Boy's love > พูดคุยทั่วไป

12 ปีแล้วที่เราอยู่ด้วยกันมา ก้าวสู่ ปีที่ 13 เราจะผ่านมันไปด้วยกัน

(1/81) > >>

ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น:
ถือกำเนิดเซ็งเป็ด

กรูไม่ช่ายเกย์...จะจีบทำม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย
     โดยคุณเซ็งเป็ด

ลงครั้งแรกที่พันทิป เมื่อ วันที่ 21 ส.ค. 2006 เวลา 17.11.46 น.


ยังจำได้ไหมกับเสียงหัวเราะแบบนี้



--- อ้างถึง ---กรูไม่ช่ายเกย์....จะจีบทำม้า ยยยยยยยยยยยยยยยยยย

..... เมิงขออะไรหน่อยได้มั๊ย......
..... ขออะไร
..... ขอหัวใจเมิงอ่ะ หัวใจตรูมันเรียกร้อง
--- ปิดอ้างถึง ---


เรื่องซี้งๆแบบนี้




--- อ้างถึง ---.....จนวันนึงผมบอกว่ากินปาท่องโก๋แล้วนึกถึงแฟน (ผู้หญิงนะ) วันรุ่งขึ้นมันซื้อมาแต่น้ำเต้าหู้อย่างเดียวเลย ผมถามว่า “อ้าวแล้ววันนี้ปาท่องโก๋ไม่มาเหรอ หรือว่าลูกสาวเจ้าของร้านไม่ชอบเมิงแล้ว” มันบอก “ถ้ากินปาท่องโก๋แล้วแสลงก็ไม่ต้องกิน กรูไม่เอาแล้ว มันให้กรูก็เอาให้วินมอไซต์หน้าปากซอย”...



................
--- ปิดอ้างถึง ---


และเรื่องเศร้าๆแบบนี้


--- อ้างถึง ---ผมบอกตรงๆ ตอนนั้นใจผมเหมือนจะขาดใจ ผมหายใจไม่ออก ทันทีที่มันพูดคำนั้นจบ ผมก็คิดขึ้นมาทันทีว่า ในที่สุดผมก็เหมือนคนเลวอีกคนที่เข้ามาในชีวิตมัน ผมร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า ขอโทษคงไม่สาสมแล้วตอนนั้น...........เราทั้งคู่นั่งกันอยู่หน้าป้ายรถเมล์ ซอย ม. สุโขทัย ผมจำที่นั่นขึ้นใจ ตอนนี้ก็ยังนึกถึง นึกถึงหน้าที่มันเงยขึ้นมาแล้วมีน้ำตานองหน้า “......เมิงทิ้งกรู เหมือนที่พ่อทิ้งกรูที่วัด" คำนี้เองที่ทำให้ผมน้ำตาไหล เป็นคำที่จะตอกย้ำผมไปตลอดว่า ผมได้ทำร้ายคนคนนึงได้ลึกสุดใจจริงๆ ..........ช่วยด่าผมหน่อย ให้สาสมกับที่ผมทำกับมัน.....T_T
--- ปิดอ้างถึง ---



เข้าไปครั้งแรกอ่านเล่นๆแต่ก็เริ่มต้อง f5 ติิดตามตลอดเมื่อไหร่เป็ดจะมาโพส
คนก็จะคอยกันแห่เข้าโพสกันอย่างอุ่นหนาฝาคลั่งเพื่อให้กำลังใจนักเขียน
และอินไปกับเรื่องราวความรักที่บริสุทธิ์ของทั้งสอง
จนกระทู้ต่างๆเริ่มด๋อย (กระทู้เสีย พัง เนื่องจากการโพสหลายๆคนในเวลาเดียวกัน)
ทำให้เริ่มมีกระทู้เสียเพิ่มมากขึ้น

ตลอดจนมีหลายคนอยากเก็บรวบรวมเรื่องราวที่สวยงามนี้ไว้จึง
เสนอหาทางออกมาใช้เวปฟรี ตอนนั้นก็มีการถกเถียงการเปิดคลับย่อยซึ่งต่อไปก็อาจจะไม่มีคนเข้ามา
เนื่องจากเรื่องซาลง จึงเห็นว่ารวมตัวกันเปิดเป็นเวปนิยายเกี่ยวกับความรักของชายรักชาย
จะได้มีเรื่องราวสานต่อที่คนอื่นอยากเล่าเรื่องของตัวเองบ้าง
เก็บนิยายวายดีๆบ้าง

จึงรวมตัวกันมาเปิดเวปในนาม
http://thaiboylovestory.ueuo.com/




--- อ้างถึง ---อยากให้หลายคนได้เรียนรู้แบบอย่างที่ดีอย่างคุณอ้อย ที่พูดและทำตามความรู้สึกของใจ อย่างที่หลายคนทำไม่ได้นะครับ
ไม่ว่าจะ เป็นอย่างไรก็ไม่เสียใจเพราะได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจตนแล้ว   :-*

     เสียดายจริงๆ ชีวิตนี้ของผมไม่รู้จะได้เจอคนแบบนี้บ้างแม้ได้เป็นเพื่อนก็ดีจายตายเลยครับ
ถ้าไม่อนุญาตยังไงผมจะลบให้นะครับ ::)
     
       เพราะไม่รู้กระทู้ในพันทิพจะอยู่ได้นานขนาดไหน จึงรวบรวมไว้ที่นี่ รอคุณเป็ดมาต่อได้เลยนะครับ  :e9:
by blueboyhub

--- ปิดอ้างถึง ---

จึงถือกำเนิดเล้าเป็ด thaiboyslove ขึ้น ณ วันที่  24 กันยายน 2006, 22:36:10 น.


http://video.mthai.com/Flash_player/player.swf?idMovie=4M1179092011M0

เครดิตภาพวาดโดย berserk rabbit

ช่วงแรกเมื่อใช้เวปฟรี คนเยอะ ก็จะมีจดหมายเตือนขอให้ลดการใช้ทรัพยากรมาเรื่อยๆ
เราก็พยายามใช้ทรัพยากรน้อยเพื่อให้เล้าอยู่รอด
ช่วงนั้นเหล่าม๊อดจะมีจำนวนมากกมายในแต่ละบอร์ด



ไม่ว่าจะเป็นห้องสีชมพู ห้องหนัง ห้องเพลง ห้องการ์ตูน ก็มีเหล่าม๊อดประจำการ
ม๊อดจึงมากมายไปตามจำนวนห้อง

ความตั้งใจคือให้คนที่ชื่นชอบด้านไหน ก็มาช่วยกันสร้างสรรค์บอร์ดต่อไป
เล่าแล้วคิดถึงเพื่อนๆที่แวะเวียนมาเยี่ยมบอร์ดในช่วงแรกๆ
พี่พิม มะระอบเกลือ ฮิปโปสีชมพู ชะลอรีเอะ จันโซ โย เก๋าดี Gone On, RrMz`,,, meemewkewkaw, Pompparazzi, Lucifer, NewcoolstaRและคนอื่นๆมีหลายคนที่ตามกันมาเป็นขบวนจากพันทิป

ช่วงแรกๆบอร์ดก็จะพุดคุยกันเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อย
รอคอยเป็ดจะมาโพสเรื่อง
เป็ดก็ไม่ค่อยจะเข้ามาโพสอะไรเท่าไหร่ จนพักหลังมีเรื่องโจมตีว่าเรื่องของเป็ดเป็นเรื่องแต่ง
เป็ดก็เลยเลิกเขียนต่อไป โดยที่ไม่ได้บอกว่าเรื่องจริงหรือแต่ง
แต่บอกให้เก็บสิ่งที่ดีๆไปแทนแล้วกัน

ชาวเล้าก็มีแนวทางร่วมกันว่าไม่ได้สนใจว่ามันจะจริงหรือแต่ง แต่เราชื่นชอบว่ามันเป็นเรื่องที่สวยงาม
ความรักที่บริสุทธิ์ เลยไม่ได้ไปสืบเสาะหาความจริง หรือจะรู้ไปทำไม

ก็ยังรวมตัว หานิยายมาอ่านบ้าง โพสบ้าง ทักทายกับตามประสาเพื่อนๆ
พูดแล้วคงคิดถึงห้องสีชมพู ที่เปิดโอกาสให้คนมาแนะนำตัวกัน ทักทายกัน เพราะกระทู้แนะนำตัวจะเยอะมาก
จนต้องเปิดห้อง ช่วงหลังต้องเอาออกเพราะรู้สึกว่าการที่หลายคนรู้จักกันแล้ว บางทีทำตัวไม่เหมาะสม
คบกันบ้าง เจอกันบ้าง แล้วก็เกิดเรื่องผิดใจกัน เลิกคบกัน แล้วกลายเป็นว่ามาระบายบนบอร์ด
หรือบางทีเจอเหตุการณ์ไม่ดี พ่อแม่ญาติมาตามหากันบนบอร์ด
เลยตัดสินใจว่าไม่อยากเป็นช่องทางให้คนอื่นมาโทษได้ว่าเกิดมาจากเล้าเป็ด
จึงยกเลิกบอร์ดสีชมพูออก และไม่อยากให้แลกอีเมล หรืออะไรกัน
เป็นช่องทางพบปะกันในทางไม่ดี อยากจะเจอกัน รู้จักกันก็ให้เรียนรู้กันมากขึ้น
รู้จักใช้พีเอ็มพูดคุย หรือติดต่อกันนอกบอร์ดเสียก่อนให้รู้นิสัยใจคอ
จึงตัดสินใจห้ามโพสเมลบนบอร์ด(แต่ปัจจุับันเทคโนโลยีไปไกล เกินว่าเราจะจัดการ
คนเล่น hi5 facebook twitter แลกพินกันหมดละ เอิ้กๆ)




แต่เมื่อเล้ามีคนเข้ามาเยี่ยมเยียนมากขึ้น
แม้กระแสเซ็งเป็ดจะซาลง สมาชิกชุดเก่าก็เริ่มทยอยกลับบอร์ดพันทิป บางส่วนก็ยังคงอยู่

มีคนมาเล่าเรื่องความรักของตัวเองเพิ่มขึ้น
มีคนมาแต่งนิยายให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
ทักทายกันมากขึ้น


จากที่เคยเป็นเวปฟรีก็เริ่มไม่ไหวที่รองรับ
ล่มบ้าง อะไรบ้าง บางทีก็ต้องไปเจอกันที่ group msn โห
รุ่นดึก อิอิ  ปัจจุบัน msn ยกเิลิกการให้บริการงานด้าน group ไปเสียแล้ว
http://groups.msn.com/sengpedfanclub
ล่มที่โฮสหายไปวัน สองวัน เพื่อนๆก็เริ่มใจเสีย
เริ่มสอบถามแนวทางกันแล้วว่าเอาไงดี
หลายคนก็เสียดาย เล้าจะหายไป
ยังอยากให้มีอยู่ พบปะพูดุคยทักทายกัน

ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น:

จนถึงเวลาที่เราต้องมาเช่าโฮสของตัวเอง
ด้วยความทุลักทุเลของแอดมินที่ไม่ค่อยจะมีความรู้เรื่องเวป
ก็สามารถย้ายมาสำเร็จและจดทะเบียน

http://www.thaiboyslove.com

ณ 11-feb-2007  (หลายๆคนช่วยกันจำด้วยนะ ถ้าแอดมินลืมต่อสัญญาชื่อเวปทันวันนี้ทุกๆปี ชื่อเวปอาจหายไป เอิ้กๆ)



เมื่อย้ายมาได้สักพักหนึ่ง ทุกอย่างเริ่มเข้าที่ ก็เริ่มมาพูดุคยถึงหนทางเอาตัวรอด หารายได้เข้าเล้า
เพราะจะมีค่าใช้จ่ายมากขึ้น ซึ่งเราก็อยากเปิดให้นักเขียน นักอ่าน สามารถเข้ามาอ่านนิยาย โพสเรื่องของต้วเอง แลกเปลี่ยนประสบการณณ์กัน
จึงรวบรวมทุนสำรองไว้ใช้สำรองในยามจำเป็น เพราะคาดว่าถ้าคนเยอะขึ้น เราคงต้องขยับขยายต่อไปอีก


แล้วก็อยุ่กันแบบทุลักทุเลพอสมควรกับโฮสแรก
เนื่องจากคนก็มากมายเยอะแยะ ไม่รู้แห่มาจากไหน
เจ้าของโฮสเพิ่มแรมแล้วก็ไม่พอ

จนมาติดปัญหาใหญ่ คือคนต่างประเทศเข้าไ่ม่ได้
ช่วงนั้นทางโฮสก็แจ้งให้เราเลือกคนในประเทศที่เป็นคนส่วนใหญ่ไว้
แต่เราก็สงสารเพื่อนต่างประเทศหลายคน ด้วยเวปไม่ได้ทำธุรกิจ
อยุ่กันแบบเพื่อนๆพี่น้อง เพื่อนเข้าไม่ได้ ก็ไม่สามารถทนดูดาย

จนตัดสินใจ อพยพกันอีกครั้ง ไปต่างประเทศบ้าง อยู่กันได้ไม่เท่าไหร่ ก็โดนไล่ เนื่องจากใช้ทรัยากรเกิน
กลับมาตั้งหลักที่เมืองไทย

บางทีก็เจอเจ้าของโฮสนิสัยเสีย ตั้งแต่วันแรกเข้าไปเหยีบบ พูดจาไม่ดี ออกปากเชิญออกตลอดเวลา
แอดมินก็ทนหน้าด้าน ขออยู่ต่อไป เอิ้กๆ
ช่วงนั้นคิดว่า ทนได้สักปี ก็ประหยัดค่าเช่าเล้าไปได้เยอะ เพราะค่าใช้จ่ายซื้อเซิฟนั้นหนักเหลือเกิน

ประกอบกับพักหลัง จะมีเรื่องขุ่นข้องหมองใจประดังเข้ามา การทำผิดกฏ เกิดขึ้นมา บ้างก็ขัดแย้งกัน
ก็อยากให้ทุกคนเข้าใจว่าทุกสังคมก็ล้วนมีความข้ดแย้ง แต่เราคิดต่างได้ แต่อย่านำความต่างนั้นมาทำให้ทุกอย่างแย่ลง
ต้องมองไปเพื่อหาสิ่งที่เหมาะสมกับเราทุกคน และหนทางแก้ไขนะครับ


ด้วยความช่วยเหลือของเพื่อนๆในเล้า ช่วยกันคิด ช่วยกันทำ เล้าก็ล่มบ้าง หายบ้าง ก็ทนๆกันมา
ไม่ว่าจะเพื่อนที่ต่างประเทศบางคนเสนอตัวขอย้ายเล้าไปอยู่เมืองนอกก็มี จะรับเล้าไปอยู่ในเซิฟก็มี
ให้ยืมเซิฟก็มี เพราะความรักที่มีต่อเล้าของทุกๆคน ช่วยกันคนละมือสองมือ
 เพราะลำพังแอดมินคงไม่สามารถทำอะไรได้ถ้าขาด ม๊อด เพื่อนๆ พี่น้องๆในเล้า  แอดมินจึงทนทู้ซี่เปิดมันต่อไป

ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น:





ผ่านมรสุมในการเช่าโฮสมาหลายที่
จนเริ่มชินกับการเจออะไรแปลกๆ คนเข้าเล้าไม่ได้ก็คงจะชินไปด้วย
ถ้าช่วงไหนเล้าไม่ล่มสิแปลก
 :m20: :m20: :m20:

มรสุมที่เจอหนักก็คงช่วง รักแห่งสยาม กำัลังดัง ช่วงนั้นคนก็เข้าเล้ามาตามหาภาคสองกันมากมายหลายเวอร์ชั่น
แล้วก็จบไปไม่กี่เวอร์ชั่น ก็ทำเอาเราต้องย้ายเล้าเลย
เหตุที่เรายังต้องให้คนทั่วไปเข้าอ่านได้ ไม่ทำเล้าปิด เพราะถ้าทำเล้าปิด นักเขียนใหม่ๆเข้าไม่ได้ บอร์ดก็คงร้างลาเหมือนหลายๆบอร์ดเคยเกิดขึ้น
นักอ่านก็ลดลง นักเขียนก็หมดกำลังใจโพส เราจึงต้องทำเวปเปิดให้คนแลกเปลีี่่ยนประสบการณ์ ตราบเท่าที่เรายังทำไหว
ก็หวังว่าเล้าเราจะพัฒนาหารายได้หลัก เพื่อที่จะเป็นที่ ที่เรารัก ที่เราได้พักผ่อนจิตใจ
เมื่องเข้าเล้ามาจึงหวังให้ทุกคนเก็บแต่สิ่งดีๆไป อะไรไม่ดีก็ทิ้งมันไว้ อย่าได้ขุ่นข้องหมองใจเลย

แล้วเราก็ตัดสินใจซื้อเซิฟ เพราะคนเข้ามามากมายในแต่ละวัน แม้จะลดการใช้ทรัพยากรทุกอย่างไปแล้วก็ช่วยไม่ได้
ปัจจุบันเราจึงต้องแบกรับ ค่าวางเซิฟ ค่าใช้จ่ายจิปะถะ แม้จะมีความช่วยเหลือจากเพื่อนในการติดตั้งเซิฟจนสำเร็จมาได้
แต่เพื่อนที่เก่งด้านคอม ก็มักจะมีปัญหาด้านเวลาเสมอ อนาคตเลยไม่รู้จะเป็นอย่างไรต่อไป

ปัจจุบันเลยติด shoutbox ให้เพื่อนได้พูดุคยแทนตัวเดิม ที่เคยใช้ cbox ที่โดนแบน
และ xatech ที่มักจะมีคนมาป่วนบ่อยๆเนื่องจากไม่ต้องเป็นสมาชิกก็โพสได้
แต่ปัญหาเดิมๆที่เจอ คือมากินทรัพยากรมาก ทำให้เล้าล่มเป็นระยะๆ

ก็คงต้องทดลองเก้าเดินต่อไป

ทุกๆก้าวย่อมต้องมาทั้งทางที่โรยด้วยกลีบกุหลาบ บางก้าวก็ต้องเจอขวากหนาม
หากตอนมีความสุข จงสุขกับมันให้เต็มที่
หากตอนที่ทุกข์ จงประคองตัวเองฝ่าฟันไปให้ได้

เล้าก็ต้องหาหนทางของตัวเองต่อไป

ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น:
ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆที่คอยช่วยให้เรามีที่วิ่งเล่นกันต่อไปนะครับ


พอดีอยากทำประวัติเล้าเก็บไว้สักหน่อย
รบกวนใครมีภาพเก่าๆสมัย ueuo.com
หรือภาพเก่าๆของเล้า ในเวอร์ชั่นต่างๆรบกวนโพสให้ด้วยนะครับ

กิมตี๋หัดขับ:
 :กอด1:  ผู้ชายสีฟ้า   :bye2:

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป