-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦♥♦
เป็นได้แค่ตัวแทน
Part 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.msg2198257#msg2198257)
Part 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.msg2198275#msg2198275)
Part 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.msg2198312#msg2198312)
Part 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.msg2198385#msg2198385)
Part 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.msg2199193#msg2199193)
Part 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.msg2199243#msg2199243)
Part 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.msg2200977#msg2200977)
Part 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.msg2201349#msg2201349)
Part 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.msg2201558#msg2201558)
Part 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.msg2202075#msg2202075)
บทสรุป (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.msg2217827#msg2217827)
อุดหนุนผลงานคนเขียนได้ที่ MEB (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjcxMDkxIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMzk2NDciO30) :hao7:
[attachment deleted by admin]
-
"โห ไอ้เหม เค้าจะกลับกันหมดแล้ว ไม่มาพรุ่งนี้เลยหละ" เสียงร้องทักเชิงบ่นจากชายหน้าตี๋ ไม่ได้ทำให้คนที่มากับผมเดือดร้อนสักเท่าไหร่
พี่เหมแค่ยักไหล่ แล้วตอบอย่างไม่ยี่หระ "เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้กูค่อยมาละกัน"
พี่คนที่ร้องทักรีบจับแขนพี่เหมไว้ แล้วบอก "เฮ้ยๆ ไม่ต้องเลย มานั่งๆ สัด แค่นี้ทำเป็นน้อยใจ"
พี่เหมทำเสียงหึในลำคอ คนอย่างพี่เหมหนะเหรอจะน้อยใจ รำคาญเสียงบ่นซะมากกว่า
"แล้วนั่นพาใครมาด้วย อย่าบอกนะว่าเลขาคนใหม่" พี่ที่จับแขนที่พี่เหมถาม เมื่อเห็นว่าผมยืนอยู่ข้างๆ
"แฟนกู" พี่เหมตอบเรียบๆ แล้วบอกกับผม "เพื่อนพี่"
ผมยกมือไหว้ ไม่รู้ใครเป็นใครเพราะพี่เหมไม่ได้แนะนำรายตัว "สวัสดีครับ"
คนที่อยู่ในโตีะยกมือรับไหว้ผมและมองมาเหมือนอึ้ง ทำไมต้องอึ้งผมก็ไม่เข้าใจ หรือพี่เหมไม่เคยมีแฟน... หลังจากนั้นพี่ที่ร้องทักพี่เหมก็บอก "หวัดดีครับ พี่ชื่ออั๋นนะ ส่วนนั่นไอ้แฟรงค์ ไอ้ดิน ไอ้กรณ์ ไอ้มิว... แล้วน้องหละ ชื่อไร"
"ฟ่างครับ"
"ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องฟ่าง ผสมอะไรดีครับ เดี๋ยวพี่ชงให้" พี่อั๋นถาม
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะตอบ พี่เหมก็ตอบแทนซะก่อน "เป๊บซี่"
"โอเค ผสมเป๊บซี่นะ ไอ้ดินหยิบเป๊บซี่มาดิ๊"
"เป๊บซี่เพียวๆ" พี่เหมบอกเรียบๆ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ
"เฮ้ย ไรวะ มาเที่ยวทั้งจะให้น้องมันกินแค่เป๊บซี่เนี่ยนะ แอลกอฮอล์มันก็ต้องมีบ้าง"
พี่เหมมองหน้าพี่อั๋นนิ่งๆ "มันเป็นแฟนมึงเหรอ"
พี่อั๋นหน้าเสียนิดหนึ่ง ก่อนจะแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อน "เป็นแฟนกูก็ดีสิ น่ารักขนาดนี้" แต่พี่เหมไม่ตลกด้วย ยังคงมองหน้าพี่อั๋นนิ่งๆ เหมือนเดิม จนอีกฝ่ายต้องบอก "เออๆ ไม่ใช่แฟนกู น้องมันเป็นแฟนมึง พอใจยัง"
"ถ้าเป็นแฟนกูมึงก็ไม่ต้องเสือก กูจะให้มันกินอะไรมึงก็ไม่ต้องแย้ง"
พี่อั๋นยักไหล่ ก่อนจะบอก "โทษที กูลืมไปว่ามึงไม่ชอบให้ยุ่งกับเด็กมึง"
"คราวหลังก็จำไว้ อย่ายุ่งกับเรื่องของกู"
"เฮ้ย เรื่องไม่เป็นเรื่องน่า ไอ้อั๋นมันก็บอกแล้วไงว่าขอโทษ" พี่คนที่ชื่อกรณ์เอ่ยแทรกขึ้นมา
"มึงเสือกอะไรด้วย กูคุยกับไอ้อั๋น"
ถ้าปล่อยไว้ สถานการณ์คงจะบานปลายไปมากกว่านี้อีก ผมจึงรีบบอก "เอ่อ...คือ ผมคอแห้ง ขอเป๊บซี่ได้มั้ยครับ"
"ได้สิ อ๊ะ นี่ครับ" พี่คนนี้ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะชื่อแฟรงค์ เพราะหน้าเหมือนฝรั่ง
ผมยื่นมือไปรับแก้วที่พี่เขาส่งให้ แล้วยิ้มให้ "ขอบคุณครับ"
พี่เขาก็ยิ้มให้ ก่อนจะทำท่าเหมือนสะดุ้ง แล้วยกแก้วเหล้าตัวเองกระดกลงคอ... ผมหันมองตามสายตาพี่แฟรงค์ก็เห็นพี่เหมทำหน้านิ่งๆ เหมือนเดิม แต่ตายังไม่หายดุ สงสัยจะเคืองพี่อั๋นอยู่ -_-!
หลังจากเหตุการณ์ระทึกขวัญผ่านไป พี่อั๋นก็เรียกพนักงานให้นำเมนูมาให้ผมกับพี่เหม "สั่งตามสบายเลยนะครับ มื้อนี้ไอ้เหมเป็นเจ้ามือ" ซึ่งพี่เหมก็ไม่ว่าอะไร แค่ยกเหล้าขึ้นจิบ
"พี่เหมจะสั่งอะไรมั้ยครับ" ผมถามเมื่อไม่เห็นพี่เหมหยิบเมนูขึ้นมาดู
พี่เหมส่ายหน้าปฏิเสธ "สั่งเถอะ พี่ไม่หิว"
ผมมองอีกฝ่ายอย่างเป็นห่วง ตั้งแต่รู้จักกันมา ผมเห็นพี่เหมแตะอาหารน้อยมาก ตอนเช้าก็ดื่มแต่กาแฟ ตอนเย็นก็แทบจะไม่เคยทานข้าว ไม่รู้กลางวันทานอะไรหรือเปล่า ผอมจนแก้มตอบหมดแล้ว... คิดแล้วผมก็ดันเผลอเอานิ้วไปแตะที่แก้มของพี่เหม พี่เขาก็เลยหันมามองแล้วเลิกคิ้วขึ้นเชิงถาม ผมส่ายหน้าไม่อยากเซ้าซี้ ถึงพูดไปก็ไม่เคยฟัง แต่คิ้วพี่เหมก็ยิ่งเลิกขึ้นสูงไปอีก ผมเลยตัดสินใจบอก "ไม่ทานอะไร แก้มตอบหมดแล้ว"
พี่เหมส่งเสียงหึในลำคอ ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นจิบอีกครั้ง แล้วไม่รู้เพราะอะไรที่ทำให้พี่เหมยกแขนขึ้นมาพาดพนักพิงของเก้าอี้ผม ก่อนจะเอียงศีรษะมามองเมนูที่ผมถืออยู่ แล้วชี้ไปที่ทอดมันกุ้ง "เอานี่ก็ได้"
"ข้าวด้วยนะครับ" ผมคะยั้นคะยอ อยากให้อีกฝ่ายทานอะไรมากกว่านี้... พี่เหมก็หันมามองหน้าผมแล้วเลิกคิ้วขึ้นเหมือนจะบอกว่า 'ได้คืบจะเอาศอก' แต่ผมก็ทำใจดีสู้เสือ ยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดให้ แล้วอ้อนเสียงอ่อน "นะครับ... ข้าวผัดปู ทานนิดเดียวก็ได้ ที่เหลือเดี๋ยวฟ่างทานเอง"
พอพี่เหมถอนหายใจ แล้วพยักหน้า ผมก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจที่สามารถทำให้อีกฝ่ายทานอะไรได้บ้าง...
ผมสั่งข้าวผัดปู ทอดมันกุ้ง ไก่ทอดตะไคร้ สามอย่าง... หลังจากพนักงานรับออเดอร์ไปแล้ว ผมก็หันมาจะหยิบแก้วเป๊บซี่ขึ้นดื่ม เผอิญหันไปสบตากับพี่มิวพอดี... ผมก็ยิ้มให้ตามมารยาท ไม่แน่ใจว่าพี่เขาเห็นหรือเปล่าเพราะเขาไม่ได้ยิ้มตอบ แต่ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบเฉยๆ
พออาหารมา ผมก็ตักข้าวผัดปูใส่จานพี่เหมสามช้อน ส่วนของตัวเองสามช้อนเหมือนกัน แต่เมื่อผมตักเข้าปากจนเกือบจะหมดจาน พี่เหมก็ไม่มีทีท่าว่าจะแตะสักนิดเดียว แม้แต่ทอดมันกุ้งที่เจ้าตัวสั่งเองก็เถอะ
ผมจิ้มทอดมันกุ้งในจานมาชิ้นนึง ก่อนจะหั่นเป็นชิ้นพอดีคำ ราดน้ำจิ้มแล้วส่งเข้าปาก... ก่อนจะทำแบบเดิมแต่จิ้มไปจ่อที่ปากของพี่เหมแทน พอพี่เหมมองมาผมก็พยักหน้าแล้วบอก "อร่อยครับ"
พี่เหมอมยิ้ม ก่อนจะอ้าปากรับทอดมันกุ้งที่ผมป้อน...
ถึงจะอาย แต่ก็ต้องทน ไม่อย่างนั้นพี่เหมคงไม่ทานอะไร ผมจึงทำเป็นไม่สนใจกับสายตาของคนในโต๊ะ ทานเองบ้าง ป้อนพี่เหมบ้าง จนทอดมันกุ้งหมดจาน พี่เหมก็บอกว่าอิ่ม และผมก็อิ่มเหมือนกัน จึงหยุดทาน... รอให้ในท้องมันย่อย เดี๋ยวค่อยมาลุยใหม่ เสียดายของ 555+
อีกครั้งที่ผมหันไปสบตากับพี่มิวและยิ้มให้ แต่พี่เขาก็ทำเหมือนไม่เห็น ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบเช่นเคย...
ผมเดาสายตาของพี่เขาไม่ออก... จะว่ารังเกียจ หงุดหงิด หรือรำคาญมันก็ไม่ใช่ แต่เป็นสายตาที่หากผมตาไม่ฝาดมันแสดงถึงความอิจฉา
พี่เขาอิจฉาผมหรือ? อิจฉาเรื่องอะไร? และทำไมต้องอิจฉา?
ผมเฝ้าคิด แต่ก็ไม่สามารถจะหาเหตุผลมาอธิบายได้ จึงพยายามจะไม่เก็บมาใส่ใจ....
นั่งฟังคนอื่นๆ คุยกันสักครู่ น้ำเป๊บซี่ที่ดื่มเข้าไปหลายต่อหลายแก้วก็เริ่มจะออกฤทธิ์ ผมจึงสะกิดบอกคนที่นั่งข้างๆ "ไปห้องน้ำนะครับ"
พี่เหมไม่ตอบ ไม่พยักหน้า แต่ลุกขึ้นยืนเป็นเชิงบอกว่าจะไปด้วย... ผมไม่ได้ห้าม หรือบอกว่าไปคนเดียวได้ เพราะไม่อยากขัดใจ เดี๋ยวจะพาลอารมณ์เสียอีก...
"พี่รอข้างนอก" พี่เหมบอก แล้วหยิบบุหรี่ออกมาจุดสูบ
ทำธุระเสร็จ เดินออกมา ผมได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกัน และหนึ่งในนั้นเป็นเสียงของพี่เหม ผมเลยยอมเสียมารยาทแอบฟัง...
"ไม่ได้เจอกันนาน สบายดีมั้ย" เสียงนี้ผมไม่คุ้น
"สบายดี" นี่เสียงพี่เหม เอกลักษณ์เฉพาะตัว ถามคำตอบคำ 555+ แต่ที่แปลกคือมีประโยคต่อมาด้วย "อยู่ที่โน่นเป็นไงบ้าง สบายดีไหม"
"ก็ดี แต่เหงา คิดถึงที่นี่"
ทั้งคู่เงียบไปจนผมคิดว่าใครอีกคนคงไม่อยู่แล้ว กำลังจะก้าวเท้าออกไป แต่เสียงที่ไม่ใช่พี่เหมก็ดังขึ้นอีก...
"นายยังเก็บอยู่"
"อะไร"
"แหวนของเรา" เสียงที่ไม่ใช่พี่เหมบอก
ไม่มีเสียงตอบจากพี่เหม... หรืออาจจะมี แต่ผมไม่ได้ฟัง เพราะตอนนี้ในหัวมีแต่คำว่า 'แหวนของเรา'
หมายความว่าไง คนๆ นี้เป็นใคร เจ้าของแหวนที่พี่เหมแขวนไว้กับสร้อยที่สวมไว้ตลอดเวลาไม่เคยทอดแม้กระทั่งยามนอนหรือ
แหวนทองคำขาว... ที่มีลายสลักว่า 'M&H Forever'
ผมรู้ว่าแหวนวงนั้นคงมีความสำคัญกับพี่เหมมาก
ผมเคยสงสัยว่า 'M' คือใคร
ตอนนี้ผมรู้แล้วว่า 'M' คือใคร และตอนนี้ผมก็จำได้แล้วว่าเสียงไม่คุ้นนั่นคือเสียงของใคร
'พี่มิว'
"ทำไมเข้าไปนานจัง ทำอะไรอยู่" พี่เหมถามเมื่อผมเดินออกมาจากห้องน้ำ
"แมลงมันบินเข้าตาครับ ฟ่างล้างตาอยู่"
"อ้าว ทำไมไม่เรียกพี่ ไหนดูซิ" น้ำเสียงห่วงใยที่นานๆ จะได้ยินซักที ทำเอาผมแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ "ไม่เป็นไรแล้วครับ ล้างออกแล้ว"
พี่เหมจิ๊ปากอย่างขัดใจ แล้วดันคางให้หน้าผมเงยขึ้น "อย่าดื้อ เดี๋ยวออกไม่หมด ตาอักเสบ ต้องควักลูกตาทิ้ง"
"บ้า" ผมหัวเราะออกมาทั้งน้ำตา ทั้งขำทั้งเศร้า... ทำไมต้องดีกับผมผิดปกติ มันทำให้อดคิดไม่ได้ว่า ที่พี่เหมกำลังทำอยู่ ไม่ได้ออกมาจากใจจริง แต่เป็นเพราะรู้สึกผิด
"แสบตาเหรอ น้ำตาไหล"
"นิดหน่อยครับ" ผมตอบ... ซุกหน้ากับอกพี่เหม แล้วกอดอีกฝ่ายแน่นๆ ไม่รู้ผมจะมีสิทธิ์ทำแบบนี้ได้อีกนานเท่าไหร่
วัตถุเย็นๆ ที่สัมผัสข้างแก้ม ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้น... แหวนวงนั้น 'M&H Forever'
แหวนที่เจ้าของกำลังจะกลับมาทวงคืน...
"ดีขึ้นหรือยัง" พี่เหมถาม
แม้ในใจจะร้องตะโกน 'แย่ลงต่างหาก' แต่ผมก็ฝืนตอบออกไป "ดีขึ้นแล้วครับ"
"จะกลับเลยมั้ย"
"แล้วคนอื่นหละครับ"
"ช่างมันเถอะ เดี๋ยวค่อยโทรบอก"
"ครับ กลับก็ดีเหมือนกันครับ"
กลับไปที่ห้อง... ห้องที่มีแค่เราสองคน... ห้องที่ผมคงจะอยู่ได้อีกไม่นาน...
=justasubstitute=
ผมนั่งมองมือถือที่วางอยู่ตรงโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟากับนาฬิกาตรงผนังห้องที่บอกเวลาสองทุ่มด้วยความกระวนกระวายใจ
ปกติถ้าจะกลับช้า พี่เหมก็มักจะโทรมาบอกก่อนเสมอ...
อยากจะโทรไปหา แต่เพราะกลัวอีกฝ่ายจะหาว่าผมจู้จี้จุกจิก จึงพยายามข่มใจนั่งรอต่อไป
นั่งมองนาฬิกาจนเข็มสั้นชี้เลขเก้าและเข็มยาวชี้เลขสิบสอง แต่พี่เหมก็ยังไม่โทรมา...
ผมหยิบมือถือขึ้นมาจิ้มไปยังชื่อ 'Hubby' ที่เมมไว้ตรง Favorite Menu แล้วกดโทรออก... ก่อนจะตัดสายทิ้ง
รออีกหน่อยแล้วกัน... พี่เหมอาจจะติดธุระสำคัญอยู่จึงไม่โทรมา
เข็มสั้นชี้เลขสิบและเข็มยาวชี้เลขสิบสองแล้ว แต่พี่เหมก็ยังไม่โทรมา...
ถ้าโทรไปหาตอนนี้ พี่เหมจะรำคาญไหม... จะว่าผมวุ่นวายไหม
ตอนยังเด็ก ผมเห็นแม่นั่งรอพ่อ... ไม่ว่าจะดึกดื่นเที่ยงคืน ถ้าพ่อยังมาไม่ถึงบ้าน แม่ก็จะไม่นอน
ตอนนั้นผมไม่เข้าใจ ทำไมต้องเสียเวลานั่งรอ ทำไมไม่นอนก่อน แล้วค่อยลุกมาตอนที่พ่อกลับแล้ว...
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้ว... ผมเข้าใจความรู้สึกของแม่ที่นั่งรอพ่อกลับมาบ้านแล้ว
ผมเข้าใจแล้วว่า... ภรรยาที่รอสามีกลับบ้านมีความรู้สึกอย่างไร
คิดถึง... แม้จะได้เจอหน้าแค่ก่อนนอนก็ยังดี
เป็นห่วง... เหนื่อยหรือเปล่า จะได้ทานอะไรมาหรือยัง
กังวล... ปลอดภัยดีใช่ไหม ทำไมยังกลับไม่ถึงบ้าน เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า
เมื่อเข็มสั้นชี้เลขสิบเอ็ด เข็มยาวชี้เลขสิบสอง ผมก็ทนรอต่อไปไม่ไหว... กดโทรหาเจ้าของเบอร์ที่ผมเมมไว้ว่า 'Hubby'
[ฮัลโหล] เสียงพี่เหมดังมาตามสายโดยมีแบ็คกราวด์เป็นเสียงคุย เสียงหัวเราะและเสียงเพลงเบาๆ คงจะอยู่ในคลับที่ไหนสักแห่ง หรือไม่ก็ที่เดียวกับที่เขาพาผมไปพบเพื่อนวันนั้น
รู้สึกน้อยใจขึ้นมาวูบหนึ่ง แต่ก็พยายามปลอบใจตัวเอง 'ดีแล้วที่พี่เหมไม่เป็นอะไร' "เอ่อ... วันนี้พี่เหมจะกลับช้าใช่มั้ยครับ"
"อืม..." พี่เหมรับคำในลำคอ ก่อนจะถามเมื่อผมไม่พูดต่อ "ทานอะไรหรือยัง"
ผมเหลือบมองอาหารบนโต๊ะที่ยังไม่ได้แตะสักนิด ก่อนจะตอบ "ทานแล้วครับ พี่เหมหละครับ ทานอะไรบ้างหรือยัง หรือดื่มแต่เหล้า"
พี่เหมเงียบไปนิด ก่อนจะถามกลับ "รู้ได้ไงว่าพี่กำลังดื่มเหล้าอยู่"
"ได้ยินเสียงเพลงครับ" ผมบอก และต่อด้วยน้ำเสียงที่แกล้งทำเป็นร่าเริง "อย่าดื่มแต่เหล้านะครับ เดี๋ยวไม่สบาย"
"ครับผม"
"งั้นแค่นี้นะครับ จะนอนละ ง่วง"
"ครับ ฝันดีครับ"
"ครับ ขอบคุณครับ แต่พี่เหมห้ามฝันนะครับ กลับมาบ้านก่อนค่อยฝัน... เมาไม่ขับครับ"
"หึ หึ"
"บายครับ"
"บาย"
เพราะอยากจะอยู่กับอีกฝ่ายให้นานที่สุด แม้จะไม่ได้พูดกันก็ตาม มันจึงเป็นความเคยชินที่ผมจะปล่อยให้พี่เหมเป็นคนกดตัดสายหรือไม่ก็ปล่อยให้สัญญาณมันขาดหายไปเอง...
'ใครโทรมาวะ'
'ไม่มีใคร'
'ไม่มีใครได้ไงวะ มีฝันดง ฝันดี บอกมาเหอะน่า ไอ้มิวมันไม่หึงหรอก จริงมั้ยวะ'
'เกี่ยวไรกับกู'
'อ๊ะ อ๊ะ ทำเป็นปากแข็ง แล้วใครวะ ร้องไห้ขี้มูกโป่งมาหากู'
'สัด'
'ฮ่า ฮ่า ฮ่า แทงใจดำอะดิ... แล้วเมื่อไหร่มึงสองคนจะคืนดีกันเนี่ย พวกกูลุ้นจนเยี่ยวเหนียวแล้ว จริงมั้ยพวกมึง'
'ถะ ถะ ถั่วต้ม'
'ฮ่า ฮ่า ฮ่า'
'ก็ดีกันแล้วไง มึงเห็นพวกกูทะเลาะกันเหรอ'
'กูหมายถึงดีแบบเป็นแฟนกันเว้ย อย่าทำเป็นแกล้งโง่ สัด'
'หึ กูอะ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว... มึงไปถามคนมีแฟนโน่นเหอะ'
'มีได้ก็เลิกได้ จริงมั้ยวะ ไอ้เหม... ไอ้เหม?'
'อะไร?'
'ได้ฟังกูมั่งป๊ะเนี่ย... กูบอกว่า คนที่มีแฟน... มีได้ก็เลิกได้ มึงว่าจริงมั้ย'
'...จริง'
เพราะคำสุดท้ายที่ผมยอมปล่อยให้น้ำตาที่พยายามกลั้นไว้ ไหลรินออกมา...
ผมปล่อยให้ตัวเองร้อง.... และร้อง
ร้อง... ให้น้ำตามันหมดไป
ร้อง... เผื่อความเสียใจจะทุเลาลง
ร้อง... ให้กับความงมงายของตัวเอง
http://www.youtube.com/v/0v7R_LwtHyY?version=3&hl=en_US&rel=0" type=
Song Credit: อยากจะร้องไห้ by ใหม่ เจริญปุระ
=justasubstitute=
-
หวั่นใจตั้งแต่เห็นชื่อเรื่องแล้วล่ะค่ะ แบบว่าเป็นโรคแพ้ดราม่า ไม่กล้าอ่านเท่าไหร่เดี๋ยวจะเฟล
แต่สุดท้ายก็กดจึ้กๆเข้ามาอ่านจนได้ แฮ่
โอ๊ยตาย ไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้เลย พี่เหมแกก็ยังเก็บแหวนคู่ไว้อยู่ ปวดใจแทนน้องฟ่างจริงๆ
นี่หมายความว่ายังไม่ลืมฝ่ายโน้นใช่ป่ะ ถ้าอย่างนั้นจะทำอะไรจะเลือกทางไหนก็รีบๆจัดการให้มันชัดๆไปเลย
แต่ไม่รู้เจ้าตัวคิดอะไรอยู่ ณ ตอนนี้ เท่าที่อ่านมา เรายังมองไม่เห็นท่าทีของเหมต่อมิวชัดเจนเท่าไหร่นะ
-
กำลังได้อารมณ์อยู่เชียว
ว่าแต่จบแล้วใช่ไหมคะ
-
"ปึ๊ก!"
"โอ๊ะ!"
"อ๊ะ!" คนที่เข็นรถมาชมผม รีบขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ "ขอโทษครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า อ้าว! น้องฟ่าง"
ผมที่กำลังก้มลงคลำตรงข้อเท้าที่ถูกล้อรถเข็นชนเงยหน้าขึ้นมองคนทัก "อ้าว"
"จำพี่ได้ไหมครับ พี่อั๋น เพื่อนไอ้เหมไง"
"ครับ จำได้ สวัสดีครับ... พี่อั๋นมาซื้อของเหมือนกันเหรอครับ"
พี่อั๋นยกมือไหว้ยิ้มๆ "ครับ พอดีผ่านทางนี้ แฟนพี่เลยฝากให้ซื้อของ... ว่าแต่เจ็บมากหรือเปล่า พี่ขอโทษนะ มัวแต่หาของเพลิน"
"ไม่เป็นไรครับ เจ็บนิดเดียว" ผมโกหก ที่จริงเจ็บมากๆ เลยต่างหาก ยิ่งตรงเอ็นร้อยหวายยิ่งเจ็บ "แล้วพี่อั่นต้องซื้ออะไรบ้างครับ"
พี่อั๋นควักกระดาษออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกางให้ดู "หมดนี่เลย"
"โห" เยอะมากครับ ยาวเป็นหางว่าวเลย "แล้วพี่อั๋นได้อะไรแล้วบ้างครับ"
พี่อั๋นส่ายหน้าแล้วยิ้มแหยๆ "ได้แค่นี้ครับ งง หาไม่เจอ"
ผมมองในรถเข็นของพี่อั๋นแล้วก็ต้องยิ้มออกมา เพราะรายการที่แฟนพี่เขาเขียนมาให้มีประมาณเกือบสามสิบอย่าง แต่พี่อั๋นกลับได้ของมาแค่สองสามอย่างเอง "งั้น เดี๋ยวผมช่วยมั้ยครับ"
"ถ้าไม่รบกวนก็จะดีมากเลยครับ ถ้าพี่หาคนเดียว กี่ชั่วโมงไม่รู้จะครบ นี่ก็หาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว เพิ่งได้แค่นี้เอง"
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า" เห็นหน้าพี่อั๋นแล้วอดหัวเราะไม่ได้ ผมยื่นมือออกไป "งั้นเอาโพยมาครับ จะได้ดูว่ามีไรบ้าง"
"แล้วของน้องฟ่าง ได้ครบแล้วหรือยังครับ" พี่อั๋นถามอย่างเกรงใจ เมื่อเห็นรถเข็นของผมไม่มีอะไรสักอย่างเดียว
"ไม่เป็นไรครับ ผมจะซื้อของสด เอาไว้ทีหลังก็ได้ เดี๋ยวออกมาจากตู้แล้วมันจะเสีย"
"โอเค งั้นก็ลุยกันเลยครับ น้องฟ่างนำเลย เดี๋ยวพี่เข็นรถตาม"
"น้องฟ่างคบกับไอ้เหมมานานยังครับ" อยู่ดีๆ พี่อั๋นก็ถามออกมา หลังจากที่พวกเราเดินหาของตามโพยสักครู่
ผมหยิบแชมพูยี่ห้อตามที่ระบุในโพย นำไปใส่รถเข็นแล้วบอกพี่อั๋นโดยไม่มองหน้าอีกฝ่าย "ประมาณครึ่งปีแล้วครับ" ห้าเดือนสิบวันก็น่าจะเกือบครึ่งปีละนะ
"โห ตั้งครึ่งปี แล้วมันเพิ่งจะพาฟ่างมาแนะนำให้พวกพี่รู้จักเนี่ยนะ"
"พี่เหมงานเยอะครับ ไม่ค่อยว่าง"
"เหรอ... แต่พี่ก็เจอมันทุกอาทิตย์นะ ไม่เห็นมันเคยเกริ่นให้ฟังสักนิดเลยว่ามีแฟน จนกระทั่งวันนั้นแหละที่อยู่ดีๆ มันก็พามา"
ผมชะงักมือที่กำลังจะหยิบครีมหมักผม ก่อนจะคว้ามากำไว้แน่น เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายสังเกตุเห็นมือที่กำลังสั่นของผม... รอยยิ้มการค้าถูกส่งไปให้พี่อั๋น ผมพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น "ช่วงนั้นผมยุ่งด้วยครับ ต้องทำเรื่องรับปริญญา"
"อ้าว ฟ่างเพิ่งจบเหรอ เรียนคณะอะไรครับ"
"ถาปัดครับ ออกแบบภายใน"
"อ้าว คณะเดียวกับไอ้มิวเลย เอกเดียวกันด้วย จำได้มั้ย ไอ้มิวเพื่อนพี่อะ วันนั้นมันก็อยู่"
ผมพยักหน้า บอกเหมือนไม่รู้สึกอะไร "ครับ จำได้ พี่มิวที่ตัวขาวๆ หน้าสวยๆ"
"จะว่าไป น้องฟ่างก็หน้าคล้ายๆ ไอ้มิวนะ ถ้าบอกว่าเป็นญาติกันพี่ก็เชื่อ"
"บังเอิญมั้งครับ" อย่าให้ผมเหมือนพี่เขาเลย ผมไม่อยากเป็นตัวแทนใคร
"อืม... เรียนคณะเดียวกัน หน้าตาคล้ายกัน แถมยังเป็นแฟนไอ้เหมเหมือนกัน... สงสัยจะบังเอิญจริงๆ"
ผมหันมามองหน้าพี่อั๋นนิ่งๆ พยายามแกล้งโง่ต่อไปไม่ไหว "หมายความว่าไงครับ"
พี่อั๋นถอนหายใจเหมือนไม่อยากจะบอก แต่ผมรู้ว่าพี่เขาแกล้ง ถ้าไม่อยากจะบอก คงไม่โยงเรื่องมาเจอกันจนได้แบบนี้ "ก็... ไอ้มิวกับไอ้เหม มันเคยเป็นแฟนกันมาก่อน" พี่เขาหยุดพูดแล้วหันมามองหน้าผม ที่กำลังมองหน้าเขานิ่งๆ "น้องฟ่างจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ"
"พูดอะไรครับ"
พี่อั่นยักไหล่ "ก็... ที่ทั้งสองคนเคยเป็นแฟนกัน น้องฟ่างคิดว่าไง"
"คิดว่าพี่เหมเลิกกับพี่มิวแล้ว ก็ไม่น่าจะมีอะไรนี่ครับ" ผมบอก แล้วดึงรถเข็นเป็นเชิงบอกว่าให้พี่อั๋นเข็นตามมา เพราะของที่ต้องการอยู่อีกล็อค เป็นการบอกกลายๆ ด้วยว่าต้องการยุติบทสนทนานี้แล้ว แต่ดูเหมือนพี่อั๋นจะไม่เข้าใจหรืออาจจะเข้าใจแต่ไม่สน ยังคงพูดต่อ "มันสองคนไม่ได้เลิกกัน ฟ่างรู้มั้ย" ผมไม่ตอบ... ดูโพยในมือ แล้วอ่านซ้ำไปซ้ำมา แต่ไม่เข้าหัว ไม่รู้ว่าแฟนพี่อั๋นสั่งให้ซื้ออะไร แล้วทำไมผมถึงบ้ามาช่วยพี่เขาซื้อของ ทั้งๆ ที่อีกฝ่ายก็แสดงออกอย่างโจ่งแจ้งว่าต้องการให้พี่เหมกลับไปคืนดีกับพี่มิว เพราะเสียงของคนที่ลอดเข้ามาในโทรศัพท์วันนั้นก็คือ พี่อั๋นนี่เอง "มันสองคนรักกันมาก... โดยเฉพาะไอ้เหม มันแทบจะไม่เคยอยู่ห่างไอ้มิวเลย"
ผมเลิกเสแสร้งแกล้งทำเป็นไม่รู้สึก ถามพี่อั๋นเสียงสั่น "ถ้าเขาสองคนรักกันขนาดนั้น แล้วจะเลิกกันทำไมครับ"
"ไอ้มิวได้ทุนไปเรียนต่อที่ปารีส ทำให้มันต้องห่างกัน... แต่มันไม่ได้เลิกกัน... มันไม่เคยบอกเลิกกัน"
ผมยื่นโพยคืนให้พี่อั๋น แล้วบอกเสียงเบาหวิว "ผมนึกได้ว่ามีธุระ ขอโทษด้วยครับที่อยู่ช่วยต่อไม่ได้แล้ว" ทั้งผมและพี่อั๋นต่างก็รู้ว่านั่นคือข้อแก้ตัว... แก้ตัวน้ำขุ่นๆ แต่นั่นเป็นเพราะผมไม่อยากให้เขาได้เห็นน้ำตา... น้ำตาแห่งความพ่ายแพ้...
"คืนไอ้เหมให้เจ้าของมันเถอะ" ผมหยุดเดินแต่ไม่หันกลับไปมอง เมื่อเสียงพี่อั๋นดังขึ้น "เรื่องของมันสองคนคงจะจบลงด้วยดี ถ้าไม่มีมือที่สาม"
ใครกันแน่ที่เป็นมือที่สาม...
ใครกันที่ทิ้งพี่เหมไป...
ใครกันที่ทำให้พี่เหมเสียใจ...
ใครกันที่ไม่เห็นค่า เหยียบย่ำความรักของพี่เหม...
แล้วตอนนี้ก็คิดจะกลับมาคืนดีง่ายๆ หรือ...
แล้วผมหละ...
คนที่ยอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อพี่เหม
คนที่ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อพี่เหม
คนที่ยอมอดทนทุกอย่างเพื่อพี่เหม
คนๆ นี้ไม่มีค่าคู่ควรกับพี่เหมเลยใช่ไหม...
เป็นผมใช่ไหม... ที่ต้องเสียพี่เหมไป
=justasubstitute=
คุณเคยเป็นแผลมั้ย... แผลที่ใกล้จะหายแล้วมันตกสะเก็ด... แล้วคุณก็แกะเกาจนเลือดออกอีกครั้ง
คุณรู้ว่าเลือดจะออก... แต่คุณก็ทำ
คุณรู้ว่าแผลจะหายช้า... แต่คุณก็ทำ
คุณไม่ได้โง่... แต่คุณรู้ว่าสักวันแผลมันจะหายไป
คุณทำ... เพราะต้องการพิสูจน์ว่าแผลมันหายแล้วหรือยัง
ผมก็เช่นกัน...
ผมรู้ว่ามันจะเจ็บ... แต่ผมก็ทำ
ผมเจ็บ... ผมร้องให้... และหวังว่าสักวัน น้ำตาจะหมดไป
ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ผ่านมา... ผู้หวังดีคนหนึ่งมักจะโทรมาบอกผมเกี่ยวกับการนัดเจอกันของพี่เหมและพี่มิวเสมอ ซึ่งก็เป็นเรื่องจริงทุกครั้ง
ใช่... ผมตามไปดู
ไม่... ผมไม่ได้ไปอาละวาด แค่ดูจริงๆ
ไม่... ผมไม่ได้เป็นนางเอก แค่ไม่กล้า
ผมไม่กล้า.. เพราะพี่เหมไม่เคยบอกรักผมสักครั้งเดียว
ผมไม่รู้ว่ามีสิทธิ์หรือเปล่า... มีสิทธิ์บอกใครๆ ว่าพี่เหมเป็นของผมไหม...
ผมยังคงทำตัวเป็นศรีภรรยาที่ดี
ดูแลทำความสะอาดบ้าน... แม่ผมเคยบอก 'บ้านน่าอยู่ คนก็อยากกลับบ้าน' แม้พี่เหมจะทำลายทฤษฎีดังกล่าวไปแล้วก็ตาม แต่ผมก็ยังคงทำตามที่แม่บอกอยู่ดี
หุงอาหารที่พี่เหมชอบ... แม้จะเป็นหมันทุกวันก็ตาม
และรอพี่เหมกลับมา... ผมไม่เคยหลับลงหากพี่เหมยังไม่ถึงบ้าน แต่อีกฝ่ายคงไม่รู้ เพราะผมแกล้งหลับ ไม่อยากให้พี่เหมรู้ว่าผมรอ
เซ็กส์... เป็นเรื่องเดียวที่เราเข้ากันได้ดี
ดึกดื่นเที่ยงคืนหรือแม้จะเหนื่อยแสนเหนื่อย... แต่ถ้าพี่เหมต้องการผมก็ไม่เคยขัด
ผมพยายามศึกษา และข่มความอาย ทำตามหนังสือหรือหนังโป๊ที่เสิร์ชเจอในอินเตอร์เน็ต... แรกๆ ดูเหมือนพี่เหมจะแปลกใจ แต่รู้เลยว่าชอบ
บางครั้งหลังจากที่อีกฝ่ายหลับไปแล้ว ผมก็เคยนอนคิด... นี่ผมเป็นเมียหรือแค่นางบำเรอของพี่เหมกันแน่
ในสายตาของพี่เหม เคยมีผมอยู่ในนั้นบ้างไหม...
บ่อยๆ ที่ผมต้องเรียกร้องความสนใจจากพี่เหม... เข้าไปนั่งตัก ตอนพี่เหมอ่านหนังสือ ไม่อย่างนั้นพี่เหมก็จะสนใจแต่หนังสืออย่างเดียว... เข้าไปกอด ตอนที่พี่เหมยืนเหม่อ ไม่งั้นพี่เหมก็จะไม่หันมาเมื่อผมเรียก
ผมเคยสงสัย... พี่มิวต้องทำขนาดผมไหม... ต้องใจกล้าหน้าด้านขนาดผมไหม... เวลาพี่เหมอยู่กับพี่มิว พี่เหมสนใจอย่างอื่นมากกว่าพี่มิวไหม
คงจะไม่... เพราะพี่เหมรักพี่มิว
แต่... พี่เหมไม่ได้รักผม
ผมยอมทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับพี่เหม...
ผมยอมสละทุนเรียนต่อที่ออสเตรเลีย... เพราะไม่อยากจากพี่เหมไปไกล
ผมยอมปฏิเสธบริษัทที่เพื่อนๆ หลายคนใฝ่ฝัน... เพราะพี่เหมต้องการให้อยู่บ้านเฉยๆ
เพื่อนๆ บอกว่าผมโง่ ที่ยอมทิ้งความฝันเพื่อคนๆ เดียว...
แต่ความฝันของผมคือการได้อยู่กับคนที่เรารักไปจนตาย...
และผมก็ได้เจอคนที่ผมรักแล้ว... การที่ผมทิ้งทุกอย่างเพื่อพี่เหม คนที่ผมรัก เรียกว่าทิ้งความฝันไหม
ฝันของผมคือ...พี่เหม
แล้วฝันของพี่เหมหละ ใช่ผมไหม
http://www.youtube.com/v/_AaZLk0tJMQ?version=3&hl=en_US&rel=0" type=
=justasubstitute=
-
เฮ้ยยยยยทำไมพี่เหมใจร้ายแบบนี้หล่ะ
-
ใจร้ายไปไหม เหม ทำแบบนี้ ฆ่ากันเลยดีกว่า
-
บอกได้คำเดียว so sad :m15:
-
:sad4: เศร้าอ่า...พี่เหมทำแบบนี้ใจร้ายมากนะ
แล้วฟ่างจะต้องทนไปถึงเมื่อไหร่กันล่ะเนี่ย :เฮ้อ:
-
ไม่อยากให้จบเศร้าเลย :monkeysad:
ทำไมคนที่ทุ่มเทต้องเป็นคนที่เสียใจ :z3:
ถ้าไม่ลืมคนเก่าอย่ามีคนใหม่เลยดีกว่า :angry2:
:o12:
-
ปวดใจหนึบๆเลยอ่ะ
เห้ย แต่ชอบมาก
-
บอกได้คำเดียว จุก อ่ะ
:sad4: :sad4:
-
"อ้าว เฮ้ย นั่นพี่เหมนี่ นั่งอยู่กับใครวะ"
ผมมองตามมือไอ้นก เพื่อนสนิทของผมไปที่ร้านกาแฟที่พี่เหมกับพี่มิวนั่งอยู่ด้วยกัน "เพื่อนเค้า"
"มึงรู้จักเหรอ"
"อือ พี่มิว"
"งั้นก็ไปทักดิ นึกว่านั่งอยู่กับลูกค้า"
"ไม่ต้องหรอก เผื่อเค้าอยากคุยกับเพื่อน เห็นว่าพี่มิวเพิ่งกลับมาจากปารีส"
"อ๋อ กลับมานานยัง"
"เกือบสองเดือนแล้วมั้ง"
"อื้อ หือ มึง สองเดือน ไม่มีเรื่องไรคุยกันแล้ว ไป" แล้วมันก็ลากผมให้เดินไปยังโต๊ะที่พี่เหมกับพี่มิวนั่งอยู่ "พี่เหม หวัดดีครับ"
พี่เหมหันมามองพวกเราแล้วชะงักนิดหนึ่ง ก่อนจะยกมือรับไหว้ไอ้นก "ไปไหนกันมา... นั่งก่อนสิ"
"ไม่เป็นไรครับ พวกเรากำลังจะไปกินเอ็มเคกัน เลี้ยงวันเกิดไอ้มิ่ง" ไอ้นกว่า แล้วเหลือบมองพี่มิว พี่เหมเลยแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน "เพื่อนพี่ ชื่อมิว... เพื่อนฟ่าง ชื่อนก" ไอ้นกยกมือไหว้พี่มิว ส่วนพี่มิวก็ยกมือรับไหว้แล้วยิ้มให้ แต่ไม่พูดอะไร
"พี่เหมกับพี่มิวมาทำไรกันครับ หรือแค่มากินกาแฟเฉยๆ ถ้ายังไงไปกินเอ็มเคด้วยกันมั้ยครับ หลายๆ คนสนุกดี" ไอ้นกเอ่ยชวน
พี่มิวยิ้มน้อยๆ แล้วบอก "ก็อยากไปอยู่เหมือนกัน นานแล้วไม่ได้กิน แต่เสียดาย หนังจะฉายแล้วอะดิ ไม่งั้นไปด้วยแน่ๆ"
"อ้าว มาดูหนังกันเหรอครับ เรื่องอะไรครับ"
"เรื่อง XXXX"
ไอ้นกพยักหน้าแล้วบอก "อ๋อ ครับ" ก่อนจะเหลือบมามองผมแว๊บนึง เพราะมันรู้ว่าผมอยากดูเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน กลัวว่ามันจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ ผมเลยรีบตัดบท "ไปกันเถอะ เดี๋ยวพวกนั้นรอ"
และมันก็เข้าใจ ยกมือไหว้พี่เหมกับพี่มิว ซึ่งผมก็ทำตาม...
"งั้นพวกผมไปก่อนนะครับ เดี๋ยวเจ้าของวันเกิดโมโหหิวหละแย่เลย" พอให้นกพูดจบ ผมก็รีบจ้ำนำหน้าออกไป... น้อยใจคนที่นั่งอยู่ ไม่อยากมองหน้า เพราะน้ำตาอาจจะไหลออกมา...
'พี่เหมครับ พรุ่งนี้ว่างมั้ยครับ ฟ่างอยากดูหนังเรื่องนี้อะ'
'พรุ่งนี้พี่ไม่ว่าง เอาไว้วันอื่นได้ไหม'
'ครับ งั้นเป็นอาทิตย์ได้ไหมครับ'
'วันอาทิตย์พี่นัดกับพวกไอ้อั๋นไว้'
'แล้ววันจันทร์หละครับ'
'โอเค'
'ขอบคุณครับ'
เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง เสียงเพลงจากมือถือที่ผมตั้งไว้สำหรับเขาคนนั้นโดยเฉพาะก็ดังขึ้น... หากเป็นเวลาปกติ ผมคงรีบรับทันที ไม่ว่าจะน้อยใจอีกฝ่ายสักเท่าใด แค่โทรมาไม่ต้องง้อ ผมก็พร้อมจะยกโทษให้แล้ว...
แต่ ณ เวลานี้ อารมณ์นี้... ผมรู้สึกเหนื่อยอย่างบอกไม่ถูก
ไม่ใช่เฉพาะจิตใจเท่านั้นที่เหนื่อย... ร่างกายก็พลอยจะไม่มีแรงไปด้วย
ผมฝืนยิ้มให้เพื่อนๆ ที่มองมาแล้วลุกขึ้นยืน... พูดไม่มีเสียงว่าจะออกไปรับโทรศัพท์ข้างนอก
ทุกคนกลับไปเฮฮากันต่อ ยกเว้นไอ้นกที่มองมาอย่างเข้าใจ... ผมยิ้มให้มันเพื่อบอกให้รู้ว่าผมยังไหว ก่อนจะเดินออกมา...
เดินออกมานอกร้าน... เสียงเพลงจากมือถือก็หายไป ผมถือโอกาสนั้นเปลี่ยนเป็นระบบสั่น และไม่โทรกลับ
ผมเดินมาเรื่อยๆ จนเจอเก้าอี้ที่ห้างมีไว้สำหรับให้ลูกค้านั่งพักก็นั่งลง มองคนนั้นคนนี้เดินไปเดินมา
นึกถึงภาพพี่เหมกับพี่มิวอยู่ด้วยกันที่ร้านกาแฟ... เหมาะสมกันดี
นึกถึงหนังที่พี่เหมกับพี่มิวกำลังไปดู... เรื่องที่ผมอยากดูเหมือนกัน... เรื่องที่พี่เหมสัญญาว่าจะพาไปดูวันจันทร์ เพราะวันนี้ไม่ว่าง วันนี้พี่เหมจะต้องพาพี่มิวไปดู
เงยหน้าขึ้นมองยอดโดมของห้าง... แต่ก็มองไม่เห็น เพราะน้ำในตามันบดบังจนหมด
ผู้หญิงสองคนเดินผ่านมา พวกเธอคุยกันเรื่อง 'ถนนคนเดินที่สีลม'
ไม่ได้คิดอะไรเลย แค่ได้ยินผมก็ลุกเดินไปที่สถานีรถไฟฟ้าทันที... แล้วก็เพิ่งนึกได้ว่ากระเป๋าตังค์อยู่ในกระเป๋าเป้ที่ร้านสุกี้ แต่ผมกลับไม่รู้สึกตะหนกตกใจหรือกังวลเลยแม้แต่น้อย กระเป๋าไม่กลัวหายเพราะเพื่อนๆ คงเก็บไว้ให้ แล้วจะขึ้นรถไฟฟ้ายังไง... ช่างมัน เดินไปก็ได้
ระหว่างที่เดินตามถนนไปเรื่อยๆ มือถือของผมก็ยังสั่นไม่ยอมหยุด... ผมหยิบมาดูแล้วก็ต้องแปลกใจ
Hubby 31 สาย
บักมิ่ง 5 สาย
ไอ้นก 10 สาย
และคนอื่นๆ อีก 7 สาย
รวมถึงเบอร์แปลกๆ อีก 3 สาย
ว้าว... ผมควรจะดีใจมั้ยเนี่ยที่มีคนคิดถึงเยอะขนาดนี้ แต่ทำไมผมไม่รู้สึกอะไรเลยวะ
ไม่ใช่ผมอยากเล่นตัว ให้คนโทรมาง้อเยอะๆ หรอกนะ
แต่ผมเหนื่อย... เหนื่อยมาก ผมไม่อยากรับสายใคร ไม่อยากอธิบายว่าทำไมอยู่ดีๆ ผมถึงมาเดินเล่นอยู่ที่สีลมโดยไม่บอกไม่กล่าวใคร
เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม...
ผมเคยรู้สึกโกรธ เกลียด ผิดหวัง เสียใจ น้อยใจ โดยเฉพาะหลังๆ ที่มักจะเสียใจและน้อยใจอยู่บ่อยๆ
แต่ตอนนี้... ผมกลับมีเพียงความรู้สึกที่สามารถอธิบายได้คำเดียว
เหนื่อย...
http://www.youtube.com/v/7jOxBdm4qLk?version=3&hl=en_US&rel=0" type=
=justasubstitute=
-
เฮ้อ สงสารน้องฟ่าง พี่อั๋นทำมาเป็นบอกให้น้องปล่อยมือ ทำไมไม่ไปบอกเพื่อนตัวเองล่ะ คนนั้นน่ะตัวดีเลยนิ
ถ้าพี่เหมไม่รักฟ่างแล้ว หรือไม่เคยรักตั้งแต่แรก แค่เอามาเป็นตัวแทน ตอนนี้ก็ปล่อยปละละเลยไม่สนใจ
ตอนที่พาไปแนะนำกับเพื่อนก็ไม่รู้เพราะมีจุดประสงค์จะประชดอะไรใครหรือเปล่า แถมยังมีไปนัดเจอกัน แหวนก็ไม่เคยให้ห่างตัว
คือไม่เข้าใจว่าทำกันขนาดนี้แล้ว ทำไมไม่ปล่อยน้องมันไป ให้จบๆกันเสียที
ในเมื่อน้องฟ่างปล่อยเองไม่ได้ พี่เหมคงต้องเป็นคนปล่อย จะรั้งไว้อีกทำไม มิวก็รออยู่แล้ว เพื่อนก็สนับสนุน
มันแย่ตั้งแต่ยังไม่เลิกกันแล้วมามีคนใหม่แล้วล่ะ แย่กับทั้งฟ่างทั้งมิวเลย แย่ๆๆ
-
อ่าน ตอนเหนื่อยแล้ว น้ำตามันก็ไหลออกมาดื้อๆเลย
-
อ่านตอนนี้แล้วเหนื่อยแทนฟ่าง :sad4:
-
T_T :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เจ็บโว๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เล่นซะน้ำตาคลอเรย :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
รู้สึกเหนื่อยไปกับฟ่างด้วย :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เข้าใจความรู้สึกเลย เศร้าอ่ะ น้ำตาไหล มาต่อเรื่อยๆนะครับ อย่าหายนะ กลั๊วกลัว
-
สะเทือนความรู้สึก
-
:เฮ้อ: อ่านเเล้วเหนื่อยยยยย... แต่ก็อยากอ่านต่อ
ทำไมทำกันได้นะคนเรา ทำร้ายคนที่ไม่มีความผิด :z6:
อิพี่มิวหอกข้างเเคร่จริงๆ ไปแล้วจะมาทวงอะไรอีก... ว่าไม่ได้ตบมือข้างเดียวไม่ดัง
เพราะงั้นสับมือทั้งสองคนทั้งสองข้างเลยเป็นไง o18 เอาไว้เเค่ฟ่างคนเดียวพอที่สมบูรณ์
พร้อมไปตบมือกับคนอื่นที่พร้อมดูแลได้ ให้บักด้วนสองโต๋อยู่โต๊ยกัน555 :m31:
-
อ่านแล้วอยากต่อยหน้าเพื่อนพี่เหมจังค่ะ
-
"น้องครับ น้อง"
ผมหันไปตามเสียงเรียก ก็เห็นผู้ชายที่น่าจะอายุมากกว่าผมไม่กี่ปีนั่งอยู่กับพื้นพร้อมกระดาษที่มีรูปเหมือนดาราเรียงๆ กันอยู่ตรงหน้า "ครับ?"
"น้องรีบไปทำธุระที่ไหนหรือเปล่า ถ้าไม่รีบพี่ขอวาดรูปน้องได้มั้ย" เขาถาม และคงจะเห็นผมทำหน้าแปลกใจ จึงบอก "แป๊บเดียว ไม่นานหรอก"
"แต่ ผมไม่มีตังค์ซื้อนะครับ"
"ไม่ต้องซื้อ พี่ให้ฟรีๆ แล้วก็จะให้ตังค์ค่าเป็นแบบด้วย"
เออ ดีเหมือนกัน เผื่อเห็นอะไรน่ากิน... ผมนั่งลงเป็นแบบให้พี่เขาวาด ไม่นานก็เสร็จ
"อ๊ะ ดูซะ เนี่ย หน้าของเราตอนนี้"
ผมรับภาพเหมือนของตัวเองมาดู พี่เขามีฝีมือมากทีเดียว วาดแป๊บเดียวแถมยังเหมือนมากด้วย แต่ที่ผมสะดุดตาคือแววตาในภาพที่จ้องตอบมาต่างหาก
ทำไมเห็นแล้วมันชวนหดหู่เหลือเกิน...
นี่เป็นแววตาของผมจริงๆ ใช่ไหม...
"รู้มั้ย ทำไมพี่ถึงขอวาดรูปน้อง" พี่เขาเอ่ยแทรกความคิดขึ้นมา ผมเงยหน้าไปมองนิ่งๆ ไม่พูดอะไร แต่แววตาแสดงคำถาม พี่เขาจึงพูดต่อ "เพราะแววตาของน้อง... เหมือนเพื่อนพี่คนนึง"
"แล้วเพื่อนพี่อยู่ที่ไหนครับ"
"มันตายไปแล้ว" พี่เขาบอกเสียงเศร้า "ฆ่าตัวตาย" ผมไม่รู้จะพูดอะไร เลยเงียบ และดูเหมือนพี่เขาก็ไม่ได้อยากให้ผมปลอบสักเท่าไหร่ "ก่อนฆ่าตัวตาย มันมีแววตาเหมือนน้องนี่แหละ"
ผมตกใจ มองพี่เขาตาโต "แต่ผมไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตายนะครับ" ผมแค่เหนื่อยเฉยๆ แต่ไม่ได้อยากจะตายซะหน่อย
"แต่ถ้าตายไปน้องก็ไม่รู้สึกเสียใจใช่ไหม"
ผมคิดตาม ก่อนจะยอมรับเบาๆ "ครับ"
"น้องยังไม่ได้คิดฆ่าตัวตาย แต่น้องกำลังเหนื่อยกับชีวิตมากๆ จนน้องไม่รู้สึกเสียใจถ้าจะต้องตายไป" พี่เขาวิเคราะห์ ซึ่งก็ตรงกับความรู้สึกผมตอนนี้ไม่มีผิดเพี้ยน "ไอ้ที... เพื่อนพี่ มันก็เป็นอย่างน้อง มันขับรถชนเสาไฟฟ้าตาย แต่มันไม่ได้เมา เบรคไม่ได้แตก ถนนไม่ได้ลื่น ไม่ใช่ทางโค้ง ทางก็สว่างโร่เพราะเป็นตอนกลางวัน เขาจึงสันนิษฐานว่ามันฆ่าตัวตาย"
ผมยังเงียบอยู่ ไม่รู้พี่เขาแค่ต้องการระบายให้ผมฟังหรือต้องการจะเตือนสติผม...
"แต่พี่ไม่คิดว่ามันฆ่าตัวตาย... พี่คิดว่าที่มันตาย เพราะมันไม่ได้คิดอะไร มันจึงขับรถชนเสาไฟฟ้า"
คนอื่นฟังแล้วอาจจะงง แต่ผมกลับเข้าใจ...
ไม่ได้อยากตาย... ก็แค่ไม่กลัว เลยทำ
รับไอศกรีมและตังค์ทอนแล้วผมก็เดินเลียไปดูโน่นดูนี่ไปเรื่อยๆ ตอนนี้ผมเหลือเงินติดกระเป๋าอยู่แปดสิบบาท ตอนแรกพี่คนที่ขอวาดรูปผมจะให้เงินผมสองร้อย แต่ผมเอาแค่ร้อยเดียว เพราะท่าทางพี่แกก็ไม่ค่อยจะได้กำไรเท่าไหร่ ผมไม่อยากเบียดเบียน... ก่อนจากกันเราสองคนก็แลกเบอร์มือถือกันไว้ พี่เขาชื่อ 'โจ้' และบอกว่า หากมีอะไรปรึกษาให้โทรไปได้ทุกเมื่อ ไม่ต้องเกรงใจ แม้ว่าจะดึกดื่นขนาดไหน... เขาคงกลัวผมจะเป็นเหมือนเพื่อนเค้ามั้ง
แล้วผมจะเป็นหรือเปล่า... ไม่แน่ใจครับ
หลังจากที่ฟังพี่เขาพูดแล้วก็ชักจะกลัวใจตัวเองอยู่เหมือนกัน... เพราะก่อนที่จะเจอพี่เขา ตอนที่ยืนอยู่บนสถานีรถไฟฟ้า ผมมองลงมาที่พื้นแล้วก็คิดเล่นๆ ว่าถ้าผมโดดลงไปจะเจ็บมั้ย แล้วรถที่วิ่งไปมาจะชนมั้ย ผมมองอยู่นาน จนกลัวว่าตัวเองจะโดดลงไปจริงๆ เลยรีบลงบันใดมา... แล้วตอนที่ยืนรอสัญญาณไฟคนข้าม ผมก็คิดเล่นๆ อีกแหละว่า หากผมเดินออกไปตอนนี้แล้วรถชนจะเป็นยังไง จะเจ็บมั้ย จะรู้สึกยังไง แล้วคิดไปคิดมามันเพลิน ขาผมก็ก้าวออกไปเอง ดีแต่ว่าพี่ผู้หญิงที่ยืนข้างๆ จับไว้ แล้วบอก 'ยังเขียวอยู่' เขาคงคิดว่าผมไม่เห็นสัญญาณไฟ หลังจากขอบคุณพี่เขาแล้ว ผมก็สลัดหัวไล่ความคิดบ้าๆ ออกไป...
เพื่อนพี่โจ้ก็คงจะเหมือนผม... คิดไปคิดมามันเพลิน พอทำไปแล้วกลับตัวไม่ได้ เลยเหมือนฆ่าตัวตาย...
เดินเล่นไปเรื่อยๆ มือถือผมก็ยังสั่นเรื่อยๆ ควักออกมาดู 'Hubby' 68 สาย และแบตของผมก็ไม่เหลือสักขีดแล้วด้วย ไม่นานเครื่องคงดับ
ผมไม่ได้คิดแกล้งพี่เหม และไม่ได้น้อยใจแล้ว แต่อย่างที่บอก...
ผมเหนื่อย
ผมไม่อยากคุย
ผมไม่อยากเจอคนรู้จัก
ผมแค่อยากอยู่คนเดียว... ก็เท่านั้น
'อย่าอยู่คนเดียว หรือถ้าอยู่คนเดียวก็พยายามอย่าอยู่นิ่งๆ' พี่โจ้บอก
แล้วจะให้ผมทำไงวะ ไม่ให้อยู่นิ่งๆ กระโดดเหรอ... พอดีผมเห็นมีวงดนตรีมาเล่นอยู่ข้างหน้าพอดี เพลงมันส์ด้วย ผมเลยไปกระโดดกับคนอื่นๆ ที่อยู่แถวนั้น
โคตรเหนื่อยเลย... แต่ก็สนุกสุดๆ
นานเท่าไหร่แล้วนะที่ผมไม่ได้มันส์แบบนี้... แถมยังได้เพื่อนใหม่ด้วย มีคนขอเบอร์ผมเพียบ ผมก็แจกมั่วอะ ใครขอก็ให้ ไม่สนใจ ผู้หญิงผู้ชาย ขอมา ให้หมด... บ้ามากๆ 555+
หลังจากไปกระโดดมาจนเหนื่อย ผมก็นั่งพัก ซื้อน้ำมากิน แล้วเจอขอทาน เลยยกเศษเงินที่เหลือทั้งหมดให้ไป... ตอนนี้เหลือเงินติดตัวศูนย์บาท 555+
หายเหนื่อยแล้วผมก็เดินดูโน่นนี่ต่อ... คนไทยนี่ก็เก่งนะ ทำได้หลายอย่างเลย ผมก็อยากจะช่วยอุดหนุนนะ แต่ไม่มีเงิน -_-! เลยต้องเดินดูเฉยๆ
เวลาผ่านไป มองนาฬิกาข้อมือที่ใส่อยู่ จะเที่ยงคืนแล้ว เหนียวตัวอยากอาบน้ำ แต่ไม่มีเงินกลับบ้าน ทำไงดี...
เหลือบมองนาฬิกา... เห็นกิ๊กก๊อกอย่างนี้ก็หลายพันอยู่นะ แลกกับค่าแท๊กซี่ละกัน
ผมเดินมาหยุดยืนตรงหน้าโรงแรมดุสิตธานี รอเรียกรถ... รถหายากมาก เพราะคนโบกเยอะ แล้วผมก็โดนคนโบกตัดหน้าด้วย แต่ก็ช่างเขาเถอะ ผมไม่รีบ เลยยืนรอไปเรื่อยๆ
"เอี๊ยด!!!!!"
เสียงล้อรถบดถนนดังมากๆ และดังใกล้ๆ กับตรงที่ผมยืนอยู่ด้วย... ใจหายวาบ คิดว่าเดี๋ยวต้องมีเสียง "ตูม!!" ตามมาแน่ๆ แต่ก็ไม่มี เลยยกมือที่ปิดตาออก
เจ้าของรถเปิดประตูลงมาแล้วเดินหน้าถมึงทึงมาหาผม แล้วตะคอก "ขึ้นรถ!!"
ผมมองตรงไปยังหน้ารถ ที่ประจำที่ผมเคยนั่ง... และก็เป็นดังคาด พี่มิวนั่งอยู่
ยกมือขึ้นลูบอก... แปลกใจ ทำไมมันสงบ ไม่ทุรนทุรายเหมือนทุกครั้งที่รู้ว่าพี่มิวกำลังมาทวงพี่เหมคืน
ผมเดินไปที่รถด้วยจังหวะการก้าวปกติ ไม่ลนลานอยากเอาใจพี่เหมเหมือนทุกครั้ง... นี่ก็เป็นอีกเรื่องที่แปลก
ยกมือขึ้นลูบอกอีกครั้ง... ผมเป็นอะไรไปแล้ว ทำไมถึงนิ่งได้ขนาดนี้
สลัดศีรษะไล่ความงงงวย ก่อนจะเปิดประตูหลังเพื่อขึ้นไปนั่ง แต่เสียงตะคอกก็ตามมาอีก "มานั่งหน้า!" ผมไม่ได้ถามแต่มองหน้าคนตะคอกนิ่งๆ จะนั่งได้ยังไงในเมื่อพี่มิวนั่งอยู่ แต่พี่เหมก็จัดการได้ "มิวไปนั่งหลังก่อนนะ"
ผมสลับมานั่งหน้าแทนพี่มิว ในรถไอ้นกก็นั่งอยู่ด้วย มันยิ้มให้ผมจืดๆ ผมก็ยิ้มจืดๆ ให้มันเหมือนกัน...
"เหม ช้าๆ หน่อย เดี๋ยวก็ตายกันหมดนี่หรอก" เสียงพี่มิวบอกพี่เหมตื่นๆ
พี่เหมขับรถเร็วมาก... เร็วจนน่ากลัว
มองกระจกหลัง... ไอ้นกจับราวตรงประตูไว้แน่น... ถ้าเป็นไปได้ มันคงอยากจะลงไปโบกแท็กซี่กลับเอง
ผมหันไปมองคนขับที่กำลังขบกรามจนเป็นสันนูน... คงจะโกรธผมที่ไม่รับโทรศัพท์
พี่เหมเป็นห่วง ผมเข้าใจ... ถึงไม่ได้รัก แต่คนอยู่ด้วยกัน ยังไงก็ต้องห่วง เล่นหายมา และไม่รับโทรศัพท์แบบนี้
ผมรู้ว่าผิด... ผมขอโทษ
แต่เอาเถอะ ไม่นานหรอก เดี๋ยวพี่ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องของผมอีกต่อไปแล้ว... ผมขอเวลาแค่อีกไม่นาน
"พี่มิวครับ" ผมมองสบตาพี่มิวผ่านกระจกมองหลัง "ขอเอนเบาะนิดนึงได้มั้ยครับ นั่งสะดวกหรือเปล่า" เมื่อพี่มิวพยักหน้า ผมก็ปรับเบาะให้เอนลงนิดหนึ่ง ได้ท่านั่งที่สบายแล้วผมก็ยกแขนขึ้นกอดอก หลับตานิ่ง ไม่กังวลกับสปีดในการขับรถของพี่เหม... อย่างน้อย หากจะต้องตาย ก็ได้ตายพร้อมกับคนที่เรารัก
ผมไม่เสียดายชีวิตเลย...
"ฟ่าง"
ผมงัวเงียลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียงเรียก พร้อมแรงเขย่า "ครับ?"
"ถึงแล้ว" พี่เหมบอก แต่ยังไม่ลงจากรถ และยังไม่ดับเครื่องด้วย... หันไปด้านหลัง ไม่มีใครเหลือแล้ว
ทำไมจึงไม่ดับเครื่อง... หรือจะไปหาพี่มิว
ถึงแม้ว่าใจผมจะสงบลงมาก... แต่ก็ยังรู้สึกสะเทือนใจอยู่ดี
ผมปลดเบลล์ หันหน้าเข้าหาประตู กำลังจะเปิดออกไป แต่เสียงถามเรียบๆ หยุดเอาไว้ก่อน "จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ"
ผมก้มมองที่มือจับประตูนิ่งๆ ก่อนจะบอก "ผมขอโทษครับ" แล้วเปิดประตูลงมา เดินเข้าประตูคอนโด ไม่ได้หันไปมองว่ารถของพี่เหมแล่นออกไปหรือยัง...
แม้จะเดาได้ว่า ที่พี่เหมยังไม่ดับเครื่อง เพราะกำลังจะวนกลับไปหาพี่มิว... แต่ลึกๆ ในใจผมก็พยายามภาวนาว่าอย่าให้ผมเดาถูกเลย
ผมนั่งมองประตูหน้าห้อง... ตั้งแต่กลับมาจนเวลาล่วงเลยไปถึงตีสอง แต่ก็ไม่มีวี่แววของพี่เหม
นี่คงจะเป็นการไล่ทางอ้อมสินะ
อยากจะแกล้งโง่ไม่เข้าใจ... แต่จะยื้อต่อไปเพื่ออะไร
ลุกเดินเข้าไปในห้องทำงานของพี่เหม... หยิบปากกากับกระดาษออกมา
'ขอให้มีความสุขกับพี่มิว'
'ผมเสียใจที่ดีไม่พอ'
'รักหมดใจ'
ใบแล้วใบเล่าที่ผมเขียนข้อความลงไปแล้วขยำทิ้ง ทั้งข้อความที่ยาวจนมาถึงสั้น... และสุดท้ายก็มาจบอยู่ที่คำว่า
'ลาก่อน'
ผมไม่ได้ลงชื่อ... แต่คิดว่าพี่เหมคงรู้ว่าเป็นใคร
เอาไปวางไว้ที่โต๊ะทำงาน ก่อนจะค้นกระเป๋าใบเก่งที่อยู่ในซอกลึกของตู้... กระเป๋าที่ผมซื้อเอง
สมบัติผมเกือบทุกชิ้น พี่เหมเป็นคนซื้อให้... เสื้อผ้า นาฬิกา สร้อย แหวน คีย์การ์ด
ผมคืนหมด... เก็บไปเฉพาะของที่เป็นสมบัติผมจริงๆ
และสมบัติส่วนตัวของผมก็น้อยจริงๆ ใช้เวลาเก็บไม่ถึงสิบนาทีก็หมด...
เดินไปถึงประตู ผมหันกลับมามองบ้านที่ผมอยู่มาเกือบแปดเดือนอีกครั้ง...
ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้... วันที่ผมต้องหันหลังให้กับมัน
ผมอยากรู้... พี่เหมจะสังเกตุไหมว่าผมหายไป
ผมอยากรู้... พี่เหมจะเสียใจไหม
ผมอยากรู้... พี่เหมจะคิดถึงผมไหม
สำหรับพี่เหม... ผมมีค่าสักนิดไหม
http://www.youtube.com/v/dHoNlAALq7Q?version=3&hl=en_US&rel=0" type=
=justasubstitute=
-
อุ๊บ๊ะ!! อารมณ์กำลังได้เลย
อิน จัด
-
:serius2:ค้างมากค่า อยากรุมากกกกกกก
-
เป็นเรา เราก้อเลือกเดินออกมา :o12:
ไม่มีประโยชน์จะรั้งคนไม่มีใจ
-
ปกติไม่ค่อยชอบอ่านเรื่องเศร้าเท่าไร
แต่เรื่องนี้เป็นเรื่องเศร้าที่อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาด
-
บางทีเมื่อทุกอย่างมันคลุมเครือ การถอยออกมาอาจเป็นวิธีที่ดีที่สุดก็ได้ :monkeysad:
มาต่อเร็วๆเน้อ เขารอบทสรุปอยู่ แต่ไม่จบเศร้าได้มั้ย :z3:
-
อึดอัดมาก สงสารน้องฟ่าง TT
มาต่ออีกนะคะ ปกติไม่อ่านดราม่า แต่เรื่องนี้ จะจบยังไงเราก็จะอ่าน
ปล. เราเกลียดเหมจังเลย
-
อ่านแล้วได้อารมณ์มาก ๆ เลยค่ะ บีบหัวใจ :m15:
....อยากจะรู้ว่าเหมจะรู้สึกยังไง น้องหายไปแล้วนะ
-
หน่วงว่ะ ไม่ชอบเพื่อนไอ้พี่เหมที่ชื่อไอ้อั๋นเลย มาพูดอย่างนี้ได้ยังไงวะ ฟ่างน่าจะโดดถีบหน้ามันสักที ถ้าไอ้พี่เหมมันอยากไปคืนดีก็ไปเถอะ ดีแล้วที่ลาจากซะ ดูสิมันจะคิดอะไรได้ไหม คิดไม่ได้ก็ปล่อยมัน แต่เราชอบตอนฟ่างไม่รู้สึกอะไรเหมือนเขาเข้มแข็งขึ้นแต่ไอ้พี่เหมก็ดูเป็นห่วงและอาลัยอาวรณ์นะถึงกลับโทรและขับรถมาตาม แต่ไม่ได้เราต้องเอาคืนซะบ้าง 555 o18
-
อยากอ่านต่อมากกกกกกก ไม่อยากให้น้องฟ่างเสียใจไปกว่านี้
ขอให้น้องสมหวังได้มั้ยคะ ถึงชื่อเรื่องจะเศร้าแต่อยากให้เนื้อเรื่องสุขได้มั้ย ฮืออออ
มาต่อไวๆ นะคะ ตอนนี้ระทมใจมากกกก อยากอ่านต่อที่สุดของที่สุดค่าาา
-
อยากอ่านต่อแล้วๆๆๆ สะเทือนใจจริงๆ
-
อินมาก อยากอ่านต่อมาก
อ่านแล้ว รู้สึกหนึบๆที่หัวใจแล้วสนุกไปอีกแบบ ฮ่า
ท่าจะเป็นมาโซคิสนะฉัน
-
:m31: พี่เหมกลับบ้านเดี๋ยวนี้... จะปล่อยให้ฟ่างหายไปโดยที่ตัวเองจะไม่ได้รู้ว่าอยู่ที่ไหน
หรือเเม้เเต่หายไปเมื่อไหร่อย่างนี้น่ะเหรอ... :o12:
การปล่อยฟ่างไว้แบบนี้ ทั้งที่ตัวเองยังมารู้สึกเป็นห่วง มันจะมีประโยชน์อะไร...
บางทีถ้าการมีใครสักคนไว้ทิ้งๆขว้างๆ ก็ปล่อยเค้าไปอาจจะดีกว่าฉุดให้เค้าตกต่ำทางจิต
แต่ก็อยากให้ลากันเเบบเข้าใจ อย่างนบไม่นาน :เฮ้อ:
-
:m15: :monkeysad: :sad11: :sad4:
น่าสงสารฟ่าง เป็นได้แค่ตัวแทนของใครอีกคนนี่เจ็บมากอ่ะ
มาต่ออีกนะคะ รอๆ
ปล.ไม่รุ้ว่าเม้นคั่นหรือป่าว แต่แบบไม่ไหวแล้วววว :angry2: อยากเตะพี่เหม
-
:sad4: เศร้าจัง
ขอบคุณคนเขียนมากๆ ค่า ว่าแต่เป็นเรื่องสั้นขนาดไหนคะเนี่ย
-
ออกมาเองอย่างนี้ก็ดีแล้วล่ะฟ่าง คนที่ไม่เห็นค่าเราไปมากกว่าตัวแทนใครแบบพี่เหมนี่ชิงทิ้งมันก่อนดีกว่า :เฮ้อ:
บางคนก็บอกยอมทนได้เพราะว่ารัก แต่ก็อยากจะถามว่ามันเป็นรักแบบไหนที่ต้องทนกันขนาดนี้ :z3:
ถ้าพี่เหมมันรู้สึกผิดบ้างซักนิดก็ยังดี แต่ถ้าไม่ก็ปล่อยมันไปเถอะ เกลียดผู้ชายแบบนี้จริงๆ โอ๊ย อินมากเกิน ทั้งที่ยังไม่รู้ความจริงซักนิด บางทีอาจไม่มีอะไรก็ได้ :monkeysad:
-
เรื่องนี้ทำให้เราร้องไห้
มาต่ออีกนะ โอ๊ยยยอิน
-
เหนื่อยก็พักเถอะฟ่าง แค่อ่านก็ไม่ไหวแล้ว ไม่ต้องนึกว่าถ้าเป็นฟ่างจะรู้สึกยังไง
ในเมื่อไม่เห็นหัวกันขนาดนี้ก็ทางใครทางมันเถอะ แผ่นดินไม่ไร้เท่าใบพุทรา
ทำทุกอย่างเพื่อเขาแล้วยังไม่ดีพอ ก็ทำเพื่อตัวเองดีกว่าไหม
ลุกมาทำนั่นทำนี่ให้ชีวิตมีความหมายดีกว่า เฮ้อ...มันหน่วงจนเหนื่อยเลยนะนี่
-
โอ้ว ชริท เศร้าอ่ะ เศร้า :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :monkeysad: :monkeysad:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านนนน อยากจะกรีดร้องงงงงงบง. ต่อหน่อยเถอะค่ะ
อย่าจบแบบนี้นะมันค่างคามาก
-
สงสารน้องฟ่าง :o12:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วสะเทือนใจมาก สงสารฟ่างมากเลยทีเดียว
น้ำตาจะไหล T_T
-
ชอบนิสัยฟ่างจัง ไม่โวยวาย เด็ดเดี่ยว เข้มแข็งดี
ส่วนเหม ยังดูไม่ออกว่าอาการที่แสดงนั้น เป็นเพราะรักฟ่าง หรือ แค่ผูกพันธ์
มิวเองก็ดูร้ายอยู่ลึกๆๆ นะ
คนสุดท้าย อั๋น โผล่มาแปบเดียว แต่ทำให้เกลียดมากเลย รู้ว่ารักเพื่อนตัวเองแต่ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย
:3123: ให้คนแต่ง
-
ร้องไห้เลยอ่ะ
ตอนที่ฟ่างเจอกับพี่โจ้ แล้วพี่โจ้ทักว่าแววตาเหมือนเพื่อนที่ฆ่าาตัวตายน้ำตาปริ่มล่ะ
พอมาถึงตอนที่นั่งรอพี่เหม แล้วเข้าไปเขียนอะไรๆจนลงตัว ว่า "ลาก่อน"น้ำตาไหลเลย
นี่จบหรือยังค่ะ
-
กำลังจะตกมันแล้วววว มากดรีเฟรชตลอดเวลา อยากให้มาต่อไวๆ ฮือออออออออ
-
ได้โปรดมาต่อเถอะนะ ไม่ต้องสมหวังก็ได้ :o12:
-
หน่วงใจจริงๆ
แต่ฟ่างทำถูกแล้ว คนเรามันอยู่กันที่ใจ โวยวายไปก็ใช่เรื่อง
เรามีคุณค่า ถ้าใครมองไม่เห็นก็ปล่อยไปเถอะ
-
ดีใจอย่างนึงที่ฟ่างเดินออกมาแบบเข้มแข็งขึ้นหลังจากเจอพี่โจ้
ยื้อไปมันก็เท่านั้นยิ่งทำให้เราดูไร้ค่ามากขึ้นไปอีก เดินมาออกมาแบบสวย ๆ ชั้นทิ้งแกนั่นแหละเลิศแล้ว ถ้าอยากจะง้อรึเห็นค่าทีหลังก็ให้เค้าวิ่งตามมาเอง
-
ฟ่างทำดีที่สุดเเล้วล่ะ o13
หากว่าการยื้อ การทน มันเจ็บปวด เราก็ถอยออกมาเพื่อไปเริ่มใหม่ดีกว่า
การถอยออกมาไม่ใช่ว่าเราแพ้ มันเป็นการทำให้เรามีโอกาสในเรื่องอื่นๆอีกมากมาย
อย่าไปขังตัวเองเอาไว้กับความเจ็บ เเล้วเมื่อผ่านมันไปได้ เราก็จะภูมิใจกับมัน ถือเสียว่ามันเป็นประสบการณ์ที่สอนให้เราเติบโตขึ้น
ส่วนคนๆนั้นเราก็ไปต้องไปใส่ใจอะไรมากมาย ปล่อยให้เขาเดินไปตามทางที่เขาต้องการดีกว่า มันจะดีหรือเลวร้ายก็เป็นสิ่งที่เขาได้เลือก
อินมากมาย จะรอติดตามตอนต่อไปนะ :mc4:
-
เจ็บหัวใจสุดสุดอ่ะ :o12:
-
ไม่รู้ทำไม รู้สึกชอบจัง ทั้งๆที่เป็นแนวดราม่าเศร้าหน่วงอึนฯที่ปกติจะไม่กล้าอ่าน
โดยเฉพาะตอนล่าสุดนี่ชอบทุกๆอย่างที่ประกอบกันเข้ามา
ทั้งตอนที่น้องเจอพี่โจ้ทัก ทั้งการที่ฟ่างสามารถถอยออกมาจากความทุกข์ของตัวเองได้
และทำได้อย่างเต็มรูปแบบ ไม่ได้พยายามหรือหลอกตัวเองอีกด้วย ชอบพิเศษตรงความรู้สึกนึกคิดในใจฟ่างนี่แหละ
ก็ถือว่าทำบุญปล่อยให้คนนั้นเค้าไปอยู่ที่ชอบๆ เอ๊ย อยู่กับคนที่เค้ารักแล้วกัน
คนดีๆคนที่เป็นของเราจริงๆ ไม่มองเราแทนที่ใคร เราเชื่อว่ายังมีนะฟ่างนะ
-
มาต่อเด๊อะค้าาาาาาาา
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
มาต่ออีกรพครับ สงสารฟ่างจังเลย เหมมีเหตุผลอะไร ช่วยทำให้ชัดเจนหน่อย
เล่นกับความรู้สึกมันไม่สนุกนะ ทำเพื่ออะไร เครียดดดดด
รีบมาต่ออีกนะครับ สนุกมากกก ชอบบบ ดาม่า
-
รักคนอื่นก็ต้องไม่ลืมรักตัวเองด้วยนะ
ทิ้งโอกาสดีๆในชีวิตไปเพื่อแลกกับสิ่งที่ไม่แน่นอน...คุ้มมั๊ย
ไม่ว่ายังไงก็ตามเราต้องมีศักดิ์ศรี---อย่าสูญเสียตัวตนของเรา---ที่สำคัญสุดคือมีสติ
ปล. ไม่อยากให้จบแบบ HAPPY ENDING มันน้ำเน่าเกิน
ถึงผิดหวังแต่ก็ไม่ตายยังมีชีวิตต่อไปได้หรืออาจเจอรักใหม่ที่ดีกว่า
-
เศร้าจังเลย :m15: :m15: สงสารฟ่างจัง ขอให้เจอคนดีๆ และรักเราจริงซักทีนะคะ
ขอบคุณมากค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
เรื่องของคนสามคน มิว เหม ฟ่าง
มิวเลือกการเรียนต่อ ฟ่างเลือกความรัก ส่วนเหมเลือกที่จะมีรักใหม่โดยไม่ลืมรักเก่า
มิวและฟ่างไม่ผิดในการเลือกเส้นทางของตัวเอง เปรียบเหมือนเรียนโทจบก่อนแล้วค่อยแต่ง แต่อีกคนแต่งแล้วค่อยต่อโท
ความฝันของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน
อยู่ที่เหมเลือกจะมีคนรักอย่างที่ตัวเองต้องการ คือส่วนผสมของมิวและฟ่าง
อยากรักมิวคนที่ไม่ไปเรียนต่อ ซึ่งไม่มีแน่ๆ ในเรื่องนี้ สรุปคนแบบนี้ล่ะ คือคนเห็นแก่ตัวที่สุด
อ่านแล้วน่าติดตามดีจัง ทั้งๆ ที่เป็นพล็อตง่ายๆ ชอบค่ะ:L2:
-
เศร้ามากกกกกกกกกกกก สงสารฟ่าง เรื่องนี้คนที่ผิดที่สุด คือ พี่เหม เห็นฟ่างเป็นตัวแทนพี่มิวจริงๆ??? ผช.แบบนี้แย่จริงๆ
มาต่อเร็วๆ นะคะ อยากอ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
ฟ่างทำตัวเข้มแข็งดีจัง ไม่อยาดให้กลับไปหาเหมแล้วนะเอาจริงๆ
คบกันมาเวลาก็ไม่ใช่น้อยๆยังทำกันถึงขนาดนี้เลย
ไม่โทษว่ามิวผิดนะมันก็สิทธิ์ของนิวที่จะกลับมา มิวก็เพิ่งจะมาเห็นว่าคนของตัวเองมีอิหนูใหม่แล้ว
แต่ยังอยากสานต่อก็แค่นั้น
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ ตามอ่านทุกเรื่องเลย ชอบงานของคุณ :)
-
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
โทษใครไม่ได้เลย สงสารฟ่าง :sad4: :sad4:
-
สงสารฟ่างอ่ะ :sad4:
-
อ่านแล้วก็สงสารฟ่าง
ไม่เข้าใจพี่เหม จะเอายังไงกันแน่
-
สนุกมากอ่านแล้วน้ำตาเป็นไหเลย จากเรื่องสันเปลี่ยนเป็นเรื่องยาวได้เปล่า อ่านแล้วอยากอ่านต่ออ่ะ
-
ดูจากเหตุการณ์แล้วคิดว่าเหมรักฟ่างนะ
เพราะถ้าเหมยังรักมิวอยู่ก็น่าจะทิ้งฟ่างไปตั้งแต่มิวกลับมาหาแล้ว
ไม่คิดว่าเหมเป็นคนหลายใจนะที่จะควบสอง
แต่แค่ไม่รู้ว่าเหมจะทำตัวแบบนั้นทำไม
ไม่ชอบเพื่อนเหมที่ฃื่ออ้นเลยมาทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก
ไม่ชอบมิวที่รู้ว่าเหมมีคนอื่นแล้วยังพยายามเอาตัวเข้ามาแทรก
และไม่ชอบเหมที่ไม่พูดอะไรให้ชัดเจน
ชอบพี่โจ้พูดให้ฟ่างคิดได้
ชอบฟ่างมากสุดที่ตัดสิ้นใจได้เด็ดขาดไม่ใช่ไม่รักเหม
แต่ลาจากเพราะรัก
ฟ่างเป็นคนดีขอให้ฟ่างมีความสุขและสมหวังในความรัก :กอด1:
-
วันนี้เข้ามา10กว่ารอบได้ .. :เฮ้อ: ฮู่ ~
-
:sad4: :o12: ไม่ไหวค่ะ อ่านแล้วแบบน้ำตาตกมาก เราไม่ค่อยชอบแนวนี้เลย แต่อ่านเรื่องนี้แล้วมัน
ค้างมาก เป็นไรไม่รู้ เขาหยุดอ่านไม่ได้ สงสารฟ่างมากๆๆๆๆ ทำไมหนูเป็นคนดีแบบนี้เนี่ย
ไม่ชอบพี่เหม มิวด้วย เพื่อนพี่เหมอีก ที่รู้อยู่แล้วแต่ไม่เตือนเพื่อนเลย เข้าข้างเพื่อนอยู่นั้นแหละ
เราก็เข้าใจนะแต่อารมณ์อ่ะ เราเข้าข้างฟ่างมากกว่า :z3:อยากอ่านต่อมาก อยากรู้จะเป็นไงต่อไป
-
ไม่เข้าใจพี่เหม
จะเป็นยังไงต่อ ค้างมาก อยากอ่านต่อ :o12:
-
วันนี้เข้ามา10กว่ารอบได้ .. :เฮ้อ: ฮู่ ~
เหมือนกันเลยค่า มาต่อเร็วๆนะ
-
เพิ่งอ่านค่ะ เราร้องไห้ตั้งแต่พาทแรก :sad4: :sad4: :sad4:
-
เข้ามารอเหมือนกันค่ะ ชอบมากๆ
-
รอค่ะ เนื้อเรื่องน่าติดตามดี
เห็นหลายคนบอกอ่านแล้วร้องไห้
เราไม่ร้องแต่ได้อารมณ์ดี 5555
-
:sad4: ได้โปรดมาต่อเร็วๆนะ น้ำตาซึมเลย
-
มารอด้วยเหมือนกัน เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้เมื่อเช้า แต่ไม่สะดวกเม้นท์
แต่เที่ยววนมาเปิดหลายรอบ
สะเทือนม้าม มากกก แต่สะใจที่ฟ่างคิดได้ เข้มแข็งดี หาผู้ชายดีๆใหม่ๆดีกว่า
"ศักดิ์ศรีกินไม่ได้ แต่ไม่ได้มีไว้ให้ใครเหยียบย่ำ"
เราไม่รู้ ว่าเหมเอาฟ่างมาเป็นตัวแทนมิวจริงไหม แต่ทุกเรื่องที่ทำ ตอนนี้ ก็ไม่ได้ให้เกียรติฟ่างเลยซักนิด
-
หลงเข้ามาอ่าน ร้องไห้สะเทือนตั้งแต่ตอนแรกเลย สงสารฟาง เกลียดพี่อั๋น ยิ่งตอนที่ฟางพยายามทำทุกอย่าง เปลี่ยนตัวเองเพื่อพี่เหม เศร้า มาต่อเร็วนะคะ
-
สงสารน้องฟ่าง นี่จบแล้วเหรอ จบแล้วจริงๆอ่ะ โอ๊ยหน่วง ใจมันจะขาดดด :o12:
-
ค้างมากๆๆ อ่านแล้วได้อารมณ์ที่สุดของที่สุด :z3: :z3: :o12:
-
o13 จะมีต่อไม่อ่ะ ค้างมาก :serius2:อยากรู้ความรู้สึกของทุกคนที่อยู่ในเรื่องเลย อย่าจบเลย มาแต่งต่อเถอะน้า~ :o12:
-
:z3: ปั่นพอยท์พรีเช้นต์เสร็จรีบมานั่งรอ 555
อย่าดึกมากน้าาาาา เค้ามีเรียนเช้า อิอิ :-[
-
ว้ากก อยากอ่านต่อมาก อย่าบอกว่าจบแล้วน้า :sad4:
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้ตอนฟังเพลงละครแรงเงาอยู่พอดี น้ำตาแทบแตก
http://www.youtube.com/watch?v=J5ZGWaNceys&feature=related
สามคำ>>>ฟ่าง สู้ สู้
-
มาแอบกดดันอยากอ่านต่อมาก
เรามองว่าเหมรักฟ่างนะ
อาจมองอะไรง่ายๆ แต่แค่ที่นั่งในรถข้างๆเหม
เหมยังไม่ยอมให้มิวนั่งเลยตอนเจอฟ่าง
-
อินมากอ่ะะ 555555.
แอบเข้าใจฟีลนะ :'D
-
อ่านเรื่องนี้แล้วแบบอารมณ์ค้างง ดราม่าทั้งวัน
เข้ามาลุ้นว่าลงเอยยังไง
:กอด1: :กอด1: ฟ่าง สู้ๆๆ :L1:
-
อยากรู้อะ
อยากอ่านต่อ
-
อ่านจบแล้วน้ำตาคลอเลยอ่ะ ทำไมพี่เหมทำแบบนี้วะ :m31: :angry2:
บอกฟ่างไปตรงๆก็จบ แบบนี้มันทำให้ฟ่างเจ็บไปเรื่อยๆ
ดีแล้วที่ฟ่าวเริ่มรักตัวเองขึ้น และตัดสินใจออกมาจากที่นั้น
เราอึ้งไปเลยตอนที๋โจ้วาดรูปฟ่างแล้วบอกว่าแววตาเหมือนเพื่อนที่ฆ่าตัวตายไปแล้ว รู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ตรงนั้นเลยอ่ะ :เฮ้อ:
เฮ้อ~ อ่านแล้วเศร้าแต่เราก็ชอบอะไรหน่วงๆ บีบหัวใจแบบนี้ล่ะ เป็นคนซาดิส ฮ่าๆๆ
ปล.ตอนที่ไปส่งฟ่างที่คอนโด แล้วไม่ดับเครื่อง แอบคิดว่าจะไปบอกเลิกกับมิวรึเปล่า :call:
-
เข้ามารอด้วยใจจดจ่อ
-
หน่วงมากกกกกกกกกกกกกกก แต่ก็ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ปล่อยไปเถอะฟ่างเอ้ยคนแบบนี้ คนที่ไม่เห็นค่าความรักของเรา
-
อร๊ายยยยยย ชอบมากค่ะ
กำลังได้ที่เชียว รอดูว่าอิพี่เหมจะว่ายังไง
หนูฟ่าง ถ้าเค้าหมดรัก หรือไม่สนใจเราแล้ว อย่าไปง้อมันนะลูก เราอยู่ได้ด้วยตัวเราเองนะจ๊ะ
-
รีเฟรชหน้านี้ทั้งวัน
เข้ามาจะห้าสิบรอบได้แล้ว
เอ๊ะ หรือเกินหว่า??
รอคอยด้วยใจจดจ่อ หน้าละห้อย ฮืออออ
วันนี้จะมาต่อมั้ยน้ออออ
-
รอร๊อรอ~~~~
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
เก๊าก็รีเฟรสหน้านี้เป็นล้านรอบแล้ว (อินี่เว่ออ^^) เริ่มอ่านตอน1ทุ่ม จากนั้นก็เปิดหน้านี้ทิ้งไว้ กดF5ตัลหลอด ด ด
-
เก๊าก็รีเฟรสหน้านี้เป็นล้านรอบแล้ว (อินี่เว่ออ^^) เริ่มอ่านตอน1ทุ่ม จากนั้นก็เปิดหน้านี้ทิ้งไว้ กดF5ตัลหลอด ด ด
เรารีเฟรชตั้งแต่เช้า ยังมุมานะรีเฟรชต่อไป บ้าไปแล้ว ฮ่าๆๆๆ
-
นั่งรอรีเฟรชอีกคน กำลังอิน น้ำตาไหลเลยทีเดียว
-
มารอด้วยอีกคน :monkeysad:
-
มาร่วมรีเฟรชด้วยอีกคน คือกำลังติดลมมาก :sad4: :o12:
-
เห็นคุณ rainbow 67 ออนไลน์ ดีใจอย่างกับถูกหวย
ถ้ามาต่อเรื่องให้จนจบ เราคงประหนึ่งถูกรางวัลที่หนึ่งเลยสินะ
เฮ้อออ เป็นเอามากนะตรู
รีเฟรชต่อปายยยยยยยยยยยยยยย
ดูออนไลน์ตรงไหนหรอค่ะ แล้วเธอจะลงตอนต่อใช่ม๊ายยย อร๊ายยย ดีใจยิ่งกว่ามีคนมาจีบอีกนะ TT
-
ดูออนไลน์ตรงไหนหรอค่ะ แล้วเธอจะลงตอนต่อใช่ม๊ายยย อร๊ายยย ดีใจยิ่งกว่ามีคนมาจีบอีกนะ TT
หน้าชื่อ ที่เป็นกล่องสี่เหลี่ยมเขียวๆ น่ะค่ะ
ไม่รู้จะมาต่อมั้ย แต่ก็ตั้งหน้าตั้งตา รีเฟรชต่อ ฮ่าๆๆ
-
:sad4: รอ ร้อ รออออ รีตั้งเเต่เช้าเเล้วววววว มาต่อไวๆๆๆๆๆๆ :z3: :z3: :z3: :sad4: :sad4:
-
อ่านแล้วสงสารฟ่างมาก เหมไม่รู้สึกอะไรกับฟ่างบ้างเลยหรอ แล้วทำไมถึงบอกว่าเป็นแฟนกันล่ะ :sad4:
ฟ่างไปแล้วเหมก็คงไม่รู้อะไรหรอก ก็ไม่ได้รักฟ่างอยุ่แล้วนิแค่หาคนมาฆ่าเวลาตอนมิวไม่อยู่ :m15:
:o12:
-
OMG !!!!! เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ อึ้งมากก เศร้ามา ดราม่ามาก หดหู่มาก แต่ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
สงสารน้องฟ่างง อยากกอดปลอดดดดดด ฮืออ
คนแต่งแต่งได้ดีมากๆเลยคะ เราเป็นคนชอบอ่านแนวนี้อยู่แล้ว ดราม่าหนักๆชอบมาก 555
รอตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ
ขอบคุณสำหรับนิยายมากๆเลย :L2: :pig4:
-
ร่วมด้วยช่วยรออิอิ
สงสารอ่ะรอร้อรออ่านตอนต่อครับ
-
รอเหมือนกัน .............................. >.<
-
เพิ่งได้อ่านนน
ติดเลยยย
รอออออ รอออออ
สงสารฟ่างเลยอะ :m15:
-
รอ รอ รอ รอ รอ จนง่วงล่ะ
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
4 หน้าแล้ว ก็ยังรออออ
-
รอด้วยคนค่ะ....ชอบนัก อะไรที่มันปวดตับแบบนี้ เศร้าโศกาให้มันสุดติ่ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนหยัดด้วยตัวเอง ไปเรียนต่อแล้วหางานดี ๆ ทำซะ!!!!
เป็นอีกคนที่เข้ามาดูเกินกว่าสิบรอบแล้วในวันนี้
-
:sad4: กับคำว่า ลาก่อน ปูมาได้ปวดใจมาก แต่ละอย่างที่พี่เหมทำ หน่วง กำลังดีเลย o13
เก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับพี่โจ้เลยน้องฟ่าง :a5: วนเข้ามารอจนบ้าไปแล้ว :z3:
-
ไปนอนดีฟ่า พรุ่งนี้ค่อยมารอใหม่
-
ผมออกมายืนนิ่งๆ ที่หน้าคอนโด... ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะไปทางไหนดี
และผมก็ใช้วิธีที่ง่ายที่สุดในการช่วยตัดสินใจ... โยนหัวโยนก้อย
หัวไปทางขวา
ก้อยไปทางซ้าย
ล้วงเข้าไปในกางเกงยีนส์สีซีดที่ผมใส่อยู่ ควานหาเหรียญที่อาจะหลงติดอยู่ข้างใน...
"คุณหนู ดึกแล้วจะไปไหนครับ"
ผมหันไปมองคนถาม... ลุงยามของคอนโดหนะเอง เขาคงจำผมได้เพราะชอบซื้อเครื่องดื่มชูกำลังมาฝากบ่อยๆ "ไป...." เสียงขาดหายไปจากลำคอ ผมเลยหยุดพูด ยิ้มแหยๆ ให้แกแล้วบุ้ยใบ้ไปทางซ้ายมือ ก่อนจะออกเดินไปทางนั้น...
ดีเหมือนกัน... ไม่ต้องโยนหัวโยนก้อย เพราะหาเหรียญไม่เจอพอดี
ก่อนออกจากคอนโด ผมเอาสมุดบัญชีของตัวเองมาดู... มีเงินอยู่ประมาณสองหมื่นกว่าๆ
น่าจะอยู่ได้ระหว่างที่หางานทำ...
เงินสองหมื่นนี้ เป็นเงินที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรงของผมเอง เงินค่าแรงตอนเป็นเด็กเสิร์ฟของร้านอาหารในโรงแรมที่ผมและพี่เหมเจอกัน
หลังจากนั้น ผมก็ไม่ได้ทำงานอีกเลย... แต่ถึงไม่ทำงานผมก็ยังมีเงินเดือนๆ ละห้าหมื่น ที่พี่เหมโอนให้ไว้ใช้ส่วนตัวทุกเดือน ซึ่งผมก็แทบจะไม่ได้ใช้ เงินที่ร่อยหลอลงเป็นเพราะนำมาซื้อของมาทำอาหารให้พี่เหมทาน...
เงินในบัญชีน่าจะเหลือสามแสนกว่า... แต่ทั้งบุ๊คแบงค์และบัตรเอทีเอ็มผมก็ไม่ได้เอามา
คืนเจ้าของเขาไป...
"ฟ่าง?"
วูบหนึ่งที่ความหวังอันแสนริบหรี่ฉายแสงเรืองรองขึ้นมา... พี่เหม?
ผมเงยหน้าขึ้นมองคนเรียกแล้วหัวใจที่กำลังฟูฟองก็เหี่ยวแฟบลงทันใด... ไม่ใช่
ไม่ใช่พี่เหม...
"พี่โจ้?"
"ใช่ พี่เอง" พี่โจ้ตอบแล้วคุกเข่าลงตรงหน้าผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ของป้ายรถเมล์ ประกายตาฉายแววห่วงใย "ฟ่างโอเคมั้ย ทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้"
ผมอ้าปากจะบอกว่า 'โอเค' แต่ก้อนแข็งๆ มันดันขึ้นมาจุกที่ลำคอจนพูดไม่ออก จึงได้แต่พยักหน้าพร้อมเช็ดน้ำตาออกจากแก้มลวกๆ
พี่โจ้มองผมนิ่งๆ ชั่วครู่ก็ลุกขึ้นมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆ ผม ก่อนจะบอก "ไม่สบายใจอะไร บอกพี่ได้นะ"
ผมพยักหน้าขอบคุณ แต่ไม่ได้พูดอะไร เพราะกำลังพยายามเช็ดน้ำตาออกจากแก้มเป็นพัลวัน... มาจากไหนหนักหนา ทำไมไม่หมดเสียที
เราสองคนนั่งอยู่ด้วยกันเงียบๆ จนน้ำตาผมเริ่มจะแห้ง พี่โจ้ก็ถาม "ฟ่างจะไปไหนหรือเปล่า เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
จะไปไหนดี... ผมยังไม่รู้เลย
กลับบ้าน... แค่มีลูกเป็นเกย์ พ่อกับแม่ก็ทุกข์ใจจะแย่ แล้วนี่ผมยังจะมีหน้าไปบอกท่านทั้งสองอีกหรือว่าโดนทิ้ง
ไปหาไอ้นก เพื่อนสนิทของผม... ถ้ามีแค่มันคนเดียวคงไม่เป็นไร แต่แฟนมันหละ แค่ไปเที่ยวคงได้ แต่ไปพักด้วยนี่คงจะไม่อยากต้อนรับสักเท่าไหร่
ไอ้มิ่งหละ... ไอ้มิ่งมีพี่น้องหลายคน แค่ครอบครัวมัน ห้องก็จะไม่พออยู่แล้ว
ขอแค่มีพี่เหม ชีวิตนี้ก็ไม่ต้องการอะไร... ที่ผ่านมาจึงไม่เคยสังเกตุ
ผมเป็นคนที่มีเพื่อนน้อยมาก... เพิ่งรู้ตัว
"พี่กำลังจะกลับบ้านที่แพร่" พี่โจ้เอ่ยขึ้นมา เมื่อเห็นผมเงียบไปไม่ยอมตอบ "ไปกับพี่มั้ย"
ผมหันไปมองหน้าพี่โจ้ ไม่มั่นใจว่าอีกฝ่ายล้อเล่นหรือเปล่า...
"ถ้าฟ่างไม่รังเกียจบ้านคนจน"
=justasubstitute=
ผมนอนฟังเพลงจากคลื่นวิทยุท้องถิ่น ที่ตอนนี้กำลังคั่นรายด้วยการพูดถึงเรื่องของความรัก หนึ่งในผู้ฟังที่โทรเข้ามา เล่าว่าเขาถูกแฟนทิ้ง และดีเจก็ปลอบใจ "เอาน่าน้อง คิดซะว่า อกหักดีกว่ารักไม่เป็น น้องยังโชคดีกว่าอีกหลายคนที่ไม่เคยมีความรักแม้แต่ครั้งเดียว..."
'อกหักดีกว่ารักไม่เป็น'
ใครเป็นคนบัญญัติคำพูดนี้ ผมสงสัย
สงสัยว่า คนๆ นั้นเคยอกหักจริงๆ หรือเปล่า... คนๆ นั้นเคยรักใครสุดหัวใจไหม...
ถ้าหากว่าเคย... คำๆ นี้คงไม่เกิดขึ้นแน่นอน
เพราะถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะไม่ขอรู้จักกับคำว่ารักเลย...
แต่จะโทษใครได้...
ถ้าจะโทษคงต้องโทษความอวดดีของผมเอง... ที่คิดว่าจะสามารถทำให้เขาลืมเจ้าของแหวนวงนั้นได้
โง่งมงาย... มองโลกเป็นสีชมพู ไม่เคยเผื่อใจไว้สำหรับความผิดหวัง
รู้ทั้งรู้ว่าเป็นได้แค่ตัวสำรอง... แต่ก็แกล้งทำเป็นลืม หลอกตัวเองไปวันๆ ว่ามีค่ามากพอที่ทำให้เขาลืมคนๆ นั้น
ต่อแต่นี้... คงต้องยอมรับความเป็นจริงเสียที
ผมลุกออกจากเปลญวนที่นอนเล่นอยู่ ปิดวิทยุแล้วเดินเข้าไปในบ้าน...เข้าห้องนอนของพี่โจ้ ที่ผมมาอาศัยนอนด้วย
กระจกที่ติดอยู่กับตู้เสื้อผ้า สะท้อนให้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีรูปร่างโปร่งบาง หน้าตาพอดูได้ แต่ซีดเซียวไปหน่อย... คงเป็นเพราะผมที่ยาวจนเกือบจะเลยไหล่
ผมยาว... พี่เหมชอบ
ผมยาว... เหมือนพี่มิว
แต่ผมไม่อยากเหมือนพี่มิว... ผมไม่อยากเหมือนใคร
กรรไกรตัดกระดาษที่วางอยู่บนโต๊ะญี่ปุ่นตรงมุมห้องถูกหยิบขึ้นมา... ผมปอยหนึ่งที่อยู่ด้านหน้าถูกประเดิมก่อน
ผมอีกปอยถูกตัดฉับ...
อีกปอย...
และอีกปอย... จนไม่สามารถกำขึ้นมาตัดได้อีกต่อไป กรรไกรตัดกระดาษจึงถูกวางลงที่โต๊ะญี่ปุ่นเหมือนเดิม
กระจกที่ติดอยู่กับตู้เสื้อผ้า สะท้อนให้เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีรูปร่างโปร่งบาง ผมบนศีรษะถูกตัดแหว่งเป็นหย่อมๆ ช่างเทวดาก็แก้ไม่ได้ นอกจากโกนอย่างเดียว... หน้าตาของเขาคงจะพอดูได้หากไม่มีน้ำตาเจิ่งนองเต็มสองข้างแก้มแบบนี้...
ผมยิ้มให้กับเงาตัวเอง... ต่อไปก็ไม่ต้องเป็นตัวแทนใคร
หึ หึ... สมเพชตัวเอง
ทำเพื่ออะไร ยังไงตัวจริงเขาก็กลับมาแล้ว เหมือนไม่เหมือนนึกหรือว่าเขาจะแคร์
ยังไงเขาก็ไม่แคร์แล้ว...
http://www.youtube.com/v/gcr3MxZIJk8?version=3&hl=en_US&rel=0" type=
=justasubstitute=
-
หน่วงกว่าเดิมอีก ขออีกสักหน่อยเถอะค่ะ
-
มาต่อแล้ว เรื่องนี้ฟ่างน่าสงสารอ่ะ จะจบแบบไหนเนี่ย เดาไม่ออกเลย
-
หน่วงหัวใจอย่างแร๊งส์ :z3: :z3: :z3: :sad4: สู้ๆน้องฟ่างคนรังจริงต้องมีอย่างแน่นอน
ขอบคุณค่ะ รีเฟรชเหมือนกันเลย รอ เจ็บๆ หน่วงๆ อยู่เนี่ย ทรมานดีแท้ คุณrainbow ออน ดีใจคอด
:L1: :pig4: :L1:
-
มาอีกนะ
อยากรู้ว่าเหมเป็นไงบ้าง
รู้ตัวหรือยัง
-
ฟ่างหนีออกมาอย่างนี้ พี่เหมจะรู้สึกอะไรบ้างไหมหนอ
เฮ้อ หนึบๆ หน่วงๆ
รีเฟรชรอด้วยคน ^^
-
มาแล้วจะขาดใจกว่าเดิมอีกง่า :เฮ้อ:
ขนาดเป็นเรื่องสั้นยังเข้าแล้วเข้าอีกดูว่าเมื่อไหร่จะอัพ
ถ้าเป็นเรื่องยาวมีหวังได้นั่งเฝ้าคอมทั้งวันแน่นอน ติดแบบงอมแงม
-
ถ้าพรุ่งนี้มีต่อ พวกแอบอ่านในที่ทำงานอย่างเราต่อมน้ำตาคงเป็นตะคริวอีกแน่ ;__;
-
โอยยยย...น้ำตาคลอหน่วย ชอบเรื่องแนวนี้ม๊าก
ถ้าพรุ่งนี้มาต่อช่วงกลางวันล่ะก็ จะร้องไห้ในออฟฟิตให้ดูเลยทีเดียว
ชอบค๊า
-
อ๊ากกกกกก
เข้ามาดูใหม่่
ช่ำใจกว่าเดิมมม ยังดีที่มีพี่โจ้
ฟ่างไม่ต้องร้อง เค้าไม่รักฟ่างแต่ฟ่างต้องรักตัวเองนะ !!!
ขออีกสักตอนนนนน
:m15:
-
มาหน่วงด้วยคน ชอบมาก แต่ไม่อยากจบเศร้าเลย :o12: :o12: :o12:
-
เรื่องมันเศร้า สงสารฟ่าง :o12:
มาต่อไวๆนะคะ จะขาดใจแล้ววว
-
พี่โจ้....พระเอกรึเปล่า?
-
สู้เค้านะฟ่าง ไม่มีเหมก้อไม่เปนไรหรอก
ลองหาคนอื่นที่เค้าดีจริงๆดีกว่า o13
-
ยังดีนะที่ฟ่างได้เจอพี่โจ้ และได้พี่โจ้ช่วยเตือนสติ ไม่งั้นคงแย่ยิ่งกว่านี้แน่ๆ
-
ดีแล้วที่ฟ่างเจอพี่โจ้
ดีแล้วที่หลุดพ้นจากเงาของคนอื่น :เฮ้อ:
ที่ผ่านมามันแค่บทเรียน เจ็บได้ก็หายได้
-
คิดเหมือนกันว่าโชคดีที่มีพี่โจ้ ไม่อย่างนั้นไม่รู้ฟ่างจะเตลิดไปไหน
เฮ้อ สงสารฟ่าง ขอให้หลุดพ้นได้ไวๆนะ
-
เล่นเอาซะร้องไห้เลย T^T
สงสารฟ่างงงงงงงงงงงง :m15:
-
ตัดผมแล้ว จะตัดใจหรือเปล่า
-
"ฟ่าง!" เสียงร้องอย่างตกใจดังมาจากหน้าประตูห้องนอน พอผมหันไปมอง พี่โจ้ก็ถามเสียงเครียด "ทำอะไร"
ผมยักไหล่ "ผมไม่อยากไว้ผมยาวแล้ว"
"เลยกร้อนซะเหมือนมอดกัดแบบนี้นะ" พอผมยักไหล่อีกครั้ง พี่โจ้ก็ถอนหายใจเสียงดังเฮือก แล้วบอก "ไป ไปนั่งที่หน้าบ้าน เอาเก้าอี้ไปด้วย"
"เอาไปทำไมครับ" ผมถามงงๆ
"ก็จะตัดผมให้หนะสิ หรือไม่อาย จะเอาไว้แบบนี้ อย่างที่ไอ้นพมันชอบทำ" นพเป็นลูกชายของคนข้างบ้านพี่โจ้ครับ โดนอาจารย์กร้อนมาเหมือนแมลงสาบแทะ แต่น้องเขาก็มั่นมาก ไม่ยอมไปตัด บอกเท่ห์ดี ไม่เหมือนใคร -_-!
ผมรีบส่ายหน้าปฏิเสธ "ตัดครับ ตัด"
"งั้นก็ลากเก้าอี้ไป เดี๋ยวพี่ไปหาอุปกรณ์ก่อน"
ผมพยักหน้า เดินออกจากห้องนอนไป แต่แล้วก็นึกอะไรขึ้นมาได้ "พี่โจ้... พี่โจ้ตัดผมเป็นด้วยเหรอครับ"
"ไม กลัวเหรอ" พี่โจ้ว่าขำๆ ก่อนจะพยักเพยิดมาที่หัวทรงหนูแทะของผมแล้วบอกอย่างหมั่นไส้ "เป็นไม่เป็น อย่างน้อยก็ดีกว่าไอ้ทรงที่เป็นอยู่ละวะ"
"ติดหนังหัวขนาดนี้ ตัดได้ทรงเดียวหละนะ" พี่โจ้บอก ระหว่างที่เอาผ้าขาวม้ามาพาดไหล่ให้เพื่อกันผมร่วงใส่เสื้อผ้า
"ทรงไรครับ"
"สกินเฮด" ผมพยักหน้า เพราะเดาได้อยู่แล้ว แต่ก็ยังกังวล "แล้วมันจะน่าเกลียดป่าวครับ"
"หัวทุยๆ แบบนี้คงไม่น่าเกลียดหรอก"
พอพี่โจ้เริ่มเอาปัตตาเลี่ยนไถ ผมก็หลับตาแน่นเลย กลัวมันจะทิ่มเนื้อ ไม่รู้พี่โจ้ชำนาญขนาดไหน... และพี่โจ้ก็คงจะรู้ว่าผมเกร็ง เลยแซวขำๆ "กลัวเหรอ ไม่ต้องกลัวน่า รุ่นนี้แล้ว เคยทำเด็กหูขาดคนเดียวเอง"
ผมรีบลืมตามองพี่โจ้ตาโตเลย อีกฝ่ายก็หัวเราะขำ แต่ไม่บอกว่าล้อเล่นหรือพูดเรื่องจริง ทำให้ผมย่นคอทุกครั้งที่พี่โจ้ไถปัตตาเลี่ยนใกล้หู
ผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ เพราะมัวแต่เกร็งเลยไม่ได้สนใจเวลา พี่โจ้ก็ดึงผ้าขาวม้าไปสบัดผมออก แล้วบอก "ไปอาบน้ำป๊ะ เดี๋ยวจะคัน"
"เฮ้ย พี่ โคตรเท่ห์อะ" เสียงน้องนพ น้องข้างบ้านพี่โจ้ร้องทักขณะที่เดินตรงมาหา แล้วหันไปบอกช่างตัดผมจำเป็น "พี่โจ้ ทำให้นพบ้างดิ"
พี่โจ้จับศีรษะของน้องนพไว้ด้วยมือเดียว แล้วหมุนไปมา ก่อนจะโบกเบาๆ "อย่าตัดเลย หัวแบน ไม่เหมาะ"
"เอ้า แล้วตัดทรงไรเหมาะอะ ทรงเกาหลีได้ป๊ะ"
"อินเทรนด์ไปป๊ะมึง หน้ายังกับเขมรจะตัดทรงเกาหลี" พี่โจ้ว่าอย่างหมั่นไส้ แต่ก็ปนเอ็นดูด้วย เพราะพี่โจ้และนพต่างก็เป็นลูกคนเดียว และชอบเล่นด้วยกัน ทำให้สนิทกันมาก รักกันเหมือนพี่น้อง
"หูยย พี่โจ้อะ ว่าน้อง ไม่สนับสนุนแล้วยังซ้ำเติมอีกนะ" น้องนพทำปากยื่น เลยโดนดีดปากซะเลย "โอ๊ย! เจ็บนะ"
พี่โจ้หัวเราะหึๆ ส่ายศีรษะกับความโอเวอร์แอคติ้งของน้อง แล้วหันมาถามผม "อยู่ที่นี่เป็นไง เบื่อยัง"
"ยังครับ ไม่เบื่อ"
"นึกว่าเบื่อ ว่าจะชวนไปตลาดซะหน่อย งั้นก็ไม่ต้องไปละกันเนาะ"
"ไปๆ ไม่เบื่อแต่อยากไป" ผมรีบคว้าโอกาสไว้
พี่โจ้หัวเราะท่าทางตื่นเต้นของผม ทำเหมือนไม่เคยเจอตลาดมาก่อน "ถ้าจะไป ก็ไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนเลย... ไปป๊ะ มึงอะ" ประโยคหลังพี่โจ้หันไปถามน้องนพ ซึ่งก็พยักหน้าตกลงไป
=justasubstitute=
อยู่บ้านพี่โจ้ได้เกือบสามอาทิตย์ ผมเห็นพี่โจ้หยอกกับแม่ตัวเองแล้วก็คิดถึงแม่ จึงตัดสินใจโทรหา...
[ฮัลโหล?]
"แม่ครับ"
[ฟ่าง! ฟ่างหรือเปล่าลูก] แม่เรียกผมเสียงสั่น อีกไม่นานคงจะร้องไห้ และนั่นก็พลอยทำให้ผมน้ำตาซึมไปด้วยเพราะรู้สึกผิดที่ทำให้อีกฝ่ายเป็นกังวล "ครับแม่ ฟ่างเอง"
[ฟ่างเป็นไงบ้างลูก แล้วนี่หายไปไหนมา ใครๆ เค้าตามหากันให้วุ่น]
"ฟ่างสบายดีครับแม่ ตอนนี้ฟ่างอยู่กับเพื่อน แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ"
[จะไม่ให้แม่ห่วงได้ยังไง อยู่ดีๆ ก็หายไป ข่าวคราวก็ไม่เคยส่งมา] แม่พูดไปสะอื้นไป น้ำที่คลออยู่ในตาค่อยๆ ไหลรินออกมา ผมบอกแม่เสียงเครือ "ฟ่างขอโทษ อย่าโกรธฟ่างเลยนะครับแม่"
[ใครบอกว่าแม่โกรธ แม่แค่เสียใจที่ฟ่างมีปัญหาแล้วแม่ช่วยไม่ได้]
"อย่าพูดยังงั้นสิครับแม่ ฟ่างผิดเองครับที่ไม่ได้บอกแม่ ฟ่างขอโทษ"
ผมได้ยินเสียงแม่สูดน้ำมูก ก่อนจะบอก [เอาเป็นว่าไม่มีใครผิดแล้วกัน เรามาคุยกันเรื่องฟ่างดีกว่า ตอนนี้อยู่ที่ไหน]
"ฟ่างขอโทษครับแม่ ขอฟ่างไม่บอกได้ไหมครับ"
แม่ถอนหายใจ แล้วเอ่ยด้วยเสียงที่ไม่ค่อยสั่นแล้ว [เอาเถอะ ถ้าฟ่างยังไม่พร้อมจะบอกก็ไม่เป็นไร แค่รู้ว่าฟ่างสบายดีแม่ก็โล่งใจแล้ว]
"ครับ... แล้วแม่หละครับ สบายดีหรือเปล่า"
[สบายดีจ๊ะ เสียแต่ว่าเป็นห่วงฟ่างเท่านั้น แต่ตอนนี้ได้รู้แล้วว่าฟ่างไม่เป็นไร แม่ก็หายห่วงหน่อย]
"แล้วพ่อหละครับ อยู่หรือเปล่า"
[พ่อก็สบายดีจ๊ะ แต่ตอนนี้ไม่อยู่ ออกไปงานบวชลูกชายเพื่อนตั้งแต่เช้ายังไม่กลับมาเลย]
"อ๋อ ครับ งั้นฝากบอกพ่อด้วยนะครับว่าฟ่างคิดถึง"
[จ๊ะ เดี๋ยวแม่จะบอกให้] แม่รับปาก ก่อนจะเอ่ยในสิ่งที่ผม ทั้งไม่อยากได้ยินและอยากได้ยินในเวลาเดียวกัน [แล้วพี่เหมหละจ๊ะ จะให้แม่บอกพี่เขาว่ายังไง]
ผมเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะกลั้นใจถาม "พี่เหม... มาที่บ้านเหรอครับ"
[จ๊ะ มาเกือบทุกเย็นเลย ทานมื้อค่ำด้วยกันแล้วก็กลับ]
"มากับใครครับ"
แม่นิ่งไปนิด คงสงสัยว่าทำไมผมถึงถามอย่างนั้น [ใคร พี่เหมหนะเหรอ มาคนเดียวจ๊ะ]
"แล้ว... พี่เขาสบายดีมั้ยครับ"
[ก็สบายดีนะ แต่ผอมลงไปเยอะเลย]
ได้ยินแบบนั้นแล้วผมก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ให้ยังไงผมก็ยังรักเขาอยู่ "แม่ก็บังคับพี่เหมให้ทานข้าวเยอะๆ สิครับ"
[ฮื้อ พี่เขาโตแล้ว จะให้แม่ไปบังคับยังไงจ๊ะ]
"โตแต่ตัวอะดิ ดื้อจะตาย" ผมว่าอย่างหมั่นไส้ เพราะตอนที่อยู่ด้วยกัน พี่เหมก็เป็นคนที่ทานข้าวยากมากๆ ต้องจับป้อนยังกับเด็กๆ
[แน๊ะ ไปว่าพี่เขาอย่างนั้นได้ยังไง เค้าอายุมากกว่าเรานะ]
ผมแอบย่นจมูกให้โทรศัพท์ "ก็ดื้อจริงๆ นี่ครับ"
[ยังอีก ว่าพี่เค้าดื้อ งั้นก็คุยกับพี่เค้าเองดีกว่า]
พอประมวลคำพูดของแม่เรียบร้อยแล้ว ผมก็ร้องออกมาเสียงดัง "เฮ้ย!" ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะกดวางสาย หรือคุยกับคนที่ผมคิดถึงตลอดเวลาดี แต่ยังไม่ทันจะคิดทำอะไร เสียงที่ผมโหยหาก็ดังมาตามสาย [ฟ่าง...]
"คะ ครับ" ผมตอบตะกุกตะกัก ตื่นเต้นเหมือนตอนที่ได้รู้จักพี่เหมใหม่ๆ
[เป็นไงบ้าง สบายดีหรือเปล่า]
"ครับ สบายดี แล้วพี่เหมหละครับ เห็นแม่บอกผอมลงเยอะเลย ไม่ค่อยทานข้าวหรือเปล่าครับ"
[อือ งานเยอะ]
"งานเยอะก็ต้องทานนะครับ เดี๋ยวไม่สบาย"
[ยังห่วงพี่อยู่เหรอ?] พี่เหมถามเสียงเรียบเหมือนคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ ไม่บ่งบอกว่าอยู่ในอารมณ์ไหน
'แล้วผมยังมีสิทธิ์อยู่หรือเปล่า' เสียงตะโกนก้องในใจ แต่ผมกลัวคำตอบที่จะได้ยิน เลยบอกตรงๆ ตามความรู้สึก "ครับ ยังห่วง.......เสมอ" คำสุดท้ายผมพูดเสียงเบาจนตัวเองก็แทบจะไม่ได้ยิน ไม่แน่ใจพี่เหมได้ยินหรือเปล่า เพราะเงียบไปเลย หากไม่ได้ยินเสียงลมหายใจดังมาตามสาย ผมคงคิดว่าอีกฝ่ายวางไปแล้ว
[ฟ่าง...]
"ครับ"
[ตอนนี้อยู่ไหน] ผมนิ่งไป ใจหนึ่งก็อยากจะบอกความจริง อยากให้พี่เหมมารับกลับบ้าน แต่อีกใจก็รู้ดีว่าคงเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อพี่เหมมีพี่มิวอยู่แล้ว บ้านของพี่เหมกับผม ตอนนี้คงกลายเป็นบ้านของพี่เหมกับพี่มิว...
คงไม่เหลือที่ว่างสำหรับผม...
"อยู่บ้านเพื่อนครับ" ผมตัดสินใจไม่ตอบตามความต้องการของพี่เหม
เสียงถอนหายใจดังมาตามสาย ก่อนที่พี่เหมจะบอก [ไม่เป็นไร... ไม่ต้องตอบก็ได้ว่าอยู่ที่ไหน แค่บอกมาก็พอว่าฟ่างอยู่ยังไง ลำบากหรือเปล่า]
"ก็... ไม่ลำบากเท่าไหร่ครับ อยู่ได้"
[อืม... ถ้าต้องการอะไร ก็โทรมาบอกนะ] พี่เหมนิ่งไปนิด ก่อนจะต่อด้วยประโยคที่ผมฟังจนชิน [เดี๋ยวพี่โอนเงินให้]
"ขอบคุณครับ แต่ผมไม่อยากรบกวน"
[พี่พูดเหรอว่ารบกวน] พี่เหมพูดเสียงห้วน ก่อนจะถอนหายใจออกมาเหมือนเหนื่อย [โทษที พี่ไม่ได้ตั้งใจ]
"ไม่เป็นไรครับ" ผมไม่ถือโทษโกรธเคือง เพราะชินกับอารมณ์ของอีกฝ่าย... พี่เหมไม่ชอบให้ใครขัดใจ
[ถ้าลำบากก็โทรมาหาพี่ เข้าใจไหม]
"ครับ" ผมรับคำ ไม่อยากขัดใจเป็นรอบที่สอง แต่ก็ยังไม่คิดจะขอความช่วยเหลือจากอีกฝ่ายอยู่ดี แล้วยังไม่ทันจะได้คุยอะไรต่อ เสียงร้องเรียกจากบนเรือนก็ดังขึ้น "ฟ่างเอ้ย มากินข้าวได้แล้วลูก" ผมเอามือถือแนบไว้กับอกแล้วตะโกนตอบไป "ครับแม่ เดี๋ยวฟ่างไป"
"เร็วๆ นะ ชักช้าเดี๋ยวไอ้โจ้มันแย่งกินหมด"
"คร๊าบบบ" ผมตะโกนตอบขำๆ เพราะแม่พี่โจ้มักจะทำกับข้าวที่ไม่ค่อยเผ็ดไว้ให้ผมต่าง แต่พี่โจ้ก็ชอบมาแย่งกินทุกที... แล้วพอแม่พี่โจ้เดินหายเข้าไปในเรือนผมก็ยกมือถือขึ้นมาแนบหูอีกครั้ง "พี่เหมครับ เดี๋ยวผมต้องวางแล้วนะครับ แม่พี่โจ้ตามไปทานข้าวแล้ว"
[ใครคือพี่โจ้] ไม่ต้องเห็น ผมก็เดาได้ว่าอีกฝ่ายคงกำลังขมวดคิ้วนิ่วหน้าอยู่แน่ๆ
"ก็เพื่อนที่ผมบอกว่ามาอยู่ด้วยไงครับ"
[ทำไมพี่ไม่รู้จัก] พี่เหมรู้จักเพื่อนผมทุกคนครับ เพราะเวลาผมไปเที่ยวกับเพื่อน พี่เหมก็มักจะไปด้วยเสมอ
"คนนี้เพื่อนใหม่ครับ พี่เหมยังไม่เคยเจอ" จะเจอได้ไง ก็ผมเพิ่งจะพบพี่โจ้เมื่อสามอาทิตย์ก่อนเอง
[ไว้ใจได้?]
"ครับ ไว้ใจได้" ไว้ใจได้เท่ากับความไว้ใจของน้องชายที่มีต่อพี่ชายคนหนึ่งนั่นแหละ
พี่เหมเงียบไปอีกแล้ว แต่ครั้งนี้ผมรอไม่ได้ จึงตัดบท "งั้น แค่นี้ก่อนนะครับ บายครับ"
[เดี๋ยว!] พี่เหมเรียกไว้เสียงดัง ทำเอาผมสะดุ้งมือถือเกือบตกพื้น "ครับ?"
[เอ่อ... พี่โทรหาฟ่างได้ไหม]
ผมอึ้งไปชั่วครู่ ไม่บ่อยเลยที่อีกฝ่ายจะใช้น้ำเสียงอ้อนวอนแบบนี้ กำแพงที่กำลังพยายามสร้างไว้ก็พังครืนลงมาไม่เป็นท่า "ครับ เบอร์ที่โชว์นั่นแหละครับ"
[พี่ขออีกอย่าง]
ไม่เหลือบ่ากว่าแรงผมก็ยินดีจะทำให้ "ครับ?"
[พูดเหมือนเดิมได้ไหม แทนตัวเองว่า 'ฟ่าง']
นี่พี่เหมกำลังทำอะไร... ง้อผม?
ผมไม่ได้เพ้อไปเองใช่ไหม...
แล้วเพื่ออะไร ในเมื่อมีพี่มิวอยู่ทั้งคน...
ต้องการอะไรแน่ครับ... อยู่ดีๆ ถึงมาพูดดี ผิดวิสัยปกติ
http://www.youtube.com/v/KyWKnVn6MYk?version=3&hl=en_US&rel=0" type=
=substitute=
-
ปวดตับดีแท้ ต่ออีกสักหน่อยมั้ยคะผู้เขียน เอาให้มันถึงม้ามกันไป ไหนๆ ก็อินจนตาค้างแล้ว :a5: ประชุมเช้าอย่าได้แคร์
แต่พี่โจ้ พระรองเกาหลีชัด :o8: พาข้าวฟ่างแอ่วเมืองแป่แห๋มเน้อ
นานๆ เมนท์ที โป๊ะแตกเลยเรา เมนท์ของพาร์ทที่แล้วนะจ๊ะ
^
^
:impress3: มาต่อให้แล้ว เย่ :pig4: สมกับ เฝ้าทู้รอ จุบุจุบุ
-
อรั๊ยยยยส์!!
อยากได้อีกตอนจังเร๊ยยยย
พี่เหมคร๊าบบ ช่วยง้อจริงจังกว่านี้หน่อยได้มั๊ยค๊าบ
ฮึ่ย!! หน่วงหนัก
love love คนแต่งจ๊า จุ๊บๆ
-
ดีใจจังคะ ลองรีเฟรชเล่นๆ แต่เจออัพจริงๆ ฟินมากกกกกกก
-
มาไวมากกกก :กอด1:
พี่เหม ตกลงยังรักมิวอยู่ป่าวเนี่ย ?
เหมือนอยากกั๊กไว้ทั้งสองคนเลย
ถ้าไม่รักมิวแล้ว ก็บอกฟ่างดิ ฟ่างจะได้ไม่เสียใจอย่างนี้ไง
รึเอาไงกันแน่หนอออ เห้ออออ
ฟ่าง อย่าใจอ่อนนะ เอาให้เข็ดดด :angry2:
-
ฟ่าง T^T
-
โอ๊ย ดราม่าตอนตีสี่ ทำไงอ่ะ นอนไม่หลับเลย ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่เหมเป็นอันตรายต่อหัวใจฟ่างจริงๆ
กับคนที่รักเรามักใจอ่อนเสมอ
-
อยากให้พี่เหมเคลียร์...พูกออกมาอย่างใจคิด
-
พึ่งเข้ามาอ่านฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ
อยากบอกว่าอ่านรวดเดียวจบเลยชอบมากกกกกกกกกก
ตั้งแต่อ่านมาเนี่ยเรายังสงสัยอยู่เลยอะว่าพี่เหมรักฟ่างรึเปล่า?
บางครั้งก็มีท่าทีเหมือนมีใจให้ แต่บางครั้งก็ทำเหมือนไม่สนใจ
อย่างตอนมิวกลับมาจากปารีสแรกๆนี่ก็สนใจแต่มิว
พอฟ่างหายไปก็มาหาฟ่างที่บ้านทุกวัน
ตอนโทรศัพท์ที่ฟ่างพูดถึงพี่โจ้ก็มีท่าทีเหมือนหึงฟ่างยังไงไม่รู้
มีขอให้กลับไปแทนตัวเองว่าฟ่างอีกต่างหาก
สับสนแทนฟ่างเลยอะ
อยากรู้มากว่าจะจบยังไง
ใจจริงเรารู้สึกว่าพี่เหมน่าจะมีใจให้ฟ่างนะ
แต่ดูจากตอนแรกๆที่พี่เหมยังอาลัยอาวรณ์กับมิวแล้ว
อยากให้ฟ่างคู่กับพี่โจ้ค่ะ
ปล.คนเขียนมาลงต่อไวๆนะคะ
อยากอ่านมากกกกกกกกกกกก
ไม่อยากให้เป็นแค่เรื่องสั้นเลย :กอด1:
-
นึกว่าตื่นมาจิไม่ได้อ่านซะแล้ว :monkeysad:
ลุ้นจังเลย ฟ่างจะใจอ่อนไหมถ้าพี่เหมมาง้อง่ะ แต่ยังเคืองพี่เหมเรื่องพี่มิวอยู่นะ :m16:
พี่โจ้ก็คงเป็นได้แค่พี่ชายแสนดีสินะ เจ้าตัวเขาบอกแบบนั้นนี่นา :เฮ้อ:
-
สารภาพเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านนิยายที่ที่ทำใหบ่อน้ำตาแตก
แต่สำหรับเรื่องนี้อ่านแล้วทำให้อยากอ่านอีก
ขอบอกอ่านซ้ำหลายรอบมาก
สงสารฟ่างเพราะความรักทำให้ทุกข์ใจมาก
บอกได้อย่างเดียวว่าเศร้ามาก :o12:
อยากให้ฟ่างสมหวังในความรักที่มีต่อเหม
เหมออกมาแก้ตัวบ้างนะตอนนี้คุณมีตวามผิดติดตัวอยู่ :angry2:
++ :L2:
-
ไม่อยากให้ฟ่างใจอ่อนเรยอ่ะ
ดูยังไงยังไงไอืพี่เหมก็ยังเลือกมิวอยู่ดีแล้วมายื้อห่าอ่าไรรรรรรรรรรรรร
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
โอ๊ย โมโหพี่เหม จะง้อจะให้เค้ากลับมาก็ให้มันชัดเจนหน่อยซี่
-
ตกลงพี่เหมจะรักใครกันแน่ !!
-
ตื่นมาเจอ คนเขียนมาต่อ :a2: :a2: :a2: :a2:
แต่
:o211: :o211: :o211: พี่เหมมมม ต้องการอะไร โอยยยย อยากจะเข้าไปกระถีบขาคู่ใส่ จะเอายังไง มาทำเหมือนต้องการแต่ก็ไม่อธิบายอะไร สรุป จะเก็บน้องไว้เป็นของตายเพราะเสียดายรึยังไง ถึงมาทำแบบนี้
ไม่โทษน้องเลยที่ใจอ่อน แต่ขอเถอะ พี่เหม ถ้าไม่รักก็ปล่อยไป ถ้าน้องต้องเจออีก คราวนี้น้องคงรับมันไว้ไม่ไหวแล้ว พี่โจ้ก็คงช่วยไม่ได้
ฟ่างโปรดจงเข้มแข็ง คิดเอาไว้เยอะๆ ว่าข้างกายเค้ายังมีใครอีกคน
โอยยยยยย อยากอ่านต่ออออ :z3: :z3:
-
พี่เหมจะเอายังไงกันแน่เนี่ย พอฟ่างไม่สนใจแล้วก็กลับมาทำเป็นห่วง ตกลงจะคบทั้งมิวและฟ่างหรือไง หรือว่าเห็นฟ่างเป็นตัวสำรองเผื่อไว้มิวหายไปอีก
-
เจ็บหนึบ
ทำไมไม่รอให้จบก่อนแล้วค่อยอ่านฟะ (ด่าตัวเอง)
-
โอ้วววว บีบหัวใจมาก สงสารน้องฟ่าง
-
ปวดใจ+งงแทนฟ่างจริงๆๆ o22
-
พี่เหมกับน้องจะเริ่มนับหนึ่งจีบกันใหม่ใช่มั้ย??
หรือเราคิดเข้าข้างตัวเอง แต่อารมณ์มันให้คล้อยตามไปอย่างนั้น
ถ้าเป็นอย่างที่คิดจริงๆ น้องฟ่างคงมีความสุขขึ้นมาก
เพราะไม่ต้องอยู่เหมือนเป็นเงาของใคร แต่เป็นตัวเองที่พี่้เหมรัก
กรี๊ดดดด อยากอ่านต่อไม่ไหวแล้วววววววววววววว
-
อิพี่เหมขาดความชัดเจน
อาจเป็นเพราะเป็นผู้ชายนิสัยอย่างนี้ไม่ค่อยพูดความรู้สึกจริงออกมาด้วยรึเปล่า
บอกความจริงน้องไปสิโว้ยยยยย
เหมน่าจะรู้นะว่าน้องหนีไปเพราะอะไรแล้วยังอมพะนำ งุ
-
ตื่นปุ๊บ ก็รีบเข้ามาดูเรื่องนี้เลย
คนแต่งมาต่อให้อีกหน่อยแล้ว
ยังกระชากอารมณ์ความรู้สึกเหมือนเดิม
รู้สึกสมน้ำหน้าเหมนิดๆ แต่เข้าใจฟ่างนะ
รักมาก จะตัดใจได้เลยก็ไม่ไหว
-
สะใจเล็ก ๆ ที่เห็นพี่เหมคลั่ง....หึหึ
สู้ ๆนะน้องฟ่าง เล่นตัวต่อไป อย่าไปใจอ่อนให้มัน ทรมานมันบ้างก็ดีนะ
-
อะไรนิ อีตาพี่เหม จะมารักพี่เสียดายน้องไม่ได้นะเฟ้ย เลือกเป็นคน ๆ ไปสิฟะ :m16: :m16:
-
เจ็บปวด และหน่วงต่อไป :เฮ้อ:
รออ่าน :กอด1:
-
f5 จากเมื่อวานจนวันนี้ เกิน 20 รอบแน่ๆ
รออ่านต่อ
-
เหมือนจะหน่วงๆ อิพี่เหมทำไมไม่เคลียร์ตัวเองให้ฟ่างฟังหน่อยละ ชิ
สรุปตอนนี้เลือกใคร ถ้าเลือกมิวก็ไม่ต้องมายุ่งกะฟ่าง จะมาทำให้น้องเจ็บอีกแค่ไหนห่ะ!!!
-
พี่เหมไม่เคลียร์อ่ะ จะเอายังไงก็รีบๆ จัดการเถอะ ฟ่างอย่าเพิ่งใจอ่อนนะ
-
อ่านมาถึงตอนนี้ก็ยังหน่วงไม่หาย ตกลงอีตาพี่เหมจะเอายังไงกันแน่
ทำไรให้มันชัดเจนหน่อย จะเอาคนเดิม หรือจะรักน้องฟ่าง คิดถึงคนอื่นบ้างนะพี่เหม :m31:
พี่โจ้ก็แสนดีมาก ฟ่างก็ไม่อยากให้ใจอ่อนเร็ว ให้อีพี่เหมมันชัดเจนก่อนค่อยใจอ่อนนะ
ไงมันหน่วงแต่เราก็อยากอ่านเรื่อยๆเนี่ย
-
เวลาเป็นยารักษาทุกส่ิง
อยู่ที่ฟ่างเองแล้วว่าจะเอาไง ค่อยๆมองทุกอย่าง อย่างมีสติ
แล้วไปทางที่ทำให้ตัวมีความสุขนะ
-
งงและสับสนเหมือนกัน คุณพี่เหมแกจะเอายังไงกันแน่
ถ้ายังอาลัยคนเก่า ก็ปล่อยน้องไปเถอะนะ
ถ้าไม่รักกันอย่างน้อยก็เห็นแก่ความผูกพันธ์และสิ่งดีๆที่น้องเคยทำให้
อย่าใจร้ายใจดำรั้งน้องไว้กับตัวอีกเลย มันทำร้ายกันอ่ะ
-
ยังคลุมเคลือตามเดิมเลยเหม ไม่รู้ว่าจะเอายังไงแน่ อาจจะแค่ห่วงใย ทำไมเหมือนไม่อยากได้ฟ่างคืนมาเลย คำพูดดูเหมือนอยากเป็นพี่น้องมากกว่า ถึงจะมาบ้านฟ่างทุกวันก็เถอะ ชัดๆไปเลยอย่าทำเหมือนรักถ้าเป็นอย่างนั้น ฟ่างจะยิ่งมีความหวังและเจ็บปวดมากที่สุด :เฮ้อ:
-
ปวดตับ ปวดม้าม สะเทีอนถืงถุงน้ำดี อืมคลืม ไม่โปร่ง อีกคนก็ปากหนัก ไม่ไหวจะเคลียร์ พี่เหมรีบๆเคลียร์ตัวเอง แล้วมารับฟ่างด้วย ให้ไวเลย
ขอบคุณมากค่ะ ดีใจจัง :L1: :pig4: :L1:
-
อิพี่เหมรักแท้ หรือ แค่เสียดายว่ะ
ฟ่างยอมให้อิพี่เหมโทรมาอย่างงี้จะตัดใจได้รึ เพราะตอนนี้อิพี่เหมแม่ไม่ชัดเจนอะไรซักอย่าง หรือเพราะอยู่กะแม่ฟ่างเลยอธิบายไม่ได้
หรือว่าไม่เห็นความสำคัญเลยไม่อธิบาย
ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีที่มาเจอคนดีๆอย่างพี่โจ้
-
อยากจะร้องเพลง "กลับมาทำไม" เลยให้ตายสิ
ที่พี่เหมทำเหมือนรักเลยเนอะ
แต่ที่ผ่านมาเหมือนไม่แคร์กันเลย
ของบางอย่างทำหลุดมือแล้วคงไม่มีทางได้คืน
แต่...น้องฟ่างยังรักเขาเต็มหัวใจนี่นะ
จะเดินหน้าหรือถอยกลับทางเดิมหละ
-
อ่านเรื่องนี้แล้วปวดใจมากๆ
เมื่อไหร่ฟ่างจะมี ความสุข สักที
-
ไม่ชอบพี่เหมอย่างแรง เหมือนหมาหวงก้างอ่ะ
ฟ่างอย่าใจอ่อนนะ
-
มาแล้ว ในที่สุดก็มา แต่เฮ้อไม่อยากเจอคำนี้เลย เพราะมันแปลว่า กำลังจะจบตอน !!! :o12:
=justasubstitute=
-
:z3: แอบเชียร์ฟ่างให้เล่นตัวนานๆ อย่างพี่เหมนี้ต้องเอาให้หนัก
แอบเชียร์ว่าจะมีคู่ พี่โจ้ กะ น้องนพเบา ๆ
ปล.คุณคนเขียนคะ ถ้าจะรบกวน ระบุวัน ชื่อตอน เวลาอัพให้หน่อยได้มั๊ยคะ
เพราะตอนนี้ต้องเข้ามาเช็คทุกๆ 10 นาทีเลยว่ามาอัพรึยัง เหมือนเป็นโรคจิตเลยอะ :m15:
-
คืออะไรยังไง ไม่คิดจะถามรึไงว่าน้องทำไมถึงต้องหนีไป จะไปทานข้าวกับแม่น้องทำไม จะห่วงน้องทำไม ถ้ารักน้องสักนิดต้องถามหาแล้วว่าทำไมฟ่างถึงหนีไป
อย่ามาทำตัวเหมือนหวงก้างเลย ขอให้น้องเจอคนที่รักน้องได้มากกว่าอีพี่เหมเยอะ ๆ และดูแลรักษาใจฟ่างได้ดี ขอให้ฟ่างเเข็งแรงและเข้มแข็งจะได้เชิดใส่ไอ้บ้าเหม เชอะ
-
จะโทรมาให้ได้อะไรอีก ...
กำลังฟังเพลงนี้พอดีเลย
ซี๊ดเลย
สงสารฟ่าง
-
อีพี่เหม มึงจะเอายังไงแน่ว่ะ
-
สงสารฟ่าง :monkeysad:
-
ยิ่งอ่านยิ่งสงสารฟ่างงง ฮืออออออออออออออออออออออออออออออ
-
อ่านแล้วปวดตับมาก แต่ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมหยุดอ่านไม่ได้ ไม่อยากให้เป็นแค่เรื่องสั้นเลยค่ะ แต่งยาวๆเลยได้มั้ย o13 :3123:
-
ไม่รู้จะเม้นต์อะไรดี แต่ตอนนี้ที่รู้คือชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกก
มันบีบหัวใจ :o12:
มาต่อไวไวนะ
:กอด1: :pig4:
-
โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ~
อ่านแล้วติดหนึบเลย อ่านต่อเนื่องไม่หยุด แล้วตอนนี้ก็อยากรู้เรื่องราวต่อจากนี้แล้วด้วย
สงสารและเห็นใจน้องฟ่างอย่างรุนแรง~ ถึงขนาดต้องเข้ามาให้กำลังใจน้องฟ่างกันเลยทีเดียว
ปวดใจจี๊ดๆ ตลอดเรื่องเลยอ่ะ T^T อ่านไปทรมานไปแต่ดันชอบซะงั้น เอ๊ะ!!! ยังไง
ถึงเื่รื่องราวจะดราม่าน้ำตานอง หน่วงใจและปวดจิตขนาดไหนก็ตาม ขอให้จบแบบแฮปปี้ทีเถ๊อะ~
-
พี่เหมจะเอาไงกันแน่ ชัดเจนหน่อยดิเห้ย
สงสารฟ่างจริงๆ ฮึกๆ
รอต่อไป
-
อะไรเนียพี่เหม ง้อก็ให้มันจิงจังหน่อย ชัดเจนหน่อยเว้ยย
-
มันบีบสุดๆเลยอ่ะค่ะ :sad4: นั่งเรียนไม่รู้เรื่องเลย
สงสารฟ่างมากๆ
คนเราจะทนได้ซักเเค่ไหนกันนะ
พี่เหมจะเอายังไง?
-
เพิ่งได้มาอ่าน ขอบอกว่า...
ร้องไห้ตามฟ่างเลย!!!!! :o12:
สงสารฟ่างสุด ๆ รักเหมมากอ่ะ ยอมทนอยู่ตั้งนาน
ดีแล้วที่หนีไปดีกว่าทนอยู่แล้วเจ็บปวด T^T
พี่เหมก็ไม่ชัดเจนเลย จะเลือกฟ่างหรือมิวก็ตัดสินใจเลย
ครึ่งๆกลางแบบนี้มีแต่คนเจ็บ
แล้วดูดิ..ฟ่างหนีไป พอได้คุยโทรศัพท์กัน
ก็ทำเหมือนรักฟ่าง เป็นห่วงฟ่าง ทำอะไรให้ชัดเจนซะทีเถอะ!!! :angry2:
แต่คนที่เราหมันไส้ที่สุดเลยนะ อิพี่อั๋น!!!!!
แหมมมมมมมม ทำมาเป็นว่าฟ่างเป็นมือที่สาม
ฟ่างไม่ได้มาแย่งพี่เหมจากมิวนะเฟ้ยยยยยย!!!
เม้นแล้วของขึ้น 5555555555555+
ตอนนี้รอติดตามตอนต่อไปอย่างใกล้ชิด
ว่าจะเป็นไงต่อไป แต่ตอนนี้นะ หึหึ...
อยากให้ฟ่างรักพี่โจ้ไปเลย 555555 :laugh:
-
อ่านตอนแรกๆเเล้วแอบน้ำตาคลอ สงสารฟ่าง :sad4:
แต่หลังจากนี้คงจะดีขึ้นแล้วสินะ
พี่เหมต้องการจะทำอะไร จีบใหม่?
แต่ก็ยังไม่ชอบอิพี่เหมมากๆ
ยิ่งตอนที่ไปดูหนังกับมิว คืออะไรอ่ะ .. ทิ้งฟ่างไปดูกับมิว เรื่องเดียวกันอีก คือลำดับความสำคัญให้เห็นชัดเจนมาก
โคตรเจ็บอ่ะ o22
ถึงตอนนี้เหมือนจะพยายามมาทำดีด้วยก็เถอะ มันลบล้างไม่ได้! ชิ
ฟ่างอย่าเพิ่งใจอ่อน ให้อิพี่เหมมันเจ็บบ้าง :beat:
ปล.อินจนเว่อร์มากกก
ปล2. ผู้เขียนน่าจะเขียนอัพเดตตรงหัวข้อทุกครั้งที่มาอัพนะคะ ผู้อ่านจะได้รู้ว่ามาอัพแล้ว เผื่อหลายคนอาจจะพลาด ไม่รู้ว่าผู้เขียนมาต่อให้แล้ว
-
ฟางงง คนอ่านก็งง
พี่เหมคิดอะไรอยุ่
เคลียร์ซะให้หมด จะคบใคร เลือกใคร ก็เลือกมาสักคน
ฟางเค้าเจ็บ เค้าทรมาน
แล้วคนอ่านก็หน่วงๆด้วย :monkeysad:
ปล. ถ้าอัพเดตตอนมั้ย ขึ้นตรงชื่อเรื่องด้วยได้มั้ยอ่ะ
จะได้รุ้ว่าอัพแล้ว ตอนที่เท่าไหร่
-
ง่า ไม่ชอบพี่เหมอย่างแรงเลย ตกลงจะอะไรยังไง สงสารฟ่างสุดๆ
-
คือมันสนุกมากกกกกก
มาต่อเร็วๆนะคะ เปลี่ยนเป็นเรื่องยาวเลยได้มั้ย ชอบมลกจริงๆ
-
เข้ามารอความหน่วงค่ะ
-
การห่างกันสักพัก ก็จะทำให้คนบางคนได้รู้ใจตัวเองซะที
สมน้ำหน้าคนที่ไม่เห็นค่าของคนที่อยู่ใกล้ตัวซะจริงๆ :z6:
-
อยากอ่านแบบยิงยาว
พี่เหมรู้ป้ะเนี่ยว่าทำไมฟ่างถึงหายไป :sad4:
-
มาดันค่าาาาา~
-
รอฉันรอเธออยู่ แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด T.,T
-
สุดยอดจังเลยครับ กระชากอารมณ์แบบเนิบๆ เดินเรื่องแบบเบาๆแต่ปวดตับมาก ท้องใส้ปั่นป่วนเลย ได้อารมณ์แบบเนิบๆจริงๆครับ
-
อ่านไปตอนเช้า ตอนเย็นก็กลับมาดู
ตอนนี้ติดเรื่องนี้มาก อยากอ่านต่อๆ
-
อยากอ่านพาร์ทของพี่เหมจัง อยากรู้ว่าคิดอะไรอยู่
ทำไมถึงทำแบบนี้กับน้องฟ่างนะ ใจร้ายสุดๆ
-
เรทติ้งแรงมากเรื่องนี้
คนแต่งต้องเอามาลงอีก :laugh:
-
ค้างจังเลยอ่า
อยากอ่านตอนตอไปแย้ว มาต่อไวๆนะค่ะ
-
ไอ่เหี้ยยยยยยยยยยยยยย พี่เหมแม่ง
อยากจะถีบหน้าสักทีแม่ง สัสหมามาก // หยาบมากกุ ขอโทษจิงๆ
แต่อารมณืไม่ไหวจะเคลียร์กับอิพี่เหมมาก
-
อิำพี่เหม เอ็งจะเอายังไงกันแน่
ว่าแต่ค้างอ่ะ ขออีกนะนะนะนะนะน๊า~~~~~~~~ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เข้ามาดูวันละหลายๆ รอบ
เมื่อไหร่จะม๊าาาาาา เค้าค้างอ้ะ
-
:laugh: พี่เหม!!! สำนึกแล้วอ่ะดิ o18 หึหึ กว่าจะให้ความสำคัญ ของรักของหวงก็หายไปจากมือซะเเล้ว
ฟ่างอย่าเพิ่งใจอ่อนง่ายๆนะ จำไว้ให้ขึ้นใจ ก่อนหน้านี้เราตกเป็นเบี้ยล่าง ไร้ความสำคัญยังไง...
แล้วเค้ามองเห็นเราเป็นอะไรตลอดมา... :z3: อย่าด่วนให้อภัย จนกว่าพี่เหมจะออกปากมาว่าไม่ได้รัก(อี)พี่มีน
เห๊อะ!!! เพื่อนพี่เหมอ่ะ อยากให้ใครลากมันไปรุมโทรม ให้เเฟนมันทิ้ง ให้ไม่มีใครคบ ให้ตกนรกทั้งเป็น...
มีอย่างที่ไหนมาพูดให้เค้าเลิกกัน... แต่ก็ว่าไม่ได้ ในเมื่อเจ้าของเรื่องอย่างพี่เหมออกปากมาเองนี่ว่า เป็นเเฟนได้ก็เลิกได้
จะให้อภัยก็ต่อเมื่อที่พูดมาทั้งหมดหมายถึงตัว(อี)พี่มิว เลิกรักพี่มิวเเล้ว เลิกเป็นเเฟนกับมัน เพราะตอนนี้มีฟ่าง :m16:
ทำมาเป็นผอมลง ที่ผอมนี่เพราะฟ่างหายไป หรือพี่มิวมันย้ายสัมมะโนครัวไปมีสามีใหม่เเล้วกันล่ะ เชอะ... ไม่เชื่อหรอก
ว่าจะจริงใจกับฟ่าง แสดงออกมาให้เห็นหน่อยซิพี่เหมว่าที่พล่ามออกคำสั่งฟ่างเนี่ย เพราะรัก
-
พี่เหม กำลังง้อฟ่างใช่มั้ยย
แล้วทำอย่างงี้ทำมั้ยย จะกลับมาคืนดีอีกเหรอออ
ค้างงง อยากอ่านต่อครับบบ ลุ้นๆ :กอด1: :กอด1:
-
ตื่นมาอ่าน5โมงเช้า แต่ไม่ได้เม้นเพราะต้องรีบไปเรียน
กลับจากเรียนปั๊ปก็เข้ามาเม้นทันที
ตอนฟางตัดผมตัวเอง อ่านแล้วน้ำตาคลอ สงสารฟางมาก โชคดีของฟางที่มาเจอพี่โจ้
ส่วนพี่เหม จะเอายังไงคะ??? เพิ่งสำนึกเหรอ ดูเหมือนจะง้อฟางน่ะ
-
พี่เหมก็มัวแต่ปากแข็ง น้องก็เตลิดไปหมด ตามลุ้นกันไป
-
เข้ามารอๆ โอ๊ย...ติดเรื่องนี้มาก เข้าวันหนึ่งหลายรอบเบย
-
บีบคั้นความรู้สึกซะเหลือเกิน
กำลังคิดอยู่นะว่า หรือว่าตัวแทนที่ว่านี่คือ
ฟ่างจะเอาพี่โจ้มาเป็นตัวแทนพี่เหมเหรอ
-
รอด้วยคน ค้างมากค่ะ อยากรู้อิพี่เหมจะเอาไงกันแน่ ในใจลึกๆอยากให้ฟ่างตัดใจให้ได้ เลิกไปเลย :sad4: :sad4:
-
เชียร์พี่โจ้ :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
-
เรตติ้งพุ่งพรวดจริงๆ
อ่านคอมเม้นแล้วฮา แต่ละคนอินจัดจริงๆ ฮ่าๆ
แต่ฉันก็อิน อยากอ่านต่อออออ ฮือ
-
เป็นเรื่องที่อ่านเมื่อเช้าเเล้วน้ำตาไหลพรากกกก ..
เเล้ววันนี้ก็รีเฟรชทั้งวันหวังว่าคนเเต่งจะมาต่อนะคะ ..
-
สงสารฟ่างอ่ะะ พี่เหมคิดอะไร จะทำอะไรก็บอกฟ่างหน่อย
ไอเรื่องพี่มิวอะไรนั่นก็เอาให้เคลียร์ มาขอโทรหาฟ่างแบบนี้เอาไงแน่!
อยากอ่านต่อมากกก อินสุดๆ555
-
มานั่งบ้า รีเฟรชอีกคืน
มันหน่วงในใจมากมาย TAT
-
:monkeysad: มารอด้วยคน อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอะ
แต่ก็อยากให้จบแบบแฮปปี้กับพี่เหมน่ะ
-
แวะมาชะเง้อคอยาว
จะมาไหมหนอ
-
เข้ามารอเช่นกันคะ :really2:
-
โอ้ยยยยย
อ่านแล้วปวดตับอ่า
สรุปใครจะเป็นพระเอกเนี่ย? ชักจะเริ่มเชียร์พี่โจ้-.,-
แต่ก็ยังแอบหวังให้พี่เหมกับฟ่างคืนดีกัน
งื้ออออออ
พี่เหมชัดเจนหน่อยเด้!!!!
ชัดเจนอ่ะเป็นมั๊ยยยยยยยย
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เข้ามาดัน คนเขียนจะอัพไหมน้อคืนนี้ อยากจะอิน :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10: :z10:
-
อ่านแล้วรู้สึกหน่วง จริงๆเลยค่ะ แต่ชอบมากเลย (หรือเราจะแอบซาดิสม์นะ)
เขียนได้น่าติดตามมากค่ะ
เคืองพี่เหมอย่างแรง แต่ก็แอบหวังว่าพี่เหมจะมาง้อ ฟ่างนะ
เพราะไม่งั้นคงไม่มาที่บ้านฟ่างเกือบทุกวัน
ส่วนที่ส่งฟ่าง แล้วหายไป ก็แอบคิดเข้าข้างนะว่าพี่เหมอาจจะไปเคลียร์อะไรหรือ ไปสงบอารมณ์โกรธก่อน
แต่ก็ยังติดใจกับแหวน M&H ที่ยังห้อยติดตัวไว้
ยังไงจะกลับไปหาคนเก่า ก็อยากให้พี่เหมพูดตรงๆกับฟ่าง ไม่อยากให้คิดไปเองเลย
รออ่านนะคะ เข้ามาดูเป็นสิบรอบ ทั้งที่ก็คิกว่าน่าจะมาตอนดึกๆ
อ่านทุก comment แล้วรู้สึกคนอื่นก็อินเอามากเหมือนเราเลย
ปล. เห็นด้วยค่ะว่าถ้ามา update ก็น่าจะบอกที่หัวเรื่องนะคะ
-
คืนนี้ (เช้านี้?) จะมามั้ยน้ออออ
ยังไงก็เชียร์พี่เหม ดูยังไงก็รักน้อง
แต่คนเราเมื่อฝังใจกับอะไรบางสิ่งและขวนขวายอยากจะได้กลับมา
คงไม่รู้ค่าของของอีกสิ่งที่อยู่ในกำมือจนกว่าจะถึงวันที่สูญเสียมันไปล่ะนะ
-
จริงๆอยากรอตอนต่อไปให้ดึกกว่านี้
แต่วันนี้ไม่ค่อยสบาย เลยขอตัว
แต่พรุ่งนี้จะเข้ามาส่องแต่เช้าเลย ><
-
สนุกมาก มาต่อไวๆนะครับ o13
-
พี่เหมต้องการยังไงกันแน่เนี่ย
อ่านแล้วจี้ดอ่ะรออ่านตอนต่อไปค้าบบ
-
อ่านมาถึงตอนนี้พึ่งรู้ว่าตัวเองคิดผิดที่กดเข้ามาอ่านเรื่องนี้ :m15:
อยากอ่านอีกอ่ะอยากเรียกร้องให้มาต่อ
ทั้ง ๆที่วันนี้เค้าพึ่งจะลงไปตั้งสองตอน o9
อยากอ่านอีก
-
ฟ่างอ่ะ จะไปคุยกับพี่เหมมันทำไม เป็นเรานะแค่ได้ยินเสียงคำแรกก็จะกระแทกหูวางเลยล่ะ
แล้วยังมาประชดประชันฟ่างอีกนะว่ายังเป็นห่วงอยู่เหรอ ทำอะไรไว้นี่ไม่เคยสำนึกเลยสินะ
เบื่อฟ่างอ่ะ ทำให้พี่เหมมันรู้จนได้ว่ายังรัก ยังอาลัยอาวรณ์มันอยู่
โอ๊ยยย อย่าไปคุยกะมัน อย่าไปพบไปเจอกันเลยยิ่งดี ให้เค้าไปอยู่กะมิวที่รักโน่น
อยูเมืองแพร่กะพี่โจ้ดีกว่า
-
รอๆๆๆๆๆ มาต่อเร็วๆนะคะ
-
คุณพี่เหมชัดเจนหน่อย..เลือกเอาซักคนอย่าโลภ :z6:
-
จะนอนแล้ว ก็ยังอุตส่ารีเฟรสหน้านี้
ยังไม่มาแงะ พรุ่งนี้เช้าค่อยมาส่องอีกที ขอให้มีตอนใหม่ให้อ่านนะคะ
-
รอไม่ไหวแล้ว ไว้ไปลุ้นที่ออฟฟิสอีกทีแล้วกันเนาะ
-
อยากอ่านต่ออออ
รออออออ
:z3: :z3: :z3:
-
รอฉันรอเธออยู่~~
-
ว่าจะนอนแล้ว แต่มันหน่วง มันมัวแต่คิดถึงเรื่องน้องฟ่าง มัวแต่คิดถึงคนแต่งว่าจะมาอัพไหมน้า จนนอนไม่หลับ ต้องเปิดคอมมาดู
วันนี้นั่งรีเฟรชเรื่องนี้ทั้งวันเหมือนคนบ้า ฮือ
ตอนแรกอยากให้ฟ่างคืนดีกับเหม แต่คิดไปคิดมาอยากให้คู่กับพี่โจ้ดีกว่า จะได้ไม่ต้องเป็นตัวแทนของใคร เพราะเหมือนเหมก็ไม่ได้รักฟ่างตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
เข้ามาบ่นอะไรก็ไม่รู้ดึกๆดื่นๆ ฮ่าๆ วันนี้คงนอนไม่หลับ ถ้าคนแต่งมาต่อจะฟินมาก กอดๆ รอค่ะ :กอด1:
-
ว่าจะนอนแล้ว แต่มันหน่วง มันมัวแต่คิดถึงเรื่องน้องฟ่าง มัวแต่คิดถึงคนแต่งว่าจะมาอัพไหมน้า จนนอนไม่หลับ ต้องเปิดคอมมาดู
วันนี้นั่งรีเฟรชเรื่องนี้ทั้งวันเหมือนคนบ้า ฮือ
ตอนแรกอยากให้ฟ่างคืนดีกับเหม แต่คิดไปคิดมาอยากให้คู่กับพี่โจ้ดีกว่า จะได้ไม่ต้องเป็นตัวแทนของใคร เพราะเหมือนเหมก็ไม่ได้รักฟ่างตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
เข้ามาบ่นอะไรก็ไม่รู้ดึกๆดื่นๆ ฮ่าๆ วันนี้คงนอนไม่หลับ ถ้าคนแต่งมาต่อจะฟินมาก กอดๆ รอค่ะ :กอด1:
เป็นเหมือนกันเลยค่ะ ตอนนี้ทำงานอยู่เวรดึก กะจะรอจนเช้าเผื่อคนเขียนจะมาต่อ^^ :กอด1:
-
อยากอ่านต่อจังเลยค่ะ
เข้ามาดูหลายรอบแล้ว
รอคนเขียนนะคะ :sad4:
-
มาต่อได้แล้วนะ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ในที่สุดก้อตามทัน หน่วงมากๆอ่ะ สงสารน้องฟ่าง ไอ่เฮียเหมมะไหร่แกจิจริงจัง ชัดเจน ง้อน้องฟ่างแบบเต็มพิกัดซักทีฟ่ะ :fire:
นั่งรอด้วยคน อ่านมาตั้งแต่เที่ยงคืน ซึมซับความรู้สึกทุกบรรทัด หมดทิชชู่เกือบครึ่งม้วน :m15:
-
รอทั้งคืนก้อยังไม่มา...วันนี้จะมามั้ยน้อ มาต่่อเร็วๆนะคะ ค้างมากๆ ไม่ไหวใจจะขาด :z3: :z3:
-
หายยังไม่มาต่อเลย :z3: :z3: :z3:
-
รอด้วยความรู้สึกหน่วงๆ อ่านทันตั้งแต่เมื่อคืน จนถึงขณะนี้ความรู้สึกนั้นไม่หาย มาเถอะครับมาต่อเถอะ :sad11: :monkeysad:
-
อ่า ยังไม่มาอีกหรอ
อยากอ่านต่อแล้วค่า
-
มาตอนเช้าก็ยังไม่มา :z3: อยากอ่านแล้วค่ะ
:call: อยากรู้อีตาพี่เหมจะทำไงต่อไป ฟ่างเข้มแข็งนะ
-
ไม่มาต่อตอนเดียว กระแสตกเลยอ่ะ เมื่อวานอยู่บนๆ ทั้งวัน วันนี้กลางๆล่ะ รีบมาต่อนะครับ
-
เอ้า มาช่วยดันอีกคนค่ะ
-
ขอร่วมด้วยช่วย(กด)ดันอีกคน
-
o13
-
:call: :call: :z2: :z2: :z13: :z13:ผู้แต่งหายไปไหนทำไมไม่มาลงต่อเอาแบบยาวๆๆๆ
-
เข้ามาดัน
-
รอทั้งวันแล้วนะคร้าฟฟฟฟ :call: :call: :call:
-
ดัน อึ้บๆ
-
เข้ามารอค่ะ ;)
-
มากดดันด้วยคน
-
:z3: :z3:
:call: :call:
-
รออ่านอยู่นะคับ ^^ o13
-
มาดันเอ้าฮึบ ๆ :m7:
-
ดันด้วยคนจ้าา :z2:
-
ดันคับดัน :mc4:
ช่วยกันดันเร็วคับ :mc4: :mc4:
-
รอเหมือนกัน รอทุกวันเลย เข้ามาดูวันละหลายๆรอบด้วย
-
ร่วมด้วยช่วยกันดัน
:call: :call: :call:
-
มันสนุกตรงที่เพื่อนๆมาช่วยกันดันนี้ล่ะ :laugh:
-
:call: :call:
ดันด้วยคน :laugh:
-
คนแต่งขา มาต่อเถอะค่า อยากอ่านตอนต่อไปใจจะขาดแล้ววววว T^T
-
บร้ะ วันเดียวคอมเม้นทะลุไป 4 หน้า เมื่อคืนอดนอนรอ จนเย็นแล้วก็ยังไม่มาใจจะขาดแล้ว :m15:
-
มาดันด้วยคน
-
และก็มาขอดันต่ออีกวัน 5555 สู้สู้นะคะคนเขียน o18 :impress2: :กอด1:
-
:o12: :o12: :o12:
-
ขอแจมด้วย และอยากบอกไรเตอร์ว่าค้่างโว้ยยยย :sad4: :sad4: :sad4: :serius2::z3: :z3: :z3:
-
พี่เหมทำให้ฟ่างสับสนอะ :serius2:
ถ้าฟ่างกลับไป แล้วพี่เหมยังไม่เคลียกับพี่มิว ฟ่างก็เสียใจอีก :o12:
โอ่ยยย อยากรู้ว่าตอนนี้พี่เหมรักใครรรรรรรรรรรรรรรรร
-
ฟ่างคบกับโจ้ไเลยดีกว่า จนแต่จริงใจ
ไม่มีใครในใจเหมือนพี่เหมด้วย
-
:call: รอๆๆๆๆ
-
:oni3: :oni3: :oni3: :oni3: :oni3:
โอมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม จงมา จงลง จงหมดมาม่า กร๊ากกกก :jul3:
-
เข้ามาเป็นสิบรอบแล้วนะ
ทำไมยังไม่มาสักทีอ่า :sad4:
-
ดันๆๆๆๆๆๆ ขึ้นไปก่อน
รอๆๆๆๆ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมา ฮือออ
-
เพื่อนๆรอเรื่องนี้ดันทั้งก๊วนเลย รีบมาต่อไวๆนะคะ กำลังสนุกเลย
-
มาร่วมด้วยช่วยรออีกคน
ลุ้นว่าพี่เหมจะเอาไง
-
มานั่งรอฟ่าง
อยากอ่านต่อแล้วววว
มาไวไวนะ!! ><
-
:o8: อย่าบอกใครนะว่าติดเรื่องนี้555
อย่าบอกใครนะว่ารอเรื่องนี้ อิอิอิ
อย่าบอกใครนะว่าอยากอ่านเรื่องนี้ที่ซู๊ดดดดดด...
-
ฟีเวอร์กว่าแรงเงาอีก มาดันด้วยคนอิอิ :man1: :man1: :impress2: :impress2:
-
:z13: :z13: :z13:
มาเร็วววว ไม่งั้น
:z9:
-
วู้ๆๆๆๆๆๆ แฟนๆเรื่องนี้คงนั่งรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
-
กดบวกให้พร้อมนอนรอน้องฟ่างต่อไปค่าาาา
-
เย้ๆๆ คนเขียนมารายตัวแล้ว
ค่อยสบายใจหน่อย ตอนต่อไปคงมาคืนนี้แน่ๆ
-
มะคืนก้อรอจนถึงหกโมงเช้า ตอนเช้าเลยตื่นไปเรียนไม่ได้ ขาดเลย ตอนบ่ายถึงลุกไปเรียน โอยยยยยยย
อึนมาก คืนนี้จิได้อ่านมั้ยอ่า ค้างมากๆ คืนนี้ขอให้จบเยยน่ะ เพี้ยงงงงงงงงงงงงงงงงง :sad4:
-
จะรอจนเช้าเลย คนเขียนรีบมานะ 555
-
เป็นอีกคนที่นั่งรีเฟรชทั้งวัน
มาต่อไวๆนะคะ
-
รอค่ะรอ
-
รีบมานะ คืนนี้รอดึกไม่ได้ T_T
-
รอชั้นรอเธออยู่เเต่ไม่รู้เธออยู่หนใด เธอจะมาเธอจะมาเมื่อไหร่ .. ???
ยังรออยู่นะคะ
-
:sad4: ชอบมาก รออยู่นะคะ
-
คนเขียนมารายงานตัวแล้ว
อยากรู้ว่าจะต่อคืนนี้เลยม้ายยยยย
-
มารอน้องฟ่างที่น่ารักกับพี่เหมที่ :beat: :เฮ้อ:
-
ต่อไม่ต่อเอ่ยยยยยย
รอๆๆๆๆๆ
-
มาปูเสื่อนอนรอน้องฟ่างตั้งแต่เมื่อคืนแล้วค่าาาา
-
ออนแว้วววๆ
คืนน่ีต่อใช่มั้ยคะ
ปูเส่ือรอ อิอิ
-
รอชั้นรอเธออยู่ 55555
-
ดันๆๆๆ อึ้บๆๆๆ
จงมาๆๆๆ
-
อยากจะพิมพ์ให้น้องคนเขียนซะจริง สนใจมั้ยคะ :laugh:
-
มีนิยายสั้น หรือฟิคยาวที่คนแต่ง แต่งจบแล้วมั้ยค่ะ คือชอบงานคนแต่งมากๆเลยอ่ะ ฮี่ฮี่
มะไหร่ค้นแต่งจิม๊าาาาาาาาาาาา มาเร็วๆเถิด ได้โปรดดดดดดดดดดดดดด :m15:
-
มา(กด) ดันอีกคน รีบมาต่อเถอะค่ะ อยากอ่านต่อมากๆเลย เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยที่เรามากดดันคนเขียนขนาดนี้ มันค้างอ้ะ :z3: :z3:
-
ความ"อยากกกกกกก"อ่าน...เป็นทุกข์ยิ่ง :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
คนเขียน..รีบมาช่วยคลายทุกข์โดยด่วนนนน!!! :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ดันๆ ง่วงแล้วอ่ะ
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก~ กะว่าคงมาต่อแล้ว แต่แล้วก็.........................
อ่านแต่ละรีพลายแล้วรู้สึกกดดันแทนคนแต่งพร้อมๆ กันนั้นก็แอบนั่งขำไปด้วย
ประเด็นที่ขำก็เพราะมีความคิดว่าจะมีนิยายเรื่องไหนบ้างหรือเปล่า (ถ้ามีมากน้อยแค่ไหน)
ที่คนอ่านทั้งหลายพร้อมใจกันมา(กด)ดันคนแต่ง 5 หน้าภายใน 24 ชั่วโมงแบบนี้ [เราก็เป็นหนึ่งในผู้มา(กด)ดัน]
พี่เหมน้องฟ่างเรตติ้งเค้าดีจริงๆ นะเออ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~
-
มานั่งรอนอนรอนะ
อยากอ่่านต่อมากๆ :serius2:
-
อยากจะบอกว่าเป็นอีกเรื่องที่ตามติดขนาดนี้
-
น่ังรอจนน้ำลายยืดแล้รน้าคร่าาาาาาาาาาาาาาาา
รอต่อไป คืนน่ียังอีกยาว
ดันๆ
-
เห็นคุณ rainbow67 ออนแล้วดีใจมว๊ากกกกกก :z13:
-
ตามติดชิดขอบจออย่างเงียบๆ ฮี่ๆ
-
มาปักธงรอด้วยอีกคนฮะ =W=
ปล. คนขียนน่าจะเปลี่ยนหัวเรื่องเวลาขึ้นตอนใหม่น้า
จะได้เห็นอัพเดทกัน งุงิ
-
เสียงเพลงจากมือถือที่ดังขึ้นๆ เรื่อยๆ ทำให้ผมรู้สึกตัวตื่น... ควานมือไปยังที่มาของเสียงแล้วกดรับ โดยไม่ได้มองชื่อที่หน้าจอ...
"ครับ?"
[ทำไมรับช้า] เสียงหงุดหงิดดังมาตามสาย แค่นี้ก็รู้แล้วว่าใคร ผมกรอกเสียงแหบๆ ตอบไป "เพิ่งตื่นครับ"
พี่เหมเงียบไปนิด ก่อนจะถามด้วยน้ำเสียงที่เจือความห่วงใยแทน [ทำไมเพิ่งตื่น ไม่สบายหรือเปล่า]
"ครับ เป็นหวัด"
[ไปหาหมอหรือยัง นอนอยู่ที่ไหน มีใครดูแลมั้ย] คำถามที่ยิงมาเป็นชุด ทำให้ผมอดยิ้มออกมาไม่ได้ นึกถึงตอนที่อยู่ด้วยกัน หากผมไม่สบาย อีกฝ่ายก็จะหยุดงานหรือไม่ก็นำงานกลับมาทำที่บ้าน เพื่ออยู่ดูแลผมด้วยตัวเอง
แม้จะเป็นได้แค่ตัวแทน... แต่อย่างน้อย ก็มีช่วงเวลาหนึ่งที่ผมคิดว่าพี่เหมห่วงใยผมด้วยใจจริง
"พี่โจ้ซื้อยามาให้แล้วครับ" ผมบอก แล้วลุกขึ้นเอนพิงหัวเตียง เพราะนอนคุยไม่ถนัด
[อืม... แล้วอาการเป็นไงบ้าง ปวดหัวหรือเปล่า]
หายปวดหัวแล้ว แต่ยังคัดจมูกอยู่ และรู้สึกร้อนและเหนียวตัวหน่อยๆ ผิดกับทุกครั้งที่ตื่นมาแล้วจะรู้สึกหนาว "ใกล้หายแล้วครับ เหงื่อออกแล้ว"
[อย่าเพิ่งอาบน้ำนะ เช็ดตัวไปก่อน เดี๋ยวไข้กลับ]
"ครับ" ผมรับปาก... เหลือบตามองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังเหนือตู้เสื้อผ้า บ่ายสามโมงแล้ว "พี่เหมอยู่ไหนครับ ที่ทำงาน?"
[วันนี้วันอาทิตย์] พี่เหมพูดไปคนละเรื่อง แต่สื่อความหมายได้เหมือนกัน วันอาทิตย์เป็นวันหยุด พี่เหมอาจจะอยู่บ้านกับพี่มิว หรือไม่ก็ออกมาสังสรรค์กับเพื่อนๆ
เพื่อนๆ ที่เห็นผมเป็นก้างขวางความรักระหว่างพี่เหมและพี่มิว
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน บ้านหรือข้างนอก แต่ก็ไม่เหมาะที่ผมจะคุยต่อ...
"งั้น... ฟ่างไม่รบกวนแล้วดีกว่า... สะ"
[ใครบอกรบกวน พี่อยู่บ้าน ไม่ได้ทำงาน]
"ก็... นึกว่าเพื่อนมาหา"
[พี่ไม่เคยพาเพื่อนมาบ้าน ฟ่างน่าจะรู้] ก็ใครจะรู้ นึกว่าพี่เหมไม่พร้อมที่จะเปิดตัวผมกับเพื่อนๆ จึงไม่ชวนใครมาบ้าน...
"แล้ว...." ผมพยายามนึกหาคำพูดที่อีกฝ่ายฟังแล้วจะไม่รู้สึกว่าผมละลาบละล้วงเกินไป แต่ก็นึกไม่ออก จึงถามตรงๆ "พี่เหมอยู่....คนเดียวหรือเปล่าครับ"
[คิดว่าพี่อยู่กลับใครหละ]
พี่มิว... ผมตอบในใจ แต่ไม่ทันจะพูด อีกฝ่ายก็ถามต่อด้วยน้ำเสียงประชดประชัน [ฟ่างไม่อยู่ แล้วพี่จะอยู่กับใคร]
แปลกนะ แทนที่ถูกประชดประชันแล้วผมจะฉุน แต่กลายเป็นสุขใจจนเผลอยิ้มออกมา "พี่เหมทานอะไรหรือยังครับ"
[อืม...] งึมงำอะไร ฟังไม่รู้เรื่อง
"อืม นี่คือ ทานหรือยังไม่ทานครับ" เผลอคาดคั้นไปแล้ว ก็เพิ่งจะนึกได้ว่าผมไม่มีสิทธิ์อะไรอีกต่อไป เมื่ออีกฝ่ายตอบมาว่า [ยัง...] ผมจึงทำเพียงถามเบาๆ "แล้วหิวมั้ยครับ ถ้าหิว ฟ่างวางสายก่อนก็ได้"
[อืม... วางเถอะ จะได้พักผ่อน]
"ครับ บายครับ"
[บาย]
ผมเอนตัวลงนอนแล้วนำมือถือมาแนบไว้กับหู ฟังเสียงก๊อกแก๊กๆ จากปลายสาย เพราะพี่เหมยังไม่กดวาง... สักครู่เสียงคนคุยกันก็ดังขึ้นมาเบาๆ
รู้สึกจุกที่อก... ขอบตาทั้งสองข้างร้อนผ่าว
ไหนบอกอยู่คนเดียว คนโกหก...
แต่ให้เจ็บยังไง ผมก็ยังไม่ยอมกดวาง... ไหนๆ ก็เจ็บแล้ว ก็ขอให้เจ็บสุดๆ ไปเลยดีกว่า... เผื่อบางทีจะตัดใจได้
'หนึ่ง... สอง... เริ่ม'
'สวัสดีครับ ผม นายปัณฑ์ธร ปักษ์ตระกูล นักเรียนชั้นปีที่ 6/1'
'ไม่ใช่เว้ย ต้องบอก นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/1'
'อ้าวเหรอ เออ โทษๆ'
'เอาใหม่... หนึ่ง... สอง... เริ่ม'
'สวัสดีครับ ผม นะ นายปัณฑ์ธร ปักษ์ตระกูล นะ'
'เสียงสั่นอะ แล้วก็มองกล้องด้วย ก้มหาเหรียญรึไงวะ เอาใหม่ๆ'
'ก็มันตื่นเต้นอะ'
ร้อนวูบวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไม่รู้ว่าไข้กลับหรืออะไรกันแน่... พลิกตัวนอนคว่ำ เอาหน้ากดลงไปกับหมอน แล้วผมก็ตะโกนออกมาดังๆ "อื้อๆๆๆๆๆ..." แต่พอเริ่มจะหายใจไม่ออกก็ต้องยกหน้าออกมา...
นายปัณฑ์ธร ปักษ์ตระกูล นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6/1... หน้าสิวเขรอะ ฟันก็ยังไม่ได้ถอดเหล็กออก
ผมเอาหน้ากดลงไปกับหมอนอีกครั้ง... พี่เหมไปเอามาจากไหน
แม่... ต้องเป็นแม่แน่ๆ
แม่นะแม่... ทำกันได้
=justasubstitute=
"ครับ?"
[ทำไรอยู่]
"ขุดดินครับ"
เดาได้เลยว่าพี่เหมคงกำลังทำหน้านิ่ว [ขุดทำไม]
"จะปลูกผักครับ" ผมตอบ แล้วสาธยายให้ฟังว่ามีผักอะไรบ้างที่กำลังจะนำมาลง ก่อนจะถามกลับ "พี่เหมทำไรอยู่ครับ"
[คุยกับฟ่าง]ผมหัวเราะเบาๆ ไม่เคยรู้มาก่อนว่าพี่เหมก็พูดเล่นเป็นด้วย ปกติเห็นพูดเป็นงานเป็นการตลอด [ทานข้าวกลางวันยัง]
"ทานแล้วครับ แล้วพี่เหมหละ"
[กำลังจะไป เพิ่งประชุมเสร็จ]
"อ้าว งั้นฟ่างวางก่อนดีกว่า พี่เหมจะได้ไปทานข้าว"
[ไม่เป็นไร คุยได้ พี่ไม่ได้ขับรถ]
"อ๋อ..." ผมพึมพำ แล้วเงียบไป เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี ทั้งๆ ที่ก่อนนี้ ผมเป็นคนที่พูดเยอะมาก... เยอะจนบางทีพี่เหมก็ถามหลังจากที่ผมหยุดพักหายใจ 'ดื่มน้ำหน่อยมั้ย เดี๋ยวคอแห้ง' 555+
แต่ตอนนี้ผมกลับไม่รู้จะพูดอะไรดี ทั้งๆ ที่มีเรื่องเยอะแยะที่ผมอยากรู้ และอยากถาม
เหมือนคนที่กำลังเดินอยู่ในสนามที่มีกับระเบิด... ระมัดระวังคำพูด กลัวว่ามันจะทำให้อีกฝ่ายระคายใจ และบรรยากาศดีๆ ที่มีมาตลอดสองสัปดาห์จะพังทลายลง
แต่ให้ระมัดระวังอย่างไร ก็ไม่อาจห้ามความอยากรู้ไปได้... รู้ทั้งรู้ว่ามันต้องเจ็บแต่ก็อยากจะฟัง
ผมคงเป็นหนึ่งในคนที่ชอบความเจ็บปวด... พวกมาโซคิสม์
แต่... ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว หากเป็นจริงอย่างที่คิดก็จะได้ตอกหมุดฝังเข็มมันไปเลย "ทานกับใครครับ"
แต่คำตอบที่ได้กลับไม่เป็นตามที่คิด [เวนเดอร์]
ผมอ๋ออีกครั้ง "คนไทยหรือต่างชาติครับ"
[แขก...อินเดีย] พี่เหมตอบ แล้วก็เงียบไป
และผมก็เงียบไปเช่นกัน เพราะไม่รู้เกี่ยวกับงานของอีกฝ่าย แต่ก็พอเดาได้ว่าแขกพวกนี้คงมาลงระบบใหม่ให้กับบริษัท เพราะพี่เหมเคยเล่าให้ฟังเรื่องความเก่งกาจด้านเทคโนโลยีของคนอินเดีย...
[ฟ่าง?]
"ครับ?"
[ทำไมเงียบไป]
"ก็... ไม่รู้จะพูดอะไร" ผมว่า ก่อนจะถามเพราะได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกันจ๊อกแจ๊กจอแจ น่าจะถึงร้านอาหารแล้ว "ถึงร้านแล้วเหรอครับ"
[อืม...]
"งั้น ผมไม่กวนละ ทานอาหารให้อร่อยนะครับ"
[อืม...] พี่เหมรับคำงึมงำ เหมือนคนมีอะไรในใจ แต่พอผมบอกลา พี่เหมก็รีบเรียกไว้ [ฟ่าง...]
"ครับ?"
[กลับบ้านเราเถอะ]
http://www.youtube.com/v/dRJn317jyvk?version=3&hl=en_US&rel=0" type=
=justasubstitute=
คนเขียนเพลียมากกกก แต่สงสารคนรอ... เอาไปแค่นี้ก่อนนะ :sleep2: :sleep2: :sleep2:
-
^
^
^
กรี๊ดดดด มาแล้วจริงๆ
แล้วไม่ทราบว่าพี่เหมเอาพี่มิวไปไว้ที่ไหนคะ
ชวนน้องกลับบ้าน จะไม่อธิบายหรือแก้ตัวอะไรหน่อยเหรอ
หรือพี่เหมไม่รู้ว่าน้องไปเพราะอะไร
เมื่อก่อนตอนน้องยังอยู่พี่เหมไม่ว่างมีธุระโน่นนี่นั่นตลอด
พอตอนนี้น้องไม่อยู่พี่เหมกลับอยู่ติดบ้าน ไม่ออกไปไหน
ไม่มีธุระที่ต้องไปทำกับถ่านไฟเก่าแล้วเหรอคะ
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น่ารักมว๊ากกกกกกก
อันท่ีจริงรู้สึกว่าส้ันไปติ้สสสสส แอบอยากให้มีก๊อก2 แต่ไมเป็นไรคะ พรุ่งน่ีมา(กด)ดันใหม่
ปลื้มใจสุดๆ
:L1: :L1: :o12: :impress2:
-
เราว่าจริงๆพี่เหมก็รักฟ่างอะ จากที่ฟังฟ่างเล่าเวลาไม่สบายเอยอะไรเอย
อยากอ่านในมุมพี่เหมบ้างว่าพี่คิดไรอยู่ เเต่จริงๆเเล้วพี่เหมต้องรักฟ่างแน่ๆ
ป.ล. ก่อนนอนมาเปิดดูดีใจที่มาต่อนะคะ เราเปิดรอทั้งวันเลย ;)
-
เอร้ยยยย มาต่อแล้วๆๆๆๆ
น้องฟ่างเล่นตัวอีกนิดนึงนะ เอาให้คนปากหนักรู้จักพูดอะไรมั่ง
อย่างน้อยก็ควรบอกมาซะทีว่าตอนนี้อยู่ในสถานะไหนกะมิว ชิๆๆๆ
-
อ๊ากกกกกกก ค้างกว่าเดิมอีก :z3: :z3:
แต่ก้อขอบคุณคนเขียนนะคะที่มาต่อให้หายคิดถึง ยังไงก้อพักผ่อนมากๆ แล้วมาต่อเร็วๆนะ :z1:
-
พี่เหมเอาวิดีโอเก่าน้องมาดูแก้คิดถึงเหรอ?
ดูเหมือนอะไรหลายอย่างดูไม่เป็นอย่างที่น้องคาดเดาไว้
หลังจากน้องฟ่างไปแล้วพี่มิวดูไม่ได้เข้ามาข้องเกี่ยวกับพี่เหมมากเท่าไหร่นะ หรือยังไง?
ตกลงนี่มันยังไงกันแน่เนี่ย พี่เหมไม่พูดอธิบาย น้องก็ไม่กล้าถาม
เลยยังเหมือนอยู่ในหมอกกันเนี่ยแหละ มองข้างหน้าไม่ชัด มองข้างหลังก็ไม่เห็น
ไม่รู้จะก้าวเท้าไปทางไหนดี ได้แต่ยืนอยู่นิ่งๆ
ถึงแม้ประโยคสุดท้ายของพี่เหมจะน่ากรี๊ดก็ตามที แต่ในเมื่ออะไรๆยังไม่เคลียร์ก็ยังไม่กล้าคิดดีใจแทนน้อง
ไม่รู้กลับไปจะพบเจออะไรให้ต้องเสียใจอีกบ้างหรือเปล่า เฮ้อ
วันนี้หายค้างคาไประดับนึง นอนหลับฝันดีแล้วล่ะค่ะ
ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อให้นะคะ
-
พี่เหม เรียกให้กลับบ้าน แต่ช่วยเคลียร์เรื่องพี่มิวก่อนได้ป่ะ
เค้าค้างคาอ่ะ แล้วคิดว่าฟ่างก็เช่นกัน
ตอนหน้าจะหวานไหมน้า
-
เย้!! คนเขียนมาต่อแล้ววว
มาต่อบ่อยๆนะ คนอ่านรออยู่ :กอด1:
-
:n1: :n1:ดีใจมาต่อแล้ว ฟินๆๆๆๆ
-
ทำใจไว้ตั้งแต่ตอนคลิกเข้ามาอ่านแล้ว
เพราะชื่อเรื่องมันชวนหน่วงจิตเหลือเกิน
แต่พออ่านจริงๆ เตรียมมาดียังไงก็จี๊ดดดดดอยู่ดี :m15:
อย่าเพิ่งยอมกลับง่ายๆนะฟ่าง
เอาให้แน่ใจก่อนว่า สองคนเค้าห่างตัวห่างใจกันแล้วจริงๆ
ไม่งั้นก็ให้รู้ดำรู้แดงไปเลยว่า เค้าไม่รักก็คือไม่รักแล้วตัดใจซะ
เดี๋ยวอาเจ๊คนนี้จะปลอบหนูเอง :กอด1:
-
ดีใจจังมาต่อแล้ว เข้ามาดูหลายสิบรอบเลยค่ะ
ตอนต่อตอนนี้ทำให้เห็นมุมน่ารักของผู้ชายปากหนักอย่างพี่เหมที่พอจะมีบ้างแล้ว
เรายังรอพี่เหมมาเคลียร์กับนอ้งฟ่างนะ
เอาใจช่วยคนเขียนค่ะ หายเพลียแล้วเข้ามาต่อนะคะ
จริงๆตามอ่านอยู่หลายเรื่องของคนเขียนเลย แต่อยากให้ต่อมากสุดก็เรื่องนี้แหละค่ะ
เพราะมันยังค้างๆ หน่วงๆอยู่
-
เหมือนเริ่มจะดีขึ้น แต่ก็ยังหน่วงๆ :monkeysad: ขอบคุณคนแต่งมากค่ะ ขอบคุณมากมายจริงๆ อยากให้เรื่องนี้เป็นเรื่องยาว แต่คงขอมากไป ฮ่าๆ มาต่อให้หายคิดถึงน้องฟ่างก็ดีใจจะแย่อยู่แล้ว หวังว่าคนแต่งจะได้อ่านเม้นเรานะ กอดๆให้กำลังใจค่ะ :กอด1:
-
ที่ผ่านมาคืออะไร ฟ่างคิดมากไปเองหรือไง
แล้วเพื่อนพี่เหมที่มาบอกให้ฟ่างหลีกทางอีกหละ
กลับไปแล้วจะเจอกับอะไร
หรือคิดได้ว่า เลือกฟ่างดีกว่า กับคนเก่าต่อไม่ติด
รู้ว่าฟ่างรักพี่เหม แต่พี่เหมรักฟ่างมั่งหรือเปล่า
-
ยากให้ฟ่างคุยกัยเหมให้เคลียกันไปเลย
เป็นอย่างนี้มันจะดีใจก็ไม่สุด เสียใจก็ไม่สุดอะ
-
เค้าง้อกันง่ายเนอะ ฮ่าๆๆ แต่ถ้าผมเป็นฟ่าง ผมจะกลับไปนะ ไปเคลียร์ทุกอย่าง ให้รู้ๆกันไปเลย จะได้รู้ว่าเราควรจะทำไงต่อ เดินต่อหรือถอยห่างออกมา
-
เล่นตัวหน่อยนะฟ่าง อย่าเพิ่งกลับๆ
ขอบคุณค่ะที่ช่วยความอยากอ่าน สักนิดสักหน่อยก็ยังดีค่ะ อิอิ
จะรอค่ะ คนเขียนพักผ่อนเถอะค่ะ
-
ฟ่าง..คนอ่านค้างเหอะ ....หนักกว่าเก่าอีกต่างหาก :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
เฮ้ยยยยย แล้วไงรอมาทั้งวัน
จบตอนด้วยความอยากรู้มากกกกกกกกก
คนแต่งใจร้ายยยยยยยยย
-
ไม่เอานะไม่ให้กลับ ฟ่างอย่าเพิ่งกลับเลยนะ
รอให้หัวใจแข็งแรงกว่านี้อีกหน่อยนะ
แล้วค่อยกลับไปสู้กันใหม่
ขอบคุณคนแต่งมากนะคะ
เหนื่อยก็ต้องพักผ่อนเยอะๆ นะคะ ดื่มน้ำมากๆ สมองจะได้ไหลรื่น แต่งนิยายสนุกๆ ได้เป็นกระบุงโกย
-
เป็นอีกหน่ึงคนท่ีอยากให้เร่ื่องน่ีเป็นเรื่องยาว
-
มาแว้ววว รอกว่าสี่สิบชั่วโมง
หะหะ เมนท์ก่อนอ่าน ^^
เป็นกำลังใจให้ผู้เขียนจ้า คุณสายรุ้ง สู้ๆ :) :)
-
กว่าจะง้อได้ :เฮ้อ: กว่าจะชวนกลับ :เฮ้อ: แล้วก็ไม่เคลียร์ตัวเองซักอย่าง :m16: หรือไงหว่า คุณเหมจะเอาไงแน่ ขัดใจวุ้ย :m31: ฟ่างสู้ๆลูก :serius2:
อิอิดีใจว๊าก มาต่อแล้ว :L1: :pig4: :L1: :กอด1:
-
ฟ่าง อย่าเพิ่งกลับเลย
อยากให้พี่เหมเคลียร์เรื่องมิวก่อน
แต่ไงเราก็เชียร์พี่เหมนะ ถึงชื่อเรื่องจะทำให้รู้สึกว่าไม่ได้คู่กันก็เหอะ
-
ฟ่างเอ้ยยยยยยยยย เจอคำถามนี้เข้าไปจะเป็นไงน่ะ
จะว่าไป พี่เหมมันเป็นพวกถ้าไม่ถามก็ไม่บอกรึเปล่า ออกจะปากหนักไปนิด น้องเองก็จะว่าไปแล้วก็ไม่เคยถามพี่เหมเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพี่เหมกับพี่มิว ส่วนใหญ่น้องจะตีความเอามาจากเชื้อที่เพื่อนพี่ๆมันก่อเอาไว้ซึ่งอาจจะมีพี่มิวเป็นต้นเรื่อง
ส่วนพี่มิว บางทีอาจจะเป็นเพราะความเป็นคนที่ไม่ปฏิเสธใครของพี่เหมรึเปล่า
รวมไปถึงพฤติกรรมการยัดเยียดของเพื่อนพี่เหมอะไรแบบนั้น เลยไปโน้นไปนี่กับพี่มิวอะไรแบบนั้น
ไม่รู้สิ คนเราจะทำไรมันก็ต้องมีเหตุผลอ่ะเนอะ คิดๆแล้วก็อยากอ่านแบบ side story จัง อิอิ
-
เป็นอีกหนึ่งเรื่องสั้นที่อยากให้เป็นเรื่องยาว
-
ค้างสุดติ่งงงงง :z3:
กลับไปเเล้วยังไง?
จะเป็นยังไง ฟ่างจะเป็นยังไง
ห่วงฟ่างที่สุดเเล้วอ่ะ
-
ในที่สุดไรเตอร์ก็มา :sad4: อือ อ่านตอนนี้เหมือนกับว่าเหมรักฟ่างนะ ส่วนเพื่อนเหมมันแอนตี้ฟ่างเลยใส่ความป่ะเนี่ย
-
เรื่องนี้ hot มากกกกกกกกกก คนอ่านมารอต่อคิวกันเพียบบบบ :m24:
ทั้งๆ ที่พล็อตเรื่องก็ซ้ำๆ กับเรื่องที่เคยอ่านมา แต่ทำไมไม่รู้ต้องคอยเข้ามาส่องว่าคนเขียนเอาเรื่องมาลงหรือยัง :m7:
ติดหนึบติดหนับเข้าให้แล้ว :try2:
ถ้าทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเรื่องที่ฟ่างคิดเองเออเอง
เหมก็ต้องเคลียร์ให้ได้ว่า..
- ทำไมยังใส่สร้อยแขวนแหวน "M&H Forever" อยู่ (จะบอกว่าใส่โดยไม่ได้คิดอะไรก็ฟังไม่ขึ้นหรอกนะ..ชิ มีเมียคนใหม่แล้วจะยังใส่สร้อยชื่อเมียเก่าทำซากอะไร :z6: )
- ทำไมไม่เคยบอกว่ารักฟ่าง (จะบอกว่าเป็นคนไม่พูด แต่เน้นการกระทำเป็นสำคัญ...ก็ฟังไม่ขึ้นอีกแหละ เพราะรู้สึกว่าการกระทำที่บอกว่ารักฟ่างก็ไม่ค่อยจะปรากฎหรือเปล่า..ชิ :a14: )
- ทำไมก่อนหน้านี้ไม่เคยบอกเพื่อนๆ ว่าคบฟ่างเป็นแฟน (กรณีนี้พอรับได้ว่าที่ไม่บอกเพราะอาจไม่อยากให้เพื่อนมาจุ้นจ้าน บางทีเหมอาจจะพอรู้ว่าเพื่อนๆ อยากกลับให้ไปคบกับมิวเหมือนเดิม)
- ทำไมบทสนทนาที่ฟ่างได้ยินทางโทรศัพท์ระหว่างเหมกับเพื่อนๆ (อั๋น) ถึงได้ส่อเค้ามาว่าเหมอยากคืนดีกับมิว? (จุดนี้คนอ่านคาดว่าน่าจะเป็นเพราะอั๋นตั้งใจสร้างสถานการณ์ให้เข้าใจผิด หรือไม่ก็อิพี่เหมพูดไปมั่วๆ โดยไม่คิดอะไร...ชิ)
- ทำไมถึงได้มีนัดกับมิวบ่อยๆ ในช่วงที่มิวกลับมา (จุดนี้คนอ่านคาดว่ามิวและเพื่อนๆ สร้างสถานการณ์ หรือไม่ก็มิวอาจมีธุระให้อิพี่เหมช่วยเหลือ แต่อิเพื่อนอั๋นดันเจือกอยากให้สองคนนี้ดีกัน :z6: )
ตามต่อจ้าาาาาาาาาาาาาาาาา
-
อยากให้บอกเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างพี่เหมกับมิว
ก่อนที่จะชวนน้องฟ่างกลับนะ
ตอนนี้ยังสับสนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรเลย :เฮ้อ:
-
เซ็งพี่เหมเบาๆ เชอะ
-
เสียงตะกุตะกะหลังจากคุยกับพี่เหมนี่ คือพี่เหมดูคลิปฟ่างอยู่หรอ....เฮ้อ...อยากให้เครียล์ให้จบก่อนกลับไป
-
เรื่องนี้ หน่วงๆแต่ก็น่ารัก เรื่องพี่ปอนน้องพลน่ารักสุดๆคนแต่งเก่งคะ ถ้างัยอย่าลืมอัปน้องพลบ้างนะคะ เพราะตอนนี้น้องฟ่างมาแรง ^^
-
พี่เหมเอามิวไปไว้ไหน :m16:
-
สำหรับเรา พี่เหมอาจจะรักฟ่างจริง แต่ตอนที่มิวกลับมาแล้วพี่เหมเปลี่ยนไปอาจจะมีเหตุผลอะไร
แต่ด้วยนิสัยไม่พูดอยู่แล้ว แล้วพี่เหมก็น่าจะรู้ว่าเพราะ อะไรที่ทำให้น้องหนีไป
เมื่อได้คุยกันอีกครั้ง ต่างคนต่างไม่กล้าพูด กล้าบอก เพราะคิดเหมือนกัน คือ กลัว
พี่เหม ชัดเจนไปเลยเถอะ
-
กรี๊ดดดดดดดด สั้น อ่านแล้วค้าางกว่าเดิม ฮืออออ
พี่เหมรักน้องก็บอกน้องสิ ทำให้น้องมั่นใจ อมพะนำอาร๊ายยยยยยยยยย
-
ฟางคิดมากเนาะ ชอบคิดไปเอง
แต่จะว่าฟางก็ไม่ได้ ทุกอย่างมันเพราะพี่เหมทั้งนั้น ทำอะไรไม่เคลียสักอย่าง ทั้งเรื่องมิวและกลุ่มเพื่อนของพี่เหม
เอาเป็นว่าไม่ต้องรีบบ้านนะลูก ทรมานคนเล่นๆไปก่อน
ดูก็รู้ว่าง้อฟางอยู่ ให้พี่เหมจัดการเรื่องตัวเองให้เสร็จก่อน แล้วค่อยกลับบ้าน
มาอีกน่ะ
ยังไม่อิ่มเลย^^
-
ตายตรงประโยคสุดท้ายจริงๆๆๆๆ :a5:
-
แอบขำคนเขียนนะคะ ต้องเข้ามาต่อด้วยความกดดัน
ขอบคุณค่ะ หายเพลียเมื่อไหร่มาจัดเต็มยาวๆนะคะ
-
ไม่เข้าใจอีตาพี่เหมเลยค่ะ ตอนที่อยู่ด้วยกันไม่เคยว่างสนใจฟ่างที่ตอน
ฟ่างไม่อยู่กลับทำตัวว่างเหลือเกิน จะเอายังไงกันแน่ ตกลงพี่เหมเนี่ยมันคิดได้ไมเนี่ย
ว่าทำไมฟ่างถึงหนีออกมา ไม่อธิบายไรเลยแล้วช่วยกลับเนี่ยนะ
ฟ่างเอ๋ยอย่าพึงกลับไปซ้ำรอยเดิมเลยถ้าอี่ตานั้นยังไม่เคลียร์ตัวเอง
-
อ่านตอนนี้รู้สึกว่าพี่เหมยังรักและห่วงใยฟ่างอยู่ไม่น้อย แต่ขอให้เป็นแบบคนยังรักกันอยู่เถอะ ขออย่าให้เป็นแบบผูกพันหรือว่ารู้สึกผิดที่ทำกับฟ่าง ยังไม่เคลียร์เท่าไรถึงพี่เหมออกปากให้ฟ่างกลับบ้าน แต่กลัวจังเลย กลัวว่ากลับไปแล้วจะพูดอีกอย่าง อย่าเป็นอย่างนั้นเลย สงสารฟ่าง ถ้าไม่รักแล้วก็บอกฟ่างไปเถอะ ยิ่งดีมากเท่าไรฟ่างยิ่งเจ็บมากเท่านั้น ขอให้ผ่านไปด้วยดีนะจ๊ะ :L1:
ปล.พักผ่อนเยอะๆนะคะ :กอด1:
แต่บ่ายๆต่อได้ป่ะ :laugh:
-
ฟ่างจะกลับไหม!!
-
ฮือ อ่านแล้วน้ำตาไหล
สงสารทั่งน้องฟ่างกับพี่เหม
ไม่เข้าใจเพราะไม่คุยกันให้เคลียนี่นาาา
ฮืออๆๆๆ
-
ขอบคุณมาก ๆ ที่มาแต่งต่อนะค่า T^T
-
โอ๊ยยย หน่วงจิต :sad4:
-
เอาด้านมืดมาปล่อยในที่สว่างๆบ้างนะพี่เหม
น้องฟ่างจะได้เข้าใจการกระทำของพี่
อย่าเพิ่งกลับมาเลยฟ่างใช้เวลาในตอนที่ไม่ได้อยู่กับพี่เหม
คิดให้ดีซะก่อนว่ากลับมาแล้วอะไรๆมันจะดีขึ้นหรือเลวลง
++ให้จ้า :L2:
-
กลับบ้านหาพ่อแม่ดีกว่าฟ่าง ส่วนพี่เหม ตราบใดถ้าเค้ายังอยู่กับมิว อยากให้ฟ่างตัดใจซะ เชื่อว่ายังไงก็มีคนดีกับฟ่างและเป็นของฟ่างคนเดียวอยู่นะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
ยังไม่อยากให้ฟ่างกลับเลย
หรือฟ่างควรถามพี่เหมไปตรงๆเลยดีกว่าว่ายังรักมิวอยู่รึเปล่า
กลับไปเดี๋ยวเพื่อนพี่เหม ก็พูดจาไม่ดีอีก เสียใจอีก :serius2:
-
ดีใจมากๆ มาต่อแล้ว :mc4:
ยังไม่เคลียร์กลับไม่ได้ :เฮ้อ:
-
ฟ่างอย่าเพิ่งกลับไปเลยนะ อิพี่เหมยังไม่พูดไม่อธิบายอะไรๆเลย
แกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าที่ฟ่างจากมาเพราะอะไรหรือเปล่าเนี่ย :a14:
-
กลับไปแล้วยังไงไม่มั่นใจเลยอะกลัวน้องฟ่างเสียใจ
-
อ่านแล้วแบบน้ำตาไหล มันบีบหัวใจมากๆคนแต่งสุดยอดจริง :monkeysad: :impress3:
ยังไม่อยากให้ฟ่างกลับไปอยากให้อิพี่เหมรู้ใจตัวเองมากๆกว่านี้ว่ารู้สึกกับน้องมากแค่ใหน ให้รออยู่แบบนั้นแหละ :serius2:
อยากให้พี่เหมไปเครียร์เรื่องมิวก่อน เอาให้ชัดเจนที่สุด ชนิดจับเข่าคุยสามคนเลย มันจะได้ชัดเจน :m16: :m31:
ไม่อยากให้ฟ่างกลับไปแล้วยังเจอแต่เรื่องเสียใจ :sad11:(รึน้องมันคิดไปเอง บางทีพี่เหมมันก้เหมือนรักฟ่าง แต่ไม่พูด เท่านั้น)
รอต่อไปนะจ๊ะ :call: :call:
-
พี่เหมเป็นพวกไม่ค่อยพูด คิดว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด
แต่ทำไมตอนนั้นถึงทำกับฟ่างอย่างนั้นละ หรือพี่เหมเพิ่งรู้ตัวว่ารักฟ่างจริงๆ
-
ถ้าไม่มีคนนอกนี่ถือว่าปกติมาก
แต่กรณีมิว กับเพื่อนมันคืออะไรฟระ คาใจมาก
-
ตกลงเหมเลือกฟ่างหรอ ทำไมไม่พูดกันให้กระจ่างสักที มันหน่วงในอกนะ
-
มีลงวันที่แล้ว ขออีกนิดช่วยบอกหน้าที่อัพล่าสุดด้วย จะได้หาง่ายๆ ขอบคุณไว้ก่อนเลยค่ะ
(ตอนนี้คนเม้นท์ คนเชียร์เยอะอะนะ)
-
ตอนเค้าอยู่ ก็ไม่อยู่กับเค้า
พอเค้าไม่อยู่ ก๋มาทำแบบนี้อ่ะนะ
หนอย พี่เหม
ฟ่าง เล่นตัวเยอะๆ อย่าพึ่งกลับ :m16:
-
บางการที่ห่างกันแบบนี้
แต่ได้โทรคุยกันบ้าง
ทำให้สองคนได้ใช้เวลาทบทวนเรื่องราวของพวกเขา
-
:o8: ชวนกลับบ้านเเล้วววววววว... หึหึ อย่าเพิ่งไปใจอ่อนนะฟ่าง
:เฮ้อ: เสียงในห้องตอนที่คุยโทรศัพท์กับฟ่างน่ะเสียงใคร น้องเค้าต้องเสียใจน่ะรู้มั้ยเนี่ย
สงสารฟ่างอ่ะ คนเราจะมีความสุขได้ยังไงถ้าต้องอยู่อย่างระมัดระวัง กลัวเกรงอีกฝ่ายแบบนั้น
ความรักเป็นเรื่องของคนสองคน แต่ถ้ามีใครเข้ามาวุ่นวายมากมายอย่างความรักของพี่เหมกับน้องฟ่าง
เค้าไม่เรียกว่าเรารักกันหรอก แต่เรียกว่า... "ความรักของสาธารณชน" ใครเข้ามาก็พยายามจับเเยกแบบนี้
:z3: พี่เหมรีบรู้ตัวเหอะ ให้ฟ่างกลับไป แต่ถ้ายังมีเพื่อนปากหมาคอยมาบอกให้เลิกอยู่อย่างนี้
ยังไง ฟ่างก็ต้องจากไปจริงๆในสักวันน่ะเเหละ :z10:
-
ตอนแรกว่าจะไม่อ่านแล้ว แต่เห็นชื่อก็ได้กลิ่น มาม่า ลอยมาแต่ไกล พอได้อ่านเจ็บจี๊ดกว่าเดิม :sad4: เป็นพวกชอบความดราม่า :o12: :o12: :o12: :o12:
-
อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~ ในที่สุดก็... สิ้นสุดการรอคอย
อยากบอกว่าตอนนี้เป็นอะไรรอคอยแบบระวนกระวาย และที่ถึงจะมาแบบไม่ยาวนัก
แต่ก็เป็รตอนที่อ่านไปยิ้มไป เรียกว่ายิ้มค้างตั้งแต่บรรทัดแรกยันบรรทัดสุดท้ายเลย
แล้วก็นะ ชอบประโยค "กลับบ้านเราเถอะ" ของพี่เหมเ็ป็นที่สุดอ่ะ (แอบกรี๊ดเบาๆ)
ถ้าจะให้ดีมากถึงมากที่สุดพี่เหมควรอัญเชิญตัวเองไปรับน้องฟ่างที่บ้านพี่โจ้กลับบ้านด้วยตัวเอง
ทั้งนี้ทั้งนั้นพี่เหมก็ควรเคลียร์เรื่องมิวให้ทุกคน(น้องฟ่างและเพื่อนพี่เหม) เข้าใจซักที
เอาแบบให้ชัดเจนกันไปเลย จะได้ไม่ต้องมีการมาพูดเชียร์มิวทั้งต่อหน้าและลับหลังอีก อิอิ
เข้าใจแหละว่าพี่เหมเป็นคนไม่คอยพูด นัยว่า 'การกระทำเสียงดังกว่าคำพูด' ประมาณนั้น
แต่เรื่องบางเรื่องไม่พูดไม่ได้ ยิ่งเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนด้วยแล้วยิ่งต้องพูดและเคลียร์ให้ชัดเจน
อย่างกรณีมิวกลับมาและเพื่อนๆ เชียร์ให้กลับมาคบกันเป็นต้น (เกลียดไอ้พี่อั๋นตอนพูดกับน้องฟ่างมาก)
กรณีแบบนี้พี่เหมคิดหรือตัดสินใจว่ายังไง ก็ควรพูดให้ทุกคนเข้าใจกันไปเลย อย่าปากหนักแบบที่ทำอยู่
สุดท้ายอยากบอกว่า รอตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย~ รีบมาไวๆ นะ (กดดันเล็กๆ)
-
มันเหมือนยังไม่ชัดเจนอะ
จะมาชวนกลับก็น่าจะชัดเจนก่อนไม่ว่าจะกับมิว
หรือจะเอาไงกับฟ่างอะ เพราะเหมน่าจะรู้ว่าฟ่างหนีไปเพราะไร
:pig4: คะ
-
ดัน ฮึ้บบบบ
-
พี่มิวอยู่ไหน?
พี่เหมไม่เคย(ยอม)พูดถึง
น้องฟ่างรึก็ไม่ยอมถาม
คนอ่านเลยต้อง....กัดชายผ้าเข็ดหน้าลุ้น
อรั๊ยยยยส์
ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะจุ๊บๆๆ
-
ชิชะ..เหม..ตอนฟ่างอยู่ก็ไม่เห็นคุณค่า ชอบทำร้ายจิตใจ โดยเฉพาะแหวนเนี่ย...จะใส่ไว้เพื่อ???
อ๊ายยย...จี๊ดดดดดด ตับมากกกก :serius2: :serius2: :serius2:
แต่พอฟ่างไม่อยู่เป็นของตาย...ทำมาเป็นห่วงหาอาธร เช้อะ!! :a14: :a14: :a14:
ฟ่าง..อย่าพึ่งกลับนะลูก..เจ็บแล้วจำ นึกถึงตอนที่เดินออกมาตอนนั้น...
ตอนที่ไม่ได้คิดฆ่าตัวตายแต่...ไม่กลัวตาย เกือบกระโดดให้รถทับแล้วมั้ยล่ะ :m15: :m15: :m15:
ถ้าเหมยังไม่เคลียร์ ทั้งเรื่งแหวน..เรื่องไม่ว่างทั้งดูหนังไรต่อไรกับเรา..แต่ไปกับมิวเฉยเลย :z3: :z3: :z3:
ให้ไอคิวสติวปิ้ดยังไง.. ก็ยังรู้สึกว่าเราไม่สำคัญเท่าคนเก่า ที่ยังไม่เลิกกัน?
ถ้าเหมยังไม่เคลียร์ทั้งหมด..อย่ากลับไปเด็ดขาด!! :pigangry2: :pigangry2: :pigangry2:
-
เรื่องสั้นเรื่องนี้สนุก ติดตามอยู่นะค่ะ
-
ถ้ายังคุยกันอยู่แบบนี้แล้วจะหนีมาเพื่ออะไรอ่ะ มันก็เหมือนยังไม่ตัดขาดอยู่ดี
เพราะถึงยังไง เราก็มีความรู้สึกว่าพี่เหมยังไม่ชัดเจนอยู่ดี
ถ้ารักฟ่างก็ควรพูดเรื่องมิวให้เคลียร์ ถ้าเอาแต่ไม่พูดแล้วฟ่างจะรู้มั้ยละ
รอนะคะ
-
กลับบ้านได้แล้วเนอะ เขาชานละ 55
:z2: :z2:
-
[กลับบ้านเราเถอะ]
ผมอึ้งไปชั่วขณะ กลับบ้านเราหรือ… บ้านหลังนั้นยังเป็นบ้านเราอยู่อีกหรือ… แล้วคนที่อยู่บ้านหลังนั้นอีกคนหละ พี่เหมจะเอาเขาไปเก็บไว้ที่ไหน “พี่มิวหละครับ…”
ได้ยินผมถามกลับไปอย่างนั้น พี่เหมก็นิ่งเงียบไป เงียบจนผมคิดว่าคงไม่ได้คำตอบ… ผมจึงคิดจะกดวางสาย… เป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกับอีกฝ่าย ที่ผมคิดจะกดวางสายก่อน…
[เรื่องระหว่างพี่กับมิว มันจบไปแล้ว]
ผมเงียบ… รอฟังคำอธิบายเรื่องอื่นๆ แต่ก็ไม่มีมา…
สิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้เมื่อครั้งที่ยังอยู่ด้วยกัน… พี่เหมไม่เคยขอโทษด้วยคำพูด
หากเป็นฝ่ายผิด… พี่เหมจะไม่แก้ตัว แต่จะแก้ไขให้ถูกต้อง
หากไม่ผิด… พี่เหมก็จะไม่แก้ตัวเช่นกัน แม้ใครๆ จะมองว่าผิด เพราะถือว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด หากทำแล้วอีกฝ่ายยังไม่เข้าใจ ก็จะไม่อธิบาย…
แต่ก่อน… ผมเคยชอบที่พี่เหมเป็นแบบนี้
แต่ตอนนี้… ขอเถอะ ช่วยอธิบายให้ผมเข้าใจที ‘กลับบ้านเราเถอะ’ หมายความว่าอย่างไร
พี่เหมเลือกผมใช่ไหม?
“แล้วแหวนวงนั้น?”
[พี่คืนมิวไปแล้ว]
“เมื่อไหร่ครับ”
[คืนนั้น…] ผมรู้ทันทีว่าคืนไหน… คืนที่พี่เหมหายไป… คืนที่ผมจากมา
แม้คำตอบที่ได้รับ น่าจะทำให้ทุกอย่างคลี่คลาย… แต่ผมกลับยังรู้สึกปวดหนึบๆ ที่หัวใจ
ตลอดระยะเวลาสองเดือนที่พี่มิวกลับมา… พี่เหมทำเหมือนผมไม่มีตัวตน
ไม่มีความสำคัญเท่ากับคนที่เพิ่งกลับมา… ไม่มีความสำคัญเท่ากับพี่มิว
แต่ตอนนี้กลับบอกว่า… กับพี่มิว มันจบไปแล้ว
แล้วพี่มิวหละ จบด้วยเหรือเปล่า
ภาพพี่เหมกับพี่มิวอยู่ด้วยกัน โดยฝ่ายหลังแทบจะนั่งเกยตักพี่เหมอยู่เกือบทุกครั้งที่ผมไปเจอยังติดตาผมมาจนถึงทุกวันนี้
ผู้หวังดีก็คงไม่มีใครนอกจากเพื่อนๆ พี่เหมที่ต้องการให้ผมช้ำใจและทนไม่ไหว ต้องเลิกราไปเอง
ยอมรับว่าผมหึง ถึงจะรู้ว่าเป็นการจัดฉาก แต่ก็ยังรู้สึกบาดตาบาดใจอยู่ดี
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ผมจากมา… ภาพบาดตาบาดใจพวกนั้นไม่ได้ทำให้ผมตัดสินใจจากมา
ประเด็นสำคัญที่ทำให้ผมยอมจากมา คือตัวพี่เหมเอง…
ผมยังคงรักพี่เหมอยู่… รักมาก
และคิดว่าชีวิตนี้คงรักใครไม่ได้อีกนอกจากพี่เหมคนเดียว
แม้หลายต่อหลายครั้งการกระทำของพี่เหมจะทำให้ผมเจ็บช้ำน้ำใจ แต่ผมก็ไม่สามารถหยุดรักอีกฝ่ายได้สักที
ผมอยากกลับบ้าน… กลับไปหาคนที่ผมรัก
ผมจะกลับบ้าน…
แต่ไม่ใช่ตอนนี้…
และไม่ใช่เร็วๆ นี้ ที่ผมยังไม่พร้อม…
ผมยังไม่เข้มแข็งพอ…
หากจะต้องแบกรับความเจ็บปวดอีกครั้ง… ผมคงทนมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้
[ห้าเดือนหกวัน?] พี่เหมพึมพำ เมื่อได้ยินคำตอบจากผม
“ครับ… อีกห้าเดือนหกวัน แล้วฟ่างจะกลับบ้าน” พี่เหมรอฟ่างได้ไหม ประโยคสุดท้ายผมไม่ได้พูดออกไป… ห้าเดือนหกวัน ผมไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะรู้ความหมายหรือไม่…
ห้าเดือนหกวัน… ช่วงเวลาที่ผมมีความสุขที่สุดในชีวิต
ห้าเดือนหกวัน… ก่อนที่ผมจะรู้ว่าเจ้าของแหวนวงนั้นคือใคร
ห้าเดือนหกวัน… ก่อนที่ความรักของเราทั้งสองจะแปรเปลี่ยนไป
ห้าเดือนหกวัน… จะว่านานก็นาน จะว่าเร็วก็เร็ว
นาน… สำหรับคนที่คิดถึงและเฝ้ารอ
เร็ว… สำหรับคนที่ไม่ได้รักกัน
แล้วสำหรับพี่เหม… ห้าเดือนหกวัน เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานหรือรวดเร็ว
อีกห้าเดือนหกวัน… ผมก็จะได้รู้
อีกห้าเดือนหกวัน… ผมจะถามในสิ่งที่ค้างคาใจ
อีกห้าเดือนหกวัน… วันที่จะต้องตัดสินใจ
อีกห้าเดือนหกวัน…
[พี่จะรอ]
http://www.youtube.com/v/YOy0gxe5gho?version=3&hl=en_US&rel=0" type=
=justasubstitute=
-
ดีใจอ่ะ :mc4: ยังไม่ได้อ่านจิ้มก่อน :) :)
อิพี่เหม แกจะไม่เปลี่ยนตัวเองหน่อยเหรอ อะไรก็รอๆ รักจริงหวังแต่งก็ไปตามกลับมาเหอะ
ระหว่างห้าเดือนเกิดมีตัวแทนใหม่ละก็ เงิบ
ปล. หรือข้าวฟ่างรอผมเข้าทรง กร้ากกก :laugh:
ผู้แต่งสู้ๆ :z2:
-
อยากได้ไทม์แมชชีน อยากรู้เร็วๆ จังว่าอีก 5 เดือน 6 วันเป็นเป็นอย่างไร
-
'อีกห้าเดือนหกวัน' และ 'พี่จะรอ' และ 'เราก็จะเราด้วยเหมือนกัน'
พี่เหมมมมมมมมมมมมมมม~ ปากหนักไปนะ อธิบายบ้างอะไรก็ดีนะพี่
จากนั้นก็รอตอนต่อไป อิอิ (คงไม่ต้องรอถึงห้าเดือนหกวันนะ กร๊ากกกกกกกกก~)
-
ทำไมยังรู้สึกหน่วง
ฟ่างทำถูกแล้ว อีกห้าเดือนหกวัน หวังว่ามันจะดีขึ้น
-
5เดือน6วัน...Yessssssss!! ยอดมากลูกฟ่าง!! :a2: :a2: :a2:
ส่วนเหม..ถ้าวันนั้นฟ่างไม่เดินหนี ก็ยังคิดไม่ได้ล่ะสิ
สมควรแล้วที่จะต้องเป็นฝ่ายรอบ้าง ถ้าเห็นฟ่างอยู่กับโจ้จะยิ่งสะใจ..กรรมนั้นคืนสนอง :laugh3: :laugh3: :laugh3:
ปอลอ : เลือกเพลงได้โดนนนน...อยู่คนเดียวววว ถอยไปก่อน o13
คนเขียนน่ารักจัง..มาต่อให้ทุกวัน ขอกอดหน่อย :กอด1:
-
:a5: ยังคงรอตอนต่อไป
o13 o13 o13
-
กลับบ้านเรารักรออยู่ ฮืมหื้มมมมม แล้วทำไมไม่รู้จักดูแลให้ดีแต่แรกห๊าไอ้พี่เหม :beat: :beat: :beat:
คนเขียนน่ารักจัง :o8:
-
ร้าากกกกกกกโคนนนนนนนเขียนนนนนนนนนน
จุ้บ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
"พี่จะรอ" ประโยคนี้แอบกินใจเบาๆ :z3:
-
ห้าเดือนหกวัน
มาถึงเร็วๆน้า :กอด1:
-
เหมือนเหมจะตัดสินใจจากเรื่องราวที่ทำให้ฟ่างปวดใจเมื่อสายไป
คนเราอยู่ด้วยกันมันน่าจะมองออกว่าฟ่างเป็นอะไรไประหว่างสองเดือนที่มิวกลับมา
แต่เหมก็ยังทำให้ฟ่างทุกข์ใจรวมทั้งเพื่อนๆเหมที่ทำให้ฟ่างต้องทุกข์ใจด้วย
เหมอยู่กับเพื่อนๆมานานดูไม่ออกหรอกเหรอว่าเพื่อนๆต้องการให้เลิกกับฟ่าง
เหมน่าจะดูออกนะถ้าไม่เอาแต่สนใจมิวไม่สนใจคนรักแบบฟ่างว่าต้องทุกข์มากแค่ไหน
ไม่ชอบเพื่อนๆของเหมเลยเอาแต่ทำให้เรื่องไปกันใหญ่เข้ามายุ่งเรื่องของคนสองคน
จนกลายเป็นทำให้เขาแตกแยกกันเรื่องของคนสองคนแต่กลายเป็นหลายคนเลยยุ่งกันไปหมด
โทษว่าเป็นความผิดของเหมเต็มที่เรื่องแหวนรักมิวมากขนาดถึงกับมีฟ่างแล้วต้องเก็บแหวน
ของมิวไว้ให้น้องเห็นตำตาตำใจเก็บไว้ไม่พอยังใส่ไว้ที่คอตลอดเป็นเรารักยังไงก็ตัดใจทิ้งเหมไปเหมือนฟ่าง
เหมการกระทำมันดีกว่าคำพูดก็จริงแต่บ้างทีพูดบ้างเถอะเพราะตอนนี้คำพูดของเหมมันกำลังสำคัญกว่าการกระทำแล้วนะ :angry2:
-
ก่อนอื่นต้องขอ :z6: เพื่อนพี่เหมก่อนเลย
ไม่รู้จักน้องฟ่างดีแล้วมาหาว่าน้องเป็นมือที่สาม
ขอแช่งให้หนอนชาเขียวมันเป็นหนอง!!!
ส่วนพี่เหม ปากหนักมากนักเดี๋ยวจะหาอะไรมาฟาดให้ดีมั้ย
บางทีน้องฟ่างก็ต้องการคำอธิบายบ้างอะไรบ้างป่ะ!!!!
และน้องฟ่าง ใจแข็งไว้ก่อนนะลูก อย่ายอมมันง่ายๆนะคะ
ส่วนอันนี้ ให้คนเขียนค่ะ >>> :กอด1:
-
หวังว่าคนอ่านคงไม่รอห้าเดือนหกวันเหมือนพี่เหมนะคะ...อ๊ะ ล้อเล่น :z6: :z6:
เข้าใจพี่เหมในระดับหนึ่ง แต่ก้อระแวงมิวเหมือนกัน ฟ่างตัดสินใจถูกแล้วที่รอให้ตัวเองเข้มแข็งก่อน
เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่ ใหัคนเขียนด้วย :3123: :L2:
-
รอด้วยคน แต่ช่วยอธิบายให้ฟ่างเข้าใจบ้างเถอะ ทำใมทำตัวแบบนี้ไม่ใส่ใจยังรักเขา หรือแค่แคร์ อะไรซักอย่าง หงุดหงิดหัวใจสงสารฟ่างเว้ยประหนึ่งว่าเป็นตัวเอง 555+
เรื่องนี้กระแสแรงส์คอดๆๆๆ คุณ rainbow คงกดดันน่าดูหรือแค่นี้เหรอเด็กๆ อิอิ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ รอดูบทสรุปของเป็นได้แค่ตัวแทน หรือฉันนี่แหละตัวจริงของเธอ
ขอบคุณมากๆๆอีกครั้ง :L1: :pig4: :L1:
-
พี่เหมเหมือนจะเคลียร์ คงต้องรอฟ่างเข้มแข็งกว่านี้
-
คนอ่านก็รอนะ :impress2:
ฟ่างเองก็มีเวลาทำให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้น ถึงตอนนั้นก็คงไม่เป็นไรถ้าพี่เหมรอไม่ไหว
แต่บอกว่าจะรอก็ขอให้เป็นอย่างที่พูดนะเคอะพี่เหม :m16:
-
ไม่อยากให้แข็งแรง อีกห้าเดือนหกวัน ไม่กลับได้ไหม :sad11:
-
เข้าใจนะ แต่อยากตบหน้าเพื่อนๆเหมยังไงไม่รู้
หวังดี? ประสงค์ร้ายอย่างเห็นได้ชัด
-
้เป็นฝ่ายรอบ้างก็ดีนะเหม คริคริ o3 o3
-
ดีแล้วฟ่าง สู้ต่อไป ฮา....
แอบอยากได้ตอนที่พี่เหมเจ็บปวดลึกๆ คงสะใจดี5555
-
ฟ่างทำถูกแล้วล่ะ ที่ยังไม่กลับไปในทันทีไม่ใช่เล่นตัวแต่เป็นการวัดใจกัน และไอ้พี่เหมมันไม่เคลียร์เลย บทจะเลิกก็เลิกได้ง่าย ตอนฟ่างอยู่ไม่เห็นพูดบอกเลย ฟ่างเข้มแข็งให้มากๆไว้และเผื่อใจไว้ด้วยดีกว่า สู้ๆ :L2:
และเพื่อนไอ้เหมแย่มาก รักเพื่อนไม่ถูกทางเลย แทนทีจะเคารพการตัดสินใจของเหม ขอ :z6:
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นอยู่ที่ไอ้พี่เหมมากกว่าที่จะต้องตัดสินใจว่าจะเอายังไงกันแน่ :angry2:
-
เย้ เย้ มาต่ออีกแล้ว ไม่รู้เป็นไรว่างเป็นต้องแวะเข้ามาดูตลอดเลย
ดีใจนะที่ผู้ชายปากหนักเริ่มเคลียร์ไปบ้างแล้ว
จริงๆฟ่างเองก็วรจะกล้าๆถาม กล้าๆคุย ไปเลย เผื่อเจ็บและจบไปทีเดียว
จะได้เข้าใจและไม่ได้คิดไปเอง
ดีใจที่พี่เหมบอกว่าจะรอ ห้าเดือนหกวัน
แต่ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป เพราะขนาดกับพี่มิว ที่ต้องห่าง โดยยังไม่ได้มีการบอกเลิก
พี่เหมยังมีฟ่างเลย
อยากอ่านมุมมองในด้านพี่เหมบ้างจัง
อยากรู้เรื่องราวตอนเค้าเจอกัน และรักกันบ้างจัง
สงสัยคงจะต้องเป็นเรื่องกึ่งสั้นกึ่งยาว หรือ เรื่องยาวแล้วล่ะสิ อิอิ
เอาใจช่วยคนเขียน ฟ่าง และพี่เหม
ขอบคุณค่ะ ที่แจ้งตอน update ว่าหน้าอะไร และวันที่
แต่จริงๆแล้ว refresh และอ่านทุก comment
เข้าข่ายอินขั้นสุด
พี่เหมชอบพูดทิ้งท้ายจบตอนได้ประทับใจมากทุกตอนเลย
-
ให้ 5 เดือน 6 วันเป็นเครื่ืองพิสูจน์นะ
-
การกระทำมันสำคัญกว่าคำพูดก็จริง แต่บางครั้งการพูดให้กระจ่างก็ดีนะ คนรอบข้างอาจจะตีความการกระทำผิด มันจะได้เข้าใจตรงกันทุกๆฝ่าย
-
พี่เหม บางทีการกระทำมันก็ยังไม่ชัดเจน ถ้าไม่ได้พูดด้วยนะ
-
อืมมมม...มันก็ยังอึนๆอยู่นะนี่...
จริงๆเราว่ามันหน่วงเพราะเป็น POV ของฟ่างด้วยแหละ : (
คนมาทีหลัง ไม่ว่าจะใครก็ต้องคิดมากเรื่องอดีตของคนรักของตัวเองอยู่แล้วแหละ
แล้วยังมีพวกชอบเสี้ยมมาเป็นแรงเสริมด้วยอีก...จิตตกกันไปเลยไง
บางทีในมุมของพี่เหมอาจจะกลับกันก็ได้...(มั้ย?)
อาจจะมีเหตุผลในการกระทำหลายๆอย่าง
แต่พอฟ่างหายไป...คงพอเข้าใจอะไรมากขึ้น
บางครั้งคนเราอยู่ด้วยกันตลอด...ก็มักจะมองข้ามสิ่งสำคัญบางอย่างไป
ถึงจะหน่วงใจ แต่ก็อยากให้จบลงด้วยดีนะคะ :]
ปล. คนเขียนคงกดดันไม่น้อย...เรตติ้งดีมาก 555 ขนาดเราที่ไม่ถูกกับดราม่ายังอยากอ่านจริงจัง เพราะงั้นเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ :L2:
-
พี่จะรอ พี่จะรอ พี่จะรอ พี่จะรออออ
ทันทีที่อ่านจบ คำนี้มันrepeatอยู่ในสมอง
ฟ่างคะ อดทนนะคะ
-
ทั้งหมดทั้งมวล เหมทำตัวเองทั้งนั้น ไหนจะทำให้ฟ่างหนีมา ไหนจะต้องรอฟ่างอีกเกือบครึ่งปีเพราะปากหนักไม่ยอมอธิบาย ถ้าอธิบายฟ่างอาจจะกลับไปทันทีก็ได้ สม เลยต้องรอต่อไป ที่จริงเหมโทษถึงประหาร (ฟ่างบอกเลิกได้เลย) ตั้งแต่รู้ว่าใส่แหวนไม่ถอดแล้ว ถ้าเป็นเราบอกเลิกแล้วหนีมาตั้งแต่ตอนรู้ละ มันเจ็บและเสียความรู้สึก และรู้สึกว่าที่ผ่านมาเราเป็นตัวอะไรสำหรับเขา ถ้าคนเก่าสำคัญขนาดนั้นจะมีเราทำไม ต่อให้ที่ผ่านมาทำดีกับเราแค่ไหน ถ้ามารับรู้เรื่องแหวนแบบฟ่าง ทุกอย่างคงพังครืน อยากอ่านมุมเหมบ้างจังค่ะคนเขียน จากที่ดูเหมก็คงรักฟ่างแหละตอนนี้ กับมิวก็คงจบไปแต่เหมลำดับความสำคัญไม่ถูกแถมยังละเลยฟ่างไปอีก
-
โอ้ยยยย ทุกการกระทำมันมีความหมาย :o12:
ชอบมากๆเลยค่ะ
พี่เหมรอนะ
อย่าทำร้ายฟ่างอีกล่ะ
-
o13 ห้าเดือนหกวัน หวังว่าพี่เหมจะไม่เอนเอียง... ไม่ว๊อกเเว๊ก... ไม่เหลียวเเลคนอื่น(ที่พยายามกลับเข้ามา)
ฟ่างเข้มเเข็งไว้นะ เวลาไม่ใช่น้อยๆเลยที่อยู่เเบบไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนที่พี่เหมรัก หรือเป็นตัวเเทนใคร ...
เข้าใจว่าเขาคงลืมไปแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่า เขายังให้ความสำคัญ มันเจ็บกว่ารู้เเก่ใจตลอดเวลาอีกนะ
การมารู้ทีหลัง มันทำลายความเชื่อมั่นที่เคยมี คงเหมือนคงจะจมน้ำ เเต่กลับถูกอีกฝ่ายร่วมด้วยช่วยกันกดหัวไว้
:m16: ระหว่างนี้ เคลียร์ตัวเองให้ดีเเล้วกันพี่เหม ทั้งจากเพื่อนๆที่น่ารัก(เป็นบ้า) และคนที่พยายามดันตัวเองเข้ามาในชีวิตน่ะ
หวังว่าฟ่างจะไม่ต้องเจ็บใจอีก หากตัดสินใจกลับมา คงไม่ต้องเห็นภาพเกยตัก หรือคำพูดหมาที่ไม่เห็นใจใคร
ผู้ชายซะเปล่า... ทำตัวได้ทุเรศมาก ไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นเพื่อนพี่เหมที่เเสนจะเฉยชา
-
ครบ5เดือน6หกวันเมื่อไร
ขอความกรุณาน้องฟางไปตบเพื่อนพี่เหมเรียงตัวเลยน่ะ ไอ้พวกผู้หวังดีทั้งหลาย เกลียดนัก!!!!
-
5 เดือน 6 วัน พี่เหมต้องเคลียเรื่องทั้งหมดให้จบทั้งเรื่องมิวแล้วก็เพื่อนไม่ดีแบบนั้นด้วยบังอาจมาว่าน้อง ฟ่าง :o12: :o12: :o12:
-
นู๋ฟ่างสู้ๆๆๆน่าาาา :mc4:
5เดือน6วัน
ก็จะรู้ว่าจะเป็นไง......
-
อ๋อเหรอ คืนแหวนไปแล้ววันที่ฟ่างหายตัวไป
แล้วก่อนหน้านั้นมันคืออะไรเหรอคุณ ก่อนหน้านั้น'อะไร'มันบังตา
ถ้าฟ่างไม่เดินออกมา ก็จะทำตัวเหมือนเดิมใช่ป่ะ
ทำไมนะทำไม ทำไมตอนเขาอยู่ถึงไม่เห็นคุณค่าของเขา
ทำไมต้องมาเกิดสำนึกได้เอาตอนที่อะไรๆมันแทบจะพังแล้ว
อย่างนี้เรียกว่ารักกันจริงหรือเปล่า หรือแค่กลัวน้องจะหลุดมือ
หรือเห็นใจ หรือแค่สถานการณ์ทำให้เกิดแรงขับเคลื่อน หรือ...?
ฮ่าๆๆ อินไปนะฉัน
ชอบที่ฟ่างขอเวลาให้ตัวเองแข็งแรงเต็มที่ก่อนจะกลับไป
อย่าให้กลับไปแล้วเจอมิวหรือเจอ'ตัวแทน'คนใหม่ล่ะ
-
ติดหนึบเรื่องนี้มาก น้องสายรุ้ง67เขียนสุดยอดค่ะ ต้องเข้ามาดูแทบทุก10นาที ได้แต่หวังว่าวันนี้น้องจะเป็นมนุษย์อึด..แล้วมาต่อวันนี้อีก
ระหว่างนั้นจะอ่านเม้นท์ไปพลาง เจอเม้นท์นี้.....
ครบ5เดือน6หกวันเมื่อไร
ขอความกรุณาน้องฟางไปตบเพื่อนพี่เหมเรียงตัวเลยน่ะ ไอ้พวกผู้หวังดีทั้งหลาย เกลียดนัก!!!!
กร๊ากกกกกก เพื่อนไอ้พี่เหมระวังตัวเหอะ :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เก่งมากฟ่างต้องอย่างนี้
เหมก็พิสูจน์ตัวเองไปนะต่อไปรักจะได้ไม่มีใครมาทำให้หวันไหวไดอีก
:pig4: คะ
-
สมควร :laugh:
-
หลังจาก 5 เดือน 6 วัน
ฝากฟ่าง :z6: พวกเพื่อนเปรตๆของพี่เหมด้วยนะ
-
“อ๊ะ ของฟ่าง”
ผมรับเอกสารที่พี่โจ้ยื่นให้มางงๆ เป็นจดหมายลงทะเบียนที่ชื่อนาม-สกุลเป็นของผม แต่ที่อยู่เป็นของพี่โจ้…
แกะออกดู ข้างในเป็นตั๋วเครื่องบิน ลงวันที่ๆ ผมสัญญากับพี่เหมไว้ว่าจะกลับบ้าน… กระดาษโน้ตหลุดร่วงออกมา ผมหยิบขึ้นมาอ่าน…
ลายมือที่แสนคุ้นเคย ‘พี่จะรอ’
พี่เหมรู้ได้ไงว่าผมอยู่ที่นี่ และรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่
เหลียวมองรอบตัว… เผื่อจะเห็นว่าใครมีพิรุธ เป็นสายให้พี่เหม แต่ทุกคนก็คือชาวบ้านธรรมดาที่เป็นเพื่อนบ้านของพี่โจ้
ผมยักไหล่… ช่างเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องเจอกันแล้ว รู้ไปก็ไม่ได้ทำให้อะไรมันเปลี่ยนแปลง…
ห้าเดือนกับหกวัน… ตามที่ผมได้สัญญาไว้กับพี่เหม
ห้าเดือนกับหกวัน… ที่ผมยังคงรักอีกฝ่ายอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง
ห้าเดือนกับหกวัน… ที่ผมไม่แน่ใจว่าตัวเองเข้มแข็งขึ้นหรือยัง
วันนี้ก็ครบห้าเดือนหกวันแล้ว… พรุ่งนี้ผมจึงต้องทำตามสัญญา
“พรุ่งนี้จะไปกี่โมง” พี่โจ้ถาม ขณะที่เรากำลังนั่งเล่นที่แคร่หน้าบ้าน หลังจากที่ทานมื้อเย็นกันเรียบร้อยแล้ว
“ประมาณบ่ายโมงครับ”
“อืม… งั้นกินข้าวกลางวันแล้วค่อยออกก็น่าจะทัน”
“ลำบากพี่โจ้เปล่าๆ ฟ่างไปรถทัวร์ก็ได้ครับ” ผมบอกอย่างเกรงใจ เพราะเท่าที่ผ่านมาผมก็ไม่รู้จะตอบแทนอีกฝ่ายยังไงแล้ว
โจ้หันมามองอย่างดูถูก ก่อนจะพูดประชดประชัน “เพิ่งจะเกรงใจเหรอครับน้อง ทำไมตอนเมาแล้วพี่ต้องไปเช็ดอ้วกให้ไม่เห็นจะเกรงใจเลยครับ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ผมหัวเราะขำ เพราะนึกถึงตอนแรกที่ผมกับน้องมายด์ ทอมหน้าสวย เพื่อนน้องนพ ที่เพิ่งจะอกหักมาเหมือนกัน แอบไปกินเหล้ากันสองคน จนเมาไม่มีสติ พี่โจ้กับน้องนพต้องตามไปหามกลับมา แล้วเช็ดอ้วกเช็ดตัวให้…
‘คนไม่เคยโดนทิ้ง มันไม่เข้าใจเราหรอกพี่’ น้องมายด์แอบนินทาพี่โจ้กับน้องนพเมื่อพวกเราฟื้นขึ้นมาแล้วโดนดุ
“ว่าแล้วยังไม่สำนึก ยังจะหัวเราะอีก” พี่โจ้ว่า แล้วยกมือโบกศีรษะของผมเบาๆ
ผมหยุดหัวเราะ แล้วเปลี่ยนเป็นอมยิ้มแทน รู้สึกนึกรักผู้ชายคนนี้จริงๆ “นี่ ถ้าพี่โจ้เป็นเกย์ ฟ่างขอเป็นแฟนไปแล้วนะเนี่ย”
พี่โจ้หันมามองอย่างระแวง กระถดหนีไปจนเกือบตกแคร่ แล้วหัวเราะฝืนๆ “เหอ เหอ เหอ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ผมหัวเราะ ขำจนต้องกุมท้องไว้
พี่โจ้ก็อมยิ้ม แล้วเขยิบกลับเข้ามา จับศีรษะผมไว้ด้วยมือใหญ่ข้างเดียวแล้วโยกแรงๆ คงจะหมั่นเขี้ยว -_-! ก่อนจะบอก “พูดเหมือนตัวเองลืมเค้าได้แล้วเนอะ ถ้าพี่เป็นเกย์พี่ก็อกหักดิ” แล้วรีบขอโทษเป็นการใหญ่ เมื่อรอยยิ้มบนใบหน้าของผมจางลง “เอ่อ ฟ่าง พี่ขอโทษ… พี่ไม่ได้ตั้งใจ”
ผมพยายามยิ้มให้พี่โจ้ฝืนๆ “ไม่เป็นไรครับ ฟ่างไม่เป็นไร”
พี่โจ้ยิ้มตอบแล้วยกมือลูบศีรษะผมเบาๆ เป็นทั้งการปลอบและขอโทษไปในตัว
หากเจอกับน้องมายด์อีกครั้ง… ผมจะบอก…
‘ถึงพี่โจ้และน้องนพจะไม่เข้าใจพวกเรา… แต่พวกเขาก็พยายาม’
=justasubstitute=
ผมเดินเข้าไปกอดแม่พี่โจ้ที่อุตส่าห์เดินทางมาส่งผมด้วยตัวเอง แล้วบอกเสียงเครือ “ฟ่างไปก่อนนะครับแม่”
“รักษาตัวดีๆ นะลูกนะ ถ้าว่างแล้วก็มาเยี่ยมแม่บ้าง” แม่ก็อวยพรผมด้วยเสียงที่สั่นเครือไม่แพ้กัน
หลังจากที่เราสองคนกอดกันอยู่สักครู่ พี่โจ้ก็มาจับแยก “พอแล้วแม่ เดี๋ยวไอ้ฟ่างมันก็ตกเครื่องพอดี คิดถึงมันก็โทรไปหาสิ เบอร์ก็มี”
พอแม่ปล่อยผมแล้ว น้องมายด์ก็เดินเข้ามากอดผมเป็นคนต่อไป “อย่ายอมให้ใครแย่งพี่เหมไปได้นะพี่ ถ้าแฟนมายด์โทรมาง้อมายด์สักครั้ง ไม่ต้องทุกวันอย่างที่พี่เหมโทรหาพี่ มายด์ก็คงไม่ยอมปล่อยเค้าไปแล้ว… รักแท้ย่อมมีอุปสรรค สู้ๆ นะพี่”
ผมยิ้มและกอดน้องแน่นๆ แล้วก็ปล่อยแต่ไม่พูดอะไร
“ถ้าโดนพี่เหมรังแก โทรมาบอกนพนะ เดี๋ยวนพจะไปจัดการให้”
“ถุย ตัวยังกับลูกหมา จะไปจัดการใครเค้าได้” พี่โจ้ว่าอย่างหมั่นไส้ แล้วดึงน้องนพออกไป ก่อนที่ตัวเองจะมากอดผมบ้าง “ครั้งต่อไป ถ้าจะมา ต้องพาคุณเหมมาด้วย ห้ามมาคนเดียว… มาคนเดียวปิดประตูหนีนะโว้ย ไม่ให้เข้า”
ผมหัวเราะกับคำว่า ‘คุณเหม’ ฟังแล้วเหมือนสุภาพ แต่จริงๆ แล้วแฝงไปด้วยความหมั่นไส้ -_-!
ทุกคนรู้จักและเคยได้คุยกับพี่เหมกันหมดครับ กระทั่งแม่พี่โจ้ยังเคยได้คุยเลย… เพราะเวลาที่พี่เหมโทรหาผมไม่แน่นอน บางครั้งก็เช้า บางครั้งก็กลางวัน บางครั้งก็เย็น บางครั้งก็ดึก และบางวันก็โทรมาสองสามรอบ จังหวะที่ผมรับไม่ทัน ก็จะมีมือดีมารับแทน แล้วคุยกับพี่เหมก่อนจะส่งต่อให้ผม…
ตัวผมไม่มีอะไร แต่กลัวแต่พี่เหมจะโกรธก็เท่านั้น เพราะบางครั้ง คนรับแทนเค้าไม่ได้คุยเฉยๆ แต่ออกไปทางต่อว่ามากกว่า โดยเฉพาะแม่พี่โจ้ที่จะบ่นนานมาก… นานจนผมมั่นใจว่าปลายสายเขาคงวางไปแล้ว แต่กลับผิดคาด พี่เหมไม่เคยวางหูใส่คนที่รับสายแทนผมเลย…
‘มันก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้ว ตัวเองผิดแล้วจะมาทำเป็นน้อยใจได้ยังไง ทนนิดทนหน่อยไม่ได้ ก็ไม่ต้องมาง้อ’ แม่พี่โจ้ว่าอย่างใส่อารมณ์เมื่อผมบอกความคิดตัวเองให้ฟัง -_-!
สักครู่ พี่โจ้ตบหลังผมแปะๆ บอกเบาๆ “ถ้ามันไม่เป็นอย่างที่คิด โทรมาบอกพี่ เดี๋ยวพี่ไปรับ สัญญานะ” และเมื่อผมพยักหน้าพึมพำตอบ “สัญญาครับ” พี่โจ้ก็ดันตัวผมออกจากอก “ป๊ะ ไปได้แล้ว เดี๋ยวตกเครื่อง”
=justasubstitute=
-
จบด้วยประโยค'พี่จะรอ'
โอวววววแจ่มมากค่าาา
o13
-
ลุ้นๆๆ น้องจะกลับไปแล้ว
ดีใจแทนฟ่างจริงๆที่ในเวลาที่ทุกข์ใจ เดือดร้อน ไม่เหลือใคร
ยังได้เจอคนดีๆอย่างพี่โจ้ คุณแม่พี่โจ้ น้องนพ กระทั่งเพื่อนน้องนพ
เห็นได้เลยว่าแต่ละคนรักและปรารถนาดีต่อน้องฟ่างด้วยความบริสุทธิ์ใจ
เอาล่ะ ถือหม้อ ไห กระทะ อีโต้ เตรียมเขวี้ยงใส่หน้าพี่เหมแอนด์ฮิสเฟรนด์ถ้ามาทำให้น้องต้องเสียใจอีก ฮึ่ม
-
แล้วฝ่างจะเป็นอย่างไงต่อ
:o12: :o12:
-
โอ๊ยยยยยย ทรมานกับการนั่งลุ้น
ได้อ่านก็ดีใจมากๆ นะคะ แต่ตอนนี้ทุรนทุรายกว่าเดิม
อดไม่ไหวแล้ว อยากอ่านต่อตอนที่น้องเจอพี่เหม
ฟ่างจ๋าเล่นตัวเยอะๆ นะจ๊ะ อย่ากลับไปเป็นลูกไก่ในกำมือเค้าอีกง่ายๆ
ทำให้เค้าจะเป็นจะตายเพราะเราบ้าง สู้ๆ กรี๊ดดดดดด รอ
-
ฮึ้ยๆๆ ลุ้นมากค่ะ ใจแอบเชียร์ให้พี่โจ้กลับไปรับน้องด้วย :z2: :z2:
แต่คุณพี่เหม ถ้าทำไม่ดีกับฟ่างอีกนะ โดนแน่ :beat: :beat: :beat: :beat: :beat:
-
กลับไปฟ่างจะเจออะไรบ้าง :เฮ้อ:
หวังว่าอิพี่เหมจะมีคำอธิบายดีๆ
ปล.ฟ่างเชิดไว้
-
ลุ้นแฮะ
พี่เหมหวังว่าพี่จะมีมือแค่สองข้างนะ
อย่าได้มีมือที่สามมาทำร้ายหัวใจฟ่างอีก
-
ดีใจอ่ะที่ฟ่างได้เจอพี่โจ้และครอบครัวพี่โจ้
ต่อจากนี้ไม่อยากให้ฟ่างคิดว่าตัวเองอยู่คนเดียวอีกแล้ว
โอ้ยชอบอ่ะตอนนี้ :impress2:
หลือแต่พี่เหมแล้ว ถ้าพี่เหมทำให้ฟ่างเสียใจอีก ตายยยยยยยยยยยยยยย :m31:
-
เป็นเรื่องแรกจริงๆ ที่ต้องคอยเข้ามาวนเวียนดูอยู่ตลอดว่ามาต่อหรือยัง คงเพราะเป็นเรื่องสั้นด้วยมั้ง
สับสนตัวเองยังไงไม่รู้ ใจนึงก็อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ แต่อีกใจก็แอบคิดว่าเมื่อไหร่จะจบฟะ จะได้กลับไปทำมาหากินตามปกติซะที
-
โอ๊ยยยย อยากอ่านต่อ
มาอัพไวๆนะคะ
รออย่างจดจ่อ
-
ขอให้พี่เหมรักฟ่างจริงๆเถอะ สาธุ...
อย่าให้ฟ่างต้องเจ็บปวดอีกเลย :o12:
-
5 เดือนกับ 6 วัน ไว้เหมือนโกหก จะเจอกันแล้วเย้ สู้ๆนะฟ่าง
ขอบคุณจ้า มาไวเคลมเร็วยิ่งกว่าประกันอีก
:3123: :L1: :3123:
-
อ๋อเหรอ คืนแหวนไปแล้ววันที่ฟ่างหายตัวไป
แล้วก่อนหน้านั้นมันคืออะไรเหรอคุณ ก่อนหน้านั้น'อะไร'มันบังตา
ถ้าฟ่างไม่เดินออกมา ก็จะทำตัวเหมือนเดิมใช่ป่ะ
ทำไมนะทำไม ทำไมตอนเขาอยู่ถึงไม่เห็นคุณค่าของเขา
ทำไมต้องมาเกิดสำนึกได้เอาตอนที่อะไรๆมันแทบจะพังแล้ว
อย่างนี้เรียกว่ารักกันจริงหรือเปล่า หรือแค่กลัวน้องจะหลุดมือ
หรือเห็นใจ หรือแค่สถานการณ์ทำให้เกิดแรงขับเคลื่อน หรือ...?
ฮ่าๆๆ อินไปนะฉัน
ชอบที่ฟ่างขอเวลาให้ตัวเองแข็งแรงเต็มที่ก่อนจะกลับไป
อย่าให้กลับไปแล้วเจอมิวหรือเจอ'ตัวแทน'คนใหม่ล่ะ
กระแทกไลค์ กดเป็ด +1 ตรงใจทุกประการ
เอาหล่ะมาดูกันว่ามันจะเคลียร์ไหม
-
จากเหตุการณ์นี้คิดว่าฟ่างคงจะโตขึ้น และคงไม่เจ็บไปกว่านี้อีกแล้ว
อุตส่าห์สร้างภูมิต้านทานมาตั้ง 5 เดือน 6 วัน จะไปเป็นตัวแทนให้คนอื่นทำไม
-
ถ้าเหมยังไม่เลิกทำให้ฟ่างเสียใจ
จะเชียร์พี๋โจ้เเล้วนะ
(ตอนนี้ก็แอบเชียร์แล้ว :laugh:)
-
ฟ่างกลับไปหาแล้วก็ให้ดีๆนะพี่เหม
-
กรี๊ดดดดดดดดพี่โจ้ทำไมเป็นคนดีอย่างนี้คะ!!!
อย่างนี้ต้องหาคู่ให้ อิอิ
พี่เหมระวังตัวไว้เหอะ น้องฟ่างคนใหม่ เจ็บแล้วจำนะเว้ย
o18
-
ในที่สุดฟ่างก็ได้รู้แล้วว่า เวลาที่ให้พี่เหมไปมันมีความหมายอะไรหรือเปล่า :เฮ้อ:
สู้ๆๆๆๆน่านู๋ฟ่าง :mc4:
-
เหมมันก็เคารพการตัดสินใจของฟ่างดีเนาะ รู้ที่อยู่แท้ๆ แต่ก็ไม่มาหาก่อนเวลา
ว่าแต่ใครบอกว้า เดาว่าไม่พี่โจ้ก็น้องมายด์แหละ
ตามต่อ :z13:
-
อ๊าาาาาาาาาา อ่านรวดเดียว :z1:
ค้างอ่ะ :a5: :a5:
รีบมาต่อเร็วๆน๊าาาาาาาาาาาาาาาา :call:
-
กลับบ้านเรา รักรออยู่(รึเปล่า) :laugh: :laugh:
-
ป้าชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ
-
ถ้าอิพี่เหมทำน้องเสียใจนะ จะขอกระทืบสักทีสองที
รู้สึกลุ้นมาก อยากให้ฟ่างมีความสุข
-
กลับบ้านมาแล้วฟินมากมาเจอเรื่องนี้อัพ เรารอลุ้นว่าน้องฟ่างกลับไปแล้วจะเจออะไร หวังว่าพี่เหมคงมีคำอธิบายเคลียร์ๆกับ 2 เดือนที่ผ่านมานั่นด้วยนะ ไม่ใช่เห็นท่าทางฟ่างในวันที่จะไปดูหนังกับมิวแล้วเกิดรู้สึกผิดต่อฟ่างขึ้นมา
ฟ่างกลับไปคราวนี้ หวังว่าพี่เหมคงจะรักฟ่างจริงๆแบบไม่เป็นตัวแทนของใครแล้วนะ
แอบหมั่นไส้พวกเพื่อนช่างยุทั้งหลายรวมถึงมิวด้วย อยากให้ออกมาขอโทษฟ่างซะ :angry2:
ปล แอบจิ้นพี่โจ้กับน้องนพ 555
-
อ๋อยยย ติดหนึบๆๆ ชอบเรื่องนี้มากกกกกก อ่านไปน้ำตาซึมไป สงสารน้องฟ่างมากๆ เราเคยผ่านมาก่อน โฮวว
จริงๆ เราแอบเข้าใจพี่เหมนะ สงสารพี่แกถ้าต้องเสียน้องฟ่างไป เราว่าไม่มีอะไรที่สายเกินไปนะ
เอาใจช่วยพี่เหม เพราะเราอยากเห็นฟ่างมีความสุข อิอิอิ
ปอลอ คุณ rainbow67 ปกติเราไม่อ่านดราม่า แต่ชอบเรื่องนี้มากๆๆ แต่ๆๆๆๆๆ ถ้าจบไม่แฮปปี้ ช่วยกระซิบมาบอกเราทีนะ ไหว้เลย เราทำใจไม่ได้นะ ขอบคุณค่า แหะ แหะ
-
ถ้าจะขออีกสักตอนก่อนนอน (แบบไม่ค้างคา) จะได้มั้ยน้าาา :impress2:
-
เย้ๆๆ มาต่อแล้วววววววววว
ดีใจอ่ะ ><
ดีใจนะที่ฟ่างไม่กลับทันทีตามที่เหมชวน
แอบเชียร์พี่โจ้ให้ชอบฟ่างนะเนี้ย 55555
รอลุ้นว่าฟ่างกลับบ้านแล้วจะเป็นไงต่อ...
-
ต่ออีกซักตี้ดดดดดดดดดดดด ดีไหมคะ 5555 :really2: :really2: :really2: :impress2:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~ น้องฟ่างจะกลับไปหาพี่เหมแล้ว
อย่างน้อยๆ การที่พี่เหมรักษาคำพูดและอดทนรอน้องฟ่างมาตลอดห้าเดือนหกวันในครั้งนี้
ก็สามารถบ่งบอกอะไรได้หลายๆ อย่าง (ก็ถ้าไม่รักก็คงจะปล่อยไปและคงไม่ยอมรอจนขนาดนี้)
ยังไงก็ขอติดตามและรอดูความเปลี่ยนแปลงและความชัดเจนของพี่เหมในตอนต่อไป หุหุ
-
อิฉันรักครอบครัวพี่โจ้จังเลย ทั้งคุณแม่ น้องนพ น้องมายด์
บ้านอยู่แถวไหน จะไปขออาศัยอยู่ด้วย คิคิ
ส่วนพี่เหมให้เคลียร์นะ ปล่อยแฟนตามยถากรรมไม่เอาแล้วนะ
รักกันก็ต้องดูแลกัน ใส่ใจกัน เข้าใจไหม โตแล้วต้องให้บอก ชิ
-
พี่เหมเคลียร์ตัวเองแล้ว แต่ดูเหมือนพี่เหมอยากให้พี่เหมกลับไปคบกับมิวอีกครั้งอ่ะ
กลับไปคราวนี้ฟ่างคงมีความสุขแล้วใช่ไหมอ่ะ
-
อยากอ่านต่อมาก เพิ่งเข้ามาอ่านวันนี้ พี่โจ้ช่างดีจริงๆ
ความรักก็แบบนี้ เพราะรักก็ให้อภัยทุกอย่าง
ขอบคุณมากค่ะ :กอด1:
-
อ๊าย ยย สงสารฟ่างอ่า :sad4: มาซบไหล่เก๊าก็ได้นะ
ชิๆ อิพี่เหมบ้า น่าหมั่นไส
ป.ล. แอบหมั่นไส้เพื่อนอิพี่เหมบ้ากะมิวมากๆเลย :angry2:
-
อยากรู้จังว่าฟ่างกลับมาแล้วจะเป็นไง หวังว่าคงไม่ผิดหวังอีกนะอีตาพี่เหม
คงจัดการคนที่เข้ามายุ่งเรีบยร้อยแล้วนะ ทั้งมิวทั้งเพื่อนๆที่หวังดีเหลือเกิน
คงไม่กลับไปทำตัวแบบเดิมนะ ไม่งั้นนะจะยุให้ฟ่างหนีไปไม่กลับเลย
-
ลุ้นๆๆๆๆ
-
พี่เหม ตัดใจจากมิวแล้วหรอ ??
แล้วฟ่างกลับไปจะเสียใจเหมือนเดิมป่าวเนี่ย ?
ขออย่าให้ฟ่างเสียใจเป็นรอบสองเลย
เพราะตอนนี้ฟ่างเองก็ยังตัดใจจากพี่เหมไม่ได้หรอก
สู้ๆน้า ฟ่างงง :กอด1:
-
ในที่สุดก็จะได้เจอกัน
ฟ่างอย่าใจอ่อนง่ายๆ
:L2: :L2:
-
หวังว่าพี่เหมจะดีขึ้น :m16: :m16:
-
อัพทีไร เสียน้ำตาทุกที T^T หลังจากนี้จะแฮปปี้หรือยังเนี่ย
-
ชอบแม่พี่โจ้จัง o13
พี่เหมรู้ได้ไงว่าฟ่างอยู่ไหน อิพี่โจ้เป็นสายให้แน่เลย :really2: :really2:
-
เรื่องสั้นเรื่องนี้คือตัวอย่างที่ดี ที่ทำให้เราได้รู้ว่า บางครั้งนิยายดี ๆ ไม่จำเป็นต้องมีพล็อตที่แปลกแหวกแนว ไม่จำเป็นต้องใช้ภาษาที่สวยเว่อร์ แต่ด้วยการเล่าเรื่องแบบเรียบง่าย ของตัวละครเพียงด้านเดียวนี่แหละ ทำให้ใครหลายคน รวมถึงเรา นั่งกดรีเฟรชเพจนิยายอย่างบ้าคลั่ง ความดีความชอบยกให้คนแต่งจริง ๆ ที่แต่งออกมาได้ลงตัวที่สุด ก็ไอ้ด้วยความที่เรารับรู้เรื่องราว ผ่านมุมมองของน้องฟ่างเพียงคนเดียวนี่แหละ คือเสน่ห์สำคัญที่ทำให้เราได้ลุ้น เพราะไม่รู้ว่า...เออ....ไอ้พี่เหมมันคิดอะไรของมันกันแน่วะ
ดีแล้วที่พี่โจ้ไม่เผลอคิดเกินเลยกับน้อง ไม่อยากเห็นคนดี ๆ ต้องเสียใจ ให้พี่เหมมันเสียใจคนเดียวก็พอแล้ว...
ปล.บางครั้งรักกัน...แสดงออกบ้างก็ดีนะ ทำเก๊กเป็นพระเอกแบบนี้ เกิดอีกฝ่ายเหนื่อยจนถอดใจไปแล้วล่ะก็ คนที่เจ็บคือแกนั่นแหละ
ปล.2 คำศัพท์วันนี้....นี่ตัวเอง....อย่ามาเหมได้ป่ะ (เอาไว้ด่าพวกแฟนซึน ๆ)
-
ระยะเวลาห้าเดือนหกวันที่ฟ่างไม่อยู่
พี่เหมไม่ได้ติดต่อหรือข้องแวะอะไรกับมิวเลยเหรอ
ตอนฟ่างอยู่ยังเห็นไปกับเค้าทุกวัน ยังใส่สร้อยติดตัวตลอด
แล้วเพิ่งมาเคลียร์ เพิ่งถอดคืนเค้าเมื่อวันที่ฟ่างไปเนี่ยนะ
ไม่เชื่อหรอกค่ะว่าเรื่องระหว่างพี่เหมกับมิวจะจบ
ถ้าเป็นไปได้อยากให้ฟ่างกลับบ้าน บ้านที่เป็นบ้านของพ่อกับแม่
อย่ากลับไปหาพี่เหมเลย เจ็บปวดใจเปล่าๆ
-
อยากอ่านตอนต่อไปจัง
-
o22 เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก... แววมาม่าเหมือนจะมายังไงไม่รู้อ่ะ
ไม่สบายใจเท่าไหร่555 (อินจัด)... พี่เหมดูแลน้องฟ่างดีดีล่ะ
โอกาสมีไว้ให้แก้ไขความผิดพลาด ให้ลองอีกสักครั้ง...
หวังว่าครั้งนี้จะรักษาโอกาสไว้ได้นะ :เฮ้อ: อย่าทำให้ฟ่างเสียใจอีกเลย
-
ทำไมเพิ่งมาเจอเรื่องนี้ :z3:
หน่วงดีจริงๆ แต่ก็ชอบอ่านค่ะ
รีบมาต่อนะคะ จะรอค่ะ :pig4:
-
มาดันรอตอนต่อไป มันค้างง่า
-
พี่เหมต้องทำให้มันชัดเจนได้และ
ถ้าทำให้ฟ่างเสียใจอีกนะ :m16:
-
พี่เหมจะยังไงเนี่ย อยากลองอ่านพาทพี่เหมบ้างอ่ะ
อยากรู้ว่าพี่เเกคิดไงกับฟ่างเนี่ย เเล้วที่ฟ่างเห็นมันจริงอ๊ะเปล่า
:o12: :o12: :o12:ตอนหน้าขออย่ามาม่าเลยนะ :กอด1:
-
มาอีกน่ะ
เป็นคนโลภเพราะเรื่องนี้รู้ไหม?? อ่านเท่าไรก็ไม่พอจริงๆ
บางครั้งก็แอบสงสัยว่าตัวอักษรที่อ่านอยู่แอบมีสารบางอย่างแฝงอยู่ เสพย์ติดเรื่องนี้ไปแล้วจริงๆ
-
อ่านช่วงแรกจนถึงตอนที่แยกกันอยู่แล้ว ใจสั่นมากๆ สะเทือนใจแบบสุดๆ ไม่ได้อ่านเรื่องดีๆแบบนี้นานแล้ว นานๆจะได้เจอเรื่องที่สามารถสั่นไหวจิตใจได้ขนาดนี้ อาจจะดูโลภ แต่อยากอ่านต่อแล้ว ถ้ายังไงก็อยากจะให้มาอัพเร็วๆ
-
ฟ่างเป็นคนรักษาสัญญานะบอกกับพี่เหมไว้ว่าจะกลับไปก็ทำตามที่ได้บอกไว้
แต่เมื่อกลับไปหาเหมแล้วยังต้องเจอกับอะไรอีกบ้าง
บรรดาเพื่อนผู้หวังดีของเหมหรือมิวที่ตามติดเหมเหมือนปลิง
หรือตัวเหมเองทียังนิสัยเหมือนเดิมที่ไม่พูอะไรให้เข้าใจนอกจากพี่จะรอ
-
เอิ่ม ค้างหนัด ค่า
-
:กอด1: กอดนักเขียนแน่นๆ ที่ลงให้หลายตอนใน 1วันแม้ว่าจะเหนื่อยคะ
หวังอย่างยิ่งว่าฟ่างกลับไปจะมีความสุขแบบที่หวังซักทีนะ
:pig4: คะ
-
ปูเส่ือรอ
คืนน่ีอัพเถอะ เพี้ยง!
ดันๆ
-
ขึ้นเครื่องแล้วยังต่อค๊าา ยังไงต่ออออออออออออออ :z3:
ค้างสุดพลัง.... o7
รักคนแต่งนะ สู้ๆจ้าาา o13
:c4:
-
พี่จะรอ
:L2: เห็นหลังคนเขียนไวไว ตอนห้าทุ่มกว่า :mc4:
ข้าวฟ่างจากเมืองแพร่ใกล้ถึงพระนครรึยังหนอ
-
พี่เหมไปรอที่ สนบ แล้วป่านนี้
-
ฟ่างยังบินไม่ถึง กทม แอร๊ย รอๆๆๆๆๆ
-
"คุณฟ่าง!!"
ผมที่กำลังยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ตรงประตูทางออกหันไปมองตามเสียงตะโกนเรียกก็เห็นพี่กิจ คนสนิทของพี่เหมที่เป็นทั้งคนขับรถและบอดี้การ์ดกำลังวิ่งกระหืดกระหอบตรงมาหา... ผมยืนรอแล้วยิ้มให้เมื่อพี่กิจวิ่งมาถึง
"โอยย ว่าแล้วทำไมมองไม่เห็น คุณฟ่างตัดผมใหม่นี่เอง" พี่กิจบอกเสียงหอบๆ
ผมยกมือลูบผมตัวเองเขินๆ "แล้วเป็นไงครับ เด๋อมั้ย"
"ไม่เด๋อครับ หล่อมาก"
"เอ้า แสดงว่าทรงเดิมไม่หล่ออะดิ" ผมแกล้งทำหน้าบึ้ง
"หล่อครับ ทรงเดิมก็หล่อ" พี่กิจรีบบอก "แต่คุณฟ่างตัวผอม ไว้ผมยาวแล้วหน้าโทรม ยังงี้ดีกว่า สดไส แล้วก็กระฉับกระเฉงดี แล้วนี่ผิวคล้ำลงหรือเปล่าครับ"
ผมพยักหน้า แล้วปล่อยกระเป๋าเป้ที่สะพายอยู่ออกจากไหล่ เมื่ออีกฝ่ายดึงไปถือเอง เพราะไม่เคยปฏิเสธได้สักที "ตากแดดทุกวัน"
"ไปทำอะไรครับ ถึงต้องตากแดด"
"ปลูกผักครับ บางทีก็ไปขายของกับพี่โจ้ พี่ที่ผมไปอยู่ด้วยอะครับ" ผมไม่แน่ใจว่า พี่กิจรู้เรื่องระหว่างผมกับพี่เหมดีขนาดไหน ถึงแม้จะเป็นคนสนิทของพี่เหม แต่ก็ไม่แน่ใจว่าเรื่องพี่โจ้พี่กิจจะรู้ด้วยเหรือเปล่า
พี่กิจพยักหน้าแล้วเปิดประตูให้ผมเข้าไปนั่งด้านหลัง และอธิบายโดยไม่ต้องให้ผมถาม "นายติดประชุมด่วนกับผู้ถือหุ้นครับ เลยมารับด้วยตัวเองไม่ได้ แล้วก็บอกให้พาคุณฟ่างไปที่บริษัทเลย" พี่กิจหันมายิ้มสบตาผมผ่านกระจกมองหลัง "สงสัยนายคิดถึงคุณฟ่างมาก ไม่อยากรอ"
ผมก็ยิ้มตอบพี่กิจแหยๆ แล้วพึมพำ "อ๋อ..."
ตลอดการเดินทาง พี่กิจก็อัพเดทข่าวสารในชีวิตของพี่เหมให้ฟังโดยไม่สนใจว่าผมจะอยากรู้หรือเปล่า... ทั้งเรื่องที่ต้องไปตีกอล์ฟกับลูกค้าเกือบทุกอาทิตย์จนแทบจะไม่มีวันหยุดพักผ่อน ทั้งเรื่องสินค้าตัวใหม่ที่กำลังจะออกสู่ตลาด ทำให้พี่เหมต้องกลับบ้านดึกๆ ทุกวัน ทั้งเรื่องผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่กำลังมีปัญหาว่าต้องการจะถอนหุ้น นั่นจึงเป็นเหตุให้พี่เหมมารับผมไม่ได้...
"เลยแล้วครับ" ผมบอกพี่กิจที่ขับรถเลยเลี้ยวที่จะเลี้ยวเข้าบริษัทของพี่เหม
"ไม่เลยหรอกครับ" พี่กิจบอก แล้วอธิบาย "ออฟฟิศใหม่อยู่แถวสาทรครับ"
"อ๋อ"
"ฟ่าง..."
ผมลุกขึ้นยืนแล้วหันไปมองคนเรียกด้วยความรู้สึกเคอะเขินเหมือนกับครั้งแรกที่ได้สบตากัน...
ดวงตาคู่นั้นยังคงสามารถทำให้ผมหวั่นไหวได้ไม่เปลี่ยนแปลง...
"โทษที ประชุมยืดเยื้อไปหน่อย ฟ่างรอพี่นานหรือยัง"
ผมไม่ตอบ แต่เหลือบมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงผนังห้อง จากบ่ายสามถึงทุ่มครึ่ง จะเรียกว่านานหรือไม่นานดีหละ และพี่เหมดูเหมือนจะนึกได้เหมือนกัน จึงถามใหม่ "หิวมั้ย"
"ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ครับ ก่อนนี้คุณแป้งเอาเค้กมาให้ทานแล้ว" คุณแป้งเป็นเลขาพี่เหมครับ เคยเจอกันครั้งหนึ่งตอนที่เธอแบกเอกสารไปให้พี่เหมเซ็นต์ที่คอนโดช่วงที่ผมป่วย
พี่เหมพยักหน้า แต่บอก "แต่พี่หิว ไปทานข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ"
"ครับ"
"พี่เหมผอมไปนะครับ" ผมชวนอีกฝ่ายคุย เมื่อขึ้นมานั่งบนรถ
พี่เหมยกมือลูบแก้มตอบๆ ของตัวเอง ก่อนจะบอก "งานหนัก..." แล้วก็จ้องหน้าผมนิ่งๆ จนอดรู้สึกประหม่าไม่ได้ "มะ มี อะไรติดที่หน้าฟ่างเหรอครับ"
"เปล่า" พี่เหมตอบแล้วยิ้มออกมา "ตัดผมทรงนี้ น่ารักดี"
"ขอบคุณครับ" ผมบอกเขินๆ
"อยู่ที่โน่น เป็นไงบ้าง สบายดีไหม"
'อ้าว พี่เหมยังไม่รู้อีกเหรอครับ' ผมคิดในใจ และเกือบจะผลั้งปากถามออกไป ถ้าไม่นึกถึงคำที่แม่สอนขึ้นมาได้ 'ไม่จำเป็นต้องแสดงว่ารู้ทันเขาไปหมดซะทุกเรื่อง แกล้งโง่บ้างก็ได้ ชีวิตจะได้เป็นสุข ไม่ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง' ผมจึงตอบ "สบายดีครับ อากาศดี พี่โจ้ก็ดี แม่พี่โจ้ก็ดี"
พอบอกแม่พี่โจ้ดีเท่านั้นหละ พี่เหมหัวเราะหึๆ เลย... โดนไปเยอะ 555+
"พี่เหมมาบ่อยเหรอครับ" ผมถาม เมื่ออีกฝ่ายสั่งอาหารโดยไม่มองเมนู
"สองสามครั้ง" พี่เหมตอบ แล้วทำสิ่งที่ผมไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะทำ อธิบาย "ครั้งแรกมากับคุณแป้ง ฉลองท้องลูกคนแรก... ครั้งที่สองมากับทีมที่ทำโปรเจ็ค A เสร็จแล้วเลยพามาฉลอง... ส่วนครั้งที่สามมาคนเดียวเมื่อสองอาทิตย์ก่อน"
ผมพยักหน้า แล้วเสยกน้ำขึ้นดื่ม หลบสายตาที่มองจ้องมา ที่ไม่รู้ว่าต้องการจะสื่ออะไร "คุณแป้งมีลูกแล้วเหรอครับ ดูไม่เหมือนคนเป็นแม่เลย"
"อืม... นี่ก็กำลังท้องคนที่สอง" พี่เหมตอบ แล้วพนักงานก็เดินมาเสิร์ฟน้ำพอดี พวกเราจึงเงียบไป...
เช็คบิลเรียบร้อยแล้ว ขณะที่เรากำลังเดินออกมาจากร้านเพื่อไปยังลานจอดรถ พี่เหมก็หยุดแล้วหันมามองหน้าผม ก่อนจะเอ่ยถามกึ่งชวน "กลับบ้านนะ?"
ผมนิ่งไปนิด ก่อนพยักหน้า "ครับ"
พี่เหมคลี่ยิ้มออกมา ก่อนจะเอื้อมมาจับมือผมไว้หลวมๆ แล้วจูงเดินไปยังลานจอดรถ ที่พี่กิจกำลังเปิดประตูรออยู่แล้ว...
"ไปไหนครับนาย" พี่กิจถามหลังจากเดินอ้อมมานั่งประจำที่คนขับเรียบร้อยแล้ว
"คอนโด"
เกือบสิบเดือนที่ไม่ได้เหยียบย่างเข้ามาในห้องที่เป็นเสมือนเรือนหอของผมและพี่เหม... ทุกอย่างยังคงเหมือน เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นยังคงวางอยู่ที่เดิม
"พี่เหม..." ผมดึงมือของคนที่กำลังจูงผมให้เดินตรงไปยังห้องนอนหยุดก่อน... เมื่ออีกฝ่ายหันมามองอย่างสงสัย ผมจึงบอก "คืนนี้ ฟ่างขอนอนห้องเล็กนะครับ"
คิ้วทั้งสองข้างขมวดเข้าหากัน แต่พี่เหมก็พยักหน้า แล้วบอกเสียงเรียบ "แค่คืนนี้คืนเดียว"
"ครับ... คืนเดียว" ผมตอบ ก่อนจะดึงมือออกจากมือพี่เหม แล้วเดินเข้าไปในห้องเล็ก ห้องที่อยู่ข้างๆ กับห้องทำงานของพี่เหม
บ้านนี้ไม่เคยรับแขก... ห้องเล็กจึงไม่ใช่ห้องสำหรับแขก
'พี่ไม่ใช่คนละเอียดอ่อน... บางครั้งอาจจะเผลอทำให้ฟ่างโกรธ เสียใจ น้อยใจ หรือขัดใจในตัวพี่โดยไม่รู้ตัว... หากฟ่างมานอนที่ห้องนี้ พี่ก็จะได้เข้าใจ'
ห้องเล็ก... เป็นห้องของผมเอง
แต่ห้องเล็กก็ไม่เคยได้ถูกใช้มาก่อนจนกระทั่งบัดนี้... ทุกครั้งผมจะพยายามทน ไม่ว่าจะโกรธ เสียใจ เศร้าใจ หรือน้อยใจ ผมก็พยายามทน
เพราะรัก... ผมจึงยอมทน
เพราะไม่อยากทะเลาะกัน ไม่อยากให้อีกฝ่ายลำบากใจ... ผมจึงยอมทน
แต่นั่นกลับไม่เป็นผลดี... ยิ่งผมทนก็ยิ่งเหมือนคนเก็บกด
ตะกอนภายในใจมันสะสมและทับถมจนแทบจะหายใจไม่ออก...
ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมจะขอใช้ห้องนี้...
หลังจากนี้ผมอาจจะได้ใช้มันอีก... หรืออาจจะไม่ได้ใช้เลย
ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจในวันพรุ่งนี้...
=justasubstitute=
-
ดันไปเม้นชน แต่ไม่เสียแรงเลยที่รอ อ้าก หลับฝันดีอีกคืนแล้ว ขอบคุณค่ะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดด สั้นไปนะ รอตอนหน้าไม่ไหวนะ มาต่ออีก 55555
-
จิ้มมมมมม
-
ดีใจๆ คนเขียนมาอัพบ่อย อิพี่เหมดูเนียนๆเหมือนคนไม่มีความผิดเลยเนอะ อยากได้ซีนหวานๆกันบ้างจัง หม่นมาเยอะแล้ว :-[
-
ในที่สุดน้องฟ่าง ก็เจอกับพี่เหมแล้ว
พี่เหมดูมีการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ( รึเปล่า นะ ??? )
จบโดยให้ลุ้นอีกแล้วว่า
พรุ่งนี้น้องฟ่างจะตัดสินใจยังไง ????
อยากอ่านต่อจัง ...โกรธตัวเองนะเนี่ยที่ทำไมไม่มาอ่านทีเดียวตอนจบแล้ว
เพราะวันนึงเข้ามาดูหลายรอบมาก
รอนะคะคนเขียน ^^
-
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
โกรธพี่เหมอ่ะให้ฟ่างรอตั้งแต่สามโมงยันทุ่ม
โหย ขอร้อง่างอย่ากลับไปเลย
ไม่ไหวแล้วตอนนี้ U_U ขึ้นแทนฟ่างเลย
อย่าไปยอมเขานะ :เฮ้อ:
-
ตอนนี้เรารอแค่อย่างเดียว คือการอธิบายจากพี่เหม
ยิ่งพี่เหมทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตะกอนในใจมันยิ่งขุ่นมัว
มีแต่ความระแวงสงสัย ฟ่างคงไม่มีทางเบิกบานได้อย่างแท้จริงหรอก
แอบเดาว่าที่พี่เหมเรื่องนู่นนี่อย่างพี่แป้งท้องให้น้องฟังนี่เพราะรู้ตัวแล้วล่ะมั้ง
ว่าที่ผ่านมา ตัวเอง 'ไม่เคย' จะอธิบายอะไรให้น้องฟังเลย
รอตอนต่อไปนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งเสมอ
ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ดีนะคะ สู้ๆ
-
ยังหน่วงๆ ทำไมรู้สึกพี่เหมมันไม่ค่อยจะมีอาการอะไรเลยว่ะเนี่ย
เป็นห่วงเป็นใย ดีใจให้มันมากกว่านี้หน่อยได้ป่ะ
ฟ่างพรุ่งนี้ตัดสินใจดีๆนะ อยากให้มีความสุขสักที
ผช.ดีๆยังมีอีกเยอะอย่าได้แคร์ ถ้าอิพี่เหมยังไม่ยอมเคลียร์ให้มันจบๆ ก็เลิกกันไปเลยลูก
-
ขอบคุณผู้แต่ง จากใจ :L2:
ดูแลสุขภาพด้วยนะจ๊ะ เราเป็นห่วง
วันนี้อัพสามรอบ บ่าย ค่ำ ดึก เราคนอ่านก็ตามติดมาก :-[
มันสนุกจริงและลุ้นว่าตัวละครจะคิดยังไง จะคิดเหมือนที่เราเดามั้ย รอติดตามต่อไปนะจ๊ะ
-
วันนี้มาสามตอนเลย ^^
ชดเชยวันก่อนโน้นนน ใช่ไหมคะ
อย่ายอมง่ายๆ นะจ๊ะน้องฟ่าง เรื่องมิวยังไม่เคลียร์เลยนะ
ถ้าเป็นพี่ พี่ตรงดิ่งกลับบ้านของพ่อกับแม่ไปละ ไม่มานั่งแหง็กรออยู่นั่นหรอก
จะอะไรก็ช่าง ตอนนี้เล่นตัวเยอะๆ เลยนะลูก
-
จากการอ่านในมุมมองของฟ่าง
หลังจากห่างกันเกือบสิบเดือน พี่เหมดูไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่ เหมือนปรกติ เหมือนฟ่างไปเที่ยวสามวันเพิ่งกลับมา
พี่กิจยังดูตื่นเต้นกว่าเลย ฮ่าๆ แต่ก็ตามสไตล์พี่เค้าอ่ะนะ จะให้มาตื่นเต้นออกท่าออกทางก็คงไม่ใช่
ขนาดเมื่อก่อนจะอ้าปากอธิบายอะไรยังเหมือนขี้เกียจทำเลย ฮ่าาา
แต่เท่าที่ดูตอนนี้ก็มีพัฒนาการขึ้นนะ สำหรับการอธิบายโน่นนี่ขยายความบ้าง
รอคอยการตัดสินใจพรุ่งนี้ของฟ่าง รวมถึงรอฟังคำอธิบายจากพี่เหมด้วย
-
:z3: :z3: :z3:
ว่าไงว่าตามกัน อยู่ข้างฟ่างเสมอ สู้ๆ
ขอบคุณค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
พี่เหมนี่ ถึงจะไม่ใช่คนเอาใจคนเก่งหรืออบอุ่นมากมาย แต่ว่า รอฟ่างได้ตั้งครึ่งไปนี่ สุดยอดไปเลยอาเฮียยยยยย
แถมโทรหาทุกวัน ว้าาาา เฮียเหมนี่ก้อแอบโรวแมนซ์ เหมืนกันนะเนี๊ยะ คึคึ สู้ๆ รุกต่อไปนะเฮีย ว่าแต่ น้องฟ่างก้อเริ่มเอาแต่ใจมากขึ้นแล้วสิน่ะ จะเป็นยังไงต่อไป ก้อขึ้นอยู่กับวันพรุ่งนี้สิน่ะ ^^ แต่คืนนี้ข้าพเจ้าฝันดีแล้วแหละ คึคึ // นอนตายอย่างสงบ :m25:
-
น้องสายรุ้ง67น่ารักที่ซู้ดดดดด อัพวันนี้3รอบ ซุดยอดดดด :a2: :a2: :a2:
เป็นครั้งแรกที่ติดนิยาย แล้วเอาย้ำทำกด refresh ตลอดดด : :o211:
ยังคาใจเรื่องแหวนอิพี่เหมนะ จะเก็บไว้ให้ฟ่างหนึบใจอยู่ตั้งนานทำไม :beat: :beat: :beat:
ถ้าไม่เกิดเหตุที่โรงหนังวันนั้น.. จะคืนแหวนป่ะ? จะแคร์ฟ่างมั้ย?
เอาให้ชัด..ให้เคลียร์ :m16: :m16: :m16:
-
ไม่อิ่มอะ แอร๊ย เหมือนอ่านเท่าไหร่ก็ไม่พออยากอ่านเยอะๆๆยาวๆๆๆ อ่านเรื่องนี้แล้วโลภ พี่เหมเหมือนกำลังเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนที่ละเอียดและใส่ใจความรู้สึกฟ่างมากขึ้น โอนอ่อนมากขึ้นไม่ตึงจนเกินไปเหมือนคราวก่อนจากเหตุการณ์ที่ทำให้ฟ่างเสียใจจนหนีคงเริ่มหันกลับมามองดูชัดๆๆ จากที่เคยละเลยคงได้บทเรียนไปเยอะ นี่แหละหนาเสียไปถึงจะเห็นข้อผิดพลาดของตัวเอง ไม่บอกว่าพี่เหมไม่เห็นคุณค่าฟ่าง เพราะเป็นคนที่เหมรักยังไงก็เป็นของรักของหวง เห็นค่าแน่นอนแต่เพราะมันอยู่ข้างตัวตลอดไง กลับมาเมื่อไหร่ มองมาเมื่อไหร่ก็ยังเห็นมันอยู่ที่เดิมเพราะมั่นใจว่ามันจะไม่หายไปไหน เหมือนของตาย จึงละเลยไป แต่ก็ดีเหมือนกันห่างกันได้ละลายพฤติกรรมของแต่ละคน เหมก็ได้เห็นข้อผิดพลาดของตัวเอง ฟ่างก็ได้เห็นข้อผิดพลาดของตัวเองในเรื่องความเก็บกด บางทีฟ่างไม่ต้องทนขนาดนั้น มันเหมือนระเบิดเวลาจริงๆ เอาแต่ใจบ้างก็ได้ แต่ก็แอบสะใจนะตอนที่ฟ่างหนีไป ลองนึกฝั่งเหม โกรธที่ฟ่างไม่รับโทรศัพท์ขนาดนั้น วันนั้นตอนที่ตามหาฟ่างคงร้อนใจน่าดู พอกลับมาคอนโด ก็พูดเหมือนฟ่างผิดที่ไม่รับโทร แล้วตัวเองก็ไปคืนแหวนให้มิว คงคิดว่า เคลียร์ตัดขาดกับมิวจนหมดสิ้นทุกอย่างจะได้กลับมาหาฟ่างมาเคลียร์กับฟ่าง ใหัรู้ว่าสิ้นสุดกับมิวทุกอย่างแล้ว ตอนนั้นคงคิดว่าเอาอยู่ (คิดว่าคงรู้ตอนที่ฟ่างไม่รับโทรสาเหตุเกิดจากตนและมิว) กลับมาไม่เจอฟ่าง แถมเจอจม ลาก่อน อีก คงจะช็อกเสียใจน่าดู แถมฟ่างหายไปสามอาทิตย์ไม่รู้ว่าอยู่ไหน ในความรู้สึกเหม คิดว่าช่วงเวลาสามอาทิตย์นั้นคงทรมานใจมาก ที่ไม่รู้ว่าคนรักไปอยู่ที่ไหน ก็สมดี ได้รับรู้ซะบ้าง ฟ่างก็เคยทรมานกับการต้องรอเหมกลับทุกคืน เทียบกัน เหมหนักกว่าฟ่างอีกเพราะตอนนั้นคงมืดแปดด้าน ฟ่างยังรู้บ้างว่าเหมอยู่ไหน สะใจ!! แต่ที่สุด เหมยังรอฟ่างก็พิสูจน์ได้หนึ่งข้อว่าเหมรักฟ่าง เกือบปีเลยนะนั่นที่ต้องรอ กับมิว พอมิวไปเรียน เหมยังไม่รอเลย แต่เหตุผลมันต่างกันด้วยแหละ ฟ่างห่างเพราะเหมเป็นคนทำ ส่วนมิวห่างเพราะมิวเลือกจะห่างเองแต่ก็เพราะรักฟ่างมากกว่าที่เคยรักมิวด้วยเลยมีความอดทนสูงกว่ามั้ง แล้วพอเทียบกัน นิสัยเหมเหมาะกับฟ่างมากกว่าเหนร้อนเป็นไฟฟ่างเย็นดุจสายน้ำที่คอยชโลมใจ
-
รอลุ้นว่าจะเคลียร์กันยังไง อยากรู้ว่าเพื่อนๆเหมเป็นยังไง หลังจากสมใจจนฟ่างหนีไป แต่ก็ไม่สมหวังอยู่ดีที่เหมจะคืนดีมิว อยากรู้ว่าหลังจากที่เข้ามายุ่งแล้วได้รู้ว่า เหมหมดรักมิวแต่รักฟ่างแล้วตอนนี้ พวกเขาจะรู้สึกยังไงบ้าง ที่ทำให้เหมต้องเสียใจทุกข์ใจกับการที่ฟ่างหนีหายไป กับการที่เป็นส่วนหนึ่งที่มาทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก ที่จริงก็ไม่ใช่ความผิดของเพื่อนเหมทั้งหมดเพราะตัวแปลหลักคือเหมเอง เหมือนที่ฟ่างเคยบอกว่าที่หนีมาไม่ใช่เพราะคนอื่นแต่เป็นเพราะตัวเหมเอง แต่ก็อยากรู้ว่าพวกเขาจะรู้สึกยังไง แต่ก็สะใจนะ ยิ่งไอ้พี่อั๋นปากแมว ชิส์ๆ วันนั้นก็คงแกล้งเข็นรถชนฟ่างด้วยความหมั่นไส้ บอกให้ฟ่างคืนเหมไปแล้วเปืนไง ฟ่างคืนไปแล้วแต่เหมไปไหม โฮะๆ(หัวเราะอย่างผู้ชนะ)กรี๊ดเมนต์เยอะไปไหม พอแค่นี้แหละ รอตอนต่อไปจ้า
-
รอลุ้นว่าฟ่างจะว่ายังไง
-
ตจว เนตด๋อยมากกก กว่าจะหาสัญญาณได้เกือบแย่
ฟ่างเป็น ตย นายเอกที่ดี นายเอกไม่จำเป็นต้องโง่แลดูน่าสงสารหรือยอมทุกเรื่อง เข้มแข็งและอ่อนโยนในคนๆ เดียวได้
มีคุณค่าแก่การรอคอย ^^
-
พี่เหมพูดเยอะขึ้นนะคะ หึหึ
-
โม๊ะโต๊ะ....แปลว่าเอาอีก 555+
แอบคิดไปไกลว่าพี่เหมจะทำอะไรรุนแรงมั้ย ซึ่งขอว่าอย่าเลยนะ....แค่นี้ก็โดนคนอ่านสาปส่งพอแล้ว เอาน่ะ ทุกอย่างต้องดีขึ้นสินะ
-
มาดันก่อนนอนคร่าาาา
-
พี่เหมควรพูดอะไรมากกว่านี้
-
ค้างคาเช่นเดิม เอาให้เครียๆซักทีเถอะค่ะ เหนื่อยใจ
-
รอดูพี่เหมอธิบายเรื่องทุกอย่างอยู่นะคะ
อยากอ่านต่อมากเลย
ติดยิ่งกว่าละครอีกนะเนี่ย 555+
-
อ่านแล้วลุ้นมากจะว่าออกมาเป็นยังไง
-
ฟ่างสู้ๆๆๆๆๆ :mc4: :mc4: :mc4:
-
มาต่อได้แล้วคร้าฟฟฟฟ ค้าคาในใจ
-
ยังหน่วงๆอยู่ :m15:
ี
-
ตะกอน มันไม่ได้ถูก เอาไปทิ้ง เดี๋ยวมันก็ถูกกวนให้ขุ่นขึ้นมาอีก
สิ่งที่คิดตอนนี้นะ น้องคงรอความจริงจากเหม แต่ ไม่ได้ความว่าได้ความจริงแล้วน้องอาจจะดีกับเหมก็ได้ ถ้าคำอธิบายนั้น สองเดือนที่เหมหายไปกับมิว นั้นเป็นเหตุผลอื่นที่ไม่ใช่รัก น้องก็คงอภัย แต่ถ้า เพราะยังคงรักมิว แล้วพอฟ่างหนีไปถึงได้ยอมเลิกกับมิว.....
:serius2: :serius2: :serius2: ดูจากน้องที่เข้มแข็งขึ้นมาก ถึงจะยังรักก็ตาม
ปล.ต้องขอบคุณคนเขียนอย่างแรง เรารู้ว่าคุณ น่าจะกดดันอยู่เนอะ แต่ก็เขียนมาลงให้เรื่อยๆ :pig4:
-
:serius2: :serius2: :serius2: อยากอ่านอีกกกกกกกกกกกก *คลุ้มคลั่ง*
-
หวังว่าพี่เหมจะไม่ทำตัวแบบคนตายด้านเหมือนเดิมนะ o18
-
อยากรู้ว่าพี่เหมคิดอะไรในใจ :serius2:
-
ลุ้นกับวันพรุ่งนี้.... :a5:
ขอบคุณคนแต่งมากลงต่อเนื่องตลอด แต่เนื้อเรื่ิองมันสนุกมากจนลงแค่ไหนก็รู้สึกไม่พอ
รอตอนต่อไป(อย่างใจจดใจจ่่อ)อยู่นะคะ
o13 :กอด1: :mc4: :call: o18
-
พี่เหมเริ่มที่จะอธิบายอะไรๆให้ฟ่างฟัง
ยอมให้ฟ่างนอนห้องเล็ก
ก็ได้แต่หวังว่าพี่เหมจะอธิบายเรื่องที่ก่อปัญหา
ให้ฟ่างฟัง ลุ้นต่อไปปปป ^^
-
พี่เหมก็ยังเป็นพี่เหม นึกว่าตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลหรือไง
น้องฟ่างทำถูกต้องแล้ว ทนแล้วเราเจ็บก็ไม่ต้องทน
สิบเดือนผ่านไป พี่เหมได้บทเรียนอะไรบ้าง
ถ้าฟ่างรักพี่เหมน้อยกว่านี้สักนิด อาจมีคนใหม่ไปแล้ว
อยากรู้เหมือนกันว่าพี่เหมจะแคร์ไหม
-
น้องฟ่างจะได้เป็นตัวจริงแล้วใช่ไหมคะคุณ Rainbow67
-
เริ่มเห็นใจพี่เหมเล็กๆละ
แต่ก็ยังคิดว่าเหมต้องเจอแบบนี้
ถ้างั้นก็ทนอีกหน่อยนะพรุ่งนี้น่าจะดีแล้วละ
:pig4: คะ
-
โอ๊ย ลุ้นมาก
พี่เหมพรุ่งนี้ต้องพูดให้มันเคลียร์นะ
-
ค้างหนักกว่าเดิม อร๊ายยย
น้องฟ่างคนใหม่ขอให้ไฉไลกว่าเดิมนะคะ
คนรักกันอย่าอยู่ด้วยความอดทน แต่อยู่ด้วยความเข้าใจ
ไม่งั้นฟ่างคงต้องวิ่งไปบ้านพี่โจ้อีกนับครั้งไม่ถ้วน
ตีพุงนอนรอคร่าาาา
-
มานั่งรอ :o10:
-
งือ
แอบสงสารพี่เหม
พุชายพูดน้อย ไม่อธิบาย ก็เปนอย่างนี้แลลล
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด~ พี่เหมน้องฟ่างเจอกันแล้ว
หลังจากที่เจอกัน และได้แลกเปลี่ยนบทสนทนาทำให้รู้ว่า ทั้งพี่เหมและน้องฟ่างเปลี่ยนไป
น้องฟ่างเปลี่ยนไปโดยเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยวและเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น (ถูกเทรนมาอย่างดี)
พี่เหมเปลี่ยนไป รู้จักที่จะพูดและอธิบายรายละเอียดปลีกย่อยเพิ่มเติม (ปากเบาขึ้นเยอะเลย)
ด้วยเราได้รู้แต่ในมุมมองของฟ่างเพียงอย่างเดียว ทำให้เทความเห็นอกเห็นใจไปที่น้องฟ่างซะหมด
ถ้าได้รับรู้เรื่องราวที่เป็นมุมมองของพี่เหมบ้าง ไม่แน่ว่าอาจจะมีการเทความเห็นใจไปที่พี่เหมไม่น้อย
เพราะขนาดไม่ได้รับรู้เรื่องราวในมุมมองพี่เหมเลย ยังรู้สึกว่า พี่เหมน่าเห็นใจ (เพราะเข้าข้างน้องฟ่างกันหมด)
แต่ที่แน่ๆ และเห็นได้อย่างชัดเจนในตอนนี้ บอกได้เลยว่าพี่เหมน่ารักขึ้นเยอะมากๆ เลยทีเดียว
พี่เหมยอมที่จะปรับและเปลี่ยนนิสัย(อันที่จริงต้องเรียกว่า สัน_าน) ซึ่งตรงนี้เป็นอะไรที่น่านับถือเอามากๆ
เพราะมีไม่กี่คนหรอกที่จะยอมรับตัวตนที่ไม่ดีของตัวเอง และยอมที่จะเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมนั้นๆ
ใครจะยังไงไม่รู้ แต่เราขอเชียร์พี่เหมสุดใจขาดดิ้น กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก~
น้องฟ่างจะตัดสินใจอะไรยังไง ก่อนหน้านั้นควรจะพูดคุยเรื่องที่ยังคาใจกับพี่เหมให้เคลียร์ก่อน
อย่างน้อยๆ พี่เหมก็ควรจะมีโอกาสได้อธิบายเรื่องราวบางอย่างที่น้องฟ่างอาจเข้าใจผิดอยู่ก็ได้
-
ใกล้กันมากขึ้น แม้จะห่างแค่ผนังกั้น
แต่คงจะหาเวลามาปรับความเข้าใจกันนะ
การอดทนปิดกั้นความรุ้สึกไม่ให้อีกฝ่ายรุ้มันทรมานนะ
คุยกันเถอะ
-
แอบคิดนะ ว่าน่าจะให้ฟ่างสั่งสอนพี่เหมให้มากกว่านี้
คำพูดก็สำคัญนะ พี่เหมต้องเจอมากกว่านี้ :angry2:
-
พี่เหมเอาหินที่ถ่วงไว้ที่ปากออกแล้วเหรอ
แม่พี่โจ้สอนฟ่างมาดีจริงๆ
แม่พี่โจ้กับพี่โจ้เป็นคนดีมีน้ำใจมากมาย :กอด1:
ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะเพิ่งมารู้จักกับฟ่าง
แต่ทั้งสองคนกลับหยิบยื่นในสิ่งที่ดีๆให้กับฟ่าง
ผิดกับเหมซึ่งเป็นคนรักแต่กลับทำให้ฟ่างเสียใจ
รวมทั้งเพื่อนเหมที่คบกันมานานกลับทำให้
เหมกับฟ่างร้าวฉานกัน
มีคำถามอยากรู้ว่าเพื่อนที่เหมคบเป็นเพื่อนแบบไหน :m16:
-
วันนี้มาสามตอนเลย ^^
ชดเชยวันก่อนโน้นนน ใช่ไหมคะ
อย่ายอมง่ายๆ นะจ๊ะน้องฟ่าง เรื่องมิวยังไม่เคลียร์เลยนะ
ถ้าเป็นพี่ พี่ตรงดิ่งกลับบ้านของพ่อกับแม่ไปละ ไม่มานั่งแหง็กรออยู่นั่นหรอก
จะอะไรก็ช่าง ตอนนี้เล่นตัวเยอะๆ เลยนะลูก
เห็นด้วยเลยค่ะ ถ้าเป็นเรานะ เราก็กลับไปนอนบ้านกับพ่อแม่
พ่อแม่ที่เป็นห่วงเป็นใยเรา ไม่เคยทอดทิ้งเรา
ฟ่างน่าจะรอให้พี่เหมอธิบายทุกอย่างให้คลี่คลายก่อน
แล้วถ้ามันเคลียร์ ก็ค่อยกลับมาอยู่ด้วยกัน
อย่างนี้ถ้าสุดท้ายมันไม่ใช่อย่างที่หวัง
ก็เป็นเราไม่ใช่หรอที่ต้องย้ายออกไป
อย่างพี่เหมใจอ่อนให้ง่ายๆไม่ได้หรอกนะ ยังมีบทเรียนอีกเยอะที่พี่เหมต้องเรียนรู้
ก็เข้าใจนะว่าจนถึงตอนนี้ได้แต่ฟังคำข้างเดียวจากฟ่าง
แต่ถ้าพี่เหมเป็นคนที่เห็นว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด
ทำไมไม่ทำตัวเป็นแฟนที่ดีของฟ่างล่ะ
เวลาที่พี่มิวเข้าใกล้ ทำไมไม่ทำตัวให้มันชัดเจน
ถ้าห่วงความรู้สึกฟ่างจริงๆ ก็ต้องไม่ทำให้ฟ่างไม่สบายใจสิ
อีกอย่างอยากเห็นน้ำหน้าของเพื่อนพี่เหมจัง
พวกคุณเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้พี่เหมไม่มีความสุข รู้สึกยังไงบ้าง
โดยเฉพาะพี่อั๋น *ยิ้มมมม*
-
ยังไม่เห็นใจอิพี่เหม..คำพูดก็สำคัญ
แต่การกระทำย่อมสำคัญกว่าคำพูด
ไอ้ที่ทำร้ายน้องฟ่าง..ก็มาจากการทำตัวของอิพี่เหมทั้งสิ้น :m16: :m16: :m16:
อย่างหนังที่ฟ่างอยากดูแต่แกไม่ว่าง... เพราะต้องนัดดูหนังกับมิวใช่ม้ายยย :beat: :beat: :beat:
ปอลอ : ชอบเม้นท์คุณAk@tsuKIIมาก โดนนนนนค่ะ
-
มาดันยามเที่ยงค่า อิอิ
-
มาต่อเร็วๆเถอะนะ ลุ้นมากมาย
-
เรื่องนี้เล่นของใส่คนอ่านแน่ ๆ เลย
เราตามดูตลอดว่ามาอัพหรือยังบ่อย ๆ 55+
ลุ้นมากมาย อยากให้น้องฟ่างใจแข็ง อย่าไปใจอ่อนให้พี่เหมง่าย ๆ ละ
แล้วก็อยากอ่านพาร์ทพี่เหมซึนขั้นเทพด้วยอะค่ะ
-
อย่าเขียนเลยเรื่องสั้น เขียนเรื่องยาวไปเลย
สนุกมาก
-
:a5: ฟ่างเเน่วเเน่มาก... พี่เหมดูแลน้องฟ่างด้วยนะ
:impress2: ขอให้มีความสุขอย่าให้น้องเค้าต้องทุกข์ใจทุกข์กายอีกเลย
พี่เหมช่วยกันเพื่อนพี่ออกไปห่างๆน้องด้วยนะ... รอพรุ่งนี้ให้น้องย้ายกลับมานอนห้องเดิม
:เฮ้อ: ตอนนี้ยังดีอยู่ แต่กลัวอนาคตจริงๆเลย
ปล.เหมือนเห็นพัฒนาการเด็กชายเหมนิดหน่อย รู้จักอธิบายอะไรยืดยาวมาขึ้น o13
-
มารอช่วยน้องฟ่าง ย้ายของออกจากห้องเล็ก
-
สั่นอ่า :o12:
มาต่อไวๆ นะ เค้ารออยู่วววววววว
-
งืมๆๆๆ แล้วพี่เหมจะง้อยังไงล่ะเนี่ย
-
Saying I love you is not the words I want to hear from you.
It's not that I want you not to say,
but if you only knew how easy it would be to show me how you feel.
More than words is all I've ever needed you to show.
Then, you wouldn't have to say that you love me
'cause I'd already know..........
ไม่มีอะไร อ่านแล้วแค่อยากร้องเพลงนี้
-
อย่าทำแบบนั้นอีกนะพี่เหมถ้าทำอีกฟ่างหนีเลยเน้อออออออออออ :m16: :m16: คนเขียนมาต่อเร็วคนอ่านก็ชื่นใจ :z13: :z13:
-
ฟ่างอย่ายอมนะ ฟ่างสู้นะ
-
มาส่องว่าน้องฟ่างตื่นยัง นั่งอ่านคอมเม้นของเพื่อนๆแต่ละคนไปพลางๆแล้วมีความสุข ฮี่ๆ :mc4:
-
รอ ร๊อ รอ :z2:
-
มารอด้วยคน :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
วันนี้จิมาไหมน้า า
-
เริ่มเซ็งพี่เหมแล้วเหอะ :เฮ้อ:
หาแฟนใหม่เหอะฝ่าง ตีหัวพี่โจ้รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวเลยเหอะ o13 :oo1:
แหล่มโล้ดดดดดดดดดดด :impress2:
-
วันนี้จะมาไหมหนอ :undecided:
-
วันนี้จะมามั้ยน้อ....รอ รอ รอ :z1: :z1:
-
ได้แต่ รอ รอ รอ รอ รอ รอออออ
-
ยังไม่ให้อภัยพี่เหมหรอก
ยังไม่เคลียเรื่องมิวเลยนะ
และการกระทำที่ผ่านมา
มันก็เหมือนไม่ได้รักฟ่างจริง ๆ
แต่เราอาจจะฟังความข้างเดียว
จะรอว่าพี่เหมจะแก้ตัวว่ายังไง
จะแก้ตัวทั้งคำพูดและการกระทำที่ผ่านมาได้ดีแค่ไหน
-
มองจากมุมเรา เราว่าพี่เหมออกจะทั้งรัก ทั้งห่วงนะ
แต่อาจจะพลาดไปอยู่บ้าง เพราะฟ่างไม่ค่อยจะแสดงความรู้สึกจริงๆ นี่แหละ
ยิ่งออกตัวแล้วว่าไม่ละเอียดอ่อนแล้วด้วย อาจจะซื่อๆ บื้อๆ ไปหน่อยแล้วมั้ง
-
แอบสงสาร ทั้งคู่ลึกๆ TT แงๆ ชอบอะ
-
รอๆ รอความจริงจากพี่เหม
-
เข้ามาดั้นดัน
-
เข้ามารอค่ะ เผื่อคนแต่งจะใจดีมาต่อ ;)
-
ขอบคุณครับที่นำเรื่องดีดีมาให้อ่านกัน ผมชอบเรื่องนี้นะ
-
:L2: ชอบเรื่องนี้มากค่ะ อ่านแล้วเข้าใจของฟ่างมาก พระเอกก็มีสไตล์แบบพูดน้อย แต่ทำจริง อ่านแล้วลุ้นตลอดว่าพี่เหมจะพูดอะไรบ้าง 555 o13
-
มารอค่ะ เผื่อคนเขียนจะใจดีมาต่อให้ อิอิ
ช่วงนี้อยู่ๆ ก็ฝนตกอีกแล้ว
อย่าลืมรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะทุกคน
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
ชอบมาก ๆ เลยครับ หัวอกเดียวกัน
^^"
-
รอแล้วรอเล่า พี่เหมกับน้องฟ่างก้อไม่มา :m15:
-
o13
มีคนแนะนำให้มาอ่าน
..สนุกจริงๆ..
อ่านรวดเดียว
คนแต่ง..เก่งมั่ก
มีเพลงให้ฟังอีก เยี่ยมเลย
เกี่ยวอารมณ์ เข้าห่มตัว กลัวดราม่า
เกี่ยวน้ำตา ให้ไหลกลับ นับไม่ไหว
เกี่ยวโมโห เหมโง่เง่า ไม่เข้าใจ
เกี่ยวรักให้ ฟ่างสดใส ไร้น้ำตา
:pig4: ขอบคุณอีกครั้ง..ม่ะ สนุกได้อีก อิอิ
-
ฟ่างจะตัดสินใจอย่างไรหนาาา า
-
เข้ามารอฟ่างง
มาลุ้นๆว่าฟ่างจะตัดสินใจยังไงง
-
รู้สึกดีจังอ่านตอนนี้ พี่เหมจำได้ว่าฟ่างจะกลับวันไหน ตอนไหนถึงกลับส่งตั๋วไปให้ :impress2:
แต่ยังวางใจไม่ได้ เพราะยังไม่เคลียร์ เอาเป็นว่าขอให้พี่เหมเคลียร์ตัวเองให้ดีแล้วกัน ส่วนฟ่างเข้มแข็งขึ้นเยอะเลยคงจะเตรียมตัวเตรียมใจมาดี ได้กำลังใจดีด้วย ยังไงก็อยากให้คู่กันนะ ถ้าพี่เหมมันรักฟ่างจริง :L1:
-
:เฮ้อ: พี่เหมปากหนักเหมือนเดิม ไม่รู้อะไรถ่วง หน่วง ปากพี่เขาไว้
-
ทำลายสถิตินะ...ลงมาแค่5-6วัน..ปาไป555reply สุดยอด :mc4: :mc4: :mc4:
ติดอย่างหนัก..โปรดมาซะที :dont2: :dont2: :dont2:
..เฝ้ารออย่างจดจ่อ :oni2: :oni2: :oni2:
เขียนได้เก่งมาก..
ส่งเป็ดให้ทุกครั้งจร้า o13
-
กลับมาแล้ววว :impress2:
ฟ่างตัดสินใจยังไงก็ขอให้ฟ่างมีความสุขแล้วกัน แต่ในเมื่อรักแล้วก็ให้อภัยซึ่งกันและกันดีกว่าเนอะ :กอด1:
พี่เหมเองก็คงเคลียร์ตัวเองกับพี่มิวแล้วแหละ ไม่งั้นไม่ทนรอขนาดนี้หรอก :impress2:
-
แล้วพรุ่งนี้ของฟ่างจะตัดสินใจอย่างไร :z3: :z3:
:pig4: :กอด1:
-
แอบมาส่องน้องฟ่างกะเฮียเหม :fire:
-
ยังไม่มาต่ออีกหรือคะ
เราจะรออ่านอย่างมีความหวังต่อไปนะคะ
:monkeysad:
-
อ่านแล้วรู้สึก รันทดเบาๆ -..-
ทนได้ทนดีเป็นศรีทนได้เลยนะคะคุณน้อง ดีแล้วที่ปล่อยๆบ้างยอมเพื่อคนๆเดียวยอมได้ แต่ต้องมีลิมิต
มาขอติดตามด้วยอีกคนคะ
-
วันนี้ป่วยแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเข้ามาส่องดูเรื่องนี้ว่ามาต่อหรือยัง
เข้ามารอฟ่างกับพี่เหมอย่างสงบ :a12:
-
แวะมาส่องรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้
รออยู่นะจ๊ะ :กอด1:
-
:sad4:
-
เรื่องนี้มีดี อ่านแล้วติดหนึบ o13
อยากถามคุณเหมจังว่า ตอนประชุมกับลูกค้า ใช้การกระทำเจรจาการค้าใช่ไหมคะ? ไม่ต้องใช้คำพูด?! แหม...คุณขา บางครั้ง คำพูดก็แก้ไขให้ร้อนกลายเป็นเย็นได้นะคะ บอกรักฟ่างบ้างอะไรบ้างนะคะ เดี๋ยวหัวใจจะหนีหายไปอีก คราวนี้ไม่เชียร์ให้กลับมาหาแล้วนะเออ
ส่วนเรื่องมิวที่อยู่ๆ ก็เหมือนจะหลุดจากวงโคจรไปเลยนั้น อยากรู้เหมือนกันนะ ถ้าขยายอีกสักนิดก็จะดีนะคะ แค่บอกว่า "เรื่องพี่กับมิว มันจบไปแล้ว" มันไม่พอค่ะ มันไม่พอ!!!!
:กอด1: จุ๊บคุณสายรุ้งหกเจ็ดนะคะ
-
อิพี่เหมโว้ย ยยยยยยย
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
-
เห็นคุณ Rainbow67 มารีบพุ่งเข้ามาเลย อ้ากกก รออยู่ทุกวินาทีค่ะ :กอด1:
-
มาดูสิว่าเจอกันฝหม่คราวนี้เรื่องราวจะเป็ฯอย่างไร
-
อุ๊ยคนเเต่งออนไลน์อยู่ ปูเสื่อจิบชานั่งรอเลยค่ะ 555 ..
-
อ๊ะๆ น้องสายรุ้งออนไลน์มาแล้ว...รอๆๆๆ อย่างมีความหวัง :oni2: :oni2: :oni2:
-
นั่งปาดน้ำตารอ คนแต่งจ๋าาา ขอตอนยาวๆซักสองตอนรวดหน่อยเน้อ [โรคจิต ชอบความทรมาน] :m15:
-
คนแต่งออนแว้ววววววว
ปูเส่ือรอ
-
เริ่มกดดันแทนคุณ Rainbow67
งานเขียนเป็นที่ชื่นชอบก็ดีใจหรอกนะ
แต่ถูกเฝ้าติดตามการเคลื่อนไหวแบบทุกวินาทีแบบนี้
เรื่องราวที่จะเขียนต่อก็ยิ่งยากขึ้น น่าเห็นใจมากๆ อ่ะค่ะ
แต่ไงก็แล้วแต่....... เรารอคอยคุณอยู่นะ
นี่ไม่ได้กดดันน้าาา ไม่เล๊ยยยยย (เสียงสูง) ฮ่าๆๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆๆ
-
เง้ออออ ดันๆๆๆ รออออออออออออออออ
-
รอการตัดสินใจของฟ่าง
-
คนแต่งออนไลน์ :z1:
เป็ฯเรื่องแรกเลยนะที่ติดตามอย่างใจจดใจจ่อขนาดนี้
เรียกว่าแวะมาดูทุกครั้งหลังอาหารเลยทีเดียว 555
-
หายไปวันนึง กะว่าเข้ามาคงอัพเดทแล้ว แต่ก็....... กร๊ากกกกกกกกกกกก~
แสดงว่าเรายังตามอ่านทันอยู่ ยังไม่ตกกระแสแต่อย่างใด ดีใจจจจจจจจจจ~
มาปูฟูก(เสื่อเจ็บหลัง) รอด้วยคน หอบผ้านวม หมอนหนุน หมอนข้างมาเตรียมพร้อมแล้วจ้า
-
โห วันนี้มาป่าว รอมาทั้งวันแล้วนะ อิอิ
-
:impress: :impress: :impress:ตอนนี้คนอ่านกับพี่เหมก็ไม่ต่างกัน
เฝ้ารออย่างใจจดจ่อ
ต่างกันที่พี่เหมรอน้องฟ่าง
แต่คนอ่านรอตอนต่อไป
-
รอฟ่างด้วย ลุ้นว่าฟ่างจะตัดสินใจยังไง
-
น่าจะมีตอนของเหมบ้างจัง อยากรู้ว่าคิดไรอยู่ อ่อ แล้วเรื่องเพื่อนเหม เหมจะไปจัดการมั้ยหว่าที่มาพูดกับฟ่างแบบนั้น
-
มาต่อไหมเน้ออออ... :z10:
-
อดีตของทั้งคู่สินะ น้องตอนนั้นยังใส ๆ ดูมีความสุขมากกว่าตอนนี้อยู่เลย
ขอเหมอีกนิด ขอฟ่างอีกเยอะ ๆ
-
กรี๊ดดดดดด ได้อ่านแล้ว ขอบคุณสายรุ้ง67มั่กๆ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เหมจะมาบอกว่าคิดยังไงกับฟ่างใช่ไหม รีบๆ เล่ามาเล่าต่อตอนหน้านะ :serius2:
-
มาต่อแล้วววววววว
อยากรู้ว่าพี่เหมคิดยังไงกับฟ่างกันแน่ ลุ้นๆ
อ่านไปลุ้นไป
-
อ่านจบแล้วก็ร้อง "อ้าว" มันค้างอ่ะ!!!! :z3:
-
แอร๊ยยยย อยากอ่านอีกอ่าาาา
เอาตอนของฟ่างด้วย ไม่อยากรอแล้ว ทรมาน 5555
-
อร๊ายยยย ได้อ่านต่อแล้ว
เราเชียร์พี่เหมนะ ><
แต่อยากให้เคลียร์กับฟ่างให้รู้เรื่องอ่ะ
-
ความหมายของแหวนที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง
ในเมื่อมีแต่ความว่างเปล่ากับการกลับมาของมิว
แล้วทำไมช่วงนั้นเหมถึงได้ไปนัดเจอกับมิวจนน้องไปเห็นบ่อยจัง
รอติดตามด้วยใจลุ้นระทึก ฮุๆ
-
ถ้าถามเรา...เราอยากอ่านนะคะ 555 คือไม่อยากลุ้น (ชีวิตไร้ความตื่นเต้นจริงๆ 5555)
-
เดี๋ยวหาว่าฟังความข้างเดียว
ดูซิว่าพี่เหมมีอะไรมาแก้ตัว
ยังมุ่งมั่นยืนคนละฝั่งกับพระเอกของเรื่องต่อไป ฮ่าฮ่า
-
อืม.....เป็นตอนที่แสดงความคิดของพี่เหม
ก็ดีนะจะได้รู้ว่า ทางฝั่งของพี่เหมมีความรู้สึกไงบ้างจะได้ไม่เป็นการฟังความข้างเดียว
พูดซะเป็นวิชาการ ทั้งที่ตัวเองอยากจะ :z6: พี่เหมตอนก่อนๆจะตาย
รอติดตามอยู่นะฮ่ะ :mc4:
-
มาแล้ว ขอบคุณคะ
-
เราว่าเอาของพี่เหมให้จบก่อนดีมั้ยคะ
แล้วจะได้มาบรรจบกับน้องฟ่างตรงเหตุการณ์ปัจจุบันพอดี
แต่ก็แอบ... ไม่สิ อยากรู้มากๆ อยากรู้ว่าฟ่างจะตัดสินใจยังไง 555555555'
อ่านพาร์ทพี่เหมแล้วรู้สึกว่าฟ่างเป็นคนร่าเริงมาก
พี่เหมจะรู้ไหมว่าตัวเองทำน้องเสียใจจนเปลี่ยนไปขนาดไหน
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะะะะะะะะะะะะะ
อยากรู้ว่าจะเป็นอย่างที่คิดมั้ยนะพี่เหม
-
ลงเลย ทั้ง2คนพร้อมกัน อิอิ #โลภ
-
อยากอ่านแบบเคียงๆไปอ่ะ จะได้รับรู้อะไรไปพร้อมๆกัน เรารู้สึกว่าอินมากกว่า อิอิ
-
พี่เหมมม สนใจน้องเค้าตั้งแต่แรกเลยนะ
คนเขียน มาต่อเลยจร้าาาาาา อยากอ่านต่อๆ :L2:
:pig4:
-
ตามทันแล้ว อยากอ่านคำเฉลยเหมือนกัน ไม่อยากรอ :laugh:
-
มิวกลับมา พี่เหมไม่รู้สึกอะไร แล้ว 2 เดือนที่ไปไหนมาไหนกับมิวนี่คืออะไร คุณหลอกดาว :m15:
อ่านพาร์ทพี่เหมก็ยังไม่เคลียร์อยู่ดีหรือยังมีพาร์ทพี่เหมต่อป่าวคะ
คิดถึงน้องฟ่างนะ เราชอบตัวละครแบบฟ่างมาก ไม่อ่อนแอแต่ก็ไม่แข็งกร้าว แถมยังมีเหตุผล มีสติเสมอ และยังเป็นศรีภรรยาที่ดีอีก (เป็นศรีทนได้ด้วยมั้ง ฮ่า ฮ่า) :กอด1:
คือถ้าพี่เหมเลือกจะทิ้งฟ่างไปอยู่กับมิวละก็ โง่เต็มทีนะพี่เหม แต่ดูจากลักษณะพี่คงรู้แล้วล่ะว่าอะไรเป็นอะไร เหลือแค่น้องฟ่างจะตัดสินใจยังไงเท่านั้น
อยากอ่านพาร์ทของเพื่อนผู้หวังดีของพี่เหมด้วย จะรู้สึกผิดกับฟ่างบ้างรึเปล่า
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ โดยเฉพาะพาร์ทน้องฟ่าง มาต่อเร็วๆเน่อ เหอๆ วันนี้ขอบคุณมากที่มาต่อให้ค่ะ :man1:
-
เรื่องสั้น!??
ที่มีเม้นท์สี่ห้าหน้ากว่าจะได้อ่านตอนต่อไป
-
เหมือนปั๊ปปี้เลิฟเลยเนาะ
ฟางน่ารักมาก
ยังไงก็ต้องขอบคุณมิวน่ะ ที่หันหลังเดินให้กับพี่เหม
ทำให้พี่เหมได้เจอกับฟาง
บอกแล้วนะคะ ว่าอ่านเรื่องนี้แล้วเป็นคนโลภมากๆ เอาเป็นว่าลงมันทั้งตอนฟางและพี่เหมเลยล่ะกัน
-
เราเคยเม้นท์ว่าพี่เหมจะเก็บแหวนไว้ทำซากอะไร
พี่เหมมาบอกว่า...เก็บไว้เตือนใจตัวเอง...
แหม่ๆๆๆ ตอบมาซะเท่เชียวนะเพ่ คนอ่านอย่างอิชั้นจะทำอะไรได้ล่ะคะ ชิ :a14:
ฟ่างตอนเรียนน่ารักมากๆ อะ มีกวนๆ ด้วย เง้อออออออ อิพี่เหมทำอะไรให้น้องเปลี่ยนไปแบบนี้เนี่ย
-
แหม อิพี่เหมหาทางลงให้ตัวเองได้อย่างสวยงามละ เรื่องที่ห้อยแหวนตลอดเวลา อารมณ์ให้เหตุผลที่ห้อยแหวนตลอดไม่ดีพอ รับรองกองเชียร์ฟ่างรับไม่ได้และถล่มแล้วไม่ยกฟ่างให้แน่ข้อหาที่ยังอาลัยอาวรณ์คนอื่นทั้งที่คบกับฟ่างแล้ว เหตุผลของเหมที่บอกมาถือว่ารับได้ค่ะ จากที่ติดลบคะแนนจากจุดนี้ซะเยอะ พลิกมาเป็นบวกละ มันต้องงี้สิพระเอก ฮ่าๆ เหลือก็อธิบายให้ฟ่างรู้ และอะไรทำให้เหมพลาดและละเลยฟ่างไปขนาดนั้น ในช่วงนั้น อยากรู้ในมุมเหม ดูจากมุมเหมต้องบอกว่าพวกเพื่อนสาระแนตัวดีของเหมใส่ไฟเข้าไปเยอะนะ อาจไม่รู้ว่าจากเงื่อนไขคำขอของเหมคือการบอกเลิก แต่ก็นั่นแหละเข้ามายุ่งกับคนอื่นทำไม จำได้เหมบอกว่าอย่าเข้ามายุ่งเรื่องของเหม นี่ถ้าเหมรู้จะจัดการเพื่อนตัวดียังไงนะ ปล.ไม่จุใจเลยอะ อยากอ่านอีก
-
พี่เหมราช มาตอนเดียว ขนาดเราคนอ่านยังใจอ่อน เริ่มเห็นใจนิดๆ อ่ะ อย่างนี้ข้างฟ่างรู้บ้างจะเป็นไงหนอ
จะจัดยังไงแล้วแต่ผู้เขียนเลยจ้า แต่ว่าเขียนไว้แล้วก็จัดมาโลด ชดเชยเมื่อวานเนาะ ^^ :กอด1:
-
สู้ ๆ นะฟ่างเป็นกำลังใจให้สุดใจหาดดิ้น
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
เป็นเรื่องที่ ฮ็อต ฮิต จริงๆ
ไม่น่าเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อ
กระแสแรงขนาดนี้
แต่ก็นั่นแหละนะ.. ของเค้า "ดี" จริง ไรจริง
เราเองก็ตามแบบเกาะติดทุกๆหนึ่งชั่วโมง .. อิ อิ ไม่ได้โม้
-
ค้างอ่าาา ทำไมมาสั้นจัง :sad4:
-
คุณขาโพลโหวตไม่ได้ ต้อง pm แจ้งผู้ดูแลก่อนหรือเปล่า เห็นบอกไว้บนหัวเล้า (ไม่รู้เรียกอะไร)
-
ขอบคุณครับ แล้วมาลงอีกนะ ^^
-
อ๊าาา อยากอ่านต่อ
-
จะมาแบบไหนก็ได้ค่ะ แต่ขอให้มาทุกวัน วันละยาวๆ
ไม่ค่อยกดดันเลยเนอะ :z3:
-
มาต่อเถอะ แบบไหนก้อได้ ทั้งสองแบบยิ่งดี มันค้างอ้ะ o22 o22
-
ค้างอีกแล้ววววว
-
ปวดหนึบๆ
-
ลงอีกเปล่าค๊า รอ :m15: :m15:
-
อยากอ่านค่ะ ต่อส่วนของเหมก่อนแล้วค่อยบอกก็ได้ว่าน้องฟ่างได้คำตอบว่ายังไง
-
อิพี่เห้ ม ..อย่ามาสตรอร์ โกฮกทั้งเพ้ (เรียกชื่อ อิพี่เห้..ม ทีไร เสียงเพี้ยนทุ้กที หึหึ)
ไม่ต้องหลอกตัวเองเอาใจฟ่างเลย :m16: :m16: :m16:
จริงๆมิวกลับมาน่ะ ดีใจใช่มั้ย วันนั้นที่ควงฟ่างไปน่ะ จะเอาไปเย้ยไปประชดมิวมากกว่า
ทำนองว่า ก็บอกแล้วไม่ให้ไป เอ็งไป ข้าก็มีแฟนใหม่ ว่างั้นเหอะ
หลังจากวันนั้น อิพี่เห้..ม ก็ไม่เคยพาฟ่างไปไหน
มัวแต่คลุกเกลือกอยู่กับแฟนเก่า
ไอ้หนังเรื่องที่ไปดูกันนะ..ถ้าไม่อัลไซเมอร์รับประทาน
คงจะจำได้ ว่าฟ่างขอให้พามาดู
แล้วตอบไปว่าไง..ไม่ว่าง วันนู้นวันนี้แกไม่เคยว่าง :angry2: เพราะมีคิวนัดกับแฟนเก่าเต็มหรือไง
ฮึๆๆ รักแรกมันฝังใจนิ คบมาตั้ง 6 ปี ..
กับฟ่าง..ก็แค่..5เดือน 6 วัน มันจะไปผูกพันเท่ารักแรกได้ไง จิงมั้ยอิพี่เห้..ม :z6: :z6: :z6:
แล้วทำตัวน่ะ ไม่เคยรู้เลยเรอะว่าเปลี่ยนไปยังไง?
อย่างกลับดึก ปกติก็ต้องโทรบอก
แต่พอออกไประเริงอยู่กับใคร แง่งๆๆทำลืมๆๆ :m31:
ยกหูบอกสักครึ่งนาที มันจะขัดจังหวะความสุขมากไปเร้อะไงฟระ :m16: :m16: :m16:
ฟ่าง..ฟังน้ะลูก เหตุผลอิพี่เห้..ม ถ้าฟังไม่ขึ้น อย่าไปฟัง
ฟ่างต้องรักตัวเอง อย่าให้มันมาถ่วงชีวิตหนู
จะไปเรียนเมืองนอกหรืออะไร ไปเลยลูก
ชีวิตเราต้องสร้างเอง อย่าฝากชีวิตไว้กับคนอื่น เพราะถ้าเค้าเปลี่ยนไป ชีวิตหนูจะไม่เหลืออะไรเลย
วางอิพี่เห้..มไปเลย จะได้ไม่หนัก คิดเสียว่าถ้าเรากับเขาเป็นคู่กันจริง ถึงจะห่างไปไกลและนานแค่ไหน ก็ต้องได้กลับมาคู่กันอยู่ดี
แต่ถ้าช่วงเราห่าง แล้วมันมีคนใหม่ แสดงว่ามันไม่ได้รักเราจริงๆนะลูก ตัดหางปล่อยมันไปเลย :pigangry2: :pigangry2:
คนเราจะอยู่ด้วยกัน นอกจากรักแล้ว ก็ต้องมีความเข้าใจ ไม่ใช่เราพยายามจะเข้าใจเขาฝ่ายเดียวนะลูก
อิพี่เห้..ม นั่น ถ้าจะเข้าใจหนูก็คงไม่ยากเกินไป อย่างน้อยอะไรที่ทำแล้ว หนูจะเสียใจ มันก็น่าจะรู้ เรียกว่าไม่ใส่ใจ และไม่สำคัญเป็นลำดับแรก น่าจะถูกกว่า :fire:
คุยกับอีพี่มันให้เข้าใจ ว่าเหตุผลน่ะ มันอ่อนปวกเปียก ฟังไม่ขึ้น
หนูจะทำอะไรหนูทำเลย ไม่ให้ทำประชดนะ แต่ทำอย่างมีเหตุผลเพื่ออนาคตตัวหนูเอง
แล้วก็ให้เวลาเป็นสิ่งพิสูจน์ความมั่นคงในใจคนด้วย
ถ้าเวลาผ่านไป..แล้วมันยังมั่นคงจริง กลับมาอยู่ด้วยกันใหม่ ก็คงไม่สาย
อีกอย่างเราก็จะได้สบายใจด้วย เพราะเมื่อไรที่มีเหตุเราไม่ได้อยู่ด้วยหลายวัน เราก็จะเชื่อใจมันได้
ปอลอ : ฟังเหตุผลอิพี่เห้..ม ของขึ้นเลย 555 ยกความชอบให้คนเขียน ทำเราอินและติดอย่าง แอบสงสัยว่าใส่ม้ามาด้วยรึป่ะ
เฝ้ากดเข้ามาดูอย่างบ้าคลั่ง o13
-
คนเขียนจะเอาเรื่องของใครมาลงก่อนก็ได้ทั้งนั้นแหละค่ะ
อยากอ่านทั้ง 2 ฝ่ายเลย
ยิ่งพี่เหมเนี่ยอยากรู้มากๆเลยว่าพี่แกคิดอะไรอยู่ :เฮ้อ:
-
:a5:
-
แหม เจอกันแบบนี้นะ พี่เหม หึหึ
-
ทำไมเพิ่งเห็นเรื่องนี้ อ๊ากกกกก ชอบ!
ตอนช่วงแรกๆที่จี้ดๆถูกใจมากค่า อยากเจ็บอีก 555
ปล.ชอบคุณคนเขียนมาก จะตามไปทุกเรื่อง เขียนสนุกมากค่ะ
-
โอเคร๊ บอกไว้ก่อนนะ คุณคนเขียน ถึงเราจะเบื่อ โกรธ โมโห ที่อิพี่เหมมันซึน เลยอยากให้ได้รับบทเรียนบ้าง
แล้วยิ่งท่านเหม พ่อพระเอกของเรื่องมา อธิบาย เรื่องแหวน ทำให้ะแนนพลิกทีเดียว รออธิบายเรื่องที่หายไป อีก แต่ดูจากรูปการณืก็คงเป็นความเจ้ากี้เจ้าการของเพื่อนบวกมิวด้วยนั่นแหละ นี่แหละบทเรียนของความซึนไปหน่อย
แต่ถ้าเรื่อง พี่เหม กับน้อง ฟ่าง จบไม่สวย คุณคนเขียน หึหึหึ :interest: :z4: :z4:
-
มาแล้ววววววววว :a5: 555
เรื่องนี้อ่านจบตอนแล้วไม่เคยรู้สึกพอ อยากอ่านตอนต่อไปเรื่อย :impress2:
ปล. ตอนต่อไปจะยังไงก็ได้ค่ะ ขอแค่ยาวๆ อย่างต่อเนื่อง :-[
o13 o13 o13
-
คนเรามันก็มีเหตุผลเป็นของตัวเองทั้งนั้นแหละ แต่เหตุผลของพี่เหมบางคนบอกว่าฟังไม่ขึ้น :laugh:
อยากอ่านของพี่เหมอีก อยากรู้ว่าตอนที่พี่แกทำร้ายจิตใจน้องฟ่างเนี่ย ตั้งใจหรือไม่ตั้งใจกันแน่
คำตอบของฟ่างกลัวจัง อยากรู้หลังสุด :monkeysad:
-
อยากอ่านตัวจริงคือเธอค่ะ
อยากรู้ว่าหลงรักน้องฟ่างจิงๆ ตอนไหน ยังไง
แต่ถ้าเราเป็นเหม น้องดีขนาดนี้ ไม่รักก็บ้าแล้วล่ะ :เฮ้อ:
-
คำตอบของพี่เหมที่ยังเก็บแหวนไว้ เพราะ เอาไว้เตือนใจตัวเอง
แต่ในทางกลับกันที่พี่เหมเก็บแหวนไว้มันคอยแต่จะทำให้แทงใจฟ่างอย่างแรง
รักกันมาตั้งหกปีกับมิวจะให้พี่เหมมันตัดใจง่ายๆก็กะไรอยู่
แต่เรื่องตัดใจไม่ได้ไม่ว่ายังจะดันทุรังเอาฟ่างมาเป็นตัวแทนของมิว
เพราะเจอกันครั้งแรกก็มองฟ่างไปคล้ายมิว
ที่เลือกสานต่อกับฟ่างเพราะกริยาท่าทางหน้าตาคลายมิว
มองฟ่างแต่เอาคนอื่นมาซ้อนทับไม่ชอบนิสัยพี่เหมมันก็ตรงนี้แหละ :angry2:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆ
อ่านไปน้ำตาไหลไปมันเศร้ามากๆ
สงสารฟ่างมากๆ
อยากอ่านตอนของเหมเหมือนกันว่าเหมมันคิดยังไงกับฟ่าง
กันแน่หรือว่าแค่เห็นฟ่างหน้าตาเหมือนมิวแล้วเอามาเป็นตัวแทนกันได้
และอยากรู้ด้วยว่าฟ่างจะให้คำตอบเหมแบบไหนจะคบหรือจะจบ
-
อ่านตอนนี้แล้วเหมก็สนใจฟ่างเหมือนกันถึงจะยังนึกถึงมิวก็เถอะ ก็คนมันเพิ่งเลิกกันก็ยังทำใจไม่ได้เป็นธรรมดา แต่ไม่อยากให้เหมเอาฟ่างไปเปรียบเทียบหรือยึดเป็นตัวแทนเลย บอกตรงๆตอนนี้กลัวคำตอบของฟ่างซะแล้ว ตอนแรกอยากให้ไปซะถ้าเหมไม่รักแต่ถ้าเหมคิดได้แล้วและมีเหตุผลเพียงพอที่จะยึดฟ่างไว้ก็อยากให้อยู่ด้วยกัน โอ้ยยย อยากอ่านคำตอบของฟ่างแล้วอ่ะ ขอให้จบด้วยดีแล้วกันนะ :call:
-
ของใครก็ได้ มาพร้อมกันก็รับไหว
แต่ตอนจบอย่าบอกนะว่าไม่ Happy นะ
เริ่มหวั่นใจแล้วนะ พี่เหมไม่ได้แย่เท่าไหร่
อาจจะพูดไม่ค่อยเก่ง แก้ตัวไม่เป็น สับสนในตัวเองไปบ้าง
แต่ก็อย่าถึงขั้นจบแบบไม่สวยเลยนะ
:pig4: คะ
-
เย้ เย้ ได้อ่านอีกด้านของพี่เหมแล้ว แถมย้อนไปตั้งแต่เค้าเริ่มจีบกันใหม่ๆ :impress2:
เริ่มเข้าใจพี่เหมมากขึ้น แต่พี่เหมปากหนักก็ยังต้องหาหลัฐานมาหักล้างความผิดอีกเยอะนะ :m31:
ชักหวั่นๆกับ การตัดสินใจของฟ่างจัง ยังไงก็อยากให้เปิดอกคุยกัน
คนนึงปากหนัก อีกคนก็รักมากเกรงใจมาก
ไม่อยากให้ต้องจากกันทั้งที่ต่างฝ่ายยังรัก
ไปกดโพลแล้ว จริงๆทราบการตัดสินใจของฟ่างเลย ก็ดีเพราะลุ้นจนจะแย่แล้ว
เพราะเข้ามาดูทุกวันเลย แต่คิดไปคิดมาถึงจะรู้ แต่ถ้ามีแง่มุมของพี่เหมเราก็คงอยากรู้อีกอยู่ดี
เอาไงก็ได้ค่ะ คนเขียน ขอแค่เข้ามาอัพทุกวัน ก็พอ อิอิ แอบ กดดันคนเขียน
ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ....คนเขียน :bye2:
-
มาดูฝั่งพี่เหมบ้างว่าคิดอะไรอยู่
อยากรู้มากกกกกกกกกกกกกก
ปล. กดโหวตไม่ได้!!!! T^T
-
เราอยากอ่านมุมของพี่เหมต่อนะ
อยากรู้ว่ายังไงกันแน่
แต่ก็ยังยืนอยู่ข้างฟ่างเสมอ
เพราะไม่เข้าใจการกระทำของพี่เหมเลยซักนิด
เฮ้อออ รออ่านตอนต่อไปค่ะ
-
เราว่าเอาของพี่เหมให้จบก่อนดีมั้ยคะ
แล้วจะได้มาบรรจบกับน้องฟ่างตรงเหตุการณ์ปัจจุบันพอดี
แต่ก็แอบ... ไม่สิ อยากรู้มากๆ อยากรู้ว่าฟ่างจะตัดสินใจยังไง 555555555'
อ่านพาร์ทพี่เหมแล้วรู้สึกว่าฟ่างเป็นคนร่าเริงมาก
พี่เหมจะรู้ไหมว่าตัวเองทำน้องเสียใจจนเปลี่ยนไปขนาดไหน
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะะะะะะะะะะะะะ
อยากรู้ว่าจะเป็นอย่างที่คิดมั้ยนะพี่เหม
เห็นด้วยๆ
-
อยากอ่านของน้องก่อนนะ
เพราะถ้าอ่านพี่เหมตอนนี้
อารมณ์ที่บิวท์ตามน้องมาจะชะงักน่ะ
อ่านน้องจบค่อยมาฟังคำให้การของพี่เหม
แล้วค่อยพิพากษาดีกว่านะเราว่่า
ไม่งั้นที่อินมาตั้งแต่ต้นเรื่องอาจเกิดการสะดุดได้น่ะ
-
ความคิดพี่เหมเป็นอะไรที่ค่อนข้างซับซ้อน และมีความเป็นผู้ใหญ่สูงมากๆ สมกับที่คิดไว้จริงๆ อิอิ
อยากจะพิมพ์มานานแล้ว แต่เวลาไม่ค่อยเอื้อเท่าไหร่นัก กับประเด็นในวงเหล้าของพี่เหมและเพื่อน
ในความเห้นส่วนตัวแล้ว เรื่องน้องฟ่างได้ยินการสนทนากันของเพื่อนพี่เหมในวงเหล้าผ่านโทรศัพท์นั้น
อยากจะบอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดามาก มันเป็นความคะนองปากของเหล่าผู้ชายในวงเหล้าที่พบเห็นได้ทั่วๆ ไป
และถ้าหากเพื่อนๆ พี่เหมรับรู้ถ้ารู้ว่าน้องฟ่างได้รับฟังอยู่ ย่อมไม่มีบทสนทนาที่ว่าเกิดขึ้นแน่นอน
สำหรับเรื่องนี้ต้องบอกเลยว่าน้องฟ่างโชคร้ายที่ไม่ยอมตัดสาย เลยกลายเ้ป็นตัวเองที่ต้องเจ็บ
และในมุมมองของคนเป็นเพื่อน ด้วยความที่พี่เหมกับมิวคบกันมา 6 ปี ซึ่งเป็นระยะว่าที่ยาวนานนะ
อีกทั้งเพื่อนๆ ทุกคนของพี่เหมก็ได้รับรู้ความสัมพันธ์ของพี่เหมและมิวตลอดมาตลอดช่วงเวลา 6 ปี
หากได้ลองมองกลับกันบ้าง กับน้องฟ่างที่เพิ่งเ็ห็นหน้าไม่กี่ชั่วโมง เรียกได้ว่าเป็นอะไรที่ผิวเผินมากๆ
แน่นอนแหละว่าเืป็นธรรมดาของมนุษย์เลย เพื่อนๆ ย่อมจะต้องเชียร์มิวที่คุ้นเคยมากกว่าฟ่างอยู่แล้ว
(แต่อันนี้คนละเรื่องกับที่ไอ้พี่อั๋นมันไปพูดกับน้องฟ่างในซุปเปอร์มาเก็ตนะ โคตรเกลียดพี่อั๋นเลยเหอะ)
ส่วนประโยคที่เพื่อนถามพี่เหมว่า 'คนที่มีแฟน... มีได้ก็เลิกได้ มึงว่าจริงมั้ย' พี่เหมตอบว่า '...จริง'
ส่วนตัวแล้วคิดว่าพี่เหมหมายถึงพี่เหมกับมิว หรือการคบกันทั่วไปมากกว่า ไม่ได้เจตนาถึงน้องฟ่างแต่อย่างใด
รอตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยย~
-
อยากอ่านต่อแล้วค่า
กดโหวตไม่ได้อ่ะ
-
อิพี่เห้ ม ..อย่ามาสตรอร์ โกฮกทั้งเพ้ (เรียกชื่อ อิพี่เห้..ม ทีไร เสียงเพี้ยนทุ้กที หึหึ)
ไม่ต้องหลอกตัวเองเอาใจฟ่างเลย :m16: :m16: :m16:
จริงๆมิวกลับมาน่ะ ดีใจใช่มั้ย วันนั้นที่ควงฟ่างไปน่ะ จะเอาไปเย้ยไปประชดมิวมากกว่า
ทำนองว่า ก็บอกแล้วไม่ให้ไป เอ็งไป ข้าก็มีแฟนใหม่ ว่างั้นเหอะ
หลังจากวันนั้น อิพี่เห้..ม ก็ไม่เคยพาฟ่างไปไหน
มัวแต่คลุกเกลือกอยู่กับแฟนเก่า
ไอ้หนังเรื่องที่ไปดูกันนะ..ถ้าไม่อัลไซเมอร์รับประทาน
คงจะจำได้ ว่าฟ่างขอให้พามาดู
แล้วตอบไปว่าไง..ไม่ว่าง วันนู้นวันนี้แกไม่เคยว่าง :angry2: เพราะมีคิวนัดกับแฟนเก่าเต็มหรือไง
ฮึๆๆ รักแรกมันฝังใจนิ คบมาตั้ง 6 ปี ..
กับฟ่าง..ก็แค่..5เดือน 6 วัน มันจะไปผูกพันเท่ารักแรกได้ไง จิงมั้ยอิพี่เห้..ม :z6: :z6: :z6:
แล้วทำตัวน่ะ ไม่เคยรู้เลยเรอะว่าเปลี่ยนไปยังไง?
อย่างกลับดึก ปกติก็ต้องโทรบอก
แต่พอออกไประเริงอยู่กับใคร แง่งๆๆทำลืมๆๆ :m31:
ยกหูบอกสักครึ่งนาที มันจะขัดจังหวะความสุขมากไปเร้อะไงฟระ :m16: :m16: :m16:
ฟ่าง..ฟังน้ะลูก เหตุผลอิพี่เห้..ม ถ้าฟังไม่ขึ้น อย่าไปฟัง
ฟ่างต้องรักตัวเอง อย่าให้มันมาถ่วงชีวิตหนู
จะไปเรียนเมืองนอกหรืออะไร ไปเลยลูก
ชีวิตเราต้องสร้างเอง อย่าฝากชีวิตไว้กับคนอื่น เพราะถ้าเค้าเปลี่ยนไป ชีวิตหนูจะไม่เหลืออะไรเลย
วางอิพี่เห้..มไปเลย จะได้ไม่หนัก คิดเสียว่าถ้าเรากับเขาเป็นคู่กันจริง ถึงจะห่างไปไกลและนานแค่ไหน ก็ต้องได้กลับมาคู่กันอยู่ดี
แต่ถ้าช่วงเราห่าง แล้วมันมีคนใหม่ แสดงว่ามันไม่ได้รักเราจริงๆนะลูก ตัดหางปล่อยมันไปเลย :pigangry2: :pigangry2:
คนเราจะอยู่ด้วยกัน นอกจากรักแล้ว ก็ต้องมีความเข้าใจ ไม่ใช่เราพยายามจะเข้าใจเขาฝ่ายเดียวนะลูก
อิพี่เห้..ม นั่น ถ้าจะเข้าใจหนูก็คงไม่ยากเกินไป อย่างน้อยอะไรที่ทำแล้ว หนูจะเสียใจ มันก็น่าจะรู้ เรียกว่าไม่ใส่ใจ และไม่สำคัญเป็นลำดับแรก น่าจะถูกกว่า :fire:
คุยกับอีพี่มันให้เข้าใจ ว่าเหตุผลน่ะ มันอ่อนปวกเปียก ฟังไม่ขึ้น
หนูจะทำอะไรหนูทำเลย ไม่ให้ทำประชดนะ แต่ทำอย่างมีเหตุผลเพื่ออนาคตตัวหนูเอง
แล้วก็ให้เวลาเป็นสิ่งพิสูจน์ความมั่นคงในใจคนด้วย
ถ้าเวลาผ่านไป..แล้วมันยังมั่นคงจริง กลับมาอยู่ด้วยกันใหม่ ก็คงไม่สาย
อีกอย่างเราก็จะได้สบายใจด้วย เพราะเมื่อไรที่มีเหตุเราไม่ได้อยู่ด้วยหลายวัน เราก็จะเชื่อใจมันได้
ปอลอ : ฟังเหตุผลอิพี่เห้..ม ของขึ้นเลย 555 ยกความชอบให้คนเขียน ทำเราอินและติดอย่าง แอบสงสัยว่าใส่ม้ามาด้วยรึป่ะ
เฝ้ากดเข้ามาดูอย่างบ้าคลั่ง o13
แอร็ยยยย อ่านความเห็นของคุณคนนี้ แล้ว ละเอียดมาก ลืมไปเลย ว่าน้องมันเคยตามไปดู แถมยังมีเหตุการณ์เรื่องดูหนังอีก ทำตามที่พี่คนนี้บอกเถอะลูก
ส่วนอิพี่เหม กลับมาติดลบเหมือนเดิม
เงียบ ช๊อดดิ
-
เรื่องนี้คนแต่งเอามาลงให้อ่านยาวแค่ไหน ก็รู้สึกว่ายังไม่พอ 555555+
-
เห็นเรื่องได้มาได้ซักพักแล้วล่ะ แต่ชื่อเรื่องทำเอาหวั่นไหว
สุดท้ายทนไม่ได้ เอาฟระ ลองดูซักตั้ง
แล้วก้อออ ...... น้ำตาคลอ ขี้มูกไหล อย่างกะตรูเป็นฟ่างซะเอง
-
จริงๆมิวกลับมาน่ะ ดีใจใช่มั้ย วันนั้นที่ควงฟ่างไปน่ะ จะเอาไปเย้ยไปประชดมิวมากกว่า
ทำนองว่า ก็บอกแล้วไม่ให้ไป เอ็งไป ข้าก็มีแฟนใหม่ ว่างั้นเหอะ
หลังจากวันนั้น อิพี่เห้..ม ก็ไม่เคยพาฟ่างไปไหน
มัวแต่คลุกเกลือกอยู่กับแฟนเก่า
ไอ้หนังเรื่องที่ไปดูกันนะ..ถ้าไม่อัลไซเมอร์รับประทาน
คงจะจำได้ ว่าฟ่างขอให้พามาดู
แล้วตอบไปว่าไง..ไม่ว่าง วันนู้นวันนี้แกไม่เคยว่าง :angry2: เพราะมีคิวนัดกับแฟนเก่าเต็มหรือไง
ฮึๆๆ รักแรกมันฝังใจนิ คบมาตั้ง 6 ปี ..
กับฟ่าง..ก็แค่..5เดือน 6 วัน มันจะไปผูกพันเท่ารักแรกได้ไง จิงมั้ยอิพี่เห้..ม :z6: :z6: :z6:
แล้วทำตัวน่ะ ไม่เคยรู้เลยเรอะว่าเปลี่ยนไปยังไง?
อย่างกลับดึก ปกติก็ต้องโทรบอก
แต่พอออกไประเริงอยู่กับใคร แง่งๆๆทำลืมๆๆ :m31:
ยกหูบอกสักครึ่งนาที มันจะขัดจังหวะความสุขมากไปเร้อะไงฟระ :m16: :m16: :m16:
แอร็ยยยย อ่านความเห็นของคุณคนนี้ แล้ว ละเอียดมาก ลืมไปเลย ว่าน้องมันเคยตามไปดู แถมยังมีเหตุการณ์เรื่องดูหนังอีก ทำตามที่พี่คนนี้บอกเถอะลูก
มาอ่านเม้นต์นี้ พบว่าเก็บรายละเอียดได้ดีจริงๆ
บางอย่างเราก็จำไม่ค่อยได้แล้วเนี่ย เลยหายโกรธพี่เหมไประดับนึง
หลังจากทบทวนความจำแล้วกลับมาไฟลุกใหม่ พรึ่บ พรึ่บ ฮึ่มมมม :fire:
ใช่ๆ มีหลายกระทงให้เคลียร์กันเลยทีเดียว ตามที่คุณ j_world บอกเลย
ไหนจะเรื่องที่พาน้องไปเปิดตัวมีจุดประสงค์อะไรแอบแฝงหรือเปล่า เรื่องดูหนังอีกเนอะ
รอฟังคำอธิบายของพี่เหม ถ้าฟังไม่ขึ้นล่ะก็ :pigangry2:
-
สำหรับเรากลับมารักได้.....แต่แค่ครึ่งใจละกัน
อยากอยู่ได้แบบไม่มีเขาควาย
(http://sphotos-d.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/304947_271725369611753_847340928_n.jpg)
cr.http://www.facebook.com/photo.php?fbid=271725369611753&set=a.227372344047056.49025.227371694047121&type=1&permPage=1
-
ขอพี่เหมอีกสักตอนก็ได้จ้า
-
เข้ามาดันค่า
-
ถ้าอ่านตอนต่อไปของฟ่างแล้วจบ งั้นยังไม่อ่านอ่ะ
เอาตอนของพี่เหมมาเรื่อยๆเถอะ ยังไม่อยากให้จบอ่ะ ถือว่าให้โอกาสพี่เหมได้แถได้แก้ตัวละกัน
-
ถ้าเฮียแกอธิบายให้มากกว่านี้ ใช้คำพูดแทนการกระทำไห้มากขึ้น ฟ่างคงดีใจเน๊อะ
เอาใจช่วยเฮียเหมนะ เฮียเหมFC สู้ๆ :z2:
รู้สึกว่าแต่ละตอนจิสั้นมาก และกว่าคนแต่งจิลงแต่ละตอน เกี้ยวละจิลงแดงตาย ฮึ้ยๆ :m15:
-
พี่เหมไม่ได้คิดอะไรในตอนแรก
แล้วตอนนี้ล่ะ :-[
-
อยากอ่านความคิดพี่เหมมานานแล้ว ขอบคุณค่ะคนเขียน สู้สู้นะ 555555 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :z1:
-
เหอะๆ ฟ่างน่าสงสารจัง สรุปก็มาเป็นตัวแทนจริงๆสินะ
-
แล้วไงต่อล่ะพี่เหม :m16:
-
เอามาพร้อมกัน สองเรื่องเลย!!
-
เริ่มปวดหัวกับไอ่คุณพี่เหม จะเอาแน่พ่อคุณ :m16:
-
:m16:
ขอได้ไหม เต็มหัวใจ ไม่เพียงครึ่ง
ขอได้ไหม เป็นที่หนึ่ง ไม่ใช่สอง
ขอได้ไหม ใช่ตัวจริง ไม่สำรอง
ขอได้ไหม ใจขอร้อง ไม่แทนใคร
ยังรักเขา ก็ได้โปรด อยู่กับเขา
อย่ามาเอา ฉันแทนใคร จะได้ไหม
แต่ถ้าลืม เขาแล้วจริง ไม่เป็นไร
ช่วยยืนยัน ให้แน่ใจ ไม่ตัวแทน
:z3: ไอ่พี่เหม..เมิงเอาหินผูกถ่วงปากไว้เหรอ
ชิส์ ขัดใจวุ้ย ถึงเวลาที่ต้องพูดจากใจแล้ว ว้อยยยยยยย
+1 เรนโบว์..สายรุ้งพุ่งบาดใจ
:3123: ลัฟครับ
-
มาประจำที่ รอคอยคุณสายรุ้ง :impress2: พี่เหม :angry2: และน้องฟ่าง :กอด1:
-
:กอด1: อยากอ่านทั้งสองอย่างเลย ลงหลายๆตอนก็ได้ เราไม่ว่า 555
-
ความคิดพี่เหมเป็นอะไรที่ค่อนข้างซับซ้อน และมีความเป็นผู้ใหญ่สูงมากๆ สมกับที่คิดไว้จริงๆ อิอิ
อยากจะพิมพ์มานานแล้ว แต่เวลาไม่ค่อยเอื้อเท่าไหร่นัก กับประเด็นในวงเหล้าของพี่เหมและเพื่อน
ในความเห้นส่วนตัวแล้ว เรื่องน้องฟ่างได้ยินการสนทนากันของเพื่อนพี่เหมในวงเหล้าผ่านโทรศัพท์นั้น
อยากจะบอกว่ามันเป็นเรื่องธรรมดามาก มันเป็นความคะนองปากของเหล่าผู้ชายในวงเหล้าที่พบเห็นได้ทั่วๆ ไป
และถ้าหากเพื่อนๆ พี่เหมรับรู้ถ้ารู้ว่าน้องฟ่างได้รับฟังอยู่ ย่อมไม่มีบทสนทนาที่ว่าเกิดขึ้นแน่นอน
สำหรับเรื่องนี้ต้องบอกเลยว่าน้องฟ่างโชคร้ายที่ไม่ยอมตัดสาย เลยกลายเ้ป็นตัวเองที่ต้องเจ็บ
และในมุมมองของคนเป็นเพื่อน ด้วยความที่พี่เหมกับมิวคบกันมา 6 ปี ซึ่งเป็นระยะว่าที่ยาวนานนะ
อีกทั้งเพื่อนๆ ทุกคนของพี่เหมก็ได้รับรู้ความสัมพันธ์ของพี่เหมและมิวตลอดมาตลอดช่วงเวลา 6 ปี
หากได้ลองมองกลับกันบ้าง กับน้องฟ่างที่เพิ่งเ็ห็นหน้าไม่กี่ชั่วโมง เรียกได้ว่าเป็นอะไรที่ผิวเผินมากๆ
แน่นอนแหละว่าเืป็นธรรมดาของมนุษย์เลย เพื่อนๆ ย่อมจะต้องเชียร์มิวที่คุ้นเคยมากกว่าฟ่างอยู่แล้ว
(แต่อันนี้คนละเรื่องกับที่ไอ้พี่อั๋นมันไปพูดกับน้องฟ่างในซุปเปอร์มาเก็ตนะ โคตรเกลียดพี่อั๋นเลยเหอะ)
ส่วนประโยคที่เพื่อนถามพี่เหมว่า 'คนที่มีแฟน... มีได้ก็เลิกได้ มึงว่าจริงมั้ย' พี่เหมตอบว่า '...จริง'
ส่วนตัวแล้วคิดว่าพี่เหมหมายถึงพี่เหมกับมิว หรือการคบกันทั่วไปมากกว่า ไม่ได้เจตนาถึงน้องฟ่างแต่อย่างใด
รอตอนต่อปายยยยยยยยยยยยยยยยยยย~
-
เห็นด้วยกับคุณmustค่ะตอนนั้นเหมไม่ได้ฟังที่เพื่อนพูดเลยค่ะ ดูเหม่อใจลอย น่าจะใจลอยหาฟ่างด้วยตอนนั้น (ตามประสาเฮียแกที่ไม่ค่อยสนใจอะไรอยู่แล้ว)จนเพื่อนต้องเรียกซ้ำหลายรอบ แล้วถามเรื่องเลิกกับแฟนที่เป็นได้ก็เลิกได้จริงไหม เหมเลยคิดถึงเรื่องตัวเองกับมิวเลยตอบไปแบบนั้น โดยไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นเพื่อนพูดเรื่องอะไร และหมายถึงเหมกับฟ่าง ฟ่างที่ฟังตั้งแต่ต้นเลยเข้าใจผิดคิดว่าเหมหมายถึงเหมกับฟ่าง
-
มารอตอนต่อไป
แอบอยากอ่านด้านพี่เหต่อนะ
แต่อีกใจก็อยากอ่านของฟ่าง คือขอสองเลยได้ม้า :monkeysad:
-
ขอ...ให้มาต่อเร็วหน่อยเท่านั้นเอง
จะมาแบบไหน ใครเล่าก็ได้
มาบ่อยๆ มาเร็วๆ มาเยอะๆ
อยากอ่านต่อมา นานๆ จะลงแดงแบบนี้นะเนี่ย
-
ค้างเเบบจริงจังเลยค่ะ
เอาของพี่เหมต่อเถอะ อยากรู้ว่าฝ่ายนี้คิดอะไร ยังไงจริงๆ
รอตอนต่อไปนะคะ o13
-
:z13:
เรื่องนี้ท่าทางจะไม่สั้น เพราะคนอ่านแรงทุกคน :laugh:
-
อ่านแล้วไม่ได้รู้สึกว่าหมั่นไส้คุณพระเอกน้อยลง...ฉลาดทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องของตัวเอง ดูไม่ออกเลยรึไง ว่าน้องฟ่างรู้สึกยังไง....พอเขาเก็บผ้าเก็บผ่อนหนีไปล่ะ...ถึงจะสำนึก....
แต่มันก็ยังไม่สายไปหรอกนะตัว.....ถึงฟ่างจะเซย์โนว์...เธอก็ต้องพยายามนะ...เสียมิวไปคนนึงแล้ว จำไว้เป็นบทเรียน เรื่องนี้มิวไม่ผิดหรอก คนฉลาดควรเลือกอนาคตไว้ก่อน ไม่ใช่ทิ้งความฝันของตัวไปเพื่อผู้ชายเอาแต่ใจคนเดียว....แต่น้องฟ่างทำได้ แสดงว่าเหมสำคัญกับน้องมากจริง ๆ
-
อย่าเป็นเบี้ยล่างเขานะฟ่าง
ข่มเขาเข้าไว้555555
o18
-
โห่ยยยยย รู้ว่าน้องมันตามใจทุกอย่างด้วยอ่ะพี่เหมมม
ว่าเเต่ฟ่างจะตัดสินใจยังไงหนอออ
ลุ้นเหงื่อตกค่ะ *ปาดเหงื่อ*
-
โถคุณพี่เหม นี่มันรักน้องประสาอะไรเนี่ย ค่อนข้างจะลิดรอนสิทธิที่ฟ่างควรมีไปหน่อยรึเปล่า
เอาแต่ใจตัวเองโคตรๆ เห็นว่าน้องยอมแล้วจะทำอะไรก็ได้หรอ
ผู้ชายเอาแต่ได้ .....
หรือยังไง
พี่เหมอาจจะดีกว่านี้แล้วเราตีโพยตีพายไปเองรึเปล่า
แต่ยังไงเราก็ว่าพี่เหมผิด
ขนาดครั้งแรกยังใช้ประโยชน์จากความรักของน้องเลย
รักน้องจริงๆ หรือเปล่า หรือให้มาเป็นแค่ตัวแทนจริงๆ
คนแต่งจ๋า พรุ่งนี้ก็มาอีกเถอะนะคะ เดี๋ยวเราคิดถึงนะะะะ
เราจะเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำก็เพราะเข้ามารีเฟรชทั้งวันนี่ล่ะ 5555555555
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆๆๆๆๆๆๆๆ มาให้อ่านนะคะ
รักคนแต่งจัง จุ๊บส์
-
ไม่รู้ว่าคืนนี้จะอดใจไหวไหม... เพราะน้องคงไม่ปฏิเสธถ้าผมต้องการ
อุ๊ยต๊าย หมั่นไส้พ่อคนมั่นใจในตัวเองสูงปรี๊ดปร๊าด
นี่ขนาดพี่ยังไม่ใช่แฟนกันนะเนี่ย เอาแต่ใจและรวบรัดเอาการ
อ่านเม้นต์ข้างบนแล้วเห็นด้วยกับคุณ •PIKACHU•
ไม่รู้สินะ แต่อ่านตอนนี้แล้วเรามีความรู้สึกไม่ชอบการกระทำของพี่เหมนิดๆ
อาจจะเพราะถึงพี่เหมจะเป็นคนเล่าเรื่องก็ตาม แต่ก็ยังไม่ค่อยบรรยายความรู้สึกตนเองเท่าที่ควร
รู้สึกเหมือนกับ ณ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้รักฟ่างหรอก แค่ถูกใจแค่หน้าตาทำให้นึกถึงใครบางคนเท่านั้นแหละ เหอะๆ
อ่านช่วงท้ายที่คุณเรนโบว์พูดแล้วแอบหวั่นใจนิดๆ
Side Story ไม่มีผลกับการตัดสินใจของฟ่างในตอนจบ 'เป็นได้แค่ตัวแทน'
แม้จะมีเหตุผลมากมายมา support ความผิดพลาดของพี่เหมที่เกิดขึ้นในครั้งนี้
แต่ไม่ว่าฟ่างจะตัดสินใจไปทางไหน เราว่าเราก็รับได้หมดนะ
ยังไงก็จะรอฟังเหตุผลของพี่เหมแกต่อไป ดูว่าจะสามารถเพิ่มน้ำหนักให้เรากลับมาเชียร์ได้หรือเปล่า
-
"ครับ ผมจะดูแลน้องอย่างดี คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะครับ" ---> ไม่ค่อยพูด แถมยังโกหกด้วย ฟ่างยอมง่ายๆ ไม่ได้นะ
-
เชียร์ให้เป็ฯเรื่องยาวไปเลยแบบ :-[
แต่อิพี่เหมนี่ล่อลวงน้องมาชัดๆเลย :haun4:
-
เพราะมีแฟนหัวอ่อนอย่างนี้อิพี่เหมถึงได้ใจ ทำอะไรไม่เคยแคร์
เนื้อเรื่องด้านฟ่างขมวดเกลียวจนคนอ่านเครียดไปตาม ๆ กัน
ด้านอิพี่เหมยังฮันนีมูนกันอยู่เลย ฮ่าฮ่า
-
พี่เหมไม่เห็นจะดูแลน้องดี เหมือนที่บอกคุณแม่เลย
ใจนึงก็อยากให้ฟ่างกลับไปหาพี่เหม แต่อีกใจก็สงสารฟ่าง
รอฟังคำอธิบายจากปากพี่เหมก่อนแล้วกัน
-
ดีจังได้อ่าน ตั้งแต่เค้าจีบกันแต่แรก
พี่เหมก็ดูจะอ่านน้องฟ่างออกว่า น้องเป็นพวกปฏิเสธไม่เป็น ขี้เกรงใจ
แต่อยู่กันไป น่าจะคิดถึงจิตใจน้องมากกว่านี้
เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นก็คงไม่เกิดการเข้าใจผิดกันอย่างนี้
อ่าน Note ของคนเขียนแล้วออกจะหวั่นใจกับการตัดสินใจของฟ่าง จริงๆ
อยากรู้ทั้งการตัดสินใจของฟ่าง และ เรื่องราวความรักในช่วง ห้าเดือนหกวัน ของทั้งสอง
รอติดตามนะคะ
-
:jul1: พี่เหมรังแกน้อง ทั้งที่เเค่รู้สึกว่าน้องน่ารัก เหมือนใครบางคน ที่เจ้าตัวไม่ได้อยากเหมือนเนี่ยนะ
กล้ามาที่พูดว่าจะดูแลน้องต่อหน้าเเม่เค้าเเบบนั้น เพราะทั้งอดีต และต่อจากนั้นมา... ไม่เรียกว่า ดูแลหรอกนะ
พออยู่ด้วยกันโปรโมชั่นหดหายเหรอไง ทั้งที่พยายามดึงฟ่างเอาไว้กับตัว แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือจากคนในอดีต
:เฮ้อ: น้องฟ่างหัวอ่อน ยอมตามพี่เหมก็เพราะรัก เผลอๆอาจเป็นรักแรกด้วยมั้งนั่น เพราะน้องยังใสๆอยู่เลย...
พี่เหมร้ายมากที่ใช้จุดอ่อนที่น้องเป็นคนขี้เกรงใจ และยิ่งน้องฟ่างมีใจยิ่งรุกหนัก :z3:
ยังไงๆ จนถึงตอนนี้ก็ยังเเค้นพี่เหม ยังเคืองๆอยู่ แต่ที่เกลียดเลยนี่คงเป็นเพื่อนขี้ยุ บ่างปากมอมพวกนั้นมากกว่าอ่ะ
-
รักแบบเอาแต่ใจ
ตะกละตะกลาม
สมน้ำหน้า :laugh:
-
ขอให้ฟ่างปฏิเสธ ยิ่งอ่านพาร์ทเหมยิ่งหมั่นไส้
-
จิ้มมมมม
-
อิพี่เหมเหนน้องอ่อนโอนตามหน่อย เอาใหญ่เลย
ใหนบอกจะดูแลดีๆโด่ แต่ก้นะ :z1:
เห็นบอกไม่มีผลกับการตัดสินใจของฟ่าง ไม่ว่ายังไงอยากให้น้องคิดดีๆ ความผิดพี่เหมก้เยอะยุ :m16:
รอตอนต่อไปนะ
:pig4:
-
พี่เหมเอาแต่ใจน่าดู ชริ
-
สงสารฟ่าง
แต่ สมน้ำหน้าพี่เหม
ฟ่างจะตัดสินใจยังไง
ลุ้นนนน >< :-[ :-[
-
ปฏิเสธเลย พี่เหมหลงตัวเองจนน่าหมั่นไส้ :z6:
-
พี่เหมดูเหมือนรักฟ่างก็จริง
แต่ก็ดูเอาแต่ใจมากๆเลยอะ
รู้อยู่แล้วว่ายังไงฟ่างก็ยอมตามใจตนเองทุกอย่าง
ขอให้ทำอะไรก็ได้หมด
พี่เหมเลยเคยตัวละซิ
ไม่อยากให้ทำเหมือนว่าน้องเป็นของตายแบบนี้เลย
ฟ่างเองก็ตามใจพี่เหมมากเกินไปนะ :เฮ้อ:
-
เหมือนๆจะเข้าใจพี่เหมหน่อยแล้ว หวั่นๆกับการตัดสินใจของฟ่างจัง ใจนึงก้ออยากให้กลับมารักกัน อีกใจก้อกลัว อต่อยากให้ฟ่างได้รู้ความรู้สึกของพี่เหมเหมือนกันนะ อยากให้จบแบบHappy :กอด1:
-
พี่เหมดูน่าหมั่นไส้มากเลย ดูจะรู้ทุกอย่างในเรื่องของฟ่าง แต่ไม่แสดงออก แล้วพอฟ่างไปเลยเพิ่งนึกได้ใช่มั้ยเนี่ย
-
ฮืออออ ขออีกกกกกกก
เรารอมาทั้งวันเลยยยยย
-
มีเราเชียร์พี่เหมอยู่คนเดียว
แต่อ่านจากทอล์คแปลว่าไม่ได่คืนดีกันชัวร์เลย
-
อ่านคำลงท้ายแล้วทำไมรู้สึกมีเค้าลางว่าจะจบไม่สวย เหอๆ
ยังไม่อยากเม้นมาก รอดูสถานการณ์พี่เหมก่อน
รักคุณ Rainbow67 ที่สุด :กอด1:
---------------------------------------------------
ตอนแรกว่าจะไม่เม้นเยอะ แต่ย้อนไปอ่านแต่แรกแล้วมันขึ้น :fire:
ฟ่างชวนเหมไปดูหนัง
พี่เหม : พรุ่งนี้พี่ไม่ว่าง เอาไว้วันอื่นได้ไหม วันอาทิตย์พี่นัดกับพวกไอ้อั๋นไว้
เหมชวนฟ่างไปทะเล
ฟ่าง : [เอ่อ... แล้วถ้าฟ่างชวนเพื่อนไปด้วยได้ไหมครับ] ฟ่างถามเสียงอ่อย คงจะเกรงใจเพื่อนๆ และไม่อยากจะขัดใจผม [แต่ ถ้าพี่เหมไม่สะดวก ฟ่างไม่ชวนก็ได้ครับ...]
ไอ้พี่เหมมมมม ฉันยังไม่ยกโทษให้แกแล้วกันงั้น :z6:
-
การตัดสินใจของฟ่าง ดูท่าว่า....พี่เหมคงต้องจีบฟ่าใหม่แล้วละ
-
:z13:
เรื่องนี้ท่าทางจะไม่สั้น เพราะคนอ่านแรงทุกคน :laugh:
เห็นด้วยอย่างยิ่งคะ
-
ถรุยส์ ไอ้พี่เหม สัน.... ตั้งแต่แรกซินะ
ไอ้ผู้ชายเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้
มิวคนเค้าไปมีอนาคต ก็เลิก โครตเห็นแก่ตัว
กับน้องฟ่าง รู้ว่าน้องรู้สึกยังไง จับจุดน้องถูก ก็เลยคงเห็นว่าน้องว่าง่าย ยอมตัวเองทุกเรื่อง เหมาะสมกับตัวมั้ง ไม่เหมือนมิว ที่แข็งไม่ลงให้กับตัวเอง
สรุป พี่เหม มรึงก็รักแค่ตัวแหละหว่ะ :angry2: :angry2: (แอร๊ยยยยย ขออภัยที่หยาบคาย)
-
สรุปคือคำว่าเรื่องสั้นนี้คือมาต่อทีละนิดใช่ม้ายยยยยยยยย
ทรมานแท้
มีโหวตนิยายทรมานคนอ่านม่ะ เรื่องนี้เลย.
มาต่อเร็วๆนะค่ะเรียนไม่รู้เรื่อง ค้างคาใจ (ว่าไปนั่น). อิอิ
-
กลัวการตัดสินใจของฟ่างจริงๆ
แต่คาดว่าพี่เหมคงไม่วางเฉย
ยอมให้ฟ่างหันหลังให้แต่โดยดี
ทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรจนสุดความสามารถหรอกมั้ง
เสียมิวไปแล้ว เกือบเสียฟ่างไปอีก จะไม่เกิดกระบวนการเรียนรู้เลยเหรอ
-
คนแต่งทิ้งท้ายไว้น่ากลัวมาก แต่ก็นั่นแหละอย่างที่คนแต่งบอก
ฟ่างไม่ได้รับรู้เหมือนคนอ่านอย่างเรานี่หว่า ว่าเหมคิดอะไร ยังงัย
-
อ่านท่อนสุดท้ายแล้วไปไม่เป็น
แต่ลึก ๆ ก็ยังอยากให้ทำความเข้าใจกันก่อนนะ
แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะเอายังไง
บอกตรง ๆ กลัวจบไม่สวยเอามาก ๆ อะ :sad11:
:pig4: คะ
-
เหมคงปฏิเสธไม่ได้ว่าเข้าใกล้น้องเพราะเหมือนคนรักที่จากไป
แต่สิ่งที่ต่างกันโดยสิ้นเชิงของคนสองคนก็คือ เหมบังคับน้องได้ ในขณะที่ทำกับอีกคนไม่ได้
เพราะรู้ว่าน้องรักและยอมตามใจเลยใช้สิทธิ์นั้นที่ทำไม่ได้กับอีกคนจนเหลิง ลืมสำรวจความรู้สึกที่แท้จริงว่าแค่ถูกใจน้องหรือมากกว่านั้น
วันเวลาที่อยู่กับน้องคงผ่านไปเอื่อยๆ สบายๆ ไม่ได้เร่งเร้าให้เหมต้องมาพิจารณาสถานะน้อง(ในใจ)อย่างแท้จริง
ก็อย่างที่อ่านแล้วจับบรรยากาศระหว่างสองคนได้ว่าเวลาอยู่ด้วยกันนั้นราบรื่นแค่ไหน และน้องเองก็ไม่ใช่คนประเภทที่จะเร่งเร้าให้อีกฝ่ายย้ำฐานะตัวให้ชัดเจนอะไรด้วย
จนวันที่คนเก่ากลับมา แม้จะเคยออกปากว่าถ้าอีกฝ่ายจากไปถือว่าจบกัน แต่เอาจริงๆ นั่นมันก็แค่ข้ออ้างเพื่อรั้งไม่ให้ไป
ถึงจะจากกันในช่วงเวลาที่น้ำต้มผักเริ่มจืดจาง แต่ก็ไม่ได้แปลว่าทั้งสองหมดรักต่อกัน
ไม่แปลกเลยถ้าการกลับมาของมิวจะทำให้เหมไขว้เขว ในเมื่อคนนึงเป็นรักแรกที่คบกันมายาวนาน แต่อีกคนเพิ่งได้ใกล้ชิด เป็นใครจะไม่หวั่นไหวบ้าง.... เป็นเราก็คงต้องขอเวลาพิสูจน์หัวใจตัวเองพักใหญ่เลยทีเดียว
เหมเองอาจจะดูเหมือนประชดประชันมิวโดยการพาน้องมาให้กลุ่มเพื่อนรู้จักในวันที่มิวกลับมา
แต่หากมองในอีกมุม การเปิดตัวน้องก็แสดงถึงพื้นที่ข้างกาย ณ ปัจจุบัน ให้รู้ว่าเขาไม่ได้ตัวเปล่าอีกแล้ว
มันคงจะง่ายกว่ามากหากปกปิดการมีอยู่ของน้องแต่แรกเมื่อใจฝักใฝ่จะกลับไปหาคนเก่า แต่ที่เหมไม่ทำ แปลว่าพื้นที่ในใจส่วนนึงก็คงมีน้องไปจับจองอยู่ไม่มากก็น้อย
จุดแตกหักในใจน้องก็คงเพราะตัวเหมเองที่ไม่ชัดเจน ทำอะไรลับหลังโดยไม่ให้รับรู้ แล้วยังบวกกับการกระทำของผู้หวังดีที่ประเดประดังเข้ามา
ไม่ได้คิดว่าเหมถูก แต่น้องคงลืมไปว่าเหมที่ตนรู้จักนั้นเป็นอย่างไร เคยเป็นคนช่างพูดช่างอธิบายรึเปล่า แล้วตัวน้องเองเคยช่างถามช่างซักไซร้เรื่องของอีกฝ่ายรึเปล่า ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปเพราะน้องเริ่มรู้การมีตัวตนของมิวต่างหาก ถ้าไม่รู้ ฟ่างจะต้องทุรนทุรายเพราะคิดว่าเหมเปลี่ยนไปมั้ย.....
แต่การที่น้องตัดสินใจเดินจากมา มันก็เหมือนเป็นจุดเริ่มที่ทำให้เหมต้องกลั่นกรองจิตใจตัวเองให้ชัดเจน เพราะหากน้องทนอยู่ในฐานะเดิมโดยไม่เรียกร้องไปเรื่อยๆ สุดท้ายคนที่เหมจะตัดสินใจเลือกอาจเป็นรักแรกก็เป็นได้
การหายไปของคนข้างกายคงทำให้เหมตาสว่างขึ้น ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองมากขึ้น ทันทีที่ได้คนที่หายไปกลับคืนมา
แต่ทั้งนี้ไม่รู้ว่าการเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้จะช้าเกินไปรึเปล่าในความรู้สึกของใครอีกคนที่รู้ตัวว่าเป็นเพียงตัวสำรองเสมอมา
หากน้องไม่ยอมกลับไปยืนเคียงข้างดังวันเก่า คงต้องเป็นหน้าที่ของเหมที่จะเดินเข้าหาน้องเองแล้วล่ะ เริ่มนับหนึ่งใหม่ก็ไม่สาย เพราะมันคงลบล้างคำว่า "ตัวแทน" ในใจน้องได้ไม่วันใดก็วันนึง
โอ้โหหห ตกกะใจ นี่เดี๊ยนเขียนเรื่องสั้นหรือนี่ เม้นต์ได้ยาวมากกกกก
จริงๆ อยากบรรยายอะไรอีกมากมายหลังได้อ่านและอินกับตัวละครเรื่องนี้งอมแงม
แต่เกรงใจ เอาไว้ตอนจบค่อยใส่ทีเดียว ฮ่าๆๆ
ปล.ไม่รู้ว่าเรามองตัวละครได้ลึกซึ้งแค่ไหน แต่ก็เป็นมุมมองจากคนอ่านคนนึงเท่านั้นจ้า (ยิ้ม) รอ ร๊อ รอ ต่อปายยยยยยยยยยย
-
พี่เหมคนก่อนเหมือนแอบเจ้าเล่ห์นะ จับจุดน้องได้หมดและเอามาใช้ :angry2:
แต่ปัจจุบันดูนิ่งเฉย ไม่ค่อยพูดหรือแสดงออกเท่าไร หลากอารมณ์มาก :เฮ้อ:
แอบหวั่นใจว่าฟ่างจะชิ่งแน่นอน เหมือนรักแต่อยู่ด้วยแล้วต้องเจ็บอีกก็ไปซะดีกว่าประมาณนี้หรือเปล่า คาดเดาไปเรื่อยเลย ลุ้นอ่ะ แต่ถ้าเหตุผลไอ้พี่เหมในการที่จะรั้งไว้ฟังไม่เข้าท่าก็ไปเถอะจ๊ะ :กอด1:
-
อ่านแล้วรู้สึกพี่เหมเห็นแก่ตัวอ่ะ
ไม่อยากให้น้องคืนดีเลย
-
รีบๆๆง้อฟ่างหล่ะ คุณเหม ไม่งั้นจะโดนไม่ใช่น้อย :beat: ตอนนี้น่ารักอะเขินแทนฟ่าง :o8: :o8: :o8:
ขอบคุณมากค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
ยังไม่ขอเดาในความรู้สึกของเหมว่าจริงๆแล้วเป็นอย่างไร แต่เราขอเป็นกลางละกัน ไม่อยากให้เลิกกัน เพราะอย่างน้อยการที่เหมกับฟ่างอยู่ด้วยกันแค่สองคน มันก็มีความสุขอยู่และดูเหมือนจะมากด้วย แต่การที่ฟ่างรู้สึกว่ามาเป็นตัวแทนของมิวนั้น ในครั้งแรกที่เจอกันอาจจะใช่ แต่พอคบกับอย่างน้อยเหมก็ดูแลฟ่างดีและไม่เคยเปรียบเทียบฟ่างกับมิว คนเรานิสัยแต่ละคนไม่เหมือนกัน การที่ไม่พูดก็ไม่ได้แสดงว่าไม่รักหนิ แต่ที่เหมให้เวลากับมิวมากหลังจากมิวกับมา คงเหมือนคนที่ตื่นเต้นหลงระเริง ยิ่งรู้ว่ามิวเองก็ยังมีใจอยู่ด้วยยิ่งโหยหาจนลืมฟ่าง แต่ก็ไม่รู้อีกนั่นล่ะว่าเหมรักใครระหว่างฟ่างกับมิว แต่ถ้าจะโทษเหมที่เป็นคนไม่ยอมพูด ก็ต้องโทษฟ่างด้วยว่าสงสัยแล้วทำไมไม่ถาม ถ้าคนเขียนจะเขียนให้มิวเป็นตัวเอกแทนฟ่าง เราคนอ่านก็คงมองในอีกมุมหนึ่งเหมือนกัน เหมือนที่เพื่อนเหมมอง และก็โทษมิวไม่ได้ด้วยที่ทิ้งเหมไป เพราะใครก็อยากมีความก้าวหน้า แต่ละคนมีจุดยืนและนิสัยไลท์สไตส์เป็นของตัวเองทั้งนั้น เพราะฉะนั้นสำหรับเราเรื่องนี้ไม่มีใครผิด และไม่มีใครน่าสงสารกว่าใคร ทุกคนล้วนแล้วแต่มีปมที่ผูกกันเองทั้งนั้น แต่ยังไงเราก็ยังอยากให้ฟ่างอยู่กับเหม และอยากให้พูกคุยกันให้เคลียร์ ทนอยู่กันอย่างอึดอัดมันไม่ดีหรอก
-
พี่เหม
ฟ่างไม่ใช่ตุ๊กตานะ ที่จะกอด จะจูบ จะฟัดน่ะ
ถึงแม้เขาจะยอมก็เหอะ
-
พี่เหมปล่อยฟ่างไปนี่ถือโง่มาก :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :m31:
ลุ้นให้เป็นตัวจริงซะทีนะ ^^
-
พี่เหมแป้กแน่ คนกำหนดชะตาพี่เหมเค้าว่างี้อะ 55555555555555555555555555555555555555555555555555
Note:
Side Story ไม่มีผลกับการตัดสินใจของฟ่างในตอนจบ 'เป็นได้แค่ตัวแทน'
แม้จะมีเหตุผลมากมายมา support ความผิดพลาดของพี่เหมที่เกิดขึ้นในครั้งนี้
แต่... ฟ่างมันได้มาอ่านด้วยซะที่ไหนหละ กร๊ากกกกกก
-
ฟ่างเอ้ย ไม่น่าทำตัวเป็นของตายเลย อีพี่เหมถึงได้ทำไรไม่คิดถึงใจเรา :z10:
-
:-[ :-[
-
คนแต่งคะ เรารอน้ำตาพี่เหมคืนนี้อยู่นะคะ
( ขอติ๊ต่างว่าพี่เหมอกหักแน่ตั้งแต่ตอนนี้เลยแล้วกัน
มาอ่านพาร์ทพี่เหมอีกรอบแล้วเราหมั่นไส้เกิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนน )
คอยดูนะ ตอนมิวไปไม่ร้อง จะมาร้องตอนน้องไปนี่แหละค่ะคุณเหม
แต่จะโทษใครไม่ได้นะ ความผิดตัวเองทั้งนั้น อิอิ
นี่เราอินเกินไปหรือเปล่า... ขอโทษนะคะ T-T
-
แหนะ จัดหนักจนได้
หึหึ
-
เอาอีก
-
กดโหวตไม่ได้ 555 จริงๆจะบอกว่าไม่ค่อยอยากรู้เหตุผลพี่แกเลย กัวจะทำให้เกลียดมากกว่าเดิมมากกว่า แล้วลงท้ายฟ่างก้เลือกพี่แก เหอะๆ ดูเปนคนคิดถึงแต่ตัวเองมากกว่าคนอื่นนะ
-
มารอตอนต่อไปค่ะ :o12:
-
คนดีชอบแก้ไข คน.........ชอบแก้ตัว
พี่เหมเลือกเอาเองนะว่าจะเป็นคนประเภทไหน
ไม่ไหวจะเคลียร์เลยพี่เหมเอ๊ย
แต่ละอย่างที่พี่คิดและกระทำ
มันยิ่งตอกย้ำให้รู้ว่าพี่เลวมาก :angry2:
-
รักบังตาถึงได้ยอมง่ายๆไปซะหมด
แต่ก็นะเด็กหรือจะไปหนุ่มๆแบบนั้น
-
ความรู้สึกแรกของพี่เหมที่มีต่อฟ่างคงแค่ชอบ เอ็นดู แต่ยังไม่ได้รัก
แต่อยู่ด้วยกันไปห้าเดือนหกวัน คงต้องเกิดความผูกพันขึ้นมาบ้างล่ะ
คงเป็นฟ่างที่ต้องตัดสินใจว่าจะให้อภัยและให้โอกาสเหมหรือไม่
ในขณะเดียวกันก็ต้องยอมรับว่าจะให้เหมลืมรักครั้งแรกที่ยาวนานขนาดนั้นไปเลย คงเป็นไปไม่ได้
แต่ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมและการแสดงออกของเหมแล้ว
ถ้ายังทำกับฟ่างเหมือนไม่ตัวตนแบบสองเดือนที่ผ่านมา ก็ป่วยการที่จะยื้อไว้ี่
หากกลับมาดีกัน คิดว่าฟ่างคงรักพี่เหมได้อย่างมีสติมากขึ้น
คงไม่มีอะไรที่จะทำให้ทุกข์และเสียใจได้มากกว่าเหตุการ์ที่ผ่านมานี้อีกแล้ว
ถ้ามันจะเกิดขึ้นอีก ฟ่างก็จะผ่านมันไปได้
-
:seng2ped:
เป็นได้เพียง แค่เงา เรารู้อยู่
เลือนลางสู้ โครงร่าง ตัวอย่างเขา
ตัวตนจริง ปิดไฟ ไล่ร่างเงา
ก็เหลือเพียง แค่ตัวเขา กับตัวเธอ
หมดเวลา คุณค่าเงา ไร้ประโยชน์
เธอลิงโลด โปรดตัวจริง ไม่ทิ้งเผลอ
หมดเวลา เงาไม่ใช่ ไม่อยากเจอ
เขาและเธอ ไม่มีฉัน นั่น..ตัวแทน
:a5: รักหรือ..คือเสียดาย ไอ่พี่เหม
รักหลอกๆ แค่แกล้งบอกว่ารัก
ขอบคุณครับ เรนโบว์
-
อยากอ่านใจจะขาดแล้วค่ะ อยากอ่านทั้งสองแบบเพราะนอกจากจะได้อรรถรสแล้วยังได้เห็นความคิดทั้งสองแบบทำให้ต่อไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็จะได้คิดว่าสิ่งที่เห็นอาจไม่ใช่อย่างที่เป็น ดูอย่างพี่เหมเรื่องนี้ ใส่แหวนไว้ที่คอเพื่อเตือนใจไม่ใช่ด้วยรัก :เฮ้อ: คือเออะ..ใครจะไปคิดออก แต่ก็รู้สึกว่าพี่เหมทำหลายๆอย่างที่คนอ่านยังไม่เข้าใจค่ะ รบกวนต่อเร็วๆนะคะ :pig4:
-
รอการตัดสินใจของฟ่าง
แอบลุ้นว่าเหมน่าจะทำอะไรที่ทำให้ฟ่างมั่นใจ
ว่าฟ่างไม่ใช่ตัวแทนของใครแน่ๆ (แอบเชียร์เหม)
-
โอ้ยยย
ถ้าไม่ได้รักแล้ว
ทำไม่แสดงออกให้ชัดเจน
จะเก็บแหวนไว้อยู่ทำไม
:z10: :z10: :z10:
-
รักคนแต่งจังค่าาาา
-
ความรู้สึกแรกของพี่เหมที่มีต่อฟ่างคงแค่ชอบ เอ็นดู แต่ยังไม่ได้รัก
แต่อยู่ด้วยกันไปห้าเดือนหกวัน คงต้องเกิดความผูกพันขึ้นมาบ้างล่ะ
คงเป็นฟ่างที่ต้องตัดสินใจว่าจะให้อภัยและให้โอกาสเหมหรือไม่
ในขณะเดียวกันก็ต้องยอมรับว่าจะให้เหมลืมรักครั้งแรกที่ยาวนานขนาดนั้นไปเลย คงเป็นไปไม่ได้
แต่ขึ้นอยู่กับพฤติกรรมและการแสดงออกของเหมแล้ว
ถ้ายังทำกับฟ่างเหมือนไม่ตัวตนแบบสองเดือนที่ผ่านมา ก็ป่วยการที่จะยื้อไว้ี่
หากกลับมาดีกัน คิดว่าฟ่างคงรักพี่เหมได้อย่างมีสติมากขึ้น
คงไม่มีอะไรที่จะทำให้ทุกข์และเสียใจได้มากกว่าเหตุการ์ที่ผ่านมานี้อีกแล้ว
ถ้ามันจะเกิดขึ้นอีก ฟ่างก็จะผ่านมันไปได้
อร๊าาาายยยย~ ถูกใจ คิดเหมือนกันเลย ใจเราอยากให้กลับมารักกันนะ
ความรักคือการให้อภัย อย่างน้อยถ้ารักกันก็น่าจะให้อภัยกันได้ในความผิดครั้งแรก
(หากไม่สามารถให้อภัยได้ พึงระลึกไว้ว่าได้เกิดความเกลียดและต้องการเอาชนะขึ้นแล้ว)
นับว่าเป็นครั้งแรก เพราะไม่เคยเกิดเหตุใดๆ มาก่อน มาเกิดแบบทีเดียวก็ตูมใหญ่เลย
(เพราะเก็บสะสมไว้ ไม่ยอมเคลียร์ เรื่องราวมันเลยทับถม จนกลายเป็นระเบิดลูกใหญ่)
ฉะนั้นหากยังรักกันอยู่จริงๆ ก็ควรที่จะปรับความเข้าใจกันก่อน (ในทุกๆ เรื่อง)
ต้องการให้อีกฝ่ายทำอะไร ยังไง แบบไหน ก็ตกลงกันให้เข้าใจชัดเจนกันไปเลย
แล้วหลังจากนี้หากมีกรณีเดิมเกิดขึ้นอีก ถึงตอนนั้นจะทางใครทางมันก็สุดแล้วแต่
สุดท้ายแล้วเรื่องนี้จะสิ้นสุดลงไปในทิศทางใด อย่างน้อยๆ ก็เก็บเอาความผิดพลาดครั้งนี้
เป็นบทเรียนไว้คอยเตือนในการดำเนินชีวิตร่วมกัน(?)และฝ่าฟันอุปสรรคเพื่อก้าวต่อไปด้วยกัน(?)
-
ดูแล้วพี่เหมก็รู้ว่าตัวเองเป็นคนสำคัญมากสำหรับฟ่างแต่ก็ยังพาฟ่างไปเจอมิว นิสัยไม่ดีจริงๆเลย น่า :z6:
รอต่อไปว่าฟ่างจะตัดสินใจยังไง
-
เข้ามารอบสุดท้ายก่อนจะไปนอน
แอร้ๆๆๆๆ พี่เหมมาแล้ว
มันอาจจะเจ๊บปวดบ้าง แต่บางครั้งความรักต้องให้เวลาและให้โอกาสกับมัน
ไม่ว่าพี่เหมจะทำน้องเจ็บยังไง
ก็ยังอยากให้เลือกจบแบบมีความสุข เพราะนั่นหมายถึงความสุขของฟ่างด้วย
มาเร็วๆนะคะ เอาแบบยาวๆเยอะๆ 5555
-
ม่ายยยยย เราจะยังไม่ยอมยกโทษให้เฮียเหม
จนกว่าจะรู้ว่าในสองเดือนที่มิวกลับมา
ทำไมเฮียเหมต้องไปกับมิว
ทำไมถึงทิ้งขว้างให้ฟ่างต้องรอ
ทำไมถึงไปดูหนังกับมิว
ทำไมถึงทำให้ฟ่างต้องเสียใจขนาดนี้...
ถึงจะพอเดา(แบบเข้าข้างตัวเอง) ได้ว่าจริงๆแล้วพี่เหม
คงไม่ได้เจตนา (แต่เดี้ยนทนไม่ได้ค๊า)
ถ้าพี่เหมไม่ยอมอธิบายอะไรให้ฟ่างได้รู้บ้างล่ะก็
จะยุให้ฟ่างทิ้งเฮียเหมอีกสักรอบ ชิส์
.
.
.
.
เหมือนจะเยอะไปนิด อ่ะแหม...เค๊าอินนี่นา อิอิ
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อจร๊า
จุ๊บๆๆ
-
รอน้องฟ่างอ่ะ เมื่อไหร่น้องจะมาขอรุ็คำตอบน้องก่อนยังไม่อยากจะรู้ว่าอิพี่เหมคิดอะไรเพราะยังไม่ถึงตอนที่ทำไมทำชั่วให้ฟ่างเสียใจขนาดนั้นได้สักทีขี้เกียจรออีพี่เหมแล้ว อยากเจอน้องมากกว่า ส้าธุขอให้เราได้สมน้ำหน้าอีพี่เหมแบบสะใจสักทีเถอะ 555
-
อ่านพาร์ทพี่เหมเหมือนไม่ได้รักมิวแล้ว แต่การแสดงออกของพี่เหมมันไม่ใช่นะคะเนี่ย
เจ็บแทนน้องฟ่างสุดๆก็ตอนที่ไปเจออิพี่เหมกะมิวที่พากันไปดูหนังเนี่ย ทำงั้นได้ไงอ่ะพี่เหม
ไม่รู้แหละยังไม่ไว้ใจอิพี่เหมหรอก ทำน้องเจ็บมาเยอะ ถ้าไม่อธิบายให้เคลียร์ก็ไม่ต้องมายุ่งกะน้องอีกเลย
-
อ่านตอนนี้ก็ใช้ว่าจะเข้าใจเหมมากขึ้นนะ แต่หมั่นไส้มากกว่า ก็สมควรที่น้องจะไม่เข้าใจแหละ
คิดอย่าง ทำอีกอย่าง ไหนบอกไม่สนใจ แต่ก็ไม่ไหนมาไหนด้วยจนลืมน้อง
ทำงี่ได้ไง ตอนนี้นะก็ยังไม่อยากให้น้องอภัยให้ง่ายๆ
-
เท่าที่อ่าน พี่เหมก็ดูรักและเป็นห่วงฟ่างเหมือนกัน อย่างตอนช่วยทำโปรเจค
แต่อย่างว่า คนเราบางทีก็เห็นค่า เมื่อของกำลังหลุดลอยไป
เรื่องเข้าใกล้จุดเริ่มต้นของเรื่องแล้ว
รออ่านเหตุผลของพี่เหมสำหรับเหตุการณ์ที่เกิดในช่วงสองเดือนก่อนฟ่างจะหนีไป
แต่ก็อย่างที่คนเขียนว่า ถ้าพี่เหมไม่พูด ฟ่างก็ไม่รู้หรอกเพราะไม่ได้มาอ่าน
แต่ถ้าฟ่างกล้าถาม ก็อาจทำให้เคลียร์ Cut ชัดเจนได้นะ
รอ รอ รอ ....อ่านไปแล้วก็อยากให้มาต่ออีกจังค่ะ
-
อิพี่เหม จริงๆก้อรักน้องใช่มะ อธิบายไปสิ บอกน้องไป เริ่มเชียร์พี่เหมแล้ว :z2: :z2:
-
เหมคงปฏิเสธไม่ได้ว่าเข้าใกล้น้องเพราะเหมือนคนรักที่จากไป
แต่สิ่งที่ต่างกันโดยสิ้นเชิงของคนสองคนก็คือ เหมบังคับน้องได้ ในขณะที่ทำกับอีกคนไม่ได้
เพราะรู้ว่าน้องรักและยอมตามใจเลยใช้สิทธิ์นั้นที่ทำไม่ได้กับอีกคนจนเหลิง ลืมสำรวจความรู้สึกที่แท้จริงว่าแค่ถูกใจน้องหรือมากกว่านั้น
วันเวลาที่อยู่กับน้องคงผ่านไปเอื่อยๆ สบายๆ ไม่ได้เร่งเร้าให้เหมต้องมาพิจารณาสถานะน้อง(ในใจ)อย่างแท้จริง
ก็อย่างที่อ่านแล้วจับบรรยากาศระหว่างสองคนได้ว่าเวลาอยู่ด้วยกันนั้นราบรื่นแค่ไหน และน้องเองก็ไม่ใช่คนประเภทที่จะเร่งเร้าให้อีกฝ่ายย้ำฐานะตัวให้ชัดเจนอะไรด้วย
จนวันที่คนเก่ากลับมา แม้จะเคยออกปากว่าถ้าอีกฝ่ายจากไปถือว่าจบกัน แต่เอาจริงๆ นั่นมันก็แค่ข้ออ้างเพื่อรั้งไม่ให้ไป
ถึงจะจากกันในช่วงเวลาที่น้ำต้มผักเริ่มจืดจาง แต่ก็ไม่ได้แปลว่าทั้งสองหมดรักต่อกัน
ไม่แปลกเลยถ้าการกลับมาของมิวจะทำให้เหมไขว้เขว ในเมื่อคนนึงเป็นรักแรกที่คบกันมายาวนาน แต่อีกคนเพิ่งได้ใกล้ชิด เป็นใครจะไม่หวั่นไหวบ้าง.... เป็นเราก็คงต้องขอเวลาพิสูจน์หัวใจตัวเองพักใหญ่เลยทีเดียว
เหมเองอาจจะดูเหมือนประชดประชันมิวโดยการพาน้องมาให้กลุ่มเพื่อนรู้จักในวันที่มิวกลับมา
แต่หากมองในอีกมุม การเปิดตัวน้องก็แสดงถึงพื้นที่ข้างกาย ณ ปัจจุบัน ให้รู้ว่าเขาไม่ได้ตัวเปล่าอีกแล้ว
มันคงจะง่ายกว่ามากหากปกปิดการมีอยู่ของน้องแต่แรกเมื่อใจฝักใฝ่จะกลับไปหาคนเก่า แต่ที่เหมไม่ทำ แปลว่าพื้นที่ในใจส่วนนึงก็คงมีน้องไปจับจองอยู่ไม่มากก็น้อย
จุดแตกหักในใจน้องก็คงเพราะตัวเหมเองที่ไม่ชัดเจน ทำอะไรลับหลังโดยไม่ให้รับรู้ แล้วยังบวกกับการกระทำของผู้หวังดีที่ประเดประดังเข้ามา
ไม่ได้คิดว่าเหมถูก แต่น้องคงลืมไปว่าเหมที่ตนรู้จักนั้นเป็นอย่างไร เคยเป็นคนช่างพูดช่างอธิบายรึเปล่า แล้วตัวน้องเองเคยช่างถามช่างซักไซร้เรื่องของอีกฝ่ายรึเปล่า ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปเพราะน้องเริ่มรู้การมีตัวตนของมิวต่างหาก ถ้าไม่รู้ ฟ่างจะต้องทุรนทุรายเพราะคิดว่าเหมเปลี่ยนไปมั้ย.....
แต่การที่น้องตัดสินใจเดินจากมา มันก็เหมือนเป็นจุดเริ่มที่ทำให้เหมต้องกลั่นกรองจิตใจตัวเองให้ชัดเจน เพราะหากน้องทนอยู่ในฐานะเดิมโดยไม่เรียกร้องไปเรื่อยๆ สุดท้ายคนที่เหมจะตัดสินใจเลือกอาจเป็นรักแรกก็เป็นได้
การหายไปของคนข้างกายคงทำให้เหมตาสว่างขึ้น ยอมเปลี่ยนแปลงตัวเองมากขึ้น ทันทีที่ได้คนที่หายไปกลับคืนมา
แต่ทั้งนี้ไม่รู้ว่าการเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้จะช้าเกินไปรึเปล่าในความรู้สึกของใครอีกคนที่รู้ตัวว่าเป็นเพียงตัวสำรองเสมอมา
หากน้องไม่ยอมกลับไปยืนเคียงข้างดังวันเก่า คงต้องเป็นหน้าที่ของเหมที่จะเดินเข้าหาน้องเองแล้วล่ะ เริ่มนับหนึ่งใหม่ก็ไม่สาย เพราะมันคงลบล้างคำว่า "ตัวแทน" ในใจน้องได้ไม่วันใดก็วันนึง
โอ้โหหห ตกกะใจ นี่เดี๊ยนเขียนเรื่องสั้นหรือนี่ เม้นต์ได้ยาวมากกกกก
จริงๆ อยากบรรยายอะไรอีกมากมายหลังได้อ่านและอินกับตัวละครเรื่องนี้งอมแงม
แต่เกรงใจ เอาไว้ตอนจบค่อยใส่ทีเดียว ฮ่าๆๆ
ปล.ไม่รู้ว่าเรามองตัวละครได้ลึกซึ้งแค่ไหน แต่ก็เป็นมุมมองจากคนอ่านคนนึงเท่านั้นจ้า (ยิ้ม) รอ ร๊อ รอ ต่อปายยยยยยยยยยย
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด~ ถูกใจเม้นต์นี้ด้วย แบบว่าตรงใจเราทุกประเด็นจริงๆ
(เปิดใจให้กว้าง อย่าเพิ่งตัดสินอะไรจากการมองเพียงด้านเดียว)
-
ยกมือกุมแหวนที่ห้อยอยู่กับคออย่างใจลอย... ผมควรจะดีใจที่คนที่ผมรักที่สุดกลับมาเสียที แต่มันกลับกลายเป็นว่า ความว่างเปล่าเท่านั้นที่มี
รู้สึกว่างเปล่า แล้วทำไมเอ็งไม่ถอดแหวนทิ้งไปล่ะไอ้พี่เหมมม ซึนได้โล่ อยากพ่นไฟใส่หน้า :m31: :m31: :m31:
-
เข้ามาอ่านเม้นต์ประหนึ่งเป็นคนเขียนซะเอง กร๊ากกกกกก :laugh:
แต่ละคนยังจัดเต็มเหมือนเดิม :laugh:
อิพี่เหม แกไม่พูดแล้วน้องมันจะรู้มั้ย :angry2: ซึนได้โล่ห์จริงๆ :m31:
-
ใกล้แล้วๆ ใกล้จะรู้ความคิด ความรู้สึก และการกระทำของเหมแล้ว
ว่าให้สองเดือนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นที่ทำกับฟ่างแบบนั้น
-
ยิ่งอ่านยิ่งลุ้นกับคำตอบของฟ่าง มันจะเป็นยังไงนะ
แต่ว่าอิพี่เหม เอ็งรักน้องฟ่างชิมิ ใช่มะ ขอชัดๆ
-
:เฮ้อ:
ถ้าจะแย่ ก็ให้แน่ แย่ให้สุด
ถ้าจะหลุด หลุดให้หมด งดสงสาร
ถ้าจะลืม ลืมให้จริง อย่าทิ้งนาน
อย่ากล่าวขาน ชื่อของเขา ให้ได้ยิน
อย่าโลเล เฉไฉ เป็นไม้เลื้อย
อย่าพูดเรื่อย ทำตัวรั่ว กลัวติฉิน
อย่าทำลาย ความไว้ใจ เพราะเคยชิน
จะสูญสิ้น ไม่มีกู รู้ไว้เลย
ให้เป็ด +1 เรนโบว์..ขอบคุณที่ไม่ปล่อยให้ค้างคา
:3123: หุหุ
-
หวังว่าแหวนที่เก็บไว้แค่เพื่อใช้เตือนใจว่าเคยเจ็บเพราะใครบางคนนะ :เฮ้อ:
โอยยยย อยากอ่านต่ออีกมากๆ เลยค่า มาอีกสักตอน สองตอน สามตอน.... ได้ม๊าาาาา (ไม่ได้โลภเลยนะเนี่ย)
-
อ่านรวดเดียวมาถึงตอนนี้เลยจ้า
แต่เก่งมากกกกก
ช่วงนี้ฟ่างเศร้า
หมั่นใส่พี่เหมสุดๆ
แอบดีใจเบาๆ
ที่มาตอนความในใจของพี่เหมแล้ว
ถ้าเจอตอนน้องเศร้านี่ขาดใจแน่ๆ
ลุ้นสุดๆเลย
-
กำลังอ่านเรื่องในมุมของน้องฟ่าง อยู่ๆ ก็นึกถึงเพลงๆ นึงขึ้นมาซะงั้น
“ผมจะไม่ตอบ สิ่งนี้ที่คุณถามมานาน ว่าทำไม
ทำไมจึงยอมให้เธอ และทำไมอภัยให้เธอ
เธอจะทำให้ต้องเสียใจ ทำไมยังทนเสียใจ ทำไมยังยอมยกโทษให้เธอ
ขอถามคุณดีกว่า ว่าเคยรักใครมั๊ยสักคนอย่างแท้จริง
คนที่คุณยอมทั้งใจและคุณจะขาดเขาไม่ได้
เขาจะทำให้คุณเสียใจ จะทำให้คุณช้ำใจ คุณยังยอมเข้าใจเสมอ
หากคุณรักใครสักคนด้วยชีวิตที่คุณมี คุณนั้นจะยินดีอภัยให้เขา
จะเลวร้ายสักเท่าไหร่ ก็ยังเห็นว่ามันเบา เพราะรักที่คุณมีให้เขามันมากมาย
ขอถามคุณดีกว่า ว่าเคยรักใครมั๊ยสักคนอย่างแท้จริง
คนที่คุณยอมทั้งใจและคุณจะขาดเขาไม่ได้
เขาจะทำให้คุณเสียใจ จะทำให้คุณช้ำใจ คุณยังคงยอมเข้าใจเสมอ
หากคุณรักใครสักคนด้วยชีวิตที่คุณมี คุณนั้นจะยินดีอภัยให้เขา
จะเลวร้ายสักเท่าไหร่ก็จะเห็นว่ามันเบา เพราะรักที่คุณมีให้เค้า
ให้ไปแล้วทั้งหัวใจ ทั้งชีวิตที่คุณมี คุณนั้นยังยินดีอภัยให้เค้า
จะเลวร้ายสักเท่าไหร่ก็ยังเห็นว่ามันเบา เพราะรักที่คุณมีให้เขามันมากมาย”
-
ใครเอาอะไรมาถ่วงปากแกไว้!!!!!
คิดอะไรก็พูดออกไปสิพี่เหมมมมมมมมมม
-
เย้ เย้ มาสองตอนเลย ขอบคุณจ้า ><!!
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก
อยากให้พี่เหมเสียใจบ้างง
แต่ก็อยากให้น้องฟ่างมีความสุข ฮืออออ :serius2:
-
ฟ่างงงงงง
เท่านั้น!!!
รอค้าบบบบ
-
อ่านไซด์แล้ว.....อั๋นแม่งงงงงงงงหวังอะไรแน่นอน
ไม่หวังดีกับมิวออกนอกหน้า ก็หวังตัวน้องฟ่าง
เพื่อนปกติไม่แกว่งปากแบบนี้หรอก
โอ๊ยยยยยยยยยย เพื่อนเราเผาเรือนซะมั้งเนี่ย
-
ไซดฺสตอรี่ของพี่เหมเนี่นึกว่าคนละเรื่องกับน้องฟ่างเลยนะ หวานมากผิดกับตอนเวลาฟ่างเล่าเรื่องเลยอ่ะ ๕๕๕๕๕ :เฮ้อ:
-
อ๊ากกกกกกกกกกกก~ เรื่องที่ค้างคาใจกำลังจะคลี่คลายทีละเรื่อง
ยังไงก็ขอรับรู้มุมมองความคิดและเหตุผลของพี่เหมก่อน ยังไม่ตัดสินใดๆ
(แต่ในใจนี่เรียกว่าโคตรเชียร์ให้กลับมารักกันเลยเถอะ กร๊ากกกกกกกก~)
-
อืม มีแอบหวั่นไหวกับมิวจริงๆด้วย ฟ่างเหมือนเป็นเครื่องมือให้เหมเอาคืนมิว ถึงจะรักฟ่างแต่แบบนี้ก็ไม่ดีนะยะรู้ไหมนายเหม ฟ่างถึงได้หนีไปไง (สมน้ำหน้าว้อย ฮ่า ฮ่า) รอๆ อีก 2 เดือนที่ผ่านมาว่าจะแก้ตัวยังไงต่อ ฟินมาก วันนี้คุณสายรุ้งมาต่อให้เยอะ อิอิ :z2:
-
อ่านพาร์ทพี่เหมแล้วก็ยังหน่วงๆอยู่ดี
ถึงมันจะทำให้เราเข้าใจพี่เหมมากขึ้น แต่ ณ เวลานั้นน้องฟ่างก็เจ็บไปแล้วอ่ะ
ปล.อยากรู้ความรู้สึกของพี่เหมตอนเจอกระดาษที่น้องเขียนว่า "ลาก่อน" รีบมาต่อนะคะ :z2:
-
สนุกสมคำร่ำลือ อิอิ :impress2:
พี่เหมเป็นพระเอก(รึเปล่า?)ที่โคตรรรรรปากหนักเลย ถ่วงด้วยตอม่อรถไฟฟ้าเหรอ
-
คือไม่รู้นะ เหมือนเหมจะแคร์น้อง
แต่มันก็เหมือนมีหมอกจางๆกั้นอยู่
เหมือนจะแคร์ แต่แคร์ไม่สุดยังไงไม่รู้
ดีแล้วละที่น้องเป็นคนเดินออกมาจากตรงนั้น
เผื่อเหมจะนึกได้บ้างว่าใครกันแน่ที่เป็นคนสำคัญ
แล้วใครกันแน่ที่ใจของเหมบอกว่าขาดไม่ได้ ??
อินกับเรื่องนี้มากกก ดูจากกระแสแล้วฮอตฮิตน่าดูทีเดียว 55
รออ่านตอนต่อไปจ้า
ปล. ตอนที่คุณคนเขียนบอกว่า side story ไม่มีผลต่อการตัดสินใจของน้อง
แอบใจหายนิดหน่อย ถึงไม่ค่อยชอบพฤติกรรมของพี่เหมเท่าไหร่
แต่ก็อยากให้สมหวังกัน เพราะตัวน้องเองก็รักพี่เหมด้วย
ลุ้นตัวโก่งงง ._.
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เหตุเกิดจากการไม่พูดกัน
ฟ่างก็ไม่พูดในส่วนของฟาง
(ไอ้)พี่เหมก็ไม่พูดในส่วนของตัวเอง
คิดเองเออเองทั้งสองฝ่าย :เฮ้อ:
-
เพิ่งเห้นว่ามาต่ออีกนิดหน้านี้ด้วย จริงๆ พออ่านพาร์ทพี่เหมแล้วรู้สึกว่าพี่เหมก็ไม่ได้ใจร้ายอะไรขนาดนั้นนะ
ถ้าอ่านแต่พาร์ทฝ่างเราคงเชียร์ให้เลิกกันอ่ะ สงสารฟ่าง แต่พอมาอ่านพาร์ทพี่เหมแล้วแบบว่าใจอ่อนอ้ะ 555555555
ขอเชียร์ "ตัวจริงคือเธอ" นะคะ ฟ่างจะได้แฮปปี้สักที คนดีๆ แบบนี้สมควรได้รับสิ่งดีๆ ค่ะ o13
-
ฟินก่อนนอน เข้ามาเจอตอนใหม่พอดี.
พี่เหมราช น้องข้าวฟ่าง :กอด1:
-
อ่านแล้วไม่ชอบนิสัยตัวละครทั้งฟ่างและเหม ไม่ชอบสักนิด
แต่ก็ติดหนุบหนับกับนิยายเรื่องนี้
เพราะอยากรู้ มาต่อเร็วๆนะคะ คุณนักเขียน ^ ^
-
อิพี่เหม อิผู้ชายปากหนัก รู้สึกยังไง คิดยังไง ทำไมไม่พูดหละคะ ไม่มีใครเค้าเดาใจคุณพี่ได้หรอกนะ ชิ
อ่านพาร์ทอิพี่เหมไป ก็ลุ้นไปแทนฟ่าง เพราะมันใกล้ช่วงที่ฟ่างเจ็บ ก็เลยลุ้นว่ามันเป็นไงกันแน่ ฮ่าๆๆๆ
ถึงพี่เหมจะดูไม่คิดอะไรกับมิวแล้ว แต่ยังค้างคาใจตอนที่ไปดูหนังอยู่
ปล. เค้าเกลียดมิวอ่ะ
-
เจ็บแทนฟ่างเลยอ่ะ พี่เหมทำเกินไปนะ :sad4:
ตอนที่แบบรับโทรศัพท์แล้วเสียงฟ่างร่างเริงนี่เราจุกเลยอ่ะ
แบบอิพี่เหมฉ,าดทุกเรื่อง แต่ดูไม่ออกรึไงว่าฟ่างกำลังปกปิดความรู้สึกอยู่อ่ะ
U_U สงสารฟ่างจัง แต่พี่เหมก็นะ พูดเยอะๆกว่านี้หน่อยยย
-
สงสัยตอนแรกพี่เหมก็คงอยากเอาคืนมิว
แต่พอได้เจอกันบ่อยๆ ความรู้สึกเดิมๆในอดีตก็กลับมา
เลยเขวออกนอกทางไปหน่อยหรือเปล่า
-
วันนี้ได้อ่านสองตอนเลย ขอบคุณคุณเรนโบว์มากนะคะ
ใกล้จะถึงตอนที่เรากำลังลอยคอรอคอยแล้ว
คือคำอธิบายตอนไปดูหนัง กับการที่ไปเจอไปอยู่ด้วยกันกับมิวบ่อยๆ
รวมถึงฉากเด็ดที่พี่เหมมาเห็นกระดาษสั่งลา วู้วๆ
-
ตอนแรกจะด่าอิพี่เหมแล้วววว :z6: แต่พอมาอ่านต่ออีกหน้าก็เปลี่ยนใจ ๕๕๕
ใจนึงก็ลุ้นให้ได้กัน แต่อีกใจนึงก็อยากให้เลิกกัน(สงสารน้องฟ่าง)
แต่ยังไงเราก็รับได้ วุ้วๆ
-
ไม่ปลื้มอยู่ดี เชอะ
ขอแบบยาว ๆ จบพาร์ทตาพระเอกขี้เก็กได้มั้ยอ่ะ อยากเจอน้องฟ่างงงงง >..<
-
ขอบคุณครับ แล้วมาลงอีกนะครับ
-
ทำไมมาสั้นจังอ่าาา อ่านเท่าไหร่ก็รู้สึกว่าไม่พอสักที
หรือเราจะเสพติดนิยายเรื่องนี้ไปซะแล้ว? 5555
-
อ่านตอนนี้เหมือนพี่เหมจะดูดึขึ้น
ขอเชียร์พี่เหมแล้วกัน
-
ถึงว่าทำไมเหมยังคบกับเพื่อนๆพวกนั้นอยู่อีก
คงจะสันดานเหมือนกันถึงคบกันได้นานเลวพอกัน
เหมพ่อคุณ พ่อไก่ได้พลอย ไม่รู้คุณค่าของฟ่างเลย
ดีจริงที่น้องตัดสินใจทิ้งมันไปตั้งห้าเดือนกับอีกหกวัน
ตกลงเหมมันออกมาแก้ไขในสิ่งที่ผิดหรือออกมา
แก้ตัวให้คนอื่นเขาเกลียดเพิ่มขึ้นไปอีก :angry2:
-
พี่เหมมาให้การ หักล้างข้อกล่าวหาบางจุดไปแล้ว
เท่าที่ดู พี่เหมก็เหมือนรู้ว่าน้องรู้สึกยังไง เช่น รู้ว่าน้องพยายามทำเสียงร่าเริง
แต่สงสัยที่พี่เหมไม่รู้ ไม่แน่ใจจะเป็นความรู้สึกตัวเองล่ะมั้ง
ว่าแค่ต้องการแก้แค้นให้มิวเจ็บช้ำ หรือยังรักมิวอยู่
ก็คงต้องรออ่านต่อไป เพราะใกล้จุดเกิดเหตุ เข้าไปทุกที
ขอบคุณคนเขียนที่เข้ามาต่อให้อีกนะคะ
รอติดตามต่อค่ะ ^^
-
:-[ อ่านตอนนี้เเล้วรู้สึกดีต่อพี่เหมเพิ่มขึ้น 5% เอาไปแค่ 5 พอ เพราะยังได้ยินเรื่องใจต้งใจเต้น...
ยังไงซะสุดท้ายก็ทิ้งน้องฟ่างไว้ โกหกน้อง เเล้วไปดูนั่งกับ... ของเก่า เน่าเฟะ(ทำเป็นงอนเอะ ทิ้งไปแล้วจะมาอะไรเเวะ)
โทษของเก่าเน่าเฟะอย่างเดียวก็ไม่ได้... เเป็คเค้าดี เลี้ยงหมาไว้ในปาก ไหนจะพี่เหมที่เอนเอียง หลุดเเบบลืมตัวได้บ่อยๆ...
บ๊ะเจ้า :z10: เหมาะกันมาก เจ็บจำ(แต่ไม่นาน) กับพวกทิ้งข้าวลงพื้นแล้วเก็บมากิน... เหมือนผีเน่ากับโลงผุ...
พี่เหมน่ะรู้ทั้งรู้นะ ไม่ว่ายังไงฟ่างก็ต้องให้อภัย แต่เคยมั้ยสำนึกที่จะรักเเละเเคร์เค้าให้มาก หายใจเป็นฟ่าง อย่างที่ฟ่าง
หายใจเป็นเหมน่ะ ได้เค้ามา สัญญาจะดูแล แต่สุดท้าย จะว่าเพราะใจไขว้เขว้ สับสน เพราะคนเคยรัก เเต่จริงๆเเล้วก็คือ
โลเล โลภมาก อยากคั่วสองเหรอไง... :เฮ้อ: พี่เหมแก้ตัวยังไง ตอนนี้อคติเราก็ยังอยู่ ยิ่งเจอความจริงที่เหมือนจะดี
กล้าหาญยอมรับว่าเห็นแก่ตัว... (จริงๆต้องเติมโลภ และข้อหาล่อลวงน้องฟ่างด้วย==)
ปล. สาบานได้ว่านี่รู้สึกดีเพิ่มขึ้น 5% แล้วจริงๆนะ o18
-
กดบวกให้คุณเรนโบว์ค่ะ ในฐานะที่ทำเราติดงอมแงมได้มากขนาดนี้
ยิ่งอ่านยิ่งเห็นความคิดของเหมมากขึ้น แต่ยังไงน้องก็ไม่ผิด ความกดดันรอบด้านขนาดนี้ ไม่ระเบิดยังไงไหว
ถ้าคิดจะเลือกน้องก็คงต้องยอมทุกอย่างเพื่อรอการให้อภัยจากน้อง
ซึ่งเราคิดว่าจะเป็นอย่างนั้น แต่ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานเท่าไหร่ ถึงจะช่วยเยียวยาจิตใจที่ถูกทำให้ด้านชา กลับมาสดใสเหมือนเดิม
ปล. ยังแอบรอเผื่อคุณเรนโบว์จะเป็นป๋า มาแถมอีกสักตอน อิอิ
-
อยากให้ถึงตอนที่ไม่มีฟ่างแล้วอิพี่เหมมันเป็นยังไง
-
จะเป็นตัวแทน หรือ ตัวจริง
..สนใจด้วยหรือ มันจะต่างกันตรงไหน..
ในเมื่อเหมสารภาพออกมาว่า..จริงๆแล้วก็ยังไม่ลืมเขา
มิวยังมีอิทธิพล เป็นความรักตกค้าง แฝงเร้นอยู่ในห้วงใจ ไม่ได้จางหายไป
พยายามเรียกร้อง ดึงความรู้สึก กระตุ้น บอกตัวเองว่า..ลืมมิวไปแล้ว
ลืมจริงๆ กับ บอกตัวเองให้ลืม
มันต่างกันนะ
ถ้าเป็นฟ่าง..แล้วรู้ว่าพี่เหมเป็นยังงี้
ควรจะดีใจ หรือเสียใจ โฮะโฮะ ลูกหมาตาดำๆที่เพิ่งเกิดยังรู้สึกเลยมั้ง
เจ็บชิ๊บบบบบ กับการรู้ว่า "เขา" พยายามจะลืม "เค้า" โดยใช้ "เรา" เป็นตัวช่วย
ข่วยยยยย เหอะ แท้เหลา
:z3:
:กอด1: ขอกอดเรนโบว์..ซะทีๆ อิอิ
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย
โลเลนี่น่า
ทำน้องเสียใจ
-
เราว่าต้องมีเรื่องเข้าใจผิดกันเปล่า เรื่องที่เหมนัดเจอกับมิว มันเป็นการจัดฉากของมิวและเพื่อนเพื่อให้ฟ่างเจ็บปวดและเข้าใจผิด คิดว่าที่เหมไปเจอมิวในหลายครั้งที่ฟ่างตามไปเจออาจเป็นที่มิวขอร้องอาจมีเหตุผลบางอย่างที่เหมตัดปัญหาไปเจอเพื่อจบๆไปหรือวันนั้นอาจนัดกันหลายคนแต่คนอื่นแกล้งมาช้า คิดว่านิสัยของเหมไม่น่าจะอยากมาเวิ่นเว้อดูหนังฟังเพลงนัดรื้อฟื้นความหลังกับมิว ฮีเป็นพวกไม่สนใจอะไรสนใจใครนอกจากสิ่งที่ตัวเองจะต้องการหรือสน (และตอนนี้คนที่ดึงได้มากที่สุดคือฟ่าง)เอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาล เอาแต่ใจตัวเองเพราะงั้นคิดว่าจบคือจบกับมิวนี่คงหลุดวงโคจรไปแล้ว ยิ่งมิวเป็นคนทิ้งไป เหมยิ่งไม่สนใจอะไร ด้วยความที่พี่เหมเป็นพี่เหมนี่แหละ ในช่วงที่เหมกลับบ้านดึกและไม่ค่อยสนใจฟ่างเท่าไหร่ ช่วงนั้นอาจจะยุ่งกับธุรกิจหรือเปล่า อาจจะกำลังขยายธุรกิจ (เพราะตอนที่ฟ่างกลับจากแพร่เหมก็ได้ย้ายบริษัทไปที่สาทรมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับงานกับบริษัท)แต่ด้วยความพี่เหมเป็นพี่เหม จึงไม่ได้บอกเล่าอะไรให้ฟ่างรู้ พี่เหมคงคิดว่าพี่เหมเป็นสามีเป็นผู้นำครอบครัวมั้งเลยทำงานๆส่วนเมียก็ให้อยู่บ้านสบายๆเป็นภรรยาดูแลบ้านดูแลสามีไปไม่ต้องรับรู้ถึงความวุ่นวาย แต่ในมุมฟ่างก็ไม่ถามเพราะเข้าใจไปอีกอย่างคิดว่าเหมนัดเจอมิวทุกวัน ยิ่งฟ่างเข้าใจแบบนี้เท่าไหร่ฟ่างยิ่งเลี่ยงจะไม่ถามเท่านั้นแล้วทำตัวปกติทั้งที่ไม่ปกติความชอกช้ำมันสะสมเลยระเบิดในที่สุด ทั้งหมดนี่เดาเอา ผิดทั้งคู่ผิดที่ไม่คุยกันนั่นแหละ เรื่องนี้คงเป็นบทเรียนให้เหมกับฟ่างเรียนรู้ที่จะอยู่ด้วยกัน
-
ไหนๆก้อไหนๆแล้ว มาต่ออีกซักตอนก้อดีนะคะ (อินี่โลภ) :z6:โฮะๆๆๆ ลุ้นจนตัวโก่งแล้วเนี่ย จริงๆอิพี่เหมมันรักใครกันแน่ แล้วน้องจะตัดสินใจยังไง ลุ้นๆๆๆๆ :เฮ้อ:
-
เสพติดเรื่องนี้ อ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอค่ะ
อยากให้จบแบบแฮปปี้ เอ็นดิ้งนะคะ แต่ก็อยากให้ฟ่างเอาคืนพี่เหมเหมือนกัน o18
-
ยิ่งอ่านนี้แล้วไปอ่านตั้งแต่ต้นใหม่ก็รู้สึกเหมือนว่าเพื่อนเหม(อั๋น)จะอยากให้เหมกลับไปหามิวซะเหลือกเกินไม่รู้ว่าทำไม
อ่านตอนที่พี่เหมตอบแล้วรู้เลยว่าจริงแล้วตอบว่าจริงเพราะอะไร น่าจะตอบเพื่อตัดความรำคาญใช่ไหมเนี่ย
-
เพิ่งเห็นคนเขียนมาต่อหน้า25 เดี๋ยวไปอ่านก่อนค่ะ คอมเมนต์ก่อนหน้านี้คือของหน้า24 เดี๋ยวมาเมนต์อีกที// อีดิท/// หลังจากอ่านพาร์ทหน้า25เป็นไปตามที่คิดไว้เลยว่าเหมไม่ได้ฟังที่เพื่อนพูด ส่วนตัวคิดว่า การกระทำของเหมเข้าใจได้และชัดเจนนะ 1.การที่เหมจะมีความรู้สึกใจสั่นตอนที่มาเจอกันอีกครั้งกับคนรักเก่า อาการที่สะใจที่เห็นฝ่ายนั้นเจ็บปวดหรืออยากคืนดี อาการนั้นไม่ได้หมายความว่าเรายังรักคนนั้นอยู่เราทำไปเพื่อประชดโดยใช้คนปัจจุบันเป็นเครื่องมือ อาการของเหมใครๆก็เป็นถ้าต้องเจอกับคนเก่า อีกครั้งตั้งแต่เลิกกันยิ่งเป็นคนที่รักกันมานานหลายปี ตั้งแต่วัยใส ไม่แปลก ที่เหมจะมีอาการแบบนี้ตอนที่เจอกันอีกครั้งเชื่อเหอะคนบนโลกนี้ถ้าวันหนึ่งต้องเจอกับคนรักเก่ามันจะเหมือนมีอะไรมาสะกิดกวนให้ขุ่นสักพักมันก็จะสงบลงในที่สุดหากว่าไม่ได้เหลือความรู้สึกรักนั้นแล้ว การที่เหมือนไม่รู้สึกหรือเหมือนไม่มีอะไรกันเลยคงเป็นไปได้น้อย ยิ่งเป็นการจบไม่สวยด้วยแล้ว เราว่าเป็นหมดแหละ (นอกจากคนที่ตัดกิเลสได้)เหมือนทุกคนที่ถ้าวันหนึ่งเลิกกับแฟนแล้วมาเจอกันอีกครั้งสิ่งที่เราอยากที่สุดคืออยากให้คนเก่าเห็นว่าชีวิตตอนนี้มีความสุขมากต่อให้ไม่มีเธอ ชีวิตชั้นดีกว่าเดิมหล่อสวยขึ้น คงไม่มีใครอยากให้เห็นว่ายิ่งตกต่ำกว่าเก่ามันเป็นอีโก้เล็กๆที่มีกันทุกคนเป็นความสะใจเหมือนเราเป็นผู้ชนะ ไม่ใช่ผู้แพ้ที่โดนเธอทิ้ง ถามว่ายังแคร์ยังรักหรืออยากกลับไปคืนดีไหม คำตอบคือไม่ ! 2.การที่เหมไม่โทรกลับไปหามิวเลยหลายต่อหลายครั้ง ก็ยืนยันแล้วว่า กับมิวถ่านมอดไปแล้ว ไม่มีถ่านไฟเก่าหรอก ดูไม่ได้ให้ความสำคัญอะไร ส่วนเรื่องลืมนัด มันก็อาจมีหลงลืมกันได้ใช่ว่า ไม่แคร์ฟ่างไม่รักฟ่าง คนเรามันก็คงไม่เพอร์เฟ็กต์ได้ทุกอย่างเนอะถ้าอิพี่เหมมันจะสมองเบลอหลงลืมไปบ้างก็ไม่แปลก แต่พอนึกได้อิพี่เหมก็ดิ่งกลับบ้านหนิ me/เดี๊ยนเข้าข้างอิพี่เหมไปไหม กร๊าก
-
ถ้ามันแคร์น้องจริงมันจะลืมหรอ ลืมได้ขนาดนั้นเชียว ทั้งๆที่นัดไว้แล้ว
เหมือนน้องไม่มีตัวตนไปชั่วขณะงี้
ถ้างั้นมันก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องปากหนักแล้ว
-
เอาพี่เหมไปทิ้งเถอค่ะ
เราอยู่ข้างฟาง
-
ตอนนี้รู้สึกดีกับพี่เหมมาบ้างแระ ถึงจะปากหนัก แต่ขอให้ง้อน้องฟ่างสำเร็จนะ :a9:
-
อร๊ายยยยย ความจริงกำลังมา
ลุ้นจนตัวโก่ง
(อ่ะนี่เราแอบมองเฮียเหมดีขึ้นหน่อยแล้วนะเนี่ย ค่อยน่าให้เป็นพระเอกหน่อย ฮ่าๆ)
มาสองตอนเรย ขอบคุณนะค๊า
-
อ่านช่วงแรกพาร์ทฟ่าง หน่วงๆหนักๆ
อ่านหลังๆ หึหึหึ พี่เหมต้องง้ออย่างแรงนะ
พอมาอ่านพาร์ทพี่เหม โหย เอาแต่ได้มั้ยอ่ะ เอาความเกรงใจของน้องมาทำให้ตัวเองได้สิ่งที่ต้องการ
เห็นแก่ตัวไปนะ
อ่านมาเรื่อยๆ อืม จริงๆพี่เหมก็คิดถึงน้องนะ แต่เหตุการณ์มันเป็นงี้ไปแล้ว รอการตัดสินใจของน้องละกัน
-
ตอนนี้พี่เหมไม่มีความชัดเจนเลย
ทั้งด้านความรู้สึกและการกระทำ...
-
พระเอกปากหนักนะ555
อ่านแล้วแอบเข้าใจความรู้สึกพระเอกอะ เราว่าพระเอกรักฟ่างแล้วนะ
แต่อาจเพราะฟ่างไม่เคยมีปากมีเสียง ไม่เคยพูดความรู้สึกจริงๆของตัวเอง เลยเผลอละเลยไป
เพราะอ่านพาร์ทเหมความรักดูไปได้สวยมาก ดูเหมจะไม่ได้รับรู้ หรือเห็นถึงความปกติของฟ่างเลย
ก็ไม่รู้ว่าเพราะไม่สนหรือเพราะฟ่างเก็บเนียน555
ผ่านเหตุการณ์นี้ไปถ้าได้กลับมาคบกันคงได้เปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ แล้วคราวนี้คงมีความสุขกันแบบจริงๆซะที
แต่ไม่กดดันให้ดีกันนะ เข้าใจที่บอกเลยว่าส่วนนี้ฟ่างไม่ได้มาร่วมรับรู้ด้วย
ถึงต้องเลิก แต่ถ้าเหมรักฟ่างจริงก็จีบใหม่ก็ได้ กร๊ากกกกก
ปล.อยากให้อีลูกช่างสอดเพื่อนเหมทั้งหลายกะอีมิวได้สำนึกถึงคุณค่าของฟ่างบ้างจังว่าเหมรักฟ่างขนาดไหน
โมโหอีเพื่อนที่มาบอกฟ่างเป็นมือที่สามมากกว่าเหมอีกตอนนี้ ขอให้มันโดนเหมเตะสักที
-
พี่เหมปากแข็ง
-
จ้าแคร์น้องมาก
ไม่ได้เอามาเป็นตัวแทนเลย
แค่เห็นหน้าแฟนเก่า แล้ว
ใจสั่น หวั่นไหว ลืมไปเลยว่ามีอีกคนรออยู่ที่บ้่าน
เห้อออออ ถรุยยยส์ กับพี่จริงๆ ก็เข้าใจ ยังไงคนก็เคยรัก แต่ไอ้โรค ปากหนักไม่พูดเนี่ยมันเกิดจากพี่คิดว่าพี่แน่ไง พี่แคร์แต่ตัวเอง ฉันจะทำอะไร มันก็เรื่องของฉัน ยังไงฟ่างก็ไม่หือไม่อือ อยู่แล้ว
ปล. ก็จบเรื่องน้องฟ่างด้วย เรื่องเป็นได้แค่ตัวแทน แล้วก็ต่อด้วย เรื่อง ตัวจริงของเธอ ให้อิพี่เหมมาเป็นคนขอเป็นตัวจริงของฟ่างบ้าง กร๊ากกกกก จะได้เปลี่ยนหัวเรื่องมาเป็นเรื่องยาวด้วย :laugh:
-
:เฮ้อ: กว่าเหมจะแก้ต่างเสร็จ พาตัวฟ่างหนีไปเลยดีไหม
-
พี่เหมปากหนักไปแล้ว :เฮ้อ:
-
ใช่มีแฟนก็เลิกได้อย่างที่พี่เหมเลิกกับมิวไงหละ
แต่ฟ่างไม่ใช่แฟน ฟ่างคือคนรัก ฟ่างคือครอบครัวของพี่เหม
อิพี่อั๋นถ้าว่างนักก็ไปหาของตัวเองเหอะ อย่ามานั่งเสี้ยมคนอื่น
แอร้กกกก อินเกินนน 55555
-
เข้าใจเหมมากขึ้น แต่ยังไงก็อยากให้ฟ่างเล่นตัวบ้างไรบ้าง
ฟ่างอย่ายอม
-
เหมก็คิดถึงฟ่างเหมือนกัน แต่ปากสงสัยแม่งอมหินถึงได้ไม่พูดออกมาให้ฟ่างเข้าใจ รู้อยู่แล้วว่าฟ่างเป็นคนขี้เกรงใจ ไม่กล้าที่จะเซ้าซี้หรือซักถาม ขอหลายทีหน่อยเถอะพี่เหม :z6: :beat:
รอฟ่างตัดสินใจดีกว่า อย่างที่คนเขียนบอก ฟ่างไม่ได้อ่านมุมมองของพี่เหมสักหน่อย :laugh:
-
อ่านเจอตอนที่เพื่อนมา ส ใส่ เกือก ทีไรอารมณ์ขึ้นทุกที่ :m16:
ลุ้นการตัดสินใจของฟ่างนะ (ยังเชียรให้ทำความเข้าใจกับเหมนะ)
:pig4: คะ
-
เริ่มรู้สึกดีกับพี่เหมขึ้นนิดหนึ่ง ที่แท้ก็ปากหนักเกินคนนี่เอง..
แต่เรายังยืนยันจะรอน้ำตาพี่เหมอยู่นะคะ
เดี๋ยวกลับบ้านจะไปอ่านดีดีอีกรอบ
แอบอ่านตอนเรียนนี่ไม่ให้อรรถรสเลย 5555555
ขอบคุณคนแต่งที่มาทุกวันนะคะ รักจัง
-
ปากแข็งได้โล่เลยค่ะ ไงก็ยังอยากให้ฟ่างเป็นตัวจริงของเหม น้องทุ่มเททุกสิ่งอย่าง มันยากนะคะกับการที่เราจะมองใครเหมือนฮีโร่ แล้วยอมเขาทุกเรื่อง (ทุกวันนี้ดิฉันยังไม่เคยมี...#อนาจค่ะ) เพราะฉะนั้นน้องฟ่างก็ควรได้รับความรักตอบจากเหมเหมือนกัน และหวังว่าเหมคงจะรักน้องฟ่างเหมือนกัน
-
ลุ้นตัวโก่งหมดแล้ว มุมของพี่เหมก็พอจะเข้าใจแกบ้างนิดส์หน่อยนะ ผู้ชายปากหนักเนี่ยเอาอะไรไปง้างดีอะ สงสัยต้องเสียเมียไปก่อนถึงจะสำนึกเนอะ
ขอบคุณมากค่ะ :L1: :pig4: :L1:
-
ก็ยังขัดใจอยู่เหมือนเดิมสำหรับพี่เหมอ่ะ
ปากหนักเกิน ไม่เคยบอกรักน้องอีก
สงสารฟ่าง
-
อิพี่เหมก็แค่รู้สึกแคร์ แต่ไม่เคยแสดงออก หรือกระทำว่าแคร์น้องเลย
-
หลังจากอ่าน side story ทำให้รู้ว่า...
ทั้งนี้ทั้งนั้น เกิดจากคนนึงไม่ถาม และอีกคนไม่อธิบาย
-
ก็จริงอะค่ะ เหมือนอ่านคำแก้ตัวของอิพี่เหมเลย ไอ้เราก็ปักใจเกลียดอิพี่เหมไปนานแล้ว เพราะจากมุมของฟ่างมันเจ็บปวดมากเลย :monkeysad:
ลุ้นกับคำตอบของฟ่างจริงๆ ตอนนี้ก็ทำใจแล้ว ถ้าไม่กลับมาคืนดีกันจะสมน้ำหน้าอิพี่เหมอย่างเดียว :m14:
-
ต้องเป็น...ตัวจริงคือเธอซิ่
-
ปากหนักมากไปก็แบบนี้แหละนะ สงสารฟ่างว่ะ
-
เริ่มเห็นแววความเห็นใจพี่เหมเบาๆ ทำไมไม่วางสายวะพี่เหม :z10: :z2: :z3:
-
ยิ่งอ่านของอิพี่เหม ยิ่งหน่วง
เอาจริงๆที่อยากรู้คือตอนที่น้องหายไปพี่เหมรู้สึกอะไรบ้าง
-
วันนี้ก็มาดันรอค่ะ พรุ่งนี้หยุด วันนี้รอโต้รุ่งเลยดีมั้ยน้ออออ
แต่ถ้าได้อ่านเร็วๆ จะดีนะคะ ช่วงนี้แพนด้ารอคุณเรนโบว์ทุกวันเลย เหอๆ
-
การเป็นคนปากหนัก และมีก็เพื่อนที่เข้าใจอะไรผิดๆ เรื่องมันก็เลยเละเทะ
-
เราเข้าใจว่า
"กูบอกว่า คนที่มีแฟน... มีได้ก็เลิกได้ มึงว่าจริงมั้ย"
"...จริง"
พี่เหมไม่ได้หมายถึงตัวเองกับฟ่างหรอก
แต่หมายถึงมิวกับตัวเองตะหาก
และฟ่างเข้าใจผิด...ด้วยประโยคสนธนาที่พี่เหมไม่ทันฟัง
-
นักเขียนคะ ถ้านักเขียนมัวแต่เขียนเรื่องให้พี่เหม นอกใจฟ่างอยู่อย่าง ระวังจะอายุจะสั้นลงนะคะ :fire: :fire: :fire:
-
หายไปสองวัน คิดถึงเฮียกับน้องฟ่างมากกกกกกกกกกกก
เม้นก่อนแด๋วค่อยตามไปอ่านสามตอนใหม่ เอร๊ยยยยยย เสี้ยนมว๊ากกกกกกกก กับเรื่องนี้ :m31:
-
เค้าเชียร์พี่เหมเหมือนเดิม ดีกันเหอะๆ
-
แล้วทำไมพี่เหมไม่พูดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ชอบพาร์ทของฟ่างมากกว่า...อ่านแล้วมันปวดใจดี ส่วนของพี่เหม...เหมือนเป็นส่วนอธิบายเหตุผลมากกว่า ไม่ใช่การแก้ตัวให้ตัวละครหรอกค่ะ เพราะในเมื่อคนแต่งตั้งใจจะให้พี่เหมเป็นพระเอกแล้ว(ถึงแม้ว่าเรื่องจะจบแฮปปี้หรือไม่ก็ตาม) มันก็ควรมีเหตุผลสนับสนุนที่ดีมากพอสมควร ที่จะทำให้ฟ่างกลับไปหาคน ๆ นี้ได้โดยที่คนอ่านไม่รู้สึกคาใจ....
พี่เหมเองก็ได้บทเรียนมากพอแล้ว ในความคิดเรา...การที่ฟ่างห่างออกไปอย่างเงียบ ๆ ปล่อยให้อีกฝ่ายได้อ้างว้างทุรนทุราย มันเจ็บเสียยิ่งกว่าเห็นอีกฝ่ายไปมีคนใหม่ซะอีก เป็นการตอกย้ำความผิดของตัวละคร ให้พี่เหมได้คิดถึงความผิดของตนเองบ้าง บอกตามตรงว่าหมั่นไส้ตัวละครตัวนี้ในตอนแรกมาก....ไม่ชอบตั้งแต่ตอนต้นแล้ว เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง พูดจาไม่รักษาน้ำใจคนฟัง ไม่แคร์คนอื่น ยิ่งตอนข่มเพื่อนในกลุ่ม หมั่นไส้มากกกกกก
-
ชอบพาร์ทของฟ่างมากกว่า...อ่านแล้วมันปวดใจดี ส่วนของพี่เหม...เหมือนเป็นส่วนอธิบายเหตุผลมากกว่า ไม่ใช่การแก้ตัวให้ตัวละครหรอกค่ะ เพราะในเมื่อคนแต่งตั้งใจจะให้พี่เหมเป็นพระเอกแล้ว(ถึงแม้ว่าเรื่องจะจบแฮปปี้หรือไม่ก็ตาม) มันก็ควรมีเหตุผลสนับสนุนที่ดีมากพอสมควร ที่จะทำให้ฟ่างกลับไปหาคน ๆ นี้ได้โดยที่คนอ่านไม่รู้สึกคาใจ....
พี่เหมเองก็ได้บทเรียนมากพอแล้ว ในความคิดเรา...การที่ฟ่างห่างออกไปอย่างเงียบ ๆ ปล่อยให้อีกฝ่ายได้อ้างว้างทุรนทุราย มันเจ็บเสียยิ่งกว่าเห็นอีกฝ่ายไปมีคนใหม่ซะอีก เป็นการตอกย้ำความผิดของตัวละคร ให้พี่เหมได้คิดถึงความผิดของตนเองบ้าง บอกตามตรงว่าหมั่นไส้ตัวละครตัวนี้ในตอนแรกมาก....ไม่ชอบตั้งแต่ตอนต้นแล้ว เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง พูดจาไม่รักษาน้ำใจคนฟัง ไม่แคร์คนอื่น ยิ่งตอนข่มเพื่อนในกลุ่ม หมั่นไส้มากกกกกก
-
ปูเส่ือรอคะ
-
เฮ้อ เพลียใจกับอิพี่เห้..ม
ประเด็นอิพี่อั๋นเนี่น การที่มันจะเชียร์มิว ก็เป็นเรื่องปกติ เพราะสนิทกันมายาวนาน ประกอบกับมิวเองก็คงรักอยู่
ถึงไปปรับทุกข์กับมัน แต่แง่งๆ ถ้าแค่ช่วยพูดกับเหมก็พอล่ะ แต่ไปยุ่งกับฟ่างนี่ มันสะเลือกแระ ฮึ่ยๆกระโดดสกายคิค :z6:
แล้วที่มีผู้หวังร้ายโทรไปบอก ถ้ามันไม่มีมูลอิพี่อั๋นคงไม่อึอึ๊ :m16:
เหม..มันไม่เกี่ยวที่เพื่อนแกจะพูดอะไร...มันล้วนเรื่องการกระทำของแกทั้งสิ้น
ถ้าแกจะย้อนทบทวนสักนิด เพื่อนแก..ก็กลุ่มเดิม ถ้าที่เปลี่ยนไปคือ..มีมิวกลับมา
๒เดือนที่มิวกลับมา คงจะจำได้นะว่าแกทำตัวยังไง ว่าปล่อยให้ฟ่างเป็นแม่ศรีเรือนคอยเก้อ และกลับกลายเป็นแทบจะไร้ตัวตนในสายตาแก
ต้องคอยร้องเรียก หรือเอาตัวเข้ามาอยู่ในสายตาที่เอาแต่เหม่อๆของแก มันเจ็บนะเฟ้ย :m31:
ไอ้คำว่ารักนะ ถึงแกจะปากหนัก แต่ถ้ารักกันจริง ยังไงฟ่างก็ต้องรู้ ทั้งแววตา..สัมผัส และความรู้สึกยังไงก็ต้องถึงกัน
ถ้ารักใครจริง ความสนใจใส่ใจก็จะมาพร้อม อยู่ด้วยกันน่ะ ไม่มีทางที่ฟ่างจะไม่รู้
ก็เหมือนทางกลับกัน..ถ้าคนเราเอาแต่พูดรัก แต่ทำไปอีกอย่าง จะมีประโยชน์อะไร
เหม...สิ่งที่แกรักฟ่าง ผ่านการกระทำคืออะไร?? ไม่มีอะไรชัด ฮึ่ยยๆๆ จัดให้ :beat: :beat: :beat:
เรื่องสร้อยจริงๆก็รับไม่ได้หรอก ถ้าเป็นฟ่างห้วยแหวนแฟนเก่าไว้เตือนสติน่ะ แกจะรู่สึกยังไง ถ้าฟ่างมีแฟนเก่าที่เป็นเพื่อนแล้วคอยไปหากัน ดูหนังกันล่ะ รับได้ม้ายยย ขอเตะๆๆ :z6: :z6: :z6:
ขอบอกว่าแกโคตรจะเห็นแก่ตัว มิวที่แกรักตั้ง๖ปี ไปเรียนเพื่ออนาคต แกยังเลิก
แล้วถ้าฟ่างทำอะไรไม่ถูกใจแก..จะไม่ถีบหัวส่งเลยเหรอ :m16: :m16: :m16:
ส่วนฟ่าง อยากจะให้ได้คิด ว่าความฝันที่สุด ที่จะได้อยู่คนรักแล้วอยู่กันจนตายน่ะ มันก็เป็นความฝันน่ะลูก
ถ้าหนูตื่นมาพบความจริง ว่าคนรัก..ไม่รักเราแล้ว หนูอาจได้ตายจริงๆ :m19:
แล้วรักจนทำให้ได้ทุกอย่างไม่เคยขัดใจน่ะ...ถึงแม้หนูอยากจะแสดงให้รู้ว่ารักมากนะ
แต่มันก็เป็นดาบ๒คมนะลูก..เพราะมันอาจทำให้เราดูไร้ค่าในสายตาเค้า จะให้หันสายหันขวา หนูไม่เคยปฏิเสธ
สิ่งที่มันได้มาง่าย เป็นธรรมดาที่เค้าจะทำกับหนูเหมือนไม่มีตัวตน
ถ้าหนูจะรักใคร ขอให้หนูเริ่มต้นจากรักตัวเองก่อน แล้วค่อยไปรักคนอื่น
คนอื่น หรืออิพี่เห้..มน่ะ จะอยู่กับหนูนานแต่ไหนไม่รู้
แต่ที่แน่ๆ..หนูจต้องอยู่กับตัวเองตลอดชีวิต ถ้าเราไม่รักตัวเองก่อน แล้วจะหาใครมารักเราจริงล่ะ
อยากให้หนูมีสติ และตัดสินใจทุกอย่างเพื่อตัวหนูเองจ้ะ
กอดๆๆ ให้กำลังใจ :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L2: :L2: :L2:และ+เป็ดให้น้องสายรุ้ง67 อิอิ เขียนดีจนอิน เม้นท์อย่างเมามัน o13
-
คุณเรนโบว์ออนไลน์ จะไปนอนเลยถ่างตาอยู่ต่ออีกนิด มาไวๆ น้าาาา
-
สงสารฟ่าง :o12:
-
ขอบคุณ คุณ rainbow67 ที่มาต่อให้ค่ะ เกือบลาไปนอนแล้วมาแวบดูตอนเช้าแล้ว
ตอนนี้ถือว่าพี่เหมได้ให้การสำหรับข้อกล่้าวหาทั้งหมดแล้ว ( แต่จะฟังขึ้นรึเปล่าหนอ)
รวมถึงทำให้รู้ด้วยว่าทำไม อั๋นจึงเชียร์มิวซะเหลือเกิน
ต่อไปก็คงมารอลุ้น ว่าน้องฟ่างจะตัดสินใจยังไง
-
ก็มัวแต่อมพะนำอยู่นั่นแหละ
-
พี่เหมถึงกับไปไม่เป็นเจอน้องฟ่างเฉยชาแบบนี้
สมควร !!
พี่มิว ใจร้ายกว่าที่คิดนะเนี่ย
-
ขอบคุณครับ
-
:เฮ้อ:
-
อยากอ่านตอนเคลียร์กับเพื่อนจังค่ะ เพื่อนแบบนี้นี่มัน :fire:
-
เห็นใจพี่เหม แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันชวนให้ฟ่างเข้าใจผิดไปหมดทุกอย่างเลย ขอให้จบแบบแฮปปี้นะ สงสารฟ่าง
ปล. ใจนึงก้ออยากให้จบ แต่อีกใจก้ออยากิ่านต่อเรื่อยๆ คุณเรนโบว์ คืนนี้ขอสองตอนได้มั้ยอ้ะ :กอด1: :กอด1:
-
พออ่านมุมของเหมแล้ว
คิดว่าปัญหาของฟ่างกับเหม คือ การไม่สื่อสารกันนี่แหละ
-
อ่านตอนนี้ เกลียดมิวหนักเลยค่ะ เพิ่มเกลียดอั๋นอีกหนึ่ง
ทำร้ายจิตใจน้องกันทั้นนั้น
รอพี่เหมอธิบายให้น้องฟัง ส่วนฟ่างจะตัดสินใจยังไง เค้ารับได้หมด
-
มันเหมือนหนังคนละม้วนจริงๆนะ...
นี่แหละ ผลของการไม่พูดกันตรงๆ
พรุ่งนี้จะจบแล้ว...ถึงมันจะหน่วงมาแต่ต้น แต่เราก็ยังอยากให้ทั้งคู่กลับมารักกันอยู่ดี เพราะต่างคนต่างก็รักกันนี่เนอะ : )
-
แง๊ อดจิ้ม มม~!!TTเร็วกันจังo_O!!
รออ่านอย่างใจจดใจจ่อค่ะ>.<
-
อ่านตอนนี้แล้วสงสารเหม ถ้าจะเป็นคนไม่ปากหนัก อย่างนี้ คงไม่ต้องทำให้น้องเสียใจ และไม่ทำให้โดนคนอ่านด่าเทกระจาดขนาดนี้ เหอๆ
รอตอนต่อไปค่าาาา รอว่าน้องจะตัดสินใจยังไง ลุ้นๆๆๆ
-
เราจะคอยยยยยยย!!!!
-
จบวันนี้เฮ้อออออออออ. ค้างค่าาาาาาาาา ค้างมากกกกก
-
เหมือนเรื่องมันเกิดขึ้นจากการที่ฝ่ายหนึ่งไม่พูด ไม่เคยคิดที่จะอธิบายอะไรให้มันชัดเจน
อีกฝ่ายก็ขี้เกรงใจจนไม่กล้าที่เอ่ยถามให้เข้าใจ มัวแต่เก็บไปคิดอยู่คนเดียว จนอะไรมันล่วงเลยไปถึงขนาดนี้
จากที่ตอนแรกสาบแช่งพี่เหมไว้ซะเยอะเลย เอาจริงๆ มาถึงตอนนี้สงสารทั้งคู่เลย :sad4:
ขอบคุณมากคะ จะรอตอนจบนะคร้า
-
ยังไงก็สมน้ำหน้านายอยู่ดี
ปากหนักนักนี่ :m16:
-
ตอนแรกนึกว่ามิวไม่มีอะไร
ที่ไหนได้ แหมมมมมมมมมมมม
หมั่นไส้!!!!
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
-
ทั้งความตั้งใจและความบังเอิญทำให้เป็นเรื่อง สงสารฟ่างอยู่ดี
-
สวดยอดมากค่าคุณสายรุ้งงงงงง อิอิ
-
ใกล้ถึงบทสรุปแล้วสินะ
-
หน่วงมากกกกกกกก แบบว่าอยากอ่านต่ออ่ะ
คนปากแข็ง กับอีกคนปิด..ปาก
-
น้องน่าสงสารมาก
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เห็นใจคุณพี่เหมมาก แต่ปากหนักเอง คิกๆ
-
อ่านตอนนี้แล้วกระชากตับมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากอ่านต่อเรื่อยๆๆเลยค่ะ 5555555555
จะรออออตอนหน้านะค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายมากๆเลย สนุกมากกก ดราม่ามากกกกกก (เราชอบมากกกกกกกกกกก)
-
หลังจากได้อ่านคำอธิบาย เริ่มเห็นใจพี่เหมแกมากขึ้น
แต่คงเพราะความสงสารฟ่างกับอารมณ์ก่อนหน้านี้มันยังเหลือเป็นตะกอนอยู่บ้าง
เราเลยรู้สึกสาแก่ใจอย่างบอกไม่ถูกที่เห็นพี่เหมทุรนทุราย รู้นะว่าไม่ดี แต่แบบมันห้ามไม่ได้อ่ะ
เพราะอันที่จริงพี่เหมเค้าก็ทำตามครรลองของแฟนที่ดี ที่ถึงแม้จะลืมไม่ได้แต่ก็ไม่ได้เกินเลยไปกับแฟนเก่า
ที่ไปเจอกันเพราะการจัดฉากของผู้ทำตัวประหนึ่งว่าหวังดีทั้งหลาย แถมยังตัดสินใจเคลียร์เรื่องราวนี้ให้จบๆไป
เสียอยู่อย่างตรงที่ไม่พูดคุยกับน้องให้ชัดเจน คิดเอาเองว่าไม่จำเป็นต้องอธิบาย
คิดว่ายังไม่ถึงเวลาพูด ปล่อยให้เวลาปล่อยให้โอกาสมันผ่านไป
และไม่รู้ด้วยว่านอกจากตอนนั้น น้องยังไปเห็นฉากละครที่ถูกจัดไว้อีก สุดท้ายเลยกลายเป็นแตกหักไม่เข้าใจกัน
ฟ่างเองก็ไม่ถามด้วยแหละ คิดเข้าใจไปตามทางที่คนวางแผนมันปูมาเรียบร้อย
นอกจากจะเกลียดอิพี่อั๋นแล้ว หลังจากได้เห็นพฤติกรรมพี่มิวนี่ก็ทำให้เกิดอาการเหม็นขี้หน้าขึ้นมาได้สุดๆเลยอ่ะ
-
เราพูดไม่ออกเลย เราอ่านเก็บรายละเอียดตอนนี้สองรอบ 5555
สงสารน้องฟ่างมากๆ สงสารพี่เหมด้วย
เข้าใจความรู้สึกพี่เหมเลยค่ะ
ณ จุดนั้นคงสับสน ร้อนรน และกังวลไปหมด
แต่ถ้าพี่เหมบอกน้องแต่แรก หรือน้องถามพี่เจาไปตังแต่แรกคงจะไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้น
ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาให้พี่เหมอธิบายให้น้องฟัง อย่าเอาแต่เงียบอีกนะคะ
ปล. คนแต่งจ้า เรายังไม่เห็นน้ำตาพี่เหมเลยนะคะ
แต่น้ำตาตกในก็ได้ อิอิ
เปล่าซาดิสม์นะ แต่อยากเห็นน้ำตาผู้ชายปากหนัก
ส่วนพี่มิวกับพี่อั๋นเราเข้าใจการกระทำของทั้งคู่นะ
แต่ยังไงมันก็ไม่ควร ทำเหมือนเรียกไปตอกย้ำให้น้องออกจากชีวิตไปตรงๆ นั่นแหละ
ปลลอีก ขอให้พี่เหมเห็นโน้ตที่น้องเขียนไว้ก่อนออกจากคอนโดที่ถูกขยำทิ้ง
-
สงสารฟ่างจัง หวังว่าฟ่างจะได้เป็นตัวจริงนะค่ะ
:o12: :o12: :o12:
:L2: :L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
สรุปว่า ต่างคนต่างคิด แต่ไม่ยอมพูดสิ่งต่างๆ ที่คิดออกมาให้อีกฝ่ายได้รับรู้ด้วย
น้องฟ่างคิดและสรุปจากสิ่งที่เห็น จากที่ได้สัมผัส แต่ไม่ยอมเอ่ยปากขอคำอธิบาย
พี่เหมคิดและสรุปจากความรู้สึก จากการกระทำ แต่ไม่ยอมเอ่ยปากเพื่ออธิบาย
ทั้งพี่เหมและน้องฟ่าง คิดเองคนเดียว เข้าใจเองคนเดียว และปัญหามาตูมเดียว
การที่คนสองคนใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน จะอาศัยแค่ใจและการกระทำเป็นตัวสื่อสารไม่ได้
สิ่งที่สำคัญและจำเป็นในการใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันอีกอย่างนึงคือ การสื่อสารกันด้วยวาจา
เมื่อมีเรื่องที่ค้างคาใจ ไม่เข้าใจ รีบเคลียร์ให้เข้าใจทันที ไม่ควรปล่อยจนข้ามวัน
ปัญหามีไว้เพื่อแก้ไข ไม่ใช่มีเอาไว้ให้สะสมเป็นคอลเลคชั่นแต่ประการใด
เรื่องนี้ผิดที่ 'ปาก'
-
ไม่เคลียให้มันจบก็เป็นยังงี้แหละ
-
เพราะความปากหนัก ไม่ค่อยพูดอะไรของพี่เหมนี้เป็นเหตุเลยนะ ทุกวันนี้ไม่ใช่เพราะรัก แต่ทำทุกอย่างไปเพราะแรงแค้น
พอๆกับฟ่างที่ใช้ความคิดมากกว่าที่จะพูดออกมาเช่นกัน
ทุกคนในเรื่องนี้ ใช้ความคิดของตัวเองเป็นหลักเกือบทุกคนเลยเนอะ
พี่เหมที่ไม่ทันคิดระแวงอะไรเลยว่า น้องจะรู้เรื่องอะไรรึเปล่า และระแคะระคายอะไรบางอย่าง
ฟ่าง ที่เข้าใจไปเองว่าพี่เหมยังรักมิวอยู่ ไม่ยอมถาม ไม่ยอมพูดอะไรออกไป
เพื่อนๆพี่เหม ที่คิดแทนเพื่อนว่าควรจะกลับมาคืนดี โดยไม่ถามเพื่อนตัวเองก่อนว่าต้องการความหวังดีนั้นรึเปล่า
ส่วนอั๋นกับมิวก็ตามประสาตัวร้ายที่คิดอะไร ทำอะไรดีๆไม่เป็น มองเห็นแต่ความต้องการของตัวเอง
เข้าใจพี่เหมนะ ที่ไม่ได้ไปตามง้อฟ่างทันที จิตใจคงอยากจะเคลียร์ให้เสร็จไม่อยากให้ค้างคา อีกทั้งยังไม่รู้เรื่องที่เพื่อน(เหรอ)ตัวเองไปหย่อนระเบิดไว้ที่ฟ่าง เลยไม่รู้ว่าฟ่างหมดแล้วซึ่งความอดทน
รออ่านตอนเคลียร์กับเพื่อนๆแล้วก็อั๋นค่ะ
-
รอทั้งสองคน เข้าใจกันละกัน
-
ชอบปากไม่ตรงกับใจดีนัก
:m16: :m16: :m16:
-
กำลังเข้มข้นเลยทีเดียว
พี่เหมมีเรื่องต้องทำเยอะนะฟ่าง แต่เขาไม่บอก แล้วใครจะไปรู้ได้ไง เนอะ (เข้าข้างฟ่างวันยังค่ำ คิคิ)
มองจากมุมพี่เหมเหมือนมิวน่ารำคาญ ทำไงได้ ก็คนมันหมดรัก หมดเสน่หาแล้ว
เราว่ามิวก็น่าสงสารเหมือนกันนะ ของที่ทำหล่นหาย ไม่โชคดีจริงไม่ได้คืนหรอกมิวเอ้ย
-
พี่เหมท่าทางจะลืมว่าน้องฟ่างอยากไปดูหนังเรื่องนั้นด้วยแต่ปรากฏว่าไปดูกับมิวก่อน น้องเลยน้อยใจไง
พี่เหมก็เป็นห่วงฟ่างแต่ไม่ยอมแสดงออกมาแต่กลับแสดงท่าทีที่ตรงข้ามกับความรู้สึกแทน ฟ่างเลยยิ่งน้อยใจและยิ่งเศร้า
ต่อไปก็จะได้รู้แล้วว่าพี่เหมหายไปทั้งคืนไปทำอะไร แต่ก็น่าจะเป็นการไปเคลียร์กับพวกเพื่อนๆและมิวแน่เลยอ่ะ แต่ก็นะฟ่างไม่รู้นิน่าเลยยิ่งคิดมาไปใหญ๋เลย
มาต่อตอนต่อไปเร็วนะคะ เห็นบอกว่าเป็นตอนจบซะด้วย ยิ่งอยากอ่านแล้วอ่ะ :L2: :3123: :pig4:
-
สมควรแล้วอิพี่เหม :angry2:
มุมนี้ฉันยิ่งเห็นใจข้าวฟ่าง แกจะเคนธีรเดชมากไปล่ะ ปากหนักไปเพื่อ
:L1: น้องสายรุ้ง ตอนจบขอแซ่บๆ นะคะ :pig4: พรุ่งนี้จะหนีงานมารอแถวหน้าเลย ^^
-
เข้าใจทั้งสองฝ่าย อยากให้เคลียร์กันให้เข้าใจ
แค่เปิดใจพูดกัน ก็happy แล้ว เพราะรักกันมากทั้งคู่
:กอด1: :กอด1:
-
เพราะเอาแต่ยอมพี่เหมมาตลอดเพราะรักมาก
พี่เหมก็เคยตัวเพราะคิดว่าน้องรักจึงไม่ต้องอธิบายหคือพูดอะไรมาก
จนวันนึงมันทนไม่ไหวก็ระเบิดออกมา ความรักต้องอาศัยความเข้าใจ
ไม่พูดกันไม่อธิบายไม่สื่อสารจนกลายเป็นเข้าใจผิดไปหมด ;(
-
ถึงจะรู้สึกว่า "เออ พี่เหมก็น่าเห็นใจอยู่เนาะ"
อย่างนี้เขาเรียกว่าซวยซ้ำซ้อน เพราะความประมาท+ปากหนักไม่เข้าท่า ฮ่าๆๆ
แต่ไม่ว่ายังไงน้องฟ่างก็น่าสงสารเกินไป
ไม่เป็นไรๆ ภ้าพี่เหมทำตัวดีขึ้น เราจะยอมยกน้องฟ่างให้ (เอ๊ะ)
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะค๊า
เค๊าติดงอมแงมเรยล่า
^^
-
นอกจากเลิกคบกับมิวแล้ว พี่เหมควรเลิกคบกับเพื่อนด้วยนะ :m16:
-
เพื่อนทั้งฝูงนั่นเลยเรอะ?
เป็นอะไรกันมากมั้ย คิดกันเอาเองว่า ชาติที่แล้วเป็นคิวปิด???
เริ่มอยากเป็นผู้หวังดีให้แฟนเพื่อนได้เจอคนดีกว่า?
หงุดหงิดกับเพื่อนมากกว่าเหมกับมิวอีก
-
เหมือนมีอะไรบางอย่างกำหนดมาให้ต้องแยกกัน
เรายังอยากให้คู่กัน แต่คงเป็นไปไม่ได้ TT TT
เราชอบพี่เหมอะ แต่พี่เหมไม่เคลียร์ปากหนักเอง
-
พี่เหม ก็ไม่ได้ใจร้ายอย่างที่คิด แต่แค่แสดงออกไม่เก่ง ทำให้น้องฟ่างเข้าใจผิด :เฮ้อ:
-
เหอๆๆ ก่อนอื่นขอโทษนะพี่เหม ตอนแรกๆด่าเอาไว้เยอะ :laugh:
เราคิดว่าน้องฟ่างส่วนหนึงคงไม่กล้าถามด้วย คงกลัวคำตอบของพี่เหม น้องคงคิดว่า คนคบกันมา 5 เดือนกว่า จะสู้มิวที่คบมา 6 ปี ได้ยังไง และผู้หวังดีให้ไปเจอภาพอะไรต่างๆแบบนั้นตั้ง 2 เดือน คงไม่ต้องถามอะไรให้มากมาย + กับพฤติกรรมพี่เหมก็เปลี่ยนไปแบบเหม่อลอย กลับดึก แบบนี้ แล้วยิ่งน้องฟ่างเป็นคนขี้เกรงใจอีก จะให้กลับมาโวยวายหรือกลับบ้านมาถามแบบเป็นเมียหลวงในละครแบบนี้ก็ไม่ใช่นิสัยฟ่างอะ ถ้าถามจริงก็คงจะกลัวพี่เหมโกรธหาว่าหึงหวงไม่เข้าเรื่องอีก สรุปเลยหนีปัญหาซะเลย
ส่วนพี่เหม พลาดตรงคืนนั้น เรียงลำดับความสำคัญ ณ เวลานั้นไม่เป็น แทนที่จะอยู่กับน้องก่อน พี่กลับไปเคลียร์กับเพื่อนก่อนซะงั้น เข้าใจว่าอยากให้เรื่องมันจบแล้วคิดว่าค่อยกลับมาอธิบายให้ฟ่างฟังก็คงไม่เป็นไร แต่มันดันเป็นไงล่ะ :laugh: เลยอดไปเที่ยวญี่ปุ่นกับฟ่างเลย สมน้ำหน้า
ใกล้จะจบแล้ว อยากจะขอบคุณ คุณเรนโบว์มากมาย อิอิ ถึงจะไม่ค่อยชอบพี่เหมนัก (ในตอนแรก) แต่พออ่าน side story แล้วก็รู้สึกว่า พี่เหมก็รักฟ่างจริง ถึงคำตอบของฟ่างจะไม่ แต่เราว่าพี่เหมก็จะตามตื้อเหมือน 5 เดือนที่โทรไปทุกวันนั้นแหล่ะ
ปกติเราหื่นชอบอ่านเรื่องที่มี NC เยอะๆนะ แต่เรื่องนี้ไม่มีเลย ยังติดงอมแงมขนาดนี้ แหม เป็นไปได้ :laugh:
จุ๊บๆ คุณเรนโบว์ :กอด1:
-
พี่เหมกล้าพูดนะว่า "ผมไม่รู้จะทำยังไง"
แค่อธิบายทุกอย่างให้น้องฟังมันก็จบแล้วนะ
หรือว่าจะเป็นเพราะน้อง
ไม่เคยโกรธ ไม่เคยงอน ไม่เคยทำเฉยชาใส่
ไม่เคยที่จะต้องให้พี่เหมมาง้อน้องเลยสักครั้ง
พี่เหมเลยไม่รู้จะทำยังไงกันแน่ :เฮ้อ:
-
:a5: ค้างงงงะ.....ถึงจะสงสารพี่เหมยังไง แต่เค้ารักน้องฟ่างงมากกว่า
รอตอนจบคืนนี้นะคะ (ตอนจบนี่รวมถึงตอนน้องฟ่างตัดสินใจด้วยใช่ป่าว :impress2:)
o13 o13 o13
-
โฮยยยยย เศร้าจริง
-
ให้ทุกอย่างมันหมุนรอบเหมต่อไป
รอบทสรุปครับ :pig4:
-
:o12: :o12: :o12:
-
อ่านตอนนี้แล้วดราม่าพอๆกับน้องฟ่างเล่า
แต่ของน้องฟ่างนี่ร้องไห้เลย
รอตอนหน้านะคะ
-
ปากหนักจนทำน้องเสียใจ :เฮ้อ:
-
อ่านพาร์ทฟ่างหรือของพี่เหมก็ยังสงสารฟ่างอยู่ดี
มันทำให้รู้ว่าฟ่างโดนกระทำให้ทุกข์ในมากๆ
แต่ดีที่น้องไม่คิดสั้นเป็นคนที่แข้มแข็งและมีความคิด
ที่จะถอยออกมาให้เวลากับตัวเองทั้งๆที่น้องรักพี่เหมมากๆ
เรื่องที่ฟ่างคิดไปเองว่าพี่เหมยังรักและต้องการมิวนั้น
เราไม่โทษฟ่างเลยนะเพราะการกระทำแต่ละอย่าง
ของพี่เหมมิวและรวมทั้งเพื่อนผู้ประสงค์ดี(ที่น่าคบไว้เป็นเพื่อนตลอดชีวิต :fire:)ทั้งหลายแหล่ของพี่เหม
มันทำให้ส่อไปในทางที่น้องคิดว่าพี่เหมยังมีใจให้มิวอยู่
ส่วนพี่เหมก็ลองทุกข์ใจแบบที่น้องเป็นให้ได้สักครึ่งหนึ่งของน้องที่ทุกข์ใจ
เพราะตัวเองดูว่ามันทุกข์แค่ไหนจะได้รู้ว่าการที่ปากหนักมันก็ทำให้สูญเสียได้เหมือนกัน
พี่เหมเป็นคนที่คิดอีกอย่างแต่กระทำอีกอย่างเพราะฉะนั้นก็จงลองดื่มด่ำกับความทุกข์ตอนที่น้องทิ้งไปให้เต็มที่เลย :laugh:
-
อั๋นใจร้ายมาก วางแผนทุกอย่างเลย
สงสารฟ่างจริงๆ
-
บอกตรงๆสมน้ำหน้าพี่เหมมากๆอยากปากหนักดีนัก ถ้าฟ่างจะตัดสินใจไม่อยู่กับเหมต่อก็ไม่ว่าอะไรหรอกคะ แต่ให้ไอ้พี่เหมมันปรับตัวและไปจีบใหม่เอาเอง o18
มิวตอนแรกคิดไว้ว่าคงไม่มีอะไรตัดใจได้แล้วอาจจะคุยกันเรื่องงานแต่พอได้อ่านขอ :beat: :z6:
รวมถึงเพื่อนๆไอ้พี่เหมด้วย เพื่อนประสาอะไรทำร้ายกระทั่งเพื่อนและแฟนเพื่อน น่าจะทำตัวเป็นกลางๆ เจอพี่เหมพูดเข้าไปคงจะคิดได้มั่ง ส่วนไอ้พี่อั๋นขอให้โดนตีนพี่เหมสักหลายทีเถอะเสือกไม่เข้าเรื่อง :angry2:
ถ้ามีเพื่อนอย่างนี้เสียความรู้สึกมาก เลิกคบเลย ถ้าได้กลับมาอยู่ด้วยกันสมควรจะมาขอโทษฟ่างด้วย ยิ่งอ่านยิ่งแค้นว่ะ :fire:
ปล.แต่ก็อยากให้คู่กันนะคะ เหมือนอยากเปิดโอกาสให้ไอ้พี่เหมมันบ้าง ดูสิว่ามันจะปากเบาขึ้นไหม แต่ถ้าไม่ก็ทำใจแล้วคะ :pig4:
-
เข้าใจคนแบบพี่เหมเหมือนกัน เพราะเราเองก็นิสัยแบบนี้
รักมาก แต่ไม่พูดในที่สุดก็เจอแต่ความสูญเสีย
อยากให้สมหวังค่ะ ในเมื่อต่างฝ่ายต่างก็รัก :กอด1:
-
:z3: พี่เหมยังชัดเจนไม่พอ
-
พี่เหมนี่บกพร่องทางการแสดงออกนะ ปากก็แข็งง :angry2:
เห็นสีหน้าของน้องเมื่อตะกี้แล้วผมก็อยากตามไปง้อ... แต่ก็เปลี่ยนใจ "ไม่จำเป็น"
น้องต้องเข้าใจ ถ้าผมอธิบาย...
^
^
คิดเอง เออเองอีก
-
คนหนึ่งปากหนัก อีกคนก็ขี้เกรงใจ
เรื่องมันก็เลยเลยเถิด
รออ่านต่อไปค่ะ
-
เฮ้อ :เฮ้อ: หน่วงดีแท้ :z3: :z3: :z3:
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
ตอนนี้เราติดเรื่องนี้ที่สุดแล้ว
อ่านตอนนี้แล้วอยากจะกริ้ด ชักเริ่มเห็นใจพี่เหมขึ้นมานิสสส
-
สะใจที่เหมพูดกะเพื่อนมาก ตรงใจสุดๆ ทำไมเพื่อนคิดแต่จะช่วยมิว ไม่คิดถึงจิตใจเหมบ้าง
ฉากตอนน้องหายไป ขอบทดราม่าให้พี่เหมเยอะๆนะ555 เอาให้เพื่อนมันสำนึกผิดบ้าง
สงสารพี่เหม แต่ถ่้าน้องไม่ยอมดีด้วยก็ไม่เป็นไรนะ จีบใหม่ได้555
-
:monkeysad: ร้องไห้กะฟ่างอีกแล้ว
-
เป็นไงบทเรียนสำคัญ แต่ยังไม่เจอบทใหญ่ หึ
เหมือนจะเข้าใจความรู้สึกเหม แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของฟ่าง
ยังเข้าข้างฟ่างเหมือนเดิม
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
ลุ้นมากๆ
-
น้องฟ่าง - น่ารัก เรียบร้อย อ่อนหวาน ช่างดูแลและเอาใจใส่ ขี้อ้อน(แบบไม่รู้ตัว) ไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง ขี้อาย ไม่ค่อยกล้าแสดงออก ขี้เกรงใจ มีความพยายามและความอดทนค่อนข้างสูง
เพราะความไม่มั่นใจในตัวเอง จึงส่งผลให้เกิดภาวะอ่อนแอทางด้านจิตใจ ถูกกระทบกระเทือนได้ง่าย ซึ่งเมื่อจิตใจที่อ่อนแอถูก(ไอ้เอี้ยพี่อั๋น)กระตุ้นและรบกวนบ่อยครั้งเข้าก็เกิดความหวาดระแวง ซึ่งความระแวงนี้เองที่ไปบั่นทอนเอาความเชื่อใจ ความเชื่อมั่นที่มีอยู่ให้ลดน้อยถอยลง และกลายเป็นเก็บเอาเรื่องราวต่างๆ เหล่านั้นมาคิดมากอยู่คนเดียว ที่แย่ก็คือ ดันคิดไปแต่ด้านลบอยู่ตลอด
เพราะความขี้อาย ไม่กล้าแสดงออก ทั้งในสิ่งที่คิดและในสิ่งที่รู้สึก เมื่อมารวมเข้ากับความไม่มั่นใจในตัวเอง จึงส่งผลให้เกิดการกลัวไปล่วงหน้า คิดและกังวลไปก่อน ไม่กล้าที่จะถามและขอคำอธิบาย อาจจะด้วย 1.กลัวว่าหากถามไปแล้วอีกฝ่ายจะไม่พอใจ หาว่าไม่เชื่อใจ เกิดทะเลาะกัน เรื่องราวบานปลาย 2.กลัวว่าคำตอบและคำอธิบายที่จะได้รับจะเป็นไปตามที่ตัวเองคิด(แบบติดลบ)เอาไว้
เพราะขี้เกรงใจ เมื่อมารวมเข้ากับการไม่กล้าแสดงออก จึงส่งผลให้เกิดภาวะทีเรียก 'จำยอม' คือ ยอมไปหมดทุกเรื่อง ใครจะพูด จะว่า จะทำอะไรยังไงก็(จำ)ยอม ถึงแม้ว่าจะไม่พอใจ ไม่สบายใจ ไม่อยาก แต่ก็ไม่ขัด ทำได้แค่ 'ยอม'
เพราะมีความพยายามค่อนข้างสูง จึงเกิดความกล้าในบางครั้ง อย่างกล้าที่จะข่มความอายเพื่อให้อีกฝ่ายพอใจในรสรัก เรียกร้องความสนใจด้วยการเข้าไปกอดหรือนั่งตัก ทั้งๆ ที่ไม่ต้องพยายามทำถึงขนาดนี้อีกฝ่ายก็รักและเอ็นดูมากอยู่แล้ว ทว่าในบางสถานการณ์ความพยายามให้เกิดความกล้าเป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างมาก กลับไม่ถูกนำออกมาใช้ให้เกิดประโยชน์ เพราะกลัว(สิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น)ไปล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว
และความอดทนค่อนข้างสูง จึงเกิดการเก็บสะสมปัญหา และเรื่องที่ค้างคาใจต่างๆ เอาไว้เรื่อยๆ ยิ่งนานวันเข้าก็เกิดการหมักหมมและทับถม จากเจ็บปวดทุรนทุราย กลายเป็นเจ็บจี๊ดๆ กลายเป็นชินชา กลายเป็นเบื่อหน่าย กลายเป็นตะกอนตะกรัน เมื่อถูกกวนให้ขุ่นก็กลายเป็นหมดความอดทน และกลายเป็นระเบิดไปในที่สุด
พี่เหม - นิ่ง(มาก) พูดน้อย(มาก) ปากหนัก(โคตร) ใจเย็น(ในบางครั้ง) ใจร้อน(ในบางคราว) มีความมั่นใจในตัวเองสูง มีความเป็นผู้นำสูง กล้าคิด กล้าแสดงออก(แสดงออกทางการกระทำ แต่ไม่แสดงออกทางคำพูด)
เพราะนิ่ง(มาก) พูดน้อย(มาก) ปากหนัก(โคตร ความมีมั่นใจในตัวเองสูง มีความเป็นผู้นำสูง กล้าคิด กล้าแสดงออก(แสดงออกทางการทำมากกว่าคำพูด) ใจเย็น(ในบางครั้ง) จิตใจจึงแข็งแกร่ง ส่งผลให้ความเชื่อใจ ความเชื่อมั่นที่มีอยู่ไม่ถูกสั่นคลอน ทั้งยังใจดีมีความคิดที่จะเผื่อแผ่ความมั่นใจนี้ไปถึงอีกคนด้วย ว่าจะเชื่อใจ เชื่อมั่น และเข้าใจโดยดูจากการกระทำ(ทั้งที่แสดงให้เห็นและไม่ได้แสดงให้เห็น) แต่เมื่อมันไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ เพราะสิ่งที่กระทำ(โดยไม่ได้แสดงให้เห็น)มันไม่สามารถทำให้อีกฝ่ายเข้าใจได้ ก็ยังไม่หวั่นใจใดๆ เพราะแน่ใจว่าอีกฝ่ายต้องเข้าใจแน่ๆ หากได้ฟังคำอธิบายต่างๆ และเพราะความใจเย็น(มากๆ)จึงจะยังไม่อธิบายในทันที ขอไปเคลียร์เรื่องต่างๆ (ตามที่ได้วางแผนเอาไว้) ให้จบสิ้นทั้งหมดก่อน แล้วจึงจะทำการอธิบายในทุกๆ เรื่องแบบรวดเดียว ทว่าถึงตอนนั้นมันสายไปเสียแล้ว
-
ชอบเรื่องนี้มากเลย
เชียร์ๆ เขียนดีมากเลยค่ะ
-
อยากอ่านตอนอิพี่เหมคลั่งเป็นหมาบ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
ค่าของความ" ประมาท " ทั้งประมาทตัวเอง ฟ่าง มิว และแม้แต่คนที่เรียกว่าเพื่อน ต้องชดใช้ด้วยช่วงเวลาเกือบครึ่งปี นั่นยังน้อยเมื่อเทียบกับชีวติที่เหลืออยู่ ....มันสาสมเป็นอย่างยิ่งแล้ว... o18
ส่วนน้องช่างโชคดีนักที่ได้เจอคนอย่างพี่โจ้ นี่เป็นตัวอย่างที่ดีสำหรับคนที่อยู่ในช่วง So Fell การได้อยู่กับคนเยอะๆมีกิกรรมร่วมช่วยลดอัตราการเสี่ยงที่จะฆ่าตัวตายได้ ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ เหมือนอาการซึมเศร้านั่นแหละ ก่อนจะรักใคร ดีที่สุดคือเริ่มต้นที่จะรักตัวเองก่อนเพื่อที่จะรักคนอื่นได้ น้องเป็นเด็กดี ไม่ว่าจะตัดสินใจอย่างไหนก็ขอให้เต็มที่กับมันแล้วกันจะได้ไม่เสียใจทีหลัง :กอด1:
ส่วนเพื่อนพี่เหม...ควรต้องคิดอีกทีว่าเวลาที่ผ่านมานั้นรู้จักความหมายของคำว่า " เพื่อน " ดีแค่ไหน มากพอที่จะใส่ใจและเคารพการตัดสินใจของอีกฝ่ายไหม คิดว่าพี่เหมน่าจะถอยออกมาสักก้าว เผื่อจะเห็นอะไรชัดเจนขึ้น เพราะการที่น้องเสียใจส่วนหนึ่งมาจากการขาดการใส่ใจที่จะมองรายละเอียดของคนรักเช่้นกัน ก็เหมือนเปิดโอกาสให้มีคนมาทำร้ายคนของเราในบ้านนั่นแหละ :m16:
รอตอนต่อไปค่ะ
-
มันอึมคึ้มมากบรรยากาศ จะร้องไห้ :sad4:
-
เมื่อเช้าพิมพ์จากมือถือตั้งยาวกำลังจะโพสต์ไปกดย่อหน้ากะจะดูเวลา
หายวาบไปกะตา กรี๊ด พิมพ์ตั้งยาว กว่าจะพิมพ์ได้ บ่นๆๆๆ เมื่อเช้าเหมือนสมองโล่งๆนึกเมนต์ได้เยอะและตรงประเด็นกว่านี้
ตอนนี้แอบมึนละ นึกไม่ค่อยออกจะเมนต์อะไร เอาไปแบบมึนๆ
-----------------------------
เหมือนที่คิดไว้เลยอ่ะว่าต้องมีและไรผิดพลาดไป ว่าแล้วว่าต้อง
เป็นการจัดฉากของเพื่อนเหมในหลายต่อหลายครั้ง จากที่วิเคราะห์นิสัยของเหมแล้วอะนะ
มันเป็นความผิดพลาดของทั้งเหมและฟ่าง
มันเป็นเรื่องของมือที่สามสี่ห้าเข้ามาทำให้เกิดปัญหา โดยเข้ามาในช่องโหว่ของการไม่สื่อสารกันให้มากพอของคนทั้งคู่นี่แหละ จะให้เหมพูดหรืออธิบายยังไงในเมื่อเหมไม่รู้อะไร เหมไม่รู้ว่าฟ่างเข้าใจผิดยังไง ฟ่างได้ยินอะไรบ้างที่ห้องน้ำ และเสียงตามสายทางโทรศัพท์ เหมไม่รู้ว่าเพื่อนไปใส่ไฟทำให้ทั้งคู่แตกแยกยังไง เหมไม่รู้ว่าเพื่อนเหมนัดให้ฟ่างมาเจอเหมกับมิวอยู่ด้วยกันเพื่อให้ฟ่างนั้นเจ็บปวด เหมไม่รู้เลย เหมยังปกติดี เหมยังรักฟ่างปกติไม่มีใครแทนที่ เพียงแต่สิ่งที่เพิ่มเข้ามาคืองานที่ยุ่งจนทำให้กลับบ้านช้าบ่อยๆ เหมไม่พูดไม่บอกเพราะเหมรู้ว่าสึกว่าไม่จำเป็นต้องบอกก็ได้ ฟ่างคงเข้าใจ เพราะเหมไม่ได้นอกลู่นอกทาง เหมยังรักฟ่างเหมือนเดิม เฉพาะฉะนั้นเหตุการณ์ทุกอย่างสำหรับเหมมันเป็นปกติมาก เหมไม่ได้สนใจมิวด้วยซ้ำ เพราะงั้นในมุมเหมเหมเลยไม่รู้สึกว่ามันมีอะไรผิดปกติ หรือผิดพลาดไป การกลับมาของมิวไม่ได้ทำให้เหมรู้สึกว่ามันเป็นปัญหาเพราะเหมไม่ได้สนใจแล้ว เหมมีฟ่างแล้ว ทั้งหมดนี้เข้าใจเหมนะ ก็เหมเป็นเหมแบบนี้แหละ
ไอ้จะให้มานั่งสาธยายให้ฟังไม่ใช่นิสัย แถมฟ่างไม่ได้ถาม และฟ่างก็ทำตัวปกติเกินไป พอเจอก็ตู้มเดียวเลย มันเกิดอะไรขึ้นเหมก็คงงงนะเราคิดว่า เพราะการที่ฟ่างน้อยใจเรื่องหนัง เหมไม่รู้ว่ามันจะรุนแรงหรือนำพาให้คนหัวอ่อนแบบฟ่างหนีเหมไป เพราะที่ผ่านมาฟ่างไม่ส่งสัญญาณอันตรายให้รู้เลย ด้วยเพราะเหมไม่รู้อะไรมากนัก แถมเหมก็ไม่ได้ทำผิดอะไรกับฟ่าง จนฟ่างจับได้ หรืออะไรด้วย เหมเลยชะล่าใจในคืนนั้น ที่เหมเลือกจะไปเคลียร์เรื่องมิวให้เรียบร้อย ถ้าเทียบกันตอนนั้นเรื่องไปเคลียร์กับมิวให้เสร็จแล้วมาเคลียร์กับฟ่างก็ถูกแล้ว อีกทั้งเหมไม่คิดว่าฟ่างจะหนีไปด้วย
เพราะเหมไม่รู้ว่าที่จริงแล้วฟ่างรับแรงกดดันมานาน เก็บความชอกช้ำมาไว้นานจนมันระเบิดออกมา
ส่วนฟ่างเป็นบทเรียนอีกเช่นเดียวกันในเรื่องนี้ เหมก็ผิดพลาดที่เป็นคนไม่อธิบาย แต่ฟ่างก็ผิดเหมือนกันที่ไม่ถาม ไม่พูดอะไร ไม่แสดงออกอะไรไป แบบฟ่างอาจจะมีข้อดีแต่ในข้อดีก็มีข้อเสียที่แฝงอยู่ ถ้าเพียงฟ่างถามหรือแสดงออกว่าหึงออกมาบ้าง เหมก็พร้อมจะตอบอยู่แล้ว อ่านในมุมฟ่าง
ดูเหมติดจะออกเย็นชา แต่พอในมุมเหม ก็ไม่ได้เย็นชาหนิ ฮีก็หวานกับฟ่างมากเลยนะ นิสัยก็ไม่ได้เย็นชาเกินไป กับฟ่างดูอบอุ่นด้วยซ้ำ
เพียงแต่ไม่ใช่คนจะเอาอกเอาใจเก่ง
แต่บทลงโทษของเหม ก็หนักพอสมควรนะดูจะเกินกว่าเหตุที่เหมควรได้รับ(จากความผิดของเหม)
น่าฉงฉานเฮียแกเหมือนกัน
ตอนที่ฟ่างหายไปสามอาทิตย์ไม่ได้ข่าวคราว คิดดูว่าเหมจะเป็นทุกข์แค่ไหน คงช็อกตั้งแต่กลับมาเจอว่าฟ่างไม่อยู่แล้ว เหลือแต่คำว่า ลาก่อน เจ็บปวดดีแท้ แถมหายไปทั้งสามอาทิตย์นานมากนะสำหรับเหม แถมยังต้องมารออีกครึ่งปี ร่วมๆระยะเวลาก็หลายเดือนเลยที่จากกัน
พอฟ่างติดต่อมา เหมขอให้ฟ่างกลับบ้าน ฟ่างกลับขอเวลาอีกเกือบครึ่งปี ถึงจะกลับ จริงๆ จะว่าไปแล้วจะโทษว่าเหมไม่อธิบายเองก็คงไม่ได้มากนัก เพราะฟ่างก็ไม่พูดด้วย ในเมื่อรู้สึกว่าไม่เคลียร์ฟ่างก็ไม่ยอมถามต่อ ในมุมเหมเขาอาจจะไม่รู้ว่าฟ่างยังคาใจตรงไหนก็ได้เลยไม่ได้อธิบายมากนัก แถมนิสัยก็เป็นแบบนั้นด้วย นี่แหละข้อเสียของฟ่างเลยเป็นส่วนที่ทำให้ตัวเองและคนรักต้องเจ็บปวด ต้องเสียเวลาไปตั้งเกือบปีอะ การเป็นคนที่ไม่ถามไม่แสดงออกถึงความรู้สึกตรงๆ ชอบที่จะปิดตัวหนีปัญหา ตั้งแต่ที่ยอมทนแล้วฝืนทำตัวปกติตั้งแต่มีเรื่องเข้ามาจนมาถึงตอนที่ต้องการคำอธิบายจากเหม ฟ่างก็ยังเงีบยไม่ถามอีก บอกแค่ไหนก็แค่นั้น
เพราะงั้นเรื่องราวครั้งนี้คงเป็นบทเรียนของทั้งเหมและฟ่างเหมือนกัน
(พิมพ์มึนไปไปบ้างขออภัยค่ะ ตอนนี้สมองเบลอ เอิ้กๆๆๆๆ)
รอคืนนี้จ้า............. ใกล้ถึงไคลแม็กซ์
-
ยังไงพี่เหมก็คิดว่าน้องเป็นของตาย น้องจะต้องเข้าใจ
น่าให้น้องหนีไปนานๆซะจริงๆ
-
รอ :monkeysad:
-
พี่เหมนี้ชอบคิดเองเออเองตลอดดดดดด :m16:
นี้แหละคือความประมาทที่จะนำอะไรร้ายๆมาสู่ตน :m31:
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยฮ่ะ :mc4: :mc4:
-
มิวนี่น่ารำคาญนะ พี่เหมกำลังจะเคลียร์แล้วกลับมาอยู่กับน้องอยู่แล้วน้องฟ่างก็จากไปซะก่อน
อยากอ่านตอนหน้ามาก อารมณ์พี่เหมตอนน้องฟ่างจากไป สะใจเบา ๆ นะจุดนี้
คือถึงไม่มีเรื่องมิว เหมก็ปากแข็งเกินไปที่จะให้ความมั่นใจกับคนที่ตัวเองรัก
บางครั้งการกระทำที่เราคิดว่าพออย่างเดียวมันก็ไม่พอนะ เหมมั่นใจในตัวเองเกินไป
เลยรักษารักไว้ไม่ได้
ขอบคุณค่ะ
-
คนปากหนักมีกรรมแท้ :z3:
เหมือนอะไรที่สงสัยตอนฝ่างเล่า ได้พี่เหมมาเฉลยหมดเลย เยี่ยมมาก o13
-
โน โน ~~ อย่าพึ่งจบเลยนะค๊าบบบบบบบบ :sad4:
-
เก่งอ่ะ..ไอ่พี่เหม
แก้ต่างให้ตัวเองซะ
พ้นทุกข้อกล่าวหา
น่าจะเป็นทนายความอีกอาชีพนึง..รุ่งแน่ๆ :m20:
ที่เล่ามานั่น เหตุผลแต่ละอย่างมีน้ำหนัก แก้ตัวหลุดได้ทีละเปลาะๆ ตรงเป๊ะทุกข้อเลย
เลยสงสัยว่า..คิดนานมั้ย ฮ่าฮ่า
ขึ้นอยู่กับฟ่างแล้วล่ะ..จะไปข้างหน้า หรือจะถอยหลังกลับ
เอาใจช่วยนะ พี่เหม ของ...??? กร๊ากกกกกก มิว มั้ง
o13 สนุกค่อดๆๆๆๆๆ เรื่องนี้
-
มารอแต่หัวค่ำเลยวันนี้ :z2:
ระหว่างรอก็อ่านคอมเมนท์ท่านอื่นไปด้วย หุหุ :impress2:
-
สำหรับเรา เราว่าพี่เหมชัดเจนพอนะ
เพราะเราเป็นคนนอกไง
แต่สำหรับฟ่าง คงไม่ใช่
พี่เหมต้องแสดงออกมากกว่านี้นะ
ดูจะใจดีเฉพาะตอนที่...เท่านั้นเอง
-
ตลอดเวลาที่ผ่านมา
เหมยังไม่ลืมมิว
และก็ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่ายังรักมิวอยู่มั้ย
น่าสงสารฟ่างจริง ๆที่ทุ่มเททุกอย่างให้
-
การที่เป็นคนนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไร นี่คงเป็นข้อเสียของเรื่องทั้งปวง
-
คนนึงคิดมาก มั่นใจน้อย อีกคนก็คิดน้อย มั่นใจมาก เวงกรรมจิงจิ๊ง เหอะๆ ก็เปนบทเรียนที่ดีของหลายๆคน คิดเองเออเอง มันไม่ work 5555
ส่วนเพื่อนพระเอกนี่บอกตรงๆ พวกหวังดีกับเรื่อลของชาวบ้านนี่ เป็นไปอะไรที่เราเกลียดมาก (เลยไม่มีเพื่อนสนิทเลย 5555) ไม่เข้าใจว่าคุณคิดว่าคุณมีสิทธิอะไรเหรอ คุณก็แค่เพื่อน สำคัญตัวเองผิดไปมั้ย อ่านะ ก้คิดแบบนี้เลยไม่มีใครคบ 5555
-
เหมนี่ทักษะในการสังเกต ใส่ใจ ทุกอย่างนี่ติดลบไปหมดเลยเร้อะ
หนังก็จำไม่ได้เลยรึไงว่าเรื่องเดียวกันกับที่น้องชวนดู ไม่เห็นมีนึกถึงเลย
-
เฮียเหม สู้เค้าน่ะ เค้าเชียเฮียอยู่ ถึงเฮียจิไม่ค่อยสังเกตุ ความจำสั้น ไม่ค่อยเอาใจใส่น้อง ไม่ใส่ใจน้องเท่าที่ควร
แต่เค้ารู้ ว่า "เฮียพยายามแล้ว" สู้ๆเค้านะเฮีย ฮุเล ฮุเล ฮุเล ฮะๆ ฮุละ ฮุละ ฮุละ เฮ่ ๆ :impress2:
-
รอคอยเธอมาแสนนาน ทรมานวิญญาณหนักหนา...
มาเกาพุงรอค่ะ อยากอ่านต่อมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:z10: กระดึ๊บรอ
-
รออยู่นะคะ คืนนี้ความจริงจะกระจ่างแล้วใช่มั้ย :3123:
-
:z2: เข้ามารอ แอบเห็นว่าคนเขียนออนอยู่ด้วย
-
นั่งรีเฟรชจนเห็นภาพหลอนหัวกระทู้เป็น 23 Nov 12 แล้วเนี่ย
เลยรีบจิ้มๆๆๆๆเข้ามาดู ปรากฎว่ามองผิด ฮ่าาาาาาา
วันนี้มาปูเสื่อนั่งรอด้วยคน
-
ตื่นเต้นมาก กด F5 รัวๆเลยตอนนี้ :serius2:
-
มาเฝ้ารอ :-[
-
:o12:
-
แง นั่งรอรีเฟรชทั้งวันเลยนะ > [] <!
เดี๋ยวไม่อยู่ ค้างไปอีกนาน :เฮ้อ:
-
แง ถ้าคืนนี้ไม่จบต้องรอคุณเรนโบว์อีกนานเลย มันค้าง :o12:
-
ง้ะ....สั้นไปนะ แล้วแบบ ค้างสุดๆอ้ะ คุณเรนโบว์ อีกซักตอนเถอะค่ะ :z3: :z3:
-
ค้างมาก!!!!
น่าจะเอาให้จบตอนอิพี่เหมน่ะ เอาจริง! ไม่อยากอ่านพาทพี่เหมแระ คิดถึงฟางที่สุด
-
ค้างมากมายค๊าาบ
อยู่เป็นเพื่อนผู้เขียน สู้ๆค๊าาบบบ จะกด F5 รอ...
:m20: :z3:
-
เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย อย่าฆ่ากันแบบนี้!!!!!! :sad4:
-
:monkeysad: สงสารพี่เหม
-
อ่านตอนนี้จบแล้วไม่ชอบมิวเลยอะ
เห็นแก่ตัวมากๆ ทั้งที่เป็นคนทิ้งพี่เหมไปเองแท้ๆ
ทำอย่างกับว่าตัวเองไม่ได้ทำอะไรผิด
แล้วยังมีหน้ามาไล่น้อง จะเอาเงินฟาดหัวน้องอีก
:angry2:
-
พี่เหมก็เด็ดขาดดี แต่พอดีมันช้าเกินไป ฟ่างไปแ้ล้ว ใจแข็งกว่าที่คิดเยอะคนนี้ เด็ด ชอบฟ่างมาก o13
เอาให้มันรู้สึกซะบ้าง
มิวนี่ไม่ไหวนะ มาให้เอาเงินฟาดหัว อะไรของแกร๊ :m31: น่าโมโหมาก จบๆๆๆ ไปดีแล้ว
ขอบคุณค่ะ
-
:เฮ้อ: เหมราช
ปล. น้องสายรุ้งไปโด๊ปกาแฟ :mc4: :mc4: เราจะได้อ่านต่อแล้ว :call:
-
ควรจะสงสาร แต่ทำไมรู้สึกสะใจซะงั้น
-
ค้างอ่ะ ไหงมาแค่นี้ จะเอาอีกๆๆ o9
-
:sad11: อย่าทำแบบนี้ซิ มันสั้นไปนะ :z3: อ่านตอนนี้เริ่มเห็นใจพี่เหมมากขึ้น
แต่ก็ยังคาใจกับเหล่าผู้หวังดีของพี่เหมอ่ะค่ะ ตกลงเคลียร์กันอย่างไง
แล้วพี่เหมรู้ไมว่าพวกนั้นอ่ะ ทำไรกับน้องไปบ้าง
ไม่น่าเชื่อว่าตัวเองจะอ่านแนวนี้มาถึงขนาดนี้ น้ำตาไหลจนท่วมบ้านแล้วค่ะเนี่ย
-
โดนซะมั่ง ดีแต่ทำคนอื่นเขา
-
:jul3: :jul3: โอ้ยยย จะเอาระเบิดไปขว้างแล้วนะ อยากอ่านอีก ๆ ลงอีกนะ นะ ๆ ๆ ๆ
-
เกลียดมิวมากกกกกกกกก นิสัย!!!
ทิ้งเค้าไปแล้วยังจะมาทำตัวแย่ๆแบบนี้อีกนะ ยังจะมีหน้ามาบอกว่าให้เอาเงินฟาดหัวน้องหรอ ขอตบสักทีได้ไหมเนี่ย
เริ่มรู้สึกดีกับพี่เหมมานิดนึง แต่เนื่องจากพี่เหมผู้ปากแข็งไม่ยอมพูดกับน้องตั้งแต่แรกทำให้น้องหนีไป ก็ยังสมควรโดนสมน้ำหน้าอยู่
ก็หวังว่าพี่เหมจะสามารถอธิบายให้น้องเข้าใจได้ แต่ไม่รู้ว่าน้องจะเลือกยังไง เอาใจช่วยพี่เหมละกัน
-
สมน้ำหน้าอิพี่เหมจริงๆ
แต่อยากตบมิวซักครั้งจัง ช่างกล้านะ ทิ้งคนอื่นไปง่ายๆ จะกลับมาก็ง่ายๆ
ชีวิตจะคิดอะไรเข้าข้างตัวเองไปมั้ย
-
จองที่เพราะไม่กล้าอ่า 555
-
ถ้าหายไปสองสามวัน คนอ่านต้องลงแดงแน่เลยค่ะ :sad4:
-
มาสั้นจังน้าาา
อยากอ่านอีกกก
:z3: :z3: :z3:
รอตอนต่อไป :กอด1: :กอด1:
-
:a5: ม่ายน้าาาาาา เค้าจะรอๆๆๆๆๆๆ มาอีกเถอะ
:z13: :z10: :z3:
-
เค้าไม่นอนหรอก...รออยูค้าาาา
:z3:
-
มาอีกน้าาาา
:call: :call: :monkeysad: :monkeysad:
ค้างอะค่ะ กะลังลุ้นเลยยยย
:L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :-[ :-[
-
มาสั้นมาก
อยากอ่านอีกค่า
-
รอออออ :z3:
-
รอให้ตาแฉะกันไปข้างเลย...คนเขียน 555 มีเรียนพรุ่งนี้ก็บ่ยั้น
-
ok จะเอาอีกใช่ป๊ะ คนเขียนไปกินกาแฟมาละ ห้ามใครนอนนะ :z4: :z4: :z4:
v
v
v
จะนั่งเป็นเพื่อนทั้งคืนเลยค่ะ :กอด1: :กอด1:
-
:z10:
-
ไม่นอนเด็ดขาด รอคุณเรนโบว์คนเดียวเลย
สู้ๆคร๊าาาาา
:ped149:
-
ถ้าคืนนี้ไม่ได้อ่านต่อ เราไม่นอน
ถ้าคืนนี้ไม่ได้อ่านต่อ เราไม่นอน
คนเขียน สู้ สู้
:ped149: :ped149: :ped149:
-
เอาไม้จิ้มฟังถ่างตารอ o22
-
ขอจบคืนนี้ได้มั้ยอ่ะ มันไม่เคลียร์ แล้วค่อยมาต่อให้เป็นเรื่องยาวววววดีมั้ยอิอิ
-
รอ รอ รอ
:z2:
-
ok จะเอาอีกใช่ป๊ะ คนเขียนไปกินกาแฟมาละ ห้ามใครนอนนะ :z4: :z4: :z4:
v
v
v
วันนี้จะอยู่เป็นเพื่อน แต่งเสร็จยันเช้าก็จะอยู่ยันเช้า ยอมโดดเรียนพรุ่งนี้เลยเอาสิ คุณเรนโบว์สู้ๆ จุ๊บหลายๆที :pig4:
-
อยู่รอเป็นเพื่อนนะค่ะ ค้างมากมาย o13
-
เข้ามานั่งรอคนเขียนนะคะ
มาอยู่เป็นเพื่อนจ้า :กอด1:
-
อารการคนกด f5 เป็นแบบนี้นี่เอง .... โอ้ยยย มันช่างบีบคั้น :m15:
-
อ้ากกก ค้าง จิกเบาะ
-
เห็นว่าจะต่อก็ดีใจ แต่ก่อนต่อ ขอเมนท์ก่อน
ทำไมเหมถึงได้โง๊โง่ขนาดนี้ สมน้ำหน้าจริงๆที่ถูกทิ้ง
แบบน่าจะเข้าใจได้ว่าน้องเพิ่งหายไป แล้วก็เป็นการหายเฉยๆแบบไม่บอกไม่กล่าวใคร
แต่เหมกลับคิดว่าต้องออกไปเคลียร์เรื่องกับมิวก่อน ทั้งที่มันน่าจะกลับกันคือเคลียร์ให้น้องเข้าใจก่อน
ลำดับเรื่องที่ต้องทำก่อนหลังผิดไป มันสมควรจริงๆให้ถูกทิ้งเนี่ย
-
เด็กมาใหม่...ที่ไม่รู้ว่ามองข้ามเรื่องนี้ไปได้ยังไง ตกเขามาหรือเปล่า(ยิ่งกว่าหลังเขา)
ดูเหมือนจะมาถูกเวลา แต่ทำไมแค่การกดF5 มันใช้ความอดทนสิ้นเปลื้องขนาดนี้เลยหรือนี้!
โอ้ว ช่างน่ากลัวยิ่งนัก (ฮา)
-
คือ ก็ผิดกันทั้งสองฝ่ายอ่ะเนอะ
พี่เหมผิดที่ ไม่บอกน้องว่าจะไปเคลียร์เรื่องแฟนเก่า
ส่วนน้องก็ดันคิดไปเองคนเดียว
นั่งเล่นเกมเหรอตอนต่อไป
-
กดดันคนเขียน 5555. ไม่นอนกันละคืนนี้ รออ่าน
-
ฮุๆๆ เหมมมมม...โดนแค่นี้ยังน้อย!! :laugh3: :laugh3: :laugh3:
ไม่นอนๆๆ ติดหนึบ กดf5.. o22 คึกเหมือนคนเขียนผสมม้ามา...ไม่นอนๆๆ มาต่อๆปะเดี๋ยวนี้ :a5:
-
คืนนี้โต้รุ่ง....อยู่รอด้วยคนค่า :z1: :impress3:
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียน + คนอ่านค่า
-
จองที่รอเลยคือนี้ไม่จบไม่นอน
-
ไปรอรับโทษจากที่บ้านน้องฟ่างก่อนแล้วกันนะ เชอะ!
ลุ้นนนนนตอนต่อไป
-
มาต่อเร็วๆน๊า
-
รอด้วยคน :o8:
-
ว้ายยยยๆๆ..น้องเรนโบว์ออฟไลน์ไปแล้วววว :sad12: :sad12: :sad12:
-
ว้ายยยยๆๆ..น้องเรนโบว์ออฟไลน์ไปแล้วววว :sad12: :sad12: :sad12:
กลับมาออนแล้ว :mc4: เมื่อกี้ตอนแรกใจแป้วไปเลย พยายามคิดในแง่ดีบ้านคุณเรนโบว์คงไฟตก :laugh:
-
ตอนแรกเห็นออฟไลน์ไปแล้ว กำลังจะปิดคอมพ์นอนแล้วเชียว ดีนะกลับมาดูใหม่อีกรอบ ^^
-
เรามารอด้วนคนนะคะ
-
สนุกอ่ะ คุคิ :)
-
ลุ้นนนน
ขอบคุณคนเขียนมากที่อุส่าอดหลับอดนอน
ปั่นนิยายสนุกๆให้เราได้อ่าน
ตาจะปิดแล้ว ฝันดีจ้าาา :กอด1: :กอด1:
-
ในที่สุด :monkeysad: ต้องรออีก 2 วันใช่ไหม ตอนนี้เรารู้สึกเหมือนเป็นพี่เหม คุณสายรุ้งไป 2 วันเหมือนฟ่างไม่อยู่ 5 เดือน :serius2: ตอนจบขอแฮปปี้สุดๆเลยนะ สงสารพี่เหม ขอบคุณมากค่ะที่อุตส่าห์อดหลับอดนอนปั่นนิยายให้อ่าน :กอด1:
-
และแล้วเราก็ผ่านคืนอันเร่าร้อนมาด้วยกัน ก๊าก......
ถ้ารักกันจริงต้องรู้จักรอ อันนี้บอกอิพี่เหมนะ
ฟ่างคงเป็นคนเดียวที่ยอมรับความเป็นตัวตนของพี่เหมได้ดีที่สุด
ซึ่งมันก็ไม่เกี่ยวกับระยะเวลาที่คบกัน อย่างมิวคบตั้งห้าหกปี ทำไมไม่สามารถทำให้เหมรอหรือหายโกรธที่ทิ้งกันไป
ทั้งที่เหตุผลของการทิ้งมันก็ไม่ใช่ว่ารับไม่ได้ ยิ่งเม้นท์ยิ่งเบลอ เอาเป็นว่าพี่เหมแกชอบเด็กว่านอนสอนง่ายเนอะ
อ้าวลืม ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ
-
อ๊ายยยยยย หน่วงหัวใจ
-
รอดูว่าน้องจะให้อภัยพี่เหมรึป่าว
ได้อ่านสมใจแล้วขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
อยากบอกว่ารอจนเผลอหลับไปหน้าจอคอมเลยละ
นี่พึ่งตื่นขึ้นมาอ่านเลยนะเนี่ย :t3:
-
สมใจเราแล้วค่ะ
พี่เหมน้ำตาตกใน อิอิ
เราคิดว่าเรื่องนี้ไม่มีคนผิดหรอกนะคะ
เพราะเจตนาของทุกคนก็แค่อยากให้เรื่องมันเป็นไปตามที่ต้องการ
ไม่ได้คิดถึงผลลัพธ์แนวนี้ไว้
แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นในใจเราตอนนี้
ประเด็นคือ เราต้องรอถึง 2 วันก่อนจะได้อ่านตอนต่อไปเลยหรอ...
คิดถึงคนแต่งแย่....
แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าสองวันนี้คนแต่งต้องเดินทางหรือทำกิจการใดๆ ก็ขอให้ประสบความสำเร็จและกลับมาอย่างสวัสดิภาพนะคะ
รักคนแต่งจัง ขอบคุณที่ทำให้เราได้อ่านนิยายดีๆ นะคะ
ชอบแนวนี้มากเลย
-
รอเจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา อยากอ่านอีก เอิ๊กๆๆๆๆ
กำลังสนุกเลยยยยย
-
รับบทเรียนต่อไป นะพี่เหม
แม้จะด่าพี่เหมโกรธพี่เหมแค่ไหน พี่มันก็เป็นอย่างที่เราด่าและมันก็ยอมรับ แถมมันก็ได้รับบทเรียนแล้ว แต่ถ้ามันเป็นอย่างที่พี่พูด เราก็ต้องยอมรับว่า พี่รักฟ่างจริงๆ ถึงแม้การกระทำ การแสดงออก หรือแม้แต่ ความรู้สึกแรกที่เจอฟ่าง จะบอกว่าเหมือนมิว
แต่เพราะคนเรา ต้องเลือกคนที่เหมาะสม กับ ตัวตนของเรา มันถึงจะไปกันรอด เราเชื่อว่าพี่เหมก็คงประทับใจฟ่างในตรงนี้ ฟ่างยอมรับในตัวตนพี่เหมได้ ยอมลงให้ อ่อนโยน ห่วงใย คนเราก็ต้องเลือกและพอใจกับคนที่เข้ากับเราได้
และเราว่าทั้งสองคนก็น่าจะได้รับบทเรียนอะไรมากขึ้น ทั้งฟ่างและพี่เหม น้องก็เข้มแข็งกล้าที่เปิดปากมากขึ้น ส่วนพี่เหมก็ใจเย็นลง ใส่ใจความรู้สึกของน้อง เปิดปากมากขึ้น ค่อยๆปรับตัวเข้าหากัน ไม่ใช่ให้ใครอีกคนปรับตัวเข้าหาฝ่ายเดียว
เห้ออออ อ่านๆไปก็เริ่มสงสาร พี่เหม และเข้าใจมากขึ้น ถ้าไม่มีพาสพี่เหมจนมาถึงตอนนี้ เราก็คงเข้าข้างน้องต่อไป ทุกวันนี้ก็ยังเข้าข้างน้อง และยังคิดว่าพี่เหมเห็นแก่ตัวเสมอ ทุกอย่างยังคงหมุนรอบพี่ แต่ก็เพราะฟ่างก็ทำให้พี่เหมดีขึ้น รวมถึงกับเพื่อนๆของพี่ด้วย
ก็หวัง ว่าคนยังรักกัน ก็ยังคงรักกันต่อไป พี่เหมขอเถอะ พูดและอธิบายให้น้องเข้าใจทั้งหมด เราเชื่อน้องยังรักพี่ เราฟังพี่อธิบายยังเลิกไม่ชอบพี่ได้ น้องคนที่มันรักพี่ก็คงให้อภัย
ขอให้เรื่องนี้จบลงด้วยดี
:กอด1: :กอด1: :กอด1: คนเขียนที่น่ารัก รู้ว่าคนรออ่านเยอะ แบกความกดดัน ทั้งต้องเร่งปั่นนิยาย เพราะคนรออ่าน และ ต้องเขียนออกมา ให้ดีที่สุดไม่ให้คนอ่าน ที่อารมณ์พลุ่งพล่านประนึงเป็นเมียพี่เหมซะเอง :laugh: :laugh: ผิดหวัง
รักและขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ :pig4: :pig4:
-
เกลียดเพื่อนเหมมากอ่ะ ไม่เห็นจะสำนึกผิดเลยว่าที่ทำลงไป
ทำให้ฟ่างเจ็บแค่ไหน
เสือกเรื่องคนอื่นแล้วยังมีหน้ามาบอกว่า กะอีแค่เด็กที่คบไม่กี่เดือนอีก
ไหนบอกว่าขอโทษ เสียใจ
เกลียดมันนนนนน!!!!
เรารักพี่เหม อยากให้ดีกะฟ่าง
-
เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น "เหตุเกิดเพราะเพื่อน" ดีไหม :fire:
-
ก่อนอื่นขอบคุณคนเขียนก่อนที่อดหลับอดนอนมาต่อให้สองตอน :pig4:
ตอนแรกอุตส่าห์คิดนะว่ามิวก็ไม่ผิดที่ไปเรียนต่อเพื่ออนาคต ถึงเหมจะรักแต่เห็นแก่ตัวไปหน่อยที่ไม่ยอมรอคนรัก แถมยื่นคำขาดถ้าไปก็จบ รู้ว่ารักมิวไม่อยากให้ไปแต่ก็น่าจะมีเหตุผลมากกว่านี้ แต่พอได้ฟังมิวอยากเริ่มใหม่พร้อมกับเหตุผลที่คิดง่ายๆว่าให้เอาเงินฟาดหัวไปซะ แย่มากเลยทางความคิด สู้เอาคืนด้วยความรักที่แท้จริงของตัวเองดีกว่า ส่วนไอ้อั๋นน่าจะโดนตีนจริงๆกับเหตุผลที่พูดออกมา เข้าใจว่าหวังดีแต่ควรถามความเห็นเพื่อนก่อนสิวะ ถ้าเกิดกับตัวเองบ้างจะทำไง เหมมันก็สุดยอดนะที่ยอมรับได้ว่าตัวเองเห็นแก่ตัว สมควรแล้วที่จะต้องเป็นฝ่ายเจ็บปวดบ้าง :เฮ้อ:
แต่ถ้าคิดได้ก็รีบง้อฟ่างและเปิดใจคุยกันดีกว่า ถ้าจะสายไปก็ขอให้โทษตัวเองแล้วกันนะ :angry2:
-
โอ้ยยย อิเพื่อนอั๋น :beat: หารู้สำนึกไม่
ไม่อยากรู้ความคิดพี่เหมแล้วอ่ะ อยากเห็นข้าวฟ่างเอาคืนมากกว่า :sad4:
ปล. อิฉันเผลอหลับไปตีสองกว่า ตื่นมาปุ๊ปพุ่งเข้าเล้าก่อนเลย ติดงอมแงมมาก
-
บอกแล้วว่าเรื่องนี้มันยาว :laugh:
ใกล้กระจ่างแล้ว รอ :z3:
-
กระทืบเพื่อนเหมได้มั้ย?
อิอั๋นนี่เป็น(...)อะไรมากมั้ย
ใครทิ้งใครกันแน่ฟระ
เป็นการอ่านที่ทำให้อินโพดดดดดดดด
-
เปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น "เหตุเกิดเพราะเพื่อน" ดีไหม :fire:
^
^
^
^
ถ้านี่เป็นเฟสบุ๊คเราคงอยากจะกดไลค์วันละหลายๆ รอบ555
มีเพื่อนหวังดีแบบผิดๆ งี้คงลำบากน่าดูเนอะพี่เหม
-
เพื่อนพี่เหมก็คงหวังดีแหละ
แต่เรื่องนี้ เรื่องหัวใจ มันเป็นเรื่องส่วนตัว ไม่ควรไปยุ่งให้มาก
-
ไม่ชอบอั๋นมากๆ
ไม่ชอบมิวด้วย คิดได้ยังไงให้เอาเงินฟาดหัวคนอื่น
พี่เหมต้องอธิบายให้น้องฟังแล้ว
-
อ่านทีเดียวสอนตอนรวด ก็ว่าแล้วเหมต้องไปเคลียร์เรื่องต่างๆแต่ก็น่าจะเชื่อสัญชาตญาณของตัวเองมากกว่านี้ไม่งั้นคงไม่ไปไกลหรอก
แล้วเหมจะรู้ได้ยังไงน้าว่าฟ่างอยู่ที่ไหน สงสัยรู้ตอนคุยกับคนในบ้านพี่โจ้แน่เลย ชักอยากอ่านตอนต่อไปซะแล้ว
-
นึกว่าจะโดนพ่อฟ่างไล่ยิงซะอีก แค่โดนแม่ตบเองเหรอ ชริ
-
สงสารทั้งสองคน เห้อ :เฮ้อ: เพื่อนเป็นเหตุแท้ๆๆๆ
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
บางทีก็คิดว่าถ้าตอนจบผู้เขียนให้ฟ่างตัดสินใจไปเรียนต่ออย่างมิว
เหมจะทำยังไงจะรอฟ่างหรือเปล่า
หรือจะทำกับฟ่างอย่างที่ทำกับมิว
-
เหมนิ่งมาก
-
:เฮ้อ: ตอนนี้พี่เหมดูน่าสงสารเลยนะ น่าจะใช้หัวใจมากกว่าสมอง
เพราะบางทีสมองก็ไม่ได้ถูกเสมอไป เหมือนเวลาทำข้อสอบน่ะ
สัญชาตญาณครั้งเเรกที่กาข้อสอบลงไปมักถูกต้องกว่าใช้สมองทวน
พอเริ่มทวนปุ๊บ จะลังเลแล้วก็แก้ใหม่ แก้ใหม่ทีไรกาเป็นข้อที่ผิดทุกที
:กอด1: พี่เหม ทำให้น้องฟ่างหลงรัก และเข้าใจให้ได้อีกครั้งนะ สู้ๆ
ดีใจนะที่จริงๆเเล้วเค้ารักกัน... แต่ก็ยังเกลียดเพื่อนๆพี่เหมอยู่ดี
โดยเฉพาะพี่อั๋น... พี่เหมเห็นเเก้ตัว แต่พี่อั๋นน่ะ โคตรเห็นเเก่ตัวเลย
-
http://www.youtube.com/v/afWVlY6O57A&feature=related
คนรัก..คนที่สอง ????
:L2: ทำยังงี้..ดีแล้ว
หุหุ
ขอบคุณครับ เรนโบว์
-
บร๊ะ :beat: :beat: :beat:
รอจ้าาาา :bye2: :mc4:
-
ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึก...เหมนี่มันซึนตัวพ่อเจงๆ
แสดงออกให้ชัดเจนกว่านี้อีกนิดจะตายมั้ยคับพี่เหมค๊าบ
ฮึ่ย!!
อรั๊ยยย คุณเรนโบว์จะไม่อยู่ตั้งสองวัน
ไม่เป็นไรนะ เค๊าจะรอ
**ปล.โทดทีนะค๊า เมื่อคืนดันหลับไปซะก่อน เลยไม่ได้อยู่ร่วมคืนอันเร่าร้อนเลย อิอิ
-
สร้างความร้าวฉาน
คืองานของเธอหรือเปล่า?
ทำให้ใครแตกร้าว
แล้วเธอเป็นสุขใช่มั้ย?
ฟ่างไม่ได้ไปแย่งผัวใครนะ
http://www.youtube.com/v/mXR4j58DTI8?
-
อ๊ายยยยย ตอนหน้าก็จะเป็นตอนที่รอคอยแล้ว ลุ้นๆๆๆ
คนแต่งไม่อยู่ ไม่เป็นไร เค้ารอได้
-
พี่เหมนี่เป็นคนพูดน้อยตลอดเลยนะ
ขนาดไปเคลียร์กับเพื่อนยังพูดน้อย(ต่อยหนัก)เลย
เพื่อนๆพยายามช่วยก็พอเข้าใจ
แต่มิวใจร้ายกว่าที่คิดเยอะเลยอ่ะ
2 วันนี้เราขาดใจแน่
อยากรู้ อยากอ่าน
ปล. ชอบอ่านเมนท์ของนิยายเรื่ิองนี้มากกกก
ให้อารมณ์ประหนึ่งพี่อ้อยพี่ฉอดมาเอง ^ ^
-
น่าเห็นใจเหมเป็นที่สุด ยังไงก็พยายามต่อไปนะ เราจะคอยเชียร์
-
ตื่นแต่เช้าก็รีบเข้ามาอ่านเลย แต่เพิ่งได้โอกาสมาตอบ
ในที่สุดทุกอย่างก็คลี่คลาย คราวนี้ก็รอลุ้นกับการตัดสินใจของน้องฟ่างแล้ว
เข้าใจความรู้สึกพี่เหมเลย ขนาดต้องรอสองวันยังว่านาน
พี่เหมรอมาห้าเดือนหกวัน คงยิ่งแย่กว่า
-
เสียดายพี่เหมไม่ต่อยพี่อั๋น
วุ้ย คันไม้คันมืออ่ะ
หวังดี แต่ผลออกมาเป้นไงล่ะชิ
ปล.โทษที เมื่อคืนเล่นเกมเพลินเลยไม่ได้รอตอนใหม่ ^^
แต่ตอนหน้าก็ยังรอพี่เหมกับน้องฟ่างนะ
-
เมื่ออ่านในมุมของฟ่าง เราก็เข้าใจฟ่าง
เมื่ออ่านในมุมของพี่เหม เราก็เข้าใจพี่เหม
สงสารฟ่าง แต่ขณะเดียวกันก็เห็นใจเหม
-
เพื่อนอีพี่เหมนี่อายุเท่าไหร่กันแน่อ่ะ เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้หรือ เรื่องความรักเป็ฯเรื่องของคน 2 คนมาวุ่นวายโดยที่ไม่ได้ร้องขอได้อย่างไร ถ้าอีพี่เหมโสดจะยังไม่เท่าไหร่แต่นี่เค้ามีแฟนแล้วทำแบบนี้ได้อย่างไร ?? ลองเป็นตัวเองดูบ้างไหม หยุดคิดให้กว้าง ๆ ก่อนจะทำอะไรได้ไหม
ส่วนอีพี่เหม รู้เต็มอกเงียบเป็นสากทำไมจะนิ่งเพื่อให้เสียคนรักไปรึไง
ถ้าฟ่างกลับมาคราวนี้ก็ระวังในเรื่องความรักให้ดีแต่อย่าถึงกับระแวง จะได้เข้มแข็งเผื่อวันหน้าอีพี่เหมทำให้ช้ำใจอีก
-
เฮ้อ! นี่ถ้าฟ่างได้เห็นและรับรู้ว่าพี่เหมรักฟ่างแค่ไหน ฟ่างคงจะยิ่งรักพี่เหมมากขึ้นๆๆไปอีกแน่ๆ
-
กดดันอิพี่เหมเพิ่มอีกไม่ได้เหรอ นี่ยังไม่รู้สึกถึงความเสียใจโดดเดี่ยวสักครึ่งของน้องฟ่างเลยอ่ะ
จริงอยู่ที่พี่เหมเป็นผู้ใหญ่มีเหตุผล แต่ยังขาดเรื่องเอาใจเขามาใส่ใจเรานะ แล้วเรื่องนี้มันก็สำคัญด้วยซิ
-
เฮียเหมนี่อบอุ่นดีจังเลยเน๊อะ ขนาดแค่อ่านเรื่องราวยังทำให้รู้สึกดีไปด้วยเลย
ถึงแม้บ่อยครั้ง ที่คิดแล้วไม่แสดงออก ด้วยความเป็นผู้ใหญ่ มักใช้เหตุผลมากกว่าความรู้สึก...มั้งน่ะ
แต่ยังไง ในใจเฮียก้อยังรักและห่วงน้อง เฮ้อ ถ้ามีคนนิสัยแบบเฮียอยู่จริงๆ คงจะ จะ จะ..... :กอด1:
-
สมน้ำหน้าพี่เหม :laugh:
-
ตกลงพี่เหมเคลียกับมิวและเพื่อน ๆแล้วใช่มั้ย
โอเคมาถึงตอนนี้อภัยให้พี่เหมเก้าสิบเปอร์เซ็นละกัน
-
ลูกขุนทั้งเล้าพิจารณาแล้ว จำเลยเหมยังแสดงหลักฐานไม่พอ
เพราะฉะนั้น ยังถือว่าจำเลยเหมยังไม่พ้นความผิด
รอลงอาญาต่อไปปปปปปปปปป :z10:
-
เฮ้อ!! เกลียดอั๋น -_-
-
อั๋นนี่ก็อย่างหนาตราช้างมาก บอกได้สามคำ มึงเจือกมาก 5555
-
ไส่ได้การละ เข้ามาดัน อึ้บบบบ
-
พี่เหมผิดก็ยอมรับนะ
แต่อิพี่อั๋นนี่หนักอ่ะ! ไม่ไหวจะเพลีย!
อิพี่มิวก็อุตส่าห์ไปเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา
มีสมองแค่เนี้ยหรอ เอาเงินฟาดหัว? คิดได้เนาะ
อ่านตอนนี้แล้วเรารู้สึกได้ถึงหัวอกของพ่อแม่เลย
ทำให้ตอนนี้เป็รตอนที่เราอ่านแล้วประทับใจที่สุด ตั้งแต่อ่านมา
รอตอนต่อไปค่ะ อีกสองวันต่อให้จะลงแดง ก็จะรอนะคะ ToT
-
เพื่อนพี่เหมนี้ไม่ไหวนะ เพลียมากกกกก
-
แวะมาดันจ้าาาาา
เอ้า! ฮึบ!!!
มาเร็วๆ น้า o13
-
อ่านไซด์สตอรี่แล้วเหมือนแก้ตัวจริงๆแหละ
น้องข้าวฟ่างก็ไม่ได้มาอ่านด้วย
เพราะฉะนั้นน้องตัดสินใจอะไรก็ได้ทั้งนั้น
ถ้าอยากคบกันอีกน้องก็ต้องเสี่ยงดู
แต่ในฐานะคนที่อ่านมุมของเหมแล้วอยากจะบอกว่ามันไม่เสี่ยงสักนิดจ้ะ
-
อ่านความคิดแต่ละฝ่ายละก็เหนื่อยเบาๆ แต่ก็ค่อยๆดีขึ้นมาคิคิ
-
ยังรออยู่นะคะ :sad4:
-
แฮ่ๆ มารอค่าา :mc4:
-
อั๋นนั้นมันมดแดงแฟงมะม่วงหรือเปล่า แอบชอบมิวอะไรอย่างนั้น
-
อินเหลือเกินนนนน ฮืออออ(ร้องไห้โฮ) :m15: :sad11: :monkeysad:
-
:เฮ้อ: ไม่เจียมตัวเล๊ยย..ไอ่มิว
เป็นของเก่า ที่เขา ไม่เอาแล้ว
เป็นเหมือนแก้ว ทิ้งขว้าง ข้างถนน
เป็นของเบื่อ สุดเหลือ เกินจะทน
หัดเจียมตน คนเก่า หมดเร้าใจ
:z6: ไอ่อั๋น..จอมเจือก
ไม่ได้ถาม ความเห็น เป็นกรูเหรอ
ไม่ได้เผลอ เผยอหน้า ห่ารู้ไหม
ไม่ได้ขอ ร้องเมิง ยุ่งทำไม
ยังงี้เรียก เสือกใช่ไหม เฮี่ยจริงจริง
รออ่านนะ เรนโบว์
-
มาตั้งโต๊ะน้ำชารอคุณสายรุ้ง
คืนนี้จะมามั้ยน้อ?
-
มารอจ้า ไม่รู้ว่าสองวัน นี่คืนนี้ หรือพรุ่งนี้น้า :-[ :o8:
-
มามั้ยเน้ออออ :impress2:
-
มาชัวร์ !!! ตะกี้ดูขันน้ำมนต์มาแล้ว
-
โฮยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
บอกเลยว่าเป็นคนชอบอ่านนิยายพล็อตประมาณนี้มากกกกก
โคตรๆๆๆๆๆๆ
แล้วคนเขียนเป็น rainbow67 เลิฟมากอ้ะะะ
น้องฟ่างโคตรน่าสงสาร
เพราะเป็นคนที่เหมือนจะทนมาตลอด
ยอมให้พี่เหมเอาแต่ใจตลอดๆๆๆ
แล้วแบบทุกเรื่องเป็นใจให้ต้องห่าง
เหมือนเรื่องที่น้องได้ยินทางโทรศัพท์ มันไม่ใช่สาระมาก
แต่พอเอามาคิดก็เหมือนกับวส่าพี่เหมไม่สนใจ
เอาจริงๆนะ ถ้าเราไม่ได้อ่าน ฟากพี่เหม ก็ไม่รู้เลยว่าพี่เหมคิดอะไร
เราก็ต้องคิดมากแบบฟ่างแน่ๆ
แต่พอได้อ่านพี่เหม (ที่น้องฟ่างไม่ได้อ่าน) ก็เหมือนแบบ พี่เหมตอบแบบไม่คิดอะไรอ่ะ
มันแบบ เจ็บอ้ะะะะะ
แต่ฟ่างโคตรโชคดีที่เจอพี่เจ้า เจอคนที่ให้คำปรึกษาได้
แต่ใจเราโคตรกลัวเลย กลัวน้องจะเข้มแข็งเกินไป
เพราะเอาจริงๆ ชอบนิยายแฮปปี้ที่สุดในสามโลก
อยากให้น้องฟ่างยอมให้อภัยพี่เหมอ่ะ
พี่มิวเป็นคนที่เห็นแก่ตัวที่สุดแล้ว
ตัวทิ้งเค้าไปยังจะมาเรียกร้องอะไรอีก ไม่ไหวนะ
คิดให้เยอะหน่อยสิ อิพวกเพื่อนก็หวังดีไม่เข้าเรื่อง
น้องฟ่างไม่ใช่มือที่สามเหอะ
ดูหน่อยนะยะว่าใครทิ้งใคร แหมะ พูดแล้วขึ้นเลยเนี่ยยยยยย
เฟรี่ยยยยยย
ขอให้พี่เหมโชคดี
ขอให้น้องฟ่างใจอ่อน อีกครั้งนึง
=/\=
-
อยากเตะตัวเองมากๆเลย :z6:
ปากก็บอกว่าเกลียด แต่ใจนี่อ่อนสงสารอิพี่เหมไปแล้ว :z3:
สงสารถ้าฟ่างจะเลิกแต่ พี่เหมมันยังไม่ทันได้พูดว่ารักฟ่างแค่ไหนเลย :monkeysad:
ถ้าเลิกทั้งๆที่ยังรักมันน่าสงสารทั้งคู่อะ. แต่ทำไมฉันต้องคิดว่าฟ่างจะเลิกด้วยเนี่ย :serius2:
ลุ้นมากกกกกกกกกก วันนี้จะมาต่อไหมคะ :impress2:
-
เเพิ่งอ่านเมื่อคืน ,,
แต่วันนี้อ่านอีกรอบ กรี๊ดดดดด
สนุกอ่ะ
อยากรู้ว่าฟ่างจะตัดสินใจยังไง
><
-
ไม่ได้เข้ามาเมนต์นานผ่านมาหลายตอนแล้ว
แถมได้อ่านในแง่มุมของพี่เ้หมใจนึงก็สงสาร
อีกใจก็หมั่นไส้อีพี่เหม (สรรพนามเริ่มเปลียนตามอารมณ์)
หวังว่าทั้งสองจะได้กลับมามารักกัน แต่ก็อยากทรมาณพี่เหมให้นานอีกนิดนึง :m16:
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
:a11: :sad2: :sad4: จะจบยังไงน้อออ
-
อ้าพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพพ เถอะ!
รออออออ อยู่ววว น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :z3: :z3:
-
แวอายูนาววววววววววววววว เก๊าทนมะไหวแล้วน๊าาาาาาาาาาาาา
:z3: :z3: :z3: :z3:
รอต่อปายยยยย :call: :call:
-
เธอหายไปเลย หายไปนอากาศ ลอยไปกับสายลม ลอยไปอยู่ที่หนายยยย
ได้โปรดกลับมาต่อเถอะค่ะ รอๆๆๆๆ ฮือออ
-
เย้ รอมานานมากเลยค่ะคุณเรนโฐว์ :o12:
ใจจะขาดแล้ววววววววววววววววววว
-
เย้ๆๆๆๆๆๆ
นักเขียนกลับมาแล้วววว
รอ รอ รอ
-
ไม่อยากเชื่อเลยว่าผมตามมาทันตอนที่เหลืออีกตอนก็จะจบ
เย้สสสสสสสส!!!!!!!
รอ ครับ รอ
-
ตอนนี้อ่านไปก็รู้สึกขัดแย้งในตัวเองพอประมาณ
คือจะว่าสงสารเราก็สงสารพี่เหมนะ แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกว่ายังไม่สะใจพอเลยอ่ะ!
ฮ่าๆๆ เลยไม่รู้จะสงสารหรือจะสะใจดี
แต่สำหรับการตัดสินใจของฟ่าง ก่อนนี้เราก็ยังลังเลอยู่ว่าอยากเห็นมันเป็นไปในทิศทางไหน
เพราะอารมณ์มันแปรปรวนขึ้นๆลงๆไปตามสถานการณ์ตลอดเลยน่ะค่ะ
เดี๋ยวก็อยากให้ดี แต่พอได้รู้ข้อมูลนั่นนี่โน่นเพิ่มก็เปลี่ยนใจอยากให้ไม่ดีละ แล้วก็เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีกอยู่นั่นแหละ
ตอนนี้หลังจากอ่านพาร์ทพี่เหม ถึงแม้จะไม่ได้เห็นดีด้วยหมด
แต่ก็ได้คำตอบให้ตัวเองแล้วว่าจะเชียร์ให้ฟ่างตัดสินใจไปทางไหน ฮี่ๆ
รอคุณเรนโบว์มาอัพตอนต่อปายยย :-D
-
มาปูเสื่อรอคุณ rainbow67 ค่ะ :impress2:
ยังไงรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
-
มาแย้ววววววววว รอ ร๊อ รอ
-
คืนนี้เค้าจะมามั้ยน้อ....รอร้อรอด้วยคน :impress2:
-
อ่านจนจบมาถึงตรงนี้ไม่รู้จะพูดยังไงดี
ในมุมของน้องฟ่างมันก็เจ็บมากกับสิ่งที่ได้รับรู้ด้วยตัวเอง
ถึงแม้มันจะไม่ใช่ความจริงตามที่รับรู้ก็เถอะ
เพราะฟ่างรู้จักเหม(ดี)ว่าเหมเป็นคนที่พูดและทำอย่างนั้น
ถ้าหมดรักก็คือไป คิดแล้วว่ารั้งไม่ได้น้องเลยเลือกที่จะไปเอง
เพราะรักก็เลยปล่อยคนที่ตัวเองรักไปซะ ทนเจ็บและก้าวผ่านมัน
ส่วนพี่เหมที่จริงรักและมีแค่ฟ่าง แต่ไม่คิดให้ลึกมองน้องไม่ออกเลยอ่ะ
ถ้าจะเสียฟ่างไปเหมก็โทษใครไม่ได้นะนอกจากตัวเอง
อยู่กันมาตั้งนานไม่ได้สังเกตเลยว่าฟ่างรู้แล้วว่าตัวเองเจอแฟนเก่า
ไว้ใจน้องเกินไปว่าน้องจะไม่คิดมาก สรุปเคยรู้บ้างรึเปล่าว่าฟ่างเป็นคนยังไง? รู้สึกแบบไหน?
เฝ้ารออ่านตอนจบค่ะ ไม่อยากเดาคนเขียนให้จบยังไงเราก็รับได้ เขียนได้ดีมากเลยค่ะ (อินจัด 55+)
-
อ่านแล้วก็รู้เลย ว่าระหว่างเหมกับมิวไม่ใช่รักแท้ มิวกับฟ่าง ต่างก็เดินออกไปจากชีวิตเหมเหมือน ๆ กัน แต่เหมเลือกที่จะตัดสัมพันธ์กับมิว ต่างจากน้องฟ่าง ที่เหมยังคงอาลัยอาวรณ์อยู่...แค่นี้ก็รู้แล้ว ว่าใครคือตัวจริงสำหรับเหม
-
พี่เหม
อ่ะ ให้นี่ :L1: เอาไปง้อน้องนะ
น้องจะได้มั่นใจว่าพี่รักจริง อิ อิ
-
อยากรู้ผลเร็วๆแล้วอะ
รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อ
-
ไม่มาต่อจิงอ้ะ T T
-
วันนี้ก็จิวันที่ 3 แล้วน้าาา :sad4:
-
นับวันรอเลยอะ ทั้งวันไม่เป็นอันทำอะไรเลย มือถือก็เล่นเน็ตไม่ได้ ใจคิดแต่จะกลับมาหาพี่เหมกับน้องฟ่าง
เป็นเอามาก... 555
-
คิดถึงคนเขียนจุงเบยยยย♥
เมื่อไหร่จะมาอ่ะค้าาา ?
-
ดันสุดพลัง คนแต่งหายไปไหน
-
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
-
อยากอ่านใจจะขาดแล้วววววววววว นั้งกดปุ่มรีทั้งวันเลย จะลงแดง อ๊ากกกกกกกกกกกก
-
ไม่รู้วันนี้น้องฟ่างและพี่เหม จะได้คืนดีกันรึเปล่า จะได้จูงมือกันไปลอยกระทงซะเลย
จะว่าไปไม่รู้ว่าจะได้อ่านความรู้สึกพี่เหม ของช่วงห้าเดือนหกวัน จนถึงได้มาเจอฟ่าง
และการขอใช้สิทธิ์ห้องเล็กของฟ่างมั้ยนะ
ยังไงก็รอติดตามอยู่นะคะ
-
:m32: :m7: แอบย่องเข้ามาดูอีกรอบ ว่าคนเขียนเข้ารึยัง
-
วันนี้ก็ยังรอว่าจะได้อ่านพี่เหมกับน้องฟ่างมั้ย
-
รอน้องฟ่างงงงงงง กลัวว่าถ้าฟ่างเลิกพี่เหมจะตัดชึ๊บเหมือนครั้งมิวมั้ย
-
อยากอ่านคืนนี้เลยจัง >~<
มารอคุณสายรุ้งค่ะ
-
มารอพี่เหมกับฟ่าง
-
คิดฮอดหลายๆ
กำลังเฮ็ดหยังอยู่...
................................-''-
ชีวิตคู่เป็นเรื่องที่ต้องทำความเข้าใจกันมากๆ เพื่อที่จะอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข โอ้วววว
-
ปวดใจสุดๆ น้ำตาถ่วมบ้านแล้ว :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน...เนื่องจากชื่อเรื่องที่เห็นแล้วรู้ว่าต้องบีบหัวใจ
เลยไม่เคยจะอ่าน แต่วันนี้เป็นอะไรไม่รู้อยู่ๆก็ดันอยากอ่านขึ้น แล้วก็เป็นดังคาด
บีบหัวใจ จนน้ำตาไหล ไม่ว่าจะอ่านช่วงของฟ่างหรือของพี่เหมก็มีความรู้สึกเดียวคือ
สงสารฟ่างจับใจ ให้ตายเถอะคุณคนแต่ง คุณทำเราเสียทั้งน้ำตา เสียใจ เฮ้อ...นานแล้วที่มีอารมณ์อย่างนี้จากการอ่านนิยาย
และไม่ว่าตอนจบจะสมหวังหรือเริ่มใหม่ หรืออะไรก็ตาม เราไม่กลัว เพราะความรักมันเป็นเรื่องของความรู้สึกส่วนบุคคล เราเชื่อว่า สิ่งที่ฟ่างเลือกคือสิ่งที่ดีกับฟ่างแล้ว
รอตอนต่อไปค่ะ^^
-
ให้รอนานจัง......
:m15: :monkeysad: :sad11: o9
-
รอพี่ แม แก้ตัว เอ้ยย รอคู่นี้เค้าเข้าใจกัน แฮะๆ
-
เย้ ตามอ่านจนทันแล้ววว><
พี่เหม ไม่ใช่ว่าพี่ปากแข็งนะแต่ทำไมไม่พูดอะไรให้ชัดๆแบบยังไงดีอะ..มันเหมือนไม่พูดอะไร..จะอธิบายไงดี- -
เฮ้อเอาใจช่วยน้องฟ่างนะคะสู้ๆ
ปล.ตอนแรกแอบตกใจชื่อนายเอกชื่อฟ่าง..พอดีมันชื่อเหมือนผู้ชายในห้องเราที่เราไม่ชอบสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.แต่พออ่านถ้าฟ่าง(คนในห้องเรียนเรา)นิสัยได้ซัก ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของฟ่างในเรื่องคงจะดีไม่น้อยยยย
-
พี่เหมกับน้องฟ่าง หายไปไหน :serius2:
-
คนแต่งหายไปไหน :sad4:
ยังคงเฝ้ารอเรื่องนี้อยู่ทุกคืนวัน :o12:
-
จบแบบกระชับจริงๆ พี่เหมมีสายสืบคอยส่งรูปให้ด้วย :laugh:
-
นังมิววววววววววววววววววววววววววววววววว
พุ่งเข้าไปตบ #อินจัด
-
น้องฟ่างมาแล้ว โอ๊ยน้ำตาจะไหล อิอิ :man1:
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
อั้ยยะ กำลังจะเข้ามาเม้นก่อนนอนว่า คุณ Rainbow ใจร้ายไม่ยอมมาต่อสักที :m15:
แต่พอเข้ามาแล้ว ผ่าง ! เจอตอนใหม่อัพ ดีใจสุดๆ :กอด1:
-
คิดถึงฟ่างงงงงง :sad4:
-
ไหนๆไฟก็ติดแล้ว อย่าให้มอดนะคะ
รอลุ้นคู่นี้อยู่ว่าจะลงเอยกันยังไง
-
เย้ในที่สุดก็มาต่อ
แต่สั้นไปนิดนึงนะคะ :sad4:
-
มิวกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ ไปไกล ๆเลย ชิ้วๆๆๆๆ
น้องฟ่างตอนนี้ใจแข็งดี ให้รอนานดี ถูกใจคนอ่าน
แต่พี่เหมแกสม่ำเสมอเนอะ น้องแถวนั้นเลยเห็นใจเบา ๆ
รออ่านต่อจ้า :pig4:
-
มิว -..-
-
ใช่ซี้ ! คนเขียนไม่ได้ไปไหนหรอก กัดหัวโยก หัวขอน
ชอบอ่านพาทพี่เหมจัง ที่แท้ แม่คิวปิดน้อยก็คือคนนี้นี้เอง
-
เฝ้าดูมาหลายวัน วันละหลายรอบ ในที่สุดก็มาแล้วจ้ะ
ขอบคุณมากค่ะ คุณ rainbow67
ในที่สุด สายสืบพี่เหมก็เฉลยออกมาละ
รออ่านต่อนะคะ ( ไม่กดดดันคนเขียนเลยนะ อิอิ ) :z1:
-
:impress2: มาต่อเเล้ววว5555... ไม่เป็นไรคนเขียนต่อไม่ติด คนอ่านต่อได้ๆ :กอด1:
พี่เหมยิ่งมาถึงตอนนี้ยิ่งรู้สึกน่าสงสารเหมือนกัน... กลายเป็นว่า ไปๆมาๆ
ฟ่างเข้าใจผิด พี่เหมเองก็โลเลจนน้องไม่มั่นใจ ทำอะไรใช้สมองกับเหตุผลมากไปนิด
จนลืมถามใจกับเชื่อสัญชาตญาณตัวเอง... ส่วนอิพี่มิว ไม่น่าเชื่อว่าจริงๆเเล้วเป็นคนเเบบนี้
เเต่ก่อนความรักคงบังตาพี่เหมแหละ หลงมากกว่า!!! ยืนด้วยตัวเองเป็นเเค่การเเสดง
มารยาทเเย่นะ เอาเท้าไปวางบนโต๊ะ ที่บ้านจะทำคงไม่มีใครว่า นี่ที่อื่น บนโต๊ะทำงานชาวบ้านอีกตะหาก
ทำไปได้คนเรา... พอเลิกรัก เลิกหลงหน้ามืดตามัวนี่เเหละ ข้อเสียมันตามมาเป็นพรวนเลย
:เฮ้อ: ก็นะพี่เหมตาสว่างเเล้ว ปัดพี่มิวออกไปให้ได้จริงๆเเล้วกัน ไม่ใช่ฟ่างกลับมาเจอมารยาริษยาพี่มิวเข้าล่ะ
ดีใจที่ฟ่างได้ไปอาศัยบ้านคนดีๆเเบบพี่โจ้และผองญาติ555... อยากได้คนทำงานบ้านเก่งเเบบฟ่างมาช่วยที่บ้านบ้าง
ประเสริฐไปอยู่บ้านใครก็ไม่มีใครรังเกียจเเน่นอนเเบบนี้ :o8:
-
ยิ่งอ่านยิ่งไม่ชอบมิว
มิวนี่ออกอาการสาวมากๆ นะเนี่ย
-
มิวคงไปจากชีวิตพี่เหมจริงๆนะ
รอน้องฟ่าง คิดถึงน้องฟ่าง
-
คราวนี้เอาให้เข็ดหลาบ
ไอปากแข็งๆหน่ะเจาะมันสักที
ให้มันได้มีรูปากไว้ใช้พูดจากะน้องซะมั่ง
เชอะะะ ;P
-
:เฮ้อ: หวังว่ามิวไปแล้วไปลับนะยะ
-
โธ่มิว เป็นของเก่าไม่พอ ถึงกับเป็นพวกรีดไถหรือนี่
เอาเถอะเพื่อให้พระเอกกับนายเอกได้คืนดีกัน มิวก็ต้องเสียสละบ้างละนะ
-
แอบสงสารพี่เหมนิดๆ
แต่ทำไงได้ ทำตัวไม่เคลียร์ให้ฟ่างเสียใจก่อนเอง เชอะๆ
ทีนี้จะได้เข้าใจว่าฟ่างรู้สึกยังไงบ้าง
ตอนน้องกลับมาจะได้ไม่ทำให้น้องเสียใจอีก
-
มีสปายด้วย
ได้รู้ความในใจพี่เหมก็โอเคนะ รู้สึกดีขึ้นมาจี๊ดนึงแต่.......น้องฟ่างไม่รู้นิเฟ้ยยยย เพราะงั้นเชียร์ฟ่างให้ใจแข็งต่อไป ^^
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย ปวดใจมากกกกกกกกกก ยอมรับว่าลุ้นฉี่จะราดตอนพี่เหมถามว่ากลับมาได้ไหม
แต่น้องฟ่างก็ไม่ทำให้ผองเราชาวแม่ยกผิดหวัง
เอาหนักๆลูก เอาคืนหนักๆ ให้พี่เหมมันทรมาน พอกลับมาจะได้รู้จักพูดตามที่คิดบ้าง
แหม่... บทของนายเนี่ยนะเหม ฉันเห็นแต่ความคิดถึงของฟ่าง ไม่มีคำพูดเลยว้อยยยยยยยย
ปล.ได้โปรดอย่าทิ้งให้รอนานเลยได้ไหม ใจมันจะขาดรอนๆ เวลาไม่ได้อ่านเรื่องนี้
-
พี่เหมนี่ กับมิวนี่เหมือนรักทำให้ตาบอดเนอะ ซื้อประเคนเค้าหมดไม่ว่าเค้าจะเอาไร
แต่ก็ดีแล้ว ที่ทำกับมิวในตอนนี้ สะใจดี :laugh: คืนดีกันสักทีกับน้องฟ่าง เค้าอยากอ่านหวานๆ แบบน้ำตาลยังแพ้ ไรงี้ :-[
อยากอ่านโหมดพี่เหมหวานกับฟ่าง เพราะตั้งแต่อ่านมายังมะเจอเลย :a3:
-
ได้รู้ซักทีว่าใครเป็นสายให้พี่เหม 555+ :pig4:
-
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4 พี่เหมโหดจิงไรจิง ต้องอย่างนี้ถึงจะได้ใจน้องฟ่าง
-
มิว สุดท้ายก็เห็นแก่เงิน
พี่เหมรับกรรมไปซะเถอะ โทษฐานทำอะไรไม่เคยบอกก่อน ปล่อยให้คนอื่นคิดผิด
รักน้องฟ่างเวอร์!
-
มิวนี่นะ :m16:
-
ได้อ่านแล้ว วันนี้ยิ้มได้ ตัดผมใหม่สินะ...
-
ขออีกสักตอนได้อะป่าว :impress2:
-
เย้เย้เย้! ดีใจคุณเรนโบว์คัมแบ็คแล้ว!
ไม่รู้ว่ามิวนี่ยิ่งแก่ยิ่งนิสัยเสีย หรือว่านิสัยแย่มาตั้งนานแล้วแต่ความรักมันบังลูกกะตาอย่างที่พี่เหมว่ากันแน่เนอะ
อยากรู้อายุพี่เหมอ่ะคุณเรนโบว์ ไม่แน่ใจเคยบอกไว้ในเรื่องแล้วเราลืมเองหรือเปล่า ส่วนของน้องฟ่างเราพอเดาได้
อยากเอามานั่งทำไทม์ไลน์ในใจเล่นๆ แหะๆ
อ่านตอนนี้แล้วก็ยังคงยึดอุดมการณ์เดิม คือแบบยังคงอยากให้ทำร้ายจิตใจพี่เหมอีกนะคะ (เลวเนอะเรา เหอๆๆ)
-
อิพี่เหมมมมมม!!!! เอาาาาา ล้านสอง คืนมาาาาาาาาา!!
ให้มันไปทำมัยยยย!! :angry2: บ้าป่าว..ต้องให้มันชดใช้ให้สิ ถึงจะถูก ทำครอบครัวแตกแยก!!
เอาล้านสองคืนมาาาา!! o9 o9 o9 o9 o9
น้องสายรุ้ง เอาอีกๆ อ่านเท่าไรไม่เคยพอ +เป็ดให้
:call: :call: :call: สาธุ ขอให้มาต่อ เช้า สาย บ่าย เย็นนะ อิอิ
-
ได้คืบและ
แต่เราอยากได้ศอกอ่ะ
มาต่ออีกหน่อยไม่ได้เหรอ
นะ นะ เรนโบว์ คนดี
คืนนี้จะรอนะ อยากเห็นน้องฟ่างมีความสุขเร็วๆอ่ะค่ะ
:call: :z13: :impress3:
-
มิววววว.....หร่อนมันร้ายนัก 5555+
รอพาร์ทน้องฟ่างค่ะ พ่อทนายเขาแก้ต่างให้ตัวเองหมดทุกข้อกล่าวหาแล้ว แฮปปี้
-
ล้านนึง เข้าใจว่ารวยนะ แต่แบบ ถ้าเคลียตัวเองให้เด็ดขาดแต่แรกก็ไม่ต้องเสียทั้งเงิน ทั้งฟ่าง
-
ฟ่างมาแล้วววว
สู้ ๆ พี่เหมมม
-
น้องมายด์นี่เองที่เป็นสายให้พี่เหม
ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ
:กอด1:
-
เพิ่งเห็นว่าอัพแล้ววววววว
เห็นใจพี่เหมจัง แต่ก็แอบหมั่นไส้ ทำอะไรไม่ปรึกษากันเอง tt
-
มิวเอาแต่ใจมากเลยนะเนี่ย
มาขอเงินเป็นล้านทีนึงแล้ว
ยังกล้าจะมาตอแยเขาอีกนะ
ตื้อมากจนน่ารำคาญ :m16:
-
กว่าพี่เหมจะจัดการตัวเองได้
ก็เกือยจะเสียสิ่งสำคัญไปแล้วจริงๆ
-
แอบสงสารพี่เหม
มิวทำไมเป็นคนแบบนี้นะ
-
ยังไปไม่ถึงฟ่างเลยยยย
-
อีมิวนี่แซ่บนะ ร้ายกว่าที่คิด555 ไปๆมาๆก็เหมือนมิวจะไม่ได้รักเหมเท่าไรนะแค่อยากได้มากกว่า
แล้วเพื่อนเลิฟทั้งหลายของนางรู้มั้ยเนี่ยว่านางเป็นคนแบบนี้ :z1:
รอๆเมื่อไรจะถึงตอนปัจจุบัน อยากรู้ว่าจะเป็นไงต่อแล้ววววว
-
ถ้าหยุดแล้วต่อไม่ติด,,,,
ก็ไม่ต้องหยุดสิคร้า าคุณเรนโบว์
อัพมันทุกวัน วันละ2-3ตอน^^
--------------
เข้าใจพี่เหมนะ
แต่ก็อยากจะบอกว่ารักภาษาพี่เหมโคตรทำร้ายจิตใจฟาง
-
คนเขียนทำเราจุกลำคออีกแล้ว
-
น้องมายด์ !!!!
กอดเลยไอ้เด็กนี่ ทำตัวดีมาก คิคิ
><
ทำไงดี ชอบพี่เหมมากๆ อ่อยยยย
พลีสนะ พี่เหมก็ช้ำออก
วอนน้องฟ่างเห็นใจและให้โอกาสพี่ท่านเถิด !!!
-
กรี๊ดดดด....คิดถึงฟ่างงงงงง
คนต่อไปที่จะรับโทรศัพท์ต้องเป็นแม่พี่โจ้แน่ๆ
แล้วก็ด่าเหมเช็ด อิอิ
ขอบคุณคนเขียนที่น่ารักจ๊า
จุ๊บๆ
-
:call: :call: :call: :call: :call:
-
อ่านไปแอบร้องไห้เบา ๆ T^T
แต่ แต่ แต่ ,,,
ชอบมากเลย จ้าาา รอ ๆๆๆ
-
ได้เวลาพี่เหมเคลียร์ตัวเอง
-
:impress2: :impress2: :impress2:
มาแย้ววววววว...พี่เหมดูน่าสงสารกะเค้าเหมือนกันนะเนี่ย
รอติดตามความหวานของฟ่างและพี่เหมต่อไป มาตาอเร็วๆน้า
o13 o13 o13
-
มาแล้วๆๆๆ เอออ แกมันโง่มันซบจริงๆเลย(เสียงอาฉี) อิพี่เหม :angry2:
คนเขียนไม่ต้องเครียดหรือกดดันมากนะ เรารู้ว่าตะเองรู้สึกยังไง อย่ากดดันตัวเองมากเท่านั้นแหละ :กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดเพิ่งพลัง ยังไงเราก็รอจ้ะ
-
ในที่สุดก็รู้ว่าใครเป็นสายสืบให้พี่เหม :m12:
-
เพี่เหมแกก็พยายามในแบบของพี่แกอยู่ มีสงมีสายให้ด้วยอย่างนี้ ไม่รู้ผลจะออกมาเป็นไง :monkeysad:
-
ดีใจที่กลับมาแล้วคะ :mc4:
อ่านตอนนี้แล้วก็เข้าใจได้เลยว่าเหมรักฟ่าง แต่อย่างที่บอกไม่ชัดเจนเอง :เฮ้อ:
มิวไม่น่าเป็นคนแบบนี้เลย ไปเรียนเมืองนอกเพื่ออนาคตของตัวเองแล้วทำไมยืนด้วยตัวเองตามที่พูดไม่ได้ เหมเพราะรักถึงได้ให้ทุกอย่าง แต่ตอนนี้กลายเป็นมิวเองที่เห็นแก่ตัวมาก แล้วมีหน้าไปเสนอเหมให้เอาเงินฟาดหัวฟ่าง แต่ตัวเองกลับเป็นซะเองมันน่า :beat:
ยังไงก็ขอยังอยากให้กลับไปดีกันนะคะ แต่เป็นไปได้ :กอด1:
-
รอคำตอบของฟ่างนะ
รู้ว่าสิ่งที่พี่เหมทำไม่มีผลต่อการตัดสินใจ
เนื่องจากฟ่างไม่รับรู้ แต่ก็หวัง :call:
:pig4: คะ
-
โห คนอย่างมิวนี่ด้านมาก เลิกกับเขาไปแล้วยังกล้ามาขอเงินอีก สุดยอดจริง ๆ
ก็ดี เลยทำให้พี่เหมยิ่งซาบซึ้งใจกับการเลิกกับมิวขึ้นไปอีก แต่ไม่สงสารพี่เหมหรอก ชิ
-
ยิ่งได้อ่าน part ของเหม ก็ยิ่งรักฟ่าง
-
อืหือ พอมาอ่านพาสของพี่ เหม นิ่ รู้สันดานมิวเยอะเลยนะ
ความรักทำให้คนตาบอด หูหนวกจริงๆ ก่อนหน้านี้ พี่เหม ไม่รู้เลยว่ามึงเป็นยังไง
จนมาเกิดเหตุการนี้ โอ้วว คนเรา
-
อ่า ยังเปนช่วงพี่เหมรำพันเหรอคะ มะค่อยจะสงสารพี่แกหรอก ออกไปทางสมน้ำหน้า 555
-
รอถึงวันที่น้องฟ่างจะให้คำตอบกับพี่เหม
-
ใกล้ถึงจุดนั้นแล้วเย้ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
ไม่อยากให้เป็นเรื่องสั้นเลยยยยยยยย
ต่อไปยาวๆสักสามร้อยตอน ก๊ากกกกกกกกกกกก
ชอบแนวนี้มากค่ะ รันทด หน่วงหัวใจ แต่ชอบแบบจบแฮปปี้ ก๊ากกก
รอลุ้นว่าคำตอบน้องจะเป็นไง
ตอนฟ่างอ่านแล้วน้ำตาร่วง น้องเป็นคนดีมากกกกกกกกกกกกก
แต่ตอนนั้นไม่รู้สึกโกรธพี่เหมนะค่ะ เพราะว่า ดูเหมือนพี่เหมรักน้องจริงๆ
พอมาอ่านตอนพี่เหมแล้ว ชอบกว่า ก๊ากกกกกกกก ชอบอ่านมุมพระเอก
เพราะจะได้เห็นอะไรน่ารักๆของนายเอก
ขอให้น้องกับพี่เหมเข้าใจกันเร็วๆ คำตอบออกมาดีๆนะค่ะ รอตอนต่อไปปปปปป
ขอต่อยาวไปสามร้อยตอนเลยยยย
-
มาประจำที่ มือพร้อม ปุ่ม F5 พร้อม :z2:
-
แวร๊ยยยยยยยยยย พี่เหมมาแว้ววววว อีนางมิวนี่นิสัยมิดีมิดีเลยเนอะ o18
-
อ่านตอนล่าสุดแล้วไม่น่าเชื่อว่าอีตาพี่เหมอ่ะ มันไปหลงรักมิวได้ไง
หรือพึ่งเห็นธาตุแท้เนี่ย คนอะไรหน้าด้านมาก แสดงว่าที่อย่างกับมาดีกันเนี่ยเพื่อที่จะมา
เกาะตาเหมกินใช่ไมเนี่ย ไม่อยากเชื่อว่าจะไปเรียนนอกเพื่ออนาคตแต่กลับมา
ทำตัวแบบนี้ สุดท้ายก็เป็นตัวเองที่โดนเอาเงินฟาดหัว ก็เริ่มสงสารพี่เหมมานิดหน่อย
เพราะตอนของฟ่างอ่ะ เอาน้ำตาไหลไปเยอะ ยังไม่ยกโทษให้ง่ายๆนะ
แต่ได้อ่านมุมพี่เหมก็มีฉากน่ารักๆเยอะเหมือนกันที่คาดไม่ถึง แต่ก็ยังเชียร์ให้ดีกันนะค่ะ
แล้วคร่าวนี้มีอะไรก็หัดหันหน้ามาคุยกันบ้าง ทั้งๆที่ก็รักกันแต่ไม่ยอมคุยกัน มันก็เลยมีปัญหางี้ไงล่ะ
สู้ๆค่าคนแต่ง คนอ่านก็จะรออ่านค่ะ
-
รออออ.... โอยยย
มันค้างอ่าาา
ชอบพี่เหมมมม เพราะพี่เหมม"รวย" ฮ่าๆ
เมื่อไรจะถึงตอนฟ่างกลับมาน้ออ~
-
หมดคำพูดกับมิวเลยอ่ะ
=_=
หน้าด้านมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก o22
ส่วนพี่เหมคือเริ่มสงสารอ่ะ แต่ก็นะพวกพูดน้อยมักถูกเข้าใจิดอยู่แล้ว
ส่วนฟ่างเองก็เป็ฯคนที่ขี้น้อยใจ คิดเล็กคิดน้อย
นิสัยทั้งคู่นี่มันชวนทะเลาะกันจริงๆ :o12:
-
มามั้ยน้าาาาาาาาาาาาา :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด ชอบมากเลยหน่วงๆแต่ผสมความสุขเล็กน้อยไม่เศร้าจนเกินไป
อ่านมาถึงตอนนี้เราก็สบายใจแระจบแฮบปี้ชัวร์
-
คืนนี้รอเก้อ TT
-
อ๊ากอีมิว อีตอแล อีปลิง อีๆๆๆๆๆ
-
ไม่ขอพูดถึงมิวแล้วกัน
เพราะยังไงก็กำลังจะออกไปจากชีวิตรักเหม ฟ่างอยู่แล้ว
ไม่ได้มีแต่พี่เหมนะที่คิดถึงน้องฟ่าง น้องเองก็คิดถึง
ต่างคนต่างคิดถึง ต่างคนต่างรอ
อยากให้เจอกันเร็วๆ
-
เพราะต่างคนต่างไม่พุดอ่ะนะ
ไม่ชอบ อีพี่เหม !!!
ส่วนฟ่างก้ออยากให้ทำอะไรคิดถึงตัวเองมากหน่อย
ส่วนมิว ..ทั้งหมดก้อ แค่อยากเอาชนะมากกว่า เห็นแก่ตัวเองมาก่อน
-
มิวนิสัยแย่มากกกกกกกกกกก
ไม่ชอบคนแบบนี้เลยอ่ะ!!!
แต่ก่อนเหมโง่เนอะ!! 555555555+
ลุ้นว่าเหม-ฟ่างจะเป็นไงต่อ..
-
เรื่องนี้พระเอกไม่โง่นะ
แต่เพราะพูดน้อยตะหาก
ตอนแรก..มีก้อนกรวดอยู่ในมือ
ก็เลยรู้สึกว่า..นี่ล่ะดีแล้ว
ต่อมา..ได้เพชรเม็ดงามมาแทน
ก็เลยตาสว่าง..นี่ละดี มีค่า ของแท้
อิพี่เหมฉลาด..รู้ตั้งนานแล้ว
แต่ไม่ยอมพูด ไม่บอกให้น้องฟ่างรู้
:เฮ้อ: พระเอก ของตรู -- มึนเอาเอง อิอิ
:mc4: ยังไงก็เชียร์..เชียร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เน๊าะ น้องฟ่างใจอ่อน เน๊าะ
:3123: ขอบคุณ เรนโบว์
-
ต๊ายไม่นึกว่ามิวจะร้ายได้ขนาดนี้ แสดงว่าที่กลับมาก็คงเป็นเพราะว่าพี่เหมรวยละสิ
รอชมตอนที่พี่เหมและฟ่างได้เจอกันนะค่ะ
-
ทำไมอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่ามันเศร้าทั้งเรื่องก็ไม่รู้ ใจสั่นทั้งเรื่องเลยย
แต่ที่รู้อีกอย่างคือ เกลียดมิวขั้นสุด เป็นคนแปลกมากๆ เอาให้ดีอยากจะถีบยอดอกซักที :laugh3:
-
เห็นคุณ Rainbow ออนตั้งแต่เที่ยงแล้ว รอลุ้นว่าวันนี้จะมาต่อไหม รอมาหลายวันแล้ว :monkeysad:
-
วันนี้ได้อ่านแน่ๆ (ยกมือขวาวางที่อกซ้าย) ข้าขอสัญญา กร๊ากกก
ตั้งแต่เป็นสมาชิกของเว็บนี้ คนรอบข้างเป็นห่วงกันใหญ่ เมื่อวานน้องข้างบ้านมันมาลากไปเที่ยวห้าง(ลงทุนยอมเลี้ยงทุกอย่าง 555+) แล้วระหว่างที่กำลังกินพิซซ่ากันอยู่ มันก็ถามว่ามีปัญหาอะไรหรือเปล่า แบบทะเลาะกับแฟน? ทะเลาะกับเพื่อน? เราก็งง ถามอะไรแปลก แต่ก็ตอบมันไป ไม่มี แต่หน้ามันนี่ไม่เชื่อเลย :laugh: :laugh: :laugh:
กลับมาบ้าน เล่าให้พ่อฟังถึงพฤติกรรมประหลาดๆ ของมัน ถึงรู้ว่ามันเคยมากระซิบบอกพ่อให้จับตาดูเรา เพราะกลัวว่าเราจะเป็นโรคซึมเศร้าแล้วฆ่าตัวตาย เพราะทุกวันนี้ กลับบ้านมาก็ไม่ออกไปไหน หมกตัวอยู่แต่ในห้อง เสาร์อาทิตย์ที่เคยกินเหล้ากับมันก็ไม่ค่อยได้กิน... กร๊ากก กูไม่กินเหล้า ก็ผิดอีก :laugh: :laugh: :laugh:
เย้ ดีใจ ขอบคุณมากค่ะ :-[ น้องข้างบ้านนี่ น้องติม ป่าวคะ ตามไปอ่านจากเรื่อง Babble Story มา อิอิ
-
น้องข้างบ้านน่ารักจังค่ะ
เอาใจช่วยค่ะ ทั้งคุณ rainbow67 น้องฟ่างและพี่เหมนะคะ
ไม่เจอกันหลายวัน คิดถึงจัง เหมือนขาดอะไรไป :z1:
-
นักเขียนจ้า อย่าหายไปนานซิ
:call:
-
o22 o22
อะไรคือจบแล้ว จบตอนเหม หรือ จบเรื่องนี้
:z3: :z3: :z3: มาอธิบายก่อนนะตัวเอง
----------------------------------------------------------------------------------
^
^^
^^^
:pigangry2: :pigangry2: หึหึ มาหลอกเก๊าได้
-
จบแล้วววว :z3:
จบในส่วนของพี่เหมช่ายม่ะ
ไม่เคลียร์อ่ะ ต่อด่วนเลย :laugh:
:pig4:
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
เห็นด้วยกับคห. บน อะไรคือจบแล้วอ่ะ !!!
คุณเรนโบว์มาอธิบายให้เคลียร์ก่อนนน จบตอน หรือจบเรื่อง
o22 o22 o22 o22 o22
**ดิท
อ่อ จบตอนพี่เหมแล้ว ทำเค้าตกกะใจโหม๊ะ :z3:
-
รอตอนพิเศษหวานๆ หลังจากนี้ :o8:
-
ต่อไปจะได้อ่านส่วนของน้องฟ่างแล้วใช่มั้ยค่ะ
ลุ้นจะแย่แล้ว แม้จะแอบหมันไส้พ่อพระเอกปากหนักอยู่นิดๆ
แต่ก็อยากให้เค้าหวานกันสักที :กอด1:
-
โหยยย มาต่อเลยได้ไหม รอพาร์ทของน้องฟ่างมาหลายวัน ไม่ไหวจะลุ้น อิอิ
-
หูยยยย ตกใจ เห็นหัวข้อกระทู้ว่า End แต่ทำไมสกอร์บาร์มันสั้นเหลือเกิน ทำใจก่อนอ่านว่าคงสั้น อ่านไม่จุใจแน่ๆ แต่โล่งอกว่ายังมีตอนหน้า ตอนของฟ่าง :impress2: คิดถึงฟ่าง เพราะอ่านแต่ตอนของพี่เหมมานาน
ขอบคุณคุณ Rainbow ค่า :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตกใจหมดเลยยย นึกว่าจะจบแล้วอ่ะ T^T
รอค่ะ มาต่อไวๆ น้า
-
คือตอนหน้าจะจบทั้งเรื่องหรอ???
อะไรอ่า ยังไม่อิ่มเลย เรื่องนี้ก็จะจบแระ ยืดอีกสัก2-3ตอนได้ไหม
เป็นพาทหวานๆของคู่นี้หรือจะพาทฟางแก้แค้นพวกเพื่อนอิพี่เหมก็ได้ อยากกระโดดตีนคู่ใส่อิพี่อั๋นมากที่สุด
-
ตะเอง ไม่เอาๆ อย่าเพิ่มจบ o18
-
ตอนหน้าจะเป็นยังไงนะ
-
ลุ้นๆ อยากรู้แล้วอะตอนหน้าจะเป็นยังไง
:z3: :z2: :z2: :z2:
-
พี่เหมอดทนดีจัง แต่น้องฟ่างอดทนกว่ามาก
ขอให้ความพยายามของทั้งสองคนจบลงด้วยดีนะ
-
พรุ่งนี้ห้องใหญ่ อิอิ :z1:
-
ฟินนนน
-
รอตอนจบของฟ่าง อิอิ
แฮปปี้ชัวร์อิอิ
-
อยากอ่านไวๆ จะคอยต่อไปนะคะ หวังว่าฟ่างจะได้มีความสุขซักที
-
มันทั้งลุ้น ทั้งระทึก ฮ่าๆๆ
ถ้าแฮปปี้ก็ดีนะคะ ช่วงนี้จิตใจบอบช้ำ
-
ตอนหน้าแล้วสิ จะได้รู้ว่าฟ่างตัดสินใจว่ายังไง
ลุ้นมากๆ
-
ถ้าพี่เหมไม่บอก คนอ่านก็ไม่รู้นะเนี่ย
แล้วพี่เหมบอกคนอ่าน น้องฟ่างจะรู้ไหม หืม ??
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
ต้องยอมรับในความอดทนของพี่เหมจริงๆ กับ เวลาที่รอ ห้าเดือนหกวัน
โชคดีที่แอบมีสปายส่งข่าวเป็นระยะ ๆ
ขนาดเรารอคำตอบจากฟ่างมา สิบห้าวันแล้ว ยังลุ้นตลอด
แต่ก็โชคดีเช่นกันที่ได้รู้ความจริงจากฝั่งพี่เหมด้วย
เชื่อว่า ฟ่างเอง ก็น่าจะรับรู้ถึงความรัก ความเอาใจใส่ของผู้ชายปากหนักอย่างพี่เหมอยู่
รอการตัดสินใจของฟ่างจ้ะ ^^
-
:a5:
ตั้งตารอตอนจบอย่างใจจดใจจ่อค่ะ!!! o13
-
ไม่อยากให้จบเลยยยยยยยยยยยยยยย
อยากเห็นเขาหวานๆกัน
รอลุ้นตอนหน้าค่ะ น้องฟ่างงงงงงงงง ห้องใหญ่นะตอนหน้า 5555
-
จะจบแล้วหรอ ไม่อยากให้จบเลยแฮะ :เฮ้อ:
-
ดีใจ แม้จะได้อ่าน นิดเดียว
5555555555555
ลุันคำตอบฟ่างนะ
-
อยากให้ดีกันอ่ะ ขอมากไปป่าว ฮืออออออ
-
อ่านไปน้ำตาก็ซึมไป ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆใฟ้อ่านนะคะ :กอด1:
-
จะจบซะและหรอ :เฮ้อ:
-
การรอคอยที่ยาวนานของพี่เหมในที่สุดก็สิ้นสุดเสียที
น้องฟ่างได้กลับบ้านแล้ว ย้ายมานอนกลับพี่เหมเร็วๆนะ
ว่าแต่จะจบแล้วเหรอ ใจหายจัง
อยากให้มีถึงตอนที่กลับมาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขจัง
-
จบแล้ว :a5:
-
ห้ามให้น้องนอนเกินคืนเดียวเด็ดขาดนะพี่เหม เปิดใจออกมาคุยกันให้หมด
น้องฟ่างใจแข็งมากกว่าที่คิดเยอะ แต่พี่เหมคงเต็มที่แหละรอบนี้
หลายเดือนที่ห่างกันได้รู้ความรู้สึกตัวเองเยอะ
ขอบคุณค่ะ
-
มากไปไหม...ถ้าจะให้ลงคืนนี้เลย
:z3: :z3: :z3:
มันทรมานหัวจิต
:z10: :z10: :z10:
-
แอบใจหายอ่ะ ไม่อยากให้จบเลย :m15:
แต่ก็นะ ต้องมีจบสักวันแหละเนอะ ^___^
รออ่านตอนหน้า บทสรุปของเหม-ฟ่าง^^
-
ตกใจหมดนึกว่าจบแบบนี้ ไม่นะ :a5:
พี่เหมคราวนี้ต้องเอาความในใจตัวเองออกมาพูดกับฟ่างอย่างใจจริงได้แล้วนะ ทำให้ดีที่สุดแล้วกันพี่เหม สู้ๆๆๆ :กอด1:
ปล.ขึ้นอยู่กับคนเขียนใช่ไหมคะ ว่าจะให้จบแบบไหน ฮ่าๆๆๆๆ :laugh:
-
สวัสดีค่ะ มาอ่านครั้งแรก ลุ้นตั้งแต่ต้นเรื่อง
และแอบสะใจนิดนึง ตอนน้องหนีไป
แต่ก็แอบสงสารตอนพี่เหม เล่าเรื่องให้ฟัง
สุดท้ายก็ต้องมาลุ้นว่าบทสรุปจะเป็นอย่างไร
แต่เชียร์พี่เหมสุดใจขาดดิ้น ๆ ๆ ๆ
-
เข้ามาเม้นอีกรอบ
ตอนหน้ามันจะจบใช่ไหม??
เหมือนเราคนอ่านจะลืมอะไรไปหรือเปล่า
ว่าพาทของพี่เหมเน๊ยะมีแค่คนอ่านและคนเขียนเท่านั้นที่รู้ว่าพี่เหมเป็นยังไง
แต่ฟางไม่ได้รับรู้อะไรด้วยนะ
-
จะจบแล้วงั้นหรอ :o12:
แอบกลัวคำตอบของฟ่างแฮะ
ไม่อยากให้จบเลยอ่า ชอบเรื่องนี้มาก :sad4: :sad4: :sad4:
-
คืนนี้จบเรื่องสั้น แล้วต่อเป็นเรื่องยาวได้รึเปล่าค๊าาาา Plsssssssss :impress2:
-
รอคำตอบของน้องฟ่าง
-
:เฮ้อ: ตกใจตอนเห็นคำว่าเอ็นด์ นึกว่าจบเเล้ว ไม่น้าาาาาาา... ไปๆมาๆ อ๋อ จบตอนเหม ฮี่ฮี่
รอตอนฟ่างต่อ อยากรู้น้องฟ่างคิดยังไง ห้องเล็กมีไว้เวลาทั้งสองคนทะเลาะกันไม่ใช่...
หรือน้องฟ่างยังมีอะไรคาใจอยู่อย่างนั้นใช่มั้ย... อยากให้น้องได้รู้ความจริงนะ จะได้เข้าใจกัน
ความรักของทั้งสองคนจะได้ไม่สั่นคลอนอีก... ไม่มีใครมาทำให้เข้าใจผิด แล้วก็รู้จักเปิดใจพูดกับอีกฝ่ายมากขึ้น
:กอด1: อยากเห็นน้องฝ่างมีความสุขไวๆ พี่เหมกอดน้องฟ่างไว้เเน่นๆ แบบนี้เลย อิอิ
อยากเห็นคนเค้ารักกัน :impress2:
-
รอตอนต่อไปด้วยความหวังเต็มเปี่ยมนะค้าบบบ :pig4:
-
มารอ จบคืนนี้ช่ายม๊ายยยย
รอนะรอร๊อรอ
สุดท้ายก็แค่เข้าใจผิดสถานการณ์พาไป
เรื่องคงจบแฮปปี้ไม่ต้องเสียน้ำตาไม่หักมุมเนอะ
เรื่องนี้สนุกดีค่ะ
-
จบตอนของพี่เหมแล้ว
รอตอนที่ฟ่างตัดสินใจนะคะ :กอด1:
-
มาอ่านมุมมองของพี่เหมแล้วลุ้นให้คืนดีกันให้ได้ค่ะ
ถ้าทั้งคู่เข้าใจกันและคืนดีกัน คงจะเป็นคู่รักที่น่ารักอีกคู่หนึ่งเลย
-
จบตอนพี่เหมแล้ววว ทีนี้ก็มาลุ้นตอนน้องฟ่างกันต่อ ว่าน้องจะตัดสินใจยังไง
-
จะจบคืนนี้หรือป่าวน๊า รอนะ :monkeysad:
-
โอ๊ยตื่นเต้นเหมือนลุ้นผลบอล
น้องฟ่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงวงววววว
พี่เหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
คุณเรนโบว์ววววววววววววววววววว
ไม่มีอะไรจะคอมเม้นท์ รอตอนหน้าแล้วกัน
-
รอว่าฟ่างจะเอายังไง
-
ตอนหน้า ลุ้นๆๆ ตอนหน้า ลุ้นๆๆๆ
:z2: :z2: :z2:
-
ตอนเห็นคำว่า End ก็แอบช็อค
อ่านมาจนหมด ช็อคกว่า แบบว่า End แล้วเหรอ
อ่านไปอีกนิด อ่อ ยังไม่ใช่...
-
:oni3: :oni3: สะกดจิตคุณรุ้ง ขอแบบแฮปปี้ๆๆ :laugh:
-
จะจบยังไงหว่า แต่จะเลิกกันก็ไม่แปลกเลยนะ ในเมื่อต่างคนต่างเก็บความในใจไม่คุยกันเลย แค่มองตา มันจะรู้ใจได้ไง เหอๆ
-
ปูเส่ือรอโลดดด
-
จะจบตอนหน้าซะแล้ว ฟ่างจะตอบยังไงน้าาาาาา
-
โหย ลุ้นต่อไป
-
ถ้าตอนหน้า..น้องฟ่างยังไม่อยากมาอยู่ห้องใหญ่
จะยากอะไร
พี่เหมก็ย้ายตัวเองไปอยู่ห้องเล็ก
ขอน้องเค้าอาศัยนอนด้วยคน..ซักคืนสองคืน
ฮี่ฮี่
เดี๋ยวน้องฟ่างก็กลับมานอนห้องใหญ่ด้วย
..เหมือนเดิม..เน๊าะ
แค่เป็นคนพูดน้อย ก็พอมั้ง..อิพี่เหม
แต่เรื่องบนเตียง ห้ามน้อยนะว้อยยย
เยอะๆๆๆๆรุย :haun4:
อิอิ
ขอบคุณ เรนโบว์
-
จะจบแล้วอะ อยากอ่านต่อจริงจัง :undecided:
ตอนแรกก็ตกใจทำไมทุกคนเม้นไปในทางเดียวกัน เพราะแค่จบตอนเหมเอง
แต่พอf5อีกรอบ อ๊ากกกกกกก ตอนหน้าจบทั้งเรื่อง ---> คืนนี้แน่นอน :sad2:
คงต้องรอต่อ :o7:
-
จะจบแล้ว กลัวดาม่าอยากทงให้เข้าใจกัน มมีไรก้พูดกันเนอะ
-
จะร้องไห้หรือจะได้ยิ้มน๊าาา
ไหนๆพี่เหมก็(ถูกคนเขียน)เปิดเผยความรู้สึกขนาดนี้แล้วแท้ๆ
ถ้าจะให้ดีอีกนิด พี่เหมต้องพูดออกไปเลยย
อย่ากั๊กๆ จัดไป เพื่อน้องฟ่าง
นี่เราไม่ได้เชียร์ให้เค้าได้กันนะเนี่ยย
-
รอน้องฟ่าง อย่าใจร้ายกับพี่เหมนักเลยนะ
-
ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอ No ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
-
เป็นได้แค่ตัวแทน
บทสรุป
ผมนั่งมองมือที่กุมกันไว้บนตักเพราะไม่อยากสบตากับคนที่นั่งตรงข้าม... แต่สักครู่ก็ตัดสินใจเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย "พี่เหมคบกับฟ่างเพราะอะไร... พี่เหมชอบฟ่าง... หรือว่าเห็นเป็นแค่ตัวแทนของ...พี่มิว"
พี่เหมนั่งเงียบ... เงียบจนผมคิดว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ตอบ แต่พอเงยหน้าไปมอง กลับเห็นแววตาเสียใจมองสบมา "ในตอนแรก พี่ยอมรับว่าใช้ฟ่างเป็นตัวแทนของมิว..." พูดถึงตรงนี้พี่เหมก็เงียบไป ยื่นมือมาตรงหน้าผม แล้วใช้นิ้วโป้งแข็งๆ เช็ดน้ำตาออกจากแก้มให้ "พี่ขอโทษ..."
ถามเอง เจ็บเอง ผมรีบยกหลังมือป้ายน้ำตาที่ไม่รู้ไหลมาตอนไหนออกลวกๆ แล้วยิ้มฝืนๆ ให้อีกฝ่าย...
"แต่ฟ่างไม่ใช่มิว... ฟ่างไม่เหมือนมิว" พี่เหมหยุดพูด ดึงมือผมไปกุมไว้ แล้วพูดเหมือนพึมพำกับตัวเอง "ฟ่างมีค่ามากกว่า..."
"ตอนนี้..." กลืนน้ำลายลงคอแล้วผมก็พูดต่อเสียงเครือ "พี่ยังรักพี่มิวอยู่ไหม" รอฟังคำตอบด้วยใจตุ้มๆ ต่อมๆ ก่อนจะค่อยๆ เต้นในจังหวะปกติเมื่ออีกฝ่ายส่ายหน้าปฏิเสธ
"ไม่..." พี่เหมตอบทันที ก่อนจะพยักหน้าเหมือนแน่ใจในสิ่งที่พูดแล้ว "พี่ไม่ได้รักมิวแล้ว"
ผมเงยหน้าขึ้นมองสบตาของอีกฝ่าย และแม้มันจะน่าอาย แต่ผมก็ตัดสินใจถามออกไป "พี่เหมรักฟ่างไหม"
"รักครับ... พี่รักฟ่าง"
ผมยิ้มปากสั่นๆ ก่อนจะบอกในสิ่งที่อีกฝ่ายน่าจะรู้อยู่แก่ใจอยู่แล้ว "ฟ่างก็รักพี่..."
"พี่รู้" บอกแล้วพี่เหมยกมือผมขึ้นจุมพิตเบาๆ "พี่รู้ว่าฟ่างรักพี่... พี่ขอโทษที่ไม่เคยบอกรักฟ่าง... ขอโทษที่ทำให้ฟ่างต้องถามออกมาเอง..."
พวกเรานั่งกุมมือกันอยู่เงียบๆ สักครู่ ผมก็ตัดสินใจถามสิ่งที่ค้างคาใจออกไป "ตอนที่พี่มิวกลับมา... พี่อยากคืนดีกับเขาไหม"
พี่เหมไม่ตอบ แต่เห็นแววตา แล้วผมก็รู้คำตอบได้ทันที...
ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะเป็นคนเจ้าน้ำตาแบบนี้... แม้จะร้องไปแล้วมากมายเพียงใด แต่เหมือนต่อมน้ำตามันจะไม่ยอมหยุดทำงานสักที
"พี่ขอโทษ..." พี่เหมกระซิบบอก เอื้อมมาจะเช็ดน้ำตาให้อีกครั้ง แต่ผมจับมือข้างนั้นไว้ แล้วส่ายหน้า... หยดน้ำตาตกต้องมือของเราทั้งสอง เสียงพี่เหมดังขึ้นอีกครั้ง "ตอนนั้น... พี่ไม่รู้เหมือนกันว่ายังรักมิวอยู่หรือเปล่า..."
"......"
"ฟ่างอาจจะมองว่าพี่เลว..." พี่เหมบอก แล้วยกนิ้วขึ้นปิดปากผมที่กำลังอ้าปฏิเสธ ให้ยังไง ผมก็ไม่เคยคิดว่าอีกฝ่ายเลวสักที "ฟังพี่ให้จบก่อน..." บอกแล้วก็รอจนผมพยักหน้าจึงพูดต่อ "ก่อนที่มิวจะไปนอก เราทะเลาะกันบ่อยมาก... ถ้าพูดตามตรง สาเหตุมันเกิดมาจากความหึงหวงของพี่เกือบทุกครั้ง" พี่เหมหยุดถอนหายใจ ก่อนจะพูดต่อ "มิวเป็นคนมีเสน่ห์ ร่าเริง และเข้ากับคนง่าย ผิดกับพี่ที่ค่อนข้างจะไร้มนุษยสัมพันธ์..."
ไม่เห็นจะจริงเลย พี่เหมใจดีจะตาย กับเด็กๆ อย่างเพื่อนผมพี่เหมยังไม่ถือตัวเลย...
พี่เหมอมยิ้ม คงอ่านสีหน้าออกว่าผมกำลังคิดอะไร "พี่เข้ากับคนยาก หากไม่สนิทก็แทบจะไม่คุยด้วยเลย และไม่ชอบออกสังคม ซึ่งตรงข้ามกับมิวทุกอย่าง..." พี่เหมยักไหล่ "พี่ให้มิวออกจากงานเพราะหึงที่อีกฝ่ายสนิทสนมกับเพื่อนร่วมงาน..." พี่เหมหยุดพูด เหมือนมันมีอะไรมากกว่า แต่ไม่ได้พูดออกมา แต่ผมก็ไม่ได้ถามอะไร รอให้อีกฝ่ายเล่าเอง "หลังจากนั้นไม่นาน มิวก็บอกกับพี่ว่าได้ทุนไปปารีส... พี่ห้ามไม่ให้เขาไป ถ้าไปก็ต้องเลิกกัน... แต่เขาก็ไป"
"......."
"ตอนนั้นพี่เหมือนตัวคนเดียว เพื่อนๆ มองว่าพี่ไม่มีเหตุผล..."
ไม่รู้ทำไม น้ำตามันถึงเอ่อออกมาอีกครั้ง ผมรู้สึกถึงความโดดเด่นของพี่เหม
เสียใจแต่ไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง...
เสียใจแต่ไม่มีใครรับฟัง ...
"แล้วคนที่บ้าน?"
นิ้วแข็งๆ ปาดน้ำตาออกจากแก้มให้ พี่เหมยิ้มฝืนๆ แล้วส่ายหน้า แต่ไม่พูดอะไร เล่าเรื่องพี่มิวต่อ "พี่บอกตัวเองว่าลืมมิวแล้ว แต่พอได้เห็นหน้าอีกครั้ง... มิวเหมือนกับของเล่นชิ้นโปรดที่หายไป..."
"......."
"ตอนแรกพี่คิดว่ายังรักเขาอยู่... แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย"
ผมจ้องเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย... รู้ว่าพี่เหมไม่เคยโกหก แต่ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
"พี่สะใจที่เห็นเขาทุรนทุรายอยากได้พี่คืน... สะใจเวลาที่เห็นความเจ็บปวดในแววตาเขา..."
"......."
"แต่ความสะใจมีได้ไม่นานพี่ก็เริ่มไม่สนุก... เริ่มคิดว่าทำไมจะต้องเสียเวลากับคนๆ นี้ด้วย... ความเสียใจหรือความเจ็บปวดของมิวไม่มีผลกับพี่อีกต่อไป" พี่เหมยักไหล่ "พี่นัดเขาออกมาเพื่อคืนแหวน..."
"วันนั้น?"
พี่เหมพยักหน้า "พี่ขอโทษที่ไม่ยอมอธิบาย..."
ผมส่ายหน้า น้ำตาเอ่อคลอหน่วยตาอีกครั้ง "ฟ่างผิดเองที่ไม่ถาม"
พี่เหมส่ายหน้า "เปล่าเลย พี่ต่างหากที่ผิดเอง... พี่รู้ว่าฟ่างอาจจะระแวง แต่เพราะมั่นใจมากเกินไป ทำให้ไม่ยอมบอก ไม่ยอมอธิบาย จนเรื่องมันเลยเถิดไปไกล... พี่จะไม่ขอให้ฟ่างยกโทษให้ เพราะสิ่งที่พี่ทำลงไป แม้จะไม่ได้ตั้งใจ แต่ก็ทำให้ฟ่างต้องเสียใจ..." พี่เหมบอก ก่อนจะคุกเข่าลงกับพื้น "แต่ขอโอกาสให้พี่อีกสักครั้ง... ได้ไหม"
คนที่หยิ่งทนงในศักดิ์ศรี... ไม่เคยอ้อนวอนผู้ใด
แต่วันนี้เขากลับลงทุนคุกเข่าขอร้องผม ให้โอกาสเขาอีกสักครั้ง
ทำถึงขนาดนี้... แล้วจะให้ผมใจร้ายปฏิเสธลงได้อย่างไร
แม้พี่เหมจะบอกว่าตัวเองผิด... ที่ทำอะไรไม่เคยบอก ไม่เคยอธิบายให้เข้าใจ
แต่ผมก็ผิด... ที่คิดเองเออเองไม่เคยถามไถ่
มนุษย์เกิดมาไม่มีใครไม่ทำผิด... ทุกคนต้องเคยทำผิดด้วยกันทั้งนั้น
หากยอมรับและคิดจะปรับปรุงตัว... เขาก็ควรได้รับโอกาสสักครั้ง
แล้วเราสองคนหละ... ควรจะได้รับโอกาสอีกสักครั้งไหม
"พี่เหมยังรักฟ่างอยู่ไหม"
พี่เหมพยักหน้า "รัก... รักมาก"
"ฟ่างก็รักพี่" ผมตอบ แล้วยิ้มทั้งน้ำตา
พี่เหมบีบมือผมเบาๆ แล้วบอกเสียงหนักแน่น "พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้ฟ่างต้องเสียใจอีก" ก่อนจะยกมือข้างขวาแล้ววางลงที่อกข้างซ้าย "หากพี่ผิดสัญญา ขอให้..."
ผมยกมือขึ้นปิดปากพี่เหมไว้ แล้วมองจ้องเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่าย ก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ "ไม่ต้องสัญญา... แต่ฟ่างอยากให้พี่เหมรู้ไว้ หากต้องเสียใจอีกครั้ง ฟ่างคงทนมีชีวิตต่อไปไม่ได้"
พี่เหมไม่สัญญาอะไรอีก ทำเพียงพยักหน้า แล้วรั้งผมเข้าไปกอด...
อวสาน
เย้ๆๆๆๆ จบแล้วโว๊ย!!!! :a2: :a9:
-
ถ้าคืนนี้ไม่มาต่อ เราจะนอนหลับลงได้ยังงายยยยยยยยย
ค้างมากกกกกกค่า อยากอ่านต่อมากๆๆๆๆ มากกกกกกกที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
เยสสสสสสสสสส จบแล้ว
น้องฟ่างเป็นคนดี เด็กดีมากๆ ได้ฟ่างไปนี่ยิ่งกว่าถูกหวย 60 ล้าน
เหมจะโชคดีไปมั้ย หล่อ รวย แล้วยังได้ฟ่างไปครองอีก
แอบอยากได้อีกหน่อย ตรงกลุ่มเพื่อนเผาเรือนโดนอะไรกลับไปมั่งชะมัด
-*- อยากรู้นักว่าที่เชียร์มิวนักหนา แต่รู้ว่ามิวมาขอเงินเป็นค่าเลิกจะทำหน้ายังไง
-
นิยายจบ แต่อารมณ์คนอ่านยังไม่จบ
อยากอ่านอีกอ่ะ กระซิก ๆ :monkeysad:
-
แฮปปี้ วู้วววววววววววววววววววววววว :mc3: :mc3: :mc3::m3: :m3:
นอนหลับล่ะ o13
-
เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! มันต้องมีต่ออีกนิดป้ะ 5555
-
เย้...ในที่สุดก็เข้าใจกันแล้ว ดีใจแทนทั้งคู่ด้วยแต่ขอตอนพิเศษมาเพิ่มความหวานหลังจากนี้นิดนึงก็ดีน่ะค่ะ อิอิ
ส่วนตัวหลังจากอ่านเรื่องนี้แล้ว บางส่วนของฟ่างทำให้คิดถึงน้องรันในเรื่อง Second Best ขึ้นมาเลย
แต่เรื่องนั้นเราอยากให้น้องได้เป็นแค่ตัวแทนจริงๆ :laugh:
ขอบคุณมากๆ เลยน่ะค่ะสำหรับเรื่องสั้นเรื่องนี้ ประทับใจมากกกกกก...
จะตามไปอ่านทุกๆ เรื่องของคุณ Rainbow67 เลยน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้คร้า :L2:
-
อ๊ายยยยยยยยยย แฮปปี้ วันนี้มีความสุขละ ไม่เคยลุ้นนิยายเรื่องไหนเท่าเรื่องนี้เลย ฮ่าๆๆ
นั่งรีเฟรชแบบบ้าระห่ำมาก ดีใจกะน้องฟ่าง ดีใจกะพี่เหม สองคนแฮปปี้เค้าก็แฮปปี้
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้ค่ะ โคตรติดเลย ฮ่าๆ
ปล. มีตอนพิเศษไหมคะ อยากอ่านจัง : ))
-
น้องฟ่างเข้าใจพี่เหมแล้วว เย่ๆ
จบอย่างสวยงาม
ขอบคุณนะคะ
-
จบแล้วเหรอ มีสเปหวาน ๆ ซักตอนมั้ยคะ
ดีใจกับสองคนที่เข้าใจกัน ได้เปิดอกพูดคุยกัน พี่เหมแมนอ่ะถามอะไรก็บอกตรง ๆ
น้องฟ่างจะมีความสุขแล้วหลังจากทรมานมาซะนาน เย้ๆๆ :mc4:
ขอบคุณค่ะ
-
หื้มมม จบอย่างงี้เลยเหรอครับ
ผมว่าต้องมีอะไรต่ออีกนิดหน่าาาา ^^
-
:bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2: :bye2:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอตอนพิเศษ หวานๆๆๆ หน่อยนะคร้าฟฟฟ
-
:impress2: :impress2:
สมใจ....นอนหลับแระ
ขอบคุณมากนะคะ o13
-
จบแล้วววววววว แต่อารมไม่จบ :z3:
อยากอ่านตอนหวานๆของทั้งสองคนบ้างอะไรบ้าง
จัดให้หน่อยซินักเขียนจ๋า
:pig4:
-
เย้ๆๆๆ คืนดีกันแล้ว
กว่าจะเข้าใจกัน น้องฟ่างเสียน้ำตาไปหลายกระบุง
ขอตอนพิเศษหวานๆ มาชดเชยกันหน่อยค่า
-
:impress2: :impress2:
มีความสุขจริงๆสักทีนะทั้งสองคน
-
แค่เนี๊ย!?
เอ่อ...ก็นะ จะได้สมกับคำว่าเรื่องสั้น
แต่สนุกมากค่ะ ขอบคุณนะคะ
-
เราอ้อนขอตอนพิเศษซักตอได้มั้ยค้า
*คืนนี้หลับฝันดีละ*
-
(+1)จบแล้วเหรอเนี๊ย :sad4:
น่าจะมีตอนพิเศษสักตอนสองตอน ยังไม่เห็นเหมหวานกะฟ่างเลย
แล้วอีกตอนก็บทสรุปของไอ้พวกตัวประกอบเผาเรือน นะ นะ น๊า :กอด1:
-
รู้สึกเหมือนอารมณ์ยังไม่จบ อ๊ากกกกกกกกกก
น้องฟ่างแม่งงงงง แสนดีมากกก
ได้ไปนี่โครตโชคดีอ่ะ
-
สำหรับน้องฟ่างกับพี่เหมเคลียร์แล้ว
แต่
อยากรู้ว่ามิวกับเพื่อนพี่เหมจะเป็นยังไงต่อ . . .
-
ค่อยหายใจออก
ลุ้นสะเยี่ยวเหนียว
-
ขอต่ออีกนิดดดดดดดดได้ไหมคะคนแต่ง
เหมือนจะฟินแต่ฟินไม่สุดอ่ะะะะะะ
ขอหวานๆ เย้ยหน้ามิวหน่อย อิอิ
-
นั่งลุ้นอยู่ว่าจะจบคืนนี้มั้ย ในที่สุดก็จบแล้ว
แต่จะมีตอนพิเศษต่อก็ได้นะคะ อิอิ
เรื่องสั้นเรื่องนี้ทำให้เรามาเมนท์เป็นเรื่องแรก หลังจากที่สุ่มอ่านมาหลายเรื่อง
ให้ข้อคิดที่ดีเลยทีเดียว ถึงความเป็นคนขี้เกรงใจและความเป็นคนปากหนัก
ยังไงเราว่าการเปิดอกพูดกัน มันย่อมดีที่สุดล่ะเนอะ
ดีใจกับพี่เหมและฟ่างที่เปิดอก และเปิดใจคุยกัน
ขอให้รักกันนานๆนะจ๊ะ
( อินไปมั้ยเนี่ย เหมือนเป็นชีวิตใครสักคนที่มีตัวตนเลยทีเดียว
อาจเพราะรู้สึกคุ้นเคยจากการตามอ่านทุกคืน และลุ้นว่าจะมีตอนใหม่มั้ย )
รอติดตามต่อไปค่ะ ทั้งตอนพิเศษ เรื่องหน้า รวมถึงเรื่องอื่นๆที่ยังไม่จบนะคะ ( โลภเนอะ )
ขอบคุณ คุณ Rainbow67 ค่ะ
-
ตอนจบก็ชอบนะ แต่ชอบตอนหน่วงที่สุด #โรคจิต o21
ขอบคุณค่า :จุ๊บๆ: ฝันดีแล้ว :a12:
-
:o8: ... :L2: จบเเล้วววววว... พี่เหมดูแลฟ่างให้ดีล่ะ คนนี้น่ะ รักได้ หึงได้ ไม่มีหนี หรือทะเลาะ
แค่อย่าทำให้เสียใจ อย่าพาใครมาหยามหน้า เเค่นั้นแหละทำได้ใช่มั้ยล่ะ... ง่ายๆ
ดีใจที่พี่เหมยอมลง ปรับปรุงตัวเอง เปิดตัวเปิดใจมากขึ้นกับคนที่รัก... ดีใจที่ฟ่างรักพี่เหม...
ดีใจที่ทุกเรื่องเป็นเเค่ความเข้าใจผิด แม้บางอย่างจะเกือบเข้าใจถูกก็ตาม... แต่มันคงไม่เกิดขึ้นอีก
หรือถ้าเกิดก็จะแก้ได้ด้วยการที่พี่เหมกับฟ่างพูดคุยกัน เรื่องคราวนี้เป็นบทเรียนให้ทั้งสองคนเลยเน๊อะ
:serius2: แอบกังวล คิดเรื่องพี่มิวเเละผองเพื่อนผู้เเสนดี(กับผีน่ะสิ) เป็นไงบ้าง ยังจะคิดจิตอกุศล
กันอยู่มั้ยเนี่ย... พี่เหมจะประกาศตัดญาติขาดมิตรอยู่เเล้วนะ :เฮ้อ:
ขอให้พี่เหมน้องฟ่าง รักกันๆๆๆๆๆๆๆ :mc4:
-
คนเขียนดีใจที่...เขียนจบสักที แต่คนอ่านเสียใจที่กำลังอิน มันจุกอยู่ที่คอปริ่มอยู่ที่ตาแอบไหล 2-3 หยด แต่แล้วก็..."อวสาน
เย้ๆๆๆๆ จบแล้วโว๊ย!!!! :a2: :a9: "
555 ขำออกเลยอ่ะ ทั้งน้ำตา (ขอบคุณนะคะ)
-
เป็นตอนจบที่เต็มไปด้วยน้ำตา :m15: :m15: :m15: แต่ซาบซึ้งนะ
ชอบนิสัยแบบฟ่าง เรียบร้อย น่ารัก น่าทะนุถนอม บางทีก็ฮา อยากจะบอกว่าตอนอ่านพาร์ทพี่เหม ช่วงที่เริ่มจีบฟ่างนี่ ชื่นใจมากเลย
ในชีวิตจริงใครได้คนแบบน้องฟ่างเป็นแฟนนี่โชคดีที่สุดในชีวิตแล้ว ใช่ไหมพี่เหม ฮ่าๆ
ขอขอบคุณคุณ Rainbow มาก ที่ร่วมฝ่าฝันกันมา (อดนอน แต่ง/รออ่าน นิยาย) ฮ่าๆ ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆแบบนี้ จะรอติดตามผลงานเรื่อยๆเลย เรื่องเก่าก็ยังรอติดตามอยู่นะคะ อิอิ ขอบคุณมากค่ะ จุ๊บๆ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จบแล้ววววววว....
สารภาพว่าตอนแรกไม่กล้าอ่านตอนจบ แอบกลัวใจฟ่าง
ดีใจที่ฟ่างตัดสินใจแบบนี้
แอร๊ยยยยยย ชอบมากกกกกกก
-
หากต้องเสียใจอีกครั้ง ฟ่างคงทนมีชีวิตต่อไปไม่ได้..ประโยคนี้มันโดน!!!
โฮ~ ไม่คิดว่าจะได้อ่าน เปิดมาอีกครั้งได้อ่านสองตอนรวดเลย
คืนนี้จะได้มีเรื่องดีๆให้ฝันดี ขอบคุณมากค่า
-
จบแล้ววว แฮปปี้เอนด์
คิดเหมือนกันว่าพี่เหมช่างโชคดีจริงๆที่มีฟ่างเป็นคนรัก (เชอะ!)
ทั้งๆที่น้องก็ไม่ได้รู้ได้เห็นความคิดและเหตุการณ์ในมุมมองของพี่เหมเหมือนที่เราๆนักอ่านได้เห็นกัน
แต่ทั้งที่เป็นอย่างนั้น น้องก็รักและพร้อมจะให้อภัย ทิ้งสิ่งร้ายๆไว้ข้างหลังแล้วให้โอกาส
ขนาดตอนที่หนีไป น้องยังยอมคุยโทรศัพท์กับพี่ตลอด คุยดีๆด้วย ไม่มีประชดด่าทอเลยซักคำ เป็นห่วงก็บอกตามที่คิด
รู้สึกว่าน้องฟ่างโคตรๆๆๆรักพี่เหมเลย ไม่มีเงื่อนไขใดๆ เลยรู้สึกเจ็บแทนน้องกับคำตอบของพี่เหมอ่ะ แต่ก็ยังดีที่ถามอะไรฮีก็บอกตรงๆ
รู้สึกโลภมากอยากได้ตอนพิเศษอีกนิดจะฟินมากเลยค่ะคุณเรนโบว์ที่รัก
-
กำลังอินเลย เจอคำว่า อวสาน ตัวโต ๆ แหมมมมม อารมณ์อินออกเลย 5555+
-
จบจริงๆสิน่ะ
ตัดบทเร็วไปนิดนึ่ง
แต่ก็แฮปปี้หนิ พอใจแล้ว
มีความสุขพอๆกับเหมและฟาง
รอเรื่องต่อไปนะคะ จะตามติ่งทุกเรื่อง สารภาพว่าเพิ่งอ่านฝีมือของคุณเรนโบว์เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก
ประทับใจมากๆชอบมากๆ
หวังว่าเรื่องต่อไปจะมาเร็วๆน่ะ ขอดราม่าเหมือนเดิม คุณเหมาะกับแนวนี้ที่สุด
-
คืนนี้ฟินสุดดดด ดีใจมากที่เข้ามาดู เยสส
-
ขออีกหน่อยนึงได้มั้ยอ่ะคะ มันเหมือนยังจบแบบไม่จบอ่ะ กลุ่มเพื่อนเวรของพี่เหมอ่ะเป็นอย่างไร
-
จบง่ายไปปปปปปน้า
ตอนพิเศษหวานๆจัดมาให้หนูทีค่า >.<
สนุกมากนะคะ เป็นกำลังใจให้เน้ออ
-
อ่าว....จบดีอ่ะ
ในที่สดก็กลับมาคบกันเหมือนเดิม
ยังไงคนรักกันก็ต้องให้โอกาสกันเน๊อะ
ไม่มีใครไม่เคยทำผิด(แต่ผิดบ่อยๆไม่ไหวนะ)
เรื่องจบลงได้ด้วยความอดทนและความเข้าใจ
แค่เปลี่ยนความคิด ชีวิตก็เปลี่ยน//ผิดเรื่อง ตึ่งโป๊ะ!!
เผอิญอยากซดมาม่า น่าจะมีตอนพิเศษหนูมิวและผองเพื่อนผู้แสนดีจิตใจงามล้ำเกินคน
-
:L2: ขอบคุณครับ เรนโบว์
รออ่าน..สุดคุ้ม
แฮปปี้ๆๆๆๆๆๆ
ขอแค่ย้ำ พร่ำบอก ออกปากรัก
ยืนยันหนัก แน่นหนา ว่าคิดถึง
เพียงพอแล้ว แน่วแน่ ไม่ดันดึง
ฟ่างให้เหม เป็นที่หนึ่ง ไม่ซึ้งใคร
อยากขอบคุณ การุณเกื้อ ไม่เบื่อก่อน
ขอหนุนนอน อ้อนที่รัก ไม่ผลักไส
นับจากนี้ มีแต่เรา ที่เข้าใจ
ตื่นนอนมา เธออยู่ใกล้ ใช่ทุกวัน
:L1:
-
เรื่องสั้น แต่ได้น้ำตาเราไปมากมาย....
-
ให้แปดเต็มสิบสำหรับการตอบคำถาม
ค่าที่ยังทำน้องน้ำตาไหลถูกหักสองแต้ม
แต่ก็ขอบใจที่ตอบตรงไปตรงมา
-
จบแบบนี้ระวังราตรีนี้ จะมิได้นอน นะคะ o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
-
ขอเป็นหน่ึงเสียงเล็กๆท่ีโหวตให้มีตอนพิเศษค่าาาาาา
-
เค้าชอบเรื่องนี้มากก ชอบโทนเรื่องแบบนี้สุดๆ
คนแต่งเขียนดีเวอร์ ตอนแรกนี้อ่านไปด่าเหมไป ถึงหลังๆถึงจะเห็นใจแต่ก็ยังด่า 555
ดีใจที่กลับมาคืนดีกัน ดีใจที่ยังรักและให้โอกาสกัน ดีใจที่เข้าใจกันสักที
ขอบคุณสำรับนิยายดีๆเรื่องนี้นะคะ
ปล.เค้าจะอ้อนขอตอนพิเศษได้ไหมอะ น้าาา :monkeysad:
-
เย้ แฮปปี้เอนดิ้งจ้าาาา เรื่องนี้ลุ้นมากไม่เหมือนเรื่องสั้นเลยก๊ากกก
-
ซื้งมากอ่ะ วันนี้นอนหลับล่ะ ฮ่าๆๆ
-
อยากได้ตอนพิเศษอ่ะ
มันไม่พอ
-
หวานที่สุดตอนจบ
เป็นเรื่องที่หน่วงมาก แต่ก็จบได้สวยงาม
-
รวมตัวประท้วง ขอตอนพิเศษ
จบได้ซึ้งมากกกก แต่อยากอ่านอีกอ่ะ
-
ตอนพิเศษสักหน่อยนครับ
-
อยากได้ตอนพิเศษซักตอน สองตอน สามตอนไรงี้ นะนะนะ อยากเห็นคู่นี้หวานกันมั่ง ดราม่ามาเยอะแล้ว :กอด1: :z1:
-
จบแล้วจริงอ่ะ น่าจะมีต่ออีกนิดนะ :o12: :o12:
-
เย้ จบแล้ววววว
พี่เหมน้องอุตส่าห์ให้โอกาสแล้วก็อย่าทำให้น้องเสียใจอีกละ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :กอด1:
-
เพิ่งกลับเข้ามาบ้านเปิดดู อวสานแล้ว แต่ทำไมมัน สั๊น สั้น เหมือนหลายๆรีบอก อยากได้ตอนพิเศษหวานๆ แบบน้ำตาลแพ้ ได้มั้ยจ๊ะ :impress2:
-
รอตอนพิเศษนะ :impress: :impress:
-
จบลงได้ดี สรุปเรื่องได้ดี
เป็นบทเรียนแก่ทั้งคู่เนอะ :กอด1:
อิจฉาพี่เหมที่น้องฟ่างทั้งรัก เคารพ บูชา พี่รู้รึเปล่าว่าพี่อ่ะได้ยอดเมียเลยนะ หาไม่ได้ง่ายๆแม้แต่ในชะนี ขอให้ทั้งสองคนรักกันตลอดไป เชื่อว่าต่อไป ถ้ามีปัญหาอะไร ทั้งสองคนจะก้าวผ่านมันไปได้
ยังอยากอ่านตอนพิเศษ ขอหวานๆหรือ พูดถึง พี่โจ้ หรือ เพื่อนอิพี่เหม ว่าเป็นยังไงกัน นะๆคนเขียนสุดน่ารัก น่าฟัด :laugh:
และก็ ขอบคุณนะคะ สำหรับ นิยายดีๆอีกเรื่องประทับใจๆมากๆ นอกจากจะลุ้นสนุกกับนิยายแล้ว ยังสนุกกับคอมเม้นท์ ที่วิเคราะห์กันสุดฤทธิ์ เป็นติ่งของทั้งสองคน :jul3: ขอบคุณนะคะ :กอด1: :กอด1:
-
จบแล้ว
ชอบมาก สนุกมาก
รักและขอบคุณคนเขียน ^^
-
พี่เหมรักษาฟ่างให้ดีเลยนะ
แต่มันส้ันไป มีตอนพิเศษไหมจ๊ะ
-
เย้..จบแฮปปี้ซินะขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ ชอบมากเลย><
-
รีบเข้ามาอ่านเลยตอนจบ ไม่ผิดหวังที่ทั้งคู่กลับมารักและอยู่ด้วยกันอีกครั้ง :L1:
แค่เปิดใจเปิดปากคุยกันก็ลดปัญหาในการใช้ชีวิตคู่ไปได้เยอะเน๊าะ แต่อยากให้มีตอนพิเศษคะ เอาแบบหวานกันให้สุดขีดไปเลยและได้เจอเพื่อนผู้หวังดีประสงค์ร้ายและอดีตแฟน โดยเฉพาะไอ้พี่อั๋น จะทำหน้ายังไง จะขอโทษฟ่างไหม ไม่ใช่อยากจะสมน้ำหน้าแต่อยากให้พวกเขาคิดบ้างว่าทำอะไรลงไปกับชีวิตคู่ของทั้งคู่ หวังดีแต่ไม่นึกถึงผลและจิตใจ สักนิดเถอะ :call:
ปล.ขอบคุณคนเขียนคะที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่าน ถึงจะพล็อตไม่ได้แปลกแตกต่าง แต่ทำให้คนอ่านเข้าถึงและติดงอมแงมขนาดนี้ :กอด1:
-
o13 สุดท้ายก็จบความหน่วงแล้ว แต่อยากได้ตอนหวานๆมาดับความหน่วงหน่อยอ่ะค่ะ
เห็นพี่เหมจองตั๋วไปเมืองนอกไม่ใช่เหรอค่ะ ขอแบบไปฮันนีมูลเพิ่มความหวานหน่อยน่ะค่า
แล้วอยากรู้เรื่องของพวกเพื่อผู้หวังดีของพี่เหมกับอีตามิวด้วยว่าเป็นไงต่อ
เพื่อนพวกนั้นจะทำไงถ้ารู้ว่าที่มิวอยากคืนดีเพราะเงินอีตาพี่เหมอ่ะ แอบสมน้ำหน้าบรรดาเพื่อนผู้หวังดีเหลือเกินค่ะ
-
เย้!!! จบแล้ว จบแบบสดใส เข้าใจซึ่งกันและกัน ดีที่สุด
จะมีตอนพิเศษไหมคะ
-
ขอตอนพิเศษได้ไหมคะ
แบบว่าอยากเห็นฟ่างกับพี่เหมหวานกันบ้าง
อยากให้เพื่อนๆ ที่เชียร์มิวนักหนาเนี่ย
รับรู้ว่าจริงๆ แล้วมิวไม่ได้ดีเลย
^^
-
ดีใจมากที่เค้าคืนดีกันแล้ว :z2: :กอด1:
แต่อยากอ่านต้อนหวาน ๆ บ้าง
จะมีตอนพิเศษไหมคะ อยากให้มีมาก ๆ :call:
:pig4: คะ
-
ขอตอนพิเศษเรียกน้ำตาลบ้างได้หรือเปล่าจ๊ะ :z1:
-
งื้ออออ จบแล้ววว ขอสเปได้ป่าว ><
-
จบแล้วอะ คงคิดถึงฟ่างน่าดู พี่เหมปล่อยไปเชอะยังงอนอยู่จิ๊ดหนึ่ง ยังไงก็คงมีตอนพิเศษใส่ใข่มาให้อ่าน ให้กระชุ่มกระชวยหัวใจบ้างเน๊อะ :man1: :man1:
ขอบคุณจ้า :L1: :pig4: :L1:
-
เฮ้ออออออ
โล่งอก!!!!!!
-
ดีใจมากที่จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง
-
จบแล้ววว
ขอบคุณนักเขียนที่แต่งนิยายสนุกๆให้เาได้อ่าน
รอติดตามผลงานต่อไปจ้าา
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
จบแล้วจริงหรือนี่ ฮื่อออออออออออ :sad4:
อยากให้มีตอนพิเศษจังค่ะ อยากอ่านต่อ
-
มาลงชื่อร่วมยินดีกับตอนจบของเรื่องสั้นที่เรียกได้ว่าได้รับความสนใจติดตามกันเป็นปรากฎการณ์เลยก็ว่าได้
คนเขียนเก่งจริงๆ ครับ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ
ยังไงถ้าไม่รบกวนเกินไป ขอตอนพิเศษให้เป็นของขวัญแฟนๆ ที่ร่วมลุ้นกันมาตั้งแต่ต้นด้วยครับ
-
จบแบบนี้มีความสุขด้วยกันทั้งสองคน
รอตอนพิเศษนะคะ
+1 นะคะ
-
แปะๆๆ ปรบมือให้กับความสำเร็จ ชอบมากเลยค่ะเรื่องนี้ อ่านแล้วได้อารมณ์สุดๆ เขียนดีมาขอบคุณที่สร้างผลงานดีๆ ให้อ่านนะคะ
-
จบแล้ววววววว :mc4:
ลุ้นมากมายยยย :confuse:
จะมีตอนพิเศษไหมน่าาาาา :fox2:
-
ก็เข้าใจทั้ง 2 ฝ่าย
เพราะต่างคนไม่ยอดพูดกันเท่าไหร่
เป็นเรื่องแนวแบบที่ชอบอีกแหละ
แนวเศร้าๆ ดราม่าไม่มากเกินไป 555
-
จบแล้วววววววว
รักพี่เหม-///-รักน้องฟ่างรักคนเขียนนนนน :กอด1:
-
ว้า จบซะล่ะ ผู้ชายแบบพี่เหมปากหนักแทบเอาแชลงมางัดให้พูด สารภาพมาได้ขนาดนี้ ดีนักหนา
-
ฟ่างน่ารักมาก อิตาพี่เหมไม่รักไม่หลงก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรแล้ว
ขอบคุุณคนเขียนมากๆ สำหรับเรื่องที่น่าติดตามแบบลุ้นระทึกตลอดเวลาเยี่ยงนี้ :กอด1: :L2: :pig4:
-
ดีใจกับทั้งสองคนด้วย :pig4:
-
จบได้น่ารักและถูกใจมากๆ :m3:
:L1: :L1:
-
น่าจะมีตอนพิเศษนะ (หัวเราะ)
โลภได้อีกอ่ะ
น้องฟ่างมีสติมาก ที่จริงเราก็คิดแบบน้องฟ่างนั่นแหละ
ตัวเองก็ไม่ถาม พี่เหมก็ท่ามากไม่บอก ไม่พูดอะไรสักอย่าง
คนอ่านนี่ อึดอัดมาก
แต่เพราะไม่พูด ไม่ถามแล้วกลับมาทุกข์กันไปเองอีก
แต่ตอนจบก็พูดกันหมด คิดอะไรอยู่ รู้สึกยังไงกัน ดีแล้วแหละ
-
พี่เหมกว่าจะรู้ใจตัวเองก็เกือบสายไปสินะ :กอด1:
-
ง่ะ จบกุดไปมั้ยยยยย
อยากถามอีกคำ แปลว่าตอนมิวกลับมา พี่เหมคิดจะเลิกกับฟ่างกลับไปหามิวอะสิ เหอะๆ คาใจมากกกกกก
-
คิดเหมือนหลายๆเม้นท์ค่ะ ว่าคนแต่งจบ แต่คนอ่านยังไม่จบ
เหมือนมันขาดน้ำตาล ใจมันหวิว แต่งตอนพิเศษอีกนิดเถอะค่ะ พลีสสสส
-
เรื่องนี้สั้นมาก อ่านแล้วไม่น่าติดตาม แต่ตามแล้วหยุดไม่ได้ สนุกเกิน กร๊ากกกกกกกก
-
หน่วงมานาน แอบขอตอนพิเศษหวานๆได้ไหมค๊าาา
แบบว่าชอบอ่ะ แต่ไม่กล้าอ่านเพราะกลัวหน่วง แล้วก็หน่วงจริงๆด้วย เลยรอจบก่อนแล้วค่อยอ่าน555 ชอบค่ะ ที่ชอบที่สุดคือเม้นของทุกคนอ่ะ อ่านแล้วฮาแทนคนเขียน555 แฟนคลับเยอะกิงๆ
-
จบแล้ววววว ในที่สุดก็จบแบบแฮปปี้สินะ! *0*
แต่อยากให้มีตอนพิเศษจัง มันเหมือนจบไม่สุดอ่ะค่ะ5555
-
รักคนแต่งมากมายอ่ะ ขอบคุณที่แต่งนิยายเรื่องนี้ขึ้นมา ขอบคุณวันเวลาที่นำพาเกี้ยวมาเจอนิยายเรื่องนี้ ฮึ้ย
เกี้ยวพร้อมสำหรับเรื่องต่อไปแล้วแหละ เริ่มเรื่องต่อไปกันเล้ยยยยย รักคนแต่งมากมาย กอดๆ :กอด1:
-
ดีใจที่ฟ่าง รักพี่เหมมาก จนยอมให้อภัยยยย
รักกันมันเก๋สุดแล้วจริงๆ
ต่อไปนี้ก็ต้องดูแลกันดีดีนะะะ
อั้ยย่ะ ,,ชอบจัง
ขอตอนพิเศษได้มั้ยยยยยย
-
จบแบบ.....สิ้นสุดมากค่ะ....เรื่องนี้น่าเสียดายที่มาช้าไป น่าได้เข้าชิงรางวัลเล้าเป็ดอวอร์ดมาก ๆ เลยค่ะ
-
ขอบคุณครับ เนื้อเรื่องดีมาก ๆ ครั้งนึงก็เคยเป็นแบบนั้น ยอมที่จะเสียใจ ยอมที่จะถอยออกมา คิดแล้วก็อดเศร้าไม่ได้ sosad
-
อ๊าาาาาาาา....จบแล้วง่าาาาาา
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ยอมรับตรงๆว่า ติดเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ
อ่านไปน้ำตาร่วงไป อ่านไปลุ้นไป
เป็นนิยายที่ทำให้ใจเต้นได้ตลอดจริงๆค่ะ
ขอบคุณค๊า
-
จบแล้ววววววววววววววววว(ยาวเพื่อเสริมอรรธรส) :laugh:
เรื่องนี้ดีมากอะ สอนให้เรารู้ว่าไม่ควรมองอะไรด้านเดียวด้วย
เพราะทุกคนต่างมีเหตุผลของการกระทำและทำอะไรก็ควร
ปรึกษากัน ไม่ควรตีความไปเอง ยังไงก็ขอให้พี่เหมน้องฟ่าง
รักกันตลอดไปน่า คนเขียนขาคนอ่านอยากอ่านตอนพิเศษ
แบบว่าให้ฟ่างเอาแต่ใจบ้างอะไรประมาณเนี้ย คนเขียนจัด
ตอนพิเศษหวานๆให้สักตอนสิคะ (กอดคนเขียน//หมับ :กอด1:)
-
เหมือนตอยจบมันก็จะจบนะ
แต่ประโยคมันยังไม่อำนวย
เพิ่มสักนิดสักหน่อยคงแจ่ม
งั้นเอางี้
เพิ่มตอนพิเศษให้อ่านได้มั้ยอ่ะ :monkeysad:
-
เขียนเก่งมากเลย ทำให้เข้าถึงอารมณ์มาก ตอนฟ่างอยู่ที่ถนนคนเดิน น้ำตาก็ไหลออกมาเอง
หยุดไม่ได้เลย เข้าใจอารมณ์ฟ่างมาก แล้วก็รำคาญเพื่อนๆ เหมเช่นกัน แต่งานนี้คนที่แย่ที่สุด
เห็นจะเป็นเหม ถึงจะรู้และเข้าใจว่าทำไมถึงตัดสินใจทำแล้วก็ตาม ก็ยังไม่ชอบที่เก็บงำไม่ยอมพูด
ของเหม เพราะเป็นคนหนึ่งที่รู้ว่าการไม่พูดกันเป็นส่ิงที่ทำร้ายทำลายความสัมพันธ์ได้มากที่สุด
สนับสนุนให้มีตอนพิเศษเหมือนกัน ถ้าโจ้กับนพเจอเหมจะออกมารูปแบบไหนนะ
-
โฮก สนุกแบบจริงจัง
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะงับ
-
จบแล้วเหรอ
อยากอ่านอีกอ่ะ
สนุกมากกกกกกกกกก
แอบเทใจให้พี่เหมตอนจบ
-
สนุกมากกกก ชอบๆๆๆๆๆ o13 o13
อยากอ่านอีก :sad4:
-
ถ้าไม่มีside story นะจะไม่ให้พี่เหมได้คืนดีกับน้องนะเนี่ย
มิวกลับมาเพราะเงินพี่เหมแน่ๆๆ
จบหวานมากกกพี่เหมคงรู้ซึ้งเลยงานนี้
ขอบคุณมากครับจะติดตามอ่านผลงานต่อไปค้าบ
มีตอนพิเศษหวานๆๆก็ดีนะครับ
-
ตอนอ่านตอนแรกๆ โคตรสาบส่งอิพี่เหมอ่ะ เป็นคนใจคอโหดเหี้ยมโคตรๆๆๆ
ทำอะไรไม่แคร์ความรู้สึกของฟ่างเลยแม้แต่น้อย พออิพี่มิวนั่นกลับมาก็ดูมีเยื้อใย
นี่ถ้าไม่ได้อ่านพาร์ทของอิพี่เหมละก็ คงคิดว่ายังรักแฟนเก่าอยู่แน่ๆ ก็ดูผูกพันธ์กันอยู่
บอกตรงๆ เรื่องนี้อ่านแล้วจุกอก น้ำตาไหล พาร์ทของฟ่างอ่ะ อ่านแล้วเจ็บปวดค่าา :o12:
แต่จบแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง ก็ยิ้มออกก แต่!!!!
ไม่มีตอนพิเศษเหรอคะะ อยากอ่านอ่า
o13 o13 :L2: :L2:
-
มาร่วมด้วยช่วยหนึ่งเสียง ให้มีตอนพิเศษจร้า o13
-
เรื่องสั้นจริงๆค่ะ เนื้อเรื่องไม่เยอะแต่ที่มันปาเข้าไป 44 หน้านี่ คอมเม้นท์จากแฟนคลับน้องฟ่างทั้งนั้นเลย 5555
แต่ชอบนะคะ อ่านคอมเม้นท์สนุกพอๆกะตัวเรื่องเลยทีเดียว และก็คิดเหมือนคนส่วนใหญ่แหละค่ะ อยากได้ตอนพิเศษเพิ่มซักสองสามสี่ตอน ฮี่ฮี่
:กอด1:คนเขียน ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีๆให้อ่าน
-
กว่าจะจบ ก็เสียน้ำตาไปหลายหยด
กว่าจะรักกัน ก็ทำเอาใจหายใจคว่ำไปหลายตลบ
เฮ้อ...พออ่านตอนจบแล้วมันแฮปปี้มากๆเลย
-
เสียน้ำตาไปหลายลิครเพราะเรื่องนี้จริงๆ
อยากให้มีตอนพิเศษอะ ไปเที่ยวญี่ปุ่น เหมือนก่อนฟ่างจะหนีไป พี่เหมจะพาไปญี่ปุ่นนี่
-
สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
ขอบคุณมากค่ะ ^^
สมหวังแล้ว คู่เค้าแฮปปี้ เบนก็ แฮปปี้
-
เหมก็จริง ๆ เลยมีอะไรก็ไม่บอกไม่พูด ฟ่างจะคิดมากก็ไม่แปลกหรอก เพื่อนเหมก็วุ่นวายเกิน บอกว่าช่วยเพื่อนแต่เคยถามเพื่อนไหมว่าอยากให้ช่วยหรือเปล่า สิ่งที่ตัวเองคิดว่าช่วยคือสิ่งที่เพื่อนต้องการหรือเปล่า
-
อ่านไปแอบน้ำตาซึมสงสารฟ่างมาก..แอบลุ้นตอนจบอยู่กลัวใจฟ่างเหมือนกันแต่
สุดท้ายก็จบแบบแฮบปี้ไม่ต้องคิดว่าตัวเองเป็นตัวแทนของใครอีกแล้วนะฟ่าง
-
:sad4: :sad4: :sad4: อ่านไปสามตอน ร้ำตาจะให้แล้ว ฟางจะน่าสงสารไปไหน :sad4: :sad4: :sad4:
-
เรื่องนี้สนุกดีค่ะ ตอนแรกที่อ่านมันอึนๆยังไงบอกไม่ถูก อึดอัดอะ แล้วก็ไม่ค่อยชอบเหมเท่าไหร่ เหมือนคนเห็นแก่ตัวนะ ตัดสินใจไม่ได้ว่าจะเอาแฟนเก่าหรือรักคนบัจจุบันอะไรงี้ แต่พอได้อ่านในพาร์ทของเหมแล้วก็รู้สึกสงสารนิดๆเห็นใจหน่อยๆ แต่เจ้าตัวก็ปากหนักไม่ยอมบอก แต่ฟ่างเองก็ไม่ถามด้วยแหละ เลือกที่จะเก็บความรู้สึก คิดมาก(มีเหตุจูงใจให้คิดด้วยนี่นา) ต่างคนต่างไม่พูดมันเลยเป็นแบบนี้ ยังดีที่ฟ่างไม่ด่วนตัดสินใจทำร้ายตัวเอง จบสวย ถึงจะอึนมาค่อนเรื่องก็เถอะ เคลียร์แล้วสบายใจ :กอด1:
ปล.พวกเพื่อนเหมก็นะ รู้ว่ารักเพื่อนทั้งสองคน แต่เรื่องของเขามันเป็นเรื่องระหว่างคนสองคนถึงจะอยากช่วยอยากให้มาคืนดีกัน ก็ไม่น่าจะไปพูดกับฟ่างแบบนั้น ถึงจะเป็นเพื่อนแต่ก็อย่าไปก้าวก่ายชีวิตของเขาจะดีที่สุด
ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะ :L2:
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ นะฮ๊าฟฟฟ
อ่านแล้วหน่วงมากมาย ได้อะไรจากเรื่องนี้เยอะเลย
เสียน้ำตาไปหลายอยู่
เป็นกำลังใจให้เขียนผลงานดี ๆ ต่อไปนะฮ๊าฟฟฟ
-
เห็นเรื่องนี้ตั้งแต่แต่งยังไม่จบไม่กล้าอ่าน.....กลัวนะจริง ๆ กลัวมากไม่ชอบอะไรที่ไม่สมหวัง..บ้าไปแล้วอินี่..อิอิอิ....
แต่พอเห็นจบแล้ว..หน่อยน่าขอดูซิว่าจบแบบไหน..ค่อย ๆ แง้ม..เฮ้ย!!!!..แฮปปี้..555.... เอาล่ะมาเริ่มกันเลย...
ยังไม่พ้นหน้าที่ 4 ตาข้าพเจ้าบวมแล้วก็แดงยิ่งกว่านกกะปูดซะอีก...ถ้าเอาถังมารองน้ำตาเต็มไป 2 ถังแน่ ๆ.....
กว่าจะจบข้าพเจ้าจะไม่บ้าไปก่อนเหรอ..อินี่เว่อร์ไปแล้ว....ไปอ่านต่อดีกว่ามาเวิ่นเว้อทำใจก่อน..... :bye2:
-
เรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นก็เพราะสองคนไม่คุยกันให้กระจ่างนั่นเอง แต่ไม่เป็นไรค่ะ ความเจ็บปวดคือบทเรียน และอาจเป็นสิ่งที่ทำให้เราเข้มแข็งขึ้น
ดีใจกับฟ่างและเหมที่ในที่สุดก็เข้าใจกันได้เสียที
ในช่วงเวลาแห่งปัญหานี้แหละ จะบอกได้ว่าใครคือเพื่อนแท้หรือเพื่อนกิน อย่างที่เขาบอกว่า "เพื่อนกินสิ้นทรัพย์แล้ว แหนงหนี หาง่ายหลายหมื่นมี มากได้ เพื่อนตายถ่านแทนชีวาอาต หายากฝากผีไข้ ยากแท้จักหา"
ขอบคุณคุณริ้วรุ้งรวงทองมากๆ ค่ะ ^_^ :กอด1:
-
ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกก ที่ให้โอกาศทั้ง2ฝ่าย เยี่ยมมยอด
-
สนุก...ซึ้งมาก..... :monkeysad:
-
ขอบคุณมากครับ
-
ชอบจังเลยค่ะ ทำไมเราหาเรื่องนี้ไม่เจอน่ะ
เมื่อคืนเพิ่งอ่านถึงพาร์ทน้องฟ่าง
วันนี้อ่านต่อของเหม
ชอบพาร์ทฟ่างมากกว่า ทั้งภาษา ความรู้สึก
พาร์ทของเหม เหมือนการแก้ตัว อธิบายการกระทำมากกว่า
เท่าที่อ่านมา เข้าใจได้ว่า เหมทำเหมือนจะกลับไปหามิว
มันรักน้องยังไง ไม่ดูแลความรู้สึก สมหน้าให้ตามหาให้เข็ด
แต่แหม น้องกลับมารักเหมเหมือนเดิมเป๊ะ มันจะโชคดีไปไหม
ขอบคุณมาก สำหรับนิยายภาษาสวยๆ เนื้อเรื่องโดนใจป้าแบบนี้
ต้องไปหานิยายเรื่องอื่นๆ ของน้อง rainbow อ่านให้ครบซะแล้ว
-
สาเหตุเกิดจากการไม่พูดกัน
แต่อิจฉาคุณเหมที่สุดที่มีคนรักขนาดนี้
ชอบวิธีดำเนินเรื่องกับสไตล์การเขียนค่ะ เรียบๆ เรื่อยๆ แต่ชัดเจน
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีดีมาให้อ่านค่ะ
-
เหมโชคดีมากที่เจอคนแบบฟ่าง อย่างกะนายฟ้า
พยามยามจะเข้าใจเหม แต่ก็ยังรู้สึกว่าเหมยังเห็นแก่ตัว โลเล เห็นน้องเป็นของตาย ทำไมไม่มาเคลียร์กะน้องก่อน
แต่ก็อย่างว่าไม่มีใครไม่เคยทำผิด
กว่าจะแฮปปี้ เล่นเอาเกือบตาย หน่วงดีแท้ :sad4:
ขอบคุณคนแต่งมากๆๆน่ะค่ะ o13
ปล.ต้องออกมาเม้นท์หลังจากแอบห่างหายจากกการเม้นท์ไปนาน
-
มีความสุขมากเลยครับ
ลุ้นจนตัวโก่ง
ขอบคุณมากนะครับ
:bye2:
-
ชอบคับ o13 o13
-
ขอบคุณมากเลยค่ะ
แค่อ่านตอนแรกก็ชอบเลย
-
เนื้อเรื่องน่ารักมากค่ะ ดราม่านิดหน่อยพอน้ำตาซึม
ขอบคุณผู้แต่งที่แต่งนิยายมาให้อ่าน จะรอติดตาม
เรื่องต่อไปค่ะ... :pig4:
-
ชอบครับ น่ารักจังเลย อยากมีบ้าง 555555555 T___T
-
:pig4: :pig4: :pig4: ขอบคุณมากๆ นะครับ อ่านรวดเดียวจบเลย เนื้อเรื่องน่ารักดีครับ ชอบครับ ผมให้ผ่าน เพราะว่ามันเป็นศิลปะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
น้ำตาหนูแตกตั้งกะตอนแรกเลยค่ะพี่ แล้วก็กลั้นไม่อยู่เรื่อยมาจนตอนสุดท้าย อ่อยย!! ตาบวมแล้วอ่าาา ดราม่าได้ใจจริงๆ ขอบคุณมากๆค่ะ
-
ขอบคุณมากๆครับ ชอบตอนแรกๆมาก ชอบแบบดราม่า
-
หวานปนเศร้า แต่ก็แฮปปี้แอนด์ดิ้ง อิอิอิอิอิ
-
หน่วงมาก :sad4:
อั๋นนี่มันน่ารุมตื้บจริงๆ :pigangry2:
ส่วนมิวนี่ก็น่าตบซักทีจัง เห็นแก่ตัวกันจริงๆ :m31:
กว่าจะรู้ตัวนะเหม เกือบจะเสียฟ่างไปแล้ว :เฮ้อ:
จะรอเรื่องต่อไปนะจ๊ะ แต่ขอไม่หน่วงอีกแล้วนะ :กอด1:
-
สนุกมากค่ะ อินไปกับน้องฟ่าง สงสารมาก :sad4:
อยากด่าเหมจอมซึน มิวจอมเห็นแก่ตัว อั๋นจอมเสือก เอาให้สลด
โดยเฉพาะอิมิว ทุเรศมาก :angry2:
ทิ้งเขาไปนอกแท้ๆ กลับมาถึงก็ดึงเขามาจากแฟนดื้อๆ
ให้เขาเอาเงินฟาดหัวฟ่าง (สุดท้ายโดนเอง สะใจ แต่เสียดายตังวุ้ย)
ชื่นชมพี่โจ้ ทำไมดีเยี่ยงนี้ :impress2:
ไม่เคยรู้จักกัน ก็พาฟ่างไปบ้าน ไม่ได้หวังในตัวฟ่างด้วย
บวกๆจ้า^^
-
ทำไมมันเศร้าอย่างนี้ สงสารน้องฟ่าง
หน่วงมากน้ำตาจะไหล
เกลียดเหม :m31:
-
อ่านจบแล้ว สนุกคะ
สงสารน้องฟ่าง เสียสละเพื่อความรักมากมาย พี่เหมรู้ใจตัวเองแล้ว (แม้จะช้าไปนิด)
แต่ก็รักน้องให้มากๆนะคะ :L1:
ประทับใจกับน้ำใจของพี่โจ้ คุณแม่ น้องนพ และน้องมายด์ที่มีให้น้องฟ่างจริงๆ น้ำตาซึมเลยอะ :L2:
หน่วงมานาน ขอตอนพิเศษหวานๆหน่อยนะคะ
ขอบคุณคะ :pig4:
-
ชอบมากครับ การเล่าเรื่องต่างจากที่เคยอ่านๆมา เล่ามาเรื่อยๆ ในมุมมองของแต่ล่ะคน ขอบคุณมากครับ ชอบมากๆครับ
-
สนุกมากๆ เลยค่ะ
อ่านแล้วอิน ไม่ถึงกับเศร้าจนเกินเหตุ
-
สนุกมากๆๆๆๆ ขอบคุณมากนะคะ เป็นเรื่องที่ลุ้นมากจริง ๆ
-
จบแล้วววววววว :o12:
วิ่งไปร้องก่อนหนึ่งรอบ :z3:
โฮกปวดใจอ่ะ กว่าจะจบลุ้นแทบตาย
ดีใจขอรับที่มัยจบอย่างมีความสุข :กอด1:
มีตอนพิเศษไหมขอรับ อยากอ่านตอนหวานๆระหว่างพี่เหมกับน้องฟ่างบ้าง
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แบ่งปันขอรับ :3123: :pig4:
-
อ่านถึงหน้าสามแล้วน้ำตาแตก สงสารน้องฟ่างอ่ะ
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคับ ยอมรับตรงๆว่า ติดเรื่องนี้มากๆเลยคับ
อ่านไปน้ำตาร่วงไป อ่านไปลุ้นไป
นิยายจบ แต่คนไม่จบ อยากอ่านต่ออ่า >.<
-
เย้ย จบแล้ว เอ้ย เรา ลืมรอลุ้น NC อ่ะ ปกติอ่านแล้วลุ้นแทบไฟลุก อารมณ์หื่นหายซะง้าน ต่อให้ไม่มี NC ก็ลุ้นสนุกอ่ะ
ชอบ ชอบ
o13
-
:z1: อ่านจบแล้วจ้า
ไม่มีตอนพิเศษบ้างเหรอตัวเอง เค้าอยากอ่านฉากหวาน ๆ ของพี่เหม กับน้องฟ่าง บ้างอะไรบ้างอ่ะ :call:
-
แอบชงฟ่างให้พี่โจ้ได้ป่ะคะ แต่พี่โจ้พระรองสุดอะไรสุด ฮือออออออออออออออออ :sad4:
พี่เหม...เราอย่าเจอกันเลย #อินสุด ;w;
-
ฮือออออออออออออออออออ ตอนนี้มันกระชากตับ ม้าม ปอด ทุกสิ่งอย่างออกมามาก
อิพี่เหมมมมมมมมมมมมมมมมมม ไม่รู้จะอยู่ในฟีลไหนดี แต่อ่านตอนที่พี่เหมตามหาฟ่างแล้วใจจะขาด
โฮรววววววววววว บีบหัวใจมากค่ะ ไม่ได้อ่านเรื่องแบบนี้นานแล้ว
คนเขียนเขียนดีมากเลย รักสุด :กอด1: รักน้องฟ่างด้วย :o8:
-
ผิดแล้ว คนแบบคุณมีน้อยนัก... หากผมเป็นคุณโจ้ น้องคงลำบากยิ่งกว่านี้ << โถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ อิพี่เหมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม =________= หนูก็คิดอย่างนั้นแหละค่าาาาาาา
แต่ตอนนี้พี่โจ้ออกมาด้วย งื่ออออออ คิดถึงพระเอกในดวงใจคนนี้จังเลย ;w;
ส่วนพี่เหมก็รอต่อไปนะคะ! :z2:
-
:z2: :z2:
-
:sad4: ลุ้นตัวโก่งอ่ะ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อยากได้ตอนพิเศษหวานๆบ้างอ่าาาาาาาาาาาาาาา ><
-
เจ็บปวดมากกอ่านในมุมฟ่างแล้วโคตรทรมาน
แต่พอมองในมุมเหมนี่อีกอารมณ์เลย แบบสงสารเลยอะ
เราว่าเรื่องจริงมีแบบนี้บ่อยนะ เกิดจากการคิดเองเออเองแล้วไม่ยอมพูดหรือทำอะไรให้ชัดเจน
จนทำให้อีกฝ่ายหรือเราเข้าใจผิด แต่ดีใจที่เรื่องนี้จบแฮปปี้ เพราะไม่แฮปปี้นี่ เราคงเศร้าอินกับเรื่องไปอีกสองสามวันแน่
-
ชอบๆ น่ารักมาก :-[
เล่นเอาอินไปซะ :o12:
o13
-
อ่านไปน้ำตาซึมไป อินไปไหมตรู...
-
ผมชอบนะครับ
ภาษาเขียนน่าอ่าน บรรยายได้อารมณ์ดีครับ
แต่ตอนจบ มันดูรวบรัดไปนิด ทำให้ความประทับใจในเนื้อหาท้ายที่สุดมันยังไม่สุด
อยากขอตอนพิเศษเพื่อปิดเรื่องให้สุดๆ ของความประทับใจอีกสักตอนนะครับ
ขอบคุณครับ
-
ถ้าพูดหรือถามกันตั้งแต่แรก เรื่องก็คงไม่เป็นอย่างนี้
แต่ขอบอกว่า เป็นเรื่องที่ทำให้ยอมไม่อ่านหนังสือไปสอบเลยล่ะ :impress3: :sad11:
-
เพิ่งได้อ่าน ชอบจังเลยค่ะ นายเอกเป็นคนดีและเข้มแข็งมากเลยค่ะ
พระเอกก็น่าหมั่นไส้นะ แต่ยังพอให้อภัยได้ อ่านคอมเมนท์ไปด้วยแล้วรู้สึกเหมือนได้อ่านตอนพิเศษ 555
แต่ละคนใส่พี่เหมไม่ยั้งเลย :laugh:
-
:เฮ้อ:ลุ้นจนเยี่ยวเหลืองกันที่เดียวเลย
ชอบอ่ะ o13
-
จบแล้วอ่ะอยากอ่านตอนหลังจากคืนดีกัน :o8:
ชอบๆเราอ่านรวดเดียวจบเลย ตอนแรกๆหน่วงมาก!!!
-
สนุกนะ เราว่าคนเขียนแต่งดราม่าได้ีเลยแหละ แต่ที่รวบรัด อาจเพราะคนอ่านเร่ง :laugh:
น่าจะมาต่อตอนพิเศษหลังเรื่องคลี่คลาย ไหนจะบรรดาเพื่อนผู้หวังดี และผู้ไม่ประสงค์ออกนามที่โทรมาหาน้องฟ่างอีก ให้พี่เขม
จัดการซะ :m16: มาต่ออีกนิ้สสสสสสสสสสสสส ให้ชื่นใจนะจ๊ะ
-
อ่านอีกรอบ ก็ยังบีบหัวใจคนอ่านได้เกือบจะทุกตอนจริงๆ
คิดถึงน้องฟ่างกับพี่เหม ป่านนี้จะหวานกันไปถึงไหนแล้วน้า อิอิ
ปล ขอตอนพิเศษหวานๆจากผู้เขียนหน่อยนะคะ :pig4:
แต่ละความเห็นของผู้อ่านแต่ละท่าน สนุกและยกให้เป็นสีสรรของเรื่องนี้ไปเลยคะ
-
สมบูรณ์มาก ชวนติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ, ทั้งบทนำและบทแก้ / ขยี้อารมณ์หน่วง, เจ็บปวด และอาวรณ์ได้น่าประทับใจมาก
ขอแดนซ์เพื่อชาบู :110011:
//จะตามอ่านเรื่องใหญ่ๆของคุณ rainbow67 ต่อไป ชื่นชมๆ
-
:pig4:
-
รวดเดียวตั้งแต่ต้นจนจบ ตาบวมซะ
ตอนแรกเกลียดไอ้พี่เหมมาก ทำอะไรเหมือนไม่เคยสนใจฟ่าง แต่ที่ไหนได้ โธ่ พ่อพระหรอเนี่ย555
สนุกดีค่ะ อย่างหลายคนว่าแหละ เรื่องนี้มันหน่วง
-
...รวดเดียวจบ ชอบมากครับ เนื้อเรื่องเดินง่ายๆ ตัวละครน้อย แต่ว่าสนุกเข้าถึงอารมณ์ตัวละคร อ่านเรื่องของฟ่าง ก็เข้าใจในมุมของฟ่าง อ่านเรื่องขอเหม ก็ทำให้เรื่องราวกระจ่าง ลงตัว ขอบคุณคนแต่งครับ สำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ ^^
-
เห้อออ กว่าลงเอยกัน ได้ แต่ถ้าพูดกันตั้งแต่แรก ก็จบไปนานแล้ว
เห้อ เห้อ เห้อ
-
น้ำตาท่วม
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ ชอบภาษาที่ดูเรียบๆ แต่อ่านแล้วชวนให้ตามไปว่าจะเป็นไงต่อ จริงๆ มีบางตอน กะตอนจบที่เหมือนจะมีการตัดฉากไปสั้นๆ ถ้าพอมีเวลาลองขยายความหรือมีตอนต่อเนื่องสักหน่อยไหมค่ะ น่าจะเพิ่มอรรถรสของนิยายเป็นอย่างดี ^^
-
โฮกกก!!! ,, โดนใจอย่างแรงงงงง
น้ำตาท่วมอ่ะ ,, , ชอบมาม่าหน่วงเล็กๆแบบนี้นะ มันให้ความรู้สึกว่า
สุดท้ายแล้ว ทั้งคู่จะรักกันมากกกกกเลย
ขอบคุณนะค่ะ ,, อ่านเรื่องต่อไป ฟิ้ว~
-
แวะมาอ่านอีกรอบ ก็ยังชอบเรื่องนี้เหมือนเดิม คนเขียน เขียนเก่งจริงๆค่ะ
-
ตอนพิเศษไม่ได้จริงๆเหรอค๊า อยากอ่านต่อจังเลย :m15: :m15:
-
มาสารภาพว่าตอนแรกแค่เห็นชื่อเรื่องแล้วไม่กล้าอ่านเลยค่ะ
ความดราม่ามันต้องมากมายแน่นอน
แต่ก้เฝ้าอ่านคอมเม้นบ่อยๆว่าตอนจบแฮปปี้
เลยเอาวะ สักตั้ง อย่างมากแค่ร้องไห้
อ่านไปด้วยใจลุ้นระทึก ไม่นานน้ำตามันก้มา
อ่านไปร้องไห้ไปเป็นเพื่อนน้องฟ่าง
น้องน่าสงสารมากกกกกกก อิพี่เหมนี่มันจริงๆเลย
ดีมากๆเลยที่มีพาร์ทอิพี่เหมมาแก้ต่าง
ความเกลียดมันเลยลดลง สุดท้ายก้จบด้วยดี
แต่ตอนจบมันเหมือนค้างเลยค่ะ?
อยากอ่านตอนพิเศษจัง 55555555
เราชอบการเขียนของคุณเรนโบว์ม้ากมากเลยนะคะ
จะรอติดตามผลงานเรื่อยๆค่ะ
บวก1สำหรับนิยายดราม่าดีๆ อินที่สุด!!! >.<
-
เรื่องนี้พลาดไปได้ไง
-
:a5: แอบพลาดดดดด ตอนแรกกลัวเข้ามาอ่านแล้วจะดราม่า
แล้วก็ดราม่าจริงๆ แถมมีภูมิคุ้มกันจากเฮียเล่ย์ เลยทำให้น้ำตาไหลเบาๆ :m15:
ขอบคุณค่าา ลุ้นอ่านตั้งนานนึกว่าจะพลิกล็อก แต่ก็ดีมากมายที่แฮปปี้ เย้เย้เย้ :mc4:
-
เป็นนิยายที่ตอนจบสั้นมากๆ ให้ความรู้สึกนิยายจบ แต่อารมณ์ยังไม่จบ
อยากอ่านตอนพิเศษ หวีดหวานพี่เหมน้องฟ่าง แต่ก็เนอะ คนแต่งคงไม่มาอัพแล้วแหละ
เป็นเรื่องสั้นอีกเรื่องที่น่าอ่านมากๆเลยค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
-
เฮ้อ* -ถอนหายใจ-
ในที่สุดน้องฟ่างก้อไม่ใช่แค่ตัวแทนของใครอีกต่อไปเนอะ
พาร์ทน้องฟ่างนี่หน่วงหัวใจ บีบจิต ทรมานปอด เหลือเกิน(จริงจังมาก!)
ถ้าอ่านแต่พาร์ทน้องฟ่างนี่บอกเลยว่าอยากให้น้องเลือกเจ็บแต่จบมากอ่ะ
เพราะสิ่งที่น้องรู้สึกและถ่ายทอดออกมานี่มันทรมานตัวเองทั้งนั้น จะอยู่กะคนที่ไม่รักตัวเองไปเพื่ออะไร
เหมือนทำอะไร มันก้อไม่ดีพอเลย
แต่พอมาอ่านพาร์ท(แก้ตัว?)พี่เหม แล้วแบบ...เฮ้ย ยยย นี่ชั้นยังอ่านนิยายเรื่องเดิมอยู่ป่ะ
ยังกะว่าอ่านนิยายคนละเรื่อง แค่ตัวเอกบังเอิญชื่อเหมือนกันเท่านั้นเอง
เพราะสิ่งที่พี่เหมถ่ายทอด และทำให้น้องหลายสิ่งอย่างนี่ก้อมาจากการใส่ใจทั้งนั้นนะ
แม้ว่าตอนแรกจะให้ความสนใจในตัวน้องเพราะว่าแว๊บแรกที่เห็นมีภาพของมิวซ้อนทับมา
แต่อย่างว่า...เมื่อได้ใช้เวลาร่วมกัน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นพร้อมๆกับความสัมพันธ์ที่ก้าวเดิน
ย่อมชัดเจนในความรู้สึกมากขึ้นๆ แต่ด้วยความเคยชินป่ะ จนบางทีพี่เหมอาจไม่ทันได้คิดว่าไม่ได้มีภาพของมิวซ้อนทับบนน้องแล้ว
แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกะพี่เหมแล้วน้องบังเอิญมาเห็น มันชวนให้เข้าใจไปในอีกทิศทางตลอด
เหมือนสวรรค์กำลังเล่นตลกกับทั้งสองคนเลยเนอะ...หรือมันคือบทพิสูจน์?
สิ่งเดียวที่ทำให้มันเรื่องมันแย่ลง คือ...ต่างคนต่างไม่พยายามที่จะสื่อสารกันให้ชัดเจน...อีกคนไม่พูด ไม่อธิบาย...อีกคนก้อไม่อยากถาม ไม่อยากรบกวน เกรงใจ...ทุกอย่างมันเลยยาว ววว ชีวิตเกือบพังเลยเนอะสองหนุ่ม...
แต่สุดท้าย...เวลาก้อได้พิสูจน์
.
.
.
แต่...ตอนจบมันแบบ "ฉับ!" แลว่าจะมันกระชากอารมณ์ไปนิดนึง เหมือนรถกะลังวิ่งๆและอยู่ๆก้อเบรคดัง เอี๊ยด!!! แง่ม มมม
แบบ ก้อแฮปเอนด์ดีนะคะ เชื่อว่าพี่เหมไม่น่าจะทำให้น้องฟ่างต้องเสียใจหนักอีก...แต่มันเหมือนยังไม่เต็มอิ่ม
(แอบสงสัย...สรุปว่าพี่เหมจะไม่ยอมให้น้องฟ่างไปทำงานเลยจริงดิ จะให้น้องเป็นศรีภรรยาอยู่บ้านทำงานบ้านอย่างเดียวเลยว่างั้น???...แหมะ เริ่มอิจฉาน้องฟ่าง ...แต่ รากหญ้าอย่างเรา ก้อต้องกลับไปทำงานต่อไปอ่ะนะ :z3:)
อีดิท...แก้คำผิด ตกหล่น
-
เรื่องนี้ ... สั้น ..... แต่ ..... ซึ้ง ... มาก :monkeysad:
น้ำตาคลอตั้งแต่หน้าแรกเลยเชียว :sad11:
ชอบๆๆๆๆๆๆค่ะ :katai2-1:
-
อ่านแล้วอินจริงๆ o13
ขอบคุณค้าบบบบบบ :pig4:
-
:กอด1: อ่านไปหน่วงไป ชอบมากกกกก เจ็บที่ใจสุดๆๆ
-
:katai1: อ่านเรื่องนี้แล้ว ร้องให้ตั้งแต่ต้นเรื่องเลย อินจัด :katai2-1: สนุกมากๆ
-
http://www.youtube.com/v/9rW35YTKYq8?
อ่านไปแล้วฟังเพลงนี้ไปด้วย อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลพรากกก
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
TT..TT
ตอนนี้มีสองความรู้สึกผสมกันอยู่ ทั้งเสียดายทั้งดีใจที่พึ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องของฟ่างกับพี่เหมวันนี้ เพราะถ้ามีส่วนร่วมด้วยตั้งแต่แรกคงลงแดงตายวันละหลายๆ รอบแน่ๆ
รวมเล่มเต๊อะสายรุ้ง เค้าจะหยอดกระปุกรอ แต่ขอตอนพิเศษด้วยจะดีมากๆ ^^
-
เห็นบางคอมเม้นแล้วเงิบ มาเป็นเรียงความเลย -0-
เราเป็นคนอธิบายไม่ค่อยเก่งๆ ขอสั้นๆแล้วกัน
บอกได้คำเดียวว่าอ่านแล้วรู้สึกหน่วงมาก แบบ
เราเป็นคนนิสัยคล้ายๆฟ้าง คือไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง ไม่กล้า แบบเห็นอะไรคิดอะไรก็เก็บไว้คสเดียว ไม่เคยถามหรือบอกอะไร
แต่ก็ดีใจที่สุดท้ายเหมก็เลือกฟ่าง แต่กว่าจะรู้ก็เกือบสาย
-
เป็นคนชอบอ่านแนวนี้มากๆคะอ่านแล้วสะใจ5555555555 :hao6:
พอเจอเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าใช่มากกแค่ชื่อเรื่องก็โดนแล้ว :katai2-1:
ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะจะติดตามผลงานของคุณrainbow67คะ :กอด1: :pig4:
-
:กอด1:
:L2:
-
ขอบคุณนะสำหรับนิยาย
-
ร้องไห้ตั้งแต่ตอนแรกถึงตอนสุดท้าย
มันโดนใจ ดัง ปึก ปึก เลยค่ะ
T^T
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ นะค่ะ *โค้งงามๆ*
-
ไม่มีตอนพิเศษหราาาาาาาาาาาาาาาา
ดราม่ามาทั้งเรื่องแล้ว ขอตอนพิเศษหวานๆน่ารักๆหน่อยจิ
-
ชอบเรื่องนี้มากมายเลย อยากให้น้องฟ่งรักตัวเองมากกว่านี้น้อ
-
ปวดตับมากกกกกกกกก
อ่านตอนฟ่างแล้วอินมาอะ อ่านพารทเขมแล้วรูสึกเหมือนมันแก้ตัวอยุ่อะ
-
อ่านแบบรวดเดียวจบ ทึงหัวตัวเองไปมาด้วยความขัดใจ :m31: :m31: :m31: :m31:
หมดนำตาไปหลายกลาละมัง :hao5: :hao5:
-
น่าจะมีภาคพิเศษต่ออีกนิด อยากเห็นฉากพิเศษๆมั่งง่ะ
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:บอกตรงเรื่องนี้พี่โจ้พระเอกตัวจริงเลยอะ :L2: :L2: :L2: :L2:
-
...มาอ่านอีกรอบก็ยังน้ำตาตก.....
ก็มันน่าอ่านสุด ๆ เพราะมันโดนมาก
แต่เสียใจไม่มีตอนพิเศษให้อ่านหา
ความหวานจากพี่เหมบ้าง......
เว้น 5 เดือนมาอ่านใหม่ก็น้ำตาตกเหมือนเดิม.... :mew6:
-
จบแบบ งง.... ขอพิเศษใส่ไข่อีกนิดได้มะ
ขอหวานๆน๊า!!!!
-
ชอบมากๆๆ :ling1:
ขอตอนพิเศษได้ไหม. เอาแบบ พาพี่เหมแกไปตัดอ้อย หรือแวะโรงงานน้ำตาลบ้างนะคะ :mew6:
-
ขอบคุณมากครับ
ตอนแรกไม่คิดว่าจะทนอ่านจบ(เพราะชื่อเรื่องที่คิดว่า จบไม่สวยแน่ๆ) แต่ก้คิดว่ามันต้องมีอะไรซักอย่างสิ!!
55555 แล้วก้แฮปปี้เอนดิ้งจริงๆ o13
-
อ่านรวดเดียวจบเลย
อ่านตอนของฟ่าง หน่วงมากๆ สงสารฟ่าง อยากกระโดดตบอิพี่เหมจริงๆ
ปกติเรื่องเศร้าๆ แบบนี้จะอ่านไม่ค่อยจบเรื่อง แต่เรื่องนี้อยากรู้ว่าสุดท้ายแล้วจะจบลงอย่างไร
พอมาอ่านด้านพี่เหมแล้ว อ่ะนะ ยอมให้อภัยก็ได้
แต่อยากด่าเพื่อนๆ ของพี่เหมมากๆ ที่ยุ่งไม่เข้าเรื่อง โดยเฉพาะอิอั๋น(ที่จริงก็อยากด่าตั้งแต่พาร์ทฟ่างแระ) :z6: :angry2:
ดีใจที่สุดท้ายฟ่างและเหมปรับความเข้าใจกันได้ :mew1:
แต่อยากให้อิเพื่อนทั้งหลายของพี่เหมมันมาขอโทษฟ่างจัง :เฮ้อ:
:pig4:
-
อ่านในส่วนของฟ่าง สะเทือนอารมณ์มาก
เรียกน้ำตาได้เยอะเลย สงสารฟ่างมากๆ
แต่พอได้อ่านในส่วนของเหม รู้สึกดีขึ้น
สามารถเอาไปใช้ในชีวิตคู่ได้ทุกแบบเลย
อีกฝ่ายไม่ยอมอธิบาย อีกฝ่ายก็ไม่ยอมถาม
แต่ก็ดีใจที่ทั้งคู้ขอโอกาสและอีกฝ่ายก็ให้
ยังหวังตอนพิเศษอยู่เหมือนกันนะคะ
-
เขียนได้น่าติดตามมากคะ ตอนแรกๆ ดราม่าน้ำตาเต็มจอเลยอะ เราสงสารฟางมากมาย
แทบจะด่าเหมตลอดเวเลยอะ แอบลุ้นให้พี่โจ้เปลี่ยนตัวมาเป็นพระอกกด้วยอะ
เหมก็แบบว่าจะ...ไปไหน ฮึมๆ แต่ชอบตอนขอคืนดีอะ สมควรคุกเขาขอน้องคืนดีแล้ว
ps ชอบตอบจบอะ ที่เขียนว่า จบแล้วโว้ยยอะ ฮ่าๆ
เราว่าคนเขียนคงแอบดราม่าแน่เลย ใช่มะๆ
-
อ่านรอบแรก...
เจอพาร์ทพี่เหม... ข้าม! ข้ามๆๆๆๆๆๆๆ! ช้านเกลียดมานนนนน~~~
เหมือนต้องนั่งอ่านคำแก้ตัว.. ไม่เอาอ่ะ ยังไงพาร์ทนี้ นู๋ก็ไม่อ่าน!
อ่านตอบจบ...
ง่ายไปป๊ะ ยังไม่สะจายเรย ช้านยังเคืองแกอยู่นะ ไอ้พี่เหมมมมมมม!!!
(ความเกลียดมันบังตา =*=)
อ่านรอบสอง...
พาร์ทพี่เหม... อ่านก็ได้ฟระ! เผื่อมันจะเป็นคนดีกว่าที่คิด
อ่านหมดทุกตอน...
โอ้ยยยย! อ่านพาร์ทพี่เหมก็แล้ว ทำไมไม่ได้รู้สึกดีกับมันมากขึ้นเลยฟระ!
สงสัยความหมั่นไส้มันฝังใน แก้ไม่หายละ เผอิญอ่านด้วยใจอคติ =..="
-
+1
ขอบอกว่าบีบอารมณ์มากๆ :mew2:
กำลังเหนื่อยๆ เศร้าๆ เลยหาเรื่องเศร้ามาอ่าน เจอชื่อเรื่องก็จิ้มอ่านทันที
แล้วก็เศร้าสมใจ เรื่องบีบอารมณ์มาก อ่านไปก็หน่วงหัวใจ น้ำตาไหลไป เศร้ามากๆ :sad4:
ตอนแรกโกรธพี่เหมมาก หมั้นไส้จริงๆ
แต่ดันแอบกลัวใจตัวเองที่บางมุมเราก็มีอารมณ์แบบเดียวกับฟางตอนเจอพี่โจ้ เหอะๆ :katai1:
ดีใจที่มีตอนของเหมให้อ่านบ้างไม่งั้นอาจเกลียดพระเอกคนนี้ไปเลย
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆมาให้อ่านนะค่ะ o13
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
-
เข้ามาอ่านรอบสอง รอเรื่องอื่นๆ ของเรนโบว์
-
ขอบคุณมากสำหรับผลงานดีๆ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
เมื่อไหร่จะมีข่าวรวมเล่มนะ คิดถึง อยากได้ อ่านจบไปหลายรอบมากเเล้ว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด :ling1: :hao5:
-
จบแล้วเว้ย
ปาดน้ำตา
เศร้า บีบตับ หน่วงอารมณ์ อยากจะกระโดดบีบคอพี่เหมเหลือเกิน
แต่พอได้อ่านความรู้สึกของพี่เหมบ้างก็......
พออภัยได้บ้าง
กว่าจะอ่านจนจบเสียน้ำตาไปหลายหยด มีตอนหวานๆบ้างไหมขอรับ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่แบ่งปันขอรับ
-
น่ารักมากๆๆอ่านไปปวดตับไป ทรมานสิ้นดี
สุดท้ายกว่าจะเข้าใจก็เล่นเอาใจหายเลยทีเดียว
น่ารักที่สุดน้องฟ่างพี่เหม
-
หน่วง แต่สนุกมากค่ะ ขอบคุณค่ะ
-
ชอบมากๆเลยอ่านรวดเดียวจบเลย ตอนแรกคิดว่าพี่เหมจะทิ้งฟ่างกลับไปหาหมิว พอมาอ่านพาร์ทของพี่เหมแล้วแบบ เอ้อมันก็รักฟ่างนะ แล้วฟ่างก็รักพี่เหมมาก ยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อจะอยู่ด้วย แล้วพอพี่เหมมาทำให้เข้าใจผิดแบบนี้ก็เลยไปกันใหญ่ สรุปมีเรื่องอะไรต้องพูดต้องอธิบาย อย่าปล่อยให้คนรักคิดไปเอง เฮ้อ แต่พอเวลาห่างก็เป็นเครื่องพิสูจน์ว่าแต่ละฝ่ายรู้สึกยัไง ถ้าไม่รักคงไม่รอนานเป็นเดือนๆ งื้อออ ><~ รอผลงานใหม่ของคนแต่งอยู่นะคะ เราชอบเรื่องนี้มากๆเลย ดูไม่มีอะไรแต่มี งงมั้ย ฮาาา
-
เข้ามาอ่านรอบ 2 :mew6: ชอบ อ่ะ อ่านแล้วก็ น้ำตาไหลทุกที
-
มาบอกยังว่าชอบเรื่องนี้ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก 5555
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน ซาบซึ้งนะ
แต่แอบอยากถีบหน้าไอ้เพื่อนอั๋นนะ เเม่มเสือก!!
-
ถามคนอ่านที่ต้องการเก็บเรื่องนี้ ---> อยากได้เป็นหนังสือหรือ E-Book
-
มาตอบว่าอยากได้ทั้ง 2 แบบค่ะ เป็น E-Book ก็พกพาสะดวก เป็นหนังสือก็อ่านง่ายดีค่ะ
ถ้าทำ 2 แบบเราก็ซื้อทั้ง 2 แบบเลยค่ะ เรื่องอื่น ๆ ของคุณ Rainbow ก็เหมือนกัน
ถึงจะไม่ค่อยได้เม้นท์แต่ก็รออุดหนุนอยู่นะคะ
-
อยากได้เป็นเเบบหนังสือนะค่ะ อ่านสะดวกดีค่ะ สบายตาด้วย(เป็นคนที่อ่านหน้าจอแล้วปวดตานะค่ะ :hao4:)
:hao5: :hao5: :hao5: :hao3: :hao3:
-
หนังสือดีกว่า เพราะไม่มีตังค์ซื้อ Ipad พูดจริงๆนะคะ -///-
ถ้าต้องมาคอยเปิดอ่านในคอม ก็ไม่ได้รู้สึกต่างจากตอนอ่านในเวบซักเท่าไหร่เลยอ่ะค่ะ
หนังสือได้อารมณ์กว่าเยอะเลยค่ะ :m23:
-
หนังสือค่ะ
-
เอาหนังสือค่าาา เอาแบบเล่มๆๆ
-
หนังสือก็ดีนะคะ แต่ถ้านักเขียนไม่สะดวกเอาเป็น E-book ก็ได้ค่ะ ขอแค่ให้ได้เก็บไว้ก็พอ :mew1:
-
หนังสือค่ะ ชอบสะสม และมันดูจับต้องได้อ่ะ (เกี่ยวมั้ย 55)
-
หนังสือข่าาาาา
^^
-
หนังสือค่ะ พอดีเป็นพวกบ้าสะสมหนังสือ :mew3:
-
โหวตหนังสืออีกหนึ่งเสียงเลยค่ะ ชอบอะไรที่แบบสามารถจับต้องได้อ่ะ
-
อะไรก็ได้ อีบุค พกสะดวกดี หนังสืออ่านสบายตาดี ได้หมด
-
ชอบแบบหนังสือค่ะ
-
ตอนแรก อ่านไปสูดน้ำมูกไป :mew6:
สงสารฟ่าง แต่พออ่านของพี่เหม ก็เข้าใจความรู้สึกนะ :man1:
อิมเมจ แต่ละคน เห็นแล้วน้ำลายไหล :hao6:
-
สนุกมาก :hao6: :hao6:
-
ชอบแบบหนังสือคะ
-
e book ค่ะ เพราะสะดวกกว่า
-
เป็นเรื่องสั้นที่แอบเศร้า , ฮื่ออ...เศร้าเลยแหละ ><'
อ่านไป เจ็บไป
แต่ลึกๆแล้วก็เป็นเรื่องที่น่ารักดีนะคะ
เป็นบทเรียนที่ดีทีเดียวสำหรับการรักใครซักคน
"เปิดใจ ถามไถ่ และบอกเล่า"
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
:mew6:
-
อยากได้เป็นเล่มค่ะ อยากเก็บ อ่านสะดวกด้วย
^^
-
โหวตหนังสือค่ะ ยังไงก็ชอบที่จะเก็บเป็นเล่มมากกว่า
-
ชอบเรื่องนี้มากมาย อ่านตอนแรกๆ น้ำตาคลอเลย
ยิ่งตอนมีมิวกลับมาสงสารฟ่างสุดๆ
พี่เหมก็ไม่เคยพูดอะไรเลย
เลยเข้าใจกันไปเองหมด สุดท้ายก็ดีกันได้
ลุ้นสุดๆ เลยค่า
-
นส ด้วยคนนค่า ถ้า ทำหนังสือจริงก็ pm บอกเราด้วยน้า เรา ไม่ค่อยได้เล่นช่วง นี้
-
ขอบคุณครับ อ่านแล้วเขียนได้รันทดใจจริงๆครับน้ำตาร่วงเลยครับสนุกมากๆครับ
-
เอาเป็นหนังสือค่า ขอตอนพิเศษเยอะๆด้วยน้าาา ><
-
หนังสือพร้อมตอนพิเศษ เยอะๆเลยค่ะ♥
-
อยากได้สองแบบเลยค่ะ
-
หนังสือค่ะ>w<
-
หนังสือค่ะ :m4:
ขอตอนพิเศษหวานๆ ด้วยนะคะ
-
เพิ่งจะได้ตามมาอ่าน อ่านไปก็ใจสั่นสงสารน้องฟ่าง
แต่เมื่อได้อ่านส่วนของพี่เหมก็เข้าใจได้ว่า ความรู้สึกว่า 'เอาอยู่' มันไม่จริง
เรื่องของความรัก ใช้สมองไม่ได้ต้องใช้หัวใจ (สัญชาตญาณ) ล้วนๆเลย
ปล.อยากอ่านตอนพิเศษจังเลย อยากได้ความหวานมาช่วยบรรเทาอาการใจสั่น
ปปล.ใจจริงอยากได้ E-Book เพราะหนังสือเต็มบ้านจนไม่มีที่เก็บแย้ว >.< แต่ถ้าทำเป็นหนังสือก็จะอุดหนุนค่า ^^
-
อยากได้เป็นหนังสือค่าาา
-
ชอบๆ ^^
-
หนังสือค่าาาาา :-[ :-[
-
อ่านแล้วได้อารมณ์มาก ๆ เลยค่ะ บีบหัวใจ
-
อ่านไปน้ำตาคลอไปด้วย
ปวดจิตปวดใจทั้งเรื่อง...
แต่มันก็ให้ความรู้สึกหวานๆ(?)แทรกมาด้วยตลอด
เป็นเพราะไม่คุยกันแท้ๆ...เลยทำให้ไม่เข้าใจกัน
สนุกมากคะ...บีบหัวใจสุดๆ><
-
ไม่รู้นึกครึ้มใจอะไรเข้ามาอ่านเล่นรอบสอง
ตอนแรกว่าจะนึกว่าจะไม่ลุ้นเพราะเคยอ่านแล้ว
ที่ไหนได้ยังละสายตาไปทำอย่างอื่นไม่ได้เหมือนเดิมทุกประการค่า
นั่งไล่อ่านแบบลุ้นไปกับน้องฟ่างกับพี่เหม
ขอบคุณอีกรอบนะคะ เดี๋ยวเราจะไปนั่งตามอ่านผลงานอื่นๆนะ
อ้ออ เรื่องถามความเห็น ขอโหวตเป็นหนังสือค่าาา มันดูอินได้มากกว่าอ่ะ
สู้ๆนะคะ :L2: :L2:
-
อยากได้ หนังสือค่ะ ^ ^ อ่านหลายรอบมากก
-
อ่านแล้วบีบหัวใจสุดๆ หน่วงมาก แต่ชอบมากกกกก ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ :mew1: :mew1:
-
ดีมากกกกกเลยคะ่ สนุกมากกกกกกขอบคุณนะคะ สำหรับนิยายดีๆ
-
เรื่องนี้สนุกมาก ทำใจนานมากกว่าจะอ่านได้เพราะจากชื่อเรื่องแล้วนี่เดาได้เลยว่าต้องหน่วงป่วงแน่นอน แต่พออ่านไปเรื่อยๆนี่กลับไม่อยากให้จบเลยนะ แล้วก็เรื่องของเหมนี่ก็อีกเรื่องนึง ถ้าไม่มีมาเฉลยนี่บอกได้เลยว่าคงได้มีการสาปส่งมันแน่ๆ 555555
เรื่องที่ถามเกี่ยวกับทำหนังสือหรือ e-book เราว่าก็ได้ทัั้งสองอย่างนะ อะไรก็ได้สนับสนุนทุกอย่าง อ่อ แต่ถ้าจะกรุณานักอ่านตาดำๆอีกสักนิดก็แถมตอนพิเศษมาให้กระชุ่มกระชวยหัวใจหน่อยก็ดีนะ
-
แอบคิดถึง :กอด1:
-
อ่านรวดเดียวจบ อ่านแล้วน้ำตาซึมเลย ดีนะที่มี side ของพี่เหม ไม่งั้นไม่เชียร์ให้รักกับฟ่างแล้วเนี้ยะ
เรื่องรวมนิยายชอบเป็นเล่มมากกว่าค่ะ 55555555555555555555
-
อ่านตอนจบแล้วรู้สึกอย่างงี้จริงๆ
(http://img.smmonline.net/uploads/news/big/20130121013218_102932053186.jpg)
-
อ่านที่ไรก็บีบหัวใจทุกที :laugh:
แต่ชอบอ่ะ สนุกกก :impress2:
:bye2:
-
ThankS
-
o13 สุดยอดมากเลยค่ะ ซึ้งดีจริงๆ
แอบหมั่นไส้ที่พี่เหมปากแข็ง แต่จบแบบนี้ก็ดีแล้วแหละ5555
ขอบคุณนะคะ ที่แต่งเรื่องนี้ สนุกมากเลยค่ะ :pig4:
ส่วนรื่องรวมเล่ม คิดว่าทำเป็นหนังสือดีกว่าค่ะ เกิดไอแพดเสียเปิดไม่ได้ จะได้ยังมีไว้อ่าน :mew3:
-
อ่านไปสงสารฟ่างไป :o12:
เกลียดอั๋นอ่ะ เพื่อนแบบนี้เลิกคบเหอะพี่เหมมมมมมมม :m16:
รักพี่โจ้ :hao7:
-
แน่น..อก มาค่อนเรื่อง พอถึงตอนพี่พระเอกอธิบาย คล้ายๆถูกยกออก
พอเรื่องจบ ป้าดโธ่ซิลิโคนฉันหายไปไหน อกเหลือศอกครึง
สนุกหน่วง ดีใจที่ตามอ่านตอนจบแล้วเพราะเห็นกระทู้กดดันนักเขียนแล้วเสียวแทน
-
หนังสือค่า
-
เข้ามาอ่านเรื่องนี้หลายรอบมากกกกกกก
เรื่องนี้ทำต่อมน้ำตาแตกทุกครั้งที่อ่าน :sad4: :o12:
อยากได้หนังสือค่าาาาา ถ้าจะให้ดี อยากให้มีตอนพิเศษด้วยค่ะ :laugh:
-
อ่านรวดเดียวจบเลย สนุกมาก ดีใจที่จบแฮปปี้ :katai2-1:
น้องฟ่างน่ารัก พี่เหมโชคดีที่สุดในโลก
:pig4: :pig4:
-
จริงๆเคยอ่านไปเมื่อปีที่แล้ว จำได้ว่าร้องไห้หนักมาก บีบหัวใจสุดๆ
จนกลับมาอ่านอีกหลายๆก็ยังคงบีบหัวใจ พูดทำไม(???) 555555
เราอยากจะบอกว่า เรารักนิยายเรื่องนี้มาก มันบอกคนอ่านในหลายๆแง่มุม o13
และอยากจะมีไว้อ่านเรื่อยๆ ไม่รู้จะทันโหวตหรืออะไรมั้ย แต่อยากได้หนังสือคะ
ขอตอนพิเศษสักหน่อยท่าจะดี :laugh: :laugh:
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายเรื่องนี้ 'บีบหัวใจ' คำนี้มอบให้เลย รักเลย 555555 :hao7:
-
อ่านเรื่องนี้ บ่อน้ำตาแตกหลายรอบ บีบหัวใจ :ling3:
-
ชอบแบบฟ่างมากเลย รักก็บอก คิดถึงก็บอก
จะมามัวเล่นตัวไปทำไมในเมื่อเห็นอยู่ว่าพี่เหมจริงใจรักจริง รู้ใจแล้วทำตามใจตัวเอง แมนมาก
พี่เหมก็ยอมรับในความผิดของตัวเอง รู้ใจตัวเองเร็วดี ไม่งั้นฟ่างต้องเจ็บมากกว่านี้แน่
-
ตอนแรกไม่เข้าใจพี่เหมมอย่างแรงง มิวเค้าไปเรียนไปมีอนาคต กลับรอไม่ได้ เลิกซะงั้น พี่เหมรักมิวจริงแน่ป้ะเนี่ยะ ยิ่งพอมารุ้ว่า ฟ่างดันคล้ายมิว มากๆอย่างกะว่าเปนตัวแทนมิวอีก เฮ่ยย แมร่งงเกลียดดพี่เหมเลยอ่ะ ไมทำกะฟ่างงี้อ่ะ แล้วมิวยังจะอยากคืนดีอีก พี่เหมดันทำเหมือนเล่นด้วยอีก เฮ้ยย คราวนี้ค่อดเกลียดอ่ะ เกลียดไอ้พี่อ้นด้วยที่ไปพูดกะฟ่างแบบนั้นอ่ะ ฟ่างอุตส่าห์ใจดีช่วยหาของให้ พอฟ่างหนีไปนะ สะใจมากก แต่พอมาอ่านความคิดพี่เหมม และได้รุ้จักตัวตนของมิวมากขึ้น อืมม ก็นะ มิว สมควรโดนทิ้งแล้วล่ะนะ เหอๆ อุตส่าห์แอบเห็นใจ เฮอะ มิวนี่ดีไม่ได้เท่าเศษเสี้ยวของฟ่างอ่ะ บ่องตง ไม่มีดีเลยดีกว่า รุ้สึกดีกะพี่เหมขึ้นเยอะเลย แต่ยิ่งเกลียดไอ้พี่อ้นนยิ่งขึ้นไปอีก พวกเพื่อนของพี่มิวด้วย ไม่ใช่เพื่อนพี่เหมเลยสักคน แต่พี่เหมก็นะ เพื่อนผิดนัดตั้งหลายรอบ ไม่เอะใจบ้างรึไง มัวแต่คิดแก้แค้นพี่มิวอย่างเดียวอ่ะดิ แต่ก็ยังดีที่ช่วงหลังคิดได้ แต่ก็นั่นแหละ เกือบสายย เลยโดนฟ่างทิ้งเบยย สมมม
จบดีมากค่ะ แต่งได้ดีมากเลย อ่านไป ปวดใจไป บีบหัวใจมาก ฟ่างน่าสงสารรมากก(ก.อินฟินนิตี้) ทำเพื่อไอ้พี่เหมทุกอย่าง ฮือออ ตอนนี้ก็ มีความสุขแล้วนะ ฟ่างของเจ้ อยากอ่านตอนพิเศษมากกเบย T__T
ขอบคุณคุณ rainbow67 มากนะคะสำหรับนิยายดีๆมากๆแบบนี้ จะติดตามอ่านทุกเรื่องเลยค่ะ
-
สวัสดีค่ะ ทีมงานมาช่วยแจ้งข่าวอีกทางนะคะ ตอนนี้หน้าปกฉบับเต็มมาแล้วค่ะ :hao6:
ใครเป็นแฟนคลับพี่เหมและน้องฟ่าง อย่าลืมจับจองกันนะจ๊ะ :mew1:
(http://farm6.staticflickr.com/5509/10742195004_a17ebe300d.jpg)
สั่งจองได้ที่ : จิ้มค่ะ!!! (http://www.unixjung.com/product/4/pre-order-%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%87%E0%B8%99%E0%B9%84%E0%B8%94%E0%B9%89%E0%B9%81%E0%B8%84%E0%B9%88%E0%B8%95%E0%B8%B1%E0%B8%A7%E0%B9%81%E0%B8%97%E0%B8%99%E0%B8%84%E0%B8%B3%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%9E)
ชื่อหนังสือ : เป็นได้แค่ตัวแทน&คำสารภาพ
ผู้เขียน : rainbow67
ขนาด : A5
จำนวนหน้า : 200 +
ราคา : 250 บาท
ของแถม : ที่คั่นหนังสือ ตอนพิเศษที่ไม่เคยลงในเว็บ + ของแถมพิเศษ(ยังไม่แน่นอน)
อ่านเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.0
เป็นได้แค่ตัวแทน
ผิดที่มาทีหลัง ผิดที่คิดว่าสำคัญ ผิดที่หลงคิดว่าทำให้พี่ลืมอดีมได้
คำสารภาพ
ผิดที่ไม่ชัดเจน ผิดที่คิดว่าเอาอยู่ ผิดที่ปล่อยให้น้องต้องเสียใจ
-
อ่านสลับไปสลับมา แอบโกง ฮี่ๆ
แต่อ่านแค่พาร์ทของฟ่างแล้ว กลัวจะตายซะก่อน
มันเจ็บจี๊ดๆในใจอยู่ตลอดเวลา
ดีใจที่ Happy Ending
แอบกลัวพี่โจ้กลายพันธุ์นิดๆ
แบบว่า กลัวรักแท้แพ้ใกล้ชิด ฮี่ๆ
แต่งมาให้อ่านอีกนะคะ จะรออ่าน ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆค่ะ
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
-
ตอนแรกเห็นชื่อเรื่องไม่กล้าอ่านเพราะรู้ว่าต้องหน่วงแน่ๆ
แล้วมันก็หน่วงจริง
ทั้งสองเรื่องเลย
สนุกมากๆๆๆๆ
-
คนสั่งได้หนังสือกันรึยัง เป็นไงบ้างคะ ว่าจะสั่งมั่ง ><
-
ได้รับหนังสือแล้วค่ะ กำลังจะเริ่มอ่าน
-
ได้หนังสือแล้วค่ะ
-
:m15: :m15: ร้องไห้ก่อนนอนกันเรยทีเดียว...ชอบมากๆๆอ่ะ
เป็นนิยายที่ไม่ต้องมีองค์ประกอบเยอะ
แต่...สามารถแต่งให้คนอ่านอินจนน้ำตาไหลได้
ข้าขอคาราวะท่านเป็นอาจารย์
ขอบคุณมากกกนะค่ะ ที่ทำให้เจอินนิยายได้อีกครั้ง
ขอบคุณจิงๆๆ
ปล. 1 นานแล้วนะเนี้ย ที่ไม่ได้ร้องไห้หน้าจอคอม จนแป้นพิมพ์ท่วมนะ
ปล. 2 มีภาคพิเศษออกมานิดๆหน่อยๆ ให้คนอ่านคิดถึง ฟ่างและพี่เหมบ้างไรบ้างก้อดีนักแล อิอิ :mew2: :mew2:
-
ชอบมากเลย อินจนน้ำตาไหล ผุด ผุด :mew2:
-
โห....ครือ...มันซึ้งมากคร่าาาา
แต่เข้าใจฟิลพวกเพื่อนๆพี่เหมนะ คือยังไงๆ เพื่อนก้อสำคัญกว่า โดยลืมคิดถึงใจคนอื่นอย่างน้องฟ่างไปเลย
ปล.สนุกจังคร่าาา
-
สนุกมากครับ o13
อ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนเพลง ให้รักเดินทางมาเจอกัน เลย
...ต้นเหตุของความเสียใจ ก็คือความจริงที่สองเราไม่พูดกัน...
คิดว่า พี่เหมไม่ได้เลวนะ แค่พี่เหมไม่พูด 555555
-
เป็นเรื่องที่ทำให้น้ำตาไหลไม่หยุด 555 แม้กระทั่งตอนจบ
-
หน่วงมากเรื่องนี้ อยากอ่านอีกอ่ะ
โคตรชอบเลย จะติดดามผลงานของคุณต่อไปนะ
-
จะอ่านกี่ครั้งก็สนุกเหมือนเดิมเลยค่ะ
-
อ่านไปเจ็บจี้ดไป สงสารฟ่าง เหมก็ทำตัวให้น่าสงสัยเกิ้น
ยิ่งอ่านยิ่งหมั่นไส้นังมิว กะไอ้เพื่อนอั๋น
-
:pig4: :pig4:
-
ชอบมากอ่ะ อยากได้หนังสือมาเก็บไว้ หาทุกที่แล้วไม่มีเลย ใครพอรู้บ้าง
สำนักพิมพ์บอกหมด
-
สนุกมากกกกกก ครับ อินมากอะ โอ้ย...ชอบครับเรื่องนี้
-
ขอตอนพิเศษษษษษษ พลีสสสสสส :ling1: :ling1: :ling1:
เป็นอีกเรื่องที่ชอบมักมากกกกก
ลุ้นมากกกก (เหยี่ยวเกือบเหนียวล่ะ)
กับตอนสุดท้ายยย ในที่สุดดก็เข้าใจกันซะทีเนอะะ 55
-
อ่านจบแล้วววววว
ประทับมากๆเลยค่ะ
อ่านไปหัวใตก็ปวดหนึบๆไป
นึกว่าจะจบเศร้าให้น้ำตานองซะแล้ว 55555
ดีใจที่ฟ่างกับพี่เหมได้กลับมาคืนดีอีกครั้งค่า เย่ๆ :mew3:
-
ชอบบบบบบบบบบบมากครับชบบบบบ :sad11: :hao5:
-
เปิดมาเจอตอนตี5 อ่านรวดเดียวจบเลย
ฉันพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงงงงงงง
ขอไปนอนก่อน เดี๋ยวกลับมาเม้นต์ ตาจะปืดละ
-
เปิดจองและโอนเงินตั้งแต่วันนี้ - 6 มีนาคม 2558
หนังสือสามารถจัดส่งได้ภายในวันที่ 25 มีนาคม 2558
Re-Print
(http://www.uppic.org/image-99A4_54B4D8D5.jpg) (http://www.uppic.org/share-99A4_54B4D8D5.html)
[Re-print] เป็นได้แค่ตัวแทน&คำสารภาพ
Story : rainbow67
ขนาด : A5
จำนวนหน้า : 170 +
ราคา : 260 บาท
ของแถม : ที่คั่นหนังสือ ตอนพิเศษที่ไม่เคยลงในเว็บ
สั่งจองได้ที่ : http://www.unixjung.com/product/4/pre-order-เป็นได้แค่ตัวแทนคำสารภาพ (http://www.unixjung.com/product/4/pre-order-เป็นได้แค่ตัวแทนคำสารภาพ)
อ่านเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบ : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=35623.0
คำโปรย:
เป็นได้แค่ตัวแทน
ผิดที่มาทีหลัง ผิดที่คิดว่าสำคัญ ผิดที่หลงคิดว่าทำให้พี่ลืมอดีมได้
คำสารภาพ
ผิดที่ไม่ชัดเจน ผิดที่คิดว่าเอาอยู่ ผิดที่ปล่อยให้น้องต้องเสียใจ
-
o13 อ่านจบแล้วชอบค่ะ เป็นเรื่องสั้นที่เขียนถึงความรู้สึกของคนสองคนจริง ว่าคิดกับเรื่องของเรายังไง ไม่ต้องเติมคนอื่นให้วุ่นวายแต่ลงตัวมาก
-
น้องฟ่างช่างเป็นคนดีอะไรเยี่ยงนี้.น่ารักน่าเอ็นดูที่สุด~ :-[ ปัญหาที่เกิดก็เพราะไม่สื่อสารกันแค่นั้นเอง.บวกกับความโลเลของคนบางคน.(.ทดชื่อไว้ในใจนะคะ.) จิ๊! แต่ที่ไม่ชอบเลยก็กลุ่มเพื่อนนี่แหละจ้า.ขี้เผือกมั่กมากกกก!!!
พวกนี้เพื่อนกินชัดๆ. :m16: นิสัยไม่ต่างกับ
มิวนั่นล่ะ.น่าเกลียด!!! บู้~~
-
ไม่รู้จะเม้นอะไรอ่ะ :mew5: คือแบบ เอ่อ คนมันไม่เคยมีความรักอ่ะนะ ให้ใช้ตรรกะอะไรมาวัด มันก็พูดได้หมดแหละ
ประมาณว่าเข้าใจว่ามันคืออะไร แต่ไม่ได้ลึกซึ้งถึงขนาดเคยกับตัวเอง และเพราะเราไม่ใช้ฟ่าง ฉะนั้นแนวคิดและการกระทำจะ
ห่างกันคนละโยชน์เลยแหละ แต่ชอบเรื่องนี้นะ ไอทฤษฎีความรักต้องให้อภัยน่ะใช้ได้เสมอ ถ้าเป็นเราการทำผิดไม่ใช่เรื่องแปลก ออกจะทำบ่อยๆด้วยซ้ำ แต่ประมาณว่าไม่ค่อยชอบคนแบบเหมเท่าไหร่ ไอ้ที่ชอบวางแผนแล้วคิดว่าทุกอย่างจะต้องเป็นแบบที่ตัวเองคิด ไม่พูดห่-อะไรเลยเหมือนกลัวดอกพิกุลจะร่วงจากปาก แน่นอนว่าการกระทำมันสำคัญ แต่ถ้าเราไม่พูดหรือย้ำให้คนอื่นเค้าเข้าใจ ก็อย่าหวังว่าจะมีใครมาเข้าใจในตัวเราเลย ต่อให้รักกันแค่ไหนก็เหอะ ไอประเภทมองตาแล้วรู้ใจอ่ะ ใช้ได้ทุกกรณี ยกเว้นเวลาเค้ามีเรื่องเคลือบแคลงใจหรือสงสัยในตัวเรา ถ้ายิ่งไม่พูด เรื่องมันก็จะยิ่งแย่ จนบางทีมันอาจจะสายเกินเมื่อ เมื่อถึงวันที่เราอยากจะพูดอยากอธิบาย แต่วันนั้นคงไม่มีใครให้รับฟัง ยิ่งความรักละเอียดอ่อนมากเท่าไหร่ ความเข้าใจและเชื่อใจต้องมีมากขึ้นเท่านั้น ดูเหมือนยาก แต่เรื่องบางเรื่องมันก็ง่ายแสนง่าย เหมือนเส้นผมบังภูเขา เห็นนะว่าต้นเหตุอยู่ตรงไหน แต่เจือดมองข้ามไป หรือบางทีแม่งเกิดอยากมองผิดประเด็นขึ้นมา คิดแต่ว่าเค้าคงแค่งอน น้อยใจ กลับไปพูดดีๆก็คงเข้าใจ แต่บางเรื่องมันแก้ไม่ได้ด้วยแค่คำว่า ' ค่อย เดี๋ยว หรืออีกแป๊บ' เพราะบางทีเค้าอาจต้องการคำอธิบายเดี๋ยวนั้น ต้องการให้เราแสดงว่าแคร์ค่าออกไป หรือแสดงออกยังไงก็ได้ ให้ดูเหมือนว่าอยากแสดงความบริสุทธิ์ใจ ไม่ใช่เอะอะอะไรก็เงียบคิดว่าเค้าคงเข้าใจ ... มันคงจะมาเข้าใจแกหรอก! แม้สุดท้ายฟ่างจะให้อภัยกับความผิดของเฟม เพราะเหตุผลมีน้ำหนักหรือเพราะรักมาก อันนี้ก็แล้วแต่
ยังดีที่เหมตัดได้อย่างเด็ดขาดจริงๆ จนแบบไม่มีเรื่องให้ต้องคลางแคลงกันอีก เฮ้ออ เรื่องทั้งคู่ก็แฮปปี้เอนด์ไปแระ
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ขึ้นมานะคะ :pig4: :กอด1: :mew1:
-
น้ำตาไหลพรากๆ สนุกมากกกกก :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
เกลียดอีอั๋น
-
ชอบเรื่องนี้มากๆ เลยค่ะ อ่านมานานแล้ว แต่ตอนนั้นยังไม่ได้สมัครนี่แหล่ะเลยไม่ได้เม้นต์
จำชื่อไม่ได้ด้วย ดีใจได้เจอแล้ววว
กราบขอโทษจริงๆ ค่ะที่มาเม้นต์ช้าไป :sad4:
-
เขียนได้ดีมากจริง ๆ ครับ อ่านช่วงแรกในส่วนของฟ่างรู้สึกว่าพี่เหมแม่งชั่วว่ะ แต่พอมาได้อ่านในส่วนของพี่เหม ก็ .... เออ พี่มันรักฟ่างว่ะ
ขอบคุณครับ
-
อยากจิ่บอกว่าไม่ชอบสิ่งที่พี่เหมทำเลยยยยยยยยยยยย ถึงแม้จะรู้สิ่งที่พี่เหมคิดแล้วแต่เราก็ไม่ชอบอ่ะ เราว่าพี่เหมไม่แมนพอ ตอนแรกที่ฟ่างถูกกระทำ ทั้งเหม ทั้งเพื่อนเราร้องไห้ไปหลายยกมาก 555 อินจัด #ทีมฟ่าง
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เค้าเพิ่งซื้อมาอ่าน คาใจหน้าสุดท้ายมากเลยค่ะ
พี่โจ้ยื่นกระดาษอะไรให้พี่เหมเรอคะ เราคาใจจจ :katai1: :katai1:
-
เสียน้ำตาเป็นปี๊บอ่ะ แต่สนุกมาก :hao5:
-
อ่านแล้วอยากบอกอิพี่เหมว่า
1 สมน้ำหน้า
2 ฉันให้อภัยในความโง่ และความทระนงตัวของแก
3 แกรีบตัดสัมพันเพื่อนเน่าๆของแกเถอะ ตอนนี้ฉันไม่รู้แล้วว่าที่มันคบแกน่ะ เพราะเงินอย่างเดียวรึเปล่า แต่ให้ฉันเดา 80% เลยว่ะ เพื่อนเราเผาเรือนแบบนี้ บ้าจริง!
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มันเป็นความหน่วงที่รู้สึกดีมากๆ ชอบมากขอบคุณนะ
-
อ่านไปอยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลซะงั้น
-
ชอบมากกกกกกกก หน่วงสุดๆเลยค่ะ TT อ่านตั้งแต่แรกจนจบ
ตอนอ่านเรื่องของฝ่างแบบโคตรเกลียดพี่เหมอ้ะ ทำไมเป็นคนแบบเน้ ฮึ่มๆ
แต่พอเข้าพาร์ทพี่เหมดูใจง่ายมาก หายโกรธเร็วมาก TT
พอเรารู้เหตุผลว่าทำไม มันแบบ ทุกอย่างเกิดเพราะการไม่พูดกันจริงๆ
ต่างฝ่ายต่างเงียบ พี่เหมก็เงียบเพราะนิสัยไม่พูดไรมากงี้ ส่วนฝ่างก็เงียบเพราะรักมากเกินไป
สุดท้ายพอมันระเบิด ก็ยังดีที่ไม่ได้เลิกกันไปทั้งๆที่รัก TT
สำหรับเพื่อนๆพี่เหมก็รู้ว่าหวังดีแต่ปล่อยให้เป็นเรื่องของคนสองคนเนาะ เรื่องความรักไม่ต้องยุ่งมากก็ได้
ส่วนมิว ทั้งหมดที่ต้องการจากพี่เหมคือเงิน? ลาก่อยยย
สุดท้ายขอบคุณคนเขียนนะคะสนุกมาก เป็นนิยายที่ดีมากชอบสุดๆเลยค่ะ
-
++เลยค่ะเรื่อง อ่านแล้ว สงสารน้องฟ่างสุดหัวใจ :mew4: แล้วก็หมั่นไส้อิพี่เหมสุดๆเหมือนกัน :m31: แต่อ่านแล้วก็เข้าใจเลยนะว่าเรื่องของควาทรัก บ้างครั้งแต่การกระทำมันก็ยังไม่มากพอ ณ จุดๆนึ่งการกระทำและคำพูด มันก็ต้องมาพร้อมๆๆกัน :n1:
-
พี่เหมก็รู้ว่าน้องฟ่างต้องเข้าใจผิดก็ไม่ยอมอธิบาย เเถมพวกเพื่อนๆตัวดีก็นะช่วยเพื่อนดีซะเหลือเกิน ทีนี้น้องฟ่างก็คิดว่าไอ้พี่เหมจะทิ้งตัวเองไปคบกับแฟนเก่า (ไม่อยากเอ่ยชื่อ หมั่นไส้ส่วนตัว ชิชิ)อ่ะดิ เเต่ในที่สุดก็ได้คุยกันเคลียกัน พี่เหมรักน้องฟ่างให้มากๆนะ คนดีๆอย่างนี้หาไม่ได้ง่ายๆนะเออ สนุกมากๆ ขอบคุณค่ะ :pig4:
-
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
-
คือดีอะ ชอบมากเลย
สรุปแล้วปัญหามันเกิดเพราะความปากหนักของทั้งคู่ที่ไม่ยอมคุยกันให้เข้าใจ คิดเองเออเองและการคิดแทนคนอื่น
งานนี้เกียดเพื่อนเหมอะ แต่ก็ต้องโทษเหมด้วยละที่ไม่พูดไม่ทำอะไรให้ชัดเจน
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านจบแล้วว
ไม่คิดว่าฟ่างผิดนะที่น้องไม่ถาม เจอแบบนี้ฉันก็เข้าใจผิดค่ะ
ให้ทายว่าถามไปนิสัยแบบอิพี่เหมก็ตอบปัดๆไปก่อน
แต่เพื่อนเหมนี่เยอะนะเยอะ ไม่ใช่เรื่องของหล่อนเลยค่าา
-
ยังสนุกเหมือนเดิม
-
เหมือนเหตุมันเกิดเพราะความไม่ชอบพูดของเหมและน้องก็อาจจะคิดมากไป แต่สถานการณ์มันก็ชวนให้เข้าใจผิดอยู่แล้ว
-
อ่านแล้วอินมาก
น้ำตาจะไหล
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
:กอด1:
-
ถ้าเป็นเรื่องจริงคงหน่วงในใจมาก
นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าการแสดงความรักสำหรับผู้ชายนั้นสำคัญมาก อย่าเอาภาระต่าง ๆ มาแก้ตัวให้ตัวเองว่าเพราะเช่นนั้นจึงไม่ทำ แต่ต้องเข้าใจคนรอบข้างด้วย ทั้งคู่ชีวิต และลูก โดยเฉพาะกับลูกชาย
สื่อสารได้ลึกซึ้งมาก ชอบ ๆ ~
-
ก่อนอื่นต้องขอบคุณมากมายเลยคะสำหรับนิยายดีๆแบบนี้
เหมมมมมม แม้สุดท้ายแกจะได้น้องกลับไปเหมือนเดิม แต่สิ่งที่แกทำไว้เราในฐานนะผู้อ่าน ไม่สามารถให้อภัยได้จริงๆ เราไม่อินเลยกับความรักที่แกมีให้น้อง แกเลวอ่าาาาา
ขอบคุณมากนะคะคนเขียน
-
:sad4: :sad4:ขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะสำหรับนิยายเรื่องนี้ อินมากตั้งแต่ตอนแรกถึงสุดท้าย... น้ำตาท่วมจอกันเลยทีเดียว
-
ชอบค่าาาาาา กระชับดีแต่จบเคลีย์ อาจจะเป็นเพราะว่าปัญหาของคู่นี้จริงคือ การไม่พูดนี่แหละ แค่พูด ทุกอย่างก็จบแล้วววว ชอบๆๆๆ :mew4:
-
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
อ่านกี่รอบก็ชอบอะ เรื่องนี้มันหน่วงแบบบอกไม่ถูก รู้สึกอิน เข้าถึงง่าย แล้วก็มีความสุขแบบเศร้าๆ
คือ บอกไม่ถูก แต่มันดีอะ ชอบๆ อ่านรอบสองรอบสามละเรื่องนี้
-
นิยายอะไรนี่ มีแต่ :m15: :m15: :m15:
ทิชชู่หมดไปหลายแผ่นเลย
-
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านนะคะ
-
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านนะคะ
-
สนุกมาก อ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลย
-
สนุกมากค่ะ เรื่องของข้าวฟ่าง ครึ่งแรก หน่วงสุดๆอ่ะ แต่หยุดอ่านไม่ได้
ปกติไม่นิยมมาม่า ยังอดใจไว้ไม่อยู่ คนแต่งเก่งมากค่ะ
-
คือแบบ หน่วงมากกกก แต่สุดท้ายก็เข้าใจกัน เฮ่ออออ โล่งมาก ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
รอตอนะเศษหวานๆบ้าง อิอิ
-
ชอบมาก
-
ชอบเรื่องนี้จังค่ะ
ชอบการกระทำของตัวละคร
ที่ดูสมเหตุสมผลค่ะ
ชอบที่พี่เหมกับน้องฟ่างสมหวังด้วย
เรามันพวกสุขนิยมนี่คะ
ขอบคุณคนเขียนค่ะ
-
:pig4: เพิ่งจะได้มาอ่านเรื่องนี้อ่ะ ชอบมากดราม่าก็พาคนอ่านอินสุดๆ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ อีกหนึ่งเรื่องนะ
-
เรามี ebook แล้ว
อุดหนุนผลงานคนเขียนได้ที่ MEB (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjcxMDkxIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMzk2NDciO30) :hao7:
[attachment deleted by admin]
-
เรื่องนี้ทำชั้นเสียน้ำตา อินมากประหนึ่งว่าเป็นนายเอกซะเอง
องค์ข้าวฟ่างประทับร่าง
ปล.ขอบคุณคนแต่งนะคะ นิยายสนุกมาก
ชอบความดราม่า
:pig4: :pig4:
-
สารภาพว่าเฉียดเรื่องนี้ไปมาไม่กล้าอ่านเพราะชื่อเรื่อง.. เป็นมนุษย์ไม่ชอบดราม่า หลังจากหลงเข้ามาอ่านแล้วร้องไห้อย่างหยุดไม่ได้ :hao5: ดำเนินเรื่องเรียบๆแต่ชวนให้ติดตามต่อ สนุกมากค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ :pig4:
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
อ่านรอบที่สามแล้วอ่า ไม่เบื่อเลย ปกติไม่อ่านซ่ำนะเพราะจะจำได้แต่เรื่องนี้อ่านกี่รอบก็จำไม่ได้ไม่รู้ทำไม เคยอ่านรอบแรก แล้วมาอ่านรอบสองก็จำไม่ได้จนไปเจอตอนจบอะถึงจำได้ว่าเคยอ่านแล้ว แต่รอบนี้จำได้ ตอนอ่านถึงหน้าสอง ไปละสมอง จริงๆนะ :katai1: :katai1: :katai1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:ขอบคุณค่ะ
-
เย้ๆ :z2: :z2: จบสวย :katai2-1: :katai2-1: เรานึกว่าต้องจากกันเสียอีก555 :laugh: :laugh:
สนุกดีชอบๆหน่วงๆด้วย o18 :sad11:
-
เรื่องแนวนี้ถูกจริตเราสุด ๆ ต่อให้ยาวเป็นพัน ๆ ตอนก็จะตามอ่านจนหมด สนุกมากแต่เสียดายที่สั้นไปหน่อย ให้สิบกะโหลกเลยเรื่องนี้
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
โอ้ยไม่ไหวแล้วอ่านยังไม่ทันจบ อินี่เปิดเพลง โอ้ย โอ้ย ฟังคลอไปด้วย ได้ฟิวมากทนไม่ไหวขอเม้นหน่อย ทำไมมันบีบคั้นหัวใจคนอ่านมากมายขนาดเน้ #ทีมน้องฟ่าง
-
:hao5: ขอบคุณครับ เนื้อเรื่องดีมากเลย เศร้าแต่ต้นเรื่องเลย :hao5:
-
ปรบมือรัวๆ เฮ้อในที่สุดก็จบลงด้วยดี คนเขียนค่ะขอแนวนี้ยาวๆสักเรื่องได้มั้ย แบบชอบแนวหน่วงจิตอ่ะ น๊าาาาาาาาา
-
เพิ่งมาตามอ่าน ชอบมากค่ะ น้ำตาหยดติ๋งๆเลย :sad4:
-
รักฟ่างงงและพี่เหม ไม่ชอบเพื่อนพี่เหมแล้วก็โคตรๆๆๆเกลียดอีมิวเลย อีพี่อั๋นด้วย
-
เข้ามาอ่านรอบที่สองค่ะ อ่านอีกรอบก็ยังสนุกเหมือนเดิม
และก็ยังมีความคิดเดิมคือ น่าจะเป็นเรื่องยาวววว นะเรื่องนี้
แบบว่าพล็อตเรื่องน่าติดตาม
ฟ่างน่ารักกกกกกกก ไม่แปลกเลยที่เหมจะไม่กลับไปหามิว
ชอบนายเอกแบบนี้อ่ะ ชอบๆๆๆ
-
เขียนได้อึดอัดใจดีค่ะ55555ลุ้นตลอดเลย น้ำตาไหลตั้งแต่หน้าแรก คนรักกันมากแล้วเข้าใจผิดกันนี่ทรมานจังเลยนะคะ ของคุณที่แบ่งปันค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
เราชอพล็อตหน่วงๆอย่างนี้อ่ะ 5555
น้องฟ่างน่ารัก ชอบความเป็นน้อง
เราชอบตัวตนของตัวละครอ่ะ ตัวละครดี พล็อตเดินดี o13 o13
-
ชอบเรื่องนี้นะ มีความหวานในความหน่วง ซื้อหนังสือเก็บไว้ตั้ง 2 เล่ม
-
:sad4: มันดีมาก อ่านละอินเลยอ่ะสงสารฟ่าง
แต่สุดท้ายก็เข้าใจกัน ค่อยยังชั่ว :hao7:
-
:pig4:
-
ฟ่างเอ๋ย...เรียนถาปัด 5 ปีมาเป็นแม่บ้านซักผ้า ถูบ้าน ทำกับข้าวรอเหมที่ไม่ค่อยได้กลับมากิน...เขาคู่ควรหรือ?
สักวัน...เมื่อความรักเบาบางจืดจางลง ฟ่างจะเสียดายมั๊ยที่ไม่ได้ใช้ชีวิตเพื่อตัวเองบ้าง?
ใด ๆ ในโลกนี้ไม่เที่ยงแท้และคงอยู่นิรันดร...ความรักก็เช่นกัน
-
อ่านจบแล้ว ขอบคุณสำหรับอารมณ์เหงาๆ ที่มาแบ่งปันในเรื่องนะครับ
ภูมิต้านทานดราม่าเริ่มดี รู้สึกเศร้าแต่ไม่ได้ถึงกับร้องไห้ฟูมฟายเหมือนอ่านดราม่าเรื่องแรกๆที่เคยอ่าน
แต่นับว่าเรื่องนี้ตรึงใจพอสมควร ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่มาแบ่งปันครับ :กอด1:
-
สุดท้ายพี่เหมก็ขาดน้องฟ่างไม่ได้ น่ารักอ่ะ :o8:
-
เข้ามาอ่าน ติดหนึบเลย ชอบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
สงสารฟ่างมาก :hao5: :hao5: :hao5:
พี่เหมเป็นพวกพูดน้อย
คนอยู่ด้วยก็ไม่เข้าใจ
เพื่อนพี่เหม ก็เป็นพวกเดียวกับแฟนเก่า
อยากให้กลับไปดีกับแฟนเก่า
อ่านแล้วอินมากกกกก :mew2: :mew6: :mew5:
สุดท้าย มันยอดมาก :ling1: :ling1: :ling1:
ไม่ได้เป็นแค่ตัวแทน เป็นตัวจริง เลยคร้าบบบ ฮูเร้ๆๆๆๆๆ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากๆเลยค่า หน่วงหัวใจสุดๆ แต่อ่านแล้วไม่เจอพาร์ทของพี่เหมอ่ะ หายไปไหน?
-
:pig4:คะ :pig4:
-
กลับมาอ่านอีกรอบกำลังคิดอยู่ว่าถ้าอ่านจบจะซื้อe bookมาอ่านต่อแต่รอบนี้กลับไม่ได้อ่านเพราะตอนที่เคยลงไว้โดนลบไปหมดแล้วเสียใจจริงๆ :mew5:
-
ทำไมไม่มี partของเหมอ่ะค่ะ???? :katai1: :mew2: :hao5:
-
คิดถึงอยากอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นจนจบ เลยไปซื้ออีบุ๊กมา คุ้มอ้ะ! ตอนพิเศษเยอะแยะเลย
o13 o13 o13
-
ด้วยความคิดถึงฟ่าง ทำให้ต้องกลับมาอ่านอีกรอบ :hao5: :hao5:
-
อ่านอีกรอบก็ยังชอบ อยากได้หนังสือ ใครอยากปล่อยทักมานะ หรือถ้าจะมี รีปริ้น บอกด้วยคะ
-
ลบพาร์ท ของเหมออกเหรอค่ะ โอ้ววเสียใจอ่ะคะ :o12:
-
หน่วงมากก รู้สึกว่าพระเอกหลอกหลวงมากๆ ที่ผ่านมามันคืออะไร เสียใจแทน T___T
-
ที่ผ่านๆมาพี่เหมทำเหมือนไม่รักฟ่างเลยอ่ะ
สงสารฟ่างมากแต่ก็จบแบบแฮปปี้ก็ดีใจค่ะ
แต่แบบว่าน้ำตาท่วมเลยตั้งแต่ต้นเรื่อง :hao5:
แต่ชอบค่ะ สนุกมาก พลาดไปได้ยังไงเรื่องนี้เพิ่งจะได้เข้ามาอ่าน
-
อ่านไปหลายรอบแล้ว เมื่อนานมาแล้ว นี่ก็กลับมาอ่านอีก เพิ่งรู้ว่าไม่ได้เม้นเลย :z6:
ชอบฟ่างมากเข้มแข็งมาก ใจเย็น ไม่งี่เง่าด้วย พยายามคิดในแง่ดีแล้ว แต่เหมทำทุกอย่าง(และไม่ทำ)ให้มันแย่
โกรธเพื่อนๆเหม ที่คอยยุให้เหมกลับไปคืนดีกับมิว แถมยังให้ฟ่างเลิกกับเหมอีก เรื่องของตัวเองก็ไม่ใช่ :hao3:
เหมทำตัวไม่ชัดเจน ฟ่างจะระแวงก็ไม่ผิดหรอก ไม่เคยบอกรักฟ่าง ไม่เคยพาไปเจอเพื่อน แต่มิวนี่ไปเจอตลอด ฟ่างมารู้ทีหลังแล้วถอยออกมาก็ไม่แปลก
อยู่ที่เดิมก็คงเป็นได้แค่ตัวแทนของอีกคน
สนุกมากค่ะ :pig4: :กอด1:
-
มีรีปริ้นอีกสักรอบไหมคะ เราเพิ่งเข้ามาอ่าน :mew6: อยากอ่านตอนพิเศษ ตอนจบกำลังร้องไห้เลย เลื่อนไปบรรทัดถัดไป อวสาน จ้าาาาา ค้างเติ่งงงง//// พนสอบมิดเทอมพร้อมมม เอาเรื่องพี่เหมนี่แหละไปสอบ ผิด5555555555//// มันค้างอ่ะ เราจะอ่านนสไม่รู้เรื่อง (เกี่ยว?)
-
ภาคเหมไม่ได้อ่าน เลยงง ๆ หน่อย แต่ก็โอเค o13 o13
-
กลับมาอ่านอีกรอบก็น้ำตานองอีก
:hao5:
-
ขอบคุณคร้าบ 3 คำ " อึดอัดใจ" เกิดจากคำพูดของ ฟ่างไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไป ถ้าเสียใจอีกครั้ง
-
ซึ่งกินใจจริง ๆ :-[
-
ชอบมากๆเลยค่ะ ขอบคุณคนเขียนนะคะ
อ่านไปน้ำตาซึมไปเลย สงสารฟ่างมากๆที่ต้องจมอยู่กับความรู้สึกแบบนั้น แต่จบแฮปปี้ก็ดีใจกับความรักของทั้งสองคนด้วยน้าา รู้สึกตัวเองพลาดมากๆมาอ่านช้าไป
-
โครตชอบเลยครับ^^
-
โอยยยย หน่วงสุดๆ :z3:
บรรยายได้บีบหัวใจมากค่ะ น้ำตาคลอไม่หยุดเลย สงสารฟ่าง ฮือออ
อิพี่เหมก็กว่าจะรู้ตัวนะคะ หืมมมมม มันน่านัก
แต่ตัวดีสุดๆนี่ต้องยกให้บรรดาเพื่อนอีพี่เหม ออหออออออ อยากกระโดดถีบหน้าเรียงตัว :z6: :z6: :z6:
ขอบคุณนักเขียนมากๆนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆเรื่องนี้มาแบ่งบันให้ทุกคนได้อ่าน
Love
Another Night
:L2: :pig4: :L1: :3123: :กอด1:
-
ดราม่ากำลังดี ชอบๆ
-
พูดยากจริงๆนะ กับความรักที่ยังค้างคา และความรักใหม่ที่ยังไม่มีบทสรุปในใจ เกือบพลาดไปแล้ว
-
กว่าจะมาถึงตอนท้าย ก็หน่วงจิตมากเลย แปล๊บในอกเลยที่เดียว :mew6:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ คนเขียนลบพาร์ทของพี่เหมออกหรอคะ หรือว่ายังไง???
-
:pig4:
-
อยากให้รีปริ้นจังเลยยยยยยยค่ะ พลีสสสสสสส ฮือๆๆๆ :ling1:
-
เราซื้อใน meb e-book แล้ว พอได้อ่านครบทุกตอนแล้วชอบกว่าเดิมมากกกกกกกพระนายน่ารักมากกกกชอบตอนพิเศษทุกตอนที่เขียนมากกกกกๆ แต่สนใจรีปริ้นมั้ยคะ 5555555 (ยังคงอยากได้รูปเล่ม อิอิ) ขอบคุณไรท์มากกกกกกกที่เขียนออกมาให้ได้อ่าน เลิ๊ฟๆนะคะ :กอด1:
-
ประทับใจมากๆๆ ขอบคุณนะคะ
-
ผมยอมทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับพี่เหม...
ผมยอมสละทุนเรียนต่อที่ออสเตรเลีย... เพราะไม่อยากจากพี่เหมไปไกล
ผมยอมปฏิเสธบริษัทที่เพื่อนๆ หลายคนใฝ่ฝัน... เพราะพี่เหมต้องการให้อยู่บ้านเฉยๆ
เพื่อนๆ บอกว่าผมโง่ ที่ยอมทิ้งความฝันเพื่อคนๆ เดียว...
แต่ความฝันของผมคือการได้อยู่กับคนที่เรารักไปจนตาย...
และผมก็ได้เจอคนที่ผมรักแล้ว... การที่ผมทิ้งทุกอย่างเพื่อพี่เหม คนที่ผมรัก เรียกว่าทิ้งความฝันไหม
ฝันของผมคือ...พี่เหม
แล้วฝันของพี่เหมหละ ใช่ผมไหม
http://www.youtube.com/v/_AaZLk0tJMQ?version=3&hl=en_US&rel=0" type=
=justasubstitute=
ความเป็นจริงแล้ว ฟ่างไม่ได้ทำทุกอย่าง ทิ้งทุกอย่างเพื่อพี่เหมหรอกนะ ฟ่างเลือกแบบนั้นเพราะ ทำตามความต้องการของตัวเองต่างหาก คนเรามักจะอ้างว่า ทำเพื่อใครคนหนึ่ง ทั้งๆ ที่ มันเป็นการตัดสินใจของตัวเราเองต่างหาก เรารักเขา เพราะเรารักตัวเอง ไม่ใช่หรือ ?
-
ตามไปซื้อในเมบมาร์เกตมา อ่านจบละ เรารักน้องฟ่างนะ คุณเหมมีเหตุผลแต่ก็นั่นแหละ เราเสียความรู้สึกไปละและเราไม่ใช่น้องฟ่างไง เราไม่ได้รักคุณเหม คุณเหมเลยเป็นผู้ชายแย่ๆคนนึง-.- ในเล่มคุณเหมดี รักน้องฟ่างค่ะ✌️
-
ไปซื้ออ่านใน Meb มาละหลังจากลังเลอยู่นาน น้องฟ่างน่ารักมากจิงๆ พี่โจ้คือที่สุดถ้าไม่ได้พี่เค้าคือแย่ทั้งหมด ตอนพิเศษตอนที่3คือเปียกปอนมาก ไม่คาดคิดมาก่อนเลย
แต่แอบเซ็งตรงที่พวกเพื่อนพระเอกไม่ได้รับผลอะไรเลย ตัวแฟนเก่ายังโดนบ้าง ตัวพระเอกเองก็ต้องรอน้องไป แต่พวกเพื่อนคือโดนพระเอกว่านิดนึงแล้วลอยตัวมาก ไม่รู้ว่าพระเอกรู้รึป่าวว่าเพื่อนไม่ได้ยุแยงแค่ตัวเองแต่ไปทำใส่น้องด้วย แล้วถ้าวันนั้นน้องเดินลงถนนโดยที่คนตรงนั้นจับไว้ไม่ทัน พวกนั้นคือหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้น้องเป็นแบบนั้นนะ
-
ลบเกือบหมดตั้งแต่ side story เสียเวลามาอ่านจริงๆ ถ้าจะทำแบบนี้ก็ควรลบเรื่องนี้ทิ้งไปซะ
-
จำได้ลางๆ ว่าเคยอ่านเรื่องนี้จนจบ จนว่างๆ ช่วงหยุดยาวสงกรานต์ ได้กลับมาไล่เปิดอ่านนิยายในเล้า
แต่ คือ แต่ว่า...น่าจะปรับหัวข้อเรื่องบอกคนอ่านสักหน่อยนะว่า "ลบเนื้อหาครึ่งหลังออกแล้ว" เพราะอ่านมาถึงหน้าที่ 20 ช่วงเข้าสู่ Side Story หายไปหมดเลย จนงงๆ
เรื่องสนุกนะ ดราม่าดี จบแฮปปี้ (เท่าที่จำได้) แต่พอผู้แต่งลบเนื้อหาออกแบบนี้ คนอ่านเลยรู้สึกแปลกๆ ไปเลย
-
รบกวนคนดูแล ลบเรื่องทิ้งด้วยจร้า เสียเวลาอ่านมากกไม่โอเค
-
ย้อนกลับอาด่านอีกครั้งเกลี่ยดไอ้อั๋น ชังยัยมิว และที่อยากฆ่ามากที่สุดก็คือไอ้คุณเหม :fire: :m31: :katai1: :angry2: