อืมมม...
มันเหมือนเป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้มั้งคะ...ความรักเนี่ยถ้ามีคนสามคนทีไร ไม่คนใดคนหนึ่งก็ต้องเจ็บอะเนอะ
(ยกเว้นกรณีเรารักกันหมดอะไรแบบนั้น 555)
ขอบคุณมากนะคะ (เมื่อกี๊ดันจิ้มบวกใส่ทู้นู้นไปแล้วเลยบวกอีกไม่ได้อ่าค่ะ ><)
มีเวลาสั้นๆ เลยอ่านเรื่องสั้นก่อน
ต่างมุมมองแต่ก็ต่างคนต่างรัก
เมื่อมันมีสามคน (และไม่ใช่ สามพี :laugh: ) ก็ต้องมีคนหนึ่งที่ต้องปล่อยมือ เพื่อให้คนอีกคู่ได้ดำเนินความรักระหว่างกันและกันต่อไป
ขอบคุณน้องต่ายและบวก 1 แต้มจ้า
"...ผมเงยคางภพขึ้น ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาแต่ผมก็ไม่รังเกียจที่จะจูบใบหน้านี้ก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากอิ่ม..."
^
^
น่าจะเป็น "เชยคาง" หรือเปล่าจ๊ะน้องต่าย
เรื่องนี้บรรยากาศอึมครึมงิน้องต่าย เจ็บจิ๊ดๆ ยังชอบน้องต่ายเขียนเศร้าๆเหมือนเดิม :กอด1:
ความรัก!
นิยามความรักของแต่ละคนไม่เหมือนกันนี่เน๊าะ
สงสารต้าจังแฮะ แต่ความรักก็เป็นแบบนี้แหละ
ต่ายแต่งเรื่องสั้นสนุกดี(เรื่องยาวก็สนุกนะ)
กุ๊กชอบเกือบทุกเรื่องเลย
ว่าแต่ นอนดึกจริงๆนะต่ายเนี่ย
ชอบมากๆเลยค่ะ..ส่วนใหญ่แอบอ่านไม่ค่อยได้เม้นต์
เนื้อเรื่องสั้น ได้ใจความ กินใจค่ะ +1ให้ค่า o13
นาน ๆ หันมาอ่านเรื่องสั้นสักครั้งก็ดีเหมือนกัน
น้องกระต่ายเขียนได้บีบคั้นจิตใจดีนะ แต่ถ้าเป็นไปได้ไม่บีบคั้นจิตใจจะดีกว่านะ (แบบว่า...พี่ไม่ชอบเรื่องเศร้า :o12:)
:กอด1: ขอบคุณนะคะ
ชอบเรื่องสั้นนะ...นานๆทีก็เปลี่ยนมาอ่านอะไรแบบนี้บ้าง
ก็รู้สึกว่าคนแต่งเจ๋งดีจัง
:m15: :m15:
แงแง
น้ำตาคลอเลยยย
เกือบได้ร้องไห้ก่อนไปเรียนแล้ววว
:m16: :m16:
ไม่พอใจอีแฟนน้องภพ ชิส์ หวงก้างง
5555 สั้นจริงอะไรจริง
ขอต้าได้มั้ยคะกระต่าย?
น่ารักออกขนาดนี้..ทำไมไม่มีคนรัก :เฮ้อ:
:pig4:
อะไรที่ไม่ใช่ของเรา มันก็ไม่ใชหรอก เพราะฉะนั้นทำใจเถอะนะน้องต้า แต่พี่ยังว่างอยู่นะ :laugh: :laugh:
ทำไงได้ ก็ความรักมันเกิดเอง อยากจะห้าม อยากจะเลิกรักมันก็ทำไม่ได้นี่หว่า :เฮ้อ:
วั้ย c'est la vie ค่ะ, อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา :m21:
ขอบคุณนะคะ คุณ กระต่ายชมจันทร์
มาแบบสั้นๆ แต่ก็ได้ใจเราไปอยู่ดี 55+
อ่านแล้วได้หลายแง่เลยนะคะเนี่ย o13
ถ้าแฟนภพไม่ดูแลภพให้ดีกว่านี้ อาจจะเสียดวงใจดวงนี้ไปก็ได้นะเนี่ย o18
โอ้ยยยย อ่านแล้วปวดจิตแทนทั้ง 3 คนค่ะ
ถึงจะสั้นก้อชอบนะคะ
อยากให้เป็นเรื่องยาวจังเลย
o13 เยี่ยมมากน้องต่าย เคยดราม่ายังไงก็ยังคงไว้ได้อย่างนั้น
เคยอ่านมาหลายแนวแต่ว่าพี่ชอบนิยายที่ถ่ายทอดจากมุมมองของตัวละครแต่ละตัว
ให้เขาเล่าเอง ให้ความรู้สึกเหมือนกำลังคุยกับคนนั้นอยู่ ไม่ใช่อ่านเรื่องของเขาจากตัวหนังสือ
แบบนี้เข้าถึงได้ดีกว่า อารมณ์มันพาไปค่ะ