CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 16-07-2007 11:38:53

หัวข้อ: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 16-07-2007 11:38:53

ขอบคุณ คุณบอย ที่อนุญาตให้นำเรื่องราวดีๆ มาให้อ่านกัน

ขอความกรุณาเพื่อนๆ อย่านำเอาเรื่องราวในเรื่องนี้ไปเผยแพร่ ก่อนได้รับอนุญาตจากคุณบอยก่อนนะครับ


ขอบคุณครับ

หมูพูห์  :teach:


**********************************************************************************

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขอนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ


กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


**********************************************************

" ไฟรัก!! "

    “เผอิญเบื่อๆน่ะครับเลยออกมาเที่ยวอยากหาเพื่อคุย ผมวิศรุตนะครับ วิศรุต อัครพิทักษ์ คุณล่ะครับ”


    “ปรมินทร์ครับ”


    “นามสกุล...?”

    “ผมจำเป็นต้องบอกด้วยเหรอครับ”

    “อ้อ!! ไม่ๆๆ ขอโทษที เผอิญคิดว่าตัวเองสัมภาษณ์พนักงานใหม่อยู่”

    “คุณวิศรุตทำงานเกี่ยวกับอะไรเหรอครับ”

    “อ๋อ ผมเป็นผู้จัดการฝ่ายมาเก็ตติ้ง บริษัทค้าน้ำมันน่ะครับ”

    “อืม มิน่า งานคงหนักนะครับ”

    “ครับหนักเอาการอยู่ โทษทีนะแล้วคุณปรมินทร์ล่ะครับทำอะไร”

    “เรียกผมปักษ์ก็ได้ครับง่ายดี”

    “ครับ แล้วปักษ์ทำงานอะไรเหรอครับ”

    “เจ้าหน้าที่ธนาคารครับ”

    “อ้อ อย่างนี้ก็จับเงินเป็นว่าเล่นน่ะสิ”

    “เปล่าครับ ไม่ได้จับเลยซักแดงเดียว”

    “อ้าวทำไมล่ะ”

    “ทำอยู่สำนักงานใหญ่ครับ”

    “โอเค เข้าใจแล้ว ไม่ถามเรื่องงานดีกว่า คุยเรื่องส่วนตัวได้มั๊ย”

    “เช่น?”

    “พักอยู่แถวไหน อยู่กับใคร อายุเท่าไหร่ แล้วก็ หนีแฟนมาเที่ยวหรือเปล่า”

    “เอาคำตอบไหนดีก่อนล่ะครับ”

    “สะดวกที่จะตอบข้อไหนล่ะครับ”

    “อยู่.....ครับ อยู่คนเดียว อายุจะยี่สิบแปด ส่วนแฟน ไม่มีครับ”

    “อืม ชีวิตอิสระ น่าอิจฉาจัง”

    “ทำไมเหรอครับ”

    “ไม่ต้องทุกข์ร้อนเรื่องใครไง”

    “แสดงว่าคุณวิศรุตกำลังทุกข์”

    “เรียกผมวิชญ์ก็ได้ครับ หรือจะให้ถูกก็น่าจะเรียก พี่วิชญ์ เพราะผมแก่กว่าปักษ์เกือบห้าปี”

    “ทั้งๆที่เราเพิ่งรู้จักกันนี่นะครับ”

    “คุยกันขนาดนี้ยังไม่สนิทอีกเหรอครับ”

    “โอเค ได้ครับ พี่วิชญ์”

    “ฟังแล้วรื่นหูดีจังได้น้องชายเพิ่มมาอีกคน”

    “แล้วจะบอกน้องชายได้หรือยังล่ะครับว่าพี่ชายเป็นทุกข์อะไรมา”

    “อ๋อ คนแก่อกหักน่ะครับ”

    “แสดงว่าไปหลงรักเด็ก”

    “เด็กมาหลงพอรักแล้วเขาก็ตีจากครับ”

    “พี่ก็ดูดีนี่ ไม่น่าเป็นไปได้”

    “คิดงั้นเหรอ”

    “ครับ แบบพี่ไม่น่าที่จะมีใครกล้าทิ้งนะครับ”

    “แบบพี่ แบบไหนล่ะครับ”

    “ก็ดูดี การงานดี พูดดี สุภาพ สะอาด เป็นชายในฝันของเกย์ทั้งโลกเลยนะครับ”

    “ถ้าคนของพี่ คิดแบบนี้ก็ดีสิ”

    “ทำไมเหรอครับ”

    “ก็ถ้าเขาคิดอย่างปักษ์ เขาคงไม่ทิ้งพี่ไปมั้ง”

    “โทษนะครับ แฟนพี่อายุเท่าไหร่”

    “เท่าปักษ์นี่แหละมั้ง”

    “อืม ปล่อยไปซักพักเถอะครับ เดี๋ยวเขาก็คงกลับมา”

    “ปล่อยจนไม่รู้จะปล่อยยังไงแล้ว กลับมาแล้วก็ไปใหม่ กลับมาแล้วก็ไปใหม่ จนพี่ชักจะหมดความอดทน”

    “ก็เลยมาระบายที่นี่”

    “ก็ไม่รู้จะไปไหนนี่ รู้จักแต่ที่นี่ที่เดียว”

    “มาบ่อยเหรอครับ”

    “ไม่บ่อยหรอก ก็ตั้งแต่เจอเขาที่นี่ หมายถึงแฟนพี่อ่ะนะ พี่ก็ไม่มาอีกเลย จนวันนี้”

    “เฮ้อ เจอที่นี่ ก็หวังจบที่นี่ว่างั้น”

    “เข้าใจพูดนี่ ถ้าจะเริ่มหาคนใหม่ที่นี่จะผิดมั๊ยเนี่ย”

    “ไม่ผิดหรอกครับ ถ้าไม่ทำให้ใครเดือดร้อน”

    “อืม...งั้นขอเบอร์หน่อยสิ”

    “อะไรนะครับ”

    “ก็เบอร์โทรปักษ์ไง หรือไม่สะดวก”

    “ไอ้ผมน่ะ สะดวกครับ แต่ผู้บริหารอย่างพี่ จะคุยอะไรกับเจ้าหน้าที่แบ้งค์อย่างผมล่ะ”

    “ก็เท่าที่คุยมาก็เพลินดี ถ้าพี่คิดจะสานต่อ คงไม่ว่านะ”

    “ก็แล้วแต่พี่ครับ ผมยังไงก็ได้”

    “โอเค งั้นแลกเบอร์กัน”


    ถ้าวันนั้นรู้อนาคตได้ อ้อนวอนยังผมก็คงไม่ให้เบอร์โทรศัพท์พี่หรอก พี่วิศรุต...!!
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    Bboyseries Present

    นิยายรักเรื่องใหม่

    เมื่อความรักที่สวยงาม ถูกบดบังด้วยม่านแห่งความเคียดแค้นชิงชัง การฟาดฟันจึงบังเกิด

    วิศรุต......เจ้าของหัวใจ ที่เป็นบ่อเกิดแห่ง.......ไฟรัก

    ปรมินทร์....เจ้าของหัวใจที่บ่มเก็บความเคียดแค้นชิงชังรอชำระ

    อธิศร......เจ้าของหัวใจที่ซ่อนพิษร้ายได้อย่างชาญฉลาด

    จะเกิดอะไรถ้าสามหัวใจได้เผชิญหน้ากัน

    รอสัมผัส บทแรก แห่งสงครามหัวใจ ที่เดือดพล่านด้วย..ไฟรัก
    .
    .
    .
    .
    .
    .

    เริ่มพือกระหน่ำ เร็วๆ นี้ ในเล้าเป็ดเท่านั้น


    แล้วเจอกัน


    Boy


หมายเหตุ

ห้ามทำซ้ำ คัดลอก เลียนแบบ ส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายเรื่องนี้

ก่อนได้รับอนุญาตจากผู้แต่ง และ www.thaiboyslove.com

ผู้ใดฝ่าฝืนมีความผิด ตามกฎหมาย

จึงประกาศให้ทราบโดยทั่วกัน

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 16-07-2007 11:49:09

 :impress:

ท่าทางจะสนุกแฮะ แค่ไตเติ้ลก็มันแย้ว

มาเข้าคิวอ่านเป็นคนแรกเลยครับ

รออ่านอยู่น๊า.....

 :teach:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 16-07-2007 12:48:54

 :m9: ตาพูห์ รวดเร็วทันใจดีจริงๆ

 :m11: มาต่อแถวอ่านเรื่องใหม่ของ คุณบอย ด้วยคนค๊าบบบบบ  :m11:

 :m4:  :m4:  :m4: ดีใจ ดีใจ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 16-07-2007 13:13:43

coming soon  :m4: :m4:
 :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ronger ที่ 16-07-2007 13:17:20

 :m4: :m4:  ไฟรัก ของคุณบอยมาแย้ว  ยะฮู้ :m11: :m11:
ชอบนิยายคุณบอยมากมาย :m3: :m3:
ขอบคุณ คุณพูห์ ที่มาโพสท์ให้พวกเราได้อ่านกันนะค้า   จุ๊ฟๆ :m3:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: sun ที่ 16-07-2007 13:28:03

 :interest:  โอ้วววว..."ไฟรัก เริ่ม พือกระหน่ำ  ที่เล้าเป็ด"  แล้วเหรอเนี่ย... คิคิ     :m4:


เข้ามาเนียน เนียน....เยี่ยม เยี่ยม มอง มอง  แฮ่ๆ     :m3: :m3: :m3:


 :haun5:  (หน้าม้า เห็นๆ )   :give2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: abcd ที่ 16-07-2007 13:32:57

 :m4:  ได้ยินชื่อเรื่องนี้มานานแระ อยากอ่านๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: O_o ที่ 16-07-2007 13:48:42

 o22 o22 o22

โอว พระเจ้าช่วยกล้วยทอด มันเริ่มร้อนแล้วนะพี่นะ อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ แง่วแง้ว
แค่รีแรกก็เล่นเอาไฟคลุกกรุ่นขนาดนี้ ติดตามต่อตอนไปอย่างใกล้ชิดเด้อ

มาเร็วๆน้าพี่นะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: oneza ที่ 16-07-2007 13:52:46

โว้วววววววววว

ละครหลังข่าวมาแย้ววว

 :m11: :m11: :m11:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 16-07-2007 18:40:59

เหมือนเปิดตัวหนังเลยเนอะ ไตเติ้ลน่าติดตาม น่าจะชื่อ สงครามแห่งความรัก  :m4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 16-07-2007 19:14:40

แค่อ่านไตเติ้ลก็อดใจรอไม่ไหวแล้ว  :haun5:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 16-07-2007 20:42:38

เรื่องใหม่  รออ่านด้วยคน  :m13:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 16-07-2007 21:16:21

โอ้ ชื่อเรื่องก็สะใจแล้ว พิศาลกำกับอ่ะเปล่า
  :m4:   :m4:  :m4:  :m4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 17-07-2007 00:13:18

หน้าหมา

เอ๊ย...หน้าม้าต่างหาก  o3


เลือดท่วมเล้าแน่ๆ เลยคราวนี้  :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 17-07-2007 00:23:35

 :o7: มายมาพ่นแค่นี้อ่ะค้าบบบ :sad5:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 17-07-2007 17:06:03

.............รักร้อน...ซ่อนสิเน่หา........อีกแล้วครับท่าน.......... :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 17-07-2007 20:25:07

อ้างจาก: OnOsan ที่ 16-07-2007 13:52:46  

โว้วววววววววว

ละครหลังข่าวมาแย้ววว

 :m11: :m11: :m11:

หลังข่าวไม่พอ ช่องเจ็ดด้วย ครบทุกอารมณ์

รอวันมาลงเร็วๆๆๆๆๆๆๆๆ  :m11:  :m11:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 17-07-2007 20:38:58

เพ่พูห์จ๋า
เพ่ป้อมเค้าเอาเรื่องนู้นมาลงเกทับไปตั้งสองสามตอนแล้วน้า

ยอมเค้าได้หรอ :m12: :m12:

สู้ๆ หน่อยจิ่  :m13:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: FOAM ที่ 17-07-2007 21:44:12

โอวววว   ไฟรัก มาแล้ว

เรื่องนี้สนุกนะเนี่ย   :m4: :m4: :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Simply Blue ที่ 18-07-2007 00:01:01

 o15  แฟนๆ อย่าพลาด ข่าวว่าพี่บอยกำลังทำผลงานออกมาเป็นหนังสือให้ได้จับจองเป็นเจ้าของกัน  อย่างไรก็อย่าลืมสนับสนุนพี่บอยด้วยนะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 18-07-2007 04:53:24

รอ  :undecided:

รอ  o4

รอ  :m13:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 18-07-2007 17:52:11

เป็นอะไรมากป่ะ พูห์

ลงเมื่อไหร่จะตามอ่านแล้วกันนะ :m14:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: sun ที่ 19-07-2007 03:54:49

 o12   น้องป๋อม...เด๋วป๊าดดดดด....   o18
จับโยนน้ำ ป๋อมแป๋ม เลยนิ         :m14:   


มารอพูห์... มารออออออออออ.....   :m4: :m4: :m4: 
มาลงต่อเร๊ววววว....ว     :m3: :m3: :m3: 





ว่าแย้วก้อหันซ้าย...หันขวา......    :m7:   ค่อยๆ ย่องออกจากกระทู้  

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 21-07-2007 15:57:11

มารอติดตามละครหลังข่าวเรื่องใหม่ค่ะ

อยากอ่านเรื่องนี้มานานแล้วหล่ะ  แต่โหลดไม่ขึ้นง่ะ

ดีใจจังที่ไฟรักมาอยู่ที่เล้าเป็ด   :m1:

ขอบคุณคุณพูห์นะคะ  ที่เอาเรื่องนี้มาลงให้ได้อ่านกันค่ะ
 o1

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 21-07-2007 17:55:52

หรือว่าจะเป็นแบบเวลาจะโปรโมทละครเรื่องใหม่
เค้าจะเอาไทเทิ่ลมาฉายล่วงหน้า 2-3 อาทิตย์ป่ะคับ  :try2:

=================================

   “ครับ แล้วปักษ์ทำงานอะไรเหรอครับ”

    “เจ้าหน้าที่ธนาคารครับ”

    “อ้อ อย่างนี้ก็จับเงินเป็นว่าเล่นน่ะสิ”

    “เปล่าครับ ไม่ได้จับเลยซักแดงเดียว”

    “อ้าวทำไมล่ะ”

    “ทำอยู่สำนักงานใหญ่ครับ”


บทสนทนาคุ้นมากมาย  :laugh3:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 21-07-2007 20:22:36

อ้างจาก: sun ที่ 19-07-2007 03:54:49  

o12   น้องป๋อม...เด๋วป๊าดดดดด....   o18
จับโยนน้ำ ป๋อมแป๋ม เลยนิ         :m14:   


มารอพูห์... มารออออออออออ.....   :m4: :m4: :m4: 
มาลงต่อเร๊ววววว....ว     :m3: :m3: :m3: 

ว่าแย้วก้อหันซ้าย...หันขวา......    :m7:   ค่อยๆ ย่องออกจากกระทู้  

อารายอ่ะเจ๊...
เค้าไม่ได้ว่าเจ๊นา

เค้าหมายถึงตัวเค้าเองต่างหาก
แบบว่าเค้าก็หน้าม้าด้วยคน

นู๋ป่าวว่าพี่ซินน้า :m13:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 21-07-2007 20:26:47

5 วันแล้วนะ เมื่อไหร่จะมาต่อ  o12  o12

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: eirichan ที่ 22-07-2007 10:43:20

 :m15: รออยู่นะคะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 22-07-2007 10:46:01

แวบเข้ามาดู  :m7: :m7:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: NewcoolstaR ที่ 22-07-2007 13:41:55

 :amen: รอ :amen:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 22-07-2007 16:42:39

" ไฟรัก!! "

พบกันได้หลังจบเรื่อง "จนกว่าฟ้าจะมีเวลา"

จึงประกาศมาให้ทราบทั่วกัน

 :o10:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 22-07-2007 17:55:50

อ้างจาก: Junrai_Hyper ที่ 22-07-2007 16:42:39  

" ไฟรัก!! "

พบกันได้หลังจบเรื่อง "จนกว่าฟ้าจะมีเวลา"

จึงประกาศมาให้ทราบทั่วกัน

 :o10:

 o9  o9  o9  o9  o9

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 22-07-2007 18:18:05

โอ้ววววว  นิยายคุณบอย :m3: :m3:

ใครพลาดไปเสียดายตายเลย  :m1:

รอ....

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: sun ที่ 22-07-2007 18:56:21

 o17 o17 o17

เข้ามาขำ เจ๋ยๆ  อิอิ   o3 

พูห์ สู้ สู้    o13  o13  o13


น้องป๋อม ก้อ..พี่ซินหยอกเล่น โอ๋ๆๆๆๆ .. 
ถึงพี่ซิน จะจับน้องป๋อมโยนน้ำ ..พี่ซินก้อจับโยนด้วยความร๊ากกก .. นะจ๊ะ     :m3: :m3: :m3: :

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 22-07-2007 20:17:44

^

^

^

 :freeze: :freeze: :freeze:

มะเอาอ่ะ
เค้าว่ายน้ำไม่เป็น ไม่อยากตกน้ำป๋อมแป๋ม

ถ้าเค้าเป็นอารายไปแล้วพี่ซินจะเหงาที่ไม่มีคนคอยกวน  :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 22-07-2007 21:07:26

 :impress:

นานแค่ไหนก็จะรอครับ

ก็เล่นมาทำให้ติดแล้วนี่ จะเลิกอ่านได้ไงอ่ะ

จบเรื่อง "จนกว่าฟ้าจะมีเวลา" ไว ๆ แล้วกันนะคับ

ติดอยู่เหมือนกัน

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Jingjoh ที่ 23-07-2007 10:21:23

รอคุณป๊อมอยู่เนี่ยอ่ะพูห์ มะยอมมาต่อซักที
 :เฮ้อ:

สงสัยต้องรอ "จนกว่าคุณป๊อมจะมีเวลา"  o3

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ronger ที่ 23-07-2007 10:41:05

เข้าคิวรอ ด้วยฟามเต็มจายยยยยยยยยยยยยยยยย  :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 23-07-2007 12:03:27

อ้างจาก: Junrai_Hyper ที่ 22-07-2007 16:42:39  

" ไฟรัก!! "

พบกันได้หลังจบเรื่อง "จนกว่าฟ้าจะมีเวลา"

จึงประกาศมาให้ทราบทั่วกัน

 :o10:

.............รอต่อปาย......... :m7: :m7:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 23-07-2007 14:01:22

 อ่านะ กดดัน กดดัน  o7

จะอัด "จนกว่าฟ้าจะมีเวลา" ให้จบอย่างเร็วรวดนะค๊าบบบบบบบบบบบบ

ว่าแล้วก็ย่องไปโพสต่อ  :m7:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 23-07-2007 14:05:42

คุณป้อมรีบไปอัพเรื่องโน้นเร็วๆ เรยนะ  :o

เข้ามากดและดัน  :m14:



 :m7:  :m7:  :m7:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 23-07-2007 16:13:25

อ้างจาก: Junrai_Hyper ที่ 22-07-2007 16:42:39  

" ไฟรัก!! "

พบกันได้หลังจบเรื่อง "จนกว่าฟ้าจะมีเวลา"

จึงประกาศมาให้ทราบทั่วกัน
 :o10:

 o22 o22 o22

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 24-07-2007 22:25:09

อ้างจาก: Junrai_Hyper ที่ 22-07-2007 16:42:39  

" ไฟรัก!! "

พบกันได้หลังจบเรื่อง "จนกว่าฟ้าจะมีเวลา"

จึงประกาศมาให้ทราบทั่วกัน

 :o10:

เข้ามากดและดันคุณป้อมด้วยคน    o7

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 24-07-2007 22:36:05

พยายามอยู่ค๊าบบบ

โพสเช้า โพสเย็นแล้วเนี่ย  :sad4:

กดและดันกันเข้าปายยยยย  o7 คนจายร้ายยยยยยยย  :o12:


ปล. เออ ค๊าบบ รับทราบ จะอัดวันละ 3 รอบเลยสำหรับ "จนกว่าฟ้าจะมีเวลา"  :o11: ชิส์

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 24-07-2007 22:38:35

สู้เค้านะคับ คุณป้อม    o12 o12
เพื่อไฟรัก  :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: astral ที่ 26-07-2007 23:44:52

กดดันกันเข้าปายยยย อย่าลืมรอบก่อนนอนด้วยน้าสำหรับ "จนกว่าฟ้าจะมีเวลา"  มันบีบคั้นหัวใจ  :o12:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 21-08-2007 11:45:20

อ้างจาก: Junrai_Hyper ที่ 22-07-2007 16:42:39  

" ไฟรัก!! "

พบกันได้หลังจบเรื่อง "จนกว่าฟ้าจะมีเวลา"

จึงประกาศมาให้ทราบทั่วกัน

 :o10:

 :m17: :m17: :m17: :m17:

ต้องขอโทษเพื่อนๆ ทุกคนด้วย ที่จนกว่าฟ้าฯจบแล้ว ไม่สามารถลงไฟรักต่อได้

เนื่องจากติดปัญหาบางประการ

แต่สัญญาว่าไฟรักจะลงโรงในเล้าเป็ดแน่นอน

อดใจรอต่อไปนะครับ

ด้วยรัก

พูห์

 o1 o1 o1 o1 o1 o1

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 21-08-2007 12:07:59

 :impress:

ครับ จะเฝ้ารอต่อไปน๊า....

ยังไงก็ไว ๆ แล้วกัน

 :a10:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 21-08-2007 13:28:14

ค้าบบ รับทราบค้าบบบ  :a9: :a9: :a9:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 21-08-2007 13:39:15

รอ รอ รอ  :a6:  :a6:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 21-08-2007 19:00:45

จนกว่าฟ้าจะมี เวลาจบแร้วนะคับ อยากอ่านแล้วคับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 27-08-2007 00:57:20

 :m22:
เหวยๆ
ยางม่ายมาอีกเหยอคับ
งั้นไปแระ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 27-08-2007 16:51:46

มาแอบดูว่ามาหรือยัง    :m22:


ว่าแล้วก็ย่องออกไปอย่างเงียบ เพื่อรอต่อไป   :m7:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 11-09-2007 11:51:34

"ไฟรัก!!"

ตอนที่1

เช้านี้ฝนต้นฤดูยังทิ้งเม็ดปรอยๆลงกระทบกระจกหน้ารถเม็ดแล้วเม็ดเล่าอย่างไม่ขาดสาย ก่อนจะซ่านกระเซ็นไหลเป็นทางย้อยลงตามพื้นผิวฝ้ากระจก คนในรถเปิดที่ปัดเพื่อไล่ม่านฝ้าจางๆและละอองน้ำออกให้พ้นจากรัศมีสายตา
....เสียงเพลงเบาๆที่เจ้าตัวเปิดทิ้งไว้จากวิทยุคลื่นโปรดยังคงคลอไปเรื่อยๆ เนื้อหาของเพลงที่ถูกถ่ายทอดออกมาจากเสียงใสก้องนั่น มันชวนให้เขาอยากที่จะร้องให้ซะเหลือเกิน
......ไม่มีอีกแล้วฉันเข้าใจ.....ไม่มีอีกแล้ว....
......ไม่มีอีกแล้วที่ฉันเคยมี ที่เคยใกล้เธอ.....
วิศรุต อัครพิทักษ์ เขาจะทำยังไงกับผู้ชายคนนี้ดี ผู้ชายที่เปิดฉากรักร่วมกับเขาได้อย่างสวยงามในคืนนั้น คืนที่เขาไม่อาจลืม
“เผอิญเบื่อๆน่ะครับเลยออกมาเที่ยวอยากหาเพื่อคุย ผมวิศรุตนะครับ วิศรุต อัครพิทักษ์ คุณล่ะครับ”
“ปรมินทร์ครับ”
“นามสกุล...?”
“ผมจำเป็นต้องบอกด้วยเหรอครับ”
“อ้อ!! ไม่ๆๆ ขอโทษที เผอิญคิดว่าตัวเองสัมภาษณ์พนักงานใหม่อยู่”
“คุณวิศรุตทำงานเกี่ยวกับอะไรเหรอครับ”
“อ๋อ ผมเป็นผู้จัดการฝ่ายมาเก็ตติ้ง บริษัทค้าน้ำมันน่ะครับ”
“อืม มิน่า งานคงหนักนะครับ”
“ครับหนักเอาการอยู่ โทษทีนะแล้วคุณปรมินทร์ล่ะครับทำอะไร”
“เรียกผมปักษ์ก็ได้ครับง่ายดี”
“ครับ แล้วปักษ์ทำงานอะไรเหรอครับ”
“เจ้าหน้าที่ธนาคารครับ”
“อ้อ อย่างนี้ก็จับเงินเป็นว่าเล่นน่ะสิ”
“เปล่าครับ ไม่ได้จับเลยซักแดงเดียว”
“อ้าวทำไมล่ะ”
“ทำอยู่สำนักงานใหญ่ครับ”
“โอเค เข้าใจแล้ว ไม่ถามเรื่องงานดีกว่า คุยเรื่องส่วนตัวได้มั๊ย”
“เช่น?”
“พักอยู่แถวไหน อยู่กับใคร อายุเท่าไหร่ แล้วก็ หนีแฟนมาเที่ยวหรือเปล่า”
“เอาคำตอบไหนดีก่อนล่ะครับ”
“สะดวกที่จะตอบข้อไหนล่ะครับ”
“อยู่.....ครับ อยู่คนเดียว อายุจะยี่สิบแปด ส่วนแฟน ไม่มีครับ”
“อืม ชีวิตอิสระ น่าอิจฉาจัง”
“ทำไมเหรอครับ”
“ไม่ต้องทุกข์ร้อนเรื่องใครไง”
“แสดงว่าคุณวิศรุตกำลังทุกข์”
“เรียกผมวิชญ์ก็ได้ครับ หรือจะให้ถูกก็น่าจะเรียก พี่วิชญ์ เพราะผมแก่กว่าปักษ์เกือบห้าปี”
“ทั้งๆที่เราเพิ่งรู้จักกันนี่นะครับ”
“คุยกันขนาดนี้ยังไม่สนิทอีกเหรอครับ”
“โอเค ได้ครับ พี่วิชญ์”
“ฟังแล้วรื่นหูดีจังได้น้องชายเพิ่มมาอีกคน”
“แล้วจะบอกน้องชายได้หรือยังล่ะครับว่าพี่ชายเป็นทุกข์อะไรมา”
“อ๋อ คนแก่อกหักน่ะครับ”
“แสดงว่าไปหลงรักเด็ก”
“เด็กมาหลงพอรักแล้วเขาก็ตีจากครับ”
“พี่ก็ดูดีนี่ ไม่น่าเป็นไปได้”
“คิดงั้นเหรอ”
“ครับ แบบพี่ไม่น่าที่จะมีใครกล้าทิ้งนะครับ”
“แบบพี่ แบบไหนล่ะครับ”
“ก็ดูดี การงานดี พูดดี สุภาพ สะอาด เป็นชายในฝันของเกย์ทั้งโลกเลยนะครับ”
“ถ้าคนของพี่ คิดแบบนี้ก็ดีสิ”
“ทำไมเหรอครับ”
“ก็ถ้าเขาคิดอย่างปักษ์ เขาคงไม่ทิ้งพี่ไปมั้ง”
“โทษนะครับ แฟนพี่อายุเท่าไหร่”
“เท่าปักษ์นี่แหละมั้ง”
“อืม ปล่อยไปซักพักเถอะครับ เดี๋ยวเขาก็คงกลับมา”
“ปล่อยจนไม่รู้จะปล่อยยังไงแล้ว กลับมาแล้วก็ไปใหม่ กลับมาแล้วก็ไปใหม่ จนพี่ชักจะหมดความอดทน”
“ก็เลยมาระบายที่นี่”
“ก็ไม่รู้จะไปไหนนี่ รู้จักแต่ที่นี่ที่เดียว”
“มาบ่อยเหรอครับ”
“ไม่บ่อยหรอก ก็ตั้งแต่เจอเขาที่นี่ หมายถึงแฟนพี่อ่ะนะ พี่ก็ไม่มาอีกเลย จนวันนี้”
“เฮ้อ เจอที่นี่ ก็หวังจบที่นี่ว่างั้น”
“เข้าใจพูดนี่ ถ้าจะเริ่มหาคนใหม่ที่นี่จะผิดมั๊ยเนี่ย”
“ไม่ผิดหรอกครับ ถ้าไม่ทำให้ใครเดือดร้อน”
“อืม...งั้นขอเบอร์หน่อยสิ”
“อะไรนะครับ”
“ก็เบอร์โทรปักษ์ไง หรือไม่สะดวก”
“ไอ้ผมน่ะ สะดวกครับ แต่ผู้บริหารอย่างพี่ จะคุยอะไรกับเจ้าหน้าที่แบ้งค์อย่างผมล่ะ”
“ก็เท่าที่คุยมาก็เพลินดี ถ้าพี่คิดจะสานต่อ คงไม่ว่านะ”
“ก็แล้วแต่พี่ครับ ผมยังไงก็ได้”
“โอเค งั้นแลกเบอร์กัน”
เพราะอารมณ์เหงาเพียงชั่วคราวชั่ววูบแท้ๆ ที่ทำให้เขาต้องยื่นนามบัตรให้คนขอด้วยรอยยิ้ม
คืนนั้นถ้าเขารู้อนาคตได้ ชายหนุ่มคงไม่ทำอย่างนั้น
.
.
.
.
.
ปรี๊ดดดดด...ๆๆๆ ..... เสียงแตรรถบีบไล่หลังเป็นสัญญาณยาว....ปรมินทร์....ได้สติดึงตัวเองกลับสู่ช่วงเวลาปัจจุบัน

ชายหนุ่มมองเห็นสัญญาณไฟเขียวที่สว่างวาบขึ้นเมื่อใดไม่รู้ ที่รู้ก็แค่เพียงหากเขาไม่ยอมขยับรถตอนนี้ คำก่นด่า

สาปแช่งคงปลิวว่อนมาพร้อมกับเสียงแตรรถที่ดังสนั่นแว่วมาจากทางด้านหลังเป็นแน่

เก๋งคันเล็กสีบรอนเงินจึงเคลื่อนตัวออกวิ่งผ่านสัญญาณไฟนั่นอย่างรู้สำนึก

ชายหนุ่มมองตัวเลขดิจิตอลของนาฬิกาที่ติดอยู่กับเครื่องเล่นเพลงหน้ารถ ถอนหายใจเบาๆ

เช้านี้เขาคงต้องถึงที่ทำงานสายอีกเช่นเดิม
.
.
.
.
.
.
“วันนี้ไม่มีงานเหรออาร์ม”

หนุ่มใหญ่ในชุดสูทเอ่ยถามคนที่ยังคงนอนเปลือยกายภายใต้ผ้าห่มที่ปกปิดแค่ช่วงล่างบนเตียงกว้างของเขา

เมื่อเห็นท่าทางเจ้าตัวดูไม่รีบไม่ร้อนที่จะลุกไปไหน

“ไม่มีครับ เมื่อวานเพิ่งถ่ายภาพนิ่งในนิตยสารไปสองสามเล่ม”

อธิศร.....ตอบเปื้อนยิ้ม เปลี่ยนอริยาบทจากนอนเต็มตัวเป็นกึ่งนั่งกึ่งนอน

ผ้านวมผืนหนานุ่มไหลร่นลงผ่านหน้าท้องแบนราบที่แน่นเป็นรอน

หากแต่ว่าเจ้าของส่วนสัดนั่นไม่ใคร่ที่จะสนใจผ้านั่นจะร่นไปหยุดตรงไหนว่าหรือเนื้อกายตัวเองมีส่วนใดจะโผล่อีก

ต่างจากคนยืนมองที่แสร้งทำหันหน้าไปทางอื่น

เมื่อรู้สึกผิดอยู่ลึกๆทันทีที่นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนว่าเขาจัดการเช่นไรกับร่างกายกำยำสมส่วนนั่นที่เหมือนเจ้าตัวจงใจโชว์ให้เห็น
 
“เบื่อผมซะแล้วเหรอครับ”

คนถูกเบือนหน้าหนีถามเสียงยิ้มแต่ทว่าฟังดูคล้ายเยาะ หนุ่มใหญ่เจ้าของสายตาที่เบนหนีเมื่อครู่หันกลับมามองคนพูด

คราวนี้ชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้นมาบ้างที่ฝ่ายนั้นดึงผ้าห่มกลับขึ้นไปคลุมตัวเหมือนเดิม

“เปล่าหรอก”หนุ่มใหญ่ตอบ

“เปล่าแล้วทำไมมองไปทางอี่นล่ะครับ ผมว่ารูปร่างผมก็ไม่ได้น่าเกลียดนะ”

“อาร์มเป็นถึงนายแบบรูปร่างจะน่าเกลียดได้ไงล่ะ”

“ประชดผมหรือเปล่า”

“เปล๊า..พี่จะประชดอาร์มทำไม”

“พี่วิชญ์ก็น่าจะรู้นิครับว่าทำไม”

วิศรุต........นิ่งเงียบ หัวใจเขายังคงลืมอธิศรได้ไม่สนิทนัก

แม้ชายหนุ่มจะพยายามพร่ำบอกกับตัวเองว่าวันนี้เขามีอีกคนข้างกาย คนที่เขาเข้าไปสานสัมพันธ์ด้วยในคืนที่สุดเหงา

ในวันที่ปวดร้าว ในวันที่ อธิศร บอกลาไป

เด็กหนุ่มตรงหน้าเป็นคนที่เขาเคยรักจนสุดหัวใจและบ้าที่จะครอบครองอยู่ช่วงหนึ่ง แน่ล่ะ อธิศรเป็นถึงนายแบบ

ถึงแม้จะไม่โด่งดังมากมาย แต่งานเล็กงานใหญ่ที่ต้องการโชว์สรีระเรือนร่างแก่นกายของเด็กวัยกลัดมัน

อธิศรมักจะไม่หลุดโผรายชื่ออยู่เสมอ เขารู้จักและได้สัมผัสกับเจ้าตัวจนหลงหัวปรักหัวปรำก็จากการแนะนำของเพื่อน

จากภาระหน้าที่การงานของเขาที่เป็นถึงระดับผู้บริหาร

นานๆครั้งจะได้ปลดปล่อยผ่อนคลายในแบบที่เป็นความต้องการอย่างแท้จริง ในความรู้สึกแรกที่ได้เกี่ยวกายเด็กหนุ่ม

หนุ่มใหญ่นักธุรกิจก็เพียงแค่คิดที่จะผ่อนคลายไปแบบชั่วครั้งชั่วคราว แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นอย่างนั้น

เมื่อคนที่เขายุ่งด้วยทำท่าพอใจเขาขึ้นมาเสียดื้อๆ อธิศร กลายเป็นฝ่ายติดต่อหาเขาในภายหลัง

จากที่เคยคิดว่าจะผ่อนคลายชั่วครั้งชั่วคราวกลับกลายเป็นว่าหนุ่มใหญ่ต้องมนต์เสน่ห์ความเอาใจเก่ง

ของหนุ่มวัยกลัดมันเข้าอย่างจังเมื่อเวลาผ่านไปช่วงหนึ่ง จนหลงรักจนหมดหัวใจในที่สุด

เขาปรนเปรอในทุกๆความต้องการของนายแบบหนุ่มอย่างคนหวงแหนกลัวว่าจะโดนตีจาก แรกๆดูทุกอย่างลงตัว

อธิศรรับงานน้อยลง ใช้เวลาให้ความสุขเขามากขึ้น มากขึ้น หนุ่มใหญ่ไม่คิดระแวงระวังกับคำเตือนที่ว่าระวังเด็กหลอก

จนในที่สุด เขาก็ได้ลิ้มรสชาติของการถูกหักหลังว่ามันเป็นยังไง หนุ่มใหญ่จับได้ว่าอธิศรไม่ได้มีแค่เขา

ครั้งแรกไม่เท่าไหร่แค่ตักเตือนกันไปเหมือนผู้ใหญ่เข้าใจเด็ก แต่เมื่อมีครั้งที่หนึ่งหรือจะไม่มีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม

จนท้ายที่สุดความอดทนได้ถึงขีดสุด สงครามเล็กๆจึงเกิดขึ้น

ก่อนจะจบลงด้วยการที่เขาถูกบอกเลิกจากปากคนที่รักสุดหัวใจ

อธิศรทิ้งให้ชายหนุ่มจมกับความเจ็บปวดอยู่ช่วงหนึ่ง

เพราะหนุ่มใหญ่ยังรักและยังต้องการในสัมผัสที่ติดตราตรึงใจของหนุ่มวัยกลัดมัน

 จนที่สุดเมื่อคิดว่าตัวเองทำใจได้พอที่จะมองหาคนใหม่มาแทนที่คนเดิม และนั่นเขาจึงได้เจอกับ ปรมินทร์

ปรมินทร์ไม่ได้ร้อนแรงหวือหวาดั่งอธิศร อาจจะเพราะฝ่ายนั้นเป็นผู้ใหญ่กว่าฝ่ายนี้ แม้รสรัก

และมนเสน่ห์ของปรมินทร์จะไม่เร่าร้อนดั่งที่เขาเคยได้จากอธิศรเท่าไหร่

แต่นิสัยใจคอของปรมินทร์ที่เขาลองเปิดใจคบๆดูก็ไม่เลวร้ายเกินไปนักที่จะทำให้เขาลืมอธิศรได้ ก็เขารู้สึกได้ถึงพลังรัก

 พลังความต้องการของปรมินทร์ที่มีต่อเขามันล้นเหลืออย่างที่เขาไม่เกรงกลัวว่าจะโดนคนอ่อนกว่าทิ้งซ้ำสอง

แต่อะไรๆที่ได้มาง่ายๆและในสมองคิดอยู่เสมอว่าเป็น......ของตาย!!!

ความเบื่อความรำคาญมันย่อมเกิดขึ้นบ้างเป็นธรรมดา หนุ่มใหญ่เองจึงเริ่มรู้สึกอย่างนั้นกับปรมินทร์

ความสัมพันธ์ที่เขาสร้างให้ฝ่ายนั้นคิดตามอย่างสวยงามจึงเริ่มสะดุดลงทีละน้อยๆทีละน้อย

ยิ่งปรมินทร์ต้องการเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเบื่อขึ้นเท่านั้นไม่รู้ทำไม หรือเพราะลึกๆเขายังไม่ลืม อธิศร ใช่สิ

เขายังไม่ลืมอธิศร

ไม่อย่างนั้นเมื่อคืนนี้เขาคงไม่บรรเลงเพลงรักได้อย่างเร่าร้อนสาใจสมกับที่เบื้องลึกในหัวใจโหยหาทันทีที่เขาเห็นอธิศร

มายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน

“สายแล้ว พี่วิชญ์ไปทำงานเถอะครับ”

คนกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นคนที่เขาอ่านใจไม่ตอบคำถาม วิศรุตอยากที่จะไปทำงานอย่างที่โดนบอก

แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามกลับถึงว่าคนบอกจะอยู่ในบ้านเขาแบบนี้หรือ

“ทำไมเหรอครับ ผมก็เคยอยู่ออกบ่อย หรือพี่วิชญ์ให้สิทธินี้กับใครแล้ว”

อธิศรถือสิทธิเก่าที่เคยเข้าออกบ้านเดี๋ยวหลังนี้ของวิศรุตอย่างสบายๆขึ้นมาอ้าง
 
แม้จะไม่ถือสาอะไรเพราะยังมีความรู้สึกดีๆให้คนถือสิทธิอ้าง

แต่วิศรุตก็อดที่จะนึกถึงบางคนไม่ได้ที่ตลอดช่วงเวลาที่คบกัน

ฝ่ายนั้นจะมาหาหรือเหยียบพื้นดินบ้านเขาได้ก็เฉพาะเมื่อตอนที่เขาชวนหรืออนุญาตเท่านั้น

นั่นคือเวลาที่เขาเหงาและต้องการจริงๆ

ปรมินทร์ไม่เคยได้สิทธิอย่างที่อธิศรเคยได้เลย!!

“ว่าไงล่ะครับ ผมจะขอนอนต่ออีกซักพักจะได้มั๊ย เดี๋ยวเที่ยงๆผมจะกลับเอง”
 
คนถือสิทธิ์เอ่ยต่อเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งตามเดิม วิศรุตพยักหน้ารับช้าๆ

ก่อนจะแสดงความเอาใจใส่คนพูดเพื่อไม่ให้เจ้าตัวคิดถึงเรื่องสิทธิอะไรนั่นด้วยการสั่งเสียว่าอะไรอยู่ตรงไหน

เพราะเขาเคลื่อนย้ายปรับเปลี่ยนบ้านไปบ้างพอดูเพื่อลบภาพเก่าๆที่ไม่อยากจำเมื่อครานั้น คราที่โดนทิ้งไป

“ขอบคุณนะครับพี่วิชญ์ พี่ดีกับผมขนาดนี้ ผมไม่น่าโง่เลย ไม่แน่นะครับ พี่กลับมาเย็นนี้ พี่อาจจะเจอผมที่นี่เหมือนเดิม

ถ้าเป็นอย่างนั้นจะเป็นไปได้มั๊ยครับที่เราจะเหมือนเดิม”

อธิศรเอ่ยขอบคุณตบท้ายด้วยประโยคที่ทำเอาคนฟังสะอึก

ทำไมนะทำไมอธิศรไม่คิดแบบนี้ตั้งแต่ตอนที่เขาไม่เจอปรมินทร์ แม้ในใจเขาจะไม่มีฝ่ายนั้นซักเท่าไหร่

แต่ที่ผ่านมาปรมินทร์ก็ไม่ผิดอะไรพอที่เขาจะต้องบอกเลิกนี่นาถ้าไม่นับเรื่องจุกจิกขี้น้อยใจหรืออาการแง่งอนไม่เข้าเรื่องที่เขาไม่อยากเห็นและไม่อยากเชื่อว่าจะได้เห็นจากผู้ชายที่พูดว่าตัวเอง.......ยังไงก็ได้.........เมื่อตอนคืนนั้น
 
“งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ”

วิศรุตบอกเสียงเรียบก่อนจะคว้าเอาโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะหัวเตียง หนุ่มใหญ่กดดูด้วยความเคยชิน

จำนวนตัวเลขบอกสิบกว่าสายที่เขาไม่ได้รับเมื่อคืนมันคงจะไม่สะกิดใจชายหนุ่มหากว่ากว่าครึ่งในจำนวนนั้นไม่ได้มาจากปรมินทร์เป็นคนโทร
 
ถ้าฝ่ายนั้นรับรู้ว่าเขาทำกิจกรรมอะไรอยู่กับใครทำไมถึงไม่รับสาย

รับรองได้ว่าเขาต้องได้ปวดประสาทปวดหัวกับโรคขี้ระแวงน้อยใจของคนโทรแน่นอน ชายหนุ่มจึงเลี่ยงที่จะโทรกลับซะ

เพราะไม่อยากเอาเรื่องหนักสมองไปที่ทำงานในตอนเช้าแบบนี้

หรืออีกนัยหนึ่งก็เพื่อหลีกเลี่ยงคำโกหกที่เขาคงต้องบอกกับปรมินทร์อย่างแน่นอนทื่สุด

เขาจะบอกเรื่องจริงกับคนๆนั้นได้อย่างไรล่ะ

ว่าเขาทำกิจกรรมสัมพันธ์สวาทรื้อฟื้นบทรักกับคนรักเก่าจนไม่มีเวลาที่จะสนใจสิ่งใดๆรอบข้างนอกจากความกระสันต์ที่ได้รับเต็มที่!!!
.
.
.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: krappom ที่ 11-09-2007 12:01:51

โอ้...มิน่าล่ะวันนี้รู้สึกอุณหภูมิในเล้าสูงผิดปกติ

เพราะว่าไฟรักเข้ามาพัดกระหน่ำนี่เอง  :m18: :m18: :m18:


พี่พูห์สู้ๆ  :yeb:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 11-09-2007 12:08:39

.........."วูบหนึ่ง..ในคืนเหงา"........

..........แล้วเราก็ทำร้ายกันโดยไม่รู้ตัว.......... o7 o7

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 11-09-2007 12:12:36

 :impress:

แค่อ่านตอนแรกก็มันสุด ๆ แย้ว

รออ่านไฟรักตอนต่อไปนะครับ

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: Lucifer ที่ 11-09-2007 12:26:21

 :m11: :m11: :m11: :m11:
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
วันที่ไฟรักโหมกระหน่ำ  :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 11-09-2007 15:17:45

เรื่องนี้ท่าทางจะเผากันวอดวายไปข้างนึงแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 11-09-2007 17:54:46

พือกระหน่ำ ฟังแล้ววุ้ย จะมีใครรอดชีวิตได้บ้างเนี่ยะ

 o21 o21 o21

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: sun ที่ 11-09-2007 18:31:50

อ้างจาก: b|ueBoYhUb ที่ 11-09-2007 17:54:46  

พือกระหน่ำ ฟังแล้ววุ้ย จะมีใครรอดชีวิตได้บ้างเนี่ยะ

 o21 o21 o21

โฮ่ะๆ นั่นจิ     :m11: 
ช่อง3 ยังต้อง แหยง
ช่อง7 ยังต้องหลีกทางให้โรย   คิคิ   o14


ป๋อล๋อ*.... เด๋วซิน ไปเตรียมรถกับเพลิงฉุดเฉินไว้ก่อนนะ   :m9:
กลัวเล้าเป็ด...จะมอดไหม้ ก้อคราวนี้ แล่ะ ฮี่ๆ   :m18:
มอดไหม้ไปด้วย เพลิง พายุ ริษยา คิคิ    :m3:   :m3:   :m3:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 11-09-2007 19:37:04

เข้ามานั่งตบยุงอ่านนิยาย  :m4:  :m4:  :m4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 11-09-2007 19:52:44

พลาดไปล่ะก็ เสียใจตาย  o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 11-09-2007 19:55:00

 
วิ่งมาเข้าเล้าอย่างเริงร่า
 :o12:
แล้วก็วิ่งออกไปด้วยควาเศร้า
งืดดดดดดดดดดดดดดดดด
ใจร้ายจางอ่ะคับ
เศร้าๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 11-09-2007 21:33:46

ดีจายยย  ได้อ่านแล้ววว   :m3:

รออ่านต่อจ้า  :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: nattabadin ที่ 11-09-2007 22:36:27

โอ้วววววววว ไฟรักมาแร้ววว รอมาไฟเกือบมอด ล้อเล่นนะคับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 12-09-2007 11:27:22

ตอนที่ 2


“เฮ้ย โดนเรียกว่าแค่นี้ทำไมต้องทำหน้าเหมือนจะร้องให้ด้วยวะปักษ์”
เสียงเพื่อนข้างโต๊ะเอ่ยขึ้นทัก ทำให้คนโดนทักกระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่บางสิ่งบางอย่างให้หลุดพ้นจากรอบดวงตา แน่ล่ะ มันคือน้ำอุ่นๆที่เหมือนมันจะไหลออกมาให้ได้ทั้งๆที่พยามฝืนเต็มที่ ฝืนจนคนทักคงดูออกว่าตนเหมือนคนกำลังจะร้องให้
“เปล่านี่ ไม่ได้จะร้องซะหน่อย แค่แสบๆตา”
ชายหนุ่มเอ่ยด้วยรอยยิ้มจาง แต่มันเป็นรอยยิ้มที่แสดงออกแค่ทางปาก สายตาเจ้าตัวไม่ยิ้มด้วยเลยซักนิด
“จริงเร้อ ก็เห็นอยู่ เอาน่า โดนด่ามากๆ ก็สมัครเออรี่รีทายมันซะเลย ได้เงินเป็นแสน ตั้งตัวไปทำอย่างอื่นได้สบายเลยนะ อย่าคิดมาก อย่าคิดมากเพื่อน”
เพื่อนแสร้งรู้ทันพลางปลอบต่อ คนโดนปลอบอยากจะแย้งเหลือเกินว่าอาการเมื่อครู่ของตัวเองไม่ได้เกิดจากโดนตำหนิเรื่องเข้างานสายเลยซักนิด เขาผิดกฎเขาถูกตำหนิมันก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องอยู่แล้ว แต่อีกเรื่องที่หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้นี่สิ มันทำให้เขาเจ็บรื้นขึ้นมาอยู่ลึกๆ
ทำไมวิศรุตไม่โทรกลับมา ฝ่ายนั้นยังนอนไม่ตื่นเหรอ ไม่จริง ป่านนี้เขาคงถึงที่ทำงานแล้ว หรือเขาไม่สบายจนไม่อยากตรวจดูว่ามีกี่สายที่โทรหาเขาแล้วเขาไม่ได้รับ หรือเขากำลังยุ่งอยู่ หรือเขาลืม หรือเขา หรือๆๆๆๆ
หรือเขาไม่อยากโทรกลับมา!!!.....ปังง!!!
หลายคนที่กำลังง่วนอยู่กับการสะสางงานของตัวเองต่างก็เงยหน้าขึ้นมองไปยังที่มาของเสียงปังเมื่อครู่เป็นตาเดียว ภาพที่เห็นทำเอาทุกคนมองหน้ากันอย่างไม่สู้ดี ปรมินทร์กำลังนั่งกำหมัดแน่นวางเกร็งอยู่บนโต๊ะ สีหน้าและแววตาเคร่งเครียดอย่างคนกำลังใช้ความคิด แต่สิ่งที่ทุกคนหันไปมองหน้ากันคือเห็นชายหนุ่มกัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือด ปากบางสีสดนั่นสั่นระริก ก่อนที่หลายสายตาจะเห็นน้ำใสๆหยดจากสายตากร้าวคู่นั้นลงบนพื้นโต๊ะ
“เธอมีปัญหาอะไรปรมินทร์”
เสียงเข้มดุดังขึ้นลอยขึ้นมา พอทุกคนรู้ว่าคนเอ่ยเป็นใคร ต่างก็ก้มลงตั้งหน้าตั้งตาสะสางงานของตัวเองกันต่อ ปล่อยให้ คนทุบโต๊ะน้ำตาไหลหน้าเครียดเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียงเพียงลำพัง
.
.
.
.
.
.
.
.
“หา!!!แกโดนพักงานหนึ่งสัปดาห์เหรอปักษ์”
“อืม ทำกิริยาไม่เหมาะสมในที่ทำงาน”
“แกทำอะไรวะ ถึงได้โดนขนาดนั้น”
“ทุบโต๊ะ น้ำตาใหลก็แค่นั้น”
“เครียดเรื่องงานเหรอวะแก”
“คนที่สั่งพักงานฉันก็คิดอย่างนั้นแหละ เขาบอกถ้าฉันไม่พร้อมที่จะทำงานก็สมควรพักไปก่อน”
อานนท์....นิ่ง นึกทวนประโยคเพื่อนซี้....คนที่สั่งพักงานฉันก็คิดอย่างนั้น....แสดงว่าเจ้าตัวไม่ได้เครียดเรื่องงานน่ะสิ เอาอีกแล้วนะ ปรมินทร์
“ปักษ์ เมื่อไหร่แกจะแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันได้วะ”ชายหนุ่มเตือนเพื่อนเมื่อพอจะเดาสาเหตุ ที่เพื่อน.....ทุบโต๊ะ น้ำตาใหล..ได้
“ฉันพยายามแล้วอานนท์ ฉันพยายามแล้ว”ปรมินทร์เอ่ยเสียงสั่น เขาเองก็ไม่อยากที่จะเสียงานเสียการเพราะเรื่องส่วนตัว แต่ก็ทำไม่ได้ทุกที หลายครั้งพยายามคิดมองอะไรๆในแง่ดี แต่ยิ่งมองก็ยิ่งเจ็บ เจ็บที่สิ่งที่เป็นกับสิ่งที่มองมันขัดกัน วิศรุตเปลี่ยนไปอย่างที่เขารู้สึกได้ ทำไมล่ะ เขาทำอะไรผิด ทำไมความรักที่เขาคิดว่ามันลงตัวและสวยงามแล้วถึงต้องมาลงเอยด้วยความเจ็บปวด
“ใจเย็นๆสิปักษ์ แกอย่าไปคิดอะไรมากมายซิวะ ความรักมันไม่ได้มีด้านเดียวนะโว้ย ฉันรู้ว่าแกเคยได้รับแต่ด้านที่สวยงาม แต่แกต้องเผื่อใจให้กับด้านที่เลวร้ายด้วยสิ”
“แล้วทำไมฉันจะต้องมาเจอด้านที่เลวร้ายด้วยล่ะอานนท์ ฉันเป็นคนเริ่มต้นก่อนเหรอ เท่าที่จำได้เขาเดินมาหาฉันเองนะ ทำไมพี่วิชญ์ต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย ถ้าไม่คิดที่จะจริงจังตั้งแต่ทีแรกเขาเข้ามาหาฉันทำไม เขาทำให้ฉันรักเขาทำไม ฉันไม่เข้าใจ”
“พูดยังกะตอนนี้เขาเลิกรักแกแล้วงั้นแหละ”
“เขายังไม่ได้บอกเลิกเป็นคำพูดหรอก แต่การกระทำเขามันฟ้องชัด จนฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว”
“เขาทำอะไร เขาทำอะไร ไหนแกบอกฉันซิ”
“เขาพยามหลบหน้าฉันตลอด โทรหาก็ไม่รับสาย ทิ้งเบอร์ไว้ก็ไม่โทรกลับ แกจะให้ฉันคิดยังไง เมื่อก่อนเขาเป็นแบบนี้ซะที่ไหน”
“แค่นี้น่ะเหรอที่แกมาตีโพยตีพายว่าจะโดนทิ้ง”
“แกไม่ได้เป็นฉันแกไม่รู้หรอกอานนท์ สัญชาตญาณคนเรามันมี ฉันรู้ ฉันรู้ว่าพี่วิชญ์เปลี่ยนไป”
“แล้วแกจะเอายังไง”
“ก็นี่ไงที่ฉันไม่รู้ ฉันรักเขาอานนท์ ฉันรักเขา ฉันคงทนไม่ได้ถ้าพี่วิชญ์บอกเลิกฉันขึ้นมาจริง ๆ”
คราวนี้ไม่ใช่แค่เสียงฝ่ายนั้นสั่น อานนท์รับรู้ได้ทันทีว่าคนปลายสายกำลังร้องให้อย่างคนคับแค้นใจ
“ไม่เอานะปักษ์ แกอย่าเพิ่งคิดอะไรมากเลย พี่วิชญ์หน้าที่การงานเขาขนาดนั้น เขาอาจจะไม่ว่างจริงๆก็ได้ แกต้องเข้าใจในตัวแปรหลายอย่างด้วยนะ อย่ามองอะไรด้านเดียว อย่าร้อง อย่าร้อง ไม่เอา แกเคยเข้มแข็งนี่หว่า”
“ฉันพร้อมจะเข้าใจนะอานนท์ถ้าพี่เขาไม่มีเวลาห็ฉันเพราะเรื่องงานจริงๆ”
“แกหมายความว่าไง”
“มันยังมีบางอย่างที่แกยังไม่รู้ก่อนที่ฉันจะคบกับเขา”
“อะไร มีอะไรที่ฉันยังไม่รู้เกี่ยวกับคนรักของแกเหรอปักษ์”
.
.
.
.
.
.
.
“กูเชื่อว่าพี่วิชญ์ยังรักกูอยู่ว่ะไอ้กิต”อธิศรโทรรายงานเพื่อนร่วมวงการทันทีที่ตื่นขึ้นมารอบสอง และจัดการภารกิจส่วนตัวเรียบร้อยจนพาตัวเองมานั่งทานอาหารที่วิศรุตบอกเอาไว้ก่อนออกไป วันนี้ทั้งวันเขาคิดจะไม่ไปไหน ชายหนุ่มจะอยู่รอจนเจ้าของบ้านกลับมาและเจอเขา นั่นมันหมายถึงอะไรๆที่คิดไว้มันน่าจะง่ายขึ้น
“งี้ก็เข้าทางซิวะอาร์ม แล้วมึงแน่ใจว่าไอ้หน้าโง่ของมึงยังรักมึงอยู่”กิติกรบอกอย่างยินดีแต่ก็อดเคลือบแคลงไม่ได้ ก็มันนานแล้วน่ะสิที่อธิศรร้างลากับวิศรุต นานจนเขาไม่อยากแน่ใจว่าว่าวิศรุตจะยังมีใจให้เพื่อนเขาอยู่
“นี่ถ้ากูถ่ายวีดีโอไว้ได้กูคงถ่ายเก็บไปให้มึงดูแล้วว่าเมื่อคืนพี่วิชญ์เขาโหยหากูขนาดไหน”
“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ เสน่ห์มึงยังใช้ได้นี่หว่า”
“มันอยู่ที่ฝีมือโว้ย ระดับไอ้อาร์มซะอย่าง ลองใครได้สัมผัสแล้วไม่ติดใจกูไหว้เลยล่ะ”
“เออๆ มึงแน่ ว่าแต่ว่ามึงคง ไม่กลับไปหลงไอ้เกย์นั่นจนลืมเรื่องที่เราเคยทำไว้นะโว้ย”
“เออกูไม่ลืมหรอก รับรองมึงกะกูรอดชัวร์ เงินไม่กี่แสน ถ้าในระยะเวลาสามเดือนกูเอาจากพี่วิชญ์ไม่ได้ มึงเลิกคบกูได้เลย”
“มันง่ายอย่างนั้นเลยเหรอวะ”
“ มึงเชื่อมือกูเหอะน่า รับรองกูจะเอาเงินก้อนนี้ไปฟาดหน้าไอ้พวกนั้นพร้อมมึงแน่”
“เออๆๆกูเชื่อ แต่เร็วๆหน่อยก็ดีนะ ทุกวันนี้กูไปไหนมาไหนก็ผวาว่าไอ้เสี่ยนั้นมันจะส่งคนมาตัดแขนตัดขาเอา”
“ทีอย่างนี้ทำกลัวทีเข้าไปเสี่ยงเล่นน่ะไม่กลัวนะมึง”
“ก็กูมั่นใจนี่หว่าว่าเราจะได้เงินล้านชัวร์ ใครจะคิดล่ะว่ามันจะกลับตาลปัตรแบบนี้”
“เออๆ แล้วไปแล้วก็แล้วไป แค่เรามีทางออกก็บุญเท่าไหร่ เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ กูกินข้าวก่อน”
การสนทนากับเพื่อนซี้จบลงแค่นั้น ข้าวในจานคนวางสายยังไม่แตะในทันที ในหัวสมองชายหนุ่มเริ่มครุ่นคิดหาวิธีที่จะกอบโกยเงินหลักแสนจากวิศรุต!!
.
.
.
.
.
.
.
การประชุมบอร์ดผูบริหารที่เพิ่งจะเลิกไปทำเอาวิศรุตกลับเข้ามานั่งหน้าเครียดในห้องทำงานส่วนตัว ผลงานของเขาที่ผ่านมามันย่ำแย่ถึงขนาดต้องโดนวิจารณ์กลางบอร์ดเลยเชียวเหรอ หนุ่มใหญ่กุมขมับอย่างคนคิดหนักด้วยยังรับไม่ได้กับการโดนเพ่งเล็ง เขาเคยแต่นั่งมองอาการหน้าซีดพูดไม่ออกของเพื่อนร่วมงานคนอื่นเวลาโดนชี้วิจารณ์กลางบอร์ด ไม่อยากจะเชื่อว่าวันนี้เขาจะตกเป็นเป้าสายตาซะเอง
อาการสั่นระรัวของโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะ ปลุกให้หนุ่มใหญ่ตื่นขึ้นมาจากอาการเครียดหนัก เบอร์ที่โชว์หน้าเครื่องทำเขาผ่อนลมหายใจก่อนจะกดรับ
“รับได้แล้วเหรอครับ”น้ำเสียงคล้ายประชดดังมาจากต้นสาย หนุ่มใหญ่ข่มอารมณ์ตอบกลับอย่างใจเย็น
“ถ้าพี่ว่างพี่ก็รับ อย่าหาเรื่องดีกว่าปักษ์”
“ผมจะกล้าหาเรื่องผู้บริหารระดับสูงได้เหรอครับ”
“อย่าอ้อมค้อมปักษ์ มีอะไรก็พูดมา พี่มีงานต้องเคลียร์”
“เย็นนี้พี่ว่างหรือเปล่า”
“ทำไม”
“ก็อยากเจอ ผมมีเรื่องอยากคุยด้วย”
“เรื่องอะไรคุยตอนนี้ไม่ได้เหรอ”
“ไหนบอกว่ามีงานต้องเคลียร์ไงครับ”
“ก็ถ้าไม่นานเกินไปพี่ก็คุยได้”
“แล้วถ้ามันนานล่ะครับ”
“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ”
“อ๋อต้องมี....เรื่อง....ใช่มั๊ยครับพี่วิชญ์ถึงจะออกมาเจอผมได้”
วิศรุตนิ่งไปเมื่อปรมินทร์เน้นคำว่า..เรื่อง..ให้ได้ยิน ใช่สินะ นานเท่าไหร่แล้วที่เขาไม่ได้มีเวลาให้คนรัก ...คนปัจจุบัน..คนนี้
“ที่..เดี๋ยวนะมีสายเข้า”
หนุ่มใหญ่กำลังจะถามถึงสถานที่ที่สะดวกที่จะเจอกัน แต่พลันมีเสียงสัญญาณเรียกซ้อนดังเข้ามา ด้วยความที่คิดว่าเป็นเรื่องงานเลยเลี่ยงไปกดรับ แต่เสียงที่เอ่ยทักมา ไม่ใช่เสียงลูกค้า แต่เป็น
“ผมอาร์มนะครับพี่วิชญ์”
“อืม อาร์ม มีอะไรครับ”หนุ่มใหญ่ทัก
“ก็ไม่มีอะไรครับ คิดถึงเลยโทรมาหา ยุ่งอยู่หรือเปล่าครับ”
วิศรุตเงียบคิด คำทักทายสองคนที่โทรหาเข้าช่างแตกต่างกันซะเหลือเกิน ได้ยินเสียงปรมินทร์ทีไรชายหนุ่มรู้สึกเครียดได้ทุกครั้ง แต่พอได้ยินเสียงอธิศร ทำไมดูอะไรๆมันเบาลงไปเยอะ หนุ่มใหญ่จึงตัดสินใจเอ่ยออกไป
“รอเดี๋ยวนะอาร์ม พี่ติดสายลูกค้าอยู่ ขอพี่เคลียร์แป๊บ เดี๋ยวพี่มาคุยด้วย”
“ครับ”อธิศรตอบรับอย่างว่าง่าย หนุ่มใหญ่ผุดรอยยิ้มตรงมุมปากนิดก่อนจะสลับสายกลับมาคุยกับคนที่โทรเข้ามาก่อน
“ท่าทางจะยุ่งนะครับ”ปรมินทร์ทักก่อนเมื่อได้สัญญาณจากปลายสาย วิศรุตหุบยิ้ม ดูเอาเถอะ เสียงทักปรมินทร์ช่างแข็งกร้าวซะจนอยากจะวางสายมันซะเดี๋ยวนี้ แต่ก็ทำใจเย็นตอบ
“ก็ยุ่งเป็นปกติ”
“แล้วตกลงเย็นนี้ว่างมั๊ยล่ะครับ”
“คงไม่ได้แล้วล่ะ ลูกค้านัดทานข้าว”
ปรมินทร์เงียบไป เขานึกอยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ แต่แม้จะ....นึกอยู่แล้ว....แต่ชายหนุ่มก็อดที่จะใจสั่นไม่ได้
“เอาไว้ถ้าว่างแล้วพี่จะโทรนัดละกัน แค่นี้ก่อนนะ ติดสายลูกค้าอยู่”
เหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ ปรมินทร์รู้สึกจุกแน่นขึ้นมาอย่างเจ็บปวด วิศรุต ไม่มีเวลาให้คนที่เคยบอกว่ารักอย่างเขาเลยจริงๆ ชายหนุ่มนึกน้อยใจ หากว่าฝ่ายนั้นรู้ว่าเขาโดนพักงาน เขาจะได้รับคำปลอบใจหรือคำว่า ...สมน้ำหน้ากันนะ
ทางด้านวิศรุต หลังตัดสายคนรัก คนปัจจุบันทิ้งไป หนุ่มใหญ่ก็ไม่รอช้าที่หันมาสนทนากับ คนรักเก่า อย่างคนอารมณ์ดี
“เย็นนี้พี่วิชญ์ว่างหรือเปล่าครับ”อธิศรเอ่ยถาม เมื่อผ่านการสนทนาไปได้พักหนึ่ง คนโดนถามนิ่งคิดซักพัก ก่อนจะตอบออกไปด้วยคำตอบที่ทำให้คนถามผุดยิ้ม
“ว่างครับ อาร์ม มีอะไรหรืออยากไปไหนเหรอ”
“ก็ตอนแรกผมว่าจะรอพี่วิชญ์อยู่ที่บ้าน แต่คิดอีกที ผมว่าผมออกไปหาพี่วิชญ์แล้วเราไปดูหนังฟังเพลงกันดีกว่า”
“อาร์ม อยากไปเหรอครับ”
“คือ เราไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันนาน ผมคิดถึงบรรยากาศนั้นน่ะครับ หรือพี่วิชญ์ไม่อยากที่จะไปกับผมแล้ว”
“อาร์มก็รู้ว่าพี่คิดยังไงกับอาร์ม”
“แสดงว่าพี่วิชญ์ตกลง”
“อือหึ อาร์มอยากไปไหนบอกพี่ได้เลย พี่ก็อยากพักสมองเหมือนกัน ช่วงนี้มีเรื่องให้เครียดเยอะ”
“เหรอครับ งั้นก็ดีเลย งั้นเดี๋ยวผมไปหาพี่วิชญ์ที่ทำงานนะครับ”
“ไม่ต้องลำบากหรอก เดี๋ยวพี่ไปรับ แต่งตัวรอพี่ละกัน”
การนัดหมายจบลงด้วยความพึงใจทั้งสองฝ่าย ต่างจากใครอีกคนที่กำลังนั่งจมอยู่กับที่ อย่างกับคนที่ไม่มีแรงขยับไปไหน
ปรมินทร์ นั่งอยู่ที่เดิม นานจนฟ้ามืด ชายหนุ่มโทรกลับไปหาวิศรุตหลายรอบ หวังเพียงว่าฝ่ายนั้นจะมีเวลาให้ แม้เสี้ยวนาทีชายหนุ่มก็ดีใจหากว่าได้เจอหน้า ความรู้สึกเหงา สับสน ตีกันวุ่นวายอยู่ลึกๆภายในใจ แต่ทำไมหนอ ฝ่ายนั้นทำไมไม่ยอมรับสายเขาซักที
“ก็เขาบอกนัดทานข้าวกับลูกค้า เขาก็อาจจะยังทานไม่เสร็จก็ได้ แกก็อย่าไปโทรตามเขามากมายสิปักษ์”
อานนท์ให้เหตุผลเขาเมื่อเขาโทรไประบายความอึดอัดใจให้ฟัง
“เอางี้ วันนี้ฉันยอมเลิกนัดทั้งหมด ฉันจะไปหาแก อยู่กับแก หวังว่าแกคงจะดีขึ้น และหายฟุ้งซ่านได้นะ แกอยากไปไหน บอกฉัน ฉันจะพาแกไปทุกทีเลยเอา”
อานนท์เอ่ยตบท้าย เมื่อรู้สึกว่า อาการฟุ้งซ่านของเพื่อนคงไม่ดีขึ้น
“เราไม่ได้ดูหนังฟังเพลงกันนานเท่าไหร่แล้วอานนท์”ปรมินทร์เอ่ยถาม
“ก็ตั้งแต่แกรู้จักกับพี่วิชญ์นั่นแหละ”อานนท์ตอบ ไม่ได้อยากตัดพ้อนักหรอก แต่มันเป็นความจริงที่ต้องเอ่ย ปรมินทร์รักวิศรุตมากขนาดไหน มันเป็นสิ่งที่เขารู้ดี
“งั้นถ้าแกยกเลิกนัดของแกได้จริงๆ ฉันก็อยากที่จะไปเปิดหูเปิดตา แกสะดวกที่จะไปกับฉันใช่มั๊ย”
“สำหรับแก ฉันสะดวกอยู่แล้วล่ะ เจอกันที่ไหน จะให้ฉันไปรับ หรือต่างคนต่างไป”
“ต่างคนต่างไปดีกว่า เจอกันที่..........แล้วกัน”
“เออ เออ แล้วเจอกัน”อานนท์รับคำเมื่อปรมินทร์บอกสถานที่ สถานที่ ที่เขาคิดว่ามันจะคลายเครียดให้เพื่อนซี้
.
.
.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 11 กย.50
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 12-09-2007 12:09:50

และแล้วอดีตกับปัจจุบันก็พบกัน
สงครามย่อย ๆ ของคนสามคนก็ปะทุขึ้น ณ ห้างใหญ่ใจกลางเมือง  o3
(ล้อเล่นน่าาาาาา)

 :m28:
สงสัยอ่ะ
เรื่องมันดูรวบรัดเหมือนจะไม่มีอะไรมาก อาจจะมีหักมุมนิดหน่อย
อยากรู้อ่ะ คนแต่งวางโครงไว้กี่ตอนเนี่ย (มะต้องตอบก็ได้นะ แค่สงสัยเฉย ๆ)

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 12-09-2007 13:54:29

.............ไม่รักแล้วยื่อทำไมหั้ยเจ็บปวด............ :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: ronger ที่ 12-09-2007 18:27:45

โหย เรื่องนี้บีบคั้นสุดๆ
สงสารปักษ์เจงๆเลย o7
วิศรุตมานเลวววววววววววววววววววววว :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 12-09-2007 18:47:23

 :เฮ้อ: .... คนหลายใจกับชายโฉด เหมาะกันดีนะ  :m27:  :m27:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 12-09-2007 19:01:41

เข้มข้นทุกตอนจริง ๆ ตอนหน้าว่าจะสนุกกว่านี้อีกหลายเท่า

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 12-09-2007 19:25:09

 :impress:

ประเดี๋ยวต้องเจอกานแน่เรย

จะเกิดอะไรต่อไปเนี่ย

รออ่านต่อไปนะครับ

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 12-09-2007 20:31:39

 :a10:
อยากอ่านต่อๆๆๆ
มาลงเร็วๆนาคับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 12-09-2007 21:38:56

9อนหน้าท่าทางมีบาดเจ็บปางตายแฮะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: ~ScAreD:SAcreD~ ที่ 12-09-2007 21:44:35

โอ้ววว คู่นี้ ได้ข่าวมาว่า รักด้วยเลือด อิอิ

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ เลือดสาดกระจาย

ไฟร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :m1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Bboyseries ที่ 13-09-2007 03:25:03

มีของมาฝากแฟนๆ วิศรุต กะ ปรมินทร์ (อีกแล้ว)

http://www.antfly.net/pictures/070913024853489.jpg


ยังไงก็ช่วยจิ้มเข้าไปดูกันหน่อยนะครับ


ขอบคุณครับ

Boy

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 13-09-2007 10:27:05

หุหุหุหุ

มาช่วยเจ้าของเรื่องทำการขายครับ


(http://i136.photobucket.com/albums/q162/moopooh/violet/0709130248534899.jpg) (http://www.antfly.net/pictures/070913024853489.jpg)



อย่าลืม ช่วยอุดหนุนกันนะครับ

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: theera ที่ 13-09-2007 11:07:01

 o13 o1 o1

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 13-09-2007 11:52:31

 :impress: :impress: :impress:

อะครับสนุกดีครับผม แต่รู้สึกว่า ปักต์จะด้อยกว่า อาร์มไปหน่อยนะ

แบบนี้มะชอบเลยครับ อิอิ ปักต์ต้องเด่นกว่า อาร์มนะครับ อิอิ

แล้วจะรออ่านต่อไปนะครับผม เนื้อเรื่องอ่านแล้วชอบครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 13-09-2007 14:16:33

เข้ามาบอกว่าเห็นด้วยกะรีบนเคอะ
อิอิ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 14-09-2007 10:50:41

ตอนที่ 3
ภายในร้านอาหารกึ่งหรู อธิศรก้มหน้าก้มตาทานอาหารที่วิศรุตสั่งให้อย่างเอาใจคนสั่ง เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองฝ่ายนั้นเป็นระยะๆ ซึ่งทุกครั้งก็เจอแต่สายตาที่ถูกมองมาอย่างคนมีความสุขของคนมอง
“ไม่เห็นพี่วิชญ์ทานอะไรเลยครับ”
คนถูกมองถามเมื่อรู้สึกตึงหน้าท้องขึ้นมา
“พี่สั่งมาให้อาร์มทานนี่ครับ อีกอย่างอาร์มก็รู้ว่าพี่แพ้อาหารพวกนี้”
วิศรุตตอบยิ้มๆ อธิศรจึงเพิ่งสังเกตอาหารแต่ละอย่างที่เป็นของโปรดของเขา แต่เป็นของมีพิษสำหรับคนตรงข้ามจึงเอ่ยแย้งว่า
“พี่วิชญ์ไม่เห็นจำเป็นต้องสั่งอาหารรสจัดมาซะเต็มโต๊ะอย่างงี้เลยนี่ครับ”
“ก็พี่ยังจำได้นี่ว่าอาร์มชอบทาน”
หนุ่มใหญ่ตอบอย่างเอาใจ ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับอธิศรเขายังไมลืม แล้วยิ่งปรมินทร์ก็เป็นคนทานอาหารรสชาติเดียวกับเจ้าตัวยิ่งทำให้เขาลืมรสนิยมของเจ้าตัวในข้อนี้ลำบาก แรกๆทีคบกับปรมินทร์ชายหนุ่มก็มักที่จะเห็นปรมินทร์สั่งอาหารแบบนี้มาทาน แต่เขาไม่เคยคิดที่จะสั่งให้เลย ก็ในเมื่อเขาเกลียดอาหารพวกนี้แล้วเขาจะสั่งให้มันมารกตาให้พาลทานอย่างอื่นไม่ลงไปทำไม อีกอย่างปรมินทร์ก็ไม่ใช่อธิศร แม้ว่าครานั้นความรักของเขากับนายแบบหนุ่มจะร้างลา แต่เขาก็อยากที่จะเก็บความทรงจำดีๆบางอย่างไว้กับตัวเอง
ปรมินทร์เคยถามว่าทำไมเขาถึงไม่ชอบอาหารรสจัด ก็มันเคยทำให้เขาเกือบตายน่ะสิตอนสมัยเด็กๆ กับรสชาติที่เผ็ดร้อน เขายังจำได้ถึงอาการปวดท้องทุรนทุรายดั่งไส้จะขาดจนถูกหามเข้าโรงพยาบาลเมื่ออาเจียนออกมาเป็นเลือดจนตัวซีด
“อิ่มแล้วเหรอ ทานเยอะๆสิ เหลือเวลาตั้งเยอะ”
หนุ่มใหญ่เอ่ยต่อเมื่อเห็นคนตรงหน้ารวบช้อนส้อมไว้บนจาน
“ไม่เอาแล้วครับ เดี๋ยวอ้วนล่ะแย่เลย ว่าแต่พี่วิชญ์จะไม่ทานอะไรจริงๆเหรอครับ”
“ปกติพี่ก็ไม่ค่อยทานข้าวเย็นอยู่แล้ว ว่าแต่อาร์มเถอะ อิ่มจริงๆนะ”
อธิศรพยักหน้ายิ้มๆแทนคำตอบ สองคนจึงลุกออกจากร้านเมื่อจัดการเรื่องค่าอาหารเรียบร้อย โดยที่ต่างฝ่ายต่างไม่รู้เลยว่าการกระทำที่แสดงออกต่อกันด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุขนั้น มีสองสายตาได้มองเห็นทุกอริยาบท
“จะไปไหนน่ะปักษ์”
อานนท์เข้ารั้งตัวปรมินทร์เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวกำลังจะก้าวตามสองคนที่เดินคู่กันไปด้วยท่าทีสนิทสนม
“แกก็เห็นเหมือนที่ฉันเห็นนี่อานนท์”
ปรมินทร์ตอบอย่างขุ่นเคือง เขาอยากจะตามไปถาม......คนของตัวเอง...........ว่าไอ้ตี๋หน้าเด็กที่เดินคู่นั่นเป็น......ลูกค้า....อายุน้อยหรือยังไง
“แกจะตามพี่วิชญ์ไปเหรอ”อานนท์ถาม คนถูกถามพยักหน้าแทนคำตอบ แล้วก็ไม่รอที่จะตอบคำถามใดๆอีก สองขาก้าวพรวดตามจุดมุ่งหมายไปทันที อานนท์ไม่รอช้าที่จะวิ่งตาม แต่พอตามไปถึงก็ต้องใจเสียเมื่อเห็นปรมินทร์กระชากแขนวิศรุตไว้ซะแล้ว
“เฮ้ย ปักษ์ใจเย็นๆนี่มันในห้างนะแก”
คนใจเสียเข้ารั้งเพื่อน แต่โดนสะบัดออกด้วยสายตา ก่อนที่เจ้าของสายตาจะหันมามองหน้าคนที่ตนนึกโกรธและนึกน้อยใจอย่างเอาเรื่อง
“ปล่อยพี่ก่อนปักษ์ เดี๋ยวคนมอง”
วิศรุตแกะมือชายหนุ่มออก ผ่อนลมหายใจอย่างคนนึกเบื่อ ก่อนจะหันไปมองสบตาคนข้างตัวที่ตีสีหน้างงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“ไม่มีอะไรหรอกอาร์ม น้องที่ทำงานน่ะ”
หนุ่มใหญ่อธิบาย มันเป็นคำอธิบายที่ทำเอา...น้องที่ทำงาน....อึ้ง ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงกล้าเอ่ยประโยคที่กรีดใจเขาได้ แล้วเด็กหนุ่มอีกคนนั่นเป็นใครกัน
“ทำไมพนักงานบริษัทพี่วิชญ์ทักทายกันแรงจัง”
คนที่ปรมินทร์นึกสงสัยเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ พลางสู้สายตาที่โดนมองก่อนแล้วอย่างไม่สะท้าน
“ฉันไม่ไช่พนักงานบริษัทพี่วิชญ์”
คนถูกมองสถานะผิดๆตอบเสียงเข้ม มันเป็นน้ำเสียงที่คนกลางอย่างวิศรุตรู้ว่าคนพูดกำลังรู้สึกเช่นไร อาการขี้ระแวง น้อยใจ นิสัยผู้หญิง มันกำลังจะเกิดขึ้นนั่นเอง
“มีอะไรค่อยคุยกันปักษ์ หนังจะฉายแล้ว พี่รีบ”
หนุ่มใหญ่บอกปัด ก่อนจะทำทีหันไปชวนคนข้างกายเดินหนีให้พ้นจากตรงนี้ เพราะเชื่อว่าคงมีคนเริ่มมองแล้ว
“นี่พี่จะไปดูหนังเหรอ”
ปรมินทร์ถามเสียงดังขึ้นทันควัน พอๆกับที่อานนท์เข้ารั้งตัวอีกรอบเพื่อเตือนสติให้เจ้าตัวรับรู้ว่ากำลังยืนอยู่ในที่สาธารณะ และก็กำลังจะตกเป็นเป้าสายตา
“คนเริ่มมองแล้วล่ะพี่วิชญ์”
อธิศรเข้ากระซิบคนโดนถาม อานนท์มองภาพนั้นอย่างนึกรู้ทันว่าเกมนี้ใครมาเหนือใคร เด็กหนุ่มที่กระซิบวิศรุต คงมีอะไรมากว่าที่เห็น เขาไม่ได้ปล่อยให้ความโมโหบังตาอย่างปรมินทร์จนมองอะไรไม่ถี่ถ้วนก่อนโวยวาย
“ปักษ์ ฉันว่าเรากลับกันก่อนเถอะ มีอะไรค่อยเคลียร์กันวันหลัง”
ชายหนุ่มออกแรงดึงเพื่อนให้ถอยทัพก่อนที่อะไรๆจะบานปลาย แต่ทว่าคนโดนดึงไม่ถอนตัวเอาง่ายๆ
ปรมินทร์สะบัดมืออานนท์ออกพลางส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความคับแค้นใจไปยังวิศรุต ก่อนจะเอ่ยถาม
“ไหนพี่บอกพี่ไม่ว่างไงพี่วิชญ์”
“จะอะไรกันนักหนาหะปักษ์ ก็บอกแล้วไงมีอะไรค่อยคุยกันวันหลัง”
วิศรุตตอบอย่างไม่สะท้าน เพราะคนที่เขาแคร์ตอนนี้คืออธิศร นายแบบหนุ่มที่อาจมีหลายสายตารู้จัก และอาจกำลังจ้องมองอยู่ เขาจึงอยากที่จะพาเด็กหนุ่มไปให้พ้นจากจุดล่อแหลมที่จะโดนซุบซิบในวงการของเจ้าตัวนั้นโดยเร็ว
“วันหลัง วันหลัง พี่เคยมีเวลาให้ผมหรือไง”
ปรมินทร์ไล่ต้อนต่ออย่างคนหมดความอดทน อานนท์นึกขัดใจว่าทำไมเพื่อนไม่ยอมควบคุมอารมณ์ ยังไม่ทันรู้ว่าอะไรเป็นอะไรก็ดันโวยวายออกมา แล้วอย่างนี้จะไปเหลือค่าอะไรให้วิศรุตได้มองเห็นล่ะ
“ท่าทางเรื่องจะยาว ผมขอตัวก่อนนะพี่วิชญ์ แถวนี้น่าจะมีคนรู้จักผมอยู่บ้าง”
อธิศรเอ่ยออกมา หลังจากที่นึกประมวลสถานการณ์ ชายหนุ่มที่ออกอาการวีนแตกตรงหน้าคงจะเป็นคนที่ก้าวเข้ามาแทนที่เขา เฮอะ พี่วิชญ์นะพี่วิชญ์ ถ้าจะหาคนมาแทนที่เขาทำไมไม่หาคนที่มันใกล้เคียงเขานะ เกย์นิสัยผู้หญิงน่ารำคาญแบบนี้คบเข้าไปได้ยังไง หรือว่าไอ้เกย์ขี้วีนนี่มันจะเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหาพี่วิชญ์เอง ใช่สิ มันต้องเป็นอย่าง
นี้แน่ๆ อย่างพี่วิชญ์คงไม่แลตาคบใครสุ่มสี่สุ่มห้าแบบนี้แน่
“ดังมาจากไหน ถึงกลัวว่าใครจะรู้จัก”
ปรมินทร์ตวัดเสียงถาม ด้วยอารมณ์หึงที่มีเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงพาลไม่ชอบขี้หน้า...คนดัง...เอาดื้อๆ
อธิศรไม่โต้ตอบอะไรทั้งๆที่รู้ว่าโดนว่ากระทบเด็กหนุ่มเลือกที่จะแสร้งมองหน้าวิศรุตอย่างงๆ คนถูกมองเริ่มเอือมระอาในคำพูดหาเรื่องของปรมินทร์จนทนไม่ได้
“อยากคุยอยากเคลียร์อะไรก็ตามมา ทุกอย่างมันจะได้จบๆซะที”
หนุ่มใหญ่บอกกับคนหาเรื่องด้วยน้ำเสียงที่พยายามข่มอารมณ์ไม่พอใจ ก่อนจะเอ่ยขอตัวและขอโทษกับคนที่โดนหาเรื่องและมองหน้าเขางงๆ แล้วออกเดินนำไปเพื่อให้คนที่เขานึกไม่พอใจได้เดินตามเพื่อเคลียร์ข้อข้องใจ
ปรมินทร์มองอธิศรด้วยหางตาก่อนจะตามวิศรุตไป ลับหลังคนถูกมองหน้าแอบยิ้มเยาะที่มุมปากอย่างสมเพชคนมอง แต่ท่าทีดังกล่าวไม่พ้นสายตาอานนท์
“ยิ้มอะไร”คนมองเห็นท่าทียิ้มเยาะเอ่ยถาม
“สมเพชคนไง”อธิศรตอบตรงๆ วิศรุตไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วนี่ เขาจะแสร้งสีหน้าและคำพูดเพื่อเรียกคะแนนไปทำไม ข้างหน้าที่ยืนสบตาเขาอยู่ก็แค่เกย์ออฟฟิสรากหญ้าดีๆนี่เอง
“นายเป็นอะไรกับพี่วิศรุต”
อานนท์เอ่ยถามอย่างใจเย็น อธิศรมองหน้าคนถามแค่แวบก่อนจะตอบออกมาอย่างกวนโทสะ
“ไปถามพี่วิชญ์ดิ”
“มันต่างกันตรงไหนล่ะถ้านายจะตอบหรือพี่วิชญ์จะตอบ”อานนท์ไล่ต่อ
“ไม่ต่างหรอก แค่ผมไม่อยากเสียเวลาคุยกับคุณก็แค่นั้น”
ก่อนจะเดินจากไปเมื่อพูดจบ อธิศร มองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะยิ้มเหยียดออกมาในที่สุด
“ท่าทางชีวิตแกจะวุ่นวายหนักแล้วล่ะปักษ์”
คนถูกยิ้มเหยียดนึกเห็นใจเพื่อนขึ้นมาเมื่อนึกคาดการณ์อะไรไว้ล่วงหน้าจากแววตาของคนที่เดินหนีเมื่อครู่
“หวังว่าพี่วิชญ์คงจะไม่บอกเลิกแกหรอกนะ”
ชายหนุ่มเอ่ยต่อเมื่อมองตามทางที่เพื่อนซี้เดินตามวิศรุตไป
.
.
.
.
.
----------------------------------------------------------

หุหุหุหุ

ลงวันละนิด จิตแจ่มใส

ส่วนข้างล่าง เจ้าของเรื่องเขาฝากมาคร้าบบบบบบ

อ้างจาก: Bboyseries ที่ 13-09-2007 03:25:03  

มีของมาฝากแฟนๆ วิศรุต กะ ปรมินทร์ (อีกแล้ว)

http://www.antfly.net/pictures/070913024853489.jpg


ยังไงก็ช่วยจิ้มเข้าไปดูกันหน่อยนะครับ


ขอบคุณครับ

Boy

อย่าลืมไปจิ้มกันนะครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 14-09-2007 17:44:49

ปักษ์อ่า  เป็นแบบนี้ก็แพ้เค้าดิ  ฮ่วยย  :m29:

อ่านแล้วรำคาญอีพี่วิชญ์ ชิ

รออ่านต่อจ้าพูห์  :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 14-09-2007 19:27:09

เริ่มยกแรกก็จะแพ้แล้วหรอเนี่ย  o12

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 14-09-2007 19:32:04

ยอมแพ้ไปเถอะ คนแบบนี้ชนะไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก  :m19:  :m19:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 14-09-2007 19:51:33

 :impress:

มานจะเป็นยางไงต่อไปเนี่ย

รออ่านต่อไปครับ

 o15

ไปจิ้มมาให้แล้วน๊า.....

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 15-09-2007 00:15:42

 :serius2:
เปนเรื่องที่โหดร้ายมากกกกก

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 15-09-2007 18:02:00

 :impress: :impress: :impress:

พี่ปักต์ต้องไม่แพ้อาร์มมันนะครับ

เอาคืนให้สาสมไปเลย อิอิ

แล้วจะรอดูความพ่ายแพ้ของอาร์ม นะครับ

แล้วจะรออ่านครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 15-09-2007 22:03:45

ผู้ชายแบบนี้ปล่อยไปเหอะ ให้มันไปถูกหลอก ให้มันถูกเค้าทำร้ายซะ

แล้วให้มันตายไปคนเดียว อย่าไปยุ่งกับมันเลยคับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: alulugun ที่ 16-09-2007 20:15:17

งานนี้มีเปลือกทุเรียนปลิวๆแน่ๆ

 :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 17-09-2007 17:13:40

ปรมินทร์ตามวิศรุตไปยังลานจอดรถที่อยู่ชั้นใต้ดิน คนนำหน้าเลือกที่จะหาที่หลบมุมเพื่อเคลียร์เรื่องคาใจของคนเดินตาม
“อะ มีอะไรจะโวยวายจะบ้าดีเดือดก็ระบายออกมาให้หมด”
หนุ่มใหญ่เอ่ยขึ้นเมื่อแน่ใจว่าพ้นสายตาผู้คนแล้ว
“เด็กนั่นเป็นใคร”
ปรมินทร์ถามถึงคนที่ทำให้เขาข้องใจจนพาลที่จะหึง
“อธิศร”
วิศรุตตอบอย่างเสียไม่ได้
“เขาเป็นอะไรกับพี่”
“ถามทำไม”
“มันเป็นสิทธิที่ผมต้องรู้ไม่ใช่เหรอครับ”
“สิทธิอะไร”
“สิทธิในการเป็นแฟนพี่ไง”
“นิสัยแบบนี้ยังจะคิดว่าตัวเองจะยังมีสิทธิอยู่หรือไง”
“พี่พูดแบบนี้พี่หมายความว่าไง”
“ก็อย่างที่พูดนั่นแหละ คนไม่มีสติ ทำอะไรไม่รู้จักคิด พี่ไม่อยากที่จะยุ่งด้วยหรอกนะ”
“พี่วิชญ์ ทำไมพี่พูดกับผมแบบนี้”
“ก็มันจริงมั๊ยล่ะ ถ้าปักษ์ยังคิดว่าตัวเองเป็นแฟนพี่อยู่ ทำไมทำตัวไม่ให้เกียรติพี่บ้าง บอกตรงๆนะว่าที่ปักษ์ทำเมื่อกี้พี่รู้สึกไม่ดีเอามากๆ”
“แล้วที่พี่ทำ พี่คิดว่าผมรู้สึกดีนักหรือไง”
“ทำอะไร พี่ทำอะไร”
“ก็พี่ปฎิเสธที่จะออกมาเจอผม แต่พี่กลับมาทานข้าวหน้าระรื่นอยู่กับใครก็ไม่รู้ “
“แล้วไง เรื่องแค่นี้มันควรมั๊ยที่ปักษ์จะออกอาการวีนแตกกลางห้าง ให้ได้อับอายใครๆเค้า”
“ควรสิทำไมจะไม่ควร ที่แท้ที่พี่พยายามหลบหน้าผมมาตลอด เพราะสาเหตุนี้ใช่มั๊ย”
“คิดบ้าอะไรของนายเนี่ยปรมินทร์ เมื่อไหร่จะเลิกนิสัยจับผิดขี้ระแวงแบบนี้ซะที พี่ไม่ได้ทำงานแบบเช้าไปเย็นกลับอย่างนายนะที่จะเอาเวลามาเสียกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้”
“อ๋อ จะยังนั่งยันนอนยันงั้นสิ ว่านายอธิศรนั่นคือลูกค้าที่พี่บอกว่านัดทานข้าว”
“อาร์มจะเป็นอะไรก็ช่าง แต่รู้ไว้เถอะ ว่าเขาวางตัวได้ดีกว่านายเยอะ”
“อย่างงั้นน่ะนะดี ไปออฟมาจากไหนล่ะครับท่านผู้บริหาร ดูยังไง ไอ้นั่นมันก็เด็กขายชัดๆ”
“หยุดเลยนะปรมินทร์ อาร์มไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิด”
วิศรุตชี้หน้าตะคอกอย่างโมโหสุดขีดที่ปรมินทร์กล้ามองอธิศรไปในทางนั้น แถมถ้อยคำเมื่อครู่มันช่างดูถูกเขาอย่างร้ายกาจ หนุ่มใหญ่ไม่อยากจะเชื่อว่าปรมินทร์จะพาลได้ขนาดนี้
ปรมินทร์ปัดมือคนชี้หน้าออกอย่างโมโหสุดขีดเช่นกัน ทำไมล่ะ ทำไมเขาถึงแตะต้องไอ้หน้าอ่อนนั่นไม่ได้ ตกลงมันเป็นอะไรกับวิศรุตกันแน่
“ผมขอถามพี่อีกคำนะว่านายอธิศรนั่นเป็นอะไรกับพี่ พี่ถึงยอมโกหกผมเพื่อมาเจอมัน”
ชายหนุ่มถามเสียงสั่น ไม่ต่างอะไรกับร่างกายที่สั่นเทิ้มไปด้วยแรงโทสะ
“รับรองว่าซักวันนายได้รู้แน่ปรมินทร์ว่าอาร์มเป็นอะไรกับพี่”
วิศรุตทำใจเย็นตอบ ก่อนจะเบี่ยงตัวเพื่อเลี่ยงเดินหนี
“พี่จะไปไหน คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ”
ปรมินทร์รีบคว้าแขนหนุ่มใหญ่รั้งไว้ ก่อนจะตกใจเมื่อร่างทั้งร่างโดนเจ้าของแขนที่ออกแรงดึงผลักกลับสุดแรงจนเซถลาล้มคมำลงกับพื้น
“จำไว้ อย่ามาทำนิสัยเป็นเจ้าของกับพี่แบบนี้ หากนายอยากให้พี่มองเห็นค่านายอยู่”
คนผลักชี้หน้าบอกกำกับก่อนจะปัดไม้ปัดมือเดินหนีไปโดยไม่สนใจว่าคนข้างหลังกำลังนั่งอึ้งอย่างคนที่รับสถานการณ์ไม่ทัน มารู้ตัวอีกทีก็เมื่อรู้สึกเจ็บแปลบที่นิ้วนางของมือข้างขวาจึงได้ยกขึ้นมาดู
เลือดสีสดใหลเป็นทางย้อยจากปากแผลบนปลายสุดของนิ้วยาว มันคงจะโดนของมีคมอะไรซักอย่างที่เจ้าตัวไม่ใส่ใจที่จะหาสาเหตุ เพราะความเจ็บจากแผลตอนนี้มันเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บร้าวในใจ น้ำตาที่เอ่อล้นขอบตาตั้งแต่ต้นจึงพาลรินไหลออกมาอาบสองแก้ม
“อยู่ดีไม่ว่าดีนะคนเรา”
หนึ่งเสียงเอ่ยขึ้นเมื่อคนร้องให้พยายามยันกายลุกยืน ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองคนพูด เมื่อเห็นชัดว่าเป็นใคร ทำได้แค่เอ่ยครางชื่อเจ้าตัวออกมาเบาๆ
“อธิศร!!!”
.
.
.
“อือหึ ผมอธิศร เด็กขายจากบาร์ไหนดีล่ะ”
คนถูกเรียกชื่อย้อนกลับในสิ่งที่ได้ยินจากการสนทนาเมื่อครู่ เด็กหนุ่มมองต่ำลงที่มือของคนตรงหน้าที่เจ้าตัวพยายามซ่อนไว้ด้านหลัง
“ไม่น่าเชื่อนะว่าพี่วิชญ์จะรุนแรงได้ขนาดนี้ เฮ้อ คบกับเขาตั้งหลายปี ผมไม่เคยได้เลือดเลยซักหยด”
คนมองต่ำบอกกลายๆ คล้ายๆอวดว่าเขากับ..คนรุนแรง...มีสัมพันธ์กับตัวเองมาก่อนนานแค่ไหน
“นายเป็นอะไรกับพี่วิชญ์”
ปรมินทร์ฝีนใจถามเสียงนิ่ง ก้อนสะอื้นมันหลุดหายลงไปในลำคอตั้งแต่เจอหน้าเด็กหนุ่มแล้ว
“อยากรู้จริงๆเหรอ”
อธิศรตอบยิ้มๆ ยิ้มที่ไม่แสดงออกถึงการเป็นมิตร
“ถ้าไม่ได้อยากรู้ฉันจะถามนายหาพระแสงอะไรล่ะ”
ปรมินทร์ตอบกลับอยากหมดความอดทน ทำไมทั้งวิศรุตและอธิศรต้องยียวนกับเขานัก
“จริงๆผมก็อยากจะบอกคุณหรอกนะว่าผมกับพี่วิชญ์เป็นอะไรกัน แต่รอให้ผมแน่ใจอะไรๆก่อนแล้วผมจะบอกคุณ”
“แน่ใจอะไร”
“ก็แน่ใจว่าพี่วิชญ์ไม่ได้ลืมผมน่ะสิ ไม่ว่าจะมีใครวิ่งเข้าหาเขาอย่างคนบ้าคลั่งก็ตาม”
“นี่นายหมายความว่ายังไง นายนอธิศร”
“เรียกผมอาร์มก็ได้ครับ ท่าทางเราจะได้เจอกันยาว”
“ฉันไม่สนิทใจจะเรียกนายได้อย่างคนสนิทหรอกนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจว่าตอนนี้คุณคงกำลังหึงพี่วิชญ์อยู่”
“นั่นมันไม่เกี่ยวกับนาย”
“ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะ ในเมื่อผมเป็นต้นเหตุ”
“ต้นเหตุอะไร อย่างนายมันก็แค่ของฉาบฉวย นึกเหรอว่าพี่วิชญ์จะคบกับเด็กอย่างนาย”
“เฮ้อ น่าสมเพชจัง ไม่รู้อะไรคุณก็อย่าเพิ่งดูถูกคนอื่นซิครับ คุณปรมินทร์ จะบอกให้นะครับ ว่าคนที่พี่วิชญ์จะไม่คบเดียวมีลักษณะยังไง”
“ทำยังกะนายรู้จักพี่วิชญ์ดีนักเชียว”
“จะให้ผมสาธยายมุมไหนของพี่วิชญ์ให้คุณฟังดีล่ะครับ ความใหญ่ ความยาว หรือว่าลีลาท่าทาง”
ปรมินทร์ถึงกับหน้าร้อนต่อปากต่อคำไม่ถูกเมื่ออธิศรเอ่ยมาทางนี้ ชายหนุ่มเผลอนึกจินตนาการไปต่างๆนาๆ ถึงภาพที่คนพูดสาธยาย ไม่สิ อธิศรคงไม่ได้สัมผัสกับวิศรุตขนาดนั้น
“ผั๊วะ”
เสียงฝ่ามือ เปื้อนเลือด ฟาดเข้ากระทบใบหน้าอธิศรจนเด็กหนุ่มหน้าหันไปตามแรงฟาด
“นายมันโรคจิต”
ปรมินทร์เอ่ยตามหลังเมื่อเห็นคนโดนฝ่ามือตัวเองเริ่มมีรอยนิ้วมือแดงตามใบหน้า คนโดนฝ่ามือยกมือลูบหน้าตัวเองช้าๆ กัดกรามแน่น ข่มอารมณ์โมโหที่กำลังจะปะทุ แต่ดูเหมือนจะข่มยากเต็มที ยิ่งรู้สึกถึง เลือดจากมือคนฟาดฝ่ามือ เปรอะอยู่บนใบหน้าก็ยิ่งเพิ่มอารมณืโกรธให้ถึงจุดเดือด
“ถือว่าฉันสั่งสอนเด็กแล้วกัน”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้นอีกก่อนที่จะเบี่ยงตัวทำท่าจะเดินหนี แต่แล้วก็ต้องตกใจปนเจ็บปวดเมื่ออธิศรรีบคว้ามือข้างที่เจ็บขึ้นมาบีบสุดแรง ชายหนุ่มร้องโอ้ยเสียงดังเมื่อคนบีบใช้นิ้วมือจิกที่แผล
“จำความเจ็บครั้งนี้ไว้นะ ต่อไปมึงจะเจ็บกว่านี้หลายเท่า เล่นกะใครไม่เล่น มาเล่นกับคนอย่างกู”
คนจิกปากแผลขู่อย่างหยาบคาย ปรมินทร์มองสบตาท้าทาย แม้จะเจ็บจนน้ำตาคลอ ก่อนจะรีบใช้มือข้างที่ว่างมากุมปิดปากแผลเพื่อห้ามเลือดเมื่อมือนั่นเป็นอิสระ
“โธ่เอ้ย นึกว่าจะแน่”
อิศรเอ่ยเยาะหยันเมื่อสะบัดมือคนเจ็บออกแล้ว ปรมินทร์มัวแต่ห้ามเลือดให้แผลที่เริ่มฉีกขาดมากกว่าเดิม จึงไม่ได้สนใจว่าคนยิ้มหยันเดินหนีไปตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งใกล้เข้ามา จึงหันไปมอง จึงรู้ว่าเป็น รปภ ห้าง
“ผมไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก”
ชายหนุ่มบอกเมื่อโดนถามไถ่อาการ ก่อนจะพามือโชกเลือดตัวเองเดินแกมวิ่งไปทางห้องน้ำ
“ปักษ์”
วิศรุตเอ่ยทักเมื่อเกือบจะชนเข้ากับร่างคนที่เดินก้มหน้ากุมมือผ่านหน้าระหว่างประตูทางเข้าห้องน้ำ เจ้าของชื่อ หยุดมองคนเรียกแค่แวบ ก่อนจะเดินผ่านเข้าไปจัดการล้างคราบเลือดบนอ่างล้างมือท่ามกลางสายตาคนมอง หนึ่งในนั้นมีวิศรุตรวมอยู่ด้วย หนุ่มใหญ่สับสนลังเลชั่วขณะ ทำท่าว่าจะเดินเข้าไปดูอาการแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีคนเข้าไปดูก่อน
“เป็นอะไรมาครับคุณ แผลลึกนะครับเนี่ย”
ปรมินทร์เงยหน้ามองคนถาม เป็นชายวัยน่าจะใกล้เคียงวิศรุต ชายหนุ่มไม่ตอบคำถาม แต่มองเลยไปยังคนของตัวเองที่มัวแต่ยืนนิ่ง ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินหนีออกไปอย่างคนสีหน้าไร้ความรู้สึก คนมองตามแทบเข่าอ่อน เขาเป็นขนาดนี้ ฝ่ายนั้นยังเฉยได้อย่างร้ายกาจ
“ท่าทางเลือดไหลไม่หยุดเลย อย่างนี้คงต้องเย็บแล้วนะครับ”
พลเมืองดีเอ่ยต่อ ปรมินทร์จึงหันมาสนใจเจ้าตัว แต่ก็ใช่ว่าชายหนุ่มจะซาบซึ้งใจ จากสายตาวิศรุตเมื่อครู่ทำให้ชายหนุ่มนึกพาลได้อย่างไม่เลือกหน้า
“แค่นี้ไม่ตายหรอก ไม่ต้องมายุ่งกับผม ขอบคุณที่แนะนำ”
พูดจบคนพาลก็ควักผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กของตัวเองกุมบาดแผลเดินออกจากห้องน้ำอย่างไม่สนใจใคร แน่ล่ะ คนที่เขากำลังสนใจ คงกำลังไปไหนได้ไม่ใกลหรอก
ภาพที่วิศรุตกำลังยื่นผ้าผืนเล็กให้อธิศรอยู่ไม่ใกลสายตา ทำให้คนมองเห็นแทบล้มทั้งยืน แต่พยายามพยุงสติตัวเองไว้ รวบรวมความกล้าตรงดิ่งเดินเข้าไปหา แต่
“หยุดเลยนะปักษ์ ไปกลับกับบ้านกะฉันเดี๋ยวนี้”
อานนท์นั่นเองที่เข้าห้ามกองทัพอารมณ์เดือด ปรมินทร์สบัดแขนให้หลุดจากการโดนรั้ง แต่ไม่เป็นผล เมื่อคนรั้งออกแรงดึงลากไปทางอื่น
“ปล่อยฉันนะอานนท์ แกจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉัน”
คนโดนลากระเบิดเสียงออกมา อานนท์แม้จะอายแสนอาย แต่ก็ฝืนใจลากเพื่อนที่วีนเอาเรื่องไปยังที่ลับตาคนจนได้
“ปักษ์นี่”
วิศรุตได้ยินเสียงร้องเมื่อครู่หันไปมอง เห็นหลังไวไวว่าเป็นคนคุ้นตา จึงคิดจะเดินตามไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ปรมินทร์บ้าอะไรขึ้นมาอีก แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นชายหนุ่มที่เข้าไปดูปรมินทร์ตรงอ่างล้างมือเดินออกมาดูและมองตามทางที่ปรมินทร์โดนลากไป
“ไปล้างหน้าล้างตาเถอะอาร์ม หนังจะฉายแล้ว”
หนุ่มใหญ่เปลี่ยนใจหันมาคุยกับคนข้างตัว เขายังไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับอธิศร แต่เห็นรอยนิ้วบนหน้าก็รู้ชัดว่าอธิศรคงโดนใครทำร้ายมา แต่ใครทำล่ะ หรือว่าจะเป็นปรมินทร์ ไม่สิ ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาคงรับไม่ได้แน่ๆ หนุ่มใหญ่มัวแต่คิดถึงสาเหตุรอยนิ้วบนใบหน้าอดีตคนรักจนลืมนึกถึงหยดเลือดที่ออกมาจากปากแผลคนรักคนปัจจุบัน
.
.
.
.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 17-09-2007 18:22:48

ปล่อยเขาไปเถอะ อย่าเจ็บไปมากกว่านี้อีกเลย  :a6:  :a6:  :a6:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 17-09-2007 18:36:23

แบบนี้มันต้องแก้แค้นแสบๆ  อย่าไปโวยวายละ
คุมสติไว้ เด๋วดีเอง คิกๆ
เอามันให้แสบกันอิพี่วิชญ์แล้วก็อิตาอาร์มนั่นแหละ
จะได้เข้ากับชื่อเรื่อง

รออ่านต่อหมูพูห์  :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 17-09-2007 19:48:02

คอยหาวิธีแก้แค้นเอาดีกว่า เหอๆ -.-

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 18-09-2007 00:12:31

แบบนี้ต้องปล่อยให้โง่โดนหลอกไปซะเลย แล้วค่อยจัดการทั้งคู่ (ตายและออกแนวจิตป่าวเนี่ย)

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 18-09-2007 00:48:52

 :impress: :impress: :impress:

อ่านแล้วใจเสียยังไงๆก็มะรู้

ปักต์อ่อนแอขี้โวยวายเกินไป

สมควรแล้วละที่จะโดนแบบนี้

ทำไรไม่มีสมอง เบื่อจังคนแบบนี้

คราวหน้าอาร์ม เอาให้ตายไปเลยนะ อิอิ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 18-09-2007 18:40:39

ตอนที่ 4

อานนท์จับปรมินทร์ยัดใส่ในรถเจ้าตัวจนได้ ก่อนจะคะยั้ยคะยอเอากุญแจเจ้าของรถมาเพื่อจะขับไปส่งเจ้าตัวเพื่อพาไปสงบสติอารมณ์ที่บ้านแต่เจ้าตัวไม่ไห้ แถมยังโวยลั่นทั้งน้ำตา
“แกลากฉันมาทำไมอานนท์ ทำไมแกไม่ไห้ฉันไปจัดการพวกมัน”
“จัดการ จัดการยังไง แกมีสติหน่อยสิ แกเป็นอะไรไป แกกำลังจะเป็นบ้าเหรอปักษ์ ทำไมไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ตัวเอง ดูสภาพตัวแกซิน่ะ ได้เลือดได้แผล แถมร้องให้จนตาบวมอีก เพื่ออะไร แกเป็นแบบนี้เท่ากับแกฆ่าตัวตายชัดๆเลยนะ พี่วิชญ์เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว แกจะทำให้เขาสมเพชแกหรือไง”
คนโดนโวยใส่เป็นชุด ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจเพื่อน แต่นี่มันที่สาธารณะ ปรมินทร์ทำให้เขาแทบแทรกแผ่นดินเพราะอายในเหตุการณ์เมื่อครู่
“แกพูดแกก็พูดได้อานนท์ แกไม่ได้เป็นฉันแกไม่รู้หรอก ว่าสิ่งที่พี่วิชญ์ทำกับฉันมันทำให้ฉันเจ็บขนาดไหน นี่แกเห็นมั๊ยนี่ว่ามันคืออะไร แผลนี้เขาเป็นคนทำฉันชัดๆ แล้วที่มันฉีกขาดขนาดนี้เพราะใครแกรู้มั๊ย เพราะไอ้เด็กนั่น เด็กที่พี่วิชญ์ยืนเอาอกเอาใจยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ เลือดฉันไหลเป็นทางจะถามฉันซักคำว่าเป็นอะไรมาพี่วิชญ์ก็ไม่ถาม แต่ไอ้เด็กนั่น มันเป็นอะไรกับพี่วิชญ์กันแน่ ฉันอยากรู้ ฉันอยากรู้ อานนท์ฉันอยากรู้”
ร่างทั้งร่างทรุดลงร้องให้ฟูมฟายกับพื้นเมื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใจจนหมด อานนท์เห็นสภาพเพื่อนแล้วอดสังเวชไม่ได้ นี่หรือเปล่าที่เขาเรีกกันว่าพิษรัก ปรมินทร์คนเก่าหายไปไหน คนที่เคยมั่นใจเฮไหนเฮนั่นกับเขา อยู่ไหนกัน
“ปักษ์ ฟังฉันนะ วันนี้ฉันว่าแกกลับไปสงบสติอารมณ์ที่บ้านแกก่อนนะ ใจเย็นๆ นะเชื่อฉัน”
ชายหนุ่มนั่งลงปลอบเพื่อนที่สะอื้นจนตัวโยน ก่อนจะสะเทือนใจในคำพูดที่ได้ยิน
“อานนท์ แกคิดว่าพี่วิชญ์จะเกลียดฉันมั๊ย พี่วิชญ์จะเลิกรักฉันมั๊ย ฉันยังไม่อยากเลิกกับเขานะอานนท์ ฉันรักพี่วิชญ์ ฉันรักพี่วิชญ์”
“อย่าเพิ่งคิดไปไกลขนาดนั้นเลยนะปักษ์ เอาเป็นว่าวันนี้แกกลับบ้านไปก่อน พรุ่งนี้แกอาจจะใจเย็นลง อย่างที่บอกพี่วิชญ์เขาเป็นผู้ใหญ่แล้วพูดกับเขาต้องมีเหตุผลไม่ใช่ใช้อารมณ์ นะวันนี้กลับบ้านก่อน”
ปรมินทร์หยุดสะอื้น นึกทวนเหตุการณ์ที่ตัวเองทำวันนี้ ก่อนจะปาดน้ำตาลวกๆอย่างคนมีความหวัง ใช่สิ เขาต้องมีเหตุผล เขาต้องใจเย็น เขาต้องทำให้วิศรุตกลับมาสนใจเขาดังเดิม ดังคืนนั้น คืนที่เขาเคยได้ใจหนุ่มใหญ่มา
.
.
.
.
เสียงครางของความกระสันต์ของร่างสองร่างที่กอดกายกันอยู่บนเตียงกว้างดังประสานกันลั่นห้องเมื่อต่างฝ่ายต่างบรรเลงเพลงรักกันอย่างถึงรสถึงชาติ
“พี่วิชญ์ยังรักผมอยู่หรือเปล่าครับ”
อธิศรกระซิบกระซาบถามคนที่กอดรัดกายที่เปลือยเปล่าของเขาด้วยน้ำเสียงกระเส่า ไม่ต่างจากคนโดนถามที่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเช่นเดียวกัน
“รักซิครับ อาร์มทำให้พี่มีความสุขมากเลยรู้มั๊ย”
“อย่างงั้นเลยเหรอครับ”
“ครับ พี่ไม่มีความสุขอย่างนี้มานานแล้ว”
“ผมก็เหมือนกันครับ พี่วิชญ์ยังคงเก่งเหมือนเดิม ผมรักพี่วิชย์ครับ”
บทสนทนาขาดหายไปเมื่อต่างฝ่ายต่างบดขยี้ริมฝีปากเข้าหากันและกันอย่างเร่าร้อน ก่อนที่เพลงรักจะบรรเลงไปอย่างที่มันควรจะเป็น
.
.
.
.
.
.
ปรมินทร์นอนกระสับกระส่าย หลายครั้งที่ชายหนุ่มถึงกับใช้มือก่ายหน้าผาก ผุดลุกผุดนั่ง อย่างคนที่จิตใจไม่อยู่กับตัว หัวใจมันอยากรู้ว่าตอนนี้คนที่ตัวเองคิดจะขอโทษกำลังทำอะไรอยู่
วิศรุตจะกำลังคิดถึงเขาอยู่หรือเปล่านะ คิดสิ วิศรุตคงต้องกำลังนั่งคิดนอนคิดถึงเหตุการณ์วันนี้อยู่แน่ๆ ป่านนี้จะนอนหลับหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขานี่นะ ไม่น่าทำตัวไร้เหตุผลเลย ถ้าเขามีเหตุผลมากกว่านี้วิศรุตก็คงจะไม่พูดจาทำร้ายจิตใจเขาแน่ๆ และก็คงจะไม่เฉยชากับเขาแบบนี้ นายอธิศรนั่นก็อาจจะเป็นแค่เด็กที่วิศรุตอาจจะคบแค่ฉาบฉวย เขาไม่น่าลดค่าตัวเองไปใส่ใจกับมันเลยให้ตายสิ
คนคิดได้ค่อยๆเบาใจ ก่อนจะยอมให้ร่างกายหลับลงไปอย่างอ่อนเพลีย คิดว่าพรุ่งนี้อะไรๆคงจะดีขึ้น หากเขาจะทำตัวเป็นคนที่ไม่ขี้วีนอย่างเช่นเมื่อช่วงเย็น
เสียงโทรศัพท์มือถือที่เปิดทิ้งเอาไว้ ดังขึ้นในขณะที่หลับลงได้ไม่ทันไร ชายหนุ่มงัวเงียขึ้นมาเอื้อมมือหยิบมาดู อาการงีบง่วงหายเป็นปลิดทิ้งเมื่อหน้าจอเรืองแสงที่สว่างวาบในความมืดโชว์ชื่อคนที่โทรเข้ามาแผ่หรา
“พี่วิชญ์โทรมา”
ปรมินทร์ครางออกมาอย่างไม่อยากจะเชื่อ รอยยิ้มกว้างผุดเต็มใบหน้าชายหนุ่ม ฝ่ายนั้นคงคิดได้ว่าทำผิดอะไรกับเขาไว้แล้วซินะ นี่คงจะโทรมาขอโทษล่ะสิ
“สวัสดีครับพี่วิชญ์”
คนยิ้มกว้างกรอกเสียงใสไปตามสายเมื่อกดรับสัญญาณ ปลายสายเงียบไปอึดใจก่อนจะตามมาด้วยเสียงตะกุกตะกัก
“พี่วิชญ์ครับ”
คนทักทักใหม่ก่อนที่รอยยิ้มจะเริ่มจางลง แล้วเปลี่ยนเป็นหุบลงในที่สุด เมื่อได้ยินเสียงปลายสายชัดขึ้นมาเรื่อยๆ มันไม่ใช่เสียงทักที่หวังจะได้ยิน แต่มันเป็นเสียงครางกระเส่าของคนสองคน และเสียงซี้ดส์ปากที่ต่างฝ่ายต่างร้องเรียกชื่อกันระงมระหว่าง
“พี่วิชญ์ เร่งอีกครับ ซี๊ดดดส์ ผม เสียวจังครับ พี่วิชญ์เสียวมั๊ยครับ”
“ครับ อาร์ม ซี๊ดดส์ พี่เสียวครับ อาวววว์ พี่รักอาร์มจัง”
“ผมก็รักพี่ครับ พี่วิชญ์ ซี๊ดดดดดดส์ พี่วิชญ์ สุดยอดเลยครับโอ้ยยย ผมจะเสร็จแล้วครับ”
..
..
..

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 18-09-2007 18:50:18

เหอ ๆ  ร้ายกาจจริง ๆ  o12

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 18-09-2007 18:52:28

โหยยย  อาร์มแกล้งอะดิ  ตบมานนนนนนนน :angry2:
คนแบบนี้มันไม่น่าที่จะรักแล้วนะ  หยุดรักเหอะ

รออ่านต่อน้า   หมูพูห์  :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 18-09-2007 18:56:20

อธิศร นายร้ายมากกกกกกกกกกกกกกกกก  :try2:  :try2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 20-09-2007 18:22:31

..
..
ปรมินทร์ตัวชาวูบ หน้าร้อนผ่าว ก้อนสะอี้นไหลรื้นขึ้นจุกหน้าอก ชายหนุ่มเม้มริมฝีปากแน่น ถ้อยคำสนทนาที่ปนมากับเสียงครางกระเส่า และเสียงกระแทกกระทั้นเนื้อกายใส่เนื้อกายทำเอาหัวใจเต้นรัวสั่นอย่างยากที่จะคุมอยู่ ชายหนุ่มฟาดโทรศัพท์เปรี้ยงใส่ฝาผนังห้องจนชิ้นส่วนแตกกระจุย ก่อนจะฟูมฟายร้องให้ออกมาอย่างบ้าคลั่ง โคมไฟหัวเตียง นาฬิกาปลุก หรืออะไรก็ตามที่ใกล้มือถูกจับเหวี่ยงโยนกระแทกพี้น ฝาผนังอย่างคนเสียสติ ปากก็พร่ำเพ้อออกมาปนสะอื้น
“พี่วิชญ์ ทำไมพี่ทำกับผมได้ ทำไมพี่ทำกับผมแบนี้ ทำไม “
อาการบ้าคลั่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆเมื่อคนคลั่งนึกถึงเสียงสนทนาเมื่อครู่ของคนสองคนที่คงกำลังเสพสวาทกันอย่างสุขสมก่อนที่อาการจะชงักลงเมื่อฝ่าเท้าเหยียบเข้ากับเศษแก้วเศษกระจกที่แตกเกลื่อนห้อง
ด้านนอกเสียงเคาะประตูห้องดังรัวติดกันยาว แต่คนในห้องไม่มีสติที่จะรับรู้หรือมีแรงที่จะพยุงตัวเองไปเปิดได้ เมื่อร่างทั้งร่างเริ่มชักกระตุกก่อนสติจะดับวูบลงไปในที่สุดพร้อมๆกับเลือดที่ใหลโชกเต็มฝ่าเท้า
.
.
.
.
.
“อาวว์ ผมมีความสุขที่สุดเลยครับพี่วิชญ์”
อธิศรนอนแผ่หราโชว์กายเปล่าเปลือยเมื่อบทรักร้อนแรงได้ผ่านพ้นไปอย่างสุขสม เด็กหนุ่มลอบยิ้มขณะคนข้างตัวหลับตาเพื่อไล่ความเพลีย วิศรุตมัวแต่ถาโถมโรมรันหลับหูหลับตากระแทกกระทั้นเนื้อกายใส่เขาจนไม่รู้ว่าเขาแอบทำสิ่งใดลงไปขณะที่เสียงครางกระสันต์กำลังได้ที่ ป่านนี้ปรมินทร์คงกำลังเจ็บปวดทุรนทุรายแล้วสินะ สาแก่ใจจริงๆ
.
.
.
.
อานนท์รุดเข้าเยี่ยมปรมินทร์ที่ถูกนำตัวเข้าโรงพยาบาลกลางดึก ชายหนุ่มรับรู้อาการจากหมอว่าเจ้าตัวเกิดอาการเครียดหนักจนถึงขั้นช็อคหมดสติ จากผลการตรวจร่างกายทุกอย่างโดยรวมปกติดีเว้นเสียแต่บาดแผลที่เกิดจากรอยบาดจากของมีคมที่ฝ่าเท้า และรอยปริแยกของแผลเก่าที่นิ้วมือ สิ่งที่น่าเป็นห่วงที่สุดคือสภาพจิตใจที่อ่อนแอของเจ้าตัว
“เกิดอะไรขึ้นปักษ์”
คนรุดเยี่ยมเอ่ยถาม เมื่อเห็นคนนอนบนเตียงลืมตาได้สติขึ้นมาแล้ว
“อานนท์ พี่วิชญ์ พี่วิชญ์”
ปรมินทร์ทำท่าจะฟูมฟายเมื่อเห็นหน้าเพื่อน ชายหนุ่มพยายามจะผุดนั่ง แต่ลำบากที่เข็มน้ำเกลือที่ทิ่มอยู่หลังมือ อานนท์เลยเอ่ยห้าม แต่เจ้าตัวไม่ฟัง รั้นที่จะลุกนั่ง คนห้ามจึงปล่อยเลยตามเลย ก่อนจะยืนรับฟังถ้อยคำที่คนรั้นระบายออกมาทั้งน้ำตาพลางฟูมฟาย คล้ายๆจะคลั่งขึ้นอีกรอบ
“ปักษ์ ฟังฉันนะ แกใจเย็นๆ ที่แกเป็นแบบนี้เพราะแกควบคุมตัวเองไม่อยู่นะ แกต้องเข้มแข็งสิ”
คนเห็นอาการตรงเข้าปลอบ ยอมรับว่าสะเทือนใจกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ปรมินทร์ก็น่าที่จะเข้มแข็งกว่านี้
“แกจะให้ฉันเย็นยังไงไหว สองคนนั่นไม่ได้นอนด้วยกันอย่างเดียว พวกมันยังบอกรักกันให้ฉันได้ยินอีก ฉันจะไปดูพวกมันอานนท์ ฉันอยากเห็นหน้าพวกมัน”
ปรมินทร์โวยวายพลางทำท่าจะลุกขึ้นจากเตียงจริงๆ อานนท์จึงรีบเข้ารั้งตัวไว้ แต่ก็โดนสะบัดออก ชายหนุ่มจึงตวาด
“แกบ้าไปแล้วเหรอปักษ์ สภาพแกตอนนี้ดูได้ที่ไหน เข็มน้ำเกลือก็ทิ่มมืออยู่ แล้วฝ่าเท้าแกเป็นแผลเหวอะขนาดนี้แกจะไปไหนได้ยังไง”
“ถึงเดินไม่ได้ฉันก็จะคลานไปอานนท์ พี่วิชญ์ทำกับฉันขนาดนี้ ฉันต้องเคลียร์กับเขาให้รู้เรื่อง”
“เคลียร์ยังไง แกรู้เหรอว่าสองคนนั่น เขา เอ่อ นอนด้วยกันอยู่ที่ไหน”
“บ้านพี่วิชญ์ไง ฉันคิดว่าพวกมันต้องอยู่กันที่นั่นวันนี้เป็นไงเป็นกันสิ ฉันจะต้องเคลียร์กับพี่วิชญ์ให้รู้เรื่อง”
“เลิกคิดบ้าๆ แล้วก็นอนพักผ่อนซะปักษ์ ฉันไม่ยอมให้แกไปไหนทั้งนั้น “
“แกห้ามฉันไม่ได้หรอกอานนท์ ยังไงคืนนี้ฉันต้องไปเคลียร์กับพี่วิชญ์ให้ได้”
“ฉันไม่ต้องออกแรงห้ามแกหรอก สภาพแกตอนนี้ แกไปไหนไม่ได้หรอก”
ปรมินทร์ก้มมองสำรวจสภาพตัวเอง นึกสมเพชปนเจ็บปวดกับร่างกายที่ต้องมานอนให้หมอทิ่มเข็มน้ำเกลือ ชายหนุ่มใช้มือข้างที่ว่างปาดน้ำตาลวกๆ สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด ก่อนจะยอมนอนราบลงกับเตียง แต่ก็ไม่ลืมที่จะถามเพื่อนสนิทที่ยืนมองอยู่เมื่อสายตาเหลือบเห็นอะไรบางอย่างที่โผล่ออกมานอกกระเป๋ากางเกงด้านหน้าของเจ้าตัว
“คืนนี้แกจะนอนเป็นเพื่อนฉันมั๊ยอานนท์”
“ก็ต้องนอนสิ แกเป็นอย่างนี้ ฉันจะกล้าไปไหน”
คนโดนถามตอบพลางเดินเข้าไปใกล้คนถาม หวังจะขยับสายน้ำเกลือให่เข้าที่ แต่ต้องชงักเมื่อโดนถามใหม่
“แกจอดรถไว้ไหน”
“หน้าตึกแกถามทำไม”
“ก็แค่อยากรู้เผื่อพรุ่งนี้ฉันจะติดรถแกกลับบ้าน”
“แล้วไง”
“อ้าว ก็ฉันจะได้รู้ไงว่าฉันจะต้องเดินไปไหนยังไง แกก็เห็นนี่ว่าเท้าฉันเป็นยังไง”
“ไม่เห็นจะเกี่ยวเลย โรงพยาบาลที่นี่เขาคงไม่ปล่อยให้คนป่วยเดินกระโผกกระเผกไปขึ้นรถเองหรอก”
“ฉันเองก็คงไม่อยู่รอให้เขาเข็นฉันขึ้นรถหรอกอานนท์”
สิ้นคำ ปรมินทร์กัดฟันแน่น ตัดสินใจกระชากเข็มน้ำเกลือออกจากมือจนเลือดพุ่ง ชายหนุ่มร้องโอ้ยเมื่อพ้นพันธนาการ ก่อนออกแรงผลักอานนท์ให้ล้มลงโดยที่ไม่ลืมที่มือจะฉวยหยิบพวงกุญแจรถที่มองเห็นก่อนหน้า ร่างทั้งร่างผุดลุกจากเตียงวิ่งกระเผกๆออกไปด้านนอก โดยไม่รอให้คนที่ล้มลงที่พื้นตั้งตัว
“ปักษ์ แกจะไปไหน แกอย่าทำอะไรบ้าๆนะ”
อานนท์ลุกผลุนผลันเปิดประตูคิดจะวิ่งตาม แต่แล้วชายหนุ่มถึงกับเข่าอ่อนกับภาพที่เห็น ปรมินทร์วิ่งหลบหลีกการจับตัวทั้งๆที่ขายังกระแผกๆ รอยเลือดที่หยดตามทางทำชายหนุ่มอ่อนใจ พิษรักแรงหึงมันกำลังเล่นงานเพื่อนเขาซะแล้ว
ปรมินทร์พาตัวเองไปที่รถเพื่อนซี้จนได้อย่างเหนื่อยหอบ ชายหนุ่มขึ้นนั่งตำแหน่งคนขับได้ ก็สตาร์ทเครื่องกระชากเกียร์ออกรถอย่างคนไม่นึกกลัวอะไร จิตใจที่ร้อนรุ่มตอนนี้มันนำหน้าไปถึงจุดหมายที่ตั้งไว้แล้ว
.
.
.
.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 20 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 20-09-2007 18:51:04

ง่ะ ทำไมถึงทำแบบน้อ

สติ ๆ ตั้งสติเข้าไว้  :a1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 20 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 20-09-2007 19:07:46

 :try2:
ไฟรักเผาใจมอดไหม้ ทิ้งไว้เพียงซากเถ้าถ่าน
รักไม่สมหวังร้าวราน เผาผลาญวิญญาอาวรณ์

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 20 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 20-09-2007 22:08:13

เฮ้อคนเรา เป็นไปได้มากขนาดนี้เลยเหรอ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 20 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 21-09-2007 01:48:04

 :m29:
ไฟรักของจริง
ร้อนซ้า

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 20 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 21-09-2007 14:43:16

อ้างจาก: THIP ที่ 20-09-2007 19:07:46  

:try2:
ไฟรักเผาใจมอดไหม้ ทิ้งไว้เพียงซากเถ้าถ่าน
รักไม่สมหวังร้าวราน เผาผลาญวิญญาอาวรณ์

.............เห็นด้วยกะพี่ทิพย์.......... o7 o7

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 20 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pueng1111 ที่ 21-09-2007 21:24:43

มาต่อเร็วๆนะ

อยากอ่านต่อง่า :m5:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 22-09-2007 09:24:27

ตอนที่ 5


เสียงออดหน้าบ้านดังยาวสลับกับการถูกกดย้ำเป็นช่วงๆ ทำเอาสองร่างที่กำลังตะกองกอดกันหลับอยู่อย่างมีความสุขต้องงัวเงียลุกขึ้น
“ใครมาดึกป่านนี้”
เจ้าของบ้านเอ่ยก่อนอย่างหัวเสีย นึกสงสัยว่าคงมีใครกดออดผิดบ้าน เพราะยามวิกาลเช่นนี้เขาไม่เคยได้ยินเสียงออดเลย
“ลงไปดูหน่อยสิครับพี่วิชญ์”
อธิศรเอ่ยแนะ พลางซ่อนยิ้มร้ายไว้ในความมืด เสียงออดที่ดังแบบนี้จะใครซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่เหยื่อวิ่งร่านมาให้เชือด
“อืม เดี๋ยวพี่ไปดูเอง อาร์มนอนต่อเถอะ”
วิศรุตบอก ก่อนจะลุกหยิบชุดคลุมสวมเดินออกจากห้อง คล้อยหลังคนถูกบอกให้นอนกระโดดลงจากเตียง จัดการสวมเสื้อผ้าเดินตามออกไปเช่นกัน
ไฟหน้าบ้านที่ถูกเปิดทิ้งไว้แสงของมันที่สาดเข้าร่างคนกดออดทำเอาวิศรุตชงักเมื่อมองเห็น ภาพที่เห็นคือปรมินทร์กำลังยืนเกาะประตูรั้วหน้าบ้านเขาอยู่ หนุ่มใหญ่แหงนมองขึ้นไปทางที่ตัวเองเดินลงมา เมื่อได้ยินเสียงฝีก้าวตามหลัง
“อะไรกันวะเนี่ย”
ชายหนุ่มสบถเมื่อสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น จึงยืนนิ่งอยู่ชั่วอึดใจ ปรมินทร์มาหาเขาทำไมตอนนี้ ทั้งๆที่เขาเคยบอกแล้วว่าถ้าเขาไม่ชวนก็ห้ามมา และฝ่ายนั้นก็ปฎิบัติตามมาตลอด แล้วนี่มันยังไง
“ใครมาเหรอครับพี่วิชญ์”
อธิศรแสร้งถามเสียงดังเมื่อเดินมายืนคู่เจ้าของบ้านท้าสายตาคนที่ยืนเกาะรั้ว
ปรมินทร์แทบคลั่งเมื่อมองเห็นภาพบาดตาตรงหน้า ชายหนุ่มเขย่ารั้วตะโกนเสียงดัง
“เปิดประตูนะพี่วิชญ์ ผมต้องการเคลียร์กับพี่”
“นั่นปรมินทร์นี่ครับพี่วิชญ์ ยังไงครับนี่”
อธิศรแกล้งงง วิศรุตคิดว่าคนข้างกายกำลังวิตกงงงวยจริงๆ จึงรีบเอ่ย
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรยังไง”
พูดจบหนุ่มใหญ่จึงเดินออกไปเปิดประตูบ้านก่อนที่คนคลั่งข้างนอกจะเสียงดังให้ใครๆได้ยิน
ผั๊วะ !!! เสียงฝ่ามือฟาดกระทบใบหน้าคนเปิดประตู ทันทีที่คนข้างนอกผ่านพ้นเข้ามาข้างในได้
“นี่มันอะไรน่ะปักษ์ มาตบพี่ทำไมเนี่ย”
คนโดนตบตวาดถามอย่างโกรธจัด เริ่มรู้สึกชาที่ใบหน้า ก่อนจะกลายเป็นร้อนวูบวาบเมื่อคนตบต่อว่าเสียงดัง
“เลว สารเลวที่สุด พี่ทำอะไรลงไปรู้ตัวบ้างมั๊ย”
คนต่อว่าเงื้อมือจะตบซ้ำ แต่คราวนี้ต้องหน้าหงายซะเองเมื่อโดนฝ่ามือใหญ่ฟาดสวนกลับมาซะก่อน ตามด้วยเสียงตะคอก
“ออกไปจากบ้านพี่เลยนะปรมินทร์”
“นี่พี่ตบผมเหรอพี่วิชญ์”
คนโดนไล่หลังโดนฝ่ามือเอ่ยถามทั้งน้ำตา ฝ่ามือที่วิศรุตฟาดมามันรุนแรงซะจนชายหนุ่มรู้สึกได้ว่าเลือดกำลังไหลซึมมุมปาก
วิศรุตนิ่งงันไปซักพัก เมื่อเริ่มสังเกตเห็นใบหน้าคนที่เขาฟาดฝ่ามือลงบนใบหน้าสุดแรงเกิดเพราะความโกรธกำลังเริ่มแดงช้ำ หนำซ้ำเลือดสีสดกำลังใหลซึมตรงมุมปาก
“เกิดอะไรขึ้นพี่วิชญ์”
อธิศรตรงเข้าหาคนทั้งคู่ แต่เลือกที่จะยินข้างเจ้าของบ้าน ถามไถ่ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ปรมินทร์จึงเปลี่ยนเป้าหมายมาที่เด็กหนุ่มแทนการสู้สายตากับคนรัก
“เพราะนายคนเดียวพี่วิชญ์ถึงเปลี่ยนไปแบบนี้”
อธิศรเข้าหลบหลังวิศรุตทันทีที่เห็นว่าปรมินทร์กำลังจะพุ่งตรงมาที่ตัวเอง วิศรุตเองก็เห็นเช่นนั้น จึงเข้ารวบแขนรวบมือปรมินทร์ไว้
“ปล่อยผม พี่วิชญ์จะปกป้องมันไว้ทำไม พี่ลืมแล้วเหรอว่าเราเป็นอะไรกัน”
คนโดนจับมือรวบแขนโวยวายฟูมฟาย พลางสะบัดดิ้นเพื่อที่ตัวเองจะได้หลุดจากพันธนาการ แต่ไม่เป็นผล ยิ่งดิ้นก็เหมือนว่าตัวเองจะโดนบีบมือแน่น
“โอ้ยยยยยยยยย”
คนดิ้นร้องโอ้ยลั่นเมื่อโดนคนจับออกแรงผลักจนตัวเซถลาล้มลงหลังครูดกับขอบรั้วจนรู้สึกเหมือนจะได้แผล
“พี่วิชญ์ ทำไมรุนแรงขนาดนี้ล่ะครับ”
อธิศรแสร้งเอ่ยทักเมื่อเห็นสภาพปรมินทร์นั่งสิ้นฤทธิ์ หน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวดตามร่างกาย
วิศรุตมองคนที่นั่งหมอบที่พื้นชัดๆจึงเริ่มสังเกตเห็นว่าเนื้อตัวเจ้าตัวเปรอะไปด้วยเลือด ตั้งแต่ตามหลังมือ นิ้วมือลามไปถึงสื้อผ้าที่สวมมา ใช่สิ นั่นมันชุดโรงพลยาบาลนี่นา หนุ่มใหญ่มองไล่ตามตัวมาจนถึงฝ่าเท้าที่ถูกพันไว้ด้วยผ้าที่ตอนนี้ชุ่มไปด้วสีแดงของเลือด
“ปักษ์ ปักษ์เป็นอะไรมา”
ชายหนุ่มเอ่ยปากถามไปโดยอัตโนมัติ คนโดนถามแหงนหน้าขึ้นมองสบตา
วิศรุตถึงกับสะท้านเมื่อได้เห็นแววตาที่ไม่เคยเห็นจากปรมินทร์ มันแข็งกร้าวอย่างน่ากลัว แม้ภายใต้แววตานั้นจะชุ่มไปด้วยน้ำตานักก็เถอะ
“ตายล่ะ จะฟันหักมั๊ยล่ะนั่น พี่วิชญ์ตบเขาซะเลือดกลบปากเชียว”
อธิศรรีบท้วงเมื่อเห็นวิศรุตนิ่งงันไป เขาจะปล่อยให้หนุ่มใหญ่หวั่นไหวไปกับแววตาของปรมินทร์ไม่ได้
คนถูกทักยกมือปาดลิ่มเลือดช้าๆ ค่อยๆพยุงตัวเองลุกยืน วิศรุตทำท่าจะเข้าพยุงแต่อธิศรรั้งแขนไว้พลางเอ่ย
“เขาอาจจะซ่อนอะไรไว้ข้างหลังเพื่อทำร้ายเราก็ได้นะพี่วิชญ์”
คนโดนรั้งหลงเชื่อ เพราะท่าทีและแววตาปรมินทร์ตอนนี้น่ากลัวเหลือเกิน หนุ่มใหญ่จึงยืนมองฝ่ายนั้นยันกายลุกยืนอย่างยากลำบาก ก่อนที่เจ้าตัวจะเอ่ยกับเขาทั้งน้ำตาเมื่อพยุงตัวเองได้สำเร็จ
“ในที่สุด ผมก็ได้รู้ซะทีว่าพี่หมดรักผมแล้วจริงๆ”
“ปักษ์”
วิศรุตครางชื่อคนพูดออกมาเมื่อรู้สึกตื้อจนพูดอะไรไม่ออก นี่เขาเป็นอะไรอยู่ หนุ่มใหญ่นึกสงสัยตัวเอง
“ขอโทษนะครับที่มารบกวน ต่อไปเราคงไม่เจอกันอีก”
ปรมินทร์กัดฟันพูดอีกทั้งน้ำตา ก่อนจะหันหลังเดินกะเผกๆออกไปนอกรั้วบ้าน
“โหเลือด”
อธิศรทักขึ้นอีกเมือเห็นเบื้องหลังคนกะเผกเดินชัดเจน เสื้อโรงพยาบาลขาดวิ่นตามด้วยรอยแผลที่ถูกกรีดด้วยอะไรบางอย่างเลือดโทรม วิศรุตถึงกับใจสั่นเมื่อมองเห็นอย่างที่อธิศรเห็น หนุ่มใหญ่โผตามไปฉุดมือคนเจ็บไว้ แล้วรีบเอ่ย
“ปักษ์ พี่ขอโทษ”
ปรมินทร์ฝืนยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่คนเห็นถึงกับสะท้าน ก่อนจะสะดุ้งหน้าหันเมื่อฝ่ามือเปื้อนเลือดฟาดตอบกลับมาแทนคำพูด ครั้งนี้มันแรงกว่าครั้งแรกหลายเท่าตัวอย่างที่รู้สึกได้จนเริ่มชาที่ปากและรู้สึกว่าตัวเองกำลังได้เลือดเช่นกัน
“นี่คุณ ทำร้ายคนอื่นอีกแล้วนะ”
อธิศรเหลืออดกับภาพที่เห็นจึงพุ่งตรงเข้าหา...คนทำร้ายคนอื่น... แต่เด็กหนุ่มยังไม่ทันที่จะทำอะไรก็ต้องหน้าหันไปอีกรายเมื่อคนที่ตรงพุ่งเข้าหาสวนฝ่ามือเปรี้ยงเข้าให้ซะก่อน
“อย่าคิดว่ากูจะยอมนะมึง”
คนโดนตบอีกราย โกรธจนหลุดคำหยาบพลางคิดที่จะเอาคืน แต่แล้วความต้องการกลับต้องชงักเมื่อมือที่เงื้อขึ้นถูกจับไว้จากคนกลาง
“ปล่อยผมนะพี่วิชญ์ ผมจะสั่งสอนมัน”
คนโดนจับมือคำรามลั่น คนจับจึงตวาดกลับเช่นกัน
“ที่เห็นอยู่ยังไม่พอใจอีกหรือไง”
คนโดนตวาดถึงกลับหน้าชาก่อนจะสะบัดแขนจนหลุดแล้วหันหลังเดินกลับเข้าบ้าน
วิศรุตถอนหายใจมองตามแล้ว หันกลับมามองปรมินทร์
“ขอให้มีความสุขกับเขานะครับ ลาก่อน”
คนถูกมองเอ่ยเสียงนิ่ง ก่อนจะเดินหนีไปทั้งน้ำตาที่อาบไหลเต็มสองแก้ม
พอกันทีกับรักที่ต้องแลกด้วยเลือด

อธิศรเคียดแค้นในความมืดกับรอยเจ็บบนใบหน้า สองครั้งสองคราแล้วที่เขาต้องเจ็บตัวเพราะฝ่ามือของปรมินทร์ เด็กหนุ่มเม้มปากแน่นด้วยจิตใจที่มาดร้าย ยังไงซะปริมนทร์ต้องโดนเขาเอาคืนอย่างถึงที่สุด
เขาเจ็บเท่าไหร่ มันต้องเจ็บกว่าหลายเท่า!!!
เสียงฝีเท้าเดินตามเข้ามา คนนึกแค้นรีบปรับสีหน้าและแววตาให้เป็นปกติ ทันกับที่เจ้าของฝีเท้าเดินเข้ามาถึงพอดี
วิศรุตมองอธิศรแค่แวบ ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดไฟจนสว่างเดินไปหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรตามปรมินทร์ มันเป็นครั้งแรกที่เขาคิดห่วงฝ่ายนั้นขึ้นมาอย่างจริงใจ
หนุ่มใหญ่เผลอกดหาชื่อปรมินทร์ในหมวดข้อมูลการโทรออกล่าสุดด้วยความเคยชิน ก่อนจะรู้สึกผิดเมื่อนึกได้ว่าตัวเองขาดการติดต่อกับเจ้าของเบอร์นี้นานแล้วจนระบบไม่น่าที่จะเซฟเก็บข้อมูลไว้ได้ แต่แล้วความรู้สึกผิดกลับจางหายกลายเป็นความฉงน เมื่อเบอร์ที่คิดว่าน่าจะหายไปจากข้อมูลการใช้โชว์แผ่หราอยู่หน้าจอ เป็นข้อมูลการโทรออกล่าสุด วิศรุตนึกสงสัย เขาโทรหาปรมินทร์ตอนไหนกัน?
ชายหนุ่มไล่ดูเวลาที่โทรออก นิ่งงันไปชั่วขณะหนึ่งเมื่อนึกได้ว่าเวลาที่โชว์หน้าเครื่องน่าจะเป็นเวลาที่เขากำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับคนที่กำลังนั่งมองหน้าเขาอยู่บนเตียง
“มองผมแปลกๆนะพี่วิชญ์”
อธิศรเอ่ยขึ้นเมื่อโดนสายตาวิศรุตมองมาอย่างแปลกๆ ความโกรธเมื่อครู่ทำให้เด็กหนุ่มลืมไปแม้กระทั่งว่าตัวเองทำอะไรลงไปก่อนหน้า จนเมื่อคนมองหน้าเอ่ยถามนั่นแหละถึงได้รู้ตัว
“อาร์มใช้เบอร์พี่โทรหาปักษ์หรือเปล่า”
“เปล่านี่ครับ”
คนโดนถามปฎิเสธทันควัน ใจเริ่มสั่น เมื่อนึกได้ว่าตัวเองทำอะไรไว้
“แน่ใจนะ”
วิศรุตถามเสียงเข้ม
“ก็แน่สิครับ ผมจะโทรหานายปรมินทร์นั่นทำไม”
อธิศรยังรั้นที่จะไม่ยอมรับ วิศรุตจึงถามเสียงจริงจัง
“ไม่ได้โทรแล้วข้อมูลการโทรออกเบอร์ของปักษ์มาอยู่ที่เครื่องพี่ได้ไง”
“ผมจะไปรู้เหรอ ถ้าพี่ไม่ได้โทรเอง ปุ่มมันก็อาจเผลอกดไปเองก็ได้”
“งี่เง่าน่ะสิ พี่ล็อคเครื่องไว้ปุ่มมันจะทำงานได้ไง”
หนุ่มใหญ๋ขึ้นเสียงเมื่อได้รับฟังเหตุผลโง่ๆ เจ้าของเหตุผลถึงกับลุกปึงขึ้นโวยลั่นเมื่อรู้สึกคล้ายโดนด่า
“เออ ผมยอมรับก็ได้ว่าผมโทร ทำไมเรื่องแค่นี้พี่วิชญ์ต้องว่าผมงี่เง่าด้วย”
“แล้วอาร์มโทรไปหาปัก์เขาทำไม”
อธิศรอึกอักเมื่อโดนต้อนถาม คนถามรู้คำตอบทันทีที่เห็นอาการนั่น
“อาร์มทำแบบนี้ทำไม”
ชายหนุ่มเอ่ยถาม
“ก็แล้วทำไมพี่วิชญ์จะต้องซีเรียสด้วยล่ะครับ ไหนพี่วิชญ์บอกยังรักผมอยู่ไง ผมก็แค่อยากทำให้ปรมินทร์รับรู้เท่านั้นว่าเราเป็นอะไรกัน”
“เพื่ออะไร”
“เพื่อที่เขาจะได้เลิกวุ่นวายกับพี่ไง”
“เรื่องของพี่กับปักษ์ พี่จัดการเองได้ ทำไมอาร์มจะต้องคิดทำอะไรแบบนี้ด้วย”
“ก็ผมรักพี่ไง ผมหวงพี่นะพี่วิชญ์”
“เรื่องนี้เอาไว้เราค่อยคุยกันอาร์ม พี่ขอเคลียร์กับปักษ์ก่อน อาร์มไม่น่าทำให้ทุกอย่างมันลงเอยแบบนี้เลย”
“แสดงว่าพี่ยังแคร์ปรมินทร์อยู่”
“เขาทำให้พี่ดีขึ้นได้ช่วงหนึ่งตอนที่อาร์มทิ้งพี่ไปนะ”
“ตกลงเรื่องนี้ผมเป็นคนผิดใช่มั๊ย”
“ถ้าจะผิดพี่ก็ผิดด้วย ปักษ์ไม่น่าที่จะโดนเราทำร้ายขนาดนี้”
“งั้นถ้าพี่วิชญ์ห่วงมันมาก ก็ตามมันไปซะเลยสิ”

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 22-09-2007 10:10:50

อี๋.......เกลียดมันจังเลย  ไอ้อธิศร
เกลียดมันสุด ๆ แต่เกลียดมันน้อยกว่าวิศรุตหน่อยนึง

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 22-09-2007 14:28:59

ลาก่อน .... ดีมากปักษ์ ลาไปเลยคนแบบนี้   :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 22-09-2007 20:47:51

เยี่ยมมาก  คนอย่างนี้ต้องโดนแบบนี้แหละ  :m14:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pueng1111 ที่ 22-09-2007 21:01:35

ทำอย่างนั้นถูกต้องแล้วปักษ์  ไม่ต้องไปตามง้อเขา

อ๊ากกกกกกกกก!! เกลียดนังอาร์มง๊า

ดูมันทำกับปักษ์สิ :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 23-09-2007 00:00:40

ถ้ามันตามมาขอโทษก็อย่าไปสนใจ หายดีแล้วค่อยมาเอาคืนมันทั้งสองคนเลยคับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Ferfa ที่ 23-09-2007 20:49:17

มารอคร้าบบบบบบบบ

เกลียดอาร์มมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 25-09-2007 16:26:24

ตอนที่ 6
“อาร์ม อย่าพาลอย่างคนไม่มีเหตุผลสิ”
“เออผมมันพาล ผมมันไม่ดี ถ้าสิ่งที่ผมทำไปเพราะรักพี่ หวงพี่แล้วมันผิด ผมก็ขอโทษ พี่จะให้ผมทำยังไงว่ามาเลย”
วิศรุตถึงกับถอนหายใจ ไม่คิดว่าอธิศรจะพาลได้ขนาดนี้ แถมยังท้าทายเขาอย่างไม่นึกเกรงอีก หนุ่มใหญ่จึงตัดสินใจบอก
“เรื่องของเรา พี่ขอเคลียร์กับปักษ์ก่อน ระหว่างนี้เราอย่าเพิ่งเจอกันเลยนะ”
อธิศรอึ้ง วิศรุตบอกออกมาอย่างนี้แล้วแผนการที่เขาคิดจะกอบโกยเงินก้อนโตล่ะ
“ทำไมต้องขนาดนั้นด้วยล่ะพี่วิชญ์ นายนั่นมันเลือกที่จะจากไปแล้ว จะไปใส่ใจกับมันอีกทำไม”
“พี่มีเหตุผลของพี่ อาร์มทำอย่างที่พี่บอกเถอะ ถือว่าพี่ขอร้อง”
สองหนุ่มต่างวัยมองสบตากัน อธิศรเคียดแค้นอย่างเหลือกำลังที่เหตุการณ์มันออกมาเป็นแบบนี้ เด็กหนุ่มจัดการแต่งตัวอย่างลวกๆ เดินออกจากห้องไปทันที
หลังอธิศรออกไปแล้ว วิศรุตนั่งเครียดจนถึงเช้า ชายหนุ่มไม่อาจข่มตาหลับลงได้เมื่อพยามติดต่อหาปรมินทร์แต่ไม่เป็นผล หนุ่มใหญ่ออกไปทำงานในสภาพที่อ่อนเพลียในตอนสาย
ทางด้านอธิศร เด็กหนุ่มหอบความเคียดแค้นชิงชังกับสิ่งที่เกิดขึ้นไประบายให้เพื่อนซี้อย่างกิตติกรฟัง สองหนุ่มเริ่มวิตกว่าหนทางซึ่งจะได้เงินก้อนโตมาเพื่อปลดหนี้การพนันบอลที่แทงไว้กับเสี่ยใหญ่จะยุ่งยากไม่เป็นไปตามแผน และคนที่ทั้งสองนึกคาดโทษไว้อย่างที่สุดคือ ปรมินทร์!!!
.
.
.
.
.
คนถูกคาดโทษหลบหลีกปัญหาของหัวใจไปพักผ่อนแถวทะเลทางใต้ ทะเลที่ครั้งหนึ่งเคยถูกเอ่ยชวนว่าจะพาไปเยือนจากคนที่กรีดใจในวันนี้
“เดี๋ยวว่างๆเราไปทะเลกันนะปักษ์ ทะเลสวยๆทางใต้ พี่อยากพาปักษ์ไป”
ชายหนุ่มปาดน้ำตาให้พ้นแก้มเมื่อนึกถึงประโยคนี้ขึ้นมา ก่อนจะสะดุ้งหน่อยๆเมื่อได้ยินเสียงร้องโวยวายจากชายหาดที่ไม่ใกลจากที่นั่งอยู่
“ช่วยด้วยจ้า คนจมน้ำ ช่วยด้วย”
เสียงนั้นเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่ความโกลาหลจะเกิดให้เห็นในเบื้องหน้า ด้วยสัญชาติญาณชายหนุ่มจึงเดินแกมวิ่งไปดู
ร่างของชายร่างสูงที่เปียกปอนหมดสติกำลังถูกหิ้วขึ้นมาจากท้องทะเล ใบหน้าบวมเป่งกับเนื้อตัวที่ซีดขาวนั้นอยู่ไม่ไกลสายตานัก ปรมินทร์รับรู้ได้ด้วยสัญชาติญาณว่าคุ้นๆกับเจ้าของร่างนั้นเหลือเกิน ด้วยอะไรไม่รู้ชายหนุ่มแสดงตัวเป็นคนรู้จักเจ้าของร่างนั้นทันทีที่การปฐมพยาบาลเบื้องต้นจากพลเมืองดีและเจ้าหน้าที่ที่ดูแลชายหาดเริ่มต้นขึ้น เมื่อดูแล้วว่าคนตัวซีดน่าจะมาคนเดียว
.
.
.
.
ธนู ลืมตาขึ้นช้าๆ นึกสงสัยว่าทำไมเขาถึงได้มานอนให้น้ำเกลือที่นี่ได้ เขาน่าจะตายอยู่ใต้ท้องทะเลอย่างที่เขาตั้งใจนี่นา เขาต้องไม่มีลมหายใจอยู่บนโลกนี้ ใช่ ใช่ เขาต้องตายสิ เขาต้องตาย เขาจะอยู่อย่างหวาดระแวงและทรมานกับสิ่งที่เป็นได้ยังไง
“ไม่ ใครเอาผมมาที่นี่ ผมอยากตาย ผมไม่อยากอยู่ ใครเอาผมมาที่นี่ ผมไม่อยู่ ผมอยากตาย ผมอยากตาย”
หนุ่มใหญ่ตะโกนโวยวาย เรียกความสนใจจากบรรดาหมอและพยาบาลที่อยู่ด้านนอกเป๋นอย่างดี รวมทั้งคนที่แสดงตัวว่ารู้จักเขาด้วย
“เร็ว ช่วยกันหน่อยคนไข้ คลั่งใหญ่แล้ว”
หนึ่งนางพยาบาลสาวสำเนียงใต้ร้องเรียกเพื่อนร่วมอาชีพให้เข้ามาช่วยตนอย่างหน้าตาตื่น ปรมินทร์ตัดสินใจเข้าไปดูอาการคนคลั่งด้วยอีกคนรวมกับพยาบาลคนอื่นๆ
“ปล่อยผม ผมอยากตาย ปล่อยผม”
คนบนเตียงร้องให้ฟูมฟายพยายามดิ้นตัวเองให้หลุดจากพันธนาการ ปรมินทร์ยืนตัวแข็งทื่อมองภาพนั้นอย่างสะท้านใจ นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ก่อนจะพาตัวเองมาที่นี่
ตอนที่เขาดิ้นรนจะไปเคลียร์ปัญหากับวิศรุต เขาเป็นแบบนี้หรือเปล่านะ
“ใจเย็นๆซิคะคุณ อย่าดิ้นค่ะ อย่าดิ้น เข็มน้ำเกลือจะหักแล้วนะคะ”
พยาบาลรอบเตียงพยายามปลอบหนึ่งในนั้นวิ่งออกไปตามหมอเมื่อทุกอย่างดูโกหลาหลเกินจะรับมือไหว
ปรมินทร์หลับตาปี๋เบือนหน้าหลบไปอีกทางเมื่อเห็นว่าเสาห้อยน้ำเกลือล้มระเนระนาด แรงที่ล้มลงของเสาดึงสายที่ห้อยโยงติดกับเข็มขาดผึงกระชากเข็มที่เสียบอยู่บนหลังมือหลุดลอย เสียงนางพยาบาลร้องกรี๊ดเมื่อเลือดคนไข้พุ่งเปรอะเปื้อนชุดขาว ก่อนทุกอย่างจะสงบนิ่งเมื่อคนเสียเลือดเริ่มหอบเหนื่อยและเลิกดิ้นกลายเป็นเหม่อลอยพร่ำเพ้ออย่างคนเสียสติ
“ผมไม่อยากอยู่บนโลกนี้ ผมไม่อยากอยู่”
ปรมินทร์สะเทือนใจกับภาพที่เห็น มันเหมือนเป็นเงาของกระจกที่ส่องสะท้อนตัวเอง หนุ่มใหญ่คนนี้เป็นอะไรมาหนอถึงได้คิดไม่อยากที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ทั้งๆที่วันนั้นยังดูดีปกติอยู่นี่นา ปกติขนาดที่ว่าแนะให้เขาไปเย็บแผลที่นิ้ว!!!
คนนึกคิดหลีกทางให้หมอที่เข้ามาสมทบในห้อง หมอวัยกลางคนฉีดสารบางอย่างเข้าไปในร่างกายคนเหม่อ ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะค่อยๆตาปรืออ่อนแรงแล้วหลับลงไปในที่สุด
“หมอขอคุยกับคุณหน่อยได้มั๊ยครับ”
ปรมินทร์สะดุ้งได้สติเมื่อหมอกลางคนหันมาพูดด้วย ชายหนุ่มพยักหน้ารับง่ายๆก่อนจะเดินตามหลัง คนขอคุย ออกไปจากห้อง ปล่อยให้ด้านหลังเป็นหน้าที่ของพยาบาลที่จะจัดการกับคนเพิ่งคลั่งต่อไป
.
.
.
.
.
เกือบสัปดาห์แล้วที่วิศรุตหาทางติดต่อปรมินทร์ไม่ได้หลังจากเกิดเรื่องคืนนั้น ชายหนุ่มรับรู้ว่าเจ้าตัวโดนพักงานก็เมื่อตัดสินใจติดต่อไปยังที่ทำงานของฝ่ายนั้นโดยตรง หนุ่มใหญ่นึกตำหนิตัวเองที่ไม่ใส่ใจ จนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างกับคนที่ตัวเองเข้าไปสานสัมพันธ์ด้วย
“ไปอยู่ไหนแล้วนะปักษ์”
ชายหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างเลื่อนลอย เมื่อรู้สึกห่วงหา..คนรัก…ขึ้นมาอย่างจับใจ
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาไล่ให้ตื่นจากภวังค์ เจ้าของเครื่องมองดูชื่อคนที่โทรเข้ามา แปลกที่วันนี้เขารู้สึกเบื่อหน่ายที่จะรับ จึงปล่อยให้สัญญาณเรียกเข้าดังอยู่อย่างนั้นจนขาดหายไปในที่สุด
“เหี้……เอ้ย!! แม่งไม่รับสายว่ะ”
อิทธิศรสบถบอกเพื่อนซี้ที่นั่งกุมขมับอยู่ข้างๆ
“เอาไงดีวะ ตกลงกูจะพึ่งมึงได้มั๊ยเนี่ย”
กิติกรลุกขึ้นโวยวาย เมื่อเริ่มทุกข์ร้อนกับภัยมืดที่คุกคามเข้ามา อธิศรได้ยินเสียงเพื่อนโวยวายแล้วกุมขมับ เด็กหนุ่มคับแค้นใจที่หลังจากวันนั้นวิศรุตไม่ยอมให้เขาเจอหน้าได้อีกเลย บ้านที่เขาเคยเข้าออกอย่างสะดวกจู่ๆก็มีแม่บ้านเข้ามาดูแลซะอย่างนั้น แถมแม่บ้านยังบอกไว้อีกว่าห้ามใครเข้าไปในเขตบ้านก่อนที่จะได้รับอนุญาตจากวิศรุตอย่างเด็ดขาด
“เพราะมึงคนเดียวไอ้ปรมินทร์”
คนกุมขมับคาดโทษจนเส้นเลือดปูด ภัยจากเสี่ยใหญ่ที่คุกคามเข้ามาทำให้เขาไม่กล้าแม้ที่จะรับงานใดๆพอที่จะมีรายได้เข้ามาปรนเปรอชีวิตที่ฟุ่งเฟ้อ เขาต้องเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในหอพักเน่าๆของเพื่อนที่พาชีวิตดำดิ่งลงเหวอย่างกิติกร นี่ถ้าที่บ้านเขามีฐานะดีอย่างวิศรุตเขาก็คงไม่ตกอยู่ในสภาพนี้ ใช่สินะ วิศรุตปกปิดสถานะตัวเองไว้กับทางบ้าน จนต้องแยกตัวออกมาอยู่คนเดียวแบบนี้ ในเมื่อวิศรุตกล้าที่จะหลบหน้าเขา เขาก็กล้าที่จะบุกถึงรากฐานเจ้าตัวเหมือนกัน นี่ไงล่ะขออ้างที่จะทำให้ชีวิตกลับมาเป็นอิสระดังเดิม ขอแค่เขามีโอกาสได้ต่อรองกับเจ้าตัวเถอะ อะไรๆมันก็คงจะง่ายขึ้น
“มึงยิ้มอะไรไอ้อาร์ม”
กิติกรเอ่ยถามเมื่อเห็นอธิศรยิ้มเหี้ยม
“กูมีทางออกให้เกมนี้แล้วน่ะสิ”
คนยิ้มเหี้ยมตอบกลับ ก่อนประกายตาจะลุกโชนด้วยแผนร้าย!!!
.
.
.
.
.
“ปรมินทร์ยังไม่มาทำงานอีกเหรอครับ….ครับ..ครับ ขอบคุณครับ”
โทรศัพท์ถูกวางหูลงไปสู่ที่เดิม แต่คนวางรู้สึกห่อเหี่ยวแห้งผากในจิตใจ ระยะเวลาที่โดนพักงานหมดไปแล้วนี่นา แล้วทำไมปรมินทร์จึงไม่ยอมกลับมาทำงานอีก หรือฝ่ายนั้นต้องการหลบหน้าเขา จริงสิ เป็นใคร ใครก็ต้องหลบ เมื่อสิ่งที่เขาทำมันรุนแรงต่อจิตใจขนาดนั้น
วิศรุตตัดสินใจขับรถไปตามตัวปรมินทร์ถึงตึกที่ทำงานเพราะเชื่อว่าปรมินทร์คงบอกใครๆให้บอกเขาว่าเจ้าตัวไม่อยู่ แต่แล้วสิ่งที่หนุ่มใหญ่คาดคิดมันกลับไม่เป็นจริง เมื่อรับรู้จากบุคคลในตึกว่าปรมินทร์โดนบอกเลิกจ้างไปแล้ว ด้วยสาเหตุขาดงานติดต่อกันหลายวันด้วยเหตุไม่สมควร และไม่แจ้งให้บุคคลในสายงานทราบ
ห้องพักของปรมินทร์คืออีกหนึ่งที่ที่วิศรุตไปเพื่อที่จะเจอเจ้าของห้องหวังเพียงที่จะพูดคุยปรับความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ยิ่งชายหนุ่มรับรู้ว่าเจ้าตัวโดนให้ออกจากงาน ความรู้สึกผิดยิ่งถาโถมในใจ จนอยากที่จะเจอเจ้าตัวเร็วๆเพื่อที่จะได้แสดงความห่วงใยเห็นใจในฐานะคนรักเสียที แต่ดูเหมือนหนุ่มใหญ่จะหมดหวังเมื่อไปถึงที่ ทุกอย่างเงียบงันปิดตาย คนดูแลห้องพักบอกปรมินทร์หายไปหลายวันแล้ว หลังจากที่เจ้าตัวเข้าโรงพยาบาล
“ปรมินทร์เป็นอะไรครับ ถึงต้องเข้าโรงพยาบาล”
ชายหนุ่มได้โอกาสถามถึงสาเหตุที่ปรมินทร์ต้องสวมชุดโรงพยาบาลไปหาเขากลางดึกคืนนั้น
“ก็เขาช็อคโวยวายคลั่งน่ะค่ะ ข้าวของในห้องนี้กระจุยกระจาย จนตัวเองเหยียบเศษแก้วซะลึก จึงหมดสติไป”
คำตอบที่ได้ยินทำเอาคนฟังขอบตาร้อนผ่าว นึกสงสารคนของตัวเองขึ้นมาอย่างเหลือเกิน
“ถ้าปรมินทร์กลับมา ยังไงรบกวนบอกเขาให้ติดต่อผมด้วยนะครับ นี่ครับนามบัตร”
วิศรุตยื่นนามบัตรให้คนตรงหน้า ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะรับไป หนึ่งเสียงที่ดังขึ้นทำให้ทุกอย่างชะงักลง
“ฉีกเศษกระดาษเน่าๆของพี่ทิ้งไปเถอะครับ!!”
.
.
.
.
”ปักษ์”
วิศรุตเอ่ยชื่อคนพูดประโยคเมื่อครู่เบาๆ เมื่อหันไปมองเห็นเจ้าตัวยืนขรึมอยู่ทางด้านหลัง หนุ่มใหญ่เก็บนามบัตรตัวเองไว้กับตัวตามเดิม ก่อนใช้สายตาสำรวจคนเพิ่งมาอย่างพินิจ ร่างนั้น จากสีผิวที่เคยขาว คล้ำลงไปนิด ผมที่เคยถูกหวีเป็นทรงถูกปล่อยไว้อย่างเป็นธรรมชาติ ส่งให้เจ้าตัวดูดีไปอีกแบบ เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็ดูคนใส่จะไม่พิถีพิถันกับมันนัก ชุดนั่น เป็นเชิ๊ตแขนสั้นสีฟ้าอ่อนที่ปล่อยชายรับกับกางเกงขาสามส่วนสีขาว สายตาคนมองไล่พินิจร่างนั้นจนไปหยุดที่ปลายเท้าที่ข้างหนึ่งยังคงพันรอบด้วยผ้าขาว ไม่แปลกที่เจ้าตัวเลือกที่จะสวมรองเท้าแตะ
“ปักษ์ไปไหนมาเหรอ”
หลังสำรวจเสร็จวิศรุตเอ่ยถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่คล้ายจะอ่อนโยน หากแต่คนโดนถามไม่รู้สึกอย่างนั้น เจ้าตัวยิ้มหยันที่มุมปากเพียงนิดก่อนจะเอ่ยย้อน
“ถามทำไมเหรอครับ”
“ก็เห็นหายไปหลายวัน”
วิศรุตเอ่ยต่อ ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนย้อน
“รู้สึกด้วยเหรอว่าผมหายไป”
ฝ่ายถูกเดินเข้าหาตัดพ้อ ทำเอาคนได้ยินชะงักฝีเท้า หนุ่มใหญ่หันไปมองคนดูแลตึกที่กำลังสังเกตเหตุการณ์ เห็นฝ่ายนั้นก้มหน้างุดเมื่อสบตากับเขาจึงหันกลับมาเอ่ยกับคนที่ทำเขาชะงัก
“เราต้องคุยกันนะปักษ์”
ปรมินทร์พอจะเข้าใจความต้องการอีกฝ่ายว่าต้องการอยู่ในที่ลับตาคนกับเขาสองต่อสอง ชายหนุ่มจึงเดินนำไปทางลิฟท์ จากช่วงเวลาที่เขาได้ใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนใหม่ที่ทะเลทางใต้ ทำให้วันนี้เขาพร้อมที่จะเผชิญกับวิศรุตอย่างคนมีสติ สติที่จะทำให้วิศรุตสะเทือนกับสิ่งที่ได้ทำไว้กับเขา
“เท้ายังเจ็บอยู่เหรอ”
คนเดินตามเอ่ยถามเมื่อเห็นคนเดินนำหน้ายังเดินได้ไม่เต็มส้นนัก
“เย็บสิบกว่าเข็มคิดว่าจะหายภายในสัปดาห์มั๊ยล่ะครับ”
คนโดนถามตอบเน้นเสียง ก่อนจะจัดการกดเรียกลิฟท์เมื่อเห็นคนถามนิ่งไป
สองคนต่างไม่ยอมพูดกันจนลิฟท์ตัวที่เรียกเปิดออก ปรมินทร์ก้าวเข้าไปก่อน กดชั้นห้องที่ตัวเองพัก วิศรุตจึงก้าวตามเข้าไป
ประตูลิฟท์เลื่อนปิด ภายในลิฟท์มีแค่คนสองคนที่เคยคุ้นเคยกันดี แต่บัดนี้มันเหมือนมีกำแพงหนามากั้นกลาง วิศรุตเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงสแล็คเมื่อรู้สึกอึดอัดกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของคนที่ยืนข้างๆ บ่อยครั้งที่ชายหนุ่มลอบมองหวังเพียงที่จะให้เจ้าตัวหันมาสบตา หรือชวนคุยบ้าง ลำพังถ้าจะให้เขาเริ่มต้นก่อนก็เกิดประหม่าขึ้นมาเสียดื้อๆ เมื่อรู้สึกผิดมากโขกับสิ่งที่ทำลงไปก่อนหน้า
ประตูลิฟท์เปิดออกอีกครั้ง ปรมินทร์ก้าวนำอีกเช่นเคย คนข้างหลังสูดลมหายใจให้เต็มปอดก่อนก้าวตามไป จนคนก้าวนำ พาไปหยุดอยู่หน้าห้อง ห้องที่เขาเคยอ้อนวอนขอที่จะมา และคราวนั้นเจ้าของห้องก็เต็มใจที่จะให้มา แต่คราวนี้ทำไมเหตุการณ์มันดูต่างกันเหลือเกิน
“ถ้าไม่สบายใจพี่กลับก็ได้นะ”
คนเทียบเหตุการณ์เอ่ยหยั่งเชิง ถ้าเจ้าของห้องยังแคร์เขาอยู่ เขาก็คงจะถูกรั้งไว้อย่างที่เคยเป็นมา แต่แล้วใบหน้าคมเข้มก็ต้องชาไปทั้งแถบเมื่อโดนเอ่ยตอบกลับมาจากเจ้าของห้องว่า
“น่าจะคิดได้ตั้งแต่อยู่ข้างล่าง”
“ทำไมพูดกับพี่แบบนี้ล่ะปักษ์”
คนหน้าชาเอ่ยถามเมื่อตั้งสติได้
“แล้วปกติผมต้องพูดกับพี่แบบไหนเหรอครับ”
คนถูกถามย้อนกลับอย่างท้าทาย ไม่มีอะไรที่มันจะต้องเสียไปมากกว่านี้อีกแล้ว ชายหนุ่มถึงกล้าย้อน เขาตัดสินใจเด็ดขาดตั้งแต่ตอนอยู่ทะเลแล้วว่า จะไถ่ถอนชีวิตคืนจากคนตรงหน้า ไม่ว่าจะยังไงเขาจะไม่ใจอ่อนอย่างเด็ดขาดกับลมปากพล่อยๆที่พัดออกมาจากปากคนสารเลวคนนี้
“พี่ไม่จำเป็นต้องบอกหรอก พี่ว่าปักษ์รู้ตัวดี ว่าเมื่อก่อนปักษ์ไม่ได้เป็นแบบนี้”
วิศรุตบอกเสียงเข้ม ปรมินทร์กำลังท้าทายเขาทั้งแววตาและคำพูด ไม่มีวันซะล่ะที่เขาจะยอมแพ้ง่ายๆ เป็นไงเป็นกันสิ เขาต้องได้ปรมินทร์คนเดิมกลับคืนมาให้ได้ ในเมื่อเขาก็พร้อมที่จะเป็นคนเดิมแล้ว ไม่รู้สิ เขารู้สึกหวงแหนคนๆนี้ขึ้นมาอย่างประหลาด หรือเพราะสัญชาติญาณมันบอกว่าเขากำลังจะสูญเสียคนที่รักเขาที่สุดไป หัวใจมันจึงรั้นที่จะไม่ยอมให้เจ้าตัวไป
“ถ้าพี่คิดจะเห็นปรมินทร์ที่งี่เง่า ที่หูเบา ที่อ่อนแอเหมือนเมื่อก่อน พี่คิดผิดนะ พี่วิศรุต”
ปรมินทร์ตอบกลับเสียงนิ่งเช่นกัน มันเกินจะทนแล้วกับความสับสนเจ็บปวดที่กัดกร่อนในจิตใจมานานวัน ขอสาบานกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์เถิด ว่าต่อไปนี้หัวใจจะเข้มแข็ง และพร้อมที่จะทำลายล้างอะไรก็ตามที่มันมารังควาญความสงบ รวมทั้งบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าณ.ตอนนี้ ไฟรักที่เคยมีให้ท่วมใจ ขอสุมเป็นไฟแค้นที่รอวันเผาผลาญ จนกว่ามันจะกลายเป็นผงธุลี!!
..

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: yayoy ที่ 25-09-2007 17:41:44

 o12 o12 o12 o12

อ่านะ......คิดได้เมื่อสาย........คิดจะไขว่คว้าเมื่อรู้สึกว่าจะสูญเสีย

 :sad2: :sad2:

อ่านเรื่องของน้องบอยทีไร พี่โยยอินจัดทุกทีเยยยยยยยยยย!!  :o8: :o8:

ป่อล๋อ....มองซ้ายมองขวา ได้เจิมคนแรกแฮะ....อิอิอิ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 25-09-2007 17:59:44

หนุกดีมาต่อไวๆนะ :m11:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 25-09-2007 18:12:44

 :impress: :impress: :impress:

อะครับ ปักท์ต้องเข้มแข็งแบบนี้ซิครับ

ถึงจะต่อกลอนได้กับพวกที่ร้ายๆๆ อิอิ

สะใจดีครับผม เอาใจช่วยนะครับ สู้ๆๆ

จะติดตามต่อไป

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: alulugun ที่ 25-09-2007 18:13:34

น่าจะเติมชื่อเรื่องต่อท้ายอีกนิดนะ

ไฟรัก เพลิงริษยา

 :angry2: :angry2: :angry2: o12 o12 o12

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 25-09-2007 18:28:19

สะใจ  ดีๆๆ  ไม่ชอบนายเอกยอมคน
เอาให้มันวายวอดกันไปเรยย  หึหึ  ให้มันรู้สำนึกซะบ้าง
 :a6:  :a6:  :a6:  :a6:  :a6:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 25-09-2007 19:13:09

เยี่ยมมาก อย่าไปใจอ่อนง่าย ๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 25-09-2007 19:15:02

จัดการเลย  :angry2:   :a14:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 25-09-2007 19:36:03

...........ถ้าเราไม่เข้มแข็งพอ.........

...........เราก็จะอยู่บนโลกนี้ไม่ได้............ :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 25-09-2007 19:40:29

แบบนี้ต้องเอาคืนให้สาสม คนแบบนี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 555

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 25-09-2007 19:44:05

 :m1: :m1: :m1:
ดีจัง
ปักษ์เข้มแข็งขึ้นแล้ว
 :a9: :a1: :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pueng1111 ที่ 26-09-2007 00:24:48

ปักษ์สู้ๆ เข้มแข็งเข้าไว้นะ  :m11:

อย่าไปสนผู้ชายโลเลเลย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: maomao ที่ 26-09-2007 06:34:10

สุดยอดเลยเพ่ ชอบๆ

อย่าไปอ่อนให้อีก o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 26-09-2007 08:13:16

ปักษ์ ต้องเข้มแข็งเข้าไว้นะ   

อย่าไปอ่อนแอให้คนเลวอย่างนายวิศรุตและอธิศร เห็น   :m16:

คนเลว ๆ อย่างนี้ ตัดใจได้ ก็เป็นโชคดีของเราแล้วล่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 27-09-2007 14:39:26

 :impress: :impress: :impress:

หายไปไหนแล้วคร้าบบผม

ทำให้อยากแล้วจากไปอิอิ

ติดตามอยู่นะครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 25 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 27-09-2007 22:08:07

ไฟรัก ช่างร้อนแรงอะไรอย่างนี้  เปลี่ยนคนได้ทั้งคน หน้ามือเป็นหลังเท้ากันเลยทีเดียว

อ่านเรื่องนี้แล้วเครียดดีอ่ะ ชอบ 555  :m1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 28-09-2007 18:10:28

ตอนที่ 7

“ว่าไง มีอะไรจะคุยกับผมก็คุย ถ้าไม่มีก็กลับไปซะ ผมจะพักผ่อน”
คนนึกสาบานเอ่ยตัดบท คนโดนตัดบทส่ายหน้าช้าๆอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าตนจะโดนเอ่ยไล่จากคนที่เคยเชื่อว่าเป็น...ของตาย!! หนุ่มใหญ่น้ำลายเหนียวฝืดคอ แต่ก็ฝืนพูดออกมาอย่างคนจุกในอก
“ถ้าวันนี้ปักษ์ไม่พร้อมที่จะฟังพี่อธิบายก็ไม่เป็นไร เหนื่อยก็พักเถอะ ไว้พี่จะโทรหา”
“ถ้าอยากให้ทุกอย่างมันจบลงด้วยดี อย่าติดต่อกับผมอีกจะดีกว่า”
ปรมินทร์เอ่ยสวนกลับก่อนที่คนเอ่ยประโยคเมื่อครู่จะหันหลังเดินจาก
...จบลงด้วยดี...วิศรุตทวนคำนี้ในใจ หมายความว่าไง ปรมินทร์ต้องการจบกับเขาจริงๆงั้นเหรอ
“จบลงด้วยดี...หมายความว่าไงหรือปักษ์”
หนุ่มใหญ่หันไปถามในสิ่งที่คิด
“คำพูดแค่นี้ไม่เข้าใจ ก็ยื่นใบลาออกจากตำแหน่งผู้บริหารใหญ่เถอะ”
ปรมินทร์ตอบยียวน คนจะเดินจากเปลี่ยนใจเดินไปชิดตัวคนพูดไล่ต้อนฝ่ายนั้นให้หลังพิงประตูห้องแล้วเอ่ย
“อย่าอวดดีกับพี่นะปักษ์ ความสัมพันธ์ของเราพี่เป็นคนเริ่ม ถ้ามันจะจบ มันก็ควรจะจบจากพี่ ไม่ใช่ปักษ์”
“ผมไม่ได้อวดดี ผมพูดจริง อย่าบังคับให้ผมทำอะไรที่ผมไม่อยากทำ”
“เช่นอะไรล่ะที่ปักษ์ไม่อยากทำ คนอย่างปักษ์เก็บความรู้สึกเป็นด้วยเหรอ ถ้าเก็บเป็นคงไม่คลั่งให้ตัวเองได้เลือดหรอกมั่ง”
ปรมินทร์หน้าชาในสิ่งที่ได้ยิน วิศรุตกำลังเริ่มดูถูกเขาชัดๆ ชายหนุ่มออกแรงผลักหนุ่มใหญ่ให้ออกห่างจากตัว ก่อนจะฟาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าคมเข้มนั่นอย่างโกรธจัด
วิศรุตหน้าชาไปทั้งแถบตามแรงตบก่อนความรู้สึกเจ็บจะเริ่มตามมา หนุ่มใหญ่ถือโอกาสที่คนตบกำลังชะงักงันตรงเข้าล็อคตัวไว้แล้วค้นหากุญแจห้องตามร่างกาย
“จะทำอะไร ปล่อยผมนะพี่วิชญ์”
ปรมินทร์ได้สติเริ่มดิ้น แต่ต้านแรงของคนที่ตัวใหญ่กว่าไม่ไหว ในที่สุดกุญแจห้องก็ไปอยู่ที่มือคนค้นตัวจนได้
วิศรุตจัดการไขกุญแจห้องด้วยมือข้างเดียว เพราะมืออีกข้างยังใช้ล็อคตัวคนดิ้นไว้ไม่ให้แผลงฤทธิ์ ในที่สุดประตู้ห้องก็ถูกเปิดออก หนุ่มใหญ่ผลักร่างคนดิ้นเข้าไปก่อน ก่อนตัวเองจะตามเข้าไป แล้วจัดการล็อคประตู หันไปเผชิญหน้ากับเจ้าของห้องที่ยืนหอบจ้องมองอย่างเอาเรื่อง
“เห็นหน้าพี่เป็นอะไร เอะอะตบ เอะอะตบ”
หนุ่มใหญ่ตวาดว่าเสียงดัง เมื่อเข้ามาในที่ที่เก็บเสียงได้มิดแล้ว
“ถ้าไม่เหลืออด ผมก็ไม่อยากที่จะให้มือตัวเองไปแปดเปื้อนบนเนื้อกายสกปรกของพี่หรอก”
คนโดนตวาดย้อนกลับอย่างแสบสัน พลันคว้าเอาแจกันแก้วที่อยู่ใกล้มือพอดีมาถือไว้อย่างฉับไว เมื่อเห็นฝ่ายที่ตัวเองเอ่ยสวนเดินตรงเข้าหา
“คิดจะทำอะไร”
วิศรุตหยุดเดินเข้าหาแล้วเอ่ยถาม เมื่อเห็นปรมินทร์ตั้งท่าพร้อมที่จะฟาดแจกันนั่นใส่เขาได้ทุกเมื่อ
“ก็ลองก้าวเข้ามาอีกก้าวสิพี่จะได้รู้ว่าผมจะทำอะไร”
ปรมินทร์เอ่ยน้ำเสียงจริงจัง
“กล้าทำพี่เหรอ”
วิศรุตท้า ก่อนจะก้าวเข้าไปหาอีกก้าวอย่างไม่หวั่น แจกันนั่นไม่ใช่เล็กๆ แถมยังเป็นแก้วอีก ปรมินทร์จะกล้าทำร้ายเขาก็ให้มันรู้ไปสิ
“บอกว่าอย่าเข้ามาไง ออกไปจากห้องผมซะ ห้องนี้ไม่ต้อนรับคนเลวๆ”
เจ้าของห้องตวาดขึ้นใหม่ พลางทำท่าที่จะฟาดแจกันแก้วใบนั้นใส่คนที่เดินเข้าหาจริง ๆแม้ตัวเองจะยอมถอยอีกก้าวสองก้าว เมื่อคนที่ไม่อยากต้อนรับยังรั้นที่จะก้าวเข้าหา
“บอกให้ออกไปไง!!”
ชายหนุ่มตวาดใหม่
“แน่จริงก็ฟาดสิ อย่าดีแต่ขู่”
วิศรุตเอ่ยท้า เป็นไงเป็นกันสิ ถ้าปรมินทร์เห็นเขาได้เลือดแล้วอารมณ์จะเบาลงเขาก็ยอม
“อยากเจ็บตัวนักใช่มั๊ย ได้!!”
ปรมินทร์เงื้อมือขึ้นสูงสุดแขนเมื่อดูท่าวิศรุตจะไม่เกรงกลัวต่อคำบอกของเขาจริงๆ ดูเอาเถอะ เขาเงื้อมือเตรียมฟาดขนาดนี้ ฝ่ายนั้นยังก้าวเข้ามาไม่ยอมหยุด ดี!! เลือดมันจะได้ล้างด้วยเลือดก็คราวนี้แหละ
แจกันแก้วในมือที่ยกสูงถูกเหวี่ยงลงมา เสียงลมจากแรงเหวี่ยงดัง วืดดดด!! และแล้ว....
.
.
.
.
ปรมินทร์เงื้อมือขึ้นสูงสุดแขนเมื่อดูท่าวิศรุตจะไม่เกรงกลัวต่อคำบอกของเขาจริงๆ ดูเอาเถอะ เขาเงื้อมือเตรียมฟาดขนาดนี้ ฝ่ายนั้นยังก้าวเข้ามาไม่ยอมหยุด ดี!! เลือดมันจะได้ล้างด้วยเลือดก็คราวนี้แหละ
แจกันแก้วในมือที่ยกสูงถูกเหวี่ยงลงมา เสียงลมจากแรงเหวี่ยงดัง วืดดดด!! และแล้ว คนกำลังจะโดนฟาดก็มือขึ้นขึ้นคว้าหมับที่ข้อมือคนฟาด ทำให้ทุกอย่างชะงักลง
วิศรุตมองสบตาปรมินทร์อย่างเจ็บปวด ถ้าเขาโดนแจกันแก้วนี่ฟาดเข้าที่หัว มันคงไม่ใช่แค่เลือดตกยางออก ประมาณจากแรงเหวี่ยงที่ฝ่ายนั้นเหวี่ยงแขนลงมา หนุ่มใหญ่ไม่แน่ใจว่าตัวเองจะยืนอยู่ไหวหรือเปล่า ขนาดแรงต้านจากที่เขายกมือขึ้นรับยังแทบจะรั้งแรงเหวี่ยงนั้นไม่อยู่ นี่ปรมินทร์นึกชังเขาจนจะฆ่ากันได้ลงคอเลยเชียวหรือ
“โธ่เอ้ย นึกว่าจะแน่”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าที่ซีดเผือดและแววตาตระหนกของคนที่ต้านแรงเหวี่ยงแจกันในมือตัวเองไว้ ก่อนจะรู้สึกเจ็บข้อมือข้างที่ถูกจับเมื่อฝ่ายนั้นออกแรงบีบอย่างไม่ปราณี พลันคนบีบรีบแย่งแจกันออกจากมือเขา เมื่อชายหนุ่มหมดแรงยึดไว้
วิศรุตจับแจกันไปวางไว้ที่เดิมแล้วหันมาเผชิญหน้ากับคน...คิดจะฆ่าเขา... เอ่ยตะคอก
“จะฆ่าพี่ได้ลงคอหรือไงปักษ์!!”
“อยากโดนเองไม่ใช่เหรอ ไหนบอกว่าอย่าแค่ขู่ไง กลัวตายเหมือนกันนี่”
ปรมินทร์ย้อนกลับ ก่อนจะกัดริมฝีปากข่มความเจ็บเมื่อคนที่ตนย้อนออกแรงบีบที่ข้อมือตัวเองแรงขึ้น ชายหนุ่มนึกหาวิธีที่จะโต้ตอบ แต่แล้วต้องตัวกระเด็นเซไปกลางห้องเมื่อโดนผลักเต็มแรง
คนผลักใจเสียเมื่อมองเห็นรอยช้ำรอบวงที่ข้อมือของคนที่ยืนจ้องหน้าเขาอยู่กลางห้อง
“พี่ไม่ได้ตั้งใจให้เหตุการณ์มันเป็นแบบนี้นะปักษ์ ถ้าปักษ์ไม่เป็นคนเริ่ม”
หนุ่มใหญ่ออกตัว คนฟังนึกสมเพช ความเกลียดชังมันเข้ามาบดบังความรู้สึกต่างๆไปซะแทบมิด ต่อให้ฝ่ายนั้นก้มลงกราบแทบเท้าแล้วบอกว่าไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเขา หัวใจมันก็คงจะไม่ฟัง
“นึกว่าผมจะใส่ใจเหรอกับเหตุการณ์แค่นี้ ที่ผ่านมาผมเจ็บจนไม่มีอะไรให้เจ็บได้อีก เลิกสำคัญตัวเองผิดๆเถอะ ความรู้สึกของผมที่มีให้พี่ตอนนี้มันมีด้านเดียวเท่านั้น คือเกลียดขยะแขยงจนไม่อยากจะเข้าใกล้ กลับไปหาความโสมม โสโครกของพี่ซะ ผมเข้าใจกิเลสคนเรามันไม่มีจักพออยู่แล้ว ต่อไปนี้พี่อยากมั่วอยากเริงร่ากับใครก็ขอให้เต็มที่ไปเลยละกัน แล้วก็ไม่ต้องสะเออะอยากให้ใครเขารับรู้ถึงความส่ำส่อนของตัวเอง มันดูไม่ดีนักหรอก สำหรับภาพลักษณ์ผู้บริหาร”
วิศรุตยืนอึ้งไปหลายนาที เมื่อฟังประโยคยืดยาวที่ออกจากปากคนที่ตัวเองรู้สึกผิดด้วยจบ สีหน้าและแววตาที่ฝ่ายนั้นแสดงออกขณะที่พูดมันช่างเยือกเย็นจนสะท้านไปทุกรูขุมขน หนำซ้ำถ้อยคำแต่ละคำที่ถูกเอ่ยออกมาราวกับคนเอ่ยตั้งใจที่จะทิ่มแทงเข็มนับร้อยนับพันเล่มให้ปักลงกลางใจเขาอย่างสุดลิ่ม
“ปักษ์ นี่ปักษ์เข้าใจว่าพี่เป็นคนโทรหาปักษ์ตอนที่ เอ่อ พี่อยู่กับอาร์มเหรอ”
หนุ่มใหญ่เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโรย
“แล้วจะให้ผมเข้าใจว่ายังล่ะ”
คนถูกถามย้อนกลับเช่นเคย
“พี่ไม่ได้เป็นคนโทรนะ”
“จะต้องให้เก็บซากโทรศัพท์ผมมายืนยันมั๊ยว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาหาผมคืนนั้น มันเบอร์ใคร”
“แต่พี่ยืนยันได้ว่าพี่ไม่ได้โทร”
“ยืนยันให้ใครฟังเหรอครับ ถ้าให้ผมฟัง เสียใจนะครับ ผม ไม่อยาก ฟัง !! “
“ถ้าพี่บอกว่าคืนนั้นอาร์มเป็นคนโทร ปักษ์จะเชื่อพี่มั๊ย”
“เชื่อแล้วได้อะไรล่ะครับ?”
“อย่างน้อยปักษ์ก็จะได้เข้าใจว่าพี่ไม่ได้ตั้งใจที่จะทำร้ายจิตใจปักษ์”
“อ๋อ นี่พี่คิดว่าที่ผมสาปส่งพี่ออกไปจากชีวิตผมเนี่ย มีเรื่องนี้เรื่องเดียวเหรอครับ ดีเนาะ ความผิดท่วมหัว แต่ออกตัวรับแค่เรื่องเดียว”
“ก็แล้วอะไรที่พี่ทำผิดบ้างล่ะ บอกพี่มาตรงๆสิ พี่จะได้แก้ไข”
“แก้ไขชาติหน้าเถอะ ถ้าเราจะได้เกิดมาอาฆาตกันอีกจริงๆ”
“พี่ขอร้องล่ะปักษ์ เลิกใช้คำพูดเสียดแทงพี่ซะที ไม่คิดบ้างเหรอว่าพี่จะเจ็บปวดบ้าง”
“อย่างพี่เนี่ยนะ จะเจ็บปวดกับคำพูดผม ฟ้าเป็นพยานเถอะว่าวันนี้ คนอย่าง คุณวิศรุต...รู้สึก...กับคำพูดนายปรมินทร์”
“พอเถอะปักษ์ เลิกประชดพี่เสียที ถ้าพี่ไม่รู้สึกกับปักษ์พี่จะคบกับปักษ์ทำไม”
“อย่ามาขุดคุยอดีตพี่วิชญ์ ถ้ายังอยากให้ผมใช้ลมหายใจในอากาศเดียวกันกับพี่อยู่”
“ปักษ์”
วิศรุตแทบเซอีกครั้ง คำพูดของปรมินทร์แต่ละคำแต่ละประโยค ทำไมมันถึงทำร้ายเขาได้ขนาดนี้ เจ้าตัวจะรู้มั๊ยว่าเขาเจ็บปวดแค่ไหนกับสิ่งที่ได้ยิน ที่ผ่านมาเขาทำตัวเลวร้ายถึงขนาดปรมินทร์นึกเกลียดนึกชังจนไม่อาจที่จะหายใจร่วมกับเขาเลยเชียวหรือ ไม่สิ เขาต้องไม่ถอดใจ ตราบใดที่เขายังมีลมหายใจอยู่ เขาต้องพิสูจน์ให้ปรมินทร์เห็นว่าวันนี้เขาไม่ได้มองว่าเจ้าตัวเป็นแค่..ของตาย..อีกต่อไปแล้ว ตรงกันข้าม หากปรมินทร์จะเป็นฝ่ายมองตัวเขาเองเป็นแบบนั้น เขาก็พร้อมจะก้มหน้ายอมรับ เขาจะไม่ไปจากคนๆนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
เริ่มต้น เขาขอบอกเล่าและอธิบายเรื่อง อธิศร ให้ชายหนุ่มรับรู้ก่อน
“ปักษ์ ปักษ์เคยถามพี่ใช่มั๊ยว่า อาร์มเป็นอะไรกับพี่”
ปรมินทร์เหยียดสายตาไปที่คนพูด ที่สุด วิศรุตก็ดึง อธิศรเข้ามาในเกมนี้จนได้
“เคยถาม แต่ไม่เคยได้คำตอบ และถ้าพี่คิดที่จะบอกเล่าความการกระทำมั่วๆของพี่ให้ผมฟังตอนนี้ เลิกคิดเถอะ หูของผมรับฟังได้เฉพาะเรื่องดีๆเท่านั้น”
“ก็ถ้าคิดว่าสิ่งที่พี่คิดจะบอกต่อไปนี้มันเลวร้ายมากนัก ก็ขอให้ฟังหูซ้ายแล้วทะลุออกหุขวาละกัน”
เป็นครั้งแรกที่วิศรุตขึ้นเสียงในเชิงประชด ปรมินทร์จะรู้มั๊ยว่าเขากำลังน้อยใจ ที่ไม่ว่าจะเอ่ยอะไร ทำอะไร ก็ดูจะขัดใจไปซะทุกเรื่อง
ปรมินทร์ยอมเงียบไม่โต้ตอบ เมื่อเห็นแววตาอีกฝ่ายที่ทอดมองตนอย่างคนตัดพ้อ
แค่ยอมเงียบ..ไม่ได้ยอมแพ้ใจตัวเอง!!
“จำได้มั๊ยครั้งแรกที่เราเจอกัน พี่เล่าอะไรให้ฟังบ้าง”
วิศรุตเอ่ยนำเมื่อเห็นคู่สนทนายอมสงบอารมณ์ แต่แววตาที่มองท้าทายเขา มันทำให้เขามองหาปรมินทร์คนเดิมไม่เจอเลยจริงๆ
“อาร์มคือ คนที่พี่บอกว่าทิ้งพี่ไปนั่นแหละ”
“แฟนเก่างั้นสิ”
ปรมินทร์พูดเสริมขึ้นทันควัน ที่แท้อธิศรก็ถ่านไฟเก่าที่กลับมาครุกรุ่นอีกครั้งนี่เอง
วิศรุตพยักหน้ารับอย่างยอมจำนน น่าแปลกที่วันนี้เขารู้สึกละอายใจจนยากที่จะหาคำใดมาอธิบายให้ปรมินทร์รับรู้ว่าเขาเสียใจกับสิ่งที่เขาทำแค่ไหน ช่วงเวลากว่าสัปดาห์ที่คนๆนี้หายไปจากชีวิตเขาอย่างไร้วี่แววที่เขาจะตามหาเจอ แม้มันจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่นั่นมันเป็นบทพิสูจน์ได้ดีไม่ใช่เหรอว่า จริงๆแล้วเขารักใครกันแน่ ระหว่างคนรักเก่า กับคนรักใหม่
อธิศรอาจทำให้เขาพึงใจในรสชาติของชีวิตในส่วนลึกที่จิตใจของปุถุชนยังต้องการ แต่สาบานได้ว่าวันนี้เขารู้สึกแล้วว่าสิ่งนั้นมันเป็นแค่ของฉาบฉวย ระยะเวลายาวนานที่ปรมินทร์เคยคอยดูแลใส่ใจเขา ช่วยลบรอยแผลใจให้ต่างหากที่มีค่าที่น่าจะจดจำกว่า แม้รอยแผลนั่นจะไม่หายไปซะทีเดียว แต่เขาก็เถียงไม่ได้ว่ามันจางลงจนแทบจะเลือนลาง แล้วอะไรกันนะที่ทำให้เขานึกเบื่อคนที่แสนดีคนนี้ขึ้นมา ใช่สิ เขาเคยมั่นใจว่าปรมินทร์คงไม่มีทางทิ้งเขาไป ประกอบกับคนของเมื่อวานได้ก้าวเข้ามาถูกจังหวะ ถูกเวลา กิเลสตัณหาที่ยังตัดไม่ขาดเลยทำให้หัวใจก้าวพลาดถลำลึกอย่างช่วยไม่ได้ สมแล้วล่ะที่คนตรงหน้าตราหน้าว่าเขา มั่วอย่างโสโครกโสมม แต่คนโสโครกโสมมคนนี้ก็พร้อมที่จะล้างกิเลสตัวเอง หากว่าคนคนตราหน้าจะให้โอกาสซักครั้ง
“หมดสิ่งที่จะบอกหรือยัง ถ้าหมดแล้วก็เชิญ”
ปรมินทร์ข่มเสียงเอ่ยขึ้นแล้วเดินไปทางโต๊ะริมประตูที่วิศรุตได้วางแจกันแก้วใบนั้นลงไปชายหนุ่มผายมือไปทางประตูเป็นเชิงไล่
“เข้าใจในสิ่งที่พี่ทำด้วยนะปักษ์”
คนถูกไล่รั้นที่จะอธิบายต่อ เมื่อเห็นคนไล่ลดมือลงและยอมเงียบอีกครั้งจึงตัดสินใจเดินเข้าไปหา
สองสายตามองสบกันเมื่อใบหน้าห่างกันแค่ไม่ถึงคืบ วิศรุตอยากที่จะรวบร่างสูงบางตรงหน้าเข้ามากอดเสียเหลือเกิน หนุ่มใหญ่รู้ว่าฝ่ายนั้นคงจะนึกเจ็บปวดเสียใจที่เขาเพิ่งมาเห็นค่าเอาตอนนี้ ก็ดูสิจากแววตาแข็งกร้าวที่เคยมองจ้องเขาในช่วงเวลาที่สนทนากันอยู่ถูกแทนที่ด้วยแววตาตัดพ้อ ความใกล้กันของแววตาทำให้เขาเห็นรอยรื้นระริกในแววตาอีกฝ่าย
“ปักษ์ พี่ขอโทษ”
หนุ่มใหญ่เอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิดเหลือล้น พลางคิดจะเอื้อมมือไปรวบฝ่ายนั้นเข้ามากอดเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่เขาพูดเขาเอ่ยมันออกมาจากหัวใจที่พร้อมจะรับผิดจริงๆ แต่แล้วร่างสูงทั้งร่างถึงกับสะท้านขนลุกชันไปทุกเส้นเมื่อได้ยินเสียงวัตถุบางอย่างปะทะเข้าที่ขมับ หนุ่มใหญ่ร้องโอ้ยย!! ขึ้นสุดเสียง ก่อนความเจ็บปวดจะแล่นปรี๊ดขึ้นสมอง สายตาพร่ามัวไปชั่วขณะเมื่อรู้สึกถึงของเหลวบางอย่างซ่านกระเซ็นเข้าใส่เต็มใบหน้า ตาคู่คมจึงถูกหลับลงอัตโนมัติ กลิ่นคาวของของเหลวเมื่อครู่ทำให้คนหลับตาตกใจถึงขีดสุด ร่างสูงเซเล็กน้อย มือที่เอื้อมไปข้างหน้าถูกดึงกลับมาลูบที่ที่เปลือกตาตัวเองก่อนจะลืมตาขึ้นมองดู
เลือดสีแดงสดเปรอะเต็มนิ้วมือทั้งห้า แม้ในหัวจะมึนงง เซๆแต่คนเห็นเลือดตัวเองยังมีสติที่จะมองไปข้างหน้า
ตามเนื้อตัวและใบหน้าบางส่วนของปรมินทร์เปรอะไปด้วยเลือดเช่นกัน แน่ล่ะ มันไม่ใช่เลือดเจ้าตัว มันเป็นเลือดที่ซ่านกระเซ็นออกจากขมับข้างซ้ายของเขา ในมือข้างขวาของคนตรงหน้าที่วางต่ำลงมีแจกันแก้วที่เปื้อนเลือดติดอยู่
“บอกแล้วไง ว่าอย่าเข้าใกล้ผม”
คนถือแจกันเปื้อนเลือดเอ่ยเสียงสั่น ไม่ต่างกับร่างกายที่ยืนนิ่งอยู่ไม่ไหวเมื่อเห็นเลือดแดงสดไหลย้อยออกจากขมับคนตรงหน้าไม่หยุด ชายหนุ่มหลบตาต่ำลงอย่างเร็ว เมื่อน้ำตาตัวเองพาลจะไหลออกมาดื้อๆ
จะสงสารเขาทำไมล่ะหัวใจ ทีกับเจ้า เขาเคยสงสารหรือไร?
วิศรุตยืนนิ่งไม่ไหวติง หนุ่มใหญ่ไร้เรี่ยวแรงที่จะขยับ ทุกอย่างที่มองเห็นเหมือนหมุนคว้าง นี่หรือเปล่าที่ใครๆเรียกกันว่าล้มทั้งยืน เลือดยังไหลไม่ยอมหยุด จากแรงปะทะของแจกันแก้วทั้งใบคงฉีกขมับเขาให้เป็นแผลกว้างได้อย่างไม่ต้องสงสัย หนุ่มใหญ่อดคิดไม่ได้ว่าหากแจกันในมือคนฟาดแตกกระจาย เศษแก้วคงทิ่มนัยน์ตาเขาอย่างหมดทางเลี่ยง ในใจคิดเข้าข้างตัวเองเงียบๆว่าคนฟาดคงยังไม่ต้องการให้เขาอยู่ในโลกมืด เขายังต้องอยู่เห็นและชดใช้การกระทำที่ผิดพลาดของตัวเองสินะ ถึงจะสาสม
ร่างสูงตรงหน้าทรุดฮวบลงแทบเท้า ก่อนจะราบไปกับพื้ห้องในที่สุด พร้อมๆกับน้ำตาหยดแรกของคนที่ยืนคุมสติตัวเองไหลรินตามหลัง
แม้น้ำตาจะไหลแต่ใช่ว่าทิฐิในใจจะลดลง อารมณ์ร้ายที่กำลังจะอ่อนโรย ถูกไฟแห่งความชิงชังรังเกียจพัดวีให้ให้ลุกโชนขึ้นมาอีก เมื่อนึกถึงถ้อยคำพรรณนาบอกรักของคนแทบเท้าที่พร่ำเพ้อบอกกับคนรักเก่าขณะเกี่ยวพันร่านสวาทกันอยู่
หยดน้ำตาถูกปาดออกจากสองแก้ม ปลายเท้าก้าวถอยออกห่างร่างที่นอนหมดสติจมลิ่มเลือดอยู่แทบพื้น
ชายหนุ่มเดินถอยออกมามองร่างนั้นห่างๆอย่างแววตาที่ไร้ความรู้สึก เมื่อมองจนหนำใจจึงเดินไปโทรหาคนรู้จัก เพื่อมาจัดการช่วยเอาร่างนี้ออกไปให้พ้นห้อง
ปรมินทร์ไม่เลือกที่จะโทรหาเพื่อนซี้อย่างอานนท์ คนที่ถูกเลือกโทรหาตอนนี้คือ ….
….เพื่อนใหม่อย่าง.....ธนู....
.
.
.
TBC

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำค้าง ที่ 28-09-2007 18:58:54

ดีนะ ปักษ์ทำดีมาก เอาเลือดชั่วของวิศรุตออกมาซะมั่ง
เค้าเรียกว่าเลือดมันต้องล้างด้วยเลือด

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 28-09-2007 20:08:56

ดีมากปักษ์ จัดการเลย  :m27:  :m27:  :m27:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 28-09-2007 20:40:08

 :impress: :impress: :impress:

ปักท์ทำแรงไปนะครับ ยังไงก็สะใจดีครับผม

ธนู คือคนที่ฆ่าตัวตาย หรือป่าวครับ

สนุกมากครับผม แล้วจะติดตามเรื่อยๆๆนะครับ

ชอบมากเลย แต่มาต่อให้ช้าอะครับ ก็เข้าใจช่วงนี้

ช่วงกำลังจะสอบ ครับ อิอิ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 28-09-2007 22:03:53

โอ้ โหดอย่างแรงปักษ์เวอร์ชั่นใหม่  o22

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 28-09-2007 22:45:09

โหดดี กลายเป็นว่าสงสารอีกฝ่ายเเทนงะเหอๆ  :m29:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 29-09-2007 00:49:06

ปักษ์ไม่น่าใช้ความรุนแรงเลยอ่ะ

ให้เค้าทรมานกับความผิดที่เค้าทำไว้เอง สะใจกว่าเยอะเลย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pueng1111 ที่ 29-09-2007 14:14:15

สุดยอดเลยปักษ์ ดีแล้วคนแบบนั้น

ก็ต้องเจอแบบนี้แหละ :a14:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 01-10-2007 13:45:06

............คนเรามักจะหลงตัณหามากกว่าค่าของความรัก............ :undecided: :undecided:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 01-10-2007 18:01:44

 :m1:
เค้าม่ายช่ายคนซาดิสต์นะ
แต่ว่า สะจายยยยยยยย
อย่างแรง  :m4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 01-10-2007 19:19:47

โฮะๆ เลือดตก ยางออกกันเลยทีเดียว  ไฟรักนี่มันน่ากลัวจริงๆ

เข้ามากระทู้นี้แล้ว ร้อนนนน มาก   อยู่นานไม่ได้

ต้องรีบไปก่อนล่ะ  อิอิ... :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 Sep 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ErosAmor ที่ 01-10-2007 23:35:22

ไฟรักแปรแปลี่ยนเป็นไฟแค้น หึหึ

ได้ใจมากเลยค่ะ สุดยอดนั่งเชียร์ปักษ์

แรงมาก็แรงตอบ ให้สามสมกับที่มันทำ อย่าได้ยอมแพ้ อ๊ากๆ อินเกินพิกัด

อ่านตอนแรกเเล้วรู้สึกอยากฆ่าอาร์ม อยากตบเเล้วก็เขย่าหัวของวิศรุต

พออ่านมาตอนท้ายๆ สุดๆจะสะใจ อย่างนี้ล่ะ  o13 กลายเป็นคนซาดิสต์แล้วเรา

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 02-10-2007 13:47:01

ตอนที่ 8

วิศรุตรู้สึกตัวขึ้นมาในสภาพที่ตัวเองถูกพันด้วยผ้าขาวไว้ที่ศีรษะ หนุ่มใหญ่มองไปรอบห้อง ใครกันพาเขามาส่งที่โรงพยาบาล ใช่สิ นาทีสุดท้ายก่อนที่เขาจะหมดสติ เขาอยู่กับปรมินทร์ ฝ่ายนั้นคงเป็นคนพาเขามาที่นี่
วิศรุตนึกใจชื้น อย่างน้อยปรมินทร์ก็ไม่ได้เย็นชา หรือร้ายกาจกับเขามากนัก
ประตูห้องถูกเปิด บุคคลสองคนก้าวเข้ามาในห้องด้วยรอยยิ้ม วิศรุตยันกายลุกขึ้นนั่งมองไปยังสองคนที่เดินมาหยุดข้างเตียง
คนหนึ่งเป็นนายแพทย์สูงวัย อีกคนเป็นพยาบาลสาว
“สวัสดีครับหมอ”
หนุ่มใหญ่ยกมือไหว้ชายสูงวัย ก่อนจะหันไปยิ้มทักทายพยาบาลสาว ที่เดินยิ้มเข้ามาแต่แรก
“ฟื้นแล้วเหรอครับ ยังเจ็บแผลอยู่หรือเปล่า”
นายแพทย์สูงวัยเอ่ยถามหลังจากรับไหว้เสร็จ วิศรุตพยักหน้ารับ ยิ้มให้เจื่อนๆ เพราะยังรู้สึกตึงๆมึนๆ ชาๆ ที่แผล ท่าทางเขาน่าจะโดนเย็บไปหลายเข็ม
“ถ้าอยากจะกลับบ้าน ก็แจ้งเรานะคะ เพราะอาการคุณไม่เป็นอะไรมาก แผลที่แตกมาคุณหมอได้ยิ้มให้แล้ว อีกไม่นานก็คงจะสนิท”
พยาบาลสาวเอ่ยบอกยิ้มๆตามแบบฉบับคนใจดี
“ขอบคุณครับ ผมว่าผมจะขอกลับเลยก็ดี”
วิศรุตตอบรับ พยาบาลสาวแค่ยิ้มรับรู้ ก่อนหมอใหญ่จะเอ่ยกับคนไข้
“แผลของคุณเหมือนโดนตีด้วยของแข็งมา ไม่ทราบว่าคุณวิศรุตจะให้เราเตรียมหลักฐานผลการตรวจร่างกายให้หรือเปล่าครับ เผื่อจะใช้ฟ้องร้องคู่กรณี”
“อ๋อ ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก ผมแค่หกล้มหัวฟาดพื้นมา ไม่ได้ไปมีเรื่องอะไรกับใคร ว่าแต่ คนที่พาผมมาที่นี่ยังอยู่มั๊ยครับ”
พยาบาลสาวกับนายแพทย์ใหญ่มองหน้ากันงงๆ เพราะต่างก็รู้ดีว่าแผลที่เพิ่งเย็บกันไป ยี่สิบกว่าเข็มเกิดจากอะไร แต่ในเมื่อคนเจ็บไม่มีประสงค์ที่จะเอาเรื่องคู่กรณี พวกเขาก็ไม่มีสิทธิไปวุ่นวายหรือก้าวก่าย
“คุณ ธนู กลับไปแล้วค่ะ”
พยาบาลสาวคนเดิมบอก วิศรุตฉงนขึ้นมา
“ธนู ธนูไหนครับ ไม่ใช่ปรมินทร์เหรอครับ ที่พาผมมาที่นี่”
หนุ่มใหญ่เอ่ยถาม
“เปล่านี่คะ ตามหลักฐานที่แจ้งทางเรา คุณธนู เป็นคนพาคุณวิศรุตมาที่นี่ค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”
พยาบาลสาวยืนยันคำเดิม ก่อนจะถามถึงอาการฉงนของคนสงสัย
“ปะ เปล่าครับ”
วิศรุตบอก ก่อนจะยิ้มเจื่อนๆอีกรอบ ก้มหน้าต่ำลงอย่างคนใช้ความคิด
ธนู คือใคร?
.
.
.
.
.
.
.
ภายใต้แสงไฟนีออนริมถนนยามค่ำคืน ปรมินทร์เดินกอดอกเดินเหม่อด้วยท่าทางเลื่อนลอย คนที่เดินข้างกายสังเกตเห็นจึงอดถามขึ้นมาไม่ได้
“ท่าทางดูไม่สบายใจเลยนะครับ”
ปรมินทร์หันมองหน้าคนถาม รอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นบนใบหน้า แต่ทว่าสายตากลับไม่ยิ้มตาม
“ผมเข้าใจความรู้สึกคุณนะปักษ์”
ธนู เอ่ยขึ้นอีก พลางยิ้มให้กำลังใจคนเดินเหม่ออย่างคนเข้าใจความรู้สึก มันเป็นการยากที่ใครซักคนจะตัดใจจากคนที่ตัวเองเคยรักเคยผูกพันด้วยอย่างสุดหัวใจ
ปรมินทร์ระบายอะไรๆให้เขาฟังจนหมดตอนที่ต่างฝ่ายต่างนั่งปรับทุกข์ให้กันและกันฟังในคืนนั้นตอนอยู่ริมหาด แม้ตอนสุดท้ายภายใต้หมู่ดาวระยิบ คนระบายความอัดอั้นตันใจจะปาดน้ำตาออกจากแก้ม หลังร้องให้จนตัวโยน แล้วบอกกับเขาว่าต่อไปจะเป็นคนใหม่ ที่เข้มแข็ง และพร้อมที่จะทวงคืนความเจ็บปวดที่วิศรุตได้ฝากเอาไว้ เขาเห็นใจและเข้าใจ เป็นใคร ใครก็คงจะแค้นที่อยู่ดีๆได้รับรู้ว่าคนรักของตัวเอง พร่ำเพ้อรำพันบอกรักใครก็ไม่รู้ที่นอนกกกอดกัน โดยไม่สนใจว่าตัวจริงของตัวเองจะอยู่จะเป็นยังไง หรือถ้าจริงๆแล้ว คนที่เป็นตัวสำรองคือคนที่เล่าเรื่องราวให้เขา อย่างนั้นคนเล่าเรื่องราวก็คงจะเจ็บปวดไม่ต่างกัน แต่ยังไงก็คงจะเจ็บน้อยกว่ากับการเป็นตัวจริงที่ถูกลืม
“น่าอายเนาะ ผมน่าจะเป็นฝ่ายปลอบโยนคุณ แต่คุณกลับเป็นฝ่ายมาปลอบโยนผมซะเอง ทั้งๆที่ปัญหาของผมมันเทียบไม่ได้เลยกับปัญหาของคุณ”
ปรมินทร์เอ่ยออกมาอย่างรู้สึกละอายที่ซ่อนความอ่อนแอเอาไว้ไม่มิด ทำไมหนอหัวใจที่กล้าแกร่งตอนอยู่ต่อหน้าคนนึกแค้น กลับอ่อนล้าโรยรา หลังอยู่ห่างเจ้าตัว ยิ่งรับรู้ว่าฝ่ายนั้นโดนเย็บแผลไปมากกว่ายี่สิบเข็มจากฝีมือของตัวเอง ก็ยิ่งว้าวุ่นจนยากที่จะห้ามใจไม่ให้นึกห่วงไม่ได้
...แต่ยังไงก็ต้องห้าม!!
“อยากกลับไปเยี่ยมเขามั๊ย”
ธนูเอ่ยถามเมื่อเห็นอาการคนข้างกายเลื่อนลอยขึ้นไปอีก
“ป่านนี้ คนของเขาคงมาหากันแล้วมั้งครับ”
ปรมินทร์ตอบ หลอกตัวเองไม่ได้หรอกว่ารู้สึกเจ็บในใจขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกถึงว่า ป่านนี้วิศรุตคงกำลังถูกดูแลเอาใจใส่จากคนรักเก่าอย่างอธิศรอยู่อย่างแน่นอนที่สุด
“ตกลงปักษ์ได้คำตอบหรือยังว่า นายอาร์มนั่น คบกับพี่วิชญ์ของปักษ์แบบไหน”
ธนูถามถึงความเป็นไปจากสิ่งที่เคยได้ยิน แต่ยังคลุมเครือ เพราะคนเล่าตอนนั้นยังไม่รู้อะไรแน่ชัดเหมือนกัน เจ้าตัวรู้แค่ว่าสิ่งที่โดนรุมกระทำจากคนสองคนมันเจ็บปวดซะจนกระอัก
“รู้แล้วครับ”
ปรมินทร์ตอบ ก่อนจะยิ้มสมเพชตัวเอง ที่รับรู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองก็เป็นแค่ส่วนเกินของชีวิตคนสองคนที่ยังตัดกันไม่ขาด มันเจ็บปวดซะยิ่งกว่าที่เคยคิดไว้เสียอีกว่า อธิศรเป็นแค่ของฉาบฉวย เป็นแค่ของเล่นระบายอารมณ์ใคร่ของคนไม่รู้จักพอ
เรื่องจริงที่รับรู้มันไม่ใช่อย่างนั้น อธิศร คงมีความสำคัญในใจวิศรุตมากกว่าเขา มันเป็นความจริงที่หัวใจต้องยอมรับ ยอมรับว่าตัวเองน่ะเองที่เป็นของเล่นชั่วครั้งชั่วคราวที่คนเล่นนึกเบื่อแล้วเหวี่ยงปาทิ้งลงถังขยะ ยิ่งตัวจริงของคนเหวี่ยงทิ้งกลับมา ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจว่าตัวเองไร้ค่ายิ่งถาโถมเข้ากระหน่ำให้ใจเจิ่งนองด้วยน้ำตา
“อธิศรเคยเป็นแฟนกับพี่วิชญ์มาก่อนหน้าผม”
ปรมินทร์บอกเสียงสั่นเมื่อเห็นคนเดินข้างกายตั้งใจฟัง
ธนูถึงกับถอนหายใจ หนุ่มใหญ่เอื้อมมือไปแตะไหล่คนเสียงสั่นแล้วตบเบาๆเป็นเชิงปลอบ
ขณะเดียวกันที่ทางด้านหลัง มีเสียงตะโกนโหวกเหวกและเสียงฝีเท้าวิ่งไล่กันมาอย่างกระชั้นชิด คนสองคนที่กำลังเดินคู่กันอยู่เอี้ยวตัวหันไปมอง
ปรมินทร์มองร่างคุ้นตาที่กำลังวิ่งตีคู่มากับใครอีกคนที่เขาไม่รู้จักมาทางที่เขากับธนูยืนอยู่ ข้างร่างที่กำลังวิ่งคู่กันมา เป็นกลุ่มชายฉกรรจ์สามสี่คนวิ่งตามมาอย่างท่าทางเอาเรื่อง
“ช่วยด้วย ครับช่วยด้วย”
คนที่ปรมินทร์ไม่รู้จักร้องเสียงดังเมื่อวิ่งมาถึงร่างเขา ปรมินทร์ไม่สนใจคนร้อง สายตาเจ้าตัวจ้องมองไปยังอีกคนที่เขารู้จักดี
วิ่งกระเซอะกระเซิงหนีใครกันมานะ นาย อธิศร
อธิศร ชะงักงัน ยืนนิ่งเหมือนโดนผีหลอก เมื่อเห็นแววตาวาวโรจน์ที่ปรมินทร์มองมาทางเขา สีหน้าเจ้าของแววตานั่นเรียบนิ่งสนิท แม้กิตติกรเพื่อเขาจะวิ่งไปเกาะตัวเข้าซ่อนด้านหลังร่างนั้นแล้วก็ตาม เจ้าของร่างยังยืนจ้องหน้าเขาอย่างไม่ไหวติง
“เฮ้ย คุณสองคนไม่เกี่ยวถอยไป”
หนึ่งในชายฉกรรจ์ทั้งสี่เอ่ยตวาดเสียงดังเมื่อวิ่งมาหยุดอยู่สมทบเผชิญหน้ากัน อธิศรได้สติหันไปมองอีกคนที่ยืนข้างๆมารเงินแสนอย่างปรมินทร์
..ไอ้เกย์ขี้วีนนี่มันคั่วใครได้ใหม่อีก ฝีมือใช้ได้นี่ ท่าทางจะคงคอนเซปหนุ่มใหญ่ ฐานะดี ดูสิ อีตาหน้าเข้มนี่ ดุภูมิฐานน้อยกว่าวิศรุตซะเมื่อไหร่...
เด็กหนุ่มนึกคิดในใจ ก่อนจะสะท้านไปทั้งร่างเมื่อได้มองสบตาคนที่ใช้สายตาพินิจ แววตาคมกริบนั่นช่างมีเสน่ห์ยั่วยวนเลือดในกายเขาซะเหลือเกิน
ปรมินทร์เหลือบมองธนูที่กำลังจ้องมองอธิศรตาไม่กระพริบ ท่าทางหนุ่มใหญ่รายนี้จะตกภวังค์ในรูปกายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ของหนุ่มวัยกลัดมันอย่างอธิศรเข้าอีกราย
“เฮ้ย พวกมึงสองคน ตามพวกกูไปซะดีๆ”
กลุ่มชายฉกรรจ์ตะคอกขึ้นใหม่ ทำให้ธนูละสายตาจากร่างกำยำในเสื้อผ้าแฟชั่นเข้ารูปของคนที่มองเขาตาไม่กระพริบ หนุ่มใหญ่หันไปสนใจกลุ่มคนตะคอกเอ่ยถามอย่างคนมีสติ ไม่ลนลาน
“มีอะไรกันเหรอครับ”
“บอกแล้วไง คุณสองคนไม่เกี่ยว ผมต้องการแค่ไอ้สองตัวนี่”
หนึ่งในนั้นเอ่ยตอบพลางตรงจะเข้าฉุดร่างอธิศรที่ยืนไร้คนกำบัง กิตติกรน่ะหรือ ซ่อนอยู่ข้างหลังปรมินทร์อย่างคนกลัวสุดขีด
“ช่วยพวกเราด้วยนะครับ ไอ้พวกนี้มันเป็นพวกอันธพาลครับ”
อธิศรตรงเข้าเกาะตัวคนภูมิฐาน ปรมินทร์มองดูพฤติกรรมเงียบๆ นึกระอาเมื่อเห็นอธิศรตั้งใจใช้ร่างกายบางส่วนเบียดเสียดหน้าขาธนูอย่างเนียบเนียน
ธนูหันมาสบตาปรมินทร์ คนถูกหันมองหลบตาหันไปมองกิติกรอย่างนึกรำคาญ ถ้าเป็นใครก็ตามที่ไม่ได้มากับอธิศรเขาคงจะเห็นใจกับอาการคนลนลานหน้าซีดซุกหลังเขาแบบนี้ แต่นายนี่ น่าจะเป็นเพื่อนคู่อริหัวใจ แต่ชายหนุ่มก็จำใจนิ่งเงียบไม่โวยวาย เลือกที่จะหันไปเอ่ยกับธนูแทน
“อย่าไปยุ่งกะพวกเขาเลยครับธนู”
....ไอ้นี่ หวงก้างใช้ได้นะมึง ท่าทางมันคงจะคั่วกันอยู่จริงๆ....
อธิศรนึกคิดประโยคนั่นในใจ สู้สายตาคนไม่อยากยุ่งเรื่องของเขากับเพื่อนไม่ถอย
“พี่ธนู ช่วยเราด้วยนะครับ พวกนี้มันจะฆ่าเรา”
เด็กหนุ่มหันมาอ้อนวอนคนที่ตัวเองตั้งใจเบียดเสียดร่างกายในวัยหนุ่มใส่เต็มที่หลังรู้ชื่อเจ้าตัวจากปากปรมินทร์
“ก็ตามใจครับ ถ้าคุณธนูอยากจะยุ่งเรื่องนี้ ผมก็ไม่มีสิทธิ์ห้าม แต่ผมขอตัวนะครับ”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นธนูหันมามองหน้าขอความเห็น คนไม่อยากยุ่ง แกะมือคนที่ตัวไม่รู้จักออกจากกาย แล้วเดินหนีไปเงียบๆ ธนูชะงักคิดจะตามไป แต่ติดที่กิติกรโผเข้าเกาะอีกคน จึงยืนอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดอย่างเลี่ยงไม่ได้
.
.
.
.
.
.
.
ปรมินทร์เดินหนีมาเงียบๆจากตรงนั้น ทรุดนั่งตรงม้านั่งริมทางเดินเมื่อรู้สึกเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ แม้ตอนแรกจะเคยนึกเกลียดชิงชังอธิศรเท่าไร แต่วันนี้พอได้รู้ว่าอธิศรเป็นคนที่มาก่อนเขา ชายหนุ่มก็นึกปลงอย่างประหลาด จนไม่อยากที่จะยุ่งวุ่นวายกับเจ้าตัวอีก และจากสายตาที่อธิศรมองธนูเมื่อครู่ทำให้เขานึกถึงคนที่ได้แผลขึ้นมาจากฝีมือเขา
อธิศร ทำไมนายไม่ไปอยู่เฝ้าดูแลพี่วิชญ์ ตกลงนายเป็นคนยังไงกันแน่
“ปักษ์”
เสียงคุ้นหูดังขึ้นทางด้านหลัง คนถูกเรียกชื่อหันควับไปมองอย่างเร็ว ก่อนลุกขึ้นคิดจะเดินหนีเมื่อมองเห็นคนเรียกเป็นชายร่างสูงที่รอบศีรษะถูกพันไว้ด้วยผ้าขาว
“เดี๋ยวสิปักษ์ จะหนีพี่ไปไหนครับ”
วิศรุตร้องตามอย่างอ่อนโยนและสุภาพเมื่อเห็นว่าหัวใจตัวเองจะปลิวหนีไปอีกรอบ
ปรมินทร์ชะงัก ในใจวาบหวิวกับน้ำเสียงอ่อนโยนที่ส่งผ่านมาจากคนเรียก เมื่อก่อนวิศรุตก็เคยอ่อนโดยนกับเขาแบบนี้ อ่อนโยนจนเขาให้ใจไปหมดทั้งใจ
หนุ่มใหญ่เห็นหัวใจตัวเองนิ่งอยู่กับที่ จึงเดินไปเพื่อคิดจะเอื้อมมันมาไว้ในมือดังเดิม
และเขาก็ผ่านด่านแรกได้สำเร็จเมื่อมือนุ่มเอื้อมไปจับกุมสัมผัสมืออีกฝ่ายได้โดยที่ฝ่ายนั้นไม่มีอาการต่อต้าน หนำซ้ำเขายังรู้สึกได้ว่ามือข้างนั้นที่เขากุมอยู่เริ่มที่จะบีบกุมตอบรับมือเขา หนุ่มใหญ่รู้สึกตื้นในอกจนคิดจะรวบร่างคนสิ้นฤทธิ์เข้ามากอดโดยแคร์สายตาผู้คน แต่เขาก็ยังไม่ทันได้ลงมือทำอย่างที่คิด เมื่อเสียงเรียกชื่อเขาดังลั่นแหวกอากาศมาให้ได้ยิน
“พี่วิชญ์”
สองคนที่ยืนจับมือกันหันไปมองต้นเสียง คนสามคนที่เดินกันมา สองในนั่นปรมินทร์รู้จัก แต่วิศรุต รู้จักเพียงแค่คนเดียวคือคนที่เรียกชื่อเขาเมื่อครู่ อธิศรนั่นเอง
สองมือที่กำลังประสานหลุดออกจากกันโดยอัตโนมัติ ปรมินทร์เลือกที่จะเดินหนีโดยทันควัน เมื่อรู้สึกเกลียดใจตัวเองที่เผลอทำอะไรโง่ๆลงไป
“ปักษ์/ปักษ์”
สองเสียงเอ่ยเรียกตามหลังคนเดินหนีขึ้นพร้อมกัน ก่อนจะหันมองสบตากันเอง วิศรุตคุ้นหน้า คนใจตรงกันกับเขาซะเหลือเกิน แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน
ธนูเลิกใส่ใจสายตาสงสัยวิศรุต หนุ่มใหญ่ออกตัววิ่งตามปรมินทร์ไป ท่ามกลางสายตาริษยา เกลียดชังของใครบางคน
อธิศรเก็บอาการริษยา อิจฉา และเคียดแค้นปรมินทร์ไว้ในอก ดูเอาเถอะ รูปกายเขาที่เหนือกว่ามันทุกอย่างกลับมัดใจใครไม่ได้เลย ซักวันเถอะ ซักวัน มันจะต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง จนยากที่จะเรียกร้องมันกลับคืน
“พี่วิชญ์จะไปไหนน่ะ”
คนนึกแค้นรีบถามขึ้นเมื่อจู่ๆ วิศรุตทำท่าจะผละหนีจากเขาไปอีกคน
“ไปตามปักษ์”
คนโดนถามตอบตรงๆ ไม่มีเหตุผลที่เขาจะต้องหลอกใจตัวเองได้อีก
“ไม่เห็นเหรอว่าคู่ขาเขาวิ่งตามกันไปแล้ว จะไปเป็นก้างเขาทำไมกัน”
อธิศรใส่ไฟ กิติกรที่ยืนฟังอยู่ด้วยทำหน้าเหรอหรา ก็เมื่อซักครู่ที่เดินด้วยกันมากับธนู หนุ่มใหญ่คนนั้นบอกแค่ว่าเป็นคนรู้จักกับนายปรมินทร์นั่นเฉยๆนี่นา นึกแล้วก็แค้นชิบ นี่ถ้ารู้ว่าคนที่ตัวเองซุกข้างหลังอยู๋ เป็นมารเงินแสนของเพื่อนนะ จะผลักมันให้ไอ้พวกที่ตามทวงหนี้จัดการซะให้น่วม มิน่าล่ะ ทำเย็นชาไม่ยินดียินร้ายกับพวกเขา ซักวันเถอะมึง จะตอบแทนความมีน้ำใจให้สาสมเชียว
“ผู้ชายคนนั้นเป็นใครนะอาร์ม”
..
..
..

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 02-10-2007 14:13:16

ยังตามมาจองเวรอีกนะเนี่ยเหอๆ :a6:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 02-10-2007 15:16:50

อดิศรกับพวก  ออกมาทีไร  อยากจับกดน้ำ จับตบๆๆๆๆๆๆ (อินโคดๆ)  :angry2:
ไอ้พี่วิชญ์นี่ก็ไม่น่าเชื่อจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือขนาดนี้  คนเรา 
อ่านๆ ไปเริ่มใจอ่อนเรยย  ไม่อยากบอกว่าก็ยังแอบเชียร์ให้ดีกันอยู่นะ 
แต่ขอแก้แค้นก่อน คึคึ

รออ่านต่อค้าบบ  :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 02-10-2007 20:09:34

 :เฮ้อ: ตัดบัวยังเหลือใย  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 02-10-2007 20:18:30

อ้อาร์มนี้...........เลวได้คงเส้นคงวาจิงเลยเนี่ย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Amamiya ที่ 02-10-2007 20:27:15

เวรย่อมระงับด้วยการทำเวร...เฮ้ย...การไม่จองเวรดิ.. :m21:

แต่เจออย่างนี้จะเฉยๆไว้ก้อกะไรอยู่อ่ะนะ...

สู้ๆๆไปเลยปักษ์... :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 02-10-2007 21:28:41

ไม่รู้จะเห็นใจใครดี  :undecided:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 03-10-2007 13:06:56

อธิศร เลวได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ   :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 03-10-2007 16:13:13

...........แค่รักมันคงไม่พอ......... :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ErosAmor ที่ 03-10-2007 23:02:12

ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดอาร์ม  :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 04-10-2007 02:30:52

 :angry2: ย้ากกกกก พฤติกรรมแย่มากนายอาร์ม จิตใจเลวทราม

โอ้ยยยยย เกลียดดดดดเข้ากระดูกดำ
 อินไปป่าวอะ  :m23:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 04-10-2007 02:51:26

 :undecided:....อา..ในที่สุดก็ได้มาอ่านซักที...อืม o13...คนเขียนนี่เยี่ยมจริงๆนะครับ...กระชากอารมณ์ตั้งแต่แรก...อ่านแล้วรู้สึกร้อนๆไม่รู้ว่าอินกับไฟหรือเปล่านะครับ :m30:...กำลังน่าติดตามต่อเลยนะครับ...ขอบคุณมากๆนะครับที่รังสรรค์ผลงานดีๆออกมาอีกเรื่องหนึ่งนะครับ.... o14 :m5:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 04-10-2007 21:44:18

 o9
เห็นคนโหวด อธิศร เป็นตัวร้ายเยอะเหลือเกิน เลยขอตามมาดูซะหน่อยยยยยย อืมมมมนะ สมคำร่ำลือ
ตั้งแต่บทแรกจนจบนี่...อ่านในห้องแอร์ พาลให้นึกว่าแอร์เสีย....ทำไมตัวฉันร้อนนนนอย่างนี้  :m29:
โดนไฟเผาตั้งแต่บทแรก.....เกลียดวิศรุตมักมาก เกลียดอธิศรเลวววว เกลียดปรมินทร์โง่....
ตอนนี้รักนายปรมินทร์หน่อยละ ฉลาดขึ้น เข้มแข็งขึ้น มีสติมากขึ้น......เก่งมากกกกก สู้สู้
เห็นใจวิศรุตนิดส์นึง เพราะยังรู้สึกตัวได้ทัน และก็ถูกทำร้าย...ตอนนี้สงสารธนู สงสัยจะอกหักอีก....
ที่แน่ ๆ เกลียดอธิศร ไม่เปลี่ยนแปลงงงงงงงงง สา ระ เลวววววววว..... :angry2:
แต่งได้เห็นภาพเข้าถึงอารมณ์มากกก เหมาะแล้วที่ชื่อ "ไฟรัก" เผาคนอ่านวอดดดดจิง ๆ
ตามกันต่อไปครับ คงพลาดไม่ได้ ....รีบต่อนะครับ อยากรู้จริง ๆ จะจบลงยังไง....

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 04-10-2007 22:14:09

 :impress: :impress: :impress:

อะครับสนุกเหมือนเดิมครับผม

ชอบเรื่องนี้มากครับ

ป็นกำลังใจให้ต่อไปครับผม สู้ๆๆ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 02 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 04-10-2007 22:31:56

มีเพื่อนแนะนำมาว่าหนุก ยังไม่ได้อ่านเลย ... ขอมารายตัวก่อนคับ  :m4:  .... อ่านจบแล้วจะกลับมาค้าบบบ  :m22:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 05-10-2007 09:20:33

ตอนที่ 9

วิศรุตหันมาสนใจถามคนใส่ไฟในทันที เด็กหนุ่มยิ้มร้ายในใจ ก่อนวาดอนาคตให้คู่อริว่า
ปรมินทร์ ไม่ว่า วิศรุต หรือ ธนู มึงไม่มีสิทธิ์ได้ใครไปทั้งนั้น!!!
.
.
.
.
.
ธนูตามปรมินทร์มาทันขณะที่เจ้าตัวเดินมาถึงรถของเขา หนุ่มใหญ่ส่งเสียงเรียกไว้ ทำให้ฝ่ายนั้นหยุดยืนรอเพื่อสนทนาด้วย
“ทำไมเดินเร็วจังล่ะครับ”
เขาเอ่ยขึ้นเมื่อมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าคนที่ตนวิ่งตาม เมื่อเห็นคนโดนถามไม่ตอบจึงเอ่ยชวนไปหาที่นั่งคุย สองคนจึงเลือกที่จะนั่งในร้านที่บรรยากาศค่อนข้างเป็นส่วนตัว เครื่องดื่มผสมแอลกอฮอลล์อ่อนๆถูกเลือกมาวางบนโต๊ะสองแก้ว บรรยากาศสลัวกับเพลงฟังสบายที่ถูกเปิดคลอเบาๆ ทำบางคนเหม่อลอยอีกครั้ง เมื่อนึกถึงบรรยากาศแบบนี้เมื่อครั้งในวันวานที่เคยได้สัมผัสกับอีกคนที่ไม่ใช่คนตรงหน้าตอนนี้
“เหม่ออีกแล้วนะครับ”
คนตรงหน้าเอ่ยทักยิ้มๆ คนถูกทักยิ้มตอบ แต่เป็นรอยยิ้มที่แสนเหงา จนคนที่มองเห็นอดที่จะเอื้อมมือไปไปสัมผัสมือไม่ได้
“ผมดูแย่มากใช่มั๊ย”
ปรมินทร์เอ่ยถามเมื่อรู้สึกถึงมืออุ่นสัมผัสเบาๆที่หลังมือตัวเอง ความเหงาที่แผ่ซ่านในใจทำให้ชายหนุ่มไม่ร่นมือถอยหนี ระหว่างสนทนาสองมือจึงวางซ้อนกันอยู่อย่างนั้น
“ไม่หรอกครับ บรรยากาศแบบนี้ ใครก็ต้องคิดถึงคนรักเป็นธรรมดา”
ธนูเอ่ยแย้ง แต่เป็นคำแย้งที่แสนสะเทือนใจคนฟังเหลือเกิน จนต้องเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว
“มันเป็นอดีตไปแล้วล่ะครับ”
“อย่าเพิ่งตัดสินอะไรด้วยแรงทิฐิเลยนะครับ ว่ากันตรงๆผมว่าปักษ์ก็น่าจะแคร์คุณวิศรุตอยู่ ม่น้อยทีเดียวไม่งั้นคงไม่ขับรถเขาตามผมไปเพื่อทิ้งไว้ให้เขาถึงโรงพยาบาลหรอกนะครับ อีกอย่างเท่าที่เห็นด้วยตาเมื่อกี้ คุณวิศรุตก็ดูเหมือนจะแคร์ปักษ์อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน เอาไว้ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ดีกว่าครับ”
“ยังไงผมก็คงจะไม่กลับไปหาเขาหรอกครับ ถ้าผมตัดสินใจจะเดินหนีแล้ว”
“มันก็พูดยากนะครับเรื่องแบบนี้ ผมคงจะไม่ไปก้าวก่ายในการตัดสินใจของปักษ์หรอก แต่ขอแค่ให้ปักษ์รู้เท่านั้นว่าไม่ว่าจะยังไง ผมยินดีรับฟังทุกสิ่งทุกอย่างที่ปักษ์อยากระบายให้ผมฟัง เหมือนอย่างที่ปักษ์เคยเข้าใจและรับฟังปัญหาของผม และทำให้ผมเห็นค่าตัวเองจนพร้อมที่จะยืนอยู่บนโลกใบนี้ต่อไป”
ฟังประโยคยืดยาวของคนปลอบใจจบ ปรมินทร์ถึงกับรู้สึกแย่ ปัญหารักของเขาดูเล็กนักถ้าเทียบกับปัญหาชีวิตของคนพูด ชายหนุ่มเปิดยิ้มให้ฝ่ายนั้นก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างนึกละอายที่มัวแต่จมอยู่กับความนึกคิดตัวเองจนลืมนึกถึงจิตใจคนอื่นที่มีปัญหาหนักกว่า
“ผมนี่ไม่ไหวเลยเนาะ มัวแต่คิดเรื่องตัวเองจนลืมคิดถึงคุณธนูไปเลย”
“ผมไม่ซีเรียสหรอกครับ แค่ผมมีโอกาสได้พบกับคนดีๆอย่างปักษ์ ผมก็ดีใจแล้ว แม้เราจะเจอกันช้าไปก็ตาม”
คราวนี้ธนูเป็นฝ่ายยิ้มเหงาๆบ้างเมื่อเอ่ยจบ ปรมินทร์ไม่รอช้าที่จะเอื้อมมือข้างที่ว่างไปแตะหลังมือคนยิ้มเหงาที่กุมมือเขาอยู่ก่อนหน้า แล้วเอ่ยขึ้น
“อย่าคิดแบบนั้นสิครับ อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนกันได้”
“แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วครับ ผมไม่คิดว่าปักษ์จะสนใจใส่ใจคนอย่างผมด้วยซ้ำ”
ธนูมองสบตาตอบจริงจัง ปรมินทร์จึงเอ่ยจากใจจริงเช่นกัน
“ผมเองก็ไม่ได้ดีเด่นมาจากไหน ทำไมผมจะคบกับคุณธนูไม่ได้ล่ะครับ ตรงกันข้าม ถ้าคนภายนอกเห็น เขาจะคิดกันซะอีกว่าอย่างผมน่ะมาเดินคุณธนูได้ไง”
“พูดแบบนี้ ระวังผมหลงรักเข้าซักวันนะครับ”
“เราสองคนต่างก็มีปมในใจมาทั้งคู่ ถ้าคุณธนูจะรักผมขึ้นมาจริงๆ ไม่แน่นะ ผมอาจจะรับรักนั้นก็ได้”
“เฮ้อ ยิ่งพูดผมก็ยิ่งเสียดาย ผมน่าจะเจอปักษ์ ก๋อนที่ปักษ์จะเจอกับคุณวิศรุตนะ”
“ปักษ์เจอกับผมแล้วไง”
เสียงที่แทรกขึ้นทำเอาสองมือที่เกาะกุมกันอยู่หลุดออกจากกันอัตโนมัติ ปรมินทร์ใจเสียนิดๆเมื่อมองเห็นว่าเจ้าของเสียงเป็นใคร ก่อนจะตั้งสติทำเฉยเมื่อคิดได้ว่าตัวเองได้ตัดขาดกับคนตัวสูงคนนี้ไปแล้ว
“ว่าไงครับ ปักษ์เจอกับผมแล้วยังไง”
วิศรุตถามต่อเมื่อหนุ่มใหญ่ที่นั่งทำกรุ้มกริ่มกับคนของตัวเองเมื่อครู่เงยหน้าขึ้นมองสบตา นี่ถ้าอธิศรไม่แนะให้เขาตามสองคนนี้มาเพื่อหาคำตอบว่า ผู้ชายคนนี้กับปรมินทร์ เป็นอะไรกัน เขาก็คงจะไม่ได้เห็นภาพนี้อย่างแน่นอนที่สุด
“กลับเถอะครับคุณ ธนู บรรยากาศชักเสียแล้วล่ะครับ”
ปรมินทร์เอ่ยตัดหน้าคนที่กำลังจะอ้าปากตอบวิศรุต ชายหนุ่มลุกขึ้นทำท่าจะเดินนำไปก่อน แต่ต้องเซชนเก้าอี้แทบล้มคะมำเมื่อโดนคนตัวสูงที่ยืนค้ำโต๊ะผลักตัวเอาไว้
“เฮ้คุณ !!”
ธนูขึ้นเสียงใส่คนผลักปรมินทร์เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวทำเกินไป หนุ่มใหญ่ลุกขึ้นหวังจะเดินอ้อมไปพยุงคนจะล้ม แต่ต้องเป็นฝ่ายล้มคว่ำลงซะเองเมื่อโดนหมัดหนักๆสวนเข้าเต็มใบหน้า
เสียงวี๊ดว้ายดังขึ้นโดยรอบ พร้อมกับผู้คนลุกฮือ คนของทางร้านวิ่งเข้ามาเคลียร์เหตุการณ์ แขกในร้านเห็นเรื่องท่าจะไปกันใหญ่ จึงต่างทยอยกันออกไปคนแล้วคนเล่า
ด้านนอกร้าน สองคนที่นั่งซ่อนตัวอยู่ภายในรถคันหรูของวิศรุต ชะโงกหน้ามองดูเหตุการณ์ชุลมุนวุ่นวาย หนึ่งในสองยิ้มร้ายอย่างสมใจ ที่เห็นอะไรๆเป็นไปตามแผน
“นี่มันแค่เริ่มต้นปรมินทร์”
เจ้าของรอยยิ้มร้ายเอ่ยขึ้น นึกย้อนเหตุการณ์ตอนที่วิศรุตถามตัวเองว่าธนูเป็นใครแล้วสะใจอย่างที่สุด
.
.
.
…“ผู้ชายคนนั้นก็คู่ขาใหม่นายปรมินทร์ไงล่ะครับ ชื่อ ธนู ท่าทางจะเพิ่งคั่วกันใหม่ๆ นายปรมินทร์นั่นหวงพี่เขายังกะอะไรดี ท่าทางจะรักจะหลงมาก ก็คิดดูซิครับ ผมกับไอ้กิตเลิกจากงานมาแล้วเห็นเขาสองคนเดินสวีทกันอยู่ริมถนน ตามประสาคนรู้จักผมก็เลยอยากเข้าไปทัก รู้มั๊ยครับ คนดีของพี่ตอบผมมาว่ายังไง แค่ผมทักเขาเฉยๆ เขากลับมางว่าผมคิดที่จะมาแย่งคนของเขาอีกคนหรือไง กับพี่วิชญ์ผมยังกินไม่อิ่มหรือ ปล่อยให้มั่วกันให้หนำใจแล้วยังจะตามมารังควานอะไรเขาอีก ดูสิครับ คนดีของพี่พูดกับผมแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน จริงๆใช้คำแรงกว่านี้ด้วยซ้ำ ผมเองก็อยากที่จะอธิบายเรื่องผมกับพี่ให้เขาฟัง แต่เขาบอกเขาไม่อยากใส่ใจแล้ว เขาบอกเขาไม่เสียดายพี่แม้ซักนิด เพราะตอนนี้เขามีพี่ธนูนั่นที่มีพร้อมมากกว่าพี่หลายเท่า พอผมรั้นที่จะปรับความเข้าใจเขาก็เดินหนีพวกเราไปดื้อๆ พี่วิชญ์จะเชื่อผมหรือไม่เชื่อก็ได้นะครับ แต่ผมยืนยันนะครับว่าสิ่งที่ผมเล่าเป็นความจริงทุกอย่าง ถามไอ้กิตเพื่อนผมดูก็ได้ มันยืนอยู่กับด้วยตอนนั้น หรือถ้าต้องการแน่ใจจริงๆ พี่วิชญ์ตามเขาสองคนไปให้เห็นกับตาก็ได้ ว่าพวกเขาเป็นอย่างที่ผมพูดจริงหรือเปล่า”....
.
.
.
.
“พี่วิชญ์ของแกนี่มันโง่จริงว่ะ ใครเป่าหูยังไงก็เชื่อ เป็นผู้บริหารได้ไงวะ ไม่น่าเชื่อ”
กิตติกรเอ่ยสมทบเพื่อน เมื่อเห็นเหตุการร์วุ่นวายด้านในร้านอย่างที่เพื่อนเห็น
“โง่ๆอย่างนี้สิดี หลอกง่าย มึงไม่ชอบหรือไง”
อธิศรเอ่ยอย่างคนมีชัยไปกว่าครึ่ง ความหวังที่เคยริบหรี่ว่าจะเดินเฉิดฉายได้ดั่งเดิมกลับมาลุกโชติช่วงอีกครั้ง แม้เขาจะพลาดจากการรีดไถ่วิศรุต แต่ตัวสำรองอย่างธนูก็น่าจะใช้ได้ เพราะดูท่าแล้ว ธนูก็มีดีอยู่ไม่น้อย คิดดูแล้วกันขนาดชายฉกรรจ์สี่นายที่วิ่งตามเขากับกิติกรมาอย่างเอาเป็นเอาตาย กลับจอดสนิทเมื่อเจอธนูยื่นนามบัตรให้ว่ามีปัญหาอะไรก็โทรไปติดต่อขอเคลียร์กับเขาภายหลัง พวกมันถอยทัพกลับไปในทันที เด็กหนุ่มมารู้ภายหลังว่าธนูเป็นเจ้าของกิจการด้านจิวเวอรี่ เมื่อฝ่ายนั้นยอมให้นามบัตรเขาทันทีที่เขาขอ
“ชอบสิวะ ใครบ้างล่ะไม่ชอบ แต่ตอนนี้กูอยากเห็นหน้าไอ้ปรมินทร์นั่นจริงๆว่ะ ว่ามันจะเชิ่ดหน้าอยู่ได้อีกมั๊ย แม่งคิดถึงสีหน้ามันตอนที่กูแอบข้างหลังมันนะ อยากกระทืบชิบหาย มีโอกาสนะมึง กูจะเล่นไม่เลี้ยง”
กิติกรตอบทำสีหน้าแค้นสุดแรงจากการที่โดนปรมินทร์สะบัดตัวออก
“มึงได้สมใจอยากแน่ไอ้กิต กูนี่แหละจะเขียนบทชีวิตให้ไอ้ปรมินทร์นั่นเอง มึงอยากให้มันเล่นบทไหน บอกกูมา มึงก็เห็นแล้วนี่ว่ากูทำได้เนียนขนาดไหน”
อธิศรอวดตอบเอาใจเพื่อน ก่อนที่สองคนจะมองตากันอย่างสาใจเมื่อนึกถึงอนาคตที่กำลังจะวุ่นวายของปรมินทร์ เพราะต่างคนต่างก็สาบานว่าตามราวีเจ้าตัวอย่างถึงที่สุด !!!
ภายในร้านที่เริ่มครุกรุ่นด้วยไฟโทสะ เมื่อธนูกับปรมินทร์ต่างก็แลกหมัดกันคนละหมัดสองหมัด ปรมินทร์อายจนแทบที่จะแทรกแผ่นดินหนี การกระทำของคนรู้จักสองคนช่างต่ำช้าราวกับไร้การศึกษามาทั้งคู่ ทั้งๆที่สถานภาพการงานการดำเนินชีวิตต่างก็สูงส่งจนใครๆยากที่จะเอื้อมถึง ชายหนุ่มมองภาพสองคนห้ำหั่นกันอย่างคนใจสลาย ในเมื่อไม่มีใครแยกความชุลมุนนั่นได้เขาก็จะเป็นฝ่ายแยกเอง
“เพล้งงง!!”
เสียงขวดเครื่องดื่มที่ทำด้วยแก้วแตกดังสนั่นลั่นบริเวณ ได้ผล หนุ่มใหญ่ที่กำลังแลกหมัดกันนัวหยุดพักรบกันชัวครู่หันไปมองที่มาของเสียง รวมทั้งแขกของร้านคนอื่นๆ
ปรมินทร์ยืนปากสั่นหน้าซีด น้ำตารินอาบสองแก้ม ภายในมือเจ้าตัวถือขวดที่แตกในแนวปากฉลามด้วอาการสั่นเทา จะไม่ให้สั่นได้ยังไงเมื่อความคมจากเศษแก้วที่แตกกระจายพุ่งเฉือนมือทั้งมือที่จัดการทุบขวดนั้นสุดแรงจนเลือดอาบ
“เอาสิ ชกกันต่อสิ หยุดทำไมล่ะ เอากันให้ตายกันไปข้างนึงไปเลย”
คนได้เลือดโวยวายทั้งน้ำตา คนที่เพิ่งทำสงครามมองหน้ากันอย่างต่างคนต่างสำนึกผิดก่อนที่ความรู้สึกตกใจจะวิ่งเข้ามาแทนที่เมือเห็นมือโชกเลือดของคนยืนกลั้นสะอื้นที่ยังกำขวดที่แตกในมือนั้นแน่น
“ปักษ์ ผมขอโทษ ทิ้งขวดเถอะ”
ธนูได้สติก่อนตรงเข้าไปเพื่อจะแย่งขวดแตกนั่นออกจากมือคนตัวสั่น เพราะเชื่อว่าเจ้าตัวยังคงกำเศษแก้วแตกบางส่วนไว้อยู่ วิศรุตจะเดินเข้าไปพูดให้เจ้าตัวยอมปล่อยขวดนั้นอีกคนเมื่อเห็นคำพูดธนูไม่ได้ผล ตรงกันข้าม ปรมินทร์กลับจิกแน่นที่คมแก้วนั่นจนตัวสั่นเทิ้ม มันทำให้เขาปวดใจยิ่งนัก ปรมินทร์เจ็บเขาก็ยิ่งเจ็บไปด้วย แต่แล้วสิ่งที่เขาไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ปรมินทร์ตวัดมือที่กำแก้วนั่นขึ้นชี้หน้าเขาทันควัน ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปถึงตัว
“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ อย่าเอาลมหายใจของคนพาลอย่างพี่มาใกล้ผมอย่างเด็ดขาด”
วิศรุตหน้าเสีย มองหน้าผู้คนโดยรอบ ความรู้สึกตอนนี้เหมือนโดนตบหน้าเข้าหลายฉาด ความเจ็บจากการชกต่อยกับธนูเมื่อครู่ไม่ได้เศษเสี้ยวการปวดใจจากสายตาเย็นชาของปรมินทร์เลยซักนิด
“ปักษ์ ฟังพี่ก่อนสิ”
หนุ่มใหญ่ทำท่าจะอธิบาย แต่ไร้ประโยชน์เมื่อปรมินทร์ส่ายหน้าไม่รับฟัง
“เก็บคำเพ้อเจ้อของพี่ไปพ่นใส่หน้าคนอื่นเถอะ”
คนพูดยอมวางขวดที่แตกลงจากมือ ก่อนจะหันไปสนใจธนูที่กำลังยืนอึ้งในเหตุการณ์ ใช่ว่าเขาจะรู้สึกดีที่ปรมินทร์ตัดพ้อวิศรุตด้วยถ้อยคำรุนแรง ตรงกันข้ามเขากลับเห็นใจวิศรุตขึ้นมาอย่างสุดล้นเมื่อเห็นแววตาเจ็บปวดที่ฝ่ายนั้นมองตามปรมินทร์ที่กำลังหันมาสนใจตน
“กลับกันเถอะครับคุณธนู”
ปรมินทร์เอ่ยชวนคนยืนอึ้ง ซักพักหนุ่มใหญ่จึงเอ่ยตอบ
“ผมคงต้องเคลียร์ค่าเสียหายให้กับทางร้านเขาก่อนครับปักษ์”
“ไม่จำเป็นนี่ครับ เราไม่ได้เป็นฝ่ายมาหาเรื่องใคร คนที่มาหาเรื่องต่างหากที่ควรจะรับผิดชอบ หรือถ้าหากมีการฟ้องร้อง ผมจะเป็นพยานให้คุณเอง ว่าคุณไม่ผิด!!”
ประโยคหลังแม้ปรมินทร์จะเอ่ยกับคนที่ยืนข้างหน้า แต่สายตาชายหนุ่มกับมองเหยียดไปทางคนที่ยืนมึนและเจ็บปวดใจจนพูดอะไรไม่ออก
“ไปกันเถอะครับ ผมคงต้องไปทำแผลด้วย”
คนมองเหยียด เดินนำออกไปก่อนเมื่อมองคนยืนซึมจนหนำใจ ซักพักธนูจึงเดินตามออกไป โดยก่อนไปหนุ่มใหญ่ไม่ลืมที่จะโค้งให้คนยืนซึมเล็กน้อย เหมือนเป็นเชิงบอกว่าเขาไม่ติดใจในเหตุการณ์นี้
คล้อยหลังคนสองคน วิศรุตหันมองรอบตัวที่ผู้คนกำลังมองเขาเป็นจุดเดียวอีกครั้ง สายตาหลายคู่ที่จ้องมองเขานั้น จะมีสายตาคู่ไหนบ้างนะที่มองเห็นว่าหัวใจเขากำลังร้องให้
.
.
.
.
.
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 05-10-2007 09:54:35

 :m29:
เสียเลือดทุกฉากเลยยยยนายปรมินตร์...สุดยอดเรื่องราวของไฟจริง ๆ ....
อยากจะสงสารวิศรุตแต่ก็นะ...ปัญญาอ่อนหูเบาซะเหลือเกิน.... :เฮ้อ:
สรุปไอ้ตัวสา ระ เ ล ว ว ว ว ก็ยังลอยหน้าต่อไป....เหมือนโลกความจริงเลยยยยย
 :laugh:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 05-10-2007 11:01:35

 :o12: :o12: :o12:รักนี้หน้ากลัวจังความแค้นนี้ไม่ได้ทำให้ใครมีความสุขเลยนะฮะ :o12:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 05-10-2007 11:53:22

ไปทำกรรมอะไรไว้เนี่ย ปรมินทร์ถึงได้ซวยซ้ำซซยซ้อนแบบนี้

ไอ้สองตัวนั้นก็เลวเหลือจะทน อย่างนี้มันสองตัวต้องโดนผลกรรมแบบสาสมแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 05-10-2007 15:14:19

เนื้อเรื่องเข้มข้น แรงได้ใจ        o13            อ่านมาหลายเรื่องแล้ว แต่เพิ่งจะ รีพลายแรกนะครับ
จะติดตามเรื่องนี้ต่อไปมาลงให้ไวไวนะคับผม      :m5:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ErosAmor ที่ 05-10-2007 15:42:15

คนอะไรมันจะหูเบาขนาดนี้  :เฮ้อ:

ทั้งไม่ชอบทั้งสงสารวิศรุต

แต่เกลียดไอ่อธิศรมากๆเลย เกลียดไม่เสื่อมคลาย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 05-10-2007 16:35:59

..........รักทั้งน้ำตา..... :o12:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 05-10-2007 17:33:08

อ่านมาถึงตอนนี้  เริ่มสงสารพี่วิชญ์แล้วอ่า 
เป็นคนใจอ่อน  :a6:

รออ่านต่อน้า  :m1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 05-10-2007 18:36:49

:m13: :m17:...อ่านะ..เฮ้อ...เพิ่งมาเห็นคุณค่าก็เมื่อตอนเค้าเดินจากไป...ขอบคุณมากๆนะครับ...แล้วมาต่ออีกเร็วๆนะครับ... o14 o15

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 05-10-2007 18:48:25

ไอ้อธิศรเมื่อไหร่มันจะโดนดีซะทีถ้ามันจะโดนก็ขอให้มันเเรงๆสมกะความเลวของมันหน่อยนะ :m16: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 05-10-2007 19:26:18

 :เฮ้อ: มันสายไปแล้วละ วิชญ์  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 05-10-2007 20:23:06

 :impress: :impress: :impress:

อะครับสนุกดีครับผม

น่าติดตามดีครับ เป็นกำลังใจให้ต่อไปครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 05-10-2007 20:37:59

อธิศร ใส่ไฟได้....... o12.... มากมาย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 05-10-2007 22:42:30

เข้มข้นทุกตอนเลยจริง ๆ

จะลงเอยไงเนี่ยอยากรู้จัง

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 06-10-2007 09:00:07

ยิ่งอ่านยิ่งเข้มข้นขึ้นทุกตอน

เกลียดอาร์มมาก ๆ เลย แต่ก็ไม่สงสารพี่วิชญ์นะ  ทำเค้าไว้เองนี่  :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 06-10-2007 10:38:54

โห... เรื่องราวกดดันสุดๆ เข้มข้นมากๆ ......  o21

ไอ้อาร์มกะเพื่อนมันน่าจะโดนดีบ้างเนอะ ธนูไม่น่าไปอุ้มมันเล้ย น่าจะให้มันโดนพวกนั้นจัดการไปซะ  :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 08-10-2007 00:12:23

อ้างจาก: BlueWizard ที่ 06-10-2007 10:38:54  

โห... เรื่องราวกดดันสุดๆ เข้มข้นมากๆ ......
ไอ้อาร์มกะเพื่อนมันน่าจะโดนดีบ้างเนอะ ธนูไม่น่าไปอุ้มมันเล้ย น่าจะให้มันโดนพวกนั้นจัดการไปซะ 
ให้อ่านตั้งนานมะอ่าน เพิ่งมาอ่านอ่ะดิ เป็นไงล่ะ ว่าเราอินไปป่าววว อ่านแล้วโดนไฟเผาเหมือนกันสิ

ว้าสองสามวันแล้วนะ ยังไม่มีต่อเลยยยย มัวไปเผาอยู่แถวไน๋ละเนี่ยยยย ไฟรัก o9

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 08-10-2007 11:54:04

 :undecided: วันนี้ผมก็มารอนะคับ :เฮ้อ: มาต่อเถอะนะคับ  ไม่ไหวแล้ว คิดถึงพี่วิชญ์ กับ ปักษ์

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 08-10-2007 17:51:45

ตอนที่ 10
อธิศรรีบปรีลงจากรถของวิศรุตเมื่อเห็นปรมินทร์เดินหน้าเครียดออกมาจากร้าน เด็กหนุ่มยิ้มร้ายเมื่อมองเห็นธนูเดินออกมาอีกคน สองขารีบก้าวฉับไปข้างหน้าทันทีที่เห็นสองคนที่เดินออกมาจากร้านกำลังจะตรงกันไปที่รถ
“เดี่ยวก่อนครับพี่ธนู”
เด็กหนุ่มส่งเสียงเรียก แล้วรีบวิ่งเมื่อเห็นคนที่ตนเรียกหยุดยืนรอ รวมทั้งปรมินทร์ด้วย
“มาเหมือนกันเหรออาร์ม”
ธนูทักเด็กหนุ่มที่วิ่งมาหยุดตรงหน้า หนุ่มใหญ่มองไปทางที่ฝ่ายนั้นวิ่งมา เห็นรถวิศรุตจอดอยู่จึงไม่แปลกใจที่เห็นเด็กคนนี้ที่นี่ เขาสงสัยตั้งแต่ตอนที่ต่อรองกับชายฉกรรจ์สี่คนนั้นแล้วว่าอธิศรหรืออาร์มคนนี้ใช่คนเดียวกันกับที่ปรมินทร์เล่าเรื่องราวให้เขาฟังหรือเปล่า หนุ่มใหญ่หายสงสัยก็ตอนเมื่อเห็นเจ้าตัวเรียกวิศรุตว่า พี่วิชญ์ นี่เหรอแฟนเก่าวิศรุต
“ก็ พอดีติดรถคนรู้จักมาน่ะครับ”
อธิศรตอบ ปรมินทร์หันควับมองคนพูดทันที อธิศรต้องมากับวิศรุตแน่ๆ นายนี่มองวิศรุตเป็นแค่คนรู้จักงั้นเหรอ
“ตายล่ะ นั่นมือคุณปรมินทร์ไปโดนอะไรมาครับ เลือดโชกเชียว”
คนถูกมองทำท่าตกอกตกใจเมื่อเห็นเลือดที่โชกมือคนมอง
“อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับ ว่าแต่อาร์มรู้จักปักษ์ด้วยเหรอ”
ธนูตอบแทนปรมินทร์ ก่อนจะแสร้งถามอย่างคนกำลังอ่านเกม อธิศรอึกอัก แต่ตอบคำถามนั้นได้อย่างเนียนสนิท
“ก็เขารู้จักกับพี่วิชญ์ ทำไมผมจะไม่รู้จักเขาล่ะครับ”
“อ้าวตกลงคนรู้จักของอาร์มที่อาร์มติดรถมาด้วยคือคุณวิศรุตหรอกเหรอ”
ธนูไล่บี้อย่างคนพาซื่อ อธิศรคิดยังไงกับเขาใช่ว่าเขาจะไม่รู้ ชีวิตที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาพอสมควรมันสอนให้เขาอ่านสายตาคนที่เดินเข้าหาได้อย่างรู้ใจ
น่าสงสารวิศรุตสิ้นดีถ้าหากจะเสียของมีค่าอย่างปรมินทร์ไปเพราะเด็กหนุ่มอย่างอธิศร
“ก็ใช่ครับ พอดีผมกับพี่วิชญ์เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันน่ะครับ”
ปรมินทร์เอือมระอากับคำพูดของอธิศรจนเกินจะทนฟัง นี่หนุ่มใหญ่อย่างธนูคงจะโดนใจนายนี่เข้าอีกคนน่ะสิ นายนี่ถึงไม่กล้าพูดความจริงว่าตัวเองเป็นอะไรกับวิศรุต
“อ๋อ เหรอครับ แล้วนี่มีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าครับ พอดีผมรีบ ผมต้องพาปักษ์ไปทำแผล”
ธนูเอ่ยถาม เมื่อรู้ซึ้งถึงนิสัยปลิ้นปล้อนของอธิศร หนุ่มใจทึ่งในความอดทนของปรมินทร์ ที่รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่อธิศรพูดไม่เป็นความจริง แต่ก็ยังยืนเฉยไม่โต้ตอบ ถ้าเป็นคนอื่น อธิศรน่าจะโดนแฉกลางวงไปแล้ว
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ เพียงแต่อยากจะเข้ามาขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยให้ผมกับเพื่อนไม่โดนทำร้ายจากไอ้พวกนักเลงนั่น ยังไงถ้ามีโอกาสที่จะได้ตอบแทนน้ำใจ ผมจะโทรหานะครับ เบอร์โทรพี่ธนูตามนามบัตรนี้ใช่มั๊ยครับ”
อธิศรเอ่ยพลางหยิบนามบัตรที่ได้จากคนตรงหน้าขึ้นโชว์ประหนึ่งจะอวดให้อีกคนที่ยืนอยู่ด้วยเห็น
ปรมินทร์มองกระดาษสี่เหลี่ยมเล็กในมือคนถือโชว์ ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะหันไปมองเจ้าของนามบัตร ธนูวางสีหน้าไม่ถูก เพียงแต่เข้าใจความรู้สึกปรมินทร์ ฝ่ายนั้นคงกำลังคิดว่าเขาคงไม่ต่างจากวิศรุต ที่อาจจะหลงรูปลักษณ์ภายนอกของอธิศร แม้จะยอมรับว่าแวบแรกที่เห็นเด็กหนุ่มคนนี้จะสะดุดตาสะดุดใจอยู่ก็ตาม แต่พอรู้ว่าเจ้าตัวเป็นใคร มาจากไหน ความรู้สึกสนใจกลับบั่นทอนลงจนกลายเป็นเฉยๆในที่สุด
คนที่เป็นศัตรูกับคนที่ดีที่สุดคนหนึ่งในชีวิตเขา ที่เขาพบเจอ ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับเขาด้วยเช่นกัน
“ครับ เบอร์ในนั่นเป็นเบอร์ผม ที่ผมใช้อยู่ มีอะไรก็โทรมาได้ครับ แต่วันนี้ผมคงต้องขอตัวก่อน”
อธิศรยิ้มร่ากับคำพูดที่ออกจากปากธนูเมื่อครู่ เด็กหนุ่มรู้สึกสะใจเมื่อเห็นสีหน้าปรมินทร์ไม่สู้ดีนัก คงจะเสียหน้าและอายน่ะสิ ที่อยู่ๆเป้าหมายใหม่ที่กำลังจะได้ควงกลับแสดงท่าทีสนใจและทอดสะพานให้เขาซะดื้อๆ หึ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร
เสน่ห์ของกูกับมึง มันต่างกัน ปรมินทร์!!!
.
.
.
.
.
.
.
อธิศรเดินย้อนกลับมาที่รถเมื่อส่งให้ธนูขับรถพาปรมินทร์ออกนอกบริเวณร้านไปแล้ว เด็กหนุ่มแสยะปากในมุมมืดเมื่อเห็นสภาพวิศรุตดูไม่จืด กับเสื้อผ้าและเนื้อตัวที่มอมแมม แต่พอใบหน้าขาวโผล่ในที่สว่าง จากแสยะยิ้มกลับกลายเป็นแสร้งตกอกตกใจวิ่งโร่เข้าหาคนเนื้อตัวมอมแมม
“เกิดอะไรขึ้นครับพี่วิชญ์”
เด็กหนุ่มถามหน้าตาตื่น กิติกรที่มองดูอยู่ยกนิ้วให้ในความเนียนของเพื่อน
“ไปคุยอะไรกับพวกเขามา”
วิศรุตไม่ตอบคำถาม แต่ย้อนถามในสิ่งที่สายตามองเห็น
“พวกเขา พวกไหนครับ”
อิศรกล้งโง่ ได้อย่างคนพาซื่อ
“จะพวกไหนซะอีกถ้าไม่ใช่ปักษ์กับนายธนู”
วิศรุตตอบเสียงเข้ม อธิศรจับน้ำเสียงเจ็บแค้นของหนุ่มใหญ่ได้ ก็นึกยิ้มในใจ วิศรุตคงกำลังแค้นใจปรมินทร์อย่างแน่นอนที่สุด
ซักวันเถอะ เขาจะหลอมความเคียดแค้นในใจวิศรุตให้กลายเป็นความเกลียดชังให้จงได้ แล้วเขาก็จะปล่อยให้หนุ่มใหญ่ห้ำหั่นกับปรมินทร์ซะให้หนำใจ ส่วนเขาจะไปเสวยสุขบนกองเงินกองทองของเจ้าของกิจการจิวเวอรี่อย่าง ธนู หึ ๆ คิดแล้วมันสาแก่ใจซะจริงๆ
“ว่าไงอาร์ม ไม่เห็นตอบพี่เลยว่าไปคุยกับพวกเขาเรื่องอะไร”
วิศรุตถามต่อเมื่อเห็นเด็กหนุ่มนิ่งเงียบ คนนิ่งเงียบจึงรีบตอบเอาตัวรอด
“เปล่านี่ครับ ผมไม่ได้ไปคุยกับพวกเขา ตะกี้ผมแค่ไปเข้าห้องน้ำมา ขากลับเจอปรมินทร์เดินเลือดโชกมือมาอยู่เลยต้องถามตามประสาคนรู้จัก แต่ก็นะ หาเรื่องโดนด่าเอง ปรมินทร์หาว่าผมเสือก เราก็เลยต้องคุยกันยาว ว่าแต่นี่พี่กับปรมินทร์คงไม่ได้ทะเลาะกันจนเลือดตกยางออกหรอกนะครับ ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมคงรู้สึกผิดเอามากๆ”
“ช่างเถอะ อย่าไปสนใจเลย กลับเหอะ วันนี้พี่เหนื่อย อยากพักผ่อน”
วิศรุตตัดบทเมื่อรู้สึกล้าขึ้นมาจริงๆ อธิศรถือโอกาสนี้แสดงความเอาใจ ถึงในใจจะมีแผนร้ายยังไง แต่เด็กหนุ่มก็ไม่ลืมเงินก้อนโตที่คิดที่จะหาทางเอามันมาให้ได้มากที่สุดจากวิศรุต
“งั้นให้ผมไปค้างที่บ้านพี่วิชญ์นะครับ รับรองผมจะนวดให้พี่วิชญ์ผ่อนคลายเลย”
กิติกรกะแอมเสียงดังเมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นหมาหัวเน่า วิศรุตจึงได้สติไม่เคลิ้มไปกับแววตายั่วยวนที่อธิศรส่งให้พร้อมคำพูดเมื่อครู่ หนุ่มใหญ่จึงว่า
“เห็นจะไม่สะดวกหรอกตอนนี้ที่บ้านพี่มีแม่บ้านอยู่ด้วย”
“ก็ช่างแม่บ้านพี่สิครับ เขาคงไม่กล้าขึ้นไปเคาะห้องนอนของเราหรอกนะครับ”
อธิศรเดินเข้าไปชิดตัวคนหาข้ออ้าง วิศรุตถอยหนีเมื่อรู้สึกไม่ดีกับที่อธิศรใช้ประโยคว่า ห้องนอนของเรา ตอนนี้เขาอยากได้ยินประโยคนี้จากปากปรมินทร์มากกว่าสิ่งอื่นได้ หนุ่มใหญ่อดคิดไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ที่จะได้ยิน ป่านนี้ ธนูจะพาหัวใจเขาไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้
“ว่าไงครับพี่วิชญ์ ตกลงจะให้ผมไปนวดให้มั๊ยครับ หรือจะให้ผมทำอะไรผมทำได้หมดเลยนะ”
อธิศรตามยั่วยวน โดยหารู้มั๊ยว่าสิ่งที่ตนแสดงออก ทำให้คนได้เห็นนึกไม่ชอบใจแค่ไหน
“ตอนนี้พี่อยากพักผ่อนจริงๆอาร์ม ถ้าจะให้พี่ไปส่งบ้านก็ขึ้นรถซะ หรือถ้าอยากจะอยู่เที่ยวต่อ ก็ตามใจ พี่ขอตัวล่ะ”
วิศรุตเดินไปขึ้นรถเมื่อเอ่ยจบ ปล่อยให้อธิศรยืนหงุดหงิดอยู่เป็นนาน กิติกรเห็นท่าไม่ดีจึงเข้าติงแขนเอ่ยชวน
“ไปไอ้อาร์มขึ้นรถ กูก็ง่วงเต็มทนแล้วนะมึง”
“มึงง่วงมึงก็ตามไอ้แก่นั้นไปสิ กูเห็นจะไม่ล่ะ หนอย ทำเป็นเล่นตัวใส่กู อย่าให้กูเข้าบ้านได้อีกทีนะมึง ซักวันกูจะยกเค้าบ้านแม่งให้หมด”
คนหงุดหงิดหันมาตะคอก ก่อนเอ่ยคาดโทษคนบนรถ กิติกร วางตัวไม่ถูก ก่อนจะนึกใจเสียเมื่อวิศรุตเคลื่อนรถออกไปหลังจากดูท่าทีพวกเขาอยู่เป็นนาน
อธิศรยืนกำหมัดแน่นมองตามหลังรถที่แล่นออกไป วิศรุตทำแบบนี้ก็เหมือนจุดชนวนสงครามกับเขาอย่างเป็นทางการ หนุ่มใหญ่ไม่เคยร้ายกาจกับเขาได้ขนาดนี้ คอยดูเถอะจุดจบของสงครามครั้งนี้
กูจะต้องสะใจแต่เพียงผู้เดียว!!!
.
.
.
.
.
.
.
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 08-10-2007 20:19:45

 o9
สั้นจังเลยยยยยยย....แต่ก็นะดีกว่าไม่ได้ข่าวคราวนายปักษ์... :m15:.
สุดยอดจริง ๆ เรื่องนี้ มาลงแต่ละบท ๆๆ เผากันเข้า .... อ่านจบสงสัยกลายเป็นหมูย่างแน่เรา...ถูกเผาทุกวัน
จะเป็นไรไหมถ้าจะเทใจรักให้ธนูหมดหัวใจจจจจจ มันต้องให้ได้อย่างนี้สิ....ฉลาดและทันเกมส์ :m1:
ธนูนี่ละจะเป็นคนแก้แค้นให้ปักษ์แน่นอนนนนนน  :m4:
สงสารปักษ์จังงงง เชียร์ธนูเป็นพระเอกสุดใจจจจจ แม้จะเห็นใจวิชญ์อยู่บ้างก็เหอะ...ผิดเองนี่นะ..รับกรรมไป
ที่แน่ ๆ เกลียดนายอาร์มกับเพื่อนเหมือนเดิมมมมม...ไม่เปลี่ยนแปลงงงงง
 :catrun:.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 08-10-2007 20:58:51

 :m4: :m18:......เย้ๆๆๆๆ....นายที่สุดก็ได้อ่านต่อแระ...อิอิอิอิอิ....ยิ่งอ่านยิ่งเข้มข้นนะเนี่ย...ขอบคุณมากคร้าบ.... o14 o15 :m5:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 08-10-2007 23:46:43

 :impress: :impress: :impress:

อาร์ม ร้ายได้ใจจริงๆๆ ปักด์อย่ายอมแพ้นะครับ

เอาใจช่วยครับผม แล้วจะเป็นไงต่อไปอะครับ

ปักด์สู้ๆๆ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 09-10-2007 00:15:16

ธนูบอกว่าอาร์มก็เป็นศัตรูของเค้าด้วยเหมือนกัน ... แล้วแบบนี้ธนูจะช่วยล้างแค้นอะไรบ้างมั๊ยเนี่ย?  :oo1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 09-10-2007 02:58:57

 :laugh: :laugh: :laugh: สะใจมากๆ อธิศรกำลังขุดหลุมฝังตัวเอง

รอมา3 วัน ได้อ่านแล้ว มาลงอีกไวไวนะครับ เป็นกำลังใจให้ทั้งคนแต่ง คนโพสท์เลย :m18: :m18: :m18:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 09-10-2007 07:17:15

รีบมีความสุขซะให้พอ ก่อนที่จะไม่มีอีก อาร์มเอ๋ย  :laugh:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 09-10-2007 10:05:58

เป็นกำลังใจให้นะครับใครทำไรไว้สักวันเดี้ยวก็ต้องเจอกับสิ่งที่ตนเองได้ทำลงไปแน่ๆ(ขอให้โนไอ้เสี่ยนั้นรุมแทงดับยัดใส่ถังน้ำมันถ่วงทะเล :m16:)

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 09-10-2007 10:15:49

เลวได้ใจจิงๆคนอะไรเนี่ย

แต่ดีน่ะที่ธนู......เป็นคนฉลาดไม่โง่เหมือน ฮึฮึ... o16

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 09-10-2007 12:59:15

อยากให้อาร์ม โดนรุมโทรมจังเลย  เลวจริงๆ

เป็นกำลังใจให้คุณบอย คนเขียน และคุณพูร์คนโพสนะ

มาต่อไว ๆ นะคะ  มาแบบ 2 ตอนเลยก็ดีค่ะ   o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 10-10-2007 13:11:30

ตอนที่ 11

เช้าวันรุ่งขึ้นธนูถูกคนของเสี่ยใหญ่เชิญตัวเขาให้ไปพบกับเสี่ยในโรงแรมแห่งหนึ่งในขณะที่เจ้าตัวงงกับกับถูกเชิญแต่ก็ยอมไปโดยดีเมื่อหนึ่งในคนที่มาหาเขาถึงที่ทำงาน เขาจำได้ดีว่าเป็นหนึ่งในสี่ชายฉกรรจ์เมื่อคืนนี้ที่เขายื่นนามบัตรให้เพื่อแลกกับอิสระของอธิศร
ขณะเดียวกันทางด้านวิศรุตหนุ่มใหญ่ถึงกับนอนซมอยู่บ้านเมื่อพิษจากแผลที่เย็บกว่ายี่สิบเข็มเริ่มออกฤทธิ์ งานที่กองพะเนินอยู่ที่บริษัทเจ้าตัวจึงใช้วิธีโทรไปสั่งลูกน้องที่เชื่อใจได้ทำแทนในส่วนที่ไม่รอการอนุมัติจากเขา แม้จะเคลียร์งานส่วนนั้นไปได้แต่หนุ่มใหญ่ถึงกับเกิดอาการเครียดเมื่อจำได้ว่ามีนัดกับบุคคลสำคัญไว้ช่วงบ่าย เขาไม่อาจที่จะบอกเลิกนัดครั้งนี้ได้เมื่อบุคคลคนนี้เขาใช้เวลาหมดไปหลายเดือนในการที่จะนัดหมายเพื่อพบเจอเจรจาการตกลงทำธุรกิจร่วมกัน ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทคาดหวังอย่างสูงที่จะให้บุคคลคนนี้เข้ามาเป็นลูกค้าของบริษัทอย่างถาวร หรือนานเท่าไรก็ได้เท่าที่ความสามารถของคนโน้มน้าวจะพึงมี ภาระนี้จึงตกเป็นของเขาในฐานะผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่ผ่านงานด้านการขายมาแล้วอย่างโชกโชนก่อนที่จะพาตัวเองมาถึงจุดนี้ ที่สำคัญเขามิอาจโยนภาระนี้ให้กับใครได้เมื่อมันเป็นคำสั่งจากผู้บริหารที่เป็นระดับประธานบริษัท เม็ดเงินก้อนมหาศาลก้อนนี้จึงตกเป็นหน้าที่ของเขาที่จะต้องเอามันมาให้ได้ ใช่สินะ เขาต้องเอามันมาให้ได้ เพราะการประชุมบอร์ดผู้บริหารที่ผ่านมาเขาเป็นคนเดียวที่โดนเพ่งเล็งในแง่ลบ เขาต้องใช้โอกาสนี้เรียกเครดิตตัวเองกลับคืนมา
“จะไหวเหรอคะคุณวิชญ์ ท่าทางคุณอิดโรยมากเลยนะคะ”
แม่บ้านเอ่ยทักหนุ่มใหญ่ตอนที่เจ้าตัวบอกจะออกไปพบลูกค้า และตอนเย็นไม่รู้จะกลับกี่โมง ให้นางเข้านอนได้เลยไม่ต้องรอ
“ไหวไม่ไหวก็ต้องไปแหละป้าณี คงไม่เป็นไรมากหรอกมั้ง ทานยาแก้ปวดเดี๋ยวก็คงดีขึ้น”
เจ้าของบ้านบอกกับคนรับใช้หญิงวัยสี่สิบปลายๆ
“ก็เหมือนเดิมนะถ้ามีใครมาหาฉันที่บ้าน ถ้าฉันไม่โทรบอกก็ไม่ต้องให้เข้าไปในบ้าน เข้าใจนะ ฉันไปล่ะ”
หนุ่มใหญ่กำชับคำสั่งที่เคยสั่งไว้ก่อนจะเดินไปขึ้นรถขับออกไป ป้าณีแม่บ้านวัยทองมองตามอย่างนึกห่วง
.
.
.
.
.
.
.
.
ปรมินทร์โทรนัดเจออานนท์ในช่วงเย็น หลังจากรู้สึกเบื่อๆเซ็งๆกับการอยู่ติดห้องทั้งวัน คนถูกโทรนัดมาตามนัดอย่างคนว่าง่าย ก่อนจะต่อว่าต่อขานคนนัดไปยกสองยกเมื่อเจอหน้า เรื่องที่เจ้าตัวหายไปโดยไม่บอกข่าวหรือติดต่อกลับมา ก็ดูสิมันน่าน้อยใจมั๊ยล่ะ โผล่มาอีกทีก็มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปอย่างที่เขาตามไม่ทัน
“แกจะเอาอะไรกะฉันล่ะอานนท์ ก็ช่วงนั้นฉันเป็นยังไงแกก็เห็นอยู่”
คนถูกต่อว่าออกตัว นึกถึงวันนั้นแล้วก็สมเพชตัวเองยังไม่หาย ดีที่สติสตังไม่เสียไปจนทำร้ายตัวเองรุนแรงกว่าที่เป็นอยู่ แต่ที่เป็นอยู่มันก็ใช่จะเล็กๆ แผลเย็บที่ฝ่าเท้ายังไม่ถึงกำหนดตัดไหมเลยด้วยซ้ำ
“แล้วเป็นไง ทุกวันนี้ดีขึ้นหรือยัง”
เพื่อนซี้ตรงหน้าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอ่ยออกมาอย่างคนที่เหมือนจะดีขึ้น
“ก็ดี ทุกอย่างมันจบจนไม่เหลืออะไรให้คาราคาซังแล้วนี่”
“จบแล้วจริงๆเหรอ ฉันไม่อยากจะเชื่อว่ะ”
“ทำไมแกถึงไม่อยากเชื่อล่ะ”
“ก็ถามตัวแกเองสิ รักพี่วิชญ์จะเป็นจะตายขนาดนั้นบทจะจบก็จบซะดื้อๆ บอกใครใครจะเชื่อ”
“ไม่เห็นแปลก รักได้ก็เลิกได้”
“เออน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว กว่าจะตัดใจได้เสียเลือดไปเท่าไหร่ล่ะ”
“แกไม่ต้องมาพูดดีเลย แกเองไม่ใช่เหรอที่เคยบอกให้ฉันใจเย็น ให้เข้าใจความรักบ้าบอคอแตกนี้ให้มากเข้าไว้”
“นี่นี่ ไม่ต้องมาโทษกันเลยนะ ฉันบอกแล้วแกเคยฟังมั๊ยล่ะ นี่ถ้าฉันอัดวีดีโอตอนที่แกวีนเก็บไว้นะ ฉันจะเอาไปแฉตามเวปให้คนได้เห็นเลยว่าพิษรักแรงหึงของแท้น่ะมันเป็นยังไง”
“ทะลึ่งๆ ขืนแกทำแบบนั้นฉันฆ่าแกแน่”
อานนท์เพียงแค่ยิ้มให้กับคำขู่นั้น ชายหนุ่มนึกดีใจที่อย่างน้อยวันนี้ก็ได้เห็นรอยยิ้มเพื่อนที่ออกมาจากใจจริงๆได้เต็มตา
“เออ แล้วนี้แกจะเอายังไงต่อกับชีวิตแก งงงานนี่หาบ้างหรือยัง”
คนนึกดีใจถามต่อถึงความเป็นอยู่ในอนาคตของเพื่อน
“แกจะบ้าเหรอ ขาฉันกะเผกๆแบบนี้ ไปสมัครงานที่ไหนเขาจะรับ”
ปรมินทร์แว้ดใส่ ใช่ว่าเขาจะอยากที่จะว่างงานซะเมื่อไหร่ แต่ช่วงนี้แค่รอให้แผลที่ฝ่าเท้าหายดีเท่านั้นเอง อย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง
“เออ จริงด้วย ฉันลืมไปว่าแกมันพิกลพิการอยู่ แล้วแกจะเป็นอย่างนี้อีกนานเท่าไหร่”
“ทำไมกลัวฉันอดตายเหรอ แกไม่ต้องห่วงหรอก ฉันยังมีปัญญาอยู่ได้เป็นปีว่างงานแค่เดือนสองเดือน ถือซะว่าฉันพักร้อนก็แล้วกัน”
“จ๊ะ พักร้อนเดือนสองเดือน เชิญแกสำราญไปคนเดียวเถอะ เป็นฉันเต้นเป็นเจ้าเข้าตั้งแต่รู้ว่าตัวเองโดนปลดออกแล้ว”
“นั่นมันแก ไม่ใช่ฉัน”
“อ่ะ แน่นอน คนอย่างฉันเรื่องงานเรื่องเงินน่ะเรื่องใหญ่ ส่วนเรื่องหัวใจมันเรื่องเล็ก”
คนได้ฟังเพียงยิ้มให้สโลแกนของเพื่อนพลางอดที่จะนึกถึงตัวเองไม่ได้ที่ปล่อยให้เรื่องของหัวใจมีอำนาจยิ่งใหญ่กว่าเรื่องงานที่ต้องรับผิดชอบ เฮ้อ ต่อไปนี้คงพอกันที กับเรื่องวุ่นวายปวดหัว
“ถ้าฉันได้งานใหม่นะฉันจะบ้ามันเหมือนอย่างแกเลยอานนท์ ชีวิตจะได้เลิกฟุ้งซ่าน และกลับมาเดินอยู่บนถนนอย่างคนปกติเสียที”
ปรมินทร์บอกอย่างปลงตก เมื่อเริ่มคิดว่าจะหันหลังให้กับไฟรักไฟแค้นทั้งปวงที่สุมอยู่ในอก หากวิศรุตกับอธิศรจะลงเอยกันเขาก็พร้อมที่จะยินดีด้วยใจ หรือหากว่าทั้งสองไม่เป็นอย่างที่เขาคิด เขาก็เลิกแล้วต่อกันกับสิ่งที่เคยผ่านๆมา มันถึงเวลาแล้วที่จะเริ่มต้นใหม่อย่างจริงๆจัง กับชีวิตที่เหลืออีกครึ่งทางก่อนที่วัยวันจะโรยรา
“แกคิดได้อย่างนี้มันก็ดี อะไรผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ในโลกนี้ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าหรอก ใครทำอะไรไว้ก็ต้องได้รับผลบุญผลกรรมนั้นตอบแทนไม่ช้าก็เร็ว อย่าเอาจิตใจของเราไปตัดสินชะตาชีวิตใครคนใดเพราะอารมณ์ชั่ววูบเราจะดีกว่า”
สองคนยิ้มให้กันอย่างเข้าใจเมื่อคนมองโลกในแง่ดีเอ่ยจบ การสนทนาดำเนินไปอีกพักใหญ่ก่อนจะโดนขัดจังหวะเมื่อหนึ่งในคู่สนทนามีคนโทรเข้าหา
“สวัสดีครับคุณธนู”
ปรมินทร์เอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม แม้คนโทรหาจะไม่อาจเห็นรอยยิ้มกว้างนี่ แต่น้ำเสียงที่ถูกส่งไป ชายหนุ่มเชื่อว่าเขาต้องรับรู้ว่าตนอยู่ในอารมณ์ไหน
อานนท์แอบสังเกตพฤติกรรมเพื่อน ที่ดูท่าทางจะสนทนากับคนที่เขาได้ยินว่าชื่อ ธนู ได้อย่างคนอารมณ์ดี เอ นายธนูนี่เป็นใครกันนะ
“เฮ้ย อานนท์ พอดีฉันต้องไปคุยเรื่องสำคัญกับเพื่อนว่ะ แกจะไปด้วยกันมั๊ย”
คนถูกสังเกตพฤติกรรมแต่ไม่รู้ตัวเอ่ยชวนเพื่อนหลังจากที่คนโทรเข้ามาเอ่ยเข้าประเด็นว่าอยากเจอเขาเพราะมีเรื่องสำคัญจะปรึกษา
คนถูกชวนทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยถามแทนการตอบรับหรือปฎิเสธการชวน
“เพื่อนที่ว่าของแกนี่ชื่อธนูใช่มั๊ย”
“อือฮึ คุณธนู”
ปรมินทร์ตอบรับอย่างง่ายๆ
“ใครวะ ฉันไม่เคยเห็นได้ยินชื่อหรือเคยรู้จักเลย”
อานนท์สงสัยเลยซักต่อ ปรมินทร์จึงอธิบาย
“เพื่อนเพิ่งคบกันน่ะ พอดี ไปเจอกันที่ใต้ตอนที่ฉันหายตัวไปน่ะแหละ แต่จริงๆ ฉันกับเขาเคยเจอกันก่อนหน้านี้แล้วนะ แต่ตอนนั้นรู้สึกว่าฉันจะทำตัวไม่ดีไปหน่อย”
คนอธิบายนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นในห้องน้ำที่ธนูเข้าไปดูแผลเขาที่เกิดจากการโดนของมีคมบาดและปากแผลเปิดกว้างจากฝีมืออธิศร
“โอ๊ะ โอ เพื่อนหรืออะไรกันแน่เนี่ย มันน่าสงสัยแฮะ”
อานนท์อดที่จะแซวหน้าบานไม่ได้เมื่อถึงบ้างอ้อ แต่ก็ต้องหน้าหดลงเมื่อได้ยินคำยืนยันความสัมพันธ์ที่คนถูกแซวเอ่ยบอก
“ฉันกับคุณธนูคบกันในฐานะเพื่อนพี่และน้องกันเท่านั้นแหละ เราเป็นอย่างอื่นกันไม่ได้หรอก”
“ทำไมเหรอ คุณธนูที่แกว่าเป็นชายแท้มีแม่ศรีภรรยาแล้วเหรอ”
“ไปกันใหญ่แล้วอานนท์ คุณธนูยังไม่มีพันธะผูกพันใดๆทั้งนั้นแหละ แต่เขากับฉันคบกันอย่างที่แกสงสัยไม่ได้เข้าใจหรือยัง”
“ทำไมวะ ตอนนี้แกก็โสด คุณธนูก็ไม่มีพันธะ แถมอยู่ต่างจังหวัดด้วยกันตั้งหลายวัน มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นกันบ้างเหรอ”
“นี่นี่นี่ ฉันไม่ได้ไวไฟขนาดนั้นนะ คิดอะไรของแกเนี่ย”
“อ้าวจะไปรู้เหรอ เออว่าแต่แกคุณธนูนี่เข้าหาแกได้ไงวะ ให้ฉันนึกนะโว้ย ตอนที่แกหลบไปเลียแผลใจ หน้าแกต้องดุ ตาแกต้องบวม หัวหูผมเผ้าแกคงดูกระเซอะกระเซิงดูไม่ได้ ใคร๊ เขาอยากจะมองแก”
“แกไม่คิดบ้างเหรอว่าฉันจะเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเขาเอง”
“อ้าวก็ไหนแกบอกว่าแกไม่ไวไฟไงแกนี่”
“เออๆๆๆ ช่างมันเถอะ ใครเข้าหาใคร มันไม่ใช่ประเด็นหรอก แค่ตอนนี้ฉันกับเข้าเข้าใจกันและกันก็พอ”
“อู๊ยยยยยยหวานซะ แล้วอย่างนี้บอกไม่ใช่แฟน ฉันไม่โง่ที่จะเชื่อหรอกนะ เอางี้ วันนี้ฉันกับแกแยกกัน แกก็ไปหาแฟนใหม่ของแก ส่วนฉันก็จะไปส่วนของฉันโอเค๊”
ปรมินทร์หยุดคิด ก่อนจะตอบตกลง ฟังจากน้ำเสียงธนูเมื่อครู่หนุ่มใหญ่คงอยากที่จะเจอเขาตามลำพัง มีเรื่องอะไรให้กลุ้มใจกันนะธนู
อานนท์เดินแยกจากไปแล้ว ปรมินทร์จึงไปตามที่นัดหมายไว้กับธนู ในขณะที่ในอีกมุมหนึ่งของเมืองกรุง ใครบางคนกำลังนั่งทอดหายใจอยู่ในรถที่จอดอยู่ริมสวนสารธารณะ
วิศรุตไม่มีแรงที่จะขับรถกลับบ้านหลังจากที่การเจรจาการซื้อขายกับบุคคลคนสำคัญล้มเหลวเพราะความไม่เอาไหนของตัวเอง หนุ่มใหญ่เกิดอาการครั่นเนื้อครั่นตัว หูอื้อตาลาย ขณะกำลังนำเสนอเรื่องผลประโยชน์ผลกำไรที่ต่างฝ่ายต่างจะได้รับ หากมีการเซ็นสัญญาซื้อขายร่วมกัน ข้อมูลแน่นปึกที่เตรียมมามลายหายไปกับอาการทางร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการนำเสนอ อีกทั้งอาการเจ็บหนึบจากรอยแผลที่เย็บก็แล่นเข้าเล่นงานจนสมองหนักอึ้ง ส่งผลไปยังการพูดจาที่ตะกุกตะกัก ผลสุดท้ายการสนทนาถูกยกเลิกด้วยเหตุผลที่คู๋สนทนาบอกว่า ไม่ประทับใจกับข้อเสนอที่ติดๆขัดๆและฟังไม่รู้เรื่อง
ฟ้าเริ่มมืดลงอีกครา คนไร้เรี่ยวแรงฮึดร่างกายสตาทรถเตรียมที่จะแล่นกลับไปพักผ่อนที่บ้านให้เต็มที่ หนุ่มใหญ่เลิกที่จะคิดถึงวันพรุ่งนี้ที่เขาจะต้องรายงานผลการเจรจากับประธานบริษัท อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
รถหรูเคลื่อนตัวออกแล่นไปบนท้องถนนใหญ่อีกครั้ง
เสียงโทรศัพท์ที่วางไว้เบาะว่างข้างตัวดังขึ้น เจ้าของเครื่องเอื้อมมือหยิบมาดู แปลกใจนิดหน่อยที่เห็นเป็นเบอร์ที่บ้านโทรเข้ามา คนที่บ้านไม่ค่อยที่จะติดต่อกับเขาเท่าไรนัก แล้ววันนี้มีอะไรเกิดขึ้นกัน
“อ้าว วีณาเองเหรอ ว่าไงที่บ้านมีอะไรหรือเปล่า”
หนุ่มใหญ่เอ่ยทักต้นสายเมื่อกดรับสัญญาณแล้วจำเสียงได้ว่าฝ่ายนั้นเป็นน้องสาวคนเล็กของที่บ้าน
“เฮียวิชญ์ กลับมาเคลียร์กับป๊ากับม๊าที่บ้านใหญ่เลยนะ”
น้ำเสียงน้องสาววีนกลับมาตามสาย คนได้ยินถึงกับนิ่วหน้า เรื่องงานยังเครียดจนหัวแทบแตก แล้วนี่ที่บ้านเกิดอะไรขึ้นอีก
“มีอะไรเหรอวีณา น้ำเสียงเราฟังดูไม่ดีเลย”
คนเครียดถามน้องสาว
“จะให้ดียังไงไหวล่ะ อยู่ดีๆมีใครก็ไม่รู้เข้ามาแสดงตัวว่าเป็นคู่ขาเฮียวิชญ์ถึงในบ้าน ม๊าถึงกับเป็นลมเลยรู้หรือเปล่า”
วิศรุตตกใจตัวเย็นเฉียบ ใครกันทำบ้าบิ่นอย่างนั้น
“ล้อเล่นน่าวีณา เฮียมีคู่คงคู่ขาที่ไหนเล่า วันๆก็ทำแต่งาน ก็รู้ๆกันอยู่”
คนตัวเย็นออกตัวเรื่องงานไว้ก่อน ในสมองพยายามคิดว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด น้อยคนนักที่จะรู้จักบ้านหลังใหญ่ของครอบครัวเขา หรือแทบจะไม่มีใครรู้จักเลยด้วยซ้ำในฐานะของคู่ขา
“ไม่รู้ล่ะ ป๊าให้นาโทรมาตามเฮียวิชญ์ให้เข้ามาเคลียร์เรื่องนี้ด่วนด้วย”
“อืม ไว้วันหลังได้มั๊ยล่ะ วันนี้เฮียเหนื่อยมากอยากนอนพัก”
วิศรุตรู้สึกล้าจริงๆกับเหตุการณ์ที่คิดว่าจะต้องปวดหัว กับการสาธยายสภาพความเป็นอยู่นอกบ้านของเขาให้กับทางพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่ฟัง ใครกันมาเล่นตลกกับเขา
“ไม่ได้ยังไงวันนี้เฮียต้องมา เหนื่อยนักก็นอนบ้านเราก็ได้นี่ ตอนนี้ไม่มีใครใจเย็นกับเรื่องของเฮียได้เลยนะ คู่ขาเฮียมันร้ายมันทรามมาก ขนาดป๊ากับม๊ายังเอามันไม่อยู่ รู้มั๊ยว่ามันวีนแตกขนาดไหนตอนที่พวกเราเชิญมันออกจากบ้าน”
“ไปกันใหญ่แล้ววีณา อำอะไรเฮียหรือเปล่าเนี่ย หรือวันนี้วันเกิดใคร ก็ไม่นะ ถ้าอยากให้เฮียกลับบ้านก็บอกกันดีๆสิ อย่าเอาเรื่องแบบนี้มาล้อกัน”
“ใครเขาอยากเอาเรื่องแบบนี้มาล้อให้เสื่อมเสียวงศ์ตระกูลล่ะ อย่ามัวโอ้เอ้ เฮียรีบมาด่วนเลยนะ ก่อนม๊าจะอกแตกตาย เพราะนายปรมินทร์นั่นของเฮีย”
วิศรุตตัวชาพูดจาไม่ออก เมื่อซักครู่น้องสาวเขาเอ่ยชื่อใครกันนะ
“ว่าไงนะวีณา ตะกี้เราเอ่ยถึงใครนะ”
หนุ่มใหญ่รีบถามกลับเมื่อตั้งสติได้
“ก็คู่ขาทรามๆของเฮียไง นายปรมินทร์ มันเข้ามาแสดงตัวว่าเป็นคนของเฮียและเพิ่งเลิกกะเฮีย มันมาขู่เรียกร้องค่าเสียหายที่เฮียทำมันบาดเจ็บ ไม่รู้มันเป็นพวกต้มตุ่นหรือเปล่า เดินกะเผกมาบอกเท้าตัวเองต้องเย็บไปกว่าสิบเข็มเพราะเฮีย แถมมือก็พันผ้ามาบอกเฮียเป็นคนทำให้มันได้เลือดที่นิ้ว มันบอกมันติดต่อคุยเรื่องนี้กับเฮียแล้ว แต่เฮียท้ามันให้มาหาเฮียที่บ้านนี้ถ้าอยากได้ค่าเสียหาย พวกเราพยายามโทรหาเฮียหลายรอบแล้วแต่เฮียปิดเครื่อง เนี่ยเพิ่งจะโทรติด ไม่รู้ล่ะ เฮียเข้ามาเคลียร์เรื่องนี้กับป๊ากับม๊าเองด้วย นาไม่ยุ่งด้วยแล้ว แค่ต่อปากต่อคำกับคู่ขาทรามๆของเฮียนาก็ปวดหัวจะแย่อยู่แล้ว แค่นี้นะ รีบมาด้วย”
วิศรุตวางสายลงไปอย่างคนเลื่อนลอย ปรมินทร์กล้าทำถึงขนาดนั้นเชียวเหรอ หนุ่มใหญ่เชื่อว่าน้องสาวตัวเองไม่โกหกแน่นอน เรื่องนี้ยังไงเขาก็ต้องเคลียร์อย่างแน่นอน นี่มันอะไรกัน ทำไมชีวิตเขาต้องมายุ่งวุ่นวายกับเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้ด้วย ทำไมคนของเขาไม่แยกโลกส่วนของเขากับส่วนของคนทั่วไปไว้คนละใบกัน เอามันมารวมกันชีวิตเขาก็เท่ากับพังท่าเดียว หรือคนทำต้องการอย่างนั้น
“อะไรวะ เปลี่ยนเบอร์หรือไงเนี่ย”
โทรศัพท์ถูกเหวี่ยงลงบนเบาะที่เดิมพร้อมคำสบถของคนโทร เมื่อพยายามติดต่อเลขหมายปลายทางแต่ไม่เป็นผลสำเร็จ
“กล้าทำกับพี่จริงๆหรือปักษ์”
คนสบถเปลี่ยนมาพูดจาคล้ายๆพึมพำเมื่อนึกถึงแววตาและสีหน้าคาดโทษของคนเคยรักเขาแต่ตอนนี้เขาคิดว่ามันคงแปรเปลี่ยนเป็นความเกลียดไปแล้ว
.
.
.
.
.
.
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 10-10-2007 14:26:09

ทรีว่านายอาร์มแน่ๆอ่ะนิสัยไม่ดีเลยน่าจับแยกชิ้นส่วน :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 10-10-2007 14:45:50

 :serius2:
จะขาดใจจจจจ...ไอ้อาร์มอีกแล้ววววววววววววววว....เลวมากกกกกกกก
คิดแล้วกลุ้มมมม แหมมมมม มันทำซะเนียนนนนนพันขาพันแขน...... o9
ตายๆๆๆๆๆๆ ไอ้พี่วิชย์ยิ่งโง่ ๆ อยู่ด้วยยยยย หน้ามืดตามัวววว ไม่ตรวจไม่สอบมาอาละวาดกะน้องปักษ์แน่
สงสารก็สงสาร แต่ถ้ามาอาละวาด ต้องยุให้พี่ธนูต่อยซะให้ตายยยยยยย....  :m16:
 :a6::

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 10-10-2007 15:06:12

............คนเลวคนนึง....กับคนโง่คนนึง

............ก็เหมาะสมกันดี....... :m29: :m29:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 10-10-2007 15:45:34

เอาเลยๆๆๆ ตามไปจัดการปรมินทร์เลย..  :m26: เอาแบบให้ไม่ต้องคืนดีกันเลย
ปรมินทร์จะได้ตัดสินใจง่ายๆ  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 10-10-2007 16:06:51

อาร์มนี่มันเลวได้โลห์เจรงๆๆ  o12
แบบนี้ต้องเอาคืนอย่างสาสม

รออ่านต่อหมูพูห์  :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 10-10-2007 16:26:20

 :impress: :impress: :impress:

อ่าครับเป็นอาร์มแน่ๆเลยครับ ที่มาทำอย่างนี้

เหอๆๆแล้วปักด์กับ พี่วิช จะทำไงต่อไปอะครับผม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 10-10-2007 21:38:29

โห............เนี่ยแหละ ควายร้อยตัวไม่มีวัวปนจิง ควายบริสุทธิ์มากๆเลยครับท่าน

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 11-10-2007 00:56:17

:m11: :m4:....กำลังสนุกเลย...มาต่อเร็วๆน้าครับ...อยากรู้อ่ะ..ว่านายร้ายจะร้ายได้ใจเลยรึเปล่า....ขอบคุณนะคร้าบ.... o14 o15

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 11-10-2007 07:22:04

เลวได้ใจจริง ๆ เลยนายอาร์ม  :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 12-10-2007 13:41:10

ตอนที่ 12

ทางด้านคนถูกรำพันถึงกำลังนั่งพูดคุยกับเพื่อนใหม่ภายใต้แสงดาวบนดาดฟ้าของคอนโดหรูอย่างคนไม่รู้อีโหน่อีเหน่ว่าชื่อตัวเองถูกใครบางคนแอบนำไปแอบอ้างใช้ในเรื่องใด
“ปักษ์ ไม่โกรธผมแน่นะ”
ธนูเอ่ยถามคนข้างตัวที่นั่งรับลมอย่างคนไม่ติดใจอะไรในคำบอกเล่าของเขาถึงเหตุการณ์ที่เขาไปเผชิญมา
“จะโกรธทำไมล่ะครับ เงินก็เงินคุณธนู คุณธนูจะเอาไปใช้จ่ายยังไงก็สิทธิของคุณนี่ครับ”
ปรมินทร์ตอบจากใจจริง ถ้าเขารับรู้เรื่องที่ธนูยอมเสียเงินหลายแสนเพื่อปลดหนี้ให้อธิศรก่อนที่เขาจะได้พูดคุยกับอานนท์เมื่อช่วงเย็น เขาก็อาจจะมีเคืองบ้างนิดหน่อยกับสิ่งที่ธนูทำลงไป แต่เมื่อคิดที่จะปลงตกและเลิกแล้วต่อกันกับอธิศร เขาก็ควรจะเริ่มจากตรงนี้โดยเลือกที่จะไม่ร้อนรุ่มกับสิ่งที่ได้ยินได้ฟัง ชายหนุ่มเชื่อว่าธนูมีเหตุผลของตัวเอง แน่ล่ะนั่นคือการไม่ผิดคำพูดที่ได้ให้ไว้ตอนยื่นนามบัตรให้กับชายฉกรรจ์เมื่อคืนนั้น
“ผมไม่น่าเข้าไปยุ่งกับสองคนนั่นอย่างที่ปักษ์ได้เตือนไว้เลย”
ธนูบอกอย่างรู้สึกผิด ที่คืนนั้นไม่ยอมเดินหนีจากอธิศรไปกับคนข้างตัว ใช่ว่าหนุ่มใหญ่จะเสียดายเงินที่เสียไป ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาอาจจะเสียดายอย่างมากแต่ณ.ปัจจุบันนี้ ปัญหาที่เขาเผชิญอยู่ทำให้เขาปลงตกกับสิ่งของนอกกายไปเยอะ แต่ที่รู้สึกผิดคือเขาช่วยอธิศร ก็เหมือนช่วยเหลือศรัตรูหัวใจของปรมินทร์
“อย่าคิดมากเลยครับ ถือซะว่าคราวเคราะห์ คราวหลังผมบอกอะไรก็เชื่อผมแล้วกัน”
ปรมินทร์บอกยิ้มๆอย่างคนอารมณ์ดี เพราะไฟแค้นได้มอดไปแล้วตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ
ธนูยิ้มได้บ้าง และรับปากว่าต่อแต่นี้ไปจะเชื่อฟังปรมินทร์ทุกอย่าง ขอให้เจ้าตัวบอกเถอะ เขาพร้อมที่จะชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ การสนทนาพูดจาตามประสาเพื่อนที่ไม่มีกำแพงกั้นไม่ว่าอีกคนจะมีปมในใจดำเนินดำเนินไปอย่างราบรื่นท่ามกลางหมู่ดาวระยิบ และลมเย็นๆที่พัดโชยมาบนลานกว้างของดาดฟ้า
“คืนนี้ค้างกับผมนะปักษ์”
ธนุเอ่ยชวนในตอนท้ายของการสนทนาเมื่อคนมาหาเขาทำทีว่าจะขอตัวกลับ
ปรมินทร์หยุดคิด มองหน้าคนชวนพินิจ
“ผมไม่ทำอะไรปักษ์หรอก ผมสัญญา ผมทำร้ายปักษ์ไม่ลงหรอกครับ เราเจอกันช้าไปผมรู้ดี แค่คืนนี้ผมเหงาแค่นั้นเอง”
คนถูกมองหน้าอธิบายต่อถึงสาเหตุที่คืนนี้ อยากมีเพื่อนอยู่เคียงข้าง แม้จะหวั่นใจว่าจะโดนปฎิเสธก็ตาม แต่แล้วคำตอบจากคนตรงหน้าก็ทำเอาหัวใจเขาพองโต
“ก็ได้ ผมจะค้างกับคุณธนู เพื่อพิสูจน์ว่าผมไม่ได้พูดอะไรออกไปลอยๆเมื่อตอนที่เราอยู่ริมทะเลด้วยกัน”
.
.
.
.
.
.
เสียงหัวเราะดั่งคนสะใจดังก้องในห้อง ยิ่งมองเห็นเศษผ้าขาวที่กองอยู่ริมห้อง เด็กหนุ่มก็ยิ่งสะใจ จนอดที่จะเอ่ยออกมาไม่ได้กับอีกคนที่ร่วมหัวเราะดัวยอย่างคนมีความสุขเหลือล้น
“กูสะใจเป็นบ้าว่ะไอ้กิตที่บ้านไอ้แก่วิศรุตนั่นโดนกูปั่นหัวซะวุ่นกันไปหมด จนอีแก่แม่มันถึงกับเป็นลมเป็นแล้ง”
“ใครบอกว่ามึงปั่นหัวพวกมัน ไอ้ปรมินทร์ต่างหากล่ะที่ปั่นหัวพวกมัน ไหนมึงเล่ามาซิไอ้อาร์มว่าตอนที่มึงสวมวิญญานไอ้เกย์ขาวีนนั่น มึงทำท่าไหน”
กิติกรแย้งก่อนจะถามถึงสภาพที่เพื่อนลงทุนพันผ้าขาวที่เท้าที่มือ เพื่อหลอกตาคนที่บ้านวิศรุตว่าเจ้าตัวเป็นปรมินทร์ที่บุกเข้าไปวีนถึงในบ้าน ป่านนี้วิศรุตก็คงจะหลงเชื่อไปกับคำบอกเล่าของบรรดาญาติๆแล้วล่ะมั้งว่า คนที่บุกไปวีนแตกถึงบ้านจนทำให้หญิงวัยแก่คนหนึ่งเป็นอันสลบคือ ปรมินทร์ นึกแล้วมันสะใจแทนคนวางแผนเสียจริง อธิศรเพื่อนเขานี่มารยามันไม่ใช่เล่นๆ งานนี้ถ้าปรมินทร์ไม่โดนสอบสวนราวีจากวิศรุตก็ไม่รู้จะว่ายังไง แม้สุดท้ายความจริงมันจะเปิดเผยจนได้ก็เถอะ แต่แผนนี้ที่อธิศรทำลงไปต้องสร้างรอยแผล รอยหมางและรอยร้าวให้สองคนมองหน้ากันไม่ติดบ้างสิน่า
และก็เป็นจริงอย่างที่กิติกรคิดเมื่อทันทีที่วิศรุตไปถึงบ้าน หนุ่มใหญ่ฟังบรรดาญาติๆที่อยู่ในเหตุการณ์เล่าเรื่องราวให้ฟัง แม้ไม่อยากจะเชื่อนักว่าคนที่บุกเข้าบ้านเขาคือปรมินทร์ แต่ชื่อที่เจ้าตัวกล่าวอ้างและรูปลักษณะที่เขาลองสอบถามดู คนบ้าบิ่นคนนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก ปรมินทร์
“ร้ายกับพี่ได้ขนาดนี้พี่ก็จะเลวกับนายอย่างถึงที่สุดเหมือนกันปรมินทร์”
หนุ่มใหญ่เอ่ยคาดโทษอย่างคนโมโหสุดขีดเมื่อขับรถออกจากบ้านใหญ่ของครอบครัว หนุ่มใหญ่ไม่รอช้าที่จะตรงไปยังห้องพักของคนที่ตัวเองคาดโทษ คราวนี้เขาตั้งมั่นว่าจะไม่ยอมอ่อนข้อ อ่อนแรงให้ฝ่ายนั้นได้ใจที่จะเหิมเกริมกับเขาได้อีก ปรมินทร์เคยเป็นรองเขายังไง วันนี้ทุกอย่างก็ต้องเป้นอย่างนั้น ขาดเป็นขาดกัน คนรักที่กลับกลายเป็นศรัตรูคงไม่ได้มีแค่คู่เขาคู่เดียว ช่วยไม่ได้ที่ผ่านมาเขาพยายามรอมชอมแล้วนี่ แต่ปรมินทร์ยังรั้นเอง ก็ดี อยากลองดีกับเขาเขาก็จะสนองให้สาสม!!
.
.
.
.
.
.
วิศรุตหงุดหงิดฉุนเฉียวเมื่อไปหาปรมินทร์ที่ห้องพักแต่ไม่เจอเจ้าตัว หนุ่มใหญ่จำใจขับรถกลับบ้านด้วยอาการร้อนรน พยายามโทรติดต่อคนไม่อยู่ติดห้องหลายครั้งแต่ก็ไม่เป็นผล คล้ายๆว่าเบอร์ที่เขาโทรหาไม่มีเจ้าของ
อธิศรออกไปเริงร่าท้าราตรีกับกิติกรเมื่อเพิ่งรับรู้ว่าพวกตนเป็นอิสระจากหนี้ก้อนโต หัวใจเด็กหนุ่มพองใหญ่คับอกเมื่อรู้ว่าหนี้ก้อนนี้ใครเป็นคนปลดให้
“กูว่าแล้วว่าพี่ธนูต้องสนใจกู”
เด็กหนุ่มเอ่ยอย่างคนสมหวัง ทำไมอะไรๆมันช่างง่ายนัก สะใจดีแท้ๆเมื่อนึกถึงว่าจากนี้ต่อไปเขาจะได้ตามราวีจ้องล้างจองผลาญวิศรุตกับปรมินทร์ได้เต็มที่เต็มทาง วิศรุตหมดความสำคัญลงแล้วนี่ เขาจะแคร์อะไรอีกหากว่าคิดจะทำอะไรๆที่มันรุนแรงกว่าเข้าไปปั่นหัวที่บ้านเจ้าตัว หึๆ ก่อนอื่นขอจัดการกับอีแก่ที่กันท่าเขาไม่ให้เขาเข้าไปในบ้านที่เคยเข้าออกนั่นก่อนเถอะ เชื่อฟังเจ้านายดีนัก แก่ไม่แก่ไม่สนล่ะ เคยหักหน้าเขาไว้แบบนี้ หงอกมีกี่เส้นเขาจะกระชากถอนมันซะให้หมด
คนคิดแผนการทวงแค้นที่เคยโดนหักหน้ายิ้มเหี้ยมก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรไปสำรวจสถานการณ์ที่บ้านเป้าหมาย
“คุณวิชญ์ยังไม่กลับค่ะ ไม่ทราบจะฝากข้อความไว้มั๊ยคะ”
เสียงหญิงแก่ปลายสายตอบกลับมาเมื่อคนสำรวจสถานการณ์ทำทีถามถึงเจ้าของบ้าน
หึ ไอ้แก่นั่นยังไม่กลับบ้าน คงตะลอนๆตามไปราวีไอ้ปรมินทร์นั่นน่ะสิ ขอให้พวกมันฟาดฟันกันให้ถึงที่สุดเถอะ ส่วนอีแก่นี่ กูขอจัดการเอง
คนโทรเข้ามาวางสายไปอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย หญิงแก่แม่บ้านวิศรุตงุนงงนิดหน่อยที่ยังคุยอะไรไม่รู้เรื่องก็ถูกตัดการสนทนาด้วยการถูกวางหูใส่ แต่หญิงวัยทองก็ใช่ว่าจะใส่ใจมากนัก ดีซะอีกที่ไม่ต้องคุยยาวนี่ก็ดึกแล้ว นางจะได้เข้านอนซะที
“ไอ้กิต เลิกดื่มได้แล้ว เดี๋ยวคืนนี้เราไปหาอะไรสนุกๆทำเพื่อฉลองอิสระดีกว่า”
อธิศรคว้าแก้วเครื่องดื่มมึนเมาจากมือเพื่อนวางกระแทกลงบนโต๊ะ กิติกรแม้จะไม่ค่อยพอใจนัก แต่ประโยคที่ว่าหาอะไรสนุกๆทำของเพื่อนซี้ มันคงจะสนุกจริงๆ จึงยอมโดนลากตัวออกจากร้านอย่างว่าง่าย
จุดหมายที่อธิศรพามา กิติกรออกอาการงงนิดหน่อย บ้านหลังที่อยู่ต่อหน้าเขาตอนนี้ เขาไม่เคยมา มันเป็นบ้านใครกัน
“มึงพากูมาที่นี่ทำไมวะอาร์ม”
คนสงสัยถามเพื่อน คนถูกถามยิ้มเหี้ยม ก่อนจะสาธยายแผนการที่ชวนคนถามมาที่นี่
“หา นี่มึงจะทำร้ายคนแก่ได้ลงคอเหรอไอ้อาร์ม”
กิติกรโพล่งปากถามเมื่อได้รับรู้ว่าอธิศรจะพาเขามาทำอะไร
“ก็เออน่ะสิ ทำไม มันไม่ใช่แม่กูซะหน่อย สั่งสอนนิดสั่งสอนหน่อยให้มันหลาบจำว่าไม่ควรจะถือดีกะกูมันจะเป็นไรไป”
อธิศรบอกอย่างจริงจัง นึกถึงวันนั้นแล้วก็ยังแค้นใจไม่จบ เด็กหนุ่มมองสำรวจรอบกายที่ไร้วี่แววผู้คน จึงคิดที่จะเดินไปกดออด เรียกเหยื่อให้ออกมาเพื่อเชือด แต่แล้วก็นึกอะไรได้จึงหยุด หันมองหน้าเพื่อนที่ยืนละล้าละลังอยู่ด้านหลัง
“มึงมีแผนอะไรมองหน้ากูแบบนี้”
คนถูกมองหน้าถามอย่างรู้แนวคนมอง อธิศรยังไม่ตอบคำถามนั่น เด็กหนุ่มยิ้มเพียงนิดก่อนจะเสี่ยงโทรศัพท์หาเจ้าของบ้านหลังที่ตัวเองกำลังจะเข้าไป
“ว่าไงอาร์ม โทรมาซะดึก มีอะไร”
วิศรุตถามเสียงห้วน เพราะยังอารมณ์ไม่ดีอยู่จากการพลาดเจอปรมินทร์
อธิศรแสยะปากให้น้ำเสียงที่คล้ายรำคาญของวิศรุต ใช่ว่าเขาอยากจะเจอหน้าวิศรุตตอนนี้ซะเมื่อไหร่ ไอ้แก่คนนี้มันหมดค่าลงแล้ว ต่อแต่นี้คือการทวงแค้นเท่านั้น
“พี่วิชญ์อยู่ที่ไหนครับ อยู่ที่บ้านหรือว่าอยู่กับปรมินทร์”
เด็กหนุ่มแกล้งถามในสิ่งที่ตัวเองคิดจะใช้ประกอบแผนการชั่วช้าครั้งนี้
“ไม่ได้อยู่ที่ไหนหรือกับใครทั้งนั้น”
วิศรุตตอบอย่างเสียไม่ได้
“หมายความว่าไงครับ”
อธิศรถามเพื่อให้แน่ใจ
“พี่กำลังขับรถอยู่ มีอะไรก็ว่ามาเลยดีกว่า พี่ไม่อยากคุยโทรศัพท์นานๆ ตอนขับรถ”
คนถูกถามตอบเป็นเชิงนำทางเพื่อตัดบท ในใจเขาต้อนนี้ร้อนรุ่มอยากจะเจอ คนร้ายกาจอย่างปรมินทร์เท่านั้น
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมกำลังจะนอนพอดีคิดถึงพี่วิชญ์ก็เลยโทรมากู๊ดไนท์”
คนรู้ตัวว่าฝ่ายนั้นเอ่ยไล่ทางอ้อมเอ่ยหยอดด้วยคำหวานก่อนจะยอมวางสาย หันไปยิ้มพรายให้เพื่อนซี้ที่ยืนรอฟังแผนการ
“มึงนี่มันสุดยอดจริงๆ ไอ้อาร์ม มึงกะจะให้ไอ้แก่วิศรุตนั่นฟาดฟันกับไอ้ปรมินทร์ไม่จบไม่สิ้นเลยเหรอวะ”
กิติกรเอ่ยขึ้นมื่อฟังแผนปฎิบัติการป้ายความผิดให้ปรมินทร์ที่เนียบเนียนจากอธิศรจบ
“แน่นอน มึงทำตามที่กูสั่งก็แล้วกัน กูบอกแล้วไง ว่างานนี้ต้องสนุก”
คนวางแผนบอกก่อนจะมองมาดร้ายไปยังตัวบ้าน ส่งสัญญาณให้เพื่อนเริ่มเดินตามแผน
.
.
.
.
.
.
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 12-10-2007 14:21:08

ทำไมอาร์มมเป็นคนนิสัยเลวร้ายแบบนี้ล่ะครับ เลวร้ายมากๆเลยทำไมต้องไปพาลกับคนอื่นๆอ่ะแย่มาก :sad2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 12-10-2007 14:35:20

555 เลวแบบนี้ รางวัลตัวร้าย ไม่หนีไปไหนแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: yayoy ที่ 12-10-2007 14:40:26

 :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:

ไอ้อาร์ม แกมันเลวววววววววววววววววววววววววววววว!! สมแล้วที่มีแต่คนเสนอชื่อ

น้องบอย..ยอดเยี่ยมซาเหมอ...เรื่องนี้เน้อหาเข้มข้นมากเลย...
จะติดตามต่อไปนะคร๊าบบบบ

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 12-10-2007 14:59:10

เอาอีกๆๆๆๆ เอาให้ยายแก่นั่นเจ็บตัวไปเร้ยยยย :m4:

ปรมินทร์จะได้ไปกับนายธนูเร็วๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 12-10-2007 15:50:50

.............อนาคตนางร้ายละครหลังข่าวแน่เลย.......... :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 12-10-2007 20:23:19

 :m16: จะตามดูต่อไปว่าใครมันจะเจ็บมากกว่ากัน
   :angry2:  บังอาจมาจองล้างจองผลาญนายปักษ์ของผม  เด๋วได้เห็นดีกันแน่นายอาร์ม  :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 13-10-2007 02:03:27

เหอ เหอ เลวกว่านี้มีอีกมั๊ย  :a9:  :a9:  :a9:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 13-10-2007 02:18:31

:sad2: o7.....โอ้ว...ครายมะรักมะเชียร์นายร้ายของไอ้กระพ้ม...ก็มิว่าอันไดหรอกขอรับ...แต่ที่ไอ้กระพ้มชอบเพราะคนเขียนเค้าแต่งได้ร้ายถึงใจตะหากขอรับ...ไงก็แอบเชียร์นายเอกปรมินทร์อยู่ดีนะขอรับ... o13 :give2: :m17:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 13-10-2007 08:34:56

อยากรู้จุดจบของอธิศร จริง ๆ  o12

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 13-10-2007 09:02:42

  o22
ตายยยยยยทุกอย่างเกิดขึ้นโดยนายปักษ์ยังไม่รู้ตัวเลยซักนิดดดด ไม่อยากคิดเลยตอนเผชิญหน้ากับพี่วิชญ์
ธนูเอ๋ยธนู....ช่วยมันง่ายขนาดนี้....โอ้ยยยย ทำใจมะได้..... :m16:
รีบต่ออย่างเร่งด่วนนนนนนน ขัดใจมากกกกก.....
 :o

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 13-10-2007 15:28:08

 :m28:
อาร์มจะทำไรอ่ะ
 :m28:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 15-10-2007 10:38:59

ตอนที่ 13

ขณะเลี้ยวรถเข้าจอด วิศรุตแปลกใจเมื่อเห็นในตัวบ้านเปิดไฟทิ้งไว้ เขาเคยสั่งแล้วนี่นาว่าถ้าจะนอนให้ปิดไฟทุกดวง ดึกดื่นป่านนี้เป็นไปไม่ได้หรอกที่แม่บ้านเขาจะยังไม่นอน เอ หรือนางลุกขึ้นมาทำอะไรกลางดึก
คนสงสัยเดินเข้าบ้านเมื่อจัดการจอดรถได้เป็นที่เป็นทางเรียบร้อย
“ประตูบ้านก็ไม่ล็อค เอา เอาเข้าไป”
หนุ่มใหญ่บ่นอย่างคนที่กำลังหงุดหงิด เมื่อเห็นประตูบานแรกของตัวบ้านเปิดแง้มทิ้งไว้
กลิ่นคาวบางอย่างโชยแตะจมูกเมื่อมือหนาผลักประตูออกกว้างขึ้นเพื่อแทรกตัวเข้าไป หนุ่มใหญ่ถึงกับผงะเมื่อสายตามองไปสะดุดร่างหญิงสูงวัยนอนจมลิ่มเลือดอยู่บนพื้นกลางห้องโถง
“ป้าณี เป็นอะไรไปน่ะ”
คนผงะวิ่งตรงเข้าช้อนร่างคนที่นอนจมลิ่มเลือดอย่างนึกเวทนาและใจเสีย ใครกันบุกมาทำร้ายคนแก่ในบ้านเขาได้ขนาดนี้
ร่างหญิงวัยทองในวงแขนบอบช้ำตามส่วนต่างๆ จ้ำเป็นรอยเขียวน่าจะเกิดจากการถูกทุบตีและเค้นบีบ เลือดสีเข้มไหลซึมออกทั้งทางปากและจมูก ผมเผ้ากระเซอะกระเซิงรุงรัง เหมือนถูกจิกดึง มีบางกระจุกตกหล่นอยู่บนพื้นดูแล้ว น่าหดหู่ใจยิ่งนัก ร้ายไปกว่านั้น คือเจ้าของเส้นผมหมดสติสลบเหมือดไปอย่างน่าเวทนา
.
.
.
.
.
.
ในความสลัวของถนนเล็กในซอยามค่ำคืน อธิศรกอดคอเพื่อนซี้เดินกลับเข้าที่พักอย่างคนอารมณ์ดี แม้คนที่จัดการกับอีแก่แม่บ้านถือดีของวิศรุตจะไม่ใช่เขา แต่เขากลับสะใจยิ่งกว่าลงมือเอง เพราะอะไรน่ะเหรอ ถ้าเขาลดตัวไปลงมือกระชากหนังหัวตบตีจิกข่วน ชกต่อย บีบเค้น อีแก่นั่นเองกับมือ ก็เท่ากับเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางน่ะสิ ก็หน้าตาเขาอีแก่นั่นมันเคยเห็นนี่นา การที่เขาส่งกิติกรไปจัดการสั่งสอนนังนั่นก็เท่ากับว่ายิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว
ตัวแรก อีแก่ถือดีนั่นบาดเจ็บสาหัส ตัวที่สอง ปรมินทร์กับวิศรุตคงจะญาติดีกันลำบาก เพราะการราวีครั้งนี้เขาให้กิติกรสวมหัวโขนปรมินทร์อย่างที่เขาเคยสวมมันตอนบุกไปปั่นหัวที่บ้านใหญ่ของวิศรุต อีแก่แม่บ้านไม่เคยเห็นหน้ากิติกร และมันก็คงจะไม่รู้จักปรมินทร์ เขาแค่ให้กิติกรแสดงตัวว่าเป็นไอ้เกย์ขีวีน แม่บ้านโง่ๆอย่างอีแก่หนังย่นนี่จะมีปัญญาคิดว่านี่คือแผนดึงแพะมารับบาปก็ให้มันรู้ไปสิ
“มึงคิดว่าอีแก่นั่นพอฟื้นขึ้นมามันจะไปแจ้งความมั๊ยวะ”
กิติกรเริ่มเป็นกังวลเมื่อนึกวาดอนาคตตัวเองไว้ว่าจะต้องโดนซิวแน่ๆ ตอนนั้นเพราะนึกคะนองแท้ถึงได้ทารุณศัตรูเพื่อนได้อย่างเหี้ยมโหด
“มึงจะกลัวอะไร คนที่เข้าไปจัดการอีแก่นั่นมันไอ้ปรมินทร์ไม่ใช่มึงซักหน่อยท่องเอาไว้สิ”
อธิศรบอก เขาลงมือคิดแผนเขาต้องมีทางออกที่ดีสิ
“แต่มึงก็รู้ว่าเรื่องจริงมันไม่ใช่ คนที่จัดการอีแก่นั่นจนสลบคาตีนคือกูไม่ใช่ไอ้ปรมินทร์”
กิติกรแย้ง คนถูกแย้งหยุดกึกหันหน้ามอง
“ถ้ามันไม่แจ้งความนะ ก็ไม่มีใครสืบเรื่องนี้หรอก อีแก่นั่นยังไงมันก็ปักใจเชื่อว่าคนที่ซัดมันจนหมอบคือไอ้ปรมินทร์”
“ก็กูถึงถามนี่ไงว่ามันจะแจ้งความมั๊ย”
“กูคิดว่ามันไม่แจ้ง เชื่อมือกูเถอะ กูจะทำให้คนที่ผิดคือไอ้ปรมินทร์ไม่ใช่มึง และคนที่จะเป็นศาลเตี้ยตัดสินคดีนี้คือ ไอ้วิศรุตคนเดียวเท่านั้น”
อธิศรยิ้มหยันมุมปากเมื่อวาดฝันไว้ในจิตนาการว่าจะได้เห็นวิศรุตจัดการกับแพะรับบาปอย่างปรมินทร์ยังไง สองคนนี่เขาจะทำให้พวกมันแตกร้าวชนิดที่ตายก็ไม่เผาผีกันเลยทีเดียว ไม่เชื่อก็คอยดู!!!!
.
.
.
.
.ปรมินทร์ออกจากคอนโดของธนูตั้งแต่เช้าตรู่ ชายหนุ่มตรงกลับห้องพักในทันที พอถึงที่หมายเจ้าตัวถึงกับแปลกใจปนตกใจเมื่อเห็นคนคุ้นเคยอย่างวิศรุตเดินวนเวียนอยู่หน้าห้อง เมื่อไม่มีทางเลี่ยงจึงจำใจเดินเข้าไปทัก
“เข้าใจผิดคิดว่าที่นี่เป็นออฟฟิสเหรอครับ”
วิศรุตที่เดินวนเวียนอยู่ในชุดที่พร้อมจะเข้าทำงานหยุดเดินหันมามองทางต้นเสียงเมื่อได้ยินประโยคทักเมื่อครู่ หนุ่มใหญ่ตรงเข้าหาคนพูดทันทีด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด
ปรมินทร์ตกในกับท่าทีที่เห็นจนตั้งตัวไม่ทัน มารู้ตัวอีกทีแขนยาวก็โดนกระชากจากคนพุ่งเข้าหา
วิศรุตออกแรงดึงปรมินทร์ลากไปหน้าห้องเจ้าตัวพร้อมกับบอกให้ชายหนุ่มเปิดประตูห้อง บอกมีเรื่องจะต้องเคลียร์ ปรมินทร์สะบัดแขนจนหลุดหันมาตวาดถามคนออกคำสั่งในทันที
“นี่มันเรื่องอะไรกันพี่วิชญ์ พี่ทำเหมือนจะหาเรื่องผมนะ”
“พี่ไม่ได้หาเรื่องนาย แต่พี่จะเอาเรื่องนาย”
วิศรุตตวาดกลับเสียงดังไม่ต่างกัน พร้อมกับบอกให้คนเผชิญหน้ารีบเปิดประตูห้อง เพราะไม่อยากเสียงดังอยู่บริเวณทางที่ใครก็ได้อาจเดินผ่านมา แต่คนที่ถูกออกคำสั่งไม่ทำตาม
“ทำไมผมต้องทำตามที่พี่บอก มีอะไรพี่ก็พูดตรงนี้สิ อย่างลืมนะว่าตอนนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว พี่ไม่มีสิทธิที่จะเข้าไปภายในห้องผม”
“นึกเหรอว่าพี่อยากจะเข้า ที่พี่มานี่ก็ใช่ว่าพี่จะพิศวาสหรือตามง้อขอคืนดีกับคนทรามๆอย่างนายหรอกนะ”
วิศรุตโพล่งออกไปอย่างคนบันดาลโทสะ ก็ยอมรับล่ะว่ายังรู้สึกดีๆกับคนตรงหน้า แต่ความผิดสองกระทงที่เขาได้รับรู้ว่าเจ้าตัวเป็นคนทำ เป็นเหตุให้เขาต้องเอ่ยในสิ่งที่ไม่อยากเอ่ย
ปรมินทร์อึ้งกับคำว่า ทราม ที่หลุดออกมาจากปากของวิศรุต เขาไปทำอะไรให้ผู้ชายคนนี้ เจ้าตัวภึงได้มายืนด่าเขาแบบนี้ หรือวิศรุตยังครุกรุ่นอยู่กับเรื่องคืนนั้น คืนที่เขาเข้าข้างธนู ชดใช้ค่าเสียหายให้กับร้านนั่นไปเท่าไหร่ล่ะ ถึงได้พาลเป็นหมาบ้าแบบนี้
“จะไปไหนก็ไปซะพี่วิชญ์ ผมไม่อยากทะเลาะกับพี่ ผมเหนื่อย เราต่างคนต่างอยู่เถอะ ให้ทุกอย่างมันจบอย่างที่ควรจะจบ หรือถ้าพี่เคืองใจในสิ่งที่ผมทำกับพี่ ไม่ว่าจะหัวแตก หรือชดใช้ค่าเสียหายให้กับร้านนั่น พี่ก็พูดกับผมด้วยเหตุผลดีกว่า ว่าจะเอายังไง อย่าเอาอารมณ์มาพาลกับผมแบบนี้ ผมไม่อยากมองพี่ในด้านไม่ดีมากไปกว่าที่เป็นอยู่”
ชายหนุ่มบอกเหตุผลยืดยาวเพื่อที่จะใช้มันดับอารมรมณ์ร้อนของอีกฝ่าย อารมณ์ร้อนที่เขาเองก็เคยเป็น แต่ตอนนี้นิสัยแบบนั้นเขาโยนทิ้งมันไปจากตัวแล้ว ตั้งแต่ได้พูดคุยเปิดใจ ไม่ว่าจะกับอานนท์ หรือ ธนู สองคนนี้ทำให้เขาเป็นผู้เป็นคน หัดมองเหตุผลอยู่เหนืออารมณ์ แต่ช่างน่าตลกนัก พอเขาคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเองโดยทิ้งนิสัยน่าสมเพชนั่น คนที่เคยทำให้เขาแทบบ้าแทบคลั่งกับเป็นมันซะเอง
“ไม่น่าเชื่อนะว่าวันนี้พี่จะได้เห็นปรมินทร์คนใหม่ คนที่ไม่ยอมให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล ก่อนจะสอนพี่ก็ช่วยกลับไปมองตัวเองเมือก่อนหน่อยนะคนเก่ง ว่าตัวเองเคยน่าทุเรศและน่าสมเพชแค่ไหน”
“หยุดนะพี่วิชญ์!!”
ปรมินทร์เอ่ยเสียงดังเมื่อรู้สึกเจ็บกับคำพุดที่คนข้างหน้าว่ากระทบกระทั่งได้อย่างร้ายกาจ ก็เพราะเจ้าตัวไม่ใช่หรอกเหรอที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนั้น แล้วนี่ยังไงอีก พอเขาหยุด เขาพัก แล้วจะตามมาราวีเขาอีกทำไม มีเวลาว่างเหลือเฟือทำไมไม่เอามันไปดูแลเอาใจใส่คนของตัวเองอย่าง อธิศร จะรู้บ้างไหม ว่านายนั่นเสียการพนันบอลไปกี่แสน หรือชีวิตนี้ไม่เคยรักใคร นอกจากรักตัวเอง คิดแล้วมันช่างน่าสมเพชนัก ชีวิตทั้งชีวิต หัวใจทั้งหัวใจ เคยเอาไปฝากไปแขวนไว้กับผู้ชายคนนี้ได้ยังไงนะ ถ้าย้อนเวลาได้ คืนนั้นจะไม่เอ่ย จะไม่คุย จะไม่ทัก จะไม่เดินเฉียดใกล้แม้ซักคืบเลยให้ตายสิ!!
“ผมขอถามพี่อีกคำนะพี่วิชญ์ พี่มาที่นี่แต่เช้า เพราะอะไร”
คนนึกเกลียดชังเอ่ยถามเมื่อเห็นฝ่ายนั้นนิ่งเงียบไปกับคำตวาดเมื่อครู่ของตัวเอง
วิศรุตประเมินคนถามด้วยสายตา ในสมองครุ่นคิด คนที่ลงมือทำชั่วจะตีหน้าเซ่อใสซื่อบริสุทธิ์ได้ถึงเพียงนี้เชียวเหรอ สีหน้าและแววตาที่เขากำลังจ้องมอง ดูเจ้าตัวจะไม่สะทกสะท้าน ถ้าคนที่ทำผิดจริง หากเจอหน้าคู่กรณีจะจะแบบนี้ แววตาคงมีพิรุธไปแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่คู่กรณีโดยตรงเลยก็เถอะ แต่บุคคลที่ได้รับความเสียหาย ล้วนเกี่ยวพันเกี่ยวข้องกับเขาทั้งนั้น
“เมือวานไปที่ไหน ทำอะไรกับใครมาบ้าง”
หนุ่มใหญ่เอ่ยถามเสียงเย็นลง เมื่อใช้สมองประมวลความคิดที่เริ่มจะเอนเอียงว่าสิ่งที่ได้ยินมา มันจริงซักแค่ไหน
แม่บ้านเขาที่เขาพาส่งโรงพยาบาล พอฟื้นขึ้นมาก็โวยวาย พร่ำเพ้อ ว่าจะเอาเรื่องคนที่ชื่อปรมินทร์ให้ถึงที่สุด พอเขาถามว่าเกิดอะไรขึ้น นางก็ตอบว่าโดนคนร้ายบุกเข้าทำร้ายร่างกายกลางดึก นางคิดว่าเป็นพวกขโมยขโจร จึงได้ร้องเรียกขอความช่วยเหลือ มันจึงลงมือตบตี ชกต่อย จิกผมกระชากขู่ว่าคราวหน้าคราวหลังอย่าอวดดีกับเพื่อนมัน พอนางถามว่าเพื่อนมันเป็นใคร มันบอกไม่ต้องเสือกอยากจะรู้ แค่ให้นางรู้ไว้ก็พอว่าคนที่จิกกระชากผมนางอยู่ตอนนี้ คือ ปรมินทร์ มันบอกมันชื่อปรมินทร์ เสียงหัวเราะสะใจของมัน นางบอกนางยังจำได้แม่น ก่อนที่นางจะสลบไปเมื่อมันกระหน่ำตบตีอย่างบ้าคลั่ง
“ที่ถามไม่ได้ยินหรือไง”
วิศรุตตะคอกใหม่เมื่อเห็นคนที่ตนถามยืนนิ่งไป โดยที่ไม่รู้ว่าคนนิ่งกำลังคิดอยู่ว่าจะบอกหรือไม่บอกดีว่าเมื่อวานต้องแต่ตอนเย็นจนถึงเช้าวันนี้ เขาอยู่กับใคร
“จะรู้ไปทำไม”
ปรมินทร์เอ่ยถามย้อนกลับเมื่อสองจิตสองใจว่าจะบอกหรือไม่บอกดีว่าตลอดคืนทั้งคืนเขานอนอยู่กับธนู
“ถามก็ตอบมาสิ มันต้องมีเหตุผลล่ะ พี่ถึงต้องถาม”
หนุ่มใหญ่เค้นใหม่ อันที่จริง หน้าที่นี้น่าจะเป็นหน้าที่ของทางการ ที่จะตามจับตามสืบคนที่แม่บ้านเขากล่าวอ้างว่าเป็นคนทำร้ายร่างกายนาง ตอนแรกหนุ่มใหญ่ก็คิดจะให้มันเป็นอย่างนั้น แต่คิดไปคิดมา เขามาจัดการเรื่องนี้เองน่าจะดีกว่า ปรมินทร์ผิดจริงหรือเปล่ายังไม่มีใครรู้หรือตัดสินได้ มันน่าผิดสังเกตอยู่น้อยซะเมื่อไหร่ คนอะไรจะเดินสายทำชั่วได้ขนาดนั้น เขาเพิ่งได้รับข่าวจากน้องสาวว่าคนนๆนี้บุกไปวีนแตกถึงที่บ้านจนมารดาเขาเป็นลมเป็นแล้ง แล้วเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงเขาก็กลับมาเจอแม่บ้านโดนทำร้ายร่างกายจนสลบไปอีกราย โดยพอฟื้น นางก็อ้างว่าเป็นฝีมือปรมินทร์ ปรมินทร์ที่เขาเคยรู้จัก จะร้ายกาจถึงเพียงนี้เชียวเหรอ
แม้จะยังไม่ปักใจเชื่อ แต่พอปะติดปะต่อเรื่องราว ช่วงเวลาที่เกิดเหตุ ปรมินทร์ไปอยู่ที่ไหนกัน เขามาหาที่ห้องก็ไม่เจอ
ปรมินทร์ นายบอกสิ ว่านายไปอยู่ที่ไหนมา เรื่องมันจะได้กระจ่าง
“จะเงียบให้มันได้อะไรขึ้นมาปักษ์ บอกพี่สิว่าเมื่อคืนนายไปอยู่ที่ไหน ทำอะไรกับใครมา บอกพี่สิ บอกพี่มา”
วิศรุตตรงเข้าจับร่างคนนิ่งเงียบเขย่าอย่างคนที่กำลังสับสน ถ้าปรมินทร์หาพยานยืนยันได้ว่าตอนที่แม่บ้านเขาโดนทำร้ายว่ากำลังทำอะไรอย่ากับใคร เขาก็พร้อมที่จะรับฟัง ขอแค่เจ้าตัวบอกเท่านั้น
“เมื่อคืนผมอยู่ที่ห้องคุณธนู พอใจหรือยังล่ะ และเราทำอะไรกัน ผมคงไม่ต้องบอกละเอียดขนาดนั้นใช่มั๊ย”
ปรมินทร์หลุดปากเอ่ยในสิ่งที่กำลังนึกช่างใจ เมื่อโดนคนตัวใหญ่จับร่างเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน
วิศรุตชะงัก หนุ่มใหญ่รู้สึกมึนไปชั่วขณะ เมื่อคืนปรมินทร์อยู่กับธนู ไม่จริง ไม่จริง ปรมินทร์คงไม่ส่ำส่อนขนาดนั้น ไม่จริงเป็นไปไม่ได้
“ไม่จริงใช่มั๊ย ปักษ์ ปักษ์โกหกพี่ใช่มั๊ย เมื่อคืนปักษ์ไปบ้านพี่ และไปทำร้ายแม่บ้านพี่ใช่มั๊ย ใช่มั๊ย”
หนุ่มใหญ่ออกแรงเขย่าใหม่เพื่อเค้นเอาความจริงที่แม้จะทำให้คนในอุ้งมือดูชั่วช้าที่ทำร้ายคนแก่ได้ลงคอ แต่เขาก็พอที่จะรับได้กว่าที่ความจริงที่ว่า เมื่อคืน คนๆนี้ทำอะไรกับใคร ที่ไหน
“เลิกบ้าได้แล้วพี่วิชญ์ พี่เป็นอะไรของพี่ ผมตอบ ผมพูดความจริงไปแล้วพี่ยังจะเอาอะไรกับอีก แล้วใคร ใครไปทำร้ายแม่บ้านพี่ พี่เลี้ยงใคร รับใคร เข้าบ้าน ผมยังไม่รู้ ผมจะไปทำอย่างนั้นได้ไง แล้วบอกไว้ก่อนนะ บ้านพี่ ชีวิตนี้ผมก็ไม่ไปขอเหยียบ ผมกับพี่ขาดกันไปแล้ว เลิกบ้า แล้วจะไปไหนก็ไป ผมรำคาญ”
ปรมินทร์ตวาดกลับพลางออกแรงผลักให้คนที่จับร่างเขย่าไปให้ห่างตัว ชายหนุ่มแปลกใจที่มันง่ายดายเสียจนอดคิดไม่ได้
เรี่ยวแรงมหาศาลที่วิศรุตจับเขาเขย่ามันหายไปไหนหมด ทำไมเขาออกแรงผลักแค่นี้ เจ้าตัวถึงได้ร่นถอยเหมือนคนหมดแรงไปแบบนั้น ทั้งๆที่ก่อนหน้ามันไม่ใช่
วิศรุตส่ายหน้าช้าๆอย่างคนที่ไม่อยากรับรู้สิ่งที่ออกจากปากคนผลักร่างเขา ความผิดใหญ่หลวงที่เขาคิดจะเคลียร์มลายหายไปสิ้นพร้อมกับความวูบไหวที่เกิดในใจเขา ปรมินทร์กับธนูเลยเถิดกันไปไกลเกินกว่าที่เขาคิด นี่หรือเปล่าเป็นสาเหตุให้คนๆนี้ดูใจเย็นจากหน้ามือเป็นหลังมือ
“ขอโทษที่พี่มากวนแต่เช้า”
หนุ่มใหญ่เอ่ยออกมาเสียงแผ่ว ก่อนจะเดินถอยหนีจากคนที่ทำจิตใจเขาวูบไหวอย่างช้าๆ ปรมินทร์มองตามคนที่เดินหนีเขาอย่างคนหมดเรี่ยวหมดแรงจนร่างนั้นลับสายตาหายเข้าไปในลิฟท์
“มันจบแล้วปักษ์ มันจบแล้ว”
ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะพาตัวเองหายเข้าไปในห้องพัก พยายามไม่สนใจว่าคนที่เดินจากไปเมื่อครู่จะจากไปด้วยความรู้สึกใด
.
.
.
.
.
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: bbboy ที่ 15-10-2007 10:51:08

เป็นกำลังใจให้ครับ o13 :m1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 15-10-2007 11:09:00

 :m11: :m11: :m11:
วิศรุตจะทำไงต่อ

น่าจะรู้แล้วนะว่าปักษ์ไม่ได้ทำ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 15-10-2007 11:10:34

ไอ้อาร์ม เลวไม่เลิกจริง ๆ  อยากให้โดนจับเข้าคุก แล้วโดนรุมโทรมจริงๆ

เป็นกำลังใจให้คนเขียนและคนโพสต์นะคะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 15-10-2007 11:50:15

 :เฮ้อ:
ตามออกไปเร็ววววนายปักษ์....สงสารพี่วิชญ์แฮ๊ะ....เรียกกลับมาคุยกันให้รู้เรื่องงงงไปเลยยย
ยังดีที่พี่วิชญ์ไม่ถึงกับโง่ดักดานนนนน... โง่พอให้อภัยได้.... :m5:
แล้วมาร่วมมือกันจัดการกับไอ้ตัวเลวววววด้วยกันนนน................... :m16:
ช่วงนี้งอนพี่ธนู...ดันช่วยไอ้อาร์ม.. :a14:
 :m7:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 15-10-2007 12:28:18

คนแก่น่ะ ยังไปรังแกได้ เลวว่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 15-10-2007 14:06:21

 :m16: :m16: เดือดๆ ยิ่งอ่านยิ่งเดือด แต่ยังดีที่พี่วิชญ์ไหวตัวทัน พอให้อภัย
 :m4: :m4: รอความจริงปรากฏจ้า

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 15-10-2007 16:04:48

ไ้ด้ยินไหม ปรมินทร์รำคาญ... :angry2: อย่ากลับมาอีกนะ ไอ้คนหลายใจ
สะใจจิงๆ  :laugh:

ขอบคุณครับสำหรับเรื่องสนุกๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 15-10-2007 18:14:28

เข้มขึ้นได้อีกไหมเนี่ย สุดยอดเลย  :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 15-10-2007 18:37:02

:m9: :m4:......หู๋ยๆๆๆกาลังเข้มข้นเชียวคร้าบ...มาต่อมาต่อเร๊ว...ปีนี้จะดันให้นายร้ายของเราได้เข้าชิงดาราละครยอดเยี่ยมแข่งกับแม่ผกาเลยเอ๊า.... :m2: o13

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 15-10-2007 20:33:40

 :เฮ้อ: กว่าแต่ละคนในเรื่องนี้จะได้มีช่วงเวลาแห่งความสุข ก็คงจบเรื่องพอดี

คุณบอย สู้ๆ  ติดนิยายคุณบอยอ่ะ เหอๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 15-10-2007 22:48:35

............แล้วไอ้ที่ปวดใจ..........มันคืออะไร........... :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 16-10-2007 00:01:23

 :impress: :impress: :impress:

อ่าครับเกลียดอาร์มจังเลยครับผม

อิอิ แล้วปักด์จะแก้เพ็ดยังไงอ่าครับ

อยากรู้จริงๆๆดีนะครับที่พี่รุตค์ยังไม่ปักใจเชื่อว่า ปักด์เป็นคนทำอ่า

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 15 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 16-10-2007 07:29:05

ยิ่งนานยวันปมปัญหาต่างๆยิ่งขมมวดแน่นจัง :sad2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 17-10-2007 14:11:12

ตอนที่ 14
วิศรุตเข้าไปทำงานที่บริษัท โดยที่ไม่ลืมโทรไปเคลียร์กับแม่บ้านตัวเอง เรื่องที่เขารับอาสามาจัดการ
“ป้าณี จำหน้าคนร้ายได้ใช่มั๊ยครับ”
หนุ่มใหญ่ถามคนของตัวเองก่อนจะได้รับคำตอบจากฝ่ายนั้นว่าจำได้ จึงวางสายไปแล้วโทรหาน้องสาวที่บ้านเพื่อถามคำถามเดียวกันกับที่ถามหญิงชรา คำตอบที่ได้คือ น้องสาวจำได้เหมือนกันว่าใครที่เป็นคนที่เข้าไปทำให้แม่ตนเป็นลม
.
.
.
.
.
.
รูปถ่ายในกระดาษปริ้นสีถูกถือไว้ในมือ วิศรุตปิดเมลล์ตัวเองที่เพิ่งจัดการดึงไฟล์ภาพของปรมินทร์มาถือพินิจ ก่อนจะเก็บมันลงกระเป๋าเอกสาร และลงมือทำงานตามปกติ
“ท่านประธานเรียกพบน่ะค่ะ คุณวิชญ์”
สาวสวยหน้าห้องเปิดประตูเข้ามาบอกเขาเมื่อเวลาไปซักพัก หนุ่มใหญ่เงยหน้าขึ้นมองคนบอก ก่อนใบหน้าคมคายนั่นจะพยักรับรู้
สาวสวยเดินออกจากห้อง หนุ่มใหญ่ผ่อนลมหายใจ ยกมือกุมขมับเมือรู้สึกปวดหนึบขึ้นมาทั้งภายในเพราะความเครียด และภายนอกเพราะพิษบาดแผล
.
.
.
.
.
.
อธิศรติดต่อหาธนูเพื่อที่จะแสดงขอบคุณที่ธนูมีน้ำใจชุบชีวิตใหม่ให้กับตน ในขณะกิติกรอยู่อย่างหวาดระแวงว่าจะมีเจ้าหน้าที่ตำรวจมารวบตัวเขาไปโรงพักเพื่อสอบปากคำเมื่อไหร่ อธิศรเห็นท่าทีเพื่อนก็นึกรำคาญในความปอดแหก แต่ด้วยความเป็นเพื่อนจึงรับปากที่จะจัดการเบี่ยงเบนความผิดให้ แต่ตอนนี้ขอเวลาไปจัดการล่าเหยื่ออย่างธนูให้ติดเบ็ดซะก่อน เรื่องอีแก่ชราแม่บ้านวิศรุตนั่น ถ้าถึงหุตำรวจเมื่อไหร่ เขาจะแจ้นมาจัดการเอง ซึ่งมันคงจะไม่มีวันเป็นไปได้ อย่างวิศรุตน่ะเหรอจะยอมให้เรื่องที่เกี่ยวข้องกับปรมินทร์ถึงมือตำรวจ เกมนี้เขาอ่านทะลุปรุโปร่งตั้งแต่ตอนวางแผนแล้ว ป่านนี้สองคนนั่นจัดการฟาดฟันกันเองไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้
เกย์หน้าโง่ กับ เกย์ขี้วีน เหมาะสมกันดีแท้ ขอให้พวกแกสนุกกับการถูกปั่นหัวกันซะให้หนำใจหึ หึ!!
.
.
.
.
.
ธนูยอมออกมาพบอธิศร อย่างน้อยในฐานะที่เขาเป็นเจ้าของเงินก้อนโตที่ปลดหนี้ให้เด็กหนุ่ม เขาก็อยากที่จะอบรมสั่งสอนให้เจ้าตัวรู้จักค่าของเงินให้มากขึ้น จึงนัดเจอในตอนเย็น
กิติกรขอตามออกมากับอธิศรเพราะไม่อยากที่จะอยู่คนเดียว อธิศรยอมให้ตามมา แต่ก็กำชับไม่ให้กิติกรเข้าไปวุ่นวายขณะที่เขากำลังสนทนากับธนู เรื่องอะไรเขาจะยอมให้ใครหน้าไหนเข้าไปเป็นก้างขวางคอเขาล่ะ โอกาสที่จะหว่านเสน่ห์ใส่เจ้าของกิจการจิวเวอรี่ไม่ใช่หาได้ง่ายๆ
กิติกรยอมเดินเตร่รอเพื่อนที่เข้าไปพบกับธนูภายในร้านร้านหนึ่งที่ธนูเป็นฝ่ายนัด ระหว่างที่รอ เผอิญสายตาเหลือบไปเห็นปรมินทร์เดินมากับใครที่ตนไม่รู้จัก แต่ดูท่าทางสนิทสนมกันดี จึงคิดที่อยากจะแก้แค้นคืนนั้น คืนที่โดนมองเหยียด ๆเด็กหนุ่มจึงตรงเข้าไปหาเป้าหมายทันที
“เฮ้ คุยกันหน่อยสิ”
อานนท์เป็นคนแรกที่หันไปตามเสียงทักก่อนปรมินทร์ สองคนนัดเจอกันตามปกติของทุกเย็น ปรมินทร์หันมองต้นเสียงอีกคน พอรู้ว่าเป็นใคร จึงไม่อยากใส่ใจให้เสียเวลา ชายหนุ่มจึงเอ่ยชวนเพื่อนข้างกายให้เดินหนีไปอีกทาง แต่คนที่เดินมาหาไม่ยอมให้ไปง่ายๆ จึงเอ่ยถากถางด้วยวาจา
“คุยกันหน่อยไม่ได้เหรอ ไอ้เป๋”
“เรียกใครเป๋น่ะคุณ”
อานนท์หันมาถาม ทั้งๆที่รู้ว่าไอ้คนแปลกหน้าคนนี้กำลังว่ากระทบเพื่อนเขา
“ไม่เกี่ยวกับมึงโว้ย”
กิติกรเอ่ยพลางผลักอกอานนท์จนเจ้าตัวเซนิดหน่อย ปรมินเห็นภาพนั้นจึงขยับตัวคิดจะเข้าไปเคลียร์กับคนก่อกวนให้รู้เรื่อง แต่คนถูกผลักอกห้ามไว้ เพราะกลัวมันจะเป็นเรื่องใหญ่
“หิวไม่ใช่เหรอปักษ์ เราไปกันเถอะ อย่ามีเรื่องเลย”
อานนท์คิดจะจูงแขนเพื่อนให้รีบเดินหนีตัวก่อกวนนี้ ลำพังเขา โดนผลักอกแค่นี้เขาไม่ถือสาซักเท่าไหร่ ถือซะว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน เพราะเขาไม่รู้จักกับไอ้ตัวก่อกวนนี่
“เฮ้ย กุบอกแล้วไงว่าไม่เกี่ยวกับมึง”
กิติกรเอื้อมมือไปกระชากแขนคนที่จะพาเป้าหมายเขาเดินหนี ก่อนจะยกหมัดชกเข้าเต็มใบหน้าเมือฝ่ายนั้นหันมา
อานนท์เซล้มคว่ำไปกับพื้น
“เฮ้ย หาเรื่องกันนี่”
ปรมินทร์ตวาดลั่นก่อนจะตรงเข้าพยุงเพื่อน กิติกรคิดจะเล่นงานทีเผลอ แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นผู้คนเริ่มมองและมีบางกลุ่มเริ่มวิ่งเข้ามาดูเหตุการณ์ เด็กหนุ่มจึงได้แค่คาดโทษ
“ฝากไว้ก่อนเถอะพวกมึง กูตามจองเวรพวกมึงแน่”
เด็กหนุ่มกล่าวจบแล้วรีบวิ่งหนีไปก่อนที่คนกลุ่มนั้นจะมาถึงตัว
“เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ”
หนึ่งในกลุ่มที่วิ่งเข้ามาเอ่ยถาม พร้อมๆกับที่ปรมินทร์พยุงอานนท์ขึ้นมาได้ ชายหนุ่มมองเห็นรอยช้ำที่มุมปากเจ้าตัวก็โกรธจนตัวสั่น คิดจะผละวิ่งตามกิติกรไป แต่คนปากช้ำรั้งไว้
“ไม่เอาน่าปักษ์ แค่นี้ฉันไม่ตายหรอก”
อานนท์บอกเพราะไม่อยากให้เพื่อนเดือดร้อน ปรมินทร์มองหน้าอย่างขัดใจ ก่อนจะยอมตามที่ถูกขอร้อง
“เป็นเรื่องเข้าใจผิดน่ะครับ ไม่มีอะไร”
อานนท์สรุปเรื่องทุกอย่างให้คนที่เข้ามาถามเหตุการณ์ จนคนกลุ่มนั้นสลายตัวไป ปรมินทร์จึงโวย
“แกจะเป็นพ่อพระแม่พระทำไมเนี่ยอานนท์”
“เอาเหอะน่า ถือว่าฟาดเคราะห์”
อานนท์บอก เขาไม่อยากให้เพื่อนกลับไปในวงจรเดิมๆอีก ปรมินทร์สัญญาว่าจะใจเย็นลง เขาก็ไม่น่าที่จะเป็นต้นเหตุสุมไฟร้อนให้เกิดในใจเจ้าตัว เรื่องแค่นี้ไม่ร้ายแรงอะไรกับเขาเท่าไหร่ บอกแล้วไง เขาไม่รู้จักดไอ้ตัวก่อกวนนั่น
“โดนคนบ้าฟาดปากเนี่ยนะฟาดเคราะห์”
ปรมินทร์บอกอย่างหัวเสีย
“ตกลงไอ้นั่นมันคนบ้าเหรอ”
อานนท์พาซื่อหลงเชื่อ ปรมินทร์จึงต้องบอกที่มาที่ไปของ..คนบ้า...เมื่อซักครู่
“ไอ้นั่นมันไม่ได้บ้าหรอก ฉันรู้จักหน้ามัน แต่ไม่รู้จักชื่อมัน มันเป็นเพื่อนนายอธิศรนั่นมั้ง ฉันเคยเจอพวกมันอยู่ด้วยกัน พวกนี้ท่าทางมันจะกัดฉันไม่ปล่อย”
“อย่างนี้นี่เอง ดีนะเนี่ยที่ฉันห้ามแกไม่ให้มีเรื่องกับมันทัน ไม่งั้นเรื่องราวมันบานปลายแน่แกเอ้ย บอกตรงฉันรู้อย่างนี้แล้ว ฉันยิ่งอยากให้แกลืมเหตุการณ์นี้ซะ อย่าไปเจ้าคิดเจ้าแค้น แล้วทุกอย่างมันจะดีเอง เชื่อฉัน”
ปรมินทร์ถอนหายใจมองหน้าเพื่อน ในใจก็หวังเช่นกันว่าอะไรๆจะเป็นอย่างนั้น แต่คำกล่าวคาดโทษของไอ้บ้านั่นเมื่อครู่นี่สิ ทำเขาระแวงอยู่ลึกๆว่าเรื่องนี้คงไม่จบลงง่ายๆ
.
.
.
.
.
.
.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 17-10-2007 14:27:33

 :serius2: :serius2: แค่นี้เองหรอคับ ทำไมน้อยจัง
อานนท์โดนต่อยเฉยเลย  มาลงใหม่ไวไวนะครับ เป็นกำลังใจให้

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 17-10-2007 14:40:55

 :impress: :impress: :impress:

อะมาต่อให้นิดเดียวเองครับ

อ่านมะสะใจอ่า เอาอีกๆๆนะครับ


แค้นนัก อานนต์ ก็อ่านะทำตัวเป็นพ่อพระซะ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 17-10-2007 15:38:00

มันช่างเลวได้ใจกันจริงๆๆๆ  :angry2:  :angry2:

คนแบบนี้ต้องตาต่อตาฟันต่อฟัน (ลับหลังมันนะ ต่อหน้าเด๋วเราซวย55)
อานนท์เป็นพ่อพระเกินอ่า  ฮ่วย

อยากอ่านต่อค้าบบบ  หมูพูห์ คุณบอยแต่งเรื่องนี้เข้มข้นดี น้ำเน่าได้ใจ  :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 17-10-2007 15:54:45

เอาไปอีกนิดแล้วกัน

รู้ว่ารอกันอยู่

--------------------------

วิศรุตเดินคอตกไปยังรถคู่ใจ หลังโดนตำหนิติเตือนจากเจ้าของบริษัทว่าเขาทำงานไม่ได้เรื่อง ลูกค้ารายนั้นโทรมาสนทนากับคนติเตือนเขาด้วยตัวเอง ว่าเขาขึ้นมาอยู่ในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายได้ยังไง พูดจาวกไปวนมาอย่างกับคนไม่มีประสบการณ์
หนุ่มใหญ่พาตัวเองเข้าไปนั่งในรถอย่างอ่อนแรง ความเครียดที่ประดังเข้ามาในใจตอนนี้ทำให้เขาอยากที่จะได้กำลังใจจากใครซักคน คนๆนั้นคือใครกันนะ ปรมินทร์เหรอ ไม่สิ ตอนนี้ปรมินทร์เป็นของของธนูไปแล้ว เขาไม่มีสิทธิเรียกร้องในสิ่งที่ไม่รักษาไว้ให้ดีตอนอยู่ในมือ แล้วอธิศรล่ะ ใช่สิ เขายังมีอธิศร
โทรศัพท์มือถือถูกล้วงออกมาจากกระเป๋าและคนล้วงกำลังจะกดเบอร์ปลายสาย แต่แล้วเจ้าตัวก็ต้องชะงัก เมื่อปลายนิ้วมือกับหัวใจทำงานไม่ประสานกัน
วิศรุตวางโทรศัพท์ไว้บนเบาะข้างตัว เมื่อไม่สามารถหลอกตัวงเองได้ว่า ตอนนี้เขาต้องการกำลังใจจากปรมินทร์มากกว่าสิ่งอื่นใด หนุ่มใหญ่ทำใจไม่ได้ที่จะโทรศัพท์ไปหาอีกคนที่หัวใจไม่ต้องการ
คนที่ใครบางคนไม่ต้องการคุยจ้ออยู่กับเหยื่อจนหนำใจ พอมั่นใจว่าต่อมเสน่ห์ตนทำงานได้อย่างดีเช่นเคยจึงยอมปลีกตัวออกมา มองหาคนที่ตามมาด้วย
“กูอยู่นี่ไอ้อาร์ม”
กิติกรแสดงตัว ก่อนจะเล่าเหตุการณ์สะใจให้ฟัง อธิศรหัวเราะร่วนด้วยความปิติที่วันนี้ได้เห็นได้ฟังแต่เรื่องดีๆ การสนทนากับธนูเมื่อครู่ก็ดูราบรื่น ธนูเป็นผู้ใหญ่ที่ทำเขาหลงรักได้ภายในไม่กี่นาที และดูท่าทางฝ่ายนั้นก็เหมือนจะเล่นด้วยกับเขาซะจนเขาอดคิดไปไกลไม่ได้ถึงอนาคตสดใสที่รออยู่
ภายในร้านที่อธิศรเพิ่งเดินออกไป ธนูนั่งกอดออกอย่างคนใช้ความคิด ก่อนจะพึมพำกับตัวเองเบาๆถึงใครบางคน
“ปักษ์ ถ้าวันนึงผมผิดคำพูดกับคุณ คุณจะโกรธผมมั๊ย”
.
วิศรุตเข้าไปหาแม่บ้านที่หมอยังคงให้นอนดูอาการที่โรงพยาบาล หนุ่มใหญ่เอ่ยรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดเพื่อให้ฝ่ายนั้นสบายใจ ก่อนจะหยิบสิ่งที่ถือติดมือให้เจ้าตัวได้ดู
“เปล่าค่ะ ไม่ไช่คนนี้ที่บุกทำร้ายป้าเมื่อคืน”
คำตอบหลุดออกจากปากหญิงชราทันควันเมื่อเจ้าตัวได้เห็นโฉมหน้าคนที่อยู่ในรูปถ่ายที่วิศรุตเอาให้ดู พร้อมกับคำถามที่ว่า ใช่คนในรูปหรือเปล่าที่บุกทำร้ายนางเมื่อคืน
“ไม่ใช่คนนี้ แล้วใคร”
วิศรุตพึมพำ ลึกๆในใจแม้จะโล่งอกที่ปรมินทร์ไม่ได้ร้ายกาจอย่างที่โดนกล่าวหา แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าใครกัน ที่ทำเรื้องเลวร้ายแบบนี้ได้
“ป้าก็ไม่ทราบหรอกค่ะคุณ เพราะป้าก็ไม่เคยเห็นหน้า รู้แต่ว่าเป็นเด็กวัยรุ่น ลักษณะรูปร่างและการแต่งกาย คล้ายๆกับเด็กหนุ่มที่เคยมาหาคุณวิชญ์แล้วป้าไม่ให้เข้าบ้านตามที่คุณวิชญ์สั่งไว้น่ะค่ะ”
หญิงชราแม่บ้านเอ่ยต่อ คนฟังนิ่งคิด คนที่เคยมาหาเขาที่บ้าน ก็ อธิศร น่ะสิ
....คราวหน้าคราวหลังอย่าอวดดีกับเพื่อนมัน.......
หนุ่มใหญ่หวนนึกถึงคำให้การของเจ้าทุกข์ ตอนฟื้นได้สติและเขาสอบถามเรื่องราว
เพื่อนมัน ใครกัน อธิศรเหรอ หรือว่า คนที่บุกบ้านเขากลางดึกคือเด็กหนุ่มคนนั้น คนที่อธิศรพาขึ้นรถเขา ใช่มันต้องใช่แน่ๆ แล้วนายนั่นมายุ่งวุ่นวายอะไรกับชีวิตเขา หรือ มีใครอยู่เบื้องหลัง ใช่สิ ถ้าเรื่องมันเป็นแบบนี้ คงเป็นใครไปไม่ได้ที่อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ ถ้าไม่ใช่คนรักเก่าของเขา
“ผมจะเอาตัวคนผิดมาให้ป้าชี้ตัวให้ได้ครับป้าณี ป้าสบายใจได้”
คนคิดปะติดปะต่อเรื่องราวเอ่ยกับหญิงแม่บ้าน ก่อนจะพาตัวเองออกไปเพื่อจัดการอีกเรื่องที่ยังคาใจอยู่
.
.
.
.
.
.
“เปล่าค่ะ ไม่ใช่คนนี้ที่บุกบ้านเรา”
วิศรุตฟังคำที่น้องสาวบอกอย่างชัดถ้อยชัดคำด้วยอารมณ์ที่เบาหวิว รูปถ่ายใบที่ยื่นให้น้องสาวเป็นใบเดียวกับที่เขายื่นให้แม่บ้าน ปรมินทร์ ไม่ใช่คนระรานชีวิตคนรอบข้างเขา หนุ่มใหญ่ถอนหายใจอย่างโล่งอก
โล่งอกที่ปรมินทร์ ไม่ได้เลวร้ายผิดมนุษย์
โล่งอกที่ตัวเองไม่ทำอะไรโง่ๆ รุนแรงออกไป
“คิดอะไรอยู่เฮียวิชญ์”
น้องสาวเอ่ยถาม คงจะเห็นปฎิกิริยานิ่งงันของเขาน่ะแหละ
“เปล่า พี่แค่โล่งอก”
หนุ่มใหญ่เอ่ยก่อนจะผุดยิ้มที่มุมปาก เมื่อรู้สึกสุขใจอยู่ลึกๆอย่างประหลาด
“โล่งอกอะไรคะ”
น้องสาวยังคงถามต่อ คนถูกถามเอื้อมมือหยิบรูปถ่ายจากมือคนถามคืนก่อนจะเอ่ยด้วยรอยยิ้มนิดๆ
“คนในรูปนี้ คือปรมินทร์”
น้องสาวขยับปากคล้ายจะพูดอะไร แต่คนสุขใจไม่อยู่รอฟัง ร่างสูงลุกเดินออกมาจากการสนทนา หัวใจตอนนี้ช่างอยากเจอคนในรูปถ่ายเสียเหลือเกิน สองคำยืนยันจากหญิงต่างวัยสองคน ว่าคนในรูปที่เขาเดินถืออยู่ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์วุ่นวาย ทำให้เขายิ่งรู้สึกรักเจ้าตัวขึ้นมาอย่างสุดล้น คนดีๆ หนึ่งคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขา ทำไมเขาไม่รักษาไว้ ทำไม?
.
.
.
.
.
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 17-10-2007 16:03:26

 :m21: น่าฆ่าทิ้งทั้งคู่เลย ทั้งอธิศรทั้งกิติกร

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 17-10-2007 16:04:24

^
^
น้องฟูล  โหดเจรงๆๆ  แต่เห็นด้วย ฆ่ามานนนนนนนนนนนน :angry2:

ดีนะ  พี่วิชญ์ไม่หน้ามืดตามัวอีกต่อไป  

รออ่านต่อค้าบบบ  พูห์เท่ร้ากก  :m3:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 17-10-2007 16:29:07

เฮอะๆ....เริ่มจะฉลาดขึ้นบ้างแล้วล่ะสิเนี่ย

แต่ธนูเนี่ยสิ........น่าเป็นห่วง

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 17-10-2007 18:13:01

 :เฮ้อ:
นึกว่านายปักษ์จะแย่ซะแล้วววว....ดีจังพอใจเย็นขึ้นอะไรๆ ก็ดูจะดีขึ้น....นี่ละน๊า...ไฟ ....
พี่วิชญ์เองก็ฉลาดขึ้นละ...กว่าจะฉลาดก้อเสียไปเยอะ...ทั้งคนรัก ทั้งงาน ทั้งครอบครัว และความสงบสุข
ที่น่าเป็นห่วงงงงงพี่ธนูฉานนนน กำลังจะทำอะไร....แต่มั่นใจพี่ธนูฉลาดดด คงทำเพื่อปักษ์แหละ.....
ติดตามกันต่อไป....ไฟรัก....เผากันวอดไปทั้งเล้า...... :laugh:
 :catrun:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 17-10-2007 19:49:21

เย่ พี่วิชญ์เราเริ่มคิดได้แล้ว

คุณธนูนี่ ไม่ยอมเชื่อแล้วจะเสียจาย  :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 17-10-2007 20:09:26

 :impress: :impress: :impress:

อ่าครับก็รออยู่อ่าซิ อิอิ รู้ใจคนอ่านนะครับ

เฮ้อโล่งอกไปเรื่อง1 และเรื่องพี่ธนูดิครับ

รายนี้ดูเหมือนฉลาด มีความคิด รู้อยู่ว่าอาร์ม

เป็นคนยังไง แต่ปล่อยให้ใจไปชอบอาร์มได้นะ

ถ้าเป็นอย่างนี้จริงๆๆ ก็ถือว่าโง่ ละ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 17-10-2007 20:41:56

เลิกแล้วๆๆๆๆ ก็เลิกกันเลยอย่ามาเสียเวลา..... ไอ้คนไม่จริงใจ  :angry2:
ไม่ต้องเอามันทั้งสองคนแหละ หารุ่นเด็กดีกว่า  :m4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 18-10-2007 00:05:35

:m12: :m19:.......อ่ะน้า...เริ่มจะคลี่คลายไปในทางดีๆแล้วอ่ะดิ....อืม...ขอชมนะครับ..เป็นอีกมุมของการเขียนเรื่องนะครับ...จากร้ายกลายเป็นดี...อย่างนี้ดันให้ชิงรางวัลละครดีเด่นแข่งกับเรื่องของแม่ผกาเลยเอ๊า.... :m23: :m18:

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 18-10-2007 09:41:43

 :angry2:จับไอ้สองตัวนี้ไปถ่วงสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้าก่อนทิ้งจับแยกชิ้นส่วน ณ บัดnow o12

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 18-10-2007 10:39:35

เลวได้ใจจริงๆ  คู่หูนรกเนี่ย

คุณพูร์มาต่อไว ๆ น้า    :m5: อยากอ่านต่อมากๆ อ่ะ

แต่หวังว่าธนูคงไม่หน้ามืดไปหลงรักคนอย่างอาร์มนะ   :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 18-10-2007 23:41:07

 :m18: รู้สึกว่าอะไรๆ มันเริ่มจะดีขึ้น แต่หวังว่าปักษ์คงไม่ใจอ่อนกับพี่วิชญ์ง่ายๆนะ
            เล่นตัวซะให้เข็ด ถ้าจะให้ดีหากิ๊กมายั่วพี่วิชญ์ยิ่งดี  :m12: :m12:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: maomao ที่ 19-10-2007 01:10:32

อ่าคนเราเพิ่งมาฉลาดเอาอะไรตอนนี้อ่าเพ่ :a11:

สายไปมะ :seng2ped:

โฆไอ้พวกตัวโกงนี่ก็เล่นกันคุ้มค่าตัวเลยทีเดียว 55 o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 19-10-2007 10:55:15

ตอนที่ 15

ท้องฟ้ายามค่ำคืนเหนือเมืองใหญ่ไม่ได้มืดมิดอย่างที่ควรจะเป็น ดาวซักดวงก็ไม่มีให้เห็น แต่ทำไมคนสองคนที่กำลังนั่งเหม่ออยู่คนละที่ถึงได้ต่างคนต่างเหงาขึ้นมาอย่างประหลาด
คนหนึ่งนั่งเหงาอยู่กับความรู้สึกตัวเองที่นึกเสียดาย หวงแหน คนดีหนึ่งคนที่เดินหนีเขาไป เพราะการกระทำของเขาเอง แม้จิตใจบางส่วนอยากที่จะตามทวงคืนซักเท่าไร แต่อีกบางส่วน มันละอายเกินกว่าที่จะทำ
คนหนึ่งนั่งเหงากับการต้านความรู้สึกตัวเอง แม้อยู่ต่อหน้าใครๆ จิตใจจะกล้าแกร่ง แสดงออกถึงความไม่เป็นไรกับการตัดสินใจเดินจากคนที่เคยกรีดใจในครั้งนี้ แต่พออยู่คนเดียว ส่วนลึกมันยังย้ำเตือนและบอกอยู่เสมอ ว่าลืมคนๆนั้นไม่สนิท
.
วิศรุตโทรหาอธิศรในวันหยุดนัดให้เจ้าตัวออกมาเจอเพื่อที่เขาจะได้คุยได้เคลียร์เรื่องที่คาใจ หนุ่มใหญ่ต้องการรู้ว่าอธิศรเป็นคนสร้างสถานการณ์ระรานคนใกล้ตัวเขาอย่างที่เขาเข้าใจหรือเปล่า
“เกิดคิดถึงผมขึ้นมาอะไรกันตอนนี้พี่วิชญ์”
อธิศรเอ่ยประโยคยียวนหลังรับรู้จุดประสงค์คนโทรหาว่าต้องการเจอ แต่จะเจอเพื่ออะไรนั้นคนอยากเจอไม่ได้บอก
“ก็พักนี้ไม่ค่อยได้คุยกัน พี่ก็เลยอยากเจออยากคุยกับอาร์ม แปลกตรงไหน”
วิศรุตออกอุบาย ขืนบอกตรงๆก็เท่ากับแหวกหญ้าให้งูตื่น แต่ งู นี่สิ แม้คนล่าจะมาด้วยฝีเท้าที่เบาแทบไม่ได้ยิน แต่มันกลับรู้ทัน คมเขี้ยวจึงฉกคนล่าอย่างฉับไว
“ให้ตายเถอะพี่วิชญ์ เวลานี้ ตอนนี้ ผมไม่เชื่อหรอกว่าพี่จะคิดถึงผม พี่โทรหาผมเนี่ย พี่มีธุระอะไรกับผม”
“ทำไมถึงคิดว่าพี่ต้องมีธุระกับอาร์ม ไปทำอะไรไว้งั้นเหรอ”
เมื่อเหยื่อรู้ตัว คนล่าจึงล่าอย่างเปิดเผย เกมรุกเกมรับระหว่างสองฝ่ายจึงเริ่มขึ้น
“นับว่าฉลาดนี่ นึกว่าพี่จะฟาดฟันกับสุดที่รักของพี่ซะอีกกับผลงานที่ผมทำไว้”
“แสดงว่าอาร์มยอมรับแล้วใช่มั๊ย ว่าความวุ่นวายของคนรอบกายพี่เกิดจากฝีมืออาร์ม”
“ปิดบังต่อไปแล้วจะได้อะไรล่ะ ความจริงยังมันก็เป็นความจริงวันยังค่ำ ผมไม่ได้หน้าตัวเมียจนให้ใครต่อใครไล่ต้อนให้จนมุมแล้วค่อยออกมาสารภาพผิดหรอกนะ”
“ทำไมอาร์มถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้ อาร์มเป็นอะไรไป อาร์มที่พี่เคยรู้จักหายไปไหน บอกเหตุผลพี่ซักข้อซิว่าสิ่งที่อาร์มทำไปทั้งหมด ไม่ว่าจะบุกที่บ้านแม่พี่ หรือบ้านพี่ อาร์มทำไปเพื่ออะไร”
“เพื่อความสะใจไง ลืมแล้วเหรอว่าพี่ทำอะไรกับผมไว้”
“พี่ทำอะไรไว้กับอาร์ม สิ่งที่พี่ทำมันร้ายแรงจนทำให้อาร์มเป็นไปได้ขนาดนี้เลยเชียวเหรอ”
“เป็นยังไง ผมเป็นยังไง จะบอกให้นะ ผมก็เป็นของผมแบบนี้มาตั้งนานแล้ว คนโง่เท่านั้นแหละที่ดูผมไม่ออก รู้ตัวหรือเปล่าว่าพี่น่ะ มันโง่ โง่แล้วโง่อีก โง่ซ้ำโง่ซ้อน กว่าต่อมฉลาดจะทำงานได้ต้องสูญเสียอะไรต่อมิอะไรบ้างล่ะ คนรักอย่างนายปรมินทร์ ความรู้สึกของคนที่บ้าน หรือแม้กระทั่งภาระหน้าที่จะต้องรับผิดชอบชีวิตอีแก่แม่บ้านพี่อีกซึ่งยังไงพี่ก็ต้องรับผมเดาถูกมั๊ยครับ ช่วยไม่ได้พี่ทำผมก่อน ผมก็ต้องถอนศักดิ์ศรีคืนแบบนี้แหละ ถ้าพี่ยอมเดินตามเกมผมดีๆ พี่ก็อาจจะเสียเงินไม่กี่แสน เงินแค่นี้ขนหน้าแข้งพี่ไม่ร่วงหรอก ถ้าคืนนั้นพี่ไม่ใจอ่อนสงสารไอ้ปรมินทร์นะ ชีวิตพี่ก็คงจะไม่วุ่นวายแบบนี้ จำใส่หัวสมองระดับผู้บริหารอย่างพี่ซะ ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่รุมเร้าพี่อยู่ตอนนี้ เกิดจากการกระทำพี่คนเดียวที่ประกาศสงครามกับผมก่อน ไม่ใช่เพราะใคร จำไว้ ไอ้แก่หน้าโง่”
เสียงสัญญาณโทรศัพท์ขาดหายไปทันควันเมื่อคำพูดเสียดแทง ด่าทอ ต่างๆพร่างพรูออกมาจากปากคนวางจนหมดสิ้น
วิศรุตยืนนิ่งไม่มีแรงขยับร่างกาย อธิศรช่างด่าทอเสียดแทงเขาได้อย่างเจ็บแสบนัก เขามันโง่จริงๆ โง่ตั้งแต่เริ่มต้นที่หลงมนต์เสน่ห์คนด่าเขาเมื่อครู่นั้นแล้ว แล้วเงินไม่กี่แสนนั่นล่ะ หมายถึงอะไร อธิศรพูดถึงเงินก้อนนั้นทำไม ถ้าเขายอมเดินตามเกมเจ้าตัว ทำไมเขาต้องเสียเงินมากมายขนาดนั้นด้วย เรื่องนี้มันต้องไม่จบแค่นี้ เขาต้องรู้ทุกอย่างให้กระจ่างกว่านี้สิ
อธิศร นายต่างหากล่ะที่จะโดนพี่ไล่ฟาดฟัน ไม่ใช่ ปรมินทร์
.
.
.
.
.
.
“คนอย่างพี่กล้าขู่ผมเหรอพี่วิชญ์”
อธิศรเค่นคำพูดออกไปเมื่อได้รับโทรศัพท์จากวิศรุตอีกรอบ ฝ่ายนั้นบอกเรื่องที่เขาทำทั้งหมดจะถึงมือตำรวจ หากเขาไม่ยอมออกมาเจอเพื่อเจรจากับเขาแล้วไขข้อข้องใจทั้งหมดที่เขามี
“พี่ไม่ได้ขู่ กฎหมายเขามีเอาไว้จัดการคนชั่ว และพี่ก็คิดว่าคนอย่างนาย พฤติกรรมถึงขั้นนั้นแล้ว”
วิศรุตตอบกลับไปด้วยคำพูดที่ไม่ไว้หน้าคนรักเก่าอีกต่อไป อธิศรใช้ถ้อยคำรุนแรงกับเขาก่อน ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่เขาจะต้องให้เกียรติคนแบบนี้
“กล้าว่าผมชั่วเหรอพี่วิชญ์”
อธิศรเอ่ยออกไปอย่างคนบันดาลโทสะ น้ำเสียงที่วิศรุตเอ่ยต่อเขามันช่างเย็นเยียบและคมกริบจนกรีดเข้าตรงกลางใจเขานัก
“แค่นี้มันยังนิยามได้น้อยไปด้วยซ้ำกับการกระทำที่ป่าเถื่อน ต่ำทรามของนาย และเพื่อนนาย”
วิศรุตโพล่งตอบสวนกลับไปอีกด้วยน้ำเสียงเดิม แต่ทว่าถ้อยคำที่ใช้นั้นกลับรุนแรงกว่าเดิม จนคนฟังถึงกับขบกรามแน่นอย่างเคืองแค้น คนบุคลิกนิ่งๆที่ไม่ค่อยระรานใคร พอด่าออกมาทีมันทำให้เขาเจ็บแค้นนัก ปากดีนักนะมึงไอ้แก่!!
“ถ้าผมเลวผมทรามอย่างที่พี่กล่าวหาจริง ก็จงรู้ไว้ซะว่าพี่เองก็ไม่ต่างจากผมซักเท่าไหร่พี่วิชญ์”
คนเคืองแค้นเอ่ยย้อน การสนทนาระหว่างคนเคยคบกันจึงดุดันขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่มีใครยอมใคร
“พี่เลวยังไง พี่ไประรานชีวิตใครก่อนงั้นเหรอ อาร์มหัดยอมรับความจริงซะบ้างเถอะ”
“ความจริง ความจริงอะไร แล้วพี่ล่ะ กล้าพูดเหรอว่าตัวเองไม่ได้ไประรานชีวิตใคร ชีวิตไอ้ปรมินทร์ที่เป็นอยู่แบบนี้เพราะใคร ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ พี่มันโง่ พี่มันไม่เด็ดขาด ถึงทำให้ไอ้ปรมินทร์มันเป็นแบบนั้น”
“ก็แล้วเพราะใครล่ะที่กลับมาทำให้พี่วุ่นวาย แน่จริงทำไมนายไปแล้วไม่ไปลับล่ะ กลับมาหาพี่อีกทำไม”
“โถ โถ คุณพี่วิศรุต นึกว่าคนอย่างผมยังหลงยังรักคนแก่ๆ อย่างพี่อยู่อีกงั้นเหรอ ผมยังไม่ได้บอกสินะว่าที่ผมต้องยอมกระอักกระอ่วนใจใช้ร่างกายที่มีค่าของผมกลับไปเกลือกกลิ้งกับพี่อีกเพราะอะไร จะบอกเอาบุญให้ก็ได้นะว่าที่ผมทำแบบนั้น เพราะกูต้องการเงินแสนมึงเท่านั้นแหละโว้ย ไอ้แก่!!”
“เลวมากอาร์ม อะไรมันบังตาพี่กันแน่นะถึงทำให้พี่เคยหลงคนอย่างนาย”
“ตัณหาราคะไง แค่นี้มึงไม่รู้เหรอ บอกแล้วมึงน่ะมันโง่”
“หยุดนะอาร์ม นายไม่มีสิทธิมาหยาบคายกับพี่แบบนี้”
“ทำไมกูต้องฟังมึงด้วยล่ะ อย่าเข้าใจผิดสิพ่อคุณ คนที่คุยกับมึงอยู่เนี่ยไม่ใช่ไก่อ่อนอย่างไอ้ปรมินทร์หรอกนะที่มึงจะออกคำสั่ง หรือเอาอำนาจอะไรเข้าข่มได้”
“พี่ไม่นึกเลยว่านายจะเป็นคนแบบนี้อาร์ม พี่ผิดหวังในตัวนายจริงๆ”
“ผีห่าซาตานตัวไหนให้มึงมาตั้งความหวังกับกูไม่ทราบ ขนาดกูยังไม่เคยหวังอะไรกะมึงเลย นอกจาก หลอกแ....ก ไปวันๆ”
“บัดซบ!! สาบานได้ว่าพี่ตามเอาเรื่องที่นายก่อไว้แน่นอนอธิศร ตอนแรกพี่ก็คิดจะรอมชอมกับนาย แต่พอพี่รู้นิสัยแย่ๆของนายแบบนี้ พี่ไม่ปล่อยนายไว้แน่”
“เอาเลย จะทำอะไรก็ทำเลย ถ้าคิดว่าคนอย่างกูจขะกลัว จะบอกให้รู้ไว้นะว่าตอนนี้ กูก็มีคนคอยคุ้มกะลาหัวเหมือนกันโว้ย เผลอๆรวยกว่ามึง มีอำนาจกว่ามึงด้วยซ้ำ”
“นายหมายถึงใคร”
“หึ อยากรู้เหรอ จะบอกให้ก็ได้ ก็ไอ้คุณธนูไง ดูท่าทางมันก็โง่ไม่ต่างจากมึงหรอก คนแก่แม่งหลอกง่ายทุกรายกุล่ะเชื่อเลย”
“ธนูไหน อย่าบอกนะว่านายไปยุ่งกับธนูที่ปักษ์กำลังคบอยู่”
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม อึ้งล่ะสิ ไงล่ะ ยังคิดที่จะทำอะไรกูได้อีกมั๊ย”
“เลวมากอาร์ม นายมันเลวได้สุดขั้วจริงๆ เลิกยุ่งกับคุณธนูนั่นซะ พี่ขอร้อง”
“ทำไมกูต้องเลิก ทำไม เริ่มรู้ตัวเหรอว่าตัวเองสู้พี่ธนูไม่ได้”
“สู้ได้หรือไม่ได้ข้อนั้นพี่ไม่สน แต่ที่พี่ขอให้นายเลิกยุ่งกับเขา เพราะเขาเป็นคนของปักษ์ ไม่ใช่ของนาย นายเอาชีวิตต่ำๆของนายออกให้พ้นจากปรมินทร์ซะ พี่ไม่อยากให้คนที่อยู่ในที่สูงอย่างปักษ์ ต้องลดตัวมาเกลือกกลั้วกับสวะอย่างนายอีก ที่ผ่านมาพี่ก็รู้สึกสมเพชตัวเองเต็มทนแล้วที่หูหนวกตาบอดทำร้ายจิตใจคนดีๆเพราะคนจิตใจต่ำช้าอย่างนาย”
“หยุดพล่ามซะที นี่มึงหลอกด่ากุใช่มั๊ยไอ้แก่ จำเอาไว้ อะไรที่เป็นของไอ้ปรมินทร์กูจะตามเอามาเป็นของกูให้หมด พอสมใจอยากแล้วกูค่อยเขี่ยทิ้งให้มันนั่งสำนึกผิดเหมือนมึงไง”
“เพื่ออะไร นายจะทำแบบนั้นเพื่ออะไร”
“เพื่อความสะใจไง ช่วยไม่ได้ ขนาดไอ้ปรมินทร์มันยังเคยเข้ามาแทรกระหว่างมึงกะกู ทำไมกูจะเข้าไปแทรกมันกับคู่ขาใหม่มันไม่ได้”
“น่าสมเพชนัก รู้เอาไว้ด้วยนะอาร์มว่าปักษ์ไม่ได้เข้ามาแทรกระหว่างพี่กับนาย พี่เองเป็นคนที่เดินเข้าหาปักษ์เอง”
“นั่นก็เท่ากับพี่ทรยศผม”
“เห็นแก่ตัวสิ้นดี ใครทิ้งใครก่อนคิดให้ดี นายเป็นคนบอกลาพี่เอง ลืมมันแล้วเหรอ”
“เลิกพูด แล้วก็หุบปากซะ ยังไงกูก็ไม่มีทางปล่อยให้ไอ้ปรมินทร์เสวยสุขกับพี่ธนูได้หรอก พี่ธนูต้องเป็นของกู จำเอาไว้ จริงๆมึงน่าจะขอบใจกูนะ ถ้าพี่ธนูมาเป็นของกู ก็เท่ากับมึงมีหนทางที่จะกลับไปสัมพันธ์สวาทกับไอ้ปรมินทร์ ไม่สำนึกความดีของกูซักนิดเหรอไอ้แก่”
“พี่ละอายใจเกินกว่าที่จะกลับไปทวงปักษ์คืนได้อาร์ม ร่างกายพี่แม้เอาน้ำร้อนสาดซักสิบหนยังไงก็ล้างคราบไคลที่พี่เคยสัมผัสเนื้อตัวสกปรกๆของนายออกได้ไม่หมด ปักษ์เขายืนอยู่ที่สูงแล้ว ธนูนั่นแหละเหมาะที่จะดูแลเขามากกว่าพี่ และนายก็จงถอยออกมาจากพวกเขาซะ ไม่ละอายใจบ้างเหรอ คนดีๆเขาจะรักกัน จะเอาความชั่วช้าตัวเองเข้าไปแปดเปื้อนให้เป็นราคีพวกเขาทำไม…..”
วิศรุตถือโทรศัพท์ค้างไว้เมื่อได้ยินเสียงสัญญาณจากปลายสายขาดหายไป ทั้งๆที่เขายังสั่งสอนคนหยาบช้าไม่จบ หนุ่มใหญ่ไม่ได้รับรู้เลยว่าคนที่เขาสั่งสอนได้เหวี่ยงโทรศัพท์ที่กำลังฟังเขากระแทกเปรี้ยงชนฝาห้องชิ้นส่วนแตกกระจุยกระจาย จึงทำให้สัญญาณขาดหายไป
“ด่ากูได้เจ็บมากไอ้วิศรุต มึงรู้จักกูน้อยไป มึงรู้จักกูน้อยไป!!”
อธิศรเค่นคำพูดออกมาอย่างคนเคียดแค้นสุดใจ ไฟโทสะลุกโหมกระหน่ำท่วมใจ สิ่งที่วิศรุตเอ่ยออกมาช่างทิ่มแทงใจเขาได้เจ็บปวดนัก จิตใจเขาร้อนรุ่ม ทุรนทุรายขนาดนี้ ก็อย่าหวังว่าไอ้แก่นั้นจะไม่ได้รับการคิดบัญชีจากเขา
แม้ชีวิตจะหาไม่ แค้นครั้งนี้ เขาก็จะตามล้างอย่างถึงที่สุด
.
.
.
.
.
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 19-10-2007 11:04:20

555 กว่าจะตาสว่าง .............. แล้วไอ้อธิศรก็เลวซ่ะ

หวังลึกๆว่าธนูจะไม่หลงผิดอีกคน

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 19-10-2007 11:26:49

 :a5:
คิดว่าพี่วิชญ์เข้าใจแล้วเนื้อเรื่องจะบางเบาลง....หาเป็นเช่นนั้นไม่....ไฟยังคงโหมหนัก  :try2:
นึกว่าจะจบกันแค่นี้....ที่ไหนได้....เนื้อเรื่องเดินต่ออีกแล้ววววว  ....
พี่วิชญ์ต้องออกโรงปกป้องปักษ์กับธนู  ในขณะที่ธนูคงทำอะไรเพื่อปักษ์กับพี่วิชญ์....แค่คิดก็...โอ๊ยยยยย
ผลจากความเข้าใจผิดคงทำให้ปักษ์เสียใจอีกแน่นอนนนนน   :เฮ้อ:
ที่แน่นอนเค้าตาสว่างกันหมดแล้ว มีแต่ไอ้โง่อาร์มคนเดียวไม่รู้อะไร......แต่ความชั่วไม่เคยปราณีใคร....
กลุ้มใจแทนปักษ์จริง ๆ ๆๆๆๆ
 :undecided:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 19-10-2007 11:31:35

เลวได้ใจจริงๆเลวแบบไม่มีที่ติ  :angry2:  กว่าจะรู้เช่นเห็นชาติได้ก็สายไปแล้วล่ะวิชญ์ :sad2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 19-10-2007 11:57:10

มันช่างเลวได้โล่ห์จริงๆ อธิศร  :try2:

แต่ดูๆ พี่ธนูไม่ได้หลงตาตัวร้ายนี่นิ อืมม    รออ่านต่อน้าหมูพูห์  :m4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ABme ที่ 19-10-2007 13:01:50

สนุกอีกแล้วเรื่องนี้  o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 19-10-2007 13:29:39

อาร์มทำไมใจร้อนอย่างนี้  :angry2:
เด๋ววิชญ์ก็คืนดีกับปักษ์หรอก  :sad2:
ปักษ์อย่าใจอ่อนนะ :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: satan666 ที่ 19-10-2007 15:49:15

ว้าวๆ มันๆ มากๆ  :m4: :m11:

อ่านไปเหงื่อแตกไป ร้อนจริงๆ :m29: :m29:

คนอย่างอธิศร เลวขนาดซาตานยังเมิน  :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 17 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 19-10-2007 17:58:39

อ้างจาก: มูมู่น้อย ที่ 17-10-2007 16:04:24  

^
^
น้องฟูล  โหดเจรงๆๆ  แต่เห็นด้วย ฆ่ามานนนนนนนนนนนน :angry2:

ดีนะ  พี่วิชญ์ไม่หน้ามืดตามัวอีกต่อไป 

รออ่านต่อค้าบบบ  พูห์เท่ร้ากก  :m3:

หุหุ  ชวนพี่พิมเข้าชมรมคนโหด  โหดแต่เฉพาะกับสองคนนี้นะ

ด่ากันโคตรสะใจเลย เอิ๊กๆ  รู้สึกว่าที่เรื่องนี้มันร้อนแรงก็เพราะมาจากตัวนายอาร์มนะเนี่ย :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 19-10-2007 18:49:56

เยี่ยม รอดูฉากเชือดเฉือน สะใจจริงแท้

พี่วิชญ์เราจะต่อกรกับนายอาร์มยังไงละเนี่ย  o12

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 19-10-2007 22:55:57

เมื่อไหร่จะมีฉากอัศจรรย์ซักทีละคับ   :oo1: เปลี่ยนบรรยากาศของไฟโทสะ เป็นไฟราคะบ้าง :m23: :m23:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 20-10-2007 01:22:35

o13 :m11:.....อิอิอิอิ....สะจายคนอ่านไปเรย....เห็นมะครายอ่านแล้วไฟโทสะมะบังเกิดบ้างอ่ะ....อืม...อืม...น่านดินะ...มะเห็นมีฉากแบบอย่างว่าบ้างอ่ะน้า...แต่ก็ดีแระ..ตอนนี้เอาโหดๆไปก่อนดีกว่าน้า.... :m12: o14 o15

[attachment deleted by admin]

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 22-10-2007 11:59:58

ตอนที่ 16

ปรมินทร์เข้าไปตัดไหมเย็บฝ่าเท้าที่โรงพยาบาล ระหว่างที่กำลังจะเดินเข้าไปติดต่อเจ้าหน้าที่ได้มองเห็นหลังคนคุ้นตาไวๆ คนตัวสูงที่เดินผ่านหน้าไปนั่นคือคนที่ทำให้เขาแอบเหงาในยามค่ำคืนนั่นเอง
วิศรุตเข้ามาจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายให้แม่บ้านที่ได้กำหนดออกจากโรงพยาบาลในวันนี้ หนุ่มใหญ่จัดการธุระเสร็จก็ส่งต่อให้แม่บ้านกลับบ้านด้วยรถแท็กซี่ บอกว่าตนมีธุระด่วนต้องไปจัดการ
“เป็นธุระให้ป้าแค่นี้ ป้าก็ขอบคุณแล้วค่ะ คุณวิชญ์”
หญิงชราแม่บ้านเอ่ยตามความรู้สึกที่มีต่อนายจ้าง ลำพังยายมียายมาอย่างนาง ที่จากถิ่นมาเสี่ยงดวงในเมืองใหญ่ คงไม่มีปัญญาจัดการเรื่องวุ่นวายแบบนี้ด้วยตัวเองแน่
ปรมินทร์แอบมองภาพคนสองวัยสนทนากันอยู่ห่างๆ ในใจก็นึกสงสัยว่าคนทั้งคู่มีความพันธ์กันยังไง ก่อนจะนึกหวนไปถึงคำพูดที่ฝ่ายชายได้เคยกล่าวหาเขาไว้
หญิงชรานั่นเป็นแม่บ้านวิศรุตที่โดนใครบางคนบุกทำร้ายงั้นหรือ แล้วทำไมวิศรุตถึงได้ตามไปกล่าวหาเขาเมื่อเช้าวันนั้นล่ะว่าเขาเป็นคนทำสิ่งชั่วร้ายนั่น
สองคนแยกจากกันไปแล้ว ปรมินทร์มัวแต่ยืนคิดถึงเรื่องที่เคยถูกกล่าวหาจนไม่รู้สึกตัวว่า คนที่ตนยืนแอบสังเกตการณ์อยู่ได้มองเห็นตัวเองแล้ว
วิศรุตแปลกใจที่เห็นปรมินทร์ยืนนิ่งอยู่ในมุมหนึ่งที่ถ้าเขาไม่สังเกตก็คงจะมองไม่เห็น แม้จะแปลกใจแต่หนุ่มใหญ่ก็ดีใจอยู่ลึกๆที่มีโอกาสได้เจอกับเจ้าตัวอีกครั้ง ได้เจอในขณะที่จิตใจเขาปกติ ไม่ร้อนรน ชวนหาเรื่องทะเลาะอย่างที่ผ่านมา
ปรมินทร์สะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆมีมือมาสัมผัสตัว ชายหนุ่มหันไปมองคนสัมผัสทันควัน
พยาบาลสาวยิ้มหวานให้ปรมินทร์ก่อนจะบอกเจ้าตัวว่าถึงเวลาที่จะต้องพบหมอแล้ว ชายหนุ่มยิ้มรับรู้เพียงนิด
วิศรุตชะงักเท้าหยุดเดินเมื่อมองเห็นคนที่เขาตรงไปหาเดินตามนางพยาบาลไป หนุ่มใหญ่ถอนหายใจที่ต้องคลาดกับคนที่หัวใจอยากเจอแต่ก็ตัดใจเดินออกจากโรงพยาบาลเมื่อมีเรื่องที่จะต้องไปจัดการอยู่แล้ว
‘
‘
‘
‘
‘
‘
หลังจากนั่งให้จิตใจร้อนรุ่มดั่งโดนไฟเผาได้ซักระยะ อธิศรตัดสินใจพรวดพราดออกจากที่พักเพื่อไปหาคน คุ้มกะลาหัว การที่เขาจะต้องสู้กับคนอย่างวิศรุต เขาจำเป็นจะต้องพึ่งคนที่มีคุณสมบัติที่สูสีกับเจ้าตัว
“มึงจะไปไหนไอ้อาร์ม”
กิติกรตรงเข้าถามเมื่อเดินสวนเข้ามาเห็นเพื่อนหน้าเครียดทำท่าว่าจะออกไปข้างนอก
คนหน้าเครียดเล่าทุกอย่างให้คนถามฟัง พอฝ่ายหลังรับรู้เรื่องราวเท่านั้นแหละก็ออกอาการโวยวายอยู่ไม่สุขในทันที
“ไม่ได้นะไอ้อาร์ม มึงจะปล่อยให้ตำรวจสาวมาถึงกูไม่ได้นะ เรื่องที่กูทำร้ายอีแก่นั่นให้มึง”
“กูก็กำลังหาทางช่วยมึงอยู่นี่ไงไอ้กิต มึงจะเพิ่งโวยวายได้มั๊ย กูหนวกหู”
“ไม่ใช่แค่หาทาง มึงต้องมีทางช่วยกูให้ได้ มึงสัญญากับกูไว้แล้วว่าถ้าเรื่องมันบานปลายเมื่อไร มึงจะจัดการเอง”
“เออ กูไม่ลืมหรอก คนอย่างกูรักษาคำพูดเสมอ ว่าแต่ตอนนี้มึงเก็บตัวอยู่ที่นี่แหละ อย่าเพิ่งออกไปไหน เดี๋ยวทุกอย่างกูจัดการเอง”
เด็กหนุ่มผละออกไปเมื่อพูดจบ ปล่อยให้คนที่เขาออกคำสั่งนั่งเหงื่อตก หวาดผวากับสิ่งที่คิดว่าจะต้องตามมา
.
.
.
.
.
.
วิศรุตออกจากโรงพยาบาลที่เขาพาแม่บ้านตัวเองเข้าพักษาตัวจากการถูกทำร้ายก็รีบบึ่งรถไปอีกโรงพยาบาลหนึ่งทันที ที่ที่หนุ่มใหญ่ไปคือโรงพยาบาลที่ ธนู เป็นคนพาเขาเข้ารักษาตอนที่เขาหมดสติจากการโดนแจกันในมือปรมินทร์ฟาดศีรษะจนต้องเย็บไปหลายเข็ม ไม่หรอก เขาไม่ได้เข้าไปให้หมอตัดไหมที่เย็บนั่นเพราะมันยังไม่ถึงกำหนด แต่ที่เขาเข้าไป ก็เพื่อติดต่อเจ้าหน้าที่ที่นั่น เพื่อขอข้อมูลคนที่พาเขาเข้าโรงพยาบาลต่างหากล่ะ
“นี่ค่ะนามบัตรของคุณ ธนู ดีนะคะที่ทางเรายังเก็บไว้”
เจ้าหน้าที่เวชระเบียนยื่นกระดาษแผ่นเล็กให้คนที่เข้าไปออกอุบายว่าต้องการติดต่อพลดีที่พาเขาเข้ามารักษาตัวที่นี่ คนออกอุบายรับกระดาษแผ่นนั้นมาพินิจ หนุ่มใหญ่ไม่นึกแปลกใจเลยซักนิดว่าทำไมคนที่เขาเพิ่งปะทะคารมด้วยถึงกล้าเอ่ยว่าคนนี้จะ คุ้มกะลาหัว เจ้าตัวได้
“เป็นถึงเจ้าของกิจการจิวเวอรี่เลยเหรอคุณธนู”
หนุ่มใหญ่พึมพำ ก่อนจะหันไปยิ้มบางๆและเอ่ยขอบคุณเหล่าเจ้าหน้าที่ ที่กำลังยืนมองเขาสลอน ร่างสูงก้าวออกมาจาหกเคาเตอร์ตรงนั้นได้ ก็รีบจัดการโทรศัพท์หาเจ้าของนามบัตรที่ถืออยู่ในมือทันที
ธนูวางมือที่กำลังง่วนอยู่กับการสะสางานเอกสารทางบัญชีย้อนหลังช่วงที่ตัวเองได้หายตัวไปเมื่อมองเห็นโทรศัพท์สั่นเตือนพร้อมเสียงเรียกเข้า หนุ่มใหญ่แปลกใจที่เห็นเบอร์ไม่คุ้นตา แต่ก็กดรับในที่สุด
.
.
.
.
.
.
วิศรุตเริ่มหงุดหงิดที่พยายามโทรหาธนูหลายครั้งแม้สัญญาณจะติด แต่ฝ่ายนั้นก็ไม่ยอมรับสายซักที
“ทำอะไรอยู่นะพ่อคุณ”
หนุ่มใหญ่เอ่ยออกมาอย่างคนอารมณ์ไม่ดี นาทีนี้เข้าอยากที่จะคุยกับธนูมาก ถึงมากที่สุด ในเมื่อเขาหยุดอธิศรไม่ให้เข้ามาสร้างความวุ่นวายซ้ำสองให้ปรมินทร์ไม่ได้ เขาก็คิดที่จะหยุดธนูไม่ให้หลงกลมารยาเด็กหยาบร้ายนั่นเอง เขาต้องทำให้ธนูรับรู้ถึงความร้ายกาจของอธิศร ก่อนที่เจ้าตัวจะต้องเสียใจให้กับการตัดสินใจผิดพลาดของตัวเองเหมือนกับที่เขากำลังเผชิญ และเหนือกว่าสิ่งใด เขาจะไม่ยอมให้ปรมินทร์ต้องกลับไปปวดร้าวเพราะการกระทำของอธิศรได้อีก ชีวิตปรมินทร์ควรจะราบรื่นมีความสุขกับคนที่เจ้าตัวคิดฝากชีวิตได้เสียที ที่ผ่านมาเขาทำให้คนๆนี้เจ็บช้ำมามากนัก สิ่งที่เขาพอจะทำได้เผื่อไถ่โทษตอนนี้ไม่ใช่การกลับไปอ้อนวอนเพื่อขอแก้ตัวใหม่ เขาไม่อาจที่จะทำแบบนั้นได้ ชีวิตปรมินทร์ไม่ควรกลับมาแปดเปื้อนคนที่เคยคลุกคลีเศษสวะ สิ่งสกปรกอย่างเขา ปรมินทร์มีค่าเกินกว่าที่เขาจะดึงเจ้าตัวลงมา และคนที่ควรค่าที่จะเคียงข้างคนๆนี้ คือ ธนู เท่านั้น เป็นตายร้ายดียังไง เขาก็ใช้เรี่ยวแรงและลมหายใจทั้งหมดที่มีต่อต้าน คนสกปรกอย่างอธิศรไม่ให้เข้าไปแทรกกลางสองคนนี้ได้อย่างที่เจ้าตัวคาดหวัง ไม่มีทาง!!
.
.
.
.
.
.
.
“พี่มีสายซ้อนน่ะอาร์ม รอแป็บนึงนะ”
ธนู เอ่ยออกไปเมื่อสายเรียกซ้อนดังเข้ามาอีกระหว่างที่เขาสนทนาอยู่กับคนที่โทรเข้ามาก่อน
“สวัสดีครับ ผมธนูครับ”
หนุ่มใหญ่เอ่ยทักพลางแนะนำตัวเมื่อกดรับสายซ้อนที่เบอร์ไม่คุ้นตาอีกเบอร์
“คุณธนู ผมวิศรุตนะครับ”
เจ้าของสายซ้อนแนะนำตัวเองเช่นกัน
“ว่างพอที่จะออกมาเจอกันได้มั๊ยครับ”
คนแนะนำตัวทีหลังเอ่ยเข้าจุดประสงค์ทันที อีกฝ่ายที่รับฟังถึงกับนิ่งคิด อธิศร ก็อยากที่จะเจอเขา วิศรุตก็อยากที่จะเจอเขา นี่มันเรื่องอะไรกัน
.
.
.
.
.
.
.
“โธ่โว้ย!! นี่มันอะไรกันวะ”
อธิศรกระแทกหูโทรศัพท์สาธารณะลงบนแป้นอย่างเดือดดาล เมื่อ ธนู บอกไม่ว่างที่จะออกมาเจอเขา เด็กหนุ่มนึกคิดว่านาทีนี้เขาช้าไม่ได้ ในเมื่อธนูออกมาไม่ได้เขาก็จะเป็นฝ่ายบุกเข้าไปหาเอง
.
.
.
.
.
.
.
.
ทางด้านปรมินทร์ทีเพิ่งออกจากห้องที่เข้าไปตัดไหมเย็บ ชายหนุ่มดีใจและโล่งใจที่สามารถกลับมาเดินเหินได้สะดวกขึ้น ขายาวกำลังจะก้าวออกจากตัวตึกโรงพยาบาล แต่ก็ต้องชะงักเมื่อสายตาแลไปเห็นหญิงชราคุ้นตา กำลังนั่งสูดยาดมอยู่บนเก้าอี้นั่งพักของทั้งผู้ป่วยและญาติผู้ป่วย หญิงชรานั่นเป็นคนเดียวกับที่เคยยืนอยู่กับวิศรุตนี่นา อาการที่เห็นของหญิงชรานั่นท่าทางโรยแรง จนชายหนุ่มไม่รอช้าที่จะเข้าไปหา
“ป้าเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
ปรมินทร์เอ่ยทักพลางนั่งลงข้างๆ พอเห็นรอยฟกช้ำตามใบหน้าและร่างกายฝ่ายนั้นจึงฉุกคิดอะไรได้
“มันเวียนหัวนิดหน่อยน่ะค่ะคุณ ตะกี้ไปยืนรอเรียกแท็กซี่ เกิดวูบขึ้นมา ก็เลยเข้ามานั่งพัก”
เสียงหญิงชราบอก คนนิ่งคิดได้สติถามต่อ
“แล้วนี่ป้าแจ้งทางเจ้าหน้าที่หรือยังครับ”
“อ๋อ ป้าไม่แจ้งหรอก ป้าพักเดี๋ยวเดียวก็คงจะหาย อีกอย่างป้าเพิ่งจะโดนปล่อยออกมา กลับเข้าไปอีก อายเขาตายเลย”
คนถูกถามบอกทีเล่นทีจริงอย่างอารมณ์ขัน แต่คนรับฟังไม่นึกเป็นเรื่องตลกด้วย เลยถามเสียงเครียดอีก
“ดูป้ามีรอยฟกช้ำด้วย ป้าไปโดนอะไรมาเหรอครับ”
“โดนทำร้ายร่างกายกลางดึกน่ะค่ะ”
“ที่ไหนครับ ที่บ้านป้าเหรอ”
“เปล่าหรอกค่ะ พอดีป้าเป็นแม่บ้านอยู่ ป้าโดนบุกทำร้ายที่บ้านเจ้านายป้าน่ะ”
“เจ้านายป้าคือพี่วิชญ์ เอ้ย คุณวิศรุต หรือเปล่าครับ”
“รู้จักคุณวิชญ์เหรอคะ”
ปรมินทร์ยิ้มกลบเกลื่อนความรู้สึก เอ่ยถึงชื่อคนๆนี้ทีไร ในใจยังแอบวูบไหวอยู่ลึกๆได้ทุกที
“ถ้า วิศรุต อัครพิทักษ์ ผมก็รู้จักครับ แล้วนี่ป้าพอจะลุกไหวมั๊ย พอดีผมเอารถมาผมก็ว่าจะกลับแล้วเหมือนกัน จะได้แวะไปส่งป้าด้วย”
“โอ้ย ป้าไม่กล้ารบกวนหรอกค่ะ ป้ากลับแท็กซี่เองก็ได้ ขอบคุณในความมีน้ำใจนะคะ ว่าแต่คุณชื่ออะไร เผื่อเจอจะได้ทักทายบ้าง”
“ปรมินทร์ครับ ผมชื่อปรมินทร์”
แทนที่จะบอกชื่อเล่นแต่คนถูกถามชื่อกลับบอกชื่อเต็มตัวเอง เขาต้องบอกชื่อเต็มสิ เพราะที่เขาเข้ามาคุยกับหญิงชรานี่ ก็เพราะต้องการรู้อะไรบางอย่างเช่นกัน
หญิงชราตรงหน้านิ่งงันไปชั่วขณะ ก่อนจะผงะเล็กน้อยตามสัญชาติญาณหวาดกลัว คนถูกผงะหนีนึกฉงนอยู่ในใจ ทำไมแม่บ้านวิศรุตถึงต้องผงะขนาดนั้นเมื่อได่ยินชื่อเขา
“ป้าเป็นอะไรไปครับ”
ชายหนุ่มเอ่ยถาม
“ปะ เปล่าค่ะ ชื่อคุณมันคุ้นหูน่ะค่ะ ป้าเลยตกใจนิดหน่อย”
ชื่อคุ้นหู เอาล่ะสิ ทุกอย่างเริ่มเข้าทาง ปรมินทร์รุกถามต่อถึงสาเหตุที่คนตรงหน้าต้องตกใจกับชื่อของเขา ก่อนจะได้คำตอบในที่สุดว่า ชื่อปรมินทร์ คือชื่อคนที่บุกเข้าทำร้ายร่างกายนางจนสะบักสบอม ชายหนุ่มตกใจนิดหน่อยที่ได้รับรู้เช่นนั้น ก่อนจะมองโลกในแง่ดี ว่าชื่อ ปรมินทร์ ในโลกนี้ ใช่ว่าจะมีแค่เขาคนเดียวที่เป็นเจ้าของ แม้จะคิดอย่างนั้น แต่สัญชาติญาณลึกๆกลับบอกชายหนุ่มว่า เหตุการณ์นี้ เหมือนว่าเขาจะโดนคนร้ายป้ายความผิดให้ยังไงยังงั้น แล้วใครกันล่ะ ที่ป้ายความผิดให้เขา
หลังเลี้ยวรถออกจากซอยที่เป็นที่ตั้งตัวบ้านของคนเคยรัก ปรมินทร์ขับรถออกไปตามถนนใหญ่อย่างเลื่อนลอย แม่บ้านวิศรุตยอมติดรถเขามา เมื่อเขาแสดงความมีน้ำใจเป็นหนที่สอง พอส่งคนติดสอยห้อยตามถึงที่หมายแล้ว เจ้าตัวก็ไม่รู้จะไปไหน ไปหาเพื่อนซี้อย่างอานนท์เหรอ ไม่หรอก วันธรรมดาเขาก็กวนเวลาฝ่ายนั้นมาเยอะแล้ว วันหยุดทั้งทีก็น่าจะปล่อยให้เจ้าตัวได้พักผ่อนอย่างเต็มที่บ้าง หรือจะไปหา ธนู ไม่สิ ธนูบอกเขาแล้วว่าวันนี้ไม่ว่าง จะขอเคลียร์งานที่ค้างอยู่ วิศรุต โอ้ย ชื่อนี้วนเวียนเข้ามาในหัวได้ยังไงกันนะ ลืมซะทีสิ นายปรมินทร์ ความสัมพันธ์ระหว่างนายกับผู้ชายคนนั้น มันจบแล้ว มันจบแล้ว
.
.
.
.
.
.
“จะไปไหนพี่ธนู”
อธิศรตรงเข้าขวางเมื่อเห็นร่างธนูเดินลิ่วออกจากที่ทำงาน คือร้านหรูที่ตั้งอยู่ในห้างใหญ่กลางเมืองนั่นเอง
“อ้าว อาร์ม มาได้ไง”
คนโดนขวางทักตามมารยาท แต่คนโดนทักนึกเคืองที่เห็นคนทักเหมือนจะออกไปข้างนอก ก็ไหนบอกไม่ว่างออกไปไหนไม่ได้ไง โกหกกันนี่
“มาได้ไงไม่สำคัญหรอก แต่ผมกำลังถามว่าพี่จะไปไหน”
เด็กหนุ่มถือสิทธิ์ถามอย่างลืมตัว ธนูหรี่ตามองคนถามอย่างพินิจ เท่าที่จำได้ เขายังไม่ได้ตกลงปลงใจที่จะคบกับเด็กหนุ่มคนนี้ตามที่เจ้าตัวเอ่ยนำเสนอตัวเองเมื่อตอนคุยกันคราวที่แล้วนี่นา เขาแค่ให้คำตอบว่าดูๆกันไปก่อน แต่ทำไมเด็กนี้ถึงแสดงกิริยาแบบนี้กับเขา แต่ก็เอาเถอะ ถ้าเด็กนี่อยากที่จะสานสัมพันธ์กับเขาจนออกหน้าออกตาขนาดนี้ เขาก็จะยอมเปิดใจให้ แม้เขาจะผิดสัญญาที่ให้ไว้กับคนที่ยอมค้างกับเขาที่คอนโดเมื่อคืนนั้นก็ตาม
“พอดีพี่เพิ่งนึกได้ว่าพี่นัดลูกค้าเอาไว้น่ะ”
ธนูเอ่ยปด เพื่อดูท่าทีคนที่เขาคิดจะเปิดใจให้ จริงๆ เขาตกลงที่จะออกไปเจอ วิศรุตต่างหากล่ะ หนุ่มใหญ่รายนั้นบอกมีเรื่องจะคุยกับเขาเกี่ยวกับคนทื่อยู่ตรงหน้าเขาตอนนี้ เขาสันนิฐานไว้เลยว่ามันคงไม่ใช่เรื่องดีนักจากที่ได้ฟังน้ำเสียงร้อนรน คะยั้นคะยอของฝ่ายนั้น
“ลูกค้าแน่เหรอ วันนี้วันพักผ่อนนะ ลูกค้าที่ไหนจะยอมมีนัดกับพี่วันนี้”
อธิศรไล่ต้อน เด็กหนุ่มทะนงตัวเองว่าไม่ได้โง่จนจับพิรุธใครไม่ได้ แววตาของธนู ปิดบังซ่อนเร้นอะไรบางอย่างกับเขาไว้ชัดๆ
“โอเค พี่ถือว่านายฉลาดอาร์ม พี่ไม่ได้นัดกับลูกค้าหรอก พี่มีนัดกับเพื่อนร่วมรุ่น แล้วที่อาร์มมาหาพี่ถึงที่นี่ มีเรื่องอะไรให้ช่วยหรือเปล่า”
ธนูยอมรับว่าพูดโกหก แต่หนุ่มใหญ่ก็ไม่ยอมบอกความจริงว่าตัวเองกำลังจะออกไปพบใคร
..
..
..
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 22-10-2007 13:27:37

............เมื่อไหร่อดิศรจะตายๆไปซักที....รำคาญ.... :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 22-10-2007 13:53:54

ถ้าอธิศรไม่ได้ตำแหน่งดาวร้ายประจำบอร์ดนะ

...

เค้าจะไม่เข้าบอร์ดสามวันติด

คนอาร๊ายยยยยยย เชี้ยได้ใจจริง ๆ  :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 22-10-2007 13:55:01

 :o
อะไรเนี่ยยย อย่าบอกว่าธนู สนใจนายอาร์มจิงนะ....... หงุดหงิดอีกละไง!!!!!   :m16:
ดีหน่อยนะตอนนี้ไม่ค่อยโดนไฟเผาเท่าไร.... ไม่งั้นอ่านแต่ละตอนนนนน ร้อนซะ.....  

"เหนือกว่าสิ่งใด เขาจะไม่ยอมให้ปรมินทร์ต้องกลับไปปวดร้าวเพราะการกระทำของอธิศรได้อีก
ชีวิตปรมินทร์ควรจะราบรื่นมีความสุขกับคนที่เจ้าตัวคิดฝากชีวิตได้เสียที ที่ผ่านมาเขาทำให้คนๆนี้เจ็บช้ำมามากนัก สิ่งที่เขาพอจะทำได้เผื่อไถ่โทษตอนนี้ไม่ใช่การกลับไปอ้อนวอนเพื่อขอแก้ตัวใหม่ เขาไม่อาจที่จะทำแบบนั้นได้ ชีวิตปรมินทร์ไม่ควรกลับมาแปดเปื้อนคนที่เคยคลุกคลีเศษสวะ สิ่งสกปรกอย่างเขา ปรมินทร์มีค่าเกินกว่าที่เขาจะดึงเจ้าตัวลงมา และคนที่ควรค่าที่จะเคียงข้างคนๆนี้ คือ ธนู "

อ่านท่อนนี้แล้วน้ำตารื้น ....รู้สึกสงสารพี่วิชญ์ขึ้นมาทันทีเลยยยยยย....คนผิดที่กลับตัวควรให้อภัยไม๊นะ ?
ชักเลือกมะถูกแล้วสิว่าจะเอาใจช่วยพี่ธนูหรือพี่วิชญ์ดี......เอาใจช่วยนายปักษ์ต่อไปดีกว่า.... :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 22-10-2007 14:00:47

นายธนูนี่โดนเจ้าอาร์มมันหลอกได้แน่ๆ เห็นทีงานนี้นายธนูจะมีเขางอกขึ้นมาชัวร์
เป็นกำลังใจให้ กับปักษ์ ต่อไปคับ :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 22-10-2007 14:14:11

มันน่าจับไอ้อธิศรนี่ไปหมกส้วมซะ   :angry2:
ช่างเลวได้ใจเจงๆ
ยังไงก็รู้สึกว่าธนูไม่ได้ชอบตาอธิศรอะ ไม่เอานะ

รออ่านต่อน้า  หมูพูห์  :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 22-10-2007 14:20:02

ปรมินทร์ออกจากเกมซะ วิศรุตตอนนี้รู้เรื่องแล้ว ส่วนธนูก็เคยรู้เรื่องแล้วจะโง่อีกก็ช่วยไม่ได้ :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 22-10-2007 14:22:53

ม่ายอาววววว อย่ามารุมว่าพี่ธนูเราดิ....... o9
พี่ธนูเราไม่โง่หรอกกกก เชื่อนะ ๆๆๆๆๆๆๆๆ   :m26:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: yayoy ที่ 22-10-2007 15:52:08

 :angry2: :angry2: :angry2:
ไอ้เด็กนรกสองตัวนี้นี่...........

อารายมันจะเลวววววววววววววววววได้ขนาดนี้เนี่ย...ให้ตายเหอะ..

น้องบอยทำพี่น้ำตาจะไหลอีกแย๊ววว...สงสารพี่วิชอ่ะ...*ยังนะยังไม่ไหล..แค่เกือบๆ*
 o17 o17 o17

พี่วิชสู้ๆ เราก็คิดเหมือนนาถนะ...เราว่าธนูไม่โง่หรอก...
ต้องวางแผนไรไว้แน่ๆ เลย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 22-10-2007 16:37:07

โหยยๆๆ เรื่องราวกะลังเข้มข้น .... ในที่สุดความจริงก็ถูกเปิดเผย .....

พระเอกจะมีชะตากรรมเป็นอย่างไร? แล้วนายเอกและเพื่อนล่ะจะเป็นเช่นไร?  .... ฝ่ายอธรรมจะได้รับโทษทัณฑ์กรรมที่ก่อหรือไม่? ..... โปรดติดตามตอนต่อไปกับละครเรื่อง "ไฟรัก"  โดยคณะละคร "คุณหนูบอย" ได้เร็วๆนี้!!  :a5:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: bigynew ที่ 22-10-2007 17:55:44

 :angry2: :angry2: :angry2: โอ้ยยยยยยยยย
 :serius2:หงุดหงิดโว้ย
อะไรกันนี้

ธนูจะไปหลงกลนายอาร์มหรอ คิดว่ามีใจให้ปรมินทร์ไม่ใช่หรอ
รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ดียังคิดจะคบหรอไง

 o9 o9
ไม่ยอมอ่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 22-10-2007 18:45:28

 o12 นิสัยแย่จริงๆเลยไอ้อธิศรเนี่ย
    ธนูก็ยัง......  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 22-10-2007 21:21:31

เลวได้ใจ จริงๆ  :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 22-10-2007 21:23:30

 :impress: :impress: :impress:

สงสัยธนูจะโง่จริงๆๆนะครับเนี้ย

ไม่ได้ดั่งใจเลย เป็นแบบนี้ไปได้นะ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 24-10-2007 07:39:25

อาร์มเลวจริง ๆ  อ่านแล้วร้อนจริงๆ  แต่เหมือนจะเป็นไฟแค้นมากกว่าไฟรักนะเนี่ย 

หวังว่าธนูคงมีแผนในใจนะ ไม่โง่ไปหลงนายอาร์ม    :m21:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 22 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: papae ที่ 24-10-2007 08:16:11

อ้างจาก: bigynew ที่ 22-10-2007 17:55:44  

:angry2: :angry2: :angry2: โอ้ยยยยยยยยย
 :serius2:หงุดหงิดโว้ย
อะไรกันนี้

ธนูจะไปหลงกลนายอาร์มหรอ คิดว่ามีใจให้ปรมินทร์ไม่ใช่หรอ
รู้ทั้งรู้ว่ามันไม่ดียังคิดจะคบหรอไง

 o9 o9
ไม่ยอมอ่ะ

อ๋อหรอ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 24-10-2007 09:59:48

ตอนที่ 17
อธิศรมองหนุ่มใหญ่ตรงหน้าอย่างพอใจ คำพูดฝ่ายนั้นที่เขาได้ยินเมื่อครู่ช่างเปิดทางให้เขาดีแท้ เขามีเรื่องให้ช่วยแน่ ไม่งั้นเขาไม่มาถึงที่นี่หรอก
.
.
,
.
.
.
.
.
วิศรุตนั่งกระสับกระส่ายรอคนที่เขานัดเจอด้วยจิตใจที่ร้อนรน เลยเวลานัดมาเกือบชั่วโมง ทำไมธนูยังไม่มาอีก หนุ่มใหญ่ยอมเสียมารยาทโทรเข้าไปตาม เมื่อรู้สึกรออีกไม่ไหว
ภายในร้านอาหาร อธิศรนั่งเคาะโต๊ะอย่างคนใช้ความคิดว่าจะเริ่มต้นยังไงกับคนที่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เมื่อส่งให้เขานั่งประจำโต๊ะเรียบร้อย เขาอ้อนวอนให้หนุ่มใหญ่รายนี้ยกเลิกนัดที่เจ้าตัวอ้างว่าเป็นเพื่อนร่วมรุ่นได้สำเร็จ ต่อไปสิ่งที่เขาต้องทำคือสร้างละครขึ้นมาซักเรื่องโดยให้ปรมินทร์กับวิศรุตเป็นตัวร้าย ส่วนเขาขอรับบทเป็นคนดีที่กำลังโดนจ้องที่จะรุมรังแก แผนแบบนี้มันจะอ่อนไปมั๊ยนะ เอาเหอะ ไม่ลองก็ไม่รู้ เคยหลอกไอ้แก่วิศรุตมาได้แล้วครั้งหนึ่ง คราวนี้จะเปลี่ยนหลอกเหยื่อรายใหม่บ้างจะเป็นไรไป ไม่มีอะไรที่จะต้องสียแล้วนี่ ไอ้ธนูนี่ก็ดูท่าจะฉลาดน้อยไม่ต่างจากไอ้วิศรุตนักหรอก เกย์แก่ๆ มีเงินเหลือใช้ มันก็ต่างตัณหากลับกันทั้งนั้น ใช้เสน่ห์เด็กหนุ่มวัยกลัดมันโรมรันมันซักตั้งจะเป็นไรไป
ธนูนึกหงุดหงิดที่ปลีกตัวออกมาจากอธิศรเพื่อที่จะโทรชี้แจงเรื่องที่เขาอาจไปตามนัดช้ากับวิศรุตแต่ดันลืมโทรศัพท์เอาไว้บนโต๊ะที่ส่งให้อธิศรนั่งคอย หนุ่มใหญ่ละล้าละลัง ว่าจะเอายังไง สุดท้ายก็ปล่อยเลยตามเลย คาดว่าอธิศรคงจะคุยอะไรกับเขาไม่นาน หลังแยกกันเขาค่อยไปตามนัดแล้วอธิบายเหตุผลให้คนรอฟังก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร เขาเชื่อว่าวุฒิภาวะฝ่ายนั้นมีมากพอที่จะเข้าใจเรื่องแค่นี้
“คุณธนู ขอโทษนะครับที่ต้องโทรตาม แต่คุณออกมาหรือยังครับ”
วิศรุตเอ่ยทักทันทีที่ปลายสายมีเสียงสัญญาณกดรับ โดยหนุ่มใหญ่หารู้ไม่ว่าคนที่เขากำลังพูดด้วยไม่ใช่เจ้าของเครื่องที่เขาโทรเข้าไป แต่เป็น คนที่เขาคิดจะจัดการต่างหากล่ะที่กำลังถือโทรศัพท์แนบหูพลางแสยะยิ้มอย่างกำลังสาแก่ใจ
“ว่าไงที่รัก ขอโทษด้วยนะที่ตอนนี้พี่ธนูอาจไปหาพี่ไม่ได้”
วิศรุตถึงกับตกใจเมื่อได้ยินน้ำเสียงเย้ยหยันที่ตอบกลับมาเมื่อครู่ เป็นไปไม่ได้ นี่เขาช้ากว่า อธิศรเหรอ ไม่น่าเลยจริงๆ
“อาร์ม นั่นอาร์มใช่มั๊ย คุณธนูอยู่ไหน พี่ต้องการคุยกับเขา”
หนุ่มใหญ่เอ่ยออกไปทันควันเมื่อตั้งสติได้ ได้ยินเสียงปลายสายหัวเราะเย้ยหยันเขาก็แทบคุมอารมณ์ไม่ไหว ยิ่งพอฝ่ายนั้นเอ่ยออกมาว่ากำลังอยู่กับธนูที่ไหน ทำเอาใจเขาแทบระเบิด
“พี่ธนูคงลุกมาคุยกับพี่ไม่ไหวหรอกพี่วิชญ์ เพราะเราสนุกกันไปหลายยก ตอนนี้นอนหมดแรงแผ่อยู่ข้างๆผมเอง รู้อะไรมั๊ย ลีลาพี่ธนู เด็ดกว่าพี่เป็นไหนๆ และถ้าเขาตื่นขึ้นมา ผมก็คงต้องขอฟัดกับเขาอีกซักยกสองยก ถึงตอนนั้นผมไม่รู้นะว่าพี่เขาจะยังมีแรงคุยกับพี่อีกหรือเปล่า อ้อ นี่นัดกันไว้ใช่มั๊ยเนี่ย ตายล่ะ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่เองก็แอบติดใจพี่ธนูเหมือนกัน เอาไว้ให้ผมดื่มด่ำกับพี่เขาให้หนำใจก่อนนะ ผมจะโยนต่อให้พี่ อ้อถ้าพี่จะโยนต่อให้ไอ้ปรมินทร์ก็ช่วยแจ้งผมนิดนึงนะ เพราะพี่เขาเป็นของผมแล้ว”
“เก็บเอาความคิดอุบาทๆของนายไว้ใช้กับตัวเองเถอะอธิศร พี่จะบอกให้นะ ที่พี่นัดเจอ ธนู พี่ไม่ได้พิศวาสอะไรเขาเลยอย่างที่นายเข้าใจ ที่พี่นัดเจอเขาก็เพื่อจะแฉพฤติกรรมชั่วๆของนายต่างหากล่ะ แต่ไม่นึกเลยว่ามันจะสายไป นายนี่มันชั่วจริงๆให้ตายสิ”
“เชิญเลยครับ จะด่าจะว่าอะไรผมก็เชิญ คนกำลังมีความสุขอย่างผมจะถือว่าหมามันเห่าให้ได้ยินก็แล้วกัน แค่นี้นะครับ ไอ้แก่”
อธิศรวางสายลงอย่างสะใจ แค่ออกอุบายนิดๆหน่อยๆแค่นี้ เขาก็ได้รู้ว่า จริงๆแล้วธนูกำลังจะไปเจอใครและคุยเรื่องอะไรกับฝ่ายนั้น
“นึกเหรอว่าจะทันคนอย่างไอ้อาร์ม”
เด็กหนุ่มเอ่ยออกมาอย่างภาคภูมิในการเป็นผู้ถูกล่าที่เหนือชั้น ในเมื่อเขารู้เกมรู้ทางแล้วทั้งหมด การสร้างเรื่องตบตาธนู มันจะไปยากอะไร!!!
.
.
.
.
.
.
ปรมินทร์ตัดสินใจใช้เวลาว่างที่มีเหลือเฟือไปเดินเล่นซื้อของตามลำพัง หลังขับรถวนรอบเมืองแล้วไม่รู้จะไปไหนดี จะกลับไปอยู่ในห้องคนเดียวก็เบื่อที่จะฟุ้งซ่าน
เข้าร้านโน้น ออกร้านนี้ จนเหนื่อยแต่ก็ใช่ว่าคนเดินเข้าเดินอกจะมีอะไรติดไม้จติดมือมาซักชิ้น ในใจก็เริ่มเบื่อๆเซ็งๆกับการใช้ชีวิตอยู่อย่างคนไร้ค่าไปวันๆ แผลที่เท้าก็หายแทบจะเป็นปกติแล้ว หลังจากวันนี้ไปเขาต้องหางานทำแล้วสิ จะได้หายเซ็งหายเบื่อจากเวลาว่างที่ชักจะมีจนเกินความต้องการ
คนนึกคิดชะงักเท้าที่กำลังเดินเมื่อสายตามองไปเห็นคนคนหนึ่งที่กำลังเดินหน้าเครียดอยู่ตามลำพังไม่ใกลสายตา หัวใจสั่งให้ชายหนุ่มคิดจะเดินหนีให้ใกลเมื่อคนๆนั้นที่มองเห็นคือคนที่ทำให้ใจแอบเหงายามค่ำคืน แต่ทว่าร่างกายกลับทำตามที่หัวใจสั่งไม่ทัน เมื่อคนที่หัวใจคิดอยากหนีหันมาเห็นเข้าพอดี สายตาเจ้ากรรมก็ดันมองไปสบฝ่ายนั้นซะด้วยสิ
วิศรุตชะงักเล็กน้อยเมื่อจู่คนที่หัวใจเฝ้าถามหาได้มายืนตัวเป็นๆ อยู่ตรงหน้า หนุ่มใหญ่ไม่รอช้าที่จะรีบเดินเข้าไปหาเมื่อเห็นแล้วว่าฝ่ายนั้นกำลังจะเดินหนีเขาไป
ปรมินทร์ผงะเล็กน้อยขณะที่กำลังจะรีบเดินหนีให้พ้นรัศมีสายตาคนที่ทำท่าว่าจะเดินมาหาเขาเมื่อทางที่เลือกจะเดินหนีดันเป็นทางที่กลุ่มคนกลุ่มใหญ่กำลังเดินมา ชายหนุ่มหันกลับเพื่อเปลี่ยนทิศทาง แต่จังหวะที่หันกลับมาก็ต้องผงะรอบสองเมื่อคนที่หัวใจสั่งให้หลบเข้ามาประชิดตัวจนแก้มเกือบจะชนแก้ม ถ้าไม่ติดว่าฝ่ายนั้นตัวสูงกว่าเขานิดหน่อย
คนตัวเตี้ยกว่านิดหน่อยถอยตัวออกห่างจากคนตัวสูง เมื่อรู้สึกว่าอยู่ใกล้ชิดกันเกินไปจนได้กลิ่นน้ำหอมจางๆจากฝ่ายนั้น คนถูกถอยหนีรู้สึกน้อยใจนิดๆที่คนข้างหน้าถอยห่างออกไปแบบนั้น แต่ก็ฝืนถามยิ้มๆออกมาเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึก
“มาเที่ยวเหรอปักษ์”
ปรมินทร์ไม่ตอบคำถามนั่น ทั้งๆที่ใจอยากจะพูดกับคนถามเหลือเกิน แต่ก็พูดไม่ออกแม้ซักคำ จึงใช้สายตาเท่านั้นสื่อแทนความรู้สึก
วิศรุตก้มหน้าหลบเมื่อละอายต่อสายตาที่คนตรงหน้ามองมา หนุ่มใหญ่สังเกตเห็นบางอย่างที่กลับมาเหมือนเดิมจึงเงยหน้าขึ้นเอ่ยใหม่
“ตัดไหมเย็บแล้วเหรอ”
ปรมินทร์พยักหน้าแทนคำตอบ คนถามจึงยิ้มเจื่อนๆยกมือขาวขึ้นจับที่แผลตัวเองเอ่ยขึ้นอีก
“อีกไม่กี่วันพี่ก็คงต้องตัดเหมือนกัน”
ปรมินทร์มองตามมือขาวสะอาดนั่น รู้สึกผิดและเสียใจอยู่ลึกๆกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำไว้ตอนที่ไฟรักกลับกลายเป็นไฟแค้น และตอนนี้ล่ะ ไฟแค้นที่มีจะมอดดับกลับกลายมาเป็นไฟรักที่ลุกโชติช่วงดังเดิมได้หรือเปล่านะ ไม่สิ มันต้องเกิดขึ้นไม่ได้ อย่าลืมสิหัวใจ ว่าเจ้าต้องเจ็บปวดทุรนทุรายขนาดไหน กว่าจะผ่านจุดนั้นมาได้ อย่าใจอ่อนกับคนตรงหน้า อย่ายอมให้เขากลับมามีอิทธิพลเหนือจิตใจได้อีก นายต้องทำได้ปรมินทร์ นายต้องทำได้
คนสั่งหัวใจคิดจะเดินหนีเมื่อไม่อยากให้ความอ่อนแอแทรกเข้ามาในความรู้สึกแม้ซักวินาที การอยู่ไกลคนตรงหน้า ไม่พบไม่เจอ ไม่พูดจา น่าจะเป็นการปลอดภัยที่สุดสำหรับหัวใจที่กำลังสับสนตอนนี้ แต่ทว่าชายหนุ่มก็ได้แค่คิดเมื่อร่างกายที่กำลังจะทำตามคำสั่งหัวใจต้องชะงักกับคำพูดประโยคนี้ของคนที่นึกอยากจะหนี
“ขอให้พี่ได้มีเวลาอยู่กับปักษ์ซักวันได้มั๊ยครับ”
วิศรุตเอ่ยออกไปแล้วก็รู้สึกละอาย นึกหวนคืนตอนที่ปรมินทร์เคยอ้อนวอนขอเวลาเขาวันแล้ววันเล่า แต่เขาไม่เคยใส่ใจก็ยิ่งเจ็บแปลบขึ้นมาจนใจสั่น กลัวเหลือเกินว่าปรมินทร์จะทำกับเขาแบบนั้น เขาไม่ได้ต้องการอ้อนวอนขอคืนดี แต่เมื่อมีโอกาสได้อยู่กันสองต่อสองแบบนี้ เขาก็อยากที่จะทำหน้าที่ของคนรักที่เขาเคยหลงผิดไปทำกับคนอื่นจนลืมเจ้าตัว แม้จะรู้ว่าวันนี้มันอาจจะสายไป แต่ถ้าเขาไม่มีโอกาสทำวันนี้ก็ไม่รู้ว่าเขาจะได้เจอ ได้พูดคุยกับคนตรงหน้าอีกเมื่อไหร่ เพราะถ้าเขาจัดการอธิศรไปให้พ้นทางธนูได้แล้ว เขาก็คงไม่กล้าบากหน้ามาเจอคนรักที่แสนดีคนนี้อีก เขาจะปล่อยให้ธนูดูแลคนๆนี้แทนเขา เพราะเชื่อว่าฝ่ายนั้นคงทำหน้าที่ตรงนี้ดีกว่าเขา และที่สำคัญ ปรมินทร์คงจะยินดีรับน้ำใจจากฝ่ายนั้นมากกว่าน้ำใจจากเขาอย่างแน่นอน.
อธิศรโทรตามตัวกิติกรออกมาพบเมื่อทะนงว่าตัวเองจัดการสร้างเรื่องตบตาธนูได้แล้ว หนุ่มใหญ่รายนั้นนั่งฟังละครเรื่องเด็ดที่เขาลงมือเขียนบทกำกับ และตีสีหน้าแสดงเองอย่างเงียบขรึม ไม่มีข้อคัดค้าน ไม่มีข้อโต้แย้งออกมาจากคนๆนั้น จะมีก็แค่เพียงคำถามสองสามข้อเท่านั้นที่เอ่ยถามเขา ขณะที่เขาเล่าเหตุการณ์ แต่นั่นมันไม่ลดความมั่นใจเด็กหนุ่มอย่างเขาให้เหลือน้อยได้หรอก ยังไงเขาก็มั่นใจเหลือเกินว่าละครเรื่องเด็ดที่เขาสร้างขึ้นจะประสบความสำเร็จอย่างท่วมท้น
“พี่ธนู พี่ต้องช่วยผมนะ ตอนนี้ผมกำลังโดนราวีจากพี่วิชญ์และก็นายปรมินทร์ ผมไม่มีทางไปแล้ว จึงอยากให้พี่ธนูช่วย พี่รู้ใช่มั๊ยว่าสองคนนั้นกำลังคบหากันอยู่ และเริ่มมีปัญหากัน พี่ธนูจำคืนนั้นได้มั๊ย คืนท่ำมีเรื่องชกต่อยกับพี่วิชญ์ ผมว่าแล้วเรื่องมันต้องเป็นแบบนั้น ตอนที่เราหนีจากไอ้พวกนักเลงที่ตามทวงหนี้ผมแล้วไปเจอสองคนนั้นเขาคุยกัน ผมเพิ่งรู้เดี๋ยวนี้เองว่าคืนนั้นปรมินทร์โกรธผมมาก เขาคิดว่าผมพาพี่ธนูไปเจอเขาคุยอยู่กับคนรัก คือเหมือนกับว่าผมทำลายแผนที่เขาเอ่อ กำลังคิดจะจับปลาสองมือ ปรมินทร์น่ะ ชอบคบคนมีฐานะ เพื่อยกระดับชีวิตตัวเอง อย่างที่ผมเคยบอกพี่ธนูน่ะแหละ ว่าผมกับพี่วิชญ์เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน ผมรู้ทุกอย่างแหละเกี่ยวกับเล่ห์กลของปรมินทร์ที่คิดจะจับพี่ชายผม แต่ไม่คิดเลยว่าเขาจะจับพี่ธนูอีกมือนึง จากวันนั้นพี่รู้มั๊ยว่าเกิดอะไรขึ้น สองคนนั้นทะเลาะกันรุนแรง ปรมินทร์ก็โทษผมว่าผมเป็นสาเหตุ หาว่าผมหาเรื่อง พี่วิชญ์เองก็โง๊โง่ หลงเชื่อคู่ขาทุกคำ พาลมาว่าผมเสียๆหายๆ บอกให้ผมเลิกยุ่งกับชีวิตส่วนตัวเขา ผมเองก็ไม่โกรธพี่วิชญ์หรอก ผมเข้าใจว่าที่พี่วิชญ์ทำมาทั้งหมดเพราะโดนเป่าหู แต่กับปรมินทร์นี่สิ ท่าทางจะอาฆาตแค้นผมไม่เลิก คิดดูละกันวางแผนเข้าไปก่อกวนที่บ้านพี่วิชญ์แล้วแอบอ้างเอาชื่อผมไปใช้ หนำซ้ำบุกเข้าทำร้ายแม่บ้านพี่วิชญ์จนสลบเพื่อสร้างเรื่องว่าผมเป็นคนทำ ไม่รู้ว่ามันไปทำแผนอีท่าไหน ให้แม่บ้านคิดว่าคนที่ตบตีนางจริงๆเป็นผม แถมพี่วิชญ์ก็เชื่ออีก เนี่ย พี่วิชญ์ขู่จะแจ้งความผม จะเอาเรื่องผมให้ถึงที่สุด ไอ้ผมก็ไม่เคยเจอเรื่องพวกนี้ก็กลัวเหมือนกันไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใครได้ ผมไม่อยากเสียอนาคตเพราะเรื่องโกหกของปรมินทร์ พี่ธนู พี่ต้องช่วยผมนะ ผมไม่รบกวนพี่มากหรอก ผมขอให้พี่แค่ยืนยันว่าในวันที่เกิดเหตุผมอยู่กับพี่ นะครับ นะครับ ถือว่าผมขอร้อง ผมกลัวจริงๆ ผมไม่มีพยานยืนยันได้เลยว่าวันนั้นผมอยู่กับใคร พี่วิชญ์ท่าทางจะแค้นผมมาก ผมกลัวจริงๆ ผมไม่ที่พึ่งแล้ว พี่ธนูต้องช่วยผมนะครับ “
เด็กหนุ่มนึกถึงละครฉากนั้นทีไรก็ยิ้มกริ่มได้ทุกครา ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆว่าตอนนั้นเขาจะบีบน้ำตาได้อย่างมืออาชีพ!!!!
ทางด้านธนู หนุ่มใหญ่ปิดอีเมลล์ฉบับที่อ่านจบลงหลายรอบ เขากลับเข้าร้านมาจัดการเปิดอ่านทันทีหลังจากที่แยกกับอธิศร เจ้าของอีเมลล์ส่งข้อความแจ้งเขาทางมือถือ ขณะที่เขาสนทนาอยู่กับอธิศรว่าถ้าเขาไม่เปิดอ่านเมลล์ฉบับนี้ เขาอาจจะเสียใจกับการกระทำของตัวเอง หนุ่มใหญ่ใช้นิ้วมือเคาะโต๊ะอย่างใช้ความคิด ก่อนจะพึมพำออกมา
“ปักษ์ ผมคงต้องผิดคำพูดกับคุณจริงๆแล้วล่ะ”
ส่วนคนถูกเอ่ยถึง ชายหนุ่มนั่งเงียบมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกสับสน ไม่รู้เขาควรจะมีความสุขหรือยินดีกับสิ่งที่ฝ่ายนั้นกำลังทำดีหรือไม่ เขายอมตามวิศรุตเข้ามานั่งในร้านอาหารที่เจ้าตัวเป็นคนเลือก เขาไม่อยากจะคิดหรอกว่าวิศรุตพยายามเอาใจเขาโดยการเลือกร้านที่ดูดีติดหรูแบบนี้
อาการที่วิศรุตคอยถามไถ่ให้ความสำคัญกับเขา ทำให้ปรมินทร์รู้สึกเจ็บอยู่ลึกๆแทนอาการยินดี ชายหนุ่มนึกน้อยใจที่การกระทำแสนดีจากวิศรุตที่เห็นตอนนี้ มันต้องแลกมาด้วยหยดน้ำตาและลิ่มเลือดของเขา ทำไมหนอ ทำไมวิศรุตไม่เต็มใจดูแลเขาก่อนที่เขาจะเจ็บกายเจ็บใจเพื่อเรียกร้องสิ่งนี้มา มาทำดีตอนนี้มันจะมีประโยชน์อะไรล่ะ
วิศรุตเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าเมื่อรู้สึกว่าฝ่ายนั้นเหมือนจะจ้องเขาอยู่เนิ่นนานตั้งแต่ที่เขารับเมนูอาหารมาเปิดดู ชายหนุ่มพอจะรู้ความคิดเจ้าตัวว่ากำลังรู้สึกเช่นไร เขาเองก็เสียใจและละอายที่เพิ่งมาสำนึกตัวได้ตอนนี้ เมื่อก่อนเขาเคยจะสนใจคนตรงหน้าเท่าไรกันล่ะ จะกินอะไรจะสั่งอะไร เขาไม่เคยถามไม่เคยมีความเห็น นอกเสียจากออกคำสั่งว่าเป็นไปได้อย่าเอาอาหารที่เขาไม่ชอบมาวางบนรวมบนโต๊ะนั่นคืออาหารที่เป็นรสจัด เขาเองก็รู้หรอกว่าเป็นอาหารที่เจ้าตัวชอบ ใช่สิ นี่ไงล่ะ สิ่งที่จะพิสูจน์ว่าเขาจริงใจกับการเอาใจใส่คนๆนี้เพียงไร
..
..
..
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 24-10-2007 10:19:02

เอาไอ้อาร์มไปเผาทิ้งเดี้ยวนี้ o12

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 24-10-2007 10:31:12

วิศรุตนี้ก็กว่าจะรู้ตัว แบบนี้ปักษ์จะใจอ่อนมั้ย  :เฮ้อ:

แล้วธนูนี้ก็น่ะ ได้กินหญ้าแทนข้าวแน่ๆ  :m26:

แล้วไอ้เชี้ยอาร์มก็ช่างเป็น บุคคลที่ระยำได้คงเส้นคงวาดีจิงจิ้งงงงงงงงงงงงงง  :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: satan666 ที่ 24-10-2007 11:17:27

ไอ้อธิศรตอแหลระดับเทพจริงๆ!! :angry2:

คิดว่าธนูต้องมีแผนการอะไรบางอย่างแน่นอน ดูท่าทางจะเจ้าความคิด  :m26:

วิศรุตก็นะ... เพิ่งจะมาสำนึก  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 24-10-2007 11:45:37

 :impress:
เข้าโหมดรัก ซึ้ง ๆ ... สงสารพี่วิชญ์ อยากให้ปักษ์คืนดี....แต่ก็กลัวปักษ์จะเสียใจอีก...
เอาเป็นว่าดู ๆ กันไปก่อน แต่ทำดีกะพี่วิชญ์นิดส์นึงนะปักษ์....เป็นกำลังใจให้คนสำนึกผิด... :m15:
พี่ธนู...ยังคิดถึงปักษ์ตลอดขนาดนี้...คงมีแผนอะไรซักอย่าง ไม่น่าจะทำร้ายปักษ์หรอก.....อย่าว่าพี่ธนูเลยนะ...
อธิศรกะเพื่อน.....  :เตะ1:

+1 ให้เป็นแรงกำลังจุดไฟเผากันต่อไปปปปปปปป... อย่ากลายเป็นไฟใต้เท่านั้นพอ... :m4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 24-10-2007 12:18:31

“ปักษ์ ผมคงต้องผิดคำพูดกับคุณจริงๆแล้วล่ะ”
ธนูสัญญาอะไรกับปักษ์ไว้เหรอ อืมม

แต่มีความรู้สึกว่าธนูรู้ทันอธิศร  คงมีแผนเด็ด
อยากให้ปักษ์คืนดีกับพี่วิชญ์เหมือนกันนะ  เฮ้อ

รออ่านต่อจ้า  หมูพูห์  :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 24-10-2007 12:35:53

 :impress: :impress: :impress:

หวังว่าพี่ธนูคงรู้ทันอาร์มมันนะครับ

จะรออานต่อไปครับผม ชอบมากครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 24-10-2007 14:34:47

 :m15: :m15: ขอฉากซึ้งๆ มาเรียกน้ำตาระหว่างปักษ์กับพี่วิชญ์หน่อยนะครับ เอาให้ท่วจอไปเลย อิอิ

 :m16: :m16: ส่วนนายอาร์มนี่เลวได้โล่ห์เลย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 24-10-2007 16:01:20

ง้อไปอีกนานๆ นะคุณวิชญ์ :m14: :m14:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 24-10-2007 18:55:20

คุณธนูคิดไม่ได้หรอนั่น ขัดใจอน่างแรง  o12

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 24-10-2007 19:16:16

คาใจอ่ะ
ธนูจะทำอะไรเหรอ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 24-10-2007 21:00:09

 :impress: :impress: :impress:

เข้ามาแระ หลังจากห่างหายไปนาน

อ่านมาทันแระครับ

มาต่อไว ๆ นะ

 o1 o1 o1 o1

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 26-10-2007 05:53:06

ท่าทางธนูฉลาด คงคิดได้แน่ .... น่าจะกำลังคิดแผนจัดการอาร์มอยู่มากกว่า ..... เช่น ... ดึงอาร์มมาไว้กะตัวเองก่อน แล้วให้ปักษ์กะพี่วิชญ์คืนดีกัน  :m13:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 26-10-2007 07:53:56

คนอย่างธนูคงไม่โง่หรอกนะ คงวางแผนทำร้ายไอชั่วอาร์มอยู่มากกว่า

ที่สัญญากับปักษ์ น่าจะเป็นเรื่องว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับอาร์มมั้ง    :m28:

อยากให้มีฉากหวาน ๆ ระหว่างปักษ์กับพี่วิชญ์  ที่กว่าจะรู้ใจก็ใกล้สายไปแล้ว   :laugh:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 26-10-2007 12:23:00

เร็วๆครับพี่น้องช่วยกันหาฝืนมาสุมไฟหน่อยครับจะมอดและ :m23:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: bigynew ที่ 26-10-2007 13:14:47

ธนูคิดจะทำอะไรกันแน่เนี้ย อยากรู้จัง มาไว ไว นะครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: papae ที่ 26-10-2007 13:30:54

อ้างจาก: bigynew ที่ 26-10-2007 13:14:47  

ธนูคิดจะทำอะไรกันแน่เนี้ย อยากรู้จัง มาไว ไว นะครับ

ทำงานๆ เด่วไม่ได้กลับบ้าน เฮ้อออออออออ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 24 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: chanram ที่ 26-10-2007 13:53:32

เรื่องนี้นี่มันร้อนทุกตอนสมชื่อไฟรักจริง ๆ  :a4:

อ่านไปก็อินไป ต้องคอยเตือนตัวเองเรื่อย ๆ นี่มันนิยาย ๆ นายอธิศรนี่ตอนจบคงจะได้นอนมุ้งสายบัว ไม่ก็ติดยาหรือเป็นเอดส์แหง ๆ  :เตะ1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 26-10-2007 16:45:29

ตอนที่ 18
ปรมินทร์มองอาหารที่ถูกนำมาวางบนโต๊ะอย่างนึกแปลกใจ ชายหนุ่มไม่ปฎิเสธหรอกว่าแต่ละอย่างมันเป็นอาหารที่เขาโปรดปราน แทบจะหมดโต๊ะเป็นอาหารรสจัดแทบทั้งนั้น
“พี่ไม่รู้นะว่าปักษ์จะคิดยังไง แต่พี่ยอมรับว่าพี่ไม่เคยเอาใจใส่ปักษ์ในข้อนี้ อาหารนี่ปักษ์ก็รู้ว่าพี่ทานไม่ได้ พี่สั่งมาให้ปักษ์”
คนสั่งอาหารบอกเล่าความรู้สึก ปรมินทร์รับฟังเงียบๆ ก่อนจะทำอะไรเพื่อพิสูจน์ความจริงใจจากคนบอกความรู้สึก ชายหนุ่มใช้ช้อนกลางตักอาหารบางอย่างที่เขารู้แล้วว่ารสชาติมันเผ็ดร้อนเพียงไร เปล่าหรอก เขาไม่ได้ตักใส่จานข้าวตัวเอง แต่เขาเลือกที่จะตักใส่จานข้าวของคนตรงหน้า วิศรุตมองสบตาปรมินทร์ด้วยความรู้สึกตกใจปนอึ้ง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าคนที่ตักอาหารสีสันน่ากลัวนั่นให้เขาเพราะอะไร ปรมินทร์ไม่ได้ต้องการเอาใจเขา เขารู้ดี อาหารที่โดนตักให้นี่ ถ้าเขาเอาเข้าปากไป รับรองได้ว่าโรคเก่ากำเริบได้อย่างแน่นอน หนุ่มใหญ่รู้ว่าปรมินทร์คงต้องการอย่างนั้น เพราะฝ่ายนั้นรู้ดีว่าเหตุใดที่เขาไม่ทานอาหารรสจัด
“ต้องการแบบนี้จริงๆหรือปักษ์”
หนุ่มใหญ่ถาม รู้สึกสะท้านนิดๆกับคำตอบที่ตอบกลับมา
“ผมจะได้รู้ไงว่าสิ่งที่พี่กำลังทำให้ผม มันออกมาจากใจพี่จริงๆ”
สองสายตาประสานกันเนิ่นนาน วิศรุตถึงกับน้ำลายฝืดคอเมื่อเห็นสายตาแน่วแน่จากคนตรงหน้า
“ก็ได้ครับ ถ้าปักษ์ต้องการแบบนั้น”
หนุ่มใหญ่เอ่ยออกไปในที่สุด ยอมรับว่ารู้สึกน้อยใจแกมเจ็บปวดอยู่ลึกๆ ความต้องการของปรมินทร์มันช่างชัดเจนนัก ว่ายังโกรธยังเกลียดเขาจนเกินที่จะกลับมาญาติดี
ปรมินทร์ชะงักเพียงนิด เมื่อเห็นคนที่เขาทั้งรักทั้งแค้น ใช้มือหยิบจับช้อนขึ้นตักอาหารที่อยู่ในจาน เอาเข้าจริงชายหนุ่มก็อดใจสั่นไม่ได้ ถ้าวิศรุตตักอาหารนั่นเข้าปากจริง ก็เท่ากับว่าเขาทำร้ายคนๆนี้ได้อย่างเลือดเย็นที่สุดน่ะสิ ไม่หรอก หัวใจ เจ้าอย่าคิดอย่างนั้น สิ่งที่เขาทำกับเจ้า มันเจ็บปวดกว่านี้ร้อยเท่าพันเท่า อย่าสงสารเขา ถ้าไม่อยากเจ็บปวดซะเอง
“ทานซิครับ ถือค้างไว้อยู่ทำไม ผมอุตส่าห์ตักให้ หรือเพราะเป็นผมตักให้ถึงไม่อยากทาน”
คนตัดใจไม่ให้นึกสงสารเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่พยายามข่มความรู้สึกอีกด้านให้มากที่สุด
วิศรุตมองจ้องหน้าคนพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ เมื่อแรกที่เขาจับช้อน เขาเห็นชัดถึงรอยวูบไหวในดวงตาฝ่ายนั้น เขายังหวังอยู่ลึกๆว่าเจ้าตัวจะเอ่ยห้ามเขา แต่สิ่งที่เขาได้ยินเมื่อครู่นี่สิ มันช่างบาดใจเขาเหลือเกิน เอาสิ เป็นไงเป็นกันถ้าฝ่ายนั้นอยากให้เขาชดใช้ความไม่เอาไหนในการเป็นคนรักด้วยวิธีนี้เขาก็จะทำ!!
ปรมินทร์รีบเบือนสายตาไปทางอื่นทันทีที่เห็นคนตรงหน้ายกช้อนที่เต็มไปด้วยอาหารที่เขาตักให้ใส่ปาก แม่สายตาจะไม่มอง แต่ในใจกลับสั่นแรงขึ้นเมื่อได้ยินเสียงไอสำลักที่ดังขึ้นทันควัน จึงอดไม่ได้ที่จะรีบหันมามอง
ภาพที่เห็นคือวิศรุตวางช้อนลงบนจาน ด้วยอาการมือไม้สั่นเทา หนุ่มใหญ่รีบยกแก้วน้ำขึ้นดื่มด้วยอาการลนลาน แต่ดื่มไปแค่ครึ่งแก้วก็ต้องสำลักออกมาจนต้องรีบวางแก้วน้ำลงที่เดิม
ปรมินทร์เห็นท่าพนักงานที่คอยบริการจะรีบตรงเข้ามาดูว่าเกิดอะไรขึ้นที่โต๊ะของเขา ชายหนุ่มรีบยกมือเป็นเชิงปราม ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ยังหรอก วิศรุตได้รับบทเรียนแค่นี้มันยังไม่สาใจเขานัก ชายหนุ่มจึงจัดการตักอาหารจานเดิมใส่ไปในจานของคนสำลักอีก คนสำลักรีบเงยหน้าขึ้นมองเขาทันควัน ชายหนุ่มจึงเพิ่งสังเกตเห็นว่าใบหน้าขาวใสตั้งแต่แรกบัดนี้ได้เปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ เม็ดเหงื่อเกาะพราวไปทั้งจมูก ทั้งแก้ม หนักไปกว่านั้น เขาเห็นชัดเจนว่าตาคู่เข้มที่มองเขาคลอเอ่อไปด้วยน้ำตา ที่เขาคาดคะเนว่าคงเกิดจากที่เจ้าตัวได้สัมผัสกับอาหารที่รสชาติเผ็ดร้อน ชายหนุ่มเกือบนึกสงสารเมื่อมองต่ำมาที่ริมฝีปากคนน้ำตาคลอหน่วย เห็นปากบางสีสดอย่างคนสุขภาพดี เริ่มมีผื่นแดงเล็กน้อยเกิดขึ้น แต่ไม่สิ เขาต้องไม่ใจอ่อน เขาต้องไม่ใจอ่อน
“แค่นี้ไม่ตายหรอก ทานเข้าไปอีกสิครับ ถ้าสิ่งที่พี่ทำให้ผมวันนี้คือความจริงใจ”
ชายหนุ่มเค่นคำพูดออกมา พลางใช่สายตาแน่วแน่บังคับคนตรงหน้าเช่นเดิม
วิศรุตอึ้งจนพูดไม่ออก ปรมินทร์จะรู้ถึงสิ่งผิดปกติที่เกิดขึ้นกับเขามั๊ย พิษจากรสชาติที่เผ็ดร้อนนั่น กำลังก่อตัวขึ้นภายในช่องท้องเข้าช้าๆ ภาพที่เขาเคยอาเจียนเป็นเลือดจากพิษร้ายของอาหารนี่เวียนกลับเข้ามาในหัวสมอง ปรมินทร์ต้องการอย่างนั้นหรือ ก็ได้ ถ้าฝ่ายนั้นคิดว่าตัวเองมีความสุขที่เห็นเขาเจ็บปวดทุรนทุราย เขาก็ยินดีที่จะเป็นอย่างนั้น
“แค่นี้ มันจะสะใจนายตรงไหน”
หนุ่มใหญ่ประชดออกไปด้วยความน้อยใจ ก่อนจะเลื่อนจานที่ใจประชดคนตักให้ไปอีกทาง แล้วเลื่อนจานของอาหารสีสันน่ากลัวนั่นมาแทนที
ปรมินทร์ตกใจไม่คิดว่าวิศรุตจะท้าทายเขาได้ขนาดนี้ แต่ชายหนุ่มก็ไม่แสดงความรู้สึกใดๆออกมาให้เห็น ยังคงใช้สายตาแน่วแน่มองคนท้าทายเป็นเชิงบอก ...ถ้ากล้า ก็เอาสิ..
วิศรุตเหมือนจะรับรู้ความหมายในแววตาคนมอง หนุ่มใหญ่ข่มตาลงซักพัก ก่อนจะลืมมันขึ้น แล้วก้มลงจัดการกับอาหารคู่อริร่างกายอย่างคนทำใจไว้แล้วว่าเป็นไงเป็นกัน
ปรมินทร์ตัวชา วิศรุตต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ถึงได้ทำตัวเองดีเดือดแบบนี้ ชายหนุ่มไร้เรี่ยวแรงขยับเมื่อนึกไม่ถึงว่าคนที่เคยหวาดกลัวอะไรสุดใจ จะกล้าเข้าใกล้สิ่งนั้นได้ขนาดนี้
“พอได้แล้วพี่วิชญ์ พอได้แล้ว”
ชายหนุ่มรีบเอ่ยค้านเมื่อตั้งสติได้ จะให้เขานั่งดูต่อไปได้ยังไงล่ะ เมื่อวิศรุตออกอาการสั่นเทิ้มไปทั้งกาย จนมือแทบจะจับช้อนไม่อยู่ แต่เจ้าตัวก็ยังฝืนจัดการอาหารตรงหน้าช้อนแล้วช้อนเล่า
“ผมบอกให้พอไง พี่วิชญ์ ผมบอกให้พอ”
ปรมินทร์ตัดสินใจเอื้อมมือไปแย่งช้อนในมือหนุ่มใหญ่เมื่อรู้สึกทนมองต่อไปไม่ได้ ใบหน้าทั้งหน้าของฝ่ายนั้นแดงกล่ำ แถมยังมีเหงื่อเม็ดใหญ่ผุดขึ้นเต็ม
วิศรุตยอมให้คนตรงหน้าแย่งช้อนไปโดยง่ายเมื่อร่างกยเริ่มทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน หนุ่มใหญ่รับรู้ถึงความแสบ ความร้อนที่เกิดขึ้นทั่วทั้งปาก น้ำตาแห่งความทรมานนั้นเกินจะกลั้นเก็บไว้ได้ เขาจึงปล่อยให้มันไหลโดยไม่ฝืน ก่อนที่ลมหายใจจะติดๆขัด เมื่อความแสบร้อนไล่ไปทั่วทั้งท้องภายใน พิษของมันวิ่งหมุนวน จนเขาสำลักไอรัวติดกันอย่างหนัก อาการเบื้องต้นแบบนี้ เขารู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น หนุ่มใหญ่ไม่รอช้าที่จะดีดตัวลุกพรวดวิ่งไปทางห้องน้ำของร้าน ปรมินทร์ตกใจลุกวิ่งตาม พร้อมพนักงานร้านสองสามคน
ภายในห้องน้ำที่ปรมินทร์พร้อมพนักงานวิ่งตามเข้าไป ถาพที่ทุกคนเห็นถึงกับยืนชะงัก วิศรุตนอนหมดสติ อยู่บนพื้นห้องน้ำด้วยสภาพที่ดูแทบไม่ได้ ปรมินทร์มองเลยไปที่อ่างล้างมือ เห็นชัดเจนถึงรอยอาเจียน ที่มีคราบเลือดปะปนอยู่ ชายหนุ่มจึงไม่รอช้าที่จะรีบตรงเข้าประคองคนหมดสติที่นอนกองอยู่กับพื้น พลางร้องให้พนักงานช่วยเข้าอุ้ม เพื่อพาเจ้าตัวไปโรงพยาบาล
..
..
..
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 26-10-2007 17:31:46

 o13 สาแก่ใจไหมครับนายปักษ์ แต่ก้อดีความรักครั้งใหม่จะได้เหนียวแน่นมากกว่าเดิม
         เชียร์พี่วิชญ์นะคับ o17

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 26-10-2007 20:30:04

จะเริ่มเห็นใจพี่วิชญ์ยังเนี่ยนายปักษ์เรา

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: chanram ที่ 26-10-2007 21:04:56

อืม ไม่รู้สินะ คนอื่นอาจเห็นว่าปักษ์ใจแข็งเกินไปแล้วก็เริ่มสงสารพี่วิชญ์ แต่เราไม่คิดงั้น ตอนที่เค้าทิ้งปักษ์ไปน่ะ ความเจ็บปวดในใจตอนนั้นมันก็แทบกระอักเลือดเหมือนกัน แต่ที่ไปนั่งกินข้าวด้วยแถมแผลงฤทธิ์ออกมาได้นี่แสดงว่าเริ่มอ่อนลงมาบ้างแล้วล่ะ  :a4:
ถ้าตัดสะบั้นเยื่อใยจริง ๆ นะ ถึงไปกินข้าวด้วยกันก็คงไม่แกล้งพี่วิชญ์หรอก ต่างคนต่างกินต่างคนต่างกลับ จบ ๆ กันไป
ไอคุณพี่วิชญ์ นายเจ็บตัวอย่างคุ้มค่าแล้วแหละ ปักษ์คงสงสารนายตายเลยล่ะ :a1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: armani ที่ 26-10-2007 21:19:24

เชรอะ แกล้งวิธีนี้ แบบนี้แป๊ปๆก็หายโกรธน่ะสิ  :o
มันต้องแบบที่เคยโดนสิ......

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 27-10-2007 01:12:45

สงสัยคราวนี้มีใจอ่อนแน่ๆ

ปลพอไม่มีไอ้เชี้ยนั้นโผล่มาทำให้อ่านแล้ว ไม่อารมณ์เดือดเลย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 27-10-2007 03:24:07

:m20:....ฮึฮึฮึๆๆๆๆ...แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ...ดี๊จะได้รู้ไปเลย...ส่งรพ.เสร็จกลับบ้านนอนดีกว่า....สมควรแล้วที่ได้สัมผัสคำว่า"เจ็บ"..... :m16: :m16: :m29:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 27-10-2007 07:17:40

งานนี้สงสัยมีการเห็นใจกันเกิดขึ้น  :try2:

แต่ไม่อยากให้ปักษ์รีบใจอ่อน อยากให้พี่วิชญ์ได้รับการแก้แค้นจากปักษ์มากกว่านี้ ถึงจะสะจาย  :m16: 

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 27-10-2007 10:59:42

 :เฮ้อ:  เข้าใจปักษ์นะ คนมานเคยเจ็บช้ำมามากอะ  ต้องกลัวอยู่แล้วล่ะ ถ้าจะต้องกลับไปเป็นแบบเดิมๆอีก

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 27-10-2007 11:30:46

อย่าไปใจอ่อน  :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 27-10-2007 13:41:15

 :impress:

กงกำกงเกวียนน๊า........

รออ่านตอนต่อไป

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 27-10-2007 15:26:57

 :m15:
สงสารพี่วิชญ์นะครับบบบ น้ำตาคลอเลยยย....แต่ก็เข้าใจปักษ์นะ ทำเราไว้เจ็บปวดปางตาย... :m16:
เห็นใจเค้าซักนิดละกันนนนน เป็นกำลังใจยามฟื้นนนน...แต่อย่าเพิ่งคืนดีจะดีกว่า....กลัวปักษ์จะเจ็บอีก...

บางครั้งก็เกิดคำถาม...คนสำนึกผิดควรให้อภัยไหม ? ? ?
... แต่มักจะบอกตัวเองเสมอว่าเราไม่ใช่ "พระพรหม" จะได้ให้อภัยได้ตลอดเวลา...เอาใจช่วยต่อไป... :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 26 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 27-10-2007 16:50:12

 :impress: :impress: :impress:

แบบนี้พี่ปักด์ทำเกินไปนะครับ

คนมีปัญญาย่อมไม่ล้างแค้นด้วยวิธีนี้นะครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 28-10-2007 09:24:14

..
..
..
อธิศรพากิติกรเดินเที่ยวเล่นอย่างสำราญ เมื่อคิดว่าตัวเองแก้ปัญหาได้เปราะหนึ่งแล้ว เขาคิดว่ายังไงซะ ธนูต้องหลงมนต์เสน่ห์เขาอย่างแน่นอน งานนี้วิศรุตก็วิศรุตเถอะ เจอคู่ปรับที่สูสีด้วยฐานะทางสังคมคงจะเป๋ไปบ้างล่ะ
“เฮ้ย ไอ้อาร์ม มึงดูนั่นดิ”
กิติกรฉุดเพื่อนให้หยุดเดินแล้วพยักพเยิดไปทางที่สายตามองเห็นใครคนหนึ่งกำลังเดินคุยโทรศัพท์มา
“คู่ซี้ไอ้ปรมินทร์นี่หว่า”
อธิศรเอ่ยขึ้นเมื่อมองตามสายตาเพื่อน แล้วเห็นว่าเป็นใคร
สองหนุ่มมองตากันโดยไม่ได้นัดหมาย ด้วยความที่คบกันมานานทำให้สัญชาตญาณดิบรู้กันโดยทันทีว่า เจอคู่อริที่เดินเพียงลำพังแบบนี้ ควรทำยังไง
อานนท์เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า หลังคุยกับเพื่อนเสร็จและเดินไปถึงรถที่ตนจอดไว้ ซึ่งอยู่ใกลสายตาฝูงชนพอสมควร
ชายหนุ่มกำลังล้วงหากุญแจในกระเป๋ากางเกงขณะยืนอยู่ข้างประตูฝ่ายคนขับแล้ว แต่อนิจจา มือนั่นยังไม่ทันได้ล้วงหยิบสิ่งที่ต้องการได้ ร่างทั้งร่างก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อรู้สึกว่ามีมือหนึ่งมือตรงเข้ากระชากผมตรงท้ายทอยสุดแรง
คนถูกกระชากหน้าหงายไปตามแรงดึง ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนเจ้าตัวตั้งสติไม่ทันเพราะมัวแต่ตกใจสุดขีด
เพี๊ยะๆ !! เสียงฝ่ามือหนักๆ ฟาดลงเต็มหน้าซ้ายขวา คนถูกกระทำหน้าชาไปทั้งแถบ ก่อนจะรับรู้ทันทีว่าคนที่กำลังรุมทำร้ายตัวเองมีมากกว่าหนึ่งอย่างแน่นอน เพราะระหว่างที่โดนตบ ความรู้สึกเจ็บจี๊ดจากการโดนกระชากผมยังคงอยู่ คนหนึ่งคงกำลังจิกรั้งผมเข้าอยู่อย่างแน่นอน แล้วอีกคนคงกำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา พวกมันเป็นใครกัน
“หวัดดี เพื่อน”
กิติกรเอ่ยทักพลางแสยะยิ้มอย่างสาแก่ใจในผลงานตัวเอง เมื่อเห็นคนที่หน้าเริ่มช้ำแดงหันมองสบตา
“นี่แกเองเหรอ”
อานนท์ฝืนใจทักทั้งๆที่เจ็บจนสุดจะทนจากอุ้งมือคนที่กระชากเส้นผมอยู่ทางด้านหลัง
“เออ กูเอง ดีนะยังจำกูได้”
กิติกรเอ่ยขึ้นอีก พลางใช้มือเข้าบีบเค้นปลายคางคู่อริ
อานนท์สะบัดหน้าให้หลุดพ้นจากอุ้งมือ แต่ยิ่งสะบัดก็ยิ่งเจ็บเพราะแรงดึ้งรั้งจากคนข้างหลัง เขาอยากรู้จริงๆว่ามันเป็นใคร แล้วชายหนุ่มก็ได้รู้สมใจอยากเมื่อร่างทั้งร่างโดนผลักให้ล้มลงกับพื้น แล้วคนที่เข้าอยากรู้ขึ้นคร่อมตัวเขาทันควัน ชนิดที่ไม่ทันให้เขาได้ตั้งตัว
“แล้วกูล่ะ มึงจำได้มั๊ย ไอ้สั...ว์”
อานนท์ตกใจเมื่อเห็นชัดเจนว่าคนที่คร่อมร่างเขาเป็นคนที่เคยก่อเหตุให้ปรมินทร์คลั่งในห้างหรู ชายหนุ่มกำลังจะอ้าปากทักท้วง แต่ก็ได้แค่กำลัง เมื่อฝ่ามือหนักๆ ฟาดลงมาอีกบนใบหน้าเขา คราวนี้มันเล่นฟาดซ้ำถึงสี่ครั้งสลับซ้ายขวา จนเขารับรู้ได้ถึงรสชาติของเลือดสดที่น่าจะใหลเยิ้มเต็มปากเขา
“โชคร้ายนะ ที่มึงเกิดมาเป็นเพื่อนไอ้ปรมินทร์ มึงเลยต้องโดนแบบนี้แหละ เฮ้ย ไอ้กิต มึงเกลียดขี้หน้ามันอยู่ไม่ใช่เหรอ เอาเลยพวก คนนี้กูยกให้มึง กูเก็บแรงไว้เพื่อจัดการไอ้ปรมินทร์ดีกว่า”
อธิศรเอ่ยกับคนเลือดกลบปากเสร็จ ก็หันไปเอ่ยกับเพื่อน ก่อนจะยอมลุกออกจากร่างคนที่นอนเจ็บแสบไปทั้งใบหน้า ส่งต่อให้เพื่อซี้จัดการต่อ
กิติกรเตะเข้าซี้โครงคนนอนที่พื้นจนฝ่ายนั้นตัวงอ
“แค่นี้สำออยเหรอมึง จอดรถในที่ลับตาคนแบบนี้ ยังกะรู้เลยนะว่ามึงจะโชคดีวันนี้ ไอ้สวะ”
กิติกรเตะซ้ำอีกรอบ อานนท์จุกจนร้องไม่ออก ได้แต่นอนกุมท้องตัวงอด้วยความเจ็บปวด แต่ดูเหมือนอาการของเขาจะไม่ทำให้คนทำร้ายรู้สึกเห็นใจได้ซักนิด มันยังคงนั่งลงกระชากใบหน้าเขาขึ้นมาฟาดซ้ำอีกด้วยฝ่ามือ สติสัมปชัญญะกำลังจะดับไปเพราะทนความเจ็บไม่ไหว แต่หูคนเจ็บปวดก็แว่วได้ยินสำเนีงสุดท้ายที่อยู่เหนือหัว
เพล้ง!!ๆๆๆ เสียงกระจกแตกรัวตามด้วยเสียงโครมคราม และเสียงสัญญาณกันขโมย คนได้ยินรู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นกับรถตัวเอง
กิติกรชะงักกับการจัดการคนที่นอนหายใจรวยริน ไม่ต่างจากอธิศร ที่รีบทิ้งท่อนเหล็กที่หามาได้ หลังกระหนำทุบกระจกรถของคู่อริ จนกระจกแตกรอบด้าน ด้วยความไม่สาแก่ใจ เขาจึงย้ายไปจัดการทุบกระหน่ำกระโปรงรถ จนสัญญาณกันขโมยดังขึ้น จึงยอมทิ้งอาวุธ
“เร็วไอ้กิต เดี๋ยวคนแห่กันมา”
เด็กหนุ่มออกคำสั่งเพื่อน กิติกร หันไปเตะซ้ำที่ร่างคนตัวงอเป็นดอกสุดท้าย ก่อนจะออกวิ่งตามคนออกคำสั่งไปอย่างสุดชีวิต
.
.
.
.
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 28-10-2007 10:44:46

 :impress:

โอ้โฮ เลวได้ใจจิง ๆ ๆ ๆ

รอเวลามันโดนบ้าง

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 28-10-2007 12:19:20

คนอะไร  เลวแบบไร้สามัญสำนึก  :angry2:  :angry2:  :angry2:
เจอแบบนี้  คิดไม่ออกเลย  ทำไงถึงจะสาสมกับความเลว  เลวได้ใจจริงๆ

รอเวลาหมูพูห์โดนเอาคืน 
เอ้ย มะจ่ายยย   รอหมูพูห์น้า   :a2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 28-10-2007 12:31:10

:m4: :m18:....555555เขียนได้สะจายเจงๆ...อย่างนี้เอาไปเลย...นายร้ายแห่งปี.....ให้5ปีรวด.....ขอบคุณนะคร้าบ...มาต่อนะคร้าบ... o14 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 28-10-2007 19:16:47

ตอนนี้ได้โครงเรื่องจาก เหตุการณ์ที่ดังๆ อยู่ตอนนี้ป่าวครับ แฮะ ๆแซวเล่นครับ

เลววว มันเลวได้ใจจริง ๆ น่าสงสารอานนท์จริงๆ  o12

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 28-10-2007 19:30:41

 :impress: :impress: :impress:

เหอๆๆเจอแบบนี้บ้างก็ดีนะอานนท์

อยากรู้ว่าเป็นพ่อพระได้อีกนานไหม

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 28-10-2007 19:42:34

ถ้าตอนจบไอ้สองคนนี้ไม่ตายหรือติดคุกได้รับกรรมแบบสุดๆ นี้มีประท้วงจิงๆน่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 28-10-2007 21:39:28

เกลียดไอ้สองตัวนี้จริงๆเลย  อยากสาปแช่จิงๆ(โหดไปป่าววะ) :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Bboyseries ที่ 28-10-2007 22:08:17

อ้างจาก: SomLove ที่ 28-10-2007 19:16:47  

ตอนนี้ได้โครงเรื่องจาก เหตุการณ์ที่ดังๆ อยู่ตอนนี้ป่าวครับ แฮะ ๆแซวเล่นครับ

เลววว มันเลวได้ใจจริง ๆ น่าสงสารอานนท์จริงๆ  o12

.
.
.
.
.
แม้จะแซวเล่น แต่ก็ขออนุญาตชี้แจงนิดนึงนะครับ นิยายเรื่องนี้ เขียน และโพสครั้งแรก
ที่ Palm-plaza ในเดือน พฤษภาคม-กรกฎาคม 2550 ครับ (และกำลังจะเป็นรูปเล่มในเดือน ธันวาคมครับ แหะๆ)

ขอบคุณครับ

Boy

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 28-10-2007 22:14:49

เลวที่สุด :o8:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 29-10-2007 00:27:43

............คำว่า"เลว"มันยังน้อยไป....... :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 29-10-2007 08:33:36

ไอสองตัว คู่หูจากนรกเลวได้ใจจริง ๆ  อยากให้โดนรุมกระทืบ  รุมโทรม และตอนมันไปซะ  :m16:

ให้รางวัลดาวร้ายแห่งศตวรรษเลย ไอ้อาร์ม   :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 29-10-2007 08:35:22

อ้างจาก: Bboyseries ที่ 28-10-2007 22:08:17  

.
.
แม้จะแซวเล่น แต่ก็ขออนุญาตชี้แจงนิดนึงนะครับ นิยายเรื่องนี้ เขียน และโพสครั้งแรก
ที่ Palm-plaza ในเดือน พฤษภาคม-กรกฎาคม 2550 ครับ (และกำลังจะเป็นรูปเล่มในเดือน ธันวาคมครับ แหะๆ)

ขอบคุณครับ

Boy

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

อีกสองเดือน เล่มใหม่จะมาแว้วววว

รอนะค้าบบบบบบบบ

จุ๊บๆ หนูบอยหนึ่งที

 :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 29-10-2007 11:47:26

 :fire:
เกลียดมันนนนนนนน ....
อธิศรนี่ครองดาวร้ายของบอร์ดได้เลยยยยย....
สงสารอานนท์จังงงงง ไม่รู้เรื่องรู้ราวด้วยเลยยยยยย
โอ๊ยยยย จะมีใครแก้แค้นแทนไม๊เนี่ยยยยย  :pigangry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 28 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: yayoy ที่ 29-10-2007 14:04:53

จิ้มๆ รีฯ บน....เหอๆๆๆ  o17 o17 o17


 :angry2: :angry2: :angry2:
ไอ้สองตัวนี่...นรกส่งมาเกิดใช่ม๊ายยยยยยยยยย....เลวเจรงๆ

เอ่อ....ปักษ์อ่ะ เอาคืนแรงค่อดๆ พี่วิชญ์ถึงขั้นเดี้ยงเลยนะนั่น... :try2:
กลัวแต่ว่า...ทำร้ายเค้าเอง จะเจ็บเองอ่ะสิปักษ์เอ๊ยยยยย!!

น้องบอย....สู้ๆ คร๊าบบบ...นั่งรอ นอนรอ เล่ม 2 อย่างใจจดใจจ่อ
 :m13: :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 30-10-2007 18:01:53

ตอนที่ 19

ปรมินทร์ ยืนนิ่งอยู่อย่างคนใช้ความคิด บริเวณลานด้านนอกหน้าห้องที่พยาบาลเพิ่งจะเข็นร่างวิศรุตเข้าไป ชายหนุ่มเอามือกุมขมับเพราะความเครียด สิ่งที่เขาทำ มันรุนแรงไปหรือเปล่า แล้วความโกลาหลที่กำลังเกิดขึ้นก็ทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสนใจ
พยายาลกำลังเข็นร่างอีกร่างที่นอนหมดสติเข้ามา และกำลังจะผ่านหน้าเขาไป ชายหนุ่มถึงกับขาสั่นแทบช็อคเมื่อร่างที่เปื้อนเลือดขณะถูกเข็นผ่านหน้าไปนั่น เขาจำได้ดีว่าเป็นใคร
“อานนท์ อานนท์ แกเป็นอะไร อานท์แกเป็นอะไร”
ชายหนุ่มตรงเข้าไปเกาะรถเข็นเอ่ยถามออกมาอย่างร้อนรน พยาบาลและเจ้าหน้าที่ตกใจที่เห็นชายหนุ่มโถมร่างเข้าไปแบบนั้น จึงช่วยกันเขาไว้
“เพื่อนผมเป็นอะไรมาครับ เพื่อนผมเป็นอะไรมา”
ปรมินทร์หันมาถามคนที่กันเขาไว้แทน ชายหนุ่มแทบจะร้องให้ เมื่อสงสารในสภาพที่อานนท์เป็นจับใจ
“พลมีดีที่นำส่งบอกเจ้าตัวโดนทำร้ายมาค่ะ ใจเย็นๆนะคะ รออยู่ข้างนอก คุณเข้าไปข้างในไม่ได้”
พยาบาลเอ่ยบอก พลางกันไม่ให้คนถามโถมร่างเข้าไปที่รถเข็นคนเจ็บ
ปรมินทร์สิ้นฤทธิ์เมื่อเห็นร่างเพื่อนซี้เข็นผ่านเข้าห้องไป พร้อมกับประตูห้องถูกปิดลงชายหนุ่มทรุดลงกับพื้นอย่างไม่อายใคร นี่มันอะไรกัน อานนท์ไปมีเรื่องกับใคร คนมองโลกในแง่ดี คนปล่อยวางทุกสิ่งทุกอย่าง อย่างเจ้าตัวจะมีคู่อริได้ยังไง หรือว่า เป็นมัน เพื่อน อธิศร มันเคยคาดโทษเขากับอานนท์เอาไว้ ว่าแล้วเชียว สิ่งที่คิดไว้มันผิดซะที่ไหน เขาเคยคิดไว้วันนั้นว่าเรื่องการจองล้างจองผลาญระหว่างเขากับพวกมันคงไม่จบลงง่ายๆ แม้คนที่เพิ่งจะโดนเข็นเข้าห้องไปจะบอกให้เขาปล่อยวาง แล้วไงล่ะ ปล่อยวางแล้วไง ทำไมผลของการปล่อยวางมันออกมาแบบนี้ ถ้าสิ่งที่เขาเห็นผ่านตาเมื่อครู่เป็นฝีมือพวกอันธพาลนั่นจริง แสดงว่าพวกมันไม่ยอมจบสงครามแค้นครั้งนี้ ก็เอาสิในเมื่อพวกมันยังคงราวีไม่เลิก เขาก็จะไม่ยอมเลิกยอมถอยเหมือนกัน ยอมเป็นฝ่ายให้มันกระทำมาเยอะแล้ว ถ้ายังไม่ซึ้งใจว่าไอ้นิสัยขี้วีนของเขามันร้ายแรงเพียงไร เขาก็จะทำให้พวกมันรับรู้ตั้งแต่วินาทีนี้แหละ พวกแกคอยดู!!!
อธิศรพาเพื่อนซี้กลับเข้าที่พักได้อย่างปลอดภัยได้อีกครั้ง ในขณะที่ปรมินทร์นั่งกระสับกระส่ายอยู่ไม่สุขรอฟังอาการคนใกล้ตัวสองคนที่ต้องเข้ารักษาตัวพร้อมกัน แล้วคนที่เขาได้รับฟังอาการก่อนคือคนที่เขาพามานะเอง
.
.
.
.
.
.
.
วิศรุตนอนหน้าซีดเซียว หลังรู้สึกตัวแล้วหมอพยายามทำให้อาเจียน เอาอาหารที่เป็นพิษต่อร่างกายภายในออกจนหมด ตอนนี้หนุ่มใหญ่จึงต้องนอนหมดเรี่ยวแรง อาศัยแค่น้ำเกลือจากหมอเท่านั้นที่พอจะทำให้เจ้าตัวมีกำลังพอที่จะลืมตาได้
ปรมินทร์เปิดประตูห้องเข้ามาช้าๆ ชายหนุ่มมองร่างคนที่นอนซมอยู่บนเตียงแล้วสะเทือนใจยิ่งนัก ฝ่ายนั้นเหมือนจะรู้สึกตัวหันมาจึงหันมามองเขาช้าๆ รอยยิ้มจางๆฉายชัดบนใบหน้าซีด ปรมินทร์รู้สึกผิดในใจ สิ่งที่เขาทำมันรุนแรงขนาดนี้ ทำไมคนถูกกระทำถึงยังต้องยิ้มให้เขาอีก
“พี่นึกว่าปักษ์จะไม่มาเยี่ยมพี่ซะอีก”
หนุ่มใหญ่ทักขึ้นเสียงเบา คนถูกทักทำหน้าไม่ถูกจึงเอาแต่ยืนนิ่ง คนหน้าซีดจึงต้องทักใหม่ด้วยคำพูดทีเล่นทีจริง พร้อมพยายามยันกายลุกนั่ง
“ที่นิ่งเนี่ย ไม่ใช่ว่ากำลังคิดจะดึงเข็มน้ำเกลือพี่ออกนะ”
“มันก็ไม่แน่หรอก”
ปรมินทร์สวนกลับทันควัน ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้เตียงคนที่กำลังมองหวั่นๆกับคำพูดเมื่อครู่ ร่างนั้นจึงร่นถอยเล็กน้อย ก่อนจะใจหายเมื่อคนเดินเข้าใกล้คว้าหมับเข้าที่มือที่เข็มน้ำเกลือทิ่มไว้อยู่
“ไม่เอานะปักษ์ แค่นี้พี่ก็แย่แล้วนะ”
คนถูกคว้ามือเอ่ยขึ้นทันทีด้วยสีหน้าวิตก เขาไม่อาจคาดเดาอะไรจากปรมินทร์ได้เลยในตอนนี้ แต่แล้วความวิตกกลับกายเป็นงงงวย เมื่อคนที่เขานึกอ่านใจไม่ออก จัดวางสายน้ำเกลือที่มือเขาให้เข้าที่อย่างเบามือ โดยไม่มีท่าทีว่าจะทำร้ายเขาอย่างที่เขาเข้าใจ
“กลัวตายหรือไง”
ปรมินทร์ถามขึ้นเสียงนิ่งเมื่อจัดการให้สายน้ำเกลือเข้าที่เรียบร้อย
วิศรุตมองตาคนพูดปริบๆ รู้สึกหายใจได้คล่องขึ้นเมื่อฝ่ายนั้นปล่อยมืออกจากเข็มน้ำเกลือเขา
“หมอบอกพี่เป็นไงบ้าง”
คนปล่อยมือเอ่ยถามเหมือนไม่มีอะไรจะถาม ก็ เขาถามอาการของคนบนเตียงจากหมอมาจนหมดแล้วน่ะสิ ที่ถามไปเมื่อครู่ก็เพียงแก้เก้อเท่านั้น
“ก็ปักษ์อยากให้พี่เป็นยังไงล่ะ”
คนถูกถามย้อนถามกลับ ก่อนจะก้มหน้านิ่ง ปรมินทร์ถอนหายใจ เฮือกหนึ่ง แล้วเอ่ยขึ้นอย่างไม่เต็มเสียงนัก
“ผมขอโทษ”
วิศรุตได้ยินประโยคสั้นๆเมื่อครู่ก็เงยหน้าขึ้นมองคนพูดทันที
“คนอย่างพี่โดนแค่นี้มันคงน้อยไปด้วยมั้ง”
หนุ่มใหญ่เอ่ยขึ้น ปรมินทร์นึกหมั่นใส้ที่เอ่ยขอโทษแล้วแต่เหมือนโดนประชดกลับ เลยทำทีจะเข้าไปกระชากเข็มน้ำเกลือนั่นทิ้งจริงๆ จนคนประชดร้องลั่น ยกมืออีกข้างป้องไว้
“เฮ้ย อย่านะปักษ์!!”
“พูดเองไม่ใช่เหรอว่าโดนแค่นี้มันน้อยไป ก็จะทำให้หนักกว่านี้ไง”
ปรมินทร์ว่าเข้าให้ ทั้งที่จริงก็แค่ขู่นั่นแหละ สภาพวิศรุตที่เขาเห็นตอนนี้ เขาคงทำอะไรเจ้าตัวไม่ลงแล้ว
“ใจคอจะเอาพี่ให้ตายเลยหรือไง ถึงจะพอใจ”
คนถูกว่าตัดพ้อ นาทีนี้เขากลัวใจปรมินทร์เสียยิ่งกว่าอะไร คนถูกตัดพ้อถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยขึ้นใหม่
“แค่ดึงเข็มน้ำเกลือ ไม่ตายหรอก ผมเอง...ช่างมันเถอะ”
วิศรุต มองหน้าคนที่จู่ๆก็พูดข้ามสิ่งที่กำลังจะบอกไปอย่างนึกสงสัย หนุ่มใหญ่นึกถึงคืนนั้นขึ้นมาทันที วันที่เขาเห็นคนๆนี้ไปออกอาการโวยวายหน้าบ้านเขาด้วยชุดโรงพยาบาล อย่าบอกนะว่าคืนนั้นเจ้าตัวกระชากเข็มน้ำเกลือออกจากมือเพื่อมาหาเขา ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ก็สมแล้วล่ะ กับสิ่งที่เขาเจอตอนนี้
“ที่ผ่านมาพี่คงทำตัวเลวร้ายเกินกว่าที่ปักษ์จะให้อภัยแล้วสินะ”
หนุ่มใหญ่เอ่ยเสียงเบาเมื่อรู้สึกผิดลึกๆ
ปรมินทร์มองคนพูดซักพัก ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วเอ่ยขึ้น
“เรื่องของเรา ผมยังไม่อยากเอ่ยถึงมันหรอกพี่วิชญ์ ตอนนี้มันมีเรื่องใหญ่กว่านั้นรอผมจัดการอยู่”
“เรื่องอะไรเหรอปักษ์”
วิศรุตถามขึ้นทันควัน เห็นท่าทีสีหน้าปรมินทร์ดูไม่สู้ดีเลยเอ่ยขึ้นอีก
“เราอย่าทำเหมือนคนไม่รู้จักกันเลยนะปักษ์ ที่ผ่านมาพี่อาจจะผิด อาจจะไม่เอาไหน แต่วันนี้ตอนนี้ พี่พร้อมที่จะรับฟังปักษ์ทุกเรื่องนะ บอกพี่เถอะว่าปักษ์กำลังไม่สบายใจเรื่องอะไร”
“ช่างมันเถอะ เรื่องของผม ผมจัดการได้”
ปรมินทร์บอกปัด คนถูกบอกปัดถึงกลับซึมไปอีกรอบ ดูเอาเถอะ แม้แต่ความปรารถนาดีจากเขา ปรมินทร์ยังไม่อยากรับ ช่างน่าสมเพชเสียจริง
“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะพี่วิชญ์”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้นเมื่อพอจะเดาความรู้สึกจากสีหน้าและแววตาอีกฝ่ายได้
วิศรุตเงยหน้าขึ้นมองคนพูด ยิ้มให้อย่างเจื่อนๆ แล้วบอก
“ช่างมันเถอะ พี่เข้าใจ”
“เข้าใจว่าไงล่ะ”
“ก็พี่คงไม่มีค่าใดๆในสายตาปักษ์แล้ว”
ปรมินทร์จะอ้าปากค้าน แต่คิดอีกทีก็ช่างเถอะ ปล่อยให้คนน้อยใจเข้าใจสถานะตนเองไปอย่างนั้นก็ดีแล้ว เพราะยังไงๆ เขาก็คงจะกลับไปคบหาเจ้าตัวอย่างคนรู้ใจที่คอยช่วยเหลือซึ่งกันอีกไม่ได้ ทุกอย่างมันสายเกินไปแล้ว การกลืนน้ำลายตัวเองมันไม่อร่อยนักหรอก
“นั่นก็แล้วแต่พี่จะคิดแล้วกัน ผมขอตัวนะ เพราะท่าทางพี่คงไม่เป็นไรแล้ว”
คนตัดใจเดินออกจากห้อง ปล่อยให้คนในห้องมองตามด้วยอารมณ์หดหู่ แต่ก็ฝืนยิ้มเศร้าๆให้กับตัวเอง เขาทำใจไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ว่ายังไงๆ ปรมินทร์คงจะญาติดีกับเขาลำบาก ธนูคงมีอิทธิพลเหนือจิตใจคนๆนี้จริงๆแล้วสินะ ขอให้ฝ่ายนั้นได้อ่านเมล์ที่เขาส่งไปให้ทีเถอะ เมล์ฉบับนั้น เขาไม่ได้แค่แฉพฤติกรรมร้ายกาจของ อธิศรเพียงอย่างเดียว เขายังกำชับฝากฝังให้ธนูดูแลคนดีๆอย่างคนที่เดินจากไปเมื่อครู่ให้สุดหัวใจ ก่อนที่จะต้องมานั่งจมอยู่กับความรู้สึกผิดของตัวเองเหมือนอย่างเขา
“ฝากปรมินทร์ด้วยนะ คุณธนู หวังว่าคุณคงเชื่อในทุกสิ่งที่ผมส่งเมล์ให้ อย่าให้อาร์มยืมมือคุณทำร้ายคนรักของผมอีกเลย”
หนุ่มใหญ่พึมพำกับตัวเอง ก่อนจะหลับตาลงอย่างคนรู้สึกเหนื่อยล้า
ทางด้านปรมินทร์หลังออกจากห้องพักรักษาตัวของคนเคยรักได้ ชายหนุ่มก็ตรงไปอีกห้องๆหนึ่งทันที นั่นคือห้องที่เพื่อนซี้ตัวเองถูกเข็นเข้าไปพักดูอาการเบื้องต้น
โธ่ อานนท์ ชายหนุ่มอุทานในใจเมื่อเปิดประตูห้องเข้าไปแล้วเห็นสภาพเพื่อนที่นอนหน้าช้ำบวมเหมือนกับคนละคนกับอาทนนท์ที่เขาเคยซี้
“ปะ ปักษ์”
คนนอนหน้าบวม พยายามเอ่ยเรียกเขาเมื่อหันมาเห็นว่ายืนนิ่งอดสูใจอยู่หน้าห้อง
คนถูกเรียกไม่รอช้าที่จะเดินเข้าไปตามเสียงเรียก และถามไถ่อาการอย่างคนน้ำตาจะไหลเพราะสงสารเพื่อนจับใจ
อานนท์บอกเล่าเหตุการณ์ทุกอย่างให้ฟังด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น สลับกับการไอเป็นระยะๆ ไฟโทสะของคนรับรู้ถึงกับพุ่งปรี๊ดเมื่อสิ่งที่คาดการณ์ไว้ไม่ผิดเพี้ยนไปจากสิ่งที่ออกจากปากคนเล่าเลยซักนิด
“พวกมันต้องชดใช้”
ชายหนุ่มเค่นคำพูดออกมาอย่างเคียดแค้นชิงชัง เอาสิ เป็นไงเป็นกัน อธิศรกับเพื่อนทำให้เพื่อนเขาตกอยู่ในสภาพน่าหดหู่แบบนี้ ก่อนที่จะเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม เขานี่แหละจะขอเป็นศาลเตี้ยตัดสินคดีมันสองคนก่อน
.
.
.
.
.
.
ทางด้านอธิศรหลังจากที่พาเพื่อนซี้อย่างกิติกรหนีมากบดานในห้องพักได้สำเร็จ แต่เด็กหนุ่มก็ไม่วายนึกหวั่นว่าจะมีใครเห็นพวกตนสองคนทำการอุกอาจและตามมาถึงที่พัก โดยเฉพาะกิติกรนั้น ถึงกับควบคุมตัวเองไม่อยู่เลยทีเดียว
“ไอ้อาร์ม มึงว่าจะมีคนเห็นเรา รุมซ้อมไอ้นั่นมั๊ยวะ”
“กูไม่รู้โว้ย คงไม่มีใครเห็นหรอก ถ้าเห็นพวกมันคงแห่กันมานานแล้ว”
อธิศรแย้ง ก่อนจะนั่งคิดหาทางเอาตัวรอดอีกหนึ่งคดี
“มันก็ไม่แน่หรอก มึงนะมึง ไม่น่าไปทำสัญญาณห่าเหวนั่นดังเลย กูกำลังกระทืบอีตุ๊ดนั่นมันส์ตี..เสียดายชิบ ว่าจะเอาแม่งพิการไปเลย”
“น้อยๆ หน่อยมึงไอ้กิต ถึงขั้นพิการโดนจับได้ โทษหนักนะมึง”
“อ้าว ที่แท้มึงก็กลัวเหมือนกันเหรอ โธ่ กูนึกว่าแน่”
“ทำปากดี มึงอ่ะ คอยสร้างแต่เรื่อง แล้วให้กูคอยแก้ให้ แล้วยังไม่สำนึกอีก”
“โธ่ๆๆๆ กูก็ล้อมึงเล่นไปงั้นแหละ ว่าแต่คราวนี้มึงมีทางจัดการให้เราลอยนวลได้อีกหรือเปล่า”
อธิศรนิ่งคิด ทางพ้นผิดน่ะเหรอ มีน่ะมีแน่ ขอแค่เขาได้สัมผัสใกล้ชิดกับธนูเถอะ เขาจะหว่านมนต์เสน่ห์อันเร่าร้อนมัดใจหนุ่มใหญ่รายนั้นให้อยู่หมัดชนิดดิ้นไม่หลุดเลยเชียว หลังจากนั้น อะไรๆก็คงจะง่ายขึ้น
“กูถามไม่ได้ยินเหรอ ไอ้อาร์ม”
กิติกรถามขึ้นอีกเมื่อเพื่อนซี้เอาแต่นั่งคิด
อธิศรไม่ตอบคำถามนั่น แต่เปลี่ยนเป็นยืมโทรศัพท์คนถามแทน เขาต้องจัดการกับธนูถึงขั้นเด็ดขาดซะที ปล่อยเอาไว้ก็เสียเวลาเปล่า ความเร่าร้อนในกายของเขามันควรจออกมาแผ่ซ่านตวัดรัดหนุ่มใหญ่รายนั้นได้แล้ว
.
.
.
.
.
TBC

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 30-10-2007 18:47:17

งานนี้มันส์  o16


ปล.ขอคร้าบที่แอบแซวเล่น  :try2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 30-10-2007 18:53:25

ชักจะแรงขึ้นแรงขึ้น สงสัยพายุลูกใหญ่กำลังจะมา  :try2: :try2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 31-10-2007 01:01:13

แบบนี้ต้องฟาดฟันกันให้ตายไปข้างเลย.......................... o12

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 31-10-2007 04:02:30

 :impress: :impress: :impress:

อ่าครับเอาใจช่วยปักด์นะครับ

แก้แค้นให้ได้นะครับ เอาให้มันพิการไปเลย

แสบดีนัก อิอิ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 31-10-2007 08:51:57

งานนี้ตามลุ้นให้ปักษ์เอาคืนอย่างสาสม   :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 31-10-2007 09:37:07

รออยู่นะครับสงครามกำลังจะอุบัติข้นแล้ว :amen:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: yayoy ที่ 31-10-2007 09:40:21

 :angry2: :angry2: :angry2:

ถึงคราวปักษ์เอาคืนมั่งละเว๊ยยยยยยยยยยยยยยย!!

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 31-10-2007 09:57:30

 :impress:

ฆ่ามัน ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 31-10-2007 13:06:32

.............มึงไม่หยุด.......กูก็จะไม่หยุด..........

............ฆ่าแม่ง.......... :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 31-10-2007 17:22:09

 :a5:
ดีใจที่ปักษ์พูดดีกับพี่วิชญ์แล้ววววว....สงสารอานนท์.....
ใจหนึ่งก็อยากให้ปักษ์แก้แค้นให้สาสมกับสิ่งที่มันทำ.... :เฮ้อ:
แต่อีกใจก็อยากให้ปล่อยเป็นหน้าที่ของตำรวจไป...แล้วถอยออกมาจากคนเลวพวกนี้ซะ....
เอาไฟดับไฟ....กลัวเหลือเกินว่ามันจะทำให้ชีวิตปักษ์วอดวายไปด้วยยยย .... มันจะคุ้มค่าไหมนะ? ? ?
และที่สำคัญ ตอนนี้กังวลกับธนูจัง.... จะรับมือคนเลว ๆ อย่งอธิศรได้ไหม ....
ถ้าไม่ไหว พี่ธนู ส่งมันมา......จัดการให้..... :เตะ1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 01-11-2007 12:30:48

แค่อ่านก็เหนื่อยใจแทน

เมื่อไรอธิศรจะได้รับผลกรรมนะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 30 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: yayoy ที่ 01-11-2007 12:48:09

นาทพูดถูกอ่ะ

ไฟ...ไม่มีทางที่จะดับไฟได้...มีแต่จะทำให้มันลุกโหมมากขึ้น
ระวัง...อย่าให้ไฟมันย้อนกลับมาทำร้ายตัวเองนะปักษ์
 :try2: :try2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 01-11-2007 17:44:49

ตอนที่ 20

ธนูได้รับการติดต่อจากอธิศรอีกครั้ง ทันทีที่ฝ่ายนั้นขอมาหาที่คอนโด หนุ่มใหญ่ก็เอ่ยตอบรับทันที เล่นเอาคนขอดีใจจนเนื้อเต้น
“จริงนะครับพี่ธนู ผมไปหาพี่ธนูที่คอนโดได้จริงๆนะ”
“ถึงขนาดนี้แล้ว ทำไมอาร์มจะมาหาพี่ไม่ได้ล่ะ หรือจะให้พี่ไปรับ”
ธนูเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ทำเอาอธิศรหลงเคลิ้มไปกับคำพูดที่วิศรุตเคยพูดกับเขา มันเป็นสัญญาณที่ดีจริงๆ ที่เขาจะได้ คนคุ้มกะลาหัว อย่างเป็นทางการ
.
.
.
.
.
.
.
ปรมินทร์นั่งคิดหาวิธีที่จะจัดการอธิศรกับเพื่อนนานหลายชั่วโมง จนคนที่เขามาดูอาการหลับไปอีกรอบ ปัญหาที่มีคือเขาไม่รู้จะตามไปจิกกระชาก ราวี สองคนนั้นได้ที่ไหน จริงสิ วิศรุตเคยคบกับไอ้พวกเศษสวะนั่น ผู้ชายคนนั้นคงจะรู้ว่าคู่ขาเก่าตัวเองเคยพักอยู่ที่ไหน
คนคิดได้หันไปมองเพื่อนที่หลับอยู่บนเตียง ก่อนจะลุกเดินออกจากห้องเพื่อไปอีกห้องหนึ่ง
ประตูห้องถูกเปิดออกหลังเสียงเคาะ วิศรุตหันไปมองขณะที่ช้อนข้าวยังจ่ออยู่ที่ปาก หนุ่มใหญ่เห็นว่าเป็นใครเข้ามา จึงวางช้อนลงบนชามข้าวต้มตามเดิม หันไปสนทนาด้วย
“นึกว่ากลับไปแล้ว”
“ไม่ได้บอกใครเลยเหรอ ว่าพี่อยู่ที่นี่”
ปรมินทร์ไม่ตอบคำเมื่อครู่ แต่เปลี่ยนไปถามเรื่องอื่นแทน ก็ดูเอาเถอะ คนที่อยู่ตรงหน้าตอนนี้นั่งตัวซีดตักข้าวต้มใส่ปากอยู่คนเดียว ทำยังกะคนไม่มีญาติ ไม่รู้จะสงสารหรือสมเพชดี
“ก็แค่อาหารเป็นพิษ ไม่ได้เป็นโรคใหญ่โตอะไร จะบอกใครทำไม”
วิศรุตตอบก่อนจะหันไปจัดการกับอาหารมื้อแรกหลังจากที่น้ำเกลือพร่องไปเกือบครึ่งกระปุก คนยืนมองรู้สึกขัดหูขัดตากับท่าทีเงอะๆงะๆจึงเดินเข้าไปหา จัดการเป็นฝ่ายป้อนให้อย่างเงียบๆ คนโดนป้อนรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด ในใจก็นึกอยากที่จะให้ข้าวต้มในชามเต็มอยู่ตลอด
“หิวเหรอ”
ปรมินทร์เอ่ยถามเมื่อเห็นชามข้าวต้มที่ถืออยู่หมดลง
“ไม่หิวก็แปลกแล้ว โดนล้างท้องขนาดนี้”
คนโดนถามตอบ ก่อนจะรับแก้วน้ำที่คนถามหยิบมาให้ยกดื่ม หนุ่มใหญ่ดื่มจนหมดแก้วจึงยื่นคืนให้คนยืนรอ
ปรมินทร์รับแก้วน้ำไปเก็บรวมกับชามข้าวต้มที่เก็บไปก่อนหน้า
“ชักไม่อยากออกจากที่นี่แล้วสิ”
เสียงวิศรุตเอ่ยออกมาให้ได้ยิน คนได้ยินหันมามองอย่างอดหมั่นไส้ไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้เอ่ยค้านอะไร นอกเสียจากเอ่ยเข้าประเด็นที่ตนเข้ามาห้องนี้
“พี่วิชญ์รู้จักที่อยู่อธิศรหรือเปล่า”
จากอารมณ์กำลังดี วิศรุตเกิดความฉงนขึ้นมาทันทีกับคำถามที่ได้ยิน จึงเอ่ยขึ้น
“ปักษ์ถามทำไมเหรอ”
“ก็แค่อยากรู้”
ปรมินทร์ตอบสั้นๆ แต่คนได้คำตอบไม่เชื่อง่ายๆ
“ไม่จริงอ่ะ อาร์มไปทำเรื่องอะไรอีกเหรอ”
ปรมินทร์นิ่วหน้า นึกทวนคำพูดที่ได้ยิน
อาร์มไปทำเรื่องอะไร อีก เหรอ แสดงว่าก่อนหน้านี้นายอธิศรนี่ก็ต้องมีคดีติดตัวแล้วซิ
“พี่พูดเหมือนกับว่าคนของพี่เคยทำเรื่องอะไรไว้งั้นแหละพี่วิชญ์”
“ไอ้เคยน่ะเคยแน่ แต่อธิศร ไม่ใช่คนของพี่ เลิกคิดแบบนี้ได้เลยนะปักษ์”
“ความคิดผมมันใม่ใช่ประเด็นที่เราจะมาสนใจกันตอนนี้หรอก เอาแค่ว่าพี่รู้ที่อยู่ของอธิศรหรือเปล่า แค่นั้นพอ”
“ไม่รู้ ถึงรู้พี่ก็ไม่บอกปักษ์”
“ทำไม จะเก็บไว้เป็นความลับสำหรับให้พี่ไประบายความใคร่หรือไง”
“หยุดพูดแบบนี้นะปักษ์ พี่กับอาร์มไม่มีอะไรต่อกันแล้วนะ”
“ไม่มีอะไรกันแล้วทำไมถึงไม่ยอมบอกผมล่ะว่านายนั่นมันพักอยู่ที่ไหน”
“ก็บอกแล้วไงว่าพี่ไม่รู้”
“ไม่จริง ปกป้องกันใช่มั๊ย กลัวผมจะไปถล่มมันหรือไง”
“ถล่มอะไร ปักษ์ถามพี่ทำไมพี่ยังไม่รู้เลย อย่าหาเรื่องพี่ดีกว่าน่า”
“จะไม่รู้ได้ไงล่ะ ก็ของมันเคยๆกันอยู่”
ปรมินทร์ระเบิดอารมณ์เมื่อไม่ได้คำตอบที่ต้องการ ถ้าวิศรุตไม่รู้ว่าอธิศรอยู่ที่ไหน ทุกอย่างก็จบน่ะสิ จะแจ้งความให้ตำรวจจัดการน่ะเหรอ มันจะไปสะใจอะไร นายนั่นกับเพื่อนทำร้ายเพื่อนเขาขนาดนี้ ก่อนที่มันจะโดนกฎหมายเล่นงาน เขาต้องขอทวงแค้นก่อนล่ะ
“พี่ไม่รู้จริงๆนะปักษ์พี่สาบานได้ ถึงพี่จะเคยคบกับอาร์มจริง แต่พี่ก็ไม่เคยไปบ้านหรือห้องเขานะ”
วิศรุตตอบน้ำเสียงเอื่อยๆ ดูอาการปรมินทร์แล้ว คนรักเก่าของเขาต้องไปทำเรื่องร้ายแรงอะไรไว้แน่ๆ
“ว่าแต่ปักษ์เถอะ จะบอกพี่ได้หรือเปล่าว่าอาร์มไปทำเรื่องอะไรไว้อีก”
“ทำอะไรไว้อีกงั้นเหรอ …….”
.
.
.
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ANA ที่ 01-11-2007 18:01:07

เรื่องนี้ลุ้นเจงๆ  o7

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 01-11-2007 18:26:42

 :impress: :impress: :impress:

พี่ปักด์อย่าไปโวยวายกับคนป่วยเลยครับ

สงสารพี่วิต เค้าอ่าครับ แล้วธนู มีแผนไรอ่าครับ

อิอิ มาต่อให้สั้นจังอ่าครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 01-11-2007 19:08:31

 :impress:

ไอ้ธนูเอ้ย

ซวยล่ะงานนี้

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 01-11-2007 19:32:35

 o22 o22 หวังว่าพี่วิชญ์คงไม่ช๊อคนะ ถ้ารู้ว่านายอาร์มมันเลวววววได้ใจขนาดนี้
                 เอาใจช่วยปักษ์คับ :give2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 01-11-2007 19:53:15

เรื่องไอ้เลวนี้.....ตามล้างตามเช็ดไม่มีวันหมดจิงๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 01-11-2007 20:08:53

รีบแก้แค้นด่วน อยากอ่าน  :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 02-11-2007 00:23:49

 ..........วิชญ์จาปกป้องอาร์มทำไมเนี่ย....... :o11: :o11:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 02-11-2007 07:33:54

อยากอ่านตอนแก้แค้น เอาให้สะจาย   :m11:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 02-11-2007 09:21:25

ฟาดฟันอย่าให้เหลือถอนรากถอรโคนคนเลวออกไปจากสังคม :เตะ1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: yayoy ที่ 02-11-2007 11:56:38

 :sad2: :sad2: :sad2:

ไม่อยากให้ปักษืไปยุ่งกะพวกมานเลย...

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 02-11-2007 12:13:57

 :a6:  :a6:  :a6:  :a6:  :a6:

 :เฮ้อ:  :เฮ้อ:  :เฮ้อ:

รออ่านต่อ พูห์  :a4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 02-11-2007 20:32:03

ไฟกองเล็กๆ กะลังจะโหมเป็นโคตรพระเพลิงแล้ววว ...... ไฟใครแรงกว่า ก็คงฌาปนกิจอีกฝ่ายได้เลยหล่ะคราวนี้ .... เชื้อไฟมีสุมกองไว้พอแล้วทั้ง 2 ฝ่าย  :m11:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 01 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 03-11-2007 01:32:53

 :impress: :impress: :impress:

มาดันครับผม รอนะครับ


 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 03-11-2007 10:13:03

ตอน21

“ทำอะไรไว้งั้นเหรอ นายนั่นกับเพื่อนรุมซ้อมเพื่อนผมน่ะสิ”
วิศรุตถึงกับตกใจ เมื่อในที่สุด ปรมินทร์ยอมบอกว่าอธิศรไปทำเรื่องอะไรไว้อีก
“เพื่อนปักษ์ ใครเหรอ”
หนุ่มใหญ่เอ่ยถามถึงคนที่ปรมินทร์เอ่ยถึง ก่อนจะรับรู้ว่าคนๆนั้นเป็นคนที่เขาเองก็เคยรู้จักแต่ไม่คุ้นเคย แต่เขาก็มีน้ำใจที่จะถามต่อ
“แล้วตอนนี้ อานนท์เป็นไงบ้าง”
“หนักกว่าพี่หลายเท่านัก”
ปรมินทร์ตอบ นึกถึงสภาพเพื่อนขึ้นมาเมื่อไร ในใจก็ครุกรุ่นด้วยความแค้นเมื่อนั้น
“ทำไมอาร์มถึงเป็นไปได้ขนาดนี้นะ”
วิศรุตเอ่ยออกมาด้วยความละอายใจที่ครั้งหนึ่งเคยมองว่าคนอย่างอธิศรวางตัวได้ดีต่อคนที่กำลังยืนจ้องหน้าเขาตอนนี้
“คราวนี้พี่จะบอกผมได้หรือยังว่าคนของพี่พักอยู่ที่ไหน”
ปรมินทร์ถามขึ้นใหม่ เมื่อเห็นคนตรงหน้านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง คนโดนถามได้สติหันมอง ถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วเอ่ย
“ทำไมชอบยัดเยียดอาร์มให้พี่จังนะปักษ์”
“บอกแล้วไงอย่าสนใจความคิดผม แค่ตอบคำถามผมก็พอ”
“ก็จะให้บอกกี่รอบล่ะ ว่าพี่ไม่รู้”
“จะให้ผมเชื่อได้ยังไงล่ะ ก็พี่เคยคบกับนายนั่นมาก่อน พี่ก็ต้องรู้หัวนอนปลายเท้ามันบ้างสิ”
“นี่ปักษ์กำลังพาลพี่นะ”
“ผมไม่ได้พาล ผมแค่จะทวงความยุติธรรมให้เพื่อนผม”
“ยังไง พี่ไม่เข้าใจ”
“พี่ไม่จำเป็นต้องเข้าใจหรอก”
“อย่าบอกนะว่าปักษ์จะจัดการเรื่องนี้เอง”
“ก็ถ้าผมไม่จัดการ ใครล่ะจะจัดการ”
“ไปแจ้งความหรือยัง”
“ไม่จำเป็น”
“ทำไมคิดแบบนี้ล่ะ”
“ก็มันจริง แจ้งความแล้วจะได้อะไร ไอ้อันพาลพวกนั้นจะโดนจับหรือเปล่ายังไม่รู้ ไม่มีพยานจับได้คาหนังคาเขาว่าพวกมันซ้อมอานนท์ คิดเหรอว่ามันจะยอมรับง่ายๆ และถึงแม้จะจับมันได้ก็จริง แต่กฎหมายทำให้พวกมันตกอยู่ในสภาพนอนซดน้ำข้าวเหมือนอานนท์ได้มั๊ยล่ะ”
“ไม่มีพยานรู้เห็น แล้วทำไมปักษ์เชื่อว่าอาร์มเป็นคนซ้อมเพื่อนปักษ์ล่ะ”
“อย่ามาหลับหูหลับตาเข้าข้างกันนะพี่วิชญ์”
“พี่ไม่ได้เข้าข้าง พี่ถามหาเหตุผล”
“อานนท์ไม่จำเป็นที่จะโกหกผม คนอย่างอานนท์ ผมสาบานได้ว่าไม่มีศัตรูที่ไหน”
“ถ้ามันจะเป็นเรื่องจริง ปักษ์คิดจะจัดการยังไง”
“มันเล่นสกปรกมา ผมก็จะเล่นสกปรกกลับ”
“ปักษ์ ไม่ทันเกมอาร์มหรอก คิดให้ดีนะ ถ้าคิดจะทำอะไรวู่วาม อาร์มร้ายกาจกว่าที่ปักษ์เห็นเยอะ”
“ยังไง”
วิศรุตถอนหายใจ ถึงตอนนี้แล้ว เขาคงต้องบอกปรมินทร์แล้วล่ะ ว่าพิษสงของอธิศร มีอะไรบ้าง
“เลว ทำไมมันถึงได้เลวขนาดนี้”
ปรมินทร์เอ่ยออกมาอย่างสุดทน หลังรับรู้ว่า อธิศรแอบอ้างเอาชื่อตัวเองไปทำเรื่องใดไว้บ้าง
“พี่ถึงบอกไงว่าอาร์มร้ายกว่าที่ปักษ์เห็น”
วิศรุตเอ่ยบอก นึกเป็นห่วงจริงๆ หากว่าปรมินทร์จะวู่วามทำอะไรบ้าบิ่นลงไป
“พี่คิดว่าคนของพี่เห็นผมหมดทุกด้านแล้วงั้นเหรอ”
คนที่หนุ่มใหญ่นึกห่วงเอ่ยสวนขึ้น ทำเอาคนนึกห่วงมองหน้าทันควันแล้วเอ่ย
“ปักษ์ ปล่อยให้กฎหมายจัดการอาร์มเถอะ เชื่อพี่ ปักษ์อย่าคิดทำอะไรวู่วามเลยนะ พี่ขอร้อง”
“ทำไม นึกห่วงคนรักเก่าขึ้นมาหรือไง”
ปรมินทร์ว่าเข้าให้ คนโดนว่าหน้าตึงด้วยความน้อยใจ เอ่ยสวนกลับเช่นกัน
“ที่พี่ห้ามเนี่ย พี่ห่วงปักษ์นะ ทำไมไม่เข้าใจความรู้สึกพี่บ้าง เอะอะ ก็ว่าๆๆๆ จะให้พี่ต้องก้มลงกราบปักษ์เลยมั๊ย ปักษ์ถึงจะมองพี่ในแง่ดีบ้าง”
ปรมินทร์ยอมเงียบ ชายหนุ่มยุติการตอบโต้ ยกมือกุมขมับด้วยความสับสน สับสนทั้งเรื่องคิดทวงแค้นให้เพื่อนซี้ สับสนทั้งความรู้สึกที่มีต่อคนตรงหน้า
วิศรุตมองภาพปรมินทร์ที่เหมือนเกิดอาการเครียดก็รู้สึกผิดขึ้นมา เขาไม่น่าระบายอารมณ์ออกไปแบบนั้นเลย ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเลวร้ายบานปลายมาจนวันนี้ ก็เพราะเขาคนเดียวนี่นา
“ปักษ์ พี่ขอโทษ”
หนุ่มใหญ่เอ่ยบอก ปรมินทร์หันมอง ยกมือขึ้นห้าม
“ช่างมันเถอะ ผมคงกำลังเครียดเอง”
“แล้วปักษ์ยังคิดที่จะจัดการกับอาร์มอย่างที่ปักษ์คิดอยู่อีกหรือเปล่า”
“มันคงต้องเป็นอย่างนั้น พี่ห้ามผมไม่ได้หรอกพี่วิชญ์ ขอแค่ให้ผมรู้เท่านั้นแหละว่า นายนั่นกบดานอยู่ที่ไหน งานนี้ถ้ามันไม่เจ็บ ผมก็คงพิการ หรืออย่างมากก็ตาย ก็แค่นั้น”
“ปักษ์”
วิศรุตครางชื่อคนแน่วแน่ในความคิดด้วยความรู้สึกจุกในอกอย่างคนพูดอะไรไม่ออก เขาเคยได้รับผลจากไฟแค้นคนๆนี้จนมั่นใจว่าครั้งนี้เจ้าตัวไม่ยอมจบเรื่องนี้ง่ายๆ
สองคนในห้องมองสบตากันอย่างคนไม่มีอะไรจะพูด ปรมินทร์แน่วแน่กับตัวเองว่า ยังไงๆ เขาก็ต้องจัดการอธิศรให้รู้สึกกับการเป็นฝ่ายถูกกระทำให้ได้ ในขณะที่วิศรุตก็จนปัญญาที่จะห้ามความคิดคนตรงหน้าได้เช่นกัน

ระหว่างที่มองจ้องหน้ากันอยู่นั้น เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นแยกสายตาทั้งคู่ให้เมินออกจากกัน มันเป็นเสียงโทรศัพท์ของปรมินทร์นั่นเอง
เจ้าของโทรศัพท์ล้วงหยิบสิ่งนั้นขึ้นมาดู ชื่อที่โชว์คนที่โทรเข้ามา ทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปมองคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียงอีกรอบ
จากแววตาที่ปรมินทร์มองมา วิศรุตรับรู้โดยสัญชาตญาณว่าคนที่โทรเข้ามาคงมีความสำคัญกับเจ้าตัวไม่น้อย และก็เป็นจริงอย่างที่คิด เมื่อเขาได้ยินเสียงทักทายจากปากปรมินทร์ถึงคนที่โทรเข้ามาว่า
“สวัสดีครับคุณธนู”
.
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป

ขอบคุณครับ

Boy

เหนื่อยอ่ะ....

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 03-11-2007 11:57:11

 :impress:

ยกกองทัพไปพร้อมกับปรมินทร์เลย

ไปฆ่ามัน ย๊าก...................

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 03-11-2007 15:59:10

 :impress: :impress: :impress:

คงเป็นอาร์มแน่ที่โทรมา

อย่าคิดว่าคนอื่นจะไม่รู้ทันนะครับ

อิอิ สงสารพี่วิช อ่าครับปักด์

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 03-11-2007 16:21:42

ธนูโทรมาทำไม.........เดี่ยวนี้ยื่งไปอยู่กับไอ้เวรนั้นด้วย

ปล.เหนื่อยก็พักซะน่ะคับ อย่าหักโหมน่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 03-11-2007 18:27:14

อาร์มแหละเป็นคนโทร

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 03-11-2007 19:40:45

อ่านแล้วของขึ้น -*-

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 04-11-2007 17:21:07

:m11: :m4:....อ่ะเย้ๆๆๆ...สนุกดีนะค้าบ...กำลังเข้มข้นเลย...นายเอกเราของขึ้นแล้วอ่ะ...55555...นายร้ายเราก็ข้นได้ที่เลยนะ.... :m3: :m1: :m18:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 04-11-2007 22:05:28

อยากให้ทั้งคู่คืนดีกันจัง

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 05-11-2007 01:32:00

เออ ใช่ๆสงสัยอาร์มจะเป็นคนโทรมาแน่ๆเลย  :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 05-11-2007 12:30:34

อยากดูฉากปักษ์แก้แค้น  :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 05-11-2007 12:35:54

 o1
ในที่สุดพี่วิชญ์กับปักษ์ก็ได้คุยกันนนนนน....
อยากให้ปักษ์เชื่อพี่วิชญ์จังเลยยยย .... :m26:
แม้บางครั้งคนเงียบ ๆ อย่างปักษ์อาจจะน่ากลัวกว่าไอ้อาร์มก็ได้....
แต่ไฟล้างไฟ ยังไงมันก็วอดวายกันทั้งสองฝ่ายละ... ว่ามะ.... :เฮ้อ:
ติดตามกันต่อไปปปปปครับบบบ

ปล. +1 ให้คน post ส่งผ่านไปเป็นกำลังใจให้คุณบอยยยย  เหนื่อยนักก็พักได้นะครับบบบ  :a1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 03 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: yayoy ที่ 05-11-2007 15:01:14

เจ็บกาย ไม่นานก็หาย...แต่เจ็บในใจ...อาจจะไม่หายตลอดชีวิต...
  :m8: :m8:

ก็ยังไม่อยากให้ปักษ์ลดตัวไปแลกกะไอ้เลวสองตัวนั่นอยู่ดีอ่ะ

 :try2: :try2:

ป๋อล๋อ.....วันนี้จิ้มตูดเพื่อนหลายรอบแล้วนะเนี่ย.... :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 05-11-2007 18:08:02

คำเตือน : บุคคลที่หัวใจอ่อน ไม่ชอบความรุนแรง เลี่ยงได้ก็เลี่ยงนะ สำหรับตอนนี้ ส่วนใครที่ชอบซาดิสต์ ลุยโลดดดดดด
.
.
.
.
.
.
.
วิศรุตรีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทันทีที่สิ้นเสียงทักทายคนโทรเข้ามาจากปรมินทร์ หนุ่มใหญ่ทำเฉยเมยไม่ใส่ใจได้ซักพักก็ต้องหันกลับมาทางเดิมอีกรอบ เมื่อเริ่มผิดสังเกตอะไรบางอย่าง ก็เขาไม่ได้ยินเสียงสนทนาใดๆเล็ดออกมาจากปากปรมินทร์เลยน่ะสิ ตั้งแต่ที่เขาหันหน้าหนีไปทางอื่น
“มีอะไรหรือเปล่าปักษ์”
หนุ่มใหญ่อดถามไม่ได้เมื่อหันกลับมาทางเดิมแล้วเห็นปรมินทร์เอาแต่ยืนนิ่งถือโทรศัพท์แนบหูค้างไว้ด้วยสีหน้าและแววตาที่เรียบเฉย เฉยเสียจนเขาเดาไม่ออกว่าเจ้าตัวกำลังตกอยู่ในอารมณ์ใด แต่ถ้าจะให้เดา คนสีหน้าเรียบเฉยคงกำลังรับฟังอะไรบางอย่างจากต้นสายที่โทรเข้ามา ซึ่งเขาคิดว่ามันคงไม่ใช่เรื่องดีนัก

ปรมินทร์ไม่ตอบคำถามที่ถูกถามเมื่อครู่ ชายหนุ่มได้แต่มองหน้าคนถาม สิ่งที่เขาได้ยินได้ฟังในโทรศัพท์ตอนนี้ มันทำให้เขาหดหู่ใจยิ่งนักจนพูดอะไรไม่ออก
เหตุการณ์มันกำลังซ้ำรอยเดิมชัดๆ!!!!
.
.
.
.
.
.
.
อธิศรส่งเสียงครวญครางอย่างซ่านกระสันต์เต็มที่จากไฟรักที่โหมกระแทกจากหนุ่มใหญ่อย่างธนูเข้าสู่เนื้อกายเขา เด็กหนุ่มใช้เนื้อกายตัวเองกอดรัดโรมรันฝ่ายนั้นอย่างถึงรสถึงชาติ ในที่สุดสิ่งที่เขารอคอยมันก็เป็นผลสำเร็จ ธนูยอมให้เขามาหาได้ถึงที่ที่บรรยากาศเป็นใจที่จะมีสัมพันธ์สวาทกันขนาดนี้ มีเหรอเขาจะปล่อยให้ทุกอย่างหลุดลอย มารยาสาไถกี่ร้อยกี่พันเล่ม ไม้เด็ดไม้ตายทุกกระบวนท่า ถูกเขานำมาใช้ในการเผด็จสวาทหนุ่มใหญ่รายนี้ทันทีที่เขาก้าวเข้ามาข้างในได้
ธนูแม้จะมีทีท่าแข็งขืนเขาเล็กน้อยในตอนแรกด้วยบอกว่าไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเพราะไม่คิดว่าอะไรๆจะเลยเถิดถึงขนาดนี้ แต่ในเมื่อโอกาสมาถึงขนาดแล้ว มีเหรอเขาจะปล่อยให้ เหยื่อ รายนี้รอดไปได้อีกครา อาการเหยื่อที่เขาเห็นตอบสนองต่อแรงยั่วยวนจากเขาอย่างชัดเจน กะอีแค่เรื่องความปลอดภัยเล็กๆน้อยๆ เขาไม่ปล่อยให้เหยื่อกังวลหรอก
“พี่ธนูไม่ไว้ใจผมเหรอครับ”
“ไม่ใช่พี่ไม่ไว้ใจ แต่กันไว้ก่อนก็ดีนะ”
“ผมไม่เคยมีอะไรกับใครเลยนะครับ ผมกล้าพูดได้เลยว่าพี่ธนูเป็นคนแรกของผม ไม่รู้สิ ผมว่าผมหลงรักพี่ตั้งแต่ตอนที่เจอครั้งแรกแล้ว ดูพี่อบอุ่น เป็นผู้ใหญ่ ถ้าพี่ธนูกลัว หรือไม่ไว้ใจผม ผมก็บังคับพี่ไม่ได้หรอก ผมก็อาจจะอายนิดหน่อยที่เสนอตัวขนาดนี้ แต่พี่ไม่เล่นด้วย แต่ช่างเถอะ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับผมนี่ มันเป็นเรื่องธรรมดา”
นี่ยังไงล่ะ ไม้เด็ดพิชิตสวาทเหยื่อที่เขาใช้ ตอนที่กำลังจะโดนปฏิเสธ ดูก็รู้ว่าธนูในตอนนั้นอยากจะร่วมรักกับเขาใจจะขาด เพียงแต่หนุ่มใหญ่เหมือนมีกังวลอะไรอยู่ในใจเท่านั้น
โธ่เอ้ย ตัณหาราคะมันเข้าครอบงำจิตใจขนาดนี้ ยังจะคิดเล็กคิดน้อยอีกไอ้แก่ กูน่ะ ไม่ได้ส่ำส่อนกับใครง่ายๆหรอกนะ ถ้าฐานะความเป็นอยู่ไม่เลอเริดและก็สังขารไม่เจริญหูเจริญตา ก็ไม่ได้แอ้มกูหรอก เฮอะ!!
“ก็ได้ พี่ไว้ใจอาร์ม “
นั่นคือคำตอบสุดท้ายที่เขาได้ฟังจากปากเหยื่อ ในตอนนั้นเขานึกกระหยิ่มอย่างทะนงในมนต์เสน่ห์และมารยาตัวเอง เกย์แก่ เงินหนา กี่รายๆ ก็เสร็จเขาทุกทีสิน่า น่าสมเพชพวกแกนัก หึ หึ
.
.
.
.
.
.
.
“โอววววว์ พี่ธนู สุดยอดเลยครับ ผมมีความสุขที่สุเลย พี่เก่งจังเลยครับอาววววววว์”
เด็กหนุ่มที่โดนรุกหนักจากแรงกระแทกสวาทส่งเสียงกระตุ้นอารมณ์รักคนรุกให้กระเจิดกระเจิงยิ่งขึ้น ร่างทั้งร่างเด้งสวนรับทุกสัมผัสที่ถาโถมเข้าหาตัวอย่างรู้เกมและช่ำชอง จนลืมคำพูดที่ว่าตัวเองไม่เคยยุ่งกับใคร
“โอววววว์ พี่ก็จะไม่ไหวแล้วครับ อาร์ม ซี้ดดดส์ อาววว์ อาร์ม เสียวจังเลยครับ”

ธนูส่งเสียงร้องตอบ พลางกระแทกกระทั้นร่างกายตัวเองใส่คนที่ใช้ขาสองข้างกอดรัดเขาไว้อย่างหนักหน่วงรุนแรง คนโดนกระแทกส่งเสียงซี้ดส์ปากดังลั่นห้องอย่างคนเมามันส์ในรสรักที่กำลังกระเจิดกระเจิง
“อาร์ม พี่จะไม่ไหวแล้วครับ ซีดส์ โอ้ยยย อาร์ม พี่จะเสร็จแล้ว”

ธนูออกแรงกระแทกกระทั้นหนักขึ้นเรื่อยๆ คนโดนกระแทกร้องซี้ดส์แสบสันต์ดั่งร่างกายถูกฉีก โอว์ อารมณ์รักหนุ่มใหญ่รายนี้ ช่างรุนแรงซาดิสต์ซะจริง แต่เอาเถอะ เพื่อผลประโยชน์ในภายภาคหน้า แรงมาแค่ไหน เขาก็จะกัดฟันรับให้ถึงที่สุด

“พี่ธนู เสร็จเลยนะครับ ผมก็จะเสร็จแล้วครับ โอวว์ซี้ดส์”
อธิศรส่งเสียงอีก ก่อนเสียงนั่นจะหลุดหายเข้าไปในลำคอเมื่อคนที่กระแทกร่างเขาโน้มใบหน้าลงมาประกบริมฝีปากเขาเพื่อปิดเสียงครวญคราง ก่อนเจ้าตัวจะสอดส่ายลิ้นอุ่นๆเข้าไปตวัดรัดนัวกับลิ้นเขาอย่างเร่าร้อนรุนแรงถึงรสถึงชาติ เขาเองก็แลกลิ้นตอบสนองอย่างเต็มที่เต็มอารมณ์เช่นเดียวกัน ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างจะหยุดชะงัก เด็กหนุ่มตาเบิกโพลง ร้องอู้อี้ในลำคอ เมื่อได้รับแรงกระแทกสุดท้ายจาคนระดมจูบสุดแรง ก่อนที่เจ้าตัวจะปล่อยน้ำกามอุ่นๆทุกหยาดหยดเข้าไปในร่างเขาอย่างคนสุดกลั้น
“ซี้ดส์ อาร์ม พี่มีความสุขที่สุดเลย”
ธนูถอนปากอกมาเอ่ยพูด ก่อนจะซบร่างกายลงบนร่างเปลือยเปล่าอธิศรอย่างคนหมดแรง

อธิศร กระหยิ่มยิ้มอย่างพอใจ เด็กหนุ่มถือโอกาสที่ธนูนอนหลับตาพริ้มซบหน้าบนร่างตน เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่เพิ่งจะจัดการโทรหาเหยื่ออีกคนตอนเกมรักเริ่มต้นขึ้นมาดู ฝ่ายนั้นยังไม่ทันวางสาย หึ ทุกอย่างมันง่ายชะมัด

คราวนี้มึงจะกล้ายุ่งกับธนูอีกมั๊ย ไอ้ปรมินทร์

เด็กหนุ่มนึกคิดในใจ ก่อนจะตัดสัญญาณทิ้งในที่สุด เพราะคิดว่าปรมินทร์คงรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างหมดแล้ว ดั่งเช่นคราวที่เขาใช้แผนนี้ตอนที่เขาร่านสวาทอยู่กับวิศรุต

ปรมินทร์ผงะเล็กน้อยเมื่อรับรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคนที่เขาสนิทใจที่จะคบด้วยกับคนที่เขาเกลียดเข้ากระดูกดำ ชายหนุ่มวางโทรศัพท์ลงช้าๆด้วยท่าทีเลื่อนลอย ก่อนจะเผลอครางชื่อคนที่จิตใจเกลียดชังขึ้นมา
“อธิศร”

“ปักษ์ ปักษ์ มีอะไรหรือเปล่า”
วิศรุตเอ่ยถามเมื่อเห็นท่าทีสีหน้าที่เรียบเฉยของปรมินทร์แต่แรกกลายเป็นซีดเซียวขึ้นมา แถมเจ้าตัวยังออกอาการผงะจนเขาอยากจะรู้ว่าฝ่ายนั้นรับรู้อะไรกันแน่จากคนที่โทรเข้ามา
“บอกพี่สิปักษ์ ปักษ์เป็นอะไร”
หนุ่มใหญ่ถามต่อด้วยเสียงร้อนรน ทำไมปรมินทร์เอาแต่นิ่ง จะรู้หรือเปล่าว่าทำเขาอึดอัดขนาดไหน

“ไม่มีอะไรหรอกพี่วิชญ์ ผมขอตัวก่อนนะครับ”
ปรมินทร์ได้สติเอ่ยตอบ ก่อนจะรีบออกจากห้อง ปล่อยให้คนในห้องตกอยู่ในอารมณ์อึดอัดร้อนรนอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

ปรมินท์ออกจากห้องพักฟื้นของวิศรุตได้ ชายหนุ่มหันหลังพิงประตูอย่างหมดแรง สับสนว่าไม่รู้จะทำยังต่อไปดีกับสิ่งที่ได้รับรู้เมื่อครู่ ชายหนุ่มน้ำลายเหนียวฝืดคอ ความรู้สึกมึนตื้อไปหมด แต่แล้วสุดท้ายร่างกายที่เหมือนจะหมดแรงก็ต้องฮึดขึ้นมาอีก เมื่อนึกถึงสภาพอันบอบช้ำของเพื่อน
“ไม่ปักษ์ เรื่องแค่นี้แกอย่าอ่อนแอ อย่าอ่อนแอ อธิศรสมควรได้รับบทเรียน มันต้องได้รับบทเรียนกับเรื่องที่มันทำชั่วช้าเอาไว้ อย่างสาสม”
ชายหนุ่มพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วตรงออกจากโรงพยาบาล จากเสียงที่ได้ยินเมื่อครู่ คนที่เขานึกแค้นคงกำลังเริงสวาทอยู่กับธนู ที่คอนโดที่เขาเคยไปค้างคืนกับเจ้าของห้อง
.
.
.
.
.
.
.
.
.
TBC

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 05-11-2007 18:36:16

 :impress: :impress: :impress:

อ่าครับ อาร์มแสบมากๆๆเลยครับ

ปักด์เอาให้พิการไปเลยนะครับ

สมกับที่เคยโดนไว้

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 05-11-2007 18:46:18

 :m17:  เรื่องเกิดกับปักษ์ไม่จบไม่สิ้นเลย นายอาร์มนี่มันไม่มีมุขอื่นแล้วหรอ ใช้มุขเดิมๆ
             แต่คราวนี้ปักษ์ใจเย็นขึ้นเยอะ  เตรียมเอาคืนให้สาสมเลยคับพี่น้อง
             สู้ๆคับปักษ์

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Turn_righT ที่ 05-11-2007 19:19:32

ถ้าให้เดาจากเหตุการณ์หลายๆ อย่าง..ตั้งแต่ธนูคิดฆ่าตัวตายล่ะก็  :o11:

อาร์มโดนแก้แค้นแบบที่ต้องตายทั้งเป็นซะแล้ว.....

ไม่ต้องถึงมือปักษ์...กรรมตามสนองคนคิดชั่วทำชั่ว (รีเหมือนจะเสียใจด้วย.. :m17:)

แต่จริงๆ แล้วสะใจว้อยยยย  o7  เกลียดอาร์มเสมอ  :a11:

ขอบคุณที่มาต่อจ้า   o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Turn_righT ที่ 05-11-2007 19:22:39

 o14 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 05-11-2007 20:10:02

อ่านคำเตือนตอนแรก นึกว่าจะล้างแค้นกันเลือดท่วมจอ

แต่ดันอ่านแล้วเจอบทรักของธนูเข้าไป อ่านแล้วถึงกับปรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :m25:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 05-11-2007 20:24:53

 :impress:

อธิศรนี่เลวได้ใจจิง

ส่วนไอ้บ้าธนู นี่ก็โง่ได้ใจอีก Buf...... จิง ๆ

จะเป็นไงต่อไปหว่า

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: gobgab ที่ 06-11-2007 00:27:24

............ชาตินี้คงจะได้เจอความสุขล่ะนะ...... :a6: :a6:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 06-11-2007 07:42:05

ล้างแค้นกันแบบนี้ คงไม่ใช่เลือดแล้วล่ะที่ท่วมจอ แต่เป็นน้ำอย่างอื่นแทนน่ะจิ  อิอิ  :m21:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 06-11-2007 14:52:01

เสียงออดหน้าห้องดังอยู่นานซักพัก ธนูนิ่วหน้าขณะที่กำลังแต่งตัวเพื่อจะออกไปส่งอธิศรที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วนั่งหน้าตึงรออยู่ เด็กหนุ่มเคืองใจที่ธนูพอเสร็จกามกิจ ก็เหมือนจะไม่ใส่ใจเขาขึ้นมาดื้อๆ
“ใครมา”
เจ้าของห้องบ่นพึมพำกับตัวเอง ร้อยวันพันปี ไม่มีใครที่จะมาหาเขาในเวลาอย่างนี้นี่นา อีกคนที่ร่วมอยู่ในห้องด้วย จากใบหน้าที่ตึง เริ่มฉายรอยยิ้มเหยียดที่มุมปาก ว่าแล้วไง จะเป็นใครซะอีกล่ะที่มา ถ้าไม่ใช่ไอ้เกย์หน้าโง่อย่างปรมินทร์
“จะไม่ไปเปิดหน่อยเหรอครับ หรือจะให้ผมเปิดให้”
คนยิ้มเหยียดเอ่ยขึ้น คนได้ยินมองหน้าอย่างนึกสงสัยในรอยยิ้มนั่น แต่ก็ไม่เอ่ยอะไรนอกจากจัดเสื้อผ้าที่เพิ่งสวมให้เรียบร้อยแล้วเดินไปเปิดประตู

ร่างของคนที่ยืนอยู่หน้าห้องทำเอาคนเปิดประตูแทบช็อค ปรมินทร์นั่นเองที่กำลังยืนหน้าเครียดมองสบตาเขาเข้าอย่างจัง
“ปะ ปักษ์ ปักษ์ มาได้ไงครับ”

คนแทบช็อคเอ่ยถามอย่างตะกุกตะกัก เหงื่อเม็ดโตเริ่มผุดบนใบหน้า นี่มันอะไรกัน ทำไมปรมินทร์ถึงได้มาหาเขาในเวลานี้

“อธิศรอยู่นี่ใช่มั๊ยคุณธนู”
คนโดนถามเอ่ยถามกลับเสียงเข้ม คนที่โดนถามกลับถึงกับหน้าชา ไม่รู้จะตอบว่ายังไง ระหว่างที่สมองกำลังประมวลสถานการณ์ เสียงคนข้างหลังก็ดังแทรกขึ้นมาซะจนหัวใจเขาแทบวาย
“ใช่ ผมอยู่ที่นี่ คุณปรมินทร์ มีปัญหาอะไรเหรอครับ”

คนที่ยืนเผชิญหน้ากันที่ประตูหันไปทางต้นเสียงแทบจะพร้อมกัน
ภาพที่เห็นคือ อธิศรกำลังยืนกอดอกลอยหน้าลอยตาอย่างท้าทาย ปรมินทร์เห็นภาพนั้นก็รู้สึกจี๊ดขึ้นสมอง ดูเอาเถอะ เพื่อนเขาต้องไปนอนซดน้ำข้าวต้มจากผลการกระทำของมัน แต่มันกลับมายืนลอยหน้าลอยตา อนาคตที่เลวร้ายรอมันอยู่ มันจะรู้ตัวหรือเปล่า ไอ้สวะ

“ปักษ์ ผมอธิบายเรื่องนี้ได้นะ”
ธนูรีบหันมาเอ่ยกับคนนอกห้อง เมื่อเห็นเจ้าตัวทำท่าจะปรี่เข้ามาในห้องให้ได้ เหมือนกับว่าต้องการที่จะเข้าไปจัดการกับอีกคนที่ยืนลอยหน้าลอยตาอยู่
“เรื่องของคุณเก็บเอาไว้ก่อนคุณธนู ตอนนี้ผมขอเคลียร์กับอธิศรเท่านั้น”
ปรมินทร์บอกอย่างเดือดดาล ธนูได้ยินได้เห็นอาการก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมปรมินทร์จะต้องเดือดดาลขนาดนี้ ถึงแม้เจ้าตัวจะรับรู้ในสิ่งที่เขาทำก็เถอะ แต่อารมณ์ที่เกิดขึ้นก็ไม่น่าจะรุนแรงถึงขนาดต้องเคลียร์กับอธิศรเลยนี่นา
“หลีกทางผมด้วยคุณธนู”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้น เมื่อไม่ว่าจะขยับไปทางใดเพื่อจะเข้าไปจัดการกับคนที่ตนเกลียดชังจนเข้าใส้ แต่คนร่างใหญ่หน้าประตูดักไว้ทุกทาง
“จะไปกันท่าเขาไว้ทำไมครับพี่ธนู เรื่องของเรายังไงมันก็ปิดไม่มิดแล้ว เขาอยากเคลียร์กับผม ก็ปล่อยเขาเข้ามาเลยซิครับ”
อธิศรเอ่ยยั่วยุขึ้นเมื่อนึกคันไม้คันมือขึ้นมา ขอให้ไอ้เกย์หน้าโง่นั่นมันผ่านเข้ามาได้ทีเถอะ เขาจะถือโอกาสนี้ซัดซะให้น่วมไปอีกราย ให้มันไปนอนปางตายเหมือนเพื่อนมัน
ปรมินทร์นึกฉุนจัดกับคำพูดยั่วยุ ชายหนุ่มสมเพชใจนักกับสิ่งที่ฝ่ายนั้นคิด นี่มันคิดว่าเขามาที่นี่เพราะหลงทางไปกับเกมตื้นๆของมันเหรอ บทเรียนบทก่อน เขายังจำได้ไม่ลืม แค่ลูกไม้ตื้นๆมุขเก่า จะทำให้เขาร้อนรุ่มจนขาดสติอีกไม่ได้หรอก ที่เขามานี่ตอนนี้เขามาพร้อมสติ สติที่เตรียมพร้อมที่จมาทวงแค้นให้เพื่อน ไม่ใช่หูหนวกตาบอดร้อนรุ่มมาจัดการเรื่องส่วนตัวอย่างคราวที่แล้ว

“ปล่อยเขาเข้ามาสิที่รัก บอกแล้วไงครับ ว่าถ้าไอ้เกย์บำเรอนี่อยากจะเคลียร์กับผม ผมก็พร้อมที่จะเคลียร์”
อธิศรส่งเสียงออกไปใหม่ เมื่อทุกอย่างดูชักช้าขัดใจ ปรมินทร์เองก็เช่นกัน นึกรำคาญอาการกันท่าธนูเหลือทน จึงออกแรงผลักเจ้าตัวสุดกำลัง ผลที่ได้คือธนู ล้มคว่ำลงกับพื้น เปิดทางให้เขา มองเห็นคู่อริ เต็มสายตา

อธิศร มัวแต่ตกตะลึงและจ้องร่างใหญ่ของธนูที่ล้มคว่ำเพราะแรงผลักปรมินทร์จนลืมสนใจคนผลัก มารู้ตัวอีกทีก็ต้องเจ็บแสบไปทั้งใบหน้าแถบซ้าย แล้วย้ายมาทางขวาสลับกันถึงสี่ครั้ง
ปรมินทร์นั่นเองที่ถือโอกาสตอนเขาตะลึง ตรงปรี่เข้ามากระหน่ำฟาดฝ่ามือใส่ใบหน้าเขาสลับซ้ายขวาจนเจ็บระบมไปทั่วแก้ม
“เก่งนักเหรอแก”
ปรมินทร์เอ่ยลอดไรฟันออกมาเมื่อกระหน่ำตบคนตรงหน้าจนพอใจแต่ไม่หนำใจ ชายหนุ่มไม่ปล่อยให้เหยื่อฝ่ามือตั้งตัวได้ มือข้างหนึ่งจึงยกกระชากเข้าที่เส้นผมจิกรั้งเตรียม เหวี่ยงใบหน้านั้นกระแทกอะไรซักอย่าง
อธิศรร้องโอ้ยสุดเสียงอย่างเจ็บปวดเพราะแรงกระชาก ปรมินทร์ลงมือเร็วมากจนเขาตั้งตัวไม่ทัน รู้เพียงแค่ว่าตอนนี้เลือดสดๆคงไหลซึมขอบปากเขาไปแล้ว เพราะสัมผัสได้จากรสชาติปะแล่มๆ
ปรมินทร์กำลังจะจัดการเหวี่ยงใบหน้าในอุ้งมือเข้ากระแทกกับผนังห้อง แต่แล้วต้องชะงักเมื่อมีเสียงร้องห้ามดังขึ้น
“ปักษ์ อย่า”
เสียงธนูนั่นเองที่ร้องห้าม อธิศรถือโอกาสที่คนจิกเส้นผมชะงัก ออกแรงผลักเจ้าตัวจนล้มลงกับพื้น คนเสียหลักใจเสียที่เผลอพลาดท่า และดูเหมือนคนที่ผลักเขาจะไม่ยอมให้เขาตั้งตัว เพราะสายตามองเห็นแล้วว่าฝ่ายนั้นรีบปรี่ขึ้นมาคร่อมร่างเข้าไว้ ก่อนจะลงมือฟาดฝ่ามือใส่หน้าเขาไปหนึ่งฉาด
“มึงทำกูเจ็บ มึงต้องเจ็บกว่ากูร้อยเท่า มึงจำไว้”
อธิศรตวาดอย่างน่ากลัว ก่อนจะเงื้อมือฟาดลงบนใบหน้าคนที่นอนราบบนพื้นอีกหนึ่งฉาด ปรมินทร์แม้จะรู้สึกแสบใบหน้าขึ้นมาบ้าง หลังโดนตบไปสองฉาด แต่ชายหนุ่มก็ตั้งสติฮึดสู้ยกมือปัดป้องฝ่ามือที่คนนั่งคร่อมร่างเตรียมฟาดลงมาอีก
อธิศรโดนมือปรมินทร์ปัดป้องจึงทำร้ายเจ้าตัวได้ไม่ถนัดนัก แต่เด็กหนุ่มถือโอกาสที่ตนอยู่เหนือกว่าคู่ต่อสู้ ใช้สายตาหาอาวุธที่จะเล่นงานฝ่ายตรงข้ามให้สิ้นฤทธิ์ แล้วสายตาคมวาวก็มองไปเห็นโคมไฟขนาดเหมาะมือที่วางอยู่บนโต๊ะเหนือหัวที่ปรมินทร์นอนอยู่
คนมองเห็นอาวุธไม่รอช้าที่จะเอื้อมมือไปกระชากสิ่งนั่นมาถือไว้ในมือ ปรมินทร์ใจสั่นนิดๆ เมื่อมองเห็นเต็มตาว่าอธิศรถืออะไรไว้เพื่อจัดการเขา
“กูจะทำให้หน้ามึงเละเป็นศพเลยคอยดูไอ้ปรมินทร์”
คนถืออาวุธขู่กรรโชกก่อนจะเงื้อมือที่ถืออาวุธเตรียมเหวี่ยงลงใส่ใบหน้าคนที่นอนดิ้นอยู่ข้างล่าง เด็กหนุ่มปล่อยแรงเหวี่ยงลงมาสุดแรงเกิดกะว่ายังไงถ้าสิ่งที่อยู่ในมือตอนนี้โดนเหยื่อที่อยู่ข้างล่าง รับรองได้ว่าฝ่ายนั้นต้องดับดิ้นไปกับความเจ็บปวดอย่างแน่นอน
ปรมินทร์หลับตารับชะตากรรมที่คิดว่ามันคงจะเกิดขึ้นอีกไม่กี่วินาที เพราะร่างกายโดนคู่ต่อสู้ล็อคไว้ไม่ให้ขยับหลบอะไรได้ แต่พอผ่านไปหลายวินาที ชายหนุ่มก็ต้องจำใจลืมตาขึ้นมองเมื่อไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นกับใบหน้าตน สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาเข้าใจว่าทำไมเขาถึงรอดจากเงื้อมืออธิศรได้หวุดหวิด
ธนูนั่นเองที่กำลังเข้ายื้อยุดฉุดโคมไฟขนาดเขื่องนั่นออกจากมืออธิศร
“ปล่อยกูนะโว้ย กูจะฆ่าไอ้นี่”
อธิศรโวยวายอย่างบ้าคลั่ง ไม่ยอมให้อาวุธหลุดมือไปได้ง่ายๆ ธนูเองก็ออกแรงแย่งสุดกำลังเช่นกัน
“ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วยอาร์มหยุดบ้าคลั่งซะที”
“ก็มันวอนมันแส่เองนี่ มันทำร้ายผมก่อนไม่เห็นเหรอ”
“แต่อาร์มก้ไม่น่าที่โหดร้ายขนาดเอากันถึงตายขนาดนี้นี่”
ปรมินทร์มองภาพสองคนโต้เถียงกันอย่างใช้ความคิดว่าจะทำยังไงให้ร่างกายตัวเองเป็นอิสระจากการโดนทับ จังหวะที่คิดอยู่ สิ่งที่เขาไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
อธิศรจับเอาโคมไฟฟาดเข้าที่ขมับธนูทันทีที่ธนูอ่อนแรงแย่ง ร่างหนุ่มใหญ่เซล้มหมดสติจมไปกับกองเลือดที่เริ่มไหลออกมา
ปรมินทร์ตกใจกับภาพที่เห็น ธนูได้เลือดขนาดนี้ เขาจะนอนให้อธิศรเป็นต่อแบบนี้ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด
อธิศรพอจัดการกับคนที่เขามาขวางทางสิ้นฤทธิ์ลงก็หันมาเตรียมจะจัดการคู่อริตัวจริงต่อ แต่เด็กหนุ่มก็ต้องตกใจหน้าหงายเมื่อหันมาทางเหยื่อเพื่อจัดการ แต่เหยื่อชิงจัดการเขาก่อนซะเอง
ปรมินทร์ยกมือข้างที่เป็นอิสระจากการที่คนทับไว้เผลอปล่อยไปยื้อยุดฉุดกระชากโคมไฟกับคนที่เพิ่งสลบไปเมื่อครู่ขึ้นฟาดสวนเต็มแรงใส่ใบหน้าคนทับ จนฝ่ายนั้นหน้าหันตัวผงะไปเล็กน้อย คนฟาดรู้สึกถึงอิสรภาพที่โดนปล่อยไปครึ่งตัว จึงออกแรงเฮือกสุดท้ายผลักคนพันธนาการให้พ้นจากร่างกาย พอทำสำเร็จ อวัยวะเบื้องล่างเป็นอิสระได้อย่างใจ ชายหนุ่มไม่รอช้าที่จะยกฝ่าเท้าขึ้นถีบเข้ายอดอกคนที่กำลังจะตั้งตัวต่อต้านเขา
อธิศรจุกแน่นไปทั้งทรวงจากแรงถีบของปรมินทร์เมื่อครู่ ร่างของเขาถึงกับเซถลาล้มไปกองกับพื้น อาวุธหลุดออกจากมือ เด็กหนุ่มยื้อกำลังเอื้อมมือคิดจะไปหยิบจับอาวุธกลับมา แต่แล้วก็ไม่ทันการ เมื่อสายตามองเห็นปลายเท้าของคนที่ถีบยอดอกเขาเมื่อครู่ เตะของสิ่งนั้นกระเด็นไปอีกทาง
ปรมินทร์พอลุกมาเตะโคมไฟให้พ้นมืออธิศรได้ ชายหนุ่มก็ไม่รีรออะไรให้เสียเวลาอีก ปลายเท้าข้างที่เตะโคมไฟทิ้งเมื่อซักครู่ย้ายมาจัดการเตะเข้าซี่โครงคนที่นอนแหงนมองหน้าเข้าอยู่เต็มเหยียด
อธิศรหมดฤทธิ์นอนงอตัวด้วยอาการจุกเสียด ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั้งร่างกายจนน้ำตาเล็ด แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ใส่ใจ
ปรมินทร์เห็นอาการร่อแร่ของอธิศร ชายหนุ่มกลัวว่าเจ้าตัวจะหมดลมสลบไปซะก่อนจะนั่งลงกระชากคอเสื้อขึ้นมากตะคอกถามถึงคู่แค้นอีกคน
“บอกฉันมาว่าคู่ซี้เลวๆของแกอยู่ไหน”
อธิศร ไม่มีแรงที่จะตอบแต่ก็มีแรงที่จะส่ายหน้าเป็นเชิงไม่บอก ปรมินทร์เห็นดังนั้นจึงจัดการขั้นเด็ดขาดเพื่อเค้นเอาที่อยู่ของคนที่ร่วมซ้อมอานนท์อีกคนให้ได้
ฝ่ามือชายหนุ่มข้างหนึ่งฟาดซ้ำลงบนใบหน้าคนปากแข็งอีกรอบจนเจ้าตัวหน้าหันเลือดซึมออกมาอีก
“แกจะบอกหรือไม่บอก”
คนฟาดตวาดถามขึ้นใหม่ คราวนี้คนโดนฟาดหันมามองหน้าช้าๆก่อนจะจัดการบ้วนน้ำลายผสมเลือดสาดใส่หน้าคนถามเป็นเชิงท้าทาย ว่าไม่เกรงกลัวต่อความพ่ายแพ้ที่เกิดขึ้น
ปรมินทร์หลบน้ำลายปนเลือดที่อธิศรพ่นใส่ใบหน้าได้ทัน ชายหนุ่มถึงกับเลือดขึ้นหน้า ถึงขนาดนี้แล้ว อธิศรยังไม่สิ้นฤทธิ์อีก ดี อยากเจ็บตัวเขาก็จะสนองให้
คนเลือดขึ้นหน้ายกมือตบซ้ำลงไปบนใบหน้าคนอวดดีอีกสองฉาดติด และกำลังจะยกฟาดอีกเป็นครั้งที่สาม แต่ต้องชะงักเมื่อเห็นเลือดไหลกลบปากฝ่ายนั้นแล้ว ชายหนุ่มจึงลดมือลงผลักร่างบอบช้ำนั้นให้นอนราบไปกับพื้นส่วนตัวเองลุกขึ้นยืนมอง เลือดสกปรกของไอ้นี่ จะมาแปดเปื้อนเนื้อตัวเขาไม่ได้เด็ดขาด
“คราวนี้แกจะบอกฉันได้หรือยังว่าเพื่อนแกอีกคนอยู่ไหน”
คนยืนมองเอ่ยถามใหม่ เมื่อเห็นคนนอนรวยรินเงียบอีกจึงยกเท้าทำท่าจะกระทืบซ้ำ แต่ยังไม่ทันได้ลงมือ ก็ต้องวางเท้าลงที่เดิม เมื่อคนข้างล่างยอมเอ่ย
“กะ กู บะ บอกให้ก็ดะได้”
อธิศรพูดออกมาอย่างยากลำบากเพราะช้ำระบมจากการกระทำของปรมินทร์เมื่อซักครู่ไปทั้งร่าง
เด็กหนุ่มยอมบอกว่ากิติกรกบดานอยู่ที่ไหน ปรมินทร์สอบทางข้อมูลจนละเอียด พอได้เส้นทางที่จะไปจัดการกับอันธพาลอีกคนได้จึงคิดจะผละออกจากห้อง แต่แล้วก็ต้องอดไมได้ที่จะต้องหันมองร่างที่ไหวติงเล็กน้อยของอีกคนที่สลบไปก่อนหน้านี้
ธนูรีบยกมือห้ามปรมินทร์ไม่ให้เข้าใกล้ตัวเขา เมื่อเห็นว่าฝ่ายนั้นกำลังจะนั่งประคองร่างเขา ทันทีที่เห็นเขารู้สึกตัว
“อย่าเข้าใกล้ผมปักษ์ ผมไม่ซื่อสัตย์ต่อคุณ ผมไม่รักษาคำพูด ผมมันเลว”
หนุ่มใหญ่เอ่ยขึ้น ปรมินทร์ชะงักตามคำบอก เมื่อใช้สายตามองสำรวจพื้นที่โดยรอบที่เต็มไปด้วยหยดเลือด
“เรื่องนั้น บอกแล้วไงครับว่าเราค่อยคุยกัน ผมขอโทษนะที่ผมคงดูแลคุณธนูไม่ได้ ผมต้องรีบไปจัดการเคลียร์เรื่องของผมให้เสร็จ”
ชายหนุ่มเอ่ยบอก ธนูพยักหน้ารับรู้ก่อนบอกให้คนพูดสบายใจ
“ไปเถอะ ผมดูแลตัวเองได้”
ปรมินทร์หันมองอธิศรที่นอนหายใจรวยรินจมลิ่มเลือดที่ไหลเยิ้มไปทั้งปากและจมูก ชายหนุ่มมองสำรวจมือตัวเองที่ใช้จัดการฝ่ายนั้น ถอนหายใจเล็กน้อยเมื่อไม่มีสิ่งผิดปกติ หรือรอยแผลใดๆเกิดขึ้น จึงปัดไม้ปัดมือเดินออกจากห้อง
อนิจจา ชายหนุ่มไม่รู้เลยว่าพอร่างตัวเองพ้นประตูไปแล้ว คนที่นอนหายใจรวยริน ได้ยันกายลุกขึ้นคลานไปหยิบเอาโทรศัพท์ของคนที่เพิ่งฟื้นจากการสลบมากดโทร แล้วเอ่ยประโยคที่ทำเอาเจ้าของโทรศัพท์ต้องหันมอง
“ไอ้กิต นี่ กูอาร์มนะ กูมีเรื่องให้มึงทำ”
.
.
.
.
.
.
.
.
อะ ติดตามกันต่อไป ตายล่ะ นี่คนหัวใจอ่อน สลบไปกับตอนนี้หรือยังเนี่ย
ขอบคุณมากมาย
แล้วเจอกันครับ
Boy

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 06-11-2007 15:03:03

มันส์ๆๆๆๆ  o13
ตบกันได้ถึงพริกถึงขิง  อย่างอธิศรสมควรโดนมากกว่านี้อีก  :angry2:

ปรมินตร์จะโดนไอ้อาร์มนั่นหลอกเอาป่าวเนี่ย  โทรเรียกเพื่อนมากช่วย
เลวเจงๆๆๆๆๆๆ  :angry2:

อยากอ่านต่อแว้ววววว  หมูพูห์  ใจจะขาด  :m5:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 06-11-2007 15:17:51

 :impress:

มานต้องอย่างนี้สิ

สุดยอด!!!!!!!!!!!!!!

ตามติดต่อไป

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 06-11-2007 15:37:31

ซัดกันซะมันส์ บรรลัยเลยยยยยยยยยยยยยยย แหมแต่ยังมีแรงทำชั่วต่อได้อีกน่ะไอ้เลว

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 06-11-2007 16:10:00

 :o ปักษ์ระวังตัวนะ อธิศรมันยังไม่หมดฤทธิ์ เป็นกำลังใจให้ค้าบบ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 06-11-2007 17:03:58

 :impress: :impress: :impress:

เหอะๆๆร้ายมาร้ายไป แบบนี้ละสะใจครับ

ว่าแต่ อาร์ม มีแผนอะไรอ่าครับ

ปักด์ก็น่าจะทำให้ สลบไปเลยนะครับ

จะได้ไม่ได้ลอบกัดเราได้อีก

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 06-11-2007 17:29:12

 o21
สมแล้วกับคำเตือนนนนน ..... ปวดใจกับพี่ธนู....แม้พอจะเดาได้ความซวยของอาร์มได้ลาง ๆ
แต่ก็หวงงงงพี่ธนูอ่ะ.........ไหนจะบาดเจ็บจากฝีมือไอ้อาร์มอีกกกกก ......  :m15:

แล้วยิ่งทิ้งไว้อย่างนี้.... มันยังไม่สิ้นฤทธิ์ ..เป็นห่วงปักษ์จังเลยยยยย ระวังตัวนะปักษ์....
โอ๊ยยย หัวใจจะวายยยยยลุ้นๆ  ๆ ๆ มาต่อเร็ว ๆ นะคร๊าบบบบ  Please....
 :try2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: yayoy ที่ 06-11-2007 17:48:41

จิ้มตูดเพื่อนอีกแย๊วววว...ใจตรงกันบ่อยเจรง...คิๆ

 :serius2: :serius2: :serius2:

แย๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!.....เล่นกันจนเลือดสาดเลยยยยย...

มันยังไม่ตายอ่ะปักษ์ ไอ้อาร์มมันยังไม่ตร๊ายยยยยยยยยยยย!!  :angry2:

ระวังตัวน๊า......น่ากลัวๆ....


สะใจเล็กๆ กับสิ่งที่ไอ้อาร์มได้รับ...... :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 07-11-2007 15:44:35

 :o
อาร์มตลบหลังแย้ววววววว

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 07-11-2007 18:02:46

โห ฉากตอนแก้แค้นนี่ถึงใจไปเลยอ่ะ
อ่านทีนี่เสียวไปถึงสันหลังเลย หุหุ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 08-11-2007 07:29:03

สะใจ แต่เป็นห่วงปักษ์ กลัวถูกไอเลวเล่นงานอีก   

อยากให้ปักษ์เล่นงานไออาร์มให้หนักกว่านี้    :m16:

รออ่านตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 06 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: MiTo™ ที่ 08-11-2007 08:01:08

ชอบ อธิศร  คับเลวได้ใจผมจิงๆ :m19:

จะ  เตะ ไหมเนี้ย

 :m14:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 08-11-2007 17:09:10

เสียงนางพยาบาลสาวสำเนียงใต้ร้องเรียกเพื่อนร่วมอาชีพให้เข้าไปช่วยภายในดังลั่น ชายหนุ่มตัดสินใจเข้าไปดูอาการคนคลั่งตามเสียงเรียกรวมกับพยาบาลคนอื่นๆ
“ปล่อยผม ผมอยากตาย ปล่อยผม”
คนบนเตียงร้องให้ฟูมฟายพยายามดิ้นตัวเองให้หลุดจากพันธนาการ ชายหนุ่มยืนตัวแข็งทื่อมองภาพนั้นอย่างสะท้านใจ นึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ก่อนจะพาตัวเองมาที่นี่
ตอนที่เขาดิ้นรนจะไปเคลียร์ปัญหากับใครคนหนึ่งที่ทำให้เจ็บปวดใจ เขาจะเป็นแบบนี้หรือเปล่านะ
“ใจเย็นๆซิคะคุณ อย่าดิ้นค่ะ อย่าดิ้น เข็มน้ำเกลือจะหักแล้วนะคะ”
พยาบาลรอบเตียงพยายามปลอบหนึ่งในนั้นวิ่งออกไปตามหมอเมื่อทุกอย่างดูโกหลาหลเกินจะรับมือไหว
ชายหนุ่มหลับตาปี๋เบือนหน้าหลบไปอีกทางเมื่อเห็นว่าเสาห้อยน้ำเกลือล้มระเนระนาด แรงที่ล้มลงของเสาดึงสายที่ห้อยโยงติดกับเข็มขาดผึงกระชากเข็มที่เสียบอยู่บนหลังมือหลุดลอย เสียงนางพยาบาลร้องกรี๊ดเมื่อเลือดคนไข้พุ่งเปรอะเปื้อนชุดขาว ก่อนทุกอย่างจะสงบนิ่งเมื่อคนเสียเลือดเริ่มหอบเหนื่อยและเลิกดิ้นกลายเป็นเหม่อลอยพร่ำเพ้ออย่างคนเสียสติ
“ผมไม่อยากอยู่บนโลกนี้ ผมไม่อยากอยู่”
คนหลับตาปี๋ลืมตาขึ้นมองเหตุการณ์ ชายหนุ่มสะเทือนใจกับภาพที่เห็น มันเหมือนเป็นเงาของกระจกที่ส่องสะท้อนตัวเอง หนุ่มใหญ่คนนี้เป็นอะไรมาหนอถึงได้คิดไม่อยากที่จะมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ทั้งๆที่วันนั้นยังดูดีปกติอยู่นี่นา ปกติขนาดที่ว่าแนะให้เขาไปเย็บแผลที่นิ้ว!!!
คนนึกคิดหลีกทางให้หมอที่เข้ามาสมทบในห้อง หมอวัยกลางคนฉีดสารบางอย่างเข้าไปในร่างกายคนเหม่อ ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะค่อยๆตาปรืออ่อนแรงแล้วหลับลงไปในที่สุด
“หมอขอคุยกับคุณหน่อยได้มั๊ยครับ”
ชายหนุ่มสะดุ้งได้สติเมื่อหมอวัยกลางคนหันมาพูดด้วย เขาพยักหน้ารับง่ายๆก่อนจะเดินตามหลัง คนขอคุย ออกไปจากห้อง ปล่อยให้ด้านหลังเป็นหน้าที่ของพยาบาลที่จะจัดการกับคนเพิ่งคลั่งต่อไป
.
.
.
.
.
“คุณเป็นอะไรกับผู้ป่วยครับ”
หมอเอ่ยถามเขาหลังจากที่นำพาเขาเข้ามาในห้องทำงานอีกห้องหนึ่ง ชายหนุ่มมองหน้าเจ้าของคำถามก่อนตอบออกไปด้วยท่าทีอึกอักเล็กน้อย
“เพื่อนครับ ผมเป็นเพื่อนเขา เรามาเที่ยวที่นี่ด้วยกัน”
“ถ้างั้นคุณคงทราบแล้วสิว่าทำไมเพื่อนคุณถึงตกอยู่ในสภาพแบบนี้”
“ทำไมเหรอครับ คือ ผมหมายถึงเพื่อนผมเขาก็ปกติดีนี่ครับ ที่เขาคลั่งเมื่อครู่นี้ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น”
“คุณไม่ทราบจริงๆเหรอครับ ว่าเพื่อนคุณเป็นอะไร”
“ครับ ผมไม่ทราบ”
“จากประวัติที่เราค้นเจอ เพื่อนคุณ มีเชื้อ HIV อยู่ในร่างกายในระยะเริ่มต้นนะครับ”
หลังหมอวัยกลางคนเอ่ยจบ คนฟังถึงกับยืนอึ้งพูดอะไรไม่ออกไปหลายวินาที โธ่เอ้ย เวรกรรมแท้ๆ มิน่าล่ะ คนคลั่งเมื่อครู่ถึงไม่อยากมีชีวิตอยู่
“หมออาจจะผิดจรรยาบรรณนะครับที่บอกกับคุณ แต่หมอต้องบอก เพื่อทำความเข้าใจกับคุณในเรื่องนี้ ตอนนี้สภาวะจิตใจผู้ป่วยน่าเป็นห่วงมาก น่าเป็นห่วงซะยิ่งกว่า สิ่งที่เขาเป็น เขาอาจมีชีวิตรอดอยู่อย่างคนปกติได้เป็นสิบๆปีเลยนะครับ หากเขายอมรับและเข้าใจในสิ่งที่เขาเป็น นั่นก็หมายถึงว่าคนใกล้ตัวก็ต้องช่วยเขาด้วย คุณบอกคุณเป็นเพื่อนสนิทกับเขา คงไม่ยากเกินไปนะครับที่คุณจะเปิดใจยอมรับในสิ่งที่เขาเป็น และร่วมให้กำลังใจ ทำความเข้าใจกับเขา เปลี่ยนมุมมองให้เขารู้จักรักชีวิต รักที่จะอยู่อย่างคนปกติ แม้มันอาจจะฟังดูยากซักหน่อย แต่ถ้าเราช่วยกัน เข้าใจชีวิตเขา ทุกอย่างมันก็คงจะไม่เลวร้าย”
หมอวัยกลางคนเอ่ยต่อไปเรื่อยๆ คนยืนฟังพยายามคิดตาม และไม่รู้สึกขัดแย้งใดๆที่จะทำตามคำแนะนำนั่น โรคนี้ไม่ได้ติดต่อกันได้ง่ายๆอย่างที่คนทั่วไปหวาดระแวง เขาคนหนึ่งล่ะ ที่ไม่กลัวไวรัสประเภทนี้จนขึ้นสมอง เขาจะทำให้หนุ่มใหญ่ที่โชคร้ายนี่ รู้สึกรักและหวงแหนชีวิตตัวเองให้ได้ และรู้จักที่จะอยู่อย่างไม่ยอมแพ้ต่อสิ่งที่เป็น ก็เขายังจำได้นี่ วันนั้น วันที่เขาบาดเจ็บ หนุ่มใหญ่รายนี้แม้จะไม่รู้จักเขา ก็ยังแสดงน้ำใจ ด้วยมีท่าทีห่วงใยและแนะนำเขาให้ไปเย็บแผลที่ฉีก จะเป็นอะไรล่ะ ถ้าวันนี้ เขาจะแสดงน้ำใจตอบแทนเจ้าตัวบ้าง
.
.
.
.
.
.
ปรมินทร์ถอนหายใจหลังจากนึกทวนเหตุการณ์ย้อนหลัง ณ วันนั้น วันที่เขารับรู้สาเหตุที่ธนูทำร้ายตัวเอง ชายหนุ่มปฏิบัติตัวตามความรู้สึก และความนึกคิดที่ตั้งมั่นตั้งแต่แรกหลังจากฟังที่เรื่องราวจากปากหมอจบ เขาจำได้ว่าเขาแสดงตัวว่าตัวเองเป็นใครต่อหน้าธนูตอนที่เจ้าตัวรู้สึกตัวและเริ่มควบคุมสติอยู่ ธนูบอกคุ้นหน้าเขาเหลือเกิน เขาเลยต้องบอกว่า เขาเป็นคนๆเดียวกับที่เจ้าตัวบอกให้ไปเย็บแผล ตอนที่แผลตรงนิ้วมือฉีกลึก ความสัมพันธ์ฉันเพื่อนจึงเกิดขึ้นหลังจากนั้น
ในคืนที่ธนูออกจากโรงพยาบาล ธนูกับเขาได้พูดคุยถึงที่มาที่ไปของชีวิตกันและกันริมหาด เขาถึงได้รู้ว่าหนุ่มใหญ่รายนี้รับทราบผลเลือดของตัวเองหลังจากที่เจอกับเขาครั้งแรกได้ไม่กี่วัน ฝ่ายนั้นบอกว่าที่ต้องไปตรวจเลือดไว้เพราะพลาดจากอาการเมาไม่ได้สติ มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เห็นร่างตัวเองนอนเปลือยเปล่าในห้องของใครคนหนึ่ง ใครคนนั้นเจ้าตัวบอกเพิ่งจะรู้จักได้ไม่นาน จากการเจอกันโดยบังเอิญในห้างหรูที่เจ้าตัวเปิดร้านขายจิวเวอรี่อยู่นั่นเอง
“ผมไม่น่าพลาดเลยจริงๆ แรกๆที่คบก็ไม่น่าจะมีอะไร แต่หลังๆ ดุเขารุกตามผม จนผิดสังเกต ไม่รู้สิ ผมรู้สึกเขาน่ากลัวขึ้นมาอย่างประหลาด ผมเลยต้องตีตัวออกห่างเอาไว้ แต่ก็พลาดจนได้ มารู้ตัวอีกทีก็เสร็จเขาไปแล้ว แล้วจู่ๆ เขาก็หายไปจากชีวิตผม มันทำเอาผมเครียดจนต้องไปตรวจเลือดเพื่อความสบายใจ แต่มันกลับกลายเป็นว่า ผมต้องมารับรู้ว่าผมเป็นดั่งคนตายทั้งเป็น ผมเสียใจ ผมเสียใจ ถ้าวันนั้นผมมีสติ ผมคงไม่พลาด”
ตอนนั้นเขาจำได้ว่าธนูร้องให้พร้อมกับประโยคที่พร่างพรูออกจากปาก เขาเองก็ไม่รอช้าที่จะคว้าตัวคนร้องให้เข้ามากอดปลอบ ดูฝ่ายนั้นจะตกใจนิดหน่อย คงสงสัยว่าทำไมเขาถึงกล้าทำแบบนั้น แต่เขาก็แสดงออกถึงความจริงใจว่าไม่นึกรังเกียจ หรือกลัวต่อสิ่งที่เจ้าตัวเป็น
“ของแบบนี้ มันไม่ได้แพร่เชื้อให้กันได้ง่ายๆนะครับ วางใจเถอะ ผมเชื่อว่าคุณธนู สามารถอยู่บนโลกใบนี้ได้นานแสนนาน ถ้าคุณธนูไม่ท้อ และไม่รู้สึกหมดหวัง เราต้องสู้นะครับ มันเกิดขึ้นแล้ว เราแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เราปรับเปลี่ยนอนาคตเราให้สอดรับกับสถานการณ์ชีวิตได้นี่ครับ รู้อะไรมั๊ย คุณธนูทำถูกต้องที่สุดแล้ว กับการที่กล้าไปตรวจพิสูจน์สิ่งที่ค้างคาใจ คุณธนูโชคดีแค่ไหนที่รู้ตัวเองก่อนจะสายไปกว่านี้ เชื้อคุณธนูมันเพิ่งเริ่มต้น มันคงจะเติบโตไปกว่านี้อีกไม่ได้หรอกหากว่าคุณธนู จะเข้มแข็ง และต่อต้านมันทุกวิถีทาง ผมเอาใจช่วยนะครับ และผมสัญญาว่าจะอยู่ข้างคุณธนู ไม่ว่าจะยังไง คุณธนูต้องสู้นะครับ อย่ายอมแพ้ เราต้องอยู่บนโลกใบนี้ด้วยกันนะครับ คำว่ามิตรภาพ ไม่มีอะไรมาขีดเส้นแบ่งได้หรอกครับ ผมพร้อมที่จะเป็นเพื่อนที่เข้าใจคุณธนูทุกเมื่อครับ”
ประโยคยืดยาวที่เขาได้เอ่ยออกไปคราวนั้น ทำเอาคนท้อชีวิต ซบร้องให้สะอื้นจนตัวโยนในอ้อมกอดเขา พลางพร่ำเพ้อ ซาบซึ้งถึงน้ำใจที่เขามี ก่อนจะสัญญากับเขาว่าจะเลิกคิดบ้าๆแบบที่เคยคิดอีก ตอนนั้นเขาเองก็น้ำตาคลอจนในที่สุดก็ร้องให้ออกมาเช่นกัน เมื่อนึกถึงเรื่องตัวเองขึ้นมาบ้าง เขาบอกคนที่สะอื้นในอ้อมกอดสู้ และยืนหยัดอยู่บนโลกใบนี้ด้วยรอยยิ้ม แล้วเขาล่ะ ปัญหาชีวิตเขาน้อยนิดนัก หากจะเทียบกับคนในอ้อมกอดตอนนี้ เขาต้องทำได้อย่างที่สอนคนอื่นสิ เขาต้องทำได้
“คุณปรมินทร์เป็นอะไรไปครับ”
ธนูแยกตัวออกมาถามเขาเมื่อเห็นแล้วว่าเขาร้องให้ออกมา ฝ่ายนั้นคงจะงงว่าเขาเป็นอะไรขึ้นมา เขาเลยต้องบอกเล่าความเป็นมาของเขาให้เจ้าตัวฟัง
การกระทำของวิศรุตและอธิศร ถูกเขาถ่ายทอดออกมาจนหมดในส่วนที่ทำให้เขาต้องหนีมาเลียแผลใจที่นี่ ธนูนั่งฟังเขาจนเขาเล่าจบ ก่อนที่เขาจะปล่อยน้ำตาให้ไหลอาบแก้มอีกครั้ง การสนทนาประสาเพื่อนปรับทุกข์กับเพื่อนจึงเริ่มหลังจากนั้น ธนูกลับมาเป็นฝ่ายให้กำลังใจเขา จนเขานึกละอายขึ้นมา มีอย่างที่ไหนล่ะ คนที่มีปัญหาหนักกว่าต้องปลอบใจคนที่มีปัญหาขี้ผง การพูดคุยคราวนั้น มันทำให้เขามีพลังที่จะยืนหยัดอย่างคนมีสติ และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกเหตุการณ์ทุกเหตุการณ์ที่จะผ่านเข้ามาหลังจากนี้
.
.
.
.
.
.
TBC.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 08-11-2007 17:41:09

 :impress:

แล้วอธิศรจะติดไหมเนี่ย

ให้มันติดไปเรย จะได้........

รออ่านต่อไปคับป๋ม

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Turn_righT ที่ 08-11-2007 18:34:21

เดาถูกด้วย...ปมอันใหญ่เลยนะเนี่ย ทำไมตอนอ่านหนังสือสอบไม่เดาได้อย่างนี้บ้างนะ  :m17:

คนทำชั่วอย่างอาร์มก็ต้องได้รับกรรมชั่วไป...น่าสงสารแต่ธนู  :m15:

แล้วยังไงกันล่ะเนี่ย  อย่าบอกนะว่าปักษ์จะกลับมาคู่กับคนใจร้าย

ยังไม่ลืมนะว่าตอนแรกทำไรกับปักษ์ไว้...ยังไม่ลืม  :m16: 

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 08-11-2007 18:50:27

 :impress: :impress: :impress:

อ่าครับ จริงๆแล้ว คุณธนูติดเชื้อเหรอครับ

น่าสงสารครับผม แต่อาร์มก็ติดไปแล้วดิครับ

อิอิ นะ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 08-11-2007 19:23:41

 :m15: สงสารพี่ธนูอ่ะคับ ดีนะได้ปักษ์มาปลอบใจไว้ก่อน สู้ๆนะคับ

 :m14: ส่วนนายอาร์ม สงสัยจะไม่รอดแน่ ไปหาหมอตรวจเลือด แล้วคงช๊อค เหอๆๆๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 08-11-2007 20:43:51

สงสารธนูมากๆ เคยรู้มาบ้างว่า คนที่ติดเชื้อบางคนถ้ารักษาสุขภาพร่างกายและจิตใจให้ดี ก็อยู่ได้เป็น 10 ปีๆ

แต่แบบนี้สงสัยๆไอ้เลวนั้นคงไม่รอด 555 สม กรรมตามทันจิงๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 05 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 08-11-2007 23:19:32

อ้างจาก: Turn_righT ที่ 05-11-2007 19:19:32  

ถ้าให้เดาจากเหตุการณ์หลายๆ อย่าง..ตั้งแต่ธนูคิดฆ่าตัวตายล่ะก็  :o11:
อาร์มโดนแก้แค้นแบบที่ต้องตายทั้งเป็นซะแล้ว.....
ไม่ต้องถึงมือปักษ์...กรรมตามสนองคนคิดชั่วทำชั่ว (รีเหมือนจะเสียใจด้วย.. :m17:)
แต่จริงๆ แล้วสะใจว้อยยยย  o7  เกลียดอาร์มเสมอ  :a11:
ขอบคุณที่มาต่อจ้า   o15

คิดว่า คิดเหมือนกันนะ ..... อาร์มติดโรคตายแน่ๆ  :m14:

-----------------

EDIT:

เพิ่งตามอ่านทัน ..... ธนูติดมาจริงๆด้วย .....ไอ้อาร์มเสร็จแน่  :m14:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 08-11-2007 23:47:35

ไม่น่าติดเชื้อเลยอ่ะ คุณธนูอ่ะ ฮือๆๆ
เสียใจๆๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: bigynew ที่ 09-11-2007 08:29:43

 :o12: สงสารคุณธนูจังเลย

แต่ก็สมน้ำหน้าไอ้ อาร์ม มัน ป่านนี้คงติดเชื้อจากความร่านของมันไปแล้ว 555 สะใจจริง ๆ เลย
 :laugh:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 10 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ^*+KYLE+*^ ที่ 10-11-2007 03:23:56

ต่อคับต่อ

ค้างมากมาย

สะใจจัง นายอาร์มติดเชื้อ HIV 555+

 :a4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 10-11-2007 15:05:23

 :sad2:
นั่นนนนนนนนว่าแล้ว....เห็นเค้ามาลาง ๆ บทลงโทษคนเลวอย่างอธิศร.... :laugh:
ที่แย่ที่สุดคือพี่ธนูของฉานนนนน  :m8:            เสียใจอย่างแรงงงงงง ทำไมต้องเป็นพี่ธนู....
อีกอย่าง...ไงฉันก็ยังหวงพี่ธนูอยู่ดี....ทำไมต้องให้ไปมี  :oo1:            กะไอ้อาร์มด้วยยยยยย :m16:
ปักษ์คงไม่ว่ากันนนน ถ้าจะเป็นห่วงงงงพี่ธนูมากกกกกกกว่า....
 :m15:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 10-11-2007 23:19:10

 :impress: :give2:.....55555...นายที่สุดเรื่องราวก็จะค่อยๆดีขึ้นแล้วอ่ะ...งานนี้น้าต้องยกรางวัลนายรองยอดเยี่ยมให้คุณธนูเลยน้าค้าบ....ขอบคุณที่มาต่อน้าค้าบ... o13 o14 o15 :m5:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 12-11-2007 07:52:53

สงสารคุณธนูจังเลย ที่ติดโรคร้าย  :m15:

แต่ก็สะใจด้วยที่นายอาร์มติดไปด้วย  ว่าแล้วว่าคุณธนูคงไม่โง่ที่จะถูกนายอาร์มหลอก

ที่แท้คุณธนูก็หลอกนายอาร์มนี่เอง สะใจจริงๆ  :m20:
 

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 08 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 12-11-2007 11:16:13

 :เตะ1:ของฝากนายอธิศร
กรรมสัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม :a5:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 12-11-2007 15:15:53

..
..
..
คนนึกถึงอดีตรู้สึกหงุดหงิดกับรถที่ต้องติดไฟแดงขึ้นมาอีก ทำไมฟ้าถึงให้เวลาไอ้อันธพาลชั่วๆซี้อธิศรนานนักนัก เขาอยากที่จะไปถึงที่กบดานของมันเร็วๆ การราวีทวงแค้นครั้งนี้ มันจะได้จบได้สิ้นไปเสียที ไอ้นั่นลงมือกับอานนท์หนักกว่าอธิศร เขาต้องเอามันให้หนักกว่าที่อธิศรโดนเช่นกัน
ทางด้านธนู พอฟื้นจากสลบและเรียกสติกลับมาให้ตัวเองได้เต็มที่ ก็ลุกเดินไปหาร่างอธิศรที่บอบช้ำอย่างหนัก แต่ก็ยังยันกายลุกขึ้น หนุ่มใหญ่ใช้มือยกปาดเลือดที่ไหลออกจากแผลที่โดนฟาดด้วยโคมไฟลวกๆ
“พี่ธนู ช่วยผมด้วย”
อธิศรโซเซเข้าหาคนที่เพิ่งฟื้นจากสลบ หนุ่มใหญ่เอื้อมมือไปจับตัวคนโซเซ อธิศรใจชื้น ที่อย่างน้อย ธนูก็คงยังห่วงใยเขาอยู่ แต่แล้วเด็กหนุ่มก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อ เจ้าของมือที่จับร่างเขา ออกแรงเขย่าสุดแรง จนร่างบอบช้ำของเขาสั่นเทิ้ม
“ทำไมถึงเลวแบบนี้อธิศร นายจะชั่วจะช้าไปถึงไหน โทรไปยกเลิกแผนการของนายเดี๋ยวนี้ นายอย่าให้ใครแตะต้องตัวปักษ์แม้แต่ปลายก้อย”
ธนูตวาดคนร่างสั่นเทิ้มอย่างโกรธจัด เขาได้ยินหมดแล้วถึงแผนการที่อธิศรหลอกล่อให้ปรมินทร์ไปในที่ที่หนึ่ง เด็กร้ายกาจนี่นัดแนะกับเพื่อนซี้อย่างกิติกรให้ระดมพรรคพวกที่เคยสนิทกันไปดักรอรุมยำและรุมถล่มปรมินทร์ชนิดไม่ตายก็ให้พิการไปเลยทีเดียว
“ใช่ผมมันเลว แล้วทำไมล่ะ พี่ไม่เห็นเหรอว่าไอ้คนดีของพี่มันทำกับผมขนาดไหน ดูสภาพผมสิ ดูผม มันทำผมถึงขนาดนี้แล้ว พี่ยังจะคิดว่าผมร้ายกาจเหรอที่ผมคิดจะทวงแค้นคืนจากมัน”
อธิศรฮึดแรงเถียง คนโดนเถียงส่ายหน้าช้าๆอย่างนึกเอือมระอา แล้วเอ่ยออกไปใหม่
“พี่เชื่อว่าปักษ์มีเหตุผลพอ พอที่ปักษ์จะทำนายได้ขนาดนี้อธิศร “
“ก็มันเลวมันชั่ว มันหาเรื่องผม มันหึงที่ผมมีอะไรกับพี่ไง ผมเคยบอกแล้วไงว่าไอ้นี่น่ะมันร้าย ร้ายอย่างที่ใครๆก็ตามมันไม่ทัน”
“หยุดพล่ามและก็หยุดเพ้อได้แล้วอธิศร คนที่ร้ายกาจชั่วช้า มารยา ส่ำส่อนน่ะมันนาย ไม่ใช่ปักษ์ จะบอกให้นะ ต่อให้คนอย่างไอ้ธนู ไปค้างไปนอน ไปมั่วกับใครเนี่ย คนอย่างปักษ์ไม่มีทางหึงหรือหวงแหนได้อยู่แล้ว ที่นายโดนปักษ์ยำเละขนาดนี้ ไม่ใช่สาเหตุนี้แน่ ตอบมาสิว่านายไปทำเรื่องชั่วช้าอะไรไว้ล่ะ ปักษ์ถึงได้ตามมาซัดนายขนาดนี้ อ้อ แล้วที่ปักษ์คิดว่านายอยู่ที่นี่และตามตัวมาถูก อย่าบอกนะว่านายใช้ลูกไม้ตื้นๆที่นายเคยใช้หลอกล่อปักษ์เพื่อแก่งแย่งตัววิศรุตคราวนั้น หึ ช่างน่าสมเพชนัก คิดอะไรไม่เป็นแล้วหรือไง ถึงต้องใช้วิธีสกปรกๆเดิมๆ หรือคนต่ำช้าอย่างนาย หัวสมองมันคิดอะไรได้แค่นี้”
“หยุดนะ นี่มึงด่ากูเหรอ ไอ้แก่”
อธิศรหลุดสันดานดิบออกมาทันที เมื่อเริ่มทะแม่งๆต่อสิ่งที่ได้ยิน นี่มันอะไรกัน ธนูพูดยังกะรับรู้เรื่องราวของเขามาก่อนหน้านี้งั้นแหละ เป็นไปไม่ได้สิ ไอ้แก่นี่น่าจะรับรู้ชีวิตเขาจากละครที่เขาสร้างขึ้นเท่านั้น นี่มันขุดอะไรมาพูด ไม่จริงใช่มั๊ยที่มันจะรับรู้เบื้องหลังชีวิตของเขา มันจะรู้มาจากไหน ปรมินทร์ วิศรุต ไม่จริง สองคนนั้นต้องแพ้ทางเขาเท่านั้น พวกมันไม่มีวันฉลาดกว่าเขา ไม่มีวัน เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้
คนคิดสับสนในสิ่งที่ได้ยินผงะเล็กน้อย ในใจสั่นจนจะควบคุมไม่อยู่ เกมนี้เขากำลังจะแพ้เหรอ ไม่ใช่เด็ดขาด
“ไง หลุดสันดานออกมาเลยเหรอ พ่อคนดี คนดีที่อ้างว่าตัวเองโดนราวีจากคนชั่ว แกคิดว่าฉันจะเชื่อแกง่ายๆเหรอ ไอ้เด็กเลี้ยงแกะ ที่ฉันคล้อยตามแกทุกอย่าง ฉันปูทางเพื่อจะทำให้แกตกนรกหมกไหม้ดั่งคนตายทั้งเป็นเท่านั้น”
“มึงพล่ามอะไรกูไม่เข้าใจ”
“คนโง่ที่อวดฉลาดอย่างแกมันย่อมเข้าใจอะไรยากอยู่แล้ว ฉันจะบอกให้ก็ได้ ว่าชีวิตจริงของแกที่ต่ำช้าโสมมฉันรู้หมดแล้ว หึ ช่างน่าสมเพชนัก แกไม่ได้เป็นรุ่นน้องของวิศรุตอย่างที่แกกล่าวอ้าง แกไม่ได้โดนตามราวีจากวิศรุตหรือปรมินทร์ แต่แกเองเป็นคนปั่นหัวสองคนนั่นให้ขัดแย้งกัน เพื่อผลประโยชน์ของแก ซึ่งฉันคิดว่ามันเป็นเงินหลักแสนที่ฉันไถ่ชีวิตแกคืนมา ฉันไม่เสียดายเงินนั่นหรอก หากมันจะทำให้คนอย่างแก มีสติ มีสำนึกเลิกทำตัวชั่วช้า แต่แกมันรั้นเอง แกยังตามราวีสร้างเรื่องไม่จบไม่สิ้น กับคนอื่นไม่เท่าไหร่ฉันจะไม่สนใจแกเลยถ้าแกจะทำตัวชั่วช้าด้วย แต่นี่แกเล่นกับปักษ์ แกเล่นกับคนดีๆหนึ่งคนที่หายากนักในสังคมตอนนี้ แกรู้อะไรมั๊ย ปักษ์เป็นคนทำให้ฉันอยากมีชีวิตอยู่ ปักษ์ทำให้ฉันมองเห็นค่าคนอื่น ปักษ์ห้ามฉันทำการใดๆเพื่อเป็นการให้ทุกข์กับคนอื่น จิตใจปักษ์สูงส่งแค่ไหนแกสำนึกบ้างมั๊ย ฉันเคยสัญญาและสาบานกับปักษ์ว่าจะทำตัวอย่างที่ปักษ์ขอ ไม่ยุ่งกับใคร ไม่ทำให้ใครเป็นทุกข์ แต่พอมาเจอแก ฉันขอยอมผิดสัญญา เพราะแกมันเลวสุดขั้วเกินกว่าใครหลายคนที่ฉันเคยรู้จัก แกทำให้คนดีหนึ่งคนของฉันวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น วันนี้แกถึงต้องมาเจอฉันไง คนอย่างแกจะสำนึกได้มั๊ยว่าฉันตั้งใจยัดเยียดสิ่งที่ฉันเป็นให้แกมากขนาดไหน แกคงคิดสินะว่าสิ่งที่แกได้รับจากฉันคือความเสน่ห์หา แกคิดผิด ไอ้โง่ แกคิดว่าคนอื่นโง่กว่าแก แกทะนงว่าตัวแกเอาใครๆอยู่หมัด แท้ที่จริงแกน่ะ มันโง่ โง่มาโดยตลอดรู้ไว้ด้วย ไอ้เศษมนุษย์”
อธิศรอ้าปากตาสค้างตัวสั่น ไม่คิดว่าชีวิตนี่จะได้เจอและสัมผัสกับถ้อยคำด่าที่เสียดแทงให้เจ็บแสบได้ถึงทรวงอย่างนี้ หัวใจเด็กหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ จนมันแทบจะทะลุแออกมานอกอก แววตาธนูตอนนี้ช่างน่ากลัวนัก ต่างจากธนูที่เขาได้สัมผัสเมื่อครู่ แม้เขาจะยังไม่เข้าใจในสิ่งต่างๆที่พร่างพรูออกมาจากฝ่ายนั้นก็เถอะ แต่แค่นี้เขาก็เจ็บก็แสบไปทั้งใจแล้ว นี่หรือเปล่าศรัตรูที่แท้จริงของเขา ธนูช่างร้ายกาจนัก ตาย วันนี้กูเอามึงตายแน่
คนเจ็บใจยกมือที่ช้ำระบมฟาดลงบนใบหน้าคนร้ายกาจจนฝ่ายนั้นหน้าหัน คนลงมือก่อนคิดจะลงมือซ้ำ แต่ช้ากว่าคนที่โดนกระทำ
ธนูยกหมัดขึ้นชกสวนกระแทกใบหน้าอธิศรทันควันหลังตั้งหลักได้ จนฝ่ายนั้นเซล้มคว่ำลงไปกองกับพื้นอีกรอบ คนชกไม่รอช้าที่จะตามไปกระชากคอเสื้อขึ้นมาเอ่ยตวาดสั่งใหม่
“โทรไปยกเลิก สมุนของแกเดี๋ยวนี้ว่าอย่าให้ใครแตะต้องตัวปักษ์ แม้แต่ปลายก้อย ไม่งั้นฉันเอาแกตาย”
ธนูยกมือจะชกซ้ำ อธิศรร่ำร้องยกมือปัดป้อง ก่อนจะร้องให้ฟูมฟายออกมาว่ายอมแพ้แล้วทุกอย่าง ธนูไม่ใส่ใจกับท่าทีมารยาสาไถที่เห็น เขาคิดว่าในเมื่ออธิศรมัวแต่ชักช้า เขาก็น่าจะโทรไปเตือนปรมินทร์เองว่าอย่าหลงกล ไปในที่ที่อธิศรขุดหลุมพรางดักเอาไว้
.
.
.
.
.
.เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อรถที่ขับอยู่ออกเคลื่อนผ่านไฟแดงไปได้ซักพัก เจ้าของโทรศัพท์ถึงกับแปลกใจกับเบอร์คนที่โทรเข้ามา”
“ไปเอาเบอร์มาจากไหนนะ”
ชายหนุ่มพึมพำเมื่อจำได้ว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาคือเบอร์ของคนที่ตัวเองเพิ่งป้อนข้าวป้อนน้ำเสร็จ ก่อนจะออกมาที่นี่
“ปักษ์เหรอ นี่พี่วิชญ์นะ”
วิศรุตรีบเอ่ยออกไปอย่างดีใจเมื่อได้ยินเสียงสัญญาณที่ฝ่ายนั้นกดรับ อานนท์ มองหนุ่มใหญ่ตาปริบๆ นึกงงเหมือนกันที่จู่ๆเขาก็เห็นเจ้าตัวเดินเข้ามาในห้องเขาพร้อมพยาบาลที่ช่วยถือถุงน้ำเกลือมาให้ ก่อนจะจัดการห้อยไว้บนเสาที่เตรียมมาด้วย
วิศรุตบอกจุดประสงค์กับเขาว่าต้องการติดต่อปรมินทร์ แต่ไม่มีเบอร์เจ้าตัว เพราะเบอร์เก่าติดต่อหลายครั้งแล้วแต่ไม่เป็นผลสำเร็จ คนรู้จุดประสงค์ บอกเบอร์ให้โดยยังไม่ถามไถ่ถึงอะไรทั้งสิ้น เพราะคนขอดูร้อนรนเหลือประมาณที่จะติดต่อกับเจ้าของเบอร์ที่เขาเอ่ยบอก
“มีอะไรพี่วิชญ์ หายดีแล้วเหรอ ถึงโทรศัพท์ได้น่ะ”
ปรมินทร์ทักออกไป ก่อนที่บทสนทนาจะดำเนินไปพักหนึ่ง แล้วต้องชะงักลงเมื่อแบตของคนรับสายหมดลงกระทันหัน
ปรมินทร์โยนโทรศัพท์ไว้ทางเบาะด้านหลัง ไม่ใคร่ที่จะใส่ใจเชื่อมต่ออุปกรณ์ชาร์จแบตที่ติดอยู่บนตัวรถ ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์ที่จะคุยกับใครทั้งนั้น เป้าหมายของเขาคือไปถึงที่หมายให้เร็วที่สุดเท่านั้น
ทางด้านธนู ร้อนรนจนสุดจะทนเมื่อติดต่อคนที่กำลังวิ่งเข้ากองไฟไม่ได้ หนุ่มใหญ่หันมาระเบิดอารมณ์กับจอมวางแผนการอีกรอบ
“โทรไปบอกเพื่อนแกเดี๋ยวนี้ อย่าให้ใครเข้าใกล้ปักษ์”
“ไม่ ยังไงกูก็ไม่โทร แน่จริงมึงฆ่ากูเลยสิ”
อธิศรเอ่ยท้าทาย คนออกคำสั่งส่ายหน้าช้าๆยิ้มเหยียดเอ่ยขึ้น
“ฉันไม่ฆ่าแกหรอก เพราะอีกไม่นาน แกก็ต้องตายทั้งเป็นอยู่แล้ว”
“มึงพูดอะไรของมึง กูงงมานานแล้วนะไอ้แก่”
“งงเหรอ งั้นแกรอเดี๋ยว ฉันมีอะไรให้แกดูเพื่อแกจะได้ตาสว่างไอ้คนฉลาด”
คนเอ่ยลุกขึ้นไปเปิดตู้เอกสาร หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกจากซองสีน้ำตาล เดินตรงมาหาคนที่มองดูอยู่
“เอ้า ดูซะให้เต็มตา แล้วก็เชิญนอนกอดกับมันในห้องนี้ให้พอใจ ส่วนฉันจะไปช่วยปักษ์เอง”
กระดาษแผ่นหนึ่งตกลงตรงหน้า อธิศรไล่สายตามองตั้งแต่หัวกระดาษที่ลงชื่อหน่วยงาน ใจเด็กหนุ่มเต้นสั่นระรัว เมื่อไล่สายตาไปครบทุกบันทัดจนตะหนักได้ว่าคนยื่นกระดาษให้ต้องการบอกอะไรเขา
เสียงร้องอันแผดกล้าดังลั่นห้องทันที ที่คนอ่านรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างผ่านสายตา
“ไม่จริงไม่จริง มึงไอ้ระยำไอ้แก่สารเลว มันเป็น เอดส์ ทำไมมึงไม่บอกกู มึงแพร่เชื้อให้กูทำไม มึงทำกูทำไมไอ้สัตว์”
“หุบปาก มึงไม่มีสิทธิมาด่ากู ใครแพร่เชื้อให้มึง มึงต่างหากที่ร่านส่ำส่อนอยากรับเชื้อเอง สะใจกูจริงๆ อย่างมึงมันต้องเจอแบบนี้แหละถึงจะสาใจ ไอ้เด็กปีศาจ”
พูดจบ คนพูดลุกขึ้นถ่มนำลายใส่หน้าคนกรีดร้องทันที ก่อนจะรีบเดินไปหยิบฉวยกุญแจรถออกจากห้องเพื่อออกตาม ไปช่วยชีวิตคนดีของตัวเอง โดยปล่อยให้คนข้างหลัง นอนดีดกายชักกระตุกเกลือกกลิ้งไปบนพื้นห้อง พร้อมกับเสียงกรีดร้องแห่งความคับแค้นใจแต่ลุกทำอะไรไม่ได้ เพราะร่างกายระบมไปแล้วทุกส่วน
ทางด้านปรมินทร์ พอเลี้ยวรถเข้าไปทางซอยแคบที่อธิศรบอก ชายหนุ่มเริ่มทะแม่งๆกับสถานที่ ยิ่งขับไปเท่าไหร่ ซอยก็ยิ่งเปลี่ยวขึ้นเท่านั้น นี่มันอะไรกัน หรือว่าอธิศรจะหลอกเขา
คนคิดได้ใจกระตุกวูบ ความแค้นที่บดบังจิตใจ ทำให้เขาลืมพิษสงของอธิศรที่วิศรุตเคยบอกเอาไว้เสียสนิท
...อาร์มน่ะ ร้ายกว่าที่ปักษ์เห็นอีกนะ…….
คนใจกระตุกชะลอรถ เพื่อคิดหาทางเลี้ยวกลับออกจากซอยบ้านี่ แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อรู้สึกถึงเสียงดังเพล้งดังไปรอบบริเวณตัวรถในส่วนที่เป็นกระจก สัญชาตญาณบอกให้ชายหนุ่มเบรกรถกระทันหันแล้วก้มหมอบหลบเสษกระจกที่ซ่านกระเซ็นไปรอบตัว
ชายหนุ่มก้มหมอบลงได้ซักพักก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่หนังศีรษะ เมื่อรู้สึกว่ามีมือใครซักคนหนึ่งตรงเข้ากระชากเส้นผม ความเจ็บแสบทำเอาเจ้าตัวต้องแหงนหน้าขึ้นตามแรงกระชาก
พระเจ้าช่วย คนถูกกระชากเส้นผมอุทานในใจ สิ่งที่เขาเห็นตอนนี้คือกระจกรถโดยรอบตัวเขาแตกละเอียดป่นปี้ ไม่มีเหลือ ภายนอกรถสายตามองเห็นชัดเจนถึงกลุ่มเด็กชายวัยรุ่นหุ่นหนา 7-8 คนยืนถือท่อนเหล็กกระชับกับมือมองเขาเป็นตาเดียว
“ฟ้าเป็นใจแท้ๆ ที่พามึงมาตายถึงที่นี่ไอ้ปรมินทร์”
เจ้าของมือที่กระชากเส้นผมเขาเอ่ยขึ้น ชายหนุ่มหันมาสนใจเจ้าตัว จึงได้รู้ว่าที่แท้ไอ้วายร้ายที่เขาตามหานี่เองที่เป็นคนจิกกระวากหนังศีรษะเขาจนเจ็บไปทั้งแถบ
“แกเองเหรอ”
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นเมื่อรู้ว่าเป็นใคร กิติกรแสยะยิ้ม อธิศรบอกเขาว่าให้จัดการไอ้นี่ถึงขั้นเด็ดขาด สมกับที่มันซ้อมเจ้าตัว เด็กหนุ่มคิดถึงน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นของเพื่อนตอนที่บอกเล่าเรื่องราวให้เขาฟังก็เคียดแค้นชิงชังคนแหงนหน้ามองจนสุดจะทน
มือข้างที่ว่างของคนเคียดแค้น เอื้อมไปปลดล็อคประตูรถ พอทำสำเร็จเจ้าตัวก็ไม่รอช้าที่จะกระชากตัวคนนั่งในรถออกมาข้างนอก แล้วออกแรงเหวี่ยงให้ร่างนั้นไสครูดไปบนพื้นขรุขระ
ปริมนท์ร้องโอ้ยด้วยความเจ็บแสบไปตามร่างกายส่วนที่ไถลไปกับพื้นปูนหยาบๆ จนคิดว่ามันคงเป็นแผล
ชายหนุ่มร่นถอยตัวเองช้าๆ ใช้สายตาจับจ้องกลุ่มคนที่พร้อมใจกันเดินหน้าแสยะยิ้มเขาหาเขา พวกมันถือท่อนเหล็กกระชับตีมือเบาๆ
“มึงไปไหนไม่รอดหรอก มึงไม่ต้องถอยไอ้ปรมินทร์ วันนี้พวกกูจะสั่งสอนมึงให้สมกับที่มึงทำกับไอ้อาร์ม มึงเตรียมตัวรับได้เลย”
กิติกรเป็นคนเอ่ยขึ้นอีก ก่อนจะหันไปหัวเราะชอบใจกับเหล่าเพื่อนๆที่ระดมกันมา
ปรมินทร์เหงื่อซึมไปทั้งใบหน้า เขาพลาดแท้ๆ เขาพลาดท่าอธิศรแท้ๆ ทำไมเขาไม่นึกถึงคำเตือนของวิศรุตนะ ทำไม
“ไงกลัวจนเหงื่อตกเลยเหรอมึง”
กิติกรเปลี่ยนเป็นตวาดหน้าจริงจัง ก่อนจะตรงเข้าเล่นงานคนเหงื่อตกก่อนเป็นคนแรก โดยการเตะเข้าที่สีข้างเจ้าตัวเป็นการทักทายก่อนลงมือจริง
ปรมินทร์ร้องโอ้ยเพราะเจ็บเสียดจากแรงเตะขึ้นมา แม้จะจับได้ว่าคนเตะ เตะไม่เต็มแรงนัก แต่มันก็เป็นสัญญาณว่าวันนี้เขาคงไม่รอด
“สำออย สำออย แค่นี้ทำสำออย”
กิติกรเอ่ยขึ้นก่อนเข้าเตะซ้ำอีกข้างอย่างนึกหมั่นไส้ที่เห็นคนโดนเตะตัวงอ คราวนี้ปรมินทร์กัดฟันไม่ร้องให้คนเตะได้ยินซักแอะ ทั้งๆที่เจ็บจนแทบทนไม่ไหว ชายหนุ่มออกแรงคลานหนีทั้งๆที่รู้ว่าไปไหนไม่ได้ไกล แต่เขาจะเป็นเป้านิ่งอยู่อย่างนี้ไม่ได้
กิติกรเห็นเหยื่อเริ่มขยับหนี จึงสั่งพรรคพวกรุมจับแขนจับขา คนโดนจับดิ้นสุดชีวิตเพื่อให้ตัวเองเป็นอิสระ แต่ทุกทีที่ดิ้น เขาก็ต้องเจ็บแสบไปทั้งใบหน้า เมื่อโดนหลายฝ่ามือตบสวน
.
.
.
.
.
.
โอ้ยยยยย พอก่อน พอก่อน เบรกอารมณ์ก่อน ก่อนที่คนเขียนจะโดนเขม่นมากกว่านี้
อะ เตรียมนับถอยหลังรอกันได้เลย สำหรับใครที่รอตอนจบ ตอนหน้า มาแน่ กับบทสรุปของ เรื่องร้าวฉานเรื่องนี้ แต่ตอนนี้ขอพักก่อนนะ แหะ แหะ
Boy

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 12-11-2007 15:24:22

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ดุเด็ดเผ็ดมันส์สุดๆเลยคับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 12-11-2007 15:45:28

 :impress: :impress: :impress:

จะรออ่าน ตอนต่อไปครับผม

อ่านไปใจเสียไปครับ อิอิ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 12-11-2007 16:13:10

 :a5:จะจบแล้วเหรอนี้ไมเจอเรื่องเลวร้ายกันแบบนี้นะ :a6:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 12-11-2007 16:54:48

 :impress:

จะรอดไหมเนี่ยนายปักษ์

ธนู พี่วิชญ์ มาเร็ว ๆ ดิ

เดี๋ยวปักษ์ก็ตายก่อนหรอก

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: alulugun ที่ 12-11-2007 17:09:02

กระป๋มว่าคุณธนูก็ทำไม่ถูกส่วนนึงนะคับ ที่ไปทำให้นายอาร์มติดเชื้อ เพราะ
นายอาร์มอาจจะทำอะไรที่นอกเหนือความคาดหมายไว้อีกก็ได้เช่น ไปแพร่เชื้อให้คนอื่นอีก ต่อไปเรื่อย
เพราะโดยนิสัย(เลวๆ)ของนายอาร์ม ยิ่งไม่สนใจ และไม่แคร์ความรู้สึกใครอยู่แล้วนี้นา

น่าเป็นห่วงคับ
แต่ถ้านายอาร์มช๊อคมากแล้วกระโดดตึกฆ่าตัวตายทันทีหลังจากคุณธนูออกจากห้องไป คงจะดี อิอิ
 :m26: :m26: :m26: :m26: :m26: :m26: :m26: :m26: :m26: :m26:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 12-11-2007 20:22:43

:m17: :เฮ้อ: :m13:.....อ่ะน้า...จาจบแล้วหรอ...อย่าเพิ่งดิค้าบ..กาลังซาหนุกน้า...มาต่อเร๊วๆๆ...น้าๆๆๆๆ....เดี๋ยวแจกรางวัลนักเขียนกระชากอารมณ์ให้น้า... :m21: :m26: :m29:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 13-11-2007 07:55:01

อ๊ากกกกกกกกกกก  กระชากอารมณ์อย่างรุนแรง เป็นห่วงปักษ์มากๆ เลย ขออย่าให้เป็นอะไรเลย

จะจบแล้วหรือเนี่ย โอ๊ย อย่ายเพิ่งจบเลยค่ะ  สนุกมากๆ เลย

มาต่อไว ๆ นะคะ  รออย่างใจจดจ่อ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: [D]a[D]a [T]oo[N] ที่ 13-11-2007 11:42:37

จะจบแล้วหรอ ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ :m17:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: bigynew ที่ 13-11-2007 13:42:34

โอยตายล่ะ แล้วใครจะมาช่วยปักษ์ล่ะเนี้ย คุณธนูจะมาทันไหม แจ้งตำรวจยังอ่ะครับเนี้ย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 12 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: yayoy ที่ 13-11-2007 16:50:06

 o22 o22 o22 o22

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!

พี่วิชญ์ เฮียธนู..........มาช่วยปักษ์อย่างด่วนนนนนนนนน!!

 :a6: :a6: :a6:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 14-11-2007 12:49:56

ธนูแวะเข้าคลีนิคใกล้ที่พักเร่งให้เจ้าหน้าที่นี่นั่นทำแผลให้อย่างลวกๆบอกตัวเองมีธุระต้องรีบไปจัดการ แต่แม้จะเร่งอย่างนั้นก็ใช่ว่าจะทำให้เสียเวลาน้อยลงได้ หนุ่มใหญ่ใช้เวลาทำแผลกว่าครึ่งชั่วจึงเสร็จ พอพาตัวเองหลุดออกมาจากที่นั่นได้ ก็ต้องใจเสียเมื่อคิดว่าทางที่ตนจะไปยังที่หมายคงใช้เวลาฝ่าการจราจรไม่ต่ำกว่าชั่วโมง
ตำรวจ ใช่สิ ในหัวสมองคนใจเสียคิดถึงข้อนี้ขึ้นมา ในเมื่อเขาอาจไปถึงตัวปรมินทร์ช้า เขาก็น่าจะแจ้งตำรวจที่อยู่ในพื้นที่ตรงนั้นรุดหน้าไปดูสถานการณ์ก่อนนี่นา
คนคิดได้คว้าโทรศัพท์มาถือไว้ในมือ แต่ยังไม่ทันที่จะโทรหาเบอร์ปลายทาง เขาก็ต้องฉงนไปเล็กน้อยเมื่อสิ่งที่ถืออยู่ในมือร้องสั่นขึ้นมาซะก่อน
“นี่มันอะไรกัน”
หนุ่มใหญ่พึมพำเมื่อมองเห็นว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาหาเขาเป็นเบอร์ที่ห้องเขาเอง นี่อธิศรยังไม่สิ้นฤทธิ์อีกหรือไง เด็กมารยานี่ มันจะโทรมาทำไมกัน
“ฮัลโหล”
แม้จะชิงชังคนโทรเข้ามาเข้าไส้ แต่หนุ่มใหญ่ก็ยังกดรับสัญญาณเรียกเข้านั้นอยู่ดีพร้อมเอ่ยทักออกไปเสียงขุ่น บางทีอธิศรอาจโทรมาให้ความคืบหน้าว่ายอมให้สมุนพวกนั้นถอยทัพกลับ โดยไม่ดักทำร้ายปรมินทร์ก็เป็นได้ แต่แล้วสิ่งที่เขาคิดมันก็กลับตรงกันข้าม เมื่อเสียงกระท่อนกระแท่นของอธิศรที่ดังมาตามสายขู่ให้เขาล้มเลิกความคิดที่จะแจ้งความ เพราะฝ่ายนั้นบอกได้โทรไปนัดแนะกับเพื่อนไว้เรียบร้อยแล้วว่า หากเรื่องนี้ถึงหูตำรวจเมื่อไหร่ ก็เตรียมรับศพปรมินทร์ได้เลย
“นี่แกสาหัสขนาดนี้ แกยังไม่เลิกล้มความคิดชั่วช้าอีกเหรออธิศร”
หนุ่มใหญ่เอ่ยออกไปอย่างคนคับแค้นใจ ความร้ายกาจของอธิศรมันจะไปสิ้นสุดตรงไหนกัน
“กูมันหมาจนตรอกแล้วนี่ ไหนๆชีวิตกูก็ตกอยู่ในสภาพตายทั้งเป็นเพราะฝีมือมึงอยู่แล้ว จะเป็นไรไปถ้ากูจะกระชากวิญญาณไอ้ปรมินทร์นั้นไปให้กูได้ล้างแค้นในนรก”
“ในสมองของแกนี่นี่คิดแต่เรื่องต่ำทรามใช่มั๊ยอธิศร ทำไมแกถึงได้ชั่วช้าขนาดนี้ ฉันไม่สนหรอกว่าแกจะขู่ฉันยังไง สาบานได้ว่าฉันจะแจ้งตำรวจให้ไปตามลากเพื่อนของแกไปชดใช้กรรมในคุกให้หมด”
“ก็เอาซี้ เอาเลย ถ้ามึงคิดว่ากูแค่ขู่มึง เพื่อนกูพวกมันรออยู่แล้วที่จะเชือดคอหอยไอ้เหี้..ปรมินทร์ ถ้ามึงอยากให้คนดีของมึงตายเร็วขึ้นก็เอาเลย เอาเลย”
ธนูโกรธจนพูดไม่ออก หนุ่มใหญ่ขบกรามแน่น พยายามควบคุมสติถามคนท้าทายว่าจะเอายังไง
“กูไม่เอายังไงหรอก กูแค่ต้องการให้เพื่อนกูทวงแค้นให้กูกับไอ้เศษสวะนั่นอย่างสาสม กูต้องการได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนของมัน กูต้องการให้ร่างมันสั่นระริกจากการถูกเชือดทีละน้อย กูต้องการให้มันตายทั้งเป็นแบบกู”
“เลวมากอธิศร แกมันเลวได้ไม่สิ้นสุดจริงๆ ถึงขนาดนี้แล้วแกยังไม่สำนึกอีกว่าสิ่งที่แกกำลังเผชิญตอนนี้มันเกิดจากตัวแกเองที่ส่ำส่อน ร่าน เจ้าคิดเจ้าแค้น ถ้ามึงรู้จักปล่อยวางตัวเองซะบ้าง มึงคงไม่เป็นแบบนี้”
“หุบปาก ตอนนี้กูเท่านั้นที่จะเป็นคนสั่งเกม ชีวิตกูไม่มีอะไรจะเสียแล้ว กูยอมตายอย่างสงบถ้ากูได้รับรู้ว่าไอ้ปรมินทร์โดนทารุณ โดนทรมาน แล้วก็ตายอย่างช้าๆในที่สุด หรือถ้ามึงอยากจะให้ทันตายเร็วขึ้น ก็เชิญเลย โทรไปแจ้งตำรวจเลย สาบานได้ว่าถ้าตำรวจแห่ไปถึงที่นั่น กูจะสั่งให้เพื่อนกูปาดคอหอยไอ้สวะนั้นทันที”
ธนูตัวชา ไม่คิดว่าอธิศรจะเป็นไปได้ขนาดนี้ หลังฝ่ายนั้นตัดสายทิ้งไป หนุ่มใหญ่ถึงกับเครียดจัด ด้วยไม่รู้จะหาทางช่วยปรมินทร์ยังไง ลำพังถ้าอาศัยเขา กว่าเขาจะไปถึงที่นั่น ปรมินทร์คงโดนคนของอธิศรเล่นงานจนกระอักไปแล้วแน่ๆ แม้กระทั่งป่านนี้ เจ้าตัวจะเป็นยังไงบ้างก็ยังไม่รู้
วิศรุต ใช่สิ วิศรุต นี่เขาลืมคนๆนี้ไปได้ยังไง หหนุ่มใหญ่ยิ้มพรายอย่างมีความหวังเมื่อคิดถึงชื่อคนที่ฝากฝังชีวิตปรมินทร์ให้เขาดูแลผ่านเมล์ฉบับนั้น ถ้อยคำที่ฝ่ายนั้นใช้สื่อถึงเขาผ่านตัวอักษรมันบ่งบอกชัดเจนว่าเจ้าตัวยังคงรักและห่วงปรมินทร์มากกว่าสิ่งใด รับรองได้ว่าถ้าหนุ่มใหญ่รายนั้นรู้เรื่องนี้ เจ้าตัวคงจะไม่อยู่เฉยเป็นแน่ หึ อธิศร แกจะได้รู้จักและได้สัมผัสกับฤทธิ์เดชเจ้าของหัวใจปรมินทร์ตัวจริง ก็คราวนี้แหละ

เสียงโทรศัพท์ของวิศรุตที่ดังขึ้นมาขณะที่เขากำลังนั่งคุยอยู่กับอานนท์ หนุ่มใหญ่รีบคว้ามารับเพราะคิดว่าเป็นคนที่หัวใจห่วงใยเป็นคนโทรเข้ามา แต่แล้วก็ต้องผิดหวัง เมื่อเสียงที่เขาได้ยินเป็นเสียงธนู
อานนท์มองหน้าหนุ่มใหญ่ข้างเตียงอีกรอบ เมื่อเห็นเจ้าตัวทำเหมือนตั้งใจฟังอะไรซักอย่างผ่านเครื่องโทรศัพท์ด้วยสีหน้าและแววตาที่เริ่มตึงเครียด ก่อนที่จะเม้มริมฝีปากขบกรามเป็นระยะ
“มีอะไรหรือเปล่าพี่วิชญ์”
ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อเห็นหนุ่มใหญ่วางหูลงแล้ว คนถูกถามมองคนถามอย่างใช้ความคิด ก่อนจะเอ่ยขึ้นโดยไม่สนใจคำถามที่เจ้าตัวถาม
“พอจะลุกไหวมั๊ยอานนท์”
อานนท์งงกับคำถามที่โดนถามกลับ คนถามไม่ปล่อยให้เขาต้องสงสัยนาน เมื่อเขาได้ยินทุกสิ่งทุกอย่างผ่านจากปากฝ่ายนั้น ทันทีที่ฟังจบชายหนุ่มฮึดร่างกายขึ้นมาทันที ต้องไหวสิ เขาต้องลุกไหว วิศรุตต้องการให้เขาไปชี้ตัวไอ้วายร้ายที่มันทำร้ายร่างกายเขา
วิศรุตโทรบอกให้น้องสาวมาที่นี่พร้อมครอบครัวและคนที่เห็นเหตุการณ์ทุกคนวันที่อธิศรเข้าไปก่อเหตุความไม่สงบภายในบ้าน หนุ่มใหญ่สั่งน้องสาวผ่านทางโทรศัพท์ให้เข้าแจ้งความเอาไว้ด้วยและขอให้เจ้าหน้าที่ตำรวจบุกเข้าไปจับกุมคนพาลในคอนโดหรูของธนู ที่เจ้าของคอนโดบอกทางเขาไว้แล้ว ในการจับกุมครั้งนี้เขาไม่ต้องการให้อธิศรโดนแค่ข้อหาบุกรุกบ้านเขาเท่านั้น แต่เขายังต้องการให้น้องสาวพาอานนท์ไปชี้ตัวอธิศรในข้อหาทำร้ายร่างกายจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ซึ่งสภาพที่อานนท์เป็น คิดว่าอธิศรคงโดนบทลงโทษหนักอยู่ไม่น้อย เหนือกว่าสิ่งใด ที่เขาต้องไล่จี้อธิศรแบบนี้ก็เพื่อควบคุมความร้ายกาจของเจ้าตัวไม่ให้แผลงฤทธิ์ออกมาได้อีกในระหว่างที่เขาเดินทางไปเพื่อที่จะไปช่วยปรมินทร์ เพราะที่ ที่เขาอยู่ตอนนี้ หากเปรียบกับธนู เขาอยู่ใกล้ตัวปรมินทร์มากกว่าหนุ่มใหญ่รายนั้นหลายเท่านัก
หนุ่มใหญ่คะยั้นคะยอให้หมอถอดสายน้ำเกลือให้จนเป็นผลสำเร็จ ก่อนที่เขาจะพากำลังตำรวจอีกส่วนหนึ่งบุกไปยังสถานที่ที่ธนูบอกเอาไว้ว่าปรมินทร์กำลังโดนเล่นงานอยู่ มันจะเสี่ยงไปหรือเปล่าไม่รู้ที่เขาต้องทำเช่นนี้ ทั้งๆที่ธนูบอกแล้วว่าเรื่องนี้ห้ามถึงหูตำรวจ แต่เขาได้สั่งให้น้องสาวแจ้งให้กำลังตำรวจอีกส่วนหนึ่งไปดักเล่นงานอธิศรแล้วนี่ พวกสมุนที่รอฟังสารจากเด็กร้ายนั่น คงจะต้องรอเก้ออยู่เหมือนกัน
ทางด้านปรมินทร์ที่ขณะนี้ถูกจับมัดมือมัดเท้าด้วยสภาพที่บอบช้ำพอดูจากการโดนรุมซ้อมมาก่อนล่วงหน้า กิติกรยังเป็นแกนนำในการเข้าข่มเหงรังแกคนหมดทางสู้อยู่เช่นเดิม
“เฮ้ย ใครก็ได้ถ่ายคลิปเก็บไว้ซิตอนที่กูจะกรีดหน้าให้มันโหยหวนอย่างคนเจ็บปวด กูจะเก็บไว้ให้ไอ้อาร์มดู”
เด็กหนุ่มสั่งเพื่อนก่อนจะได้คนที่จะลงมือถ่ายคลิปซาดิสก์นี่ คนสั่งควักมีดเล่มเล็กคมวาวขึ้นมาโชว์ใส่หน้าคนที่นั่งถูกพันธนาการ
“แกคิดว่าฉันจะกลัวเหรอกับมีดกระจอกๆของแก”
ปรมินทร์เอ่ยท้า ทั้งๆที่หวั่นวิตกอยู่ไม่น้อยกับสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้น หรือไม่เกิดก็ได้ แต่คิดอีกที การอยู่ในสภาพโดนมัดไพร่มือไพร่เท้าแบบนี้ ดิ้นให้ตายก็คงจะไม่มีทางรอด ถ้าเขาจะตาย หรือเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายไม่ว่าส่วนใดส่วนหนึ่ง เขาก็ขอมีเกียรติมีศักดิ์ศรีไม่อ้อนวอนขอชีวิตไอ้พวกหมาหมู่นี่แน่
“ช้าอยู่ทำไมล่ะ แกจะลงมือ แกก็ลงมือสิ”
คนทะนงตัวเอ่ยท้า มันเป็นจิตทยาเบื้องต้นที่เขาจำเป็นต้องนำมาใช้ การไม่กลัวจนลนลานเกินไป มันอาจช่วยยื้อลมหายใจเขาไว้ได้นานกว่าเดิม
กิติกรยกหลังมือขึ้นฟาดลงบนใบหน้าคนอวดดีอีกหนึ่งฉาด เมื่อไม่ได้เห็นอะไรดั่งใจอยาก ปรมินทร์ต้องอ้อนวอนเขาสิ มันต้องร่ำร้องขออย่าให้เขาทำอะไรกับใบหน้ามัน ไม่ใช่มาปากดีท้าทายเขาแบบนี้ อาการเหยื่อเป็นแบบนี้ เขาจะสะใจที่ไหนกัน ที่ผ่านมาเขาก็เจ็บใจพอทนแล้วที่ไม่ว่าจะชกจะเตะ จะต่อย จะตบเหยื่อซักเท่าไหร่ เหยื่อก็ไม่ร้องซักแอะให้ได้ยิน ครั้งนี้ก็อีกเช่นกัน ดูเอาเถอะ เขาฟาดหลังมือใส่ซะหน้าหันขนาดนี้ มันยังไม่มีทีท่าว่าจะเกรงกลัวเขาซักนิด อย่างนี้มันต้องลงมือซะแล้ว
“เฮ้ย เข้ามาถ่ายใกล้ๆ กูจะเฉือนหน้าไอ้เวรนี่ให้พวกมึงดูแล้วโว้ย”
คนเดือดดาลตวาดสั่งเพื่อน ปรมินทร์กัดฟันแน่น แม้เหงื่อแห่งความหวั่นวิตกจะเริ่มซึมเต็มใบหน้า ชายหนุ่มหลับตานิ่งเมื่อสัมผัสแรกแห่งปลายมีดถูกจ่อลงที่แก้มด้านซ้าย
“ หึ หึๆๆ อย่างนี้สิโว้ยถึงจะสะใจกู”
คนจิ้มของมีดหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นท่าทีตอบสนองของเหยื่อเริ่มหวั่นวิตก ปรมินทร์ลืมตาขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่จิ้มใบหน้าเมื่อครู่ถูกถอนออกไป
“นึกว่ามึงจะเก่ง ที่แท้มึงก็กลัวจนตัวสั่นนะไอ้สัตว์”
คนถอนปลายมีดเอ่ยแสยะ ก่อนจะยกมือขึ้นฟาดใบหน้าเหยื่ออีกฉาด
ปรมินทร์หน้าหันไปอีกรอบ ชายหนุ่มข่มเสียงร้องได้อีกเช่นเดิม ก่อนจะหันมามองคนทำร้ายตาวาวเอ่ยขึ้นขู่
“สาบานได้ถ้าฉันรอดขึ้นมา ฉันเอาแกตายแน่ไอ้กิติกร”
“อ้อ คุณปรมินทร์ยอมเรียกชื่อผมแล้วเหรอเนี่ย ช่างเป็นเกียรติอะไรเช่นนี้”
กิติกรไม่สะท้านกับคำขู่ แต่ตีสีหน้าล้อเลียน ปรมินทร์ทนต่อท่าทีที่เห็นไม่ไหว จึงตัดสินใจทำสิ่งต่ำช้าที่สุดที่ชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะทำ นั่นคือ พ่นน้ำลายถ่มใส่หน้าคนล้อเลียน เต็มๆ
กิติกรตกใจ ไม่คิดว่าจะได้เห็นการกระทำแบบนี้จากปรมินทร์ เด็กหนุ่มยกมือขึ้นจะตบสวนอีกฉาด แต่ต้องชะงักเมื่อมีเสียงขัดจังหวะดังขึ้น
“หยุด อย่าขยับ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ทิ้งอาวุธซะ แล้วอยู่ในความสงบ ”
อันธพาลวัยหนุ่มทั้งกลุ่มมีท่าทีแตกตื่น กิติกรฉุนสะบัด ก็ไหนอธิศรบอกจะส่งข่าวเป็นระยะๆ แล้วนี่อะไร ตำรวจแห่กันมาได้ยังไง เด็กหนุ่มเห็นเพื่อนเริ่มอลหม่านก็คิดควบคุมสถานการณ์โดยการตรงเข้าจะชาร์จตัวปรมินทร์ไว้เป็นตัวประกัน
แต่อนิจจา เด็กหนุ่มคิดช้าไป เพราะไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครคนหนึ่งแอบลอบเข้ามารอดูท่าทีเขาอยู่ก่อนหน้าตอนที่เห็นเขาจ่อปลายมีดลงบนหน้าเหยื่อแล้ว
วิศรุตตัดสินใจพุ่งเข้าชนร่างกิติกรหนุ่มใหญ่ตรงเข้าล็อคมือให้มีดที่เด็กหนุ่มถือหล่นลงพื้น ก่อนที่ฝ่ายนั้นจะถือมันตรงเข้าถึงตัวคนรักของตัวเอง ร่างสองร่างลมกลิ้งไปตามๆกัน ความอลหม่านเกิดขึ้นเล็กน้อยก่อนบานปลายเป็นใหญ่โต เมื่อตำรวจทุกนายเข้าควบคุมตัวสมุนกิติกรจนอยู่หมัด ส่วนแกนนำคนสำคัญได้นอนกระอักเลือดจากฝีมือคนเข้าชาร์จตัวที่ชิงลงมือทำร้ายก่อน

ปรมินทร์มองดูวิศรุตลงโทษกิติกรแทนเขาด้วยความรู้สึกเกรงว่าคนถูกลงโทษจะสิ้นลมขึ้นมาจริงๆ ก็คนตัวใหญ่นั้นกระหน่ำทั้งหมัดทั้งเท้าใส่คนนอนแดดิ้นอยู่ที่พื้นไม่ยั้ง พลางตะคอกอย่างคนลืมสติ
“มึงเก่งนักใช่มั๊ย เก่งจริงมึงลุกมาสู้กะกูสิ มึงทำปักษ์ทำไม มึงลุกมาสิ มึงลุกมา”

ปรมินทร์หลับตาเบือนหน้าหนีภาพที่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น วิศรุตคว้าท่อนเล็กที่หล่นวางข้างตัวเงื้อขึ้นจะฟาดใส่ร่างคนนอนจมกองเลือดอยู่ด้านล่าง ชายหนุ่มได้ยินเสียงกิติกรร่ำร้องอ้อนวอนขอชีวิตจึงลืมตาขึ้นมาดู ภาพที่เห็นคือวิศรุตเงื้อมือที่ถือท่อนเหล็กค้างไว้ ในขณะที่กิติกรคลานหมอบกราบแทบปลายเท้าพร่ำเพ้อว่ากลัวแล้ว พลันคนมองเห็นเหตุการณ์ก็ต้องใจหายวูบเมื่อเห็นชัดว่าปลายเท้าของคนโดนกราบเตะเสยเข้าปลายคางคนกราบเต็มแรงจนฝ่ายนั้นหน้าหงายเลือดพุ่งกระฉุด ล้มกลับไปนอนหายใจรวยริน ดังเดิม วิศรุตตรงเข้าจะฟาดท่อนเหล็กซ้ำ แต่ร่างเขากลับโดนชาร์จไว้ซะก่อนจากเจ้าหน้าที่ตำรวจ
หนุ่มใหญ่ยอมสงบอารมณ์ทิ้งท่อนเหล็กหันไปมองคนที่เพิ่งจะโดนแก้มัด ในขณะที่ตำรวจส่วนหนึ่งเข้าคุมตัวคนที่เขาเพิ่งจัดการอาการร่อแร่
“เป็นไงบ้างปักษ์”
หนุ่มใหญ่ตรงเข้าถามคนที่นึกสงสารจนจับใจ คนโดนถามยอมยิ้มให้น้อยๆ แค่นี้หัวใจเขาก็พองโต จนต้องคว้าร่างคนยิ้มให้เข้ามากอดแนบแน่นอย่างไม่อายสายตาใครๆ ธนูมาถึงพอดีกับภาพนั้น หนุ่มใหญ่แอบยิ้มดีใจที่เห็นปรมินทร์ปลอดภัย ในขณะเดียวกันก็ต้องยิ้มเหงาๆกับภาพที่สองคนกอดกันกลม
“เฮ้ย ระวัง”
หนึ่งเสียงที่ดังลั่นขึ้นบริเวณทำเอาหลายคนที่อยู่ในบริเวณนั้นหันไปตามต้นเสียง เจ้าของเสียงที่ร้องเมื่อครู่เป็นนายตำรวจนายหนึ่งที่กำลังตาเบิกโพลงมองเหตุการณ์เบื้องหน้าอยู่
กิติกรฮึดแรงเข้าแย่งปืนจากนายตำรวจที่ควบคุมตัวเขาอยู่ และเขาก็ทำสำเร็จ เด็กหนุ่มไม่รอช้าที่จะยกอาวุธที่เพิ่งแย่งได้เล็งไปยังร่างสองคนที่กำลังยืนกอดกันอยู่ ก่อนจะลั่นไกเปรี้ยงเข้าใส่
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โอ้ยยย ง่วงนอน
ติดตามตอนต่อไป อิอิ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 14-11-2007 12:54:36

 :a5:ค้างกรี๊ดอะไรนี้อ่ะ :m30:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: satan666 ที่ 14-11-2007 13:47:27

โอ๊ยยย ค้างมากมาย  o9 o9 o9

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: bigynew ที่ 14-11-2007 14:02:15

เย้ย อะไรอ่ะ แบบนี้อีกแล้วหรอ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 14-11-2007 14:09:51

 o12 o12 มาทำกันยังงี้ได้ไง มาต่อด่วนเลยนะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 14-11-2007 15:54:31

 o9 o9 o9

อ๊ากกกกกกกก ค้างอย่างแรง มาต่อด่วนนนนนนนนนนน


 o9 o9

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 14-11-2007 16:33:16

 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9 o9

ค้าง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

มาต่อไว ๆ เลยนะ

ไม่งั้นขอให้อารมณ์ค้างตลอดชีวิต

 :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 14-11-2007 18:14:30

 :impress: :impress: :impress:

อ่าครับ สงสารปักด์จังครับผม

แล้วแบบนี้จะเป็นไงต่อไปอ่าครับ

สงสารทั้ง ธนู และ ปักด์ วิรุต จังครับผม

อิอิ แล้วจะรออ่านตอนต่อไปนะครับ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 14-11-2007 19:49:50

ธนูเข้ารับกระสุนแทนแน่ๆเลย (ขอเดาคร้าบ...) :m23:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Error_boyz ที่ 14-11-2007 22:03:11

อ้างจาก: loveview ที่ 14-11-2007 19:49:50  

ธนูเข้ารับกระสุนแทนแน่ๆเลย (ขอเดาคร้าบ...) :m23:

เห็นด้วยอย่างแรงง

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นิลวัฒน์ ที่ 14-11-2007 22:45:02

 :a5:        ให้มันได้งี้ดิ....    :m16:
กลับมาไว ๆ เลยครับ !!!!!!!!

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ^*+KYLE+*^ ที่ 14-11-2007 23:17:21

แง้ๆ ค้างอะ

มาต่อด่วนเลย งิงิ

 :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 14-11-2007 23:43:15

อ๊ากซซซซซซซซ์ ค้างอย่างแรง!!  :serius2: .....

รีบมาต่อเลยนะคร้าบคุณบอย ไม่งั้นขอให้อารมณ์ค้างทั้งอาทิตย์นะ อิอิ  :m12:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 15-11-2007 02:25:29

o9 :serius2:.....น่านๆๆๆๆ....มาให้ค้างซ้าง้านอ่ะ...โหงานนี้วัดใจคนอ่านกันสุดๆ...5555...ขอบคุณน้าคร้าบ... o14 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 15-11-2007 13:18:18

อ้างจาก: Error_boyz ที่ 14-11-2007 22:03:11  

อ้างจาก: loveview ที่ 14-11-2007 19:49:50  

ธนูเข้ารับกระสุนแทนแน่ๆเลย (ขอเดาคร้าบ...) :m23:

เห็นด้วยอย่างแรงง

เห็นด้วยอย่างแรงมากกกกก  ด้วยคน 
ยอมเจ็บ ยอมสละชีวิตเพราะยังไงก็นะ  อืมม

คิดถึงพูห์จังเลยย (เกี่ยวกับเรื่องไร กำลังเครียดๆ เห่อ)   :m1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 15-11-2007 13:54:50

เสร็จฉานนนนมูมู่....โดนจิ้มบ้างละ.... :m14:

ไม่ได้อ่านหลายวันนนนน จะตายซะให้ได้....ปักษ์อ่วมเลยยย ดีนะพี่วิชญ์ช่วยทัน... โล่งอก.. :เฮ้อ:
พี่ธนูฉานนนน สุภาพบุรุษตัวจริงงงงง ถ้าเป็นอย่างรีเพื่อนข้างบน...... :m8:
เอาใจช่วยกันต่อไป....ใกล้จบแล้วสิเนาะ....ไฟรัก...เผากันซะ....
 :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: มูมู่น้อย ที่ 15-11-2007 14:21:05

^
^
จิ้มคืน  :laugh:  :laugh:  :laugh:

โดนประกบเป็นแซนวิชเลย  :m20:  :m20:  :m14:  :m14:  :m14:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Turn_righT ที่ 15-11-2007 14:35:46

ค้าง... :sad2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: snowblack ที่ 15-11-2007 16:22:37

 :a5: :a5: :a5: :a5:

ค้างครับค้าง

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 15-11-2007 17:35:44

เรื่องมันก็เป็นไปอย่างที่เดา
แต่ ... แอบหวาด ๆ อยู่ตรงที่ไอ้อาร์มอ่ะ มันจะไปแพร่ให้ใครอีกหรือเปล่า มันร้ายซะขนาดนั้น

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 15-11-2007 18:08:17

อ้างจาก: nartch ที่ 15-11-2007 13:54:50  

เสร็จฉานนนนมูมู่....โดนจิ้มบ้างละ.... :m14:

อ้างจาก: มูมู่น้อย ที่ 15-11-2007 14:21:05  

^
^
จิ้มคืน  :laugh:  :laugh:  :laugh:

โดนประกบเป็นแซนวิชเลย  :m20:  :m20:  :m14:  :m14:  :m14:

อยากจิ้มบ้างงงงง

ทำงายดี

คิกคิก






ลป.

คิดถึงหนูพิมเหมียนกัลลล

ไว้ป่ะกันแฮ่มเน้อ

 :a1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 14 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 15-11-2007 23:39:39

:เฮ้อ:....ยางมะมาต่ออีกเลยหรอค้าบ...รอลุ้นๆอยู่เนี่ยค้าบ.... :m21:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 16-11-2007 17:36:35

อ่ะ มาต่อแล้วครับ สำหรับตอนจบที่ทุกคนรอคอย
แกล้งคนอ่านวันละนิดนี่ มันส์ดีแฮะ
ล้อเล่นนะครับ แหะๆ
พร้อมหรือยังครับที่จะเกาะติดสถาณการณ์ต่อ ถ้าพร้อมแล้ว ไปโลดดดดดดดดด

ไฟรัก....ตอนอวสาน
.
.
.
.
.
.
“คุณธนู!!!”
ปรมินทร์ร้องลั่นเมื่อเห็นร่างคนคุ้นตาทรุดฮวบลงกับพื้นหลังสิ้นเสียงกัมปนาท ชายหนุ่มคิดจะเข้าไปประคอง ร่างนั้นที่โดนกระสุนเจาะเข้ากลางอก วิศรุตไวกว่า หนุ่มใหญ่รีบรั้งตัวคนของตัวเองไว้เพราะยังไม่มั่นใจในสถานการณ์ว่าปลอดภัยได้แค่ไหน
“ไม่ พี่วิชญ์ช่วยคุณธนูด้วย พี่วิชญ์ช่วยคุณธนูด้วย นะครับ”
ปรมินทร์ได้สติ ร่ำร้องอ้อนวอนคนข้างตัว คนถูกอ้อนวอนมองไปยังร่างของคนลั่นไกปืนที่โดนควบคุมตัวไว้ได้ เมื่อเห็นว่าฝ่ายนั้นคงไม่มีพิษสงอะไรอีกจึงคิดที่จะนั่งลงพยุงคนนอนหายใจพะงาบๆที่พื้นอย่างสะเทือนใจ
ธนูยกมืออันสั่นระริกปรามไม่ให้วิศรุตเขาใกล้ตัวเขา ปรมินทร์เห็นภาพนั้นถึงกลับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ธนูยังรักษาสัญญาที่ว่าจะไม่ให้ใครมาเดือดร้อนหรือทุกข์หนักกับสิ่งที่ตนเป็น
วิศรุตยังไม่รู้ว่าคนที่ยกมือปรามเขานั้นกำลังเผชิญกับสิ่งใด เขาจึงไม่สนใจลิ่มเลือดที่ไหลเป็นทาง หนุ่มใหญ่ยังคิดที่จะทำตามเจตนาเดิมคือ คิดจะช่วยพยุงอุ้มร่างคนโดนยิงนั้นไปเพื่อรักษา
“พี่วิชญ์ โทรแจ้งรถพยาบาลเถอะ”
แม้จะรู้สึกสงสารคนโดนยิงจับใจแต่ปรมินทร์ก็เข้ารั้งคนที่กำลังจะอุ้มร่างนั้นทั้งน้ำตา พลางแนะนำว่าสถานการณ์แบบนี้ควรที่จะให้ใครโทรแจ้งรถพยาบาลมาที่นี่
วิศรุตมองหน้าคนที่รั้งร่างเขาไม่ให้ถูกตัวธนูอย่างฉงน เห็นเจ้าตัวร้องให้ไม่หยุดจึงเอื้อมมือไปโอบไหล่ปลอบแทน
ตำรวจหลายนายเข้ากันพื้นที่ พลางส่งวอเรียกรถรถพยาบาลกันจ้าละหวั่น สลับกับเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของกิติกรที่คลั่งอย่างคนควบคุมสติไม่อยู่
ร่างธนูยังคงนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น เมื่อหนุ่มใหญ่บอกใครๆเองว่าอย่าเข้าใกล้เขา เพราะเขามีเชื้อบางอย่างอยู่ในร่างกาย ปรมินทร์ถึงกับร้องให้โฮซบอยู่ข้างๆร่างนั้นด้วยความรู้สึกหดหู่ ถ้าร่างกายเขาไม่มีบาดแผล เขาคงจะกอดกำชับคนๆนี้ไปแล้ว ธนูไม่น่าที่จะเสี่ยงตัวเองขนาดนี้ ถ้าหนุ่มใหญ่รายนี้ไม่โดดเข้าขวางร่างเขากับวิศรุต คงเป็นเขาหรือไม่ก็วิศรุตที่เป็นฝ่ายนอนหายใจรวยรินอยู่ตรงนี้
“โธ่ คุณธนู”
วิศรุตอดน้ำตาซึมไม่ได้เมื่อได้รับรู้ความจริงข้อนี้ หนุ่มใหญ่สะเทือนใจยิ่งขึ้นเมื่อเห็นธนูฝืนยิ้มโรยราให้ตัวเองพลางบอก
“คุณวิศรุตดูแลปักษ์ดีๆนะครับ สมกับที่ปักษ์รักคุณ เขารักคุณมาก ผมรู้ดี ผมไม่อาจทำหน้าที่ดูแลคนดีคนนี้แทนคุณได้ ผมขอโทษด้วย ผมกับปักษ์คบกันด้วยความบริสุทธิ์ใจ คุณอย่าทำร้ายคนดีของผมคนนี้อีกเลยนะ สัญญากับผมนะครับ ผมอยากให้ปักษ์มีความสุข เหมือนกับที่คุณอยากให้เขามีความสุข”
วิศรุตน้ำตาไหลหลังจากที่กลั้นมานาน หนุ่มใหญ่หันไปมองคนข้างกายที่ตอนนี้ยังสะอื้นไม่หยุด
“เราจะดูแลปักษ์ด้วยกันคุณธนู คุณต้องไม่เป็นไรนะครับ คุณแข็งใจไว้นะครับ อีกหน่อยรถพยาบาลก็มา”
หนุ่มใหญ่หันมาบอกคนที่หน้าตาเริ่มซีดเซียวเพราะเลือดที่ไหลไม่หยุด คนหน้าซีดฝืนยิ้มออกมาอีก คราวนี้เจ้าตัวหันไปเอ่ยกับคนสะอื้น
“ปักษ์ครับ ยกโทษให้ผมนะ ผมอธิบายเรื่องอธิศรได้ ผมทำเพื่อคุณ อธิศรร้ายกว่าที่ใครๆจะตามทัน ผมตั้งใจทำให้เขาได้รับผลตอบแทนจากสิ่งที่เขาก่อ ผมยอมผิดสัญญาเพื่อให้คุณหลุดพ้นจากการโดนราวี ยกโทษให้ผมนะครับ”
ปรมินทร์ไม่อาจควบคุมอารมณ์ได้ ชายหนุ่มร้องให้อย่างไม่อายใคร ก่อนจะเอ่ยตอบกลับไปทั้งน้ำตา
“ครับคุณธนู ผมยกโทษให้คุณ แต่คุณต้องเข้มแข็งไว้นะครับ คุณต้องอยู่กับผม คุณต้องอยู่กับเรานะครับคุณธนู”
“ไม่ปักษ์”
ธนูส่ายหน้า ก่อนจะกระอักเลือดออกมาอีกก้อนโต หนุ่มใหญ่ตั้งสติเอ่ยบอกช้าๆ
“ไม่ช้าก็เร็วยังไงผมก็ตายอย่างทรมานอยู่ดีปักษ์ ให้ผมจากไปวันนี้แหละดีแล้ว อย่าร้องให้นะครับคนดีของผม ผมดีใจที่เราได้รู้จักกัน แม้มันจะสายเกินไป คุณวิศรุตรักคุณนะครับ ผมนับถือเขาที่เขาไม่เห็นแก่ตัว ยกโทษให้เขาเถอะนะครับสำหรับสิ่งที่ผ่านมา เขาอ้อนวอนให้ผมดูแลปักษ์ทั้งๆที่เขายังรักปักษ์เต็มหัวใจ แต่เขาละอายใจที่จะหวงแหนปักษ์ดังเดิม นะครับปักษ์ ยกโทษให้คุณวิศรุต เพื่อผม ส่วนคุณ คุณวิศรุต คุณอย่าเผลอทำร้ายจิตใจปักษ์อีกเลยนะครับ เพราะต่อไปผมไม่อยู่ คุณอาจจะเสียปักษ์ไปจริงๆก็ได้นะครับ ถ้าปักษ์ไปร้องให้กับคนอื่น คุณสองคนดูแลหัวใจซึ่งกันและกันดีๆนะครับ ไฟรักของคุณสองคนที่มีให้กันมันยังลุกโชนอยู่ ผมเอาชีวิตเข้าแลกกับคนที่จะมามอดดับให้แล้ว อย่าทำให้ผมผิดหวังนะครับ นะครับ สัญญากับผมนะ”

คราวนี้คนเอ่ยน้ำตาคลอขึ้นมาบ้าง หลังรับรู้สภาพร่างกายตัวเองว่าคงอดทนต่อสู้กับพิษความเจ็บปวดที่วิ่งซ่านไปทั้งร่างกายได้ไม่นาน ร่างทั้งร่างสั่นเทิ้มบิดเกร็งตาเหลือกลานหลังไอสำลักเลือดออกมาอีก
“นะครับ นะครับ สัญญากับผมก่อน วิศรุต ปรมินทร์”
คนเหลือกลานเอ่ยเสียงขาดๆหายต่อๆ วิศรุตเห็นท่าไม่ดีเลยรีบเอ่ยก่อนว่าตกลงว่าเขาจะดูแลปักษ์เป็นอย่างนี้ทั้งจากนี้และตลอดไป หนุ่มใหญ่หันไปมองปรมินทร์ที่ยังคงทำเหมือนคนลังเลอยู่ ถึงขนาดนี้แล้ว ปรมินทร์ก็ยังคงใจแข็งเป็นหินได้อีก เขาขอยอมแพ้เลยจริงๆ
“ปักษ์ ทำไมคุณใจร้ายกับผมจัง ไม่รักผมแล้วเหรอครับ”
ธนูเอ่ยขึ้นอีกหลังจากที่ปรมินทร์ไม่มีทีท่าว่าจะรับปากทำตามในสิ่งที่เขาขอ คนโดนตัดพ้อมองหน้าคนที่รับปากว่าจะดูแลชีวิตเขา เห็นฝ่ายนั้นหลบตาต่ำลงหน้าเสียจึงหันมาเอ่ยกับคนตัดพ้อ
“ครับคุณธนู ผมสัญญา ผมจะดูแลหัวใจพี่วิชญ์ให้เหมือนกับที่เขาดูแลหัวใจผม”
แม้จะได้ยินคำตอบรับ แต่ธนูก็อดทึ่งไม่ได้ในความใจหินของคนตอบรับ ก็ฟังเอาสิ ความหมายนัยๆของคนบอกมันสื่อชัดเจน ถึงข้อที่ว่า ถ้าดีมาก็ดีกลับ ถ้าร้ายมา ก็คงจะร้ายกลับไม่ต่างกัน
“ขอบคุณ ขอบคุณมากที่ทำให้ผมสบายใจ ลาก่อนนะครับปักษ์ ลาก่อนครับ คุณวิศรุต”
ขาดคำร่างทั้งร่างของคนเอ่ยลาก็สะดุ้งเฮือกเป็นครั้งสุดท้าย หลังจากที่ฝืนใจต่อสู้กับความเจ็บปวดจนได้ยินในสิ่งที่อยากจะได้ยินสำเร็จ ตาคู่เข้มที่เคยสดใสปิดลงช้าๆ พร้อมกับลมหายใจที่ปลิดปลิวไปตามกระแสลม
ปรมินทร์ร้องให้ร่างสั่นสะท้านดั่งคนใจสลายหลังรับรู้ว่าได้สูญเสียเพื่อนที่ดีคนหนึ่งไปอย่างไม่มีวันกลับ วิศรุตเองก็น้ำตาคลอไม่ต่างกัน แต่ก็มีแรงพอที่จะดึงคนที่ใจสลายเข้ามากอดปลอบ
“คุณธนูเขาไปดีแล้วปักษ์ เราต้องเข้มแข็งให้เขาเห็นนะ เขาอาจกำลังมองดูเราอยู่ก็ได้”
ปรมินทร์ไม่มีแรงที่จะพูดตอบนอกจากปล่อยให้ร่างตัวเองสะอื้นจนตัวโยนภายใต้อ้อมกอดจของคนที่สัญญากับคนที่เพิ่งจะสิ้นลมหายใจว่าจะดูแลเขาทั้งจากนี้และตลอดไป
.
.
.
.
.
.
.
.
อธิศรพาร่างกายอันบอบช้ำต่อต้านการเข้าควบคุมตัวของเจ้าหน้าที่ตำรวจ แต่ก็จนมุมเมื่อไม่อาจเอาตัวรอดได้ จำหน้าที่จึงพาตัวเด็กหนุ่มไปยังสถานีตำรวจ ที่นั่นน้องสาววิศรุตพาอานนท์มารออยู่แล้ว ทันทีที่เจอหน้าเจ้าทุกข์สองคน เด็กหนุ่มในร่างกายบอบช้ำก็ออกอาการโวยวาย พร่ำเพ้อว่าตัวเองโดนปรมินทร์ใส่ร้าย ทั้งๆที่ยังไม่มีใครเข้าชี้ตัวว่าเองทำอะไรผิด
อานนท์มองคนคลั่งอย่างเอือมระอา ท่าทางจิตใจเด็กหนุ่มคนนี้คงจะนึกจงเกลียดจงชังเพื่อนเขาจนไม่อาจสลัดออกไปได้ เอะอะก็พร่ำเพ้อ ปรมินทร์เลวอย่างนั้น ปรมินทร์ชั่วอย่างนี้ พลางโวยวายว่าปรมินทร์ซ้อมตัวเอง จะฆ่าตัวเองโดนรวมหัวกับวิศรุต หนำซ้ำยังดึงชื่อธนูมาพ่วงด้วยอีกคน เล่นเอาตำรวจสับสนวนเวียนจับต้นชนปลายเรื่องราวไม่ถูก
ชายหนุ่มจึงจัดการขั้นเด็ดขาดโดนพาสภาพร่างกายตัวเองที่บอบช้ำไม่ต่างกันเข้าชี้ตัวว่าคนคลั่งรายนี้ทำร้ายตนจนได้รับบาดเจ็บสาหัสตามสภาพที่เห็น หนำซ้ำน้องสาววิศรุตก็เข้าชี้ตัวอีกรายว่าคนที่ออกอาการดั่งเสียสติตอนนี้บุกรุกเข้าไปก่อความไม่สงบภายในบ้าน โดยทำให้แม่ของตนถึงกับสลบ
อธิศรตาค้างออกอาการเคียดแค้นชิงชังสองคนที่เข้าชี้ตัวตนเอง เด็กหนุ่มแผลงฤทธิ์อาละวาดตอนทุกคนเผลอ น้องสาววิศรุตเกือบตกเป็นเหยื่อรายแรก ดีที่ว่ามีการควบคุมตัวไว้ทัน แต่ถึงกระนั้นคนแผลงฤทธิ์ก็ยังออกอาการ ร้องลั่นโหยหวน ทุรนทุรายเพ้ออกมาอีกว่าตัวเองเป็นเอดส์ จัดการรีดแผลตัวเองจนได้เลือดพ่นเหวี่ยงเข้าใส่คนที่อยู่โดนรอบจนเกิดการโกลาหลกันจ้าล่ะหวั่น ก่อนทุกอย่างจะสงบลงเมื่อมีบุคคลใจกล้าช่วยเข้าจับตัวยัดห้องขังเดี่ยวไว้ตาลำพัง
“ปล่อยกู กูจะไปฆ่าพวกมัน กูจะไปฆ่าพวกมัน ปล่อยกู กูเป็นเอดส์ กูติดคุกไม่ได้ พวกมึงจับกู กูจะแพร่เชื้อใส่แม่งให้หมด ปล่อยกู ปล่อยกู ฮือออออ ปล่อยกู กูผิดไปแล้ว ปล่อยกูฮืออออ”

คนถูกจับออกอาการโวยวายสลับกับร้องให้เหม่อเป็นระยะๆ อานนท์มองภาพนั้นอย่างสะเทือนใจ ภาพของเด็กหนุ่มที่มีดีทั้งรูปร่างหน้าตามลายหายไปหมดสิ้นจากสิ่งที่เห็น สภาพอธิศรตอนเหมือนคนไร้สติ ควบคุมตัวเองไม่ได้ พร่ำเพ้อร่ำร้องอย่างคนจิตเสียไปแล้ว หรือว่า……..
.
.
.
.
.
.
ทางด้านกิติกรหลังจากโดนแจ้งข้อหาฆ่าคนตายโดยเจตนา และร่วมกับเพื่อนทำร้ายร่างกายปรมินทร์โดยมีการวางแผนล่วงหน้า เด็กหนุ่มก็โวยวายว่าจะเอาเรื่องปรมินทร์เช่นเดียวกันที่บุกซ้อมชกต่อยอธิศร แต่เด็กหนุ่มก็ต้องตาค้างเหลือกลานเมื่อวิศรุตเข้าโต้ว่าจะแจ้งข้อหาตนกลับอีกหนึ่งกระทงเหมือนกันคือ บุกรุกบ้านเขายามวิกาลและทำร้ายแม่บ้านเขาจนได้รับบาดเจ็บสาหัส กิติกรปฎิเสธไม่รู้ไม่เห็นในตอนแรก วิศรุตจึงขู่ว่าจะเอาแม่บ้านมาชี้ตัวก็ยังได้ แถม หลักฐานต่างๆที่เป็นใบบ่งชี้อาการบาดเจ็บแม่บ้านเขา เขาก็เตรียมไว้พร้อมเสร็จสรรพแล้วที่จะเอาเรื่องคนกระทำการอุกอาจอย่างถึงที่สุด
กิติกรจนมุมพูดอะไรไม่ออก ลำพังเด็กสมองตื้นอย่างเขาจะเอาอะไรไปสู้รบปรบมือกับนักธุรกิจอย่างวิศรุต เด็กหนุ่มจึงยอมก้มหน้ารับข้อกล่าวหาอย่างคนไร้ทางสู้ ปล่อยให้ปรมินทร์ลอยนวลอย่างแค้นใจ
.
.
.
.
.
.
.
.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ANA ที่ 16-11-2007 18:10:33

and then? :m28:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 16-11-2007 19:11:18

 o12 o12 มันน่านัก คุณคนโพทส์เนี่ย ไม่ลงให้จบเลยล่ะครับ แต่ก้อจะคอยต่อไป  :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 16-11-2007 19:26:40

 :m21: o16 o16 :m21:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 16-11-2007 20:11:53

:m21: :เฮ้อ:....อ่ะน้า...มาโพสแบบค้างๆคาๆแบบนี้อ่ะ...มะสงสารคนอ่านอารมณ์ค้างบ้างหรอค้าบ....น่านะ..มาต่อนะครับ...น้าๆๆๆๆๆๆ..... :m17: :m15:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 16-11-2007 20:19:31

ง่ะ...  จะจบก็จบเห้อะ  o1

สะใจไอ้อาร์มกะเพื่อนมาน  :m16:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 17-11-2007 02:54:03

แง่มๆๆ อารมณ์ค้างคร้าบผม  o9

มาต่อเร็วๆนะค้าบบบบ  :a10:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 17-11-2007 13:52:27

 :impress:

ตกลงมันจบยังหว่า

รออ่านต่อไปน๊า.....

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: ^*+KYLE+*^ ที่ 17-11-2007 21:41:24

ง่ะ มาโพสต่อให้จบดิคับ ไหนว่าตอนจบไง ยังงี้เค้าไม่เรียกว่าตอนจบแล้ว

งอนๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: bigynew ที่ 17-11-2007 22:22:28

อ้าว แล้วต่อไปจะเป็นยังไงต่ออ่ะครับเนี้ย มาต่อเร็ว ๆ นะครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 17-11-2007 22:30:32

:m12:....ยางมะจบชะม้า...55555...แหมๆๆๆ...มาต่อเถอะน้าค้าบ...รออ่านอยู่อ่ะ... :m21: :o11:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: yayoy ที่ 18-11-2007 13:47:44

 :m15: :m15: :m15:

พี่ธนูอ่า......ฮึกๆๆๆๆๆๆ

ยังไม่จบนี่นา...พูห์จ๋ามาต่อด่วนนนนนนนนน
 :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 18-11-2007 14:50:01

 :m9:          จิ้มเพื่อนนนนน .... เย้เย้.....

พี่ธนูฉานนนน....ใจร้ายจัง ไม่มีใครเข้าไปดูแลเลยยยย ห้ามเลือดซักนิดก็มะได้  :m15:
ความรักครั้งนี้ได้คืนมาด้วยชีวิตพี่ธนูเลยนะเนี่ยยยย ปักษ์กับพี่วิชญ์รักกันมาก  ๆ ล่ะ...

สมน้ำหน้าไอ้อธิศรกะเพื่อนนนน มันสมควรเจอเครื่องประหารหัวสุนัข....  :m16:

จะจบแล้วอ่ะ....สุดยอดมาก ๆ เรื่องนี้ ร้อนแรงสมชื่อ....ไฟรัก.....ร้อนทุกตอนที่ได้อ่า
 o14 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: satan666 ที่ 18-11-2007 16:58:55

นี่แหละ บทสรุปของคนชั่ว o12

แต่เรื่องนี้ ตั้งแต่เริ่มเรื่องยันท้ายเรื่อง อ่วมอรทัยกันทุกราย :m8:

ขอชื่นชมคนที่แสนดีอย่างคุณธนูค่ะ o7

ซาบซึ้งจริงๆ :m15:

แต่ยังไม่จบนี่นา :m26:

รอฉากหวานๆต่อจากนี้อยู่ค่ะ  :m1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 16 พฤศจิกายน 2007
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 19-11-2007 07:49:47

ค้างอีกแระ คนโพสต์เป็นอะไรไปคะ

ชอบอะไรแบบค้าง ๆ คา ๆ หรือคะ อิอิ :m12:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 19-11-2007 14:51:40

หลังทุกอย่างคลี่คลายและจบลงด้วยกิติกรเข้าไปรับโทษในสถานที่กักกันเรียบร้อย วิศรุตลาออกจากตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่ถูกหาว่าทำงานไม่ได้เรื่อง หนุ่มใหญ่แอบสะใจเล็กๆที่แท้ที่จริงบริษัทนั้นก็ยังต้องการและเห็นค่าเขาอยู่มากมาย เห็นได้จากการที่เขาถูกยื้อถูกรั้งด้วยการเอาตำแหน่งและเงินเดือนชนิดที่ใครๆก็อยากวิ่งเข้าใส่มาล่อ แต่หนุ่มใหญ่ไม่สนใจ ในเมื่อเขามีแผนการที่วาดไว้ในอนาคตอยู่แล้วว่าจะเปิดบริษัทออแกไนซ์เซอร์เล็กๆให้ปรมินทร์ดูแล รายนี้คงจะทำงานด้านนี้ได้ดี ส่วนเขาก็ขอเป็นเจ้าของเงินทุนและเป็นที่ปรึกษาอยู่ห่างๆเท่านั้น แต่ห่างก็แค่เฉพาะเรื่องงาน ส่วนเรื่องส่วนตัวและเรื่องหัวใจ ยังไงเขาก็ขอเข้าครอบครองคนๆนี้ไม่ให้ไปไหนอีกแน่
ปรมินทร์อึ้งเมื่ออยู่ดีๆ วิศรุตออกคำสั่งให้เขาย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านกับเจ้าตัว มันเป็นบ้านที่คนออกคำสั่งซื้อใหม่หลังจากขายหลังเก่าทิ้งโดยให้เหตุผลว่า บ้านหลังนั้นอธิศรเคยเข้าเคยออก อยู่ต่อไปก็คงจะทำให้ชีวิตตกต่ำไปตามจิตใจคนเคยเข้าออกเสียเปล่าๆ
“ยอมให้ผมเข้าบ้านพี่ได้แล้วเหรอ”
ปรมินทร์อดแขวะไม่ได้ นึกถึงตอนที่ตัวเองโดนออกคำสั่งไม่ให้ไปจุ้นจ้านที่บ้านหนุ่มใหญ่รายนี้ทีไร ก็อดน้อยใจขึ้นมาไม่ได้เสียทุกที
“ไม่เอาน่าปักษ์ อย่าว่าพี่แบบนี้สิ พี่ก็ขอโทษแล้วไง นะนะ ไปอยู่กับพี่เถอะ อย่าผิดสัญญาที่ให้ไว้กับคุณธนูสิ”
“อย่าเอาคนตายขึ้นมาอ้างนะ เห็นหรือยังว่าผลการกระทำตัวเองมันเป็นยังไง”

“อะไรอ่ะ พี่ทำอะไร นี่เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดโทษพี่ใช่มั๊ยเนี่ย”
“ก็มันจริงมั๊ยล่ะ หรือพี่จะโทษผม”
“โธ่ใครจะกล้า แค่นี้ก็กลัวหัวหดแล้ว คนอะไรดุชะมัด”
“ไม่ดุจะเอาพี่อยู่เหรอ มันก็ร้ายพอกันน่ะแหละ”
“คร้าบ ยอมแพ้แล้วครับ ท่านผู้บริหาร”
“บริหารอะไร เนี่ยยังตกงานอยู่เห็นป่ะ อย่ามาล้อนะ”
“เอาน่า จะไปสนใจทำไมแค่ตำแหน่งพนักงานต๊อกต๋อย ขนาดพี่ยังลาออกมาแล้วเหรอ”
“พี่วิชญ์ลาออกจากงานเหรอ”
“อือหือ”
“ออกทำไมอ่ะ”
“ก็เบื่อ อีกอย่างอยากอยู่กับปักษ์ทุกวัน”
“อย่ามาทำพูดดีพี่วิชญ์ อำป่าวเนี่ย”
“โหย ไรเนี่ย พูดเรื่องจริงก็ว่า เชื่อใจกันบ้างสิ พี่ลาออกจากงานแล้วจริงๆ”
“แล้วพี่จะทำอะไร”
“ก็นั่งกินนอนกินให้ปักษ์เลี้ยง”
“เรื่องแน่ะ ขนาดตัวเองผมยังเอาไม่รอดเลย”
“นี่พี่พูดจริงๆนะ ว่าแต่ปักษ์เถอะ พร้อมหรือเปล่าที่จะนั่งแท่นเป็นผู้บริหารบริษัทออแกไนซ์เซอร์รับงานทั่วราชอาณาจักร ชวนอานนท์มาร่วมด้วยก็ได้นะ พี่ยินดี”
“เป็นไรมากหรือเปล่าพี่วิชญ์ เฮ้อ เบื่อคนแก่เพ้อจัง”
“ปากเก่งเดี๋ยวจูบจนลืมหายใจซะนี่ ห่างลิ้นไปนานแล้วด้วย”
“ทะลึ่งๆ ไปตรวจเลือดมาก่อนเหอะ ติดเชื้อนายอธิศรมาหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“ว่าแต่คนอื่น ทีตัวเองไปค้างอ้างแรมกับคุณธนูมาพี่ไม่เห็นว่าเลย”
“ก็แค่ค้าง มันจะติดก็ให้มันติดไปสิ ไม่เหมือนคนบางคน เฮอะ เอาเถอะไม่อยากจะพูด”
“โธ่ก็มันเผลอไปนี่ครับ นะ อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลยนะ ต่อไปพี่สัญญาจะซื่อสัตย์กับปักษ์คนเดียว ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครเลยอ่ะ แต่ปักษ์ต้องดูแลพี่24ชั่วโมงด้วยนะ พี่สะกิดเมื่อไหร่ ห้ามบอกไม่พร้อม ไม่งั้นโดนข่มขืนแน่”
“กลัวตายล่ะพ่อคุณ”
“ไม่กลัวงั้นคืนนี้ขอจัดการก่อนเลย คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว”
.
.
.
.
.
.
.
วิศรุตนอนกอดร่างเปลือยเปล่าของปรมินทร์แน่นราวกลับเป็นสัญญาณบอกว่าต่อไปนี้เจ้าตัวไม่มีสิทธิไปทำกิจกรรมเมื่อครู่นี้กับใครทั้งสิ้น นอกจากเขาคนเดียว บทรักเมื่อครู่มันต่างไปจากเดิมสิ้นดีที่เขาเคยคิดว่าคนในอ้อมกอดจืดชืดไม่เร่าร้อนดั่งคนรักเก่า ไฟรักอันลุกโชนที่ปรมินทร์จุดประกายให้เขาได้สัมผัสเมื่อครู่มันช่างทำให้เขาสำลักความกะสันต์ซะเหลือเกิน นี่หรือเปล่านะความสุขแท้จริงที่เขาสัมผัสได้จากการเปิดใจไม่ยึดติดกับสิ่งเดิมๆ วันนี้เขารู้แล้วว่ารสรักจากปรมินทร์ก็ซาบซ่านถึงใจเขาได้ดีทีเดียว

“ชอบมั๊ย บ้านใหม่ของเรา”
คนสำลักความสุขเอ่ยขึ้นริมใบหูคนในอ้อมกอด
“ผมไม่ได้ฝันไปใช่มั๊ย”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้น พลางเลื่อนมือมากุมสัมผัสคนที่กอดร่างตัวเองแน่น เขาตามหาวันนี้มานานแสนนาน เขาตามหาความอบอุ่นความต้องการครอบครองเขาจากใจหนุ่มใหญ่คนนี้มาตั้งแต่เปิดใจคบตั้งแต่แรกเห็น แต่เขาไม่เคยได้มันมาอย่างที่คาดหวัง แล้ววันนี้ตอนนี้ นาทีนี้ วินาทีนี้ล่ะ ที่รัก บอกหน่อยสิ ว่าเขาไม่ได้ฝันไป
“ครับ ปักษ์ไม่ได้ฝัน พี่จะอยู่กับปักษ์ จะดูแลปักษ์ และรักปักษ์อย่างนี้ต่อไป พี่สัญญา”
วิศรุตรับคำดั่งรับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่าย หนุ่มใหญ่พลิกร่างคนที่คิดว่าตัวเองฝันไปเข้าหา ก่อนจะก้มลงแนบริมฝีปากประกบจูบอย่างดูดดื่มอีกครั้ง ซึ่งปลายลิ้นเขาก็ได้รับการตอบสนองจากปลายลิ้นอีกฝ่ายเป็นอย่างดี ก่อนที่ร่างเปลือยเปล่าจะเบียดแนบเขาหากันอีกครั้ง พร้อมๆกับลิ้นอุ่นที่สอดดุนสัมผัสกันอย่างเร่าร้อนด้วยไฟรักไฟเสน่หาที่มีให้กันเต็มหัวใจดังเดิม
.
.
.
.
.
.
.
ฟ้าใสกับแดดจางๆค่อยไล่ผ่านร่างสองคนที่เดินเคียงคู่กันออกมาจากส่วนที่เพิ่งจะไปบริจาคสิ่งของมา
“คิดถึงคุณธนูเนาะ”
คนตัวเตี้ยกว่าเอ่ยขึ้นก่อน พลางกวาดสายตามองไปทั่วบริเวณโดยรอบ สถานที่ที่เขาชวนให้คนข้างกายมาเพื่อบริจาคสิ่งของในวันนี้เป็นที่ที่รักษาดูแลอาการผู้ป่วยที่เป็นโรคเดียวกับบุคคลที่ถูกเอ่ยถึงเมื่อครู่ ชีวิตเขาและคนข้างกายผ่านจุดที่วุ่นวายจนมารุ่งเรืองเป็นเจ้าของบริษัทออแกไนซ์เซอร์ที่ค่อนข้างมั่นคงมีชื่อเสียงได้ส่วนหนึ่งก็มาจากคนพลีชีพคนนี้ สถานที่นี่จึงเป็นสถานที่แรกที่เขาคิดว่าควรจะมาทำประโยชน์ทำกุศลบริจาคสิ่งของเพื่อช่วยเหลือผู้ป่วยเหล่านี้ ให้มีแรงฮึดสู้กับสิ่งที่เป็นอยู่
“อืม คนดีๆ ยังไงก็ต้องไปในที่ดีๆอยู่แล้วล่ะปักษ์”
อีกคนที่มาด้วยเอ่ยปลอบ พลางยิ้มจางๆให้คนที่เริ่มเศร้าได้ผ่อนคลายความรู้สึก
“พวกมึงมาทำไม!!!”
หนึ่งเสียงที่ตวาดลั่นขึ้นทำเอาปรมินทร์กับวิศรุตก่อนจะหันไปมอง คนตัวสูงถึงกับเอื้อมมือไปจับคนที่ตัวเตี้ยวกว่าไว้มั่น เมื่อภาพที่เห็นมันช่างสะเทือนใจยิ่งกว่าสิ่งใด
“โธ่ อธิศร”
หนุ่มใหญ่ครางขึ้น เมื่อรู้สึกสังเวชขึ้นมาในใจ ภาพที่เขากับคนที่เขาจับมือไว้มั่นเห็นตอนนี้คือ คนๆหนึ่งยืนตัวซูบ พูดจาเหม่อๆ บ้างก็ตะคอกตวาดเป็นบางจังหวะ นัยน์ตาดูเลื่อนลอย มีบางครั้งที่มองมาทางพวกเขายืนอยู่ แต่ก็เลยผ่านไปเหมือนๆกับไม่รู้จักพวกเขาอย่างนั้น ทั้งๆที่เขาจำได้แม่นว่าคนๆนั้นคือคนรักเก่าของเขานั่นเอง
“อธิศรคงมาถึงระยะสุดท้ายแล้วล่ะพี่วิชญ์”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้นบ้าง ยอมรับว่าหดหู่ใจอยู่ไม่น้อยกับคนตรงหน้า จากเด็กหนุ่มที่เคยดูดี สมส่วนร่างกายกำยำ บัดนี้กลายเป็น ใครคนหนึ่งที่ร่างกายผอมซีด เส้นผมบนศีรษะเหลืออยู่เพียงไม่กี่เส้น ผิวหนังตามเนื้อตัวแห้งเหี่ยว บ้างก็ตะปุ่มตะป่ำเป็นเกล็ด นัยน์ตากลวงโบ๋นั่นดูเหม่อลอยและแข็งกร้าวในบางเวลา
“อย่าไปสนใจเขาเลยปักษ์ เขาได้ผลจากสิ่งที่เขาได้ทำไว้แล้ว”
วิศรุตเอ่ยขึ้นก่อนจะจับมือคนรักไว้แน่นแล้วพาหันหลังจูงเดินหนีจากที่ตรงนั้น หนุ่มใหญ่ไม่ยอมให้คนข้างกายหันกลับไปสนใจด้านหลังอีก แม้จะได้ยินเสียงกรีดร้องลั่นดังโหยหวนมาให้ได้ยิน เขายังทำหน้าที่กุมมือคนรักไว้แน่น พาก้าวพ้นผ่านเสียงที่ดังแผดลั่นด้านหลังไปอย่างคนมีสติ
พอกันดีกับการเป็นคนโลเล คนรักเขาคือคนที่เดินเคียงข้างเขาตอนนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นยังไง เขาต้องแน่วแน่ ต้องมั่นคง ต่อคนๆนี้ ดั่งคำสัญญาที่เขาเคยให้ไว้ต่อธนูที่ว่า
เขาจะดูแลคนๆนี้ทั้งจากนี้ และตลอดไป……..

จบบริบูรณ์
.
.
.
.
.

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสū
เริ่มหัวข้อโดย: Junrai_Hyper™ ที่ 19-11-2007 14:56:03

โอยโล่งอก ในที่สุดนิยายอีกเรื่องของตัวเองก็ปิดเรื่องลงจนได้ ใครที่เขียนนิยายคงจะรู้ดีว่าการที่เรา เขียนคำว่า จบบริบูรณ์ ลงท้ายนิยายของเราได้ มันรู้สึกโล่งแค่ไหน ส่วนตัวผม โล่งอกมากๆ
สองเดือน ที่ตามแคะ ตามแกะ ตามขัด ตามเกลา เนื้อเรื่องที่ได้มาจากพล็อตสั้นๆอย่างไฟรักเรื่องนี้ เหนื่อยเอาการนะ ก็แหม คนเก่งหลายคนในนี้เริ่มรู้ทางผมหมดแล้วไง การที่จะวางปม ผูกเรื่องให้ได้ลุ้นกันเนี่ย ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ แต่ก็ทำสำเร็จแล้วเย้!!
ต่อจากนี้ไปถึงคราวผมต้องลุ้นบ้างแล้วล่ะว่าท่านผู้อ่านทั้งหลายเนี่ย จะชอบมากน้อยแค่ไหนกับสิ่งที่ได้อ่านผ่านตาไป จาก 8 พฤษภาคม จนถึงวันนี้ บรรทัดนี้ ยังไงก็ส่งเสียงกันได้นะครับ
ตามธรรมเนียมแล้วล่ะ สำหรับการที่นักอยากเขียนคนหนึ่งจะต้องเอ่ยขอบคุณ ทุกคนที่ช่วยดูแลกระทู้นี้ให้อยู่บนหน้าแรกๆได้ตลอดจนเรื่องราวจบลง (แม้แรกๆ จะหล่นไปหน้าสองบ้างจนต้องขุดกระทู้เอง แหะๆ)
แต่จนแล้วจนรอด แฟนคลับ (ขออนุญาตเรียกนะ)หลายๆคนก็ช่วยกันผลักช่วยกันดันจนนิยายเรื่องนี้โดดขึ้นมาได้ ด้วยตัวเลขรีพลายที่น่าชื่นใจ อย่างนี้สิเรียกว่ารักกันจริง
จบนิยายเรื่องนี้แล้วคงต้องขอพักซักแป็บ ถ้าจะกลับมาอีกที ก็คงจะมาพร้อม โปรเจคที่พับโครงการไป หลายคนในนี้คงรู้นะว่ามันคือโปรเจคใด แต่ช่วงนี้ขอร้องอย่างแรง ไม่ต้องไปดันกระทู้นั้นแล้วนะ คือแบบว่า คนที่จ้องจะราวีผมก็น่าจะยังมีชีวิตอยู่ ถ้ากระทู้นั้นอยู่ในบอร์ดนานๆ แล้วผมไม่ไปลงเรื่องซะที ผมจะโดนจิกๆกัดๆเอา ผมยิ่งประเภทเป็นคนใจเย็นอยู่ด้วย แหะๆ เอาเป็นว่าเรารู้กันนะครับ ว่าถ้าผมจะกลับมา ผมคงตั้งกระทู้ใหม่ ยังไงก็คงจะไม่ไปต่อเรื่องที่กระทู้นั้นแน่นอน
เอาล่ะ เป็นอันเข้าใจตามนั้นนะครับ ส่วนตอนนี้ ขอทำความเข้าใจกับผู้ที่หวังดีกับผม ที่คิดจะเอางานผมไปเผยแพร่ให้คนหมู่มากรู้จัก เอาไป!!

ส่งเมล์คุณมาขอเป็นเรื่องเป็นราว ถ้าหวังดีต่อกันจริงๆ ผมถือว่าเนื้อเรื่องและเรื่องราวทั้งหมดของนิยายไฟรัก ในกระทู้นี้

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2097.0

ผมในฐานะที่เป็นเจ้าของผลงาน เป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ แต่เพียงผู้เดียว และห้ามผู้ใด ลอกเลียน ดัดแปลง หรือคัดลอกเนื้อเรื่องทั้งหมดไปนำเสนอยังที่สาธารณะใดๆโดยไม่ผ่านการอนุญาตจากผม ถ้าพบเห็น ผมจะถือว่านั้นเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ เป็นความผิดตามกฎหมายนะครับ
อ่านดูอาจจะออกแนวเว่อร์นะ ว่าไอ้นี่ ชักเอาใหญ่ แต่ก็ต้องออกตัวก่อนล่ะ นิยายซักเรื่องเนี่ย ไม่ได้เขียนกันง่ายๆ โอเค ถ้าจะค้านว่าทำไมผมไม่เอาไปขายซะล่ะ นั่นมันเรื่องของผม!! ขออภัยที่พูดแรง หวังว่าคนหวังดีหลายๆคนจะเข้าใจนะครับ

เฮ้อ ผ่านช่วงเครียดไปแล้ว สำหรับเพื่อนๆที่ติดตามงานผมมาตลอด ก็อย่าถือสานะครับ ก็ไม่ชอบพวกชุบมือเปิบอ่ะ พูดตรงๆ ใช่ว่านิยายผม จะดีเด่อะไรนักหรอก แต่ทุกตัวอักษรมันมาจากมันสมองล้วนๆ แต่ถ้ามันไม่ดีจริง ก็คงจะไม่มีใครคิดคัดลอกล่ะมั้ง เนาะ
โอย เครียดกันไปใหญ่ พอๆๆๆ กลับมาสนใจ อะไรๆที่มันสบายหูสบายดีกว่า นั่นคือ ความรู้สึกผมที่อยากจะขอบคุณทุกคนที่ติดตามงานของผมเรื่อยมา เอ๊ะ ผมพูดไปแล้วนี่ แต่ช่างเถอะ คำพูดดีๆ บอกกี่ทีๆ ก็คงจะไม่เบื่อกันมั้ง จริงป่ะ
สุดท้ายก็อยากจะให้เครดิตเพลงเนื้อเพลงที่ยังไม่ได้เอ่ยถึงหน่อยนึง นั่นคือ
เพลง คนแบบฉัน ศิลปิน ทาทา ยัง จากอลบั้ม 6.2.12
เพลงเพราะอ่ะ แต่โพสไม่เป็น เลยเอาเนื้อให้อ่านกัน
เอาล่ะ สุดท้ายแล้วจริงๆ ก็ขอขอให้ทุกๆคนที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้ มีความสุข สนุก และลุ้นไปกับอีกหนึ่งเรื่องราวที่ผมได้นำเสนอไปนะครับ หวังมากๆ ว่าคงจะชอบกัน แล้วเราคงจะพบกันใหม่ เร็วๆนี้แหละ ไม่หายไปนานหรอก (มั้ง)

ขอบคุณมากครับ คิดถึงกันบ้างนะ ช่วงที่หายไปน่ะ ส่วนผม คิดถึงทุกคนอยู่แล้ว

บ๊ายบายครับ

Boy

------------------------------------------
ขอบคุณ คุณบอย ที่อนุญาตให้นำเรื่องดีๆ มาให้เพื่อนๆ ได้อ่าน

ขอบคุณ หนูบลู สำหรับที่วิ่งเล่น

ขอบคุณ เซ็งเป็ด ที่ทำให้เรารู้จักกัน

ขอบคุณ เพื่อนๆ สำหรับการติดตาม และมิตรภาพดีๆ

ขอบคุณครับ

 o14 o15 o14 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: image_papa ที่ 19-11-2007 15:57:20

 :bye2: บายครับปักษ์ พี่วิชญ์ แล้วก้อคุณธนูด้วย
  o13    ขอบคุณพี่บอยคนแต่ง
             ขอบคุณคนโพสด้วยนะครับ      สนุกมากจริงๆ จะรออ่านเรื่องต่อไปครับ
ปล. เรื่องของพี่บอยเนี่ยผมอ่านทุกเรื่องแล้วชอบทุกเรื่องจริงๆ  :m3:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Turn_righT ที่ 19-11-2007 16:26:40

ขอบคุณเบื้องหลังทุกคนที่ทำให้ได้อ่านเรื่องราวดีๆ นี้ค่ะ

ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพส   o15

ขอบคุณบอร์ดนี้...และที่ขาดไม่ได้คุณเป็ดและพระอ้อย  o13

 o1  o1  o1  o1  o1

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 19-11-2007 16:48:54

 :impress: :impress: :impress:

อ่าครับ จบลงด้วยดีนะครับผม

ชอบๆๆครับ มาแต่งเรื่องใหม่แล้วมาลงต่อนะครับผม

เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ สู้ๆๆ

 :impress: :impress: :impress:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: satan666 ที่ 19-11-2007 17:54:43

เป็นอีกเรื่องในความประทับใจ o7

ขอบคุณบอยมากๆเลย ที่ทุ่มเทแรงใจสร้างสรรค์ผลงานดีๆออกมาให้ได้อ่านกัน

เข้าใจจริงๆค่ะ ถึงความยากลำบากในการเขียนเรื่องจนจบ

ขอบคุณมากๆเลย o15

ขอขอบคุณคนโพสด้วยค่ะ o14

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสū
เริ่มหัวข้อโดย: ninaprake ที่ 19-11-2007 20:34:13

ในที่สุดเรื่องราวอันสนุกสนานน่าตื่นเต้นและน่าติดตามของคุณบอยก็จบลง  :m4:

ขอบคุณคุณบอยมากๆเลยนะครับสำหรับเวลาและความพยายามในการแต่งเรื่องราวสนุกๆนี้  o14
ขอบคุณคุณบอย/คุณหมูพูห์/ผู้โพสมากๆนะครับ ที่นำเรื่องราวสนุกๆแบบนี้มาให้เราได้อ่านกัน  o15

จะติดตามเรื่องต่อๆไปนะครับคุณบอย เป็นกำลังใจให้เน้อ   :m11:  อยากได้กำลังใจ หรือ ความช่วยเหลือใดๆก็บอกมาได้นะครับ ช่วยได้จะช่วย อิอิ  o17

แล้วเจอกันเรื่องใหม่นะคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 19-11-2007 21:40:18

ขอบคุณบอยและพูห์มากครับสำหรับเรื่องราวดีๆ
 :a1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: MiTo™ ที่ 19-11-2007 22:00:16

ขอบคุณมากมาก คับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Bboyseries ที่ 19-11-2007 22:28:11

ในที่สุดก็จบลงจนได้ ปรบมือให้พูห์ครับ เก่งมากๆ และในฐานะที่เป็นเจ้าของนิยายเรื่องนี้
แม้ที่บอร์ดนี้ผมจะไม่ได้โพสเอง แต่ก็ขอกล่าวคำว่าขอบคุณสำหรับทุกๆสายตาที่ตามอ่านเรื่องราวร้าวฉานเรื่องนี้นะครับ ชื่นใจจริงๆที่เห็นหลายความรู้สึกที่บ่งบอกว่าชอบงานชิ้นนี้กัน

ขอบคุณมากครับ

Boy

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: markyzaa ที่ 19-11-2007 23:54:40

ชอบๆเขียนได้อารมณ์ดีมากๆเลย (เราเป็นคนซาดิสไปแล้วเหรอเนี่ย)แต่ก็

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ


ขอบคุณนะคับสำหรับเรื่องราวดีๆ

 o14 o7 o7 :o11: :m4: :m11:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: kaporzung ที่ 20-11-2007 01:06:36

ดุ เด็ด เผ็ด มันส์ มากกกกกกกกกกกกกกกค่า ^^ :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: hutsepsut ที่ 20-11-2007 02:23:02

:m4: :m11:....ในที่สุดก็จบลงอย่างสวยงาม...อืม..ตอนอ่านนิยายไปก็คล้ายๆกับเราเล่นยิมบาร์ต่างระดับ...เริ่มแรกๆก็ต้องลุ้นจนตัวโก่ง..เจอด่านท่าโหดๆต้องทำให้ได้..สุดท้ายก็จบลงด้วยท่าที่สวยงาม...ขอบคุณทุกคนนะครับ..ที่มีส่วนให้เรื่องดีๆแบบนี้มาได้อ่านกัน....ขอบคุณนะครับ... :m3: :m18: o14 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: นางมารร้าย ที่ 20-11-2007 07:38:11

เป็นอีกเรื่องที่จบไปอย่างงดงาม 

ขอบคุณคนเขียน พี่บอย

ขอบคุณคนโพสต์ คุณพูร์

ขอบคุณเจ้าของบอร์ด คุณเรย์

ขอบคุณที่มีนิยายดีๆ มาให้อ่านอย่างต่อเนื่อง

ขอบคุณค่ะ    o15 o1 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: three ที่ 20-11-2007 10:26:51

ในที่สุดก็จบลงซะทีลุ้นมาแทบใจหายใจคว่ำ :m1:ขอบคุณมากนะครับผม o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: ronger ที่ 20-11-2007 10:34:54

ขอบคุณคนโพสท์ คนแต่งนะจ้ะ ที่เอานิยายสนุกๆมาลงให้พวกเราชาวเล้าได้อ่านกัน
 o14

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: bigynew ที่ 20-11-2007 11:03:34

ขอบคุณนะครับที่ลงต่อจนจบสมบูรณ์
ลาก่อนตัวละครทุกตัวที่สร้างความบันเทิงมาให้จะคิดถึงเสมอนะ

และที่สำคัญขอบคุณผู้ประพันธ์อย่างคุณ บอย
และจะรอผลงานต่อ ๆ ไปนะครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: นู๋บอย ที่ 20-11-2007 11:06:55

 :m3:   ขอบคุณคับพ้ม   o14

แล้วมีมาให้อ่านอีกน้าคับ    o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: niph ที่ 20-11-2007 14:45:37

จบซะแล้ว
แต่ก็ขอบคุณนะครับ
ถึงแม้แรก ๆ จะรอนานไปหน่อย แต่ก็ถือว่าไม่ผิดหวัง

ขอบคุณอีกครั้งครับ
 o1 o1 o1

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 20-11-2007 15:59:36

จบไปแล้วกับนิยายที่ขอบอกว่า ดุเด็ดเผ็ดมันส์ถึงใจที่สุดเลย

ประทับใจมากเลยคับ รออ่านเรื่องต่อๆไปน่ะคับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: zandwizz ที่ 20-11-2007 20:51:15

 :impress:

เป็นกำลังใจให้นะครับคุณบอย

ขอบคุณอีกครั้งครับ คนโพส และ คนแต่ง

จะคอยติดตามผลงานต่อไปนะครับ

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: alulugun ที่ 20-11-2007 21:51:19

 o13 o14 o15

ขอบคุณผู้มีส่วนเกี่ยวข้องทุกคนคับ ที่สรรหานิยายดีๆมาให้กันอ่านคับป๋ม

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: ^*+KYLE+*^ ที่ 20-11-2007 22:55:08

เย้ๆ ในที่สุดก็จบแล้ว ลุ้นกันใจหายใจคว่ำเลย กลัวว่าจะไม่จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง

 o15

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: nartch ที่ 21-11-2007 12:26:43

 :m4:
จบแล้วววววว  :m9: :m9: :m9:

ขอบคุณมากมายสำหรับคนเขียน คนโพสท์ และเล้าเป็ด สำหรับนิยายดี ๆ อีกหนึ่งเรื่อง....

สมชื่อเรื่องจริง ๆ สำหรับไฟรัก...แผดเผากันตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบ...ไหม้เกรียมกันไปตาม ๆ

ดีใจที่ปักษ์กับพี่วิชญ์กลับมาครองรักกันอย่างมีความสุข...ไว้อาลัยให้พี่ธนู 1 นาที...สุภาพบุรุษตัวจริง

รอติดตามผลงานใหม่ ๆ กันต่อไปครับบบบบบบ   +1 ให้คนแต่งและคนโพสท์ เป็นกะลังจายยยยย

 :00210030:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: nanao ที่ 21-11-2007 20:03:43

ชอบคุณมากคร้าบสำหรับเรื่องราวที่ได้อ่าน

จะรออ่านเรื่องต่อไปนะครับ  :give2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: kannooh ที่ 23-11-2007 23:38:56

 o13  เป็นเรื่องที่สนุกมาก  น่าติดตามตลอดทั้งเรื่อง   ไม่มีช่วงไหนที่น่าเบื่อเลย   

   ขอบคุณนะคะ ที่สร้างเรื่องดีๆ มาให้อ่านกัน  จะเอาใจช่วยให้แต่งเรื่องใหม่ๆ ดีๆ ได้อีกเรื่อยๆนะคะ
 
                                                                                                   สู้ๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: jeje ที่ 24-11-2007 03:26:07

 :m1:...ขอบคุณพี่บอยคนแต่ง & ขอบคุณคนโพสด้วยค่ะ ที่ทำให้ได้อ่านเรื่องราวดีๆ นี้ค่ะ... :m3:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: iNklaNd ที่ 24-11-2007 03:32:13

ในที่สุดก็อ่านเรื่องนี้จบแบบรวดเดียว
มึนมากๆ แต่หยุดไม่ได้
สนุกหนุกหนานกันไป

รอเรื่องหน้าอยู่
แล้วเรามาเจอกันใหม่นะ :bye2:
 o15ขอบคุณที่ลงเรื่องสนุกๆ ให้อ่าน  

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Heater ที่ 24-11-2007 22:08:10

ชอบๆๆครับ ขอบคุณนะครับ

เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมครับ สู้ๆๆ

 :a4: :a4: :a4: :a4: :a4: :a4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: kongkilmania ที่ 26-11-2007 13:44:01

 :m4:  ชื่นชมผลงานของคุณบอยมั่กมากเรยยยยย

เป็นกำลังใจให้สำหรับเรื่องต่อๆไปจ้า     :m1:

ขอบคุณคนโพสต์ด้วยจ้า  น่ารักที่ซู๊ดดดด    :m3:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: kYos ที่ 23-12-2007 23:32:49

เย๊...  อ่านจบแว้ววววว  :mc3:


เฮ้อ... จบลงด้วยดี   คู่นี้ก็กัดกันแต่ร๊ากกันดีเนอะ


ขอบคุณคนเขียนและคนโพสจ้า

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: baros ที่ 13-02-2008 00:41:40

 o13ฝีมือขั้นเทพจิงๆครับ :mc4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: MiTo™ ที่ 13-02-2008 00:59:20

มีคนดันขึ้นมา ก็ขออนุญาติอ่านอีกรอบแล้วกัน อิอิ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: ♥a2k♥ ที่ 30-03-2008 19:22:31

อ่านรวดเดียวเลย   o7

นายอดิศรนี่ร้ายสมกับตำแหน่งที่ได้จริงๆ   :เตะ1:

อ่านแล้วอยากกระโดดลงจอไปจัดการ (เนื่องจากอินจัด แหะๆ)

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค่า

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: suraontour ที่ 01-04-2008 20:52:50

 :m13: อ่านจนจบในวันเดียวครับ อ่านเสร็จก็ร้อนรุ่ม อยากไปตรวจเลือดตะหงิดๆ

ขอบคุณนะครับ เรื่องดีมากๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: hewlett ที่ 03-04-2008 11:22:00

้เริ่มอ่านเมื่อวาน นอนไม่หลับอยากอ่านต่อ วันนี้รีบเปิดทันที
พี่ธนูดีได้ใจมาก ปักษ์ก็สะท้อนดีจัง ชอบมาก  o7
รักคุณคุณบอย และคนโพสต์ที่สุด  :oni2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Plabu ที่ 05-04-2008 21:42:38

 :เฮ้อ:เฮ้อ...

ในที่สุดก็ลงเอยกันด้วยดี :m1:

นึกว่ามันจะแย่ซะแล้ว :m25: :m1:

ชอบจังเรื่องนี้ :m1:

อิอิ :m4:

 :bye2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: thopia ที่ 06-05-2008 17:59:06

เฮ้อ~ สงสารธนูจัง นึกว่าตอนแรกจะหลงอธิศรจริงๆซะอีก
ดีจังที่แก้แค้นโดยการนอนด้วย อิอิ :m20:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: GREENBE* ที่ 07-05-2008 13:51:43

 :mc4: ตามอ่านรวดเดียวเลย ย
เฮ้...อาร์มมารร้ายสุดชีพพพ
ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวจริงๆ ๆ
โฮก ก.. สาสมสุดๆกับสิ่งที่ได้ทำเอาไว้ :laugh:
คุณธนูก็ไปดีแล้วว วว :o12:

เห้อ อ..ปักษ์กับวิชญ์ก็คงแฮปปี้ :oni1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: in_blu ที่ 07-05-2008 16:54:52

โอ้ววว เรื่องมันส์มากกกก

อ่านตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่สามารถหยุดได้

ลุ้นระทึกทั้งเรื่องจริง

ขอบคุณทั้งคนแต่งและคนโพส ที่เอาเรื่องมันส์ๆ มาให้อ่านน้า..

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: tsukino ที่ 26-05-2008 23:34:03

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ  ขอบคุณมากๆเลยค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: unshown ที่ 27-05-2008 11:26:02

ขอบคุณมากสำหรับเรื่องสนุกๆแบบนี้ เรื่องนี้สนุกจริงๆ
แล้วตัวร้ายก็ร้ายสมกับที่ได้รับโหวตให้เป็นตัวร้ายที่สุดด้วย

อ่านไปเกลียดตัวร้ายไป เอาใจช่วยนายเอกไป

ขอบคุณอีกทีนะฮะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Doodleberry® ที่ 10-06-2008 19:04:25

สนุกมากๆเลยก๊าบเรื่องนี้

ถึงใจสุดๆ

 :m1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: dokebi ที่ 12-06-2008 13:11:04

ขอบคุณนะครับ :m4: พึ่งได้มีโอกาสอ่านเรื่องนี้
สุดยอดมากเลยครับ 55555 แอบเดาเนื้อเรื่องได้บ้าง
แต่สนุกซะใจ ทำให้ :m16: อินไปกับตัวละครในหลายๆ
ฉาก  :m31: แต่อานนท์ไปไหนซะแล้วอะครับ :o8:


ปล. ขอบคุณมากนะครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Lady-Rabbit ที่ 22-06-2008 18:36:56

 :m15: สงสารคุณธนูอย่างแรง
แต่ยังไงก็คิดไว้แล้วว่านิยายของคุณบอยอย่างน้อยๆก็ต้องมีเรื่องแบบนี้แน่ๆ

ขอบคุณที่เอามาโพสต์ไว้ให้ได้อ่านกันด้วยนะคะ  :m13:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: εїзป่วงน้อยεїз™ ที่ 03-07-2008 21:30:48

อ่านรวดเดียวจบ อิอิ

สนุกมากมายเลยค่ะ

ไปตามหานิยายพี่บอยอ่าน่อดีกว่า อิอิ  :oni2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: susukung ที่ 05-07-2008 19:19:00

 :pig4:  :pig4: :pig4: :pig4:

 :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: moonlight ที่ 16-07-2008 00:44:03

อ่านจบแย้ววว

สนุกดีค่ะชอบๆ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: nanalonely ที่ 19-07-2008 03:00:47

อ่านหลายวันมากเรื่องนี้

อาร์มร้ายได้ใจเจงงง :m31:

ธนูก้อน่าสงสาร  :o12:

กว่าปักษ์กับวิชญ์จะHappy Ending ได้

ต้องผ่านเรื่องร้ายๆที่อาร์มก่อไว้เยอะมาก

ขอบคุณ Junrai_Hyper ที่เอาเรื่องสนุกมาลงนะคะ

ขอบคุณ คุณบอยที่แต่งเรื่องสนุกมาให้อ่าน

+1 ให้ทั้ง Junrai_Hyper และ คุณบอยค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: eoeo ที่ 16-08-2008 16:29:11

น่าติดตามคราบ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: maabbdo ที่ 18-08-2008 03:04:49

สนุกมากมายเลย

 :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 19-08-2008 10:51:15

สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆค่ะ

ตามอ่านอยู่หลายวันกว่าจะจบ

อ่านไปก็เกิดอาการ :m31:อยากฆ่าอธิศรจิงๆ

และสงสารธนูที่สุดดดดดดดดดดดด :o12:

 :pig4:  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: HaLF333 ที่ 24-08-2008 21:07:24

อยากบอกคุณบอยว่า..
คุณมีปากกาและจินตนาการแหลมคมไว้กรีดแทงใจคนอ่านเหลือเกิน... o13
อ่านงานแต่ละเรื่องแล้วอยากจะคลั่งซะให้ได้.. :serius2:
เขียนให้ตัวร้ายน่าสาปส่งไปลงนรกซะจริงๆ.. :angry2:
เขียนให้คนอ่านอินไปกับตัวเอกทุกตัวเลย.. :m15:
สุดยอดจริงๆ  o13
 :m1:

ขอบคุณคนโพสต์ค่ะ..
ขอบคุณเล้วเป็ดที่ทำให้อ่านผลงานดีๆ อย่างนี้ด้วยค่ะ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: godofbelle ที่ 02-09-2008 23:05:46

สนุกมากมายเลยคับ  เจ๋งจิงๆๆ


 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: guppa ที่ 16-09-2008 17:31:06

  o13 :m4:  สู๊ดดดดดดดยอด  มันส์มากๆ  ยิ่งกว่าละครช่อง3 ช่อง7 อีก เอามาทำเป็นหนังคงหนุกดีเนอะ   ขอตบมือให้เลยอ่ะ  เยี่ยมเจงๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: omelordkung ที่ 07-10-2008 23:07:47

 o13 สุดยอดเลยเรื่องนี้
มันส์มาก ๆ ยิ่งอ่านยิ่งสนุกและน่าติดตามเป็นที่สุดแบบหยุดไม่ได้
ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดี ๆ มาให้อ่านกันนะครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: everytime ที่ 31-12-2008 18:51:51

 :call: :bye2:จบแล้วสนุกมากเลย o13 o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: everytime ที่ 01-01-2009 01:53:46

อ้างจาก: everytime ที่ 31-12-2008 18:51:51  

:call: :bye2:จบแล้วสนุกมากเลย o13 o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: pollapat ที่ 09-03-2009 10:27:55

เน่าได้อีก แต่สนุกดีเนาะ และความเชื่อมั่นของวิศรุตที่คิดว่าตัวเองรักปรมินทร์จนไม่สามารถกลับมารักกับอธิศรได้นั้น อยู่ตรงไหนเหรอ (สรุปคือ น้ำหนักของเรื่องที่จะทำให้เชื่อได้นั้นยังไม่พอนะ ในความคิดของผม ) แต่โดยรวมแล้ว สะใจดีแม้จะสุดขั้วไปบ้างก็เถอะ ชอบชอบ เอาอีก

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: lalala123 ที่ 11-03-2009 23:43:36

 :pighaun:หนุกหนาน ๆ จบได้ดีสุดยอด  o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: i-tatae ที่ 14-03-2009 00:17:54

 :mc4: :mc4:

แฮปปี้ เอนดิ้ง

>_<

สนุกมากๆๆ

 o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: kny ที่ 22-03-2009 16:15:39

 :sad11:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: reu_aha ที่ 28-03-2009 21:45:33

สนุกสุดๆ
ตอนแรกยังคิดอยู่เลยว่าจะจบยังไง ?

นายอาร์ม เลวได้อีกจริงๆ
สงสารคุณธนูง่ะ

พี่บอยขาสนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: arty136 ที่ 29-03-2009 02:31:28

ผมอ่านรวดเีดี่ยวจบเลย :mc4:
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆๆมาให้มันส์จนเลือดสาดดดดดดดดดดดดครับบบ
......
จะรอผลงานต่อไปนะครับบบ
คุณบอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-06-2009 20:05:33

โห อ่านไปแล้วแบบ อาร์มนี้ ที่สุดอ่ะ อะไรจะแย่ขนาดนี้ สมควร !!  :fire: :fire:

กว่าที่จะลงเอยกันได้นี่ ลุ้นตามมาก ๆๆๆๆๆๆ
สงสารคุณธนูด้วย เป็นคนดีจริง ๆ

ขอบคุณคนแต่งแล้วก็คนโพสด้วยนะคะที่เอาเรื่องดี ๆ มาให้ได้อ่าน  :L2: :3123:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 06-10-2009 00:33:34

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเครียดมากถึงมากที่สุด
แต่ก็ทำให้อินกับตัวละครจนต้องอ่านแบบรวดเดียวจบ
เรื่องเข้าข่ายเรท ฉ.กันเลยทีเดียว
แต่ว่าก็สนุกมากเช่นกัน

ขอบคุณคนแต่งมากๆค่ะ สำหรับนิยายสนุกๆอีกเรื่อง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Momoro ที่ 07-10-2009 01:52:36

อ่านเรื่องนี้รวดเดียวจบ อยากบอกว่าประทับใจมากๆ
แต่งได้ถึงใจสุดๆ เดินเรื่องต้องคอยตามลุ้นตลอด
แฮปปี้ๆ ในที่สุดก็ลงเอยด้วยดี
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆเรื่องนี้ ชอบมากๆเลย
เป็นกำลังใจให้คนแต่งต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: www.maxdevil ที่ 17-10-2009 19:31:32

อ่านจบแล้ว

อยากบอกว่าสนุกมาก ๆ  ซึ้งกับความรัก 
แม้จะมีอุปสรรค์  เลือดกระเซ็น มากหน่อยก็ตาม


ขอบคุณมาก ๆ ครับ

จะติดตามผลงานต่อไป  หวังว่าจะมีเรื่องต่อ ๆ ไป น่ะครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: akazu ที่ 19-10-2009 23:24:43

 :m15:จบแล้ว ทีเดียวรู้เรื่อง โห้ยยยย คู่หูเลวนรก อดิศรกะกิติกร สาสมกับผลกรรมที่ได้รับสุด ๆ เพราะเลวเกินบรรยาย
น่าสงสารที่สุดคงเป็นคุณธนูผู้แสนดี แต่ชีวิตผิดพลาด คิดแล้วเชียวว่าต้องเป็น...เพราะเจาะจงบรรยายเกี่ยวกะเลือดไว้ให้แง่คิดง่ะ
แอบสะใจคุณวิชที่โดนปักษ์ไปหลายดอก แอบแก้แค้นเสียบ้าง ยอมมาเยอะล่ะ กว่าจะหายโง่ แต่ก็โง่ไปหลายรอบ เฮ้ออออ.....
ไฟรักหลายรูปแบบ แต่เล่นไฟคนอ่าน :fire:แรงจริง ๆ แอบติดตามผลงานชิ้นต่อไปน่ะค่ะ ถูกใจมากมายเลย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Loidelohm ที่ 21-10-2009 15:46:59

น้ำตาที่เสียให้ไป จะเรียกคืนจากใครได้นะเนี่ยะ
คุณบอยมีคู่มั้ยอ่ะ ถ้าไม่มี เดี๋ยวแนะนำอธิศร ให้นะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: clubza ที่ 03-11-2009 06:11:35

ผมยังรู้สึกว่าปักษ์ยังเอาคืนวิชน้อยไปนะ
สำหรับคนโลเลอ่านตอนเเรกๆเกรียจอีตาวิชมาก o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 11-11-2009 12:37:41

อ่านไปหมั่นไส้ไป คนอะไรเลวได้ใจจริง

สงสารก็แต่คุณธนู เฮ่อ!

ซึ้งมากเลยเรื่องนี้ ให้ข้อคิดหลายอย่างมากๆ

ขอบคุณคนแต่ง และคุณคนโพส ที่เอานิยายสนุกๆมาให้ได้อ่านกัน

  :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: yuchan ที่ 13-12-2009 02:30:36

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก สนุกมากเลยคะ

อ่านเรื่องนี้แล้วเข้าถึงอารมณ์มาก ดุเดือดยิ่งกว่าหนังช่อง 7  o13

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: kkmm ที่ 29-12-2009 22:16:23

อ่านตอนแรกอยากเปิดเพลงมารักทำไมตอนนี้ให้พระเอกฟังให้หายควายเขาใจเลยว่าของตายอาจจะไม่อยู่กับเจ้าของ
ตลอดไปก็ได้ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 02-01-2010 18:53:11

 o18 ขอบคุณคนแต่งและคนโพสมาก ๆ เลยจ้า

เรื่องนี้สุดยอดจริง ๆ อ่านไปด่าไอ้อาร์มไป

ตอนแรก ๆ นี้ด่าธนูว่าโง่ หลายตอนมาก 555+

สุดท้ายแล้วก็เฮ้อ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: porpeppe ที่ 17-01-2010 02:15:38

สุโค่ย..!! o13

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 01-02-2010 12:50:08

อ่านจบแล้ว

สนุกมากครับ

ขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องดีดี

เป็นกำลังใจให้ครับ :man1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 02-02-2010 01:58:06

ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 03-02-2010 01:30:46

เป็นกำลังใจให้เสมอ
ฝันดีครับ :man1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 03-02-2010 16:17:41

ขอบคุณคนแต่ง และคนโพสเรื่องนี้มากๆ ค่ะ

 :L2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: [[_GozpeL_]] ที่ 06-02-2010 11:57:40

นั่งอ่านเมื่อคืนจนนอนตี4 = =

ชอบมากๆ ><"

ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาให้อ่านนะคะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: CaroL ที่ 07-02-2010 23:27:13

 :man1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: mixmix ที่ 11-02-2010 15:33:49

เพิ่งอ่านจบ เรื่องนี้สุดยอดมากๆค่า

แต่ยังไงซะเราว่าก็ยังไม่สะใจอ่า

ปักษ์ให้อภัยพี่วิชญ์ง่ายเกินไป

ชอบคุณธนูอ่า เสียดายมากมาย  :o12:

เรื่องเกลียดอาร์มกับเพื่อนชั่วมากที่สุด (รองมาก็พี่วิชญ์ 55+)  :fire:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: kingphai ที่ 13-02-2010 03:45:08

เครียดั้งแต่ต้นเรื่องจนรองสุดท้ายย

เพิ่งมาตอนจบนี่เองที่สมหวัง

แต่ก็

สุดยอดครับบ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 20-02-2010 14:11:12

อ่านแล้วสนุกมากคับ ลุ้นตลอดเวลาเลย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: kungfoopungpon ที่ 27-02-2010 22:06:49

เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่สนุกมาก ๆ คับ
แต่ก็อดสงสารคุณธนูไม่ได้
น่าสังเวทชีวิตของอาร์ม
สงสาวเล็กน้อยเพราะความเห็นแก่ตัวทั้งนั้น
ที่คนน่าตาดี ๆ อย่างอาร์มต้องมาตกอยู่
ในสภาพแบบนี้(อินจัดเลยคิดถึงคำบรรยายรูปร่างหน้าตาอาร์มที่ใครก็หลงไหล)
นุกมากครับคนแต่งคนโพส
เรื่องหน้าขอให้ตัวละครนายเอกร้ายกว่านี้แบบไม่ยอมใครน่าหนุกดี

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 01-03-2010 04:08:18

จบได้น่ารักมากมาย

ถึงตอนแรกจะเจ็บชำเสียหน่อย

ชอบมาก ๆ  ขอบคุณคะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: ptyunjae ที่ 01-03-2010 04:45:09

เคยอ่านแล้ว ได้ใจสุดๆ

เรียกน้ำตาดีมาก :bye2: o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: jantaro ที่ 01-03-2010 18:36:53

 :L1: :L1: :L1: :L1: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: jantaro ที่ 06-03-2010 19:50:51

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 09-03-2010 15:50:54

เรื่องนี้ของคุณบอยท่าทางจะดุเดือดเลือดพล่านน่าดู  :fire:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Phing ที่ 23-03-2010 21:43:00

สุดยอดจริงๆๆ เลยค่ะเรื่องนี้
อ่านไปน้ำตาไหลเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: tum_utcc ที่ 24-03-2010 06:13:07

อ่านรวดเดียวจบเลยคับ

หนุกมากมาย

ขอบคุณคับที่เอานิยายดีๆมาให้อ่านคับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Hachi_an1234 ที่ 13-04-2010 09:32:45

 :call: ขอบคุณสำหรับนิยายหนุกๆๆที่เอามาให้อ่านนะฮับ.....

แต่ละคนแสดงความรู้สึกดีอะ.......

แต้งส์ๆๆๆนะ :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Overdose ที่ 14-04-2010 01:20:34

หนูแพ้เลือดดดดด

 :serius2:

ยอมรับเลยว่า ปกติไม่อ่านนิยายแนวนี้

แต่ เรื่องนี้ มัน สุดๆๆอะ อ่านแล้วหยุดไม่ได้ อยากรู้ ตอนต่อไปไวๆ

สงสารคุณธนู

พระเอกตัวจริงเลย

อธิศร ร้ายได้ สุดๆๆอะ มีคนเคยบอกไว้ว่า ไม่มีใคร เลวที่สุดไม่มีใครดีที่สุด

แต่สำหรับ นายอาร์ม บอกเลยว่า เลวของเลวที่สุดอะ

ขอบคุณคุณบอยนะคะที่แต่งเรื่องมันส์ๆ มาให้อ่านกัน *-*

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: different ที่ 23-04-2010 13:08:23

เรื่องนี้คุณธนูซวยสุดเลยอ่ะ


ไม่ได้ผิดอะไรเล๊ยยย แต่กลับต้องมาติดโรคร้าย แถมต้องตายก่อนวัยอันควร ทั้ง ๆ ที่ชีวิตก็มีพร้อมดีทุกอย่าง



คนที่ทำกับคนธนูนี่โหดร้ายสุด ๆ เลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Isuru ที่ 25-04-2010 00:14:15

ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีที่นำมาให้อ่านกันนะคะ

ตอนแรกที่อ่านพระเอกดูเห็นแก่ตัวมากมายอ่ะ

นายเอกก็ไม่สู้คน  อ่านแล้วก็เริ่มรำคาญไม่เห็นทำอะไรซักที

ยังไงคนเราพอถึงอะไรๆที่มันเกินจะทนไหว ก็ต้องสู้

สนุกมากๆเลยค่ะ  ลุ้นทุกตอนเลย

เกลียดอาร์มมาก  สงสารคุณธนู (พระเอกตัวจริง)

อิอิ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: REDMOON ที่ 25-04-2010 14:30:40

 o13 อ่านแล้วสนุกและลุ้นสุดๆเหมือนกัน

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: loveooo ที่ 25-04-2010 22:13:41

รวดเดียวจบค่า
ตอนแรกเกลียดพี่วิชญ์มากๆๆๆๆๆ  แต่หลังๆเค้าก็นะ รักจริงๆ ก็เอาใจช่วยแหละ
ส่วนปักษ์ ใจแข็งมาก แต่ก็ยังดีที่ตอนหลังยอมให้อภัยเค้า
แล้วอีกคนที่ขาดไม่ได้เลย คือธนู อยากบอกว่าชอบมากๆๆๆๆๆ คนดีจริงๆ เริ่มคิดมาตั้งแต่ตอนที่ปักษ์ตบกับอาร์ม(ไม่ค่อยอยากเขียนชื่อมันเลย)แล้ว และก็ตอนที่ธนูทำท่าแปลกๆ ว่าแล้วว่าต้องเป็นเอดส์ น่าสงสารมากกกกกกกกกก

สรุป

ขอตอนพิเศษค่า   :m5: :m5:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 01-05-2010 21:33:23

จบเหมือนกัน

น่ารักจริง
 :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: fungfung ที่ 30-05-2010 15:31:51

อ่านจบแล้วจ้า  :mc4:
รู้สึกเรื่องนี้จะดุ เด็ด เผ็ด มัน กันจริงๆ หาความหวานได้ยากยิ่ง  :a5:
แต่ก็สนุกมาก  o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: beautyless ที่ 13-06-2010 06:10:46

ขอบคุณงานเขียนดีๆ แบบนี้นะครับ เรื่องนี้ฮาร์ดคอร์กันเลวจริงๆ จบได้สะใจครับ
ส่วนนายปักษ์มั่นคงดีครับ ชอบๆ

รักคนแต่งครับ :3

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 14-06-2010 21:57:33

 :pig4:
ขอบคุณไรเตอร์ที่ถ่ายทอดเรื่องราวดีๆ สนุกๆให้ได้อ่านกัน
พึ่งได้อ่านเรื่องนี้วันนี้เอง เขียนได้ดีมาก
 อ่านไปลุ้นไปแทบทุกตอน มีเหตุให้ตื่นเต้น ใจหายใจคว่ำ
คันไม้คันมือคันเท้าไปด้วยในหลายๆตอน (บ๊ะอินจัด)
และดีที่สุดที่คนเลวได้รับผลกรรมชั่ว

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: berlyn ที่ 10-07-2010 02:52:19

อ่านจบแล้ว เมื่อหลายวันก่อนแต่ยังไม่มีโอกาสได้เมนต์ มันเป็นข้อเสียอย่างหนึ่ง
บรรยายดีมากค่ะ บางตอนถึงกับร้องไห้ตามไป เศร้าอนาจจิตจัดso-sad มากตอนที่ปักตามไปที่บ้าน พิษรักจริงๆถึงทำให้เราบ้าได้ขนาดนี้ ถึงกับดึงเข็มออกแล้วตามไปจับชู้55+
เป็นเรานี้คงแบบว่าไม่ตามไปหรอก กลัวเจ็บแผลอ่ะ 
ตอนแรกเกลียดอีตาวิศรุตมากมาย ๆๆ ทำกับปรมินอย่างนี้ได้ไง!
แล้วก็งงว่าคุณทนูเนี่ย he เป็นอะไร พอมาเฉลยตอนจบ ก็นะ... โรคร้ายไม่เลือกคนและสถานที่
ผลสุดท้าย ใครทำอะไรไว้ก็ต้องตามรับผลที่ตามมาละกัน
ไฟรัก เผาผลาญได้ทุกอย่าง

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: kaehoo ที่ 16-07-2010 16:08:11

 o13 o13 o13 อ่านจาแว๊วววคร๊าฟก้ออีกมุมหนึ่งของความรัก

ที่มีแต่การทำลายกันและกัน

ให้แง่คิดในบางมุม

ขอบคุณคับผม :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries อวสาน 19 พฤศจิกายน 2550 แถม Editor talk
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 25-07-2010 04:56:50

ขอบคุณผู้แต่งและผู้โพสต์มากๆเลยค่ะ
เป็นเรื่องที่ดีมากๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 07-11-2010 20:20:35

สนุกมากๆค่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

^^

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 12-11-2010 21:48:53

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ
น้ำตาซึมกันเลยทีเดียว อิอิ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 28-11-2010 19:34:33

ขอบคุณทั้งผู้เขียนและผู้โพสสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้
สนุกมากค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: minimonmon ที่ 21-12-2010 04:57:41

โหยเรื่องนี้ของคุณบอยนี่อ่านแล้วให้ความรู้สึกว่าเกลียดอาร์มมากเลยอ่ะ :angry2:

อ่านไปก็สาปแช่งอาร์มกับเพื่อนไป เหอะ นิยายจบแต่อารมณ์ไม่จบ :beat:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: angelTT ที่ 21-12-2010 14:09:09

ขอขอบคุณไรเตอร์นะคะ ที่เขียนเรื่องราวสนุก ๆ ให้อ่านเสมอ เรื่องนี้บีบคั้นจิตใจเหลือเกิน (แอบร้องไห้ด้วย)

ขอให้คะแนนความชื่นชมไรเตอร์ +1 นะคะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: gkyoai ที่ 24-12-2010 08:43:55

 :n1:ชอบ8-)

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: littleFiNgeR ที่ 24-12-2010 12:41:39

อ่านเรื่องนี้จบแล้วแบบ... เฮ้อ!คนเลวก็ได้รับกรรมที่สาสมสุดๆ ตายทั้งเป็นของจริงเลยอดิศรเอ้ย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 24-12-2010 17:09:47

เพิ่งอ่านเรื่องนี้ครั้งแรกรวดเดียวจบเลยค่ะ
สนุกมากเลย

แอบสงสารคุณธนู อยากให้สมหวังกับใครซักคน

แต่จบแบบนี้ก็ดีแล้วค่ะ ซาบซึ้งมาก

ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้มาให้อ่านกันนะคะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: rainy_naja ที่ 25-12-2010 05:04:55

merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: sassyaom ที่ 28-01-2011 10:26:14

สนุกมากมาย มีรวมทุกรสชาติเลยค่ะ ฮา เศร้า ซึ้ง อิ่มเอมสุดๆ ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับนิยายเรื่องนี้ สนุกมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: noina ที่ 29-01-2011 16:47:20

สนุกมากเลยค่ะอ่านมาตั้งแต่ตอนเช้า   ตอนนี้เพิ่งอ่านจบ


อ่านตอนแรกเซ็งอีพี่วิชญ์มากมาย  คนอะไร  จั๊ดง่าวจริงๆ

อีอาร์มนี่ก็ร้ายแบบโง่ๆ  ร้ายไม่มีเหตุผล

ปักษ์เป็นคนดี

พี่ธนูก็ดีเกิ๊น!!! 

แล้วก็สงสารพี่ธนูอ่ะ  ตอนแรกหน่าเชียร์พี่ธนูแหละ

ขอบคุณพี่คนแต่งมากนะคะที่แต่งเรื่องราวดีๆให้อ่าน
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:


ปล.พี่บอยกับพี่พูห์นี่คือคนๆเดียวกันใช่ก่ 

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Irendell ที่ 31-01-2011 23:03:35

 :oo1: จบแล้วเหรอเนี่ย
สนุกมาเลย ถึงจะไม่มีฉากนั้นก็เถอะ
อ่านตอนแรกเกลียดอาร์มมาก น่าตบสุดๆ เลย คนอะไรเลวยันต้นจนปลาย
สำนึกบ้างมั้ยเนี่ย

ปักษ์กับพี่วิชญ์น่ารักนะ เริ่มแรกก็ดราม่าหลังๆ มาก็เริ่มมีโรแมนติกบ้างแล้ว
กว่าจะรักกันได้ เล่นเอาคนอ่านลุ้นแทบตาย
เรื่องนี้แอบโหดจริงๆ นะ สงสารคนเป็นเอดส์ด้วย แต่คนอย่างอาร์มก็นะ สมควรโดนลงโทษแบบนี้แ้ล้ว
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: win200 ที่ 05-02-2011 16:17:20

อ่านจบแล้ว ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่มาแบ่งปันคับ

คุณธนูน่ารักมาก แอบสงสารคุณธนูเหมือนกัน

ชอบปักษ์เวอร์ชั่นไม่ยอมใครมากๆ ดูเหมือนจะเติบโตขึ้นในหลายๆด้าน

ส่วนคุณวิชญ์นี่กินหญ้ามาตั้งแต่ต้น แต่หลังๆก็ดีขึ้น ถึงกว่าจะรู็ตัวก็เหอะน่ะ หูเบามากๆ

ส่วนอาร์มนี่เกลียดมากๆ คนอะไรเลวตั้งแต่ต้นจนจบ เกินมนุษย์มนาจริงๆ ถ้าโลกเรามีคนแบบนี้นี่จะเป็นยังไงนา..

ตอนจบแอบสะใจมากมาย ก็อย่างว่า ถึงบทจุดจบแห่งความเลวแล้วอ่ะนะ

นายกิตินี่น่าจับไปอยู่กับอิอาร์ม เลวพอๆกัน

แต่น่าจะมีตอนพิเศษด้วยนา..

ขอบคุณคนโพส และ คนแต่งมากมายงับ :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 07-02-2011 01:12:04

อ่านจบแล้วววว เย่ๆๆๆ :mc4:



จงรักษาความรักของเราเอาไว้ให้ดี อย่าลังเล อย่านอกใจ และเชื่อใจ คนของเราให้ดีที่สุด


อยากทำบุญจัง

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 07-02-2011 15:58:26

สนุกมากจ้า

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: bbyuqin ที่ 07-02-2011 21:38:20

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาแบ่งปันกันค่ะ..
สนุกจนละสายตาไม่ได้เลย..ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนสุดท้าย..สุดยอด! o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ♫~Eristneth~♪ ที่ 18-02-2011 13:42:53

เป็นบทเรียนได้นะ ^^

เวรกรรมตามทัน

นั่งอ่านไปคิดไปว่า

ทำไม มันนิสัยอย่างนี้

....เเบบสุดๆอะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ZakeiHarha ที่ 21-02-2011 20:03:41

สนุก ^^
ไฟรักจริงๆ
อาร์มนี่สุดจะบรรยาย  ทำไมถึงขนาดนั้น =_=  ถ้าในชีวิตจริงเราบังเอิญได้เจอคนแบบนี้ขึ้นมา -_-  คงยอมเสียตังค์จ้างการ์ดมาล้อมหน้าล้อมหลังอาร์มเลยแหละ (ล้อมหน้าล้อมหลังเราแล้วเดี๋ยวอึดอัด ฮาาา) คิดชั่วหน่อยให้การ์ดซ้อมเลย  ก๊ากกกก
สงสารก็แต่คุณธนู TTT___TTT  ฮือออ  หลับให้สบายนะ T_T
พี่วิชอีกคน =_= อ่านไปแรกๆนี่นึกก่นด่ามาก =_=  คนอะไร เชื่อเขาไปหมด - -+  หลังๆมาค่อยน่ารักน่าคบหน่อย  (ฮาาา)
สำหรับปักษ์  แม้จะมีตอนแรกๆบ้างที่หึงหวงจนขาดสติไปหน่อย (อ่า..ไม่หน่อยล่ะ - -")  แต่หลังๆยอมรับเลย ใจแข็งมาก!!!  สุดๆ ได้สวีทกับพี่วิชเราคนอ่านก็ยิ้มมมมกันไป   555
ขอบคุณที่นำเรื่องสนุกๆแบบนี้มาโพสให้ได้อ่านนะคะ ^_^

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: vanny ที่ 22-02-2011 11:28:29

เป็นอีกเรื่องของนิยายในดวงใจ เนื้อเรื่องเข้มข้น มีครบทุกอารมณ์
โดยเฉพาะฉากเศร้า เรียกน้ำตาได้เลยทีเดียว
 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries พื่อกระหน่ำแล้ววันนี้ 18 ตุลาคม 2007
เริ่มหัวข้อโดย: Rawint_PK ที่ 11-03-2011 09:56:50

อ้างจาก: Junrai_Hyper™ ที่ 19-10-2007 10:55:15  

ตอนที่ 15


“พี่ละอายใจเกินกว่าที่จะกลับไปทวงปักษ์คืนได้อาร์ม ร่างกายพี่แม้เอาน้ำร้อนสาดซักสิบหนยังไงก็ล้างคราบไคลที่พี่เคยสัมผัสเนื้อตัวสกปรกๆของนายออกได้ไม่หมด ...
.
.
TBC.

โดนมากครับ
กับประโยคนี้
นิ่มๆ...และสิ้นลมหายใจในดาบเดียว

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: kyoya11 ที่ 31-03-2011 15:16:39

อ่านเรื่องนี้แล้วคิ้วขมวดเลยทีเดียว อ่านก็หลายชั่วโมง คิ้วก็ขมวดอยู่อย่างนั้น พออ่านเสร็จถึงกับต้องใช้มือลากคิ้วกลับเข้าที่เลยทีเดียว
เครียด สะใจ และซึ้ง
เครียดตรงพระ-นายทะเลาะกันเพราะตัวร้าย แทนที่จะทะเลาะเพราะตัวเอง
สะใจตรงที่พระ-นายจัดการตัวร้ายได้
ซึ้งเพราะธนูและอานนท์ต่างช่วยเพื่อนสุดความสามารถ 2คนนี้คือเพื่อนแท้
ได้รับหลากหลายอารมณ์เลย ขอบคุณมากๆจ้า^^

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 01-04-2011 16:09:56

 o13 o13

 :L2:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: A. marco ที่ 10-05-2011 21:29:21

พึ่งได้อ่าน จบวันนี้ เริ่มแต่มะวาน
อ่านเรื่อง "แรงแค้นใต้เงารัก" แล้วจึงอ่านเรื่องนี้ จริงๆน่าจะได้อ่านเรื่องนี้ก่อน เพราะแต่งก่อน แต่ช่างมันเหอะ
ใครจะรู้เล่า
เรื่องพี่บอยเนี่ย ตัวร้ายเลวววววมาก
^^^^^
ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: THELOOM ที่ 11-05-2011 17:44:13

ขอบคุณมากครับที่เขียนเรื่องดีๆออย่างนี้มาให้อ่าน

เข้าถึงอารมณ์มาก ชอบมากครับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: threetanz ที่ 17-05-2011 20:25:55

โอ้ยยยยยยยยย เพิ่งมาอ่าน สนุกมากเลยค่ะะะ 

ไม่คิดว่าอธิศร จะเลวได้ขนาดนี้ เลวเกินไปแล้วนะะะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 18-05-2011 21:07:40

สนุกมากๆค่ะ  คุณ bboyserie  คุณแต่งนิยายได้เก่งจริง

ยังยืนยันคำเดิมว่าเหมือนได้ดูละครดีเรื่องนึงที่สมัยนี้หาไม่ค่อยจะได้แล้ว

ขอฝากตัวเป็นแฟนผลงานต่อๆไปด้วยนะคะ

ปล.วันนี้ยัง+1 ให้เรื่องนี้ไม่ได้เพราะเพิ่งบวกให้อีกเรื่องไป วันพรุ่งนี้จะมา+ ให้นะคะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Still_14OC ที่ 19-05-2011 23:07:18

สนุกมาก อยากอ่านแบบจัดหนักอย่างนี้อีกจัง  o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 02-06-2011 18:39:11

อ่านนิยายคุณบอยทีไรต้องทำใจก่อนทุกที
ขอบคุณทั้งคนโพสและคุณบอยนะฮ๊าฟฟฟฟฟ
สำหรับเรื่องราวดี ๆ มีทุกอารมณ์ สุดยอดเลยฮ๊าฟฟฟฟฟ  o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: CMKH0318 ที่ 03-06-2011 01:39:59

 :o8: :o8:
ชอบอ๊าาา
 :L1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: puchi ที่ 05-06-2011 10:09:27

เรื่องนี้ดุเด็ดเผ็ดมันส์จริงๆ

สมแล้วร้ายนักสุดท้ายกรรมก็ตามสนอง



ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: wiivii ที่ 10-06-2011 05:13:46

เป็นฟิคที่ได้อ่านแล้วรู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับมันมากกกกกกกกกกกกก

จนขาดว่าหยุดไม่ได้ อ่านรวดเดียวจบกันเลยทีเดียวค่ะ ณ จุดนี้ ตีห้าแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ จะตื่นไปทำงานยังไงดีเนี่ย

ดุเด็ดเผ็ดมันส์แบบสมใจที่หลงเข้ามาอ่าน  o13

จะติดตามผลงานต่อไปนะคะ

จิงๆยังเป็นสมาชิกใหม่ของบอร์ดนี้ค่ะ ยังใช้บอร์ดไม่ค่อยเป็นไม่ค่อยรู้เรื่อง ขอเวลาไป งุดๆงมๆก่อนนะคะ  :bye2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 23-07-2011 18:44:44

เป็นเรื่องที่อ่านเเล้วเเค้นตัวร้าย สุดๆ มันร้ายขนาดที่อยากจะโผล่เข้าไปตบทันที่ที่เห็นหน้า

วิชญ์น่าตบมากหูเบาใครบอกไรก็เชื่อ เสียอย่างเดียวไม่ปักษ์ ถ้าคุณธนูไม่ตาย ก็ดีสิน่ะ กว่าจะตาสว่าง

 
ปักษ์ชอบปักษ์ที่สุด  :-[ ได้ทุกเเบบชอบตอนสู้คนมากๆ

 :L2:สนุกมากๆค่ะ มีหลายอารมณ์

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: 20227ple ที่ 28-08-2011 23:13:15

สนุกค่ะ หลายอารมณ์มาก  o13
นึกว่ากำลังดู(อ่าน)ละครหลังข่าวจริงๆนะ o13

 :bye2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 10-09-2011 21:58:05

 :bye2:

ถามว่าเรื่องนี้สนุกไหม  ก็โอนะครับ

แต่ปักษ์เหมือนจะฉลาดอ่ะ  แต่ก็โง่

ส่วนอาร์มร้ายเกิ๊น  ร้ายเวอร์ๆ จุดจบไม่สะใจอะ ทำไมต้องบ้า  ถ้าพิการนี่สิซะใจ ปล่อยทิ้งเหมือนหมาข้างถนนแบบนั้นอ่ะ

พี่วิชญ์ ก็สไตล์พระเอกหนังไทย

สุดท้ายก็ขอบคุณนะครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: uoupoptot ที่ 11-09-2011 23:22:31

สนุกมากคร้า !!!

ลุ้นมาตั้งนานว่า จะจบยังไง

ในที่สุดอามก็ได้รับกรรมอย่างสาสม !!!

แต่สงสารธนูอย่างสุดใจมากๆเลย

ขอบคุรที่แต่งนิยายดีมาให้ได้อ่านนะค่ะ ^_^

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: curiousfuse ที่ 12-09-2011 05:55:54

จบแบบสะใจเล็กๆ 55
ทั้งเรื่องนี่คือสงสารคุณธนูกับอานานท์
โดยเฉแพาะอานานท์เนี่ย ไม่ได้ไปเกี่ยวอะไรกับเค้าด้วยเล้ยย ยย ย
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: kolapapaya ที่ 12-09-2011 19:29:20

ขอบคุณคนโพสต์+คนแต่งค่าาา

สนุกมากๆๆเลย มันส์มาก อาร์มร้ายที่สุดอะ ร้ายเกิ๊นน เพื่อนก็ร้ายพอกัน

ดีนะปักษ์สู้คนอะ ไม่งั้นโดนอาร์มเล่นงานแย่เลย ขนาดสู้แล้วยังเกือบตาย

วิทย์ก็โง่นานมากกว่าจะฉลาดได้ ทำร้ายปักษ์ด้วยตอนแรก แค้นแทน  :m31:

ธนูก็เป็นคนดีมากเลย พระเอกตัวจริง ไม่น่าเป็นเอดส์ ตายเร็วไปหน่อย สงสาร

ลุ้นให้อาร์มรับกรรมอย่างเดียวเลย 555 แฮปปี้เอนดิ้งงง  :L1:

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: choicep ที่ 12-09-2011 23:35:39

สนุกมากคับ ชอบบบบบบบ !

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: xecret-t ที่ 06-11-2011 02:42:21

เรื่องนี้ มันแบบ .. . สุดๆ ครบรสละครไทยจริงๆ    
บีบคั้นอารมณ์ยิ่งกว่ารอยมารภาคพี่ตั่ว 


คุณธนู ชอบว่ะ
อธิศร กิติกร. รู้สึกโดนน้อยไป ยังไม่สะใจเท่าไหร่แฮะ TT (โรคจิตเบาเบา)


..

ขอบคุณ สำหรับนิยายดีดีค่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 06-11-2011 15:06:43

เข้ามาอ่านอีกรอบก็ยังประทับใจ อิอิ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: hand D ที่ 06-11-2011 19:07:45

ขอบคุณนิยายดีดีที่มีมาให้อ่านค่ะ... สนุกมากอ่านทีเดียวเลย... อ่านไปลุ้นไป... ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: sunshine5849 ที่ 22-12-2011 15:23:34

สวัสดีครับพี่บอย

   รบกวนสอบถามนิยายเรื่อง Loving Course ติวรักสุดใจ นายเกเรของพี่บอย
ยังมีการพิมพ์จำหน่ายอีกไหมครับ ถ้ามีรบกวนแจ้งบอกหน่อยครับ อยากได้มั๊กๆๆๆๆ

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Dee15 ที่ 05-01-2012 16:01:48

ดุ เด็ด เผ็ด มันส์ ครบเครื่องจริงๆ เรื่องนี้ เข้มข้นตั้งแต่ต้นเรื่องจนจบเรื่อง
 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13

ขอบคุณนะ ที่เขียนมาให้เค้าได้อ่านนะ ขอบคุณจริงๆ จะติดตามเรื่องต่อไปนะ ตะเอง 
:กอด1:คนเขียน 
:กอด1:คนโพส

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 19-01-2012 22:58:36

คิดอยู่แล้วเชียวว่าคุณธนูจะต้องทำเพื่อปักษ์ค่ะ

ไม่อยากให้ตายเลยอ่ะ :m15:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: kikipanda ที่ 23-01-2012 17:37:20

กว่าจะอ่านจบ ลุ้นจนตัวเกร็งเลยค่ะ สนุกจนหยุดอ่านไม่ได้ ขอบคุณนะค่ะ

ปล.ปลงอนิจังกับตาพระเอกเกิ๊น กว่าจะเข้าใจว่ารักใคร นายเอกสะบักสะบอมเกือบตาย -_-"

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: นักอ่านเงา ที่ 26-01-2012 03:16:56

เรื่องนี้สุดยอดๆๆๆๆๆๆมันมาก

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 24-02-2012 00:24:55

ชอบนิยายของคุณบอยทุกเรื่องเลย

ขอบคุณนะค่ะ  ที่เขียนเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน

 :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 11-03-2012 17:10:57

อ่านนิยายเรื่องนี้ผ่านไปหลายปียัคงสนุกเหมือเดิม ตั้งแต่ปี2007-2012
กี่ปีแล้วที่นิยายเรื่องนี้ยังอยู่ในความทรงจำเสมอ ขอบคุณบอยมากครับ
ขอบคุณอีกครั้ง

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: fox ที่ 22-03-2012 00:34:43

สนุกมาก  ทุกตัวละครมีอารมณ์ที่เหมือนคนจริงๆ ไม่สมบูรณ์แบบ ดีบ้าง ร้ายบ้าง
โง่บางครั้ง ฉลาดบางครั้ง ทำให้น่าติดตามตลอดเรื่อง
ชอบเรื่องนี้มาก ซื้อเก็บไว้แระ แต่เข้ามาเม้นเฉยๆ ^^

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: runream ที่ 23-03-2012 22:40:23

ขอบคุณที่เอาผลงานสนุกๆมาให้อ่านนะคะ คนแต่ง o13 :monkeysad:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: SungMinKRu ที่ 02-05-2012 20:48:12

ชอบมากมายเลยค่ะ

เป็นนิยายให้เสียเลือดได้ทุกตอน  :haun4: :haun4: :haun4: ไม่ใช่แระ 5555

อยากบอกว่าชอบนิยายของคุณบอยมากเลยนะค่ะ ชอบมากจริงๆตอนนี้กำลังหาอ่านนิยายทุกๆเรื่องของคุณบอยอยู่ค่ะ

ขอบคุณคุณบอย และคุณโพสมากเลยนะค่ะ ขอบคุรคร่าา :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 15-05-2012 00:00:51

เศร้าไปมั้ยค้า :monkeysad:
หม่ำมาม่ามาทั้งเรื่องจนจะอ้วกแล้วอ่ะ
ปวดจิตจิงเลย :o12:
ขอบคุนที่นำมาลงนะค้า :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: TinyB ที่ 29-05-2012 18:03:37

ตามลุ้นตามอ่านจนตัวโก่ง ในที่สุดก็อ่านมาจนถึงตอนสุดท้าย
เรื่องนี้สนุกดีครับ น่าติดตามตั้งแต่ต้นจนจบ ชอบพี่ธนู ตอนแรกนึกว่าจะได้เป็นพระเอกเสียอีก ไม่หน้าตายเลย ฮือออ  :sad4:
เกลียดไอ้อธิศรและเพื่อนมันมากกกก ร้ายกาจอย่างไม่น่าให้อภัย สมควรแล้วเมิงที่ต้องเป็นแบบนี้  :beat:

สุดท้ายนี้ดีใจกับพระเอกด้วย(ชื่อไรนะ :confuse: ลืม :undecided: ) ที่ปักษ์ยอมยกโทษกับเรื่องทั้งหมดให้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 15-08-2012 13:28:00

ขอบคุณค่ะ สนุกมาก

สงสารคุณธนู T^T

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: sulsul ที่ 29-09-2012 05:31:07

โอยยยย
อ่านจบซะที
ตอนแรกนึกว่าจะแง่งอนกัน แล้วแบบมีฝ่ายนึงทำให้เจ็บช้ำ เลยแก้แค้น
แต่นี้กลายเป็นว่า ตัวเอกไม่ค่อยได้ทำ
มีแต่ตัวร้าย เอ้ย ไม่ใช่ ตัวเหรี้ย ต่างหาก
สุดท้าย เป็นอย่างนี้ก็ดี
ตายทั้งเป็น ถึงจะดูไม่แรง แต่ดีกว่าตายอ่ะ เพราะมันสบายไป
ยอมรับเลยว่า นึกไม่ถึงว่าจะเอาเอดส์มาใช้
เพราะนิยายในเล้าไม่ค่อยมีดาร์กแบบนี้  เลยลืมไปแล้วว่ามีวิธีนี้ด้วย

สุดท้าย ขอบคุณนะค่ะ ที่แต่งเรื่องแบบนี้มาให้อ่าน 
รังเกียจ และ อาฆาตได้อีก *กำหมัดแน่น* *กระทืบให้จมดิน*

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 30-09-2012 16:31:26

อ่านจบแล้ว เย้วู้ว  :m11:
สนุกมากๆเลยฮะ   :m2:
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอยากเข้าไปตบตัวร้ายอย่างน้องอาร์มสักทีสองที   :laugh:
จะติดตามผลงานต่อๆไปนะฮับ  :')
                 :bye2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 13-10-2012 22:20:46

อื้อหื้อ! ดราม่าเลือดสาดจริงๆเรื่องนี้  :pighaun:

อ่านไปลุ้นอยู่ตลอดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับทุกคนในเหตุการณ์

ในที่สุด คนที่ทำอะไรไว้ก็ย่อมได้รับสิ่งนั้น  o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 15-10-2012 21:37:44

เรื่องนี้สนุกดีนะครับ
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสที่เอาเรื่องนี้มาลง
รู้สึกจะช้าไปหลายปี
ปล. ชอบคุณธนูอ่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: winterhawk ที่ 14-01-2013 02:49:19

สนุกดีครับ แต่ขอติงเรื่องความสมจริงหน่อยนึง

ปกติการให้น้ำเกลือจะให้ทางหลอดเลือดดำ ซึ่งแรงดันเลือดจะน้อย ถ้ากระชากเข็มออกมา เลือดไม่พุ่งครับ แค่ไหลซึมออกมา

ถ้าจะให้เลือดพุ่ง ต้องเส้นเลือดแดงใหญ่ขาดครับ ถ้าให้น้ำเกลือทางเส้นเลือดแดง ขวดน้ำเกลือแดงฉานแน่ๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: wargroup ที่ 18-03-2013 17:40:06

อ่านจบแล้วอิ่มดี...ตัณหา ความรวดร้าว การล้างแค้น มาแน่นมาก, แถม โลภะ โมหะ โทสะ ก็อร่อยครบเซ็ท
//ขอบคุณๆบอยผู้เขียนและคุณโมฯพูห์ผู้โพสท์  o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: love2you ที่ 04-04-2013 23:32:23

เคยอ่านเรื่องนี้ของคุณบอยมานานมากๆ ค่ะ ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่มีล็อคอินด้วยซ้ำ ตอนนั้นก็เลยไม่สามารถเม้นท์ให้ได้ ต้องขอโทษด้วยนะคะ วันนี้เห็นเรื่องนี้อีกครั้งก็เลยถือโอกาสมาเม้นท์ให้ซะเลย หวังว่าคงไม่ว่ากันนะคะ

ชอบมากที่นายเอกแอบสู้คนบ้าง ไม่ใช่เอะอะยอมไปหมด ส่วนไอ้ตัวร้ายก็ร้ายซะ!!! คนที่น่าสงสารที่สุดคงไม่พ้นธนู... ส่วนอิพระเอกก็นะ เกือบไล่ไปกินหญ้าละ...

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 12-05-2013 01:25:53

ตอนแรกไม่กล้าอ่าน ตื่นเต้น ฮ่าๆๆ
ส่วนตัวชอบนิยายดราม่า เลยตื่นเต้นมากที่จะอ่าน
กลัวเรื่องเดียวคือกลัวใครมาถูกตัวนายเอกเรา ก๊ากกกก
แม่พี่พระเอกจะร้ายแค่ไหน แต่เราก็รักนะ ก๊ากกก
คิดว่าเรื่องนี้ออกแนวหน่วง ผสมตื่นเต้น และเกิดอาการคันไมคันมือมาก
นับถือน้องอาร์มเลย เอาอยู่จริงๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: houkuto ที่ 12-05-2013 19:47:51

ขอบคุณ ทั้งคนแต่ง และ คนโพสต์ นะคะ o13

เป็น นิยายอีกเรื่องที่สนุกมาก  :man1:

แซ่บเวอร์ จริงๆ  ไฟรักร้อนท่วมอก คนอ่านด้วยค่ะ  :m31:
 
สนุกจริงๆ :katai5:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 26-08-2013 18:41:05

อ่าครับ ขอบอกว่าประทับใจมากๆ

เพราะชอบอ่านแนวนี้อยู่แล้ว

ถึงมาอ่านช้าไปหน่อย

เป็นกำลังใจให้ครับผม

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: carenaka ที่ 04-09-2013 04:01:12

ชอบมากกกกกก. ตอนซื้อมาไม่คิดว่าจะสนุกกลับกลายเป็นว่า เป็นเรื่องที่อ่านบ่อยที่สุดดดด

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: babimild1985 ที่ 04-09-2013 20:04:16

อ่านจบแล้วรวดเดียวเลยค่า

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 04-09-2013 20:38:47

 :L2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 04-09-2013 20:39:34

 :L2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 04-12-2013 13:15:04

อาร์มได้รับบทเรียนแล้ว  :monkeysad:  :laugh:   :laugh:

สงสารธนู :monkeysad: 

ขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ  สนุกมากกกกกกกก   :กอด1:   :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ^^KENTA^^ ที่ 06-12-2013 06:26:37

ชอบมากเลยครับ กว่าจะอ่านจับนั่งแทบไม่ติด ลุ้นสุดๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 06-12-2013 16:18:42

เรื่องนี้สนุกมาก เข้มข้นมาก
ตอนอ่านอยากเข้าไปจิกหัวอาร์มกับเพื่อนมาก ทำไมถึงร้ายขนาดนี้
สงสารคุณธนูมาก

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: GF_pp ที่ 27-01-2014 14:23:34

เรื่องนี้สนุกมากคะ  :o8:    :-[

สงสารและเสียดายธนู   :monkeysad:

ขอบคุณสหรับนิยายนะคะ   :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: benji ที่ 02-02-2014 01:20:20

กว่าจะทำใจอ่านจนจบได้  อยากจะตะกายหน้า ไอ้เพื่อนซี้สองคนวันละหลายร้อยรอบ  :z6:

เลวสุดๆ  อ่านแรกๆ กลัวมากว่าเรื่องนี้จะจบไม่สวย เพราะ กินมาม่า จนอืดกันเลยทีเดียว

แต่สุดท้าย ไฟรัก  ก็เผาความแค้น ความโกรธ ความชิงชัง จนหมดสิ้น ฮิ้วววววว  :z1:

ขอบคุณคนเขียน  :pig4:

ขอบคุณคนโพส  :pig4:
 :L2: :L2: :L2: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ஓMaRiShiTenSM ที่ 08-06-2014 23:47:06

 :mew4: แอบย่องเข้ามาหานิยายอ่านคลายเครียด
เจอ "ไฟรัก" พุ่งจู่โจมซะไปไม่เป็นเลยค่ะ

ขอบคุณคนแต่ง คนโพสท์ที่นำเสนอนิยายซาดิสม์ให้คนอ่านมาโซฯ ทั้งหลายได้อ่านกัน
อ่านจบแล้วรู้สึกรักคุณธนูมากมาย~
 :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: sasaka8 ที่ 12-09-2014 23:38:51

ขอบคุณคุณบอยที่เขียนเรื่องให้อ่านสนุกมากค่ะลุ้นตลอด
ขอบคุณคนโพสต์ด้วยนะคะ :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 15-09-2014 05:32:57

เคยอ่านเมื่อ4ปีที่แล้ว ชักจะลืมๆเรื่องล่ะ
เข้ามาอ่านอีกรอบ โอ้วววววว อยากตบตัวร้ายมาก เลวสุดขอบจริงๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Mouse2U ที่ 27-12-2014 02:15:44

สนุกสนาน~~  :katai2-1: สมน้ำหน้าอาร์มและผองเพื่อน ชิชิ  :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 27-12-2014 13:58:21

เออ...ขอถามมีใครได้ข่าวคราวคุณบอยบ้างมั๊ย?...
คิดถึง แต่งนิยายทำให้เราติดใจอยากให้มาอัพต่อ
สบายดีอยู่มั๊ยหนอ..... รออยู่นะจ๊ะ...

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 28-12-2014 18:46:27

ครบรสมาก ขอบคุณค่า :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ckk ที่ 30-12-2014 15:56:48

เนื้อเรื่องเข้มข้นมาก
อ่านแล้วหัวใจจะวาย :hao7:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 01-01-2015 17:46:17

สนุกมากครับ อ่านรวดเดียวจบเบย
ขอบคุณคนแต่งครับ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: teamkoyza ที่ 23-02-2015 14:14:26

เรื่องนี้ อ่า เป็นนิยายที่ดีอีกเรื่องหนึ่งเลยค่ะ ชอบมาก

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Biwty... ที่ 28-02-2015 11:05:36

 :mew3:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Baruda ที่ 18-08-2015 20:24:22

ทำกรรมอะไรไว้ ก็ได้รับผลกรรมเเล้วเนาะ อะไรจะเลวขนาดนั้น :mew5:
ขอบคุณค่ะ สนุก ดุเด็ด เผ็ดมันส์ มากเลย

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: pee122 ที่ 18-01-2016 17:52:26

ชอบแนวนี้มาก สงสารคุณธนูมากกก

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: miniminiXD ที่ 24-02-2016 05:43:24

ไฟมันร้อนแรงแผดเผาได้มันส์หยดติ๋งๆจริงๆ :hao7:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 24-02-2016 11:24:27

ถึงจะไม่ยาวนักแต่เด็ดจริงๆเรื่องนี้ ดำเนินเรื่องได้สนุกมาก ดราม่าได้ใจจริงๆ

ปล. สงสารธนูจัง

 :mew4: :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ╰Äρρłәßәѓѓÿ╮ ที่ 02-03-2016 12:13:44

อ่านจบแล้วววววว  :katai2-1:

นังอาร์มนี่นางร้ายไม่มีที่ติ พระเอกก็พอจะโง่ก็โง่แบบใจหายเอาตรงๆพระเอกไม่มีไรดีเลย 5555
 นายเอกก็เหมือนจะเข้มแข็งแต่จริงๆแล้วไม่เลย  สงสารแต่พี่ธนูของฉันมาเร็วเครมเร็ว 

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่าาาา  :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 03-03-2016 20:08:24

สนุกมาก ดราม่าได้สุดๆ เขียนดีมาก ทุกอย่างมีเหตุมีผล ใครทำไรไว้ก็จะได้สิ่งนั้นตอบแทน สนุกจริงๆๆ รักแบบไม่หวังผล รักแบบเสียสละ ดีมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: pawara123 ที่ 06-04-2016 11:51:46

อ่านถึงตอนที่3จบ กินข้าวไม่หมดจานกันเลยทีเดียวต้องรีบมาเม้นต์ก่อน มือสั่น ตัวสั่นหมด อินมากกกกกกก เพราะเคยเกิดขึ้นกับตัวจรริงๆ  :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: iaum ที่ 07-04-2016 19:42:36

เราเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่อง :z1: :z1: พออ่านตอนแรกอ่าาเรื่องนี้ดราม่าหนักแน่เลย :hao5: :o12: :o12: อ่านเรื่องนี้อินมากกก :fire: :fire: :angry2: :angry2: :serius2: :serius2: เรื่องนี้สนุกมากผู้เขียนเขียนดีมากค่ะ ชอบมากชื่นชมค่ะ o13 o13

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 07-04-2016 23:36:20

โอ้ยยย.  มันเจ้มจ้นทุกตอนเลยครับ.      :katai4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Hidoko ที่ 14-04-2016 20:34:45

น่ารักดี

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 14-04-2016 22:06:03

หูยย ย ยย ย ย ยย 

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 05-10-2016 16:44:41

ถึงพระเอกจะออกแนวไม่ฉลาด

แต่ก็สนุกมากขอรับ

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงในเงามืด ที่ 14-10-2016 19:14:38

ยีงอ่านไม่จบแต่ปักษ์เป็รคนที่น่ารำคาญและน่าสมเพชที่สุด คืออ่านไปหงุดหงิดไปอะไรจะทำตัวน่ารำคาญขนาดนี้

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงในเงามืด ที่ 14-10-2016 23:18:16

เป็นเรื่องที่อ่านละหงุดหงิดตั้งแต่ต้นจนจบคือแบบว่างเปล่ามาก แต่ก็ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 15-10-2016 02:50:16

สนุกมากครับ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: AngPao1932 ที่ 15-10-2016 06:47:26

เป็นนิยายเรื่องแรกๆที่เราคิดว่าพระเอกไม่ควรสมหวังเพราะตอนเลวมันเกินบรรยาย ถ้าจะดูแลเพียวเพราะคำสัญญาอย่าทำเลยเถอะ...คือมันอินโทษทีจ้า  :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: natsikijang ที่ 18-10-2016 19:23:17

ชอบมากๆค่ะ อ่านกี่ครั้งก็ยังสนุกเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 18-10-2016 21:31:43

จบได้ดีมากจริงๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว :z6:
อธิศร คนอะไร ทั้งเลว ทั้งชั่ว  :katai1:
เที่ยวตามราวีคนที่สู้ตัวเองไม่ได้
แล้วเพราะความอิจฉาริษยาอาฆาต พยาบาทคนดี
ผลกรรมตามสนองจนเป็นเอดส์ ที่คุณธนูฝากรัก
คุณวิศรุต กว่าจะรู้ว่าพบรักแท้ กับปรมินทร์
ก็อ่วมทั้งร่างกายและจิตใจ
รักษารักแท้กับคนดีๆไว้ เป็นความสุขสุดๆ :mew1: :mew1: :mew1:
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: บับบี้บลู ที่ 19-10-2016 22:56:42

 :pigha2:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Supak-davil ที่ 21-10-2016 10:53:10

หูย
นิยายสมัยก่อนมันดีมากมายกว่าตอนนี้จริงๆ
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: b02290 ที่ 08-12-2016 19:59:58

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 18-08-2018 20:59:09

คุณบอยนักแต่งหายไปไหนเอ่ย เราอ่านนิยายท่านใน Bboyseries ของท่าน อยากให้มาแต่งต่อ ท่านไปแอ่วแถวไหนกลับมาไว ๆเน้อ

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 22-08-2018 20:26:46

กลับมาอ่านอีกรอบด้วยความคิดถึง
ความรู้สึกไม่ว่าจะอ่านกี่รอบก็ยังสุดยอดแบบเดิมม

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 23-08-2018 20:26:37

เข็มข้นมากเลย
สนุก

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: เงาเดือน ที่ 24-08-2018 07:40:24

อ่านจบแล้วแต่ไม่ชอบอยู่อย่างเดียว คือเรื่องโรค อาจจะผิดเพราะอาร์มมั่นใจในตัวธนูและไม่ยอมใส่ถุงด้วย แต่ไม่ว่าคนๆนั้นจะเลวร้ายเพียงไดก็ตามให้กฏหมายจัดการดีกว่าใช้ศาลเตี้ยแพร่โรคแบบนี้ มันอาจจะสะใจและสาแก่ใจแต่มันจะเป็นบาปติดตัวไปจนวันตาย โรคนี้มันเลวร้ายยิ่งกว่าติดคุกตลอดชีวิตเสียอีก เราเคยเล่นกับเด็กที่ติดเชื้อจากพ่อแม่ ไม่มีเด็กคนไหนเล่นกับเขาเลย มีแต่คนรังเกียจไม่กล้าเข้าใกล้ ในตอนนัน้เราอายุแค่สิบเอ็ด สงสารเขามาก เราไม่เคยรังเกียจเขาเลย แววตาอันน่าสงสารของเขายังติดตาจนถึงทุกวันนี้ เวลาได้ยินโรคนี้ทีไรก็นึกถึงแต่เด็กตัวเล็กๆที่ขาวจนเหลือง หน้ายิ้มๆวิ่งมาเล่นด้วยตอนเด็กๆ มันสะเทือนใจและคิดถึงในเวลาเดียวกัน ตั้งแต่ย้ายมาเรียนเมืองนอกก็ไม่รู้เลยว่าเขาเป็นยังไงหลังจากนั้นจะมีใครเล่นกับเขาบ้างไหมหลังจากนั้น บอกแล้วว่าโรคนี้ทำให้คิดถึงเพื่อนในวัยเด็ก พล่ามสะยาวเชียว :mew6:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 02-03-2019 22:38:23

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: tong_x_zhi ที่ 04-03-2019 23:17:20

ขอบคุณที่เอาเรื่องนี้มาแบ่งปันนะครับ   พลาดไม่ได้อ่านตั้งแต่ปี 2007 นะเนี่ยย  นิยายสมัยแรกเริ่มบอร์ดนี่แจ่มๆ หลายเรื่อง คงต้องขุดมาอ่านกันสนุกล่ะครับ  เข้าใจเลยว่าทำไมอธิศร เป็นโผชิงตัวร้ายยืนหนึ่งของเซ็งเป็ดอวอร์ดตอนนั้น

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: nyxca ที่ 14-02-2020 05:20:07

อธิศรตอนด่าพระเอกนี่มันแทนใจคนอ่านทั้งประเทศจริงๆ ทำดี


Edit//

อ่านจบละ ชอบนะคะแบบมันส์มาก5555

พระเอกเนี่ย เราไม่ให้ราคาเลยอะค่ะ อย่างที่ได้เม้นไปว่าอธิศรคือด่าได้ดี ด่าได้เจ็บจริงๆ คนแบบนี้ควรค่าให้คนอื่นมอบรักแท้ให้งั้นหรือ? ก็ไม่นะ คือเหมาะกับอธิศรที่สุดละ ส่วนปักษ์ก็เหมาะกับคุณธนู คือถ้าเค้ารักกันได้มันก็จะดีเนอะ เราเชื่อว่าถ้าปักษ์หมดใจต่อพระเอกจริงๆก็รัดคุณธนูได้แน่นอน ช่างเถอะ เดี๋ยวไปมโนต่อเอง><

สุดท้ายขอบคุณคนเขียน เราชอบ สนุกมากๆ ช่วงนี้คุ้ยนิยายในเล้าอ่านไม่ค่อยเจอที่ตรงกับเทสเราเลย นานๆจะเจอและเรื่องนี้เป็นหนึ่งในนั้นค่ะ+.+

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Ka.RoN ที่ 28-04-2021 15:17:28

ชอบนักเขียนคนนี้มาก 2021 ยังคงกลับมาอ่านอยู่

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: sugarcane_aoi ที่ 29-04-2021 16:36:03

ดราม่าตั้งแต่เริ่มเรื่องเลย สะใจตอนอาร์มกับเพื่อนโดนกระทำบ้าง แต่อดสงสารธนูไม่ได้ สนุกค่ะอ่านรวดเดียวจบเลย :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Ka.RoN ที่ 15-05-2021 01:45:26

สนุกมากกกก 2021 ยังกลับมาอ่านเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: mareeyah ที่ 24-05-2021 08:31:53

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ไฟรัก โดย Bboyseries
เริ่มหัวข้อโดย: Thep503 ที่ 25-05-2021 02:02:46

สนุกดีครับ อ่านรวดเดียวจบ ขอบคุณครับ