CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: MyTeaMeJive ที่ 14-02-2011 11:23:24

หัวข้อ: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 14-02-2011 11:23:24

Never let you go ^^

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

Never let you go ^^

(http://upic.me/i/zh/akihiro1.jpg) (http://upic.me/show/20761597)
Akihiro Sato

(http://upic.me/i/ny/skandar1.jpg) (http://upic.me/show/20761613)
สกันดาร์ คีย์เนส

ย้ำอีกที นี่คือเรื่องแต่งนะครับ อย่าคิดว่ามันคือเรื่องจริง แต่ถ้าคุณอ่านแล้วชอบผมขอขอบคุณจากส่วนลึกของหัวใจ


ตอนที่ 1

มิซาแขวนป้ายรับสมัครพนักงานใหม่ไว้ที่หน้าร้านอาหารห้องแถวขนาด 2 คูหาในย่านคนทำงาน ป้ายนี้มันถูกนำมาแขวนแล้วก็เก็บ เก็บแล้วก็แขวนใหม่มาแล้วหลายครั้งในรอบไม่กี่เดือนที่ผ่านมา
เหตุผลเพราะอะไรก็เพราะมิซาเองน่ะแหละ ที่เจ้ากี้เจ้าการกับเด็กใหม่จนไม่มีใครทนไหวพากันลาออกหลังทำงานได้ไม่กี่วัน
“ไงเจ๊ ติดป้ายเสร็จก็มาช่วยกันถูพื้นหน่อยสิ ผมต้องไปช่วยเฮียใหญ่ในครัวอีก” อาร์ตหนุ่มลูกจ้างสารพัดประโยชน์เพียงคนเดียวของร้านในตอนนี้เรียกไว้ ก่อนที่มิซาจะตรงเข้าไปหลังเค้าเตอร์เพื่อนั่งพิจารณาใบเสร็จมากมายเหมือนทุกที
“แล้วทำไมแกถูพื้นช้านักล่ะ รีบหน่อยสิ หมดพักคนทำงานเดี๋ยวก็ได้เวลาพวกนักศึกษาเข้าร้านแล้ว”
“เจ๊มาลองทำเองมั้ยล่ะ จะได้รู้น่ะ” อาร์ตย้อนให้ แถมยังบ่นต่อ “มีใครมากี่คนๆ ก็ข่มขู่จิกใช้กันตลอด แต่ให้ทำเองก็ไม่ทำ”
“อาร์ต” เสียงกว้างใหญ่ดังมาจากในครัว
“ครับเฮีย” อาร์ตรับรับคำแล้วรีบส่งไม้ถูพื้น พร้อมกับพุ่งเข้าไปช่วยในครัวโดยไม่รอให้เฮียเรียกซ้ำ
“ชริ!” มิซารับไม้ถูพื้นกลับมาแล้วลงมือถูพื้นเอง สักพักประตูร้านก็เปิดออก เด็กหนุ่มผมหน้าม้ายุ่งๆ ที่โดดเด่นด้วยดวงตากลมโตก้าวเข้ามา

“มาสมัครงานฮะ”
มิซาหันมามอง ท่าทางหงุดหงิดเมื่อครู่หายไป ดวงตาของหญิงสาวหรี่ลงเหมือนกำลังประเมินคุณภาพคนที่ยืนอยู่ข้างหน้า เสื้อเชิร์ตคอปกแขนยาวสีขาว กางเกงสแลคสีเข้ม กับกระเป๋าเป้หลัง และ....หนังสือเรียน...
....จะมาทำงานพาร์ทไทม์หรือเนี่ย....จะได้สักกี่วันเชียว….

“รอก่อนเฮียใหญ่ยังอยู่ในครัว”
“เฮียบอกว่าให้มาคุยในครัว” อาร์ตออกมาจากครัวตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ว่าตอนนี้ กำลังมายืนอยู่ข้างๆ ท่าทางตื่นเต้นยินดีจนออกนอกหน้า
“เรียนมัธยมเหรอ” หนุ่มอาร์ตทำเป็นชวนคุย จะพากลับไปที่ครัว แต่โดนมิซาดึงคอเสื้อไว้
“ไอ้อาร์ตกลับมาถูพื้น”
“เจ๊ทำสิ ผมจะไปช่วยเฮียในครัว”
“ไม่! แกน่ะแหละมาทำต่อ ชั้นจะไปช่วยเฮียเอง”
“ไม่กลัวเล็บเสียหรือไง”
อาร์ตเถียงขณะที่ผลักเด็กใหม่ไปทางประตูครัว แต่ตัวเองหันมาเท้าเอวยืนขวางมิซา
“ไอ้นี่ กล้านะยะ คิดว่ามีพวกหรือไง”

คนข้างนอกยังคงต่อปากต่อคำกันต่อไป ขณะที่เด็กหนุ่มผมหยักศกเปิดประตูครัว ที่โดดเด่นอยู่หน้าโต๊ะใหญ่ตัวกลางในครัวคือ ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ไหล่กว้างในผ้ากันเปื้อนสีขาว กำลังยืนหั่นผักอย่างคล่องแคล่ว ดวงตาสีเข้มเงยขึ้นมอง คนที่ยืนอยู่หน้าประตู รอยยิ้มจางๆก็ตามเข้ามาติดอยู่ที่มุมปาก
......หัวใจกูเป็นอะไรวะ....
“ชื่ออะไร”
“คีย์ฮะ”
…..เสียงก็น่าฟัง.....
“เรียนอยู่หรือ”
“มหาลัยปี 1 ฮะ”
…..รักเรียน.....
“เคยทำงานหรือเปล่า”
“ผมเคยทำที่ซุปเปอร์มาเก็ตตรงมุมถนนถัดไปอีก 3 บล็อกน่ะฮะ แต่เมื่อวันก่อนร้านโดนขี้เมาขับรถพุ่งชน เถ้าแก่เลยต้องปิดร้านซ่อมยาว ผมต้องหางานใหม่”
......ขยัน.....
เฮียใหญ่พยักหน้า เรื่องรถขี้เมาชนร้านซุปเปอร์มาเก็ต เป็นข่าวดังของแถวนี้อยู่แล้ว     
“ทำร้านนั้นมากี่ปี”
“2 ปีฮะ”
มือที่กำลังหั่นผักหยุดชะงัก “นายอายุเท่าไหร่”
“19 ฮะ”
......ทำงานตั้งแต่ยังเรียนมัธยมเลยหรือ แต่ว่าในฐานะคนทำอาหาร.....
“นายควรจะกินอะไรให้มากกว่านี้นะ”
คีย์ก้มลงมองตัวเอง เคยโดนทักว่าผอมเกินไปอยู่เหมือนกัน แต่ไม่เคยทำให้รู้สึกประหม่าเหมือนครั้งนี้
คนตัวโตหันไปหยิบกล่องพลาสติกใส ออกมาจากในตู้ชั้นบน แล้วเปิดออกยื่นส่งให้
“กินซะ”
“อะ...คือ...ผม..” คีย์มองข้าวปั้นในกล่อง แล้วมองหน้าคนที่ส่งให้
“กินซะ แล้วจะได้ช่วยชั้นเตรียมของ”
คีย์ส่งเสียงแปลกๆ ส่วนมือที่ถือกล่องข้าวก็ยังไม่ขยับ
“หรือยังไม่พร้อมทำงานวันนี้”
“พร้อมฮะพร้อม”
“พร้อมก็กิน แล้วมาช่วยทำงาน”
คีย์หยิบข้าวในกล่องใส่ปากเคี้ยวตุ้ย แต่อีกคนหันกลับไปหั่นผักต่อ แยกแต่ละอย่างใส่ช่องในถาดไว้
“พักที่ไหน”
“หอพัก....ฮะ”
“แชร์กันอยู่กับเพื่อนหรือ”
“ฮะ”
“ทำที่ซุปเปอร์มาเก็ตนั่นด้วยกันหรือไง”
“ฮะ แต่วันนี้เขายังเรียนอยู่ผมเลิกเรียนก่อน มารับเงินงวดสุดท้ายที่ซุปเปอร์ ผ่านมาเห็นป้ายที่หน้าร้านเลยลงจากรถเมล์ กลับมาถามน่ะฮะ”
คนตัวโตขยับถาดผักให้เข้าที่ แล้วเลื่อนกะละมังเนื้อสัตว์เข้ามาหั่นต่อ
“ร้านชั้นไม่ได้เข้างานเป็นกะเหมือนซุปเปอร์มาเก็ตนะ”
“แต่ผมจำเป็นต้องทำงานนี่ฮะ”

คนตัวโตหยุดหั่นนั่น ทำนี่จ้องมองไอ้หนุ่มผอมบางที่ยืนถือกล่องข้าว
ประโยคเหมือนจะของานทำ แต่ทำไมไอ้ดวงตากลมๆ นั่นถึงมีแววเหมือนบังคับให้ต้องทำตามเจือปนอยู่ด้วยวะ

“เออ” น้ำเสียงใหญ่ๆเหมือนประชด “เอาตารางเรียนมาดูสิ”
....อย่าสบตาเชียวนะ มึงท่าทางจะแพ้สายตาแบบนี้ซะแล้วหล่ะ ฟอร์มไว้ ใจเย็น...
คีย์วางกล่องข้าว หันไปเปิดกระเป๋าเรียน หยิบตารางเรียนออกมาส่งให้ แต่เฮียก็กลับทำตาดุใส่
...อะแฮ่ม....
“จะให้ชั้นเอามือที่ไหนจับมัน”
“อะ....” คีย์เดินมายืนอยู่ข้างๆ ยื่นตารางให้ดู
ดวงตาสีเข้มกวาดไล่ตารางในมือ
“7 โมงเช้าทุกวันนายไปจ่ายของที่ตลาดกับชั้น เสร็จแล้วไปเรียน เรียนเสร็จกลับมาช่วยที่ร้าน เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น วันอาทิตย์ที่ไม่มีเรียนก็ทำเต็มวัน”
คีย์หันมามองหน้าเฮีย ท่าทางอึ้งๆ จนเฮียสงสัย
“ตกลงมั้ย”
“แล้วผมหยุดวันไหน”
“ร้านอาหารไม่มีวันหยุด”
คีย์หันไปมองรอบๆตัว
อันที่จริงเป็นนักศึกษามาทำงานพาร์ทไทม์ ที่ร้านสะดวกซื้อได้เงินค่าจ้างเป็นรายชั่วโมงก็จริงแต่ก็จะได้หยุดงาน 2 วันนะ แล้วมันก็เป็นวันที่จะได้ทำการบ้าน หรือทำรายงานด้วย
แต่งานก็ต้องทำ ไม่ทำงานจะมีเงินได้ไง
แต่ถ้าทำ 7 วันเช้ายันดึกจะเอาเวลาที่ไหนไปอ่านหนังสือ หรือทำรายงานส่งอาจารย์   
“ร้านอาหารไม่ได้มีแขกนั่งตลอด 24 ชั่วโมง ตอนที่ไม่มีแขกนายก็ทำการบ้านสิ” เฮียใหญ่พูดขึ้นเหมือนรู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ 
คีย์พยักหน้า แต่คนตัวโตกลับใช้มีดในมือชี้ไปที่ล็อคเกอร์มุมครัว
“ผ้ากันเปื้อนอยู่ในนั้น หยิบมา”

-*--* จบตอนที่ 1-*--*

#ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1318277#msg1318277)  #ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1320020#msg1320020)  #ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1321831#msg1321831)  #ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1323483#msg1323483)  #ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1327248#msg1327248)  #ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1329458#msg1329458)  #ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1331300#msg1331300)  #ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1333305#msg1333305)  #ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1334992#msg1334992)  #ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1338919#msg1338919)  #ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1340531#msg1340531)  #ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1342035#msg1342035)  #ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1342900#msg1342900)  #ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1343835#msg1343835)  #ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1347229#msg1347229)  #ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1348360#msg1348360)  #ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1349820#msg1349820)  #ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1351421#msg1351421)  #ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1353263#msg1353263)  #ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1358418#msg1358418)  #ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1360502#msg1360502)  #ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1362936#msg1362936)  #ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1364806#msg1364806)  #ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1366234#msg1366234)  #ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1370294#msg1370294)  #ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1371752#msg1371752)  #ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1373459#msg1373459)  #ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1374901#msg1374901)  #ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1376392#msg1376392)  #ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1380535#msg1380535)  #ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1382039#msg1382039)  #ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1383764#msg1383764)  #ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1385309#msg1385309)  #ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1386715#msg1386715)  #ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1390891#msg1390891)  #ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1392098#msg1392098)  #ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1393460#msg1393460)  #ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1395174#msg1395174)  #ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1397332#msg1397332)  #ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1399236#msg1399236)  #ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1400729#msg1400729)  #ตอนที่ 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1402235#msg1402235)  #ตอนที่ 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1403863#msg1403863)  #ตอนที่ 44จบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1405636#msg1405636)
 #ตอนพิเศษ1(แมน-เอก) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1388494#msg1388494)
 #ตอนพิเศษ2(แมน-เอก) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1409830#msg1409830)
 #ตอนพิเศษสุขสันต์วันปีใหม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1408260#msg1408260)
 #ตอนพิเศษสงกรานต์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1406489#msg1406489)
 #ตอนพิเศษชาโต้-คีย์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1411646#msg1411646)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 14-02-2011 11:44:29

รับเรื่องใหม่ :mc4:
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 14-02-2011 11:53:05

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
+1ต้อนรับเรื่องใหม่ในวันแห่งความรัก
เปิดเรื่องได้น่ารักมาก นึกถึงเพลงได้พบสบตาเมื่อเจอหน้าเธอ ครุ่นคิดวุ่นวายในใจสับสน
ต่อทุกวันหรือเปล่าไม่เป็นไรนะแต่ขอให้แต่งจนจบมาไม่มาก็บอกแฟนคลับด้วย
พี่เชื่อใจไจฟ์เป็นกำลังใจให้จะรออ่านตอนต่อไปจ้ะ :L1:
ฝาก :กอด1:น้องทีด้วยนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 14-02-2011 12:07:05

เขียนยังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลย แต่เอามาลงซะแล้ว แล้วจะอัพได้ทุกวันมั้ยหนอ 555555
ขอบคุณทุกความเ้ห็น และคำแนะนำครับ
ไจฟ์ครับ
 :L2:หอบดอกไม้มารับเรื่องใหม่
พร้อมกับมาส่งความสุขวันวาเลนไทน์ให้น้องไจฟ์ ในคราวเดียวกันจ้ะ

เรื่องอัพ ไม่ทุกวันไม่เป็นไรหรอกจ้า ขอให้ได้อ่านผลงานน้องก็ โอเคแระ
คราวนี้ตัวละครตัวเอกเป็นต่างชาติเหรอคะ
พระเอกเข้มดีจ้ะ นายเอกก็น่ารัก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 14-02-2011 12:12:07

นายเอก ตาุ๊ดุ๊ดุ  แต่น่ารักโคตรๆ

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 14-02-2011 12:37:05

ไม่ได้ลงทุกวันก็รออ่านค่ะ
ระหว่างที่ลงแดงรออ่านตอนต่อไป ก็ไปแทะเล็มของเดิมที่มีอยู่ก่อนได้

อ่านแล้วอยากไปส่องพ่อครัวจังเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 14-02-2011 12:38:02

เรื่องใหม่คณไจฟ์ อิอิ ไม่ต้องรอกันนานเลย +1 รับเรื่องใหม่ด้วยนะคะ

ตัวละครหล่อมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซ้อบซอบ อิอิ  :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 14-02-2011 13:01:18

+1 พร้อมกับรออ่านต่อค่ะ    :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 14-02-2011 13:42:56

 :mc4: ตามมาอุดหนุนเรื่องใหม่ด้วยคนจ้า +1 ให้ก่อน อิมเมจ น่ารักทั้งคู่เลยนะ

(http://i271.photobucket.com/albums/jj144/mayhoya/valentine/BEMYVALENTINE-3.gif)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 14-02-2011 15:15:00

 :mc4:

 :-[ชอบคีย์อ่ะ น่ารักจังเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kazhiki ที่ 14-02-2011 15:31:30

เป็นกำลังใจจ้า มาต่อทุกวันนนนเลยน้า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 14-02-2011 20:07:19

+1 รับเรื่องใหม่
น่าสนุกจัง
จะรอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 14-02-2011 20:34:37

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 15-02-2011 08:27:35

(ต่อครับ)

ตอนที่ 2
 
ที่ด้านนอกของห้องครัว ที่กั้นด้วยประตูแบบผลัก แต่ยังมีช่องเล็กๆ สำหรับส่งอาหาร คน 2 คนที่เมื่อครู่กำลังเถียงกันแทบตาย ไม่ได้สนใจการสัมภาษณ์งานในครัว เพราะตอนนี้กำลัง...นั่งดูทีวี...แต่ถูกขัดจังหวะเมื่อประตูร้านเปิดออก ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งใบหน้าหล่อสุดชีวิตจิตใจก้าวเข้ามา
“เฮียพี” 2 คนประสานเสียงทักทายแต่สายตาไม่ละไปจากละคร
“แมร่งติดละครกันทั้งคู่ จนลืมไปรับออเดอร์ข้าวกู”
“อ้าว....ไอ้อาร์ต มึงลืมเหรอ” มิซาหันมาหาลูกจ้างสารพัดประโยชน์ทันที ทั้งที่โดนด่าทั้งคู่
อาร์ตหัวเราะแหะ ๆ จะเข้ามารับแผ่นกระดาษไปจากมือของเฮียพี แต่เฮียกลับโบกมือ
“เดี๋ยวมึงเอาไปส่งละกัน กูจะคุยกับเฮียก่อน อยู่ในครัวใช่มั้ย”
ถามไปงั้นแหละ เพราะพอถึงคำสุดท้าย เฮียพีก็ผลักเปิดประตูครัว
“เฮีย สั่งข้าวด้วย”

คนที่ก้าวเข้ามาหยุดมองเด็กหนุ่มตากลมที่กำลังช่วยเฮียใหญ่เตรียมของอยู่ในครัว
“เด็กใหม่เหรอ”
คีย์ค้อมตัวทำความเคารพคนที่เข้ามาใหม่
“ชื่ออะไร”
“คีย์ฮะ”
“คีย์ฮะ คนนี้ชื่อพี่พีนะฮะ” เฮียพีทำหน้าทำเสียงล้อเลียน
“มีอะไร” ห้วนมาก จริงจังมาก จากคนหน้าตาปั้นยากหน้าเขียงผัก
“สั่งข้าวสิ”
เฮียพีพูดยิ้มๆ แล้ววางแผ่นกระดาษลงข้างเขียง
เฮียใหญ่มองกระดาษแล้วออกคำสั่งทันที
“คีย์ทอดไข่ดาว 5 ฟอง แล้วไปตักข้าวใส่กล่อง 7 กล่อง”
 
คนตัวเล็กเด็กใหม่ของร้าน ไม่มีโอกาสได้ถามว่า ไอ้ข้าวกล่องแบบนี้ มันมีอยู่ในเมนูร้านหรูร้านนี้ด้วยหรือไง เพราะคนเป็นพ่อครัวพอออกคำสั่ง ก็หันไปหยิบจับอุปกรณ์ทุกอย่าง ๆ ว่องไว ขณะที่เฮียพีเข้ามาช่วยส่งของให้
“มีอะไร”
คนตัวโตหันมาถาม แต่เฮียพีหันมาบุ้ยปากไปที่หนุ่มตัวเล็กที่กำลังทอดไข่อยู่ที่เตาข้างๆ  
“พูดมาเถอะ”
“เฮียจะไปเจอบ้านโน้นเมื่อไหร่”
“พรุ่งนี้”
“เหรอ งั้นเดี๋ยวผมฝากของไปให้เขาด้วยสิ”
เฮียใหญ่หันมามองหน้าน้องชาย รอยยิ้มอ่อนโยนคลี่ออกกว้าง
“แหมเฮีย อย่ามายิ้มเป็นพระเอกอย่างนี้สิ ทำผู้ร้ายอยากมอบตัวกับตำรวจซะเดี๋ยวนี้เลยนะเนี่ย”
เฮียใหญ่หัวเราะเสียงดังก้องห้องครัว จนอาร์ตกับมิซาต้องชะโงกหน้ามามองผ่านช่องหน้าต่าง สำหรับการส่งอาหาร

“วันนี้เฮียใหญ่หัวเราะต้องไปซื้อหวย” เสียงนินทาของ 2 คนที่ซุ่มดูดังขนาดที่ทำให้คีย์หันไปมองคนที่ทำหน้าตาเคร่งเครียด
แต่ว่า..นะ...พอมาทบทวนจากที่ช่วยงานอยู่ในครัวมานานกว่าชั่วโมงนึงเนี่ย ก็เพิ่งจะได้ยินเสียงหัวเราะดังๆ ก็ตอนนี้แหละ

ยังจัดการกับรายการสั่งของเฮียพีไม่เสร็จลูกค้าก็ทยอยเข้าร้าน แต่เฮียพีรูปหล่อก็รีบกลับออกไปก่อน บอกว่าจะไปซื้อของฝาก
พออาหารกล่องทำเสร็จ เฮียใหญ่ก็หันไปจัดการกับคำสั่งในร้าน แล้วบอกให้คีย์เอาข้าวกล่องไปส่งที่ร้านเกมที่อยู่ติดกัน
คีย์เดินเข้าทางหน้าร้านเกม ที่มีวัยรุ่นตอนปลายนั่งอยู่เต็มร้าน พี่หนุ่มคนที่คุมร้านชี้ให้เอาของไปวางที่หลังร้าน แล้วลุกตามเข้ามาดู จ่ายเงินรวมยอดตามใบเสร็จที่มิซาเขียนไว้ เสร็จแล้วคีย์ก็เดินกลับออกมาทางเดิม เจอกับนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเดียวกันมาพิมพ์งานที่ร้านนี้ เงยหน้าขึ้นมาพยักทักทายกัน ตามประสาคนเคยเดินผ่านในมหาวิทยาลัย
พอกลับมาที่ร้าน ลูกค้าที่โต๊ะได้อาหารกันหมดแล้ว เฮียใหญ่เลยบอกให้เอาขยะไปทิ้งที่จุดทิ้งขยะในตรอกแคบหลังร้าน

ดวงตาสีเข้มที่ฟอร์มเคร่งขรึมอยู่ตลอดเวลา มองตามคนที่ถือถุงขยะออกไปทางหลังครัว แล้วหันมาล้างมือ แต่พอล้างมือเสร็จยังไม่ทันเช็ดมือให้แห้ง ก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนก็ดังขึ้นทางหลังร้าน
คนตัวสูงใหญ่เปิดประตูด้านหลังออกกว้าง มองไปทางต้นเสียงใกล้จุดทิ้งขยะ หนุ่มตัวเล็กไม่ได้ถือถุงขยะ แต่กำลังถือถังน้ำที่ว่างเปล่า
ข้างหน้าคือหนุ่มตัวโต 2 คนที่....เปียก.....
และที่ล้อมรอบอยู่คือชายหนุ่มอีกหลายคน

ไอ้คนที่ตัวเปียกคนหนึ่งผมสั้น อีกคนสกินเฮด แต่ตอนนี้ทั้งคู่กำลังจ้องหน้าคีย์
“ไรของมึงวะเนี่ย”
ไม่เห็นสีหน้าแววตาของคีย์หรอก เพราะเขายืนหันหลังให้ ต่อให้ไอ้คนที่ปรี่เข้าหาคีย์จะหยุดชะงักเพราะคนตัวโตที่ก้าวเดินเข้ามาก็เถอะ

“มีอะไร”
คนตัวโตคนนั้นก้าวมาหยุดยืนอยู่ข้างๆ
“ลูกจ้างเฮียสาดน้ำใส่ผม”
“แล้วทำไมถึงโดนสาดน้ำล่ะ” น้ำเสียงยังคงราบเรียบไม่เปลี่ยนแปลง ท่าทางเฉยเมย ไม่ได้ดูเอนเอียงไปฝั่งไหนทั้งสิ้น แต่คนที่กำลังฟ้องอยู่หันไปมองหน้ากัน เกี่ยงให้คนผมสกินเฮด คิ้วแหว่งเป็นคนพูด
“ผมกับเพื่อนมีเรื่องเคลียร์กัน ยังไม่ทันรู้เรื่อง ไอ้เด็กนี่ก็สาดน้ำเข้ามาเนี่ย”
เฮียเลิกคิ้วสูงแล้วหันมามองหน้า
คีย์ยังคงจ้องมองคนช่างฟ้องตัวเปียก 2 คน
“ว่าไง”
“มันชกกันขวางทาง บอกให้หลบไม่หลบ เลยเอาน้ำสาด”

มีเสียงหัวเราะดังอยู่รอบตัว แทนที่คนที่กลายเป็นจำเลยโดนฟ้องว่ากระทำเกินกว่าเหตุจะแสดงความรู้สึกอะไรออกมาสักอย่าง แต่พอบอกเฮียเสร็จก็เดินเอาถังน้ำไปวางที่เดิม หยิบถุงขยะ แล้วเดินผ่านคนที่เมื่อครู่กำลังมีเรื่องไปทิ้งขยะที่จุดทิ้งรวม เสร็จแล้วก็เดินกลับมา....แค่เนี้ยะ...

แต่พอคนที่รับคำสั่งให้มาทิ้งขยะเดินกลับเข้าร้านไปแล้ว รวมถึงเจ้าของร้านด้วยก็เหอะ คิดหรือว่าไอ้คนที่เมื่อครู่ฮึ่มฮั่มกันอยู่มันจะอยากชกกันต่อน่ะ

คีย์กลับมาช่วยงานในครัวเหมือนไม่รู้ตัวว่าเมื่อครู่เพิ่งเอาตัวไปขวางเท้าใครมา มาถึงก็มาช่วยอาร์ตล้างจาน ทำงานไปเรื่อยๆ  จน 3 ทุ่มถึงเริ่มมีโต๊ะว่าง 4 ทุ่มก็ปิดครัวเริ่มเก็บล้างเซ็ตใหญ่
พอมีคนมาช่วยแบบพูดน้อยก้มหน้าก้มตาทำงาน อาร์ตก็อารมณ์ดี ถึงจะมิซาเองก็ได้แต่จิกกัดเล็กๆน้อยๆ พอให้หายเหงาปาก
ก็มันไม่ค่อยสนุกเพราะจิกกัดอะไรไปไอ้คนนี้ก็ได้แต่ยิ้มๆ

คีย์คว่ำจานชามที่ล้างเสร็จแล้ว เฮียใหญ่ก็เปิดประตูครัวกลับเข้ามา พร้อมกับกลิ่นบุหรี่อ่อนๆ
“เอาผ้าขาวบางคลุมไว้ แล้วโยนผ้ากันเปื้อนใส่ถังให้ไอ้อาร์ตซักต่อ”
“อ้าว เฮีย” ไอ้อาร์ตส่งเสียงทักท้วง แต่เฮียหันมาทำหน้าดุๆใส่
“ไม่ต้องมาอ้าวเลย มึงนั่งอู้ดูทีวีตั้งนาน เก็บร้านใส่กุญแจให้ดี”
ดวงตาดุๆ หันมามองคนที่หันไปหยิบกระเป๋ากับหนังสือเรียน
“ไป” เฮียใหญ่บอกสั้นๆ แล้วเดินนำ แต่อีกคนที่รับคำสั่งยังสงสัย
“ไปไหน”
แต่เฮียไม่ตอบคำถาม มือแข็งแรงเปิดประตูหน้าร้านออกไปแล้ว ที่ร้านเกมข้างๆ มีมอเตอร์ไซค์จอดอยู่หลายคัน กับเด็กวัยรุ่นนั่งสูบบุหรี่
“เฮ้ย ทิ้งก้นบุหรี่ให้มันลงถังด้วย” คนเสียงใหญ่เหมือนกำลังบอกลมบอกฟ้า แต่พวกนักสูบทั้งหลายรู้ดี
เฮียพีรีบเปิดประตูร้านเกมออกมา “เฮีย ผมเอาของไว้ที่ห้องนะ”
“เออ”
เฮียใหญ่เดินนำไปที่รถเก๋งคันเล็กๆ ที่จอดอยู่
“ขึ้นรถสิ จะไปส่ง”

หอพักของคีย์เข้าไปในซอยลึก หอพักเก่า ราคาถูกเหมาะกับนักศึกษามหาวิทยาลัยประเภทที่ต้องแชร์ค่าห้อง เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วย
ยังดีที่ห้องน้ำในตัว แต่ห้องก็เล็กขนาดเดิน 5 ก้าวก็ชนกับฝาอีกด้าน
เฮียจอดรถแล้ว แต่ก็กลับก้าวลงมาจากรถด้วย
“ป่านนี้เพื่อนกลับมาแล้วมั้ง”
“แต่อาจเล่นไพ่อยู่ห้องคนอื่น” คีย์บอกเรื่อยๆ แล้วหันมาค้อมตัวทำความเคารพคนที่มาส่ง “ขอบคุณฮะ”
“เดี๋ยวสิ เอาค่าจ้างวันนี้ไปก่อน” เฮียใหญ่หยิบเงินจากกระเป๋าสตางค์ส่งให้ แล้วกลับออกไป

“เฮ้ยคีย์!” เพื่อนเอกร้องเรียกมาแต่ไกล มีกลิ่นแอลกอฮอล์เจือจางเมื่อเดินเข้ามาใกล้
“ไรของมึงเนี่ย ไปรับเงินเลยกินเหล้าเหรอ” คีย์บ่นไม่จริงจัง
เอกเป็นเพื่อนรุ่นพี่ คนละคณะ แต่เพราะเคยทำงานพาร์ทไทม์ที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตของเฮียกวงมาด้วยกัน พอคีย์เรียนจบมัธยม พี่ชายของเอกก็เรียนจบมหาวิทยาลัยแล้วได้งานที่ต่างจังหวัด เอกก็เลยชวนคีย์มาหารค่าห้อง

“กินเบียร์ เดินกินมาเรื่อยจนถึงบ้านนี่แหละ”
คีย์หันไปมองหน้าเพื่อน ถ้ามันเดินกินมาเรื่อย แล้วตอนที่เข้ามาในซอย ทำไมไม่เห็นมันวะ
“แวะจีบสาวล่ะสิ”
เพื่อนเอกหัวเราะ ประกอบแววตากุ๊กกิ๊ก
“กูนึกแล้ว”
จนกระทั่งไขกุญแจห้องพักเล็กๆ เพื่อนเอกทำเสียงดังแบบนึกขึ้นได้
“เมื่อกี้มีคนมาส่งมึงนี่หว่า”
“แมร่ง ไม่นึกได้พรุ่งนี้เลยล่ะ เจ้าของร้านที่กูเพิ่งทำงานน่ะ”
“มาส่งเหรอ” เพื่อนเอกทำหน้าตาอยากรู้มากมาย แต่อีกคนยักไหล่ คว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ เพื่อนเอกก็เลยพยักหน้าถามเองตอบเอง “มาธุระแถวนี้มั้ง” แล้วหันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูหน้าจอก่อนกดรับ
พอคีย์ออกจากห้องน้ำ เอกก็ยิงคำถามต่อ
“มึงไม่ได้เข้ากะกลางคืนแล้วนี่หว่า”
“ทำ 7 วันไปตลาดกับเฮียตอนเช้า แล้วไปเรียน บ่ายกลับมาช่วยร้าน จนร้านเลิก”
“โหแมร่ง อย่างกะแรงงานทาส”
“ก็มันจำเป็น กูว่างงานนานไม่ได้”
คีย์บอกแล้วเดินไปเตะเพื่อนที่ทำมั่วนิ่มจะหลับทันที
“แล้วพรุ่งนี้กูกับเมียจะทำไงวะ”
“กูไปขอนอนห้องไอ้เบิร์ดก็ได้”
“โห...เพื่อนเลิฟ แตร้งกริ้ววววววว” เพื่อนเอกทำท่าจะเข้ามากอด แต่โดนเท้าขาวๆ ง้างรอ เลยถอยทั้งทำปากขมุบขมิบเหมือนกำลังท่องคาถาให้พรเพื่อน

-*-*-จบตอนที่ 2-*-*

ขอบคุณครับที่ติดตาม
ไจฟ์ครับ
v
v
v
ผมเปล่าลืมชื่อเฮียนะแค่ยังไม่มีช่องว่างให้บอกเฉยๆ 5555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 15-02-2011 08:57:26

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เฮียใจดีจังแต่ชื่อไรเนี่ย
คีย์เท่มากตอนสาดน้ำไอ้คนทะเลาะกัน พวกนั้นจะกลับมาหาเรื่องคีย์มั้ย
บ้านโน้นมันบ้านไหนนะ
รอรู้เรื่องเฮียของน้องคีย์จ้ะ
ปล.ขอบคุณไจฟ์อีกครั้งสำหรับอาหารเช้าของพี่

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 15-02-2011 09:12:36

เรื่องใหม่มาแล้วน่าติดตามมากๆ
คีย์ดูเป็นคนสู้ชีวิตมากและคงมีอะไรมากกว่าที่เห็น
แต่เฮียนี่สิออกมาสองตอนเราก็ยังไม่รู้ชื่อเฮียเลย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 15-02-2011 09:15:08

น้องคีย์นายเอกสู้ชีวิต   :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 15-02-2011 09:18:37

เจิม~~~~~~~~~!!  o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 15-02-2011 10:53:44

ยิ่งอ่านยิ่งชอบคีย์อ่ะ ขอกอดที :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 15-02-2011 12:00:26

 :กอด1:
มากอดให้กำลังใจน้องชายคร้าบบบบบบ /// คือ...อิแต่ละประโยคที่คิดออกมาตอนที่น้องตอบคำถามมันช่าง...น่าร้ากกกก

พระเอกหล่อออออ นายเอกน่าร้ากกก
รออ่านน้า.....ขอบคุณมากคร้าบบบไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 15-02-2011 17:53:36

+1 ขอบคุณทุกรีย้อนหลังครับ
พี่มายครับ ตกหน้า 2 เป็นเรื่องธรรมชาติ 55555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 15-02-2011 19:25:05

มาให้กำลังใจน้องคีย์
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 15-02-2011 20:14:09

มีสองเฮียเลย งั้นเค้าฃอเฮียพี อิอิ เฮียใหญ่ฃองคีย์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 15-02-2011 20:26:54

เฮียใหญ่จะมาดเข้มไปไหน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 15-02-2011 20:27:34

เพื่อนเอกนี่รักน้องคีย์จริงนะเนี่ย
ปล.น้องเจ๋งมากตอนสาดน้ำใส่คนชกกันอ่ะ
555+

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 15-02-2011 20:41:41

กลัวไอ้สองคนที่โดนสาดน้ำจะมาเอาคืนน้องคีย์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 15-02-2011 21:33:34

อิอิ ตามมาได้แว้ววววววว

เฮียดูเท่แบบนิ่งๆอ่ะ เค้าชอบบบบบบบ อิอิ

น้องคีย์ก้อนะ นี่ก้ออกแนวน่ารักแบบนิ่งๆ เหมือนกันเรยยยย

แต่ก้อมีมาดเท่ๆ กวนๆ มะกลัวใครด้วย

รอตอนต่อไปคร๊าบบบบบบบ

แต้งกิ้ว JT ค๊าบบบบ :pig2:
 

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: luckyzaaa ที่ 16-02-2011 00:14:24

ตามน้องไจฟ์มาจากเรื่อง พี่ทอม กับ น้องชุน
เรื่องนี้ต้องสนุกไม่แพ้กันแน่ๆ อยากอ่าน  :m11:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 16-02-2011 03:32:53

ใช้อย่างกับแรงงานทาสจริงๆ เหอๆๆ :m26:


  :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 16-02-2011 06:00:56

ทักทายไจฟ์กับน้องทีก่อนไปอบรมนิสัย
แล้วจะรีบกลับมาหาน้องคีย์กับเฮียนะ :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: jantaro ที่ 16-02-2011 07:12:44

 :call:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 16-02-2011 07:43:18

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 16-02-2011 08:13:07

never let เรื่องนี้ go
แฟนคลับเฮียดีก่า ได้กินของอร่อยๆ
แต่ทำงานครัวหนักๆ ยกให้คีย์ไป อย่าแกล้งน้องเยอะเน้อ ใจสั่นกะเค้าตั้งกะสบตามิใช่รึ
ตามๆ จะรอทุกเช้า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 16-02-2011 08:23:04

(ต่อครับ)

ตอนที่ 3

คีย์ตื่นแต่เช้าก็รีบมาที่ร้านอาหาร แต่มาถึงคนตัวโตคนนั้นก็ยืนกอดอกรออยู่ที่หน้าร้านแล้ว
“สายไป 5 นาที”

ผมยุ่งๆที่ระหน้าผากนี่มันให้ความรู้สึกอยากขยี้เล่นซะจริง
....แต่ว่า..
…อะแฮ่ม ฟอร์มกันนิด...

“ขอโทษฮะ” คีย์บอกหอบๆ ขณะที่วิ่งเอาหนังสือเข้ามาเก็บในร้านแล้วตามออกไปที่รถคันเล็กที่จอดอยู่ที่เดิมเมื่อวานนี้
เฮียไม่ได้ไปตลาดแต่กลับจอดรถใกล้กับโรงเรียนอนุบาล คนตัวโตหน้าเข้มหันมาหยิบตุ๊กตาตัวใหญ่ กับกล่องขนมที่หลังรถแล้วเดินนำไปที่โรงเรียน
คีย์ได้แต่เดินตามมาแล้วหยุดรออยู่ที่นอกรั้ว ส่วนคนตัวโตค้อมตัวให้กับคุณครูที่หน้าประตูแล้วเดินไปหาหญิงสาวหน้าหวาน มัดผมหางม้าที่กำลังป้อนโจ๊กให้เด็กหญิงสองเปียตัวเล็ก
“คุณลุงมา” เสียงใสๆ ร้องทักแล้วผละเข้ามาหา “ของหนูใช่มั้ยคะ”
มือเล็กๆ คว้าตุ๊กตากอดไว้แน่น ขณะที่เด็กนักเรียนหลายคนเข้ามาล้อมรอบ
“มีขนมด้วยค่ะ” คนตัวโตบอกอย่างใจดี แต่แม่เข้ามารับไว้เพราะเด็กหญิงไม่ได้สนใจของกินสักเท่าไหร่
“คุณไม่น่าต้องซื้อหามาเลย”
“ไม่เป็นไร ผมไม่ได้ซื้อหรอก เป็นแค่คนส่งของนะ” เฮียใหญ่บอกขณะที่เบี่ยงตัวบังเด็กหญิงไว้ ไม่ให้เห็นตอนที่กำลังยื่นซองเงินให้กับแม่
“ขอบคุณมากค่ะ” หญิงสาวมองซองในมือ แล้วเก็บลงกระเป๋า “แต่อันนี้ไม่ใช่ของเขาแน่ๆ”
เฮียใหญ่ยิ้มอ่อนโยน แล้วชวนคุยเรื่องอื่น บอกให้หญิงสาวรักษาสุขภาพบ้าง จนกระทั่งเด็กหญิงเข้ามาดึงมือ
“คุณลุงคะ นิดอยากไปเที่ยวสวนสัตว์”
“เดี๋ยวแม่พาไปค่ะ อย่ารบกวนคุณลุง”
“คุณลุงพาไปก็ได้” คนตัวโตนั่งคุกเข่าลงข้างหน้าเด็กหญิง
“อย่าเลยค่ะ เท่านี้ก็รบกวนคุณมากแล้ว” หญิงสาวรีบบอก แล้วหันไปหาลูก “นะคะ เดี๋ยวแม่พาไปเอง อย่ารบกวนคุณลุงนะคะ”
“ก็ได้ แม่พานิดไปสวนสัตว์นะคะ” เด็กหญิงหันไปหาแม่
คีย์ที่ยืนมองอยู่ที่นอกรั้วโรงเรียน รับรู้บรรยากาศที่เหมือนภาพในโฆษณาทางโทรทัศน์ สักพักคนตัวโตก็โบกมือบ๊ายบาย สองแม่ลูกกลับออกมา
คนตัวโตหยุดมองหน้าไอ้หนุ่มตัวเล็กคิ้วขมวดแน่น เหมือนอยากให้ถามคำถาม แต่เมื่อไม่ถาม มือใหญ่ๆ ก็ขยี้หัวเบาๆ แล้วเปลี่ยนเป็นกอดคอเดินกลับมาที่รถ
....สักนิดนะ คงไม่เป็นไรมั้ง...
กระทั่งจ่ายตลาดเสร็จอย่างว่องไว ช่วยเฮียใหญ่ถือของเข้าร้าน พอจะหันไปหยิบผ้ากันเปื้อนช่วยเฮียล้างผัก ก็ได้รับคำสั่งว่าให้ไปเรียน เย็นค่อยกลับมา
คีย์หันไปมองนาฬิกาที่ฝาผนังเกือบ 9 โมงเช้าแล้ว เลยหันมาค้อมตัวขอบคุณเฮียใหญ่ รีบวิ่งกลับมาขึ้นรถเมล์ไปมหาวิทยาลัย

ถึงจะวุ่นวายไปหน่อย แต่มาคิดๆดูก็ไม่เท่าไหร่ เพราะร้านอาหารมันวุ่นวายเป็นช่วงๆ อย่างที่เฮียใหญ่บอกจริงๆ

หกโมงเย็นแล้ว ร้านกำลังยุ่งในตอนที่หนุ่มหน้าใสเข้ามาในร้าน มาถึงก็เอากระเป๋าเรียนไปใส่ตู้เก็บของแล้วจะหยิบผ้ากันเปื้อน แต่มีเสื้อยืดตัวใหม่สีฟ้าอ่อนวางอยู่
คีย์หันมามองคนที่หน้าเตา
“เปลี่ยนซะ เสื้อเรียนจะได้ไม่เปื้อน”
รับคำอย่างว่องไว เปลี่ยนเสื้อรวดเร็ว หันมาก็มีกล่องข้าวปั้นมาวางรอ คนที่เอามาวาง ก็มีอยู่คนเดียวในครัวนั่นแหละ
ไม่รู้ว่าจะเก๊กไปทำไม แต่ก็เก๊กไปแล้ว อย่าเพิ่งรู้ทันได้มั้ย
กินเสร็จถึงได้ทำงาน เรียงผักเครื่องเคียงใส่จานใบใหญ่ รอมักกะโรนีมีตบอล เฮียพีคนรูปหล่อก็เปิดประตูครัวเข้ามา
“เฮีย”
“เออ” คนขานรับหาได้หันไปมองไม่
“มีอะไรให้ไม่ต้องช่วยมะ”
เสียงหัวเราะเบาๆ จากคนที่กำลังเรียงผัก ทำให้คนตัวโต 2 คนหันไปมองด้วยความประหลาดใจ พอรู้สึกตัวว่าถูกมอง แก้มก็เจือสีแดงในทันที
เฮียพีแกล้งเดินล้วงกระเป๋าเข้ามาจ้องหน้าตรงๆ
“โวว~~”
“พี” เสียงเข้มๆ ทักเหมือนขู่ มาจากระยะใกล้
เฮียพียักไหล่ หันกลับมามองคนที่กำลังตักอาหารใส่จาน พร้อมรับคำสั่ง “ไปเสิร์ฟ”
“คร๊าบ”

คีย์ช้อนตามองคนที่ยังคงยืนมองอยู่ แทนที่จะหันกลับไปหน้าเตา รอยยิ้มจางๆ ยังคงอยู่ที่ใบหน้าเข้ม ไม่ได้คิดไปเองว่าเขากำลังยิ้มให้
“เฮีย”
“อือ”
“ลูกค้ารอ”
“อ้อ...เออใช่”
เฮียใหญ่หันไปจัดการที่หน้าเตาเหมือนเดิม แต่พอเฮียพีกลับเข้ามาในครัวก็อย่าหวังว่าจะได้มายืนเฉยๆ เพราะเฮียใหญ่ สั่งให้ไปล้างจาน
แล้วก็บอกโดยที่ไม่ได้หันมามอง ว่าให้คีย์ไปนั่งพักที่หลังร้าน
พอประตูหลังครัวปิดลง เฮียพีก็ลดระดับเสียงลง
“เป็นไงมั่งเฮีย”
“นิดอยากไปเที่ยวสวนสัตว์”
เฮียใหญ่บอกประโยคสั้นๆ แต่คนที่เมื่อครู่ยังสดชื่นรื่นเริง กลายเป็นก้มหน้าล้างจาน เช็ดจานไม่พูดอะไรอีกเลย

คีย์คว้าไม้กวาดใกล้ประตูออกมากวาดหลังร้าน
“โย่ว” เสียงแหบๆ เหมือนคนเพิ่งแตกเนื้อหนุ่มทักทาย เมื่อเงยหน้าขึ้นมอง ถึงได้เห็นว่าเป็นไอ้หนุ่มสกินเฮด คิ้วแหว่งคนที่โดนสาดน้ำเมื่อวานนี้
คีย์พยักหน้า แล้วกวาดพื้นต่อ
“ชื่ออะไร”
“คีย์”
“กูชื่อแมน”
คีย์หยุดกวาด ยืนมองคนตัวใหญ่ ไหล่หนาข้างหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“เลิกงานกี่โมง”
“4 ทุ่ม”
“นั่งรถเล่นมั้ย”
“ไม่”
“งั้น เลิกงานกินข้าวกัน”
“ไม่”
“ไรวะ”
“กูกินแล้ว”

-*-*จบตอนที่3-*-*


(http://upic.me/i/ge/skandar2.jpg) (http://upic.me/show/20811919) (http://upic.me/i/09/akihiro2.jpg) (http://upic.me/show/20811911)

ดูเหมือนว่า จนถึงตอนนี้ ชื่อเฮียก็ยังไม่มา ทำไมผมถึงเป็นคนอย่างงี้~~~~ 55555

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 16-02-2011 08:29:12

กรี๊ดดดด เฮียสกินเฮดหล่อโฮกกกก
ชอบค่ะ ชอบๆๆๆๆๆ

แวะมาต้อนรับพี่ๆ แต่เช้า...Morning ครับไจฟ์....

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 16-02-2011 08:39:08

อิตาแมนสนใจน้องคีย์อะดิ    :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 16-02-2011 08:46:35

เฮียใจดีจัง
ปากแข็ง ฟอร์มเยอะแบบนี้ อยากเห็นตอนฟอร์มหลุด

ยังไม่ทันไร...มีคนมาจีบน้องซะแล้ว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 16-02-2011 08:50:44

ยังไม่ได้อ่านตอนสอง แต่รีบมารายงานตัวหลงรักเฮียก่อน

เฮียขราาาาาาาาาาาาา ทำไมเฮียคิดเสียงดั๊งงงงงงงงดัง
แถมคิดแต่ละอย่าง น่ารักน่ากรี๊ดทั้งนั้น >////////////////<


ปล.ผมหยักศก นะคะ มิใช่ หยักโศก (ตั้งแต่โพสแรกเลยจ้าไจฟ์)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 16-02-2011 09:10:42

เฮียอยากให้เฮียมาอาหารให้กินบ้างจัง
แต่หนูหลงรักน้องคีย์ไปซะแล้วอ่ะเฮีย
หวังว่าเฮียคงไม่เอาอีโต้สับหัวหนูใช่มั้ย
แมนสนใจน้องคีย์ซะงั้นอ่ะน้องคีย์น่ารักอ่ะดิ
คุณไจฟ์ลืมชื่อเฮียใช่มั้ยบอกมาน่ะ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 16-02-2011 10:04:50

skinheaddddddddddddddd

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 16-02-2011 10:07:41

อืม  แล้วไงต่อคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 16-02-2011 10:55:56

มีคู่แข่งแล้ว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 16-02-2011 12:48:46

รู้สึกว่าแมนจะติดใจคีย์ซะแล้วนะเนี่ย สงสัยจะชอบตรงที่โดนคีย์สาดน้ำใส่แน่เลย :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 16-02-2011 14:26:26

ตัดฉับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  พี่แมนฃา อิอิ หล่อเนอะในรปล่างนั้นซ่ายไหมคะ ส่วนเฮีย ก็ติดซื่อเฮียใหญ่ไปและ อิอิ น้องนิดเป็นลกสาวเฮียพีหรอคะ

ว่าแต่ เฮียใหญ่และน้องคีย์จะได้รักกันตอนไหนน๊า รอ รอ รอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 16-02-2011 14:34:31

รออ่านต่ออย่างเดียวค่ะ ไม่รู้จะเม้นท์อะไร เพราะว่าอ่านสนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 16-02-2011 15:26:57

เฮียใหญ่จะมีคู่แข่งเหรอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 16-02-2011 19:10:55

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เฮียออกมาดูหน่อย
แมนจีบคีย์แล้ว
แม่ลูกคือใครนะ
รออ่านต่อจ้ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 17-02-2011 08:16:42

(ต่อครับ)

ตอนที่ 4

เมื่อคีย์กลับเข้ามาในครัว เฮียพีก็กลับไปแล้ว พ่อครัวของร้านก็ไม่อยู่เหมือนกัน เด็กหนุ่มเลยหันไปหยิบหนังสือเรียนมากางอ่าน
ไม่ได้ขยันหรอก แต่เพราะว่าไม่รู้ว่าจะทำอะไร แล้วกลับไปห้องก็คงไม่ได้อ่านหรือทำอะไรกับมันอยู่ดี
เอ๋....กลับห้องเหรอ
ไม่ได้นี่
วันนี้ต้องไปนอนห้องไอ้เบิร์ดนี่หว่า
เพราะไอ้เอกเพื่อนผู้น่ารักเค้ามีนัดแล้วก็คาดว่าต้องใช้ห้อง
คีย์หยิบโทรศัพท์เครื่องเก่า แน่นอนมันคือรุ่นที่ถ่ายรูปไม่ได้ตัวเลขตัวหนังสือเลือนหาย เพราะว่าใช้มาเนิ่นนานหลายปี ได้แต่เติมเงินแล้วก็ต้องใช้อย่างประหยัด
“เบิร์ด คืนนี้มึงมีนัดมั้ย”
“มีนัดแดกเหล้ากับพวกไอ้อ๋อง มึงมีอะไร”
“กูไม่ได้ทำงานกะดึกที่ซุปแล้ว คืนนี้ไอ้เอกมันจะพาเด็กกลับมานอนห้อง กูไม่มีที่อยู่”
เสียงไอ้เบิร์ดหัวเราะดังลั่น
“เชี่ย หัวเราะห่าอะไรวะ อย่างกับมึงไม่มานอนห้องกูเวลา ไอ้อ๋องมันเอาเด็กกลับมาห้องงั้นแหละ”
“อ๋อมึงทวงบุญคุณหรือไอ้ตาโปน”
“เออดิ เดี๋ยวคืนนี้กูเสร็จที่ร้านกูไปห้องมึงเลยนะ มึงจะแดกกันเมาหรือยังเนี่ย 5 ทุ่มน่ะ”
“ไม่รู้ว่ะ ขึ้นอยู่กับโต๊ะข้างๆ”
“ห่าเอ๊ย แล้วกูจะไปอยู่ที่ไหนวะ”
“มึงตามไปร้านจิ้มจุ่มดิ”
“ไม่อ่ะ กูขี้เกียจตามไปเช็ดเลือดพวกมึง”
“มึงไม่อยากเช็ดเลือดกู หรือกลัวเมาหลับแล้วโดนทิ้งอยู่ในร้านวะ”  
“ตอบมาดีๆ” คีย์ทำเสียงข่มขู่
“สาด มึงก็นั่งรอหน้าห้องน่ะแหละ แค่นี้ต้องขู่”
“เออ”
คีย์วางสายแล้วหันไปมองเจ้าของร้านที่เข้ามาเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่ว่าตอนนี้คนๆ นั้นกำลังจ้องมองนิ่งๆ ทำให้คีย์รู้สึกเหมือนกำลังก่ออาชญากรรมร้ายแรง
“เฮีย”

ไอ้อาร์ตโผล่เข้ามาพร้อมกับรายการอาหารกล่องที่ต้องเอาไปส่งออฟฟิศเล็กๆ ห่างออกไปอีกบล็อก พอเฮียทำเสร็จคีย์ก็เอาไปส่งเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือตอนที่จะเดินออกมาจากร้านไอ้อาร์ตเข้ามาประชิดทำเป็นเล่นหูเล่นตาใส่
“อะไร”
“ซ้อมทำอย่างนี้ไว้”
คีย์มองหน้าไอ้อาร์ตแบบแปลกๆ เหมือนจะหัวเราะไม่หัวเราะ
“อะไรของพี่เนี่ย”
“เล่นหูเล่นตาไง ออฟฟิศนั้นเป็นสำนักงานบัญชีมีคนสวยอยู่หลายคน”
“ไอ้อาร์ต!” เสียงมิซาร้องด่า มากกว่าร้องเรียก “ไอ้นี่วอนซะแล้ว สอนอะไรไม่สอน เดี๋ยวเฮียก็ฆ่ามึงหรอก”
คีย์เลยหันมามองมิซาอีกคน
แต่ว่าทั้งสองคนหันมามองหน้าคีย์แล้วชี้
“อ๊ะ ไม่รู้จริงดิ” มิซาทำเสียงแปลกๆ
“ไม่รู้อะไร”
“ก็...” มิซาอยากเฉลย แต่มีเสียงใหญ่ๆ ดังขึ้นจากในครัว
“ว่างนักก็ไปล้างห้องน้ำ”
2 คนแอบแลบลิ้นทำคอย่นใส่กัน แล้วแยกย้าย
คีย์ได้แต่มองคนที่ยืนอยู่หน้าประตูครัว หน้าตาเรียบเฉยเหมือนทุกที  แต่ 2 คนที่เพิ่งแยกย้ายกันไปนี่ต่างหากที่ดูแปลก
“รีบไปรีบกลับ”
“ฮะ”

แต่พอเดินออกมาจากร้านได้ไม่กี่ก้าว แมนไอ้หนุ่มสกินเฮดที่เมื่อชั่วโมงก่อนเจอที่หลังร้านกลับมาอยู่ที่หน้าร้าน ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนหลายคนบนหลังรถมอร์เตอไซค์ หน้าร้านเกมของเฮียพี
นี่ตกลงมันแยกร่างได้หรือไงเนี่ย
“ไปไหนน่ะ” คนที่ตัวสูงกว่าเขามากกว่าคืบเข้ามาเดินอยู่ข้างๆ
“เอาข้าวไปส่งสำนักงานบัญชี”
“หนักมั้ย ช่วยถือ”
คีย์หันมามองหน้าแมนตรงๆ ดวงตามีแต่คำถาม แต่ไม่มีคำพูด ทำให้แมนรู้สึกเก้อ
“ก็พอดีจะเดินไปทางนั้น แล้วมือว่างอยู่ไงก็เลยจะช่วยถือ”
คีย์ส่ายหน้า แล้วเดินต่อไป ไอ้แมนก็ทำไม่รู้ไม่ชี้เดินตามมาด้วย
....ไรของมันว้า....
สำนักงานมีสาวสวยหลายคนอย่างที่ไอ้อาร์ตบอกจริงๆแหละ เออ..อันที่จริงควรจะเรียกไอ้อาร์ตว่าพี่อาร์ตนะ แต่ไม่รู้ยังไง
ไอ้ท่าทางตลกๆ แบบนั้นทำให้ไม่ค่อยอยากเรียกพี่สักเท่าไหร่
“ชื่ออะไรน่ะเรา” หญิงสาวคนที่มารับกล่องข้าวทักทาย
“คีย์ครับ”
“น้องคีย์ฝากบอกเฮียซาโต้ด้วยนะ ว่าเจ๊เบลคิดถึง”
เสียงกรี๊ดกร๊าดแซวดังขึ้นทันที
....อ้อ...เฮียใหญ่ชื่อซาโต้หรือ...เห็นเรียกแต่เฮียใหญ่ ก็คิดว่าชื่อใหญ่น่ะสิ...
คีย์รับเงินแล้วเดินออกมา แมนยังคงยืนอยู่แล้วก็เดินกลับมาด้วยกันอีกต่างหาก
“มีอะไรหรือเปล่า” คีย์ถาม
“มีสิ”
“อะไร”
“ก็ชวนไปนั่งรถเล่นด้วยกันไง”
“กูบอกแล้วนี่ว่าไม่ไป”
“งั้นขอแค่ไปส่งบ้านก็ได้”
คีย์หยุดเดิน แล้วหันไปมองหน้าแมน ไอ้หนุ่มสกินเฮดคิ้วแหว่งอีกที
......อะไรของมันวะเนี่ย เมื่อวานยังชกอยู่กับคนอื่น โดนสาดน้ำเข้าไปวันนี้กลับมาพูดแปลกๆ หรือว่าน้ำในถังนั่นเป็นยาเสน่ห์วะ….
“ทำไมต้องไปส่ง”
“ก็...ไม่รู้สิอยากรู้จักมากกว่านี้น่ะ”
....อ่ะ....อึ้ง....
“กูชื่อคีย์ เป็นผู้ชาย”
“รู้แล้ว แต่ก็อยากรู้จักอ่ะ อยากเป็น...เพื่อน...คีย์ห้าวดี แต่ก็เฉยๆ นิ่งๆ กูก็แค่อยากเป็นเพื่อนกับมึง”
.......มีเวลา 1 วินาทีในการทบทวนการเป็นเพื่อนกับไอ้เอ ไอ้เบิร์ด ไอ้อ๋อง มาจนถึงไอ้พี่อาร์ต เวลาจะเป็นเพื่อนกันนี่เขาต้องเจรจากันอย่างเป็นทางการอย่างนี้ด้วยหรือวะ
ไม่มีสักคน
แหงๆ ไอ้นี่เพี้ยนเพราะโดนกูสาดน้ำไปเมื่อวาน
ไม่ก็กำลังหาทางแกล้งกูอยู่.......
คีย์หรี่ตามองไม่ไว้ใจ ทำให้แมนรีบยกมือ
“แค่อยากเป็นเพื่อนจริงๆ”
“เออ” ส่งเสียงเหมือนตกลง แต่ในใจระวังสุดฤทธิ์อย่าไว้ใจเด็กแว้น
“มึงเรียนอยู่เหรอ”
“อือ”
“โรงเรียนไหน”
“มหาลัย....”
แมนทำท่าเหมือนไม่เชื่อ “เรียนมหาลัยเหรอ กูคิดว่ามึงอยู่มัธยม”
คีย์เดินไปเรื่อยๆ ส่วนแมนก็แนะนำตัวเอง “กูเรียนมหาลัยเปิดน่ะปี 3 แล้ว แทบไม่เคยไปเรียนเลย”
พอเดินกลับมาถึงหน้าร้านเกม แมนหันไปทำไฮไฟฟ์กับเพื่อน แต่ก็ยังก้าวตามคีย์มาจนถึงร้านอาหาร
ดวงตากลมๆ ของคีย์หันมามอง “ไปเรียนซะบ้าง”

พอเข้ามาในร้านเฮียพีกำลังยิ้มหวานการค้า รับเงินจากลูกค้าคนทำงาน แล้วไปส่งให้มิซาจัดเก็บ
ทันทีทีคีย์ผลักเปิดประตูครัว ไอ้อาร์ตที่เข้ามาช่วยเฮียในครัวก็หันมาทำเล่นหูเล่นตาอีกที  คีย์ก็เลยหันมาหาเฮียใหญ่
“เฮีย”
คีย์เรียกคนที่กำลังตักสปาร์เก็ตตี้ซ๊ฟู๊ดใส่จานสวย
“เออ”
“เจ๊เบลฝากมาบอกว่าคิดถึง”
“ว๊ากกกกกกก” เสียงไอ้อาร์ตร้องลั่นมาถึงนอกครัว จนเฮียพีต้องเปิดประตูเข้ามาดูทันที
“อะไรของมึงห๊ะไอ้ห่าอาร์ตร้องลั่นซะลูกค้าตกใจ”
“โดนความคิดถึงกระแทกหน้า” อาร์ตบอกแล้วรีบคว้าจานสปาร์เก็ตตี้
“เดี๋ยวมึงจะโดนตีนกูกระแทกหน้า” เฮียพีบอกแล้วหันไปขอโทษลูกค้าในร้าน ที่กำลังหัวเราะเมื่อเห็นไอ้อาร์ตทำเป็นเดินย่องผ่านหน้าเฮียพีออกมาแล้ววิ่งปรู๊ดวางเสิร์ฟ

คีย์เดินมาล้างมือเตรียมช่วยเฮียเก็บครัว
แต่ว่า......
...ทำไมไอ้เด็กคนนี้มันต้องทำหน้ายิ้มๆ แบบนี้ด้วยวะ
มันทำให้คนที่ฟอร์มนิ่ง เงียบ และหล่อคนนี้เริ่มเก็บอาการไม่ค่อยอยู่
“คีย์”
“ฮะ” ขานรับทันที พร้อมกับท่าทางพร้อมปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด
“เบลเป็นลูกค้าประจำ”
“ฮะ” คนขานรับยังอยู่ในโหมดพร้อมปฏิบัติตามคำสั่งเหมือนเดิม
“เออ แค่นั้นแหละ”
เฮียใหญ่โบกมือแล้วหันหลังกลับไปล้างเครื่องครัว
แต่ก็นั่นแหละ เหมือนห้วงเวลาหลายชั่วโมงที่ผ่านมา นับตั้งแต่เช้ามาจนถึงตอนนี้ ที่คนตัวโตหน้าเตาได้แต่คอยแอบมองไอ้หนุ่มตัวเล็กในครัวเป็นระยะ
พยายามปั้นสีหน้าเรียบเฉย รักษาอาการหัวใจไขว้เขว ไม่ให้แกว่งแรง

...กูหนอกู...เป็นอะไรของกูเนี่ย...สมภารไม่กินไก่วัดนะซาโต้...

-*-*-*จบตอนที่ 4-**-*-*

ศุกร์เสาร์นี้ไม่อยู่นะครับ ^^
ขอบคุณที่ติดตามครับ
ไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 17-02-2011 08:24:52

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เฮียซาโต้หวั่นไหว
คีย์เสน่ห์แรงเนอะ
เฮียช้าระวังอด o18

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 17-02-2011 08:33:15

เป็นธรรมดาที่น้องคีย์จะเสน่ห์แรงนะเฮียซาโต้    :impress2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 17-02-2011 08:41:28

ระวังนะเฮีย น้องคีย์น่ารัก จะโดนแย่งซะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 17-02-2011 09:14:04

แย่แล้วอยากให้สมภารกินไก่วัดเร็วๆ จัง
เฮียซาโต้....เป็นพ่อครัวคงมีวิธีทำไก่อร่อยๆ หลายวิธีใช่มะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 17-02-2011 09:29:19

เฮียอย่าไปคิดอย่างนั้นเลย
กินไปเถอะคนอ่านอยากรู้ว่า
น้องคีย์จะอร่อยถูกเฮียมั้ย
ถ้าเฮียมัวแต่คิดมากโดนแย่งไม่รู้ด้วยน่ะ
แล้วก็ได้รู้ชื่อแล้วด้วย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 17-02-2011 09:44:46

 :laugh:เฮียกลัวน้องเข้าใจผิดเหรอ???
แต่...สมภาร(จะ)ไม่กินไก่วันจริงๆ นะเรอะ?????

กร้ากก....รออ่านต่อไปครับไจฟ์...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 17-02-2011 10:05:24

กินเหอะ

อร่อยออก

เลี้ยงมาเอง  เดี๋ยวก็ มคปด หรอกกกก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 17-02-2011 13:30:40

แล้วสมภารจะอดไปได้ซักกี่น้ำจ๊ะ ยิ่งมีตัวเร่งปฏิกิริยาแบบนายแมนสกินเฮด
ทำเนียนเข้ามาขอเป็นเพื่อนคีย์แบบนี้ ถ้าสมภารไม่รีบกิน รับรองมีคนนอกวัดมาแอบกินก่อนเด้อ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 17-02-2011 13:55:17

เฮีย ซื่อ ซาโต้ อิอิ น่ารักดีจัง มีการรีบบอกคีย์เซียวนะกลัวน้องมันเฃ้าใจผิดหละสิ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 17-02-2011 14:46:33

ที่แท้เฮียใหญ่ก็ชื่อซาโต้นั่นเอง :really2:แต่ไม่เชื่อหรอกว่าแมนจะคิดกับคีย์แค่เพื่อน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 17-02-2011 23:07:02

โอ้วววววว และแล้วชื่อเฮียก้อปรากฏซะที อิอิ
ต้องขอบคุณเจ๊เบลป่ะ  :pig4:
ว่าแต่....เฮียกลัวอารายหรอ
รีบบอกใหญ่เลยนะว่าแค่ลูกค้าประจำ อิอิ
เหมือนเห็นแววอารายอยู่ร่ำไร  :laugh:

ขอบคุณน้องชายคับ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 17-02-2011 23:19:03

 :laugh:
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 18-02-2011 16:20:38

เฮียขรา........งุงิ
เฮียซาโต้ คิดดังทุกตอนเลยนะคะเฮีย  :impress2:

น้องคีย์น่ารักเนอะเฮียเนอะ
สมภารไม่กินไก่วัด...แต่ เฮียไม่ได้บวช จะเป็นสมภารได้ไงอะคะ?
คือ ถ้าเฮียเอาแต่มองแล้วเก๊ก เก๊กแล้วทำเป็นใส่ใจสุขภาพความเป็นอยู่น้องแบบนี้ไปเรื่อยมันก็ดีหรอกนะคะ(นุ่นชอบ)
แต่...มันมีคนไม่เก๊กแบบเฮียกลังรุกคืบเข้าหาน้องอยู่นะคะ เฮียก็รู้ชิมิ?
เพราะงั้น....อย่าช้านะคะเฮีย  :m32:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 18-02-2011 18:26:33

สมภารไม่กินไก่วัด  แล้วจะเลี้ยงไก่ไว้ทำมายยยยย 
เลี้ยงไว้ให้คนอื่นคาบไปกินเหรอ  ไม่ได้บุญหรอกนะ

หัวข้อ: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 20-02-2011 08:52:39

(ต่อครับ)
ตอนที่ 5

จนเก็บร้านล้างครัวเสร็จเดินออกมา คีย์ก็หยุดยืนมองคนที่นั่งอยู่บนหลังรถมอร์เตอไซค์หน้าร้าน
“คีย์”
....เง้อ...แบบนี้เกิดมากูไม่เคยเจอว่ะ....มันเล่นอะไรของมันเนี่ย
แค้นกูมากเลยหรือไงวะ
“มีอะไร”
เปล่าเสียงนี้ไม่ใช่คีย์ แต่คือคนตัวโตที่เดินตามออกมา
“ผมมารอคีย์”
“รอทำไม”
“รอรับกลับบ้านสิ”
เฮียใหญ่หันมามองคีย์ ที่คิ้วขมวดแน่น
“นัดไว้เหรอ”
คีย์ส่ายหน้า “บอกแล้วนี่ว่าไม่กลับด้วยอ่ะ”
“มึงจะพาลูกน้องกูไปแว้นที่ไหน มันไม่มีพ่อแม่ไปตามประกันตัว ฟังตำรวจด่าเหมือนพวกมึงนะ ไปทางอื่นเลย” เฮียใหญ่กำลังทำท่าเหมือนพองตัวให้ใหญ่ขึ้นกว่าเดิมสัก 3 เท่า
“แหมเฮียก็ หวงทำไมเนี่ย” แมนเหมือนขำ ผสมกวนตีนหันไปหาเสียงสนับสนุนจากผองเพื่อนด้านหลัง แต่ไม่เห็นมีใครส่งเสียงเชียร์ เลยหันมาหาคนกลาง “คีย์ให้กูไปส่งนะ”
“ก็...” คีย์ยังพูดไม่จบประโยค เฮียใหญ่ก็ทำเหมือนลากคอไปขึ้นรถคันเล็กที่จอดอยู่ห่างออกไป
คีย์หันมามองหนุ่มสกินเฮดที่มองตาม ทำท่าฟาดหัวฟาดหาง ใส่เพื่อน มีเฮียพีออกจากร้านเกมมาโวยไล่ให้กลับบ้าน

“เลือกคบคนหน่อยคีย์” เสียงใหญ่ๆพูดเตือนเมื่อรถมาใกล้หอพัก
ก็นะ จะทำงานไกลที่พักได้ไง ค่ารถกินตาย ออกรถมาไม่ถึง 10 นาทีก็เห็นหลังคาหอพักแล้ว
ดวงตากลมๆ คู่นั้นหันมามองแล้วเงียบ
“ได้ยินมั้ยเนี่ย”
“ได้ยินฮะ”
“แล้วไง”
“ก็เขาคือคนที่ผมสาดน้ำเมื่อวันก่อน”
“แล้วไง”
“แล้ววันนี้เขาก็มาทัก”
“แล้วไง”
….ทำไมไอ้คนนี้มันเล่าทีละขยักอย่างนี้วะ เกือบละ เกือบน็อตหลุดละกู....
“ก็แค่นั้น”
เฮียใหญ่เอากำปั้นทุบหน้าผากตัวเอง จอดรถคันเล็กที่หน้าหอพัก คีย์ชะโงกมองไฟหน้าต่างห้องพัก อย่างที่คิดเลยพวกนั้นยังไม่กลับห้อง
“ขอบคุณฮะ”
“คีย์”
“ฮะ” หนุ่มตัวเล็ก หยุดมองอย่างตั้งใจ
“เลือกคบคน อย่าเล่นยาเข้าใจมั้ย มันไม่ได้ทำร้ายใครนอกจากตัวนายเอง”
...จริงจังที่สุดในชีวิตแล้วหล่ะเนี่ย...เหอเหอเหอ...
รอยยิ้มคลี่กว้างเต็มหน้า ทำให้คนที่กำลังตั้งท่าจริงจังเกินพอดีถึงกับหัวใจกระตุก
…โอย...กู...ตายแน่งานนี้ ตายแน่ๆ ไอ้ซาโต้..ตายแน่....

คีย์ค้อมตัวขอบคุณแล้วกลับเข้าหอพัก โดยไม่ได้รู้เลยว่าหัวใจของอีกคนหลุดตามมาด้วย กำลังปัดที่ปัดทางหน้าห้องไอ้เบิร์ดนอนรอขี้เมา 2 คนกลับห้อง ไอ้เอกก็เปิดประตูมาดู เสื้อก็ไม่ใส่
“เฮ้ย มาแล้วเหรอ มึงเข้าห้องเหอะ”
“อ้าวแล้วเด็กมึงหล่ะ”
“กลับไปแล้ว กูไปส่งตั้งกะสี่ทุ่ม เพิ่งเข้าห้องได้ยินเสียงมึงเลยออกมาดู”
คีย์เดินตามเข้ามาวางกระเป๋าไว้ที่มุมห้อง
“ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ”
“เออ มันจะไปดูหนัง อยากได้เสื้อใหม่ห่าอะไรของมันไม่รู้ กูบอกว่า เงินที่กูไปรับมาเมื่อวานต้องใช้อีกหลายวันจนกว่าจะหางานได้นะ มันไม่ฟังง๊องแง๊ง เอากันเสร็จกูเลยส่งกลับเลย”
“สัด จะโกรธกันแต่เสือกเอากันก่อน”
“อ๊ะ แน่นอน” ไอ้เอกเปลี่ยนเป็นขำๆ “โกรธกันไงหน้าที่ต้องมาก่อน”
“สัดเอ๊ย” คีย์ส่ายหน้าแล้วหันไปพยักหน้าให้เพื่อนเข้าไปอาบน้ำก่อน
“กูอาบตอนเอากันเสร็จแล้วไปส่งเขาแล้วไง จะนอนแล้วเนี่ย” ไอ้เอกพูดแล้วทำท่าจะซุกตัวลงที่ข้างฝาผนังด้านหนึ่งของห้องจริงๆ
“เหี้ยเอ๊ย นี่ถ้ากูยังหางานทำไม่ได้ กูคงต้องไปเป็นเด็กปั๊มซะจริงๆ ละมั้งเนี่ย”
คีย์หันมามองคนที่นอนก่ายหน้าผาก
“อันที่จริงมันมีซักรีดอีกที่นะ แต่แมร่งทำบ่ายสามถึงสามทุ่มจันทร์ถึงศุกร์ มาสายหักเงินแล้วกูจะไปเรียนยังไง”
“อยากให้กูถามเฮียมั้ย”
“ร้านอาหารนั่นน่ะเหรอ”
“อือ”
“ไว้ก่อนเหอะวะ มึงเองก็เพิ่งเริ่มงานจะมาลากกูไปด้วยซะแล้ว”
คุยๆกันเสียงเคาะประตูเรียกโดยแก๊งค์ขี้เมาก็ดังขึ้น
“ไอ้ตาโปนอยู่ห้องหรือเปล่า”
“อยู่” ไอ้ตาโปนตอบพร้อมเปิดประตูห้อง
“อ้าว...ปะนอนห้องกู” ไอ้เบิร์ดทำเหมือนตั้งโปรแกรมไว้ว่าคืนนี้ไอ้ตาโปนต้องไปนอนห้องข้างๆ แล้วให้ไอ้เอกนอนห้องนี้ กับแฟน
“นอนห้องนี้ก็ได้ ไอ้เอกส่งเด็กมันกลับบ้านไปแล้ว”
“ไรวะ แต่วันนี้ไอ้ตาโปนต้องนอนกะกูนี่หว่า” คนเมาย่อมเป็นคนเมา พูดจาวกวนไม่รู้เรื่อง
“สัด ไปนอนเลยไปนั่น ไอ้อ๋องมันจะอ้วกอยู่หน้าห้องแล้วมึง” คีย์พูดแล้วเดินไปดูไอ้อ๋อง ทำให้ไอ้เอกลุกขึ้นมาช่วยลากไอ้เบิร์ดเข้าห้องไปอีกคน
“ทิ้งแมร่งไว้อย่างนี้แหละ” ไอ้เอกพูดเหนื่อยๆ อยากกลับไปนอนเต็มที
“ม่าย คืนนี้ไอ้ตาโปนต้องนอนกะกู” ไอ้เบิร์ดยังไม่เลิกส่งแขนส่งมือมายื้อไว้
ไอ้เอกเข้ามาช่วยดึงมือไอ้เบิร์ดออก พอหลุดได้คีย์ก็ถอยออกมาที่ประตูห้อง ไอ้เอกเดินตามออกมาแล้วกดล็อคห้องกลับมาห้องของตัวเอง

ก่อนจะหลับไอ้เอกยังคงพึมพำเหมือนคนละเมอ “กูสังหรณ์จริงๆ ว่ากูจะโดนทิ้งเพราะตกงาน”
“อย่างกะมึงไม่มีสำรองไว้งั้นแหละ”
“เพื่อนเหี้ย ขอกูเป็นพระเอกอกหักสักหน่อยไม่ได้หรือไง รู้ทันทำไมวะเนี่ย”
คีย์หัวเราะเบาๆ ให้กับเพดานห้องแล้วหลับไป

-*-*-*-

7 โมงเช้าหน่อยๆ คีย์ก็กระหืดกระหอบมายืนอยู่หน้าร้านอาหารของเฮียใหญ่ ขณะที่ร้านเกมของเฮียพีเปิดกัน 24 ชั่วโมง พี่หนุ่มคนที่เฝ้าร้านกำลังนั่งสูบบุหรี่ดูเด็กนักเรียนเดินผ่านหน้าร้าน
“ขึ้นไปตามดิ” พี่หนุ่มชี้ขึ้นไปที่ชั้นบนของร้าน
ก็เออ รู้หรอกว่าตึกแถว 4 ห้องนี้เป็นของสองพี่น้องเฮียใหญ่กับเฮียพี แต่ไม่คิดนี่ว่าไอ้อีก 3 ชั้นข้างบนนี่ก็ของเค้าเหมือนกัน
คีย์มองตาม แต่ยังไม่ทันขยับตัว เจ้าของร้านก็เปิดประตูเล็กๆ ซ้ายสุดของห้องแถวสี่ห้องก้าวออกมา
คิ้วเข้มกับมุมปากที่ยกขึ้นสูง พอจะบอกได้มั้ยว่า วันนี้เขาอารมณ์ดี หันมาเปิดประตูร้านให้เอาหนังสือเข้าไปเก็บแล้วก็ไปตลาดด้วยกัน

“เมื่อคืนกลับไปกินเหล้ากับเพื่อนหรือเปล่าเนี่ย” อยู่ดีๆเฮียก็ถามขึ้นในขณะที่ยกของเข้าร้าน   
“ไม่ฮะ”
“แต่เพื่อนๆกินใช่มั้ย”
คีย์พยักหน้า วางเรียงของไว้บนโต๊ะใหญ่ตัวกลางในครัว
“ไม่กินเพราะเสียดายเงินหรือไง”
คีย์หยุดมือหันมามองหน้าเฮียใหญ่ตรงๆ แล้วหัวเราะเสียงก้องครัวจนดวงตาพราว
...เออ...น่ารักซะให้พอใจ ให้กูตายไปซะตรงนี้เลยเหอะ...
“ของฟรีผมกินจริงแหละ”
….ขอร้องเลยนะ กูรู้ตัวแล้วว่ากูแพ้ทาง....
“นึกแล้ว” ไม่รู้ทำไมยังอยากชวนคุยต่อ “แล้วตกลงเมื่อคืนนอนห้องเพื่อนที่ว่าไปกินเหล้าน่ะเหรอ”
“ไม่ฮะ เพราะว่าเพื่อนคนที่แชร์ห้องอยู่ด้วยกัน มันพาแฟนกลับไปส่งก่อน ผมก็เลยกลับมานอนห้อง”
คนนี้พอสตาร์ทติดก็เล่าได้เรื่อยๆ เหมือนกัน
“เขาหางานได้หรือยัง”
“ยังฮะ”
“งานพาร์ทไทม์มันหายาก”
คีย์พยักหน้ากับตะกร้าผัก อย่างเขาเนี่ยเรียกว่าฟลุ๊กสุดแล้ว ที่เดินเข้ามาถามก็ได้งานเลย แถมเจ้านายก็สนับสนุนเรื่องเรียนขนาดนี้
“ไปเรียนไป”
เฮียเตือนคนที่ทำท่าจะล้างผักในตะกร้า
คีย์หันไปมองนาฬิกา แล้วกลับมาส่งยิ้มกว้างให้เฮียใหญ่
คนตัวโตก้าวช้าๆ เข้าไปหาคนที่กำลังเปิดก๊อกน้ำล้างมือ แล้วหันมารับผ้าเช็ดมือผืนเล็กๆ จากมือของเฮียใหญ่แบบงงๆ
ดวงตากลมโตที่เงยขึ้นมองเฮียใหญ่ยังคงเต็มไปด้วยคำถามเหมือนเคย ยิ่งเมื่อใบหน้าหล่อเข้มก้มลงมาใกล้
เด็กหนุ่มก้าวถอยหลังกระพริบตากลมโต
คนที่กำลังก้มลงหาพลอยได้สติ เปลี่ยนเป็นยกมือขยี้ผมอ่อนนุ่มเบาๆ
“กลับมากินข้าวนะ”

เฮียใหญ่ เฮียซาโต้ นายซาโต้ ไอ้คุณซาโต้ คนเดียวกันนั่นแหละ ยืนมองหนุ่มนักศึกษาตัวบางกลับไปขึ้นรถเมล์ไปเรียน แล้วต้องใช้กำปั้นเคาะกะโหลกตัวเอง
....ไรของกูวะเนี่ย..
....กูเป็นอาราย~~~~….
….ไม่เข้าจายเจงเจง~~~….
....กูกำลังจะจูบเด็กลูกจ้างในร้าน
....แล้วเด็กคนนั้นก็เป็นผู้ชาย
…แล้วยังมีแนวโน้มว่า กูจะมีคู่แข่งเป็นเด็กผู้ชายอีกคนหนึ่งด้วยซ้ำ
.....กูเป็นอะไรของกูว้าเนี่ย...
 
“เฮียเป็นอะไร” ไอ้พี ไอ้น้องชายที่บังอาจหล่อกว่าพี่ชายนั่นเองที่ออกมาจากห้องพักชั้นบน แล้ววนอ้อมเดินผ่านหน้าร้าน
แต่สติของคนเป็นพี่ก็ยังเหมือนจะกลับมาแค่ครึ่งเดียว
เฮียใหญ่ยักคอไปมา แล้วโบกมือให้น้องชายเข้ามาในร้าน
“อะไรของเฮียน่ะ”
“กูว่ากูแปลกๆ”
“เหรอ” น้องชายกวนตีน แต่ก็เดินตามเข้ามาแล้วเลยไปที่เค้าเตอร์เครื่องดื่ม ชงกาแฟ ปิ้งขนมปังเอามาวางให้พี่ชาย
“กูคิดว่าไอ้คีย์มัน...น่ารักแปลกมั้ย” พี่ชายนั่งเคาะโต๊ะเบาๆ
“ไม่นี่ มันก็น่ารักจริงๆแหละ เพียงแต่ผู้ชายเขาไม่ชมผู้ชายด้วยกันว่าน่ารักเท่านั้นเอง”
พี่ชายที่กำลังมึนงงในอาการของตัวเองต้องเอามือกุมหัว แต่ดูเหมือนอยากถอดหัวตัวเองออกมาดูมากกว่า
“กูเป็นอะไรของกูวะเนี่ย”
“แล้วเฮียจะไปบังคับตัวเองให้รู้คำตอบไปทำไมล่ะ”
“เพราะกูจะจูบเค้าน่ะสิ”
“เอ๋ออออออ” เฮียพีรูปหล่อถึงกับส่งเสียงเป็นภาษาประหลาดที่ไม่สามารถเขียนเป็นคำได้ถูกต้อง
“ทำไงล่ะ เกิดเย็นนี้เค้าไม่กลับมาร้านทำไง”

“แล้วทำไมตอนนั้นถึงจะจูบ” เฮียพีอยากเครียด แต่ก็ขำ ช่วยไม่ได้จริงๆ มีพี่ชายแบบนี้....วะฮ่าฮ่า
“ก็คุยๆ กันแล้วเค้าก็หัวเราะ ยิ้ม ทำหน้าตาแบบ น่ารักอ่ะ กูก็..ก้มลงหาเลย”
เฮียพีนั่งมองพี่ชายที่เล่าไปทั้งที่หน้าแดงจัดแล้วหัวเราะลั่นร้าน
“สัดพี มึงนะหัวเราะกูนะ”
“ผมจะบอกกับเฮียนะ ว่าพวกผมน่ะนินทาเฮียมาตั้งแต่วันแรกที่ไอ้คีย์มันเดินเข้าร้านแล้วว่า เฮียตกหลุมรักเด็กคนนี้แน่ๆ”
“เฮ้ย....” อยากเถียงน้องชายเหมือนกัน แต่ว่ามันมาแค่ครึ่งคำ
“อย่าเพิ่งเถียงว่าเด็กผู้ชาย ประเด็นนี้ตกไป เพราะใช่ว่าเฮียไม่เคยกับผู้ชาย”
“ก็....เออ..”
.......เถียงไม่ออกว่ะ ก็เคยจริงแหละ แต่ไม่ได้คิดติดใจ ประกาศตัวเป็นเกย์นี่หว่า.....
“เฮียรับมันทำงานทันทีที่มันเปิดประตูครัวเข้าไปแนะนำตัว แล้วยิ่งไอ้ฟอร์มพูดน้อย ตาขวางพร้อมกระโดดงับคอคนที่เข้าใกล้ไอ้คีย์นั่นอีก”
“กูเป็นงั้นเหรอ”
...ไม่นะ ยอมรับว่าใจสั่นตอนที่เห็นเขาเดินเข้าร้านจริงๆ แหละ แต่ก็ออกจะรักษาฟอร์มตัวเองขนาดนี้ แล้วนี่นาไอ้พวกนี้กลับรู้ทันหมดเลยหรือวะเนี่ย...
“อ่ะ งั้นอีกอย่าง” เฮียพีทำท่าลูบคาง เหมือนเป็นจอหงวน “ทำไมเฮียต้องร้อนตัวเรื่องเบล”
“ก็.....”
“แถมให้อีกดอก เตรียมเสื้อให้เขาเปลี่ยนทำไม”
“ก็....”
“แถมอีกหนึ่ง ข้าวปั้นนั่นมันของผมนะ เฮียกลับเอาไปให้เด็กกินทุกวัน”
….อ๊ะ อ๊ะ ไม่ได้หวงข้าวหรอก แต่หน้าเฮียตอนนี้มันฮาว่ะ....   
“ก็...”
“เอาอีกมะ”
“พอแล้ว” เฮียใหญ่ยกมือยอมแพ้ ยกกาแฟขึ้นจิบ
เฮียพีนั่งยิ้มกว้างล้อเลียนพี่ชาย “กลุ้มทำไม หาคำตอบทำไม ใช่ก็ใช่ เฮียไม่ได้ไปแย่งใครเขามานี่”
“ลูกจ้างในร้าน แล้วก็ยังเป็นผู้ชายด้วย”
....ขออภัยที่กลับไปเรื่องนี้อีกแล้ว แต่ว่า...มันไม่ได้ยอมรับกันได้ง่ายๆ นี่..
“ตอนที่มันเดินเข้ามาเฮียมองมันในฐานะลูกจ้างหรือเปล่า”
“โห...คำถามมึงนี่กูจะตอบไงวะ”
“ก็ไม่ต้องตอบ” เฮียพียักไหล่ หยิบขนมปังปิ้งขึ้นมากัด “เฮียรู้อยู่แก่ใจว่าคิดอะไรอยู่ ไม่รู้ว่าจะกั๊กทำไม”
เฮียใหญ่หรี่ตามองน้องชาย แล้วชี้หน้า “นี่พวกมึง 3 ตัวนินทากูระยะเผาขนตลอดละสิเนี่ย”
เฮียพี ทำตาโต ยกมือแตะอก “อุแม่เจ้า! นี่เฮียไม่รู้ตัวหรอกเหรอเนี่ย!”
“เฮ่ย! แต่ละตัว” เฮียซาโต้เอามือยันหน้าผากอีกที แต่เฮียพียิ้มกว้าง วางมาดคุณน้องรู้ดี
“ผมว่าที่เฮียควรทำตอนนี้ คือกลับไปดูประวัติไอ้คีย์ เฮียไม่ฉุกใจเลยหรือว่า หน้าตาผิวพรรณ ท่าทางของมันวิธีการคิด การพูดของมันน่ะ เหมือนไอ้พวกที่เฮียเห็นแถวนี้หรือเปล่า ระวังเหอะ วันดีคืนดีมีเจ้าคุณปู่มาตามหาหลานชายที่พลัดพรากแถวนี้ อกหนาๆ จะช้า่ม~~~”

 
-*-*จบตอนที่ 5-*-*-

ขอบคุณที่ติดตามครับ
ไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 20-02-2011 09:03:44

คีย์จะน่ารักมากๆไปถึงไหนกัน
เห็นมั้ยเฮียแกเลยตกหลุมเข้าให้แล้ว
เฮียพีนี่สุดยอดมากจับจุดเฮียจนเฮียเถียงไม่ออกเลย
แต่ที่สงสัยคีย์ต้องมีอะไรมากกว่าที่เห็นแน่ๆเลย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 20-02-2011 09:16:43

ฮาตอนจบ ถ้าเจ้าคุณปู่มาตามหา อกหนาๆ จะช้ำ....5555
ลูกท่าน หลานเธอเหรอ? อยากรู้จริง...

ขอบคุณครับไจฟ์ รออ่านตอนหน้านะ...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 20-02-2011 09:19:18

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 20-02-2011 10:05:23

น้องคีย์เนื้อหอม
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 20-02-2011 10:10:22

สนุก น่าติดตาม จะตามอ่านเรื่อย ๆ นะคราาาาาาาาาาาบ +1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 20-02-2011 10:10:56

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เรื่องน่ารักแบบไม่ซีเรียส
คีย์น่ารักแล้วก็รักดี
เฮียพีก็เป็นน้องที่รู้ใจพี่
อ้อ..ไจฟ์กับทีก็น่ารัก อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 20-02-2011 10:19:26

เฮียเก็บอาการไม่อยู่ซะงั้น

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 20-02-2011 12:59:28

โถ  เขาดูออกกันตั้งนานแล้ว  เฮียยังไม่รู้ตัวอีก
แล้วงัยล่ะทีนี้  จะรุกเต็มตัวเลยมั๊ยเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 20-02-2011 14:33:51

นู๋คีย์ จุ๊บๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 20-02-2011 16:29:00

เฮียน่ารักมากกกกกกกกก  :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 20-02-2011 17:34:03

คีย์น่ารัก เฮียก็น่าร้ากกกกกกก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 20-02-2011 20:42:17

เฮียใหญ่เก็บอาการไม่อยู่ซะแล้ว :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 21-02-2011 00:09:00

เร็วๆนะ เดี่ยวเจ้าคุณปู่จะมาตามตัวกลับวังน่าา  อิอิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 21-02-2011 00:46:48

เฮียน่ารักดีจัง อยากได้เฮียเอาไว้เอง อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 21-02-2011 01:08:17

อารายเฮียซาโต้ แค่นี้ทำเป็นนึกไม่ออก อิอิ
ตกหลุมไปตั้งกะตอนแรกแล้ว 555
ฮา เฮียพีอ่ะ กวน....ดี แถมฉลาดอีกตะหาก ชอบบบบบบบ รู้ทันทุกเรื่อง ทำเอาเฮียใหญ่ไปไม่เป็นเรย ก๊ากกกกกกก

ขอบคุณ JIVE&TEA คับ ^6^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 21-02-2011 09:25:11

(ต่อครับ)

ตอนที่ 6

คีย์ลงรถเมล์ที่ป้ายเลยร้านอาหารไปไม่ไกลนัก ตอนที่รถแล่นผ่านยังมองเห็นแมนนั่งอยู่บนหลังรถมอเตอร์ไซค์ หน้าร้านเกมของเฮียพี ส่วนที่หน้าร้านอาหารไอ้อาร์ตกำลังกวาดหน้าร้านอยู่
ทั้ง 2 คนหันมาเห็นคีย์พร้อมกัน ยกมือทักทายเหมือนกัน แต่ว่าคนที่อยู่หน้าร้านเกมที่อยู่ห่างกว่า กลับลุกเดินเข้ามาหา ทำให้ไอ้อาร์ตมองตามแถมยังเลิกคิ้วสูงเป็นเครื่องหมายคำถามตัวเท่าฮิปโปโป

“เลิกเรียนแล้วเหรอ”
บอกตามตรงว่าไอ้รอยยิ้มกว้างแบบนี้ มันไม่เข้ากับสกินเฮด เจาะหูนี่สักเท่าไหร่เลย
คีย์แค่พยักหน้า แล้วเดินต่อมาที่ร้าน
“กูมีเรื่องอยากถามมึง”
หนุ่มตัวเล็กหยุดยืนอยู่ที่หน้าร้าน ไอ้อาร์ตยังคงกวาดหน้าร้านอยู่ ส่วนข้างในเจ๊มิซาก็กำลังจ้องมองมาจากเค้าท์เตอร์
“มึงไม่มี...เอ่อ...พ่อแม่จริงๆเหรอ”
ถ้าเป็นคนมารยาทมากคงคิดว่านี่ไม่เหมาะสม
ถ้านี่เป็นละครหลังข่าวซีนนี้คงน้ำตาท่วม
แต่ว่านี่คือคีย์ ที่ก็แค่พยักหน้ารับ ทั้งทำหน้าเหมือนจะถามกลับว่า รู้อยู่แล้วถามทำไมด้วยซ้ำ
“แล้ว....มึงต้องทำงานส่งตัวเองเรียนจริงๆเหรอ”
แน่นอนคีย์พยักหน้าอีกครั้ง
แมนทำท่าเหมือนอยากพูดอะไรสักอย่าง เพราะไอ้หนุ่มสกินเฮดเองก็สงสัยเหมือนที่เฮียพีสงสัยน่ะแหละ ท่าทางดูเหมือนลูกคนมีตังค์ขนาดนี้ แต่กลับมีชีวิตที่เหมือนละครหลังข่าว ครั้นพอถามขึ้นมาจริงๆ เจ้าตัวกลับทำท่าเหมือนเป็นเรื่องปกติธรรมดา ผลก็คือคนกล้าไม่กลัวใคร รู้สึกไม่อยากถามต่อทั้งที่อยากทำความรู้จักให้มากกว่าเดิม  
คีย์ก็เลยถาม “วันนี้ไปเรียนหรือเปล่า”
แมนส่ายหน้าแล้วพยักหน้า แต่คนที่ตั้งคำถามคือไอ้หนุ่มถือไม้กวาดข้างหลัง คนที่แอบฟังเขาคุยกัน
“ไรของมึงวะ”
“ก็ไปมหาลัยนั่งฟังได้สักพักก็ออกมาก่อนหมดชั่วโมงเรียน”
คราวนี้คนที่ส่ายหน้าเหนื่อยใจคือสาวคนที่อยู่หลังเค้าท์เตอร์ใกล้ประตูในร้าน
ไอ้อาร์ตเข้ามากอดคอแมนไว้หลวมๆ
“กูอยากเรียนไม่ได้เรียน คนตัวเล็กนี่หาเงินเรียน มึงมีคนส่งเรียนกลับไม่เรียน กูอยากขอใช้สิทธิ์แทนมึงจริงๆ”
แมนหันมามองหน้าอาร์ต เบี่ยงไหล่ออกจากแขนผอมๆของอาร์ต แต่พูดกับคีย์
“แล้วตอนนี้มึงอยู่หอพักคนเดียวเหรอ”
“เปล่า”
“อยู่กับใคร”
“เพื่อน”
มีลูกค้าคนทำงานเดินเข้าร้าน ทำให้การสนทนาหยุดลงชั่วคราว ทั้งไอ้อาร์ต และคีย์ต่างก็รีบมาทำงาน แต่แมนกลับไปนั่งอยู่หน้าร้านเกมเหมือนรอเพื่อน สักพักก็ชวนกันขี่รถออกไป
เฮียพีที่อยู่ในร้านเกมยืนกอดอกมอง ถึงจะไม่ได้ยินทุกคำพูด แต่ก็พอมองเห็นทุกการกระทำ

พอถึงช่วงเลิกเรียนไปจนถึงเลิกงาน ร้านอาหารก็คนแน่นขนัดเหมือนเคย อาหารจากในครัวถูกส่งผ่านช่องหน้าต่างไม่ขาดสาย
ไอ้อาร์ตวิ่งเข้าวิ่งออก เดี๋ยวช่วยในครัวเดี๋ยวเสิร์ฟ
ทำงานเหมาะสมกับตำแหน่งสารพัดประโยชน์
วุ่นวายกันจนเกือบ 2 ทุ่ม เสียงรถมอเตอร์ไซค์ เสียงเอะอะโวยวายดังลั่นที่หน้าร้าน เฮียพีรีบวิ่งออกไปดู พร้อมร้องตะโกนบอกทุกคนในร้านอาหาร
“อยู่ในร้าน อย่าออกไป”
วัยรุ่นนับสิบคนตะลุมบอนกันที่หน้าร้าน ส่วนหนึ่งเข้าไปร้านทุบใครบางคนแล้ววิ่งออกมาขึ้นรถไป ที่กำลังตีกันอยู่ก็แยกย้ายทันที
“สัดเอ๊ย!” เฮียพีสบถวิ่งเข้าไปดูในร้าน แล้วรีบพาคนบาดเจ็บขึ้นรถไปหาหมอ
เฮียใหญ่ชี้บอกอาร์ตให้ช่วยคีย์ในครัว ซึ่งหมายความว่า 2 คนนี้ต้องเฝ้าร้าน ส่วนตัวเองไปดูร้านเกม
ลิ่มเลือดไหลนองจากเก้าอี้นั่ง ไหลเป็นทางจนถึงด้านนอก สักพักตำรวจก็มา
พอตำรวจไปแล้วคนเฝ้าร้านถึงได้เริ่มทำความสะอาดล้างเลือดในร้าน
กว่าที่เฮียพีจะกลับมา ก็มาถึงตอนที่คนเฝ้าร้านกำลังล้างฟุตบาทหน้าร้าน

พอร้านข้างๆ มีเรื่องคนในร้านนี้ก็รีบกินรีบเช็คบิลอย่างรวดเร็วไปด้วย
คีย์มัดถุงขยะ จะเอาออกไปทิ้งที่ด้านหลังเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
“เอาวางไว้เดี๋ยวชั้นไปเอง”
คีย์หันมามองเฮียใหญ่ แต่ก็ถือถุงออกไปทิ้งอยู่ดี
เปิดประตูร้านออกไป แมนคนเดิมคราวนี้ย้ายมานั่งรออยู่หลังร้าน
...สงสัยมันเลี้ยงกุมารทอง...
หนุ่มตัวโตเดินเข้ามารับถุงขยะไปทิ้งให้ ตอนที่เดินกลับมาถึงได้พูดขึ้น
“กูกะเวลาว่าใกล้ปิดร้าน แล้วมึงจะออกมาทิ้งขยะน่ะ”
คีย์เดินเรื่อยๆ กลับมาจนถึงหลังร้าน
“คีย์”
หนุ่มตัวเล็กหันมามอง
“อย่าเพิ่งรำคาญกูนะ”
“เรื่องอะไร”
“ที่กูเซ้าซี้อยู่เนี่ย”
“ไม่รำคาญหรอก แต่พรุ่งนี้ไปเรียนซะ” คีย์ทำท่าจะเปิดประตู แต่แมนเรียกไว้อีกครั้ง
“คุยกับกูแป๊บดิ”
“แต่กูยังทำงานอยู่”
“แป๊บเดียว”
คีย์หันไปมองประตูร้าน แต่ก็แค่หมุนตัวหันมาหา
“อะไร”
“ก่อนนี้มึงอยู่ที่ไหน”
คิ้วเข้มๆของคีย์ขมวดแน่น .....อะไรของมันวะ......
“คือกูอยากถามว่า ก่อนที่จะอยู่หอพักน่ะ มึงอยู่กับใครยังไง”
คีย์นิ่งอึ้งไปอึดใจ เหมือนกำลังสงสัยคนถาม
“พ่อกับแม่กูรถคว่ำ น้ารับกูไปเลี้ยง แล้วก็มาอยู่กับป้า แต่เขามีลูก 2 คน พอกูอายุทำงานได้ก็มาทำงานซุปเปอร์มาเก็ต พอเข้ามหาลัยก็แยกมาอยู่หอกับเพื่อนรุ่นพี่”
“เออนี่แหละ ที่ว่าแยกมาอยู่หอนี่แหละ”
คีย์หัวเราะเบาๆ “รุ่นพี่ที่ซุปเปอร์ไง เขาเป็นคนต่างจังหวัดมาอยู่หอกับพี่ชายเขา ทีนี้พี่ชายเรียนจบแยกไปทำงานที่จังหวัดอื่น เขาก็เลยชวนกูมาหารค่าห้อง”
แมนทำท่าหลุกหลิก “แค่นั้นเหรอ”
“เออ แต่บางวันกูก็ต้องไปนอนห้องเพื่อนอีกห้อง เพราะมันพาแฟนมานอนด้วย”
แมนยิ้มกว้างท่าทางดีใจมากมาย จนอีกคนทาย
“คิดว่ากูอยู่กับแฟนเหรอ”
“ก็...เออ”
คีย์ส่ายหน้า แล้วชี้ไปที่ประตู “กูไปทำงานได้หรือยัง”

พอเปิดประตูเข้ามา ก็เจอกับคนที่กำลังเก็บของอยู่ในครัว สีหน้าเคร่งเครียดเหมือนเดิมไม่มีผิดเพี้ยน
“ไม่ถามผมเหรอ”
“ไม่หรอก”
แต่พอเก็บร้านเสร็จ เปลี่ยนใส่เสื้อเชิร์ตเรียนตัวเดิมกำลังจะกลับบ้าน คนที่พยายามเก็บความรู้สึกส่วนตัวแล้วเอางานมาบังหน้าก็ถามขึ้น
“ลุงกับป้าทะเลาะกันเพราะเราหรือไง”
คีย์หันมายิ้มหวาน
....ได้โปรด แค่แอบฟังก็เสียเซ้ลฟ์จะแย่อยู่แล้ว มายิ้มอย่างนี้อีก เดี๋ยวพ่อก็....เฮ่ย...ใจเย็นนายซาโต้ใจเย็น...

“เขาก็ทะเลาะกันทุกเรื่องน่ะแหละ” ดวงตากลมก้มลงมองหนังสือเรียนในมือ “ก่อนนี้ผมคิดไปเรื่อยว่าผมทำให้ลุงกับป้าเดือดร้อน แต่พอทำงานได้เงินเอาไปให้เขา เขาก็ทะเลาะกันอีกว่าเพราะอีกคนนั่นแหละที่ทำให้ผมต้องไปทำงานแทนที่จะเรียนหนังสืออย่างเดียวเหมือนคนอื่น”
“ทะเลาะกันได้ทุกเรื่องจริงๆ”
“ผมย้ายออกมา สิ้นเดือนกลับไปหา เอาเงินไปให้เขาก็ยังทะเลาะกันว่า อีกฝ่ายเป็นสาเหตุที่ทำให้ผมอยู่ไม่ได้”
“อย่างนี้ถึงกลับไปอยู่กับเขา เขาก็ทะเลาะกันอีกอยู่ดี”
คีย์พยักหน้า เดินตามออกมาข้างนอกที่ไอ้อาร์ตกับมิซายังรีรออยู่
แน่นอน...รอฟัง....เพียงแต่ตอนนี้สมาชิกอีกคนคือเฮียพีไม่อยู่ เพราะต้องเคลียร์ร้านตัวเอง
“แล้วเพื่อนคนที่แชร์ค่าห้องได้งานหรือยัง” ใครถาม ไอ้อาร์ตสิ ไม่เห็นต้องปฏิเสธว่าไม่ได้แอบฟังคนคุยกัน
“ไม่รู้สิเห็นว่าวันนี้จะไปคุยที่ร้านหมอหมา”
“อยู่ตรงไหน” มิซาหันไปถามไอ้อาร์ตที่ส่ายหน้าเหมือนกัน
“อยู่ในซอยไม่ห่างจากหอพักเท่าไหร่น่ะฮะ”
“ก็ดีเนอะ” มิซาอาจพูดอะไรบางอย่างที่ผิดวิสัย เพราะไอ้อาร์ตหันไปทำหน้าแปลกๆ เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน เลยโดนตบเหม่งไปที “กูไม่ได้ดีแต่เป็นนางร้ายนะ แมร่ง”
“คีย์” คนตัวโตหันมามอง สีหน้าจริงใจ และจริงจัง “มีปัญหาก็คุยกัน อย่าตัดสินใจอะไรตามลำพัง”
คีย์พยักหน้ารับ ไอ้อาร์ตเดินกอดคอออกมาจากร้าน แต่เฮียพีเดินมาจากร้านเกม
“เฮียกินเหล้ากัน”
“อ้าว” ทั้งหมดมองเลยไปที่ร้านเกมที่ปิดไฟในร้าน
เป็นครั้งแรกในรอบกี่เดือนก็ไม่รู้ที่ปิดร้าน ก็ขนาดตอนที่ลงโปรแกรมใหม่เฮียพียังให้ทำทีละครึ่งร้านเลย
“ให้กลับไปแล้วหล่ะ พรุ่งนี้เปิดเที่ยงๆ”
“ไปมั้ย” เฮียใหญ่หันมาถามสมาชิกอีก 3 คน
2 คนพยักหน้าทันที แต่อีกคนทำท่าคิด
“พรุ่งนี้ผมสอบ”
“สอบ!” ทั้ง 4 คนร้องพร้อมกัน “แล้วทำไมเพิ่งมาบอกตอนนี้เนี่ย”
“ก็...อะไรกัน”
ไอ้อาร์ตที่กอดคอหนุ่มตัวเล็กอยู่แทบอยากหักคอบางๆ คามือ
“ไปกลับบ้าน” เฮียใหญ่หันมาเรียก แล้วหันไปบอกอีก 2 คน “ไปรอที่ร้านกับเฮียพีเลย”

คีย์เดินเข้าห้อง ไอ้เอกกำลังนั่งซดมาม่ารอบดึกพร้อมกับการอ่านหนังสือไปด้วย
“วันนี้กลับเร็วนะมึงเพิ่ง 4 ทุ่มเอง”
“เด็กตีกันที่ร้านเกมข้างๆ น่ะ ลูกค้าหนีหายหมดเฮียเลยปิดร้านเร็ว”
ไอ้เอกพยักหน้าดูดเส้นมาม่า
“ได้งานมั้ย”
“ไปลองดูก่อน เพราะกูก็เคยแต่เลี้ยงไก่ เลี้ยงหมาที่บ้าน ไม่เคยต้องเอาใจกันแบบหมาคนรวย” ไอ้เอกพูดไปเรื่อย แล้วหันมาทำตาวาวๆ “ทีนี้นะ กูก็จะเหมือนพระเอกมิวสิควีดีโอ แบบที่มีนางเอกน่ารักเอาชิวาว่ามาให้กูเลี้ยง”
“ตลอด”
“อะไรวะ มึงนี่ขัดคอกูทุกเรื่อง”
คีย์หัวเราะขณะที่คว้าผ้าขนหนูพาดไหล่เดินเข้าห้องน้ำ

--*-*จบตอนที่ 6-*--

อารมณ์ดีกันหรือเปล่า ??? ตอนที่วางพล็อตก็เหมือนเรื่องนี้จะเครียด แต่เขียนไปเขียนมาก็อีกละ 555555 ทำไมผมเครียดไม่ตลอดรอดฝั่งสักทีนะ
อ่ะ ดูรูปไม่เครียดกันเหอะ
ไจฟ์ครับ
(http://upic.me/i/o1/akihiro3.jpg) (http://upic.me/show/20951840) (http://upic.me/i/m9/skandar3.jpg) (http://upic.me/show/20951849)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 21-02-2011 09:58:46

ขอบคุณไจฟ์ :กอด1:
เราค่อยๆรู้จักคีย์กัน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 21-02-2011 10:15:49

ไม่เครียดนะคะอ่านไปยิ้มไป ซอบเฮียใหญ่อ่ะ น่ารักดี อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 21-02-2011 10:42:04

เฮียใหญ่มาดหลุดอีกแล้ว :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 21-02-2011 11:19:54

ไม่เครียดอ่ะดีแล้ว แต่ว่าเฮียใหญ่ใจเย็นไปป่าวเนี่ย เด๋วไอ้หนุ่มสกินเฮดมันจะฉุดนู๋คีย์นะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 21-02-2011 12:20:02

อ้างจาก: hahn ที่ 21-02-2011 11:19:54  

ไม่เครียดอ่ะดีแล้ว แต่ว่าเฮียใหญ่ใจเย็นไปป่าวเนี่ย เด๋วไอ้หนุ่มสกินเฮดมันจะฉุดนู๋คีย์นะ

ใช่ค่ะคิดเหมือนกันเลย เฮียใหญ่ อย่าได้ถือคติ "ช้าๆได้พร้าเล่มงาม" เป็นอันขาดนะ สำหรับเหตุการณ์นี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 21-02-2011 13:11:17

เพื่อนเอกน่ารักดีนะ ฮา ๆ ดี

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 21-02-2011 13:32:19

เฮียยิ้มหวาน...อย่างหล่อ!!!
อยากเห็นคีย์ยิ้มหวานบ้าง...ตาโปนหน้าบึ้งตลอดเลยอ่ะ...(แซวเล่นนะจ๊ะ)
เป็นเด็กดี แล้วยังดึงเพื่อนให้มาทำดีด้วย น่ารักสุดอ่ะ
รออ่านตอนหน้าจ้า....

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 21-02-2011 14:04:37

ไหลลื่นแบบทำมะดา  ไม่เร่งรีบ

อ่านสบายยยยยยย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 21-02-2011 17:17:54

^
^
^
เฮียใจเย็นไปเหรอ
นะ
ก็
อีกนิ๊ดนึง เฮีัยน๊อตหลุดละ
ใจเยน คร๊าบกองเชียร์
55555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 21-02-2011 18:15:53

 :z13:ไจฟ์
เฮียไม่ต้องรีบก็ได้กลัวจบเร็ว
ขออย่างเดียวนะไม่เอาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป :z3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 21-02-2011 19:34:19

 :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 21-02-2011 20:56:22

เชียร์ใครดี

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 21-02-2011 21:26:12

เอ่อ....เฮียอย่าใจเย็นมาเกินไปน่ัะเฮีย
เดี๋ยวจะโดนแมนคาบไปกินแทนอ่ะน่ะ
แต่คีย์ดูเป็นเรื่อยๆ เรียบๆจริงๆเหมือนไม่คิดอะไรมากมาย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 21-02-2011 22:18:28

 :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: bigbeeboom ที่ 21-02-2011 22:40:23

โฮ้ย น่ารักทั้งเฮียทั้งหนูคีย์เลย แถมคนที่ร้านก็นิสัยดีด้วยนะ อยากอ่านๆๆๆ ไรเตอร์สู้ๆๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 22-02-2011 08:06:21

(ต่อครับ)
ตอนที่ 7

เหมือนทุกวันที่ผ่านมา เช้ารีบตื่นไปตลาด ไปเรียนแล้วก็รีบกลับมาร้านเพียงแต่หลังๆมานี่มีออเดอร์ จากสำนักงานเยอะขึ้น คีย์เลยวิ่งวุ่นส่งข้าวตั้งแต่เข้าร้าน
“พี่เอ็ดร้านมิสทีนสั่งข้าวตอนบ่ายสองโมงครึ่งแปลกว่ะ” เจ๊มิซา ตั้งข้อสงสัยเบาๆ เมื่อส่งรายการให้ไอ้อาร์ตเอาไปส่ง
“สงสัยติดใจเด็กส่งข้าว” ไอ้อาร์ตทาย แล้วเอาออเดอร์ไปยื่นส่งให้ทางช่องหน้าต่างครัว
“เฮีย มะกะโรนีแฮมกับไก่หนึ่ง ข้าวอบกุ้งหนึ่ง”   
เฮียหันมามอง เอาแน่เอานอนกับมันไม่ได้ เดี๋ยวก็เข้ามาทางประตู เดี๋ยวก็ส่งให้ทางหน้าต่าง
คีย์หันไปตักข้าวใส่ถ้วยเตรียมให้เฮียทำข้าวอบ  
เมนูนี้ยังไม่เสร็จ ก็มีออเดอร์ใหม่เข้ามาอีก
ทำอาหารกล่องเสร็จ คีย์ก็คว้าออกมาจากครัว
“คีย์” เสียงเรียกจากโต๊ะลูกค้านักศึกษาสาว แต่คนที่หันไปมอง ไม่ได้มีแค่คนที่ถูกเรียกทัก เพราะตั้งแต่มิซาที่อยู่หน้าเครื่องคิดเงิน ไปจนถึงไอ้อาร์ตที่ช่องหน้าต่างส่งอาหารและมุมเครื่องดื่มก็ยังหันมามองเหมือนกัน
“พี่นิว พี่แป้ง พี่ส้ม” คีย์หันไปทักตอบ
“อยู่ร้านนี้เหรอ” พี่นิวถาม ทำท่าเหมือนกวักมือเรียกเข้าไปคุยใกล้ๆ
“ผมเป็นลูกจ้างน่ะฮะ”
ไม่รู้คำตอบนี้มันตลกตรงไหน แต่สาวๆ หันไปหัวเราะกันคิกคัก
“เอ่อ...ผมต้องไปส่งอาหาร” คีย์ท่าทางเก้อๆ สาวๆ ก็ยิ่งหัวเราะ พอคนตัวเล็กลับหลังไป สามสาวก็หันหน้ามาเม้าท์กันทันที
“มะ อีส้มกูว่าแล้วว่าไอ้รุ่นน้องคนนี้มันชอบมึง” สาวคนที่ชื่อแป้งหันมากรีดนิ้ว ไม่ได้หรี่เสียงลงเลยสักนิด จนไอ้อาร์ตต้องแอบหันไปมองผ่านช่องหน้าต่างไปที่คนในครัว
“มึงไม่เล่นกับมันหน่อยล่ะ เมื่อกี้พอเห็นมึงมันหน้าแดงเขินไปเลย” สาวนิวทำจีบปากจีบคอส่งเสริม
“ไม่อ่ะ จน”
“แอร๊ย ก็แค่เล่นๆ กูไม่ได้บอกจริงจังสักหน่อย ควงคนหน้าตาดีเป็นที่อิจฉานะยะ” สาวนิวใส่ลีลาในน้ำเสียงเต็มที่
ไอ้อาร์ตหันไปมองคนที่ส่งอาหารมาจากในครัว ท่ามกลางรังสีอำมหิตคุกรุ่น
“ใจเย็นน่าเฮีย” ไอ้อาร์ตเตือนเบาๆ หนุ่มอารมณ์ดีประจำร้านเดินยิ้มแย้มมาวางอาหารลงบนโต๊ะสาว 3 คนที่เม้าท์เรื่องลูกจ้างของร้านไม่เลิก
“นี่ เมื่อตอนรับน้องแล้วมันมาขอรุ่นพี่ผู้ชายว่า ไม่เข้ารับน้องได้มั้ยเพราะมันต้องทำงานนะ ชั้นโคตรขัดใจ เป็นชั้นไม่ได้ จะสั่งซ่อมซะเดี๋ยวนั้นเลย” สาวแป้งเม้าท์ต่อ
“แต่มันก็ทำงานจริงๆ นี่ พวกผู้ชายมันคงเคยเห็นมั้งว่าทำจริงๆ มันก็เลยหยวนๆไป” สาวส้มยังคงแสดงความมีน้ำใจ
“มันก็ต้องสักหน่อย นี่ขอก็ยอมให้ไปง่ายๆ เลย ขัด-ใจ-มาก” สาวแป้งเน้นคำพูดขณะที่ใช้ส้อมม้วนเส้นสปาเก็ตตี้ในจาน
“กระจอกขนาดนั้น ไม่เห็นจะเข้ากับร้านหรูขนาดนี้ได้เลย” สาวนิวทำเบ้ปากใส่จานสลัด
แต่ทั้ง 3 คนเปลี่ยนเป็นหัวเราะคิกคักสนุกสนานทันที เมื่อคีย์เปิดประตูร้านเข้ามา ดวงตากลมโตเหลือบมองกลุ่มนักศึกษาสาว 3 คนแล้วก้มหน้างุดๆ เข้ามาในครัว

ไม่นานนักเฮียพีสุดหล่อก็เดินเข้าร้าน โปรยยิ้มการค้า แล้วเปลี่ยนเป็นเหน็ดเหนื่อยเมื่อเข้ามาในครัว ลากเก้าอี้กลมมานั่งเท้าคาง
“เฮ่ย! ไรของมึง” เฮียใหญ่หันมา
“เซ็งว่ะ ตำรวจมาไม่มีปัญหาเด็กตีกัน แต่นักเรียนตอนเย็นก็หายไปเยอะ”
“ก็มีนักศึกษานี่นา”
“นักศึกษามันไม่ค่อยติดร้านนี่พี่ มันมาเพราะรอแฟน คอมพ์เสีย แป๊บๆ ก็ไป ถ้านักเรียนนะมันนั่งยันเช้า”
เฮียใหญ่ไม่พูดอะไร หันไปจัดสลัดไก่ใส่จาน คีย์รับไปส่งผ่านช่องหน้าต่างให้ไอ้อาร์ตไปเสิร์ฟ
“สอบเสร็จหรือยัง” เฮียพีหันไปถามหนุ่มตัวเล็ก
“เสร็จแล้วฮะ”
“เออ งั้นคืนนี้กินเหล้ากัน”
“เฮียชวนผมด้วยดิ” คนที่อยู่ร้านตะโกนผ่านช่องหน้าต่าง
“ว่าไง” เฮียพีหันมาทำหน้าตาบังคับให้ยอมรับ
คีย์พยักหน้างงๆ
แต่เฮียพีกลับหันไปยักคิ้วกับเฮียใหญ่   
“กินห้องผมนะ” เฮียพีบอก สักพักก็ออกไปจากครัว

ปิดร้านแฟนของเจ๊มิซาก็มารับกลับบ้านเหมือนเคย ส่วนไอ้อาร์ตเดินนำคีย์ถือกับแกล้มขึ้นมาที่ห้องพักของเฮียพีที่อยู่ชั้น 3 เสื้อยืดตัวที่ใส่ไปเรียนยังพาดอยู่ที่ไหล่ พ่วงด้วยกระเป๋าเรียนสะพานหลัง
“ชั้น 2 เก็บของอย่างที่มึงรู้แล้ว ส่วนชั้น 4 ของเฮียใหญ่” ไอ้อาร์ตหันมายักคิ้วบอก แล้วเปิดประตูห้องพักเข้าไป
อาคารทั้ง 4 คูหาถูกทุบฝาผนังแบ่งห้อง ตกแต่งใหม่ กลายเป็นห้องชุดสุดหรู  
ไอ้อาร์ตวางของกินที่โต๊ะตัวเล็กหน้าโทรทัศน์ แล้วเดินไปเปิดดูตู้เย็น เรียงเบียร์เข้าตู้
สักพักเฮีย 2 คน กับพี่หนุ่มคนเฝ้าร้านเกมก็ขึ้นมา แต่นั่งได้ไม่ถึง 5 นาทีพี่หนุ่มก็ถือเบียร์ 2 กระป๋องกลับลงไปเฝ้าร้าน

คีย์จิบเบียร์ ฟังอีก 3 คนคุยกัน ส่วนใหญ่ก็เกี่ยวกับร้านเกม
“แต่วันที่มันตีกัน แล้วเฮียพีหันมาบอกว่า อยู่ในร้านนะ เฮียแมร่งโคตรเท่” ไอ้อาร์ตเปิดประเด็นปีนเกลียว แต่เฮียพีหัวเราะไม่ถือสา
“ปกติกูก็เท่โว้ย” เฮียพีจิบเบียร์แล้วหันมาหาคนที่นั่งฟังคนอื่นคุย ด้วยใบหน้าแดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ “มึงเคยชกกับใครเขามั้ยเนี่ย”
คีย์พยักหน้าตาปรือ “มาอยู่หอใหม่ๆ แล้วห้องโดนงัด คนที่งัดมันกำลังออกมาจากห้อง ผมกับไอ้เอกเลยตื้บมันเลย”
“เป็นกู กูก็ตื้บ” ไอ้อาร์ตแสดงความเห็น
“แล้วกับคนอื่นล่ะ” เฮียพีถามอีก “มีใครกวนตีนมึง หรือมึงกวนตีนใครหรือเปล่า”
แต่คีย์ยังไม่ทันตอบ ไอ้อาร์ตก็แทรกขึ้นมาก่อน “วันที่มึงสาดน้ำใส่พวกไอ้แมนน่ะ กูคิดว่ามึงโดนแน่ แต่กลับรอดมาได้”
คีย์หัวเราะ ดวงตาหวานเชื่อม จนเฮียพีอดไม่ได้ที่จะหันมามองหน้าพี่ชาย ที่ก็เอาแต่นั่งมองหนุ่มน้อยไม่วางตาเหมือนกัน
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่โดนชก”
คุยๆกันอีกพักไอ้หนุ่มตัวเล็กคออ่อนสุดก็คลานไปนอนขดตัวหลับอยู่ข้างโซฟา
“อ้าวเฮ้ย หลับไปดื้อๆเลยเหรอ”
เฮียใหญ่ดึงข้อมือเล็กให้ลุกขึ้น
“พีเอากระเป๋าเรียนตามกูมา”
ไอ้อาร์ตเข้ามาช่วยจับหนุ่มตัวเล็กขึ้นหลังกว้างๆ ทั้งที่เมื่อเทียบรุ่นน้ำหนักกันแล้ว เชื่อว่าเฮียน่าจะอุ้มช้อนขาขึ้นไปชั้น 4 ก็คงได้ แต่ว่าเมื่อมีแอลกอฮอลล์อยู่ในเส้นเลือด ไม่ควรประมาทเป็นอย่างยิ่ง
2 คนวางกระเป๋ากับเสื้อเรียนของคีย์ไว้ในห้อง แล้วกลับลงไป เจอกับพี่หนุ่มที่ปิดร้านแล้วตามขึ้นมาพอดี ก็เลยกลับเข้าห้องเฮียพีไปดื่มกันต่อ
 
เฮียใหญ่ ยืนมองคนที่หลับสนิทอยู่บนเตียง แล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็ก กับอ่างใส่น้ำใบเล็ก
มีเสียงโทรศัพท์ของคีย์ดังขึ้น
โดยมารยาทแล้ว ไม่ควรหยิบมาดู แต่ก็หยิบมา และดู เห็นหน้าจอเป็นชื่อเอก ก็กดรับ
“คีย์เมาหลับอยู่ที่ร้าน”
เฮียใหญ่บอกตามตรง
“งั้นผมไม่รบกวนละครับเฮีย มันไม่เคยไปค้างที่ไหน จะตีหนึ่งกว่าแล้วผมเลยโทรตาม”

เฮียวางโทรศัพท์ ขณะที่ดวงตาสีเข้มยังคงมองคนที่หลับไม่รู้เรื่อง
เมาหลับเนี่ย มันมักจะเกิดจากเมามากๆ แล้วหลับ แต่ไอ้คนนี้ไม่รู้ว่ามันเมาตอนไหน เหมือนมันจะกรึ่มๆ ตั้งแต่เบียร์กระป๋องที่ 2 แล้วทั้งที่มองอยู่ตลอดเวลา มันก็ยังหนีไปหาที่นอนซะเฉยๆ   

--*จบตอนที่ 7-*-

อิอิอิ พรุ่งนี้นะ.. :z2:
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-02-2011 08:08:00

สมภารที่ดีต้องกินไก่วัดเท่านั้นถึงจะเริ่ดดดด
มิฉะนั้น มคปด. แมน ไม่แน่อาจมีเพื่อนอกหักรักคุดมาอีก
เฮียจะช้ามมมมมมมม

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 22-02-2011 08:28:02

กินเลย กินเลย รอซ้าอย่ทำไม อิอิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 22-02-2011 08:32:42

คีย์ซื่อและน่ารักดี รู้จักอดทน ขยัน จริงใจ ใสซื่อเชียว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 22-02-2011 08:33:03

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ไจฟ์ทิ้งท้ายมีเลศนัยนะ o18

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 22-02-2011 08:45:02

เอาสูตรไปทำไก่อร่อยๆ กินมะ

อันดับแรกก็ปอกเปลือกให้สะอาด หนังจะได้ขาวนวลน่าชิม อิอิ
นวดเล็กน้อยพอให้นิ่ม ทั่วทั้งตัว
แล้วทาซอสตามต้องการ
เขมือบให้หมดในครั้งเดียว


เหอๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 22-02-2011 09:31:04

จับกินเลยเฮีย.....

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 22-02-2011 10:17:37

 :a5:
พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นเหรอ???? แอร้วววว
รอถึงพรุ่งนี้ แทบไม่ไหว...อะไม่ช่ายยยย 5555
รออ่านนะครับ ขอบคุณครับไจฟ์...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 22-02-2011 11:07:11

เมาหลับ...ไม่ดีเลยชวนเด็กกินเหล้า  :เฮ้อ:
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 22-02-2011 13:20:25

เหอะๆ เฮียใหญ่เปิดตัวได้แล้ว เด๋วก็เสร็จโจรหรอก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 22-02-2011 14:00:54

นังนิว

เดี๊ยะๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 22-02-2011 14:08:35

 o18คีย์อยู่กับเฮียใหญ่สองต่อสองแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 22-02-2011 14:12:21

นังชะนีสามตัวนั่นแรงดีจริง ๆ แหมชักอยากให้หล่อนโดนฟันแล้วทิ้งชะมัด
ว่าแต่  คืนนี้นอกจากเช็ดตัวแล้วสมภาร เอ๊ยยย เฮียใหญ่จะทำอะไรคีย์อีกหรือเปล่าน๊อออออ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 22-02-2011 18:59:30

เกลียดนังชะนีสามตัวนั่งจิงๆ     :m16: :m31: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6:


อ่านไปๆ   รู้สึกสงสารคีย์ยังไงไม่รุ้   :กอด1:

ที่หลับคงเป็นเพราะเหนื่อย  สงสารคีย์อะ :กอด1:

คีย์ สู้ๆๆ   นะ :L2: :3123: :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: ณยฎา ที่ 22-02-2011 20:17:00

น้องคีย์น่าร้ากกกกก หมั่นไส้นังมาร3ตัวนั้นมาก คิดว่าตัวเองสวยเริ่ดรึไง
น้องมันอาจจะไม่ได้อะไรด้วยก็ได้

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 22-02-2011 20:26:33

แล้วคืนนี้เฮียใหญ่จะอดใจไม่ทำอะไรน้องคีย์ไหวมั๊ยเนี่ย
อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 22-02-2011 22:54:37

คีย์น่ารักอีกแล้วแถมคออ่อนง่ายต่อการมอมมาก
แต่เฮียอย่าเอาแต่มองอย่างเดียวเลยน่ะเฮียไม่งั้น
อาจจะโดนทั้งชายอื่นและชะนีทั้งหลายคาบไปได้
แต่ที่แน่หมั่นไส้สามสาวปากเน่ามากต่อก็ดีแต่ลับหลังนี่สิ
ไม่ไหวเลยเสียชื่อผู้หญิงหมดไม่คิดจริงจังก็อย่ามายุ่งเลยไปไกลคีย์เลยิ่งดี
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 23-02-2011 00:29:43

คีย์น่ารักจริงๆแห๊ะ :impress2:   เฮียใหญ่ก็ฟอร์มซะ กร๊ากๆๆๆๆ :laugh:

ชอบเรื่องนี้มากเลย เหมือนค่อยๆบรรยายไม่ต้องรีบร้อน :L1:

ปล.เอาสามสาวปากเน่าไปไกลๆเลย :angry2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 23-02-2011 00:44:46

 :mc4: ได้อ่านสักที อิอิ
หนุกคร่าพี่ไจฟ์ แต่เฮียใหญ่ น่าจะรุกมากกว่านี้นะ
เด๋ว มคปด หรอก อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 23-02-2011 01:18:12

จับกินเลยมาถึงขั้นนี้แล้ว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 23-02-2011 08:06:58

อัพยัง อัพยัง อัพยัง อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 23-02-2011 08:17:40

<<<< อัพแล้ว อัพแล้ว

(ต่อครับ) ^^

ตอนที่ 8    

มือใหญ่ใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดแขนให้คีย์ ที่นอนสบายอยู่บนเตียงใหญ่ เสร็จแล้วตัวเองก็ลุกไปอาบน้ำ
ก็เวลาไอ้พีมันเมาก็ทำอย่างนี้แหละ แค่นี้จริงๆ
แต่พอกลับออกมาเสียงครางต่ำๆ ของคนที่คิดว่าเมาหลับ เหมือนกำลังบอกอาการอึดอัดไม่สบาย
“อะไรของมันวะ ละเมอหรือไง” คนตัวโตหัวเราะขำเดินมาก้มลงดู
หน้าแดง มือก็ทึ้งคอเสื้อ ทำเสียงฮึดฮัดอะไรไม่รู้
“เออ ทำให้”
เฮียใหญ่ดึงเสื้อยืดถอดให้ทางหัว แล้วหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวให้อีกที
“สบายขึ้นมั้ยครับเจ้านาย”
ไอ้ตัวเล็กส่งเสียงอือเบาๆ แล้วหลับต่อ
แต่ว่า....
อีกคนกำลังหัวใจเต้นแรง

….สติที่หลงเหลือเพียงน้อยนิด ร้องทักขึ้น คิดให้ดีซาโต้...เด็กคนนี้คือคนไร้ครอบครัว เด็กที่ถูกส่งต่อจากครอบครัวหนึ่งไปอีกครอบครัวหนึ่ง เก็บทุกอย่างไว้ในใจแล้ววิ่งหนีทันทีที่มีโอกาส ไม่หันหลังกลับ ทั้งที่เห็นอยู่ว่าทางข้างหน้ามีแต่ความยากลำบาก.....
.....นายสามารถเป็นทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเด็กคนนี้ได้หรือไม่.....
.....รักเขามากพอที่จะเป็นผู้ให้อย่างไม่มีข้อจำกัดได้หรือเปล่า....

รอยยิ้มอ่อนโยนผุดขึ้นที่มุมปาก ดวงตาสีเข้มทอประกายแห่งความรัก “ถ้าคีย์ต้องการชีวิตพี่ พี่ก็ให้ได้”

....สติที่แทบเหือดหาย ยังคงพยายามอีกครั้ง..แน่ใจหรือว่ารัก ไม่ใช่แ่ค่หลงรูปร่างหน้าตาเค้าน่ะ....

"ไม่ใช่แค่รูปร่างหน้าตาหรอก แค่เงาที่เข้ามาเคียงข้าง ก็ำทำให้ใจสั่นแล้ว"

ขนตายาวเป็นแพ แก้มใสยังคงเป็นสีแดงเรื่อ ริมฝีปากบางเผยอเล็กน้อย ลำคอเรียวเล็ก อกบางสีอ่อน มือใหญ่ที่กำลังเช็ดตัวให้ลากผ่านลงมาถึงขอบกางเกงยีนช้า ๆ
ดวงตาสีเข้มที่กวาดไล่ไปทั่วร่างกายผอมบาง ยิ่งมองยิ่งทำให้รู้สึก....ลุ่มหลง....

....สติที่เคยร้องทัก ร้องเตือนอยู่ตลอดเวลาว่าให้รั้งรอ คิดให้ดี ถูกกักขังไว้ที่ปลายเท้า....

นิ้วมือใหญ่แตะที่แก้มอิ่ม แล้วลากกลับมาที่ริมฝีปากบาง
คีย์เบี่ยงหน้าหลบเหมือนรำคาญ แต่ดวงตาคู่นั้นยังหลับอยู่
เลื่อนมือลงมาแกะเข็มขัดกางเกง แล้วถอดออกอย่างง่ายดาย สิ่งที่อยู่ภายใต้บ๊อกเซอร์สีเข้มสงบนิ่ง ตรงข้ามกับอีกคนที่เหมือนมีไออุ่นเริ่มก่อตัวขึ้นภายในท้องน้อย
“คีย์ พี่..เช็ดตัวให้นะ” เสียงถามแผ่วเบาเหมือนไม่อยากให้ได้ยิน
มีเสียงอือจากคนหลับ คนที่กำลังคิดไม่ดีรีบคว้าไว้ว่ามันคือคำอนุญาต
เช็ดตัวให้เสร็จโยนผ้าขนหนูผืนเล็กลงในอ่างน้ำแล้ว แต่ยังไม่สามารถละสายตาจากตรงหน้าได้
ใบหน้าคมเข้มเลื่อนเข้าหาริมฝีปากบาง กลิ่นแอลกอฮอลล์ที่ไม่รู้ว่าของใครเจืออยู่ในลมหายใจ ก้มลงจูบ เม้มที่ริมฝีปากบางแล้วดูด
คีย์ลืมตาขึ้น ยกมือขาวซีดผลักที่ไหล่กว้าง
“อื้อ...อื้อ....”
เหมือนไร้เรี่ยวแรงเพราะความเมา หรือเพราะลิ้นหวานที่สอดไล้เข้ามาบดเบียดทันทีที่อ้าปากจะร้องห้าม หรือเพราะมือใหญ่ที่กอบกุมอกบาง
สมองมึนงง ไร้เรี่ยวแรงที่จะผลักดันร่างสูงใหญ่ให้พ้นไป
คีย์พยายามเบี่ยงหน้าหนี เฮียก็กดริมฝีปากจูบที่แก้ม ขบกัดที่ใบหู
“เฮีย...อย่า....อย่า....อือ.....อา....”
รู้ว่ามันไม่ถูกต้อง รู้ว่าไม่ดี รู้ว่ากำลังฉวยโอกาสอย่างเลวร้ายที่สุด
แต่เฮียใหญ่ก็ยังระดมจูบไปทั่วใบหน้า
“อย่า....อย่าทำผม.....เฮีย....อา...”
เสียงห้ามมึนเมาเจือเสียงคราง เหมือนอยากห้ามและอยากให้ไปต่อในเวลาเดียวกัน
ลิ้นร้อนแทรกเข้าหาโพรงปากหวานอีกครั้ง คนเมากึ่งหลับกึ่งตื่นหดลิ้นหดคอหนี ขัดขืนเท่าที่มีแรงเหลือ คนตัวโตดูดที่ริมฝีปากแรงแล้วกระซิบติดมุมปากเสียงแหบพร่า
“คีย์ เป็นของพี่เถอะนะ”
ไม่รอฟังคำปฏิเสธหรือตอบรับ เฮียใหญ่บดจูบอีกครั้ง จูบย้ำแล้วดูดจนห้อเลือด ขณะที่มือใหญ่เลื่อนลงหาแก่นกายด้านล่าง กอบกุมแล้วกระตุกมือ
คีย์บิดตัว มือเล็กๆ จิกแขนใหญ่ไว้แน่น
“อื้อ...อื้อ....”
เฮียใหญ่เร่งมือที่กอบกุมจนร่างผอมบางเกร็งสุดตัว แล้วฉีดใส่มือ
คนตัวโตขยับตัวมองร่างผอมบางที่นอนหอบหายใจอ่อนแรง รั้งบ๊อกเซอร์ที่ยังติดสะโพกอยู่ออกไป แล้วก้มลงลิ้นที่อกบาง ขบฟันเบาๆ ที่ยอดอกแข็งเป็นไต
คีย์สูดปาก บิดตัว
“อย่า....พอแล้ว เฮีย....”
เฮียแยกขาเรียวออกกว้าง ขณะที่กดริมฝีปากสวยทั้งจูบทั้งกัดไล่ลงมาหาแกนกลางแล้วครอบริมฝีปาก
คีย์ร้องคราง แล้วกระตุกตัวหนีเมื่อนิ้วใหญ่เบียดเข้าที่ช่องทางด้านหลัง
“อย่า...อย่า ไม่นะ...ไม่เอา”
น้ำตาหลากล้นหางตา ใบหน้าแดงเรื่อ และเสียงสะอื้นเบาๆ  
พอเฮียผละออก คีย์ก็พลิกตัวหนี เฮียซ้อนหลังกอดไว้ กวาดมือไปทั่วแผ่นอกบาง ลากลิ้นโลมเลียที่ใบหูและลำคอขาว
เมื่อสิ่งที่อยู่ในมืออุ่นร้อน จึงแทรกนิ้วที่ช่องทางด้านหลังอีกครั้ง
“อย่า...เจ็บ...เฮีย ผมเจ็บ...อย่า ไม่เอา ไม่...”
“พี่” เสียงกระซิบแหบพร่าที่ข้างหู
“พี่..อย่า ไม่เอา...” คีย์ขอร้องทั้งน้ำตา
เฮียคร่อมหาริมฝีปากหวานกดจูบแรง ขณะที่มือหนึ่งก็กระตุกเร่ง อีกมือที่ด้านหลังเพิ่มนิ้วเบียดหาจุดอ่อนไหว
คีย์ลืมตาโพลง แล้วเบียดเปลือกตาแน่น
ช่องทางด้านหลังที่รัดแน่นอยู่แล้วยิ่งตอดรัด
“ปล่อยให้พี่สิ”
คีย์ผวากอดแขนแข็งแรงไว้แน่น ทั้งคราง ทั้งร้องแล้วกระตุกตัวพ่นน้ำสีขาวอีกครั้ง ทิ้งร่างอ่อนแรงให้อีกคนพรมจูบไปทั่วตัว

-*-*-

เฮียใหญ่เก็บของเข้าร้าน แล้วถือโจ๊กกลับขึ้นมาที่ห้องพักชั้น 4 แต่ตอนที่เดินผ่านชั้น 3 เฮียพีเปิดประตูออกมาพอดี
สีหน้าท่าทางรู้ดียิ่งกว่ารู้
“ผมเปล่าแอบฟัง แต่เดาได้ เพราะผมฉลาด”
“เชี่ย” พี่ชายอวยพรน้องชายแต่เช้า “ไปเตรียมของในครัวเลย”
“ได้เลย วันนี้กุ๊กพีมาเอง”
เฮียใหญ่ส่ายหน้า แล้วเดินต่อมาที่ห้องพักชั้น 4 ห้องพักกว้างขวาง ตกแต่งแบบห้องชุด ทั้งห้องครัวเล็กๆ ห้องทำงาน ไปจนถึงห้องนอน
วางถุงโจ๊กไว้บนโต๊ะกินข้าว แล้วเดินมาเปิดประตูห้องนอน
คนที่นอนอยู่ลืมตาตื่น พลิกหน้ามามอง แล้วผวาลุกขึ้นนั่งทันที ดวงตากลมโตไหวระริก ริมฝีปากบางยังช้ำ
“เฮีย...ผม...”
“พี่ซื้อโจ๊กมา ลุกไหวมั้ย”
คีย์คว้าหมอน และทุกสิ่งทุกอย่างบนเตียงขว้างใส่คนที่กำลังเดินเข้ามาหา
แต่ของพวกนี้มันไม่มีน้ำหนัก คนตัวโตนั่งลงบนเตียงแล้วกอดรวบ
“ปล่อย ปล่อยผมนะ ไอ้บ้า ปล่อยผมนะ...ฮือ....”
“ไม่ปล่อย จนวันตายก็ไม่ปล่อย”
“ทำไมทำกับผมแบบนี้ ปล่อยผม”
คนหนึ่งลูบหลังบางๆ ให้ใจเย็นลง แต่อีกคนหนึ่งกำลังทุบกำปั้นเล็กๆ ลงที่หลังกว้าง
“คีย์”
“ทำไม ผมทำอะไรให้เฮียเกลียดผมนักหรือไง ถึงทำกับผมแบบนี้” คีย์คร่ำครวญน้ำตาไหลพราก มือเล็กๆ ทั้งทุบทั้งหยิกแผ่นหลัง
“พี่รักคีย์ต่างหาก ทั้งรักทั้งหลงจนไม่อยากรอ”
“ไม่จริง”
“จริง พี่รักคีย์นะ พี่อาจแสดงออกไม่ค่อยเก่ง แต่ว่าพี่รักคีย์จริงๆ รักมากที่สุด”
“ไม่”
คีย์หยุดมือที่ทุบตีคนตัวโต
“คีย์ ยังไม่รักพี่ก็ได้ แต่ขอให้พี่ได้...”
“ไม่ ไม่ ไม่” คีย์ร้องตะโกนใส่หน้า ริมฝีปากสวยกดจูบแน่นปิดเสียงจะโกน ลิ้นที่สอดเข้าหาอย่างไม่กลัวโดนกัดขาด เกี่ยวกระหวัดให้ความรู้สึกเสียววาบถึงท้องน้อย จนต้องผวาคว้าแขนแข็งแรงไว้
จนเมื่อร่างผอมบางอ่อนแรงต่อต้าน ริมฝีปากสวยถึงผละออกกดจูบที่แก้มเปียกน้ำตา
“อาบน้ำก่อน หรือจะกินโจ๊กก่อนดี”
“อะ...อาบน้ำ”
“ลุกไหวมั้ย”

คนถาม ถามเรื่องหนึ่ง
แต่คนฟัง กำลังคิดไปอีกเรื่องหนึ่ง

ก็ทั้งจูบทั้งฟัดจนตัวนิ่มขนาดนี้แล้ว จะลุกไหวมั้ย แต่คนตัวเล็กกลับคิดว่าเมื่อคืนไปไกลถึงขั้นไหนก่อนที่จะหมดแรงไป เมามากน่ะใช่ หลายสิ่งหลายอย่างดูปนๆกัน แต่ที่จำได้ก็คือ.....
ทั่วทั้งร่างกาย ไม่มีส่วนไหนที่ไม่ถูกสัมผัส
แล้วช่องทางด้านหลังถูกรุกล้ำน่ะใช่ หรือว่า มันจะมากกว่านิ้วมือ......
ใช่แล้ว ! มีอยู่ประโยคหนึ่งที่มันเลือนราง ...”เป็นของพี่เถอะนะ”....

-*-*-

จน 11 โมงคีย์ถึงได้ไปเรียน ขณะที่อีกคนที่เดินตามลงมาทำหน้าตาเคร่งเครียด
แต่ให้ตายเหอะ
พอคนตัวเล็กนั่นขึ้นรถเมล์ไปเรียน คนที่เคร่งเครียดก็กลับเดินอมยิ้มเข้ามาในร้าน จนพ่อครัวจำเป็นคันปาก
“จดบัญชีไว้เลยนะเฮีย”
“ผมยังคิดว่าเฮียจะเอารถไปส่งมหาลัยซะอีก” ไอ้อาร์ตส่งเสียงผ่านช่องหน้าต่างส่งอาหาร
“ก็อยากไปส่งอยู่หรอก แต่เขาไม่ให้ไปส่งน่ะสิ”
“อายเพื่อนมั้ง” เฮียพีลดระดับเสียงลง แต่ทำให้ทั้งคนที่กำลังผูกผ้ากันเปื้อน และคนที่รอเสิร์ฟอาหารต้องหยุดปาก
....นั่นสินะ....ตอนทำคิดแค่ว่าอยากมีเขาอยู่ในอ้อมแขน...
....ตอนนี้เพิ่งคิดได้ นี่กูกำลังโยนปัญหาทั้งหมดไปให้กับคนที่กูรักหรือเปล่า....
....กูอยู่ในครัวนี้ ไม่ต้องตอบคำถามใคร เจอมานักต่อนักจนไม่แคร์ไม่สนใจสายตาใคร...
....แต่คนนั้น เขาอยู่ในโลกกว้าง ผู้คนมากมายมองเขาอยู่.....
....คีย์....

-*-*-

จะให้ปฏิเสธกับตัวเองยังไงก็ต้องยอมรับว่า ความรู้สึกดีจากการถูกสัมผัสเมื่อคืนนี้ เป็นเหมือนกับการปลดปล่อยทุกสิ่งทุกอย่าง
หลักฐานมันชัดเจนกันขนาดนั้น จะเถียงยังไงได้อีก
ทั้งที่ปากบอกไม่ แต่ก็ทั้งร้อง ทั้งครางจนนึกอายตัวเอง
คีย์ใช้กำปั้นทุบหน้าผากตัวเองเบาๆ จนเพื่อนทักว่าไม่สบายหรือเปล่า เรียนเสร็จก็ก้มหน้าก้มตาเดินออกมาจากมหาวิทยาลัยเหมือนเคย
รถแจ๊สสีเขียวสดจอดดักหน้า คนที่นั่งข้างคนขับชะโงกหน้ามาทักทาย
“คีย์ ไปที่ร้านหรือเปล่า”
คีย์พยักหน้า
ไม่รู้ว่ามันตลกตรงไหน เพราะมีเสียงหัวเราะจากในรถดังมาให้ได้ยิน
แค่จอดรถแซวกันมั้ง
ช่างเถอะ..เรื่องแค่นี้ขำๆ
“ไม่ต้องไปสนใจพวกนังแนะแหนว่างงานนี่หรอก” พี่อ๊อตปี 3 แต่งเครื่องแบบชายแต่ใจเป็นหญิงส่งเสียงมาจากโต๊ะหินอ่อนใกล้ๆ
ส่วนพี่เหน่งปี 3 เหมือนกันลุกมาตบหัวเบาๆ “มึงต้องไปทำงานก็ไปเหอะ”
แต่คีย์ยังไม่ทันจะก้าวขาต่อไป พี่โน้ตรุ่นพี่ผู้ชายอีกคนก็บอกไว้ “มันเคยมาบอกพวกกูให้ซ่อมมึงหนักๆ ว่ามึงหาเรื่องหนีรับน้อง มึงไปขัดขามองหน้าอะไรอีพวกนี้หรือเปล่า”
คีย์ส่ายหน้า
“เออ ไม่มีก็ดีแล้ว อยู่ห่างๆ จากอีพวกน่ารำคาญพวกนี้ไว้ ชีวิตมึงเหนื่อยพออยู่แล้ว” พี่เหน่งยังคงให้กำลังใจ ขณะที่ไอ้เอกเดินทำตัวลีบๆ เข้ามาหาทั้งที่มันอยู่ปี 2  
ก็อย่างที่รู้กัน พวกรุ่นพี่ขาว๊ากรับน้องทั้งหลายนี่เขาหน้าโหด ตัวโต เสียงดัง แต่ใครจะไปเชื่อว่า ขาโหดพวกนี้แหละคือคนที่รับฟัง คอยให้กำลังใจทั้งเรียนและทำงาน
คือไอ้กลุ่มที่เกรียนๆ ก็มีแต่ไม่รู้ยังไง กลับไม่เคยเห็นมาอะไรกับคีย์ เหมือนต่างคนต่างอยู่
“หวัดดีครับพี่” ไอ้เอกท่าทางนอบน้อมจนแทบกราบรุ่นพี่ปี 3
“เออ มีไร”
“ผมขอคุยกับเพื่อนครับ”
พี่เหน่งหัวเราะแล้วตบกะโหลกไปที “มารยาทมากมึงปี 2 ไม่ใช่เหรอ”
“ก็แหม เดี๋ยวโดนหาว่าปีนเกลียวอ่ะ” ไอ้เอกยิ่งทำท่านอบน้อมเกินจริง
คีย์หยิบกระเป๋าตังค์ ส่งเงินค่าห้องให้เพื่อนรุ่นพี่
“แล้วมึงไปทำงานกี่โมง” ไอ้เอกถาม แต่รุ่นพี่ยืนฟังอยู่ด้วย
“เอาเงินไปให้ป้าก่อน แล้วถึงไปทำงาน”

-*-*-จบตอนที่ 8-*-*-


อะคึคึคึ  :z2:
ไม่มีมาม่าหรอกครับ
ขอบคุณครับที่ติดตาม

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 23-02-2011 08:21:39

จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ยังไม่กินกันภึงFull set ว่ายมั้ยคะ อิอิ  ว่าแต่อย่างไปคิดไรมากเลยค่ะคีย์ มีคนรักดีกว่ามีคนเกลียนะคะ  :กอด1:ปลอบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 23-02-2011 08:59:37

เฮียอ่ะบทจะเร็วก็เร็วจนตั้งตัวไม่ติดเลยอ่ะ
แต่หนูชอบน่ะเฮียแต่เฮียของยังไม่ได้ทำทั้งหมดใช่มั้ย
เฮียพีจะรู้ดีเกินไปมั้ยดูสิทำเอาคิดตามเลยอ่ะ
พวกรุ่นพี่ในตอนนี้ดีกว่าที่คิดไว้แต่อย่างว่าแหละ
เดี๋ยวนี้มันดูที่หน้าไม่ได้แล้วมันต้องไปถึงนิสัยและสันดาน
และน้องคีย์ก็ยังคงน่ารักน่าเอ็นดูอีกตามเคย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 23-02-2011 09:04:33

น่ารักเกินไปเลยเป็นที่หมั่นไส้ของชะนีใจเปลี่ยวสินะ

คนบางจำพวกนี่ก็แปลกไม่อยากเห็นคนอื่นมีความสุข หรือแค่อยากเห็นความทุกข์ของคนอื่นก็ไม่รู้ได้

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 23-02-2011 09:15:32

อิเฮียยำคีย์ซะน่วมเชียว  แหม ๆ ๆ คิดแล้วเชียวว่าตะบะต้องแตกเข้าซักวัน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 23-02-2011 10:53:04

+1ให้เฮียใหญ่...ดีแล้วกินซะก่อนที่คนอื่นจะคาบไปกิน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 23-02-2011 11:12:19

หวังว่าไม่มาม่านะ
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 23-02-2011 11:20:38

ดีแล้วที่เฮียทำแบบนี้ ตัดไฟต้นลมไปเลยมีคนอยากงาบน้องตั้งเยอะ
อิพวกชะนีทั้งหลาย ใครก็ได้เอามันไปไกลๆ ทีเถอะ    :m16:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 23-02-2011 12:20:31

 o18แล้วคีย์ก็เสร็จเฮียใหญ่จนได้

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 23-02-2011 12:40:55

งืมๆๆตามมาเก็บตอน๕-๖

เฮียขราหลุดจนทั้งตัวประกอบทั้งน้องคีย์รู้กันทั้งเรื่องแล้วมั้งนั่น
ปลื้มที่สุดเลย
ผู้ชายใจดีเป็นที่พึ่งได้เนี่ย >/////<

(และ...คิดว่าน้องคีย์ก็ชอบ เอร๊ยยยยยยยยยยย)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 23-02-2011 13:13:37

เฮียรุกน้องตาโปนแย้วววว แอร้วววว
อ่านไป จิกหมอนไป เขินอ่ะ!!!
บอกรักก็แล้ว .... เด็กดีจะเชื่อเฮียไหมนี่ รออ่านนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 23-02-2011 13:50:02

 :m3:ในที่สุดสมภารก็อดไม่ได้กับไก่วัดรุ่นกระทงที่เนื้อแน่นๆนุ่มๆ กระดูกกรุบกรอบ
เฮียได้น้องเล้ว ดูแลน้องเค้าให้ดีล่ะ
หนูคีย์ถ้าหนูจะงอนพี่เค้ามั่งอะไรมั่ง ป้าก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ก็เอาแค่พองามๆนะจ๊ะ
จริงๆ ก็น่าให้น้องเค้างอนเฮียเนอะ มันเหมือนกับเฮียฉวยโอกาสไงไม่รู้อ่ะ
(ที่แค่ให้น้องงอน ไม่ถึงกับให้โกรธ เพราะคิดว่าเฮียรักน้องจริงๆอ่ะ)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 23-02-2011 14:59:38

เฮีย แง้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทำไรลงไปเนี่ย??  :beat:

โอ๋ๆๆคีย์ โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆ
เฮีย รับผิดชอบน้องด้วย(รู้อยู่แล้วว่าจะทำ)
ห้ามมาอ่อนแอๆแบบพระเอกละครหลังข่าวนะคะ

คีย์ โกรธเฮียสองวันก็มาซบอกพี่นุ่นนะคะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 23-02-2011 16:31:23

เฮียไม่ผิดหวังจริงๆ กินเ็ด็กอร่อยมิ?

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 23-02-2011 18:02:41

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 23-02-2011 19:13:18

 :haun4: :haun4: :haun4: เฮียทำไรเค้าเเล้ว รับผิดชอบเค้าด้วยนะะะ  :impress2:

คีย์สู้ๆๆๆ   :กอด1:


เเต่เกลียดนังชนะสามตัวนั่นจิงๆๆ    :beat: :z6:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 23-02-2011 21:32:25

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :m3:  :z1:

เฮียใหญ่จ๊ะ น้องคีย์น่ารักจนอดใจแทบไม่ไหวเลยสินะ คริๆ แต่ดูเหมือนจะหยุดทันอยู่นิ :laugh:

เฮียนี่ขี้อายน่าดูเลยนะ เก๊กขรึมจริงๆ บอกตรงๆว่าถ้าไม่ได้อ่านตอนเฮียทอร์ค ไอคงไม่รู้หรอกว่าเฮียทั้งรักทั้งหลงคีย์จังมากแค่ไหน :m26:

ดูแลคีย์ดีๆนะเฮีย อย่าคิดจิตตกคิดปล่อยน้องไปไหนซะล่ะ เข้าใจ๋!? :angry2:


...เบื่อนังชะนีสามตัวนั้นจริงโว้ย :m31:  ดีนะที่รุ่นพี่ว้ากคนอื่นๆยังเข้าใจ :กอด1:
ไม่ใช่เอะอะก็ซ้อมๆ คนเขามีความจำเป็นไม่เหมือนพวกที่แรดไปวันๆอย่างแกนิ เฮอะ! :m16:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 23-02-2011 22:55:25

น้องคีย์ๆๆๆๆๆ


เคลียๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 24-02-2011 00:25:49

+1เพิ่งเข้ามาอ่าน  ชอบคีย์อะนะเฮียดูแลให้ดีอะ :L1: :L1:

 :call: :call:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-02-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 24-02-2011 01:45:49

กระดึ๊บๆมาจนไล่ทันตอนนี้แล้วนะคะ
เห็นว่าลงเรื่องใหม่ก็ตอนที่ 4 เข้าไปแล้ว  :-[

จะบอกว่าอย่างไรดี เฮียซาโต้ รักซึมลึก รักฝังใน รักกระแทกใจ รักแล้วฟันเลย หรือเปล่าหนอ

ตอนนี้ต่างฝ่ายต่างรู้สึกดีกับอีกฝ่ายแน่ๆ แม้ว่าระดับความรู้สึกอาจจะยังไม่เท่ากัน
เฮียใช้คำว่ารัก น้องใช้คำว่าไม่รังเกียจ แต่เฮียเริ่มมองสังคมที่แตกต่างกัน
แล้วมันจะมีมาม่ามาแทรกขนาดไหน เมื่อสามสาวแสนแสบเหมือนจะคอยก่อกวนน้องคีย์ แต่ก็ยังโชคดีที่รุ่นพี่กลุ่มโหดเข้าใจและพอเป็นที่พึ่งได้บ้าง

ชีวิตน้องคีย์น่าสงสารมาก แถมน้องเป็นเด็กดี สู้ชีวิต กตัญญูด้วย เฮียดูแลน้องดีๆนะ

อ่านทันปุ๊บ ก็เริ่มลุ้นปั๊บเลย

บวก 1 แต้ม ขอบคุณน้องไจฟ์มากค่ะ  :3123:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 24-02-2011 07:55:12

(ต่อครับ)

ตอนที่9

ต้องนั่งรถไฟฟ้าไปอีกฟากหนึ่งของกรุงเทพ เพื่อไปหาป้าที่ทำงาน พอส่งเงินให้ป้าก็น้ำหูน้ำตาไหลขอบใจแล้วบอกให้ดูแลตัวเองให้ดี ถึงตอนท้ายก็ยังไม่วายที่จะด่าลุงให้ฟังอีก
“ถ้ามันรู้จักดูแลลูกหลานให้ดี แกก็ไม่ต้องออกจากบ้านหรอก”
“ไม่ใช่หรอกฮะ ป้ารักษาสุขภาพด้วยนะฮะ”
คีย์ตัดบท แล้วยกมือไหว้ป้าเมื่อขอตัวกลับ
“ตั้งใจทำงานนะลูก อย่าไปยุ่งกับพวกเด็กซิ่งกับยาเสพติดนะ”

คำพูดของป้ายังคงวนเวียนอยู่ในหูจนเมื่อลงรถเมล์ที่ป้ายใกล้ร้าน ทั้งที่ลังเลว่าจะเบี้ยวงานกลับไปที่หอเลยดีมั้ย
หยุดยืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์ มองเห็นทั้งร้านข้าว และร้านเกม
ตอนนี้ในร้านข้าวคนคงเยอะ
แต่ว่า.....
คีย์หันหลังกลับไปหอพัก บอกกับตัวเองว่า วันนี้ไม่สบายมาก และอาจต้องหางานทำใหม่
ไอ้เอกกลับมาที่ห้องถึงกับแปลกใจที่เห็นคนที่ควรเลิกงานดึกกลับมาถึงก่อน
“ไรของมึงวะ”
“กูไม่สบาย” คีย์ตอบขณะที่นอนอ่านหนังสือการ์ตูนเล่มเก่าของไอ้เบิร์ด
“เชี่ย เมื่อวานเมาไม่กลับ วันนี้โดดงาน เจริญเหอะมึง” ไอ้เอกเอาเท้าสะกิดเพื่อน  
“ที่ร้านหมอหมาเป็นไงมั่ง” คีย์เปลี่ยนเรื่องคุยให้พ้นตัววางหนังสือ ลุกนั่งพิงฝาห้อง
ไอ้เอกมองหน้าเพื่อน รู้ทันว่า ไอ้ตาโปนยังไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะคุยเรื่องส่วนตัว.....เหมือนเคย....

“ก็เรื่อยๆ ทีแรกกูก็คิดว่าจะมีแต่หมา แต่ก็มีทั้งกระต่าย ทั้งแฮมสเตอร์”
“แฮมสเตอร์ด้วยเหรอ” คีย์ทำตาโต เมื่อนึกถึงไอ้ตัวที่หน้าตา ไม่เหมือนหนู ไม่เหมือนแมว
“เออ แม่งมันเป็นตัวที่ทำให้กูเกรงใจไม่กล้าจับว่ะ”
คีย์หัวเราะร่วนฟังเพื่อนเล่าประสบการณ์ในร้านสัตว์แพทย์ สักพัก ไอ้เบิร์ดกับไอ้อ๋อง ก็เปิดประตูเข้ามาทำหน้าตาตกใจด้วยคน
“ไรวะ เดี๋ยวนี้มึงหาญกล้าเบี้ยวงานแล้วเหรอ”
“เปล่า กูไม่สบาย”
....ทำไมกูมีเพื่อนดีอย่างนี้วะ...
“ไม่สบายห่าอะไร เสียงหัวเราะมึงดังไปถึงห้องกูแน่ะ” ไอ้อ๋องชี้ไม้ชี้มือ ทำหน้าตาตลก จนไอ้เอกหันมาบอก
“เนี่ย แฮมสเตอร์หน้าเหมือนมึงอ่ะ”
“อ๋องแฮมสเตอร์เหรอ” คีย์ยิ่งทำเสียงล้อเลียนหัวเราะกลิ้งอยู่กับพื้น
“เชี่ย”
คุยเล่นกันจนดึกถึงได้แยกย้าย
ก่อนที่จะหลับ ไอ้เอก ก็เพิ่งนึกออกตามเคย
“มึงมีปัญหาที่ทำงานเหรอ”
คีย์ถอนหายใจหนักๆ พลิกตัวหันเข้าหาฝาผนังห้อง
ไอ้เอกพลิกหน้าหันมามอง “มึงจะแก้ปัญหา หรือวิ่งหนีปัญหา คนจนอย่างเรามีทางเลือกไม่มากนักหรอก”
ยังไม่มีคำตอบจากคนที่นอนหันหลังให้ แต่ไอ้เอกรู้ว่าเพื่อนยังไม่หลับ
“ถ้ามึงจะหนีปัญหา แน่ใจหรือว่าไปที่อื่นจะดีกว่าเดิม แล้วเท่าที่มึงเคยเล่าให้กูฟัง พวกเขาก็เป็นคนดีนี่หว่า”
“อือ...”
“อือก็อย่าทำตัวเป็นเด็กๆ แต่จะว่าไป กูเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่ร้านหมอหมานี่จะอยู่ได้สักเท่าไหร่ เพราะเขาก็มีอยู่แล้ว 2 คนแล้วลูกค้าก็ไม่ได้เยอะแยะมากมาย”
คีย์พลิกตัวหันมาหาเพื่อน
“แล้วทำไง”
ไอ้เอกถอนหายใจ “ครบ 3 เดือนเขาไม่เอาเรา เราก็หางานใหม่”
“สู้ๆ พรุ่งนี้กูก็จะกลับไปทำงานเหมือนกัน”
“เออ สู้โว้ยทาเคชิ”
“ทาเคชิไหนอีกล่ะ” คีย์กระพริบตาถาม เพราะไม่เก็ท
“มึงไม่รู้จักเหรอ ทาเคชิพวกมดแดง มดดำ มนุษย์ไฟฟ้าอะไรพวกนั้นไง”
คีย์หัวเราะเบาๆ แล้วหลับตา

-*-*-

พอเดินมาถึงที่หน้าร้าน คนตัวโตคนนั้นกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ ดวงตาสีเข้มจ้องมองไม่วางตาตั้งแต่เดินมาจากป้ายรถเมล์ แล้วหันไปเปิดประตูร้านให้เอากระเป๋าเข้าไปเก็บ
“แวะไปโรงเรียนก่อนนะ”
คีย์พยักหน้า แต่หันออกไปมองนอกรถตลอดทาง
ที่เด็กหญิงตัวน้อยเรียกลุงน่ะ ได้ยินชัดเต็มหู แต่ที่มันยังระแวงอยู่ก็คือท่าทีระหว่าง คุณลุงกับคุณแม่
มันยังไงกันหนอ
ควรถามมั้ย
หรือว่าไม่ต้องถาม เราก็แค่คนในคืนเมาๆ
ไม่หรอกน่า ตอนที่เขาบอกว่ารักน่ะ ทั้งเขาและเราต่างก็ไม่ได้เมาด้วยกันทั้งคู่นี่นา
ว่าแต่...นี่กูเป็นตัวรับหรือวะเนี่ย
...เพิ่งรู้...

เฮียใหญ่หันมามองคนที่หน้าตาเครียดๆ ...หรือควรเรียกว่าหน้างอดีมั้ย...คือไอ้สีหน้าแบบนี้น่ะเคยเห็นแล้ว แล้วก็ว่าน่ารักมากกว่าน่ากลัว แต่เพราะสิ่งที่ทำลงไปเมื่อคืนก่อน จนถึงการที่คนหน้างอเค้าไม่มาทำงานเมื่อวาน มันแสดงให้เห็นว่าเขาเองก็คงสับสนไม่น้อย ลำบากใจไม่ใช่เล่น
แต่ที่เช้านี้มาทำงานอีกครั้ง ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม มันคือโอกาสที่คนตัวโตคนนี้จะได้แก้ไข และสร้างความเข้าใจ

“ถึงแล้ว ลงไปด้วยกันมั้ย”
คีย์พยักหน้า
“คุณลุงมา” เด็กหญิงตัวเล็กวิ่งเข้ามาหา ขณะที่หญิงสาวส่งยิ้มสดใสทักทายเหมือนเคย
“ลุงเอาเอแคลร์มาฝาก” คนตัวโตส่งกล่องขนมให้เด็กหญิง
“ต้องใส่ตู้เย็นมั้ยคะ” แม่ของเด็กหญิงถามคนตัวโต แต่ส่งยิ้มไปให้กับหนุ่มตัวเล็ก ที่ยืนเยื้องอยู่ข้างหลัง ทำท่าเหมือนเป็นคนนอก
“ชื่อคีย์ แฟนผมเอง”
“แอ๊ก!”
คีย์ทำเสียงแปลกๆ หน้าแดงก่ำ ทำให้หญิงสาวยกมือปิดปากกันเสียงหัวเราะ แต่ดวงตากลับยิ้มพราว
“พี่คีย์” เด็กหญิงเข้ามาจับมือผอมๆไว้ “คุณลุงคะ พี่คีย์มือเย็น พี่คีย์ไม่สบาย”
คีย์ทำท่าเหมือนจะเป็นลม
“ไม่ได้เป็นไรหรอกน่า”
คุณลุงพลอยยิ้มอารมณ์ดี แอบส่งซองใส่เงินให้กับหญิงสาว ที่รับมาแล้วเก็บทำท่าจะเก็บซุกใส่กระเป๋าเหมือนเคย แต่เมื่อเห็นท่าทางของหนุ่มตัวเล็กด้านหลัง ก็กลับเปลี่ยนใจ ถือไว้ให้มองเห็น
“นิดจะจบอนุบาล 3 แล้วที่โรงเรียนเขาให้มีการแสดงด้วย มาถ่ายรูปกับหลานกันนะคะ”
“แล้วจะเข้าป 1 ที่ไหน”
“คงเป็นโรงเรียนกทม.น่ะค่ะ หน่อยไม่อยากรบกวนคุณ”
คนตัวโตขมวดคิ้วแน่น ความคิดแบบเผด็จการเข้าสิงทันที
“ไปดูโรงเรียนเอกชนใกล้บ้าน ไม่ใช่ว่าผมดูถูกโรงเรียนกทม.แต่เรามีหน้าที่ หาสิ่งที่ดีที่สุดเท่าที่ทำได้ให้เขา”
หน่อยดูอึ้งๆ แล้วรับคำแผ่วเบา
แต่เผด็จการดูจะยังไม่ค่อยวางใจ “พรุ่งนี้โทรหาผมนะว่าต้องใช้เงินเท่าไหร่”
หน่อยรับคำอีกครั้ง แล้วเก็บซองใส่เงินเข้ากระเป๋า

จนเมื่อจ่ายตลาดเสร็จเก็บของเข้าร้าน ถึงได้เจอกับเฮียพีที่มาทำข้าวต้มมื้อเช้ารอคนไปจ่ายตลาด  
“นิดจะมีงานโรงเรียน”
เฮียพีพยักหน้า หันไปชี้ให้คีย์นั่งกินข้าวต้มก่อนไปเรียน
แต่คนร่าเริงก็ยังไม่ยอมพูดอะไร เกี่ยวกับสิ่งที่พี่ชายพยายามบอก
“พี ไปสักหน่อยเถอะ” คนตัวโตอยากเป็นเผด็จการสั่งได้ เหมือนเวลาสั่งคนอื่น แต่เพราะที่ผ่านมาเหมือนกันที่ทำให้รู้ว่า คำสั่งใช้ไม่ได้ผลกับน้องชาย
เฮียพีส่ายหน้า เก็บของแห้งเข้าตู้เก็บของ
คีย์ที่นั่งกินข้าวต้ม ได้แต่มองคนตัวโต 2 คนในครัว
...ที่คิดว่าเรื่องของตัวเองเป็นเรื่องใหญ่ แท้ที่จริงมันก็...ไม่เท่าไหร่ ถ้าเทียบกับเรื่องของคนตัวโต 2 คนนี้กำลังเผชิญอยู่....
“พี”
“ผมจะไปดูร้านก่อน” เฮียพีตัดบทแล้วเดินออกไป
เฮียใหญ่มองแผ่นหลังของน้องชายที่ลับออกไปจากห้องครัว แล้วหันมาหาคนที่นั่งทำตาโตมองคนคุยกัน ท่าทางเอ๋อๆ จนต้องขยี้ผมเบาๆ
“อร่อยมั้ย”
คีย์พยักหน้า ดวงตากลมโตมองนิ่งๆ แต่ไม่พูดอะไร

....น้องกูก็ไม่พูด..เด็กกูก็ไม่พูด...จะมีใครเหนื่อยใจเท่าไอ้ซาโต้คนนี้อีกมั้ยวะเนี่ย...

“เมื่อวานไม่มาทำงาน พี่เป็นห่วงนะ”
คีย์ก้มหน้าหาถ้วยข้าวต้ม ลืมตัวตักใส่ปากแล้วต้องคายออกทันที
“โอ๊ะ! ร้อนอ่ะ!”
เฮียใหญ่หันไปคว้าแก้วน้ำให้ คนรับก็รับมาทันใด พอนึกได้ก็ตีมือใหญ่เสียงดัง
“โอ๊ย!”
“จะไปเรียนแล้ว” คนตัวเล็กผุดลุกขึ้นจะหันไปคว้ากระเป๋าเรียน ทำให้อีกคนลุกขึ้นตาม
“อ้าว ยังกินไม่หมดเลย”
“สายแล้ว”
“ไม่ดีเลย เด็กๆ ไม่กินข้าวเช้าเนี่ย”
“แล้วใครที่ไหนเขาทำกับเด็กๆ แบบนั้น” เสียงห้วน ดวงตาขวางๆ ที่หันกลับมามอง ท่าทางเอาเรื่องทันที
....แต่ว่า อีกคนหาได้สลดไม่....
“พี่ขอโทษ”
“แล้วไง”
เฮียใหญ่งงจริงจัง ...มันยังไงกันวะ...
แต่อีกคน พอพูดออกไปแล้ว ก็ต้องกัดปากลำบากใจเอง เพราะต้องยอมรับว่า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตัวเองก็มีส่วนผิดอยู่เหมือนกัน
“ช่างเหอะ ถือซะว่าผมเมา” คีย์หันหลังแต่มือที่กำลังจะผลักประตูครัวกลับถูกดึงกลับ
“พี่ไม่เมา พี่รู้ดีว่าพี่ทำอะไร พี่....โอ๊ย!”
เท้าเล็กๆเตะเข้าที่หน้าแข้ง จนเฮียใหญ่กระโดดจนตัวลอย
“พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว!” คีย์ร้องลั่น แต่พอจะหันไปผลักเปิดประตูก็โดนคว้ากอดรวบไว้จากทางด้านหลัง ริมฝีปากสวยแนบอยู่ที่ข้างหู
“พี่รักคีย์”
“ไม่! บอกว่าอย่าพูดไง!”
“ก็พี่รักคีย์ พี่อยากพูดนี่”
ร่างเล็กๆ ที่อยู่ในอ้อมแขนหยุดนิ่ง แต่เหมือนหัวใจที่ซ่อนอยู่ใต้อกบางจะเต้นแรง จนคนที่กอดอยู่จะรับรู้ได้
“เรียนเสร็จแล้ว กลับมานะ พี่รออยู่”
คีย์นิ่งเงียบ แต่แก้มกำลังแดงเรื่อ
“นะ กลับมานะ”
“.....”
“นะ”
“เออ!”
คีย์แกะมือเหนียวๆ ที่รัดอยู่ แต่จมูกคมๆ กลับฝังลงที่แก้มใส คนตัวเล็กยิ่งเบี่ยงตัวหนี จมูกที่กดแก้มอยู่ก็ยิ่งไล่ตาม แล้วกลายเป็นริมฝีปากสวยเบียดจูบแน่น
คีย์ลืมตาโพลงริมฝีปากบางโดนดูดจนต้องเปิดให้สอดลิ้นหา ยิ่งหดลิ้นหนียิ่งกลายเป็นเปิดพื้นที่ให้กวาดชิม
“อื้ม...อื้ม....” มือเล็กๆ ทำได้แค่จิกที่ข้อมือหนาที่รัดแน่น แข้งขาอ่อนแรง หอบหายใจเมื่อพี่ถอนจูบออก
“บ้าชะมัด”
“ก็อย่าหนีสิ มันจะได้ไม่เหนื่อย”
“ก็บังคับเอาจนได้ทุกทีน่ะแหละ”
เขินอยู่น่ะใช่ แต่พอแขนแข็งแรงคลายออกหมุนตัวได้ หมัดเล็กๆ ก็อัดเข้าที่ท้องของคนตัวโต
“โอ๊ย!”
คนที่ร้องกลายเป็นคนที่ชกเขา
เพราะที่ชกไปมันกล้ามเนื้อแน่นๆ
เฮียใหญ่คว้าข้อมือเล็ก ๆ มาบีบนวด อยากขำแต่ไว้ก่อน
“เจ็บมั้ย”
“เจ็บดิ! ไรวะเนี่ย ใส่เหล็กแผ่นไว้หรือไง แมร่ง!”
เฮียใหญ่ก้มมองคนที่เจ็บจนน้ำตาซึม มือใหญ่ช่วยเช็ดน้ำตาให้ แต่เด็กหนุ่มเบี่ยงหน้าหนี
“ฮึ่ย!”
“ปะ พี่ไปส่ง”
“ไม่เอา”
“ก็มือเจ็บไม่ใช่เหรอ”
“เดี๋ยวก็หาย”
“แล้ว....”
“เออนั่นแหละ” คีย์ทำท่าเหมือนพูดให้มันผ่านๆไป เปิดประตูครัวออกมาจนได้ ปรากฏว่า ทั้งมิซา เฮียพี และ ไอ้อาร์ต อยู่กันครบ
ไหนเฮียพีบอกว่าจะไปร้านเกม แล้วอีก 2 คนทำไมวันนี้มาทำงานเช้านักล่ะ ยังไม่ 11 โมงเลยนี่นา
ท่าทางอมยิ้ม แอบมอง ทำโน่นนี่ พิรุธกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
คีย์หันมาทำหน้างอ ปากยื่นใส่คนที่ทำหน้าจ๋อยไม่สมจริงเหมือนกัน แล้วเดินออกมาจากร้าน ขึ้นรถเมล์ไปเรียน

---จบตอนที่ 9-*-*--

ไม่มีมาม่าหรอกครับ เก็บน้ำร้อนไว้ชงกาแฟดีกว่า ไม่ต้องกลัว มันไม่ใช่แนวผม 5555 คือผมก็พยายามจะจริงจังนะ แต่เขียนๆไปแล้วมันอดไม่ได้ที่จะหักมุมตัวเองน่ะ ยิ่งเวลาเขียนๆ แล้วหันไปเห็นเด็กป่วยแถวนี้ ยิ่งกดอารมณ์ให้จิตตกไม่ไหว ส่วนที่เรื่อง Don't leave me alone มันมีมาม่ามาหน่อยๆ ก็เพราะผมจำเป็น T^T
พบกันวันอาทิตย์นะครับ
ขอบคุณที่ติดตาม
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 24-02-2011 08:03:22

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 24-02-2011 08:04:34

อ๊าซซซซซ รัวแป้นคีย์อย่างบ้าคลั่ง
มีฟามสุขขขขข
เฮียล่ายหลั่งจายมั่ก
ชอบ ๆๆๆๆเอาอีก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 24-02-2011 08:05:06

ท่าทางไก่น้อยจะยอมให้กินแต่โดยดีแล้วล่ะ
แหม มันก็มีหวั่นไหวมั่งอ่ะนะ  


แต่ลุ้นเรื่องเฮียพี กะ(อดีต)ภรรยา  ซะแล้วสิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 24-02-2011 08:28:42

เริ่มกุ๊กกิ๊กแล้ว  ต่อไปก็คงหวานล้ำ  อิ อิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 24-02-2011 08:51:59

ขอบคุณไจฟ์ฝากดอกไม้เยี่ยมน้อง :L2:
เฮียได้ดั่งใจแนะนำคีย์เป็นแฟนปลื้ม :o8:
ปล.ขอน้ำร้อนไว้ชงชานะไม่ดื่มกาแฟอ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 24-02-2011 09:20:55

น้องคีย์อย่าน่ารักไปมากกว่านี้เลย
ไม่สงสารเฮียหรอกสงสารตัวเองอ่ะ
แต่ชอบเฮียที่กล้าที่จะเปิดเผยน่ะ
ดีแล้วค่ะที่ไม่มีมาม่า
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 24-02-2011 09:41:28

 :-[ :impress2:

 :กอด1:

น่ารักมากมาย มีความสุข ยิ้มได้กว้างขวาง
อยากมีแฟนเด็ก กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ปล.(เอแคลร์)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 24-02-2011 09:49:03

น่ารักจังเลย คิๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 24-02-2011 10:04:19

น่ารักนะคู่นี้..แต่ว่านิดนี่ลูกเฮียพีใช่ป่ะ...แต่อ่านตอนนี้แล้ว

เหมือนแม่ของนิดจะยังไง ๆ อยู่นะ

+1ให้กับการที่คนเขียนบอกว่าไม่มาม่า 555 เราชอบมากไม่มาม่าเนี่ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 24-02-2011 10:46:45

น้องคีย์น่ารักขึ้นนะช่วงนี้   :impress2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 24-02-2011 16:00:27

ไปหลายวันเลย คิดภึงเฮียซาโต้แย่เลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 24-02-2011 20:27:26

ชอบๆๆ  ไม่มีมาม่า ยิ่งชอบๆๆ    ขออีกๆ

สามคนที่เเอบฟังอะ ทำเนียนจิงๆๆ  ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ขอบคุณครับบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 24-02-2011 21:45:04

ไม่มีมาม่าก็ดีแล้วค่า ผงชูรสเยอะ ไม่ดีๆ 555

สนุกมากค่า อ่านแล้วให้ความรู้สึกอบอุ่นดี^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 25-02-2011 00:36:50

 :-[คีย์น่ารักอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 25-02-2011 00:51:45

น่ารัก :impress2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 25-02-2011 01:10:46

อ่อยยยยยยยยยยยย
น่ารักอ่าาาาาาาาาาาาาาาา
>//////<
น้องคีย์เขินรุนแรงเนาะ เดี๋ยวเตะเดี๋ยวต่อย คิคิคิ
ขอหวานๆแบบนี้นี่แหละเนาะ
มาม่ามันไม่อร่อยหรอก ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 25-02-2011 08:13:26

ไวปานกามนิตหนุ่มจริงๆ
เฮียสุโค่ย เล่นเอาคีส์ "เออ" 555 นึกภาพหน้าคงแดง น่าฟัดเป็นที่สุด
มีฟามสุขขขขขขข อ่า---ทว่า ตั้งวันอาทิตย์เชียว ไจฟ์อ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 25-02-2011 08:47:24

อ๊ากกกกกกกกกก~ อ่านแล้วเขินนนนนนนนนนนนนน :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 26-02-2011 00:13:02

เฮียรักจริงหวังแต่งนะ แต่รุกเร็วไปนิด น้องโปรดเข้าใจเฮียด้วย

เฮียพาไปด้วย เปิดตัวเต็มแรง คุณแม่หน่อยของหนูนิดก็ทำดีนะ ไม่ให้น้องคิดมาก รับซองเงินแล้วก็ไม่รีบมุบมิบเก็บ ให้น้องเห็นไปเลย
เปิดเผยๆ แต่น้องก็คงรู้แล้ว ว่าหนูนิดเป็นใคร (แต่ทำไมเฮียพีนิ่งจัง เรื่องเก่า อดีตของพวกเขาคงซับซ้อนแน่เลย)

ดีใจที่เรื่องนี้ไม่มีมาม่า กลัวผมร่วง ช่วงนี้เจอมาม่าบ่อยๆแบบไม่ได้ตั้งใจเสพ

บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณมากๆจ้า  :3123:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 26-02-2011 14:23:57

 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
อ๊ายยยยยยยย ไม่ได้เข้ามาอาทิตย์นึง
เฮียค๊า กินน้องคีย์แล้วหรอคะ อิอิ :pighaun:
แหมๆ พอได้กินปุ๊บ ก้อให้เปลี่ยนสรรพนามเรียกทันทีเรยแน้

ปล.แต่เค้าชอบเฮียพีอ่ะ แมน กวนทีน
แอนด์รู้ทันเฮียใหญ่ตล๊อด ตลอด
ไม่ได้เฮียพีนี่ เฮียใหญ่ไม่ได้หม่ำของหวานแน่ อิอิ

แต้งกิ้วค๊าบบบบน้องชาย ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 26-02-2011 14:38:36

กร๊ากๆๆๆ เฮียซาโต้ ต้องร้องเพลง มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกายปะนิ  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 27-02-2011 07:14:54

(ต่อครับ)

ตอนที่ 10

คอยอยู่หรือเปล่า คอยสิ คอยเขากลับมา เหลียวหน้าเหลียวหลัง ตั้งท่าส่งยิ้มทุกครั้งที่ประตูครัวเปิด ตั้งใจยิ่งกว่าดูบอล แต่ก็เก้อมาครึ่งค่อนวัน
ก็ว่าจะไม่แล้วนี่นาบอกกับตัวเองว่าจะเป็นคนดีควบคุมตัวเอง ตรวจสอบตัวเองให้ดี และให้เวลาเขายอมรับ แต่สุดท้ายก็ล้มเหลว
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำลงไป อารมณ์ล้วนๆ ไม่มีเหตุผลเลยสักนิด
ไอ้ 2 คนที่อยู่ในร้าน ไปจนถึงคนที่วิ่งไปวิ่งมา 2 ร้านนี่จะช่วยทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้สักนิดก็ไม่ได้ แซวไม่เลิกตั้งแต่เขาออกไปเรียน
แล้วฟอร์มเคร่งเครียด ดุ จริงจังตอนนี้มันจะทันมั้ยเนี่ย
“ข้าวอบสัปปะรดหนึ่ง เชฟสลัดหนึ่ง ซุปเห็ด” ไอ้อาร์ตยื่นหน้าเข้ามาทางหน้าต่าง พอหันไปเตรียมเครื่องดื่มเสร็จก็เข้ามาช่วยจัดผักสลัด
ทำเป็นอมยิ้มจนน่าหลังแหวนซักที แต่ก็..นั่นแหละ..ทำตัวเองนี่หว่า
“ผมว่าเฮียอ่อนว่ะ” ไอ้อาร์ตเปิดประเด็นวอนโดนหักเงินเดือน
“อะไร”
“ผมเคยเจอแต่คนที่ พอมีอะไรกันแล้ว ผู้หญิงเขาจะแบบเอาอกเอาใจจ๊ะ จ๋า แต่นี่อะไร โดนเหวี่ยงทุกเช้า ถามจริงตกลงเฮียเป็นเมีย หรือไอ้คีย์เป็นเมียกันเนี่ย”
“เดี๋ยวมึงจะโดนกระหล่ำยัดปาก”
คนที่อยู่หน้าเตาหันมาดุ แต่ไอ้อาร์ตกลับหัวเราะ
“ก็อ่อนจริงๆนี่หว่า กลัวเมีย อ๊ะหรือว่ากลัวผัวครับคุณ”
“ไอ้อาร์ต!”
คนโดนดุหัวเราะร่วนเอาจานสลัดไปเสิร์ฟ แล้วเดินกลับเข้ามาอีกครั้ง
“เฮีย แขกขอคุยกับเฮียแน่ะ”

เฮียตอบรับแต่หันมาทำอาหารจนเสร็จถึงได้เดินออกมาจากครัว
หญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ในร้านทำให้พ่อครัวคนเดียวของร้านขมวดคิ้วแน่น ยิ่งกับเสียงเรียกทักทาย
“เชฟซาโต้”
“อาจารย์มิกิ”
“สบายดี”
“ครับ” เฮียใหญ่เดินเข้ามายืนข้างๆ “อาหารไม่ถูกปากหรือครับ”
อาจารย์มิกิหัวเราะ “ระดับเชฟซาโต้ จะไม่ถูกปากได้ยังไง”
“แล้วมีอะไรจะแนะนำครับ”
อาจารย์มิกิประสานมือที่ทาเล็บสีแดงสด รับกับลิปสติก “ไม่อ้อมค้อมเหมือนเคย”
“ผมยังมีลูกค้ารออยู่”
อาจารย์มิกิหันไปมองในร้านที่มีลูกค้าอีก 2 โต๊ะแล้วทั้ง 2 โต๊ะก็ได้รับอาหารแล้ว เธอเลยยักไหล่วางมาดเหมือนนางพญา
“อีกอาทิตย์จะมีแข่งขันทำอาหารกันในเทศกาลอาหารที่อิมแพคน่ะ”
“ผมปฏิเสธไปแล้วหลายครั้ง” เฮียใหญ่สวนก่อนที่อาจารย์มิกิจะพูดจบ
“แต่ชั้นอยากให้เธอแข่ง”
“ผมไม่ว่างหรอกครับ ร้านนี้มีผมเป็นพ่อครัวคนเดียว”
“แหม...” อาจารย์มิกิลากเสียง “หยุดสักวันมันจะเป็นอะไรไป”
“เป็นครับ ลูกจ้างผมได้ค่าจ้างเป็นวัน”

ไอ้อาร์ตแอบหันไปมองหน้ากับเจ๊มิซา เหมือนจะถามว่า ...คนไหนวะที่ได้ค่าจ้างเป็นวัน สงสัยจะเฮียพี...

“ก็แค่ขึ้นเวทีทำอาหารโชว์คนเข้ามาชมงานเท่านั้นแหละ” อาจารย์มิกิบอกพลางส่งยิ้มหวาน
“ถ้าแค่นั้นทำไมต้องเป็นผม”
“เพราะว่าอีกคนคืออเล็กซ์น่ะสิ”
“แล้วไอ้คนที่รับปากจะแข่งก่อนหน้านี้มันไม่แข่งแล้วหรือไง”
“ก็มีอีกคนหนึ่งน่ะ แต่อเล็กซ์อยากให้เธอไปแข่งด้วย”
เฮียใหญ่ทำคอแข็ง สีหน้าเคร่งเครียด
“ยังกลัวอเล็กซ์เหรอ”
เฮียใหญ่ส่ายหน้า ลูกไม้เดิมๆ
“ผมไม่ได้กลัวหรอกครับ แต่อาหารเป็นเรื่องของรสนิยม เพราะลูกค้าชอบรสมือผมเขาก็จะกลับมาทานอาหารที่ผมทำ แต่ถ้าเขาไม่ชอบก็ไปร้านอื่นก็เท่านั้น”
อาจารย์มิกิหรี่ตามอง “เธอรู้ว่าชั้นหมายถึงอะไร”
“อาจารย์เองก็รู้ว่าผมหมายถึงอะไรเหมือนกัน”
เสียงกระดิ่งประตูร้านดังขึ้น ฝรั่งตัวโตก้าวเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มทักทาย
“ไฮ เชฟซาโต้”
“อเล็กซ์” อาจารย์มิกิหันไปทักทายคนที่เปิดประตูร้านเข้ามา ตามมาติดๆ คือเฮียพี
“แข่งหรือเปล่า” อเล็กซ์ถามเฮียใหญ่ตรงๆ
“ไม่”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“ก็ไม่อยากแข่ง”
“กลัวแพ้เราอีกหรือไง”
“ทำไมต้องกลัว” เฮียใหญ่ขมวดคิ้ว “ทำอาหารไม่ใช่รัสเซี่ยนรูเล็ต”
“เพราะนายกลัวถึงไม่แข่งกับเราไง”
“ไม่กลัว” เฮียพีเข้ามายืนข้างๆพี่ชาย “แข่งที่ไหนเมื่อไหร่บอกมา” ท่าทางตอนนี้ เหมือนกำลังจะท้าฝรั่งชกกันมากกว่า แข่งทำอาหาร
“ไอ้พี!” พี่ชายหันมามองหน้าน้องชาย
“ก็แค่ทำอาหารไง เฮียเป็นคนบอกเอง” ยิ่งพูดยิ่งเหมือนท้าตีท้าต่อย
พี่ชายเหลือบตามองเพดานอย่างเหนื่อยใจ แต่น้องชายหันไปรับคำท้า

หลังจากการพูดคุยกับลูกค้าที่ไม่ได้มาเพื่อรับประทานอาหารแล้ว เฮียพีก็ตามเข้าไปคุยกับพี่ชายในครัว ทิ้งไอ้อาร์ตซุบซิบอยู่กับมิซาที่หน้าร้าน
“ไรวะเนี่ย”
“กูจะไปรู้เหรอ”
“เพิ่งรู้ว่าเฮียของเรายิ่งใหญ่เกรียงไกร”
“มาก” มิซาบอกแล้วพยักหน้า

แต่ว่าในครัว พ่อครัวคนเก่งกำลังหงุดหงิด ผสมเหนื่อยใจกับความใจร้อนของน้องชาย
“มึงนะ เป็นอย่างนี้ทุกที ใครท้าไม่ได้เลย ไม่รู้จักจำ”
“ผมต่างหากที่ต้องถามเฮียว่า กะอีแค่ทำอาหารให้คนพวกนี้มันดูเฮียจะเครียดไปทำไม” น้องชายนั่งเท้าคางเถียงพี่ชายด้วยท่าทางสบายๆ
“เพราะมันน่ารำคาญไง ทำอาหารก็คือทำอาหาร แข่งไปเพื่ออะไร พวกมันบ้า”
“ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี”
“เออ ช่างมึงเหอะ กูไม่แข่ง” เฮียใหญ่กระแทกเสียงใส่ ขณะที่บรรจงม้วนข้าวห่อสาหร่าย
“ก็รับปากเขาไปแล้ว ไม่แข่งได้ไง”
“เรื่องของมัน เรื่องของมึง กูไม่เกี่ยว กูแค่ชอบทำอาหาร ไม่ชอบแข่ง เข้าใจมั้ย”
ประตูครัวเปิดออก ขณะที่หนุ่มนักศึกษาในเสื้อเชิร์ตแขนยาวก้าวเข้ามา
“มาแล้วเหรอ ข้าวยังไม่เสร็จเลย” เฮียพีหันมาทัก
คีย์พยักหน้า
“วันนี้กลับเร็วนี่” คนที่กำลังหั่นข้าวพอดีคำทักบ้าง แต่คนที่โดนทักก็เดินเอากระเป๋าไปเก็บในตู้มุมครัว แล้วหันมาถาม “ไม่มีเสื้อ”
“อ้อ..เออใช่ เสื้ออยู่ข้างบน”
เฮียใหญ่บอกแล้วหันไปล้างมือ เฮียพีรีบคว้าจาน หยิบกระเป๋าแล้วดันหลังทั้ง 2 คนออกจากครัว
“ไปเปลี่ยนเสื้อซะ”
“อะไรกันน่ะ”
คีย์ที่เพิ่งเดินเข้าร้านมาจะรู้เรื่องกับเขามั้ยน่ะ ขนาดพี่ชายเองยังสรุปเรื่องไม่ได้เลย
...หรือว่ามันสรุปไปแล้วหว่า...ไม่เข้าใจ...

คีย์เปลี่ยนเสื้อนักศึกษา ใส่เสื้อยืดคอกลมที่เฮียเตรียมไว้ให้ พร้อมกับที่คาดผมอันเล็กที่เจ้าตัวทำหน้าตาเป็นเครื่องหมายคำถาม แต่ก็รับมาคาดผมแล้วนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะในครัวเล็กๆ บนห้องพักของเฮียใหญ่
“เฮียเป็นอะไร”
“ไม่เป็นอะไร”
“แล้วทำไมเฮียพีต้องดันให้ผมขึ้นมาบนห้องนี้”
“จะไปรู้มันเหรอ”
เฮียใหญ่ตัดบท นั่งลงที่เก้าอี้ตัวตรงข้าม “อร่อยมั้ย”
คีย์พยักหน้า แค่นี้พ่อครัวก็ยิ้มชื่นใจ
ก็แค่นี้แหละ สำหรับคนทำอาหารน่ะ แค่คนกินบอกว่าชอบ กินเยอะๆ แค่นี้ก็ดีใจแล้ว ไม่รู้ว่าจะแข่งกันอวดกันไปทำไม
“คีย์ไม่กินอะไรบ้าง”
“ผมกินได้ทั้งนั้นแหละ”
...หมดหัวข้อการสนทนา คนตัวโตนั่งมองคนที่กำลังกินข้าว....
“เฮียไม่กินเหรอ”
“ไม่ล่ะคีย์กินเถอะ”
“วันหน้าไม่ต้องทำข้าวห่อสาหร่ายก็ได้”
“ไม่ชอบเหรอ”
“ชอบแต่ว่า....แบบนี้มันแพงไป...ผมกินข้าวไข่เจียวก็ได้”

จนเมื่อกินอิ่ม กลับลงมาที่หน้าร้าน ไอ้แมนหนุ่มสกินเฮดที่ห่างหายไปนาน นับตั้งแต่ที่ร้านเกมมีเรื่องกัน ก็ลุกจากมอเตอร์ไซค์เข้ามาทัก ขณะที่เฮียใหญ่เดินกลับเข้าไปในร้าน
“เป็นไงมั่ง”
“ดี มึงไปเรียนบ้างหรือเปล่า”
“ก็ไป”
คีย์พยักหน้า ทำท่าจะเดินเข้าร้าน แต่ไอ้อาร์ตสวนออกมาแล้วส่งถุงอาหารให้บอกให้เอาไปส่งที่สำนักงานทนายความ
แมนเดินตามเดินคุยไปด้วยกัน ทำเอาไอ้อาร์ตเซ็งจิต
“เฮียกู เก็บตัวอยู่แต่ในครัว โดนท้าถึงที่ยังไม่เอา ขนาดเด็กตัวเองยังโดนโฉบไปดื้อๆ”
“ไม่มีทาง” เฮียพีที่เดินตามออกมา ทำท่าทางกอดอกมั่นใจ
“อะไร ดูดิ” ไอ้อาร์ตชี้นิ้วไปที่ 2 คนที่เดินคุยกันไปเรื่อย แต่ดูเหมือนว่าคนคุยจะเป็นไอ้แมน ส่วนคีย์แค่รับฟัง
“คู่นี้มันไม่มีอะไรหรอก แมนมันก็แค่....หาหลักไม่ให้ตัวเองล้มเท่านั้นแหละ”
“โห.....” ไอ้อาร์ตทำหน้าทำตาสงสัยเว่อร์ เลยโดนตบหัวไปที
“มึงไม่ต้องมาทำหน้าสงสัยใส่กู”
“ก็สงสัยจริงดิ วันนี้เฮียทำสะใภ้ผมหลายครั้งแล้วนะ”
“สะใภ้อะไร”
“ก็ตั้งแต่ตอนที่เฮียออกอาการขาโจ๋รับคำท้าแทนเฮียใหญ่ มาจนถึงไอ้แมนเนี่ย”
เฮียพีส่ายหน้า แต่รอยยิ้มกลับดูขมๆ 
“มึงเข้าไปทำงานเหอะ”
ไอ้อาร์ตจะหันกลับเข้าไปในร้าน แต่กลับมาทำจมูกฟุดฟิด
“อะไร”
“เหมือนได้กลิ่นอะไรเน่าๆ แถวนี้ ….อ๊ะ หัวเน่านี่หว่า”
“กูหัวเน่ามึงก็ของเก่าเหมือนกันน่ะแหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้รถซาเล้งมาเก็บของเก่าไปขาย กูจะให้เขาเอามึงไปด้วย”
ไอ้อาร์ตวิ่งกลับเข้าร้านไปแล้ว แต่คนรูปหล่อตัวโตที่ยืนอยู่หน้าร้านยังคงหันไปมองหนุ่มสกินเฮดที่ยืนรอคนส่งอาหารอยู่ที่หน้าสำนักงานทนายความ
แล้วหันกลับมามองกลุ่มวัยรุ่นที่หน้าร้านเกมอีกที
ถอนหายใจยาวๆ เดินกลับไปที่ร้านเกม

-*-*จบตอนที่10--*-
(http://upic.me/i/0d/akihiro4.jpg) (http://upic.me/show/21147260) (http://upic.me/i/ow/skandar4.jpg) (http://upic.me/show/21147261)

ขอบคุณมากครับที่ติดตาม
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 27-02-2011 07:51:13

ขอบคุณไจฟ์สำหรับอาหารเช้าวันฝนตก :L2:
ตอนนี้ปริศนาเยอะจังหลายปมเลยนะนั่น :confuse:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 27-02-2011 08:01:20

เข้าใจเหตุผลของเฮีย มันก็จริงอยางที่เฮียว่านั้นแหละ
ไม่รู้จะแข่งไปทำไม่ แค่คนที่เข้ามากินเขาพอใจชอบสิ่งที่เราทำเสนอไปถูกใจถูกปาก
นั่นคือความภูมิใจของเชฟไม่ใช่เหรอ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 27-02-2011 08:56:02

อ้างจาก: roseen ที่ 27-02-2011 08:01:20  

เข้าใจเหตุผลของเฮีย มันก็จริงอยางที่เฮียว่านั้นแหละ
ไม่รู้จะแข่งไปทำไม่ แค่คนที่เข้ามากินเขาพอใจชอบสิ่งที่เราทำเสนอไปถูกใจถูกปาก
นั่นคือความภูมิใจของเชฟไม่ใช่เหรอ :กอด1:

ใช่ไม่รุ้จะแข่งไป ทำไม  แข่งไปก็เท่านั้น   


ขอบคุณครับบบ   

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 27-02-2011 09:16:12

คีย์บทน้องจังตอนนี้ไม่หายคิดทึงเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 27-02-2011 09:32:47

เอางี้ อาจารย์กับอเล็กซ์เรารับจัดการให้
แต่ชอบตรงกระหล่ำยัดปากว่ะ ...เรื่องเกียมัวนี่-นายจัดการเองได้ชิมิ เฮียยยยยยย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 27-02-2011 10:16:12

มาให้กำลังใจ :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 27-02-2011 11:53:00

คีย์ทำไมออกน้อยจังเลยสงสัยค่าตัวแพง
แต่เฮียพีใจร้อนจริงๆดูสิรับคำท้าแทนเฉยเลย
คนที่รักการทำอาหารไม่จำเป็นต้องแข่งหรอก
เพราะถ้าทำแล้วคนทานชอบเค้าก็พอใจแล้ว
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 27-02-2011 12:28:37

หึ หึ มีแต่คนว่าคีย์บทน้อย ก็คีย์กำลังพยายามเก๊กอยู่ เพราะคงทั้งอาย ทั้งงอนเฮียเค้ามั้ง
อันนี้พี่แก้วเดาเอาน่ะค่ะน้องไจฟ์
ไอ้อาร์ตแกอ่ะดิอ่อน เฮียเค้าแผนสูงกว่าแกนะยะ เค้ากำลังท่องคาถากลัวเมียย่ะ
แกเคยได้ยินคาถากลัวเมียป่ะ ขอลอกเค้ามาสักเล็กน้อยให้ไอ้อาร์ตได้รู้ หุ หุ 
"รักเมีย ต้องอดทน ต้องเป็นคน เคารพเมีย
รักเมีย ต้องส่งเสีย อย่าให้เมีย ต้องเสียใจ
รักเมีย ต้องรักเดียว อย่าได้เที่ยว ไปรักใคร
รักเมีย ต้องทำใจ ถึงอย่างไร เธอก็เมีย.......ฯ"
คู่ของเฮียมีทีท่าจะไปด้วยดี เหลือปมของพี พีมีความหลังอะไรกับหน่อยหรือ
แล้วพีมีคิดอะไรกับแมนหรือ จะรอน้องไจฟ์มาเล่าต่อจ้า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 27-02-2011 12:50:17

+1 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Killua ที่ 27-02-2011 14:30:27

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 27-02-2011 14:45:40

อดีตเยอะนะเรื่องนี้ 555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 27-02-2011 14:55:34

น้องคีย์น่าร๊ากกกกก  อิเฮียทำได้แค่ห่วง  หวง  แต่ตามไปด้วยก็ไม่ได้  เฮ้อ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 27-02-2011 16:19:26

เฮียพีนี่ปริศนาเยอะจริงๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 27-02-2011 18:24:05

งงๆๆๆ แต่เฮียใหญ่ยังคงน่ารักแบบมึนๆเหมือนเดิม หึๆ

ว่าแต่ตกลงเค้าได้กันแระอะ หรือเฮียแอบกั๊ก  :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 27-02-2011 19:43:56

เห็นด้วยกับเฮียใหญ่ค่ะคนทำอาหารน่ะแค่คนกินมีความสุขและอร่อยไปกับอาหารที่เราทำก็พอแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปแข่งขันกับใครหรอกค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 27-02-2011 20:13:16

ตามลุ้นน้องคีย์ค่า จะรับมือคนปากแข็งได้ไหมนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 27-02-2011 23:08:12

เง้อ เง้อ อาจารย์มิกิ กะ อเล็กซ์ จะมาสร้างความปวดหัวให้เฮียซาโต้มั้ยเนี้ยยยย
และแร้ว ก้อเป็นเฮียพีของเค้าอีกแร้ว ที่มาออกโรงช่วยเฮียสุดที่รัก อิอิ
แต่....เฮียซาโต้พูดโดนใจ ทำอารหารก้อคือทำ ไม่ได้แข่งนี่เนอะ
ตอนนี้น้องคีย์ พูดน้อยไปมั้ยอ่า

ขอบคุณคับ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 28-02-2011 00:07:12

นู๋คีย์ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 28-02-2011 09:18:16

(ต่อครับ)

ตอนที่ 11

ไอ้เอกตอกไข่ 2 ฟองใส่ข้าวที่เพิ่งสุกในหม้อหุงข้าวใบเล็ก ตามด้วยพริกป่วนและน้ำปลาคลุกให้เข้ากัน แล้วปิดฝารอไข่สุก หันมาคว้าแครอทแทะทั้งหัว
“พล็อตแบบนี้กูว่า น้องชายฟันเมียพี่ แล้วพอท้องผู้หญิงก็หนี”
“เหรอ” คีย์ทำตาโต ในใจมันเจ็บๆคันๆ แต่ก็ยังพยักหน้าหงึกหงัก “แล้วทำไมคลอดแล้วยังไม่กลับบ้านล่ะ”
“ก็ไม่อยากทำให้พี่น้องลำบากใจไง ละครหลังข่าวเป็นแบบนี้มากกว่าครึ่ง”
“เท่าที่ดู กูเห็นแต่เฮียพีที่ทำเหมือนไม่อยากเจออะไรแบบนั้น แต่เฮียใหญ่น่ะเหมือนอยากให้เฮียพีมาเจอแต่ก็ไม่อยากบังคับ”
“ถ้าอยากให้เจอจริงๆ จะไปยากอะไร” ไอ้เอกหันไปถอดปลั๊กไฟหม้อหุงข้าวใบเล็กที่เป็นมรดกมาจากพี่ชายออก แล้วเอาผ้าขนหนูผืนเล็กยกหม้อออกมา ตั้งท่าจะกินข้าวทั้งหม้อเหมือนเคย
ไอ้เบิร์ด กับไอ้อ๋องเปิดประตูห้องเข้ามาอย่างรู้เวลา พอเห็นว่าไอ้เอกกำลังจะกินข้าวก็หันไปคว้าช้อนนั่งล้อมวง
ขณะที่คีย์ถอยหลังมานั่งพิงผนังมองเพื่อนกินข้าวรอบดึก ที่กินแบบนี้ไม่ใช่ว่าไม่มีเงินซื้อข้าวกิน แต่เพราะขี้เกียจ ไม่มีเหตุผลอื่น
“เฮียพีดูไม่เหมือนคนชอบแย่งของพี่ชายเลยนะ”
“ใครจะไปรู้” ไอ้อ๋องพูด แล้วเป่าข้าวร้อนๆยัดเข้าปาก
“อาจเมา อาจเหงา เหมือนในละคร” ไอ้เอกตบกลับเข้าประเด็น
“เด็กคนนั้นหน้าเหมือนใคร” ไอ้เบิร์ดหันมาถามบ้าง
“เหมือนแม่เขา...มั๊ง”
ทั้ง 3 คนหันมาที่จุดรวมสายตาทันที “ทำไมมีมั๊ง”
“ก็เด็กผู้หญิงอ่ะ ผมเปีย คุยเก่ง กูก็ว่าเหมือนแม่แหละ”
ไอ้เอกส่ายหน้า “เค้าค่อนไปทางเฮียใหญ่ หรือ เฮียพีมากกว่ากัน”
คีย์ทำท่านึกอย่างจริงจัง “ไม่แน่ใจจริงๆว่ะ เขาขาวเหมือนแม่ ตากลมๆ”
“สงสัยต้องให้พระเอกอย่างกูจัดการ” ไอ้เอกท่าทางมั่นใจ
ไอ้เบิร์ดกับไอ้อ๋อง ชี้นิ้วทันที “กูนึกแล้ว ตั้งแต่ไอ้ตาโปนเล่าเรื่องเด็กผู้หญิงที่โรงเรียนอนุบาล มึงต้องไม่อยู่เฉยแหง”
ไอ้เอกทำท่าทางภูมิใจ “ก็กูพระเอก ทาเคชิไม่อยู่เฉยอยู่แล้ว”
คู่หูหันมาหาคีย์ที่นั่งหัวเราะเพื่อนเชิงถาม
“มนุษย์ไฟฟ้าห่าอะไรมันไม่รู้”
“กูรู้ กูรู้” ไอ้อ๋องรีบยกมือ แต่หันไปหาไอ้เอก “มันนานมาแล้วไม่ใช่เหรอทาเคชิเนี่ย มึงไม่ขุดรุ่นอิคคิวซังซะเลยล่ะ”
“ไดโกโระ” ไอ้เบิร์ดบอกมั่ง
“ใครอีกวะเนี่ย” คีย์ถามขำๆ
“ซามูไรพ่อลูกอ่อนไง ไอ้ตัวที่พ่อมันเข็นรถซ่อนปืนกลไง” ไอ้เบิร์ดพยายามอธิบาย แต่เพื่อนๆ ยังไม่ค่อยเข้าใจ
“กูรู้จักแต่เบน 10 อ่ะ” คีย์บอก
“โห......” เพื่อนๆหันมาประสานเสียงจนไอ้ตาโปนประหลาดใจ
“ทำไม เชยมากเลยเหรอ”
“เปล่า แค่บอกว่าของเล่นเยอะจัดแล้วยังโคตรแพง”

-*-*-

สุดท้ายเฮียใหญ่ก็ต้องไปแข่งจนได้ เพราะเฮียพีที่เฝ้าทั้งรับทั้งชงทั้งฟาดหน้าเน็ตเองเสร็จสรรพ
“คีย์ว่าเฮียใหญ่ทำอะไรอร่อยที่สุด” เฮียพีเลือกผู้ช่วยถูกคน
“ข้าวผัดน้ำพริกลงเรือห่อไข่ แกงจืดปลาหมึกยัดไส้”
คีย์บอก ก็เห็นลูกค้ามาร้านนี้สั่งเมนูกันเป็นส่วนใหญ่ แสดงว่านี่คืออาหารอร่อยน่ะสิ
“มันง่ายไปหน่อยนะ” ไอ้อาร์ตแสดงความเห็นทำท่าลูบคาง
“แต่มันต้องอร่อยมากแน่ๆคนแถวนี้ถึงชอบ” คีย์ยืนยันความเห็น
“แล้วของหวานล่ะ”
คีย์ส่ายหน้า แล้วทำท่านึกได้ “เอแคลร์”
เฮียใหญ่หันไปมองเฮียพี ทำให้อีก 3 คนที่กำลังร่วมการหารือพลอยมองตาม
“ก็ได้ เอแคลร์” เฮียพีพูดนิ่งๆ
“หรือว่าเฮียใหญ่ไม่ได้ทำเอแคลร์” คีย์ถามต่อ
“เปล่า พีเป็นคนทำ แต่พี่เป็นคนสอน” เฮียใหญ่ตอบแบบรู้กัน
คีย์กลอกตาไปมา ความคิดบางอย่างแวบเข้ามาในสมอง
ขณะที่ไอ้อาร์ตชูมือขึ้น “เฮียจะให้ใครเป็นผู้ช่วย”
“เฮียพีสิ” คีย์รีบบอก แต่ดวงตากลมๆ ที่มองตรงมาที่เฮียใหญ่มีแววบังคับอยู่ในที
“กู เอ๊ย ผมเหรอ” เฮียพีทำหน้างงๆ หันมาหาพี่ชาย

จนเมื่อเก็บร้าน เฮียใหญ่ถึงได้ถามคนที่กำลังช่วยเก็บของในครัว
“คีย์จะทำอะไร”
“ทำอะไร” หนุ่มหน้าใสหันมาถามอย่างไม่เข้าใจ
“ก็ที่ให้ไอ้พีไปช่วยพี่น่ะ”
“ก็จะให้ผมหรือพี่อาร์ตหรือไงล่ะ” คีย์ยิ้มเจ้าเล่ห์ประกอบคำตอบ
ทำให้เฮียใหญ่ขยี้ผมยุ่งเบาๆ “มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอกนะ”
“ผมก็ทำเท่าที่ทำได้เท่านั้นแหละ”
คีย์บอกแล้วหันไปล้างมือล้างหน้า พอจะออกจากครัว เฮียใหญ่ก็ถามขึ้น
“คีย์ คืนนี้นอนที่นี่เถอะนะ”
คนที่เช็ดหน้าเสร็จแล้ว ยังไม่มีคำตอบเมื่อหันไปคว้ากระเป๋าเรียน
“คีย์ไม่ได้ค้างที่นี่มาเป็นเดือนแล้วนะ”
“ผมค้างที่นี่แค่ครั้งเดียวต่างหาก”
“ก็นั่นแหละ แล้วเมื่อไหร่จะค้างอีกครั้ง แล้วอยู่ที่นี่ตลอดไปสักทีล่ะ”
....บอกตามตรงว่าประโยคแบบนี้จากคนรูปหล่อตัวโตนี่มันไม่ได้เข้ากันสักเท่าไหร่ แต่พอคนฟังหันมาสบตาคนพูด ก็พาลหน้าแดงไปจนถึงหู ถึงคอ...
“คีย์”
คีย์ส่ายหน้า “ผม....”
“นะ เดินทางแบบนี้อันตรายออก”
“ทำไมไม่ไปถามเจ๊มิซา หรือไอ้พี่อาร์ตดูล่ะ เขาก็ต้องเดินทางเหมือนกัน”
“เฮ้ย! ไม่เหมือนกัน”
“ไม่เหมือนยังไง เลือกปฏิบัตินี่หว่า”
“เขาไม่ใช่แฟนพี่นี่”
“แล้วผมเป็นแฟ.....” คีย์หยุดพูด สีหน้าครุ่นคิด “ขอเวลาผมหน่อยเถอะ”

เฮียใหญ่เดินออกมาส่งคีย์ขึ้นรถกลับบ้าน แล้วทำเหมือนกำลังเดินเตะฝุ่นกลับมาร้าน เจอกับแก๊งค์รถมอเตอร์ไซค์ของแมนที่เข้ามาจอดพอดี
“อ้าวเฮีย คีย์กลับบ้านแล้วเหรอ”
“เออ” เฮียใหญ่ตอบแมน แต่หันไปมองน้องชายที่ถือถุงเซเว่นเดินมาหา   
แมนทำท่าจะขี่รถออกไป แต่กลับเปลี่ยนใจ “เฮียรู้จักเพื่อนๆ ของคีย์มั้ย”
“รู้จักคนที่เป็นเพื่อนรุ่นพี่คนที่เป็นรูมเมทน่ะ”
“ฝากบอกมันว่าระวังตัวไว้บ้าง เพราะมีเด็กในมหาลัยมัน แล้วก็อยู่หอพักแถวๆที่มันพักอยู่ ติดหนี้โต๊ะบอล หนี้พอกจนเขาจะมาล้างบัญชีแล้ว มหาลัยมันกว้างก็จริง แต่เกิดมันตามผิดตัวขึ้นมาจะซวย มันยิ่งหนีไม่เป็นอยู่ด้วย”
แมนพูดยืดยาวแล้วขี่รถออกไป ส่วนเฮียใหญ่หันมาหาเฮียพีน้องชาย
“รู้เรื่องมั้ย”
เฮียพีพยักหน้า “มันก็เคลียร์บัญชีกันตลอดน่ะแหละ แต่พวกเพื่อนของคีย์มันพวกเด็กทำงานพิเศษกันทุกคนไม่ใช่เหรอ”
“มันก็ใช่ แต่คีย์มันไม่ค่อยเล่าอะไรให้ฟัง พวกเดียวกับมึงแหละ แทบเอาช้อนง้างปากให้พูด”
“อ้าว ไรเนี่ยเฮีย กลับมาหาผมได้ไง”
“เออ บอกเพื่อนๆมึงให้ด้วย เคลียร์บัญชีกันก็อย่าให้เด็กกูเดือดร้อนไม่งั้นตายหมู่”
“คร๊าบ ลูกพี่”
เฮียพีรับคำ แต่ทำท่าจะเดินผ่านบ้านตัวเอง
“ไปไหนน่ะ”
“บ้านไอ้ชัย”
พี่ชายพยักหน้าแล้วกลับขึ้นห้องพักของตัวเอง
---**---
งานเทศกาลอาหารคึกคักตั้งแต่เปิดงาน เพราะนอกจากร้านอาหารจากหลายประเทศที่มาเปิดร้านในงานแล้ว ยังมีสินค้าอีกหลายชนิดให้เลือกซื้อ
คีย์แนะนำเพื่อนๆ ทั้ง 3 คนให้ทุกคนรู้จัก
“ทำงานพาร์ทไทม์กันจริงๆเหรอ แล้วทำไมหยุดงานได้ล่ะ” เจ๊มิซาถามด้วยความสงสัย
“เรามีภารกิจแถวนี้ครับ” ไอ้เอกตอบยืดๆ

การแข่งขันเริ่มต้นได้สักพัก คีย์ก็ออกมายืนชะเง้อคอยาวอยู่ที่หน้าฮอลล์แข่งขันเพื่อรอคนที่นัดไว้ จนกระทั่งเห็น 2 แม่ลูกเดินเข้ามา คีย์ก็รีบวิ่งไปส่งบัตรผ่านเข้างานให้แล้วพาเข้ามาด้วยกัน
คนบนเวทีแข่งไป ไอ้อาร์ตกับเจ๊มิซาที่พาแฟนมาด้วย เดินแจกนามบัตรแนะนำร้านควบกับช็อปกระจาย
บนเวทีใหญ่ แบ่งส่วนเป็นครัวของพ่อครัว 3 คนแยกย้ายกันคนละด้านของเวที
ด้านซ้ายคืออเล็กซ์กับผู้ช่วยพ่อครัวชาวสเปน ตรงกลางคือพ่อครัวชาวญี่ปุ่นกับผู้ช่วยตัวเล็กชาติเดียวกัน และขวามือคือเฮียใหญ่ ที่มีเฮียพีเป็นผู้ช่วย
แต่ละคนกำลังตั้งใจแข่งขันกันอย่างเต็มที่ ท่ามกลางเสียงบรรยายของผู้ประกาศดังก้อง
เวลาผ่านไป อาหาร 5 ชุดถูกนำมาจัดเรียงบนโต๊ะเพื่อให้กรรมการให้คะแนน

ผลการแข่งขันที่ออกมาอเล็กซ์เป็นฝ่ายชนะ แต่เหมือนทั้งพ่อครัวอาหารญี่ปุ่นกับเฮียใหญ่จะไม่ได้สนใจกับชัยชนะมากนัก
“โดนบังคับให้มาแข่งเหมือนเฮียใหญ่หรือเปล่าวะ” ไอ้เอกตั้งข้อสงสัย
“น่าจะ แล้วนี่มันก็เทศกาลอาหารน่ะนะ แต่ไอ้คนชนะทำไมมันภูมิใจนักวะ” ไอ้เบิร์ดส่ายหน้าขำๆ

เมื่อทั้งหมดก้าวลงจากเวที คีย์เข้าไปถามเฮียใหญ่ “เอแคลร์ที่แข่ง ผมเอามากินได้มั้ย”
เฮียใหญ่เลิกคิ้วขึ้นสูง “อยากกินเหรอ เดี๋ยวพี่ทำให้กินใหม่ก็ได้”
คีย์ส่ายหน้า วิ่งสวนขึ้นไปบนเวที คว้าจานขนมถือกลับลงมา แล้ววิ่งผ่านไปหาคู่แม่ลูก
เฮียพีมองตาม แล้วสะดุ้งสุดตัวหน้าซีด อ้าปากค้าง ตาโต ทั้งหมุนตัวเตรียมหนี แต่ก็ได้แค่ –จะ- เพราะโดนไอ้เอก ไอ้เบิร์ด และไอ้อ๋องคว้ากอดไว้
“เฮ้ย! พวกมึงเล่นอะไรกันเนี่ย” คนรูปหล่อตัวโตโวยวายจนคนหันมามอง
“แป๊บเดียวเฮีย แป๊บเดียว” ไอ้เอกบอกเหมือนกำลังหลอกเด็กกินยา
คีย์ถือจานขนมมาให้เด็กหญิงตัวเล็ก “ทานขนมมั้ยคะ”
เด็กหญิงคุ้นเคยกับคีย์แล้ว รับมาทั้งจานหยิบเอแคลร์ใส่ปาก ยิ้มจนดวงตาเป็นเส้นโค้ง
“นิดชอบเอแคลร์ค่ะ เอแคลร์คุณลุง”
“ไม่ใช่ค่ะ คุณอาคนนั้นเป็นคนทำ ไปขอบคุณคุณอากันมั้ยคะ ที่ทำขนมอร่อยให้นิดทาน”
“ค่ะ”
“แต่คุณอาคนนั้นกลัวเด็ก นิดต้องค่อยๆ คุยกับคุณอานะคะ”
นิดคว้ามือของคีย์แล้วเดินมาคู่กัน โดยมีหน่อยเดินตามมาด้วย
คนรูปหล่อตัวโตจ้องมอง แม่ลูกที่เดินเข้ามาหา ไอ้เอก ไอ้เบิร์ด และไอ้อ๋องที่จับเฮียพียังรู้สึกได้ว่าคนรูปหล่อตัวโตคนนี้กำลังสั่น แล้วก็ออกอาการแข้งขาอ่อนเหมือนคนจะหมดแรง

นิดเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างหน้า “ขอบคุณ คุณอาที่ทำขนมให้นิดค่ะ”
เฮียพีพยักหน้า พอทั้ง 3 คนปล่อยแขนออกคนตัวโตทรุดตัวลงนั่งแปะกับพื้น เอื้อมมือมาใกล้แขนเล็กๆ เหมือนอยากแตะ แต่ก็กลับหยุดค้างทิ้งมือลงหมดแรง

“คุณอา กลัวหนูหรือคะ”
ชายหนุ่มรูปหล่อกัดที่มุมปากตัวเองแน่น ดวงตาที่เคยแวววาวเต็มไปด้วยความสนุกสนาน ตอนนี้กำลังแดงก่ำ
“ไม่กลัวหนูนะคะ หนูไม่ตี หนูไม่ดุคุณอาหรอก”
เฮียพีได้แต่พยักหน้า ร้อยคำพูดที่ควรพูดกลับติดค้างอยู่ในอก
หน่อยทรุดลงนั่งคุกเข่าข้างลูกสาว
“เราสบายดี”
เฮียพีพยักหน้าอีกครั้ง

มือใหญ่ๆ ของเฮียใหญ่ดึงน้องชายให้ลุกขึ้นยืน ไอ้อ๋องกับไอ้เบิร์ดเข้าไปช่วยพยุง แล้วพาทั้งหมดออกมาที่ด้านนอก
“พีพาทั้งหมดกลับไปที่ร้าน พี่จะพาหน่อยกับนิดไปส่งเอง”
“ไม่เป็นไรค่ะ เรากลับเองได้” หน่อยบอกอย่างเกรงใจ ดวงตาซื่อๆยังคงมองคนที่เอาแต่ก้มหน้าหลบตา ทั้งพยายามเดินเลี่ยงไปให้ไกล หากไม่ติดที่ 3 หนุ่มคอยดึงคอยรั้งไว้

“อ้าว...”
3 หนุ่มทำหน้าตาเหรอหราไม่เข้าใจ สถานการณ์แบบนี้ ทั้งเฮียพี แม่หน่อยกับหนูนิด ควรจะได้อยู่พร้อมหน้ากันไม่ใช่หรือไง หรือเพราะว่าจนถึงตอนนี้เฮียพีก็ยังเอาแต่เงียบ ทำให้พี่ชายต้องรับหน้าที่สลายความเครียดก่อนชั่วคราว แล้วค่อยเดินหน้าแผนการกันต่อในวันหน้า

ไอ้อาร์ตกับเจ๊มิซาแล้วก็แฟนของเจ๊มิซาวิ่งหอบข้าวของมากมายตามมาร้องเรียกไว้
“เดี๋ยวครับ เดี๋ยว ของฝากเยอะแยะ เอาไง”
ของที่ทั้ง 3 คนถือมา นอกจากของที่ซื้อไว้ในงาน ระหว่างที่เขากำลังแข่งทำอาหารกันแล้ว ยังมีของที่ระลึกจากร้านค้าต่างๆ อีก
….นะ ลูกพี่แข่งไป ลูกน้องถลุงเงินกันสนุก...
“เอาใส่รถกู เดี๋ยวเอาลงที่บ้านน้องนิดหมดนี่แหละ”
“อย่าเลยค่ะ มันเยอะไป” หน่อยพยายามห้าม แต่ไอ้อาร์ตถือของเดินนำลิ่วๆ กลับไปที่รถเฮียใหญ่แล้ว
“ไม่เป็นไรหรอก มาแป๊บเดียวยังไม่ได้ดูงานอะไรเลยไม่ใช่หรือ” เฮียใหญ่บอก แล้วหันไปหาน้องชายที่เอาแต่ก้มหน้า
“กลับบ้านนะ เอาเพื่อนๆคีย์กลับไปกินเหล้าด้วย”
เฮียพีพยักหน้า แล้วรีบเดินกลับมาที่รถตามมาด้วยหนุ่มอีก 3 คนที่ทำท่าทางร่าเริง
เฮียใหญ่หันมามองคีย์ที่เอาแต่ขมวดคิ้วแน่น “ไง ตัววางแผน”
“ไม่เห็นเข้าใจเลย”
หน่อยยิ้มเศร้า “ยังไงก็ขอบใจมากนะจ๊ะ ขอบใจจริงๆ”
เฮียซาโต้บีบจมูกดื้อรั้น เบาๆ แต่ท่าทางเหมือนอยากกัดจมูกมากกว่า
“แก๊งค์ลูกมด ร้ายจริง”

-*-*-จบตอนที่11-*-*-

ขอบคุณที่ติดตามครับ
วันนี้คีย์มาแล้ว หายคิดถึงหรือยัง

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 28-02-2011 09:37:39

น้องคีย์น่ารักมาก ถ้าอยากฟัดน้องคีย์จะโดนเฮียเตะมั้ยอ่ะ
แต่ที่แน่ๆเลยเรื่องเฮียพีกับคุณหน่อยมันต้องมีอะไรมากกว่าที่คิดแน่
ไม่งั้นเฮียไม่ถึงกับเข่าอ่อนตอนเจอหนูนิดอ่านแล้วเหมือนไม่ใ่ช่เฮียพีเลย
พวกเพื่อนคีย์แต่ละคนช่วยเพื่อนดีมากเลย ชอบๆ แต่อย่ามีปัญหาไรตามมาเลย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 28-02-2011 10:40:12

รอลุ้นตอนต่อไป   :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 28-02-2011 10:53:09

มันยังงัยกันหว่า  ทำไมเฮียพีมีปฏิกิริยาแบบนี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 28-02-2011 13:19:52

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
น่าห่วงเรื่องทวงหนี้พนันผิดตัวจะมีใครเป็นไรมั้ยไจฟ์อย่าใจร้ายนะ
เฮียพีหนูนิดแม่หน่อยปัญหาคือไรคำพูดหนูนิดไร้เดียงสาจริงๆ
“แก๊งค์ลูกมด ”ชื่อน่ารักจัง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 28-02-2011 15:35:19

อ่านมาจบตอนนี้ก็ยังคาใจอย่างยิ่ง
จะรอน้องไจฟ์มาคลี่คลายตอนต่อไปจ้ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 28-02-2011 15:41:50

555แก๊งลกมด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 28-02-2011 16:04:44

จะรอดูว่ามีเรื่องอะไรซับซ้อนอยู่เบื้องหลังค่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 28-02-2011 16:19:32

ยังไงก็ยังคาใจกับท่าทีของหน่อยอยู่ และเป็นห่วงนู๋คีย์ด้วยอ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 28-02-2011 18:15:49

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 28-02-2011 19:25:19

เฮียพีเหมือนคนกลัวเด็กจริงๆนะเนี่ย
น้องคีย์เป็นจอมวางแผนไปซะแล้ว อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 28-02-2011 21:12:56

อ้างจาก: yayee2 ที่ 28-02-2011 15:35:19  

อ่านมาจบตอนนี้ก็ยังคาใจอย่างยิ่ง
จะรอน้องไจฟ์มาคลี่คลายตอนต่อไปจ้ะ

^
เห็นด้วยครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 28-02-2011 21:39:13

เป็นเรื่องราวที่สนุกมาก มีสิ่งที่ให้คิดเป็นการบ้านด้วยว่า พี+หน่อย+นิด+พี่ใหญ่มีความผูกพัน
กันแบบไหน พี่ใหญ่+น้องคีย์ จะเข้าใจกันดีหรือไม่ เห็นใจน้องคีย์นะที่แค่เมาเดียวก็ทำให้
ต้องเสียตัวและเสียใจ แต่พี่ใหญ่คงรักจริงหวังอยู่ด้วยกัน ก็ขอเชียร์และเอาใจช่วยให้เข้าใจและ
อยู่ด้วยกันแบบมีความสุขนะ +1 แทนคำขอบคุณ  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 28-02-2011 21:51:04

เรื่องมันราวมันเป้นยังไง  อยากรู้ๆๆ   ต้องรอต่อไป


  แก๊งค์ลูกมด  ชื่อแก๊งค์นารัก อะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 28-02-2011 22:10:44

อ้างจาก: konnarak ที่ 28-02-2011 21:51:04  

เรื่องมันราวมันเป้นยังไง  อยากรู้ๆๆ   ต้องรอต่อไป


  แก๊งค์ลูกมด  ชื่อแก๊งค์นารัก อะ

เห็นด้วยค่ะแก๊งค์ลูกมดชื่อน่ารักจัง :laugh:

 :impress2:แล้วเมื่อคีย์จะใจอ่อนยอมมาค้างกับเฮียใหญ่อีกอ่ะคะ เฮียใหญ่เค้าเป็นห่วงไม่อยากให้กลับดึกๆ ดื่นๆ มันอันตราย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 28-02-2011 22:35:54

จอมวางแผน!!!
แล้วรู้เรื่องเค้าหรือยังน่ะ ไปวางแผนช่วยเค้าน่ะ ฮา...
รอดูเฮียๆ ทั้งหลายต่อไปว่าจะทำยังไงคร้าบบ...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 01-03-2011 03:56:07

เฮียพีเป็นไรอ่าาา

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 01-03-2011 06:16:47

รอ รอ รอ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-02-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 01-03-2011 07:54:31

เฮียซาโต้ได้ใจอ่า ตั้งเดือนนึงถึงกะหลุดปากให้น้องนอนค้างด้วย
555 ฤาษีตบะแตกเหรอเฮีย
แต่คนขโมยซีน เฮียพีกะนิดและหน่อยง่า...แอบอ่อนไหว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 01-03-2011 09:10:04

(ต่อครับ)

ตอนที่ 12

วงเหล้าในห้องพักของเฮียพี มีพี่หนุ่มจากร้านเกมมาร่วมแจมด้วยแป๊บเดียวแล้วก็กลับลงไปเฝ้าร้านเหมือนเคย บอกว่า ลูกค้าซาแล้วจะหาเรื่องปิดร้านขึ้นมากินเหล้าใหม่
ส่วนเจ๊มิซาเพราะว่าพาแฟนมาด้วย ก็เลยพากันกลับไปพร้อมกับพี่หนุ่ม
คีย์นั่งพิงโซฟา ในมือถือแก้วเหล้าที่เจ้าตัวจิบทีละนิดไม่หมดแก้วสักทีทั้งที่คนอื่นล่วงหน้ากันไปไกลแล้ว ส่วนเฮียใหญ่วางจานปลาหมึกปิ้งบนโต๊ะแล้วเดินมานั่งข้าง 
“คิดอะไร”
“ไม่รู้เหมือนกัน”

ไอ้เอก คนที่ชอบเป็นพระเอกพูดแทรกขึ้นมา “ถ้านี่เป็นละครนะ มันต้องพ่อกับแม่กอดกันร้องไห้สิ แต่อันนี้ทำไมดูแปลกๆ”
เฮียใหญ่ หันไปมองหน้าน้องชายที่นั่งอยู่อีกฟากของโต๊ะ คนที่แทบไม่ได้พูดอะไรจนมาถึงบ้าน

เฮียพีจ้องมองแก้วเหล้าในมือ แล้วพูดด้วยเสียงเจือแอลกอฮอล์  “นิดไม่ใช่ลูกกู”
ทั้งวงตกอยู่ในความเงียบ
ร้อยแปดพล็อตเรื่องวิ่งวน แม้แต่ไอ้เอกก็ยังไม่รู้ว่าเรื่องไหนใช่ หรือไม่ใช่
“อยากฟังมั้ย”
5 หนุ่มพยักหน้ากันทันที ขนาดไอ้อาร์ตที่ทีแรกอยู่นอกวงยังขยับเข้ามาเบียดไอ้เบิร์ด
   
“ตอนที่เฮียไปเรียนฝรั่งเศส กูอยู่ทางนี้ก็ซิ่งไปวันๆ แต่เพราะกูไม่นิยมคนซ้อนท้าย ก็มีคนนั้นพูดที คนนี้พูดที จนวันหนึ่งกูเจอนักเรียนเรียบร้อยซื่อๆ กูก็....หลอก...พามาสนามแข่ง มึงเข้าใจมั้ย กูไม่ได้คิดอะไรกับคนนี้เลย แค่นั่งคุยด้วยกูยังด่าในใจว่าทำไมมันถึงปัญญาอ่อนได้ขนาดนี้วะ แต่กูพามาเพราะคิดว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้น มันจะไม่มีปากมีเสียงไปฟ้องตำรวจน่ะ......กูแพ้.....เพื่อนกู....ไอ้มีนได้ผู้หญิงไป จากนั้นเจอไอ้มีน มันบอกว่ามันกำลังจะเป็นพ่อคนมันดีใจมาก แล้วมันก็หายไปหลายเดือนกลับมาบอกว่าพ่อแม่ผู้หญิงเขาไล่ผู้หญิงออกจากบ้าน มันต้องไปรับจ้างทำงานเลยไม่ได้มาซิ่งด้วยกัน แต่ตอนนี้เมียกำลังจะคลอดมันต้องหาเงินเลยกลับมาแข่ง เพื่อเอาเงิน....”
เฮียพียกเหล้าขึ้นซดหายไปครึ่งแก้ว แล้วเล่าต่อ
“กูแข่งกับไอ้มีนอีกครั้ง กูไม่ได้คิดอะไรนอกจากเมื่อหลายเดือนก่อนกูแพ้ คราวนี้กูต้องชนะ จังหวะที่กูขึ้นแซงทั้งที่กูกำลังจะชนะ แต่กูกลับหักปาดหน้ามัน รถไอ้มีนล้ม แล้วมันก็...ตาย...”
ดวงตาของคนเล่า แดงก่ำ
“มึงรู้มั้ย กูยืนมองศพไอ้มีนที่มันบิดเบี้ยว ตรงโคนเสาไฟฟ้า แล้วก็ทิ้งไว้แบบนั้น กลับมาบ้าน ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่อมา....ก็มีคนเล่าว่า......มีแก๊งค์หลายคน ไปหาหน่อยที่หอพัก......”

คีย์ยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงร้อง ขณะที่ไอ้เอกจ้องมองเฮียพี กำมือแน่นจนข้อขึ้นขาว แม้แต่ไอ้เบิร์ด ไอ้อ๋อง ไอ้พี่อาร์ตยังนั่งตัวตรง

“กู......ไม่ได้แค่ฆ่าไอ้มีน แต่กูผิดต่อครอบครัวนี้มาตั้งแต่ต้น กูหลอกหน่อย ทำลายอนาคตของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า กูฆ่าไอ้มีน แล้วก็ทำร้ายเมียมัน  แล้วกูก็ทำให้เด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำพร้า จะปู่ย่าตายาย ก็ไม่เคยได้รู้จัก”
เฮียพีหันมาหาคีย์
“มึงรู้มั้ย ว่ากูเอากับคนอื่น แต่กับคนนี้กูหลอก หลอกอย่างจริงจังทำเหมือนรักเหมือนหลง บังคับให้ออกมาจากบ้านซ้อนรถกูไปเที่ยว แล้วก็มาหัวเราะตอนที่ไอ้มีนทำท่าภูมิใจเหลือเกินที่ได้เค้าไป…กูไม่มีหน้าจะไปพบเขาหรอกคีย์”
“แต่...” คีย์พูดเสียงสั่นเครือ แล้วก็ได้แต่่ส่ายหน้า พูดต่อไม่ออก

เฮียพีซดเหล้าอีกครึ่งแก้ว ไอ้อาร์ตรีบรับไปชงต่อ
“ขนาดได้ยินเรื่องเลวร้ายที่มันเกิดขึ้นกับหน่อย กูก็ยังทำหน้าตาเป็นผู้บริสุทธิ์ ฟังเหมือนเป็นเรื่องของคนอื่น.....เลวชาติ! จนเฮียกลับมาจากฝรั่งเศส เฮียไปตามหาหน่อยจนเจอ แล้วก็รับเลี้ยงดูเรื่อยมา”
“มันไม่เหมือนกันนี่” คีย์เถียง
เฮียพียิ้มเศร้า พยักหน้า “เฮียทั้งหลอกทั้งล่อให้กูไปเจอ แต่กูก็หนีมาเรื่อย แต่ไงก็...ขอบใจมึงมาก” คนที่เคยสดใสร่าเริง จบเรื่องเล่าของตัวเองเสียดื้อๆ

คีย์หันไปหาไหล่กว้างที่อยู่ข้างๆ ซุกหน้าเช็ดน้ำตา คนตัวโตเปลี่ยนเป็นกอดไว้หลวมๆ 
คนที่สูญเสียพ่อและแม่ไปพร้อมๆ กันแล้วต้องอยู่ในการดูแลของลุงกับป้ามาตลอด ย่อมอยากให้นิดได้อยู่พร้อมหน้ากับพ่อและแม่ แต่เรื่องของเฮียพีตรงข้ามกับสิ่งที่ทุกคนคาดหวังให้เป็น...
เฮียพีเงยหน้ามองทุกคนในวงเหล้า
“กูเลวกว่าที่พวกมึงคิดใช่มั้ย”
“ผมว่าที่เฮียเลว ไม่ใช่เพราะเรื่องในอดีตหรอก” อาจเพราะเมาทำให้ไอ้เอกพูดตรง
“อธิบายมาน้อง”
“ที่เลวเพราะเฮียไม่ได้พยายามทำให้แม่ลูกคู่นั้นดีขึ้นต่างหาก ผู้หญิงไม่จบ ม 6 จะทำงานอะไรเลี้ยงลูกตามลำพัง”
“ก็กู..ไม่กล้า มึงเข้าใจมั้ย กูหลอกคนดีๆ ทำลายอนาคตของเขาขนาดนี้ ทั้งยังฆ่าเพื่อนฆ่าผัวเขาอีก”
“แล้ว....เรื่องแก๊งค์น่ะ เฮียไม่ฉุกใจคิดบ้างหรือไง ถ้ามันเกิดขึ้นจริง พี่หน่อยแท้งแน่ๆ”

เฮียพียิ้มที่มุมปาก เพราะนี่เป็นเรื่องฉุกคิดได้ว่ามันไม่จริง แต่การพูดถึงผู้หญิงซื่อๆ แบบนี้ ต่อให้เป็นเรื่องที่ไม่จริง สุดท้ายการพูดกันไปเรื่อยๆ มันจะกลายเป็นเรื่องที่ทุกคนเชื่อว่ามันคือเรื่องจริงอยู่ดี

ไอ้เอกทำหน้านิ่ว กอดอก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่คือมาดพระเอกของมันที่ทำให้ไอ้เบิร์ดกับไอ้อ๋องแอบหันไปทำไฮไฟฟ์ขัดอารมณ์พระเอก 
“ในฐานะที่ผมก็..ฟันดะ..เหมือนกัน ผมว่าที่ตอนนั้นพี่หน่อยตามเฮียไปสนาม จะด้วยใสซื่อหรืออะไรก็ตามที แต่มันแสดงว่าเขาต้องมีใจให้เฮีย”
เฮียพีพยักหน้ายอมรับ “อันนั้นกูรู้”
“ทีนี้พอมีเรื่องแย่ๆ เกิดขึ้น จะจริงไม่จริงทั้งหมด แล้วเขาให้อโหสิกับเฮีย อย่างที่พวกเราเห็นนี่ผมว่า...”
“เฮียจีบพี่หน่อยเหอะ” ไอ้เบิร์ดทะลุกลางป้อง
“เชี่ยเบิร์ดขโมยซีนกู” ไอ้เอกหันไปตบหัวเพื่อน
“ก็มึงลีลา” ไอ้เบิร์ดเถียง “อ้อมไปอ้อมมา เหล้าหมดไป 2 แก้วแล้วยังไม่เข้าเรื่อง”
2 คนหันมาทุบถองกัน กึ่งเล่นกึ่งจริง ขณะที่เฮียพีหันมามองหน้าพี่ชายที่เอาแต่นั่งยิ้ม
“วันนี้ลูกทีมเยอะนะ”
พี่ชายเลยหัวเราะน้องชาย
“เออ วันนี้กูสบาย”
เฮียพีส่ายหน้า “มันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก”
“มันก็ไม่ยากหรอกเฮีย” ไอ้อ๋องลุกหลบเพื่อนที่ทุบตีกันไม่เลิกไปนั่งข้างเฮียพี
แต่เฮียพีส่ายหน้ายกแก้วเหล้าขึ้นซด ไอ้อาร์ตรับมาชงต่อ
“มันอยู่ที่ว่าเฮียอยากชดใช้ให้พวกเขาจริงๆหรือเปล่า” ไอ้อ๋องพูดเมาๆ แต่ทำให้ทุกคนหันมามอง ขณะที่เฮียพีกอดคอไว้หลวมๆ
“กูจะพยายาม พอใจมั้ย”
“เดี๋ยวๆ เวท อะ มินิท ประโยคพระเอกแบบนี้มันของกูนี่หว่า” ไอ้เอกรีบยกมือ
“แต่ไม่รักไม่ชอบแล้วไปยุ่งกับเขาก็ไม่ถูกเหมือนแหละ” ไอ้อาร์ตขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงกึ่มๆ ไม่แพ้กัน
ขณะที่ประเด็นสนทนา เริ่มเปลี่ยนไปตามประสาคนเมา ไอ้อ๋องหันมามองแก้วเหล้าของคีย์ที่พร่องลงไปไม่ถึงครึ่งแก้วสักที
“คีย์ ยุงไข่แล้วมึง”
“อ้าว...เออ” แต่คีย์ก็แค่ยกจิบ
ไอ้เอกเลยเปลี่ยนเรื่องมาหา “ไอ้คีย์แมร่งคออ่อนสาด เบียร์ 3 กระป๋องมันคลานหาที่นอนแล้ว”
“สัดบอกทำไมเนี่ย”
เฮียใหญ่ เฮียพี จนถึงไอ้อาร์ตหัวเราะ เพราะรู้แล้วเรื่องที่คีย์คออ่อน แล้วยังเป็นพวกเมาหลับอีกต่างหาก
ไอ้อ๋องช่วยเสริม “ตอนที่แดกเหล้าในห้องครั้งแรกยังไม่ถึงไหน หันไปไอ้ตาโปนซุกหลับอยู่มุมห้องแล้ว”
“ตาโปน?” ไอ้อาร์ตถาม
“นี่ไงพี่ มันตาโปนไง เลยเรียกมันตาโปน” ไอ้เบิร์ดชี้ตาของคีย์ประกอบคำพูด

“แล้วรู้จักกันได้ยังไงเนี่ย” ไอ้อาร์ตเปลี่ยนประเด็นออกไปอีก
ไอ้เบิร์ดขออนุญาตเล่าเรื่อง “ไอ้ตาโปนกับไอ้เอกทำอยู่ซุปเปอร์ของเฮียกวงแล้วก็มหาลัยเดียวกัน แต่ผมกับไอ้อ๋องเมื่อก่อนอยู่เซเว่น ตอนนี้ไอ้อ๋องไปอยู่พิซซ่าฮัทที่โสตัสแล้ว แต่ว่าเราห้องติดกันไง ทีนี้มีอยู่คืนรถมอไซค์ผมโดนคนจะยกไป ไอ้ 2 คนนี้ช่วยไว้ก็เลยสนิทกันมาเรื่อย”
“เก่งนะเนี่ย” เฮียพีหันมาชื่นชม ไอ้เอกยืดอกรับทันที
“บอกแล้วว่าผมน่ะพระเอก เรื่องแค่นี้จิ๊บๆ”
“ก็แค่ร้องตะโกนว่าตำรวจมา” คีย์พูดขำๆ ไอ้เอกเลยหันมาชี้หน้า
“แผนกขัดคอ เดี๋ยวกูยุให้เฮียใหญ่กรอกเหล้ามึง”

วงเหล้าคุยกันต่อไปเกี่ยวกับประสบการณ์ร่วมของ 4 หนุ่มโดยมีเฮียพีกับไอ้อาร์ตทำหน้าที่ซักถาม ไม่เห็นจะมีใครสนใจเรื่องการแข่งขันวันนี้เลยสักนิด
....ส่วนเรื่องของเฮียพี หน่อย กับหนูนิดน่ะ ตอนนี้จำเป็นต้องเว้นวรรคไว้ก่อน เพื่อไม่เป็นการกดดันเฮียพี....
คนที่นั่งอยู่ข้างๆ กันพิงโซฟาตัวยาวทำหน้าที่รับฟังเป็นหลัก แต่สักพักคนตัวโตที่นั่งทางขวาก็ก้มลงกระซิบถาม
“ไม่กล้ากินเหล้าเพราะกลัวเมาหลับอีกเหรอ”
คีย์ไม่ตอบ ได้แต่ทำตาขวางใส่
“ใช่จริงๆ” เฮียใหญ่ทำเสียงหัวเราะจมอยู่ในคอ
“ชริ!”
ไอ้เอกที่กำลังเล่าเรื่องผสมแอลกอฮอล์ หันมาจ้องหน้าเพื่อนแล้วมองแก้วเหล้าที่ละลายจนใส “ทำไมเพื่อนกูหน้าแดงวะ”
“เชี่ยเอก”
“อ๊ะ เหล้าไม่ยุบแต่หน้าแดงแปลว่าอะไรวะ”
“ช่างกูเหอะ”
“เล่นเกมกัน” ไอ้เบิร์ดขยับตัว คว้าขวดเหล้า
“เชี่ยพวกมึงไม่ต้องเลยนะ” คีย์ลุกหนีแต่ไอ้อ๋องกับไอ้เอกเข้าล็อคแขน อย่างรู้งาน
คีย์ที่เมาน้อยสุดในกลุ่ม...อะ...ไม่สิ ยังมีคนตัวโตอีกคนที่ยังไม่ได้ดื่มแม้แต่หยดเดียว...
เอาเป็นว่าคีย์ที่เมาน้อยสุดในกลุ่มเพื่อนรัก 4 คนทั้งถีบทั้งเตะ เมื่อไอ้เอกหันไปคว้าขวดเหล้าทำท่าจะขยับกรอกใส่ปาก
อีก 3 คนรู้ทันทีว่านี่คือเกมอะไร
“เดี๋ยว” เฮียใหญ่คว้าข้อมือของไอ้เอกที่ถือขวดเหล้า
“อะไรเฮีย”
“เคยเล่นเกมนี้มาก่อนหรือเปล่า”
“เคย แต่ใช้เบียร์อ่ะ เหล้ามันแพง แล้วก็ไม่เคยสำเร็จสักที เจอไอ้คีย์เตะผ่าหมากจนจุกมา 3 รอบแล้วเลยไม่เล่นอีก แต่ตอนนี้อยากเล่น”
เฮียพี กับไอ้อาร์ต แอบถอนหายใจ แต่ไม่รอดพ้นจากสายตาของไอ้เอก ไอ้เบิร์ด และไอ้อ๋อง
“ทำไมล่ะเฮีย”
“เฮียจัดให้”
เฮียใหญ่คว้าขวดเหล้าจากมือไอ้เอกมาดื่มเอง อมเหล้าไว้จนเต็มกระพุ้งแก้ม แล้วหันมาคว้าใบหน้าอ่อนมาใสที่เม้มปากสนิท แต่มือแข็งแรงกดแน่นที่กรามจนต้องเปิดปาก รับเหล้าไหลผ่านลงสู่คอ บางส่วนไหลออกที่มุมปาก
พอผละออก คีย์สำลัก ไอจนไอ้อ๋องต้องปล่อยมือ
แขนแข็งแรงของเฮียใหญ่รัดเอว มือใหญ่ลูบหลัง
พอหยุดไอ เฮียใหญ่ช้อนใบหน้าอ่อนใสให้หันกลับมาอีกครั้ง เหล้าในปริมาณเท่าเดิมไหลเติมลงไปอีก ปลายลิ้นที่แทรกตามเข้ามาด้วยทำให้คีย์ต้องขยุ้มเสื้อเชิร์ตของคนตัวโตไว้แน่น
กระทั่งร่างเล็กๆในอ้อมแขนผ่อนแรง ผ่อนลมหายใจ เฮียใหญ่ถึงผละออก
“2” ไอ้เอกพึมพำ “เพื่อนกูเจอ 2 อึกจอดสนิท”
….ว่าแต่...เฮียครับ ที่ผมจะกรอกเหล้ามันน่ะ ผมกะเทสักอึกใหญ่ๆ ลงปากมัน ไม่ได้เม้าท์ทูเม้าท์แบบนี้........ เฮียเข้าใจมั้ย......
....แล้ว 2 อึกของเฮียเนี่ยมันเกือบ 2 แก้วเลยนะเฮีย กะฆ่าเพื่อนผมหรือไง.....

เฮียใหญ่หันมา ทำหน้าตาเคร่งเครียดจริงจังกับอีก 3 คน “ห้ามพาคีย์ไปกินเหล้าที่ไหนเด็ดขาดเข้าใจมั้ย”
ทั้ง 3 คนขยับตัวตรงขานรับทันที “ครับ”
“แล้วก็ห้ามเล่นเกมกรอกเหล้ากับคีย์เด็ดขาด”
“ครับ”

*-*-*จบตอนที่12*-*-*

แหะ แหะ แหะ ขอโต้ดคนชอบกินมาม่า คือผมไม่ถนัดจริงๆ กับมาม่าเนี่ย

กลับมาอารมณ์ดีกันเหอะนะ พรุ่งนี้นะ  :z2:
ขอบคุณที่อาีรมณ์ดี ขอบคุณที่ติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 01-03-2011 09:19:22

หงิง

เฮียพี ไปจีบพี่หน่อยเหอะเฮีย นะ...นะ นุ่นขอ :m13:

ส่วนเฮียขรา เอิ่ม...ต่อหน้าต่อตาเพื่อนน้องมันเลย เวร....อาย >//////<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 01-03-2011 09:27:53

เฮียทำไปไม่มีอายเลยน่ะต่อทั้งน้องทั้งเพื่อนน้องคีย์เลย
น้องคีย์น่ารักจริงๆวุ้ยเมาแล้วหลับเนี้ยชอบ
ส่วนเรื่องเฮียพีมันไม่เหมือนที่คิดไว้จริงๆด้วยอ่ะ
เพราะมันยิ่งกว่าที่คิดไว้อีกแต่อย่างว่าคนเราอาจจะมี
อดีตที่ไม่น่าจดจำกันบ้างแต่ตอนนี้เฮียก็สำนึกแล้ว
ดีใจที่มาม่ามีไม่เยอะอย่างที่คิด ชอบหวานๆมากกว่า
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 01-03-2011 09:45:11

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยอยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจะมีอะไรเรียกเลือดมั้ยคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 01-03-2011 09:45:36

เฮียเล่นเกมส์กรอกเหล้าเข้าเจตนาตัวเองรึเปล่า เพื่อน ๆ มันจะเล่นแบบจับกรอก
แต่เฮียเล่นแบบ mouth to mouth คิดได้ไง สงสารน้องคีย์จริง ๆ จะมีสามี
เป็นผู้ใหญ่ทั้งทียังมี :haun4: แถมอีก เวรกรรม

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 01-03-2011 09:48:39

เป็นการประกาศศักดาของเฮียซาโต้

แมนมากอ่ะ ให้รู้ไปเลยว่าเป็นอะไรกัน ยกนิ้วให้เฮียค่า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 01-03-2011 09:55:18

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
อดีตแก้ไขไม่ได้แต่ทำปัจจุบันให้ดีได้นะเฮียพี เผื่อบาปกรรมจะได้ลดลงหน่อย
เฮียซาโต้ประกาศเป็นนัยๆนะ เพื่อนๆคีย์รับได้เปล่า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 01-03-2011 10:36:13

โอย...เรื่องเฮียพีนี่ รู้เรื่องแล้วจอมวางแผนคง...จุก...มันเจ็บเนอะ...
แต่ถ้าไม่รักไม่ชอบ ก็ดูแลเค้าไปในฐานะเพื่อนที่หวังดีต่อกันก็น่าจะดีกว่านะเฮีย...
ส่วน...เฮียใหญ่..หาเรื่องแกล้งน้อง หรือว่าไงน่ะ ไม่ให้คนอื่นทำ แต่ทำเองซะเฉย กรี๊ดดดด แม่ยกจะตายเอา...555
รออ่านตอนหน้าครับผม

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 01-03-2011 13:52:19

เฮียกรอกเหล้าน้องได้เด็ดดวงจริงๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 01-03-2011 14:19:17

คีย์มีคนช่วยซ้า    :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 01-03-2011 14:32:15

 :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 01-03-2011 14:33:06

ตอนนี้ ขอบาย ไม่คอมเม้นต์เด้อ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 01-03-2011 23:07:53

 :m16:ไอ้พี่เลวว่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 01-03-2011 23:43:31

มาม่ารสแซ่บ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 02-03-2011 04:40:16

เออ  เฮียคับ เกมเค้าไม่ได้เล่นเเบบนี้ นะคับบ  เฮียยยเข้าาใจผิดปะครับบบบ

เเต่ก็นะ     :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 02-03-2011 05:22:13

เฮียใหญ่ขาเกมนี้เค้าเล่นกันอย่างนี้หรอ :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 02-03-2011 05:54:41

มารอแต่เซ้า อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <01-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 02-03-2011 07:54:59

ขำไอ้หมา 3ตัวตอนมันรับคำ คงหางชี้ ตาตื่น หู-หางตั้งชูชัน 555
คงหายเมาเป็นปลิดทั้งตอนดูหนังสด เมาท์ทูเมาท์ ตรงหน้า
เป็นตรูๆ ก็อึ้งว่ะ เฮียแม่มกล้าค่อดดดด
ม่ายหวายยยย เมาฟามสุข

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 02-03-2011 08:21:37

(ต่อครับ)


ตอนที่13

เฮียใหญ่อาบน้ำเสร็จแล้วถึงได้ถือกะละมังใส่น้ำอุ่นมาเช็ดหน้าให้คนที่กำลังหลับสบาย
เกิดมาเพิ่งเคยเห็นคนที่คออ่อนได้ขนาดนี้
แต่พอใบหน้าอ่อนใสสัมผัสน้ำอุ่น คีย์ก็ส่งเสียงอือ ลืมตาปรือ พลิกหน้าขยับตัวหนี
“เช็ดตัวเช็ดหน้าก่อน วันนี้วุ่นวายตั้งแต่เช้า”
“ไม่เอา~~” มือเล็กๆ ปัดวุ่นวายจนเฮียต้องคว้าไว้
“คีย์ อย่าดื้อสิ ไม่งั้นพี่อุ้มไปอาบน้ำเลยนะ”
ขู่ไปเนี่ย เขาจะกลัวมั้ย
แต่ไอ้ตัวดื้อขยับตัวจะลุกขึ้น
“จะอ้วก”
“เฮ้ย”
จะรอให้ลุกไปเองมันช้าไป อุ้มไปไวกว่า
คีย์โก่งคออ้วกจนหน้าหูคอแดงเถือก  
“เมา~~”
“เออ รู้แล้ว” สภาพแบบนี้ ไม่เมาแล้วจะเรียกว่าอะไร
คีย์ถอดเสื้อ ถอดกางเกงเอง
“เหม็น~~ อาบน้ำ~~” เจ้าตัวบอกทั้งที่จะนั่งให้ตัวตรงยังทำไม่ได้
“เอางี้” เฮียใหญ่อุ้มไปนั่งอยู่ใต้ฝักบัว ขยับถอดกางเกงให้ “ไม่ต้องยืน อาบทั้งงี้แหละ”
อาบให้เสร็จท่าทางจะสบายตัวจริงๆ เพราะเจ้าตัวหลับสนิทให้เช็ดตัวให้แบบไม่หือไม่อือ
“ดีที่ตัวเล็ก”

เฮียใหญ่ห่มผ้าให้ก่อน แล้วเอาเสื้อผ้าออกมาใส่ตะกร้าไว้ข้างนอกห้อง
กลับเข้ามาก็คว้าเสื้อกล้าม กับกางเกงบอลให้ใส่นอน
มาถึงตอนนี้ ไอ้ที่ทำเป็นไม่มอง ไม่คิด ก็เริ่มมอง เริ่มคิด
ทำไมกูเป็นอย่างนี้ทุกทีเลยนะ
ครั้งก่อนเขาหายไปทำใจเป็นวัน เกิดทำอะไรขึ้นมาอีกเขาจะกลับมามั้ย
ใจเต้นตึกตักเมื่อยกขาเรียวจะใส่กางเกงให้ อยากหันไปมองทางอื่น แต่ก็ทำไม่ได้ สายตากลับติดผนึกอยู่ที่ร่างกายของคนที่กำลังหลับ
คนนี้ก็หลับสบายไม่ได้รู้เลยหรือไงว่ามีคนคิดมิดีมิร้ายอยู่น่ะ
นับเลขดีมั้ย นับไปเรื่อยๆ แต่ก็...
นับ 1 ปากแดง
นับ 2 แก้มใส
นับ 3 อกบางน่า...เฮ้ย! พอเหอะ ห่มผ้าให้แล้วลุกไปเอาออกเองในห้องน้ำเหอะ
กูหนอกู...
มันควรจะออกได้ง่ายๆ ใช่มั้ยแข็งซะขนาดนี้ แต่ก็ไม่เลยค้างเติ่งจนอยากเอาหัวชนฝาผนังห้องน้ำตายไปซะเลย ภาพคนที่นอนหลับสบายติดอยู่ในแก้วตาขนาดนี้แท้ๆ ยังทำไม่ได้
พอเหอะ ยอมแพ้ จะลามกไปไหนวะเนี่ย กลับไปนอนดีกว่า
บ้าบอฟุ้งซ่านอะไรนักหนาก็ไม่รู้
ปิดไฟแล้วซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มก็ยิ่งตาค้าง
กี่โมงกี่ยามกันแล้ว แต่เสียงขี้เหล้าชั้นล่างยังหัวเราะสนุกดังขึ้นมาถึงห้องนอนชั้นบนเป็นพักๆ โทษพวกมันแล้วกันที่ส่งเสียงดัง
อยากพลิกตัวหันหลังให้คนข้างๆ แต่พอเอื้อมมือไปกระชับผ้าห่มให้ นิ้วมือก็เลื่อนขึ้นไปแตะที่แก้มแดงเรื่อ
...
...
...
ริมฝีปากสวยกดจูบเบาๆ คีย์ลืมตามอง แล้วพลิกหน้าหนี มือเล็กๆที่พยายามดันแขน ดันไหล่กว้างออกไม่มีแรงแม้แต่นิด
“อือ...ไม่เอา...มะ...”
ลิ้นร้อนไล่ตามกดเบียดแน่น มือแข็งแรงที่กวาดลงมาหาอกบางกอบอกไว้ในมือแล้วใช้ปลายนิ้วบีบยอดอกสีอ่อน
คีย์ส่งเสียงครางเบาๆ ขาเรียวยกชันขึ้นยิ่งเพิ่มพื้นที่ให้พี่ขยับแก่นกายอุ่นๆ เสียดสี
ริมฝีปากสวยพรมจูบไปทั่วใบหน้า แล้วเลื่อนมากดแน่นที่ลำคอขาว
คีย์บิดตัวสูดปาก พี่ก็ยิ่งเพิ่มแรง ซุกไซ้จนช้ำ
“อา....เสียว....”
ริมฝีปากสวยเลื่อนลงหายอดอกที่แข็งเป็นไตครูดฟันเบาๆ แล้วดูด คีย์ยกตัวตามแรงส่งเสียงคราง รับแรงจูบทั้งดูดไล่ ลงมาหาแกนกลางอุ่นร้อนแล้วครอบริมฝีปาก
มือขาวซีดขยุ้มหมอนไว้แน่น ยกสะโพกจนลอย เสียงครางเจือน้ำตาเมื่อพี่แตะปลายนิ้ว
“เจ็บ...”
พี่บดปลายนิ้วอยู่ที่ปากทาง ขณะที่เร่งริมฝีปากเร่งลิ้น จนแก่นกายในริมฝีปากเกร็งร้อน ถึงได้สอดปลายนิ้ว
คีย์พยายามผลักไหล่กว้างออก
“ไม่...พี่ ผมเจ็บ...”
พี่ขยับตัวซ้อนกอดจากทางด้านหลัง บดเบียดตัวเองกับร่อง ขณะที่มือแข็งแรงขยับให้น้อง
“คีย์”
ริมฝีปากกดแน่นที่ไหล่บาง กัดพร้อมกับการสอดนิ้วหาจุดอ่อนไหว
คีย์บีบข้อมือหนาไว้แน่น อ้าปากส่งเสียงคราง พี่ตามกดจูบ
“อื้อ...อื้อ....”
ร่างกายผอมบางในอ้อมแขนกระตุกตัวแรง คายของเหลวสีขาวใส่มือพี่ แล้วพลิกคว่ำหมดแรง พี่คร่อมตามรูดเองเพียงไม่กี่ครั้งก็หลั่งรดที่ก้นขาวเนียน......

ปวดหัวมาก แล้วก็ไอ้ริ้วๆ ที่มันตีขึ้นมาเนี่ย
“อยากอ้วก”
ทันทีที่พูดออกไป เสียงต่ำๆ ของใครบางคนก็ขานรับทันที จากนั้นก็เหมือนตัวลอยไปสัมผัสกับพื้นเย็นๆ โก่งคออ้วกใส่ชักโครกจนรู้สึกขม ถึงได้หันมาหาคนที่ส่งแก้วน้ำให้บ้วนปาก
…..อะไรกันวะเนี่ย.....
ส่งแก้วน้ำคืนไปให้ พร้อมกับคำขอบคุณที่มันทำได้ไม่เต็มปาก ก็หันไปหาอ่างล้างหน้าเปิดน้ำ ทันทีที่เงยหน้าขึ้นมองกระจกเห็นร่องรอย อาการปวดหัวหายไป 1 วูบแล้วกลับมาใหม่ ด้วยความรุนแรงที่มากกว่าเดิมอีกเท่าตัว
“นี่!”   
คีย์หันกลับมามองหน้าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ แล้วหันกลับไปมองกระจกซ้ำ ปวดหัวจี๊ดๆ แต่คงเพราะไม่มีอะไรเหลือในกระเพาะแล้วถึงได้ไม่ต้องหันไปเกาะชักโครกอีกรอบ
“นอนพักนะ”
เฮียใหญ่บอกแล้วช้อนขาอุ้มกลับมาที่เตียง
คีย์ต้องหลับตาแน่น น้ำใสหยาดจากหางตา
“คีย์”
“ผมปวดหัว” คีย์บอกแล้วนอนหันหลังให้
เฮียใหญ่นั่งลงบนเตียง “เอายาแก้เมามั้ย”
“ไม่ฮะ”
คนตัวโตลงนอนข้างๆ พาดแขนใหญ่รอบเอวบาง คีย์พยายามแกะมือออก แต่มือแข็งแรงยิ่งรัดแน่น
เสียงสะอื้นเบาๆ กับอาการพยายามบิดหน้าซุกกับหมอน ทำให้คนยื้อกอดไว้เลื่อนมือเช็ดน้ำตาแล้วก้มลงหอมแก้มเย็น  
“พี่รักคีย์”
“ไอ้เอก ไอ้เบิร์ดมันก็บอกอย่างนี้กับผู้หญิงของมันทุกคนน่ะแหละ แต่จริงๆแล้วมันก็แค่หวังฟัน”
“พี่ไม่ได้แค่หวังทำอย่างนั้น พี่รักคีย์นะ”
คีย์สูดจมูกฟุดฟิด
“ผมเมา ง่วง ปวดหัว อยากนอน”
“ครับ”

ตอนที่ลืมตาตื่น แสงแดดที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา กำลังแรงจัดได้ที่ คีย์ลุกนั่งด้วยอาการเหมือนสมองใกล้ระเบิด
โผเผลุกมาอาบน้ำ เสื้อยืดตัวที่เฮียใหญ่ซื้อให้ใส่ทำงานในร้านอยู่ในตู้เสื้อผ้า แต่ว่ากางเกงนี่สิ ทุกตัวใหญ่เกินกว่าจะใส่ได้ ต้องหันไปหากางเกงเล ขาสามส่วนของเฮียมาใส่
เปิดประตูห้องออกมาถึงเห็นเสื้อผ้าซักตากอยู่ที่ระเบียง แต่เพียงแค่มองออกไปข้างนอกก็ปวดร้าวไปทั้งกระบอกตา ลืมตาไม่ขึ้น ต้องทิ้งตัวลงนอนอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี จนเมื่อเสียงประตูห้องเปิดออก ถึงได้โงหัวหันไปมอง
เจ้าของห้องยิ้มกว้างจนน่าหมั่นไส้
มันน่ายิ้มมั้ยเนี่ย
แต่เออ...สถานการณ์ฝั่งเขามันน่าอารมณ์ดีจริงแหละ กูต่างหากที่เดินเข้ามาหาให้เขากินหัวกินหาง กินกลางตลอดตัว
“พี่ขึ้นมาดูว่าตื่นหรือยัง เอาข้าวต้มมั้ย”
อยากบอกเหมือนกันว่าไม่เอา แต่ว่า.....
“เอาข้าวต้มกุ้งกับปลา”
เหมือนคนตัวโตจะขยี้ผมเหมือนทุกที แต่คราวนี้จมูกคมกลับตามลงมากดที่แก้มอย่างรวดเร็ว แล้วผละออก ไม่รอให้โวยวาย เหวี่ยงหลังมือ ก็หายลงไปข้างล่างแล้ว

....นี่กูเป็นคนแบบไหนกันวะ หรือจะรับความรู้สึกดีๆที่เขามาให้ไว้โดยไม่คิดหน้าคิดหลัง ทำตัวเป็นหุ้นส่วนของร้านนี้อีกคน....
ลุกขึ้นมาอาบน้ำอีกรอบ แล้วกวาดห้องให้เขา วนกลับเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าตาอีกหน กลับมาที่ห้องนอน เช็ดหน้าหวีผมแล้วแบบ....สาบานได้ว่าไม่ได้อยากรื้อค้นอะไรเลย
เพียงแต่ตะหงิดๆ ในใจ มองไปรอบๆ มีแต่รูปชายหญิงสูงวัยคู่หนึ่งติดผนังอยู่ที่ด้านนอกห้องนอน ส่วนรูปเจ้าของห้อง หรือแม้แต่เฮียพีก็ไม่มี
หรือว่าคนกรุงเทพเค้าไม่นิยมถ่ายรูปไว้โชว์    
ที่โต๊ะหน้ากระจกมีกล่องไม้ใบใหญ่อยู่ใบ ไอ้แบบนี้ในละครที่ไอ้เอกชอบดู เขาจะมีพวกจดหมายรักหรือไม่ก็รูปใช่มั้ย
ดูได้มั้ยอ่ะ....
คีย์แง้มเปิดฝากล่อง แล้วรู้สึกเหมือนหน้าชา
“กูว่าแล้ว”
ในกล่องมีทั้งต่างหู กิ๊บติดผม ที่คาดผม ยางรัดผม
“กูมันก็แค่คนในคืนเมา”

-*-*-จบตอนที่ 13-*-*

เมื่อวานผมทำเครียดเหรอเนี่ย ขอโต้ด...แล้ววันนี้มารออะไรกันน่ะ  :m12: แบบนี้หรือเปล่า
ขอบคุณมากครับที่ติดตาม

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 02-03-2011 08:27:59

ไจฟ์ใจร้าย
รีบๆมาทำให้เคลียร์เรยน้าาาาาาาาาาา

ของฝาก......
แล้วเอาเสื้อผ้าอกมาใส่ตะกร้า (อ อ่างหายไปตัวนึงงิ)
กูต่างหากที่เดินเข้ามาหาให้เขาหัวกินหาง กินกลางตลอดตัว (คำว่า กิน หน้าหัวอ้ะ หายไปนิ)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 02-03-2011 08:31:04

งื้ดดดดดดดดดดดด เบื้องหลังเบื้องลึกของเฮียซาโต้มีอะไรอีกเนี่ย
คีย์ยังเป็นเด็กนะ เจอเรื่องแบบนี้ใครมันจะทนเข้าข้างตัวเองไหว

ว่าแต่ทำลงไปอีกแล้วนะ เฮียหื่นอ่ะ :angry2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 02-03-2011 08:33:12

น้องคีย์น่ารักไปแล้วดูสิเฮียเลยอดใจไม่ไหวจนได้
คีย์เอ้ยไอที่เห็นอาจจะไม่เป็นอย่างที่คิดก็ได้น่ะ
อย่าเพิ่งไปคิดมากแต่อย่างแหละระยะเวลาที่เจอมันน้อย
น้องคีย์เลยไม่ค่อยมั่นใจเฮียเท่าไหร่
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 02-03-2011 08:44:44

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
วันนี้เครียดกว่าเมื่อวาน
เมื่อวานเป็นเรื่องของอดีต
วันนี้เป็นเรื่องของปัจจุบันและอนาคต
สงสารคีย์ :monkeysad:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 02-03-2011 08:49:46

fuhu ครับผมกด + ให้คุณไม่ได้ไม่รู้ทำไม แปะไว้ก่อนเดี๋ยวมาใหม่

แล้วก็....วันนี้เครียดกว่าเมื่อวานจริงดิ
ไม่น่า
ไม่หรอก
คีย์น้อยเมาค้างน่ะเลยลืม วะฮ่าฮ่า
ขอบคุณมากมายมหาศาล

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 02-03-2011 08:55:08

 :z13:ไจฟ์ที่ทำให้เครียด
+1ให้น้องทีที่น่ารักของพี่ :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 02-03-2011 09:17:50

แอร้วววววว.....ต้องเป็นยางมัดผมของเด็กน้อยแน่ๆ อ่ะ คีย์ อย่าเพิ่งใจร้อน ฟังพี่อธิบายก่อนสิจ๊ะ
ในคืนที่หนูเมา แต่พี่เค้าไม่เมานะลูก...อิอิ
รออ่านตอนหน้า ไจฟ์ ต้องโดนซักฟอกมากแน่ๆ อ่ะ เอ๊ะ หรือว่าต้องเป็นเฮียที่โดนซักฟอกนะ กร้ากกกกก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 02-03-2011 09:54:51

ฃองใครหละนั้น

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 02-03-2011 10:08:43

น้องคีย์เข้าใจผิดแหง ๆ กับของในกล่องอ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 02-03-2011 10:26:36

น้องคีย์อย่าเพิ่งคิดไปเองนะ ตามลุ้นนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 02-03-2011 10:27:02

น้องคีย์อย่าเพิ่งคิดไปเองนะ ตามลุ้นนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 02-03-2011 11:35:26

งานเข้า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 02-03-2011 16:37:29

คีย์ ใจเย็นๆๆ   อย่าพึ่งคิดมากก 

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 02-03-2011 16:54:23

คีย์อย่าพึ่งเครียด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: namngern ที่ 02-03-2011 17:47:45

คีย์ใจเย็นนะ ว่าแต่มันของใครละนั่น ? -.-

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 02-03-2011 18:06:20

เฮียใหญ่รีบเคลียร์กับน้องด่วนเลย ถึงปากจะบอกว่ารักน้อง
แต่น้องก็ไม่มีอะไรเป็นประกันว่าเฮียใหญ่จะรักน้องจริง ๆ อย่าง
ที่พูด ดังนั้นเฮียใหญ่ต้องรีบที่จะทำอะไรที่ให้น้องเห็นว่าจริงใจ
และรักจริง ...เอาใจช่วยเฮียใหญ่+น้องคีย์ .....

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 02-03-2011 18:19:30

ของๆใครอ่ะเฮีย  บอกมาซะดีๆน้องเขาเข้าใจถูกป่ะเนี้ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 02-03-2011 19:06:59

 o18คีย์อย่าพึ่งคิดไปไกลนะให้เฮียใหญ่อธิบายก่อน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 02-03-2011 19:29:00

เฮียใหญ่เคลืยด่วนนนน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 02-03-2011 19:46:09

คีย์..ลูกเอ้ย..พูดไม่ออกน่ะ ตันคอหอยเหมือนคีย์แหละ
โดยพื้นฐานที่ไปที่มาของคีย์ แล้วก็พฤติกรรมทางเพศของไอ้เพื่อนๆของคีย์
แล้วคีย์ก็ยังมาค้นเจออะไรๆพวกนี้อีก มันก็อดคิดแบบลบๆไม่ได้เนาะคีย์
ดังนั้น..ตอนเฮียยกข้าวต้มมาให้นี่ ถามเลยลูก ข้องใจสงสัยถามเลย
ไหนๆเฮียก็รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวเราแล้วนี่

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 03-03-2011 09:28:06

วันนี้มามั้ยคะ ? อิอิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <02-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Killua ที่ 03-03-2011 09:52:01

เฮียเค้าเอามาใส่เองรึป่าว เอิ๊กๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 03-03-2011 09:54:14

หัวเปลี่ยนแร้นนนนนนนนนนน
รอเฮียกะน้อง งุงิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 03-03-2011 09:54:50

^
^
^
(มาแล้วๆๆ ...ต่อนะครับ)

ตอนที่ 14

คีย์ปิดฝากล่องไม้พร้อมกับการถอนหายใจหนักๆ ที่เหมือนจะทำให้ร่องรอยที่มันเกิดขึ้นทั้งในใจ แล้วก็ที่ปรากฏชัดอยู่ที่คอ ที่ตัวพวกนี้หลุดหายไปด้วย
….จะรู้สึกอะไร ทำไม กลับลงไปทำงานแล้วกลับห้องไปนอนดีกว่า....
....กูมันลูกจ้าง
....กูมันก็แค่คนในคืนเมาๆ
....อย่าหวังสะเออะเลื่อนขั้นทางลัด
เดินไปจับๆ กางเกงยีนตัวเมื่อวานมันยังไม่แห้งดีเลย แต่ช่างมัน จะอะไรนักหนาใส่ๆ ไปเหอะ

“คีย์ มันแห้งแล้วเหรอ”
เสียงทักมาจากประตูห้องพร้อมกับกลิ่นข้าวต้มหอมฉุย คีย์ส่ายหน้าทั้งก้มหน้างุด
“เป็นอะไร” มือแข็งแรงคว้าข้อมือขาวๆไว้ ทำให้คีย์ต้องเหลือบตาขึ้นมอง แต่ขึ้นไปได้แค่คางก็กลับมามองมือตัวเองเหมือนเดิม
....รู้ได้ไงว่าเป็นอะไร แล้วมันสำคัญตรงไหนกัน....
“คีย์ เป็นอะไร”
คีย์ยังคงส่ายหน้า ทำให้เฮียดึงมือกลับเข้ามาข้างในบ้าน แล้วปิดประตูระเบียงที่ใช้ตากผ้า
“คีย์” และแล้วคนตัวโตคนนี้ ก็ต้องใช้น้ำเสียงข่มขู่บังคับอีกจนได้
“ผมไม่เป็นไร จะเปลี่ยนกางเกงลงไปทำงาน”
“กางเกงมันยังไม่แห้ง แล้วทำไมจ๋อย”
คีย์ส่งค้อนพร้อมพลิกมือออก “เปล่า”
“เปล่าอะไรเนี่ย เมื่อกี้ก่อนพี่ลงไปยังดีๆอยู่เลย กลับขึ้นมาซึมไปแล้ว”
คีย์กัดปากแล้วชี้ไปที่ห้องนอน
“ของในกล่อง”
“กล่องอะไร”
“ก็กล่องไม้บนโต๊ะหน้ากระจก”
คนตัวโตร้องอ๋อ แล้วรีบดึงมือกลับเข้าที่ห้องนอน  
“อันนี้น่ะเหรอ”
คีย์พยักหน้า
“พี่ซื้อไว้ให้คีย์น่ะแหละ”
คีย์เงยหน้ามองคนตัวโตเต็มตา ถึงได้รู้ว่าคนนั้นกำลังยิ้มกว้าง
“ของผมเหรอ”
“ก็เวลาไปตลาด หรือไปโลตัส ไปห้างกับไอ้พีเจอน่ารักก็ซื้อมา เห็นผมม้าคีย์มันยุ่งๆ ไง จะเอาที่คาดผมอันใหญ่กว่านี้ แต่ไอ้พีมันว่า ผมจะเป็นรอย เลยเอาอันที่มันเล็กๆหน่อย ไม่ก็มัดจุก” เฮียพูดไปเรื่อยๆ ขณะที่แกะที่คาดผมสีขาวอันเล็กเหมือนเส้นลวดออกจากห่อพลาสติกแล้วคาดให้
เออใช่ มีที่คาดผมอันที่เฮียเคยคาดให้อันก่อนอยู่ในกล่องด้วยนี่หว่า
แต่ว่า.....
“ผมไม่ได้เจาะหูสักหน่อย”
มือเล็กๆ ชี้ไปที่ต่างหูแบบเจาะในกล่อง
“ไม่เห็นยาก พี่เจาะให้ก็ได้”

มือแข็งแรงแตะที่ใบหู ทำท่าจะนวดยาแล้วเจาะหูให้จริงๆ
คนตัวเล็กทั้งส่ายหน้า ทั้งก้าวถอยหลัง “ไม่เอา เดี๋ยวหูเน่า”
“งั้นไปให้ที่ร้านทองเขาเจาะให้ก็ได้”
“ไม่เอา เจาะร้านทองก็ต้องซื้อของเขาน่ะสิ ไม่มีตังค์หรอก”
“ก็พี่จ่ายให้ไง”
“ไม่เอา เฮียให้ผมเยอะแล้ว”
“งั้นเอาไง”
คิ้วคมขมวดแน่น ปากยื่น “ไว้ก่อนเหอะ”

ท่าทางคำตอบจะเป็นที่น่าพอใจ เพราะไอ้หน้าจ๋อยๆ ที่เห็นตอนที่เดินเข้าห้องมา หายไปแล้ว
“ไปกินข้าวได้หรือยัง”
คีย์พยักหน้า แล้วเดินตามออกมา
......เชื่อเขาง่ายไปมั้ยเนี่ย.....แค่เขาพูดไม่กี่คำก็เชื่อเขาแล้วเหรอ....ว่าไปตามหลักฐานที่เห็นแล้วกัน...

“จะ 11 โมงแล้วเฮียไม่ลงไปดูร้านเหรอ”
“เอาข้าวต้มขึ้นมาส่งก่อนไง ฝากไอ้พีไว้ วันนี้วันอาทิตย์ คนไปเยอะตอนค่ำ”
คีย์พยักหน้านั่งลงหน้าถ้วยข้าวต้ม ขณะที่เฮียลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ พยายามกลั้นยิ้มสุดฤทธิ์
“คิดว่าของในกล่องเป็นของใคร”
“ก็.....” ใบหน้าเล็กๆนั่นกำลังแดงจัด แต่ดวงตาดุกลับตวัดมองค้อน “ผมจะไปรู้เหรอ”
“ถ้าสงสัยก็ถามพี่ ตกลงมั้ย”
“ฮะ”
…..ก็จริงแหละ นอกจากที่คาดผมอันที่เฮียเคยเอามาคาดให้แล้ว ที่เหลืออีกตั้งหลายอันมันยังอยู่ในห่อพลาสติกอยู่เลย ต่างหูเล็กๆ พวกนั้นก็เหมือนกัน....
....เป็นอะไรเนี่ย...ไอ้ความรู้สึกน้อยใจไปล่วงหน้าแบบนี้ มันมาจากไหนกัน......

มือแข็งแรงช้อนคางของคนที่เอาแต่ก้มหน้าให้เงยขึ้นมามอง เกลี่ยปลายนิ้วที่แก้มใสแล้วก้มลงหา คีย์หลับตารอรับริมฝากปากสวยที่แตะสัมผัส แต่พอปลายลิ้นของพี่กดที่ไรฟัน คีย์ก็ลืมตาโพลง ผลักไหล่กว้างออกห่าง
“เดี๋ยวผมตามลงไปร้าน”
รอยยิ้มติดอยู่ที่มุมปากสวย แต่แขนแข็งแรงกลับรัดเอวบาง รั้งให้นั่งตักหันหน้าเข้ามาหา
คนตัวโตกดจูบ สอดมือฟอนเฟ้นที่แผ่นหลังบาง มือข้างหนึ่งเลื่อนลงกระชับสะโพกกลม
“เฮีย...ผม...หิว..ข้าว...”
คนตัวโตคลายจูบออก คีย์ขยับตัวจะลุกออกจากตัก แต่ชายเสื้อยืดกลับโดนถกขึ้นสูง ทั้งรั้งเอวบางกลับมาแนบชิด แล้วขบที่ยอดอกบาง ร่องรอยเก่ายังไม่ทันจางรอยใหม่ก็ปรากฏขึ้นเสียแล้ว
คีย์ร้องห้าม แต่กลายเป็นกัดฟันแน่น 2 มือประคองหลังคอของเฮียไว้
มือแข็งแรงดึงปมกางเกงเล กอบกุมแก่นกายอุ่นไว้ในมือ แล้วเปลี่ยนเป็นช้อนสะโพกกลับมาที่โซฟา
“อะ.....” คีย์ดันไหล่หนาออก ส่ายหน้ายิก “สว่าง”
“งั้นเข้าไปในห้อง”
ไม่รอให้เกี่ยงงอน เฮียอุ้มน้องเข้าไปในห้อง วางลงที่เตียงแล้วคร่อมตัวตาม คีย์ได้แต่บิดตัวซ่อนเสียงร้องครางกับหมอนนุ่ม

-*-*-

ค่ำลงที่คีย์เดินเข้าหอพัก แต่กลับโดน 3 สหายโจมตีด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“อะไร”
“กลับมาทำไม” ไอ้เอกยังคงทำหน้าสงสัย
“ก็ห้องกูอยู่นี่” คีย์บอกแล้วคว้าเสื้อนอนกับกางเกงจะเข้าห้องน้ำ
“ทำไมเฮียยอมให้มึงกลับมาล่ะ” ไอ้เบิร์ดถามบ้าง
คีย์หันมามองหน้าเพื่อน 3 คน วิธีการมองแบบจ้องเขม็งทำให้ไอ้อ๋องร้อนตัวรีบยกมือ
“พวกกูไม่ได้อะไร กับมึง เพียงแต่กูสงสัยว่าเฮียออกจะหวงมึง แล้วนอนโน่นก็สบายกว่าห้องรูหนู ทำไมยังปล่อยให้มึงกลับมาเท่านั้นแหละ”

คีย์เปลี่ยนใจนั่งขัดสมาธิคุยกับเพื่อน
“มันชัดขนาดนั้นเลยหรือ”
“กูไม่ได้ตาบอดนะ ไอ้ตาโปน” ไอ้เอกบอก “เห็นตั้งกะเขามาส่งมึงวันแรกๆแล้ว ยิ่งเมื่อคืนก่อนที่กูจะกรอกเหล้ามึงน่ะ พวกกูคิดว่าจะโดนจับกินแล้วซะอีก”
คีย์กัดปาก “มึง....ไม่รังเกียจเหรอ”
“ทำไมต้องรังเกียจมึงล่ะ ต่อให้มึงเป็นเอดส์กูยังเฉยๆเลย” ไอ้เอกบอกพลางเข้ามากอดไหล่
“อ๊ะ” ไอ้เบิร์ดรีบชี้ “เดี๋ยวกูไปบอกเฮียว่ามึงกอดไอ้ตาโปน”
“เชี่ย” ไอ้เอกยกเท้าใส่เพื่อนทันที “เข้าเรื่องหน่อย มึงจะเป็นอะไรก็เรื่องของมึง กูเพียงแต่แปลกใจ เพราะมึงห้าวกว่ากูซะอีก”
“อันที่จริง กูเองก็ยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำ มันเหมือนกูก็แค่ไปตามน้ำ”
ไอ้เบิร์ดกับไอ้อ๋องหันมามองหน้ากัน “อย่างนี้สงสารเฮียว่ะ”
“ไรวะ พวกมึงนี่” คีย์หันมาทำตาเหลือกใส่เพื่อน
“ก็จริงนี่หว่า” ไอ้เบิร์ดรีบบอก “เฮียน่ะ แสดงออกแบบไม่มีกั๊กเลยว่ามองแต่มึง”
ไอ้เอกรีบโบกมือ สวมมาดผู้รู้ “เรื่องของหัวใจ มันต้องใช้เวลา”
“มึงคิดว่าเฮียเป็นไง” ไอ้อ๋องทำเป็นยื่นหน้าอยากรู้
“ก็ดี” คีย์บอกสั้นๆ
“ถ้าบอกว่าให้ค่อยๆ ดูกันไปตอนนี้มันทันมั้ยวะ” ไอ้เบิร์ดหันไปถามอีก 3 คน
ไอ้เอกหันมาบอกขรึมๆ ในฐานะคนที่มีประสบการณ์รักมากสุดในกลุ่ม “มันก็ดูๆกันไปตลอดชีวิตอยู่แล้ว คนแต่งงานกันยังต้องศึกษากันไปเรื่อยๆ เลย.....พ่อกูบอก เพราะแม่กูเองยังมีเรื่องใหม่ๆ ได้ทุกวัน” พ่อพระเอกของกลุ่มรีบออกตัวก่อน
พอจะเริ่มออกนอกเรื่องคีย์ก็ขยับตัวจะลุกเข้าห้องน้ำ แต่ยังหันมาหาไอ้อ๋อง “มึงยังเล่นบอลอยู่หรือเปล่า”
“เฮ้ย” ไอ้อ๋องโบกมือวุ่นวาย ทำท่าจะถอยหลังไปติดผนังห้องพักอันคับแคบ เพราะอีก 2 คนก็หันมาจ้องหน้าพร้อมกัน “กูไม่ได้เล่นนานแล้ว”
“วันนี้ก่อนกลับเฮียพีบอกให้พวกเราระวังตัว เพราะมีเด็กนักศึกษามหาลัยแถวนี้ ติดพนันบอลแล้วพวกโต๊ะมันเตือนว่าจะมาเคลียร์บัญชี” คีย์บอกเพื่อนๆ เน้นที่ไอ้อ๋อง
“กูเลิกเล่นตั้งนานแล้วจริงๆ แล้วถ้าจะเป็นห่วงก็มึง 2 คนน่ะแหละ” ไอ้อ๋องชี้ที่คีย์กับไอ้เอก “เพราะพวกมึงแต่งเครื่องแบบ กูกับไอ้เบิร์ดใส่เสื้อฟอร์มร้านกลับบ้าน”
“มึงรู้มั้ยว่าใครที่ติดพนันเยอะๆ” ไอ้เอกซักต่อ
“ก็มีไอ้นนท์ ไอ้บี ที่อยู่หอที่มีเซเว่นหน้าตึกไงที่มันเล่นหนัก ๆ”
“ไหนว่าไม่ได้เล่นแล้วไง” ไอ้เบิร์ดล็อคคอเพื่อนไว้แน่น
“กูไม่ได้เล่นแล้ว แต่พวกที่มันยังเล่นอยู่มันก็มาชวนเป็นพักๆไง แต่ก็ไม่ได้เล่น”
“แน่นะ” ไอ้เอกชี้หน้า
“เออ! แมร่งติดหนี้ครั้งก่อน พวกมึงช่วยทำงานหาเงินมาช่วยกูล้างหนี้กันแทบรากเลือด ไม่เอาแล้วจริงๆ”

-*-จบตอนที่ 14-*-*

(http://upic.me/i/3p/akihiro5.jpg) (http://upic.me/show/21296724) (http://upic.me/i/ee/skandar5.jpg) (http://upic.me/show/21296737)

ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 03-03-2011 10:00:36

จิ้มๆๆๆๆๆ



แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแล้วเค้าทำอะไรกันในห้องต่อคะ  :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

ปล.หวังว่าคงไม่มีเรื่องร้ายๆกับคีย์เน้อ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 03-03-2011 10:09:52

แหมเฮียไม่ค่อยหื่นเลยนะ ฟัดน้องไปกี่รอบล่ะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 03-03-2011 10:12:27

อิอิ ที่คาดผมของน้อง ยางมัดผมก็ของน้อง ไหนจะต่างหูอีก คิคิ ยิ้มแก้มจะแตก (เด๋วเค้าหาว่าบ้า...)
เอามาฝากไจฟ์หน่อย คีย์หลับมารอรับริมฝากปากสวย --> หลับตาหรือเปล่าครับ...
รออ่านตอนหน้าเน้อ...ขอบคุณคร้าบบบ น้องชาย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 03-03-2011 10:16:55

เฮ้อ...โล่งไปทีค่ะน้องไจฟ์
นึกว่ามีอะไรมากไปกว่านี้ให้น้องคีย์ต้อง น้อยอกน้อยใจคิดมากไปกว่านี้อีก
และก็แหม..แหม..เฮียน่ะ ถือโอกาสเชียว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 03-03-2011 10:18:53

เฮียอะ บร้าๆๆๆๆๆๆ
สว่างโล่งโจ้งไม่อายฟ้าดินบ้างเลย >////////<

(เนื้อหาถัดจากนั้นไม่เข้าสมอง ก๊ากกกกกกก)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 03-03-2011 11:18:56

ขอบคุณค่ะ  ติดตามทุกวัน    :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 03-03-2011 11:20:49

อ่า...อิ่ม อาหารเช้า
อารมณ์ดี---มีฟามสุข

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 03-03-2011 11:21:24

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ต้องแบบนี้สิคีย์สงสัยถามเลยไม่ค้างคาใจคนอ่าน :m3:
หวังว่าเรื่องพนันคงไม่ทำให้เช็คบิลผิดตัวนะ
เป็นห่วง 4 หนุ่มจัง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 03-03-2011 11:36:30

คีย์มีอะไรถามเฮียเลยน่ะอย่าเก็บไปคิดเอง
ส่วนเฮียได้ทีเอาใหญ่เลยน่ะเฮีย ส่วนเรื่อง
ของเพื่อนคีย์เราชอบจังดูรักกันดี
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 03-03-2011 11:44:43

เคลียร์กันแล้ว
ห่วงพวกนี้แทน...ไม่เอามาม่านะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 03-03-2011 16:55:08

คีย์งอนบอยๆจะเข้าตัวนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 03-03-2011 17:46:38

 :-[เฮียใหญ่ซื้อไว้ให้น้องคีย์นี่เอง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 03-03-2011 17:53:07

 :L1:น่ารัก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 03-03-2011 18:00:23

สมยอมพร้อมใจกันทั้งคู่แล้วใช่มั๊ยวันนี้
>.<
น้องคีย์ไม่ต้องคิดมากเน้อ
ดูดูกันไปเรื่อยๆแบบนี้เดี๋ยวก็จะรับรู้ได้เองว่าเฮียรักคีย์มากแค่ไหน
^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 03-03-2011 18:07:15

แวบอ่านผ่านมือถือตอนกลางวันได้บ้าง แต่เมนท์ไม่ได้
พอมาอยู่หน้าคอมฯเวลาค่ำคืนเพื่อจะเมนท์ตามปกติ ก็เข้าเล้าไม่ได้ รวบยอดเมนท์เลยนะคะ

ลุ้นเรื่องเฮียพี คิดว่าแผนของหนุ่มๆจะลงตัวมั้ย พอรู้ที่่มาที่ไป วืบเลย
สงสารทั้งแม่และลูก เฮียพีเองก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ มีเฮียใหญ่คอยประคับประคองทั้งสองทางในแต่ด้านกันไป

แต่ระหว่างเฮียใหญ่กับน้องคีย์ ใครๆก็เห็นว่าเฮียเป็นไง เหลือแต่น้องคีย์จะยอมเชื่อใจ วางใจเฮียแบบ 99.99% เมื่อไรใช่ไหม

ตอนนี้น้องคีย์แอบยิ้มแก้มปริเลยใช่ป่าว อะไรๆในกล่องนั้นก็ของคีย์หมดเลย

ลุ้นเรื่องทวงหนี้บอลด้วย ถึงไม่มีมาม่า แต่ก็แอบหวาดเสียว กลัวน้องคีย์โดนหางเลข

สะกิดใจไปถึงเฮียพีกะแมน มันจะมีอะไรมากไปกว่าคนรู้จักหน้าค่าตากันหรือเปล่านะ

บวก 1 แต้ม ขอบคุณจ้า  :3123:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 04-03-2011 01:01:48

ตามมารวบยอดตั้งกะตอนที่ 11 ช้าได้อีก
เดอะแก๊งของน้องคีย์น่ารักดีอ่ะ กวนได้ใจด้วย อิอิ

เฮียยยยยยพีของเค้า น่าสงสารจัง  :sad11: อย่าเศร้าๆ ทำปัจจุบันให้ดีดีกว่าเนอะ

เฮียยยยยยยใหญ่กินน้องคีย์อีกแย้วววววววววววววว  :haun4:
ก้อเข้าใจว่าน้องคีย์น่ารัก จนอดใจไม่ไหว คริคริ

น้องคีย์เริ่มยอมรับ และเข้าใจแย้ว เย้ๆๆ เพื่อนก้อเชียร์กันสุดริดเรยวุ้ยเอาใจไปเรยยยย ^__^

ขอบคุณน้องชายจ้า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 04-03-2011 08:23:01

มารอไจฟ์แต่คิดถึงน้องที :m3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 04-03-2011 09:53:52

ตอนเฮียไปซื้อกิ๊บ ของจุ๊กจิ๊กคงน่ารักค่อด
แต่คนขโมยซีน ไอ้เอกว่ะ 555
เมาท์ ทู เมาท์ส่งผลเด็ดขาดจริงๆ ว่ะ
ได้กี่ดอกวะ---เฮียได้ใจมั่ก555 ฮ๊า---มีฟามสุข!!!

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 04-03-2011 15:16:10

เพือนของคีย์ รักกันดีจังชอบๆๆๆ


เฮียใหญ่ เต็มทีเลย   อิอิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 04-03-2011 17:05:24

 :haun4:เฮียหื่น :pighaun:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 04-03-2011 17:57:11

เฮียใหญ่น่ารักแท้ๆ อิๆ

เรื่องเฮียพีมันช่างซับซ้อนซ่อนเงื่อนจริงๆ  :z3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 04-03-2011 20:52:13

เฮียนี่น่ารักนะ

ตรงๆแมนๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 05-03-2011 08:52:40

เฃ้ามารอคอย ลอยคอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 06-03-2011 06:55:35

วันนี้จะมาไหมหนอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 06-03-2011 07:12:09

เฮียแกรวบรัดตัดความได้ใจม๊ากกก  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 06-03-2011 08:46:54

(มาแล้วครัีบ ต่อเลยนะ)

ตอนที่ 15    

คีย์เลิกงานเดินเข้าหอแค่เดินพ้นมุมห้อง ก็เจอกับไอ้เอกเดินสวนออกมา
“ไอ้ตาโปน ไปเซเว่นกับกู”
“อ้าว หิวอะไรตอนสี่ทุ่มวะ”
“เปล่า กระดาษรายงานหมด ไปด้วยกันหน่อยดิ” ไอ้เอกลากคอเพื่อนตัวเล็กกลับลงมาใหม่
ที่ร้านข้าวต้มข้างเซเว่น มีนักศึกษานั่งกินเบียร์กันอยู่กลุ่มหนึ่ง 2 หนุ่มทำท่าจะเดินผ่าน แต่ไอ้เอกหันไปมองคนในกลุ่ม แล้วหันมาหาคีย์
“ใช้ไอ้นนท์ กับไอ้บีหรือเปล่า”
คีย์หันไปมองตาม แล้วพยักหน้า
ไอ้เอกคนดี เดินเข้าไปทัก
“นนท์ กับบีใช่มั้ย”
2 คนในกลุ่ม 6 คนที่นั่งกินเบียร์อยู่หันมามองตาขวาง
“เออ มีไร”
“กูแค่มาเตือนมึงเรื่องเล่นบอล มีคนเขาจะ....”
คนทั้งโต๊ะผุดลุกขึ้นทันที
“มึงเป็นโต๊ะบอลเหรอ”
“เปล่า กูก็แค่อยู่มหาลัยเดียวกันมึง....” ไอ้เอกคนดีพูดยังไม่ทันจบประโยคก็ได้ยินเสียงร้องตะโกนดังจากทางด้านหลัง
“มันอยู่นั่น!”
ไอ้เอกหันกลับไปมอง พร้อมกับคนที่กำลังเผชิญหน้ากันอยู่ กระชากคอเสื้อ
“สัด!”
ความรู้สึกเจ็บเสียดรุนแรงที่ช่องท้อง!
“เฮ้ย! ไอ้เอก!” คีย์ร้องตะโกน วิ่งเข้ามาหาเพื่อนที่รูดตัวลงกับพื้น
คนที่แทงไอ้เอกดึงมีดออกแล้วแทงซ้ำ ทั้งหันมาสะบัดมีดใส่คีย์ปาดที่ต้นแขนเป็นแนวยาว คีย์ตวัดขาเตะ แต่ใครอีกคนในกลุ่มหันไปคว้าเก้าอี้ฟาดลงเต็มหลังบาง ทั้งได้ยินเสียงก้องดังในหูเหมือนมะพร้าวแตก
ก่อนที่ทุกอย่างจะดับมืดลง คีย์ได้ยินเสียงฝีเท้า และใครบางคนร้องขึ้น
“เด็กเฮียซาโต้นี่หว่า!”

ดวงตาสีเข้มจ้องมองร่างผอมบางที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล ไม่ได้สนใจไอ้เตียงข้างๆ ที่มีบาดแผลถูกแทง

....ที่ว่าเจ็บแทบขาดใจ โกรธจนแทบจะฆ่าคนได้ เป็นอย่างนี้เอง..

เสียงครางต่ำๆ พร้อมกับการขยับตัว ทำให้คนที่มองอย่างไม่วางตาผวาจับมือไว้แน่น
“คีย์”
“เจ็บชะมัด ไอ้เอกล่ะ”
ได้สติลืมตาก็เรียกหาเพื่อน ขณะที่คนที่เฝ้าอยู่หันไปกดออดเรียกพยาบาล
“อยู่เตียงข้างๆ นี่ไง”
“เป็นไรมากมั้ย”
“ไม่หรอก มันตื่นมารอบนึงแล้ว หมอให้ยาเลยหลับต่อ”
พยาบาล 2 คนเข้ามาในห้อง พร้อมกับเฮียพี ที่เพียงแค่พยักหน้าส่งสัญญาณให้เฮียใหญ่เดินตามออกมาข้างนอกห้อง
“เดี๋ยวพี่มานะ”
คีย์พยักหน้า แล้วหันมามองพยาบาลที่เข้ามาตรวจความดัน วัดไข้ และสอบถามอาการ

“เฮีย” คนรูปหล่อตัวโตหน้าห้องยืนรอ มือล้วงกระเป๋า ขอบตาเขียว มุมปากแดงช้ำ ด้วยรอยหมัด ลดดีกรีความหล่อลงไปเยอะ ด้วยหมัดของคนที่รู้ว่าใคร
เฮียพี หันไปใช้คางชี้ชายหนุ่มอีก 2 คนท่าทางบอกยี่ห้อนักเลงโต๊ะบอลชัดเจน
ดวงตาสีเข้มจ้องมองด้วยรังสีอำมหิตจนนักเลงยังขยาด ต้องช่วยกันเล่าเรื่อง
“ผม 2 คนไปทวงเงินไอ้นนท์ กับไอ้บีที่มันติดเงินโต๊ะอยู่คนละแสนกว่า ไม่ทันได้มองว่าเด็กเฮียอยู่ตรงนั้น ก็ทักไป ไอ้นนท์มันก็แทงคนที่กำลังคุยอยู่ก่อน เพราะคิดว่าเป็นพวกโต๊ะมาทวงเงิน แล้วเด็กเฮียเข้าไปช่วยเพื่อน ไอ้นนท์ก็หันมาปาดมีดใส่ แล้วไอ้บีก็เอาเก้าอี้ฟาดเด็กเฮียซ้ำจนหมดสติ”
“ตอนที่เรียกรถพยาบาลก็เลยโทรหาเฮียเล้งให้บอกเฮียพีกับเฮียซาโต้นี่แหละ”

กำปั้นที่แข็งเหมือนค้อนกระแทกเข้าแก้มของคนที่เล่าเรื่องจบตามมาด้วยเท้า จนทั้ง 2 คนลงไปกองอยู่กับพื้น
“กูบอกแล้วใช่มั้ย! ว่าอย่าทำให้เด็กกูเดือดร้อน!”
มือใหญ่กระชากคอเสื้อคนที่เลือดกบปาก ตามมาด้วยหมัดเข้าที่สันจมูกอีกครั้ง
“ขอโทษครับเฮีย”
“ผมไม่ทันได้ดู มัวแต่มองไอ้นนท์กับไอ้บี”
นักเลง 2 คนระล่ำระลักบอก ขณะที่ทั้งหมัดทั้งเท้าระดมใส่ พยาบาลจะเข้ามาห้าม แต่เฮียพีกลับหันไปส่งยิ้มหวาน ใช้นิ้วแตะที่ริมฝีปาก ทำเอาพยาบาลทำตัวไม่ถูก

ชายวัยกลางคนสวมแหวนเกือบครบ 10 นิ้วก้าวเดินเข้ามายืนมองใกล้ๆ ทำให้เฮียใหญ่ลุกขึ้นมอง
“ซาโต้”
“เฮียเล้ง”
“หายโกรธก็ไปกินกาแฟกัน”
เฮียใหญ่พ่นลมหายใจแรงๆ ทำให้เฮียเล้งเข้ามากอดคอ “เอาน่า เป็นผู้ใหญ่ไม่ถือสาเด็ก”
เดินออกมายังไม่ทันจะถึงลิฟท์ นายตำรวจหนุ่มถือแฟ้มก็ก้าวสวนออกมา
“ซาโต้”
“สารวัตรธง”
“จะไปไหนหรือ”
“กินกาแฟ” เฮียซาโต้หันไปหาเฮียเล้ง ทำให้นายตำรวจขมวดคิ้วแน่นพอๆกับเครื่องแบบที่ใส่อยู่ ขณะเฮียพีกลับยิ้มกว้างการค้า ทำท่าเหมือนต้อนนายตำรวจไปที่ห้องผู้ป่วย
“จะไปดูคนเจ็บใช่มั้ย ผมพาไปเอง คีย์เพิ่งได้สติเมื่อกี้เหมือนกัน รีบคุยซะก่อนที่จะหลับเพราะฤทธิ์ยาอีกรอบ”

โดยทั่วไป เวลาที่ตำรวจเขามาสอบปากคำคนเจ็บ เขาจะรีบมารีบไป แต่สำหรับสารวัตรธงแล้วกลับนั่งคุยกับเฮียพีรอเฮียซาโต้
จนกระทั่งคีย์หลับไปด้วยฤทธิ์ยาแก้ปวดอีกรอบเฮียซาโต้ถึงได้กลับมา พอเปิดประตูห้องเข้ามาก็เดินตรงไปที่เตียงคนเจ็บ
“หลับไปอีกแล้วเหรอ”
“อือบอกว่าปวดหลัง เขาเลยให้ยา”
“เด็กเฮียไปเกี่ยวกับพวกโต๊ะบอลได้ยังไง” สารวัตรธงรีบเข้าประเด็นแบบคนไม่มีเวลา
“ไม่ได้เกี่ยวหรอก แต่ 2 คนนี้มันเป็นพวกไม่ชอบปล่อยคนชั่วลอยนวลน่ะ” เฮียพีบอกขำๆ
แต่เฮียใหญ่กลับรู้ทัน
“ไม่ได้รอผมถามเรื่องเด็ก แต่จะถามเรื่องเฮียเล้งไม่ใช่หรือ”
“เกลียดคนรู้ทันว่ะ”
สารวัตรธงกลับไปพร้อมกับประโยคที่ฝากบอกกับ ผู้เคราะห์ร้าย 2 คนว่า การทำความดีช่วยเหลือสังคมเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แต่ควรมองซ้ายมองขวาก่อนช่วย เพราะหากพลาดพลั้งไป ทั้งคู่อาจไม่มีโอกาสได้ไปช่วยคนอื่นอีก

ตอนที่คีย์ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เฮียใหญ่กับเฮียพีไม่อยู่แล้ว คนที่อยู่ในห้องพักเตียงคู่คือ พี่ต้นพี่ชายไอ้เอก คนที่ว่าพอเรียนจบได้งานที่ต่างจังหวัดเลยย้ายออก แล้วคีย์ย้ายมาอยู่แทนน่ะแหละ
ไอ้เอกกำลังเล่าให้พี่ชายฟังว่าไม่ได้เล่นบอลอะไรกับใครเค้า เพียงแต่จะบอกกับไอ้พวกพนันว่าให้ระวังตัว แต่กลับโดนแทง
“มึงนี่อยากเป็นพระเอกแบบโง่ๆ ว่ะ” พี่ต้นบอกแล้วหันมาหาคนที่ขยับตัวลืมตาตื่น “ไงคีย์ ซวยไปด้วยเลยมึง”
“หวัดดีฮะพี่ ผมไม่เป็นไรมากหรอก”
“มากไม่มากมึง 2 คนก็ยังคงเป็นรูมเมทกันยันในโรงพยาบาลละวะ”
คีย์เลยเงียบนอนมองพี่น้องคุยกัน แต่หนักไปทางโดนพี่ชายด่าควบ 2 คนมากกว่า
“บอกลุงกับป้าหรือยัง” พี่ต้นหันมาถาม
คีย์ส่ายหน้า “อย่าบอกเลยฮะ”
พี่ต้นมองนิ่งๆ จนกระทั่งไอ้เบิร์ดกับไอ้อ๋องมา ทีนี้ก็เลยโดนด่ากันทั้ง 4 คน ฐานที่สนับสนุนกันแบบไม่มีใครเตือนให้ใครหยุดคิดก่อนทำความดีเลยสักนิด
“มัวแต่คิด แล้วจะช่วยได้มั้ยล่ะ” ไอ้เอกยังพยายามเถียง
“มึงเรียนให้จบ แล้วจะไปสอบเป็นตำรวจหรือสอบเนฯ เป็นทนายอาสานะ ตามสบายมึงเลยให้มันมีหลักการกันหน่อย” พี่ต้นกอดอกอบรมต่ออีกยาว จนไม่มีใครกล้าเถียง

ระหว่างที่อยู่โรงพยาบาล ทั้งพี่หน่อย และไอ้แมนมาเยี่ยม แต่มากันคนละเวลา
แน่นอนว่า ตอนที่พี่หน่อยมา เฮียพีไม่อยู่ หญิงสาวมาเยี่ยมพักเดียวก็กลับไปทำงานต่อ ส่วนไอ้แมนมาเพื่อถามว่าใครเป็นคนทำร้ายคีย์
“ช่างมันเหอะ กูประสบการณ์น้อย เลยหลบไม่ทัน” คีย์บอกสั้นๆ
แต่เมื่อเหลือแต่คนเจ็บ 2 คนในห้อง ไอ้เอกก็ยังคงมีแรงเสนอความเห็น
“กูเห็นพี่ชายกูกับพี่หน่อยแล้วกูอยากให้พี่ชายกูเป็นคนดูแลพี่หน่อยกับหนูนิดจริงๆว่ะ”
“พี่ต้นน่ะเหรอ เด็กกว่าพี่หน่อยนี่นา”
“มันก็จริงนะ แต่พี่ต้นน่ะแก่เกินอายุมึงก็เห็นอยู่ ติดที่จนนี่แหละ พวกเรามันเริ่มต้นจากศูนย์ด้วยกันทั้งนั้น”
“อืม..” คีย์ส่งเสียงเห็นด้วย “ถ้าเรื่องไม่เหลวไหลไม่นอกทางนี่กูก็ว่าพี่ต้นเกรดเอบวกๆๆๆ แต่ติดที่เงินจริงๆด้วย”
“แต่ก็จะลองให้เขาเจอกัน ที่เหลือแล้วแต่วาสนาแล้วกัน” ไอ้เอกตัดสินใจ
“มึงนี่ขนาดนี้นะ...” คีย์บอกยิ้มๆ “ทำไมมึงไม่นัดบอดสารวัตรธงล่ะ”
“ไม่อ่ะ ตำรวจร้อยทั้งร้อยเจ้าชู้”
คีย์หัวเราะลั่้น แล้วเอามือกุมหัวที่มีบาดแผลถูกตี “หัวเราะแล้วปวดหัวว่ะ”

คีย์ออกจากโรงพยาบาลก่อน ส่วนเรื่องล้างแผลเย็บแผลไม่ต้องห่วง เพราะหมอผนึกแผลมาอย่างดี แล้วครบกำหนดไหมก็ละลายไปเอง
ปัญหาก็คือ คนตัวโตรูปหล่อคนนั้น กลายเป็นเผด็จการสั่งให้กลับไปอยู่ที่ห้องพักชั้น 4 ของร้านอาหารนี่สิ
“ไรเนี่ย”
คนเจ็บไม่กล้าบ่นเสียงดัง
แต่ว่ามีรอยยิ้มประหลาดพิกลจากทุกคนในห้อง
“ถ้าไอ้เอกหายดี แล้วกลับบ้านได้เมื่อไหร่ ค่อยคุยกันอีกทีว่าจะได้กลับไปหอพักหรือเปล่า”
อันนี้เคร่งจริง เครียดจริง ไม่ได้เก๊กไม่ได้ฟอร์ม ใครที่ไหนจะอยากให้แฟนไปอยู่ตามลำพังในดงคนเดือดแบบนั้น

-*-*-

ยิ่งพอกลับมาถึงห้องแถวของเฮีย คีย์ก็ยิ่งไม่สบายใจเพราะว่าร้านอาหารปิด ส่วนไอ้แมนที่ห่างหายไปนานก็กลับมาประจำที่เฝ้าหน้าร้านเกมของเฮียพีอีกครั้ง
เจ้าของร้านเกมเปิดประตูออกมายิ้มรับ
“เป็นไงมั่ง”
คีย์ยิ้มกว้างดวงตาพราว
แต่พอเฮียใหญ่เปิดประตูร้านอาหารเข้าไป ไอ้แมนก็กลับเดินตามเข้ามาด้วย
“คนที่ตีมึง พวกโต๊ะบอลจัดการไปแล้วนะ”
คีย์หันมามองหนุ่มสกินเฮดนิ่งๆ
แมนยักไหล่ “กูไม่ได้ทำอะไรนะ”
เฮียพีเดินไปยกเก้าอี้ทีที่วางเก็บไว้บนโต๊ะลงมาจัดวาง
ขณะที่เฮียใหญ่เดินไปหาเครื่องดื่มไม่ได้พูดอะไร
ดวงตากลมๆ ของคีย์มองไล่ คน 3 คนในร้านอาหารแล้วถอนหายใจ
….ที่นี่ต่างหาก ดงคนโหด...แบบเงียบๆ...

*-* จบตอนที่15-*-*

คนดีๆ ต้องมีความสุข เพราะนี่คือนิยายนี่นะ คนเขียนอารมณ์ดีขนาดนี้เลยมาบังคับให้คนอ่านอารมณ์ดีด้วย (หรือเปล่า)
เห็นบอร์ดป่วยบ่อยๆ เลยไม่กล้าอัพน่ะครับ
อ่านกันไปเพลินๆก่อนนะครับ ถ้าเสียเดี๋ยวผมไว้ลงอีกครั้งก็ได้ เพราะผมไม่ได้เขียนสด เขียนไปจนจะจบแล้วหล่ะ

ขอบคุณมากครับที่ติดตามกันเสมอมา
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 06-03-2011 08:49:42

จิ้มๆๆๆ

ลงเรื่อยๆนะคะยังไงก็มีสำรองเนอะแวะเวียนมาทุกวันค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 06-03-2011 09:11:04

 o13เฮีย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 06-03-2011 09:22:35

ตกลงเีฮียแกเป็นผู้ทรงอิทธิพลใช่มั้ยเนี่ย
ทั้งตำรวจ ทั้งนักเลง ดูสนิทกะเฮียแกจัง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 06-03-2011 09:54:48

สรุปเฮียใหญ่สุดในย่านนี้

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 06-03-2011 10:30:02

คีย์อยู่ให้เฮียใหญ่ดูแลเถอะ ยุงจะได้ไม่ไต่ไรจะได้ไม่ตอม ไม่มีใครกล้ามายุ่ง
มาแตะอีก แม้จะมีตัวแถมแบบเจ้าแมนมาคอยช่วยดูแล แต่ถ้าเจ้าแมนรู้ว่าคีย์
เป็นศรีภริยาของเฮียใหญ่ คงไม่กล้ามาแหยมแล้วล่ะ ....

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 06-03-2011 11:38:56

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ขอบคุณที่คีย์กับเอกไม่เป็นไรมาก
เรื่องทวงพนันจะจบแค่นี้มั้ย
เอกยังไม่หายก็จะจับคู่ให้พี่ชาย
แล้วตัวเองล่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 06-03-2011 11:48:54

ของจริง o13
น้องคีย์ปลอดภัยแล้ว
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Killua ที่ 06-03-2011 13:20:43

น้องคีย์แมนมากอ่ะ คนดีแห่งสยาม

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 06-03-2011 14:48:20

เฮียเป็นผู้มีอิทธิพลแน่ๆๆ :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 06-03-2011 15:09:31

+1 ให้คนเขียนจ้าที่ขยันมาลงให้อ่าน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 06-03-2011 16:07:19

      แต่เมื่อเหลือแต่คนเจ็บ 2 คนในห้อง ไอ้เอกก็ยังคงมีแรงเสนอความเห็น
“กูเห็นพี่ชายกูกับพี่หน่อยแล้วกูอยากให้พี่ชายกูเป็นคนดูแลพี่หน่อยกับหนูนิดจริงๆว่ะ”
“พี่ต้นน่ะเหรอ เด็กกว่าพี่หน่อยนี่นา”
“มันก็จริงนะ แต่พี่ต้นน่ะแก่เกินอายุมึงก็เห็นอยู่ ติดที่จนนี่แหละ พวกเรามันเริ่มต้นจากศูนย์ด้วยกันทั้งนั้น”
“อืม..” คีย์ส่งเสียงเห็นด้วย “ถ้าเรื่องไม่เหลวไหลไม่นอกทางนี่กูก็ว่าพี่ต้นเกรดเอบวกๆๆๆ แต่ติดที่เงินจริงๆด้วย”
“แต่ก็จะลองให้เขาเจอกัน ที่เหลือแล้วแต่วาสนาแล้วกัน” ไอ้เอกตัดสินใจ
“มึงนี่ขนาดนี้นะ...” คีย์บอกยิ้มๆ “ทำไมมึงไม่นัดบอดสารวัตรธงล่ะ”
“ไม่อ่ะ ตำรวจร้อยทั้งร้อยเจ้าชู้”
คีย์หัวเราะลั่้น แล้วเอามือกุมหัวที่มีบาดแผลถูกตี “หัวเราะแล้วปวดหัวว่ะ”         
 

555 น้องไจฟ์ อ่านมาถึงตรงนี้อดขำไม่ได้ ไอ้เจ้าเพื่อนรักสองคนนี่ มันช่างชอบยุ่ง..เอ๊ย..ชอบช่วยเหลือสังคมจริงจริ๊ง พลเมืองดี อิ อิ เอาตัวให้รอดก่อนเทอะ เอก-คีย์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 06-03-2011 16:27:48

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยย
ใครมาทามอารายน้องคีย์ของเค้า เอ้ยยของเฮียซาโต้
ไม่รู้ซะแล้ว ว่าจะเจออะไรบ้าง หึหึ

เฮียซาโต้ดูกว้างขวางมากอ่ะ อิอิ
ตั้งแต่จิ๊กโก๋ กระทั่งตำรวจเรยวุ้ย อิอิ

หุหุ น้องคีย์จะหายไวก้อตอนที่ไปพักที่ห้องชั้น 4 นี่แระมั้ง คิคิ >//<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 06-03-2011 16:35:33

 o13 หนุกๆๆๆๆๆๆ เอาอีกๆๆพี่ไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 06-03-2011 16:36:06

เอกเตรียมโบกมือลารูมเมทถาวรได้เลยนะ
เพราะเฮียคงไม่ยอมปล่อยนู๋คีย์ไปง่ายๆแล้วล่ะทีนี้
อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 06-03-2011 19:04:41

โห เฮียกว้างขวางน่าดู เปนผู้มีอิทธิผลซะด้่วย 555 ขำเอกอะ จะเป็นไอ้มดแดงหรือไงนิ  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 06-03-2011 19:24:15

ไม่ได้กลับหอแน่นอนอ่ะ น้องตาโปน....
เฮียเค้าหวงซะขนาดนี้....
รออ่านตอนต่อไปคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 07-03-2011 04:54:51

 o18กล้ามากที่มาทำร้ายคีย์

ไม่รู้ซะแล้วว่าคีย์น่ะเด็กใคร

ก็เด็กเฮียใหญ่ไง(ถามเองตอบเอง วุ้ยเรา :laugh:)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 07-03-2011 05:50:34

มารอประจำวัน อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 07-03-2011 06:01:08

^
^
^
ตื่นเช้าจริงๆ
(ต่อนะครับ)
ตอนที่ 16

คีย์มองไปรอบๆห้องพักของเฮียใหญ่ ที่ตอนนี้หนังสือเรียนกับข้าวของอีกเล็กน้อยของคีย์ ย้ายมาอยู่ที่นี่หมดจนแน่ใจว่า แค่ให้มาพักระหว่างรอไอ้เอกออกจากโรงพยาบาล ไม่น่าจะเป็นเรื่องจริง
“เฮียเก็บของผมมาหมดเลยหรือ”
“อือ”
คีย์นิ่งอึ้งมองหนังสือเรียนบนโต๊ะคอมพิวเตอร์ที่วางชิดฝาผนังด้านห้องนอน หันหลังให้กับโทรทัศน์ และห้องครัวเล็ก  
“คีย์”
“อยากทะเลาะกันมั้ย” คีย์หันมาถามตรงๆ ทำเอาคนที่เคร่งเครียดมาตั้งนานถึงกับสงสัย
เกิดมาเพิ่งเคยเจอคนถามก่อนทะเลาะเนี่ยแหละ
“ไม่”
“งั้นคุย”
“ว่ามา”
“ผมไม่ชอบให้เฮียทำแบบนี้”
“เฮียก็ไม่อยากให้คีย์กลับไปอยู่ที่หอพักนั่นอีก”
......ไม่ได้อยากทะเลาะกัน แต่ทำไมยิ่งพูดเสียงยิ่งห้วนล่ะครับน้องคีย์...

คีย์หรี่ตามอง กัดมุมปาก....คิดแล้วเชียว....
....รู้อยู่หรอกว่าไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะขึ้นเสียงใช้อารมณ์กับเฮียน่ะ แต่ว่า...มันเกินไป...
“คนอยู่กันตั้งเยอะแยะ ผมก็อยู่มาเป็นปี จะไปกลัวอะไร”

“งั้นเอาใหม่” เฮียยกมือก้าวเข้ามายืนอยู่ข้างหน้า “ไม่กลัวนักเรียนนักเลงก็ได้”

คีย์มองหน้าคนรูปหล่อตัวโตที่เหนี่ยวเอวบางเข้ามากอดไว้หลวมๆ

....คือว่ายืนพูดห่างๆ ยิ่งพูดยิ่งแรง ลองเปลี่ยนเทคนิค พูดไปกอดไปดูดิ๊..อุอุอุ...
“เอาเป็นว่า เฮียกำลังขอให้คีย์ย้ายมาอยู่ด้วยกัน......ตลอดไป”
หนุ่มหน้าใสขมวดคิ้วแน่น ท่าทางชัดเจนว่าไม่ได้ซึ้งไปกับคำขอนี้เลยสักนิด
“แล้วถ้าผมย้ายออก แล้วใครจะหารค่าห้องกับมันล่ะ”
“เราก็แชร์ค่าห้องช่วยมันไปก่อนไง”
คีย์ส่ายหน้ายิก “ไม่มีทาง ไอ้พระเอกมันไม่รับเงินใครง่ายๆ หรอก”
“แต่ว่าตอนนี้คีย์ก็กลับไปอยู่คนเดียว”
“ข้างห้องก็มีไอ้เบิร์ด ไอ้อ๋อง เพื่อนๆ อีกเต็มหอ”

…..เฮ้ย! อ้อนก็ไม่ได้ผลหรือวะ!..........

“คีย์ มันอะไรกันเนี่ย!” เฮียละอ้อมแขนออก เริ่มเสียงดัง
แล้วพอคนนี้เริ่มโกรธจริง คนที่โกรธก่อนก็ยอมถอย
“ก็ผม....” คีย์อึกอัก ก็ไม่เคยโดนเฮียทำเสียงดังใส่แบบนี้นี่ แล้วไอ้ท่าทางฮึดฮัดแบบนี้อีก
“ผมอะไร! ทำไมถึงเป็นอย่างนี้”
“เพราะผม....”
“ผมอะไร! ห๊ะ! คีย์ ผมอะไร”
“ก็ผมไม่ได้รักเฮีย แล้วจะให้ผมมาอยู่กับเฮียได้ยังไง!”

....เหมือนหัวใจโดนมือเล็กๆกระชากออกมาจากอก แล้วเหวี่ยงทิ้งไปไหนไม่รู้.....

“ไม่ได้...รักพี่ เลยมาอยู่กับพี่ไม่ได้ แล้วจะกลับไปอยู่หอ รอไอ้เอกเพราะรักไอ้เอกหรือไง”
“ไม่ใช่นะ มันคนละเรื่องกัน ไม่ใช่” คีย์ตาโตมือเล็กๆ คว้าแขนพี่ไว้แน่น น้ำตาไม่รู้มาจากไหน อยู่ดีๆ มันก็มา “ไม่ใช่ พี่...อย่า...โกรธ….อึก...”
“แล้วใคร หรือไอ้ต้น ไอ้แมน นักศึกษาผู้หญิงพวกนั้น ใครที่ไหนอีก”
“ไม่ใช่ ไม่มีใคร ไม่มีจริงๆ ...ฮือ...”

เฮียกัดปากตัวเอง ระงับอารมณ์ เดินหนีมาทิ้งตัวนั่งที่โซฟา อยากคลั่งจริงๆ ให้ตาย
.....ไม่รักได้ไงวะ!
“เฮีย...ผม....ผม....ไม่รู้ มันบอกไม่ถูกเหมือนกัน”
คีย์ปาดน้ำตา ตามมานั่งข้างๆ แล้วเปลี่ยนใจขึ้นมานั่งคร่อมตัก กอดอกแน่นเหมือนกับเฮีย ทำให้พอจะเอนตัวลงมาซุกหน้า แขนก็กลับชนกัน
คีย์แกะแขนเฮียออก แล้วจัดท่าให้มากอดเอวบางไว้ ขยับตัวเข้าไปใกล้กว่าเดิมแล้วแนบลำตัวเข้าหา

......อะไรของเค้าวะ....
.....ชวนมาอยู่ด้วยกันไม่มา แล้วก็บอกว่าไม่ได้รักกู ทำกูอกหัก 100 ท่อน พอกูโกรธก็ร้องไห้ แล้วก็มาออเซาะ....
.....อะไรกันวะ....
.....เฮ้อ...เลิกโกรธดีกว่า....รักเด็กมันต้องเหนื่อยขนาดนี้เลยหรือวะเนี่ย..

มือแข็งแรงลูบหลังเบาๆ ระงับความโกรธของตัวเอง พร้อมไปกับรอให้เขาพูดเอง   
คีย์สูดจมูกปาดน้ำตา
“ผมไม่รักเฮียไม่ได้หรือฮะ”
...โห..ดูเค้าพูดสิ...เอาวะ....กลับอารมณ์กัน 360 องศาเลยเหอะ
“ก็ลองรักดูก่อนสิ”
“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวก็เลิกกันแล้ว”
“เฮ้ย...มันหมดอายุไวขนาดนั้นเลยหรือ”
คีย์นิ่งไป “ก็ผมจน มีแต่ตัวจริงๆ ไม่มีใครเลย ไม่นานเฮียก็จะเบื่อที่ต้องเลี้ยงผมแบบนี้”
“ดีออก” น้ำเสียงกลั้วรอยยิ้มของคนที่กอดอยู่ ทำให้คีย์เงยหน้าขึ้นมอง
“ไรน่ะ ดีได้ไง”
“ดีสิ พี่เอาใจคีย์คนเดียว ไม่ต้องเอาใจพ่อตาแม่ยาย ไม่ต้องห่วงกองสมบัติเจ้าคุณปู่”
คีย์ยิ้มอ่อนๆ ส่ายหน้าแล้วเอนตัวซุกหน้ากับอกกว้างเหมือนเดิม
 นิ่งเงียบจนเหมือนว่าจะหลับไปแล้ว กระทั่งคีย์พูดขึ้นอีกครั้ง
“ทั้ง 3 คนมันบอกว่ามันไม่รังเกียจถ้าผมจะเป็นอะไร แต่ผมก็กลัวอยู่ดี”
“แล้วมันเกี่ยวกับรักพี่ตรงไหน ….รักก็คือรัก รู้สึกดีเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน มันก็เท่านั้น”
“ไม่หรอก คนเป็นตุ๊ดเป็นเกย์มักจะโดนล้อ โดนมอง เป็นตัวประหลาด”
“แล้วเป็นคนหล่อไม่โดนมองจนเหลียวหลังหรือไง”
มือเล็กๆ ฟาดที่แขนใหญ่เบาๆ
“เฮียอ่ะ...บทจะดุก็น่ากลัว บทจะหลุดขึ้นมา...”
“ไม่ร้องไห้นะ ไม่กลัวไปล่วงหน้า ยังไม่รักพี่ก็ได้ขอแค่ให้โอกาสพี่บ้างก็พอ”

“เฮีย…..” เสียงเคาะประตูเรียกพร้อมกับประตูห้องเปิดออก เฮียพีก้าวเข้ามายืนยิ้มกว้าง “ลืมหรือไง”
“เออใช่” เฮียนึกขึ้นได้ ปล่อยแขนจากเอวบาง ให้คีย์ลุกขึ้น “ไปล้างหน้าล้างตาไป”
“มีอะไรหรือฮะ”
“ไปห้างกัน ไหนๆ วันนี้ก็ปิดร้านแล้วนี่ ไปเดินเที่ยวกันดีกว่า”

พอลงมาข้างล่างไอ้แมนก็ยืนรออยู่อีกคน แต่เพราะเป็นหนึ่งในคนที่โดนเฮียใหญ่พาดพิงถึงเมื่อครู่ทำให้คีย์หันไปมองหน้าคนหล่อที่เดินนำลงมาทันที สีหน้าเรียบเฉย ค่อนไปทางเคร่งเครียด
ไม่รู้ว่าไอ้แมนไม่รู้ หรือรู้แต่ไม่สนใจ เพราะเดินตามมาที่รถเฮียพีด้วยคน
บรรยากาศเหมือนอึดอัด แต่ก็แค่เหมือนเพราะว่าเฮียใหญ่กลับมาเป็นเฮียนิ่ง ส่วนไอ้แมนก็เดินล้วงกระเป๋าท่าทางไม่สนใจใคร
ที่เหมือนกันก็คือทั้ง 3  คนสนุกกับการเลือกซื้อของให้คีย์ ทั้งเสื้อเรียน เสื้อยืด กางเกงขาสั้น ขายาวหลายตัว รองเท้า กระเป๋า จนเจ้าตัวออกอาการหน้างอหงิก ทั้ง 3 คนถึงได้หยุดหยิบโน่นเลือกนี่
“พิมพ์แบงค์ได้เองหรือไงเนี่ย ค่าโรงบาลก็ตั้งแพงแล้วยังซื้ออะไรเยอะแยะ”

พอกลับมาแมนก็แยกขึ้นรถมอเตอร์ไซค์กลับไป คีย์ถึงได้หันมาหาเฮียพี
“พี่หน่อยไปเยี่ยมผมที่โรงบาลด้วย”
ใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม เปลี่ยนเป็นนิ่งสนิท คีย์จับข้อมือแข็งแรงไว้
“ให้อภัยตัวเองนะฮะ เพราะไม่เพียงแต่เฮียที่ไม่ก้าวไปข้างหน้า ทั้งพี่หน่อยแล้วก็หนูนิด ก็จะพลอยไม่ได้เดินไปข้างหน้าด้วย”
เฮียพีขยี้ผมอ่อนนุ่มเบาๆ ยิ้มเศร้าขณะที่เดินกลับไปที่ร้านเกม

“แล้วมากินข้าวนะ” เฮียซาโต้เตือนน้องชาย เฮียพีพยักหน้า
คีย์เอาของขึ้นไปเก็บข้างบนห้อง แล้วลงมาช่วยเฮียเตรียมอาหารค่ำ พอเดินออกมานอกร้านมีสาวสวย 3 คนเดินมาแล้วหยุดชะงักอยู่ที่หน้าร้านเกม

....ไม่รู้สิ ท่าทางไม่เหมือนคนมากินข้าวสักเท่าไหร่..หรือว่าอาการหวาดระแวงกำเริบหว่า...  

“อ้าว วันนี้ร้านปิดเหรอ” พี่ส้มทักถาม
“ฮะ” คีย์พยักหน้า ส่วนเฮียพีในร้านเกมเปิดประตูร้านออกมาดู คีย์เลยหันไปบอก “เฮีย เฮียใหญ่ให้มาเรียกกินข้าวฮะ”
แต่คนรูปหล่อตัวโตกลับเดินมายืนมองหญิงสาว 3 คน “มาทานอาหารหรือครับ”
“ค่ะ คีย์เป็นพวกโต๊ะบอลเหรอ” พี่นิวทำท่าอยากรู้จนออกนอกหน้า
เด็กหนุ่มท่าทางงงๆ ส่ายหน้า
“ที่มหาลัยมันคุยกันว่าเธอกับเด็กนิติเป็นพวกโต๊ะบอล ไปทวงเงินพวกพนันแล้วโดนแทงปางตาย แต่ที่เห็นนี่ ไม่เป็นอย่างนั้นนี่” พี่แป้งเล่าพลางมองเหมือนสำรวจอาการ
เฮียพีทำเสียงเย็นเฉียบ เมื่อเข้าใจเป้าหมายของลูกค้า 3 คน “ก็ข่าวลือไง คีย์มันตัวเปี๊ยกเดียว จะไปทวงเงินใครเขาได้”
“เนอะ” พี่แป้งบอกเลิกคิ้วสูง “ถ้ามันหนักหนาอย่างที่เค้าพูดกัน คงไม่มาเดินอยู่อย่างนี้หรอก”
“ขอบคุณที่เป็นห่วงนะครับ” เฮียพีส่งยิ้มการค้า แล้วหันมาไล่คีย์ “ไปกินข้าวไป”
คีย์เดินกลับเข้ามาในร้าน
พ่อครัวตัวโต เห็นท่าทางของคนที่เดินเข้ามาก็ถามทันที
“มีอะไร”
คีย์นั่งลงที่โต๊ะกินข้าว “ที่มหาลัยลือกันว่าผมเป็นโต๊ะบอล”
“เหรอ” คนตัวโต “มันก็มีมูลนะ”
คนที่เปิดประตูร้านเข้ามากินข้าว กลับทำเสียงไม่พอใจ “มูลอะไร สักแต่ว่ามีปากพูดไปเรื่อย”
พอเฮียพีหงุดหงิด เฮียใหญ่ก็กลับเป็นน้ำเย็น “ก็ตอนที่ตีกันคีย์กับไอ้เอกอยู่ข้างหน้าพวกทวงหนี้จริงๆ แล้วพวกทวงหนี้ก็เอา 2 คนนี้ส่งโรงพยาบาลจริงๆนี่หว่า”

คีย์นิ่งเงียบมองจานข้าวข้างหน้า ทำให้เฮียพีขยี้ผมยุ่งเปลี่ยนเรื่องคุย “พรุ่งนี้ไปเรียนได้มั้ย”
“ได้สิฮะ จะสอบไฟนอลแล้วด้วย”
2 เฮียร้องอ้าว คีย์ก็เลยพูดต่อ
“ผมคงต้องไปคุยกับอาจารย์ เรื่องรายงานที่ยังไม่เสร็จด้วยแหละ”

-*-*-จบตอนที่ 16-*-*-*

ขอบคุณครับที่ติดตาม
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 07-03-2011 07:09:49

ขอบคุณไจฟ์  :L2:
ตอนนี้คีย์อ้อนน่ารักจัง
สิ่งที่คีย์กลัวพี่ก็กลัวเหมือนกัน
รอดูการแก้ปัญหาความกลัวต่อไป
ปล.พี่ไม่ลืมไจฟ์กับทีแน่กำลังใจในการทำงานของพี่ :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 07-03-2011 07:14:22

ฮาเจ้าคีย์จริงๆสรุกหนู๋จะรักหรือหนู๋จะกลัวจ๊ะ แต่ดูจากท่าทางคงไม่กลัวหรอกมั้งกล้าขนากขึ้นไปอ้อนบนตักขนาดนั้นอิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 07-03-2011 07:29:27

เฮียเป็นมาเฟียเหรอ



ใหญ่พอตัวนะเนี้ย



 :3125:บังอาจทำเด็กกูเจ็บ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 07-03-2011 08:22:20

อิชะนีสามคนนิน่าเอามันไป   :z6:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 07-03-2011 08:22:48

แอบขำคีย์....ไม่รัก ไม่ได้เหรอ??? โห...อ้อนได้เจ็บมากอ่ะ์์์??? ณ จุดนี้ ใจเฮียโดนกระชากไปไหนแล้วไม่รู้เนอะ
แต่อิบทที่ต่อมานี่สิ....เฮียคงแทบกรี๊ด...อ้อนแบบนี้รู้งี้ดุตั้งนานแล้ว กร้าก
รออ่านต่อไปจ๊ะ
ปล. +1 พี่บวกได้แล้วน้า....อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 07-03-2011 08:38:01

แต่รำคาญชะนีสามนางนั้นจริงจัง
วันๆ สนใจแต่เรื่องจะนินทาชาวบ้าน ไม่คิดจะสร้างสรรค์อะไรเลยเหรอไง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 07-03-2011 08:59:33

+ 1 รีบนครับ
ขอบคุณมากครับ ที่ติดตาม
ขอบคุณทุกคำแนะนำ และทุกความเห็นครับ

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 07-03-2011 09:06:28

ไม่รักไม่ได้เหรออออ  อ้อนถามซะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 07-03-2011 09:52:37

อ้อนได้น่ารักมาก :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 07-03-2011 10:20:40

ค้าง...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 07-03-2011 10:41:21

คีย์เนี่ยน้า  ปากก็บอกว่าไม่รักเฮีย
แต่พอเฮียเสียงแข็งขึ้นมาบ้าง ก็มาทำอ้อนๆซะงั้น
อย่างนี้คีย์ก็ลูกไก่ในกำมือเฮียแหงๆ  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 07-03-2011 11:22:16

คีย์น่ารักอะ  :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 07-03-2011 11:24:04

บทจะอ้อนก็ทำได้น่ารักนะนู๋คีย์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 07-03-2011 11:55:30

ก็เข้าใจความกลัวของคีย์นะ แต่คีย์ไม่ควรกลัวสิ่งที่มันยังไม่เกิด
แค่คีย์ยอมรับสิ่งที่เป็นอยู่ในวันนี้ และทำวันนี้ให้ดีที่สุด วันหน้าถึงจะมีอะไรเกิดขึ้น
คีย์ก็จะรับมือกับมันได้โดยไม่ลำบากใจ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 07-03-2011 14:15:48

+1 ให้ค่ะ
หนูคีย์เค้าเป็นเด็กมีปม
ให้เวลาเค้าอีกนิดนะ
เฮียซาโต้ก็จะได้ทั้งตัวทั้งใจแน่นอนจ้า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 08-03-2011 01:05:40

อ๊ายยยยยย ตอนแรกฉึกๆไปพร้อมกะเฮียใหญ่แล้ว
ไม่ได้รักไม่พอ ต่อด้วยไม่รักไมได้หรอ
น้องคีย์ ทำหัวใจคนแก่ลงไปอยุ่ที่ตาตุ่มเรย อิอิ

สุดท้ายก้อทำให้เกิดอาการหัวใจพองโต
ด้วยการมานั่งอ้อน ด้วยอ่ะ
อ๊ายๆๆๆๆๆๆๆ เด็กคนนี้น่ารักจริงๆ เนอะเฮียใหญ่เนอะ อิอิ

แต้งกิ้วไจฟ์คับ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 08-03-2011 04:34:02

 :-[คีย์น่ารักมากมาย อ้อนเฮียใหญ่ซะโกรธไม่ลงเลย

 :angry2:แต่ใครก็ได้ช่วยเอาชะนีไปปล่อยป่าด่วนค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 08-03-2011 05:01:25

เฮียใหญ่ ใหญ่สมชื่อ เฮียแกเป็นใครกันนะ

น้องคีย์เจ็บตัว ได้เวลาเฮียดูแลเต็มที่แล้ว และก็ได้เวลาคีย์อ้อนเฮียไง
พูดว่าไม่รักแบบนี้ เอามีดมาแทงเฮียเลยดีกว่า ไม่รักหรือไม่อยากรักเพราะรักไปแล้วกันแน่ เพราะน้องกลัวความแตกต่างใช่มั้ย
เฮียต้องสร้างความมั่นใจให้น้องคีย์มากๆนะ สงสารน้อง

เจ้าเอก พระเอกสมชื่อจริงๆ พระเอกจนซวยเจ็บตัว
ขนาดเจ็บอยู่ ยังจะเป็นกามเทพอีก
เอกจะมีคู่แถวๆนี้มั้ยนะ ช่วยคนอื่นเขาแบบนี้ น่ามีคนมาช่วยดูแลจัง

เฮียพีกับแมน มันมีอะไรในกอไผ่ป่าว
ลุ้นเล็กๆ ฮ่าๆๆๆ

ส่วนสามสาวแสนแสบ
มาที เหมือนแมงหวี่ น่ารำคาญแท้ๆ

บวกไปอีก 1 แต้ม ขอบคุณมากจ้า  :3123:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 08-03-2011 08:17:48

ขาใหญ่โดนบอก ผมไม่ได้รัก งี๊ดดดดเลยดิ 555
โอ๊ยยยยย อ่านไปมีฟามสุขไป

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 08-03-2011 08:26:45

คีย์จ๋าไม่ได้รักเฮียจ๋า
แต่...รักมากกกกกกกกกกกก
ก็บอกไปดิ บอกไปดิ๊ >////////<

ปล.อิเฮียคะ น้องกะลังเจ็บตัวนะ อย่ามาจิ้มน้องเชียว งุงิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 08-03-2011 08:30:10

+1รอไจฟ์
คิดถึงแล้วนะ o9

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 08-03-2011 08:41:17

รอด้วยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 08-03-2011 08:46:18

^
^
^
วันนี้ผมมาสายหรือเนี่ย ขอโทษสักล้่านครั้ง

(ต่อครับ)


ตอนที่ 17

คีย์เดินตามเจ้าของห้องเข้าไปในห้องพักชั้น 4 ของร้านอาหาร  ห้องพักที่ตกแต่งสวยงาม จนไม่น่าเชื่อว่านี่คือห้องแถว
“เฮียรวยมากเลยเนอะ” อยู่ดีๆ คนที่ยืนอยู่กลางห้องกว้างก็พูดขึ้น จนคนที่เดินตามมาจะหยิบถุงข้าวของที่ซื้อมาต้องหันมามอง
“เหรอ ไม่รู้เหมือนกัน”
……..คิดเหมือนกันมั้ยว่า คีย์คนนี้เก็บเรื่องไว้ในใจเยอะเกินไป....

คีย์เอียงคอยึกยัก “ทั้งหล่อ ทั้งรวย แล้วก็เก่งแบบนี้ สาวเพียบอยู่แล้ว”
“เออ...เอาเข้าไป อารมณ์ไหนวะเนี่ย”
“ก็อารมณ์สั่งตัวเองไม่ให้รักเฮียไง”
“เหรอ สำเร็จมั้ย”
“กำลังพยายามอยู่” คีย์เข้ามาคว้าถุงหลายใบ รวบรวมเสื้อผ้าชุดใหม่ไปซัก
เฮียคว้าข้อมือขาวไว้ “แสดงว่าตอนนี้รักแล้วเหรอ”
คีย์กลอกตา ทำปากเบี้ยวๆ “เหอะ...ก็บอกว่ากำลังพยายามไม่รักอยู่ไง”
เฮียซาโต้ยื่นหน้ามาจูบปาก “ระหว่างรอความพยายามไม่รักพี่เนี่ย เรียกพี่สักคำไม่ได้เหรอ”
“แล้วมันต่างจากเฮียตรงไหนอ่ะ”
“ต่างสิ”
“ไม่ต่าง”
“งั้นลองเรียกดู”
คีย์อมยิ้มส่ายหน้ายิก
“งั้น...ยังมีอีกเรื่องที่พี่ทำให้ยอมรับได้”
“ทำอะไร”
รอยยิ้มชั่วร้าย ปรากฏที่มุมปาก คีย์จะถอยหนี แต่มือแข็งแรงคว้าใบหน้าเล็กๆเข้ามาหาแล้วกดจูบ ยิ่งจูบยิ่งรุนแรงจนแทบขาดใจ
“ฮะ เฮีย อื้ม...”
เฮียจูบพรมไปทั่วใบหน้าแล้วกลับมาที่ริมฝีปากอีกครั้ง สอดลิ้นเข้าหา
กว่าคนคลั่งจูบจะผละออก ก็คือคีย์หมดแรงซุกหน้าลงกับไหล่กว้าง บ่นหอบๆ “จะฆ่าให้ตายด้วยจูบหรือไง”
เฮียซาโต้ลูบหลังเบาๆ “ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวพี่ซักผ้าให้”
 
คีย์กลับเข้าห้องไปอาบน้ำ ตอนที่เดินออกมา เฮียใหญ่ก็ตากผ้าเสร็จแล้ว และกำลังปิดประตูระเบียง ขณะที่ดวงตาสีเข้มจ้องมองซองสีน้ำตาลในมือขาวๆ
“คีย์”
คีย์กัดปากแน่น “เฮียไม่เชื่อผมหรือฮะ”
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่” เฮียใหญ่ รีบดึงมือคีย์ให้มานั่งลงบนตักกว้าง

คีย์คว้าข้อมือหนาไว้แน่น ทั้งจิกเล็บคมลงที่ข้อมือ “ไม่ใช่แล้วไง ทำไมต้องสืบประวัติผม”
....ทั้งจิกทั้งข่วน ได้แผลแน่นอน แต่เรื่องอะไรจะยอมปล่อย...คีย์เก็บทุกเรื่อง คิดทุกเรื่องแบบนี้ ไม่ปล่อยให้คิดเองเออเองเด็ดขาด.....

ซองสีน้ำตาลที่เฮียแย่งมาโยนไว้บนโต๊ะเล็กหน้าโทรทัศน์ คือประวัติและภาพถ่ายของคีย์ที่ เฮียใหญ่ให้ทางสำนักงานทนายความช่วยดูให้ แล้วมันก็ไม่ได้มีเรื่องลึกลับซับซ้อนอะไรซ่อนอยู่สักนิด

“ไม่ใช่ว่าพี่ไม่เชื่อ ไม่ไว้ใจ แต่ว่า....คีย์ดูไม่เหมือน...คนที่ยากลำบากถึงขนาดที่ต้องทำงานเลี้ยงตัวเอง”
ดวงตากลมๆ ที่จ้องมองทำให้เฮียต้องคว้าเข้ามากอดไว้แน่น
“คีย์ ของที่โดนโกงไป พี่ช่วยเอาคืนมาได้นะ”
คีย์หลับตาซุกหน้ากับอกกว้าง “ช่างมันเถอะฮะ ผมไม่อยากได้คืนแล้ว”
คนตัวโตที่ให้อกพึ่งพิง ผ่อนลมหายใจยาวๆ
เว้นช่วงเวลา เหมือนกำลังนับ 1 ถึง 100  คีย์ถึงได้เล่าเรื่องช้าๆ
“ก็อย่างที่ผมเคยบอกกับไอ้แมน หลังจากที่พ่อกับแม่ผมรถคว่ำ น้าผมก็เข้ามาเป็นผู้จัดการมรดก แต่ตอนนั้นผมเพิ่ง 5 ขวบ”
“เท่ากับหนูนิดตอนนี้”
“ฮะ เขาก็จัดการโอนของไป จนผม 9 ขวบน้าก็เอาผมมาส่งให้ลุงกับป้าที่กรุงเทพ ที่ผมได้ยินอยู่ตลอดเวลาก็คือ พวกเขาทะเลาะกัน ลุงผมเป็นคนขับรถบริษัทประกันภัย ป้าผมเป็นแม่บ้านของบริษัท แล้วเขาก็มีลูก 2 คน พี่ๆบอกว่า ผมทำให้พ่อกับแม่ของเขาทะเลาะกัน ผมอึดอัดมาก รู้สึกเหมือน...หมาโดนทิ้ง ก็คิดแต่ว่าอยากออกจากบ้านมาหาเงินเอง จนมาได้งานที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตของเฮียกวง เขาใช้วุฒิ มอ3 ผมทำงานรับเงินก้อนแรกก็อยากเลิกเรียน แต่เฮียสอนว่า ถ้าผมจบ มอ6 ค่าจ้างผมจะมากกว่าเดิม แล้วถ้าผมจบปริญญาตรี ก็จะมากขึ้นไปอีก เฮียสอนให้ผมมองวันพรุ่งนี้ เดือนหน้า ปีต่อๆไป ไม่ใช่วันนี้”
มือใหญ่ลูบผมเบาๆ “เฮียกวง แกเป็นผู้ใหญ่ที่ดี”
“ใช่ฮะ แต่แรกๆผมก็ดื้อเงียบกับแกมากเหมือนกัน แต่แกใจเย็นค่อยๆสอน”
คนตัวโตที่กอดอยู่ทำเสียงหัวเราะในคอ จนโดนค้อน
“ก็ขนาดร้านโดนขี้เมาขับรถพุ่งชนจนต้องปิดซ่อมใหญ่ แกยังมองบวกว่า ดีแล้วได้ทำร้านใหม่โดยที่ไม่ต้องออกตังค์” คีย์เล่าพลางส่ายหน้า “เฮียบอกว่า ถ้าผมทำตัวเองเป็นพระอาทิตย์ คิดแต่ว่าผมต้องการอะไร ไอ้ความรู้สึกว่าตัวเองยิ่งใหญ่ จะทำให้ผมมองไม่เห็นใครเลย แต่ถ้าผมอยู่ภายใต้แสงสว่างของดวงอาทิตย์ ผมจะมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง ถ้าผมพูด ผมจะไม่ได้ยิน แต่ถ้าผมฟังผมจะรู้”

คนตัวโตที่กอดอยู่ยิ้มกว้าง ทำให้คนที่เล่าเรื่องพลอยยิ้มตาม
“เมื่อผมฟังที่ลุงกับป้าทะเลาะกัน ถึงได้เข้าใจว่าเพราะน้าเป็นคนมีเงิน เขาถึงได้รับสิทธิ์จัดการมรดก แต่ลุงกับป้าจนก็เลยไม่ได้ดูแลผม จนกระทั่งผมไม่เหลืออะไรแล้ว น้าถึงเอาผมมาส่ง ที่พวกเขาทะเลาะกัน ไม่ใช่เพราะรังเกียจผม แต่กล่าวโทษกันว่า เพราะต่างคนต่างก็ไม่เรียนให้สูง ไม่ทำชีวิตให้ดี ผมถึงลำบาก พี่ๆก็อยากให้ผมทำชีวิตตัวเองให้ดี อย่าคิดว่าไม่มีใครรักผม แล้วประชดทำร้ายตัวเอง”
“แต่ก็ยังออกจากบ้านอยู่ดี” คนตัวโตขัดขึ้น
คีย์พยักหน้า “ก็พอปีกกล้าขาแข็ง ก็เริ่มรู้สึกว่าไม่เป็นไร ผมจะเลี้ยงลุงกับป้า แล้วก็เรียนไปด้วย”
“ดื้อมากกว่าปีกกล้าขาแข็งนะเนี่ย”
“จะให้กลับบ้านหรือไง” คีย์หรี่ตามอง แต่พอจะขยับตัวลุกขึ้น เฮียก็กอดไว้แน่น
“อะ ไม่ขัดคอดราม่าแล้ว ต่อๆๆๆ”
“ก็..ไม่มีอะไรแล้ว...อย่างที่ผมแยกออกจากบ้านมาอยู่หอ กับไอ้เอกเนี่ย เพราะเฮียกวงแกสนับสนุนบอกว่า ไอ้เอกกับพี่ต้นน่ะเป็นคนบ้านนอก ซื่อๆ แล้วก็เป็นคนดี ไว้ใจได้”
“แล้วไม่เคยคิดถึงของที่โดนเอาไปบ้างหรือไง”
คีย์เม้มปากส่ายหน้า “ไม่หรอกฮะ มันเหมือนเป็นเงาจางๆ ว่าผมเคยอยู่ในบ้านสวน มีคนงานหลายคน วิ่งเล่นกับพ่อ นั่งอยู่บนรถที่มีมะม่วงอยู่เต็มคันรถ แต่คงเพราะผมจากของพวกนี้มาตั้งแต่ยังเด็ก ก็...ไม่รู้สึกว่ามันคือของผม”
ดวงตากลม มองคนที่ทำหน้าเหนื่อยใจ มือขาวซีดตีที่ไหล่กว้างเบาๆ
“ผมไม่ได้อะไรมากมายหรอกน่า แต่เพราะว่าผมเรียนรู้ที่จะเป็นคนดู กับคนฟังไง บางทีเมื่อผมนั่งรถผ่านร้านนี้ ผ่านร้านเฮียกวงไปมหาลัย ผมก็รู้สึกว่า เพราะผมไม่มีผมถึงได้พบแต่คนดี คนที่หวังดีกับผม ไม่อยากให้ผมโดนใครหลอกอีก”
“รับรองได้ว่า คนๆนี้ไม่เคยหลอกคีย์”

คีย์ทำเป็นเหล่มอง “ถามจริง คิดว่าผมจะมาหลอกอะไรเฮีย”
“ก็อันนั้นแหละ ก็ลองดูแค่คนที่อยู่รอบตัวคีย์สิ เพื่อน 3 คนยิ่งมาเทียบกับไอ้พวกที่เดินเข้าเดินออกร้านไอ้พี ยิ่งดูต่าง ให้เดินไปส่งของ ไอ้แมนวิ่งตามไปด้วย ยังดูเหมือนองครักษ์กับเจ้าชายน้อยเลย”
“เว่อร์ซะ” คีย์หัวเราะคนดวงตาเป็นเส้นโค้ง
“ก็เออ...เว่อร์...” คนตัวโตยอมรับหมดรูป “เพราะอยากรู้ ไม่อยากให้เป็นทุกข์ คิดว่าเป็นลูกคนรวยที่ไหนหนีออกจากบ้านน่ะสิ”
“เกิดเป็นจริงๆทำไง”
“จะล็อคตัวไว้ในห้องซะเลย จับไว้ได้แล้ว ไม่ยอมให้ไปไหนหรอก”
คีย์หัวเราะร่วน ขณะที่ดวงตาสีเข้มของคนที่มองมาอ่อนโยน และอบอุ่นเข้าไปถึงหัวใจของคนรับ
“ไม่โกรธที่พี่สืบประวัติแล้วใช่มั้ย”
“โกรธสิ” คีย์ยอมรับตามตรง แต่ยังยิ้มค้างอยู่
“อ้าว อะไรกันพูดกันมาตั้งนาน โยงไปถึงดาวอังคารแล้วยังโกรธอยู่อีกเหรอ”
“ก็เวลาเฮียถามอะไร ผมก็บอกทุกอย่าง แล้วยังทำอะไรแบบนี้อีก ผมรู้สึกเหมือนเป็นผู้ร้ายข้ามชาติ”
“ขอโทษ อยากให้พี่ทำยังไงให้หายโกรธบอกมา”
คีย์ส่ายหน้า กอดเอวหนาไว้หลวมๆ แล้วเอนพิงลงมาหา “ตอนนี้ยังคิดไม่ออก ไว้คิดออกเมื่อไหร่จะบอก”
“คิดช้าๆ ก็ได้นะ พี่รอได้”

ไปตลาดในเวลาที่เช้ากว่าเดิม เอาของกลับมาวางไว้ในครัวแล้วถึงอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน
คีย์เดินยิ้มลงมาจากห้องพักชั้น 4 กลับเข้าไปในร้านพ่อครัวยิ่งยิ้มกว้างมากกว่า ส่วนคนที่กำลังชงกาแฟท่าทางเหมือนเมาค้าง ยังยิ้มสุดหล่อได้ทันที
“ตลกมั้ยฮะ”
เด็กหนุ่มกางแขน หันหน้าหันหลังอวดเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้าคู่ใหม่
คนจ่ายเงินเอาแต่ยืนยิ้ม ส่วนอีกคนเดินเอากาแฟขมๆ มาวางบนโต๊ะ แล้วยืนกอดอกชื่นชม “มันจะตลกได้ไง คนเลือกคือใครให้มันรู้ซะมั่ง” แล้วชี้มือมาที่กางเกง “แล้วกางเกงตัวใหม่ไม่ชอบหรือไง”
“ไม่อ่ะ” คีย์ส่ายหน้า “หนึ่งรัดติ้ว สองเครื่องแบบมหาลัยไม่ใช่กางเกงยีนส์”
“โวว~~~~” เฮียพีทำเสียงล้อเลียน “อธิการมาได้ยินต้องยกย่องให้เป็นนักศึกษาดีเด่น”
“ดีเด่นอะไรกัน ใครๆ เขาก็แต่งเหมือนผมนี่แหละ”
คีย์เถียงกับคนรูปหล่อคนหนึ่ง แต่หันไปส่งยิ้มหวานให้กับคนที่ลงนั่งข้างๆ หยิบเครื่องปรุงข้าวต้มให้
“ขอบคุณฮะ”

คิดว่าชีวิตนี้ไม่มีอะไรที่เรียกว่าปัญหา ไม่มีอะไรให้ต้องเป็นกังวล แต่สายตา ท่าทางของคนในมหาวิทยาลัยกำลังแปลกๆไป พอจะเดาได้ว่าอาจมาจากเสียงร่ำลือว่าเป็นพวกโต๊ะบอล แต่เฮียพีก็บอกกับรุ่นพี่ผู้หญิงสามคนนั่นไปแล้วนี่นาว่า มันไม่มีอะไรที่เป็นความจริง ทั้งหมดก็แค่เรื่องที่เอามาจับแพะชนแกะเท่านั้นเอง

“นี่กระเป๋าสวยนี่” พี่นิวทักด้วยเสียงดังเกินจำเป็นเมื่อคีย์เดินผ่านโต๊ะหินอ่อนหน้าตึกเรียน รุ่นพี่รุ่นน้องหลายคนหันมาจ้องมองกระเป๋าเรียนของคีย์
เจ้าตัวไม่รู้ทำหน้าตาเหรอหรา “เหรอฮะ”
“แบรนด์เนมซะด้วย มีคนซื้อให้เหรอ” พี่แป้งทำเป็นทาย
“ฮะ” คีย์ยอมรับตรงๆ แบรนด์เนมอะไร ไม่ได้สนใจหรอก รู้แต่ว่ามันแพง แล้วตอนนี้สายตาของรุ่นพี่ผู้หญิงทั้ง 3 คนกับคนที่อยู่ในโต๊ะอื่น โดยเฉพาะรอยยิ้มที่มุมปากของพี่ส้ม ทำให้คีย์รู้ตัวว่าพลาด รีบหันหลังให้เดินหนีออกมา
กระทั่งนั่งรออาจารย์อยู่ในห้องเล็คเชอร์ คีย์ถึงได้รู้เรื่องว่า มีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับคีย์ที่มันยังคงเป็นการจับแพะชนแกะจนเจ้าตัวเริ่มไม่รู้แล้วว่า อะไรจริงไม่จริง

คำซุบซิบนินทาที่ดังอยู่รอบตัว ทำให้คีย์รู้สึกหูอื้อ

กลับมาถึงร้าน คีย์ขึ้นห้องชั้น 4 วางกระเป๋าเรียน ไว้ที่โซฟาหน้าโทรทัศน์ แต่กลับมายืนมองเสื้อยืดกับกางเกงที่เฮียเตรียมไว้ให้เปลี่ยนลงไปทำงาน เพื่อไม่ให้ชุดเรียนสกปรก

.......ผมกำลังทำให้ทุกคนที่นี่เดือดร้อน เหมือนกับที่ผมทำให้น้า ลุง ป้า แล้วก็พี่ๆเดือดร้อนหรือเปล่า.....

-*-*จบตอนที่ 17--*

เฮียพีไม่ได้กิ๊กกั๊กกับแมนหรอกครับกับ...คนอื่นน่ะ
แล้วแมนก็...กับ.....
พรุ่งนี้ก็รู้
555555
อย่าคิดมากคนเขียนมันจิตน่ะ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 08-03-2011 08:55:13

อย่าคิดมากสิคะหนู๋ อีพวกปากหอยปากปูก็แบบนี้หละค่ะคิดเสียว่าลดตดทดเห็นทนรำคาญเสียหน่อยถ้าทนไม่ได้ก็ตบมันเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 08-03-2011 09:01:15

คีย์เป็นคิดมากจริง ๆ  แล้วงี้คิดจะทำอะไรอีกหรือเปล่าเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 08-03-2011 09:08:12

อ่านแล้วรังเกียจชะนีสามนางนั้น
เหมือนพวกขี้อิจฉา นินทาคนอื่นไปวันๆ
เห็นใครดีกว่า ก็สร้างเรื่อง หงุดหงิดแทนคีย์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 08-03-2011 09:17:42

นู๋คีย์ช่างคิดมากเสียจริง เฮียปลอบใจด่วน ๆ เลย

+1 โลด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 08-03-2011 09:28:11

เฮียดูแลหน่อย
น้องคีย์คิดไปไกลแล้ว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 08-03-2011 09:30:53

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
คีย์จะทนเสียงซุบซิบในมหาวิทยาลัยไหวมั้ย
เฮียรีบช่วยคีย์ก่อนคีย์จะหนีไปที่อื่นนะ
กลัวใจคนแต่งจริงๆยังอารมณ์ดีเปล่าเนี่ยน้องรัก :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 08-03-2011 09:32:32

คิดมากตลอดเวจริงๆนะเด็กคนนี้

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Killua ที่ 08-03-2011 09:36:07

คีย์จะคิดมากอีกแล้วอ่ะ พวกผู้หญิงพวกนี้มันอะไรกันหนักหนาว่ะ เกลียดจริงๆเลยพวกชอบนินทาชาวบ้านอ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 08-03-2011 10:51:59

นางร้ายออกสื่ออีกแล้ว....อย่ามาทำให้ครอบครัวเค้าแตกแยกนะ!!
รออ่านตอนหน้าครับผม....

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 08-03-2011 11:43:12

รออีก 2 คู่นะค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 08-03-2011 12:12:27

ง่า ไม่เอามาม่าน้า สงสารคีย์ ให้มีความสุขซะทีนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 08-03-2011 12:40:11

          วันนี้ผมมาสายหรือเนี่ย ขอโทษสักล้่านครั้ง         
ไม่สายหรอกค่ะน้องไจฟ์ ไม่ต้องขอโทษจ้า

อยากปลอบคีย์ว่า อย่าไปใส่ใจกับกิริยาวาจา และปฏิกิริยาของนังสามคนสมองกลวงแถมขาดสติเลย
เพราะมันจะเป็นบ่อนทำลายความมั่นใจและกำลังใจของเรา
น้องไจฟ์ เล่นทิ้งท้ายสะกิดความสนใจไว้แบบนี้ ..จะรอตอนต่อไปค่ะ

ป.ล. น้องไจฟ์ พี่ขอลอก(แหะ แหะ เหมือนลอกข้อสอบเนอะ)เอาคำพูดเฮียกวงไปบอกเด็กๆนะ ขอบคุณค่ะ
ชอบฮียแกจัง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 08-03-2011 13:01:43

 :กอด1:หนูคีย์อย่าคิดมากน้า นินทากาเลเหมือนเทน้ำเดี๋ยวมันก็จะผ่านไป ไม่ต้องไปใส่ใจมัน เพราะเดี๋ยวจะ :beat:สั่งสอนพวกปากมากให้เอง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 08-03-2011 17:59:51

คีย์อย่าคิดมากดิ :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 08-03-2011 18:50:59

คีย์เริ่มคิดมากอีกแล้ว หากทำจิตใจอ่อนแอศัตรูทั้งใจและกายจะ
คอยตามมาหลอกหลอนให้เกิดทุกข์ ต้องพยายามทำใจให้เข้มแข็ง
หรือหาสิ่งยึดเกาะที่แข็งแรงเช่นเฮียใหญ่ จะได้แข็งแรงทั้งกายและใจ
อย่ามีดราม่าอีกนะ สงสารคีย์กับเฮียใหญ่ ที่พอจะเริ่มไปกันได้ด้วยดี
ก็มีมารมาผจญอีกแล้ว +1 แทนคำขอบคุณ .... :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 08-03-2011 19:31:16

คีย์ จ๋าา  อย่าคิดมากดิ 

ทุกคน รัก คีย์ทั้งนั้นเเหละ 

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 08-03-2011 20:08:09

เค้าว่าคนที่เดือดร้อนที่สุดในตอนนี้คือคีย์มากกว่านะ ไม่ใช่คนอื่น

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 08-03-2011 20:59:52

วิ่งมาจิ้มบวกให้น้องคีย์ น้องคีย์น่ารักมากเลยค่ะ (แปลกๆดี) :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 09-03-2011 07:35:49

+1รอไจฟ์
อาหารเช้าของพี่
เปล่ากดดันนะแต่ไม่อยากกินบะหมี่สำเร็จรูปเป็นอาหารเช้า มันไม่ดีต่อสุขภาพน่ะ :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 09-03-2011 07:36:57

มานั่งรอ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 09-03-2011 07:45:13

(ต่อนะครับ)

ตอนที่ 18

ร้านอาหารวุ่นวายไปจนค่ำ พ่อครัวของร้านได้แต่มองนาฬิกาที่ฝาผนังเป็นระยะ
....ทำไมยังไม่กลับบ้านอีกนะ เมื่อเช้าก็ไม่ได้บอกว่าจะไปไหนต่อ หรือมีกิจกรรมอะไรนี่นา.....
จนกระทั่งทุ่มครึ่ง ลูกค้ายังไม่หมด แต่คนรอหมดความอดทน เฮียใหญ่หันไปคว้าโทรศัพท์ มีสัญญาณตอบรับ แต่กว่าจะกดรับก็นานจนกระทั่งคนรอสายเริ่มคิดในแง่ร้าย
“คีย์ เป็นอะไรหรือเปล่า”
“ไม่ฮะ ผมอยู่บนห้อง” เสียงตอบเจือเสียงสูดจมูกฟุดฟิด
“ไม่สบายหรือ”
“ฮะ”
“อืม งั้นเดี๋ยวพี่เอาข้าวขึ้นไปให้”
“ไม่เป็นไรฮะ ผมไม่หิว ร้านกำลังยุ่ง พี่ไม่ต้องห่วงผมหรอก”

คีย์เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง ขณะที่กำลังเดินกลับหอพัก
....ทำความเดือดร้อนให้เฮียยังไม่พอ ยังโกหกอีก.....
....เมื่อไหร่จะทำอะไรได้ถูกต้อง ไม่มีใครเดือดร้อน.....
....ถึงจะยังเด็ก แต่คำพูดของใครหลายคน กับสายตารังเกียจก็ยังผนึกอยู่ในสมอง
....เด็กที่ถูกทิ้งไว้ คนที่ไม่มีใครต้องการ
....คำสอนของเฮียกวง ความปรารถนาดีจากลุงและป้า ความรักจากเฮีย จู่ๆก็เลือนหาย เหลือแต่สายตาดูถูก กับเสียงนินทาที่ไม่มีอะไรเป็นความจริงเลยสักเรื่อง
….ไม่ใช่สิ ถูกต้องที่สุด นายคีย์คนนี้ มีเสี่ยเลี้ยงจริงๆ เพียงแต่ไม่ใช่เสี่ยเล้งโต๊ะบอลอย่างที่เขาคุยกัน แต่คือเสี่ยซาโต้แห่งร้านหรู
....แล้วมันต่างกันตรงไหน ในเมื่อมันก็คือคนไร้ศักดิ์ศรี ขายตัวเหมือนกัน

--*--
จนสองทุ่มครึ่งลูกค้าเริ่มซา ข้าวกับแกงจืดก็เรียงใส่ถาด “ไอ้อาร์ต ตามไอ้พีมาร้านด้วย เดี๋ยวกูมา”
เฮียพีเข้ามาทำหน้าที่แทนแบบทันใจ แต่พอเฮียซาโต้เดินถือถาดข้าวออกจากร้าน วนกลับเข้าประตูเล็กๆ ไอ้แมนสกินเฮดก็ทักขึ้น
“เฮียไปไหน”
“เอาข้าวไปให้น้อง”
“ไม่อยู่นี่เฮีย ไฟปิด” ไอ้แมนชี้ขึ้นไปที่ห้องชั้น 4 ไม่มีแสงไฟลอดออกมาจริงๆ แต่ยังคงวิ่งขึ้นมาดูเพื่อย้ำความคิด
ประตูห้องปิดล็อค เงียบกริบ
พอลงมาเจ๊มิซา ที่อยู่หน้าแคชเชียร์ใกล้ประตูที่สุด ก็ออกมายืนรออยู่ที่หน้าร้าน
“หนูเห็นว่ากลับมาแล้ว แต่ไม่เห็นว่าออกไปนะเฮีย”
“ไม่อยู่”
เสียงทุ้มต่ำจมหายไปในลำคอ คิ้วเข้มขมวดแน่น

-*-*- 

เสียงเคาะประตูทำให้คนที่นอนมองเพดาน เอาหนังสือเรียนทาบอกบาง ขยับตัวลุกขึ้นมาเปิดประตู มือใหญ่ที่ผลักสวนเข้ามาทำให้คีย์ต้องถอยหลัง แล้วปล่อยให้ผู้บุกรุกก้าวเข้ามา
คนตัวโตเพียงแค่หยุดอยู่หน้าประตู ยิ่งทำให้ห้องคับแคบยิ่งแคบลงไปกว่าเดิม
รอยยิ้มอบอุ่นคลี่เต็มใบหน้า
“พี่ยังไม่ได้กินข้าวเลย กินด้วยกันนะ”
คีย์มองถุงอาหารในมือของเฮีย แล้วหันไปหยิบช้อนส้อม รับถุงข้าวมาแกะพลาสติกที่ห่อจานสวยจัดวางบนโต๊ะตัวเล็กสารพัดประโยชน์ แล้วถอยกลับไปนั่งพิงฝาผนัง มองเชิงบังคับให้คนตัวโตกินข้าว
“ไม่กินเหรอ”
คีย์ส่ายหน้า
ดวงตาสีเข้มที่มองมา คำพูดชวนคุยที่ปราศจากคำถามว่าทำไมต้องโกหก ทำไมต้องหนีมา ทำให้ขอบตาเริ่มร้อนผ่าว
คีย์คลานอ้อมไปด้านหลัง ซุกหน้ากับแผ่นหลังกว้าง
ไม่มีเสียง มีเพียงความรู้สึกถึงหยาดน้ำที่ไหลซึมเสื้อด้านหลัง คนตัวโตวางช้อนที่ยังไม่ได้ตักสักคำ แล้วหันมาประคองใบหน้าเล็กๆไว้ในมือ
เกลี่ยนิ้วหัวแม่มือปาดน้ำตาให้ แล้วกดจูบเบาๆ
มือขาวซีดยกขึ้นเหมือนจะง้างไหล่หนาออก แต่เปลี่ยนเป็นจับไว้ ลิ้นหวานที่เคยเลี่ยงหลบ อาการเกร็งคอบิดหน้าหนี ค่อยกลายเป็นการหยุดนิ่งยอมให้พี่ดูดไซ้ได้ตามใจ
ริมฝีปากหนายิ่งเพิ่มน้ำหนักบดแรง คีย์ส่งเสียงครางเบาๆ ใบหน้าร้อนผ่าวรับริมฝีปากที่พรมจูบไปทั่ว
เฮียใช้ปลายจมูกปัดเขี่ยจมูกดื้อรั้น ริมฝีปากสวยยกมุม ปลายลิ้นอุ่นแตะไล่ริมฝีปากบางที่เผยอรับ แต่ไม่รุกไล่ทำให้คีย์ลืมตาโพลง เสียงในคอเหมือนเครื่องหมายคำถาม แล้วส่งปลายลิ้นหวานงุ่มง่ามแตะปลายลิ้นพี่ หยาดน้ำลายหยดถึงปลายคางให้พี่พลิกหน้าลงเลียแล้วลากลงมาที่ลำคอขาว
“อยะ....อย่า..ดูด....เป็น..ระ..รอย...”
เสียงเตือนผสานเสียงหอบหายใจ ดึงสติกลับมา เฮียซาโต้กอดหนุ่มตัวเล็กไว้เต็มอ้อมแขน
จนเสียงหัวใจที่ดังโครมคราม หรี่เสียงลง....
“เฮีย.....พี่....กินข้าว ผมจะไปล้างหน้า” คีย์อ้อมแอ้มพูดแล้วรีบผุดลุกขึ้น

ทำไมหน้ามันถึงได้ร้อนผ่าวไม่เลิกนะ ....ต้องเพราะไอ้ความหาญกล้าไปแลกลิ้นกับผู้เชี่ยวชาญนั่นแน่นอน...แต่มันก็ผ่านไปแล้วหลายอึดใจมันควรจางลงแล้วสิ
แต่มันก็ยัง....แย่จริง....
ยิ่งบอกว่าไม่ ก็ยิ่งกลายเป็นตอบรับ
ยิ่งวิ่งหนี ยิ่งต้องการอยู่ใกล้
บอกตัวเองว่าเราเป็นใคร เขาเป็นใคร ให้อยู่อย่างเจียมตัว สุดท้าย....ก็กลับเป็นคนเข้าไปหาเขาเสียเอง

คนตัวโตคนนั้น ยังคงเป็นนักอ่านใจชั้นยอดเหมือนเคย เมื่อคีย์เดินออกมาจากห้องน้ำ ก็หันไปเก็บจานชามใส่ถุงไว้เรียบร้อย
ดวงตาคมมีประกายรอยยิ้มเมื่อขยับตัวลุกขึ้น คีย์หันไปหยิบหนังสือเรียนเก็บใส่กระเป๋า รวบรวมเสื้อผ้าตัวเดิมที่เก็บกลับมายัดรวมลงไป แล้วก้าวเดินตามออกมาจากห้อง แต่ไม่ลืมเคาะห้องบอกไอ้เบิร์ดกับไอ้อ๋อง ที่ยังนั่งอ่านหนังสืออยู่คนละมุมห้อง
“กูไปนะ”
“เออ..มีอะไรก็ค่อยๆ คุยกัน อย่างอนหนีกลับมาอีกหล่ะ สงสารเฮีย” ไอ้อ๋องร้องบอก
คีย์ได้แต่ส่ายหน้า
....ไม่ได้งอนสักหน่อย....
….แค่จิตตก คิดเยอะไปนิด....

เข้ามาในห้องก็นั่งอ่านหนังสือเรียน ทั้งที่เมื่อกี้ที่ห้องตัวเองสมควรอ่านหนังสือ เตรียมสอบพรุ่งนี้ได้ดีกว่าตอนที่อยู่ในห้องนี้
แต่มันก็กลับตรงข้าม
คนตัวโตคนนั้น ก็แค่ทำงานบ้านไปเรื่อย  ไม่ซัก ไม่ถาม ไม่สอน แล้วก็ไปหยิบหนังสือมานั่งอ่านอยู่ข้างๆ จนตี 1 ถึงได้เตือนให้ไปนอน
“คีย์ ตี 1 แล้วนอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้จะทำสอบไม่รู้เรื่อง”
 
ตอนที่ลงมากินข้าวในเสื้อผ้าชุดเก่า กระเป๋าใบเดิม พี่ก็แค่เลิกคิ้วขึ้นสูง แต่ไม่มีคำถามเหมือนเคย เฮียพีก็เหมือนกัน
“พรุ่งนี้สิ้นเดือนแล้ว” คีย์บอกพลางเหลือบตามองเฮียพี
“เออ รู้แล้วน่า”
คีย์ยิ้มหวาน ตักข้าวต้มใส่ปาก พอหมดถ้วยก็เก็บถ้วยชามมาล้าง
“สอบเสร็จแล้วปิดเทอมกี่วันเนี่ย”
คีย์ทำท่านึก “นับวันรวมๆ แล้วก็ประมาณเดือนนึงนะฮะ เพราะว่ามีวันที่ผมต้องไปมหาลัยเคลียร์รายงานส่งอาจารย์ด้วย แล้วเขาก็มีกิจกรรม เพราะผมจะขึ้นปีสองแล้ว ต้องไปช่วยเขารับน้อง”
“น่าสนุกออก”
“แต่ผมคิดว่าผมอาจจะไม่ไป”
“อ้าว ทำไมล่ะ” คนถามก้าวเข้ามายืนอยู่ข้างๆ ส่งผ้าเช็ดมือให้
“ก็ตอนผมอยู่ ปี 1 ไม่เคยรับน้อง ไม่ทำกิจกรรมอะไรเลย ขึ้นปี 2 จะให้ไปเสนอหน้ามันน่าเกลียด”
“ก็ไปช่วยเขายกถังน้ำ จัดเก้าอี้ก็ได้” ที่จริงคนใจดีอยากใช้คำว่าอย่าปิดกั้นตัวเองแต่ก็อาจทำให้เกิดความเข้าใจผิดไปกันใหญ่ เลยต้องเลี่ยงไปใช้คำอื่น
“เหรอฮะ”
คีย์เม้มปาก แล้วคลี่ยิ้มกว้างที่ทำให้พี่ต้องก้มลงหาริมฝีปากบาง
“ยังไงก็ได้ แต่ต้องกลับบ้าน อย่างอน ไม่งั้นจะฟ้องไอ้อ๋อง”
คีย์ตีที่ไหล่กว้างเบาๆ “ผมไม่ได้งอนพี่สักหน่อย”
....อะคึคึคึ... 2 แล้ว....เมื่อคืนอาจลังเล แต่ตอนนี้ คำนี้มาแบบเป็นธรรมชาติมาก...อะคึคึคึ...
“พี่จะแปลว่าพี่โดนงอน เพราะการที่คีย์หนีหายไปแบบนั้น มันคือการลงโทษพี่ชัดๆ”
ขอบตากลมร้อนผ่าว “ผมขอโทษ”
“ไม่ต้องขอโทษ แค่บอกพี่ว่า อยากให้พี่ทำอะไร มันอาจมีบางเวลาที่คีย์สับสนและอยากอยู่คนเดียว ก็บอกกันว่าตอนนี้อยากอยู่คนเดียว ค่อยๆเรียนรู้กันไป...นะครับ...”
คีย์พยักหน้า ยิ้มทั้งน้ำตา แขนแข็งแรงรวบเอวบางเข้ามาหา แต่ริมฝีปากสวยกลับพลาดเป้าหมายลงที่แก้มนิ่ม
หนุ่มตัวเล็กเบี่ยงตัวเดินกลับออกมาคว้ากระเป๋าเรียน  แล้วออกมาจากร้าน
พอประตูร้านปิดลง ผู้สังเกตการณ์หมายเลข 1 ก็เลยได้โอกาสถาม
“คีย์เป็นอะไร”
“ยังไม่พูด”
“วัยรุ่น เดี๋ยวก็ผ่านไป” เฮียพีพูดแบบปลงๆ
“อย่าว่าแต่วัยรุ่นเลย ผู้ใหญ่แถวนี้ ก็ใช้เชิงเงียบเหมือนกันละวะ”
เฮียพี ทำปากยื่น ยกกาแฟขึ้นจิบ ไม่ตอบเหมือนกัน

สอบตอนบ่ายเสร็จ คีย์เดินลงมาจากตึกเรียน ผ่านโต๊ะของรุ่นพี่ปี 3 เหมือนเคย คีย์ค้อมตัวทำความเคารพแล้วจะเดินผ่านไปเหมือนทุกที เพราะวันนี้ต้องเอาเงินไปส่งให้ป้าที่ทำงาน แต่พอผ่านกลุ่มของพี่อ๊อด หนุ่มหน้าสวย คีย์ก็เปลี่ยนใจไปหาไอ้เอกที่โรงพยาบาลก่อน

....ไม่ว่าจะยังไง ในมุมของคีย์ คนที่ยอมรับตัวเองอย่างพี่อ๊อด คือคนที่ทำให้คีย์ทึ่งเสมอ...

“มาทำไมเนี่ย” คนเจ็บที่นั่งดูโทรทัศน์สบายในห้องร้องทัก
“เอาเงินค่าห้องมาให้มึงไง เดี๋ยวไอ้อ๋องมาหามึงจะได้ฝากไปจ่าย หรือมึงจะให้กูไปจ่ายเอง”
ไอ้เอกเกาหัว “กูอยู่โรงบาล เขาไม่ให้เก็บเงินเยอะๆ ไว้กับตัว”
“ไว้กับกูก็ได้” เสียงแหบๆ ดังจากประตูห้องพัก คนตัวโตสกินเฮดเจาะหูก้าวเข้ามา ในมือถือถุงอาหาร
คีย์ถึงกับอึ้ง
...อึ้งมั้ยอ่ะ...ไอ้แมนมาโผล่ที่นี่...มาได้ไงอ่ะ....
“ให้มึงเอาไปแดกเหล้าน่ะสิ ผัดซีอิ๊วกูล่ะ”
คีย์หันไปมองคนที่ยกถุงในมือ แล้วเอาไปเทใส่จาน รินน้ำเย็นใส่แก้ว แล้วเอามาวางที่โต๊ะเข็น เลื่อนเอามาวางไว้ถึงข้างหน้า .....เรียบร้อยมากกกกกกก.....
คนหนึ่งยืนมอง อีกคนก้มหน้าก้มตากิน
“อร่อยมั้ย”
“หวาน”
“ผัดซีอิ๊วมันก็หวานน่ะสิ”
“แต่มันหวานเกิน มึงกินดูสิ”
ไอ้เอกใช้ส้อมจิ้มชิ้นหมูปนเส้น แทนที่ไอ้แมนจะรับส้อมมา กลับคว้ามือไว้แล้วงับของกินเสียเฉยๆ
“เออว่ะ”
“มึงเทน้ำตาลข้างๆ ห่อลงไปทั้งหมดเลยหรือเปล่า”
“เออ”
“ไรของมึงวะเนี่ย ไอ้หูดเอ๊ย!”
“มึงก็กินๆไปเหอะน่า เรื่องมากชิบหาย”
“กูจะเบาหวานแดกน่ะสิ แมร่งขาดๆเกินๆตลอด” ไอ้เอกบ่นไปกินไป จนรู้สึกตัวว่ามีอีกคนยืนมองอยู่
“กินป่ะ”
คีย์ส่ายหน้า “พวกมึง...สนิทกันอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
.....แบบยังงงอยู่ ถามประโยคแบบนี้ถูกต้องมั้ยฮะ...
 
-*-*-จบตอนที่ 18-*-

ว๊าก~~~ โดนปาด 2 ดาบรวด
ดีใจนะเนี่ย 555555
ขอบคุณมากครับที่ติดตาม
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 09-03-2011 07:45:45

...ทันใจมากๆ


อย่าบอกนะว่า แมน - เอก   แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :z1: :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 09-03-2011 08:00:30

รู้แล้วที่แมนเข้าใกล้คีย์เพราะมีจุดประสงค์อยู่ที่เอกนี่เอง  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 09-03-2011 08:08:45

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 09-03-2011 08:32:14

นักเขียนในดวงใจ  กว่าจะได้อ่านก็ผ่านมาหลายตอน
ได้อ่านแบบจุใจไปเลย  ขอบคุณค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 09-03-2011 08:32:47

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
คีย์น่ารักจังเรียกพี่แล้ว
เฮียซาโต้สุดยอด o13
เข้าใจความรู้สึกคีย์ ต้องจำเป็นตัวอย่างซะแล้ว ชอบชอบ
แมนชอบเอก เซอร์ไพรซ์นะนั่น
แล้วเฮียพีชอบใคร ต้นจะมีบทบาทมั้ย
สามนางนั่นไม่ต้องมีบทบาทก็ได้นะ เข้าป่าไปซะ
ไปทำงานอย่างมีความสุขละนะน้องรัก o15
เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 09-03-2011 08:38:12

อะคึคึ 'พี่' แล้ว อุคึคึ
เคะที่ดีต้องซึนงี้แหละน้อง อะคึคึ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 09-03-2011 09:06:32

เรียกพี่ด้ายหมายยยยยยยยยยยยยยยยยย กรั่กๆๆๆๆๆ  :m20:

คีย์น้อยของพี่นุ่น  :กอด1: อย่าไปสนเสียงนกเสียงกาเสียงหอยเสียงปูเสฉวนนะคะ จุ๊บุๆ
......................

ของฝากไจฟ์(ตอนก่อนหน้าเน้อ)
“เว่อร์ซะ” คีย์หัวเราะคนดวงตาเป็นเส้นโค้ง (จนดวงตา)
“ดีเด่นอะไรกัน ใครๆ ก็เขาก็แต่งเหมือนผมนี่แหละ” (ก็ ตัวแรก เอาออกก็ได้ค่ะ)
“ฮะ” คีย์ยอมรับตรงๆ เบรนด์เนมอะไร (แบรนด์เนม)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Killua ที่ 09-03-2011 09:24:31

เหอๆ จะได้จิ้นคู่ใหม่อีกคู่รึป่าว เอิ๊กๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 09-03-2011 09:31:18

เอกกับแมน ชักงงเหมือนนู๋คีย์ว่าทั้ง2คนไปสนิทกันตอนไหน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 09-03-2011 09:45:05

เอกกับแมนคู่นี้ไม่ธรรมดาซะแล้ว   :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 09-03-2011 10:24:13

ขำที่เฮียแอบดีใจกับคำว่า"พี่" น่ารักดีเนอะ
ส่วน...เพื่อนแมนน่ะเหรอ...ที่แท้เป้าประสงค์ก็ไม่ใช่คีย์....5555
รออ่านต่อไป และ +1 ครับไจฟ์...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 09-03-2011 12:35:59

555-5555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 09-03-2011 13:09:05

ตกลงเนี่ยเอกกับแมนหรอกเหรอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 09-03-2011 14:42:27

อะคึคึคึ นี่มันอาร๊ายยยยยยยย เฮียซาโต้... หมดกัน แอบรั่ว(ในใจ)ตลอดๆ  :laugh:
นู๋คีย์ก้อน่ารักดี :กอด1:
ตอนนี้มีแถมได้ลุ้นคู่ใหม่ด้วยใช่มั้ยเนี่ย :impress2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 09-03-2011 15:24:14

น้องคีย์..อย่าคิดมาก อย่าแคร์คนที่ไม่ได้รักไม่ได้หวังดีกับเรา
เออ..เนอะ..อย่าว่าแต่น้องคีย์จะงงเลย ดิฉันก็งงค่ะ
 :confuse:แมน เอก ไปสนิทกันตอนไหน ในเหตุการณ์หรือสถานการใด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 09-03-2011 15:58:13

แมนเอกดูเป็นธรรมชาติมากกกกก
เหมือนกิ๊กกันมานานแล้วเลยอ่ะ
อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 09-03-2011 17:17:58

อ่าฮะ แปลว่าแมนคู่เอกอะสิ แล้วใครเปนพระเอก ใครเปนนายเอกล่ะนั่น 555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 09-03-2011 17:51:47

แมน เอก  อะจึก อะจึก  :z1: :z1: :z1:


คีย์ทำใจให้สบาย  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 09-03-2011 21:14:47

คู่นี้ไปพัฒานาความสัมพันธ์กันตอนไหนเนี่ยน่าติดตาม

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 09-03-2011 23:29:51

อีกคู่เรอะ?

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 09-03-2011 23:40:00

คริ คริ เฮ๊ยใหญ่ เหมือนจะได้ใจน้องมาแร้วเนอะ >//<

ว่าแต่..... แมน เอก ชิมิชิมิ
สงสัยเหมือนน้องคีย์เรย
แอบไปกิ๊กกั๊กกันตอนไหน เมื่อรัย ยังงัย อิอิ

แล้ว....เฮียพีเค้าจะไปกิ๊กกะคราย อ๊ายยยยลุ้นๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณคับ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 09-03-2011 23:44:35

เพิ่งเข้ามาอ่าน
สนุกมากๆ
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 10-03-2011 01:43:39

+1 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 10-03-2011 08:25:29

+1รอไจฟ์
คิดถึงน้องที :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 10-03-2011 08:28:47

(ต่อครับ)

ตอนที่ 19

ไอ้ 2 คนที่หนึ่งนั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วย หนึ่งยืนอยู่ข้างๆ ตอนนี้กำลังหันมาทำหน้านิ่งสนิทจนคนถามชักสงสัยตัวเอง

....กูกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย.....

“กูก็รู้จักมันเมื่อวันที่กูมาหามึงที่นี่เรื่องไอ้คนที่ตีมึงไง” ไอ้แมนตอบ

....มันก็ใช่นะ แต่มันจะสนิทขนาดไปซื้อของกินมาให้ แล้วยังแบบ...ป้อน...ถึงปากเลยหรือ...เอ๊ะหรือว่าไม่ได้เรียกว่าป้อนหว่า....ชักงง....

“มึงคิดอะไร ไอ้ตาโปน”

....โอเค...นายสติกลับมาบัดเดี๋ยวนี้...

“ก็คนนึงพระเอก อีกคนเด็กแว้น แต่มึงสนิทกว่ากูอีก”
“อิจฉาเหรอ” ไอ้เอกหัวเราะร่วน “โอ๋ มาหาป๋ามามะ”
“เชี่ย! ออกนอกเรื่องถนัดนัก”
“ก็มึงเครียดอ่ะ” ไอ้เอกหัวเราะ
“ก็....เออ....ดิ” คีย์ลูบท้ายทอยเก้อๆ ขณะที่ไอ้แมนส่ายหน้า หันไปชี้บอกให้ไอ้เอกกินต่อ
“แดกให้เสร็จไวๆ เดี๋ยวพยาบาลมาจะโดนด่าอีก กูเล่าเอง”
ไอ้เอกยักคิ้ว จิ้มๆ ผัดซีอิ้วในจานใส่ปาก
“กูมาถามมันเรื่องมึงน่ะแหละ”
แมนเล่า คีย์หันไปมองหน้าคนกินผัดซีอิ๊วที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
“เพราะกูถามมึงเรื่องคนที่ตีมึงแล้ว แต่มึงไม่บอก เลยกลับมาใหม่ถามมัน”
“แล้วมันตอบมึงหรือไง”
“ไม่ แมร่งกวนตีนสาด ใช้กูอย่างกับกูเป็นคนรับใช้”
คีย์เกือบหลุดถามไปแล้วว่า แล้วมึงทำให้ทำไมก็...นะ...เดี๋ยวจะออกนอกเรื่อง ฟังมันเล่าเหอะ
“วิ่งรับใช้ซื้อของให้มันอยู่ เพื่อนกูก็โทรตามไปขี่รถเล่น”
มีเสียง...เหอะ...ดังมาจากคนข้างๆ แต่ไอ้แมนกลับยิ้มเล็กๆที่มุมปากแล้วเล่าต่อ “ไอ้ห่านี่ด่าซะอย่างกะกูไปฆ่าคนตาย”
“แล้ว....”...เกือบละ เกือบถามแล้วว่า แล้วมึงก็ไม่ได้ไปงั้นสิ....
“กูกลับไปขี่รถยังได้ยินแต่เสียงด่าของมัน โคตรหลอกหลอน ก็พอดีได้ข่าวว่า พวกโต๊ะเจอไอ้คนที่ตีมึง 2 คนแล้ว ...กูก็เลยมาบอกมัน แล้วก็บอกมึงด้วย”

....นี่มันวันไหนเป็นวันไหนกันแน่วะเนี่ย หรือว่าทุกอย่างมันอยู่ในวันเดียวกัน ก็ไอ้แมนมันแบ่งร่างได้นี่หว่า เดี๋ยวก็ไปโผล่ที่นั่นที่นี่.....

“แล้วที่กูมาเนี่ย ก็เพราะเห็นว่า มันอยู่โรงบาลคนเดียวหรอก” แมนสรุปแบบแมนๆ แต่ไอ้คนบนเตียงร้องด่า
“เชี่ย! กูบอกแล้วไงว่ากูอยู่ได้! กลับไปเลย ไอ้คิ้วแหว่ง”
“อยู่ได้ แล้วไหนล่ะเด็กมึงที่มึงคุยนักคุยหนา”
“เขามีเรียน”
“เรียนห่าอะไรตั้งแต่เช้ายันค่ำยังไม่เห็นหัว”

....โอยอยากคันปากถามจริงๆ ว่าแล้วไอ้แมนมาอยู่เฝ้าไอ้พระเอกนี่ทำไมทั้งวัน....

“แล้วจะให้ว่างเหมือนมึงเหรอ สัด!”
แมนเหล่มองจานผัดซีอิ๊วว่างเปล่า เหมือนแก้วน้ำแล้วถามเสียงแหบ ปนนิ่งเหมือนเดิม
“อิ่มหรือยัง”
“ยัง”
“มีผัดไทกุ้งสดอีกห่อกินมั้ย”
“กิน”

คีย์ เอากำปั้นทุบหน้าผากตัวเองเบาๆ

….คนฟังอยากบ้า~~~...
.....เอาวะ มันต้องใช้เวลา เหมือนกูที่ต้องใช้เวลา....
....แต่ทำไมมัน 2 คนดูเนียนๆ ไม่ได้สับสน ไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ได้เร่งรัดว่าใช่หรือไม่ใช่
....แต่ทำไมกูถึงได้....เฮ้อ.........

เสียงถอนหายใจ ทำให้คนที่กำลังยกจานผัดไทกับน้ำเปล่ามาวางให้คนเจ็บ รวมถึงคนเจ็บหยุดการโต้เถียงหันมามอง
“มีอะไร” ไอ้เอกสวมบทพระเอกทันที พอๆกับไอ้คนสกินเฮดข้างๆ
พอจะส่ายหน้า ไอ้เอกก็รีบชี้นิ้วดักคอ “เล่ามาเดี๋ยวนี้ เรื่องโต๊ะบอลอีกเหรอ”
คีย์เม้มปาก ...ไม่อยากเปลี่ยนอารมณ์ขัดความสุขของคนที่อยู่ข้างหน้าในเวลานี้ แต่ถ้าไม่เล่า ไอ้เอกก็ไม่ยอมเลิกถามแน่ๆ ยิ่งมาเจอกับไอ้แมน ที่เคยโดนมันเดินถามถามนั่นถามนี่ จนกว่าจะเคลียร์ยังจำได้ดี

“เรื่องที่กูกับมึงโดนเม้าท์ว่าเป็นเด็กโต๊ะบอลพวกมึงรู้แล้ว แต่ว่าตอนนี้ มันว่า กูมีเสี่ยเลี้ยงไปแล้ว”
“เสี่ยไหน เสี่ยเล้งน่ะเหรอ” ไอ้แมนทาย
คีย์พยักหน้า ท่าทางกลุ้มๆ
“เชี่ย!” ไอ้เอกด่าทันที
“ทำไมนักศึกษามหาลัยนี้ว่างงานจังวะ”
ไอ้แมนทำเป็นวิจารณ์ แต่ไอ้คนบนเตียงหันมาพาลใส่ “ก็ไม่ต่างจากว่างแล้วไปแว้นหรอกน่า”
คนวิจารณ์เลยส่ายหน้า
“มหาลัยเค้ามีระเบียบเรื่องพนัน เรื่องพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม เค้าเอากูออกได้เลยนะ” คีย์บอกปัญหาค้างคาใจ
“ก็มึงไม่ได้เกี่ยวอะไรกับโต๊ะบอลจริงๆ นี่หว่า สำนวนคดีก็มี ถ้าเค้าเรียกมึงไปคุย ก็ไปขอให้สารวัตรธงมายืนยันให้”
คีย์พยักหน้า
“นักศึกษาเป็นร้อยๆ คู่ที่อยู่กินเป็นผัวเมีย ยังเห็นเรียนอยู่ด้วยกันได้” ไอ้แมนกอดอกตั้งข้อสงสัย
“ก็เขาไม่กลัว แต่กูกลัวนี่หว่า” คีย์สารภาพ
“แล้วเฮียซาโต้เขากลัวหรือเปล่า” ไอ้แมนถามตรง
คีย์ทำปากเบี้ยวๆ “ไม่เห็นจะกลัวอะไรเลย”
“ก็ไม่ต้องกลัว ถ้าเขาให้ออกเพราะความจริงที่ว่ามึงอยู่กับเฮียซาโต้ ไม่ใช่เสี่ยเล้ง”
ทั้งคีย์และไอ้เอกหันไปมองไอ้แมนทันที
“กูพูดผิดเหรอ” ไอ้แมนชี้ที่จมูกตัวเอง
“มัน...เข้าใจยากไปหน่อย ภาษาเด็กแว้น กูไม่ค่อยเข้าใจว่ะ” ไอ้เอกทำกวนตีนใส่
“ตลอด” ไอ้แมนส่ายหน้า
“กูก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน” คีย์รีบบอก ก่อนที่ 2 คนจะพาออกนอกเรื่อง
“ก็ถ้าเขาสอบมึงขึ้นมาจริงๆ เขาก็ต้องถามว่ามึงอยู่ที่ไหน แล้วถ้ามึงเล่าหมดเปลือกว่า ตอนนี้ มึงอยู่กับเฮียซาโต้ร้านหรู ไม่ใช่เสี่ยเล้งโต๊ะบอล มหาลัยจะยังให้มึงออกมั้ย”
“ไม่รู้ว่ะ” 2 คนยอมรับตามตรง
“ก็....ถ้าต้องออกจริงๆ แล้วจะเป็นไง ก็แค่ย้ายมาเรียนมหาลัยเปิดกับกู จบแล้วก็เอาไปสมัครงาน ต่อโท ต่อเอกได้เหมือนกันแหละ”

ไอ้เอกมองหนุ่มตัวเล็กที่นั่งนิ่ง มองมือตัวเอง
“ตกลง สิ่งที่อยู่ในใจมึงคืออะไรกันแน่ มึงกลัวโดนไล่ออก ลำบากใจที่โดนนินทาในเรื่องที่ไม่จริง หรือจริงแค่เสี้ยวเดียว หรือไม่แน่ใจที่มีแฟนเป็นผู้ชาย หรือกลัวเฮียลำบากใจ”
“ทั้งหมดมั๊ง กูก็ไม่รู้ เมื่อวานที่กูไปมหาลัยแล้วเจอกับเรื่องพวกนี้ กูหนีกลับไปห้อง เฮียก็มาตามกลับบ้าน เขาไม่ได้ว่าอะไรกูสักคำ แค่ขอว่าอย่าหนี กูก็.....”
“ที่จริงมึงกลัวว่าจะทำให้เฮียเดือดร้อน” ไอ้เอกทาย

ดวงตากลมๆ ที่จ้องมองกลับมา ทำให้ อีก 2 คนรู้ว่านี่คือคำตอบที่ถูกต้อง
....ทุกสิ่งทุกอย่างย้อนกลับไปที่การเป็นเด็กที่ถูกส่งต่อจากบ้านหนึ่งไปอีกบ้านหนึ่ง เสียงทะเลาะ และความรู้สึกว่าเป็นภาระของคนรอบข้าง.....

“แล้วมึงจะหนีอีกหรือคีย์” ไอ้เอกถามอย่างหวั่นใจ “มึงหนีจากลุงกับป้า เพราะมึงคิดว่าทำให้เขาเดือดร้อน พอมีปัญหาเพราะไอ้เรื่องไม่จริง มึงก็หนีจากเฮีย”
“กูก็ไม่อยากทำอย่างนี้นะ แต่ว่า....เขาอยู่ของเขาอย่างมีความสุข แต่กูกลับ.....”
“เฮียซาโต้ว่าอย่างนั้นเหรอ” ไอ้แมนขัดคอขึ้น “เห็นกูร่อนไปเรื่อยติดเพื่อนอย่างนี้ กูก็มองเห็นนะว่า ก่อนที่เฮียจะเจอกับมึงเขาต่างกับตอนนี้ยังไง”
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ ไอ้เอกออกจากโรงบาล กูก็กลับหอเหมือนกันแหละ” คีย์บอกทั้งที่ในใจ ยังไม่ค่อยอยากเชื่อเลยว่า เฮียจะยอมให้กลับ เพราะทั้งคำพูดและการกระทำในหลายวันมานี้บอกชัดเจนว่า เขาต้องการให้อยู่ด้วย
“กลับไปกลับมาอะไรของมึงเนี่ย” ไอ้เอกเริ่มไม่เข้าใจเพื่อน
“ก็ตามข้อตกลงทีแรกไง กูไปอยู่กับเขาชั่วคราวเพราะว่ามึงอยู่โรงบาล มึงหายก็กลับ”
“กูไม่ได้เกี่ยงหรอกนะ แต่มึงแน่ใจหรือว่าเฮียจะไม่มาตามอีกน่ะ คุยกับเขาให้เข้าใจ ว่ามึงขอกลับมานอนห้องมั่ง อยู่กับเฮียมั่ง”
คีย์พยักหน้า
“มึงนะ บทจะคิดลบขึ้นมา ไหนว่าคนนั้นคนนี้สอนให้ทำดี แล้วทำไมผลออกมาแนวนี้เรื่อยเลย” ไอ้เอกทำท่าเหนื่อยใจ
“กูก็พยายาม”

“ก็พยายามให้มากกว่านี้ เหมือนกูไง” ไอ้แมนบอก “กูเอง ก็พยายามที่จะตัดใจจากมึงอยู่นี่ไง”

คีย์อ้าปากค้าง อดไม่ได้ที่จะหันไปมองไอ้เอก
“กูไม่เข้าใจ มึงพูดอย่างนี้กับกู ต่อหน้าไอ้เอกได้ยังไง”
“ทำไมจะไม่ได้ ก็กูไม่ได้จีบไอ้เอกนี่นา”
“ก็...” คีย์มองหน้า 2 คนสลับไปมา

...ไม่ได้จีบ แต่มึงเฝ้า เอาใจขนาดนี้น่ะนะ ถึงจะไอ้คนที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้นี่ก็เหอะ รู้จักกันมาเป็นปีๆ เพิ่งเคยเห็นมันออกอาการแบบนี้เป็นครั้งแรก ....

“อีกอย่าง” ไอ้แมนพูดต่อ “กูว่าจะไปอยู่ห้องไอ้เอก แทนมึง”
“มึงอยากมาอยู่ ก็มาอยู่ได้เลยหรือไง” ไอ้เอกหันมาเถียง
“ก็กูจะอยู่”
“กูไม่ให้อยู่กูหยิ่ง”
“งั้นมึงคืนห้องแล้ว มาอยู่บ้านกูมั้ยล่ะ”
“ไม่”
“แล้วมึงจะให้ไอ้คีย์มันหนีเฮียมานอนห้องอีกหรือไง”
“เออ เอางั้นก็ได้ อย่าลืมไปบอกแม่แล้วกัน”
....คือว่า นี่คือบทสรุปแล้วใช่มั้ยฮะ...ผมงง....
“อะไรของมึง 2 คนเนี่ย” คีย์สับสนเหลือกำลัง
.......ปวดหัวว่ะ เรื่องของไอ้ 2 คนนี้ชนะเลิศ ปวดหัวหนักกว่าเรื่องของกู แล้วก็เรื่องของเฮียพีซะอีก.........

คนๆเดียวที่เหมือนเป็นศูนย์กลางของทุกเรื่อง หันมายิ้มรับเมื่อคีย์เปิดประตูครัวเข้าไป ไอ้อาร์ตรู้งานเปลี่ยนตำแหน่งออกมานอกครัวทันที
“กินอะไร”
คีย์ส่ายหน้า เดินมานั่งเท้าคางมองของที่อยู่บนโต๊ะ
“คีย์ เหนื่อยเหรอ ไปพักก่อนก็ได้”
คีย์ลุกขึ้น เดินมึนๆ ไปเปิดตู้เล็กๆ มุมห้องครัว แล้วพึมพัม
“เออใช่ เสื้ออยู่ข้างบนนี่หว่า”
อาการที่เดินเหมือนลอยออกมาจากครัว ทำให้พ่อครัวหันไปล้างมือ ถอดผ้ากันเปื้อนตามออกมา

เข้ามาในห้องแล้วก็กลายเป็นหยุดยืน จนกระทั่งมืออุ่นๆ แตะที่แขน ที่หน้าผาก
“ไม่สบายหรือเปล่า ตัวรุมๆ”
คีย์หันมามอง แล้วกอดเอวหนาไว้หลวมๆ ซุกหน้าพิงอกกว้าง
“กินข้าวแล้วกินยานอนพัก ตื่นมาค่อยอ่านหนังสือ ไม่ต้องลงไปช่วยงานหรอก”
คนที่ซุกหน้าอยู่แนบอกส่ายหน้าไปมา
“คีย์.....”
“ผม...ทำให้เฮียลำบากหรือเปล่า”
อ้อมแขนแข็งโอบกอดจนร่างผอมบางจมหายไปในอ้อมอก
“ไม่ถึงเสี้ยว ของเรื่องไอ้พีหรอกน่า”
เหมือนได้ยินเสียงท้วงจากนอกห้อง
“ทำไมมันวนกลับมาที่ผมทุกทีเลยอ่ะ”
ดวงตาคมกริบตวัดมองมาที่ประตูห้องที่แง้มอยู่  ประตูรีบปิดลงทันที ตามมาด้วยเสียงฝีเท้ากับเสียงด่ากันเองไล่ตามลงไป

“เออใช่” คีย์ทำตาโตเมื่อนึกขึ้นได้ แล้วลดเสียงลงกระซิบบอกคนที่กอดอยู่ “งานโรงเรียนน้องนิด”
คนตัวโตยิ้มกว้าง

-*-*จบตอนที่ 19--*-

อย่าเพิ่งบ่นว่าปวดหัวนะ เพราะคนเขียนก็งงตัวเองเหมือนกัน 5555
ตอนต่อไปมาวันอาทิตย์นะครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 10-03-2011 08:31:56

จิ้มๆๆๆๆๆๆๆ


2 คนนั้นไปกันเร็วมากๆๆๆๆๆๆๆๆ จะไปร่วมหอกันแล้ว หึหึ ว่าแต่ ทำไมตัดฉับๆๆๆๆๆๆๆแบเน้  :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

วันอาทิตอีกต้องนานนะ อิอิ แต่ยังไงก็จะรอ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 10-03-2011 08:41:08

แมนกับเอกนี่เนียนเนอะ  แหม ๆ ๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 10-03-2011 08:43:47

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เอกกับแมนมาเร็วเคลมเร็วทันใจวัยรุ่น
คีย์หายสับสนแล้วช่วยพี่ซาโต้จัดการเรื่องพีเถอะ
เจอกันวันอาทิตย์เลยเหรอไจฟ์ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Killua ที่ 10-03-2011 08:54:32

คู่นั้นรวดเร็ว เข้าใจง่าย ได้ใจมากๆ เอิ๊กกกๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 10-03-2011 09:02:53

ตกลง แมน กับ เอก มันจะคบกันแบบ งง ๆ  หรือเปล่าเนี่ย

+1 ขยันมาลงทุกวันแบบนี้ชอบจัง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 10-03-2011 09:08:47

แมนกับเอก บทจะง่ายก็ง่ายเน๊อะ สรุปว่าเค้าไม่ได้จีบกันชิมิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 10-03-2011 10:03:02

แมน นายใจมากว่ะ ไอ้คิ้วแหว่ง หุๆๆๆ o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 10-03-2011 10:22:51

คีย์นี่คิดมากดีจริงๆ ฟัีงแล้วปวดหัวแทน หึๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 10-03-2011 10:37:39

ใครจะรักษาโรคคิดมากให้คีย์จนหายขาดได้น้า มันรบกวนการดำเนินชีวิตคีย์กับเฮียนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 10-03-2011 10:39:57

อยากอ่านต่อ :serius2:
กว่าจะวันอาทิตย์... :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 10-03-2011 10:56:21

โวววว สองคนนี้พัฒนาไปเร็วเชียว....ตาโปนตามไม่ทัน....555
สังคมก็แบบนี้แหละน้องเอ๋ย นินทา กาเล ดังนั้น ถ้าเรามิได้เป็นเช่นนั้นก็อย่าได้แคร์
+1 ครับไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 10-03-2011 10:58:01

เพิ่งได้อ่านเรื่องเมื่อคืน มีคนแนะนำมาให้อ่าน
ชอบเฮียซาโต้จัง >_<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 10-03-2011 11:18:16

แมนเอก นอกจากจะทำหนูคีย์ปวดหัวแล้ว
คนอ่านก็ปวดหัวเช่นกัน 555+
ตัดสินใจอะไรกันรวดเร็วดีจริง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 10-03-2011 12:16:05

 :กอด1: เฮียซาโต้ผู้ชายอบอุ่น

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 10-03-2011 13:12:15

2 คนนั้นมันยังไงอยู่นะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Ryze ที่ 10-03-2011 15:00:21

อ้ะ... วันอาทิตย์ ...


ลงแดงแน่ๆ กีซซซ   :z10:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 10-03-2011 18:39:50

แมนกับเอก  :m28: เนียนไปมั้ยอ่าาาาา ทำเค้างงเลย  :laugh:
 :กอด1:น้องคีย์ระหว่างรอตอนหน้า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 10-03-2011 19:12:21

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 10-03-2011 21:55:26

เอกกกับเเมน เนียนสุดๆๆ   :m20: :m20: :m20: :m20:

คีย์    :เฮ้อ:   เหนื่อยเเทน



 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 11-03-2011 00:00:05

ใครหน้าไหนกล้าเม้าท์น้องคีย์ เด๋วสั่งเฮียไปจัดการซะนี่ อิอิ
แมน-เอก คร๊า ไปงัยมาไง เหมือนจะแซงหน้าคู่น้องคีย์ไปซะงั้น 5555
พูดไป ด่าไป เถียงกันไป เออเพลินดีแฮะ 55555

ตั้งใจรอวันอาทิตย์ค๊าบบบบ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 11-03-2011 00:45:50

แมน เอก ถ้า ได้ อยู่ ด้วย กัน

อ่ะ ๆ something แน่ ๆ

อิ อิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 11-03-2011 01:21:39

มึน ไปกับคู่แมนและเอก แทนคีย์ค่ะ :really2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 11-03-2011 02:03:59

แมนๆๆๆชอบแมนนนน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 11-03-2011 08:23:27

แมน แม้น แมน
โหยยยย ไจฟ์อ่ะ ตั้งวันอาทิตย์!!!! จาลงแดง :serius2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 11-03-2011 08:28:15

อีกสองวัน อิอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 11-03-2011 16:55:50

ไม่อยู่หลายวันกลับมาได้อ่านจุใจมาก
น้องคีย์อย่าคิดมากไปสิลูกเีฮียยังไม่คิดมากเลย
เรื่องบางเรื่องปล่อยไปบ้างแต่ที่แน่ๆเบื่อชะนีสามคนนั้นมาก
แต่ที่เซอร์ไพส์ก็เรื่องแมนเอกเนี้ยแหละมาแบบเนียนๆเลย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: เกริด้า(๐-*-๐)v ที่ 12-03-2011 03:39:04

เฮ้ย! Σ（・□・；） เรื่องของแมนกับเอกมันไม่เร็วไปหน่อยเรอะ?! เนียนกันจริงๆ - -"


เพราะฉะนั้นนะคีย์ ไม่ต้องคิดให้มันเหนื่อยพลังงานสมอง เออออกับเฮียซาโต้ไปเลยเหอะ ψ(｀∇´)ψ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 12-03-2011 07:29:04

อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 12-03-2011 10:52:04

มาทวงต้นฉบับ  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 13-03-2011 06:45:14

วันอาทิตๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 13-03-2011 07:01:41

(ต่อครับ)

ตอนที่ 20

วุ่นวายกันมาหลายวันจนเกือบลืมงานโรงเรียนของหนูนิด แต่ที่ยากที่สุดคือการทำให้เฮียพีมางานโรงเรียน ที่ไม่ว่าใช้ลูกล่อลูกชนยังไง คนรูปหล่อสุดชีวิตจิตใจคนนั้นก็ยังเงียบ ขนาดไอ้เอกวางแผนส่งคีย์ไปเล่าเรื่องเศร้าให้ฟัง เฮียพีก็แค่ขยี้ผมเบาๆ หันไปซ่อมคอมพ์เหมือนเดิม จนคนเล่าถอดใจ

“มึงเล่ายังไงวะ”
“ก็บอกว่ากูคิดถึงพ่อกับแม่กู ถึงกูจะจำเขาไม่ได้ชัดเจนก็เถอะ”
“แล้ว....”
“ก็แค่นี้ มึงจะให้กูเล่าอะไรล่ะ ตอนนั้นกูเพิ่ง 5 ขวบนะ”
คนที่นั่งฟังเรื่องราวพากันส่ายหน้า “กูว่าแล้ว ส่งไอ้ตาโปนไปมึงต้องเขียนสคริปต์ให้มันด้วย” ไอ้เบิร์ดอ่อนใจ
ไอ้อ๋องเกาหัวแกรกๆ “หรืออุ้มขึ้นรถเลย”
ไอ้เอก ไอ้เบิร์ด หันไปรวมพลังยกเท้าถีบเพื่อนทันที “มึงอุ้มเหอะ ตัว-บ๊ะ-เริ่ม-ขนาดนั้น”
“แล้วเฮียซาโต้ว่าไง” ไอ้อ๋องหันมาถามคีย์ ที่ส่ายหน้า
“ไม่เห็นว่าไง ก็ได้แต่ พีไปเหอะ สงสารนิด” คีย์ทำเสียงใหญ่ๆเลียนแบบ
อีก 3 หนุ่มเอียงคอ เกาคางท่าทางคิดหนัก
“เขาพี่น้องกันนี่นะ หรือว่าพี่ชายเขาจะรู้ว่ายังไงก็ต้องไป” ไอ้เบิร์ดเดา
“ไม่รู้ว่ะ เฮียพีน่ะ เห็นเล่นๆอยู่นะ แต่ถ้ามีใครทักเรื่องพี่หน่อยกับนิดปุ๊บ เงียบปั๊บ แล้วเวลาเงียบก็เงียบจริงๆ ไม่มีสัญญาณตอบรับ” คีย์เล่ากึ่งฟ้อง
“กูไม่เคยเจอคนที่ไม่เคยให้อภัยตัวเองได้ขนาดนี้มาก่อนเลยนะ ที่เห็นๆ มีแต่คนที่โทษคนอื่น แล้วว่าตัวเองน่าสงสารทั้งนั้น” ไอ้เอกกอดอกสวมบทบาททันที
“พระเอกจะถอดใจหรือไง” ไอ้เบิร์ดดักคอ
“ไม่มีทาง อนันดาไม่ถอดใจง่ายๆอยู่แล้ว”
“ว๊ากกกก อนันดา” ไอ้อ๋องชี้นิ้วหัวเราะเสียงดังลั่นห้อง
คุยกันอยู่คีย์ก็ลุกขึ้นมาเก็บผ้าที่ตากไว้ที่ระเบียง ส่วนไอ้เบิร์ดหันไปสำรวจหนังสือในตู้
“เฮียมึงอ่านหนังสืออะไรวะเนี่ย มีแต่ภาษาต่างด้าว”
ถามแล้วก็หยิบมาพลิกเปิดดู “มีแต่ตารางว่ะ กูเป็นภูมิแพ้ไอ้ตัวเลขอย่างนี้อย่างแรง”
ไอ้อ๋องหันไปมองซองเอกสารบนโต๊ะบ้าง ทุกซองล้วนเป็นการจัดส่งโดยบริษัทส่งเอกสาร “อะไรน่ะ ระวังแอนแทร็กซ์นะมึง”
ไอ้เอกคือคนที่หันมาเก็บเพื่อนสอดรู้ให้กลับเข้าที่
“เฮ้ย อย่าซน มาแดกขนมบ้านเค้าแล้วยังรื้อโน่นนี่”
คีย์ที่หอบผ้ากลับเข้ามาในห้อง บอกยิ้มๆ “กูก็ไม่รู้หรอก ว่ามันคืออะไร เวลาบริษัทเขามาส่งก็รับมาแล้วเอามาวาง”
“ไม่อยากรู้เหรอว่าข้างในคืออะไร” ไอ้เบิร์ดทำเป็นเอียงคอมองซองสีเหลืองสดบนโต๊ะทำงาน
“ก็อยากรู้ แต่ไม่อยากถาม” คีย์บอกตามตรง “เห็นที่มามันมาจากเมกา จากฝรั่งเศส คงเป็นเพื่อนๆเค้ามั๊ง”
“มึงนี่ดีเนอะ ไม่ค่อยอยากรู้”
“อยากรู้” คียบอกลากเสียงยาว “แต่ถ้าเขาไม่บอก ก็แปลว่าเขาไม่อยากให้รู้ แล้วบางทีรับมาเอาวาง แล้วก็ก็ลืมไป”
“ลืมถาม” ไอ้เอกชี้นิ้วทาย
“เออ” คีย์บอกกลั้วหัวเราะ
"เป็นกูนะต้องถามให้เคลียร์" ไอ้เอกบอก
ไอ้อ๋องส่ายหน้า "ไม่แปลกใจเลย"

คุยเล่นกันอีกสักพัก คีย์ก็เดินลงมาส่งเพื่อนๆ ที่หน้าห้องแถว ไอ้แมนที่ประจำอยู่หน้าร้านเกมผละออกจากกลุ่มลุกมาหาทันที
“มาอยู่นี่เอง”
“อะไรของมึงวะ กูไม่ได้เป็นลูกหนี้มึงนะ” ไอ้เอกเสียงแข็ง คอแข็งใส่ ท่าทางแปลกๆ จนเพื่อน 3 คนแอบมองหน้ากัน
“ก็กูเอาของเข้าห้องไม่ได้ โทรหามึงก็ไม่รับ”
“แล้วทำไมกูต้องรับสายมึงล่ะ กูคุยเรื่องสำคัญมากกับเพื่อนกูเนี่ย”
ไอ้แมนนิ่ง แล้วหันไปหาคีย์ “มีใครมาวุ่นวายอีกหรือไง จัดให้”
“เฮ้ย ไม่ต้องๆๆ” คีย์รีบปฏิเสธปากคอสั่น ตาโตเท่าลูกบอล “เรื่อง....” คนหน้าอ่อนบุ้ยปากไปที่ร้านเกม
แมนมองตามแล้วขมวดคิ้ว
ท่าทางของกลุ่มชายหนุ่ม 5 คนหน้าร้านอาหารหรูกำลังทำให้คนที่ผ่านไปมาหันมามอง ไอ้เอกเลยหันมาหาคีย์
“ไว้กูโทรคุยกับมึง มายืนอยู่อย่างนี้ พอดีคนไม่กล้าเข้าร้านเฮีย มึงจะไม่มีเงินเรียนหนังสือซะเปล่าๆ กูไปละ”

คีย์พยักหน้า หันไปล็อคประตูขึ้นชั้นบน แล้วมายืนส่งเพื่อนขึ้นรถ ไอ้เอก ไอ้เบิร์ด ไอ้อ๋องตั้งท่าจะซ้อน 3 กลับไปเหมือนเคย เพราะต่างคนต่างก็ต้องไปทำงานกะเย็นต่อด้วยกันทั้งนั้น แต่ไอ้แมนเดินตามไปยืนหน้าตึง
“ทำอะไร”
“ซ้อนรถไปทำงานสิ ถามไรของมึงเนี่ย”
ไอ้แมนยืนมองไอ้เอกที่เข้าประจำที่ซ้อนหน้าแล้วแสดงสีหน้าไม่พอใจชัดเจน จนไอ้อ๋องเจ้าของรถชักเกรงใจ
“อะไรของมึงนักหนาเนี่ย”
“ไปรถกู กูไปส่งเอง”
“ก็กูจะไปรถไอ้อ๋อง”
“ก็มึงซ้อน 3”
“พระเอกเพื่อนรัก มึงลงจากรถกูเหอะ” ไอ้อ๋องอดไม่ได้ต้องไล่เพื่อน
ไอ้เอกเลยต้องลงจากรถมายืนหงุดหงิด “เยอะนะมึงเนี่ย”
“ก็มึงซ้อน 3 จริงๆนี่ แล้วกูก็ยังไม่ได้เอาของเข้าห้องเลย ป่านนี้โดนยกไปหมดแล้วหรือเปล่าไม่รู้”
“เชี่ย มึงกองของไว้หน้าห้องเหรอ”
“เออดิ มึงจะให้กูแบกมาร้านเกมเฝ้าคีย์ด้วยหรือไง”
“สัดเอ๊ย ไหนล่ะรถมึงน่ะ” ไอ้เอกด่าแล้วรีบตามไอ้แมนขึ้นรถออกไป
“ไอ้สกินเฮดคนนี้แม่งมึนๆ แปลกๆว่ะ” ไอ้เบิร์ดหันมา “บอกว่ามาเฝ้ามึง แต่ตามจิกไอ้เอกกลับบ้าน”
“ไอ้เอก แมร่งก็รับคนเข้าห้องง่ายชิบหาย” ไอ้อ๋องเสริม แล้วหันมาโบกมือขี่รถออกไป

.......มันก็แปลกด้วยกันทั้งคู่แหละ ไม่รู้ยังไงกันแน่.....

กลับเข้ามาในร้านก็เข้าประจำที่ในครัว แล้วก็เริ่มวิ่งส่งของ จนเกือบ 2 ทุ่มที่เจ๊จิ๋วร้านทำผมเดินเข้าไปจนถึงครัว
“ซาโต้ สัก 2 ทุ่มครึ่งขอยืมเด็กหน่อยสิ”
“ขอยืมเด็ก” เฮียซาโต้ทวนประโยค ขณะที่คีย์กับไอ้อาร์ตหันมามองหน้ากัน
เจ๊จิ๋วหันมาชี้คีย์ “คีย์น้อยอ่ะ เจ๊ยืมสักครึ่งชั่วโมง”
แต่ยังไม่ทัน 2 ทุ่มครึ่งเฮียก็เตือนให้คีย์ไปที่ร้านทำผม
พอกลับมาถึงทุกคนกำลังช่วยกันปิดร้าน แต่ผมสีอ่อนที่เจ๊จิ๋วทำให้กำลังทำให้คีย์รู้สึกเก้อเขิน โดยเฉพาะเมื่อมาเจอกับอาการของคนตัวโตที่กำลังปิดครัว ยิ่งทำให้นึกคำพูดไม่ออก
“เอ่อ...คือ....”
เฮียซาโต้หันหลังเดินออกมาจากร้านกลับขึ้นห้องไปทันที ทิ้งให้ไอ้อาร์ต กับเจ๊มิซาปิดร้านซะดื้อๆ
คีย์ช่วยถูพื้น ปิดร้านแล้วกลับขึ้นมาบนห้อง
คนตัวโตอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว กำลังทำอะไรอยู่ไม่รู้ที่หน้าคอมพิวเตอร์ มองผ่านๆ เห็นแต่ตารางเต็มหน้าจอ คีย์ก็เลยเดินไปห้องน้ำ กลับออกมาผมก็กลายเป็นสีเดิม จนคนที่อยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เลิกคิ้วขึ้นสูง แต่ก็กลับเป็นปกติเหมือนเดิมในเสี้ยววินาที
คีย์หยิบหนังสือนอกเวลาที่อาจารย์สั่งให้อ่านเพิ่มเติมมานั่งอ่านที่โซฟาตัวยาวหน้าโทรทัศน์ อ่านๆไปก็กลายเป็นทอดตัวยาว
เงาใหญ่ๆ ที่ทาบลงมาพร้อมกับมือแข็งแรงขยี้ผม
“หัวจะล้านมั้ยเนี่ย”
คีย์หันมาทำหน้างอ “ไรเนี่ย งอนไม่พูดตั้งนาน พอพูดออกมาก็ว่าหัวล้าน”
“ก็เออสิ เอาสารเคมีอะไรไม่รู้ใส่หัว เดี๋ยวก็หัวล้าน”
“ตัวเองสิ หัวล้าน” คีย์ขยับตัวจะลุกขึ้น แต่เฮียคร่อมตัวไว้ “ไม่เอา เดี๋ยวโดนตึกตรงข้ามส่อง”
“พูดเหมือนเคยนะเนี่ย” คนพูดทำตาเจ้าเล่ห์มากมายประกอบ
“แล้วเมื่อกี้งอนจริงหรือฟอร์ม” มือเล็กๆ ดันไหล่กว้าง แล้วลุกขึ้นนั่ง
“เหอะ รุ่นนี้ไม่เคยงอนอยู่แล้ว ใครที่ไหนจะกล้างอน คีย์น้อย”
คีย์เหล่มอง “ดีมาก ไม่งอนก็เชิญท่องเว็ปธรรมะต่อไป ผมจะไปนอนแล้ว”
“มันแปลว่าให้พี่ไปต่อในห้องหรือเปล่า”
คำพูดดักคอ ทำให้คนที่ขยับลุกขึ้นยืน ถึงกับชะงักกึก มองหน้าพี่ มองประตูห้องนอนแล้วกลับมาที่หน้าพี่อีกรอบ
.....ยังไงวะกู...ยังไงกันละเนี่ย....คิดไม่ทัน....
“ก็มัน...ดึกมากแล้ว แล้วต้องตื่นเช้าไปตลาด...” คีย์ขมวดคิ้ว แล้วอ้าปากค้าง “ไอ้หื่น!”
เฮียซาโต้ถึงกับหัวเราะกลิ้ง แต่อีกคนหน้างอ
“ผมจะไปนอน ไม่ใช่ให้ไปต่อ พี่ไปคุยธรรมะกับเพื่อนเชฟของพี่เหอะ จบ!”
แต่คนตัวโตยังไม่เลิกหัวเราะ คีย์ทำได้แต่เอาหนังสือกลับไปวางที่โต๊ะบ่นพึมกลับเข้าห้องมานอน
“นี่มันใช่คนเดียวกับคนดุในครัวหรือเปล่าวะเนี่ย!”

ปิดไฟแทรกตัวเข้าใต้ผ้าห่ม ไม่คิดมาก่อนเลยจริงๆ ว่าจะมีวันที่ได้นอนในห้องแอร์เย็นสบายแบบนี้กะเขาเหมือนกัน ยังไม่ทันหลับพี่ก็เข้ามาในห้องเดินเลยไปแปรงฟันแล้วกลับเข้ามานอนข้างๆ
คีย์พลิกตัวหันมาหาซุกหน้ากับท่อนแขนใหญ่ อยู่ๆ ก็เอานิ้วมาจิ้มๆ
“มันจะแตกมั้ยอ่ะ”
พี่ยิ้มกว้าง มองคนที่เล่นกล้ามแขนพี่ไม่เลิก “ทำไงถึงจะมีกล้ามอย่างนี้อ่ะ”
เล่นๆ อยู่ก็ก้มกัดซะเฉยๆ
“เฮ้ย! เป็นหมาไปซะแล้ว”
“ไม่แตกจริงด้วย”
พี่ดึงใบหน้าคีย์ขึ้นมาให้เท่ากัน ขณะที่เลื่อนอีกมือบีบที่ก้นกลม จนคนโดนบีบก้นถึงกับสะดุ้งโหยง
“เจ็บนะ!”
“ไม่แตกจริงด้วย”
“ไอ้พี่บ้า เล่นไรเนี่ย นอนดีกว่า” คีย์พลิกตัว แกะมือพี่ออก
“นอนไม่ดีกว่าแล้วหล่ะ”
ดวงตาพราวระยิบที่พลิกตามลงมาหาพร้อมกับริมฝีปากอุ่นๆ คีย์เผยอปากรับ
จูบเร่าร้อน มือแข็งแรงที่เคล้นคลึงอกบาง กับเสียงครางต่ำๆ
“อย่ากลั้นเสียงสิครับ”
“มะ ไม่เอา” คีย์พูดเหมือนกัดฟัน
“ทำไมล่ะ” คำพูด สีหน้าห่วงใยเต็มเปี่ยม แต่นิ้วมือกำลังหยอกล้อบีบบี้ยอดอก จนคีย์บิดตัว
“ไม่เอา พี่ ....เล่นที่อื่นบ้างเหอะ บีบนมมันเสียวอ่ะ...”
พี่ยิ้มกว้าง ไอ้ที่มันขยายตัวเบียดต้นขาพี่อยู่ก็บอกว่าเจ้าตัวกำลังต้องการมากขึ้นเรื่อยๆ
“ตอนเมาทั้งร้องทั้งคราง พอไม่เมากลับขี้หวง”
ดวงตาโตกลายเป็นตาโตแทบหลุด มือเล็กๆ ทุบหลังดังปึ้ก
“เออ!”
“ก็จริงนี่หว่า ตอนเมาเซ็กซี่จะตาย ตอนนี้ดุ๊ดุ”
“พูดอีก ผมจะไปนอนนอกห้องแล้ว”
“พี่ก็ไปนอนด้วย”
คีย์เบี่ยงตัว ผลักคนที่คร่อมอยู่ออก
“อ้าว โกรธ” พี่พลิกตัว ขณะที่คีย์ดึงเสื้อนอนลง แล้วลุกหน้างอออกไปจากห้องจริงๆ

แต่คนที่นอนมองอยู่หรี่ตาลง รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏที่มุมปาก

-*-*จบตอนที่ 20-*-*-
(http://upic.me/i/qi/akihiro6.jpg) (http://upic.me/show/21695383) (http://upic.me/i/l5/skandar6.jpg) (http://upic.me/show/21695389)

เป็นครั้งแรกจริงๆ ตั้งแต่เีขียนมาที่ได้ขึ้นตอนใหม่ ในหน้าใหม่ ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 13-03-2011 07:09:58

จิ้มก่อนๆๆ


แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆดีใจได้อ่านก่อนไปทำงานว่าแต่ไมตัดฉับๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 13-03-2011 08:34:45

 :3123:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 13-03-2011 08:36:52

คีย์ ทีหลังกัดแล้วสะบัดด้วยดิ กล้ามมันแน่นนนนน 555
ทว่า  “พระเอกเพื่อนรัก มึงลงจากรถกูเหอะ” ไอ้อ๋องนี่ตัวขโมยซีนชัดๆ เพื่อนเอกโดนซะแล่ว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 13-03-2011 08:40:47

เฮียใหญ่นี่ชอบแกล้งให้คีย์งอนซะจริงๆ แต่เวลาคีย์งอนแล้วน่ารัก :-[

ส่วนแมนนี่ยังไงไหนปากว่าตามมาเฝ้าคีย์ แต่กลับมาตามจิกเอกซะงั้น :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 13-03-2011 08:51:58

 :-[
บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เฮียอ้ะ ทำไรมิรู้ว

คีย์น้อยก็ด้วย อยู่ๆไปจิ้มแขนเฮียทำไมอะ  :m14:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 13-03-2011 09:56:26

ตัดจบซะงั้น

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 13-03-2011 10:12:27

อยากรู้ว่าแมนกับเอกจะเนียนไปได้กี่ตอน
ส่นเฮียทำเป็นแกล้งงอนคีย์น่ะเฮีย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 13-03-2011 10:32:03

อยากถามคีย์ว่า "กล้ามเฮียอร่อยมั้ย"



แล้วก็ถามเฮียว่า "แก้มก้นของคีย์พอดีมือรึเปล่า"

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 13-03-2011 10:46:09

ใกล้ละคีย์  ใกล้เสียตัวเต็มทนแล้ว  อิเฮียมีแผนอะไรหรือเปล่าเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 13-03-2011 11:04:36

ตัดแกล้งคนอ่านได้นะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 13-03-2011 11:47:07

ตั้งแต่มาอยู่กับเฮียซาโต้
หนูคีย์น่ารัก สดใส ขึ้นเยอะเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 13-03-2011 11:55:06

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
แมนตามไปดูแลเอกถึงห้องแล้วนะ :-[
เฮียพีไม่ให้อภัยตัวเองหรือไม่กล้ายอมรับผิดและเผชิญหน้ากับผลลัพธ์ของความการกระทำตัวเองกันแน่ :angry2:
คีย์น้อยนับวันยิ่งน่ารักชอบจัง :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 13-03-2011 12:25:13

จริงๆกะรอแค่สองสามหน้าแล้วจะตามอ่าน แต่เอาไปเอามามันไปสิบกว่าหน้าแล้ว
ตามอ่านกันตา(เกือบ)เหลือกเลย :try2:
คีย์น้อยน่าร๊ากกกกก เฮียก็ใจดี๊ใจดี อยากมีพี่ชายอย่างนี้เลย หุหุ :z1:
แต่ชอบคุ่เอกกะแมนอะ มึนๆดี :m20:
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าาา :impress2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 13-03-2011 13:29:40

แหม๋ กำลังได้ฟิว เฮียทำเสียเรื่องซ๊ะงั้น  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 13-03-2011 14:49:12

น้องคีย์น่าร๊ากกกกกกกก   :m3:
ส่วนแมนกับเอก จะแถลงข่าวเมื่อไหร่ดีคะ  :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 13-03-2011 18:37:03

 :haun4: :haun4:

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เฮียซาโต้อ่ะ ทำฟอร์มเก่งนักนะ อิอิ
อ๊ายยยยยยยยยยคีย์น้อยเซะซี่เวลาเมาหรอ
งั้นเฮียมอมเรยดีมะ ฮ่าๆๆๆ
แต่ไม่เมาก้อน่ารักน๊า อ๊ายๆๆๆ เค้าเขิลแทนอ่ะ อิอิ

อยากรู้เหมือนกันอ่า ว่าเฮียซาโต้ทำอะไร
น้องคีย์ ถามเรยๆ คนอยากรู้เยอะ ก๊ากกกกกก

ขอบคุณจ้า ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 13-03-2011 18:53:05

เฮียซาโต้กะคีย์น่ารัก >_<
แอบลุ้นคู่เฮียพีกะคุณหน่อย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 13-03-2011 19:11:10

ดูแล้ว ยังไงๆวันนี้คีย์น้อยก็ไม่รอดแน่
555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 13-03-2011 19:17:20

คีย์ หนูหนีออกมานอกห้องน่ะ คิดว่าจะรอดไหมลูก หึ หึ หึ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 13-03-2011 19:42:45

นู๋คีย์นี่น่าร้ากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 13-03-2011 22:45:51

งั่มๆๆๆ

แอบฮาคู่เด็กแว้นกับพระเอก คึคึ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 13-03-2011 23:07:24

แอร้วววว...รอยยิ้มชั่วร้ายนั้นคืออะไร??????????
เจ้ใคร่รู้ เหอๆๆ พรุ่งนี้จะรู้ ชิมิ??
ว่าแต่ พ่อสกินเฮดกะพ่อพระเอกน่ะ...ยังไงน่ะ หวง? ห่วง? กันออกนอกหน้าไปหรือเปล่า??? อิอิ
รออ่านพรุ่งนี้ พร้อม +1 ครับไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 13-03-2011 23:40:45

หนี ตาม ออก มา นอก ห้อง เลย

อิ อิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 14-03-2011 02:11:47

หนีออกมานอกห้อง คิดว่าจะรอดหรออออ    :oo1:      :z1:

แมนกับเอก  จะเนียนไปได้สักกีน้ำ   :really2:



 :กอด1: :กอด1: :กอด1:   

+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 14-03-2011 02:22:42

คิดถึงน้องคีย์ คิดถึงเฮียซาโต้ เฮียพี พระเอกนอกจอ แมนขาโจ๋ พลพรรคร้านอาหาร ร้านเกม เดอะแกงค์หอพัก และอื่นๆอีกมากมาย

แต่ตอนนี้ขอไปปฏิบัติภารภิจ แพ็คของเตรียมย้ายบ้านก่อนนะค้าบ

อยากอ่านอย่างมีความสุข ละมุนละไมไม่รีบเร่ง ค่อยหาเวลามาไล่ตามจ้า

บวกหนึ่ง คิดถึงเรื่องนี้เสมอ  :จุ๊บๆ:  ขอบคุณน้องไจฟ์อีกครั้งจ้ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: zeazaiz ที่ 14-03-2011 02:44:11

 :กอด1:
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน รวดเดียวเลย
ชอบนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 14-03-2011 06:53:24

มารอไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <13-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 14-03-2011 07:19:19

อยากอ่านต่ออะสนุกมากๆ
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 14-03-2011 08:00:14

(ต่อครับ)

ตอนที่ 21

คีย์ลุกขึ้นคว้าหมอน ออกไปนอนนอกห้องจริงๆ
แต่พอวางหมอนจะล้มตัวลงนอนที่โซฟา เฮียก็ดึงหมอนออก โยนไปที่อื่นพร้อมเสียบตัวเองลงมาแทน คีย์มองตามทำท่าจะผวาไปเก็บหมอนแต่โดนรวบตัวเข้ามากอดนั่งตักไว้
“อะไรเนี่ย”
“พี่ต้องถามคีย์ต่างหากว่าอะไร อยู่ดีๆ ก็อารมณ์เสีย”
คีย์ก้มหน้า ดวงตาเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่าง มือที่ดันไหล่พี่อยู่งอลงให้พี่กอดไว้
“อย่าเพิ่งหัวเราะนะ”
“อือ”
“คือ....”
....คนเล่าตั้งท่าซะดี แล้วก็เงียบไปซะเฉยๆ แต่มาถึงวันนี้แล้ว บอกตามตรงว่าคุณเฮียซาโต้จับทางได้แล้ว ว่าต้องรอเงียบๆ เดี๋ยวเขาจะเล่ามาเองหมดแหละ
“ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ ผมจะเกิดมาเล่นตัวให้พี่ต้องง้อหรอกนะ เพียงแต่ว่า......”
….คำนำแล้วก็เงียบอีกละ....
“คือว่า.....”
มือใหญ่ลูบหลังเบาๆ ทำให้คีย์เงยหน้าขึ้นมอง
“ผมกลัว.....”
เสียงหัวเราะหึหะทำให้คีย์รู้สึกหน้าแดงไปถึงหู มือเล็กๆ ทุบที่ไหล่แล้วขยับตัวลุกออก “พี่อ่ะ บอกแล้วไงว่าอย่าหัวเราะ”
“เดี๋ยวสิ พี่แค่...เอ่อ...ถอนหายใจแรงไปหน่อย”
คีย์ส่ายหน้าใครที่ไหนถอนหายใจแบบนั้น แต่...เออ....เชื่อก็ได้....
“ผมอยู่หอเวลาอีก 3 คนมันพาแฟนมานอนที่ห้อง คนที่เหลือก็ต้องย้ายมานอนด้วยกัน เว้นแต่คืนที่ผมหรือไอ้เบิร์ดที่ต้องอยู่เวรที่ซุปตอนกลางคืน ไอ้เอก กับไอ้อ๋องก็....จัดการ”
คนเล่ายิ่งเล่า ก็ยิ่งหน้าแดง
“ทีนี้ผนังห้องหอพักมันก็....บาง เวลาทำอะไรก็...ได้ยิน...ถึงจะหออื่นที่อยู่ตรงข้ามกัน บางทีกลับมาเขาเปิดไฟทำอะไรกันก็....เห็น....”
“ก็ตอนนี้ปิดไฟ”
“มันก็มีไฟแสงจันทร์จากถนนอ่ะ”

.....ไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมาย ถึงจะตึกแถว คอนโดฯ ก็เป็นเหมือนกันน่ะแหละ สภาพไม่ต่างจากปลาทองในตู้เลยสักนิด แต่ว่า.....นะ....ขอออกนอกเรื่องแป๊บ

“แล้วอยู่ในห้องข้างๆ นอนฟังเสียงเขาเอากันเนี่ย แล้วถ้าคึกขึ้นมาทำไง”
“มันไม่ได้ขึ้นง่ายอย่างนั้นหรอกน่า”
“จริงน่ะ”
....จริงเหรอ....อ่า....แล้วทำไมเวลากูดูหนังแผ่นแล้วมันคึกล่ะ หรือกูผิดปกติหว่า....ไม่หรอก ไอ้ตัวเล็กนี่ต่างหาก...งั้น.....ก็.....หุหุหุ.....
“แล้วอีก 2 คนล่ะ”
“มันก็ลุกไปห้องน้ำ”
“ทุกครั้งเลยหรือ”
“ส่วนใหญ่แล้วมันจะพาแฟนมานอน ตอนที่ผมหรือไอ้เบิร์ดเข้าเวรน่ะ บางทีก็กลางวันตอนผมไปเรียน.....” เล่าไป คีย์หยุดเอียงคอ “นอกเรื่องแล้วนี่หว่า”
“อะไรเรื่องเดียวกันน่ะแหละ” คนตัวโตหัวเราะร่วน ทำให้คีย์อ่อนใจ แต่นะ วิธีการแบบนี้มันก็ทำให้คลายความตึงเครียด ร่นระยะห่างระหว่าง 2 คนได้จริงๆแหละ
“กลัวร้องเสียงดังจนข้างห้องได้ยิน กลัวเวลากอดกันอย่างนี้แล้วจะโดนตึกตรงข้ามส่อง ถ่ายคลิป”

เฮียซาโต้สรุปในเรื่องที่รู้มาตั้งแต่ที่กอดเขาครั้งแรกที่โซฟาตัวนี้ แล้วเขาบ่ายเบี่ยงให้เข้าไปในห้องนอน แต่ก็ยังอุตส่าห์กอดหมอนไว้แน่นแล้วน่ะแหละ
คีย์พยักหน้า เอนตัวพิงอกกว้างไว้

.....แกล้งสักหน่อยดีกว่า....เนอะ....

“พี่ไม่ชอบเวลาที่คีย์อ้อนๆแบบนี้เลย”
“ห๊ะ” นั่งหลังตรงทันที ตาโต อ้าปากค้าง แล้วตามมาด้วยอาการเลิกลั่ก “มะ ไม่ชอบเหรอ”
“อือ....” สีหน้าเฉยเมยได้โล่
“ขอโทษฮะ” คีย์จ๋อยสนิท แต่พอจะลุกขึ้นอีกที พี่ก็กลับ รั้งขาไว้จับหมุนตัวแยกเรียวขาคร่อมเอว ดึงเข้ามาแนบชิด
“อะ...อะไรกัน”
มือใหญ่แทรกผ่านขอบเอวกางเกงลงหารอยแยกที่ด้านหลัง
“อ๊ะ...พี่” คีย์ร้องเสียงหลง มองข้ามไหล่หนา ไปที่หน้าต่างตึกแถวอีกฟากของถนน ถึงตอนนี้จะพากันปิดไฟมืดเกือบหมด แต่ไว้ใจได้ที่ไหนกัน ถึงห้องนี้ก็เหอะ ยังมีไฟแสงจันทร์จากถนนสาดเข้ามานี่นา
........กลัวจริงอะไรจริง....

“ลองดูมั้ย”
คีย์กัดปาก ส่ายหน้า พี่ยิ่งกรีดนิ้วที่ปากทางแคบ แต่ทั้งที่กลัว กลับไม่กล้าลุกหนี 
“นิดนึงละกัน”
มือใหญ่กอบกุมแกนกายด้านหน้าตรงๆ ทำให้คีย์ยกตัวผวาเข้าหา
“ยะ...อย่า...”
2 มือทั้งด้านหน้าและหลังเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ คีย์ซุกหน้ากับไหล่กว้างจิกมือกับต้นแขน
“อึก....อึก.....พี่......”
“พี่อยากได้ยินเสียง เพราะพี่นอนกับคนที่พี่รัก ไม่ได้นอนกับตุ๊กตา พี่อยากรู้ว่าคนรักของพี่ชอบให้พี่ทำให้หรือเปล่า หรือว่าชอบแบบไหน ยังไง”
คีย์หยักหน้า ดวงตาที่ช้อนมองหวานเชื่อม
“อยากให้พี่ทำยังไงครับ คนดี”
“......จะ....จูบผมหน่อย.....”

*-*-*

ตั้งแต่เช้ามืด เฮียพีที่ห้องชุดชั้น 3 หายวับไปก่อนที่จะมีใครตื่น ขนาดที่พี่หนุ่มยังไม่เห็นว่าเฮียพีออกไปตอนไหน เพราะหันมาอีกที รถของเฮียพีก็หายไปแล้ว ตอนที่ลงมากินข้าวเช้ากัน พี่หนุ่มยังออกอาการงงไม่เลิก

คีย์หันมามองหน้าเฮียซาโต้ ดวงตากลมๆ ที่มองมาเหมือนบังคับให้พี่ชายรู้คำตอบ เฮียใหญ่แค่หันไปบอกพี่หนุ่ม
“เดี๋ยวมึงก็ปิดร้านแล้วกลับไปพักเถอะ ถ้า 4 โมงเย็นไม่มีอะไรก็ตามไปที่โรงเรียนอนุบาลแล้วกัน”
พี่หนุ่มยิ้มกว้าง หันไปปิดร้านจริงๆ ขณะที่เฮียใหญ่หันมาชวนคีย์
“สายๆ ห้างเปิดค่อยไปซื้อของกัน”
“ซื้อของให้หนูนิดใช่มั้ยฮะ เด็กผู้หญิงนี่เขาชอบอะไรนะ” คีย์เดินตามกลับขึ้นมาบนห้อง พูดไปเรื่อยๆ
พอเปิดประตูห้องเข้ามา ถึงได้เห็นว่าคนตัวโตกำลังยิ้มกว้าง
“มีอะไร”
“ไม่มีอะไร ชอบ”
“ชอบอะไร”
“ชอบคีย์ไง”
“อ่ะ....มุกอะไรเนี่ยเชยมาก”
“เชยจริงหรือ ว้า” เฮียลากเสียง มองคนที่เดินไปหยิบตะกร้าผ้าเตรียมรีดเสื้อผ้าที่ได้แต่ซักแล้วพับเรียงไว้
“เฮ่ย ไม่ต้องทำ เดี๋ยวพี่ทำเอง”
คีย์หันมามอง “ผมทำเป็นนะ”
“เออ รู้แล้วว่าทำเป็นน่ะ แต่อันนี้พี่ทำเอง มีของไอ้พีด้วย”
“ของเฮียพี ผมก็รีดให้ได้ ไม่เป็นไรหรอก”
“เป็นสิ พี่ถือ เมียพี่ไปทำให้คนอื่นได้ไง ถึงจะน้องก็เหอะ”
คีย์หน้าแดงก่ำ ขนาดมือที่จับโต๊ะรีดผ้าอยู่ยังเย็น
คนตัวโตแกล้งก้มมองล้อเลียน “อ่ะ เขินด้วย”
“มัน....ไม่เรียกคำนี้ไม่ได้เหรอ”
“ไม่ชอบเหรอ”
“ก็ผม..เป็นผู้ชาย ได้ยินแล้วมัน...แปลกๆ”
“งั้นเรียกว่าอะไรดี”
คีย์เงยหน้า ยักคิ้ว “ผมชื่อคีย์ ก็เรียกคีย์สิ”
“ไม่เอาหรอก เหมือนคนอื่น”
“เนี่ยนิสัย ไม่ชอบเหมือนคนอื่น ชอบแกล้ง เหมือนเด็กๆเลย”
เฮียยิ้มกว้างดึงคางเล็กๆให้หันกลับมารับริมฝีปากสวยที่กดจูบ
“ไม่ชอบเหมือนใคร และขี้หวงมากด้วย...เหมือนเด็กๆ”
คีย์อมยิ้มเบี่ยงหน้าหนี จะรีดผ้าต่อจริงๆ แต่โดนเฮียรั้งมือให้หยุด สีหน้าจริงจังมาก
“มีหนังสือต้องอ่านไม่ใช่หรือ”
คีย์พยักหน้า เพราะหยุดไปในช่วงก่อนสอบ ส่งรายงานไม่ทันต้องกลับมาเร่งทำรายงาน อ่านหนังสือเพิ่มเติมหลายเล่มในช่วงปิดเทอม
“ไปอ่านหนังสือไป เออ...หรือว่าเราไปศูนย์หนังสือของมหาลัย หาหนังสือนอกเวลาที่อาจารย์สั่งมาให้คีย์อ่านก่อน เสร็จแล้วค่อยไปเดินห้าง” เฮียบอกพลางดันหลังบางให้มาที่โต๊ะทำงาน
“ยืมห้องสมุดก็ได้ ไม่ต้องซื้อมาหรอก”
“ซื้อก็ไม่เป็นไร เผื่อเรียนโทไง”
คีย์หยุดกึก หันมามอง
...เรียนโทเหรอ ...นั่นเป็นสิ่งที่ไม่เคยมีอยู่ในหัวสมองเลยนะ คิดไว้แค่เรียนให้จบหางานเลี้ยงตัวเองให้ได้เท่านั้นเอง.....
คีย์พลิกมือหันมาสวมกอดเอวหนาไว้ แล้วก็เงียบ เหมือนนับหนึ่งถึง 100 ถึงได้พูด
“พี่จะส่งผมเรียนอีกเหรอ”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ เรียนไปเรื่อยๆ ไม่ต้องรีบร้อน”
“พี่.....”
”อะไร”
“ที่มหาลัยน่ะ มีทั้งคนที่พูดว่าผมเป็นเด็กเสี่ยงเล้ง แล้วก็มีที่บอกว่า ผมเป็นคู่ขาของเฮียร้านเกม”
“อะไรวะ” เฮียดึงมือขาวๆ กลับมานั่งพื้นหน้าทีวี
“มันยังไงกันวะ” ก็พอจะเลาๆ ว่าคนนี้มีเรื่องไม่สบายใจ แล้วก็พอจะเดาได้ว่ามีเรื่องอะไรบ้าง แต่พอได้ยินจริงๆ มันกลับหงุดหงิดบอกไม่ถูก

“ผมรู้ว่าผมจน แต่ผมก็พยายามที่จะมีชีวิตอยู่ด้วยตัวเอง หาเลี้ยงตัวเองให้ได้ ทีนี้พอมีคนพูดว่าผมมีเสี่ยเลี้ยง.....จะเสี่ยคนไหนมันก็หมายถึงการที่ผมก็เป็นคน....ขายตัว”
“เฮ่ย!” คนตัวโตที่กอดอยู่ทำเสียงเหมือนคำราม จนคีย์ต้องขยับตัวกอดแน่นกว่าเดิม
“...คือ...ผมไม่ใช่ว่าผมดูถูกตัวเองหรือรังเกียจเฮีย คือมัน...”
คนเล่ายิ่งเล่า ยิ่งเหมือนไปไม่ถูกเฮียเลยต้องกอดไว้หลวมๆ “ใจเย็นๆ”
“ทีแรกที่ผมหนีกลับไปห้องวันนั้นเพราะผมช็อคอ่ะ เพราะก่อนนี้ผมก็คิดง่ายๆ ว่า ผมกับเฮียก็แค่เมา ผมทำงานเลี้ยงตัวเองนะ ทีนี้พอมีเรื่องที่โดนตี ผมเห็นเฮียจัดการโน่นนี่ แล้วก็เก็บผมกลับมา ผมยืนอยู่ในห้องนี้ก็คิดว่าเออ....มันก็ใช่นะ ผมมีเสี่ยเลี้ยงจริงแหละ ลูกจ้างที่ไหนสบายแบบผม แต่พอคิดๆๆๆแล้วมันก็กลับ...สับสนอ่ะ”
“แล้วตอนนี้ล่ะ”
“พอไม่ต้องเดินผ่านคนที่เขาชี้นิ้ว แล้วหันไปพูดกัน มันก็...ไม่เท่าไหร่”
มือใหญ่ลูบหลังบาง ขณะที่ก้มลงหอมที่ผมอ่อนนุ่ม
“ขอบใจมากที่เล่าให้ฟัง”
คีย์อดไม่ได้ที่จะมองค้อน
“ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะเนี่ย ที่ต้องมาเล่าให้ฟังน่ะ ผ่านมาตั้งกี่วันแล้วเนี่ย”
“อืม...พอเดาได้” เฮียบอกแล้วหอมแก้มใสอีกครั้ง “เล่ามาบ้าง อย่าเอาแต่เก็บไว้ในใจ เพราะบางเรื่องมันก็ไม่ได้ใหญ่โตถึงขนาดที่ก้าวข้ามมันไปไม่ได้”
คีย์พยักหน้า หันกลับไปหาหนังสือนอกเวลาเรียน ที่ยืมมาจากห้องสมุด
“ยิ่งมาเทียบกับเรื่องเฮียพีนะ เรื่องผมน่ะ ก็แค่ลมปากคนเท่านั้นเอง”

เกือบเที่ยงเฮียซาโต้กับคีย์ถึงได้มาศูนย์หนังสือ แล้วก็ไปเดินห้างหาซื้อของขวัญให้นิด
2 คนช่วยกันหอบหนังสือเล่มเล็กเล่มน้อยที่เมื่อรวมๆกันแล้วก็หนักเอาการ ไปเก็บไว้ในรถก่อน แล้วค่อยมาเดินเล่นกันต่อ
ผ่านโรงเรียนกวดวิชาที่มากมายยิ่งกว่าดอกเห็ด เฮียก็หันมาถาม “คีย์เคยเรียนหรือเปล่า”
“หึ” หนุ่มหน้าใสส่ายหน้าทำเสียงขึ้นจมูก “ไม่มีตังค์หรอก”
“ขยันทำแบบทดสอบเอาเหรอ”
“อือ” คีย์บอกขณะที่ดวงตากลมๆ มองไปทางอื่น เฮียก็เลยเลิกถาม แต่จู่ๆ คีย์ก็หันมาตั้งคำแปลกๆ
“พี่เป็นตำรวจใหญ่ปลอมตัวมาหรือเปล่า”
“อะไรวะ”
คีย์ทำหน้าตาจริงจังมาก “ก็เนี่ย รู้ทุกเรื่องอย่างนี้ ในละครต้องเป็นตำรวจปลอมตัวมาแหง”
เฮียพยักหน้า ทำหน้าตาจริงจังไม่แพ้กัน
“พี่ว่า คีย์ต้องเลิกดูละคร แล้วก็คุยกับไอ้เอกให้น้อยลงซะแล้วหล่ะ”

--*จบตอนที่ 21*--

ขอบคุณมากครับที่ติดตาม และชอบเรื่องนี้ ผมก็ชอบเวลาที่คุณอ่านอย่างมีความสุขเหมือนกัน
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 14-03-2011 08:08:53

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 14-03-2011 08:09:54

แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆสรุปเค้าทดลองกันถึงขั้นไหนคะ  :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 14-03-2011 08:21:55

“พี่ว่า คีย์ต้องเลิกดูละคร แล้วก็คุยกับไอ้เอกให้น้อยลงซะแล้วหล่ะ”

เฮียใหญ่อาจจะพูดถูกก็ได้นะคีย์ :laugh:

+1ค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-03-2011 08:47:18

เค้าน่ารักกันเนอะ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 14-03-2011 08:48:56

 :กอด1:คีย์น้องของพี่น้องนุ่น (เอริ้กๆๆๆๆๆๆ)

อิเฮียปากดีบอกไม่ชอบที่น้องอ้อนเพราะมีแผน
ชริๆๆ ถ้าน้องเลิกอ้อนจริงๆขี้คร้านจะอยุ่ไม่ติดที่ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อยากให้วิกฤติชีวิตเฮียพีคลี่คลายไปในทางดีนิ หงุงหงิง
ไม่ต้องไปรักพี่หน่อย เพราะมันคงยาก แต่อยากให้เปิดใจให้อภัยตัวเองก่อนเรื่องจบอะค่ะเฮีย ได้มิ???

ปล.ฝากกอดไปถึงน้องทีแนบแน่น หุหุหุ (เราคนอ่านมีความสุขเมื่อได้แกล้งน้องไจฟ์ค่ะ)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 14-03-2011 09:01:56

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ตอนนี้สนุกและน่ารักมากโดยเฉพาะคีย์
มีคนบอกว่าคนเราควรฟังมากกว่าพูด
แต่คีย์ทำถูกแล้วที่พูดให้เฮียซาโต้ฟัง
คนรักกันสองคนมีไรก็ควรคุยกันเนอะ :m3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 14-03-2011 09:15:28

จะอยู่ด้วยกันคบกัน มีอะไรก็ต้องบอกต้องกล่าวกันล่ะเนอะ
เฮียน่ารักชะมัด ถึงจะขี้แกล้ง หื่น ทำตัวเป็นตาแก่ลวนลามเด็กก็ตามแต่
แต่น้องคีย์มันน่ารังแกยังไงก็ไม่รู้  กระตุ้นต่อมอยากเลี้ยงต้อยแหงๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 14-03-2011 09:29:01

เฮียดูแลน้องได้ดีจริงๆ +1 ให้ความขยันที่มาลงมให้อ่านทุกวัน  o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 14-03-2011 09:37:12

ชอบตอนนี้ค่ะ +1 โลด  :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 14-03-2011 10:06:42

เฮียเดี๋ยวนี่เจ้าเล่ห์ตลอดเลยน่ะ
แต่เข้าใจว่าคีย์น่ารักเฮียเลยอดใจไม่ค่ิยไหว
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 14-03-2011 12:43:00

ดีแล้วนะที่น้องคีย์ เริ่มจะเปิดใจกับเฮีย
อย่าเก็บความทุกข์เอาไว้คนเดียว
ในเมื่อเรามีคนสำคัญ มาช่วยแชร์แล้ว
รักกันทีละนิด แต่มากขึ้นเรื่อยๆ
สู้ๆ

ปล เฮียนี่ไม่ไหวนะ เอาใจไปเต็มๆ กร๊ากกก ถูกใจที่สุดอ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 14-03-2011 12:49:24

+1 ค่ะ
 :กอด1: เฮียซาโต้

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: ArCaNiNe ที่ 14-03-2011 13:20:37

ติดตามและเป็นกำลังใจให้ครับ
คีย์น้อยกับเฮียใหญ่ (เอ๊ะ ยังไง 55)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: SJ ที่ 14-03-2011 13:27:40

โอ๊ย น่ารักไม่ไหวเคลียร์  :man1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 14-03-2011 13:34:04

คีย์น่ารักจริง ๆ ความคิดบางครั้งก็เป็นผู้ใหญ่บางครั้งก็เป็นเด็กไร้เดียงสา
เฮียใหญ่จะไม่รักไม่หลงได้ไง คนอ่านยังหลงเลย ว่าแต่เฮียพีหายไปไหน
แอบหลบไปหาหนูนิดหรือหนีเพราะไม่กล้าเผชิญหน้ากับสองแม่ลูกกันแน่
สงสารเฮียพีเหมือนกัน เหมือนเป็นปมและแผลในใจซึ่งไม่รู้ว่าต้องใช้เวลา
เท่าไหร่ หรือใครจะมาแก้ไขได้ ..... :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 14-03-2011 14:14:31

มาฮาตอนจบ
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 14-03-2011 14:32:13

นาทีนี้พูดได้อย่างเดียว อิจฉาเฮียซาโต้ :z3:
น้องคีย์น่ารักเวอร์ๆเลยอ่าาาาาาา :man1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 14-03-2011 14:51:02

คู่นี้เขาน่ารักกันจิงๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: j4c9y ที่ 14-03-2011 15:33:37

เอกมันเวิ้น

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 14-03-2011 18:39:44

ก้คีย์เค้ากลัว โดนเเอบถ่ายเนอะ  :-[   


สงสัยคีย์จะดูละครรึไม่ก้ฟังไอ้เอกโม้มากเกินไป    เเต่รีว่า......เฮียซาโต้ เป็นตำรวจจิง :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 14-03-2011 18:55:11

ก็อะไรคร๊าบคีย์กับว่าเมีย


หรือว่ายังไม่ได้แต่งงานเลยไม่ชอบ :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 14-03-2011 20:03:57

คีย์นี่ยิ่งนับวันยิ่งน่ารักเนอะ
แต่ว่าคีย์เนี่ยนอกจากจะคิดมากแล้ว ยังคิดอะไรเป็นละครไปด๊าย หึ หึ
เฮียซาโต้ ไม่ชอบให้คีย์อ้อน เพราะถ้าคีย์อ้อนแล้ว มันเกินห้ามใจใช่ปะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 14-03-2011 21:43:41

น้องกลัวโดยแอบถ่ายเหรอ? เขินว่าจะมี....เสียงเล็ดลอย แอร้วว...อ่านแล้วเขินแทน
เฮียพี จะเป็นยังไงบ้างหนอ???
รออ่านต่อพรุ่งนี้ครับ..ขอบคุณครับไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 15-03-2011 00:04:34

คีย์ได้รับตำแหน่งเมียแล้วเหรอ  หูยยย  เฮียไวจังนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 15-03-2011 07:35:09

(ต่อนะครับ)

ตอนที่ 22

เฮียซาโต้ กับคีย์มาพร้อมกับตุ๊กตาตัวใหญ่ กับช็อคโกแลตกล่องโต ส่วนแก๊งค์ 4 คนมาพร้อมกับเช็ตของเล่นเด็กผู้หญิง
อ่านไม่ผิดหรอกน่าเชื่อสายตาตัวเองเหอะ มีอยู่ 4 คนจริงๆ เพราะตอนนี้มีไอ้แมนมาร่วมกลุ่มด้วย แต่ผมสกินเฮดมีหมวกบังอยู่ ต่างหูที่ห้อยยาวเป็นแถวก็ไม่มี เพราะไอ้เอกมันขู่ว่า มางานเด็กๆ ก็ควรทำตัวเป็นมิตรกับเด็ก ไม่ใช่มาทำเด็กกลัว ทั้ง 4 คนยืนรีรออยู่หน้าห้องประชุม
พอไอ้แมนเห็นคีย์ มันก็เดินยิ้มกว้างเข้ามาทักทาย
“มาช้า”
“เหรอ” คีย์พยักหน้าแล้วรีบเดินนำเข้าไปในห้องประชุม นั่งข้างพี่หน่อย
การแสดงผ่านพ้นไป ท่ามกลางเสียงหัวเราะผสมกับน้ำตาแบบซึมๆ จากพ่อแม่ผู้ปกครอง
พอจบการแสดง พี่หน่อยไปรอรับนิดที่หลังเวที แล้วออกมาถ่ายรูปด้วยกัน
“ขอบคุณมาก” พี่หน่อยพูดขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะที่ไอ้อ๋องทำหน้าที่วิ่งตามถ่ายรูปให้หนูนิดกับเพื่อนๆ จนเหนื่อย จนกระทั่งเพื่อนเริ่มทยอยกลับไปหนูนิดถึงได้กลับมาหาแม่ ยื่นห่อผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆให้
พี่หน่อยเลิกคิ้วสูง “หนูไปเอาผ้าเช็ดหน้าใครมาลูก รีบเอาไปคืนเร็ว เดี๋ยวเขากลับบ้านไปก่อน”
“ไม่ได้เอามาค่ะ อันนี้คุณอาให้มา”
“คุณอาไหน” พี่หน่อยทำท่าคาดคั้นกับลูกสาว

โดยไม่รู้ตัวคีย์รู้สึกเหมือนกำลังกลั้นหายใจ จับข้อมือหนาของคนข้างๆไว้แน่น

“คุณอาเอแคลร์ เอามาให้ตอนที่หนูอยู่ในห้องด้านหลัง”
พี่หน่อยคลี่ผ้าเช็ดหน้าออกดู ภายในมีสร้อยคอทองคำขนาด 1 บาทอยู่ 1 เส้น
“โห มันแพงเกินไป ฝากคุณไปคืนได้มั้ยคะ” พี่หน่อยรีบส่งคืนให้เฮียซาโต้ทั้งห่อผ้าเช็ดหน้า
“เอาไปคืนเขาเองดีมั้ย” เฮียซาโต้เสนอ
แต่พอพี่หน่อยส่ายหน้า คีย์ก็ต้องหันไปมองหน้ากับไอ้เอก

.....เข้าใจแล้ว ว่าทำไมเฮียซาโต้ ถึงมักย้ำว่า เรื่องของเฮียพีไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด........

จนเมื่อไปกินข้าวด้วยกัน แล้วไปส่งพี่หน่อยกับนิดที่บ้าน กลับเข้ามาที่ตึกแถวในตอนค่ำ ไฟที่ชั้น 3 ยังปิดสนิท คีย์หยุดมองไปทั่วหาคนที่หายไปตั้งแต่เช้า เฮียซาโต้เลยโอบไหล่ไว้หลวมๆ
“อยากไปเดินเล่นตลาดนัดกลางคืนมั้ย”
คีย์ส่ายหน้า “ไม่ฮะ”

เมื่อเข้ามาในห้อง คีย์ก็ตรงไปที่ถึงหนังสือที่เพิ่งซื้อมาแล้วเอามาวางเก็บไว้ มือขาว พลิกหนังสือแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนที่เดินเลยไปล้างมือล้างหน้า
“ไงครับ”
.....ป๊ะป๋ารู้ดีทำเป็นตั้งคำถามไปงั้นแหละ...เอหรือกูเป็นตำรวจปลอมตัวมาอย่างที่โดนน้องว่าจริงๆวะเนี่ย
“ทำไมเขา 2 คนถึงไม่ได้อยากพบกัน”
“คีย์อยากเจอน้ามั้ย”
คีย์ส่ายหน้า “ไม่รู้ว่าจะเจอทำไม ลำบากใจด้วยกันทุกคน”
เฮียยักคิ้วหนาๆ
คีย์ก็เลยเอียงคอมองสรุปเรื่องของเฮียพี

“เมื่อไม่พร้อมที่จะเจอกันก็ไม่เป็นไร แต่ว่าหลายปีมานี้ พี่ทำหน้าที่เลี้ยงดูพี่หน่อยกับหนูนิด”
เฮียซาโต้ ทำหน้าตายับย่น นั่งลงที่โซฟาหน้าโทรทัศน์ แต่หันมามองคนที่โต๊ะทำงาน
“ก็ไม่เชิงนะ”
“เฮียพีส่งหนูนิดเรียนหรือฮะ” คีย์ทำหน้าตาดีใจ ย้ายมานั่งข้างพี่ที่โซฟาทันที
“ทำไมต้องดีใจขนาดนี้เนี่ย” เฮียซาโต้ทำหน้าตาล้อเลียน
“ก็....” คีย์ตีที่แขนเฮียเบาๆ “เฮียพีเป็นคนดูแลพี่หน่อยกับหนูนิดมาตลอดใช่มั้ยฮะ”
“แน่นอน พี่บอกมาตั้งแต่แรกว่า เป็นคนส่งของ”
คีย์หัวเราะจนดวงตาพราว “ค่อยยังชั่วหน่อย”
“อะไร คิดละครอะไรไว้อีกล่ะ พี่ไม่ใช่ตำรวจปลอมตัวมาแน่ๆ”
คีย์ยังยิ้มค้าง “มีหลายพล็อตมาก ขอบอก อย่างครั้งหนึ่งเราคุยกันว่า พี่หน่อยเป็นเมียพี่ แต่เฮียพีเมาแล้วฟันพี่สะใภ้”
“โอเค แก๊งค์นี้งดดูละคร”

....เออ..รู้ว่าเขาสมมุติ แต่ไม่ชอบเลยจริงๆ ให้ตาย....

คีย์หัวเราะร่วนหันไปมองนาฬิกา
“ไปอาบน้ำแล้วกลับมาอ่านหนังสือดีกว่า”
คีย์ถอดเสื้อพลางเดินไปคว้าผ้าขนหนูจะอาบน้ำ
คนตัวโตมองแผ่นหลังบาง ที่แทบไม่เหลือร่องรอยเขียวช้ำให้ต้องหงุดหงิดใจอีก 
....ขออย่าให้มีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นอีกเลย....
พอคีย์อาบน้ำเสร็จก็ออกมานั่งอ่านหนังสือ เฮียเลยเข้าไปอาบน้ำเสร็จแล้วออกมาเปิดโทรทัศน์ดูบอล
คีย์หันมาดูแล้วคว้าหนังสือมานอนหนุนตักอ่านหนังสือของตัวเองไป
มือใหญ่ลูบผมอ่อนนุ่ม แล้ว.....เลื่อนลงมาหาอกบาง
คีย์เงยหน้าขึ้นมอง แต่เห็นว่าดวงตาสีเข้มยังจ้องมองเกมฟุตบอลอยู่เหมือนเดิมก็อ่านหนังสือต่อ แต่อุ้งมือที่กอบหน้าอกอยู่เปลี่ยนเป็นเกลี่ยที่ยอดอกจนแข็งเป็นไต คีย์ขยับตัวเงยหน้ามองอีกที ถอนหายใจเบาๆ
อ่านหนังสือยังไม่พ้น 2 บรรทัดมือใหญ่สอดเข้าใต้เสื้อนอน
“พี่!”
“อือ....จะดูบอล”
น้ำเสียงจริงจังมาก แต่มือที่สัมผัสอกบางอยู่กลับเพิ่มน้ำหนัก
“อะ....” คีย์กัดฟันซ่อนเสียงคราง “เล่นนมมันเสียวนะ”
คีย์นิ่วหน้า คว้าข้อมือพี่ไว้แน่น
นิ้วมือใหญ่ที่บีบบี้ยอดอกกำลังสร้างความปั่นป่วนไปทั่ว คีย์หลับตา คลายมือที่บีบข้อมือพี่อยู่ กลายเป็นไล้เล่นนิ้วมือเรียวยาวแผ่วเบา จนคนที่ฟอร์มดูบอลต้องก้มลงมอง.......เลียริมฝีปาก.....
คีย์เอื้อมมือสัมผัสแก่นกายของพี่ผ่านกางเกง กดคลึงจนขยายตัวถึงได้รั้งขอบกางเกงลง เลื่อนตัวขึ้นหา
คีย์ลอบกลืนน้ำลายอย่างกล้าๆกลัวๆ
...ก็เออ...ที่ผ่านมามีแต่พี่ทำให้นี่นา.....
มือขาวซีดสัมผัสแล้วลากลิ้นเหมือนที่พี่เคยทำให้ ศีรษะสวยขยับช้าๆ
พี่ถึงกับสูดปาก มือหนึ่งแทรกผมนิ่ม อีกมือสอดเข้าหาอกบางบีบเคล้น
คีย์คลายปากออก นิ่วหน้า “อือ...พี่อ่ะ....บอกว่ามันเสียว”
พี่ยิ้มหวานกดศีรษะเล็กๆ ให้ก้มลงที่เดิม มืออีกข้างยังคงบีบเคล้นอกบางจนคีย์ต้องคว้าไว้แล้วลุกนั่ง
ใบหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากบางหอบหายใจน้อยๆ
“ไม่เอาแล้ว”
“อะไรกัน ทำมันตื่นแล้วมาเบี้ยวเฉย เนี่ยนะ”
“ก็พี่เล่นนมอ่ะ บอกว่ามันเสียว ไม่เอาแล้ว”
คีย์คว้าหนังสือลุกหนีดื้อๆ
“ไม่เอาแล้ว ๆๆๆ”
....เหอเหอเหอ ใครสั่งใครสอนให้หนีเข้าห้องนอนเนี่ย.....
ปิดทีวี ปิดไฟเดินตามเข้ามาในห้องนอนอย่างใจเย็น...
จริงๆแล้วข้างในกำลังร้อนมาก...แต่ต้องบังคับตัวเอง....ให้ช้าลง...แล้วมันจะไปรอดมั้ยหนอ เพราะว่าพอเข้ามาคนที่มาสุมกองไฟไว้ในท้องน้อยเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ ใบหน้าเล็กๆ ก้มงุดๆ
“ไปเอาออกมาเหรอ”
“บ้าสิ มันจะไวขนาดนี้เลยหรือ แล้วผมก็ไม่ได้หื่นอย่างพี่นี่นา”
“จริงดิ” ขายาวๆก้าวเข้าหา
คีย์อดไม่ได้ที่จะเหลือบตามองความใหญ่โตของพี่ทั้งที่มันกลับเข้าไปอยู่ใต้กางเกงแล้ว แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า ที่ผ่านมามันเข้าไปข้างในได้ยังไง
แขนแข็งแรงรั้งคนผอมบางเข้ามาหาพร้อมกับดึงเสื้อนอนออก ตามมาด้วยกางเกงนอนที่รูดหายไปแทบจะในวินาทีเดียวกันกับที่สัมผัสเตียงนอนกว้าง
ริมฝีปากหวาน ร่างกายอุ่นร้อน เสียงครางตอบรับทุกสัมผัส ยิ่งเมื่อขบฟันเบาๆที่ยอดอก คีย์ถึงกับงอตัวสูดปาก
 พี่เลื่อนริมฝีปากลงหาแกนกลางแล้วเลยไปหารอยแยกที่ด้านหลัง
คีย์เบี่ยงตัวหนี “มะ ไม่เอา สกปรก”
พี่ส่งยิ้มหวาน ยกสะโพกบางขึ้นสูงแล้วลงลิ้น
“อะ......อ๊า.......” คีย์ร้องคราง จิกทึ้งที่นอน แก่นกายรุ่มร้อนแทบระเบิด พอจะสัมผัสตัวเองพี่ก็กลับปัดมือออก“ผมไม่ไหว....”
พี่กอบกุมแก่นกายด้านหน้ากระตุกมือช้าๆ
“พี่....พี่ฮะ....โอย......” คีย์ร้องครางเสียหวานเมื่อพี่แทรกปลายลิ้น ช่องทางตอดรัดรัว
ร่างผอมบางเกร็งสะโพกจนไม่ติดพื้น พี่ถอนปลายลิ้นออกเปลี่ยนเป็นนิ้วเรียวยาวที่แทรกเข้าหา
คีย์คว้าข้อมือของพี่ไว้แน่น ขณะที่พ่นน้ำสีขาวจนล้นหลังมือ แล้วทิ้งตัวลงนอนหอบ
นิ้วมือเรียวยาวสัมผัสร่างกายผอมบางอย่างย่ามใจ
ดวงตาหรี่ปรือ ริมฝีปากแดงสด และเสียงหวานที่ลอดผ่าน
พี่ทั้งจูบทั้งกัดไปทั่ว แล้วพลิกคว่ำ จูบไซ้ที่หลังคอ แทรกปลายนิ้วที่ช่องทางด้านหลังอีกครั้ง
คีย์เงยหน้าจากหมอน มองพี่ที่เอื้อมมือไปหยิบหลอดครีมจากลิ้นชักหัวเตียง สัมผัสเย็นเยียบที่ด้านหลัง ทำให้ต้องกะพริบตามอง
พี่ดันคางสวยไปอีกด้านให้เงยหน้ารับจูบหวาน
คิ้วคมเริ่มขมวดแน่น บี้เปลือกตา เมื่อปลายนิ้วแทรกเข้าด้านใน
....มีอะไรหลายอย่างที่มันไม่เหมือนเดิม....
เพียงมือเดียวที่จัดการทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะอีกมือต้องล็อคคางไว้ไม่ให้หันไปมอง
“อื้อ...อื้อ....” คีย์เริ่มเบี่ยงตัว เมื่อสัมผัสที่ด้านหลังกลายเป็นความอุ่นร้อน
มือแข็งแรงล็อคสะโพกไว้
“คีย์....ขอพี่นะ”
ดวงตากลมโตหันขวับมา แล้วต้องเงยหน้ากัดปากแน่น เมื่อความอุ่นร้อนของพี่เริ่มเบียดเข้าหา
“อะ..เจ็บ..เจ็บ..ผม..เจ็บ...”
คีย์โก่งตัว แต่ไม่กล้าขยับหนี ความเจ็บ ความคับแน่นจนจุกขยายพื้นที่ตามจังหวะที่พี่กดเข้าหา
“อึก....แน่น...” คีย์สะบัดหน้า น้ำตาหยาดเป็นทาง “พี่...เจ็บ....”
พี่หยุดการเคลื่อนไหว เลื่อนมือจากสะโพกบางมาช้อนบีบหน้าอกจนคีย์อ้าปากร้องคราง ก็เลื่อนลงมากระตุกแก่นกาย ถึงได้กดต่อทีละนิด
ริมฝีปากกดแน่นที่ไหล่ แล้วดูดทิ้งรอย กดแก่นกายจนมิด
“อา...คีย์...” ความต้องการไม่รู้จบขยายตัว แข็งเกร็งคับแน่น
เล็บบางจิกที่มือพี่ไว้แน่น เสียงร้องครางผสานน้ำตา พี่ช้อนจูบปาก ขบกัดจนปากบางแดงเจ่อ แล้วขยับสะโพกเนิบช้า
“อึก..พี่....มัน..อึก....แน่น....เจ็บ ....ไม่ไหว....”
พี่จูบหลังจูบไหล่ทิ้งไว้ทั้งรอยจูบรอยกัด แต่ยังไม่ยอมเร่งความเร็ว จนคีย์ทุบที่ต้นขาแข็งแรง
“พี่....ได้โปรด....อย่าทำแบบนี้....”   
พี่ถอนออกเหมือนถอดจุกก๊อก คีย์ทิ้งตัวซุกหน้าร้องไห้กับหมอน
พี่พลิกน้องนอนหงาย จูบเช็ดน้ำตาทั้งใบหน้า ลากลิ้นไล่ลงมาหาอกสีอ่อน กัดทิ้งรอยฟันไว้ใต้สะดือ แยกขาเรียวออกแล้วคร่อมตัวกดเข้าหาอีกครั้ง
หยุดเมื่อน้องเกร็งตัวแน่น ลูบต้นขาเบาๆ จูบที่เรียวน่องไล่ลงมาหาเข่า ข้อพับ
เสียงร้องเจ็บ กลายเป็นร้องครางต่ำๆ
ดวงตาสีเข้มเฝ้ามองปฏิกิริยาตอบรับ ค่อยเร่งมือกระตุก
“เดี๋ยว....อันนี้..ผมจะเสร็จ...เดี๋ยว”
“ปล่อยสิ”
“แต่ว่าพี่....”
“ปล่อยให้พี่.....”
คีย์พลิกมือจิกหมอน น้ำสีขาวขุ่นหลากท่วมมือพี่อีกครั้ง พี่ถึงได้เพิ่มความเร็ว เกร็งตัวแล้วซุกหน้ากับไหล่บางหอบหายใจ แล้วค่อยถอนออก ถอดถุงไปทิ้งในห้องน้ำ ทำความสะอาดตัวเองลวกๆ แล้วเดินไปหยิบยามาส่งให้
คีย์ลุกนั่งเหมือนไม่ค่อยถนัด
“เจ็บหรือ”
คีย์พยักหน้า
“แล้วจะไปไหน”
“ล้างออกอ่ะ มัน....”
พี่มองร่องรอยที่ทิ้งไว้ อดไม่ได้ที่จะกัดปากแน่น เมื่อเห็นหยาดเลือดที่โคนขาเรียวสวย
“กินยาก่อน เดี๋ยวพี่อาบให้”
คีย์รับยาและน้ำมากินอย่างว่าง่าย แล้วลุกขึ้น ก้มหน้าซ่อนดวงตากลมโต ขนตายาวยังชุ่มน้ำ แก้มยังเป็นรอยแดงช้ำ เหมือนรอยที่ทิ้งไว้ที่คอไหล่ .....ทั่วตัว....
“มันขัดๆไงไม่รู้”
พี่พยุงมาอาบน้ำให้แล้วพากลับมานอน
“นอนพักนะครับ”
“ผมคิดว่าโดนพี่โจมตีไปตั้งแต่คืนแรกเสียอีก”
พี่หัวเราะก้มลงหอมแก้มใส ทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ม้วนน้องเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน
“พี่รักคีย์ ถึงจะอยากทำอย่างนั้นมากแค่ไหน พี่ก็ยังอยากให้คีย์ยอมยกให้พี่ด้วยความเต็มใจมากกว่า”

---จบตอนที่ 22---

ฝนตกรถติด หรือว่าหลับอยู่เนี่ย ถึงไม่มีใครมาทวง ~~lalala~~
โอเค คนเขียนมันจิต อย่าคิดเยอะ
ขอบคุณครับที่ติดตาม
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 15-03-2011 07:43:18

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ทวงบ่อยๆก็เกรงใจน่ะ
ตอนนี้ทำพี่ :jul1:แต่เช้า
พี่เข้าใจผิดเหมือนคีย์เลย :-[
เฮียพีกล้าเพิ่มอีก1ขั้นเป็นกำลังใจให้
ชอบกลุ่มเพื่อนคีย์จังน่ารักทุกคนแมนด้วย
ทำไมเฮียซาโต้กลัวว่าจะมีเรื่องร้ายเหรอไจฟ์
พี่ไม่กินบะหมี่สำเร็จรูปนะขอร้อง :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 15-03-2011 07:45:19

 :3123:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 15-03-2011 08:22:10

แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ อจิฉาคย์โดนแล้ว เค้ายังไม่โดนเลย  :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 15-03-2011 08:27:55

ไม่ต้องโดนคืนแรก ระวังคืนต่อๆ ไปดีก่า คีย์ 555
ชอบบบบบ อาว-อิ๊กกกกกก!!! :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 15-03-2011 08:56:53

เป็นตอนที่ความพยายามและอดทนประสบความสำเร็จแล้วสินะ

ดีใจกับเฮียซาโต้ด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 15-03-2011 09:29:20

เสียเลือดก่อนทำงาน  :jul1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 15-03-2011 09:49:59

ฝนตนแต่เช้า เลยได้โดดงาน ตื่นมาได้อ่านพอดี
แหม๋ นึกว่าเฮียซาโต้เค้าจะอดทนได้นานเท่าไหร่
อย่างว่าแหละ น้องยังเด็กอยู่ ตามเกมพี่ไม่ทัน ชิมิ
เฮียพี พัฒนา แอบดอดไปเจอนู๋นิดแล้ว ถูกเรียกซ๊ะน่ารัก อาเอแคลร์  :o8:

พยายามเม้มบ่อยๆ เพราะส่วนใหญ่อ่านแต่ในมือถือ ขอบคุณนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 15-03-2011 10:27:40

ไอ้เราก็คิดเหมือนน้องคีย์
นึกว่าเสร็จเฮียไปตั้งนานแล้วอ่ะดิ   :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 15-03-2011 10:54:43

ที่แท้แล้วเฮียขราเป็นS เฮียต้องทำไปกัดไป กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


ปล. ถึงไจฟ์ พี่นุ่นว่าคำนี้แปลกๆนิ 'คิ้วคมเริ่มขมวดแน่น บี้เปลือกตา' แบบว่า บี้เปลือกตา? มันแปลกๆไงไม่รู้ ถ้าเป็น คิ้วคมเริ่มขมวดแน่น เปลือกตาปิดสนิท เออ...ไม่รู้เหมือนกันแฮะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 15-03-2011 10:56:11

เสียเลือดตอนสายๆซะแล้วเรา
เฮียไม่อยากจะบอกว่าไม่ค่อยหื่นเลยน่ะเฮีย
คีย์จะน่ารักไปถึงไหนคะเพราะน่ารักอย่างนี้ไง
สุดท้ายเฮียเลยอดใจไม่ไหวจัดหนักจนได้
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 15-03-2011 11:03:39

เมื่อเช้า กำลังเครียดๆ อ่านเรื่องนี้เลือดแทบจะพุ่ง 5555
คลายเครียด หรือว่าเครียดหนักดีเนี่ย???
เค้ามีอะไรกันแว้วววว 5555 รออ่านตอนหน้านะคร้าบบบ
 :กอด1:+1 เพื่อเ็ป็นกำลังใจให้น้องชายทั้งสอง....อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-03-2011 12:25:45

เอาแล้วไงคีย์ เป็นเมียเฮียใหญ่จริงอะไรจริงแล้วเนี่ย :haun4:
มีครั้งแรก สงสัยจะมีครั้งต่อไปอีก ใช่มั้ยเฮีย :m12:
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่ออไปน้าาาา :man1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 15-03-2011 14:36:27

 :m25:

อ้างจาก: a_tapha ที่ 15-03-2011 10:27:40  

ไอ้เราก็คิดเหมือนน้องคีย์
นึกว่าเสร็จเฮียไปตั้งนานแล้วอ่ะดิ   :z1:

:z1:ใช่ค่ะ นึกว่าคีย์เสร็จเฮียใหญ่ไปตั้งนานแล้วซะอีก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 15-03-2011 15:07:17

อุ๊บบบบส์ แม่เจ้า
คิดเหมือนคีย์นะจะบอก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 15-03-2011 15:42:02

เฮียซาโต้นี่ตลกหื่นนะ  :laugh:
จิ้มให้ครั้งแรกของน้องคีย์
ปล.คิดเหมือนรีอื่นๆนึกว่าน้องไปนานแล้วซะอีก  :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 15-03-2011 16:10:47

หนุกเนาะ อิอิ  o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 15-03-2011 17:09:22

 :oo1: :pighaun:
แล้วมาอัพต่อนะคะ
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 15-03-2011 17:54:34

อ้างจาก: lovevva ที่ 15-03-2011 14:36:27  

:m25:

อ้างจาก: a_tapha ที่ 15-03-2011 10:27:40  

ไอ้เราก็คิดเหมือนน้องคีย์
นึกว่าเสร็จเฮียไปตั้งนานแล้วอ่ะดิ   :z1:

:z1:ใช่ค่ะ นึกว่าคีย์เสร็จเฮียใหญ่ไปตั้งนานแล้วซะอีก

 o13

คิดเหมือนกันเลย แต่ก็นะ...... :pighaun:  ......สงสัยงานนี้คีย์ไข้รับประทานเเน่ๆๆ



 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 15-03-2011 18:02:17

+1 ค่ะ
เฮียทำไมน่ารักอย่างนี้
อิจฉาน้องคีย์จัง :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 16-03-2011 00:09:32

คีย์ ระ วัง ไม่ สบาย นะ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 16-03-2011 00:24:04

สรุปว่านี้เป็นครั้งแรก เฮียดูดีขึ้นมาเยอะเลยอะ นึกว่าจัดไปตั้งแต่ครั้งนั้นแล้วเสียอีก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 16-03-2011 00:55:05

สงสารใครดี :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 16-03-2011 01:38:15

 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เฮียใหญ่ กะ คีย์น้อยยยยยยยยยยย

>//<         >//<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 16-03-2011 04:22:19

แอร๊ยยยยยยยย
ไม่มีต้องคำบรรยายใดๆ
โฮกกกกกกกกกกกก  :m25: :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 16-03-2011 05:30:04

มารอแต่ตี5เลยวันนี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 16-03-2011 06:25:10

^
^
^
โห...
ไร้คำบรรยาย
หลัง 7 โมงนะ
ขอรีไรต์ก่้อนนะ

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 16-03-2011 07:04:44

 :z13:ไจฟ์ 7 โมงแล้ว
+1 ขอบคุณที่แต่งเก่งมาก
ทำให้หลายคนเข้าใจผิดว่าคีย์เรียบร้อยกับเฮียซาโต้ไปตั้งแต่ครั้งแรก :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 16-03-2011 07:21:33

7 โมงแล้วค่ะ เข้ามารอ :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 16-03-2011 07:24:15

7โมงแว้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ มารอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 16-03-2011 07:28:24

เข้ามารอเหมือนกันแต่ก็อีกนั้นแหละ
ถึงเข้ามาก็ไม่ได้อ่านอยู่ดีต้องไปทำงานแล้ว
ไว้ตอนเย็นแล้วกัน

หัวข้อ: Never Let You Go <16-03-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 16-03-2011 07:30:22

(มาแล้วๆๆๆๆๆ)

ตอนที่ 23
 
หลังจากการหายตัวไปอย่างลึกลับ แล้วปรากฏตัวเช้าวันถัดมาด้วยอาการเมาค้างเหมือนเคย ทำให้พี่ชายรู้ว่าถามไปก็จะเจอเชิงเงียบเหมือนที่ผ่านมา
เรื่องของขวัญหนูนิดก็เลยกลายเป็นเรื่องที่รู้กัน ไม่ต้องถามให้เสียเวลา เพราะจะเจอลูกเงียบอีกน่ะแหละ

หลายวันถัดมา เฮียพีคนรูปหล่อสุดชีวิตจิตใจก็เดินหน้าตายุ่งๆ เข้ามาในร้านอาหาร ขณะที่พี่ชายกำลังยืนมองไอ้อาร์ต กับเจ๊มิซา ทำหน้าที่ชิมบลูเบอรี่พาย
“อะไรน่ะเฮีย” ถามไปทั้งที่ก็มองเห็นว่ามันคืออะไร
“บลูเบอรี่พาย”
“เหรอ” เฮียพีเอื้อมมือมาคว้ายัดใส่ปากทีเดียวทั้งอัน
“โห....” ไอ้อาร์ตแกล้งทำตาโตแซว แต่ตัวเองก็ยัดเข้าปากทั้งอันเหมือนกัน
“เฮ้ยอย่าแดกหมด เก็บไว้ให้น้องด้วย”
3 คนหันมาพยักพเยิดให้กัน
“เรามันหมาหัวเน่า 3 ตัว”
“ไม่อ่ะ” ไอ้อาร์ตรีบส่ายหน้า “เฮียพีคนเดียวแหละที่เน่า เพราะเรา 2 คนซัดไปหลายอันแล้ว”
“ไรวะเนี่ย ทำไมผมตกอันดับลงไปเรื่อยๆล่ะ”
เฮียซาโต้ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ หันมายกถาดพายที่เหลือ 5 อันขึ้นสูง “ว่าไงสมาชิก”
“มันนิ่มไปนิดนะเฮีย” เจ๊มิซา ทำหน้าที่เป็นงานเป็นการ “หรือว่าสูตรนี้คุ้กกี้พายต้องเป็นแบบนี้”
ก่อนที่วงสนทนาจะเป็นงานเป็นการกว่าเดิม เฮียพีก็รีบบอก
“เฮีย ผมรับไอ้แมนทำงานที่ร้านดีมั้ย”
“ไอ้แมนยามเฝ้าหน้าร้านเนี่ยเหรอ” เจ๊มิซาทวน
“เออ” เฮียพีบอก ขณะที่เฮียซาโต้ ส่งถาดพายให้ไอ้อาร์ตเอาไปเก็บในครัว ส่วนตัวเองนั่งคุยกับน้องชาย
“มันนึกไง ถึงมาขอทำงาน”
“เอาตรงๆเลยนะ” เฮียพีนั่งหลังตรง เหมือนตัวเองจะสมัครงานเสียเอง “มันบอกว่า ตอนนี้มันย้ายออกจากบ้านมาอยู่ห้องไอ้เอกแล้ว แต่ไอ้เอกมันให้ไปหางานทำ เพราะไอ้แมนมันเรียนมหาลัยเปิดแล้วพอกลางคืนมันก็ขี่มอไซค์ร่อนไปทั่ว”
“เออ...ก็คิดดีสมเป็นพระเอกนี่หว่า”
“ผมก็ว่า ทำไมไม่ไปลองดูที่อื่น บอกตามตรงผมกลัวว่า ตอนที่เราไม่อยู่แล้วพวกมันเองน่ะแหละ จะตามมาตีกันในร้าน”
ทั้ง 3 คนพยักหน้าเห็นพ้อง
“มันบอกว่า ที่ขอมาทำงานร้านนี้ ก็เพราะจะมาเฝ้าคีย์”

เฮียพีบอกแล้วสังเกตอาการพี่ชาย แต่คนที่กลายเป็นจุดรวมสายตากลับนั่งหลังตรงกอดอก
“ให้มันทำงานก็ได้ เฝ้ากะกลางคืนศุกร์ เสาร์ ไอ้หนุ่มจะได้ไปพักผ่อนเป็นเวลามากกว่าเดิม แต่ว่าช่วงแรกนี่มึงต้องมาคุมที่ร้านคอยกันมันด้วย” คำพูดของเฮียซาโต้ทำให้รู้ว่า ใครคือคนที่คุม 2 ร้าน
“นึกแล้วเชียว” ไอ้อาร์ตแสดงความเห็น
“นึกอะไร” เฮียพีหันมาถาม
ไอ้อาร์ตหันมาเอานิ้วจิ้มๆ ที่โต๊ะ “จะเฝ้ายังไงก็ยังอยู่ในสายตาใช่มั้ยล่ะ แล้วคิดเหรอมาเฝ้าจะได้เจอน่ะ เพราะเวลาที่คีย์ออกไปส่งข้าว มันกลับต้องเป็นฝ่ายนั่งชะเง้อมองจากร้านเกม”
“โห ลูกน้องดีเด่น” เจ๊มิซาทำสีหน้าทึ่งจัด
ไอ้อาร์ตเลยหันไปหาเฮียซาโต้ “ดีเด่นแล้วได้ขึ้นเงินเดือนป่ะ”

แต่กลายเป็นว่าคืนวันศุกร์  คีย์เลิกงานที่ร้านอาหารแล้วต้องเดินไปที่ร้านเกม เพราะว่านอกจากไอ้แมนที่นั่งอยู่หลังคอมหน้าร้านแล้ว ยังมีไอ้เอกนั่งหน้าหงิกอยู่ที่คอมพ์อีกตัว
“ไรของมึงเนี่ย” คีย์ทำหน้างงๆ มองคนหน้าหงิก
“ไม่รู้มัน แมร่ง!” ไอ้เอกหันมาเขวี้ยงคำท้ายสุดใส่ไอ้คนที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้  ฟอร์มตั้งใจทำงานจนเว่อร์

เฮียพีเดินลงมาจากห้องชั้น 2 ที่ไว้ซ่อมคอมพ์ พยักหน้าทักทาย แล้วเดินมาเช็คคอมพ์ตัวมุมห้อง  
คีย์หันมามองอาการของเพื่อนแล้วขำ
ไอ้เอกอยากพาลเพื่อนตาโปน แต่ก็กลับพยักหน้าเรียกมานั่งคุย
“ร้านโน้นเลิกแล้วเหรอ”
“เออ..แล้วทำไมมึงไม่กลับห้อง”
“ก็มันบอกให้กูมาอยู่ร้านนี้กับมัน”
คีย์เลิกคิ้วสูง เหมือนรอฟังคำอธิบายต่อ แต่ไอ้เอกหยุดพูด
“ทำไมมึง 2 คนนี่มันประหลาดได้ใจอย่างนี้วะ”
“เออน่า มึงมานั่งเป็นเพื่อนกูก่อน อย่าเพิ่งขึ้นห้อง”
คีย์เลยมานั่งลงที่คอมพ์ตัวข้างๆ ที่ว่างอยู่ “มึงมาตั้งแต่กี่โมง”
“3 ทุ่มดิ เลิกร้านหมอหมาก็มาร้านนี้ อยากอาบน้ำชิบหาย แต่มันไม่ให้กลับ” ไอ้เอกบุ้ยปากไปที่คนสกินเฮดอีกที
คีย์มอง 2 คนทางนี้ แล้วอดไม่ได้ที่จะหันไปหาเฮียพี ท่าทางกลั้นหัวเราะจนหน้าแดงก่ำ
......เฮียคิดเหมือนผมใช่มั้ยเนี่ย....
“มันเข้าร้านนี้ตั้งแต่ 2 ทุ่ม เลิกตี 5 แล้วนี่กูต้องถ่างตาจนตี 5 กันมันหรือไงเนี่ย”
“ก็ไปนอนในห้องข้างหลังสิ” ไอ้แมนหันมาบอกเสียงแหบๆ
“ไม่อ่ะ กูกลัวผี”
เสียงของไอ้เอกดังพอที่จะทำให้ลูกค้าในร้านตอนนี้พากันหันไปมองหลังร้านอย่างพร้อมเพรียง
“เชี่ย ร้านกูไม่มีผี” เฮียพีร้องด่า ไอ้เอกก็เลยหันไปยกมือไหว้ขอโทษ ส่วนลูกค้าหลายคนทำท่าถอนหายใจโล่งอก

ก็นั่นแหละ คุยกันอีกสักพัก เจ้าของร้านตัวจริงก็เดินมาตาม
“คีย์ กลับบ้าน” ดวงตาสีเข้มหันมาเห็นไอ้เอกที่นั่งอยู่ก็ทักทาย “อ้าว มายังไง”
“มันบอกให้มาอยู่เป็นเพื่อน” ไอ้เอกชี้ไปที่คนคุมร้าน
“กูจ่ายค่าแรงคนเดียวนะโว้ย ไม่ใช่ 2 คน”
“คนเดียวนี่แหละเฮีย” ไอ้แมนบอก “อีกคนน่ะ ให้มันอยู่ในสายตา ไม่งั้นมันหนีไปแรด”

คีย์อ้าปากค้าง เฮียพีถึงกับก้มหน้าหัวเราะกับคีย์บอร์ด แต่ไอ้เอกได้แต่ทำตาเหลือก ชี้นิ้วด่าไอ้คิ้วแหว่ง
“ไอ้ @#$%^&@#$%^$#%$##$%”

น้ำเย็นๆพรมใส่ร่างผอมบาง แต่คีย์ก็ยังขำไม่เลิก จนคนที่กำลังล้างหน้าแปรงฟันอยู่ใกล้ๆ สงสัย
“คู่นี้มันเป็นอย่างนี้มานานหรือยัง”
“ตั้งแต่ผมกับไอ้เอกโดนตีแล้วอยู่โรงพยาบาลน่ะแหละฮะ วันที่ผมเอาเงินค่าห้องไปส่งให้ แล้วเจอมัน 2 คนผมยังงงเลย มันพูดกัน ด่ากัน เอาใจกัน แล้วก็บอกว่าไม่สนใจกันตลอดเวลา ปวดหมอง”
“แต่ก็ดีแล้ว ที่ไอ้แมนจะมีหลักยึด”
พี่พูดอย่างมีหลักการ ขณะที่ก้าวเข้ามายืนซ้อนหลัง ช่วยล้างฟองสบู่ให้
“แต่มันเหลือเชื่อเลยจริงๆ ที่ไอ้เอกทำตามที่ไอ้แมนบอกเนี่ย”
“แล้วก่อนหน้านี้ไอ้เอกเป็นยังไง”
คีย์ยิ้มกว้าง “มันก็แรดอย่างที่ไอ้แมนบอกจริงๆ แหละ ผมบอกพี่แล้วไม่ใช่หรือฮะว่า มันจะพาหญิงมานอนห้องเวลาที่ผมไม่อยู่อ่ะ”
พี่หัวเราะเบาๆ ขณะที่คีย์หันไปกดครีมอาบน้ำแล้วถูให้พี่
“ไอ้แมนก็ลอยไปเรื่อยๆ ตามก๊วนเพื่อนเหมือนกัน”
คีย์ฟอกสบู่ให้พี่ขณะที่เอียงคอนึก
“มัน 2 คนจะเปลี่ยนตัวเองได้จริงๆเหรอ”
พี่ล้างสบู่ของตัวเอง แล้วหันไปเช็ดคว้าผ้าเช็ดตัวให้น้องก่อน
“จะเปลี่ยนได้หรือไม่ได้ แต่อย่างน้อยวันนี้มัน 2 คนก็เป็นผู้ใหญ่ขึ้น รู้จักการรอมชอมมากขึ้นใช่มั้ย”
คีย์ยังคงยิ้มสนุกขณะที่สวมกางเกงนอน
“นึกอะไรอยู่ ตัวเจ้าเล่ห์”
“ก็นึกถึงที่เมื่อกี้ไอ้แมน ด่าไอ้เอกว่าแรดอ่ะ มันเป็นคำที่ผม ไอ้อ๋องหรือไอ้เบิร์ดไม่เคยนึกถึงไอ้เอกมาก่อนเลยนะ แต่พอมันออกมาจากปากไอ้แมน กลับรู้สึกว่า ใช่เลย”
เฮียส่ายหน้า ขยี้ผมยุ่งเบาๆ “ไปอ่านหนังสือเถอะนักเรียน”
“พี่ละ”
“ดูบอลสิ คืนวันศุกร์นะ”
“จะคืนไหนพี่ก็ดูบอลเหมือนกันน่ะแหละ” คีย์ทำตาขวางแก้มป่อง คนที่กำลังจะก้าวออกจากห้องนอนเลยหันมาหยิกแก้ม
“อิจฉาเหมือนจริงนะเนี่ย”
คีย์หัวเราะก๊าก “พี่ก็อย่ารู้ทันดิ”

ตอนที่นั่งดูฟุตบอลจู่ๆ ความคิดที่พยายามมองข้ามไปมันก็กลับมาวิ่งวนอยู่ในหัว
....น้องไม่เคยหวง ไม่เคยห้ามอะไรกูสักครั้งเลยนี่นา....
….โอเค ไอ้เวลาที่จะนอนด้วยกัน แล้วเขาบอกว่าไม่ อันนั้นมันก็ใช่ แต่หมายถึงอาการหวง ห่วงแบบที่ไอ้เอกกับไอ้แมนเป็นอยู่ตอนนี้ หรืออาการที่พี่มองส่งน้องขึ้นรถแล้วมองตามไปแบบนั้นน่ะ .....ไม่เคยเลยสักครั้ง....
......เอ๊ะหรือเคย ตอนที่เขาเข้าใจผิดเรื่องกล่องใส่ที่คาดผม...อันนั้นไม่น่าใช่นะ...แล้วหลังจากนั้นหล่ะ...

-*-*-

“พี่ เจ๊เบลบอกว่าคิดถึง เมื่อไหร่พี่จะไปส่งข้าว” คีย์เปิดประตูร้านเข้ามาด้วยสีหน้าระรื่น ล้อเลียนเต็มที่
....อันที่จริงเขาอารมณ์ดี หัวเราะได้ พี่ก็น่าจะมีความสุขนะ แต่แบบ....มาอารมณ์ดีเพราะมีหญิงฝากความคิดถึงมาให้พี่เนี่ยนะ.....
บอกเสร็จก็ขออนุญาตออกไปคุยกับไอ้เอก ที่หน้าร้านเกม ทิ้งไอ้อาร์ตทำหน้าตาล้อเลียน

“กูว่าปิดเทอมจะกลับบ้านไปหาแม่สัก อาทิตย์นึงนะเนี่ย กลับต้องมาเฝ้าไอ้หัวเกรียนทำงาน” ไอ้เอกยืนบ่นอยู่หน้าร้าน
คีย์ทำได้แค่หัวเราะ “แล้วตกลงมึงต้องซ่อมรวดเลยหรือ”
“เออ” ไอ้เอกพยักหน้า
“พวกมึงนิติเหมือนกัน น่าจะช่วยกันติวได้”
“ได้ที่ไหนล่ะ มันน่ะ ปี 3 เพราะเรียนมา 3 ปี แต่วิชาที่มันลง บางตัวยังเป็นของปี 1 อยู่เลย”
“อ้าว...” หนุ่มหน้าใสทำเสียงประหลาดใจ แล้วนึกขึ้นได้ “นี่เองที่เขาว่า มหาลัยเปิดเรียนง่ายจบยาก”
ไอ้เอกยักไหล่ “ที่จริงแล้วบ้านมันมีเงินน่ะนั่น แต่ตัวมันกลับเหี้ยเอง”

คีย์ยิ้มฟังไอ้เอกนินทาคนที่ช่วยเฮียพีทำคอมพ์ในร้าน
เสียงมอเตอร์ไซค์ดังลั่นบนท้องถนน ทำให้เฮียพีเดินออกมาเรียก
“เข้ามาคุยข้างใน”

คีย์ส่ายหน้า “ผมขอพี่ออกมาแป๊บเดียว”
รถมอเตอร์ไซค์กลุ่มใหญ่ผ่านไป ขณะที่ผู้ชายอีกกลุ่มเดินมาที่ร้านอาหาร
เฮียพีกับไอ้แมนก้าวออกมาจากร้านเกมทันที
เฮียพีเดินตรงเข้าไปทักทาย แล้วพาเข้าไปในร้านอาหาร ขณะที่ไอ้แมน พยักหน้าเรียกคู่หูเข้าร้านเกม

---จบตอนที่ 23---

ฝนพรำๆ รักษาสุขภาพนะครับ
เป็นห่วงจริงๆนะเออ

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 16-03-2011 07:32:07

จิ้มๆ


เฮียแอบน้องใจที่น้องไม่หึง หวงตัวเอง แบบนี้ต้องปล้ำบ่อยๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 16-03-2011 07:41:04

 :angry2:อย่ามาตีกันหน้าร้านนะเฟ้ยยยยยย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 16-03-2011 07:43:44

งุงิ
อิเฮียใหญ่ หาเรื่องคิดให้เป็นเรื่องอีกแล้วมั้ย?  :m20:
คนเราก็เนอะ หึงก็ไม่ชอบ ไม่หึงก็คิดว่าไม่รัก บร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแต๊

ของฝากไจฟ์ค่ะ
“มันเข้าร้านนี้ตั้งแต่ 2 ทุ่ม เลิกตี 5 แล้วนี่กูต้องถ่างตาจนตี 5 กันมันหรือไงเนี่ย” (กับมันหรือไง)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 16-03-2011 07:45:38

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เออนะคนเราไม่หึงก็หวั่นไหว
เฮียซาโต้โตแล้วมั่นใจในตัวเองมั่นใจในความรักหน่อย
ว่าแต่จะเกิดเรื่องไรเปล่าค้างๆชอบกล
ปล.อากาศเปลี่ยนแต่รักเราไม่เปลี่ยนจะมาคอยทุกเช้านะ ไจฟ์กับทีก็รักษาสุขภาพด้วย เป็นห่วงทีน่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 16-03-2011 07:49:18

ขำคู่แมนกับพระเอกอ่ะ

แต่ดูท่าทางพระเอกจะกลายเป็นนายเอก ก็งานนี้ล่ะวะ :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 16-03-2011 07:58:15

 :เฮ้อ:เฮียใหญ่เริ่มมีกังวลซะแล้ว ว่าคีย์ไม่หวง ไม่ห่วงตัวเอง
คีย์รีบทำให้เฮียใหญ่มั่นใจด่วน ก่อนที่เฮียใหญ่จะคิดมากจนหัวล้านซะก่อน
ปล.ชอบคู่แมนกับเอกจริงๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-03-2011 08:04:13

เฮียอย่าคิดเยอะ กลัวจะวางแผนพิสูจน์ความรักจากน้องเลยอะ
เดี๋ยวน้องเสียใจ งอนเตลิดเปิดเปิงไปซะงั้น :z3:
แต่ใครจะรู้ว่าน้องก็แอบหวงอยู่น้า :z1:
หลังๆมานี้คู่แมนกะเอกขโมยซีนนะเนี่ย ขำคู่นี้ตลอดเลย น่ารักแบบแปลกๆ :laugh:
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าา

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 16-03-2011 09:08:07

เฮียอย่าคิดมากไปเลยที่น้องไม่หึง
ไม่ได้หมายความว่าน้องไม่รักน่ะ
แต่คิดว่าเพราะน้องเชื่อใจเฮียมากกว่า
ส่วนแมนเอกนี่เป็นอะไรที่ฮาเหมือนกัน
ช่างรู้ทันกันจริงๆคู่นี้
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 16-03-2011 09:25:34

คู่ของเอกกับแมนนี่ก็น่ารักดีเนอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 16-03-2011 09:55:40

ไม่หวง ไม่ห้าม ใช่ว่าจะไม่รักนะ
เฮียตัวใหญ่ใจม่ายปลาซิวน่า นะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 16-03-2011 10:18:33

 อ่าน 2 ตอนรวด :jul1: เฮียทำไรน้องอ่ะ 555

ส่วนคู่แมนกะเอก ตกลงแมนเอาจริงอ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 16-03-2011 10:33:24

ขอบคุณค่ะ  พี่คิดมากเรื่องน้องไม่หึงไม่หวงตัวเอง  ฮ่า ฮ่า เด็กจริงอะไรจริง   :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 16-03-2011 10:52:31

เรื่องเฮียซาโต้ เหมือนสถานการณ์อะไรหนอ? ไม่มั่นใจ? ไม่เห็นว่าน้องหวง? 555
อ่านไปก็คิดถึงเรื่องของคนบางคน คิคิ
รออ่านตอนนห้านะครับไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 16-03-2011 12:17:11

ฮ่า คู่แว้นบอยกับเด็กแร่ด ฮาอ่ะ
ป่านนี้ยังไม่รู้ใจตัวเองอีกเนอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 16-03-2011 13:29:38

แมนกับเอก แปลกๆทั้งคู่เหมาะสมกันที่สุด  :laugh:
เฮียซาโต้ เฮีย.. ฮาอีกแล้ววว :m20:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 16-03-2011 18:31:03

แมนเอกน่าร๊ากกกกกกกก
555+
เฮียคิดไงถึงได้นอยด์น้องเนี่ย อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 16-03-2011 19:14:49

อยากอ่านคู่แมน+เอกเหมือนกัน
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 16-03-2011 22:31:49

ลุ้นคู่แมนเอกดีกว่า ปากแข็งทั้งคู่ใครจะยอมใครก่อนนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 16-03-2011 22:53:57

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
แมนกะพระเอกนี่จะฮากันไหนเนี้ยยยยยย
ไม่มีใครยอมใครเรยเนอะ เถียงมาสวนกลับได้ทันที อิอิ

แอบฮาเหมือนน้องคีย์ กะคำว่าแรดของแมน ก๊ากกก

เฮียซาโต้ ตัวใหญ่ขี้ใจน้อยหรอจ๊ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 16-03-2011 23:00:32

อ่านไป ยิ้มไป
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 16-03-2011 23:40:19

ปล่อย ไป ไม่ ได้ เดี๋ยว ออก ไป แรด

อิ อิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 17-03-2011 00:00:37

แมนน่ารัก บอกไม่ถูก อธิบายไม่เป็นอ่ะ ....สรุปน้องพัฒนาตัวได้ดีขึ้น ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 17-03-2011 07:01:30

หนาวววววววววววววววววววว
เรยมารอน้องคีย์ เพื่อจะหายหนาว อิอิ
 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 17-03-2011 07:23:56

มารอไจฟ์
คิดถึงทีเอ๊ยคีย์
อากาศเย็นตื่นยัง :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 17-03-2011 07:42:58

รอไอ้แมน

หัวข้อ: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 17-03-2011 07:46:58

(ต่อครับ)

ตอนที่ 24

คีย์กับไอ้เอกถูกส่งตัวขึ้นมาอยู่ในห้องนอนที่ชั้น 4 ด้วยคำพูดเชิงสั่งของไอ้แมนที่ว่า
“อย่าลงไปจนกว่ากูจะมาตาม”

“อย่างกับอยากลงไปนักนี่” ไอ้เอกบ่น แล้วเดินมาเปิดทีวี “ทีแรกอยากคุยเรื่องหาคู่ให้พี่หน่อย แต่ตอนนี้ สมองว่างเปล่าว่ะ”
“เหมือนกัน”
คีย์ยอมรับแล้วหันไปคว้าไม้กวาดทำความสะอาดห้องไปพลางๆ เสร็จก็มานั่งดูทีวีอยู่กับไอ้เอก ไม่มีใครคุยอะไร
ที่ผ่านมาก็เคยเห็นคนท่าทางเข้มๆมาหาพี่ที่ร้านมั่ง ยืนคุยกับพี่ที่หลังร้านมั่ง หรือจะเป็นพวกใส่สูทผูกไทค์ก็มี แต่ทั้งพี่ เฮียพี หรือแม้แต่ไอ้แมน ก็ไม่เคยทำท่ากีดกันชัดเจนว่าไม่อยากให้รู้
คือก่อนๆ นี้เวลาที่คีย์เห็น อย่างมากก็คือหันมาส่งยิ้มทักทายกันถึงจะไม่เคยได้คุยกับใครสักคน รวมถึงกลุ่มที่ผูกไทค์ด้วยเหอะ
พอทั้ง 3 แสดงท่าทีแปลกๆ มันก็เลยทำให้คนที่ตกอยู่ในสถานะได้รับความคุ้มครอง รู้สึกเหมือนมีหินก้อนใหญ่ถ่วงอยู่ในหัวใจ
คนที่เคยเป็นพลเมืองดีแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ 2 คน ฝ่าดงเท้าและมีดมาด้วยกันเพิ่งรู้ตัวว่า อันตรายจริงๆมันเป็นยังไง

จนนาฬิกาล่วงเลยไปเกือบเที่ยงคืน พี่ถึงได้กลับขึ้นมาที่ห้อง
“ทำไมยังไม่นอนล่ะ พรุ่งนี้ไปมหาลัยไม่ใช่เหรอ”
ไอ้แมนที่เดินตามพี่ขึ้นมา ก็มาตามไอ้เอกกลับบ้านเหมือนกัน
“เฮียให้ปิดร้านกลับบ้าน”

ประตูห้องปิดลง คีย์หันมามองคนตัวโตเจ้าของห้อง ที่ยืนมอง
ได้แต่มองตาสีเข้มคู่นั้น แต่ไม่กล้าถาม
ได้แต่เดินเข้าไปหากอดเอวหนาๆ ซุกหน้ากับอกกว้าง
“ไปนอนไป พี่จะแชทคุยธรรมะกับเพื่อนสักหน่อย”
คีย์ส่ายหน้า
“ไม่อะ นอนพร้อมกันดิ”
พี่ขยี้ผมยุ่งเบาๆ
“ขอ 10 นาที”
คีย์เขย่งตัวจูบที่ปลายคางพี่แล้วละแขนออก
นานกว่า 10 นาทีพี่ถึงได้เข้าห้อง พอร่างสูงใหญ่แทรกตัวใต้ผ้าห่มคีย์ก็ขยับตัวเข้าไปกอดแขนไว้
ไม่รู้ทำไมถึงกลัว
ไม่รู้ทำไมถึงห่วง
ไม่รู้ทำไม....
อยากบอกว่าผมเป็นห่วงพี่ แต่มันก็จุกอยู่แค่คอ...

เช้าวันถัดมาคนที่เดินเข้าร้านอาหารตั้งแต่ร้านยังไม่ทันเปิดคือสารวัตรธง
แต่กับคนนี้ คีย์หันไปยิ้มรับได้อย่างสนิทใจ ผิดกับตอนที่กลุ่มคนที่มาร้านเมื่อคืน  ที่สำคัญทั้งพี่ ทั้งเฮียพี ก็ไม่ไล่คีย์ให้ออกไปนอกร้านด้วย แต่เพราะว่าคีย์ต้องมามหาวิทยาลัย พอวางกาแฟกับชุดอาหารเช้าให้สารวัตร คีย์ก็ต้องกลับขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปมหาวิทยาลัย

หลายวันถัดมาคีย์ถึงได้เห็นข่าวตำรวจจับพนันโต๊ะบอล เท่าที่อ่านข่าวทวนย้ำอยู่หลายรอบไม่เห็นชื่อเสี่ยเล้ง ถึงรูปคนที่โดนจับก็แค่ดูคุ้นหน้าคุ้นตา
คีย์เงยหน้าจากหนังสือพิมพ์มองหน้าพ่อครัวที่ยืนสูบบุหรี่อยู่หลังร้านแล้วต้องหรี่ตา
“สารวัตรซาโต้ สารภาพมาซะ”
“อะไรวะ”
“ก็เนี่ย ฝีมือพี่แหง” คีย์ชี้ที่หนังสือพิมพ์
“ใช่ที่ไหนล่ะ สารวัตรธงเขาเป็นคนจับก็เห็นอยู่ เกี่ยวอะไรกับพี่”
“เหรอ น่าเชื่อตายล่ะ” คีย์ทำปากยื่น เลยโดนบิดแก้มไปที “คนโน้นเข้าร้าน คนนี้เข้าร้าน ประสานผลประโยชน์กันเห็นๆ ยังบอกไม่เกี่ยว”
“โห...ศัพท์ข่าวเห็นๆ” พี่ทำเสียงล้อเลียน
คีย์พับหนังสือพิมพ์ นั่งกอดเข่า
“มันเป็นเรื่องที่ผมไม่ควรรู้ ว่างั้น”
“ก็ไม่เห็นจะมีอะไรนี่”

ดวงตากลมที่หันไปมองตามคนที่ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
....จะบอกพี่ดีมั้ยนะ ว่าผมเป็นห่วง ไม่อยากให้พี่ยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนี้เลย....บอกได้มั้ย....
....หรือว่ามันสายเกินไปที่ผมจะบอกพี่....

บ่ายวันพฤหัสบดีเฮียซาโต้เรียกประชุมทีมงาน เพราะวันศุกร์ต้องทำอาหารสำหรับงานเลี้ยงที่บ้านเสี่ยเล้ง เป็นงานเลี้ยงรับลูกสาวที่กลับมาจากต่างประเทศ แม้จะเป็นการกลับมาไม่กี่วันแล้ว เจ๊หงส์ ลูกสาวคนเดียวของเสี่ยก็จะกลับไปอเมริกาเหมือนเดิมก็เถอะ แต่เสี่ยก็ยังต้องการให้เฮียซาโต้ทำอาหารให้ แทนที่จะว่าจ้างโรงแรมหรู
ด้วยเหตุผลเดียวคือ  เจ๊หงส์สั่ง!

เหล่าผองเพื่อนของคีย์มากันครบ รวมถึงไอ้แมนด้วย
“เราทำจัดเรียงใส่ถาด เขามารับเอง” เฮียซาโต้บอกสั้นๆ ทำให้เฮียพีสงสัย
“ไม่ต้องไปคุมของเติมของหรือเฮีย”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวเขาเอาพวกถาดมาให้”
ไอ้อาร์ตทำหน้าตาตื่นๆ “สรุปคือเฮียทำอย่างเดียวเลยหรือ”
“เออ”
“โห....”
เหล่าลูกทีมประสานเสียง ด้วยความทึ่งในลูกค้าคนนี้ ท่าทางจะชอบฝีมือเฮียซะจริงๆจังๆ

จน 2 ทุ่มกว่าๆ ลูกค้าคนทำงานโต๊ะสุดท้ายกำลังรับของหวานที่เป็นเค้กส้ม ลูกค้าคนสำคัญก็ก้าวเข้ามา
หญิงสาวชุดรัดรูปสีดำ รองเท้าส้นสูงปรี๊ด กับแว่นตาดำทั้งที่เป็นเวลากลางคืน
แต่ชายอีก 3 คนที่ตามเข้ามา ทำให้ลูกค้าคนทำงานเกรงใจจนต้องบอกให้อาร์ตเช็คบิล
หญิงสาวไม่ได้นั่งที่โต๊ะในร้าน แต่เดินตรงเข้าไปในครัวแล้วเลิกคิ้วสูง เมื่อมีแต่คีย์ที่กำลังเช็ดโต๊ะกลางในครัวอยู่
“ซาโต้ล่ะ” เสียงขึ้นจมูก...แบบ...พูดไทยไม่ช้าดฮ่ะ...ซอรี่..
“พี่สูบบุหรี่ เดี๋ยวนะฮะ”
คีย์ผลักเปิดประตูหลังร้าน
เห็นพี่กำลังยืนคุยอยู่กับชายอีกคน
“พี่ฮะ” คีย์ร้องเรียก ส่งยิ้มทักทายคนที่พี่กำลังคุยอยู่ด้วย
พี่ขยี้บุหรี่ในมือทิ้ง แล้วเดินกลับเข้ามาในครัว
“หงส์”
“ซาโต้ มิสยู”
หญิงสาวสูงโปร่งก้าวเดินเข้ามาหายกแขนเรียวโอบรอบคอ ทั้งทำเหมือนจะชะโงกใบหน้าเข้าหา แต่พี่เบี่ยงหน้า ใช้มือดันเอวบางออก
“หงส์ มาเมื่อไหร่”
“มาได้ 2-3 วันแล้ว”
“หงส์ นั่น..คีย์...”
“เด็กในร้านฮะ” คีย์พูดสวนไปทันที แล้วหันหลังออกมาจากครัว
ได้ยินเสียงพี่เรียกเหมือนกัน
ใช่หรือเปล่า
พี่เรียกหรือเปล่า
หรือว่าคิดไปเองว่าเขาเรียก
ทุกอย่างเป็นไปโดยไม่รู้ตัว คีย์เดินเข้าไปในห้องนอน คว้าเสื้อตัวเก่า กางเกงตัวเดิม ยัดใส่กระเป๋า กำลังหอบหนังสือเรียนบนโต๊ะ มองไปที่หนังสือนอกเวลาที่พี่ซื้อให้ เอาไปด้วยได้มั้ย
เขาจะหาว่าอยากได้ของๆเขาหรือเปล่า
หันซ้ายหันขวา ยังไม่ได้เก็บอะไรอีก
รองเท้านักศึกษาสินะ
“คีย์ทำอะไร”
มือใหญ่ๆ คว้าข้อมือไว้
ทำไมข้อมือเรามันถึงได้เล็กอย่างนี้นะ
“คีย์ พี่ถามว่าทำอะไร”
มือเล็กๆ พยายามแกะมือพี่ออก แต่ยิ่งแกะยิ่งรัดแน่น ขนาดทั้งจิก ทั้งหยิก ทั้งข่วนยังไม่ยอมคลาย
“คีย์ พี่บอกว่า ถ้าสงสัยให้ถาม อย่าคิดมากไง”
ริมฝีปากบางเม้มสนิทจนเป็นเส้นตรง ดวงตากลมโตมีน้ำปริ่มๆ
“คีย์ ฟังพี่พูดก่อน”
ใบหน้าเล็กๆ หันไปทางประตูห้อง ร่างกายผอมบางเบี่ยงหนี ขาเรียวก้าวรั้งไปทางออก
“คีย์ ไม่ทำอย่างนี้ ไม่เป็นอย่างนี้”
แขนแข็งแรงเหนี่ยวเอวบางกลับมากอดไว้แน่น  
หมัดเล็กๆ ทุบหลัง ไหล่ แขน ขาเล็กๆ เตะไม่หยุด  แต่ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีคำโวยวายสักคำ
“คีย์ ได้โปรด”
ฝ่ามือใหญ่กดหลังศีรษะน้องเข้ามาแนบอกกว้าง
รู้สึกถึงความเปียกชื้น ซึมผ่านเสื้อ
“คีย์ คนดีของพี่ ไม่มีอะไรให้ต้องคิดเสียใจ นะครับ ไม่มีอะไรจริงๆ นะ เชื่อพี่นะ”
แรงขัดขืนต่อต้านอ่อนแรงลง แต่ยังจิกมือแน่นอยู่ที่เอวหนา
เสียงสะอื้นแรงขึ้น จนกลายเป็นร้องไห้จนตัวโยน
พี่ช้อนสะโพกกลับมานั่งตัก ลูบหลังแผ่วเบา
“เกลียด....” เสียงพูดเจือสะอื้น ฟังแทบไม่เป็นคำ “เกลียด...เกลียดคนเจ้าชู้ ผมอยู่ของผมดีๆ เก็บผมมาทำไม มาทำเป็นดีด้วย แล้วก็....ฮือ..............”

ประตูห้องเปิดแง้มเพียงนิดเดียวเฮียพีที่ชะโงกหน้าเข้ามา ทำสัญญาณมือว่าไม่ต้องกลับไปลงไปที่ร้านแล้ว
แล้วเอื้อมมือมากดล็อคประตูให้เสร็จ

เมื่อเสียงสะอื้นเบาลง พี่เกลี่ยน้ำตาอาบแก้ม
“พี่ไม่เคยเจ้าชู้กับใครเลยนะ”
คีย์สูดจมูกฟุดฟิด ช้อนตาแดงเรื่อขึ้นมองพี่ แล้วหันไปทางอื่น ปากยื่นหน้างอ.....สงสัยพี่จะโรคจิต เวลาน้องน้อยใจนี่มันน่าหนักใจก็จริง แต่ว่า...น่ารักว่ะ…
“นะ ลองคิดทวนดูสิ พี่เคยเจ้าชู้กับใครหรือไง”
....เงียบ....หน้างอ แล้วก็เบะปาก...อ๊ะ..เดี๋ยวๆๆๆๆ อย่าเพิ่งร้อง.....
“เนี่ย ตอนนี้พี่กอดใครอยู่”
คีย์ก้มหน้าเอาหน้าผากชนกับอกพี่แล้วเปลี่ยนเป็นเอาเสื้อพี่เช็ดน้ำตา
“เมื่อกี้น่ะ พี่กำลังจะแนะนำคีย์ แล้วคีย์ต่างหากที่บอกเขาเองว่า ตัวเองเป็นเด็กในร้านนะ”
คีย์ซุกหน้ากับอกกว้าง น้ำตาท่วม “ไอ้บ้า ไอ้เฮียบ้า ไอ้พี่บ้า ฮือ....................”

*--*จบตอนที่ 24*--*


ตอนหน้ามาวันอาทิตย์นะครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 17-03-2011 07:56:35

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ให้รอถึงวันอาทิตย์แบบค้างๆนี่นะ
ฟ้องทีไจฟ์ใจร้าย แงแง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 17-03-2011 08:05:25

 :เฮ้อ:คี่ย์คิดมากอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 17-03-2011 08:13:11

+1 ค่ะ
คุณไจฟ์น่ารักมาต่อให้ทุกวันเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 17-03-2011 08:51:08

น้องคีย์คิดมากจริงๆ แต่เป็นเราก็คิดนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 17-03-2011 10:05:42

คีย์หึงอ่ะดิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 17-03-2011 10:12:14

น้องคีย์ใจเย็นๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 17-03-2011 10:14:27

คีย์เอ๋ย...ผูกเรื่องเก่งมากกกกกกกก
คนอ่านยังไม่รู้เรื่องเลยว่าอะไร ยังไง คีย์คิดให้เสร็จสรรพ กร้ากกก
รออ่านวันอาทิตย์เน้อ....ขอบคุณครับไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 17-03-2011 10:22:23

น้องคีย์อย่าคิดไปเองสิลูก
เห็นคิดมาก คิดไปเอง แล้วก็ร้องไห้เองอีกต่างหาก
เฮียนี่ก็น่ะคนรู้จักเยอะจริงๆบอกมาน่ะว่าเฮียมีอาชีพอะไรกันแน่
แล้วเจอกันวันอาทิตย์ค่า
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 17-03-2011 10:38:34

วันอาทิตย์เหรอคะ ไม่น่า พลีสสสสส
ขอตอนต่อไปพรุ่งนี้ไ่ม่ได้เหรอค่า ฮือ ๆ  :m15:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 17-03-2011 12:39:18

อยากให้น้องคีย์มางอนใส่บ้างอะไรบ้างอ่ะ 

เลี้ยงต้อยมันดีตรงนี้น่ะเอง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 17-03-2011 13:06:59

น้องคีย์คิดมากจริงๆ
อยากรู้ รอดูให้แน่ชัด อยากแน่ใจรอถามให้ชัวร์
เข้าใจม๊ายยย คนดี
ไม่ร้องนะ ฮึบบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 17-03-2011 13:38:15

น้องหึงอะดิเฮีย   :m16:  โด่

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 17-03-2011 13:49:34

กี๊ด เค้าอยากมีแบบน้องคีย์น้อยๆสักคน จะกอดทุกวันเลย  :impress2:

ชอบมาก ชอบมากๆ มว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก


กอดน้องทีก่อน  :กอด1:
อ้ะ ของฝากไจฟ์
.......................บรรทัดแรกของตอน ต้องเป็นคีย์กับเอกดิ ที่ถูกแมนไล่มาอยู่ชั้นสี่
.......เท่าที่อ่านข่าวทวนย้ำอยู่หลายรอบไม่เห็นชื่อเสี่ยงเล้ง (เสี่ยเล้ง)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 17-03-2011 14:27:31

น้องคีย์ คิดมากแล้วร้องไห้ซะน่าสงสารมากกกกก
เฮีย ปลอบด่วนๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: ArCaNiNe ที่ 17-03-2011 16:35:04

คีย์คิดมากอีกแล้ว
ว่าแต่ว่าตกลงเฮียเป็นใครกันแน่เนี่ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: w1234 ที่ 17-03-2011 17:09:54

คีย์หึงเฮียดิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 17-03-2011 17:46:10

ชอบคู่นี้ที่สุดเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 17-03-2011 23:02:03

ตูเครียดแทนเฮียใหญ่เลย

คีย์เอ๊ย คิดเองเออเองได้อีกอ่ะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 17-03-2011 23:34:01

รอ ค้าบ รอ วัน อา ทิตย์

รอ แมน กะ เอก มาก ๆ งะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 18-03-2011 01:06:01

คีย์เอ้ยยยยยยยยย อย่ามโนไปเองซิ ขี้หึงนะเราน่ะ หุหุ

ว่าแต่.........คุณไจฟ์คะ วันอาทิตย์เลยเหรอคะ .......  :z13:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 18-03-2011 01:28:55

น้องทั้งหึงทั้งหวงสมใจเฮียแล้วสิ
555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 18-03-2011 01:43:27

แหม น้องคีย์ หึงซะแระ อย่างงี้ต้องนอนคุย
ถึงจะรุเรื่องเนาะพี่ไจฟ์ :z1: :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 18-03-2011 07:04:40

แวะมาเที่ยว อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 18-03-2011 07:19:12

 :z13:รีบนมาแต่เช้า
วันนี้วันหยุดอัพนิยายของไจฟ์
แต่พี่อยากอ่านต่อ o9

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 18-03-2011 09:28:58

มา+1 ให้เชฟต้มยำปลาสิงโต เดอะ สตาร์ 'กะโห้น้อย'
วันอาทิตย์เจอกานนนน  :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 18-03-2011 14:33:39

คีย์หึงแล้ว :z1:สมใจเฮียยัง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 18-03-2011 15:49:32

คิดเองเออเิองตลอดอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 18-03-2011 16:57:44

ค้างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  :z3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 18-03-2011 21:54:14

ชอบมากเลยน่ารักค่ะ
ชอบคีย์ และเฮียซาโต้ด้วย
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 18-03-2011 23:15:09

คีย์หึงเฮีย  :z1:

 สมใจเฮียเเล้ว   :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 18-03-2011 23:52:39

อ๊ากกกก ขาดตอนๆ
คีย์น้อยนี่จิ้นเก่งจริง อิอิ
เฮียเท่มาก "มีอะไรบอกให้ถาม" เค้าชอบคำนี้ ^^
และคนที่เคลียร์ทางให้ตลอด เฮียพี น่ารักอ่ะ อิอิ

รอวันอาทิตย์ๆๆ จ้า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 19-03-2011 15:30:19

ตกลงเฮียซาโต้เป็นตำรวจใหญ่ปลอมตัวมาใช่มิ เลยชื่อเฮียใหญ่
ส่วนเจ๊หงส์ เป็นผู้หมวดสาว ที่ต้องติดต่อกับเฮียใช่ป่าว 
เสี่ยเล้ง ก็เป็นผู้มีอิทธิพล ที่ให้ความร่วมมือกับทางการนั่นเอง 

ท่าทางตรูจะดูละครมากไปเหมือนน้องคีย์กับพระเอกละ  :jul3:

ฉะนั้นน้องคีย์น้อยอย่าคิดมากนะลูกนะ

อ่านเรื่องนี้แล้ว อยากรับน้องคีย์มาเป็นลูกจริงๆ ถ้าน้องคีย์ยอม แล้วเฮียจะยอมมั้ยนะ!

ส่วนแมนกับเอกเนี่ย มันยังไง มันก็ยังงั้น แหม มันช่างเหมาะกันจริงจริ๊งงงงงงงงงงงง

บวกเพิ่มยังไม่ได้ละ บวกให้พี่ทอมกับน้องชุนไปแล้ว
ขอฝากไปสองจุ๊บแทน เผื่อน้องข้างใจของไจฟ์ด้วย หุหุ จุ๊บให้ด้วยนะจ๊ะ  :จุ๊บๆ: :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <17-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 19-03-2011 20:12:31

มาอ่านอีกรอบ ชอบคีย์น่ารัก

หัวข้อ: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 20-03-2011 06:59:10

(ต่อนะครับ)

ตอนที่ 25

เหล่าชาวคณะมาพร้อมหน้าช่วยกันมือเป็นระวิงตั้งแต่เที่ยง งานล้นครัวออกไปถึงด้านหลังร้าน เพราะเฮียซาโต้ยืนยันว่าเปิดร้านรับลูกค้าตามปกติ  
“ก็แค่ทำอาหารสำหรับ 50 ที่ปิดร้านทำไม”
พ่อครัวตัวจริงว่าอย่างนั้นนะ
พอมีลูกค้าเข้าร้าน ไอ้อาร์ตก็รับคำสั่งตามปกติ
พ่อครัวก็หันไปทำอาหารให้ลูกค้านั่งร้านตามปกติ
จนกระทั่ง 6 โมงเย็นคนที่บ้านงานถึงมารับอาหาร ตอนนั้นแหละคนหน้าร้านถึงได้เห็นถาดอาหารมากมาย แร็ปไว้อย่างดีลำเลียงขึ้นรถออกไป
เสร็จแล้ว ทั้งหมดถึงได้หันมากินข้าวกัน
“เอาเรื่องเหมือนกันนะ” ไอ้อ๋องแฮมสเตอร์ บอกทั้งที่ข้าวเต็มปาก เพราะต้องไปเข้ากะที่ร้านพิซซ่าต่อ
“จะไปทำงานต่อจริงๆน่ะ” คีย์หันมาถามด้วยความเป็นห่วง
“ฮื่อ...ปิดเทอมรีบทำรีบเก็บ กูปีสุดท้ายแล้ว กิจกรรมทางสังคมเยอะ เงินทั้งน้าน..”
“ดีแล้ว” เฮียพีพูดเรียบๆ จ่ายเงินค่าจ้าง
งานแค่ไม่กี่ชั่วโมง ค่าจ้างไม่เท่าไหร่ แต่ทั้งคนจ้าง คนถูกจ้างทำงานกันไม่มีต่อรอง เกี่ยงงอน
ไอ้อ๋องรับเงิน แล้วหันไปคว้าแก้วน้ำ ดื่มอึกๆ “ไปแล้วครับเฮีย ขอบคุณครับ”

ไอ้อ๋องก้าวออกไปจากครัวแล้ว
แต่ว่า.....มีใครบางคนที่มองตามหลังไอ้อ๋องออกไปด้วย
แล้วเขาก็ไม่รู้ว่า มีอีก 2 คนที่จับตาท่าทีของเขา
.....คีย์กับไอ้เอก แอบหันมามองหน้ากันเงียบๆ....

กินข้าวเสร็จ แต่ไอ้เอกยังหาเรื่องช่วยคีย์เก็บร้าน
“มึงเป็นอะไร”
คีย์หันมามองคนถาม แล้วเหลือบตามองคนตัวโตที่ยืนกล้ามใหญ่คับห้องครัว ทั้งที่ปกติแล้ว จะออกไปสูบบุหรี่คุยอยู่กับใครไม่รู้ที่หลังร้าน
“เปล่า”
“เปล่าห่าอะไร มึงอึมครึมมาตั้งกะเที่ยงที่กูมาแล้ว”
“เออ ช่างกูเหอะ...ตกลงมึงจะกลับบ้านไปหาแม่เมื่อไหร่เนี่ย” คีย์เปลี่ยนเรื่องคุย
“วันอาทิตย์นี้มั้ง รอไอ้ห่านั่นสอบเสร็จ”
...ไม่ต้องบอกมั้งว่าไอ้ห่านั่นคือใคร...
“มันจะไปด้วยหรือไง”
“เออ” เสียงเออเนี่ย ประชดประชันสุด จนคีย์ต้องอมยิ้มขำ
“ไปกี่วัน”
“5 วัน” ไอ้เอกตอบเพื่อนแล้วหันมาหาเฮีย “ไปร้านเกมแล้วนะครับ”
คีย์พยักหน้ากับผ้าเช็ดโต๊ะ ไม่ได้มองเพื่อนที่เดินออกไปจากครัว
แต่ก่อนไป ไอ้พระเอกก็ยังไม่วายหันมาหาเฮียซาโต้
“สู้ๆเฮีย”

“ไรวะ” ได้ผล คีย์เงยหน้าขึ้นมามอง  
 ไอ้เอกทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ “กูไง กูยังมีภารกิจต้องไปหาเรื่องทะเลาะฆ่าเวลากับไอ้ห่านั้นต่อ”
พอถูกทิ้งไว้ในครัว เพราะทุกคนพากันรู้งานหนีหายไปหมด คีย์หันซ้ายหันขวา
“ผมไปอ่านหนังสือนะ”
พี่ที่กำลังชิมซุปในหม้อหันมาพยักหน้า กำมือทุบที่ไหล่หนาเบาๆ
คีย์หันมามอง เดินเหมือนย่องเข้ามาด้านหลัง
มือเล็กๆดึงกำปั้นของเฮียออก แล้วบีบนวดให้
รอยยิ้มเล็กๆผุดขึ้นมุมปากสวยของคนที่ยืนอยู่หน้าเตา
“ขอบคุณครับ”
คีย์ก้าวถอยมายืนเก้อๆ เมื่อพี่ตักซุปใส่ถ้วย ยื่นส่งให้ไอ้อาร์ตที่ยืนรออยู่ที่ช่องหน้าต่างส่งอาหาร
พี่หันมาดึงข้อมือขาวให้ตามมานั่งคร่อมบนตักหันหน้าเข้ามาหา
คีย์สวมกอดแล้วพิงอกกว้าง ฟังเสียงหัวใจ รับรู้สัมผัสอุ่นเมื่อพี่โอบไว้ทั้งตัว
“ดีขึ้นมั้ย” เสียงต่ำๆถาม
คีย์พยักหน้า แล้วเงียบ
“รู้มั้ยเวลาที่พี่กอดคีย์แล้วคีย์เงียบไปแบบนี้ พี่มักคิดว่าคีย์หลับไปหรือเปล่า”
คีย์ขยับตัวนั่งตรง “เหรอ ไม่ได้หลับนะ”
“ก็คีย์จะนิ่งมาก จนเหมือนหลับ”
“แล้ว...เป็นไง” คิ้วบางเริ่มขมวด
“ก็ดีแล้ว คิดอยู่ในอกพี่ ดีกว่าคิดไปเก็บของไป”
คีย์ถอนหายใจ ทิ้งตัวเข้ามากอดเอวหนาไว้
“เบื่อหรือเปล่า”
“ไม่หรอก เราต่างก็ต้องเรียนรู้กันไง”
“งั้น...ผมหลับจริงๆได้มั้ย”
“ได้”
“มีลูกค้าค่อยลุกใช่มั้ย”
“ไม่ต้องก็ได้ ให้ไอ้อาร์ตมาทำ”
มีเสียงร้องเฮ้ย! ดังผ่านมาจากช่องหน้าต่างส่งอาหาร คีย์หัวเราะแล้วหลับตา
.........อุ่น.......
“พี่ฮะ”
“อืม”
“งอนไร้สาระนี่มันเหนื่อยเหมือนกันเนอะ”
พี่ก้มหน้ายิ้มให้คนที่หลับตาผ่อนลมหายใจ

--*-*--

เฮียพีมองซ้ายมองขวา ทำท่าทางไม่ค่อยมั่นใจเข้ามานั่งตรงข้ามพี่ชายที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ในร้าน
“เฮีย”
“อือ”
“ผม...ขอเงินซื้อทาวเฮ้าส์ได้มั้ย”
พี่ชายเงยหน้าจากหนังสือ “เอาแถวนี้หรือ”
“อือ ได้มั้ย”
พี่ชายพยักหน้าง่ายๆ เหมือนน้องชายขอเงินไปซื้อขนมที่เซเว่น
“ไปดูให้ดีว่าอยากได้แบบไหน เลือกได้แล้วมาเอาเงิน”
“ผมอยากได้แบบที่มีบริเวณ พอให้เด็กขี่จักรยานเล่นหน้าบ้านได้”
พี่ชายถึงกับปิดหนังสือ ไอ้อาร์ตกับเจ๊มิซา หันไปมองหน้ากัน คือทีแรกคิดว่าน้องชายอยากแยกบ้าน จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม น้องชายก็ไม่ใช่เด็กอายุ 18 แล้วนี่ แต่พอมีคำนี้เข้ามาก็ต้องหยุดคิดกันก่อน
“เด็ก” พี่ชายทวนยิ้มๆ
“ก็...เขาอยู่หอพักกันตามลำพัง” คนรูปหล่อบอกเหตุผลไปก้มหน้ามองมือตัวเองไป “จะขอเฮียซื้อคอนโดฯ ก็กลัวเหมือนในข่าว ถ้าเป็นทาวน์เฮ้าส์แถวนี้ เขาจะได้ไม่ต้องเดินทางไกล แล้วก็อยู่กันแค่ 2 คน แต่มันก็ราคาหลายล้าน”
ประโยคท้ายนี่แหละ ที่ทำให้คนฟังถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
“งั้นมึงต้องไปถามเขาก่อนว่า เขาจะเอามั้ย”
“เฮียไปถามให้สิ”
“ไม่ละ เรื่องนี้มึงต้องถามเอง”
“น่านะ เฮียถามให้ทีสิ”
น้องชายพยายามอ้อนเต็มที่ แต่พี่ชายกลับกุมขมับ
“มึงต้องไปถามเอง ไม่งั้นมันก็กลายเป็นกูซื้อให้หน่อยน่ะสิ”
“ก็...เออ”
“พี....” พี่ชายลากเสียง
“นะ เฮีย ก็ซื้อให้หลานไง”
พี่ชายถอนหายใจหนักๆ แล้วย้ำคำเดิม ขณะที่ประตูร้านเปิดออก
“มึงต้องไปคุยกับเขาเอง” ดวงตาสีเข้มเบนไปหาคนตัวเล็กที่ก้าวเข้ามา “วันนี้กลับเร็ว”

คีย์มองท่าทีของคนที่นั่งคุยกันอยู่แล้วบอกเบาๆ
“ไอ้เอกกับไอ้แมนกลับมาวันนี้ ผมไปหามันนะ”
ไปคุยกับไอ้เอกน่ะพี่สนใจที่ไหน แต่ต้องไม่ลืมว่า กับไอ้แมนเนี่ยไม่เหมือนกัน
“ค่ำๆไอ้แมนมันมาทำงานไม่ใช่เหรอ”
“ฮะงั้น....ผมรอคุยกับมันตอนค่ำก็ได้”
คีย์บอกแล้วหันกลับขึ้นมาบนห้อง เปลี่ยนเสื้อแล้วกลับลงไปทำงาน
“คีย์อยากอยู่ทาวเฮ้าส์มั้ย”
คีย์ทำท่านึกแล้วส่ายหน้า พี่เลยขยี้ผมเบาๆ
“ไม่รู้ทำไม ไอ้เรื่องอนาคตแบบนี้น่ะ มันไม่เคยอยู่ในหัวผมเลยนะ”
“แล้วเรื่องอะไรที่อยู่ในหัว”
“ใช้เงินให้น้อยที่สุด ไม่มีหนี้”
“เออ พี่ว่าจะถามหลายครั้งแล้ว คีย์ให้เงินลุงกับป้าเดือนละเท่าไหร่”
“3 พัน”
พี่หยุดทำงาน หันมามอง “คีย์ให้ลุงกับป้าเดือนละ 3 พันแล้วมีค่าห้องอีกเดือนละพันห้า แล้วที่เหลือนี่มันพอใช้ได้ยังไง”
“ทำไมจะไม่ได้ ข้าวโรงอาหารมหาวิทยาลัยไม่เท่าไหร่หรอก”
คนตัวโตในครัวถึงกับกลุ้มใจ
“พี่ไม่ได้สอนให้ไม่รู้คุณคน แต่การให้แบบนั้นน่ะ มันเท่ากับทำร้ายตัวเองชัดๆ”
“ไม่หรอกน่า มีน้อยก็ใช้น้อยไง”
อ้อมแขนใหญ่โอบกอดไว้จนจมหาย
“ผมยังคิดเลยว่า พี่น่ะตามใจผมเกินไป เดี๋ยวเสียคนขึ้นมาทำไง”
“เออ..เสียคนไปเลย” พี่บอกแล้วก้มลงหอมที่ผมอ่อนนุ่มเต็มปอด “รบกวนเสียคนหน่อยเหอะ”

พอใกล้ร้านปิด คีย์ก็ออกมานั่งคุยกับไอ้เอกที่หน้าร้านเกม
“เป็นไงมั่ง”
“ไอ้ห่ามันมึน จนกูปวดประสาท”
คีย์หัวเราะเสียงดัง
“เอายาแก้ปวดมั้ย”
“สัด!”
“โห...เพื่อน ท่าทางจะปวดหัวจริง” คีย์เข้ามากอดคอ นั่งข้างๆที่เก้าอี้ยาว แต่ไม่ลืมหันไปพยักหน้ากับคนเฝ้าร้านเกม ที่เปิดประตูออกมาทักทาย
“พ่อกับแม่สบายดีมั้ย”
“ดี มีความสุขดี บ้าบอตามไอ้ห่าไปด้วยจนกูไมเกรนขึ้น”
....ท่าทางจะเข้ากันได้ดีผิดคาดนะเนี่ย คีย์หัวเราะร่วน...
ไอ้เอกเลยพูดอย่างนึกขึ้นได้ “มีพี่ที่ขายตลาดนัดกลางคืนเขาให้เช่าช่วงพื้นที่ คืนศุกร์เสาร์ ไอ้อ๋องมันเลยชวนไปขายของกัน มึงไปมั้ย”
คีย์ไม่แน่ใจ หันไปมองประตูร้านอาหารที่เปิดกว้าง
“ขอถามพี่ก่อน”
“เขาหวงเหรอ”
“ก็....มันเป็นเรื่องที่ควรถามเขาก่อนนี่ กูอยู่กับเขา”
ไอ้แมนที่ยืนสูบบุหรี่ฟังเพื่อนรักคุยกัน ส่งเสียงหัวเราะเหมือนแซว
“หัวเราะห่าอะไร”
“หัวเราะห่าที่มันนึกอยากทำอะไรก็ทำไง”
“สัด ด่ากูได้ทั้งวัน” ไอ้เอกหันไปทำปากยื่นใส่ไอ้แมนทันที

เหมือนเป็นสัญชาตญาณ คีย์หันไปหาเฮียพี ส่งรอยยิ้มเจืออาการหัวเราะแบบไม่มีเสียงให้กัน

“ก็ถ้ามึงรู้จักแรดให้น้อยลงกูก็คงรักมึงไปแล้วหล่ะ”
“เออ ไม่จำเป็นต้องรักกูหรอก รักคีย์ของมึงไปเหอะ”
“เออ กูรักคีย์ แล้วไง”
คีย์ถึงกับเหวอ ...ไอ้ 2 คนนี้มันเริ่มพูดภาษาที่มีแต่มัน 2 คนเข้าใจอีกแล้ว
“เสียใจด้วยนะ คีย์ไม่ได้รักมึง”
“อย่างกับน้องๆ ทั้งหลายที่มึงพามาห้องจะรักมึงงั้นแหละ”
“กูก็ไม่ได้กอดลมแล้วกัน”
“แต่มึงก็กอดกูนอน ทั้งที่มึงเพิ่งเอากับพวกนั้นเสร็จ”
“แล้วมึงให้กูกอดทำไมล่ะ”
“แล้วมึงอยากกอดกูทำไม”
เงาร่างสูงใหญ่ก้าวออกมาจากร้านอาหาร ยืนฟัง
“มึง 2 คนเถียงอะไรของมึงวะเนี่ย”
คนที่เพิ่งออกมา ไม่คุ้นเคยกับประโยคพิสดารแบบนี้ คีย์เลยหันมาสรุปเฉพาะประเด็นสำคัญให้ฟัง
“ไอ้อ๋อง คนที่อยู่พิซซ่าน่ะฮะ มันจะไปขายของตลาดกลางคืน คืนศุกร์เสาร์ ผมไปช่วยเพื่อนได้มั้ยฮะ”
เฮียซาโต้หันไปมองน้องชาย
“ตรงสนามกีฬาน่ะเหรอ”
แหล่งคนทำงานกลางคืน ขายของได้ตลอดทั้งวันทั้งคืน
ไอ้เอกรีบพยักหน้า
“ไม่มีอะไรมั้งเฮีย” เฮียพีบอก “แล้วอีกคนล่ะ”
“อ๋อไอ้เบิร์ดมันต้องอยู่เวรกลางคืนที่เซเว่นอยู่แล้วไงเฮีย ไอ้อ๋องเลยชวนผมกับไอ้ตาโปน เพราะว่าเลิกงานเวลาใกล้ๆกัน”
“คีย์น่ะมันจะไปช่วยเพื่อนหาเงินเรียน แต่อีกคนน่ะไปแรดอ่อยสาว”
ไอ้แมนแทรกนิ่งๆ ตามฟอร์ม
“สัด มึงไม่โยงด่ากูสักเรื่องได้มั้ยเนี่ย”
รถไอศกรีมวอลล์แล่นผ่านมา ไอ้เอกร้องเรียกทันที
“กูเอาแม็กนั่มนะ ตาโปนมึงเอาอะไร”
“มึงน่ะจุดสี่สี่เหอะ” ไอ้แมนย้อนให้ แต่ก็เดินไปที่รถไอศกรีม นอกจากหยิบแมกนั่มตามที่ไอ้พระเอกร้องสั่งแล้ว ยังมาแจกจ่ายเหล่าเพื่อนเด็กแว้นที่เข้ามาล้อมรถจนเหมือนรถไอศกรีมโดนปล้น
แมนส่งแบงค์พันให้เพื่อนแล้วถือไอศกรีมมาส่งให้ไอ้เอกกับคีย์ที่หน้าร้าน

“ขนาดด่า มึงยังไม่สำนึกเลย”
“เออ กูไม่ได้ดีเหมือนคีย์นี่”

เฮียซาโต้มีอาการหางตากระตุกทันที แต่ทั้งเฮียพี กับ คีย์ ต่างรีบส่งสัญญาณมือว่าอย่าเพิ่งโกรธ

“แน่นอน”
“แต่คีย์น่ะเป็นเด็กเฮียซาโต้ มึงไม่ดีกว่าเฮียก็อย่าหวัง”
“ก็ไม่ได้หวัง กูก็แค่รักคีย์”
“สัดเอ๊ย”
“แล้วมึงมานั่งทำอะไรเนี่ย ไม่ไปแดกข้าว”
“กูรอคุยกับคีย์ดิ มึงน่ะพาเสียเรื่อง”
“คุยเสร็จหรือยัง”
ไอ้เอกหันมาถามคนที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ “เสร็จหรือยัง”
“เสร็จแล้วมั๊ง พี่อนุญาตแล้วนี่”
ไอ้แมนหันไปหาเฮียพี “เฮีย ผมเอาไอ้สัดนี่ไปแดกข้าวก่อนนะ”
“เออ” เฮียพีอนุญาตแบบขำๆ
ไอ้เอกลุกขึ้น “แดกอะไร” ถามไปแมกนั่มในมือยังแทะไม่หมดเลย
“บะหมี่ตรงหัวมุมถนนนั่นแล้วกันกูต้องกลับมาทำงาน”
“เออ...กูเอาบะหมี่ 2 ก้อนได้มั้ย”
“แดกเยอะจริง”
“ได้มั้ยล่ะ”
“เออ มึงแดกได้กูก็เลี้ยงได้แหละ”

พอ 2 คนเดินห่างออกไป เฮียซาโต้ก็หันไปหาน้องชาย “อะไรของมันน่ะ”
เฮียพีอธิบายยิ้มๆ “ไอ้แมนมันรักคีย์ จะมาเฝ้าคีย์ แต่บังคับให้ไอ้เอกมาเฝ้ามันอีกต่อหนึ่ง”
พี่ชายทำหน้าตางง ๆแล้ว พยักหน้า เรื่องนี้รู้แล้ว แต่ว่า...... “คู่แข่งกูคนนี้..”
“ไม่ใช่สักหน่อย” คีย์ขัดขึ้นพร้อมลุกขึ้นยืน เดินหน้างอกลับขึ้นมาที่ชั้น 4

-*-*-*จบตอนที่ 25-*-*-*

ถ้าเหงาๆ ว่างๆ แวะไปห้องจบแล้วกันนะ อิอิอิ

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 20-03-2011 07:00:04

จิ้มมมม  :z13:

เฮียกะคีย์ ยังหวานแหววจี๋จ๋าเหมือนเดิมเลยนะ  :o8:

ส่วนอีกคู่นี่ ขอมึนกะมันหน่อยเถอะ  :m20:
ทะเลาะกันไปทะเลาะกันมา เดี๋ยวมันก็ได้กัน  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 20-03-2011 07:30:05

เรื่องนี้มีหลายคู่แน่ใช่หรือเปล่าคะ
แต่อยากรู้ว่าสายตาที่มองตามอ๋องไปนี่
จะใช่คนที่คิดไว้หรือเปล่านะ
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: อิสระ ที่ 20-03-2011 07:31:45

 :laugh: :laugh:
ให้แมนกับเอกก่อนเลย
ชอบคู่นี้จังแฮะ รักกันแบบแปลกๆ
ขอเรื่องของคู่นี้เป็นแบบสเปเชี่ยลหรือตอนพิเศษได้ป่าว
อยากรู้ระหว่างเพลบอยตัวแสบกับเด็กแว้นสุดซ่า
ใครจะเสร็จใคร
แต่ดูท่านายแมนจะเป็นต่อนะเนี่ย
ถึงไม่เต็มใจแต่เอกก็ตามใจแมนไปซะหมดแบบนี้
มีแววจะเป็นฝ่าย"ยอม"นะเนี่ย
 o18

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 20-03-2011 09:11:37

เชียร์ไอ้แมนว่ะ มันปากเชรี่ยได้ใจจริง แต่เอกยังทันกันอีกเน๊อะ หนุกดิ
+1ให้วันอาทิตย์ที่ได้อ่าน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 20-03-2011 09:28:19

คู่เฮียกับคีย์เค้ารักกันๆ แต่อีกคู่นี่ มันยังไงล่ะนั่น เหอะๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 20-03-2011 09:57:16

อยากรู้จังว่าใครกันที่มองตามหลังอ๋อง
ส่วนแมนกับเอกทำเอามึนจริงๆคู่นี้
เห็นเถียงกัน กัดกันตลอด คาดว่าอาจจะได้กันเองด้วยซะมั้งเนี้ย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 20-03-2011 10:09:05

+1 ให้ค่ะ
ได้ลุ้นคู่เฮียพีกับอ๋องอีกคู่
อิ อิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 20-03-2011 10:58:19

อี เอก อีแมน นี้ แปลกคนกันทั้งคู่ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 20-03-2011 11:40:00

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 20-03-2011 11:48:54

สองคนนี้ ฮาจริง อะไรจริง งงเหมือนเดิม
แต่คงประมาณ ไม่ต้อวหาเหตุผลมาอธิบาย รักแบบนี้ อะไรงี้มั้ง??
รออ่านต่อไปครับไจฟ์...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 20-03-2011 11:58:08

เอกกับบแมน ขยันทะเลาะกันแบบนี้ ถ้าได้กันคงฮาพิลึก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 20-03-2011 12:53:31

คู่นี้เค้ามีภาษาที่เค้าเข้าใจกัน 2 คนเนาะ   :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 20-03-2011 13:24:01

คีย์กับเฮียซาโต้ยังน่ารักเหมือนเดิม
แต่ยังงงคู่ เอกกับแมน มันด่ากันตลอด สับสนแล้วนะเนี่ย
ส่วนพีอยากซื้อบ้านให้สองแม่ลูก จะได้คู่้กันไหมนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 20-03-2011 14:09:40

เอกกับแมน  ตรูมึนกะไอ่สองคนนี้มากกกก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: ArCaNiNe ที่ 20-03-2011 17:11:29

แมนกับเอกนี่มึนๆเนอะ มีชื่อเรียกกันสองคนคือไอ้ห่ากับไอ้สัดอีกต่างหาก  :laugh:
แล้วคีย์งอนอะไรอีกล่ะนั่น ที่หน้างอตอนท้ายอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 20-03-2011 17:14:36

ตอนนี้คู่เฮียกะน้องคีย์
ดูเรื่อยๆ แต่อบอุ่นอ่า >< ชอบบบบบบ

ส่วนอีกคู่นี้ นั่งอมยิ้มกะความกวน อิอิ
อ่ะนะ คนเราแสดงออกไม่เหมือนกัน 5555

ขอบคุณจ้า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 20-03-2011 19:13:55

พี่ไจฟ์ ทำไม แมน กับเอก มันดู อึนๆ มืดๆ ทึมๆ
อ่ะ ดูมันคลุมเคลือไงไม่รู้
มันอึดอัด ค้างคา  :z3:
อยากให้มันชัดเจนอ่ะ
หรือว่าจะให้แมนจับกดไปเลยดีพี่
พิตว่าดีนะจะได้ชัดเจน  :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 20-03-2011 19:34:29

แมนเอกก็ยังฮาเช่นเคย 5555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 20-03-2011 20:11:01

จะหึง จะงอน จะอ้อน จะเหงา ยังไงก็ได้ ขอให้เฮียได้อยู่ใกล้ๆ อยู่ข้างๆ อย่าห่างเฮียแล้วกันนะคีย์น้อย

ส่วนแมนกับเอก ยังเหมือนเดิม ร้ากกกกกกกกกกกกกกกันมากมาย  หวานซะ

ใครมองตามอ๋อง เดาอยู่สองคนที่เหลือ เฮียพี กับ อาร์ต คงไม่ใช่เบิร์ด และแน่นอนว่าไม่ใช่เจ๊มิซาเนอะ  :laugh:

บวกอีก 1 แต้ม ขอบคุณนะจ๊ะ ลุ้นว่า เฮียพีจะได้ซื้อทาวน์เฮาส์ให้สองแม่ลูกมั้ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 20-03-2011 20:37:48

หวานๆ กำลังดี



ไม่เป็นเบาหวานมาก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 20-03-2011 21:58:48

ตอนนี้อ่านแล้วมึนๆ  :เฮ้อ:
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 20-03-2011 22:14:35

แมน กับเอก  ตกลงมันยังไง 

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <20-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 20-03-2011 23:38:15

ด่า กัน รุน แรง จริง ๆ

อิ อิ

หัวข้อ: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 21-03-2011 08:01:30

(ต่อนะครับ)

ตอนที่ 26

เดินเข้าห้องพัก โดยที่พี่เดินตามขึ้นมาติด ๆ เรื่องบทสนทนาน่าปวดหัวระหว่างไอ้เอกกับไอ้แมนถูกทิ้งไว้ที่หน้าร้าน

“ทำไมพี่ถึงถามเรื่องทาวน์เฮ้าส์ฮะ”
“ไอ้พี มันจะซื้อทาวน์เฮ้าส์ให้หน่อยกับนิด ก็เลยคิดว่าคีย์เบื่อตึกแถวหรือเปล่า เผื่อได้ซื้อติดกัน” เฮียบอกพลางถอดเสื้อยืดที่ใส่ทำงานมาทั้งวัน
“แล้ว...เฮียพีจะไปอยู่ทาวน์เฮ้าส์ด้วยหรือเปล่าฮะ” คีย์หันมารับเสื้อ ไปใส่ตะกร้า
“ฟังๆ ดูเหมือนว่าจะซื้อให้แม่ลูกอยู่กันตามลำพังนะ เพราะยังคงบอกให้พี่เป็นคนไปถาม”
คีย์ถอนหายใจยาว แต่ยกมือขึ้นสูงในตอนที่เดินกลับไปหาพี่ พี่ก็ถอดเสื้อให้โดยไม่ต้องบอกเหมือนกัน
“ไอ้เอกเคยจะเป็นพ่อสื่อให้พี่ต้นกับพี่หน่อย แต่ไม่สำเร็จโดนพี่ต้นด่าเช็ด ว่าตัวเองยังเอาตัวไม่รอด จะพาผู้หญิงมาลำบาก”

คีย์หันไปคว้าผ้าเช็ดตัว เดินเข้าห้องน้ำ
“พีมันก็เคยพูดอะไรคล้ายๆอย่างนี้”
หนุ่มหน้าใสหันมามองคนที่ทำเนียนเดินตามเข้ามา
“เหรอ”
“อือ”
“ผมจะอาบน้ำ”
“ก็อาบสิ”
“ก็ พี่ออกไปสิ”
พี่ยิ้มกว้าง ถอดกางเกงยีน ตามมาด้วยบ๊อกเซอร์ ท่าทางนิ่งเฉยก็จริงอยู่ แต่วิธีการมองตาแบบไม่ละลดแบบนั้น ทำให้คีย์หน้าแดง หันหลังให้
…..คือ....อยู่ดีๆ แววตาแบบนี้ของพี่มันมาได้ยังไงอ่ะ....
......จะหื่นจะอะไรมันควรมีที่มาที่ไปสักนิดมั้ย....
มือใหญ่อ้อมมาช่วยแกะกระดุมกางเกง รดลมหายใจที่ข้างหู จนต้องหันหน้าไปทางอื่น
“แปลกมั้ย มีคนบอกว่ารักแฟนเราต่อหน้าต่อตา โกรธก็จริง แต่กลับอยากส่งมันไปเช็คสมอง”
“ก็มันบ้าทั้งคู่ ฟังมันพูดแล้วถ้าไม่บ้า ก็จะมีรอยหยักในสมองเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว”
มือที่แกะกระดุมกางเกงให้เกลี่ยเล่นอยู่ตามแนวซิบ บางสิ่งบางอย่างเสียดสีที่สะโพก
แค่นี้หัวใจในอกบาง ก็เต้นแรง “พะ...พี่...ฮะ..ผมจะอาบน้ำ...”
“อือ.....” แกล้งกระซิบตอบรับที่ข้างหู
แก้มแดงเรื่อ จรดใบหู ลงมาถึงคอ แทบไม่กล้าขยับตัวถอดกางเกงเอง
“คะ คือว่า...”
“พี่ถอดให้”
คีย์ทำเหมือนแอบมองมือที่ยังคงเคลื่อนอยู่ที่ขอบกางเกงแล้วต้องหันไปมองทางอื่น
.......มันก็...หลายวันแล้วเหมือนกันที่เพียงแค่นอนกอดแขนจนหลับไป.....
“ให้พี่ถอดให้นะ”
เสียงถามแหบพร่าอยู่แถวขมับ
คีย์พยักหน้า กลืนก้อนแข็งๆลงคอ ทำให้ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆจากพี่
“ตื่นเต้น หรือกลัว”
“ไม่รู้”
“อ้าว...แล้วพี่จะรู้ได้ยังไงว่า พี่ควรเดินหน้าหรือถอยหลัง”
มือเล็กตีที่แขนเสียงดัง
.......มีหรือที่คนเจ้าเล่ห์จะไม่รู้........
“ผมจะอาบน้ำ”
พี่เหมือนจะถอยออก แต่มือแข็งแรงกลับรูดกางเกงยีนน้องลงไปด้วย จมูกโด่งผ่อนลมหายใจผ่านหลังศีรษะสวย ลงมาจนถึงแผ่นหลังบาง เมื่อพี่คุกเข่าลง
คีย์แทบไม่กล้าขยับตัว ไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมอง
“ยกขาสิ”
ดวงตากลมหันมามองคนที่จับข้อเท้าแล้วต้องเลยผ่านไปมองก๊อกน้ำ อ่างล้างหน้าไปเรื่อย ขณะที่ขยับขาให้พี่ถอดกางเกง
พอกางเกงพ้นตัวก็รีบก้าวเข้าหาฝักบัวอาบน้ำ
ไม่ได้อาบน้ำด้วยกันเป็นครั้งแรกสักหน่อย
ทำไมจู่ๆถึงได้ทำอะไรไม่ถูก เลิกลั่ก ลุกลนได้ขนาดนี้นะ

ดวงตาสีเข้มกวาดตามองคนที่ก้มหน้างุดไปเปิดน้ำอาบ แล้วต้องยิ้มที่มุมปาก หันไปโยนกางเกงใส่ตะกร้าแล้วกลับเข้ามาใหม่ ช่วยฟอกสบู่ให้ร่างกายขาวเนียน กล้ามเนื้อแบบเด็กหนุ่ม แกล้งขยับตัวให้แก่นกายที่ผงาด เฉียดใกล้ให้คนตื่นเต้นง่ายเหลือบตามอง แล้วหันไปซ่อนแก้มแดงเรื่อ
ถูสบู่เน้นย้ำรอบอกบางจนน้องห่อไหล่ หมุนตัวหนี จนติดผนัง แทรกขาเข้ากลางดันไว้ให้หยุดอยู่กับที่
คีย์ใช้มือดันอกกว้างไว้ หัวใจเต้นรัว
นิ้วมือสวยเปลี่ยนจากการกอบอกบางเป็นบีบบี้ที่ยอดอกแข็ง ขบฟันที่ไหล่บางจนสะดุ้งหันมามองแล้วหลบตาก้มหน้างุดเหมือนเดิม มือที่ดันอกกว้า้งลดแรงดันเปลี่ยนเป็นการฟอกสบู่ให้พี่
ดวงตากลมช้อนมองได้เพียงหัวไหล่พี่ ขณะที่ผ่อนลมหายใจที่เคร่งเครียด
พี่ขยับขาเบียดแก่นกายเข้าหา พร้อมกับเพิ่มน้ำหนักมือ
“อ๊ะ” คีย์คว้าแขนพี่ไว้แน่น
พี่ขยับสะโพกบดแก่นกายจนน้องเริ่มอุ่นร้อนตามไปด้วย
มือใหญ่ทำหน้าที่ฟอกสบู่ไปทั่วตัว ทั่วหลัง ลงมาถึงร่อง
 
คีย์กัดฟันแน่น แต่ดวงตาหรี่ปรือที่ช้อนมองพี่เพียงแว่บเดียว ก็ทำให้พี่รีบล้างฟองสบู่ออก แทบไม่อยากเช็ดตัวให้แห้ง ก็กลับเข้ามาอยู่ในห้องนอน
ประกบจูบบดขยี้ริมฝีปาก รุนแรงตามความร้อนของเลือดในกาย ถอนริมฝีปากออกเมื่อรับรู้ถึงแรงจิกมือที่ต้นแขน
ถึงได้เห็นริมฝีปากแดงเจ่อ กับอาการหอบหายใจ
พี่เกลี่ยนิ้วที่พวงแก้ม แนวคิ้ว ดวงตา จมูก ริมฝีปาก
“รักคีย์.....”
จูบอีกครั้งตวัดลิ้นม้วนพันกันจนใกล้จุดเดือด มือใหญ่ที่สัมผัสอกบางลืมตัวกอบบี้แรง จนโดนทุบแขน
ไม่มีเสียงต่อว่าเมื่อพี่ผละออก แล้วลงลิ้นที่ยอดอกสีอ่อน มีเพียงเสียงครางหวานแผ่วเบา
ดวงตาสีเข้มเหลือบมองใบหน้าที่เบือนหนีไปทางอื่น เลื่อนมือแตะที่ริมฝีปากแล้วสอดนิ้วสัมผัสลิ้นนุ่ม
คีย์คว้าข้อมือพี่จะดึงออก
“คีย์...”
เรียกแล้วครูดฟันที่ท้องน้อยจนทิ้งรอย
คีย์สะดุ้ง หลับตาตวัดลิ้นรัดนิ้วพี่
ริมฝีปากสวยของพี่เลื่อนลงหาแก่นกายที่ชี้หน้าอยู่ลากลิ้นแล้วครอบปาก  
แรงดูดนิ้วเพิ่มแรงตาม
นิ้วเรียวสวยแตะที่ด้านหลัง คีย์ผวายกสะโพกลอย พี่รับสะโพกไว้ลากลิ้นมาถึงพวงแฝด ผ่านไปถึงด้านหลัง
คีย์อ้าปากร้องคราง พี่ยิ่งลากลิ้นกวาดไปทั่วแล้วแทรกเข้าหา
“อู๊ว์...”
มือขาวๆ ทึ้งผ้าปูที่นอน เกร็งสะโพกแน่น
เมื่อลิ้นสวยถอนออก คีย์ผ่อนลมหายใจตาม แต่ยังไม่ถึงเสี้ยววินาทีนิ้วที่เปลี่ยนเข้ามาทำหน้าที่ก็ทำให้แทบคลั่ง
2 มือ กับริมฝีปาก ลิ้นชำนาญการ ยิ่งวินาทีที่ผ่าน ยิ่งทำให้ความพยายามที่จะไม่ส่งเสียงยากขึ้นเรื่อยๆ
“พี่....พี่ฮะ...พี่....อือ.....”
เสียงครางร้องขอ พี่ยิ่งเร่งลิ้นที่แก่นกายของน้อง เพิ่มนิ้วมือที่ด้านหลังบดผนังเร่งเร้า
คีย์เกร็งตัวดันไหล่พี่ออก
“จะ...ออก...พี่...หยุด...ออก....”
คีย์กระตุกตัวพ่นใส่ปากพี่แล้วทิ้งตัวลงนอนหอบ นิ้วมือที่ด้านหลังหยุดแค่ให้ถอนหายใจได้ครั้งเดียวก็ขยับอีก
แก่นกายด้านหน้าถูกละเว้นโดยเจตนา่
พี่จูบกลับขึ้นมาหาอกที่แข็งเป็นไตแล้วพลิกคว่ำ ยกสะโพกขึ้นสูง เปิดช่องทางให้ลงลิ้นโลมเลีย
คีย์หันมาสบตา
“พี่ฮะ...”
พี่ถอนลิ้นออกเปลี่ยนเป็นนิ้วอาบเจลเข้าไปแทนที่ จูบไล่กลับขึ้นมาที่ไหล่ คีย์หันหน้ามาจะรับจูบ แต่พี่เบี่ยงหน้าหนีก้มลงกัดที่ไหล่บาง
“อ๊าก....”
พี่จูบไซ้ที่คอ จูบ ดูด แล้วกัด แล้วดูดซ้ำ
“พี่...พี่ฮะ..พี่...อา...”
ความเย็นสัมผัสที่ช่องทางด้านหลัง คีย์เงยหน้าสูดปาก แล้วยิ่งร้องครางเสียงดัง
“รักคีย์นะ”
พี่บอกแล้วขยับตัว กดแก่นกายเข้าหา
“อึก....พี่ฮะ...ผมเจ็บ....”
“อย่าเกร็ง คีย์อย่าเกร็ง”
“ไม่ได้อ่ะ ไม่เกร็งไม่ได้อ่ะ”
คีย์ทุบที่ต้นขาพี่ สะบัดหน้า น้ำตาอาบแก้ม อยากให้พี่ถอยออก แต่พี่ก้มลงกัดไหล่อีกครั้ง คีย์ร้องลั่น พอพี่คลายฟัน คีย์ก้มหน้าลงกับหมอน พี่ก็กดเข้ามาทีเดียวจนสุด
“อ๊าก.....”
ร่างผอมบางสั่นไปทั้งตัว พี่ลูบมือไปทั่วแผ่นหลังวนอ้อมมาด้านหน้า กระตุกมือช้าๆ จูบไซ้ที่ไหล่หลัง
ช่องทางตอดรัดรัวจนพี่แทบไม่กล้าขยับตัว
“คีย์ รักคีย์ที่สุด”
คีย์เหมือนกลั้นหายใจ แล้วผ่อนลม
“ฮะ”
พี่ขยับสะโพกเคลื่อนไหว ประสานเสียงคราง และลมหายใจอบอวลในห้องกว้าง ร่างกายร้อนรุ่มทั้งที่เปิดเครื่องปรับอากาศ
คีย์จับข้อมือแข็งแรงไว้แน่น เกร็งร่างกายผอมบาง
“อะ..อะ....พี่....”
พี่เร่งสะโพก คีย์ได้แต่ส่ายหน้าแล้วผวาเฮือกหลั่งหยาดน้ำสีขาว กดต่ออีกไม่กี่ครั้งพี่ก็ทิ้งน้ำหนักลงซบแผ่นหลัง
เมื่อถอนออกยังคงมีเลือดไหลซึม
คีย์ทำหน้าตาบิดเบี้ยว “ทำไมยังมีเลือดอีกหล่ะ”
รอยยิ้มชั่วร้ายปรากฏที่มุมปาก “แสดงว่าพี่ยังไม่เก่งต้องฝึกให้มากขึ้น”

ไม่รู้แล้วว่าเมื่อคืนโดนไปกี่ยก รู้แต่ว่าเช้านี้ลุกไม่ขึ้น....อีกครั้ง.... ตรงข้ามกับอีกคนที่อารมณ์ดี ได้ข่าวว่าแทบเหมาตลาด พ่อค้าปลาโก่งราคาแซลมอนก็ยังยิ้มเฉยละกัน
ร่องรอยเต็มตัว ทำให้แทบไม่กล้าลงไปกินข้าว ดีที่เฮียพีเป็นผู้ใหญ่พอ ถึงได้มองเฉยๆ ไม่ได้ออกอาการ แต่พอกินข้าวเสร็จพี่ก็บอกให้กลับขึ้นมาอ่านหนังสือ
“เดี๋ยวเที่ยงๆ คนเยอะค่อยลงมา”
คีย์พยักหน้ารับแล้วกลับขึ้นห้อง

“โห เฮียหวงไปป่ะ” แน่นอนเสียงแซวต้องมีขึ้นหลังจากที่คีย์ลับขึ้นห้องมาแล้ว
เฮียแค่ยิ้มๆ
“ว่าแต่มึงเถอะเรื่องบ้านไปถึงไหนแล้ว”
เฮียพีถอนหายใจ จนพี่ชายชี้หน้า
“อย่ามาโยนให้กู”
“ผมรู้น่า แต่พอไปจนถึงหน้าร้านดอกไม้ที่เขาทำงานอยู่ กลับไม่กล้าเข้าไปหาอยู่ดี”
“ก็ดีกว่าอยู่เฉยๆ ไม่ทำอะไรเลย ก็อย่างที่มึงว่าน่ะแหละ หนูนิดโตขึ้นทุกวัน ใช่ว่าเราไม่มีสิทธิ์เลือกว่าจะให้เขาโตขึ้นแบบไหนนี่หว่า” พี่ชายย้อนคำพูดของน้องชาย
เฮียพีนิ่งอึ้ง คนกาแฟในแก้วช้า ๆ
“มึงไม่ได้รักหน่อยเลยเหรอ” พี่ชายถามขรึมๆ
เฮียพีส่ายหน้า “ผมไม่เคยแม้แต่จะอยากจับมือเค้า”
คราวนี้พี่ชายถอนหายใจยาว แล้วเริ่มคำถามใหม่ “งั้นมีความหวังดีกับเขาสักนิดมั้ย”
“ก่อนนี้ไม่ แต่ตอนนี้ใช่”
“ก็ยังดี” พี่ชายรีบคว้าวรรคทองไว้ “ยึดความหวังดีนั้นไว้ กูว่าหน่อยเองก็เข้าใจ”
เฮียพียกกาแฟขึ้นจิบ แล้วลุกขึ้นยืน เมื่อจะผลักประตูร้านออกไป คนรูปหล่อหันมาพูดอีกครั้ง
“เตรียมเงินค่าบ้านไว้แล้วกัน”
“เหอะ มาบ่ายนี้เลยยังได้”

แต่อีกไม่ถึง 5 นาทีถัดมาใจมันก็ร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ จนทนไม่ได้ ต้องตามกลับขึ้นมาบนห้อง คนที่บอกให้นอนพักไม่ได้พัก แต่กลับกำลังทำความสะอาดห้องเสียนี่
“คีย์”
“ฮะ” ตามกลมๆหันมามอง
พี่เดินเข้ามาหา แตะรอยฟันที่คอเบาๆ “ขอโทษ”
“ไม่เป็นไร”
“พี่...พยายามแล้ว แต่มันก็ลืมตัวทุกที”
“ไม่เป็นไรจริงๆ อย่าถึงกับใช้เทียน ใช้เชือก แส้หนังก็แล้วกันอันนั้นน่ากลัว”
พี่หัวเราะฝืนๆ “ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกน่า”
“ผมน่ากัดเหรอ” คนที่ยังถือไม้กวาดอยู่ในมือทำหน้าตาอยากรู้
พี่ทำเสียงหัวเราะแปลกๆ “อย่าทำหน้าตาอย่างนี้ขอร้อง”
“อ้าว”
มือแข็งแรงกอบใบหน้าอ่อนใสไว้  “ทีนี้จะไม่แค่โดนกัด แต่จะโดนกินทั้งตัวอีก....หลายๆรอบ”

*--*จบตอนที่ 26*--*

เมื่อวานนี้ อ่านแล้วมึนเพราะไอ้เอกกับแมนหรือเพราะว่าผมเขียนไม่รู้เรื่องครับ
หวังว่าวันนี้ จะอ่านแล้วมีความสุขมากกว่าเมื่อวาน

ว่างๆ อย่าลืมแวะไปทักทาย Just a kiss ตอนพิเศษในห้องจบแล้วนะครับ

ขอบคุณทุกการติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 21-03-2011 08:05:43

 :กอด1:ไจฟ์
ขอบคุณนะอาหารเช้าของพี่

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 21-03-2011 08:24:33

อยากอ่านเฮียพี-อ๋องจังค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 21-03-2011 08:31:12

เฮียก็นะ
หื่นจริงอะไรจริงได้อีก :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: ณยฎา ที่ 21-03-2011 08:33:53

จิ้มมมม สำหรับเรานิยายของคุณไจฟ์เหมือนกับนาฬิกาปลุกของคนตื่นเช้า
ไอ่เรามันนอนตื่นสายจะได้หวังมาจิ้มนี่น้อยมากหรือถ้าได้จิ้มก็คือถ่างตารอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 21-03-2011 08:35:07

 :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 21-03-2011 08:45:05

แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิจฉาคีย์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 21-03-2011 09:31:20

เฮียไม่คิดเลยว่าเฮียจะหื่นได้ใจขนาดนี้
ดูดิมีกัดด้วยอ่ะ ส่วนคีย์จะน่ารักไปไหน
เห็นมั้ยทำเอาเฮียเกือบอดใจไม่อยู่อีกแล้ว
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 21-03-2011 09:32:17

ไม่อยู่5-6วันคีย์กับพี่ มีเพิ่มสีสันหลากรสขึ้นไปอีกแล้ว :oo1:
แต่ชอบจังค่ะน้องไจฟ์ แล้วแมนกับเอกล่ะจะมีบทเรียก :haun4:รึเปล่าคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 21-03-2011 10:23:36

ง๊ากก เฮียเป็น S อ่ะ อย่ามากน๊า สงสารน้อง
ช้ำกันพอดีเลย

มึนๆ กับคู่แว้นบอยด้วย เง้อ
อยากอ่านเฮียพีกับอ๋อง อิอิ

สู้ๆ ค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 21-03-2011 11:04:08

เฮียนี่แอบซาดิสม์เล็กๆนะคะเนี่ย กิกิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 21-03-2011 11:13:01

เฮียหื่น :z1:แต่อย่ารุนแรงกับคีย์มากนักน้า เดี๋ยวคีย์ช้ำหมด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 21-03-2011 13:33:47

เอิ่ม...เครียด...อ่านแล้วจิกหมอน 555
เขินนี่นา...อย่าหักโหมนะเฮีย เดี๋ยวน้องเราช้ำ....
อย่าหนักมานะครับไจฟ์...พี่เขิน 555 (โดนคนอ่านเตะ)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 21-03-2011 14:18:05

 :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 21-03-2011 14:29:50

ห๋า   อิเฮียเป็น S เหรอเนี่ยะ  ตาย ๆ ๆ ๆ น้องคีย์จะรองรับความหื่นได้ไหวมั๊ยเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 21-03-2011 15:54:27

เฮียหื่นอ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 21-03-2011 16:54:49

 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:

เฮียเเอบซาดิสม์นิดๆ  นะเนี้ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 21-03-2011 17:23:46

คุณเฮียแอบ sm กับน้องตลอดอ่ะ
แต่น้องมันน่ารักนี่เนาะ เฮียเลยอดใจไม่อยู่
อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 21-03-2011 17:46:21

เฮียเป็นซาดิสม์แน่นอนเลย เผลอตลอดอย่างนี้คีย์ช้ำในตายแน่เลย
สงสารและถนอมน้องหน่อยสิเฮีย ไม่งั้นเดี๋ยวน้องมันจะเบื่อแล้ว
หนีไปไม่อยู่ด้วยแล้วจะเสียใจ ..... :pig4:........

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 21-03-2011 18:46:37

กี๊ดดดดดดดดดดดดด
เฮียบ้า จะสอนให้น้องเป็นMล่ะสิ
เอร๊ยยยยยยยย คีย์ก็ดูท่าจะยอมเป็นMสำหรับเฮียเสียด้วย
อา...คู่รักSM หวานแสบไส้จริงแต๊

ปล. น้องทีก็กัดกลับบ้างไรบ้างนะคะ งุงิ (>/////<)

.
.
.
พี่นุ่นล้อเล่นนนนนนนนน โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อีกนิด......มีคำผิดสองที่ค่ะ
จมูกโด่งผ่อนลมหายใจผ่านหลังศรีษะสวย (ศีรษะ)
.....อีกที่จำไม่ได้ กี๊ด ย้อนกลับไปแล้วหาไม่เจอด้วย แต่มันอยู่ตอนขึ้นย่อหน้าใหม่ไม่นานอ้ะค่ะ (จำไม่ได้ว่าย่อหน้าไหน หงุงหงิง)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 21-03-2011 19:00:53

เฮียหื่นจริงๆเลยอะ
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 21-03-2011 19:21:20

ชุด ใหญ่ เลย เหรอ เฮียยยยยย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 21-03-2011 19:26:23

เฮียทำรอยเต็มตัวน้องเลยเหรอ
ไม่สงสารคีย์หน่อยเหรอ เดี๋ยวไม่กล้าออกไปไหน
แต่คีย์น่ารักจังมีการถามด้วยว่า ผมน่ากัดเหรอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 21-03-2011 20:24:48

น้องคีย์พูดจากน่าฟัดอีกแล้ว แง่มๆ (อยากกัดมั่งงงงงงง  :z1:)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: Killua ที่ 21-03-2011 21:08:50

 :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 21-03-2011 21:25:13

เฮียหื่นอ่ะ  :m25:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 21-03-2011 23:28:23

อ๊ายยยยยยยยยยยย แฮปปี้ๆ ค๊า
อ่านไปเขินไป กัดหมอนไป ก๊ากกกกกก
 :haun4: :haun4: :haun4:
เฮียนะเฮีย ทิ้งรอยไว้ซะเยอะเชียว

อยากตอบแทนเฮียมากกกกกก
ว่าคีย์ไม่น่ากัดหรอ แต่น่าหม่ำที่สุดดดดด 55555

ตามไปหาน้องชุนใน juss a kiss ด้วยคนจ้า

แต้งก้วจ้า ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 22-03-2011 06:23:25

อยากให้หลังโมงเร็วๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <21-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 22-03-2011 07:23:43

 :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 22-03-2011 07:47:50

เสียบกาต้มน้ำร้อนหรือยัง เตรียมพร้อมนะครับ เผื่อวันนี้ต้องใช้

(ต่อครับ)

ตอนที่ 27

หลายวันถัดมาเรื่องประหลาดใจก็เกิดขึ้นอีกครั้ง เพราะพี่หน่อยกับหนูนิดมาที่ร้านอาหาร
หญิงสาวท่าทางเก้อเขิน เมื่อเจ๊มิซาพาไปนั่งที่โต๊ะ แล้วเฮียพีเดินตามเข้ามาทักหนูนิด
“มะกะโรนีแซลมอนมั้ยคะ” เด็กหญิงยิ้มกว้าง หันไปหาแม่
“ทานได้มั้ยคะ”
“ค่ะ”
เจ๊มิซาค่อยๆเดินเลี่ยงออกมายืนข้างไอ้อาร์ต 2 คนคันปากแทบแย่ แต่ที่ระงับอาการไว้ได้ก็เพราะคนในครัวกำชับไว้ว่า ห้ามแสดงความคิดเห็นหรือเสนอแนะใดๆ ปล่อยให้เฮียพีเป็นคนจัดการเรื่องนี้เอง
เฮียพีเดินเข้ามาสั่งอาหารในครัวทั้งของหนูนิดและพี่หน่อย แล้วเดินกลับออกมา
แม่ลูกนั่งคุยไป ขณะที่เฮียพีนิ่งเงียบ
จนกระทั่งทำอาหารเสร็จ เฮียซาโต้ก็ออกจากครัวมาพร้อมกับคีย์
“ตัดสินใจได้แล้วเหรอ”
พี่หน่อยพยักหน้า อดไม่ได้ที่จะลอบมองเฮียพี
คนตัวโตใจดียิ้มกว้าง หันไปขยี้ผมอ่อนนุ่มของหนูนิด “ช่วยแม่เลือกบ้านหรือเปล่าน่ะเรา”
“ช่วยค่ะ คุณอาเอาแผ่นๆมาให้ แล้วหนูก็ดูกับแม่”
“ดีมาก” เฮียซาโต้หันมาหาน้องชาย “เอาเช็คเลยหรือเปล่า”
“เดี๋ยวก็ได้ ยังไม่ได้ไปดูว่าที่สร้างเสร็จแล้วหรือไอ้ที่ยังเป็นกระดาษ อันไหนท่าทางจะดีกว่ากัน”
พี่ชายพยักหน้า
“แล้วหน่อยอยากได้แบบไหนมากกว่ากันล่ะ”
“แบบที่สร้างเสร็จแล้ว เพราะว่าอยู่ใกล้โรงเรียนหนูนิดน่ะค่ะ แต่มันแพงเลยจะขอไปดูก่อน”
“ก็ไม่เป็นไรนี่”

คนตัวโตพูดเหมือนเงินเป็นกระดาษ ทำให้หนุ่มหน้าใสที่ยืนฟังอยู่ข้างหลังสะดุดหู
ไม่ใช่เกิดอาการหวงที่พี่จะซื้อบ้านให้พี่หน่อยหรอก แต่เพราะคนๆนี้มักทำเหมือนเรื่องเงินเป็นเรื่องเล็กเสมอ ขณะที่สมองยังคิดทวนถึงลูกค้ามากมายในร้านหรูร้านนี้ ทั้งคนที่มาดักพบที่หลังร้าน แล้วยังสารวัตรธง เสี่ยเล้ง คนที่สืบประวัติอีก
คีย์สลัดหัวแรงๆ ...กูดูหนังมากไปรึเปล่าเนี่ย...
คนตัวโตหันมามองคีย์ที่มีอาการแปลกๆ แล้วหันไปยิ้มรับลูกค้าที่เดินเข้าร้าน แต่ยังไม่ลืมหันมากำชับเฮียพีอีกที

“เสร็จแล้วไปส่งหน่อยกับหนูนิดนะ”
ทานอาหารเสร็จเฮียพีที่นั่งมอง 2 คนทานอาหารก็กลับไปส่ง
คีย์ที่กลายมาเป็นผู้สังเกตการณ์ผ่านช่องส่งอาหาร หันมาหาพี่ในครัว
“เงียบกว่าผมอีกอ่ะ”
“เออสิ”
“แต่เงียบขนาดนี้ ถ้าผมเป็นพี่หน่อย ผมว่าผมกลัวมากกว่ารักนะเนี่ย”
พี่เกือบแซว พาออกนอกเรื่อง แต่ยั้งปากไว้ได้ทัน กลับมาเป็นงานเป็นการ
“ก็ทำเรื่องไว้เยอะ จะให้ไม่รู้ไม่ชี้พูดคล่องได้ยังไง”
“แบบนี้ถือว่า จบลงด้วยดีหรือเปล่าฮะ”
พี่ขมวดคิ้ว “ถือว่าเป็นอีกก้าวดีกว่า เพราะจนถึงตอนนี้ มันก็ยังไม่พูดสักคำว่าจะย้ายไปอยู่ด้วย”
“อ้าว....” คีย์ถึงกับลากเสียงยาว หันไปหาไอ้อาร์ตที่ยืนฟังจากหน้าต่างส่งอาหาร
“ผมคิดว่าห้องชั้น 3 จะไม่มีคนอยู่ซะอีก” ไอ้อาร์ตทำเสียงหงอย
“ค่อยๆเป็นไป ใจเย็นๆ” พี่บอก
“โห เฮีย เรื่องเฮียพีเนี่ย เย็นจะเป็นน้ำแข็งแล้ว ใช้เวลากี่ปีเนี่ย กว่าเฮียพี จะเดินเข้าไปหาพี่หน่อยน่ะ” ไอ้อาร์ตเถียง
พอไอ้อาร์ตพูดขึ้น คีย์ก็หัวเราะเบาๆเมื่อนึกถึงอีกคู่
“หัวเราะอะไรตาโปน”
“ก็นึกถึงไอ้เอกกับไอ้แมนน่ะสิ”
“คู่นั้นแมร่งก็ไวเกิน ไม่มีอินโทรอะไรเลย เจอกันอีกทีแมร่งตัวติดกับเป็นปาท่องโก๋ไปแล้ว”

เฮียพีจอดรถส่งคู่แม่ลูกที่หน้าหอพักเล็กๆ ถึงจะสะอาดและมีระบบคีย์การ์ด กล่องวงจรปิดสารพัด แต่ก็ยังไม่วางใจอยู่ดี
“ขอบคุณมากนะคะ” พี่หน่อยบอกอีกครั้งเมื่อจะลงจากรถ
“ขอบคุณเฮียเถอะ เงินเค้า”
พี่หน่อยก้มหน้า
“หน่อย”
“คะ”
“อยู่กับลูกตามลำพังได้ใช่มั้ย”
“ค่ะ”
หน่อยรับคำเบาๆ แต่เมื่อจะผลักประตูปิด หน่อยก็กลับหยุดนิ่ง
“มีอะไร”
พี่หน่อยส่ายหน้าเร็วๆ แต่กลับไม่ก้าวขาจนเด็กหญิงกะตุกมือแม่
“แม่คะ”
“จ๊ะ”
“เราไม่อยู่บ้านที่คุณลุงซื้อให้แค่ 2 คนไม่ได้หรือคะ”
“อ้าว ก็เราเพิ่งไปบอกคุณลุงว่าเราจะไปอยู่บ้าน กลับไปกลับมาแบบนี้ไม่ดีนะคะ”
“คุณอาล่ะคะ”
หน่อยหันมามองคนรูปหล่อเต็มตา มือสวยคู่นั้นจับพวงมาลัยแน่น ดวงตาหันไปมองทางอื่น
เด็กหญิงถามอีกครั้ง “คุณอาไม่อยู่ด้วยกันหรือคะ”
พี่หน่อยมองเฮียพีเงียบๆ จนกระทั่งเฮียพีหันมา
“แล้ว.....อาจะมาอยู่ด้วยนะคะ”

ออกจากหอพักของหน่อยมาด้วยความรู้สึกเบาโหวง เพื่อที่จะมาจอดรถที่โลตัส คนรูปหล่อเดินมาที่ร้านพิซซ่า พนักงานในร้านเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มทักทายอย่างคุ้นเคย แล้วหันไปเรียกคนในครัว
“อ๋อง”
“ครับ”
คนเรียกบุ้ยปากมาที่คนที่เดินเข้ามานั่งรอแล้วสั่งสลัดบาร์ แต่กลับไม่ได้ลุกขึ้นมาตัก จนเวลาผ่านไป อ๋องถึงได้เดินออกมาหา หย่อนก้นนั่งที่เบาะตรงข้าม
“เป็นไงมั่ง”   
“ก็ไม่ยากอย่างที่กลัวหรอก”
อ๋องยิ้มจนจาหยี ทำให้คนที่นั่งตรงข้ามยิ้มตาม
“ดีแล้ว”
“อืม....”
“อาทิตย์หน้าผมไปขายของตลาดนัดกลางคืน”
“รู้แล้ว ไอ้เอกมาชวนคีย์เมื่อวันก่อน”
“มันไปทะเลาะกันหน้าร้านเฮียหรือเปล่า”
“ในร้านมันก็ทะเลาะกัน”
“กลับมาห้องมันยังทะเลาะกันเลย อ่านหนังสือไปตีกันไป”
“ฟังไม่รู้เรื่อง แต่สนุกดี”
อ๋องยิ้มกว้าง หันไปที่ครัว “ผมต้องไปทำงานแล้ว”
“อืม” เฮียพีขยับลุกตาม คว้าใบเสร็จ “อ๋อง...”
“ครับ”
“ถ้าชั้นไม่ไปอยู่กับหน่อย”
“เฮียควรไป” อ๋องบอกทันที “มันเป็นสิ่งที่ควรทำ”
“แต่ว่า....” เฮียพีพูดแล้วหยุดนิ่ง
“เฮียรู้ดีกว่าผม ว่าเฮียควรทำอะไร” อ๋องบอกแล้วหันหลังกลับมาที่ครัวร้านพิซซ่าตามเดิม

คนรูปหล่อมองประตูครัวที่ปิดลงแล้วกลับออกมาจากร้านพิซซ่า เดินผ่านแผงขายของเล่นเด็กหยุดยืนมอง หันกลับไปที่ร้านพิซซ่าอีกครั้ง
หันกลับมาเลือกหยิบตุ๊กตาเจ้าหญิงกระโปรงฟูฟ่องส่งให้คนขาย
“ตัวนี้ครับ”

--*จบตอนที่ 27*--

อ่านรีอย่างมีความสุข ตามประสาคนเขียนโรคจิต จนกระทั่งรีพี่นุ่นนี่แหละ เหอเหอเหอ พี่จะพิมพ์คำว่า คีย์ใช่มั้ย
ขอบคุณมากครับ

ไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 22-03-2011 07:51:30

จะมาม่าแล้วหรอคะ

ปกติชอบกินกรอบๆค่ะ เผ็ดแซ่บดีไม่ต้องผสมน้ำ อิอิ

แตถ้าให้ดี ไม่ควรทานนะคะ มาม่าเนี้ยไม่ดี ไม่เอา 555555555+

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 22-03-2011 07:59:19

หนักใจแทนพี
สิ่งที่ "ควรทำ"  กับ  สิ่งที่ "อยากทำ"

เลือกไรดีเนี่ยยย :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 22-03-2011 08:00:50

^
^
^
แสดงว่าวันนี้ไม่มาม่าสินะ
เพราะมีแค่เรื่องของเฮียพี-หน่อย กับอ๋องที่เขียนแล้วเป็นมาม่า
ต้องลบแล้วเขียนใหม่ ให้มาแค่กลิ่น
ถ้าอ่านแล้วไม่รู้สึุกว่ามันเป็นก็หมดแล้วครับ
ที่สำคัญคือ ผมไม่อยากให้เป็นมาม่า เดี๋ยวผมร่วง รีบเขียนรีบเคลียร์
เฮ่อ..รอดตัวไปเนอะ

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 22-03-2011 08:10:52

 :z13:ไจฟ์ขอบคุณ
ความรับผิดชอบกับความรัก
ปล.พี่ว่าพี่นุ่นเขียนถูกแล้วล่ะ"ที"ไม่ใช่"คีย์"  :m20:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 22-03-2011 08:27:40

เฮ้ย ไอ้อ๋องเหรอ ว๊ากกกกกกกก
ขี้มาวไจฟ์อยู่ไหน มาเคลียร์-ให้ไว (ตบเข่าฉาด)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 22-03-2011 09:11:21

ไม่อยากให้มีมาม่าเลยจริงๆน่ะ
อยากรู้ว่าเฮียพีไปสนใจอ๋องตอนไหนเนี้ย
หรือเราพลาดอะไรไปหรือเปล่าน่ะ
หวังว่าคู่นี้จะผ่านไปได้ด้วยดี
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 22-03-2011 09:20:50

ไม่มีมาม่าก็ดีแล้วค่ะ กินแล้วตัวเหลือง  กร๊ากกกกกกกกกกกกกกก  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 22-03-2011 09:30:19

ง่า
เฮียพี่ อึดอัดแทนจัง
หน้าที่ความรับผิดชอบ กับความรัก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 22-03-2011 09:48:39

ป๊าดดดดดดดดด จริงดิ!!! .........เฮียพีชอบอ๋องเหรอ??
อ๊ายยยยยยยยยย เค้าเชียร์คุณหน่อยกะหนูนิดอ่ะ เค้าสงสารแม่ลูกคู่นี้ >_<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 22-03-2011 11:18:43

ไม่เอามาม่า
ทำตามใจตัวเองนะนายพี
ชีวิตของเรา อย่าให้ตัวแปรอื่นๆ มากำหนด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 22-03-2011 11:29:28

อ้างจาก: ZakuPz ที่ 22-03-2011 07:59:19  

หนักใจแทนพี
สิ่งที่ "ควรทำ"  กับ  สิ่งที่ "อยากทำ"

เลือกไรดีเนี่ยยย :serius2: :serius2:

นั่นซะ อ่านไปก็ให้อึดอัดไปด้วย
ไจฟ์ครับ พีจะเลือกอะไรก็ ขอเหตุผลรองรับแบบดูมีน้ำหนักด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 22-03-2011 11:34:30

อ๊าววว เฮียพี นิ่งๆมาเนียนๆ กับอ๋อง ตอนไหน? ผิดสังเกตตอนเหลือบๆกันอยู่ตอนสองตอน :m31: ตกข่าว
แต่นะ.. อ๋องก้อบอกแล้วว่า เฮียพีรู้ดีที่สุด... เนอะ  o18

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 22-03-2011 11:38:24

กลายเป็นว่าคนที่น่าสงสารที่สุดในเรื่องคือเฮียพี่ (หรือเปล่า)
ถ้าเป็นที่บ้าน เค้าจะเรียกว่า ผลสะท้องของการกระทำในอดีตน่ะ
เมื่อก่อน ทำตามใจ พอถึงวัยนึง...ก็ไมาสามารถทำได้แล้วสินะ เห้อ
ชั้นเข้าใจถูกป่ะเนี่ยยย 5555
ขอบคุณครับไจฟ์ พร้อม +1 เป็นกำลังใจครับผม

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 22-03-2011 13:02:31

อ้างจาก: jivetea ที่ 22-03-2011 07:47:50  

อ่านรีอย่างมีความสุข ตามประสาคนเขียนโรคจิต จนกระทั่งรีพี่นุ่นนี่แหละ เหอเหอเหอ พี่จะพิมพ์คำว่า คีย์ใช่มั้ย
ขอบคุณมากครับ

ไจฟ์

ทำตัวหนาก่อนตอบ
เปล่าค่ะ พี่นุ่นจะพิมพ์คำว่า "ที" อย่างตั้งอกตั้งใจและจริงจังเลยล่ะ

โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

พี่นุ่น

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 22-03-2011 13:33:13

เป็นอ๋องเหรอเนี่ยะ 

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 22-03-2011 13:39:13

+1 ค่ะ
อะไรกันตอนไหนค่ะเนี่ยคู่นี้
รีบกลับมาเฉลยหน่อยนะคะไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 22-03-2011 14:36:08

มาม่ากินบ่อยไม่ดีนะคุณไจฟ์ เพราะมันไม่มีประโยชน์ ไม่มีโปรตีนและวิตามิน
อาจทำให้คนอ่านตัวผอมแห้งขาดสารอาหารได้ ขอบคุณที่ขยันมาลงทุกวัน
ชอบตัวละครทุกตัวเลยเพราะแต่ละคนมีความโดดเด่นเป็นของตัวเอง
+1 แทนคำขอบคุณ  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 22-03-2011 18:34:31

ตกลงที่ให้ต้มน้ำร้อนไว้ก็แค่เอาไว้ชงโอวัลตินกินเนอะ ดีจังไม่อยากกินมาม่าพอดี

เฮียพีเขากิ๊กกันกะอ๋องเหรอเนี่ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 22-03-2011 18:53:00

 :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 22-03-2011 19:41:04

นึกว่าพีจะลงเอยกับหน่อย แต่ดันเปล่า
พูดกับอ๋องนี่มากกว่าตอนอยู่กับเฮียอีกนะ
ยังตัดสินใจไม่ถูกอีกเหรอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 22-03-2011 19:43:13

เฮีย ซา โต้ ใจ ปล้ำ ๆ

อิ อิ

สู้ ๆ เฮีย พี

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 22-03-2011 22:08:59

อ่า สงสารเฮียพี ดูจะอัดอัดไม่กล้างัยไม่รู้
แต่เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะ มันยังงัยถึงต้องไปหาอ๋อง
กร๊ากกกกกกกก

อ่อ พูดถึงเฮียซาโต้ นั้นนะสิเฮ้ยเป็นใครกันแน่หนอ
เจ้าของธนาคาร นายตำรวจใหญ่ หรืออะไร ก๊ากกก

ที่แน่ๆ เป็นคนของคีย์น้อย ก๊ากกกกกกกก

ขอบคุณจ้า ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 23-03-2011 00:38:52

เป้นคนมาเยี่ยมเยียน รายใหม่ อ่านแล้ว สนุกดี




ชอบนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 23-03-2011 01:17:39

เฮียพีจะเลือกอะไรนะ
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 23-03-2011 01:19:55

รับผิดชอบก็ส่วนของรับผิดชอบ
ดูแลก็ส่วนของดูแล
ดูแลรับผิดชอบ ก็ว่ากันไป

แต่เรื่องของหัวใจ มันสั่งไม่ได้นี่นา

เฮียพีคิดหนักเลย
อ๋องเป็นกำลังใจให้เฮียพีด้วยสิ

ส่วนคีย์น้อยกับเฮียซาโต้ กลายเป็นคู่รัก sm ไปได้ยังไง  :o8:

บวก 1 แต้มนะคะ ขอบคุณน้องไจฟ์มากค่ะ  :3123:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iamme ที่ 23-03-2011 01:29:31

ชักเห็นมาม่ามาแต่ไกล  :a5:



อ๋องกะเฮียพีรึนี่

ไปกุ๊กกิ๊กกันตอนไหนเนี้ยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 23-03-2011 03:06:16

อ้างจาก: yayee2 ที่ 22-03-2011 11:29:28  

อ้างจาก: ZakuPz ที่ 22-03-2011 07:59:19  

หนักใจแทนพี
สิ่งที่ "ควรทำ"  กับ  สิ่งที่ "อยากทำ"

เลือกไรดีเนี่ยยย :serius2: :serius2:

นั่นซะ อ่านไปก็ให้อึดอัดไปด้วย
ไจฟ์ครับ พีจะเลือกอะไรก็ ขอเหตุผลรองรับแบบดูมีน้ำหนักด้วยนะครับ

เฮียพี คิดดีๆ นะ  หนักใจเเทนอะ  

ว่าเเต่สองคนนั้นไป.....กันตอนใหน  

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <22-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 23-03-2011 07:59:35

เข้ามารีเควสมือเก็บฉมัง อุตุอยู่แน่ ตื่นนนนน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 23-03-2011 08:38:26

^
^
^
(มาแล้วๆ )

ตอนที่ 28

คีย์มาส่งอาหารที่ร้านทำผมเจ๊จิ๋ว ร้านหรูมีลูกค้าบางตา
“อาหารมาแล้วครับ” หนุ่มส่งอาหารร้องบอก เจ๊จิ๋วชี้มือไปที่ห้องครัวเล็กๆหลังร้าน
แต่พอคีย์ก้าวเข้าไปที่หลังร้านก็ต้องหยุดยืนมองแล้วก้มหน้าเอาอาหารไปวางบนโต๊ะ
หญิงสาวแต่งกายสุดเปรี้ยว ท่าทางมั่นใจเกินร้อย คนที่เจอหน้าพี่ก็โผเข้ามากอดคนนั้นน่ะแหละ
......เจ๊หงส์......
คีย์วางอาหารเสร็จก็จะหันกลับออกไปทันที
......ไม่มีอะไร ไม่มีอะไร ท่องไว้ พี่บอกว่าไม่มีอะไร.....
แต่ถึงอย่างนั้น แต่ภาพที่เจ๊หงส์โผเข้ากอดพี่ก็ยังคงผนึกแน่นอยู่ในแก้วตาอยู่ดี
“เดี๋ยวสิ”
น้ำเสียงห้วนไม่เห็นเหมือนตอนที่คุยกับพี่เลยสักนิด
“ฮะ”
“ของเล่นซาโต้คนนี้ชื่ออะไร”
คีย์เงยหน้ามองหญิงสาวเต็มตา อ้าปากค้าง เหมือนโดนหมัดเดียวน๊อค
“ชื่ออะไรน่ะเราน่ะ”
“คีย์ครับ” เด็กหนุ่มตอบไปทั้งที่ยังงง
“รับใช้ซาโต้ทั้งทำงาน ทั้งบนเตียงเนี่ย อย่าคิดว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่นนะ”
คีย์กะพริบตาถี่ๆ กลืนน้ำลายหนืดๆลงคอ ยังนึกคำพูดไม่ออก ได้แต่ฟังหญิงสาวคนนี้พูดไปเรื่อยๆ
“ขอโทษนะ ถ้าจะพูดตรงๆ ว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่คนระดับซาโต้จะจริงจังกับเด็กผู้ชายอย่างเธอ เจียมตัวไว้บ้างก็ดี”
....ผมก็เจียมตัวมาตลอด....คีย์ได้แต่เถียงในใจ
“นี่ ที่ทำหน้าอย่างนี้ น่ะ ไม่รู้อะไรเลยสินะ”
คีย์ส่ายหน้า
ที่ไม่รู้มากกว่า คือการที่หญิงสาวคนนี้ มานั่งพูดอะไรก็ไม่รู้นี่ต่างหาก
เจ๊หงส์สะบัดหน้า ยิ้มที่มุมปาก
“ซาโต้ ไม่ได้เป็นแค่พ่อครัวธรรมดาๆ”
....อันนี้ก็คิดอยู่เหมือนกันว่าพี่ไม่ธรรมดา แต่ที่ไม่ถาม เพราะคิดว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว ถ้าอยากให้รู้ พี่ก็คงบอกเอง...
จู่ๆ คีย์ก็รู้สึกเหมือนดวงตายาวเรียวของหญิงสาว เหมือนงูพิษ
“ซาโต้อาจมีอะไรกับเธอในตอนที่ชั้นไม่อยู่ จะเหงาหรือเพราะว่าเธออยู่ใกล้มือก็เถอะ แล้วตอนนี้ เขาอาจกำลังวุ่นวายกับเรื่องของน้องชายที่ไม่ยอมโตของเขา เลยไม่มีโอกาสบอก ....งั้นชั้นจะบอกเธอเองว่า....กลับไปเก็บของซะ เพราะว่า...เขาเป็นของชั้น”
ดวงตากลมโตเบิกกว้างมองไปไกล ขณะที่หูยังคงได้ยินเสียง
“หรือจะรอให้เขาเบื่อ แล้วส่งของเล่นอย่างเธอต่อไปให้กับคนอื่น”

คีย์เดินงงไม่เลิกกลับมาที่ร้าน วางเงินค่าอาหารที่เก็บมาไว้ที่เค้าท์เตอร์ของเจ๊มิซาแล้วหันกลับขึ้นมาที่ห้อง

แปลก ที่คำพูดของคนไม่รู้จักกลับชัดเจนกว่าหมื่นคำพูดของพี่
แปลก ที่สายตาดูหมิ่นของคนไม่รู้จักชัดเจนกว่าสายตาอบอุ่นอ่อนโยนของพี่
แปลก ที่ปลายนิ้วตวัดชี้ของคนไม่รู้จักมีอำนาจมากกว่าอ้อมแขนที่อบอุ่นของพี่
แปลก ที่กลับหลงลืมเรื่องส่วนตัวของพี่ ที่มีแต่คีย์คนเดียวที่รู้

โดยไม่รู้ตัวคนรูปร่างผอมบางเดินเหมือนละเมอตรงเข้าไปในห้องนอนหยิบเสื้อผ้าเก่าๆของตัวเองยัดลงกระเป๋า
หยุด
เสื้อตัวเดิม
หยุด
กางเกงตัวเก่า
หยุด
หนังสือ
หยุดสิโว๊ย!

“คีย์ เป็นอะไร” คำถามมาพร้อมมืออุ่นๆ คู่เดิม แววตาเป็นห่วงเหมือนเดิม น้ำเสียงอ่อนโยนเหมือนเดิม
คีย์ผวากอดไว้แน่น ซุกหน้าลงกับอกกว้าง
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ใจเย็นๆนะ” พี่กระชับอ้อมแขนลูบหลัง ลูบผมเบามือ

เพราะอาการผิดปกติของคีย์ครั้งนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเป็นครั้งแรก ทำให้เจ๊มิซารีบบอกเฮียซาโต้ในทันทีที่ คีย์หันหลังออกมาจากร้านแทนที่จะเดินเข้าไปช่วยงานในครัว ทั้งที่เป็นเวลาที่ร้านกำลังยุ่ง
เฮียพีเข้ามาแทนตำแหน่งอย่างเร่งด่วน
และทำให้เฮียรีบขึ้นมาบนห้องได้ทันเวลา

คีย์ไม่ได้ร้องไห้ แต่กลับกอดพี่ไว้แน่น จนกระทั่งเวลาผ่านไป คีย์ถึงได้ผละแขนออก
“ผมไม่เป็นไรแล้ว”
“ไปเจออะไรมา” ครั้งนี้พี่ก็ไม่ยอมเหมือนกัน ไม่อยากปล่อยค้างไว้ข้ามวันแล้ว
คีย์กัดปาก ทำท่าไม่อยากพูด จนพี่ต้องถามย้ำ
“คีย์ บอกพี่มาเดี๋ยวนี้”
คีย์ส่ายหน้า
“ไม่บอกงั้นพี่จะลงไปถามมิซาเดี๋ยวนี้ ว่าใครที่ไหนมันพูดหรือทำอะไรอีก!”
คนในอ้อมแขนหยุดนิ่ง เงยหน้าขึ้นมองพี่ เหมือนเพิ่งนึกบางสิ่งบางอย่างออก

“ผมเจอเจ๊หงส์ที่ร้านทำผมของเจ๊จิ๋ว เขาบอกให้ผมกลับมาเก็บของก่อนที่พี่จะไล่ผม”
“เขาไม่มีสิทธิ์จะมาบอกอย่างนี้กับคีย์นะ แล้วพี่จะไล่คีย์ทำไม ในเมื่อคีย์เป็นเมียพี่น่ะ”
คีย์เหลือบตามองพี่ สีหน้าเคร่งเครียดจริงจัง เหมือนที่เคยเห็นแวบๆตอนที่อยู่โรงพยาบาล

“พี่จะส่งผมต่อให้คนอื่นหรือเปล่าฮะ”
พี่กัดฟันแน่นจนเส้นเลือดข้างขมับปูดโปน
......อยากฆ่าคนจริงๆให้ตาย......
......นี่มันเป็นจุดตายของคีย์......
......อยากฆ่าคนโว๊ย!!!!!!!!!!!!!!........

โกรธจนอยากฆ่าคนเก็บไว้ก่อน ตอนนี้ต้องตอบคำถามคนนี้
“ไม่มีวัน ฟังพี่นะคีย์ พี่ไม่มีวันส่งต่อคีย์ให้ใคร”

“พี่เป็นใคร”

พี่บอกตัวเองให้ใจเย็นกว่าเดิม ขยับตัวลุกขึ้น แล้วดึงข้อมือบางให้ลุกตาม
คำถามนี้ใช่ว่าไม่อยากตอบ ใช่ว่าประวัติพี่จะมีเรื่องลึกลับซับซ้อน ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ข้างหน้าคีย์นี่เอง ของที่คีย์เห็นอยู่ทุกวัน แต่มองข้ามมันไป
หนังสือในตู้วางกันเห็นๆ ใบเสร็จ เอกสารมากมายบนโต๊ะ
ตำราและแมกกาซีนภาษาอังกฤษ และฝรั่งเศส
คีย์หันมามองหน้าคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“พี่เห็นคีย์ทำความสะอาดอยู่ทุกวัน ก็คิดเองว่าคีย์รู้แล้ว”
หน้าตากลมส่ายหน้า แล้วพยักหน้า แล้วก็พยักหน้าอีกที ทำให้พี่ขยี้ผมเบาๆ  
“นั่นคือหนังสือการเงินการธนาคาร กับรายงานเงินปันผลหุ้น”
ดวงตากลมตวัดไปมองตั้งแต่ตู้หนังสือ มาจนถึงคอมพิวเตอร์จอยักษ์ในห้อง แล้วหันมามองพี่ อ้าปากค้าง
ภาพของบุคคลต่างๆ รอบตัวพี่เรียงขึ้นมาเป็นลำดับ
และคำตอบที่ว่าทำไมพี่ถึงไม่เคยแสดงท่าทางเดือดร้อนกับการใช้เงิน
ที่สำคัญตัวเองนี่แหละที่เคยทักเรื่องนี้แล้ว
แล้วก็ลืมมันไปเอง แล้วก็คิดว่าเพราะตัวเองชอบดูละครมากเกินไป
“พี่เก็งกำไรหรือฮะ”
พี่พยักหน้ารับ “หุ้น น้ำมัน อัตราแลกเปลี่ยน ทองคำ”
คีย์เดินกลับมานั่งที่โซฟา
เรื่องที่คิดว่าเข้าใจแล้ว จู่ๆก็กลับไปอยู่ในจุดของความไม่เข้าใจอีกที
ไม่เคยเป็นคนเข้าใจอะไรยากอย่างนี้มาก่อนเลยนะ

“พี่เล่าได้มั้ยฮะ ผมว่าผมรู้ แต่เหมือนมันยังไม่ค่อยอยากเข้าใจ”
พี่ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ พาดแขนไว้บนพนักพิง
“ออกตัวไว้ก่อนได้มั้ย ว่าพี่เองก็ไม่ได้ภูมิใจกับเกมพ่อมดนี่มากนัก”
คีย์พยักหน้า
“ตั้งแต่ตอนที่ไปเรียนที่ฝรั่งเศส พี่ก็เริ่มต้นจากการเล่นหุ้น แล้วก็ไปค่าเงิน น้ำมัน ทองคำ เก็งกำไรวันต่อวัน เริ่มจากเงินไม่เท่าไหร่เป็นถือครองระยะยาว จนมันมากขึ้น มีเงินมรดกของเตี่ยเข้ามาสมทบอีก เพราะไอ้พีมันเป็นแบบนั้นเตี่ยเลยใส่ชื่อพี่หมด กลับมาไทยเจอปัญหาไอ้พี ก็ต้องเลือกว่าจะอยู่แบบไหน คือไอ้พีเนี่ยถึงจะไม่มีคดีติดตัว แต่วงในก็รู้กันว่ามันโหดพอที่จะฆ่าคนแล้วทิ้งศพไว้แบบนั้นได้”
“เขาเลยว่าพี่ต้องโหดกว่า”
พี่หัวเราะขมๆ
“แต่จริงแล้วพี่โหดกว่ามาก” คีย์ยังพูดเบลอๆ งงๆ  
“อะไรเนี่ย”
“เอ้าต่อๆ” คีย์หันมาตีที่แขนพี่
“ก็เลือกกันว่า เราน่าจะอยู่อย่างเงียบๆ เพราะพี่อยากทำอาหาร ส่วนไอ้พีก็ไม่ค่อยอยากเข้ายุ่งกับเพื่อนนักเลงของมันแล้ว”
“แต่มันตัดไม่ขาด”
“อือ” พี่พยักหน้ายอมรับ “ก็มีคนโน้นคนนี้เข้ามาหาอยู่เรื่อยๆ”
“ที่บอกว่าพี่คุยธรรมะกับเพื่อนเชฟนี่ จริงๆแล้วพี่กำลังเก็งหุ้น เก็งเงินอยู่สินะ”
“คุยกับเพื่อนจริงๆ แต่ก็มีดูชาร์ต เก็งหุ้น เก็งเงินด้วย”

คีย์นิ่งเงียบไปอีกครั้ง จนพี่ต้องถาม
“คิดอะไร”
“คิดว่า...มิน่า พี่ถึงบอกว่า ของผมที่โดนโกงไปพี่เอาคืนมาได้ มิน่าถึงได้รู้จักคนเยอะแยะ ตำรวจเกรงใจ นักเลงยังกลัว มิน่า....เขาถึงบอกว่า....ผมควรไป”
“ไม่ให้ไป”
คีย์หันมามองหน้าพี่ตรงๆ
“ไม่ให้ไปเข้าใจมั้ย”
น้ำเสียงคาดคั้นบังคับ มาพร้อมกับแขนแข็งแรงที่เหนี่ยวเอวบางขึ้นมานั่งตัก
“คนรวยเอาแต่ใจ”
“เออ เอาแต่ใจมาก ไม่ให้ไปไหน ไม่ให้ฟังใครนอกจากพี่”
“เอาแต่ใจ เผด็จการ บ้าอำนาจ”
“เออ มีไรมั้ย”
“มี”
“อะไร”
“มันทำให้ความพยายามของผมไม่สำเร็จสักทีน่ะสิ”
“อะไรล่ะ”
“แล้วผมจะไม่รักพี่สำเร็จมั้ยเนี่ย”
“ล้มความพยายามนี้ซะด้วย”
“ไม่ได้หรอก คนรวยขี้เบื่อ”
“เหรอ แล้วไอ้เด็กคนนี้มันมีอะไรน่าเบื่อหรือไง”
“น่าเบื่อสิ ทั้งที่พี่..ดีกับผมมากขนาดนี้ ผมยังฟังคนอื่นมากกว่าพี่”
“เออ รู้แล้วทำไมยังฟัง”
คีย์ซุกหน้ากับอกกว้าง “ไม่รู้เหมือนกัน มันเหมือนคำพูดของพวกเขาก้องอยู่ในหัวผม แล้วทุกอย่างมันก็เป็นไปเอง”
“เก็บเสื้อผ้าจะไปจากพี่อีกแล้ว”
คีย์ถอนหายใจแรง “แย่ชะมัดเนอะ”
“เออ แย่มาก ไม่ถามกันสักคำ เอะอะก็จะหนีกันอย่างเดียว”
“ตั้งแต่พี่ไปตามผมที่ห้องครั้งก่อน ผมก็บอกตัวเองมาตลอดนะ ว่าจะไม่หนี ไม่ทำให้พี่รู้สึกว่าถูกลงโทษ เพราะคนที่คิดเยอะมีปัญหาตลอดคือผมเอง ไม่ใช่พี่”
พี่ดึงไหล่บางออก ประคองใบหน้าเล็กๆไว้ในอุ้งมือ มองดวงตากลมโต
“คุยกัน”
“ฮะ”
“พี่รักคีย์ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีความหมายถ้าคีย์ไม่อยู่กับพี่”
“มีอีกคำถาม”
“ครับ”
คีย์หลบตา กลืนน้ำลาย “พี่..คบกับเจ๊หงส์หรือเปล่า”
“เปล่า”
คำตอบนี้มันน่าจะเคลียร์ แต่เสียงของไอ้เอกก็กลับแว่บเข้ามา...ต้องถามให้เคลียร์....
“แล้วแต่งงาน....คือเคยแต่ง หรือตอนนี้แต่งกับใครอยู่หรือเปล่า”
“เคยแต่งแต่ก็หย่าตอนที่อยู่ฝรั่งเศส” พี่ตอบตรงก็จริง แต่ท่าทางกลับเตรียมพร้อมดึงคนถามไว้ทันที ถ้าเกิดหนีกันซึ่งหน้า “ตอนนั้นพี่ได้กำไรจากการเล่นหุ้นมากเหมือนกันทั้งที่เพิ่งหัดเล่นแล้วก็ยังเรียน แล้วก็มีผู้หญิงเข้ามาคบกันแต่งงานกัน แล้วปรากฏว่าหุ้นที่ถืออยู่มันขาดทุนตลาดหุ้นตกเขาก็ขอแยกกันอยู่ ทีนี้พอหุ้นมันดีขึ้นเขาจะกลับมาพี่ก็รู้ตัวแล้ว ไม่ได้กลับไปคบกันอีก แยกกันอยู่จนครบกำหนดก็...จ้างหย่า”
คีย์จ้องมองมือเล็กๆที่แตะหัวใจพี่รับรู้ถึงความเจ็บ “เจ็บเนอะ”
“อือ..เจ็บสิ”
“ถ้าเขากลับมา”
“ไม่กลับแล้ว เพราะจากนั้นพี่ก็ไม่เอาตัวไปผูกพันกับผู้หญิงคนไหนอีก สนใจแต่เรื่องหุ้น เงิน แล้วก็การทำอาหาร จนกลับมาบ้าน”
คีย์เอียงคอมอง “ที่พี่ให้คนสืบประวัติผมเพราะเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า”
“เปล่า” พี่ยืนยันหนักแน่น

นิ่งไปนานแบบที่บอกว่า นิ่งจนเหมือนหลับไปแล้ว คีย์ถึงพูดขึ้นอีก
“ผมจะ......”
เขาเงียบไปอีกละ เราก็รอฟังสินะ
“ผมจะ.......”
รอสิรอก่อน
“ผมจะไม่ทำให้พี่เบื่อ”
....เชื่อมั้ย ไอ้ที่โกรธแทบบ้า หายวับไปด้วยประโยคนี้เพียงประโยคเดียว....
“ผมจะพยายามนะฮะ”

-*-*-จบตอนที่ 28-*-*-

อย่าเครียดครับ อย่าเครียด
ขอบคุณทุกการติดตามครับ

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 23-03-2011 08:45:46

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เหมือนไม่เครียดแต่เครียด
ถ้าพี่เป็นคีย์ก็คงทำแบบคีย์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 23-03-2011 09:20:42

ร้านอยู่ที่ไหนจะไปตบชะนีหงษ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 23-03-2011 09:26:32

เง้อ....
เจอ 2 รีแรกเข้าไป รวมกับอาการของเด็กน้อยแถวนี้แล้วแบบ.....
แบบว่า ผมขอโทษ
ต่อไปจะไม่เป็นอย่างนี้แล้วครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 23-03-2011 09:31:58

คิดในแง่ดี คือลองใจคีย์ แต่ไม่มีใครขอให้ทำนะยะชะนี
คิดในแง่ร้าย จะไล่คีย์ไปจากเฮีย

ไม่ว่ายังไงก็ไม่ควรค่ะ


ปล.เดินไปช่วยคุณซัมซุงตบหงษ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 23-03-2011 09:39:11

แอบเครียดตามคีย์แล้วเรียบร้อย (-*-)
คำตอบเฮียกระจ่างขึ้น แต่ก็ยังคงลึกลับ


ปล. ยังคงแอบเชียร์คุณหน่อยกะหนูนิดเงียบๆ >_<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 23-03-2011 10:11:28

ฝากให้เฮียตบกะโหลกเจ็หงส์หน่อย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 23-03-2011 10:20:25

อ่านไปสิ่งที่คิดได้คือชะนีหงส์อิจฉาคีย์แน่ๆ
แต่ก็เอาเถอะทำให้เฮียกับคีย์เข้าใจกันมากขึ้น
แล้วเฮียพี่ไม่คิดว่าจะโหดขนาดนั้นแต่พอเจอ
คำพูดเฮียเข้าไปเลยคิดว่าอย่าทำเฮียซาโต้กับเฮียพีจะดีกว่า
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 23-03-2011 10:24:07

 :-[ น้องคีย์ของพี่(นุ่น)
น่ารักที่สุด

อะไรยังไงก็ไม่เท่ากับ "ผมจะไม่ทำให้พี่เบื่อ"จริงๆนั่นแหละ

ต่อให้มีสิบเจ๊หงส์คีย์น้อยก็ไม่หวั่นเฟร้ย!!!

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 23-03-2011 11:15:43

แอบฮาน้องคีย์ติดอ่างตอนท้าย :laugh:

ใครก็ได้ ช่วยจัดการส่งชะนีหงส์หยกคืนสู่ป่าทีค่ะ!!!!  :angry2: :z6:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 23-03-2011 11:37:55

เฮ้อ....เกือบไปแล้ว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 23-03-2011 11:46:56

อยากตบกะโหลกนังหงษ์นัก  เลี้ยงสมุนไว้เต็มปากเชียวนะ  เฮียน่าจะจัดการได้แล้วนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-03-2011 11:52:15

ไปอยู่บนภูเขามา แต่(แอบ)อ่านทุกวันในมือถือ อะคุๆ :z1:
ถ้าน้องคีย์คิดหนีเฮียอีก คราวหน้ามาอยู่บ้านพี่นะคะ เด็กอะไร น่าร๊ากกกกกก :o8:
แต่เฮียไม่มีทางเืบื่อน้องคีย์ น้องคีย์ก็คงไม่หนีแล้วเนอะ :o8:
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าา :impress2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 23-03-2011 12:13:24

เฮ้อ มีเมียเด็ก (มาก)
ต้องทำใจนะเฮีย
ดีแล้วทีเฮียเป็นแบบนี้
ไว กระจ่าง เคลียร์ ไม่โง่เหมือนพระเอกในละคร
ถึงน้องคีย์จะเหมือนนางเอกละครน้ำเน่าก้อเหอะ
ก้อน้องยังเด็กนี่เนอะ อย่าให้ห่างสายตานะเฮีย

ปล เดินสมทบกับพี่ Fuku ไปตบด้วย
คันมือ ฮึ่ยยย อยู่นิ่งๆไม่ชอบนะหงษ์นะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 23-03-2011 12:16:03

อ่านถึงตอนนังคุณหงษ์พูดใส่หน้าคีย์ ก็แอบๆเครียดนะครับไจฟ์ เพราะรู้ว่าคีย์มีปมในใจไง(และคีย์ก็ยังเด็กด้วย)
แต่พออ่านไปๆถึงตอนท้ายก็ เฮ้อ..โล่ง เฮียจะจัดการกับนังคุณหงษ์ให้เด็ดขาดปะคะ
อยากให้ความคิดของคีย์โตไวไวจัง จะได้ไม่ใส่ใจกับคำคนจนทำลายความมั่นใจตัวเอง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 23-03-2011 13:53:10

อ่านแล้วยิ้มเนอะ...เค้าจะไม่ทำให้ตัวเองเบื่อ อิอิ เขินแทน...
เก็บเป็นประโยคเอาไว้ใช้งานในชีวิตจริงได้มั้ยเนี่ย!!! 5555
+1 เป็นกำลังใจนะครับน้องชาย....

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 23-03-2011 15:01:11

อิเจ๊หงส์อยากตายเรอะ ทำน้องเสียใจอ่ะ   :z6:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 23-03-2011 15:27:52

อะนะเฮีย มีเมียเด็กต้องทำใจ :laugh:

 :z6: :z6: :z6: :z6: ร่วมด้วยช่วย :z6: Eเจ๊หงส์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 23-03-2011 16:15:40

น้องคีย์พูดแบบนี้เฮียรักตายเลย :o8:
+1 ค่ะไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 23-03-2011 19:08:41

คีย์ขี้ใจน้อย ระแวง เชื่อคนอื่นมากไปรึเปล่า ไปเชื่อคำพูดยัยเจ๊หงส์ที่
คอยแต่ยุแหย่ปากดีใส่คนที่ด้อยกว่า เฮียบอกว่าไม่เอาก็คือไม่เอาแน่นอน
เจ๊หงส์ก็ต้องคอยเป็นชะนีร้องหาผั-ต่อไปแหละ คีย์ต้องเชื่อใจเฮียมาก ๆ
คงไม่มีใครที่รักและหวังดีต่อคีย์เท่ากับเฮียได้อีก เอะอะก็หอบเสื้อผ้าหนี
ตาหลอด ๆ เดี๋ยวเฮียจะเบื่อง้อเอาน้า .... รอลุ้นเฮียพี+อ๋อง จริงป่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 23-03-2011 20:12:04

หมั่นไส้อยากตบยัยเจ๊หงส์
มาพูดว่าีคีย์ของฉันได้ยังไง
เฮียซาโต้จัดการยัยนี่หน่อยสิ

กดบวกให้แ้ล้วนะค่ะ ชอบคีย์กับเฮียซาโต้

อยากถามว่า เราจะกดบวกได้วันละกี่ครั้งค่ะ
ขอคนใจดีแถวนี้ช่วยบอกหน่อยค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 23-03-2011 20:34:12

อยากฆ่าเจ๊หงส์นัก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 23-03-2011 20:53:20

เจอคนแบบเจ๊หงส์นี่เซ็งเลย..
แต่เฮียกับน้องคุยกันน่ารักดี
จะว่าไปมีแฟนเด็กนี่ก้อดีนะ ต้องกระตือรือร้น ตื่นเต้น หูไวตาไวตลอดเวลา  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 23-03-2011 21:36:52

อ้างจาก: nongrak ที่ 23-03-2011 20:12:04  

หมั่นไส้อยากตบยัยเจ๊หงส์
มาพูดว่าีคีย์ของฉันได้ยังไง
เฮียซาโต้จัดการยัยนี่หน่อยสิ

กดบวกให้แ้ล้วนะค่ะ ชอบคีย์กับเฮียซาโต้

อยากถามว่า เราจะกดบวกได้วันละกี่ครั้งค่ะ
ขอคนใจดีแถวนี้ช่วยบอกหน่อยค่ะ

กดให้ 1 ยูซได้วันละครั้งครับ
อย่างหน้านี้ มี 14 คนผมก็ไล่กดบวกให้ได้ทั้งหมดครับ
ไจฟ์
(รีบมาบอก เพราะมีเด็กบอกว่า ป๋าใจร้าย ที่จริงแล้วผมใจดีมากกกกกก 555)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 23-03-2011 21:37:27

เฮีย สุดยอดอ่ะ  o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 23-03-2011 21:40:42

ขอบคุณค่ะ คุณไจฟ์

ขอก๊อปเรื่องนี้ไว้อ่านนะค่ะ ชอบมากกกกก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: arebaba ที่ 23-03-2011 21:50:18

ชะนีหงส์ร้ายอ่ะ

เฮียน่ารักมากคู่ควรกับน้องคีย์ที่สุด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 23-03-2011 21:52:33

อ้างจาก: DEMON3132 ที่ 23-03-2011 19:08:41  

คีย์ขี้ใจน้อย ระแวง เชื่อคนอื่นมากไปรึเปล่า ไปเชื่อคำพูดยัยเจ๊หงส์ที่
คอยแต่ยุแหย่ปากดีใส่คนที่ด้อยกว่า เฮียบอกว่าไม่เอาก็คือไม่เอาแน่นอน
เจ๊หงส์ก็ต้องคอยเป็นชะนีร้องหาผั-ต่อไปแหละ คีย์ต้องเชื่อใจเฮียมาก ๆ
คงไม่มีใครที่รักและหวังดีต่อคีย์เท่ากับเฮียได้อีก เอะอะก็หอบเสื้อผ้าหนี
ตาหลอด ๆ เดี๋ยวเฮียจะเบื่อง้อเอาน้า .... รอลุ้นเฮียพี+อ๋อง จริงป่ะ

ขออภัย ไม่ใช่เฮียพี + อ๋องครับ
อ๋องอยู่แก๊งค์พระเอกนะครับ ไม่ทำร้ายเด็กอย่างนั้นหรอกครับ

อ้างจาก: nongrak ที่ 23-03-2011 21:40:42  

ขอบคุณค่ะ คุณไจฟ์

ขอก๊อปเรื่องนี้ไว้อ่านนะค่ะ ชอบมากกกกก

 :m11:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 23-03-2011 22:32:10

จริงป่ะ?? คุณไจฟ์
เฮียพีไม่ได้คู่กับอ๋องอ่ะ
กรี๊ดดดดด แอบดีใจอ่ะ หุหุ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 23-03-2011 22:56:40

เห็นน้องคีย์เก็บกระเป๋าอีกรอบ แต่ก็ไม่ได้ไปไหนอยู่ดี
แล้วรู้สึกว่า เอ็นดู น้องอ่ะ
5555+
น้องคีย์น่ารัก >.<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 24-03-2011 00:33:26

อ้างจาก: samsoon@doll ที่ 23-03-2011 09:20:42  

ร้านอยู่ที่ไหนจะไปตบชะนีหงษ์

ขอทั้ง :beat: :beat: :beat: :beat:   :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :m31: :m31: :m31: :m31: :m31:

คีย์ สู้ๆ   ยังไงก็มีเฮียซาโต้  สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <23-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 24-03-2011 07:19:15

"คีย์เป็นเมียพี่" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
เฮียซาโต้ค๊า เต็มปากเต็มคำ
เกรงใจคนอ่านแถวนี้บ้าง 55555+

อืม เฮียเค้าใหญ่เจงๆ ก๊ากกกกก
คีย์น้อยอย่าไปฟังยัยเจ๊หงส์ บ้าบอน๊า

ขอบคุณจ้า ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 24-03-2011 07:27:12

(ที่เข้าแถวรวมกลุ่มกันอยู่ ไปดักที่ร้านทำผมได้เลย ส่วนที่ร้านข้าวน่ะ เฮียจัดให้

ต่อนะครับ)


ตอนที่ 29

หญิงสาวคนนั้นก้าวเข้าร้านในช่วงสายของวันถัดมา มีเพียงเฮียซาโต้ กับเฮียพี 2 พี่น้องที่อยู่ร้าน
พอเห็นคนที่เดินเข้ามาในร้าน ก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่า ดีเหมือนกันที่คีย์ไม่อยู่
อย่างน้อยก็อยากให้เห็นตอนที่พี่เป็นคนดี มากกว่าเป็นคนร้าย
“ซาโต้”
“หงส์”
“เตี่ยบอกว่า ซาโต้จะคุยกับชั้น” หงส์เลื่อนเก้าอี้เข้ามานั่งข้าง ขณะที่เฮียพีลุกไปเตรียมเครื่องดื่ม
สีหน้าท่าทางของหญิงสาวสดชื่นร่าเริง เพราะคิดว่าเรื่องที่บอกกับคีย์ไปเมื่อวาน จะเป็นไปอย่างที่ต้องการ แต่เฮียซาโต้ เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ ดวงตาสีเข้มจ้องมองตรงๆ
เจ๊หงส์ชะงักมองท่าที
“มีอะไรหรือเปล่า”
เฮียซาโต้พยักหน้า แต่ยังไม่พูดอะไร
เจ๊หงส์ทำเสียงขัดใจ “คืนนี้ไปคลับกันมั้ย”
“ไปไม่ได้หรอก”
“ปิดร้านแล้วชั้นมารับก็ได้”
เฮียซาโต้แค่ยิ้มไม่ตอบคำ ทำให้หงส์ไม่เข้าใจ
“อะไรของเธอเนี่ย ทำไมดูเปลี่ยนไป”
“เหรอ”
“ซาโต้ไม่เคยทำท่าหยั่งเชิงกับกับชั้นแบบนี้เลยนะ หรือเพราะเด็กคนนั้น”
“ใช่ และผมกำลังหยั่งเชิงว่า ควรพูดยังไงให้หงส์เข้าใจ”

ถามว่ารู้จักหงส์เพราะอะไร ก็เพราะเสี่ยเล้ง แล้วคบกันฐานะไหน ตอบได้อย่างมั่นใจว่าเป็นเพียงคนรู้จัก ที่นานๆ พบเจอกัน เพราะว่าหงส์อยู่ต่างประเทศเป็นหลัก เคยไปดูหนังฟังเพลงด้วยกันหรือก็เปล่า
แล้วจู่ๆเข้ามาทำคุ้นเคยสนิทกันปานนี้ ไม่ตั้งการ์ดคุมเชิงก็แปลกแล้ว
บอกกันตรงๆอย่างนี้ จะมองว่าเฮียซาโต้ใจร้ายมั้ย
แต่มันก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ
แล้วเฮียซาโต้เอง ก็อยู่ฝรั่งเศสมาหลายปี เรื่องการทักทายด้วยการสวมกอด มันก็ค่อนไปทาง....รู้...มากกว่ารับได้..
คิดไปคิดมา ให้มันเคลียร์กันไปในวันนี้เลยแล้วกัน 
“พีขอกาแฟให้หงส์ด้วย”
“ลาเต้นะ”
เฮียพีพยักหน้าหันไปชงกาแฟจัดคุ้กกี้ให้หญิงสาว
“เด็กคนนั้นรู้หรือเปล่าว่าซาโต้ไม่ได้เป็นแค่พ่อครัว”
“ผมเป็นพ่อครัว แล้วเขาก็รู้ว่าผมเล่นเกมพ่อมดเป็นงานอดิเรก”
หงส์ย่นจมูก “งานอดิเรกอะไรกัน”
“งานอดิเรก ผมทำเล่นๆมาตั้งแต่ตอนที่อยู่ฝรั่งเศส บังเอิญว่าผมใช้คาถาได้ถูกต้องมันก็เลยออกดอกออกผลงามหน่อย มาถึงตอนนี้ก็นานๆทีถึงจะร่ายคาถา”
เจ๊หงส์โบกมือ แต่เหมือนสะบัดมือ กรีดนิ้วมากกว่า เกมการเงินที่เฮียซาโต้เล่นอยู่น่ะ มันเลิกเล่นกันได้ง่ายๆ หรือไง ใครๆก็อยากรวยด้วยกันทั้งนั้น

“พูดกันตามตรงเลยนะ หงส์ไม่ควรไปพูดกับคีย์แบบนั้น”
น้องชายที่หน้าเครื่องชงกาแฟถึงกับมองหน้าพี่ชาย ที่ยังคงรักษาความเป็นคนตรงอยู่เสมอ
“ชั้นก็บอกตรงๆ ว่าเด็กนั่นไม่เหมาะกับซาโต้เลยสักนิด”
“เหรอ” คนรูปหล่อกล้ามใหญ่หัวเราะ “หงส์ไม่รู้จักคีย์ การไปบอกว่าเขาไม่เหมาะ บอกให้เขาไปจากผม แบบนั้นมันก็ไม่เหมือนกับเจ๊หงส์ลูกสาวเสี่ยเล้งเหมือนกัน”
หงส์ยักไหล่ “เด็กจริงๆ ช่างฟ้อง”
“เขาไม่ได้ฟ้อง ผมบังคับให้เขาพูด แล้วผมก็ไม่ยอมให้เขาไปง่ายๆด้วย”
หงส์หรี่ตามอง “จริงจังเหรอ ซาโต้”
“มันมีตอนไหนที่ผมเล่นๆ หรือไง กว่าผมจะเจอคนที่ผมรักได้โดยไม่ต้องระแวงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ หงส์เองก็เถอะ มองดูให้ดีๆ ยังมีคนที่เขารักหงส์โดยที่ไม่ได้สนใจเรื่องธุรกิจอะไรอยู่”
“ไม่มีหรอก” หญิงสาวเบ้ปากสีหน้าดูถูก “คนที่เข้ามามันก็หวังพึ่งอิทธิพลของเตี่ย”
“แล้วจะมากันคีย์ออกจากผมทำไมเนี่ย”

หงส์หรี่ตาเรียวจ้องมองคนท่าทางเย็นชาข้างหน้า
ที่เขาเล่าลือกันว่า ผู้ชายคนนี้เลือดเย็นแบบตัวจริงเสียงจริงไม่ใช่เรื่องโกหก
ใครๆก็รู้ว่าไอ้การเก็งหุ้น เงิน และน้ำมันที่เจ้าตัวเรียกว่าเกมพ่อมดนั่นน่ะ ใครใจไม่ถึงจริง หัวใจไม่แข็งแรงพอเล่นไม่ได้ เพราะนอกจากเงินที่ได้เสียกันวันละหลักแสนหลักล้านแล้ว
พลังของกลุ่มนักลงทุนต่างชาติอย่างที่เรียกกัน ยังชี้เป็นชี้ตายธุรกิจในหลายประเทศมาแล้ว
ก็ไอ้วิกฤติเศรษฐกิจโลกที่มันซวนเซอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่เพราะคนแบบเฮียซาโต้คนนี้หรือไง
เมื่อตรงมาก็ตรงกลับไป เดี๋ยวจะหาว่าลูกสาวเสี่ยเล้งไม่แน่จริง!

“เพราะว่าเราต้องคู่กันไง จะรักไม่รัก เอางี้ก็ได้ แต่งแล้วแต่ยังเก็บคีย์ไว้ชั้นก็ไม่ว่าอะไร แต่เราต้องคู่กัน”

คนที่เดินเอากาแฟและคุกกี้มาเสิร์ฟ อดไม่ได้ที่จะทำสีหน้าทึ่งจัด

“ไม่ละหงส์ ผมแต่งงานแล้ว”
หงส์เหลือบตามองเพดาน การพูดคุยเรื่องการแต่งงานโดยเว้นข้ามเรื่องความรักกับแผนการในอนาคตแบบนี้มันแห้งแล้งน่าเบื่อสิ้นดี
เสียหน้ามาตั้งแต่ตอนที่เด็กคนนั้นหันหลังกลับออกมาจากครัว แล้วเฮียซาโต้หันมาบอกให้กลับไปก่อน ท่าทางลุกลนรีบวิ่งตามกันออกมาจากร้านทันทีแบบนั้น
เสียหน้ามาก!
ไม่เคยมีใครทำกับชั้นอย่างนี้มาก่อนเลยนะ!
ยิ่งมาเจอกับการตั้งการ์ดปฏิเสธลูกเดียวแบบนี้
มันทั้งอัดอัด ทั้งน่าอาย ทั้งรังเกียจตัวเอง
ทำไมชั้นต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยนะ!

“อย่ามาพูดเล่นน่าซาโต้ ถึงมันจะมีคู่เกย์ที่แต่งงานกันก็จริง แล้วมันมีผลทางกฎหมายมั้ยล่ะ”
รอยยิ้มเหยียดปรากฏที่มุมปากของซาโต้ ทำให้หงส์ต้องรีบอธิบายต่อ
“ชั้นไม่ได้ต้องการเงินของซาโต้นี่”
“ไม่ได้ต้องการเงินของผม แต่ต้องการเอาเกมพ่อมดของผมไปฟอกเงินของเสี่ยเล้ง”
หงส์ผงะแล้วยักไหล่อีกที “ก็นั่นแหละ”
ซาโต้พยักหน้า “หงส์ตรงกว่าเสี่ยเล้งอีกนะเนี่ย”
“ก็ใช่ว่าชั้นจะชอบไอ้บ่อนบ้านั่น ที่ต้องยอมรับก็คือที่มีกินมีใช้มีเที่ยวไม่จำกัด ก็เพราะเงินของพวกอยากรวยทางลัดพวกนั้น”
“เสี่ยคงเห็นแล้วว่าผมจริงจังเรื่องคีย์ ก็เลยส่งหงส์มาคุย”
อันที่จริง ตลอดเวลาที่ผ่านมา เสี่ยเล้งก็ทั้งรับทั้งชงหงส์ให้กับเฮียซาโต้มาตลอด แต่เฮียก็ทำเฉย

“เก่ง” หงส์ชี้ชม “คุยง่ายดี เข้าใจเหตุผลที่ชั้นต้องหน้าด้าน ขอผู้ชายแต่งงานก็ดี”
“งั้นก็เข้าใจผมด้วย ว่าผมแต่งงานแล้ว”
เจ๊หงส์ถอนหายใจแรงๆ อย่างขัดใจ “นี่เรียกว่าเข้าใจหรือไง ถ้าไม่มีหุ้นของซาโต้ เงินบ่อนมันก็ไม่สะอาด พวกตำรวจก็ฮึ่มๆใส่กันอยู่ทุกวัน”
 
ตรงมาก จนไม่น่าเกิดมาเป็นลูกนักเลงเลยจริงๆ
“ที่ต้องยอมรับก็คือ ผมเป็นเพื่อนกับเสี่ยเล้งกับหงส์ได้ เหมือนกับที่เป็นเพื่อนกับสารวัตรธง หรือผู้กำกับน่ะแหละ แต่ถ้าการเป็นเพื่อนจะมาทำให้ครอบครัวของผมเดือดร้อน ผมก็ต้องตัดสินใจ”

คนรูปหล่อสุดชีวิตจิตใจ ที่ยืนทำโน่นนี่อยู่หลังเค้าท์เตอร์เครื่องดื่มอดไม่ได้ที่จะมองพี่ชายอย่างครุ่นคิด
เฮียซาโต้คนที่นั่งคุยกับหงส์ในตอนนี้ เป็นคนละคนกับพ่อครัวใจดี ยิ่งต่างจากคนที่อยู่กับคีย์ชนิดหน้ามือเป็นหลังมือ
ลูกล่อลูกชนเหลือร้าย จนเหมือนคนแปลกหน้า
และเมื่อเราไม่มีความสามารถเหมือนเฮีย เราก็ควรอยู่เงียบๆ ตรงนี้แหละ

“ประสานผลประโยชน์เก่งจริงนะ” หงส์อดไม่ได้ต้องประชดสักหน่อย แต่เฮียซาโต้ยิ้มเย็น
“หรือจะให้ผมหักผลประโยชน์ของทุกฝ่ายล่ะ”
“เฮ่ย…” หงส์โบกมืออีกครั้ง “ไม่เข้าใจหรือไง นี่ชั้นกำลังเจรจาธุรกิจอยู่นะ ชั้นแฟร์ขนาดนี้หาได้ที่ไหน ซาโต้เอาคีย์ออกงานไม่ได้”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ คีย์เป็นแค่เมียพ่อครัว เราสองคนไม่ได้ยิ่งใหญ่มาจากไหนสักหน่อย”
หญิงสาวกระตุกมุมปาก “ตลก กับคนอื่นเธออาจเป็นแค่พ่อครัว แต่ลองมาถามเตี่ยชั้น หรือตำรวจพวกนั้นสิ เธอเป็นแค่พ่อครัวหรือเปล่า”
เฮียซาโต้พยักหน้าช้าๆ “วนกลับมาที่เกมพ่อมดของผมอีกจนได้”
“นั่นแหละ หรือว่าตำรวจเองไม่ได้ต้องการผลประโยชน์จากเธอ”
“เอาตามตรงเลยนะ” เฮียซาโต้ขยับตัวตรง “ตำรวจทุกคนที่ผมคุยด้วย ที่ไอ้พีไปกินเหล้าด้วยเนี่ย เราไม่เคยจ่ายเงินให้ หงส์จะเชื่อหรือไม่ก็ตาม แต่มันเป็นอย่างนั้น เพราะจุดประสงค์ของพวกเขาคืออย่างอื่น”
หงส์ชะโงกหน้าตั้งใจฟังเต็มที่ “เรื่องอะไร”
“ปิดบ่อน” เฮียซาโต้พูดสั้นๆ แต่หงส์อ้าปากค้างเอนตัวพิงพนัก
ชายหนุ่ม 2 คนในร้านทิ้งช่องว่างให้หญิงสาวคิดเอง
“เตี่ยก็จ่ายให้ตำรวจนี่นา หรือว่า......”
“เขาก็ต้องมีผลงาน ไว้เลื่อนขั้น”
“แล้วเธอช่วยดึงๆไว้”
หงส์กัดมุมปาก เกิดอาการตัดสินใจไม่ถูกขึ้นมาดื้อๆ
“แต่เตี่ยอยากให้เราแต่งงานกัน”
“มันมีทางอื่นที่ดีกว่าแต่งงานนะหงส์”

หงส์ขยับตัวกอดอก ดวงตายาวเรียวจ้องมองเฮียซาโต้เต็มไปด้วยความคิดวุ่นวาย

“หงส์ไม่ลองทำเองล่ะ ลงทุนทำธุรกิจเอง”
“ไม่อ่ะ” หงส์พูดง่ายๆ ชี้มือไปที่คนรูปหล่อที่ยืนเงียบมาตั้งนาน “ชั้นก็เหมือนพีน่ะแหละ รู้แต่ใช้เงิน ทำให้มันงอกเงยออกดอกออกผลไม่เป็น”

เฮียพีอยากเถียงใจจะขาดว่านั้นมันเรื่องเมื่อ 6 ปีก่อน ตอนนี้ทำงานงกๆ ทั้งวันทั้งคืน แต่ไม่อยากพาออกนอกเรื่องเครียดที่ 2 คนกำลังคุยกันก็เลยใช้เชิงเงียบฟอร์มถนัด

“ไม่คิดบ้างหรือว่า ชั้นชอบซาโต้จริงๆน่ะ”
เฮียซาโต้ทำเสียงหัวเราะแปลก ๆ ทำให้หญิงสาวรู้สึกเสียหน้า
“พอเถอะหงส์ ยิ่งพยายามก็จะยิ่งรู้สึกไม่ดีกับตัวเองเปล่าๆ ผมเตือนในฐานะเพื่อน เราเปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้ แต่เราทำวันพรุ่งนี้ได้”

พ่อครัวรูปหล่อกำลังคุยกับลูกสาวเจ้าพ่อบ่อนพนัน แต่เหมือนคนรูปหล่ออีกคนที่หลังเค้าท์เตอร์เครื่องดื่มจะโดนเข้าไปเต็มๆ

“ซาโต้นี่เธอไม่เข้าใจหรือไง”
“ที่ไม่เข้าใจคือหงส์ต่างหาก” เฮียซาโต้ พูดช้าๆเน้นย้ำทุกคำ “ผมคิดว่าเสี่ยเล้งต้องการให้หงส์มาผูกมิตรกับผม แต่หงส์ใจร้อนเกินไป และเลือกที่ปรึกษาผิดคน เขาให้ข้อมูลที่ดีแก่หงส์ว่าคีย์คือคนสำคัญของผม และคีย์มีจุดอ่อนเรื่องที่เขาคิดว่าเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการอยู่ตลอดเวลา” คนรูปหล่อยืดตัวตรงพูดต่อ “ถ้าหงส์ต้องการอะไร หงส์ควรพูดกับผมตรงๆ ที่ผมคบกับเสี่ยและเป็นเพื่อนกับตำรวจได้ เพราะทุกคนรู้กติกานี้ เสี่ยเองก็รู้ถึงไม่เคยแตะต้องคีย์”
น้ำเสียงของเฮียยิ่งพูดยิ่งเยียบเย็น “การล้ำเส้น นอกจากจะไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ หงส์จะไม่เหลือแม้แต่เงินที่มีกินมีเที่ยวอยู่ทุกวัน ฝากไปถึงคนที่บอกหงส์ให้กำจัดคีย์ด้วย ว่าผมไม่เคยขู่ใคร แต่ผมทำจริง”

เฮียพีนั่งอยู่ที่เก้าอี้หินอ่อน ของลานจอดรถโลตัส รอบๆตัวคือพนักงานของร้านอาหารหลายร้าน ที่จะมานั่งพักหลังอาหารกลางวัน ที่แต่ละคนจะต้องสลับกันออกมากินข้าว บางคนสูบบุหรี่ บางคนนั่งกินผลไม้คุยกันไปตามเรื่อง
ไม่นานนักคนรูปร่างผอมใบหน้าเรียวเล็ก ก็เดินมากับพนักงานร้านอีกหลายคน
ส่งยิ้มทักทายมาแต่ไกล
“กินข้าวแล้วเหรอ” เฮียพีทักส่งกล่องขนมให้
อ๋องรับมา แล้วนั่งลงข้างๆ “น่าจะเอาไปให้หนูนิด”
“มีอีกกล่อง”
อ๋องพยักหน้า ยิ้มให้กับกล่องขนมในมือ เฮียพีมองไปรอบๆ พูดไปเรื่อยๆ
“พอดีวันนี้ ลูกสาวเสี่ยเล้งมาที่ร้าน คุยอะไรบางอย่างกับเฮีย ชั้นก็เลยรู้สึกว่าชั้นควรทำอะไรบางอย่าง”
“ผมไม่ได้เล่นพนันนานแล้วนะ” อ๋องคนเคยเล่น จนเพื่อนต้องระดมเงินช่วยกันใช้หนี้ร้อนตัว
เฮียพีหันมายิ้มกว้าง “เออ รู้แล้ว”
อ๋องพยักหน้า ลูบท้ายทอยเก้อๆ
“ชั้นแค่มาเพื่อย้ำว่า....พี่ชายคนนี้....ไม่อยากให้นายกลับไปเดินทางนั้นอีก ถึงการทำงานหาเงินเลี้ยงตัวเองแบบนี้มันจะเหนื่อย แต่มันก็ทำให้เราไม่ต้องก้มหน้า หรือคอยหลบใคร”
“ผมรู้ ผมจะพยายาม”
“ดี แล้วได้ที่ฝึกงานหรือยัง” เฮียพีเปลี่ยนเรื่อง
“เทอมสอง ยังมีเวลา แต่คุยกับผู้จัดการร้านไว้แล้ว”
“อ้าว แล้วจะได้เงินได้ยังไง”
“ผมก็เอาเวลาที่เคยทำพาร์ทไทม์ไปขายของตลาดกลางคืนแทนไง ผมเรียนบริหารก็ต้องรู้จักการบริหารเวลาสิ”
อ๋องบอกแล้วยิ้มกว้างจนตาหยี

ในตอนที่เฮียพีขับรถกลับมาที่ร้านผ่านร้านทำผมเจ๊จิ๋ว มีป้าย “หยุด 7 วัน” ติดอยู่ และในตอนที่ออกไปสูบบุหรี่หลังร้าน มีคนที่โต๊ะบอลกำลังคุยอยู่กับเฮียซาโต้ ได้ยินแว่วๆว่าเจ๊หงส์จะกลับอเมริกาพรุ่งนี้

--*-จบตอนที่29*--


 :z2:
มาวันอาทิตย์นะครับ ขอบคุึณทุึกการติดตาม
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 24-03-2011 07:29:42

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เฮียซาโต้น่ากลัวและเด็ดขาดกว่าที่คิด
หงส์น่าสงสารเป็นหมากตัวหนึ่งของเสี่ยเล้ง
การเลี้ยงลูกของเสี่ยทำให้หงส์รักสบาย
แต่ทำไมซาโต้กับพีถึงต่างกันนะ
สนุกน่าติดตามรอวันอาทิตย์(ไม่ไหว)
ปล.พรุ่งนี้เช้าฉันจะอ่านไรเป็นอาหารเช้าล่ะ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 24-03-2011 07:45:56

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 24-03-2011 07:49:10

อ่านตอนนี้ภาภเฮียคาโน่ จากโอกาเนะกานัย แว็บเข้ามาเเบบเวอร์ชั่นใส่ผ้ากันเปื่อนทำหน้าโหดเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 24-03-2011 07:49:31

+1 สำหรับพ่อมดเลือดเย็นและลูกล่อลูกชนแพรวพราว หึหึ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 24-03-2011 08:01:22

เจ๊หงส์นี่แรงแบบแปลกๆ ตลกดีอะ ขอผู้ชายแต่งงาน :z1:
แต่เฮียก็แรงกว่าน้า หุหุ
ปกป้องคีย์ด้วยนะเฮีย แต่ตอนนี้น้องออกมาแต่ชื่ออะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 24-03-2011 08:13:06

เย้ :mc4:
คู่เฮียซาโต้ก็เคลียร์แล้ว
เหลือคู่เฮียพีเนี่ยแหละ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 24-03-2011 08:35:03

เหอะๆ เจ๊หงส์กระเด็นกลับเมกาแล้วเว้ยเฮ้ย   :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 24-03-2011 09:23:56

บอกตรงๆว่า ยังคาใจเรื่อง เฮียพีกะอ๋อง อยู่เลยอ่ะ ไปอะไรยังไงกันตอนไหนเนี่ย
ปล. ยังคงแอบลุ้นแอบเชียร์คุณหน่อยกะหนูนิดอยู่ลำพังเงียบๆคนเดียว >_<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 24-03-2011 09:41:26

ยังใจดีนะเนี่ยมีการบอกกล่าว ให้เลิก
ถ้าโหดได้โล่(คงเป็นเจ้าพ่อมาเฟียไปแล้ว) ป่านนี้บ้านล้มละลายไปแล้ว

บวกค่า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 24-03-2011 09:58:50

+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 24-03-2011 10:06:30

เฮียอ่า อะไรจะแจ่มเลิศเพอร์เฟคขนาดนี้นะ
หนูคีย์โชคดีมากจริงๆ ที่ได้มาเจอเฮียอ่ะ
>///<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 24-03-2011 10:08:13

 :กอด1: น้องคีย์แม้จะไม่มีบท

:m17: กลัวๆๆๆเฮีย ปลื้มป้อจายแบบนี้ เก่ง ฉลาด ทันคน ตรงไปตรงมา กี๊ดดดดดดดดดด

และ....เจ๊หงส์คะ ไปตามทางเถิดนะเอย งุงิ มองอย่างอื่นนอกจากคำว่าผลประโยชน์บ้างไรบ้างงิ


เอ่อ...ของฝากไจฟ์
มันทั้งอัดอัด ทั้งน่าอาย ทั้งรังเกียจตัวเอง (อึดอัด)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 24-03-2011 10:09:50

เฮียเป็นคนที่ชัดเจนและเด็ดขาดมากๆ
เป็นไงล่ะเจ้หงส์เจอที่เฮียตอบเข้าไป
ถ้าคิดไม่ได้ก็ช่วยไม่ได้แล้วน่ะเจ้
ส่วนเฮียพีคิดได้ก็ดีแล้วเฮียแต่อยากรู้จังว่าเฮียจะคู่กับใคร
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 24-03-2011 13:54:40

กลับไปซะได้แหละดี  ยัยห่านเอ๊ยย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 24-03-2011 14:19:42

ซาโต้..สุดยอด นิ่ง แกร่ง  เด็ดขาด ตรงไปตรงมา สมกับเป็นเฮียใหญ่ให้เป็นที่พึ่งพิง
และปกปองทั้งน้องทั้งคนรัก และลูกน้องได้อย่างดีเยี่ยม

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 24-03-2011 14:59:18

เป็นเรื่องของเฮียซาโต้ แต่แอบชอบเฮียพี หล่อแล้วยังฮาอีก
ชอบเวลาที่เฮียเตือนคนอื่น แต่เฮียพีแอบสะดุ้ง นึกภาพแล้วตลกดีค่ะ
เฮียพี ตกลงเฮียเล็งใคร จะได้ลุ้นถูก  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 24-03-2011 15:08:00

เฮียเจ๋งโคตร

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 24-03-2011 17:00:12

เฮียซาโต้ o13 o13 o13

อีชะนีหงส์ ไปเลยไม่ต้องกลับมาอีก  สาธุๆๆ ขอให้เครื่องตก เพี้ยงๆๆๆ :z6:

ตอนนี้กุ้มเรื่อง เฮียพี กับ อ๋อง  จะออกมาในรูปใหนน่าาา   :เฮ้อ:

ทำตามใจตัวเองเถอะเฮียพี  ขืนไปฝืน เเล้วจะไม่สบายใจทุกฝ่าย อาไรที่ทำเเล้วไม่มีความสุขมันก็ออกมาไม่ดีหรอก สู้ๆๆ :m15:  :กอด1:



 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 24-03-2011 18:23:30

เย้ๆ ชะนีคืนสู่ป่าแล้ว :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 24-03-2011 18:24:18

เอาแต่ใจตัวเองชะมัด ผู้ญ คนนี้
หรือจะว่าเห็นแก่ตัวดีหล่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 24-03-2011 18:36:30

ชอบเฮียซาโต้จัง
ผู้ชายที่ตรงและซื่อส้ฃัตย์กับความรู้สึก
ตัวเองแบบี้มีเหลือบ้างป่ะเนี่ย
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 24-03-2011 19:19:37

+1 ถูกใจมากที่เฮียซาโต้จัดการกับเจ๊หงส์แบบไม่ต้องไว้หน้า
เป็นการให้เกียรติน้องคีย์มากเลย สร้างความเชื่อมั่นและยำเกรง
ให้แก่คนอื่นหากจะเข้ามาแตะต้องหรือทำให้น้องคีย์ต้องเสียใจ
......ขอบคุณคุณไจฟ์มากมาย ........... :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 24-03-2011 20:08:41

ยอดเยี่ยมจิงๆคะ คุณ ไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 24-03-2011 20:32:50

 :laugh: สะใจมาก ที่ซาโต้จัดการยัยเจ้หงส์
ต้องเจออย่างนี้ จะไม่เหลืออะไรเลย สมน้ำหน้า
สงสัยเราจะอินจัด รักคีย์เกลียดทุกคนที่มาแกล้งหรือทำร้ายคีย์
เฮียซาโต้ต้องรักคีย์ให้มากๆ นะ

อยากให้พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์จังเลย อยากอ่านต่อ

กดบวกให้นะค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 24-03-2011 21:14:43

เฮียตรงแล้วก็ชัดเจนดีจัง
น้องคีย์รักคนไม่ผิดจริงๆ   o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 24-03-2011 21:46:25

เฮียเนี่ยเลือดเย็นจริงๆ
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: ArCaNiNe ที่ 24-03-2011 23:38:14

เฮียใหญ่โหดเหลือหลาย
คิดถึงคีย์ เอก แมน
ส่วนเฮียพีนี่ยังงงๆอยู่ว่าเฮียแกจะเอาไงแน่

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 25-03-2011 00:12:31

เจ๊ หงส์ นี่ ก็ เนอะ

จะ ให้ เค้า มา แยก จาก กัน

หึ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 25-03-2011 00:29:25

เฮียคร๊า ตอกกลับเจ๊หงส์แบบนิ่งๆ เท่ๆ แต่เจ็บคร๊า
เจ๊หงส์ถึงกะไปไม่เป็น อิอิ
ก้อเล่นกะใครไม่เล่น
มาเล่นกะคีย์น้อย เด็กเอ๊นซาโต้ 5555

เฮียพีคร๊า มั่นใจมั้ยว่าแค่พี่ชาย อิอิ

ขอบคุณคร๊าบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 25-03-2011 02:31:11

เฮียเจ๋งมากๆ
>.<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 25-03-2011 10:42:02

รอ   :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 26-03-2011 12:48:49

วันนี้เฮียซาโต้กับน้องคีย์จะมาไหมเอ่ย
 :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <24-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 26-03-2011 13:41:58

กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ปล่อยไก่ 5555555555555+

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 27-03-2011 08:32:26

(คาดว่าจะหายไปนาน หล่นซะหาไม่เจอ..555555
ต่อละนะ)

ตอนที่ 30 

คีย์ ไอ้อ๋อง และ ไอ้เบิร์ดช่วยกันยกของลงจากรถสามล้อ จัดแผงขายลูกชิ้นปลาลวกจิ้มกันตั้งแต่เย็น ส่วนไอ้เอกยังมาไม่ได้เพราะว่าปิดเทอม ทำงานที่คลินิกรักษาสัตว์ตั้งแต่ 9 โมงเช้าถึงสามทุ่ม เพราะว่าลูกจ้างคนหนึ่งลาออก แต่ถึงชั่วโมงการทำงานจะยาวนาน ไอ้เอกก็ยังไม่บ่นสักคำ
“กลางวันไม่มีลูกค้า เลี้ยงหมาที่มีคนเขามาฝากเลี้ยงไปเรื่อยๆ ทำงานเหมือนเลี้ยงหมาที่บ้านนอก สบายขนาดนี้หาได้ที่ไหน”

ไอ้อ๋องติดแก๊สต้มน้ำ แล้วซอยผักเครื่องเคียง ขณะที่ลูกค้าเด็กๆเข้ามามอง
“เดี๋ยวนะครับ น้ำยังไม่เดือด” คีย์หันไปบอกด้วยรอยยิ้ม เทน้ำจิ้มถุงใหญ่ใส่โถ
เด็กน้อยชะโงกหน้ามองตาม “งั้นเดี๋ยวมาใหม่นะ”
“ครับ”
“พี่ไม่มีน้ำจิ้มหวานๆเหรอ” เด็กน้อยอีกคนจ้องมองโหลน้ำจิ้มทะเลที่เต็มไปด้วยพริกสด
“มีครับ นี่ไง” คีย์ยกถุงน้ำจิ้มมะขามให้เด็กน้อยดู
“พี่ตาโปนมันทำงานช้างี้แหละน้อง โปรดรอสักครู่” ไอ้เบิร์ดเงยหน้าจากกล่องโฟมลูกชิ้นขึ้นมาเกทับ
เด็กน้อยหัวเราะร่วนแล้ววิ่งไปเล่นกันทางอื่น

ไอ้เบิร์ดเสียบลูกชิ้นหลากหลายรูปแบบแล้วจัดเรียงอย่างสวยงามบนแผง ตาก็คอยมองแม่ค้าขนมหวานที่ห่างไปอีกล็อค
“อ๋องๆ สาวยิ้มให้กู”
คีย์ถึงกับหัวเราะ เลยโดนแซว “อย่ามาหัวเราะ ตาโปนมึงหมดสิทธิ์ซ่าแล้ว”
“กูหัวเราะมึงที่ไม่ยอมเสียเวลาเลยน่ะสิ”
“ก็ได้แต่มอง จีบไปเรื่อย ให้จริงจังก็ไปไม่รอดสักที ก็เลยตั้งใจใหม่” ไอ้เบิร์ดบอกไปเสียบลูกชิ้นไป
“อะไร”
“ไว้กูรวยเมื่อไหร่ กูถึงจะคิดเรื่องมีคู่”
“มึงเพิ่งเรียกกูดูหญิง ตดยังไม่ทันหายเหม็นเลยเนี่ยนะ”
ไอ้เบิร์ดหัวเราะร่วน “ก็มีบ้างดิ หัวใจกูยังเต้นอยู่ เพียงแต่เห็นไอ้เอกหลังๆนี่ ทำเอากูต้องหันมาพิจารณาตัวเอง”
“อ่ะ ศัพท์วิชาการมาก” ไอ้อ๋องแซว
“เออดิ”
“ไอ้เอกมีไร” คีย์ทำหน้าตาอยากรู้ หยุดมือที่กำลังเรียงของหน้าร้าน
“ย้อนไปตั้งแต่มึงย้ายมาอยู่กับเฮียเลยดีมะ” ไอ้เบิร์ดหันไปขอความเห็นจากไอ้อ๋องที่พยักหน้าเห็นด้วย
“ก็พอมันออกจากโรงพยาบาล มีน้องๆของมันที่เคยคั่วกันอยู่กลับมาหามัน จะเอาเงิน”
“ห๊ะ” คีย์ทำเสียงแปลกๆ “มันขาดงานตั้งหลายวันจะเอาเงินจากไหน”
“ก็มันโดนคนทำร้าย ผู้หญิงพวกนั้นก็คิดว่ามันต้องได้ค่าทำขวัญไง” ไอ้เบิร์ดขยายความ
“จากใครล่ะ” คีย์ส่ายหน้า “ไอ้เอกนี่แมร่งคั่วหญิงแต่ละคน หน้าเลือดทั้งนั้น ตอนที่ร้านเฮียกวงโดนรถชน ต้องพากันออกจากงาน แล้วเฮียให้เงินเดือนมาน่ะ ก็มีหญิงมาขอเงินมันเหมือนกัน”
“ท่าทางมันเหมือนเสี่ยตรงไหน ไม่เข้าใจ” ไอ้อ๋องส่ายหน้ามั่ง
“เวลามันมีเงินมันก็พากินพาเที่ยวไง พี่ต้นเองก็ให้เงินมันใช้ สาวๆ ก็เลยหลอกมันกิน เที่ยวไปเรื่อย”
“ขอบอกว่า คำว่าหลอกมันแรงไปว่ะ” คีย์ส่ายหน้าฉีกผักกาดหอมวางเรียงปูพื้น แล้วหยิบลูกชิ้นที่ไอ้เบิร์ดเสียบไม้แล้วมาวางเรียง
“มันก็ด้วยกันทั้ง 2 ฝ่ายแหละ เต็มใจให้ กับเต็มใจมาหาถึงห้อง” ไอ้เบิร์ดบอก
คีย์ไม่อยากต่อคำให้เพื่อนด่าผู้หญิง ยังไงก็เพศแม่ ก็เลยหันมาเร่งไอ้เบิร์ดให้เล่าเรื่องต่อ

“ก็พอกูเห็นไอ้เอก แล้วหันไปหามึงกับเฮีย หรือเฮียพีเนี่ย กูก็ว่า ใจเย็นเรื่องนี้อีกสักหน่อย รอให้พร้อม มันน่าจะดีกับสุขภาพหัวใจมากกว่า เห็นเวลาไอ้เอกมันด๋อยเพราะสาวๆแล้วไม่ไหวว่ะ”
ไอ้อ๋องส่ายหน้า “อุดมการณ์”
“เชี่ย กูตั้งใจเลยนะ”
“ตั้งใจรอรวยก่อนค่อยหาแฟน เป็นคนเลือกเขาดีกว่าให้เขาเลือกเนี่ยนะ”
คีย์หันมาปรบมือให้ไอ้อ๋อง
คนหน้าตาเหมือนแฮมสเตอร์ค้อมตัวรับเสียงปรบมือจนแผงข้างๆ พากันหันมาอมยิ้ม
“อุดมการณ์แรงกล้า แต่ตอนนี้แค่บังคับสายตาไม่ให้มองไปทางร้านขนมหวานยังไม่ได้เลย” ไอ้อ๋องแซวไม่เลิก
“แต่น่ารัก ควรค่าแหกด่านอุดมการณ์ว่ะ” ไอ้เบิร์ดทำท่าทีลังเลหันไปส่งยิ้มหวานให้ร้านขนม
“กูว่าแล้ว” คีย์ชี้นิ้ว หัวเราะร่วน
“ไอ้ตาโปน แมร่งขาดักตลอด เซ็งว่ะ”
“อ้าวเซ็งอะไรกูเนี่ย มึงชงเองฟาดเองมาตั้งแต่แรกเลยนะ”

“เหรอ” ไอ้เบิร์ดบอก แล้วพยักหน้า “เออ งั้นกลับเข้าเรื่องเลยก็ได้ คือพูดกันตรงๆ ไอ้แมนที่มาอยู่กับไอ้เอกเนี่ย กูก็ไม่คิดว่ามันจะอยู่ด้วยกันยืด เพราะมันทะเลาะกันตลอดเวลา”
ไอ้อ๋องเงยหน้าจากเขียงผัก “มันเคยจะชกกันอยู่ครั้ง”
“เหรอ” 2 คนร้องพร้อมกัน เงยหน้าจากกะละมังลูกชิ้นปลา
“มีหญิงมาหาไอ้เอก แต่ไอ้แมนไม่ยอมออกจากห้องทั้งหันไปไล่ผู้หญิงด้วย พอผู้หญิงไป มันก็ทะเลาะกัน ตอนนั้นกูเพิ่งกลับมา อาบน้ำอยู่ได้ยินเสียงมันเถียงกัน เลยต้องรีบออกมาแยก”
ไอ้อ๋องเล่าเรื่องย่อจบ ทั้ง 3 คนพากันเงียบ
“ไม่ดีเลยเนอะ” คีย์พึมพำ
“มันเหมือนจะปรับตัวเข้าหากัน แต่ก็เดินหน้า 2 ก้าวถอยหลัง 2 ก้าว” ไอ้อ๋องบอก
“มันเป็นคู่ที่ให้คำจำกัดความยากชิบหาย” ไอ้เบิร์ดยอมรับ
“แต่คนที่เคยจะงัดคางกันเนี่ย อีกไม่นานมันก็ต้องเกิดขึ้นจนได้แหละ” ไอ้อ๋องบอกจากประสบการณ์
คีย์พยักหน้า “กูก็คิดๆอยู่เหมือนกัน ทั้งคู่มันเคยทำอะไรตามใจเป็นอิสระ จู่ๆ ไอ้แมนมาบังคับให้ไอ้เอกทำตัวติดกัน ไอ้เอกก็บังคับให้ไอ้แมนอยู่ในกรอบ แต่ไม่คิดว่ามันจะงัดคางกันเร็วขนาดนี้”

มีลูกค้าเข้ามาเลือกลูกชิ้นไม้ใส่ตะกร้าใบเล็ก ไอ้อ๋องรับมาใส่หม้อต้มน้ำ
“แยกน้ำจิ้มแยกผักมั้ยครับ” คีย์ถามด้วยรอยยิ้ม
“ใส่ไปเลยก็ได้ กินไปเดินดูของไป” ลูกค้าบอก
เบิร์ดพลิกข้อมือดูนาฬิกา “กูต้องไปร้านแล้วว่ะ”
บอกแล้วก็หันไปล้างมือในอ่างน้ำผสมน้ำมะนาว เช็ดมือกับผ้ากันเปื้อนแล้วถอดวางไว้
“ไปรับพี่เจี๊ยบเหรอ” ไอ้อ๋องดักคอ
“สัดรู้ทันตลอด”
“ใครเหรอ” คีย์หันมาถาม
“พี่ที่ร้านไง”
“มิน่า มึงถึงบอกไอ้เบิร์ดมันอุดมการณ์”
“มันก็เป็นไปตามฮอร์โมนแหละ” ไอ้อ๋องตักลูกชิ้นวางพักแล้วใส่ถุงดึงไม้ออก คีย์รับมาใส่ผักราดน้ำจิ้ม ซ้อนถุงแล้วส่งยิ้มหวานพร้อมรับเงินจากลูกค้า
“ตอนจีบไปเรื่อย ฟันได้ก็ได้เนี่ย ไม่คิดอะไรเลยจริงๆนะ เพราะว่าเสือผู้หญิงเท่ห์โคตร ลืมไปว่ามีสิงห์ผู้ชายอยู่ด้วย”
คีย์หันมาตบไหล่เพื่อนเบาๆ “ไม่ต้องมาฟอร์มปลงเลย กูรู้ว่ามึงก็ไม่ได้ต่างจากไอ้เบิร์ดหรอกวะ”
“เชี่ยตาโปน มึงนี่ขาดักสมคำร่ำลือจริงๆว่ะ”
“เอาเป็นว่า ตอนนี้คนที่มึงไปเดท ดูหนังฟังเพลงด้วยน่ะมีกี่คน”
“ไม่มี” ไอ้อ๋องบอกอย่างมั่นใจ
“อ๋องทำได้”
“เออสิ ทำได้ ก็บอกอยู่ที่ไง ว่าเอากันมันดีน่ะแล้วไง พอเห็น...พี่หน่อย....ก็หยุดหมดเลย ถึงไอ้เอก ไอ้เบิร์ดก็เหอะ หยุดเที่ยวก้มหน้าก้มตาทำงานกันอย่างกับมีหนี้อีกสักหมื่น”

คีย์มองหน้าเพื่อนนิ่งๆ แล้วหันไปยิ้มรับลูกค้าที่เข้ามาเลือกซื้อของ
“เฮียพี ไปหามึงหรือเปล่า”
ไอ้อ๋องพยักหน้า เรื่องโกหกเพื่อนไม่ใช่นิสัยอยู่แล้ว
“แล้ว”
“ก็แค่พี่น้อง คุยกันไปเรื่อย”
คีย์พยักหน้า หันไปยิ้มแย้มพูดคุยกับลูกค้าจนช่วงคนว่างถึงได้หันมาถาม
“มึงไม่อะไรกับเฮียพีจริงๆเหรอ”
“อะไรคืออะไร” ไอ้อ๋องทำหน้าตาตลกกวนประสาท
“สัด กูไม่เคยจริงจังได้ตลอดรอดฝั่งเพราะมึงแหละ”
“ก็มึงชอบเครียด กูหวังดีกับมึงนะ ไม่อยากให้เครียด”
“เชี่ย”
“เออ แมร่งด่าจริง ถึงกูจะไม่หล่อ พ่อไม่รวย แต่กูก็เลือกนะโว้ย ข้อแรกเลยคือ กูไม่ใช่เกย์จบมั้ย”
“กูก็ไม่คิดว่ากูเป็นเหมือนกันแหละ”
“เฮียซาโต้ได้ยินเขาจะเสียใจนะเนี่ย”
“อย่าออกนอกเรื่องขอร้อง”
“ก็กูไม่ใช่เกย์ กับกูยังไม่รวยนี่ยังไม่พออีกเหรอ มึงพูดอย่างกับอยากให้กูคบกับเขางั้นแหละ”
“กูไม่รู้หรอกว่าอยากให้คบหรือเปล่า เพียงแต่.....ไม่รู้สิ...มันเรียบเรียงเป็นคำพูดได้ยากว่ะ”

....ไม่อยากให้ใครสักคนต้องเสียใจเลยจริงๆ แต่มันก็ต้องมีใครสักคนที่ยอมถอย....

มีลูกค้าเข้ามาเลือกลูกชิ้นอีก ไอ้อ๋องรับมาเทใส่หม้อต้ม แล้วรูดไม้ออกส่งให้คีย์อีกครั้ง พอลูกค้าออกไป คนหน้าตาเหมือนแฮมสเตอร์ก็พูดเบาๆ พอให้ได้ยินกัน 2 คน
“สารภาพกันตามตรง ตอนที่เฮียขอเบอร์ กูก็ให้เพราะไม่ได้คิดอะไร แต่พอเขาโทรมาทุกวัน มาหาถึงร้านกูก็เริ่มคิดชิ่ง เพราะกูอึดอัด ทุกครั้งที่เจอก็ยิ่งย้ำเรื่องที่เขาทำกับพี่มีน พี่หน่อย กูยิ่งไม่ชอบเขา แต่จะให้ไล่ไปมันก็ไม่ดี มันเหมือนกูร้อนตัวหลงตัวเอง ทั้งที่เขาก็มาพูดคุยธรรมดา ก็เลยใช้วิธีเลี่ยงได้ก็เลี่ยง”
“สรุปว่าไม่”
“อือ ถึงหน้ากูไม่ให้ แต่ก็ขอเป็นไม่หล่อขอเลือกเหอะ”
“เขายังโทรมาหรือเปล่า”
“ไม่โทรมาหลายวันแล้วหล่ะ”
“แล้ว..ไปหาที่ร้านอีกหรือเปล่า”
“ก็มีเอาขนมไปให้เมื่อวันอังคาร”
“เริ่มห่างแล้วเนอะ”
“อืม ดีแล้วหล่ะ”

คีย์มองเพื่อนที่ก้มหน้าอยู่กับหม้อต้มลูกชิ้น ตบหลังเบาๆ ให้กำลังใจ
......ไอ้อ๋องไม่เคยโกหก แล้วพอโกหกขึ้นมาสักครั้ง มันก็เหมือนโกหกตัวเอง แต่ถ้านี่เป็นสิ่งที่ตัดสินใจแล้ว เพื่อนก็ต้องสนับสนุน….
......แล้วมันก็คือคนที่ยอมถอยออกมาตั้งแต่ยังไม่ได้ก้าวเท้า...

บรรยากาศซึมเซาผ่านไปในทันทีที่ไอ้เอกมาถึง
“มาแล้วๆๆ ขายดีมั้ย”
“ได้เรื่อยๆ ว่ะ” ไอ้อ๋องหันมายิ้มกว้าง
“ให้แฮมสเตอร์กับตาโปนขายของมันก็เรื่อยๆ ต้องให้พระเอกขายสิ ถึงจะเรียบ ไอ้ตาโปนมึงเตรียมหยิบของออกมาจากกล่องโฟมได้เลยนะ”
ไอ้เอกหยิบผ้ากันเปื้อนของไอ้เบิร์ดที่พับวางไว้มาผูก แล้วร้องขายของเรียกลูกค้าทันที
 
 “ลูกชิ้นปลาเยาวราชครับ สะอาด สุขภาพดี ราคาถูกครับ”

 --*จบตอนที่ 30--*

หมิ่นเหม่มาม่าเหลือเกินตอนนี้
ขอบคุณทุกการติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 27-03-2011 08:34:41

จึ้ก  :z13:

คู่เฮียนี่สุดท้ายจะเป็นใครหว่า?
เลี้ยวขวาก็ไม่ได้ เลี้ยวซ้ายก็ไม่ดี
หนักใจแทน เฮ้อ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 27-03-2011 08:41:13

พ่อค้าตัวจริงมาแล้ว



มาถึงก็เรียกหาลูกค้าเลย  อ้าวๆเร่เข้ามาๆๆสามไม้สิบบาทจ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 27-03-2011 10:25:30

อ่านตอนนี้แล้วหนักใจยังไงก็ไม่รู้
แต่ก็ยังทำให้ยิ้มได้บ้างเวลาคีย์
คุยกับเพื่อนๆนี่ฮาดีเหมือนกัน
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 27-03-2011 10:37:42

รอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-03-2011 11:28:51

อ่านตอนนี้แล้วบอกไม่ถูก...
ไอ้ความรู้สึกว่ามันใช่หรือไม่ใช่เนี่ยมันอธิบายไม่ได้จริงๆนั่นแหละ
จะเชียร์เฮียพีก็เข้าใจอ๋อง แต่ก็ยังแอบสงสารเฮียอยู่ดีเลยอยากเชียร์ แลดูเป็นวงเวียนชีวิต :laugh:
ไม่เครียดๆ...ขายลูกชิ้นน่าสนุกจริง ขายอยู่แถวไหนน้า จะแวะไปเหมา หุหุ :z1:
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าา :impress2:
 

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 27-03-2011 11:45:47

ไม่ใช่ว่าคุยกันแล้วน้องคีย์เก็บไปคิดอะไรมากมายจนพัวพันเข้าตัวเองอีกนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 27-03-2011 11:47:15

เริ่มเข้าใจอ๋องแล้ว คีย์ก็ดีที่ได้คุยกับเพื่อน
แล้วพีจะไปทางไหนนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 27-03-2011 11:52:17

พี่ชอบเด็กๆพวกนี้จังเลยน้องไจฟ์ ทั้งเรียนทั้งทำงาน สู้ชีวิตจริงๆ บางคนทำหลายอย่างด้วย
แล้วไอ้ที่รู้ตัวว่าเคยเดินทางผิด(เล่นพนัน)ก็กลับเนื้อกลับตัวใหม่นี่ พี่ปรบมือให้เลยนะ
แล้วอ๋องกับพีนี่ยังไงล่ะ อ๋องไม่เอาจริงเหรอ รึว่าแค่ยังไม่แน่ใจ
 
"...หมิ่นเหม่มาม่าเหลือเกินตอนนี้..."
                               
เห็นข้อความตอนท้ายของน้องไจฟ์ พี่เตรียมภาวนาเลยว่า "ขออย่ามาม่า ๆ ๆ" อิ อิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 27-03-2011 11:52:40

หิวลูกชิ้นเลยอ่ะ
อ๊ายย
เค้าก้อมึนกะคู่เอกแมนเหมือนกันนะ
เมื่อไรจะรู้ใจตัวเองกันซะที

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 27-03-2011 12:36:59

ขำตาพระเอกมาถึงนี้หน้าบานเรียกลูกค้าเลยนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 27-03-2011 13:14:25

เกิดเป็นเฮียพี ชีวิตมีแต่เรื่องให้คิดมากเนาะ
เฮ้ออออ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 27-03-2011 13:29:39

เฮ้ เฮียพี ต้องการให้เก็บใคร บอก!!! :fire:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 27-03-2011 13:33:48

งึมๆ
ไม่รู้จะพูดอะไร รู้แต่ว่าติดตามต่อไป...งึมงึม
ขอบคุณครับไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 27-03-2011 13:54:33

ชอบเรื่องนี้ :L2:
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 27-03-2011 16:11:44

รอ ติด ตาม ตอน ต่อ ไป

อิ อิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 27-03-2011 18:07:49

ไม่มีอะไรจะพูด ยังคงแอบเชียร์คุณหน่อยให้เฮียพีเหมือนเดิม
ถึงความหวังจะริบหรี่ก็ตาม ((แต่อย่างว่าเนอะ นิยายวายคนเขียนคงไม่เน้น ชญ หรอก))

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 27-03-2011 18:15:48

เออแฮะ  ไหน ๆ เฮียพีก้ไม่ต้องตาต้องใจอ๋องแล้ว
ก็กลับไปหาพี่หน่อยดีกว่ามั๊ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 27-03-2011 20:59:51

งอนไจฟ์แล้ว

(สะบัดบ๊อบ)

พี่นุ่นสงสารน้องอ๋อง  :impress3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <27-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 28-03-2011 03:22:07

หนักใจคู่ เอียพีกับอ๋อง มากๆๆ     ไม่รู้จะลงเอยยังไงหวาาา  


พ่อค้าตัวจิงมาแล้ว......กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด

"มาม่า อึด"

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 28-03-2011 08:04:17

ตกลงไม่มีอะไรในกอไผ่ระหว่างเฮียพีกับอ๋อง   โถ่!!! ไอ้เราก็ลุ้น    :z3:

หัวข้อ: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 28-03-2011 08:07:55

(เตรียมพาราแก้ปวดหัวไว้สักเม็ด เผื่อต้องใช้ 55555555)

ตอนที่ 31
   
ตอนที่มาถึงตลาดนัดกลางคืนที่สนามกีฬา ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว เพราะว่าต้องเก็บร้านก่อน มาถึงก็ต้องขับเลยไปหาที่จอดรถแล้วเดินย้อนกลับมาใหม่ เจอไอ้แมนที่แถวจอดรถมอเตอร์ไซค์ห่างออกมาจากตลาดนัดเหมือนกัน
ไอ้แมนหนุ่มแว้นที่ไม่เคยสวมหมวกกันน๊อค ตอนนี้กำลังถอดหมวกกันน๊อค ขณะที่ชะเง้อมองเข้าไปในตลาด
“ไง เมื่อกี้ไม่มาพร้อมกัน”
“พี่หนุ่มเล่นเกมติดพัน ให้ผมมารับไอ้ห่าก่อน”
คนรูปหล่อตัวโตยักคิ้วแล้วจะเดินไปหาคนที่ตลาด แต่ไอ้แมนคว้าข้อมือไว้
“เดี๋ยวเฮีย” หนุ่มสกินเฮดรั้งไว้ ทั้งพยักหน้าไปที่ตู้โทรศัพท์หน้าตลาด
ยังมีคนรูปหล่ออีกคนยืนกอดอกมองเข้าไปในตลาด สายตานำไปที่ร้านขายลูกชิ้น
“ไอ้พี”

และนั่นก็ทำให้เฮียซาโต้กับไอ้แมนต้องยืนอยู่ข้างรถมอเตอร์ไซค์ของไอ้แมน

กลุ่มหญิงสาวสายเดี่ยว และเกาะอกกลุ่มหนึ่งเดินผ่านร้าน
คือผ่านจริงๆ ดูก็รู้ว่าเป้าหมายคือแผงขายเสื้อผ้า ของใช้เครื่องประดับสาวๆ ที่อยู่ด้านใน
“ทานลูกชิ้นปลามั้ยครับ” ไอ้เอกเรียกลูกค้าเสียงอ่อนเสียงหวาน จนเพื่อน 2 คนต้องหันไปอมยิ้มให้กัน
“ทานอย่างอื่นได้มั้ย” สาวเกาะอกหันมาถามยิ้มๆ หยุดยืนบิดเอว จิกสายตาใส่ทันที
“อันนั้นคงต้องแล้วแต่คุณพี่แล้วละครับ” ไอ้เอกหยอดตอบ
เสียงกรี๊ดกร๊าดวี๊ดวิ้ว ทำให้รู้ว่าในกลุ่มมีสาวประเภท 2 รวมอยู่ด้วย ยิ่งพอออกท่าทางกรีดกรายประสานเสียงไอ้เอกก็ยิ่งเน้นการขายผสมลูกอ้อน
“เนี่ยอีกนิดเดียวก็หมดแล้ว ผมจะได้กลับบ้าน”
“ตัวเล็ก” สาวสายสปาเก็ตตี้หันมาชี้นิ้วที่คีย์
“ครับ”
“เรียนที่ไหนน่ะเรา”
“มึงจะรับอุปการะน้องเขาหรือไง” เพื่อนๆหันมาแซว
“ไม่รบกวนครับ ผมมีคนส่งเรียนแล้ว” คีย์บอกขำๆ
“เปลี่ยนใจมาขอรับทุนจากพี่ได้นะ”
คีย์ยิ้มจนดวงตาเป็นประกาย
“ไม่ถามผมเหรอ” ไอ้อ๋องเสนอหน้าแหลมๆเข้ามาแทน
“ไม่อ่ะ ชอบคนตัวเล็กๆ เหน็บเอวไปเที่ยวได้ สูงเกิน 175 ไม่เป็ก” พี่สาวสปาเก็ตตี้ยังคงปล่อยมุกเรียกเสียงเฮ จนร้านใกล้ๆพากันหัวเราะไปด้วย
“กี่ไม้ดีครับ” คีย์ถามชงเข้าการค้า
พี่สาวสปาเก็ตตี้หันมานับจำนวนเพื่อน  “10 ไม้ ตัวเล็กหยิบให้พี่ด้วย ไม่อยากมือเลอะ”
“เอารวมๆกันนะครับ” คีย์หยิบลูกชิ้นใส่ตะกร้าส่งให้ไอ้อ๋อง
“ไม่เคยเห็นหน้า มาใหม่เหรอ” พี่สาวอีกคนท่าทางเรียบร้อยถามขึ้น
ไอ้อ๋องหันมาตอบ
“เพิ่งมาวันนี้วันแรกครับ”
“มิน่าล่ะถึงไม่เคยเจอ”
“พี่มาเดินบ่อยหรือครับ” ไอ้เอกชวนคุย
“ทุกคืน”
คำตอบของสาวๆ ทำเอา 3 หนุ่มยิ้มเฉย
“พี่จะไปดูเสื้อผ้าด้านในหรือครับ” ยังคงเป็นไอ้เอกที่เปิดประเด็นใหม่ได้ไว
“อืม” พี่สาวคนไว้เล็บหลากสีชะโงกหน้าเข้ามาเกาะไหล่เพื่อนสาวไว้ แต่ส่งสายตาจิกข้ามไปที่คีย์ “ว่างไปดูกระเป๋ากับพี่มั้ย”
คีย์ชี้ไปที่ไอ้เอก “ถ้าเรื่องช็อป ต้องคนนี้ครับ”
ไอ้เอกทำหน้าเหมือนอยากบอกว่า เห็นอย่างนี้กูก็กลัวโดนรุมเหมือนกันนะโว้ย ทำให้สาวๆ หัวเราะกันลั่น
“ต๊ายๆๆๆๆๆ น้องกลัวมึงว่ะอีรี่”
“ไม่ใช่ครับ ผมหมายความตามนั้นแหละ เขาไปซื้อของกับแฟนๆเค้าบ่อย”
“แฟนๆ” พี่สาวเน้นเสียง “มีหลายคนเหรอ ระวังจะติดโรคนะยะ”
คำเตือนแสนตรงจากคนทำงานกลางคืน ทำให้ไอ้เอกลูบท้ายทอยเก้อๆ
คีย์ส่งถุงลูกชิ้นและรับเงินจากพี่สาว
คนรับของแกล้งเจตนาจับมือทั้งขยิบตาส่งให้ แต่ไม่วายหันไปชี้นิ้วหาไอ้เอก
“อย่ามั่ว จะตายเพราะเอดส์ ก่อนได้ใช้หนี้ชีวิตให้พ่อแม่”

พอสาวๆ คล้อยหลังไป ไอ้อ๋องก็หันไปเอาคางชี้หน้าพระเอก “ไงมึง คนทำงานกลางคืนเขายังรู้เลย มึงปัญญาชนซะเปล่า”
“เชี่ย ไม่ต้องมาสวมรอยด่ากูต่อ”
ด่าๆกันหันไปอีกทีสาวร้านขายขนมหวานเริ่มเก็บของ ไอ้เอกทิ้งหน้าร้านทันที
“ตาโปนไปกะกู ทิ้งไอ้แฮมสเตอร์ทำงาน”
“ไรของมึงเนี่ย”
ไอ้เอกลากคีย์ไปเป็นเพื่อนที่ร้านขนมหวาน
“ยกของเหรอ ผมช่วย”

คนที่ยืนซุ่มอยู่ข้างตู้โทรศัพท์ยืนมองอยู่นานถึงได้เดินข้ามถนนไปอีกฝั่ง เรียกรถกลับออกไป
เฮียซาโต้พลิกข้อมือดูนาฬิกา “มึงต้องกลับไปร้านกี่โมง”
“สักสี่ทุ่มครึ่งก็ได้เฮีย บอกพี่หนุ่มไว้ว่าจะมารับไอ้ห่าที่ตลาด”
“อือ”
“แต่ผมอยากให้ไอ้ห่าอยู่เป็นตัวป่วนเพื่อนมันก่อน ส่วนเรื่องที่มันแรดเนี่ยไว้เคลียร์กันทีหลัง” ไอ้แมนพูดตรงจนคนตัวโตข้างๆ ขำ
“มึง....”
“ผมรักคีย์ ก็แค่รัก แต่ไอ้ห่าเนี่ยผมไม่อยากให้มันคลาดสายตา เฮียเข้าใจใช่มั้ย”
เฮียยักไหล่ หันมาไอ้แมนตรงๆ “มึงเป็นลูกคนเดียวใช่มั้ย”
“ใช่”
“น้องมึงคนนี้น่ะ ท่าทางหัวอ่อน แต่จริงๆดื้อเงียบรู้ไว้ซะด้วย”
“เหอะ ดื้อก็ให้เฮียจัดการสิ ผมน่ะแค่ไอ้ห่าคนเดียวก็แทบจะฆ่ากันตายแล้ว”
เฮียซาโต้ล้วงกระเป๋าพยักหน้า “มึงต้องรู้จักผ่อนสาย เขาอยู่ของเขาอย่างนี้มาตั้งหลายปี มึงอยู่ดีๆจะเข้าไปเปลี่ยนโน่นนี่โดยการออกคำสั่งไม่ได้ ”
ไอ้แมนนิ่งเงียบ ดวงตายาวเรียวจ้องมองคนที่กำลังโปรยยิ้มให้แม่ค้าขนมหวาน

เกือบห้าทุ่มครึ่งลูกชิ้นที่แผงก็บางตาใกล้หมด ไอ้เอกร้องเรียกลูกค้าไปเรื่อย
“กูเก็บของนะ” คีย์เงยหน้าขึ้นมาจากกล่องโฟมบอกเพื่อน แล้วส่งยิ้มจนดวงตาเป็นเส้นโค้งให้คนรูปหล่อตัวโตที่เดินเข้ามาหา
ไอ้เอกชะโงกมองหาอีกคน
“มันกลับไปเปลี่ยนหนุ่มเฝ้าร้านแล้ว” เฮียบอกทั้งที่ไม่ได้ถาม
“เมื่อกี้มันมาแล้วเหรอ”
“มาสักพัก เห็นว่าของยังไม่หมดเลยกลับไปก่อน”
“อ้าว ไม่เป็นไรหรอกเฮีย ผมเก็บเองได้” อ๋องรีบบอก
เฮียยกมือ ไม่อยากบอกว่าคนนี้ก็ปิดร้านเร็วมารอรับเด็กตั้งแต่ 4 ทุ่มเหมือนกันแหละ
ดีที่ลูกค้าคนสุดท้ายของคืนนี้เหมาหมด ทำให้คีย์กับไอ้เอกช่วยกันเก็บของลงตะกร้าและรถเข็น
“มึงกลับไปกับเฮียเถอะ กูเก็บของกลับห้องกับไอ้อ๋องได้”
“แล้วมึงไม่ตามไปร้านเหรอ” คีย์ถาม
“เออน่า กูกลับห้องกับไอ้อ๋องเนี่ยแหละ” ไอ้เอกบอกอย่างไม่สนใจ

กลับมาถึงห้องแถว เดินกลับขึ้นมาบนห้อง คีย์ถึงได้ถาม
“เฮียปิดร้านตั้งแต่กี่โมง”
“เวลาปกติ แต่ก็ยังไปทันเห็นเด็กกำลังโดนลูกค้าจีบไง”
คนที่เดินนำเข้าไปในห้องถึงกับหยุดชะงักหันมามอง
“ไม่นะ เค้าก็แซว ไม่ได้จีบ”
หน้าตาเลิกลั่กแบบนี้แหละที่ทำให้พี่ถึงกับหลุดหัวเราะ
หมัดเล็กๆชกเข้าที่ไหล่
“แกล้งตลอด”
“ก็เรามันน่าแกล้ง”
“เจอคนน่าแกล้งมากกว่าเมื่อไหร่บอกด้วยละกัน”
“แน่ะ” พี่บอกแล้วเดินเข้ามาก้มหน้ามองล้อเลียน “ชงเอง แล้วก็นอยด์เองอีกละ”
“เปล่า” คีย์ทำแก้มพองๆ หันไปห้องน้ำ “อาบน้ำนอนดีกว่า”
*--*
ไอ้เอกลงจากรถเมล์แล้วเดินต่อมาที่ร้านเกม แค่เห็นรถมอเตอร์ไซค์จอดอยู่เกิน 3 คันก็รู้สึกหงุดหงิด เพื่อนของไอ้แมนหันมาพยักหน้าทักทาย

...สัด!พ่อมึงเป็นตัวอะไรถึงมาพยักหน้าใส่กูเนี่ย..ก็บอกแล้วว่าแค่เห็นพวกมึงกูก็หงุดหงิด อยากพาลละ

ไอ้แมนเดินสวนออกมา ต่างคนต่างจ้องหน้า ไอ้แมนสูงกว่า 180 ไอ้เอกก็เตี้ยกว่าไอ้แมนไม่ถึง 5 เซ็นต์ ต่างคนต่างยืนนิ่งเอาคางชี้หน้า ตาแข็งใส่กัน

“มายังไง”
“รถเมล์”
“ทำไมไอ้อ๋องไม่มาส่ง”
“มันต้องล้างของ”
ไอ้แมนหันไปมองแก๊งค์เพื่อนเด็กแว้นของมันที่รับโทรศัพท์ขยับลุกเตรียมพร้อม
“ไม่ไปเหรอพี่”
“กูทำงาน”
มีเสียงขึ้นจมูกจากไอ้คนหน้างอที่เพิ่งมาถึง
“จะเหอะทำไม กูบอกว่ากูทำงาน”
“ก็กูจะเหอะ มึงจะทำไม”
“สัดแมร่ง! กูผิดตลอด”
“เหอะ” คราวนี้เหอะใส่หน้ากันแบบเสียงดังฟังชัดจนแก๊งค์เด็กแว้นส่ายหน้ายอมแพ้ ขี่รถออกไปสมทบกับกลุ่มที่ได้ยินเสียงแว่วๆ
“อยากไปล่ะสิ”
คนตาเรียวส่ายหน้าเดินเข้ามาในร้าน คว้าผ้าผืนเล็กมาเช็ดเก้าอี้ แล้วเอาเข้ามาซักตากที่ห้องพักหลังร้าน
ไอ้เอกเดินตามเข้ามา
“บัวลอยไข่หวาน กับปลากริมไข่เต่ามึงแดกอะไร”
ดวงตายาวเรียวของไอ้แมนตวัดมองถุงขนมในมือแล้วไม่พูดอะไร
“กูถาม ได้ยินมั้ย”
“กูไม่แดก”
“กูซื้อมาให้แดก”
“มึงไม่ได้ซื้อมา อีคนไหนให้มึงมาล่ะสิ แล้วมึงไม่แดกถึงได้เหลือมาให้กู”
“โห...สัด งั้นมึงนั่งเลยนะ” ไอ้เอกชี้ให้คนตาเรียวสกินเฮดนั่ง ส่วนตัวเองเทขนม 2 ถุงใส่ถ้วย
“แดกไม่แดก”
“ไม่”
“เออ งั้นนั่งดูกูแดกเลยนะ ถุงตั้ง 30 กลับไปให้แม่ที่บ้านนอกทำให้กินได้เป็นหม้อ มึงดูกูแดกละกันสัด”
ไอ้แมนนั่งกอดอกมองคนตักขนมหวานใส่ปาก
“มึงไปช่วยเขาเก็บของแล้วยังต้องเสียเงินซื้อเขาอีกหรือไง”
ปลากริมแทบพ่นออกมาทางจมูก มือที่ถือช้อนชะงักค้าง พูดไม่ออกสิ แต่อีกคนพูดเสียงแหบๆต่อไป
“ไหนๆกูก็ผิดมาตลอด เมื่อหัวค่ำกูก็ผิดที่ไปรอมึงแดกข้าว แล้วก็ทั้งที่ควรจะกลับ เสือกวนรถกลับไปดู ก็เลยเห็นพอใจหรือยัง”
“แต่อันนี้กูซื้อมาจริงๆ นะ ไม่ใช่ร้านขนมหวานร้านนั้น อันนี้ร้านแถวหอพัก”
....แล้วทำไมกูต้องหน้าซีด เสียงจืดขนาดนี้ด้วยวะ ไม่เข้าใจ
ไอ้แมนเอียงหน้าหรี่ตามองแล้วลุกขึ้น
....แถวหอพักมีร้านขนมหวานแบบนี้ซะที่ไหน...
“แดกเหอะ กูจะไปทำงานแล้ว”
ไอ้เอกคว้ามือไว้ “กูซื้อมาจริงๆนะ แพงด้วยอ่ะ”
“ซื้อหรือเขาให้”
“ซื้อ”
ไอ้แมนถอนหายใจ “แล้วมึงได้เบอร์เค้ามาหรือเปล่า”
หน้าแหยแบบปิดไม่อยู่
“สัดเอ๊ย มึงนี่มันโคตรๆ”
“ก็รู้จักกันไว้จะเป็นไรไปเล่า”
โทรศัพท์ดังขึ้นมาทันที ไอ้เอกหยิบจากกระเป๋ากางเกงเห็นชื่อหน้าจอ โทรศัพท์แทบร่วงลงจากมือ
ไอ้เอกกดรับโทรศัพท์ แต่อีกมือยังไม่ยอมปล่อยจากไอ้แมน
“ครับพี่ ครับๆ พรุ่งนี้ไปครับ”
พูด 2 -3 คำก็กดปิด
“สัด!” ไอ้แมนตะโกนใส่หน้าเสียงดังออกมาถึงหน้าร้าน “ไหนบอกว่าไม่มีอะไร”
“ก็ไม่มี เมื่อกี้พี่ที่ร้านหมอหมาต่างหาก” ไอ้เอกทำหน้าตาล้อเลียนแล้วหัวเราะร่วน
“สัด มึงนะ แล้วเมื่อกี้ทำตกใจทำไม”
“แล้วมึงโกรธทำไมนักหนา”
“เหี้ยเอ๊ย กูจะเป็นบ้าเพราะมึงแหละ”
“แดกกะกูก่อน แล้วหายบ้าเชื่อกูดิ”
“ไม่แดก กูจะไปทำงานแล้ว ป่านนี้เฮียพีกลับมาแล้วมั๊ง มัวแต่มาปัญญาอ่อนอยู่กับมึงเนี่ย”
“น่านะ มากูป้อน แดกง่ายๆ โตไวๆ”
ไอ้เอกตักปลากริมคำใหญ่ป้อนถึงปากไอ้แมน ตักยัดๆ 3 คำหมดถ้วยหันไปหยิบอีกถ้วย ไอ้แมนรีบยกมือ
“ไม่ต้องยกมือเลย มามะอย่าให้ต้องบังคับ”
ไอ้แมนฝืนกลืนลงคอ “แหวะ~~ของหวานพอแล้วกูจะอ้วก”
“อย่าอ้วกนะมึง ของแพงแดกให้หมดเลย”
“สัด กูไม่ชอบของหวาน!”
“แต่กูซื้อมานะ แดกให้หมดเลย!”
-+-+-
ต่อเก้าอี้ยาวนอนหลับสบายอยู่หลังร้าน ตอนที่ไอ้แมนมาปลุกตอนเช้ามืดกลับห้อง มีผ้าห่มบางๆห่มอยู่ ไอ้แมนรวบผ้าแล้วเดินนำออกมา ทั้งทำเหมือนจะม้วนๆยัดใส่กระเป๋า ไอ้เอกเลยแย่งมาพับแล้วถือไว้นั่งซ้อนท้ายกลับมาห้อง
กลับมาถึงก็สลับกันอาบน้ำ
ไอ้เอกอาบก่อน ไอ้แมนก็กวาดห้องปูที่นอน เอาผ้าไปแช่ที่ระเบียง พอไอ้เอกออกมาจากห้องน้ำ ไอ้แมนก็ไปอาบน้ำต่อ ไอ้เอกก็มานั่งซักผ้า ซักยังไม่เสร็จไอ้แมนก็ออกมายืนทำเสียงแหบใส่
“ซักทำไม เดี๋ยวซักเอง”
“มึงไปนอนเหอะ กูซักแป๊บเดียวก็เสร็จ”
กลับเข้าไปใส่กางเกง หันมาอีกทีไอ้เอกก็บิดผ้าขึ้นราว ไอ้แมนเข้ามาช่วยแล้วกลับเข้ามาดึงมือให้ลงนอนข้างๆ
“นอนเป็นเพื่อนกูก่อน”
“แล้วมึงจะไม่เผื่อเวลาให้กูแดก หรือเผื่อรถติดมั่งหรือไง”
“ก็ตอนนี้ยังไม่ 7 โมงเช้านอนก่อน”
ไอ้แมนบอกแล้วพลิกตัวหันหน้ามาหา หลับตา ไอ้เอกขยับถอยออกจะไปนอนที่นอนตัวเอง แต่แขนใหญ่พาดเอวดึงกลับมาหา
“นอน ไอ้สัด อย่ายุกยิก”
“ก็นอนอยู่ที่ไงไอ้เหี้ย”
“หุบปากด้วยไอ้สัด”
ไอ้เอกจะอ้าปากด่าต่อแต่ก็กลับเงียบ มองคนผมสกินเฮดที่ขยับตัวเข้ามาเบียดซุกหน้าอยู่กับไหล่

--*จบตอนที่ 31---*

อากาศเย็นอีกละ รักษาสุขภาพกันนะครับ
ขอบคุณทุกการติดตาม
ไจฟ์ใจดี๊ดี

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 28-03-2011 08:14:45

 :m20:ไอ้แมน  ชอบบังคับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 28-03-2011 08:15:43

ขอบคุณไจฟ์ :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 28-03-2011 08:25:26

น่ารักเนอะ
ไอ้สัตว์กับไอ้เหี้ยสองคนนี้อ้ะ
อยากกอดรวบ

แบบว่า จะหวานใส่กันก็หวานกันแบบกั๊กๆ  :m20:
..................

ของฝากไจฟ์
ไอ้กดรับโทรศัพท์ แต่อีกมือยังไม่ยอมปล่อยจากไอ้แมน (ไอ้ห่าชื่อหายไปค่ะ งุงิ)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 28-03-2011 08:29:59

คู่รักปากร้าย
แมน-เอก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 28-03-2011 08:40:03

มันด่ากันเหนื่อยบ้างมั้ย ไอ้สองคนนี้ :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: อิสระ ที่ 28-03-2011 08:55:46

แมน-เอก แมน-เอก แมน-เอก :mc4:
ชื่อแมนๆ
รักแบบแมนๆ
แต่น่ารักหว่ะ :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 28-03-2011 09:27:30

แอบฮานะคู่นี้ :laugh:
แต่น่าร๊ากกกกกก :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 28-03-2011 09:29:51

สาบาน!! ว่าสองคนนี้มันรักกัน?!?

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 28-03-2011 09:36:05

แมนกับเอก เถียงกันเนี้ยมีเหนื่อยกันบ้างมั้ย
แต่มันดูน่ารักแบบแปลกๆดี ดูแบบไม่น่าจะรักกันได้
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 28-03-2011 09:46:01

อร๊างๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เมื่อไหร่เค้าจะได้กันคะ คู่นี้อ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 28-03-2011 10:45:10

คู่เอกกับแมนทะเลาะถี่แบบนี้คงจะรักกันน่าดูเนอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 28-03-2011 10:59:16

แมร่ง  รักกันรุนแรงชิบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 28-03-2011 11:22:41

คู่เอก+แมน ถึงจะเถื่อนถึกไม่หวาน แต่ก็ได้ใจนะ ดูมันจริงใจและทันกันยังไงไม่รู้
เป็นคู่ที่แปลกแหวกแนวดี ไม่เลี่ยน ชอบค่ะ ......... :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 28-03-2011 11:44:31

ตกลงว่าเปแนคู่กัดรึคู่รักนิสองคนนี้   :really2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 28-03-2011 11:46:58

แมน เอก ด่ากันสารพัดผัดเลยทีเดียว...ฮาดีแฮะ...
ขำพี ชงเอง นอยด์เอง เหมือนใครหรือเปล่าเนี่ย กร้าก  :laugh:

ขอบคุณครับไจฟ์ รออ่านตอนหน้าครับผม

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 28-03-2011 12:11:16

แมนกับเอกเค้ารักกันแบแซ่บๆเนอะ
เหมือนกินน้ำพริกกินส้มตำอะไรประมาณนี้อ่ะ
ก็น่ารักแบบเผ็ดๆแซ่บๆแระ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 28-03-2011 13:36:25

กัดกันน่ารักดีนะ
แต่ว่าให้มันหวานบ้างไรบ้างก็ดีนะพี่ไจฟ์
แบบเขียนตอนพิเศษก็ได้
แต่ขอ แมน เอก แบบหวานเลี่ยนเลยได้ม่ะพี่

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 28-03-2011 19:33:53

เค้าว่ากันว่า ทะเลาะกับบ่อยลูกจะดก    :z1: :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 28-03-2011 20:08:47

ตกลง เอกกับแมนชอบกันหรือเปล่าเนี่ย
เห็นกัดกันจัง รักกันแบบแปลกๆเนอะ
ส่วนพีนี่คงชอบอ๋องแน่เลย จะเอาไงดี
แต่เฮียซาโต้ก็ต้องคู่้คีย์อยู่แล้ว คีย์น่ารัก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <28-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 28-03-2011 22:04:04

เมื่อ ไหร่ จะ ได้ กัน เนี่ย

ห๊ะ ไอ สัด ไอ เชี้ย

555ๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 29-03-2011 07:51:55

(ต่อครับ)

ตอนที่ 32

ตั้งแต่ไปรับน้องไปซ้อมเชียร์แบบห่างๆ เพราะเกรงใจเพื่อนร่วมรุ่นที่เขาเหน็ดเหนื่อยกันมาตั้งแต่ปีแรก ขณะที่ตัวเองต้องกลับมาทำงานหาเงิน
ทั้งหมดเป็นไปตามคำแนะนำของเฮียซาโต้...พี่...คนนั้นน่ะแหละ..
 จะบอกว่าคีย์เข้ากับเพื่อนๆได้ดีกว่าเดิมก็ไม่ถูก เพราะดูเหมือนว่าคนที่คิดเยอะว่าเพื่อนรังเกียจว่าตัวเองจนคือตัวคีย์เอง ไม่ใช่เพื่อนรอบตัวเลยสักนิด เพราะพอ 5 โมงเย็นก็จะมีคนหันมาถามว่า ไม่กลับไปช่วยที่ร้านหรือไง
แล้วคีย์ก็จะหน้าตาตื่น วางถาดน้ำ หรือไม่ก็ไม้กวาด คว้ากระเป๋ากลับมาที่ร้านทุกที
พอเงยหน้าขึ้นมามองไปรอบตัวก็จะพบว่า ไอ้ที่คิดว่าเราต่างกัน ที่จริงแล้วก็ไม่เห็นจะมีอะไรต่างกัน ความคิดย้ำเตือนว่าให้เจียมตัวกลับค่อยๆจางลง
เที่ยงวันหนึ่ง คีย์พลิกอ่านหนังสืออยู่ที่โต๊ะไม้ใต้อาคารเรียน ล้อมรอบไปด้วยเพื่อนหลายคนที่กินขนมและพูดเล่นรอเวลาเรียน
พี่ส้มที่ตอนนี้ขึ้นปี 4 แล้วเดินเข้ามาหา แน่นอนว่าด้านหลังยังมีพี่นิวกับพี่แป้งมาด้วย
“นี่เด็กร้านข้าว ยังไปทำงานที่ร้านอยู่หรือเปล่า” น้ำเสียงไม่เบาเลย ทำให้ทุกคนหันมามอง จะรุ่นพี่รุ่นน้องก็พากันเงียบ
“ทำฮะ” คีย์บอก แล้วก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองคนอื่นๆ รู้สึกเหมือนใบหน้าร้อนผ่าว
เสียงหัวเราะจากพี่นิวกับพี่แป้ง ยิ่งทำให้คีย์ต้องก้มหน้า
......ลืมไปแล้ว ว่าเราเป็นตัวตลก.....
“วันก่อนไปกินไม่เห็นเจอ คิดว่าไปรับจ๊อบพิเศษที่อื่น”
“วันไหนฮะ มีวันศุกร์กับเสาร์ที่ผมไปขายลูกชิ้นปลาที่ตลาดนัด” คีย์บอกตามตรง
“ต๊าย นี่ขนาดมีคนเลี้ยงยังต้องขายนั่นขายนี่อยู่อีกเหรอ” พี่แป้งทำเสียงแหลมๆแทรกเข้ามา
บอกตามตรงว่าตอนนี้ยังคิดไม่ทัน เพราะการเป็นจุดรวมสายตาแบบนี้มันทำให้อึ้งๆ มึนงง
“นี่อีว่างงาน มีปัญหาอะไรกับไอ้คีย์นักหนาเนี่ย กูเห็นมึงชอบตามจิกตามกัดน้องมันมานานนัก” พี่อ๊อดหนุ่มหน้าสวยส่งเสียงมาจากโต๊ะปี 4
แทนคำตอบ สามสาวกลับหันไปหัวเราะกัน
“มันชอบส้ม” พี่แป้งหันไปบอก
“ผมเปล่า” คีย์รีบปฏิเสธ
“เปล่าอะไร เห็นเจอส้มทีไร หน้าแดงทุกที นี่ไง”
“ผมเปล่า ผมแค่เอ่อ....” คีย์อึกอัก ทำไมต้องมาคุยอะไรแบบนี้

แน่นอนว่าสถานการณ์แบบนี้ต้องการพระเอกมาช่วย ไอ้เอกมาจากไหนไม่รู้เดินเข้ามายืนอยู่ข้างหลังสาวๆ
“ก็พี่ชอบย้ำเรื่องมันจน แล้วแต่งชุดนักศึกษารัดติ้ว กระโปรงกุึดขนาดนี้ เพื่อนผมมันพวกคิดเยอะ มันก็อายแทนพี่น่ะสิ”
“ต๊ายยยยยยย” พี่อ๊อดเสียงแหลมปรี๊ดกว่า “กูชอบน้องนิติคนนี้ว่ะ”
พวกพี่เหน่งพากันหัวเราะ
“นี่แก ไอ้กระจอก!”
“กระจอกแล้วไงป้า เราทำงานหาเงินเรียนเอง มันไปสร้างความลำบากอะไรให้ป้านักหรือไง”

อันที่จริงไอ้เอกขึ้นปี 3 แล้ว ก็อาวุโสน้อยกว่าสามสาวตรงนี้แค่ปีเดียวแหละ ถึงตอนนี้ที่โต๊ะใต้ตึกเรียนจะมีปี 4 นั่งอยู่ด้วยหลายคน แต่กลับไม่มีใครรู้สึกกับคำเรียกป้าของไอ้เอก
คีย์เสียอีกที่รีบเก็บหนังสือ ดึงมือเพื่อนออกมา
“ขอโทษครับ”
“ขอโทษทำไม ไม่รู้นะเนี่ยว่าเป็น 3 คนนี้ถ้ารู้นะกูเช็คบิลไปนานแล้ว” ไอ้เอกฮึดฮัดไม่เลิก “จนก็อยู่อย่างจน ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนสักหน่อย”

จนออกมานอกคณะ ไอ้เอกถึงได้สะบัดแขนจนหลุดจากคีย์
“มึงนะ”
“มึงไปโกรธอะไรใครมาเนี่ย”
“ไม่ได้โกรธใคร นอกจากผู้หญิง 3 คนนั่น”

....ที่จริงมีอีกคน แต่ช่างแมร่งมันกวนตรีน...

“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวเขาก็เรียนจบไปแล้ว”
“แต่มันเป็นตัวทำลายบรรยากาศการศึกษา”
คีย์ถึงกับหัวเราะอ่อนใจ ขนาดโกรธยังสามารถคิดคำได้อีก
“แล้วมึงมาหากูที่คณะทำไม”
“จะมาถามว่า....เมื่อคืนไอ้แมนมันไปที่ร้านเกมหรือเปล่า”

....เหอะ มันคือไอ้ห่ากวนตรีนตลอดกาล...

คีย์อึ้งไปวินาทีแล้วยิ้มกว้าง “มา พอดีมีคอมพ์มาซ่อม งานด่วนเฮียพีเลยเรียกมาช่วย มึงโทรมาถามกูก็ได้”
ไอ้เอกมองซ้ายมองขวา ท่าทางแปลกๆ
“ก็....พอดีกูก็มาเรียน...ก็....เลยเดินมาถามมึงที่คณะ”
คีย์หัวเราะร่วน ท่าทางเพื่อนตอนนี้ดูเขินจนน่าขำ
“สัด หัวเราะทำไมเนี่ย กูนะ คิดว่ามันโกหกหนีไปร่อนอีก”

“นี่” เสียงพี่ส้มเรียก เบรกเสียงพูดคุยของ 2 หนุ่มหยุดชะงัก “คุยหน่อยสิ”
คีย์ชี้ที่จมูกตัวเอง “ผมหรือ”
“เธอน่ะแหละ”
คีย์เดินเข้าไปหาพี่ส้ม มองไปรอบๆ ไม่เห็นพี่แป้งกันพี่นิว
“ครับ”
พี่ส้มมองไอ้เอกที่ไม่ยอมถอย เจตนาชัดเจนว่าขอฟังด้วย พี่ส้มมองเหยียดยักไหล่
“รู้จักเสี่ยเล้ง กับเจ๊หงส์ใช่มั้ย” พี่ส้มเปิดคำถามตรงๆ
“ครับ”
ก็รู้จักหน้าตาละนะ แล้วก็รู้ว่าเจ๊หงส์กลับไปอเมริกานานแล้วด้วย
“เสี่ยเล้งมีศักดิ์เป็นลุงของชั้น เขาอยากให้เจ๊แต่งงานกับเฮียซาโต้”
คีย์อึ้งๆ ลำดับความคิดตามสิ่งที่พี่ส้มบอก
“เจ๊เคยไปคุยกับเธอแล้วไม่ใช่หรือว่าให้กลับไปที่ของเธอน่ะ แล้วทำไมถึงไม่ไปสักที”
...สมองกลับไปว่างเปล่าอีกครั้ง....
“แล้วเดือดร้อนอะไรด้วยเนี่ย” ไอ้เอกแทรกเข้ามา คีย์หันไปแตะแขนเพื่อน แล้วหันมาหาพี่ส้ม
“พี่ไม่ให้ผมไป”
.....ไม่แน่ใจเหมือนกันว่านี่ใช่เสียงของตัวเองหรือเปล่า แต่ว่าตอนนี้ เหมือนมีแต่เสียงพี่ที่ดังอยู่ในหัว แล้วก็ดังขึ้นเรื่อยๆ จนกลบเสียงของพี่ส้ม เสียงของเจ๊หงส์ สายตาของเสี่ยเล้ง
“ผมไม่รู้เรื่องธุรกิจอะไร รู้แต่ว่า เขาเก็บผมมาเลี้ยง แล้วก็มีแต่เค้าคนเดียวที่มีสิทธิ์บอกให้ผมไป”

พี่ส้มกำมือแน่น “ไม่เจียมตัว รู้มั้ยว่าแกกำลังจะทำให้คนมากมายต้องเดือดร้อนรวมถึงเฮียซาโต้ด้วย”
“ผมเจียมตัว แต่เรื่องใหญ่ขนาดนั้น ต้องให้พี่ตัดสินใจ”
“ผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิง มันเป็นเรื่องธรรมชาติ แกมันพวกผิดเพศ ผิดธรรมชาติ”
“พี่เป็นคนเก็บผมมา เขาไม่ให้ผมไป”
“แกคิดเองไม่เป็นหรือไง” เสียงพี่ส้มเริ่มดังขึ้น
อาการของเพื่อน ที่ดูก่งก๊งพูดย้ำ ทำให้ไอ้พระเอกต้องก้าวเข้ามายืนข้างเพื่อน

....ว่ากูเสือกก็เสือกจริงละ เสือกมาตั้งแต่แรกแหละ…

“ไอ้คีย์มันผิดเพศตรงไหน มันก็เป็นผู้ชาย เอาผู้หญิงเป็นเหมือนกัน”
“อย่าเสือก ไอ้กระจอก” พี่ส้มหันมาทันที
“กระจอกก็รู้จักหากินเอง ไม่ได้เอาเงินพ่อแม่มาอวดหรู แล้วที่มายืนด่าจิกหัวมันอยู่นี่ เพราะรู้สึกเสียหน้า ที่ไม่ได้เป็นดอกฟ้าให้ไอ้กระจอกมันหวังสอยลงมาล่ะสิ”
“พอเหอะ เอก” คีย์ยังพูดลอยๆ “ขอบคุณที่บอกกับผมตรงๆ เรื่องที่พี่บอกมา ผมเคยบอกกับพี่เค้าแล้วหลายครั้ง แต่เมื่อเขายังไม่ให้ผมไป...”
“ยอมรับเถอะว่า ที่จริงแกมันก็พวกรักสบาย”
“หรือพี่ไม่อยากสบาย นั่งอยู่ท่ามกลางเงินผิดกฎหมาย ถึงได้มาไล่ไอ้คีย์กันซึ่งหน้าแบบนี้” ไอ้เอกยังไม่หยุดแทรก

.....ไม่รู้แหละ หงุดหงิดไอ้ห่านั่นมันไม่กลับห้องเมื่อคืน คนนี้เสือกเสนอหน้ามาให้ด่า ก็ด่าก่อนแหละ...
.....เออเหอะ รู้แล้วว่ามั่ว แล้วเป็นผู้ชายมายืนด่าผู้หญิง แต่มันหงุดหงิดนี่หว่า..

พี่ส้มกัดฟัน “ชั้นเห็นว่ายังไงแกก็เป็นรุ่นน้องถึงได้มาบอก เมื่อไม่ฟังก็ระวังตัวไว้เถอะ”
เมื่อพี่ส้มสะบัดหน้าจะหันหลังจากไปคีย์เรียกไว้อีกครั้ง
“พี่ครับ”
พี่ส้มหันกลับมา แต่ยังทำตาขวางใส่ไอ้เอก
คีย์ก้าวเข้าไปหาแล้วพูดอย่างสุภาพ
“ผมขอโทษ ถ้าผมทำอะไรขัดหูขัดตาพี่ ผมไม่ได้มีเจตนาอย่างนั้น ผมเห็นแก่ตัวจริงๆที่ไม่สนใจงานส่วนรวม เอาแต่เรื่องของตัวเอง เพราะผมคิดง่ายๆว่า ผมมีรายได้เป็นชั่วโมง แต่ต่อไปนี้ผมจะสนใจกิจกรรมส่วนรวมมากขึ้นนะครับ”
พี่ส้มดูอึ้งๆ ที่คีย์ยอมรับว่าเป็นความผิดของตัวเอง หญิงสาวพยักหน้าแล้วหันกลับไปที่ตึกคณะ
พอคีย์หันกลับมาอีกทาง ไอ้เอกก็ถามตรงๆ “มึงก็รู้ว่าที่เขาไม่ชอบมึงเป็นการส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับเรื่องที่มึงไม่ได้ซ้อมเชียร์”
“ช่างเถอะน่า” คีย์บอกง่ายๆ  

สาวสวยสะบัดหน้าหันหลังกลับไปแล้ว แต่คีย์ยังออกอาการก่งก๊งไม่เลิก
“เพื่อนเลิฟขอกอดทีนึง” ไอ้เอกหันมากอดเพื่อนตัวเล็กจริงๆ
คีย์ก็พลอยเหมือนตื่นจากอาการงงๆ ของตัวเองไปด้วย

...คือที่พูดไปเมื่อกี้น่ะ มันเป็นไปตามเสียงของพี่ที่เคยบอกไว้ ลำพังตัวเองคิดได้ที่ไหน....

“เฮ่ย พอเหอะ กูเหมือนจะหมดแรงว่ะ” คีย์บอกตามตรง ทั้งยังนั่งลงที่ฟุตปาทซะดื้อๆ ไอ้เอกก็เลยนั่งตาม
“ใช้พลังงานเยอะขนาดนั้นเชียว”
“กูไม่ใช่มึงนี่”
“ไอ้แมนเคยเล่าเรื่องนักศึกษาผู้หญิง 3 คนที่คอยแนะแหนมึง แต่กูเพิ่งรู้ว่าเป็น 3 คนนี้”
“ก็บอกแล้วว่า ช่างเขาเหอะ”
“แล้วกูก็เพิ่งรู้ว่าพี่เสื้อรัดติ้วคนนี้เป็นหลานเสี่ยเล้ง”
“กูก็เพิ่งรู้เหมือนกัน”
“แต่เขากัดมึงมาตั้งแต่ก่อนมึงจะไปอยู่กับเฮียไม่ใช่เหรอ”
คีย์คิดย้อนหลังไป “ก่อนนี้เขาก็ไม่ชอบที่กูขอรุ่นพี่ว่าไม่อยู่ซ้อมเชียร์ ไม่ไปรับน้อง แซวเหมือนคนอยากรู้เพื่อเอาไปนินทา แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเดินเข้ามาพูดอย่างนั้นกับกูต่อหน้าคนอื่น”
“เจอพระเอกอย่างกูเช็คเมทเข้าซะเลยเป็นไง” ไอ้เอกทำท่ายืดๆ
คีย์หันไปมองเพื่อน “ว่าแต่มึงรู้ได้ไงว่า กูหน้าร้อนเพราะเสื้อรัดติ้วเขาน่ะ”
“อ้าวใช่เหรอ” ไอ้เอกทำเลิกคิ้วสูง “กูมั่วนะน่ะ”
“แต่มันก็จริงแหละ เวลาเจอเขากูเลยไม่ค่อยกล้ามอง กลัวเขาหาว่าลามก”
“กลัวว่าลามกหรือของขึ้น”
“กลัวเขาว่าจริงๆ แต่งตัวแบบนั้นมันนำสายตา ไม่อยากโดนตบอ่ะ”
“แต่เขากลับหาว่ามึงชอบเขา ฮาว่ะแมร่ง”
บอกว่าฮา เจ้าตัวก็หัวเราะร่วน จนคีย์พลอยส่ายหน้า
“พูดอย่างนั้นกับเขาไปแล้ว หลานเสี่ยเล้งซะด้วย พี่ต้องเดือดร้อนแน่ๆ ถ้ากูเงียบไว้ก็จบ”
“จบห่าน่ะสิ” ไอ้เอกตบหัวเพื่อนตัวเล็กจนหัวทิ่ม “ยึดมั่นอุดมการณ์ของพระเอกหน่อยสิเพื่อน นั่นมันแก๊งค์โจรนะ ธรรมะย่อมชนะอธรรมสิวะ”

คีย์เริ่มออกอาการนิ่งอึ้ง ไอ้เอกรู้ทันรีบดักคอ “เตรียมเก็บของอีกล่ะสิ”
หนุ่มตัวเล็กพยักหน้ายอมรับ เลยโดนตบกะโหลกไปที “สัดคีย์ หนีตลอด”
“ก็คิดว่า ไปที่ไหนกูก็ทำคนเดือดร้อนตลอด แต่ก็คิดเหมือนกันว่า กูต้องถามพี่เขาก่อน”
“อ๊าก กอดอีกที เพื่อนกู ก้าวช้าๆ แต่ก็ยังก้าวโว้ย”

*-*จบตอนที่ 32 *-*

ขอบคุณทุกการติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 29-03-2011 07:59:19

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 29-03-2011 08:06:07

เอกเท่ห์ว่ะ-วันนี้ น่ารักมั่ก
แต่เมื่อวานฉากบังคับกอดของไอ้แมนยังติดอยู่ในใจ แงะไม่ออก ค่อดอ่ะ เขียนได้ไงฟะ
คนอ่านสลบไปเลย ฮ้า มีฟามสุข

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 29-03-2011 08:17:22

+1 ให้พระเอกค่ะ
ชอบคำพูดของเอกค่ะที่ว่า
"ก้าวช้าๆ แต่ก็ยังก้าวโว้ย"

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nariza6 ที่ 29-03-2011 08:20:47

เฮ่อ...อ่านอย่างมีความสุขจริงๆ ชอบพระเอกแฮะ น่าหยิกน่าตีจริงๆเชียว ชอบมากคะ o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 29-03-2011 08:21:08

คริ คริ ชอบพระเอกโว้ยยยยยยยย   :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 29-03-2011 08:23:33

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
สองสามตอนนี้คอมเม้นท์ไม่ออกแฮะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 29-03-2011 08:36:45

โหยยยยยยย ชะนีอยากห้อยอยากโหน
สรุปที่มาวอแวเนี่ยอยากมีปั๊ว...
พอเค้าไม่สามารถเป็นปั๊วได้ก็มาไล่จิกกัด
สตรีมีนอจริงๆ เลยหล่อน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 29-03-2011 08:56:49

พระเอกเท่สวดดดดดดยวดดดดดดดดด  o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 29-03-2011 09:26:37

พระเอกตอนนี้เท่ห์มาก เอาใจไปเลยน่ะ
ชะนีสามตัวนั้นต้องเจอแบบนี้แหละ
พระเอกเราช่างรู้เท่าทันพวกหล่อนจริงๆ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-03-2011 10:49:44

อ๊ากกกกก ขอกอดคีย์น้อยด้วยคน :กอด1:
ขำอ่า เอะอะก็เตรียมเก็บเสื้อผ้าหนี จนเพื่อนเค้ารู้แกวหมดแล้ว :laugh:
เอกกี้เท่ห์มาก ปกป้องเพื่อนด้วย o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 29-03-2011 11:00:32

สงสารน้องคีย์ ทำไมเจอแต่พวกจิตเสื่อมทรามคอยตามรังควานนะเนี่ย
เอกต้องกระซิบบอกเฮียซาโต้ให้รู้เรื่องนี้ไว้ด้วยเพื่อช่วยกันป้องกันน้องคีย์
จากพวกชะนีที่จะคอยตามจิก ให้เฮียออกโรงมาจัดการพวกขวากหนาม
ให้สิ้นซากเสียทีน้องคีย์จะได้อยู่แบบมีความสุขซะที ....... :m31:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 29-03-2011 11:15:13

อีชะนีพวกนี้เรียนที่ไหนจะไปดักตบมัน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: อิสระ ที่ 29-03-2011 11:40:33

โอ้ย :m3: :m11: :m4:ชอบคนอย่างไอ้แมนไอ้เอกจังเว้ย
นี่แหละคุณค่าที่มึงคู่ควร
คาดว่าFCของสองคนนี้จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เพราะงั้นขอตอนพิเศษของสองคนนี้แบบเน้นๆสักตอนเถอะไรท์ :impress3:
+1 :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 29-03-2011 11:52:36

งานเข้าอีกแล้ว นายเอกช่วยบอกเฮียแทนด้วย :เฮ้อ:
อึดอัดกับนิสัยน้องคีย์ อย่าคิดเองแบบเด็กๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 29-03-2011 12:13:31

ฮาคีย์อ่ะ  :laugh: :laugh:
ก๊งๆ เอ๋อๆ แต่น่าร๊ากกกกกกกกกก  :m3: :m3: :m3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 29-03-2011 12:37:19

 :กอด1: คีย์เริ่มทำตัวน่ารักแล้วอ่ะ กรี๊ดดดดดด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 29-03-2011 12:54:30

พระเอก พระเอกมากๆคร่า o13

ปล เอกหึงแมนแล้วโว้ย รอดูเอกเหวี่ยงๆๆๆ :mc4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 29-03-2011 13:05:43

ชอบเอกจัง ต่อปากต่อคอทันนังปากมอมทั้งสามซะ
แบบนี้ต้องติวเข้มเพื่อนคีย์หน่อยนะเอก ไม่ใช่พอหมาเห่า หมากัด ก็เตรียมชิ่งลูกเดียว
ไม่ใช่ให้คีย์กัดตอบหมาหรอกนะ แค่รู้จักใช้หนังสติ๊กยิงโต้ตอบขู่มันกลับมั่งก็แค่นั้นแหละ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 29-03-2011 14:39:02

ฮาาาๆๆ
เอกหึงแมนซะงั้นเหรอ
ก๊ากก ชอบจริงๆ คู่นี้ มึนๆ ดี
ว่าแต่น้องคีย์ อย่ามึนไปเก็บของหนีไปอีกนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaejoong ที่ 29-03-2011 17:22:30

คีย์น่ารัก ถามพี่เค้าก่อน พี่ไม่ให้ไป น่ารักง่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 29-03-2011 18:42:48

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้เอก โคตรเท่ห์สุดๆๆ   เอ๊ะ มีหึงไอ้เเมนซะด้วย    :-[
 
คีย์ ดีเล้วเราต้องถามพี่ก่อน   น่ารักวะ   :กอด1:

 :L2: :L2: :L2:



จำนวนโพสของไรท์เตอร์ เลขสวยนะ  1111

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 29-03-2011 18:55:49

ใช่ ถูกต้องแล้วที่คีย์ต้องถามพี่ก่อน
ไม่ใช่ใครบอกให้ไปก็ไปตามเขาบอก
เกลียดยัยส้มนี่จัง ชอบมาว่าคีย์
อยากได้มือตบจังเลย
เอกนี่เท่ห์มาเลย ช่วยคีย์ได้มากเลย
อยากให้คีย์กลับไปบอกเฮียซาโต้บ้างจัง
ให้ยัยส้มนั่นโดนว่าซะมั่ง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 29-03-2011 20:47:36

แมนเอกน่ารัก
น้องคีย์ก็น่ารัก
>.<
แนะนำเฮียว่าโยนกระเป๋าเสื้อผ้าน้องทิ้งไปเถอะ
น้องจะได้เลิกคิดเก็บของหนีสักที
555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 29-03-2011 22:31:08

ตอนนี้ code ของคีย์มีแค่นี้เหรอ 

if ทำใครเดือดร้อน
then เก็บผ้าหนี
end.

เปลี่ยนใหม่

if มีชะนีมาระราน
then สวนสลบ  สยบชะนีทุกถิ่น
end.

แล้วก็ครองรักกับเฮียตราบนานเท่านาน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 29-03-2011 22:36:29

เหอะๆ คีย์มันจะหนีท่าเ้ดียว เมากับมันจิงๆ ชะนีพวกนี้นี่ยังไงน้า งงกับ logic ในหัวของแต่ละตัวเจงๆ อ้อ รวม logic น้องคึย์ด้วย ถึง จะไม่ใช่ชะนีก็เหอะ หุๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 29-03-2011 23:57:26

กอด ๆ ด้วย คน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 30-03-2011 02:01:12

คีย์น่ารักดี นิสัยเด็กเรียบร้อยโคตร

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <29-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 30-03-2011 07:53:08

เข้ามารอตอนใหม่   :z2:

หัวข้อ: Never Let You Go <30-03-54> ^^
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 30-03-2011 08:16:43

(^^X)

ตอนที่ 33

ไอ้พระเอกเลิกงานที่ร้านสัตว์แพทย์เดินเข้าซอยกลับเข้าหอพัก รถมอเตอร์ไซค์ขับตามหลังมาแล้วปาดหน้า
“เฮ่ย!” แต่พอคนขับเปิดหน้ากากสวมหมวกกันน็อคเสียงร้องตกใจก็กลายเป็นด่า “ไอ้สัด กูคิดว่าโดนปล้นแล้วซะอีก”
คนขับส่ายหน้า แล้วพยักหน้าให้ขึ้นรถ
“อีก 2 ก้าวก็ถึงหอแล้ว” พูดแล้วก็เดินต่อทันที คนขี่รถมอเตอร์ไซค์เลยขับรถแซงนำมาก่อน แล้วมายืนรอที่หน้าหอพักข้าวของมากมาย
จนเข้ามาในห้อง ถึงได้ถามอีกครั้ง
“ไปไหนมา”
“ไปเีัรียนแล้วกลับบ้านไปเอาเสื้อ”
ไอ้เอกมองของที่อีกคนวางที่กองไว้มุมห้อง “แล้วนั่นอะไร”
“แอปเปิ้ลไง มึงไม่รู้จักเหรอ”
“สัด เอามาจากไหน”
“แม่ให้เอามาด้วยน่ะสิ”
ไอ้แมนหยิบแอปเปิ้ลส่งให้ ไอ้เอกคว้ามาจะงับเข้าปากทันที ไอ้แมนเลยดึงกลับไปเช็ดกับแขนเสื้อแล้วส่งคืน แล้วนั่งลงเปิดกระเป๋าเป้หลังหยิบเสื้อเชิร์ตแขนยาวสีขาวที่ยังอยู่ในห่อพลาสติกส่งให้
“ของใหม่ กูไม่เคยใส่ มึงใส่ได้มั้ย”
ไอ้เอกแค่มอง แต่ไม่รับมา “แล้วทำไมมึงไม่ใส่”
“มหาลัยกูเขาไม่ได้แต่งเครื่องแบบ ถึงตอนสอบกูก็ใส่เสื้อคอปก”
ไอ้เอกยังแค่มองเสื้อในมือเสื้อนักศึกษา แต่แบรนด์เนม....แพงสัด...
ไอ้แมนเลยย้ำ “เอามั้ย”
“มึงไม่ได้สอบเข้ามหาลัยใช่มั้ย”
“ใช่”
“ทำไม”
“ไม่อยากสอบ แล้วเกี่ยวอะไรกับเสื้อเนี่ย”
“ใครซื้อเสื้อนี่ให้มึง”
“แม่”
“รู้มั้ยว่ามันแปลว่าอะไร”
ไอ้แมนจ้องมองกลับมานิ่งๆ โยนเสื้อกลับใส่กระเป๋า ลุกขึ้นยืนทำเหมือนจะอาบน้ำ แต่ก็กลับหันมาอีกที
“คีย์เป็นไงมั่ง วันนี้กูไม่ได้ไปร้าน”
“ดี ก้าวช้าๆ กล้าๆกลัวๆ ตามสไตล์มัน” ไอ้เอกบอกขณะที่ก้มหน้าก้มตาอยู่กับหนังสือเรียน แล้วหันไปมองคนที่คว้าผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำ
กลับมามองเสื้อในกระเป๋า คลานเ้ข้าไปหา แต่พอจะหยิบห่อเสื้อประตูห้องน้ำก็เปิดออกอีกครั้ง
เงยหน้าขึ้นมอง ไอ้ห่านั่นกำลังยิ้ม แถมยังยักคิ้วกวนตรีน
“ขอบใจ” ไอ้เอกบอก

การจะคุยจะถามพี่ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะกว่าที่คีย์จะกลับมาร้านก็เย็นมากแล้ว วิ่งทำงานจนกระทั่งร้านปิดเก็บครัวนั่นแหละถึงได้มีโอกาสถาม
“ตอนนี้พี่มีปัญหากับเสี่ย หรือสารวัตรหรือเปล่าฮะ”
“ไม่นี่ เป็นปกติ เมื่อบ่ายเสี่ยก็มากินข้าว”
“แล้ว เรื่องหุ้นของพี่”
“ก็ยังอยู่ ไม่ได้ขายไม่ได้ซื้อ บอกแล้วว่าช่วงนี้เน้นถือระยะยาว แต่กำลังคิดว่าจะทยอยเทขายพวกอสังหาก่อน เหลือไว้แต่หุ้นพลังงาน” พี่ตอบเรื่อยๆ แต่แววตาจ้องมองคนที่ไม่เคยถามไถ่เรื่องเกมของพี่มาก่อน

คีย์กลับไปอึ้งอีกครั้ง
เป็นอย่างนี้ทุกที เปิดประเด็นแล้วก็กลับมาสับสนตัวเองว่าควรจะถามดีมั้ยทุกที

“พี่....ไม่สนใจเจ๊หงส์เลยหรือฮะ”
รู้สึกตะหงิดๆ อยากแกล้งขึ้นมากะทันหัน แต่ต้องเบรกจนตัวโก่ง เพราะคนนี้คิดเยอะ ผูกเรื่องอะไรไม่รู้ตลอดเวลา ไว้แกล้งเรื่องอื่นดีกว่า
“ในแง่อยากได้เขาเป็นเมีย ไม่แน่นอน” ตรงได้ดั่งใจมั้ยครับน้อง
แต่คีย์กลับหันไปคว้าผ้าเช็ดโต๊ะมาเช็ดโต๊ะกลางเงียบๆ
จนเมื่อเก็บครัวเสร็จคีย์ก็หันมามองพี่เต็มตา
“พี่อยากให้ผมไปเมื่อไหร่ก็บอกผมล่วงหน้าด้วยนะฮะ”

.......เสร็จตรูล่ะ........

“เจ็บนะเนี่ย”
“อะ...อะไรกัน” หน้าตาเลิกลั่กสั่งได้ 55555
“เฮ้อ....เจ็บจริงๆ ให้ตาย” พี่บอกแล้วเดินนำออกมาปิดร้านใส่กุญแจ ไขกุญแจประตูข้างส่ายหน้าก้าวนำขึ้นมาข้างบน
คีย์ได้แต่ก้าวเดินตามขึ้นมา
จนเมื่อก้าวเข้ามาในห้อง คีย์ก็จับข้อมือหนาๆไว้ “พี่ ผมขอโทษ ผมไม่...”
“เออ พอเหอะ ไม่ต้องพูดแล้ว เพราะพูดออกมาแต่ละคำน่ะ คนฟังเจ็บไปถึงเซลเม็ดเลือดขาว”
“พี่อ่ะ ผมขอโทษ ผมแค่ไม่อยากให้พี่ลำบากใจ”
“ไม่ลำบากใจเลย แต่ตอนนี้เสียใจมาก”
พี่บอกแล้วถอดเสื้อเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำทันที
คีย์มองตาม คอตกหันไปคว้าไม้กวาด ทำความสะอาดห้องระหว่างรอห้องน้ำ

ออกมาจากห้องน้ำ ก็เปิดคอมพิวเตอร์ดูข่าว ตรวจสอบนั่นนี่ไปเรื่อย แต่หางตาแอบมองคนจ๋อยที่เดินเข้าไปอาบน้ำ  
คีย์อาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดนอน แน่นอนก็พี่ซื้อให้นั่นแหละ ก้าวเข้ามายืนข้างหลังพี่ทุบหลังทุบไหล่เอาใจ
พี่ถอนหายใจแรงๆ จนมือที่ทุบไหล่ให้ชะงักค้าง
พี่ล็อคเอวบางกลับมานั่งตัก
“ใครพูดอะไรมา”
“พี่ส้ม ที่มหาลัยเขาบอกว่าผมจะทำให้พี่เดือดร้อน เพราะผมมาขวางพี่กับเจ๊หงส์”
“แล้วพี่เดือดร้อนหรือเปล่า”
“ไม่รู้”
“เสี่ยเล้งน่ะเขาเป็นพ่อค้า เขามีหนทางของเขาเอง ถ้าลัดมาทางพี่ไม่ได้เขาก็ลัดไปทางอื่นเองน่ะแหละ”
คีย์ก้มหน้า
“คีย์”
“ผมพยายามอยู่ไง อย่างที่พี่บอกอ่ะ ต้องกลับมาถามก่อน ก็ถามแล้ว แล้วพี่จะเสียใจทำไม”
“ก็เสียใจคีย์ชอบคิดโทษตัวเองถอยหลังกลับ ไม่คิดแก้ปัญหาลุยไปข้างหน้า”
“แล้วกลับมาถามก่อนยังไม่ดีหรือไง ไอ้เอกยังบอกว่าผมก้าวไปช้าๆ เลย”
“อ้อ....งานนี้มีไอ้เอกมาช่วย”
คีย์พยักหน้า “มันจะไปถามเรื่องไอ้แมนน่ะ เจอพี่ส้มพอดี มันก็เลยด่ากับพี่ส้ม”
“แล้วคีย์ล่ะ”
“ผมน่ะ ได้ยินแต่เสียงพี่ บอกว่า มีอะไรให้มาถาม คิดให้ทันที่เขาเถียงกันยังยาก นั่งรถกลับมาบ้าน ยังคิดเลยว่า นี่ผมจะมีชีวิตอยู่คนเดียวได้มั้ยเนี่ย”
“ไม่ได้หรอก ยังไงก็ต้องมีพี่”
คีย์ก้มหน้าเอาหน้าผากกระแทกอกกว้างแล้วหยุดนิ่ง
มือใหญู่ลูบแผ่นหลังบาง ก้มลงจูบที่ผมนิ่ม
.......หลายปีที่ผ่านมา คนๆนี้เจอกับอะไรมา เก็บอะไรไว้ในใจ......
“คีย์เคยโดนตีโดยที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำผิดอะไรหรือเปล่า”
คีย์พยักหน้าทั้งที่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง
“เคยโดน....ลงโทษด้วยการขังไว้ในห้องมั้ย”
นิ่งเงียบแล้วพยักหน้าอีกครั้ง
“เขา....เคย...ลืมไว้ที่อื่นหรือเปล่า”
พยักหน้า
“ไม่มีใครช่วยเลยหรือ”
คีย์พยักหน้า “มีคนพากลับมาส่งที่บ้าน”
ร่างผอมบางบนตักเริ่มสั่นน้อยๆ
“ได้ยินเวลาที่น้าคุยกันใช่มั้ย”
พยักหน้า
“เขาคุยกันว่าอะไร”
คีย์กลืนก้อนแข็งที่จุกคอลงไป แต่มันกลับทำให้น้ำใสไหลออกมาจากตา
พี่ถอนหายใจแรงๆ “ไม่ต้องบอกพี่ก็ได้”
คีย์เงยหน้าขึ้น “ไม่ใช่ฮะ ไม่ใช่ คือ เขาบอกว่าผมเป็นภาระ ถ้าไม่มีผมเขาก็จะสบายกว่านี้...เขา...พูดทำนองนี้น่ะฮะ”
พี่ประคองใบหน้าชุ่มน้ำตาไว้ในมือ พูดช้าๆ “พี่เคยบอกว่าคีย์เป็นภาระของพี่หรือเปล่า”
คีย์ส่ายหน้า
“แล้วพี่ลำบากมั้ยเวลาที่คีย์อยู่กับพี่”
คีย์ส่ายหน้า “ไม่รู้”
“ตั้งแต่วันที่คีย์เดินเข้ามาในร้าน พี่ก็สบายขึ้นมาก สบายจนเคยตัวไม่อยากคีย์ให้ไปไหน”
คีย์สูดจมูกเช็ดน้ำตา “พี่เคยบอกคล้ายๆ อย่างนี้แล้ว”
“อือ..พี่ก็ว่างั้น”
“ผมเป็นคนสอนไม่รู้จักจำ”
“เหรอ แต่คนสอนยินดีสอน”
“แบบนี้เรียกว่าภาระหรือเปล่า”
“เปล่า ก็บอกว่าเต็มใจมาก”
แก้มใสเริ่มเจือสีอ่อน ดวงตากลมชุ่มน้ำตาช้อนมองแล้วหนีไปทางอื่น
“พี่ดูหุ้นเหอะ ผมจะไปนอนแล้ว”
“เคลียร์มั้ย”
คีย์พยักหน้า “ผมว่าเคลียร์ พี่ล่ะ”
“คิดว่าเคลียร์ แต่ไม่แน่ใจ”
คีย์เงยหน้ามองพี่ เลื่อนแขนโอบรอบคอกดริมฝีปากเข้าหาแผ่วเบา แต่ไม่สอดลิ้น แล้วผละออก
“เคลียร์ป่ะ”
“ไม่”
“ไรอ่ะ” หน้าแดงไปถึงหู ถึงคอ
โปรดอย่าลืมว่าตอนนี้ห้องเปิดไฟสว่าง ตากลมๆต้องพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่หันไปมองนอกหน้าต่าง
งึกงักกึกกัก จะจูบพี่แต่ก็กล้าๆกลัวๆ ไม่รู้ทำไม จนคนตัวโตขำ
“พี่อ่ะ” คีย์ฟาดแขนเบา ๆ “ขำอะไรเนี่ย”  

อารมณ์ขึ้นๆลงๆ โกรธ เกลียด เสียใจ ไม่เคยอยู่ในสมองได้นาน แวบเดียวหายไปกลายเป็นเรื่องตลก บ้าบอ รอยยิ้ม และ............
คีย์กลั้นหายใจ หลับตาเงยหน้าขึ้น รู้สึกถึงปลายนิ้วที่แตะแก้ม เลื่อนไปที่หน้าผาก คิ้ว เปลือกตา จมูกวนลงมาที่ปลายคางแล้วเกลี่ยเล่นที่ริมฝีปาก
สัมผัสที่หนักหน่วง ทำหัวใจของคนถูกสัมผัสเต้นแรง
ลูกคอที่วิ่งขึ้นลง นำสายตาลงไปที่อกบางภายใต้เสื้อนอน กระดุมเสื้อถูกแกะออกอย่างแผ่วเบา แต่กลับกดปลายนิ้ววนรอบอกสีอ่อน แล้วขยี้แรง จนสะดุ้ง คว้าข้อมือไว้
“พรุ่งนี้ผมมีเรียน”
พี่ยิ้มหวาน “ยั่วกันขนาดนี้ ใครจะไปทนได้”

ที่จริง....พายุร้ายในตัวพี่เริ่มก่อตัวมาตั้งแต่คีย์เงยหน้าขึ้นมองพี่ทั้งน้ำตาเปียกแก้มนั่น แต่พยายามสะกดมันไว้สุดความสามารถด้วยการจดจ่ออยู่กับปัญหาของน้อง แต่จูบแบบเด็กๆของน้องนี่แหละที่ทำให้พายุร้ายเริ่มรุนแรงขึ้น  

“แต่ว่า...”
“จะไม่ให้มีรอย....นะครับ...”
พี่เสียงแหบพร่าดวงตาหวานเยิ้มขนาดนี้ ปฏิเสธไปเคยได้ผลที่ไหน
คีย์หันไปมองหน้าจอคอมพ์ นาฬิกาที่ผนังแล้วหันมาหาพี่ เหมือนจะบอกว่าภารกิจของพ่อมดยังไม่หมดนี่นา
แต่พี่เอื้อมมือไปปิดคอมพิวเตอร์ ช้อนสะโพก จับขาเหนี่ยวเอวพี่ไว้ เดินไปทั่วบ้านเพื่อปิดไฟ จนกลับเข้าไปในห้องนอน
พยายามเหลือเกินที่จะไม่จับคนที่กอดคอพี่อยู่ กดลงกับพื้น โซฟา หรือแม้แต่โต๊ะในครัว
ก็อีกแค่ก้าวเดียว.......
แสงไฟจากด้านนอก รับร่างขาวนวลบนเตียงนุ่ม
อยากกอดรัดโดยไม่ทิ้งรอยไว้ แต่ไม่เคยสำเร็จ
ตั้งใจว่าจะเพียงจูบเบาๆ แต่สุดท้ายรอยฟัน รอยมือ ก็ยังคงชัดเจนเป็นแนว น้ำตาใสๆ หยาดจากหางตากลม
“ไม่เป็นไร ผมไม่เป็นไร”
พี่คร่อมตัว มองใบหน้าอ่อน เกลี่ยน้ำตา
ลูบหน้าตัวเอง หายใจแรงๆ “นอนเถอะคีย์”
คีย์คว้าใบหน้าพี่ไว้ จ้องมองดวงตาสีเข้ม
“พี่......ผม....คือ......ผม......”
พี่ก้มลงมองแก่นกายของน้อง.....เด็กเอ๊ยเด็ก...เจ็บจนมันนอนนิ่งซะขนาดนี้ ยังจะพยายามอยู่อีก เก็บความพยายามไว้เรื่องอื่นเถอะ
มือใหญ่ลูบหน้าลูบตาของน้อง
“นอนเถอะ ดึกแล้ว”
“ทำให้ผมหน่อย.....นะ....”
พอกันทีไอ้ตัวไว้ก่อนน่ะ พี่ก้มลงขบจูบริมฝีปากบางจนเหมือนรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือด ถึงได้ลากปลายลิ้นลงมาที่อกบาง คีย์โก่งตัว มือจิกไหล่กว้างไว้แน่น
“อะ....อ๊า....เสียว....พี่....อึ้ม....เสียว.....”
ยิ่งครางพี่ก็ยิ่งดูดยิ่งขบ มือใหญ่ฟอนเฟ้นไปทั่วตัว จูบไล่ลงมาหาท้องน้อยกัดย้ำแล้วถึงได้ลากลิ้นลงมาหาแก่นกายดูดแรงจนคนข้างล่างต้องยกสะโพกจนลอย นิ้วที่ปราศจากครีมเบียดแทรก
“อ๊า.........” คีย์ละมือจากไหล่พี่ ทึ้งผ้าปูที่นอนไว้แน่น เสียงสะอื้นเจือเสียงคราง ทำให้พี่ถอนมือ ถอนริมฝีปากออก
“อย่าหยุด อย่าหยุดสิ”
พี่กลืนน้ำลาย
“พี่รักผมไม่ใช่หรือ รักผมสิ”

........คีย์ไม่ได้ร้อนแรงหรอก เพียงแค่ต้องการความรัก ความต้องการของพี่มากลบเสียง และสายตาดูถูกของคนอื่น..........
.......ช้าลงอีกนิดซาโต้ นายคือคนคุมเกมนี้ไม่ใช่หรือ......

พี่ขยับตัวลุกนั่ง ชันเข่า แก่นกายแข็งแกร่งผงาด
คีย์ขยับตัวตามมาคุกเข่าก้มลงชิมส่วนปลาย ลากลิ้นไปทั่วแล้วครอบปากลง ขยับขึ้นลง
......ให้ตายเถอะ...แตกตอนนี้ก็เสียเชิงชาย...แต่ว่า....
พี่เอื้อมมือไปเตะช่องทางสีอ่อนด้านหลัง คีย์เหลือบตามองพี่ ผละออกแล้วหยิบหลอดสีฟ้ามาส่งให้
“กัดพอไหว แต่อันนี้สดไม่ไหว”
พี่รับหลอดมาพร้อมกับดึงใบหน้าอ่อนมากดจูบจนแทบละลาย
“อื้ม....พี่ฮะ....”
คีย์หอบน้อยๆ เมื่อพี่ละไปที่พวงแก้ม มือเล็กๆ กอบกุมพี่ขยับมือแล้วก้มลงหาอีกครั้ง
นิ้วมือที่แทรกด้านหลังเพิ่มนิ้ว คีย์ครางงึมงำ แต่ยังคงก้มหน้าใช้ปากให้พี่
พี่พลิกตัวอีกครั้งจับน้องคร่อมอยู่ด้านบน จับสะโพกบางขึ้นมาอยู่ที่หน้า ลงลิ้นที่ช่องทางด้านหลัง ขณะที่มือก็กระตุกให้ คีย์ขมวดคิ้วแน่นแล้วละปากออก
“อะ....พี่....พี่....อูว....”
ช่องทางสีชมพูตอดรัดรัว มือด้านหน้ายิ่งกระตุกเร็ว คีย์สูดปากส่ายหน้า
“พี่...พี่ อะ...อ๊า............”
คีย์เกร็งตัวพ่นน้ำใส่หน้าอกพี่ล่วงหน้าไปก่อน แล้วพลิกตัวนอนหงาย ตาปรือ
พี่ก้มลงจูบที่ต้นขา ขบเบาๆ จนมาถึงพวงแฝด คีย์ผวายกสะโพกจนลอย 2 มือแทรกที่ผม เสียงร้องคราง เสียงสูดปาก ท่าทางบิดตัว ดวงตาหวานฉ่ำ
พี่คว้าซองสี่เหลี่ยม กัดฉีกแล้วสวม
บีบครีมแล้วนวดซ้ำ ขณะที่ปากก็กดจูบแลกลิ้นจนหูอื้อตาลาย
“รักคีย์ รักที่สุด”
แยกขาเรียวแล้วกดเข้าหา
มือเล็กๆดันหน้าท้องพี่ไว้ หัวใจเต้นโครมคราม แล้วค่อยเลื่อนมือออก ดันตัวขึ้นมาจูบพี่ แล้วพยักหน้า
“คีย์” เสียงกระเส่า เกินกว่าความสามารถที่จะควบคุมให้อยู่ในฟอร์มเคร่ง “นะ”
“อื้อ....”คีย์กัดฟัน
กล้ามเนื้อแน่นๆ ตอดรับตลอดทุกพื้นที่ที่เบียดแทรก หยาดเหงื่อผุดพราว
“โอย...คีย์....อูว.....”
พี่ขยับสะโพกตอกลึก  คีย์ส่งเสียงเหมือนกำลังจุก
“จุกเหรอ”
“อือ...อย่าถามสิ จุก เจ็บด้วยแต่......”
สะโพกยังคงไม่หยุดการเคลื่อนไหว มือใหญ่กอบที่อกบาง
“แต่อะไรครับ”
“อือ...ไม่รู้ อึก พี่อย่าถาม...สิ”
“ไม่ถามแล้วจะรู้เหรอ”
.....ก็พี่น่ะ จะแตกไม่แตกอยู่รอมร่อ ถ้าไม่ถาม ไม่ปล่อยมุกตอนนี้ แตกแน่...
แต่น้องไม่ให้ความร่วมมือส่ายหน้า หอบหายใจแรง ช้อนตาปรือมอง ที่เด็ดสุดคือท่ากัดมุมปากนี่แหละ
...ไม่ไหวแล้วโว้ย.....
...ที่บอกให้ช้า ที่บอกว่าอย่าทำให้เจ็บลืมหมดสิ้น.....
พี่กดกระแทกรัวเร็วจนคีย์ร้องลั่น แล้วเปลี่ยนเป็นร้องคราง แก่นกายที่เจตนาไม่สัมผัส มีหยดน้ำใส
“อือ....อ๊า.......อือ.....”
กอบแก่นกายกระตุกเพียงไม่กี่ครั้งคีย์ก็เกร็งตัวตอดรัดสุดแรง
พี่สาวออกแล้วกระแทกต่อสูดปาก ทิ้งตัวลงหาอ้อมอกบางๆ คีย์ขยับตัวนิ่วหน้า
“มันยังแน่น”
“อือ...”
“พี่..เสร็จแล้วไม่ใช่หรือ”
“อือ....”
พี่ขยับสะโพกถอนออก คีย์ผวาตาม
“โอ๊ย....แสบอ่ะ....แต่โล่งไปเลย” คีย์หัวเราะคิกตาพราว พี่ดันไหล่บางพลิกคว่ำ คีย์หันมามอง “อะไร”
“เพิ่งนึกได้”
“นึกได้อะไร”
“วันนี้ยังไม่ฟัดส่วนนี้” พี่ก้มจูบที่ไหล่ลากลงมาที่แผ่นหลังเรื่อยลงไปที่ก้นกลม
“อะ....อะไร พี่...อะ....อึ้ม....ผม...ต้อง....ไป...เรียน....นะ ตรงนั้น...ฟัด..ไปแล้ว...อื้ม...พี่อ่ะ....”

--*จบตอนที่ 33*--

ตอนนี้ยาวไปนิดนะครับ ไม่อยากแบ่งตอนขัดอารมณ์คุณผู้อ่านน่ะครับ
ขอบคุณทุึกการติดตาม และความเห็นครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 30-03-2011 08:17:40

ชอบคีย์ที่สุด :L2:
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 30-03-2011 08:29:15

ดีใจที่คีย์กล้าที่จะถามเฮีย อยากรู้ถามไปเลย
แล้วดูสิถามไปถามมาไหงมันไปลงเอยที่เตียงอ่ะเฮีย
ทำเอาเสียเลือดแต่เช้าเลยน่ะเฮีย คีย์น่ารักจนอดใจไม่ไหว
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 30-03-2011 08:37:33

 :m25:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: doomare ที่ 30-03-2011 09:01:15

เลือดโชกกกกกก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 30-03-2011 09:05:33

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ขอบคุณที่ไม่ทำให้คีย์หนีไป
ปมในใจแต่เด็กต้องใช้เวลาลบ
เฮียซาโต้อย่ารุนแรงกับน้องนักเลยอ่านแล้วสงสารอ่ะ
เอกกับแมนเริ่มพูดกันให้คนอื่นรู้เรื่องละ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 30-03-2011 09:08:35

 :haun4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Ryze ที่ 30-03-2011 09:28:41

พัฒนา พัฒนา

 :impress:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: mahbongz ที่ 30-03-2011 09:30:25

 :man1:ฉากบู๊นี่เล่นซะเลือด(กำเดา)ท่วมจอเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 30-03-2011 09:31:27

กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

คีย์น้อยๆของพี่นุ่น
อิเฮียอ้ะ S ขนานแต๊และดั้งเดิมมาก
กี๊ดๆๆๆๆ เตรียมอุปกรณ์ทำแผลให้คีย์ก่อน

ปล.แมนกะเอกน่าร้ากเน้ออออออออ  :impress2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 30-03-2011 10:07:11

เอิ๊กกกกกกกก แอบอู้งานมาเสียเลือด  :m25:

เดินสะโหลสะเหล ปาดเลือดออกจากกระทู้  :jul1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 30-03-2011 10:38:08

รักกัน รักกัน ^^
ทีละนิดๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 30-03-2011 10:41:27

 :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 30-03-2011 11:09:36

อิเฮียเป็นพวกซาดิสต์จริง ๆ ด้วย  ขบกัดไม่ยั้งเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 30-03-2011 11:11:02

สงสารคีย์อ่ะ เพราะแบบนี้พอมีอะไรถึงได้โทษตัวเองตลอด :monkeysad:
เฮียซาโต้ดูแลน้องดีๆนะ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 30-03-2011 11:15:13

ร้อนแรงไม่มีใครยอมใครเลยจริงๆค่ะ...
อย่างงี๊หนูคีย์จะไปเรียนไหวไหมน๊า???

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 30-03-2011 11:30:15

โอ้ยยย ตอนนี้ บู๊กันมาก
ดุเดือดที่สุด
สงสารน้อง (หรือน้องมันยั่วหว่า) อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 30-03-2011 13:30:51

แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆไม่รู้ตะเม้นต์อ่ะไร อิอิ เขินๆ เขินๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 30-03-2011 17:15:25

อ้ายยยยยย
ชอบอ่ะ ชอบเรื่องนี้มากมายยยยย
อยากอ่านต่อสุดๆค่ะ
มาต่อเร้วๆน้า *0*

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 30-03-2011 18:47:04

คุณเฮียทำรุนแรงกับน้องอีกแล้ว
>/////<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 30-03-2011 19:05:14

  :oo1:



:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

พุดไม่ออก เลย  :impress2:

คีย์ก้าวมาอีกขั้น เเล้ว สู้ๆๆ

อิจฉาเฮีย อ่ะ    :haun4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 30-03-2011 20:03:03

พี่ไม่สงสารคีย์เหรอ รักรุนแรงจัง
แต่ตอนนี้เลือดท่วมตัวแล้ว

กดบวกให้กับน้องคีย์น่ารักค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 30-03-2011 20:04:22

คู่แมน+เอก เถื่อนถึงแต่ไม่ซาดิสม์ ผลัดกันหึงผลัดกันหวงแต่ก็ดูเข้าใจ
และอยู่ด้วยกันได้อย่างดี ส่วนคู่เฮีย+น้องคีย์ น้องมีปมในใจอยู่มากมาย
เลยทำให้ขาดความมั่นใจในทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเฮีย พอได้รับคำตอบ
จากที่เฮียถามว่าเคยถูกทิ้ง เคยถูกตีทั้งที่ไม่ผิด เคยถูกมองว่าเป็นตัวภาระ
ทำให้เข้าใจน้องคีย์มากขึ้นว่าทำไมถึงต้องเป็นคนอ่อนไหวในทุกเรื่องเลย
น้องน่าสงสารมาก แต่พอเจอเฮีย  :haun4: ใส่ด้วยความซาดิสม์ สงสาร
น้องบ้างเถอะจ้ะเฮีย เดี๋ยวน้องจะช้ำในตายเสียก่อน .... +1 แทนคำขอบคุณ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-03-2011 20:07:22

เฮียล่ะเว่อร์ เจ็บถึงเซลล์เม็ดเลือดขาว :laugh:
ช่วงหลังๆ :jul1: เสียเลือดอย่างเดียว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 30-03-2011 20:17:49

 :haun4: :jul1: :oo1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 30-03-2011 20:31:49

 :haun4:+ :o8:
เฮียค่อยเป็นค่อยไปนะ อดทน และใช้เวลาหน่อย บาดแผลในใจน้องมันคงลึกพอควร
แถมถูกปล่อยเรื้อรังไว้นานด้วย เฮียก็ใช้ความรักความเข้าใจค่อยๆเยียวยาไปล่ะกัน
อย่างวิธีการรักษาแบบเมื่อกี้นี้ก็ดีเหมือนกันนะ อิ อิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 30-03-2011 22:15:27

 :m25: :m25: :jul1: :jul1:
ตายอย่างสงบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 30-03-2011 23:42:48

แหมะ ได้อ่านฉากหวานซึ้งก่อนนอน รับรอง ฝันเปียก เอ้ย ฝันดีแน่ๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 30-03-2011 23:52:32

อือ

เสร็จ ด้วย คน ครับ

^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <30-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 31-03-2011 00:04:48

พี่ไจฟ์จ๋า อยากอ่านNC แมน เอก  :pighaun:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 31-03-2011 08:33:02

(ต่อนะครับ)

ตอนที่ 34

คนที่เดินลงมากินข้าวก่อนไปเรียนเอาตอน 10 โมงกว่า ท่าทางเหมือนยังนอนไม่พอ  ตรงข้ามกับอีกคนที่ตื่นแต่เช้าไปตลาด กลับมาทำโน่นนี่ อารมณ์ดีตลอด
คีย์นั่งลงที่โต๊ะข้าวในร้านแล้วหลับตาเอาคางเกยโต๊ะ หมดสภาพชนิดที่ไม่เหลือพลังงานให้รักษาฟอร์มต่อหน้าเฮียพีเลยแม้แต่นิด
“ข้าวไข่เจียวกุ้งสับมาแล้ว” พ่อครัวยังคงอารมณ์ดีไม่มีตก
คีย์ลืมตามองไข่เจียวแล้วยิ้มกว้าง “เย๊ๆๆ ไอ ไลค์ ไข่เจียว”
“เอาโอวัลตินด้วยมั้ย” เฮียพีถามมาจากเค้าท์เตอร์เครื่องดื่ม
คีย์พยักหน้า ตักข้าวคำใหญ่ใส่ปาก
“เฮียสูบพลังงานไปเยอะขนาดนั้นเชียว” เฮียพีแซว แล้วนึกขึ้นได้ว่าไอ้ตัวเล็กขี้เขินขนาดไหน
คีย์ไอโขลกจนต้องคว้าแก้วน้ำดื่ม หน้าแดงจัดเพราะทั้งเขินทั้งสำลักข้าวพร้อมกัน
“สัดพี” ด่าน้องชาย แต่ตัวเองกลับนั่งหัวเราะ มองคนสำลัก “กินซะเดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ไม่เอา เดี๋ยวเที่ยงแล้ว ลูกค้าเข้าร้าน” คีย์พูดแล้วหันไปมองนาฬิกา
พี่ยักคิ้ว “ใช่มะ ถ้าพี่ไม่ไปส่งก็ต้องข้ามยาวไปคาบบ่ายเลย ใช่มะ”

....อารมณ์ดีจนน่าหมั่นไส้จริงๆ ไม่เกิดมาอยู่บนมั่งให้มันรู้ไป....

รถจอดหน้าคณะ ทั้งที่เจ้าตัวบอกว่าให้ส่งที่หน้ามหาวิทยาลัยก็ได้ แต่พอเจอประโยคเด็ดเข้าไปเลยต้องเงียบ
“พี่น่าอายขนาดนั้นเลยหรือคีย์”
รุ่นพี่สามสาวรวมอยู่ในกลุ่มปี 4 ที่เดินอยู่ที่ฟุตปาทหน้าคณะหยุดการสนทนาหันมามอง เมื่อคีย์ก้าวลงจากรถ
ก็รถโตโยต้าเล็กๆ เก่าๆคันเดิมที่พี่ขับไปจ่ายตลาดอยู่ทุกวันนี่แหละ ไม่ได้หรูเริ่ดอะไรมาจากไหน
.....มัน....คงผิดความคาดหมายเกินไป ก็เวลาที่เราเม้าท์กันว่า เด็กเสี่ย เราก็จะคิดว่าเสี่ยพุงใหญ่ ใส่ทองเส้นเท่าโซ่ นั่งรถคันใหญ่อะไรแบบนั้น
แต่เสี่ยคนนี้ เป็นคนหนุ่มรูปหล่อกล้ามโต ที่วิ่งตามลงมา
เสื้อยืดตราห่าน กางเกงขาสามส่วน รองเท้าฟองน้ำ
“คีย์ หนังสือ”
“อ้าว ฮะ”
คีย์หันไปรับหนังสือแต่ว่า....เล่มนี้มัน..หนังสือพี่ต่างหาก แต่คนที่เอามาให้กลับยิ้มกว้างไปถึงหู
พอหันกลับมามองสามสาวที่เดินเข้ามาหาถึงได้เข้าใจ
“เขาเป็นผู้หญิงนะฮะ เมื่อวานก็โดนไอ้เอกไปแล้วชุดนึง” คีย์ลดเสียงเบา
“เอาน่า ถึงพี่เป็นแค่ตัวประกอบก็ขอขโมยซีนบ้างไม่ได้หรือไง”
คีย์หันไปทักทายรุ่นพี่ทั้ง 3 คน
ส่วนอีกคนท่าทางเป็นมิตรจนเว่อร์
“รุ่นพี่ของคีย์นี่เอง” ตัวประกอบกล้ามใหญ่ยิ้มกว้าง พูดจาเสียงดังฟังชัด “แล้วแวะไปทานอาหารที่ร้านอีกนะ ผมจะทำให้สุดฝีมือเลย”

ท่าทางแบบนี้แบบดูยังไง คนนี้ก็ไม่ใช่เสี่ย ที่เลี้ยงเด็กหนุ่มไว้กินเป็นของว่าง
หน้าตาหล่อเนี๊ยบอาจเป็นเกย์ แต่ไม่ใช่เสี่ยแบบนั้นอ่ะ
ยังไม่พอใจ เฮียหันไปโบกมือทักทายทุกคน ขอเสียงสนับสนุนเต็มที่ “ไว้ไปกินข้าวที่ร้านกันนะ”
พี่อ๊อดหนุ่มหน้าสวยเลยถามไถ่ “เฮียทำเองเหรอ”
“ทำเองสิ ที่ร้านมีเฮียเป็นพ่อครัวคนเดียว ประหยัดไง”

ทุกสายตาค่อยๆ เบนกลับไปหาสามสาว ต้อตอเรื่องเล่า
ซึ่งอันที่จริง มันคือความจริง
แต่ว่าตอนนี้ ความจริงกำลังกลายเป็นเรื่องไม่จริง ด้วยความสามารถพิเศษของพ่อมด!

….คีย์อดไม่ได้ที่จะคิดในใจ ที่แท้ก็เตรียมการมานี่หว่า งั้นกูก็เงียบไปเหอะ....

พี่หันมายักคิ้ว คีย์เลยส่ายหน้า
จนเมื่อเฮียกลับไป เพื่อนร่วมห้องคนที่เคยเจอกันที่ร้านเกม ก็หันไปบอกกับรุ่นพี่
“ผมบอกแล้วพี่ไม่เชื่อผม ว่าจนสี่ทุ่มแล้วผมยังเห็นไอ้คีย์ยังวิ่งส่งข้าวร้านเกม ร้านทำผมอยู่เลย”

-*-*-

เฮียพียืนล้างจานในครัว โดยมีพี่ชายผู้รู้ทันน้องชาย ย้อนรอยทำเงียบเข้าใส่มานานเกือบชั่วโมง จนกระทั่งน้องชายยอมแพ้
“เฮียว่าถ้าหน่อยกับนิดอยู่ด้วยกันตามลำพังที่ทาวเฮ้าส์นั่น มันจะอันตรายไปมั้ย”
“มึงคิดว่ามันอันตรายมั้ยล่ะ”
คนรูปหล่อถอนหายใจแรงๆ ขณะที่เช็ดจานวางเรียง “ไม่รู้สิ เราอยู่ตึกแถวมีคนผ่านไปผ่านมาทั้งวันทั้งคืน อันนั้นมันทาวเฮ้าส์ มันก็เงียบๆ”
พี่ชายพยักหน้า
“เฮียว่าไง”
“ก็มึงว่าไง”
“ไม่รู้”
ขอโทษครับ คือประโยคมันวนไปวนมาอยู่อย่างนี่มาหลายวันแล้ว เพราะเฮียพีลังเลตลอดเวลา น้ำหนักเทไปทางไม่อยากไปอยู่ แต่ก็เป็นห่วง ทั้งยังบอกกับหนูนิดไปแล้วว่าจะไปอยู่ด้วย
ไม่อยากไปอยู่ แต่ก็ไม่อยากผิดสัญญากับเด็ก แล้วที่สำคัญ....
“เฮีย ผมกลัวว่าจะไปให้ความหวังกับหน่อยอีก”

พ่อครัวตัวโตนั่งลงที่เก้าอี้กลมในครัว
“พี มึงหันมาเต็มใจคุยกับกูหน่อยเหอะ เผื่อมันจะเคลียร์อะไรกันไปได้บ้าง บอกตามตรงว่าเรื่องมึงเนี่ย ทำเอาทุกเรื่องกลายเป็นขี้มด”
เฮียพีหันมาเลื่อนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามคุยกับพี่ชาย
ปกติพี่ชายก็ดุจนรู้กันไปทั้งย่านอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะดุ และโหดกว่าเดิม
มันก็น่ามีอารมณ์อยู่หรอกนะ เพราะตัวเองยังไม่รู้ตัวเลยว่าอยากทำอะไรกันแน่
“มึงละล้าละลังอะไรนักหนา แค่ทำในสิ่งที่ควรทำ”
“เฮีย...รู้เรื่องที่ผมตามไปเฝ้า...เพื่อนคีย์”
“ไอ้อ๋อง”
พี่ชายสวนขึ้นมา ทำเอาน้องชายเหลือบตามองพี่ แล้วพยักหน้า
“นั่นแหละ เด็กมัน...หนีผมตลอด”
พี่ชายกอดอกทำเสียงแปลกๆ คอยดูสิ ว่ามันจะโยงเข้ามาเรื่องบ้านหน่อยได้ยังไง
“ผมรู้ว่าผมควรทำอะไร แต่ทำไมไม่คิดบ้างว่าผมกลัวความรัก”
“มึงเนี่ยนะ หลงมาจากทีวีช่องไหนน่ะมึง”
เฮียพีทำท่าหมดแรง “ก็ได้ๆ ผมไม่ได้รักหน่อย เพราะผมรักอ๋อง”
“มึงแน่ใจเหรอ”
“ไม่แน่ใจ”
“เชี่ยแล้วน้องกู”
อย่าเพิ่งรำคาญเฮียพีนะ เพราะมันเดินหน้าถอยหลังแบบนี้ไง เรื่องมันถึงน่าปวดตับ
“เฮีย อย่าเพิ่งด่าสิ ไม่คิดบ้างหรือว่าผมกลัวที่จะมีความรักจริงๆน่ะ”
“ไม่หรอก มึงเห็นกูกับคีย์ เห็นไอ้เอกกับแมน มึงถึงได้หันไปมองไอ้อ๋อง”
“ผมมองไอ้อ๋องมาก่อนเรื่องไอ้เอกกับไอ้แมน”
พี่ชายถึงกับเลิกคิ้วสูง ส่วนที่นอกครัว ไอ้อาร์ตกับเจ๊มิซาเข้าประจำที่เอียงหูฟังทันที
“เมื่อไหร่”
“ผมเคยเห็นเค้านานแล้ว ตั้งแต่ตอนที่มันติดพนันที่โต๊ะ แล้วก็ไปขอผ่อนเคลียร์หนี้ แล้วก็มาเจออีกทีที่อิมแพคที่เฮียไปแข่งทำอาหาร ก็เลยขอเบอร์โทรติดต่อมาเรื่อย”
“แล้ว...มันคืบหน้าอะไรยังไงมั่ง”
เฮียพีส่ายหน้า “ก็อย่างที่บอก เค้าหนีผมตลอด”

พี่ชายกอดอกมอง “ที่มึงหายไปบ่ายๆ เพราะไปเฝ้าเขาหรือไง”
มาถึงตอนนี้ น้องชายได้แต่พยักหน้า
“นั่นแหละ”
“แล้วจะตามคนที่ไม่สนใจมึงไปทำไม”
“ก็เพราะผมสนใจเขา”
“ประเด็นคือเขาไม่สนใจมึง” พี่ชายขึ้นเสียง จนเหมือนเฮียพีตัวลีบเล็กลงไปอีก “มึงคลิกเขา แต่เขาไม่คลิกมึง และมึงมีเรื่องที่สมควรสนใจมากกว่าไปตามคนที่เขาไม่ใช่เกย์ มันมีแต่จะทำให้เขาเกลียดมึง แทนที่เขาจะรู้สึกดี เขาจะเกลียดมึง”
เฮียพีเสยผมลวกๆ ท่าทางดื้อดึง
“เขาคือวัยรุ่นที่หากินเลี้ยงตัวเอง ทำผิดก็รู้จักกลับใจไม่ทำผิดอีก เรียนรู้ว่าตัวเองคืออะไร ไม่ใช่เด็กสาวอายุ 14 ที่เขินอายเวลาหนุ่มส่งยิ้มให้ หรือวัยรุ่นลองของอวดดี” พี่ชายทุบโต๊ะเสียงดัง ยกมุมปากสูง “มึงไม่ใช่เด็กแล้วพี คิดให้ดีว่าที่จริงมึงรักใครกันแน่ หน่อยคนที่มึงบอกกับกูครั้งแล้วครั้งเล่าว่ามึงไม่ได้รัก แต่มึงเซ้าซี้ให้กูออกหน้าทำโน่นนี่ให้  หรือนักศึกษาคนหนึ่งที่มึงมองผ่านไป แต่บังเอิญหวนกลับมานั่งข้างๆ แล้วยิ้มให้มึง คนที่ทำในสิ่งที่มึงไม่เคยทำได้”
เฮียพีเงยหน้ามองพี่ชาย
“เฮียจำได้ด้วยเหรอ”
“มึงคือน้องชายกูนะพี”

ในวันที่เฮียซาโต้แข่งทำอาหาร มันคือวันที่แก๊งค์ 4 คนช่วยกันจับเฮียพีไว้ไม่ให้หนีพี่หน่อยกับหนูนิด ในตอนที่กลับมาที่ห้องพัก เฮียพีเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทุกคนฟัง ระหว่างที่ไอ้เอกกับไอ้เบิร์ดงัดเข่างัดศอกกันอยู่ ไอ้อ๋องคือคนที่คลานเข้าไปนั่งข้างๆ เฮียพี แล้วบอกให้กำลังใจให้เฮียพีก้าวข้ามความรู้สึกผิดในใจ

“มึงคิดให้ดีว่าคนไหนที่มึงรัก คนไหนที่มึงอยากเป็น”

เฮียพีกอดอกแน่น ท่าทางดื้อรั้น ไม่ได้คิดตามพี่ชายสักนิด
....ได้เลยไอ้น้อง รอให้คิดเองมานาน ถึงเวลางัดไม้ตายสักที
“งั้นก็ตามใจมึง จะดันทุรังจีบไอ้อ๋องให้เด็กเกลียดมึงก็เรื่องของมึง มึงรู้แก่ใจว่าเด็กไม่เอามึง งั้นถ้าไอ้ต้นจีบหน่อยมึงก็ไม่ควรหวง”
“ต้นไหน”
“ต้นพี่ชายไอ้เอกไง เห็นมันแนะนำกันอยู่ กูเองก็ว่าจะแนะนำสารวัตรธงเหมือนกัน หน้าที่การงานมั่นคงหนูนิดสบาย”
“สัด!”
“เฮ้ย! ด่ากูเหรอ” พี่ชายรั้งแขนเสื้อขึ้นเหน็บไหล่ทันที
“ไม่ใช่เฮีย หมายถึงไอ้เอกน่ะ ต้นมันจนแล้วก็เพิ่งเริ่มทำงานเองไม่ใช่เหรอ ตำรวจก็อันตรายออก โดนผู้ร้ายยิงตายเมื่อไหร่ไม่รู้”
“ก็ยังดีกว่ารอมึงล่ะ”
“เค้า...ไม่รอคนเลวอย่างผมหรอก”
“เหอะ” พี่ชายทำเสียงขึ้นจมูก “งั้นก็เปิดทางให้ไอ้ต้นกับสารวัตรละกัน”
“ไหนว่าเป็นพี่ผมไง”
“ก็มึงมันห่วย ก็ถอยออกมาให้คนดีเข้ามา”
“เฮีย”
“ลังเลเข้าไป น้องกูหรือเปล่าวะเนี่ย”

เฮียพีหันซ้ายหันขวาท่าทางฮึดฮัดออกไปจากร้าน ไอ้อาร์ตที่กำลังซุบซิบกับเจ๊มิซาว่าทำไมวันนี้เฮียดุจังวะ หันมามองพ่อครัวผ่านหน้าต่างส่งอาหาร
“เฮีย”
“เออ”
“สารภาพมา เฮียคือสารวัตรซาโต้ อย่างที่คีย์มันว่าจริงๆหรือเปล่า”
“กูไม่ได้ทำอะไรเลย ไอ้พีมันแค่กลัวความรักเท่านั้นแหละ”
“อ้าว” เจ๊มิซาหันไปมองหน้าไอ้อาร์ต “เมื่อกี้เฮียยังบอกอยู่เลยว่าไม่ใช่”
“เหรอ กูบอกงั้นเหรอ”
เฮียทำหน้าตานิ่งสนิทจน 2 คนหน้าครัวต้องหันไปซุบซิบกันอีกครั้ง
“ตกลงเฮียลักไก่ หรือ 2 คนนั้นจีบพี่หน่อยจริงๆน่ะ”

เฮียพีตรงดิ่งมาที่ร้านดอกไม้
ที่เคยคิดไปร้อยแปดเรื่องทุกครั้งที่มาที่นี่ วันนี้กลับไม่เหลือเรื่องอะไรอยู่ในสมอง
“หน่อย” คนตัวโตก้าวเดินตรงเข้ามาในร้าน พุ่งมาหาคนที่กำลังจัดดอกไม้อยู่ด้านใน
ท่าทางร้อนรน จนเจ้าของร้านยังต้องหยุดมอง ไม่กล้าทักท้วง
“ไอ้ต้น กับ สารวัตรธง จะคบใครกันแน่”
“คะ ใครคะ” หน่อยงงจริง ไม่มีแอ๊บ เฮียพีกำลังพูดถึงใครอยู่เหรอ
“ไอ้ต้น พี่ชายไอ้เอกไง กับสารวัตรธงเพื่อนเฮียน่ะ หน่อยคบใคร”
“หน่อยไม่รู้จักค่ะ ไม่ได้คบใคร”
หน่อยกะพริบตาถี่ๆ ไม่รู้จักจริงๆ ถึงตอนที่โรงพยาบาลที่คีย์กับไอ้เอกโดนแทง ก็คลาดกับ 2 คนนี้เลยทำให้ไม่รู้จัก

ทั้งหมดคือแผนที่ไอ้พระเอกพูดไว้กับคีย์ แล้วคีย์ก็มาเล่าให้เฮียซาโต้ฟังว่า โดนพี่ต้นด่าเละว่าตัวเองยังลำบากจะพาผู้หญิงมาลำบากด้วยทำไมน่ะแหละ

ชัดมั้ยครับ เฮียพีโดนพี่ชายลักไก่ซะแล้ว

เฮียพีคนรูปหล่อ มีอาการคล้ายเลือดไปเลี้ยงสมองไม่พอ ทำได้แค่ยกมือแล้วเดินกลับออกมา
จนเมื่อมานั่งอยู่ในรถ เฮียพีคนรูปหล่อถึงได้เอาหัวโขกกับพวงมาลัย
“นี่กูลืมไปได้ไง ว่าเฮียกูมันพ่อมด”

*--จบตอนที่ 34--*

1 ใกล้จบแล้ว~~
2 ไม่มี nc แมนเอก
3 อ๋อง เบิร์ด และเฮียพี ไม่ใช่เกย์ โลกเราเป็นเช่นนั้น ยังคิดอยู่เลยว่าให้ 4 ใน 7 เป็นเกย์นี่มันนิยายมากไปเปล่าหว่า แต๋ก็อะนะ อะไรที่มันเกินไปก็โทษคนเขียนจิตละกัน

 :z2: :z2: :z2: :z2:
พบกันวันอาทิตย์นะครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 31-03-2011 08:41:15

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ตอนนี้สนุกมาก เฮียซาโต้สุดยอด
ไม่ใช่พ่อมดแต่เป็นยอดคนสมองอัจฉริยะ
ไจฟ์แต่งได้เป็นความจริงดี ชอบจัง
จะจบแล้วเหรอ แต่งต่อเถอะ มีอีกหลายประเด็น
ปล.ทำไมต้องหยุดศุกร์เสาร์อ่ะไจฟ์ :confuse:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 31-03-2011 08:43:30

^
^
ูวันนี้ก็รีไม่ออกอีกแล้วหรือครับ ว้าาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Ryze ที่ 31-03-2011 08:53:36

ชอบคาถาของพ่อมด

เลิศศ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 31-03-2011 09:04:42

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย อ่านตอนนี้แล้วแอบดีใจลึกๆ
กรี๊ดดดดดดดดด เฮียพีแอบหวงคุณหน่อยแล้ว >_<


เราชอบนะคะ นิยายที่ผสมความเป็นจริง นิยายวายไม่จำเป็นต้องมีแต่คู่ ชช หรอกค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 31-03-2011 09:14:20

ใกล้จบแล้ว ขอบคุณนะค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 31-03-2011 09:35:12

ตอนนี้อ่านแล้วสนุกมากกกกกกกกก
คีย์โดนเฮียจัดหนักไปเมื่อคืนถึงกับ
หมดแรงกันเลยทีเดียว ดีใจที่เฮีย
ตามไปส่งที่มหาวิทยาลัย สะใจชะนี
ส่วนเฮียพีมาตอนนี้เฮียแกสับสนจริงๆ
ค่อยคิดๆไปน่ะเฮียแต่อย่านาน
ยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 31-03-2011 09:58:36

รักพ่อมดเต็มหัวใจ ลบล้างความซาดิสม์ที่มีต่อน้องคีย์ไปได้เยอะเลย
เฮียทำตัวได้สมกับตำแหน่งพ่อมดและพระเอกของน้องคีย์  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 31-03-2011 10:08:23

พ่อมดซาโต้ วางแผนร่ายมนต์ให้รู้ใจตัวเอง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 31-03-2011 10:12:10

โอ้ยย ดีใจมาก
เฮียพียังเป็นชายไทย อิอิ
คือเห็นด้วยไง นิยายที่ยังมีความเป็นจริงอยู่บ้าง
ไม่ใช่เป็นเกย์กันยกเรื่อง สิบคู่ ก๊ากกกก
เอิ่มมมม

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 31-03-2011 10:23:26

เฮียพีสับสนในตัวเองขนาดดด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 31-03-2011 10:36:20

คีย์น่าร๊ากกกก :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 31-03-2011 11:54:23

โดนเข้าไปแล้วมั้ยหละเฮียพี อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 31-03-2011 12:28:41

เอาล่ะ ปมต่างๆเริ่มคลี่คลายไปทีละปมๆล่ะ
เราคนอ่านก็เริ่มโล่งไปทีละเปลาะๆ เริ่มคลายความงุนงงสงสัยลง และไม่รู้สึกอึดอัดแระ
น้องไจฟ์จ๋า อยากบอกอีกทีว่า ไจฟ์เยี่ยมมากจ้ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 31-03-2011 12:38:05

เสียดายคู่เฮียพี
นึกว่าจะคู่กับอ๋องซะอีก
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 31-03-2011 12:54:50

อาเฮียเรา นี่ พ่อมดสุดๆจริงๆค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 31-03-2011 14:44:21

เมื่อวานนี้ ไม่ได้มาเพราะว่าเรียนหนังสือครับผม
ตอนนี้้อ่่านแล้้วรักไจฟ์จัง อิอิ
โลกแห่งความเป็นจริง จะมีคนสับสนแบบเฮียพีไหมเนี่ย?
ชอบเฮียซาโต้ตอนนี้ เปิดกระโหลกน้องชายสะใจดี กร้าก รออ่านตอนหน้า พร้อม +1 ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 31-03-2011 15:29:11

สนุกมากมายอ่ะคร้า~~~!!!
เรื่องนี้ ^^
แต่จะจบแร้วหรอ มาอ่านได้นิดเดียวเอง
แต่ก้อจะรอนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 31-03-2011 16:04:28

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเฮียซาโต้ :man1:

เฮียพี เริ่มจะรู้ใจตัวเอง เเล้ว  แอบผิดหวังเรื่องเฮียซาโต้กับอ๋อง นิดๆ

ไมมี NC แมนกับเอกหรอ   อยากให้มีอะ ได้โปรดดดด :o8:

ปล จะจบเเล้วหรออไม่อยากให้จบเลย  ว่าเเต่คุณไจฟ์มีเเพนแต่งเรื่องใหม่รึป่าวคับ อยากอ่านต่อ   :L1:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: primmi ที่ 31-03-2011 17:44:32

อยากให้พี่หน่อยมีความสุขซะที 555
ดีใจที่อ๋องไม่ได้เป็นเกย์ จะได้ไม่ต้องมีคนที่เสียใจ happy ending~~~
ปล. อยากให้จบแบบคู่เอกกับแมนเคลียร์ๆหน่อยอ่ะคะ ตอนนี่ลุ้นคู่นี้อยู่คู่เดียวแหละ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 31-03-2011 20:35:21

เฮียซาโต้จัดการปัญหาของคีย์ได้เยี่ยมมาก
เปิดตัวด้วยทำให้คนเขารู้กันไปเลย
แต่ไปในมาดแบบธรรมดาชอบจังเสื้อตราห่าน
เฮียพีต้องโดนกระตุ้นซะบ้างชอบหลบเลี่ยง
เจอเฮียว่าจะให้คนมาจีีบหน่อยเกิดอาการหวงแล้ว

เมื่อกี้จะกดบวกให้แต่ลืม
มากด +1 ให้แล้วนะค่ะ
ชอบเรื่องนี้มากค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 31-03-2011 20:53:41

1 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 31-03-2011 21:17:12

ในเรื่องไม่มี ขอตอนพิเศษได้ป่ะ
พี่ไจฟ์ น๊าๆๆๆ
อยากอ่าน จิงๆncเอก แมน เนี่ย  :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 31-03-2011 21:22:14

... o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-03-2011 22:18:34

เป็นพ่อมดที่น่ารักที่สุดในโลกเลย เฮียซาโต้ของคีย์ (ไม่กล้าบอกของเรา เดี๋ยวคีย์งอน :laugh:)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 31-03-2011 22:40:54

เรื่องนี้สนุกจริงๆไม่อยากให้จบเลย
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 31-03-2011 22:43:08

เฮียเจ๋งอีกแล้ว
นอกจากลบคำครหาให้น้องได้แล้ว ยังทำให้เฮียพีรู้ใจตัวเองได้อีกด้วย
^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 01-04-2011 00:24:09

ไงก็ได้ อย่ามาม่าก็พอค่ะ  :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 01-04-2011 01:25:14

อ๊ากกกกก เค้าหายไปอาทิตย์นึง
เรื่องเดินไปจนจะจบแล้วหรอออออ
โอ้วคีย์จะเริ่มเถียง แต่ด้วยความเป็นเด็กดีไหนเรยจะสู้ยัยปากกรรไกรได้เนอะ
ดีนะได้เอกมาช่วย เอาซะแสบเรยบ อิอิ

แล้วสรุปว่าคีย์กลับไปถามเฮีย
หรือให้เฮียซักกันแน่น๊า อิอิ >//<

อ๊ายๆๆๆๆๆคีย์น้อย ทำเฮียตบะแตก ฮ่าๆๆๆๆ

อืม วิธีจัดการกะน้องชายของเฮียซาโต้นี่สุดยอด
เล่นเอาเฮียพีรีบแจ้นไปถามเรยอ่ะ 5555

ขอบคุณค๊าบบบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 01-04-2011 01:26:27

โดน ลัก ไก่ จน ได้

ฮ่า ๆ

ไม่ ต้อง NC ก็ ได้ ครับ

ขอ จบ happy ก็ พอ ละ ค้าบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <31-03-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 01-04-2011 08:37:31

อูยยย พ่อมดร่ายเวทย์ เจ็บว่ะ จี๊ดเข้ากระดองจายยยย
เหอ เหอ เหอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 01-04-2011 15:15:46

เพราะนี่คือตอนพิเศษแมน-เอกโปรดเตรียมพาราไว้ใกล้มือเผื่อต้องใช้ ฮ่าๆๆๆๆ

ตอนพิเศษแมน-เอก :m7:

คนหน้าตาบ้านๆ นอนกลิ้งอ่านหนังสือการ์ตูน ขณะที่คนผมสกินเฮด ต่างหูสีดำข้างขาวข้างเดินเข้าห้องมา  
“อ่ะบะหมี่เป็ด”
คนที่เพิ่งมาถึงวางห่อบะหมี่ไว้บนโต๊ะเตี้ยสารพัดประโยชน์แล้วเดินเอากระเป๋าเรียนไปวางไว้ข้างๆ กองหนังสือ เดินต่อไปห้องน้ำ กลับออกมาบะหมี่ยังอยู่ที่เดิม ดวงตาเรียวยาวมองคนที่นอนอ่านหนังสือแล้วเดินมาแกะบะหมี่ใส่จานให้
“แดกไม่แดก”
ไอ้คนหน้าตาบ้านๆ ทำท่าเหมือนตัวเองหล่อเต็มที
“ของมึงล่ะ”
“กูแดกมาแล้ว”
“เหอะ”
“เหอะทำไม อย่างกับมึงไม่แดกข้าวเย็นก่อนกลับมาห้องงั้นแหละ”
คอตก แต่ก็คลานมาที่จานบะหมี่  “มึงนี่ ไม่รู้ทันกูสักเรื่องไม่ได้หรือไง แกล้งๆโง่มั่งเนี่ย มันจะทำให้มึงท้องผูกหรือเปล่าห๊ะ”
 “ก็นี่มันสี่ทุ่มแล้ว มึงไม่หิ้วท้องรอกูแน่ๆ”
พ่อพระเอกทำยักคิ้วยักไหล่ คีบบะหมี่ใส่ปาก อีกคนมองยิ้มๆ
“กูคิดว่าต้องเคี้ยวให้มึงด้วยซะอีก”
“ไม่ต้องๆ อันนี้กูทำได้ อ๊ะ” นึกขึ้นได้หันมาหาเรื่องทันที “เมื่อกี้กูกำลังงอนมึงอยู่นี่หว่า ทำไมมึงเพิ่งกลับห๊ะ”
ไอ้คนสกินเฮดหัวเราะปลงๆ “ห่า วันนี้ กูมีเรียนค่ำไง มึงไม่ได้เช็คข้อความในโทรศัพท์ใช่มั้ย”
 ....โทรศัพท์เหรอ....
ท่าทางมีพิรุธจนไอ้หนุ่มสกินเฮดทำหน้านิ่ง
“เอาโทรศัพท์มา”
“เอาไปก็ไม่เหลืออะไรแล้ว”
“แปลว่าอะไร”
คนที่กำลังกินอยู่ทำท่ากลืนน้ำลาย หันไปหยิบโทรศัพท์ให้
กดๆดู ไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย เบอร์โทร ข้อความ รูปภาพ ทุกอย่างหายเกลี้ยง
“อะไรวะ”
“ครือว่า...มึงอย่าเพิ่งโกรธนะ” นั่งตัวตรงหันมาหาคนที่กำลังกอดอกนับหนึ่งถึงร้อย “เมื่อบ่ายน้องนุกไปหาที่ร้านแล้วมึงโทรมา กูไม่ได้รับสาย”
“ไม่ได้รับหรือไม่กล้ารับ”
“ไม่กล้ารับ” เสียงอ้อมแอ้ม กล้อมแกล้มฟังยากเต็มที แต่ยังอุตส่าห์จะพยายามอธิบายต่อทั้งที่ชะตาใกล้ขาด “กูก็ซุกๆในกระเป๋ากางเกง แต่มันก็มีเสียง จนเงียบแล้วมึงส่งข้อความเข้ามา กูได้ยินเสียงแล้วหล่ะ ทีนี้มีคนเอาหมามาฉีดวัคซีน กูก็ไปดู นุกมันก็บอกว่า ฝากไว้กับมันก็ได้ กูก็ว่าไม่แล้ว แต่หมามันตัวโต กูกลัวโทรศัพท์กระแทกโต๊ะ ก็เลยฝากเค้าไว้ พอกลับมาดูอีกที...ไม่เหลืออะไรเลย”

ไอ้แมนลุกขึ้นยืน “งั้นแสดงว่าเมื่อเย็นมึงไปแดกข้าวกับน้องนุกนั่นมาใช่มั้ย”
“ครือ....”
ไอ้แมนคว้าจานบะหมี่เทลงถังขยะที่ระเบียง กลับเข้ามาวางจานบะหมี่ไว้บนโต๊ะแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ
ไอ้เอกได้แต่นั่งมองตาม
ขึ้นต้นอะไรก็ได้ ลงท้ายที่กูผิดทุกที
ก็เออแหละ อันนี้ จริงแล้วกูผิดจริงแหละ แต่หาความผิดมาโยนใส่มันก่อน แล้วก็...เฮ้อ...
ไอ้เอกเอาจานออกไปล้างที่ระเบียง แล้วกลับมากางที่นอนนั่งอ่านหนังสือการ์ตูนเล่มเดิมรอ กลิ่นแชมพูสระผมหอมฟุ้งออกมาถึงข้างนอก
เอ่อ..คือว่า ไอ้แมนมันสกินเฮดน่ะใช่ แต่มันชอบยาสระผม Herbal Essence มาก แต่ถ้าสบู่ต้อง Dettal เท่านั้น ที่จำได้ไม่ใช่เพราะว่าเคยซื้อให้ แต่เพราะว่าอยู่ในห้องเดียวกันต่างหาก ลำพังตัวเองก็ใช้แต่สบู่ Lux กับยาสระผม Sunsilk นี่แหละก็ใช้มาตั้งแต่อยู่บ้านนอก จนเข้าเมืองมาก็ใช้อยู่อย่างเดิม
“ลมดีหรือยัง”
ปกติมันอาบน้ำสระผมเสร็จมันจะอารมณ์เย็นลงนะ หรือเพราะว่ามันเรียนมาเหนื่อยก็ไม่รู้ ออกมาจากห้องน้ำใส่กางเกงเจเจ เสร็จก็เอาผ้าขนหนูออกไปตากแล้วกลับมานอนหันหลังให้
มองนาฬิกา มันเพิ่งสี่ทุ่มครึ่งนอนเร็วเหลือเกินครับคู้นนนนน
ทำฟอร์มถอนหายใจดังๆ เขาก็ยังไม่หันกลับมามอง
งอนจริงโว้ยงานนี้
“กูขอโทษ กูบอกให้เขากลับไปแล้ว แต่เขาจะรอกินข้าวด้วยอ่ะ กูก็เห็นว่าแค่กินข้าว เพื่อนกันไม่เป็นไร”
“หุบปาก”
“ถ้ากูหุบปากแล้วมึงจะหายงอนกูมั้ย”
“..........”
“ไอ้ห่า นะ ไม่โกรธกูนะ”
ไอ้คนที่นอนหันหลังให้ ยังคงอยู่ในท่าเดิม มีแต่เสียงที่ข้ามมา “มึงจำได้มั้ยว่ามึงบอกกับกูว่าอะไร”
“บอกอันไหนอ่ะ เยอะแยะ”
“......”
“อันที่..กูรักมึงน่ะเหรอ”
“มึงรักกูจริงๆหรือเอก”
“จริงสิ ใครเขาโกหกกันล่ะ”
“แล้วทำไมมึงถึงไม่เคยกลัวว่ากูจะเสียใจ แต่กลัวอีพวกนั้นเสียใจ”
จนด้วยถ้อยคำ ได้แต่คอตกขยับเข้าไปนั่งชิดหลัง
“กูขอโทษ”
“มึงพูดง่ายว่ารักกู แล้วก็ไปดีกับคนอื่น เพื่อที่จะมาบอกว่าขอโทษกูสักล้านครั้งก็ยังได้ เพราะมึงรู้อยู่แล้วว่า ยังไงกูก็ต้องยกโทษให้มึงใช่มั้ย”
ใจเท่ากำปั้นย่อขนาดลงเหลือแค่มิลเดียว
ไม่คิดเลยว่าความเคยตัว เคยปากจะทำให้ไอ้คนกวนตรีนมันเสียใจได้ขนาดนี้ เพราะที่ผ่านมาก็เห็นมันทำหน้านิ่ง ทะเลาะกันไปวันๆ ก็คิดว่า....มันไม่ใส่ใจ
“งั้นมึงอยากให้กูไงล่ะ”
“มึงอยากทำอะไรก็ทำไปเหอะ ไม่ต้องสนใจกูหรอก”
ฝ่าเท้าขนาดเล็กกว่ากันแค่เบอร์เดียวยันเข้าที่สะโพก จนต้องลุกขึ้นมานั่ง
“สัด ถีบทำไมเนี่ย”
“ก็มึงงอนนานเกินละ กูง้อเหนื่อยละนะ”
“นี่มึงไม่รู้ตัวเลยใช่มั้ยว่ามึงทำผิดน่ะ”
“รู้ดิ”
“รู้แล้วก็ยัง....มึงนี่มันยังไงวะ”
“ก็...สำนึกแล้วไง”
“แล้วมึงเลิกหยอดหญิงได้มั้ย”
“เหอะ ตั้งแต่อยู่กับมึงมาก็เลิกไปเยอะแล้วเหอะ”
“แล้วทำไมอีนุกอะไรนี่ถึงใจดีด้วย”
“เพราะ...ก็เขาเป็นเพื่อนกันน่ะ”
“เพื่อนเหี้ยน่ะสิ เอาโทรศัพท์มึงไปเช็ค แต่มึงเหี้ยกว่าที่ไม่รับโทรศัพท์กูต่อหน้าคนอื่น”

ไอ้แมนจ้องหน้าด่านิ่งๆแล้วกลับลงนอนใหม่อีกครั้ง ไอ้เอกได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ หันไปเก็บห้อง อ่านหนังสือต่ออีกพักแล้วเข้านอน

จริงอย่างที่มันว่าทุกคำ กูเป็นอย่างนั้นแหละ
   
ค่ำวันถัดมาไอ้แมนไม่กลับมานอนที่ห้อง พอโทรไปหาก็บอกว่าเดี๋ยวกลับ แต่ผ่านไปอีกคืนมันก็ยังไม่กลับ
บ่ายวันถัดมาเลิกเรียนเลยนั่งมอเตอร์ไซค์มาหาไอ้แมนที่บ้าน ไม่รู้ว่าอยู่ไม่อยู่แต่เวลานี้่ แม่อาจเลิกงานกลับมาบ้านแล้วก็ได้
บ้าน 2 ชั้นเล็กๆ แม่อยู่ในชุดลำลอง บอกว่าอยู่้บ้านคนเดียว เมื่อเดินออกมาเปิดประตูรับ
“แม่ไม่สบายหรือครับ” ไอ้เอกยกมือไหว้แล้วเดินเข้าบ้านอย่างคุ้นเคยเพราะเคยมาบ้านนี้แล้วหลายครั้ง
“จ้ะ กินยาแล้วก็นอนพัก ไม่ได้ไปทำงาน” แม่บอกท่าทางเพลียๆ
เอกเดินเข้าไปนั่งใกล้บีบนวดให้เหมือนเวลาที่ทำให้แม่ที่บ้านนอก
มันเป็นไปเอง
แม่ยิ้มอ่อนๆ
“แมนบอกให้มาดูแม่เหรอ”
....เปล่าซะหน่อย แต่ยิ้มไว้ก่อน......
“ไปถึงสุราษฎร์น่ะ มันไกลเลยต้องขอให้แมนขับรถให้พ่อน่ะ คิดว่างานจะเสร็จเร็ว แต่ยังไม่เสร็จ เลยต้องขาดเรียนเลย”
.....ไม่เห็นมันบอกเลยว่าไปไหนน่ะ....
...แต่ยิ้มไว้...
แม่เล่าต่อไป สรุปก็คือ วันถัดมาจากที่โดนงอนไอ้แมนก็ไปเรียนตามปกติ แต่ตอนสายพ่อก็โทรไปขอแรงขับรถไปใต้ คิดว่าวันถัดไปจะเสร็จงานกลับบ้านได้ ที่ไหนล่ะ งานไม่เสร็จจนล่วงเลยข้ามไปอีกวัน ถึงวันนี้ตอนนี้ พ่อลูกก็ยังอยู่ที่สุราษฎร์กันอยู่เลย
 
“แล้วเค้ารู้กันมั้ยว่า แม่ไม่สบายขาดงานอยู่บ้านน่ะ”
ไอ้เอกถาม แม่ยิ้มตอบ
....เออ...รู้เลยนิสัยนี้ของไอ้แมนถ่ายทอดมาจากทางไหน...
“ผมฟลุ๊กมากเลยนะเนี่ยที่มาแล้วเจอแม่”
“เออใช่” แม่พูดอย่างนึกขึ้นได้ “เอกต้องไปทำงานพิเศษนี่นา”
“ครับ”ไอ้เอกมองนาฬิกา

แต่วันนี้ไอ้เอกขอเลิกงานเร็ว 2 ทุ่มก็มายืนอยู่หน้าบ้านหลังเดิมอีกครั้ง
“อ้าว ลืมของหรือเอก”
“เปล่าครับ ผมมาอยู่เป็นเพื่อนแม่ระหว่างที่ไอ้แมนกับพ่อไม่อยู่ ได้มั้ยครับ ถ้าไม่ไว้ใจผมนอนห้องรับแขกก็ได้”
“ไม่ๆ” แม่ยกมือ “นอนในห้องแมนเถอะ”

หนุ่มคนนี้คือคนที่ทำให้ไอ้แมนกลับเข้าห้องเรียนอีกครั้ง นอกไปจากเป็นคนที่แมนไปนอนอยู่ที่ห้องมานานหลายเดือน แล้วทุกครั้งที่กลับมาบ้านก็จะขนของที่บ้านกลับไปฝาก
แล้วก็ยังเป็นคนที่มาพาแม่ไปหาหมอในวันที่แมนไม่ว่าง หลายครั้งที่ไปกับแมน หนุ่มคนนี้ก็มาด้วย เห็นทะเลาะกันแต่ก็เป็นห่วงกันดี
สุดท้ายก็ต้องจัดลำดับหนุ่มคนนี้อยู่ในฐานะพิเศษ

ห้องนอนไอ้แมนสะอาดปราศจากฝุ่น ตอนที่เปิดประตูเข้ามาในห้องถึงกับหันมามอง
“แม่ทำความสะอาดเองหรือครับ”
“จ้ะ ตามความเคยชินน่ะ เขาไม่ได้นอนก็จริง แต่ก็กลับมาเอาของไป เอาของมาวางไว้เรื่อยๆ”
...แม่ที่บ้านนอกก็คงเป็นแบบนี้เหมือนกัน.....
ไอ้เอกอาบน้ำเสร็จโทรกลับบ้านตอนหลังสองทุ่มเป็นครั้งแรกในรอบปี เสียงแม่โวยวายคิดว่าเมาอยู่กับเพื่อนตั้งแต่หัวค่ำแล้วโทรมาป่วน
“ไรเนี่ยแม่ คิดถึงจริงจริ๊ง ไม่ได้เมา”
“อย่าเมาจนขาดเรียนนะมึง” แม่กำชับส่งท้ายก่อนวางสายกันไป
กลับลงมานั่งดูละครเป็นเพื่อนแม่ไอ้แมนจนละครจบ ช่วยแม่ปิดบ้านแล้วกลับเข้าห้องนอนไอ้แมน
ซีดีเพลงฮาร์ดร็อควางเป็นตั้งคู่กับเพลงคลาสสิค
ก็ไม่รู้จักทั้ง 2 อย่างน่ะแหละ ฟังไม่เป็น ไอ้เพลงร็อคเนี่ยมันตะโกนว่าอะไรก็ไม่รู้ ส่วนเพลงคลาสสิคก็ไม่รู้จักกันพูดกันคนละภาษา
ไม่มีเพลงป๊อบ หรือเพลงลูกทุ่งหรือไงวะ
ยืนเอียงคอมองซ้ายมองขวา คว้ากฎหมายรัฐธรรมนูญมานอนอ่านจนหลับ ตื่นเช้ามาแม่กำลังใส่บาตรอยู่ ก็เลยมาช่วยแม่กวาดบ้านแล้วไปเรียน
“วันนี้แม่ก็หยุดอีกวันหรือครับ”
“จ้ะ มันยังเวียนหัวอยู่ กะว่าเดี๋ยวกินเช้ากินยาเสร็จก็จะนอนพักอีกสักหน่อย”

ค่ำลงไอ้เอกก็กลับมาที่บ้านนี้อีกครั้ง
ช่วยแม่ทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆ แล้วนั่งดูละครเป็นเพื่อนแม่ จนกระทั่งแม่เข้านอน ห้าทุ่มมีรถมาจอดหน้าบ้าน แม่ลุกลงมาเปิดประตู แต่ช้ากว่าอีกคนที่เสนอหน้ามายักคิ้วช่วยถือของเข้าบ้าน
ไอ้แมนทำหน้าตาแปลกๆมองไอ้เอกที่ใส่กางเกงนอนขายาวของมัน
คิดว่านั่นไม่ใช่รอยยิ้มหวงของ แบบลูกคนเดียวหรอกนะ เหมือนจะ...พอใจ...ไงไม่รู้ คิดเข้าข้างตัวเองเปล่าหว่า...
“เลิกงานแล้วมา หรือโดดงานมา” ห้วนมากตามเคย
“เมื่อวานขอกลับก่อน แต่วันนี้ลา” แน่นอนห้วนมาก็ห้วนไปสิ
“แม่บอกว่าไม่เป็นไรแม่อยู่ได้ แต่เอกเขามีน้ำใจมาช่วยดู” แม่รีบบอกเพราะกลัวไอ้ 2 คนนี้ทะเลาะกัน
ส่วนพ่อรีบบอกให้แม่ขึ้นไปพัก
“พ่อไปอาบน้ำนอนเหอะ เดี๋ยวผมปิดบ้านเอง” ไอ้แมนบอก
“วันนี้นอนนี่ใช่มั้ย” แม่ถาม
ไอ้แมนหันมามองหน้าไอ้เอก แล้วหันไปตอบแม่ “ครับ”
เก็บเครื่องมือทำงานไว้ที่โรงรถ
เก็บของแห้งของฝากไว้ในครัว
ปิดบ้านแล้วอาบน้ำเข้านอน
ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศจากห้องนอนใหญ่ลอดผ่านช่องใต้ประตู

คนผมสกินเฮดอาบน้ำเสร็จนุ่งผ้าขนหนูออกมาใส่กางเกงนอนในห้อง “แม่อยากให้มึงย้ายมาอยู่บ้าน”
“แม่อยากให้มึงกลับมาอยู่บ้านต่างหาก”
“แล้วมึงล่ะ”
“กูก็อยู่ที่ห้องไง”
“แล้วทำไมมึงไม่มาอยู่กับกูที่นี่”
“แล้วทำไมมึงไม่กลับมาอยู่ที่นี่”
ดวงตายาวเรียวหันมามอง แล้วเดินกลับมาล้มตัวลงนอนไอ้เอกเดินมาปิดไฟแล้วกลับลงไปนอนข้างๆ
“ห้องมึงเงี๊ยบเงียบ”
“.....”
“หลับแล้วหรือ”
“ยัง”
“ออกมาจากสุราษฎร์แต่เช้าเลยหรือ”
“อือ”
“.....คิดถึงมึงจังว่ะ”
“......”
“พรุ่งนี้ไปเรียนหรือเปล่า”
“ไปสิ”
“คิดถึงกูมั้ย”
“.......”
“กูกำลังวางแผนยึดแม่มึงมาเป็นแม่กูเนี่ย”
ได้ยินเสียงหัวเราะหึหึ ทำให้ไอ้คนที่พยายามหาเรื่องชวนคุยค่อยมีกำลังใจ
“กะว่าวันนี้มึงไม่กลับ ไม่โทรมา พรุ่งนี้กูจะตื่นแต่ไก่โห่มาทำข้าวใส่บาตรกับแม่แล้วไปส่งแม่ที่ทำงานแล้วไปเรียนไปทำงาน....ดีป่ะ”
“............”
“ไอ้ห่า มึงยังงอนกูอยู่อีกเหรอเนี่ย”
มีเสียงถอนหายใจยาวๆเป็นคำตอบ
ดวงตายาวเรียวมองเพดานแล้วหันมามองไอ้คนที่เป็นมิตรกับเพศตรงข้ามเป็นอาจินต์
.....แก้ยาก....มากๆ....
....หรือค่อยๆดัดกันไป ก็มันเป็นของมันแบบนี้มาตั้งนาน...
...แล้วอันที่จริงไอ้เรื่องไม่พอใจที่มันหยอดไปเรื่อยเนี่ยมันก็จางลงไปเยอะแล้วแหละ ยิ่งรู้ว่ามันมาอยู่บ้านดูแลแม่ให้ในช่วงที่ไปสุราษฎร์ ก็ไม่ได้ติดใจอะไรกับเรื่องนั้นแล้ว
“นอนเถอะ ดึกแล้ว”
บอกแล้วก็หลับตาลง รู้สึกถึงริมฝีปากที่กดแนบริมฝีปาก

ไอ้เอกคนที่ยืนยันมาตลอดว่ามันคือพระเอกขยับตัวคร่อมเอียงใบหน้ากดจูบย้ำ เสียงหัวเราะหึกวนประสาททำให้ต้องชกหน้าท้องแข็งๆไปที
“สัด ขำอะไรนักหนา กูกำลังตั้งใจ”
“ก็ขำมึงใช้มุกโบราณมากในการง้อกู”
“เหอะ แล้วอย่าบอกให้กูจูบมึงละกันสัด”
ไอ้เอกบอก แต่ยังคร่อมตัวจ้องมองริมฝีปากของอีกคนอยู่
“ทำไมมึงไม่ย้ายมานี่ มึงก็ยังไปทำงานได้ แล้วไม่ต้องเสียค่าเช่าห้อง”
“ก็กูพระเอก จะให้ย้ายมากูก็เป็นได้แค่พระรองน่ะสิ”
นิ้วมือหยาบเกลี่ยที่ใบหูที่ปราศจากต่างหูในตอนนี้ ดวงตาของคนที่คร่อมอยู่ยังหยุดอยู่ที่ริมฝีปากคู่เดิม
“จูบนะ” พระเอกอย่างกูทำเสียงอ้อนขนาดนี้ อย่าไปบอกใครเขานะเสียฟอร์มมาก
“ไม่ให้จูบ”
“นะ ขอจูบหน่อย”
“ไม่”
“เหี้ย แค่นี้ก็หวง”
จะฉกจูบมันก็เบี่ยงหน้าหนีเลยลงที่แก้มเต็มๆ
“เหี้ย ทำเล่นตัว”
“มึงยังเล่นตัวเลย”
“มึงเรียนจบก่อน แล้วค่อยคุยกันว่ายังอยากอยู่ด้วยกันอีกมั้ย ถ้าแม่มึงยอมรับ กูจะถือกระเป๋ามาอยู่กับมึงเอง โอป่ะ”
เสียงหัวเราะหึหึกวนตรีนมาอีกละ “มึงพูดได้ทุกอย่างเพื่อจูบกูหรือเปล่าเนี่ย”
“สัด กู...เออ..ช่างมันเหอะ”
พูดแล้วถอยออก แล้วใช้ความเร็วจับใบหน้าให้หยุดนิ่งรับริมฝีปากบดจูบอีกครั้ง
“อื้อ..ไอ้ห่านี่...แม่ง”

....วันนี้เรายังอยู่ด้วยกัน ส่วนวันพรุ่งนี้ ให้เป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้แล้วกัน....


-*-*-End-*-*- ตอนพิเศษ-*-*-


ที่มา่ลงตอนพิเศษในวันนี้ก็เพราะว่า ผมอ่านรีแล้วกลับไปอ่านเรื่องที่เขียนไว้ พบว่า เรื่องยังมีปมที่ทิ้งค้่่างไว้เหมือนกัน ที่ขมวดไว้ให้จบเลยต้องมาเพิ่มเติมเพื่อให้อ่านชัดเจนไม่อยากให้เหลือความสงสัยไว้ ก็คงยืดเรื่องต่อไปอีกนิด ที่จะให้จบอาทิตย์หน้าคงต่อไปอีกหน่อย 5555

ขอบคุณในทุกคำแนะนำ ทุกความคิดเห็น ทุกการติดตาม
บอกกันได้นะครับ ผมยังไม่เก่ง
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 01-04-2011 15:16:42

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ไจฟ์แต่งได้น่ารักมาก
รักสไตล์เอกกับแมน
เอกยังคงเป็นพระเอก
ไม่ชิงสุกก่อนห่ามด้วย :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: k00_eng^^ ที่ 01-04-2011 15:34:25

เอกแมน หวานแบบโหดๆเนอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 01-04-2011 16:18:26

แมนเอกคู่นี้หวานแบบแปลกๆ
แต่ชอบที่ทั้งคู่เป็นแบบนี้แหละ
ค่อยๆปรับตัวเข้าหากัน
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: หมวยลำเค็ญ ที่ 01-04-2011 16:35:58

ผ่านไปหลายตอน ยังไม่ได้เม้มเลย
วันนี้โอกาศดีนายเผลอ ได้ตามอ่านเจอคู่นี้พอดี น่ารักเน๊อะ
ดูเป็นผู้ชายๆ ดีอ่ะ เค้ารักกันแบบแมนๆ
ขอบคุณค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 01-04-2011 17:04:52

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยน่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 01-04-2011 17:30:35

คู่นี้มันน่ารักแบบมึนๆดี 555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 01-04-2011 17:35:51

เอาว่ะ,,,,แค่จูบก็ยังดี ฮี่ๆๆๆ  :z1:
เด่วจิ้นต่อเอง

 :pig4: ไจฟ์คร่า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 01-04-2011 17:39:03

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 01-04-2011 17:45:12

ช่างเปนคู่ที่ เข้าใจยากเสียจิง
แต่ฝันแร้วฮาอ่ะ
ชอบ คิคิคิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 01-04-2011 17:55:36

+1 ให้สำหรับความหวานแบบแปลก ๆ ของคู่ เอก+แมน
แม้จะแปลกแต่ดูจริงใจดีจัง ไม่ต้องพูดเพราะไม่ต้องเอาใจ
แต่ก็เข้าใจกันได้ผ่านคำด่า+ทะเลาะกันตลอดเวลา น่ารักดี

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 01-04-2011 18:03:01

+1 ให้ค่ะ
เค้าทันกันดีนะคู่นี้

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: อิสระ ที่ 01-04-2011 21:01:20

กรี๊ดดดดดดดดดด :m3:
วีดดดดดดดดดดดด :m11:
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก :angellaugh2: :วู้วว1:
((สาวแตกเลยกู))
ถูกใจตอนนี้มากกกกกกกกกก
อยากบอก :mc4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 01-04-2011 21:16:38

เอกทำตัวดีขึ้นเยอะแล้วนะแมน
แต่ชอบเอกง้อแมนน่ารักดี
ถึงจะกัดกันแต่ก็ชอบที่จะอยู่ด้วยกัน
อ่านตอนพิเศษนี้ถึงได้รู้ว่า เอกก็มีมุมน่ารักเหมือนกัน
แต่กับสาวยอมใจอ่อนให้นะ เลิกเถอะ เดี๋ยวแมนน้อยใจแย่

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 01-04-2011 22:03:26

 :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:


เป็นคู่ที่ สุดยอดมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 01-04-2011 22:12:52

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ น่ารักดี  ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 01-04-2011 22:39:47

ตกลง....พระเอก เป็นพระเอก????
เค้าง๊ง งง...แต่ก็น่ารักดีคู่นี้ คู่กัดจริงๆ
รออ่านตอนต่อไป เรื่อยๆ เรื่อยๆ ไม่อยากให้จบเร้ยยยย....
ขอบคุณครับไจฟ์...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 01-04-2011 22:43:22

ขอยาพาราสองเม็ดจ้ะ
ก๊ากก ปวดเฮดกะความรักของสองคนนี้จริงๆ
แต่ก้อดีนะ ห่วงใยกันดี ครอบครัวก้อไม่ละเลย
น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 01-04-2011 22:46:00

ก๊ากกกกกกกก เราเลยสรุปไม่ได้เลยว่าใครกดใคร

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 01-04-2011 23:41:25

ชอบตอนพิเศษ แมน+เอก
ถ้าจะให้ดีเอาเฮียซาโต้+น้องคีย์มาลงบ่อย
อย่าเพิ่งจบเลยนะถ้าจะจบจริงๆ
ก็ขอตอนพิเศษบ่อยแล้วกัน
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 02-04-2011 01:16:15

เสร็จ อีก แล้วว

จูบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-04-2011 07:00:08

เบื้องหน้านี่ทะเลาะกันจะเป็นจะตาย แต่เบื้องหลังเค้าหวานกันขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย :o8:
แต่ไจฟ์ก็ยังทิ้งปมไว้อยู่ดีน้า แบบไม่รู้ว่าใครกดใครเนี่ย :laugh:
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้า :man1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 02-04-2011 07:04:59

รอ รอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go [พิเศษแมน-เอก]
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 02-04-2011 08:01:57

 :-[
เอกกะแมนน่าร้กเน้อออออออออออออ
แบบว่า...ดูเหมาะเจาะแล้วก็ งืม..เพิ่มเติมส่วนที่ขาดของกันให้เต็ม

ว่าแล้วก็  :กอด1:น้องทีแล้วเผื่อแผ่ไปน้องไจฟ์สักนิดอีกดีกว่า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 03-04-2011 08:25:13

(วาร์ปกลับมาภาคปกติกัน อย่าเพิ่งสับสนนะครับ)

ตอนที่ 35

ไอ้เอกหยุดยืนมองไอ้คนหัวเกรียนคิ้วแหว่งกับรถมอเตอร์ไซค์ฟีโน่ ที่จออยู่หน้าคณะแล้วต้องขยี้ตา วิ่งตรงเข้ามาหา
“ฟีโน่เหรอ”
“ชอบมั้ย”
“ห่า เอากลับไปจอดไว้ที่หน้าหอเดี๋ยวก็โดนยกหรอกมึง แล้วไอ้แก่ไปไหน”
ไอ้แก่คือมอเตอร์ไซค์คันเดิมของไอ้แมน ที่แรกเริ่มรู้จักกันมันโดนถอดอุปกรณ์เพื่อความปลอดภัยหลายอย่าง ไอ้พระเอกเลยบังคับให้ไปซื้อหากลับมาประกอบเข้าไปตามเดิม
ส่วนฟีโน่คันนี้แต่งมาอย่างดี

ไอ้เอกเดินยิ้มกว้างวนไปวนมารอบรถ ต้องยอมรับเลยว่าไอ้มอเตอร์ไซค์อ้วนกลมนี่ห้อนี้มันไม่เข้ากับหัวเกรียนของไอ้แมนสักนิด แต่ที่สำคัญก็คือมันกำลังเป็นที่นิยม ก็อาจหายได้ง่ายๆเหมือนกัน
ที่สำคัญยิ่งกว่าก็คือ มัน...สวยว่ะ
“จอดอยู่บ้านสิ กูถามว่าชอบมั้ย”
“มึงเกิดอะไรขึ้นถึงได้ถอยฟีโน่เนี่ย แล้วถอยตั้งแต่เมื่อไหร่” พระเอกยังให้ความสนใจกับรถใหม่ไม่เลิก
“อาทิตย์นึงแล้ว ก็กูได้ จี 5 ตัวแม่เลยถอยให้ กูถามมึงว่าชอบมั้ยไอ้สัด!”
ไอ้เอกหันมายักคิ้ว “ชอบสิไอ้ห่า”
“แค่เนี้ยะ มึงนี่กวนตีนเป็นสันดาน”
“มึงก็ขี้อวดเป็นสันดานเหอะ ไปแดกข้าวโรงอาหารกัน” ไอ้เอกชี้มือไปที่โรงอาหาร
“อ้าว มีเรียนบ่ายเหรอ”
“เออสิ อาจารย์ยกมา”
“กูจะชวนมึงไปสยาม”
“ไปสยามให้ช่างกลแถวนั้นเรียกเช็คชื่อเหรอ หน้ามึงล่อลูกกระสุนขนาดนี้”
เพื่อนในคณะไอ้เอกหันมาเรียก
“กินข้าวกัน”
ไอ้แมนหันมามองหน้าไอ้เอกตรงๆ
“ไม่ไปกินข้างนอกจริงดิ”
“ไม่อ่ะ ก็กูมีเรียนบ่าย มาเหอะ ข้าวโรงเรียนกูอร่อยนะ”  
.....ขออภัยเรียกโรงเรียนจนติดปากแล้วน่ะ
“ไอ้สัดเอ๊ย มึงเคยเข้าใจอะไรบ้างมั้ยเนี่ย” ไอ้แมนบ่น แต่ก็เดินตามมาที่โรงอาหาร
ไอ้เอกแนะนำเพื่อนร่วมคณะง่ายๆ ตามแบบของมัน ไอ้แมนก็พยักหน้าไปตามเรื่อง คนแนะนำหาได้สนใจไม่ว่ามันจำได้มั้ย
เสร็จแล้วก็กินกันไปแซวกันไป
กินเสร็จก็กลับมาที่ตึกเรียนนั่งอ่านหนังสือรอ
“คณะมึง ไม่มีอะไรเหมือนคณะไอ้คีย์เหรอ”
“อะไรล่ะ”
“สัด ต้องให้กูด่าก่อนถึงจะตอบ”
ไอ้เอกหัวเราะร่วน “ไอ้แบบบ้าแบรนด์เนมมันก็มี ก็แบ่งกลุ่มตามรสนิยมเพื่อนก็คือเพื่อนไม่ได้ถึงขนาดตามจิกกัดแบบนั้น”
ไอ้แมนหันมามองหน้า “เพราะมึงอยู่ปี 3 แล้วเหอะ แก่แล้วแก่เลย ไม่มีใครอยากยุ่งกับมึงหรือเปล่า”
“เหี้ย” ไอ้เอกใส่เต็มหน้าตากวนตีนของไอ้แมน “พอกูจริงจัง มึงก็พาออกนอกทาง”
“นอกทางที่ไหน กูวิเคราะห์โว้ย”
“นิติมากกว่าครึ่งเด็กบ้านนอก รังเกียจคนอื่นก็รังเกียจกำพืดตัวเอง แล้วจะทำงานเพื่อมวลชนได้ไง”
เหล่าผองเพื่อนของไอ้พระเอกหันมาส่งเสียงโห่....แบบยินดี ไม่ได้ไล่น่ะ...
คุยไปไอ้แมนก็หันไปมองรอบๆ “คีย์เรียนที่ไหน”
“อีกฝั่ง”
ไอ้คิ้วแหว่งชะเง้อมองไปอีกฝั่ง ไอ้เอกเลยถาม
“จะไปหาคีย์เหรอ” ทำไมเสียงมันโหวงๆงี้เนี่ย
“เปล่า”
“อ้าวแล้วมึงถามทำไม”
“ก็ถาม แต่วันนี้กูมาหามึง มาชวนไปแดกข้างนอก แต่มึงกลับพากูกินโรงอาหาร”
ไอ้เอกหันกลับมามองหนังสือตรงหน้า
“กูเรียนเสร็จบ่ายสองต้องไปร้านหมอหมา...มึงจะคอยมั้ยละ”
“แล้วมึงจะให้กูคอยมั้ยล่ะ”
“เหี้ย คอยกูเลย กูเรียนเสร็จไม่เห็นหัวล้านคิ้วแหว่งของมึงนะ กูจะเผาฟีโน่มึงทิ้งซะเลย”
ไอ้เอกคว้าหนังสือเรียนเดินขึ้นห้องเรียนไปกับกลุ่มเพื่อน
พอลับหลังไปแล้ว ไอ้แมนก็เดินกลับมาที่รถ เปิดเบาะรถหยิบหนังสือประมวลกฎหมายเล่มเล็กกลับมานั่งอ่านอยู่ที่โต๊ะไม้หน้าตึก

พอกลับลงมา ถึงได้เห็นว่าไอ้หัวสกินเฮดคิ้วแหว่งกำลังเป็นจุดรวมสายตาและรอยยิ้มของสาวๆ
“สัดเอ๊ย ผู้หญิงชอบคนเลวจริงๆหรือวะเนี่ย” ไอ้เอกกัดฟันกรอด “ไอ้เหี้ย ไป”
ไอ้แมนเงยหน้าจากหนังสือ สมาธิดีเยี่ยมจนไม่ได้รู้เลยว่ากำลังถูกมอง
“อ่านหนังสือออกด้วยเหรอมึงน่ะ”
หงุดหงิดว่ะ ด่าแมร่งไปเรื่อยๆ ระหว่างเดินกลับไปที่รถละกัน
“มึงเป็นอะไร” ไอ้แมนถามเมื่อกลับมาถึงรถ ส่งหมวกกันน็อคให้
“ไม่ได้เป็นห่าอะไร”
“ก็มึงขึ้นไปเรียน ลงมาก็หงุดหงิดใส่กูเนี่ย กูทำอะไรผิดหรือไง”
“สัด!”
ไอ้แมนหันมาเอาลิ้นดุนแก้ม
“ถ้ามึงด่ากูไม่รู้ที่มาที่ไปอีกครั้งเดียว กูจะจูบมึง”
“หะ....” เกือบละ เกือบปล่อยออกมาอีกตัวด้วยความเคยปาก ดีแต่ว่ายั้งไว้ทัน
ไอ้แมนมันพูดจริงทำจริง
ว่าแต่ ผู้ชายโกรธกันเนี่ย เขาชกกันไม่ใช่เหรอ ก่อนหน้านี้ก็เคยตะโกนใส่หน้ากันจนเกือบชกกันมาแล้ว ดีที่ไอ้อ๋องมาจับแยก

....สัดเอ๊ย.....เออ...อันนี้ด่าในใจ...

แวะร้านนมสดระหว่างทางไปร้านหมอหมา ไอ้เอกก็ยังหงุดหงิดหน้างอไม่เลิก
ร้านนมสดก็ยังไม่เข้ากับสไตล์ของไอ้แมนอีกน่ะแหละ
ไม่ว่าจะที่ไหน ไอ้แมนก็ดูแปลกแตกต่างไปซะทุกที่
เพียงแต่มันไม่เคยสนใจ
จู่ๆมันก็พูดขึ้น “กูจะลงซัมเมอร์ด้วย จะเร่งให้จบให้เร็วภายใน 4 ปี”
“ก็ดีแล้วนี่”
“พ่อบอกว่าถ้ากูทำได้ให้เลือกว่า ระหว่างคอนโด กับ ช็อปเปอร์กูจะเลือกอะไร”
ไอ้เอกยักไหล่ ....ขี้อวดทั้งปี กูรู้แล้วว่ามึงมีเงิน แต่กูไม่มี มีไรมั้ย
“มึงเลือกอะไร”
“ไม่รู้ เพราะกูน่ะอย่างมากก็สอบเนฯ สอบก.พ.หางานทำ ไม่คิดเรื่องแบบนี้หรอก”
“เอก กูถามจริง มึงเลือกอะไร”
“กูก็บอกจริงๆ ว่าไม่เลือก เพราะไม่ใช่ของกู”
“ก็ถ้ามันเป็นของมึงล่ะ ไอ้สัด”
“เหี้ย บังคับตลอด” เอกหรี่ตา “คอนโดสิ มึงมีมอไซค์แล้วนี่ เท่าที่เห็นๆ นี่ก็ 2 เข้าไปแล้ว จะเอาช็อปเปอร์มาทำห่าอะไรอีก”

ไอ้แมนยิ้มที่มุมปาก จิ้มขนมปังเนยนมชิ้นสุดท้ายเข้าปาก แล้วลุกไปจ่ายเงิน
เดินนำกลับมาที่รถด้วยความมั่นใจไว้ไอ้พระเอกนั่นจะเดินตามมา แต่เปล่าเลยมันกลับหน้าระรื่นยืนคุยอยู่กับนักศึกษาสาว พอหันมาเห็นว่ามีคนยืนกอดอกมองอยู่ถึงได้วิ่งตามมา
“นี่ๆๆๆ ปีหนึ่งนิเทศล่ะ น่ารักว่ะ”
ไอ้แมนหรี่ตา ส่งหมวกกันน็อคให้
“มึงไปส่งกูที่ทำงานเหรอ”
ไอ้แมนหันไปบ่นให้ได้ยิน
“สัดเอ๊ย เวลาอยู่กับกูหน้าหงิกเป็นตูด พอเจอหญิงหน้าระรื่นอารมณ์ดีเชียวนะมึง”

ไอ้เอกเลิกงานเดินกลับเข้าห้อง ที่ยังปิดไฟมืด วันนี้หลังจากที่ไปส่งที่ร้านหมอหมาแล้วก็ไม่ได้บอกนี่หว่าว่าจะไปไหน
หรือว่า
“สัด!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ไอ้เอกทุ่มหนังสือลงพื้น ร้องด่าไม่หยุด ไอ้อ๋องเพิ่งเลิกงานเดินผ่านหน้าห้องต้องแวะเข้ามาถาม
“ไรของมึงเนี่ย”
“ไอ้สัดนั่นไปส่งกูที่ร้านแล้วไม่กลับห้อง มันต้องไปขี่รถอีกแน่ๆ”
ไอ้อ๋องทำหน้าพิกล “แล้วมึงจะไม่ให้มันไปหาเพื่อนเลยหรือไง เออ มันอาจไปเฝ้าคีย์ก็ได้”
“ให้มันไปจริงๆ เหอะ ถ้ามันไปขี่รถอีกนะ กูจะเผารถมันซะ”
“ทำไมมึงคิดว่ามันจะไปขี่รถล่ะ”
“แม่มันเพิ่งถอยฟีโน่ใหม่ให้มันน่ะ”
ไอ้อ๋องพยักหน้า หันหลังกลับ “โทรไปถามมันสิ ไปไหน”
“ไม่หรอก กูไม่ใช่เมียมันนี่จะได้ตามจิก”
ไอ้อ๋องไม่วายแกล้งบ่นให้ได้ยิน “มึงน่ะเกินเมีย จะกลายเป็นแม่มันอยู่แล้ว”
“สัดอ๋อง ไอ้แฮมสเตอร์ มึงไปอาบน้ำทำรายงานของมึงเลย”
.....บอกแล้วว่าอารมณ์ไม่ดี พาลแมร่งทุกคนแหละ..
ประตูห้องปิดลง ไอ้เอกหันไปอาบน้ำแล้วกลับมานั่งอ่านหนังสือ
จะมาตราไหนก็ไม่เข้าหัว
กูเป็นห่าอะไรนักหนาเนี่ย
แล้วก็ทิ้งตัวลงนอนก่ายหน้าผาก ด่าคนนั้น ด่าคนนี้ แล้วก็วนมาด่าตัวเอง หงุดหงิดเป็นบ้าได้ตลอด ตั้งแต่มีไอ้แมนเป็นเพื่อนร่วมห้อง
บรรยากาศมันร้อน
ผิดกับตอนที่อยู่กับไอ้คีย์
ตอนนั้นมันเย็น ไปเรื่อยๆ เหนื่อยก็พักประมาณนั้น
เสียงกุญแจไขเข้าห้อง กลิ่นเหล้านำเข้ามาก่อน คนหัวเกรียนคิ้วแหว่งถึงได้ก้าวเข้ามา
“สัด ไปแดกเหล้าก็ไม่บอก”
“ด่าอีกแล้ว”
“ด่าสิ สัด แดกแล้วขับได้ตายห่า”
“3” ไอ้แมนบอกเสียงแหบๆ กรึ่มๆ เดินเข้ามานั่งข้างๆ
“อะไร”
“มึงด่ากู 3 แล้ว”
“กูก็ด่ามึงทั้งวันแหละ จะนับทำไม สัดไปอาบน้ำไปแล้วมาคุย” ไอ้เอกผลักคนที่เอียงเข้ามาหา “มึงจะทำกูเมาตามไปด้วย ไปอาบน้ำก่อนเลย”
ไอ้แมนถอดเสื้อโยนลงตะกร้า ก็ห้องมันแคบน่ะ โยนจากมุมไหนก็ลงอยู่แล้วไม่ได้เก่งหรอก

ไอ้แมนอาบน้ำเสร็จก็นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกลับออกมา หน้าตาดูสร่างเมาขึ้นเยอะ
“ดีขึ้นหรือยัง”
“อือ”
ไอ้แมนตอบรับแล้วหยิบกางเกงบอลมาสวมเพียงตัวเดียว ลากที่นอนออกมากาง
“วันนี้มึงไปหากูที่คณะทำไม”
“เพิ่งนึกออกหรือสัด”
“ก็เออ...มึงก็รู้ว่ากูเป็นอย่างนี้ ไอ้คีย์มันชอบด่าว่ากูชอบคิดได้ตอนถัดไปอีกวันบ่อยๆ”
ไอ้แมนนิ่งเงียบนอนมองเพดาน ทำให้ไอ้เอกคลานมาหา
“มึงมีเรื่องเหรอ”
“เปล่า...........วันนี้วันเกิดกู”

ไอ้เอกนั่งพับเพียบมองอึ้งๆ
เพิ่งนึกออกอีกอย่างว่าวันนี้ไอ้แมนไม่ได้ไปเรียน

“กูขอโทษ กูไม่รู้ ไว้วันเสาร์ได้มั้ย”
“.......”
“อ่ะวันอาทิตย์อีกวันก็ได้ กูไปดูหนัง กินไอติม เดินสยามกับมึงทั้งวันเลยก็ได้”
“.......”
“ก็จะกูหรือเพื่อนกูแต่ละคน พอใกล้วันเกิดก็ตะโกนบอกกันล่วงหน้ามาเป็นอาทิตย์ มึงไม่บอกกูจะรู้ได้ไง”
“.......”
“กูขอโทษ”
“วันเกิดสาวๆของมึงเนี่ย มึงจำได้มั้ย”
ไอ้เอกส่ายหน้าตามตรง จนไอ้แมนมองหน้า
“อย่างตอนวันเกิดคีย์ มันตื่นเช้าไปใส่บาตร กูก็ไม่รู้ยังคิดว่าใส่ให้พ่อแม่มัน ไม่เห็นมันทำท่างอนกูอย่างมึงเลยสักนิด”
ไอ้แมนถอนหายใจแรงๆ พลิกตัวหันหน้าเข้าผนัง
ไอ้พระเอกจ๋อยจนลืมถามตัวเองว่า จ๋อยไปทำไม ไอ้หัวเกรียนคิ้วแหว่งคนนี้มันพิเศษกว่าคนอื่นตรงไหน ถึงได้รู้สึกผิดที่ไม่รู้ว่าวันนี้คือวันเกิดของมัน ไม่เอะใจว่ามันไปหาที่มหาวิทยาลัยทำไม ทั้งที่ตอนเช้าก็ยังเจอกันอยู่
จ๋อยหนักจนอ่านหนังสือไม่รอด  
ไอ้เอกลุกมากางที่นอนเลื่อนเข้ามาจนติดกับที่นอนของไอ้แมน แล้วลุกไปปิดไฟ กลับมานอนที่นอนตัวเอง สักพักก็ขยับไปนอนชิดหลังกว้าง
ไอ้แมนหันมามองพลิกตัวกลับมา ไอ้เอกก็ยกหัวหนุนแขน
“วันเสาร์มึงนอนตื่นแล้วไปเที่ยวกันนะ”

.....ง้อๆๆๆ ทำไมกูต้องง้อมึงตลอดเวลาเลยวะ ทำไมกูใจไม่ดีเวลามึงงอนกูแบบนี้ทุกทีเลยนะ

“อือ...นอนเหอะ ไอ้สัดพูดมากชิบหาย”
ดวงตา 2 คู่จ้องมองท่ามกลางความมืด
ไอ้แมนคือคนที่ยกมุมปากขึ้นก่อน ขยี้ผมสั้นๆ “สัดเอ๊ย น่าปวดหัวจริง”
......มันจำเป็นต้องหาเรื่อง เพราะไม่งั้นกูคง....
“ไอ้เหี้ย กูชื่อเอกเมื่อไหร่มึงจะเรียกชื่อกูเนี่ย”
“แล้วมึงไม่เรียกชื่อกูล่ะ”
ไอ้เอกทำท่าคิดแล้วส่ายหน้า “ห่า ไม่เอาหรอก กระดากปาก”
ไอ้แมนหัวเราะยิ้มไม่เปิดปาก “เมื่อไหร่มึงจะนอนเนี่ย กูเมาอยู่นะ”
“มึงก็นอนสิไอ้ห่า”
“มึงก็หลับสิไอ้สัด”
“มึงนี่น่าปวดหัว”
“เหรอ มึงก็พอกันแหละ”
“หยุดคุย ไอ้ห่านี่กูจะนอน”
“สุขสันต์วันเกิด”
“แล้วไง”
“ไอ้ห่า”
“แล้วไง”
“ไอ้เหี้ย”
“แล้วไง”
ไอ้เอกยื่นหน้าประกบปากนิ่งๆแล้วถอยออก “มึงไม่ต้องขู่ กูก็จูบมึงได้”
“ยังไม่ครบ”
“อะไร”
“วันนี้มึงด่ากูเป็นสิบ จูบแค่ครั้งเดียวเนี่ยนะ”
“ห่า กูก็เขินเป็นนะ”
“ถ้ามึงให้กูจูบ มันจะไม่จบแค่จูบ เอามั้ยล่ะ”
ทำไมหน้ากูแดง ทำไมกูเขิน ทำไมกูประหม่าได้ขนาดนี้ ตรงข้ามกับไอ้หัวล้านคิ้วแหว่งที่มันดูชิวๆ เหมือนรู้อยู่แล้วว่ากูต้องทำแบบนี้
“สัดเอ๊ย”
ไอ้เอกด่าอีกครั้งแล้วขยับตัวขึ้นคร่อม จูบและจูบ เมื่อไอ้แมนเลื่อนมือโอบเอวลงมาที่สะโพกสอบ ไอ้เอกก็ขู่ฟ่อ
“รอก่อนเลยมึง ยังไม่ได้นับหนึ่งอย่าเพิ่งกระโดดไป 10”

*-*-จบตอนที่ 35-*-*

1 เหอเหอเหอ แบบว่าเขียนอันนี้ก่อน แล้วค่อยไปเขียนอันตอนพิเศษ แล้วดันอัพพิเศษก่อน ผลเลยเป็นอย่างนี้แหละ
2 เฮียกับคีย์หายไป~~ พรุ่งนี้มา
3 รับพาราสักเม็ดมั้ยครับ

ขอบคุณทุกการติดตาม
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 03-04-2011 08:39:27

คู่นี้มันจะเปิดสวนสัตว์กันใช่มั๊ยเนี่ย :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 03-04-2011 08:44:34

 :m20: :m20:คู่รักคู่กัด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 03-04-2011 08:53:01

เอกกับแมนก็น่้ารักไปอีกแบบ กัดกันได้ตลอด
ไม่บอกว่าวันเกิดใครจะรู้เนอะเอก
ไอ้แมนมันงอนจนเอกต้องง้อ น่ารัก
คิดถึงคีย์นะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PEENAT1972 ที่ 03-04-2011 09:29:12

โรแมนติกในแบบที่ควรเป็นของทั้งคู่ "กัดกันตลอด"
แต่ป้าอยากถามว่า...
ถ้าเกิดเอกไม่ยอมให้แมนจูบต่อ จะเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?
คิ ๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 03-04-2011 09:40:33

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เอกกับแมนหวานท่ามกลางสวนสัตว์
เอกทำให้แมนมีจุดหมายในอนาคต
สมเป็นพระเอกจริงๆ
เอ..หรือเป็นนายเอก
ไม่แน่ใจแฮะ :really2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 03-04-2011 09:54:20

คู่แมนเอกนี่มันหวานแบบแปลกๆดีจัง
เค้ารักกันแบบไม่แสดงออกใช่มั้ย
แล้วแมนไม่บอกว่าวันเกิดแล้วเอกจะรู้มั้ย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 03-04-2011 10:06:14

อูยยย หัวใจจะวาย เหี้ยห่าเต็มสวนเพ่นพล่าน แต่มันน่าร๊ากกกกก
555 มีฟามสุข!!!

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaejoong ที่ 03-04-2011 10:22:29

55555คู่นี้มันแรงกันจริงๆเลยนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 03-04-2011 11:44:14

รักกัน แมน แมน 555 น่ารักดีเนอะ ด่ากันไปมา (เหรอ?)
คนข้างห้องคงตกใจ นึกว่าตีกัน แต่ว่าวิธีการง้อ ก้อโอเคนะ ถึงว่าแมนนับคำด่าไว้เป็นสิบ
หรือว่า....เอกเองก็นับอยู่ในใจเหมือนกัน แอร้วววว
รออ่านต่อไปครับไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 03-04-2011 12:28:13

คู่นี้รักกันมากเลยเนอะ คึคึ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 03-04-2011 14:38:11

อ่านอีคุ่นี้แล้วเบิกบานหัวใจมากๆ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 03-04-2011 14:52:59

น่ารักอ่ะ
ถึงแม้จะกัดกันทุกวินาที
แต่พออ่านแร้วก้ออดอมยิ้มไม่ได้
555+
ชอบอ่า มาต่อเร้วๆน้า ^______^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Ryze ที่ 03-04-2011 15:14:08

ไอ้เอกนั่งพับเพียบมองอึ้งๆ
เพิ่งนึกออกอีกอย่างว่าวันนี้ไอ้เอกไม่ได้ไปเรียน


อิอิ เอกแยกร่าง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 03-04-2011 15:45:39

น่ารักแบบเถื่อนๆ ตามประสาผูชายไทยใจงามสุดๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 03-04-2011 16:07:56

น่ารักอ่าาาาาา >////<
เขาก็หวานกันในแบบของตัวเองเนาะ
5555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 03-04-2011 16:11:43

สงสัยไ้อ้ตอนพิเศษน่ะ ตกลงใครกดใคร ก๊ากกกกกก สงสัยอะไรมีสาระอีกแล้วเรา  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 03-04-2011 16:13:22

อ้างจาก: Ryze ที่ 03-04-2011 15:14:08  

ไอ้เอกนั่งพับเพียบมองอึ้งๆ
เพิ่งนึกออกอีกอย่างว่าวันนี้ไอ้เอกไม่ได้ไปเรียน


อิอิ เอกแยกร่าง

แก้แล้วครับ ขอบคุณครับ

 :-[

อ้างจาก: jojobuffy ที่ 03-04-2011 15:45:39  

น่ารักแบบเถื่อนๆ ตามประสาผูชายไทยใจงามสุดๆ

ก็เขา่เป็นพระเอกไง ก็ต้องใจงามอย่างนี้แหละ 5555

ขอบคุณที่ติดตามครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 03-04-2011 16:18:50

อ้างจาก: ZakuPz ที่ 03-04-2011 08:39:27  

คู่นี้มันจะเปิดสวนสัตว์กันใช่มั๊ยเนี่ย :laugh:

เห็นด้วยๆๆๆ  คงได้หลายสวน  ห้าๆๆ

คู่นี้นารัก อะๆๆ  รักร้อนเเรงจิงๆ   ห้าๆๆๆ

 :กอด1:คุณไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: ArCaNiNe ที่ 03-04-2011 19:45:37

แมนเอก ไม่มีใครเหมือนและไม่เหมือนใครจริงๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: อิสระ ที่ 03-04-2011 20:39:44

ไม่อยากได้พารา
แต่อยากได้โซดามาลดความหวาน(แบบดิบๆ)
เกี่ยวมั้ย?
คู่นี้แม้ไม่หวานเป็นน้ำผึ้งแต่ก็อมเปรี้ยวซ่านิดๆนะ
ไม่อยากข้ามขั้นไปถึงสิบก็ลองนับย้อนหลังก่อนก็ได้นะเอก :m12:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 03-04-2011 23:46:36

55555 อ่านไปก้อขำไป
คู่นี้เค้าปากแข็งกันเนอะ
เหมือนจะใช้การด่าเป็นการบอกรักแทน ก๊ากกกกกก

เฮียซาโต้ คีย์น้อย
เฮียพี กะ พี่หน่อย (ป่ะ)

รอทุกคู่จ้า ^^

Thank jive jaaaaaaaaa

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <03-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 04-04-2011 01:10:36

ยิ้ม ไป เรื่อย ๆ

ผลัด กัน กด ปะ เนี่ย

555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 04-04-2011 07:50:13

(ต่อครับ)

ตอนที่ 36

เป็นเวลาหลายวันที่มีเรื่องให้จัดการมากมายไม่หยุด รู้ตัวอยู่เหมือนกันว่าละเลยคนนอนข้างๆไปมาก ทำงานที่ร้านเสร็จ กลับขึ้นห้องก็มานั่งเคร่งเครียดกับตัวเลขมากมาย หันไปอีกทีน้องก็หลับไปกับหนังสือทุกคืน
จนมาถึงวันจันทร์ รู้สึกว่าโชคดีมากที่วันนี้เป็นวันจันทร์ เพราะคีย์ไปเรียนแต่เช้า ทำให้ไม่ต้องมารับต้อนรับแขกที่อาจทำให้คนชอบผสมเรื่องคิดไปไกล
เฮียพี ไอ้อาร์ต เจ๊มิซา ลุ้นจนฉี่เหลืองไม่ให้เฮียจับใครสักคนทุ่มออกจากร้าน
อินโทรมานาน เข้าเรื่องละนะ
เริ่มจากคีย์กินข้าวเช้าออกไปมหาวิทยาลัยได้ไม่นาน ไอ้อาร์ตก็มาถึงร้าน ยังไม่ทันได้จับไม้ถูพื้น อาจารย์มิกิก็ก้าวเข้ามาในร้าน
หญิงวัยกลางคนที่เคยมาชวนเฮียไปแข่งทำอาหารนั่นแหละ
แต่คราวนี้ มาเพื่อการอื่น
เฮียยังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่เลยตอนนั้นน่ะ
ใบหน้าหล่อๆงง สงสัยด้วยซ้ำว่าอาจารย์มิกิมาทำไม
“ชั้นมีธุระด่วนน่ะ”
“ครับ” ตอบว่าครับ แต่ดวงตาเหลือบมองนาฬิกาที่ผนัง คำนวณเวลาคุยและการเตรียมอาหารในครัว เพราะประมาณ 11 โมงลูกค้าก็เริ่มทยอยเข้าร้านแล้ว
“โรงแรม....ต้องการเชฟอาหารฝรั่งเศสด่วน”
“เรียกโรล็องซ์สิครับ” เพราะอเล็กซ์ เชฟคนโปรดของอาจารย์มิกิเค้ากลับไปอังกฤษแล้วไง
“ไม่ใช่ หมายความว่า ไปทำให้ที่โรงแรมนี้เลยน่ะ”
“ไปทำเลย หมายถึงว่าผมต้องไปทำแบบพนักงานประจำ ไปทำอาหารที่โรงแรมในต่างประเทศด้วยน่ะหรือครับ”
อาจารย์มิกิพยักหน้า ชะโงกตัวมาข้างหน้าท่าทางลุ้นเต็มที่
“ผมมีห้องอาหารนี้ต้องดูแล” ตัดบทตามเคย
อาจารย์มิกิเคาะเล็บสีแดงสดกับโต๊ะ “รายได้จากร้านนี้ 3 เดือนยังไม่เท่าที่ทำกับโรงแรมเลย สัญญา 5 ปีหมดสัญญาเธอยังอาจได้ทำรายการโทรทัศน์ เปิดโรงเรียน ทำอะไรที่ไม่ต้องมาเหน็ดเหนื่อยตั้งแต่เช้ายันค่ำอย่างนี้”

เท่าที่ไอ้อาร์ตกับเจ๊มิซา ยืนเฝ้าสังเกตอาการ สรุปความได้ตรงกันว่า เฮียไม่ค่อยพอใจอาจารย์มิกิแน่นอน
แต่เรื่องเงิน และความสบายนี่สิ อาจเป็นตัวแปรให้เฮียรับข้อเสนอ

“อาจารย์ก็รู้ว่าผมไม่ได้ติดกับเรื่องเงิน หรือเรื่องสบายอะไรแบบนั้น”
“แล้วเธอจะทำงานหนักแบบนี้ไปเพื่ออะไร ในเมื่อเธอมีทางที่สบายกว่า”

รอยยิ้มของเฮียซาโต้ตอนนั้นโหดมากกว่าหล่อ ยิ่งมารวมกับการนิ่งเงียบแล้วเปลี่ยนเรื่องไปทันทีที่ สารวัตรธงเข้ามาในร้าน
ทำให้ผู้สังเกตการณ์คาดการณ์กันอีกครั้ง แบบกั๊กๆ ว่าเฮียยังไม่ตัดสินใจ

“สารวัตรมีอะไร”
“เรื่องไอ้พีน่ะ”
“ผมเหรอ” เฮียพีที่กำลังเรียงเอแคร์ กับเค้กส้มของหวานวันนี้อยู่ที่เค้าท์เตอร์เงยหน้าขึ้นมา
เฮียพีขานรับ แต่คนที่ทำท่าไล่แขกคนเดียวในร้านกลับเป็นสารวัตรธงคนที่เข้ามาในร้านทีหลังทุกคนนั่นแหละ ที่หันไปมองอาจารย์มิกิอย่างตรงๆ
....ตำรวจเป็นมิตรกับประชาชนไม่ใช่หรือครับ...
อาจารย์มิกิยักไหล่ ส่งนามบัตรให้เฮียซาโต้ “แล้วติดต่อมานะ”

นายตำรวจหันไปมองอาจารย์มิกิก้าวออกไปจากร้าน รอจนประตูปิดลง ถึงได้หันมาเฮียพี
“สายแจ้งเรื่องส่งยาบ้าในร้านมึง”
“เฮ่ย ไม่มี พี่ไปดูกล้องวงจรปิดที่ร้านก็ได้ ผมติดไว้ 4 มุมเลย”
“กูก็ว่างั้นนะ ร้านมึงน่ะยังมีติดตู้แดงสายตรวจ ก็ตรวจกันยิบขนาดนี้ แต่อย่าไว้ใจแค่เดินสวนกันก็ส่งของได้ ถ้ากูตรวจเจอกูปิดร้านมึงจริงๆนะ”
“ตามสบายเลย กฎหมายว่าไงก็งั้นแหละ” พี่ชายสนับสนุนเต็มที่
“โห”
“นี่ให้สิทธิ์พิเศษ มาบอกก่อนเลยนะเนี่ย”
เฮียพีหัวเราะแห้งๆ “บอกเหมือนขู่เปี๊ยบ”
แต่ตาสีเข้มของพี่ชายที่จ้องมองน้องชายแทบทะลุ มีอำนาจมากกว่า
“ไม่มีจริงๆ เฮีย ผมระวังอยู่”
พี่ชายหันมาหานายตำรวจ “รอเดี๋ยวนะ ให้เด็กไปเอาเทปมาให้ ไอ้อาร์ต”
เฮียซาโต้พูดไม่ทันขาดคำ ไอ้อาร์ตก็ถลาไปที่ประตู สารวัตรธงเลยรีบบอก “เดี๋ยวก็ได้”
“มีเรื่องอีกเหรอ”
สารวัตรพยักหน้า
“เสี่ยเล้งเข้าหาผู้กำกับคนใหม่ที่เพิ่งย้ายมา ซาโต้ว่าไง”
“ไม่ว่าไง”
สารวัตรธงทำท่าเหมือนคันในหัวใจ “ผมอยากกวาดบ่อนนี่จริงๆให้ตาย รู้ทั้งรู้ว่าอยู่ตรงนี้แต่ทำอะไรไม่ได้”
“ผมบอกแล้ว มองในมุมบวกสารวัตรยังใช้ประโยชน์จากเสี่ยได้”
“นั่นแหละ ลึกๆในใจผมไม่ชอบเลย”
“ส่วนตัวเขาก็แฟร์ดี ขอความร่วมมือจัดกิจกรรมอะไรก็ไม่เคยเกี่ยง อะไรบอกได้เขาก็บอก”
“ตำรวจเป็นมิตรกับโจร” สารวัตรบอกแล้วส่ายหน้า
“คบในฐานเพื่อนสิ มันไม่ได้มีแต่สีขาวกับสีดำนี่”
สารวัตรธงหันไปมองนาฬิกา แล้วหันมาหาเฮียพีอีกที “ฝากดูเรื่องส่งยาด้วยนะ”
เฮียพีพยักหน้า แต่ก่อนที่สารวัตรจะกลับออกไป เฮียพีถามในสิ่งที่สงสัยมาหลายวัน
“สารวัตร”
“อือ”
“สารวัตรรู้จักหน่อยหรือเปล่า”
“หน่อยไหน รู้จักอยู่หลายคน”
“หน่อยที่อยู่ร้านดอกไม้น่ะ”
สารวัตรทำท่านึก “ไม่นะ มีอะไร จะให้ช่วยดูๆให้เหรอ”
คือคำว่าดูๆ ของสารวัตรเนี่ย ออกไปในแง่ของการทำงานแบบนั้นก็สารวัตรแกไฟแรงไง แต่ว่าเฮียพีรีบยกมือ 
“ไม่ ไม่เป็นไร แค่ถามถึงคิดว่ารู้จัก”
สารวัตรพยักหน้าแล้วกลับออกไป
“เฮียแมร่ง โคตรๆๆๆๆ” น้องชายไม่รู้จะด่ายังไงดี เสียฟอร์มสุดๆ
“แมร่งอะไร กูอยู่ของกูเฉยๆที่นี่ คนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วก็เดินออกไป กูทำอะไร”
เฉยเมยนิ่งสนิท
ไอ้อาร์ตยื่นหน้าเข้ามา “แต่มีอยู่คนหนึ่งเข้ามาแล้ว แล้วไม่ยอมให้ออกไปใช่มะ”
เฮียชี้หน้า ยิ้มกว้าง “ถูก เอาเงินไปกินขนมไป”

เสียหัวเราะเงียบลง เมื่อประตูเปิดอีกครั้ง เฮียซาโต้มองนาฬิกาแล้วชี้บอกให้ไอ้อาร์ตกับเจ๊มิซาไปเตรียมของอยู่ในครัว ขณะที่เฮียพีเตรียมกาแฟมาวางไว้ให้
“ขอโทษที่มาซะเกือบ 11 โมงแล้ว”
“ไม่ใช่ว่าเสี่ยรอจนสารวัตรกลับไปถึงได้เข้ามาหรือไง”
เสี่ยเล้งหัวเราะร่วน
“เนี่ย อย่างนี้แหละที่อยากได้เป็นเขย”
เฮียซาโต้ส่ายหน้า ยิ้มกว้าง “ผมไม่เหมาะเป็นเขยเสี่ยหรอก”
“ก็ได้ ๆ กลับมาเรื่องวันนี้ก่อน”
เฮียซาโต้พยักหน้าท่าทางตั้งใจฟัง
“เทขายหุ้นบริษัทน้ำมันแล้วหรือ”
“อือ กำไรดีก็ขาย”
เสี่ยถอนหายใจแรงๆ “เสียดาย”
คนรูปหล่อตัวโตยิ้มเย็น “ก็บอกแล้วว่าผมเป็นแค่พ่อครัว”
“เป็นพ่อครัวก็เป็นนักเลงหุ้นได้ เพียงแต่ว่า.......เสียดาย”
“นี่อย่าบอกนะว่าที่มาหากันถึงนี่ เพราะว่าผมขายหุ้นน่ะ”
เสี่ยส่ายหน้า “ไม่หรอก อาหงส์มันบอกว่าจะไม่กลับมาแล้วน่ะ”
เรื่องของพ่อลูก เฮียซาโต้นิ่งฟัง
“ช่างมันเหอะ” เสี่ยพูดเหมือนตัดใจ แล้วหันมาหาเฮียซาโต้อีกที
“ขายหุ้นทางนั้นแล้ว ไม่สนใจร่วมทุนทำบ่อนด้วยกันจริงๆหรือ”
ซาโต้ส่ายหน้า ทำให้เสี่ยเล้งถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ก็คิดอยู่เหมือนกัน แต่ก็ยังหวัง บ่อนที่เกาะนั่นพวกหุ้นส่วนที่ทำด้วยกันมันใจไม่ถึง มันไม่คิดถึงรายจ่ายจะเอาแต่ผลประโยชน์ของมัน”
เสี่ยเล้งก็มีเรื่องหนักใจเหมือนกัน แต่ตอนนี้ คนนี้เริ่มอยู่ในอารมณ์ไม่อยากคุย
“อย่ารอผมเลยเสี่ย คบกันเรื่องอื่นเหอะ”
“จริงนะ จะยังไงในมุมผมแล้ว หุ้นเนี่ยมันก็บ่อนถูกกฎหมาย ไอ้การเก็งกำไรที่ซาโต้ทำอยู่นั่นมันก็การพนันทั้งนั้น ผมถึงคิดมาตลอดว่าต้องมีสักวันที่ซาโต้จะเดินเข้าบ่อน นี่กลายเป็นว่าเทขาย”
ดวงตายาวเรียวหันมามองเหมือนนึกบางอย่างขึ้นได้
“ซาโต้มีแผนทำอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า แค่รู้สึกว่าพอ”
เสี่ยทำเสียงเหมือนไม่เชื่อ
“เงินนะซาโต้ ใครๆก็อยากรวย”
เสี่ยเล้งยังคงพูดจาโน้มน้าวให้เฮียซาโต้ร่วมทุนทำบ่อนที่เกาะจนกระทั่งลูกค้าคนแรกของวันนี้เปิดประตูร้านเข้ามา  เฮียซาโต้ถึงได้ลุกขึ้นยืนและขอตัวเข้าไปในครัว

เรื่องเจอสารวัตรธงไฟแรงไม่เท่าไหร่ แต่ประเด็นของอาจารย์มิกิกับเสี่ยเล้งนี่มันชวนให้เครียดจริงจัง
ก็ใช่นะปิดร้านไปเป็นเชฟที่มีชื่อเสียง ให้สมกับที่ร่ำเรียนมา หรือไม่ก็เบนเข็มไปทำธุรกิจการพนันจะได้รวยๆ
แต่ถามอีกที มันใช่หรือไง
มันคือสิ่งที่อยากเป็นอยากมีมาตลอดหรือไง
ทั้ง 2 คนนี้ยังไม่เข้าใจอีกหรือไงว่าถ้าอยากเป็นอยากมี ก็ลงมือไปตั้งนานแล้ว
ยิ่งเสี่ยเล้งเนี่ย ปฏิเสธไปจนปากแทบจะถึงหู ก็ยังคงพยายาม
เครียดว่ะ!
เหนื่อยใจว่ะ!

บรรยากาศในร้านเลยค่อนไปทางเงียบกริบ พ่อครัวก้มหน้าก้มตาทำอาหาร ไปเรื่อยจนกระทั่งเย็น
แต่เมื่อพ่อครัวเหลือบตามองนาฬิกาถี่ขึ้นเท่าไหร่
อีก 2 คนคือเจ๊มิซากับไอ้อาร์ตก็ยิ่งเครียดหนักขึ้น
จนเกือบ 2 ทุ่มคีย์ถึงได้เปิดประตูร้านเข้ามา ไอ้อาร์ตรีบดันหลังเข้าไปในครัว

ท่าทางแบบนี้ คีย์เริ่มรู้แล้วว่า พี่มีเรื่องไม่สบายใจอีกแน่ๆ พอเริ่มล้างครัวปิดร้านคีย์ก็หันมาหา
“พี่ไปเดินเล่นกันมั้ย”
พี่หันไปมองนาฬิกา คีย์ก็เลยเสนอใหม่ “เดินไป....เซเว่น ซื้อไอติมแล้ว.....กลับ....มา...ก็ได้”
พี่ถอนหายใจขยี้ผมเบาๆ
“ไปไหนมา”
“ไปช่วยเขายกถังน้ำ รับน้องอย่างที่พี่บอกไง”
“เออ ต่อไปถ้าจะกลับช้าโทรมาบอกด้วย พี่เป็นห่วง”
คีย์พยักหน้าถอดผ้ากันเปื้อนใส่ถังแช่น้ำไว้ พรุ่งนี้เช้าค่อยซัก
แต่จนถึงตอนนี้ คนดุประจำครัวก็ยังดูเครียดๆ เหมือนเดิม คีย์ได้แต่เหลือบตามองเป็นระยะ
ไปเซเว่น เดินกลับมาด้วยกันจนถึงห้อง
“กลัวหรือ” พี่ถามเรียบๆ
คีย์พยักหน้ายอมรับ
“ไปอาบน้ำ ทำการบ้านไป”
พี่บอกแล้วตรงไปเปิดคอมพิวเตอร์

-*-*จบตอนที่ 36-*-*-

ขอบคุณที่ติดตามครับ
ไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: bellity ที่ 04-04-2011 07:57:53

+1 ครับ

มีเรื่องวุ่นวายตลอดเลยนะคู่นี้  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 04-04-2011 08:05:40

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
วันนี้เฮียซาโต้เครียด
วันก่อนจัดการเรื่องคีย์ไปแล้ว วันนี้เรื่องของตัวเอง
ว่าแต่จะปรึกษาคีย์มั้ย อย่าลืมนะว่าใช้ชีวิตร่วมกันแล้ว มีไรควรแชร์กัน ไม่ว่าสุขหรือทุกข์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 04-04-2011 08:13:07

แล้วเฮียซาโต้จะทำไงต่อละเนี่ย
เฮียพีหายคาใจเรื่องสารวัตรกับคุณหน่อยแล้วซินะ
ส่วนเรื่องส่งยา แมนคงไม่มีส่วนเกี่ยวข้องนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 04-04-2011 08:15:32

ตอนนี้คีย์บทน้อยจัง  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 04-04-2011 08:31:45

คิดถึงคีย์หรือครับ
อ่ะงั้นดูรูปเฮีัย


(http://upic.me/i/ds/akihiro7.jpg) (http://upic.me/show/22544320)


5555 คีย์อยู่นี่

 :serius2:(http://upic.me/i/4p/skandar7.jpg) (http://upic.me/show/22544334)


อิอิอิ
ขอบคุณมากครับที่ติดตาม
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 04-04-2011 09:07:11

ไม่เข้าใจทำไมคนอื่นชอบหาเรื่องมาให้ปวดหัวตลอดเลยคู่นี้
โดยเฉพาะเฮียมีเรื่องให้ปวดหัวทีดียวสามสี่เรื่องเลยคราวนี้
น้องคีย์มานิดเดียวแต่คนอ่านก็ชื่นใจแล้ว
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 04-04-2011 09:14:29

มีเรื่องวุ่นๆมาอีกแล้ว
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 04-04-2011 10:35:57

+1 ให้กำลังใจเฮีย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 04-04-2011 10:54:46

อ.มิกินี่จะอะไรกับเฮียกันนักกันหนาฟระ  ตั้งแต่ตอนให้แข่งขันแล้ว  น่าเบื่อจริง ๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 04-04-2011 11:17:49

เป็นกำลังใจให้เฮียสู้ๆค่ะ... อย่าเครียดมากนะ +1 ให้เฮียค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 04-04-2011 11:46:08

อาาา... เฮียพีกับหน่อยนี่เอง เอ้า.. เฮียพีสู้ๆ !!!
ส่วนเฮียซาโต้มีเรื่องชวนให้ปวดหัวตลอด น้องคีย์จัดให้เฮียหายเครียดดิ๊ :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 04-04-2011 11:52:59

สงสารเฮียนะมีแต่เรื่องปวดหัวมาให้ต้องคิดและแก้ไขตลอดเวลา
จะมีช่วงไหนที่ได้อยู่แบบสงบสุขกับน้องคีย์บ้างไม๊เนี่ย แต่คิดว่า
เฮียคงแก้ไขปัญหาทุกเรื่องไปได้ด้วยดี ขอเอาใจช่วย +1 แทน
คำขอบคุณค่ะคุณไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 04-04-2011 12:02:50

+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 04-04-2011 12:21:30

เฮียเรื่องเยอะ เครียดแทนอ่ะ


ปล ชอบคู่แมนเอกนะ สนุกมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: sweardear ที่ 04-04-2011 12:46:23

บ๊ะ พวกโลภมากเนี่ย น่ารำคาญจริงๆ คนเราชีวิตไม่เหมือนกันนิ่นา

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 04-04-2011 12:49:16

+1 ให้ค่ะ
ชอบคู่แมนกับเอกจัง
แต่ยังไงก็ยังรักเฮียซาโต้กับน้องคีย์อยู่นะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 04-04-2011 13:08:54

เดินทางไกลสองวัน กลับมาอ่านสองตอนรวด
ตอนเอกกับแมนอ่านไปยิ้มไป สองคนนี่ก็ น่ารักแบบ..แบบ ของเค้าอ่ะนะ
พอถึงตอนคีย์กับเฮีย เหมือนเหตุการณ์ที่อยู่ในตอน จะไม่เคลียร์นะครับน้องไจฟ์
เห็นหน้าน้องคีย์ในรูปแล้ว อื้ม..ปากแดงๆนั่นคงทั้งนุ่มทั้งหวานนะเฮีย(อย่ามาทำไรเค้านะ แค่จิ้นเอง)
 

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 04-04-2011 13:27:11

ช่างตื้อกันจิงๆแรยอ่ะ
เลิกพยายามกันดัไหม = =

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 04-04-2011 13:48:15

คีย์น่าร้ากกกกก
คิดถึงเฮีย...เฮียเครียดๆๆๆๆ น่าสงสาร...
รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 04-04-2011 14:17:57

ไหนว่าอาบน้ำแล้วให้ทำการบ้านไง อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 04-04-2011 14:40:54

 :really2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 04-04-2011 14:51:45

เฮียก็มีเรื่องเครียดเหมือนกันนะเนี่ย 555+
แต่คนทำเครียดแต่ละคนก็ช่างตื๊อจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 04-04-2011 14:56:53

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ (ในตอนที่ใกล้จะจบ เซ็งตัวเองอย่างเเรง  :beat:)
สนุกมากค่ะ อ่านเพลิน ตัวเอกน่ารักมาก ชอบน้องคีย์กับเฮียใหญ่

+1 ให้สำหรับเรื่องสนุกๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 04-04-2011 21:46:18

เฮียมีเรื่องให้เครียดอีกแล้ว
แต่คีย์ก็บอกแล้วว่ามีอะไรให้บอก
ปรึกษากันซะตกลงอยู่ด้วยกันแล้วนิ
เีดี๊ยวจะมีคนงอนนะเฮีย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 04-04-2011 21:55:29

เฮียซาโต้สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 04-04-2011 22:04:58

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: ArCaNiNe ที่ 04-04-2011 22:19:25

อ่านตอนนี้แล้วเครียดอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 04-04-2011 23:52:31

(http://www.doubleacatalogue.com/images/Img_Product/Grade/289Px/831002.jpg)  ซักแผงมั๊ยเฮีย   :เฮ้อ:

เฮียสู้ๆ   ต้องการให้คคีย์ช่วยให้หายเครียดมั๊ย ครับบบบ  :haun4:


 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ชอบรูปเฮียกับคีย์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <04-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 04-04-2011 23:55:30

ตอน นี้ เฮีย เครียด หลาย เรื่อง นะ

คีย์ ช่วย เฮีย หน่อยย สิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 05-04-2011 07:25:40

(ต่อครับ)

ตอนที่ 37

ตอนที่อาบน้ำเสร็จ เดินกลับออกมาคว้าหนังสือมาอ่านใกล้ๆพี่อยู่ร่วมครึ่งชั่วโมงเนี่ย เห็นพี่เอาแต่นั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์แทบตลอดเวลา แขนแข็งแรงนั่นรัดตัวไว้แน่น แน่นพอกับคิ้วหนา
ไม่ขยับตัว ไม่ถอนหายใจ ไม่มีเสียงอะไร
ถ้าเป็นเวลาอื่นอาจแซวไปว่า พี่หลับในหรือเปล่า
แต่ตอนนี้ แค่นั่งมองอยู่ยังรับรู้ถึงความเครียด เครียด และเครียด
คีย์วางหนังสือบนโต๊ะหน้าทีวีแล้วเดินเข้าไปยืนข้างหลัง ทุบเบาๆที่ไหล่
ตัวเลข ตัวหนังสือ กับรหัสบนหน้าจอพวกนั้น ยังคงเป็นคนแปลกหน้าที่คุยกันคนละภาษาเหมือนเคย
กระทั่งมีเสียงเรียกว่ามีข้อความเข้า
พี่เปิดเมลอ่านข้อความ พิมพ์อะไรบางอย่างเคาะส่งกลับไป แล้วถอนหายใจ โทรศัพท์ดังขึ้นพี่ยิ้มที่มุมปาก ถึงได้รับโทรศัพท์แล้วพูดภาษาฝรั่งเศสตอบโต้
จนกระทั่งกดวางสายไปแล้ว พี่ถึงได้หันมามองแล้วยิ้มกว้าง
“ท่าทางจะกลัวจริงๆนะเนี่ย”
คีย์พยักหน้า
“กลัวดิ พี่เครียดมาหลายวันแล้ว”
พี่หันไปมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ แล้วรั้วเอวบางมานั่งซ้อนนั่งตัก ทีแรกคีย์ก็หันหน้าไปทางหน้าจอนั่นแหละ แต่แล้วก็กลับลุกนั่งคร่อมหันหน้าเข้ามาหาแล้วซบอกอุ่นท่าถนัดเหมือนเคย
รู้ว่าพี่กำลังเครียด
รู้ว่าวันนี้มันจันทร์
แต่ว่า.....ถ้าเริ่มอะไรไป  แล้วเกิดพี่หยุดไม่ได้ พรุ่งนี้ต้องขาดเรียนมั้ยเนี่ย
มืออุ่นๆ ลูบหลัง สลับก้มลงหอมผมยุ่ง แต่พี่ยังไม่พูดอะไรอยู่ดี
ไม่ได้อยากรู้เรื่องในคอมพิวเตอร์นั่นหรอก แค่ไม่ชอบเลยที่รู้ว่าพี่เครียด แต่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง

คีย์เงยหน้าขึ้นมองคางพี่แล้วจูบที่คาง พี่ทำเสียงเหมือนเครื่องหมายคำถาม แต่ยังไม่ยอมขยับ
ริมฝีปากบางจูบไซ้ที่คอพี่
“พี่ฮะ”
“วันจันทร์นะคีย์” พี่เตือน
ก็รู้อยู่หรอก
คนในแขนถอนหายใจยาว จนพี่ต้องละสายตามามอง
.....กูเป็นสามีที่มัวแต่ทำงานจนปล่อยเมียเหงาหรือวะเนี่ย....
“ขอ 5 นาทีจริงๆ”
“ไม่เป็นไรฮะ รอวันศุกร์ก็ได้ ผมไปนอนดีกว่า”
พี่มองตามหลังคนที่เดินกลับไปในห้องนอน

......วันศุกร์ วันศุกร์ นี่มันวันจันทร์ ......ว๊ากกกกกก กู ไอ้แก่บ้างานเอ๊ย......
…..มันผ่านไปกี่ศุกร์แล้ววะเนี่ย.....
กูๆๆๆๆๆๆๆๆ เมียทิ้งก็อย่าได้คร่ำครวญเลยกูๆๆๆๆๆ

พิมพ์คำสั่งอย่างเร่งด่วน ปิดคอมพิวเตอร์ตัดการสื่อสารทันที
ก็ตัดสินใจไปแล้วนี่ ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาดูกันว่าผลมันจะเป็นยังไง
แต่มันก็ใช้เวลาเกินกว่า 5 นาทีอยู่ดี
คีย์กำลังปัดที่นอน ดวงตากลมๆมองมาแล้วก็หันไปทางอื่น
“ขออาบน้ำแป๊บเดียว”
คีย์ส่ายหน้า “วันนี้วันจันทร์” แล้วก็ลงนอนห่มผ้าหันหลังให้
.....เหอะ คีย์รู้จักสามีน้อยไปซะแล้ว.....
อาบน้ำเสร็จก็เบียดตัวเข้าใต้ผ้าห่ม ผิวเย็นๆที่สัมผัสทำให้คีย์สะดุ้งหันมามอง
“ขอโทษ ที่เอาแต่ทำงาน”
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ ผมแค่....”
“อยากเหรอ”
ถึงจะมีแสงไฟลอดเข้ามาไม่มากนัก แต่ก็รู้ว่าคนที่โดนกอดอยู่หน้าร้อนผ่าว
“ไม่ใช่ซะหน่อย ผมเห็นพี่เครียด ปกติเวลานวดๆให้แล้วพี่ก็จะยิ้ม แต่วันนี้ยังเฉยๆ เอาแต่จ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ ผมก็เลย....”
พี่จับน้องพลิกหงาย คร่อมตัวเบียดขา มองหน้า
“เลยอะไร”
“ไม่รู้แล้ว”
“ไรเนี่ย”
“ก็ไม่รู้ นอนเหอะ”
“ถ้าไม่บอก งานนี้จัดเต็ม พรุ่งนี้ขาดเรียนแน่”
“อ๊ะ ไม่เอาอ่ะ” หน้าตาเลิกลั่กจนพี่อารมณ์ดี
“ก็....ตอนแรกน่ะ.....”
เริ่มเข้าสู่ความเงียบ
ไม่เงียบนะ เหมือนได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรง
“ผมเห็นพี่เครียด.....”
ยังอึ้งอีกนิด   
“คือมัน....ผ่านไป..เป็นเดือนแล้ว...ก็คิดว่าไม่เป็นไร....”
.....ปล่อยให้ความเงียบผ่านไป......
“แล้ว....ตอนแรกก็อยากกอดพี่ เหมือนเวลาที่ผมไม่สบายใจ คิดเยอะไปพี่ก็กอดผมไว้ แต่พี่ก็ยังเฉย ผมก็เลย.....”
เสียงหัวใจเต้นแรงยังอยู่
พี่เกลี่ยนิ้วที่แก้มใส คีย์ช้อนตามองพี่ ท่าทางขัดเขิน
“เป็นอย่างนี้ตลอดไปได้มั้ย”
“ฮะ”
“เป็นคีย์แบบนี้ ไม่เหมือนใคร เด็กต๊องแบบนี้ตลอดไปได้มั้ย”
คีย์ทำแก้มป่อง ทุบไหล่หนา “แต่ไม่เอาพี่ดุๆ ผมกลัว”
พี่ก้มลงจูบปากนุ่ม “ครับ”
"พี่ฮะ"
"หืม"
"ไม่เครียดนะ คนเขามาเดี๋ยวเขาก็ไปนะ"
พี่หัวเราะเบาๆ กับคำปลอบโยนเหมือนเด็กน้อย "ครับ"
จูบอ่อนโยนแผ่วเบาเหมือนขนนก หวานจนแค่เพียงจูบก็ทำให้รู้สึกเหมือนกำลังล่องลอย แขนเรียวโอบรอบคอ เสียงครางแผ่วเบา
“รักคีย์” พี่กระซิบครั้งแล้วครั้งเล่า

มือเล็กๆกวาดไปทั่วแผ่นหลังกว้างแล้วหยุดลง
พี่ละริมฝีปากที่แก้มใส จ้องมอง
......หลับ....
.....อะจริงดิ....
.....นี่กูฝีมือตก หรือว่าน้องเหนื่อยจนหลับ หรือว่าพอน้องเคลียร์เรื่องในใจก็เลยหลับสบายเนี่ย
.....ว๊ากกก อะไรกั๊น!!!!!.....  
ปลุกมาถามได้มั้ย!

แต่ถึงอย่างนั้น สัปดาห์ของการจัดการธุรกิจของเฮียซาโต้ก็ยังคงดำเนินต่อไป คนนั้นมา คนนี้ไป จนคนในร้านไม่มีใครแปลกใจ เพราะเป็นอย่างนี้มานานแล้ว ตั้งก่อนที่คีย์จะเดินเข้าร้านมาสมัครงานด้วยซ้ำ

แต่เรื่องที่ลูกจ้างอย่าง ไอ้อาร์ต หรือเจ๊มิซาควรสนใจ คือเฮียจะปิดร้านไปตามคำชวนของอาจารย์มิกิหรือเปล่า

“เฮียตัดสินใจหรือยัง” เจ๊มิซาถาม
“เรื่องอะไร”
“เรื่องที่อาจารย์มิกิชวนเฮียน่ะ”
“กลัวตกงานเหรอ”
“อือ” 2 คนยอมรับตามตรง
คนดุตัวโตเลยต้องสร้างความเชื่อมั่น “ไม่ไปหรอก มันไม่แนวกูน่ะ”
“ห่วงคีย์ด้วยใช่มั้ย” เจ๊มิซาทาย
เฮียพยักหน้า “ขนาดกูอยู่เป็นสิงโตเฝ้าสมบัติอยู่อย่างนี้ ยังมีพวกกล้าลองของเป็นระยะ เกิดกูต้องไปไหนนานๆ กลับมาคีย์หนีหายไปไหนก็ไม่รู้แน่ๆ”
เจ๊มิซาเลยหันหน้ามาถอนหายใจกับไอ้อาร์ต
“นึกแล้วเชียว ชั่วโมงนี้ต้องคนนี้คนเดียว”

เฮียพีเข้ามาช่วยงานตลอดเย็นจนกระทั่งปิดร้าน พี่ชายตบไหล่เบาๆ เมื่อจะเดินออกไปเอารถไปรับคีย์ที่ช่วยเพื่อนขายของค่ำวันศุกร์
คนรูปหล่อหันมามองหน้าพี่ชายยิ้มๆ “ผมก็ต้องมีส่วนที่เหมือนพี่มั่งสิ”
“เออ ฝากด้วย”
พี่ชายบอกแล้วขับรถกลับออกมา

วันศุกร์ ช่วงนี้คนอื่นๆคงกำลังวุ่นวายอยู่กับการรับน้องซ้อมเชียร์ กิจกรรมมากมายของนักศึกษา แต่มันคือเวลาที่ไอ้อ๋องกับไอ้เบิร์ด 2 นักศึกษาปี 4 รีบไปตลาดตั้งแต่บ่าย แล้วกลับมาเร่งมือเตรียมของไว้ขาย 5 โมงเย็นถึงมีคีย์มีช่วยอีกแรง พอ 2 ทุ่มไอ้เบิร์ดก็ไปเข้ากะที่เซเว่น แล้ว 3 ทุ่มครึ่งไอ้เอกถึงจะมาช่วยขายของเก็บร้าน
วันเสาร์ถึงจะสบายหน่อย ไม่ต้องคอยมองนาฬิกากันขนาดนี้
คีย์ล้างลูกชิ้นในกะละมังก้มหน้าก้มตาเสียบลูกชิ้นในถุงสุดท้ายของวันนี้
“หมดแล้วนะอ๋อง ทำไมวันนี้เอาของมาน้อยล่ะ”
“ก็วันนี้กูไปถึงช้า เขาเลยแบ่งของที่สั่งไว้ให้คนอื่นไป ได้มาแค่นี้ พรุ่งนี้ก็เท่าเดิมแล้ว”
คีย์ส่งกะละมังให้ไอ้อ๋องวางเรียงหน้าร้าน ไอ้เอกก็มาถึง
“เฮ้ยอย่าบอกนะว่าเกือบหมดแล้วเนี่ย”
“เออดิ” คีย์บอกยิ้มกว้าง
ไอ้อ๋องเลยบอกความจริง “วันนี้น้อยกว่าเดิม 2 โลน่ะ”
“สัดตาโปน ยิ้มทำไมเนี่ย” แล้วไอ้เอกก็เริ่มงานทันที

หญิงสาวเสื้อยืดตัวเล็กกางเกงขาสั้นกุดกลุ่มหนึ่ง เดินผ่านแล้วหันมามองซ้ำ  
“คีย์”  
“พี่ส้ม”
พี่ส้มทักคีย์ แต่หันไปเบ้ปากเหยียดๆใส่ไอ้เอก
ขณะที่คีย์ก็ทักทายรุ่นพี่ตามปกติ
ส่วนไอ้เอกหัวเราะหึหึ
อ๋องคนไม่รู้เรื่องรู้ราวได้แต่มองคนนั้นทีคนนี้ที
“ขายของที่นี่จริงๆด้วย” พี่ส้มทำหน้าตาเหมือนไม่เชื่อ กลุ่มสาวๆที่มากับพี่ส้มล้วนแต่เป็นคนที่คีย์ไม่คุ้นเคย
“ฮะ”
“นังตุ๊ดอ๊อดมันเคยเจอเธอที่นี่แล้วไปบอกชั้นยังไม่ค่อยอยากเชื่อเลย”
“ฮะ พี่อ๊อดแวะมาซื้อของที่นี่บ่อยๆ”
ที่จริงแล้วคอนโดฯพี่อ๊อดอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ มาเจอกันเพราะแวะมาซื้อของที่ตลาดนัด พอรู้ว่าคีย์กับเพื่อนขายของอยู่ ก็ช่วยบอกต่อ แวะเวียนมาเป็นลูกค้า ไม่ได้มีเจตนาเรื่องดูถูกกัน
พี่ส้มเหลือบตามองไอ้เอก ที่ทำท่าเตรียมพร้อม แล้วทำปากเหยียดๆใส่อีกครั้ง
“เลือกลูกชิ้นใส่ตะกร้าได้เลยครับ” ไอ้เอกบอก
พี่ส้มส่ายหน้า หันไปหาเพื่อนที่หยิบลูกชิ้น 4 ไม้ใส่ตะกร้าส่งให้ไอ้อ๋อง
“เอาเวลาที่ต้องทำงานร้านมาขายของแบบนี้ เขาหักเงินเธอหรือเปล่า”
“ก็....” คีย์อึกอัก ลูบท้ายทอย อยากบอกว่าเฮียไม่หักเงินทั้งจะมารับด้วยอีกต่างหาก ก็เดี๋ยวจะเอาไปพูดต่ออีก
จากประสบการณ์บอกว่า อยู่เฉยไว้ดีที่สุด
แต่บังเอิญว่าท่าทางแบบนี้ เมื่อมองจากระยะไกลแล้วมันกลับมีความหมายอีกแบบ
“นี่”
“ครับ” คีย์ขานรับ
“ไหนว่าต้องทำงานที่ร้าน ทำให้ไม่มีเวลาทำกิจกรรมกับเพื่อนไง”
คีย์หันมามองหน้าไอ้อ๋องทันที เพราะว่าแผงขายลูกชิ้นอันนี้เป็นของอ๋อง
“เออ ลืมไปเลยว่าโกงเวลาทำงานที่ร้าน” คีย์ยอมรับ
ขณะที่ไอ้อ๋อง รีบบอก “มึงโดนเฮียหักเงินหรือเปล่า”
“ไม่นะ เพราะว่าตอนที่ขอมาช่วยมึงวันศุกร์เสาร์เฮียก็พยักหน้า กูเลยลืมไปว่าโกงเฮียอยู่” คีย์หันมาหาพี่ส้ม “ขอบคุณนะฮะที่เตือน”
คีย์หันไปพูดคุยกับไอ้อ๋องต่อเรื่องที่ว่าถ้ามาช่วยขายไม่ได้ ช่วงรอยต่อระหว่างไอ้เบิร์ด กับ ไอ้เอก จะทำยังไง
“กูขายคนเดียวก็ได้”

ไอ้เอกส่ายหน้าขัดใจ อยากขัดคอ แต่ปล่อยให้ไอ้คนดี 2 คนนี้มันคุยกันไปเหอะ เพราะดูสีหน้าของพี่ส้มแล้ว มีแนวว่าผลจะออกมาในเชิงบวก
“ขอบคุณพี่ส้มอีกครั้งนะครับที่ช่วยเตือน”  ไอ้อ๋องหันมาส่งยิ้มกว้าง
พี่ส้มออกอาการงงๆ จนไอ้เอกต้องหลุดหัวเราะให้พี่ส้มหันมาค้อนแล้วเดินออกมา
“แล้วแวะมาอีกนะครับ”ไอ้อ๋องร้องบอก  
คีย์กับไอ้เอก แอบหันมาสบตากันแล้วพยักหน้า ไอ้เอกวิ่งตามมาทันที
“นี่พี่”
“อะไร”
“ขอโทษที่วันก่อนผมพูดกับพี่แรงไปหน่อย”
“เออ ช่างมันเหอะ” พี่ส้มพูดพลางหันไปมองหน้าเพื่อนๆที่ให้ความสนใจ “ถามจริง 2 คนนั่นไม่รู้หรือไงว่าชั้นจิกน่ะ”
“ตอนนี้มันอาจไม่รู้ เพราะกำลังคิดแต่ว่าจะทำยังไงให้ขายลูกชิ้นได้หมด เงินพอค่าเช่าแผงมั้ย จะมีทุนสำรองจนถึงเทอมหน้าที่ต้องฝึกงาน เงินหดหรือเปล่า แต่อีกสัก... 3 วันอาจรู้” ไอ้เอกบอกแล้วหัวเราะ
พี่ส้มหัวเราะเบาๆ แล้วส่ายหน้า อดไม่ได้ที่จะหันไปมองกลุ่มเพื่อน ที่เดินกลับไปที่รถ เพื่อที่จะไปกินกันต่อที่คอนโดฯ ของเพื่อน เล่นยา ดื่มเหล้า เม้าท์เรื่องผู้ชาย กับกระเป๋าใบใหม่ ให้มันผ่านไปอีกคืน
แล้วไอ้เอกก็เข้าประโยคแท้จริงที่ทำให้ต้องวิ่งตามมา
“พี่ แล้วแวะมาซื้อของอีกนะ”
“หือ”
“ก็...มาช่วยๆกันไง เพื่อนผมมันต้องหาเงินเรียน”
พี่ส้มชี้หน้าไอ้เอก แต่กลับหัวเราะ “ไอ้เด็กบ้า”

สี่ทุ่มกว่า เฮียก็มารับ คีย์หันไปล้างมือในอ้างน้ำผสมน้ำมะนาว ถอดผ้ากันเปื้อนแล้วหันไปคว้าหนังสือเรียน
ระหว่างนั้นเฮียก็ทักทายกับอีก 2 คนไปเรื่อย
“เสร็จแล้วฮะ”
ขึ้นรถได้ คีย์ก็ปิดปากหาว
“กินข้าวเย็นหรือยังเนี่ย”
“กินบะหมี่ผัดร้านใกล้ๆกันน่ะฮะ 10 บาท” คีย์หันมาบอก
คุยๆกันไป หันมาอีกที คีย์ก็หลับ
....เฮ้ย อะไรวะเนี่ย เป็นอย่างนี้มาหลายวันแล้วนะเนี่ย....
.....วิกฤติชีวิตครอบครัวของกูทำไมมาถึงเร็วนักวะ....

-*-*-*จบตอนที่ 37*-*-*-

ตอนนี้เีขียนเรื่องนี้จบแล้ว เย๊ จะทยอยโพสต์กันต่อไป
จะมีตอนพิเศษเฉพาะเฮียซาโต้กับคีย์ และแมนกับเอก อีก 3 คนเนื่องจากไม่ใช่เกย์จึงไม่มีตอนพิเศษนะครับ
ผมไม่รวมเล่ม ขอสาบานด้วยผัดไทกุ้งสดห่อไข่
คิดถึงกันก็กลับมาอ่านได้เรื่อยๆ
บอกเหมือนจบแล้วเลยเนอะ
แต่ตอนที่เขียนตอนจบพิมพ์คำว่า END แล้วรู้สึกเหงาๆ ทั้งที่จบ Happy คงเพราะผมเขียนเรื่องนี้นานมากกกกกกก
มีคำแนะนำบอกกันนะครับ ผมยังไม่เก่ง

ขอบคุณในทุึกความเห็นและการติดตามครับ
ไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 05-04-2011 07:26:54

เขียนจบแล้วจริงอ่ะ เริ่มเรื่องใหม่เลย อิอิ จบปุ๊บจะได้ไม่ขาดตอน นิยายคุณไจฟ์ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 05-04-2011 07:29:59

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 05-04-2011 07:42:07

อยากอ่านตอนพิเศษมากๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 05-04-2011 08:03:06

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ตอนนี้เฮียซาโต้ดูอ่อนโยนจัง ชอบ
คีย์น่ารักเป็นห่วงพี่เครียดพยายามช่วยแต่ก็หลับซะก่อน :m20:
ดีใจที่เจ๊มิซากับอาร์ตไม่ตกงาน บทบาทน้อยแต่ก็ขาดไม่ได้
อ๋องเบิร์ดเอกคีย์เป็นตัวอย่างที่ดีของวัยรุ่น  นี่แหละอนาคตที่ดีของชาติ o13
เอกขอโทษพี่ส้มที่พูดไม่ดีทำให้ความสัมพันธ์ดีขึ้นทำให้ได้ลูกค้าลูกชิ้นด้วย
ไจฟ์ไม่ต้องรีบจบก็ได้คีย์ยังเรียนไม่จบเลย :laugh3:
ตอนพิเศษขอการใช้ชีวิตของเฮียพีหน่อยนิดได้มั้ยอ่ะไจฟ์
+1แทนคำขอบคุณสำหรับอาหารเช้าแสนอร่อย :L1:
ปล.คอมเม้นท์ตามที่รู้สึกของสว.

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-04-2011 08:07:27

อยากหัวเราะเฮียดังๆ  :laugh:
หรือเฮียจะแก่ไปแล้วจริงๆ ก๊ากๆๆ
ตอนนี้ชอบคู่พระเอกกับแมนมากเลย อยากอ่านตอนพิเศษคู่นี้แล้วสิ :impress2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: sweardear ที่ 05-04-2011 08:10:13

อ่าา มีวิกฤตชีวิตครอบครัวด้วยอ่ะ เอิ๊กส์
เฮียจะแก้ไขไงเนี่ย  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 05-04-2011 08:24:56

แอบใจหายเล็กน้อย  เรื่องใกล้จบแล้้วอ่ะ ยังไม่อยากให้จบเลย

ช่วงนี้เป็นช่วงเคลียร์ปัญหาของเฮียซินะ
คีย์น่ารัก ชอบวิธีคิดวิธีปลอบใจในแบบของคีย์
เอกเองก็น่ารักนะ สิ่งที่แสดงออกกับรุ่นพี่น่ะ
อยากเห็นเด็กแบบ อ๋อง คีย์ เอก เบิร์ด ในชีวิตจริงเยอะๆ

ปล. ตอนพิเศษขอของเฮียพีกะคุณหน่อยด้วยนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 05-04-2011 08:27:39

น้องหลับ!!!
น่ารักอ่ะ แอบฮาเฮียด้วย เวลาผ่านไปไม่นาน อย่าทิ้งขว้างน้องนะ กร้ากก (คงจะไม่)
แอบเขิน ตอนที่ถามว่า "อยากเหรอ" กรี๊ด แม่ยกอยากจิบร้า...555 :o8:
รออ่าน รอติดตามไปเรื่อยๆ ครับไจฟ์ +1 เป็นกำลังใจให้น้องชายที่รัก อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 05-04-2011 08:30:47

ขำเฮียตอนนี้ว่ะ
วิกฤตชิวิตครอบครัว :m20:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 05-04-2011 08:46:54

โถ่เฮียเจอวิกฤตครอบครัวเข้าแล้วสิเนี้ย
จริงๆแล้วเค้าว่าไม่มีอะไรหรอกคีย์คงแค่เหนื่อย
แต่ใจจริงยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลยอ่ะ
หลงรักทุกคนในเรื่องจริงๆ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 05-04-2011 09:34:14

ครอบครัวเฮียน่ารักดีแท้ น้องคีย์ไม่ได้งอนนะ แต่น้องยังเด็กอยากช่วยไรพี่คีย์ินิดหน่อย
แต่ยังเก้ๆกังๆ ไม่ชำนาญ อิอิ

บวกให้กับความพยายามของคีย์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 05-04-2011 10:00:59

แอบฮาตรงที่เฮียเจอวิกฤตชีวิตครอบครัวค่ะ... ฮ่าาาา

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 05-04-2011 10:06:00

*0* ไม่อยากให้จบ เลย

ตามอ่านอยุ่ทุกวันเจอตื่นมาก็มาหาน้องคีย์ก่อนเลย โฮกก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 05-04-2011 10:07:41

new รูป new life แต่รักไจฟ์คนเดิม เอ๊ะ ม่ายช่าย ต้องน้องคีย์คนนี้คนเดี่ยวซิ
อุอุ  งี้แหล่ะเฮีย ทำใจนะ 555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 05-04-2011 10:35:46

ง่า จะจบแล้วเหรอ
แบบติดเรื่องนี้ อ่านแล้วชอบ
เด็กๆ มันสู้ชีวิตกันดี
ทำงาน เรียนหนังสือ เออ แลดูชีวิตมีสาระ

อยากอ่านตอนพิเศษ แมนเอกมากอ่ะ หลงรักคู่นี้ ฮี่ๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 05-04-2011 11:44:36

อ่านตอนนี้แล้วแอบเครียดเล็กน้อย   :z10:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 05-04-2011 11:59:44

 :laugh: สงสารเฮียเนาะภรรเมียหลับก่อนทุกที ฮี่ๆๆ :laugh: :m20:

ปล คิดถึงพี่ไจฟ์กะน้องทีเนาะ ไม่ค่อยได้คุยเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 05-04-2011 12:22:50

ก็เฮียไม่สนใจน้องนานแล้ว....ก็ให้น้องละเลย(โดยไม่ตั้งใจ)บ้างสิ...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 05-04-2011 14:38:06

น้องคีย์น่ารักอ่ะ แต่แอบขำเฮีย :laugh:  น่าสงสารเนอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 05-04-2011 14:41:04

อิเฮียเริ่มจิตหงุดเงี้๊ยว  เพราะน้องคีย์เลี้ยงง่ายเกินช่วงนี้  กินอิ่ม นอนหลับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 05-04-2011 15:54:34

เฮียเอ๊ย :m20:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 05-04-2011 16:11:45

เรื่องของน้องคีย์กับเฮียกำลังใกล้จะจบแล้วเหรอ
จบเรื่องนี้ พี่ก็จะรอเรื่องใหม่ของน้องไจฟ์จ้า
แล้วน้องไจฟ์ไม่ต้องพูดถล่มตัวเองเลยแระ
ตั้งกะอ่านมาพี่ยังไม่เห็นส่วนที่จะต้องติเลย จริงๆนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 05-04-2011 16:14:33

เฮียซาโต้ตลกจัง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 05-04-2011 17:52:43

สงสารเฮียดีไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: PeeYaR ที่ 05-04-2011 18:32:27

เฮียฮาอ่ะ 5555
รีบๆหาวิธีมากู้วิกฤตชีวิตครอบครัวได้แล้วเฮีย
ไม่งั้นจะหาว่าเค้าไม่เตือนไม่ได้นะ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 05-04-2011 22:28:06

น้องคีย์เหมือนเด็กน้อยเลย สบายใจก้อหลับปุ๋ย น่ารักอ่ะ :m1:
ส่วนเฮีย เค้าว่าไปเอาดีทางตลกก้อไหวอยู่นะ แอบมีมุมฮาๆตลอด :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 05-04-2011 22:38:55

สงสัยเฮียเริ่มแก่จริง ไม่สนใจคีย์เลย
จนน้องต้องเรียกความสนใจเอง
คีย์ เอก อ๋อง ตอนคุยกับสัม น่ารักจัง
โดนเฮียหักเงินหรือเปล่า กล้าถามเนอะ
ใครจะไปกล้าหักเงินเมียตัวเองล่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: mascot ที่ 05-04-2011 22:43:20

ตามอ่านจนทันก็ใกล้จะจบซะแล้ว
แอบมีเชียเฮียพีกับอ๋อง
น้องน่ารักมากไม่ให้เฮียหลงเฮียรักได้ไงเนาะ
คู่แมนเอกก็ห้าวกันซะ

ปล.ถึงเรื่องจบก็ไม่ต้องเหงา คลอดชิ้นใหม่มาเลยไง รอตามอยู่

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 06-04-2011 00:00:22

เฮีย ฝี มือ ตก ปะ เนี่ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 06-04-2011 00:29:07

พูดเรื่องจบ  ไม่อยากให้จบเลย  เเต่ยังไงก็จะรออ่านเรืองใหม่ นะครับ :monkeysad:

เฮียก็ตลกเหมือกันนะเนี้ย  :m20:

แก้วิกฤตให้ได้ละเฮีย :กอด1:

คุณไจฟ์ ครับ ฝีมือดี สุดๆ  เเล้วผมว่า o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <05-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 06-04-2011 02:12:00

..วิกฤติครอบครัว :laugh:
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 06-04-2011 09:05:54

(ต่อครับ)

ตอนที่ 38

พอพี่จอดรถที่ลานจอดรถคีย์ก็ลืมตาตื่น แล้วเหมือนกับสร่างเต็มที่เมื่ออาบน้ำเสร็จ
“พี่ฮะ ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว” คีย์ร้องเรียกคนที่เข้าประจำที่หน้าจอโทรทัศน์ดูบอลระหว่างรออาบน้ำ
จะสดหรือเทป พี่ก็ตื่นเต้นได้เหมือนสดใหม่ทุกทีน่ะแหละ
สงสัยจากพ่อครัว นักเลงหุ้น ตอนนี้จะไปเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลอีกอย่างละ  ก็เค้าเป็นผู้ใหญ่แล้วนี่เนอะ
เฮ่อ......
เสียงถอนหายใจยาวที่แทรกเข้ามาทำให้คนที่กำลังกดรีโมททีวีหันมามอง แต่คีย์หันหลังให้ หยิบหนังสือมานั่งอ่าน
คนตัวโตเลยลุกขึ้น แวะหอมแก้มพองๆ แล้วไปอาบน้ำ
อาบเสร็จพี่ก็ประจำที่หน้าโทรทัศน์
น้องก็คว้าหนังสือมานอนหนุนตักอ่านหนังสือต่อ

.....เออ...วันนี้วันศุกร์ใช่มั้ย....
เมื่อกี้ตอนที่น้องหลับมาในรถ ก็ยังเครียดๆ ว่าเรากำลังเผชิญวิกฤติครอบครัว เพราะพี่บ้างานใช่มั้ย
แต่พอทุกอย่างเข้าประจำที่แบบนี้ ความกังวลมันก็เลือนไป
..........จริงเร้อ....555555......

ตาก็ดูบอล มือใหญ่ลูบผมเบาๆ คีย์ที่นอนตะแคงอ่านหนังสือ พลิกนอนหงาย นั่นแหละนอนอ่านหนังสือน่ะ คีย์เค้าจะกลิ้งๆไปเรื่อยแหละ
สักพักมือที่ลูบผมอยู่ก็เลื่อนมาที่คิ้ว คีย์เหลือบตามอง แล้วอ่านหนังสือต่อ
นิ้วเรียวสวยลากตามแนวจมูก เกลี่ยที่ริมฝีปาก
คีย์ละสายตาจากหนังสือจ้องมองคางพี่ เห็นสายตาพี่ยังไม่ละไปจากบอลในทีวีก็อ่านหนังสือต่อ...
จนกระทั่งมือใหญ่เลื่อนลงมาที่อก

...อะ..มุกเก่านี่หว่า....ทำไมลืม...

คีย์วางหนังสือดึงมือพี่ออก ยันตัวลุกขึ้น แต่กลายเป็นโดนคว้าใบหน้าขึ้นมาจูบ เอียงใบหน้ารับริมฝีปากที่กดย้ำ กัดจนต้องส่งเสียงประท้วง พร้อมกับการจิกข้อมือ จนพี่ถอนจูบ
ริมฝีปากแดง รับกับแก้ม
มือแข็งแรงเหนี่ยวเสื้อนอนหลุดหายแล้วดึงให้น้องนั่งตักหันหน้าออกไปทางทีวี
จูบไซ้ซอกคอ ไหล่ ขณะที่มือกวาดกอบที่อกบาง
“อื้อ....ใครที่ไหนดูบอลแล้วคึกเนี่ย”

ไม่ใช่จะเล่นตัวหรอก พี่กอดก็ชอบอยู่แล้วดีกว่าพี่ไปกอดคนอื่น แต่กอดไปดูบอลไป...มัน....ตะขิดตะขวงใจ...มัน...เหมือนพี่ทำไปตามหน้าที่ เหมือนอยากกอดน้อง แต่ก็อยากดูบอลด้วย...มันคล้ายกับการบอกว่า....นี่น้องแสดงออกว่าอยากมากจนพี่จำเป็นต้องจัดให้หรือไง....
คิดเยอะตามสไตล์คนชอบคิดผูกเรื่อง แก้ไม่หายสักที

“ไม่ได้คึกเพราะบอลสักหน่อย” พี่ตอบแล้วกัดที่ไหล่จนคีย์สะดุ้งหันมามอง
ดวงตากลมโตที่สบตาพี่สั่นไหวแล้วหลบวูบ
....เอาจริงดิ....
พี่ถอนหายใจแรงๆ หอมที่ผมนุ่มแล้วกอดไว้เฉยๆ “กลัวพี่หรือครับ”
คีย์ส่ายหน้า แล้วเอนตัวพิงอกกว้าง เงยหน้าขึ้นมองพี่แล้วกอดแขนที่โอบรัดไว้
มือเล็กๆ จับที่มือพี่เลื่อนสัมผัสกับอกบาง
“กี่วันแล้วเนี่ย ที่พี่ไม่...กอดผมเลย...”
เหมือนจะกล้า แต่เจ้าตัวกลับพูดจาท้าทายด้วยน้ำเสียงงึมงำแทบไม่พ้นคอ
“ขอโทษที่เอาแต่ทำงาน วันนี้โต้รุ่งได้มั้ย”
คีย์กัดปาก แก้มพองทำให้พี่ก้มลงช้อนจูบปากทันที ดูดจนเหมือนจะกลืนกินลิ้นบางๆ มือใหญ่ยิ่งนานยิ่งเพิ่มน้ำหนัก
น้ำใสๆเอ่อล้นหางตา
พี่จ้องมองแล้วหยุดการเคลื่อนไหว คลายแขนออก
คีย์ขยับตัวหันมาหา “ทำไมฮะ เพราะผมร้องไห้เหรอ”
“มันก็...ไม่ทั้งหมดหรอก เวลาที่ทำแล้วคีย์แสดงออกแบบนี้มันทำให้พี่ขึ้น”
แก่นกายที่กดอัดอยู่ด้านหลังบ่งบอกชัดเจน
“แต่ว่า....พี่ก็ไม่อยากให้คีย์เจ็บ อยากให้คีย์มีความสุข”
“เมื่อนาทีที่แล้วใครที่มาลูบๆ คลำๆผม แล้วถามว่าจะโต้รุ่งได้มั้ย”
.....เหอเหอเหอ...เด็กใครวะ....ท้าทายแบบนี้พี่เบรกไม่อยู่เอาง่ายๆ นะน้อง...
คีย์ช้อนตามองพี่ แล้วเอื้อมมือไปคว้าเสื้อนอน ขยับตัวจะลุกขึ้น
“พี่เบื่อผมแล้วใช่มั้ย” น้องถามทั้งที่ยังก้มมองพื้น
“ห๊ะ”
“ไม่ต้องมาอ้างโน่นนี่เลย พี่เบื่อผมแล้วใช่มั้ย” ทีนี้เงยหน้าขึ้นมอง น้ำตาคลอ
“เฮ้ย ไม่ใช่”
“ไม่ใช่อะไรเล่า ตอนแรกทำเหมือนจะกินผมให้ได้ แล้วตอนนี้หยุด พูดนั่นพูดนี่...พี่...พี่.....ฮึก.....”
“เฮ้ยๆๆๆ อย่าเพิ่งร้องใจเย็น เดี๋ยวๆ” พี่รีบปาดน้ำตา ดึงกลับมานั่งตัก กอดไว้
“พี่ไม่ได้เบื่อ แต่ว่ามัวแต่ยุ่งเรื่องขายหุ้นน่ะ ก็ตอนนี้วิกฤติมันเป็นแบบนี้ ต้องกะดีๆ แล้วเทขายให้ถูกจังหวะ ก็เลยเครียดไปหน่อย แล้วกลับขึ้นห้องมา เห็นคีย์อ่านหนังสือหลับทุกวัน พี่ก็เลยไม่อยากกวน.......”
คืออธิบายไป แต่ว่า....ใจพี่กำลังเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
เหมือนไอกรุ่นๆ ที่มันคุอยู่ในช่องท่องก็กำลังขยายตัว
โทษใบหน้าเปียกน้ำตานี่เหอะ
โอย......ไม่ได้ทำมาหลายวันแล้วด้วย กูจะหยุดตัวเองได้มั้ย
....แต่ว่า.....
“ฮือ...พี่เบื่อผมแล้ว....ฮือ....”
“คีย์.....พี่......”
พี่ประคองใบหน้าชุ่มน้ำตาให้เงยหน้าขึ้น ใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยน้ำตาอาบแก้ม
“คีย์....”
ดวงตากลมกะพริบมองแล้วกลืนน้ำลาย จูบรุนแรงเหมือนโดนกระแทกปากจนเจ็บ คีย์โอบแขนเรียวบางรอบคอ ลำตัวโดนรั้งเข้ามาเบียด แผ่นหลังโดนขยำไล่ลงมาจนถึงสะโพกพี่ยิ่งเพิ่มน้ำหนักมือจนต้องร้องลั่น
“โอ๊ย เจ็บอ่ะ”
ริมฝีปากเลื่อนไปหาแก้ม และคอ จูบแล้วกัด
คีย์จิกมือที่ต้นแขนพี่ไว้แน่น
พี่ยกลำตัวบางขึ้นดูดเลียที่ยอดอกสีอ่อน
คีย์ทั้งเจ็บทั้งเสียว มือพี่ขยำสะโพกรุนแรง จนต้องร้องท้วง “พี่เบา ...ผม..เจ็บ..”
พี่เปลี่ยนจากฟันที่ขบกัดเป็นปลายลิ้นโลมเลีย
คีย์กอดพี่ไว้แน่น ส่งเสียงคราง “พี่.....อา......”
พี่รั้งขอบกางเกงนอนลงเพียงสะโพก กรีดนิ้วที่ช่องทางแล้วสอดใส่ทันที
คีย์เหยียดตัวคว้าข้อมือพี่ไว้แน่น
นิ้วมือที่ขยับภายในสร้างความปั่นป่วนไปทั่วตัว คีย์หอบใจแรงแอ่นลำตัวเข้าหา
ลิ้นที่อก นิ้วที่ด้านหลัง มือใหญ่กอบกุมแล้วรูดรั้ง
“อะ...อะ...”
คีย์ร้องคราง ฉีดน้ำสีขาวล้นมือพี่  
ร่างผอมบางรูดลงนั่งซบหน้าแนบอก แต่มือซุกซนกลับควานหาความร้อนรุ่มในกางเกงพี่ ลูบไล้เหมือนล้อเล่นแล้วขยับ เลื่อนตัวลงคุกเข่า แล้วลากลิ้นครอบริมฝีปากขยับ
พี่ลงน้ำหนักมือที่สะโพกบางลูบไล้วนเวียนพวงแฝดแล้วกรีดที่ช่องทางด้านหลัง ขยับสะโพกบางให้หันมาหา แสงไฟสว่างช่องทางสีแดงเรื่อชัดเจนเต็มตา
มือหนึ่งกดศีรษะสวยให้เคลื่อนไหวต่อ อีกมือสอดใส่ด้านหลัง
สูดปากเร่งเร้า คีย์ช้อนตามอง
“คีย์ ดูดแรงๆ”
แต่พอคีย์ทำตามที่พี่บอก พี่เกร็งตัวดึงใบหน้าหวานขึ้นมาจูบปาก รั้งรูดช่วยตัวเองจนคายน้ำออกมา
คีย์ยิ้มหวานจูบที่คางพี่
“ผมไปนอนแล้วนะ”
พี่ยิ้มมองตามคนที่กลับเข้าไปในห้องนอน
พอประตูห้องปิดลง พี่ก็ปิดทีวี ปิดบ้าน ปิดไฟแล้วเดินตามเข้ามา ถึงในห้องน้ำ คีย์กำลังล้างตัวอยู่ มือเล็กๆ ถูกสบู่แรงๆที่อก ถึงหน้าท้อง ริมฝีปากหันมายิ้มกว้าง
“ข้นคลั่ก”
พี่ยกยิ้มที่มุมปากขณะที่เดินเข้าไปช่วยอาบน้ำให้
ท่าทางเย็นๆ นิ่งๆ ของพี่แบบนี้แหละที่บอกว่า พายุยังไม่สงบ หัวใจในอกบางเต้นแรงเมื่อหันมาช่วยล้างตัวให้พี่
มือใหญ่ที่กวาดไปทั่วแผ่นหลัง แล้วเลื่อนลงมาแทรกนิ้วที่ช่องทางรัด
“อึ้ก....” คีย์กัดฟันแน่น รีบล้างตัวให้พี่ แต่สะโพกแข็งแกร่งบดเบียดเข้าหา
“แน่น” พี่บอกเสียงต่ำๆ ขยับนิ้ว
คีย์กลืนน้ำลายเกาะไหล่กว้าง พี่จับขาเรียวแยกกว้าง ก้มลงกัดที่ไหล่ เรื่อยลงมาที่อกบาง จนถึงหน้าท้อง
“พี่....ผม...ยืน...ไม่ไหว”
พี่อุ้มกลับมาทั้งที่ตัวเปียก ขบจูบแรงจนริมฝีปากบางแดงเจ่อ
“รักคีย์ รักจนอยากกินให้หมดตัว”
พี่ทำอย่างนั้นจริง ไม่มีส่วนไหนของร่างกายที่ไม่ถูกโลมเลีย เพียงแต่พี่เลือกทิ้งรอยฟันไว้ที่ไหล่กับลำตัว
ปลายลิ้นกดลึกที่ช่องทางสีสดทำให้ร่างกายผอมบางดิ้นพล่าน เสียงร้องครางกระเส่า คายน้ำสีขาวอีกครั้งแล้วทิ้งตัว แต่พี่ไม่ยอมให้พักขยับตัวเบียดเข้าหา
“อะ....พี่...เจ็บ....”
มือแข็งแรงล็อคสะโพกไว้ กดกระแทกเนิบช้าสลับรุนแรงจนคีย์อยากคลั่ง
“เจ็บหรือเปล่า”
คีย์ก้มหน้า น้ำตาอาบแก้ม แต่เสียงครางกับแก่นกายด้านหน้าบอกความรู้สึกที่ตรงข้าม
พี่หยุดการเคลื่อนไหวอ้อมมือรูดรั้งให้
“พอ...พอแล้ว 2 แล้ว พอก่อน...”
แทนคำตอบพี่ก้มลงฟัดแก้มใส อีกมืดบีบบี้ยอดอกบาง
“ปล่อยออกมาคีย์ ปล่อยให้พี่เดี๋ยวนี้”  
คีย์จะขยับสะโพกเอง แต่พี่กดไว้ไม่ให้ขยับ ทั้งกลับรูดรั้งแรงไม่หยุดพักจนคีย์ปล่อยออกมาอีกครั้ง
พี่ถอนออก จับนอนหงายยกขาเรียวขึ้นพาดไหล่ แล้วกระแทกสุดด้ามในครั้งเดียว
คีย์ร้องลั่น มือที่ดันไหล่กว้างออกแทบไม่มีแรง  ทั้งเจ็บ ทั้งแน่น ทั้งเสียวจนเกินพอดี
หงาดเหงื่อจากปลายคางพี่ คีย์ยกมือเช็ดออก เหนี่ยวคอพี่จะขยับจูบแต่พี่กดกระแทกต่อ กว่าพายุความต้องการของพี่จะหมดลง คีย์ก็แทบไม่มีแรงขยับตัว
รู้สึกเพียงพี่ก้มลงจูบที่แก้ม กระซิบบอก “หลับนะครับ พี่จะไปตลาดแล้ว”
คีย์ฝืนเปลือกตามองผ่านหน้าต่าง......โต้รุ่งจริงอ่ะ.....

-*-*-

ไอ้อ๋องอาสาขี่รถมาส่งไอ้เอกที่หน้าร้านคอมพิวเตอร์แล้วกลับไปทันที
พอเดินเข้าร้านเกมก็ส่งขวดเอ็ม 150 ให้ไอ้คนที่กำลังถูพื้น
“อ่ะ กูเอามาฝาก”
“กูไม่แดก” กระแทกเสียงใส่หน้าซะถ้านี่เป็นกำปั้นคงได้หน้าหงาย   
“อ้าว กูว่ากูเคยเห็นมึงแดกนะ เลยซื้อมาอ่ะ หรือว่ามันไม่อร่อยเลยไม่แดก”
ไอ้แมนไม่พูดอะไร ก้มหน้าก้มตาถูพื้น  ไอ้เอกก็เลยเดินมามองคอมพิวเตอร์ตัวหน้าร้าน เห็นว่าเล่นเกมค้างอยู่
พี่สาวพนักงานบริษัทใกล้เคียงที่ออกเวรทำงานมา เปิดประตูร้านเข้ามามองหาแฟน
ไอ้เอกยิ้มกว้างแล้วชี้ไปที่ชายหนุ่มคนที่กำลังนั่งหลับสบายอยู่หน้าจอ
“ผมเรียกให้นะพี่”
พี่สาวยิ้มหวานขณะที่ ไอ้เอกเดินไปปลุกให้ แต่พอกลับออกมา ไอ้แมนก็ยังไม่ปรากฎตัว
“เดี๋ยวนะพี่ กี่ตังค์ไม่รู้”
ไอ้แมนเดินออกมา คลิกๆ กดๆที่คอมพิวเตอร์แล้วบอกค่าชั่วโมงเน็ต ที่น่าจะเรียกว่า ค่าเช่าเก้าอี้นั่งรอแฟนเลิกงานมากกว่า
รับเงินมาแล้วเก็บเงินลงกล่อง จดบัญชี
ไอ้แมนหยิบบุหรี่แล้วเดินออกไปนั่งสูบบุหรี่หน้าร้าน ไอ้เอกก็เลยเดินตามออกมา
“ถ้ามึงไม่พูดอะไร กูกลับไปนอนห้องดีกว่า”
“นัดใครมาหาที่ห้องอีกหรือไง”
“ไม่ได้นัด วันนี้กูเรียนจนสมองแทบระเบิด ไปขายของช่วยไอ้อ๋อง แล้วมาเจอมึงเป็นห่าอะไรไม่รู้อีก กูควรกลับไปนอนสบายๆดีกว่ามั้ย”
“มึงนัดอีคนไหนไว้ใช่มั้ย” ไอ้แมนพูดเสียงแหบๆไม่มองหน้า
“กูบอกว่าไม่มี แล้วกูก็ไม่อยากทะเลาะกับมึงแล้ว กูเหนื่อย ง่วง หิวมึงเข้าใจมั้ย” ไอ้เอกเสียงแข็งกระแทกขวดเอ็มไว้ข้างๆ
ไอ้แมนคว้าข้อมือไว้
“ไม่มีแน่นะ”
“ห่า !@#$ @#$%$#@% มึงจะให้กูนัดใครนักหนา กูหล่อนักหรือไง ปู๋กูอยู่รอบเอวหรือไง”  
ไอ้เอกตะคอกใส่หน้า แต่ไอ้แมนกลับหันหน้าหนีไปหัวเราะเหมือนไม่เต็มใจอีกทาง
“สัด ขำเพราะกูด่า อารมณ์ดีเพราะกูโมโห เหี้ย”
แต่ไอ้แมนอารมณ์ดีจริงแหละ พยักหน้าไปหลังร้าน
“ข้าวอุ่นเวฟแล้ว อยู่บนโต๊ะ”
“สัด”
“เป๊บซี่ไม่ใส่น้ำแข็งใช่มั้ย”
“สัด”
“ด่าเนี่ยแดกไม่แดก”
“แดกสิ หิวจะตายอยู่แล้ว~~~” ไอ้เอกร้องเป็นเพลงแล้ววิ่งเข้าไปกินข้าว
ยืนสูบบุหรี่ต่อ ขณะที่คุยกันเพื่อนฝูงที่แวะทักทาย ดวงตายาวเรียวเหลือบเห็นห่อกระดาษเล็กๆในมือผอมเกร็งของคนผิวเข้ม หนึ่งในกลุ่มแก๊งค์
“หยุดเลย”
“น่าพี่ นิดหน่อย”
“กูไม่มีเพื่อนโง่ เงินไม่มีจะแดก แต่มีเงินซื้อยา”
ไอ้คนผอมเกร็งเหลียวมองรอบตัวซ้ายขวา ก็รู้กันทั้งกลุ่มแก๊งค์ว่าใครอะไรยังไง แต่ไม่มีใครอยากยุ่งด้วย ถือว่าธุระไม่ใช่ ชีวิตใครชีวิตวัน เงินใครเงินมัน  
“พี่”
“ไสหัวไป อย่ามาให้กูเห็นมึงอีก”
พอไอ้คนผอมเกร็งพ้นไปไอ้แมนถึงหันมาหาคนที่เหลืออยู่ “ไม่มีเงินแดกข้าวกูเลี้ยงได้ แต่ไม่มีเงินซื้อยาไปให้ไกลตีนกู”
เมื่อเสียงมอเตอร์ไซค์บนท้องถนนเริ่มใกล้เข้ามา พวกที่อยู่หน้าร้านก็เริ่มตาวาว สตาร์ทเครื่องตามออกไปสมทบกลุ่ม

แต่พอเปิดประตูเข้ามาในร้าน ไอ้เอกก็เพิ่งออกมาจากห้องพักเล็กๆด้านหลัง
“อิ่มแล้ว ล้างจานแล้ว”
“เออ แล้วทำไมมึงไม่นอน”
“มึงแดกข้าวหรือยัง”
ไอ้แมนหัวเราะประชด “เพิ่งนึกได้”
“สัด กูนึกได้ตั้งแต่คำแรกแล้ว แต่เห็นมึงคุยกับเพื่อนเหี้ยเลยกลับไปแดกต่อ แล้วมึงแดกอะไรมั้ยกูไปซื้อให้”

ไอ้แมนหันไปมองนอกร้าน กลับมามองคนในร้านบางตา แล้วเดินกลับเข้ามาในห้องพักหลังร้าน
“เหี้ย ท่ามากไม่มีใครเกิน”
....แล้วกูจะไม่อยากรู้ได้มั้ยล่ะ...
“อะไรของมึงเนี่ย ไอ้ห่า”
ไอ้เอกพลอยมองซ้ายมองขวา มองหน้ามองหลังตามไปด้วย
ไม่เห็นมีอะไรนี่หว่า ก็เล่นแชทเล่นเนตกันเรียบร้อยดี อยู่บ้าน อยู่โรงเรียนเรียบร้อยกันอย่างนี้มั้ยเนี่ย
คนที่อยู่ในห้องหลังร้าน ทำอะไรของมันอีกวะ ถึงไม่ออกมา
....หรือว่า.....
แมร่ง สัด!@#$% ถ้ากูรู้ว่ามึงเล่นยานะกูจะฆ่าหมกส้วมแมร่งเลย
ไอ้เอกถกแขนเสื้อ เดินตรงไปที่หลังร้าน ไอ้คนหน้ากวนตรีน ยักคิ้ว นั่งไขว่ห้าง เคาะนิ้วกับโต๊ะกินข้าว
“5 นาที”
“สัด ชอบอู้งาน ออกไปทำงานเลย ไอ้ห่านี่” ชี้นิ้วด่าได้เหมือนตัวเองเป็นเจ้่าของร้านไงงั้น
แต่ไอ้คนสกินเฮดคิ้วแหว่งลุกจากเก้าอี้ก้าวเข้ามาใกล้
ไอ้เอกจ้องมองดวงตายาวเรียวแล้ว....กลืนน้ำลาย ผลักอกหนากลับไปที่อ่างล้างจาน เอียงหน้ากดริมฝีปากที่รอรับอยู่
“ไปทำงาน ไอ้สัดกูจะนอนแล้ว”

*-*จบตอนที่ 38*-*

ขอบคุณทุกการติดตามครับ
ไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 06-04-2011 09:19:20

ตาลุงค่อดคึกเลยอ่ะ
ตกลงแก้ไขวิกฤติครอบครัวเรียบร้อยแล้ว??

หนักหน่วงเนาะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 06-04-2011 09:24:22

โหหหห เฮียทบต้นทบดอกซะคุ้มเลยนะ สงสารน้องเลย คึคึ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: sweardear ที่ 06-04-2011 09:32:28

 :m25:วิกฤติครอบครัวงี้บ่อยๆน้องตาย โฮะ โฮะ :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 06-04-2011 09:42:17

เฮียบทจะคึกขึ้นมาทำเอาสงสารน้องคีย์เลย
อย่าคึกบ่อบน่ะเฮียเดี๋ยวคีย์ช้ำในซะก่อนอ่ะ
แมนเอกคู่นี้ยังเหมือนเดิมรักกัน ด่ากันตลอด
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 06-04-2011 10:05:59

เฮียทิ้งเวลาไว้ซะนาน แล้วมาทบต้นทบดอกโต้รุ่งน้องคีย์ตายแน่เลย
อย่าเป็นแบบนี้บ่อยนะ สงสารน้องบ้าง ทำแบบสม่ำเสมอดีกว่ามั้ยเฮีย
คู่เอก+แมนก็กัดกันไปรักกันไมรึเปล่า? แต่ก็น่ารักโคตร ชอบจ้า ...
+1 แทนคำขอบคุณ ... :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 06-04-2011 10:35:03

มาทั้งคู่หวาน คู่ฮาเลยนะ แต่ว่าเฮียโต้รุ่งไม่สงสารน้องเลยนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 06-04-2011 10:39:41

สรุปเฮียผ่านมันไปได้แล้วใช่มะ ไอ้วิกฤติชีวิตครอบครัวเนี่ย :laugh:
สงสารน้องเลย งานนี้โดนจัดหนัก :haun4:
ส่วนคู่พระเอกกะแมนนี่ตั้งแต่เปิดตัวเล็กๆก็มีหวานตลอด แม้จะออกแนวเถื่อนๆก็ตาม  :m20:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 06-04-2011 11:41:36

โต้รุ่งจริงๆด้วยอ่ะเฮีย.... >////<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 06-04-2011 13:07:52

อิเฮียนี่มันโคถึกจริง ๆ เลยนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 06-04-2011 13:22:50

 :กอด1:น้อง


เฮียจัดรอบพิเศษให้น้องโต้รุ่งเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 06-04-2011 13:48:49

กรี๊ด~~~~!!!!
ถ้างอนได้น่ารักขนาดนี้นะคีย์
ขอคลั่งตามเฮียไปอีกคน
555+

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 06-04-2011 13:59:38

เหอะๆ เฮียท่าจะเก็บกดนะ  :laugh:

คู่แมนเอกนี่เค้าคงคุยกันด้วยวัจนะวาจามะัเปนนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 06-04-2011 15:00:18

อ้อ ตื่นสายเพราะโต้รุ่งนี่เอง
แต่แมนยังแม๊นนนน สะจายจ๊อด
กระดิกเท้ารอจูบ อิอิ +1 ให้กับนมข้นคั่ก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: mascot ที่ 06-04-2011 15:04:03

คีย์กับเฮียก็ดุเด็ดเผ็ดมัน
เอกกับแมนก็เถื่นกันจริ๊ง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 06-04-2011 15:36:47

ลุงซาโต้  คำนึงถึงอายุตัวเองมั่งนะลุง :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 06-04-2011 15:45:17

เฮีย โต้รุ่งจริงเหรอเนี้ยะ
ว๊ากกกๆ

แมนเอกก้อนะ รักกันมึนๆ ต่อไป
เถื่อนได้อีก แต่ก้อชอบมาก ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 06-04-2011 17:20:31

วันนี้เฮียใหญ่รุนแรงได้ใจมากๆค๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 06-04-2011 17:45:02

เฮียโต้รุ่ง!!!!!!  โอ้มายบุดดา   :haun4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 06-04-2011 17:46:07

น้องคีย์อ่ะคิดมากเป็นน้ำหูน้ำตา พี่เลยต้องทำให้หายคิดมากซะจนเช้าเลย
 อิ อิ อิ แบบนี้คนอ่านชอบอะดิ
แล้วเอกกะแมนล่ะ จะมีบทอัศจรรย์ครั่นครื้นโพยมบนไหมคะน้องไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 06-04-2011 18:24:36

คู่แรกทำคนอ่านใจสั่น
คู่สองก้อบรรยากาศแปลกๆ
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 06-04-2011 19:17:03

น่ารักทั้ง 2 คู่เลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: Pr_promise ที่ 06-04-2011 19:58:33

เฮียไม่สงสารคีย์หน่อยหรอ

ทบต้นทบดอกไม่ให้ขาดทุนเลยนะคะ   

แต่เฮียสุดยอดดดดมากกกกกกกกสามารถไปซื้อของได้อีกกกกกก

อิอิ  ชอบเฮียกับคีย์  แล้วก็พระเอกกับแมนมากกกกกกค่ะ

รอตอนต่อไปอยู่นะคะ 

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 06-04-2011 20:04:42

ถึงเช้าเลยหรออ    :haun4:  เเล้วคีย์ จะเป็นยังไงเนี้ย 

คู่เเมนกับเอก เริ่มพัฒนาเลื่อยๆ เเล้ว  ดีใจจัง  :impress2:


 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 06-04-2011 21:13:48

คีย์กลัวเฮียเืบื่อเหรอ ไม่ต้องกลัวโดนจัดหนักขนาดนี้

ลีมไปกดบวกไปแล้ว ติดไว้ก่อนนะพรุ่งนี้อ่านจะกดบวกให้นะค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 07-04-2011 00:14:53

ฮ่าๆๆๆ ขำเฮียซาโต้อ่ะ กลัวครอบครัวร้าวฉาน อิอิ
ดูสิเอาแต่บ้างาน ทำคีย์น้อยเค้าเหงาเรย

ชอบคีย์น้อย ที่ตอบพี่ส้มไปแบบผู้ดีมาก อิอิ
ทำเอาเจ๊ส้มมีสำนึกขึ้นมาทันที อิอิ

สุดท้ายเฮียก้อ....ก้อ.... อดใจไม่ไหว ต้องกิน อิอิ
จัดซะหนักเรยนะเฮีย อิอิ อ่ะโต้รุ่งกันหน่อย >//<

ขอบคุณไจฟ์คร๊าบบบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: mildmint0 ที่ 07-04-2011 00:46:57

 :serius2: กว่าจะอ่านตามทัน ชอบๆๆเฮียซาโต้มากเยยอ่ะ

แมนกะเอก ใครคิงอ่ะ ??ท สงสัย เชียร์แมนเป็นคิง คริคริ

รักน้องงงงงงงงงงงงงงงงงงง  :o8: :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 07-04-2011 00:55:15

สง สาร คีย์

เฮีย จัด แรง ไป ไม๊

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <06-04-54>^^
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 07-04-2011 07:20:47

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เฮียซาโต้กับน้องคีย์ภาษากายเร่าร้อนรุนแรง
เอกกับแมนภาษาพูดร้อนร้ายรุนแรง
 

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 07-04-2011 07:54:53

(ต่อครับ)

ตอนที่ 39

เช้ามืดพี่เอมาเปลี่ยนเฝ้าร้านเกม ส่วนพี่หนุ่มน่ะเขามาบ่ายๆ
ไอ้แมนหันเข้ามาปลุกไอ้พระเอกที่นอนหลับสบายอยู่ที่เก้าอี้หลังร้าน ให้กลับมานอนต่อที่ห้อง

ทั้งที่ได้นอนสบายมาตลอดคืน แต่พอกลับมาถึงห้องตอนเช้ามืดไอ้แมนก็ยังเป็นคนที่ลากไอ้เอกเข้าไปอาบน้ำแล้วกลับออกมานอนบนที่นอนที่ไอ้แมนเป็นคนปูไว้ให้เสร็จ

“ตกลงมึงเป็นคนอดนอนหรือกูอดนอนกันแน่วะเนี่ย”
 
เสียงเปิดประตูห้องน้ำทำให้ไอ้เอกผงกหัวขึ้นมองแล้วคลานตามมาซุกนอนข้างๆ บนหมอนใบเดียวกันกับไอ้แมนที่เพิ่งล้มตัวลงนอน
คนตาเรียวผมสกินเฮดมองยิ้มๆ แล้วหลับต่อ
แต่ไอ้เอกลืมตาขึ้น ดึงแขนไอ้แมนกางออกแล้วนอนหนุนใหม่
“เคยมีใครบอกมั้ยว่ามึงเอาแต่ใจ”
“ไม่มี เพราะกูเป็นพระเอก พระเอกไม่เอาแต่ใจ” บอกทั้งที่ยังหลับตาพาดแขนที่เอวของคนสกินเฮด
ลืมตาขึ้นอีกทีแล้ว....จูบ...
ผละออกแต่ดวงตายังมองริมฝีปากเหมือนอยากจูบอีก
“ไม่เอาแต่ใจเล๊ยมึงน่ะ”
“ไม่หรอก กูใจดีมาก”
ยิ้มให้กัน หัวเราะเบาๆ ให้กัน กระชับอ้อมกอดนอนหนุนแขน ช่วงเวลาที่กลายเป็นความคุ้นเคย

ตอนสายไอ้เอกลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวไปทำงานที่คลีนิครักษาสัตว์ตามปกติ แต่พอบ่ายไอ้แมนก็มาหา
“มีไร”
“แม่ไม่สบายอยู่โรงพยาบาล”
“อ้าว แล้วมึงมาทำไม ทำไมไม่ไปหาแม่”
เสียงไอ้เอกไม่เบาเลย คุณหมอที่กำลังคุยกับเจ้าของหมาตัวน้อยที่มาฉีดวัคซีนถึงกับเงยหน้าขึ้นมอง
“ก็.....แม่กูไม่เคยเจ็บป่วยขนาดเข้าโรงพยาบาลน่ะ”
ไอ้เอกกำลังง้างปากจะด่า แต่ก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ ว่าแม่ตัวเองที่อยู่ต่างจังหวัดก็แข็งแรงไม่เจ็บไม่ป่วย ถ้าเกิดว่าเจ็บป่วยเข้าโรงพยาบาลขึ้นมา ก็คงมีอาการเหมือนไอ้แมนเหมือนกัน
“นั่นแม่มึงนะ”
“ก็เพราะว่าแม่กูไง ไอ้สัด”
“อ้าว ไอ้เหี้ยนี่มึงไปหาแม่มึงสิ”
“มึงเลิกงานกี่โมง” ไอ้แมนถามทั้งที่รู้ว่าไอ้เอกเลิกงาน 5 โมงเย็น
“วันนี้เลิก 5 โมง”
ไอ้แมนหันซ้ายหันขวาแล้วหันไปหาคุณหมอเจ้าของคลีนิค  “ผมนั่งรอเพื่อนเลิกงานได้มั้ย”
จนห้าโมงกว่าน่ะแหละกว่าที่จะออกจากคลีนิครักษาสัตว์มาได้ ไอ้เอกรีบกดโทรศัพท์หาไอ้อ๋อง บอกว่า จะไปที่แผงช้าหน่อย เพราะต้องไปโรงพยาบาลกับไอ้แมนก่อน
“ตั้งแต่เกิดมา กูไม่เคยเจอคนประหลาดอย่างมึงมาก่อนเลยว่ะ แม่ไม่สบายยังไปนั่งรอกูให้มาด้วย เพื่อนมึงมีเป็นฝูง ไม่เรียกมาสักคนล่ะ”
คือว่าตอนนี้ตั้งสติได้แล้วไง ก็ทำปากกล้าชิงด่าไปในระหว่างที่เดินเข้าไปในโรงพยาบาลด้วยกัน

“แม่” ไอ้แมนเรียกแล้วเดินเข้าไปที่ข้างเตียง ส่วนไอ้เอกยกมือไหว้พ่อแม่ไอ้แมนแล้วเดินเลี่ยงมานั่งที่โซฟาตัวยาวในห้อง
แม่ไอ้แมนพูดคุยกับลูกเบาๆ ไอ้แมนก็ตอบเบาๆ ดีที่ห้องพิเศษห้องนี้มันเล็ก ไม่เหมือนในละคร ก็เลยได้ยินว่าแม่เป็นลมหมดสติในห้องน้ำ แต่เพราะเกาะขอบอ่างล้างหน้าไว้ในตอนที่เริ่มรู้สึกว่าหน้ามืด ศีรษะก็เลยไม่ได้กระแทกกับอะไรในห้องน้ำ ถึงอย่างนั้นสะโพกก็ยังกระแทกพื้น
หมดสติไปนาน พ่อถึงได้มาเคาะประตูเรียก กว่าจะงัดประตูเข้ามาได้ คาดว่าแม่จะหมดสติไปนานกว่า 10 นาทีแล้ว และไม่รู้ว่าตอนล้มลงมาท่าไหนยังไงพ่อก็เลยพาส่งโรงพยาบาลก่อน
“ก็ดีแล้ว” ไอ้แมนบอกเสียงแหบๆ
“เอ็กซเรย์นั่นนี่ไปหลายอย่าง” พ่อบอกขรึมๆ ตามแบบของคุณพ่อเข้มงวดจนไม่น่าจะมีลูกชายประหลาดๆ แบบไอ้แมนได้เลย
“แล้วแมนไปทำงานกี่โมง” แม่ถามไอ้แมน แต่ก็ส่งยิ้มมาให้ไอ้เอก ในฐานะคนที่พาลูกชายออกจากแก๊งค์ซิ่งมาทำงาน
“สองทุ่ม ต้องเอาไอ้...นั่นไปส่งที่ตลาดด้วยมันไปขายลูกชิ้นกับเพื่อน” เกือบเรียกชื่อสำรองด้วยความเคยชินต่อหน้าแม่ซะแล้ว
“ผมไปช่วยเก็บแผง”
ไอ้แมนหันมาหาแม่อีกที “แล้วคืนนี้ใครเฝ้า จ้างพยาบาลเหรอ”
“อือ” พ่อพยักหน้า “แต่พรุ่งนี้พ่อคงมาแต่เช้าอยากคุยกับหมอ”
“วันจันทร์คงได้กลับ” แม่มองในแง่ดี แต่จากมุมที่ไอ้เอกนั่งอยู่ เห็นพ่อหันมามองหน้ากับไอ้แมน สีหน้าท่าทางของพ่อเหมือนบอกว่า แม่คงต้องอยู่โรงพยาบาลอีกนาน

ยาวต่อมาถึงเช้ามืดวันอาทิตย์ ไอ้เอกอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำ ทันเห็นไอ้แมนรีบวางโทรศัพท์แล้วหันมาคว้าผ้าขนหนูเดินสวนเข้าไป
“เจออะไรมั้ย”
“ไม่”
“กูบอกแล้วว่า ไม่มี”
“มึงอาจลบไปแล้วก็ได้”
“งั้นจะเปลี่ยนโทรศัพท์กันใช้มั้ยล่ะ มึงจะได้สบายใจ”

ไอ้แมนหันมามองหน้า แล้วเดินสวนเข้าห้องน้ำ
แต่พอประตูห้องน้ำปิดลง ไอ้เอกก็รีบคว้าโทรศัพท์ไอ้แมนมาเช็คเหมือนกัน แล้วก็ล้มตัวลงนอน

ออกจากห้องน้ำ ดวงตายาวเรียวมองคนที่ทำเป็นนอนหลับสนิท ยกยิ้มที่มุมปาก ใส่กางเกงขาสั้นแล้วเดินมานอนที่เบาะของตัวเอง ไอ้เอกขยับตัวเข้ามาซุกนอนข้างๆ
“มึงรู้ว่ากูไม่สบายใจเรื่องแม่เลยสงบปากสงบคำล่ะสิ”
“เหอะ กูก็คิดเป็นนะ สัด”

ไอ้แมนถอนหายใจยาวๆ หันมามองคนที่นอนบนหมอนใบเดียวกัน
ไอ้เอกมันไม่ได้หล่อจนสาวเหลียว ไม่ต้องทำงานมันก็อยู่ได้ แต่มันก็ยังอุดมการณ์จัดหาเงินเรียนเอง ไม่ได้เป็นน้ำเย็นเหมือนใครอีกคน แต่มีบางอย่างที่ทำให้รู้สึกว่าอยากอยู่ใกล้
ไอ้แมนมันประหลาด ไม่ว่าจะที่ไหนเมื่อไหร่ มันคือคนประหลาด คิดไม่เหมือนใคร ทำตัวไม่เหมือนใคร นึกอยากทำอะไรก็ทำ เหมือนติดเพื่อนแต่ก็ไม่แคร์เพื่อนในเวลาเดียวกัน

คนตาเรียว สกินเฮดขยับตัว มือหนาจับคางของอีกคนไว้แล้วค่อยๆ จดริมฝีปากประกบ
ไอ้เอกยกมือแตะที่ชายโครงแล้วเลื่อนขึ้นโอบ ไล้มือเบาๆ
เอียงหน้าสอดลิ้นพันกัน สลับดูดริมฝีปากจนลมหายใจร้อนฉ่า ถึงได้ผละริมฝีปาก แต่หน้าผากยังแตะกันนิ่ง
“พรุ่งนี้...” ไอ้เอกพูด
“ก็เรื่องของพรุ่งนี้...” ไอ้แมนตอบ เอียงหน้าจัดมุม
“ดีมาก งั้นมึงนอน เดี๋ยวกูต้องทำงานอีกแล้ว” ไอ้เอกตอบกลั้วหัวเราะ “เย็นมึงไปรับกูแล้วไปหาแม่ที่โรงบาลด้วยกัน คืนนี้กูไม่ต้องขายของ มึงก็ไม่ต้องทำงานไม่ใช่เหรอ”
ไอ้แมนหัวเราะกดจูบอีกครั้งแล้วพลิกตัวลงนอน ม้วนไอ้เอกนอนหนุนแขน พาดขาไว้
“สัด กูไม่ใช่หมอนข้างนะ”
“เหี้ย ชอบพูดตอนคนจะนอน”
“สัด อึดอัดนี่”
“เหี้ย บอกว่าหยุดพูดกูจะนอน”
“สัด เอาขาออกไปไม่ได้เหรอ”
“เหี้ย เอ๊ย” ไอ้แมนยิ่งรัดแขนรัดขาแน่นขึ้น
“โอ๊ย ไม่เอากูเข้าท้องมึงซะเลยล่ะแมร่ง”
“เหี้ย หยุดพูดซะที ไม่งั้นมึงจะเจออย่างอื่นเข้าก้น”

-*-*-

คนที่นั่งดูบอล ท่าทางตั้งอกตั้งใจจนคนที่เดินถือไม้กวาดหมุนไปหมุนมาตัดสินใจไม่ถูกว่าควรจะชวนคุยดีมั้ย
สุดท้ายก็วางไม้กวาด เดินไปนั่งข้างบีบแขนล่ำเอาใจ
“พี่ฮะ”
“อือ”
“คุยได้ป่ะ”
“ได้”
แต่สายตาเข้ม ๆน่ะยังไม่ละจากหน้าจอเลยแม้แต่มิลเดียว
“คือว่า...แม่ไอ้แมนกลับมาบ้านแล้ว แต่ทีนี้ยังมีนัดต้องไปหาหมอเป็นระยะ ทีนี้พ่อเค้าต้องไปทำงาน ทีนี้ไอ้แมนมันก็ควรจะต้องเป็นคนพาแม่ไปหาหมอใช่ป่ะ แต่ทีนี้มันก็ต้องตื่นแต่เช้าใช่ป่ะ แต่ทีนี้.....”
เหมือนจะเล่าได้เรื่อยๆ สุดท้ายก็นิ่งไปตามฟอร์ม
คนที่ตั้งใจดูบอลถึงกับหลุดหัวเราะพรืด เลยโดนทุบแขน
“พี่อะ ใช่เรื่องหัวเราะมั้ยเนี่ย”
“หัวเราะคนที่เหมือนจะอัพสกิลการเล่าเรื่อง แต่สุดท้ายก็อึ้งต่างหาก”
คีย์เอียงคอ ทำปากยื่น “อย่างน้อยคราวนี้ก็ได้หลายประโยคหล่ะ”
“อะ แล้วตกลงจะให้พี่ช่วยอะไร”
“ไอ้แมนน่ะ มันก็ตั้งใจว่าจะไปดูแลแม่แหละ แต่มันก็ห่วงทางนี้”
“ห่วงไอ้เอก”
คีย์พยักหน้าหงึกหงัก
“คงเพราะมันทำตัวติดกันมาพักใหญ่แล้วน่ะ พอจะแยกก็เลยห่วงหน้าพะวงหลัง” พี่บอกเสียงใหญ่ๆ
“แม่ไม่สบายไอ้แมนก็ควรกลับไปดูแม่ใช่มั้ยฮะ แต่ถ้าไอ้เอกอยู่ห้องนั้นคนเดียวละก็มีหวังมันก็กลับไปเป็นเหมือนเดิมแน่ จะให้มันตามไปอยู่ด้วยก็ไม่มีทาง”
พี่หันมายิ้มเฉย แค่นั้นแหละ คีย์ก็ถอนหายใจยาว
“นึกแล้วเชียว”
“นึกแล้วเชียวอะไร”
“พี่ต้องไม่ช่วย”
“ช่วยอะไร 2 คนนั้นคิดเป็นว่าอะไรควรทำหรือไม่ควรทำ”
“แต่ผมอยากช่วยนี่!” ไอ้หน้างอ ๆ ตาดุ ๆ มาอีกละ
“ไรวะ”
“นะๆๆๆ พี่คิดหน่อยดิ๊” คีย์ขยำ ๆแขนบีบนวด
“ตกลงคีย์อยากช่วยหรืออยากให้พี่ช่วย”
“มันก็เหมือนกันแหละ โอ๊ย! จะโยกโย้ทำไมเนี่ย!” ขึ้นเสียงหงุดหงิดไปแล้วนึกขึ้นได้ ทำเป็นยิ้มประจบ ทำตาวิ๊งๆใส่
พี่ก็เอาแต่ยิ้มเฉย แล้วหันไปมองโทรทัศน์
...ก็มาอ้อนอะไรตอนคนดูบอลเล่าน้อง....
คีย์กัดปาก แล้วขยับขึ้นมานั่งตัก เอาคางเกยไหล่กว้าง “นี่ท่าไม้ตายแล้วนะ”
....เออ นี่กูมีแฟนเป็นเด็กมหาวิทยาลัย ปี 2 หรือ ป 2 กันแน่วะเนี่ย....
“เอาระดับไหน”
“ก็..อยากให้ 2 คนไม่ห่วงกันเกินไป ทำงานได้ เรียนได้อะ”

...เงื่อนไขใช้ได้ แต่ถ้าไม่แกล้งไอ้ตัวเล็กนี่ เดี๋ยวจะเงียบเหงาเกินไป..

“ยาก คีย์ต้องพยายามอีกนิด”
“เหรอ...ทำไงดีล่ะ ผมไม่อยากให้มัน 2 คนแยกกันอะ ถึงมันจะเถียงกันตลอด แต่มันก็ช่วยดึงอีกคนไว้อยู่ตลอด”
“ไม่ใช่อันนั้น”
“ห๊ะ อันไหน”
พอพี่เอียงแก้มให้ คีย์ก็หน้าแดง “พี่อะ ผมก็คิดว่า...”
“คิดอะไรไม่รู้ บอกแล้วว่าให้ดูละครน้อย ๆ หน่อย” พี่ทำแก้มพอง “เร็วดิ”
พอคีย์จะหอมแก้มพี่หันหน้ามาหารับจูบที่เหมือนโดนฉก
“เฮ้ย”
“ทำไมต้องเฮ้ยเนี่ย”
คีย์กอดคอพี่หัวเราะร่วน “ก็เออ นั้นแหละตกใจ”
“ว่าไง” คีย์เร่ง เพราะพี่ไม่ยอมช่วยสักที แถมเอาแต่ยิ้มเฉย
หนุ่มตัวเล็กบนตักยื่นหน้าจูบปากพี่ แรกเหมือนจะจูบเพียงแค่ริมฝีปากสัมผัส แต่เจ้าตัวเปลี่ยนใจหลับตาพริ้ม เม้มดูดริมฝีปากพี่ แล้วบดริมฝีปาก
ผละออกแต่ยังจดจ้องริมฝีปากสวยไว้ ช้อนตามองพี่แล้วหลบตา
“ถ้าไม่ใช่ไอ้แมนกับเอก พี่จะคิดว่าคีย์มีใจให้คนที่มาขอให้พี่ช่วยแล้วนะเนี่ย”
คีย์ส่ายหน้า ไม่ได้พูดอะไร แต่ข้างในกลับรู้สึกอุ่นๆ
พี่พูดเรื่อยๆ “ก็แค่สลับกันไปดูแลแม่ที่บ้าน พาไปหาหมอ ในวันที่ไม่มีเรียน”
คีย์จ้องมองพี่ “ทำไมมันง่ายนักล่ะ”
“ก็จะคิดให้มันยากทำไมล่ะ”

คีย์กระโดดออกจากตักพี่คว้าโทรศัพท์ไปคุยกับไอ้เอก ได้ยินเสียงเหมือนด่ากันแล้วก็ยิ้มร่ากลับเข้ามานั่งที่ตักเหมือนเดิม
“อ๊ะ ไม่ใช่ละ”
คีย์เพิ่งนึกได้จะลุกขึ้นแต่โดนล็อคเอวไว้
“วะ วะ วันนี้ วันอังคารนะฮะ”
พี่ดึงใบหน้าน้องเข้ามาชิด
“ทำอย่างเมื่อกี้ใหม่ซิ”
“มะ ไม่ ไม่ ดะ ได้แล้ว”
“งั้นพี่ทำนะ”
“พะ อึ้ม”
พี่ดูดปากแรงจนคีย์ส่งเสียงเล็กๆร้องท้วง มือใหญ่เลื่อนบีบสะโพกกลม แล้วสอดนิ้วทันที
“อ๊ะ อย่า ไม่เอาสด เจ็บ”
คีย์ผวายกตัวกอดพี่ไว้แน่น พี่ยิ่งซุกไซ้ทั่วใบหน้า ลำคอ
ปลายนิ้วภายในเคลื่อนไหว
คีย์ยกตัวแนบแก้มข้างหูพี่
รู้สึกถึงหยาดน้ำตาซึม พี่ดึงใบหน้าเล็กๆกลับมาใหม่
“เจ็บมากเลยหรือ”
คีย์พยักหน้าแดงจัด ซ่อนตาหรี่ปรือ “ตอนพี่ใส่เข้าไปทีแรกน่ะเจ็บ แต่ตอนนี้มัน....อื้ม...พี่ฮะ...”
“หยุดหรือต่อ”
คีย์กลั้นหายใจกัดปากแน่น “หยุด”
พี่ถอนนิ้วออก ปล่อยน้องจากแขนจากตัก
“ขอโทษฮะ พรุ่งนี้ผมมีเรียน วันศุกร์นะฮะ..”
“อืม” ตอบได้นิ่งสนิทมาก
คีย์ได้แต่ขอโทษลุกขึ้นหยิบหนังสือหงอยๆ ก้มหน้ากลับเข้าห้องนอน
คนที่ตั้งใจดูฟุตบอลมากยิ้มเจ้าเล่ห์ ปิดทีวี ปิดบ้าน ปิดไฟแล้วเข้ามาในห้องนอน

“อ้าว...บอลจบแล้วหรือฮะ”
“ยัง”
“อ๊ะ พี่...เดี๋ยวพรุ่งนี้ผม อะ อ๊า....พี่...หยุดก่อน...”

-*-*-จบตอนที่ 39-*-*-

เนื่องจากเขียนจบแล้ว  ศุึกร์-เสาร์นี้ก็เลยไม่หยุึด ถ้าพอมีเวลาแวะมาหากันนะครับ
ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 07-04-2011 08:25:04

คุณไจฟ์ใจดีมาต่อนิยายให้อ่านกันแบบต่อเนื่องเลยทีเดียว
 :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 07-04-2011 08:34:51

+1 น้องคีย์อ้อนน่ารักจัง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 07-04-2011 08:59:55

คีย์นี่เหมือนห่วงเพื่อน แต่ไม่ห่วงตัวเองจะโดนเฮียขย้ำเลย :laugh:
+1 ใจจร้า รออ่านตอนต่อไปน้า :จุ๊บๆ:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 07-04-2011 09:06:19

 :m20:  5555+
คีย์ เจ้าเล่ห์สู้เฮียไม่ได้หร๊อก~~~~!!!!
สุดท้ายก้อโดนอยู่ดี คิคิคิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 07-04-2011 09:11:10

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
สองรักสองรสสนุกจัง
พรุ่งนี้ให้แวะมีไรเซอร์ไพรซ์เปล่า o3

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 07-04-2011 09:14:21

ชอบอ่ะ แมนเอกดูรักกันดีนะ แบบค่อยเป็นค่อยไปไม่ต้องรีบร้อน

ส่วนเฮียคำเดียวสั้นๆ หื่น!!!!!

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 07-04-2011 09:19:07

มายั่วให้อยากแล้วคิดจะจากไปเหรอน้องคีย์


รู้จักเฮียหื่น น้อยไปละสิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 07-04-2011 09:22:12

คีย์เอ้ยสงสัยจะไมรอดซะล่ะมั้งเนี้ย
เฮียเข้ใจความรู้สึกเฮียน่ะน้องมันมา
เอาใจยั่วนิดๆหน่อยๆแต่เฮียติดใจ
ส่วนแมนเอกเราเอาใจช่วยกันต่อไป
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 07-04-2011 09:25:15

+1 ขอบคุณค่ะ   :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 07-04-2011 09:41:50

โดนท่าไม้ตาย
อ่อก กระอักเลือดแต่เช้า หุหุ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 07-04-2011 11:55:37

เฮีย
ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ จะหื่นเอาโล่ไปไหนเนี่ย :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 07-04-2011 11:56:28

น้องก็แพ้ทางพี่ตลอดเลยยยย....

แต่พี่น่ารัก...ให้อภัย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 07-04-2011 14:08:50

อิเฮียเริ่มไม่สนแล้ววันอะไร  หื่นจริงหื่นจัง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 07-04-2011 14:09:26

ช่วงนี้อีพี่ซาโต้เราปี้น้องทุกวันเลยนะคะ 5555555555555555555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 07-04-2011 14:34:00

วันนี้ไม้เมนท์นะครับไจฟ์ แต่กด+ไป1จ้า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 07-04-2011 14:34:16

เฮียเจ้าเล่ห์อ่ะ น้องคีย์ยิ่งซื่อๆอยู่ แต่เวลาหนูอ้อนเฮีย น่ารักมากๆ

+1 ให้จ้าา

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 07-04-2011 15:12:39

แมนกับเอกน่ารักดีเนอะ ด่าๆกันไปงั้นแหละ อ่านแล้วก้อตลกดี :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 07-04-2011 15:54:18

สรุปพี่ก็ไม่รอจนถึงวันศุกร์ใช่ไหมคะ???? เจ้าเล่ห์มากกกก  :jul1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: mascot ที่ 07-04-2011 21:49:33

คีย์อ้อนน่ารักอีกแล้ว อย่างนี้จะให้เฮียทนไหวได้ไง ยั่วซะ
ปล.คุณไจฟ์น่ารักมาก ต่อเนื่องตลอด + ด้วยคน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 07-04-2011 22:13:08

ปลื้มคุณไจฟ์จังเลยย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 07-04-2011 22:18:14

ชอบคู่แมนกับเอกเหมือนกันนะ รักกันแต่ด่ากันต่ลอด
ส่วนคีย์ช่วงนี้โดนเฮียกินบ่อยจัง  :laugh:

กดบวกให้นะค่ะ ชอบแนวประมาณนี้แหล่ะ
ไม่ชอบดราม่าค่ะเป็นคนบ่อน้ำตาตื้น
อ่านสะเทือนใจหน่อยน้ำตาไหลเลย

เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์นะค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 07-04-2011 22:20:25

อ่านไป ยิ้มไป
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 07-04-2011 23:02:28

คีย์น้อยเรา นี่พระเอกของจริงนะเนี้ย
พ่อคู๊ณณณณณ อารายจะเป็นคนดีปานนี้จ๊ะ อิอิ
เฮียซาโต้ ชอบเอาเปรียบคีย์น้อยนะ อิอิ

แมนกะเอกนี่ก้อ ห่วงใยกันดีแท้
อย่างนี่ป่ะที่เค้าเรียก ยิ่งดีกัน ก้อยิ่งรักกัน (มันมีป่ะคำเนี้ยยย 55555)

ขอบคุณไจฟ์คับ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 07-04-2011 23:27:42

ชอบคู่แมน+เอกเหมือนกัน
แต่ก็ไม่ลืมเฮียซาโต้+น้องคีย์
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 07-04-2011 23:51:54

พี่ ชอบ ลัก ไก้ ตลอด

ไม่ เคย รอ ถึง วัน ศุกร์

หื่น!!

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: mildmint0 ที่ 07-04-2011 23:52:55

 :o8: เฮียซาโต้ เลิฟซีนน้องบ่อยๆ ระวังน้องช้ำนะ แต่ว่าชอบอ่ะ ฮะๆๆๆ  :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 08-04-2011 02:50:34

คีย์โดนเฮียกินอีกเเล้ว  :oo1: รู้สึกว่าช่วงนี้เฮียจะขยันทำการบ้านจิงๆๆๆๆๆนะ :impress2:


ไอ้เเมนกับเอก  น่ารักดี ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ :กอด1:

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <07-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 08-04-2011 02:53:58

เฮียเราเจ้าเล่ห์ :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 08-04-2011 05:49:32

(ต่อนะครับ เสียบกาต้มน้ำร้อน กับพาราไว้ใกล้มือเผื่อฉุกเฉิน)

ตอนที่ 40

บทเขาจะเครียด เขาก็เครียด เงียบ เฉย ให้กอดแขนออเซาะเขาก็นิ่ง ต่อให้อาบน้ำพร้อมกัน เขายังยิ้มหวานแกล้งแหย่ให้เขิน แต่บทจะหื่นขึ้นมา กลับไม่จำเป็นต้องมีบทสนทนาชักนำ หรือมีที่มาที่ไปเขาก็หื่นสุดขั้ว ไม่รู้ว่าวันไหนเป็นวันไหน แล้วกว่าจะหยุด คนตัวเล็กนี่ก็แทบขาดใจตายซะทุกครั้งไป
แต่พอมานึกย้อน มันเหมือนว่าความสุขของเขาคือการทรมานให้อีกคนดิ้นพล่าน ต้องการมากมายแล้วก็ถึงจุดสุดยอดครั้งแล้วครั้งเล่า
ขณะที่ตัวของเขาเองถึงจุดสุดยอด อย่างมากสุดก็ 2 
หรือว่ามันคือแนวทางของ S แบบพี่หว่า
เงยหน้าขึ้นมามองรอบตัว เพื่อนทุกคนกำลังทำงานหาเงินเรียน หาเงินเลี้ยงตัวเอง อย่างตอนนี้ไอ้แมนต้องมาทำงานที่ร้านเกมแทนพี่หนุ่ม ที่ไปคุยกับตำรวจพร้อมกับพี่แล้วก็เฮียพี เรื่องยาบ้าแถวนี้
แล้วนี่กำลังทำอาร๊ายยยย กูกำลังหาวิธีเอาตัวรอดจากอาการหัวใจวายบนเตียง!
กูหนอกูน่าอายจริง

ก่อนนี้พอมีอะไรมากระทบ สมองก็เอาแต่สั่งการให้หนี พอมาตอนนี้พี่สั่งว่าห้ามหนีสมองก็สั่งการต่อไปว่า อย่าทำให้เขาเบื่อจนต้องออกปากไล่

หลายครั้งหลายหนที่นั่งมองดูพี่ทำงาน ภาพเก่า ๆ ที่ถูกฝังอยู่ในหัวใจก็ถูกปัดฝุ่นขึ้นมาใหม่ ไม้เรียว ฝ่ามือที่กระทบเนื้อทิ้งรอยแดงเป็นแนวยามเมื่อคนๆ นั้นไม่พอใจใครที่ไหนมาก็ไม่รู้
แรงผลักเข้าไปในห้องเก็บของรกเรื้อฝุ่นจับ ตามมาด้วยเสียงกุญแจ ผ่านวันข้ามคืน ถึงจะมีใครสักคนพาออกมากินข้าว
ภาพผู้คนมากมายที่เดินผ่านไป แล้วค่อยๆหายไปจนในที่สุดก็ไม่มีใครเหลืออยู่ รอจนกระทั่งมีคนใจดีมาพบเจอพาส่งตำรวจ แล้วพากลับมาบ้าน
แววตาเย็นชา ไม่รับรู้ด้วยซ้ำว่าลืมใครไว้ในที่ห่างไกล
ความหวาดกลัวที่ย้ำเตือนให้หนีไปให้ไกล ก่อนถูกกระทำ ถูกทดแทนด้วยน้ำเสียงใหญ่ๆ บอกย้ำครั้งแล้วครั้งเล่าว่าอย่าไปไหน
เมื่อพบเจอคนๆนี้ คนที่แสดงออกอย่างตรงไปตรงมา คนที่ก้าวเข้ามาปกป้องด้วยทุกสิ่งที่มีอยู่ สมองก็บอกว่า ให้ทำทุกอย่างเพื่อให้เขาพอใจ ไม่เป็นตัวเกะกะสร้างความรำคาญ
แล้วเมื่อเขาเป็น S แต่กูไม่ใช่ M ไม่นานเขาก็จะเบื่อกูสินะ

คีย์หลับตานวดขมับ.....

ไอ้เอกเลิกงานจากร้านสัตวแพทย์ก้าวเข้ามาในร้านเกม ที่มองเห็นคือสายตาเรียวยาวของคนที่หน้าคอมพิวเตอร์โต๊ะใกล้ประตูร้านที่นำไปคอมพิวเตอร์ตัวใน
...เจ็บเหี้ยๆ แต่ว่ากูคือพระเอก มีอีกคนที่เจ็บกว่ากู แผลลึกเรื้อรัง กูรักษาไม่ได้ แต่กูทำเรื่องไร้สาระได้...นั่นมันงานถนัดของกู...

ยิ้มกว้างย่องเข้าไปข้างหลังคนที่เปิดคอมพิวเตอร์ค้างไว้
คีย์ถึงกับสะดุ้งสุดตัวเมื่อไอ้เอกแตะหลังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“สัดเอก กูตกใจ”
อุทานแล้วรีบปิดรูปในหน้าจอคอมพิวเตอร์ทันที
ไอ้เอกมองข้ามใบหน้าซีดเซียว ดวงตาแดงก่ำไปเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
....บอกแล้วว่ากูคือพระเอก ไอ้ห่านั่นมันไม่กล้าเข้ามายุ่งกับมึงเพราะมันรู้ว่ามึงกำลังคิดอะไร กูก็รู้ แต่กูจะไม่ปล่อยให้มึงต้องกลัวอยู่คนเดียว กูเคยทำอย่างนั้นหรือไง....
“ปิดทำไมเรื่องปกติ” ไอ้เอกหัวเราะลั่นร้านจนลูกค้าคนอื่นๆหันมามอง หันไปเห็นไอ้แมน ยืนยิ้มกว้าง
.....ไม่ต้องห่วง กูรู้ นี่คือคีย์ของมึง ...
“เออน่ะ” คีย์ปิดคอมพ์
ไอ้เอกหันมามองหน้าเพื่อนแล้วลดเสียงลง “เฮียเป็นแบบนั้นเหรอ”
“ก็....ไม่ถึงขนาดนั้น”
คือไอ้รูปประกอบบทความเมื่อกี้มันออกจะมีอุปกรณ์เยอะ แต่เท่าที่อยู่กับพี่มา ทำความสะอาดห้องอยู่ทุกวัน ไม่เคยเห็นอุปกรณ์แบบนั้นอยู่ในห้องพี่
“แต่เกือบหรือไง”
“ก็ประมาณ 1 ใน 10 มั๊ง”
“เครียดถึงขนาดต้องหาข้อมูลเลยเหรอ” คำถามนี้เริ่มทำตาวาว ๆละ คีย์เลยทำท่าเหมือนจะเอานิ้วจิ้มตาไอ้เอกจนไอ้คนชอบล้อเลียนหน้าหงาย
“มึงก็รู้ว่ากูอ่อนเรื่องแบบนี้ กูไม่อยากให้เขาเบื่อ แล้วไปหาคนอื่นอ่ะ”
คีย์ส่ายหน้าด๊อกแด๊ก ...น่าอายจริงกู มีสาระอะไรกับชีวิตมั่งมั้ยเนี่ย...
ขนาดแค่พูดถึง คีย์ยังหน้าแดงซะขนาดนี้ ทำเอาไอ้เอกพลอยเขินตามไปด้วย ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะเขินไปทำไม

“แล้วมึงเป็นไงมั่ง” คีย์ถาม
“ต่อเวลาสิมึง” ไอ้เอกตอบ
“เพราะมึงชอบฟันแล้วทิ้งเลยกลัวไอ้แมนฟันแล้วทิ้งละสิ”
“สัดตาโปน กูต้องเป็นคนฟันสิ”
“เหอ เหอ เหอ” คีย์หัวเราะเสียงแปลก ไม่เชื่อโดยสิ้นเชิง
“ว่าแต่ มันเจ็บป่ะ”
2 คนซุบซิบกันอยู่หลังคอมพิวเตอร์
เด็กสาวกางเกงขาสั้นกุดเดินควงชายหนุ่มผ่านหน้าร้าน 2 คนหันไปมองพร้อมกันทันที
“จากความยาวของกางเกง ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แฟนของไอ้หน้าปลวกนั่นแน่”
“แหมๆๆๆ ผู้เชี่ยวชาญนะมึง” คีย์บอกทั้งที่หน้าแดงเอง
ก็เออนั่นแหละ เพราะนิสัยแบบนี้ไงถึงได้สร้างความเข้าใจผิดเรื่องพี่ส้มน่ะ
“อะ แน่นอน ของใคร ใครก็หวงโว้ย ดูเมียคนอื่นได้ แต่ห้ามคนอื่นดูเมียกู”

ท่าทางความลับเยอะเกินจนไอ้แมนสงสัย แล้วกลายเป็นทนไม่ไหว เดินเข้าไปดึงหน้าไอ้เอกออกมา
“ห่างเลยมึง อย่ามาฉวยโอกาสกับคีย์”
“สัด ฉวยโอกาสตรงไหน กูกำลังนินทามึงอยู่เนี่ย”
“นินทาอะไรจมูกมึงจะชนแก้มคีย์อยู่แล้ว”

คนในร้านที่รู้เห็นเหตุการณ์มาแต่แรกได้แต่หัวเราะ แต่คนตัวโต 2 คนที่เพิ่งเปิดประตูร้านเข้ามาไม่หัวเราะ
“มาแล้วหรือฮะ” คีย์ทักทาย วิ่งเข้ามาหา ทั้งที่แก้มยังแดงเรื่อจนพี่ขึงตามอง “ไหนว่าจะมาเที่ยงคืน นี่เพิ่ง 5 ทุ่มกว่าๆเอง”
“เสร็จเรื่องก็กลับเท่านั้นเอง” พี่บอก ขณะที่พี่หนุ่มเลยเข้าไปห้องน้ำ แล้วออกมาพยักหน้าให้ไอ้แมนกับไอ้เอกกลับบ้านได้
คีย์หันไปส่งเงินค่าชั่วโมงเน็ตให้พี่หนุ่ม เลยโดนเฮียพีทัก
“อ้าวเมื่อกี้เล่นเน็ตเหรอ”
“ฮะ”
“WiFi ที่ห้องเสียเหรอ”
“เปล่าฮะ” คีย์บอก แก้มที่มันจางลงไปแล้วกลับแดงขึ้นมาใหม่ รีบกะตุกมือพี่กลับบ้าน

ดวงตากลมๆ เหลือบมองพี่เขินๆ จนคนถูกมองหัวเราะ
“อะไร แอบไปเล่นกล้องคุยกับใครหรือเปล่าน่ะ”
“เหอะ” คีย์ทำปากยื่น
เข้ามาในห้องก็เดินตรงไปที่ไม้กวาดด้วยความเคยชิน
“ดึกมากแล้ว ไปอาบน้ำนอนเถอะ พรุ่งนี้มีเรียนอีก”
“พี่อาบก่อนก็ได้”
พี่พยักหน้าแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ กำลังล้างฟองแชมพูสระผม ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ ร่างผอมบางก้าวเข้ามา ถอดเสื้อผ้าใส่ตะกร้าแล้วเดินเข้ามาช่วยฟอกสบู่ ขัดหลังให้พี่
“อาบพร้อมกันก็ดีอย่างนี้แหละนะ” พี่บอกหันมามองคนที่กำลังถูหลังให้ แล้วหันมาฟอกสบู่ถูตัวให้บ้าง
“เหงาหรือ”
“ไม่หรอกฮะ”
“แล้วทำไมลงไปที่ร้านเกมล่ะ คอมพี่บนนี้คีย์ก็เล่นได้”
“ก็....ไม่รู้อ่ะ....”
“อะไรของเค้าเนี่ย” พี่แกล้งฟอกสบู่เน้นย้ำที่ก้นกลม จนคีย์นิ่วหน้า แค่ฝ่ามือสัมผัสก็ทำให้ภายในปั่นป่วน
“ก็...ไม่รู้ ไม่ตอบแล้ว อาบน้ำเสร็จก็ไปแปรงฟันดีกว่า”
พี่ปล่อยมือออก แต่ก็ตามไปยืนซ้อนหลัง คีย์มองแปรงสีฟันพี่ในแก้วใส ยังเปียกชื้น ก็เลยชี้ไปที่ผ้าเช็ดตัว พี่เหมือนจะก้าวไปแล้ว แต่ตอนที่ก้มหน้าบ้วนปากล้างหน้า ขาแข็งแรงก็ก้าวกลับมาใหม่
“ลองในห้องน้ำดูมั้ย”
คีย์ส่ายหน้ารัว
“วันนี้ไม่ใช่วันศุกร์”
“ก็เมื่อกี้ลงไปดูรูปโป๊ไม่ใช่หรือ”
คีย์หน้าแดงแป๊ด
“อ้าว ถูกหรือเนี่ย”
.....เหอเหอเหอ....อำทีไรถูกทุกทีสิน่า.....
“ดูที่นี่ก็ได้”
“มะ ไม่ ไม่ได้”
“ก็ถ้าจะเล่นเว็ปผู้ใหญ่ก็เข้าที่นี่ก็ได้”
“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นคือ....”
“คืออะไร”
คีย์มองซ้ายมองขวา ดันไหล่พี่ให้ออกห่าง ตั้งท่าจะหนีออกจากห้องน้ำจนพี่รวบกลับมายืนเบียดติดผนัง แกล้งเบียดสะโพกเข้าหา
ลูกคอเลื่อนขึ้นลง ดวงตากลมโตหลบมองพื้น มือเล็กๆ แตะที่อกกว้าง
ความตื่นเต้น รุ่มร้อนปะทุ
พี่น่ะรู้ว่าวันนี้วันอะไร วุ่นวายกันมาทั้งวันจนต้องปิดร้านเร็ว ตามไอ้แมนมาเฝ้าร้านแทนหนุ่มตั้งแต่เย็น ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่พี่เสพติดท่าทางเขินๆ ของคนนี้ซะแล้ว
เห็นทีไร มันอดไม่แกล้งไม่ได้ซักที
“ตอนนั้น ก็...ถ้าเล่นเดี๋ยวพี่เช็คในประวัติท่องเว็ปแล้วพี่รู้”
......หึหึหึ ยังไงพี่ก็รู้คีย์น้อย....
“ผม....ผม....ลง....ไปดู....เว็ป....SM”
พี่ทำเสียงสูง มือใหญ่ช้อนหลังคอ ดันใบหน้าร้อนผ่าวให้เงยขึ้นมาหา
“ผม...คือ....ต้องตอบคำถามนี้ด้วยหรือเนี่ย” คีย์หักอารมณ์ทุบที่ต้นแขนหนา
“อือ”
อีกละสีหน้านิ่ง ๆแต่มือหนึ่งเลื่อนลงไปที่ด้านหลัง ส่วนสะโพกก็เสียดสีช้าๆ เมื่อมือใหญ่สัมผัสที่พวงแฝดหัวใจก็เต้นรัว
....พี่ทนได้ แต่ผม..ยังวัยรุ่นอยู่นะ สกิลความอดทนเรื่องแบบนี้มันต่างกันอ่ะ...
คีย์กัดมุมปาก พยายามสะกดอารมณ์สุดชีวิต “ก็พี่มีงาน มีเรื่องให้จัดการตลอดเวลา หลายเรื่องมันก็เกิดจากความไร้สาระของผม ผมก็เลย....อยากทำให้พี่พอใจ ไม่เบื่ออ่ะ....พี่..มือ....มือ....หยะ หยุด”
คีย์ผวากอดพี่ไว้แน่น เบียดแก่นกายเข้าหา เมื่อนิ้วเรียวสอดเข้าสำรวจ
“พี่....อะ...อะ....”
“ดูรูปแล้วคึกหรือเนี่ย”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่เพราะรูปแต่เพราะ.....พี่...ไม่แกล้งไม่ได้เหรอ....”
“บอกก่อนคึกเพราะอะไร.....”
คีย์เงยใบหน้าแดงจัด ดวงตาหรี่ปรือ ริมฝีปากแดงเผยอ ส่งเสียงครางหวาน แล้วหลับตา
พี่ถอนนิ้วออก คีย์ก็ก้มหน้าซุกกับอกกว้าง
“เพราะอะไร”
“เพราะ.....พี่แหละ...จะใครล่ะ”
พี่จับน้องให้หันหน้าเข้าหาฝาผนัง คุกเข่าลงแล้วฉกลิ้นที่ช่องทางสีชมพู
“อ๊ะ.....พี่......พี่ฮะ....พี่.....”
แก่นกายด้านหน้ามีหยดน้ำทั้งที่ไม่ถูกสัมผัส พี่ใช้ลิ้นสลับนิ้วมือ
คีย์ดึงข้อมือพี่ให้ลุกขึ้น
“ไม่ใช่เพราะรูปจริงๆหรือ” พี่ถามซ้ำ ก้มจูบไซ้ที่คอขาว
“มีแต่รูปน่ากลัว ชวนเซ็กเสื่อม”
ท่าทางจะเสื่อมจริง เพราะไอ้ที่คึกๆอยู่มัน...หดได้ทันที
พี่ก้มลงมองแล้วหัวเราะ .....
เออ..ภูมิใจอ่ะ มีไรมั้ย
“คึกเพราะพี่กอดเหรอ”
ถามย้ำไปงั้น เขินอีกนิดเหอะ พี่หลงรักเป็นบ้าก็เพราะท่าทางแบบนี้แหละ
คีย์พยักหน้า จูบตอบ
พี่จูงกลับเข้ามาในห้องจูบแบบที่หนักไปทางฟัดมากกว่า รู้สึกตัวเมื่อมือเล็กๆจิกที่ไหล่ และเสียงสะอื้น
เมื่อก้มลงมองรอยฟันที่ถูกทิ้งไว้ที่ใต้ราวนมและซี่โครงความรู้สึกสนุกสมใจหายเกลี้ยง
“ขอโทษครับ คีย์ อย่าร้องไห้ พี่ขอโทษ อย่าร้องไห้นะ”
พี่เช็ดน้ำตาอาบแก้ม
ดวงตากลมโตแดงเรื่อ ริมฝีปากบางก็เจ่อ.....ฝีมือกูทั้งนั้น....ทำไมเป็นอย่างนี้ทุกทีเลยนะ....
คีย์สูดจมูก
“ผมไม่เป็นไร พี่ทำต่อเหอะ”
พี่เช็ดน้ำตาพรมจูบทั่วใบหน้า ริมฝีปาก แก้มอิ่ม หน้าผาก จมูกดื้อรั้น
“พี่ก็ไม่เป็นไรเหมือนกัน” พี่จะพลิกตัวลงนอน แต่คีย์ดึงแขนไว้
“งั้น......” คีย์จับมือพี่สัมผัสกับร่างกายของตัวเอง

ดวงตาสีเข้มจ้องมองเหมือนอ่านใจได้ทะลุปรุโปร่ง จนไม่กล้าสบตา
“คีย์ พี่ขอบใจมากที่คีย์พยายามทำเพื่อพี่ แต่ว่าเรื่องนี้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ได้มั้ย”
“แล้วถ้าผมงอแง เอาแต่กลัว หรือปฏิเสธพี่ พี่จะไปหาคนอื่นหรือเปล่า”
“หาใครล่ะ กว่าจะหาคนนี้เจอ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ แล้วจะบอกอีกครั้งว่า นี่คือหน้าที่พี่....”

ดวงตาสีเข้มจ้องมอง แล้วขยับตัวจูบไล่ไปทั่วตัว ยั้งฝ่ามือไม่ให้กดเรียวแขน ไหล่บาง ครอบครองยอดอกสีอ่อนเพียงปลายลิ้นและริมฝีปาก
ไม่ละสายตา พยายามสะกดอารมณ์รุนแรงที่พร้อมจะกลายเป็นพายุร้ายได้ทุกเมื่อ สอดมือเข้าใต้เอวบาง ซุกไซ้ใบหน้าอยู่ที่หน้าท้อง คีย์แหงนเงยบิดตัวเร่า พี่เลื่อนริมฝีปากลงชิมส่วนปลายแล้วครอบริมฝีปากลง ขยับมือสอดแทรกบดเบียดจุดอ่อนไหว
คีย์เกร็งตัวยกสะโพกจนไม่ติดที่นอน ร้องคราง
“มะ...ไม่ใช่ ไม่ใช่อันนี้....”
พี่ยันตัวขึ้น แยกขาเรียวกว้าง แล้วขยับตัวเข้าหาช้าๆ ดวงตาสีเข้มยังจ้องมองใบหน้า
“เจ็บหรือเปล่า”
คีย์พยักหน้า แต่ดวงตาหรี่ปรือ มือกดที่แผ่นหลังของพี่ไว้
“รักคีย์ที่สุด รักที่สุด”
พี่ขยับเชื่องช้ากดเน้น แต่คีย์คลั่งเจียนใกล้จะขาดใจ ได้แต่ร้องครางกระเส่า
จนไม่เหลือช่องว่าง คีย์ร้องลั่น หอบหายใจ
ริมฝีปากสวยกดจูบที่ขมับ มือใหญ่ลูบไล้ผ่อนคลาย แรงตอดรัดภายในแน่น ดวงตาหรี่ปรือเปี่ยมไปด้วยความต้องการ
พี่หยุดรอ แล้วขยับเพียงไม่กี่ครั้งคีย์ก็เกร็งตัว ฉีดน้ำสีขาวขุ่นพี่ค่อยๆถอนออกแล้วกะตุกต่อเองข้างนอก คีย์จะก้มลงใช้ปากแต่พี่ดึงใบหน้าขึ้นมาจูบแล้วเปลี่ยนเป็นกอดไว้แน่น

คีย์ล้างตัวไปพร้อมกับการสำรวจตัวเอง มีร่องรอยจางๆ ทั้งรอยฟัน รอยมือ รอยจูบ แต่ไม่ได้เหน็ดเหนื่อยเหมือนโดนสูบพลังงานไปทั้งหมด
แต่ว่า
เรามีความสุขแล้วพี่ล่ะ
ถามเขาเหอะ อย่าเดาเองเลย เพราะว่ามันผิดทุกที

อาบน้ำเสร็จก็เข้ามาซุกนอนข้างๆ จ้องมองคนนอนหลับตา 
“มีอะไร”
“แบบนี้ พี่มีความสุขหรือเปล่า”
“มีสิ ทำไมล่ะ พี่ก็ทำแบบธรรมดาได้”
“แล้ว....” คีย์เท้าข้อศอกมอง “ถ้าพี่กัดผมพี่จะมีความสุขมากกว่าหรือเปล่า”
ดวงตาสีเข้มที่จ้องมองทำให้คีย์ผงะถอยแล้วขยับตัวเข้ามาใกล้ กดริมฝีปากที่แก้มพี่
“กัดผมสิ”
พี่คลายยิ้มกว้าง เกลี่ยแก้มใส  “คีย์ พี่เป็นอย่างนี้ไม่ได้หมายความว่าถ้าเรานอนด้วยกันทุกครั้ง พี่จะต้องกัดคีย์หรือทำรุนแรงทุกครั้ง”
“เหรอ” คีย์เอียงคอนึกแล้วนอนหนุนแขนล่ำ ให้พี่นอนกอดไว้ “เมื่อกี้รูปมันน่ากลัวเลยอ่านข้ามๆไปอ่ะ”
“ไม่ต้องไปอ่านมันก็ได้ ที่จริงแล้วมันเป็นเรื่องของคน 2 คนคุยกันน่ะ ว่าได้มากน้อยแค่ไหน แต่พี่ก็ลืมตัวจนทำให้คีย์เจ็บอยู่เรื่อย ขอโทษนะครับ”
คีย์หลับตาซุกอกกว้าง
“ไม่เห็นต้องขอโทษเพราะ....ผมก็มีความสุขเวลาที่พี่กอดผมเหมือนกัน”
“กอดหรือกัด”
“กอดสิ”
“คิดว่ากัดซะอีก”
คีย์หัวเราะแล้วหลับตาลง
“ขอโทษที่ทำให้เจ็บนะครับ”
“บอกคำนั้นบ่อยๆ ก็ไม่เจ็บแล้ว”
“คำไหน”
“คำนั้นน่ะ”
“คำไหนล่ะ”
คีย์บิดเนื้อที่เอวพี่จนคนชอบแกล้งร้องโอ๊ย “อันนี้เจ็บจริงนะเนี่ย”
“เหอะ” คีย์ทำปากยื่น กอดเอวหนา หลับตา

-*-*-*จบตอนที่40-*-*-*-

ตอนนี้ยาวสักนิดนะครับ เพราะอยากให้ปมนี้เคลียร์ ผมเขียนแล้วลบหลายรอบมาก จนกลายเป็นตอนที่เขียนยากที่สุดของเรื่องเขียนเสร็จมาแบ่งตอนโพสต์ ก็แบ่งไม่ได้อีก เพราะอาจกลายเ็ป็นการสร้างความเข้าใจผิดกันต่อไป สุดท้ายออกมายาวเหยียด

หวังว่าจะทำให้คุณอารมณ์ดีกันแต่เช้านะครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 08-04-2011 06:46:06

 :z13:ไจฟ์
ขอบคุณครับ :L2:
เคลียร์ปมในใจคนอ่านอย่างข้าพเจ้าจริงๆ
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มได้อย่างมีความสุขกับความรัก
ความรักกับการปรับตัวเข้าหากันของเฮียกับน้อง
+1แทนคำขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-04-2011 06:46:30

เค้าก็ตกใจ นึกว่าไจฟ์จะเสิร์ฟมาม่าแต่เช้าซะอีก :a5:
แต่อ่านไปอ่านมา ทำไมมันหวานซะงั้นล่ะ :o8:
แบบเรื่องของคนสองคนเค้าคุยกัน หุหุ ว่าแต่คีย์น้อยนี่ก็กล้าน้า
เปิดเว็ป SM ศึกษาเองซะด้วย ให้เฮียสอนให้ดีกว่ามั้ง  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 08-04-2011 06:47:43

อ่านตอนนี้แล้วจะร้องไห้ นู๋คีย์น่ารักเนอะ
:กอด1:ทั้งนู๋คีย์ทั้งเฮียซาโต้

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 08-04-2011 06:50:25

เดี๋ยวคีย์ช่างอ้อนอ่ะ :o8:
น่ารักขึ้นทุกวันๆเลยนะ หนูคีย์ :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 08-04-2011 06:53:42

คีย์น่ารักอะช่างอ้อนด้วย
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 08-04-2011 08:00:31

เง้อออออออ แอบสงสารคีย์นะเนี่ย
เฮีย~~ ยั้งบ้างอะไรบ้างเน้อ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 08-04-2011 08:02:53

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 08-04-2011 08:18:11

หึหึ เฮียค่อดตามใจคีย์เลย
ส่วนคีย์ก็อ้อนเอาใจเกิ๊นนนนนนนน

อ่านจนบัดนี้ก็ยังไม่คิดว่าเฮียเป็นS คิดแค่ว่าเฮียชอบรังแกคีย์
แบบว่า เวลาเห็นคีย์ร้องไห้แล้วมันเร้าใจดี ไม่ได้อยากให้เจ็บจริง
เพราะมันก็มีคนที่ร้องไห้แล้วดูน่ารักกว่าตอนปกติ

หรือจริงๆ แล้วชั้นเนี่ยล่ะผิดปกติ o22

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 08-04-2011 08:21:23

อิจฉาเฮียจริงๆน่ะ ก็คีย์เล่นน่ารักซะขนาดนั้น
แถมเดี๋ยวนี้มีอ้อนด้วยแล้วยังมีไปหาข้อมูล
เรื่องsmอีกต่างหาก เฮียคราวหลังทำเบาๆหน่อย
คีย์ช้ำหมดกันพอดีอ่ะเฮีย
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 08-04-2011 08:34:25

ขอบคุณค่ะ   :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 08-04-2011 09:47:06

โอ้ยยยย คีย์น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากเป็นเฮียซะแหละ คริ ๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 08-04-2011 09:48:05

ทีหลังคีย์ก็กัดและสะบัดๆ แรง ตอบไปดิ
เฮีย SM จะได้ซึ้ง +1 ที่363 อุอุ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 08-04-2011 11:12:06

อิเฮียเป็นสาวก S จริง ๆ แหละ  แต่ยังไม่เต็มขั้น  ไม่งั้นน้องคีย์ได้ถูกใช้อุปกรณ์ประกอบด้วยแล้ว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 08-04-2011 12:20:25

เฮีย S แต่พองามน๊า
สงสารน้องคีย์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 08-04-2011 13:51:58

อารมณ์ดีมาก ช่วงนี้เฮียแกหื่นจริงๆช้อบชอบ อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 08-04-2011 14:56:41

น้องคีย์กลัวเฮียเบื่อจนถึงกับลงทุนศึกษา sm ด้วยตัวเองเลย น่าสงสารน้องมากเลย
เพราะน้องมีปูมหลังที่โดนทิ้งขว้าง ย่อมต้องกลัวถูกทิ้งมากกว่าคนปกติ และที่น่าสงสาร
น้องอย่างมากก็เพราะถูกเฮียฟัดเนี่ียแหละ เฮียน่าจะหาทางรักษานะจะได้รักกับน้องแบบ
ปกติ ตัวน้องยิ่งเล็กน่าทนุถนอมอยู่ ยังจะมาโดนเฮียตัวยักษ์ฟัดอีก แต่ตอนนี้เห็นน้องเขิน
แล้วน่ารักจัง  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 08-04-2011 15:39:32

ปมอะไรต่างๆที่ชวนให้คิดมาก หวาดระแวง และกังวลของคีย์ 
คงถูกพี่ใช้ความรัก ความเข้าใจ และความจริงใจ ค่อยคลายๆไปทีละปมทีละเปลาะ
จนคีย์มั่นใจในตัวพี่ และคีย์หายจากอาการเหล่านั้นนะคะ
จากนี้ไปข้างหน้าไม่อยากสงสารคีย์แระ อยากรักเอ็นดูและยินดีกับคีย์เท่านั้นจ้ะ
จะรอตอนเอกโดนแมนรุกมั่ง อิ อิ ขำไว้ล่วงหน้าเอกคิดจะรุกแมน(เอ๊ะ ! รึจะได้รุกจริงๆคะ น้องไจฟ์)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 08-04-2011 16:04:48

รักกันก็ต้องเข้าใจซึ่งกันและกันเนอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 08-04-2011 17:42:29

รู้สึกน้องขี้อ้อนขึ้นทุกวัน....
น่าร๊ากกกกก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 08-04-2011 18:32:48

 :o8: น่ารักเนาะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 08-04-2011 20:23:25

คีย์มีปมในใจ พี่ก็ต้องคอยช่วยคลายปมให้น้อง
มีอะไรก็ต้องพูดคุยปรึกษากันสิคีย์
อย่าไปคิดเองเออเองคนเดียวเดี๋ยวมันจะเป็นปัญหา
แต่เรื่องของพี่ สงสัยจะSจริง เห็นทำคีย์เจ็บประจำ
เดี๋ยวนี้คีย์ดีขึ้นเยอะแล้วนะ เห็นมีอะไรก็จะคอยถามพี่
น่ารักขึ้นทุกวันเลย อ้อนเก่งขึ้นด้วย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: mascot ที่ 08-04-2011 20:32:47

น้องพยายามจะปรับตัวเอาใจพี่ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่จัดการเอง
น่ารักจัง ความรักคือการปรับตัวเข้าหากัน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 08-04-2011 20:39:50

กอด แล้ว กัด

เจ็บ ๆ ซี๊ด ๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <08-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: mildmint0 ที่ 08-04-2011 22:49:19

 :o8: :-[ :impress2: อร้ายยยย เขินแทนนนนนน ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 09-04-2011 05:13:12

(ต่้อนะัครับ)

ตอนที่ 41

ที่โรงอาหารมหาวิทยาลัย พี่ส้มเดินเข้ามาทักทายพูดดีเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่คีย์เดินเข้ามหาวิทยาลัย สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนตั้งแต่ ปี 1 ยันปี 4
แต่ประสบการณ์สอนให้คีย์ตั้งการ์ดเฝ้าระวัง
ดีมาก็ดีไป

....ระวังตัว อย่าหาความเดือดร้อนไปให้กับพี่นักเลย...

ตอนบ่ายเลิกเรียนก็รีบไปหาป้าเอาเงินเดือนไปส่งให้ ป้าเลยเล่าเรื่องของน้าคนที่โกงเงินของคีย์ไปว่า น้าเล่นการเมืองท้องถิ่น ก็อบต.น่ะแหละ แต่ไม่รู้อะไรยังไง เรื่องราวซับซ้อนล้านตลบ กลายเป็นว่าน้าโดนขู่ฆ่า
“มันรู้เบอร์รู้ที่อยู่ลูกหรือเปล่า” ป้าถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่รู้หรอกฮะ ผมไม่เคยคุยกับเค้า”
ไม่เคยเลย ต่อให้เป็นงานทำบุญของญาติพี่น้องคนไหน น้าคนนี้ก็ไม่รับไหว้ทักทายคีย์อยู่แล้ว ทำเหมือนไม่มีตัวตนด้วยซ้ำ
“เออ ถ้ามันมาคุยมาทวงบุญคุณก็อย่าไปใจอ่อนกับมันนะ”
“ผมก็ไม่มีอะไรเหลือแล้วนี่ เค้าคงไม่มายุ่งกับผมแล้วหล่ะ”
ป้ามองหลานชายแล้วถอนหายใจ “ลูกไม่น่าลำบากอย่างนี้เลยจริงๆ นี่เพราะไอ้แก่มันไม่ได้เรื่อง...”
พอป้าเริ่มต้นจะด่าลุงอีก คีย์ก็ขอตัวกลับ
“ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงานนะลูก”
คีย์กลับมาเปลี่ยนเสื้อที่ห้องชั้น 4 แล้วกลับลงไปช่วยทำงานที่ร้านเหมือนเคย
ผู้คนมากมายแวะเวียนเข้ามาแล้วก็ผ่านไป
คีย์ผลักเปิดประตูครัว คนตัวโตยิ้มแย้มทักทาย
“หิวหรือเปล่า”
“มากกกกกก”
“ที่มหาลัยเป็นไงมั่ง” พ่อครัวหันมาถามคนที่ตักข้าวเข้าปากเต็มคำ
“ดีฮะ ก้มหน้าก้มตาเรียน มีกิจกรรมให้ทำก็ทำ” คีย์บอกแล้วตักข้าวป้อนพ่อครัวบ้าง
“อร่อยมั้ย”
“อร่อยใครทำเนี่ย”
“ป๋าผมไง” คีย์บอกแล้วหัวเราะลั่น “ว๊ากกกก มุกอะไรวะเนี่ย เล่นเองขำเอง”
พี่พลอยขำตาม ขยี้ผมยุ่งๆ จนหัวคลอน
“เออ กินข้าวเหอะ ไอ้ต๊อง”

หลายวันผ่านไป คีย์กำลังเก็บครัวอยู่กับไอ้อาร์ต
ป้าก็โทรมา คีย์ฟังที่ป้าบอกแล้วอึ้งไป จนไอ้อาร์ตที่กำลังเก็บจานหันมาถาม
“เป็นไร”
“น้าตายแล้ว” คีย์พูดเรียบๆ
“น้าคนที่เป็นผู้จัดการมรดกคีย์น่ะหรือ”
คีย์พยักหน้า เดินมานั่งที่เก้าอี้กลมในครัว สักพักพี่ที่ออกไปคุยกับแขกในร้านถึงได้กลับเข้ามาในครัว
“จะไปรดน้ำศพหรือเปล่า”
“ป้าบอกว่า แล้วแต่ผมน่ะฮะ ไปอโหสิกรรมกัน ใจผมไม่ได้ติดค้างเรื่องกรรมเวร แต่ป้าว่าถ้าไปได้ก็ควรไป”
พี่พยักหน้า “คีย์ไปอาบน้ำอ่านหนังสือเถอะ ทางนี้พี่จัดการเอง”
“ไปดีมั้ยฮะ”
พี่ยิ้มไม่เห็นฟัน ขยี้ผมเบาๆ “ดีสิ”

เขาอาจดูร้ายกาจที่ช่วงชิงทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อกับแม่สร้างไว้ให้ เพาะปลูกต้นไม้แห่งความกลัว ความเชื่อที่ว่าเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการ
แต่สุดท้ายเมื่อมองย้อนไป มองในแง่บวกแบบที่เฮียกวงสอน
เพราะเขา เราถึงมีวันนี้

พี่ปิดร้าน ขับรถขึ้นเหนือกันตั้งแต่เช้า แวะกินข้าวกลางวันที่ปั๊มน้ำมันแล้วเดินทางต่อ เดินทางผ่านตัวเมืองตรงไปที่วัดใหญ่
ในวัดผู้คนบางตาเพราะเป็นตอนบ่าย ลุงกับป้ายังมาไม่ถึง
แทบจะในทันทีที่พี่ก้าวลงจากรถ รถทหารก็ขับตามเข้ามา พี่เหมือนยกมือทักทาย แต่ก็เหมือนบอกให้รอ คีย์ได้แต่หันมามอง
“เพื่อนหรือฮะ”
“อือ” พี่ตอบสั้นๆ แล้วเดินนำขึ้นไปที่ศาลา
กลายเป็นจุดรวมทุกสายตาในทันที
หญิงสาวคนหนึ่งพยุงชายชราในชุดดำเดินเข้ามาหา “ลูกไอ้ทศใช่มั้ย”
คีย์ยกมือไหว้ “ครับ”
ชายชราจับที่ศีรษะพึมพำให้พร
.....อุ่น...ขอบตาพาลร้อนผ่าว.....
“มา” มือเหี่ยวย่นจูงมาที่ตั้งศพ ชายวัยกลางคนอีกคนเข้ามาช่วยจุดธูปแล้วส่งให้คีย์กับพี่
“ขออโหสิกรรมกันไป หมดสิ้นการจองเวร”

เสร็จแล้วชายชราก็พามาที่เจดีย์ในสุสานด้านหลังวัด คีย์จุดธูปไหว้เถ้ากระดูกพ่อแม่ที่เก็บไว้ด้วยกัน

ระหว่างนั้นชายชราก็เล่าเรื่อง น้าเล่นการเมืองท้องถิ่น ความขัดแย้งทำให้ถูกขู่ฆ่า และในเช้าวันก่อนน้าก็ไปประชุมแล้วมีการโต้เถียงกันรุนแรง คู่อริยิงน้าต่อหน้าทุกคนในห้องประชุม ตำรวจตามจับกุมได้ทันที

จนกระทั่งลุงกับป้าและพี่ๆ มาถึง และจะชวนกลับขึ้นไปที่ศาลาอีกครั้ง แต่คีย์ขออนุญาตอยู่ที่สุสานก่อน ทั้งหมดจึงกลับเข้าวัดไป
คนตัวโตที่ทำท่าเหมือนยืนคุมเชิงมาตลอด และยังไม่พูดอะไรสักคำนอกจากการยกมือไหว้ทุกคนที่คีย์ไหว้ เดินเข้ามาโอบไหล่ไว้หลวมๆ
“คีย์เหมือนพ่อกับแม่ปนกันครึ่งๆเนอะ คุณตาถึงได้จำได้ทันที”
คีย์พยักหน้า
“พี่ว่าผมใจร้ายมั้ย”
“ทำไม”
“ผมเฉยๆมากเลยอ่ะ คนที่เคยเลี้ยงผมมา กลับมาโดนยิงตายแบบนี้”
“คงเพราะเขาเป็นส่วนหนึ่งของภาพจางๆ ที่คีย์เคยบอกไง แล้วมันก็ผ่านมานานแล้ว คีย์ไม่ได้ยึดติดกับสมบัติพวกนั้น ก็เลยไม่ได้คิดโกรธแค้นหรือผูกพันอะไรกับเขา”
คีย์เอียงคอ “ผมว่าผมไม่ได้โกรธเขานะ เพราะผมไม่ได้ติดกับสมบัติพวกนั้นอย่างที่พี่ว่า แต่ไอ้เรื่องที่เขา...พูด...ที่เขาเอาผมไปทิ้งไว้ที่นั่นที่นี่ จนมาถึงลุงกับป้านี่ คิดถึงแล้ว...” คีย์ลูบแขน
“คานธีบอกว่าอะไรนะ ถ้าไม่โดนไล่ลงจากรถไฟขบวนเดิม ก็ไม่ได้ขึ้นรถไฟขบวนใหม่ และอินเดียก็คงไม่หลุดจากการเป็นอาณานิคมอังกฤษ”
คีย์หันมายิ้มหวาน
........สิ่งที่ดีที่สุดคือการพบกับคนขับรถไฟใจดีคนนี้ ที่จอดรับทุกคนขึ้นรถ เลี้ยงดู เอาใจใส่ทุกคนเสมอ......
คีย์ชี้ไปที่รูปพ่อกับแม่ “ว่าไง”
พี่อ้าปาก ทำตาโตเหมือนนึกขึ้นได้ เลยโดนค่อน
“มัวแต่เก๊ก”
“พ่อครับ แม่ครับ ผมขอลูกชายพ่อกับแม่นะครับ”
คีย์หัวเราะร่วน “โห...ไม่มีคำพูดเพราะๆ เหมือนในละครเลยเหรอ”
“อะไรล่ะ”
“ขอแบบนี้ เกิดพ่อกับแม่บอกว่า ไม่ให้ กลับไปดูละครแล้วท่องจำมาบอกจะว่าไง”
“เหอะ ไม่มีทาง พ่อกับแม่บอกแล้วว่า เอาไปเลยแล้วอย่าปล่อยให้หลุดมือไปได้เด็ดขาด ไอ้เด็กบ้าละครทีวีคนนี้น่ะ”
คีย์หันไปมองรูปพ่อกับแม่อีกครั้ง มือเล็กๆสัมผัสที่ใบหน้าในรูป
“ผมจุดธูปบอกเขาไปแล้ว แต่ถ้าพ่อกับแม่เจอเค้า ฝากบอกเขาด้วยว่า ผมไม่โกรธ เพราะที่จริงที่เขาติดค้างคือน้ำพักน้ำแรงที่พ่อกับแม่สร้างมา ไม่ใช่ผม”

เมื่อเดินกลับออกมามีรถเก๋งเข้ามาอีกคันตำรวจนอกเครื่องแบบยืนคุยอยู่กับนายทหารตรงรี่เข้ามาทักทาย
“ซาโต้”
“เออ”
“เรื่องใหญ่สินะ สิงห์อย่างมึงถึงต้องออกโรงเอง”
“เปล่า คนตายเป็นน้าแฟนกู”
นายตำรวจหันมามองคีย์ทันที พี่เลยบอกให้คีย์ตามคุณตาขึ้นไปบนศาลา แต่ยังได้ยินเสียงสนทนาตามหลัง
“แฟนมึงเป็นหลานเหรอ ไม่เคยเห็น”
“ไม่ค่อยได้มาน่ะ เพราะไม่มีอะไรเหลืออยู่ที่นี่แล้ว”
“ห่างก็ดี เพราะคนตายน่ะ ถ้าไม่ถูกยิงตายต่อหน้าคนเยอะแยะ ตำรวจก็มึนได้เหมือนกัน”
“ขนาดนั้น”
“เออสิ พระเดชเยอะ ถ้าให้ลงชื่อคนเดือดร้อนเพราะเขาก็ยาวเป็นหางว่าว”
“ห่า นี่งานศพ”
“กูพูดในแง่คดีโว้ย แล้วไอ้ธงเป็นไงมั่ง”
“ไฟแรงจนกูต้องหาถังดับเพลิงไว้ใกล้มือเวลาคุยกับมัน”

คีย์กลับมาที่ศาลานั่งลงข้างคุณตาฟังคนแก่คุยกัน พอพี่ตามขึ้นมาลุงก็เดินไปคุยด้วย เพราะไม่อยากให้แขกเหงา ขณะที่พี่ๆดึงคีย์ไปที่ครัว
ดวงตาสีเข้มที่หันมามองเป็นระยะ ทำให้คีย์เดาได้ว่าเรื่องที่คุยกันคือเรื่องอะไร
พี่สาวในครัวสะกิดถาม “เขากินข้าววัดบ้านนอกได้มั้ย”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
“อือ บางคนเขาถือเรื่องไม่กินอะไรในงานศพ คีย์ไปถามคุณเขาก่อนดีกว่า” ป้าหันมาบอก
พอคีย์มาถาม พี่ก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบ
ป้าๆ น้าๆ หลายคนเลยอาสาให้ไปกินที่บ้านจะทำให้กินใหม่
คีย์วิ่งไปวิ่งมาหลายรอบ จนในที่สุดคนรูปหล่อจนคนทั้งศาลาเหลียวมองต้องเดินมาที่ครัว โปรยยิ้มสุดหล่อ บอกว่ารอฟังสวดเสร็จแล้วค่อยไปกินก็ได้ เพราะว่าปกติก็กินข้าวดึกอยู่แล้ว
เสร็จงานคีย์กับพี่เข้าไปลาคุณตาอีกครั้ง
มืออุ่นๆจับที่ศีรษะให้พร “ไม่โกรธ ไม่เกลียด พอใจกับสิ่งที่ได้มา อยู่กับสิ่งที่เราเป็น ไม่ได้แปลว่าเราไม่ได้ใฝ่ดี แต่มันคือการก้าวอย่างมั่นคงไปในทางที่ดี”

ขากลับแวะกินข้าวในปั๊มน้ำมันเหมือนขามา
พี่กลับเป็นคนที่ดูไม่ค่อยพอใจกับสถานที่สักเท่าไหร่
“แย่จริง ถึงจะมางานศพก็เหอะ แต่เราไม่เคยออกมากินข้าวตามลำพังแบบนี้เลยนี่นา พี่น่าจะหาร้านดีๆกว่านี้”
“ร้านนี้ก็ดี อบอุ่นดี”
พี่หันไปมองรอบตัว แต่กลับไม่ได้รับรู้ว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งปั๊มน้ำมัน
“กินเถอะฮะ จะได้รีบกลับบ้านกัน”

*-*-จบตอนที่41-*-*

เรื่องนี้ทั้ิงเรื่องเกิดขึ้นด้วยประโยคนี้ของคานธี แล้วถึงเป็นเรื่องของนักเรียนนักศึกษาำทำงานพาร์ทไทม์ที่เซเว่นกับโลตัส ที่ผมเอามาบวกกัน น่ะครับ (แต่ว่าไข่เจียวเนี่ยของโปรดน้องที...เกี่ยวมั้ย ไม่เกี่ยวเนอะ ขอโต้ดดดด)
แต่เมื่อเขียนจบรอบแรก ผมไม่ได้ใส่ตอนนี้ไว้ เพราะมันดูหลุดออกไปเยอะ จนกระทั่งผมกลับไปอ่านรีของคุณตั้งแต่เรื่องแรกที่ผมเขียน มาจนถึงเรื่องนี้ ผมก็พบว่า ปัญหาใหญ่ของผมคือชอบทิ้งปมอะไรสักอย่างไว้ ให้คุณอ่านแล้วไม่เคลียร์มีความรู้สึกว่าไม่จบมาตลอด ผมก็เลยต้องกลับไปเขียนตอนพิเศษ เรื่อง just a kiss หาเหตุให้ฝ่ายตรงข้่ามจากไป แล้วก็มาเรื่องนี้ ที่คนร้ายตัวจริงยังคงอยู่
กลับไปเปิดหนังสือพิมพ์เจอประเด็นนี้ช่างถูกใจเฮียยิ่งนัก 5555
ขอบคุณในทุกความเห็น และัทุกการติดตามครับ จะตามอ่านมาแต่แรกหรือเพิ่งเปิดมาเจอ ย้อนอ่านจากหลังขึ้นไปแรก เหมือนที่เด็กแถวนี้ชอบทำ ผมขอขอบคุณจากใจจริง
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 09-04-2011 05:22:04

วันนี้คุณไจฟ์มาแต่เช้ามืดเลยวุ้ย

กอดคีย์น้อย :กอด1: ไปเที่ยวสงกรานต์กับพี่มั๊ยจ๊ะ คีย์จ๋าาาา :impress2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 09-04-2011 05:40:21

^
^
เห็นท้ายชื่อแล้วตกใจ
ผมไม่ได้ทำให้นอยด์ใช่มั้ย
55

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 09-04-2011 06:51:15

555
ม่ายจ้ายยยยคุณไจฟ์
เค้าออกจะหลงน้องคีย์ขนาดนี้ :o8: ไม่มีนอยด์แน่นอน :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 09-04-2011 06:59:48

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 09-04-2011 07:21:29

คีย์เป็นคนดีจริงๆ
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 09-04-2011 07:41:54

แวะเที่ยวกันก่อนกลับบ้านมั้ยเนี้ยแบบนี้

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-04-2011 08:06:07

ดีแล้วจ้ะคีย์ ชีวิตที่อยู่ต่อไปจะได้มีแต่ความสุข :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 09-04-2011 09:29:22

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เคลียร์อีกหนึ่งปมกรรมตามสนองให้เห็นในชาตินี้เลย
จุดนี้น่าจะทำให้ภาพในอดีตที่โหดร้ายของคีย์จางลงนะ
ขอบคุณที่ค่อยๆเคลียร์เรื่องต่างๆไม่ให้ค้างคาใจคนอ่าน
ปกติไม่อ่านเรื่องที่ยังไม่จบเพราะชอบอ่านจากหลังมาหน้าเหมือนเด็กคนที่อยู่ในใจคนแต่ง
ขอให้เคลียร์เรื่องพีหน่อยนิดให้ชัดเจนได้มั้ยอ่ะไจฟ์
หน่อยนิดน่าสงสารรองจากคีย์ :monkeysad:
น้องทีเห็นด้วยกับพี่มั้ย :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 09-04-2011 09:47:47

เฮีย ก้วงขวงมั่กอ่ะ คีย์
มิกระดาก  ปากกล้ามากเลยเน้อ "น้าแฟนกู"
   นิยมยกย่องคานธี จำได้ว่าท่านรีบร้อนขึ้นขบวนสุดท้าย รองเท้าหลุดไปข้างด้วยรึเปล่าไม่รู้
แล้วท่านก็โยนอีกข้างออกไปนอกโบกี้ บอกทำนอง "คนเก็บได้จะได้เอาไปใช้ครบคู่ ทั้งสองข้าง"
สุดยอดไจฟ์ o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 09-04-2011 09:55:52

เฮียนี่...ดูมีคอมมูนิตี้เยอะเนอะคะ ไปที่ไหนก็มีแต่คนรู้จัก อิอิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 09-04-2011 10:07:41

เฮียกว้างขวางและแมนมาก มีความกล้ายอมรับกับคนอื่นได้แบบไม่ต้องอายใคร
เลยน้องเป็นแฟน เปิดเผยดี และคงทำให้น้องคีย์มั่นใจว่าจะไม่ถูกทอดทิ้งอีกแล้ว
น้องคงรู้สึกแล้วว่า ได้รับความเติมเต็มในชีวิตตั้งแต่เริ่มเจอกับเฮียนะ อ่านเรื่องนี้
แล้วครบรสจริง ๆ สุข ทุกข์ เศร้า อึดอัด รอคอย ....ทำให้ต้องติดตามตลอดเวลา
คุณไจฟ์ขยันที่จะเขียน ทำให้คนอ่านไม่ต้องกระวนกระวายในการรอคอย มีความ
สุขในการอ่านตลอดเวลา ....... :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 09-04-2011 10:18:10

อืม~~~!!!
มาต่อเร้วๆน้า
ตอนนี้ไม่มีคอมเม้นต์อ่ะ แต่เฮียแมนเว่อร์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 09-04-2011 10:35:16

ใกล้จบแล้วสินะ...อืม...
ปมเรื่อง SM ไม่บอก ก็ไม่รู้นะเนี่ยยย 555
ปมเรื่องชีวิตน้า...เหมือนว่าเป็นอีกปมเล็กๆ ในชีวิต (เหรอ??) เพราะว่าเราเทใจไปมห้การแกไขเรื่องความสัมพันธ์ของสองคน และผองเพื่อนหมดแย้ววว 555
ขอบคุณไจฟ์มากครับผม..

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 09-04-2011 12:37:39

 :pig4:ค่ะไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 09-04-2011 12:52:16

ดูเหมือนเฮียจะอิทธิพลเยอะเหมือนกันนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 09-04-2011 13:00:33

อ้างถึง

“แย่จริง ถึงจะมางานศพก็เหอะ แต่เราไม่เคยออกมากินข้าวตามลำพังแบบนี้เลยนี่นา พี่น่าจะหาร้านดีๆกว่านี้”

ชอบอันนี้ค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าน่ารักดี ^ ^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 09-04-2011 13:10:38

เฮียมักจะโดดเด่นโดยไม่รู้ตัวเสมอนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 09-04-2011 13:45:58

 :laugh: ไข่เจียวอาจจะไม่เกี่ยวกะเนื้อเรื่อง
แต่มันเกี่ยวกะหัวใจ อะป่าวพี่ไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 09-04-2011 15:08:19

เฮียเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ
แมนมากๆ ขอบอก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 09-04-2011 15:14:52

โอ้ยยยยยยยย อยากเป็นคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆในชีวิตเฮียจริงๆ
ผู้ชายแบบเฮียมีขายที่ไหนเนี่ย อยากได้อ่ะ >///<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: mascot ที่ 09-04-2011 19:25:23

ชอบข้อความนี้จัง

อ้างถึง

“ถ้าไม่โดนไล่ลงจากรถไฟขบวนเดิม ก็ไม่ได้ขึ้นรถไฟขบวนใหม่ และอินเดียก็คงไม่หลุดจากการเป็นอาณานิคมอังกฤษ”
........สิ่งที่ดีที่สุดคือการพบกับคนขับรถไฟใจดีคนนี้ ที่จอดรับทุกคนขึ้นรถ เลี้ยงดู เอาใจใส่ทุกคนเสมอ......

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 09-04-2011 22:08:06

เฮียซาโต้รู้สึกว่าจะเป็นที่รู้จักเกือบทุกทีเลย
ชอบที่มีคนแ่ก่พูดกับคีย์ว่า  “ไม่โกรธ ไม่เกลียด พอใจกับสิ่งที่ได้มา อยู่กับสิ่งที่เราเป็น ไม่ได้แปลว่าเราไม่ได้ใฝ่ดี แต่มันคือการก้าวอย่างมั่นคงไปในทางที่ดี”
มันเอาใช้ในชีวิตประจำวันได้เลยนะ เพราะมันทำให้พอใจในสิ่งที่เรามี

เฮียแค่มากินข้าวไม่ต้องร้านดีๆก็ได้ เริ่มมีอาการเว่อร์ฺมั่งแล้วเฮียเรา

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 09-04-2011 22:40:57

คีย์กับพี่ก็ปรับตัวหากันเรื่อยๆเนอะ น่ารักดี  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: mildmint0 ที่ 09-04-2011 23:43:38

 :o8: :-[ มารอตอนต่อไปค้าบบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 10-04-2011 00:25:50

เฮียซาโต้นี่เป็นคนกว้างขวางจิงๆ  ไปใหนๆ  ก้เจอเเต่คนรู้จัก    เฮียดุอบอุ่นอะ  กริีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 10-04-2011 02:30:01

เคยอ่านเรื่องนี้มานานมากกกก ชอบ แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้

เรื่องนี้ชอบมากตรงที่ในหนึ่งๆตอนมักเคลียร์ปมให้จบเสมอ ไม่ค่อยให้มาม่าค้างคืนจนเส้นอืด ตรงนี้ถูกใจมาก เพราะถ้าปล่อยให้เส้นอืดทีไร อารมณ์เครียดๆค้างทุกที

จะรอตอนต่อไปค่ะ^^

ปล.ถ้าซาโต้เป็นคนโลภนี่คงไปเป็นนักการเมืองแล้วแหงมๆ พรรคพวกเยอะเกิ๊น...อยากรู้จักว่าเคยพลาดเรื่องอะไรกับเขาบ้างไหมนิ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <09-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 10-04-2011 04:32:27

สุดยอดแฟน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 10-04-2011 06:42:47

(ต่อนะครับ)

ตอนที่ 42
   
   ทาวน์เฮ้าส์ซ่อม และตกแต่งเรียบร้อย พี่หน่อย หนูนิดและ.........เฮียพี...ย้ายกระเป๋าเข้าบ้าน ห้องนอนใหญ่พิเศษชั้น 3 เพราะยุบรวม 2 ห้องนอน 2 ห้องน้ำกลายเป็น 1 ห้องนอน 1 ห้องน้ำ เป็นของแม่ลูก ห้องนอนเล็กชั้น 2 เป็นของเฮียพี ส่วนชั้นลอยบอกกันว่ามันคือห้องทำงานของเฮียพี แต่มันกลับเต็มไปด้วยตุ๊กตาและของเล่นเด็ก
   แต่อย่าเพิ่งคิดว่าทุกอย่างจะเสร็จลงง่ายๆ เพราะมันเริ่มจากขั้นตอนที่ยากที่สุดคือพี่หน่อยยืนยันให้บ้านเป็นชื่อเฮียซาโต้ หรือไม่ก็เฮียพี
   โต้เถียงกันอยู่นาน เพราะชายหนุ่ม 2 คนก็ยืนยันว่าต้องเป็นชื่อพี่หน่อย
   จนกระทั่งหนูนิดบอกให้เป็นชื่อเฮียพี คนรูปหล่อตัวโตก็เลยหยุดเถียง จากนั้นคุณเฮียซาโต้ก็เลยโมเมให้น้องชายย้ายมานอนห้องนอนอีกห้องในทาวเฮ้าส์ ส่วนแม่ลูกนอนห้องเดียวกัน
   “มาๆ ไปๆดูให้เข้าที่เข้าทางก่อนก็ได้ เรื่องนี้ใครบังคับใครไม่ได้” พี่ชายว่าอย่างนั้นนะ
   แต่ในฐานะคนฟัง ยังไงก็คิดว่านี่คือคำสั่งอยู่ดีแหละ

   เช้าวันอาทิตย์ เฮียพีนิมนต์พระมาทำบุญที่บ้าน มีเพียงเฮียซาโต้กับคีย์ ที่มาทำบุญด้วย แล้วก็กลับไปก่อน ตอนค่ำๆ ถึงจะมาใหม่อีกรอบ
   “ขอกูไปเดินเที่ยวกับคีย์สักวันเหอะ” เฮียแอบซุบซิบกับน้องชาย

   เดินเข้าห้างทันทีที่ยามเปิดประตูห้างให้ความรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าของห้างเสียจริง
   “พี่กินกาแฟมั้ย ผมอยากกินเค้ก”
   พี่พยักหน้า เดินเข้าร้านเล็กๆ คีย์ตรงไปที่หน้าเค้าท์เตอร์สั่งกาแฟและขนม หันกลับมามองมีหญิงวัยกลางคนเข้ามาทักทายพี่
   “ซาโต้ ทำไมวันนี้ออกมาจากร้านได้ล่ะ”
“อาจารย์มิกิ น้องชายผมเลี้ยงบ้านใหม่น่ะ”
เสียงพูดคุยดังพอให้คนที่ยืนรอกาแฟกับเค้กหันมามอง
“มาคนเดียวเหรอ”
“เปล่ามากับแฟนน่ะ” บอกแล้วก็ชี้มาที่คนหน้าเค้าท์เตอร์
นอกจากอาจารย์มิกิแล้ว พนักงานในร้านก็พลอยมองมาที่คนที่ทำท่าเขินๆหน้าเค้าท์เตอร์ไปด้วย
ที่ต่างกันก็คือคนอื่นดูยิ้มๆ แต่อาจารย์มิกิกลับขมวดคิ้ว
“เพราะคนนี้หรือไงถึงได้ไม่ไปทำงานที่โรงแรม”
พี่พยักหน้ายิ้มเย็น
“ไม่น่าเชื่อเลย ว่าซาโต้เลือกความรักไม่เลือกชื่อเสียงน่ะ”
“เหรอ” พี่เลิกคิ้วสูง
“ทางโรงแรมเขายังรออยู่นะ เพราะว่าคนที่ได้มาเนี่ย ยังไม่ค่อยถูกใจผู้บริหาร”
พี่หันมามองคนที่ถือถาดกาแฟกับขนมมาวาง แล้วยกมือไหว้อาจารย์มิกิ
“อาจารย์ดื่มกาแฟอะไรครับ”
“ขอคาเฟ่มอคค่า”
“ครับ” คีย์พยักหน้าแล้วกลับไปสั่งกาแฟให้อาจารย์มิกิ
“ยังเด็กอยู่เลย”
“ไม่หรอกครับ 19 แล้ว คิดเป็นแล้ว”
อาจารย์มิกิกอดอกนั่งมองเฮียซาโต้นิ่งๆ “19 เนี่ยรักเป็นแล้วหรอ แล้วเธอเองเถอะ แน่ใจหรือว่าเขารักเธอ หรือว่ากลัวเธอกันแน่”

คีย์หันกลับมามอง
ที่กลัวไม่ใช่อาจารย์มิกิ แต่กลัวพี่จะเอาเก้าอี้ในร้านทุ่มใส่อาจารย์ต่างหาก

พี่หันมามองคนหน้าตาตื่น ที่ยืนอยู่ที่เค้าท์เตอร์แล้วหันไปหาอาจารย์มิกิ
ยิ้มเย็นที่มุมปากปราศจากคำพูด ทำให้อาจารย์มิกิกะตุกเสียงในคอเป็นคำตอบรู้ทัน
 
“เอาอนาคตมาเสี่ยงกับวัยรุ่นที่เปลี่ยนไปได้ตลอดเวลา ไม่สมกับเป็นเธอเลยจริงๆ”
อาจารย์มิกิบอกแล้วลุกขึ้น หันมาพยักหน้าให้คีย์แล้วเดินออกไปจากร้าน
คีย์หันมาที่เค้าท์เตอร์ จ่ายเงินค่ากาแฟ แล้วบอกคนขายว่ารบกวนดื่มกาแฟแก้วนั้นให้ด้วย เพราะถ้าขืนถือกลับไปที่โต๊ะมีหวังร้านบึ้ม!

กลับมานั่งกินกาแฟด้วยกันเงียบๆ แล้วไปเดินดูนั่นนี่ในห้างหรู
มือแข็งแรงกระชับแน่น ดวงตาอบอุ่น รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
ลงท้ายที่การดูหนัง ที่ทั้งพี่ทั้งน้อง ไปยืนเสี่ยงกันที่ป้ายโฆษณาว่า เรื่องไหนที่ไม่ต้องรอนานก็เรื่องนั้นแหละ
ภาพบนจอยักษ์เคลื่อนไหวไปเรื่อย ศีรษะเล็กๆเอียงซบไหล่กว้าง
2 มือยังคงกระชับแน่น
หัวใจ 2 ดวงยังคงเต้นพร้อมกัน   

   เฮียพีขับรถไปส่งพระ แล้วกลับมารอ 2 แม่ลูกที่หน้าบ้าน เพราะทั้งคู่เอาขนมไปแจกจ่ายเพื่อนบ้านเพื่อทำความรู้จัก เด็กหญิงยิ้มแย้มบอกว่า นี่คือขนมที่คุณอาพีใจดีเป็นคนทำ

   เฮียพีพูดน้อย พี่หน่อยก็พูดน้อย เลยได้ยินแต่เสียงของหนูนิดเล่าเรื่องที่ไปคุยกับบ้านโน้นบ้านนี้ พอเที่ยงก็พากันไปซื้อของที่จะมากินเลี้ยงตอนค่ำ
        
   ไอ้อาร์ตกับเจ๊มิซากับแฟน แล้วก็พี่หนุ่มมาถึงตอนบ่าย ช่วยกันจัดบ้าน ที่แทบไม่มีอะไรให้จัด
   ตกเย็นไอ้เบิร์ดกับไอ้อ๋องออกเวรที่ร้านก็มาถึงบ้าน ตามมาด้วยไอ้แมนกับไอ้เอกที่รอปิดร้านเกมก่อน ติดๆกันคือเฮียซาโต้มาพร้อมกับคีย์

   ที่นั่งกินสบายๆ อยู่ในบ้านก็ล้นออกมาที่โรงรถ และสนามหญ้า
   “ดีที่ได้หลังมุมใน พอให้มีสนามหญ้าเล็กๆให้หนูนิด” เฮียพีบอกขณะส่งเบียร์ให้พี่ชาย คนจ่ายเงิน แต่เพิ่งได้เห็นบ้านเป็นครั้งแรกวันนี้
   “แล้วทำไมคนเก่าเขาถึงขาย”
   “เขาว่ามันอยู่หลังสุดท้ายเข้าออกลำบาก”
   พี่ชายพยักหน้า ดวงตาสีเข้มมองบ้านหลังติดกัน “ถ้าหลังติดกันนี่เขาขายก็บอก จะได้ขยาย”
   พี่หน่อยหันมามอง แล้วส่ายหน้าให้กับเฮียพี แต่คนรูปหล่อไม่รับมุก
   “ไม่เอาก็บอกเขาเองเหอะ บทจะเผด็จการขึ้นมา อะไรก็หยุดไม่อยู่”
   
   คีย์นั่งอยู่ข้างไอ้อ๋อง ขณะที่ไอ้เบิร์ดแจกจ่ายเบียร์ เว้นแต่คีย์ที่ได้น้ำอัดลม เหมือนกับหนูนิด แต่ไม่มีใครทักท้วง
   ส่วนไอ้แมนที่หน้าเตาปิ้งย่างก็ได้รับแจกจ่ายเบียร์เหมือนกัน หนุ่มสกินเฮดวันนี้ ไม่มีต่างหูกับสร้อยข้อมือเป็นพวง ทำให้ดูเรียบร้อยกว่าเดิม
   แมนคีบกุ้งที่สุกได้ที่ออกมาวางในจานปอกเปลือกเหลือแต่หางส่งให้คีย์
   คีย์รับมาแล้วป้อนหนูนิด “อร่อยป่ะ”
   “อื้ม” หนูนิดพยักหน้ายิ้มแก้มพอง “พี่แมนทำอร่อยเนอะ”
   “เนอะ”
   ไอ้หนุ่มสกินเฮดหันไปยิ้มเยาะใส่อีกคนที่รีบแกะก้ามปูส่งป้อนหนูนิดถึงปาก
   “อร่อยปะ”
   “อร่อยค่ะ”
   ไอ้เอกหันไปยักคิ้วคืนทันที
   ได้ยินเสียงไอ้เบิร์ดบ่นกระแทกมาตามลม  “ไอ้ 2 ตัวนี้แมร่ง”
   “เฮียเบียร์หมด” ไอ้อาร์ตเงยหน้าขึ้นมาจากถังน้ำแข็งที่มีเครื่องดื่มแช่อยู่ แต่ตอนนี้เหลือแต่น้ำอัดลม 
“อ้าวหมดได้ไง กูกะผิดหรือไงเนี่ย” เฮียพีเกาหัวแกรก
ไอ้อ๋องรีบยกมือ “ผมไปซื้อให้” แล้วหันไปพยักหน้าเรียกไอ้เบิร์ด แต่ไอ้เบิร์ดกลับหายเข้าไปในครัว ไอ้อาร์ตเลยต้องเป็นคนไปช่วยซื้อของ

เฮียพีส่งเงินให้ไอ้อ๋องแล้วยืนล้วงกระเป๋ากางเกงมองตามจนรถมอเตอร์ไซค์เลี้ยวออกไป
“พี” เสียงหนักเรียกดุๆ ทำให้เฮียพีเดินกลับเข้ามานั่งเก้าอี้สนามข้างพี่ชาย
“ไม่มีอะไรหรอกน่าเฮีย ก็แค่ความเคยชิน”
“อย่าให้เคยตัวละกัน เพราะกูจะเอาเลือดหัวมึงออกเอง”
ดวงตาสีเข้มอดไม่ได้ที่จะหันไปมองหญิงสาวที่ถือจานข้าวเกรียบออกมาวางบนโต๊ะ
“หน่อย”
“คะ”
“นิดทักอะไรบ้างหรือเปล่า”
“ไม่ค่ะ”
“แล้วมันดีกับหน่อยหรือเปล่า” พี่ชายชี้ไปที่ “มัน” ที่ยืนทำหน้าหล่อไม่เลิก
“ค่ะ” หน่อยตอบลดเสียงลง คีย์รู้ว่าผู้ใหญ่กำลังจะคุยเรื่องที่เด็กๆ ไม่ควรฟัง ก็เลยอุ้มหนูนิดกลับไปนั่งกินกุ้งที่หน้าทีวีในบ้าน
พอลูกเข้าไปในบ้านแล้ว หน่อยก็เลยพูดต่อ “เรื่องนั้น ไม่เป็นไรหรอกค่ะเพราะเราคุยกันแล้ว”
พี่ชายนิ่วหน้า
เฮียพีรีบยกเบียร์ขึ้นจิบหันไปมองทางอื่น
“คุยว่ายังไง” วิญญาณเผด็จการเข้าสิงเสียงเข้มขึ้นทันที หน่อยเลยต้องเป็นคนตอบ
“คือเรื่องที่อยู่ด้วยกัน แล้วคนมองว่ายังไงเนี่ย หน่อยไม่ได้สนใจเรื่องนั้นแล้ว คิดแต่ว่า อยากให้หนูนิดได้อยู่ในที่ๆดีเท่านั้นเอง”
“งั้นก็ดูแลกันให้ดี” พี่ชายพูดเหมือนปลง “คิดถึงวันพรุ่งนี้ไม่ใช่เมื่อวาน”

ไม่รู้แล้วว่า ในรอบหลายเดือนมานี้พูดประโยคนี้ไปแล้วกี่ครั้ง
เมื่อหน่อยขอเข้าไปในครัวดูไอ้อาร์ตกับเจ๊มิซาและแฟนเตรียมอาหารเย็น เฮียพีก็เลยพูดเบาพอให้ได้ยินกัน  2 คน
“ไม่ใช่ว่าผมกลัวผีไอ้มีนหรอกนะพี่ แต่ถ้าพี่เคยทำร้ายใครสักคนจนชีวิตเขาแทบไม่เหลืออะไรเลย พี่จะกล้ากอดเขามั้ย”
พี่ชายพยักหน้า “อืม กูเข้าใจ”
“แต่เพราะพี่ย้ำอยู่ตลอดว่า ผมควรก้าวข้ามความรู้สึกผิดให้ได้ ผมก็อยากทำให้หน่อยกับหนูนิดมีความสุขที่สุดเท่าที่ผมสามารถทำได้”
“แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งมีคนที่เขาพร้อมจะดูแลทั้ง 2 คนมากกว่ามึงล่ะ”
“เหอะ” น้องชายทำเสียงขึ้นจมูก “ลองดูกันสักตั้งเหอะ”
“ไอ้ขี้หวง” พี่ชายส่ายหน้า “กอดเขาไม่ได้ แต่เสือกหวง”
“โหพี่ ชีวิตคู่ ไม่ได้มีความหมายแค่นอนกอดกันนะพี่”
“ตุ๊ย! ทีงี้ละเก่ง” พี่ชายทำท่าถ่มน้ำลายแล้วหัวเราะขำ

คุยกับน้องชายหันไปอีกที เห็นไอ้เบิร์ดเอาจานข้าวร้อนๆ มาขอกุ้งกับปูไปป้อนข้าวหนูนิด เพราะว่าเย็นมากแล้ว ไอ้แมนรับจานข้าวมา แกะกุ้งแล้วเดินถือไปนั่งข้างหนูนิด ขณะที่อีกด้านของหนูนิดคือคีย์
ไอ้เบิร์ดที่เข้ามานั่งแทนที่ไอ้แมน แล้วหันมาไอ้เอกที่มองตามคนสกินเฮดที่เดินเข้าไปในบ้าน
“เฮ่ย”
“อะไร”
“แดกบ้างเหอะมึงน่ะ”
ไอ้เอกหันมาแยกเขี้ยวใส่เพื่อน “มึงป้อนกูดิ”

สารวัตรธงกับตำรวจหลายนายเดินเข้ามาทักทายพร้อมกับกระเช้าของขวัญ  ตามมาด้วยเพื่อนของเฮียพีอีกหลายคน จนไอ้อาร์ตต้องวิ่งหาเก้าอี้มาเพิ่ม
ไม่นานนักไอ้อ๋องก็ขี่มอเตอร์ไซค์กลับมา โดยมีมอเตอร์ไซค์อีกคันตามหลังมาด้วย
“พี่ส้ม”
พี่ส้มที่ใส่กางเกงยีนขายาวกับเสื้อยืดแขนสั้นลายการ์ตูนตัวเล็ก ดูไม่ค่อยคุ้นตา แต่ไอ้เอกแอบหันไปมองหน้ากับคีย์ที่ยังอยู่ในบ้านแล้วทำตีมือจากระยะไกล
“สวัสดีค่ะ” พี่ส้มยกมือไหว้เฮีย 2 คนเรื่อยไปถึงกลุ่มตำรวจและเพื่อนของเฮียพี “บ้านหนูอยู่ใกล้ๆ พอดีเจอกับอ๋องที่เซเว่น”
“เข้ามากินก่อนมั้ย” เฮียพีชวน
ไอ้เบิร์ดลุกมาช่วยถือแพคเบียร์เข้าไปใส่ถังใบใหญ่ที่โรงรถ
“เอาเบียร์มั้ย” ไอ้อ๋องหันมาถาม
พี่ส้มส่ายหน้า ยิ้มเก้อๆให้กับคีย์ที่ยังนั่งอยู่ข้างในบ้าน แต่พอหันกลับมามองไอ้เอกกลับทำตาคว่ำปากยื่นใส่
“ทำหน้าเหมือนเตรียมล้อเลยนะยะ”
“เปล่าล้อ แค่รอบอกว่าพี่แต่งตัวอย่างนี้เหมือนเด็กมัธยม”

ไอ้เอกหยอดตามนิสัย
คีย์กับไอ้เบิร์ด ไอ้อ๋อง หัวเราะลั่น
แต่ว่า มีบางคนเกิดอาการหางตากระตุก
“ไอ้ห่านี่ คุยโดยไม่หยอดทำไม่เป็นจริงๆ”
คีย์สะกิดเหมือนตีไหล่ไอ้แมน ทำเหลือบตามองหนูนิดที่กำลังฟังอยู่ ไอ้แมนเลยรีบขอโทษเด็กแล้วป้อนข้าวต่อ
พี่ส้มมองไอ้แมนกับคีย์แล้วหันมามองเฮียซาโต้ที่ดูชิวๆ นั่งดื่มเบียร์คุยกับน้องชายและสารวัตรธง

พี่ส้มเข้ามานั่งกินนั่นนี่ได้ไม่ถึง 10 นาทีก็ขอตัว ไอ้อ๋องเดินออกไปส่งที่รถพูดคุยกันเบาๆ หันมาอีกทางไอ้เบิร์ดก็กำลังคุยโทรศัพท์กับพี่เจี๊ยบ บอกว่า ยังกินเหล้าอยู่ที่บ้านเฮียพี แล้วก็วางสายไป

คีย์ลุกมานั่งซุบซิบกับไอ้เอก
“ไงพระเอก แผนมึง”
“อ่าฮะ ช้าๆ แต่ชัวร์” ไอ้พระเอกทำหน้าตาเจ้าเล่ห์
“วันนี้เป็นวันรวมเหล่าที่สุดยอดไปเลย” คีย์ยิ้มกว้างจนดวงตากลายเป็นเส้นโค้ง
“จริงเหรอ มากอดทีไอ้ตาโปน” ไอ้เอกกางแขนกอดเพื่อนตัวเล็กไว้เต็มอ้อมแขน “กูชอบเวลาที่มึงยิ้มอย่างนี้จริงๆ”


*-*-* จบตอนที่ 42*-*-*
(http://upic.me/i/y4/akihiro8.jpg) (http://upic.me/show/22797820)  (http://upic.me/i/ws/skandar8.jpg) (http://upic.me/show/22797821)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 10-04-2011 07:05:32

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 10-04-2011 07:50:13

 :กอด1: :กอด1:ด้วย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 10-04-2011 08:08:02

แอบขัดใจเฮียพีเรื่องคุณหน่อย ชริ!!
ขอให้มีผู้ชายดีๆมาจีบคุณหน่อย
เฮียพีจะได้รู้สึกหวงกว่านี้เยอะๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-04-2011 08:19:37

อยากกอดตาโปนบ้างจัง  :กอด1:
+1 ขอบคุณค่า :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 10-04-2011 09:19:43

เอ๋  มีแผนอะไรกัน 

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 10-04-2011 09:30:22

ขอบคุณค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 10-04-2011 10:33:29

ยังอยากให้เฮียพีคู่กับอ๋องอยู่ค่ะ
ทั้งๆ ที่ไจฟ์ก็บอกอยู่แล้วว่าเฮียพีแมน
 :m17:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 10-04-2011 10:44:10

เฮียพีนี่หวงก้างจริงๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 10-04-2011 10:54:59

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
ตอนนี้มีตติ้งตัวละครนะ
สองรูปท้ายเรื่องนี่ไจฟ์กับทีใช่ป่ะ :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 10-04-2011 11:26:22

กอดด้วย...

นึกภาพคีย์แล้วน่าร๊ากกกกกก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 10-04-2011 11:59:03

อยากกอดเฮียมากกว่า กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 10-04-2011 11:59:13

 :กอด1: :กอด1: มีความสุขตามด้วยค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 10-04-2011 12:07:45

อ้างจาก: samsoon@doll ที่ 10-04-2011 11:59:03  

อยากกอดเฮียมากกว่า กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

555555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 10-04-2011 12:14:47

อ่านตอนนี้สบายใจจัง ชอบที่คีย์ยิ้ม-หัวเราะได้เต็มที่ มีความสุขไปกับคีย์ด้วยจริงๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 10-04-2011 14:13:23

เค้ากอดด้วยคน ว่าแต่ทำไม ถึงมาลงแต่เช้าเลยอ่ะ ยังไม่ได้นอนเหรอคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 10-04-2011 14:58:51

พีกับหน่อยเิริ่มที่จะดีแล้ว
เฮียกับคีย์นับวันก็น่ารักขึ้นมาก
มารวมตัวกันเป็นครอบครัวสุขสันต์เลยนะเนี่ย
แต่สัมมานี่อย่าบอกนะว่าจะคู่กับอ๋อง

กดบวก เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์นะค่ะ
ชอบเรื่องคุณไจฟแต่งมากนะ
เพราะไม่มีมาม่าดี ชอบแบบสบายๆ และมีความสุข

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 10-04-2011 15:27:04

ได้อ่านสองตอนติดมีความสุขมากกกกกก
ตอนนี้อะไรหลายๆอย่างเริ่มดีขึ้นเยอะเลย
ถึงแม้ว่าจะมีอาจารย์มิกิมาขัดอารมณ์ไปบ้าง
อ่านแล้วยิ้มตลอดเลยดีจังหนูนิดน่ารักมากๆ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: OverHead ที่ 10-04-2011 15:31:06

สนุกมากมายครับเรื่องนี้ o13 o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 10-04-2011 15:31:16

 :กอด1:อากาศร้อน รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 10-04-2011 16:55:25

อ๊ากกกกกกกกกกกกก
ติดภารกิจนิหน่อย พลาดไปหลายตอนเรย

>< ช่างเป็นหลายตอนที่น่ารักจิงๆ
แม้จะมีเรื่องเศร้า ที่มันก้อสื่อถึงเรื่องดีดีเนอะ
เค้าชอบบบบบ

อ่อ นี่มานยิ่งกว่าปาร์ตี้รวมญาติอีกนะคะ
จะเยอะกันไปไหน แต่ชอบๆ คนกันเอง ดูมีความสุข แฮปปี้กันทุกคน ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

แอบชอบตรง "ไข่เจียว"  :-[อ่ะ 55555555

แต้งกิ้วไจฟ์คร๊าบบบบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 10-04-2011 17:21:12

 :กอด1: :L1:
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: mascot ที่ 10-04-2011 19:47:13

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:ด้วยคน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 11-04-2011 00:11:38

คีย์น่ารัก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 11-04-2011 00:42:23

วัน รวม ครอบ ครัว จริง ๆ นะ เนี่ย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <10-04-54>
เริ่มหัวข้อโดย: mildmint0 ที่ 11-04-2011 00:45:32

 :serius2: ขอ nc ค้าบบบบบบบบ ^^  :o8: :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 11-04-2011 08:02:59

(ต่อครับ)

ตอนที่ 43

บอกตัวเองให้อยู่ในที่ที่ควรอยู่ แต่เมื่อเผลอสายตาก็ไปหยุดอยู่ที่คนที่ไม่ควรมอง ทุกอย่างย้ำเตือนว่า...ไม่ใช่...แต่ยังคงดันทุรุงเพื่อให้มัน...ใช่....
.....เสียเวลาเปล่า

เฮียพีเดินผ่านไอ้อ๋องที่นั่งหัวเราะอยู่กับคีย์เข้าไปในครัว พี่หน่อยเงยหน้าจากอ่างล้างจานหันมามอง
“เอาอะไรคะ”
“จะขอจานเปล่าน่ะ”
พี่หน่อยหันไปเช็ดจานส่งให้
“หน่อย”
“คะ”
“ออกไปนั่งกินด้วยกันก็ได้ ผมไม่ได้หัวโบราณขนาดที่ผู้หญิงต้องอยู่ในครัว”
พี่หน่อยเหลือบตามองไปที่ห้องครัวแล้วส่ายหน้า “ไม่ละคะ ขอหน่อยอยู่ในนี้ดีกว่า”
“กลัวหรือ”
“ก็ไม่เชิงหรอกค่ะ”
“ผมขอโทษ”
หน่อยกะพริบตามองด้วยดวงตาซื่อๆ “เรื่องอะไรคะ”
“ทั้งหมด ทุกอย่างที่ผ่านมา”
หน่อยก้มหน้า “ไม่เป็นไรค่ะหน่อยไม่ได้รู้สึกว่าเป็นความผิดของคุณ”
“หน่อย”
“เรื่องมันนานมาแล้ว ตอนนั้นหน่อยก็มีความสุขจริงๆ เวลาที่ได้อยู่ใกล้คุณ ถึงจะตอนที่อยู่กับพี่มีน เขาก็เป็นคนดี ตอนที่เขารู้ว่าท้องก็ยังบอกว่าถ้าพ่อแม่ไล่ออกจากบ้านเขาจะดูแลเราเอง พอย้อนกลับไปมองก็รู้ว่าตอนนั้นเราคิดอะไรง่ายๆเกินไป ถึงจะตอนนี้หน่อยก็ยังคิดว่าตัวเองมีทิฐิมากเกินไป”
“ผมขอโทษที่ทำร้าย”
“คุณไม่ได้ทำร้ายเรา หน่อยเลือกเองที่จะหนีพ่อแม่ออกไปหาคุณ เลือกที่จะอยู่กับพี่มีนเองในวันที่เขาชนะคุณ เลือกที่จะอยู่กันตามลำพังแทนที่จะกลับไปกราบเท้าพ่อแม่เพื่อให้ยกโทษให้”
แววตาอ่อนโยนเข้ามาทดแทนความกังวลเมื่อมองหญิงสาวคนที่ยืนอยู่ข้างหน้า

“พร้อมเมื่อไหร่ เราพาหนูนิดไปหาคุณตาคุณยายก็ได้.....ผมไปด้วย”
“คะ” พี่หน่อยทำหน้างงๆ แล้วยิ้มกว้าง “ขอบคุณค่ะ”
”ผมเคยตัดสินใจอะไรรวดเร็ว ไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดึ จนทำให้หลายคนเดือดร้อน และทำให้เพื่อนต้องตายมาแล้ว ขอโทษหากผมจะคิดอะไรช้าลง ทำอะไรช้าลง และตัดสินใจช้าลง ผมไม่ขอให้หน่อยรอ ผมขอแค่โอกาส”
พี่หน่อยเช็ดน้ำตา ได้แต่พยักหน้า
อีกมุมหนึ่งของครัว ไอ้อาร์ต เจ๊มิซา กับแฟน ก็พลอยเช็ดน้ำตาด้วยเหมือนกัน

2 ทุ่มพี่หน่อยก็มาเรียกหนูนิดไปอาบน้ำนอน กลุ่มตำรวจเลยขอตัวกลับก่อน เหลือแต่นักเลงเหล้าเพื่อนเฮียพี
วงสนทนาเลยย้ายตามเข้ามานั่งดื่มที่พื้นในบ้าน เพราะเกรงใจเพื่อนบ้านใกล้เคียง
ไม่นานเจ๊มิซากับแฟน แล้วก็ไอ้อาร์ตก็ลาเจ้าของบ้านกลับไปเหมือนกัน

ไอ้เอกขยับตัวกดรับโทรศัพท์แล้วเดินออกไปคุยที่หน้าบ้าน ขณะที่ดวงตายาวเรียวคอยหันไปมองตาม
“แมน” เฮียพีเรียก
“ครับ”
“กินเหล้าเหอะ”
แมนพยักหน้า แล้วแกะก้ามปูส่งให้คีย์
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอดไม่ได้ที่จะหันไปมองคนที่คุยโทรศัพท์หน้าบ้านสลับกับการมองนาฬิกาติดผนัง ผ่านไปครึ่งชั่วโมง แมนก็ผุดลุกขึ้น ไอ้เบิร์ดที่ว่านั่งใกล้ยังคว้าข้อมือไม่ทัน
“เฮ้ย”
“ไม่มีไรหรอกน่า” ไอ้แมนบอกเรียบๆ    แต่คนที่นั่งอยู่ในบ้านไม่มีใครรู้สึกอย่างนั้น ไอ้เบิร์ดทำท่าจะขยับตาม แต่เฮียซาโต้เรียกไว้
“ดูมันก่อน”
ทุกคนในบ้านได้แต่มองผ่านช่องประตูที่เปิดกว้าง เมื่อไอ้แมนตรงเข้าไปหาไอ้เอก แล้วยืนจ้องหน้านิ่ง
ไอ้เอกเอามือบังโทรศัพท์ “มีอะไร”
แต่ไอ้แมนไม่พูด เอาแต่ยืนจ้องหน้า ไอ้เอกเลยต้องบอกวางสาย แล้วหันมาถามใหม่
“มีอะไร”
“มี”
“อะไร”
“คุยกับใคร ทำไมคุยนาน มึงมาบ้านเขาแต่กลับมายืนคุยโทรศัพท์อยู่เนี่ย”
“ห่า กูออกมาแป๊บเดียวเอง”
“ครึ่งชั่วโมง”
“ห๊ะ มึงจับเวลาเลยเหรอ”
“ไป เข้าบ้าน” แมนคว้าข้อมือ แต่โทรศัพท์ไอ้เอกดังขึ้นอีกครั้ง
ไอ้เอกกดรับสาย ขณะที่อีกมือถูกไอ้แมนรั้งไว้
เหมือนทางปลายสายจะอ้อนให้ไอ้เอกทำอะไรให้สักอย่าง “คืนนี้ไปไม่ได้หรอก ไว้พรุ่งนี้ไปมหาลัยค่อยคุยกันดีกว่า ...เออ...มากินเหล้าอยู่บ้านพี่น่ะ..ไม่ใช่บ้านพี่ บ้านของ...เจ้านายเพื่อนพี่น่ะ..เรียกยากว่ะ”
ไอ้เอกทำท่าจะคุยไปหยอดไปตามนิสัย ไอ้แมนเลยคว้าโทรศัพท์มาแล้วกดตัดสาย ปิดเครื่องทันที
“สัด ปิดทำไมเกินไปแล้วนะ”
“มารยาทน่ะรู้จักมั้ย สัด”
“รู้จักสิ เหี้ย”
“มึงสิเหี้ย คนเต็มบ้านเสือกออกมาจีบสาว ไปคุยกับคีย์......”

ไม่มีเหตุผล ไม่มีการร้องตะโกนด่าท้าทาย
โทรศัพท์ในมือปะทะรั้วบ้านหล่นกระจาย
ไอ้เอกชกเข้าที่หน้าไอ้แมนเต็มแรง จนไอ้แมนที่ไม่ได้ตั้งหลักถึงกับเซ ตามมาด้วยอีกหมัด อีกหมัด และเข่า 
ทั้งคนชก และคนถูกชกต่างก็ไม่ได้ส่งเสียง
ไอ้แมนไม่ได้หลบเท้า ไม่หลบหมัด ยืนให้ซ้อมอยู่อย่างนั้น
มีแต่เสียงหมัดและเท้าจนไอ้แมนคุกเข่าข้างหนึ่งลงพื้น งอตัวมือกุมท้อง
ไอ้เอกผลักไหล่คนที่นั่งคุกเข่าอยู่ให้นอนหงาย แล้วก้าวคร่อมนั่งทับอยู่ที่หน้าท้อง

...........น้ำตา..........

มือแข็งเกร็งจับที่คอเสื้อ แล้วชกหน้า
“กูคือเอก กูชื่อเอก ไม่ใช่ไอ้ห่า ไม่ใช่ไอ้สัด กูไม่ใช่คีย์ของมึง จำไว้”

โดนชกโดนกระทืบจนลงไปนอนกอง แต่ไอ้แมนกลับยิ้ม ยกมือขึ้นใกล้แก้มที่เปียกน้ำตา
แต่ว่า.....
มือใหญ่ๆ ดึงคอเสื้อของไอ้เอกให้ลุกขึ้น แล้วลากแขนของไอ้แมนขึ้นไปบนบ้าน ยัดเข้าห้องนอนเล็กของเฮียพี
“หลานกูหลับแล้ว มึงสองคนคุยกันดีๆ อย่าให้เสียงดังเล็ดลอดออกไปให้หลานกูตื่น ไม่งั้นกูจะฆ่าหั่นศพมึง 2 คนส่งไปกับรถเก็บขยะ”

ประตูห้องปิดลง คนตัวโตเดินลงมากวาดตามองเหมือนตรวจแถวทหาร
“มีอะไรให้กูต้องออกแรงอีกมั้ย”
ทั้งหมดส่ายหน้าเร็วๆ “ดีมาก” แต่ยังไม่วายหันมาหาคนตัวเล็กสุด “คีย์ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเรา ห้ามเติมเรื่องเอง”
คีย์พยักหน้ารับทันที

ไอ้แมนเดินเข้าไปในห้องน้ำล้างหน้า แล้วกลับออกมา ไอ้เอกส่งผ้าขนหนูที่รื้อออกมาจากตู้เสื้อผ้าของเฮียพี
“อ่ะ”
ไอ้แมนรับผ้ามาเช็ดหน้า แล้วถอดเสื้อออกมาสะบัดมองด้านหลัง แล้วก็สวมกลับไปใหม่ นั่งลงที่พื้นข้างเตียง ไอ้เอกนั่งลงข้างๆ
“ทำไมมึงไม่สู้กู”
ไอ้แมนหันมามองแล้วกลับไปมองที่ฝาผนังห้องเหมือนเดิม
“ไอ้ห่า” ไอ้เอกเผลอเสียงดังแล้วลดเสียงลง เพราะหนูนิดนอนอยู่อีกห้อง “มึง....เป็นอะไรของมึง”
ไอ้แมนไม่พูดแต่ชี้ที่คราบน้ำตา
“ไม่ต้องไปสนใจมัน”
“แต่กูสน”
ไอ้เอกหันมามองแล้วขยับตัวหนี ไอ้แมนล็อคเข้าที่คอด้านหลังดึงใบหน้ากลับเข้ามาหาแล้วกดจูบ
“สัด กูไม่ใช่คีย์” ไอ้เอกผลักออก   
“กูรู้แล้วว่ามึงไม่ใช่คีย์ ขืนกูทำอย่างนี้กับคีย์ ได้โดนเฮียซาโต้ฆ่าแน่ๆ”
ไอ้เอกก้มหน้า “พอเถอะ มันเจ็บว่ะ”
“อะไร”
“กู....ไม่อยากเป็นตัวแทนของคีย์ให้มึงแล้ว มันเจ็บว่ะ...”
“กูบอกว่ามึงเป็นตัวแทนของคีย์เหรอ”
“สัด ก็มึงเพิ่งพูดอยู่แหม็บๆ กูเจ็บเป็นนะโว้ย ทุกคำที่มึงพูดมีแต่คีย์ ไปเฝ้าคีย์ รัก....คีย์ แล้วกูล่ะ”
“แล้วมึงไม่คิดว่ากูเจ็บเวลาที่เห็นมึงหยอดคนอื่นหรือไง”
ไอ้เอกคลายแรงที่ยันไหล่ไอ้แมนไว้ กลายเป็นโดนกอดรัดแน่น “ไอ้เหี้ย ปล่อยกูเลยนี่ห้องเฮียพีนะ”
“งั้นถ้ากลับไปที่ห้องกูกอดมึงได้ใช่มั้ย”
“ไม่ใช่ ไอ้เหี้ย กูหมายความว่าเลิกกอด เลิกจูบกันแบบนี้ เพราะ...กูไม่อยากเป็น....”
“มึงไม่ได้เป็นตัวแทนใคร กูกอดมึง กูจูบมึง ไม่ได้กอดใคร ไม่ได้จูบใครมึงเข้าใจบ้างมั้ยเนี่ย”
“ก็มึงรักคีย์”
“แล้วไง”
“สัด! แมร่งทำกูร้องไห้เป็นตุ๊ด แล้วยังพูดไม่รู้เรื่องอีก ไอ้ห่านี่” เพราะโดนกอดอยู่ ทำให้ไอ้เอกได้แต่ทุบหลังกว้างของไอ้แมน
“กูรักคีย์แล้วมึงไม่รักคีย์ ไม่หวังดีกับคีย์หรือไง”
“กูไม่ได้คิดอยากเป็นอะไรกับไอ้คีย์เหมือนมึงนี่”
“แล้วถ้ากูคิดอย่างนั้น มึงคิดว่าเฮียซาโต้จะเอากูไว้มั้ย”
ไอ้เอกหยุดคิด
“ปล่อยกูก่อน”
ไอ้แมนคลายแขนออก ไอ้เอกขยับตัวนั่งก้มหน้า
“ทีเวลาคีย์มึงเรียกชื่อตลอด แต่ไม่เคยเรียกชื่อกูสักครั้ง”
คนหน้าเข้ม ถึงกับทำเสียงหัวเราะหึ
“สัด ขำตายห่า”
“เห็นมั้ย แล้วมึงก็ด่า”
“ก็มึงมันบ้า”
“แล้วมึงล่ะ”
“กูพระเอกเหอะ”
ไอ้แมนกลุ้มจนเอาหมัดกระแทกหน้าผากตัวเอง เหมือนจะคุยเรื่องเดียวกัน แต่ก็เหมือนคนละเรื่องในเวลาเดียวกันทุกครั้งไป
“กูกับคีย์ไม่ใช่อย่างที่มึงคิดหรอกน่า”
ไอ้เอกหันมามองหน้าคิดตาม แล้วเอียงคอมองมุมปากของอีกคน “เมื่อกี้...เจ็บป่ะ”
“เหอะ แรงมด”
“แรงมดก็เอามึงล้มละกัน”
“แน่ใจเหรอว่ามึงอัดกูล้ม ไม่ใช่กูเจตนาเหรอ”
“สัด!” ไอ้เอกคว้าหัวสกินเฮดเขย่าๆ
“เฮ้ย!”  เสียงตวาดดังมาจากชั้นล่าง ไอ้เอกเลยทำคอย่นดึงมือกลับ
พอจะถอยออก ไอ้แมนคว้าใบหน้าไอ้เอกกลับมาหากดจูบดูดปาก
ไอ้เอกหลับตาเอียงหน้าเปิดริมฝีปากรับจูบแลกลิ้น เสียงดูดปากแรงขึ้นจนต้องขมวดคิ้วสงสัย ดึงคอไอ้แมนออก
“มึงโดนชก แล้วมาจูบปากนี่ มึงไม่เจ็บสักนิดเลยเหรอ”
ไอ้แมนยกยิ้มที่มุมปาก
ไอ้เอกทำมือหงิก อยากร้องตะโกน ระบายความคุ้มคลั่ง
คนสกินเฮดคว้าคอดึงกลับมาจูบอีกครั้ง จูบปาก จูบแก้ม จูบคางแล้วกลับมาที่ริมฝีปาก ไปที่แก้มอีกครั้ง
“สัด..วันนี้มึงจูบกูหลายครั้งแล้วนะ”
“เพราะวันนี้มึงหึงได้น่าจูบมาก”
“ห๊ะ”
ไอ้เอกลืมตากว้าง มองคนที่กำลังยิ้มที่มุมปาก คนที่เหมือนอยู่ผิดที่ผิดทางในทุกที่ที่มันไป
“ไง ไอ้สัด”
“กูไม่ได้....หึง...มึง...”
“เหรอ”
ไอ้แมนทำเสียงสูง แล้วปล่อยไอ้เอกออก ขยับตัวลุกขึ้น
“ไมได้หึงงั้นกูก็ลงไปแดกเหล้า ป้อนข้าวให้คีย์ มึงก็อย่าไปคุยโทรศัพท์กับใครประชดกูละกัน”
“ป้อนสิ กูจะบอกให้เฮียซาโต้ฆ่าหั่นศพมึง”
ไอ้แมนเดินไปจนจะถึงประตูห้องหันมามอง ยืนล้วงกระเป๋ากางเกง เอาลิ้นดุนแก้ม
“มา”
บอกตัวเองว่าไม่ควรทำตามคำสั่งของไอ้ห่ากวนตรีน แต่ก็ยังลุกขึ้นไปหา เอามือล้วงกระเป๋า ยืนอยู่ข้างหน้า
เพราะความสูงไล่เลี่ยกัน แค่เอียงหน้า ขยับเข้าไปใกล้ ริมฝีปากก็ชิดกัน
แต่เสียงหึจากคนที่ตัวสูงกว่าทำให้ไอ้เอกชะงัก
“พูดก่อน”
“พูดห่าอะไร”
“มึงอยากบอกกูว่าอะไรล่ะ”
“บอกไปแล้ว”
“ว่า”
“กูจะฟ้องเฮียซาโต้”
ไอ้แมนยักคิ้ว
“สัด” เต็มหน้าแต่ไอ้แมนกลับยิ้ม
“พูด”
“สัด”
“พูด”
“สัด”
“.........”
“กูรักมึงไอ้สัด” ไอ้เอกด่าแล้วกดริมฝีปากทันที ที่ละริมฝีปากออกแล้วหันมาเปิดประตู แต่ไอ้แมนดึงแขนให้หันกลับมา รัดหลังรัดเอวแลกจูบ ดูดลิ้น

“สัด บังคับให้กูบอก แต่มึงกลับไม่บะ....”

**--จบตอนที่ 43--**

พรุ่งนี้จบแล้วนะครับ
ขอบคุณมากครับที่ติดตาม
ไจฟ์ครับ


(http://upic.me/i/wj/akihiro9.jpg) (http://upic.me/show/22838619) (http://upic.me/i/qp/skandar9.jpg) (http://upic.me/show/22838620)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 11-04-2011 08:19:47

 :z13:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 11-04-2011 08:32:12

หึงโหดจังนะคะคุณพระเอก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 11-04-2011 08:35:00

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 11-04-2011 09:09:10

ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
แต่ที่แน่พ่อพระเอกช่างหึงได้รุนแรงจริงๆ
สองคนนี้เถียงกันทีไรทำเอายิ้มตามตลอด
ส่วนเฮียพีก็ดีขึ้นเยอะเลยน่ะเฮียดีแล้ว
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 11-04-2011 09:23:01

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
“คีย์ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเรา ห้ามเติมเรื่องเอง” ถูกใจประโยคนี้มาก เฮียเข้าใจคีย์จริงๆ :laugh3:
เฮียพีเคลียร์ความรู้สึกกับหน่อยแล้ว ดีจัง
แมนเอกสารภาพรักแบบโหดนะนั่น สมกัน
จะจบแล้วเหรอไจฟ์ยังอยากอ่านต่ออ่ะ
ตอนพิเศษหรือเรื่องใหม่ดี :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 11-04-2011 09:27:47

แฮปปี้จัง >_<
แอบใจหายเล็กน้อย จะจบแล้วววววว
ยังไงจะรออ่านเรื่องใหม่นะคะ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 11-04-2011 09:36:25

เอกหึงโหดน่ากลัว ช้ำในตายแน่เลยเจ้าแมน แต่ก็ทำให้รู้ใช่มะว่าเอกหึง
คู่นี้รักกันรุนแรง ขนาดหวานยังรุนแรงเลย แปลกแต่ชอบ น่ารักดี
จะจบแล้วเหรอ ยังสนุกน่าติดตามอยู่เลย จบแล้วคงคิดถึงเฮีย+น้องคีย์
พี+เอก+แมน แน่นอนเลย (คนอื่นก็คิดถึงนะแต่น้อยกว่านิดนึง)
โดยเฉพาะคุณไจฟ์ต้องคิดถึงมากกว่าใครแน่นอนเลย รอติดตาม
ตอนจบนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 11-04-2011 11:26:26

บอกรักได้โหดมากคู่นี้

ปล.ยังไม่อยากให้จบเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: yunjaejoong ที่ 11-04-2011 12:05:36

โอ้ โห่ คู่นี้มันช่างดุเดือดจังเลยนิ     รออยู่ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: jasmin ที่ 11-04-2011 12:18:33

เออ คู่นี้รักกันด้วยกำปั้นและลำแข้งจริงๆ o22
แต่ก็ดูรักกันดีเนาะ ด่าไปจูบไป  :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 11-04-2011 13:52:52

คู่แมน-เอกดุเดือดซะจริงๆ รักกันแบบโหดๆ
 :L2: รอตอนต่อไปค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 11-04-2011 14:40:20

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ด่าไปจูบไป 555555555555+

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 11-04-2011 14:58:35

กูรักมึงไอ้สัด...........ฮิ้วววววววววววว ช่าง
เป็นคำบอกรักที่หวานมั๊กมากกกกกกกกกก :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 11-04-2011 15:06:26

อะไรอ่า...จะจบแล้วหรอ??? แอบใจหายเล็กๆค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 11-04-2011 16:00:59

รุน แรง ดี จัง

อิ อิ

แต่ ก็ นะ รัก กัน ๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 11-04-2011 16:17:59

หุ หุ เป็นคู่รักที่รักกัน หึงกันได้ดุเดือดมาก แต่ก็ดี ได้รสชาดแซ่บถึงใจ
ไจฟ์คร้าบ...เห็นภาพแล้ว ใจละลาย อยากกลายเป็นฟองสบู่ในอ่างอ่ะคร้าบ หุ หุ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 11-04-2011 16:59:14

กรี๊ด~~~!!
ในที่สุดก้อบอกรักกันได้ซะที
หึงได้น่ารักจิงๆพระเอก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 11-04-2011 17:02:43

ว้ายๆ ไม่อยากให้จบ ชอบพระเอกอ่ะ^^ ว่าแล้วว่าต้องน้อยใจเรื่องนี้ มาจูบตัวเอง แต่รักคนอื่น เป็นใคร ใครก็เจ็บว่ะ

ปล.อ้อนขอตอนพิเศษหลังจบเรื่อง อิๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 11-04-2011 18:26:59

มีความสุขกันซะที
ไม่อยากให้จบเลย
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 11-04-2011 19:29:47

ไม่อยากให้จบเลยอะ
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 11-04-2011 20:05:09

เอกเอ๋ย...แพ้ทางหนุ่มสกินเฮดจริงๆ ลูก...
ไม่ได้รู้เลยเหรอว่าเค้าอ่อยใ้ห้น่ะ 555
พรุ่งนี้จะจบแล้วเหรอ? คิดถึงคนเขียนแย่เลย....ยังไงก็รอเรื่องใหม่ของไจฟ์นะคร้าบบบ จ๊วบๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 11-04-2011 21:18:52

พีเคลียร์กับหน่อยแล้วคงจะดีขึ้นมากกว่านี้
เอกกับแมนตกลงมันรักแน่นะ
ตกใจหมดเลยเอกต่อยแมนแล้วร้องไห้
ต้องให้เฮียจัดการมีการบอกคีย์ด้วยว่า ไม่เกี่ยวกับคีย์ฺ
ดักคอไว้ก่อนเพราะคนนี้เขาชอบคิดมาก
คู่โหดเขาจะบอกรักกันนี่ต้องด่ากันก่อนใช่ไหม คุณไจฟ์

ชอบเรื่องนี้มากค่ะ ยังไม่อยากให้จบเลย
ขอมีตอนพิเศษมาหลายๆตอนหน่อยนะค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mildmint0 ที่ 11-04-2011 21:34:57

 :serius2: จาจบแล้วววววววววววววว !!  o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mascot ที่ 12-04-2011 00:10:38

จะจบแล้วหรอ จบต้อนรับสงกรานต์
กำลังสนุก โหดๆ เถื่อนๆ แต่ก็อยากหวานบ้างเนอะเอกเนอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 12-04-2011 00:15:29

เพิ่งอ่านมาได้สองวัน จะจบแล้ว :เฮ้อ:
 login เข้ามารี เพื่อขอบคุณนะคะ
สนุกมากๆๆๆๆ
มันครบทุกรสชาติจริงๆ
แค่ตอนแรกก็ติดหนึบแล้ว
ไม่นึกว่าเฮียซาโต้จะแรงเยี่ยงนี้ วันแรกก็หลงรักน้องซะแล้ว
คู่แมน+เอก ก็หึงโหดน่ะ ปากแข็งกันทั้งคู่ ให้อารมณ์แบบแมนๆ
แต่ก็ขำ มันรักกันได้ไงไม่รู้น่ะ
พรุ่งนี้จบจริงเหรอค่ะ ขอเพิ่มสักหน่อยไม่ได้เหรอ
หรือว่ามันลงตัวแล้ว สมควรแต่เวลาและเนื้อหา
ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
ปล. ชอบสำนวนการเขียนของคุณไจฟ์ อยากตามไปอ่านเรื่องอื่นๆ อีก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 12-04-2011 06:21:38

รู้สึกไม่ชอบใยอาจารย์มิกิ ยังไงไม่รุ้   :m31:

สองคนนั่น หึงโหดซิป   :z6:

ไม่อยากให้จบเลยอะ   อยากอ่านต่ออยุ่เลยย  ยังไงขอตอนพิเศษเยออะๆๆ   นะคับบบบบ :m15:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 12-04-2011 06:46:53

มารอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 12-04-2011 07:01:24

มารอด้วยคน :z2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-04-2011 07:13:02

จะอ่านตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แต่งานดันเข้าตั้งแต่เช้า กลับมานอนเหมือนตายเลย :z10:
แต่ได้อ่านแล้วก็คุ้ม พระเอกกะแมนเค้าบอกรักกันแล้ว ฮิ้วววว ชัดเจนเสียที :mc4:
แล้วก็รอตอนจบแบบแฮปปี้ๆนะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <11-04-54> (พรุ่งนี้จบ)
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 12-04-2011 07:19:17

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตื่นเต้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 12-04-2011 08:04:06

จบแล้วครับ


ตอนที่ 44

ในบ้านชั้นล่างตอนนี้นอกจากเฮียซาโต้ที่นั่งจิบเบียร์อยู่กับเฮียพี และผองเพื่อนแล้วยังมีไอ้เบิร์ดที่เข้าไปช่วยพี่หน่อยล้างจานในครัว ส่วนไอ้อ๋องนั่งดูซีดีการ์ตูนชินจังอยู่กับคีย์ หัวเราะกันร่วนเมื่อไอ้อ๋องทำท่ากระดกก้นแบบชินจัง
“กูจะบ้า” คีย์ทำท่าหัวเราะกลิ้ง ไอ้อ๋องเลยหันมาถีบ
“ห่าตาโปน หัวเราะดังเดี๋ยวน้องตื่น”
คีย์ทำคอย่นแลบลิ้น หันมามองคุณลุงรูปหล่อแต่ดุที่วงเหล้า
ยิ้มไม่เปิดปาก แค่พยักหน้าคีย์ก็ลุกมานั่งข้างหลัง
“ผมกินเบียร์ได้ยัง”
“ยัง”
สั้นๆได้ใจความ คีย์ยิ้มจนดวงตาเป็นเส้นโค้ง “โห...จิบเดียวได้มะ”
“ไม่”
“สั่งไอ้อ๋องไอ้เบิร์ดไว้ใช่มั้ยเนี่ย มันถึงได้คุมผมแจ”
“ถูกต้อง”
คีย์คอตก
“ใจร้ายอ่ะ ทุกคนกินได้ ผมต้องกินน้ำอัดลมอยู่คนเดียว”
“ดีแล้ว” พี่บอกแล้วดึงจมูกดื้อรั้นเบาๆ
“แต่อยากกินอ่ะ”
พี่หันมามอง “อยากกินจริงหรือ”
“เปล่า...โกหกรับมุกไปงั้นแหละ”
คีย์บอกแล้วทำท่าจะขยับหนี
“แสบนะเนี่ยพออยู่กับเพื่อนแล้วแพรวพราว”

ไอ้เบิร์ดเอายำหมูย่างออกมาวาง คีย์กลับมาใหม่อ้าปากให้พี่จิ้มเนื้อหมูป้อนให้
“อ๊ากกกกก เผ็ดๆๆๆๆ” คีย์ร้องลั่นวิ่งมาคายทิ้งใส่ถังขยะในครัว
พี่หน่อยคนทำยำหมูย่างพลอยหน้าตาตื่น
“เผ็ดหรือคะ ขอโทษๆ”
“มากอ่ะ มากคูณ100” คีย์หน้าแดง ปากแดง แลบลิ้นโบกไปมา ขณะที่เสียงหัวเราะข้างหลังดังไม่เลิก
พี่เดินตามเข้ามาในครัว รอยยิ้มยังระบายเต็มหน้า ในมือมีแก้วใส่น้ำแข็ง
“ขอโทษ”
“ไม่ต้องเลย เจตนาแกล้งอะดิ” บ่นไปน้ำตาร่วงผล็อย
“กินน้ำแข็ง” พี่บอกแต่กลับหยิบน้ำแข็งในแก้วใส่ปากตัวเอง
คีย์ตาโตแทบหลุดออกมานอกเบ้า ก้าวเท้าถอยหลัง แต่ยังเห็นพี่หน่อยที่ก้มหน้ารีบออกมาจากครัว
“พะ พี่ ขะ ข้างนอกคน เพียบ”
“อืม กินน้ำแข็งไง” พี่ดันคนตัวเล็กติดมุมห้องครัว 2 มือช้อนคอดันใบหน้าเงยรับน้ำแข็งก้อนเล็กไหลลงมาพี่ม้วนกักไว้ในลิ้นนุ่ม
คีย์กอดเอวพี่ไว้หลวมๆ ขณะที่ขาแข็งแรงเบียดแทรก ยกขาเรียวเล็กข้างหนึ่งขึ้นมาพาดต้นขา
จูบจนน้ำแข็งละลายหมดก้อน
“หายเผ็ดหรือยัง”
คีย์พยักหน้า เหลือบมองไปที่ประตูครัว
“มองพี่”
ดวงตากลมหันกลับมาทันที “ฮะ”
“หายเผ็ดหรือยังครับ”
คีย์ช้อนมอง “ยัง”
อันนี้ยังไม่หายเผ็ดจริงๆ ไม่ได้อ้อนกลัวคนเห็นจนมือสั่นแล้วเนี่ย
พี่หยิบน้ำแข็งอีกก้อนส่งผ่านปลายลิ้น แขนแข็งแรงโอบรัดเอวบาง แต่พอเสื้อยืดสีอ่อนถูกรั้งขึ้น คีย์ก็ตาเหลือก
“ไม่ๆๆๆ”
ยังไม่หายเผ็ดก็ช่างมันเหอะ
“นิดเดียว”
“ไม่นิด”
“นะ”
“ไม่นะ”
“คีย์ครับ”
“ถ้าไม่หยุด อด 3 เดือน”
“ห๊ะ”
พี่ร้องเสียงดัง หยุดนัวเนีย แต่ยังไม่ถอยออก
“ไม่ต้องห๊ะเลย อดจริงๆด้วย”
“โห ตั้ง 3 เดือน”
พี่ถอยออก คีย์รีบดึงเสื้อลง “ไม่ต้องมาทำเป็นร้องเลย ชอบแกล้งดีนักสมน้ำหน้า”
คีย์บอกแล้ววิ่งหนีออกมาจากครัวเจอกับไอ้แมนไอ้เอกที่เดินลงบันได
ไอ้เอกปากแดงแช๊ด พอๆกับคนที่ออกมาจากครัว ต่างคนต่างมองหน้ากัน
แต่ให้ตายเถอะมีอยู่คนเดียวที่เก้อเขินไม่เลิก
อีก 3 คนน่ะเขาเฉยมาก ยิ่งพระเอกนะยิ่งทำเหมือนกับว่าเมื่อกี้ขึ้นไปสนทนาธรรมกันงั้นแหละ
แล้วก็ยังมีอีกคนหาญกล้าไม่กลัวตาย
“ขู่คนกลัวได้ทั้งเมือง เจอไอ้ตัวเล็กเข้าไปถึงกับร้องเสียงหลง”
“สัดพี แดกๆไปเลยนะมึง”

ไอ้เอกนั่งลงข้างๆคีย์ รับกระป๋องเบียร์จากไอ้เบิร์ด
“มึงดูชินจังกันเหรอเนี่ย”
คีย์หันไปมองนาฬิกา แล้วเอนตัวลงจะนอนตักไอ้อ๋องดูทีวีต่อ
เสียงกระแอมดังขึ้นด้านหลังไอ้อ๋องรีบผลักหนุ่มตัวเล็กออก “กูอยากตายแบบชิ้นส่วนอยู่ครบ”
“เชี่ย ขอนอนหน่อยดิ” คีย์บอกขณะที่ดึงขาไอ้อ๋องจะนอนหนุน แต่พอไม่ได้ก็หันมาหาไอ้เอก “เอกนอนหน่อย”
“ขอกอดก่อนแล้วให้นอน”
ไอ้เอกบอกแล้วกอดเพื่อนตัวเล็กจริง ๆ คีย์ชะโงกมองข้ามไหล่คว้ากระป๋องเบียร์ไอ้เอกมาจิบอึกใหญ่
“สัดเดี๋ยวหลับ” ไอ้เบิร์ดที่นั่งอยู่ข้างๆ รีบแย่งกลับมา
“หลับบนตักไอ้เอกไง” คีย์เลื้อยนอนตักไอ้เอกดูการ์ตูนต่อ
วุ่นวายจนไม่ได้รู้ว่ามียักษ์นั่งมองตาแทบหลุด กระแอมจนลูกกระเดือกเกือบแตกเป็นเสี่ยง  
“ก่อนนี้นั่งซบยังถีบ เดี๋ยวนี้ขอกอดก็ให้กอดโว้ย” ไอ้อ๋องว่า
“กูกอดออกจะบ่อย” ไอ้เอกทำยืด ไอ้เบิร์ดเลยหันไปฟ้อง
“เฮีย ไอ้เอกมันบอกว่ากอดไอ้ตาโปนบ่อย”
ไอ้พระเอกเพิ่งนึกออก แต่ที่ทำตาเหลือกอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่กลัวเฮียซาโต้ แต่กลัว...ไอ้คิ้วแหว่งที่นั่งทำหน้ามึนต่างหาก

ไอ้เบิร์ดหยิบกระป๋องเบียร์ไอ้เอกขึ้นมาเขย่า
“เอก มึงแดกเบียร์ไวขนาดนี้เลยหรือวะเนี่ย ลงมาก้นยังไม่แตะพื้นยังไม่ทันอุ่นหายไปครึ่งแล้ว”
ทุกสายตาหันไปมองคนที่นอนดูการ์ตูน เงยหน้าขึ้นมาทำตาใสซื่อ
“ไอ้ตาโปนขโมยเบียร์กูตอนไหนวะเนี่ย”
“ไรวะ ขอนิดๆหน่อยๆก็ไม่ได้” คีย์กลิ้งตัวหนี
“เรื่องอื่นช้า แต่ขโมยแดกเบียร์ไวนะมึง” ไอ้อ๋องหันมาซ้ำ
คีย์คลานไปคว้าขาของไอ้แมนแล้วลงนอนกอดขาไว้
“นอนหน่อย เริ่มมึนๆแล้วอ่ะ”

พี่ขยับลุกขึ้น
“ปะ กลับบ้าน”
“เดี๋ยวก็ได้”
แต่ตอนนี้ทุกคนลุกขึ้นแล้ว คีย์ก็เลยเดินเป๋ๆตามออกมาด้วย
“มันขโมยเบียร์ของทุกคนแดกหมดเลยหรือวะเนี่ย” ไอ้อ๋องพลอยเขย่ากระป๋องเบียร์ตัวเองที่เบาโหวง
 
เฮียพีเดินตามมาส่งถึงรถ พี่หันมาบอกเบาๆ “อย่ายกแก๊งค์มากินเหล้าที่บ้านแบบนี้ โดยไม่มีพวกไอ้แมน เพราะมันไม่ปลอดภัยต่อหนูนิด กับหน่อย”
เฮียพีหันไปมองข้างใน เหมือนเพิ่งคิดได้เหมือนกัน
“เดี๋ยวผมจะบอกให้หน่อยขึ้นไปอยู่กับหนูนิด”
“อือ...ไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจเพื่อนมึง แต่เหล้าเข้าปากคนก็กลายเป็นตัวอะไรก็ได้ทั้งนั้น บอกว่าจะดูแลเขาให้ดี ก็ต้องคิดให้รอบคอบกว่าเดิม”

จนเมื่อเข้ามาอยู่ในรถ พี่หันมามองคนที่ทำหน้ายิ้มแป้น
“อะไร”
“อยากยิ้ม”
พี่ดึงจมูกดื้อรั้น “หลับไปเลยก็ได้เดี๋ยวพี่ปลุกเอง”
“เหนื่อยมั้ย”
คีย์ขยับนั่งหันหน้ามาหาพี่ตรงๆ
“ไม่นี่ เรื่อยๆไปตามปกติ”
“เรื่องจะจบลงด้วยดีมั้ย”
“มันขึ้นอยู่กับว่าเรามองที่มุมไหน อย่างเรื่องของคีย์ถ้าติดอยู่กับความกลัวว่าจะเป็นภาระ ก็เป็นภาระแต่เมื่อคีย์มองว่าเป็นความท้าทาย เปลี่ยนความสนใจไปที่เรื่องอื่น คีย์ก็ลืมๆมันไปใช่มั้ย”
คีย์พยักหน้าคิดตาม “แต่พี่ก็เหนื่อยเพราะผมเอาเรื่องเหมือนกัน”
“ไม่หรอก พี่ก็มองว่ามันคือความท้าทายของพี่ไง”
“สมกับเป็นพ่อมด อ๊ะ...ไม่ใช่สิ” คีย์ทำตาโตยกมือ “พี่อย่าเพิ่งดุว่าผมดูละครมากไปนะ”
พี่พยักหน้า ดวงตาจ้องมองถนนข้างหน้า

“ผมว่าพี่เหมือนต้นไม้ใหญ่อ่ะ อยู่ที่นี่ ตรงนี้ มีนกเข้ามาเกาะทำรัง เกาะกิ่งไม้พักเหนื่อยแล้วไปต่อ คนเข้ามาพักพิงอาศัยร่มเงา เก็บผลไปกินได้”

เวลามีใครเดือดร้อนมาบอกว่า เฮียช่วยผมหน่อย ผมเดือดร้อนจริงๆ ก็ช่วยกันไปแล้วเขากลับมาขอบคุณบ้าง แกล้งหลงลืมไปบ้าง ก็ไม่เคยคิดติดใจอะไร มองว่าเรื่องปกติ คนมีหลายแบบ
แต่พอคนนี้พูดอะไรแบบนี้ ความรู้สึกว่า-พิเศษ-มันทำให้หัวใจพองฟู

จอดรถที่ลานจอดรถเหมือนทุกที แล้วเดินกลับมาที่ห้องแถวด้วยกัน
หันกลับไปมอง ดวงตากลมวาว จะด้วยแอลกอฮอลล์หรือความสุขที่เกิดขึ้นที่บ้านไอ้พียังคงอยู่หรืออะไรก็ตามที แต่ภาพในดวงตามันฉายชัด
คว้ามือน้องมากุมไว้ เอียงตัวกระซิบที่ข้างหู “รักคีย์ที่สุด”
เจ้าตัวหยุดก้าวทำหน้าตาเลิกลั่กเหลียวมองซ้ายขวา
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ”
คีย์ทำตาโตแล้วก้มหน้า “เข้าบ้านก่อน เดี๋ยวบอก”
ไขกุญแจเปิดประตูด้านข้าง ก้าวเดินเข้าไป แล้ววิ่งนำขึ้นไปหยุดรอที่ชั้นบน
เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ดื่มไปหลายแก้ว ตามมาด้วยคำพูดหวานๆ กับปริศนาคาใจ อยากวิ่งตามไปเหมือนกันแต่กลัวฤทธิ์แอลกอฮอลล์จะกระชากขาตกลงมา พอมาถึงหน้าห้องน้องเบี่ยงตัวให้ไขกุญแจเข้าห้องชั้น 4
“อะไรเนี่ย” พี่หันมายิ้มแต่คีย์เหวี่ยงแขนโอบรอบคอรั้งพี่ลงมาจูบ
ชอบนะที่เขาจูบน่ะ แต่ตรงนี้มันอันตรายต้องล็อคเอวจับเขามายืนแนบประตู
คีย์ละจากริมฝีปากพี่ซุกไซ้ที่แก้มที่คาง
“ใจเย็นคีย์ ใจเย็น”
พอกลับเข้ามาในห้องมือก็จะกดเปิดสวิทช์ไฟ แต่คีย์รีบท้วง
“อย่าเปิดไฟ”
....รู้แล้ว....
ยกขาเหน็บเอว ช้อนสะโพกอุ้มกลับมาที่โซฟา เพราะว่ามันอยู่ใกล้ประตูที่สุดแล้ว เข้าห้องน่ะแน่นอน แต่ไว้ก่อน
คีย์เลื่อนหน้าจูบแรง ดันตัวดันอกขึ้นเสียดสี
จนเมื่อนั่งตักพี่คีย์เลื่อนมือช้อนคอพี่ไว้ แล้ว....แลบลิ้น
“แบร่”
คิดหรือว่าหลอกกันแล้วจะลุกหนีได้ง่ายๆ
หัวเราะร่วนเมื่อพี่รั้งเอวบางกลับมาแนบ ทั้งซุกไซ้ต้นคอขาว
“พอแล้วๆๆๆ ยอมแพ้แล้ว หยุดก๊อนนน”
พี่ยังจับหอมแก้มฟัดคอไม่ยอมหยุด “ชอบทำให้ค้าง เด็กคนนี้ ฟัดให้ตาย”
คีย์ยังไม่หยุดหัวเราะคิก “ก็เมื่อกี้พี่ยังแกล้งผมเลยอ่ะ ที่บ้านเฮียพีอ่ะ แค่นี้มาทำเป็นจะฟัดให้ตาย หยุดก๊อนนนนน”
หอมแรงๆอีกครั้ง ปล่อยให้เขานั่งซุกไหล่
“โอยเหนื่อย”
“เสียฟอร์มว่ะ ฟัดเมียแล้วเมียหัวเราะเนี่ย”
คนที่หยุดเสียงหัวเราะไปแล้วกลับมาหัวเราะได้อีก แถมยังทุบเข้าที่อกพี่เบาๆ
“ไม่ชอบให้เรียกเมียไง ชอบแกล้งลืม”
พี่หัวเราะดึงใบหน้ากลับมาจูบอีกที
“ผมรักวันนี้จัง” คีย์บอกกับแก้มพี่
“อ้าว แล้วพี่ล่ะ”
คีย์ทำตาโต แก้มพองปากจู๋ “เออ...นั่นสิดูเหมือนว่าจะไม่รักไม่สำเร็จ คงต้องพยายามมากอีกหน่อย”
“ไรเนี่ย” พี่ทำเสียงล้อเลียน “บอกตั้งหลายหนแล้วว่าถ้ามันยากขนาดนั้นก็ไม่ต้องไปทำอะไร ปล่อยมันไปอย่างนั้นแหละ”

คีย์ยิ้มหวานแล้วกลายเป็นลังเล สีหน้าท่าทางเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา จนพี่ต้องขำ
“เชิญผู้ร่วมรายการถามคำถามครับ”
“ทำไมพี่ถึงรักผม”
“ไม่มีเหตุผล”
“ไม่ได้ ต้องมีเหตุผล~~รักต้องมีเหตุผล~~” ตัวแสบร้องเป็นเพลง
“ไม่มี” อยากจริงจัง แต่มันหุบแก้มไม่ลงทำไงดี “ตั้งแต่มองผ่านประตูครัวออกมาเห็นว่ายืนคุยกับมิซาวันนั้น ก็อยากเก็บไว้คนเดียว แต่เพราะพี่ไม่รู้ว่าเขาจะเกลียดคนแบบพี่หรือเปล่า ก็เลยดูมาเรื่อย หยอดอยู่ทุกวันจนใครๆก็รู้กันหมด แต่เหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้เรื่อง จนวันที่คีย์เมาหลับก็คิดว่าอีกนิดๆ บอกกับตัวเองว่าจะไม่ทำให้เสียใจ รู้ตัวอีกทีพี่ก็นอนกอดคีย์ซะแล้ว”
มือใหญ่เกลี่ยผมยุ่งที่ระหน้าผากระแก้ม เสียงใหญ่ ทุ่มต่ำ แต่กลับทำให้คนฟังล่องลอย
“คิดวุ่นวาย กลัวว่าสิ่งที่ทำลงไปจะทำให้ถูกเกลียด”
“ผม....ไม่เกลียด ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ผมก็คิดว่าถ้าเมาแล้วตื่นมาในสภาพแบบนั้น ถ้าเป็นคนอื่นคงโวยวายเสียใจ.....ผมอาจตกใจ หรือกลัวแต่....ไม่เสียใจ...ไม่รู้ทำไม ถึงต่อมาอยู่ด้วยกันแล้วรู้ว่าพี่ไม่เหมือนคนอื่นก็...ไม่เกลียด”
พี่ถอนหายใจยาว แต่รอยยิ้มยังระบายเต็มใบหน้า “จริงเหรอ”
“ที่บอกตัวเองมาตลอดก็คืออย่ารักคนๆนี้ เพราะจะโดนทิ้งสักวัน”
“อ้าว..”
“อย่าเพิ่งขัดสิ ก็....ผม....”
พี่ลูบแก้มลูบหน้า คล้ายเวทมนต์พิเศษ ทำให้อาการขัดเขิน ตื่นเต้นง่ายคลายลง.....ซะที่ไหน....คนนี้มันเขินยังไงก็เขินอยู่อย่างนั้น ไม่งั้นจะบอกให้ปิดไฟเหรอ
“นั้นแหละ แค่นั้นแหละ”
......อ้าวเฮ้ย...มันทำค้างทั้งปี....
“ไม่เกลียดเหรอ”
“อื้อไม่หรอก”
“กลัวหรือเปล่า”
“ไม่ดุก็ไม่กลัว”
“เวลาที่พี่ทำรุนแรง”
“ก็เจ็บแต่ไม่เกลียด ไม่ได้กลัวหรอก”
ทั้งที่ความสุขอยู่รอบตัว คนที่รักสุดหัวใจอยู่บนตัก อยู่ในอ้อมแขน มองเห็นชัดเจน แต่เสียงของคนที่ไม่ควรใส่ใจกลับแทรกเข้ามา
“ที่อยู่กับพี่เพราะกลัวหรือเปล่า”
“ไม่ใช่” คีย์รีบบอก เพราะได้ยินที่อาจารย์มิกิพูดอยู่เหมือนกัน “แต่แรกมาพี่ก็ใจดีกับผมมาตลอด พี่อาร์ตกับเจ๊มิซา ถึงจะเฮียพีก็ยังโดนพี่ดุมากกว่าผมหลายเท่า ที่อยู่ไม่ใช่เพราะเงินที่พี่ให้ผม ไม่ใช่เพราะทุกอย่างที่พี่ทำให้ แต่เพราะ......พี่เป็นคนเดียวที่กอดผมแบบนี้แล้วมัน......อุ่นมาก เหมือนไม่มีอะไรหรือใครจะทำอะไรผมได้.....พี่เข้าใจป่ะ”

....แบบพูดไปพูดมาชักวกวนจนต้องถามซ้ำอ่ะ....

“เข้าใจ” พี่ยิ้ม ช้อนคอน้องดันหน้าขึ้นมาจูบ
เอียงหน้า รับจูบแลกลิ้นฝ่ามือใหญ่เลื่อนลูบไล้ไปทั่ว หัวใจเต้นแรงจนรับรู้ได้ แต่ยังอยากได้ยินชัดกว่าเดิม

“รักคีย์ที่สุด รักมาก”
กระซิบบอกแล้วแนบหน้าผาก ปลายจมูก
“อย่าไปไหนนะ”
“ทำตัวดีๆ สิแล้วจะไม่ไป” บอกเสียงจริงจัง แล้วเจ้าตัวก็แหงนหน้าหัวเราะร่วน
“ไอ้ต๊องเอ๊ย..... คนเค้ากำลังซึ้งดันมาฮาซะได้”
“ก็ฮาไง วันนี้ผมมีความสุขมากที่สุดในโลก พี่มีความสุขมั้ย”
“อะไรทำให้อารมณ์ดีได้ขนาดนี้เนี่ย”
“ก็อารมณ์ดี เพราะเฮียพีดีกับพี่หน่อยมาก พี่หน่อยก็มีความสุข  ไอ้เอกกับไอ้แมนก็......ฮ่าๆๆๆ”
คนอารมณ์ดีหัวเราะร่วน จนพี่ยิ้มกว้างตามไปด้วย จู่ๆ ใจก็บอกว่า ใบหน้าแบบนี้ต่างหากคือความสุขที่แท้จริง ไม่ใช่แก้มเปื้อนน้ำตาที่ทำให้อยากกินน้องให้หมดทั้งตัว
“ไอ้อ๋องถึงจะยังเป็นเพื่อนกับพี่ส้ม แต่ทั้งคู่ก็จะเป็นกำลังใจให้กัน ส่วนไอ้เบิร์ดกำลังทำคะแนนกับพี่เจี๊ยบอยู่ ที่สำคัญนะ พี่ยังคงครองตำแหน่งฮีโร่ประจำซอย เย๊”

สีหน้าของคนตัวโตที่กลับมานิ่งขึง ดวงตาวาว ทำให้คีย์หยุดหัวเราะกะพริบตามอง  
“มะ มีอะไรหรือเปล่าฮะ”
รอยยิ้มที่มุมปากพี่ ดวงตาสีเข้มกวาดมองทั่วใบหน้าเหมือนเก็บทุกรายละเอียด
“พะ พี่....ทะ ทำไมเหรอ มีอะไร” กลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคอ
พี่ช้อนคอให้เงยหน้าขึ้นมามอง เกลี่ยนิ้วหัวแม่มือที่แก้มใส ค่อยจรดริมฝีปากลงหา แผ่วเบา แล้วเพิ่มแรงบดขยี้ ปลายลิ้นสอดชิม
คีย์หลับตา แขนขาเหมือนไร้เรี่ยวแรง ส่งเสียงครางอือแผ่วๆ
หอบหายใจน้อยๆ เมื่อพี่ละริมฝีปากออก แต่ยังไม่อยากลืมตา
“คีย์ครับ”
“จูบแบบนี้ฆ่ากันให้ตายซะเลยดีกว่า”
“จะฆ่าทำไม ทำอย่างอื่นกันเถอะ”
พี่บอกแล้วถอดเสื้อยืดให้ เกลี่ยนิ้วทั่วใบหน้าแล้วลากเรื่อยลงมาที่ลำคอสัมผัสที่ยอดอกสีอ่อน ที่ผ่านมาที่มักลงน้ำหนักมือจนน้ำตาร่วง.......แต่วันนี้พี่กลับสะกิด กดนิ้ววนรอบ จนต้องร้องขอ
“พี่.....ผม.....”
…….พี่ฮะผมวัยรุ่นนะ เส้นประสาทมันตื่นง่าย....
“ยังไงดี”
คิ้วสวยยกขึ้นสูง ดวงตาจนถึงมุมปากเต็มไปด้วยความพอใจ
คีย์ปัดมือพี่ออก คว้าใบหน้าที่เข้ามาจูบแรง แล้วกระซิบบอก “พาผมเข้าห้องเหอะ ตรงนี้ยังไงก็ไม่กล้า”

........END………
จบแล้ว และมีคำถามดัีงนี้
จะอ่านตอนพิเศษพรุ่งนี้เลย หรือ ให้ผมทำเป็นเล่นตัวบ้างไรบ้าง 555555555

ขอบคุณทุกความเ็ห็น และคำแนะนำครับ หวังว่าคุณจะอ่านเรื่องที่ผมเขียนด้วยความสุข
ขอขอบคุณจากใจ
ไจฟ์ครับ
(http://upic.me/i/og/akihiro10.jpg) (http://upic.me/show/22880332) (http://upic.me/i/jn/skandar10.jpg) (http://upic.me/show/22880327)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 12-04-2011 08:04:20

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย คีย์น่ารักอ่ะตอนนี้ อิอิ

ปล.ตอนพิเศษ ต่อเลยก็ยังไหวนะคะ 55555+

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 12-04-2011 08:15:57

 :L1: :L1:


 :กอด1: :กอด1:น้องคีย์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 12-04-2011 08:18:04

โย่ว จบแบบแฮปปี้มากๆค่ะ  >___<b
เราเองก็อ่านเรื่องนี้ด้วยความสุขเหมือนกัน
ตั้งแต่เริ่มเรื่องก็ลุ้นว่าเฮีย จะชื่ออะไร
น้องจะรักเฮียเมื่อไหร่
จะมีอุปสรรคอะไรอีก

ได้ลุ้นทุกวันเลย ขอบคุณมากๆ สำหรับเรื่องสนุกให้อ่านทุกเช้า
บวกไปอีกหนึ่งค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: k00_eng^^ ที่ 12-04-2011 08:18:32

 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 12-04-2011 08:25:32

+1 แทนคำขอบคุณสำหรับตอนจบที่กระจ่างแจ้ง คนอ่านยิ้ม เฮีย+คีย์ แมน+เอก พี+หน่อย
และผองเพื่อนมีความสุข คนอ่านก็มีความสุขไปด้วย สำหรับคำถาม จะต่อตอนพิเศษเลย
หรือจะขอเล่นตัวบ้างอะไรบ้าง ก็คงต้องแล้วแต่ความกรุณาของคุณไจฟ์
 :กอด1: :pig4: คุณไจฟ์อย่างมากมาย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: a_tapha ที่ 12-04-2011 08:37:19

ขอบคุณค่ะ  อยากให้พี่เล่นตัว 1 วินาทีแล้วมาลงตอนพิเศษให้ค่ะ   :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 12-04-2011 09:01:05

 :pighaun:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-04-2011 09:05:48

แฮปปี้มากๆๆๆๆๆๆ :m1:
ตอนพิเศษมาเลยเถอะ พลีสสส เพราะไงก็ไม่ได้ไปไหน
แต่ถึงไป ก็ต้องมาอ่านอยู่ดี :o8:
+1 ขอบคุณค่า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: อิสระ ที่ 12-04-2011 09:22:13

บอกได้คำเดียว
เต็มตื้น :monkeysad:
อิ่มอกอิ่มใจ
ขอบคุณไจฟ์ที่ให้ได้รับรู้เรื่องดีๆ
ส่วนตอนพิเศษ
จะเมื่อไหร่ก็ได้
แต่ขอเป็นแมนเอกได้ป่าว?
ติดใจคู่นี่มากขอบอก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 12-04-2011 10:05:12

 :pig4: ที่แบ่งปันเรื่องดีๆ ให้อ่าน แต่ว่าตอนพิเศษอ่ะจัดมาเลยเหอะ  +1  :3123:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 12-04-2011 10:10:34

โห ขอเล่นตัวมั่งไรมั่งไม่ได้เหรอ 55555

พรุ่งนี้เป็นตอนพิเศษสงกรานต์
ถัดไปเป็นเฮียพี-หน่อย,เบิร์ด-เจี๊ยบ,อ๋อง-ส้ม
วันถัดไปเป็นแมน-เอก
แล้วก็ค่อยเป็นซาโต้-คีย์ นะครับ
(มาโฆษณาแบบนี้มันผิดมารยาทหรือเปล่าเนี่ย)

ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nn~~NN ที่ 12-04-2011 10:16:14

ติดตามเรื่องของคุณไจฟ์ มาหลายเรื่องเลย  (เอ๊ะ..ครบเลยแหละมั้ง)
แต่ไม่ค่อยเคยเมนต์ใคร  ^^”

สนุกมากเลยค่ะ
อ่านแล้วอบอุ่นทุกเรื่อง...

ขอบคุณมาก และเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 12-04-2011 10:34:59

แฮปปี้กับเรื่องนี้มากๆ ขอบคุณพี่สาวใจดีที่แนะนำให้อ่านเรื่องนี้
ขอบคุณคุณไจฟ์ด้วยนะคะ ยังคงรออ่านเรื่องต่อๆไปค่า ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 12-04-2011 10:48:33

ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ  ตอนพิเศษ

เค้าจะอ่านตอนพิเศษ  พอรู้ว่าจบแล้วเริ่มใจหาย :monkeysad:  อยู่ด้วยกันทุกวันตอนเช้าเลยเรื่องนี้  ตื่นมาก็อ่านแล้วค่อยไปทำงานเฮ้ออ,ไม่อยากให้จบเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 12-04-2011 11:01:47

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
จบได้น่ารักมาก o13
+1สำหรับตอนพิเศษ :-[
ปล.พิเศษไปเรื่อยแบบInfinityได้มั้ยอ่ะ o15

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 12-04-2011 11:25:44

ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ นะคะ่  :pig4:

+1 ให้สำหรับตอนพิเศษพรุ่งนี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: sweardear ที่ 12-04-2011 11:27:34

อ่านพรุ่งนี้เลยง้าบบบ ไม่ต้องเล่นตัวร๊อกกก อิอิ :sad4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 12-04-2011 11:32:21

หวานซึ้ง...แอร้ว ถูกใจแม่ยกมากๆ
สงการนต์รักษาสุขภาพด้วยนะคร้าบบ ตอนพิเศษมาเมื่อไหร่ ก็อ่านเมื่อนั้น โว้ว...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 12-04-2011 11:47:53

ในที่สุดเรื่องราวของน้องคีย์-เฮียซาโต้ และบุคคลแวดล้อมเขาทั้งสอง
ก็จบลงพร้อมด้วยรอยยิ้มอันเป็นสุขของดิฉัน และนักอ่านทุกคน
 :L2:  :กอด1: ขอบคุณครับไจฟ์ ขอบคุณสำหรับสิ่งดีดี ที่ไจฟ์มีมามอบให้เสมอ
เอิ่ม..ตอนพิเศษ ก็ไม่อยากให้ไจฟ์เล่นตัวหรอกนะจ๊ะ แหะ แหะ แต่ก็ ขอให้ไจฟ์สะดวกล่ะกันจ้า
ขอให้ไจฟ์-น้องที มีความสุขชุ่มฉ่ำๆในปีใหม่ไทยนี้มากๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 12-04-2011 12:13:20

Love Love น้องคีย์จัง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 12-04-2011 13:06:34

+1 ค่ะ
จบได้น่ารักมาก น้องคีย์รั่วซะ
อยากอ่านตอนพิเศษของแมน-เอกพรุ่งนี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: EunJin ที่ 12-04-2011 13:34:08

จริงๆต่อตอนพิเศษเลยก็ได้ค่ะ...เป็นการฉลองสงกรานต์ในเล้า (ฮา)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: mascot ที่ 12-04-2011 14:03:02

+1 มีความสุขมากที่ได้อ่าน ขอบคุณนะ
ขอตอนพิเศษต่อเลยจร้าาา

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 12-04-2011 14:11:27

เอิ๊กกก น่ารักกกกกกกกกกกกกก

ส่วนตอนพิเศษ...ถ้าเหนื่อยก็พัก ไม่เหนื่อยก็จัดเต็มมาเลยค่า555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 12-04-2011 14:11:43

ยังยืนยัว่าคีย์น่ารัก  :laugh: ตอนพิเศษต่อเลยค่ะไรท์เตอ์  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 12-04-2011 14:35:37

ง๊ากกกก
น่ารักไม่ทน
รออ่านตอนพิเศษจ้า

ปล แมนเอก ถูกใจเค้ามากเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: hpsky ที่ 12-04-2011 14:51:26

โว้วมีความสุขมากกก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 12-04-2011 15:14:22

....

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 12-04-2011 16:16:08

โอ้ยยยย.............สำลักความสุข 


ตอนพิเศษขอพรุ้งนี้เลยก้ได้ครับบบ 


ขอบคุณ คุณไจฟ์มากนะครับบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 12-04-2011 17:48:13

รักคีย์ไม่ไหวจะทน เด็กอะไรน่ารักซะไม่มี  :กอด1:
ยังงี้เฮียไม่รักไม่หลงไหวเหรอ
จบแล้วแบบมีความสุขทุกคนเลย
อยากอ่านตอนพิเศษ จะรอนะค่ะ

กด+1 เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์ค่ะ
จะได้แต่งเรื่องใหม่น่ารักๆ มาให้อ่านอีก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 12-04-2011 19:43:37

เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หนูอิจฉาเฮียเป็นที่สุดเลยเฮียรู้มั้ยเนี้ย
คีย์น่ารักจริงๆ น่ารักมาก ยิ่งอ้อนๆด้วยน่ะ
อยากจับมาฟัดเป็นที่สุดเลย ดีใจที่ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี

ปล.อยากอ่านตอนพิเศษต่อเลยได้มั้ยคะ
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 12-04-2011 21:04:47

จบซะแล้ว
จบแบบได้ดั่งใจคนอ่านมากเลยค่ะ
อยากอ่านอีกค่ะ ทำไงดี
พร้อมเมื่อไร ได้ทั้งนั้นค่ะ
พี่จะไปหาอ่านเรื่องที่คุณไจฟ์เขียนเรื่องอื่นๆ แล้วนะคะ
แต่ขอบอกว่าประทับใจเรื่องนี้มากๆ  :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 12-04-2011 21:53:48

พิเศษสงกรานต์

ร้านอาหาร ร้านเกม และคลินิกสัตวแพทย์ปิดยาวหลายวัน แต่ว่าเซเว่นกับร้านพิซซ่าไม่ปิด ดังนั้นคนที่จำเป็นต้องขยันทำงานอย่างไอ้เบิร์ดกับไอ้อ๋องถึงต้องขู่กันแล้วขู่กันอีก ว่าห้ามอีก 3 คนยกขบวนหนีเที่ยวไปเล่นน้ำสงกรานต์กันอย่างเด็ดขาด
“ใครหนีกูไปเล่นน้ำ กูจะแช่งให้โดนขี้เมาแต่งหญิงจับปู๋” ไอ้เบิร์ดแช่ง
“จับไอ้ห่านี่แล้วกันสัด มันชอบ” ไอ้เอกชี้ไปที่คนสกินเฮดที่กำลังจ่ายเงินค่าไอศกรีมจากรถเข็นแล้วถือมาแจกจ่าย หันไปส่งเงินให้กับเพื่อนแก๊งค์เด็กแว้นที่เพิ่งมาแล้วบอกว่า อยากกินไอศกรีมบ้าง
“เหี้ย เกิดมันจับแล้วติดใจมึงจะมาน้ำตาเช็ดหัวเข่า” ปากเถียงคนหนึ่ง แต่มือส่งไอติมให้คีย์ “เฮียให้ไปเล่นหรือเปล่า”
“ให้สิ” คีย์บอกแล้วป้อนไอศกรีมให้เอก “เอาข้าวเหนียวมั้ย”
“ไม่เอาๆ กูกินมาแต่เด็กละ เอาถั่วลิสงให้กู”
“สัดแดกๆ ไปเหอะมึงอ่ะเลือกมาก” ไอ้แมนหันไปด่า ขณะที่คีย์ปาดแต่ถั่วลิสงป้อนไอ้เอก  
เฮียพีเปิดประตูร้านเกมออกมามองแก๊งค์ไอศกรีมหน้าร้านแล้วหัวเราะ “ยังไงวะเนี่ย มารวมกลุ่มกินไอติมกันได้”
ไอ้เบิร์ดเป็นคนบอก “มานัดเล่นน้ำสงกรานต์น่ะเฮีย”
“ผิด” ไอ้พระเอกรีบยกมือ “มันมาขู่ไม่ให้ผม 3 คนหนีไปเล่นน้ำก่อนต่างหากเพราะไอ้เบิร์ดอยู่เวรเช้า ส่วนไอ้อ๋องอยู่กลางวัน”
ไอ้อ๋องช่วยบอก “ไปได้ตอน 5 โมงเย็น ไอ้เบิร์ดเอารถไปรับผม”
“เออใช่” คีย์ร้องเมื่อนึกขึ้นมาได้ “เบิร์ดกับอ๋อง แล้วเอกกับแมน แล้วผมล่ะ”
“เรียกพี่ส้มมั้ย” ไอ้พระเอกเสนอ
ไอ้อ๋องรีบห้าม “เฮ้ยอย่าๆ ผู้หญิงเล่นน้ำสงกรานต์อันตราย สำคัญคือเขาจะเล่นหรือเปล่าเหอะ คนรวยเนี่ย”
“งั้นไปหาเล่นแบบที่เดินละกัน” ไอ้เบิร์ดบอก “กูไปรับมึงแล้วกลับมาเจอกันแล้วค่อยนั่งรถไปกัน”
“ไปที่ไหน” เฮียพีถาม
“ข้าวสารมั๊งเฮีย” ไอ้เอกบอก
“ไปไหนไกลทำไม ยืนอยู่หน้าบ้านนี่ก็เปียกแล้ว” เฮียพีบอก

ไอ้พระเอกหันไปหายามเฝ้าร้านเกม “สัดแล้วทำไมไม่บอกว่าถนนนี้เขาเล่นน้ำกัน”
ไอ้แมนทำหน้ากวนตรีน “แล้วทำไมมึงไม่ถาม”
“กูไม่ถามเพราะคิดว่าที่นี่ไม่เล่น”
“คนกรุงเทพก็เล่นน้ำสงกรานต์เป็น”
“สัด กูหมายถึงถนนเส้นนี้”
“จะถนนเส้นไหนเขาก็เล่นกันทั้งนั้นแหละ”
“เดี๋ยวๆๆๆๆ” คีย์รีบยกมือ “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน เพราะปีก่อนๆ เล่นกันอยู่แถวหน้าหอพัก แล้วก็ไปข้าวสาร”
“คีย์ไม่รู้ไม่แปลก แต่ไอ้แรดไม่รู้นี่ไม่อยากเชื่อเลยจริง ๆ”
ไอ้เอกทำหน้าตาเบี้ยวๆ เซ็งสัด  “เหอะ ทีไอ้ตาโปนบอกไม่รู้ไม่แปลก ลำเอียงกันเห็นๆ”
ไอ้เบิร์ดเลยหันมาสรุปอีกรอบ
“เล่นที่นี่ก็ดี มึงกับไอ้แมนไปกินข้าวกับพ่อแม่แล้วมารออยู่ที่นี่ กูออกเวรไปรับไอ้อ๋องมาเจอกัน”

คีย์กลับเข้ามาในครัวเห็นอีกคนกำลังง่วนอยู่กับสปาร์เก็ตตี้ พอร์ก บอล เลยหันมาจัดจานรอ จนกระทั่งอาหารสีสวยถูกส่งผ่านช่องหน้าต่างออกไป คีย์ก็เข้าไปนวดไหล่นวดหลังให้พ่อครัว
“เหนื่อยป่ะ กินน้ำตะไคร้มั้ย เมื่อเช้าพี่หน่อยเอามาให้”
พี่พยักหน้า คีย์ก็วิ่งออกไปเปิดตู้เย็น รินใส่แก้วบางแล้วเอามาให้พี่
“กินแล้วหรือยัง”
“กินแล้ว”คีย์ ยิ้มแก้มพอง “พี่เคยเล่นน้ำสงกรานต์ที่ตรงนี้หรือเปล่า”
“เคยเมื่อกาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว”
พี่บอกทำให้คีย์หัวเราะร่วน
“สงกรานต์เล่นน้ำกันนะ  เฮียพีบอกว่าหน้าร้านเขาก็เล่นกัน”
“อือ เล่นกันทั้งถนนแหละ ฝั่งนี้ปิดห้ามรถเข้าตั้งแต่ 11 โมงถึงสี่ทุ่ม บอกไอ้อ๋องเอาของมาขายหน้าร้านมั้ยล่ะ เราต้องปิดร้านอยู่แล้วนี่”
“ไปสั่งของไม่ทันน่ะสิฮะ”
“เออนะ”
“แล้วร้านพิซซ่านะ ไม่ปิดทั้งค่าแรงบวกๆๆๆๆ ไอ้อ๋องมันงกทำงานรวด บอกว่าเสร็จแล้วค่อยกลับบ้านทีหลัง”
พี่เลยหัวเราะ “ถ้าไม่ติดเรื่องไอ้พี น่าชวนไอ้อ๋องมาทำงานร้านนี้จริงๆ”
“ถ้ามันไม่ทะเลาะกับเจ๊มิซ่า พี่ก็คงรวยกว่าเดิมหลายเท่า เพราะมันน่ะ สลึงนึงยังไม่กระเด็น”

วันสงกรานต์ เฮียซาโต้กับคีย์ตื่นเช้าไปใส่บาตร แล้วซื้อของไปฝากลุงกับป้ารดน้ำขอพร
“อยู่เย็นนะลูก”
พี่ๆอยู่บ้านกันพร้อมหน้าบอกว่าเช้ามืดพรุ่งนี้จะออกเดินทาง เพื่อไปทำบุญกระดูกบรรพบุรุษที่วัด คีย์ก็เลยหันไปหาพี่
“ทำบุญเช้าหรือครับ” พี่ถาม ขณะที่คำนวณเวลาการเดินทาง
“ที่วัดเขาบำบุญเช้า แต่กว่าพระจะลงมาทำบังสุกุลก็เกือบเพล คุณต้องไปทำของฝั่งคุณด้วยหรือเปล่า”
เฮียยิ้มกว้าง “ของผมไว้ไปตอนอีกเทศกาลหนึ่งครับ”

ตำรวจปิดถนนหน้าร้านกลายเป็นถนนคนเดินไปแล้ว จนบ่ายจัดไอ้เอกกับไอ้แมนก็มา เพราะว่าไปรดน้ำสงกรานต์พ่อกับแม่ของไอ้แมน กินเที่ยงด้วยกันก่อนแล้วถึงมาที่ร้านเกม
มาเวลานี้ก็ต้องอ้อนวอนคุณพี่ตำรวจ ว่าขอเข็นรถเข้ามาที่ร้าน  คาดว่าตำรวจจะเจอลูกอ้อนแบบนี้มาหลายปีแล้วก็เลยพยักหน้าให้เข้ามาได้ เสร็จแล้วก็เข้าไปเล่นเกมอยู่ที่ร้านเกมกัน
คีย์เลยลงมาสมทบพร้อมกับอาวุธครบมือ
ปืนฉีดน้ำสารพัดสี ถังน้ำสะพายหลังบรรจุเสร็จ
ไอ้แมนได้แต่ส่ายหน้า “มันจะไหวเหรอวะเนี่ย”
“สัด เคยเล่นเปล่าเหอะมึงน่ะ พวกแก๊งค์เมาปิดถนนแหง”
“เหอะ ไม่รู้ซะแล้วกูน่ะ ถนนข้าวสารเรตติ้งดีสุดแล้ว”
ไอ้เอกหันมาทำหน้าตาไม่เชื่อถืออย่างจริงใจ “มีคนกล้าเล่นกับมึงด้วยเหรอหน้าโหดขนาดนี้”
ไอ้แมนได้แต่ส่ายหน้า “เดี๋ยวมึงรอดูเหอะ”
คีย์มองซ้ายทีขวาที “แต่กูว่ามีอยู่คนนึง ต่อให้เดินข้าวสารก็ตัวแห้ง”
2 คนหันมาพูดพร้อมกัน “เฮียซาโต้”

คีย์หัวเราะร่วน ไม่นานนักพี่หน่อย หนูนิดก็มาถึง คีย์เลยชวนไปที่ร้านอาหารเพราะมีครัว แล้วก็มีทีวีด้วย คือร้านเกมก็มีทีวีมีเกมให้เล่น แต่ไม่มีของกินไง เฮียพีบอกว่าขี้เกียจรบกับมด หนู และแมงสาบ
ขณะที่เจ้าของห้องแถวตัวจริง กับเฮียพีออกไปงานแถวนี้ตั้งแต่เช้า คาดว่าจะได้กลับมาก็คือคือตอนเย็น เพราะว่าเขาเป็นคนธุรกิจเยอะ
กว่าที่ไอ้อ๋องกับไอ้เบิร์ดมาถึงก็ถือถนนทั้งสายเปียกโชกไปแล้ว
แล้วไอ้ 2 คนนี้จะเหลือเรอะ
“ขี้โกงนี่หว่า ไหนบอกว่าเล่นพร้อมกันไง ทำไมมึงเปียกก่อน” ไอ้พระเอกโวยวาย แล้วคว้าอาวุธครบมือออกไปยืนรอหน้าร้าน  แล้วเริ่มจากการเดินไปทางขวามือก่อน

เพียงแค่ไม่กี่ช่วงตึก 5 หนุ่มก็เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า
“คีย์มาปะแป้งกัน” หนุ่มๆสาวๆร้องทักทายแล้วเข้ามาทาแป้ง

ที่รักมากหน่อย ออกแนวพอกแป้ง ร้ากกกกสุดๆ เทแป้งลงมาทั้งขัน แต่คีย์ก็หัวเราะร่วน ทีนี้มันก็เป็นอะไรสักอย่างไม่รู้ คนที่โดนชุบแป้งจะกลายเป็นเป้าหมายของกลุ่มต่อๆไปบนถนน  ขณะที่ 2 คนที่เดินปิดท้ายกลุ่มคือไอ้เบิร์ด กับ ไอ้แมน ได้แค่เปียกน้ำ แต่ไม่มีใครกล้าทาแป้ง......กร๊ากกกก ไหนว่าเรตติ้งดี....
น้ำในถังที่เตรียมไว้หมด ก็ขอเขาเติม เดินไปจนเกือบสุดถนน ไอ้เอกก็ไม่ลงทุนอีกละ

“พี่สาวคนสวยครับ ช่วยเอาแป้งลูบหน้าเพื่อนผมหน่อยเหอะ” ไอ้เอกบอกแล้วเข้าล็อกแขน
โดนทาแป้งสงกรานต์เนี่ยเรื่องเล็ก แต่ที่ทำให้ระแวงก็เพราะไอ้เอกกับไอ้เบิร์ดหันมาช่วยกันล็อคแขนเนี่ยแหละ
ไอ้แมนยิ้มเฉย ให้ทาแป้ง ราดน้ำจนพอใจ แต่เมื่อผ่านกลุ่มขี้เมา ทั้งหมดพร้อมใจกันผลักไอ้แมนกับไอ้เบิร์ดเป็นกองหน้า
“มาเลยน้องยกจิบ” ไอ้แมนรับมาดื่มชิวๆ ขณะที่สาวคนหนึ่งในกลุ่มเข้ามากอดเอว ท่าทางก็จะผ่านไปหลายแก้วแล้วเหมือนกัน
“พี่ทาแป้งหนูด้วย”
“ไม่มีหรอก” ไอ้แมนบอกนิ่งๆ สีหน้าติดจะรำคาญหน่อยๆด้วยซ้ำ แต่ก็แปลกเห็นว่าสีหน้าท่าทางดูเป็นแบดบอย พอสาวคนหนึ่งกล้า อีกหลายคนก็ยิ่งเข้ามาหา
“ไม่เป็นไรเรามีบริการ” สาวสวยหลายคนเข้ามาล้อมหน้าล้อมหลัง
“สัด” ไอ้เอกกัดฟันกรอด จนไอ้อ๋องต้องกระซิบเตือน
“เขาอยู่ของเขาเฉยๆ มึงเป็นคนผลักเขาไปหาแก๊งค์นี้เองนะ”
“อ้าว ไอ้แฮมสเตอร์ มึงต้องเข้าข้างกูสิ” ไอ้พระเอกเริ่มพาล
คีย์ดึงมือไอ้เอกให้เดินต่อ “ไปกันต่อเหอะ กว่าจะวนกลับมาที่ร้านอีกรอบคงมืดพอดี”
พูดให้มันเว่อร์ๆเข้าไว้น่ะ เพราะไอ้พระเอกชักเริ่มตาขวาง
“มาเหอะน่า มากอดกูก็ได้ อย่าอารมณ์เสียเลย”
ไอ้เอกกอดคีย์แล้วหันไปยักคิ้วให้ไอ้คิ้วแหว่งที่กำลังได้รับความนิยมในแก๊งค์เหล้า
“คีย์ของกู ไม่ใช่ของมึงโว้ย”
ไอ้อ๋องเลยได้แต่ส่ายหน้า “มีเรื่องอะไรที่มึง 2 คนสามารถข้ามๆไป ไม่ทะเลาะกันได้มั้ยวะ”
“คงต้องขอเวลาคิดสัก 2 วัน” ไอ้เอกพอได้กอดคีย์น้อย ก็อารมณ์ดี เดินทักทายสาวๆกลุ่มต่อไปให้เขาราดน้ำจนชุ่มแล้วถือโอกาสล้างหน้าไปด้วยเลย

ไอ้แมนพอเห็นไอ้เอกเดินไปกับคีย์ และไอ้อ๋องก็ยกมือลาแก๊งค์นี้ แล้วเดินตามมา
“แมร่ง ไอ้ 3 คนนี้พอเห็นเหล้าผลักเราตลอด กว่าจะกลับมาร้านเฮีย กูเมาแน่ๆ” ไอ้เบิร์ดบ่น แล้วหันไปหาไอ้เบิร์ด “มึงคอแข็งมากเลยนะ”
   ไอ้แมนแค่ยิ้มๆ ไอ้เบิร์ดเลยหัวเราะ “มึงอย่าไปยิ้มอย่างนี้ให้พี่เจี๊ยบเห็นเชียวนะ มีหวังชีหักอกกูแน่”
“คนจะรักหรือเลิกกันไม่ง่ายอย่างนั้นหรอกน่า” ไอ้แมนบอก แล้วหยุดยืนให้เด็กๆอีกกลุ่มเทน้ำราดตั้งแต่หัวจนถึงเท้า
“โหน้อง ไม่ยกกะละมังซักผ้ามาเทใส่พี่เขาซะเลยล่ะ” ไอ้อ๋องหันมาแซว
“เหรอ งั้นพี่รอแป๊บ” เด็กน้อยเอาจริง หันมาบอกให้ไอ้แมนนั่งลง “พี่นั่งลง” แล้วแก๊งค์เด็กน้อยก็เทใส่ไอ้แมนเต็มๆ
เพื่อนอีก 4 คนหัวเราะกันลั่น
“ดูเหมือนว่า กูโดนเด็กเล่นงานนี่จะเป็นที่ถูกใจของพวกมึงมากเลยนะเนี่ย”

มาจนถึง 4 แยกถึงได้เห็นแก๊งค์เด็กแว้นเพื่อนไอ้แมน
“พี่ทางนี้ๆๆ” แต่ละคนร้องตะโกนเรียก
ไอ้เอกหันมาทำตาขวาง เพราะไม่เคยชอบเพื่อนเด็กแว้นของไอ้แมนมาแต่ไหนแต่ไร
คนอื่นก็เล่นน้ำ แกล้มเหล้าแกล้มเบียร์ ไม่ได้คิดอะไร แต่พอมาเห็นแก๊งค์นี้กลับรู้สึกอยากวิ่งไปแจ้งความเอาตำรวจมาจับข้อหาเมาแล้วทำให้พระเอกอารมณ์เสีย
“มึงเล่นกับเพื่อนมึงก็ได้ พวกกูจะข้ามไปอีกบล็อคแล้วจะเดินกลับมา” คีย์บอก ไอ้แมนก็พยักหน้าง่ายๆ แต่เดินมากระซิบที่ข้างหูไอ้พระเอก
“อย่าแรด”
“เหอะ อย่างกะกูกลัวงั้นแหละ”

เดินมาถึงช่วงถนนที่ให้รถแล่นผ่าน การจราจรไหลหนืดๆ รถปิคอัพแล่นผ่านพร้อมกับน้ำผสมน้ำแข็งสาดโครม
4 หนุ่มหันมามองหน้ากันแล้วหันเราะร่วน เดินต่อมาอีกนิดรถของเฮียพีก็เข้ามาเทียบพร้อมเสียงใหญ่ๆทักทาย “คีย์”
“พี่ มาแล้วเหรอ” คีย์รีบวิ่งไปหา พี่นั่งข้างๆ ส่วนเฮียพีขับรถ
“ยัง ต้องเอารถไปฝากก่อนแล้วถึงเดินกลับมาร้าน”
“เดี๋ยวเราจะข้ามไปอีกฝั่งนะฮะ”
“ระวังด้วย ฝั่งนั้นมีนักท่องเที่ยวเยอะ”
“ฮะ”
คีย์บอกแล้วรีบโบกมือให้รถผ่านไป วิ่งข้ามถนนเข้าสู่ย่านท่องเที่ยว ชาวต่างชาติมากคนไทยเองก็เยอะ เสียงเพลงดังกระหึ่ม สาวและสาวประเภท 2 ขึ้นไปเต้นอยู่บนโต๊ะ ชัดเจนว่าความแรงของเหล้าเบียร์ฝั่งนี้จัดจ้านกว่าฝั่งร้านข้าวร้านเกม
“แม่เจ้า” ไอ้เบิร์ดร้อง อีก 3 คนหันมาชี้นิ้วทันที
“ภาพและเสียงเมื่อครู่เราบันทึกเทปไว้แล้ว และจะจัดส่งถึงคนที่ยังเข้าเวรที่เซเว่นในอีก 2 นาที”
“สัด กูแค่ตื่นตาตื่นใจ”
หันไปอีกที อย่างที่คิดเลย ไอ้หนุ่มตัวเล็กที่สุดกำลังหน้าแดง ไอ้อ๋องเลยส่ายหน้า
“กูไม่เข้าใจมึงเล้ย เขินทำไมว้า”
“ก็ เออ นั่นแหละ ไปเหอะ”
เดินไปแล้วก็เดินอ้อมกลับมาอีกทาง
ขี้เมากลุ่มหนึ่ง ใบหน้าแดงก่ำหันมามอง

~~~ผ่านไป 3 ชั่วโมง~~~

ตำรวจเปิดถนนให้รถแล่นผ่าน
เพราะค่ำแล้ว กลุ่มที่เล่นน้ำทางร้านค้าด้านนี้ค่อยๆ หายเข้าบ้านกันทีละกลุ่ม บ้างก็ย้ายไปเล่นที่อื่น เหลืออยู่แต่กลุ่มที่จับกลุ่มนั่งดื่มเหล้าหน้าร้านใครร้านมัน
ยังพอได้ยินเสียงเพลงจากอีกด้านของถนนดังประสานมากับเสียงแตรรถยนต์และเสียงไซเรนรถพยาบาล รถตำรวจเหมือนทุกปีที่ผ่านมา
แต่เพราะคนบางคนทำให้ปีนี้แตกต่าง จนยักษ์ต้องออกมายืนสูบบุหรี่อยู่หน้าร้าน
เฮียพีไปเอารถที่ฝากไว้กลับมาเก็บ ทั้งจะมารับหน่อยกับนิดกลับบ้านพร้อมกัน
“อ้าวเฮีย ยังไม่มาอีกเหรอ”
“อือ”
ตอบสั้นๆ ดูดบุหรี่แรงจนไฟแทบลุก
“เมื่อกี้ตอนที่ผ่านตรงหัวมุมถนนไม่เห็นแก๊งค์ไอ้แมนแล้วนะ”
“อือ”
ดวงตาสีเข้มหรี่มองรถ 3 ล้อที่แล่นตรงเข้ามาแล้วจอด
ไม่มีปืนฉีดน้ำ แต่ละคนสภาพ...ดูไม่ได้...
ไอ้คนตัวเล็กสุดที่ก้าวลงมาทีหลังที่แหละที่ทำให้คนตัวโตจะเป็นเส้นเลือดในสมองแตกตาย เพราะที่หน้าผากมีผ้าก๊อซแผ่นใหญ่ติดอยู่
“กี่เข็ม”
“18 ฮะ”
แต่ละคนก้มหน้ามองพื้น มือประสาน พี่หน่อยที่เปิดประตูร้านออกมาจะถามว่าหิวหรือเปล่า มากินข้าวกัน ได้แต่ยืนตาค้าง
พี่ขยี้บุหรี่ในมือทิ้ง แล้วพูดเสียงต่ำๆ “เข้าไปข้างใน”
เข้ามาแล้ว ทั้ง 5 คนก็ยังยืนเรียงแถวกันเหมือนเดิม
“ว่ามา”
ไอ้เบิร์ดยกมือขึ้นแล้วเล่าเรื่อง
หลังจากที่แยกจากไอ้แมนก็ไปเล่นที่ฝั่งนักท่องเที่ยว ขากลับเดินวนอ้อมมาจนจะถึง 4 แยก ก็เรียกว่าอยู่เยื้องๆ กับกลุ่มเด็กแว้นของไอ้แมนแล้วหล่ะ แต่ดันมาเจอกับพวกขี้เมาจะไปลวนลามผู้หญิงที่เล่นน้ำสงกรานต์ ทั้งหมดก็เข้าไปช่วยกันผู้หญิงออกมา วุ่นวายกันจนแก๊งค์ไอ้แมนที่อยู่ฝั่งข้ามเห็น
แต่สำหรับเรื่องนี้คาดว่าไอ้แมนมันจับตามองอยู่ตลอดต่างหาก
ระหว่างชุลมุนวุ่นวายชกต่อย คีย์น้อยโดนหมัดเซไปกระแทกกับขอบโต๊ะ ได้แผลเลือดโชก
ไอ้แมนและแก๊งค์ มาพร้อมกับตำรวจ แต่ตอนนั้นไม่มีใครสนใจอะไรรีบพาคีย์ไปหาหมอ ว่าจะโทรหาเฮียซาโต้ แต่คีย์น้อยกลับบอกว่าจำไม่ได้ ก็เล่นน้ำสงกรานต์ใครเขาเอาโทรศัพท์ไปเสี่ยงกันล่ะ
“ก็เวลาเก็บเบอร์พี่พิมพ์ให้ผมแล้วเก็บเป็นชื่ออ่ะ ผมจำไม่ได้”
เฮียซาโต้นั่งไขว่ห้างมือกอดอกแน่น
“หลังสงกรานต์ชั้นคงต้องส่งพวกนายไปอบรมหลักสูตรการป้องกันตัว หรือวิธีการช่วยคนยังไงไม่ให้ตัวเองต้องตายเสียก่อน”
ไอ้แมนยกมือขึ้น “ผมขอโทษครับ เพราะว่าเจอเพื่อนก็เลยไม่ได้ตามให้ตลอด”
“อ๋องกับเบิร์ดต้องทำงานที่ร้านใช่มั้ย” เฮียซาโต้ถาม ทั้งคู่พยักหน้า
“ทั้ง 5 คนเราจะเปิดร้านเกม 24 ชั่วโมงเหมือนเดิม ออกเวรจากร้านนั้นจะกี่โมงก็ตาม ให้มาเข้าเวรที่ร้าน เตรียมเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวมาให้พร้อมกิน นอน ใช้ห้องไอ้พีที่ชั้น 3 ได้ ส่วนอีก 3 คนที่ได้หยุดอยู่แล้วก็เก็บของมาเลย เริ่มทำงานทั้งตั้งแต่คืนนี้ ช่วงที่ว่างตรงกันก็แบ่งกันทำความสะอาดร้านทั้งร้านนี้ และร้านเกม ..... ทั้ง 4 คนกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วกลับมาภายในเวลา 1 ชั่วโมง”
คีย์ยกมือเสมอไหล่ “พรุ่งนี้ไปบังสุกุลพ่อกับแม่”
“งั้นพีกับหน่อยมาคุมไอ้ 4 คนนี้ทำงาน ห้ามเล่นน้ำสงกรานต์เด็ดขาด!!!”

แต่ละคนแยกย้าย
เฮียซาโต้เดินตามคีย์ขึ้นมาที่ห้อง แล้วตามต่อมาที่ห้องน้ำ
ท่าทางเก้กังสระผมไม่ถนัด จนพี่ต้องออกไปยกเก้าอี้พลาสติกเข้ามา
“นั่งลงที่พื้น” บอกเสียงเข้มๆ แล้วจับคนที่นั่งลงให้เอนตัวนอนหงายพิงขาแข็งแรง
ค่อยราดน้ำที่ผมยุ่งแล้วสระให้เบามือ
“เจ็บหรือเปล่า”
“ไม่ฮะ”
จากสระผม เรื่อยไปถึงอาบน้ำ เช็ดตัวเช็ดผม เอายาให้กินแล้วสั่งให้เข้านอน
“แล้วพี่จะไปไหนฮะ” คีย์ทักเมื่อเห็นพี่เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว แต่กลับจะเปิดประตูออกไปจากห้อง
“นอนเถอะ พี่จะลงไปดูไอ้พวกนั้นก่อน อาจมากันแล้ว”
แต่พี่หายลงไปไม่ถึง 5 นาทีก็กลับขึ้นมาใหม่
คีย์กำลังปัดที่นอน หันมามอง “มีอะไรหรือฮะ”
“เป็นห่วงเลยรีบขึ้นมาดู”
คีย์ยิ้มกว้าง “ยังไม่ปวดหัว หมอบอกว่าถ้าเดินไม่เอียงก็ไม่ต้องเอ็กซเรย์ก็ได้”
“อืม แต่ก็รอให้หลับก่อนดีกว่า”
คีย์เอียงคอ เดินเข้ามาจับมือแล้วเงยขึ้นจูบคางพี่
“เป็นห่วงมากเลยสินะ”
“แน่ละสิ อยากบ้า แล้วดูสิไปกันเป็นทีม โดนซัดซะน่วมอยู่คนเดียว เห็นแล้วมัน...เฮ่ย” พี่ถอนหายใจแรง
คีย์กอดเอวหนาไว้หลวมๆซุกหน้ากับอกกว้าง
พี่ลูบหลังปลอบใจ
“พี่ไม่ได้โกรธเรื่องช่วยคน แต่คีย์ต้องประเมินตัวเองด้วยว่า เราช้ากว่าคนอื่นเขา”
คีย์พยักหน้าน้ำตาเริ่มซึม
“ไม่เอาไม่ร้อง ไปนอนไป”
“พี่นอนกับผมได้มั้ย” คีย์อ้อนทั้งที่ยังไม่เงยหน้า “เราต้องเดินทางแต่เช้าด้วยอ่ะ”
พี่มองนาฬิกาที่ใกล้เที่ยงคืนเข้าไปทุกนาที แล้วพยักหน้า
“ไปนอน พี่จะปิดไฟ”
พอล้มตัวลงนอนคีย์ก็ขยับตัวเข้ามานอนกอดแขน
“หลับนะครับ ปวดหัวบอกพี่นะ”
“ฮะ”
คีย์บอกเสียงเบาแล้วหลับตา
เคลิ้มใกล้หลับ ริมฝีปากอุ่นสัมผัสที่แก้ม แขนใหญ่ที่กอดอยู่วาดออกแล้วสอดให้นอนหนุน แขนอีกข้างรัดเอวบางเข้ามากอด
"อุ่นจัง"
คีย์พึมพัมเหมือนคนละเมอ

=*=*=END พิเศษ 1=*=*=

ขออภัยที่มาเร็ว เพราะว่าพรุ่งนี้ต้องไปต่างจังหวัด กลับมาบ่ายๆเย็นๆ ไม่อยากให้คุณรอนาน เรียบเรียงเสร็จก็ลงเลย
เล่นน้ำสงกรานต์ระมัดระวัีง และรักษาสุขภาพนะครับ
ขอบคุณมากครับที่ติดตาม

ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 12-04-2011 22:10:06

คีย์เอ้ยเจ็บตัวอีกแล้วเหรอเนี้ย
แต่มันก็จริงอย่างที่เฮียว่านั้นแหละ
คีย์ช้ากว่าคนอื่นตลอดเลยเจ็บตัวไป
ตอนพิเศษนี้อ่่านไปยิ้มไปอีกแล้วเรา

ปล.ขอให้เดินทางปลอดภัยค่าคุณไจฟ์
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> (จบครับ)
เริ่มหัวข้อโดย: Monochrome ที่ 12-04-2011 22:15:15

v_V น่ารักๆ

น้องคีย์...

เดี๋ยวจะไปตามอ่านเรื่องของคุณไจฟ์เรื่องอื่นเน้อ  ไม่รู้จะได้อ่านเมื่อไร

ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 12-04-2011 22:26:01

ไจฟ์ไปเที่ยวหรือ เที่ยวให้สนุกนะคร้าบบ ดูแลคนข้างๆ ด้วย...ครึ ครึ

เอามาฝากเท่าที่เห็นเน้อ....
ท่าทางเก้กังสะ(สระ)ผมไม่ถนัด

ปล. มาเร็ว มาช้า ไม่ต้องขออภัย คนอ่าน(อย่างพี่)รับได้คร้าบบบ 555 สุขสันต์วันสงกรานต์เน้อ...

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 12-04-2011 22:31:14

โดนไป 18 เข็มไม่น้อยเลยนะน้องคีย์ สงกรานต์แล้วยังมาเจ็บตัวอีก
แต่เฮียลงโทษเพื่อนอีก 4 ตัวได้เจ็บแสบมาก ก้มหน้าก้มตารับกรรม
กันแบบไม่มีอุทธรณ์-ฎีกาเลย ถ้าเฮียรู้ว่าเจ้าพวกแสบนินทาเฮียว่า
ไม่มีใครกล้าเข้ามาสาดน้ำให้เปียก จะว่าไง (ก็โหดซะขนาดนี้ใครจะ
กล้าเนอะ) น้องเจ็บตัวแล้วยังอ้อนน่าดู เหมือนเฮียเอาน้องคีย์มาเลี้ยง
เป็นลูกมากกว่าเป็นเมียนะ   :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 12-04-2011 22:47:37

คีย์เอ้ยยยยยย 18 เข็มมิใช่น้อยเลยอ่ะ

เดินทางปลอดภัยนะคะ คุณไจฟ์ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: อิสระ ที่ 12-04-2011 22:50:45

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ
มาเร็วทันใจ
เดินทางปลอดภัย
แล้วเที่ยวเผื่อกันด้วยเน้อ :bye2: :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 12-04-2011 23:10:20

ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน
เล่นน้ำให้สนุกนะคะ
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: spok1234 ที่ 12-04-2011 23:46:17

อยาก กอก คีย์ มั้ง อะ

มา มะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 13-04-2011 00:38:30

อ่านทันแล้ว :mc4:อย่างรวดเร็ว หุหุ
น้องคีย์น่ารักอ่ะ น่ากอดมากๆ
เฮียก็เก่งสุดยอด แต่แบบ แอบ Sน้องช้ำหมด
แต่ก็เข้าใจนะว่าน้องน่ารักจนอดใจไม่ไหว >___<
ชอบคู่เอกกับแมนค่ะ งุ้งงิ้งตลอดเวลา
เรื่องนี้ก็สนุกอีกแล้ว ชอบมากๆเลย ขอบคุณคุณไจฟ์มากๆเลยค่ะ
+1นะคะ เดินทางปลอดภัยค่ะ ^ ^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: mildmint0 ที่ 13-04-2011 01:40:01

 :o8: :-[ :impress2: จบแล้ว มีตอนพิเศษด้วย อร้ายยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 13-04-2011 01:50:26

น่ารัก
กอดๆๆ กันนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 13-04-2011 02:16:08

อ่วมเลยนะจ๊ะคีย์ ถือเสียว่าเป็นของขวัญจากวันสงกรานต์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 13-04-2011 02:19:53

ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ
ครบทุกอารมณ์
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 13-04-2011 06:50:45

ขอบคุณไจฟ์ :L2:
เฮียอ่อนโยนกับคีย์จัง น่ารัก
เดินทางปลอดภัยนะ
แล้วเจอกันตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 13-04-2011 07:28:49

รับ 18 เข็มฉลองสงกรานต์นะจ๊ะคีย์น้อย อ๋อย! กลัวเข็ม :monkeysad:
แต่ได้เล่นวันเดียวเอง น่าเสียดายเนอะ  ไม่เป็นไีร พี่ก็ไม่เล่นเหมือนกัน :laugh:
เที่ยวให้สนุกนะคะไจฟ์ สวัสดีปีใหม่ไทยค่า :mc2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 13-04-2011 08:29:44

ดูอบอุ่นและน่ารักเสมอคู่นี้


เฮีย  :กอด1:น้องคีย์ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: LoveBaBy ที่ 13-04-2011 10:16:39

แฮปปี้ แฮปปี้ ^____^

5555 ตอนพิเศษเข้ากะเทศกาลมากกกกกกกก
เล่นน้ำกันหนุกหนายเรย

คีย์น้อยเค้าเจ็บตัวอีกแระ แต่เด็กๆแก็งนี้น่ารักเนอะ อิอิ


ขอบคุณไจฟ์คร๊าบบบบบ

เที่ยงสงกรานต์ให้สนุกน๊า ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 13-04-2011 10:37:15

สงสารน้องคีย์เจ็บอยู่คนเดียว

เดินทางปลอดภัยนะจ๊ะ สุขสันต์วันปีใหม่ไทย +1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 13-04-2011 13:52:29

นึกภาพออกเลย...พี่ต้องโกรธที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้จนแทบบ้าแน่ๆ...

เฮ้ออออ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 13-04-2011 15:43:50

น่ารักอ่ะ
แต่ต้องมาต่อนะคะ จะรอค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 13-04-2011 16:47:20

หง่ะ สงสารราชาเอ็ดมันต์ เอ้ย น้องคีย์
อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 13-04-2011 19:07:00

สงสารคีย์เจ็บตัวเพราะช่วยคนอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 13-04-2011 23:16:29

ตามอ่านมาแต่เมื่อวานเพราะชอบสำนวนการเขียน กระชับไม่เยิ่นเย้อและไม่เชื่องช้า

อ่านแล้วอมยิ้มทุกตอนเลยค่ะ เฮียซาโต้กับน้องคีย์ตัวน้อยหวานกันมาก แต่ดิฉันชอบคู่ของแมนและเอกมากกว่านิดหน่อย แบบ...เป็นพวกชอบความรุนแรง เหอะๆ แล้วพอดีรักของสองหนุ่มนั่นรุนแรงดีก็เลยยิ่งชอบ

เดี๋ยวไปอ่านอีกสองเรื่องที่เหลือนะคะ ขอบคุณคุณไจฟ์มากค่ะ

ปล. เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกนะคะ

ปปล. วุ้ย ไปเที่ยวบ้านน้องทีหรือคะ?

ปปปล. ตกลงอาร์ตไม่มีคู่หรือคะคุณ?

ปปปปล. กดบวกให้เป็นการขอบคุณแล้วนะคะคุณไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 14-04-2011 03:11:13

คีย์ไปทำบูญด่วนๆ   

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <14-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 14-04-2011 06:10:32

สุขสันต์วันปีใหม่
ตอนนี้ไม่ใช่ Yaoi นะครัีบ
พิเศษ พี-หน่อย , อ๋อง-ส้ม , เบิร์ด-เจี๊ยบ

พี่หน่อยไปรับหนูนิดที่โรงเรียนแล้วกลับเข้าบ้าน หนูนิดก็วิ่งไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ขณะที่พี่หน่อยเข้าครัวเตรียมอาหารเย็น
เสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นพี่หน่อยเดินออกมาดู มีรถมอเตอร์ไซค์ 2 คันจอดอยู่ คันหนึ่งคืออ๋องกับส้ม อีกคันคือเบิร์ดกับพี่เจี๊ยบ
ทั้ง 4 คนยกมือไหว้ทำความเคารพแล้วเข็นรถเข้ามาจอดที่โรงรถในบ้าน
“ขอโทษครับพี่ที่มารบกวนตอนนี้” อ๋องบอก
ขณะที่เบิร์ดมองเข้าไปในบ้าน “หนูนิดล่ะครับ”
“อาบน้ำจ้ะ” พี่หน่อยบอก “เฮียพียังอยู่ที่ร้านอยู่เลย”
“ครับ แต่เรามีเรื่องมาปรึกษาพี่หน่อยก่อน”

เบิร์ดชี้ไปในครัว “พี่ทำข้าวให้หนูนิดอยู่หรือเปล่าครับ ผมไปทำให้”
พี่หน่อยเลิกคิ้วขึ้นสูง แต่ก็พยักหน้า ทำให้เบิร์ดหันไปเรียกพี่เจี๊ยบเข้าไปช่วยกันในครัว แต่ท่าทางเหมือนจะให้ไปดูลาดเลาแถวบันได ดึงหนูนิดไม่ให้มาร่วมรับฟังเรื่องทุกข์ร้อนในวันนี้มากกว่า 
“มีอะไรจ้ะ” พี่หน่อยมองหน้าหนุ่มสาว 2 คนข้างหน้า
พี่ส้มขอบตาแดงก่ำ พูดด้วยเสียงสั่นเครือ “หนูท้อง”
พี่หน่อยหันไปมองหน้าอ๋องทันที จนพี่ส้มต้องรีบบอก “ไม่ใช่อ๋องค่ะ ที่จริงแล้วหนูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป็นใคร”

พี่หน่อยที่เคยพบเจอกับสถานการณ์คล้ายกันพยักหน้าอย่างเข้าใจ ขยับเข้าไปนั่งข้างๆ เพียงแค่โอบไหล่ไว้ พี่ส้มก็ปล่อยโฮ
จนกระทั่งเสียงร้องไห้จางลง พี่ส้มถึงได้เล่าเรื่อง
ปาร์ตี้ที่เต็มไปด้วยเหล้า และยา ผ่านไปจนถึงขั้นตอนของการเมาจนขาดสติ และตื่นมาในสภาพเปลือยเปล่า ยาที่กินตามไปทีหลัง ไม่ได้ให้ผล 100 เปอร์เซนต์ หรือบางทีอาจเพราะกินยานั้นช้าเกินไป รอจนกระทั่งประจำเดือนขาด กับอาการผิดปกติที่เกิดขึ้น ทำให้ไปซื้อที่ตรวจการตั้งครรภ์มาตรวจเอง ตรวจครั้งแล้วครั้งเล่าผลออกมาเหมือนเดิม
“หนูกลัวไม่กล้าบอกพ่อกับแม่ พอดีนึกถึงพี่ได้ แต่ก็ไม่กล้ามาหาคนเดียว เลยต้องไปหาอ๋อง”

พี่หน่อยได้แต่พยักหน้า รู้สึกเหมือนกำลังย้อนเวลากลับไปเมื่อ 7 ปีก่อน ปนเปกับห้วงเวลาปัจจุบัน ภาพของพ่อ แม่ พี่มีน ปนอยู่กับงานศพ การเลี้ยงลูกตามลำพัง และความคาดหวังไม่ให้หนูนิดเดินตามรอยแม่

“พ่อแม่ส่วนใหญ่ถึงจะรู้ว่าเรื่องแบบนี้สามารถเกิดขึ้นได้เสมอ แต่ก็มักจะอธิษฐานว่าจะไม่เกิดขึ้นกับลูกของเรา แต่ครูอาจารย์มักจะเตรียมทางช่วยเหลือเราไว้”
พี่ส้มเงยหน้าขึ้นมอง เช็ดน้ำตา “คะ”
“พี่ไม่ได้ผลักไสหนูนะจ๊ะ พี่หมายความว่า ถ้าเรื่องเรียนเนี่ยพี่คิดว่าไม่น่าจะเป็นปัญหา”
“แต่หนูทั้งกลัว ทั้งอายคน”
“ส้มอยู่ปี 4 เหมือนอ๋องใช่มั้ย”
ทั้งคู่พยักหน้า
“ตอนนี้กี่เดือนแล้วส้ม”
“3 เดือนแล้วค่ะ หนู...อยากเอาเขาออก”
พี่หน่อยตกใจ พยายามบังคับน้ำเสียงให้มั่นคง  “ในฐานะที่พี่เป็นแม่ แล้วก็เจออะไรแบบนี้มา พี่ไม่เห็นด้วยกับการเอาเขาออก”
“แต่หนู”
“ส้ม ไม่ว่าหนูจะเต็มใจ หรือรู้จักพ่อของเขาหรือไม่ แต่ว่า เมื่อเวลาผ่านไป หนูจะรู้ได้เองว่า เขาคือของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิต เพราะเขาทำให้เราอยากเป็นคนดี ทำในสิ่งที่ดี”
“พี่คะ แต่หนูจะอุ้มท้องไปเรียนได้ยังไง ถ้าหนูไม่เอาเขาออก หนูคงต้องออกจากมหาลัย ทั้งที่ยังเหลืออีกเทอมเดียวก็จะจบ”
“มันคือการฝึกฝนให้เราแข็งแรงขึ้นนะส้ม” พี่หน่อยพูด “ยังไงส้มก็ยังมีหน้าที่ไปเรียน ไปสอบ ทำพื้นฐานชีวิตของเราให้แข็งแรง เพื่อให้ลูกที่จะเติบโตขึ้นมีชีวิตที่ดีกว่าเรา ลองปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษาดูเพราะว่าส้มยังต้องไปฝากท้อง ไปหาหมอเป็นระยะด้วย”
“แต่ว่าพี่คะ หนูไม่รู้ว่าพ่อเขาเป็นใคร”
“แต่หนูคือแม่ของเขา เขาอยู่ในท้องส้ม หัวใจของเขาเต้นพร้อมกับส้ม”
“พี่คะ”
พี่หน่อยโอบกอดพี่ส้มไว้ “ขอบใจมากที่ไว้ใจพี่ ลองไปคุยกับอาจารย์ แล้วไปบอกพ่อแม่ ถ้าท่านดุด่าก็ยอมให้ท่านดุด่า แต่ถ้าถึงสุดท้ายแล้วท่าน.....ไม่ยอมรับก็มาหาพี่”
พี่ส้มสะอื้นจนตัวโยน
“ส้มไม่ได้อยู่คนเดียวนะ ตอนนี้มีอีกชีวิตที่อยู่กับส้ม ถ้าส้มหัวเราะเขาก็หัวเราะด้วย ถ้าส้มร้องไห้ เขาก็ร้องไห้กับส้ม เข้มแข็งนะส้ม”

ระหว่างที่คนในห้องรับแขกกำลังพูดคุยกัน เสียงหนูนิดร้องเรียกแม่ดังขึ้น พี่เจี๊ยบรีบหันไปบอกเบิร์ดแล้วขึ้นไปอยู่กับหนูนิดทันที
“หนูนิดคะ พี่เจี๊ยบขึ้นไปหานะคะ”
“พี่เจี๊ยบมาหรือคะ พี่เบิร์ดมาด้วยหรือเปล่า” หนูนิดทักทายพี่เจี๊ยบที่เข้ามาอุ้มแล้วพาเข้าไปที่ห้องนั่งเล่นที่ชั้นลอย ไม่อยากให้ได้ยินเรื่องที่กำลังคุยกันที่ชั้นล่าง
“มาครับ วันนี้พี่เบิร์ดทำผัดแตงกวาใส่ไข่ กับแกงจืดเต้าหู้ให้หนูนิดด้วยหล่ะ พี่เอาขึ้นไปป้อนข้างบนนะครับ” เบิร์ดรีบยกถาดอาหารขึ้นไปป้อนเด็กน้อย
“แม่ไม่ให้กินข้าวบนนี้ เดี๋ยวมีหนูมีมดค่ะ”
“เดี๋ยวพี่เบิร์ดเช็ดถูเองครับ”
“มีเรื่องอะไรหรือคะ”
พี่ๆพิรุธเยอะเกินจนเด็ก 6 ขวบยังรู้
“มีพี่เขาไม่สบายมากน่ะค่ะ ต้องคุยกับคุณแม่” พี่เจี๊ยบบอกความจริงแค่ครึ่งเดียว “พี่เขาไม่รู้ว่าต้องทำยังไง ต้องให้คุณแม่อธิบายช้าๆ ให้เข้าใจ”
“เหมือนที่หนูทำการบ้านไม่ได้ คุณแม่ก็อธิบายช้าๆแบบนั้นใช่มั้ยคะ”
“ค่ะ” พี่หน่อยพูดยิ้มกว้าง แล้วเปลี่ยนเรื่องคุยไปที่การเรียน และนิทานเรื่องต่างๆ
คุยเล่นกันไปป้อนข้าวจนหมด เบิร์ดเอาจานลงไปล้าง เห็นพี่ส้มยังเช็ดน้ำตาป้อย ก็เลยกลับขึ้นมาเล่นกับหนูนิดไปพลางๆ
“เข้ากับเด็กได้ดีนะเนี่ย คิดว่าถนัดแต่รับขนมจีบซาลาเปามั้ยคะ”
“เป๊บซี่ช่วงนี้โปรโมชั่น 10 บาทค่ะ” พี่เจี๊ยบต่อแล้วหัวเราะ หนูนิดพลอยหัวเราะตามไปด้วย
“หนูชอบแรบบิทครีม แต่แม่บอกว่า ต้องกินข้าวก่อนถึงจะกินได้”
“ถูกต้องแล้วค่า”

เฮียพีกลับเข้าบ้านเกือบสี่ทุ่ม พี่หน่อยรออยู่ แล้วเล่าเรื่องที่อ๋องพาส้มมาหาในวันนี้ให้ฟัง เฮียพีรับฟังเงียบๆ จนจบถึงได้พูดขึ้น
“ดีแล้ว”
แต่หน่อยกลับลังเลเดินตามเข้ามาจนถึงในครัว ที่เฮียพีเดินเข้ามาดื่มน้ำ
“ตอนที่คุยกับส้ม หน่อยคิดว่า นั่นเป็นคำแนะนำที่ดีที่สุดแล้ว แต่พอพวกเขากลับไปหน่อยกลับไม่ค่อยมั่นใจ”

ปกติก็เป็นคนพูดน้อยแล้วก็ใช้ฟอร์มเงียบเวลาคุยกับพี่ชายมาตลอด พอมาถึงเรื่องนี้ เฮียพีได้แต่เดินกลับนั่งลงที่เก้าอี้โต๊ะกินข้าว แล้วทำหน้าที่รับฟังอย่างตั้งใจ
พี่หน่อยนั่งที่เก้าอี้ตรงข้าม
“หน่อยกังวลว่า กำลังเรื่องของตัวเองไปตัดสินเรื่องของส้มหรือเปล่า”
“เหรอ” เฮียพีทำเสียงต่ำๆ ชวนให้นึกถึงพี่ชาย
“ตอนนั้นคิดแต่ว่าไม่อยากให้ส้มทำบาป ไม่อยากให้เขาฆ่าลูกตัวเอง”
“หน่อยทำถูกแล้วนี่”
“ตอนตัวเอง รู้ว่าท้องก็บอกกับพ่อแม่ พอพ่อออกปากไล่ก็ออกจากบ้านทันที คิดว่าอยู่กันกับพี่มีน 2 คนก็ได้แล้วก็เลิกเรียน พอเวลาผ่านไป บางทีก็คิดว่าทำไมไม่ทำอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วพอส้มกลับไปกันแล้ว ก็มาคิดว่า เรื่องของส้มไม่เหมือนเรื่องของหน่อย หน่อยอาจกำลังบังคับให้แกทำในสิ่งที่หน่อยเองยังทำไม่ได้”
“แต่วันนี้หนูนิดยังอยู่” เฮียพีพูดเสียงหนักๆ
“ค่ะ”
“แล้วตอนที่หน่อยพูด ส้มฟังหรือเปล่า”
“ฟังนะคะ แต่ดูเหมือนว่า ใจของแกเอียงไปทางไม่อยากเอาเด็กไว้”
เฮียพีถอนหายใจแรงๆ คิดถึงหนูนิดที่นอนหลับสบายอยู่ในห้องนอนชั้นบน
“ไม่ควรคิดแบบนั้น เพราะว่าครอบครัวของส้มไม่ได้ลำบากถึงขนาดที่จะเลี้ยงเด็กอีกคนไม่ได้”
“คุณก็รู้ว่าบางครอบครัวไม่ได้ติดเรื่องเงิน แต่ติดที่เรื่องหน้าตา เรื่องสังคม แล้วพ่อกับแม่ของส้มเค้าเป็นยังไงคะ”
เฮียพีรู้จักคนที่บ่อนเสี่ยเล้ง และย่อมรู้จักพ่อแม่ส้มด้วย “เขาก็เป็นญาติกับเสี่ยเล้งน่ะแหละ ก็ไปทางนักเลง อาจเลี้ยงหลานเอง”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีค่ะ” พี่หน่อยดูผ่อนคลายลง “ดีแล้ว”
พี่หน่อยลุกขึ้นยืน จะกลับมาเข้านอน แต่ก็บอกถึงสิ่งที่อยู่ในใจ “ถ้าส้มไม่ต้องการเด็ก หน่อยก็คิดว่าจะขอเด็กคนนั้น คุณว่ายังไงคะ”
“ดี” เฮียพีรับสั้นๆ “นับเดือนแล้วจะคลอดเมื่อไหร่
“ประมาณเมษายนปีหน้าค่ะ”
“สอบเสร็จเรียนจบแล้วนี่นะ ไม่แน่หรอกกว่าจะถึงตอนนั้น ส้มอาจผูกพันกับลูกมาก แล้วเขาก็เรียนจบแล้ว ไม่ต้องสนใจกับสายตา ไม่ต้องตอบคำถามใคร เรื่องที่คิดไว้ อาจเปลี่ยนไปก็ได้”
“ยังไงก็ขอให้เปลี่ยนไปในทางที่ดีของทั้งแม่และลูกนะคะ”

เฮียพีปิดบ้านปิดไฟแล้วเดินขึ้นไปที่ห้องนอนเล็ก อดไม่ได้ที่จะมองผ่านบันไดขึ้นไปที่ห้องนอนใหญ่ชั้นบน
“ดีแล้วที่หนูนิดมีหน่อยเป็นแม่ ไอ้มีนกูจะดูแลลูกเมียมึงให้ดี”

อ๋องกำลังเรียงของจัดแผงขายลูกชิ้นอยู่กับไอ้เบิร์ด ตอนบ่ายจัดๆ เมื่อพี่ส้มในชุดกางเกงยีนขายาวเดินเข้ามาที่ตลาด
“ทำไมใส่กางเกงยีนล่ะ” ไอ้อ๋องขมวดคิ้วแน่น “ไม่มีกางเกงหลวมๆเหรอ”
พี่ส้มส่ายหน้า “เพิ่งแค่ 3 เดือนขอใส่อีกสักพักเหอะ”
ไอ้อ๋องก็ส่ายหน้าบ้าง หันไปหาไอ้เบิร์ด “ฝากร้านด้วย”
คนหน้าเหมือนแฮมสเตอร์เดินจูงมือส้มไปที่แผงเสื้อผ้าด้านใน ตรงดิ่งไปที่แผงเสื้อผ้ารุ่นคุณป้า คุณน้าทั้งหลาย
“ร้านแบบนี้มีกางเกงยืดๆ ถึงจะมีลายดอกท้อ ดอกเหมย ก็ใส่ๆไปเหอะ”
พี่ส้มหัวเราะ เลือกกางเกงได้ 3 ตัวส่งให้คนขาย เดินกลับมาที่ร้าน ไอ้เบิร์ดสละเก้าอี้ที่ใช้นั่งเสียบลูกชิ้นให้ว่าที่คุณแม่
“ขอบใจที่ไม่รังเกียจ”
“รังเกียจทำไม” 2 หนุ่มพูดขึ้นพร้อมกัน แล้วหันมามองหน้า ไอ้อ๋องชี้นิ้วทันที
“ไอ้เบิร์ดมึงรีบไปซื้อหวยเลยไป”
พี่ส้มเลยหัวเราะ “เกี่ยวกันตรงไหนเนี่ย”
2 หนุ่มเจตนาชวนคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ จนหญิงสาวต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อน “ชั้นบอกกับอาจารย์ที่ปรึกษาแล้วก็พ่อกับแม่แล้ว”
ไอ้อ๋องกับเบิร์ดเงียบไป พี่ส้มก็เลยพูดต่อพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น
“ตอนที่ยืนอยู่หน้าห้องอาจารย์ก็คิดไปร้อยแปด ใจอยากหันหลังกลับเสียให้ได้ แต่พอเดินเข้าไปเล่าให้อาจารย์ฟัง มันก็ไม่ยากอย่างที่กลัว แล้วก็อย่างที่พี่หน่อยบอกน่ะแหละ อาจารย์มีทางเลือกที่ดีให้แล้วก็ไปหาพ่อกับแม่ด้วยกันกับชั้น”
“ดีเนอะ”
“ฮื่อดี” พี่ส้มพยักหน้า ยิ้มกว้าง “ชั้นก็เลยมาขอบใจทั้ง 2 คน อยากบอกให้รู้ว่า ชั้นสบายใจขึ้นแล้ว ถึงจะกังวลเรื่องเพื่อนๆ แต่ก็ช่างมันเถอะ”
“พวกเขามองแปลกๆเหรอ” ไอ้เบิร์ดถาม
“บางที่เขาอาจมองเหมือนเดิม ทุกสิ่งเหมือนเดิม เพียงแต่ชั้นเองที่ระแวงไปเอง ไม่รู้เหมือนกัน”
“เพื่อนกัน เขาไม่ทิ้งกันง่ายๆหรอก” ไอ้อ๋องบอก
พี่ส้มส่ายหน้า “ไม่แน่หรอกอ๋อง พวกอ๋อง เบิร์ด เอก คีย์น่ะ ร่วมสุขร่วมทุกข์มาด้วยกัน แต่ชั้นกับแป้ง แล้วก็นิวน่ะ เราเหมือนเพื่อนช็อปมากกว่า”
ไอ้อ๋องกับเบิร์ดมองหน้ากัน ไม่ค่อยเข้าใจ มันคงละเอียดอ่อนเกินไปมั๊ง
“ทำไมล่ะ มีน้องก็ช็อปกระจายได้อยู่ดี” ไอ้เบิร์ดว่า
“ผมว่า ถ้าเป็นเพื่อนกันแล้วเขาเห็นส้มใส่กระโปรงจีบรอบตัว มันคงไม่ทำให้เลิกคบกันหรอก”
พี่ส้มยิ้มเหนื่อยๆ ทำให้ไอ้เบิร์ดถาม
“เหนื่อยเหรอ จะกลับหรือเปล่า ผมขี่มอไซค์ไปส่งให้ก็ได้ เพราะอีกสักพักคีย์คงมา”
พี่ส้มยังคงยิ้มในองศาเดิม “ชั้นเอารถมา ขับกลับเองได้ ไม่เป็นไรหรอกแค่ 3 เดือน แต่ถ้าท้องใหญ่กว่านี้ คงต้องระวังมากขึ้น”
เมื่อเดินกลับไปส่งพี่ส้มที่รถ ไอ้อ๋องก็บอกด้วยความหวังดี
“ส้ม มีอะไรก็บอกกันได้นะ ถ้าไม่มีคนไปหาหมอเป็นเพื่อนก็เรียกผมได้”
“อ๋อง ยังไงชั้นก็กลัวสายตาคนอยู่ดี”
“สายตาไม่ใช่เจ้าหนี้สักหน่อย” อ๋องพูดแล้วลูบท้ายทอยเก้อๆ “ขอโทษมุกนี้มาไม่ถูกจังหวะ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น คิด   ๆ ดูมันก็จริง”
“ผมทำงานไปเรียนไป เล่นพนันเพราะหวังรวยทางลัด ได้เงินมาก็เที่ยวจนหมดแล้วมาทำงานงกๆ แล้วก็ไปเล่นพนันอีก หนี้ท่วมหัวจนต้องออกจากเซเว่นมาทำพิซซ่า ผมไม่คิดว่าจะมีใครในคณะหรือหอไม่รู้นะเรื่องความเลวของผมเนี่ย เจ็บเหมือนกันเวลาที่ผมเดินผ่านแล้วพวกผู้หญิงนั่งกอดกระเป๋ากันแน่น แต่ผมก็ถือว่า ผมต้องไม่ทำผิดซ้ำ ผมต้องคิดถึงวันพรุ่งนี้”
“ชั้นก็..เป็นแบบนักศึกษาหญิงพวกนั้นเหมือนกัน”

...อยากบอกว่า ที่จริงแล้ว ตัวเองมีนิสัยดูถูกคนอื่น มองเห็นคนจนว่าเป็นคนเกียจคร้าน น่ารังเกียจ นิสัยไม่น่าคบอย่างแรง เพราะเป็นแบบนี้ไง เวลาที่ตัวเองผิดพลาดถึงได้รู้สึกระแวงทุกคนรอบตัว

อ๋องพูดยิ้มๆ “ทีนี้พอเวลาทำงาน ผมก็ว่า ที่น่าสนใจคือการขายของให้หมด แล้วให้ลูกค้ากลับมาใหม่ สำคัญกว่าการที่เดินผ่านแล้วเขานั่งกอดกระเป๋าเยอะ”
พี่ส้มหัวเราะเบาๆ
“คือผมคิดง่ายๆแบบนี้ มันพอจะช่วยส้มได้บ้างมั้ย”
พี่ส้มพยักหน้ายิ้มเศร้า
“อ๋องไม่กลัวคนจะนินทาว่าอ๋องเป็นพ่อเด็กหรือไง”
“แค่เสียงนินทาจากคนไม่รู้จัก ผมไม่สนใจหรอก” เมื่อเห็นสีหน้าไม่ค่อยเชื่อของหญิงสาว ไอ้อ๋องก็พูดต่อ “ผมเจอเรื่องดีเรื่องร้ายมาเยอะ  กับแค่เสียงนินทาแลกกับการที่ผมได้ช่วยเหลือเด็กคนหนึ่งที่กำลังจะเกิดมา เทียบกันแล้วจิ๊บมาก”
พี่ส้มยิ้มอ่อนๆ เมื่อเปิดประตูรถ “ชั้นอยากเป็นคนมองโลกแง่บวกเหมือนเธอจริงๆ”
“ไม่มีอะไรยากหรอกส้ม” ไอ้อ๋องบอกย้ำ “แค่เชื่อมั่นว่าเรากำลังทำความดีก็พอ ส้มไม่ควรสนใจสายตาหรือคำพูดของคน อย่างที่พี่หน่อยว่า เด็กอยู่ในท้องส้ม เขาเป็นของส้มไม่ใช่ของใครที่ไหนก็ไม่รู้คนนั้น”
พี่ส้มมองไปข้างหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความครุ่นคิด
ไอ้อ๋องพูดเรื่อยๆ “ผมก็ไม่ได้เป็นคนดี หล่อ รวยมาจากไหน ทะเลาะกับแม่เพราะอยากเรียนมหาลัย ตะเกียกตะกายจนมาถึงที่นี่ หลายเรื่องหลายคนที่พบเจอ เพื่อนที่มหาลัย เพื่อนที่ร้านพิซซ่า หรือแผงขายของติดกัน เพื่อนที่กินเหล้าด้วยกันในวันหยุด เอาเข้าจริงผมก็มีอยู่อีก 3 คนที่พูดคุยกับมันได้ทุกเรื่อง”
“รวมชั้นด้วยได้มั้ย”
“แน่นอน” ไอ้อ๋องพยักหน้า “ผมถือว่าเป็นการให้เกียรติผมที่สุดแล้ว ที่ส้มมาหาผมในวันที่ส้มไม่มีใคร ผมพูดซึ้งๆไม่เก่ง อันนั้นมันต้องให้เอก แต่เอาเป็นว่า ขอบคุณที่ไว้ใจผม”
“ขอบใจมากอ๋อง”
อ๋องพยักหน้า “ขับรถดีๆ นะ อย่านอนดึกล่ะ”

เมื่อเดินกลับมา พี่เจี๊ยบก็มาอยู่ที่แผงขายลูกชิ้นแล้ว กำลังช่วยไอ้เบิร์ดขายของอย่างสนุกสนาน
“ส้มไปแล้วเหรอ”
“ครับ ทำไมวันนี้พี่มาได้ล่ะ”
“ชั้นคนไม่ได้เรียนหนังสือ ว่างอยู่แล้ว”
“ไปกินข้าวกันเถอะ ผู้ช่วยวิ่งหน้าตาตื่นมาโน่นแล้ว” ไอ้เบิร์ดบอก
“มาแล้วๆ ขอโทษที่มาช้า” คีย์วางหนังสือ ล้างมือเตรียมพร้อมทำงานทันที
“กินอะไรหรือยังตาโปน”
“กูจะมาขโมยกินลูกชิ้นมึงเนี่ย แฮมสเตอร์”
พี่เจี๊ยบยิ้มกว้าง “ไปกินด้วยกันก่อนมั้ย”
“ไม่เป็นไรครับพี่” คีย์บอกอย่างเกรงใจทำให้ไอ้เบิร์ดตบไหล่เพื่อนเบาๆ
“ดีมาก ตาโปน ตั้งใจทำงานนะ”
พี่เจี๊ยบกับไอ้เบิร์ดเดินไปกินข้าวราดแกงที่แผงไม่ไกลนัก ขณะที่ ไอ้อ๋องกับคีย์ช่วยกันขายของ สักพักไอ้เอกก็มาถึง
“เฮ้ยไรวะเนี่ยวันนี้ทำไมมาเร็ว”
“มาเร็วก็ว่า มาช้าก็บ่น” ไอ้เอกชี้นิ้วด่าแล้วหันไปหาคีย์ “ตาโปนกอดทีดิ๊คิดถึงว่ะ”
“เฮ่ย มามะมากอดกู” ไอ้อ๋องแทรกเข้ามากันคีย์ไว้ข้างหลัง

ไอ้เบิร์ดกับพี่เจี๊ยบถือข้าวกล่องกลับมาฝากคนที่ขายของไป สร้างความวุ่นวายไปพร้อมกัน

“ลูกชิ้นปลาเยาวราชครับ อร่อย สะอาด ประหยัดครับ”

.....END.....

ไม่วายแล้วยังออกจะเครียดซะอีกเนอะ
แต่พอจัด เฮียพี พี่หน่้อย อ๋อง ส้มมาจัดกลุ่มด้วยกันแล้วนี่ มันจะออกมาแนวๆนี้แหละ
พรุ่งนี้เป็นแมนเอกนะครับ
ขอบคุณที่คุณรักตัวละครในเรื่องนี้ครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 14-04-2011 06:46:55

สงสารนางส้มจังเลยอ่ะ นี่หละหนอเวรกรรม

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 14-04-2011 07:00:29

^
^
^
^
รีบนตื่นเช้านะคะหล่อน รีบไปสาดน้ำประแป้งผู้ชายหรือคะ?  :laugh:

อุ๊ย ขอตัวไปอ่านก่อนนะคะคุณไจฟ์ พอดีเห็นยัยเพื่อนสาวชีมาเม้นท์ก็เลยอยากจะกัดชี

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 14-04-2011 07:35:15

เพื่อนกันก็ต้องช่วยยามลำบากไม่ว่าจะดีหรือเลวถึงเวลาคำว่าพื่อนมีค่าเสมอ :กอด1: :กอด1: :กอด1:



เพื่อนกลุ่มนี้รักกันดีมาตลอด ช่วยเหลือกันน่ารักดี  นี่คือน้ำใจของคำว่าเพื่อน :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-04-2011 08:38:49

ซึ้งเลยกับคำว่าเพื่อน :sad11:
ตอนนี้เหมือนอ๋องเป็นพระเอกเลย o13
เดี๋ยวนี้พระเอกชอบกอดตาโปนบ่อยน้า อิจฉา :serius2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 14-04-2011 08:39:49

มีทุกข์ก็ต้องมีสุข แต่ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข เพื่อนก็ยังอยู่เคียงข้างเราเสมอ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 14-04-2011 09:09:41

นี่แหละคำว่าเพื่อน
+ 1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 14-04-2011 09:26:47

เพื่อนแท้คือเพื่อนยามยาก

A friend in need is a friend indeed.

This is what friends are for...

ต๊าย ซึ้งไปกับการช่วยเหลือซึ่งกันและกันค่ะ ขอร้องไห้ก่อน

แต่...ไอ้พระเอกตอนท้ายนี่มันขโมยซีนได้ตลอด และแอบเนียนแต๊ะอั๋งน้องคีย์ได้ตลอดกาลจริงๆเชียว อย่างนี้ต้องเรียกพี่หัวสกินเฮดคิ้วแหว่งมาจัดการแล้วล่ะค่ะ หุหุ

กอดคุณไจฟ์และน้องทีค่ะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 14-04-2011 09:44:56

สงสารส้มเหมือนกัน ทั้งที่ตอนแรกไม่ชอบ แต่ดีนะที่คิดได้ไม่ทำลายเด็ก
ดีจังที่มีอ๋องคอยเป็นเพื่อนส้มตอนที่มีปํญหา
ชอบความสัมพันธ์ของกลุ่มเพีื่อนที่มี
คีย์ เอก อ๋อง เบริด์ มีความผูกพันและความรักฉันท์เพื่อน
ที่จะคอยให้ความช่วยเหลือและปรึกษากัน

ขอบคุณคุณไจฟ์ค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 14-04-2011 10:43:16

+1 ให้กับความมีสาระในตอนนี้ อ่านตอนนี้แล้วยอมรับว่าเป็นตอนที่มีสาระกินใจ
เพราะเป็นเรื่องจริงของใครหลายคนที่อาจประสบมาในชีวิต อ๋องมีความคิดที่ดี
น่าคบ ซึ่งหาได้ยากในสังคมปัจจุบัน ชอบความผูกพันของเพื่อนระหว่างเอก+คีย์
อ๋อง+เบิร์ด  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 14-04-2011 12:41:05

นี่แหละหนาชีวิต
เฮ้อออ
รอตอนแมนเอก อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 14-04-2011 14:22:06

เป็นกลุ่มเพื่อนที่รักกันดีนะ ชอบอ่ะ
แต่รู้สึกว่า ตอนนี้จะเน้นไปที่ส้มมากกว่า
แอบอยากได้คู่เฮียพีกะคุณหน่อยเยอะๆ >////<

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 14-04-2011 15:50:08

เด็กๆ รักกันเห็นใจกันก็ดีแบบนี้แหละ
เพื่อน ยังไงก็ตัดไม่ขาด ดีแล้ว....
รออ่านแมน เอกดีกว่า อิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <12-04-54> [พิเศษ 2]
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 14-04-2011 22:42:53

ตอนนี้ เครียดเหมือนกันนะคะเนี่ยะ
เฮียพี พูดน้อย เหมือนเดิม
อ่านตอนนี้แล้วซึ้ง มิตรภาพ
น้องคีย์ มาหน่อยนึง  :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 15-04-2011 08:01:06

(โปรดเตรียมพาราเซตามอลไว้ใกล้มือ)

ตอนพิเศษ แมน-เอก

ตอนที่ไอ้แมนเรียนทอมที่ 2 ของปีที่ 4 มันว่างั้นนะ ก็มันเป็นรุ่นพี่ไอ้เอกปีนึง ถ้าไอ้เอกอยู่ปี 3 มันก็ต้องปี 4 สินะ
เอาเป็นว่าพอมันเรียนมาจนถึงเทอมนี้น่ะ มันก็เริ่มไว้ผมยาวขึ้นกว่าเดิม แล้วพอสอบเสร็จมันไปฝึกงานอยู่กับพ่อ เก็บต่างหูสารพัดแบบใส่กล่อง แต่มีบางวันที่มันอารมณ์ดีก็จะใส่แบบที่เป็นต่างหูสีดำ ส่วนสายรัดข้อมือก็หายไป
แต่ที่สำคัญคือมันดูอารมณ์ดีมาตั้งแต่สอบเสร็จ
เทียบกับก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าการไปทำงานกับพ่อจะทำให้มันดูเป็นคนที่ขวางโลกน้อยลงกว่าเดิม แต่ก็แค่ดูเหมือน เพราะค่ำลงกลับมาห้องเมื่อไหร่มันก็มาหาเรื่องทะเลาะกันได้ทุกที
อ้อ มันไม่ได้ไปทำงานที่ร้านเกมแล้วนะตั้งแต่ไปทำงานกับพ่อเนี่ย มันบอกว่า พ่อใช้งานมันเยี่ยงทาส ขืนไปร้านก็ไปหลับเท่านั้นเอง
จนมาวันหนึ่งมันตื่นเช้าใส่เสื้อยืดกับกางเกงยีน บอกว่า จะไปดูผลสอบ
โทษว่าเพราะมันอารมณ์ดีผิดปกติแล้วกัน ที่เป็นสาเหตุให้ไอ้พระเอกเกิดอาการครั่นเนื้อครั่นตัว
อย่าถามว่าทำไม เพราะไม่รู้ว่ะ รู้แต่ว่ามีลางสังหรณ์แปลกๆ
เรียนเสร็จเดินออกมาจากตึกเรียน เจอไอ้คนนั้นมันนั่งรออยู่ที่โต๊ะไม้ใต้ตึกเรียนก็กลับอยากเดินหนีกันแบบซึ่งหน้า
แต่ขากลับก้าวเข้าไปหา
“มีไร ทำไมไม่โทรมาก่อน เกิดกูเลิกก่อนหรือเลิกช้า ไม่ต้องรอไปเรื่อยหรือไง”
อีกละ ด่าไว้ก่อนพ่อสอนไว้
“แต่มึงก็ไม่ได้เลิกก่อนหรือเลิกช้า” คำตอบสั้นๆ เสียงแหบๆ กับท่าทางกวนตรีน ทำเอาพระเอกอยากคลั่ง
“มาทำไม”
ไอ้แมนยักคิ้วแหว่งๆ “มาคุยไง”
มือใหญ่ๆ หยิบใบรายงานผลสอบ ยื่นให้ดูจนกระดาษแทบปิดหน้า
“อะไร”
อ่านหนังสือออก แต่ว่าตอนนี้เหมือนทุกสิ่งที่ปรากฏข้างหน้าเป็นเพียงตัวอักษร ผสมไม่เป็นคำขึ้นมาเสียเฉยๆ
“กูจบแล้ว ภายใน 4 ปี”
บอกแล้วยกซีกหน้าข้างขวาขึ้น  
แต่ไอ้พระเอกมีอาการเหมือนจะเป็นลม

เหวอๆ เบลอๆ งงๆ รู้สึกตัวก็เมื่อเป๊บซี่ไม่ใส่น้ำแข็งเข้ามาอยู่ข้างหน้า หันไปมองรอบตัวถึงได้รู้ว่ากลับมาอยู่ห้องแล้ว
“ตกใจขนาดนั้น”
ใบหน้าซีดเผือดที่มองกลับมา ทำให้ไอ้แมนคนมั่นใจ ทำอะไรตามใจตัวเองนิ่งอึ้ง
นี่เป็นท่าทีที่ผิดจากที่คิดไว้อย่างสิ้นเชิง
คิดว่าอย่างมากไอ้พระเอกก็จะโวยวาย ร้องด่าหาเรื่องโยกโย้ ต่อรองเวลาไปเรื่อยตามนิสัยของมัน แต่ไม่คิดว่า มันจะ –ซีด-
“แมน กู”
ดวงตายาวเรียวจ้องมอง เม้มปากแน่น “มึงบอกว่า กูเรียนจบแล้วคุยกันไงว่าเราจะยังอยากอยู่ด้วยกันมั้ย”
“แต่กู....ไม่พร้อม”
“อะไรไม่พร้อม มันแปลว่าอะไร เราอยู่ห้องเดียวกันมาเป็นปี แล้วมึงมาบอกไม่พร้อมเนี่ย”
“แมน คือกู”
“พอเถอะ” ไอ้แมนลุกเดินออกไปเปิดประตูระเบียงแล้วนั่งกุมขมับตัวเอง
ไอ้พระเอกมองตามแล้วเดินมานั่งลงที่ข้างหลัง
“แมน กูขอโทษ กูเวอร์ไปนิด คือกู....”
“มึงไม่ได้รักกู”
“กูรักมึงนะ รักจริงๆ แต่กูตกใจ”
“มึงไมได้รักกู”
เสียงแหบแห้ง ของคนที่ยังก้มหน้าทำให้ไอ้เอกกอดไอ้แมนไว้
“กูรักมึง ขอให้เชื่อกู”
“รักกู กอดกู จูบกู ขอเวลาว่า ถ้ากูเรียนจบจะคิดว่าเราจะยังอยู่ด้วยกันมั้ย แต่พอมาถึงเวลาเข้าจริง มึงกลับบอกว่าไม่พร้อม”
“ก็....”
“มึงบอกให้กูทำอะไรก็ทำ กูไม่เคยแม้แต่จะเอาข้าวเข้าเวฟ ไม่เคยทำงานบ้าน ไม่เคยเอาใจใคร แต่กูก็ทำให้มึง โง่เป็นควายทั้งที่มึงเพิ่งนอนกับผู้หญิงของมึงบนที่นอนของกู เพราะคิดว่า มันก็แค่การระบายฮอร์โมน กูตั้งตาตั้งตาเรียนให้จบก่อนมึง ทำให้ได้อย่างที่มึงต้องการ เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกัน แล้วที่กูได้รับคืออะไร สีหน้าตกใจของมึง กูมัน โง่” ไอ้แมนย้ำเสียงสั่นเครือจนไอ้เอกต้องลุกมานั่งข้างหน้า จับให้เงยหน้าขึ้น
“กูไม่มีใคร จริงๆ ตั้งแต่วันที่มึงเดินเข้ามาในห้องนี้ ถ้ากูไม่รักมึงกูจะยอมให้มึงย้ายมาอยู่ที่นี่ได้ง่ายๆหรือไง”
“แล้วคีย์ล่ะ”
“นั่นเพราะเฮียกวงสงสารมัน ไม่อยากให้มันไปอยู่ตามลำพัง” ไอ้เอกลดมือนั่งลงกับพื้นข้างหน้าไอ้แมน
“มึงเอง ก็ไม่เคยรักกู คนเดียวที่มึงรักมาตลอดคือคีย์ ไม่ใช่กู”

ไอ้แมนจ้องมองด้วยดวงตาแดงก่ำ แล้วลุกกลับเข้ามาในห้อง

เมื่อหันกลับมาไอ้เอกก้าวตามเข้ามา ปิดประตูห้องลง

“กูบอกมึงแล้วว่ากูไมได้รักคีย์แบบนั้น”
“แต่ไม่ว่าเราจะคุยกันเรื่องอะไร มึงจะถามถึง พูดถึงคีย์ทุกครั้ง”
ไอ้แมนพยักหน้า “เราคงทะเลาะกันมากเกินไป จนไม่เคยคุยกันดีๆ”
หนุ่มสกินเฮดหันไปมองรอบห้องแล้วเริ่มเก็บของใส่กระเป๋า เสื้อผ้า ไม่ได้มีมากนักเพราะมันขนมาขนไประหว่างบ้านกับห้องนี้ตลอดเวลา
ไอ้เอกได้แต่ยืนมอง อยากวิ่งเข้าไปยื้อมือใหญ่ๆนั่นไม่ให้เก็บเสื้อผ้า อยากพูดเยอะแยะมากมาย แต่ที่ทำก็คือการยืนมอง จนกระทั่งไอ้แมนเปิดประตูออก
“แมน กูรักมึงนะ” ประตูห้องปิดลง “อย่าทิ้งกูไว้อย่างนี้......”  
 
ขี่รถไปเรื่อยๆ วนอ้อมไปค่อนเมืองเหมือนที่เคยทำ ความสนุกสนานจากความรู้สึกว่า ท้องถนนเป็นของกู ความเร็วกับลมเย็นปะทะใบหน้าที่เรียกว่าเสรี วันนี้กลับรู้สึกว่างเปล่า
ที่กูรอมาตลอดคืออะไร
เลี้ยวกลับบ้าน จอดรถ อาบน้ำ กินข้าวกับแม่แล้วกลับเข้าห้อง สามทุ่มครึ่งมีมอเตอร์ไซค์มาจอดหน้าบ้านลุกออกมาดู ไอ้คนที่บอกว่าตัวเองเป็นพระเอกยืนอยู่
กางเกงขาสั้นเจเจลายพร้อย กับเสื้อยืดเสื้อย้วยตัวเก่ง
“มีอะไร”
“จ่ายค่ามอไซค์ให้กูก่อนกูลืมเอากระเป๋าตังค์มา”
.....อะไรของมึงนักหนาวะเนี่ย บ่นในใจ แต่ก็จ่ายเงินค่ารถให้
ไอ้เอกเดินเข้ามาในบ้าน ยกมือสวัสดีพ่อกับแม่ ที่ยังนั่งดูละครโทรทัศน์ด้วยกัน
“มีอะไร”
ไอ้เอกชี้มือไปคุยกันที่ข้างบ้าน พอออกมาก็ถามซ้ำ
“กูนอนไม่ได้”
“อะไรของมึงนอนไม่ได้”
“ก็นอนไม่ได้อ่ะ สัด มึงไม่อยู่กูนอนไม่ได้”
“ก็ไปเรียกไอ้เบิร์ด ไอ้อ๋องหรือสาวๆของมึงมานอนเป็นเพื่อนสิ”
“มันไม่เหมือนกัน มึงเอาหมอนกูมาด้วย”
“ห๊ะ”
ไอ้เอกชี้มาที่แขนล่ำๆของไอ้แมน “เนี่ย หมอนกู มึงเอามาด้วย สัด แล้วคืนนี้กูจะนอนยังไง”
ไอ้แมนเอาลิ้นดุนแก้ม
“กูไม่ตลก แล้วกูก็ไม่กลับ”
“สัด มึงจะเอายังไง จะทิ้งกูง่ายๆแบบนี้ได้ยังไง”
“เพราะมึงปฏิเสธกู”
“แล้วมึงจะให้กูทำไง กู....อาย...”
“เพราะฉะนั้นก็แยกกันอย่างงี้ไง จบ”
“ไม่แยก ไม่ให้จบ”
“แล้วมึงจะเอายังไง นั่นก็ไม่ นี่ก็ไม่ ”
“มึงต้องรับผิดชอบกูสิ”
“กูก็ทำแล้วไง แต่มึง....”
เสียงพูดขาดหายกลางคำ เพราะแม่เดินออกมาจากบ้านยืนมองอยู่  
ไอ้พระเอกหันไปมองตาม
“เข้ามาในบ้าน ทั้ง 2 คนเลย” แม่พูดเบาๆเหมือนทุกที แต่ทั้ง 2 คนก้าวเดินเข้ามาในบ้าน

พ่อกับแม่ท่าทางคล้ายจะเป็นลม ผสมปวดหัว จนพ่อต้องเป็นคนพูด
รู้แต่ไม่อยากยอมรับ
รู้ว่าทั้ง 2 คนต่างก็เป็นห่วงกัน
รู้ว่าทั้ง 2 คนต่างก็เป็นคนพิเศษของกันและกัน
ก็อยู่ห้องเดียวกันมาเป็นปี
แต่อีกใจก็ยังคงคาดหวังว่าจะเป็นแค่เพื่อนสนิท
แต่สิ่งที่ได้ยินกับหูในวันนี้มันไม่ใช่
พ่อถอนหายใจแรง มองทั้ง 2 คนแล้วกุมขมับ

.....ลูกกูทำลูกเค้าแล้วทิ้งหรือวะเนี่ย....

ที่จริงไอ้แมนอยากบอกความจริงเหมือนกันว่าอยู่ด้วยกันมาเป็นปี ได้แต่กอด จูบ เพราะติดที่สัญญาที่ให้ไว้ ว่าเรียนจบแล้วค่อยมาคุยกันว่าจะอยู่ด้วยกันต่อไปหรือว่ายังไง
เพราะเมื่อมองที่การกระทำ ไอ้คู่นี้มันก็เป็นแฟนกันน่ะแหละ ถึงมันจะคบกันแบบประหลาดๆ ฟังมันคุยกันแล้วไม่ค่อยเข้าใจก็เหอะ
แล้วไอ้พระเอกน่ะแหละตัวดีชอบรุกตลอด
แต่พอมาถึงวันนี้เข้าจริงๆ ไอ้พระเอกกลับฉีกสัญญาทิ้งอย่างง่ายดาย
คิดไปคิดมา ไอ้แมนก็เลยขอนั่งเงียบ ฟังพ่อกับแม่ด่าดีกว่า

“ทำไมมึงไม่รับผิดชอบขนาดนี้วะแมน” พ่อพยายามบีบคั้นเรี่ยวแรงที่มีเหลือด่าลูกชาย
ไอ้แมนก้มหน้ามองพื้น มองเข่าตัวเอง
“พอเรียนจบมีงานทำ ก็ทิ้งเค้าเลยหรือ ถ้ามึงอายที่เป็นแบบนี้ มึงก็น่าจะกลับบ้านซะตั้งนานแล้ว มาถึงขั้นนี้ .....เฮ้อ....”
พ่อถอนหายใจยาวอีกครั้ง
....ลูกกูหอบผ้าไปอยู่กับเขาเอง แล้วเขาก็เป็นคนทำให้ไอ้แมนกลับเข้าห้องเรียน เรียนจบภายใน 4 ปีอย่างที่พ่ออยากให้เป็นถึงขั้นติดสินบนลูกว่าจะซื้อคอนโดฯให้ แล้วมาวันนี้มันก็ถือกระเป๋าเข้าบ้าน อีกคนก็นั่งรถมาตามถึงบ้าน...
แม่ขยับตัว “เอก แล้ว...ที่บ้านเอกรู้เรื่องหรือเปล่า”
ไอ้พระเอกส่ายหน้า แม่เลยหันไปหาพ่อ “แล้วต้องทำยังไง เราต้องไปขอพ่อแม่ของเอกด้วยหรือเปล่าพ่อ”
“ไม่รู้เหมือนกัน” พ่อยอมรับคิดอะไรไม่ออก “แถวบ้านเอก เขาเรียกอะไร ผูกข้อมือ หรือขอขมา เสียผีอะไรหรือเปล่า”
“แต่ผู้ชายกับผู้ชาย เขาทำพิธียังไงกัน แม่ไม่รู้”
ไอ้เอกรีบยกมือ “ผมยังเรียนไม่จบ แม่ผมยังไม่รู้เรื่องผมกับไอ้แมนด้วย ยังไม่ต้องถึงขั้นนั้นหรอกครับ”
“เหรอ” พ่อทำเสียงต่ำๆ
“ผมขอคุยกับ...เขาก่อนได้มั้ยครับ ผมแค่ไม่อยากให้เขาทิ้งผมมาดื้อๆแบบนี้”
ได้ยินเสียงคนนั่งข้างๆ ทำเสียงขึ้นจมูกเหมือนกัน แต่มาถึงขั้นนี้แล้ว ถอยก็ไม่ใช่พระเอกแล้วหล่ะ

พ่อกับแม่ยังดูละคร พร้อมไปกับการปรึกษาเรื่องลูกชายตัวดี แต่ไอ้พระเอกกำลังเดินตามพนักงานบริษัทขึ้นมาที่ห้องนอนข้างบน
ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม
“มึงจะเอายังไงกับกูกันแน่” เสียงแหบๆถามขึ้นมาก่อน
“เมื่อบ่ายน่ะกูตกใจ ก็เลยทำหน้าตาแบบนั้น”
“แต่กูเสียใจ เพราะกูพยายาม แล้วกูก็คาดหวังว่าจะได้ยินเสียงหัวเราะจากมึง หรือคำพูดว่าดีใจด้วยที่กูเรียนจบ”
“แต่กูตกใจจริงๆ เหมือนเมื่อวานมึงยังไมได้ลงวิชาพื้นฐานปี 1 มาวันนี้มึงจบแล้วอ่ะ”
แมนยืดตัวตรง กอดอกมอง “เพราะกูขี้เกียจเรียนวิชาพื้นฐาน กูก็เลยตะบี้ตะบันวิชาที่กูอยากเรียนก่อน เพราะกูไม่ชอบเข้าห้องเรียน แต่กูไม่ได้ขี้เกียจไปสอบ มึงเข้าใจมั้ย”
ไอ้เอกพยักหน้า ไอ้แมนพูดต่อ
“แล้วมึงจะเอายังไง จำได้มั้ยว่ามึงสัญญาอะไรกับกูไว้”
ไอ้เอกพยักหน้าอีกที แต่ยังไม่พูด ไอ้แมนเลยเดินไปนั่งบนเตียง ไอ้เอกก็เดินตามมานั่งข้างๆ
“พอมึงเก็บของออกมา กูก็คิดตามที่มึงพูดนะว่า เราเอาแต่ทะเลาะกันแต่ไม่เคยคุยอะไรที่มันเป็นเรื่องเป็นราวสักที แต่ทั้งหมดเนี่ย....” ไอ้เอกหันมามองหน้าไอ้แมนตรงๆ “เราเป็นแฟนกันหรือเปล่า”
“สัด จนถึงขั้นนี้ มึงถามกูว่าเราเป็นแฟนกันหรือเปล่า” ไอ้แมนลุกขึ้นยืนโมโหจนอยากเอาหัวโขกกำแพง
“เราเป็นแฟนกันใช่มั้ย” ไอ้เอกถามย้ำ
“เออ!”
“มึงรักกูมั้ย”
“เออ!”
“แล้วทำไมมึงถึงหันหลังให้กูง่ายนัก”
“กูน่ะเหรอที่หันหลัง แล้วไอ้สัดตัวไหนที่มันต่อรอง ยื่นเงื่อนไขตลอดเวลา แล้วก็บอกกูว่าไม่พร้อม เหี้ยที่ไหนบอกว่าอาย”
“มึงยังฟังที่กูพูดไม่ทันเข้าใจ มึงก็เก็บของกลับมา ไม่เรียกว่ามึงทิ้งกูง่ายๆ แล้วจะเรียกว่าอะไรสัด”
“แล้วมึงจะเอายังไง มึงพูดแบบนั้น มองกูด้วยสายตาแบบนั้น หัวใจกูฟีบจนไม่เหลืออะไรเลย”
“ก็กู”
“มึงเป็นคนพูดนั่นพูดนี่ ให้กูมีหน้าที่รอแล้วผลของการรอคอยของกูคืออะไร”
“มึงอยากให้กูทำยังไง”
“อยู่ด้วยกัน”
“แล้วตอนนี้เราไมได้อยู่ด้วยกันหรือไง ที่ห้องกูน่ะ”
ไอ้แมนหันหลังกลับ ยืนเอามือเท้าผนังห้อง ฟังไอ้พระเอกพูด
“กูตกใจที่มึงจบเร็วเกินคาดใช่ ขอโทษที่กูตกใจเว่อร์ พ่อแม่มึงอาจไม่รังเกียจกู แต่พ่อแม่กูที่บ้านนอกอาจไม่คิดเหมือนพ่อแม่มึง แล้วมึงก็ทำงานแล้ว คนในที่ทำงานจะคิดยังไง มึงกับกู ไม่ใช่เฮียซาโต้ที่เขาคุ้มครองไอ้คีย์ได้ กูจะต้องอยู่แบบหลบๆซ่อนๆ ไปตลอดหรือไง”
“มึงคิดเยอะมาก”
“แล้วกูก็กลัวมากด้วย มึงมีเพื่อนของมึง มีชีวิตของมึง กูมีเพื่อนของกู มีชีวิตของกู ค่ำลงเราก็กลับมานั่งอ่านหนังสือด้วยกันที่ห้อง กูไม่คิดอะไรเลย กู....มีความสุข แต่พอเห็นมึงใส่ชุดทำงาน กูก็คิด และกลัวมาก”
ไอ้แมนหันกลับมามอง
“มึงคนไม่กลัวใคร ไม่กลัวอะไรสักอย่าง มึงไม่เข้าใจความกลัวของกูหรอก”

รอยยิ้มแปลกๆปรากฏที่มุมปากของคนตาเรียวแล้วหายไปในทันที ที่อีกคนเงยหน้าขึ้นมอง
“จะอยู่ที่นี่หรือจะรอไปอยู่คอนโดฯกับกู”
“ต้องถามแม่มึงก่อนว่ารับกูได้มั้ยอีกข้อนึงด้วย”
ไอ้แมนยักคิ้ว เปิดประตูห้องนอน เดินนำลงไปหาแม่หน้าตาเฉย
“แม่ รับมันเป็นลูกอีกคนได้มั้ย”
แม่นิ่งอึ้งแล้วพยักหน้า
“แม่ยอมรับแล้วมึงว่าไง”
ไอ้เอกอ้าปากค้าง
.....ทำไมง่ายนักล่ะ...หรือเพราะว่า อยู่ด้วยกันมานานจนแม่ยอมรับกลายๆ
“แบบผมกับมันเป็นแฟนกันนะ ไม่ใช่เพื่อนสนิทน่ะ”
พ่อสวนขึ้นมาก่อนที่แม่จะหัวใจวายตาย
“คบทีละคน ไม่มั่ว ไม่ทำอะไรประเจิดประเจ้อ”
“แน่นอน ผมไม่เคยมั่วอยู่แล้ว” ไอ้แมนตอบอย่างมั่นใจ
ตรงข้ามกับอีกคนที่กลับไปหน้าซีดเหมือนเมื่อบ่าย
......ผิดแผน ผิดแผน ไม่ใช่แล้ว พ่อแม่ต้องลุกขึ้นมาโวยวาย ดราม่ากันสักนิดสิ แล้วถึงจะยอมรับไม่ใช่หรือ....
“เอ่อ...คือ ไม่ห้าม ไม่กีดกันสักนิดหรือครับ”
“ก็อยากทำอย่างนั้น” แม่บอกเหมือนเริ่มปลง “แต่มันผ่านขั้นตอนนั้นไปแล้วนี่ ที่ผ่านมาแมนเขาก็ดูแลตัวเองได้ ที่เครียดอยู่ก็คือ แม่ไม่รู้ว่าจะเอาหน้าที่ไหนไปหาพ่อแม่ของเอกเนี่ย”

ไอ้เอกค่อยหันไปมองไอ้คนตาเรียว
....ชิบหายแล้วกู เตะหมูเข้าปากหมาอีกแล้วหรือเนี่ย....
“ไง กู พ่อแม่กูรับผิดชอบกับชีวิตน้อยๆ ของมึงขนาดนี้แล้ว มึงจะเอายังไงกับกูอีก”

ไอ้เอกกลืนน้ำลายหนืดๆ เดินกลับขึ้นมาที่ห้องนอนของไอ้แมนแล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียงกว้าง
“มีอะไร” ไอ้แมนตามมานั่งลงข้างๆ
“กูกำลังหาทางยืดเวลาน่ะ” พอนึกขึ้นได้ก็รีบลุกขึ้นนั่ง “เดี๋ยวๆ อย่าเพิ่งรีบคิดน้อยใจ ขอกูเรียบเรียงอีกนิด”
“กูกำลังรอฟัง”
“กูรักมึง แต่อยากให้มึงอยู่กับกูที่ห้อง ไม่ใช่ให้กูย้ายมาอยู่กับมึงที่บ้านนี้ หรือที่คอนโดฯ ที่พ่อจะให้เป็นรางวัลกับมึง”
“ทำไม”
“เพราะกูคือพระเอก กูต้องมีศักดิ์ศรี”

.........แต่กูกำลังอยากบ้าไอ้พระเอก!.....แต่นะ ต้องตั้งสติรับมือกับความเพี้ยนของไอ้พระเอกนี่ให้ดี...

“ก็ไม่เห็นต้องตกใจขนาดนั้น”
“แล้วทำไมมึงต้องโกรธกูขนาดนั้น”
“เพราะกูรู้สึกว่ากูเป็นควาย เชื่อที่มึงบอกว่ารักกู”
“กูรักมึงจริงๆ กูไม่เคยบอกใครเลยนะคำนี้น่ะ”
“แล้วสาวๆของมึงล่ะ”
“คำว่ารักตอนจะเอากัน ใครที่ไหนเขานับกันล่ะ”
“สัด!”
“เหี้ย ด่ากูทำไมเนี่ย”
“เพราะมึงไม่ชอบการผูกมัดไง มึงถึงได้เป็นอย่างนี้”
ไอ้เอกนิ่งเงียบนอนหงายมองเพดาน
“ทำไมมึงรู้ทันกูทุกทีเลยวะ”
“เพราะคนที่กูมองมีแต่มึงไง”
“เหี้ย” ไอ้เอกยกมือปิดหน้า
ไอ้แมนยิ้มกว้างจนดวงตากลายเป็นสระอิ “ไอ้สัด หรือจะให้แม่กูไปอุบลหาแม่มึงพรุ่งนี้เลย”
“เหี้ย กูยังเรียนอยู่นะ”
ไอ้แมนหัวเราะจนไอ้เอกต้องยกเท้าขึ้นถีบ
“เหี้ย ขอกูเล่นตัวมั่งเหอะ กูเป็นผู้ชายนะกูกลัวการแต่งงาน”
ไอ้แมน จ้องมองล้อเลียน ดึงมือ 2 ข้างของไอ้เอกกางออก
“มาไม่มา บอกเดี๋ยวนี้”
“ขอกูเรียนจบก่อนได้ป่ะ อีกปีเดียวเอง”
ไอ้แมนถึงกับทิ้งตัวลงนอนกางแขนกางขาบนเตียง
“เหี้ยเอ๊ย ทำไมต้องเป็นมึงด้วยวะ เรื่องมาก โยกโย้ เจ้าชู้ หลงตัวเอง”
“เหอะ”
“บ้าละคร”
“ไม่มีดีสักอย่างล่ะสิ”
“กูก็ว่างั้น”
ไอ้เอกหันมาผลักออกไปจากเตียง แต่ได้แค่กลิ้งไปครึ่งรอบไอ้แมนก็กลิ้งกลับมาที่เดิม
“เหี้ย แล้วชวนกูมาอยู่ด้วยทำไมล่ะ ถ้ากูไม่มีดีสักอย่าง”
“ก็มึงเล่นตัว นั่นก็ไม่นี่ก็ไม่ เหลือทางเลือกให้กูสักทางสิ”
“งั้นเอาแค่เบื้องต้นก่อนได้มั้ย”
“ยังไง”
“พ่อแม่มึง”
“ยอมรับเรื่องของเราแล้วนี่”
“แล้วเราจะคบกันแบบไหน”
“มึงอยากให้เป็นแบบไหน”
“เหมือนที่ผ่านมาได้มั้ย”
“ถ้าเหมือนที่ผ่านมาก็คือ เราเป็นแฟนกันใช่มั้ย”
“เหรอ กูว่ามึงเหมือนพ่อกูมากกว่าแฟน” ไอ้เอกพูดแล้วหัวเราะหึหะ
“พ่อมึงให้มึงนอนหนุนแขน ยอมให้มึงจูบด้วยเหรอ”
“สัด กูเปรียบเทียบ ห่านี่พูดซะเฉียดนรก” ไอ้เอกลุกขึ้นโวยวายชกเข้าที่ท้องหนาๆของไอ้แมน
แต่ก็อย่างที่รู้ ไอ้เอกมันแรงมด ทำได้แค่ให้ไอ้แมนสะดุ้งแล้วนอนหัวเราะ
....ทุกครั้งที่มองหน้า มองริมฝีปากของไอ้หน้ากวนตรีนคนนี้ มักจะมีความรู้สึกแปลกๆ ...
ไอ้เอกต้องหันหน้าหนีมานั่งกอดเข่าหันหลังให้
“เอก”
“อะไร”
“บอกกูอีกครั้งได้มั้ย กูอยากได้ยิน”
“บอกอะไร สัด”
ไอ้แมนนอนมองแผ่นหลังของคนที่นั่งกอดเข่า ยกมือใหญ่ขึ้นลูบหลังแล้วสอดเข้าใต้เสื้อยืดเสื้อย้วยตัวเก่งของไอ้เอก
ไอ้พระเอกหันมามอง แต่ไม่ได้ห้าม ไม่ได้ปัดมือออก ทั้งที่ผ่านมาขืนทำอะไรอย่างนี้มันจะขู่ฟ่อทันที

...กลัวกูทิ้งเหมือนกันหรือมึงน่ะ...

“เพราะมึงเดินออกมาจากห้องแบบนั้น ทำให้กูรู้สึกว่ามึงทิ้งกูแล้ว เราทะเลาะกันตลอด แต่อย่างมากมึงก็นอนหันหลังให้กู แต่มึงไม่เคยเก็บของกลับบ้านแบบวันนี้ กูแค่อยากมาถามมึงให้แน่ใจว่า ถึงมึงจะกลับบ้านแล้ว เราจะยังเป็นเหมือนเดิมหรือเปล่า กูจะยังรักมึงเหมือนเดิมได้มั้ย”

ไอ้แมนดึงแขนไอ้เอกลงมา จับให้นอนหนุนแขนกอดไว้
“รักก็รักสิ กูไม่เล่นตัว ไม่เรื่องมากข้อแม้เยอะเหมือนมึงหรอก”

ไอ้เอกเงยหน้าจูบคางสากๆแล้วเลื่อนขึ้นจูบปากยิ้มกว้าง ขณะที่ดวงตายังจ้องมองริมฝีปากหนาเหมือนเดิม
“เหอะ แล้วมึงจะรักพระเอกอย่างกูจนโงหัวไม่ขึ้นไอ้สัด” เงียบไปสักพัก ไอ้พระเอกก็ถามอีก
“ที่มึงโกรธเนี่ย เพราะกูไม่ให้มึงเอาหรือเปล่า”
ไอ้แมนทำเสียงหึ “ไม่ใช่”
“รออีกปีนึงได้ใช่มั้ย”
“ใช่ ขอแค่มึงอย่าทำเหมือนกูเป็นของเล่น”
“กูไม่เคยเห็นมึงเป็นของเล่น กูรู้ว่ามึงมั่นใจ กูเองก็มั่นใจ แต่กูก็อยากแน่ใจว่า วันข้างหน้าเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ไม่ใช่ว่าวันหนึ่งมึงเจอใครที่เขาพูดหวานกับมึง ดีกับมึงมากกว่ากู แล้ว....กูจะกลายเป็นอดีต”
ไอ้แมนพลิกตัวขึ้นคร่อมไอ้พระเอก บดขยี้ริมฝีปาก ละจูบแก้ม จูบคาง แล้วบอกติดริมฝีปาก
“มึงคือปัจจุบัน”
ไอ้เอกโอบแขนรอบคอ หลับตา รับจูบหวานไม่รู้จบ.....

ตื่นเช้าไอ้แมนแต่งตัวเตรียมไปทำงาน แล้วหันไปปลุกไอ้เอกกลับไปแต่งตัวที่หอพัก รถจอดที่หน้าหอพัก ไอ้พระเอกก้าวลงจากรถ
“กูว่ามันแปลกๆนะ มีแต่คนที่เรียนจบแล้วแยกบ้าน แต่มึงเรียนจบแล้วกลับบ้าน”
ไอ้แมนถอนหายใจแรงๆ “มึงจะเอายังไงอีกเนี่ย กูเอาใจมึงไม่ถูกแล้วนะไอ้สัด”
ไอ้เอกยักไหล่ ยักหน้า “ตามใจมึง ระวังไว้เหอะ มึงไม่อยู่กูจะไปลั๊ลลา~~”

ไอ้แมนยิ้มมุมปากเดินไปเปิดท้ายรถหยิบกระเป๋าเสื้อผ้ากลับมาที่ห้อง

-*-*END-*-*  
พรุ่งนี้คือตอนพิเศษตอนสุดท้ายของเรื่องนี้ครับ
ขอบคุณทุกคำแนะนำ ความเห็นและการติดตามครับ
ไจฟ์ครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 15-04-2011 08:35:43

อ่านแล้วปวดหัวกับมันจริงๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 15-04-2011 08:42:10

 :กอด1:กว่าจะได้รักกัน


น้องเอกเรื่องมากน่าดู

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: อิสระ ที่ 15-04-2011 08:56:34

คู่นี้อ่านแล้วกวนลำไส้
แต่ชอบบบบบบบบบ :impress2:
ตกลงเอกยอมเป็นภรรเมียใช่ปะ?
เห็นเป็นฝ่ายรุกแมนตลอดนึกว่าในหัวคิดจะเป็นสามีงี่
ที่แท้ก็กลัว......เสียชิง :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-04-2011 09:03:15

เอ้อ ได้หยิบมาใช้จริงๆ พาราเซตามอลเนี่ย ปวดตับ ปวดไต ปวดลำไส้เล็ก :z3:
มันก็บ๊องๆมาตั้งแต่แรกล่ะเนอะ แต่ก็น่ารักดี (แบบกวนๆ) :laugh:
แถมพ่อกับแม่เปิดทางสะดวกให้แบบนี้ อนาคตสดใสแล้ว :o8:
ตอนพิเศษสุดท้ายเป็นคู่ของใครน้า รออ่านค่า :impress2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 15-04-2011 09:09:25

^
^
^
^
^
จิ้มคนข้างบน อิอิ

ตอนนี้หวานมากค่ะ (?)

ก็หวานได้เท่าที่คู่นี้เค้าจะหวานกันนั่นล่ะค่ะ

แหม พระเอกนี่ก็กลัวการ(สูญ)เสีย(ตัว)ใครสักคนไปเหมือนกันนะคะ หุหุ ให้ๆพ่อแมนเค้าไปเถอะค่าคุณเอก

ขอบคุณคุณไจฟ์และน้องทีค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 15-04-2011 09:34:50

ชอบคู่นี้เหมือนกัน
ออกแนวหวานแปลกๆอยู่เหมือนกัน :-[
+1 นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 15-04-2011 09:44:25

เอกกลัวเป็นกับเขาด้วย 555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: from_mars ที่ 15-04-2011 10:25:39

คู่นี้นี่...รวบรวมความงงเนอะ
อ่านไปก็เข้าใจความงง แลสับสนของเด็กๆ หลายเรื่องทีต้องคิด แถมดันเอามาคิดเวลาเดียวกันอีก กร้ากกก
แต่ชอบความดิบ เถื่อนของสองคนนี้ น่ารักไปอีกแบบดีเหมือนกัน...
ขอบคุณครับไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 15-04-2011 10:58:42

อ่านไปขำไป มันกัดกันตั้งแต่แรกจนจบเลยหรือนี่
พ่อพระเอกกลัวโดนทิ้งเหมือนกัน
เห็นใจแมนนะมารักกับเอกเนี่ย
คู่นี้ต้องกินยาพาราจริงๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 15-04-2011 11:18:24

คู่นี้ คนอ่านต้องกินพาราฯ ทั้งขวด
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: yayee2 ที่ 15-04-2011 11:20:49

อิ อิ พาราไม่ได้ใช้ค่ะน้องไจฟ์ เพราะพี่ทำใจกับความรักแบบแปลกๆ ของคู่นี้ได้อยู่แล้ว
แต่ในความแปลก ก็ซ่อนความน่ารัก ความหวาน และความฮาเอาไว้ด้วย
ทำให้ได้รสชาดดีๆไปอีกแบบจ้ะ......ขอบคุณครับสำหรับตอนพิเศษ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 15-04-2011 11:27:48

มันรักกันแบบแปลกๆจริงสองคนนี้
คบกันแบบมึนๆแต่เค้าก็รักกันจริง
รักกันแบบเถื่อนๆแต่คนอ่านชอบมาก
แต่ที่แน่แอบสงสารแมนเล็กน้อย
เนื่องจากเอกเล่นตัวมากไปหน่อย :laugh:
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 15-04-2011 11:36:18

อ่านไปขำไป มันกัดกันตั้งแต่แรกจนจบเลยหรือนี่
พ่อพระเอกกลัวโดนทิ้งเหมือนกัน
เห็นใจแมนนะมารักกับเอกเนี่ย
คู่นี้ต้องกินยาพาราจริงๆ

กด+ ให้คุณไจฟ์

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 15-04-2011 11:54:27

หวานมันดีแท้
แอบเข้าใจแมน แต่ก็งงนิดๆเพราะเรื่องของสองคนนี้มาเร็วเคลมเร็วตลอด
ขอเข้าใจแบบมึนๆ ต่อไปล่ะกัน เชียร์สุดตัวแบบนี้แหละ5555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: love2y ที่ 15-04-2011 13:46:26

คู่นี้มันก็น่ารักดีนะ รักกันมันส์ตลอด~~
แมนก็ดีนะ อดทนอดกลั้นได้นานมาก
ถ้าไม่รักจริงคงไม่อดทนขนาดนี้ ฮาาาา

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 15-04-2011 14:00:17

พระเอกเนี่ยเค้าก็คิดเยอะแยะเหมือนหนูคีย์เลย
แต่ชอบจังตอนที่เอกบอกว่าแมนเอาหมอนของเอกมาด้วย
กดบวกค่ะ :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 15-04-2011 15:03:16

จะผิดมั้ยถ้าจะบอกว่าชอบคู่นี้มากกว่าคู่น้องคีย์กับเฮีย
แต่ก็มากกว่าแค่นิดเดียวนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: primmi ที่ 15-04-2011 15:28:40

สงสารแมนจัง พระเอกเล่นตัว 555
คู่นี้ชีวิตรักรอบข้างไม่มีปัญหาอะไรเลยนะ
มีแต่ตัวของทั้งคู่เนี้ย ปัญหาเยอะจริงๆ
อ่านแบบงงๆแต่สรุปว่าเขารักกันชิมิ 555 เรื่องของคน2คน เราเข้าไม่ถึง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 15-04-2011 18:13:20

ตอนนี้คู่เอก+แมน หวาน แต่หวานแบบไม่เหมือนใครจริง ๆ
สรุปว่ายังไม่รู้ว่าใครเป็นรุก-เป็นรับ เพราะต้องรออีก 1 ปีให้
เจ้าพระเอกเรียนจบก่อนใช่มะ แมนนี่แมนสมชื่อแถมมีความอดทน
เป็นเลิศ เจอรักแท้รักจริงแบบเจ้าพระเอกเข้าไปเชื่องสนิทเลย
+1 แทนคำขอบคุณ .... :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: debubly ที่ 15-04-2011 22:10:46

 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 15-04-2011 22:34:35

“แต่หนูคือแม่ของเขา เขาอยู่ในท้องส้ม หัวใจของเขาเต้นพร้อมกับส้ม”
กำลังอ่านอยู่ดี ๆ เจอประโยคนี้เข้าไป  อึ้งนิดหน่อย  มาเมนท์ก่อนเลย
อยากบอกว่าคนแต่งเป็นผู้ชายนะ  แล้วก็เป็นผู้ชายที่ละเอียดอ่อนมาก ๆ
+1 ให้เลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: Whatever it is ที่ 15-04-2011 23:28:36

อยากให้ลงเอยกันซะทีคู่นี้ ปวดหัวกับไอ้พระเอกมันจิงจิ๊ง เหอะๆ ว่าแล้วก็พาราสอง น้ำตาม  :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <15-04-54> [พิเศษ 3]
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 16-04-2011 00:48:38

อ่านไป ขำไป ปวดหัวไป กับคู่นี้ :mc4:
ชอบคู่นี้ค่ะ  รักกันน่ะ แต่ก็กัดกันตลอด
คงเป็นรูปแบบความรักอีกแบบหนึ่ง
น้องไจฟ์ละเอียดอ่อน และลึกซึ้งมากค่ะ กับความคิดแบบพ่อพระเอก
แหม มันช่างคิดไปได้เนอะ ทำเอาแมนของเราเวียนหัววันละหลายเวลา

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 16-04-2011 06:41:50

ตอนพิเศษ ซาโต้-คีย์

มีลูกค้าเพียง 2 โต๊ะในตอนบ่าย
เจ๊มิซาประจำที่หน้าเค้าท์เตอร์ ไอ้อาร์ตกำลังล้างจานอยู่ในครัว คีย์กำลังรับลูกค้า
“วันนี้เมนูพิเศษ มีสตูลิ้นวัว ของหวานเป็นอัพไซด์ดาวน์เค้กนะครับ”
ลูกค้าเงยหน้าจากเมนูแผ่นเล็ก จ้องมองคนแนะนำเมนูด้วยดวงตาหยาดเยิ้ม
“อยากชิมลิ้นคนนี้อ่ะ ได้มะ”
คีย์ทำหน้าตาตื่น “เย๋ย ไม่ได้ครับ”
ลูกค้าหัวเราะร่วน “แย่จัง~~พี่ไม่ทานเนื้อวัวอ่ะ”
“สปาร์เก็ตติ้ซีฟู๊ดมั้ยครับ หรือ ข้าวอบสัปปะรด เชฟสลัด” คีย์แนะนำไปเรื่อยๆ ประตูเปิดพร้อมเสียงกระดิ่งชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามา เสื้อผ้า หน้า ผมเนี๊ยบเกรด เอบวก
“มานานแล้วเหรอ”
“เขาเกือบให้ถือหุ้นร้านนี้แล้วหล่ะ” คนที่มาถึงก่อนทำเสียงกระแนะกระแหนสุดฤทธิ์ จนคีย์ต้องอมยิ้ม คนที่มาถึงทีหลังหันมาส่งยิ้มหวานให้คีย์
“อย่าไปถือสาพวกวัยใกล้หมดประจำเดือน”
“อร๊าย!!!!  ไอ้อลันตบกันก่อนกินข้าวดีมั้ย”
แต่คนที่ถูกเรียกว่าอลันกลับหัวเราะ ยังคงพูดคุยกับคีย์ “ป้าเขาสั่งอะไร”
คีย์ส่ายหน้า คาดว่าตอนนี้เจ๊มิซา ก็กำลังพยายามกลั้นหัวเราะอยู่เหมือนกัน
“ผมเอาข้าวผัดน้ำพริกลงเรือห่อไข่ น้ำเปล่า” มาทีหลังสั่งก่อน ทั้งยังส่งยิ้มหวานให้คีย์ไม่เลิกจนอีกคนทำเสียงจิ๊กจั๊ก
“ข้าวอบสัปปะรด น้ำเปล่าเหมือนกัน” สั่งอาหารแล้วหันมาถามอลัน “เอาสปาซีฟู๊ดให้กลาสดีมั้ย”
อลันพยักหน้า แล้วหันมาหาคีย์
“สปาซีฟู๊ดใส่กล่องนะครับ”
“เด็กบ้านั่นพลังเยอะ เอาเค้กใส่กล่องไปด้วยมั้ย”
“เค้กอะไร”
“อัพไซด์ดาวน์"
"เอา 2 ชิ้นใส่กล่องด้วยครับ” แล้วหันมาหาคนหน้าหวานที่นั่งมองเมนูอยู่ “จะกินอะไรอีกป้า”
“เดี๋ยวหลังแหวน กำลังคิดว่ากลาสจะอิ่มมั้ย”
“เอาข้าวไก่ ซอสครีมอีกที่มั้ยครับ” คีย์แนะนำ
“เอาอีก 1” หนุ่มหน้าหวานพูดแล้วส่งเมนูคืนให้คีย์ “ถ้าไม่อร่อยนะ ชั้นจะยุให้กลาสหักคอนาย”
อลันยิ้มมั่นใจ “อร่อยล้านเปอร์เซ็นต์คนที่อยู่ในครัวน่ะเชฟซาโต้นะ คุณลีโออยากได้เขาไปทำงานด้วยจะตาย แต่เขาไม่ไปเพราะคนนี้” นิ้วมือใหญ่ๆ ชี้มาที่คนที่กำลังหน้าแดงจัด
"อร๊ายยยยย จริงดิ โรแมนติกมากกก ขอบอก" หนุ่มหน้าสวยกรี๊ดกร๊าดไม่เลิก

คีย์รับคำสั่งรายการอาหารก็เดินมาบอกพี่ผ่านช่องหน้าต่าง
ส่วนเจ๊มิซาเตรียมเครื่องดื่มไปเสิร์ฟ ยังได้ยินเสียงลูกค้าคุยกัน แต่ยังไม่มีลูกค้าเพิ่ม คีย์ก็หันมาหาคนในครัว

“พี่บ่ายแล้วผมขึ้นไปเก็บผ้าก่อนนะ”
“อือ” พ่อครัวพยักหน้า

แดดตอนบ่ายแรงผ้าแห้งสมใจ คีย์เก็บผ้าแล้วพับเรียงใส่ตะกร้าไว้ เสียงประตูห้องเปิดออก ทำให้หันมามองพร้อมรอยยิ้มกว้าง
คนตัวโตเดินเข้ามาแล้วคว้าหมอนอิงที่โซฟา แต่เจ้าตัวกลับนอนหลับตาเหยียดยาวอยู่กับพื้น
คีย์เปิดพัดลมให้พี่แล้วกลับมาพับผ้าต่อ
“คีย์”
“ฮะ”
“กอดหน่อยสิ” บอกเสียงเหนื่อยๆ แล้วก็ยังหลับตาอยู่เหมือนเดิม
......เหนื่อยเหรอ....งั้นมั้ง ก็ตื่นแต่เช้าทุกวันนี่นา....
คีย์กะพริบตา แต่ก็คลานกลับมานอนเบียดตัวหนุนแขนใหญ่ พี่ดึงข้อมือเล็กๆมาพาดเอว อกกว้างขยับขึ้นลงสม่ำเสมอ คีย์เลื่อนมือแตะแล้วหัวเราะคิก
“อะไร”
“เหมือนหนังกำลังภายในอ่ะ ผมมีพลังวิเศษทำให้มันขึ้น ลง ขึ้น ลงได้ด้วย”
คนที่กำลังอู้งานมานอนพักสัก 10 นาทีเลยพลอยหัวเราะไปด้วย
“เปลี่ยนจากละครมาเป็นหนังกำลังภายในแล้วเมียกู”
“เนี่ยๆ พี่ดูดิ” คีย์บอกแล้วเปลี่ยนเป็นนั่งคุกเข่า กางมือเหนืออกพี่แล้วยกขึ้น ลดลง
แต่พอพี่ตื่นการเคลื่อนไหวของอกมันก็ไม่เหมือนเดิม เจ้าตัวก็โวยวาย
“ไม่เอาดิ หายใจแบบเมื่อกี้ดิ ตอนนี้ผมไม่ได้เป็นจอมยุทธ์แล้วอ่ะ”
คีย์ฟาดแขนพี่ดังเพี๊ยะ หน้างอหันกลับไปทำงานบ้านต่อ
“นอนไป เดี๋ยวมีลูกค้าเจ๊มิซาก็โทรมาตามเองแหละ”
แต่กลายเป็นว่า พ่อครัวนอนมองอีกคนทำงานบ้านนั่นนี่ไปเรื่อย พอหันมาเห็นว่าถูกมองอยู่ก็ยิ้มเขินๆ
“มีอะไร”
“มีความสุข”
มันอาจฟังดูเหมือนคนที่ปลงกับชีวิต ดูเหมือนคนแก่ แต่สำหรับชีวิตที่ต้องจัดการนั่นนี่อยู่ตลอดเวลา ทำอะไรมากมาย ทั้งเรื่องของตัวเอง เรื่องของคนรอบตัว และคนที่แวะเวียนเข้ามาขอความช่วยเหลือ
แต่ที่พบก็คือ ความสุขที่แท้จริงคือยิ้มกว้างจากคนนี้
คีย์ยิ้มจนดวงตาเป็นเส้นโค้ง “ผมก็เหมือนกัน แต่ถ้าพี่ไม่หลับเดี๋ยวโดนโทรตามจะไม่ได้พักแล้วนะ”
“ก็พักอยู่นี่ไง”
คีย์วิ่งเข้ามาเอามือปิดตา “หลับๆๆๆๆ”
แขนแข็งแรงเกี่ยวเอวบางพลิกลงมานอนกอด
เสียงโทรศัพท์ดัง
คีย์หัวเราะร่วน
พี่ถอนหายใจหนักๆ แล้วกลับลงไปที่ร้าน
ไม่นานนักคีย์ก็ตามลงมาทำงานต่อ จนกระทั่งออกไปส่งข้าวที่สำนักงานบัญชีแล้วหายไปนานจนกระทั่งพ่อครัวต้องออกมาดู
แล้วก็พบว่า
เด็กส่งข้าวกำลังยืนคุยกับลูกค้าที่เมื่อบ่ายสั่งอาหารไปหยอดไปคนเดิมนั่นน่ะแหละ
...หึงเหรอ...เปล่าเลย ไม่สักนิด รุ่นนี้แล้ว...
…คนนั้นก็ออกสาวชัดเจนขนาดนี้...
...มั่นใจมากขอบอก
...ว่าแต่...จะคุยกันอีกนานมั้ยน่ะ
...ทำไมต้องยิ้มให้เขาด้วยวะ
...หัวเราะทำไมน่ะ
...เฮ่ย ไอ้ท่าทางเขินๆ แบบนั้นน่ะของกูโว้ย ของกู!!!!!!

คีย์หันมาเห็นคนที่ยืนสูบบุหรี่อยู่หน้าร้านก็หันไปยกมือสวัสดีลูกค้าคนนั้น ที่ยังมีใจยกมือให้กับคนดุหน้าร้านข้าวด้วย
จนกระทั่งรถเก๋งเข้ามาจอดเทียบ ชายหนุ่มคนนั้นถึงได้ก้าวขึ้นรถไป ขณะที่หนุ่มตัวเล็กวิ่งกลับมาหาคนที่กำลังสูบบุหรี่
“พี่คนนั้นชื่อไรน์”
พยักหน้าเหมือนรับรู้ แต่ก็ขยี้บุหรี่ที่เหลืออยู่ในมือทิ้งแล้วเดินเข้าร้าน
รู้เหมือนกันว่าโดนแอบมองเป็นระยะ จนต้องหันไปขยี้ผมยุ่งที่มัดจุกไว้เบาๆ
“กินอะไรดี”
“เอาบะหมี่ผัดก็ได้”
“ผัดอะไรวะ ไอ้ผัดก็ได้เนี่ย”
คีย์ทำเอียงคอมองของสดของแห้งในครัวแล้วหันมาบอก
“เอาเส้นเปล่าๆ”
“โห....เป็นการดูถูกพ่อครัวอย่างร้ายกาจที่สุด ยอมไม่ได้แล้ว”
พ่อครัวถกแขนเสื้อหันไปหยิบนั่นนี่ใส่กระทะ พริบตาบะหมี่ผัดหน้าตาสวยงามก็วางอยู่ข้างหน้า คีย์หยิบส้อมม้วนเส้นแล้วเหลือบตามองพี่
“ผมเห็นในทีวี เขากินแบบนี้”
คีย์ยกจานขยับเข้าไปใกล้ พี่ยิ้มสนุกตามไปด้วย รวบเอวบางมาแนบชิดให้น้องป้อนเส้นให้พี่ ขณะที่ตัวเองงับอีกด้านแล้วดูดเส้นเลื่อนริมฝีปากเข้ามาใกล้ จนกระทั่งแนบสนิทแล้วผละออก
บะหมี่เต็มแก้มคีย์เคี้ยวไปยิ้มไป
“อร่อยใช่มั้ย”
“อื้ม” คีย์พยักหน้าทำท่าจะป้อนให้อีก แต่ไอ้อาร์ตที่หน้าต่างสั่งอาหารส่งเสียงกระแอมแล้วสั่งอาหาร

ปิดร้านเดินไปเซเว่นซื้อไอศกรีม แล้วเดินจับมือกลับมา เจอคนรู้จักส่งยิ้มทักทายมาเรื่อย สารวัตรธงซ้อนมอเตอร์ไซค์ตำรวจโฉบเข้ามาหา
“ซาโต้ไปด้วยกันหน่อย” มือที่ถือวิทยุตำรวจชี้ไปที่รถมอเตอร์ไซค์อีกคัน
แล้วพี่ก็หายไปนานจนหลังเที่ยงคืนคีย์ถึงได้ยินเสียงปิดประตูห้อง

หนุ่มหน้าใสผมยุ่ง ในเสื้อยืดสีขาวตัวบางที่ใส่นอนเป็นประจำ กับกางเกงนอนขายาวจนคลุมเท้าก้าวมาหา ยังขยี้ตางัวเงียไม่ยอมตื่น
“พี่เหนื่อยมั้ย”
“ไม่เท่าไหร่ ขอโทษที่ทำให้ตื่น”
คีย์ก้าวเข้ามาหาโอบแขนรอบคอ “อุ้ม” แขนเล็กๆยกขึ้นมาโอบรอบคอให้พี่ยกขาขึ้นพาดเอว ช้อนมือเข้าใต้สะโพก
“กี่ขวบแล้วเนี่ยเด็กคนนี้”
“20”
“จริงอ่ะ”
“อือ” ยกตัวขึ้นจูบปากพี่ ทั้งที่หลับตา เอียงหน้าดูดริมฝีปาก รับลิ้นหวานที่สอดเข้ามาหา เสียงครางเบาๆ เมื่อพี่สอดมือเข้าใต้เสื้อ
คีย์ยกตัวขึ้นเบียดแล้วแหงนเงยให้พี่ดูดแก้มดูดคอ
พี่หมุนตัววางน้องบนโซฟาแล้วรั้งเสื้อนอนขึ้นสูง ดึงกางเกงนอนของน้องออก
คีย์ยังหลับตาง่วงงุน
....ละเมอหรือไงเนี่ย...
....ไม่เหมือนนะ แต่ว่า....
“คีย์”
มือขาวซีดรั้งใบหน้าพี่ลงมาจูบ มือใหญ่ช้อนเอวบางขึ้นแล้วกอบกุมสะโพกเลื่อนสัมผัสจุดอ่อนไหวด้านหลังแล้วแทรกนิ้ว
“โอ๊ะ” คีย์ลืมตาโพลง ผลักไหล่พี่ออก หน้าตาเลิกลั่กเหลียวมองรอบห้องที่เปิดไฟสว่าง
“ฮึก ฮึก...” เริ่มละ จะมาละ
“อ้าวก็คีย์เริ่มเองนะคราวนี้น่ะ” สันนิษฐานว่าหน้าตาจะเจ้าเล่ห์เต็มพิกัด ทั้งที่อีกคนบ่อน้ำตากำลังจะแตก
“ฮึก ฮือ......” คีย์ยกมือปิดหน้า
พี่คลี่ยิ้ม ดึงมือออก
“ไม่เอา ไม่เอา ฮือ...”
พี่จูบทั่วใบหน้าแดงจัดอาบน้ำตา ไล่ลงมาหาอกสีอ่อน วนลิ้นโลมเลีย คีย์ยกมือปิดหน้า แต่ไม่สามารถปิดเสียงครางแผ่ว
เมื่อลิ้นชำนาญการชิมผิวกายเลื่อนลงไปอีก คีย์ก็พยายามดันไหล่พี่ออก
“พี่ไม่เอา มันสว่าง ไม่เอา...”
พี่เม้มริมฝีปากที่ท้องน้อยแล้วชิมส่วนอ่อนไหวรุ่มร้อน ยกขาเรียวขึ้นพาดพนักพิง
ปากร้องไม่เอา แต่ช่องทางด้านหลังตอดรัดปลายนิ้ว แก่นกายแข็งเกร็ง
คีย์กะตุกตัวแล้วฉีดพ่นให้พี่รับไว้
เช็ดมุมปากขณะที่เลื่อนขึ้นมาหอมแก้มแดงจัด คีย์บิดเนื้อที่เอวพี่จนร้องโอย
คีย์สูดจมูกฟุดฟิด
“ไอ้พี่บ้า”
พี่ดึงขึ้นมานั่งซ้อนตัก พรมจูบจนแก้มช้ำ
“พี่บังจนมิดใครที่ไหนจะเห็น”
คีย์เงยหน้ามองพี่ แล้วชะโงกมองไปด้านหลังพี่ นอกหน้าต่าง ไกลออกไปถึงฝั่งตรงข้าม
“เห็นใครหรือเปล่า”
“ใครจะไปรู้อาจซุ่มอยู่ก็ได้”
“แต่ละเมอแบบนี้ชอบจัง”
คีย์ได้แต่ก้มหน้าซุกไหล่กว้าง “แต่ผมอายอ่ะ”
พี่หัวเราะเบาๆ สอดมือเข้าใต้เสื้อนอน แต่พอยกขึ้นสูง คนที่ก้มหน้าอยู่กับอกพี่ก็พูดงึมงำ
“ปิดไฟก่อนดิ”
พี่ลุกไปปิดไฟ เมื่อหันกลับมา คีย์ยืนอยู่กลางห้อง ถอดเสื้อนอนออกช้าๆ
ร่างกายผอมบาง ท่ามกลางแสงไฟจากถนน
เหมือนมือไม้จะเกะกะ เพราะเจ้าตัวไม่รู้ว่าจะกอดอก วางแนบลำตัว หรือว่าจะกางออกรอกอดจากพี่ดี
พี่ถอดเสื้อออก ตามมาด้วยกางเกงของตัวเอง ขณะที่ก้าวเข้าไปหา

“รักคีย์ รักที่สุด”

-*-*-

“แบบนี้ไม่เห็นดีเลย” เสียงบ่นจากคนที่นอนหนุนแขนอยู่
“ทำไมล่ะ”
“เจ็บหลัง เจ็บเข่าอ่ะ”
พี่หัวเราะร่วน บีบจมูกดื้อรั้นเบาๆ แล้วลุกขึ้น ดึงมือให้ลุกตาม
“ปะ อาบน้ำกัน”
คีย์เขย่งตัวจูบที่ริมฝีปากพี่
“ผมยอมแพ้ดีกว่า”
“อะไร”
คีย์หัวเราะคิกคักวิ่งกลับไปที่ห้องน้ำ คนตัวโตยังตามเข้ามาแย่งน้ำฝักบัวเดียวกัน
“ยอมแพ้อะไรตัวเล็ก”
คีย์เงยหน้าขึ้นมองแล้วกัดที่มุมปาก ไม่ยอมบอก พี่จับหมุนตัวฟอกสบู่เน้นย้ำ ช้อนริมฝีปากบางขึ้นจูบ
“พี่รู้แล้ว แต่แกล้ง” คีย์งึมงำ
“รู้อะไร ไม่รู้” พี่ทำเสียงสูง ขณะที่ยกขาเรียวขึ้นสูง ยกสะโพกขึ้นจดจ่อความแข็งแกร่งของพี่
“ไม่รู้ก็ช่างเหอะ”
ดันร่างเล็กติดผนัง ค่อยกดเข้าหา คีย์อ้าปากกอบอากาศเข้าสู่ปอด
“ยอมแพ้อะไรครับ”
พี่ถามย้ำเหมือนการเคลื่อนไหวของสะโพกแกร่ง
“ยอมแพ้....ยอมแล้ว....ยอม.....”
“หือ....”
“ยอมแล้ว รักก็ได้ ผมรักพี่”
“จริงๆหรือ”
“อื้อ....รัก”
“ดังๆสิ”
“ผม รัก พี่”
“พี่รักคีย์ รักที่สุด”

-*-*-จบตอนพิเศษ-*-*-

คิดถึง 2 คนกับอีกคนที่ถูกพูดถึง ในเกสต์ตอนนี้หรือเปล่า ผมพยายามเขียนเรื่องของพวกเขามาเป็นเดือนๆ ตั้งแต่เรื่อง don't leave me alone จบ แต่ไม่ไปถึงไหน เพราะอารมณ์โทนนั้นมันหาไม่เจอแล้ว ไม่สามารถทำให้คงที่ได้ และคิดว่าต้องเขียนใหม่หมด เป็นในแบบของผมวันนี้ดีกว่า เขียนเสร็จแล้วก็จะเอาไปใส่ต่อไว้ในเรื่องเดิมนะครับ เสร็จแล้วจะแจ้งให้ทราบ

ส่วนเรื่องของซาโต้ คีย์ พี พี่หน่อย หนูนิด แมน เอก อ๋อง พี่ส้ม เบิร์ด พี่เจี๊ยบ ไอ้อาร์ต และเจ๊มิซา จบลงแล้่ว และย้ำอีกครั้งว่า ผมไม่รวมเล่มหากคิดถึงกันแวะมาเยี่ยมกันบ้างนะครับ

และเรื่องใหม่อีกเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของ "เรา3คน" เขียนไปได้แค่ 2 บท ได้สักครึ่งเรื่องจะมาทยอยโพสต์นะครับ ผมทำงานช้ามาก อยากให้คุณอ่านอย่างต่อเนื่อง

ขอบคุณทุกการติดตาม ทุึกความเห็น ทุกคำแนะนำ ขอบคุณที่คุณชอบเรื่องนี้
ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์ กับ ที

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: samsoon@doll ที่ 16-04-2011 06:54:15

 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:+1สำหรับตอนจบหื่นๆและน่ารัก  แล้วจะคอยติดตามผลงานต่อไปนะคะ พ่อนักโพสมือทอง ทำงานไม่เคยขาดเลยขยันมากๆ คนอ่านก็มีความสุข สู้ๆต่อไปเจ้าค่ะ  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 16-04-2011 07:18:02

 :pig4:
น่ารัก น่าอิจฉาที่สุดค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-04-2011 07:35:15

ไม่รู้จะบอกอะไรนอกจาก....ชอบมากๆๆๆค่ะ :o8:
+1 ให้กับการบอกรักของคีย์น้อย ในที่สุดก็พูดออกมาจนได้ ดีใจแทนเฮีย :m1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: igaga ที่ 16-04-2011 07:42:29

 :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
 :pig4:
 o1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนŪ
เริ่มหัวข้อโดย: tuek ที่ 16-04-2011 07:55:18

ขอบคุณมากๆนะคะ
ถ้าเอาเรื่องใหม่ลงก็บอกด้วยนะคะ
จะตามไปอ่านตามไปเม้นส์ตามไป +

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 16-04-2011 07:57:18

มีไรน์กับอลันมาแจมด้วย มีกล่าวไอ้พี่กลาสด้วย
ยังรักกันดีอยู่หรือเปล่า คิดถึง 3 คนนั่นจัง
แต่คุณไจฟ์บอกจะมีเพิ่มจะรออ่านนะ

ในที่สุดหนุ่มน้อยคียก็เอ่ยปากบอกรักเฮียซาโต้แล้ว
น่ารักมากเลยเดี๋ยวนี้กลายเป็นหนุ่มน้อยอารมณ์ดี
อยู่ใกล้พี่มากรับความรักของพี่จนกลบสิ่งที่ไม่ดีในใจออกหมด
เลยมีความสุขทุกวันล่ะสิ คีย์ของฉัน

ขอบคุณคุณไจฟ์ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะสำหรับการเขียนเรื่องต่อไป
จะคอยติดตามผลงานต่อไปนะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 16-04-2011 08:47:47

ตอนสุดท้ายเหมือนเป็นตอนรวมคนที่รู้จักเลย
แต่ที่แน่คีย์น่ารักน่าฟัดตลอดเวลาเลยอ่ะ
เข้าใจเฮียเลยทีเดียวว่าทำไมห้ามตัวเองไม่ค่อยได้
ตอนสุดท้ายมันหวานแอบหื่นด้วยเล็กน้อยอ่านแล้วยิ้มมีความสุข
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 16-04-2011 10:11:41

 :กอด1: :กอด1:


จบแบบมีความสุข :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: luxilove ที่ 16-04-2011 10:13:21

 :กอด1: :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: hahn ที่ 16-04-2011 10:32:22

 :pig4: +1 น่ารักมากจ้า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: himecrazy ที่ 16-04-2011 11:41:23

  :o8: นั่งอ่านเรื่องนี้มา2-3 วันแล้ว พอจบแล้วก็ใจหายอยากให้มีต่ออีก แต่ก็ชอบมากนะค่ะที่จบแบบนี้ อ่านงานของคุณไจพ์มาตั้งแต่ เรื่อง Don't Leve Me Alone แล้วค่ะ ขอบคุณที่แต่งนิยายมาให้อ่านนะค่ะ  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 16-04-2011 12:36:57

 :pig4: พี่ไจฟ์ คร้าบบบบ
หนุกมากมาย  o13

ปล ชอบ แมน เอกอ่ะ กัดกันจนหยดสุดท้ายเจงๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 16-04-2011 12:55:05

ยิ่งนานยิ่งรักเธอ
เฮียคีย์เหมาะแล้วจะเป็นคนรักของคีย์

รักและคงคิดถึงคีย์กะเฮียเป็นระยะ ตอนนี้แว๊บไปอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นอีกรอบก่อนนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: Wordslinger ที่ 16-04-2011 13:00:35

มี cross-over ด้วยนะคะเนี่ย น้องไรน์ขวัญใจเจ้มีมาแจมด้วยพร้อมกับอีตาอลัน งุงิ

แหม...ชอบน้องคีย์จัง น่าร๊าก อยากเป็นจอมยุทธด้วยง่ะ แอร๊ย  :-[ ตอนที่บอกว่า ขึ้น ลง ๆ ไอ้เราก็นึกว่า...ไอ้นั่น ก็ ไอ้นั่นน่ะแหละ หุหุ

ขอบคุณมากเลยนะคะคุณไจฟ์และน้องที :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 16-04-2011 13:09:21

ขอบคุณไจฟ์ กับ ที ค่ะ :L1:

ชอบมาก อยากเก็บไว้อ่าน แต่คิดว่า เข้ามาอ่านในนี้ก็ได้เนอะ

จะรออ่านเรื่องต่อๆ ไปนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 16-04-2011 20:07:40

ซู๊ดยอด~~~~!!!!!
สนุกมากเรย หลังจากไม่ได้อ่านหลายวัน
มาถึงก้อจบซะแร้ว ถึงแม้จะแอบงงคู่อิพระเอก กะแมน อยู่(มันจะยังไงว่ะ)
แต่ก้อชอบมากมายเรยจร้า
ขอบคุณน้า ที่เขียนมาให้อ่านจนจบแบบนี้
จะติดตามต่อปาย ^_____^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: Little Devil ที่ 16-04-2011 22:24:08

สุขสันต์วันสงกรานต์ :mc4:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆ
มาอัพตอนพิเศษบ้างนะ o13
+1

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: jojobuffy ที่ 16-04-2011 23:46:52

ปลื้มเรื่องนี้จิงๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: ณยฎา ที่ 16-04-2011 23:58:55

+1 ให้ค่ะ ติดตามผลงานของคุณไจฟ์มาตั้งแต่น้องกี้
ได้เห็นพัฒนาการหลายๆอย่าง แนวความคิดที่ไม่ซ้ำซากจำเจ
ตัวละครในเรื่องนี้ดูมีมิติมากขึ้น ความสนุกก็ยังอยู่ครบจนต้องตามอ่านอยู่ทุกวัน
โดยส่วนตัวแล้วชอบแมนกะเอกมากค่ะ ดูรักกันแบบงงๆดี

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: kakuro ที่ 17-04-2011 10:59:12

ขอบคุณไจฟ์กับที :L2:
เรื่องนี้น่ารักมากมีข้อคิดฝากคนอ่านด้วย ชอบนะ o13
รออ่านเรื่องใหม่ของไจฟ์กับที o15

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: anajulia ที่ 17-04-2011 11:17:28

กี๊ด ไรน์มานี่นา
งุงิ สามคนก็มีความสุขได้สินะ ชิมิ?

ว่าแต่ ถ้ามีเด็กน้อยในปกครองละเมอแบบนี้น้า จะจับตีก้นให้เข็ดเล้ยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 17-04-2011 14:38:17

จบได้อย่างน่าประทับใจ แปะๆๆๆ

น่ารักมากๆเลยค่า อยากอ่านตอนพิเศษไปเรื่องยจัง เอิ๊กๆ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go <16-04-54> [พิเศษตอนสุึดท้ายแล้วครับ]
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 18-04-2011 00:05:46

จบได้สวยงามสุดๆๆๆ   ขอบคุณนะครับบบ   ที่เเต่งนิยายดีๆ ให้พวกเราได้อ่านกัน

อ่านเเล้ว อดคิดไมได้ว่า ทุกตัวละคร มีชีวิตจิง 

ชอบบบ


ขอบคุณนะครับบ  จะรออ่านเรื่องต่อไปนะครับบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Fanun ที่ 18-04-2011 10:07:57

จบแบบประทับใจมากค่ะ ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆ สนุกๆจ้ะ
+1 ให้จ้ะ

จะรออ่านนิยายเรื่องต่อไปของน้องไจฟ์นะจ้ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: mapoon ที่ 18-04-2011 20:16:53

อ่านจบแล้ว น่ารักสุดๆ

เพื่อนก็ดีจริงใจต่อกัน

 o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: pppp ที่ 18-04-2011 20:57:41

เรื่องน่ารัดมากๆ เลยค่ะ หนุ่มๆ กลุ่มเพื่อนคีย์รักกันดีจริงๆ
น้องคีย์ กับพี่ซาโต้ก็น่ารัก พี่ชอบแอบเวิ่นในความน่ารัดของน้อง
น้องก็อ้อนได้น่ารักน่าฟัดมากๆ
ชอบคู่แมนพระเอกเป็นพิเศษค่ะ เค้ารักกันได้น่าปวดหัวมากๆ
เทกพาราตามไปเกือบแผง ฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: pattybluet ที่ 18-04-2011 21:23:56

จบซะแล้ว... ต่อไปต้องคิดถึงน้องคีย์ เฮียซาโต้&เดอะแกงค์แน่ๆเลย  :กอด1:
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆแล้วก้อน่ารักมากๆเรื่องนี้นะคะ
บวกแทนความขอบคุณแล้วก้อเป็นกำลังใจสำหรับเรื่องต่อๆไปด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: indy❣zaka ที่ 18-04-2011 22:55:43

ขอบคุณ คุณไจฟ์ค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 19-04-2011 07:48:10

ขอบคุณไจฟ์
มีความสุขมาก
จะรอติดตามต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ
อ้อ ขอ copy print ไว้อ่านนะ อาดาจิ มิจิรุที่ชื่อ ซาโต้...
ถ้าเปลี่ยนใจรวมเล่มจะตามเก็บทันควัน บอกกันด้วยล่ะ
 :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: puppyluv ที่ 19-04-2011 12:07:24

          อาดาจิ มิจิรุ เป็นคนวาดการ์ตูนในดวงใจคนนึง
วาด ROUGH, TOUCH, H2, CROSS GAME, SLOW STEP
วาดเส้นเฉียบขาด เส้นน้อย เครื่องเยอะ ประมาณพูดน้อย ต่อหนัก
4 หน้า ถึงจะมีบทพูดซัก 2-3 คำ
น่าให้โนเบลสาขาการ์ตูนชิบ
         ---เนื้อข้างในเหมือนง่ายแต่ไม่ง่าย เรื่อยๆ แต่ประทับใจ
ที่น่ารักคือวัยรุ่นถึงร้าย เกเรแต่ล้วนมีดีเนื้อใน
ต้องค่อยเปิดอ่าน ค่อยๆ จิบ กำซาบกระจายทั่วปากช้าๆ ทว่าติดใจ...อยากจิบอีกเรื่อยๆ ไม่รู้จบ
เก็บของทีไรต้องนั่งหยิบงานคนนี้มาอ่านเพลินจนลืมว่ากำลังจะทำอะไร ตลอด
เลยต้องขอ copy งานกะเจ้าของนี่ล่ะ เปลี่ยนใจเมื่อไรก็จะรอนะ บอกโตย
           ---ขอบคุณไจฟ์อีกครั้ง /puppyluv :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 19-04-2011 12:52:19

อ๋อ...
อะ อึ้งไปเลย
ขอบคุณมากที่ชอบเรื่องนี้

ขอบคุณที่สุดในโลก
ไจฟ์กับทีครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: lovevva ที่ 19-04-2011 20:09:12

จบได้น่ารักมาก :-[ประทับใจค่ะ

 :pig4:ขอบคุณนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 19-04-2011 20:26:31

ขอบคุณเหมือนกันค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: DeJavu~ ★ ที่ 20-04-2011 01:37:32

ในที่สุดก้ออ่านจบแล้ว

จบได้น่ารัก น่าหยิกมากๆๆเลย

รู้สึกว่าลงตัวกันทุกคนนะเนี่ย

คู่ ซาโต้ กับ น้องคีย์ หวานมากๆๆและก้อหื่นมากๆๆด้วย

น่ารักมากคู่นี้ แอบหลงน้องคีย์ ชอบน้องคีย์มากๆๆ ส่วนซาโต้เนี่ย หื่นเกินพิกัด

คู่ เอก กับ แมน เนี่ย ก้อหึงโหด ปากแข็งกันทั้งคู่ มาแแหวกแนว คือ ด่าแล้วจูบ

ชอบคู่เอกกะแมนอ่า

เป็นเรื่องราวที่น่ารักใสๆๆนะเนี่ย ชอบตอนจบ จบแบบได้ประทับใจ แถมได้เลือดอีกตั้งหาก

ขอบคุนมากๆๆครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: iota ที่ 21-04-2011 00:40:19

เข้ามาอ่านเรื่องนี้สามคืนติด
สนุกมากครับ o13หื่นได้อารมณ์ :oo1:
ขอบคุณ ไจฟ์ ครับยังมีหลายเรื่องที่ชวนอ่าน
รอว่างๆจะตามเก็บตกผลงานที่ผ่านมานะครับ
ขอบคุณอีกครั้งครับ :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: pupuzaa ที่ 21-04-2011 03:11:59

อ่านเรื่องนี้แล้วสนุกดีค่ะ

ชอบอาเฮียซาโต้กะน้องคีย์น่ารักดี

แต่อ่านคู่แมนกะเอกแล้วแทบจะกินพาราตาม

แต่ก็สนุกมากๆ^^

ต้องขอบคุณคนแต่งด้วยนะค่ะที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่าน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: tomodaging ที่ 22-04-2011 02:51:37

อ่านมาตั้งแต่หัวค่ำ จบแล้ววววววววววววววว
สนุกมากครับ ตัวละครไม่มากไม่น้อย เป็นสีสันและเสริมบรรยากาศให้เนื้อเรื่องได้อย่างพอดิบพอดี
ไม่นอกเรื่องมาก วางปมเรื่อง และพื้นหลังตัวละครได้ลงตัวไม่เยอะไม่น้อยไป
ตัวละครหลากหลายดีครับมีทั้งที่เว่อร์แบบละครจ๋าและมนุษย์ปุถุชนธรรมด๊าธรรมดา
จริงๆจะให้ยาวกว่านี้อีกนิดก็ได้นะ แต่ความยาวปรัมาณนี้ก็โอเคครับ รู้สึกว่าจบได้ดีแล้วเหมือนกัน
อืมมมม จริงๆเรื่องนี้มีอย่างนึงที่ขาดไปแต่รู้สึกไม่ขาด คือบทสิ่งแวดล้อมต่างๆ นิยายบางเรื่องก็พรรณนาเสียมาก
แต่เรื่องนี้กลับแทบไม่มีเลย แต่กลับไม่รู้สึกขาด เท่าที่สังเกตุน่าจะเป็นเพราะตัวละครที่ชัดเจน
ทำให้รู้สึกได้ว่าสิ่งต่างๆรอบๆตัวละครนั้นเป็นยังไงบ้าง เลยรู้สึกครบครันน่ะครับ

โดยรวมถึงเรื่องนี้จะไม่มีจุดพีคสูงสุดของเรื่อง(ตามความรู้็สึกผมนะ)
แต่เรื่องนี้กลมกล่อมมากกกก พอดิบพอดีจริงๆครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: PandP ที่ 22-04-2011 08:58:54

ตามอ่านตั้งแต่ดึกๆยันสายๆ รวดเดียวจบ
สนุกมากเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าแต่งได้อบอุ่นมากๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: rellachulla ที่ 22-04-2011 12:04:46

กอดดดคนแต่ง
กอดน้องคีย์ อิอิ
อ่านเรื่องนี้แล้วประทับใจตั้งแต่ตั้นจนจบ
ปลื้มมมม
ชอบมากค่ะ แล้วก้อขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ
สู้ๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: tazzuko ที่ 23-04-2011 09:11:31

เพิ่งตามมาอ่านอ่ะค่ะ
โคตรรรน่ารัก น่ารักมากกกกกกกกก
สนุกจังเลยค่ะ อ่านไม่ทำงานทำการเลยค่ะ อิอิ
อ่านแล้วมันสบายตา สบายใจ สุขใจไงไม่รู้บอกไม่ถูก
ชอบมากมากเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ ที่เขียนเรื่องน่ารักๆแบบนี้
แล้วจะรอติดตามเรื่องต่อๆไปนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: chiaki ที่ 23-04-2011 10:34:50

อ่านจบแล้ว น่ารักมากๆ เลยค่ะ
เฮียซาโต้กะน้องคีย์น่ารักดี ทั้งหวานทั้งหื่น  :m25:
คู่แมนกับเอกก็แบบว่า หึงโหด ปากแข็ง ด่ากัน แล้วก็รักกันแบบมึนๆ ได้อีก
ชอบเพื่อนๆ ด้วยอะค่ะ จริงใจต่อกันดี  :กอด1:
ขอบคุณคุณไจฟ์มากมายค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: FRODO ที่ 27-04-2011 20:55:53

สนุกมาก  ชอบสำนวนจังเลยค่ะ อ่านตั้งแต่เมื่อคืนวาน แล้วมาต่อตอนนี้จนจบเลยค่ะ  จะติดตามผลงานเรื่องต่อไปค่ะ  ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: sukie_moo ที่ 30-04-2011 12:22:42

อ่าน3วัน3คืนรวดเดียวจนจบ
ชอบเรื่องนี้จัง

ชอบคู่แมนกับพระเอกมากๆ แต่งเป็นเรื่องใหม่เลยได้ไหมคู่นี้
อยากรู้ว่าคู่นี้รักกันได้ยังไง แล้วอนาคตจะเป็นแบบไหน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 01-05-2011 23:13:21

จบแล้ว :mc4:

อยากอ่านอีกจัง

ชอบตัวละครทุกตัวเลยค่ะ

ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้อ่านนะคะ :pig4: :L1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: jincool ที่ 03-05-2011 19:40:17

จบได้โอมากกกกกกกกกกกกกก

อ่านรวดเดียวจบเลย

รู้สึกเสียดายนิดๆ ที่นิยายเรื่องนี้ต้องจบลงแล้ว

แต่ยังดีนะที่มีตอนพิเศษมาให้อ่านให้หายคิดถึงกันบ้าง

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Yukisae ที่ 04-05-2011 12:39:07

เพิ่งได้มาอ่านตอนพิเศษ
แมนเท่ห์อ่ะ กร๊ากกกก ชอบคุณพ่อคุณแม่มากมาย
มีไรน์กับอลันด้วย คิดถึงไรน์ TT___TT
น้องคีย์ก็ละเมอน่ารักเกินไปและ เฮียยิ่งชอบๆอยู่ 555
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: yakusa ที่ 04-05-2011 17:48:57

 :mc4:  อ่านจบแล้ว  ชอบบบ

 :L2: :L2:      :L2: :L2:
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
 :L2: :L2: :L2:  :L2: :L2:
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
  :L2:  :L2:  :L2:  :L2:
    :L2:  :L2:  :L2:
        :L2:   :L2:
            :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Ottomechan ที่ 18-05-2011 15:59:42

ขอคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ

น่ารักมากๆ~~~

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: @StaR@ ที่ 31-05-2011 16:38:18

เข้ามาอ่านอีกรอบด้วยความคิดถึง
 :กอด1: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: cy55555 ที่ 03-06-2011 16:13:35

เรื่องน่ารัก ตัวละครน่ารักทุกคู่เลย
อ่านได้เรื่อยๆ เพลินได้ตลอด  อิิอิ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: so close ที่ 13-06-2011 23:34:50

 o13อ่านตั้งแต่เช้าเพิ่งจบ น่ารักดีค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 15-06-2011 21:40:25

น่ารักที่สุดเลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: reborn23 ที่ 16-06-2011 18:02:06

 :-[
น่ารักจังเลย นู๋คีย์
แต่อยากเห็นเฮียแก สติแตก แล้วออกอาการ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: CanonDNattari ที่ 19-06-2011 21:12:21

ก่อนหน้านั้นเราไปอยู่ไหนมา ฮ่าาาาาาาาา
เพิ่งเข้ามาติดตามเรื่องค่ะ ชอบมาก
ไว้เรื่องใหม่เราจะต้องตามตั้งแต่แรกให้ได้
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: crosa ที่ 13-07-2011 18:52:54

สนุกมาก...น่ารักมากมาย
ทั้งเฮียซาโต น้องคีย์ หรือกระทั่งแมนกับเอก
ให้อารมณ์แบบหวานๆกันได้ตลอด อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆคะ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: himecrazy ที่ 28-07-2011 21:10:11

 :กอด1: :กอด1:  คิดถึงคีย์น้อยจังเลย  เลยมานั่งอ่านใหม่ 2 วันติดกันแล้ว อ่านแล้วกะยังรูสึกว่าคีย์น้อยน่ารักเหมือนเดิมเลย ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Poppetkiiz ที่ 29-07-2011 00:39:54

และแล้วก็ย่องมาอ่านจนจบอีกเรื่อง หุหุ =,.=
อร๊าย  ยย ย  ย ยย  เรื่องนี้ก็ชอบอีกแล้วอ่ะ TT (ทำไมถึงเป็นคนเยี่ยงนี้อ่ะ)
เฮียนี่สุดยอดอ่า แมนที่สุดในโลกา อยากได้มั่งอ่ะผู้ชายแบบเนร้ อะไรจะทำเพื่อน้องคีย์ได้ขนาดนี้ค๊า าา า แต่เฮียหื่นไปนะเคอะ ฮร่า ๆ
ส่วนน้องคีย์ เอิ่ม คุณน้องดีได้โล่อ่ะคะ หึงแรง ๆ หน่อยจิ่ลูก อย่าเจียมตัวเองมากนัก ขัดใจเจร๊ ๕๕ ๕ แต่ก็นะ
เพราะน้องเปนงี้ถึงได้ใจเฮียไปเต็ม ๆ
อยากบอกว่าช็อคคู่ แมน-เอก มากอ่ะ คิดได้ไงอ่ะไจฟ์ เก่งจิง ๆ  o13
แต่เรื่องจบแล้วยังงอยู่ว่า ตกลงเฮียพีแกชอบคัยอ่ะ = =? แล้วอ๋องกับส้มนี่ชอบกันเปล่าแว๊ ๕๕ ๕
ปล.แต่งมาอีกเยอะนะเคอะคุณน้อง หุหุ ^^v

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: azure™ ที่ 29-07-2011 03:36:16

เรื่องนี้น่ารักมากๆเลยครับ อ่านแล้วยิ้มมาตั้งแต่ต้นจนจบเลย
ปลื้มทุกคู่ โดยเฉพาะคู่พระเอกกับแมนนี้ ปลื้มแนวนี้มากๆ :o8:

ขอบคุณไจฟ์สำหรับเรื่องราวดีๆอย่างเรื่องนี้นะครับ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 31-07-2011 20:25:07

คิดถึง แวะมาอ่านคีย์กับเฮียซาโต้

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: nammy ที่ 04-08-2011 16:36:45

ชอบบบบบบบบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 06-08-2011 19:54:15

มาอ่านแบบรวดเดียวจบเลย สนุกมากๆ

อ่านเพลินจนลืมเวลาเลย คนเขียนเขียนเก่งจริงๆ

เป็นกำลังใจให้นะคะ แล้วก็จะติดตามเรื่องอื่นๆทุกเรื่องเลย ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: nco1236 ที่ 06-08-2011 20:49:30

มีความสุข :oni2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: beamJ ที่ 10-08-2011 19:45:56

ขอบคุณค่ะ  ^o^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: tookta ที่ 27-08-2011 21:06:32

ขอบคุณมากๆ
รู้สึกว่า มีความสุข ยิ้ม หัวเราะได้
เมื่ออ่านบางช่วงบางตอน
แต่ก็มีบางทีที่อ่านไปแล้วน้ำตาซึม
ครบรสชาติจ้า เป็นกำลังใจให้จ๊ะ ^&^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: kitty ที่ 29-08-2011 22:56:15

 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: erng ที่ 01-09-2011 01:56:32

น่ารักมากกกค่า
เฮ้ออออออออออออ เฮียดูแลดีไปแล้ววววว อิจฉาคีย์มากกกกก

คู่เอกกับแมนก็ชอบบบบ
ดูทะเลาะกันตลอด แต่แบบว่า หวงกันมากเกิ๊นนนนนน

เรื่องนี้ทำให้เห็นมุมมองในชีวิตเยอะเลยค่ะ
แบบว่า มองมุมอื่นบ้าง เราก็เข้าใจคนอื่นมากขึ้น
เข้าใจเรื่องต่างๆมากขึ้น

ชอบบบบบบบบบบบ

ขอบคุณไจฟ์มากนะค่ะ
อยากอ่านเรื่องอื่นๆอีกค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: A_ay ที่ 03-09-2011 02:25:59

อ่านจบแล้ววววว
สามวันติด
 :mc4: :mc4:
อิอิ


ผู้ชายตัวโตๆ มีความอบอุ่นให้กับคนตัวเล็กๆตลอด   
นิยายเรื่องนี้สีโอรส :กอด1: :กอด1:




ชอบแมนกับเอกนะ

ดูกัดกันแล้วเถื่อนดี :man1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 05-09-2011 01:27:44

ขอบคุณคนเขียนสำหรับเรื่องราวน่ารัก ๆ สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: borg ที่ 06-09-2011 14:58:56

อยากได้จังเรื่องนี้รวมเล่มหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: tuckky ที่ 09-09-2011 13:35:10

อ่านจบแล้วชอบจัง คีย์น่ารักมาก
เฮียซาโต้ก็ให้อารมณ์เหมือนอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเลย ผู้ทรงอิทธิพล 555
 o13 o13 o13 :n1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: boworange ที่ 09-09-2011 16:28:29

      :impress2:  อ่านจนจบ....หวานมากๆคะ   อยากกรี๊ดสัก 10 รอบ

        o13  ชอบคนแต่ง...แต่งได้เยี่ยมมากๆเลยคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: PAAPAENG~ ที่ 10-09-2011 22:40:21

ชอบเฮียซาโต้กับนุ้งคีย์มาก!!
เด็กอะไร  ใสซื่อบริสุทธิ์ได้ขนาดนี้!!
ไหนจะแมนเอก  ที่กัดกันตลอดเว
แต่ลึกๆแล้วรักกันจะเป็นจะตาย
เฮียพี่ที่ทั้งปากแข็งและคล้ายจะดื้อเงียบ
สุดท้ายก็แพ้ใจตัวเอง  ยอมเปิดใจจนได้

โอ้ย~  เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องโปรดเลยค่ะ  ชอบมากๆจริงๆ
ไม่อยากให้จบ  แต่คงได้เข้ามาอ่านอีกหลายๆรอบแน่ๆ

*กอดคุณไจฟ์*  ขอกอดซักทีนะคะ  เป็นการขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มาให้อ่านค่ะ   :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: เกี๊ยวกุ้ง ที่ 12-09-2011 02:24:12

เพิ่งเข้ามาอ่านนิยายของไจฟ์ที ชอบสำนวนการเขียนมากค่ะ
และกำลังพยายามตามอ่านเรื่องนี้อย่างเอาเป็นเอาตาย
ทั้งๆ ที่ก็ไม่ค่อยจะมีเวลาเลย (แต่ก็เข้าเล้าทุกวัน ได้แต่เปิดทิ้งไว้ และโกงเวลาทำงานแว่บมาอ่านเป็นพักๆ อิอิ)

ตอนนี้อ่านถึงหน้า 690 อยู่เลย (คีย์น่ารักมากกกกก) 
ขอบคุณคนแต่งทั้ง 2 นะคะ...เป็นกำลังใจให้สำหรับการแต่งนิยายมาให้คนอ่านได้ติดตามเรื่อยๆ ค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: kanda53 ที่ 18-09-2011 22:15:59

เรื่องนี้น่ารัก...อบอุ่น...ชอบทุกคู่...หลงรักในทุกตัวละคร....
เทใจให้น้องคีย์กับน้อง(พระ)เอกเป็นพิเศษเพราะความน่ารักใส ๆ ที่ต่างกัน
ส่วนพี่ซาโต้อบอุ่นมาก...ความอดทนเป็นเลิศต้องยกให้เจ้าแมน..
ส่วนคนอื่น ๆ คือสีสันที่ร้อยเรียงเข้าด้วยกันอย่างลงตัว ...ชอบค่ะ
เป็นนิยายอีกเรื่องที่อ่านแล้ว..ไม่ยอมวางไม่อยากหยุดอ่าน...
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ ค่ะ  o13

 :pig4: คุณไจฟ์ที  :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: tamekung ที่ 23-09-2011 18:36:51

:mc4: :mc4:

จบไปอีกหนึ่งเรื่อง นิยายดีๆของไจฟ์กับน้องที :กอด1:
เฮียซาโต้เท่เกินไปล่ะ ผู้ทรงอิทธิพล
แต่ยังไงก็แพ้น้องคีย์อยู่ดี


น้องคีย์น่าร๊ากกกกมากๆๆๆ
แต่ก็น่าสงสารน้องเหมือนมีปมในใจมาจากตอนที่คุณน้าใจโหดเลี้ยง
เลยจะหนีเฮียไปหลายครั้ง อ่านแล้วปวดตับ ลุ้นว่าจะมาม่ามั้ยน้อ ฮี่ๆ


แต่สุดท้ายก็จบลงอย่างแฮ๊บปี้ แถมมีอลันของเค้ามาร่วมแจมตอนท้าย :o8:
ยังคงชอบงานเขียนของไจฟ์จนทำให้อ่านรวดเดียวจบ
หนังสงหนังสือไม่อ่าน  ติดหนึบ บ  :z3:

คงต้องไปทำภารกิจแล้วขอแปะเรื่อง I will make u... ไว้ก่อน  :z2:

ขอบคุณอีกครั้ง ไจฟ์ o13กับน้องที :กอด1: :กอด1:

ปล.ชอบคู่แมนกับพ่อพระเอกมากกกกกกกค่ะ ;')))
แต่เวลาอ่านก็ต้องเตรียมพาราไว้จริง !! 55555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: TinyB ที่ 14-10-2011 19:47:49

ฮ่าฮ่าฮ่า เฮียซาโต้ ฮ่าฮ่าฮ่า ผมชอบเฮียซาโต้จัง พี่แกดูกว้างขว้างยังไงไม่รู้

ไปไหนมีแต่คนรู้จักยกมือไหว้ ...อยากเป็นเด็กเฮียแกซะแล้วสิ 55555.

น้องคีย์ก็น่าร๊ากกกก ปล.ความจริงแล้วผมตามอ่านจนจบนานแล้วฮะ แหะๆ แต่ตอนนั้นยังไม่สะดวกเม้นท์ เลยเก็บไว้ก่อน

แต่พอจะมาเม้นท์ อ้าว...เวร...ผมลืมไปเลยว่าเรื่องมันเป็นยังไงมายังไง 555 เลยมาไล่อ่านดูคราวๆ

อ้อ เฮียแกจีบเด็กที่มาขอทำงานในร้าน ส่วนน้องคีย์...ดูเหมือนผมจะไม่ค่อยจำเท่าไหร่เลยแฮะ ในหัวผมมีแต่เฮีย

และ เอกแมน 5555555

พี่ไจฟ์น้องที  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Noo-Pung ที่ 16-10-2011 13:31:10

น่าร้ากกกกก  :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: didi ที่ 17-10-2011 21:40:09

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: tsubasa_6927 ที่ 19-10-2011 12:24:55

คีย์น้อยเป็นคนที่คิดมากจัง แต่ก็น่ารัก  :-[
มาอ่านแบบรวดเดียวจบเลยฮะ
เฮียซาโต้เท่มาก ชอบๆ
คู่แมนกะเอกนี่ชวนปวดหัวสุดแล้ว เหมือนคุยภาษาต่างดาวกันเลย  :z3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: i-meud ที่ 23-10-2011 12:48:50

เค้าชอบเฮียซาโต้ววววววววววววว
(ได้ข่าวว่าเมิงก็ชอบเมะในทุกเรื่องของพี่ไจฟ์นะมืด -*-)
ก็ชอบอ่ะ จะบอกพี่ไจฟ์ว่าเค้าชอบเฮียม๊ากกกก

เท่ห์มากไง คุณพ่อครัวมีเวทมนต์
อร๊ากก  อยากได้...จะเอา  (ก็แรงไป)
เหมือนมาเฟีย ไม่แปลกที่คีย์จะคิดว่าเฮียปลอมตัวมา
555555+

ชอบจริงๆนะ  =//////=

ยิ่งเวลา...อ่า...นั่นแหละ
เวลานั้นน่ะ

เฮียทำเค้าละลาย  เอิ๊กกกกก

เค้าชอบเฮียยยย

แต่ไม่ได้หมายความว่าเค้าไม่ชอบคีย์น้า
คีย์น่ารัก ถึงจะชอบหนีออกจากบ้าน 5555+
น้องยังเด็กกก ไม่มีใครว่าอะไรเล๊ยยย  เค้าก็ไม่ว่า 555+

คู่เอกกะแมนเหมือนตังเมอร่อยๆ
ถึงจะวุ่นวายแต่น่ากิน (อัยย่ะ!)
เค้าเหมือนจะคุยกันไม่รู้เรื่องนะแต่ละครั้ง 555
ชอบตอนแมนบอกเอกว่า อย่าแรด
ฮ่าๆๆ  เอกไม่แรดด เอกคนดี~  เนอะ!


ขอบคุณพี่ไจฟ์กับทีเน้อออ  ^.^V

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: tokun ที่ 01-11-2011 11:13:26

รักเฮียซาโต้ที่ซู้ดดดดด เป็นคนที่เข้าใจคีย์ที่สุดจริงๆ หื่นกับคีย์ที่สุดด้วย อิอิ :oo1:

ชอบ แมน เอก น่าร้ากกกกกกกกกกกกก

ขอบคุณ รอติดตามและให้กำลังใจสำหรับเรื่องต่อๆไปค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 02-11-2011 22:59:50

น่ารักจัง :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 25-12-2011 18:56:37

เข้ามาอ่านอย่างละเอียดอีกครั้ง
ด้วยความคิดถึงน้องคีย์และเฮีย
ได้เห็นมุมละเอียดๆ อีกเยอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: PUNls ที่ 21-01-2012 12:46:04

อ่านจบสักที เย้ ๆ ..อ่านตั้งแต่เมื่อคืนวานแล้ว !
เพิ่งจะอ่านจบแล้วก็มาเม้นให้ทีเดียวเลย -0-

ติดมากๆงะ พอจบแล้วแบบใจหาย '
อยากตามชีวิตของสองคนนี้ต่อ Tt*
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา อ่านฟิคจบก็คือจบเหมือนกัน
จะคิดถึงเรื่องนี้มากแน่ๆเลยอ่ะ ชอบคีย์มากกกกกกกกกกกกกก : )

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: K2KARN ที่ 28-01-2012 02:27:41

บอกคำเดียวว่าสนุกมากค่ะ กำลังตรมอ่านผลงานของคุณไจฟ์อยู่ :))))

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: omuya ที่ 29-01-2012 22:09:42

เพิ่งจะได้เข้ามาอ่าน
สนุกมากอ่ะ อ่านไปยิ้มไปตลอดอ่ะ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีนะครับ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 29-01-2012 23:13:52

 :mc4: :mc4:
เรื่องนี้เป็นแนวที่ชอบมาก
เพราะไม่มีเรื่องมาให้มาม่า
อย่างเช่นพระเอกโง่ นายเอกแสนดี๊แสนดี อีตัวอิจฉาน่าตบไรเงี้ย
ฮ่าาาาา o13 o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 30-01-2012 15:01:53

 :L2: น่ารักมากมายครับ

ตามอ่านมาระยะนึงแล้ว ชอบมากครับ

แล้ว 3 คนที่มาในตอนพิเศษสุดท้ายก็น่ารักมาก

ชอบครับชอบ อยากมีแบบนี้บ้าง  :-[

 :3123: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 01-02-2012 01:02:25

น่ารักทุกคู่เลยค่ะ  :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: kwankanit ที่ 01-02-2012 20:48:05

 :pighaun:  ชอบมากเลย 
อ่านรวดเดียวจบเลย  น่ารักสุด ๆ ๆ   :oo1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 04-02-2012 18:55:15

เกือบจะพลาดไปแล้วว

คีย์น่ารัก เฮียซาโต้ก็โคตรขี้หื่นอ่ะ เอะอะปล้ำน้องตลอด  :oo1:

ขอบคุณคนแต่งนะครับ   :กอด1:

ปล เรื่องนี้สนุกมาก   o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: wanmai ที่ 05-02-2012 14:22:29

 :กอด1:คุณไจฟ์กับน้องที

ชอบเรื่องที่คุณแต่งมากเลยค่ะ มันดูเรียลดี^^

เรื่องนี้เป็นอีดหนึ่งเรื่องที่เราชอบ เฮียซาโต้กับน้องคีย์น่ารัก บรรยากาศดูอบอุ่น เพราะเฮียเป็นผู้ใหญ่ (แต่แอบหื่นเล็กๆพอมีสีสัน)

แอบขัดใจเฮียพีเล็กน้อย ดีนะเฮียซาโต้ดักทางไว้ทัน ไม่งั้นเราคง :o11: :sad2:

ชอบตอนที่วิ่งหน้าตื่นไปหาพี่หน่อยจริงๆ แบบ... :m20:ไม่ไหวแล้ว

คู่แมนเอกก็รักกันแปลกๆดี ชอบ (รู้สึกจะชอบทุกคู่55+)

ขอบคุณJiveteaนะคะที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านกัน

ขอบคุณเล้าเป็ดด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: myd3ar ที่ 06-02-2012 12:23:20

จบน่ารักมากๆ  ตอนแรกนึกว่าเฮียพีจะคู่กับอ๋องซะอีก

แต่อย่างนี้ก็ดี หนูนิดจะได้มีครอบครัว

น้องคีย์แอบเนียน ขโมยเบียร์ได้น่ารักจริๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: kataiyai ที่ 25-02-2012 20:10:22

หวานมากๆ

ชอบคู่นี้อีกคู่แล้วค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 08-03-2012 14:28:09

สนุกเช่นเคย :pig4: :pig4:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: tippy ที่ 18-03-2012 01:15:46

เข้ามาบกอว่าอ่านจบไปอีกเรื่อง และสนุกมากเช่นเคยจ้า :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Backroom ที่ 20-03-2012 22:31:57

ทำไมมันสนุำกขนาดนี้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

ทำเอาไม่หลับไม่นอน ไปถึงที่ทำงานก็อ่าน อ่าน อ่าน หยุดทำงานไปสักระยะเลยละ 555

---

ตอนแรกที่อ่านก็ เฮีย+คีย์ มาตลอด ตอนหลักมาเปลี่ยนใจ เลิฟ แมน+เอก ได้ไง 5555
พูดไม่รู้เรื่อง เอาแต่ใจ ไรไม่รู้ แต่ก็น่ารัก
อยากจะรู้จริงๆว่า แมนเอก จะมีฉากอัศจรรย์กันแบบไหน แหม่ ฮ่าฮ่า


ขอบคุณ คุณไจฟ์กับคุณทีนะคะ ♥  :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: boboaje ที่ 28-03-2012 13:40:19

อ่านเรื่องนี้จบพักนึงละชอบค่ะ แต่อ่านไปก็ยังไม่ค่อยได้อารมณ์ของ Never let you go เท่าไหร่ค่ะ ขออนุญาตติตรงนี้นิดนะคะ แต่รวมก็โอ จะสู้พี่บาลีกะคอสไม่ได้เรื่องนั้นแบบว่าโดนค่ะ เอ หรือว่าเราชอบแนวพระเอกเป็นยอดมนุษย์กลายๆ ก็ไม่รุ้ค่ะ อิอิอิ รอเรื่องต่อๆ ไปนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: phoenixa ที่ 12-05-2012 23:21:46

กรี๊สสสส หลงเฮียซาโต้อ่ะ
ออก S นิดๆ เท่ที่สุด
อ่านงานของไจฟ์ทีมาหลายเรื่องแล้ว
พระเอกที่หลงมาที่สุดเห็นจะเป็นเฮียซาโต้นี่แหละค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: ormn ที่ 12-05-2012 23:51:38

 :กอด1:อ่มๆวันนี้ง่วงแล้วพรุ้งนี้ค่อยอ่านต่ออิอิ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Pupay ที่ 17-05-2012 23:06:55

อ่านจบแล้ว  :mc4:
ตามอ่านอยู่2วันเต็มๆ เก็บทุกรายละเอียดของคำพูด
ประทับใจทุกตัวละครของเรื่องนี้  :L2:
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ แม้จะตามมาอ่านทีหลังก็ตาม

 :pig4:คุณไจฟ์ค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 29-05-2012 11:25:53

 :L2:ขอบคุณค่ะ สำหรับนิยายสนุกๆ
 :n1:จะตามอ่านเรื่องอื่นต่อนะ :bye2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: skynotebook ที่ 02-06-2012 15:19:18

อ่านอีกเรื่องของไจฟ์(น้องที)จบแล้ว
อ่านแล้วก็สงสารคีย์เนอะ คิดมากมากๆเลย โชคดีแล้วที่มาเจอเฮียใหญ่ซาโต้
เพราะจะคอยปกป้องความรู้สึกน้องตลอด และยังเป็นผู้ให้กำลังใจและแรงหนุนให้น้องเข้มแข็ง
ช๊อบชอบ รู้สึกว่าแแบบนี้แหละที่เป็นเคมีเข้ากันสุดๆ

ตลกคู่แมนเอกด้วย ทำไม๊ทำไมพูดดีๆไม่ได้ ต้องกวนประสาทใส่กันตลอด แล้วก็มาทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่องจนได้
แต่เครียแล้วก็โอเคค่ะ
แต่แอบขัดใจอย่าง อยากให้เฮียพีคู่กะอ๋องมากก่วาอีกอะ จริงๆนะ

ปล. ถ้าไจฟ์ยังเรียนมหาลัยอยู่ คงต้องเรียกน้องไจฟ์ซะแล้วแหละ เพราะคนอ่านคนนี้จบมา3ปีแหละ น่าจะแก่กว่าเยอะเนอะ
แล้วจะตามอ่านนิยายไจฟ์(ที่มีน้องทีเป็นอินเมท)เรื่อยๆนะค่ะ
แม่ยกไจฟ์น้องที

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 03-06-2012 22:45:05

อ่าน 2 วัน เพราะต้องทำธุระด้วย...
สนุกนะครบรส..ชอบทุกคู่น่ารักทั้งนั้น..
แต่ทว่ากลับรักคู่รองมากกว่าคู่เอกอีกนะนี่...
ชอบคู่เอกกะแมนมาก ๆ เลย ดูอึน ๆ มึน ๆ ดี..
อยากให้แต่งคู่นี้อีกนะ....ชอบมากๆๆๆๆๆๆ o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 04-06-2012 15:27:23

อ่านจบแล้วน่ะ
คู่เฮียซาโต้กะคีย์เป็นอะไรที่น่ารัก
คุ่แมนกะเอก โหดๆๆมึนๆๆ ฮ่าชีวิตที่สุด
คู่เฮียพีกะพี่หน่อย ต้องก้าวกันต่อไป
เป็นเรื่องที่สนุกมากเลย ชอบๆๆๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 29-06-2012 16:54:08

ซาโต้หื่นนนมากกกกก 5555

น้องคีย์ น่ารักเนอะ ขอกอดทีสิ *0*

แมนกับเอกนิเหมือนรักกันแบบรุนแรง

แต่ก็นะ เรื่องเยอะจังนะ พ่อพระเอก 555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Tiamo_jamsai ที่ 29-06-2012 17:22:41

 :L1: :3123:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: topperha ที่ 30-06-2012 17:55:22

คู่เฮียซาโต้กับคีย์

น่าร้ากกกกกกกกก  :L2:

กว่าจะอ่านจบเล่นเอาเหนื่อย

ผู้แต่งแต่งได้ดีมากสนุกมากครับ

        :mc4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: piengtavan ที่ 07-07-2012 17:24:26

อ้างถึง

“กูรู้จักแต่เบน 10 อ่ะ” คีย์บอก
“โห......” เพื่อนๆหันมาประสานเสียงจนไอ้ตาโปนประหลาดใจ
“ทำไม เชยมากเลยเหรอ”
“เปล่า แค่บอกว่าของเล่นเยอะจัดแล้วยังโคตรแพง”
 

ชอบใจข้อความนี้มาก!  :m4:

อ้างถึง

“ผม...ทำให้เฮียลำบากหรือเปล่า”
อ้อมแขนแข็งโอบกอดจนร่างผอมบางจมหายไปในอ้อมอก
“ไม่ถึงเสี้ยว ของเรื่องไอ้พีหรอกน่า”
เหมือนได้ยินเสียงท้วงจากนอกห้อง
“ทำไมมันวนกลับมาที่ผมทุกทีเลยอ่ะ”
ดวงตาคมกริบตวัดมองมาที่ประตูห้องที่แง้มอยู่  ประตูรีบปิดลงทันที ตามมาด้วยเสียงฝีเท้ากับเสียงด่ากันเองไล่ตามลงไป

เฮียพี๊~~~~~ จะแอบฟังทั้งที มันต้องมีคอมเตมนท์ลอยตามลมมาด้วยเหรอคะ???  :m20:

อ่านจบแว้วววววววววววว เย่เย่ เย่เย่...
ยิ้มทั้งเรื่องเลยค่ะ จะมีปล่อยกร๊ากเอาก็อิตอนคุณพระเอกกะเด็กแว๊นนั่นแหละ 5555

ชอบคู่หลักมากค่ะ แต่หลงรักคู่รอง กรั้กๆๆๆ
แมน-เอก FC ค่ะ!!

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: ruby ที่ 09-07-2012 22:14:05

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ ตามอ่านมาหลายวันจนจบ
สนุกมากค่ะ สมจริง อ่านคู่ของเฮียกับคีย์แล้วอบอุ่นจัง
แต่จะปวดหัวกับคู่รอง พระเอกกับแมน แอบมึน(แต่ชอบ55)
ตัวละครตัวอื่นก็มีสีสันทุกตัวนะค่ะ อย่าเพิ่งน้อยใจที่ไม่กล่าวถึง
+1 ให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: firstlove ที่ 28-07-2012 01:21:14

อยากจะมาเม้นให้กำลังใจคนแต่ง(ย้อนหลัง)
เรื่องนี้สนุกมากจริงๆค่ะในความรู้สึกของคนที่อ่านนิยายมาเยอะ
คนอ่านไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกฟินๆนี้อย่างไงดี
มันเหมือนชีวิตจริง ที่สาววายอย่างเราอ่านแล้วโคตรมีความสุข
อ่านแม้กระทั่งในเวลาสอบ(เลวมากจริงๆ = =")
ไม่รู้ไปมุดอยู่รูไหนมา ถึงไม่เคยอ่านของนักเขียนท่านนี้
พึ่งจะรู้ตัวว่าพลาดอย่างแรง นี่แหละนิยายไหนฝันที่ชอบและเฝ้าหาอ่านมานาน
อยากอ่านนิยายแนวนี้อีกเยอะๆๆๆๆเลย ยังไงก็จะติดตามผลงานของนักเขียนท่านนี้ทุกเรื่องเลยนะคะ ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 28-07-2012 22:39:48

เรื่องนี้ทั้งน่ารัก  ทั้งสนุกเลยค่ะ

ชอบๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: netsu ที่ 05-08-2012 02:16:26

คีย์นี่ไร้เดียงสาสุดยอดอ่ะ
เอ๋อได้อีก แต่ก็น่ารักอ่ะ
คนหนึ่งร้าย อีกคนหนึ่งซื่อ ช่างเข้าใจจับคู่จริงๆเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 09-08-2012 01:49:34

พี่โคตรน่ารักเลย คีย์ก็น่ารัก

แอบชอบคู่ แมน-เอก มากๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 10-08-2012 14:14:38

ขอบคุณค่ะ น่ารักมาก ^^

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: little_nok ที่ 20-10-2012 22:51:40

มาอ่านรอบที่สี่
ไม่มีอะไรจะบอก
แต่ คงไม่ต้องบอกอะไรหรอกมั้ง

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: timtam ที่ 23-10-2012 00:17:25

เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ สนุกมากๆเลย อ่านวันเดียวจบ ชอบเฮียซาโต้ดูเป็นพระเอกที่มีความชัดเจนในตัวเองดีชอบก็ชอบอยากจะรุกก็รุกเอาซะคนอ่านตาตั้ง ส่วนคีย์ก็น่ารักมาก ชอบความรักแบบนี้มีเรื่องอะไรก็ต้องพูดต้องคุย ส่วนคู่แมนกับพระเอกนี่รู้สึกจะเกรียนได้โล่สองคนนี้เค้าก็ดูรักกันแบบพิลึกคุยกันดีแล้วมันคงเหมือนไม่ถึงกึ๋นมันถึงต้องอึนมึนใส่กันตลอด โดยรวมแล้วชอบน่ะค่ะนิยายเรื่องนี้เนื้อเรื่องไม่จำเจ มันมีอะไรให้ตามมันเดาเรื่องแล้วมันพลิก คนอ่านเลยสนุกที่ได้อ่าน ขอบคุณคนแต่งมากน่ะค่ะที่แต่งนิยายสนุกๆแบบนี้มาให้อ่าน :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: river ที่ 24-10-2012 00:44:36

พลาดได้ไงไม่รู้ เพิ่งเข้ามาอ่าน รวดเดียวจบเลยค่า
มีความสุข สนุกมากกับคีย์ ซาโต้ แมน เอก อ๋อง เบิร์ด พี หน่อย นิด เจี๊ยบ ...สุดท้ายก็ ส้ม ที่เห็นมีบทเด่นๆ
ขอบคุณ "ไจฟ์ กับ ที" ที่แต่งเรื่อง สร้างสรรค์ตัวละครแสนประทับใจมาให้ได้มีความสุขไปแต่ละคน
แถมได้แง่คิดดีๆให้กับตัวเองด้วย ขอบคุณอีกที

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: ไก่จ้า ที่ 09-01-2013 17:32:17

อ่านจบแล่ะ o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: M@nfaNG ที่ 01-02-2013 18:48:25

สนุกดีค่ะ ไม่ได้อ่านนิยายมานานมากแล้ว ไม่รู้อะไรดลใจให้อ่านเรื่องนี้ เขียนได้น่ารักจังค่ะ ชอบทุกตัวละครเลย  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: moredee ที่ 06-03-2013 11:53:44

 o13กลับมาทบทวนเฮีย กับน้อง อีกสักรอบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: phai ที่ 09-05-2013 00:45:22

คีย์น่ารักมากๆค่ะ
เฮียก็นิ่งๆดี ชอบบบบบบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: vevi ที่ 18-05-2013 20:35:28

เฮียซาโต้อบอุ่น ปลอดภัย มั่นคง มาเติมเต็มในสิ่งที่ขาดให้น้องคีย์น้อยพอดิบพอดีเลย  :o8:
คีย์น้อยน่ารักกกก หลงรักคะเดี๋ยวจะกลับไปอ่านอีก
เรื่องราวที่ค่อยๆคลายประเด็นที่ผู้อ่านกำลังสงสัยได้น่าติดตามมากคะ

ขอบคุณผู้เขียนนะคะ  :pig4:

ปล.ตามมาจากเรื่อง kiss น้องชุนพี่ทอมนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 28-09-2013 01:46:20

เรื่องนี้น่ารักมากๆเลย  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: paintshinki ที่ 30-09-2013 23:11:45

ชอบคู่แมนกับพระเอก55555+
น่ารักมากเลยค่ะ ที่จริงก็ชอบทุกคู่แต่ชอบ คู่นายพระเอกมากที่สุดเท่านั้นเอง
ขอบคุณนะค่ะที่แต่งนิยายมาให้อ่านกัน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: vevi ที่ 14-10-2013 21:14:41

เพราะคิดถึงคีย์น้อย กับเฮียซาโต้ ก็กลับมาอ่าน
น้องคีย์เด็กน้อยน่าเอ็นดูของพี่ซาโต้ อิอิ  :m1:

แมนกับเอกคู่นี้รักกันไม่เหมือนใครเลยจริงๆ 555

ขอบคุณผู้เขียนนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 21-10-2013 20:28:32

น่ารักที่สุด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: nunda ที่ 14-12-2013 16:13:49

จบแล้วววววววว
ขอบคุณไจฟ์กะที สำหรับเรื่องราวที่สนุกสนานเรื่องนี้
มีหลากหลายอารมณ์มาก หลายตอนทำให้น้ำตาซึม
แต่โดยรวมเรื่องนี้ทำให้อารมณ์ดี~ดี๊~ดี ^^
ส่วนตัวแล้วชอบคู่แมน-เอกนะ คือชอบแบบเถื่อนๆอ่ะ อิอิ

ขอบคุณอีกทีนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 28-12-2013 23:42:19

ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องดีๆ ฮื้ออออ เรื่องนี้มีแต่ความชัดเจน แถมยังละมุนที่สุด กอดดดดดดดด :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 08-02-2014 14:13:25

เรื่องนี้สนุกมาก ครบรส หลากอารมณ์ ถึงจะ SM แต่ก็อบอุ่น  :m1:
เฮียทั้งรักทั้งหวงคีย์ตั้งแต่เพิ่งเห็นหน้าครั้งแรก ดูแล จัดการ ช่วยเหลือน้องทุกอย่าง ส่วนหนูคีย์ ซึนแต่น่ารักมากอะ ขยันอ้อน ขยันอ่อยแบบไม่รู้ตัว

 :110011:  :pig4: :z7:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Noostar ที่ 26-02-2014 15:17:29

เรื่องนี้น่ารักโคตรๆใครไม่ได้อ่านถือว่าพลาดมาก

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 06-08-2014 12:01:05

เฮียใหญ่ซาโต้น่ารักอ่ะ :-[

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 06-08-2014 17:14:14

ขอเลือดด่วน :haun4: :m25:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: ItIsMe ที่ 07-08-2014 00:20:44

ชอบเรื่องนี้ ๆ ๆ อ่านแล้วรู้สึกไม่อยากให้จบเลย
เหมือนเป็นเรื่องราวที่ดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ ได้
คีย์ก็น่ารักก เฮียก็ละมุนน (ถึงจะหื่นๆนิด555)
ยิ่งคู่แมนเอกนี่เร้าใจสุด ๆ เป็นความสัมพันธ์งง ๆ แต่ก็ชอบอะ! :o8:

ชอบหมดทั้งเรื่องเลย อ่านแล้วเพลินสุด ๆ
แอบอยากให้มีภาคต่อแมนเอก 5555
ขอบคุณคุณไจฟ์ ทีที่ทำให้ได้อ่านอะไรสนุกๆแบบนี้  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 07-08-2014 06:39:10

อิเฮี๊ยยย จะคึกไปไหนเนี่ย อ่านแล้วคึกตามอิเฮียเลย :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 07-08-2014 08:04:28

ลึกสุดใจแล้วยังอยากให้เป็น พีอ๋อง  :hao5:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 07-08-2014 10:23:56

เรื่องนี้พระนายน่ารักน่าประทับใจทั้งคู่ ทั้งสองคนเป็นเหมือนที่พักพิงยึดเหนี่ยวให้กันและกัน อบอุ่นอะ :-[ :-[ ขอบคุณนะคะที่ทำให้เวลาวันกว่าๆที่เราเสพติดเรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบทำให้เราอมยิ้มได้ตลอด ขอบคุณค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Atcharapan ที่ 07-09-2014 12:13:13

ตามมาอ่านเรื่องเก่าๆ ของคุณไจฟ์และคุณทีค่า

บวกเป็ดให้ทุกตอนเลยค่า ขอบคุณมากนะคะที่แต่งนิยายดีๆ มาให้อ่านค่า

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: KMprince ที่ 08-11-2014 16:50:33

ได้มาอ่านเรื่องนี้จากที่มีคนแนะนำ
ไม่ผิดหวังเลย เป็นนิยายอีกเรื่องที่ประทับใจมากๆ
มันอบอุ่น ซึ้ง มิตรภาพ ความรัก ความเข้าใจ
หลายๆอย่าง ที่ทำให้ตราตรึงใจเรา
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้คะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 09-11-2014 17:08:45

 o22 น่ารักครับ อ่านแล้วอารมณ์ดี

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 03-12-2014 15:09:30

อยากจะบอกว่ากลับมาอ่านอีกแล้ว คิดถึงเฮียซาโต้กับน้องคีย์ :mew2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: yupa ที่ 06-12-2014 22:07:19

ไปเจออีกเรื่องที่นักเขียน ได้เขียนไว้สนุกมาก  มีผู้กองหมอกกะแฟนมาเข้าฉากด้วย ขอถาม แฟนคลัปทั้งหลายว่าผู้กองหมอกจากเรื่องไร จะได้ตามไปอ่าน  ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: KS.F ที่ 09-12-2014 15:28:17

น่ารักกันจริงๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 15-12-2014 15:42:59

ชอบสำนวนเขียนแบบนี้นะครับ อ่านเพลินดี แต่บางทีก็งงๆต้องย้อนกลับไปอ่านอีกรอบ

สนุกครับ น่ารักมากด้วย เป็นอีกเรื่องที่ประทับใจครับ
ขอบคุณคนแต่งมากครับ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: llmup ที่ 15-12-2014 16:43:51

เฮียหื่นเสมอออ เรื่องนี้น่ารักอ่าาา
ชอบคู่  แมน-เอก ด้วยรักแบบโหดๆดี55

ขอบคุณนะค่า  รักนิยายเรื่องนี้  :mew1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 17-12-2014 16:38:37

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆจ้า  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: INK@PANTIP ที่ 17-12-2014 23:29:07

แวะมาชื่นชมค่ะ ชอบมาก คีย์น่ารักอะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: MildMate ที่ 16-01-2015 05:20:32

เรื่องนี้น่ารักมาก อ่านแล้วพาให้อมยิ่มตลอด อาจมีหน่วงๆบ้างแต่มันก็เพิ่มความสนุกให้กับเรื่องราวของความรัก ขอบคุณคุณคนเขียนมากค่ะที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่าน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 01-02-2015 09:54:25

 :mew1: :mew1: :mew3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: ๋janthara ที่ 13-03-2015 23:50:04

อ้างถึง

:katai2-1: :katai2-1: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 21-04-2015 13:14:59

อ้างจาก: yupa ที่ 06-12-2014 22:07:19  

ไปเจออีกเรื่องที่นักเขียน ได้เขียนไว้สนุกมาก  มีผู้กองหมอกกะแฟนมาเข้าฉากด้วย ขอถาม แฟนคลัปทั้งหลายว่าผู้กองหมอกจากเรื่องไร จะได้ตามไปอ่าน  ขอบคุณครับ

ไม่รู้ว่าเจอหรือยังนะคะ เห็นเวลาที่โพสถามไว้นานแล้วเราไม่แน่ใจว่าเรื่องนี้หรือเปล่า Under lie (คือผู้กองหมอกที่อ่านๆมามีหลายตอนมากที่ออกมาเวลามีเรื่องไหนที่เกียวกับตำรวจในนิยายของคุณjivetea แหะ แหะ ขอโทษถ้าไม่ใช่นะคะ :mew2:)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 21-04-2015 14:17:11

หลังจากกลับมาอ่านย้อนอีกรอบ ขอแปะสารบัญเพื่อย้อนอ่านได้ง่ายในครั้งต่อไปนะคะ  :กอด1:
 #ตอนที่ 1  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1318277#msg1318277)
 #ตอนที่ 2  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1320020#msg1320020)
 #ตอนที่ 3  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1321831#msg1321831)
 #ตอนที่ 4  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1323483#msg1323483)
 #ตอนที่ 5  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1327248#msg1327248)
 #ตอนที่ 6  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1329458#msg1329458)
 #ตอนที่ 7  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1331300#msg1331300)
 #ตอนที่ 8  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1333305#msg1333305)
 #ตอนที่ 9  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1334992#msg1334992)
 #ตอนที่ 10  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1338919#msg1338919)
 #ตอนที่ 11  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1340531#msg1340531)
 #ตอนที่ 12  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1342035#msg1342035)
 #ตอนที่ 13  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1342900#msg1342900)
 #ตอนที่ 14  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1343835#msg1343835)
 #ตอนที่ 15  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1347229#msg1347229)
 #ตอนที่ 16  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1348360#msg1348360)
 #ตอนที่ 17  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1349820#msg1349820)
 #ตอนที่ 18  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1351421#msg1351421)
 #ตอนที่ 19  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1353263#msg1353263)
 #ตอนที่ 20  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1358418#msg1358418)
 #ตอนที่ 21  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1360502#msg1360502)
 #ตอนที่ 22  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1362936#msg1362936)
 #ตอนที่ 23  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1364806#msg1364806)
 #ตอนที่ 24  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1366234#msg1366234)
 #ตอนที่ 25  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1370294#msg1370294)
 #ตอนที่ 26  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1371752#msg1371752)
 #ตอนที่ 27  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1373459#msg1373459)
 #ตอนที่ 28  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1374901#msg1374901)
 #ตอนที่ 29  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1376392#msg1376392)
 #ตอนที่ 30  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1380535#msg1380535)
 #ตอนที่ 31  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1382039#msg1382039)
 #ตอนที่ 32  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1383764#msg1383764)
 #ตอนที่ 33  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1385309#msg1385309)
 #ตอนที่ 34  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1386715#msg1386715)
 #ตอนที่ 35  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1390891#msg1390891)
 #ตอนที่ 36  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1392098#msg1392098)
 #ตอนที่ 37  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1393460#msg1393460)
 #ตอนที่ 38  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1395174#msg1395174)
 #ตอนที่ 39  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1397332#msg1397332)
 #ตอนที่ 40  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1399236#msg1399236)
 #ตอนที่ 41  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1400729#msg1400729)
 #ตอนที่ 42  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1402235#msg1402235)
 #ตอนที่ 43  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1403863#msg1403863)
 #ตอนที่ 44 จบ  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1405636#msg1405636)
 #ตอนพิเศษ1 แมน-เอก  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1388494#msg1388494)
 #ตอนพิเศษ2 แมน-เอก  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1409830#msg1409830)
 #ตอนพิเศษสุขสันต์วันปีใหม่  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1408260#msg1408260)
 #ตอนพิเศษสงกรานต์  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1406489#msg1406489)
 #ตอนพิเศษชาโต้-คีย์  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=21967.msg1411646#msg1411646)
 :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 22-04-2015 18:55:41

 :hao3: จบแล้วอีกเรื่องของคุณไจฟ์กับคุณที เรื่องนี้เดินเรื่องไป
เรื่อยๆ กับความอึนๆน่ารักของคีย์ >//< เฮียซาโต้ก็อบอุ่น
แฝงมาด้วย S ขอยคุณค่ะ จะตามเรื่องต่อไป

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: น้องพลู ที่ 03-05-2015 18:02:12

อ่านมาหลายรอบแล้ว. ชอบเรื่องนี้สุด ๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 04-05-2015 08:53:57

กรี๊ดดดดดดดดด เฮียซาโต้
ชอบอะเค้าชอบเรื่องนี้ เฮียใจหล่อมากอะ. รักน้องตั้งกะแรกพบ รักแบบไม่มีเงื่อนไข อะฮุ อะฮุ  :laugh:

แต่จะว่าไป เค้าก็ชอบพระเอกของน้องไจฟ์กะน้องทีทุกเรื่องอะนะ แบบดูมีมิติ มีอะไรซักอย่างให้ชวนติดตามเป็นแฟนคลับ

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ  :hao3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: himoru ที่ 27-07-2015 10:45:54

อยากอ่านแมนเอกอีกจัง
แบบชอบคู่นี้มากอ่า
รักอินดี้ ตีกันทุกวัน
ชอบๆ อยากรู้ว่าเอกเรียนจบแล้วยังจะมามีข้อแถอะไร
ไม่ไปอยู่คอนโดกับแมนอีก
โอ้ยยยยยย
แต่จริงๆนะ คู่นี้มันยังไม่เคลียร์เรื่องคีย์เลย
คือคนอ่านก็รู้แหละว่าอิแมนมันรักคีย์แบบน้อง
เอกก็รักคีย์แบบเพื่อน
แต่มันสองคนยังไม่เคลียร์ไง
อิแมนมันยังไม่บอกรักเอกเลย
มันมีแต่ เอ่อ!!
ก็โหดเกิ๊นนนนน


ชอบคู่นี้ที่สุดดดดดด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 28-07-2015 23:27:11

สนุกกกกกก :mew1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: ปีศาจน้อยสีชมพู ที่ 11-08-2015 16:20:08

มาอ่านอีกรอบ คิดถึงเฮียชาโต้กับคีย์น้อย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Legpptk ที่ 24-08-2015 09:45:19

ชอบเรื่องนี้จัง เฮียซาโต้ มาดเข้มแต่อบอุ่น คีย์น้อยก็น่ารัก   :mew2:
ชอบเพื่อนๆๆในกลุ่มรักกันมาก  :mew1: 
ชอบสำนวน ที่ใช้ในการเขียน แล้วจะติดตามเรื่องอื่นๆๆนะ o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: kazuyajin ที่ 30-09-2015 23:49:57

 :hao5: ตามอ่านตั้งแต่แรก ชอบมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: vevi ที่ 11-06-2016 22:07:58

คิดถึงเรื่องนี้ แต่จำชื่อเรื่องไม่ได้ 555
search หาเอาจากชื่อพระเอก ซาโต้ ไม่ผิดหวัง  :mew1:
อ่านจบไปอีกรอบ คีย์น้อยน่ารัก อยู่กับเฮียซาโต้อบอุ่นเนอะ แต่เฮียก็ถนอมน้องหน่อยนะค่า

ขอบคุณผู้เขียน เขียนดี อ่านเพลิน กลับมาอ่านอีกครั้งก็สนุกเช่นเคยค่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 12-06-2016 11:15:46

อ่านถึงตอนที่เคลียร์กันเรื่อง SM แล้วเหวอไปเล็กน้อย ครือ...อ่าน NC สองตอนแรกก็แอบตะหงิดๆ แต่คิดไม่ออกว่าทำไม แหม สายเอสก็ไม่บอกกันนะเฮียซาโต้ น้องคีย์ขวัญกระเจิงหมดแล้ว

ชอบอ๋อง ดูมีอีคิว รู้ว่าต้องถอยห่างจากพี่พี กันไว้ดีกว่าแก้

ส่วนคู่เอก-แมน มันลึกล้ำเกิน เจ๊เข้าไม่ถึงง่ะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: MIwEMInE ที่ 10-07-2016 00:11:08

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 23-07-2016 23:30:44

อ่านถึงตอนที่26แล้ว ชอบสไตล์การเขียนอ้ะ บรรยายได้น่ารัก สั้นๆ ได้ใจความ และเป็นเอกลักษณ์ดีค่ะ
จนถึงตอนนี้ เดาว่าเฮียซาโต้เป็นสายเอสเบาๆ อิอิ ชอบอ้ะ ไม่ค่อยเคยเจอ
หวังว่าแค่เบาๆนะ เพราะสงสารน้องคีย์ กลัวน้องช้ำ 555555
คู่อื่นๆก็น่าติดตามมากๆค่ะ แต่เสียดายที่เฮียพีไม่ได้คู่กับคุณหน่อย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 24-07-2016 22:04:09

จบแล้วอ้ะ ไม่อยากจบ มันดีอ้ะ อยากอ่านไปเรื่อยๆๆๆๆๆ
คีย์น่ารักมากกกกก ขอจดไว้ ให้เป็นหนึ่งในนายเอกที่เราชอบมากๆ
เฮียซาโต้ด้วย พูดน้อย หื่นแรง กิกิ
คู่อื่นๆก็น่ารักค่ะ เราสมหวังแหละ ที่หวังให้เฮียพีคู่กับพี่หน่อย เย้ๆๆๆ

ขอบคุณคุณไจฟ์มากๆ สำหรับเรื่องสนุกๆนี้ จะไปติดตามเรื่องอื่นๆนะคะ
 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 28-07-2016 11:42:39

คู่เพื่อนคอสเค้ามีตอนพิเศษตอนใหม่แล้ววว คีย์น้อยเราจะมั่งไหมน๊ออออ คิดถึงเฮียกับตาโปนจ้า   :mew2:  :mew2:
:กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: nongfom ที่ 03-08-2016 00:27:05

เรื่องนี้ไม่ว่าจะอ่านกี่ครั้งก็ชอบมากๆ เลย

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 25-08-2016 12:47:56

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 26-08-2016 17:24:20

คีย์น้อยน่ารัก  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: leemmm ที่ 26-08-2016 18:04:27

อยากให้พิมพ์เป็นหนังสืออะ อยากได้ไว้ครอบครอง :katai5: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: sasaka8 ที่ 24-10-2016 13:11:23

ขอบคุณนะคะ นิยายน่ารักสนุกมากค่ะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 25-10-2016 18:25:58

 :impress2: เรื่องนี่น่ารักมากๆ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: noonit ที่ 26-10-2016 09:36:13

ขอบคุณค่ะ เข้ามาอ่านซ้ำหลายรอบ
ชอบอะ ชอบสำนวนของผู้เขียน รอติดตามผลงานเรื่องอื่นๆนะคะ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 02-11-2016 10:13:11

 :pig4: สนุกมากๆค่ะเรื่องนี้ ชอบมากคู่คีย์กับเฮียน่ารักมาก แต่ที่มีสีสันสุดยกให้คู่แมนกับเอกทั้งฮาทั้งแสบสัน

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: dekying kukkig ที่ 06-01-2017 15:35:13

อ้างจาก: leemmm ที่ 26-08-2016 18:04:27  

อยากให้พิมพ์เป็นหนังสืออะ อยากได้ไว้ครอบครอง :katai5: :katai5: :katai5:

^
^
ดูเหมือนว่าคนเขียนเคยบอกว่าเจตนารมณ์ยังไม่เปลี่ยนนะคะคือยังไม่ทำเป็นหนังสือสำหรับเรื่องที่ผ่านมา
แต่ว่าในเรื่องใหม่ (ขออนุญาติแปะลิงค์นะคะ ไม่รู้ว่าผิดกฎหรือเปล่า)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56854.msg3529755#msg3529755
เรื่องนี้มีเป็นหนังสือแน่ๆ  o13

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: nongfom ที่ 10-02-2017 22:07:20

ไม่ว่าอ่านกี่ครั้งก็ชอบ

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 30-01-2018 15:43:13

รักหนูนิดที่สุด :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 16-04-2018 08:59:48

 :mew1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 22-04-2018 23:17:36

แมนเอกที่รักกันแปลกๆงงๆดีนะ แต่ชอบ :z1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: tutatoomtam ที่ 29-04-2018 22:11:38

กลับมาอ่านเรื่องนี้อีกรอบ คีย์น่ารักจนอยากกอด พระเอกก็มึนๆจนรู้สึกสงสารแมน555555555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 02-05-2018 22:54:18

 :o8: อยากมีรักแรกพบ ที่สมหวังแบบนี้บ้าง
ฟินอ่ะ :mew3:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: q.tr ที่ 29-05-2018 13:05:37

คู่เฮียชาโต้กับคีย์น่ารักมากๆ เฮียเค้ารักน้องหลงน้องขั้นสุด ชอบบบ
แต่ปวดหัวกับคู่แมนเอกมาก โอ้ย ต้องกินพาราอ่ะจริงๆ 5555

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 01-06-2018 21:08:32

 :-[ จบแล้ว หลงเฮียซาโต้ ดูแลคีย์ดีมาก คีย์งุ้งงิ้ง
น่ารัก โมเม้นระหว่างสองคนอยู่ด้วยกันมันฟุ้งมาก เฮียหื่นตลอด

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 02-06-2018 07:59:45

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 28-07-2018 13:51:42

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 17-08-2018 21:28:19

สนุกมากๆ  :กอด1:
 :pig4:     :pig4:

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 24-01-2021 22:15:32

กลับมาอ่านอีกครั้งระหว่างรอเล่ม
ก็ยังชอบอยู่เสมอเลย

ซาโต้นี่เป็นพระเอกในดวงใจคนนึงเลยนะคะ
รวมถึงเจ้าแมนด้วย คู่แมนเอกนี่ถึงมึนๆหน่อยแต่ว่าชอบบรรยากาศมากค่ะ

ชอบสไตล์การเขียนของพี่ไจฟ์น้องทีจริงๆ
ยังติดตามผลงานอยู่ตลอดนะคะ(^^)

หัวข้อ: Re: Never Let You Go
เริ่มหัวข้อโดย: Harry_Patter ที่ 04-12-2022 20:34:41

ขอบคุณนักเขียนมากครับ

ชอบการวางโครงเรื่องและการเขียนครับ อ่านง่ายไหลลื่น มีคำผิดบ้างแต่น้อยมากครับ ขอเป็นกำลังใจให้นักเขียนครับ
จะเข้ามาอ่านผลงานอื่นของคุณอีกครับ   :L1:    :pig4: