ชอบตรงบทบรรยาย ให้ความรู้สึกเหมือนกับอ่านนิยายแปลจากมืออาชีพ
ชอบมากนะคะ รอติดตามต่อค่ะ :L2:
คุณแป้งจี่มาต้นเรื่องก็สนุกอีกแล้วขอบคุณคุณบลูเชอร์รี่นะคะ ติดตามกันทุกเรื่องมิได้ขาด ส่วนแซร่า...มีเนื้อหาแล้วค่ะ แต่นั่นแหละ องค์ไม่ยอมลง เดี๋ยวคิดว่าต้องไปหาผู้ชายหล่อๆ มาเซ่นไหว้หล่อน ฮัวะๆๆ
ปอลอ แซร่าจะลงองค์คุณแป้งจี่มะไหร่คะนี่?
ให้ความรู้สึกเหมือนคนเขียนเคยไปเรียนที่นั่นจริงๆเลยอ่ะ ใช่รึเปล่าคะเรื่องนี้ต้องขอบอกไว้ก่อนเลยค่ะว่า จะให้อารมณ์เนิบๆ เกือบทั้งเรื่อง เพราะตั้งใจให้เป็นแนวไพรัชนิยาย แต่ก็ต้องขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ส่วนคำถามที่ว่าเคยเรียนที่นั่นไหม คำตอบก็คง...ใช่มั้งคะ อิอิ
ตอนนี้ดูเนิบๆจริงแต่ก็ได้สาระอยู่นะ ว่าแต่คนไหนพระเอก ==
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
ยาวสะใจมากค่ะขอบคุณคุณเวสต์ที่เข้ามาอ่านนะคะ เพื่อนคุณเวสต์ไปอยู่วัดไทยที่อินเดีย นั่นน่าจะเป็นวัดทางเหนือ ไม่เดลี ก็ที่มุมไบ ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ แต่ที่บังกะลอร์ซึ่งเป็นเมืองทางใต้ จะไม่มีวัดไทยนะคะเท่าที่รู้ เหตุผลที่ทางเหนือมีวัดไทย ดิฉันคิดว่า น่าจะเพราะมีสถานที่สำคัญทางพุทธศาสนาอยู่ด้วย เช่นสารนาถ หรือพุทธคยา ฯลฯ แต่ทางใต้นี่จะเน้นหนักไปทางฮินดูและมุสลิมค่ะ
มีเพื่อนไปเรียนที่อินเดียเหมือนกัน แต่ไปไม่นาน เห็นว่าไปอยู่วัดไทยในอินเดีย ท่าทางน่าสนุก
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
สนุก เพิ่งเคยอ่านนิยายที่มีฉากหลังเป็นอินเดียงื้ออ ไม่รู้จะทำให้ผิดหวังหรือเปล่า แต่พระเอกไม่ได้ขายโรตีเลยค่ะ ซ้ำถ้าพูดถึงโรตี คนที่ไปอยู่อินเดียมา ต่างก็ผิดหวังกันเรื่องโรตีทั้งนั้น ผิดหวังทำไม เดี๋ยวมีเฉลยในเรื่องนะคะ
รักรสโรตี พระเอกใช่แขกขายโรตีไหม นี่แอบคิด
เข้ามาเพราะชื่อเรื่อง ชอบจริงๆเรื่องไหนที่มีอาหารๆ 5555555 อยากกินโรตีใส่กล้วยนมน้อยๆน้ำตาลไม่ต้อง ฮรื้อออ
อ่านแล้วเปิดโลกอีกแบบนึงเลย ปกติไม่เคยได้อ่าน ไม่ได้ศึกษาเกี่ยวกับ ป.อินเดีย มาก่อนเลย สนุกดี เพลินๆ เรียนรู้ผ่านนิยายด้วยเรื่องนี้ออกแนวเล่าเรื่องไปเรื่อยๆ นะคะ ตรังนี่เป็นพระเอกค่ะ (ฮ่าๆ ถามมาก็ตอบไป) แต่แกมีอคติอะไรนิดหน่อย จะค่อยๆ เล่าในบทต่อๆ ไปค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ จะมีรายละเอียดเล็กน้อยแทรกอยู่ทั่วไปค่ะ เกี่ยวกับวัฒนธรรมหรือความรู้ปลีกย่อยอื่นๆ หวังว่าจะไม่เบื่อแล้วทิ้งกันไปเสียก่อนนะคะ
คือตรังมาถึงก็จัดเลย ปากดีแบบนี้ใช่พระเอกไหม หรือจริงๆแล้วน้องตาลเป็นพระเอก
อยากจะรู้ว่ารักจะรสโรตีได้ยังไง
น่ารักและสนุกมากเลย ตรังปากเสียอย่างนี้ต้องเจอตบปากด้วยปากใช่ไหมคะ โฮะๆๆๆ
ทำไมตรังอคติจังเลยขอบคุณคุณศิรินมากๆ ค่ะ พระเอกเราปากเก่งไปงั้นแหละค่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
:hao4:จุ๊บๆ
อรี๊ยยยยยย จุฟๆคุณแป้งจี่ด้วยนะคะ
รอคืนนี้น้าาาาาา
เมื่อหลายวันก่อนได้อ่านเรื่องการแบกเป้เที่ยวอินเดียอยู่พอดี พอได้อ่านเรืองนี้แล้วก็คิดภาพได้เป็นฉากๆเลยค่ะ อินเดียเป็นประเทศที่รวมของคำว่าที่สุดของที่สุดในหลายเรื่องดีใจที่ได้อ่านนิยายเดี่ยวกับประเทศนี้จากประสบการณ์ที่นั่นหลายปี ยอมรับว่าที่สุดจริงๆ ค่ะ หลังจากฟังภาษาอังกฤษของอินเดียแล้ว ปรากฏว่าฟังสำเนียงประเทศอื่นออกหมด
เข้าเล้ามาได้อ่านรวดเดียวสองตอน ฮี่ ๆ อ่านแล้วอยากอ่านต่อมากๆเลยค่ะ
ตรังออกแล้วกิ๊วก๊าวหัวใจยังไงไม่รู้
บรรยายได้ละเอียดเหมือนไปนั่งอยู่ด้วยกันที่นั่นด้วยเลย
รออ่านตอนต่อไปนะคะ
ปล.ขอสอบถามหน่อยนะคะ ไม่ทราบว่าทุนที่คนเขียนไปนั้น เป็นทุนนี้ป่ะคะไม่ใช่เลยค่า อิอิ พอดีดิฉันไปเรียนที่บังกะลอร์ค่ะ (อ้าว บอกซะงั้น 55+) ปัญจาบนี่อยู่ไกลมากนะคะ อยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือเลย และก็ไปเรียนมาสิบกว่าปีแล้วค่ะ ดังนั้นถ้าท่านไหนอ่านแล้วไปพบว่าสภาพความเป็นจริงมันไม่เหมือนในนิยายก็อย่าเพิ่งก่นด่าแป้งจี่ฯ นะคะ เพราะมีอะไรๆ หลายอย่างเปลี่ยนไปมาก เช่นต่อนนี้ที่บังกะลอร์ก็มีรถไฟฟ้าแล้ว (ซึ่งตอนดิฉันเรียนนั้นไม่มี) ฯลฯ ส่วนเรื่องทุนการศึกษา ตอนไปเรียนนั้นเจอกับเพื่อนคนไทยหลายคนที่รับทั้งทุนรัฐบาลไทยและรัฐบาลอินเดียค่ะ ถ้าไปเรียนทางเหนือเช่นปัญจาบก็จะมีค่าใช้จ่ายที่ประหยัดมากๆ ค่ะ เพราะค่ากับข้าว ค่าอยู่ค่ากินทางเหนือจะถูกกว่าที่บังกะลอร์มากๆ ยกตัวอย่างเช่นข้าวหมกไก่ ที่บังกะลอร์จานละ 40 แต่ที่เดลีแค่ 15 รูปีเอง แถมยังได้เยอะกว่าอีกด้วย
