-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะค่ะ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะค่ะ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อ ความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
********************************************************************************************
moujay say :: สวัสดีค่ะ =)
:a9:
✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ! ♡
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เราเขียนขึ้น
ถ้าหากมีคำผิดยังไงก็ขออภัยด้วยนะค่ะ
และสถานที่ / ชื่่อคนในเรื่องเป็นเรื่องที่สมมติขึ้นทั้งหมดค่ะ
ชอบ หรือไม่ชอบยังไง ยินดีน้อมรับคำแนะนำค่ะ
:mew1:
ฝากผลงานเรื่องอื่นๆด้วยนะคะ
✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ! ♡ ( จบแล้ว ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.0)
❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท ( จบแล้ว ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.0)
☂ How F a r is near? ไกลแค่ไหนคือใกล้( จบแล้ว ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54165.0)
Writer Love :: เขียนให้เจอรัก ( เรื่องสั้น – จบแล้ว ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56241.0)
Did you mean :: เมื่อหัวใจเกินจะเอื้อมเดือน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56561.0)
Page ✪ mynameis. (https://www.facebook.com/pages/Mynameis/1394215804239996)
ขอบคุณ @Freja สำหรับสารบัญนะค่าา :)
✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ! ♡
Intro (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2864629#msg2864629)
ch.1 :: แรกเจอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868189#msg2868189)
ch.2 :: วันแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868209#msg2868209)
ch.3 :: เรียนพิเศษวันแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868222#msg2868222)
ch.4 :: วันเสาร์พิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868238#msg2868238)
ch.5 :: ความรู้สึก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868250#msg2868250)
ch6. เหตุผลของผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868292#msg2868292)
Ch7 . สอนพิเศษวันแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868750#msg2868750)
Ch.8 สิ่งที่มันเกิด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2869051#msg2869051)
Ch.9 Game Start (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2870478#msg2870478)
Ch.10 .. 2 ' days (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2871965#msg2871965)
CH 11 || days ‘ 3 :: First Pic (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2873062#msg2873062)
Ch.12 ‘ คิดถึง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2873520#msg2873520)
Ch. 12.5 :: First kiss?? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2873835#msg2873835)
Ch13. Kiss (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2874944#msg2874944)
ch.14 พอแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2876773#msg2876773)
ch 15 คลื่นลม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2878863#msg2878863)
Ch.16 คลื่นลมสงบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2879534#msg2879534)
Ch 17 My Boy (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2880622#msg2880622)
Ch 18 แผนของผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2881285#msg2881285)
Ch 19 แฟนผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2884318#msg2884318)
ch 19.5 แฟนผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2884688#msg2884688)
Ch 20 โดดเรียน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2885339#msg2885339)
ch 21 เด็กโดดเรียน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2885675#msg2885675)
Ch 22 เรื่องราวของผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2886240#msg2886240)
Ch 23 เคลียร์? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2886637#msg2886637)
Ch 24 เริ่มต้นใหม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2886924#msg2886924)
Ch 25 … คลี่คลาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2887429#msg2887429)
Ch.26 เข้าค่าย และ ของขวัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2888331#msg2888331)
Ch 27 ของฝากและของขวัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2888520#msg2888520)
Ch 28 คนป่วย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2890709#msg2890709)
Ch.29 น้ำตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2892077#msg2892077)
Ch 30 คำขอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2893009#msg2893009)
Ch. 31 ไปด้วยกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2894176#msg2894176)
Ch 31.5 ไปด้วยกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2894472#msg2894472)
ch 32 สายไปไหม? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2896296#msg2896296)
Ch 33 สายไปไหม ภาค 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2899286#msg2899286)
Ch 34 สายไปแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2901070#msg2901070)
Ch 35 อย่าทิ้งกันไปได้ไหม? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2901593#msg2901593)
Ch 36 ปิดเทอม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2904309#msg2904309)
Ch 37 ทะเล (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2906564#msg2906564)
Ch 38 ทะเล 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2916685#msg2916685)
Ch 39 ทะเล ภาค 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2923615#msg2923615)
Ch 40 สิ่งสำคัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2925156#msg2925156Ch)
Ch 41 ซานต้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2926936#msg2926936)
Ch 42 ผิดที่ผมเอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2932485#msg2932485)
Ch 43 เริ่มต้นอีกครั้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2936816#msg2936816)
Ch 44 ทีละนิดทีละนิด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2940648#msg2940648)
Ch 45 ความจริงของผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2954437#msg2954437)
Ch 45 ภาคต่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2954472#msg2954472)
Ch 46 ใจอ่อน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2954689#msg2954689)
Ch 47 ยิ้มอีกครั้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2956954#msg2956954)
Ch 47 ต่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2959379#msg2959379)
Ch 48 เธองอลฉันง้อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2960716#msg2960716)
Ch 49 เพราะคือสิ่งสำคัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2961154#msg2961154)
Ch 50 Happy ♡ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2962785#msg2962785)
Ch 51 ของขวัญจากฟากฟ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2964615#msg2964615)
Ch 52 ทีชเชอร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2965408#msg2965408)
Ch 53 พี่เลี้ยง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2967081#msg2967081)
Ch 54 เลิกรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2967851#msg2967851)
Ch 55 บทบาทชีวิต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2968733#msg2968733)
Ch 56 สงสัย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2972914#msg2972914)
Ch 57 พายุมาเตือน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2976551#msg2976551)
Ch 58 ไม่ได้โกรธ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2980590#msg2980590)
Ch 59 คือรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2983940#msg2983940)
Ch 60 อลหม่านบ้านทีชเชอร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2987700#msg2987700)
Ch 61 คุณปู่คุณตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2989560#msg2989560)
Ch 62 ทางเลือก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg3017254#msg3017254)
บทส่งท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg3028601#msg3028601)
พิเศษ :: นอกใจ? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg3086039#msg3086039)
ต่อตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg3086408#msg3086408)
Intro
*********
“ ผมจีบครูได้ไหมครับ “
“ไม่ใช่ว่าผู้ชายทุกคนก็ได้นะ คนๆนั้นแค่ครูคนเดียวเท่านั้น”
“คิดซะว่ามันคือเกมส์ ครูกล้าเล่นเกมส์กับผมไหมละครับ”
“จากนี้ไปอีก 100 วัน .... ผมขอคำตอบจากครู”
~~~~~~~
มาดูกัน ,, ว่าวิธีจีบแบบเด็กน้อยของนายแฟรงค์
จะชนะใจครูได้หรือไม่ =)
และเกมส์ของหนุ่มน้อย มีกฎเกณฑ์ในการเล่นเกมส์ยังไง ... ตามติดภารกิจพิชิตใจครูของน้องแฟรงค์กันค่ะ
........................................................................
-
// ch.1 :: แรกเจอ //
Mr.Frank ' Mode ....
แม่ :: “แฟรงค์ วันนี้เลิกเรียนแล้วรีบกลับมาบ้านด้วยนะ”
ผม :: “ครับม๊า”
ผมตอบรับม๊าไป แต่คิดว่าคงไม่ได้รีบกลับแน่ๆ เพราะเย็นนี้ผมมีนัดกับเพื่อนที่สยามก่อน
ก็ไปเดินเล่น แซวหญิงตามประสาของเด็กวัยรุ่น โรงเรียนชายล้วนนแบบพวกผม
แนะนำตัวก่อนละกันเนอะ ผม ชื่อ แฟรงค์ ครับ นายอนุชา สกุลพิทักษ์ อยู่ ม.5 โรงเรียนนุสรณ์ในอุปถัมภ์
ซึ่งเป็นโรงเรียนชายล้วนที่มีชื่อเสียงว่า ค่าเทอมโหดด แต่การเรียนดีเยี่ยม กิจกรรมเด่น และนักเรียนหล่อมากกครับ 55555+
~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ผมเดินเล่นกับเพื่อนไปจนฟ้าเริ่มมืด มองนาฬิกาดูเห็นว่ามันทุ่มครึ่งแล้ว เลยบอกเพื่อนๆขอกลับก่อน
เพราะกลับช้ากว่านี้รับรองว่าม๊าคงจะบ่นไปอีกนาน
ผม :: “เห้ยย พวกมึง กูกลับก่อนนะ ม๊ากูให้รีบกลับวะ “
ผมหันไปบอกพวกเพื่อนๆ ซึ่งมี เปอร์ แบงค์ น้ำน่าน และอุ่น
พวกผมสนิทกันมาตั้งแต่ตอน ม.ต้นแล้วครับ
เปอร์ :: “ห่า รีบกลับไปไหนวะ ปกติไม่สี่ทุ่มไม่กลับนี้หว่า กลัวแม่หรอว่ะ ป๊อดวะมึง”
ผม :: “ถ้ากูไม่กลับมึงจะเลี้ยงข้าวกูทั้งอาทิตย์ไหมละ กูยังไม่ได้ค่าขนมเลยอาทิตย์นี้อะ”
ผมตอบมันไป แต่มือยังพิมพ์ไลน์บอกม๊า
Mr.Frank :: อยู่บน BTS แล้วนะม๊า อีก 10 นาทีถึงบ้าน
พร้อมกับส่งสติ๊กเกอร์ Cony ส่งจู๊บให้
Mommy :: จะกลับมาทำไม รู้จักกันด้วยหรอเรานะ
ดูครับดู ม๊าผมตอบ ผมยืนอ่านไลน์ไปยิ้มไปแต่ไม่ได้พิมพ์ตอบ เดี๋ยวกลับไปง้อทีเดียว
น้ำน่าน :: “มึงรีบกลับก็กลับไปเลย จะอยู่เป็นภาระเพื่อนทำไมละครับ พรุ่งนี้มาเช้าๆนะเว้ย มาลอกชีวะก่อน
อาจารย์ผกาให้ส่งก่อนเรียนด้วย “
ผม :: “เออ โอเคเว้ย ไปละๆ”
ผมก็รีบเดินไปขึ้น BTS กลับบ้านทันที
30 นาทีถึงบ้านครับ บ้านผมอยู่ราม 2 ต้องลงรถไฟฟ้าที่อุดมสุข ละต่อรถเมล์ แล้วต่อมอไซต์เข้าบ้านอีก
...................
บ้านผมเป็นโรงงานทำถุงมือครับ โรงงานอยู่ข้างหลัง ตึกข้างหน้าจะเป็นโซนของบ้าน ข้างล่างเป็นออฟฟิตของม๊า
ข้างบนเป็นห้องนอน แบ่งเป็น 4 ห้อง ห้องของป๊าม๊า / อาม่า / ผม / และก็เฟรินส์น้องสาวผม
พอถึงบ้านก็รีบเดินเข้าไปยังออฟฟิตของม๊าก่อนเลย เพราะเห็นยังเปิดไฟอยู่
แล้วมีป๊า ม๊า อาม่า และก็ใครอีก 1 คนนั่งคุยกันอยู่ “สงสัยเด็กทำงานใหม่แน่ๆเลย
ไม่คุ้นหน้า “ ผมคิดในใจก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
ผม :: “ ป๊า ม๊า อาม่า หวัดดีครับ “
ยกมือไหว้ป๊าม๊าและลงไปนั่งกอดอาม่าที่นั่งตรงม้าโยกหน้าทีวี
ม๊า :: “ทำไมเพิ่งมา ม๊าบอกให้รีบกลับไง ดูสิพี่เค้ารอตั้งหลายชั่วโมง ,, มาๆมานั่งคุยกันบนโต๊ะนี้ก่อน”
ม๊าเรียกผม พร้อมทั้งขยับเก้าอีกข้างๆ ออกให้ผมนั่ง
ผม :: “ก็ไปซื้อของทำงานมากับพวกเปอร์อะม๊า ,, แล้วพี่เค้ามารออะไรแฟรงค์งะ แฟรงค์ไม่รู้จักซะหน่อย”
ผมพูดกับม๊า แต่ก็เดินไปนั่งตรงเก้าอี้ที่ม๊าดึงให้นั่ง พร้อมทั้งหันไปมองหน้าคนข้างๆ
ม๊า :: “นี้พี่เจ เค้าจะมาเป็นครูสอนพิเศษให้แฟรงค์ ,, สวัสดีพี่เค้าซะ “
ผม :: “ สวัสดีครับพี่เจ”ผมหันไปมองพี่เจ ตามที่ม๊าแนะนำ
ผม :: “แต่ม๊า ทำไมแฟรงค์ต้องมีครูสอนพิเศษละ เสาร์อาทิตย์แฟรงค์ก็เรียนอยู่แล้ว”
ผมหันไปท้วงกับม๊า ที่ตัดสินใจโดยไม่ถามผม
ม๊า :: “มันจะไปพออะไร ถ้าตอนเลิกเรียนไม่มีเรียนพิเศษ แฟรงค์ก็ไปเที่ยวเล่นเสียเวลาไปเฉยๆ
อีกปีเดียวจะเข้ามหาลัยแล้ว ตั้งใจหน่อยสิ ดูอย่างเฟรินส์สิ เรียนพิเศษให้ป๊าไปรับไปส่งทุกวัน
ไม่มีอะไรให้ม๊าหนักใจแบบแฟรงค์เลย”
ม๊าหันมาบ่นผม
ผม :: “ม๊า มันไม่เหมือนกัน แฟรงค์เอาตัวเองรอดน่ะ แค่นี้ก็เรียนเยอะพอแล้ว”
ผมหันไปตอบม๊าก่อนที่ผมกับม๊าจะเถียงกันต่อนั้น พี่เจที่นั่งเงียบมาตั้งนานก็พูดขึ้นมา
พี่เจ :: “ลองเรียนดูก่อนไหมครับน้องแฟรงค์ ถ้าเทอมนี้พี่สอนแล้วเกรดน้องแฟรงค์ไม่ดีขึ้น
ค่อยยกเลิกก็ได้ คุณแม่อุตส่าห์ตั้งใจไว้แล้ว จะปฏิเสธเดี๋ยวคุณแม่เสียใจนะครับ”
พี่เจมันพูดจบมันก็ยิ้มให้ผม ผมนี้ถึงกับอึ้ง ... ก็รอยยิ้มมันโครตจะทำให้ผมละลาย
แล้วเสียงที่พูดออกมา มันจะนุ่มน่าฟังไปไหนวะ
......................
ลองนึกภาพตามดิ ผู้ชายคนนึง สูงน่าจะประมาณ 165-168 ซม. ( เพราะนั่งอยู่ ผมเลยกะได้ประมาณเท่าเนี้ย)
จมูกโด่ง ปากนิดๆแดงๆ ผิวขาว แล้วใส่เสื้อนักศึกษาพอดีตัว ขาวแบบมีออร่ามึงจะขาวอะไรเยอะแยะเนี้ยยย ~
หน้าหวานมากกก ผมรองทรงยาวซอยๆเหมือนพวกทอมชอบตัดกัน นี้ถ้ามองผ่านๆผมนึกว่าทอมนะ
ก่อนที่ผมจะมองพี่เจจนผมละลายยไปตรงนั้น ป๊าที่นั่งเงียบมาตลอดก็พูดขึ้น
ป๊า :: “เอาตามที่พี่เค้าบอกเถอะแฟรงค์ อย่าไปเกเรกับม๊าเค้ามาก ม๊าเค้าหวังดี
ถ้าสอบแล้วคะแนนแฟรงค์ไม่ดีขึ้นมา หรือแฟรงค์ไม่อยากเรียนแล้ว ตอนนั้นค่อยว่ากัน
นี้มันก็อีกแค่ 2 เดือนใช่ไหมจะสอบนะ ทำให้ม๊าเค้าซะ 2 เดือนละกันนะ ถือว่าป๊าขอ”
ป๊าพูดขนาดนี้แล้ว ผมจะปฏิเสธไงได้ละ เพราะปกติป๊าผมเป็นคนไม่ค่อยพูดอะไรมาก
ออกจะตามใจผมกับเฟรินส์ซะมากกว่าม๊าอีก
ผม :: “ เอางั้นก็ได้ป๊า แต่ถ้าคะแนนแฟรงค์ไม่ดีขึ้นจากเดิม แฟรงค์ไม่เรียนต่อนะ “
หึ ผมนึกในใจ “ก็จะไม่เรียน ไม่รับรู้จะทำไมละ ให้มานั่งๆฟังๆไปเถอะ ผมก็เข้าไปสอบๆแค่นั้นเอง
ทนไม่เที่ยวเล่นซะ 2 เดือนก็ได้ เผื่อจะอ้อนขอให้ม๊าซื้อมือถือใหม่ให้ด้วย 55555 แค่ความคิดก็เลวละผมเนี้ย”
ม๊า :: “โอเค งั้นตกลงตามนี้ งั้นเดี๋ยวป๊ากับม๊าจะพาอาม่าขึ้นข้างบนละ
เราก็นั่งคุยกับพี่เจ ตกลงเรื่องวันเวลากันเอาละกันนะ”
ม๊าผมบอกกับผม พร้อมทั้งลุกไปประคองจะพาอาม่าขึ้นข้างบน
แล้วหันมาทางพี่เจ
ม๊า :: “ อาเจ ลื้อคุยกับน้องนะ ตกลงจะเรียนตอนไหนยังไงเอาตามใจลื้อตัดสินเลย แล้วนี้ค่าแท็กซี่ม๊าให้ลูก มันดึกแล้วจะได้ไม่ต้องนั่งรถเมล์ให้ลำบาก”
ม๊ายื่นเงินให้พี่เจ 500 เป็นค่าแท็กซี่กลับบ้าน
พี่เจหันไปขอบคุณม๊า แต่ไม่ได้รับเงินมา
พี่เจ :: “ไม่เป็นไรครับม๊า ผมเอารถมาครับ”
ม๊าก็พยักหน้าไม่ว่าอะไร แล้วพาอาม่าขึ้นห้องนอน
..................................................
ตอนนี้เหลือผมกับพี่เจแค่ 2 คนที่ออฟฟิตข้างล่าง
ผมก็เลยย้ายไปนั่งโซฟาหน้าทีวี แล้วกดเปิดช่องการ์ตูนดู
พี่เจก็เดินตามมานั่งโซฟาข้างๆผม แล้วถามผมว่า
“พี่เจ :: แล้วแฟรงค์เลิกเรียนกี่โมง จะเรียนวันไหนบ้างดีละ”
ผมหันไปมองนิดนึงแล้วตอบพี่เจหน้าสวยไปว่า
“ ผม :: เลิกสี่โมงครึ่งอะ เรียนวัน จันทร์ กับ พุธ ละกัน เพราะเดี๋ยวเสาร์อาทิตย์ต้องเรียนอีก เรียนเยอะเครียดพอดีอะ”
ผมพูดไปพร้อมกับเอามือถือมากดตอบไลน์เพื่อนๆ กับสาวๆไป
“พี่เจ :: เอาตามนั้นก็ได้ ละจะเรียนที่ไหนดี นั่งแมคไหมที่อ่อนนุช หรือเคเอฟซีตรงนัมเบอร์วัน (ห้างหน้าราม 2)”
พี่เจหันมาถามผม พร้อมทั้งเอาไอแพดออกมาบันทึกวันที่จะมาสอน
“ผม :: ที่บ้านละกัน ห้องผมอะ ไม่อยากไปนั่งตามร้าน คนเยอะเสียงดัง”
ผมนั่งเล่นมือถือไปตอบไป ดูนาฬิกาก็สามทุ่มกว่าละ
อยากขึ้นห้องไปเล่นดอทเอแย่แล้ว เพราะพวกเพื่อนๆทั้งหลายเริ่มไลน์มาตามกันใหญ่
“พี่เจ :: งั้นโอเค เริ่มเรียนพรุ่งนี้เลยนะ”
พี่เจพูด พร้อมทั้งยื่นกระดาษให้ผม 1 แผ่น
“ผม :: อะไร”
ผมหันไปถาม พร้อมทั้งมองกระดาษตรงหน้าแบบ งงๆ
“พี่เจ :: นี้เบอร์พี่ เมมไว้ เผื่อมีอะไรก็โทรมาละกัน จะเลื่อนวันเวลาเรียน หรือเรียนอยู่ละมีอะไรจะถามก็โทรมา
งั้นพี่กลับละนะ ดึกมากแล้ว”
พูดเสร็จพี่เจก็ลุกไปใส่รองเท้า เดินไปเปิดรั้วบ้านละขับรถกลับบ้านไป ผมก็พับกระดาษใส่กระเป๋าเสื้อละรีบขึ้นห้องไปเล่นดอทเอ ไม่สนใจจะเมมเบอร์หรืออะไร การบ้านอย่าถามถึงเลยครับ พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน
---------------------------------------------------
o22 จบบท 1 ละนะค่ะ ยังไงก็หวังว่าจะชอบกันนะค่ะ ถ้ามีคำผิดยังไงก็ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ ^^
-
// ch.2 :: วันแรก //
“ไม่มีวันที่เราจะไม่รักกัน บอกเลยฉันจะไม่ยอมเสียเธอไป ,, “
( เพลง หัวใจมีเพียงเธอ ost.Lovesicktheseries )
ผมกำลังจะลงไปกินข้าวเที่ยงกับเพื่อน เสียงมือถือผมดังขึ้น เลยหยิบมาดู เบอร์ไม่คุ้นเลยวะ
“ผม :: สวัสดีครับ”
ผมรับสายไป พร้อมกับรีบเดินไปโรงอาหารกับพวกเพื่อนๆผม
“พี่เจ :: สวัสดีครับแฟรงค์ นี้พี่เจนะ”
“ผม :: พี่เจไหนวะ”
มตอบลงไปในสาย แล้วก็ชี้ๆสั่งข้าวไปด้วย
“พี่เจ :: พี่เจที่เป็นครูสอนพิเศษไงครับ ไม่ได้เมมเบอร์พี่ไว้หรอ”
“ผม :: อ่ออ พี่เจ หวัดดีครับ ว่าไงพี่ เมื่อคืนแฟรงค์รีบทำการบ้านนะไม่ทันเมมเบอร์ โทษทีๆ”
ผมโกหกไปเนียนๆ เพราะเมื่อคืนผมขึ้นไปเล่นดอทเอจนตีสามกว่าจะได้นอน ตอนนี้เบอร์พี่เจคงลงไปอยู่ถังขยะไหนซะทีแล้วละ เพราะผมส่งเสื้อผ้าไปซักแล้ว
“พี่เจ :: ไม่เป็นไรครับ พี่จะถามว่าแฟรงค์ว่าจะกลับบ้านพร้อมพี่ไหม เพราะเดี๋ยวพี่จะเลิกเรียนประมาณ 4 โมงเย็น
ขับรถไปรับแฟรงค์ก็พอดีแฟรงค์เลิกเรียน จะได้เข้าบ้านพร้อมกัน”
“ผม :: แฟรงค์เกรงใจอะครับพี่ เดี๋ยวไปเจอกันที่บ้านเลยก็ได้”
ผมตอบไป แต่ก็คิดขึ้นได้ว่าถ้านั่ง BTS ตอนนี้คนเยอะแน่ๆ เลิกเรียนด้วย นั่งรถสบายๆดีกว่าวะ
“ผม :: อะๆ พี่เจมารับแฟรงค์ก็ได้ครับ ก่อนเลี้ยวเข้าซอยมาโทรบอกแฟรงค์นะ รู้จักโรงเรียนแฟรงค์ใช่ป่ะครับ
นุสรณ์ในอุปถัมภ์นะ แฟรงค์จะวิ่งไปรอหน้าโรงเรียน”
โรงเรียนผมอยู่ในซอยครับ ไม่อยากให้มาจอดรอนานๆ เพราะกลัวรถจะติดหน้าโรงเรียน
พี่เจก็ตอบตกลงแล้ววางไป ,, พอวางสายไปผมก็เมมเบอร์พี่เจไว้
เปอร์เห็นผมคุยโทรสับเลยถามมา
“เปอร์ :: ใครโทรหาวะแฟรงค์ พูดซะเพราะเลย ทีกับพวกกูนี้เสียงแม่งโครตเลวว”
“ผม :: กูคุยกับครูสอนพิเศษวะ วันนี้จะมาสอนที่บ้าน พี่เค้าจะมารับกูกลับบ้าน”
ผมตอบพวกมันไป แต่หน้าพวกมันนี้เหวออมาก แล้วคุณน้ำน่าน เด็กเรียนที่สุดในกลุ่มก็พูดขึ้นมา
“น้ำน่าน :: สวยละสิมึง พูดไปยิ้มไป แล้วถึงยอมเรียนได้เนี้ย แค่กูชวนเรียนเสาร์อาทิตย์มึงก็หน้าหงิงหน้างอแย่แล้ว”
พอน้ำน่านพูดจบ พวกอุ่น แบงค์ เปอร์ก็พยักหน้าเห็นด้วยกันใหญ่ แม่งง เห็นกูเป็นยังไงกันวะ 55+
“ผม :: สวยบ้าไรละ ผู้ชายเว้ยยย”
ก่อนที่พวกมันจะถามอะไรต่อ เสียงอ๊อดเข้าเรียนก็ดังขึ้น พวกผมก็รีบวิ่งขึ้นห้อง เพราะคาบบ่ายเป็นของครูอรุณ สุดเนี๊ยบบบบบ นั่งเรียนง่วงๆไป จนสี่โมงเย็น มือถือผมก็สั่นๆ ( เข้าห้องละปิดเสียงเลย กลัวโดนปรับเงิน 555+)
ผมหยิบมาดูเป็นข้อความไลน์
P’J :: พี่เลิกเรียนแล้วนะครับน้องแฟรงค์ กำลังออกไปรับนะครับ
Mr.Frank :: ครับผม แฟรงค์ก็จะเลิกเรียนแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวไปเล่นบอลกับเพื่อนรอ ขับรถดีๆนะครับครูเจ ;P
ผมตอบไลน์ไปยิ้มไป ผมก็นึกแปลกใจว่าผมจะยิ้มทำไม ก็เลยส่ายหัวไปมา ก่อนจะวางมือถือลงบนโต๊ะ
แบงค์ที่นั่งข้างๆผม หันมาถามผมว่า
“แบงค์ :: หญิงไหนไลน์มาวะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”
“ผม :: ครูพิเศษกูไลน์มาเว้ยย หญิงที่ไหนละ ห่า”
ผมเลยยื่นมือถือให้มันดู
แบงค์หยิบไปดู แล้วกดดูรูปพี่เจ แล้วทำตาโต ตอบว่า
“แบงค์ :: โหวว เหี้ยย แม่งโครตแจ่มอะ น่ารักเหี้ยๆ”
ก่อนจะไปสะกิดให้อุ่น เปอร์ กับน้ำน่านดู พวกมันดูละหันมามองผมแบบว่า “กูรู้ละว่าทำไมมึงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่”
แล้วก็ส่งมือถือคืนมาให้ผม ผมก็ดูรูปในโปรไฟล์ไลน์พี่เจ ก็ไม่มีอะไรมาก แค่รูปพี่เจหันมายิ้มใส่กล้องเฉยๆ
แต่หน้าหวานมากก รอยยิ้มพี่เจนี้อันตรายจริงๆนะ เห็นแล้วแบบละลายยอะ
................................
พออาจารย์ปล่อยปุ๊บ พวกมันไม่ปล่อยให้ผมลอยนวลครับ รีบหันมาคุยมาถามใหญ่เลยว่าไปหาครูพิเศษจากไหน
แม่งง โครตน่ารัก พี่เค้าเป็นผู้ชายแน่หรอวะ เป็นเกย์ปะวะ หลายคำถามมากจนผมตอบไม่ทัน
ผมเลยตอบไปว่า
“ผม :: ม๊ากูหามา กูไม่รู้อะไรเลย เมื่อวานกูไม่ทันได้คุยกับพี่เค้าเลย กูรีบไปดอทเอกับพวกมึงนั้นแหละ แล้วไม่ต้องมองกูแปลกๆด้วยย ที่กูยิ้มนะเพราะพี่เค้าน่ารักดี สุภาพดีเฉยๆ พอๆพวกมึงเลิกแซวได้ละห่า”
พูดจบผมก็รีบเก็บของใส่กระเป๋า ก่อนจะออกจากห้องเพื่อนในห้องผมก็ยื่นช๊อคโกแลตมาให้ผม 1 กล่องบอกน้อง ม.3 ฝากมาให้ ไม่ใช่เรื่องแปลกครับ ผมจะได้ขนม ดอกไม้จากน้องๆในโรงเรียนประจำ เพราะพวกผมเป็นนักดนตรีของโรงเรียน
ผมร้องนำ /เปอร์กีตาร์ /อุ่นเบส /แบงค์กลอง ส่วนไอน้ำน่านคีย์บอร์ดครับ แต่ละคนมีแฟนคลับเป็นของตัวเองทุกคน ผมเลยตอบขอบใจไป กำลังเดินลงตึกมาก็ทักทายเพื่อน รุ่นน้องไปเรื่อย เลยถามพวกมัน
“ผม :: เลิกเรียนพวกมึงไปไหนต่อวะ”
”อุ่น :: กูจะไปห้องซ้อมวะ เห็นพี่ดลบอกว่าเอาเครื่องดนตรีมาลงใหม่ ให้ไปลองให้หน่อย”
เปอร์คุยโทรศัพท์กับแฟนมันอยู่ก็หันมาพยักหน้าๆว่ากูไปด้วยๆ
ส่วนน้ำน่านกับแบงค์ยืนให้รุ่นน้องถ่ายรูปอยู่ก็เดินกลับมาบอกว่า กูไปห้องซ้อมกับพวกมัน
“ผม :: เออๆ งั้นพรุ่งนี้กูไปซ้อมร้องด้วย ใกล้วันงานละนิหว่า”
ครับ ใกล้จะงานโรงเรียนแล้วครับ แน่นอนว่าพวกผมต้องขึ้นแสดง เดินมาจนใกล้หน้าประตูโรงเรียน
พี่เจก็โทรเข้ามาบอก
“พี่เจ :: แฟรงค์ พี่เข้าซอยมาละนะครับ รถมินิสีแดง ทะเบียน บล 406 ครับ”
“ผม :: ครับ แฟรงค์รอหน้าโรงเรียนแล้วครับ”
นึกในใจ โหยยย ขับมินิ แล้วจะมาเป็นครูพิเศษทำไมวะ เป็นกูนะขับรถไปรับส่งสาวแล้วว
พอพี่เจมาจอดรถผมก็หันไปบอกลาพวกมันๆ แล้ววิ่งไปขึ้นรถเพราะกลัวรถติด พอผมขึ้นรถได้ก็หันไปสวัสดีพี่เจ
แล้วก็คาดเบลล์ กลัวโดนพ่อโบกปรับครับ 5555 สักพักก็หยิบมือถือมาเปิดเสียง มีข้อความไลน์เด้งมา
BankBank :: เหย็ดดดด พี่เจขับมินิเว้ยยยยย
ผมอ่านไปละก็ขำมัน คือ แบงค์อะมันเป็นไบครับ ญ ได้ ช เอา
Mr.Frank :: สนใจสิมึง 5555+
BankBank :: ขอเบอร์ด่วนเลยมึง สเปคกูมากก หน้าตาดี มีรถขับเนี้ยย
Mr.Frank :: เหี้ยย ครูพิเศษกู รีบๆไปซ้อมเลยมึง
BankBank :: ตั้งใจเรียนนะมึง ห้ามเจาะแจะพี่เจกูด้วยย
ผมเลยส่งสติ๊กเกอร์ Cony ยิ้มไปให้มัน
พี่เจหันมามองผมนิดนึงแล้วถามผม
“พี่เจ :: การบ้านเยอะไหมครับวันนี้”
“ผม :: ไม่มีเลยพี่เจ มีแต่สั่งรายงาน เรียนชิลๆ เพราะใกล้งานโรงเรียนอะ ครูเลยไม่สั่งอะไรมาก”
ผมตอบไป แต่ตาก็มองไปในรถ รถพี่เจสะอาดมาก หันไปเห็นหนังสือเรียนพี่เจ ก็เลยคิดได้ว่าผมไม่ได้ถามเลยพี่เจเรียนคณะอะไรที่ไหนยังไง
“ ผม :: พี่เจเรียนอะไรอะครับ “
“พี่เจ :: พี่เรียนวิศวะครับ มหาลัย ...... ใกล้ๆโรงเรียนเรานั้นแหละ”
“ผม :: แล้วพี่มาเป็นครูพิเศษทำไมอะ ดูพี่ก็มีเงินนะ”
“พี่เจ :: พี่อยากใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์นะ แล้วอีกอย่างแม่พี่รู้จักกับม๊าของแฟรงค์ เค้าก็คุยกัน แล้วตกลงให้พี่มาช่วยสอนหนังสือให้แฟรงค์นะ เพราะน้องเฟรินส์เรียนพิเศษครบ 7 วันแล้ว”
พี่เจตอบแล้วหันมายิ้มให้ผม
“ผม :: โหวว พี่ว่างไม่ไปอยู่กับแฟนอะ เป็นผมนะไปอยู่กับแฟน ไปรับส่งกินข้าวแล้วว”
ผมพูดแล้วหลบสายตาพี่เจหันไปมองนอกรถ คนบ้าอะไรวะยิ้มโครตน่ารัก ผมจะละลายยแล้วเนี้ยย
“พี่เจ :: ไม่ละครับ พี่เพิ่งโดนทิ้งมา 555+ “
โหวว ใครกล้าทิ้งวะ หน้าตาดี บ้านรวย (ดูจากรถที่ขับมานะ) แต่ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรก็ถึงบ้านผม
ผมลงรถแล้วเข้าไปออฟฟิตก่อน เดินไปสวัสดีม๊า กับอาม่า พี่เจเดินตามเข้ามาก็ยกมือสวัสดีม๊า กับอาม่าผม
“ม๊า :: อ้าวว ทำไมมาด้วยกันได้ละลูก”
“ พี่เจ :: พอดีเจเลิกเรียนแล้วกำลังจะมาบ้านม๊าพอดีนะครับ เลยโทรหาน้องแฟรงค์ น้องเลิกเรียนเลยรับกลับมาด้วยเลย”
ม๊าผมพยักหน้ารับรู้ แล้วหันมาบอกผม
“ม๊า :: พาครูขึ้นไปบนห้องสิแฟรงค์ เดี๋ยวม๊าให้เด็กยกขนมกับน้ำไปให้”
“ผม :: พี่เจครับ ไปสอนพิเศษผมเถอะครับ”
ผมพูดกับพี่เจแล้วหันไปยิ้มให้ม๊า ม๊าคงรู้ว่าผมแกล้งแซวม๊า ม๊าเลยหัวเราะ แล้วเตรียมจะยกมือตีผม
ผมเลยดึงมือพี่เจให้ตามผมขึ้นไปบนห้อง พอผมจับมือพี่เจจากที่จะเดินขึ้นห้อง
ผมหยุดเดินเลยครับ มือพี่เจนุ่มมากกก~ จนผมหยุดเดิน แล้วค้างไปหลายวินาทีเลย พี่เจคง งง ๆ ที่อยู่ๆผมหยุดเดิน
เลยเอนหัวมองผมแบบจะพูดว่า “มีอะไรหรือป่าวครับ”
ผมยิ่งเห็นพี่เจเอนหัวให้ทำท่าน่ารักใส่ ผมยิ่งแบบตกในภวังค์ใหญ่เลยครับ จนม๊าผมตะโกนว่า
“ม๊า :: หยุดนิ่งทำไมแฟรงค์ แล้วจะดึงพี่เค้าไปทำไม เดี๋ยวก็ตกบันไดกันพอดี”
พอได้ยินเสียงม๊าผม ผมมองที่มือผมยังดึงมือพี่เจอยู่ ผมรีบปล่อยมือแล้วขอโทษพี่เจ
พี่เจก็แค่หัวเราะๆนิดหน่อยแล้วเดินตามผมมาในห้อง ตอนนี้ผมใจเต้นแรงมาก ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะใจเต้นทำไม
คนตรงหน้าผมก็ผู้ชายแท้ๆ ก่อนที่ผมจะคิดอะไรมากกว่านั้น
พี่เจก็ถามขึ้นมา
“พี่เจ :: จะนั่งเรียนตรงไหนดี นั่งตรงพื้นดีไหม”
ผมรีบหันมามองพี่เจ แล้วรีบตอบว่า
“ผม :: ครับๆนั่งพื้นนะ เดี๋ยวแฟรงค์ไปเอาโต๊ะญี่ปุ่นที่ห้องน้องเฟรินส์ก่อน “
ผมก็เดินออกไปห้องน้องเฟรินส์ พอผมเอาโต๊ะมากางไว้ เด็กๆก็เอาน้ำกับขนมมาให้พอดี
ผมเลยขอพี่เจไปล้างมือล้างเท้าล้างหน้าก่อนพอผมออกจากห้องน้ำมา พี่เจก็เตรียมสถานที่เรียบร้อย
โต๊ะญี่ปุ่นวางตรงปลายเตียงผม พี่เจนั่งพิงเตียง บนโต๊ะมีหนังสือ มีชีส มีปากกา ดินสอ เครื่องคิดเลข
และไอแพดกับมือถือของพี่เจ ผมเลยรีบลงไปนั่งตรงข้ามกับพี่เจทันที
และการเรียนพิเศษวันแรกกับครูเจก็เริ่มขึ้นครับ =)
:katai2-1:
จะพยายามจัดหน้ากระดาษ จัดตัวหนังสือ ตัดคำต่างๆให้อ่านง่ายขึ้นนะค่ะ
ยังไงฝากเรื่อง “ครูครับ รับรักผมเถอะ” ด้วยนะค่ะ ^^
-
// ch.3 :: เรียนพิเศษวันแรก //
พอผมนั่งลงก็กินน้ำกินขนมได้สักพัก พี่เจก็เรียกผม
“พี่เจ :: แฟรงค์ครับก่อนที่จะเริ่มเรียนกัน พี่ให้แฟรงค์กรอกเอกสารนี้ให้พี่ก่อนนะ”
แล้วพี่เจก็ยื่นกระดาษมาให้ผม 1 แผ่น ผมยื่นมือไปรับแล้วถามพี่เจไปว่า
”ผม :: อะไรอะครูเจ”
555+ เรียกครูซะหน่อยก็มาเปนครูพิเศษนิน๊า
“พี่เจ :: ลองอ่านดูก่อน ให้เวลา 10 นาทีนะ”
พี่เจตอบแล้วยิ้มๆ แล้วหันไปนั่งกินน้ำกินขนมรอผมกรอกเอกสาร
ผมอ่านเอกสารดูเป็นเหมือนให้กรอกประวัติส่วนตัว เบอร์โทร วันเกิด
ชื่อเฟสบุ๊ค/ไอจี/ทวิตเตอร์/อาหารที่ชอบ/ไม่ชอบ งานอดิเรก
เอ่,, ผมก็ยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่เจเลยนิน่า ,,
ผมเลยหันไปถามครูเจ
“ผม :: ครูเจครับ มีอีกแผ่นไหม”
ครูเจมองหน้าผม งงๆ เพราะผมยังไม่ได้กรอกเอกสารลงไป แต่ขอแผ่นใหม่
ครูเจหยิบเอกสารออกมาแล้วพูดว่า
“พี่เจ :: มีครับ แต่น้องแฟรงค์ยังไม่ได้กรอกเลยจะขอเพิ่มทำไมครับ”
ผมเลยตอบครูเจไปว่า
“ผม :: ก็แฟรงค์จะกรอก 1 ใบ ส่วนครูเจก็กรอก 1 ใบ แล้วเอามาแลกกัน”
ครูเจมองหน้าผม แล้วทำหน้า งง คิ้วก็ขมวนแบบคิดในใจประมาณว่า “เด็กนี้มันต้องการอะไร 555+”
ผมเห็นครูเจเงียบไปเลยพูดต่อ
“ผม :: อ้าว ก็ครูเจได้ไปก็รู้จักหมดว่าแฟรงค์ชอบอะไรยังไง แต่แฟรงค์ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับครูเจเลยไง
มันไม่แฟร์นะ จริงไหมครับ”
พูดจบผมก็ยิ้มให้ครูเจ ครูเจเลยยิ้มออกมาแล้วตอบว่า
“พี่เจ :: โอเคครับ งั้นรีบกรอกนะจะได้รีบเรียน”
ผ่านไป 10 นาที ผมกับครูเจก็แลกใบประวัติกัน
ครูเจเลยให้ผมเบรกก่อน 5 นาที ครูเจขอลงไปเอาของที่รถ
ผมเลยนั่งอ่านประวัติครูเจไป แล้วหยิบมือถือมาแอดทวิต /เฟส / ไอจี ของครูเจ
พอครูเจเดินเข้ามาผมก็วางมือถือแล้วก็เริ่มเรียนกัน
...........
ครูเจให้ผมทำแบบทดสอบประมาณ 20 ข้อ
เพื่อวัดว่าผมรู้เรื่องอะไรมากน้อยแค่ไหน ผมก็ก้มหน้าตั้งใจทำข้อสอบไปอย่างเต็มที่
กะจะอวดว่าผมเก่งอยู่แล้วไม่ต้องเรียนก็ได้ ผ่านไป 30 นาที ผมก็ส่งคำตอบให้ครูเจ
แล้วผมก็ลุกขึ้นยืน ขออนุญาตครูเจพัก ครูเจตกลงให้ผมพักได้ ผมเลยไปเดินเล่นข้างล่าง
กวนม๊าเล่น จนม๊าไล่ผมขึ้นมาข้างบน ผมก็ลงมานั่งรอครูเจตรวจข้อสอบ
ผมเอามือเท้าคางแล้วนั่งมองครูเจตรวจข้อสอบ ครูเจใส่แว่นด้วยแหะ
มองด้านข้างนี้โครงหน้าผู้หญิงมาก มือเรียว ผิวขาวเนียนมาก คือถ้าไม่มองดีๆจะไม่รู้เลยว่าคนนี้ผู้ชาย
ผมเลยหยิบมือถือมาถ่ายรูปครูเจไว้ 1 รูป ก็พอดีที่ครูเจหันมายื่นกระดาษให้ผม
ซึ่งมันแน่นอน ผมตอบผิดไป 5 ข้อ TT ครูเจเลยบอกให้เป็นการบ้าน แล้ววันจันทร์หน้ามาเจอกัน
พร้อมทั้งเริ่มเรียนจริงๆ ครูเจก้มมองดูนาฬิกา เห็นว่าทุ่มกว่าแล้ว ครูเจเลยบอกว่า วันนี้พอแค่นี้แล้วกัน
ผมก็เลยช่วยครูเจเก็บเอกสารหนังสือ แล้วพับโต๊ะเอาไปคืนน้องเฟรินส์ที่ห้อง พอลงมาข้างล่างม๊าชวนให้ทานข้าวก่อน
แต่ครูเจขอตัวกลับ เพราะมีงานต้องไปทำต่อที่คอนโดเพื่อน เลยขอตัวกลับก่อน
.............
พอครูเจกลับไปผมก็เดินไปนั่งกินข้าวในห้องออฟฟิตม๊า พอกินเสร็จก็เดินขึ้นห้อง มาเปิดคอม
เตรียมรองานจากน้ำน่าน ที่จะส่งงานมาให้ลอกต่อ 555+ ระหว่างรอน้ำน่านออนเฟสบุ๊ค
ผมเลยหยิบมือถือมาเปิดดูไอจีครูเจ ครูเจลงรูปอาหาร รูปวิว และผมมาสะดุดตากับรูปที่ครูเจยืนกอดคอผู้หญิงคนนึง
แคปชั่นใต้ภาพว่า " with us <3 "
ลงไว้เมื่อ 3 สัปดาห์ก่อน และรูปนั้นเป็นรูปสุดท้ายที่เป็นรูปสี
หลังจากรูปนั้นมาอีกประมาณ 7 รูปเป็นรูปโทนสีขาวดำ แคปชั่นรูปล่าสุดลงเมื่อ 9 ชั่วโมงก่อน
เป็นรูปแจกันที่ไม่มีดอกไม้ แคปชั่นใต้รูปว่า “ในวันที่ดอกไม้หายไป”
สงสัยจะโดนทิ้งจริงๆแน่นอน ดูจากในไอจีแล้ว ผมเลยรู้สึกว่ามันหดหู่ ไม่อยากให้ครูเจที่ยิ้มทีละลายยยแบบนั้นเศร้าใจ
มือผมไวกว่าใจผมครับ อยู่ๆผมก็คิดจะทำให้ครูเจยิ้มบ้าง
เลยอัพไอจี ลงรูปครูเจที่ผมแอบถ่ายเมื่อตอนเรียน แล้วตั้งแคปชั่นว่า
“ เรียนพิเศษวันแรก กับครูคนพิเศษ ^^ @Jetsada_jj “
และแท๊กไปหาครูเจ ตั้งสถานที่เป็นบ้านผม แล้วกดอัพโหลด
พออัพเสร็จแล้วผมก็วางมือถือไว้ มาสนใจเฟสบุ๊คในคอมต่อ เพราะน้ำน่านมันทักมาและส่งไฟล์งานมาให้
พอผมกดรับงานคุยไปเรื่อยๆ ถามน้ำน่านซ้อมดนตรีเป็นไง ตามประสาไป เสียงเตือนไอจีผมก็ดัง เลยกดเข้าไปดู
มีคนมาไลค์รูปผมประมาณ 50 กว่าคนทั้งที่เพิ่งผ่านไปไม่ถึง 10 นาที แล้วก็มีพวกเพื่อนผมมาเม้นต์ใต้รูป
Bankknab :: เอ๊ะ! ยังไง ยังไงครับ
Nannatee :: นั้นสิ ,, เอ๊ะ ยังไง
Ooninoo :: ไหนบอกครูผู้ชายวะครับ ยังไง
Sperper :: ไลน์กลุ่มด่วนนครับบบบบบมึง กูว๊อนนน
แล้วก็มีคอมเม้นต์จากน้องๆในโรงเรียน น่ารักครับ ขยันจังครับอีก 2 – 3 คอมเม้นต์ คอมเม้นต์ฝากร้านต่างๆอีก 3-4 ร้าน
และคอมเม้นต์คนล่าสุดที่เพิ่งเม้นต์มาเมื่อไม่กี่วินาทีก่อน
Jetsada_jj :: ^______^ ตั้งใจเรียนดีจัง
พอผมอ่านปุ๊บ ผมยิ้มแบบยิ้มไม่รู้ตัวเลยครับ มันอยู่ๆก็ เห้ยย อารมณ์ดีที่เห็นพี่เค้าเม้นต์ให้ ผมก็เลยเม้นต์ตอบไป
Mr_Franky :: ครูดีนิครับ เด็กเลยตั้งใจเป็นพิเศษ @Jetsada_jj
คุยในกรุ๊บเว้ยยย @Bankknab @Nannatee @Ooninoo @Sperper
แล้วผมก็เปิดไลน์คุยกับพวกเพื่อนๆ มันก็ยิงคำถามรัวๆเลยว่ายังไงวะ ครูแม่งน่ารักวะ ผมกำลังจะกดตอบ
แต่มีแจ้งเตือนจากไอจีมาเลยกดไปดู มีคนแท๊กมาหาผมในไอจี ผมเลยเปิดดู เป็นไอจีครูเจครับ
ผมเห็นรูปกับแคปชั่นแล้วแบบ โอ้ยยยย อยู่ๆหน้าก็ร้อนนผ่าวว ยิ้มจนปวดแก้ม >//////<
Jetsada_jj สอนพิเศษวันแรก ,, กับเด็กชายคนพิเศษคนนี้ @Mr_Franky
แล้วเป็นรูปที่ผมกำลังก้มลงทำแบบฝึกหัด แบบตั้งใจโครตๆในตอนนั้น
ครูเจแอบถ่ายรูปผมเหมือนกันหรอเนี้ยย ไม่รู้ตัวเลยอะ
ผมเลยคอมเม้นต์กลับไป
Mr_Franky :: เขิลลเลยครูเจ =)
ผมลองรีเฟรสไอจีอีกรอบ ไปดูไอจีพี่เจ ตอนนี้มีคนมาไลค์ร้อยกว่าคน ผ่านไปแค่ 10 นาที
และก็ไม่ผิดคาดครับ มีเพื่อนๆผมทั้งกลุ่ม ตามมาเม้นต์ โดยส่งอีโมตัวเหลืองใส่แว่นดำเหมือนกันหมดทั้ง 4 คน 5555+
ของผมที่ลงไปตอนนี้ก็ 200 กว่าไลค์ละครับ
ผมเปิดไลน์ ทักครูเจไป
Mr.Frank :: ถึงคอนโดเพื่อนแล้วหรอครับครูเจ
P’J :: เรียกพี่เจก็ได้ครับ ไม่ได้อยู่ในเวลาสอนซะหน่อย ถึงแล้วครับ
Mr.Frank :: ok งั้นแฟรงค์ไม่กวนพี่เจละ
P’J :: อย่าลืมทำการบ้านนะครับ แล้วเจอกันวันจันทร์ครับน้องแฟรงค์
ผมยิ้มให้กับบทสนทนาเล็กๆตรงนี้ แล้วก็หันไปตอบพวกนั้นต่อในกรุ๊ป ก็แถๆไปเรื่อยตามแบบผมนี้แหละครับ 5555+
มันถามผมว่าชอบครูเจหรือไง ปกติไม่เคยเห็นลงรูปใครในไอจี ถ้าไม่ใช่น้องเฟรินส์น้องสาวผม ก็เป็นรูปพวกมัน
ผมก็บอกว่า
“ผม :: บ้าแล้วว กูผู้ชายเว้ย แล้วพี่เจเค้าก็ผู้ชาย ไม่ได้เป็นเกย์ จะชอบได้ไงวะ ก็บอกแล้วพี่เค้าน่ารัก
คุยสุภาพดี แค่นั้นเอง “
แต่ในใจผมก็รู้สึกแปลกๆนะครับ รู้สึกใจมันเต้นแรงเวลาที่เห็นพี่เจยิ้ม เวลาได้มองตอนพี่เจตั้งใจสอน หรือคิดอะไรอยู่
และพอเห็นไอจีพี่เค้าดูเศร้าๆ ผมก็ไม่อยากให้พี่เค้าเศร้าแบบนั้น อยากทำให้พี่เค้ายิ้มได้ เอ๊ะ ,, นี้ผมกำลังเป็นอะไรหรือป่าวววเนี้ยย TT
เพื่อนผมตอบกันมาแบบพร้อมใจ “หร๊าาาาาาาาาาาาาาาา”
แล้วผมก็ชวนไปตีดอทเอเหมือนเดิม 55555+ ก็ยาวไปครับคืนนี้
* ** ** * * ** * * * * * * * ** * *
:katai4: ฝากนิยายเรื่อง “ครูครับ รับรักผมเถอะ” ด้วยนะค่ะ =)
ยินดีน้อมรับคำแนะนำค่ะ
-
//ch.4 :: วันเสาร์พิเศษ//
~ เช้าวันเสาร์ ~
ผมตื่นไปเรียนพิเศษที่สยามเหมือนที่เคยไปแบบทุกที ก็นั่งเรียนไปจนบ่ายสอง
พอเลิกเรียนผมก็มาหาอะไรกินกัน พวกผมเลือกกินสุกี้ MK กันครับ
ระหว่างที่นั่งกินสุกี้กันอยู่ แบงค์ก็สะกิดผม
“ แบงค์ :: แฟรงค์ๆ นั้นๆครูเจมึงป่าววะ”
ผมหันไปดูตามที่แบงค์มันชี้ ใช่เลยครับพี่เจจริงๆ วันนี้ใส่เสื้อยืดพอดีตัว กับกางเกงขาสั้น
รองเท้าผ้าใบ น่ารักมากครับ ก็หลังจากที่เรียนพิเศษวันแรกเมื่อวันพุธที่ผ่านมา
ผมก็ไม่ได้ติดต่อพี่เจอีกเลยครับ ผมก็เล่นดนตรี เล่นดอทเอไป จนลืมไปเหมือนกันว่ามีครูสอนพิเศษ 555+
.........
แต่พอมาเห็นวันนี้แล้วอาการใจเต้นกลับมาอีกแล้วครับ ผมว่าพี่เจก็แต่งตัวธรรมดานะ
แต่พอพี่เค้าใส่แล้วมันน่ารักมากกแค่นั้นเอง 55555+
ผมเลยหยิบมือถือมาพิมพ์ไลน์หาพี่เจซะเลยย พวกนั้นก็มองผมแบบ “ไหนมึงบอกไม่มีอะไรยังไงวะ”
Mr.Frank :: หวัดดีคร๊าบบบบพี่เจ
พอผมเงยหน้าจากมือถือมาก็เจอสายตาของเพื่อนๆผมครับ
“อุ่น :: กูถามจริงๆ มึงชอบครูเจหรอวะ ปกติกูไม่เห็นมึงอะไรกับผู้ชาย แบบแบงค์เลยนะ “
แบงค์ยื่นมือไปตบหัวอุ่น 1 ที 5555+ แล้วถามว่า
“แบงค์ :: เกี่ยวไรกับกูวะครับบ”
ผมเลยยิ้มๆไม่ได้ตอบอะไร เพราะเสียงไลน์เข้าพอดี
P’J :: ดีครับน้องแฟรงค์
P’J :: กินสุกี้อร่อยไหมครับ
เอ๊ะ .. พี่เจรู้ได้ไงวะว่าผมกินสุกี้อยู่ ไม่ทันที่ผมจะพิมพ์อะไรตอบ ก็ได้ยินเสียงเคาะกะจก “ก๊อก ก๊อก”
ผมเลยหันไปดู เห็นพี่เจยืนยิ้มอยู่ตรงกระจก พร้อมทั้งโบกมือถือในมือไปมา
ผมเลยรีบลุกขึ้นเดินไปหาพี่เจนอกร้าน
ตอนนี้พวกเพื่อนผมมันเริ่มทำเสียงแซวกันใหญ่
“เอ๊ะ ยังไง ยังไงไงกันวะ”
“ กูว่าจะได้เพื่อนสะใภ้เร็วๆนี้ละว่ะ”
“เห้ยย หรือเพื่อนเขยวะ”
5555+ เอากันใหญ่พวกห่านี้
พอผมเดินมาหน้าร้านก็ยกมือสวัสดีพี่เจอีกรอบแล้วก็ถามพี่เจ
“ผม :: พี่เจมากับใครครับ มากินสุกี้ด้วยกันก่อนไหมครับ “
พี่เจเก็บมือถือแล้วก็ตอบผมว่า
“พี่เจ :: พี่มากับเพื่อนนะ มาซื้อหนังสือกัน แต่เพื่อนพี่มันรีบไปรับแฟนซะก่อน พี่เลยกำลังจะไปรอมันที่คอนโดแทน,,
แล้วนี้เลิกเรียนพิเศษแล้วหรอครับน้องแฟรงค์”
“ผม :: มานั่งด้วยกันก่อนสิพี่เจ ผมจะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก เพื่อนผมอยากรู้จักพี่เจกัน นะครับ”
ผมพูดจบก็ถือวิสาสะจูงมือพี่เจเข้าร้านสุกี้ ... หื้มม มือยังนุ่มเหมือนเดิม 55+
พอมาถึงที่โต๊ะ น้ำน่านก็รู้งานครับ ขยับเข้าไปนั่งติดกระจกแทน
แบงค์ไปลากเก้าอี้มาเพิ่มให้พี่เจอย่างกระตือรือร้น ตอนนี้หน้ามันยิ้มกว้างยิ่งกว่าผมอีก
พอพี่เจนั่งเก้าอีกปุ๊บผมเลยแนะนำพี่เจให้รู้จักกับเพื่อนผมจนครบ แบงค์ก็รีบถามเลย
“แบงค์ :: พี่เจสอนพิเศษเพิ่มไหมครับ ผมขอเรียนด้วยได้ป่ะ พอดีผมอยากเข้าวิศวะแต่ไม่รู้ต้องเรียนอะไรเพิ่มเลยนะค๊าบบ”
เปอร์เอามือเขกหัวแบงค์ 1 ที แล้วพูดว่า
“เปอร์ :: มึงเอาในห้องให้รอดก่อนไหม ค่อยคิดจะเข้าวิศวะ ห่า แค่สอบก็คาบเส้นตลอดแหละ”
แบงค์หันมาแยกเขี้ยวใส่เปอร์ทันที 555
พี่เจก็ตอบแบงค์ไปว่า
“ พี่เจ :: พี่ไม่ได้คิดจะสอนจริงจังนะครับ ตอนนี้สอนแค่น้องแฟรงค์คนเดียวก็พอดีเวลาแล้วครับ แต่ถ้ามีปัญหาเรื่องเรียนอะไรก็ถามพี่ได้นะ พี่ยินดีครับ”
พร้อมทั้งส่งยิ้มให้แบงค์ ผมเห็นแบงค์นั่งนิ่ง ตกในภวังค์เหมือนผมครับ 55+
บอกแล้วรอยยิ้มพี่เจอันตราย ยิ่งแบงค์มันชอบ ผช. อยู่แล้วมันเลยยิ่งละลายกว่าผม
...............
เราก็นั่งทานสุกี้กันไป จนเรียกเช็คบิลฮะ พี่เจก็พูดว่า
“ยังไงมื้อนี้พี่ขอเลี้ยงละกันนะครับ ถือว่าได้รู้จักน้องๆเพิ่มตั้ง 4 คน และเลี้ยงรับนักเรียนของพี่ด้วย”
แล้วพี่เจก็ควักเงินมาจ่าย แล้วหันมายิ้มให้พวกผม จะเหลือไหมครับ เคลิ้มกันไปหมดทั้ง 5 คน
ผู้ชายคนนี้ยิ้มแล้วโลกสดใสจริงๆครับ เปอร์ดูจะออกจากภวังค์ก่อนใคร เลยถามพี่เจ
“เปอร์ :: พี่เจรีบไปไหนต่อไหมครับ ไปดูพวกผมซ้อมดนตรีไหม”
พี่เจดูนาฬิกาแล้วตอบเปอร์
“พี่เจ :: พี่ไม่รีบครับ เพื่อนพี่ไปรับแฟนอีกนานกว่าจะมาทำงานต่อ งั้นพี่ขอไปดูพวกเราซ้อมดนตรีด้วยละกันนะ รบกวนไหม?”
“แบงค์ :: ไม่รบกวนเลยครับพี่ เต็มใจอย่างยิ่ง จะได้ช่วยแนะนำพวกผมด้วยว่าเป็นไง”
แบงค์รีบตอบ
...........................
สรุปไปห้องซ้อมพี่ดลด้วยกันหมดครับ วันนี้พี่เจเอารถ Honda civic มาเลยยัดไปด้วยกันได้
พี่เจคนขับ ผมนั่งหน้าคอยบอกทาง ส่วนอีก 4 คนนั่งที่เบาะหลังครับ
พอมาถึงห้องซ้อมพี่ดล พวกผมก็เดินเข้าไปสวัสดีพี่ดล พี่ดลหันมาเห็นพี่เจก็ทักพี่เจ
“พี่ดล :: อ้าวว เห้ยย น้องเจมาไงไปไงมากับพวกนี้ได้เนี้ย”
“ อุ่น :: อ้าวว พี่ดลรู้จักพี่เจด้วยหรอ”
อุ่นพูดขึ้นหลังจากเห็นพี่ดลทักพี่เจ
“พี่ดล :: ไม่รู้จักได้ไงละ รุ่นน้องพี่เอง เจมันก็จบจากโรงเรียนพวกแกนั้นแหละ เป็นรุ่นพี่พวกแก 2 ปี เคยเป็นนักร้องรับเชิญให้วงพี่ด้วย”
แล้วพี่ดลก็หันไปคุยกับพี่เจ
“พี่ดล :: ไหนๆมาเจอกันทั้งที ร้องเพลงกับพี่ซะหน่อยดีไหม “
“พี่เจ :: ได้ครับพี่ นานแล้วเหมือนกันไม่ได้ร้องเพลงกับพี่ ... แต่อาจจะไม่เพราะนะพี่ไม่ค่อยได้ซ้อมเลย”
พี่เจตอบพี่ดล พร้อมทั้งเดินเข้าไปในห้องซ้อม
“พี่ดล :: พวกมึงดูไว้ พี่เจของพวกมึงร้องเพลงเพราะแค่ไหน ”
พี่ดลพูดจบก็พาพี่เจเข้าไปห้องซ้อม พวกผมก็รีบวิ่งไปดูที่ห้องคุมเสียง และยืนมองพวกพี่ดลผ่านกระจก
ห้องซ้อมของพี่ดล รับอัดเสียง รับทำเดโมด้วย ครบวงจรครับ อุปกรณ์เหมือนห้องอัดเสียงของพวกนักร้องเลยละ
“พี่โจ :: โหวว วันนี้น้องเจมา ยังน่ารักเหมือนเดิม เดี๋ยวอัดไว้ซะหน่อยดีกว่า”
พี่โจครับ เป็นเพื่อนพี่ดล ดูแลพวกระบบเสียง และบันทึกเสียง นั่งคุมระบบเสียงอยู่กับพวกผม
.....................................
-
ch4. ต่อค่าา =)
“ขอเพลงเบาๆละกันนะครับ วันนี้ไม่ได้เตรียมตัวมาเท่าไหร่”
พี่เจพูดใส่ไมค์มา แล้วดนตรีก็เริ่ม
*กดฟังเพลงไปด้วยกันนะค่ะ
http://www.youtube.com/v/cNd43nTnGPc
“ อยากจะลืม เรื่องราววุ่นวายชีวิต
เรื่องราวที่ยังวนเวียนทำให้คิด ถึงวันนั้นยังไม่จางไป”
.... พี่เจร้องไป ก็หันไปยิ้มให้พี่ดลเบาๆ
เสียงพี่เจนุ่มมากครับ เจอกับเพลงนี้ผมว่ามันเข้ากันจริงๆนะ
เสียงของพี่เจ กับเสียงกีต้าร์ของพี่ดล มันเข้ากันจนไม่รู้จะพูดไงจริงๆ
“คงไม่นานถ้าหากเราไม่คิดถึงใครๆ เราก็คงจะลืมมัน
เพียงนิดเดียวถ้าหากเราไม่ต้องพบเจออะไร ที่มันผูกมันพันกัน”
…. ผมหันไปมองพวกเพื่อนๆผม ทุกคนยืนนิ่งตั้งใจฟังมากกกครับ
แบงค์ยกมือถือขึ้นมาอัดวิดีโอพี่เจครับ ผมไม่ทันสังเกต
แม่งง มึงอัดตอนไหนว่ะ ไวมากกเพื่อนผม
“มันคงไม่ยากเย็นเท่าไรถ้าวันนี้ไม่มีเขา
และคงไม่ยากเย็นอะไร ถ้าพรุ่งนี้มีเพียงเรา..คนเดียว
ไม่ต้องไปสนใจ มันก็แค่เรื่องเมื่อวาน”
พี่เจร้องไปก็โยกเบาๆตามเพลงไป
“อยากจะลืม ใครสักคนที่ทำให้เราเหงา
ใครสักคนที่ยังคงทำให้เราเศร้า แม้วันนี้ยังคงเสียใจ”
พี่เจเริ่มหันมายิ้มให้พวกผม ...
ผมเลยหยิบมือถือขึ้นมา ว่าจะแอบถ่ายรูปพี่เจซะหน่อย
“คงไม่นานถ้าหากเราไม่คิดถึงใครๆ เราก็คงจะลืมมัน
เพียงนิดเดียวถ้าหากเราไม่ต้องพบเจออะไร ที่มันผูกมันพันกัน”
พี่เจหันมาเห็นผมถือมือถือ ก็เลยเดินมาใกล้ๆกระจกที่ผมยืนอยู่ แล้วเอนหัวนิดๆ
ยิ้มให้กล้องมือถือผม ผมก็รีบกดสิครับ 3 แชะ แชะ แชะ ติดๆ 5555+
“มันคงไม่ยากเย็นเท่าไรถ้าวันนี้ไม่มีเขา
และคงไม่ยากเย็นอะไร ถ้าพรุ่งนี้มีเพียงเรา..คนเดียว
ไม่ต้องไปสนใจ มันก็แค่เรื่องเมื่อวาน”
พอจบเพลง พี่เจก็ยืนคุยกับพี่ดลในห้องซ้อมต่อ
เปอร์เดินมาสะกิดผม
“เปอร์ :: น่ารักชิบหายยยยยครูสอนพิเศษมึง”
แบงค์รีบเดินเข้ามาสมทบกับพวกผม
“แบงค์ :: มึงๆ มึงไม่ได้คิดไรกับพี่เจจริงๆใช่ป่ะวะ กูขอจีบได้ไหม แม่งง กูชอบวะ”
พูดจบมันก็หยิบมือถือมันมาดูวิดีโอที่มันอัดต่อ
อุ่นกับเปอร์ก็เข้าไปดูวิดีโอที่แบงค์อัดไว้
ส่วนน้ำน่าน มันเดินมาหาผม
“น้ำน่าน :: กูเห็นนะว่ามึงถ่ายรูปครูเจไว้นะ ถ้ามึงชอบมึงก็จีบสิวะ กูว่าพี่เค้าน่ารักดีวะ”
น้ำน่านพูดจบก็ดึงมือถือผมไปดูรูปครูเจ
“ผม :: กูไม่รู้วะ แต่กูใจเต้นแปลกๆเวลาเห็นพี่เจ กูไม่รู้เรียกว่าชอบหรือป่าว เพราะกูไม่เคยชอบผู้ชายว่ะ”
ผมกับน้ำน่านค่อนข้างจะสนิทกันมากกว่าคนอื่นๆในกลุ่ม ผมเลยกล้าพูดความรู้สึกที่ผมกำลังเป็นกับมัน
“น้ำน่าน :: เป็นกู กูก็ใจเต้นวะ มึงดูพี่เค้ามองมึงสิในรูปอะ กูละลายย อะกูบอกเลย ..
ถ้ามึงจะจีบกูเชียร์เต็มที่วะ”
น้ำน่านพูดเสร็จก็เดินไปหาพี่โจที่อัดเสียงพี่เจไว้ พร้อมบอกให้ไลท์เพลงให้ด้วย
พี่ดลก็เดินออกจากห้องซ้อมมา แล้วบอกให้พวกผมเข้าไปซ้อมได้
เพราะเดี๋ยวจะมีคนอื่นมาใช้ มีคนจองเวลาไว้แล้ว
พวกผมก็เดินเข้าห้องซ้อมไป พี่เจเดินผ่านผมก็แบมือเหมือนจะขออะไรจากผม
ผมเลยถามไป
”ผม :: พี่เจจะเอาอะไรครับ”
“พี่เจ :: เมื่อกี้ถ่ายรูปไว้ไหม เห็นยกมือถือขึ้น ขอรูปหน่อยๆ”
“ผม :: ไม่ได้ถ่ายไว้ แฟรงค์ยกขึ้นมาเฉยๆ “
ผมตอบพี่เจพร้อมเดินยิ้มเข้าไปในห้องซ้อม พี่เจบ่นตามหลังมา
“พี่เจ :: เอ้า! อุตส่าห์เดินไปยิ้มให้นึกว่าถ่าย”
แล้วก็เดินไปนั่งกับพี่โจรอดูพวกผมซ้อม
..............
พอพวกผมเซ็ตเครื่องดนตรีอะไรพร้อมแล้ว ก็เริ่มซ้อมครับ เดี๋ยวเวลาที่จองไว้จะหมด
*กดฟังเพลงไปด้วยกันนะค่ะ
http://www.youtube.com/v/BqLhkRaze_k
“รอนแรมมาเนิ่นนานเพียงหนึ่งใจ
กับทางที่โรยเอาไว้ด้วยขวากหนาม
สุดแหลมคม ทิ่มแทง จนมันแทบจะทนไม่ไหว”
ผมมองไปทางพี่ ,, พี่เจก็นั่งฟังละโยกหัวเบาๆ แต่หันทางพี่โจ เหมือนคุยอะไรกับพี่โจอยู่
“ชีวิต ถ้าไม่ยากเย็นขนาดนั้น
สองมือจะมีเรี่ยวแรงขนาดไหน
แต่หัวใจของคน ยังยืนยันจะไม่ถอดใจ”
ผมเห็นพี่ดล เดินไปขยี้หัวพี่เจ ละชี้ให้พี่เจมองมาทางพวกผม
พี่เจเลยยืนขึ้นมองมาทางผม
“ในค่ำคืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาว อยู่ตรงนี้ ฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้ เป็นแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
วัน เวลาไม่เคยจะหยุดเดิน ไม่ว่าอะไรเราคงต้องเดินไปกับมัน
เก็บทุกความผิด พลั้งเป็นคำเตือนให้เราเข้าใจ”
ผมก็เริ่มโยกไปกับเพลงกับจังหวะเพลงที่พวกผมร้อง
“ชีวิตเริ่มต้นที่คำว่าฝ่าฟัน ขอเพียงใจเรา เท่านั้นไม่หวั่นไหว
บทชีวิตของเรา เราจะทำให้มีความหมาย
ในค่ำ คืนที่ฟ้านั้นไม่มีดาวอยู่ตรงนี้ ฉันยังคงก้าวไป
ยังคงมีรักแท้ นัยว่าแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
กับที่ๆความฝันนั้นพร้อมเป็นเพื่อนตาย เส้นทางนี้ ฉันยังมีจุดหมาย
ตราบใดที่ปลายท้องฟ้ามีแสงรำไร จะไปจนถึงแสงสุดท้าย
ความเดียวดาย ในคืนเหน็บหนาว แหงนมองฟ้ายังนึกถึงวันเก่า
มันคงชินที่ทางยาวไกล กร่อนหัวใจ
ภาวนา กับความมืดมิด ขอให้รักยังคุ้มครองเราอยู่
เตือนคืนวันให้ใจดวงนี้ ไม่ยอมแพ้”
ผมหันไปมองพี่เจอีกครั้ง พี่เจถือมือถืออยู่ ผมเลยเดินไปใกล้ๆ
แล้วเอามือชี้มาที่ผม แล้วพยักหน้า พี่เจก็ยิ้มตอบละพยักหน้า
ผมเลยเดินไปใกล้ๆยิ้มให้กล้องพี่เจ
พี่เจก็หันมือถือมาให้ผมดู ผมก็เลยยิ้มแล้วชูนิ้วโป้งให้พี่เจ ก่อนเดินกลับเข้ามาใกล้ๆแบงค์
“ในค่ำคืนที่ฟ้าท้าทายใจคน อยู่ตรงนี้ และฉันยังคงก้าวไป
ยัง คงมีรักแท้ นัยว่าแสงนำไปในคืนที่หลงทาง
กับที่ๆความฝันนั้นพร้อมเป็น เพื่อนตาย เส้นทางนี้ ฉันยังมีจุดหมาย
ตราบใดที่ปลายท้องฟ้ามีแสงรำไร จะไปจนถึงแสงสุดท้าย
ไปยังแสงสุดท้าย ตราบใดที่ปลายท้องฟ้า ตราบ ใดที่ปลายท้องฟ้า . . .”
พอจบเพลงแรกพวกผมก็ร้องต่ออีก 3 เพลง แล้วเดินออกจากห้องซ้อมมา
ก็พอดีมีวงอื่นที่มาจองห้อง รอจะเข้าห้องซ้อมอยู่แล้ว
พวกผมเลยเดินออกจากห้องซ้อมมานั่งตรงโซฟาหน้าร้าน ผมมองหาพี่เจว่าหายไปไหน
สักพักพี่เจก็เดินมายื่นน้ำโค้กให้พวกผมคนละขวด
ไออุ่นรีบถามพี่เจ
“ไออุ่น :: พวกผมเล่นพอไหวไหมครับครูเจ”
“พี่เจ :: เรียกพี่ก็ได้ครับน้องอุ่น เรียกครูแล้วพี่เขิลยังไงไม่รู้~ เล่นดีมากเลย หาจุดบกพร่องไม่เจอเลยละ 555+
แต่นักร้องเดินไปเดินมาไปหน่อยเนอะ”
แล้วก็หันมามองผม ยิ้มๆ
ผมกำลังจะหันไปเถียง พอดีมีสายเข้ามาหาพี่เจซะก่อน พี่เจเลยขอตัวออกไปคุยข้างนอก
แบงค์เห็นพี่เจเดินออกไปแล้วเลยคุยกับผม
“แบงค์ :: เห้ย แฟรงค์ กูว่าพี่เจเหมือนเค้าจะชอบมึงป่าววะ”
เปอร์รีบพูดมา
“เปอร์ :: กูก็ว่านะ เวลาพี่เค้ากับมึงคุยกัน หรือมองกันมันดูแปลกๆ”
“ผม :: แปลกยังไงวะ”
“อุ่น :: มันดูมีออร่าเหมือนพวกกำลังจะมีความรักวะ”
แล้วพวกมันก็หัวเราะกัน
ผมก็รู้สึกนะ หัวใจผมเต้นแรงตลอด แล้วผมไม่อยากคลาดสายตาไปจากพี่เจเลย
ตอนร้องเพลงผมก็มองหาพี่เจตลอด ผมชอบที่พี่เค้ายิ้ม เอ๊ะ ... หรือผมกำลังตกหลุมรักจริงๆ
:o8:
ก่อนที่ผมจะพูดอะไรกับพวกมัน พี่เจก็เดินมาพอดี
“พี่เจ :: เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะ เพราะเพื่อนพี่มารอกันที่คอนโดแล้ว ต้องเร่งทำงานส่งวันจันทร์ ...
แล้วนี้พวกเราจะกลับเลยไหม เดี๋ยวพี่ไปส่งที่ BTS “
แบงค์หันมาถามพวกผมว่าเอาไง ก็เลยตกลงจะกลับเลย
เพราะวันพรุ่งนี้มีเรียนต่อ เลยติดรถพี่เจมาลง BTS กันหมด
*************************
จบ ch.4 แล้วนะค่ะ =)
มีคำผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะ
o13
-
// ch.5 :: ความรู้สึก //
พอถึงบ้านผมก็กินข้าวดูทีวีกับม๊าที่ออฟฟิตข้างล่าง เลยเดินขึ้นห้องมาอาบน้ำ
มองนาฬิกา 22.00 น. ละ ผมเลยเดินขึ้นมาบนเตียง ปิดไฟ และก็หยิบมือถือมาตอบไลน์
มาเล่นเฟสไปเรื่อยๆ เพราะยังไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่
......................
มีแจ้งไลน์มาจากคุณน้ำน่าน
Nannatee.F :: พรุ่งนี้เลิกเรียนแล้วกูไปรับเฟรินส์นะ พวกมึงไปรอกูที่ Mc ตรงพารากอนนะเว้ย
ผมก็แปลกใจทำไมน้ำน่านจะไปรับน้องสาวผม เลยตอบไลน์ไปหามัน
Mr.Frank :: มึงจะไปรับน้องกูทำไม ปกติป๊ากูไปรับอยู่แล้ว
Nannatee.F ::ก็พรุ่งนี้ป๊ามึงไม่ว่าง น้องเฟรินส์เค้าเลยบอกให้กูไปรับที่เรียนพิเศษมาหามึง จะได้กลับบ้านพร้อมมึงไง
Mr.Frank :: ละทำไมเฟรินส์ไม่บอกกูเอง แต่..เดี๋ยวๆแล้วมึงไปคุยกับน้องกูได้ไง
Nannatee.F :: เออๆ กูจีบน้องมึงอยู่ไง กูเลยรู้ 555555
อ้าวววว มันมาจีบน้องผมตอนไหนวะ
Mr.Frank :: ใครอนุญาตมึงเนี้ยย ไม่ต้องเลยย กูไปรับน้องกูเองได้
Nannatee.F :: แฟรงค์ กูจีบน้องมึงยังดีกว่าให้คนอื่นจีบนะเว้ย อย่างน้อยๆกูก็ไว้ใจได้นะ
แล้วมึงรู้จักกับกูมาหลายปี กูไม่เคยเจ้าชู้เลย นะนะพี่เขย ยอมผมเถอะนะครับ
น้ำน่านมันอ้อนผมครับ ก็จริงอย่างที่มันบอก มันไม่เจ้าชู้เลยจริงๆ แต่ผมก็หวงน้องผมอะ ก็ดูๆมันไปก่อนก็ได้ ดีกว่าให้ไอแบงค์มาจีบ รายนั้นผมไม่ยอมแน่
Mr.Frank :: เออ ก็ได้วะ อย่าให้รู้นะว่าทำน้องกูเสียใจ กูเอามึงตายแน่
Nannatee.F :: ครับพี่เขย เออ แล้วเรื่องพี่เจมึงเอาไงวะ มึงชอบพี่เค้าไหม
Mr.Frank ::กูไม่รู้วะ แต่กูไม่ได้รู้สึกใจเต้นแบบนี้กับใครนานละนะ ตั้งแต่กูเลิกกับบัวเมื่อตอน ม.4 อะ
ผมคบกับบัวมาตั้งแต่ ม.2 ครับ เพิ่งเลิกกันเมื่อปีที่แล้ว อย่างว่าละครับคนละโรงเรียนกันด้วย เค้าโตขึ้นก็มีรุ่นพี่รุ่นน้องมาจีบเยอะ
ก็เลยบอกเลิกผมไป
Nannatee.F :: เออ มึงชอบ มึงก็ลองจีบพี่เค้าดูดิ
Mr.Frank :: แต่กูไม่ได้เป็นไบ หรือเป็นเกย์นะเว้ย กูจะจีบพี่เค้าได้ไง แล้วพี่เค้าก็ไม่ใช่เกย์ พี่เค้าจะชอบกูหรอวะ
Nannatee.F :: มึงๆ มึงต้องแยกแยะก่อน อย่าเพิ่งสับสน คนที่ชอบเพศเดียวกันไม่ได้ว่าเป็นเกย์เสมอไปนะ
มึงรู้สึกชอบแค่พี่เจไม่ใช่หรอ ไม่ได้ชอบผู้ชายทุกคนซะเมื่อไหร่จริงไหม
Mr.Frank :: เออ จิงวะ กูรู้สึกแบบนั้นกับพี่เจคนเดียวจริงๆวะ แล้วกูจีบพี่เค้ายังไงดีวะ
Nannatee.F :: เออ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยวางแผนกันเว้ย วันนี้นอนคิดก่อน สรุปมึงชอบพี่เค้าจริงๆใช่ป่ะวะ
Mr.Frank :: อืมมวะ กูว่ากูชอบพี่เค้า
แล้วน้ำน่านมันก็หายไปซะพัก
ก็มีแจ้งเตือนจากไลน์กรุ๊ป ซึ่งมีพวกผมทั้ง 5 คนนั้นแหละครับ
BankBank :: เชี่ยยยแฟรงค์ มึงเอาพี่เจกูไปกิน แล้วยังมาทำให้กูเสียเงินอีก 500
มึงมันชั่วว
อ้าวว อะไรของแบงค์มันวะ
Mr.Frank ::อะไรมึงแบงค์ กูไปทำไร
BankBank ::ก็กูพนันกับน้ำน่านไว้ ว่ามึงชอบพี่เจหรือป่าว ถ้ามึงไม่ชอบ กูจะได้เงิน 500 จากน้ำน่าน
แต่ถ้ามึงชอบกูต้องเสียให้น้ำน่าน 500 อะ มึงอะ ทำกูเสียตังต์ แล้วเสียใจอีก
Nannatee.F ::55555+ กูบอกมึงแล้วว ว่ามันใช่เว้ยยย แค่ดูหน้าแฟรงค์วันแรกก็รู้แล้วว
Mr.Frank ::หน้ากูออกอาการขนาดนั้นเลยหรอวะ
SuperPERPER:: เออ ออกอาการมากก มึงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มึงลงรูปในไอจี
ยิ่งวันนี้ที่มึงเดินไปหาพี่เจที่กระจกตอนมึงร้องเพลง สายตามึงโคดชัดเจนนน
ไออุ่น :: เอาวะ เพื่อนกูจะเป็นเมียเค้าหรือเป็นผัวดีครับ
Mr.Frank :: เป็นผัวสิครับอุ่นน
ก่อนจะคุยต่อ ก็มีแจ้งเตือนจาก ไอจี มา ผมเลยไปเปิดดูไอจีก่อนว่าใครแท๊กมาหาผม
พอเปิดดู ... โอ้โหหหครับ ผมเอาอีกแล้วว ใจเต้นแบบ ตึกตึกตึก ในห้องเงียบๆนี้ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองชัดเลย
หน้านี้ร้อนนผ่าวไปหมด ผมว่าตอนนี้ผมคงยิ้มกว้างจิงๆ
................................
เป็นไอจีของพี่เจครับ เป็นรูปผมตอนร้องเพลงในห้องซ้อม ที่เดินมายิ้มให้พี่เจครับ
แต่พี่เจแต่งรูปให้ออกแนวขาวดำนิดหน่อย แบบอาร์ตๆ
แล้วแคปชั่นใต้รูปว่า
“แสงสุดท้ายกับเด็กชายคนนี้ @Mr_Franky”
ผมว่าผมคงมาช้ากว่าเพื่อนผม เพราะพวกมันเม้นต์เหมือนกันอีกแล้ว
อีโมใส่แว่นดำ 55555+ ทั้ง 4 คนเลย
ผมเลยเม้นต์ไปว่า
Mr_Franky :: เด็กชายคนนี้เองหรอครับ ไม่ใช่เด็กชายคนพิเศษคนนี้แบบคราวก่อนหรอ :(
ขอเม้นต์หยอดหน่อยยเถอะนะพี่เจ 555+
แล้วผมก็กดรีเฟรสอีกรอบ มีคอมเม้นต์จากพี่เจ
Jetsada_jj :: วันนี้ไม่พิเศษครับ มีเรื่องเคืองใจอยู่ ;P
แค่เท่านี้ผมก็ยิ้มกว้างจนผมรู้สึกเมื่อยแก้มแล้ว 555+ เขิลยังไงไม่รู้ ไม่ได้มีโมเม้นต์แบบนี้มานานนมากแล้ว
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ทำอะไร คุณน้ำน่านครับโทรเข้ามาหาผม
น้ำน่าน :: “กูว่าพี่เจก็น่าจะชอบมึงนะ ที่กูเห็นในไอจีตอนนี้อะ”
ผม :: “กูไม่รู้วะว่าพี่เจคิดไง แต่กูตอนนี้ยิ้มจนเมื่อยแก้มแล้วเนี้ยย ... อ้าวว แล้วมึงโทรมามีไรหรือป่าวเนี้ยย”
น้ำน่าน :: “ไม่มีไรหรอก กูไม่อยากพิมพ์ไม่ทันใจกู 555+ มีอะไรคืบหน้าพรุ่งนี้เล่าให้กูฟังด้วยอะ
แค่นี้นะกูจะรีบโทรหาน้องเฟรินส์” #ละรีบวางไป
ตอนนี้ไลน์เด้งมาหาผมจากเพื่อนๆ และน้องๆหลายคนแต่ผมไม่ได้กดอ่าน
ผมเปิดเข้า ไอจี แล้วตัดสินใจโพสรูปพี่เจ ไม่ต้องแต่งละครับ ผิวขาวออร่าขนาดนี้แล้ว
ผมลงรูปที่พี่เจมองมาที่กล้องละยิ้มนิดๆลงไป พร้อมทั้งตั้งแคปชั่นว่า
“อยากให้เธอลืม ... นะครับครูคนพิเศษของผม @Jetsada_jj “
ผมอยากให้พี่เจลืมเรื่องเศร้าๆ หรือเรื่องที่โดนทิ้งมา อยากให้พี่เจยิ้ม
ผมลังเลนิดหน่อยว่าจะตั้งแคปชั่นยังไงดี แต่ก็ตัดสินใจกดอัพรูปลงไป
แล้วกดเข้าไลน์ อ่านข้อความจากพวกนั้นก็ไม่มีอะไร มีนัดว่าพรุ่งนี้เจอกัน
และก็น้องๆบอกฝันดี ผมกำลังจะวางมือถือ แต่มีเสียงไลน์ทักมาซะก่อน
P’J :: ไหนว่าไม่ได้ถ่ายไว้ไง ขอไฟล์รูปหน่อยนะครับน้องแฟรงค์
ไลน์จากพี่เจครับ สงสัยจะเห็นจากในไอจี ผมเลยเปิดดูในไอจีก่อน
ลงไม่ถึง 5 นาทีปาไปยี่สิบกว่าไลค์แล้ว และคุณเปอร์ครับเม้นต์รูปอีโมใส่แว่นดำอีกแล้ว
พรุ่งนี้ผมต้องถามพวกมันละว่ามีอะไรกับอีโมตัวนี้หรือป่าว แม่งงง ใช้กันตลอดเลย
และก็มีเม้นต์จากพี่เจครับ ...
Jetsada_jj :: มันก็แค่เรื่องเมื่อวาน =)
เม้นต์แค่นี้ละครับ ที่ทำให้ผมยิ้มมากมายจนแบบ จริงๆแล้วมันอาจดูเป็นข้อความธรรมดานะ
แต่เป็นเพราะอะไรหลายๆอย่างในวันนี้ มันเลยทำให้ผมรู้สึกใจเต้นแรง
รูสึกได้ว่าตัวเองกำลังยิ้มกว้างอยู่ ต้องเอาหน้าไปมุดหมอนไว้ เพราะมันหยุดยิ้มไม่ได้จริงๆ
ไม่รู้จะคิดเข้าข้างตัวเองได้ไหม ว่าพี่เจก็จะรู้สึกดีๆกับผมเหมือนกัน หรือพี่เค้าคิดกับผมแค่น้อง
แล้วพี่เจเค้าจะคิดยังไงถ้ามีผู้ชายไปจีบเค้า
อยู่ๆก็กังวลขึ้นมา จนมีเสียงมือถือเข้ามาผมเลยหยิบมาดู เป็นเบอร์พี่เจครับ >/////<
ผมรีบกดรับเลย
ผม :: “ฮาโหลลลหวัดดีครับครูเจ” #แกล้งทำเสียงยานๆยาววๆใส่พี่เจ
พี่เจ :: “บอกแล้วไงให้เรียกพี่เจ ไม่ได้สอนอยู่ซะหน่อย” #พี่เจทำเสียงดุๆใส่ผมนิดหน่อย 555+ ขนาดทำเสียงดุยังน่ารักอะ
ผม :: “อะครับๆ ว่าไงครับพี่เจ” ผมเลยยอมเรียกพี่เจ ตอนแรกก็จะเรียกพี่เจแหละ แต่อยากแหย่เล่นเฉยๆ เลยเรียกครูเจ
พี่เจ :: “พี่อยากได้ไฟล์รูปนะ ส่งให้พี่หน่อยได้ไหมครับ” พี่เจบอกผม แล้วทำเสียงเหมือนอ้อน
( เค้าอ้อนแน่หร๊อออ หรือมโนไปเอง ห๊ะ ตาแฟรงค์ – moujay )
ผม :: “ได้ครับ เดี๋ยวแฟรงค์ส่งให้นะ แล้วพี่เจอยู่ไหนครับ กลับบ้านยัง”
ผมเลยชวนพี่เจคุยดู ตอนนี้ห้าทุ่มกว่าแล้วพี่เจน่าจะกลับบ้านแล้วมั้ง หรือนอนคอนโดนะ
พี่เจ :: “พี่กำลังกลับนะ งานเพิ่งเสร็จ .. งั้นคืนนี้ฝันดีนะครับ เจอกันวันจันทร์นะ พี่ขับรถกลับบ้านก่อนละ”
ผม :: “ดึกละนะครับ ทำไมเพิ่งกลับเนี้ย ยังไงถึงบ้านละส่งไลน์มาบอกแฟรงค์ด้วยนะครับ ... เจอกันวันจันทร์นะครับ ครูคนพิเศษของแฟรงค์”
ผมพูดเสร็จละรีบวางเลยครับ เพราะผมอายยยมากที่พูดคำว่า ครูคนพิเศษ ไป ใจผมเต้นดังมากตอนนี้
เหมือนเป็นเด็กน้อยที่กำลังจะมีความรัก แล้วได้คุยโทรศัพท์มุ้งมิ้งๆกับแฟนก่อนนอน
ทั้งๆที่ตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าความรู้สึกที่ผมมีตอนนี้ คือ ความรักจริงๆหรือป่าว ผมรู้แค่ผมชอบพี่เจ ยังไม่รู้ด้วยว่าพี่เจคิดยังไง
ไม่เป็นไร ... ตอนนี้นอนหลับก่อนดีกว่า ฝันดีกว่าทุกวันแน่ๆคืนนี้ >////<
ราตรีสวัสดิ์นะครับครูเจของแฟรงค์ <3
:mew1:
-
บรรยากาศมุ้งมิ้งสุด ๆ อ่ะ
-
ch6. เหตุผลของผม || Jay ‘Mode
“ดึกละนะครับ ทำไมเพิ่งกลับเนี้ย ยังไงถึงบ้านละส่งไลน์มาบอกแฟรงค์ด้วยนะครับ ... เจอกันวันจันทร์นะครับ ครูคนพิเศษ”
กึ๊กก .. ตู๊ดดด ตู๊ดดดด
ห่ะ... ครูคนพิเศษของแฟรงค์ ?? เสียงงหวานๆ อ้อนๆ แบบนี้ คืออะไร??
สวัสดีครับ ผม เจ ครับ นายเจษฎา ตันตระกูลเจริญ นะครับ ผมมาสอนพิเศษน้องแฟรงค์ได้ไงนะหรอ
คือ มันเป็นอย่างนี้ครับ
แม่ :: “เจๆ ทำไมช่วงนี้ไม่สดชื่นเลยละลูก มีปัญหาเรื่องเรียนอะไรไหม”
เสียงแม่ผมทักขึ้นวันนึง หลังจากที่ผมกลับจากมหาลัยแล้วกำลังเดินมานั่งที่โซฟาหน้าทีวี
ผม :: “ไม่เป็นไรนิครับ ทำไมหรอ หน้าเจมันดูแย่ขนาดนั้นเลย”
จะให้สดชื่นได้ยังไงละครับ อยู่ๆเบลล์ แฟนที่คบกันมาตั้งแต่ ปี1 มาบอกเลิก ทั้งๆที่ไม่ได้ทะเลาะอะไรกันด้วย
แม่ :: “ก็ไม่หรอกลูก ปกติแม่เห็นเลิกเรียนแล้วต้องไปคอนโดเชน หรือไม่ก็พาน้องเบลล์ไปเที่ยวนิ เห็นกลับมาบ้านก็ดึกๆแล้ว ช่วงนี้เห็นลูกกลับบ้านไว แม่เลยเป็นห่วงกลัวลูกมีปัญหาอะไร”
พอแม่พูดจบผมเลยเดินไปนั่งโซฟาเดียวกับแม่ แล้วไปกอดหอมแก้มแม่
ผม :: “ไม่ดีหรอครับ ลูกชายคนเดียวกลับบ้านไวๆแบบนี้”
แม่ :: “มันก็ดีลูก แต่เจไม่ยิ้มเลยแม่เป็นห่วงนะลูก”
ผม :: “เจไม่ได้เป็นไรหรอกแม่ แค่เบื่อๆนิดหน่อย”
แม่ :: “งั้นเอางี้ไหมเจ ไปสอนพิเศษเด็ก ม.ปลายไหม เพื่อนแม่นะ น้าเพ็ญจันทร์นะลูก จำได้ไหม เค้าอยากได้ครูสอนพิเศษให้ลูกชายเค้า ถ้าช่วงนี้เจเบื่อๆไม่มีไรทำ ไปสอนพิเศษให้น้องเค้าหน่อยเป็นไงลูก”
ผม :: “เอางั้นก็ได้ครับแม่ แต่ไม่สอนทุกวันนะ เพราะบางวันเจมีเรียนเลิกเย็น แล้วต้องทำการบ้านด้วย”
แม่ :: “ได้ครับลูก เดี๋ยวแม่โทรบอกน้าเพ็ญจันทร์ให้นะ”
ผม :: “ครับ งั้นเจขอขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวลงมาทานข้าวด้วยครับ”
ผมก็เดินขึ้นมาอาบน้ำ เปลี่ยนชุด ... มันเหงาจริงๆครับ ปกติเลิกเรียนก็อยู่กับเบลล์ทุกวัน
จนสี่ทุ่มก็ออกจากคอนโดเบลล์แล้วกลับมาบ้าน พอไม่มีเบลล์ปุ๊บ เวลาที่เคยมีมันก็ดูจะเหลือเยอะเกิน
“เราเลิกกันเถอะเจ เบลล์ว่าเราคงไปด้วยกันไม่ได้”
คำๆนี้ยังก้องอยู่ในหัวผม .. พร้อมกับคำถามว่า ผมทำอะไรผิด
ตั้งแต่คบเบลล์มาผมไม่เคยนอกใจ ไม่เคยทำให้เบลล์เสียใจเลย
ก่อนที่ผมจะคิดอะไรมากไปกว่านั้น ก็มีสายเรียกเข้ามาจากเชน เพื่อนผม
เชน :: “เห้ยย เจๆ ออกมาเที่ยวกันมึง”
ผม :: “ไม่ไปอะ เข้าบ้านอาบน้ำแล้ว”
เชน :: “มาเถอะ มึงต้องอยากมาเชื่อกู .. กูเจอเบลล์แฟนเก่ามึง”
ผม :: “เออ เจอแล้วไงวะ”
เชน :: “มันควงโฟรค์ เด็กนิเทศมาเว้ยย มึงจะมาไหม”
ผม :: “เออ ร้านไหนวะ เดี๋ยวกูไป”
40 นาที ผมมาอยู่ในร้านนั่งกิน มีเพลงสดฟังสบายๆแถวเอกมัย
ผมโทรตามเชนให้ออกมารับผม เพราะผมสายตาสั้นฮะ ยิ่งมืดๆผมมองไม่ค่อยเห็น
พอเชนเดินมารับก็เข้าไปที๋โต๊ะ โต๊ะผมกับเบลล์อยู่เยื้องๆกันครับ แต่มันมืด เบลล์คงมองไม่เห็นพวกผม
.........................
ผมก็นั่งกิน นั่งฟังเพลงไป มองเบลล์ไป จนเห็นเบลล์กับเพื่อนที่ชื่อ เปิ้ล ลุกออกจากโต๊ะเดินไปนอกร้าน
ผมเลยสะกิดให้เชนลุกเดินตามไป ผมอยากจะถามว่าเพราะอะไรถึงเลิกกับผม แล้วควงโฟรค์มา
ทั้งๆที่เลิกกันไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ อารมณ์ตอนนั้นมันเมาด้วยละ เลยเดินไปจะถามให้ชัดเจนจะได้ไม่ต้องมาถามตัวเองว่าทำไม ทำไม พอเดินออกมาก็เห็นเบลล์กับเปิ้ลยืนสูบบุหรี่ตรงโซนที่จัดให้สูบบุหรี่ เชนสะกิดคุยกับผม
เชน :: “เบลล์สูบบุหรี่ด้วยหรอวะเห็นตอนคบกับมึง นี้ออกจะเด็กเรียนเรียบร้อยยชิบหาย”
ผม :: “เออ กูก็เพิ่งรู้พร้อมมึงนิแหละ”
ยังไม่ทันที่ผมจะเดินไปถึง ก็ได้ยินเสียงเปิ้ลถามเบลล์ขึ้นมา
เปิ้ล :: “แล้วนี้ยังไงควงโฟรค์มาได้วะ แล้วเจผัวมึงไปไหนวะเบลล์”
ตอนนี้ผมยืนอยู่หลังเสาใกล้ๆที่เบลล์กับเปิ้ลสูบบุหรี่ ผมเลยหยุดเดินเข้าไปแล้วฟังเบลล์กับเปิ้ลคุยกัน
เบลล์ :: “ผัวอะไรละ ผัวกูก็โฟรค์ไง เจนั้นไม่ใช่ผัวกุซะหน่อย”
เปิ้ล :: “ยังไงวะ กูเห็นมึงคบกันออกสื่อมาเป็นปีละ”
เบลล์ :: “คบกันมามันไม่เคยแตะต้องตัวกูเลย กูนี้ทั้งอ่อยจนไม่รู้จะอ่อยยังไงละ โง่ชิบหายย”
เปิ้ล :: “อ้าวว กูก็นึกว่ามึงเรียบร้อยได้กันไปนานละซะอีก”
เบลล์ :: “ถ้ากูได้กับมันแล้วกูจะไปนอนกับโฟรค์ทำไมละ อยู่กับมันกูก็สบายนะมีเงินใช้ มีรถนั่งฟรีตลอดแต่แม่งง โง่ไม่เร้าใจเลยวะ สู้โฟรค์ไม่ได้ ถึงจะไม่รวยเท่าเจ แต่ก็รวยนะเว้ยย”
เปิ้ล :: “เจมันเป็นเกย์ป่าววะ เลยไม่เอามึง แบบแอ๊บแมนอะ”
แล้วก็หัวเราะเยอะผมกันใหญ่
บทพูดต่อจากนั้นผมไม่ได้ยินไม่ได้รับรู้แล้วครับ
................
การที่ผมไม่ล่วงเกินเบลล์ ให้เกียรติเบลล์ กลายเป็นว่าเป็นสาเหตุให้เบลล์เลิกกันผม
ผมคบกับเบลล์มา ผมทำมากสุดแค่จูบ เพราะผมอยากให้เกียรติเบลล์ ไม่อยากให้เบลล์เสียใจ
ผมระงับอารมณ์ของตัวเองตลอด เวลาไปส่งเบลล์เห็นเบลล์ใส่สายเดี่ยวขาสั้น หรือชุดนอน แต่กลายเป็นเพราะผมโง่สินะ
ว่าผมเป็นเกย์งั้นหรออ เหอะ! ได้สิ ผมจะควงผู้ชายมาเย้ยยให้ดู
ผมหันมามองเชน เชนมันก็ได้แต่เอามือตบๆบ่า แล้วบอกว่า
เชน :: “มึงอย่าคิดมาก โชคดีของมึงละที่หลุดพ้นจากผู้หญิงแบบนั้นมาได้ ปะๆมึงไปเมา ให้ลืมทุกอย่าง”
คืนนั้นผมเมามากจริงๆ เมาจนจำไม่ได้ว่ากลับมานอนห้องเชนได้ไง
ผมตื่นมาตอนเที่ยงก็รีบอาบน้ำไปเรียน กะว่าจะแวะเข้าไปดูกิจกรรมรับน้องนิดหน่อย แล้วค่อยกลับบ้าน
เปิดมือถือดูมีมิสคอลจากแม่ และข้อความว่าให้โทรกลับ ผมเลยโทรกลับหาแม่
ผม :: “ครับแม่ เมื่อเช้าเจตื่นสายเลยไม่ได้รับสายแม่ แม่มีอะไรหรือป่าวครับ”
แม่ :: “วันนี้เจเลิกกี่โมงลูก”
ผม :: “เลิกประมาณบ่าย 3 ครับแม่”
แม่ :: “งั้นเดี๋ยวเจเลิกเรียนแล้ว ไปบ้านน้าเพ็ญจันทร์นะลูก ที่อยู่ ราม 2 นะ จำได้ไหม”
น้าเพ็ญจันทร์ ราม 2 ... อื้มม คุ้นๆนะ
ผม :: “โรงงานถุงมือหรือป่าวครับแม่ พอจำได้ครับ ไปทำไมอะ แม่จะเอาอะไรหรือป่าวครับ”
แม่ :: “ก็เรื่องสอนพิเศษไงลูก น้าเพ็ญจันทร์อยากให้เจรีบไปสอน เพราะลูกชายเค้า ม.5 แล้ว
แต่ติดเล่นดนตรี เล่นกับเพื่อนนะ เจสะดวกไหมลูก ไม่มีธุระไหนนะ”
ผม :: “อ่ออ ได้ครับแม่ ไม่มีปัญหาอะไร งั้นเลิกเรียนแล้วเจจะไปหาน้าเพ็ญจันทร์เลยนะครับ เข้าบ้านค่ำๆหน่อยนะ
แม่ทานข้าวก่อนเลย”
แม่ :: “ครับลูก ขับรถดีๆนะ”
แล้วแม่ก็วางสายไป ผมก็เรียนไปจบเลิกเรียน เลยขอตัวกลับก่อนไม่ได้เข้าไปรับน้องกับพวกเชน
ตอนนี้เรื่องเบลล์หายไปจากสมองผมแล้วครับ ผมไม่เก็บมาคิดให้เครียดอะไรอีกแล้ว ได้ยินมาชัดเจนแล้ว
มันเลยหมดคำถามอะไรๆอีก
.............................
ก็ขับรถไปราม 2 ครับ รถยังไม่ติดมากเท่าไหร่
เมื่อกี้น้าเพ็ญจันทร์โทรมาหาผมแล้ว บอกให้ไปถึงประมาณ 6 โมงก็ได้
เพราะลูกชายน้าเพ็ญจันทร์เลิกสี่โมงครึ่ง คงเดินทางกว่าจะถึงบ้านประมาณนั้น ผมก็ขับรถไปเรื่อยๆฮะ
ไม่ได้มีธุระที่ไหน พอถึงราม 2 ผมดูเวลาเพิ่งจะ ห้าโมง
เลยแวะกินเคเอฟซี ที่นัมเบอร์วัน ตรงข้าม ม.ราม 2 ก่อน
นั่งกินข้าวยำไก่แซ่บไปก็หยิบมือถือมาไลน์หาเชน
Jey’lay :: เชนนน รับน้องเปนไงวะ
Chaining :: เออ เลิกรับละว่ะ พี่ว๊ากกแบบพวกกูไล่น้องกลับละ 555
Jey’lay :: พวกมึงมันโรคจิตนะ แกล้งน้อง .. เออ ละมึงไปไหนกันต่อ
Chaining :: กูจะกลับไปนอนเมื่อคืนหนักมากก ต้องแบกมึงอีก กูเมื่อยย
Jey’lay :: เออ ขอโทษวะมึง กูกินหนักจิงๆ งั้นมึงรีบไปนอนเถอะ พรุ่งนี้เจอกัน
Chaining :: แล้วมึงจะคบผู้ชายจริงหรอวะ
Jey’lay :: มึงเอามาจากไหนวะเชน กูไม่ได้เป็นเกย์นะเว้ยย
Chaining :: อ้าวว ก็เมื่อคืนมึงพูดเองว่า ผู้หญิงแม่งงเหี้ยย ต่อไปนี้กูจะมีแฟนเป็นผู้ชายย
พวกมี่ แชมป์ก็ได้ยิน มันอัดเสียงมึงไว้ด้วย
Jey’lay :: จิงหรอวะ งั้นกูโทรหามี่ก่อน กูจำไม่ได้เลย
Chaining :: เจจะจีบเชนก็ได้นะฮ๊า เชนยอมเป็นรับให้ 5555+
ผมเลยส่งสติ๊กเกอร์ ทำหน้าโกรธไปหามันแทน
กดเบอร์หามี่ก่อนน อะไรเนี้ย กูเมาละรั่วขนาดนั้นเลยหรอวะ
มี่ :: “ฮาโหลว่าไง เกย์หัดใหม่”
ผม :: “เกย์พ่องงมึงสิมี่ มึงส่งไฟล์เสียงกูมาทางไลน์ดิ เมื่อคืนกูพูดอะไร”
มี่ :: “มึงจำไม่ได้หรอวะ มึงห้ามเปลี่ยนใจนะเว้ย พวกกูวางเงินเดิมพันกันหมดแล้วว”
ผม :: “อะไรมึง พนันไรของมึงเนี้ย ส่งไฟล์มาไวๆนะเว้ยย กูวางละ”
แล้วผมก็รีบวางสายไป
ไม่ทันจะได้กดดูไลน์ครับ แม่ผมก็โทรมาตามว่าถึงไหนแล้ว
ให้เข้าไปบ้านน้าเพ็ญจันทร์ได้เลย ผมก็เลยรีบเข้าไปเพราะนี้ก็เกือบจะ 6 โมงแล้ว
........................
พอถึงบ้านน้าเพ็ญจันทร์ ผมก็ไปนั่งคุยในห้อง น่าจะเป็นแบบโฮมออฟฟิตครับ
น้าเพ็ญจันทร์ทำโรงงานถุงมือ ดูแลงานเองทั้งหมด ส่วนแฟนน้าเพ็ญจันทร์ เป็นสถาปนิค เปิดบริษัทกับเพื่อน
ระหว่างที่นั่งคุยกันอยู่ แฟนน้าเพ็ญจันทร์ก็เดินเข้ามาในบ้านพร้อมเด็กหญิงคนนึง น้าเพ็ญจันทร์เลยแนะนำให้ผมรู้จัก
น้าเพ็ญจันทร์ :: “นี้น้องเฟรินส์ อยู่ ม.3 จ๊ะ ... เฟรินส์ไหว้พี่เค้าซะสิลูก นี้พี่เจ จะมาเป็นครูพิเศษให้พี่ชายเรานะ”
น้องเฟรินส์ยกมือสวัสดีผม แล้วก็ยิ้มให้นิดหน่อย ก่อนขอตัวขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
เพราะเดี๋ยวหกโมงครึ่งต้องออกไปเรียนพิเศษภาษาอังกฤษกับครูฝรั่งใน ม.ราม 2 จนถึงสองทุ่ม
ผมก็นั่งดูทีวีกับอาม่า กับน้าเพ็ญจันทร์ และลุงสมชาย (แฟนน้าเพ็ญจันทร์) ไปเรื่อยๆ เพราะลูกศิษย์ผมยังไม่มา
จนสองทุ่ม ลูกศิษย์ผมเพิ่งกลับมาครับ ผมนั่งรอจนง่วงเพราะเมื่อคืนก็กินเหล้าเมาจนไม่รู้เรื่องรู้ราวละ
อยากลับไปนอนแย่แล้วว ตอนนั่งรออยู่น้าเพ็ญจันทร์ก็ชวนผมคุยเรื่องเรียน เรื่องแม่ผม เรื่องทั่วๆไป
เลยไม่ค่อยเบื่อเท่าไหร่
“สวัสดีครับ ม๊า ป๊า อาม่า”
ผมได้ยินเสียงนี้ดังขึ้นเลยหันไปมอง
หื้มมมมมมม ไผ่ ฮอร์โมนป่ะวะ 5555555+ เด็กผู้ชายคนนึง สูงประมาณ 170 นิดๆ
ใส่เสื้อนักเรียนสีขาว กางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน ตัดผมทรงไผ่ ฮอร์โมน สกินเฮดด
ผิวขาวแบบคนจีน หน้าตากวนๆ แต่หล่ออะ เห้ยยย เด็กสมัยนี้มึงจะหล่อกันล้ำหน้าไปไหนวะ
อิจฉามากจริงๆ เพราะผมจะหน้าหวาน ตั้งแต่อยู่มัธยมละ ชอบมีรุ่นพี่ผู้ชายมาจีบ รุ่นน้องมาชมน่ารัก
แต่ผมไม่ได้อะไรครับ ชินซะมากกว่าเพราะอยู่โรงเรียนชายล้วน แล้วไม่ได้รังเกียจพวกกระเทย หรือเกย์อยู่แล้ว
จนน้องมานั่งข้างