต่งต่อ
**อีกอย่างคับ ชอบเล้านี้มากๆเลย ก่อนที่ผม จะเอามาลง ก็มา อ่าน นิยายที่นี้ ยังอ่านไม่หมดทุกเรื่องเลย ฮา~
กำลัง ทยอยอ่าน ขอบอกว่า นักเขียน เก่งๆ ทั้งนั้นเลย เลยรุ้สึกกลัว นิดๆ ฮ่าๆๆๆ
อ่า พร่ำเพรื่อ เยอะ ไปแล้ว อ่าน ตอน 3 ให้สนุกนะครับ
รักทุกคนคับ :L2:
--------------------------------------------
ตอนที่ 3 คับ =w=//
แสงแดดยามเช้าส่องเข้ามาในห้อง ทำให้ผมต้องพลิกตัวหนีแต่ก็ต้องสะดุ้งตัวขึ้นเมื่อความเจ็บแปล๊บ แล่นขึ้นมาจนทำให้น้ำตาเล็ด ผมอดไม่ได้ที่จะขยับผ้าห่มออกเพื่อดู คราบน้ำสีขาวยังเปรอะที่ระหว่างขา
ในห้องไม่มีใครจากผม มีแต่ความว่างเปล่า ผู้ชายคนนั้นจะไปแล้วผมเหลือบไปมองนาฬิกาปลุกหัวเตียงก็เห็นกระดาษโน็ตใบหนึ่งวางไว้ผมหยิบขึ้นมาพลิกอ่านดู
‘ขอบคุณสำหรับเรื่องเมื่อคืนนะ เราจะไม่ลืมเลย เงินที่เราวางไว้คงพอให้นายเอาไปใช้จ่ายตามพอใจนะ ขอให้มีความสุขกับชีวิต’
ทันทีที่ผมอ่านจบ ผมแทบจะระเบิดลง เสียครั้งแรกไปยังพอจะนั่งทำใจแต่ถูกเหยียดหยามเหมือนพวกขายตัวทำให้ผมอดกลั้นไว้ไม่อยู่จริงๆผมหยิบซองขึ้นมาข้างในคงใส่เงินเอาไว้ ผมเทออกมา แทบจะช๊อคตายอีกรอบเพราะเงินในถุงนั้นไม่ใช่น้อยๆ แบงค์พันเป็นปึ้กๆ ที่ถูกมัดไว้ สี่ปึ้กผมขยำปึ้กเงินไว้อยากจะเอาไปเผา แต่ก็เสียดายผมจึงรีบยัดกลับเข้าไปก่อนที่ผม จะทำอย่างนั้นจริงๆ ผมลากสังขารตัวเองเข้าห้องน้ำ เพื่อชำระล้างสิ่งสกปรกและพยายามจะไม่นึกถึงมันอีก....
5 วันผ่านไปอย่างรวดเร็ว จนผมแทบจะไม่นึกถึงเรื่องนั้นอีกแล้ววันนี้เป็นวันแรกของเทอม ผมตื่นแต่เช้าเป็นพิเศษด้วยอาการตื่นเต้นจนนอนไม่หลับผมคว้ากระเป๋าเป้นักเรียนสะพายหลังและเดินออกจากห้องไปโดยที่ไม่ลืมล็อกประตู ผมแวะกินข้าวมันไก่หน้าโรงเรียนกว่าจะเดินเข้าโรงเรียนก็เกือบแปดโมงพอดี ผมเลยเดินตรงไปเข้าแถวเลยผม รู้สึกแปลกประหม่าเล็กน้อย ถึงจะเคยเห็นหน้าตอนมอบตัวบ้างแต่ก็ยังไม่รู้จักเลยสักคน ผมเดินเข้าไปแทรกๆ
“หวัดดี เราชื่อ พงษ์ นายชื่อไร”
ผมหันกลับไปด้านหลังตามเจ้าของเสียงที่ทักมา
“ดีเรามายด์” ผมสังเกตพงษ์ สูงกว่าผมไม่มากนักแต่ตาของมันออกจะโตๆหน่อย ปากเจ่อๆที่ตอนนี้กำลังยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร
“นายมาจากโรงเรียนไหนอ้ะ เรา มาจากaaa”
“เรา xxx”
“โรงเรียนไหนหว้ะนั่น ไม่รู้จักหว้ะ”
“ไม่รู้อ้ะ ดีล่ะ”ผมหันกลับไป เพราะเสียงเพลงชาติดังขึ้นแล้วทำไม่ต่างจากโรงเรียนเก่าผมเท่าไหร่ เคารพธงชาติ และตามด้วยสวดมนต์แต่ที่นี่แปลกอย่างคือ นั่งสมาธิด้วยตอนเช้าหลังจากนั้นอาจารย์ก็กล่าวต้อนรับ นักเรียนใหม่ต่างๆ ตามด้วยประกาศมากมายเพราะเป็นวันแรกของเทอม
“มายด์ บ้านมึงอยู่แถวไหนหรอ” ผมหันกลับไปหาพงษ์รู้จักไม่เท่าไหร่จะถามบ้านกันเลยหรอ
“เราอยู่หอพัก”
“อ่าว งี้ก็เจ๋งดิ จะทำไรก็ได้ อิจฉาหว้ะ”
“มันก็ไม่สบายขนาดนั้นหรอก ต้องทำทุกอย่างเอง”
“ก็ยังดีกว่า โดนแม่บ่นทุกวันจนหูชาอ้ะ”มันบ่นพร้อมกับสีหน้าเบื่อหน่าย
“ไว้ว่างๆเราไปเที่ยวหอ นายบ้างได้ป้ะ”
“อืม ก็ได้” (จะบุกห้องกันเลยเรอะ!!)
หลังจากแยกแถวก็เข้าโฮมรูมที่ห้องประจำ ผมเลือกที่นั่งแถวหน้าๆแต่เลือกที่จะนั่งหลังไอ้พงษ์เพราะไม่ยากหน้าเกิน พงษ์ ไม่รู้ติดไรผมแต่มันหันมาคุยกับผมได้ ตั้งแต่ยุคพระเจ้าเหา จนถึงอเล็กซานเดอร์ผมนับถือมันจริงๆ
“เฮ้ย นายอ้ะ เพื่อนเบส ใช่ป่ะ”ผมหันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนอยู่ข้างผม
“ใช่”
“เราเกมส์” หมอนั่นพูดสั้นๆแล้วเดินไปนั่งข้างหลังห้อง
“โหย ดีหว้ะ มีคนรู้จักด้วย เข้ามาเรายังไม่เห้นใครคุ้นหน้าเลย”(แต่รู้จักแบบนี้ก็ไม่ดีมั้ง ทักเสร็จละ แมร่งไปเลย)
“เฮ้ย พงษ์ นี่หว่า”
“เฮ้ย สอง มึงอยู่ห้องนี้หรอหว้ะ”
“เออ ถ้าไม่อยู่จะเห็นกูมั้ย?”
“จริงหว้ะ แต่เมื่อเช้ากู ไม่เห็นมึงในแถวนิ”
“กุมาสาย เลยโดนกักตัว”
“สองนี่ มายด์มายด์นี่สอง” (= = ไหน มรึงว่า ไม่รู้จักใคร)
“มายด์ไม่รำคาญบ้างหรอ ไอ้พงษ์ โคตรพูดมากเลย”
“อ้าว ห่ะงี้หาเรื่องกันนิหว่า”
“อืม จริง” ผมตอบสั้นๆง่าย แต่ส่งยิ้มให้สองเป็นเชิงรู้กัน
“กูไม่คุยกับพวกมึงล่ะ สัส งอน” มันว่าพลางหันกลับไปนั่ง งอน งุดๆ หยิบMP3 ขึ้นมาฟัง
“ปล่อยมันไป เดี๋ยวมันก็หายเอง” สองพูดก่อนจากไปนั่งอีกฝั่งของห้อง ติดกับหน้าต่าง
“เอาล่ะๆ นั่งที่ได้แล้วค่ะ นักเรียน”อาจารย์ผู้หญิงวัยกลางๆคน เดินเข้ามา
“ครูชื่อ สมพร จันทร์ฉาย สอนฟิสิกส์ แน่นอนว่า ครูสอนพวกเธอด้วย เพราะงั้นทำตัวดีๆถ้าไม่อยากถูกหักคะแนน” อาจารย์สอดสายตาไปทางหลังห้อง ราวกับจะจับผิด
“ในนี้มีทั้งเด็กเก่าเด็กใหม่ เด็กเก่าก็ทำตัวดีๆ ด้วยละกัน พวกเธอน่าจะรู้สมญานาม ของครูมาบ้างส่วนเด็กใหม่ ครูหวังว่าพวกเธอ จะเรียบร้อย”
“ครูครับ ขอเข้าห้องครับ” ทุกสายตาหันไปจับจ้องนักเรียนชายที่เพิ่งจะโผล่เข้ามาตอนนี้ แต่ผมแทบจะหยุดลมหายใจของตัวเองไปในทันทีเมื่อผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า ของผมคือ ไอ้คนที่พรากครั้งแรกของผมไป!!!
ผมรีบก้มหน้าฟุบกับโต๊ะหวังว่าจะไม่ให้มันเห็น
“หืม มาสายแต่วันแรกแบบนี้”
“ขอโทษครับพอดี หลับเพลินไปหน่อย”(โห ตอบตรงโคตร)
“อย่าให้เป็นแบบนี้อีกล่ะกัน นั่งที่ได้”
“ครับ”มันยกมือไหว้อาจารย์ และเดินไปนั่งหลังห้อง ผมใจหายวาบเมื่อมันเดินผ่านแต่ดูเหมือนมันจะไม่ทันสังเกต ไม่งั้น ผมคงหัวใจวายจริงๆแน่ๆ
“มาสายแต่วันแรกเลยหรอหว้ะเอ็ม สดมากอ่ะมรึง” เกมส์ทักขึ้นเป็นคนแรก พร้อมกับแท็คมือกับเพื่อนที่เพิ่งเดินเข้าไปใหม่
ชื่อเอ็มงั้นหรอ คอยดูตูจะทำตุ๊กตาฟางแปะชื่อมึง!!
“เมื่อวาน ต้นหลิว มึงไม่ยอมให้ไปนอนรึไงหว้ะกร๊ากกกก” คนที่สองเริ่มสมทบครับ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นใครเพราะไม่กล้าหันกลับไปมอง
“เลิกพูดถึงหลิวเหอะ กุเลิกกับเค้าแล้ว”
“อ่าว เลิกละหรอหว้ะ ไหนว่า รักกันนักหนาไง ถึงขั้นขอพ่อกับแม่เลยอ้ะกร๊ากกกกก”
“เลิกพูดเหอะน่า กุไม่อยากรมณ์เสีย”เอ็มตอบเสียงแข็ง จนเพื่อนๆแทบสะอึกตามกันไป
“เอาล่ะๆ เงียบๆ กันได้แล้ว อีก 1อาทิตย์ ครูจะให้เราเลือกหัวหน้าห้อง เอาเป็นว่าตอนนี้ ให้ ภาคิน ทำหน้าที่หัวหน้าห้องไปก่อนละกัน”
อาจารย์พยักเพยิดหน้า ให้ เด็กชายตรงหน้าลุกขึ้นยืน
“เราภาคินนะ ชื่อเล่นชื่อ คิน ถ้ามีไรสงสัยก็ถามได้เลย” หวาน มากครับหน้ามันหวานสุดๆ จนเพิ่งอึ้งไปเลยตัวมันคงจะสูงปานกลางเพราะผมนั่งอยู่เลยบอกไม่ถูก ตาของมันกลมโตปากสีชมพูเรื่อๆ อย่าหาว่าผมคิดหื่นกับมันนะ ผมเป็นรับครับ เพราะงั้นไม่มีทางคิดกับมันมากกว่านี้แน่นอน ฮ่าๆๆๆๆ
หลังจากนั้นโฮมรูมก็จบลงคินแจกตารางสอนให้กับเพื่อนในห้อง จากนั้น ก็เริ่มเดินเรียนตามตารางเหมือนโชคเข้าข้างผมครับ เพราะ ไอ้สี่หน่อ หลังห้องเหมือนมันจะโดนทุกคาบเลย ทำให้ผมวางใจไป แต่ก็เพิ่งจะครึ่งวันเอง
“มายด์ๆๆๆ นี่โย โยมีบ้านอยู่พัทลุงด้วยแหละ ฮ่าๆๆๆ” พงษ์เรียกผมให้รู้จักกับเพื่อนใหม่ นี่เอ็งสนิทไปทั้งห้องแล้วหรอเนี่ย
“สวัสดีครับ”
“อืมดี” โยเป็นผู้ชายตัวเล็กครับ เตี้ยกว่าผมอีก ผิวของมันขาวจนไม่น่าเชื่อว่า จะอยู่พัทลุง ตากลมโต จมูกนิด ปากหน่อย น่ารักดีขนาดพกพาได้เลย ฮ่าๆๆ
“ตอนนี้เราก็มีสามคนแล้วต้องหาคนเข้าก๊วนอีก”พงษ์ว่า พลางเดินไปคุยกับคนนู้นที คนนี้ทีนี่มันกะจะหาคนเข้าก๊วนอีกหรอ แล้วผมไปอยู่ก๊วนมันตอนไหนเนี่ย!
“โย มาจากโรงเรียนไรหรอ”
“xxอ้ะ” = =; เอ่อ ใช่โรงเรียนที่มีกระเทยเยอะรึเปล่า? ผมแอบคิดในใจแต่ไม่กล้าทักออกไป
ผมมองหน้ามันแบบไม่ไว้ใจครับ เค้าบอกว่าผีจะเห็นผี แต่ผมไม่ใช่กระเทย จะเห็นมันรึเปล่าเนี่ย!
“มายด์ๆโยๆ นี่ๆ หมอนี่ชื่อ อาร์ม กับ ปอนด์” ผมกับโยได้แต่ยิ้มแห้งๆ ตอบครับนี่มัน จะทำอย่างงี้รอบห้องจริงดิ ดีนะ ไอ้หมอนั่นไม่อยู่ ไม่งั้นผมคงจะหัวใจวายจริงๆ
แล้วเสียงสวรรค์ ก็ดังราวปาฏิหาร์ย ครับ ออดหมดคาบ ดัง
“ป่ะ ไปกินข้าวด้วยกันเถอะ” พงษ์ว่าพลางหยิบกระเป๋าเป้ขึ้นมาสะพาย เดินนำไปรอหน้าห้อง
ผมโย ปอนด์ และอาร์ม ก็เดินตามมันไปโรงอาหาร มีพูดคุยกัน บ้างแต่ก็ยังไม่เท่าไหร่ เพราะ เพิ่งรู้จัก แต่ไอ้พงษ์ มันคุยได้ออกรสที่สุด ผมสงสัยจริงๆว่าเพื่อนที่โรงเรียนเก่ามัน คบมันมาได้ไง
หลังจากทานข้าวเสร็จพวกผมก็ซื้อขนมและแอบเอาออกมานอกโรงอาหาร เพราะโรงเรียนมีกฎห้ามเอาขนมออกมาทานข้างนอกโรงอาหารเด็ดขาดครับจับได้โดนหักคะแนนพฤติกรรมเละ ถึงผมเอาออกมาแต่ก็ ทิ้งถังตลอดนะ
พวกผมเอาขนมมานั่งกินกันในห้องเรียนที่จะเรียนคาบต่อไปครับ เข้ามาก็เห็นเด็กผู้ชายตัวสูงๆ ขาว หน้าออกไปทางจีนๆ แต่ตามันตี่เรียวมากครับ มันเงยหน้าขึ้นมามองพวกผมก่อนจะก้มลงไปอ่านหนังสือต่ออย่างไม่สนใจ
ไอ้พงษ์เห็นก็เลยเดินเข้าไปทัก
“หวัดดี เราพงษ์ นายชื่อไร”
ไม่มีเสียงตอบรับครับ มันยังคงนั่งนิ่งเหมือนไม่ได้ยินอะไร
“นาย ชื่อ อะ ไร” เหมือนพงษ์ จะหมดความอดทนเล็กน้อย
“ข้าว” มันไม่เงยขึ้นมา แต่ ตอบสั้นๆง่ายๆได้ใจความ
“แค่นี้ก็จบ ว่าแต่ ข้าวไรอ้ะ ข้าวเจ้า ข้าวสวย หรือ?”มันนี่จอมหาเรื่องจริงๆ
ข้าวเหลือบตาขึ้นมามองพงษ์อย่างเคืองๆ ก่อนจะปิดหนังสือ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเดินออกไป
พวกผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ ส่วนไอ้พงษ์ก็กลับมานั่ง อย่างหงุดหงิด
“ทักแค่นี้ทำเป็นไม่พอใจ ฮึ้ยๆ” ว่าแล้วมันก็ยัดขนมแก้รมณ์เสียครับ
“เอาน่า เขาคงยังไม่ค่อยชินกับเรา” โยพูดปลอบใจมัน
“คอยดูเราจะเอามันมาเป็นเพื่อนในก๊วนให้ได้” เหมือนไฟในตามันลุกโชนเลยครับไม่รู้มันเป็นอะไรมากรึเปล่าว่างๆผมคงต้องบอกให้แม่มันพาไปหาหลังคาแดงบ้างล่ะ
สักพัก ข้าวก็เดินกลับเข้ามาเก็บโทรศัพท์ในกระเป๋าและไม่พูดจาไรอีกครับ มันนั่งก้มหน้าอ่านหนังสือลูกเดียว
พงษ์ทำท่าจะลุกเข้าไปทักมันอีกผมเลยรีบดึงเสื้อมัน เป็นการท้วงไว้ครับ ขืนให้มันไปทักอีก มีหวัง ได้ดูมวยสด
“เดี๋ยวเราไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“เออ ไปถูกใช่ป้ะ”
“ถ้าหลงแล้วกูจะโทรหา” ผมว่าเสร็จก็เลยเดินออก มา จำได้ว่า เห็นห้องน้ำหลังตึก 3 ผมเลยลองเดินไปดูแล้วก็เจอจริงๆด้วย พอทำธุระเสร็จ ก็ล้างมือ ผมรักความสะอาดครับ โฮะๆๆๆๆ
“เอ่อ พี่คะ?” ผมหันไปตามเสียง คะ หรอ เฮ้ยยย!!
“มะ มีอะไรหรอครับน้อง” แทบช๊อคครับเสียงก็ผู้ชาย แมนกว่าผมแต่พูดคะ
“คือ ว่า พี่ชื่อไรหรอคะ อุ้ย ไม่ใช่สิ พี่อยู่ห้อง 5 ใช่มั้ยคะ”
“อ่า ครับ” ผมเหงื่อตกเลยครับ
“นู๋ฝากนี้ไปให้พี่เอ็มห้องพี่ทีได้มั้ยคะ”
“ห๊ะเอ็ม ห้องพี่” คงไม่ใช่หมอนั่นนะ!!
“รบกวนด้วยนะคะ” น้องรีบยัดใส่มือผม เพราะกลัวผมปฏิเสธ จากนั้นก็รีบวิ่งไปเร็วๆพอกับปีแสง
“ฉิบ แล้ว กู!!!!”
ผมเดินกลับเข้ามาในห้องเรียน พลางคิดจะทำยังไงกับเจ้าสิ่งนี้ได้ จะไม่เอาไปให้มันก็ไงอยู่น้องเค้าก็ยัดเยียดให้เราแล้ว
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!! ผมได้แต่ตะโกนในใจเพราะตอนนี้อาจารย์เข้าแล้ว ส่งเสียงไม่ได้ดีนะที่ช่วงบ่ายมันไม่เข้ามาเรียน ผมเลยมีเวลาทำใจ
เอาวะ ไงก็ต้องเจอมันอยู่ดี ให้ๆไปซะ ได้ จบเรื่อง!
แต่จะไปหามันที่ไหนล่ะ ผมนั่งคุยกับตัวเองอย่างกับคนบ้าเลยตู
พอจบคาบผมเลยตัดสินใจไปถามหัวหน้าห้องดู
“เอ่อ คินนายรู้มั้ยว่าเอ็มอยู่ที่ไหน”
“เอ็มหรอ ถ้าตอนนี้น่าจะห้องสมุดไม่ก็สนามบาสนะ นายมีไรหรอ?”
“อ่าพอดีเป็นเพื่อนเก่ากันนะ เลยว่าจะไปหาหน่อย” ไอ้เลว ที่ขโมยบริสุทธิ์ไปต่างหากล่ะ!! แต่จะให้บอกอย่างนี้ คงเป็น Top of The room แน่แท้!
“อ๋อ อืมๆ” ผมเลยเดินแยกกับพวกพงษ์ กะว่า จะเอาไปให้มันเลย จะได้สบายใจผมเริ่มเดินไปดูห้องสมุดก่อน เพราะมันใกล้สุดแล้ว
สิ่งที่ผมชอบโรงเรียนนี้อย่างก็ห้องสมุดนี่แหละ แอร์เย็นฉ่ำสุดๆ แถม กว้างมากๆด้วย กินเนื้อที่ 2 ชั้น แน่ะ !! มีบันได ภายในห้องสมุดแต่ทางเข้าออกมีทางเดียวที่ชั้นล่าง ที่นั่งก็เยอะมากๆถึงจะมีห้องสมุดประจำหมวด แต่ เด็ก นร. ก็ชอบมาสุมกันที่ห้องสมุดหลักนี่ ผมเริ่มเดินหาจากชั้นล่าง จากนั้นก็ขึ้นไปชั้นบนต่อ ชั้นบนไม่ค่อยมีคนเพราะที่นั่งน้อย ส่วนใหญ่จะเต็มไปด้วยชั้นหนังสือเยอะมากๆผมเดินจากหน้าไปหลัง ละก็ต้องไป หยุดจุดหนึ่ง มุม มืดๆ มุมหนึ่งของห้องสมุดแค่มองก็ขนลุกแล้ว เพราะ บนนี้ เงียบมากๆ
ผมค่อยๆ แว่บ ดูทีละนิด
มันอยู่จริงๆ ด้วย!!
แถมกำลังนั่งหลับพิงกำแพงอย่างสบายใจอีกตะหาก!
เอาละมายด์ มึงต้องกล้า ผมตั้งสมาธิแล้วค่อยๆเดินเข้าไปหาฝันร้ายอย่างช้าๆ
“เอ่อ เอ็ม นาย หลับไปยัง”
เอ็มค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ มองดูผม
“!!!!” ดูเหมือนมันจะตกใจมากครับที่เห็นผมแต่กูก็ตกใจมึงเหมือนกัน
“นายยย!!!!”
“เออ กู เอง”
ผมก้าวไปหามันอย่างเร็ว และยื่นกล่องที่น้องเค้าฝากมาให้ ให้มัน
“!!!!!!!!!!!” ดูเหมือนคราวนี้มันตกใจมากกว่าเดิมครับ เป็น *10 เลย
ไม่อยากบอกว่าหน้ามันตอนนี้ เหวอมากครับ
“รับไปดิ เร็วๆจะไปเรียนต่อ”
“คง ไม่ได้ ปิ๊งเราหรอกนะ”
“เฮ้ยจะบ้าหรอ!! น้องเค้าฝากมาให้เว้ย น้องเค้าฝาก”
“หรอ” น้ำเสียงของมันดูไม่ใส่ใจเท่าไหร่ มันรับไป พลิกดูซ้ายขวา ก่อนจะฉีกกระดาษห่อแบบไม่ใยดี ถ้าเป็นผมคงค่อยๆแกะ
ของข้างในเป็นช๊อคโกแลต เหมือนจะทำเองด้วยครับ ผมอยากได้บ้างจัง
มันเงยหน้าขึ้นมามองผม แล้วก็ยื่นช๊อคโกแลตให้
“เอาไปดิ ให้”
“ห๊ะ!” ให้กันง่ายๆงี้เลยเรอะ
“น้องเค้าอุส่าทำให้นายเลยนะเว้ย”
“คนที่ไม่มีความกล้าที่จะเอามาให้เอง เราไม่รับหรอก” มันว่าพลางโยนกล่องไปข้างๆ อย่างไม่ใส่ใจ
“ก็เรื่องของนาย ไปละ อ้อ ล่ะก็ เรื่องวันนั้น เราจะถือว่าไม่เคยเกิดขึ้น” ผมหันหลังให้มันเตรียมจะเดิน
“เดี๋ยวดิ เงินนั่น นายใช้หมดยัง”
“ยัง ละไม่คิดจะใช้ด้วย ไม่ต้องห่วง เราจะเอามาคืนเพราะเราไม่ต้องการ”
“ทำไม? นายน่าจะชอบไม่ใช่รึไงไม่ว่าใครก็ชอบเงินทั้งนั้น”
“ใช่คนอื่นอาจชอบ แต่ไม่ใช่ผมแน่นอน เชิญคุณเอาเงินคุณคืนไปเลย อ้ะ วันนี้ผมไม่ได้เอามา แต่พรุ่งนี้ ผมเอามาคืนให้แน่ ทุกสตางค์เลย” ผมก้าวเดินออกมาอย่างหงุดหงิด
“อย่าเดินลงส้นมากสิ เดี๋ยว แผลข้างหลังก็สะเทือนหรอก” มันแสยะยิ้มที่มุมปาก สายตาหื่นๆ จ้อง มาที่ก้นผม!!
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!! มองไรนักหนากรุ ก็อายเป็นนะ
อย่างที่ทราบกันดีครับ ว่าตอนนี้ มันเจอ ผมแล้ว พระเจ้า เล่นตลกรึไงเนี่ยย!!ต้องมาอยู่ห้องเดียวกับมัน อันนั้นยังพอทน แต่การที่มันเล่นนั่งจ้องตลอดเวลา จนแทบอยากจะลุกไปกระโดดเตะสร้างความหงุดหงิด ไม่น้อยเลย
“มายด์ ช่วยกรอก ชื่อเล่น เบอร์ กับ เมลล์ ให้ทีนะ” คินยื่นกระดาษรายชื่อห้องมาวางข้างหน้าผม
ผมเลยไล่ดูทีละชื่อ เขียนกันจะหมดแล้ว นิหว่า
ผมลองไล่ หาดูของไอ้เอ็มอืมม ยังไม่กรอกนิหว่า เซง เลย
ผมกรอกๆ จากนั้น ก็ส่งไปให้คนข้างหลัง พอตอนกลางวัน คินก็เอาที่ถ่ายเอกสารแล้วมาให้ ผมลองส่องอีกที เอ็ม มันเขียนไว้แค่เมลล์เมลล์ก็ยังดีคอยดูจะส่งเมลล์ลูกโซ่ไป ป่วน!!นี่ผมกลายเป็นคนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
พอกลับมาหอผมรีบเปิดโน๊ตบุ๊คออนเอ็ม แล้วก็เริ่มแอด เมลล์เพื่อนในห้องทีละคนจนครบ แต่ผมไม่แอด เอ็ม คนเดียว อย่าหวังว่ากูจะแอดมึง
สักพักเอ็มผมก็เด้งมีคนแอดเข้ามา ไอ้เอ็มครับ พระเจ้า!! กู อุส่าไม่แอดมึงละนะ
จะรับดีไม่รับดีเนี่ย
หลังจากคิดอยู่นาน ผมเลยรับแอดมันครับ อยากรู้มันแอดมาทำไมหน้าต่างแชทเด้งขึ้นมา มันนั่นเอง นั่งจ้องอยู่รึไงเนี่ย
“กว่าจะรับได้ ไม่รับพรุ่งนี้เลย?” (มาถึงก็ปากหมาเลยนะมึง)
“รับก็บุญแล้ว”
“กวน”
“เออ!”
แล้วก็เงียบไปเป็น ชม. เลยครับ ผมก็นั่งจ้อง มึงมีไรก็พูดๆมาดิเงียบแบบนี้กูอยากรู้นะเว้ย
“เป็นแฟนลับๆกันมั้ย?”
“=[]=!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” <<<<ผมครับ
“มึง เพ้อ หรอ”
“ให้เวลาคิด 1 นาที”
“ไม่”
“คิดก่อน แล้วค่อยตอบ”
“กูคิดแล้ว กูไม่เอามึง”(ถึงมึงจะเคยเอากูก็เถอะ)
“แต่กู จะเอามึง”(เริ่มขึ้นกูมึงแล้วครับ)
“สาสสสสสสสสสสส ให้ตายกูก็ไม่คบกับมึง”
“แต่ กู เคย เอา มึง แล้ว” (เอาขึ้นมาจนได้ เวร!)
“กู จะถือว่าทำทาน”
“คบกับกูซะ”
“ = = ”
“กูจะรอคำตอบ ถึงพรุ่งนี้เย็นนะครับ เมียจ๋า สามีไปก่อน” (จะไปละพูดดีเลยนะมึง)
-
เด็ก ม.ปลาย สมัยนี้แรงเนอะ หุหุ
-
อยากอ่านต่ออ้ะ
-
รอตอนต่อไปค่ะ.ชอบมากค่ะ :z2: :z2: :z2:
-
:L1:
-
ว๊ากกกก
เมียลับๆสามีลับๆ :laugh: :laugh:
ไรเตอร์สู้ๆๆๆๆค่ะ :กอด1:
-
เนื้อเรื่องก็ชวนติดตามดีค่ะ
สู้ๆ เป็นกำลังใจให้นะ
-
อยากมีสามีลับบ้างจัง :o8:
แร๊งส์ได้อีกเด็กมอปลาย o22
-
เมียลับ ๆ นี่เค้าเรียกอีหนูเปล่าหว่า
เห้ย จาเปงเสี่ยแต่เด็กเรยหรอ
ว้าวววววววววว
-
ชีวิตเด็กมัธยมมันเป็นอย่างนี้นี่เอง :z1:
จะติดตามต่อไปค่า
-
แรงได้อีกขอรับเรื่องนี้ :a11:
รอตอนต่อไปโลด :a9:
-
เป็นเมียลับเนี่ยน่ะ
คิดได้ไงเนี่ย
-
เรทเวอร์
-
ต่อด่วนๆเค่อะ สนุกมากๆอ่ะ ชอบชอบชอบชอบชอบ อิอิ เมียลับๆ :-[
-
มอปลายเองหรอ ตอนแรก อ่านไมคิดว่า ขึ้นปี 1ฟระ :z3: สงสัยจะแก่ตาลาย
-
คิดได้นะอีตาเอ็ม เมียลับๆ ฮาา
แอบตื่นเต้นแทนนายเอกไปด้วยเลย
นี่ถ้าตกลงเป็น ชีวิตจะเป็นไงน๊อ
แล้วถ้าไม่ยอม จะโดนอะไรบ้างล่ะเนี่ย
ดูๆไป นายเอกเหมือนจะมีใจให้พระเอกเรานิดหน่อยนะ เหอๆ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
อ่านแล้วรู้สึกพฤติกรรมไม่เข้ากับช่วงวัยอะ
รู้สึกว่ามันแก่ไป ถ้ามหาลัยก็ว่าไปอย่าง แต่นี่พึ่งม.5 เองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
เอหรือว่ากาลแก่ไปหว่า
เพราะก็พ้นวัยม.ปลายมานานมาแล้ว
-
แรง!!
จะ ใช่ รัก แท้ ป่าว เนี่ย
ติด ตาม ๆ
-
ริอ่านเป็นเสี่ยแต่เล็กแต่น้อย o13
ก๊วนน้องมายด์ดูมีแต่คนน่ารักๆน้อ เด็กๆดีอย่างนี้เอง 555
ว่าแต่คุณเมียลับๆ เพื่อนสนิทที่หนูคิดไม่ซื่อด้วยล่ะคะ ป้าชอบน้า...
ปล.เด็กสมัยนี้แรงจริงอะไรจริง o22
-
ข้ามขั้นไม่ต้องเป็นแฟน แต่เป็นเมียเลย หุหุ :z1:
มายด์อย่าไปยอมมันมากนะลูก (แต่เจอกันครั้งแรกก็ยอมเค้าซะแล้ว :z3:)
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าา :impress2:
-
ฮุๆๆ ว่ากันตามตรงแล้ว เด็ก ม.ปลาย เดี๋ยว นี้ แรงจริงๆคับ =w=//
เพราะเป็นประสบการณ์ ส่วนนึงของผมเอง
กับ เพื่อนๆ ฮา~~ ความจริงๆมีแรงกว่านี้อีก คือเพื่อนของผมเอง มันเป็นเกย์ควีน มีรุ่นน้องที่คบๆกันอยู่
แต่ พฤติกรรมมันผมก็อยากเตะจริงๆ บางทีมันก็ จูบกับน้องเค้าหลังตึกเรียน ส่วนผม เฝ้าต้นทาง
โคตรรักกรุเลย = =~ ว่าพร่ำไป อ่านตอน 4 กันดีกว่า คับ อิอิ
**เบสก็ จะโผล่มาอีกคับ แต่ อุบไว้ๆ ฮ่าๆๆๆ
***ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้น คับ อ่านแล้ว มีกำลังใจมากๆเลย ฮึด สุดๆ :L2:
-------------------------------------------------------------------------------------------
“มายด์เป็นไรหว้ะ หน้ายังกับศพ” ก็เพราะไอ้เอ็ม นั่นแหละ เล่นซะผมนอนไม่หลับ
“ปากหรอหว้ะ นั่น”
“ปากกูออกจะมีเสน่ห์” มันว่าพลางทำปากเซ็กซี่ใส่ผม เซ็กเสื่อมมากกว่า
“ปากห้อยๆ แบบมึงอ้ะนะ ก้นกู น่าจุฟ กว่าอีก” สงสัยไอ้อาร์มทนไม่ไหว เลยต้องแขวะ
คาบแรกวันนี้เรียนกับอาจารย์สมพร โต๊ะที่นั่งเป็นแบบยาวสำหรับทำแล็บนั่งได้ 6 คน แต่พวกผมนั่งกันหน้าสุด เก๊ก เด็กเรียนไว้
“ขออนุญาต ครับ อาจารย์”
“นาย วรชิต เธออีกแล้วหรอ ถ้ามาสายอีก ครูจะเชิญผู้ปกครอง”
“ครับๆ” มันยกมือไหว้อาจารย์ แล้วเดินมาทางผม
“เร็วๆนะ รอคำตอบอยู่เมียจ๋า” มันก้ม ลงกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ จนเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่มองกันแบบงงๆ
ผมทำเป็นไม่สนใจ นั่งฟังที่ อาจารย์ สมพร พูดต่อ
ตอนเย็น ผมกลับมาที่หอก็เปิดคอม ออนเอ็ม ตามเดิม ครับ เพราะยังเปิดเทอมใหม่ๆการบ้าน เลยไม่ค่อยมี ก็เลยเหลือเวลา มานั่งเล่น ผมเลื่อนๆส่องดู ไอ้เอ็มยังไม่ออน ผมเลยเปิด เกมส์ขึ้นมาเล่น
“= = ไม่มีเพื่อนกูออนเลย เซง วุ้ย” ผมเลยเปลี่ยนไปส่องเว็บแทน สักพักเอ็มของไอ้เอ็ม ก็เด้งขึ้นมา มันทักมายังไม่เท่าไหร่ ครับ สั่น ด้วยเล่นซะคอม ค้าง เลย สาสส!!
“ได้คำตอบยัง?”
“ไม่”
“นี่ มึง คิดละหรอ”
“เออ ไม่ต้องคิด ให้ตายกูก็ไม่เอามึง”
“นอกจากกู ยังจะมีคนเอามึงอีกหรอ” อ้าว สัส ปาก หมา
“กูหาได้ละกัน”
“กูไม่เชื่อ” เชื่อกูหน่อย
“เรื่องของมึง กูไปเล่น แคม ล่ะ”
“กู ไม่ให้เล่น”มาสั่งกูอีก
“มึงเป็นแม่ กรุหรอ”
“กูเป็นผัว มึง” กูไม่รับ ว้อยยยยย!
“ผัวแบบ มึง กูไม่เอา”
“แต่กูจาเอามึง” แล้วมันก็ออฟไปเลยครับ ผมหมั่นไส้ เลยบล็อกไปเลย รำคาญ
แล้วก็ ผ่านไปสามสัปดาห์ ครับ ผมกับมันไม่พูดกัน อีกเลย แต่มันก็มองๆมาทางผมบ่อยๆ ไม่รู้
จะมองหาไร แต่ก็ดีอย่างหนึ่งครับ ตอนนี้กลุ่มผม มี 8 คนแล้วครับ!! ไม่รู้ไอ้พงษ์ มันจะ ลากเข้า ก๊ก ไรมากมาย
คนที่เพิ่มมา ก็คือ ข้าว ไม่น่าเชื่อเลย ครับ ว่ามันจะมาอยู่กับพวกผม ไม่รู้ ไอ้พงษ์ไปทำท่าไหน
เพราะมันดูเงียบ สุดๆเลยครับ ส่วน ต่อมาก็ โจ้ กับเอก สองคนนี้เป็นเด็กเก่าตั้งแต่ ม.ต้น มีไว้ก็ดีครับ
เพื่อมีไร สงสัยจะได้ถามมันสองคนได้สบายๆ
ตอนกลางวันที่โรงเรียนก็มี การจับฉลากสี ว่าห้องไหนจะได้สีไหน ในโรงอาหารเลยคึกคักเป็นพิเศษ แต่สำหรับพวกผม นรกมากครับ เพราะที่นั่งจะหายากกว่าเดิมนักเรียนก็เยอะโรงอาหารก็เล็กกว่าจะได้ที่นั่ง หิวไส้แทบขาด
“มึงว่าเราจะได้อยู่สีไรหว้ะ” ไอ้พงษ์ถามขึ้นมา
“สีไรก็ได้กูไม่อยากอยู่ สีเขียวกับเหลือง เคยอยู่ ตอนม.ต้น โคตรเบื่อเลย” เอกก็พูดท่าทางเซงๆ
“เราอยากอยู่สีม่วง” ทั้งโต๊ะหันไปมองไอ้โยเลย ครับ ผมก็อึ้งๆ เหมือนมันจะรู้ตัว มันเลยหน้าแดงใหญ่ (อ้าว เฮ้ย ไม่ปฏิเสธ ด้วย)
“อาจารย์คุมสี นะ เราชอบอาจารย์เค้า” มันก้มหน้างุดๆ แล้วตักข้าวเข้าปาก
“กู ไม่เห็นจะชอบ เลย โคตรโหด” ไอ้เอกมันบ่นพลางจิ๊กหมูทอดจากจานไอ้โย เนียนๆ
“ละจะอยู่ฟังตอนห้องเราจับ ป่าวหว้ะ”ผมทักไป เพราะ ตอนนั้น ยังจับของ ม.3 อยู่
“ไม่ต้องหรอก ไง เดี๋ยว คินก็ต้องมาบอกอยู่ดี” ตอนนี้คินเป็นหัวหน้าห้องผมไปโดยปริยายละครับ เพราะไม่รู้จะเลือกใคร ส่วนตำแหน่งอื่นๆ ก็จะเป็นเด็กเก่าส่วนใหญ่ เพราะ เด็กใหม่ไม่มีใครเสนอตัวเอง
พอเข้าคาบบ่าย คินก็ประกาศ ในห้องว่าได้อยู่สีฟ้า ไอ้เอก ถึง กับโล่งอก
“เดี๋ยว เลิกเรียนแล้วอย่าเพิ่งกลับนะ พอหมดคาบ พี่ๆ สี เค้าจะมา คัดตัวคนเดินพาเหรด”
คินประกาศรอบสุดท้ายก่อนอาจารย์จะเข้าห้อง
พอคาบสุดท้ายพี่ ม.6 ที่คุมสีก็เข้ามา เล็ง รุ่นน้องเป็นคนๆไป คนแรกที่โดนก็คือไอ้เอ็ม ครับ พี่จองตัวมันคนแรกเลย
“ไม ไม่มีใครมาชวนกูบ้างหว้า กูออกจะหล่อ” ไอ้พงษ์บ่นพลางเก็บหนังสือเข้ากระเป๋าเรียน
ส่วนผม ไม่สน ครับ วุ่นวาย อยู่เฉยๆสบายกว่า
ผมหันไปมองไอ้เอ็ม มันทำหน้าเซงๆ แล้วก็เหมือนรู้ตัวว่าผมจ้อง มันเลยส่งยิ้ม แบบกวนๆมาให้
เส้นเลือดแทบพุ่งปรี๊ด อยากจะ ประทับฝ่าเท้างามๆ ลงบน หน้ามันจริงๆ
“มายด์ๆ เดินพาเหรดกับเรามั้ย”
“ไม่อ้ะ เหนื่อย มึงก็เดินไปดิเอก”
“เฮ้ย เป็นเพื่อนกับกู หน่อย นะนะ”
“แต่งเป็นไรอ้ะ”
“เดี๋ยวเราไปถามพี่ให้” ว่าแล้วมันก็ลากผมไปหาพี่ ม.6 คนนึง
“พี่ มอส คับ ผมหาเพื่อนอีกคนได้แล้ว”
“น่ารักดีนี่ ชื่อไรล่ะ”พี่มอส หันมาพลางหยิบปากกาเตรียมจดชื่อ
“พี่จะให้ผมแต่งเป็นไรหรอครับ” ถ้าไม่เท่ ไม่ ไอ้มายด์เดินเด็ดขาด
“แต่งเป็นทหารครับน้อง เท่มากๆ พี่ยังอยากแต่งเลย” ละไมพี่ไม่เดินล่ะ
“วิชญ์ภาส ครับ” พี่มอสมองหน้าผมแบบงง ผมเลยหันข้างที่ปักชื่อไว้ให้พี่เค้าดู
“โอเค แล้วเราใส่เกงไซต์ไร”
“27 ครับ”
“หืออ? ตัวเล็กแหะ เดี๋ยวชุดเราพี่เอามาให้วันเดินเลย เพราะไม่มีไรมาก” พี่มอสบอกแล้วก็เดินไปคุยกับพี่ ม.6อีกคน
“เอก และมึงใส่ชุดไร”
“ชุดไทยหว้ะ แต่ไม่ต้องห่วง ขบวนเดียวกัน” ผมทำหน้างงใส่มันดูเหมือนมันจะรู้เลยอธิบายเพิ่มให้ผม ผมก็เพิ่งจะรู้ว่าขบวนพาเหรดของ สีจะแบ่ง ไปประมาณ 3ขบวน พี่ที่รับผิดชอบก็จะเป็นคนละกลุ่มจะได้ดูแล น้องได้หมด
พอผมกลับมาที่หอก็เลยโทรหาแม่ ทันทีเพราะจะขอตังค์เพิ่ม หึหึ
“ว่าไง มายด์ เพิ่งจะคิดโทรมาหรอ”
“แหม แม่ มายด์ต้องทำตัวให้ชิน” อันที่จริง ลืมโทร 555+
“แล้วโรงเรียนใหม่เป็นไงบ้างล่ะ”
“ก็ดีอ้ะแม่ แม่ มายด์ได้เดินพาเหรดด้วย แต่งเป็นทหารล่ะ”
“มีคนเลือกเราด้วยหรอ ไม่น่าเชื่อ”
“โห แม่ พูดงี้ ฆ่ามายด์เลย”
“โอ๋ๆ อย่างอนนะคุณลูก”
“แม่ แล้วพ่ออ้ะ”
“พ่อยังไม่กลับจากทำงานเลย มีไรหรอ”
“ไม่มี ถามเฉยๆอ้ะ โอนเงินมาให้มายด์เพิ่มด้วยนะค่าชุดอ่ะเท่าไหร่ก็ได้ งั้นแค่นี้ก่อนนะ มายด์ทำการบ้านล่ะ”
พอวางสายจากแม่ผมก็ไปนั่งทำการบ้าน แต่จิตใจก็อยู่ไม่สุขเพราะพ่อยังไม่กลับบ้าน ความจริงแล้วครอบครัวผมดูๆก็อบอุ่นดีแต่สิ่งเดียวที่พี่มิ้นต์พูดไว้ ยังสะกิดใจผมเรื่อยมา ว่าพ่อผมมีเมียอีกคนตอนที่รู้ก็ช็อคไปเลย ถ้าแม่รู้จะเป็นไงนะ ผมไม่อยากคิดแต่ก็ยังไม่มีหลักฐาน ส่วนพี่มิ้นต์เอง ถ้าว่างก็จะแอบตามพ่อครับเป็นพฤติกรรม ที่ไม่ควรเอาตามอย่างยิ่ง ยังกับพวกโรคจิตเลย
------------------------------------------------------------------------------------
สั้นนิด เดี๋ยวตอนเย็น เอาตอน 5 มาลง คับ =w=//
-
อุ๊ย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ชอบ จัง เลยๆ ๆ
-
:pig4:
-
พ่อมีเมียอีกคน :monkeysad: :monkeysad: น่าสงสารแม่อ่าาาาา :m15:
เอิ่มมายด์ดีใจขนาดนั้นเลยหรอได้เดินพาเหรดเนี่ย?? เว่อร์ไปมั๊ยเธอออ :really2: :really2:
-
ชุดทหารร ทหารหญิงอ๊ะป่าว :-[
เอว 27 :a5: เล็กไปแล้วววววววววววววว
-
น้องมายด์ตัวเล็กจังนะคะ เอว 27 นี่ใส่ไม่ได้มานานละ ฮาาาา
ปฏิเสธนายเอ็มไปขนาดนี้แล้ว จะรอดูน๊าว่าเอ็มมันจะทำยังไง
-
ตอบเม้นต์ ฮา~~
[bloodcrown,HappyMelon] มายด์ตัวเล็กแบบแม่ครับ แบบคนจีน (=w= จะว่าไป คิริโอะก็ตัวเล็กประมาณนี้ครับ)
แต่ถ้าว่ากันตามตรง มายด์ ก็มาแนวเดียวกับคิริโอะจริงๆ นั่นแหละ ฮา~
สงสัยสเปคผมจาแนวนี้ ฮ่าๆๆๆ
[YELLOWSTAR] ดีใจสิครับ เพราะคนแต่ง ดีใจ แบบเดียวกับมายด์ตอนที่ได้เดิน ถึงจะ ออกมา แบบมายด์
เหมือน กัน55555+
อ่านเมนต์ แล้วอารมณ์ดีจังครับ เดะ มืดๆ เอาตอน 5 มาลง ตอนนี้ขอกินหมูกระทะ ก่อน ฮ่าๆๆ
อีก6 วัน จะเปิดแล้วคับ =w=// เพื่อน ที่ใกล้เปิดแล้ว มาจุดพลุฉลอง กัน
ถึงผมจะไม่แฮปปี้เพราะ ผลเกรดที่กำลังจะออก ก็เถอะ 555+
จากไปด้วย คิริโอะ คับ *อิจฉา หมี
(http://upic.me/i/vu/3788647.jpg) (http://upic.me/show/17451799)
(http://upic.me/i/rs/3788418.jpg) (http://upic.me/show/17451800)
-
เอว 27 :-[ ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนเอวเท่าข้าพเจ้า
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:
-
:L1:
-
เป็นทหารไรเนี่ย
-
ชุดทหารจริงๆหรอ เหอๆๆ :z1:
เอวเล็กง่า อิจฉาๆๆๆ :-[
-
แหมจริงๆๆอยากเดินด้วยอย่างเห็นได้ชัดเลยเนี่ย
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบ
-
kirio&jlaw :impress2:
คู่นี้น่ารักจริงๆชอบเหมือนกันเลยไรเตอร์! :man1:
-
รอตอน 5ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อ่า.ชอบอ่ะ ม.ปลายสมัยนี่แรง(ป๋มก็มอปลายเน้~)
-
-w-// กลับมาต่อแล้วคับ
กินหมูกระทะ อิ่ม แปร้เลย มัวแต่มองโต๊ะข้างๆ (อิ่มอาหารตามากกว่า) =w=~~
รุ้สึกตัวอีกทีสามทุ่มกว่าแล้ว เลยต้องรีบกลับบ้าน 555+
**คิรอโอะน่ารักจริงๆ ผม อิจฉา เจ จัง =w=//
***ช่วงนี้ ฝนตกน้ำท่วม เสียว บ้านผม น้ำท่วมจัง ดูแลตัวเองกันด้วยนะค้าบ =w=//
-----------------------------------------------------------------------
1 วันก่อนกีฬาสี
ผมโคตรตื่นเต้นเลยครับ พรุ่งนี้ก็จะได้ใส่ชุดทหารแล้ว อีกอย่างผมชอบช่วงนี้จริงๆเพราะ โรงเรียนล่นคาบเรียนครับสบายมากๆ แต่ก็ไม่ดีเพราะอาจารย์ ให้การบ้านเยอะ โคตรๆ เลย
พอตอนบ่ายก็เข้าสี ซ้อมเชียร์ ต่างๆ 2 วันใกล้ วันจริง ทางโรงเรียนก็ซ้อมเดินพาเหรดครับ ผมโคตรเกลียดเลย เพราะ แดด ตอนบ่ายร้อนสุดๆ แถม พี่ไม่ให้กางร่มให้แค่ใส่หมวกกับเสื้อคลุมเอง
ตำแหน่งที่ผมเดิน อยู่หลังไอ้เอก ครับ แต่เอกมันได้เป็นคนถือป้าย ขบวนเถิดพระเกียรติ มันดูภูมิใจสุดๆ ในขบวนผมก็มีห้องเดียวเดินด้วย ชื่อ ซัน แต่ผมช็อคกว่านั้น เพราะมันเป็น เกย์ควีนตอนแรกผมก็ไม่รู้ครับ แต่คุยไปคุยมา มันก็บอกผมโต้งๆ เลย
แต่ผมชอบรูปร่างของซันนะครับ อย่าหาผมทะลึ่งล่ะ แต่มันเป็นคนขาวมากๆครับ หน้าสวย
ปากสีชมพูๆ ตัวผอมๆครับ แต่สูงตั้ง 170 สูงกว่าผม 5 เซนต์ อิจฉานิดๆครับ
“น้องมายด์ ครับพี่มีเรื่องจะบอกน้องอ้ะ”
“มีไรหรอครับ พี่มอส”
“คือว่า ชุดที่น้องจะใส่ เปลี่ยนนิดนึงครับ”
“เปลี่ยน?” อ่าว ชิบ แล้ว
“คือไอ้พี่ หนึ่ง มันบอกว่าน้องใส่ชุดทหารคนเดียวมันเด่นไปเลยให้น้อง ใส่ชุดชาวนา”
“ ฮะๆ ” ช็อค ครับ อึ้งทานไปแล้ว...
“พี่ขอโทษจริงๆนะ”
“ไม่เป็นไรพี่ ผมแต่งไรก็ได้” ชุดทหาร กูโดนซิ่วไปแล้ว ฮือ
หลังจากซ้อมเดินพาเหรดเสร็จ วิญญาณผมก็แทบจะออกจากร่างไปแล้ว ลาก่อน ชุดทหาร
ถ้าแม่รู้คง ฮากลิ้ง แน่ จาก ทหาร มาเป็นชาวนา ไอ้เอ็มรู้มันคงหัวเราะผมน่าดู แต่จะไปสนใจมันทำไมเนี่ย
แล้ววันงานก๊ฬาสีก็มาถึง
6 โมงเช้า
เพราะต้องเดินพาเหรดก็เลยต้องมาโรงเรียนเช้ากว่าวันอื่น ผมเดินไปช็อปศิลปะเพื่อจะแต่งตัวพอไปถึงก็มีคนอยู่เยอะพอควรกำลังแต่งตัวกันอยู่ พอผมเดินเข้าไปพี่มอสก็เดินเข้ามาลากไปเปลี่ยนชุด
ผมหยิบชุดออกจากถุง แล้วก็ถอนใจอีกรอบ
พอเปลี่ยนเสร็จเดินออกมา พี่มอสก็หันมาจ้อง อย่างพินิจ
“เป็นชาวนาก็ดูดีนะเรา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“พี่พูดงี้ ฆ่าผมเลย”
“อย่าเพิ่งโกรธพี่ดิ ดูดีๆ แต่เสื้อ ใหญ่ไปนิด” ว่าไปก็ไม่นิดอ้ะพี่ ตัวเบ้อเริ่ม
“ป่ะๆ เดี๋ยวพี่ปะแป้งให้”พี่มอสยังไม่หยุดหัวเราะครับ แถมยังล็อคคอผมและลากกลับไปที่ช็อปศิลปะ
พอถึงพี่มอสปะแป้งให้ผมจริงๆครับ แต่ปะแบบ ทุเรศครับ คือ พี่เค้าเอาดินสอพองละลายน้ำละมาปะหน้าผม แถมปะซะ ยังกะผมจะไปเล่นสงกรานต์ไม่เหลือเค้าหน้าหล่อๆเลย
พอ 8 โมง พี่ๆก็เรียกให้ไปตั้งแถวเพื่อเดินไปยังจุดรวมขบวนของทุกสีพอมาถึงลานก็ตะลึงมากครับ เพราะ ขบวนของแต่ละสี อลังการไม่แพ้กันเลยแต่ผมออกจะติดใจสีม่วงครับ เพราะว่า มาแนวพ่อมด ดาร์คๆ เท่มากๆเลย เห็นแล้วอยากแต่งบ้าง
“ชุดชาวนาก็เหมาะดีนี่” เสียงคุ้นหูดังทัก ผมเลยหันไปมอง
แล้วก็หมดอารมณ์ทันทีครับ เพราะเป็นไอ้เอ็ม มันดูดีมากครับ มันใส่ชุดราชประแตน กางเกงสีฟ้า
ดูเหมือนมันจะแต่งหน้านิดๆ เพราะหน้ามันขาวผ่องเลยครับ ส่วนตาก็เหมือนจะกรีดให้เข้มกว่าเดิม
จนผมยังรู้สึกใจเต้นนิดๆ เพราะผมแพ้คนที่ตา
“น้ำลายหกแล้ว เช็ดหน่อย”มันแซวผม
“ไม่ใช่หมา เว้ย!”
“ลืมไป มึง..... กู” มันทำปากว่าเมียครับ แต่แค่ เสียงมันหายไปเหมือนโดนเซ็นเซอร์
“กูไม่เอามรึง ยังไม่ชัดอีกหรอ”
“เดี๋ยว มึงจะเป็นฝ่ายมาอ้อนวอน กูเอง”
“ฝันไปเลย เพ้อ”
“น้องๆประจำที่ได้แล้ว เดี๋ยวกรรมการ จะมาตรวจ” พี่ที่คุมขบวนคนหนึ่ง มาตะโกนให้น้องๆเดินไปยืนที่ของตัวเอง
แล้วขบวนก็เคลื่อนออกจากจุด เดินวนรอบตลาดรอบนึง แล้วก็กลับเข้ามาในโรงเรียนแล้วที่เหลือก็รอพิธีการเสร็จสิ้น ช่วงนี้เป็นไรที่เซ็งสุดๆเพราะแดดก็ร้อนมากมาย ส่วนไอ้เอ็มเหมือนจะ ชอบครับ เพราะมี คนมากางร่มให้แล้วก็มีคนมาขอถ่ายรูปตลอด เห็นละ อิจฉา วุ้ย
“น้องๆ ถ่ายรูปกับพี่ป่าว” พี่ที่แต่งชุดชาวนา กับผมครับ ผมไม่อยากให้เสียน้ำใจเลยเข้าไปถ่ายด้วย
ความจริงเป็นพวกบ้ากล้อง 555+
พอผมเข้าไปยืนใกล้ๆ พี่เค้าก็โอบทันทีเลยครับ แต่โอบไว้หลวมๆ
ผมก็เลยยิ้มหน้าเหวอๆไปเลย แบบนี้จะถือว่าผม โดนลวนลามมั้ยเนี่ย?
“พี่ ท็อปนะ น้องอ้ะ”
“มายด์ คับ”
“อยู่ ห้องไรอ้ะ”
“5”
“งี้ก็รู้จักบีมดิ”
“อ่า คับ” บีมอยู่ห้องเดียวกับผม แต่ เคยคุยกันไม่ถึง 10ประโยคเลย
“เราน่ารักนะ ไม เดินตรงนี้อ้ะ”
“น่ารักไรพี่ ผม หล่อ”
“หล่อ คับ หล่อ” พี่ท็อปพูดแล้วเขย่าหัวผมครับ
“มีแฟนยังอ้ะ”
“ห๊ะ??”
“ถ้าไม่มีพี่จีบนะ เราน่ารักดี พี่ชอบ ” ผมไม่รู้ตอนนั้นทำหน้าไง แต่คงเหวอไม่น้อย เกิดมา เพิ่งเคยโดนจีบแบบนี้แหละ
มายด์ จะรู้มั้ยว่า ตอนนี้เค้าตกเป็นเป้าสายตาของใครหลายคนไปแล้ว!!
พอพิธีการเสร็จสิ้นผมเลยรีบไปเปลี่ยนชุดแล้วก็รีบชิ่งออกนอกโรงเรียนเพราะพวกที่เดินพาเหรดอาจารย์จะให้กลับไปอาบน้ำ แต่ต้องกลับมา เพราะจะมีการเช็คชื่อตอนเที่ยงผมก็เลยกะ จากลับไปนอนสักงีบ ค่อยมาใหม่
“มายด์ กลับบ้านหรอ พี่ไปส่งมั้ย” พี่ท็อปขับฟีโน่สีน้ำตาล มาจอดข้างๆผม
“ก็ได้ครับ” ไม่ต้องเดินกลับเอง สบาย
ผมบอกที่ตั้งหอผมไป พี่ท็อปก็ขับมาถูกครับเพราะ ในย่านนั้นมีอยู่หอเดียว
“พักหอพัก งี้ก็สบายเลยดิ”
“ก็สบายอ้ะ ขอบคุณครับที่มาส่ง”
“ไม่เป็นไร พี่เต็มใจ” ผมเลยยิ้มให้พี่ท็อปไป
“มายด์ๆ วันหลังพี่มาเที่ยวหอเราบ้างได้ป้ะ”
“ไม่มีไรให้เที่ยวหรอกครับ”
“ป่าวๆพี่อยากเข้าห้องมายด์อ้ะ” พี่ท็อปส่งยิ้มให้ผม แต่ผมรู้สึกขนลุกพิกลเลย ผมเลยรีบเดินขึ้นหอมา แต่ก็ แอบหันไปดู พี่ท็อปขับมอไซต์ออกไปแล้ว ผมเลยโล่งอก กลัวพี่เค้าจะตามมาแบบไอ้เอ็ม
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
M side
“ปั้งๆๆ”
“ใคร ครับ” จะตอบไงดีล่ะ มีหวัง มายด์ไม่มาเปิดแน่
“หนู มีธุระไรกับห้องนี้หรอจ๊ะ” ผมหันไปเป็นคุณป้า คงจะอยู่ห้องข้างๆ
“พอดีเพื่อนผม ไม่สบายครับ” แถเนียนๆไปเลยละกัน ขอโทษนะครับป้า
“ตายจริง”
“มีคน อยู่ในห้องมั้ยคะ” ลัคกี้~
แล้วประตูก็เปิด ออกมาครับ ดูท่าจะตกใจ ไม่น้อยเลยที่เห็น ผมเลย รีบเอาขามาขวาง ไว้ก่อนที่ประตูจะปิด
“ขอบคุณมากนะครับป้า”
“ถ้าอาการหนักก็ไปโรงบาล นะจ๊ะ” ป้าแกว่า แล้วก็เดินลงบันไดไป
ผมค่อยๆแทรกๆตัวเข้ามา เพราะอีกฝ่าย ดูท่าจะไม่ยอม เลยแฮะ
“มาทำไร”
“มาหาเมีย” ผมเดินไปนั่งที่เตียง แล้วหันมามองมายด์
“งั้น มึงกลับไปเลย ที่นี่ไม่มีเมียมึง” มายด์เปิดประตูไล่ผม
“อย่าใจร้ายนักดิ ทีไอ้พี่คนนั้น ยังให้โอบได้เลย”
“แล้วไง กูจะกอดกับใคร เกี่ยวไรกับ มึง” ผมรู้สึกน้อยใจนิดๆแหะ
“เกี่ยวดิ กูอุตส่าห์เป็นห่วงไง”
“ห่วง ไร?”
“อย่าไปยุ่งกับพี่เค้าให้มากละกัน เตือนมึง ด้วยความที่มึงเป็นเมียกู”
“กู ไม่ใช่เมียมึงเว้ยย”
“งั้นเปลี่ยนเป็นภรรยามั้ยล่ะ”
“ไม่คุยกับมึงล่ะ”
“อย่างอนดิๆ โอ๋ๆ” เวลางอนดูน่ารักจัง
“ไม่ใช่หมาโว้ยย” ถ้าผมหยิกแก้มด้วย จะโดนกัดมั้ยครับ?
“งั้นเป็นแมว ก็ได้เดี๋ยว ซื้อหูแมวมาให้”
“ไอ้โรคจิต”
“ขอบคุณที่ชม”
“แต่กูแนะนำอีกครั้ง อย่าไปยุ่งกับเค้าดีกว่า เพื่อตัวมึงเอง” ทำไมไม่เชื่อผมเลยนะ
“ไม่เชื่อก็ตามใจ งั้นกู ของีบหน่อย”
“เด๊ะ ก็ ฉุดเลยนี่”มายด์ตอบกลับท่าทางฉุนๆ
“เอาสิจ๊ะ ผัวรออยู่” จะนอนรอให้มาฉุดเลย ฮึๆๆมายด์ไม่ตอบกลับมาแต่จากสีหน้าแล้วคงอยากด่าผม
ผมจะทำไงเขาถึงจะเชื่อใจผมนะ แถมแฟนพี่ท็อปอยู่ห้องเราด้วยสิ
------------------------------------------------------------------------------
ตอน 5 แบบ ยาวๆ =w=~~ กรั๊กๆๆๆ
หวังว่า คง ชอบนะคับ อยากให้ถึงฉากเรทเร็วๆจังเลย :o8:
-
พี่ท๊อปสงสัยจะเจ้าชู้ใชย่อยนะเนี่ย
เจอกันไม่กี่ครั้งก็หางโผล่ซะแล้วว :m16:
-
ชอบอ่ะ มายาวๆแบบนี้ ขอบ่อยๆด้วย^^
-
คู่แข่งปรากฎ เอ็มเตรียมตัว
-
ลุ้นอยุ
-
อ้าว อีพี่ท้อป มีแฟนแล้วแถมห้องเดียวกัน ยังจะกล้าจีบน้องมายด์นะ
เข้าข่ายชั่วแล้วนะเนี่ย -*- :beat: คิดว่ามายด์ไม่ได้สนใจอีพี่ท้อปอะไรนั่นหรอก
ส่วนเอ็ม ก็ชอบมายด์นี่นา อิอิ พยายามใ้ห้เค้าคบกับตัวเองให้ได้นะจ๊ะ :กอด1:
ที่แท้น้องมายด์ก็คล้ายคิริโอะเองหรอเนี่ย ตัวเล็ก น่ารัก ขนาดนี้
ใครไม่ชอบ ไม่หวั่นไหว ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแระอ่า
รอตอนหน้าจ้าา
-
เด็กในห้องเดียวกันคนไหนหว่า :z1:
-
เอ็มแอบน่ารักนะคะ ><
พี่ท็อปรุกหนักนะเนี่ย - -
-
อ้าวพี่ ทำไมทำแบบนี้(ว่ะ)ครับ
-
เอาให้แน่ ห่วง หรือ หวง
-
ด่วนนนนนนนนนนนนนน
-
ต่อ ด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
-
เอ! แฟนพี่ท๊อปจะใช่น้องบีมหรือเปล่านะขอรับ
รอลุ้นตอนต่อไปโลด :a9:
-
เอ็มน่ารัก! :impress2:
แฟนพี่ท็อปนี่บีมรึปล่าว :m28:
รอไรเตอร์มาเฉลยดีกว่า :m13:
-
โอ๊ะ มีภาค เอ็มด้วยยยยย
อิอิ :L2:
-
เอ็มออกจะน่ารัก คว้าไว้เลยค่ะหนูมายด์ อิอิ :-[
-
มาอ่านแล้ว มายด์น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ที่สุด อร๊ายยย -///-
เอ็มเอาหูแมวให้มายด์ใส่ด้วยยยยยอยากเห็นนนน
มายด์ค้า อย่าไปยุ่งกะพี่ท็อปไรนั่นเลย เป้นแฟนบีมแน่เลย
เดี๋ยวมีเหตุร้ายน้า
เอ็มสู้ๆ แต่ไม่เอาเมียลับนะ เอาแบบเปิดเผย
-
ร๊อรอตอนต่อไปเจ้าค่ะ ^^
-
คนอ่านก็รออ่านฉากนั้นเร็วๆเหมือนกัน
-
หนุกหนานๆ รีบมาต่อนะครับ
-
พี่ท๊อปกับบีมหรือเปล่านี่....
ง่ะ พี่ท๊อปร้ายหรอ T^T
ถ้ามีแฟนแล้วก็อย่ามายุ่งจิ!!!!!
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
-
=w=// สบายดีกันมั้ยครับ ฮุๆๆ
เมื่อวานไม่ได้มาต่อ พอดีไป เที่ยวกับที่บ้าน ฮา~~
ดู cat&dog มาแล้ว ชอบมากๆเลย ฮุๆๆ ฮาดี อยากดูภาคต่อไปเร็วๆจัง
**ดูเหมือนพี่ท็อปจะโดนเกลียดซะแล้วสิ 5555+
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่6
โรงอาหาร
“น้องมายด์ น้ำครับ”
“อ่า ขอบคุณครับพี่ท็อป” นี่พี่แกจะจีบจริงๆดิ ตายล่ะ ต่อหน้าเพื่อนด้วย ผมแอบเหล่ มองเพื่อนๆในกลุ่มที่มองมาแบบงงๆ
“พี่ ท็อป คับ ม.5/8 พอดี เดินขบวนเดียวกับน้องมายด์นะ ฮ่าๆๆๆ”
“พี่ท็อป มาทำไรตรงนี้หรอครับ?”
“อ้ะ น้องซัน” ห้องเดียวกับพวกผมนี่นา เดินขบวนเดียวกับผมด้วยแต่ใส่ชุดไทยล้านนา แน่นอนว่าของผู้หญิง
“ซันหาพี่ท็อปตั้งนานมาทำไรตรงนี้” ซันว่าพลางเดินเข้ามากอดแขนพี่ท็อปไว้แน่น แสดงความเป็นเจ้าของ
“พี่มาคุยกับพวกน้องมายด์อ้ะ ก็เดินขบวนเดียวกัน” พี่ท็อปยิ้ม แหยๆให้กับซัน
“จริงหรอ?” ซันทำหน้าสงสัยแล้วเหล่มองพวกผมแบบไม่เชื่อ ผมเลยพยักหน้าไปแบบรัวๆ
“จริงดิ พี่เค้าเพิ่งมาเอง”ไอ้พงษ์ช่วยเสริมให้
“งั้นแล้วไป พี่ท็อปซันอยากกินปังเย็น”
“ได้สิๆ งั้นพี่ไปก่อนนะ”พี่ท็อปโดนซันลากออกไป
ฮะๆ = = ไรหว้ะเนี่ย!!
“อย่าไปใส่ใจเลย”
“หือ?” ผมเงยมองคนข้างๆที่เข้ามายืนตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
“เราบีมไง”
“อ้า ว่าแต่นายจะไปไหนหรอ”
“หาที่นั่งกินข้าวนะ”ผมเลยเหลือบไปมองเห็นบีมถือกล่องข้าวอยู่
“นั่งกับพวกเราดิ กินคนเดียวเหงาจะตาย”ไอ้พงษ์สอดมาอีกแล้วครับส่วนบีมก็นั่งลงอย่างว่าง่าย
“อ่ะ จะว่าไป บีมรู้จักพี่ท็อปด้วยหรอ?”
“อืม ชมรมเดียวกัน”บีมตอบแบบไม่ค่อยสนเท่าไหร่ แล้วก็นั่งกินไข่เจียวต่อ เล่นซะผมไม่กล้าชวนคุยต่อเลยแหะ
“ว่าแต่ พวกนายอยู่ชมรมไหนหรอ”
“พวกเราสามคนอยู่ ชมรมค่ายอาสานะ”ไอ้พงษ์สอดอีกแล้วครับ มันชี้ตัวเองผม แล้วก็โย
“ชมรมนั้น อาจารย์โหดนิ”
“ไม่รู้สิ พวกเรายังไม่ได้เข้าหรอก เพราะมีกีฬาสี”
“ตอน ม.ต้นเราเคยเรียนกับแกนะ แกโหดสุดๆ เล่นให้การบ้าน แบบไม่ได้หลับนอนเลย”
น้ำเสียงของบีมออกแนว เหมือนเพิ่งผ่านนรกมาไม่นาน ท่าจะน่ากลัวแหะ
ผมได้แต่ทำหน้าแหยๆ ชักขนลุกล่ะสิแล้วก็กลับสู่โหมดเงียบทันทีครับ
“พงษ์ เดี๋ยวกูไปดูบาส ม.ต้น แข่ง มึงจะไปป้ะ”อาร์มถามขึ้น
“ไปๆ กรุอยากเห็นน้องเบอร์ 11”ไอ้พงษ์ว่าแล้วก็รีบลุก เดินไปกับ อาร์ม ปอนด์ แล้วก็โจ้
ตอนนี้ เลยเหลือแค่ ผม โย ข้าว บีม ส่วนเอก ไปอยู่กับเพื่อนเก่ามัน
ความเงียบครอบงำล่ะสิครับ เหมือนจะมีผมกับโยรู้สึกกันอยู่สองคน เพราะได้แต่มองหน้ากันไปมา ราวจะให้อีกฝ่ายพูดก่อน
“ไง โย มายด์”สองเดินมาจากไหนไม่รู้ครับ แต่ลงมานั่งข้างๆโย เหมือนสวรรค์โปรด
“ไปไหนมาหรอสอง”
“หาโย อยู่ นั่นแหละ” สองคนนั้นยิ้มให้กันครับ แต่โยออกจะเขินๆอยู่ ผมรู้สึกไปเองหรือเปล่า?แต่เหมือนผมอยู่ในพิ้งค์ โซน เลยครับ จะมาโลกชมพูไรกันฟ่ะ อิจฉาเฟ้ยย!!
เหมือนสองมันจะรู้ตัวครับว่า ผมจ้องอยู่มันทั้งคู่เลยออกจากพิ้งค์ โซน ได้
“ความจริง รุ่นพี่ในชมรมให้เรามาบอกนะว่า จะมีพิธีรับน้องหลังกีฬาสี”
สองอยู่ชมรมเดียวกับพวกผมครับ แต่เหมือนเหตุผลการเข้า ตอนแรกจะไม่ใช่โย แต่ตอนนี้ ผมชักลังเลแล้วล่ะ
“หรอ” กูอิจฉาเฟ้ย!
“ฮะๆๆๆ”เหมือนสอง มันจะรู้ตัวแล้วว่าผมรู้ไส้มันแล้ว มันเลยได้แต่หัวเราะกลบเกลื่อน
ส่วนโยก็ได้แต่ทำหน้าเอ๋อ เพราะงงกับพวกผมครับ ฮ่าๆๆ งงต่อไปเลย มึง กู หมั่นไส้
“ขอบใจที่ให้นั่งด้วยนะ”
“กินเสร็จละหรอ” บีมพยักหน้าให้เล็กน้อย แล้วก็เดินออกไปเลย จะว่าไปบีมก็รูปร่างผอมสูงครับ ดูสูงกว่าผมด้วย ผิวออกไปสีแทนๆปากเรียวบาง แต่น่าเสียดายนิสัยสุดเงียบนั่น ถ้าผมจีบก็คงหนีเหมือนกัน
อ๊ะ!! นี่ผมเป็นพวกโรคจิตไปแล้วหรอเนี่ย -*- เวร ล่ะสิ
“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”ข้าววางหนังสือไว้บนโต๊ะแล้วเดินไป
“เฮ้ย ข้าวรอด้วย เราไปด้วย”ได้โอกาส ผมก็ชิ่งล่ะ ขืนอยู่ได้โดนพิ้งค์ โซน ของสองคนนี้พิฆาตแน่
พอเดินตามทันข้าวก็แทบหอบ เพราะมันเดินโคตรเร็ว
“ข้าว ปวดฉี่ขนาดนั้นเลยหรอหว้ะ”
“อืม” = =; เฮ้ย ตอบนี่คิดป่าวเนี่ย
พอมาถึงห้องน้ำหลังโรงอาหาร ผมก็แทบหมุนตัวกลับไม่ทัน เพราะเห็นนักบาสเป็นขโยง
เวรล่ะ ถ้าไอ้เอ็มมันอยู่ด้วยละก็ชิบแน่
ย้อนกลับไปเมื่อตอนเที่ยง
“เอ็ม เว้ย ตื่น เที่ยงแล้ว กูหิวข้าว”ผมพยายามปลุกคนที่หลับเป็นตาย สารพัดวิธี เขี่ย เขย่า เตะ
มันก็ไม่ตื่นสักที
‘หมับ’
ผมถูกไอ้เอ็มเกาะขาไว้ครับ
“หลิว ทำไม ทำแบบนี้” มันนอนละเมอ ท่าจะเป็นเอามาก ว่าแต่ หลิว?ใครล่ะเนี่ย
สงสัยจะรักมาก ขนาด ละเมอ ออกมา ละเราจะสนทำไมล่ะเนี่ย!!
ผมเลยใช้แผนสุดท้าย เตะมันตกเตียง เลย!!
‘โครม!’
“ทำไรเนี่ย เจ็บนะ” ได้ผลแฮะ รู้งี้ทำแต่แรกก็ดี
“เที่ยงแล้ว กูหิวข้าว”
“เที่ยงแล้วหรอ แย่ละสิ”มันรีบตาลีตาเหลือก วิ่งไปหยิบกระเป๋า รองเท้าผ้าใบ
“ตายๆๆโดนพวกเฮียๆ ฆ่าแน่”
“โทษทีนะมายด์ แต่เราต้องรีบไปแล้วล่ะ ขอบใจที่ให้นอนนะ” มันวิ่งเข้ามาจุฟแก้มผมครับ!!
“ทำบ้าไรเนี่ย”
“ความจริงอยากจูบนะ แต่ต้องรีบ เดี๋ยวอดใจไม่ไหว ”
“จะไปไหนก็ไปเลยไป๊”ผมคว้าหนังสือแถวนั้นปาใส่มัน แต่มันดันไวเป็นลิง
“บ่ายสามเราแข่งรอบแรก อย่าลืมไปดูนะ”มันว่าครั้งสุดท้ายก่อนที่จะรีบวิ่งออกไป
อยู่กับมันเหนื่อยชะมัด = = ว่าแต่ตูจะตื่นเต้นทำไมฟร่ะ!!
ผมขยับมาเดินหลังข้าวแทนครับ มันตัวสูง รู้สึกปลอดภัยดีส่วนตาก็ยังจ้องไปที่กลุ่มนักบาสเพื่อเจอมันจะได้หลบทัน ผมแสกนทีละคนแต่ดูเหมือนจะไม่มีครับ โล่งอก
“มายด์ ทำไรอ้ะ”
“มว๊ากกก”
“เสียงดังชะมัด”
คนที่ผมอุตส่าห์หลบมันแทบตาย แต่มันดันมาอยู่ข้างหลัง!!
“ทำหน้ายังกับเจอผีมา หรือเจอมาจริงๆ” อืม เจอแล้ว ข้างหน้ากูนี่แหละ
“บ่ายสามอย่าลืมไปดูเราแข่งล่ะ เราอยากได้กำลังใจ” = =;; เหอะๆ
“เราไปซ้อมก่อนนะ แล้วเจอกัน” ยังกับพายุเข้า มาแล้วก็ไป วันนี้มันวันอะไรเนี่ย
“มายด์ไม่เข้าหรอ”
“ข้าวเข้าเสร็จละหรอ”
ข้าวพยักหน้าให้ผมทีนึง เข้าเร็วชะมัด
“งั้นกลับไปที่โต๊ะกัน”
ระหว่างที่ผมเดินกลับไปที่โต๊ะ ก็ดันไปเห็น พี่ท็อปกับซัน และบีมนั่งอยู่ที่โต๊ะหินอ่อน
ซันกับบีมสนิทกันหรอ ดูไม่เข้ากันเลยแหะ
ว่าแต่ทำไมตอนนั้นพี่ท็อป ถึงถามแค่บีมคนเดียวหว่า ไม่เข้าใจเลยแหะ
พอผมเดินกลับมาถึงโต๊ะพวกพงษ์ที่ไปดูมาก็กลับมาแล้ว ตอนนี้เลยเสียงดังสุดๆ
“น้องเบอร์ 11 นี่สุดยอดจริงๆหว้ะ ท่าชู๊ตงี้โคตรเท่เลย”ไอ้พงษ์เริ่มพล่ามแตก
“ว่าแต่อาร์ม มึงชอบน้องเค้าไม่จีบไปเลยหว้ะ” ห๊ะ!! หูผมไม่ฝาดใช่มั้ย
“พงษ์มรึงบ้าหรอหว้ะ น้องเค้าผู้ชายโว้ยย”
“ก็เห็นมึงมองน้องเค้าขนาดนั้น นึกว่า ปิ๊ง”
“ปิ๊งบ้านพ่อมรึงดิ น้องเค้าเล่นเก่งเว้ย”
“มึงจะปิ๊งบ้านพ่อกูหรอ ไม่ได้ๆ ที่บ้านพ่อกูเต็มไปด้วย คุณป่อง” คุณป่องของมันก็คือกระต่ายครับ บ้านมัน เลี้ยงกระต่ายเป็นฝูงเลยเพราะกระต่ายมันเยอะจัด มันเลยเรียกกระต่ายทุกตัว ว่า
คุณป่อง ชื่อสร้างสรรค์ จริงๆมรึง
“แต่ ไม่แน่นะเว้ย บางทีน้องเบอร์ 11 อาจจะเนื้อคู่มึงหว้ะอาร์ม”
“พอเลย ไอ้ห่ะพงษ์ กูชอบผู้หญิงเว้ย ผู้หญิง!”
พอบ่ายสาม นักเรียนก็เริ่มเบาตาลง เพราะออกจากโรงเรียนได้แล้ว ส่วนผมเองก็กะชิ่งเหมือนกัน
แต่ไหนๆ เอ็ม มันอุตส่าห์ชวน ผมเลยจำใจ เดินไปดูมันที่สนามบาสกับโย ข้าว แล้วก็สอง
นอกนั้นกลับไปหมดแล้ว พอมาถึงที่สนามก็แทบจะหาที่ดูไม่ได้เลย
เพราะเต็มไปด้วยบรรดา นักเรียนหญิงแท้/เทียม และผู้ชายครับ = = เพราะเป็นกีฬาสีเลยเปิดให้คนนอกเข้ามาได้ด้วย
อะไรมันจะป๊อปกันขนาดนั้น
พวกผมเลยไปยืนดูกันแถวลานพิกุล ข้างหลังสนามบาส เพราะไม่ค่อยมีคนแถมมันเป็นพื้นยกสูง เลยมองเห็นได้สบายๆ
ส่วนสาเหตุที่ไม่ค่อยมีคน ยังไม่รู้ครับ แต่ว่ากันว่าเฮี้ยนๆ ฮา
ตอนที่ผมมาถึงเริ่มแข็งไปได้สักพักแล้วครับ สีฟ้าแข่งกับสีแดง ข้างๆสนามก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
การแข่งนัดนี้เลยครึกครื้นสุดๆ เพราะพี่ๆสี ยกกอง ของเชียร์สารพัดมาเลย
ผมกวาดตามองนักยาสในสนามแต่ละคนก็พอเข้าใจเหตุผลที่มีคนมาเยอะแยะเพราะแต่ละคนก็หน้าตาดีๆทั้งนั้นแต่ดูเหมือนควอเตอร์นี้เอ็มจะยังไม่ได้ลง
ผ่านไป 5 นาที สีแดงนำ 2 แต้ม กองเชียร์สีฟ้าเลยฮึกเฮิม ส่งแรงเชียร์กันใหญ่
แล้วก็หมดครึ่งแรก สีแดงนำสีฟ้าไป 2 กินกันยากจริงๆ เพราะเป็นนักบาสส่วนใหญ่
พอควอเตอร์หลังเหมือนโค้ชสีฟ้า จะยอมให้เอ็มลง พอมันลงเท่านั้นแหละครับ สาวๆ กรี๊ด กันกระหึ่ม
หนวกหูชะมัด
พอเหมือนเอ็มลงเท่านั้น สีฟ้าก็เลยดูจะตีตื้นขึ้นมาได้บ้าง ผมเองก็ลุ้นสุดๆครับ ก็แหม สีผมนี่นา
ควอเตอร์ที่ 3 ผ่านไปได้ 7 นาที สีฟ้าก็เริ่มทิ้งห่างสีแดง หลายแต้ม กองเชียร์ก็กระหึ่มเสียงลั่นไปรอบๆบริเวณ
“มายด์เรากลับก่อนนะ ปู่มารับแล้ว”
“จะไปละหรอ โย กลับดีๆล่ะ”ผมโบกมือให้โย
“เดินไปส่งโยดีๆอ้ะ สอง ฮุๆๆ”แน่นอนว่า ไม่ลืมแขวะอีกคน
สองมันก็ได้แต่ยิ้ม แห้งๆให้ผม ตอนนี้เลยเหลือผม กับข้าวแต่ดูข้าวมันจะไม่สนใจบาสแต่น้อยเลยครับ มันนั่งอ่านหนังสือ อย่างสบายเลยเพราะตรงนั้น ร่มรื่นมากครับ ลมเย็นด้วย ไม่เข้าใจจะกลัวไรนักหนา
ควอเตอร์ที่3 จบไป ก็เริ่มด้วยควอเตอร์ ที่4
สีฟ้าดูจะมั่นใจมาก เพราะทิ้งแต้มห่างหลาย สีฟ้าเองก็หยุดแผนรุก มาตั้งรับแทนเพราะยังไงก็ชนะแน่ แล้วก็จบควอเตอร์ที่4 อย่างสวยงาม สีฟ้าชนะพวกพี่ๆสีฟ้าก็เฮกันใหญ่
ผมเลยชวนข้าวกลับบ้านเพราะการแข่งจบแล้ว
----------------------------------------------------------------------------------------------
ขอตัดดื้อๆเลยนะ ฮ่าๆๆๆ =w=// เดี๋ยวมีต่อครับๆ
อันนี้ยาวพิเศษนะ เด๊ะดึกๆ คึกๆ มาต่ออีก ฮ่าๆๆๆ
ชดเชยที่เมื่อวานไม่ได้มาต่อ คับ =w=/
**คุณผู้อ่านทุกท่านใจเย็นๆนะ ไรท์เตอร์ กลัว ฮ่าๆๆๆ
-
แข่งจบก็ตัดจบซะงั้น
ว่าแต่เอ็มชนะแล้วก็ให้รางวัลเขาหน่อยดิ
อิอิ
-
เริ่มจะชอบเอ็มขึ้นมาบ้างแล้ว :z2: :z2: :z2:
:L2: :L2: :L2:
-
ตัด บททททททททททททททททททททททททททททททททททท
-
หลิวเป็นใคร ทำไมเอ็มละเมอถึงได้ล่ะนี่
แต่เอ็มจะขอรางวัลอะไรจากหนูมายด์หรือเปล่าน้า :z1:
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าา :กอด1:
-
ง่ะตัดฉับแข่งจบกลับเลยเหรอ
ไม่รอแสดงความดีใจกับเอ็มก่อนอ่ะ
-
หลิวคือใคร ???
อยากรู้อ่าขอรับ
เอาเป็นว่ารอลุ้นตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:
-
รอตอนคึก ๆ เอ๊ย ดึก ๆ
-
ตัดแบบดื้อจริงๆ! :sad2:
:pig4:
-
ดึก ดึก
-
มาแล้วล่ะครับ ฮ่าๆๆๆ
เผลอ ตัว ก็เที่ยงคืนซะแล้ว แต่คุ้มแน่นอน เพราะผม ทำยาวเป็นพิเศษเลยนะ Q^Q
เห็นมีแต่คนสงสัยว่าหลิวเป็นใคร เลย เฉลยๆ ฮ่าๆๆๆ
ดึกๆ คึกๆ สว่าง สลบ ฮ่าๆๆๆ
**สงสัยจังเลยครับ มีการประกวด มิสทีนไทย์แลนด์ ทำไมไม่มี มิสเตอร์ บ้างล่ะ =w= ผมอยากดูมากกว่า ฮ่าๆๆๆๆ
------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่7
......1 ปีที่แล้ว
“เอ็ม เรา ชอบ เธอ เป็นแฟนกันมั้ย?” ผู้หญิงตัวเล็ก หน้าตาน่ารัก ที่ผมเคยปลื้มตอน ม.2 กำลังมาสภาพรักกับผม ทั้งปลื้มทั้งดีใจสุดๆ ผมจะได้คบกับนางฟ้าแล้ว
“ระ เราก็ชอบหลิว เหมือนกัน” ผมเกาหัวตัวเอง เขินชะมัดเลยครับ สุดๆเลย
“ดีใจจัง ที่เราใจตรงกัน หลิวนึกว่าเอ็มจะเป็นเกย์ซะอีก” ห๋า!! ผมเหมือนเกย์หรอเนี่ย
หลิวแอบมองผมแบบเขินๆ น่ารักชะมัดเลย
“ก็ พี่ชายของเอ็ม ชอบผู้ชาย เราก็เลยกังวลไปด้วยนะ ขอโทษนะจ๊ะ”
“ฮ่ะๆๆ”ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ อันที่จริงผมก็เคยคบกับผู้ชายอ้ะนะ แต่ไม่บอกดีกว่า
แล้วความรักของผมกับหลิวก็พัฒนาไปเรื่อยๆ จน...
3เดือนก่อนเปิดเทอม ม.4
“เอ็ม หลิว รักเอ็มนะ รักมากๆ ด้วย”เสียงปลายสายที่สั่นเล็กน้อย
“เอ็มก็รักหลิว อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆจัง เอ็มอยากไปดรีมเวิลด์กับหลิวมากๆเลย ขอพ่อแม่แทบตายเลย ฮ่าๆๆๆ”
“....”
“หลิวเงียบเลย ตื่นเต้นจนพูดไม่ออกอ้ะดิ”
“อะ อื้มมมม” แค่ฟังดูก็รู้แล้วว่าหลิวร้องแน่ๆ ดีใจจนร้องไห้เลย มีความสุขจังเลยครับ
“งะ งั้นแค่นี้ก่อนนะเอ็ม หลิวจะนอนแล้ว”
“อื้ม นอนเยอะๆนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่สวย”
แต่ตอนนี้ผมตื่นเต้นจนนอนไม่หลับเลย
“เอ็ม ขอโทษนะ แต่หลิวคงไปไม่ได้แล้วล่ะ”
สิ้นสุดคำพูดหลิวเธอก็วางสายไป ผมไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว....
ทุกอย่างดูมืดไปหมด ทำไมกันล่ะ??
สัญญาแล้ว ว่าจะไปด้วยกัน ทำไมล่ะหลิว?? ทำไมอยู่ดีๆถึงปฏิเสธ... เราทำไรผิดไปหรอ?
ผมรีบขับมอไซต์ไปที่บ้านหลิวทันที แต่พอไปถึงก็ปรากฏว่า บ้านหลิวย้ายไปแล้ว
“ทำไมอ้ะหลิว ทำไมจะไปไม่บอกสักคำ”
“ทำไมอ้ะ หลิววววว!!!” ผมร้องตะโกนอยู่หน้าบ้านหลิว กระโดดปีนรั้วข้ามไป ทั้งดึง ทุบประตู คนข้างบ้านเห็นจึงโทรศัพท์เรียกตำรวจ
ผมรู้สึกตัวอีกทีก็อยู่โรงพัก ตอนที่พ่อแม่มารับผมกลับบ้าน
ยิ่งรักมากก็ยิ่งเจ็บมาก...
ผมรู้ซึ้งทันที
จนกระทั่งผมได้เจอกับเค้า ในห้องน้ำ... ตัวเล็ก ขาว หน้าที่แดงไม่รู้เพราะผมหรือเปล่า?
ตอนแรกผมก็ไม่แน่ใจ แต่รู้สึกแปลกๆ แล้วผมก็พลั้งทำเรื่องอย่างว่าไป...
กับคนที่ไม่เคยรู้จัก แต่กลับรู้สึกดี.....
จนผมได้เจอกับเค้าอีกครั้ง ที่ห้องสมุด
เหมือนผีหลอกเลย แต่ดีใจจัง อยากโดนหลอกบ่อยๆ
ยิ่งรู้ว่าเค้าอยู่ใกล้แค่นี้ ผมยิ่งดีใจ
และอยากครอบครองเค้า.....
ผมคงไม่ทำผิดไปใช่มั้ย?
Mind side
“น้องมายด์ รอพี่ด้วย”
= =; อึ๋ย เหมือนลางร้ายมาเยือน
“จะกลับบ้านหรอ ไปกับพี่มั้ย?”
“อ่า ไม่เป็นไรครับพี่ท็อป มายด์จะ..”
“จะ?”
“จะไปกินข้าวกับผมครับ”
“อ้าว น้องเอ็ม”
“ดีพี่ มายด์ไม่รอเราเลย”ไอ้เอ็ม แถเนียนๆเข้ามาโอบผมไว้
“ไว้ เจอกันนะพี่ไปกันเถอะ มายด์” แล้วมันก็ลากผมไป แต่ก็ดีครับ ผมไม่อยากอยู่กับพี่ท็อป รู้สึกไม่ปลอดภัยเลยสักนิด (แล้วตัวที่แกอยู่ด้วยปลอดภัย?)
“เฮ้ย ปล่อยได้แล้ว”ผมรีบสะบัดแขนของเอ็มออก
“ใจร้ายจังเลยนะมายด์ ไม่รอกัน” เอ็มมันรัดผมแน่นมากกว่าครั้งแรก
“เหม็นเหงื่อเว้ยยย”
“โห อย่าดุกับสามีสิ”
“- -*”
“อย่าเพิ่งหงุดหงิดเดี๋ยวหน้าแก่เร็ว ไปหาข้าวกินกัน” อยากฆ่าคนเว้ยยย
แล้วมันก็ลากผมมาร้านผัดไท อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน มันสั่งมา 4จาน ถ้าจะหิวมาก
พอผัดไท ถูกยกมาเสิร์ฟ มันก็โซ้ยแหลก เห็นละอิ่มแทนมันเลย
“กินเยอะๆดิ ร้านนี้อร่อยนะ”
“เออ อร่อย”
“กิน เยอะๆดิ ไม่ต้องเกรงใจเราเลี้ยง” พอมันพูดว่าเลี้ยงนั้นแหละครับ เหมือนสามัญสำนึกชั้นยอด ถูกขุดขึ้นมาทันที ผมเลยโซ้ยเต็มที่ สั่งเพิ่มอีก2
กระเพาะเหล็กไปมั้ยเนี่ย กู แต่ก็คงไม่เท่ามัน
“ฮ่าๆๆๆ กินแบบไม่เกรงใจเลยแหะ”
“ก็บอกว่าเลี้ยงนิ” แหงล่ะ อยู่หอไรประหยัดได้ต้องประหยัด ไม่งั้นอยู่ไม่ถึงสิ้นเดือน
“ฮะๆๆ ไม่น่าหลุดปากเลยแหะ” = = หมายความว่าไงฟร่ะ
“เดี๋ยวเราไปจ่ายเงินก่อนนะ”
ผมรีบดื่มน้ำแล้วเดินตามมันออกมา
“มายด์ ไหนๆวันนี้ เราชนะ ขอนอนกับนายคืนนึงดิ” เฮ้ยย ขอกันง่ายๆงี้เลยเรอะ
“จะ จะบ้ารึไง”
“ไรอ้ะ วันนี้เราชนะ แถมโคตรเหนื่อยเลยขับรถกลับบ้านไม่ไหวล่ะ”
“แล้วเกี่ยวไร กับ กู”
“นะ เมียจ๋า ขอนอนด้วย นอนเจยๆนะ” ทำหน้าซะน่าสงสารเลยนะมึง
“กะ ก็ได้ แต่นอนเฉยๆนะ”
“ครับ” (เอ็ม:นอนเฉยๆ แต่ถ้ากอดจูบคงไม่มีปัญหานะ )
“แล้วที่บ้านจะไม่ว่าหรอ”
“ไม่ต้องห่วง บอกพ่อแม่ ไว้แล้ว”
“เสื้อผ้าอ้ะ เราไม่มีเสื้อไซต์นายหรอกนะ”
“เตรียมมาแล้วครับ” นี่มันเตรียมมาแล้วนิหว่า
พอกลับมาถึงที่หอพัก ผมก็ไล่เอ็มไปอาบน้ำ เพราะตัวมันเหนียว เต็มไปด้วยเหงื่อ
คุณชายก็อาบช้าเหลือเกิน กว่าจะอาบเสร็จ ผมรอจนหลับไปได้ 3 รอบ ไม่รู้จะขัดไรนักหนา
“อาบเสร็จแล้ว คับ ที่รัก”
“เข้าไปอาบน้ำ หรือทำไรฟร่ะ นานโคตร”
(เอ็ม:ถ้าผมบอกว่าช่วยตัวเอง เพราะกลัวจะไปฉุด จะโดนเค้าด่ามั้ยเนี่ย =w=;)
“ก็ขัดเยอะๆไง จะได้หอมๆ เพื่อมายด์อยากกอด” = =* ยิ่งคุยกับมันยิ่งอยากเจื๋อนทิ้ง
“มายด์ ยืมคอมหน่อยนะ”
“อืม อย่าทำพังอ้ะ”ผมคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
อืมม = = มันจะทำตัวว่าง่ายเรียบร้อยเกินไปมั้ย?? แถมขออนุญาติ อีก
“ไม่สนใจๆ อาบน้ำๆ” ผมตบแก้มตัวเองเบาๆเรียกสติ ตบแรงๆก็เจ็บสิ =w=
พอผมออกจากห้องน้ำ เอ็มก็หลับไปแล้วครับ คงจะเหนื่อยมาก คอมก็ปิดเรียบร้อย
=w= อืมมม รู้สึก แปลก จริงๆ ผมเดินไปที่เตียงแล้วกลิ้งเอ็มให้ไปนอนชิดด้านในสุด
ส่วนผมนอนริมนอก
“ฮืมมม = =” เวลามันหลับก็น่ารักจริงๆ ขนตายาวชะมัด ปากกลีบสวยสีชมพูๆ
“อยากจูบผมล่ะสิ”
“เฮ้ย!!” ตื่นอยู่เรอะ
“อืมม กินไม่ไหวแล้ว” ละเมอนี่หว่า ตกใจหมดเลย นอนดีกว่าไอ้มายด์
M side
“=w= หลับไปซะแล้ว ไม่มีกู๊ดไนท์ คิส เลยแหะ อุตส่าห์แกล้งหลับ”
“ไม่เป็นไร ผมเริ่มก็ได้” ผมจุ๊บที่ปากมายด์เบาๆ เพราะกลัวตื่น
มีความสุขจังครับ
ไม่ไหวแล้ว อยากทำมากกว่านี้ TT////////TT
การอดกลั้นของวัยรุ่นนี่ ยากจริงๆ
--------------------------------------------------------------
ยาวหรือปล่าวหว่า?? พอเขียนไปเขียน มา มันเลย คึกๆ ฮ่าๆๆๆ
สนุกกันมั้ยครับ =w=// ทุกวันนี้ ผมยังโรคจิตกลัว ไม่มีคนอ่าน ฮ่าๆๆๆ
วันนี้ คงต้องขอตัวไป นั่งอ่าน กับเค้าบ้างล่ะ :haun4:
ฝันดีนะครับ ทุกท่าน =w=/ รักทุกคน :L1:
-
ไรเตอร์ไหนอ่าาาา
ไม่เห็นจะยาวเลยยยยยยย :z3: :z3: :z3: :z3:
มายด์จะโดน :oo1:อีกมั๊ยเนี่ย???
เอ่อ เอ็มถ้าจะทำก็เบาๆหน่อยและกานนน :haun4: :z1:
-
ไรเตอร์ไหนอ่าาาา
ไม่เห็นจะยาวเลยยยยยยย :z3: :z3: :z3: :z3:
มายด์จะโดน :oo1:อีกมั๊ยเนี่ย???
เอ่อ เอ็มถ้าจะทำก็เบาๆหน่อยและกานนน :haun4: :z1:
เห๊ะ จริงด้วยสิ ฮ่าๆๆๆๆ =w=// ดึกๆ คึกๆ มึนๆ ฮ่าๆๆๆ
เอาเป็นว่า =w=~ เด๊ะ เช้าๆจัดให้ กรั๊กๆๆ
หนักๆไปเลย จัดปาย อย่าให้เสีย ฮุๆๆๆๆ
-
ในเมื่อมันอดกลั้นยากนัก
ก็ทำไปเลยดิ 555+
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ไรเตอร์
-
เอ็มเป็นพระเอกใช่ป่ะ? มายด์นี่ก็นะ อิอิ
-
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:
-
แกลืมแฟนเก่าได้แน่นะเอ็ม กลัวมาทำหนูมายด์เสียใจอะ
แต่เจ้าเล่ห์นะเรา อยากให้เค้าจุ๊บๆก่อนนอนด้วยอะ :z1:
-
เฮ้ยยย ไรเดอร์ ฉากแบบนี้ต้องตอนกลางคืนเท่านั้น 55555
มันจะได้นอนหลับฝันดี 55555 กร๊ากกกกกกกกๆ
แต่ในเมื่อท่านไรเดอร์จะกลับมาต่อตอนเช้าเราก็ไม่เกี่ยง 55555
-
=w=// มาสารภาพผิดครับ
เมื่อดึกๆ คึกๆ นั่งแต่งอยู่
แต่รู้สึกตัวอีกที ก็ 4 โมงเย็นแล้ว ฮา~~
เดี๋ยวมืดๆจะเอามาลง แถมโบนัสให้ด้วย ฮ่าๆๆๆ
ขอโทษด้วยคร้าบบบ
คุณ Red_sister ฮ่าๆๆๆ ไรท์เตอร์นอนเพลินไปนิด
คุณ BeeRY =w=/ อันนี้ต้องรอดูกานไป กรั๊กๆ
คุณ seaz น่าจะใช่นะ =w= อนาคตนี่ นะ แหม โฮ๊ะๆๆๆ
คุณ engrish =w=/ เจอแล้ว ขาหื่น ฮ่าๆๆๆ
คุณ กรองเทียน™,NATSUYaoI ขอบคุณคร้าบบ =w=//
ไรท์เตอร์ ขอตัวไปอาบน้ำ ก่อนเพิ่งตื่น ฮ่าๆๆๆ
-
น่ารักจังเลยอะ
ชอบ ๆ
:call:
-
หลับฝันดีค่ะไรเตอร์
รอคืนนี้นะค๊า....
พีเอส.ท๊อปบีมๆๆๆ : ]
-
ไรเตอร์อย่าจิตตก
ถ้าจิตตก สมองจะไม่แล้นแล้สการเขียนจะสะดุด
-
รอตอนหน้าจ๊ะ :impress2: :impress2:
-
รออยู่นะคะ :a3:
คนเขียนมาต่อไวไวเด้อ :pig4:
-
เง้อนอนเฉยๆๆไม่ได้นิแอบจุ๊ปด้วยอ่ะ
รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบ
-
รอต่อไปเพื่อไรเตอร์จะเพิ่มความยาวอีก o18
ไรเตอร์ :a2::a9:
:pig4: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :z2: :z2: :z2: :z2:
-
พึ่งเค้ามาอ่าน
เพราะ.......ชื่อเรื่อง ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
เอ็มจบกับแฟนเก่าแบบไม่จบอ่า กลัวมาม่าจัง
รออ่านต่ออยู่น้าาาาาา
-
มาแล้วครับ ดึกไปนิด 5555+ แต่ยาวสะใจแน่ ฮ่าๆๆ
วันนี้ไปเดินตลาดอัมพวามา ฮ้า~ มากี่ทีก็เจอแต่คน =w=// แต่คราวนี้ เจอแต่ผู้ชายเป็นหลักแหะ เยอะชะมัด =[]=!
ถ้าใครมาเที่ยวตลาดอัมพวา ผมแนะนำ =w=// ไข่ปลาหมึกทอด ถ้าว่างๆจะขับมอไซต์ไปกับเพื่อนซื้อกิน ตลอด 555+
รักทุกคนครับ =w=//
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่8
‘อืออ อึดอัดชะมัด’ ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ
“เฮ้ยยยย” ผมแทบจะหัวใจวายตาย เพราะไอ้เอ็มมันนอนกอดผมเอาไว้ซะแน่นเลย
“ตื่นแล้วหรอ ฮันนี่”
“ฮันนี่บ้านเอ็งดิ - -*”ผมพยายามดิ้น เพื่อออกจากกอดมัน
“อ่ะ อย่า ดิ้นดิ เดี๋ยวก็ฉุดเลย” ห๊ะ??? จะว่าไปรู้สึกไรแข็งๆที่ก้นตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
“เฮ้ยยยยยย”
“อย่าร้องดังมากดิ เดี๋ยวมีอารมณ์มากกว่าเดิม”
“อะ ไอ้โรคจิต”
“เดี๋ยวก็จูบเลยนิ ว่าโรคจิต” มาไม้นี้อีกนะมึง
“อะ เฮ้ยย จับไร” ไอ้เอ็มมันเลื่อนมือต่ำลงมาจนถึงน้องชายของผม ขาของมันก็สอดแทรกมาระหว่างขา ดันขึ้นมาจนแนบชิดกับน้องชาย มือของมันลูบคลำช้าๆ
“อะ เอ็ม หยุดนะเว้ย” ผมพยายามจะขัดขืนมันเล็กน้อย แต่มันก็รู้สึกเสียวแว่บขึ้นมา
“หึ หึ หึ มายด์ ไม่อยากให้หยุดหรอก”มันงับขบหูผมเบาๆเล่นซะ เสียวและขนลุกไปด้วยเลย
มันจับให้ผมพลิกหันหน้าเข้าหามัน แล้วจับมือผมไปจับน้องชายของมันบ้าง
= =!! นี่มันขนาดไหนเนี่ย
“เฮ้ย ให้จับทำไมเนี่ย”
“ช่วยหน่อยสินะ”มันทำหน้าอ้อนซะผมขนลุกเลย น่ารักมันก็น่ารักหรอก แต่ช่วยอ้อนแบบอื่นได้มั้ย
มันเลื่อนกางเกงผมลง ตามด้วยกางเกงใน
เอ็มเริ่มขยับชิดเข้ามา ให้น้องชายของผมกับมันชนกัน มันจับมือผมกอบกุมไว้แล้วเริ่มขยับช้าๆ
“อ่ะ~~~”สติของผมกระเจิงไปแล้ว!! เล่นโดนงี้ตั้งแต่ตื่นนอน ก็แย่สิ
เอ็มขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆแล้วประทับจูบ เพราะสติผมกำลังกระเจิงหรือผมคล้อยตาม
เลยเปิดปากให้มันสอดแทรกลิ้นเข้ามา จูบที่ดูดดื่ม มากกว่าครั้งที่แล้ว
ไม่รู้ผมบ้าไปแล้วรึเปล่า แต่มันหวานจริงๆ หรือเพราะยังไม่ได้แปรงฟัน ฮา ลิ้นที่นัวเนียกันอยู่ในปากผม ไม่มีที่ท่าว่าจะห่าง
จากกันราวกับกำลังสัมผัสรสหวาน ตอนนี้หัวผมเบาหวิว แบบประหลาดมือที่ยังขยับขึ้นลง
ยิ่งทำให้อารมณ์เตลิดมากขึ้นทุกที จนเอ็มมันเริ่มขยับมือเร็วขึ้นๆ เรื่อยๆ ไม่นานน้ำสีขาวก็ไหล
เยิ้มออกมาจนเปรอะไปหมด เอ็มถอนจูบจากผม แล้วเอานิ้วมาจ่อที่ปากผม
“เลียให้หน่อยดิมายด์ เลอะหมดแล้ว”
ไม่รู้เพราะสติของผมยังไม่กลับมาหรือไร? ผมเลียนิ้วของมันช้าๆ น้ำสีขาวขุ่นมีกลิ่นคาว
v.เอ็ม
ผมมองมายด์ที่กำลังเลียนิ้วของผมช้าๆ
รู้สึกอาย แต่ก็ ดี ถ้าเค้าว่าง่ายๆแบบนี้ก็ดีสิ ผมจะได้ฉุดเค้าซะที
เหมือนมายด์จะรู้ตัวว่าผมมองแล้ว
“จะ จะมองอะไรมากมาย” ผมมองหน้ามายด์ที่ตอนนี้หน้าเริ่มแดงนิดๆ
น่ารักจัง!
ผมเลยจูบเค้าเป็นรางวัลซะเลย
“มายด์ วันนี้เราแข่งตอน 10 โมง ไปดูด้วยนะ แข่งรอบนี้สำคัญที่สุดเลยนะ”
“จำเป็น? เห็นมีคนไปเชียร์ตั้งเยอะ ไม่เห็นต้องไปเลย” ผมเข้าใจผิดรึเปล่า? มายด์งอนล่ะ ถึงไม่ใช่แต่ก็จะเข้าข้างตัวเอง
“คนอื่นดู ไม่เท่ามายด์ไปดูหรอก”
“ก็ได้” มายด์หลบหน้าผม แต่ผมรู้ดีเค้าเขินล่ะ
(มายด์:อย่ามาอ่านใจกันง่ายๆสิเฟร้ยย!)
“ไปอาบน้ำด้วยกันนะ”ผมลุกแล้วอุ้มมายด์เข้าห้องน้ำ ผมไม่รอคำตอบมายด์หรอก ฮ่าๆๆ
ขืนปล่อยให้ตอบต้องด่ามาแน่ๆ
Mind side
“น้องมายด์~~~” = = ชีวิตแสนสงบสุขตอนเช้าของไอ้มายด์ ได้หายไปแล้ว
แค่กับไอ้เอ็มตอนเช้าก็อาจจะแย่อยู่แล้วเวลามองหน้ามัน
ยังต้องมาเจอพี่ท็อป ป่วนอีก TT[]TT เอาชีวิตสงบสุขกูคืนมา
“มีไรหรอครับ พี่ท็อป” ผมพยายามปั้นหน้ายิ้มสุดชีวิตให้พี่เค้า
“อยากเจอน้องมายด์นี่ครับ พี่กินข้าวไม่ลงเลย” แต่ผมนิ่ดิจะขย้อนข้าวเช้าออกมา
“หรอ ครับ แย่จังเลยนะ”
“พี่ท็อป มาคุยกับผม ระวังซันหึงนะครับ”
“พี่ไม่กลัวหรอก ซันไม่ใช่แฟนพี่ซะหน่อย ^_^” ควงขนาดนั้นยังเรียกว่าไม่อีกหรอ
ผมเหลือบไปเห็นบีมกำลังยืนมองมาที่ผม พอผมเอ่ยปากจะทัก บีมก็เดินไปเลย
นี่ผมทำไรผิดหรือเปล่าหว่า?
“น้องมายด์ทานข้าวยัง ไปกินกับพี่มั้ย”
“กินแล้วครับ ขอบคุณ”
“งั้นไปนั่งเป็นเพื่อนพี่หน่อยดิ”
“ไม่ได้หรอกพี่ เดี๋ยวผมต้องไปให้กำลังใจเอ็มนะ มันใกล้จะแข่งแล้ว”
“น้องมายด์กับเอ็มคงไม่?”
“ครับถูกแล้ว เอ็มกับผม ^ ^” ตัดๆปัญหาไปแมร่งเลย
ผมมองพี่ท็อปที่กำลังช็อก สงสารพี่เค้านะ แต่พี่เค้าไม่ใช่สเปคผมอ้ะ
รีบตัดไปเลยดีกว่า ผมเลยเดินออกจากตรงนั้นเลย กะว่าจะไปคุยกับบีม
แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ผมเลยเดินหาคินแทน เพราะคินเป็นหัวหน้า น่าจะรู้ ฮ่าๆๆ
“เฮ้ย ใครมีเบอร์คินบ้างหว้ะ” เพราะไม่รู้จะไปหาคินยังไงเลย ลองถามเพื่อนในกลุ่มเพื่อมันจะมี
“กูมีจะเอาไปทำไรหว้ะ” ไอ้เอกมันหันมาบอกผม แล้วก็ล้วงกระเป๋าหยิบโทรศัพท์ออกมา
“เอาไปแทงหวยไงมึง”
“อ่อ เออ เอาดิ แทงให้กูด้วยนะ”สัส ยังจะบ้าจี้ตามกรุอีก ผมจดเบอร์ที่มันแล้วกดโทรออก
“คิน นี่มายด์นะ คินรู้มั้ยว่าบีมอยู่ไหน”
ผมรอคำตอบจากคินแล้วก็วางสายไป
“เดี๋ยวกูมานะ พวกมึงกรุณาอย่าย้ายที่ โดยไม่บอกกู”แล้วผมก็เลยเดินออกมา
ผมลองเดินไปดูที่ช็อปศิลปะ เห็นคินบอกว่า บีมชอบมานั่งเล่นที่นี่
พอผมเดินมาถึงบีมก็อยู่จริงๆด้วย กำลังนั่งวาดภาพอยู่ ผมเลยเดินเข้าไปเงียบๆเพราะไม่อยากรบกวน ผมชะเง้อมองภาพที่บีมกำลังวาด
=[]=!!!!!!!!!!
ผมตกใจจนเผลอไปเตะเก้าอี้เข้าให้ แต่ดูเหมือนบีมจะตกใจมากกว่าเพราะรายนั้นไม่ได้ตั้งตัว
ยิ่งเห็นผม ยิ่งช็อกไปใหญ่
“มายด์ มาทำไรอ้ะ”
“เอ่อ เหอๆ แบบว่า อยากคุยกับบีมอ้ะ”
บีมมองผมเลิกลั่ก แล้วหันไปมองภาพที่ตัวเองวาดแล้วรีบเก็บใส่กระบอก
“เราไม่เห็นไรทั้งนั้น ไม่ต้องห่วง”
“ยังไม่ได้ถามเลย แสดงว่าเห็นแล้วสินะ”มายด์หันกลับมาจ้องผม ตาขวางนิดๆ น่ากลัวโคตรๆ
“เราจะไม่บอกใครทั้งนั้น สัญญา” งานเข้าละกู
บีมมองผม เงียบอยู่สักพักเหมือนจะลองใจกัน ว่าใครจะพูดก่อน
“จะเชื่อนายก็ได้”
“แหะๆ =w=;;”
“เอ่อ บีม อ่า = =// แบบว่า ชอบพี่เค้าไม ไม่บอกพี่เค้าไปอ้ะ”
“เราไม่ใช่สเปคเค้า” =w=;; มุขแบบเดียวกับกูเลย
“แล้วเคยลองบอกไปยัง”
บีมส่ายหน้าให้ผม ไม่บอกพี่เค้าไปละจะรุ้ได้ไงฟร่ะเนี่ย
“ละรุ้ได้ไงว่าพี่เค้าไม่ชอบ”
“ก็ ที่ผ่านมา พี่เค้าจีบแต่คนสไตล์มายด์” ผมเริ่มสังเกตบีมอีกรอบ
อืมม ผมว่ามองๆไปบีมก็น่ารักดี แต่สูงครับ สูงกว่าผม แต่เตี้ยกว่าพี่ท็อปแน่ๆ
ผิวสีแทนต่างกับผม ที่ขาวๆ อืม พอจะเข้าใจอารมณ์
แต่ผมก็ไม่เห็นว่าบีมจะสู้ไม่ได้ตรงไหน ผมว่าหุ่นบีมดูเอ็กซ์กว่าผมอีก ก้นดูงอนๆ พูดจาทะลึ่งจริงๆเลย ฮ่าๆๆๆ
“บีม ถ้านายไม่ลอง จะไปรุ้ได้ไง”ผมจับบ่าของมันทั้งสองข้าง
“เชื่อเราดิบีม เดี๋ยวเราเทรนให้นายเอง” อย่างแรกจับมันตัดผมหน้าให้สั้นกว่านี้ จะได้เห็นตาใสๆของมัน
บีมทำหน้านิ่ง ก่อนอื่นคงต้องจัดการเรื่องการแสดงออก
“บีมยิ้มดิ”
บีมทำหน้างงๆไปพัก แต่ก็กระตุกยิ้มมุมปาก หน้ามันได้อารมณ์มากครับ ยิ้มได้โคตรน่ากลัวเลย
“บีมกู ขอนะ ยิ้มแบบมาจากความรู้สึก นึกถึงพี่ท็อปก็ได้”
บีมนิ่ง คิดไปแปป แล้วก็ทำหน้านิ่งเหมือนเดิม
“นี่ ยิ้มแล้วหรอ” บีมพยักหน้าให้ผม
พระเจ้า! เกิดมาเพื่งเคยเจอ ผมเห็นกระจกแขวนไว้ที่พนังเลยดึง บีมไปยืนหน้ากระจก
“บีมดูนะ ยิ้มมันต้องงี้” ผมยิ้มให้บีมดู
“ยิ้มแบบมาจากใจอ้ะ”
บีมนิ่งคิดไปแปป แล้วก็ยิ้มขึ้นมาหน่อยแล้วก็ทำหน้าเหมือนเดิม
= =;; สอนยากกว่าที่คิด
“ที่รักครับ รับสายหน่อย” ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เป็นพงษ์โทรเข้ามา
แต่เดี๋ยวนะ เฮ้ยยย ริงโทนมันเปลี่ยนไป!!
“มายด์ มึงอยู่ไหน สิบโมงครึ่งแล้วเว้ยย”
“เฮ้ย จริงดิ ซวยแล้ว” ผมรีบวางสายแล้วก็รีบวิ่งออกมาที่หน้าประตู
“บีมไว้เราจะติวให้ใหม่นะ ไปก่อนล่ะ”แล้วผมก็รีบวิ่ง สุดชีวิตไปที่สนามบาส
พอมาถึงก็เริ่มแข่งไปได้สักพักแล้ว รอบนี้เป็นสีฟ้าแข่งกับสีเขียว
คะแนนสีเขียวนำไปหลายแต้ม
= = ผมจะโดนมันโกรธมั้ยเนี่ย สีหน้าของเอ็มมันก็ดูเครียดไม่น้อย มันหันซ้ายหันขวา
คงไม่ได้หาผมอยู่หรอกนะ??
“เอ็ม สู้ๆ โว้ยยยย!!!” ผมตัดสินใจตะโกนออกไป ไม่งั้นมันคงจะไม่มีสมาธิแน่ๆ
มันหยุดวิ่งแล้วหันมามองผม ผมเลยยิ้มให้มัน มันยิ้มกลับมา แล้วก็วิ่งต่อ
คะแนนของสีฟ้าเริ่มตีตื้นขึ้นมาบ้าง พอหมดควอเตอร์แรก เอ็มมันก็รีบวิ่งมาที่ผม
“นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว แต่มาช้าต้องโดนลงโทษนะ” มันส่งยิมให้ แล้วก็วิ่งกลับไปครับ *มาบอกแค่นี้อ้ะนะ
เฮ้ยย กูยังไม่เอาเรื่องที่มึงเปลี่ยนเสียเรียกเข้าเลย - -*
คะแนนของทั้งสองทีมเริ่มตีตื้นกัน เอ็มดูมีสมาธิกับการเล่นมากขึ้น
จบเกมสีฟ้าชนะ แต่ก็เลือดตาแทบกระเด็นเพราะ คะแนน ห่างกันนิดเดียว
ผมก็เฮไปกับเค้าด้วยเพราะสีตัวเอง แต่พอนึกถึงคำพูดไอ้เอ็มแล้ว ขนลุกครับ
ผมจะโดนมันทำไรบ้างเนี่ย!!
ผมรีบกลับไปหาบีมที่ช็อปศิลปะ เพื่อความปลอดภัยตัวเองด้วย
พอผมกลับมาบีมก็ยังนั่งวาดรูปเหมือนเดิม รูปของพี่ท็อป
ทำไมอย่างบีมถึงต้องไปชอบพี่ท็อปด้วยนะ โรงเรียนนี้มีผู้ชายตั้งเยอะ = = ดันไปชอบไอ้ม้อ
“บีม ถามไรหน่อยดิ”ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆบีม
“หือ?”
“ทำไม บีมชอบพี่ท็อปอ้ะ” บีมชะงักแล้วละสายตาออกจากภาพ
“ไม่รู้หรอก รู้ตัวอีกทีก็ชอบ” = = เป็นคำตอบที่ดีจริงๆ
“แล้วซันรู้รึเปล่าว่าบีมชอบ?”
“รู้สิ ก็ซันพยายามช่วยเรา กันคนอื่นไม่ให้ยุ่งกับพี่ท็อป” เหอะๆ ไม่บอกไม่รู้เลย
แล้วก็เงียบ ครับ-------------- เงียบกริบเลย บีมนั่งวาดภาพพี่ท็อปไปเรื่อยๆ
= = ส่วนผม อึดอัดสุดๆ ไม่เคยเงียบแบบนี้มาก่อน นอกจากอยู่ที่ห้องตัวเอง
“แล้วมายด์ กับเอ็มเป็นไรกันหรอ?”
เหมือนโดนฟ้าผ่าเต็มๆครับ!
“จะ เป็นไรกันได้ไงเล่า ไม่มีอ้ะ ไม่มี”
“ก็เห็นพี่ท็อปบอกว่า โดนหักอกจากมายด์ เพราะมายด์คบกับเอ็ม”
นี่พี่เค้าบอกบีมด้วยเรอะ จะบอกทำไมล่ะเนี่ย
“ไม่ต้องห่วงหรอก เราไม่บอกใคร” ฮะๆๆ ค่อยยังชั่ว ไม่ใช่สิ!
“เฮ้ย ไม่ใช่ เรากับมันไม่ได้เป็นไรกันจริงๆ” บีมมองหน้าผม แบบไม่เชื่อสุดๆ เชื่อกรุหน่อยเหอะ
“จะชอบไม่ชอบก็แล้วแต่ แต่หาคำตอบเร็วๆก็ดี”แล้วบีมก็หันไปวาดรูปต่อ
คำตอบหรอ? คำตอบไรล่ะ ผมไม่ได้ชอบมันซะหน่อย ไม่ได้ชอบ = = ละไมกรุต้องสับสนด้วยฟร่ะ
“ที่รักครับ รับสายหน่อย” ยังไม่ได้เปลี่ยนเสียงนิหว่า ผมมองเบอร์คนโทรเข้า เป็นเบอร์ไม่รู้จัก ใครล่ะเนี่ย??
“อยู่ไหนอ้ะมายด์” ไอ้เอ็มครับ มันเอาเบอร์ผมไปตอนไหน แต่ไม่แปลกหรอก มันอัดเสียงตัวเองตั้งเป็นสายเรียกเข้าได้ ก็คงเอาเบอร์ผมไปแล้ว
“อยู่ที่ไหนก็ไม่รู้” บอกก็ โง่ดิ
“บอกมาดีๆเถอะครับ ถ้าเอ็มหาเจอ โทษหนักกว่าเดิมนะ” ชิบ! แต่ไม่บอกก็ไม่ต่างกันไม่ใช่รึไงฟร่ะ!
“อยู่ช็อปศิลปะ ไม่ต้องมานะ”ผมพูดแบบนี้ไปจะถูกรึเปล่านะ?
“ครับๆ ไม่ไปก็ได้”แล้วมันก็วางสายไป
พอผมหันหน้าไป บีมก็จ้องผมเขม็งเลย
“หึ หึ หึ”บีมหัวเราะในลำคอ แล้วก็หันไปวาดต่อ
=[]=!! เฮ้ย
“เมียจ๋าาาา” ผมหันไปที่มาเสียง ไอ้เอ็ม =[]=!!
“บอกว่าไม่ต้องมาไง”ไอ้เอ็มปรี่เข้ามาทั้งชุดนักบาส
“ไม่รอเลยอ้ะ บอกละไงว่าให้รอ แถมมาช้าอีก”มันเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างๆผม
“ไง บีม รูปสวยนิ”เอ็มมันหันไปมองรูปที่บีมวาด ส่วนบีมก็ไม่มีท่าทีตกใจเลย??
“หึ หึ หึ”บีมหัวเราะแบบสยองๆ แล้วก็เหล่ตามองผม แล้วก็หันไปวาดรูปต่อ
=[]=!! อย่าทำไรงี้ดิ กลัวเว้ย
“คืนนี้ต้องทำโทษให้หนักเลย”
“เฮ้ยทำโทษบ้าไร”
“ที่มาช้าไง”
“มึงเปลี่ยนเสียงเรียกเข้า กูยังไม่ด่าเลยนะ - -*”
“ฮะๆๆ น่ารักใช่มั้ยล่ะ” บ้านเอ็งดิ - -*
“งั้น มายด์จะเปลี่ยนเสียงเรียกเข้าของเอ็มมั้ยล่ะ?”
“ได้หรอ?”
“ได้ดิ” เสร็จกู จะเอาให้อายแทบแทรกแผ่นดินเลย!
“แต่เรื่อง ที่จะทำโทษมายด์ ยังอยู่นะ ^ ^”
“ฝันไปเถอะ”
“ไม่ฝันอ่า ทีเมื่อเช้า มายด์ยังยอมเลย” เมื่อเช้ากูไม่ทันระวังเว้ย - -*
“ร้องขนาดนั้น ^ ^” (พูดไรออกมาเนี่ย ) ผมรีบปิดปากเอ็มแล้วหันไปมองบีม บีมแสยะยิ้มให้ผม
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!
“หยุดพูดเลยมึงๆ กูให้มึงนอนค้างก็บุญแล้ว”
“งั้นคืนนี้เอ็มนอนด้วยนะ”
“ไม่”
“นะ” มันทำอีกแล้วครับ ไอ้หน้าน่าสงสาร จนอยากเตะเนี่ย - -*
“ให้นอนได้ แต่ละเรื่องทำโทษ” มันทำหน้าช็อกไปแว่บ แล้วครุ่นคิดต่อ
“ก็ได้ แต่เอ็มมีสิทธิ์จะไปนอนกับมายด์เมื่อไหร่ก็ได้ แล้วก็ขอกุญแจห้องมายด์ด้วย”นี่มึงจะขอมากไปมั้ย แค่กูไปดูบาสช้าเนี่ยนะ - -*
“ตกลงมั้ยครับ ^ ^” เวรแล้วกู
“ก็ได้ๆ” ยอมๆมันไปก่อนแล้วค่อยกันเอาก็ได้หว้ะ
(เอ็ม:ขอเข้าไปแบบเนียนๆ แล้วก็งาบซะเลย มีกุญแจแล้วจะเข้าไปเมื่อไหร่ก็ได้ หึๆๆๆ)
-
โห เอ็ม ขอแต่ละอย่างมีแต่กำไรนะจ๊ะ ฮ่าๆๆๆ
อยากไปอัมพวามั่งจัง คนเยอะไหมคะ
-
555555555555555555+
น่ารักมากเลยยยยย
-
โห เอ็ม ขอแต่ละอย่างมีแต่กำไรนะจ๊ะ ฮ่าๆๆๆ
อยากไปอัมพวามั่งจัง คนเยอะไหมคะ
ก็ไม่เยอะเท่าไหร่หรอกครับ =w=/ ยังพอมีที่ให้เดินสบายๆอยู่ ฮ่าๆๆๆ
-
อัพเร็วมากเลยค่า ^^
น้องมายด์รู้ใจตัวเองเร็วๆนะคะ
เชียร์เอ็มขาดใจเลยค่า><
-
จะเอากำไรไปไหนหน้อ~~~
-
เอร่อ.. ซันช่วยบีมจริงๆใช่ไหม??
ท๊อปบีมๆๆ รอคู่นี้อยู่น๊าาา
-
:haun4: 55555+
....... สุ้ๆๆๆ มาแต่งต่อนะเฝร้ยยย คุณเพิ่ล *-*
-
เอ็มนี่แผนสูงจริงๆ หนูมายด์ท่าทางจะเสียทั้งขึ้นทั้งล่องเลย
-
เอ็มนี่ใช้ได้เลยนะ แต่ละอย่างไม่ค่อยขาดทุนเท่าไหร่? ฮ่าาาา
แต่ก็ท่าทางไปได้ด้วยดีนะระหว่างเอ็มกะมายด์
ส่วนบีมน่าสงสารอ่ะ มีสองอย่างนะน้องบีม
พยายามกะไม่ต้องพยายามแล้วก็ตัดใจไปซะ
จะยังไงก็คิดแล้วก็เลือกให้ดีนะจ๊ะ
เห็นว่าน่ารักนะเนี่ย เลยเชียร์ อิอิ
-
:L1:
-
เอ็มแผนสูงหว่ะ
แรง!!!
ฮ่า ชอบเสียงเรียกเข้าอ่ะ
น่ารักดีออก
-
ชอบเอ็มอะ
หน้าด้านดีชอบบ
สู้ ๆ จะได้รักต้องหน้าด้าน :laugh:
:call:
-
คู่นี้น่ารักจังเลย :impress2: :impress2: :impress2:
:L2: :L2:
-
หึ หึ หึ เอ็ม o18เรื่องหลอกล่อนี่เก่งจังนะ
ปล.ไรท์เตอร์ช่วยเปลี่ยนสีได้ไหมอ่ะ เวลาเอ็มคิด กับ เวลามายด์คิดอะ ขอคนล่ะสีได้ไหม :m5:<<แฮะๆๆ ขอมากไปป่าวหว่า ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร :m23:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หึ หึ หึ เอ็ม o18เรื่องหลอกล่อนี่เก่งจังนะ
ปล.ไรท์เตอร์ช่วยเปลี่ยนสีได้ไหมอ่ะ เวลาเอ็มคิด กับ เวลามายด์คิดอะ ขอคนล่ะสีได้ไหม :m5:<<แฮะๆๆ ขอมากไปป่าวหว่า ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร :m23:
:pig4: :pig4: :pig4:
ฮ่าๆๆ ได้ครับ =w=// เดี๋ยวตอนหน้าจะเปลี่ยนให้ส่วนตอนที่แล้วๆมา เดี๋ยวค่อยไปแก้ ฮ่าๆๆๆ
-
เนียนมาเป็นที่รักเฉยเลย 5555
-
หนุก ๆ คู่เอ็ม มายด์ น่ารักมากค่า:m3:
เอ็มแอบมีแผน หุ หุ o3
-
มาเจิมเรื่องใหม่คร้า............(ช้าไปหรือเปล่าวะเนี้ย) :laugh:
เมื่อที่คุณshirakaoบอกว่าชื่อดีมีชัยไปกว่าครึ่ง
เพราะทันทีที่เห็นชื่อเรื่องก็จิ้มมาเลยแบบไม่ต้องคิด (บ่งบอกตัวตนผู้อ่านมากๆ เลย) o18
พอมาอ่านแล้ว บอกตามตรงว่าตอนแรกมันงงอยู่
อ่านจะเป็นเพราะสับสนเรื่องการใช้คำแทนบุคคลที่บางครั้งก็เป็นบุรุษที่สอง บางครั้งก็เป็นบุรุษที่สาม
แต่ฉาก......นั้นได้ใจมักๆ จ้า..... :haun4: และตอนแรกที่อ่านก็คิดอยู่ว่าโรงเรียนนี้มันน่าอยู่จังแฮะ อยากจะแอบไปดูสักครั้งจัง
เรื่องน่าติดตามมากค่ะ แต่ขอให้บรรยายฉากเพิ่มขึ้นอีกหน่อยได้มั้ยคะ มันจะทำให้คิดภาพตามได้ง่ายขึ้นมาก (เป็นความรู้สึกของผู้อ่านเองนะ) และชมความสัมพันธ์ระหว่างท๊อป บีมและซันมากๆ มันดูซับซ้อนน่าค้นหาติดตามดี
เชียร์อยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งจ้า..........อัพออกมาให้อ่านทุกๆ วันเลยนะ
รอตอนต่อไปจ้า............ o13
-
เอ็มเจ้าเล่ห์อ่ะ ชอบอ่ะ
-
เอ็มจัดหนักไปเลย :oo1: :oo1: :oo1:
เอิ่มเอ็มกับบีมเป็นเพื่อนสนิทกันหรอ?? ยังไงหว่าแต่ละคน :serius2:
-
โหเอ็มเนียนมากอ่ะ
อย่างนี้เข้าห้องสะดวกมากอ่ะ
บีมแิอบน่ากลัวอ่ะเป็นเสือยิ้มยากป่ะเนี่ย
-
:z1: :z1:
-
NC เก๋ๆ ซักช็อต
-
ให้มันได้อย่างนี้สิเอ็ม
กุญแจก็มาแล้ว อย่างนี้มายด์จะไปไหน หึ หึ
เชียร์ท๊อป บีม สุดใจขาดดิ้นเลยฮ้า ฮุเล้ ฮูเล้
-
เอ็มน่ารักได้อีก :-[
แถเนียนได้โล่ เจ้าเล่ห์นิดๆ(ไม่นิดแล้วมั้งขอรับ) :laugh:
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:
-
เอ็ม หื่นไปไหนพ่อคูณณณณณณณณณณณณ :haun4: :z1: :m25:
สงสารมายด์บ้าง 55+ :laugh:
บีมแอบน่ากลัวนิดๆ o22
-
ตอนนี้อาจจะสั้นไปนิด แต่เรทครับ ฮ่าๆๆๆ
พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้วครับ =w=// เรทต้อนรับเปิดเทอมไปเลย ฮ่าๆๆ
เรื่องนี้ กะทำเป็น NC 17+ ฮ่าๆๆ
ผมใส่สีให้แล้วนะครับจะได้ไม่งง =w=//
(สีนี้จะเป็นของมายด์นะครับ) (สีนี้ของเอ็ม)
-------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 9 NC!
“เอาไปกุญแจสำรอง” ผมส่งกุญแจสำรองห้องหมดให้กับเอ็ม สุดท้าย มันก็เอาไปจนได้
“ป่ะ ไปฉลองกัน อยากกินไรเดี๋ยวเลี้ยงเลย” (มันจะมาแผนไหนเนี่ย)
“กินเบียร์กัน” (มอมเหล้ามันซะเลย เพื่อความปลอดภัย)
“เห? จะดีหรอ”
“เออ” (คงไม่คิดจะมอมผมหรอกนะ)
พอตกลงกันได้ก็ขับมอไซต์กลับไปที่หอผมก่อน แล้วเปลี่ยนเสื้อออกมา เดินเข้าเซเว่นที่อยู่ห่างจากหอไปไม่กี่ตึก ผมหยิบเบียร์ลีโอเลย ผมว่ามันแรงดี ยิ่งถูกยิ่งแอลกอฮอลล์เยอะ ส่วนเอ็มผมให้มันไปซื้อกับข้าวไว้กินแกล้มเบียร์
ตอนจ่ายเงินพนักงานก็มองผมประมาณว่า อายุไม่น่าถึง แต่ผมก็รีบๆส่งตังค์ให้ แล้วก็รีบออกมา
ผมกลับมาถึงที่หอคนแรก ส่วนเอ็มยังไม่มา ผมเลยหยิบจานหยิบมารอสักพักเอ็มก็เข้าห้องมา เอากับข้าวใส่จาน ผมก็เปิดขวดเบียร์เทใส่แก้ว
(เสร็จกรุแน่มรึง)
พอมันมานั่งข้างๆ ผมก็ยื่นแก้วให้มัน
“เดี๋ยวๆขอกินข้าวก่อน กินเบียร์เลย แสบท้อง” (ชิ)
ผมเลยกระดกแก้วนั้นเอง แบบหงุดหงิด แล้วกินข้าวมั่ง เพราะมันก็แสบท้องจริงๆอ้ะ
ไอ้เอ็มหยิบหนังออกจากกระเป๋า เรื่อง A Frozen Flower ครับ =[]=!!
“หนุกนะ” (มันเอาหนังบ้าไรมาเนี่ยยย!!) ผมคว้าแก้วบียร์มากระดกเพราะรู้สึกไม่ค่อยดี
ไอ้เอ็มออกแนวตั้งใจดูกับหนังส่วนผม ไม่อยากดูเลยนั่งกินกับไป จิบเบียร์ไป
“เอ็ม ไม่กินเบียร์หว้ะ กรุอุตส่าห์เดินไปซื้อ”
“กินดิ เพิ่งเติมไปม่ะกี้เอง” (เติมตอนไหนหว้ะ?) แล้วมันก็หันไปดูหนังต่อ
พอผ่านไปสักพัก เพิ่มเริ่มรู้สึกมึนๆจริงๆแล้ว เวรละไงกรุ ผมเหลือบไปมองไอ้เอ็มมันก็ตั้งใจดูอยู่
ผมเลยคลานขึ้นเตียง หยิบผ้าห่มคลุมโปลง
“เอ็มเก็บจานให้กรุด้วยนะ กรุนอนล่ะ”
“อ่าว นอนล่ะ ตื่นมาดูก่อนดิ อีกนิดเดียวจะจบแล้ว”
“กรุไม่ไหวละ ไว้ดูพรุ่งนี้”
“เฮ้ย ไม่ได้ๆ กรุยังไม่ให้นอน” (เรื่องไรผมจะปล่อยให้มันนอนล่ะ ได้โอกาสแล้ว)
“เฮ้ย ขึ้นมาบนเตียงทำไม”ผมแทบหัวใจวายเพราะตอนนี้ไอ้เอ็มมันขึ้นมาคร่อมผมบนเตียง
“ขอเอาก่อนแล้วค่อยนอน” (เฮ้ยยย =[]=!)
ผมพยายามดันมันออกแต่ แรงไม่ค่อยมี หัวก็รู้สึกหนักๆ ไอ้เอ็มมันรวบมือผมไว้เหนือหัวแล้วดึงกางเกงผมลง
“ยะ หยุดนะเว้ย เอ็ม ” ตอนนี้ผมรู้สึกอายโคตรๆ เพราะมันจ้องน้องชายของผมที่ตอนนี้สงบนิ่ง
มันเอามือสากๆของมันมาลูบที่น้องชายผมก่อน แล้วกอบกุมไว้เต็มมือ แล้วค่อยๆลูบขึ้นลงช้าๆ
(อย่ามาปลุกสิเว้ย) ผมอยากเถียงมันแต่ตอนนี้แทบจะไม่มีแรง เพราะน้องชายผมมันตื่นแล้ว TT[]TT
เอ็มมันก้มลงมาขบที่หน้าอกผมเบาๆ เล่นซะผมเสียวเลย มันใช้ลิ้นสากๆดูด เลียหัวนมผม ตอนนี้ผมไม่มีแรงขัดขืนแล้ว เพราะสติผมกระเจิงไปกับความเสียว และเหมือนเอ็มมันก็รู้ว่าผมไม่ขัดขืนแล้ว มันเลยบีบหัวนมผมเล่น แต่ก็ยังไม่ลืมน้องชายผมยังขยับขึ้นลงเรื่อยๆบางทีมันก็เร็วขึ้นๆ แล้วก็ช้าลงราวกับว่ามันกำลังหลอกให้อารมณ์ผมขึ้นเล่นๆ
“เอ็ม กรุไม่ไหวแล้ว” เอ็มมันยิ้มที่มุมปาก แล้วจูบผม แล้วมันก็ไซร้มาที่ซอกคอและขึ้นมาถึงติ่งหู มันขบเบาๆทีนึงเล่นผมเสียววูบ จากนั้นมันก็เลียหูผม
(อร๊ากกกก ไม่ไหวแล้ว TT////////TT)
สยิวสุดๆเลยครับ จากนั้นมันก็ไซร้ซอกคอผมขบกัดเบาๆทิ้งรอยจูบไว้ แล้วมันก็กัดที่ไหล่ผม
แล้วน้ำสีขาวขุ่นของผมก็พุ่งเปรอะเต็มมือมันแล้วก็หน้าท้องผม
“มายด์ รู้มั้ยว่าตอนนี้โคตรเซ็กซี่เลย”
เอ็มมันโน้มตัวมาจูบผมแล้วสอดลิ้นเข้ามาในปากผมผมพยายาม ดันลิ้นมันออกแต่ก็สู้แรงมันไม่ไหว เพราะอารมณ์ผมยังไม่ปกติ
“อื้อออ!! 0=0!!” ไอ้เอ็มมันสอดนิ้วเข้ามาที่ช่องหลังของผม รู้สึกเจ็บนิดๆครับมันคลึงไปรอบๆสักพักมันก็เพิ่มเป็นสองนิ้ว ผมเริ่มหายใจติดขัดบ้าง จะตะโกนให้มันหยุดก็ไม่ได้เพราะมันปิดปากผมอยู่ และตอนที่มันใส่เข้ามาสามนิ้ว ผมจุกจนเกร็งหน้าท้องไปหมด ไม่เหลือแรงจะขัดขืน มันถอนปากออกแล้วจุ๊บเบาๆทีนึง
“น่าจะได้แล้วนะ” มันถอนนิ้วออกมา ผมรู้สึกโล่งไปเลย แต่ก็ต้องเตรียมช็อกต่อ เพราะน้องชายที่แข็งตัวของมันกำลังจ่อที่ช่องของผม!!
มันจ่อวนๆที่ตรงนั้นก่อนแล้วก็เข้ามานิดนึง ผมตกใจเลยเกร็งสุดๆ
“อย่าเกร็งสิมายด์ ไม่เจ็บหรอก” (มรึงมาเป็นกรุสิละจะรุ้เจ็บไม่เจ็บ)
“ถ้าไม่เลิกเกร็ง แล้วกรุฝืนเข้าไปเลือดออกไม่รู้ด้วยนะ” แล้วเอ็มมันก็ค่อยๆฝืนเข้ามาจริงๆด้วยครับ
ผมเจ็บจี๊ดสุดๆเลยน้ำตาไหลเลย แต่เอ็มมันก็ยังไม่เลิกพยายามที่จะดันเข้ามา
“เอ็ม กรุเจ็บ ไม่ไหวแล้ว”ผมร้องไห้เลยครับ เจ็บสุดๆ
เหมือนไอ้เอ็มจะเห็นใจขึ้นมามันหยุดดันแล้วก้มมาเลียน้ำตาให้ผม แล้วก็พรมจูบไปทั่วหน้าเลย
“อย่าเกร็งสินะ” มันจ้องตาผม ราวกับให้ผมเชื่อใจมัน แล้วผมก็เชื่อ
ผมค่อยๆเลิกเกร็ง แต่มันก็เจ็บอยู่ดี เอ็มเลยจูบผม มันค่อยๆคลึงน้องชายผมให้เสียว จะได้ลืมความเจ็บข้างหลังไปบ้าง
พอผมเริ่มผ่อน มันก็ดันเข้ามาจนสุด มันแช่ไว้สักพักให้ผมชิน แล้วก็ค่อยๆขยับช้าๆ มือของมันก็ขยับจังหวะเดียวกัน ผมค่อยรู้สึกดีขึ้นเรื่อยๆจากที่เจ็บ ตอนนี้เสียวสุดๆเลย ผมโอบรอบคอมัน
มันไว้ เอ็มเริ่มขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ บ่งบอกได้ว่ามันก็ใกล้จะเสร็จแล้ว ผมก็เช่นกัน ไม่นานน้ำสีขาวของผมก็พุ่งออกมาอีกครั้ง จนผมเกร็งท้อง ละเอ็มก็เสร็จตามผม
เอ็มยังค้างอยู่ท่านั้นสักพักแล้วค่อยๆถอนออก แล้วล้มมานอนกอดผม
“มายด์น่ารักที่สุดเลย” มันจุ๊บผมที่หน้าผากผม
“นอนกันเถอะครับ” แล้วผมก็สลบไปเลยในอ้อมกอดมัน (เพราะเหนื่อยตะหากล่ะ -3-)
-
:haun4:
-
เสร็จเอ็มจนได้ ฮ่าๆๆๆ
-
เอ้าเสร็จเอ็มจนได้อ่ะ
เง้อๆๆๆๆๆ
โธ่กะจะมอมเหล้าดันกินเองจนเมาซพงั้นอ่ะ
-
:serius2: :serius2: :oo1:
-
เหอๆ มายด์กะจะมอมเหล้าเค้าไม่ใช่หรอ???
ทำไมโดน :oo1: :oo1:ซะเองหละ :jul3: :jul3: :m20:
หวังว่าตื่นมามายด์คงจะไม่อาละวาดน่ะ
-
-*-
กรรม จะมอม เค้า เมาซะเอง :serius2:
555+
:m20:เป๋อได้อีก
เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ไรเตอร์
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเป็นกำลังใจให้นะคะ
+1 นะคะ
-
มอมเหล้าตัวเอง นะนู๋มายด์ :m20: :m20:
-
:m25: :m25: :m25:
:o8: :o8: :o8:
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ พึ่งเห็นเลยเเวะเข้ามาดูเเละอ่านจนจบเเล้ว จะมีรักหลายเศร้า เราหลายคนไม๊เนี่ย คนเก่าที่หายไปก็เยอะ คนใหม่ที่กำลังสร้างความสัมพันธ์อีก ไรเตอร์ ไม่มาม่าก็ดีนะ กินเป็นประจำอะไม่อยากได้ 55++
-
เอิ่ม... :m25:
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:
-
รู้สึกเอ็มจะได้กำไรอยู่ฝ่ายเดียว
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ พึ่งเห็นเลยเเวะเข้ามาดูเเละอ่านจนจบเเล้ว จะมีรักหลายเศร้า เราหลายคนไม๊เนี่ย คนเก่าที่หายไปก็เยอะ คนใหม่ที่กำลังสร้างความสัมพันธ์อีก ไรเตอร์ ไม่มาม่าก็ดีนะ กินเป็นประจำอะไม่อยากได้ 55++
เห?? มาม่านี่คืออะไรหรอคับ =w=// ไรเตอร์ งง ฮ่าๆๆๆๆ
-
:haun4: :haun4:
สั้นไปแต่..โดนอ่ะ
เส็ดเอ็มซ่ะแร่ะ
-
จะมอมเหล้าเค้าาา
กลายเป็นว่า โดนเค้ามอมกลับ 5 5555+
-
มะหร่ายมาต่อคัฟ คุณมายน์ เพื่อนเลิฟ - - อยากอ่ายต่อแระ กำลังจติ้นไปไกลสุดุด :haun4:
-
เอื้อกก.. :m25: :m25:
มายด์มอมเหล้าตัวเองหรอเนี่ยย 5 5
:L2:
-
:pighaun:
-
น้องมายด์อ่า มอมตัวเองซะงั้น - -"
ฉากเข้าพระเข้านายใช้ได้เลยนะคะ :z1:
-
:m25: :m25:
-
มายด์เอ๊ยย!กะจะมอมเอ็มดันมอมเหล้าตัวเองซะงั้น _*_
-
จนได้เลยนะมายด์ :haun4:
-
โอ...เด็ก รร.ชายล้วน สมัยนี้ ไวไฟกันจริงๆนะคะ
ทั้งเบียร์ ทั้งเซ็กซ์ แถมยัง รร.ชายล้วนอีกต่างหาก เพื่อนป้าคนนึงก็มาจาก รร.ชายล้วนค่ะ หล่อ รวย เรียนเก่งมาก ชอบบังคับ เป็นคนที่ชวนให้นึกถึงเอ็มเลยล่ะค่ะ (ป้าไม่ค่อยชอบนะคนแบบนี้ อ่านแล้วจี๊ดแทนมายด์ ที่โดนโยนเงินให้ เป็นป้าป้าจะเขียนคำด่าตัวโตๆใส่แบงค์ทีละใบ แล้วส่งคืนมันค่ะ!! :fire:)
-
:pighaun: :haun4: :jul1: :m25:
เลือดพุ่งกันทีเดียว
ตกลงใครมอมใครเนี่ย :laugh:
-
จะมอมคนอื่นเค้าแต่ตัวเองดันเมาซะได้ :m20:
สุดท้ายก็ :haun4: กันเลยทีเดียวเชียว :m20:
ปล.มาม่า=ดราม่า
:pig4:
-
โอ...เด็ก รร.ชายล้วน สมัยนี้ ไวไฟกันจริงๆนะคะ
ทั้งเบียร์ ทั้งเซ็กซ์ แถมยัง รร.ชายล้วนอีกต่างหาก เพื่อนป้าคนนึงก็มาจาก รร.ชายล้วนค่ะ หล่อ รวย เรียนเก่งมาก ชอบบังคับ เป็นคนที่ชวนให้นึกถึงเอ็มเลยล่ะค่ะ (ป้าไม่ค่อยชอบนะคนแบบนี้ อ่านแล้วจี๊ดแทนมายด์ ที่โดนโยนเงินให้ เป็นป้าป้าจะเขียนคำด่าตัวโตๆใส่แบงค์ทีละใบ แล้วส่งคืนมันค่ะ!! :fire:)
55555+ สงสัยต้องให้มายด์ลองทำดูบ้างแล้ว ฮ่าๆๆๆ
ปล.มาม่า=ดราม่า
:pig4:
ขอบคุณคับ เล่นงงซะนานเลย ฮ่าๆๆๆๆ
---------------------------------------------------
ส่วนเรื่องความเซ่อของมายด์ คงเป็นจุดอ่อนให้เอ็มเอามาใช้ ไปอีกนาน ฮ่าๆๆๆๆ
----------------------------------------------------------------------------------------------
M Side!
ภายในห้องน้ำที่คับแคบ ร่างสองร่างกำลังแนบชิด
“อึ อืมมม”
“ฮุ”
“อ๊ะ ใส่เข้ามาอีกนิ้วทำไม” ผมรีบกดมายด์ไว้ไม่ให้ดิ้น
“จะได้ล้างสะอาดๆไง” (ความจริงกะจะต่ออีกรอบ :haun4: )
"มายด์ เช้านี้ขอโด๊ปหน่อยดิ"
"เฮ้ยยย!!" ผมจับหน้ามายด์ให้หันมาจูบ และลุกล้ำเข้าไปในปากมายด์ แต่มือก็ยังเคล้นคลึงที่ช่องหลังกับน้องชายของ
มายด์ไปด้วย
ผมค่อยๆถอนนิ้วออกแล้วใส่น้องชายของผม ที่ตอนนี้แข็งได้ที่
"อื้อออออ!!!"มายด์พยายามจะดันออก ผมเลยรีบจับหน้ามายด์เอาไว้ไม่ให้หนี แล้วจูบต่อ ส่วนด้านล่างผมก็ขยับช้าๆ
ต้องวอร์มก่อนสักนิด จะได้ไม่แน่นไป!
ผมลูบไล้เอวของมายด์ช้าๆ แล้วไล้ขึ้นมาที่หัวนมของมายด์ ลูบเบาๆ
"อืมมม" ผมถอนจูบจากมายด์แล้ว ค่อยๆจูบไล้มาที่ซอกคอ รอยเก่าที่ผมทำทิ้งไว้ใกล้จาง ผมเลยทำใหม่ให้ชัดกว่าเดิม
ผมจูบที่ไหล่ของมายด์ จากนั้นผมก็ค่อยๆเร่งจังหวะเด้งเอว เร็วขึ้นเรื่อยๆ
"อ๊าาาาา~~" เสียงครางของมายด์ยิ่งทำให้อารมณ์ผมกระเจิง
จนถึงที่สุดผมรีบถอนออกจากตัวมายด์ แล้วปล่อยข้างนอกแทน
ร่างของมายด์ทรุบฮวบลงไป ผมคว้าแทบไม่ทัน แต่พอเห็นร่องรอยว่ามายด์เสร็จไปก่อนผม เลย แอบอดยิ้มไม่ได้ :o8:
มายด์สลบไปแล้วผมเลยต้องอุ้มมายด์ไปวางบนเตียง แล้วเช็ดตัวให้มายด์แทน พอเช็ดเสร็จผมเลยอาบน้ำ รอมายด์ตื่น
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Mind Side
ผมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ เพราะรู้สึกปวดหนึบที่เอว แถมเหมือนจะมีไข้
"ตื่นแล้วหรอมายด์" ผมหันไปมอง ไอ้เอ็มนั่งเกาะอยู่ข้างๆเตียง
"กี่โมงแล้ว"
"จะเที่ยงแล้ว"
"เฮ้ยยย!" ผมรีบลุกขึ้น แต่ก็รู้สึกวูบไป เพราะมึนหัวสุดๆ
"อย่าเพิ่งลุกๆ ไม่สบายนอนไปก่อน" เอ็มมันจับให้ผมนอนเหมือนเดิมแล้วห่มผ้าให้
"เดี๋ยวบีมก็ซื้อข้าวมาให้แล้ว รอแปปนะ"
"อืม" ผมรู้สึกหนักๆที่เปลือกตา แล้วทุกอย่างก็มืด...
ไม่รู้ผมหลับไปนานแค่ไหน แต่รู้สึกได้ยินเสียงทีวีดัง
"ตื่นแล้วหรอมายด์ เดี๋ยวเราอุ่นข้าวแปป แล้วค่อยกินยา"
ผมพยุงร่างหนักๆตัวเองขึ้นมานั่ง แล้วหันไปมอง เห็นบีมกำลังเอาอาหารเข้าไมโครเวฟ
"เอ็มไปแข่งบาสแล้วนะ เราเลยมาดูให้"
สักพักบีมก็เอาอาหารออกจากไมโครเวฟ แล้วยกมาให้ผม
"เดี๋ยวเราป้อนให้"
"กินไหว"
"เฉยๆ" แล้วบีมก็ป้อนข้าวต้มให้ผม ผมกินได้แค่ไม่กี่คำก็รู้สึกไม่ไหวแล้ว บีมเลยส่งน้ำกับยามาให้ผม
"ยาแก้อักเสบกับยาลดไข้ น่าจะช่วยได้บ้างนะ" ผมไม่เข้าใจที่บีมพูดหรอก ผมกินยาเสร็จก็เข้าสู่โหมดนิทราอีกรอบ
--------------------------------------------------------------------------------------------------
M Side
ผมแทบไม่มีสมาธิเล่นเพราะ รู้สึกเป็นห่วงมายด์ แต่อีกใจก็มีความสุขเพราะ โด๊ปมาแล้ว
ผมอยากเล่นให้คะแนนนำเยอะๆ จะได้รีบกลับไปดูมายด์
วันนี้ชิงรอบสุดท้ายแล้ว ผมต้องทำให้ดีที่สุด เพื่อมายด์
รอบนี้แข่งกับสีม่วง หลายคนที่ลงแข่งเป็นนักบาสและเพื่อนที่ผมเคยเล่นบาสด้วย เลยยิ่งกังวลหนักกว่าเดิม
ผมพยายามตั้งสมาธิ
"เอ็ม"เพื่อนร่วมทีมของผมตะโกนเรียกแล้วส่งลูกบาสมาให้
ผมรีบเลี้ยงลูก หลบอีกฝ่าย เป้าหมายผมอยู่ข้างหน้า ผมพยายามนึกถึงมายด์
พอได้จังหวะ ผมเลย์อัพ เข้าไปทำแต้ม ผมหันไปมองสกอร์บอร์ด ตอนนี้สีฟ้านำไปหลายแต้มแล้ว
ผมเลยรอจนหมดครึ่งแรก ขอเปลี่ยนตัว จะได้รีบกลับไปดูแลมายด์
พอหมดครึ่งแรก ผมรีบวิ่งไปหาโค้ชทันที
"โค้ชครับ ผมขอกลับก่อนนะครับ พอดีแฟนไม่สบาย"
"เออๆ ก็ได้ เห็นว่าทำแต้มเยอะ ไม่งั้นไม่ให้ไปหรอก เห็นเมียดีกว่าสีอีก"
"โห พี่ ผมทำแต้มตั้งเยอะ อย่าบ่นๆ" ผมรีบไปเอากระเป๋าสัมภาระ แล้ววิ่งไปที่จอดรถมอไซต์
แล้วก็รีบบึ่งไปหอพักมายด์ทันที
พอมาถึงก็เห็นบีมนั่งดูทีวีอยู่
"เพิ่งหลับไปเมื่อกี้เอง"
"อืม ขอบใจนะบีมที่ ช่วยดูแลให้"
"ไม่เห็นเป็นไรเลยเพื่อนกันแถมเป็นแฟนเพื่อนสนิทอีก"
"งั้นเรากลับไปนอนบ้านล่ะ ขอยืมหนังเรื่องนี้ด้วยนะ" ผมหันไปดูเรื่อง frozen flower ครับ =w=;;
"ให้ไปส่งป่าว"
"ไม่เป็นไร ดูแลมายด์เหอะ ไปละ" ผมเลยเดินมาส่งบีมหน้าห้อง
จากนั้นก็เดินกลับเข้ามาดูอาการของมายด์ ผมวัดไข้ ดูเหมือนไข้จะลดแล้ว
หวังว่ามายด์ตื่นมาคงไม่ด่าผมหรอกนะ =w=;;
ผมจับมือของมายด์ไว้ กุมอย่างถนอม แล้วค่อยๆจูบเบาๆ
"หายเร็วๆนะครับ ที่รัก"
-----------------------------------------------------------------------------------------------
สวีทๆกันไปเลยตอนนี้ ฮุๆๆๆๆๆๆ ถ้าสั้นไปนิดต้องขออภัยด้วยนะครับ
เนื่องจากผม เปิดเทอมแล้ว เลยต่อยาวมากไม่ได้ เพราะการบ้านเยอะ ฮา~~
แต่จะอัพทุกวันถ้าทำได้นะ =w=// อดทนหน่อยนะครับ เด๋ว 29 นี้ไรท์เตอร์หยุด จัด คู่พิเศษ ของบีมกับ ???
ไม่บอกหรอก ฮ่าๆๆ ให้ลุ้นๆ เด่วอีกไม่กี่ตอนก็รู้ครับ =w=// ขอให้มีความสุขครับ ผมไปปั่นการบ้านแล้วว
**ฝนตกหนัก กลัวไฟดับ ฮ่าๆๆๆๆ
-
มาแบบสั้น ๆ
มาหลอกให้อยากแล้วจากไป :sad4:
:call:
-
ขอบคุณนะคับ :z10:
-
มาแบบสั้นๆกะหวานเบาๆ
-
หวานซะ
เอ็มเป็นห่วงมายด์มากๆเลยนะนั้น
-
มาเร็วไปเร็วดี เจ้เพิ่งมาอ่านครั้งแรกค่ะ รวดเดียวเลย
เรื่องราวน่าสนใจอยู่ แต่เจ้มองว่าพฤติกรรมบางอย่างของตัวละครมันขัดกับอายุไปไหม
ด้วยช่วงไวมันน่าจะซอล์ฟลงกว่านี้ อ่านแล้วจิ้นไม่ออกเลยว่าเนี่ยหรอมอปลาย
เด็กเดี่ยวนี้พัฒนากันไวเนอะ มันอาจเป็นแค่นิยายแต่เจ้ก็ไม่อยากให้สร้างค่านิยมผิดๆ
แนวตบจูบ ปล้ำข่มขืนนายเอกก่อนรักมาเยอะ แต่ส่วนใหญ่ก็อยู่ในช่วงผู้ใหญ่แล้วทั้งนั้น
เจ้จึงมองว่าอายุแค่สิบเจ็ดสิบแปด น้องคิดกันแบบนี้แล้วหรอเนี่ย
ถ้าอย่างไรระวังนิดส์นึงนะค่ะ ถือว่าเจ้เป็นห่วงแล้วกัน
เรื่องสนุกน่าติดตามดี ไว้เจ้จะแวะมาให้กำลังใจเรื่อยๆค่ะ
-
:oo1: โย่ว เพื่อนเลิฟ มันดีคัฟฟฟ *-*
Nc 17 ++ สมชื่อเรยย ต่ำกว่า 17ไม่ควรอ่านจิงจิงนะคัฟ 55++
...
เหอะ ตอนที่เราอยู่ร.ร.ชายล้วน ตอนม.4 ก้อมีเยอะหลายคู่แล้วมีรัยกันทำนองเนี้ยย
55++
...
-
โห....หวานจิงจัง
อิจฉาอ่ะ โดนเมียงอนอยู่ชิ!!
-
เอิ่ม ตกลงเอ็มรักมายด์จิงๆแล้วใช่มั๊ย??
ไม่ใช่ว่าแค่แกล้งหลอกมายด์อะไรหรอกน่ะ :monkeysad:
-
แอร้ยยยยยยยย ชื่อดีมีชัยไปกว่าครึ่งจิงๆ เอาอีก เอาอีก !!
-
มายด์ โดนซะน็อกไปเลย อิอิ
ส่วนเอ็ม แกจะหื่นไปไหน
แผนสูงตลอดตลอด :z2:
-
:pig4:
-
เหอะๆถึงกับสลบเลยหรอ :z1:
-
หลังๆ มาเริ่มหวาน แล้วนะเนี่ย ไอ่เอ็มเนี่ย
ตอนแรกมาอย่างเลวเลยยย
-
หวานแบบสั้นๆ :-[ ก็เอา รออ่านคู่พิเศษจ้า
-
:z2: :z2: :z2:
-
:m25:
-
เหือก สลบเลยหร่า
-
:m25:
อิกเรื่องที่น่าติดตาม ยังไงก็มาต่อไวไวนะ
มายด์คงน่ารักเว่อ อ่า ผู้ชายมาเฝ้าถึงห้อง
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ สำหรับตอนใหม่ เเละ ขอโทษที่ปล่อยให้งง ใช้ศัพท์ วงในซะงั้น เเต่ตอนล่าสุดนี้สั้น เปิดเทอมเเล้วก็สู้ๆนะไรเตอร์ ตั้งใจเรียนอะ เเต่ขอบอกะไรหน่อยได้เปล่าไม่โกรธกันนะ เราว่าในความเป็นมายด์ เอ็ม น่าสนใจนะ พัฒนาขึ้น ร่างบาง ก็ไม่มีเเล้ว เเต่เราว่าเนื้อห่ยังออกเเนวห้วนๆไป ไม่ค่อยรื่นไหล เเต่โดยรวมเราว่าหัฒนาจากตอนเเรกเเล้ว เเต่อย่าถามวิธีเขียนจากเรานะ เพราะเราอ่านอย่างเดียวไม่เคยเขียน 55++
สู้ต่อไปไรเตอร์ เรื่องเเบบนี้ ปรับปรุงกันได้
-
:pig4: นะคะไรเตอร์
เปิดเทอมแล้ว สู้ๆนะ :a2:
-
แปะก่อนเดี๋ยวมาอ่าน
-
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
-----------------------------------------------------------------------------------------------
29 นี้ไรท์เตอร์หยุด จัด คู่พิเศษ ของบีมกับ ???
ไรท์เตอร์ใจร้ายย :monkeysad: บอกซักหน่อยก็ไม่ได้ o7
-
แหมรีบกลับมาเชียวหวานจริงน่ะเอ็ม
-
ก็นะ...
ถึงเวลาแล้วที่เอ็มต้องดูแลมายด์บ้าง ก็มายด์บริการเอ็มไปตั้งเยอะ
แม้คนอ่านจะต้องเติมเลือดไปหลายถุง แต่ไรเตอร์...คนอ่านยังไหวนะ
จัดมาให้เต็มที่ไปเลย คู่ของบีมก็ได้นะ รออยู่..........
-
:z1: :pighaun:
:oo1: ภาพนี้คงบรรยายอะไดเยอะ รหว่าง เอ็ม กะ มายด์ :laugh:
-
ชอบจังเลย
-
เอ่อะ ... NC 17 เหรอคะเนี่ย ..... :m25: :m25:
เราก็อายุเกินมาประมาณนึงละ อ่านแล้วก็แอบใจสั่น กร๊ากกกก
เอ็มน่ารักดีนะ ดูท่าทางอ้อนๆ ดี เนียนจับมายด์กดตลอด
ขัดกับตอนแรกที่ ฉึก ฉึก เค้าแล้วทิ้งเงินไว้ให้ดูต่างหน้าลิบเลย...
-
อ๊ายยยยย สั้นๆเบาๆหวานดี :-[
-
ไม่ค่อยเลยนะเอ็ม
รีบกลับมาดูมายด์อย่างเร็ว
ฮ่าๆ :D
-
อยากอ่านแต่ก็ไม่ได้อ่านสักที..มันยังไง
-
โอ้ยหวานจังเลย
ว่าแต่อยากอ่านคู่บีมแล้วอ่ะ
มาล่อเหยื่อไว้ให้อยาก
-
จุ๊บ..ไปอ่านก่อนนะ
-
รับบทหนักถึงขนาดเป็นไข้ น่าสงสารจริงๆ :z1:
-
เอ็มขอคบแบบลับๆ :o8:
แต่ตัวมันอ่ะแสดงออกซะโจ่งแจ้งเลย
ว่ามายด์อ่ะเป็นเมียมัน 55+
-
เอ็ม...นายจะหื่นไปไหนนิ :haun4:
มายด์...น่ารักได้ใจมากๆอ่ะ :L2:
รอคู่บีมนะคะ... :call:
-
มายด์น่ารักมากเลยค่ะ...เอ็มก็หื่นซะน่ากลัวเลย (โชคดีไปที่หน้าตาดี) :laugh:
แล้วจะรอตอนหน้านะคะ...รู้สึกตอนสุดท้ายก็ถือว่าเข้าข่าย nc17 อยู่นะ...แบบเบา ๆ อ่ะ :o8:
-
:-[ :-[ น่ารักจังเลยค่า ชอบเอ็ม ฮ่าๆๆ
มายด์น่าจะหลงรักนุ้งเอ็มแล้วหล่ะ ถึงไม่ค่อยขัดขืน
แต่ทำไมวางแผนมอมเอ็มกลายเป็นมอมตัวเองไปซะได้หละ :m20:
มาต่อไวๆน๊าาาา บีม จะคู่ใครหนอ หวังว่าจะไม่ใช่ ท๊อป ไม่ค่อยชอบท๊อปเรยอ่า
มั่วไปทั่ว :m16: :m16:
-
บีมกับ???
อ๊ากก อยากรู้+++
-
มาแล้วครับ ขอโทษที่มาช้านะครับ พอดี ผมไม่สบาย โรคกระเพาะ กับอาการจิตตกเล็กน้อย
เลยมาซะตอนนี้ แต่ก็ คุณภาพไม่ตกแน่นอน ผมตั้งด้วยความตั้งใจสุดๆ เพราะไม่อยากให้ทุกคนผิดหวังกัน
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะครับ ตอนนี้ขอไปนอนก่อน
(สีนี้เป็นของบีมครับ =w=)
-----------------------------------------------------------------------------
ตอนที่11
หลังจากจบกีฬาสีก็กลับมาเรียนเหมือนเดิม ส่วนผมหลังจากนอนซมไข้ เอ็มมันก็ตามดูแลผมตลอดคงรู้สึกผิดที่ทำให้ผมไม่สบาย ส่วนบีมกับพี่ท็อปก็ยังไม่มีไรคืบหน้า เพราะ หลังจากวันนั้นพี่ท็อปก็โดนซันตามติดแจตลอด จนผมเริ่มสงสัยนิดๆว่าซันจะชอบพี่ท็อป? แต่ก็แค่คิดอ่ะนะ บีมเองก็ไม่แสดงอาการอะไรเลยระหว่างซันกับพี่ท็อป จนผมเองก็ไม่รู้จำพูดยังไง มันจะนิ่งไปแล้ว!!
ผมเลยรอคาบว่างตอนบ่าย จะได้คุยกับบีม พอหมดคาบคณิตผมก็รีบเก็บของใส่กระเป๋าแล้วเดินไปหาบีม บีมกำลังเก็บของใส่กระเป๋านักเรียน พอผมเดินไปใกล้ๆบีมก็เงยหน้าขึ้นมามอง
“บีม เดี๋ยวคาบ 5 ว่างไปห้องสมุด ชั้น2ดิ มีเรื่องจะคุยด้วย”
“อืม ได้” แล้วบีมก็เก็บของต่อ ผมนึกว่าจะพูดไรต่อ แต่ไม่เอาดีกว่า ผมเลยรีบเดินตามพวกไอ้พงษ์ที่เพิ่งเดินออกไปได้ไม่นาน
“เซ็ง หว่ะ พอหมด กีฬา ปุ๊ปนะ อาจารย์ก็ให้งานมาเป็นพืดเลย”ไอ้เอกบ่นขึ้นมา
“เอาน่าๆ นี่วันนี้เราเอาปั้นขลิปใส้ปลามาด้วย ไว้กินตอนกลางวัน”ไอ้โยพูดพลางหยิบถุงขนมปั้นขลิปออกมาจากกระเป๋า
“เฮ้ย เจ๋งๆ กรุชอบกิน”พงษ์คว้าถุงขนมมาจากโย พลิกดูซ้ายขวา
“กรุเห็นมรึงชอบกินหมดอ้ะไอ้พงษ์”ผมขอแขวะมันสักนิด
“กรุกินแต่ของอร่อยๆ”
“แล้วแม่โยไปเที่ยวมาหรอ”อาร์มแย่งถุงจากมือพงษ์ต่อ
“ป่าว แม่เราอยู่พังงา”
“เฮ้ย! จริงดิ”พงษ์ทำน้ำเสียงตื่นเต้นสุดๆ
“อืม เราไปพังงาทุกปิดเทอมใหญ่อ้ะ”
“น่าไปหว้ะ”
“จริง กรุอยากไปทะเล”ผมเสริมอีกที เพราะผมชอบเที่ยวทะเล
“ปิดเทอมไปกันดีกว่า”ไอ้พงษ์เอาถุงขนมคืนจากอาร์มแล้วแกะกิน
“เอาดิๆ เราจะได้บอกแม่ไว้”
“เฮ้ย ไปขอพ่อแม่ก่อนดิ มรึงกรุณาวางแผนหน่อย”ผมลองหยิบมาชิ้นหนึ่ง เหมือนกระหรี่พั๊ฟ
(ผมเพิ่งจะรู้จักปั้นขลิปก็ตอนนี้แหละ)
“เออๆ กรุลืม” แล้วพวกผมก็แย่งกันกินปั้นขลิป ส่วนโยกับข้าวไม่ได้แย่ง คงเห็นพวกผมแย่งแล้วไม่กล้าเข้าใกล้ โยผมไม่ห่วงเพราะมันคงกินบ่อย ผมเลยหยิบมา 3-4 ชิ้น แล้วส่งให้ข้าว มันทำหน้างงๆ
“กินดิ เดี๋ยวก็อดอ้ะ”
“ไม่เป็นไร”
“เรื่องมากมรึง แดรกๆเข้าไป”ผมเลยยัดใส่มือมัน มันก็เลยยอมกิน (ไอ้นี่แมร่งเก๊ก!)
“อร่อยดี =_=” (อร่อยจริงป่าวหว้ะนั่น)
แล้วพวกผมก็เดินไปกินไป จนถึงอาคาร5 แล้วก็คลานขึ้นบันไดไปชั้น6 (เหนื่อยโคตรๆ)
พอไปถึงอาจารย์แกก็รออยู่แล้ว พวกผมมาถึงเป็นกลุ่มแรก (เด็กเรียนสุดแล้วในห้อง ไม่ได้ชมตัวเองนะ 5555+ ) พอพวกผมนั่งไปได้สักแปป เพื่อนๆคนอื่นก็เข้ามา พออาจารย์เห็นนักเรียนเริ่มเยอะ
แกก็เริ่มสอนเลย ผมก็ฟังบ้างคุยบ้าง เพราะ ส่วนใหญ่อาจารย์จะให้จดคำศัพท์ กับแปลบทความ
พอพักกลางวันผมเลยรีบกินข้าว ส่วนขนมปั้นขลิป พวกผมก็แย่งกันกินไม่ได้เกรงใจไอ้โยกันแม้แต่น้อย ผมเดินเข้าห้องสมุดชั้นล่าง มีนักเรียนอยู่ค่อนข้างเยอะ จามที่ผมคิดไว้ ผมเลยเดินไปที่บันได ซึ่งอยู่บริเวณด้านในสุดของห้องสมุด เป็นบันไดวนทำด้วยสแตนเลส พอผมเดินขึ้นมาชั้น 2 ก็มี นักเรียนปานกลาง เพราะชั้น 2 จะเป็นที่นั่งอ่านมากกว่า ผมเลยเดินไปนั่งที่โต๊ะหนึ่ง ข้างๆหน้าต่าง
ผมมองออกไปท้องฟ้ามืดครึ้ม เหมือนฝนจะตก บรรยากาศชวนนอนได้อีก ผมเลยหยิบ MP3 ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมานั่งฟังเพลง ระหว่างรอ
ส่วนสายตาของผมก็มองไปทางบันได รอเมื่อไหร่บีมจะมา นั่งไปสักพัก ผมเริ่มเซ็ง เลยเดินไปชั้นหนังสือหมวด นวนิยาย ผมเพ่งอยู่สักพัก ก็หยิบหนังสือเกี่ยวกับเรื่อง ผี มา กลัวครับ แต่ชอบ
ผมเดินกลับมานั่งที่เก่า ฟังเพลงไป อ่านเรื่องเล่าผีไป เล่มที่ผมหยิบมาเป็นแบบรวมหลายๆเรื่อง
ผมอ่านไปสักพักและรู้สึกกลัวไปด้วย เลยเลิกอ่าน ข้างนอกฝนตกแล้ว บรรยากาศก็มืดวังเวงได้อีก
ส่วนนักเรียนก็น้อยๆไปบ้าง แต่ก็ยังมีอยู่ ผมเลยเปลี่ยนไปมองบันไดแทน เพื่อบีมจะขึ้นมา
ผ่านไปสักพัก ผมก็เห็นบีมขึ้นมาซะที (กว่าจะมาได้!)
“โทษทีนะ พอดีพี่ที่ชมรมเรียกประชุม”
“ไม่เป็นไรๆ เราก็นั่งรอมาสักพักแล้ว”
“ขอโทษจริงๆ เดี๋ยวเราเลี้ยงหนมละกัน”
“งั้นก็ได้ ไม่โกรธหรอก” (คนดีมั้ยล่ะผม)
“ว่าแต่มีไรจะคุยอ้ะ?”
“ก็เรื่องพี่ท็อปอ้ะแหละ บีม มรึงมั้ยอะไรเลยหรอ ที่ซันมันทำขนาดนั้นอ้ะ”
“ไม่อ้ะ ถ้าพี่ท็อปเค้าจะชอบซันก็เรื่องของเค้า”
“เฮ้ย ไม่ได้ บีม มรึง ยอมง่ายไปป่ะ”
“มรึงจะยอมทั้งๆที่มรึงยังไม่ได้ทำไรเลยเนี่ยนะ”
“เบาๆหน่อยคะนักเรียน”ผมสะดุ้งเฮือก เลยหันไปทางเสียง อาจารย์ประจำห้องสมุดยืนเพ่งมาทางผม พร้อมในมือมีไม้เรียวอยู่ ผมเลยยิ้มให้อาจารย์ แล้วหันกลับมา
“เพราะงั้น บีม มรึงต้องทำไรสักอย่าง”ผมลดเสียงตัวเองให้เบาลงเกือบจะกระซิบ
“ทำอะไร?”
“ในเมื่อแกไม่กล้าเข้าหาพี่ท็อปตรงๆ แกก็เข้าทางเพื่อนดิ”
“เพื่อน?”
“ใช่ เข้าทางเพื่อน ค่อยๆดึ้บไปทีละนิด แถมมีโอกาสได้รู้เรื่องอื่นๆของพี่ท็อปด้วย ได้สองต่อเลย”
“ถ้าเพื่อนพี่ท็อป ก็มีพี่อยู่คนนึง ที่รู้จักกันอยู่”
“เออ นั่นแหละๆคนนั้น”
“แล้ว เราควรจะทำไง”
“= = ก็บอกพี่คนนั้นไปดิว่า ชอบพี่ท็อป”
“บอกเลยเนี่ยนะ!”
“ตึงๆๆๆ!!”
“นี่พวกเธอ ถ้าจะคุยก็ออกไปข้างนอก” คราวนี้อาจารย์แกมาทุบโต๊ะข้างๆพวกผมเลย
“ขอโทษครับอาจารย์ พอดีผมให้เพื่อนอธิบายวิชาอังกฤษให้อ้ะ” ผมรีบแถเนียนๆไป แต่บนโต๊ะก็ไม่ได้มีหนังสือเรียนเลย มีแต่หนังสือเรื่อง ผี อาจารย์แกจะเชื่อมั้ยเนี่ย
“ถ้าดังอีก ครูจะให้พวกเธอออกข้างนอก”
“ครับ อาจารย์”อาจารย์แกส่งสายตาจิกๆมาทีนึง แล้วเดินไปทางอื่น
“ถ้าแกไม่บอกพี่เค้า พี่เค้าจะช่วยแกไงบีม”
“ก็จริง”
“เออ เพราะงั้นบอกไปเลย อย่าอาย ต้องหน้าด้านเข้าไว้ จะจีบคนอื่นอ้ะ”
“อืม ต้องด้านๆแบบเอ็มใช่มั้ย?” (ยังจะมาจิก กรุอีกนะ = =*)
“อืม หน้าด้านแบบมันอ้ะ”
“ตอนเย็นอ้ะ มรึงไปดักพี่เค้าเลยนะ”
“ดัก?”
“ไม่งั้นจะคุยกับพี่เค้ายังไง”
“ในเอ็มไง” (เออ หว่ะ = =)
“ไม่ได้ๆ มรึงต้องคุยต่อหน้าเพื่อแสดงความจริงใจ เค้าจะได้ช่วย” ผมเลยแถเนียนๆจะได้ไม่รู้สึกหน้าแหก ฮา~
“อืมมม”
“หิวหว่ะ ไปหาไรกินดีกว่า ใช้สมองเยอะๆมันเหนื่อย”
“อืม งั้นเราเลี้ยง”
ผมกับบีมก็เลยไปหยิบกระเป๋าในห้องเก็บกระเป๋าก่อนเพราะห้องสมุดไม่ให้เอากระเป๋านักเรียนเข้าไป จากนั้นก็ลงไปที่โรงอาหารเพราะยังเป็นเวลาพักเที่ยงอยู่ แต่เป็นรอบสอง ส่วนพวกผมพักรอบแรก ผมเดินไปที่ร้านขายหวานเย็นคนไม่ค่อยเยอะผมก็เลยต่อแถว ไม่ลืมลากบีมมาด้วยเพราะมันจ่าย 555+
“ป้าครับ เอา หนมปัง ลูกชิด ข้าวพอง น้ำแดงครับ บีม มรึงเอาไร” ผมยังไม่ลืมหันไปถามบีมตามมารยาทครับเพราะมันจ่าย ฮา~
“เอาเฉาก๊วย ข้าวโพด ลูกชิด น้ำเชื่อมครับ”
พอซื้อเสร็จพวกผมก็ไปหาที่นั่งกิน โรงอาหารที่โรงเรียนก็ค่อนข้างใหญ่ แบ่งออกเป็นสองฝั่ง ร้านค้าจะอยู่ริมของแต่ละใง ส่วนตรงกลางก็ยังมีร้านค้า ยาวลงไปอีก ประมาณ 10 ร้าน เท่าๆกัน
ด้านในสุดของโรงอาหารมีเวทีเอาไว้ทำกิจกรรมของโรงเรียน ส่วนใหญ่จะเป็นช่วงจับสี กับวงดนตรีของนักเรียน พอกินเสร็จก็จะมีที่เก็บจานอยู่ 4 จุด ผมกับบีมไปจุดที่อยู่ใกล้ทางออกโรงอาหาร แล้วก็เดินไปตึก2 เพราะมีเรียนสังคม ตึก2 กับ ตึก 3 (ตึกวิทย์) จะอยู่ตรงกันข้ามกัน มีสะพานเชื่อมที่ ชั้น 2 จะสะดวกมากๆเวลาที่ผมเรียนระหว่างสองตึกนี้ พอผมขึ้นมาบนห้อง ก็มีเพื่อน อยู่ในห้องบ้างแล้ว ส่วนไอ้พงษ์ก็พูดไม่หยุดจริงๆ ไม่รู้ มันไปตายอดตายยากที่ไหนมา เหมือนกับไม่ได้พูดมาเป็น สิบปี แต่ผมก็ยังอด มองข้าวไม่ได้ ถึงมันจะฟังที่ไอ้พงษ์พูดอยู่ แต่มันก็พูดน้อย แต่ก็มากกว่า ช่วงเจอกันใหม่ๆ ผมเดินไปนั่งหลังพงษ์ ซึ่งเป็นที่ประจำของผมไปแล้ว ผมฟังพวกมันคุยก็ยังไม่จบเรื่องไปเที่ยวอยู่ดี แต่ ก็ทำให้ข้าว มันดูสนใจมากๆ สักพักอาจารย์ก็เข้าสอน แต่ตอนนี้หัวผมกำลังคิดเรื่องของบีม ซัน ท็อป -*- ปวดหัวจริงๆเรื่องชาวบ้าน
พอเลิกเรียนแล้ว ผมกับบีมก็เดินไปที่อาคาร 1 เพราะพี่ท็อปเรียบคาบสุดท้ายที่ตึกนี้ พวกผมแอบดูพักนึงก็เห็นพี่ท็อปแล้วก็พี่ผู้ชายอีกคนเดินออกมาด้วยกัน แต่พี่ผู้ชายอีกคน ติดจะสูงกว่าพี่ท็อปนิดนึง หุ่นไม่ต้องพูดถึง ดีกว่าพี่ท็อป เพราะผมเหล่กล้ามแขนพี่เค้าไปแล้วครับ ส่วนหน้าตาพี่เค้า ก็หนุ่มตี๋ขาว แต่ก็หล่อดี แบบตี๋ๆ อ้ะ =w= แต่ผมชอบแบบเอ็มมากกว่า ฮุๆๆ
ผมหันมามองบีมเป็นเชิงให้มันออกไป บีม มันมองหน้าผมประมาณจะให้ผมเป็นคนออกไป ผมเลยพลักมันออกไปเลย
เหมือนพี่สองคนเค้าจะชะงักตกใจเล็กน้อยเพราะไอ้บีมมัน เหมือนสะดุดออกมา
“อ่า ดีครับพี่ท็อป พี่ปอม” ผมก็เพิ่งรู้ว่าพี่ข้างๆชื่อปอม เพราะบีมมันไม่ได้พูดชื่อพี่เค้าให้ฟังเลย
บีมมันเดินตรงเข้าไปหาพี่สองคน
“ไง บีม จะไปไหนหรอ”พี่ปอมเป็นคนทักคนแรก ผมมองหน้าพี่ท็อปที่ดูเฉยๆ
“พี่ปอม บีมมีเรื่องจะปรึกษาพี่อ้ะ ไปด้วยกันหน่อยดิ”
“เห? กับพี่หรอ อืม ได้”
“งั้นไปคุยกันที่อื่นนะ”
“อืม ท็อป งั้น กรุไปกับบีมก่อนนะ”
“เออๆ ไปเหอะ เดี๋ยวของกรุซันก็คงมาหา”แว่บนึง เหมือนผมเห็นหน้าบีมช็อค แต่ก็แค่แวบเดียว ผมรีบเดินลงไปรอข้างล่าง สักพักบีมกับพี่ปอมก็เดินลงมาถึง ผมเลยพยักหน้าให้บีมเดินตามผมไป ผมเลยเดินเข้าโรงอาหาร เพราะเลิกเรียนแล้ว ไม่ค่อยมีคน บีมกับพี่ปอมก็เดินตามมา ระหว่างที่เดิน ผมได้ยินพี่ปอมกับบีมคุยกัน แต่ไม่รู้เรื่องไร เพราะผมเดินนำหน้ามาค่อนข้างเยอะ พอเข้ามาในโรงอาหาร ผมเลิกที่นั่งเข้าไปข้างในสุดเกือบถึงหน้าเวที แล้วบีมกับพี่ปอมก็เดินมานั่ง พี่ปอมออกจะทำหน้างงๆ หน่อย ตอนที่เห็นผม แต่ผมก็ไม่ไร ยิ้มให้พี่เค้า
“พี่ปอม นี่เพื่อนบีม ชื่อมายด์”
“อืม ใช่มายด์ที่ท็อปมันคยจะจีบป่ะ”
“อืม”
“พี่ปอม ผมจะเข้าเรื่องละนะ” ผมรีบพูดแทรกขึ้นก่อนที่พี่เค้าจะชวนคุย
“บีมพูดเลย” ผมเอื้อมไปตบบ่าบีมให้กำลังใจนิดๆ
“พี่ปอม คือว่า บีมมีเรื่องจะปรึกษาอ้ะ”
“เรื่องไรอ้ะ พูดมาดิ”
“คือ พี่ปอมช่วยบีมหน่อยได้มั้ย?”
“พูดมาดิ เดี๋ยวพี่คิดก่อน”
“คือ บีม ชอบ พี่ท็อป”
เงียบ ครับ............ ไร้เสียงใดๆ
ผมมองหน้าพี่ปอมที่ดูช็อคมากๆ ก็ไม่แปลกหรอก อยู่ๆมีคนมาบอกชอบเพื่อน แถมเป็นบีมด้วย
“พี่ปอม?”
“ไม่”
“อ่าว ทำไมอ้ะพี่”ผมรีบท้วง
“พี่คงช่วยบีมไม่ได้ ขอโทษด้วยนะ”
“เฮ้ย พี่ปอมๆ เดี๋ยวดิ คุยกันก่อน”ผมรีบเรียกพี่เค้า เพราะพี่เค้า ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเลย
ผมหันมามองไอ้บีมที่ตอนนี้สลดไปแล้ว ก็น่าอยู่หรอกนะ โดนปฏิเสธแบบนั้น
“เฮ้ย ไม่เป็นไร พี่ปอมไม่ช่วย ยังมีพี่คนอื่นอีก”
“อืม กลับเถอะ เดี๋ยวเราต้องแวะชมรม”
“อ่า อืม”ผมไม่กล้าทักมากเพราะเห็นสีหน้าของบีมแบบ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ระหว่างทาง ผมก็เดินคิดตลอด ทำไมพี่ปอมไม่ช่วย หว่ะ?? คงไม่ได้หวงเพื่อน?
ไม่เข้าใจโว้ยยยย!!
“ที่รักครับ รับสายหน่อย” ผมสะดุ้งเฮือก เพราะเสียงโทรศัพท์นี่แหละ = = ผมหยิบขึ้นมาแล้วรีบรับ
เพราะถ้าไม่รับ มันก็จะดังงี้ไปเรื่อยๆ TT TT
“มีไร”
“อยู่ไหนครับ?”
“กำลังออกจากโรงเรียน”
“หรอ กลับบ้านดีๆนะ วันนี้ไปค้างด้วยไม่ได้ เสียดายจัง”
“ไม่ต้องมาอ้ะดีล่ะ”
“โห พูดงี้ เดี๋ยวทำโทษเลย”
“มาดิ นึกว่ากลัว?”
“เดี๋ยวไปละจะหนาว อย่าลืมสิครับ ผมมีกุญแจแล้ว” (= =!! ลืมสนิท)
“กลับบ้านไปอยู่กับพ่อแม่นั่นแหละดีแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” (หัวเราะได้ใจเชียวนะมรึง)
“กลับดีๆนะครับ เอ็มต้องวางละ รักครับ”
-////////////- (จะหน้าแดงทำไมเนี่ยกรุ!!)
Beam side!!
........คงไม่แปลกหรอกที่พี่ปอมจะปฏิเสธ........
“น้องบีม อย่าลืมเอาโค้ดพวกนี้ไปให้เพื่อนด้วยนะ เดี๋ยวอาทิตย์หน้าพวกพี่จะสอบท่อง”
“ครับ พี่อันหมดแล้วใช่มั้ย?”
“อืม หมดละ กลับบ้านได้ ขอบใจนะที่ช่วย”
“ไม่เป็นไรครับ”
ผมเก็บเอกสารใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจาก ห้องชมรม ความจริงจะเรียกห้องก็ไม่ได้ เพราะมันเป็น
ช็อปงานช่าง ผมอยู่ชมรม วิทยุ ก็ทำคล้ายๆกับพวกคลื่นวิทยุทั่วไป แต่ห้องกระจายเสียงจะอยู่ใน
ช็อปงานช่าง ก็ไม่รู้ใครเป็นคนคิด เพราะมันไม่เกี่ยวกันสักนิด ห้องกระจายเสียงจะเป็นห้องเล็กๆอยู่มุมหนึ่งของช็อป เวลาที่ไม่ได้กระจายเสียง สมาชิกในชมรมก็จะทำกิจกรรมกันในช็อป เลยมีพื้นที่เยอะ
“บีม พี่ขอคุยด้วยหน่อย”ผมชะงักเท้าหยุดแล้ว หันหลังกลับมา พี่ปอมกำลังเดินเข้ามา
“มีไรหรอ พี่ปอม?”
“พี่ถามจริงๆเหอะ เรื่องท็อป ไปชอบมันตรงไหน?”
“เอ่อ ไม่รุ้อ้ะ” (ถามตรงๆงี้จะตอบไงล่ะ?)
“ท็อป มันไม่มีไรดีเลยนะบีม จะชอบมันทำไม?” ผมมองหน้าพี่ปอม คิ้วของพี่ปอมขมวดเข้าหากัน ปากกระตุกแบบไม่พอใจ
“แล้วทำไมพี่ปอมต้องโมโหด้วยอ้ะ?”
“พี่ไม่ได้โมโห”
“แต่พี่ปอมกำลังโมโห”
“เออ โมโหก็ได้ พอใจยัง”
“แล้วทำไม ผมต้องพอใจด้วยอ้ะ”
“บีมอย่าเพิ่งกวนพี่ มากกว่านี้”
“................”
ไม่มีประโยคสนทนาใดๆออกจากปากใคร ผมเลยเงียบเอาไว้ดีกว่า ไม่เข้าใจพี่ปอมจะมาโมโหทำไม แค่ไปขอให้ช่วย ถ้าไม่อยากช่วยก็ไม่น่ามาโมโหงี้ดิ
“เอาเป็นว่าท็อปมันดีไม่พอละกัน”
“ทำไม?”
“ก็เพราะพี่ชอบบีม เพราะงั้น ท็อปดีไม่พอหรอก”
“O_O!!!”
-
โหพี่ปอมออกมาทีก็บอกชอบบีมซะแล้ว
แต่ก็แอบเชียร์นะบีมจะได้หายเศร้า
-
อร๊ากกกกกกกก พี่ปอมชอบบีม ไม่ไหวจะเคลียร์แล้วตอนนี้
สนุกชะมัด ต่อไวไวเลยนะคะ
แอบจิตนิดนึงอายึเท่ากันแต่ดันไปถึงไหนแล้ว? 555+
-
มาแนวรักวัยเรียนพัวพันกันเป็นงูกินหางแบบเน้
ก็เข้าทางเลยสิเนี่ย
รักแรกไม่ค่อยสมหวัง
เอาความรักไปลุ้นรอบต่อไปล่ะกันนะบีม
-
เชียร์พี่ปอมละกัน :really2:
-
พี่ปอมตรงดีวะชอบบบบ
เชียร์สู้ๆ
:call:
-
บีมเอาพี่ปอมดีกว่า หล่อเหมือนกัน 555
-
ว๊ากกกก
บีมคบกับพี่ปอมเหอะ
:-[ :-[ :-[
พี่ปอมน่ารักอ่าาาา ชอบอ่ะ :impress2:
-
:z2: :z2:
-
ตามทันแร้วววว เห้อออ
อ่านแล้วก็อยากกลับไปเรียนมัธยมอีกครั้ง อิอิ
-
ขอบคุนคับ
-
เอาละเว่ยเห้ย !
บีมเอาพี่ปอมเลย พี่ท๊อปไม่ต้องไปสนใจ แม่ม หรอก ^^
-
อ้าว แล้วงี้จะเป็นรักกี่เส้าล่ะนี่ :m28:
แล้วบีมจะเลือกใคร คนที่เรารัก หรือคนที่รักเรา :z3:
-
รอตอนต่อไปโลดขอรับ :a9:
-
บีมเอาปอมดีก่า รักคนที่รักเรา จาได้ไม่เจ็บน๊าา
ดูท่าทาง ท๊อปคู่ซัน แน่ๆอ่ะ
อย่าพยายามเร้ย
-
พี่ปอมใช้ได้นะเนี่ยยยย ตรงดีชอบ
-
โอ้วๆๆๆๆ เริ่ด รักคนที่เขารักเราดีก่าน่ะบีม
-
กรี้ดดดดด พี่ปอม ชอบ บีม เอิ้กๆ
ตระครุบเลย บีมจร้าาา
-
เชียร์พี่ปอมค่าาาาาา... :laugh:
บีมจะได้หายเศร้าซะที... :give2:
-
แอบเชียร์พี่ปอมจ๊ะ :impress2: :impress2:
-
พี่ปอมออกตัวแร๊งงงงงงงงงงงงงงงง!!!!
บีมเอ๊ยไม่ต้องเศร้าแล้ววว :impress2:
-
พี่ปอม...โดน!! :m19: :m4:
-
ขอบคุณนะคะไรเตอร์ มาอ่านเเล้วตอนนี้ ชอบเหตุผลพี่ปอม อือ ใช่ท็อปดีไม่พอเพราะพี่ปอมชอบบีม กร๊ากกกก สมเหตุสมผลที่สุดอะ เเต่ว่าเอ็มไปไหนไม่ยอมบอกมายด์
ปล.ไรเตอรฺสู้ๆๆ อะ กินข้าวให้ตรงเวลา เดี๋ยวก็หายโรคกระเพาะ จิตตกเรื่องไรอย่าเครียดมากอะ ใจเย็นๆทุกปัญหามีทางเเก้ นิยายตอนนี้โอคนะ เริ่มลื่นเเล้ว
-
ก๊ากกกก
“ก็เพราะพี่ชอบบีม เพราะงั้น ท็อปดีไม่พอหรอก”
ให้มันได้อย่างี้ดิ เอิ๊กๆ
-
“ก็เพราะพี่ชอบบีม เพราะงั้น ท็อปดีไม่พอหรอก”
โอ๊ยๆ ชอบ ๆ อิ้อิ้
เชียร์พี่ปอม
พี่ปอมสู้ ๆ ^^
-
พี่ปอม.....สุดสุดอ่ะ
นึกแล้วเชียว
ชอบพี่ปอมเหอะบีม
เค้าหนับหนุน
-
เชียร์ปอมค่ะ ตรงดี ชอบ :z2: :z2:
-
เชียร์ปอม+บีม
+1 นะคะ
-
โอะเยี่ยมพี่ปอมดีพอสำหรับบีมใช่ป่ะ
-
เชียร์ปมค่ะง่นนี้
ยกท็อปให้ซันไปล่ะกัน หุหุ
-
อืม
พี่ปอมแร๊ง
-
พี่ปอมสู้ๆ
อย่าให้บีมต้องเศร้าอีกเลย
พี่ท๊อปอ่ะยกให้ซันไปเหอะ
-
โห... พี่ปอมได้ใจเลยนะนี่ พิชิตใจน้องบีมให้ได้นะ อิอิ
อย่างพี่ท้อปต้องเจอจิกๆ แบบซันนั้นแหละ เวลาตีกันคงมันพิลึก
-
อ่ะหือออออออออ พี่ปอมตรงอ่ะ o22
เชียร์พี่ปอมมมม สุโค่ยยยยย :laugh:
-
เชียร์พี่ปอม
ชอบอ่ะ ตรงดี
-
รัก/หลาย/เศร้า
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน อิอิ ชื่อเรื่องเเรง แต่เรื่องน่ารัก
จะติดตามอ่านต่อนะจ้ะ
ลุ้นให้บีม เปลี่ยนใจมาชอบพี่ปอม พี่เค้าพูดตรงดี ชอบๆ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยย
มันอีรุงตุงนังดีวุ้ย คนนั้นรักคนนี้ แต่คนนี้รักคนโน้น
ฮ่าๆๆ ชอบๆๆ อะไรที่มันสับสน ดูวุ่นวาย มันน่าค้นหาดี
แต่ในใจแอบเชียร์ปอมไปแล้ววววว
เพราะถือคติว่า ปอมหล่อกว่าท๊อป เพราะงั้นก็ต้องเป็นปอมดิ บ้าไปมั้ยเนี้ย
เพราะงั้น...อย่าให้ต้องลุ้นนานไรเตอร์ต่อด่วนนนนนนนนน
-
ปอมสู้ๆ ปอมสู้ตาย
:L2:
-
อ่าา เชียร์ปอมอ่าา บีมอึ้งไปเลยนิ อิอิ :กอด1:
-
^^
-
พี่ปอมทำได้ใจอย่างแรง
บอกไปตรง ๆ แบบนี้ชอบอย่างแรง
-
พี่ปอมสู้ ๆ
:กอด1: :กอด1:
-
เชียร์พี่ปอมละ ตรงได้ใจ :m3:
ส่วนพี่ท็อปก็ปล่อยเค้าไปตามทางของเค้าเต๊อะ :a14:
:oni3: โอม...บีมจงเปลี่ยนใจมาชอบพี่ปอมเดี๋ยวเน้
พี่ปอมรุกเลย!! เชียร์พี่ปอมสุดใจ
-
ก็ว่าอยู่ ถ้าพี่ปอมไม่ชอบท็อปซะเอง
พี่ปอมก็ต้องชอบบีม
-
:L1:
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้
ตามทันแระ
หวานมัน มายด์ เอ็ม
กำลังจะเริ่มคู่ใหม่ ปอม บีม
ชอบครับ ขอเป็นกำลังใจ
+1 เพื่อเป็นการขอบคุณ
แล้วก็รอตอนต่อไป
:haun4: :oo1:
-
บีม สู้ๆๆ
-
ชี้แจงเล็กน้อย จาก shirakao
เนื่องจากเน็ทที่บ้านของกระผมถูกตัด เพราะไม่ได้ไปชำระ 1 เดือน แต่หลังจากนั้น
ดันโดนยกเลิกสายเน็ท เลยต้องรอ เค้าต่อให้ใหม่
ต้องขออภัยทุกๆท่านด้วย ที่ทำให้เกิดเหตุ ไม่สามารถมาอัพได้
แต่พรุ่งนี้ จะเอาตอนที่แต่งไว้มาลง ครับ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ
จะทำตอนพิเศษ NC! โดนๆ ไว้ทำการชดเชยครับ
-
จะรอนะงับ อิอิ
-
เรารอด้วยค่า :L2: :L2:
-
โอเช รอ รอ รอ สู้ๆๆ นะ
-
จะรอค่ะ :z1: :z1:
-
รอจ๊ะ
:pig4:
-
มาต่อแล้วนะครับ ขอบคุณ ทุกคนมากๆ นึกว่าจะลืมกันไปซะแล้ว ฮ่าๆๆๆ
แถม NC ตอนพิเศษให้ ขอให้มีความสุขกับการอ่านครับ ส่วนตอนต่อไปกำลังผลิตอยู่
รอกันนิด อิอิ
----------------------------------------------------------------
ช่วงพักกลางวัน ผมกับมายด์ก็มาสิงกันในห้องสมุด อันที่จริงผมโดนลากมามากกว่า เราเดินขึ้นมาบนชั้น2 แล้วก็นั่งโต๊ะริมหน้าต่างที่เดิม
“ห๊ะ!! พี่ปอมบอกชอบงั้นหรอ” ผมพยักหน้าให้เล็กน้อย
“ว่าละ ต้องมีไร”มายด์ว่าพลางพิมพ์ข้อความในโทรศัพท์
“แต่ความจริงพี่เค้าก็เท่นะ”
“นอกใจเอ็ม บอกมันดีมั้ยเนี่ย”
“ไม่ได้นอกใจซะหน่อย แค่ชมเฉยๆ เฮ้ย เราไม่ใช่แฟนมัน จะนอกใจมันได้ไง!!”
“ฮึ ๆๆๆ”
“เปลี่ยนเรื่องเลย ละจะเอาไง?”
“ยังไม่ได้คิดอ้ะ” (แถมเมื่อวานก็วิ่งออกมาซะแบบนั้นด้วย =_= / )
ย้อนกลับไปเมื่อวาน
“ก็เพราะพี่ชอบบีม เพราะงั้น ท็อปดีไม่พอหรอก”
“O_O!!!”
“พี่ไม่ได้พูดเล่นนะ พี่ชอบบีมตั้งแต่ ม.4 ตอนนั้นบีม แข่งวงดนตรี ที่งานวันต่อต้านยาเสพติด พี่เห็นครั้งแรกก็รู้สึกใจเต้นแรงโคตรๆ! คนนี้แหละใช่เลย เพราะงั้น…”
“Stop! พี่หยุดก่อน”
“?”
ยังไม่ทันให้พี่เค้าได้เอ่ยปากถาม ผมก็ออกวิ่งสุดชีวิต โดยไม่หันไปมองข้างหลังเลยเด็ดขาด เพราะไม่รู้ว่าพี่เค้าจะวิ่งตามมาหรือเปล่า? แต่ตอนนี้สิ่งเดียวที่คิดคือ อยากกลับบ้านเว้ย!!
“บีม บีม!!” ผมสะดุ้งตกใจเพราะถูกมายด์เขย่า
“ห๊ะ ไร?”
“เป็นไร อยู่ดีๆก็เข้าสู่โหมดตัดขาดโลก”
“ไม่มีไร”
“มีแต่ปัญหายุ่งยากจริงๆ” มายด์ว่าพลางเกาหัว (สงสัยจะเป็นรังแค)
“ว่าแต่วันนั้นไปทำไรมาถึงได้ไม่สบาย”
“O/////O! เอ่อ เรื่องนั้นมันๆ” ผมมองมายด์ที่ตอนนี้หน้าแดงๆ แถมมีอาการเลิกลั่ก เล็กน้อย
“ฮึ ฮึ ฮึ”
“หัวเราะไรอ้ะ!! O////O* ”
“ป่าว หัวเราะ แค่อารมณ์ดี” (ได้แกล้งคนแล้วมีความสุข = 3=)
“ที่รักครับ นอกใจหรอ”เอ็มเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มันเดินตรงมาที่มายด์แล้วเลื่อนเก้าอี้ให้ติดกับเก้าอี้มายด์ แล้วนั่งลงข้างๆพลางโอบไหล่มายด์
“มาพอดีเลยเอ็ม มายด์กำลังนอกใจ”
“เฮ้ย นอกใจไร”
“งี้ต้องทำโทษ” เอ็มว่าพลางโอบมายด์ให้กระชับกว่าเดิม จนแทบจะเรียกว่ามายด์ซุกแผงอกของเอ็มอยู่ ผมมองหน้ามายด์ที่ตอนนี้แดงเป็นลูกตำลึง ส่วนเอ็มมันก็ยังไม่หยุด มือของมันลูบไล้ไปมา แสดงความหื่นออกมาอย่างไม่เกรงใจที่สาธารณะ และผมด้วย!!
“เอ่อ ไม่ใช่ห้องพวกมรึงนะ กรุก็นั่งอยู่ กล้องวงจรปิดก็มี นักเรียนก็มี”
“โทษที กรุลืมตัว”เอ็มยิ้มอย่างพอใจแล้วคลายโอบมายด์ให้หลวมๆ แต่มายด์ก็ยังซบแผงอกของเอ็มอยู่ คิดว่ามันคงเคลิ้มไปแล้ว?? เพราะหน้าของมันยังแดงอยู่ แถมสงบนิ่งเป็นพิเศษ
“แหม กับมายด์พูดเพราะจังนะ กับเพื่อนละโคตรรดีเลย –w-*”
“เรื่องปกติ”เอ็มตอนแบบหน้าตาย แล้วโน้มไปจุ๊บหน้าผากมายด์
“กรุ อิจ ฉา สัส!”
“งั้นก็รีบๆหาสิ จะได้ไม่ต้องมานั่งมอง”
“ฮึ ฮึ ฮึ ใครจะไปใจกล้าแบบเอ็ง บุกไปถึงห้องนอนเลย”
มายด์ที่หน้าแดงตอนนี้แทบจะระเบิดยิ่งเจอคำพูดชวนให้คิดภาพเก่าๆ
“ใจกล้า หน้าด้าน แล้วจะสมหวัง รู้จักมั้ย?”
“= =” ผมรู้สึกเอือมกับคำตอบของเอ็มเลย นั่งเงียบๆดีกว่า
“มายด์เสาร์หน้าว่างมั้ย”
“เอ่อ ทำไมหรอ?”
“ไปบ้านเอ็มไง”
“ห๊ะ =[]=!! ไปทำไม”
“ก็ติวหนังสือดิ จะสอบกลางภาคล่ะ”
“=[]=!!”
“ไปด้วยกันป่าวบีม” (ขอบคุณ ที่ยังไม่ลืม ว่ากรุยังนั่งตรงนี้)
“ไม่อ้ะ ไม่อยากเป็น กขค.”
“ดีแล้ว กรุชวนไปตามมารยาท” (- -* อยากฆ่า!!)
“ไปนะ มายด์ เดี๋ยวติวให้เอง”
“พ่อแม่ ไม่ว่าหรอ?”
“จะว่าทำไม ติวหนังสือกับแฟน ดีออก”
“-/////////- อือ”
= = ผมมีความรู้สึกเล็กๆว่าถ้าอยู่ตรงนี้ต่อไปมีหวังได้เป็นโรคเบาหวานตาย
“ขึ้นเรียนดีกว่า จะหมดคาบพักล่ะ” ผมหาโอกาสชิ่งแบบเนียนแล้วลุกมากเลย
“อ่ะ บีมรอด้วย” มายด์ลุกละวิ่งตามผมลงมา ส่วนเอ็มพอมายด์วิ่งออกมา แล้วเดินตามออกมา แต่สีหน้ามันก็ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ (สม! อยากทำให้ กรุ อิจฉา)
พอหยิบกระเป๋านักเรียนแล้ว ก็เดินไปตึก2 เพราะมีเรียนสังคม ผมเดินนำเพราะว่าเอ็มกับมายด์มันเดินคู่กันซะ = = ใครที่เพื่อนมีแฟนแล้วเราอยู่ด้วยคงเข้าใจความรู้สึกดี
จังหวะที่ผมเดินขึ้นบันไดอยู่นั้น ก็เหลือบไปเห็นพี่ท็อปกับพี่ปอมกำลังเดินลงบันไดสวนลงมา
“ไง บีม เรียนตึกนี้หรอ”พี่ท็อป เป็นคนเอ่ยปากทักคนแรก
“ครับ พี่ท็อปจะไปโรงอาหารหรอ”
“อืม พี่ไปก่อนนะเดี๋ยวไม่มีที่”
“อ่า ครับ” ผมเหล่มองพี่ปอม พี่ปอมยิ้มน้อยๆให้ผม จังหวะที่พี่ท็อปเดินลงไป พี่ปอมเดินเข้ามาชิดตัวผม
“พี่ยังรอคำตอบอยู่นะ บีม” แล้วพี่ปอมก็เดินลงไปเลย จังหวะเดียวกับที่เอ็มและมายด์เดินขึ้นมาพอดี
“นั่นพี่ปอม ใช่ม่ะ?”
ผมพยักหน้าให้มายด์แล้วเดินขึ้นบันไดต่อ ส่วนในใจของผมนั้นมันยังเต้นไม่เป็นจังหวะ รู้สึกแปลกๆแบบบอกไม่ถูก
ตอนเย็นฝนตกหนัก มีพายุค่อนข้างแรง ผมควานหาร่มในกระเป๋านักเรียน แต่ก็หาไม่เจอดูเหมือนจะลืมเอามา -*- ให้ตายเถอะ!! ทำไมต้องตกวันที่ไม่ได้เอาร่มมาด้วย ผมยืนอยู่ที่หน้าตึกเรียน แต่สายตาก็มองไปเรื่อยๆเพื่อจะเจอคนรู้จักจะได้อาศัยร่มไปด้วย
“เป็นไรหรอบีม คิ้วผูกกันแล้ว”มายด์เดินมายืนข้างๆผมในมือมายด์ถือร่มที่กางไว้ สีแดง เป็นหน้า กิโรโระ หน้าใหญ่ๆ
“ลืมเอาร่มมา ขอเกาะไปด้วยดิ”
“ไม่ได้อ้ะ เราไปกับมายด์แล้ว”เอ็มเดินมายืนข้างๆมายด์แต่ก็โอบมายด์ไว้แสดงความเป็นเจ้าของ
“โทษทีนะ”มายด์ทำหน้ารู้สึกผิด พลางแกะมือเอ็มออก
“ไม่เป็นไรหรอก”
“ถ้างั้นไปล่ะ โชคดี”เอ็มขัดออกมา แล้วแย่งร่มในมือมายด์ไปถือแล้วกึ่งลากมายด์ออกมา ผมมองสองคนนั้นเดินโอบกันในร่ม เป็นภาพที่น่าอิจฉา ปนหมั่นไส้ไม่น้อย
ผมถอนหายใจ มองฝนที่ตกไม่หยุดหย่อน จะมีวันของผมบ้างมั้ยนะ?
Mind Side
“นี่ เอ็มจะดีหรอ ทิ้งบีมไว้งั้นอ้ะ”
เอ็มส่ายหน้าให้ผมเล็กน้อย ลมปะทะหน้าพร้อมสายฝนที่กระเซ็นมา ทำให้เสื้อผ้าของพวกเราแฉะชื้น เอ็มโอบผมแน่นขึ้นเพื่อให้ความอบอุ่น ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังยิ้ม มีความสุข กับความรักที่กำลังเติบโต เอ็มหันมายิ้มให้ผม เรายิ้มให้กัน ภายใต้ร่ม เราจูบกัน โดยไม่กังวลว่าจะมีคนเห็น
แค่รู้สึกว่า อยากเป็นแบบนี้ต่อไปนานๆ เท่าที่จะนานได้
“คืนนี้ นอนด้วยนะ”เอ็ม เอ่ย ออกมา สายตาที่จ้องมาที่ผม
“แค่นอนเท่านั้นนะ”
“จ๊ะ”
Beam side
ผมนั่งฟังเพลงที่ชานบันได รอฝนหยุด ผ่านไปแล้ว 1 ชม. ฝนก็ไม่มีที่ท่าจะหยุด แต่ก็เริ่มซาลงไปบ้างแล้ว ผมมองเวลา ที่ตอนนี้ ห้าโมงกว่าแล้ว ภาวนา ให้ฝนหยุดตกเร็วๆ
ผ่านไปครึ่ง ชม. ฝนเริ่มซาลงมากแล้ว ผมเลยตัดสินใจจะวิ่งฝ่าฝน ออกไป ผมกระชับกระเป๋า แล้วก็วิ่งออกมานอกตึก ผมรีบวิ่งไปที่ป้อมยาม ตรงหน้าประตูโรงเรียน แล้วหยุดพักหายใจ สายตากวาดตามองไปรอบๆ สายตาของผมหยุดอยู่กับภาพๆหนึ่ง แม้จะไกล แต่ก็จำได้แม่นยำ
พี่ท็อปกำลังจูบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ผมไม่รู้จัก เหมือนทุกอย่างหยุดนิ่ง ผมละสายตาจากพี่ท็อปแล้วออกวิ่งต่อไป ภาพที่เห็นบาดใจ แต่ก็ไม่ได้เจ็บไรมาก แต่สิ่งเดียวที่ผมคิดตอนนี้ คือ วิ่ง
จากทุกสิ่ง ผมอยากกลับบ้าน สิ่งเดียวที่ผมคิด และสิ่งเดียวที่จะทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น
ผมวิ่งออกมาได้สักพักก็ถึงย่านตลาด ผมเปลี่ยนจังหวะเป็นเดินสลับวิ่ง เพราะมีผู้คนเดินสวนมาตลอด เลยวิ่งไม่ได้
แล้วผมก็วิ่งมาถึงบ้าน ตึกแถว 4 ชั้น สีขาว ชั้นล่างเป็นร้านขายของพวกกิ๊ฟช็อป ของขวัญ ผมเดินเข้ามาในบ้าน
“ตายแล้ว เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำเลย” แม่ของผมที่กำลังจัดของบนชั้นอยู่ หันมามองผมด้วยความตกใจ
“รีบไปอาบน้ำเลย เดี๋ยวไม่สบาย ร่มหัดพกไปซะบ้างสิ”
“ครับ” ผมเดินตรงไปที่บันไดซึ่งอยู่ในสุดของร้าน แล้วเดินขึ้นไปช้าๆ ห้องของผมอยู่ชั้น 4 แบ่งเป็นสองห้อง อีกห้องหนึ่งเป็นห้องของน้องสาว ผมวางกระเป๋าลง คว้าผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำ
ในใจยังคงนึกภาพของพี่ท็อปที่กำลังจูบอยู่กับคนอื่น ไม่ใช่ทั้งผมและซัน ผมรู้สึกดีที่ไม่ใช่ซัน
ผมมองตัวเองในกระจก...
ถ้าเราน่ารักกว่านี้ พี่เค้าจะหันมามองบ้างมั้ย?
แต่เราก็ไม่อยากเปลี่ยนเพื่อใคร..
จะมีมั้ย? ที่ชอบเราจริงๆ โดยไม่มีเงื่อนไข
คำถาม ต่างๆในหัวของผม สักวันคงได้คำตอบ.
พออาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ผมก็ลงไปช่วยแม่ข้างล่าง เพราะฝนยังไม่หยุดตก ลูกค้าเลยไม่ค่อยมี
ผมกำลังยัดตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลใส่ลงในกล่องของขวัญ แล้วบรรจงห่ออย่างสวยงาม ตามด้วยผูกโบว์สีชมพู ก็เป็นอันเสร็จ
“แม่ ลูกค้าจะมาเอาเมื่อไหร่เนี่ย” ผมหยิบถุงพลาสติกใบใหญ่มาแล้วใส่กล่องของขวัญลงไปช้าๆ
“เดี๋ยวก็มา บีมไปทำการบ้านก่อนก็ได้ เดี๋ยวจะปิดร้านแล้วแม่เรียก”แม่ของผมยังก้มหน้าทำบัญชี
“ครับ” ผมมองออกไปนอกร้าน ไม่มีวี่แววลูกค้าคนใดผ่าน ผมเลยเดินกลับขึ้นห้องตัวเองแล้วทำการบ้าน
“บีม เอาร่มไปรึยังลูก”
“หยิบมาแล้วครับ” ผมเดินเข้าไปไหว้แม่ แล้วก็เดินออกจากบ้านมา กิจวัตรยามเช้าเดิมๆ ผมเดินไปขึ้นมอเตอร์ไซต์รับจ้างแถวๆนั้น เพราะตอนเช้ายังง่วงๆอยู่ ขี้เกียจเดิน
ไม่นานก็มาถึงโรงเรียน ยามเช้าอากาศกำลังสบาย แดดยังไม่ออกเยอะ ลมพัด และเสียงนกร้องยามเช้า ชวนให้รู้สึกเคลิ้มไป
“บีม หยุดก่อน” ผมชะงักกับเสียงที่คุ้นเคย ผมกวาดตามองไปรอบๆ แต่ก็ดูไม่มีใครที่ผมจะรู้จัก
และผมต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่ออยู่ๆมีคนมาจับที่บ่าของผม จากทางด้านหลัง
“พี่มีของจะให้” ผมหันมามองพี่ปอม ที่กำลังยืนเอามือไขว้หลังชวนให้สงสัยว่ามีอะไร?
แต่ก็ต้องช็อคกว่าเดิม เมื่อกล่องที่พี่ปอมยื่นมาให้ผม
“พี่ไปซื้อมาเมื่อวาน เห็นว่าน่ารักดี ไปหาที่นั่งแกะกัน”
(ผมควรจะบอกพี่เค้าดีมั้ยว่า มันมาจากร้านผมเอง)
พี่ปอมลากผมไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนใต้ต้นไม้ แถวๆอาคาร 2
“แกะเลยๆ ^ ^” พี่ปอมยิ้มหน้าบาน พร้อมพยักเพยิดไปทางกล่องให้ผมแกะ
ผมค่อยๆแกะย้อนรอยที่ผมห่อเอาไว้
“ไม่ต้องแกะประณีตขนาดนั้นก็ได้ ฉีกเลยพี่ไม่ว่าหรอก”
(ผมอยากบอกพี่เค้าจัง ว่าผมเป็นคนห่อมันเอง)
ผมหยิบตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลออกมา ทั้งที่เมื่อวานผมเพิ่งยัดมันลงไปในกล่องกับมือเอง
“ชอบมั้ย นี่มันพูดได้ด้วยนะ”พี่ปอมเอื้อมมากด ที่แขนซ้ายของมัน
“พี่ปอมรักน้องบีมนะครับ”ตุ๊กตาหมีส่งเสียงพี่ปอมที่อัดเอาไว้ออกมา
ส่วนในใจของผมรู้สึกแปลกๆ ดีใจ? รู้สึกดี?
“ถ้าจะอัดก็กดที่มือขวาครั้งนึง แล้วพูด พอพูดเสร็จก็กดใหม่”
“ขอบคุณนะครับ พี่ปอม”
“บีม.. รู้มั้ย?” ผมละสายตาจากตุ๊กตาหมี มามองพี่ปอมแทน หน้าของพี่ปอมตอนนี้ดูจริงจังมากๆ
“บีมยิ้มแล้วน่ารักนะ พี่รักบีมครับ” (=/////////=!!!!!!) ใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะ มันเต้นแรงมากๆ
“ถึงตอนนี้บีมจะยังไม่ชอบพี่ก็ไม่เป็นไร พี่จะรอนะ”
“พี่ปอมรักน้องบีมนะครับ” ผมกดฟังซ้ำไปซ้ำมา
ผมกลิ้งไปมาบนเตียง รู้สึกสับสน และ รู้สึกดี ผมคว้าตุ๊กตาหมีที่วางไว้หัวเตียงมากอด
“พี่ปอม ....”
Special!! M x Mind [NC 17+]
“อาาา” ผมอดที่จะห้ามเสียงครางของตัวเองไม่ได้ เพราะตอนนี้เอ็มกำลังเลียช่องหลังของผมอยู่ ลิ้นที่สากๆของมัน กำลังวนรอบปากทาง แล้วก็สอดลิ้นเข้ามา ผมพยายามกลั้นเสียงเอาไว้
“เอ็ม หยุดเถอะ”ผมจับหัวของเอ็ม พยายามดันให้หยุด
เอ็มเปลี่ยนจากเลีย มาสอดนิ้วเข้าไปแทนนิ้วของมันสอดเข้ามา วนไปมาแล้วก็กดลึกเข้ามาและควานวนไปรอบๆ จน
“อึก อ๊าาาา ตรงนั้น”
“หึ”เอ็มยิ้มออกมาอย่างพอใจ มันโน้มมาจูบผม ลิ้นของมันที่สอดเข้ามาวนไปรอบๆในปากผม แล้วก็มาเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของผม นิ้วของมันก็เพิ่มเข้ามาอีกนิ้ว และเพิ่มอีกนิ้ว
เอ็มค่อยๆถอนจูบจากผม น้ำลายยืดจากปากเป็นสายบางๆคล้ายใยแมงมุม
“มายด์วันนี้ on top นะ” เอ็มนอนหงายข้างๆผม ผมค่อยๆค่อม มือสัมผัสกับแก่นกายที่กำลังแข็งตัวเต็มที่
ผมค่อยๆ กดตัวลงไปช้าๆ
“อึก” ผมค่อยๆกดลงไปช้าๆทีละนิด จนมิด แล้วพักไว้แปปนึง จึงค่อยขยับช้าๆ มือของเอ็มกอบกุมแก่นกายของผมไว้ แล้วรูดขึ้นลง ส่วนมืออีกข้างของมันก็จับสะโพกผมไว้
“อา~~”ความเสียวกระสัน ทำให้อารมณ์ความต้องการพุ่งทะยานมากขึ้นเรื่อยๆ ผมเริ่มขยับเร็วขึ้นทีละนิดๆ
และเหมือนเอ็มมันจะรอไม่ไหว มันเลยเปลี่ยนมาจับสะโพกของผมทั้งสองข้าง แล้วกดลง
“เอ็ม จะไปแล้ว”ผมพยายามอดกลั้นไว้แต่ อารมณ์ที่พุ่งทะยานนั้นทำให้ผมเสร็จเร็วตามเคย
น้ำสีขาวพุ่งออกจากแก่นกาย ทำให้เปรอะเต็มหน้าท้องของเอ็ม
เอ็มลุกขึ้นจับผมนอนหงายแทน แล้วมันก็เริ่มกระเด้าเอว มันโน้มลงมาเลียที่ยอดอกของผม ดูด จนดัง จ๊วบ
ส่วนมือของมันก็ดึง ยอดอกของผมอีกข้างไปด้วย ทำให้อารมณ์ของผมขึ้นอีกรอบ
“อ๊าาาา เอ็ม อย่ากัดดิ” ผมสะดุ้งด้วยความเสียวแวบ เมื่อเอ็มมันกัดยอดอกของผม ตอนนี้มันจูบลูบไล้ตามหน้าอกผม ทุกจุดที่มันไปมันจะ ทิ้งรอย เอาไว้
จังหวะการกระเด้าเอวของมันเริ่มเร็วขึ้นและแรงขึ้น
“อาา~~”อารมณ์ของผมเริ่มกระเจิง ไปอีกครั้ง มันกระแทกเข้ามาเร็วขึ้น ส่วนผมก็เริ่มไต่ความเสียวไปจนสุดๆ
น้ำสีขาวของผมแตกอีกรอบ คราวนี้เปรอะหน้าท้องของผมเอง ส่วนเอ็มไม่นานก็แตก น้ำสีขาวอุ่นของมันถูกปล่อยในช่องทาง ทำให้ผมรู้สึกแปลกๆที่ท้อง
(ผมจะท้องมั้ยเนี่ย ฮา~)
มันคาไว้สักพักแล้วก็ค่อยๆ ถอนออก แล้วล้มตัวนอนลงข้างๆผม
มันดึงผมเข้ามาให้นอนซบอกของมัน
“มายด์ รักนะครับ” มันจุ๊บที่หน้าผากผม แล้วคว้าผ้าห่มมา คลุมร่างของเราไว้
“อืม เอ็ม..”
“รักนะ” ( -//////////////- เขินเว้ย! )
“หือ!! เมื่อกี้ว่าไรนะ” มันจับคางผมให้เงยขึ้นสบตากับมัน
“ไม่พูดแล้ว ของดีมีครั้งเดียว”
ผมยิ้มกวนๆให้มัน เรื่องงี้ใครจะบอกหลายรอบล่ะ ฮุๆๆ
“ใครบอก ของดี มีหลายรอบได้” แล้วเอ็มมันก็คร่อมผมอีกครั้ง
“เฮ้ย พรุ่งนี้ไปเรียน!!” แล้วยกต่อไปของผมกับมันก็เริ่มอีกครั้ง!!
(ถ้าพรุ่งนี้กรุเดินไม่ไหว จะใช้ขี่หลังให้เข็ดเลย!!)
-
ว้าวๆๆๆๆๆๆๆ
-
เชียร์พี่ปอมอ่ะ... :-[
มายน์กับเอ็มก็นะ :m25:
-
เหือก On top
-
มาถึงก็ออนท็อป :laugh:
เชียร์พี่ปอมนะ น่ารักอ่ะ :o8:
-
ว้าว พี่ปอมมม ........ !ดีอ่ะ
On top วู้วววว !
-
มาต่อ แบบ เลือดสาด :jul1:
-
ลุ้นบีบใจอ่อน :z2:
มายด์น่ารัก เฮ็มก็น่ารักชอบบบ :impress2:
:call:
-
พี่ปอมน่ารักอ่ะ
บีมรักคนที่รักเราดิ
พี่ท็อปหลายใจอย่าไปสนใจเลย
-
พี่ปอมรู้ตัวรึเปล่าว่าโรแมนติกมากอ่ะ :-[
พี่ปอมสู้ๆยังไงบีมไปไหนไม่รอดหรอก ปล่อยพี่ท๊อปไปเหอะคนหลายใจอ่า
ส่วนเอ็มกับมายด์ :jul1: ตลอดอ่ะ แรงดีจริงคู่นี้
-
พี่ปอมน่าร๊ากกกกกกกก :-[
เอ็มกะมายด์นี่ On top!!!!! :m25:
-
คู่มายน์กับเอ็มก็น่ารัก :m10: :m10: :m10:
ยังเชียร์ ปอม เหมือนเดิมจ้า :m4: :m4:
-
เชียร์ปอมด้วยคน
เอ็มกับมายด์จะหวานไปไหนนิ o3
-
เป็นเค้าคงตลกอะ ห่อเอง ได้ของขวัญเอง ฮ่าๆๆ
-
เอ็มน่ะ หื่นจริงอะไรจริง 55 เชียร์พี่ปอมขาดใจ
-
อะฮ่า เลือดพุ่ง >.< :jul1:
-
:z1: :z1: :z1:
:pig4: :pig4:
-
เด็กสองคนนี้นี่ ความสัมพันธ์ก้าวหน้ารวดเร็วจริง
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
-
อ๊ากกกก รออัพ จิงๆ
-
เ้อิ่ม ปั้นขริบน่ะครับ ไม่ใช่ขริป ปอปลา ^^
มาอ่านครั้งแรกสนุกมากเลย เอ็มหื่น 5555+
ปอลิง อ่านแล้วบางครั้งก็งงๆ กับอารมณ์ตัวละครเหมือนกันเหมือนไม่มีที่มาที่ไปอ่ะ อยู่ๆ ก็โผล่มาเลย รึเบลล์เป็นคนเดียว
-
โอ้
อ่านรวดเดียวจบเลย
น่ารักดีนะคุ่เนี้ย
แต่หื่นไปไหนเนี้ย(ฮา)
ชอบพี่ปอมนะกล้าดีน่ารักๆ
-
พี่ปอมน่ารัก
:jul1:
เหือก
คุณ M ของเรา
-
บีมกับพี่ปอมแน่ๆ
ส่วนมายดื์ื์ในที่สุดมีใจให้เอ้็มจนได้ 5555+
-
กริ๊สสสสสสสสส ><
เอ็มหื่นนนนน :haun4:
พี่ปอมน่ารักอ่ะ! เชียร์ต่อไป~ :impress2:
-
ตอนที่ 13 มาแล้วครับ =w=//
*เรื่องการเขียนถ้าอ่านแล้วงงๆ ต้องขอโทษด้วย ณ ตรงนี้ครับ พอดีผมเพิ่งแต่งเป็นเรื่องแรกอาจจะยังเขียนไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่จะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นไปอีก ขอบคุณครับ
**ช่วงนี้เข้าหน้าหนาวแล้วดูแลตัวเองด้วยนะครับ
***มีคนเชียร์พี่ปอมเยอะแบบนี้ พี่ปอมคงมีแรงฮึดๆสุดๆ ฮ่าๆๆๆ
--------------------------------------------------------------------
“แม่บีมเอาตัวนี้ไปนะ”
“วันเกิดเพื่อนหรอ”
“อืม” ผมหยิบตุ๊กตาหมีสีดำแบบอัดเสียงได้ออกมาจากชั้น แล้วหยิบกล่องกระดาษกับกระดาษสำหรับห่อ เดินกลับขึ้นไปบนห้อง
ผมนั่งจ้องตุ๊กตาหมี เพราะนึกไม่ออกจะอัดเสียงอะไรลงไปดี -*-
ผมหันไปมองตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลที่วางไว้บนหมอน แล้วกลับมามองตุ๊กตาหมีในมือ
ผมตัดสินใจ กดที่แขนขวา เสียงปิ๊ป ดังขึ้นบอกให้เริ่มอัดได้
พอผมพูดเสร็จก็กดอีกครั้ง จากนั้นก็เอาใส่กล่องกระดาษแล้วห่อกล่องอย่างสวยงาม ผมหันไปมองนาฬิกาที่ฝาผนัง บอกเวลา 7 โมง เช้า ผมเลยคว้าผ้าขนหนูที่ผุ่งไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้า แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
พอทำธุระส่วนตัวทั้งหมดเสร็จสิ้นผมก็หยิบกระเป๋านักเรียนและกล่องของขวัญใบนั้นออกมาจากห้อง พอลงมาชั้นล่างก็หยิบถุงพลาสติกมาใส่แล้วเดินไปโรงเรียน
พอถึงโรงเรียนผมก็เดินไปที่ห้องวิชาการ ตึก 1 ซึ่งอยู่ห่างจากทางเข้าโรงเรียนไปนิดเดียวเพราะเป็นตึกทำการของโรงเรียน ผมไปหยุดที่บอร์ดตารางสอน ไล่สายตาไปยังห้อง 5/8 คาบสุดท้ายพี่ปอมเรียน ตึก 5 ตึกเดียวกับผมแต่เรียนคนละชั้น ผมเลยกะว่า คาบสุดท้ายจะไปดักพี่ปอมที่หน้าอาคารน่าจะดีกว่า สักพักออดเข้าแถวก็ดังขึ้น ผมเลยเดินไปเข้าแถวที่ลานหน้าเสาธงซึ่งอยู่ติดกับสนามฟุตบอล พอไปถึงก็เริ่มมีนักเรียนมาเข้าแถวแล้ว ผมเดินไปยังจุดที่เข้าแถวของห้องตัวเอง
“บีม หิ้วไรมาอ้ะ”มายด์เดินเข้ามาทัก ข้างหลังมีเอ็มเดินตามมาติดๆ
“ของขวัญจะเอาไปให้พี่อ้ะ”
“พี่ไหนหว่า?”
“พี่ในชมรม”
แล้วเสียงเพลงชาติก็ดังขึ้นขัดจังหวะ มายด์เลยไม่มีโอกาสถามต่อ เพราะต้องรีบไปเข้าแถวต่อด้านหลังให้เรียบร้อย
ผมก้มมองถุงใส่กล่องของขวํญที่หิ้วอยู่ ทำแบบนี้จะดีรึเปล่านะ?
พอเลิกเรียนผมก็รีบลงมารอที่หน้าอาคาร 5 เริ่มมีนักเรียนเดินลงมาบ้าง ส่วนสายตาของผมก็กวาดมองพี่ปอม ไม่นานผมก็เห็นพี่ปอมเดินลงมาพร้อมกับพี่ท็อปและเพื่อนคนอื่นๆ ผมตัดสินใจเดินเข้าไปหาพี่ปอม ผมหยุดข้างหน้าพี่เค้า พี่ปอมเองก็หนุดเดินแล้วมองผมเหมือนกัน
“มีไรหรอบีม”พี่ปอมเดินเข้ามาหาผมใกล้ๆ
“บีมจะให้ดูไร ตามมาดิ” แล้วผมก็เดินนำพี่ปอมไป ผมเดินเลี้ยวซ้ายตรงหัวมุมตึกอาคาร 5 แล้วเดินตรงไปหน่อยก็ถึงช็อปศิลปะ ผมเดินไปข้างๆช็อปศิลปะ มีโต๊ะหินอ่อนตั้งอยู่ ผมนั่งลงแล้วเอากล่องวางไว้บนโต๊ะ ส่วนกระเป๋านักเรียน ผมถอดวางไว้ข้างๆตัว พี่ปอม เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับผม วางกระเป๋าลงข้างๆเช่นกัน ส่วนสายตาของพี่เค้ามองที่กล่องของขวัญอย่างสงสัย
“บีมให้พี่ แกะดูดิ”
“เฮ้ย ให้ทำไม พี่ไม่อยากได้หรอก”
“แกะก่อน ผมหิ้วทั้งวันเลยนะ”
พี่ปอมมองกล่องอย่างพินิจอีกครั้งแล้วจับพลิกซ้ายพลิกขวา ดูว่าจะแกะทางไหนได้บ้าง พี่ปอมค่อยๆแกะช้าๆ แบบถนุถนอม
“ไม่ต้องแกะแบบนั้นก็ได้ ฉีกก็ได้”
“ไม่ได้หรอก บีมอุตส่าห์ให้ทั้งที”
พี่ปอมค่อยๆแกะช้าๆ จนสามารถแกะกระดาษห่อออกได้หมด พี่ปอมค่อยๆเปิดกล่องออก สิ่งที่อยู่ข้างในกล่องยิ่งทำให้พี่ปอมสนใจ เป็นพิเศษ เพราะมันเป็นตุ๊ตาหมี แบบเดียวกับที่ให้ผม พี่ปอมรีบหยิบขึ้นมากอด
“บีมน่ารักจัง พี่จะจูบทุกวันเลย ว่าแต่มีเสียงไรอัดไว้ป่าว?” พี่ปอมทำท่าจะกดที่แขนซ้าย
“พี่เดี๋ยว” ผมรีบห้ามพี่ปอม เพราะกะว่าจะให้พี่เค้าไปกดฟังที่บ้าน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันแล้ว
“พี่ปอม บีมคิดว่าบีมอาจจะชอบพี่ เพราะงั้นเรามาลองคบกันดูนะ”เสียงที่แสนน่าอายของผมดังออกมาจากตุ๊กตาหมี
ผมรู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้า ผมมองหน้าพี่ปอมที่ดูจะอึ้งๆกับสิ่งที่ได้ยิน
“อะ เอ่อ พี่ปอม”
“ขอบคุณนะบีม พี่จะดูแลเราให้ดีที่สุด”พี่ปอมกอดตุ๊กตาหมีแน่น ขัดกับลักษณะของพี่เค้าเล็กน้อย
“ตั้งแต่วันนี้ไป พี่เป็นแฟนบีมแล้วนะ”
ผมมองหน้าพี่ปอมแบบงงๆ
“ก็บีมน่ะ เป็นแฟนพี่ตั้งนานแล้วไง ฮ่าๆๆ” พี่ปอมลุกจากที่นั่งตัวเองแล้วเดินมาข้างๆผม หยิบกระเป๋าผมไปวางบนโต๊ะแล้วนั่งลงข้างๆผม
พี่ปอมหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วส่งให้ผม
“นี่โทรศัพท์พี่ จะเช็คไรก็ได้ตามใจชอบ จะลบเบอร์ก็ได้ แล้วก็เมมเบอร์บีมให้พี่ด้วย”
ผมรับโทรศัพท์พี่ปอมมาแบบงงๆ แต่ก็เมมเบอร์ตัวเองลงไป
“ว่าแต่ ทำไม บีมต้องลบเบอร์ด้วยล่ะ?”ผมหันไปมองหน้าพี่ปอมแบบสงสัย แต่!! หน้าของพี่ปอมประชิดเข้ามาจนใกล้มากๆ จนผมรู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้า ผมหลบสายตาจากพี่ปอม
“ก็ แฟนคนเก่าพี่ ลบเบอร์เพื่อนพี่ออกหมดเลย เหลือเบอร์เค้าคนเดียว” พี่ปอมเอาหน้ามาใกล้ๆมากกว่าเดิม ผมเอียงหลบพี่เค้าเล็กน้อย
“ผมไม่ได้งี่เง่าแบบนั้นนะ”
“พี่รู้แล้ว พูดไปงั้นแหละ”พี่ปอมลูบหัวผมเบาๆ เป็นความรู้สึกที่อ่อนโยน ผมรู้สึกดีมากๆ
“บีม ยิ้มของเราจะทำพี่ละลายแล้ว”
“ห๊ะ?” ผมยิ้มงั้นหรอ? ไม่เห็นรู้สึกตัวเลย
“ไปหาไรกินกันเถอะ พี่เลี้ยงเอง”
“ครึ่งๆก็ได้”
“ได้ไงล่ะ พี่แก่กว่าพี่ต้องจ่าย”พี่ปอมพูดเสร็จก็คว้ากระเป๋านักเรียนของผมและของพี่เค้าเองไปถือ ส่วนพี่เค้าให้ผมถือตุ๊กตาหมีกับถุงพลาสติกที่ใส่กล่องเอาไว้ ผมรู้สึกอายที่ต้องมาเดินถือตุ๊กตาหมี
แบบนี้เลยเอาตุ๊กตาหมีใส่กล่องไว้ตามเดิม
“กินไรดีอ้ะ?” พี่ปอมถามระหว่างทางที่เดินออกจากโรงเรียน
“กินปังเย็นหน้าโรงเรียนก็ได้”
แล้วผมกับพี่ปอมก็เดินมาถึงหน้าโรงเรียน เดินเลี้ยวขวาจากประตูไปก็จะมีตึกแถวร้านค้าที่อยู่หน้าโรงเรียนหลายร้าน ผมกับพี่ปอมเดินเข้าร้านปังเย็น แล้วเลือกโต๊ะนั่งที่อยู่ด้านในของร้าน
ส่วนเมนูร้านนี้ก็ตามชื่อครับ มีปังเย็น แล้วก็สารพัดเครื่องดื่มนม ที่จะเอาไปผสมได้
ผมกับพี่ปอมสั่งปังเย็น ถ้วยพิเศษ (สำหรับคู่รัก) กับนมปั่น 2แก้ว ตอนที่สั่งผมก็รู้สึกอายพี่พนักงานที่มารับรายการ
แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องปกติ ก็โรงเรียนชายล้วนนี่นะ! สักพักปังเย็นก็ถูกนำมาเสิร์ฟพร้อมนมปั่น
“^ ^ ครั้งแรกเลยที่พี่มากินร้านนี้แล้วรู้สึกมีความสุขขนาดนี้”
“แล้วที่ผ่านมาไม่มีความสุขหรอครับ?”
“ก็คราวนี้มีบีมอยู่ด้วยไง”
“-///////-!!”ผมรู้สึกหน้าร้อนวูบ เพราะคำพูดของพี่ปอม ยังรวมไปถึงร้อยยิ้มกรุ่มกริ่มของพี่เค้า สายตาที่จ้องมาที่ผม ทำให้ผมรู้สึกปั่นป่วนสุดๆ
“บีม เดี๋ยวกินเสร็จแล้วไปไหนต่อ”
“กลับบ้านครับ”
“งั้น เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ”
“จะดีหรอไกลนะ” (ขืนให้พี่เค้าไปส่งก็ต้องรู้เรื่องตุ๊กตาแน่ๆ)
“ไกลแค่ไหนพี่ก็ไหว”
พอกินเสร็จจ่ายเงินแล้ว เดินเลี้ยวซ้ายจากร้านปังเย็นเดินเข้าตลาด ระหว่างทางพี่ปอมก็ชวนคุยโน่นนี่ เรื่องที่ขุดมาคุยก็เป็นเรื่องตั้งแต่สมัยเข้าเรียนใหม่ เรื่องในชมรม คุยไปคุยมาก็เริ่มเข้าใกล้แถวบ้านผมมากขึ้น
“บีมอยู่แถวนี้หรอ พี่ซื้อตุ๊กตาตัวนั้นแถวนี้แหละ”
“ใช่ร้านนี้รึเปล่าครับ” ผมชี้ไปที่บ้านของผม
“ใช่ บีมรู้จักหรอ?”
“ครับ บ้านผมเอง”
“O_O!!!”
“ขอโทษที่ไม่ได้บอกครับ” ผมผงกหัวรู้สึกผิดเล็กน้อย
“แต่พี่ไม่เคยเห็นบีมในร้านนี้เลยนะ”
“คงเพราะเวลาไม่ตรงกันมั้งครับ”
“งั้นต่อไปคงต้องให้เวลาตรงกันแล้วล่ะ ^ ^”
“ความจริง บีมเองก็ไม่คิดว่าหมีตัวนั้น พี่ปอมจะเป็นคนซื้อ แถมห่อเองได้เองอีก”
จากนั้นผมกับพี่ปอมก็ยืนคุยกันอีกสักพักจนพี่เค้ายอมกลับไป ผมเลยเดินเข้าบ้าน
“ยืนคุยกับใครหรอลูก?” แม่ของผมหันมามองผม แล้วก็หันกลับไปง่วนกับการเก็บกระดาษห่อของขวัญ ม้วนให้เรียบร้อยแล้วใส่ลงในกล่อง
“เอ่อ เพื่อนอ่ะ แม่พอดี มันเพิ่งรู้ว่า เป็นบ้านบีม” (จะให้บอกว่าเป็นอย่างอื่นก็ไงอยู่!)
“ขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว จะได้มาช่วยแม่เก็บร้าน”
“ครับ แม่แล้ว แบมอ้ะ” แบมเป็นน้องสาวของผมเองครับ แต่เรียนอยู่ชั้น ม.2
“ยัยแบม เห็นว่าไปลงเรียนพิเศษกับเพื่อน” ผมพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินขึ้นไป
พอขึ้นมาบนห้องผมก็ทำกิจวัตรตามเดิม อาบน้ำ พออาบเสร็จก็เข้ามาในห้อง แต่ในห้องกลับมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งหันหลังให้อยู่
“พี่บีมตุ๊กตาตัวนี้ หมายความว่าไง?” แบมหันกลับมา พร้อมในมือที่ถือตุ๊กตาหมีอยู่
“=[]=!! ฟังแล้วสินะ”ผมรู้สึกตัวแข็งเป็นหินทันที หวังว่าน้องสาวของผมคงจะไม่ไปบอกแม่หรอกนะ
“พี่บีม ทำไมพี่ ไม่บอกแบม” แบมลุกจากเตียงแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆผม
“แบม คือว่า พี่”
“พี่รู้มั้ย? ว่าแบมดีใจสุดๆเลย +w+” น้องสาวผมเปลี่ยนจากอาการเคร่งขรึมมาดี๊ด๊าทันที
“ห๊ะ?”
“แบบว่า ความจริง แบมเองก็มีเรื่องปิดอยู่เหมือนกัน พี่บีมแต่งตัวเสร็จแล้วมาห้องแบมนะ” แล้วน้องสาวผมก็วางตุ๊กตาหมีไว้ที่เดิม แล้วเดินออกจากห้องไป ผมทั้งงง ทั้งอึ้ง ไม่คิดว่ายัยน้องสาวตัวดีของผมจะมาเจอเข้า ผมรีบแต่งตัวแล้วก็เดินไปหน้าห้องยัยแบม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ผมเคาะประตูตามมารยาทเพื่อยัยน้องสาวจะทำกิจวัตรส่วนตัวอยู่
“เปิดเข้ามาได้เลยพี่บีม”แบมตะโกนออกมา ผมเลยเปิดประตูเข้าไป พอเปิดเข้ามาผมก็เห็นน้องสาวกำลังดึงกล่องลังใบหนึ่งออกมาจากใต้เตียง แบมเปิดกล่อง แล้วหยิบหนังสือที่ห่อปกขาวเอาไว้อย่างดีออกมากอง
“อะไรอ้ะแบม” ผมเดินเข้าไปนั่งยองๆข้างๆแบม แล้วหยิบขึ้นมาดูเล่มนึง ผมลองเปิดดูข้างใน
“=[]=!!!” ผมช็อคหนักกว่าเดิม เพราะข้างในมันคือการ์ตูน BL!
“แบบว่า ความจริงแล้ว แบมกลัวมากๆ แต่ว่ามันคงจะอยู่ในสายเลือด >w<” น้องสาวผมทำท่าอายๆ แต่ก็ดูดี๊ด๊าเป็นพิเศษ
“เมื่อก่อนแบมเคยแอบจิ้นพี่บีมกับเพื่อนพี่ ตั้งหลายครั้ง รู้สึกผิดนิดๆ แต่ตอนนี้แบมดีใจมากๆค่ะที่พี่บีมเลือกสายนี้ มันเป็นสายที่ถูกต้องที่สุด +o+”
ผมมองหน้าน้องสาวแบบเหวอๆ นี่เราเคยโดนเอาไปจิ้นด้วยหรอเนี่ย = =!!
ผมรู้สึกกลัวน้องสาวตัวเองเล็กน้อย
“ก็แบมเป็นสาววาย นี่คะ ถึงจะยังไม่ขั้น โอโบจิฟุ แต่ก็ถือว่าระดับหนึ่งแหละ ฮุๆๆๆ”
“ห๊ะ มันคือ??” ผมต้องงงกับสารพัดคำศัพท์ที่น้องสาวผมพูดออกมา
“สาว y ก็ แบบว่า ชอบแนว BL นั่นแหละ พี่อย่าถามมากสิแบมก็อายเป็นนะ”
“แล้ว การ์ตูนพวกนี้”
“แบมแอบซื้อตามเน็ทอ่ะ อย่าบอกแม่นะ ตอนนี้พี่กับแบมมีความลับร่วมกันละนะ”น้องสาวผมยิ้มร่า
“อืม”สงสัยที่ยัยแบมกะไว้ คงแบบนี้สินะ = =
“ส่วนการ์ตูนนี่ หนูให้พี่ยืมเอาไปอ่านศึกษาไว้”
“แล้วก็อย่าลืมพาพี่ปอมมาให้หนูเจอด้วยนะ”
“เอาละพี่กลับห้องไปได้แล้ว” พอพูดจบยัยแบมก็หยิบหนังสือการ์ตูนกองหนึ่งยัดให้ผม แล้วดันผมออกจากห้อง
ผมยืนงงอยู่หน้าห้องตัวเองแปป นึง แล้วก็เดินเข้าห้องตัวเอง ผมวางกองหนังสือการ์ตูนไว้ข้างๆเตียง แล้วลงมือทำการบ้าน พยายามไม่สนใจ แต่
ไม่นาน ผม อดกลั้นความอยากรู้ตัวเองไม่ได้ เลยหยิบมาอ่านเล่มนึง
=//////= (หวา!! นี่มันอะไรกันเนี่ย!!)
ผมรีบปิดหนังสือวางไว้ที่เดิมแล้วไปนั่งสงบจิดสงบใจ ริมหน้าต่าง
ผมแอบเหล่ไปที่หนังสือการ์ตูนเล่มนั้นใหม่ แล้วเดินไปหยิบมาอ่านอีกรอบ
“ฮุๆๆๆ กะแล้วว่าพี่ต้องอ่าน” ผมสะดุ้งเฮือก แถมตกจากที่นอน เมื่อได้ยินเสียงของน้องสาวดังขึ้นมา ผมหันไปมองที่ประตู เห็นแบมกำลังแอบแง้มประตูดูอยู่
“เปิดเข้ามาทำไมเนี่ย ไม่ให้สุ่มให้เสียง!”
“ฮุๆๆๆ ทีหลังพี่ก็หัดล็อกห้องซะบ้างสิคะ” แล้วยัยแบมก็เอื้อมมือเข้ามากดล็อคประตูห้องผมแล้วปิด ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วก็อ่านต่อ
Mind side
วันนี้ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ เพราะเป็นวันเสาร์ วันนี้ผมจะไปบ้านเอ็มล่ะครับ ^o^ ถึงจะไปติวหนังสือแต่ก็อยากเห็นห้องของเอ็มมานานแล้ว ฮุๆๆ มันเห็นห้องผมแล้ว ผมต้องเห็นห้องมันบ้าง
ผมหยิบเสื้อผ้าในตู้ออกมาสองสามชุด ชุดนอน 1 ชุด แล้วพวกของใช้ส่วนตัว ใส่กระเป๋าสไตล์สปอร์ตขนาดปานกลางสีดำแดง พอเก็บของเสร็จผมก็หันไปมองเวลา เพิ่ง 8โมงกว่า อีก 1 ชม. กว่าจะถึงเวลานัด ผมเลยหยิบโทรศัพท์โทรหาบีม เดี๋ยวมันจะน้อยใจ
ผมฟังเพลงรอสายของบีม เป็นเพลง รสชาติแห่งความรัก ของ Paradox เก่ากึก แต่ความหมายดี
ไม่นานบีมก็รับสาย
“ดี บีมทำไรอยู่”
“อ่านการ์ตูน?”
“จริงดิเรื่องไร?” ผมแอบสงสัยว่าอย่างบีมจะอ่านแนวไหน
“เอ่อ”
“?”
“เดี๋ยวเอาไปให้ดู” แล้วบีมก็กดวางสายไป ผมงงเล็กน้อย ทำไมพูดไม่ได้หว่า?
ระหว่างที่ผมรอบีมมา ผมก็เปิดคอมฟังเพลงไปพลางๆ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
ผมลุกจากหน้าคอมไปเปิดประตู บีมยืนอยู่ข้างนอก ในมือมีถุงใบขนาดกลางๆไม่ใหญ่มากๆ แต่ข้างในดูเหมือนจะใส่ของไว้ตุง
“เข้ามาดิ”ผมเดินกลับมานั่งแถวๆเตียง ส่วนบีมก็เดินเข้ามาในห้องผม ปิดประตูแล้วก็ถอดรองเท้า
“ถือถุงไรมาอ้ะ”บีมเดินเข้ามานั่งตรงข้ามกับผม แล้วยื่นถุงมา
ผมทำท่าจะหยิบออกมา แต่มือบีมดันมาจับมือผมไว้เป็นเชิงห้าม
“เดี๋ยวค่อยอ่าน ตอนเรากลับไปแล้ว”
ผมก็งงสิ มันจะมีความลับอะไรมากมายขนาดนั้น
“แล้ว ไม่อ่านหนังสือเรียนหรอ”
“อ่านดิ ถึงได้ขนการ์ตูนมาให้ไง”
“อ่านะ” (= = ที่แท้ก็เอาของมาฝาก เพราะไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ ไม่น่าหลงดีใจเลย!)
“แล้ว เอ็มจะมารับเมื่อไหร่”
“เดี๋ยวก็มา”
“งั้น เรากลับก่อนนะ จะไปอ่านหนังสือล่ะ”
“อืมๆ”ผมเลยลุกเดินไปส่งบีมที่หน้าห้อง พอบีมกลับไปแล้ว ผมเลยเดินกลับมาที่ถุงที่บีมหิ้วมา
ผมลองหยิบออกมาดูเล่มนึง มันถูกห่อปกสีขาวไว้อย่างดี เลยไม่เห็นว่าหน้าปกเป็นยังไง หรือมันจะเป็นการ์ตูนเลือดสาดโรคจิต! ผมลองพลิกอ่านดูข้างในเล่ม
“=[]=!!!!!!!!!” ผมรีบปิดหนังสือการ์ตูน
ไม่น่าเชื่อว่าบีมจะอ่านการ์ตูนแบบนี้ พระเจ้า!!! ช็อคยิ่งกว่าถูกหวย
แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นผมเลยนอนอ่านต่อ ฮา~~
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
ผมละสายตาจากการ์ตูนละมองไปที่นาฬิกาที่แขวนไว้ที่ผนัง 9 โมง แล้วนิหว่า! ผมเลยรีบเดินไปเปิดประตู เอ็มยืนรออยู่ข้างนอก ใส่เสื้อยืดสีดำคอวีกับกางเกงยีนส์สีซีด
“เก็บของเสร็จยัง”
“เสร็จแล้ว รอแปปนะ” ผมเดินกลับเข้ามาหยิบกระเป๋าใส่เสื้อผ้า สายตาก็แอบเหลือบไปแถวกองการ์ตูน ผมคิดว่าไหนๆ บีมอุตส่าห์หิ้วมาให้ ผมเลยเปิดกระเป๋านักเรียนที่ใส่หนังสือสำหรับไปติวไว้ ยัดการ์ตูนเข้าไปเพิ่ม อีก 5-6 เล่ม ผมมองในถุง เหลืออีกไม่กี่เล่ม เลยเปิดกระเป๋าเสื้อผ้าแล้วยัดการ์ตูนที่เหลือลงไป สรุปผมเอามาหมดนั่นเลย พอรูดซิปเสร็จ ผมรู้สึกคิดผิดนิดๆเพราะโคตรหนัก
ผมหยิบโทรศัพท์มือถือ กระเป๋าตังค์ แล้วก็กุญแจห้อง เดินมาใส่รองเท้าแตะ แล้วก็ออกมานอกห้อง ล็อคเรียบร้อยแล้ว ก็ส่งกระเป๋านักเรียนให้เอ็มช่วยถือ เพราะมันหนักกว่า (คนดีมั้ยล่ะผม)
“เอาไรไปเนี่ย มายด์ โคตรหนัก”เอ็มมันบ่นเล็กน้อย ตอนที่รับกระเป๋าผมไป
“ก็หนังสือเรียนไง พอดีเอาไปหลายเล่ม”
แล้วผมกับเอ็มก็เดินมาข้างล่าง เอ็มเดินนำไปที่รถเก๋งสีดำ Toyota altis ครับ ส่วนเป็นรุ่นใหม่รุ่นเก่า ผมแยกไม่ออก เพราะไม่ค่อยรู้เรื่องรถ
“ยืมพ่อมาอ้ะ ส่งเป๋าอีกใบมาดิ”เอ็มเปิดหลังรถ ใส่กระเป๋านักเรียนผมลงไป ผมเลยเอาเป๋าเสื้อผ้าไปวางไว้ข้างๆ พอวางเสร็จก็เดินไปขึ้นรถ ผมคาดเข็มขัดเรียบร้อยเพื่อความปลอดภัย เพราะไม่เคยนั่งรถที่เอ็มขับมาก่อนเลยหวั่นๆ เพราะตอนที่เบสมันหัดขับใหม่ๆ ขับโคตรน่ากลัวเลย
รถออกตัวไปอย่างช้าๆ เอ็มขับดีมากๆเลยครับ ไม่เร็วไปไม่ช้าไป และก็ขับมีมารยาทมากๆ คงเพราะมันยังไม่มีใบขับขี่มากกว่า
“เอามาขับงี้ ไม่เป็นไรหรอ?”ผมอดสงสัยไม่ได้
“ไม่เป็นไรหรอก บ้านอยู่ไม่ไกลไง”เอ็มตอบแต่สายตาของมันยังมองไปข้างหน้า
ผมเลยกดเปิดวิทยุ ผมลองกดช่อง CD ดูอยากรู้ว่ามีเพลงไรอยู่ พอเพลงเริ่มเล่น เป็นเพลง emotion ของวง Beegees
“พ่อเราชอบอ้ะ”
“อืม พ่อเราก็ชอบ”
“มายด์กินข้าวยัง?”
“ยังอ้ะ”
“ดี แม่เราทำกับข้าวรอไว้แล้ว พอเราบอกจะพาลูกสะใภ้ไป แม่ตื่นเต้นใหญ่เลย ฮ่าๆๆ”
“เฮ้ย ตลก บอกแม่ไปงั้นหรอ?”
“ล้อเล่น บอกแค่จะพาเพื่อนสนิทมาติว”
“ค่อยยังชั่ว”
“แต่ไม่ต้องกลัวไปหรอก มายด์เจอแม่เราอาจจะช็อคหนักกว่าเดิม ฮ่าๆๆๆ”
ผมกลืนน้ำลายลงคอ แม่ของเอ็มจะเป็นคนยังไงล่ะเนี่ย คงไม่ระเบียบจัด ดุ หรือน่ากลัวหรอกนะ
ผมภาวนาขอให้แม่เอ็มใจดีไปตลอดทาง พอขับไปไม่ไกลมาก รถก็เลี้ยวเข้าซอยๆหนึ่ง มีบ้านปลูกหลายหลัง เอ็มขับไปจนเกือบสุดซอย แล้วเลี้ยวเข้าบ้านหลังหนึ่ง ผมมองดูเป็นบ้านสไตล์โมเดิร์นสีดำ ข้างหน้ามีสวนหย่อมจัดไว้อย่างสวยงาม เอ็มจอดรถต่อท้ายรถอีกคัน แล้วมันก็ลงจากรถ ผมเลยรีบลงตามมัน เอ็มเดินไปเปิดท้ายรถ หยิบกระเป๋านักเรียนออกมาก่อน ผมเลยหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าออกมา
“เตรียมตัวให้ดีนะมายด์ พ่อแม่เรารออยู่”
พอเอ็มพูดงั้นผมเลยเสียวหลังวาบ เดินกอดกระเป๋าเดินตามเอ็มไปแบบติดๆ พอเดินเข้ามาในบ้าน เอ็มก็เดินนำไปห้องๆหนึ่ง เป็นห้องรับแขกโซฟาสีดำ และโต๊ะกาแฟที่ทำจากไม้อะไรสักอย่าง มีทีวีประมาณ 36 นิ้ววางอยู่ตรงข้ามกับโซฟา มีเครื่องเสียงสเตอริโอชุดใหญ่ ดูหรูมากๆ มีผู้ชายผู้หญิงนั่งคู่กันอยู่กำลังมองมาที่เราทั้งคู่ คงเป็นพ่อแม่ของเอ็ม ต่างจากสไตล์พ่อแม่ ผมลิบลับเลย แม่ของเอ็มดูแต่งตัวเก่งมากๆผมย้อมสีน้ำตาลอ่อนซอยละคอ แต่งหน้าเบาๆ ส่วนพ่อของเอ็มก็ดูเคร่งขรึม ดูน่ากลัว ผมรีบยกมือไหว้พวกท่าน พวกท่านรับไหว้ผมแล้วหยิบให้ เอ็มเดินไปนั่งโซฟาที่อยู่ข้างๆโซฟาหลัก ผมเลยไปนั่งข้างๆเอ็ม
“พ่อครับ แม่ครับ นี่มายด์ครับ”
“น่ารักกว่าที่เอ็มพูดไว้อีกนะเนี่ย”แม่ของเอ็มเป็นคนเอ่ยปากคนแรก ส่วนพ่อของเอ็มก็ยิ้มให้ผม
“ใช่มั้ยล่ะครับ น่ารักมากๆเลย”
“น่ารักกว่าเอ็มอีก”แม่ของเอ็มพูดไปหัวเราะไปด้วย
“โห แม่พูดงี้น้อยใจนะ”เอ็มทำเสียงน้อยใจ
“เอาน่า ว่าแต่กินข้าวมารึยัง? แม่เค้าทำอาหารไว้เพื่อจะยังไม่ได้กินไรกันมา”
“ยังไม่ได้ทานครับกะว่าจะมาทานฝีมือคุณแม่”ผมรู้สึกหิวมากๆตอนนี้เพราะยังไม่ได้กินไรเลย
“แหม ปากหวานจังนะ ป่ะๆ ไปกินข้าวกัน”พอพูดเสร็จ แม่ของเอ็มก็ลุกเดินออกไป
“เอ็มเอาของไปเก็บบนห้องสิ แล้วพามายด์ไปกินข้าว” พอพ่อของเอ็มพูดจบก็ลุกตามแม่ ไปเหมือนกัน
ผมรอพวกท่านไปได้สักพักเลยหันไปมองเอ็ม
“พ่อแม่เอ็มน่ารักดีเนอะ”
“ใช่ ลูกก็น่ารักเหมือนกัน”เอ็มยิ้มแบบกวนๆ แล้วยักคิ้วให้ผม
“เอาของไปเก็บบนห้อง แล้วมากินข้าวดีกว่า โคตรหิวเลย”
พอเอ็มพูดเสร็จมันก็หิ้วกระเป๋าแล้วเดินนำ ผมเลย รีบหิ้วเป๋าแล้วเดินตามไป เราเดินเลี้ยวซ้ายจากห้องนั่งเล่นเดินตรงไป มีบันไดขึ้นไปชั้นสอง พอเดินขึ้นมา มีห้องแบ่งหลายห้อง เอ็มเดินเข้าห้องหนึ่งที่อยู่ไม่ห่างจากบันไดมากนัก
“ขอต้อนรับสู่ ห้องของผมครับ” เอ็มเปิดประตู แล้วผายมือเป็นเชิงให้ผมเข้าไปก่อน ผมเลยเดินเข้าไป ภายในห้องมีเตียงใหญ่ๆหนึ่งเตียง วางอยู่ใกล้กับหน้าต่าง ข้างๆเตียงมีโต๊ะคอม ส่วนกลางห้องมีโต๊ะญี่ปุ่น สำหรับเขียนหนังสือ ตู้เสื้อผ้าอยู่ปลายเตียง ถัดจากตู้เสื้อผ้ามีประตู คิดว่าเป็นประตูห้องน้ำ ห้องของมันไม่ใหญ่มากครับ กลางๆ ผมวางกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ข้างๆตู้เสื้อผ้าของมัน ส่วนมันวางกระเป๋านักเรียนผมไว้ที่โต๊ะญี่ปุ่น
“ป่ะ ลงไปกินข้าวกัน แล้วค่อยขึ้นมาคิดว่าจะทำกันตรงไหนดี”
“เฮ้ย จะทำแต่เช้าเลยหรอ!!” (ไอ้นี่มันจะหื่นแต่เช้าเลยเรอะ)
“อืม อ่านหนังสือก็ตั้งอ่านแต่เช้าดิ” (ตกลงคนที่หื่น คือผมสินะ ฮา~)
แล้วผมกับเอ็มก็เดินลงไปชั้นล่าง ห้องที่อยู่ข้างๆบันไดเป็นห้องทานอาหาร ผมเดินเข้ามาเห็นแม่ของเอ็มกำลังตักข้าวใส่จาน ผมเลยเดินเข้าไปช่วย ส่วนพ่อของเอ็มนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ เอ็มก็เหมือนรู้หน้าที่ ไปข้างๆพ่อ พอตักข้าวเสร็จผมก็มานั่งข้างๆเอ็ม ส่วนแม่ของเอ็มนั่งตรงข้ามกัน ระหว่างที่ทาน แม่ของเอ็มก็ถามผมมากมาย ผมเลยเข้าใจที่เอ็มยอกให้ผมรับมือ คงเป็นแบบนี้เอง แม่ของเอ็มเป็นคนคุยเก่งมาก ต่างกับพ่อที่จะดูขรึมๆหน่อย แต่ผมก็ยังดูไม่ออกเลยว่าเอ็มเอานิสัยมาจากใคร
พอทานข้าวเสร็จผมกับเอ็มก็ช่วยกันล้างจาน พอล้างเสร็จก็เดินกลับขึ้นมาบนห้อง
“ไหนดูดิ เอาหนังสือไรมามั่ง”เอ็ม เปิดกระเป๋านักเรียนของผม ผมเดินเข้าไปห้ามมันไว้ไม่ทัน มันหยิบหนังสือการ์ตูนที่ห่อปกสีขาวไว้ออกมา แล้วมองแบบสงสัย มันลองเปิดดูข้างใน ผมก็ทำหน้าเจื่อนๆ
“มายด์”
“ครับ”
“จะสอบอยู่แล้ว ยังคิดเรื่องลามกอีกนะ เดี๋ยวเหอะ!” เอ็มจ้องผมเขม็งเลย (น่ากลัวง่า)
“บีมมันเอามาฝาก ไว้ตะหากล่ะ” ผมรีบแถเนียนๆ
เอ็มมองผมแบบไม่ค่อยเชื่อ แล้วเก็บการ์ตูนที่ห่อปกขาวไปวางไว้มุมข้างๆโต๊ะคอม
“เอาล่ะมาเริ่มติวกัน”
“ครับ อาจารย์”
“จะเริ่มจากวิชาที่มายด์อ่อนก่อน ก็คือ ฟิสิกส์ เคมี คณิตเพิ่ม”
“ฮา~~” (แต่ละวิชาน่ากลุ้มจริงๆ)
“กฎมีง่ายๆ เราจะติวให้ก่อนจากนั้นทำแบบทดสอบ 40ข้อก่อน ห้ามผิดเกิน 60 ข้อ รวมทั้งสามวิชา
ถ้าทำผิด 10 ข้อ แรกจะต้องใส่ไอ้นี่” เอ็มมันลุกไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบถุงใบใหญ่ออกมาถุงหนึ่ง ผมมองด้วยความสงสัย
แล้วเอ็มมันก็หยิบ!!
“หูแมว!! =[]=!!!”ผมร้องลั่น เมื่อมันถือหูแมวออกมา
“ใช่ หูแมว นี่โทษเบาๆเรื่มแรกนะ” มันเดินกลับมานั่งที่โต๊ะญี่ปุ่นตรงข้ามผม แล้ววางหูแมวไว้บนโต๊ะ
“และ ถ้าทำผิด 30 ข้อ จะต้องใส่ไอ้นี่” มันหยิบปลอกคอหนังออกมาจากถุงแล้ววางไว้ข้างๆหูแมว
ผมมองของสองอย่าง รู้สึกเสียวสันหลังวาบ
“และต่อมา 50 ข้อ จะต้องใส่ไอ้นี่” ไอ้เอ็มมันแสยะยิ้มให้ผม แล้วหยิบหางแมวออกมา แต่ที่สำคัญคือมันเป็นหางแมวแบบเสียบช่องตรงนั้น!!!!!
“และ ถ้าผิดครบ 60 ข้อ” ผมกลืนน้ำลายเอื้อก จะโดนอะไรล่ะนี่!!
“ถ้าผิดครบ จะโดนสองยก แล้วต้องติวใหม่ทั้งหมด”
“=[]=!!!!!!!!”
-
อ่า สงสัยกว่าจะติวเสร็จ มายด์ได้จบไป 10 รอบแน่ๆเสร็จเอ็ม
น่ากัวมากอ่ะ อุปกรณ์ SM ครบเลยรึเปล่าเนี่ยะ :-[
-
บีมกะพี่ปอมเลิฟๆกันแร้ว ส่วนเอ็มยังหื่นเยี่ยงเดิม
-
:o9: o3 o16
-
ขอบคุณค้าบบบบบบบ
เลือดกระฉูด ทู้กกกครั้งที่เข้ามาอ่าน
-
อ่า ๆๆๆอยากไปนั่งดูเค้าติวกันอะ
มายด์เราซวยจิง ๆเลย ฮ่า ๆๆๆ
เสร็จเอ็มแน่ ๆ เล่นเอาของออกมาสะขนาดนั้น
-
ค้างงง =[]=
-
ฮ่าาาาาาาติวงานนี้มีเสียท่าแน่ๆๆๆ
-
พี่ปอมน่ารัก
ชอบพี่ปอมที่สุดในโลกเลย
-
ฮือๆๆ ท๊อปบีม คงไม่มีหวังแล้วใช่ไหม????
-
จริงๆเล้ยยย พ่อคนนี้ นายเอ็ม
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มายด์แกทำผิดหมดเลยเหอะ!
ฉันอยากเห็น :oo1:
-
น่ารักกันทุกคนเลย แต่ชอบบีมที่ซู๊ดดดดด...... :impress2:
-
อะไรอะ
ความอยากรู้เข้าตา
:call:
-
แหมๆ อย่างนี้เข้าทางเอ็มกันเลยทีเดียว 555 :jul3:
-
:z1: o18
-
:pighaun:
ตกลง เอ็ม มันจะ ติวหนังสือ หรือ ติวรัก กันแน่ :z2:
-
สาธุ !!!
อยากอ่านสองยก 5555555555555
ไม่ได้หื่นน้ะ ><
-
มายด์
กามั่ว เอาให้ผิดทุกข้อ !
นะ 55555 > <'
-
ติวด้วยๆๆๆๆ
-
กร๊ากกกกกกกกกก :laugh:
เอ็มหื่นไม่เลิก ทำเป็นว่ามายย์เนอะ!! :z6:
และในที่สุด พี่ปอมก็สมหวังกับเค้าซะที~ :กอด1:
อัพไวๆๆๆ :call:
-
เอ็ม ออฟชั่นนาย น่ากลัวมาก
เอ๊ะ หรือน่าอย่างอื่นหว่า :laugh: :laugh:
-
จะผิดกี่ข้อหล่ะทีเนี๊ย.................
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
อีพี่ล่ะชอบจริงๆ บทลงโทษแบบนี้
-
งานเข้า กร๊ากกกกกกกกกก :laugh:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
หื่นได้ใจจิงๆๆ
-
เป็นการติวที่ติดเรทมากมาย
แถมบทลงโทษแต่ละอย่างรุสึกมันสนอง need เอ็มแบบสุดๆ :haun4:
-
ขอบคุณนะคะ ได้ตอนใหม่ อ่านทันเเล้ว อยากรู้เรื่องตอนติว คุคุคุ โมเอ้ สุดๆอะ หู + หาง ช่วงนี้เเพ้ ออพชั่น นี้อย่างเเรง
-
ชอบบบบบบบบบบบ เรื่องระหว่างพี่ปอมกับบีมอ่ะ
ลุ้นจนตัวโก่งเลย ตื่นเต้นดี
แต่ตอนนี้ลุ้นเอ็มกับมายด์มากกว่า ว่าหลังจากการติวคราวนี้จะเกิดอะไรขึ้น
ถึงจะสนับสนุกการเรียน แต่คราวนี้อยากให้มายด์ผิดทั้งหมดเลยอ่ะ
-
:pighaun:
หมดคำบรรยาย
หมาป่ากับหนูน้อยหมวกแดง
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ
หนูน้อยหมวกแดงน่ารักอย่างแรง > <'
คุณหมาป่าก็เท่ซะ !
-
แหม่
น่าฟัดจริงๆเลย
หนูน้อยหมวกแดง
:-[
-
อุว้ากกกกกกกกกกก :serius2:
แหวกแนวมากค่า~ :z2:
อัพต่อปายยยย~ :bye2:
-
ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากอ่านสองย๊กกกก !!!
มายด์เสร็จแน่ ๆ
หนูน้อยหมวกแดงน่ารักที่สุดแล้ว ><
-
อยากจับหนูน้อยหมวกแดงมากินจริงๆ เลยอ่ะ
แต่อยากได้หมาป่าหนุ่มมากอดมากกว่า ฮ่าๆๆๆๆ
-
หนูน้อยหมวกแดงเวอร์ชั่นนี้ก็ดีไปอีกแบบบ
น่ารักจังเลย
คุณหมาป่ากับหนูน้อยหมวกแดง :impress2: :impress2: :impress2:
-
เฮ้ย
มาได้ไงเนี่ย
คุณหมาป่ากับหนูน้อยหมวกแดง
ฮา~~
เอาโล่ไปเลย....
-
:z2: :z2:
-
เปลี่ยนแนวอ่ะ ฮ่าๆๆๆ :pighaun:
-
พึ่งเข้ามาอ่านหนุกหนามมากมาย
-
มาต่อ ตอนที่14 แล้วครับ ดีใจ ที่ชอบหนูน้อยหมวกแดงกับคุณหมาป่า ฮ่าๆๆ
กำลังคิดจะทำนิทาน เรื่องอื่นๆต่อไปอยู่ ตอนแรกผมแต่งไว้เล่าให้น้องสาวนะ ฮุๆ
ตอนนี้อาจจะสั้นหน่อยนะครับ พอดี ผมไม่สบาย เพิ่งฟื้นไข้มาอัพ ต้องขอโทษด้วยจริงๆครับ
แล้วก็คิดว่าไม่น่ามีปัญหาเรื่องอัพแล้ว เพราะว่าตอนนี้เน็ทใช้ได้แล้ว -w-//
จะรีบเอาตอนต่อไปมาลงเร็วๆ ครับ
---------------------------------------------------------------------------
“ผิด! ข้อนี้ตอบข้อสามต่างหากล่ะ”
“ง่ะ =[]=!!” หลังจากที่เริ่วติววิชาฟิสิก 1 ชม. ผมก็ผิดไปตั้ง 5 ข้อแล้ว TT[]TT
ถ้าผิดไปเรื่อยๆมีหวังต้องใส่หูแมวแน่ๆ ง๊ากกก TT[]TT
“ฮึๆๆๆ อีกแค่ 5 ข้อ พยายามเข้านะมายด์ ^ ^”เอ็มยิ้มแบบร่าเริงให้ผม แต่เป็นยิ้มที่ทำให้ผมเสียวสันหลังวาบเลย
“โห อ่อนให้นิดนึงดิ”ผมทำเสียงอ้อนๆใส่มัน
“ถ้าอ่อนให้เวลาสอบจะทำไง?” (ชิส์ ไม่สำเร็จ)
“ทำข้อต่อไปได้แล้ว”เอ็มทำเสียงโหดๆใส่ผม ผมเลยนั่งจ๋อยทำข้อต่อไป
“ถ้าข้อต่อไปถูกจะให้พักละกัน”ผมยิ้มร่าให้มันทันที รู้ใจจริงๆ!
“อึก!!”ผมอ่านโจทย์ข้อต่อไปแล้วแทบจะสลบ
“เวกเตอร์ขนาด 20 หน่วยเท่ากัน 2 เวกเตอร์ อืมๆ -*-“ ผมพึมพำเบาๆ
“พึมพำไรทำดิ”เอ็มจี้ให้ผมทำโจทย์ แล้วมันก็หยิบขนมกินสบายใจ - -* ชิส์!
ผมอ่านโจทย์ทวนอีกรอบ โจทย์ให้หาเวกเตอร์ลัพธ์ ผมเลยเริ่มจากหาค่า R แล้วเข้าสูตรมันซะ คำนวณเสร็จก็หาค่า tan ต่อ อืมม ทำไงต่อละเนี่ย =[]=!! ผมเงยมองหน้าไอ้เอ็มส่งสายตาให้มัน
อธิบาย เหมือนมันจะทนไม่ไหว เลยยอมสอน
“ก็เข้าสูตรนี้ดิ จะงงไร”แล้วมันก็เขียนให้ผมดูแล้วก็ใส่เลขให้เรียบร้อย ผมทำต่ออีกนิดก็เสร็จแล้ว +w+
“เอ็มเสร็จแล้ว!!”
“ไหนดูดิ อืม ถูก พักได้!”ผมยิ้มแก้มปริ ได้พักซะทีกรุ!! ผมหยิบโออิชิชาข้าว มากระดก ฮ้า~~
“เดี๋ยวเที่ยงออกไปกินสุกี้หม้อไฟกัน”
“+0+”ผมพอได้ยินชื่อของกินก็หูตั้งลิ้นห้อยทันที เฮ้ย!!
“งั้นก็ติวต่อ”ผมแอบเซงนิด แต่เพื่อปากท้อง เลยตั้งใจทำต่อ ผมติวกับเอ็มจนเที่ยง ผิดเพิ่มไปอีก 4 ฉิวเฉียดสุดๆ ผมแอบถอนหายใจ อย่างน้อยก็ไม่ต้องใส่หูแมวออกไปนอกบ้าน เอ็มกับผมขี่มอเตอร์ไซต์ออกมาจากซอยบ้าน ขับไปไม่ไกลก็ถึงร้านสุกี้หม้อไฟ พอเข้ามาในร้าน เราก็เลือกที่นั่ง เอ็มสั่งไปสองชุด พอพนักงานเอาอาหารมาเสิร์ฟ ผมก็ทำหน้าอึ้งๆนิด คือมันเป็นหม้อไฟ เลย แล้วก็มีเครื่องสำหรับทำสุกี้ แต่พอกินไปน้ำจิ้มอร่อยมากๆ ผมเลยกินไม่ยั้ง กว่าจะกินเสร็จก็บ่ายกว่า ผมกับเอ็มก็ขับกลับมาที่บ้านมัน แล้วเริ่มติวต่ออีกรอบ แล้วเหมือนสวรรค์จงใจกลั่นแกล้งในที่สุดผมก็ได้ใส่หูแมว!! ส่วนไอ้เอ็มก็มองตาค้างแถมเอาโทรศัพท์มือถือมาถ่ายรูปไว้อีก ส่วนผมโคตรอาย!
“จะถ่ายทำไมเนี่ย -///////-* อายนะเว้ย!!” ผมปัดโทรศัพท์มันไม่ให้ถ่าย
“ก็น่ารักไงจะถ่ายเอาไว้ดู”มันจับมือผมออก แล้วพยายามถ่ายรูปผม สักพักเราสองคนก็ต่างฝ่ายต่างปัดมือ สักพักเริ่มเล่น เพราะเอ็มมันไล่หอมแก้มผม ส่วนผมก็หนีมัน จนมันล็อคกอดผมไว้แน่น ผมเลยขยับหนีไม่ได้ เลยยอมให้มันจูบแต่โดยดี -///////-
“อ่านวิชาอื่นกันดีกว่า วันจันทร์สอบไม่ค่อยเยอะ อ่านเสร็จแล้วค่อยติวที่เหลือให้มายด์ต่อ”เอ็มหยิบตารางสอบขึ้นมาดู แล้วเดินไปหยิบหนังสือที่มีอยู่ในตารางสอบของวันจันทร์มา ผมหยิบตารางสอบมาดูมั่ง เพราะจำไม่ได้เหมือนกัน วันจันทร์สอบฟิสิกส์ วิชาแรกเลยวุ้ย = =! ตามด้วยสังคม
สุขศึกษา อังกฤษ คณิตพื้นฐาน ไม่ค่อยน่ากังวลเท่าไหร่ แล้วผมก็เริ่มติวกับเอ็มต่อ คราวนี้ไม่รวมแต้มหรอกนะ ฮุๆๆ
ก๊อกๆๆ
ผมเงยหน้าจากหนังสือที่อ่าน แล้วมองไปที่ประตูที่ค่อยแง้มเปิด คุณแม่ของเอ็มชะโงกเข้ามาแค่หน้า
“อ่านหนังสือกันอยู่หรอ จ๊ะ?” เสียงคุณแม่ดูผิดหวังนิดๆ
“แล้วแม่อยากให้ผมทำอะไรกันล่ะ”เอ็มทักขึ้นมาแล้วหันไปมองแม่
“อันนี้แม่ก็ไม่รู้สิ ^ ^”
“เดี๋ยวแม่กับพ่อจะออกไปงานเลี้ยง พวกลูกทำอาหารเย็นทานกันเองได้นะจ๊ะ”
“ครับ ไม่ต้องห่วง”
“อ่านหนังสือกันให้สนุกนะจ๊ะ พักบ้างก็ได้ แม่ไปละ บายจ๊ะ”
“อ่า ครับ” ผมรีบยกมือไหว้คุณแม่ คุณแม่ยิ้มให้ผม แล้วปิดประตู ผมเลยหยิบโทรศัพท์มาดูเวลา 5 โมงเย็นแล้วหรอเนี่ย! ถึงว่าเริ่มหิว
“พักกันก่อนมั้ย? ชักหิวล่ะ”เอ็มไปฝ่ายชวนก่อน มันสอดกระดาษคั่นที่อ่านค้างเอาไว้ แล้วค่อยๆลุกขึ้น ส่วนผมวางหนังสือไปต้องนานแล้ว ฮ่าๆๆ ผมกับเอ็มเดินลงมาชั้นล่าง พ่อกับแม่ออกไปแล้ว พวกผมเลยเดินเข้าไปในครัว เอ็มเดินไปเปิดตู้เย็น แล้วยืนแช่อยู่สักพัก ส่วนผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้แถวๆเคาท์เตอร์
“จะยืนตรงนั้นนานอีกมั้ยครับคุณเอ็มมันเปลืองไฟ!” เอ็มหันหน้ามามองผมแล้วยิ้มให้ มันปิดตู้ แล้วเดินมาหาผม
“แค่คิดอยู่ ว่าจะทำไรให้ที่รักกินดี”มันโอบรอบเอวผม -/////- (เขินเว้ย!)
“ทำๆไปเถอะน่า -//////-“ผมตอบไปเบาๆแล้ว กอดมัน หน้าของผมซุกอยู่ที่อกมัน -///////-
“อ้อนแบบนี้คงต้องทำสุดฝีมือแล้ว”มันจุ๊บเบาๆที่หัวผม แล้วอุ้มผมขึ้น
“=[]=! เฮ้ย! ทำไรอ้ะ!!”ผมเกาะมันไว้แน่น เพราะกลัวตก มันอุ้มผมมาที่ห้องนั่งเล่น แล้ววางลงที่โซฟา
“ดูทีวีรอไปก่อนนะ ทำเสร็จแล้วจะเรียก”มันยิ้มให้ผมแล้วเดินเข้าครัวไป ผมอารมณ์บูดนิดๆ กะว่าจะช่วยมันทำด้วยกัน - -* ผมเลยนอนกลิ้งไปมา สักพักทนไม่ไหว ผมเลยเดินไปที่ครัว เห็นเอ็มกำลังล้างแอปเปิ้ลเขียวและแดง ผมเลยเดินไปข้างๆมัน
“ไปนั่งรอก่อนดิ เดี๋ยวเสร็จละเรียก”
“ไม่เอา จะช่วย”เอ็มหันมามองผม ผมเลยจ้องมัน แบบไม่ลดละ ไม่ให้ช่วยจะจ้องงี้แหละ :P
“ก็ได้ๆ งั้นล้างแอปเปิ้ล แล้วก็หั่นแบบพอดีคำนะ”
“หั่นทำไมอ้ะ?”ผมอดสงสัยไม่ได้ กัดกินเลยง่ายกว่ามั้ย?
“ทำเถอะ อยากช่วยไม่ใช่หรอ? ^ ^”เอ็มมันส่งยิ้มกวนๆให้ผม ผมเลยเด้งเอวใส่เอ็มให้มันหลบ แล้วล้างแอปเปิ้ล ผมหันไปมองเอ็มเห็นมันกำลังปลอกกระเทียม ใส่ครกกับพริกขี้หนูอีกเล็กน้อย พอโขลกไปสักพัก มันก็ตักใส่ถ้วยใบใหญ่ๆ ใส่มายองเนส น้ำปลา น้ำตาลปี๊บ ลงไปผสม คลุกเคล้า ส่วนผมก็หั่นแอปเปิ้ลให้พอดีคำทั้งสองสี
“หั่นช้าจัง ไปลวกกุ้งดิ เดี๋ยวทำต่อเอง”แล้วมันก็ส่งหม้อมาให้ผม ผมเลยไปลวกกุ้งแทน ผมมองมันใช้มีดอย่างชำนาญ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะทำกับข้าวเป็น พอผมลวกกุ้งเสร็จเอ็มก็บอกให้ผมใส่ลงไปในถ้วยอีกใบ แล้วมันก็จับผมไปนั่งที่เก้าอี้ตรงเคาท์เตอร์ให้ดูมันทำแทน เล่นซะเหมือนผมเป็นตัวป่วนเลย - -* มันเอาส่วนผสมทั้งหมดมาคลุกเคล้าเข้าด้วยกัน เสร็จแล้วก็ใส่จาน แล้วมาวางไว้หน้าผม
“เอาไปกินรอก่อน”
“ยำแอปเปิ้ล?”ผมมองหน้ามันแบบสงสัย
“ไม่ใช่ นี่ สลัดแอปเปิ้ลคู่รัก”มันยิ้มให้ผม แล้วส่งส้อมให้ผม ผมเลยจิ้มกุ้งกิน
“อร่อยอ่ะ!”อร่อยมากๆเลยครับ รสกำลังดีเลย
“แต่ทำไมชื่อ สลัดแอปเปิ้ลคู่รักด้วยอ้ะ”ผมอดสงสัยเรื่องชื่อมันไม่ได้
“ก็สีเขียวกับสีแดงไง ชนิดเดียวกันแต่คนละสี เหมือนเราสองคนไง ^ ^”พูดเสร็จมันก็โน้มมาจูบผม แล้วสอดลิ้นเข้ามา แล้วมันก็แย่งกุ้งในปากผมไป
“อร่อยจัง ^ ^”แล้วมันก็หันไปเปิดตู้เย็น
“-/////-”ส่วนผมนั่งเขินเงียบๆไปสักพัก
“มายด์ มาตรงนี้ดิ”ผมมองมันแบบงงๆ แต่ก็เดินไปหา
“อะไรหรอ?”
“จะสอนทำไข่สะใภ้ ไว้ทำให้พ่อแม่เรากิน”
“-////////-!! ไอ้บ้า! ไม่ใช่สะใภ้เว้ย”
“ล้อเล่น แต่เป็นได้ก็ดีนะ ^ ^”ผมพูดไม่ออกตอบไม่ถูกเลย -//////-
“มาดูๆ”
แล้วมันก็ตั้งกระทะใส่หอมแดง กระเทียม เจียวจนเหลือง ตักขึ้น แล้วใส่พริกขี้หนูแห้งทอดจนพอง
จากนั้นมันก็เอาน้ำตาลปี๊ปมาเคี่ยวเติมน้ำปลากับน้ำมะขามเปียก เคี่ยวไปสักพักมันก็ตักขึ้นมาเล็กน้อยแล้วยื่นให้ผม
“ชิมดิ”ผมเลยเป่าให้มันหายร้อนๆแล้วค่อยๆ แตะ
“อืม หวานกำลังดี” เสร็จแล้วมันก็เลยยกออก แล้วหยิบไข่มา 4 ฟอง แล้วทอดไข่ดาว พอทอดเสร็จก็ใส่จานวางอย่างสวยงาม เอาน้ำตาลที่เคี่ยวไว้มาราด และตามด้วย หอมแดงกับกระเทียมที่เจียวไว้
“มายด์ไปดูดิ ข้าวสุกยัง” ผมเดินไปดูที่หม้อหุงข้าว เปิดฟาหม้อดู
“สุกแล้ว”
“ตักใส่จานเลย เดี๋ยวทำแกงจืดเต้าหู้อีกอย่าง”ผมเลยตักข้าวใส่จาน แล้วยกไปวางไว้ในห้องทานอาหาร ตามด้วยกับข้าวอีกสองอย่าง ส่วนเอ็มก็ง่วนกับการทำแกงจืดเต้าหู้อีกอย่าง ผมเลยไปนั่งรอมันที่โต๊ะกินข้าว ไม่นานแกงจืดเต้าหู้ก็ถูกยกมา มันนั่งข้างๆผม แถมขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้อีกนิด
“มายด์ป้อนหน่อยดิ”มันกอดเอวผมแล้วเอาคางวางบนไหล่
“ไม่มีมือรึไง -/////-*” ผมพยายามดันหน้ามันออก
“ทำอาหารให้ที่รัก จนไม่มีแรงล่ะ”มันส่งสายตาอ้อนๆมาให้ผม
“กะ ก็ได้ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ”
“จ๊ะ” มันยอมเอาคางออกจากบ่าผม แต่มือมันยังกอดรอบเอวผมอยู่ จากนั้นผมก็ป้อนมันไปสลับกับตักกินเอง พอทานเสร็จก็ช่วยกันล้างจาน จากนั้นก็กลับขึ้นห้องมันเดินไปหยิบผ้าขนหนูมาสองผืน ผืนนึงส่งให้ผม
“อาบน้ำด้วยกันนะ”
“ไม่ อาบคนเดียวดิ” เพราะครั้งสุดท้ายที่อาบกับมัน เล่นซะผมปวดสะโพก ละก็ขาไปหลายวัน
“อาบด้วยกันนะ คราวนี้ไม่ทำไรหรอก”เหมือนมันจะรู้สิ่งที่ผมคิด
“ให้จริงนะ ถ้าทำ ไม่อาบด้วยอีกแน่”แล้วผมกับมันก็อาบน้ำด้วยกัน ผลัดกันถูหลัง พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเราก็เอาหนังสือมากลิ้งอ่านบนเตียง
“มายด์ อ่านไปก่อนนะ เดี๋ยวเอ็มลงไปเอาขนม” ผมพยักหน้าให้มัน แล้วก็อ่านต่อ แล้วมันก็หายไปนานสองนาน ผมเลยกะจะลุกไปดู แต่มันก็เดินเข้ามาพอดีในมือถือจานไว้และมีฝาปิด
“เอาไรมาอ่ะ?”ผมอดสงสัยไม่ได้ มันเดินเข้ามาหาผมแล้วนั่ง
“เปิดดิ”ผมกลัวๆ เพื่อมันเล่นไรแพลงๆ ผมค่อยๆเปิดฝาออก แต่ต้องตกใจยิ่งกว่า เพราะมันเป็นสิ่งที่ผมไม่คาดคิดเลย
“หัวใจของเอ็ม ให้มายด์นะ”สิ่งที่อยู่ในจานคือ ขนมปังปิ้งที่ตัดเป็นรูปหัวใจ ประกบกันสอดใส้แยมราสเบอรี่ ที่ขอบจาน เป็นหัวใจดวงเล็กๆ 3 ดวง ผมกลั้นน้ำตาไม่อยู่
“ร้องทำไมอ้ะมายด์”เอ็มดูจกตะใจมากๆ
“ดีใจอ้ะ เกิดมานอกจากพ่อแม่ก็ไม่เคยมีใครทำให้งี้”ผมกำลังจะปาดน้ำตา แต่เอ็มจับมือผมไว้ แล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้ๆ จูบซับน้ำตาแทน
“ไม่ร้องไห้นะ คนดี”เอ็มจูบผม แนบแน่น แต่อ่อนโยน ผมไม่รู้ว่าจูบกันนานแค่ไหนแล้ว แต่อยากให้มันเป็นแบบนี้ตลอดไป
-
อิจฉาจังเลย
หวานกำลังดีเลย
-
หวานนน *
-
มดกัด :serius2:
หวานกันซะทุกฉาก :o8:
:call:
-
จะละลาย เอ็มหวานมากเลย
:o8: :o8:
-
หวานซ้าาาาา :-[
อยากอ่านคู่พี่ปอมกับบีมอ่ะ :impress2:
ไรเตอร์สู้ๆนะค่า เป็นกำลังใจให้ :กอด1: :L2:
-
เอ็มน่ารักจังอ่าาา
หวานไม่แคร์สื่อ ฮ่าๆๆๆ
-
อือ หวานซะ
ทำเอาคนแถวนี้อิจฉาเลย
-
อ้าย~~~~ หวานไม่เกรงใจพญามดเลยนายเอ็ม!!
-
หวานมากมายอ่าาาาาา............................
-
หวานมากอ่ะเอ็ม
หัวใจขนมปังสุดยอดอ่ะ
-
หวานไปไหมคู่นี้ !!!
น้ำตาลไม่ต้องแล้วแหละ เชอะ ๆๆๆ
-
มดขึ้นจออ่ะ
-
จะหวานไปไหนครับ
รู้มั้ยว่าอิจฉา :fire:
ฮ่าๆๆๆ ล้อเล่นนะ
-
คู่นี้น่ารักตลอดเลย วิ้วๆๆๆ เชียร์ :-[ :-[
-
หวานนนนนนนนนนนนนนนนนน
ทำเอาคนอ่านเขิลแทนกันเลยที่เดียว
ห้าๆๆ
-
คื่อจะหวานแท้ คันแข้วเด้นิ (กรุณาอ่านให้ได้สำเนียงอิสานจะได้อารมณ์สุด 555)
อิจฉาอ่ะ ชิส์ หวานสุดยอด :-[
-
ให้เดาเนี่ย
หวานก่อนจะเศร้ากันชิมิคะ
-
คู่นี้กำลังหวาน อิอิ
คุณแม่เป็นสาววายแน่ๆ 5555+
-
อ๊ายยยยยยยยยยยย
หวานไปมั้ย2คนนี้ :z3:
เขินแทนเลย :-[
-
หวานไปอ่ะ อิจฉาสุด ๆ :fire:
-
นี่ก็หวานสะ..
-
หวาน หวาน มากอ่ะ อิจฉานะนี่
เห้อ เมื่อไรจะมามีแบบนี้บ้างนะเรา เห้อ
-
ตอนแรกๆยังกัดกันอยู่เลย มาหลังๆหวานกันมากเลยนะเนี่ย แต่เอ เบสหายสาบสูญไปเลยแฮะ
-
หวานไปไหน
ระวังมดนะ
-
ขอบคุณนะคะ ทั้งตอนพิเศษเเละ ตอนใหม่ ว่าเเต่ หู + หาง ไม่ใส่เเล้วเหรอ55++ เเต่ตอน นี้หวานมากเหอะ ถ้ารักกันเเล้วไม่มีปัญหาก็ดี นะเนี่ย
-
:impress2: :impress2:
หวานเจี๊ยบๆๆๆๆ
หวานกันไปนานๆน่ะช๊อบชอบ
-
หวาน และน่ารักมาก ๆ เลยฮะ
อ่านไปก็เขิลไป...เอ็มทำให้ทั้งมายด์ทั้งคนอ่านเขิลจนจะบิดเป็นเกลียวอยู่แล้วอ่ะ >////////<
แต่แอบหวั่น...ว่าเค้าจะหวานส่งท้าย ต้อนรับมาม่าหรือเปล่าเนี่ย????
ไรท์เตอร์อย่ามาม่าเลยนะฮะ...แบบว่าแซม ๆ หน่อยเค้าไม่ว่า...แต่ถ้ามายกถ้วยยกชามเนี่ย
เค้าว่าเค้าคงต้องขอลาตายเลย ณ จุดนั้น...เพราะช่วงนี้มีแต่นิยายมาม่า...เค้าจะตายเอาให้ได้...เฮ้อออออออ อ ออออออ อออ
+1 ให้ไรท์เตอร์ด้วยนะฮะ >////////<
-
อ๊ายยยยยย หวานอะไรอย่างเน้ :o8:
:m3: :m3: :m3: :m3:
-
หว๊านเกิ๊นนนนน
-
-w-// ขอบคุณทุกเม้นต์นะครับ มาอ่านแล้วหายไข้เลย ฮ่าๆๆๆ
เบสกลับมาแน่ๆ ไม่ต้องห่วงครับ อืม ส่วนมาม่า มั้ย อันนี้ ไม่นะ
เรื่องนี้ แต่งสนองตัณหาตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ อยากทำเป็นสไตล์ เรทๆ กับตลก โรแมนติค นิดๆ -w-~~
อีกอย่าง เป็นคนไม่ค่อยชอบมาม่านะ เมื่อก่อนอ่านเองยังไม่ไหวเลย ฮ่าๆๆๆๆ
ส่วนหูกับหาง ใส่แน่ครับ อันนี้รับรองความเรทเลย ฮา~~เร็วๆนี้แน่นอน อดใจกันนิด
ส่วนเรื่องอิจฉา คู่นี้ทำใจครับ ฮ่าๆๆๆ เพราะผมแต่งเองยังรุ้สึกอิจฉาเลย ฮ่าๆๆๆ
*ขอบคุณทุกคอมเม้นต์อีกครั้งครับ =w=~
-
อิจ ฉา อ๊
กรีสสสสสสส
-
อ่านไป มด กัด ไปทั้งตัวเลยย
-
อิจฉาสุด ๆ :serius2: :serius2:
-
ไม่ได้อิจฉา แต่มายินดีกับความสุขของเค้า
นี่แหละความหวาน
มดยัง...งง
-
อ่านทันแล้ว
แวะมารักติดเรทด้วยคน
หวานจนน้ำตาลขึ้นแล้วค๊า~
-
อ็อก! :m25:
ไอ้คู่นี้มันหวานอะไรกันจริงจังแท้~ :-[
อิจฉาอ่ะ! :serius2:
-
ตอนที่ 15 มาแล้วครับ มาช้าไปหน่อย ต้องขออภัยด้วย เนื่องมาจาก ภาระ ในการเรียนอันหนักอึ้ง+ไม่สบาย
เลย แต่งต่อไม่ออก ฮา~
**เรื่องนี้ไม่มาม่านะครับ เป็นเรื่องที่แต่งเพื่อตัณหาตัวเอง ฮา~ อยากให้มันเป็นแบบ เลิฟคอมเมดี้ ทำนองนั้น
***เบสกลับมาแน่ครับ แต่ ยังไม่ใช่ตอนนี้
****หูกับหางเร็วๆนี้ครับ รับประกันความเรท
*****หลายคนอิจฉาคู่เอ็มxมายด์ คนแต่งยังอิจฉาเลย ฮ่าๆๆๆๆ
-----------------------------------------------------------------------------------
แล้ววันสัปดาห์แห่งการสอบก็ผ่านไปแล้ว 4 วัน หลังจากทุ่มเทไปกับการอ่านหนังสือ และการติวของเอ็ม ผมเลยทำข้อสอบได้มากกว่าเดิม แต่ก็ยังกังวลอยู่ดี เอ็มคาดโทษของผมไว้ชำระทีเดียวหลังสอบเสร็จ เพราะเห็นความพยายามของผม แต่ช่วงนี้เอ็มจะนอนที่หอพักของผมทุกวัน ส่วนแม่ของเอ็มก็ไม่คัดค้านเลย เพราะมันให้เหตุผลกับแม่มันไว้ซะดิบดี ส่วนผมก็ดีที่มันมาอยู่ด้วย -///////- จะได้ให้มันช่วยติวหนังสือ ส่วนบีมที่ผมสังเกตว่าชอบไปไหนมาไหนกับพี่ปอมบ่อยๆ จนผมลองถามดูแต่บีมก็บอกแค่ ลองๆดูกันไปอยู่ ผมเลยไม่รู้ความคิดของบีมเลย ช่างเป็นคนที่ซับซ้อนจริงๆ ถึงผมจะอยากรู้แค่ไหนก็ไม่กล้าถามต่ออยู่ดี และวันนี้สอบวันสุดท้ายวิชาสุดท้ายที่สอบคือเคมี แต่สำคัญกว่านั้นคือวันนี้ตอนเย็นผมกับเอ็ม จะไปกินบาบีก้อนกัน พอหมดเวลาพักช่วงเที่ยง พวกผมก็เดินขึ้นห้องสอบ ห้องสอบถูกจัดแบบคละเด็กในห้องออกจากกันป้องกันการลอกข้อสอบ ผมสอบห้องเดียวกับบีม ส่วนเอ็มสอบอีกห้องหนึ่ง ตอนแรกมันก็ทำท่าไม่ค่อยพอใจ แต่ก็เปลี่ยนไรไม่ได้ วิชาสุดท้ายที่สอบตอนบ่ายเป็นวิชา ภาษาไทย ผมไม่ค่อยเครียดเพราะแค่ผ่านได้ก็เจ๋งแล้ว ฮา~ เพราะอาจารย์ที่สอนภาษาไทยของผม ค่อนข้างขึ้นชื่อเรื่องการออกข้อสอบที่ยากโคตรๆ แต่เหตุผลของท่านดีมาก ท่านบอกว่า นักเรียนจะได้พร้อมกับการทำข้อสอบแอดมิชชั่น ผมเดินเข้าไปนั่งที่ของตัวเอง หันมองเพื่อนซ้ายขวา ที่นั่งของผมอยู่ติดฝั่งริมหน้าต่าง ช่วงกลางๆ ส่วนบีมนั่ง คนละฝั่งกับผมเลย แต่นั่งค่อนไปทางข้างหน้าหน่อย แต่ไม่ใช่ที่แรก พอบีมหันมามองผม ผมเลยส่งยิ้มให้
ไม่นานอาจารย์ก็เริ่มแจกข้อสอบ แล้วให้ลงมือทำได้ ผมทำข้อเขียนก่อน แล้วค่อยทำข้อกา
ผมอ่านโจทย์ทีละข้อก่อนรอบนึง แล้วค่อยลงมือทำ ผมเริ่มจากข้อที่ทำได้ แล้วค่อยไปทำข้อยากๆ เป็นวิธีทำข้อสอบที่เอ็มแนะนำมา และผมคิดว่าค่อนข้างเหมาะกับผมทีเดียว เพราะเวลาทำข้อไหนไม่ได้ ผมมักจะติดแหง็ก พาลคิดข้ออื่นไม่ออกไปด้วย
จนหมดเวลาสอบผมใช้เวลาไปอย่างคุ้มค่า (ทำไม่ทันมากกว่า ฮา~) ผมส่งกระดาษคำตอบให้อาจารย์แล้วเดินออกมา เพื่อนผมหลายคนที่ออกมาก่อนหน้า ก็คุยกันสภาพของแต่ละคนไม่ต่างกันมากนัก ส่วนผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ แค่ผ่านก็บุญแล้ว ผมเดินมาห้องสอบของเอ็มที่อยู่ข้างๆ แต่พอเดินมาถึงก็ไม่เห็นใครอยู่ในห้องแล้ว แล้วเอ็มไปไหนหว่า? ผมเลยแยกกับเพื่อนในกลุ่มแล้วเดินมากับบีม พอลงจากอาคารก็เห็นพี่ปอมยืนอยู่ใต้ต้นไม้ มองมาทางผมกับบีม แต่คงมองบีมมากกว่า ผมมองซ้ายขวาแต่ก็ไม่เห็นวี่แววของเอ็มเลย ผมเลยเดินเข้าไปถามพี่ปอม
“พี่ปอม อยู่แถวนี้นานยังอ่ะ?”
“ก็สักพักอ่ะ ทำไมหรอ?”
“พี่เห็นเอ็มบ้างป่ะ?”
“เห็นๆ มันเดินไปทางลานไทรอ้ะ ลองไปดูดิ”
“ขอบคุณครับ”พอรู้ที่หมายของตัวเองแล้ว ผมเลยบอกลาบีมและพี่ปอมทันที มุ่งหน้าไปยังลานไทร ซึ่งอยู่ทางด้านหลังอาคาร 3 ที่เป็นตึกสอบของผม ผมเดินผ่านสนามบาส ส่วนสายตาก็มองตรงไปยังลานไทร พอผมเดินใกล้ขึ้น ผมก็มองเห็นเอ็ม เกมส์ และผู้หญิงอีกคน ซึ่งผมไม่รู้ว่าเป็นใคร และมาทำอะไรที่นี่ แต่ทั้งสามคนกำลังคุยกัน ดูจากสภาพแล้วคงไม่ใช่เพื่อนเก่ากลับมาเจอกันแน่ ผมหยุดเดิน รู้สึกจุกที่อก ผมหายใจเข้าช้าๆ แล้วตัดสินใจเดินเข้าไป พอผมเดินเข้าไปใกล้ ผมจงใจเดินเหยียบกิ่งไม้ที่พื้น ทั้งสามคนหันมามองผม ด้วยสีหน้างงๆ แต่ดูจะมีเอ็มคนเดียวที่ดูตกใจ ผมฝืนยิ้มให้ เพราะอาการจุกที่อก มันมากกว่าเดิม
“ทำอะไรกันอยู่หรอ?”ผมพูดออกไป แต่สายตา ผมจับจ้องที่เอ็มคนเดียว
“เอ่อ มายด์นี่หลิว หลิวนี่มายด์นะ”เอ็มเป็นคนแนะนำ ส่วนเกมส์มันคงไม่รู้จะพูดไร เลยอยู่เฉยๆ
“ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ” หลิวเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน ผมมองหลิวแบบพินิจ ตัวเล็ก ขาว น่ารักตาโตๆ ผมหน้าม้ายาวไปถึงหลัง ถูกปล่อยให้สยาย ให้ตายเถอะ!! สเปคผู้ชายเป็นงี้หมดรึไง??
“เช่นกันครับ”ผมยิ้มกลับไปตามมารยาท
“หลิว มีไรอีกรึเปล่า ถ้าไม่มีเอ็มขอตัวล่ะ”เอ็มโพล่งขึ้นมาแล้วเดินมาหาผม แล้วกอดคอผมแล้วก็ลากออกมาเลย ผมเลยไม่ทันได้บอกลาหลิวกับเกมส์ พอเดินมาพ้นจากแถวนั้น ผมเลยตัดสินใจถามเอ็ม
“เอ็ม หลิวเป็นใครหรอ?”
“เพื่อน”เอ็มตอบกลับมาสั้นๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความสงสัยผมลดไปเลยแม้แต่น้อย
หลังจากที่ผมตุนมื้อเย็นไว้ซะเต็มอิ่มแล้ว เราก็ออกจากร้านบาบีก้อน แต่ตอนที่เรากำลังจะออกจากร้านก็มีโทรศัพท์เข้ามา ผมไม่รู้ว่าใครโทรมา เพราะเอ็มแยกไปคุย ผมเลยไม่กล้าถาม
“มายด์ วันนี้เราคงไปนอนค้างด้วยไม่ได้นะ เดี๋ยวไปส่งที่หอ”
“อื้อ” ผมไม่อยากซักไซ้ต่อ เลยยอมๆไป
เอ็มมาส่งผมที่หอแล้วมันก็กลับไป ในใจผมอยากถามมันมากมาย แต่ก็ไม่กล้าถาม
Beam side!
หลังจากที่แยกกับมายด์ผมกับพี่ปอมก็เดินมาที่บ้านผม ผมให้พี่ปอมนั่งรอข้างล่างแล้วขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พอทำภารกิจเสร็จผมก็ลงมาเห็นพี่ปอมกับแม่กำลังนั่งคุยกัน พอแม่กับพี่ปอมเห็นผมลงมาแล้ว ก็คุยกันอีกสักพัก แล้วผมกับพี่ปอมก็ขออนุญาตแม่ออกมา เพราะขี้เกียจไปไกล ผมกับพี่ปอมเลยหาข้าวกินแถวๆนั้น สุดท้ายเลยตกลงเข้าร้าน สุกี้สุโขทัย ซึ่งชื่อมันไม่ได้มีความเข้ากันเลยในความคิดผม แต่ก็ถือว่าอร่อยจริงๆ แต่ราคาค่อนข้างแพง แต่พี่ปอมจ่ายผมเลยโอเค ฮา~
พอเข้าไปในร้านเลือกที่นั่งเสร็จสรรพ ผมสั่งสุกี้แห้งส่วนพี่ปอมสุกี้น้ำ เพราะกินร้านนี้บ่อย ผมเลยไม่สั่งแบบน้ำ เพราะมันร้อนโคตรๆ ไม่นานสุกี้น้ำของพี่ปอมก็มาเสิร์ฟก่อน แล้วตามด้วยของผม
“พี่ปอมจะนั่งอมตะเกียบอีกนานมั้ย?”ผมมองพี่ปอมที่นั่งอมปลายตะเกียบ
“ก็มันร้อนอ้ะ เป่าให้พี่หน่อยดิ”พี่ปอมว่าพลางเลื่อนชามสุกี้มาให้ผม
“ตลกล่ะ เป่าเอง”ผมเลื่อนกลับไป
“โห ใจร้าย”พี่ปอมว่าพลางเอาตะเกียบที่อมไว้มาจิ้มปากผม ผมได้แต่ทำปากเบ้ เพราะปลายตะเกียบมันยังชื้นๆแฉะๆอยู่เลย =[]=!! แล้วพี่ปอมก็ดึงตะเกียบกลับไป คีบปลาหมึกมาใส่จานผม ผมเลยมองแบบงงๆ
“ชอบไม่ใช่หรอ กินดิ”ผม งง หนักกว่าเก่า พี่ปอมรู้ได้ไงหว่า? ว่าผมชอบ
“พี่ปอมรู้ได้ไงอ้ะ”
“ก็ถามแม่มา เมื่อกี้”
“อ่านะ” (เข้าทางแม่เลยหรอ ฮา) ผมเลยคีบปลาหมึกกิน อย่างสบายใจ
“พี่ปอม บ้านอยู่แถวไหนอ้ะ?” คบกันมาได้สักพัก ผมยังไม่รู้จักบ้านพี่ปอมเลยล่ะ ฮา
“ทำไมจะไปบ้านพี่หรอ”
“อาจจะ บอกมาก่อนดิ”
“อยู่หลังอำเภอ”
“งี้ก็ไม่ไกลอ่าดิ”
“ถ้าไกล จะมาเฝ้าขนาดนี้ได้หรอ”พี่ปอมตอบกลับมาแบบกวนๆ
“กินเสร็จแล้วพี่จะไปไหนต่ออ้ะ”
“อืม ความจริงพี่อยากเข้าห้องบีมอ้ะ ได้ป่ะ?”
“ฝันไปได้เลย”เรื่องไรจะให้ขึ้นไปง่ายๆล่ะ
“โห ใจร้ายจริงๆ ตอบแบบไม่คิดเลย”พี่ปอมทำเสียงสลด
“งั้น ไปเดินเล่นริมน้ำกันมั้ย?”ผมเลยเสนอข้อนี้ไปแทน
ดูเหมือนพี่ปอมจะเห็นด้วย เพราะพี่ปอมยิ้มให้แทนคำตอบแล้วก็กินต่อ พอกินเสร็จเราก็เดินไปทางริมแม่น้ำ ซึ่งมีทางลาดลงไปข้างล่างด้วย แต่ผมกับพี่ปอมเดินบนทางเดินข้างบน พอเดินไปได้สักพักผมกับพี่ปอมก็นั่งบนราวระเบียงที่ทอดยาวไปตลอดทาง
“บีม ขอบคุณนะ ที่ให้โอกาสพี่”
“ก็ เลือกคนที่เขารักเราก็ต้องดีกว่าคนที่เขาไม่รักเราไม่ใช่หรอ?”ผมหันไปมองพี่ปอม
“พี่สัญญา จะใช้โอกาสนี้ให้คุ้มที่สุด”พี่ปอมมายืนอยู่ข้างหน้าผม
“โห อย่าสัญญาเลยพี่ ทำให้ได้ก็พอ”ผมชกไปเบาๆที่อกของพี่ปอม
“ครับ”พี่ปอมขยับตัวเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ส่วนผมก็เอนหลังไปนิด
“เหวอ!!”ช่วงจังหวะนั้น ถ้าพี่ปอมคว้าผมไม่ทัน ผมอาจได้เข้าโรงพยาบาลแล้ว เพราะผมลืมไปว่าข้างหลังผมมันไม่มีไรรองรับ พี่ปอมดึงผมกลับเข้ามาจนชิดกับอกของพี่ปอม ด้วยความอาย ผมเลยเบนหน้าหันไปทางอื่น
“??!!” ผมจ้องค้างกับภาพที่เห็นข้างล่าง ผู้ชายผู้หญิงคู่หนึ่งที่ยืนคุยกันนั้น ช่างคุ้นเคยสุดๆ ผมเลยเพ่งมองดีๆ
“มีไรหรอบีม?”
“พี่ปอม นั่นเอ็มใช่ป่ะ?”พี่ปอม มองลงไปเช่นเดียวกับผม
“เอ็ม กับ หลิว???”ผมไม่แน่ใจในสายตาของตัวเอง เพราะมันเริ่มมืด แต่ใช่แน่ๆเอ็มกับหลิวยืนคุยกันอยู่ แต่คุยอะไรล่ะ? วันนี้เอ็มต้องอยู่กับมายด์ไม่ใช่หรอ? แล้วหลิวมาจากไหน คำถามมากมายในหัวผมวุ่นวายไปหมด ผมอยากเดินลงไปแล้วถามจริงๆ แต่ทำแบบนั้นก็คงไม่ดี เพราะมันไม่ใช่เรื่องของผม
“พี่ปอม ว่าเราควรจะบอกมายด์มั้ย?”ผมหันไปถามพี่ปอม
“พี่ว่า อย่าเพิ่งไปยุ่งเลย รอให้เจ้าตัวรู้ดีกว่า”
ผมพยักหน้าให้แทนคำตอบแต่สายตาก็ยังไม่ลดละ หลิวกลับมาทำไมตอนนี้นะ!
จากนั้นผมกับพี่ปอม เดินออกมาจากตรงนั้นเพราะอยู่ไปก็ไม่รู้จะได้ไร สุดท้ายก็เดินกลับมาที่บ้านผม พอเดินเข้ามาผมก็เจอน้องกับแม่กำลังนั่งคุยกันอยู่ พอน้องสาวผมหันมามองผมก็ยิ้มกว้างจนผมหวาดๆเล็กๆ แล้วแบมก็เดินตรงเข้ามาหาผมในทันที
“พี่บีม นี่ใครหรอ +.+” (เก็บอาการบ้างก็ได้น้องสาว = =)
“พี่ชื่อปอม เป็นรุ่นพี่บีมนะ”พี่ปอมยิ้มให้แบม จะบอกว่าแฟนคงไม่ได้เพราะแม่นั่งอยู่
“แบมค่ะ น้องพี่บีม พี่ปอมอยากรู้เรื่องไรถามแบมได้เลยนะ”น้องสาวผมดูดี๊ด๊าสุดๆ
“ครับ พี่มีเรื่องจะถามเยอะเลย”ส่วนพี่ปอมเองก็ดูจะลั่นล้าไปด้วย เพราะเหมือนได้พวกเพิ่ม
ผมเลยตัดสินใจพาพี่ปอมขึ้นข้างบน ก่อนที่จะโดนแฉโดยน้องสาว พี่ปอมก็ดูจะมีความสุข
พอถึงหน้าห้องของผม พี่ปอมก็เดินน้ำขึ้นไปแล้วเปิดเข้าไปในทันใด ส่วนผมห้ามไม่ทัน เลยต้องปล่อยเลยตามเลย ดีนะเอาหนังสือการ์ตูนไปฝากมายด์ไว้แล้ว ไม่งั้นถ้าพี่ปอมเจอคงแย่แน่
“โห ห้องเรียบร้อยอ้ะบีม”พี่ปอมนั่งลงบนเตียงพลางหยิบตุ๊กตาหมีตัวนั้นที่วางไว้ข้างๆหมอน
“ดีใจจัง ที่บีมเอามานอนกอด”
“กอดที่ไหนเล่า มันอยู่ตรงนั้นอยู่แล้วตะหาก -/////-*”
“แต่ที่บีมให้พี่ไปพี่นอนกอดทุกคืนเลยนะ” -/////- ผมรู้สึกพูดไม่ออกแต่ดีใจ
“ยืนทำไมอ้ะบีมมานั่งนี่ดิ”พี่ปอมว่าพลางตบฟูกเบาๆ ผมยืนคิดอยู่แปปนึง เลยตัดสินใจเดินเข้าไปนั่งแต่ห่างๆ หน่อย
“ยังกับแฟน กำลังทำเรื่องอย่างว่าเลยเนอะ”พี่ปอมพูดออกมาเบาๆ แต่เล่นซะผมตกใจรู้สึกร้อนวูบที่หน้า พี่ปอมหันมายิ้มให้ผม
“พี่ล้อเล่น พี่จะไม่ทำ ถ้าบีมไม่ต้องการ”พี่ปอมว่าพลางเอาตุ๊กตาหมีมาจุ๊บปากผม
“อ๊ะ! ไอ้พี่ปอมบ้า!!” ผมแย่งตุ๊กตาจากพี่ปอม เลยจ้องพี่ปอมแบบค้อนนิดๆ ใบหน้าที่รู้สึกร้อนวูบ หัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ทำให้ผมสับสน ไม่น้อย พี่ปอมยิ้มให้ผม
“พี่หอมแก้มบีมได้มั้ย”
“ห๊ะ??”ผมรีบยันหน้าพี่ปอมเอาไว้ตอนที่พี่ปอมเริ่มขยับตัวเข้ามา แต่เพียงแค่พี่ปอมจับมือผม แรงที่พยายามจะต่อต้านดูจะหายไป หัวใจที่เต้นรัว ใบหน้าร้อนวูบไปหมด พี่ปอมหัวเราะเบาๆในลำคอ แล้วหอมแก้มผมเบาๆ
“คืนนี้พี่ต้องฝันดีแน่ๆ” ใบหน้าของพี่ปอมอยู่ใกล้จน รู้สึกได้ถึงลมหายใจเข้าออก ผมรีบยันหน้าพี่ปอมให้ออกห่างๆ
“แต่ผม ต้องฝันร้ายแน่ๆ!”
“ฝันร้ายจะกลายเป็นดีไง” ผมขี้เกียจเถียงกับพี่ปอมเลยเงียบซะดีกว่า เพราะรู้สึกเถียงไปก็โดนกลับมาอยู่ดี
“แต่ห้องบีมเรียบร้อยจัง ไว้ไปจัดให้พี่บ้างดิ”
“ทำไมบีมต้องไปด้วยอ้ะ?”
“โห ใจร้ายจริงๆเลย แฟนใครเนี่ย”พี่ปอมว่าพลางหยิกแก้มผม
“ถ้าบีมไม่ไปจัดห้องให้พี่ พี่มานอนที่นี่ทุกวันก็ได้”
“ตลก แม่ไม่ให้หรอก”ผมลูบแก้มตัวเองเบาๆ
“ใครว่า พี่ขอแม่บีมแล้วตะหาก”พี่ปอมว่าพลางนอนหงายลงบนเตียง
“เฮ้ย! ตลก ไปขอตอนไหนเนี่ย”
“ก็ตอนที่บีมอาบน้ำไง แม่บีมยังบอกเลยว่ามาค้างได้ทุกเมื่อ” ผมรู้สึกหมั่นไส้พี่ปอมเลยกระโดดทับซะ
“โอ๊ย! จะฆ่ากันหรอบีม”พี่ปอมดูเหมือนจะจุก เพราะผมกระโดดลงไปแถวท้องพี่เขาพอดี
“สมควร”ผมออกแรงกดลงไปอีกนิด
“โห เล่นงี้ เดี๋ยวพี่เล่นกลับบ้าง อย่าร้องนะ”
“ทำไมต้องร้อง ไม่กลัวหรอก”ผมแลบลิ้นใส่พี่ปอม
“หือ อย่าให้พูดเลย เดี๋ยวบีมหาว่าพี่ทะลึ่ง”
“หมายความว่าไง?? พี่ปอมทะลึ่งอ่ะ”ผมงงๆกับพี่ปอมเล็กน้อย แต่คงเป็นเรื่องทะลึ่งแน่นอน ไม่งั้นพี่แกคงไม่พูดหรอก
“มาว่าพี่ทะลึ่งรู้หรอ พี่จะทำไร บีมนี่ลามกนะ”พี่ปอมสวนกลับมา ผมเลยอึกอักตอบไม่ถูกเลย
“ไม่ใช่ละ ไอ้พี่ปอมบ้า”
“หือ บอกว่าพี่น่ารักหรอ พี่รู้ตัวดี”
“ไปกันใหญ่ล่ะ พอเลยๆ”ผมกำลังจะลุกออกจากตัวพี่ปอม แต่โดนกดเอาไว้ที่หลังเลยลุกไม่ขึ้น
“เฮ้ย ปล่อย”ผมรู้สึกกระวนกระวาย เล็กน้อย พยายามจะดิ้นให้หลุด
“ถ้าดิ้นนะ จะจับกดเลย”พี่ปอมเอ่ยออกมาเรียบๆ แต่ทำให้ผมยอมอยู่นิ่งๆได้
“กอดบีมแล้วอุ่นจัง”พี่ปอมกระชับอ้อมแขน กอดผมแน่นขึ้น มืออีกข้างก็ลูบหัวผมเบาๆ ผมรู้สึกสงบ ตอนที่พี่ปอมลูบหัวผมเบาๆ รู้สึกถึงความอ่อนโยน รู้ตัวอีกที ผมก็กำลังนอนซบอกพี่ปอม
ใบหน้าร้อนวูบขึ้น
“เฮ้ย ปล่อย เดี๋ยวแม่มาเห็น”ผมพยายามหาข้อเบี่ยงเบน จะได้หลุดจากพี่ปอม พี่ปอมยอมปล่อยผมแต่โดยดี ผมเลยรีบลุกขึ้นมานั่งข้างๆพี่ปอมแทน
“พี่ว่า พี่กลับก่อนจะไม่อยากกลับดีกว่า” พี่ปอมว่าพลางยันตัวลุกขึ้นมานั่ง ส่วนผมก็เห็นด้วยสุดๆ
“ผมจะลงไปส่งข้างล่างนะ” ผมเดินนำออกมาก่อน ส่วนพี่ปอมก็หยิบตุ๊กตาหมีขึ้นมาจูบทีนึง
“ฉันอิจฉาแก ที่โดนบีมกอดทุกคืน” ผมรู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้า เลยรีบขัดออกไป
“ผมไม่ได้กอดซะหน่อย!!”พอผมพูดจบ พี่ปอมก็หัวเราะเบาๆในลำคอ วางตุ๊กตาไว้ข้างหมอน แล้วเดินออกมา ผมเลยเดินนำลงไป พอเดินลงมาชั้นล่าง แม่กับแบมกำลังช่วยกันเก็บร้าน พี่ปอมไหว้แม่เสร็จก็บอกลาน้องสาวผม ยังกับรู้จักกันมาสิบปี ผมเดินมาส่งพี่ปอมที่หน้าบ้าน พี่ปอมเรียกมอเตอร์ไซต์รับจ้างแถวนั้นกลับบ้านไป พอพี่ปอมลับสายตาไปแล้ว ผมก็ปิดร้าน
-
เห้ยยย เอ็มทำงี้ก็มายด์ได้ไง :beat: :beat:
นังหลิวมันเป็นใครวะ แล้วปิดมายด์ไว้แบบนี้
ระวังเหอะ จะหนีไปมีชู้ :a14: :a14:
มาต่อไวๆนะคะ แอบอยากรู้หล่ะ ว่า หลิวมัน
เป็นใคร แล้ว มายด์จะทำยังไง เฮ้อ :เฮ้อ:
จริงๆเราแอบค้างด้วยอ๊ะ :serius2: :serius2:
-
จ๋า จัดการให้เด็ดขาดนะ ไม่งั้น ฮึฮึ
:z6:
-
เอ็ม :z6: :z6: :beat: :beat: :beat:
อย่าทำให้มายด์ต้องเสียใจน่ะ
ไอ้คนหลายใจ :m31: :m31:
-
+1 :L2: :L2:
รออ่านตอนต่อไป
:z2: :z2:
-
เกิดอะไรขิ้น
M เป็นไรอ่ะ
แล้วผู้หญิงคนนั้น
:เฮ้อ:
-
น่าอิจฉาคู่พี่ปอมกับบีมจังอ่า เขินๆๆ หว๊าน หวาน :-[ :impress2:
เฮ้อ..ว่าแต่ทำไมเอ็มถึงไปคุยกะหลิวได้ละเนี่ย ทำงี้ได้ไง ทิ้งมายด์ไว้คนเดียว...
-
เริ่มไม่ปลื้มกับพฤติกรรมของเอ็มล่ะ
ชะนีนั่นเป็นใคร :z6: :z6:
-
ขอบคุณนะคะตอนใหม่ คุคุคุ โอเค รอหู+หางเเต่ ตอนหน้าจะได้เลือกเเทนเปล่าเนี่ย เเต่มันใจว่าไม่มาม่าเพราะคนเขียนบอกไว้เเล้ว ถ้าให่มายด์รู้ไม่รู้จะเป็นไงนะเนี่ย อันตรายต่อความสัมพันธ์ เเต่ บีม+พี่ปอม คุคุคุ น่ารักนะ เเต่คงไม่ใช่เเค่ช่วงโปรโมชั่นใช่เปล่า รอรอ สู้ๆๆนะคะ เรียนหนักเเต่เพื่อผลที่สวยงามในอนาคต
-
งานใหญ่เข้า..
-
M มันน่านัก :z6:
-
:angry2:M :z6: น้องายด์ :กอด1:
-
น้องบีมใจอ่อนเร็ว ๆนะ
สงสารพี่เค้า
:call:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
ต้องยอมรับว่าเพราะชื่อเรื่องมันดึงดูด อ่านตอนแรกนึกว่าจะเป็นเรื่องของเบสกับมายด์
อยากให้เบสมาเร็วๆจัง ตอนล่าสุดนี่ทิ้งอะไรไว้ให้สงสัยจัง
มาต่อเร็วๆนะ
ไม่คิดเลยว่าเอ็มจะเป็นคนโรแมนติกด้วย
อย่าทำมายด์เสียใจละกันนะ
ไรเตอร์หื่นจัง
ตั้งแต่หนุ่มน้อยหมวกแดง ก็ทำให้ได้รู้ตัวตนของไรเตอร์มากขึ้น
-
เอ่อ ทำไมทำแบบนั้นละจ้ะ เด๋วน้องมายด์เสียใจนะ อย่านอกใจดีกว่าไหม
-
:เฮ้อ:
รอตอนต่อไปโลดละกันขอรับ
คู่ ปอม กับ บัม หวานได้อีก :man1:
-
หวังว่าคงไม่มีอะไรในกอไผ่นะเอ็ม เพราะถ้ามีโดน :beat: แน่ๆ ชิส์
-
:angry2:เอ็มอย่านอกใจมายด์นะถ้างั้นจะโดน :z6:
แอบอิจฉาคู่ ปอมกับบีม >//<
+1ไปเลยยย :-[ :-[
-
นายเอ็มเด๋วโดน
-
เอ็มกับหลิวมันยังไงเนี่ย
อ้ากกกกกกรออ่านตอนต่อไปค้าบ
-
เฮ่ยยยยย
ชินนนน อย่า เชียวนะะ
-
ยังไงกันเนี่ย...
-
อย่างปลื้มพี่ปอมอ้ะ ><
-
เอ็มทำไรอีกเนี้ย -*-
-
แล้วหลิวเขากลับมาทำไม
หรือว่ามีอะไรที่เอ็มต้องช่วย :serius2:
-
รออยู่จ้า อยากรู้ว่าหลิวกลับมาจะมีผลอะไรมั้ย
-
ตกลงเอ็มยังเคลียร์กับคนเก่าไม่เสร็จหรอ...ทำไมถึงกลับมาทำให้มายด์เจ็บปวดได้ล่ะ :angry2:
บีมก็น่ารักอ่ะ...ยอมพี่ปอมเร็ว ๆ นะ รอลุ้นอยู่ :-[
แล้วจะมีโอกาสได้เห็นมายด์ใส่หู+หางแมวมั้ยอ่ะ เอ็มก็ดันใจดีรอให้สอบเสร็จก่อน :z1:
-
ขอบคุณคร้าบบบบบบ
-
อินังชะนีโดน :z6:
-
อ่านแต่ละคอมเมนต์แล้ว เฮฮา~~ ฮุๆๆ
วันนี้มีของพิเศษมาให้ทุกคนดูคิดว่านะจะชอบกันนะครับ =w=//
***สำคัญมากไม่ต้องห่วงนะครับ คือ ไม่ว่าจะยังไง ทุกอย่างจะเป็นเรื่องที่กลับมาหาเรื่องหื่นหมด =[]=!!!
-----------------------------------------------------------------------
หลังจากที่ผมกลับขึ้นมาบนห้องแล้ว ก็ตัดสินใจโทรหาเอ็ม ผมรอสายไม่นานปลายสายก็รับ
“มีไรบีม?”เสียงของมันดูหงุดหงิดเล็กน้อย
“อืม ไม่เชิง วันนี้เห็นมึงกับหลิว หมายความว่าไง?”
เอ็มเงียบไปสักพัก แล้วมันก็ตอบมา
“ไม่มีไร”
“ให้แน่ละกัน กรุไม่อยากเห็นมายด์ร้องไห้”
“ทำไม มายด์ต้องร้อง?”
“ไม่รู้ดิ ไม่ใช่เรื่องของเราอ้ะ”
“อืม ขอบใจ”มันตอบกลับมาออกแนวประชดเล็กน้อย
“งั้นขอให้ไปด้วยดี ไม่มีปัญหาไร แค่นี้ล่ะ” แล้วผมก็วางสายไปเลยไม่รอให้เอ็มตอบ ผมไม่ค่อยได้เจอเอ็มในสภาพที่หงุดหงิดง่ายแบบนี้มาก่อน แต่จะเป็นยังไงก็ต้องปล่อยมันไป
เช้าวันเสาร์ผมลงมาช่วยแม่เปิดร้านเหมือนเคย แล้วโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้น
“มีไรหรอมายด์?”
“บีม ว่างป่ะ? ไปโรบินสันกัน”
“ก็ได้ กี่โมงอ่ะ?”
“ 11 โมง เจอกันตรงบันไดเลื่อนชั้น 2” แล้วมายด์ก็วางสายไป ผมเลยไปช่วยแม่เตรียมร้านต่อ พอเสร็จก็ขึ้นไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็รอเวลา พอใกล้จะ 11 โมงผมก็ขออนุญาตแม่ออกมา แล้วขับมอเตอร์ไซต์ไปโรบินสัน ซึ่งอยู่ห่างออกไปจากบ้านผมไม่มากนัก พอผมจอดรถเสร็จก็เดินเข้าไปในตัวห้าง แล้วก็เดินขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้น 2 ผมยืนรอมายด์ จน 11 โมง มายด์ก็มาถึงพอดี
“รอนานยังอ้ะ?”
“ก็เพิ่งมาถึงไม่นานนี้ ว่าแต่เรียกออกมามีไรอ้ะ?”
“อืม ก็ เหงาอ้ะ ไม่อยากอยู่คนเดียว”
“แล้วเอ็มอ้ะ?”
“เอ็มบอกว่าออกมาไม่ได้อ่ะ”มายด์ดูผิดหวังเล็กน้อย ส่วนผมก็ยังไม่อยากเล่าเรื่องของเอ็มกับหลิวเลยปิดปากเงียบ เพราะกลัวมายด์จะกังวลหนักไปกว่าเดิม
“งั้นไปเดินเล่นกัน”
“อืม ความจริงเราอยากไปดูสร้อยนะ อยู่ชั้น 3”ผมพยักหน้าให้มายด์ แล้วเราก็เดินขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้น 3 จากนั้นก็เดินไปแถวโซน แฟชั่น ซึ่งมีร้านค่อนข้างเยอะ มายด์เดินนำเพราะว่า ผมไม่รู้ร้านอยู่ตรงไหน มายด์เดินเลี้ยวซ้ายตรงหัวมุม แต่แล้วก็หยุดกะทันหัน เล่นซะผมหยุดตามแทบไม่ทัน
“หยุดก็ไม่บอก”ผมบ่นเบาๆ แล้วหันไปมองหน้ามายด์ ซึ่งกำลังมองตรงไป ผมเลยหันมองไปตามมายด์ ภาพข้างหน้า เอ็มกับหลิวกำลังเลือกของในร้านเครื่องประดับอยู่ คุยกันอย่างสนุกสนาน ผมหันไปมองหน้ามายด์ ที่ดูเหมือนจะช็อคไม่น้อย
“มายด์ คือว่านั่นมัน…”ผมพยายามจะอธิบายให้มายด์ แต่เหมือนมายด์จะไม่ได้ยินอะไร มันถอยหลังก้าวหนึ่งแล้วหันหลังวิ่งออกไป ผมตกใจกับการกระทำของมายด์เล็กน้อย แต่พยายามคุมเอาไว้ ผมเดินตรงเข้าไปหาเอ็มกับหลิว ทั้งสองคนเห็นผมเดินเข้าไปก็หันมาทักและยิ้มให้
“ไหนว่า จะไม่ทำให้มายด์ร้องไห้ไง ไอ้เชี่ย!”ผมด่ามันเสร็จ ผมก็หันหลังวิ่งตามมายด์ ซึ่งวิ่งไปไหนแล้วก็ไม่รู้ ผมลองวิ่งเข้าไปดูในห้องน้ำชาย เพื่อมันจะวิ่งเข้าไป เพราะดูเหมือนมันจะร้องไห้ เพราะงั้นไม่น่าวิ่งไปไกล ผมเดินเข้ามาในห้องน้ำ มีประตูปิดอยู่ 3 ห้อง ผมเลยยืนรอ สักพักก็มีคนออกมา แล้ว 2ห้อง แต่อีกห้องกลับเงียบสนิท ผมเลยลองเคาะดู
“มายด์ อยู่ข้างในใช่มั้ย?”
เงียบ ไม่มีเสียงตอบกลับมา ผมเลยตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ออกมา แล้วกดโทรเบอร์มายด์ เสียงเพลงเรียกเข้าดังออกมาจากในห้องนั้น แต่ดังได้แปปเดียวก็เงียบไป
“มายด์ออกมาเหอะ ให้บีมได้พูดไรหน่อย” ผมรอปฏิกิริยาจากคนข้างใน สักพักมายด์ก็เปิดประตูออกมา ตาแดงก่ำเพราะร้องไห้ มันก้มหน้า ไม่พูดไม่จา
“เอาเป็นว่าผู้หญิงคนนั้นที่นายเห็นเป็นแฟนเก่าเอ็มที่ทิ้งมันไปเมื่อ นานมาแล้ว”ผมมองมายด์ที่ดูเหมือนจะฟังแต่ก็ไม่แน่ใจว่าฟังอยู่รึเปล่า ผมเลยพูดต่อไป
“แล้วเอ็มก็มาเจอกับนาย แต่สำคัญกว่านั้นคือมันไม่ยิ้มมาสักพักแล้วจนนาย มายด์ มันยิ้มเพราะแก”
“แล้วไงอ้ะ?”มายด์ตอบกลับมาแต่น้ำเสียงสั่นคลอ เหมือนจะร้องไห้
“เพราะงั้น ตราบใดที่นายยังไม่ไปคุยกับมันให้รู้เรื่องก็ไม่รู้เรื่องจริงหรอกนะ”มายด์เงยหน้ามองผม
“แล้วเราควรทำไงบีม เราควรทำไง”
“เอ่อ” ผมก็ไม่รู้จะตอบยังไงเพราะไม่เคยเจอแบบนี้
“เอางี้ๆ ถ้ารักเอ็มก็เดินเข้าไปคุยกับมันให้รู้เรื่องเลย”ผมไม่รู้จะบอกไง เลยพูดออกไปแบบนั้น
มายด์ดูจะครุ่นคิดอยู่หน่อย
“อืม ตัดสินใจล่ะ”ว่าจบมันก็เดินออกไปเลย ผมเลยเดินตามมันไป เพราะเป็นห่วง
เหมือนมันกำลังตามหาเอ็มเพราะมันมองไปทั่ว เดินไปตรงนู้นตรงนี้ ผมก็เดินตามมันจนเหนื่อยเลย สุดท้ายก็วนกลับมาหน้าร้านเครื่องประดับนั้นอีกครั้ง พอมองเข้าไปในร้านเห็นเอ็มกับหลิวยืนอยู่ในร้าน มายด์เดินเข้าไป เอ็มกับหลิวดูจะงงเล็กน้อย แต่เอ็มออกแนวตกใจมากกว่า เพราะตาของมายด์แดงก่ำ และดูบวมๆ มายด์เดินตรงเข้าไปหาเอ็มแล้วคล้องแขน
“หลิว เราไม่รู้หรอกนะว่าที่ผ่านมาเป็นไง แต่ตอนนี้เราคบกับเอ็มแล้ว และเรารักเขามาก”พูดจบมายด์มันก็เขย่งไปจูบกับเอ็ม หลิวดูจะตกใจไม่น้อย ส่วนผมช็อคครับ โชคดีว่าแถวนั้นไม่ค่อยมีคนผ่าน เลยไม่ค่อยมีปัญหา แต่สำคัญกว่า คือ เจ้าของร้านคงตกใจสุดๆเพราะอยู่ดีๆ ก็มีผู้ชายมาจูบกันในร้าน
มายด์ถอนจูบจากเอ็มแล้วหันมามองหลิว ความเงียบคลอบคลุมไปทั่ว
“เข้าใจแล้วล่ะจ๊ะ”หลิวเป็นคนเอ่ยออกมาก่อน
“ขอให้มีความสุขทั้งคู่เลยนะ” แล้วหลิวก็เดินออกมา หลิวยิ้มให้ผมเป็นการทักทายแล้วเดินออกไป
มายด์เองก็ดูงงไม่น้อย เพราะมันดูง่ายเหลือเกิน
“เอ่อ น้องครับ คือว่าสร้อยที่น้องสั่งเสร็จแล้วครับ” พี่เจ้าของร้านที่อยู่ในเหตุการณ์ พูดขัดขึ้นมา
“ครับ ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ”
“500 ครับ”เอ็มยื่นแบงค์500 ให้เจ้าของร้าน แล้วเจ้าของร้านก็ยื่นถุงกระดาษเล็กๆใบหนึ่งมาให้ มายด์ดูจะงงกว่าใคร ส่วนผมพอเห็นสองคนนั้นดูจะเคลียกันได้ ผมเลยเดินออกมา แล้วโทรหา
พี่ปอม
Mind side
ผมมองหน้าเอ็มแบบงงๆ เอ็มมองหน้าผมไม่พูดอะไรแต่จับมือผมแล้วเดินออกจากร้านมา เราเดินไปตรงที่จอดรถ เราเดินไปยังรถของเอ็มที่จอดเอาไว้ ไม่ไกลจากประตูทางเข้าห้าง เอ็มเปิดประตูให้ผมเข้าไป ผมก็เข้าไปนั่งเงียบๆ ความเงียบปกคลุม ผมและเอ็มไม่มีใครพูดจาอะไรเลย
“เอ็ม ขอโทษ”ผมตัดสินใจที่จะทำลายความเงียบ เลยพูดออกไป เอ็มดูเหมือนจะตกใจที่อยู่ๆผมก็พูดแบบนั้น
“มายด์ เราต่างหากที่ต้องขอโทษ ที่ไม่บอกความจริงแถมยังทำให้มายด์ร้องไห้”เอ็มว่าพลางลูบแก้มผม มันโน้มตัวเข้ามาจูบเบาๆที่เปลือกตาทั้งสองข้าง
“ขอโทษด้วยนะ”
“อืม ถ้าอยากให้หายโกรธก็เล่ามาดิ”สิ่งเดียวที่ผมต้องการคือคำอธิบายจากมัน เพราะผมสับสนไปหมดแล้ว
“ความจริงก็คือ หลิวกลับมาและต้องการขอโทษผม และคืนดีด้วย แต่ผมปฏิเสธไป เพราะผมมีมายด์แล้ว ตอนแรกหลิวก็ดูจะรับไม่ได้ แต่ตอนนี้เราเข้าใจกันแล้วและเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ส่วนวันนี้เอ็มขอให้หลิวช่วยออกมาเลือกของให้”เอ็มหยิบถุงกระดาษใบเล็กๆขึ้นมาแล้วยื่นให้ผม
“เปิดดิ”ผมรับถุงกระดาษมาแล้วค่อยๆแกะ หยิบของข้างในถุงออกมา
สร้อยคู่รูปปีกนกสีดำกับขาว ผมหันไปมองหน้าเอ็ม
“พลิกดูข้างหลังดิ” ผมทำตามที่มันบอก ข้างหลังมีตัวอักษรสลักเป็นภาษาอังกฤษ ‘MM’ ทั้งสองเส้น
“ความจริงอยากให้ตอน ครบรอบ100วันของเรา แต่อยากให้เลยมากกว่า”เอ็มหยิบสร้อยปีกนกสีขาวจากมือผม แล้วใส่ให้ผม
“อยากแสดงความเป็นเจ้าของ ของมายด์ให้มากกว่านี้”ผมรู้สึกร้อนวูบไปหมด น้ำตาคลอผมพยายามกลั้นมันเอาไว้ ผมขยับเข้าไปใกล้ๆเอ็มแล้วใส่สร้อยให้
“ตอนนี้เราก็มีของหมั้นแล้วนะ”เอ็มว่าพลางขยับเข้ามาใกล้กว่าเดิม ริมฝีปากที่ค่อยๆประกบกันอย่างดูดดื่ม ความรู้สึกหวานที่ค่อยๆแผ่ซ่านไปอย่างช้าๆ
“มายด์ ลืมอะไรไปรึเปล่า?”
“ห๊ะ?”
“ยังไม่ได้ชำระ หนี้กันเลย”
“เอ๊ะ!! =[]=!!”เอ็มส่งยิ้มให้ผมแล้วมันก็สตาร์ทรถ
“กลับบ้านกัน”
พอกลับถึงห้องของผม เอ็มก็จับผมถอดเสื้อผ้าแล้วจับใส่หูแมว มันอุ้มผมมาที่เตียง
“ช่วยตัวเองให้ดูหน่อยสิมายด์”
“ห๊ะ =/////////=!!!”
“ถ้าไม่ทำ จะยัดเอานี้เข้าไปละกัน”มันว่าพลางหยิบหางแมวแบบมีที่เสียบชูไปมา
“ก็ได้ๆ”
“อึก! อา~~ เอ็ม”ผมค่อยๆขยับนิ้วเข้าออกช้าๆ ส่วนอีกมือก็รูดแก่นกายขึ้นลงช้าๆ
“พอแล้วใส่นี้เข้าไปสิ”
“ไหนว่าจะไม่ใส่ไง”ผมรีบขัดขึ้นทันที พลางจับมือของเอ็มเอาไว้
“เปลี่ยนใจแล้ว”เอ็มยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ให้ผม มันกดผมให้นอนลงเหมือนเดิมช้าๆ เอ็มลูบหางแมว มันยัดส่วนแข็งเข้ามาช้าๆ
“อืม~~”
“เหมาะจริงๆ”มันพูดพลางหยิบโทรศัพท์มาถ่ายรูป ผมทำท่าจะคว้าโทรศัพท์ของมันมาแต่แล้วก็สะดุ้งด้วยความเสียววาบ
“อ๊าาาาา!!~~~”ส่วนแข็งที่ถูกเสียบเข้ามาในช่องทางหลังของผมสั่นไปมา ผมเหลือบมองเอ็มในมือของมันมีสิ่งที่คล้ายๆรีโมทคอนโทรล
“ยะ หยุดเหอะ”ผมพยายามสะกดกลั้นอารมณ์เอาไว้ เอ็มไม่พูดอะไรมันก้มลงมาเลียแก่นกายส่วนปลายของผมแล้วไล้ไปมา ผมเริ่มคุมสติตัวเองไม่อยู่ในหัวขาวโพลนไปหมด อารมณ์ที่พุ่งทะยาน
“อาาา~~~”เสียงครางกระเส่าของผมทีดังเรื่อยๆไม่หยุดหย่อน ด้วยอารมณ์ที่กระเจิง ความเสียวกระสันที่ไม่หยุดหย่อน ไม่นานน้ำสีขาวก็ถูกปลดปล่อยออกมา เอ็มกลืนกินจนหมดไม่รังเกียจแม้แต่น้อย
“มายด์เลียให้บ้างดิ”เอ็มดึงให้ผมลุกนั่ง แล้วจับหัวผมให้ไปจ่ออยู่ข้างหน้าแก่นกายของมันที่กำลังตั้ง
ผมค่อยๆก้มไล้เลียส่วนปลาย พลางคลึงเบาๆที่ลูกอัณฑะ แล้วผมก็อมแก่นกายของมันแต่สายก็แอบเหลือบขึ้นไปมอง หน้าเอ็มที่กำลังหลับตาแถมกัดปากไว้ยังกับไม่อยากให้มีเสียงออกมา ผมเลยลองเอานิ้วไปวนรอบช่องหลังของมันบ้าง
“อ๊ะ!!” ดูเหมือนมันจะตกใจมาก แต่ก็มีเสียงรอดออกมาแล้ว (ฮุๆๆ สนุกที่ได้แกล้งกลับ)
ผมเลยเปลี่ยนไปเลียวนๆที่ช่องหลังของมัน แต่ก็ยังไม่ลืมเคล้นคลึงแก่นกายขึ้นลงไปเรื่อยๆ
“อาาา~~”เสียงเอ็มที่ครางกระเส่าออกมา บอกได้คำเดียว เอ็กซ์โคตรๆ -//////////- ไม่นานน้ำสีขาวก็พุ่งทะลักออกมาเปรอะหน้าท้องของมัน รวมทั้งมือผมด้วย มันพักหอบหายใจสักพัก
“แกล้งกันหรอมายด์ เดี๋ยวเถอะ!”เอ็มจับผมนอนลง
“อุ!” ผมสะดุ้งเฮือกเมื่ออยู่ๆเอ็มก็แทรกแก่นกายเข้ามา แถมไอ้นั่นก็ยังไม่ออมเอาออกไปอีกตะหาก!
“อื้ออ!~ มันอึดอัด”
“แต่ฉันรู้สึกดีมากๆเลย”มันค่อยๆขยับเข้าออกช้าๆ พลางก้มมาไล้เลียยอดอกของผมที่แข็ง ความเสียวสะท้านที่รุกล้ำมากๆขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งทำให้มีสติน้อยลงกว่าเดิม เสียงครางกระเส่าๆที่ดังเรื่อยๆไม่ลดละ จังหวะที่ช้าๆ ตอนนี้เปลี่ยนเป็นเร็วขึ้นเรื่อยๆ เสียงเนื้อที่กระทบกัน เสียงเตียงที่ดังเอี๊ยดอ๊าด
และเสียงครางกระเส่าของผม ซึ่งบางทีก็มีของเอ็มแต่เบาๆ -//////////- ไม่นานผมก็น้ำแตก แล้วตามด้วยเอ็ม เราทั้งคู่หอบกันอยู่สักพัก แล้วมันก็ค่อยๆถอดแก่นกายออก ตามด้วยหางแมว มันล้มนอนข้างๆผม แต่ก็ไม่ลืมดึงผมเข้าไปนอนซบอกของมัน -///////- ผมจูบที่ซอกคอมัน แล้วขบกัดเบาๆ
ทำคิสมาร์คทิ้งเอาไว้
“สัญลักษณ์ที่ฉันทำนายครางได้ >///////<” (โฮ๊ะๆๆ ภูมิใจ)
“ร้ายนักนะมายด์ เดี๋ยวจะทำทั้งตัวนายเลย!!”เอ็มคร่อมผมแล้วกดที่หน้าอกผมเบาๆ
“เหวอ!!”
-----------------------------------------------------------------------------
เอารูปบีมมาให้ดูกันครับ ฮ่าๆๆๆ เห็นหลายคนชอบกันเยอะ ความจริงอิมเมจนี้หาไว้ตั้งแต่เริ่มแต่งตอนแรก
ถ่ายรูปเอาไว้ก็สักพักแล้ว ฮา~ อันนี้เป็นตัวซิมส์ที่ยืมเพื่อนมาถ่าย ฮา~~
เร็วนี้ๆจะมีรูปพี่ปอมกับบีมคู่กันแน่นอนครับ =w=//
(http://upic.me/i/gg/screenshot033_.jpg)
(http://upic.me/i/y4/screenshot032_.jpg)
-
เตรียมจะด่าเอ็มเต็มที่ แต่สุดท้ายก็เข้าใจผิด :o8:
เอิ่ม รู้สึกว่ามายด์จะโดนลงโทษซะเลือดกระจายเลยน่ะ :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
โฮก........
เลือดกะจายยยยย
เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก
เอ่ะ ยังไง ฮ่า ๆ
-
:z2:
รอ รอ รอ
:call:
-
เอ็มทำไรไม่เคลียร์กับมายด์ดี ๆ เอง...แต่แหม
ฟูลออพชั่นเชียวนะ :m25:
-
อ๊ากกกกกกกก เอ็มบอกมายด์ตั้งแต่ทีแรกก็หมดเรื่องนะ
แล้วดูทำต้องให้ร้องไห้ก่อนช่ายม๊ะ ถึงอธิบายได้อ่ะ
แต่ก็ดีแล้วหล่ะที่ไม่ลุกลามใหญ่โต อิอิ
แถมๆ ทั้งคู่เรย :m25: :m25: อ่ะ
-
ในที่สุดก้เข้าใจกันซะทีนะ
-
ค่อยยังชั่วก็นึกว่าถ่านไฟเก่าจะปะทุ
น่ารักเชียวน้องแมวมายด์อิอิ
-
ㅋㅋ...ดีใจไม่มาม่า
o13น่ารักกกก
-
ขอบคุณนะคะ อนเเรกเกือบคิดว่าจะได้กิน อาหารด่วนซะเเระเเต่หักมุมได้ อื้อหือ มากเหอะ เเอบมีหู+หาง มีนิดเดียวเองอะ คุคุคุ เเต่พอเเระ เดี๋ยวเเอบไปเช็ดพื้นก่อน 55++เลือดกระจายเล็กๆ
-
:-[
ตอนแรกนึกว่าจะได้กินมาม่าซะแล้ว
-
:m25: :m25:
ขอดิ้นตายนะบัดนี้ค่ะ! :z13:
-
:jul1:
-
ว๊ากกกกกกกกกก
นึกว่าจะได้กินมาม่าซะแล้ว
:haun4:
-
นึกว่าจะเศร้า แต่ไม่เศร้าอะดีแล้ว :z2:
น่ารักกกก :-[
-
:man1: หุหุ นึกว่าจะมาม่า
-
สนุกดี และก็หื่น :m25:ดี 555
^
ชอบคู่บีม&ปอม แบบ "ค่อยๆรักกัน เบา เบา" (หรือเปล่าหว่า) เหอๆ
-
:haun4: :haun4:
-
:m25: 555 เข้าใจผิดจนเป็นเรื่อง
-
เอ่อ ที่ :z6: เอ็มไปก่อนหน้านี้ ก็ขอโทษล่ะกัน
หวานได้ใจมาก ๆ :กอด1: :กอด1:
-
ทั้งหูทั้งหาง มาครบเซตเลยนะ :m25:
ดีจังที่มันไม่มาม่า :เฮ้อ:
-
ไม่ได้เข้ามาตั้งนาน ดูเหมือนความรักของแต่ล่ะคู่ก็คืบหน้ากันไปมากเลยนะเนี้ย
ตอนแรกที่อ่านๆ ไปเกือบจะไปดักตีหัวเอ็มอยู่แล้วเชียว คนอาไร้...หลายใจชะมัด ทำให้หนูมายด์เสียน้ำตาได้ไง
แต่พออ่านไปเรื่อยๆ จนถึงตอนล่าสุด อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย...คนอะไรน่ารักชะมัด
คราวนี้ก็จะไปดักตีหัวเอ็มเหมือนกัน แต่ไม่ได้ตีด้วยความโกรธหรอกนะ แต่ขอพาตัวไปนอนกอดสักคืนสองคืนล่ะกัน
ว่าแต่ไรเตอร์....เอ็มชอบไปที่ไหนบอกหน่อย จะได้ไปซุ่มถูก
-
:m25: :m25:
-
:haun4:
-
:pighaun: :pighaun:
สโนไวท์กับตัวโตทั้ง 7 หรอ
:กอด1: :กอด1:
-
:m25: :m25: :m25: :m25:
-
แรงมาก
:pighaun:
แล้วอีก 3 คนที่เหลืออ่ะ
-
:pighaun: :haun4:
-
อ่านสโนไวท์มาก็หลายภาค
แต่ถูกใจภาคนี้ที่สุดเลย :haun4:
-
-..- ฮุๆๆ ตอนที่17 มาแล้วคร้าบบบบบ ตอนนี้ อืม ม่านิดๆ ให้จิกหัวใจ ตามอารมณ์ของผู้แต่งหน่อยๆ ฮา~
ผมกำลังแต่งนิทานอีกหลายๆเรื่องอยู่ =w=~ ถ้ามันออกมาดูดีแล้วจะนำมาให้อ่านกันครับ +0+
----------------------------------------------------------------------------------------------
หลังจากที่ผมเดินแยกออกมาผมเลยโทรหาพี่ปอม
“ฮัลโหล พี่ปอมอยู่ไหนอ้ะ?”
“อยู่บ้าน ทำไมหรอ?”
“อืม พี่ปอมมารับหน่อยดิ จะไปบ้านพี่”
“ห๊ะ! จะมาจริงดิ ยังไม่ได้เก็บห้องเลย”
“เดี๋ยวผมไปเก็บให้”
“งั้นหรอ ได้ๆ งั้นพี่ขอ 10นาทีนะ ขอทำให้รกกว่าเดิม”
“= = หมายความว่าไงพี่”
“ไม่มีไรๆ เดี๋ยวพี่รีบไป รอแปป” พอผมวางสายจากพี่ปอมไปผมเลยเดินไปแถวร้านหนังสือ อ่านหนังสือ(ฟรี)ฆ่าเวลาไป ผมเหลือบมองนาฬิกา ผ่านไป 20 นาทีแล้ว พี่ปอมยังไม่โทรมา ผมเลยโทรไปใหม่
“พี่ปอม อยู่ไหนแล้วอ้ะ?”
“เอ่อ เพิ่งจอดรถเสร็จอ้ะ บีมอยู่ตรงไหน”
“อยู่ร้านหนังสือชั้นล่างอ้ะ”
“รอแปป เดี๋ยวพี่วิ่งไป”แล้วพี่ปอมก็วางสายไป ผมเลยเก็บหนังสือเข้าที่เดิม แล้วเดินออกมายืนรอหน้าร้าน ไม่นานผมก็เห็นพี่ปอมวิ่งกระหืดกระหอบมาแต่ไกล พี่ปอมวิ่งมาหยุดที่หน้าผม แล้วพักหายใจสักพัก
“โทษที พอดีพี่หากุญแจรถไม่เจอ”
“ไม่เป็นไร แต่ช้าบ่อยๆก็ไม่ดี”
“ครับๆ ขอโทษครับ”เสียงพี่ปอมดูสำนึกผิดเล็กน้อย
“บีมเดี๋ยวแวะซื้อของแปป พอดีของกินที่บ้านจะหมดล่ะ”
“อืม ไปดิ” แล้วผมกับพี่ปอมก็เดินเข้ามาร์ท ที่อยู่ห่างจากร้านหนังสือไม่ไกล พี่ปอมเป็นคนเข็นรถเข็น ส่วนผมก็เดินตัวปลิว สบาย ความจริงอยากเข็นมากกว่า ของที่พี่ปอมหยิบส่วนใหญ่เป็นขนม กับมาม่า น้ำอัดลม สารพัดของไร้ประโยชน์
“กินแต่ของไร้สาระนะเนี่ยพี่”
“ไร้สาระตรงไหน ข้าวเย็นพี่นะเนี่ย”พี่ปอมว่าพลางเลือกมาม่า ว่าจะเอารสไรดี
“อ่าว แล้วพ่อแม่พี่อ้ะ?”
“พอดีวันนี้พ่อแม่พี่ไม่อยู่ ไปต่างจังหวัด 3-4 วัน พี่เลยต้องหากินเอง”
“งั้นซื้อกินง่ายกว่ามั้ยเนี่ย = = มีประโยชน์กว่ามาม่าอีก”
“ไม่เอาอ้ะ ถ้าบีมไม่ทำให้พี่กินก็ไม่ต้องมาพูด” แล้วพี่ปอมก็หยิบมาม่ามาแพ็คหนึ่งใส่รถเข็นแล้วเดินงอนไปเลย
“มางอนกันเฉย!”ผมรีบเดินตามพี่ปอมไป แล้วดึงรถเข็น
“ไม่ต้องมางอนเลยพี่ปอม ไม่น่ารัก”
“งั้นทำไงถึงจะน่ารักอ้ะ”
“ทำตัวว่าง่าย”พี่ปอมทำท่าจะเถียงต่อ ผมเลยตัดบทออกไปก่อน
“เดี๋ยวผมไปทำให้กินก็ได้”พี่ปอมนิ่งไปครู่หนึ่งแล้วยิ้มออกมา
“จริงนะ งั้นไปซื้อของสดกัน”แล้วพี่ปอมก็จับมือผม แล้วเข็นไปแถวที่ขายเนื้อสัตว์ ระหว่างที่เดินไป ก็มีคนมองบ้างผมรู้สึกอายโคตรๆ แต่ก็ไม่ได้ดึงมือกลับ ผมกับพี่ปอมยืนเลือกเนื้อไก่ กับเนื้อหมู ออกแนวเถียงกันมากกว่าว่าจะซื้ออันไหนไปดี สุดท้ายเลยเอามาทั้งสองอย่าง ผมหยิบสาหร่ายอบแห้งใส่มาแผงหนึ่ง แล้วก็แครอท กระหล่ำปี
แต่ในหัวก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี ว่าจะทำกับข้าวอะไร
“พี่ปอม ชอบกินไรอ้ะ?”
“อืม พี่กินได้หมดอ้ะ ถึงบีมทำไม่อร่อยพี่ก็กิน”
“อ่าว ปาก เดี๋ยวทำแบบหมาไม่กิน ละจะหนาว”
“ง่า อย่าเพิ่งงอนดิ”พี่ปอมหยิกแก้มผมเบาๆ ผมได้แต่เขินจนไม่กล้ามองหน้าพี่เขา
“บีมงอนน่ารักจัง”
“ใครงอน ไม่ได้งอนซะหน่อย”ผมรีบหันขวับกลับมาทันที จังหวะนั้นพี่ปอมขโมยจุ๊บปากผมเบาๆทีนึง ผมค้างนิ่งใบหน้าที่ร้อนผ่าว ผมหันมองซ้ายขวา ไม่มีใครสนใจพวกเรา ผมรู้สึกโล่งใจเล็กน้อย
“ทำไรเนี่ยพี่ปอม”
“ก็มันน่ารักจนห้ามไม่ไหวอ้ะ”พี่ปอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่ผมอายแทบจะอยากมุดคอนกรีตหนีให้รู้แล้วรู้รอด
“ไปซื้อไข่กัน พี่อยากกินไข่ดาว”พี่ปอมไม่ลืมจับมือผมแล้วเข็นรถเดินไปด้วยกัน ผมพยายามทำสีหน้าให้ปกติ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะพี่ปอมจับมือผมแน่นไม่มีท่าว่าจะปล่อย พอซื้อของเสร็จพี่ปอมก็ขับมาที่บ้านผม
“ไปบอกแม่ก่อนดิ ท่านจะได้ไม่ห่วง”พี่ปอมบอกเป็นเชิง ผมกับพี่ปอมเลยเดินเข้าไป แม่กำลังขายของให้ลูกค้าอยู่
“แม่ สวัสดีครับ”พี่ปอมยกมือไหว้ แม่หันมามองและส่งยิ้มให้
“ไปไหนกันมาลูก”
“ไปซื้อของมาครับ แม่ วันนี้ผมขอบีมไปนอนค้างเป็นเพื่อนนะครับ อยู่บ้านคนเดียวเหงามาก”พี่ปอมว่าพลางทำเสียงอ้อนๆแม่ ผมอึ้งที่พี่ปอมกล้าขอแม่ไปตรงๆแบบนั้น
“ได้สิ จะพาไปอยู่กี่วันก็ได้ แม่ไม่ว่าหรอก”แม่ผมตอบออกมาแบบไม่ได้คิดไรมากมายตามประสาคนมีลูกชาย
“อ่าว แม่ ไม่รั้งเลย” ผมงอนแม่เล็กน้อย ที่ไม่ห้ามกันเลย
“แหม บีม ไปอยู่เป็นเพื่อนพี่เขาหน่อย ดูสิน่าสงสารจะตาย”พี่ปอมหันมายิ้มให้ผม จนผมรู้สึกหมั่นไส้จริงๆ
“ขึ้นไปเก็บเสื้อผ้าสิลูก จะให้พี่เขายืนคอยนานๆทำไม”ผมเลยต้องเลยตามเลย เดินขึ้นมาเก็บเสื้อผ้า ใส่กระเป๋าเป้ ผมกะไปนอนวันนี้พรุ่งนี้กลับ เลยเอาไปแค่สองชุด กับของใช้ส่วนตัว พอเสร็จก็เดินลงมา ยัยแบมกำลังเดินเข้าห้อง พอเห็นผมสะพายกระเป๋าก็ยิ้มร่า
“เป็นไรแบม เพ้อไร”
“โห พี่บีม ไม่ได้เพ้อ แต่ครั้งแรกก็ทนเจ็บหน่อยนะ เดี๋ยวน้องสาวจะคอยพยาบาลให้ทีหลัง”ยัยแบมหัวเราะอย่างสะใจแล้วเดินเข้าห้องไป ปล่อยให้ผมงง แต่รู้ว่าถึงไปถามมันก็คงไม่บอก ผมเลยเดินลงมาชั้นล่าง พี่ปอมก็ตีซี้กับแม่ได้ดีเหลือเกิน ถ้าดูเผินๆ คงนึกว่าพี่ปอมเป็นลูกแม่ไปแล้ว แล้วแม่ก็กึ่งไล่ให้ผมออกไปกับพี่ปอมเร็วๆ พอกลับมานั่งที่มอเตอร์ไซต์เพราะจอดไหว้กลางแดด เบาะมันเลยร้อนสุดๆ แต่ก็ต้องนั่ง พี่ปอมส่งหมวกกันน็อกอีกใบมาให้ผมใส่ เป็นหมวกที่ไม่ได้ช่วยป้องกันเลย นอกจากมีดีที่มันน่ารัก ขับไปสักพักก็เลี้ยวเข้าซอย มีบ้านปลูกอยู่หลายหลังแต่ออกแนวอยู่ติดๆกันเป็นแถบ แต่ดูเหมือนจะยังไม่ถึงบ้านพี่ปอม รถเลี้ยวเข้าซอยถัดไปอีก 3 ซอย แล้วเข้าไปจนลึกสุดของซอยถึงจะถึงบ้านพี่ปอม ผมเห็นบ้านพี่ปอมแล้วผมคงอยู่ไม่ได้แน่ๆ เพราะ เข้ามาลึกๆสุดๆ ร้านค้าที่อยู่ใกล้สุดก็ออกไปไกลพอสมควร
“เป็นไงบ้านพี่”
“โคตรไกล”
“อ่านะ พี่หมายถึงตัวบ้านพี่ ไม่ใช่ทางเข้ามา”
“อ่า ฮา~”ผมมองบ้านพี่ปอมก็ลักษณะแบบบ้านทั่วไป สองชั้นทาสีครีมสลับน้ำตาลมีม้านั่งหน้าชานบ้าน ต้นไม้สูงใหญ่หลายต้นภายในบ้าน ให้ความร่มเงาสบายสุดๆ พี่ปอมจูงมอเตอร์ไซต์มาจอดข้างใน แล้วหิ้วของเดินไปหน้าประตูบ้าน ผมเลยช่วยพี่ปอมถือของ พอเข้ามาในบ้านก็เป็นห้องรับแขกมีโซฟายาว สีครีมหนึ่งตัว โทรทัศน์แบบLCD จอประมาณ 25 นิ้ว ตั้งอยู่ตรงข้ามกับโซฟา มีตู้โชว์ตู้ใหญ่ที่ตั้งคั่นระหว่างห้องทานอาหารกับห้องนั่งเล่นเอาไว้ พี่ปอมพาผมเดินเข้าไปข้างในผ่านที่กินข้าว เดินไปห้องในสุดเป็นห้องครัว ผมเลยวางของบนเคาท์เตอร์แล้วเอาพวกของสดใส่ตู้เย็นส่วนพี่ปอม เดินออกไปปิดประตูหน้าบ้าน พอเก็บของเสร็จผมเลยเดินออกมาที่ห้องนั่งเล่น จังหวะเดียวกับที่พี่ปอมเข้าบ้านมาพอดี พี่ปอมปิดประตูแล้วก็มานั่งข้างๆผม
“บีม ขึ้นข้างบนกัน”พี่ปอมไม่รอคำตอบจากผม แต่จับมือผมแล้วเดินเข้าห้องข้างๆห้องนั่งเล่น คล้ายๆห้องทำงาน แต่มีบันไดขึ้นไปชั้น 2 พอเดินขึ้นมาชั้น 2 ห้องถูกแบ่งออกเป็นสัดส่วน พี่ปอมพาผมเดินไปริมทางเดินสุดแล้วเปิดประตูเข้าไป ผมแทบจะสำลักภาพตรงหน้า ห้องของพี่ปอมรกที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา กางเกงในกองไว้ที่พื้นหลายตัว บางตัวเป็นเลข 8 เสื้อผ้าที่กองบนพื้น ถุงขนมที่กินแล้วไม่ทิ้ง ถ้วยมาม่าอีก พระเจ้า! นี่ห้องคนแน่นะ ผมหันไปจ้องพี่ปอม พี่ปอมได้แต่ยิ้มแหยๆให้ผม
“จัดให้พี่หน่อยนะ” พี่ปอมซบที่ไหล่ผมแล้วดันหัวเล็กน้อยให้ดูน่ารัก แต่น่าหมั่นไส้มากกว่าครับพี่
“ถ้าไม่จัดคงไม่มีที่นอนแน่ แต่พี่ปอมต้องช่วย”
“คร้าบ”
“ถ้างั้นไปเอาตะกร้าผ้ามา ถุงดำใบใหญ่ๆด้วย”ผมสั่งงานพี่ปอมเสร็จ พี่ปอมก็วิ่งหายลงไป สักพักก็วิ่งกลับมาพร้อมตะกร้าผ้ากับถุงดำ แต่ในตะกร้ามีขนม2-3 ถุง น้ำแช่เย็นอีกสองขวด
“พี่ปอม จัดห้องนะ ไม่ใช่ทัศนศึกษา”
“เพื่อหิวไง พี่ขี้เกียจลง” ผมเลยพอจะเข้าใจสาเหตุห้องรกของพี่บ้างแล้วล่ะ ผมชี้ไปที่กางเกงในที่กองที่พื้น แล้วพยักหน้าให้พี่ปอมเป็นเชิงว่าเก็บซะ! พี่ปอมเหมือนจะรู้หน้าที่เดินเข้าไปเก็บกางเกงในกับเสื้อผ้ายัดใส่ตะกร้า ส่วนผมก็หยิบถุงดำแล้วหาทางเดินเข้าไป โดยที่จะไม่เผลอไปเหยียบอะไรเข้า ผมเก็บพวกถุงขนม ขยะต่างๆใส่ถุงไว้
“บีมพี่เก็บหมดแล้ว ทำไงต่อ”
“เอาตะกร้าผ้าไปไว้นอกห้อง แล้วมาช่วยผม” พี่ปอมเอาตะกร้าผ้าไปวางนอกห้อง แล้วมาช่วยผมเก็บขยะ พอกวาดขยะเริ่มหมด ผมก็ดึงผ้าห่มออกจากเตียง แต่ช๊อคยิ่งกว่า เพราะใต้ผ้าห่ม ยังมีถุงขนมวางอยู่บ้าง โน๊ตบุ๊คที่วางทิ้งไว้ไม่เก็บ ผมหันไปจ้องพี่ปอมเขม็ง พี่ปอมเลยพยายามฝืนยิ้มให้
“เก็บโน๊ตบุ๊คดิ”พี่ปอมทำตามอย่างว่าง่ายส่วนผมก็เก็บขยะ แต่สิ่งเดียวที่สะดุดตาผมคือตุ๊กตาหมีที่ผมเคยให้พี่ปอม มันถูกวางไว้อย่างดีข้างๆหมอนเน่าๆ ที่ไม่รู้ว่าเปลี่ยนปลอกหมอนครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ผมหยิบตุ๊กตาหมีไปวางไว้บนหัวเตียง แล้วจัดการดึงปลอกหมอนออก ตามด้วยผ้าปู พี่ปอมดูจะงงๆ ผมเลยส่งให้พี่ปอมถือ
“เอาไปไว้ข้างนอกซะ ผ้าห่มด้วย”
“แล้วคืนนี้จะเอาไรนอนอ้ะ”
“ก็ปูผ้าใหม่ดิ”ดูเหมือนพี่ปอมจะงงๆกับคำพูดผม
“ผ้าปูใหม่อยู่ไหน?”พี่ปอมส่ายหน้าให้แทนคำตอบ ผมกุมขมับตัวเอง ให้ตายเถอะ!
“พี่โทรไปถามแม่พี่ดิ”แล้วพี่ปอมก็รีบคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกด โทรออก สักพักปลายสายก็รับ พี่ปอมเริ่มถามที่อยู่ของผ้าปูที่นอน ดูเหมือนแม่พี่ปอมจะตกใจไม่น้อย แหงล่ะดูจากสภาพห้องแล้ว พอพี่ปอมวางสายก็เดินออกไปนอกห้องแล้วกลับมาพร้อมผ้าปู
“เอาไว้ข้างนอกก่อน เดี๋ยวเอาหมอน หมอนข้าง ไปตากแดด แล้วก็ต้องกวาดห้องด้วย”
“หา!! เยอะขนาดนั้นเลยหรอ”
“ก็พี่เล่นไม่เก็บห้องเลยอ้ะ อย่าบ่น ไปเอาไม้กวาดมา ที่ตักขยะด้วย”พอพี่ปอมรับคำสั่งเสร็จก็วิ่งหายไป แล้วกลับมาพร้อมไม้กวาดกับที่ตักขยะ ยังดีที่ยังรู้จัก! ผมเริ่มกวาดห้องเป็นมุมๆไป เพราะ ห้องโสโครกมากๆ พอกวาดฝุ่นตามพื้นมากองเยอะจนเรียกไม่ถูกเลย
“อึ๋ย สกปรก”พี่ปอมอุทานออกมา พลางนั่งกินขนมอยู่บนเตียง
“ก็ห้องพี่นั่นแหละ!”ถ้าเป็นไปได้ผมอยากปาไม้กวาดใส่พี่ปอมจริงๆ หมั่นไส้สุดๆ กว่าจะกวาดห้องเสร็จก็ปาไปครึ่งชั่วโมงกว่า ผมมัดถุงขยะให้เรียบร้อยแล้วเอามาวางไว้นอกห้อง
“พี่ปอมเปิดหน้าต่างให้แสงเข้ามาหน่อย จะได้ฆ่าเชื้อโรคในห้อง เพื่อโชคดีฆ่าเชื้อขี้เกียจได้ด้วย”
“โห แรง”แล้วพี่ปอมก็เปิดหน้าต่างที่อยู่ข้างๆเตียง
“ทีนี้ก็ไปซักผ้ากัน”ผมหยิบตะกร้าผ้าขึ้นมา พี่ปอมเหมือนรู้งานรีบวิ่งออกมา แล้วเอาตะกร้าไปถือแทน เราเดินลงมาชั้นล่าง แล้วเดินไปยังห้องครัว ที่ห้องครัว มีประตูเปิดไปหลังบ้าน พอเปิดออกมาหลังบ้าน เป็นลานกว้างๆ มีผ้าใบปูเป็นหลังคา ผมเดินตรงไปยังเครื่องซักผ้า แต่หยิบกะละมังใบใหญ่มาวางแทน แล้วเปิดก๊อกน้ำใส่ ได้สักครึ่ง ผมก็ใส่ผงซักฟอกไปพอประมาณ
“พี่ปอม แยกเสื้อ กับกางเกงในออกจากกัน แล้ว แยกผ้าสีด้วย” พี่ปอมเทของในตะกร้าผ้าออกกับพื้นแล้วนั่งแยกผ้า
“เอาเสื้อผ้าใส่กะละมังนี้ ส่วนกางเกงในใส่อีกกะละมัง” พอพี่ปอมเอาผ้าใส่กะละมังแล้ว ผมก็เปิดก๊อกใส่น้ำ พอดีๆ แล้วใส่ผงซักฟอกทั้งสองกะละมัง
“ไมไม่ใช้เครื่องซักผ้าอ้ะ”พี่ปอมนั่งท้วง
“เน่าขนาดนี้ เครื่องซักผ้าไม่สะอาดหรอก”
“เน่าตรงไหนออกจะหอม”พี่ปอมว่าพลางหยิบเสื้อที่ยังไม่ได้ใส่กะละมังมาดม
“แหวะ เหม็นโคตร”พี่ปอมทำหน้ารังเกียจแล้วปาเสื้อ
“เพิ่งรู้รึไง = = แช่ไว้อย่างนั้นก่อนไปถูห้องกัน พี่ปอมไปเอาไม้ถู น้ำยาถูพื้นแล้วก็กระป๋องใส่น้ำมา”
“โห ได้ที่สั่งใหญ่”พี่ปอมบ่นออกมา
“ไม่ทำ ผมกลับบ้านล่ะ”
“ทำสิครับ ทำอยู่แล้ว ^ ^ บีมไปรอพี่บนห้องเลย เดี๋ยวพี่ตามไป”ผมเลยเดินขึ้นมารอพี่ปอมบนห้อง สักพักพี่ปอมก็เดินเข้ามาหอบไม้ถูพื้นมา ส่วนขวดน้ำยาถูพื้นลอยตุบป่องอยู่ในกระป๋องใส่น้ำ พี่ปอมเอามาวางข้างหน้าผม ผมหยิบขวดน้ำยาออกมาแล้วเทใส่น้ำ
“จุ่มไม้ถูลงไป แล้วคนๆ แล้วก็บิดหมาดๆ ห้ามเปียก”ผมสั่งเสร็จก็นั่งสบายกินขนมอยู่บนเตียง พี่ปอมเหลือบมองแบบลูกหมา หวังจะให้ผมสงสาร แต่เปล่าประโยชน์พี่ ผมชอบแกล้งคน ฮ่าๆๆๆๆ
พี่ปอมบิดผ้าแบบเงอะๆงะๆ ผมเลยอดที่จะแซวไม่ได้
“บิดให้หมาดๆนะพี่ปอม”พี่ปอมทำปากจู๋ใส่ผม แล้วบิดผ้า พอมันเริ่มหมาดพี่ปอมก็ถูไปรอบห้อง ผมหยิบหมอนกับหมอนข้างแล้วเดินออกมา ปล่อยให้พี่ปอมถูไป ผมเดินออกมาหลังบ้านเอาหมอนกับหมอนข้างพาดที่ราวตากแดด จะได้ฆ่าเชื้อโรคกับกลิ่นเน่าๆได้บ้าง พอตากเสร็จ ผมก็เดินไปที่กะละมังเสื้อผ้า แล้วซัก ส่วนกางเกงในรอให้พี่ปอมมาซักเอง ไม่ได้รังเกียจแต่ไม่กล้าหยิบ ฮา~
“บีมพี่ถูห้องเสร็จแล้วทำไรต่ออ้ะ”ผมหันหลังไปพี่ปอมกำลังถือไม้ถูพื้นกับกระป๋องอยู่
“มาซักกางเกงในดิ”
“โห พี่เห็นนั่งซักอยู่นึกว่าจะซักกางเกงในให้พี่อยู่ซะอีก เศร้านะเนี่ย”พี่ปอมทำท่าเหมือนคนร้องไห้
“แค่เกงในซักเองไม่เป็นหรอพี่”
“ซักเป็น แต่อยากให้ที่รักซักให้”ผมรู้สึกร้อนผ่าวที่หน้ายังไงก็ไม่รู้เลยรีบหันกลับมา
“มาซักๆเถอะน่า”แล้วพี่ปอมก็เลื่อนกะละมังมานั่งข้างๆจนติดกัน เรานั่งซักผ้าด้วยกัน ผมแอบเหล่พี่ปอม เห็นพี่ปอมออกแนวจะเล่นมากกว่าพี่เขา เล่นฟองผงซักฟอกไปมา แล้วก็กอบใส่มือ
“ถ้าคิดจะป้ายบีมนะ หยุดได้เลย”พี่ปอมชะงักเล็กน้อยแล้วหันมามองผม จังหวะนั้น ผมเลยเอาฟองในกะละมังป้ายหน้าพี่ปอมซะ
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“โห ขี้โกง งี้ต้องเจอ”พี่ปอมทำท่าจะเอาฟองในกะละมังเกงใน ผมเลยรีบลุกวิ่งหนี ก็กะละมังนั้นมันดูสกปรกกว่านี่นา!!
พี่ปอมวิ่งไล่ตามผม ผมเลยหนี จนพี่ปอมดึงแขนผมทันแล้วรวบไปกอด พี่กอดแน่นจนผมขยับไม่ได้เลย
“พี่ปอมปล่อย”ผมพยายามขัดขืนแต่ดูจะไม่มีผล
“ไม่ปล่อย”
“ถ้าพี่ปอมไม่ปล่อย เดี๋ยวบีมจูบเลย!”ผมเผลอพลั้งปากออกไป
“หืม เอาดิ จูบเลยพี่รออยู่”พี่ปอมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆกว่าเดิม แล้วจูบผม ผมพยายามดิ้นให้หลุดแต่พี่ยังกอดผมแน่นเหมือนเดิม
“ซักผ้ากัน เดี๋ยวซักไม่เสร็จ”แล้วพี่ปอมก็เดินกลับไปนั่งซักผ้าต่อ ปล่อยให้ผมยืนเขินเก้อ ให้ตายเถอะ!! ให้เขินแล้วจากไป! ผมเลยเดินไปนั่งซักผ้าต่อ แต่คราวนี้เขยิบกะละมังออก ให้รู้ซะบ้าง! พี่ปอมเขยิบกะละมังตาม
“อะไรแค่นี้งอน”
“ไร ใครงอน?”
“ไม่ต้องงอนหรอก คืนนี้อยู่กับพี่เดี๋ยว.. ไม่พูดดีกว่า”
“เดี๋ยวไรพี่ปอม บอกมาเลย”ผมหันขวับไปทางพี่ปอม แต่ก็ต้องชะงักเพราะพี่ปอมจ่อหน้ารออยู่ ปากผมกับพี่ปอมชนกันแต่แค่ไม่กี่วิ เพราะผมตกใจเกือบหงายหลังล้มไป!
“เล่นไรเนี่ย ตกใจหมด!”
“ฮ่าๆๆ แกล้งคนน่ารัก”แล้วพี่ปอมก็ซักผ้าต่อ ผมหมั่นไส้พี่ปอมสุดๆ แต่ทำไรไม่ได้ เลยขยี้ผ้าแรงๆแทน
กว่าจะซักผ้า แล้วเอาขึ้นตากเสร็จก็ 4 โมงเย็นกว่า แล้ว ผมกับพี่ปอมเข้ามานอนกลิ้งตากแอร์กันที่ห้องนั่งเล่นเพราะหมดแรงสุดๆ สักพักออกแนวทนไม่ไหว เลยไปต้มมาม่ากินกัน แล้วมานั่งดูทีวี สักพักเริ่มเบื่อผมกับพี่ปอมเลยเดินขึ้นข้างบน แล้วช่วยกันปูผ้าปูที่นอน พอปูเสร็จพี่ปอมก็กลิ้งไปมาบนเตียง ด้วยความหมั่นไส้ที่สะสมมา ผมเลยโดดทับพี่ปอมซะเลย
“โอ๊ยย!!”
“เจ็บอ้ะ บีมใจร้าย”พี่ปอมกอดผมไว้แน่น ทั้งๆที่ปากบอกว่าเจ็บ ผมพยายามดันหน้าพี่ปอมออก เพราะพี่ปอมพยายามจะจูบ
“หยุดเลยพี่ปอม อย่าคิด”
“โห ขอจุ๊บหน่อยดิ บีมใจร้าย”ผมพยายามดันหน้าพี่ปอมให้ออกห่าง แต่จู่ๆมือผมก็ถูกรวบไว้ พี่ปอมนอนทับผมแล้วจูบ ลิ้นสากๆที่พยายามจะแทรกสอดเข้ามา ผมพยายามเม้มไว้ ขอแกล้งนิด ฮา~ พี่ปอมเลยจักจี้ที่เอวผม พอได้จังหวะพี่ปอมก็แทรกลิ้นเข้ามาทันที จนผมขัดขืนไม่ได้อีก
“ปอม ทำไรอยู่นะ แม่เรียกทำไมไม่ไปเปิดประตู” พวกผมสองคนแทบจะตั้งตัวไม่ทัน เมื่ออยู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงดังเข้ามา แต่ดูเหมือนจะช้าไป ผู้หญิงคนหนึ่งยืนอยู่ที่หน้าประตูดูเหมือนจะตกใจไม่น้อย
“แม่”พี่ปอมอุทานออกมา ผมรู้สึกประหม่าจนทำไรไม่ถูก
“แม่กลับมามีไรหรอ” แต่แม่พี่ปอมไม่ตอบกลับมา ท่านนิ่งเงียบแล้วมองผมสองคนแบบครุ่นคิด ผมรู้สึกกังวลจนทำไรไม่ถูกได้แต่นั่งก้มหน้าหลบสายตา
“ปอม แม่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน แต่พาน้องเขาไปส่งที่บ้านก่อนดีกว่า”แล้วแม่พี่ปอมก็เดินลงไป
“บีมไม่เป็นไรนะ”พี่ปอมโอบไหล่ผมไว้
“ไม่ต้องเครียด เดี๋ยวพี่ไปส่งบ้าน ส่วนเรื่องแม่ เดี๋ยวพี่คุยเอง”ผมพยักหน้าอย่างว่าง่าย ไม่คิดเลยว่าจะต้องมาเจอกับแม่พี่ปอมในสภาพแบบนี้ ผมหยิบกระเป๋าเป้แล้วเดินตามพี่ปอมลงไป พอผ่านห้องนั่งเล่นผมเห็นแม่กับพ่อพี่ปอมนั่งคุยกันอยู่สีหน้าเคร่งเครียด
“เดี๋ยวปอมมานะ” พอพวกท่านหันมา ผมเลยยกมือไหว้ พวกท่านรับไหว้ผม แล้วพยายามยิ้มให้ ผมรู้สึกอึดอัดไม่น้อยเลยรีบเดินออกไป ผมซ้อนท้ายมอไซต์พี่ปอมเหมือนเดิม แต่ขากลับดูเหมือนมันจะช้ากว่าขามา หัวของผมรู้สึกว่างเปล่า ถ้าแม่รู้จะมีอาการแบบนี้รึเปล่านะ แค่คิดผมก็ทำไรไม่ถูกแล้ว ผมไม่อยากทำให้พ่อแม่เสียใจ
พี่ปอมเองก็คงเหมือนกัน พอพี่ปอมมาจอดหน้าบ้าน ผมก็โบกมือลาพี่ปอมแล้วเดินเข้าบ้าน แม่ดูจะงงๆที่เห็นผมกลับมา
“บีม มีไรหรอลูก?”แม่เดินมาหาผมแล้วลูบหัว
“ไม่มีไรหรอกแม่ พอดีพ่อแม่พี่ปอมเขากลับมา ผมเกรงใจ ก็เลยว่ากลับดีกว่า”
“งั้นหรอ ถ้างั้นก็เอาของไปเก็บเถอะลูก”ผมเลยเดินขึ้นชั้นบน ระหว่างที่เดินขึ้นบันได ผมเดินสวนกับยัยแบม ดูน้องสาวจะตกใจไม่น้อยที่เห็นผม แต่ผมไม่ได้พูดไร แล้วเดินขึ้นต่อไป ยัยแบมเดินตามผมขึ้นมาด้วย คงจะดูอาการผมออก พอผมเข้าห้องตัวเอง ยัยแบม ก็จัดการปิดประตูล็อกห้องเรียบร้อย
“พี่บีมเป็นไรอ้ะ ทะเลาะกับพี่ปอมหรอ”
“ป่าวอ้ะ พอดีมัน..”ผมอยากจะเล่าแต่ก็รู้สึกเหมือนมีไรจุกอยู่ที่คอ
“พี่บีม” น้ำตาของผมไหลออกมาช้าๆ ยัยแบมปรี่เข้ามากอดผม ผมกอดน้องสาวแน่น ตอนนี้ผมไม่รู้จะทำยังไง
ในใจก็ไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจ แต่ถ้าต้องเลิกกับพี่ปอมผมเองก็ไม่ต้องการ ผมจะทำยังไงดี
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ถ้าหลายคนอ่านแล้วรู้สึกไม่ชอบต้องขออภัยด้วยนะครับ พอดีช่วงนี้ ผมอกหักอ่านะ ฮา~ อารมณ์เลยหมองไปนิด แบบ ขอระบายนิด ฮา แอบรักเพื่อนมันจี๊ดมากคับ แถมมันชอบเพื่อนซี้ผมอีก ผมเลยได้แต่ = = พยายามทำให้ปกติ แต่ ในใจเจ็บสุดๆ
-
+1ให้ไรเตอร์เน้ออออออออ
น่ารักมากอ่าเรื่องนี้ใสๆๆปนหื่น
ฮ่าๆๆๆๆๆ เอ็มหื่นมากกแอบจิตนิดๆๆๆ
ฮ่าๆๆๆแต่พี่ปอมน่ารักอ่ามากๆๆด้วยสงสัยรักน้องมากๆๆแน่ๆๆ
แต่งานเข้าอ่าแม่พี่ปอมจะทำไรหว่าๆๆ
หวังว่าคงไม่ได้ให้เลิกกันหรอกนะ
-
แจ็คพอตแตกสุดๆเลย แม่กะพ่อกลับมาไม่มีบอกอ่ะ เฮ้อ
ทำอะไรไม่ระวังเลยนะพี่ปอมเนี่ยะ
ส่วนคนเขียนก็อย่าคิดมากนะคะ อย่าปิดกั้นตัวเองนะ
เด๋วก็มีคนใหม่เข้ามาในจังหวะที่ใช่ ถือซะว่า เค้าไม่ได้คู่เรานะ
เป็นกำลังใจให้ค่า :L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์จ้า
:L2: :L2:
-
เป็นกำลังใจให้นะ
สู้ ๆ กับชีวิต
:call:
-
เป็นกำลังใจให้นะไรท์เตอร์ สู้ๆนะ
-
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
หวังว่าพ่อแม่พี่ปอมคงไม่ว่าอะไรน่ะ
ไม่อยากให้ต้องเลิกกันอ่ะ เศร้า :sad11: :sad11:
-
อ๊ากกกก
อยากรู้ ๆ
บางครั้งเราทำได้แค่เพียงยอมรับและเข้าใจน่ะค่ะคุนพ่อคุนแม่
-
พี่ปอมสู้เค้านะ
คุณแม่ อย่าดราม่าเลยนะคะ
-
อย่าดราม่าน้า :monkeysad:
-
สนับสนุนเรื่องนี้ด้วยคน
จะติดตามเรื่องนี้ต่อไปนะครับ
หวังว่าจะได้อ่านจนจบนะครับ
-
เฮ้อ !จี๊ดใช่ปะ
เราก็เคย โครตจี๊ดอ่า TT"
-
เป็นกำลังใจให้ครับ
เรื่องมันผ่านมา...ไม่นาน...มันก็จะผ่านไป
แข็งใจไว้ ไม่แน่จริง ไม่อยู่มาถึงป่านนี้หร็อก
สู้ สู้
-
โอ้...เข้ามาปุ๊บเจอมาม่าทันทีเลย สงสารบีม แต่อย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้เลยน้าหนูบีม เฮ้อ...
พักนี้เจอแต่ดราม่า จิตใจห่อเหี่ยวจริง...
-
:o12: :o12:
ดราม่าอีกแล้ว
แต่มิเป็นไร ไม่หนักหนักหนาสาหัสมาก 555
ส่วนชีวิตไรเตอร์ สู้ๆๆ ผู้ชายยังมีอีกเยอะ อย่าได้แคร์
-
ติดเรท ..ฉ.. ซะด้วย
-
สู้สู้นะไรเตอร์ แล้วมันก็จะผ่านไป
-
ตอนที่ 18 มาแล้วครับ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะ ผมดีใจมากๆเลย ^ ^
รู้สึกดีขึ้นมากๆ แล้ว ตอนนี้ก็ พยายามไม่สนใจมันแล้ว 5555+ ช่วงวันพ่อไปเที่ยวไหนกันมาบ้าง ผมออกไปหาข้าวกิน
ข้างนอกกับพ่อ แทบจะเต็มทุกร้านเลย ที่อัมพวาเองคนก็เยอะมากๆ
-------------------------------------------------------------------------------
POM side
หลังจากที่ผมไปส่งบีมแล้วก็ขับกลับมาบ้าน พอเดินเข้าบ้านมาเห็นแม่กับพ่อนั่งรออยู่ ผมเลยเดินไปนั่งข้างๆพ่อ
“ปอม แม่ไม่รู้จะพูดยังไงดี แม่ส่งลูกไปเรียนชายล้วน แต่ไม่ได้อยากให้ลูกเป็นเกย์นะ”
ผมนิ่ง ไม่รู้จะพูดอะไรออกไป แม่เองก็พูดต่อไม่ออก ส่วนพ่อก็ได้แต่อึกอัก
“ผมรักน้องเขา”ผมตัดสินใจที่จะพูดคำนี้ออกไป
“และผมจะไม่เลิกด้วย ผมอยากให้พ่อกับแม่รับในสิ่งที่ปอมเป็น”
“ปอม!”แม่ตะวาดออกมา
“ผมขอโทษ”ผมตัดสินใจลุกแล้วเดินขึ้นห้อง ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาใจหนึ่งก็อยากโทรหาบีมแต่ก็ไม่กล้าโทรไป
“ปอมพ่อเข้าไปได้มั้ย?”ผมเงยหน้าขึ้นมองเห็นพ่อยืนอยู่ตรงประตู ผมหยักหน้าเล็กน้อย ท่านเดินเข้ามานั่งข้างๆผม
“พ่อไม่รู้จะเริ่มพูดจากตรงไหนดี แต่พ่อจะยอมรับในสิ่งที่ลูกเลือก ถ้าลูกคิดว่าสิ่งนั้นดีที่สุด”
“ครับ”ผมกอดพ่อ พยายามกลั้นน้ำตาไว้ ผมไม่อยากทำตัวอ่อนแอ ยังมีอีกคนที่ผมต้องปกป้อง ผมจะไม่อ่อนแอ
“นานแค่ไหนแล้ว ที่พ่อไม่เห็นห้องลูกเรียบร้อยขนาดนี้”พ่อยิ้มให้ผม
“ผมกับบีมช่วยกันตัดครับ”
“เป็นเด็กที่ใช้ได้ อย่างน้อยก็ทำให้ลูกของพ่อทำงานบ้านบ้าง”พ่อหัวเราะในลำคอ
“อย่าเพิ่งท้อไป กับแม่พ่อจะคุยเอง”
“ครับ ขอบคุณที่พ่อเข้าใจปอม”พ่อพยักหน้าให้ผม และท่านก็เดินออกไป ผมตัดสินใจโทรหาบีม แต่ดูเหมือนเขาจะปิดเครื่อง ยิ่งทำให้ผมกังวลมากกว่าเดิม ผมเลยส่งข้อความไปแทน จากนั้นผมก็เดินลงมาชั้นล่าง ผมค่อยๆย่อง มาที่ห้องนั่งเล่น เห็นแม่นั่งอยู่คนเดียว พลางเปิดสมุดอัลบั้มรูป ท่านมองพลางยิ้มไปด้วย แต่ก็มีน้ำตาไหลอาบแก้มท่าน มันยิ่งทำให้ผมสะเทือนใจ ผมนึกไม่ออกว่าจะหาทางออกยังไง ทุกอย่างดูมืดมนไปหมด
Beam side
“พี่บีม ไม่เป็นไรนะ” ผมกอดแบมไว้แน่น มันทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น อย่างน้อยก็มีคนในครอบครัวที่จะรับฟังเราทุกเรื่อง
ผมร้องไห้อยู่อย่างนั้นจน ไม่มีน้ำตาเหลือ ผมปล่อยกอดจากยัยแบม น้องสาวผมหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่ใบหน้ายังมีคราบน้ำตาอยู่ ผมหยิบทิชชู่มาเช็ดหน้าแบม
“แบม ตื่นได้แล้ว”ผมเขย่าตัวน้องสาวเบาๆ ยัยแบมค่อยๆลืมตาพลางหาวอ้าปากหวอ
“กี่โมงแล้วอ้ะ พี่บีม”
“สองทุ่มแล้ว รีบลงไปข้างล่างเหอะ” ผมกับยัยแบมเดินไปล้างหน้าล้างตา แล้วลงไปข้างล่าง พอผมเดินลงมาก็เห็นแม่นั่งคุยอยู่กับแม่พี่ปอม มีพี่ปอมนั่งอยู่ข้างๆ ผมรู้สึกเหมือนหัวใจหล่นวูบไปอยู่ที่พื้น อันนั้นยังไม่เท่าไหร่ เท่ากับการที่แม่กับแม่พี่ปอม คุยกันเหมือนสนิทกันมานาน
“แม่ ใครมาหรอคะ”ยัยแบมเป็นฝ่ายถามออกไปก่อน พวกเขาหันมามองทางผม ผมรีบยกมือไหว้ ยัยแบมเองก็ทำตาม พี่ปอมยิ้มให้ผม ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นไม่น้อย
“มาเร็วลูก แม่จะแนะนำให้รู้จัก นี่ ป้าเล็ก เพื่อนแม่สมัยเรียน ม.ปลาย”แม่พูดพลางหัวเราะ แต่ผมอึ้งจนตัวแข็ง
“โธ่ พิม ฉันนะก็นึกตั้งนานว่าลูกใครหน้าคุ้นๆ ที่แท้ก็ลูกยัยป้าแถวนี้นี่เอง”แม่พี่ปอมสวนกลับ ท่านทั้งสองหัวเราะให้กัน จนผมทำอะไรไม่ถูกเลย ยัยแบมลากผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆแม่
“เอาล่ะ มาครบแล้ว เข้าเรื่องเลยละกัน”แม่พี่ปอมเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
“จริงอยู่ที่ป้ายังรับไม่ค่อยได้ แต่ว่าถ้ามันเป็นความสุขของปอม ป้าก็ยินดี อีกอย่างเราเป็นลูกของ ยัยพิม ป้าเองก็ไว้ใจ เพราะงั้นป้าจะไม่ขัดขวาง แต่ก็อย่าให้มีไรเกินเลย เราสองคนยังเด็กอยู่ ยังต้องเจออะไรอีกเยอะ เข้าใจนะจ๊ะ”
“แหม เล็ก พูดยังกับคนแก่”แม่ผมแขวะออกมา
“ใครจะไปทำ ตัว เด็ก แบบเธอได้ล่ะ ไม่งั้นฉันจะดูแลทั้งสามีและลูกดื้อได้หรอ”แม่พี่ปอมว่าพลางจิกสายตาไปยังพี่ปอม
“แหม แต่ฉันดีใจนะ ที่ลูกของเรารักกัน ^ ^”
“พิม ปากเธอเนี่ย ฉันเชื่อเลย รู้มั้ยเมื่อก่อนสมัยเรียนนะพิมเนี่ย เขาชอบเพ้อเรื่องอนาคต ชอบบ่นว่าโตขึ้นจะมีทั้งลูกชายลูกสาว และบอกด้วยนะ ว่าจะยกลูกคนโตให้ป้า ป้าเลยถาม ละถ้าลูกคนโตเธอเป็นผู้ชายล่ะ พิมก็บอก ไม่เห็นเป็นไรเลย ลูกชายก็ลูกชายสิ”แม่พี่ปอมอดที่จะระบายความหลังออกมาไม่ได้
“ฮ่าๆๆๆ เธอยังจำได้อีกหรอเล็ก ดีใจจัง”คุณแม่ของผมดูจะมีความสุขจริงๆ ผมหันไปมองพี่ปอม พี่ปอมส่งยิ้มกลับมา ผมเองก็ยิ้มให้พี่ปอม
“ดูเหมือนว่าเราจะเป็น กขค. นะคะ”ยัยแบมสอดขึ้นมา
“เล็กไหนๆ ก็มาแล้วไปหาไรกินกัน ฉันเลี้ยงเอง”แม่ว่าพลางหยิบกระเป๋า
“บีมแม่ฝากดูร้านด้วยนะ ยัยแบมเรามากับแม่”แม่ว่าพลางจูง(ลาก)แบมออกไปด้วย แม่พี่ปอมหันมายิ้มให้พวกผมแล้วเดินออกไป
“ในที่สุดก็ได้อยู่สองคนกันซักทีนะ ^ ^”
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าแม่พวกเราจะเป็นเพื่อนกัน”พี่ปอมว่าต่อ
“บีมสิ ช๊อกยิ่งกว่า”
“แต่ก็ดีออก ในเมื่อพวกท่านไม่ห้ามเรา แถมแม่บีมดูจะสนับสนุน”พี่ปอมว่าพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“อืมม”ผมจุ๊บพี่ปอมไปเบาๆ
“จูบนะเขาต้องจูบแบบนี้”พี่ปอมจับหน้าผมไว้ แล้วจูบ ลิ้นค่อยๆสอดแทรกเข้ามาภายในโพรงปาก
พันกันไปมา แลกรสสัมผัส ที่หอมหวาน
“บีม วันนี้ไปค้างบ้านพี่นะ ห้องยังจัดไม่เสร็จเลยอ้ะ”พี่ปอมว่าพลางทำหน้าอ้อนๆ
“ตลก! แม่พี่จะให้หรอ ละจะให้ผมไปจัดห้องให้เนี่ยนะ --*”ผมมองหน้าพี่ปอม กะจะใช้กันงั้นเรอะ!
“น่า พี่ขอแม่ไว้แล้ว แม่บีมก็ขอแล้ว ท่านก็บอกว่าเอาไปได้เลยจ๊ะ ^ ^”พี่ปอมดัดเสียงให้สูงกว่าปกติ
“ไปคุยกันตอนไหนเนี่ย”
“ก็ตอนที่คนบางคนนอนร้องไห้กอดน้องสาวอยู่ข้างบนนั่นแหละ - 3-”พี่ปอมหันหน้าหลบไปอีกทาง
“เฮ้ย!! =//////=!!! ใครร้องไม่มี แล้วไปเห็นได้ไงเนี่ย”ผมจับหน้าพี่ปอมให้หันกลับมา
“ก็ความจริงพี่มาได้สักพักแล้ว แล้วก็ขึ้นไปชั้นบนเห็นบีมร้องไห้อยู่ เลยไม่อยากทัก -w-”
“ไอ้พี่ปอมบ้า -//////-*”อายเป็นนะเว้ย! ผมทนความอายไม่ได้เลยนั่งหันหลังให้พี่ปอม
“บีมคงไม่งอนพี่หรอกนะ”
“ไม่ได้งอน(แต่อาย)”ผมได้ยินเสียงพี่ปอมหัวเราะในลำคอ มือพี่ปอมจับคางผมให้เงยหน้าขึ้น ใบหน้าพี่ปอมอยู่เหนือผม พี่ปอมจุ๊บเบาๆที่หน้าผาก
“น่ารักจัง” ผมรู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้า สุดๆจนทำไรไม่ถูก จะมาชมกันทำไมเนี่ย!
“ขึ้นไปเก็บของกัน เดี๋ยวแม่มาจะได้ไปกันเลย” พี่ปอมจับมือผมทำท่าจะลากขึ้นชั้นบน ผมเลยรีบท้วง
“เฮ้ย แล้วร้านอ้ะ”
“งั้นบีมขึ้นไปเก็บเดี๋ยวพี่เฝ้าร้านให้”พี่ปอมปล่อยมือผม ผมเลยเดินขึ้นไปชั้นบน ก่อนขึ้นผมหันกลับมามอง พี่ปอมยิ้มแล้วก็โบกมือให้ พอเข้ามาในห้องผมก็หยิบกระเป๋าเป้ กับโทรศัพท์ แล้วก็เดินลงไป เพราะตอนกลับมาผมยังไม่ได้เอาของออกเลย พอลงมาก็เห็นพี่ปอมขายของอยู่ มีลูกค้าเป็นผู้หญิงสองคน ท่าทางกรี๊ดกร๊าดกันสุดๆ - -*
“อ๊ะ บีมมาพอดีเลย มาขายแทนทีดิ พี่ขายไม่เป็น”ผมมองผู้หญิงสองคนนั้น ดูจะผิดหวังเล็กน้อย
ผมเดินไปยืนข้างๆพี่ปอม
“หาของขวัญแบบไหนอยู่หรอครับ ^ ^”
“เอ่อ เอาอุลตร้าแมนตัวนั้นค่ะ”ผู้หญิงคนหนึ่งชี้ไปที่ชั้นวางตุ๊กตา
“ครับ จะให้ห่อแบบไหนดีครับ”
“เอาถุงตาข่ายค่ะ สีแดง”ผมเดินไปหยิบตุ๊กตามา แล้วหยิบถุงตาข่ายสีแดงขนาดใหญ่กว่าตัวตุ๊กตามา แล้วใส่ จากนั้นติดด้วยริบบิ้นอันใหญ่ สีแดงคาดทอง ส่วนพี่ปอมไปนั่งอยู่เฉยๆเพราะไม่รู้จะทำไร ผมหยิบถุงพลาสติกใบใหญ่มาใส่ให้ แล้วส่งให้ลูกค้า
“350 บาทครับ”ผมรับเงินมาพอดี หญิงสองคนมองหน้ากันเล็กน้อย แล้วอีกฝ่ายก็พูดว่า
“เอ่อ น้องคะ พี่ขอเบอร์ผู้ชายคนนั้นได้มั้ยคะ?”ผมมองหน้าผู้หญิงที่เอ่ยออกมา แล้วหันไปมองหน้าพี่ปอม ที่ดูจะงงๆ ผมกระตุกยิ้มเล็กน้อย
“พี่ปอม จะให้มั้ยครับ”ผมถามไปงั้นๆ แต่สายตาผมจิกพี่ปอม ประมาณว่าถ้าให้ละก็รู้เรื่องแน่!
“อ่า ขอโทษนะครับ ผมมีแฟนแล้ว แล้วแฟนผมก็อยู่หน้าพวกคุณด้วย”พี่ปอมพูดจบ ผู้หญิงสองคนนั้นก็หันมามองผมแบบตกใจสุดๆ แล้วสองคนนั้นก็พูดขอโทษกันยกใหญ่แล้วรีบออกจากร้านไป
ผมไปนั่งข้างๆพี่ปอม
“หึงน่ากลัวเนอะ แฟนใครไม่รู้”พี่ปอมว่าพลางเขย่าหัวผมไปมา
“ไม่ได้หึงซะหน่อย แต่ถ้าให้ตายแน่!”ผมจิ้มนิ้วไปที่คอพี่ปอมแล้วปาดเบาๆ
“กลัวแล้วๆ โหดแบบนี้ พี่ไม่กล้าจะนอกใจหรอก”พี่ปอมหัวเราะในลำคอ ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้ม
“บีม ยิ้มบ่อยๆนะพี่ชอบ” พี่ปอมดึงแก้มผมทั้งสองข้างเบาๆ ผมเลยดึงแก้มพี่ปอมกลับแต่แรงกว่า
ผ่านไป 2 ชม. กว่า แม่ทั้งสองก็กลับมาพร้อมยัยแบม ที่บ่นตลอดว่า เดินไม่ไหวแล้ว(คงจะกินเข้าไปมาก สม!) แล้วขอตัวขึ้นไปนอนก่อน จากนั้นผมก็ขออนุญาตแม่อีกรอบ เพื่อความชัวร์เพื่อแม่อยากเปลี่ยนใจ แต่แม่ออกแนวไล่เลยมากกว่า ฮา~ แล้วผมก็ออกมาพร้อมกับพี่ปอมและแม่เล็ก (แม่พี่ปอมขอให้ผมเรียกแบบนี้ พี่ปอมก็เรียกแม่ผมว่าแม่พิม เหมือนกัน) แม่เล็กจอดรถไว้ตรงข้ามกับบ้านผม พอถึงบ้านพี่ปอม พ่อพี่ปอมก็ออกมาเปิดประตูรั้ว ผมไหว้พ่อพี่ปอม จากนั้นผมก็มานั่งคุยกับพ่อแม่พี่ปอมที่ห้องนั่งเล่นสักพัก พอพ่อพี่ปอมเห็นผมเรียกแม่เล็กพ่อเลยบอกให้ผมเรียกว่าพ่อณุ พี่ปอมได้แต่นั่งกร่อยๆข้างๆผม เพราะกำลังถูกพ่อแม่แฉเรื่องความซกมก จนพี่ปอมอายจนทนไม่ได้ เลยขออนุญาตพ่อแม่ แล้วลากผมขึ้นชั้นบน พอขึ้นมาที่ห้องพี่ปอม ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่มีการจัดเพิ่มเติม ผมเลยจิกตาใส่พี่ปอม พี่ปอมได้แต่ยิ้มแหยๆ ผมเลยนั่งใส่ปลอกหมอนกับหมอนข้าง ส่วนพี่ปอมลงไปเก็บผ้าที่ตากไว้ข้างล่าง ผมเดินไปจัดหนังสือให้เข้าที่เข้าทาง ผมหยิบหนังสือเรียนของพี่ปอมที่กองไว้บนโต๊ะวางให้เป็นระเบียบ หนังสือทุกเล่มของพี่ปอมสภาพสมบูรณ์เหมือนไม่เคยแตะ
ผมเลยเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนพี่ปอม เปิดดูข้างในมีสมุดแค่ไม่กี่เล่ม นิตยาสารเกมส์ ถุงขนมที่กินหมดแล้วไม่ทิ้ง ขวดน้ำเปล่าๆสองขวด นี่กระเป๋าหรือถุงใส่ขยะเนี่ย! =[]=! ผมหยิบขยะออกจากกระเป๋าแล้วใส่ถุงดำที่ยังวางอยู่หน้าห้อง ตามด้วยสมุด ผมลองเปิดดูข้างในมีเขียนจดบ้างเล็กน้อย แทบไม่ได้แตะ กระเป๋าหน้ามีปากกาสองด้าม กับน้ำยาลบคำผิด วันๆเอาไรไปเรียนบ้างเนี่ย
“ค้นไรหรอบีม”พี่ปอมเดินเข้ามาพร้อมตะกร้าผ้าที่ผ้าถูกยัดๆใส่ไว้
“พี่ปอมเคยเอาหนังสือไปโรงเรียนบ้างป่าวอ้ะ”
“เอาไปทำไมอ้ะ ยืมเพื่อนง่ายกว่า ^ ^”พี่ปอมยิ้มเหมือนเรื่องปกติ ผมเลยเอากระเป๋าไปวางที่เดิม
เพราะไม่รู้จะพูดยังไงให้พี่ปอมสำนึกแล้วคิดเรียนมากกว่านี้ เลยไปนั่งที่เตียง พี่ปอมวางตะกร้าลงแล้วเดินมานั่งข้างๆ พลางโอบรอบคอผม
“บีมไม่พอใจไรพี่หรอ?”
“ป่าวไม่ได้ ไม่พอใจ แต่พี่ปอมน่าจะตั้งใจเรียนมากกว่านี้”
“พี่ไม่ตั้งใจตรงไหนหรอ? 0.0?”
“หนังสือเรียนก็ไม่เอาไป สมุดก็ไม่ค่อยจด แถมขยะเต็มกระเป๋า”
“ถึงพี่ไม่เอาไป แต่เกรดพี่ก็ดีนะ”พี่ปอมลุกไปเปิดเกะแล้วหยิบแผ่นกระดาษออกมาแล้วยื่นให้ผมดู เป็นผลสอบกลางภาคที่เพิ่งออก ผมดูคะแนนของพี่ปอมแต่ละวิชา อยู่ในเกณฑ์ดีหมด
“ถึงพี่จะไม่เอาหนังสือไปเรียน แต่พี่ตั้งใจฟังที่อาจารย์สอนนะ แถมส่งงานครบด้วย ยกเว้นสมุด เพราะขี้เกียจจดอ้ะ ฮ่าๆๆ”ผมรู้สึกอึ้ง เกิดมาไม่เคยเจอใครขี้เกียจเท่านี้มาก่อนเลย แถมหัวดีอีกตะหาก! ผมส่งกระดาษคืนให้พี่ปอม
“ไปรีดผ้ากัน”พี่ปอมทำหน้าเครียดๆ
“ต้องรีดด้วยหรอ?”
“แล้วปกติพี่ไม่รีดหรอ”
“ไม่อ้ะ รีดทำไมอ้ะ เดี๋ยวก็ยับ แต่บางทีถ้าแม่พี่ทนไม่ไหวก็รีดให้”
“= = ไปเอาที่รีดผ้ามา”พี่ปอมรีบวิ่งออกไป สักพักก็กลับมาพร้อมที่รีดผ้า
“เตารีดผ้าอ้ะ”
“อ่าว จะเอาด้วยหรอ แปปนะ”ให้ตายเถอะ! เอาที่รีดผ้ามาแต่ไม่เอาเตารีดผ้ามา ไม่นานพี่ปอมก็วิ่งกลับมา แล้วส่งเตารีดผ้าให้ผม ผมวางเตารีดผ้าบนที่รีดผ้า แล้วหยิบเสื้อในตะกร้าออกมาให้พี่ปอมคัดว่าตัวไหนเสื้ออยู่บ้านตัวไหนเสื้อไปเที่ยว ส่วนเสื้อนักเรียน ผมหยิบออกมาก่อน แล้วฉีดน้ำยารีดผ้า แล้วไปกองบนเตียง พอพี่ปอมแยกเสร็จ ผมก็ให้พี่ปอมพับผ้า ส่วนผมก็หยิบอีกส่วนไปฉีดน้ำยา แล้วรีดผ้า พอพี่ปอมพับเสร็จ ผมก็ให้พี่ปอมมานั่งดูผมรีดผ้า
“เหมือนคู่แต่งงานใหม่เลยเนอะ ^ ^”
“ให้แต่งกับพี่ปอม ไม่เอาอ้ะ”
“ทำไมอ้ะ พี่ออกจะหล่อ”
“หล่อแต่ทำงานบ้านไม่เป็นอ้ะนะ ไม่เอาอ้ะ”
“โห ของแบบนี้ฝึกกันได้”
“งั้นมา ฝึกรีดผ้า”พี่ปอมทำหน้าแบบว่าพลาดไปแล้วที่พูดแบบนี้ออกไป ส่วนผมได้แต่ยิ้มแสยะ
“ไว้วันหลังก็ได้ -3-”
“เอาวันนี้แหละ”
“เอาบีมนะ +0+”
“เดี๋ยวเตะกลิ้ง”
“โห บีมใจร้าย รีดก็ได้”พี่ปอมขยับมานั่งแล้วจับเตารีดผ้า
“เมื่อกี้ดูผมทำไปแล้ว ลองทำตามดู”
พี่ปอมวางผ้าให้เรียบกับเตาแล้วก็รีดไปมา พอเห็นว่ามันเรียบก็เปลี่ยนด้าน
“เสร็จแล้ว”พี่ปอมวางเตารีดตรงตะแกรง แล้วชูเสื้อให้ผมดู ผมดูแล้วยังไม่เรียบเท่าไหร่แต่ก็ถือว่ามือใหม่ อนุโลมให้ แล้วพี่ปอมก็รีดตัวต่อไปเรื่อยๆ แต่ออกแนวให้เสร็จๆไปมากกว่า ส่วนผมก็ทำหน้าที่คอยใส่ไม้แขวนแล้วเก็บใส่ตู้ แต่เสื้อแต่ละตัวที่รีดออกแนวให้เสร็จๆไปมากกว่า ผมไม่อยากขัดมาก เพราะเริ่มง่วงด้วย สักพักพี่ปอมก็รีดเสร็จ ผมเลยขอตัวไปอาบน้ำ
“พี่อาบด้วยดิ บีม ถือว่าเป็นรางวัลที่พี่ตั้งใจทำงานนะ”
“ไม่”เรื่องไรจะให้อาบด้วย ถึงจะผู้ชายด้วยกันแต่มันก็อายนินา!
“ไม่ต้องอายหรอกน่า พี่ไม่ทำไรล่วงเกินแน่ พี่สัญญา” ผมขี้เกียจขัดมาก เลยยอมให้อาบด้วย ระหว่างที่อาบพี่ปอมก็ไม่ได้ทำไรล่วงเกิน แต่ให้ผมขัดหลังให้ แล้วก็บ่นตลอดว่า คู่แต่งงานใหม่นี่มันดีจริงๆเลย -////////-!! พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมกับพี่ปอมก็ขึ้นไปนอนบนเตียงผมนอนด้านในส่วนพี่ปอมนอนริมนอก แต่ว่านอนหันหน้าเข้าหากัน -///////-
“บีม อีก 20 ปี พี่จะเก็บตังค์แล้วพาบีมไปแต่งที่นิวซีแลนด์นะ”พี่ปอมว่าพลางกุมมือผมไว้
“20 ปี ผมจะรอดีมั้ยเนี่ย”
“รอเหอะ สามีหล่อแบบนี้หาไม่ได้แล้วนะ”
“ซกมกด้วย”
“เรื่องนั้นเว้นไว้ข้อ ^ ^”
“นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ไปโรงเรียน”
“ครับ ฝันดีนะ”พี่ปอมจุ๊บเบาๆที่หน้าผากผม แล้วขยับตัวเข้ามาให้ใกล้มากกว่าเดิม จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่รดหน้าผาก ผมค่อยๆปิดตาลงและหลับในอ้อมกอดที่อบอุ่น
ตอนเช้าผมตื่นตามความเคยชิน ด้วยเสียงนาฬิกาปลุก พอตื่นมาก็ไม่เห็นพี่ปอมบนเตียงแล้ว สงสัยจะอาบน้ำอยู่ ผมเลยค่อยๆลุกแล้วลงจากเตียง
“.....” ผมรู้สึกถึงบางสิ่งที่นิ่มๆที่เท้าเลยก้มลงไปดู เห็นพี่ปอมนอนกลิ้งอยู่ที่พื้น ท่าทางสบายสุดๆ
“= = พี่ปอม ตื่น”ผมไปนั่งยองๆข้างๆพี่ปอม แล้วเขย่าตัว
“อืม ขออีก 5 นาที” - -* อะไรจะขี้เซาขนาดนี้!
“ตื่น ไม่ให้แล้ว 5 นาที ถ้าช้ากว่านี้บีมไม่รอแล้วนะ”
“อืม ตื่นก็ได้”พี่ปอมค่อยๆลืมตาแล้วพยุงตัวขึ้นมานั่ง
“อ่าว ไมพี่อยู่ข้างล่างอ้ะ”นอกจากขี้เซา ยังนอนดิ้นไม่รู้เรื่องอีก!
“พี่ปอมนอนดิ้นตกมาอ้ะดิ เร็วไปอาบน้ำ เดี๋ยวจะไปเรียนสาย”
“คร้าบๆ เพิ่งจะ6 โมงเช้าเอง” พี่ปอมลุกไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนผมก็หยิบชุด นักเรียนออกจากกระเป๋ามาวางให้เรียบร้อย เพราะพับไว้อย่างดี จึงไม่ยับ ผมเลยเดินไปเปิดตู้แล้วหยิบชุดของพี่ปอมมาเตรียมไว้ให้ด้วย ผ่านไปไม่ถึง 5 นาที พี่ปอมก็เข้ามาในห้อง สภาพพันผ้าเช็ดตัวไว้แค่ช่วงล่าง -///////- (เมื่อวานก็เห็นแล้ว ยังจะอายอะไรอีก!)
“เตรียมเสื้อให้พี่ด้วยหรอ น่ารักจัง”
“พี่ปอมอาบน้ำ หรือวิ่งผ่านน้ำอ่ะ”
“อาบดิ ถูทั้งตัวไม่เชื่อ จะไปดูพี่อาบอีกรอบก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไร เกรงใจ”แล้วผมก็หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วไปอาบน้ำบ้าง พอกลับเข้ามาเห็นพี่ปอมหลับต่อบนเตียง ผมเลยไม่ปลุก รีบแต่งตัวให้เสร็จ แล้วค่อยปลุก จากนั้นก็ลากพี่ปอมลงมาชั้นล่าง พ่อกับแม่ดูจะตกใจเล็กน้อยที่เห็นพี่ปอมยอมตื่นเช้า แม่เล็กทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้ ส่วนพ่อก็รอพวกผมลงมา จากนั้นก็เริ่มลงมือทานกัน ส่วนพี่ปอมตอนแรกก็ไม่ยอมกิน จะให้ผมป้อนให้ท่าเดียว ผมก็อายสิ ต่อหน้าพ่อแม่เลยนะใครจะไปกล้า แม่เล็กเลยบ่นพี่ปอมไปยกใหญ่ว่าทำตัวไม่รู้จักโต ผมกับพ่อก็เลยนั่งหัวเราะกัน พี่ปอมจึงยอมกินเองดีๆ พอทานเสร็จ แม่เล็กก็พาพวกเรามาส่งที่โรงเรียน พอเดินเข้าโรงเรียนมาผมก็เห็นมายด์กับเอ็มกำลังเดินอยู่หน้าพวกเรา แต่ออกแนวเอ็มประคองมายด์เดิน พี่ปอมเห็นเลยรีบวิ่งเข้าไปทัก
“เอ็มเมื่อคืนหนักไปหรอน้อง สงสารมายด์จังคบกับไอ้เอ็มเนี่ย”
“ของมันดีอ้ะพี่ปอม พี่เถอะขั้นไหนแล้ว”
“ขั้นกินอยู่ที่บ้านพี่แล้วอ้ะ”
“เฮ้ย”ผมรีบไปปิดปากพี่ปอมแต่ เหมือนจะสายไปแล้ว มายด์มองมาที่ผมส่งยิ้มให้
“บีมครั้งแรกทนเจ็บหน่อยนะ”มายด์ว่า
“ยังไม่เสียเว้ย!”ให้ตายเถอะ พวกนี้ คิดแต่เรื่องลามกกันรึไง!
-
เป้นพ่อแม่ที่น่ารักดีแท้
-
:sad4:
พี่ปอม
จัดการบีมเลยเถอะ
:z1:
-
อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงกินอยู่กันแล้วรอวันบีมเสียตัวหุหุ
-
“บีมครั้งแรกทนเจ็บหน่อยนะ”มายด์ว่า
5555555555555555555555.
-
พี่ปอมน่ารักอ่าาา
ปลื้มพี่ปอมมค่ะ
เราขอเป็น พี่ปอมแฟนคลับๆๆๆๆ :ped149: :ped149:
-
ฮาตอนมายด์ทัก ทนเจ็บหน่อยนะ ฮ่าๆๆๆ
เขิลเรยดิ๊งานนี้ รอวันที่นุ้งบีมเสียเอกราชดีกว่า :z2: :z2:
-
โอ้ยยยย บีมน่ารักอ่าาาาาา >< พี่ปอมนี่วางแผนอนาคตซะแล้วว 555555555
-
5555555+ :laugh:
มายด์ได้ที แนะเพื่อนใหญ่เลย
เมื่อไหร่บีมจะพิสูจน์ทฤษฎีอ่า
ว่าเจ็บจิงหรือไม่จิง อิอิ
-
แม่ของปอมกะบีมน่ารักดีอ่ะ
เข้าใจลูกดีจัง
-
ว๊ากกกกกก !
คุณแม่พิมน่ารักจังเลยย ย :L2:
5555555 จะยกลูกคนแรกให้ ไม่ว่าเป็นชายหรือหญิงก็ตาม !! ;p
พี่ปอมก็น่ารัก พ่อพี่ปอมก็น่ารัก อรั๊ยย
555
ขอบคุณนะคะ
ติดตาม :กอด1:
-
ครั้งแรกทนเจ็บหน่อยนะ
:m20: :m20: :m20:
ชอบประโยคนี้ของมายด์
-
เป็นพ่อแม่ที่น่ารักจริง ๆ
:call:
-
อัพไวๆ :call: :call:
คู่พี่ปอมน่ารัก~ :กอด1:
-
ครั้งแรกทนเจ็บหน่อยนะ
ทุกอย่างเลยนะนั่น
ก๊ากกกกก ก๊ากกกก
:m20: o13
-
555 มีแซว :z1:
2 ครอบครัวน่ารักจัง :m1:
-
แอบตกใจ คิดว่าแม่จะไม่เข้าใจ....แต่ก็ผ่านไปได้ด้วยดี
น่ารักดีคู่นี้ :man1:
:pig4: :pig4:
-
ดีนะที่พ่อแม่ยอมรับ อิอิ รอเสียเอกราชได้เลย :haun5:
-
ดีใจแท้ๆๆ
-
ชอบคู่พี่ปอมกะบีมที่สุดเลย>w<
น่ารักมากเล่นหวานเวอร์อะ
-
:man1:รอตอนต่อไปโลด
-
:impress2:
น่ารักมาก
-
เย้ๆๆๆสนุก :z2:
มีพ่อแม่แบบนี้ก็ดีเนอะ555+
คู่บีมน่ารักอะ :impress2:
ติดตามตอนต่อไป
-
ทำไมมีแต่คนชอบพูดกับบีมว่า "ครั้งแรกทนเจ็บหน่อยนะ" จังเลยน้า *0*
-
รอดูคู่ปอม จะเป็นยังไง
-
:-[ ตามทันละ รอดูฉาก :oo1: ของบีมแล้วกัน :impress2:
:pig4: :pig4:
-
น่ารัก!!!!^^
-
อ่านทันแล้วๆๆ ดีใจ โท๊ะ ฮาาาาา
ปอมกะบีมน่ารักอ่า อิอิ
-
:L2: น่ารัก ชอบคู่ปอมบีม ^_______________________^
-
ชอบคู่ปอมบีมที่สุดเลยอ่ะ
น่ารักดี
-
Happy New Year' 2010
Starting,,,
good healthy
good richful and
lucky in game lunck in love ^^
-
สวัสดีครับทุกคน ขอโทษที่หายหัวไปนาน เกือบร่วมเดือน =w=/
หวังว่าคงยังไม่ลืมข้าน้อยไปนะครับ เนื่องจาก สอบกลางภาคนรก ตามด้วยซ่อมวิชาที่ตก ฮา
ละกิจกรรมต่างๆ เลยทำให้ไม่มีเวลามาแตะคอม แต่ ช่วงปีใหม่ หมกอยู่บ้านเลยมีเวลาได้นั่งแต่งต่อ
=w= หวังว่า ยังไม่ลืมกันจริงๆนะ :sad4:
ถึงจะช้าไปนิดแต่ก็ สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆนะครับ เงินทองไหลเข้ามาเยอะๆ สุขภาพแข็งแรง
การเรียนได้เกรดดีๆ และขยันเยอะๆนะครับ ตอนนี้ผมรู้ซึ้งถึงความขี้เกียจของตัวเองแล้วล่ะ -w-\
เอาล่ะ ไปอ่านกันเถอะ :3123:
----------------------------------------------------------------------------------------------------
Beam side
ตอนบ่ายในคาบเรียนสังคม อ.กิจชัย นำใบสมัครค่ายบำเพ็ญประโยชน์ ของหมวดสังคมมาแจกในห้อง ซึ่งจะไปกันในอีกสองอาทิตย์หน้า เป็นวันศุกร์-อาทิตย์ ผมเองก็ลงสมัครไปเพราะอยากทำอะไรดีๆบ้าง พวกมายด์กับเอ็มก็ไปเหมือนกัน เป็นพวกที่ห่างกันไม่ได้สักนิด ไปแล้ว พี่ปอมเองก็ไปเหมือนกัน แต่ไปเป็นพี่เลี้ยง
5 วันก่อนถึงวันไปค่ายผมกับมายด์ตกลงกันว่าจะนอนด้วยกันสามคนเลย เพราะพี่ปอมต้องนอนกับเพื่อน แต่ได้ไปด้วยกันแค่นี้ก็โอเคแล้ว ตอนเย็นผมกับพี่ปอมไปซื้อถุงนอน ส่วนมายด์กับเอ็มนอนในถุงนอนเดียวกัน มันจะติดกันไปไหนเนี่ย!
พอถึงวันพฤหัสพี่ปอมก็ขอมานอนที่บ้านผม เพราะไม่อยากตื่นเร็วกว่าเดิม แค่ 10 นาทีก็ยังเอา ตอนเย็นผมต้องช่วยพี่ปอมเก็บของลงกระเป๋าใหม่ เพราะพี่แกเล่นไม่พับเลยกว่าจะเก็บทั้งหมดเสร็จก็ 3ทุ่มกว่า กว่าจะได้เข้านอน
ก็เกือบ 5 ทุ่ม พอ ตี 4 นาฬิกาปลุกก็ดัง ผมรีบไปอาบน้ำ แต่งตัว พอกลับเข้ามาในห้องพี่ปอมก็ยังไม่ตื่น กว่าจะตื่นได้ต้องใช้พลังงานไปเยอะ พอ ตี 5 ครึ่ง ผมกับพี่ปอมก็พร้อมออกจากบ้าน เราเดินไปที่หน้าหอพักของมายด์
พอเดินไปถึงเอ็มกับมายด์ก็นั่งรออยู่ข้างหน้า สัมภาระของมายด์น้อยกว่าเอ็ม เพราะเต็นท์กับถุงนอนเอ็มเป็นคนแบก จากนั้นพวกเราก็เดินไปโรงเรียนด้วยกัน พอมาถึงที่โรงเรียนก็มีคนมาเยอะแล้ว ค่ายครั้งนี้มีไปทั้งหมด 50 คน
อาจารย์ 5 คน พี่เลี้ยง 15 คน และน้องๆ ม.4 30 คน รถที่นั่งไปก็เป็นรถเมล์สองแถว(แบบรถบรรทุกเก่าๆ ส่วนใหญ่จะมีตามต่างจังหวัด) 2 คัน ส่วนอาจารย์ไปรถตู้กัน ระหว่างทางที่ไปก็ไม่มีอะไรมาก แต่พอ มาถึงทางเข้าที่จะขึ้นไปบ้านกร่างนั้น ในช่วงทางต้นๆยังเป็นลาดยาง แต่พอขับไปสักพักเป็นลูกรัง ฝุ่นกระจายขึ้นมาจนตลบไปทั้งคันรถ ผมต้องเอาผ้ามาปิดจมูกไว้ บางคนก็พันปิดทั้งหน้าเหลือไว้แค่ตา กว่าจะถึงที่พักก็ ใช้เวลาชั่วโมงกว่าๆ พอถึงแต่ละคนก็แทบจะเต็มไปด้วยฝุ่น หัวของผมก็เท่ไม่แพ้ ขาวไปทั้งหัวเลย! เอ็มก็ถ่ายรูปมายด์กับผมไว้เพียบ เตรียมเอาไปประจานเลยสินะ จากนั้นอาจารย์ก็ให้พวกเราไปเข้าแถวรวมกันบริเวณลานกว้าง หน้าที่บริการของอุทยาน
ผบ.ของอุทยานออกมากล่าวเปิด และตามด้วยเจ้าหน้าที่ป่าไม้ที่มาแนะแนวคร่าวๆของการอยู่ค่ายนี้ และคอยดูแลพวกเราด้วย จากนั้นก็เดินลงไปบริเวณลานตั้งแค้มป์ห่างจากที่พักของเจ้าหน้าที่ไม่มาก พวกผมช่วยกันตั้งเต็นท์ ส่วนเต็นท์ของพี่ปอมก็อยู่ข้างๆ เรียกว่าหันหน้าเข้าหากันเลยดีกว่า ส่วนเพื่อนของพี่ปอมอีกคนก็เป็นกันเองดี ชื่อ พี่ ปาล์ม เอ็มกับพี่ปอมช่วยกันตอกไม้ทำราวตากผ้า บริเวณทั้งตั้งแค้มป์มีห้องอาบน้ำกับห้องส้วมอยู่ไม่ไกล มีลำธารแบ่งกั้นป่าเอาไว้ พอตั้งเต็นท์เสร็จก็ไปรวมตัวกันที่ลาน เพื่อจะแบ่งงานกันไปทำ กลุ่มแรกทำฝายทดน้ำ ส่วนอีกกลุ่มทำดินโป่ง ผมเลือกที่จะขุดโป่งดินแทน ไม่อยากไปผจญกับฝุ่น เพราะกลุ่มทำฝายจะต้องนั่งรถออกไปทางที่เข้ามาประมาณ 10 กิโล เอ็มกับมายด์ก็เลือกเหมือนกัน หลังจากที่แบ่งกลุ่มเสร็จ พวกผมก็ขึ้นรถกระบะขับออกมาทางเดิมประมาณ 3-4 กิโลเมตร คราวนี้เจ้าหน้าที่ขับช้าลงและห่างกันพอสมควรฝุ่นเลยไม่ค่อยตลบเท่าไหร่ แต่ก็ระทึกน่าดูเพราะเส้นทาง มีทั้งขึ้นลง และชันมากๆ ถ้าไม่เกาะดีๆอาจได้กลิ้งลงไปแน่ พอมาถึงบริเวณขุดโป่งมันเป็นพื้นที่กว้างๆ มีต้นไม้ เถาวัลย์มากมายเราช่วยกันขนอุปกรณ์ลงจากรถ ฝั่งตรงข้ามที่ขุดโป่งเป็นแอ่งน้ำเราช่วยกันตักน้ำใส่ถังแล้วแบกมาไว้ใกล้ๆกับบริเวณที่จะขุด บริเวณที่ขุดเรากระจายกันเป็นกลุ่มเล็กๆ เพราะอาจารย์ตั้งเป้าไว้แล้วว่าวันนี้ต้องขุดให้ได้มากกว่า 10โป่ง ส่วนกลุ่มของผมก็มี ผม พี่ปอม เอ็ม มายด์ พี่ปาล์ม ผลัดกันขุดไปเรื่อยๆ เพราะจอบที่ใช้ขุดมีแค่สองอัน แต่ก็ขุดลำบากสุดๆ เพราะมีทั้งรากไม้ ก้อนหิน แถมดินก็ขุดยากมากๆ กว่าจะเสร็จก็แทบทรุด เพราะสภาพอากาศวันนี้ร้อนมากๆ พอขุดได้ความลึกกำลังดีก็ใส่เกลือ(เป็นเกลือที่อยู่ชั้นสุดท้ายติดกับดิน)ลงไป 2 กระสอบเล็กๆ แล้วเทน้ำผสมคลุกให้เข้ากับดิน รอจนน้ำซึมก็กลบปิดปากหลุม จากนั้นก็ทำอีก 3 หลุมเลยต้องหยุด เพราะเกลือหมด การทำงานวันนี้จึงสิ้นสุดลงแล้ว ขากลับสภาพของแต่ละคนไม่ต่างกันมากนัก แต่ก็ยังต้องผจญกับเนินชันที่ต้องช่วยกันจับ ไม่ให้พวกที่นั่งท้ายตกจากกระบะ แต่ก็เฮฮากันไปดีแถมได้เพื่อนเพิ่มด้วย พอถึงที่พักอาจารย์ก็ปล่อยให้ไปอาบน้ำ แล้วรอเวลามารวมตัวอีกที พวกผมลงไปอาบในลำธารที่อยู่ด้านล่าง น้ำสูงแค่หัวเข่า แต่ใสมากๆแล้วก็เย็นสุดๆเลย พี่ปอมใส่แค่กางเกงในตัวเดียวแบบไม่อายใคร แต่ผมอาย! ส่วนเอ็มกับมายด์ก็ผลัดกันถูหลัง
“บีม ขัดหลังให้พี่บ้างดิ”พี่ปอมมายืนตระหง่านอยู่ข้างหน้าผม
“ขัดเองไม่ถึงรึไง”
“- 3- ก็อยากให้ศรีภรรเมีย ขัดให้บ้างอ้ะ”
“ไม่ใช่เมียพี่ ฟะ แฟน ตะหาก!”
“งั้น ไม่เป็นไร ว่าที่ก็ได้ เดี๋ยวกลับไปจะให้แม่ไปขอนะ ^o^”
“ไม่ใช่ผู้หญิงนะ!!”
“เอาน่าๆ ขัดหลังให้พี่นะ เห็นไอ้คู่นั้นแล้วหมั่นไส้อ้ะ”พี่ปอมพูดพลางเหล่ไปทางคู่มายด์กับเอ็ม
ผมเลยต้องจำใจขัดให้พี่ปอม แต่แผ่นหลังพี่ปอมกว้างน่ากอดชะมัด! เฮ้ย! คิดไรเนี่ย ผมรู้สึกแปลกๆ จะหัวใจเต้นแรงทำไมเนี่ย! ผู้ชายเหมือนกัน ไม่รู้สึกอายๆ ผมท่องคำนี้ไปมา สักพักก็โดนพี่ปอมใช้สระผมยังกับเด็กเลย!
“มาบีม เดี๋ยวพี่ขัดหลังให้นะ”พี่ปอมยิ้ม ตาหยีลงเล็กน้อย ดูมีเล่ห์นัยอย่างบอกไม่ถูก
“ไม่เป็นไร บีมถูถึง”
“เอาน่า พี่จะทำเบาๆ ^w^”ผมกับพี่ปอมเลยเปลี่ยนที่กัน พี่ปอมขัดหลังผมเบาๆจนเหมือนจักจี๊มากกว่า
“อ๊ะ!! พี่ปอมทำไรอ่ะ!”ผมผงะทันทีเมื่ออยู่ๆพี่ปอมก็งับเบาๆที่ต้นคอ
“ก็ มันน่ากัดนี่นา”
“-////////-+ ไอ้พี่ปอมบ้า!”
“เขินล่ะสิ ฮ่าๆๆๆ” -///////-*
“แน่ๆ ทำไรกันอ้ะ”เอ็มมองมาทางผมแล้วยิ้ม
“ฮึๆๆ ทำแบบที่แฟนทำกันไง”พี่ปอมตอบกลับ
“แหมพี่ ไม่เกรงใจคนอื่นเลยนะ”
“น้องเอ็มก็เหมือนกัน พี่ว่าน้องน่าจะไปอาบแบบห้องดีกว่านะ ตรงนี้มันโล่งนะ เดี๋ยวจะมีคนมาเห็น ^ ^”
“ความจริงอยากเข้าแบบห้องอ่ะ แต่มายด์ไม่ยอมชอบให้คนเห็น อุ้ก!”มายด์กระทุ้งศอกใส่ท้องเอ็มเต็มๆ เล่นซะมันตัวงอกุมท้องไปเลย
“พี่ปอมอาบต่อเถอะครับ อย่าสนใจเอ็มเลย”มายด์ว่า พลางดึงแขนเอ็มเดินสวนน้ำขึ้นไป
“ไม่มีคนขัดแล้วต่อกันมั้ย ^ ^”
“-////////-!! ต่อบ้าอะไรเล่า ขึ้นได้แล้ว”ผมรีบเดินขึ้นจากน้ำไปหยิบผ้าขนหนูที่เกี่ยวไว้กับกิ่งไม้มาพันท่อนล่าง
“ขึ้นก็ได้ - 3-”พี่ปอมเดินตามขึ้นมาแบบเซ็งๆ
“ไม่ถอดกางเกงอ่ะ เดี๋ยวผ้าขนหนูก็เปียกหมดหรอก”
“จะไปถอดในห้องน้ำ”
“ถอดตรงนี้แหละ เดี๋ยวพี่ดูคนให้”ผมมองพี่ปอมแบบไม่ค่อยไว้ใจ แต่ก็เดินไปตรงที่มีต้นไม้พอจะบังคนที่มองมาจากด้านบนได้ ผมค่อยๆถอดกางเกงออกแต่สายตาก็เหลือบไปทางพี่ปอม(เพราะไม่ค่อยไว้ใจ) = =!! พี่ปอมนั่งยองๆอยู่แต่สายตาจ้องมาที่ผมแบบไม่ลดละ
“ก้นสวยจังเลยนะ อยากกัดจัง ^-^”
“=////////=!!! ไอ้พี่ปอมบ้า!!!”
“น้องๆเข้าแถวครับ เราจะทานข้าวกันแล้ว”
“บีมเป็นไรอ้ะ เห็นทำหน้างี้ มาตั้งแต่อาบน้ำเสร็จ”
“ป่าวนิ” ผมตอบมายด์ไป แต่สายตาจ้องจิกไปทางพี่ปอม
“อ่านะ พี่ปอมทำไรหรอ?”
“ห่ะ รู้ได้ไง”ผมหันไปมองหน้ามายด์ รู้ได้ไงเนี่ย!
“ก็บีมเล่นจ้องพี่ปอมไม่ละแบบนั้น -.-ใครก็มองออก”
“อึ่ก! ไม่มีไรหรอกน่า ^ ^; หิวข้าวอ่ะ วันนี้เหนื่อยมากเลย”
“อืม ออกแรงแบบนี้จะมีกล้ามขึ้นบ้างมั้ยเนี่ย”มายด์ว่าพลางทำท่าเบ่งกล้าม
“อย่ามีเลยมายด์ แบบนี้ดีแล้ว -..-”เอ็มโอบรอบคอมายด์
“แมนดีออกไม่ใช่หรอ ถ้ามีกล้ามอ้ะ -.-”
“งั้นมายด์แบบนี้แหละดีแล้ว -w-”
ผมเหลือบไปมองทางพี่ปอมอีกรอบ พี่ปอมเองก็มองมาตีหน้าเศร้าใส่ ชิส์ ไอ้พี่ปอมลามก ปล่อยให้สลดแบบนั้นไปสักพักละกัน ผมเมินหน้าใส่พี่ปอมแล้วไปเข้าแถว พอถึงคิวผมก็ยื่นจานข้าวให้อาจารย์
“ตัวเล็กแค่นี้ ต้องกินเยอะๆ จะได้โตๆ ^ ^”อาจารย์ยิ้มอย่างอารมณ์ดีให้ผม แต่ อาจารย์ครับอย่าย้ำเรื่องไม่โตได้มั้ย T[]T เพราะผมหยุดสูงมา 1 ปีแล้ว แถมสูงกว่าพ่อแล้วด้วย แถมคนในบ้านก็ไม่มีสูงกว่านี้แล้วด้วย น่าเศร้ายิ่งนัก!
Pom side
“ปอมเป็มไรหว้ะ เห็นซึมตั้งแต่อาบน้ำเสร็จล่ะ”
“ที่รักกรุงอน T[]T”
“มีกับเค้าด้วยหรอ -.-”
“อ่าว มีดิว่ะ น่ารักโคตร >w<”
“ขนาดนั้นเลย”
“เออ เวลาอายงี้น่ารักโคตร”
“แอ๊บอ่ะดิ ไม่ว่า”
“ไม่ได้แอ๊บเว้ย แค่จับมือยังอายจนหน้าแดงเลย”
หรอ ผู้หญิงไงก็ดีกว่านั่นสินะ”
“ห๊ะ??”
“ไม่มีไร ช่างเถอะ หิวหว้ะ ไปต่อแถวล่ะ”ปาล์มเดินไปต่อแถวรับข้าว ผมเลยเดินตามไปแบบงงๆ
“บอกตอนไหนหว่า ว่าเป็นผู้หญิง”ผมอุทานเบาๆ เกาหัวอย่างงุนงง ระหว่างที่เดินผมก็มองหาบีม พอเห็นที่รักนั่งอยู่พลางทำหน้าเซงๆ ก็อยากจะเข้าไปแกล้งจริงๆ -w- ผมเลยรีบเดิน แล้วตรงไปยังโต๊ะที่บีมนั่งอยู่
“บีมจ๋า หายงอนพี่ยังอ่า”ผมขยับเก้าอี้ให้ใกล้บีมมากขึ้น บีมเมินหน้าใส่ผม
“อย่างอนดิ งอนนานไม่ดีนะ”บีมหันมามองเล็กน้อย แล้วหันไปกินต่อ
“โห งอนนานงี้ พี่ก็แย่นะ”
“พี่ปอมไปทำไรบีมไว้หรอ”มายด์มองหน้าผมแบบงงๆ
“อ่า ก็... แหม นะ แหะๆ”ผมไม่รู้จะตอบไงเลยเกาหัวแทน
“พี่ปอมนี่ใช่เล่นนะ ขนาดในค่ายนะเนี่ย”เอ็มกัดเล็กน้อยพลางแสยะยิ้มให้ผม
“แหม พี่คงสู้เราไม่ได้หรอก”
“บีมหายงอนนะ พี่จะไม่เผลอทำอีกแล้ว T^T”
“น่า บีมพี่เค้าไม่ได้ตั้งใจหรอก จริงมั้ยพี่ปอม”เอ็มพูดช่วยเล็กน้อย
“เอ่อ ก็มันอดใจไม่ไหวนี่ ผิวสีน้ำผึ้งเนียน น่ากัดชะมัด >w< มันอดใจไม่ไหวอ้ะ T/////T”
“ก็พอจะเข้าใจอ่ะนะ”เอ็มว่าพลางยิ้มที่มุมปาก
“ใช่มั้ยล่ะๆ”
“พอเลย เข้าข้างกันดีจริงๆเรื่องแบบนี้”บีมหันมามองหน้าผม
“น่า บีมเห็นใจพี่ปอมหน่อย อดทนได้ขนาดนี้ก็สุดยอดแล้ว”เอ็มช่วยเสริมให้
“ก็ได้ แต่อย่าให้มีครั้งต่อไปนะ คนอยู่ตั้งเยอะแยะถ้ามีคนมาเห็นจะทำไง”
“คร้าบๆไม่ทำแล้ว”
“ขอบใจนะเอ็ม ช่วยพี่เยอะเลย น้องรักจริงๆ”
“แหม ทีนี้รักกันทันทีเลยนะพี่ปอม”
“บีมแต่ถ้าเป็นที่บ้านก็ได้ใช่มั้ย?”ผมมองบีมแบบมีความหวังเล็กๆ
“-///////-!! ไม่รู้แล้ว กินข้าว”
อายน่ารักชะมัด -/////- ถ้าอยู่กันสองคน ผมคงจะห้ามใจไม่ไหวแน่ๆ
พอหลังจากทานอาหารเสร็จก็มีการนัดสำหรับกิจกรรมพรุ่งนี้อีกเล็กน้อยจากนั้นก็สวดมนต์และปล่อยให้เข้านอน แต่ก็ยังมีน้องบางส่วนที่เดินไปเดินมาระหว่างเต้น ส่วนผมก็นั่งเฝ้าที่รักอยู่หน้าเต็นท์ เพราะประตูหันชนกัน ตรงกลางเลยเอาพลาสติกมาปูไว้นั่ง ส่วนมายด์กับเอ็มมุดเข้าไปนอนในถุงนอนแบบคู่แล้ว อิจฉาชะมัด ผมก็อยากนอนกับบีมนะ! ส่วนปาล์มก็นอนไปแล้วเหมือนกันตอนนี้เลยมีแค่ผมกับบีมนั่งอยู่กันสองคน ไฟจากตะเกียงทำให้รู้สึกโรแมนติกไม่น้อย ผมเลยหยิบผ้าห่มในเต็นท์ออกมา นั่งข้างๆกับบีม แล้วกอดทั้งผ้าห่ม
“ทำไรเนี่ย!”บีมขัดขืนผมเล็กน้อย พยายามผลักออก แต่ก็ไม่ส่งเสียงดังนัก ผมเลยกอดกลับให้แน่นขึ้น
“อยู่แบบนี้สักพักนะ พี่หนาวมากเลย”
“หนาวก็เข้าเต็นท์ไปดิ”
“ไม่เอาอ่ะ ในเต็นท์ไม่มีบีมให้กอด ไม่อยากนอนอ่ะ”
“-//////-”บีมไม่ตอบกลับมา แต่ผมรู้ได้เขากำลังเขินอยู่แน่ๆ น่ารักชะมัด
“อยากอยู่แบบนี้นานๆจัง”
“ไม่เอาอ่ะ หนาวตายพอดี”
“งั้นเดี๋ยวพี่จะกอดให้แน่นๆนะ”
“ขาดใจตายกันพอดี”
“นู้นก็ไม่ดี นี่ก็ไม่ดี ละจะให้พี่กอดยังไงล่ะ”
“ไม่รู้ กอดๆไปเถอะ”บีมก้มหน้างุดลงไป ผมชักจะทนไม่ไหวแล้วนะเนี่ย! อย่างน้อยขอจูบก็ยังดี ขืนรอกลับจากค่ายต้องตายแน่ๆ!
“บีม พี่ขอไรอย่างได้มั้ย”
“ขอไร? บอกมาก่อนดิ”
“พี่ขอจูบบีมได้มั้ย?”
คนข้างหน้าไม่ยอมตอบไรกลับมา ได้แต่ก้มหน้างุดลูกเดียวเลย
“งั้นพี่ถือว่าตกลงนะ”
“อย่าตกละ..” จังหวะที่บีมหันหน้าผม ผมรีบจับคางไว้เบาๆแล้วจูบ ถึงจะดูฉวยโอกาสแต่ไม่ทำงี้ ชาตินี้คงอดแน่
ผมดูดเม้มริมฝีปากของบีม เมื่อปากเผยอออก ก็สอดลิ้นเข้าไป อีกฝ่ายพยายามจะหลบหนีแต่ก็ถูกผมดักไว้ได้ บีมขัดขืนอยู่สักพัก จนในที่สุดก็ยอมคล้อยตาม ถึงจะดูกล้าๆกลัวๆอยู่บ้าง แต่ก็ทำให้ดูน่ากินไม่น้อยเลย ไหล่ที่สั่นระริกเล็กน้อย ยิ่งทำให้ผมอยากกอดให้แน่นกว่าเดิม ไม่นานอีกฝ่ายก็เริ่มท้วง บีมทุบที่หน้าอกผมเบาๆ ผมเลยต้องจำใจผละออก ผมมองบีมที่พยายามหาอากาศเข้าปอด การหายใจที่หอบเหนื่อย
“ทำไมไม่หายใจล่ะ” บีมไม่พูดตอบแต่ยกมือ ประมาณว่า แปปนึง สักพักดูเหมือนจะดีขึ้นแล้ว
“ใครกันล่ะอยู่ดีๆ ก็เล่นคนอื่นไม่ทันตั้งตัวแบบนี้”
“ถ้าพี่ไม่ทำงี้ แล้วจะได้จูบหรอ”
“คนเจ้าเล่ห์”
“เจ้าเล่ห์เพราะรักบีมอ่ะ”ผมหอมแก้มบีมเบาๆ แต่อีกฝ่ายดูจะค้างไปซะแล้ว ถึงแม้จะมืดแต่ก็มองออกว่าอีกฝ่ายเขินแค่ไหน
“ไว้กลับไปแล้วพี่จะสอนหายใจเวลาจูบนะ”
“สอนเรื่องบ้าไรเนี่ย ไม่เรียน”
“จ๊ะๆ ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่มีแรง”พอส่งบีมเข้านอนเสร็จ ผมก็กลับเข้ามาในเต็นท์ พยายามที่จะข่มตาหลับ เพราะหัวใจที่กำลังพองโตด้วยความสุขอย่างล้นเหลือ
Beam side
หลังจากที่ผมกลับเข้ามาในเต็นท์แล้ว ก็พยายามจะข่มตาหลับ ลบภาพในหัวออกไปให้หมด
“ฮึๆๆ จูบกันหน้าเต็นท์ ไม่กลัวใครเห็นหรอจ๊ะ”ผมหันไปมองต้นเสียง เอ็มที่ลืมตาโพลงกำลังมองมาทางผมแต่ก็ยังกอดมายด์อยู่
“นอนกอดมายด์ไปเถอะน่า”ผมรีบมุดเข้าถุงนอน แล้วหันหลังให้
‘บ้าชะมัดเลย -////-!! ไอ้พี่ปอมบ้า’
ตี 5 นาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น ผมเลยเตรียมของไปล้างหน้าแปรงฟันจากนั้นก็ปลุกอีกสองหน่อที่นอนกอดกันกลม พอออกจากเต็นท์ความเย็นชื้นที่ปะทะเข้ากับใบหน้าจนชาไปหมด ผมต้องแข็งใจเดินไปเรื่อยๆ ส่วนสองหน่อก็กอดกันกลมเดินกันอย่างไม่แคร์สายตาชาวบ้านสักเท่าไร ผมเหลือบไปเห็นคนกลุ่มหนึ่งที่จ้องมาทางพวกเรา สายตาที่เหมือนดูถูกทำให้ผมรู้สึกแย่ชะมัด ผมพยายามไม่มองไปแล้วเปิดก๊อกน้ำแปรงฟัน
“นี่คนนั่นไงล่ะ เมื่อวานจูบกับรุ่นพี่หน้าเต็นท์ด้วยแหละ”
“จริงหรอ กล้าหว้ะ อึ๋ย ขนลุก กรุจะโดนเสียบมั้ยเนี่ย”เสียงนินทาที่ดังอยู่ไม่ไกล ผมหันหน้าไปมองทางต้นเสียง
“เฮ้ย! มองมาทางนี้แล้ว”พอผมหันไปมองสองคนนั้นก็ทำท่าไม่รู้ไม่ชี้ แล้วเดินไป
มายด์กับเอ็มก็ยังไม่สนใจ พวกนั้นเลยสักนิด ผมเลยทำแบบนั้นบ้าง หรือเพราะคนที่ถูกพูดไม่ใช่พวกนั้นเลยทำเป็นไม่สนใจนะ?
“นี่ นายนะ เป็นเกย์งั้นหรอ?”เสียงหนึ่งดังมาจากทางด้านข้างผม ผมชำเลืองตามอง เห็นผู้ชายรุ่นเดียวกับผม แต่ห้องท้ายๆยืนท้าวเอว พลางยิ้มเย้ยหยันส่งมา ผมทำเป็นไม่สนใจ แปรงฟันต่อ
“นี่ กรุพูดกับมรึงอยู่นะ อีตุ๊ด!!”เสียงตะคอกที่ดังกว่าเดิม ทำให้คนรอบข้างๆมองมา รู้สึกอับอายชะมัด เอ็มกับมายด์เองก็หันมองมาเช่นเดียวกัน แต่เป็นนัยสงสัยมากกว่า
“ต้องให้ตะโกนรึไง ถึงจะหันมาห๊ะ?”
“ทั้งๆที่ตัวเองก็ทำเรื่องหน้าไม่อาย หน้าเต็นท์แท้ๆ”สายตาเหยียดหยามที่ส่งมานั้นยิ่งทำให้ผมรู้สึกเจ็บที่อก เกิดมาไม่เคยถูกเหยียดหยามแบบนี้มาก่อนเลย ทั้งอับอายและด้านชา
“ถ้า ทำตัวน่ารักๆ บางทีกรุอาจยอมให้มรึงเอาก็ได้นะ”
"ชั้นไม่ใช่คนใจง่ายแบบนั้นนะ!!!"ผมตวาดกลับไปสุดเสียง
"งั้นไหนแสดงให้ดูสิ ว่านายไม่ใช่คนใจง่ายแบบที่นายพูด"มือหยาบหนาที่ตรงเข้ามาดึงตัวผมเข้าไป แค่ชั่ววินาทีเดียว ริมฝีปากหนาก็ถูกประทับลงบนปากผม!
-
ใครมันบังอาจทำน้องบีบ :fire:
มันต้องตาย
น้องบีบของน้องปอมคนเดียว
:call:
-
หายไปนาน ไม่เป็นไร.. แต่มัน ค้างงงงง :m16:
-
อ๊ายยย พี่ปอมอยู่หน่ายยยมาช่วยบีมด่วนนนนน :serius2:
-
อิเลวนั่นมันเป็นใคร??
มาทำร้ายบีมอย่างงี้ได้ไง
ไม่เคยตายหรอ :angry2: :angry2: :angry2:
-
โดนลองของซะแล้ววว
อย่าไปยอมมมมมมมมมมมมมมมม
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด :sad4: ค้างงงงงงงงงงงงงงงค่ะ :angry2:
-
มันเป็นใคร บังอาจมาจุ๊บน้องบีมอ่ะ :m16:
-
แปะไว้ก่อน อ่านยังไม่จบเลย :-[ แต่เขินไปหลายตอนละ
จะมาเม้นให้ใหม่เน้อ ชอบคู่เอ็มกัยมายด์ น่ารักดีค่ะ
edit
เฮ้ย ใครจูบบีมอ่ะ :angry2: ไอ้เลว
พี่ปอมมาต่อยมันเลยนะ ว่าแต่เอ็มกะมายด์นี่สวีทกันทุกที่เลย :o8:
-
^^
-
ทีอย่างนี้กลับไม่มีใครคอยอยู่เคียงข้างซะเลยนะ...ถ้าพี่ปอมยังไม่โผล่ล่ะก็มีเคืองแน่ :angry2:
-
บังอาจมาจูบ บีม
พี่ปอมจัดการมันน!! :m31:
-
ว้ากกกกกกกกก แกจะทำอะไรนู๋บีมมมมม :angry2:
เมื่อไรไอ้พี่ปอมจะโผล่มาช่วย :m16:
บีมเตะผ่าหมากมันโลดดดดดดดด :fire:
ค้างค่ะ อัพต่อไวๆโลด :call: :call:
-
:z6: :z6: :z6: :z6: ไอ้เลว
พี่ปอมอยู่ไหน มาช่วยบีมเร็ว ๆ เซ่
:serius2: :serius2:
-
จส.100 แจ้งคนถูกทำร้าย ด้วย..
-
:m31:
พี่ปอมมมมมมมมมมมมมมยุหนายยยยยยยยยยยยยยย
-
ค้างอย่างแรงงงงง
พีปอมไปหนายเนี้ย ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
-
สมการรอคอยเอ็มกับมายน่ารักมาก ปอมกับบีมก้อน่ารัก รีบมาต่อเร็วๆนะค๊ ค้างเลย
-
พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ
+1 เลยค่ะ ถูกใจเรามาก เราชอบอะไรเรทๆ :laugh3:
บ่งบอกเลยว่าหื่น :haun4: อย่าได้ถือสา
รีบมาต่อเร็วๆนะคะ :call:
ปอมมาช่วยน้องบีมเร็วๆนะ บีมรออยู่ ..
-
มาจิ้มๆเอาไว้ก่อนเดียวค่อยมาอ่านนะจ้ะ :o12:
-
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
ทำอะไรน้องบีมห๊า !!!!!!
เดี๋ยวให้พี่ปอมจัดหนักๆ !!
แต่ก่อนพี่ปอมจัดให้ รีดเดอร์ขอจัดไปก่อนค่ะ !! :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6:
อ๋อยยยยย ! ไรเตอร์ทำร้ายกันจังนะคะ TT
เศร้าเลย .. ค้างง ง
ติดตามน้องบีม สู้ๆ ;D
ขอบคุณนะคะ :pig4:
-
o22 เฮ้ยยยยยยยย มันเป็นใครวะ
พี่ปอมมาจัดหนักไอ่นั้นหน่อยเร็ววววววว :z6: :z6:
แต่ไรเตอร์คะ มันค้างค่า :z3:
-
:angry2: :angry2: :angry2:
:beat: :z6: :m31: :m16: :fire:
-
อ๊ากก! ค้างอย่างแรง ไรเตอร์มาต่อด่วน
ใครกันฟระบังอาจทำร้ายน้องบีม ชิส์
-
ตอนที่20 มาแล้วจ้า อัพ สดๆ ร้อนๆ ฮ่าๆๆ เพิ่งแต่งเสร็จ พอดีคนแต่งเองก็อารมณ์ค้างด้วย 555+
รู้สึกพี่ปอมไม่ต้องลงมือแล้วล่ะ เพราะทุกคนเล่นรุม กันไปแล้วขนาดนี้ 5555+
เก็บแรงไว้ก่อนนะครับ ยังมีอีกเยอะ กรั๊กๆๆๆ
แต่คงเน้น เรท ฮา ฮุๆๆๆ -..- ตอนนี้ก็มีเรทนิดๆ แต่ไม่รุ้จะกระชากเลือด ได้ขนาดไหน อิอิ
------------------------------------------------------------------
“อึก!”แรงมหาศาลที่ล็อคผมไว้ซะแน่น จนไม่สามารถผลักออกไปได้
“เฮ้ย ทำไรหว้ะ”เสียงของเอ็มที่ดังขึ้นข้างหลัง เสี้ยววินาทีคนตรงหน้าผมก็ถูกกระชากออกไปอย่างรวดเร็วจนผมกระเด็นถอยไปด้านหลัง มายด์เข้ามารับผมไว้แต่เพราะแรงที่สะท้อนกลับ เลยล้มทับกันไป
“กล้าดียังไง มาจูบบีมแบบนี้ ไม่รู้รึไงว่าเค้ามีแฟนแล้ว ห๊ะ!”
“รู้ แต่อีกไม่นานก็เป็นอดีตแล้วล่ะ ^ ^ รีบๆแปรงฟันนะครับ เดี๋ยวจะไม่ทันเรียกรวมตัว”พูดเสร็จพี่คนนั้นก็ทำท่าปัดเสื้อผ้า แต่ก็ไม่ลืมที่จะมองมาที่ผม แล้วส่งยิ้มมาให้
“เป็นรุ่นพี่ซะเปล่าทำตัวไม่น่าเคารพเลย”เอ็มได้แต่สบถอย่างไม่พอใจ
“บีม จะบอกพี่ปอมมั้ย”
“ไม่รู้ แต่ไม่อยากบอกเลย พี่ปอมต้องเสียใจแน่ๆ”
“เราจะบอกพี่เค้าทีหลังเอง แต่ไม่ใช่ตอนนี้”
“อื้อ ถ้ามีไรก็ปรึกษาเรานะบีม”
“อืม ไปเปลี่ยนเสื้อกันเถอะ”ผมเดินกลับมาที่เต็นท์ระหว่างทางก็ก้มหน้ามาตลอด ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าเจอพี่ปอมจะทำยังไงดี
แล้วกลายเป็นว่าทั้งวันนั้นผมเผลอหลบสายตาของพี่ปอมตลอดทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นอย่างนั้น
ตอนเย็นหลังเสร็จงานพี่เลี้ยงก็ปล่อยให้พัก
“บีมอาบน้ำด้วยกันอีกนะ”พี่ปอมดึงผมเข้าไปและกอดรอบคอ จนหน้าผมซบกับอกพี่เค้า
“ไม่เอาอ่ะ หนาว อาบในห้องน้ำดีกว่า
“ก็ได้ งั้นพี่อาบด้วยนะ ^ ^”
“ลามก -//////-*”ผมศอกใส่ท้องพี่ปอมเบาๆ
“เขินๆ”พี่ปอมจิ้มแก้มผมเบาๆ อายเป็นบ้าเลย -//////-
“ไม่ได้เขินซะหน่อย”ผมพลักพี่ปอมออก สายตาดันเหลือบไปมองสบเข้ากับสายตาคู่นั้น รุ่นพี่ที่ขโมยจูบผมเมื่อเช้า ยื่นจ้องมาจากเต็นท์ที่อยู่อีกฝั่ง นิ้วเรียวแตะที่ริมฝีปากพลางส่งยิ้มให้แต่ผมกลับรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก ภาพเมื่อเช้าที่ย้อนกลับเข้ามา ทำให้ผมรีบเบือนหน้าหนีสลัดภาพที่อยู่ในหัวออกไป แล้วเดินเข้าเต็นท์ พอหยิบของเสร็จก็เดินไปห้องน้ำกับพี่ปอม สายตาหลายคู่มองมาที่ผม แต่ผมไม่สนใจหรอกตราบเท่าที่พี่ปอมยังอยู่ข้างๆผม
พอเดินเข้ามาในห้องอาบน้ำใหญ่ ภายในถูกแบ่งออกเป็นห้องเล็กๆ ประมาณ 7-8 ห้องอยู่ต่อๆกันเข้าไปข้างในภายในห้องแต่ละห้องมีถังใส่น้ำ ที่แขวนผ้า โต๊ะสำหรับวางของใช้ ผมเดินเข้าไปด้านในสุด และเลือกห้องสุดท้าย
“อ่ะ! ลืมแปรงสีฟัน เดี๋ยวพี่มานะ อย่าเพิ่งอาบรอพี่ด้วย”
“อ่านะ - -;” พูดจบพี่ปอมก็วิ่งออกไป ผมเลยหยิบสบู่ ยาสีฟัน ของใช้ต่างๆ วางไว้บนโต๊ะ แขวนผ้าขนหนูให้เรียบร้อย
“หืม? อย่างกับแม่บ้านเลยนะ”เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากทางด้านหลัง ผมหันไปมองรุ่นพี่คนนั้นยืนท้าวเอวอยู่หน้าประตู ใส่แค่กางเกงบ็อกเซอร์ มีผ้าขนหนูพาดบ่า
“มีอะไร?”ผมก้าวถอยหลังไปก้าวหนึ่ง พลางหยิบขันน้ำเอาไว้ ถ้าพี่เค้าบุกเข้ามาจะฟาดให้!
“พูดให้มันน่ารักหน่อยสิ”
“พูด แต่ไม่ใช่กับพี่”ผมสวนกลับไป พลางส่งยิ้มกวนๆให้
“ปากเก่งจัง รึอยากโดนจูบ”รุ่นพี่ว่าพลางลูบริมฝีปากตัวเองไปมา
“ถ้ากล้าก็ลองดู ถ้าไม่กลัวพี่ปอม หรือคนอื่นเข้ามาเห็นนะ”
“ปอม หรอ คงไม่กลับมาเร็วๆนี้หรอก”รุ่นพี่ส่งยิ้มยียวน
“หมายความว่าไง”
“หึ”ไม่มีคำตอบออกมา มีเพียงแต่รอยยิ้มแสยะราวกับผู้ชนะ
“บีม!!!~ รอพี่นานมั้ยย!~~”เสียงพี่ปอมที่ตะโกนเข้ามาก่อนตัว เล่นรุ่นพี่คนนั้นหน้าเสีย
“สงสัยต้องไว้คราวหน้าแล้วล่ะ ค่อยคุยกันใหม่นะ ^ ^”พอรุ่นพี่คนนั้นเดินออกไปผมก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เสียงคุยของพี่ปอมกับพี่คนนั้นดังอยู่แว่วๆ แต่แทบจะฟังไม่รู้เรื่องเลย ไม่นานพี่ปอมก็เดินเข้ามาในห้องน้ำ ผมเลยได้อาบน้ำซะที! แต่กว่าจะอาบเสร็จก็ใช้เวลาสุดๆ เพราะพี่ปอมแทบจะให้ผมอาบน้ำให้ทั้งตัวอยู่แล้ว พอไม่ทำก็งอแงอย่างกับเด็ก อายุเท่าไหร่เนี่ยพี่ -.-
“พี่อาบน้ำให้บีมบ้างน๊า~~”พี่ปอมว่าพลางจะแข่งสบู่จากมือผม
“ไม่ต้องเลย พี่ปอมคิดเรื่องลามกอยู่แหงๆ”
“โห เห็นพี่เป็นคนไงเนี่ย”
“ซกมก ลามก”
“แรง!”
“ถ้าไม่ให้พี่อาบ พี่จะอยู่อย่างนี้แหละ ไม่ให้บีมออกด้วย -3-”พี่ปอมว่า แล้วก็เดินไปยืนตรงประตูไว้
“= = ก็ได้ๆ ให้อาบให้ แต่ถ้าทำไรแพลงๆ ล่ะก็รอบนี้ตายแน่!”
“คร้าบ พี่ปอมคนนี้จะพยายามกัดฟัน กลั้นน้ำตาไม่ให้ทำไรตามที่ใจอยาก”ผมส่งสบู่ให้พี่ปอม พี่ปอมก็เริ่มถูจากต้นคอแล้วไล้ไปเรื่อยๆ ทำให้รู้สึกเสียวแปลกๆ ไม่สิขนลุกมากกว่า แต่แน่กว่านั้นอายที่สุดเลย!! T////////T
“เฮ้ยย!”ผมเผลอร้องตะโกนออกมา เพราะอยู่ๆพี่ปอมก็ราดน้ำใส่ แบบไม่ตั้งตัว น้ำที่เย็นสุดๆ เพราะภูมิอากาศภายนอก และในที่สุดผมก็อาบน้ำเสร็จ พอออกมาก็มีคนเริ่มมารอคิวอาบน้ำกันบ้างแล้ว สายตาหลายคู่ที่จ้องมาทางผมกับพี่ปอม บางคนก็ซุบซิบนินทาแบบไม่เกรงใจ บางคนก็แค่มองๆ อาจเป็นเรื่องปกติสำหรับบางคนเพราะยังไงก็โรงเรียนชายล้วน
กลางคืน ก็มีกิจกรรมนันทนาการให้กับน้องๆ เล่นเกมส์กันมากมาย แต่ที่สะใจที่สุดคงเป็นได้โบ๊ะแป้งใส่หน้าพี่ปอม 555+ ระหว่างที่ทำกิจกรรม ผมไม่เห็นพี่คนนั้นเลย หลังจากเสร็จกิจกรรม พวกผมก็กลับมาที่เต็นท์ เพราะดึกมากแล้วทุกอย่างจึงเงียบมากๆมีเพียงเสียงของแมลงที่ดังมาเป็นระยะ
ความมืดที่ปกคลุมทำให้มองเห็นดาวบนท้องฟ้าได้อย่างชัดเจน โชคดีที่จุดที่ผมกางเต็นท์เป็นลานกว้างเพราะงั้น จึงแหงนดูดาวได้สบายๆ
“บีมคืนนี้จะนอนกับพี่มั้ย”เสียงพี่ปอมดังขึ้นมาข้างๆ ไม่รู้ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่
“แล้วพี่ปาล์มอ่ะ?”
“พอดีปาล์มไปนอนกับเพื่อนอีกคนอ่ะ”
“อืม ขอคิดก่อนนะ”
“จะคิดทำไมอ่ะ? นะ”พี่ปอมมองผมทำหน้าหงอยๆให้ดูน่าสงสาร
“ก็ได้ แต่ห้ามทำไรแปลกๆนะ”ให้ตายเถอะ ผมแพ้ลูกไม้นี้ชัดๆ!
“คร้าบ ^o^พี่ปอมจะกลั้นใจไม่ทำไรแปลกๆแน่นอน”
หลังจากนั้นผมก็ขนที่นอนไปเต็นท์พี่ปอม สภาพเป็นอย่างที่คิดไว้ไม่ผิดแม้แต่น้อย มุมหนึ่งจัดเรียบร้อย อีกมุมหนึ่งข้าวของกระจายเกลื่อนไปรอบๆ เดาได้เลยว่าพี่ปอมนอนตรงไหน
“นี่เต็นท์พี่ นอนดูดาวได้ด้วยนะ”
“ไม่เอา เดี๋ยวน้ำคางลง”
“ไม่หรอกๆ ไม่ได้ตั้งใต้ต้นไม้ แต่ถ้ากลัวเดี๋ยวก่อนนอนพี่ออกมาปิดก็ได้”
“อื้อ เอางั้นก็ได้”
พี่ปอมเดินไปเอาที่กันน้ำค้างบนเต็นท์ออก ส่วนผมก็จัดข้าวของให้มันเป็นที่มากขึ้นอย่างน้อยจะได้มีที่พอสำหรับนอน จากนั้นก็ปูผ้ารอง แล้วเอาถุงนอนของพี่ปอมมาปูแผ่รองอีกที ส่วนของผมก็เอาไว้ห่ม พอพี่ปอมกลับเข้ามาในเต็นท์ก็กลิ้งตัวนอนไปมา
“รู้สึกดีจังเลยยังกับมาฮันนีมูนเลยเนอะ”พี่ปอมนอนหงาย พลางมองมาที่ผม
“หนาวนะ นอนกอดพี่ได้นะ ^ ^”พี่ปอมตบที่อกตัวเองเบาๆประมาณว่าให้นอนซบ
“ไม่เห็นจะหนาวเลย”ผมล้มตัวนอนลงข้างๆดึงผ้าขึ้นมาห่ม
“ดื้อจริงๆเลย”พูดจบพี่ปอมก็ดึงผมเข้าไปกอดแล้วจับให้ผมนอนซบอกพี่เค้า ทำบ้าไรเนี่ย! อายนะ
-/////-!!
“หน้าแดงหรอ แค่นี้หน้าแดง เข้าหอจะไหวมั้ยเนี่ย”
“=/////=*”ผมไม่ได้ตอบกลับ แต่หยิกแขนพี่ปอมแทน พี่ปอมเลยกระชับกอดผมให้แน่นกว่าเดิม
“กลับไปคงจะหาที่ดูดีๆดาว แถวบ้านไม่ได้เลยเนอะ”
“อืม”ผมมองขึ้นไป ท้องฟ้าหน้าหนาวทำให้เห็นหมู่ดาวชัดเจน ความเงียบสงบ รอบๆทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลาย
“อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆจัง”
“พี่ก็เหมือนกัน ไว้พี่ทำงานแล้วพี่จะปลูกบ้านในสวนดีมั้ย?”พี่ปอมจูบเบาๆที่หน้าผาก ความอ่อนโยนและอบอุ่นที่ผมได้รับทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ
“-/////- เรียนให้จบก่อนเถอะ ค่อยมาพูด”
“ถ้าพี่เรียนจบแล้ว พี่จะไปขอบีมกับแม่นะ”ใบหน้าที่ร้อนวูบขึ้นมา รู้สึกถึงหัวใจของผมเองที่เต้นแรง จนทำไรไม่ถูก
“บ้า”เสียงที่ตอบกลับไปของผมนั้นแผ่วเบา ไม่รู้ว่าพี่ปอมจะได้ยินรึเปล่าแต่อย่าได้ยินเลย อายจะแย่อยู่แล้ว
“นอนดีกว่า ง่วงแล้ว”
“อื้ม นอนกัน พรุ่งนี้ต้องตื่นตี5”พี่ปอมค่อยๆลุกออกไปแบบไม่ค่อยเต็มใจนักเพราะอากาศหนาวมากๆ เสียงรูดซิปเต็นท์ที่ดัง บ่งบอกถึงความรีบ ไม่นานพี่ปอมก็รีบโดดเข้ามาในเต็นท์แล้วเข้ามาในผ้าห่ม
“หนาวโคตรเลย ข้างนอก”
“แล้วทำไม ไม่ใส่เสื้อกันหนาวล่ะ”
“ก็ไม่คิดจะหนาวขนาดนี้อ้ะ กอดหน่อยนะ”พี่ปอมกระชับกอดให้แน่นๆ พลางซุกซอกคอผม ลมหายใจอุ่นๆทำให้รู้สึกจั๊กจี้มากๆ
“ก็กอดอยู่ไม่ใช่รึไง”ผมบ่นเบาๆ มองดูพี่ปอมที่หลับไปอย่างรวดเร็ว อะไรจะขี้เซาปานนั้น
จนผมเองก็หลับไปตามกัน
Mind side
หลังจากที่บีมขนของไปนอนกับพี่ปอมแล้ว ผมกับเอ็มก็นอนกันตามปกติ
“นี่เอ็ม จะไม่เป็นไรจริงๆหรอ?”ผมแหงนหน้าถามเอ็ม
“เรื่องของเค้า เราไม่เกี่ยว”เอ็มตอบกลับเสียงเรียบๆ
“เย็นชา -3-”
“ใครจะไปชอบยุ่งเรื่องคนอื่นเท่ามายด์ล่ะ”
“ใช่สิ๊”ผมลงท้ายเสียงสูงใส่ ว่านักงอนซะเลย
“งอนหรอครับที่รัก”เอ็มขยับตัวเข้ามาให้แนบชิดขึ้น พลางจับคางผมให้แหงนขึ้น
“ไม่ได้งอน -3-”
“อย่างอนนะ มายด์เป็นแบบนี้ไงเอ็มเลยรัก”
“-//////-”อายเป็นนะไอ้บ้า!
“อีกอย่างคืนนี้เราก็ได้อยู่กันสองต่อสองแล้วนะ”ผมมองหน้ามัน แบบ งงๆ
“อดทนมาตั้งสองวันแล้วนะ ไม่ไหวแล้ว ช่วยหน่อยเหอะ”มันทำเสียงอ้อนๆ จับมือผมให้เลื่อนต่ำลงไปสัมผัสกับแก่นกายที่เริ่มแข็งขืน
“ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย =[]=”
“เมื่อกี้ ใครก็ไม่รู้ทำตัวยั่วใส่”
“ยั่วตรงไหน =////=*”
“ตรงนี้ไง”ว่าจบริมฝีปากก็ถูกประกบอย่างนุ่มนวล ลิ้นชื้นที่แทรกสอดเข้ามาเกี่ยวกระกวัดดูดความหวาน จนเกิดเสียงเบาๆ กางเกงของผมค่อยๆถูกดึงให้เลื่อนลง มือหยาบหนาที่สัมผัสแก่นกายที่กำลังสงบอยู่ ค่อยๆลูบไล้เบาๆ ก่อนจะขยับตัวให้ชิดมากขึ้นจนแก่นกายทั้งสองแนบชิดกัน จากที่แน่นิ่งอยู่ก็เริ่มแข็งขืน เอ็มจับมือผมให้กอบกุมแก่นกายทั้งสองและมือของมันทับมือผมอีกที จังหวะที่ค่อยๆรูดขึ้นลงนั้นสร้างความเสียวทีละนิด มือที่ขยับเรื่อยๆ ริมฝีปากที่ยังคงดูดกันอย่างไม่หยุดหย่อน อารมณ์ที่กำลังพลุ่งพล่านกับสติที่กำลังกระเจิงไป
“อืม อะ! เอ็ม”ผมสะดุ้งเสียวทันทีเมื่อเอ็มกดนิ้วลงบนหัวแก่นกาย
“อึก”
“ครางออกมาสิมายด์ อยากได้ยินเสียงมายด์นะ”เสียงที่แหบพร่า ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน นัยน์ตาที่เยิ้มหื่น จับจ้องมาอย่างไม่ลดละ
“ไม่เอา เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน”ผมตอบกลับไปเบามากๆจนแทบจะกระซิบ
“อายรึไงกัน?”ยิ้มกวนๆ ที่มุมปากของเอ็ม ทำให้ผมใจเต้นแรง คนบ้า! จะหล่อไปไหน
“อายเป็นนะ เอ็มบ้า”จังหวะมือที่เร็วๆขึ้น แก่นกายที่เริ่มแข็งเต็มที่เสียดสีกัน จนเสียวไปหมด เกร็งไปทั้งตัว อกที่แอ่นไปด้านหน้า ผมรู้สึกว่ายอดอกมันกำลังตั้ง แข็ง
“ครับ ไม่แกล้งแล้วคนดี”มันจุ๊บเบาๆที่มุมปากแล้วไล้มาที่ซอกคอ ดูดเม้มแรงจนผมสะดุ้ง มันไล้ลงมาขบที่ไหล่เบาๆ จนมาดูด เม้มยอดอกของผม ..... ไปสิ สติผม
“อื้ออ”ผมพยายามกลั้นเสียงไว้สุดชีวิต แต่ดูเหมือนเอ็มจะแกล้งผมสนุกขึ้นเรื่อย เพราะมันทั้งขบทั้งดูดแรงขึ้นเรื่อยๆ แถมมือก็ยังรูดขึ้นลงเร็วขึ้นอีกตะหาก ด้วยเหตุนี้แล้ว ไม่นาน น้ำสีขาวขุ่นก็ทะลักออกมาจนเต็มมือ
“เสร็จเร็วจังเลยนะแต่เอ็มยังไม่เสร็จเลยอ่ะ -.-”เอ็มทำเสียงเซ็งๆเล็กน้อย
“ช่วยไม่ได้นี่ ใครให้เอ็ม เอ็ม -////////-”เขินเว้ยยย พูดไม่ได้
“น่ารักจังนะ งั้นช่วยเอ็มหน่อยด้วยปากน่ารักๆของมายด์ ^ ^” -/////////-* ชมหรือหลอกใช้กันเนี่ย!
แต่ผมก็ยอมทำให้มันโดยดี ก็ มัน รัก นั่นแหละ มว๊ากกก -/////-! มันนอนหงายให้ผมแต่โดยดี ผมค่อยๆกอบกุมแก่นกายของมัน โลมเลียส่วนหัวก่อนแล้วค่อยๆอมเข้าไป ผมค่อยๆขยับขึ้นลงช้าๆ แต่ก็ลำบากสุดๆ ต้องระวังไม่ให้โดนฟันอีก แต่ก็เผลอไปโดนบ้างบางครั้ง แต่เหมือนมันจะชอบมากกว่า เสียงครางเบาๆที่เล็ดออกมา ผมค่อยๆเปลี่ยนจังหวะทีละนิด เร็วขึ้นและช้าลง แล้วก็เปลี่ยนไปเลียแกล้งหยอกเล่นกับลูกบอลสองข้าง ดูเหมือนมันจะเริ่มรู้ตัวว่าถูกผมแกล้งอยู่ ผมเลยเปลี่ยนไปอมต่อ แล้วขยับขึ้นลงเร็วๆ ไม่นานมันก็เริ่มกระตุกเล็กน้อยแสดงว่าใกล้เสร็จผมเลยรีบถอนหัวขึ้นแต่ช้าไป เพราะมันกดหัวผมไว้ น้ำรักของมันทะลักเข้ามาจนผมสำลัก รสหวานขื่นๆที่อยู่ในปาก
“กลืนลงไปสิ”เอ็มปิดปากผมไม่ให้คายออกมา ผมมองมันแบบเคืองๆ แต่ก็พยายามกลืนลงไป
“เลอะเทอะหมดเลย”มันเลียที่ปลายคางผมแล้วไล้มาจูบ
“อยู่นิ่งๆนะ เดี๋ยวเอ็มทำความสะอาดให้” มันจูบเบาๆที่ขาอ่อนของผม แล้วเลียน้ำสีขาวที่เปรอะ กว่ามันจะเลียเสร็จผมต้องกลั้นใจแทบตาย! จากนั้นก็เอาทิชชู่มาเช็ดจุดที่เปื้อนส่วนถุงนอน คงต้องหิ้วกลับไปซักท่าเดียว พอได้ล้มตัวนอนหัวก็ซบอกเอ็มอย่างอัตโนมัติ หนังตาที่หนักจนผมฝืนไม่ไหวแล้ว ก็ปิดสนิท ความมืดที่เข้ามา แต่กลับเต็มไปด้วยความสุข
Beam side
ตี 4นาฬิกาปลุกดังขึ้น ผมตื่นทันทีด้วยความเคยชิน ภายนอกยังมืดอยู่แต่มีเสียงคนคุยกันเบาๆ แสดงว่ามีคนเริ่มตื่นแล้ว ผมหยิบไฟตะเกียงแบบถ่านมาแล้วเปิด พี่ปอมยังนอนหลับสนิทท่าเดิม คงเพราะนอนในเต็นท์เลยดิ้นมากไม่ได้
“พี่ปอมตื่นได้แล้ว พี่ปอม”ผมเขย่าตัวพี่ปอมแรงๆ เพราะเบาๆ ไม่รู้สึกตัว แต่ก็ยังไม่มีทีท่าจะขยับ ผมเลยหยิกแก้มแรงๆ
“โอ๊ยย!”ได้ผล พี่ปอมสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันที
“เจ็บอ้ะ บีม เหมือนโดนตัวไรกัดเลย”
“หรอ เจ็บมากมั้ยพี่ปอม แมลงที่ไหนกล้ามากัดพี่ปอม”
“อืม เจ็บมากเลยอ้ะ”พี่ปอมหันแก้มข้างที่โดนผมหยิกให้ ผมเลยลูบเบาๆ สำนึกผิดเล็กน้อย
“เก็บของเร็วเดี๋ยวผมช่วย”จากนั้นผมก็พับเสื้อผ้าพี่ปอมใส่ลงกระเป๋าเป้ เพราะไม่รู้ของอันไหนเป็นของพี่ปอม เลยให้พี่ปอมเป็นคนหยิบแล้วส่งให้ พอเก็บของพี่ปอมเสร็จผมก็กลับมาที่เต็นท์ของตัวเอง มีไฟจากในเต็นท์แสดงว่าตื่นกันแล้ว พอผมรูดซิปเปิดเข้ามาก็เห็นเอ็มกับมายด์กำลังเก็บของกันอยู่
“เมื่อคืนนอนหลับสบายมั้ยบีม”เอ็มทัก
“อืม สบายมาก แต่เหมือนจะได้ยินเสียงครางของใครก็ไม่รู้”ผมยิ้มแล้วหันไปทางมายด์
“ได้ยินหรอ”มายด์หันไปตีแขนเอ็ม
“ล้อเล่น จะไปได้ยินได้ไงล่ะ แสดงว่าทำกันสินะ”ผมส่งยิ้มกวนๆให้มายด์อีกรอบ คราวนี้เจ้าตัวดูจะอายหนักกว่าเก่า
“เก็บของๆ เดี๋ยวจะไม่ทัน”เอ็มบอก
หลังจากที่เก็บของใส่กระเป๋าเสร็จหมดแล้ว ก็ ตี4.45 เหลือเวลาอีกเยอะ พวกเราเลยออกจากเต็นท์พอออกมาก็เห็นพี่ปอมรออยู่หน้าเต็นท์ ส่วนในเต๊นทมีแสงไฟ สงสัยพี่ปาล็มเก็บของอยู่
“ไปจุดรวมเลยมั้ย”พี่ปอมกอดรอบคอผม
“จะไม่รอพี่ปาล์มหรอ”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวแฟนมันก็มาเองแหละ” แฟน? พี่ปาล์มมีแฟนแล้วหรอ -.- ช่างเถอะ
จากนั้นพวกผมสี่คนก็เปิดไฟฉายแล้วเดินกันไปที่จุดรวม เพราะยังมืดอยู่เราเลยเดินเกาะกลุ่มแต่มายด์ดูจะเกาะติดเอ็มเป็นพิเศษ พอเราไปถึงจุดรวมก็มีหลายคนมารอแล้ว ไม่นานอาจารย์ก็มาสั่งจัดแถว พอเช็คว่าคนมาครบเราก็ขึ้นรถโฟร์วีลเพื่อที่จะขึ้นไปยังพะเนินทุ่งดูทะเลหมอกเอ็มกับมายด์นั่งกอดกันกลมส่วนผมก็มีพี่ปอมมานั่งกอดเรียกว่าทับดีกว่า พอรถเริ่มออกลมเย็นชื้นก็พัดปะทะจนเราเริ่มกอดกันแน่นขึ้น สองข้างทางยังมืดสนิท จนทำให้ไม่กล้ามองไปข้างทางเลย จนรถเริ่มชะลอช้าและ
“มว๊ากก!”เสียงร้องของมายด์ดังขึ้น เพราะรถที่วิ่งเหมือนตกบ่าจนมันเอนไปข้าง มีเสียงน้ำไหลดังคงวิ่งผ่านลำธาร ผมพยายามตั้งสติไว้ เพราะไม่อยากหลุดแบบมายด์ เรานั่งแข็งกันอยู่สักพักจน ตี 5 ครึ่ง เริ่มมีแสงเล็กน้อยพอมองเห็นข้างทาง วิวข้างทางสวยงามมากๆ จนผมอดที่จะเคลิ้มไม่ได้เลย
แต่ทางก็ลำบากสุดๆทั้งขึ้นลง และเลี้ยวโค้งที่อันตราย จนผ่านไปเกือบ 50 นาที เราก็มาถึงพะเนินทุ่ง
รถโฟร์วีลขับผ่านบริเวณลานที่ตั้งแคมป์บนนี้ มีคนจำนวนมาก ขึ้นมาตั้งแคมป์ พอรถจอดเราก็เดินขึ้นไปยังจุดชมทะเลหมอก เรารีบเดินเพราะอยากจะเห็นเร็วๆ
“สวยชะมัดเลย!”ผมอดตื่นตากับภาพที่เห็นไม่ได้ ทะเลหมอกอยู่ตรงหน้า สวยมากๆ แค่ยื่นมือไปก็เกือบถึงแล้ว แต่ไม่กล้าทำเพราะกลัวตก ผมลองมองลงไปแต่ไม่เห็นอะไรเลย เพราะทะเลหมอกเยอะมากๆ สีขาวเหมือนปุยนุ่น แต่! ยิ่งสูงยิ่งหนาว ลมก็แรงสุดๆ จนผมรู้สึกว่าจมูกเปียกชื้นไปหมดเลย ตอนนี้ผมไม่อายสายตาใครแล้วผมเป็นฝ่ายกอดพี่ปอมเอง ก็อายอ่ะนะแต่หนาวมากๆ พี่ปอมเองก็ดูจะดีใจที่เห็นผมกอดก่อนเลยกอดผมแน่นเลย ส่วนเอ็มกับมายด์ ก็กอดกันไป ถ่ายรูปคู่กันไป เออ~ สวีทกันได้อีกนะ
“ถ่ายรูปกันบ้างดีกว่า”พี่ปอมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเปิดกล้อง
“ยิ้มนะบีม”
“อื้อ”
“1 2 แชะ!”
ในขณะที่กล้องกำลังจะบันทึกภาพ คนที่มองอยู่ด้วยสายตาแห่งความริศยาก่อนจะเปล่งเสียงออกมาเบาๆอยู่ภายใต้ร่มไม้ไกลๆ
"เธออาจจะยังจำชั้นไม่ได้บีม แต่อีกไม่นานเท่านั้นแหละ ชั้นจะกลับไปยืนในตำแหน่งเดิมของชั้น"
-
วุ่นวย
-
อยากฆ่าคนที่มาแกล้งบีม นิสัย พี่ปอมจัดการหน่อยดิ เคืองอ่ะ
-
เอาแล้วไง
รุ่นพี่คนนั้นคือใครหว่าาา
-
:z3: อิพี่xxx นี่มันใครเนี่ย พี่ปอมจัดให้หนักเลย
ส่วนคู่เอ็มกะมายด์สวีทไม่เกรงใจใครจริงๆ
ไม่อายคนกันเลย เอ็มหน้าด้านวะ :m20:
-
ไอ้รุ่นพี่คนนั้นมันต้องตาย
:call:
-
มีแววว่าบีมจะได้คู่กับพี่xxxนะเนี้ย แต่ไม่เอานะค๊ถ้าเป็นอย่างนั้นจะไปถล่มบ้านไรท์เตอร์แน่ๆบีมคู่ปอมเหมือนเดิมนะ
-
มีแววว่าบีมจะได้คู่กับพี่xxxนะเนี้ย แต่ไม่เอานะค๊ถ้าเป็นอย่างนั้นจะไปถล่มบ้านไรท์เตอร์แน่ๆบีมคู่ปอมเหมือนเดิมนะ
จ๊ากก น่ากลัวอย่าทำผมนะ 555+ -w- ใจเยนๆ -w- แหม เฉลย ไม่ได้ อดทนรอตอนต่อไปเน๊อะ
-
ชอบพี่ปอมกับน้องบีม ><
-
อย่าเปลี่ยนคู่นะ ไรเตอร์
บังอาจไอ่รุ่นพี่xxx
คิกคิก ไว้จะมารออ่านว่าใครคือรุ่นพี่xxx คิกคิก
-
ฮว้ากกกกกกกกกกก
ไอ้รุ่นพี่นั่นเป็นใคร อย่ามาระรานน้องบีมนะ! :angry2:
มาค้างตอนสุดท้ายแถมอีกแหนะ!
ไรเตอร์อย่ามาเปลี่ยนคู่ตอนหลังนะคะ ขอร้องงงงงงง :serius2:
-
อารายกานเนี่ย
แล้วหล่อนนะเปนคัยย่ะ
-
เปิดเรื่องมาก็NCเลยแฮะ
แบบนี้...ช๊อบชอบบบบบบบบบบบบบ
-
เพิ่งได้อ่าน ก้อถึงตอนมีบุคคลปริศนามาอาฆาตนู๋บีมทิ้งท้ายไว้ซะงั้น
เล้านี้นี่ อุดมไปด้วยนักเขียนพันธุ์"ค้าง"จริงๆ ขอแบบ"ชั่วคราว"ไม่"ค้าง"บ้างจิ >o<
รออ่านตอนต่อไปน้า^^
-
ใครอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
น่า :beat:จริงๆๆๆๆๆๆๆๆ
น้องบีมพี่ปอมสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอ็มมายด์น่ารักกกกกกก o13
-
มารอนะคร้า^^
-
:n1:ชอบคู่ปอม กับ บีมอ่ะ
-
ไม่เอานะค่ะไม่เปลี่ยนคู่ :sad11: พี่ปอมก่ะบีมน่ารักอยู่แล้ว
ส่วนอิพี่xxxxนั้นจัดให้คู่ก่ะพี่ที่อยู่ใต้ต้นไม้นั้นเลย อิๆๆ :laugh:
ปล. ขอเดานะค่ะ ขอเดาพี่xxxxคนนั้นต้องเป็นแฟนพี่ปาล์ม และพี่ปาล์มต้องแอบชอบพี่ปอม
และสุดท้ายก็ได้กันเอง555 เดาน้ำเน่าไปไหมเรา
-
เอาอีกไรเตอร์
-
มาต่อแล้ว นาน ไป นิดต้องขออภัยด้วยนะครับ พอดี งานเยอะ -w-//
--------------------------------------------------------------------------
“พี่ฮะ ระวังนะ”
“อื้อ ไม่ต้องห่วง แค่นี้สบายมาก”เด็กผู้ชายอายุราว 6 ขวบ กำลังปีนกิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่ขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงเด็กน้อยที่ยืนมองอยู่ข้างล่างก็ยิ่งมองด้วยวายตาที่เป็นห่วงสองมือที่กำหมัดไว้แน่น
“อ่ะ!”เด็กน้อยลื่นจากกิ่งแต่โชคดีที่เขา คว้ากิ่งที่แข็งแรงไว้ได้ทัน
“พี่ฮะ ลงมาเถอะนะ ผมไม่อยากได้แล้ว”
“ไม่เป็นไร อีกนิดเดียวเองเห็นมั้ย”เด็กน้อยว่าพลางเอื้อมมือออกไปไข่คว้าเชือกว่าวสีขาว เขาดึงออกอย่างช้าๆและระวัง ลูกโป่งสีแดงที่ติดอยู่กับพุ่มไม้ค่อยๆรอดออกมาได้อย่างนุ่มนวล
“ได้แล้ว”ลูกโป่งเป็นอิสระ เด็กน้อยๆค่อยหันตัวกลับไต่ลงมาจากต้นไม้ เขาไต่ลงทีละกิ่งของมัน อย่างระมัดระวัง
เปรี๊ย!!!
กิ่งไม้ที่อยู่ใต้เท้าของเขาเปราะเกินจนรับน้ำหนักไม่ไหว มันหักลงมา เด็กน้อยพยายามจะคว้ากิ่งอื่นไว้ แต่ช้าไปเสียแล้ว ใต้เท้าของเขานั้น คืออากาศที่ว่างเปล่า
“พี่ฮะ!!!!!!”
ติ๊ดๆๆๆๆๆ
เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“อือ~ = =”ผมควานมือไปแถวหัวนอนเพื่อหานาฬิกาปลุก พอคว้าได้ก็กดปิดทันที
“ปวดไปทั้งตัวเลย ให้ตาย!”ผมบิดตัวไปมาบนที่นอน อาการปวดเมื่อยที่หลัง และขาเริ่มออกอาการ ผมค่อยๆดันตัวเองลุกจากที่นอน
“พี่ปอมรักน้องบีมนะครับ! รักที่สุดเลย” -//////- (มันดังอีกแล้ว!) ผมหยิบเจ้าตุ๊กตาหมีมากอด เพราะปุ่มมันเสีย มันเลยมักจะดังเอง ตอนแรกผมก็รู้สึกหลอนๆ แต่สักพักก็เริ่มชิน อันที่จริงก็ชอบด้วย 555+
ผมหยิบนาฬิกามาดูเวลา 11 โมงกว่าแล้ว ผมคลานไปคว้าผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำ พออาบเสร็จก็เดินลงมาข้างล่างม่กำลังนั่งดูทีวีอยู่
“ตื่นแล้วหรอลูก สายขนาดนี้แล้วหยุดไปเลยก็ได้”แม่พูดจริงพูดเล่นเนี่ย = =;
“ก็มันปวดไปทั้งตัวเลยนี่แม่”ผมบิดตัวไปมา
“ถ้าปวดขนาดนั้นก็พักอยู่ที่บ้านก็ได้นี่ หยุดวันเดียวไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวเรียนไม่ทันเพื่อน”
“ทำเป็นเด็กบ้าเรียนไปได้”
“ก็นะ =w=”
“เอ้อ เมื่อววานนี้แม่เจอป้านาที่ตลาดด้วย รู้สึกจะย้ายกลับมาอยู่ที่นี่ได้สัก 2-3 เดือนแล้ว”
“หรอครับ”
“ลูกชายป้าเขาก็กลับมานะ ชื่ออะไรนะ”
“บูมครับ”
“ใช่ๆ ตาบูม แม่ก็เจอเป็นเด็กน่ารักมากๆเลย ช่วยป้านาถือของจ่ายตลาด”แม่พูดประชดผมป่าวเนี่ย =w=
“รู้สึกบูมเขาก็เรียนโรงเรียนเดียวกับลูกนะ แม่ก็ลืมถามไปว่าอยู่ห้องไหน”
“ถึงบีมรู้ ก็จำพี่เขาไม่ได้อยู่ดีอ่ะ หน้าเป็นยังไงยังนึกไม่ออกเลย”
“แหม เมื่อก่อนนะเราออกจะติดพี่เขาแจเลย”
“ฮะๆๆ ไม่รู้จำไม่ได้ ผมไปเรียนล่ะ”ผมยกมือไหว้แม่แล้วรีบออกมา ก่อนจะไม่ได้มาโรงเรียน เพราะอาการปวดเมื่อยวันนี้ผมเลยต้องนั่งมอเตอร์ไซต์รับจ้างไป พอถึงโรงเรียนก็โดนยามจดชื่อไปตามระเบียบเพราะมาสาย ผมเช็คตารางเรียนใกล้จะหมดคาบ 3 แล้ว เลยเดินไปรอห้องที่จะเรียนคาบถัดไป พอคาบ 3 หมด ผมก็นั่งรอเพื่อนมาในห้อง พอเพื่อนเลยเข้ามาทีละคน ก็ทักทายกันเล็กน้อย พอเพื่อนเริ่มมากันครบ คินก็เอาชีทมาให้ ผมเลยอาสาจะเอาชีทของมายด์กับเอ็มไปให้พวกมันด้วย จากนั้นผมกับคินก็คุยกันเรื่องค่าย เพราะคินติดธุระทางบ้านเลยไม่ได้ไปด้วย พอพักเที่ยงผมก็โทรหาพี่ปอมโทรไปเท่าไหร่ก็ไม่ยอมรับผมเลยเลิกโทร(หงุดหงิดเล็กน้อย) สักพักก็มีโทรศัพท์เข้าเป็นเบอร์พี่ปอม ให้กดโทรหาตั้งหลายรอบขอบ่นหน่อยเหอะ
“พี่ปอมอยู่ไหนเนี่ย บีมโทรหาตั้งหลายรอบ!”
“น้องบีมหรอ นี่พี่ปาล์มนะ ปอมยังไม่ตื่นเลย”
“อ่าพี่ปาล์มหรอครับ พี่อยู่ที่ไหนกันหรอ?”
“ที่บ้านปอมนะ พอดีพี่ขี้เกียจเรียนกันเลยโดดมานอนที่บ้านมัน”
“หรอครับ”
“น้องบีมมีไรจะฝากบอกปอมรึเปล่า”
“เอ่อ ถ้างั้น ถ้าพี่ปอมตื่นบอกให้พี่ปอมโทรกลับทีนะครับ”
“ได้ๆ แล้วพี่จะบอกให้นะ”
“ครับ”พี่ปาล์มวางสายไปก่อน ให้ตายสิพี่ปอมนี่ขี้เกียจชะมัด!
แล้วก็ถึงเวลาเลิกเรียนพี่ปอมก็ยังไม่โทรมาอยู่ดี จะนอนไปถึงไหนเนี่ย! ผมเดินออกจากโรงเรียนแล้ว แวะที่หอพักของมายด์ก่อน
“นี่พวกนายมาหมกกันอยู่จริงๆด้วย =_,=”ผมมองสภาพของสองคนตรงหน้า มายด์ยังใส่ชุดอยู่บ้าน แต่เอ็มใส่แค่กางเกงนักเรียนตัวเดียว แสดงว่ามันโดดตั้งแต่เช้า มาสวีทกัน
“มันปวดไปทั้งตัว จนไม่อยากขยับอ้ะ”(ปวดเพราะอะไรกันแน่เนี่ย?)
“ฮึๆๆๆๆ”เอ็มหัวเราะเบาๆในลำคอ (ไอ้นี่หื่นได้อีกนะมรึง ไม่ได้เข้ากับหน้าตา)
“นี่ชีท”ผมหยิบปึกชีทออกจากกระเป๋าให้พวกมัน
“ขอบใจนะ จะเข้ามาข้างในก่อนมั้ย?”
“ไม่เป็นไรจะกลับล่ะ”
“อืม กลับดีนะๆ”เอ็มรีบพูดไล่
“เออ = =* ไม่ต้องรีบไล่ก็ได้”ผมเดินออกมาอย่างหงุดหงิด หมั่นไส้เอ็มเล็กน้อยถึงมากๆ พอกลับถึงบ้านผมก็ลองโทรหาพี่ปอมอีกครั้งหนึ่ง
“ฮัลโหล ที่รัก~~”เสียงของพี่ปอมตอบกลับมาอย่างร่าเริง
“- -* ตื่นนานยังครับพี่ปอม”
“ก็บ่าย 2 กว่าๆอ่า มีไรหรอ”
“แล้วไมพี่ไม่โทรมาหาบีมอ้ะ?”
“หือ? บีมโทรมาหรอ? พี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” (อ่าว -*- หมายความว่าไงล่ะนี่)
“แล้วพี่ปาล์มอ้ะ?”
“ปาล์มเพิ่งกลับไป มีไรหรอ?”
“ไม่มีไรหรอกๆ กินข้าวยัง”
“ยังเลย หิวมากๆเลยอ่ะ รอที่รักมาทำให้กิน”
“งั้นก็อดไปก่อนละกัน 555+”
“โห ใจร้ายจริงๆ”
“แล้วแม่เล็กอ่ะ?”
“แม่ไม่อยู่ กลับดึกๆ พี่หิวจะตายแล้วเนี่ย นะ”
“ก็ได้ๆ มารับบีมดิ เดี๋ยวบีมอาบน้ำรอ”
“คร้าบ เดี๋ยวสุดหล่อจะรีบไปรับนะ”พอวางสายจากพี่ปอม ผมก็รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาข้างล่าง
“แม่เดี๋ยวบีมไปบ้านพี่ปอมนะ”
“อย่ากลับดึกล่ะ”
“ครับ” ผมนั่งรอสักพักพี่ปอมก็มารับ แต่ทำไมถึงมีพี่ปาล์มนั่งมาด้วยอ่ะ? ไหนว่ากลับไปแล้ว? ผมมองหน้าพี่ปอมแบบงงๆ
“เดี๋ยวแวะไปส่งปาล์มก่อน นะ”
“โทษทีนะน้องบีม พอดีมอไซต์พี่เสียเลยต้องลากเข้าอู่”
“ครับ แย่เลยเนอะ ^ ^”จากนั้นผมก็ต้องซ้อนท้ายแบบอัดสาม แถมผมนั่งหลังสุดอีกตะหาก!
พอส่งพี่ปาล์มเสร็จ(ซึ่งบ้านพี่แกอยู่ไกลโคตร)ก็ขับไปบ้านพี่ปอม กว่าจะได้เริ่มทำกับข้าวก็ ทุ่มกว่า
“พี่ปอม เอาผักไปล้างที”ผมเอาผักใส่กะละมังแล้วส่งให้พี่ปอม
“คร้าบๆ”พี่ปอมรับไปอย่างว่าง่าย
“หัวไชเท้าล้างให้สะอาดนะ”ผมพูดไปในขณะที่กำลังหั่นหมู
“พี่จะล้างให้สะอาดเอี่ยมเลย ^ ^”ผ่านไปสิบนาทีพี่ปอมก็ยังล้างไม่เสร็จ ผมเลยเดินไปดู
“พี่ปอมล้างถึงไหนแล้ว”
“เฮ้ย!”
“ห๊ะ??”ผมมองในมือพี่ปอมที่ถือหัวไชเท้าที่มีฟองสบู่เต็มไปหมด
“พี่เอาน้ำยาล้างจานมาล้างหัวไชเท้าหรอ =[]=!”ผมมองหน้าพี่ปอม
“ก็จะได้สะอาดๆไง”
“-*- มันเอาน้ำยาล้างจานมาใช้ล้างได้ที่ไหนล่ะ ล้างฟองสบู่ออกให้หมดเลย ใช้น้ำเปล่าล้างก็สะอาดแล้ว”
“อ่าว หรอ”ผมเดินกลับมานั่งดูพี่ปอมทำงานต่อ ท่าจะละจากสายตาไม่ได้จริงๆ
กว่าพี่ปอมจะล้างเสร็จได้ก็ลำบากสุดๆ ผมเลยให้พี่ปอมนั่งดูเฉยๆ แล้วลงมือทำกับข้าว
“บีมทำน่ากินจัง”พี่ปอมจิ้มหมูทอดกระเทียมพริกไทยมากิน
“บีมทำเป็นแต่ง่ายๆ แต่ถ้าพี่ปอมชอบไว้จะฝึกทำอย่างอื่นมาอีกล่ะกัน -////-”ผมตักต้มจืดซี่โครงหมูใส่ถ้วยแล้วมาวางบนโต๊ะ
“กินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวพี่ตักข้าวให้เอง”พี่ปอมตักข้าวใส่จานเดียวแล้วมาวางข้างหน้าผม
“พี่ปอมไม่กินหรอ?”
“กินดิ กินกับบีมไง เดี๋ยวพี่ป้อนเอง”
“-/////- ผมกินเองได้น่า”
“ก็พี่อยากทำให้บีมบ้าง ^ ^”แล้วผมก็ถูกพี่ปอมจับป้อนแบบไม่เต็มใจ -//////-
พอกินข้าวเสร็จก็ช่วยกันล้างจาน แล้วไปนั่งดูทีวีรอแม่เล็กกลับมา กว่าแม่เล็กจะกลับก็ 3 ทุ่มกว่า พี่ปอมก็ขับมาส่งผมที่บ้าน
“ขับรถกลับดีๆนะ พี่ปอม ห้ามขับเร็วเกิน 80 นะ”
“คร้าบ”
“คร้าบ เนี่ยทำด้วยนะ”
“ที่รักสั่งใครจะกล้าขัดอ่ะ 555+” -/////-
“กลับมาแล้วหรอ บีม”
“ครับ”
“มานี่สิ ตาบูมเค้าเอาของมาฝากลูกนะ”แม่หยิบกล่องช็อคโกแลตยี่ห้อที่ผมชอบกินมาให้
“พี่บูมมาหรอครับ”ผมรับกล่องมาพลิกดูไปมา แล้วลองเปิดข้างใน
“จ๊ะ ตอนที่เราออกไป แปปเดียวก็มา เลยคลาดกันเลย”
“อืม”ผมหยิบขึ้นมากินชิ้นหนึ่ง รสขมแบบดาร์คช็อคโกแลต กับความหวานเล็กน้อย ทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ ผมเหลือบไปเห็นกระดาษโน้ตข้อความสีแดงวางไว้อยู่ เลยหยิบขึ้นมาดู
‘รักและคิดถึงนะครับเด็กน้อย from P’บูม’
“อุ้ย ตาย! >w< น่ารักจริงๆเลย”แม่หยิบกระดาษโน้ตจากมือผมไปดูแล้วบิดไปมา แบบเขินๆ
“แม่ชักอิจฉาบีมซะแล้วสิ มีหนุ่มหล่อๆมาทำหวานๆเนี่ย”(แม่ครับ นั่นหลานของแม่เองนะ)
“เดี๋ยวผมก็บอกพ่อเลยนี่ ว่าแม่นอกใจ”
“แม่ปล่าวนะ แม่แค่ชมเฉยๆ แม่ก็ลืมถ่ายรูปบูมไว้ด้วย เพื่อเราจะเจอพี่เค้าที่โรงเรียน”
“เดี๋ยวก็ได้เจอเองแหละแม่”
“แต่ บีม บูมหล่อจริงๆนะลูก ไม่คิดว่าโตขึ้นมาจะหล่อขนาดนี้ ในชุดนักเรียนเนี่ยดูดีมากๆเลย >w<” (แม่ครับ....)
“ถ้าพ่อได้ยินนะ โดนงอนแน่ๆ”
“แม่แค่พูดเล่นๆเฉยๆเอง ไงพ่อก็หล่อที่สุดอยู่แล้ว”
“อ่านะ งั้นบีมขึ้นข้างบนก่อนนะ”
“จ๊ะ ฝันดีนะคุณลูก”
“ครับ ฝันดีครับคุณแม่”
“อ่ะ จริงด้วยบีมแม่ให้เบอร์ลูกกับพี่บูมไป เห็นว่าพี่เค้าจะโทรหาเราคืนนี้”
“หรอครับ” (ให้ไม่ปรึกษากันเลยนะแม่ -*-)
พอผมกลับขึ้นมาบนห้องก็ปิดไฟ กลิ้งบนที่นอนเรียบร้อย
“โทรไปฝันดีพี่ปอมดีกว่า =w=” ผมหยิบโทรศัพท์มือถือมาพอจะกดโทรก็มีข้อความเข้า
‘ฝันดีนะครับน้องบีม จาก พี่บูม’
พี่บูมส่งข้อความเข้ามาผมเลยส่งกลับตามมารยาทแล้วก็เมมเบอร์เก็บเอาไว้ จากนั้นก็โทรหาพี่ปอม นานพอควรกว่าจะมารับได้
“คร้าบ ที่รัก ว่าไง?”
“ทำไรอยู่หรอ?”
“เพิ่งกลับมาถึงบ้านอ่ะ”
“ไปไหนมาอ่ะ?”
“พอดี ปาล์มมันให้พาไปเอารถมอไซต์อ่าดิ”
“พี่ปาล์ม(อีกแล้วหรอ?)”
“ใช่ พอดีรถมันซ่อมเสร็จแล้ว”
“อืม ละจะนอนกี่โมงเนี่ย”
“เดี๋ยวก็นอนแล้ว ง่วงมากๆเลย”
“อืม งั้นฝันดีนะ”
“คืนนี้พี่คง ฝันถึงบีมแน่ๆเลย” -//////-
“ทำไมอ่ะ?”
“ก็บีมโทรมาฝันดีพี่อ่ะ”
“งั้นฝันร้ายละกัน”
“ฝันร้าย แต่ถ้ามีบีมอยู่ด้วย ก็เป็นฝันดีหมดอ่ะ”
“-//////- อ่านะ งั้นฝันดีนะ”
“บีมๆ”
“หือ?”
“เลื่อนโทรศัพท์ลงมาให้ติดแก้มหน่อยดิ”
“ห๊ะ? ทำๆไมอ่ะ?”
“ทำเถอะน่า”
“อืมๆ ทำแล้ว” (จะมามุกไหนเนี่ย)
“อืม จุ๊บๆ นะครับ ที่รัก”
“ห่ะ?!”
“ก็หอมแก้มบีมไง”
“-///////- อือ ฝันดีนะ”
“ครับ ฝันดีนะ พรุ่งนี้พี่ไปรับตอนเช้านะ”
“อื้อ”
พอวางสายเสร็จผม ก็นอนสงบจิตสงบใจ แค่จุ๊บผ่านโทรศัพท์จะเขินทำไมเนี่ย!
“พี่ฮะ ไม่ไปไม่ได้หรอ”
“ไม่ได้หรอก ขอโทษนะ พี่คงดูแลเราต่อไม่ได้แล้ว”เด็กน้อยที่มีผ้าพันแผลบนหัวพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน พลางลูบหัวเด็กน้อยขี้แยตรงหน้าด้วยความเอ็นดู
“ ไม่เอา ผมไม่อยากให้พี่ไปนี่นา”
“พี่จะกลับมาหา แต่อดทนรอหน่อยนะ”
“สัญญานะ”
“ครับ พี่สัญญา”เด็กน้อยชูนิ้วก้อยขึ้นมา ทั้งสองเกี่ยวก้อยสัญญากัน
“หยุดร้องไห้ได้แล้ว เราไม่เหมาะกับน้ำตาหรอกนะ”
“ฮึกๆ แต่ว่า ยังไงๆผมก็ไม่อยากจากกับพี่นี่นา”
“หยุดร้องนะคนดี”เด็กน้อยส่งกล่องช็อคโกแลตกล่องใหญ่ให้
“ต้องเข้มแข็งนะครับ เป็นลูกผู้ชายนะ”
“อื้อ”เด็กน้อยกอดกล่องไว้แน่นกับอก พยายามกลั้นน้ำตาของตัวเองเอาไว้ แผ่นหลังของพี่ชายที่เดินขึ้นรถ และค่อยๆหายไปจากสายตาอย่างช้าๆ
สองวันผ่านไป พี่บูมส่งข้อความหาผมบ่อยมากๆ แต่ไม่เคยโทรมาสักที วันนี้ป้านาเองก็ชวนเราไปทานข้าวตอนเย็นพอมาถึงที่ร้านอาหาร ป้านาก็นั่งรออยู่แล้วที่โต๊ะ
“นี่บีมหรอลูก ตายล่ะ โตเป็นหนุ่มแล้วหรอเนี่ย”ป้านาดึงผมเข้าไปกอดอย่างเอ็นดู กลิ่นหอมของมะลิอ่อนๆที่ตัวป้า ทำให้ผมรู้สึกดีมากๆเลย
“โตจนป้าจำไม่ได้เลยนะเนี่ย”
“ครับ แต่ป้ายังเหมือนเมื่อก่อนไม่เปลี่ยนเลยนะ ยังสวยเหมือนเดิมเลย”
“แหม ปากหวานจังนะเรา ตอนเด็กๆเป็นเด็กขี้อายแท้ๆ” (ฮา~ แสดงว่าตอนนี้ผมด้าน)
“แบมเองก็โตเป็นสาวแล้ว สวยจริงๆ สวยเหมือนแม่ไม่มีผิดเลยนะเรา”ป้ากอดแบม อย่างรักใคร่ ส่วนแบมก็โดนชมจนยิ้มหน้าบาน
“แต่ป้ารู้สึกว่าแบมจะสูงทันบีมแล้วนะเนี่ย” (T[]T อย่าพูดถึงมันครับป้า)
“ฮึๆๆๆ”ยัยแบมส่งยิ้มให้ผมแบบชัยชนะ
“มาๆ นั่งก่อน ป้าสั่งอาหารไว้แล้ว อยากกินไรเพิ่มรึเปล่า สั่งได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ”
“แบมอยากกินกุ้งแช่น้ำปลาค่ะ” (ไม่ค่อยเลยนะยัยน้องสาว)
“แล้ว บูมล่ะคะพี่นา”
“ตาบูมยังอยู่ที่โรงเรียนอยู่เลย เดี๋ยวก็คงมา”
“ถ้าพี่บีมเจอต้องตกใจในความหล่อของพี่เค้าแน่ๆเลย” (อย่าเอาฉันไปเทียบกับเธอสิยัยแบม)
“แต่เห็น ตาบูมบอกว่าเคยเห็นบีมที่โรงเรียนแล้วนะ”
“งั้นทำไมพี่เค้าไม่มาทักบีมล่ะครับ”
“สงสัยเค้าจะอายมั้งจ๊ะ” (จะอายอะไรล่ะครับแม่?)
“พูดแล้วนึกถึงสมัยก่อนเลยนะคะ”
“นั่นสิ เมื่อก่อนบีมนะ ติดบูมจนไม่ยอมจะห่างกันเลย”
“พิม ยังจำได้ดีเลยค่ะ ตอนที่พี่นาย้ายไปใหม่ๆ ตาบีมร้องไห้งอแง ข้าวก็ไม่ยอมกิน จนต้องให้บูมโทรมาหาถึงจะยอม” (พูดเรื่องอะไรเนี่ย ผมไม่เห็นจะจำได้เลย = 3=)
“ใช่ๆ ตอนนั้นนะ พอพิมโทรมาบอกพี่ว่าบีมไม่ยอมกินข้าว จะหาพี่บูม ตาบูมนี่ตกใจใหญ่เลย จะกลับมาหาน้องให้ได้ พี่ละปวดหัวจริงๆ”
“ฮา ๆ ๆ”ผมหัวเราะไม่ออก ไม่รู้จะพูดไร ตอนเด็กๆผมเคยทำงี้ด้วยหรอเนี่ย =w=
“บีมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“หนี หรอพี่บีม”ยัยแบมพูดดัก
“ปล่าว พี่ปวดห้องน้ำ”
“ค่ะๆ” พอปลีกตัวออกมาได้ ผมก็เดินเข้าห้องน้ำ แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพี่ปอม
“ฮัลโหล พี่ปอม ทำไรอยู่อ่ะ?
“อ่า น้องบีมหรอ นี่พี่ปาล์มนะ” (พี่ปาล์ม??)
“อ่า แล้วพี่ปอมล่ะครับ”
“พอดีปอมอาบน้ำอยู่นะ”
“งั้นหรอครับ”
“อ่ะ ปอมอาบเสร็จพอดี รอแปปนึงนะ”
“ปอมบีมโทรมา”เสียงของพี่ปาล์มดังเข้ามาในโทรศัพท์
“แปปนึงนะ ขอใส่เกงในก่อน”
“ปอม มรึงไปแต่งดีๆดิ ทะลึ่งหว่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“เฮ้ย ทำไรเนี่ย เลิกเล่นได้แล้ว” (ทำอะไรกันเนี่ย!)
“โอเคๆ”
“เดี๋ยวเหอะ เล่นมาก เดี๋ยวก็ปล้ำเลยนิ” (ปล้ำ? - -* ) ผมรู้สึกหงุดหงิด เลยกดวางสายทิ้ง
“ไอ้พี่ปอมบ้า! อย่าให้รู้นะว่าทำไรกัน”ผมตั้งท่าจะปาโทรศัพท์แต่รู้สึกเสียดายเลยเก็บเข้ากระเป๋า
“เป็นเด็กไม่ดีเลยนะ” ผมหันหลังกลับไปมอง
“O[]O”ไอ้พี่คนนั้นี่นา มันยืนพิงประตูอยู่แบบเก๊กหล่อ แล้วยิ้มอย่างน่าหมั่นไส้
“หนีมาโทรศัพท์หาแฟน แบบนี้ เด็กไม่ดีเลยนะ”
“แล้วเกี่ยวไรกับพี่อ่ะ?”
“เกี่ยวสิ”ไอ้พี่คนนั้นเดินเข้ามาใกล้ๆ ผมก็เลยถอยไปอีกฝั่ง กะมุมไว้เตรียมวิ่งหนีออกไป
“เป็นเด็กไม่ดีต้องถูกทำโทษ”
“พี่จะทำไร”ผมมองหน้าพี่เค้า รอยยิ้มชวนน่าหมั่นไส้นั่น เหมือนจะคนดี แต่การกระทำตรงกันข้ามชัดๆ ผมมองจังหวะสุดท้ายแล้วรีบวิ่ง
“ช้าไปนะ บีม”แค่แปปเดียวผมก็ถูกกระชากอย่างแรงไปติดกับฝาผนัง มือทั้งสองข้างถูกกดไว้แน่นเหนือหัว
“ปล่อยผมนะ”ผมพยายามดึงมือออกแต่ก็ไม่สำเร็จ
“ถ้าไม่ปล่อยผมจะร้องให้คนช่วย”
“ถ้าบีมไม่อายก็เอาเลย”
“ผมไม่อายหรอก พี่นั่นแหละที่ต้องอาย”(อย่าคิดท้ากับไอ้บีมนะ เห็นงี้หน้าก็หนาพอตัวล่ะ!)
“ช่วย..”ทันทีที่ผมร้องพี่เค้าก็รีบปิดปากผมทันที
“เฮ้ย ร้องจริงหรอเนี่ย”ผมพยักหน้าให้
“ให้ตายเถอะ ทำไมถึงได้ซ่าแบบนี้นะ!”พี่คนนั้นพูดแบบปลงๆ จังหวะนั้นผมรีบผลักพี่เค้าแล้ววิ่งออกมาข้างนอก พอพ้นประตูก็เดินปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกลับไปที่โต๊ะ
“ไปซะนานเชียวนะพี่บีม”
“พอดีท้องไม่ค่อยดี”
“เป็นอะไรมากรึเปล่าลูก”ป้านาถามด้วยความห่วงใย
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมหิวข้าวจังเลย”
“ไม่รีบกินแบมกินหมดไม่รู้ด้วยนะ 555+”
“อ่าว บูมมาพอดีเลยลูก”ป้านาร้องทักขึ้น แล้วส่งยิ้ม ผมเลยมองไปตามป้า
“=[]=!!!!”
“ไงล่ะพี่บีม ตกใจเลยใช่มั้ย? พี่บูมหล่อขนาดนี้”ยัยแบมแซวผม (แต่ที่ตกใจนะ เพราะว่า! ก็ไอ้พี่คนนั้นคือพี่บูม!!)
“ขอโทษนะครับ ที่มาช้า”
“ไม่เป็นไร มาก็ดีแล้ว จะได้กินพร้อมๆกัน”
“ครับ”ผมมองหน้าพี่เค้าแบบว่า นี่นะหรอ พี่ชายที่เคารพรัก!!
“มีไรครับ น้องบีม ดูไม่ดีใจเลยที่เจอพี่”ไอ้พี่บูมเล่นใส่มุกนี้มา
“ไม่ใช่หรอก บีมแค่ตกใจนะ ไม่นึกว่าจะเป็นพี่”
“ทำไม เป็นพี่ไม่ได้หรอ?”พี่บูมยิ้มให้
“ปล่าว บีมแค่ตกใจจริงๆ ทั้งๆที่ ที่ค่ายบีมก็เจอพี่แต่พี่กลับไม่ทักบีม”
“อ่าว บูมเจอน้องที่ค่ายด้วยหรอ ไม่เห็นบอกแม่เลย”
“เอ่อ ตอนนั้นบูมยังไม่ค่อยมั่นใจนะครับ” (แถเนียนได้อีก!)
“งั้นตอนนี้พี่บูมก็แน่ใจแล้วใช่มั้ยครับ ว่าผมเป็นน้องพี่บูม”ผมมองหน้าพี่บูมที่เหมือนจะตกใจเล็กน้อยกับคำพูด แต่พี่เค้าก็ยิ้มกลับมาให้
“ครับ น้องบีม แต่ดูเหมือนบีมจะโตขึ้นเยอะเลยนะยกเว้นส่วนสูง” (อึก! T[]T แน่จริงก็อย่าเล่นกับส่วนสูงเซ่ะ!)
“พี่บูมใจกล้าจริงๆเลยอ่ะ เล่นกับส่วนสูงพี่บีม” (เธอก็ด้วยไม่ใช่หรอ = =)
“มีแต่คนรุมผมอ่ะ แม่ ป้านา ครับ” (เอาชนะเองไม่ได้ให้ผู้ใหญ่ช่วยก็ได้ :P)
“โถ อย่าแกล้งน้องสิบูม”ป้านาตีมือพี่บูม (สม! แต่น่าจะแรงกว่านี้อ่า)
ผมส่งสายตาเป็นสารท้ารบสุดท้ายกับพี่บูม
“เป็นไรหรอบีม ไม่สบายหรอ"พี่บูมเลื่อนเข้ามาใกล้ เอามือแตะที่หน้าผาก
“แหม ยังเป็นห่วงน้องเหมือนเดิมเลยนะบูม”
“ก็น้องผมน่ารักนี่นา” (ห่ะ?)
หลังจากทานเสร็จแล้วเราก็นั่งคุยกันอีกสักพัก จากนั้นก็ออกจากร้าน
“แม่ เดี๋ยวบีมขอไปทำธุระก่อนนะ”
“จะไปไหนล่ะลูก 2 ทุ่มแล้วนะ”
“ไม่ไกลๆ”
“แล้วจะไปยังไง”
“เดี๋ยวบีมนั่งมอไซต์รับจ้างไปก็ได้”
“จะไปไหนหรอ บีม”ป้านาเดินเข้ามาถาม
“บีม จะไปธุระข้างนอกนะ”แม่หันไปตอบป้านา
“อ้าว มืดค่ำแล้วนะลูก อันตราย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ บีมเป็นผู้ชายนะ”
“งั้นให้บูมไปส่งน้องแล้วกัน เดี๋ยวป้าไปส่งแม่กับแบมเอง”
“เอ่อ แบบนั้นจะดีหรอครับ”
“ไม่เป็นไรบีม พี่อยากไปส่ง”
“ถ้างั้น บูมขับรถดีๆนะ”
“ครับแม่”
หลังจากที่ผมถูกกึ่งบังคับให้พี่บูมมาส่ง ผมก็ต้องจำใจนั่งมา แต่อยากไปหาพี่ปอมมากกว่า ถ้าพี่ปาล์มอยู่กับพี่ปอม
ไม่อยากคิดเลย -*- พอขับมาถึงหน้าบ้านพี่ปอม ไฟข้างล่างปิดหมด เปิดแต่ชั้นสอง แสดงว่าพี่ปอมอยู่บ้าน ผมเลยกดกริ่ง แต่กดเท่าไหร่ก็ไม่มีใครมาเปิด ผมเลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปเองเลย
“บีม เดี๋ยวเข้าไปแบบนั้นได้ไง”พี่บูมร้องทัก แล้ววิ่งตามผมเข้ามา ส่วนผมก็รีบเดิน ประตูบ้านก็ไม่ได้ล็อก ผมเลยเปิดเข้ามา พอขึ้นมาชั้นสองประตูถูกเปิดแง้มเอาไว้เล็กน้อย ผมเลยเดินตรงเข้าไป
“ปาล์ม ไม่ได้นะ”เสียงพูดคุยที่เล็ดลอดออกมาจากในห้อง
(พี่ปาล์มยังอยู่งั้นหรอ??) ผมรีบเปิดประตูเข้าไป
“!!!!!!!”
-------------------------------------------------------------------------------------
จบตอน ตอนที่ 22 จะรีบมาอัพ ต่อนะครับ เพราะ มันคงค้างคา 55555+
นี่เป็นลุคของพี่บูมครับ พอดี เพื่อน เอามาให้ 555+ สไตล์พี่ชายแสนดี(เลวบ้างตามโอกาส)
(http://upic.me/i/xp/zemeidao07.jpg) (http://upic.me/show/20087163)
ตามด้วยพี่ปอม
(http://upic.me/i/03/104135680.jpeg) (http://upic.me/show/20087324)
-
ค้างอะ ต่อมอยากรู้เรื่องชาวบ้านทำงาน
:call:
-
แย่แล้ว ปาล์มมันต้องชอบ ปอมแน่ๆเลยอ่ะ ชัวร์ป๊าดดด งานเข้าแล้วๆๆๆ กรี๊ดดค้างค่า
มาต่อไวๆนะ
-
พี่ปอมทำอะไรอ่ะ??
แล้วตกลงบีมคู่ใคร??
หรือว่าสามพี??
-
เห้ยยยยยยยยยยยย ไอ่พี่ปาลืมแกจะทำอะไรรร ??????
-
ค้าง ๆ ๆ ๆ
เค้าทำไรกันอ่ะ ขออย่าให้เปนเรื่องไม่ดีเลยนะ
ไม่งั้นบีมเสียใจแน่เลย TT
-
ขอบอกค่ะไรเตอร์ขอบอกว่า...อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน
55555555555555555555555555
เราเป็นบีมนี้ยอมมีชู้จะผิดไหม คิคิ :o8: :laugh: :laugh:
-
ค้างคามาก
ตกลงเรื่องเป็นไงเนี่ย อยากรู้
-
พี่ปอมทำไรกับพี่ปาล์มอ่ะ รู้สึกพี่ปาล์มจะแปลกๆเนอะ
ไอ้พี่บูมไรนั่นชอบน้องบีมแหงๆ รู้สึกเรื่องชักจะวุ่นวาย
แต่ว่ามันค้างงงงงงงงงง กลับมาต่อไวๆนะคะ
-
พี่ปอมทำไรกับพี่ปาล์มอ่ะ
รออ่านนะค่ะ :L1:
-
ปาล์มชอบปอมใช่ไหมอ่ะ
o22 o22
-
ตามทันแล้วๆ :o8:
ตามอ่านเพราะรักพี่ปอม หุหุ ทำไรกันอ่ะ?!
รอติดตามนะค่ะ :monkeysad: :bye2:
-
อ่านแล้วทำไมรู้สึกอยากเชียร์รักในวัยเด็ก สับสนๆ
-
:beat:<ตบไว้ก่อน>
รึว่าจะมีสลับคู่ :a5: ไม่ม้างงง :z3:
-
อ๊ากๆๆๆๆ ลุ้นค่ะๆ ><
ขอเอนมาเชียร์พี่บูม เฮียแกหล่อดีแท้ หุๆ -..-
มาแต่ อิพี่ปาร์มกับอิพี่ปอมทามรายกัน O.O!
อย่าบอกนะว่า...
เล่นไพ่กันอยู่!! 555 :laugh:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
สุดพลังงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
-
รูปน่ารักทั้งคู่เลย..
-
ค้างอ่า มาต่อเร็วๆนะ
พี่ปาล์มจะแย่งพี่ปอมจากบีมไปไม่ได้นะ :m31:
-
มาต่อแล้ว คร้าบบบบ ตอนนี้อาจจะ อืม~~ จะว่าไงดีล่ะ เอาเป็นว่า อ่านกันเลย ฮ่าๆๆๆ
**ตอนที่22 จะถูกแบ่งเป็นสองพาร์ท นะครับ =w=//
---------------------------------------------------
“พี่ปอม!”
“บีม!”
สิ่งที่ผมไม่อยากคิด กลับเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า พี่ปาล์มกำลังค่อมพี่ปอมอยู่ ผมเดินเข้าไปผลักพี่ปาล์มออก ผมมองหน้าพี่ปอม ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากของพี่เค้าเลย
“เกิดไรขึ้นอ่ะ”พี่บูมที่เพิ่งขึ้นมากำลังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ผมไม่สนอะไรแล้ว ผมวิ่งออกมา
“ปอม กูไม่คิดเลยว่ามรึงจะทำกับน้องกูแบบนี้!”
“บีม เดี๋ยวก่อน บีม”เสียงของพี่ปอมที่ดังไล่หลังมา ผมไม่สนอีกแล้ว สิ่งเดียวที่คิดคือไปให้ผมจากตรงนี้ ผมวิ่งออกมาไกลจนถึงถนน พอเห็นป้ายรถเมล์ ผมเลยเดินไปนั่งรอ พอรถเมล์มาผมก็รีบขึ้น ผมอยากกลับบ้าน
“ฮ้า เกือบไปแล้ว บีมทำไมไม่รอพี่”พี่บูมนั่งลงข้างๆผม ผมเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ทุกอย่างมันว่างจริงๆ
พอถึงบ้านยังไม่มีใครกลับมา พี่บูมก็ไม่ยอมกลับยืนยันจะอยู่เป็นเพื่อนให้ได้ ผมเลยไม่สนใจ แล้วเดินขึ้นมาบนห้อง
“บีม ดื่มน้ำก่อนนะ”ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ
“อย่าไปสนใจเลย คนมันเลว ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวมันก็สำนึกได้เอง”
“พี่ไม่อยากย้ำหรอกนะว่ามันนอกใจบีม
“แต่บีมอย่าไปสนคนแบบนั้นเลย”
“สัญญา มันยังรักษาไม่ได้เลย”
“ทำไม บีมไม่หันมามองพี่บ้าง คนที่ยังรักษาสัญญาเสมอไม่ว่าจะนานแค่ไหน”
ผมเงยหน้ามองพี่บูม ไม่รู้จะตอบโต้กลับไปว่าไร แค่รู้สึกเหนื่อย
พี่บูมดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น
“บีม หันมามองพี่บ้างได้มั้ย?”
(ผมควรจะตอบยังไง? ผมไม่รู้ )
ริมฝีปากค่อยๆเลื่อนมาสัมผัส จูบที่แสนอ่อนโยน ราวกับปลอบประโลม สมองที่ว่างเปล่าจนไม่อาจขัดขืน พี่บูมจูบที่หน้าผากผมเบาๆ แล้วไซร้ลงมาที่คอ
“พี่ปอมรักน้องบีมนะครับ! รักที่สุดเลย” (??!!) ตุ๊กตาหมีเล่นเสียงที่อัดไว้เหมือนความบังเอิญ ภาพวันที่พี่ปอมบอกรักผม เสียงที่ก้องอยู่ในหัว ผมทำอะไรลงไปเนี่ย!
“หยุดนะ!!”ผมรีบผลักพี่บูมออก แล้วคว้าตุ๊กตาหมีตัวนั้นมากอดไว้แน่น
“พี่ปอม บีมขอโทษ”น้ำตาที่ไหลออกมา เพราะรู้สึกผิด
“ผมน่าจะฟังพี่ปอมพูด”
“บีม..ทำไมเป็นพี่ไม่ได้หรอ”
“ผมรักพี่แบบพี่ชาย แต่พี่ปอมเป็นคนเดียวที่บีมรัก รักแบบหมดใจ”
พี่บูมเงียบไปหลังจากที่ผมพูด เขาค่อยๆเข้ามากอดผมอย่างอ่อนโยน จนน้ำตาที่ไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดไหล ก็ยิ่งไหลพรากหนักกว่าเก่า
ผมอยากเจอพี่ปอม อยากคุยกับพี่ปอม
Boom side
ผมสะอึกกับคำพูดของบีม น้องชายที่เคยวิ่งตามผมตอนนี้ เป็นของเพื่อนไปแล้ว ถ้าผมห้ามการกระทำของปาล์มไว้ก็ดี ไม่คิดเลยว่ามันจะทำร้ายคนที่ผมรักแบบนี้ ผมจะทำยังไงดี?
Pom side
“เฮ้ย ปาล์มมรึงจะทำไรกู!!”ไอ้ปาล์มเอาผ้าขนหนูมามัดมือผม แล้วกดไว้เหนือหัว
“มรึงแกล้งกูนักไง เดี๋ยวกูจะเสียบมรึงแมร่งเลย”
“เชี่ยย! ชายอย่างกูจะโดนเสียบเนี่ยนะ”
“เออ กูก็ไม่ยอมโดนมรึงเสียบแน่”
“เชี่ย กูจะไปเสียบมรึงทำไม”
“รึมรึงไม่อยาก?”
“ชอบ บ่น ว่ายังไม่กล้าทำกับน้องเค้า ก็เดี๋ยวกูจะทำกับมรึงนี่ไง”
“เชี่ย ปาล์ม มรึงหยุด เลิกเล่นได้ล่ะ สัส ไม่ฮา”
“นี่กูเอาจริงนะเนี่ย”
“เชี่ย ลุกออกไปนะมรึง”ผมพยายามจะผลัก มันออก แต่มันนอนทับตัวผมอยู่ ตัวโคตรหนัก มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“เชี่ย! ไม่ได้นะปาล์ม”
“พี่ปอม” (มันคือเสียงบีมใช่มั้ย!!) ผมหันไปมอง
“บีม” ซวยแล้ว ที่รักกูมาเห็นฉากน่าสมเพช T[]T บีมทำไมต้องมาตอนนี้ ทำไมต้องมาเห็นพี่สภาพจะถูกผู้ชายฉุดด้วย T[]T ผมจะมองหน้าบีมยังไงล่ะทีนี้
บีมเดินเข้ามาแล้วผลักปาล์มออกไป บีมหันมามองผมสีหน้าของบีมไม่บอกถึงอารมณ์ใดๆ (น่ากลัว =[]=;;)
พอรู้สึกตัวอีกที บีมก็หันหลังวิ่งจากผมไป
“บีม เดี๋ยวก่อน บีม”
ผมพยายามตะโกนสุดเสียงให้บีมกลับมา
“ปาล์มปล่อยดิหว้ะ ปล่อยกู!”
“กูไม่ปล่อยมรึง!”
“กูจะไปหาแฟนกู”
“ไม่กูไม่ให้มรึงไป”
“มรึงเป็นเชี่ยไรเนี่ย!”ผมเริ่มไม่พอใจกับการกระทำของปาล์มผม พยายามผลักมันออก
“กูรักมรึง”
“O{}O”ผมอึ้งไปชั่วขณะ มันรักผมงั้นหรอ แต่ยังไงล่ะเนี่ย! ผมมีเสน่ห์มากเกินไปสินะ แต่ว่า!
“ปาล์มกูมีแฟนแล้ว”
“มีแล้วก็เลิกได้”
“แต่กูรักบีม กูแอบรักน้องเค้ามา 1 ปีแล้ว!”
“ถึงกูจะรักมรึงช้าจากที่มรึงรักน้องเค้า แต่กูรักมรึง!”
“เชี่ย กูขอเหอะ อย่าทำลายความสัมพันธ์แบบเพื่อนของกูกับมรึงเลย”
“กูไม่ได้อยากทำลาย แต่กูรักมรึงให้กูทำไง”
“กูไม่รู้”ผมหลบหน้ามัน ไม่รู้จะตอบยังไง เรื่องความรักมันเข้าใครออกใครไม่ได้อยู่แล้ว
“ยังไงๆ กูก็รักมรึงไม่ได้ปาล์ม”
“เพราะบีม ใช่มั้ย? ถ้ามรึงไม่เจอน้องเค้า มรึงจะรักก็มั้ย?”
“ไม่ กูรักบีมคนเดียว”ผมต้องทำให้มันเด็ดขาด ไม่อยากทิ้งไว้ ผมมองหน้าปาล์มดูมันจะอึ้งไปชั่วขณะ หน้ามันยังกับจะร้องไห้แต่ก็กลั้นไว้
“กูกับมรึงเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว”
“ฮึ นั่นสินะ...”
“ปาล์มมรึงเป็นไรป่าวเนี่ย?”
“ป่าว ไม่เป็นไร”
“มรึงเข้าใจกูใช่มั้ย?”
“เออ เลิกถาม กูทำใจอยู่”
“บ้านกูเนี่ยนะ”
“มรึงจะให้กูกลับบ้านตอนนี้อ่ะหรอ?” (ก็อยากจะไล่อ่านะ แต่เกรงใจ)
“แล้วแต่มรึง แต่อีกแปป พ่อแม่กูก็กลับบ้านแล้ว”
“มรึง ไม่ต้องเอาพ่อแม่มาอ้าง กูไม่ฉุดมรึงอีกรอบหรอก” (ฮา~ รู้ทันอีกว่ากูกลัว)
“ปาล์ม มรึงต้องรับผิดชอบ มรึงทำให้บีมเข้าใจกูผิด”
“ทำไมกูต้องรับผิดชอบคนที่มาหักอกกูด้วย”
“ก็มรึงอ่าแหละต้นเหตุ” (ผมล่ะอยากบีบคอมันจริงๆ!)
“เออๆ กูกลับล่ะอยู่นานเดี๋ยวแมร่ง ต้องรับผิดชอบอย่างอื่นเพิ่มอีก”
“เออๆ ปิดประตูบ้านให้กูด้วย” พอมันออกไป ผมก็นั่งถอนใจ บีมจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เป็นพวกร้องไห้ง่ายด้วย แค่คิดก็เป็นห่วงจนไม่อยากจะนั่งรอแล้ว! ผมคว้ากุญแจมอไซต์แล้วขับออกมา บีมรอพี่หน่อยนะ
Beam side
“พี่บูมพาบีมไปหาพี่ปอมหน่อยได้มั้ย”
“แต่ บีมมันดึกแล้วนะ”
“นะพี่บูม บีมอยากไปหาพี่ปอม”ผมทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์ แม้น้ำตาจะยังไม่หยุดไหล
“ก็ได้ๆ แต่มอไซต์พี่อยู่ที่บ้านปอม”
“เอาของผมไปก็ได้”
หลังจากที่พี่บูมยอมพาผมออกมา ผมก็เร่งให้พี่บูมขับมาเร็วๆตลอดทาง บนถนนรถยังมีอยู่บ้านแต่ไม่เยอะนักเลยใช้ความเร็วได้
“บีม!!!!!!!”เสียงตะโกนเรียกชื่อผม ผมรีบหันไปมอง พี่ปอมจริงๆด้วย
“พี่ปอม!!” ผมตะโกนออกไปเช่นกัน พี่ปอมเตรียมหันรถกลับมา
“พี่บูมๆ จอดที เจอพี่ปอมแล้ว”
“ห๊ะ?”
“พี่ปอมอยู่ข้างหลังเรา”
“พี่ไม่ได้ยินเลยอ้ะ บีม” พี่บูมบิดเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ แบบนี้จงใจกันนี่นา ผมหันหลังกลับไปมองพี่ปอมกำลังขับไล่ตามมา
“พี่ปอม!!”
“บีม บอกให้มันหยุดรถ!!”พี่ปอมขับไล่ตามขึ้นมาจนเกือบทัน
“พี่บูมหยุดรถสิ”ผมเขย่าตัวพี่บูมเบาๆ ไม่กล้าแรง กลัวรถล้ม
“พี่ไม่หยุด ถ้ามันอยากให้หยุดก็แซงพี่ให้ได้”พี่บูมตะโกนตอบกลับมา
“พี่บูม!!”
“รอพี่หน่อยนะบีม”พี่ปอมพูดเสร็จก็เลื่อนหน้ากากหมวกกันน็อกลงมาปิด แล้วเพิ่มความเร็ว ผมต้องเกาะพี่บูมไว้แน่น เพราะรถทั้งสองคันเริ่มเบียดกันไปมา
“พี่บูม บีมกลัวพอเหอะ”
พี่บูมไม่ตอบกลับมา ผมหันไปมองพี่ปอมที่ตามหลังมาติดๆ พยายามจะแซงขึ้นไป ผมต้องหาทางช่วยพี่ปอมให้ชนะ
“พี่บูมผมรักพี่บูมนะ หยุดเถอะครับ!!”ผมตะโกนใส่หูพี่บูม ดูเหมือนจะได้ผล พี่บูมชะงักไปเล็กน้อยเลยเปิดจังหวะให้พี่ปอมแซงขึ้นมา แต่ ดูเหมือนพี่ปอมจะตกใจ เลยเบียดใส่พี่ปอม
“เฮ้ยยย!!”เสียงร้องตะโกนของพี่ปอมดังออกมา วินาทีนั้นเกิดขึ้นเร็วมากสำหรับผม รถของพี่ปอมเซแล้วล้มไถลไปกับพื้นถนน ร่างของพี่ปอมที่กระแทกกับพื้นแล้วไถลไปตามแรง เสียงของโลหะที่เสียดสีกับพื้นดังก้องไปทั่ว
“พี่ปอมมมมมม!!!!!!!!!!!”
พอพี่บูมหยุดรถ ผมก็รีบวิ่งไปหาพี่ปอม ร่างที่ไร้สติของพี่ปอม ยิ่งทำให้หัวใจผมเต้นช้าลงทีละนิด
“พี่ปอมๆๆ!!”ผมเขย่าร่างพี่ปอมเบาๆ พยายามจะแกะหมวกกันน็อคออก
“บีมอย่า”พี่บูมดึงมือผมไว้
“ปล่อยผมนะพี่บูม”
“ใจเย็นๆสิบีม มันอาการหนักแค่ไหนเราก็ยังไม่รู้ เพราะงั้นอย่าเพิ่งไปขยับมันมาก เดี๋ยวพี่จะโทรเรียกรถพยาบาล อดทดหน่อย”พี่บูมเขย่าตัวผม ผมเลยตั้งสติอีกครั้ง พี่บูมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทร
“พี่ปอม อย่าเป็นไรนะ อดทนไว้นะเดี๋ยวรถก็มาแล้ว”ผมกุมมือพี่ปอมไว้แน่น ไม่นานรถพยาบาลก็มา ผมขึ้นไปกับพี่ปอม ส่วนพี่บูมต้องอยู่รอป้านามาเคลียเรื่องรถกับตำรวจ
หน้าห้อง ICU ผมได้แต่นั่งจ้องประตูรอ และรอ
“บีม ปอมเป็นยังไงบ้างลูก”ผมหันไปทางเสียง แม่เล็ก กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางผม ท่าทางของท่านดูตกใจไม่น้อย
“บีมยังไม่รู้เลย”ผมก้มหน้าตอบไป แม่เล็กมานั่งข้างๆผม
“บีมขอโทษ บีมน่าจะฟังพี่ปอม”น้ำตาที่ผมกลั้นไว้เริ่มไหลออกมา
“โถ่ ขวัญเอ๊ยขวัญมา ไม่เป็นไรนะลูก”แม่เล็กกอดผม ผมนั่งให้แม่เล็กกอดสักพักพี่บูม แม่ ป้านาก็มา พี่บูมนั่งคุกเข่าลงข้างหน้าผม
“บีมอย่าร้องไห้นะ มันไม่เป็นไรมากหรอก”
“อือ”พี่บูมลูบหัวผมเบาๆ
“ใครเป็นญาติของคนไข้ครับ”คุณหมอเดินตรงมา
“ลูกฉันเป็นยังไงบ้างคะ คุณหมอ”แม่เล็กรีบเดินไปหาคุณหมอ ผมเองก็ลุกตามไปเช่นกัน
“ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายร้ายครับแต่ว่า…”
“แต่อะไรคะ?”
“พี่ปอมเป็นอะไรครับ”
“เนื่องจากสมองได้รับการกระทบกระเทือนอย่างแรง ทำให้เส้นประสาทตามีปัญหาตาบอดชั่วคราว”
“โถ่ ปอมลูกแม่”
“ไม่เป็นไรนะครับแม่ พี่ปอมไม่เป็นไรมาก”ผมกอดแม่เล็กไว้ แม้ใจจริงผมเองก็แทบจะทรุดไปกองกับพื้น
“เดี๋ยวเราจะย้ายขนไข้ไปห้องพักพิเศษ ยังไงเชิญคุณแม่ช่วยกรอกประวัติคนไข้ด้วยนะครับ”
“บีมงั้นแม่ฝากปอมหน่อยนะลูก”
“ครับ”แม่เล็ก เดินไปกับคุณแม่ ผม แม่ ป้านา พี่บูมก็เดินไปห้องพักคนไข้ของพี่ปอม ผมนั่งข้างๆเตียง ผ้าพันแผลที่พันปิดดวงตาของพี่ปอมไว้ทั้งสองข้าง ยิ่งทำให้ผมรู้สึกใจไม่ดี รอยช้ำตามแขน ที่หัวเองก็มีผ้าพันแผลพันไว้
น้ำตาเอ่อล้น ผมพยายามกลั้นมันเอาไว้ ผมจะร้องไห้ไม่ได้
“ไม่เป็นไรนะบีม พี่ปอมนะจะต้องหายดี”แม่บีบบ่าผมทั้งสองข้าง ผมกุมมือของแม่ไว้
พอแม่เล็กกลับมา ป้านาก็เข้าไปขอโทษเป็นการใหญ่ แต่แม่เล็กไม่ได้ถือสาอะไร เพราะก็ผิดทั้งสองฝ่ายที่ทำอะไรไม่คิด พี่บูมเองก็เงียบ สักพักป้านาก็ขอตัวกลับก่อน
“บีม ไม่เป็นไรนะ พรุ่งนี้พี่จะมาเยี่ยมใหม่”พี่บูมเดินเข้ามาลา และลูบหัวผมเบาๆ
“ครับ”
“พิม บีม ก็กลับได้แล้ว เดี๋ยวแม่อยู่เฝ้าเอง”
“แม่เล็กกลับไปพักเถอะครับ พรุ่งนี้บีมไม่มีเรียน บีมจะอยู่เฝ้าพี่ปอมเอง”
“จะดีหรอลูก”
“ไม่เป็นไรครับ ให้ผมได้อยู่เฝ้าพี่ปอมนะครับ”
“ก็ได้จ๊ะ พิมกลับกันเถอะ”
“ดูแลพี่เค้าดีๆนะลูก”แม่ลูบหัวผมเบาๆก่อนจะโดนออกไป
“อย่าหักโหมมากไปนะบีม”แม่เล็กกล่าวทิ้งท้ายไว้ก่อนออกไป จากนั้นห้องก็เข้าสู่ความเงียบ เหลือเพียงผมกับพี่ปอม
“พี่ปอม บีมขอโทษนะ บีมน่าจะฟังที่พี่ปอมพูด”ผมจับมือพี่ปอมขึ้นมาแล้วทาบกับแก้ม
“พี่ปอม ผมรักพี่นะ รีบๆหายนะครับ”ผมโน้มตัวจูบเบาๆที่ตาทั้งสองข้างของพี่ปอม
-
:monkeysad: เอาใจช่วยบีมนะพี่ปอมต้องไม่เป็นอะไร
-
เฮ้ออออ หวังว่าจะไม่มีเรื่องเข้าใจผิดกันอีกน่ะ
เอ่อ แล้วตกลงบีมคู่ใคร??
พี่ปอม หรือพี่บูม หรือ 3P กร๊ากกก ชอบ 3P ค่ะ :really2:
-
หวังว่าปอมคงไม่เป็นไรมากนะ
-
:sad4:
-
แง่ๆ ไงเรื่องมันเป็นแบบนี้อ่ะ
พี่ปอมหายเร็วๆนะ
ขอถามข้อนึง คนที่เป็นบูมชื่อเอ็มป่าวคะ
-
อย่าเป็นอะไรไปนะคะพี่ปอม :monkeysad:
รีบหายไวๆ แล้ว NC ด่วนๆ ไรงี้~
นึกไว้อย่างงี้ จะได้มีกำลังจะ ว่าถ้าหายจะได้ :oo1:
5555 :laugh:
ลุ้นๆๆๆ ต่อด่วนค่า :call:
-
บูม :beat:
-
“โถ่ เอ็มลูกแม่”
เอ็มมาจากไหนคะ? ต้องปอมสิเนอะ :กอด1:
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :L2:
-
ตกใจแทบแย่ กลัวจะเป็นอะไรไป
แต่แค่ตาบอดชั่วคราว ก็คงดีกว่าความจำเสื่อมหรือบาดเจ็บที่มันมากกว่านี้อ่ะนะ
-
ทำไรกันไม่รู้จักคิดอ่ะ ไอ้พี่บูมเนี่ย น่าตบสั่งสอนจริงๆ :beat:
แต่อิพี่ปอมเนี่ยก็พอกันเลย ทำตัวเป็นเด็กไปได้นะ
น้องบีมใจเย็นๆนะ ตอนนี้ก็ถือว่าพ้นขีดอันตรายแล้ว
เชื่อว่าอีกไม่นานก็จะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
กำลังใจเท่านั้นที่ช่วยคนไข้ได้ :กอด1:
ตาบอดชั่วคราวก็ยังดีกว่าความจำเสื่อมนะจ๊ะ
-
คิดกันสักนิด ก่อนที่คิดจะทำอะไร..
-
:เฮ้อ:
-
“โถ่ เอ็มลูกแม่”
เอ็มมาจากไหนคะ? ต้องปอมสิเนอะ :กอด1:
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :L2:
ใช่ๆๆๆ
เอ็มมาไง
กลับไปหามายด์เหอะ
-
“โถ่ เอ็มลูกแม่”
เอ็มมาจากไหนคะ? ต้องปอมสิเนอะ :กอด1:
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :L2:
ใช่ๆๆๆ
เอ็มมาไง
กลับไปหามายด์เหอะ
**ผมเขียนผิดคร้าบ ขออภัยด้วยอย่างยิ่ง มึนอ่า 5555+
-
ใจหาย
สงสารพี่ปอมจัง :z3:
-
ฮืออ~ :z3:เศร้า
ปอมอย่าเป็นไรน้า :sad2:
เชียร ปอมxบีม
-
เพราะ ไอพี่บูมคนเดียว :serius2: :serius2: :z6::z6:
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:monkeysad: :monkeysad: มาต่อไวๆนะคะ ค้างอ่าาาาา :z3:
-
ปอม หายไวๆนะ :sad11:
รอตอนต่อไป555 :laugh:
-
เหอๆกลายเป็นเรื่องใหญ่เลยง่ะ
หายไวๆนะพี่ปอม สงสารบีมอ่า
-
ต้องไม่เปนไีรแน่นอน
ตาต้องหายดี ๆๆๆๆ
บีมต้องดูแลพี่ปอมดี ๆๆ นะ
ขอร้องว่าอย่าความจำเสื่อมเปนพอ
-
สนุกมากๆจ้า :z1:
-
บางทีบูมก็น่าจะรับผิดชอบอะไรบ้างนะ
-
พึ่งได้เข้ามาอ่านนะเจ้าค้ะ :กอด1:
ขอให้พี่ปอมหายไวไวนะ :sad4:
รอตอนต่อเจ้าค้ะ :z2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากเลยเห็นถึงพัฒนาการในการเขียนไหลลื่นขึ้นเรื่อยๆ มาต่อเร็วๆนะค่ะ
-
ไม่นะปอมมมมม
-
สู้ๆๆ
-
สนุกดีจัง รีบๆมาต่อนะครับ
ค้างๆๆๆ
-
:call: :call: :call:
-
เข้ามาอ่านแล้วสนุกน่ะค่ะ อยากรู้ตอนต่อไปแล้ว คุณนักเขียนเขียนได้สนุกมากเลย
รอติดตามตอนต่อไปน่ะค่ะ ^^ :bye2:
-
โฮกกกกกกกกกกกกก TAT
พี่ปอมอย่าเป็นอะไรไปนะ
สงสารบีม
-
ไอพี่ท็อปแฟนบีมสิท่า ตกลงว่าไงเนี่ยเอ็มเอาแน่ๆๆๆ หรือ จะเอา ลับๆๆๆๆ แต่คนเขียนค่ะ คนอ่านของบ่อยๆๆๆ :กอด1:
-
บูมนิสัยไม่ดีอ่าาาา T T
ทำร้ายปอมทำมายยยย โฮ!!!!!!!!!!!!!
-
แง้ๆ สงสารปอมอ่ะ ไม่น่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมาเลย
แต่พอเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมา ก็ทำให้บีมแน่ใจกับความรู้สึกของตัวเองซะที
ว่ารักพี่ปอมมากแค่ไหน ขอให้ปอมหายดีเร็วๆด้วยเท้อ
คนเขียนเจ้าค่ะ รีบมาต่อเร็วๆนะค่ะ
ขอบอกว่าตอนนี้ค้างสุดๆอะค่ะ
:call:
-
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
รอแล้วรออีกก็ไม่มาสักที มันค้างขั้นรุนแรง
-
ทำมัยมันมีแต่เรื่องนะ เฮ้อออออ สงสารบีมกับพี่ปอมจัง ><
-
อ่านทีเดียวหมดเลย
รอตอนต่อไปคะ
-
เฮ้อ นั่งกอดเข่าอยู่มุมห้องทำหน้ามิวสิค :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
แหะๆ เข้ามาอ่านครั้งแรกจ้า รวดเดียวหมดเยย
รอตอนต่อไปจ้าา :mc4:
-
อิอิ เข้ามาอ่านรวดเดียวเลย
อ่านแล้วเห็นพัฒนาการของคนเขียนได้ชัดเจนเลย แรกๆยังมีติดๆขัดๆอยู่บ้าง
แต่หลังๆปรับปรุงการเขียนได้ดีขึ้นมาก อ่านสนุกลื่นไหล พล็อตก็ดี
รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ ^^
-
พึ่งเข้ามาอ่านคะ
เลิกอัพแล้วหรอคะ
-
เศร้าจังเลย T^T อย่าเป็นไรมากน๊า
รอตอนต่อไปจ่ะ :)
-
พี่บูมทำเกินไปนะ สงสารพี่ปอมจัง
-
งึบๆ สนุกมากๆเลยค่า
แต่แหมพี่ปอมตาบอดเหรอ อย่างนี้ก็ความรู้สึกไวน่ะสิ(เอ๊ะ ยังไง?)
-
:z6: บูม
พี่ปอมหายเร็วๆนะ
-
ตามอ่านจนทัน ฮ่าๆ
ตอนล่าสุดนี่มีแต่เรื่อง ="=
คงจะไม่มีมาม่าแล้วเนาะ เอ๊ะ! หรือยังมีอยู่ =w=
-
สู้ๆนะปอม
เวลาผ่านคนเปลี่ยน เป็นสิ่งที่บูมต้องทำใจ ...
-
อย่าทำอย่างนี้ไม่ว่ากับใคร เข้าใจไหมม
-
เอ็มรุกมายด์แรงมากอ่ะ คือถ้าจะขอเป็นแฟนทำไมต้องแบบลับๆด้วย = =
เซ็ง แต่ก็นะยังไงก็แฟน
-
เอ็มหึงมายด์ล่ะสิ ฮั่นแน่ๆ -///-
-
คนเขียนเรื่องนี้ไม่มาต่อแล้วเหรอค้าบ รออยู่น้า :z3:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: อ่านจนทันแรวค่ะ ขอให้พี่ปอมหายไวๆ นะค่ะ
-
อ่านทันแล้ว ขอให้กะปอม เอ๊ยหนุ่มปอมหายไวๆ นะ
หนูบีมรออยู่นะ
-
สงสารพี่ปอม กะ บีมอ่ะ
มีเเต่เรื่องจริงๆ :o12:
คนเเต่งมาต่อทีนะคะ สนุกมากเลย :impress3:
-
เย้อ่านทันแล้ววววววว พี่ปอมสู้ฟรี
-
มันเศร้าอ่ะ T.T พี่ปอมหายเร็ว ๆ นะ เฮ้อ ๆ >,<
-
ทำไมคู่ รัดทด จิงๆ
-
ตายและ เราเพิ่งมาอ่าน เรื่องนี้หักมุมมาก!
พี่บูมไม่มีทางหรอกนะ ยังไงนายเอกก็ต้องคู่กับพระเอก
เอ็มกะมายด์หายไปไหนแล้ว
ปล.ชอบเอ็นซีเรื่องนี้จัง บรรยายดีมากค่ะ >,,<
-
จะครบ 1 ปีแล้วนะ หายไปไหน
:call: :call: :call:
-
จบตอน ตอนที่ 22 จะรีบมาอัพ ต่อนะครับ เพราะ มันคงค้างคา 55555+
^
^
มันจะครบ 1 ปีแร้วนะค้าาาาาา :sad4: :sad4: :serius2: :serius2:
-
คนเขียนหายไปนาน!
จะครบ 1 ปีบริบูรณ์อยู่แล้วนะ
:sad4:
-
สงสารทั้งบีมทั้งปอม หายไวๆน้าาาาา
ปล.คนแต่งหายยยยยยยยยย
-
สงสารพี่ปอมจัง :sad4:
แต่ตอนนี้สงสารตัวเอง :เฮ้อ:
เพราะว่ารอคนแต่งมาต่อจวนปีแล้วค่ะ :o12:
-
:sad4: :sad4: พี่ปอมหายเร็วน้า :sad11:
-
o13 แรง
-
•★•°´¯¤°•°•★•°•°¯•✲✿｡••★•◕✿◕‿◕✿
-
:z3: รออยู่นะ :z13:
-
'v'..... ก็ขอโทษที่หายไปนานนะครับบบบ
เหตุผลอาจฟังไม่ขึ้น แต่มันเป็นเรื่องจริงอ่านะ =w=;;
พอดีว่าผมขึ้น ม.6 แล้ว วุ่นอยู่กับการสอบเข้าครับ ต้องขอโทษๆ จริงๆจากใจ ที่ทำให้คนอ่านต้องรอ
แต่ผมซึ้งใจจริงๆ TT^TT ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านงานของผมอยู่ **เร็วๆนี้จะมีตอนพิเศษออกมานะครับ เป็นการขอโทษครับ
นี่ก็เป็นตอนสุดท้ายสำหรับรักติดเรทแล้วนะครับ ทันทีที่ผม จบม.6 ภาค 2 จะมาเน่อ แต่งแล้วแต่ว่า เพิ่งได้ไม่กี่ตอน
ส่วนอีกเรื่อง ผมย้ายที่อัพนิยาย นะครับผม เพื่อสะดวกแก่การอ่าน ของผู้อ่านที่รัก ^^ แต่ไว้ย้ายแล้วจะแจ้งอีกทีเน่อ
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“พี่ปอม!”
“บีม!”
สิ่งที่ผมไม่อยากคิด กลับเกิดขึ้นอยู่ตรงหน้า พี่ปาล์มกำลังค่อมพี่ปอมอยู่ ผมเดินเข้าไปผลักพี่ปาล์มออก ผมมองหน้าพี่ปอม ไม่มีคำพูดใดๆออกจากปากของพี่เค้าเลย
“เกิดไรขึ้นอ่ะ”พี่บูมที่เพิ่งขึ้นมากำลังงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ผมไม่สนอะไรแล้ว ผมวิ่งออกมา
“ปอม กูไม่คิดเลยว่ามรึงจะทำกับน้องกูแบบนี้!”
“บีม เดี๋ยวก่อน บีม”เสียงของพี่ปอมที่ดังไล่หลังมา ผมไม่สนอีกแล้ว สิ่งเดียวที่คิดคือไปให้ผมจากตรงนี้ ผมวิ่งออกมาไกลจนถึงถนน พอเห็นป้ายรถเมล์ ผมเลยเดินไปนั่งรอ พอรถเมล์มาผมก็รีบขึ้น ผมอยากกลับบ้าน
“ฮ้า เกือบไปแล้ว บีมทำไมไม่รอพี่”พี่บูมนั่งลงข้างๆผม ผมเหม่อออกไปนอกหน้าต่าง ทุกอย่างมันว่างจริงๆ
พอถึงบ้านยังไม่มีใครกลับมา พี่บูมก็ไม่ยอมกลับยืนยันจะอยู่เป็นเพื่อนให้ได้ ผมเลยไม่สนใจ แล้วเดินขึ้นมาบนห้อง
“บีม ดื่มน้ำก่อนนะ”ผมส่ายหน้าแทนคำตอบ
“อย่าไปสนใจเลย คนมันเลว ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวมันก็สำนึกได้เอง”
“พี่ไม่อยากย้ำหรอกนะว่ามันนอกใจบีม
“แต่บีมอย่าไปสนคนแบบนั้นเลย”
“สัญญา มันยังรักษาไม่ได้เลย”
“ทำไม บีมไม่หันมามองพี่บ้าง คนที่ยังรักษาสัญญาเสมอไม่ว่าจะนานแค่ไหน”
ผมเงยหน้ามองพี่บูม ไม่รู้จะตอบโต้กลับไปว่าไร แค่รู้สึกเหนื่อย
พี่บูมดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น
“บีม หันมามองพี่บ้างได้มั้ย?”
(ผมควรจะตอบยังไง? ผมไม่รู้ )
ริมฝีปากค่อยๆเลื่อนมาสัมผัส จูบที่แสนอ่อนโยน ราวกับปลอบประโลม สมองที่ว่างเปล่าจนไม่อาจขัดขืน พี่บูมจูบที่หน้าผากผมเบาๆ แล้วไซร้ลงมาที่คอ
“พี่ปอมรักน้องบีมนะครับ! รักที่สุดเลย” (??!!) ตุ๊กตาหมีเล่นเสียงที่อัดไว้เหมือนความบังเอิญ ภาพวันที่พี่ปอมบอกรักผม เสียงที่ก้องอยู่ในหัว ผมทำอะไรลงไปเนี่ย!
“หยุดนะ!!”ผมรีบผลักพี่บูมออก แล้วคว้าตุ๊กตาหมีตัวนั้นมากอดไว้แน่น
“พี่ปอม บีมขอโทษ”น้ำตาที่ไหลออกมา เพราะรู้สึกผิด
“ผมน่าจะฟังพี่ปอมพูด”
“บีม..ทำไมเป็นพี่ไม่ได้หรอ”
“ผมรักพี่แบบพี่ชาย แต่พี่ปอมเป็นคนเดียวที่บีมรัก รักแบบหมดใจ”
พี่บูมเงียบไปหลังจากที่ผมพูด เขาค่อยๆเข้ามากอดผมอย่างอ่อนโยน จนน้ำตาที่ไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดไหล ก็ยิ่งไหลพรากหนักกว่าเก่า
ผมอยากเจอพี่ปอม อยากคุยกับพี่ปอม
Boom side
ผมสะอึกกับคำพูดของบีม น้องชายที่เคยวิ่งตามผมตอนนี้ เป็นของเพื่อนไปแล้ว ถ้าผมห้ามการกระทำของปาล์มไว้ก็ดี ไม่คิดเลยว่ามันจะทำร้ายคนที่ผมรักแบบนี้ ผมจะทำยังไงดี?
Pom side
“เฮ้ย ปาล์มมรึงจะทำไรกู!!”ไอ้ปาล์มเอาผ้าขนหนูมามัดมือผม แล้วกดไว้เหนือหัว
“มรึงแกล้งกูนักไง เดี๋ยวกูจะเสียบมรึงแมร่งเลย”
“เชี่ยย! ชายอย่างกูจะโดนเสียบเนี่ยนะ”
“เออ กูก็ไม่ยอมโดนมรึงเสียบแน่”
“เชี่ย กูจะไปเสียบหมรึงทำไม”
“รึมรึงไม่อยาก?”
“ชอบ บ่น ว่ายังไม่กล้าทำกับน้องเค้า ก็เดี๋ยวกูจะทำกับมรึงนี่ไง”
“เชี่ย ปาล์ม มรึงหยุด เลิกเล่นได้ล่ะ สัส ไม่ฮา”
“นี่กูเอาจริงนะเนี่ย”
“เชี่ย ลุกออกไปนะมรึง”ผมพยายามจะผลัก มันออก แต่มันนอนทับตัวผมอยู่ ตัวโคตรหนัก มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“เชี่ย! ไม่ได้นะปาล์ม”
“พี่ปอม” (มันคือเสียงบีมใช่มั้ย!!) ผมหันไปมอง
“บีม” ซวยแล้ว ที่รักกูมาเห็นฉากน่าสมเพช T[]T บีมทำไมต้องมาตอนนี้ ทำไมต้องมาเห็นพี่สภาพจะถูกผู้ชายฉุดด้วย T[]T ผมจะมองหน้าบีมยังไงล่ะทีนี้
บีมเดินเข้ามาแล้วผลักปาล์มออกไป บีมหันมามองผมสีหน้าของบีมไม่บอกถึงอารมณ์ใดๆ (น่ากลัว =[]=;;)
พอรู้สึกตัวอีกที บีมก็หันหลังวิ่งจากผมไป
“บีม เดี๋ยวก่อน บีม”
ผมพยายามตะโกนสุดเสียงให้บีมกลับมา
“ปาล์มปล่อยดิหว้ะ ปล่อยกู!”
“กูไม่ปล่อยมรึง!”
“กูจะไปหาแฟนกู”
“ไม่กูไม่ให้มรึงไป”
“มรึงเป็นเชี่ยไรเนี่ย!”ผมเริ่มไม่พอใจกับการกระทำของปาล์มผม พยายามผลักมันออก
“กูรักมรึง”
“O{}O”ผมอึ้งไปชั่วขณะ มันรักผมงั้นหรอ แต่ยังไงล่ะเนี่ย! ผมมีเสน่ห์มากเกินไปสินะ แต่ว่า!
“ปาล์มกูมีแฟนแล้ว”
“มีแล้วก็เลิกได้”
“แต่กูรักบีม กูแอบรักน้องเค้ามา 1 ปีแล้ว!”
“ถึงกูจะรักมรึงช้าจากที่มรึงรักน้องเค้า แต่กูรักมรึง!”
“เชี่ย กูขอเหอะ อย่าทำลายความสัมพันธ์แบบเพื่อนของกูกับมรึงเลย”
“กูไม่ได้อยากทำลาย แต่กูรักมรึงให้กูทำไง”
“กูไม่รู้”ผมหลบหน้ามัน ไม่รู้จะตอบยังไง เรื่องความรักมันเข้าใครออกใครไม่ได้อยู่แล้ว
“ยังไงๆ กูก็รักมรึงไม่ได้ปาล์ม”
“เพราะบีม ใช่มั้ย? ถ้ามรึงไม่เจอน้องเค้า มรึงจะรักก็มั้ย?”
“ไม่ กูรักบีมคนเดียว”ผมต้องทำให้มันเด็ดขาด ไม่อยากทิ้งไว้ ผมมองหน้าปาล์มดูมันจะอึ้งไปชั่วขณะ หน้ามันยังกับจะร้องไห้แต่ก็กลั้นไว้
“กูกับมรึงเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว”
“ฮึ นั่นสินะ...”
“ปาล์มมรึงเป็นไรป่าวเนี่ย?”
“ป่าว ไม่เป็นไร”
“มรึงเข้าใจกูใช่มั้ย?”
“เออ เลิกถาม กูทำใจอยู่”
“บ้านกูเนี่ยนะ”
“มรึงจะให้กูกลับบ้านตอนนี้อ่ะหรอ?” (ก็อยากจะไล่อ่านะ แต่เกรงใจ)
“แล้วแต่มรึง แต่อีกแปป พ่อแม่กูก็กลับบ้านแล้ว”
“มรึง ไม่ต้องเอาพ่อแม่มาอ้าง กูไม่ฉุดมรึงอีกรอบหรอก” (ฮา~ รู้ทันอีกว่ากูกลัว)
“ปาล์ม มรึงต้องรับผิดชอบ มรึงทำให้บีมเข้าใจกูผิด”
“ทำไมกูต้องรับผิดชอบคนที่มาหักอกกูด้วย”
“ก็มรึงอ่าแหละต้นเหตุ” (ผมล่ะอยากบีบคอมันจริงๆ!)
“เออๆ กูกลับล่ะอยู่นานเดี๋ยวแมร่ง ต้องรับผิดชอบอย่างอื่นเพิ่มอีก”
“เออๆ ปิดประตูบ้านให้กูด้วย” พอมันออกไป ผมก็นั่งถอนใจ บีมจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เป็นพวกร้องไห้ง่ายด้วย แค่คิดก็เป็นห่วงจนไม่อยากจะนั่งรอแล้ว! ผมคว้ากุญแจมอไซต์แล้วขับออกมา บีมรอพี่หน่อยนะ
Beam side
“พี่บูมพาบีมไปหาพี่ปอมหน่อยได้มั้ย”
“แต่ บีมมันดึกแล้วนะ”
“นะพี่บูม บีมอยากไปหาพี่ปอม”ผมทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์ แม้น้ำตาจะยังไม่หยุดไหล
“ก็ได้ๆ แต่มอไซต์พี่อยู่ที่บ้านปอม”
“เอาของผมไปก็ได้”
หลังจากที่พี่บูมยอมพาผมออกมา ผมก็เร่งให้พี่บูมขับมาเร็วๆตลอดทาง บนถนนรถยังมีอยู่บ้านแต่ไม่เยอะนักเลยใช้ความเร็วได้
“บีม!!!!!!!”เสียงตะโกนเรียกชื่อผม ผมรีบหันไปมอง พี่ปอมจริงๆด้วย
“พี่ปอม!!” ผมตะโกนออกไปเช่นกัน พี่ปอมเตรียมหันรถกลับมา
“พี่บูมๆ จอดที เจอพี่ปอมแล้ว”
“ห๊ะ?”
“พี่ปอมอยู่ข้างหลังเรา”
“พี่ไม่ได้ยินเลยอ้ะ บีม” พี่บูมบิดเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ แบบนี้จงใจกันนี่นา ผมหันหลังกลับไปมองพี่ปอมกำลังขับไล่ตามมา
“พี่ปอม!!”
“บีม บอกให้มันหยุดรถ!!”พี่ปอมขับไล่ตามขึ้นมาจนเกือบทัน
“พี่บูมหยุดรถสิ”ผมเขย่าตัวพี่บูมเบาๆ ไม่กล้าแรง กลัวรถล้ม
“พี่ไม่หยุด ถ้ามันอยากให้หยุดก็แซงพี่ให้ได้”พี่บูมตะโกนตอบกลับมา
“พี่บูม!!”
“รอพี่หน่อยนะบีม”พี่ปอมพูดเสร็จก็เลื่อนหน้ากากหมวกกันน็อกลงมาปิด แล้วเพิ่มความเร็ว ผมต้องเกาะพี่บูมไว้แน่น เพราะรถทั้งสองคันเริ่มเบียดกันไปมา
“พี่บูม บีมกลัวพอเหอะ”
พี่บูมไม่ตอบกลับมา ผมหันไปมองพี่ปอมที่ตามหลังมาติดๆ พยายามจะแซงขึ้นไป ผมต้องหาทางช่วยพี่ปอมให้ชนะ
“พี่บูมผมรักพี่บูมนะ หยุดเถอะครับ!!”ผมตะโกนใส่หูพี่บูม ดูเหมือนจะได้ผล พี่บูมชะงักไปเล็กน้อยเลยเปิดจังหวะให้พี่ปอมแซงขึ้นมา แต่ ดูเหมือนพี่ปอมจะตกใจ เลยเบียดใส่พี่ปอม
“เฮ้ยยย!!”เสียงร้องตะโกนของพี่ปอมดังออกมา วินาทีนั้นเกิดขึ้นเร็วมากสำหรับผม รถของพี่ปอมเซแล้วล้มไถลไปกับพื้นถนน ร่างของพี่ปอมที่กระแทกกับพื้นแล้วไถลไปตามแรง เสียงของโลหะที่เสียดสีกับพื้นดังก้องไปทั่ว
“พี่ปอมมมมมม!!!!!!!!!!!”
พอพี่บูมหยุดรถ ผมก็รีบวิ่งไปหาพี่ปอม ร่างที่ไร้สติของพี่ปอม ยิ่งทำให้หัวใจผมเต้นช้าลงทีละนิด
“พี่ปอมๆๆ!!”ผมเขย่าร่างพี่ปอมเบาๆ พยายามจะแกะหมวกกันน็อคออก
“บีมอย่า”พี่บูมดึงมือผมไว้
“ปล่อยผมนะพี่บูม”
“พี่เรียกรถพยาบาลแล้ว อย่าเพิ่งไปเคลื่อนย้ายอะไร” ถึงจะไม่อยากทำตาม แต่ก็ไม่อยากให้พี่ปอมเจ็บหนักไปกว่านี้ ผมจับมือพี่ปอมเอาไว้
“อย่าเป็นไรไปนะพี่ปอม”
ไม่นานรถพยาบาลก็มาถึง ผมขึ้นรถโรงพยาบาลไปด้วย ส่วนพี่บูมต้องอยู่เคลียกับตำรวจและรอป้านามา ผมกุมมือของพี่ปอมเอาไว้
“อย่าเป็นไรนะ พี่”
หน้าห้อง ICU ผมได้แต่นั่งจ้องประตูรอ และรอ
“บีม ปอมเป็นยังไงบ้างลูก”ผมหันไปทางเสียง แม่เล็ก กึ่งเดินกึ่งวิ่งมาทางผม ท่าทางของท่านดูตกใจไม่น้อย
“บีมยังไม่รู้เลย”ผมก้มหน้าตอบไป แม่เล็กมานั่งข้างๆผม
“บีมขอโทษ บีมน่าจะฟังพี่ปอม”น้ำตาที่ผมกลั้นไว้เริ่มไหลออกมา
“โถ่ ขวัญเอ๊ยขวัญมา ไม่เป็นไรนะลูก”แม่เล็กกอดผม ผมนั่งให้แม่เล็กกอดสักพักพี่บูม แม่ ป้านาก็มา พี่บูมนั่งคุกเข่าลงข้างหน้าผม
“บีมอย่าร้องไห้นะ มันไม่เป็นไรมากหรอก”
“อือ”พี่บูมลูบหัวผมเบาๆ
สิ่งเดียวที่ผมทำได้ตอนนี้คงเพียงแค่รอ รอ.....
ผ่านไป 3 วันแล้วพี่ปอมก็ยังไม่ฟื้น ผมกับแม่เล็กก็มาผลัดกันเฝ้า เช้าเย็น วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมมาเฝ้าพี่ปอม
แต่วันนี้พี่บูมขอมาด้วย เพราะยังรู้สึกผิดอยู่ พอเดินมาถึงที่หน้าห้องผมก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างแปลกไป คุณหมอกำลังยืนคุยอยู่กับแม่เล็กหน้าห้อง สีหน้าอย่างบอกไม่ถูก
“มีอะไรหรอครับ แม่”ผมเดินเข้าไปหาแม่เล็ก
“บีมมาแล้วหรอลูก”
“แล้วหมอจะมาตรวจอาการอีกทีนะครับ”พอหมอเดินจากไปผมกับพี่บูมก็มองแม่เล็กเป็นตาเดียวกัน
“ปอม เขา....”พอสิ้นคำแม่เล็กก็สะอื้นออกมา ผมโอบกอดแม่เล็กไว้ แต่ในใจก็รู้สึกๆตันๆอย่างบอกไม่ถูก
“บีม แม่คงต้องกลับก่อน ฝากดูแลปอมด้วยนะลูก”
“เดี๋ยวก่อนครับ”แม่เล็กไม่รอฟังอะไร แล้วรีบเดินจากไป ผมมองยืนมองประตูไม่กล้าที่จะเปิดเข้าไป พี่บูมได้แต่ยืนถอนใจอยู่ข้างๆ แล้วตัดสินใจเปิดเข้าไป เสียงประตูดังลั่น เมื่อมองเข้าไปในห้อง ผมเห็นพี่ปอมนอนอยู่บนเตียง
“ใคร?” พี่ปอมหันมองมาแต่ ดวงตาคู่นั้นถูกปิดไว้ด้วยผ้าพันแผล เสียงของผมราวกับถูกดูดกลืนลงไปแต่สองขาก็เดินก้าวเข้าไปผมหยุดอยู่ตรงข้างเตียง
“บีมหรอ?”พี่ปอมเอื้อมมือคว้าออกมา แต่คนละทางกับที่ผมยืนอยู่ ผมนิ่งไปชั่วขณะ แล้วก็คว้ามือพี่ปอมมา
“ผมอยู่ตรงนี้ครับ”สิ้นคำ พี่ปอมดึงผมเข้าไปกอดไว้ พี่ปอมกอดอย่างแนบแน่นราวกับผมจะหายไป...
ผมไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว แต่เราก็ยังกอดอยู่อย่างนั้น
“จะกอดกันถึงชาติหน้าเลยมั้ยเนี่ย”พี่บูมพูดขึ้นขัดจังหวะ แล้วนั่งลงที่โซฟา
“มาด้วยหรอบูม ไม่ยักรู้”
“แหงล่ะ ถ้านายมองเห็น”
“คิดว่ากูอยากเป็นแบบนี้รึไง!!”
“มึงทำตัวมึงเอง!!”
“เออ!! แล้วไง!!”พี่ปอมดูจะโมโหเดือดดาลจนพยายามที่จะลุกออกจากเตียง ผมต้องพยายามดันเอาไว้
“พี่ปอมใจเย็นๆ พี่บูมก็เหมือนกัน”
“เหอะ!”พี่บูมแสดงท่าทีไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด แล้วเดินออกจากห้องไป ส่วนพี่ปอมก็ได้แต่นั่งหงอยอยู่บนเตียง ผมนั่งลงข้างๆ แล้วกุมมือพี่ปอมไว้
“พี่จะต้องหาย พักเยอะๆนะครับ”
“บีม พี่กลัว กลัวว่าพี่จะไม่ได้มองเห็นบีมอีก”พี่ปอมเปลี่ยนมาจับมือผมแทนแล้วบีบแน่น
“จะต้องไม่เป็นอย่างนั้นแน่ เพราะงั้นพักเยอะๆนะครับ”ผมกดตัวพี่ปอมให้นอนลงช้าๆ
“พี่ยังไม่อยากนอน อยู่กับพี่ก่อนนะ”พี่ปอมดึงตัวผมให้ลงไปนอนด้วย
“ไม่ได้นะครับ ที่นี่โรงพยาบาล”
“แค่นอนเฉยๆ ไม่เป็นไรหรอก รึบีมคิดอะไร ”
“ผมไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย”สุดท้ายผมก็ต้องยอมนอนให้พี่ปอมกอดแต่โดยดี
พอผมรู้สึกตัวอีกทีพี่ปอมก็หลับไปแล้ว ผมเลยขยับตัวออกช้าๆ กันพี่ปอมตื่น
ก๊อกๆๆ
เสียงประตูเปิดเข้ามา ผมจึงหันไปมอง พี่บูมเดินเข้ามาภายในห้องท่าทางสำนึกผิด?
“มันหลับไปแล้วหรอ”
“ครับ” พี่บูมนั่งลงที่โซฟาอย่างช้าๆ แล้วมองมาทางผม พลางตบที่เบาะๆเบาๆ ประมาณให้ไปนั่งด้วย ผมจึงเดินไปนั่งลงข้างๆ
“พี่ขอโทษเรื่องเมื่อตอนเย็น”
“ไม่เป็นไรครับ”พี่บูมเอื้อมมือมาโอบผมเอาไว้ พอผมขยับจะลุกก็ถูกพี่บูมรั้งไว้
“พี่ขออยู่แบบนี้สักพักได้มั้ย?”
“บีม พี่หิวน้ำจังเลย”เสียงของพี่ปอมดังขึ้นเหมือนรู้จังหวะ ผมเลยรีบดันพี่บูมออกแล้วไปหยิบน้ำให้พี่ปอม
“ยังไม่หลับอีกหรอปอม”
“ยังหลับไม่ได้ว่ะ เดี๋ยวกระต่ายของผมจะโดนสอย”
“หัดหลับหัดนอนซะบ้าง จะได้ไม่มากวน”
“กระต่าย….”ผมได้แต่อุทานเบาๆ กระต่าย หมายถึงใครฟ่ะ!
“พี่บูมครับจะหมดเวลาเยี่ยมแล้วนะ”
“โห บีมไล่พี่หรอ”
“ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ ”
“คืนนี้พี่จะเฝ้ามันเป็นเพื่อนบีมเอง”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่บูม”
“ใช่ กลับไปไป๊”
“ไม่เป็นไรๆ ไม่ต้องเกรงใจพี่”พูดเสร็จพี่บูมก็ล้มตัวลงนอน แบบไม่สนใจ คำพูดใคร
กว่าพี่ปอมจะนอนหลับได้เพราะไม่ไว้ใจพี่บูมก็เล่นเข้าไป ห้าทุ่มกว่า กว่าผมจะได้นั่งทำการบ้านของตัวเอง
“บีม ไม่นอนอีกหรอ?”พี่บูมที่เพิ่งตื่น ลุกขึ้นมานั่งงัวเงียอยู่ ข้างๆผม
“ครับ”
“ทำการบ้านไร ให้พี่ช่วยมั้ย?”
“ไม่เป็นไรพี่บูมนอนเหอะ บีมทำจะเสร็จแล้ว”
“บีม”
“ครับ?”พี่บูมเขยิบเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น
“บีม คงไม่โกรธที่พี่ทำกับปอมมันใช่มั้ย?”
“ทำไม บีมต้องโกรธ?”
“งั้นหรอ”พี่บูมพูดเสร็จก็ดึงตัวผมเข้าไปกอด
“พี่บูมจะทำอะไร?!”ผมพยายามดันพี่บูมออก แต่พี่บูมก็กอดแน่นขึ้นกว่าเดิม
“พี่รักบีมนะ”พี่บูมผลักผมลงนอนแล้วกดไว้ด้วยมือ
“พี่บูมจะทำ…!!”พี่บูมปิดปากผมด้วยมือข้างหนึ่งแล้วกดไว้แน่น
“เบาๆสิบีม เดี๋ยวปอมมันตื่น”
“อื้ออ!!!!” (ไม่นะ!!!!) ผมพยายามดิ้นสุดแรงแต่กุไม่ไหว เพราะถูกกดเอาไว้ ใบหน้าของพี่บูมขยับเข้ามาใกล้ขึ้นทุกที
“จะทำอะไรกับแฟนผมครับบูม”ใบหน้าของพี่บูมถูกมือข้างหนึ่งยันเอาไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้ ผมเหลือบไปมอง พี่ปอมยืนอยู่ มีรอยยิ้มกระตุกอยู่บนใบหน้า
“ตื่นแล้วหรอปอม”พี่บูมดันมือพี่ปอมออก แล้วส่งยิ้มให้
“เออสีหน้าของพี่ปอมบ่งบอกว่าไม่พอใจอย่างแรง
“ในเมื่อปอมตื่นแล้ว งั้นพี่กลับก่อนก็ได้ บายครับ”แล้วพี่บูมก็รีบชิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ผมที่ทำอะไรไม่ถูกได้แต่มองพี่ปอม
“เฮ้อ ทำอะไร ไม่ระวังตัวเองเลย”พี่ปอมนั่งลงข้างๆ
“พี่ปอม ลุกออกมาจากเตียงได้ยังไงครับ ^^”ผมมองพี่ปอมที่นั่งถอนหายใจ
“ห่ะ!!”พี่ปอมรีบหันมามอง แล้วทำปากพงาบๆพูดไม่ออก
“ตามองไม่เห็นไม่ใช่หรอครับ ”ผมยิ้มให้พี่ปอม (หลอกว่าตาบอดกันงั้นหรอ!! ฮึๆๆๆ)
“คือว่า เรื่องมันยาวนะ ฮะๆๆๆ”
“งั้นคงต้องเล่ากันยาวเลยครับ ”ผมลงโทษพี่ปอมโดยการหยิกที่ยอดอกแรงๆแล้วบิด
“โอ๊ย!!! บีมๆๆๆๆ มันเจ็บนะ”พอผมปล่อยมือออกพี่ปอมลูบๆหน้าอกข้างที่โดนหยิก
“ทำโทษที่หลอกบีม”
“พี่ไม่ได้ตั้งใจนะ แค่อยากรู้ว่าบีมจะเป็นห่วงพี่บ้างรึเปล่า แบบยังรักพี่อยู่มั้ย”พี่ปอมนอนบนตักผม แล้วเอาหัวไถไปมา
“แล้วทีนี้รู้รึยังล่ะ”ผมรู้สึกหน้าร้อนผ่าวมากๆ
“รู้แล้วครับ ว่าน้องบีมเป็นห่วงพี่มากๆ ที่สุด ”
“แต่ที่แกล้งแบบนี้ บีมไม่ตลกด้วยหรอกนะ”
“พี่ขอโทษนะครับ”
“อย่าทำอีกละกัน”
“แต่ที่บีมไม่ขัดขืนบูม พี่คงต้องลงโทษแล้วล่ะ”
“ห่ะ!! ไม่ใช่ละ” (ขัดขืนแล้ว แต่สู้ไม่ได้ต่างหากล่!)
“บีม อยากทำตรงนี้ หรือจะไปบนเตียง”
“ห่ะ ทำอะไร?! เดี๋ยวๆๆ” หลังจากจบฉากอันตรายกับพี่บูมไปก็ต้องมาต่อกับพี่ปอม ผมถูกกดให้นอนลงกับโซฟา ใบหน้าของพี่ปอมเข้ามาใกล้ ลมหายใจร้อนๆรดใส่หู ทำให้รู้สึกแปลกๆ ตามด้วยขบเม้น
“พี่ปอม อย่านี่มันโรงพยาบาลนะ”
“พี่ไม่อยากรอกลับบ้าน”
“ไม่ได้หมายความแบบนั้น! อ๊ะ”ก่อนที่ผมจะทันขัดขืนอะไร มือหยาบหนาก็ล้วงเข้ามาสะกิดที่ยอดอก ส่วนมืออีกข้างก็ล่วงล้ำลงไปใต้กางเกง
“หยุดเดี๋ยวนี้เลย!!”ผมรวมแรงแล้ว ทึ้งหัวพี่ปอม ทึ้งเลยแหละครับ
“โอ๊ยๆ บีม เจ็บๆๆๆ อย่า เดี๋ยวผมพี่ร่วง”พี่ปอมพยายามแกะมือผมออก
“ถ้าผมปล่อยพี่ต้องทำตัวว่านอนสอนง่าย โอเคมั้ยครับ”
“ครับๆ ไม่พยศล่ะ”ผมปล่อยมือออกจากผมพี่ปอม แล้วนั่งข้างๆ
“ทีหลังอย่าแกล้งแบบนี้อีกได้มั้ยพี่ปอม”
“พี่ขอโทษนะ พี่แค่อยากลองใจบีม”ผมรู้สึกฉุนกึกขึ้นมาทันที
“ขนาดนี้ยังต้องลองใจอีกหรอ!”
“ใจเย็นก่อนสิบีม พี่ขอโทษ”พี่ปอมดึงผมเข้าไปกอด ผมซบหน้าเข้ากับอกของพี่ปอม
“พี่รู้ว่าไม่ควรทำ แต่เพราะเรื่องที่ผ่านมา มันไม่ดีกับเราสองคนเลย”น้ำเสียงของพี่ปอมรู้สึกผิดไม่น้อย ผมเองก็รู้สึกเช่นเดียวกัน
“พี่อยากจะบอกบีมอีกครั้งนะ ว่าพี่รักบีม รักมากๆ”
“ผมก็รักพี่ปอม”
“ถึงพี่จะไปเรียนต่อมหาลัย พี่สัญญานะ ว่าพี่จะไม่มองคนอื่น ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นยังไง”
“อย่าสัญญาเลย ขอให้ทำจริงก็พอ”พี่ปอมขยับเข้ามาแนบชิดกว่าเดิม ริมฝีปากที่ประทับลงมา หัวใจของผมรู้สึกถูกเติมเต็มอีกครั้ง มันสุขจนแทบจะทะลักออกมา
-------------------------------------------------------------------------------END
.....ผมอ่านจะโดนคนอ่านกระทืบตาย T^T.... แต่จบจริงๆครับ กำลังทำตอนพิเศษอยู่ครับ T^T
-
ยังไม่หมดหมดใช่มั้ย...
-
หายไปนานมากกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณที่มาต่อ
-
1 ปีแห่งการรอคอย o7
ในที่สุดก็มาต่อจนจบซะที ขอบคุณคนเขียนมั่กๆ
แต่ก็ยังรออ่านตอนพิเศษต่ออยู่นะ
คิดถึงมายด์ กะ เอ็ม
-
:call: :call: 222
-
กอดหน่อยยยยยยยยยยยยย คิดถึงมว๊ากอ๊ะค่ะ นึกว่าไม่มาต่อแล้วนะเนี่ยะ ดีจัง
-
ว้าว คนเขียนกลับมาแล้ว :impress2:
จะรออ่านตอนพิเศษนะคะ
สู้ๆเรื่องเรียนค่า o13
-
แล้วตกลงว่าพี่บูมนี่ยังไงครับ? จะไม่มารบกวนแล้วใช่หรือเปล่า
รอตอนพิเศษนะครับ
-
รอภาค2 จ้า
-
รอตอนพิเศษ
-
ฮู้วววว เกือบลืม
แต่ยังจำได้ลางๆค่ะ 555
-
สนุกมากกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่ะค่ะ o13 :o8: :-[ :impress2:
ขอโทษนะค่ะ :monkeysad: ที่เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวจบเลย :sad4:
แอบงงตอนจบด้วยล่ะ 55 :really2:
รอภาค 2 ค่ะ :z1: :z1:
ติดตามและเป็นกำลังใจให้ค่ะ :mc4: :bye2:
:pig4: :pig4:
-
โอ้ว 1 ปีที่รอคอย มันสิ้นสุดแล้ว
(ย้อนอ่านใหม่อีกรอบกันเลยที่เดียว)
-
กำลังใจครับ รอตอนพิเศษอยู่ ห้ามหายไปนานนะ หึหึ
-
โหย แบบว่าทำไมบีมไม่โกดอีพี่บูมมั่งว้า ไม่ใจเลย
-
:a5:
เปิดกู้มาเจอสุดแสนจะ
:mc4:
ที่กลับมาต่อ
นุกนานมากจร้า
-
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
รอตอนต่อไปคร๊า :กอด1:
-
สนุกมา o13 รอตอนพิเศษ แล้วก็ภาค 2 คราฟฟฟฟฟ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:-[ :-[ :-[น่ารักมากมาย
-
น่ารักมากเลยอ่ะทั้ง 2 คู่เลย :impress2:
-
เรื่องสนุกมากคะ แต่บางทีก็ขาดๆหายๆไปหน่อย อย่างตัวละครบางตัว แต่โดยรวมก็เป็นเรื่องที่สนุกมากๆค่า
ชอบฉากหวานๆ เขินแทน :-[ :-[ :-[
-
สนุกคะเรื่องนี้
-
ได้ใจมาก....รอ ภาค 2 อยู่คร๊าบ....:haun4:
อย่างนี้ต้องหาประสบการณ์....(ในการอ่านและข้อมูล : คิดไรอยู่อ่ะ) 5555
เป็นกำลังใจให้ :L2:
ปล. ว่าด้วย NC คุณทำดีแล้วแต่เหมือนขาดอะไรไม่รู้ไปบางอย่างนิดนึ่งอ่ะ
(ไม่ต้องใส่ใจนะ แบบที่คุณเขียนได้ก็ดีแล้วล่ะ 555) :กอด1:
ไปดีกว่า สู้...สู้ เน้อ o13
:bye2:
-
ขอบคุณค่ะ ^^
-
สนุกมากเลย แต่จบแบบ คู่อื่นไปไหนเนี่ย????? เพ้อละนะ
-
ขอเมนต์นิดนึง เพื่อเป็นข้อมูลให้ผู้เขียน เขียนเรื่องหน้าหรือภาคที่ 2 ได้ยอดเยี่ยมมากขึ้น
1. เปิดเรื่องด้วยนายเบสท์ ปูเรื่องเหมือนจะมีบทบาท ไม่พระเอกก็พระรอง หรือตัวร้าย
แต่แล้ว มันโผล่มา 2 วินาที แล้วตายจากเรื่องไปเลย ... อาเมน ส่งไปสู่ สุขคติ
2. เอ็ม ดูโตไป ดูรวย ไปเปล่า จากพฤติกรรมแบงค์พันใส่ซองเป็นปึกๆ และ ในเรื่องก็แค่ใส่ซอง แล้ว หายไปเลยอีกเช่นกัน
โดยธรรมชาติ ถ้ามีใครทำแบบนั้นกับเรา เราคงเสียความรู้สึกมาก และไม่น่าจะยอมให้จบลงง่ายๆ
ต้องดราม่ากันให้เห็นคุณค่าความเป็นคนบ้าง
3. แถมการได้กันในครั้งแรก มันยังดูไม่มีที่มา และที่ไป ไม่มีแรงขับ หรือ แรงผลัก ไม่มีเหตุผลรองรับ โผล่มาที่หอ ตามมาตอนไหน และเข้าห้องกันได้ง่ายๆ อีกฝ่ายก็ไม่ขัดขืน ดูทะแม่งๆ ต้องปูพื้นแน่นๆอีกนิดนะครับ
4. เริ่มเรื่องด้วยเรื่องของ มายด์ เน้นคู่มายด์มาได้กว่า 40 เปอร์เซ็นต์ของเรื่อง แล้วเปลี่ยนตัดมาเป็นคู่ของบีม และจบลงด้วยคู่ของบีม
สรุป บีมคือคู่เอกหรือเปล่า หรือ จงใจให้น้ำหนักเท่าๆกัน
5. พี่ปาล์มที่แทรกเข้ามา ยังไม่มีพื้นฐานที่ชัดเจนพอ อยู่ๆดีก็เข้ามาแล้วก่อเรื่องทันที เช่นเดียวกับพี่บูม น่าจะเล่าปมหลังบ้าง
/// ทำไมตอนเค้าอยู่ ม.4 รู้สึกตัวเองเด็กกว่าพวกนี้หลายสิบเท่าจัง ในเรื่องนี่ยังกะตัวแม่มาเอง 555
สรุป ผมเข้าใจว่าคนเขียนไม่ได้ทำสตอรี่บอร์ดหรือวางพล็อทไว้แบบแน่นๆ (โครงสร้างเรื่อง การดำเนิน คอนฟลิก)
เข้าใจว่าเขียนไปเรื่อยๆ ต่อเรื่องกันแบบสดๆ เรื่องเลยอาจจะเขวไปมาบ้าง
บางซีนน่าจะเพิ่มน้ำหนักของภาคบรรยาย เพราะถ้าคุยกันยืดๆยาวๆ หรือใช้บทสนทนาเดินเรื่องมากๆ
มันจะทำให้ไม่ค่อยน่าสนใจ และ ดูตัดฉากสลับไปมามากเกิน ก่อให้เกิดความสับสนได้
ในกรณีการเปิดเผยในครอบครัวว่าตัวเองเป็นเกย์ ส่วนมากร้อยละ 99 คนที่รับปัญหานี้ได้คือแม่ และคนที่ไม่พร้อมรับฟัง คือ พ่อ
แต่เอาละ มันอาจจะสลับกลับกันก็เป็นได้
ในฉากนี้ น่าจะเติมอะไรที่มันสร้างอารมณ์ให้มากขึ้นได้อีกเยอะ
เช่น บทสนทนาเครียดๆ บทบรรยายสภาพดินฟ้าที่ย่ำแย่ หรือ บรรยายความคับขันของอารมณ์ หรือ บทสนทนาโต้แย้งกันของพ่อแม่
จะสร้างสีสัน หยดน้ำตา และ ภาพลักษณ์ให้ตัวละครของเราดูภูมิฐาน มั่นคง ขึ้นอีกมาก
และถ้าผู้เขียนเคยผ่านจุดนั้นมาได้ จะเข้าใจว่าการตัดสินใจเปิดเผยตัวตนในสังคมไทยนั้น บีบคั้นอารมณ์ได้มากเช่นไร
สิ่งที่จะชมคือ คุณทำสำเร็จ เขียนจนจบได้ครับ
แต่ ลองอ่านผลงานตัวเองดูหลังเขียนจบ ซัก 2 สัปดาห์เราจะเห็นข้อบกพร่องมากขึ้น
และใช้ข้อบกพร่องนั้นๆ ปรับปรุงในงานเขียนชิ้นต่อๆไปครับ
เอาใจช่วยครับ จะรอติดตามผลงานต่อๆไปครับ
-
อ๊ากก ไม่รู้จักกันแล้วมาสะบาเดกันได้ไง เลือดหมดตัวเลย :jul1:
-
น่ารักจัง
-
:pighaun: ตายอย่างมีความสุขค่ะ
-
ม.ปลาย =c= ไฟแรงจริงๆ
-
น่ารักทั้งสองคู่เลยอิอิ ชอบมาก
-
เพิ่งตามมาอ่านรวดเดียวจนจบเลย
เป็นเรื่องที่น่ารัก(ปนหื่น?)มากๆเลยคะ
ชอบคู่ปอมบีม >ww<
รออ่านภาค 2 อยู่นะคะ จบแบบค้างๆ
-
รู้สึกดีกับเรื่องนี้ ;3
ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะฮะ จะรอตอนพิเศษครับ ★
-
เอิ้กๆๆๆๆๆ มาถึงก็ :m25: เลยนะคะ
ถูกใจเจ้เจงๆ(แบบว่าหื่นสุดๆ :m23:)
ตอนที่ 1มาก็น่าติดตามเลย ลงชื่ออ่านด้วยคนค่ะไรเตอร์
:-[ :-[ :-[
-
โห สุดยอดเจงๆ เอ็ม นายเจ๋งมาก :m29:
อยู่ๆก็ขอคบแบบลับๆเลยเรอะ :m22:
นี่มันเมียเก็บใช่มะฮะ 555 o8
-
แก๊~เจ้าท็อป!! :m31:
มีแฟนอยู่แล้วยังมาขอมายด์คบอีกเรอะฮ้า!! :angry2:
มันน่าจับกระชากไส้นัก! :m16: :m16: :m16:
ปล.แต่ก็ดีนะ ก็ถือว่าเจ้านี่ไม่ใช่คนที่มายด์ชอบอย่างแน่นอน :m17:
5555 ตำแหน่งนั้นคงไม่พ้นเอ็มใช่มะ กร๊ากกกๆๆๆ :m3:
-
ตัดแบบ ดื้นๆ เดวก็ ไม่โพสแบบดื้นซะเลย :a6:
5555 ล้อเล่นจร้า ไรเตอร์ :laugh3:
-
กร๊ากกกกๆๆๆ เอ็มของเราน่ารักเจงๆ :m20:
เอาใจช่วยเน้อ สุดหล่อ :m3: :m3: :m3:
-
เอ็ม เอ็งได้ทั้งขึ้นทั้งล่อง มายด์เราขาดทุนย่อยยับเลย 555 :haun5:
แต่..เอ็มเอ้ย เอ็งขอมายด์เป็นแฟนลับๆ แต่ตอนนี้ :m29:
แกกำลังประกาศให้โลกรู้ว่า...มายด์เป็นเมียเอ็งเลยนะ 555 :o
-
5555 จากจะมอมเหล้าเค้า แต่ไหงกลับโดนมอมเองได้ล่ะ 55 :m20:
เลยโดน :pighaun: เลยยยย 555
-
ตอนแรกมาซะเร็วเวอร์ แทบอยากจะประเคนกำปั้นใส่ o3
แต่ไหงตอนนี้ หลงมายด์ซะโงหัวไม่ขึ้นเฉยเลย 55555 :give2:
-
o13 o13
-
จบแล้วสินะ จะรออ่านภาค 2 นะครับ
-
อยากได้ตอนพิเศษ
-
รอตอนพิเศษษษษษษษษษษษษษษ :z3: :z3:
-
จบแบบแฮปปี้ก็ดีใจแล้วววววว รอภาค2นะจ้าาา
-
เลิฟ บีมๆๆๆๆๆ :m25: :m25: :m25: :m25:
-
ค้างคา ค้างคา
ได้แต่รอตอนต่อไป อย่างใจจดใจจ่อ
:t3:
-
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
ขอบคุณมากค่า ที่แต่งให้อ่านนนนนนนนนน
-
สนุกจัง
ชอบคู่มายด์กับเอ็มที่สุดอ่ะ
หวานจนเลี่ยนจริงๆเลยคู่นี้
อยากอ่านตอนพิเศษเร็วๆจังเลย
รีบๆมาต่อน้า รออยู่จ้า
-
ชอบคู่ของบีมมากเพราะมันน่ารักดีชอบบุคลิกอย่างบีมมาก
ดูเงียบๆแต่มีมุมน่ารักๆเยอะ555+
ให้กำลังใจเพื่อแต่งนิยายต่อไปค่ะ^^
-
:o8:
-
:pig4:
-
จบแล้วหรอ...กำลังเพลินๆเลยครับ เนื้อเรื่องสบายๆ ตัวเอกน่ารักมาก ทั้ง 2 คู่เลย แต่ผมชอบคู่บีมมากกว่า ฮ่าๆๆๆ
-
เย่ๆๆ อ่านจบแล้วว .
น่ารักทั้งสองคู่เลยแต่เราชอบคู่สองมากกว่า ห้าๆๆ ,แต่ไม่ใช่ไม่ชอบคู่แรกนะ เอิ๊กกๆๆ น่ารัก อยากได้แบบพี่ปอมบ้างอะไรบ้าง
-
:z13: :z13: จิ้มๆ ไว้ก่อน
อ่านมาได้ถึงตอน ๑๕ ล่ะ สนุกมาก... ยิ้มทั้งเรื่องเลย
เอ็มน่ารักเว่อร์....... :-[
เดียวอ่านจบเมื่อไรมาเม้นต่อ คริคริ :กอด1:
-
คลิกอ่านตามสารบัญแล้วเหมือนตอนมันมั่ว ๆ น่ะ หาตอนจบไม่เจอด้วยน่ะ งง ๆ
ป.ล.เป็นกำลังใจให้คนเขียนสำหรับเรื่องต่อ ๆ ไปน่ะค่ะ เรื่องนี้อาจจะมีหลุด ๆ บ้างแต่ก้อน่าติดตามจ้ะ
สู้ ๆ :mc4:
-
ต้องเข้ามาอีกครั้งเนื่องจากว่าไม่เข้าใจว่าตอนใหม่จะต่อจากตอนเก่าน่ะ :o8: ยังไงรอตอนพิเศษน่ะจ้ะ
-
อ่านจบแล้วววววววววววววววว
น่ารักมากกกกกกกกกกก
ชอบทุกคู่เลยค่ะะะะะะะะะะะะ
:o8: :-[ :o8:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นนิยายเรื่องแรกที่ทำให้รู้จักเล้า :L1:
น่ารักมากค่ะเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ได้อ่านวายค่ะ น่ารักๆมาๆชอบทุกคู่เลย o13
-
เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ชอบครับ
-
อ่านรวดเดียวจบ
เนื้อเรื่องน่ารักดี ชอบเรื่องเบาๆ ไม่ดราม่ามากเกินไป
ขอบคุณที่แต่งจนจบ
:L1: :L1:
-
ชอบมากๆเลยค่ะอยากให้มีอีกจัง ครั้งต่อไปขอเป็นของบูมนะค่ะ o18
-
o13 o13 o13
-
น่ารักจัง
-
สนุกมากกกกกก ^.^
-
สนุกมากค่ะ ไม่ดราม่า :L2:
-
:haun4: :t3: :t3: :t3:
-
อ่าจบแล้วเหรอ
-
คู่เอ็มกับมายด์น่ารักนะเนี่ย หื่นสุดๆเลยนะเอ็ม
คู่พี่ปอมกับบีมนึกว่าจะม่าม่าแล้ว ดีที่ไม่เป็นไร
-
:pig4: :pig4:
-
เอ็มกับมายหายไปไหนตอนจบอ่ะ แง๊ๆๆๆๆ :ling1:
น่ารักทั้งสองคู่เลยค่ะ แต่แอบเคืองบูมมากๆ
-
อ้า~ อ่านจบซะแล้ว รู้สึกว่ามันจบเร็วไปหน่อยน่ะค่ะ ตอนอ่านก็พยายามหาว่าเมื่อไหร่เบสจะออกมาอีกนะเพราะเป็นรักแรกของมายด์ เลยน่าจะมีบทบาทขึ้นมาอีกหน่อยเพิ่มสีสันแบบกระตุ้นอารมณ์ให้ดาร์คนิดๆ (แอบเอสเอ็มนิดๆ 555+) ส่วนตัวละครอื่นๆ ที่คิดว่าน่าจะมีบทเพิ่มก็มีท็อป ซัน ปาล์ม บูม หรือแม้แต่หลิว เราไม่ได้นิยมดราม่านะ แต่อยากให้ถึงอารมณ์กว่านี้อีกหน่อย แต่โดยรวมก็ผ่านนะคะ เราอ่านรวดเดียวเพื่อให้เคลียร์เร็วๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของคนแต่และถือเป็นเรื่องแรกที่เราคอมเมนท์หลังจากสมัครไม่ถึงสามวัน แล้วจะติดตามต่อๆ ไปนะคะ สู้ๆ
-
คิดถึงเรื่องนี้จังเลย เป็นเรื่องแรกที่เราอ่านในเล้า :กอด1:
-
จบซะและ
-
:pig4: :pig4:
-
เอ๋??? มีภาคสองใช่มั้ย? เดี๋ยวค่อยหานะ ห๋าวววววว :mew4:
-
สนุกมากค่ะ ชอบทั้ง 2 คู่เลย :pig4:
-
:mew1: อ่านจบแล้วค่ะ ชอบจัง ถึงจะเป็นเรื่องแรกแต่ก็สนุกค่ะ
เห็นหลายๆท่านมาเสนอแนะให้แล้วหลายๆจุด เลยไม่ขอพูดถึงแล้ว จะเป็นกำลังใจให้และรอเรื่องใหม่นะคะ สู้ๆๆๆ
-
จบอีกหนึ่งเรื่อง ช่วงนี้ว่างจัด เอาแต่อ่าน ๆ ๆ ๆ :m23:
-
สนุกมากค่ะ ชอบทั้ง 2 คู่เลย
แต่คนแต่งคงไม่มาแต่งต่อแล้วมั้ง หายไปเลย
อยากอ่านตอนพิเศษจังค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งค่ะ ^^
-
:pig4:
ฮามายด์มาก ตอนแรกด่าเอ็มจะเป็นจะตาย พออ่านไปตอนภาคของบีม หวานจนมดจะขึ้น
-
ดเหมือนคู่หลักจะกลายเป็นบีมกับปอมไปซะแล้วววว พี่ท๊อปหายไปเลยย :katai2-1: :katai2-1:
-
เป็นเรื่องที่น่ารัก :ling1: :ling1: สนุกจัง
-
น่ารักๆๆกรีดชอบมากขอบอก
-
:pig4:
-
สนุกดี ช่วงหลังเปลี่ยนคู่หลักเฉยเลย :laugh: :laugh: :laugh:
-
:jul1:
น่ารักดีค่ะเรื่องนี้
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
:pig4: :pig4:
-
ชอบเอ็มกับมายด์อ่ะ น่ารักดี
ส่วนปอมกับบูมนอนแรกๆก็ดีหรอก ท้ายเริ่มไม่ค่อยสนุกเท่าไร ยิ่งมาเจอนายบูมอีก อยากถามบีมเหลือเกิน ตกลงเคยมีความจำบ้าวป่ะ โดนทำขนาดนั้นยังไม่จำ ไม่ระวังตัว อยู่ใกล้อยู่ได้ เฮ้ออออ :ruready :ruready
-
:hao6: :
:pig4: :pig4:
-
สรุปคู่ไหนคือคู่หลัก งง :hao4:
-
:pighaun:แซดดดดเลยดิ
-
:pig4: :pig4: :hao3: :hao3:
-
:o8: ขอบคุณสำหรับนิยาย