http://www.dek-d.com/article/37146/
พอดีไปเห็นมาละเลยอยากรู้ค่าาา :mew1: :mew1:
ตรังคะ ตอนหม่ำๆข้าวเนี่ย..ใช่ไหมคะคุณบลูฯ เด็กคนนี้น่าจับตีก้นเนาะ
เลือกคำถามหน่อยก็ดีนะโว้ยยย
แหม่ เด็กอาไร๊ เกรียนจุง
ตอนนี้อ่านแล้วอยากเรียกไอ้ตรังทั้งตอนตีมันเลยค่ะ จัดหนักสำหรับเด็กคนนี้
เด็กอะไรกวนประสาทมาก
แล้วตอนกินข้าวชวนคุยเรื่องอะไรไม่ชวนนะ มันน่าตีนัก
เราไม่ได้รู้สึกไปเองใช่มั้ยยย ว่ามีซัมติงรองระหว่างเนย์กกับแพนนผู้ชายเลือดลมไม่ดีก็อย่างนี้แหละค่ะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เหมือนวัยพายุบุแคมไงคะ (ฮา) สำหรับประโยคทิ้งท้าย เดี๋ยวมาเฉลยในตอนต่อไปนะคะ
โมเม้นคู่นี้บรรยายได้ดูน่ารักและละมุนมาก
ซึ่งต่างจากตรังโดยสิ้นเชิง แกเป็นอาร้ายยยยยยย ทำไมสามวันดี สี่วันไข้
ถามหน่อย แล้วไหนจะประโยคทิ้งท้ายนั่นอีกกก ทำเอาค้างกันเลยล่ะทีนี้ :hao7: :hao7:
ตามคุณ West มาอ่านค่ะขอบคุณนะคะที่ตามมาอ่าน และปลื้มมากๆ ที่บอกว่าชอบการใช้ภาษา จะพยายามให้ดีขึ้นกว่านี้ค่ะ ส่วนหนูตรังเขามีปัญหาทางจิตไหม (?) เดี๋ยวตามติดต่อไปคงได้รู้ค่า
เห็นชื่อเรื่องแล้วแต่ไม่ได้เช็คชื่อคนเขียน เอาจริงๆก็คือไม่เคยเช็คชื่อคนเขียนนอกจากตามลิงค์ที่แปะเรื่องที่กำลังอ่านอยู่จนเคยเจอว่าอ่านๆไปเอีะ เขียนแบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้ ไปดูชื่อก็เป็นคนที่เคยอ่านและชอบ 5555
เรื่องนี้จะเรียกว่าเป็นนิราศก็คงได้กระมัง อ่านเพลินและมากๆค่ะ ชอบการเขียนแบบของคุณแป้งจี่ ไปแบบนุ่มๆ ที่ชอบมากๆก็คือตรงที่แทรกความคิดส่วนตัวของตาลลงไปนี่ค่ะ ทำให้เริ่มมองเห็นตาลในมโนภาพจากแต่ก่อนที่แค่รู้สึก ตรังนี่เด็กเกรียนไมีทราบว่ามีปัญหาในการอยู่ร่วมกับคนอื่นหรือเปล่าถึงออกจากบ้านที่เอเจนซี่จัดไว้ให้แต่ท่าทางอ่อนลงเยอะจากที่มาแบบแรงๆซึ่งอาจจะเพราะว่าได้คลุกคลีกันจนเห็นว่าไม่ได้แย่เท่าที่คิดไว้ คู่เนย์-แพนน่าคิดมากๆค่ะโมเม๊นท์นั้นที่ตาลเป็นเฟอร์นิเจอร์ชั่วคราว
เพลงที่ซิมาร้องนั้นคลอบคลุมได้เยอะค่ะ ไม่ว่าจะอยู่วรรณะอะไรรวยแค่ไหนครงนี้ก็ตามไปค่ะ อย่างคนอินเดียที่ย้ายไปอยู่อังกฤษก็เห็นว่าเยอะอยู่ที่ลูกๆแต่งกับคนอินเดียด้วยกัน บางคนกลับมาที่ประเทศแม่เพื่อหาคนแต่งงานจริงเลยค่ะ เพื่อนที่เรียนด้วยกัน เขาเล่าให้ฟังว่า แม้แต่คนที่อยู่สหรัฐก็จะหาลูกเขยลูกสะใภ้จากแวดวงคนอินเดียด้วยกัน หรือบางคนก็อย่างที่คุณฟรียาว่า ต้องกลับมาบ้านเกิดเมืองนอนเพื่อหาคู่แต่งงานให้ลูก คนฐานะร่ำรวยนี่ยังโอเคนะคะ แต่ถ้าคนที่ฐานะทางฝ่ายหญิงไม่ค่อยดีนี่ก่อให้โศกนาฏกรรมสะเทือนขวัญเชียวค่ะ เดี๋ยวจะพยายามแทรกไว้เนื้อเรื่องนะคะ คือบางเรื่องนี่เราฟังแล้วตกใจมากๆ เฮ้อ
อ่านเรื่องนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเรากำลังนั่งอ่านไดอารี่ของตาลเพย์กับแนน แพนกับเนย์? อิอิ ต้องรออ่านต่อไปค่า
พี่เนย์กับแพน คืออะไร? :katai3:
อ่านเรื่องนี้แล้วนึกถึงบรรยากาศสมัยเรียนที่อินเดียเลยค่ะ เราเคยเรียนมัธยมในโรงเรียนประจำที่ Ooty อยู่สามปีครึ่งว้าย สวัสดีค่า โดยส่วนตัวพี่ไม่ได้เรียนที่อูตี้เลยค่ะ แต่มีคนรู้จักอยู่ประจำที่นั่น สามปีนี่นานพอดูนะคะ ส่วนพี่อยู่ที่อินเดียประมาณเจ็ดปีค่ะ นาน
คนเขียนบรรยายได้ละเอียดมากๆแบบที่อ่านจบบทแรกเราก็มั่นใจเลยว่าคนเขียนต้องเคยไปเรียนไม่ก็ไปทำงานที่บังกาลอร์แน่นอน เพราะขนาดเราอินเดียหลายปียังไม่รู้รายละเอียดเยอะขนาดนี้ (อาจจะเป็นเพราะเป็นนักเรียนประจำ ไม่ค่อยได้ออกไปนอกโรงเรียนด้วยละมั้ง เทอมนึงออกได้ครั้งเดียวแต่เราก็ไม่เคยออกเพราะไม่มีผู้ปกครองมารับ)พอดีเขียนจากความทรงจำจ้า ก็เลยละเอียดนิดนึง แต่ตอนนี้ก็ค่อนข้างเลือนแล้วนะคะ เพราะนานปีไม่ได้กลับไป พูดถึงโรงเรียนประจำที่นั่น เขาเข้มงวดกันมากเลยนะคะ โดยเฉพาะ warden ที่ดูแล เขี้ยวลากมาก 55+ กว่าจะขอออกมาได้นี่แทบตาย ส่วนพระราชวังที่ไมซอร์ ไปชมกี่ครั้งก็ไม่เคยเบื่อเลย สวยงามจริงๆ แม้จะไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก แต่ศิลปะการก่อสร้างและภาพตามผนังนี่ โหย เข้าไปแล้วรู้สึกเหมือนกับถูกพาไปสู่ช่วงเวลาในอดีต แถมยังเย็นเจี๊ยบตลอดเวลาไม่ว่าฤดูไหน
เคยไปพระราชวังที่ไมซอร์มาครั้งนึง ยิ่งใหญ่จริงๆค่ะ
ตอนที่เราอ่านช่วงที่เกี่ยวกับการนั่งริคชอว์ เราก็แอบงงว่าเค้าเปิดมิเตอร์กันด้วยหรอ เพราะเราเคยนั่งอยู่สามสี่ครั้ง แต่แทบไม่มีคนขับคนไหนเลยที่เปิดมิเตอร์ ขนาดเราชี้ๆไปที่มิเตอร์ เค้าก็พูดๆว่ามันไม่ทำงานหรืออะไรซักอย่าง เราก็เลยนึกว่าเค้ามีมิเตอร์ไว้ประดับเฉยๆ มีคันนึงยอมเปิดมิเตอร์ แต่เค้าก็พาเราขับวนพร้อมไปจอดหน้าห้างอะไรก็ก็ไม่รู้แล้วก็บอกให้ลงๆไปดูก่อนซะงั้น (คนขับน่าจะได้ค่าคอมที่พาลูกค้าเข้าห้าง) แต่เราเป็นนักท่องเที่ยวก็คงต้องทำใจว่าเรื่องอย่างนี้เป็นเรื่องปกติ 555ขอยืนยันเลยค่ะ ว่าที่บังกะลอร์เขาเปิดมิเตอร์กันหมด ถ้าคันไหนไม่เปิดนี่ไม่ต้องขึ้นนะคะ เดินหนีทันที ด้วยความที่อยู่ที่นั่นเกือบเจ็ดปี และต้องนั่งริกชอว์จากบ้านพักไปมหาวิทยาลัยทุกวัน (ไป-กลับ) จึงเสียเงินกับการเดินทางอย่างนี้มาก บ้านที่พักเนี่ยระยะทางค่อนข้างพิพักพิพ่วน คือ อยู่ไกลเกินกว่าจะเดินมาเรียนได้ และอยู่ใกล้พอที่จะถูกริกชอร์กดราคา คือ ส่วนใหญ่ก็จะจ่ายประมาณ 20 รูปี แต่คนขับก็จะเห็นว่าราคานี้มันไม่ค่อยคุ้มค่าน้ำมัน เลยต้องต่อฝีปากกันพอสมควร ส่วนเรื่องพาไปดูร้านนั่นร้านนี่ เพราะเขาเห็นว่าเราเป็นต่างชาติด้วยแหละค่ะ พี่นี่พอเห็นอย่างนั้นก็บอกว่า พาฉันไปสู่จุดหมายปลายทางที่ตกลงกันไว้ก่อนเดี๋ยวนี้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะลงและไม่จ่าย (ฮา) ชีแอบแรง
ป.ล. ที่ Ooty เป็นเนินเขาจริง แต่เราไม่เคยเห็นทุ่งดอกไม้เลยนะ รอบๆโรงเรียนเราเป็นแปลงผักไม่ก็นาซะส่วนใหญ่ 55555+ ความจริงแล้ว สารภาพเลยว่าไม่เคยไปอูตี้ เคยแต่ได้ยินเพื่อนเล่าให้ฟังว่าเป็นยังไง แต่กอปรกับมันนานมาแล้วเลยเลือนไปบ้าง เลยใช้จินตนาการเขียนเอา ถ้ามันไปขัดกับความจริงก็ขอโทษด้วยนะคะ แต่ภาพอูตี้ (ที่อยากไปเที่ยวมากๆ) นี่เป็นเหมือนแดนสวรรค์สำหรับดิฉันเลยนะคะ คือ อากาศหนาว ทุ่งดอกไม้ ทุ่งหญ้าสีเขียวขจี และรวมแปลงผักและทุ่งนาก็ได้ค่ะ 55+
อ่านแล้วเหมือนเราได้ไปอยู่อินเดียด้วยเลยค่ะดีใจนะคะที่ทำให้เหมือนกับได้ไปอยู่ที่ฉากในนิยาย สำหรับคนเขียนแล้ว ถ้าพาผู้อ่านเคลื่อนผ่านจากโลกจริงไปสู่โลกนิยายได้ ก็นับว่าเป็นความสุขอย่างหนึ่ง ส่วนพี่เนย์กับแพนเห็นทีจะเป็นเหมือนที่คุณคิดนั่นแหละค่ะ (ฮา)
แพนกับพี่เนย์นี่ยังไงงงงงงง
ห่ะเเต่งหญิง เดี๋ยวนะเดี๋ยว.ใช่ค่ะ ผู้ชายกวนบาทาอย่างนี้ ต้องจับมาหยิกติ่งหูเสียให้เข็ด (ลงโทษแบบนี้คือแรงแล้ว? 55+)
คือบางทีนางก็กวนตียเกินไปนะ
ตาลระเบิดขนาดนี้ยังกวนต่อได้
อ่านแล้วคิดถึงอินเดียมากมาย เราเคยไปทัศนศึกษามา 1เดือน ใช้ชีวิตอยู่กับคนอินเดียพออ่านเรื่องนี้แล้วทำให้คิดถึงเวลานั้น มันใช่เลยอ่า 5555รู้สึกเหมือนเป็นกระทู้นิยายรวมศิษย์เก่าเลยนะคะ ฮ่าๆ ยังไงก็เข้ามาอ่านอีกนะคะ เพราะปรกตินิยายส่วนใหญ่จะใช้ฉากเมืองไทยบ้าง จีนบ้าง ไต้หวันบ้าง หรือไม่ก็ทางฝั่งอเมริกาหรือยุโรป เอาเป็นว่า มาอ่านอะไรที่ใช้ฉากหลังเป็นแดนชมพูทวีปบ้างก็ถือว่าเป็นการเปลี่ยนรสชาตินะคะ อิอิ
โอ๊ยย ไม่รู้จะสงสารหรือฮาตรังดีค่ะตาลน้อยผู้อาภัพ น่าเห็นใจจริงๆ นะคะ สบโอกาสเมื่อไหร่เราต้องตีตรังแรงๆ เลยเนอะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านตลอดเลยนะคะคุณเวสต์
โดนเพื่อนแกล้งแล้วยังมาโดนนังเด็กแสบนี่แขวะเข้าให้อีก
คำพูดตรัง(ตอนนั้น)ฟังดูแปลกๆนะ เหมือนหึงหน่อยๆ ฮา(มโนมาก...)ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เอ...อาจจะเริ่มหึงตั้งแต่ตอนนั้นก็ได้นะคะ อิอิ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า
คือ.......... เอาจริง ๆ นะ อยากถามตรังว่าแกบ้าป่ะ?ตรังมันบ้าค่ะ ไม่หล่อแถมยังบ้า สงสารตาลโตนดน้อยที่โดนรังแกประจำ
เค้าจะอะไร ยังไงก็เรื่องของเค้าดิ แกไปเดือดร้อนอะไรด้วย
ก็แค่เพื่อนของรุ่นพี่ แกมีสิทธิ์อะไรไปรังเกียจหรือรังแกเค้า
แกอาจเคยโดนคนลักษณะนี้ลวนลามหรืออะไรก็แล้วแต่
แต่ก็ไม่ใช่น้องตาลของเจ้ แกอย่ามาเหมารวมว่าทุกคนต้องเหมือนกันหมดดิอ่านแล้วอารมณ์เสียจริงๆ กะเจ้าเด็กบ้านี่
ตั้งแต่เปิดตัวมายังไม่ทำให้เจ้ประทับใจสักตอน มีแต่ทำให้เจ้.....รมณ์เสีย o12
รอเชียร์ตาลน้อยตอนต่อไปค่ะ :a11:
จะมีใครเข้าใจตาล ผญ.เวลาตื๊อให้ทำอะไรจริงนะคะ เรื่องผู้หญิงขอร้องให้ทำอะไรให้นี่แบบว่า เออ...ทำก็ทำวะ 55+
นี่ปฏิเสธโคตรลำบากเลย ต้องผสมโรงไปด้วยเกือบทุกอย่าง เราเข้าใจตาลนะ 555555555
ส่วนตรัง เห็นแต่งหญิงแล้วเคลิ้มอ่ะดิ แหม่ เลยทำกลบเกลื่อน
ปล. 1 รูปี นี่ประมาณกี่บาทไทยในตอนนั้นเหรอคะ เวลาอ่านละอยากรู้ว่าของที่นั่นแพงกว่าบ้านเรามั้ย :mew3: :mew3:
ปล2. มีคำถามมาตลอด เกรงใจจุง เขินนน :-[ :-[
ตาลซวยตลอดเลย จริง ๆ บอกไปก็ได้นะว่าเพื่อนขู่ แต่ไม่ต้องบอกเหตุผลที่ขู่ก็ได้ตาลจะไม่ค่อยกล้าเท่าไหร่ค่ะ ยิ่งเด็กมันข่มยิ่งหงอ
ก็คงไม่ผิดอะที่ตรังจะเข้าใจอย่างนั้นหวังว่าต่อไปเจ้าเด็กตรังจะไม่รังแกน้องตาลอีกนะคะ อิอิ
ตาลก็น่าจะบอกให้เคลียร์ๆไปเลยนะ ถึงจะยาวก็เถอะ เเต่ปมมันก็ติดอยู่ที่ชอบรอยนิเเหละ
เเต่ไม่ว่ายังไงเค้าก็เคลียร์กันเรียบร้อยเเล้วอะเนอะ
รอจ้าาาา
ขอบคุณที่เเต่งมาให้อ่านนะ ;)
เป็นเบี้ยล่างตรังตลอดๆอาจจะเพราะ...ตาลก็อยากถูก "กด" ขี่ ก็ได้นะคะ หุหุ
วาระซวยซ้ำสอง กรรมจริงๆกับตรังนี่ หือไม่ขึ้นเลยทีเดียวตาลเป็นมาโซฯ นะคะ ชอบ "ถูกกระทำ"
อ่านตอนแรกๆแล้วรู้สึกเหมือนว่ากำลังอ่านบันทึกประจำวันในต่างประเทศของคนเขียนเลย โดยการให้ตาล(นายเอก)เป็นผู้ถ่ายทอดเรื่องราว เหตุการณ์ อารมณ์ความรู้สึก อ่านแล้วอินมาก เหมือนตัวเองได้ไปเที่ยวอินเดียด้วยเลย แถมยังสอดแทรกสถานที่ท่องเที่ยว วัฒนธรรมประเพณี ธรรมเนียมปฏิบัติ ทำให้คนอ่านรับรู้เรื่องราวเหล่านั้นได้แม้ว่าจะไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์หรือว่าเคยไปมาก่อน มันลบภาพอินเดียในสำนึกของคนอ่านไปเยอะเลย 555 เนื้อเรื่องน่าจะเป็นเหตุการณ์ของคนเขียนซะส่วนใหญ่(รึเปล่า??) แต่ก็มีแต่งเติมเพื่อให้ได้อรรถรสของนิยายโดยเฉพาะเรื่องราวความรักของพระเอก-นายเอกสินะ...ดีใจนะคะที่ทำให้ผู้อ่านอินได้ จุดประสงค์ของการเขียนก็อยากจะให้ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับอินเดียในอีกแง่มุมหนึ่งนั่นเองค่ะ ส่วนเรื่องที่ว่า มันเป็นเรื่องประสบการณ์ของคนเขียนหรือไม่นั้น ก็น่าจะมีสักประมาณหนึ่ง แต่ส่วนใหญ่แล้วจะเอาเรื่องที่ได้ยินจากเพื่อนคนอื่นมาใส่ด้วย เพราะชีวิตของแป้งจี่ฯ นัันจืดชืดมากๆ ไม่ค่อยมีอะไร จะมีสิ่งที่จริงอยู่บ้างก็เห็นจะเป็นที่ชอบอ่านหนังสือนั่นแหละค่ะ อิอิ
อย่างฮาา ตรังต้องเป็นพวกเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองสูงแน่ๆเลย เวลาตาลอธิบายอะไรก็ไม่ค่อยฟัง 555 คนเรามันต้องมีเหตุผลซักอย่างสองอย่างที่ยอกใครไม่ได้สิ อิอิ รอตอนต่อไปนะคะ ในเมื่อปรับความเข้าใจกันแล้วก็ หุหุ รอความคืบหน้าสินะยังไงก็มารออ่านความคืบหน้าเรื่อยๆ นะคะ
เรื่องของตัวเองก็ไม่ใช่น่ะตรังดูท่าทาง ฮีอยากจะให้เป็นเรื่องของตัวเองมากๆ เลยค่ะ 55+
ตาลสารภาพกับพี่เนย์และแพน แล้วทำไม2คนไม่สารภาพบ้างว่าพวกเราก็เป็น :katai5:เจอแฟนคลับเฮียกับไอ้เตี้ยแล้ว เย้ (ฮา)
ชอบฉากกุ๊กกิ๊กระหว่างพี่เนย์กับแพนมาก ดูเป็นธรรมชาติน่ารักดี
รู้สึกว่าสองตอนไม่พอ อยากอ่านอีกกกน่ารักน่าหยิกให้เนื้อเขียวเลยใช่ไหมคะ
เป็นตอนที่อ่านไปยิ้มไป ตรังเริ่มชัดขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว ทั้งน่ารักน่าหยิกเลยค่ะ
พรุ่งนี้จะเข้ามารอตอนต่อไปนะคะ
เข้ามาอ่าน8ตอนรวดชื่อเรื่องดึงดูดมากค่ะยังไม่เคยดูภาพยนตร์เรื่องนั้นเลยค่ะ ไว้ไปหาดู ชอบฉากหนังที่เป็นต่างประเทศมากๆ (ที่ไม่ใช่สหรัฐฯ หรืออังกฤษ)
เราคิดว่าบรรยากาศตอนเล่าถึงอินเดียมันให้อารมณ์คิดถึงหนังเรื่อง The Hundred-Foot Journey
ทั่งที่เนื้อหาเรื่องก็ไม่เกี่ยวกัน แต่ดันนึกหน้าพระเอกซะได้ ถึงเรื่องนี้จะเป็นฉากที่ฝรั่งเศส แต่ครอบครัวพระเอกเป็นอินเดียนนี่นา
:m17:
ตรังนี่เป็นพระเอกประเภทซึนเหรอคะ ปากอย่างใจอย่างน่าตีจริงๆ แถมเกรียนอีกต่างหาก
โมเม้นท์พี่เนย์กับแพนก๊าวใจเรามากค่ะ เขามีซัมติงหงุบหงิบอะไรกันหรือเปล่าน้า
ชอบมนุษย์แบบน้องตาล รู้สึกเป็นคนฟีลกู๊ด ไม่เครียดดี อยู่ด้วยท่าทางจะสบายใจ
อีกตัวละครที่เราชอบถึงจะออกมาแป๊บเดียวคือซิมาค่ะ ไม่รู้ทำไมถึงชอบ
ชอบบทบรรยายของคุณแป้งจี่มาก เอาซะอยากลองไปเที่ยวที่อินเดียเลย ขอบคุณสำหรับตอนนี้ค่ะ :L2:
ตรังนี้สายซึน รึป่าวคนอย่างนี้ต้องให้เจอบทเรียน จะได้เข้าใจคนอื่น ใช่ไหมคะ อิอิ
เกลียดปลาไหลกินน้ำแกงชัดๆ
อ่านตอนแรก ๆ ก็คิดว่าอิพระเอกร้ายแน่ ๆพระเอกของนิยายแป้งจี่ฯ ไม่ค่อยร้ายนะคะ อาจจะแข็งๆ บ้างในช่วงแรก แต่สุดท้ายจะหวานและแน่นอนที่สุด...หื่น ทุกคน (ฮา)
แต่พอตอนล่าสุดนี่อะไรรรรรรรรพ่อคุณนนนนนนนน
น่ารักลืม ฉากตอนไปบ้านตรังนี่ถึงกับเขินหยุดอ่านไปแปปนึงเลย
(เป็นเอามาก) อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่าาาาาาาา :heaven
ตาลจะไปเที่ยวแล้ว...อีกคนนี่จะชวนตรังไปด้วยมั้ยนะเรื่องไปเที่ยวต้องรอสอบปลายภาคก่อนค่ะ อิอิ น้องตาลตั้งใจเรียน (เหรอ) ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจตลอดเลยนะคะ มีกำลังใจเขียนเยอะเลย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ...ตั้งหน้าตั้งตารออ่านทุกวัน (ไม่ได้กดดันกันเล้ย... ฮา)
:mew1:ขอบคุณสำหรับจูบะจุ๊บนะคะ จุ๊บคืนบ้าง มัวะ
o13หอมแก้มคนนี้อีกคน มัวะๆๆๆ
ตรังอย่ามาลักหลับพี่ตาลนะ ตอนแรกทำมาว่าเค้าแล้วดูตอนนี้ิสิคืออะไรมาขโมยหอมแก้มอีกนะแก้มน้องตาลหวานลิ้นไม่สิ้นซาก ตรังกระสันต์อยากโจมจู่ไม่รู้หาย (ฮา เปลี่ยนกลอนของเขาหมด)
หนุ่มปากไม่ตรงกับใจหรือพฤติกรรมมันบอกตรังเป็นคนปากแข็งและ....แข็ง (เอ่อ...)
ไม่รู้จะบรรยายยังไงเหตุที่ตรังเรียกตาลว่า ตุ๊ด เพราะตรังอยากจะเป็นเสียเอง (อ้าว ฮา)
ทำไมละตรัง ชอบเค้าก็พูดดีๆหน่อยสิ ชอบว่าตุ๊ดอยู่เรื่อย
ตาลเเทนตัวเองว่าพี่ตลอดเลยนะ อย่าไปยอม 555
คนเขียนใจดีจังเลยยยย มาเพิ่มให้ตั้งสองตอนแหน่ะไม่ว่าจะเรื่องจริงหรือนิยายก็ไม่เห็นความเป็นไปได้เลยค่ะที่รอยจะหันมามองน้องตาล เลยให้อกหักดีกว่า กลัวน้องตายเจ็บ (กระซิกๆ)
แต่ยิ่งอ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอ
/แอบดีใจที่ตาลโดนหักอก 55555555 รอยนี่คนดีจริงๆเลย
ไม่แปลกใจทำไมตาลชอบ แต่ตรังก็โอเคนะเว้ยตาลลล
คนไทย ไม่แยกศาสนา ดูเด้ อุปสรรคน้อยมั่กกก สนใจป่ะค้าาา ไม่ได้ขายของนะจริงๆ
ส่วนตรังชอบเค้าก็บอกไปตรงๆเลย อย่ามัวอ้อมค้อม แอบเขินตอนนั่งออโต้เบาๆ :hao7: :hao7:
ตามอ่านทันแล้วค่า (หนังสือสอบแกล่ะหาาาา) 55555วุ้ย สอบเป็นไงบ้างคะ พี่ทำให้เสียการเรียนหรือเปล่า (ฮา)
ชอบน้องแพนเวลาอยู่กับตาล
มันดูมุ้งมิ้งน่ารักดี
พูดถึงอินเดียก็มีเพื่อนเคยไปเรียนอยู่เหมือนกัน แต่รู้สึกมันจะมีบ้านอยู่ที่เมืองดาจีริงด้วย
ขอบคุณพี่แป้งจี่นะคะ
แหม พอคุณเทียเธอเรียก ถ่าน เรานี่แบบ ถ่านก็ว่าที่ผัวเธอไงยะอ่านตรง "ถ่านก็ว่าที่ผัวเธอไง" แล้วขำก๊ากเลยค่ะ อือ...จริงค่ะ ผิวรอยนี่อย่างถ่านเลย ฮัวะ
สงสารตาลค่ะแต่ไปอยู่อย่างอินเดียกำแพงอุปสรรคที่มากั้นความรักร่วมเพศนี่ยกมาบรรยายทั้งวันยังไม่หมดเลยมั๊ง
เนย์-แพนนี่ที่ว่าผีเห็นผีท่าจะจริงเป๊ะๆ อย่างตอนที่แพนเข้ากอดก่ายตาลเราก็อ๊ะ อั้นแน่
รอตรังกลืนน้ำลายตัวเองค่ะ เราว่านางคงมีความสับสนมาก่อนถึงได้ออกตัวแรงแบบนั้นกับตาล จากนี้ไปก็รอตรังกลืนน้ำลายตัวเองค่ะ
เพิ่งได้เข้ามาอ่านครับ ถึงฉีกแนวไปจากปกติที่เคยแต่ง แต่ก็ยอดเยี่ยมเหมือนเดิมครับ อ่านเพลินรวดเดียวแปดตอนเลยขอบคุณมากๆ นะคะ ที่มาติดตามอีกเรื่อง อยากลองเขียนฉากใหม่ๆ นอกจากประเทศไทยบ้าง หวังว่าจะชอบตอนต่อๆ ไปด้วยนะคะ
เหทือนอ่านบันทึกประจำวัน สนุกมากก ตรังรุกเร็วเฟ่อออ แต่ถึงจะชอบแกล้งยังไง การเรียกตาลว่าตุ๊ดนี่ มันออกจะแรงไปนะ ตาลอย่าหวั่นไหวง่ายๆล่ะความจริงตาลอาจจะหน้ามึนแบบไม่รู้ตัวนะคะ ดังนั้นเป็นตรังเองที่จะต้องมานั่งหนักใจ หึหึ
เพิ่งเข้ามาอ่านรวดเดียวเลย ชอบอ่ะ 5555555แฟนคลับเฮียกับไอ้เตี้ยอีกคนแล้วค่ะ ฮา
อยากไปอิเดียอยู่แล้ว ยิ่งอ่านเรื่องนี้ยิ่งทำให้ความอยากเพิ่มขึ้นนนนน
ตอนล่าสุดตรังชัดเจน เริ่มรุกหนักมากขึ้น ชอบตาลอยู่แล้วแต่ปากร้ายไปงั้นหรอเพิ่งมาชอบตอนนี้
คู่เนย์แพนก็น่ารักกกกกก สองคนนี้อยู่ด้วยกันอ่านแล้วเขินอ่ะ 55555
ทำไมอิชั้นรำคาญแพนกับจีขนาดนี้เห็นด้วยเลย ตอนนี้แพนนางทำตัวเยอะเกินหน้าที่เกินบทบาทมากก
โว๊ะ เรื่องของเค้า ถึงจะรู้แต่การโวยวายแบบนี้ได้อะไรฟระ?
นี่เป็นตาลนะที่เรื่อยๆ เฉยๆ ถ้าใจร้อนอีกหน่อยทะเลาะกันตาย
ถ้าจะเชียร์น้องตัวเอง ไปบอกให้ทำตัวดีๆ ก่อนไป๊
ตรังต้องเข้าใจผิดแน่ๆเลย ตาลรีบอธิบายเลยนะ ว่ามันเกิดอะไรขึ้นตรังไม่ทำอะไรบุ่มบ่ามแล้วค่ะ เขาจะพยายามแก้ตัว อิอิ ส่วนพี่โดม...ฮีร้ายจริงๆ แหละค่ะ แต่เจอรอยเข้าไปทีเดียว จอดเลย
นังโดม แกมันร้ายชะมัดยาด ว่าแล้วว่าต้องมีแผนไม่ดี
ทำไมเป็นคนแบบนี้ห๊ะ เสียใจที่เป็นคนไทยด้วยกัน!!
เสียใจแทนตาลด้วย ที่ไปรู้จักกับคนแบบนี้
ตรังอย่าเข้าใจผิดเลยนะ
^ นังเม้นบนไวมากเรื่องพี่โดมเป็นของอนาคตนะคะ เอาไว้ลุ้นไปด้วยกันเนาะ
ตรังโผล่มาตอนจบนิดเดียว สัมผัสได้ถึงออร่าพิษรักแรงหวง
วันศุกร์ช่างยาวนานเหลือเกินค่ะ
อยากรู้ว่าตรังจะทำยังไงต่อไป กรีดร้องงงง
รู้สึกเกลียดพี่โดมเหลือเกินนน นางจะทำอะไรมากกว่านี้มั้ยคะ ลุ้นตัวเกร็งมากค่ะ
เรื่องนี้จะดราม่ามากมั้ยค่ะไม่ค่ะ แป้งจี่ฯ เป็นคนชอบเสพดราม่า แต่เขียนดราม่าไม่เก่งค่ะ ดราม่าอย่างเดียวที่เขียนได้คือ พระเอกนายเอกตายจากกัน หึหึ แต่คงไม่ใช่กับเรื่องนี้
:mew5:อย่าเพิ่งเครียดนะคะ ใจร่มๆ ค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
ไอ้พี่โดมเลวมากอ่ะ... คือ ฮีหวังฟันชัดเจนแต่แรก พอมาเจออีกก็แสดงความถ่อยเลยตรังน่ะใครเอาไปก็ได้ แต่รอยเป็นของแป้งจี่เท่านั้นค่ะ จะเห็นได้ว่า สำหรับตอนนี้ให้รอยเป็นพระเอกสุดๆ โฮะๆๆ
ดีนะรอยมาเจอ ฉากนี้รอยเป็นฮีโร่ชัดๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกสุนทรีมากขอบคุณที่ชอบนะคะ สำหรับแป้งจี่ฯ ได้ยินอย่างนี้แล้วดีใจมากๆ เลยค่ะ อย่าลืมเข้ามาติดตามอีกนะคะ
ภาษาที่ใช้ละมุนละไม
การบรรยายแต่ละฉาก
ทำให้อยากไปเรียน/เที่ยวที่อินเดียเลย
o13
กรี๊ด~~~~ ลุ้นเว่อร์ลุ้นๆ ลุ้นด้วยกันค่ะ
พี่โดมกัดไม่ปล่อยแบบนี้ เป็นห่วงตาลจังต้องจัดการให้อยู่หมัดค่ะ ไม่อย่างนั้นจะกลับมารังควานอีกไม่หยุดเลย
มาอ่านรวดเดียวเลยคำชม (เข้าข้างตัวเอง 55+)ทำให้ตัวลอยมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและมอบคอมเม้นท์หวานๆ นี้ให้นะคะ ยังไงอย่าลืมเข้ามาอ่านบ่อยๆ นะ หรือจะเข้ามาอ่านตอนเรื่องจบทีเดียวก็ได้จ้า ไม่ว่ากันเนอะ
พัฒนาการของตาลกับตรังดูจะขยับขึ้นเรื่อยๆ หรือจะพูดว่าน่าจะเป็นฝ่ายตาลมากกว่า เพราะดูจากอะไรหลายๆอย่างมาประกอบกันแล้ว ตรังน่าจะชอบตาลมานานแล้วแหล่ะ ไหนจะตอนที่ตาลแต่งหญิงไปเที่ยวแล้วตรังมาพบจนลากออกมา หรือจะเป็นการที่แพนรู้ว่าตรังชอบตาลและคอยสนับสนุนพร้อมกับเป็นไม้กันหมาให้ด้วย ตาลเองที่ยังไม่เปิดใจหรือสังเกตุสังกาก็คงเป็นเพราะการโดนด่าว่าเป็นตุ๊ดด้วยนิสัยห่ามๆแบบชายหนุ่มวัยคะนองเลือดร้อนอย่างตรัง แต่ด้วยเหตุการณ์แวดล้อมต่างๆที่เกิดขึ้นทั้งดีและไม่ดีมันก็เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาทางหัวใจให้ตาลได้ไม่น้อยเลย หลังจากนี้ก็คงจะเริ่มรักกันได้แล้วล่ะ... พี่เนย์น้องแพนนี่ดูท่าว่าพี่เนย์จะเป็นฝ่ายรู้ตัวก่อนล่ะสินะ แพนเอ๊ย ว่าแต่คนอื่นไม่สังเกตุ ตัวเองก็ไม่ต่างกันร๊อกกก
ปล. ภาษาของพี่แป้งจี่ดีมากเลย อ่านแล้วไม่สะดุด แถมยังได้ระลึกถึงคำบางคำ สำนวนบางสำนวนที่ในปัจจุบันไม่ค่อยได้ใช้จนหลงๆลืมๆไปบ้างแล้วด้วย การสอดแทรกสถานที่ท่องเที่ยงในอินเดีย ชีวิตความเป็นอยู่ของคนในบังกะลอว์มันค่อนข้างชัดเจน อ่านแล้วได้ประสบการณ์ ได้เปิดโลกทัศน์ใหม่ๆ อีกทั้งมีการเพิ่มภาษาอังกฤษเข้ามานิดๆซึ่งมันกลมกลืนเข้ากับนิยายจนไม่น่าเกลียดอะไร ได้ฝึกภาษาไปในตัว...... ทั้งหมดทั้งมวลที่เวิ่นเว้อมา จะบอกว่าชื่นชอบและเป็นกำลังใจให้พี่แป้งจี่ รออ่านตอนต่อไปอยู่น้าาา(ใจนี่อยากรอให้ลงจนจบก่อนแล้วอ่านรวดเดียวจัง 555)
พี่โดมโคตรน่ากลัวตาลเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกคนอื่นพอประมาณค่ะ กับตรังก็ด้วย แต่อาจมีให้เพื่อนมากกว่าแฟนนิดหน่อย
เราว่าจริงๆแล้วตาลก็แอบแคร์ความรู้สึกตรังมากๆเลยนะ
ตอนนี้รอยเป็นพระเอกเนาะนั่นแหละค่ะ ตาลคิดว่าตัวเองเก่ง เลยไปไหนมาไหนคนเดียวประจำ ดีที่มีองครักษ์พิทักษ์นางเป็นรอยเตอร์นะคะ ไม่อย่างนั้นอาจเข้าปากเสือปากตะเข้ไปแล้วก็ได้
ถ้าไม่ติดว่ามีคู่หมั้นแล้ว เราเองก็แอบหวั่นๆแทนตรัง
ตางเองก็เชื่อรอยบ้างนะ ตัวเองน่ะตัวเล็ก สู้คนชั่วอย่างโดมไม่ไหวหรอก
ตรังหึงแน่ๆ จะเป็นไงต่อไป ลุ้นๆๆ
พี่เนย์กลับบ้านไปแล้วคิดถึงแพนแย่เลยสิเนี่ย
สนุกค่ะ เป็นการไปเที่ยวอินเดียแบบที่ให้ความรู้สึกดีๆดีใจที่ชอบนะคะ ลองไปเที่ยวอินเดียดูค่ะ
:katai4: :katai4: :katai4:เอ้า ฮุยเลฮุย รีบปั่นๆ ค่ะ อิอิ
ลุ้นมากค่ะะะะะ ตรังจะหึงหน้ามืดจนเลิกซึนได้มั้ยเนี่ยลองดูนะคะว่าจะหึงหน้ามืดหรือไม่
อีพี่โดมนี่รุ่มร่ามนะคะ น่าโดนต่อยซักทีสองที อุ่ย :angry2:
ขอบคุณสำหรับตอนนี้ค่า
ตรัง ฉันว่านายรีบรุกๆแล้วจับกดไปเลยเหอะ พี่โดมแกสโตกเกอร์ได้น่ากลัวขนาดนี้ ถ้าไม่รีบจับจองไว้ว่านี่ของข้านะโว้ย!! จะแย่เอานะเห็นด้วยนะคะ เจ้าตรังนี่ชักช้า ลีลาเหลือเกิน น่ารำคาญมากๆ เลย ใช่ไหมคะ อิอิ
ว่าแล้วเชียว โดมเนี่ยรับมือยากมาก คือไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรมกรูจะเอาเมิงจะทำไม เราไม่ให้นี่เราผิดอีก จากนี้ไปก็น่ากังวลแล้วค่ะ เพราะว่ามันไม่ใช่การเกี้ยวแล้วแต่เป็นการตีหัวแล้วลากลงไปกินในน้ำชัดๆ เจออิโดมกับงูเห่าให้ตีหัวมันแล้วทิ้งมันให้งูนะ เราว่ารอยน่าจะพอเข้าใจสถาณการณ์บ้างนะ แต่ดีที่ไม่แสดงทีท่าอะไร เป็นคนที่น่ารักมากเลย มีน้ำใจช่วย กลัวแต่ตรังจะเข้าใจผิด แล้วต่อให้รู้เรื่องก็กลัวว่านางจะไปซัดกับอิโดมสิ มันจะเป็นเรื่องขึ้นมา ขอภาวนาให้น้ำใจที่อิโดมมันมีให้ตาลคืนกลับหามันร้อยเท่า (แปลแบบชาวบ้านก็คือก็ขอให้ลากมันไปสมนาคุณสักหน่อยเถอะ)ขำก๊ากที่คุณฟรียาเปรียบเทียบอีตาโดมกับงู เห็นภาพมากๆ ส่วนโดมจะโดนอะไรหรือไม่นั้น ต้องดูก่อนค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเรื่อยๆ นะคะ
เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ อ่านรวดเดียวจบไม่มีเบื่อเลย เพลินมาก ๆขอบคุณมากๆ ที่เข้ามาอ่านนะคะ ดีใจที่ชอบเรื่องนี้ค่ะ ยังไงจะทำให้ดีที่สุดนะคะ
จนตอนนี้ก็กำลังรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ ฮ่า ๆ
บรรยายได้ละเอียด และน่าติดตามมากค่ะ ภาษาสวยอ่านแล้วเพลินตา แถมได้ความรู้ติดตัวเป็นกระบุง
รู้สึกว่าเจ้าของเรื่องเป็นคนเล่าเองเลย เป็นธรรมชาติและดูสมจริงมากค่ะ โอ้ยย ติดหนึบบบบ
อยากทราบว่าชื่อเรื่องนี่มาจากไหนเหรอคะ จะมีโรตีเข้ามาเอี่ยวในเรื่องด้วยไหม (แอบคิดเล่น ๆ #ฮา)
หรือว่ามันแค่สื่อถึงอินเดียเฉย ๆ น้า ><
ต้องขอฝากตัวเป็นแฟนคลับของนิยายเรื่องนี้อีกคนนะคะคุณแป้งจี่
รอตอนต่อไป และเป็นกำลังใจให้ค่า #กอดด
ิเรื่องนี้แอบอยากให้รอยเป็นพระเอก เพราะนางเป๊ะไปซะทุกสิ่งอย่างเห็นด้วยว่ารอยเหมาะกับเป็นพระเอก แต่ตรังก็ฮอตไม่แพ้กันน้า (ถึงจะไม่ค่อยหล่อก็เถอะ)
ไม่ใช่ไม่ชอบตรังนะ แต่มาตรฐานนางต่ำกว่ารอยไปนิด.......หรอ o6 o6 o6
ถ้ามีโอกาสหรือช่วงเวลามาถึง ก็อยากให้คุณมะลิมารุได้ลองไปเที่ยวอินเดียดูสักครั้งสองครั้งนะคะ ทางเหนือจะสวยทางด้านภูมิประเทศ ทางใต้จะดีเรื่องความหลากหลายทางวัฒนธรรม และอินเดียก็ค่อนข้างมีชื่อทางด้าน hill station ซึ่งสวยมากๆ ค่ะ ดังนั้นต้องลองไปเที่ยวดูค่ะ ถ้าเป็นผู้หญิงควรจะมีเพื่อนชายไปเป็นเพื่อนนะคะ อย่าไปคนเดียวค่ะ
ขอบคุณที่คุณแป้งจี่เขียนนิยายเรื่องนี้นะคะ...
เราอยากไปเที่ยวอินเดียมานานแล้ว แต่จนแล้วจนรอด ตอนนี้ก็ยังไม่ได้ไป (แต่ตั้งใจจะไปให้ได้อย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิต)
การบรรยายของคุณแป้งจี่ทำให้นึกภาพตามได้เลยค่ะ ว่าบรรยากาศของแต่ละที่เป็นอย่างไร...
แน่ล่ะค่ะ นั่นเลยยิ่งทำให้คนอยากไปอินเดียคนนี้คันหัวใจยิกๆ ด้วยอยากไปเห็นความงดงามของสถานที่ต่างๆด้วยตาของตัวเองเหมือนที่คุณแป้งจี่ได้เห็นผ่านสองตามาแล้ว
หากตอนจบของนิยายเรื่องนี้จะทำให้มีคนไปเที่ยวอินเดียเพิ่มขึ้น...คงต้องยกเครดิตให้คุณแป้งจี่เสียกระมังคะ
ป.ล. ขอโทษด้วยที่เพิ่งเคยอ่านนิยายของคุณเป็นเรื่องแรก หากว่างจะตามไปอ่านผลงานเรื่องอื่นๆนะคะ
ป.ล. 1 ชอบนามปากกาของคุณมากเลยค่ะ ได้อ่านทีไร...รู้สึกว่ามันโรแมนติกทุกที (ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฮาาาาาา)
ป.ล. 2 ภาษาบรรยายคุณสวยมากค่ะ ^ ^
ถึงจะสั้นแต่ก็น่ารักค่ะ
ดีใจแทนเฮียจริงๆที่สมหวังกับแฟน (?)
และทัพด้วยที่น่าจะเจอแฟน (?)
รออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^
-------------------------------------------------------------------
เฮ่ย! เราเข้ามาช้าไป(พอดีกับที่คุณแป้งจี่ลงตอนใหม่ - ดีเท่าไรแล้วที่ไม่ได้ปาด)
เดี๋ยวขออ่านก่อนแล้วจะมาเมนท์เพิ่มให้นะคะ
เอานี่ก่อน... เดี๋ยวลืม
...สิ่งที่น่าสังเกตเกี่ยวกับตัวจีคือ หล่อนเปลี่ยนไป และไม่ใช่ในทางที่ดี
บรรยากาศรอบๆ ตัวดิเวียนั้นเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด...
ต้องเป็นตัวจีหรือเปล่าคะ?
อ่านแล้วแฮปปี้ค่ะ รู้สึกตงิดๆตั้งแต่ตอนที่ตาลไปร้านหนังสีอแล้วว่าวันนี้พี่โดมต้องมา
แล้วพี่แกก็มาจริงๆด้วย (ดีใจมากที่คนช่วยตาลหยิบหนังสือไม่ใช่พี่โดม ไม่งั้นมาม่างอกแหงๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า)
เอาใจช่วยทั้งตรังและตาลเลย... ที่สำคัญ เป็นกำลังใจให้คุณแป้งจี่ด้วยค่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ ^^
น่ารัก ตรังให้ตาลเดินไปพร้อมๆกันด้วย :-[
รางวัลที่ตรังจะขอตาล สงสัยจะขอยิงประตู :z1: :z1: :z1:
ตรัง พี่ตาลฝากมาบอกอ่ะ ขู่จะทำนั่นทำนี่ตลอด แต่ไม่เห็นจะลงมือจริงสักที
อย่ายอมนะอย่าให้พี่ตาลสบประมาทตรังแบบนี้ เสียเชิงหมด
โดมนี่ก็ไม่ยอมเลิกนะ โดนหมัดตรังเข้าไปจะเข็ดไหมน่ะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ตรังอย่างโหด :hao7:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ภาษาสวยๆนะคะ อ่านแล้วเหมือนได้ไปเที่ยวอินเดียเลยถ้ามีโอกาสก็ขอแนะนำให้ไปเที่ยวอินเดียให้ได้นะคะ รับรองว่าจะมีความทรงจำที่หาไม่ได้จากที่อื่นแน่นอนค่ะ ส่วนตอนพิเศษของแพนกับพี่เนย์นั้น ยังรับปากไม่ได้จริงๆ ค่ะ แหะๆ เอาไว้ถ้าเขียนจบจะเอามาลงให้อ่านนะคะ
โดยส่วนตัวแล้วเห็นว่าอินเดียเป็นประเทศที่น่าสนใจนะคะ ถ้ามีโอกาสก็อยากจะไปเยือนสักครั้ง
ปล. ถ้าไม่รบกวนคนเขียนจนเกินไป อยากอ่านตอนพิเศษของพี่เนย์กับแพนจังค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
ว้า จบซะแล้วขอบคุณราฟาเอลมากนะจ๊ะ ติดตามอ่านเรื่องของพี่ตลอดเลย ซ้ำยังให้กำลังใจกันทุกครั้ง พี่บุ๊คมาร์คนิยายของน้องไว้แล้ว เดี๋ยวจะเข้าไปอ่านบ้างนะจ๊ะ ^_^
ขอบคุณพี่แป้งจี่มากนะคะ
แล้วจะรอคิดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ
:กอด1:
เป็น Big fan คนนึงของเรื่องนี้เลยคะ อาจเป็นเพราะเคยเรียนอยู่ที่ไมซอร์ แล้วยังเดินทางไปมาหาสู่ที่อินเดียบ่อยๆ เลยทำให้มีความทรงจำดีๆ แล้วก็ความรู้สึกเหมือนความทรงจำเก่าๆ มันไหลเข้ามา อีกทั้งภาษาและการบรรยายก็ยังงามอีก จึงทำให้ชอบเรื่องนี้มากเข้าไปอีก ขอบคุณที่ตั้งใจเขียนนิยายดีๆ ให้อ่านคะ +เป็ด
จบ สุข สนุก มีความสุขมากครับ
ชอบเรื่องนี้มากๆ
ก่อนอื่นต้องขออภัยที่ต้องบอกว่าอ่านตอนจบได้หลายวันแล้วแต่พึ่งมาเม้น
ความรู้สึกของการอ่านเรื่องนี้คล้ายกับการได้อ่านหนังสือแนะนำท่องเที่ยวโดยมีไกด์ที่เป็นคู่รักมาคอยเติมความชุ่มฉ่ำให้ฟินอย่างนั้นเลยค่ะ และน่ารักทุกตัวละครเลย ทำเอาอยากไปเที่ยวดินแดนภาระตะขึ้นมาเลยทีเดียว
:pig4: มากค่ะ
ค่อยยังชั่วหน่อยที่ครอบครัวทั้งคู่รับได้ เสียดายจังที่จบแล้วตรังกับตาลยังอยู่กับที่นี่อีกนานเลยค่ะ คิดถึงเมื่อไหร่ก็กลับมาอ่านได้เลยค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ ^_^
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆอย่างนี้นะคะ อ่านแล้วได้บรรยากาศเหมือนกำลังดูรายการท่องเที่ยวไปด้วยเลย
ชอบที่มีอธิบายบรรยากาศ เพราะทำให้รู้สึกเหมือนตัวละครอยู่ในสถานที่นั้นจริงๆ เหมือนเราไปเป็นส่วนหนึ่งของเหตุการณ์
แต่บางที Pace ของการดำเนินเรื่องแต่ละช่วงต่างกันค่อนข้างมาก แต่ก็เข้าใจค่ะว่าต่างคนต่างสไตล์ (ไม่รู้ว่ากลัวคนอ่านเบื่อหรือเปล่า เลยเหมือนรีบทำเวลาในบางตอน)
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆนะคะ
เนื้อหาดีและยังมีสอดแทรกข้อมูลประเทศอินเดียด้วย
เห็นภาพตามเลยค่ะ
น้องตรังใจกล้าเนอะ สารภาพกับผู้ใหญ่ด้วย แต่ผ่านด่านแล้วก็สบายใจละเนอะ
รออ่านตอนพิเศษนะคะ ^^
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ เป็นนิยายรักที่อบอุ่น เรื่อยๆแต่ไม่น่าเบื่อ อ่านแล้วรู้สึกสนใจเกี่ยวกับประเทศอินเดียมากขึ้น จนบางทีอ่านๆไป ก็หยุดเพื่อเปิด google หาภาพมาดู เข้าไปดูข้อมูลโน่นนี่นั่นของอินเดีย เลยเหมือนจะอ่านช้า 555+ ชอบตัวละครทุกตัวในเรื่องและมิตรภาพ ความรักของเพื่อน ความรักฉันท์คนรัก ทุกอย่างดูพอเหมาะ ไม่มากไม่น้อยค่ะ เรียกว่าประทับใจมากๆเลยกับนิยายเรื่องนี้
คงต้องเป็นแฟนนิยายเรื่องต่อๆไปอีกแน่นอนแล้ว
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ สนุกมากเลย บรรยายดีมากจนเห็นภาพ
ตาลกับตรังนี่ก็หวานเกิน นี่อิจฉามากๆ แง
o13
ชอบเรื่องนี้มากอ่ะ ภาษาสวีดิช แถมทำให้นึกถึงตอนอยู่ อิอิอ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ รอตอนพิเศษอย่างใจจดใจจ่อค่ะ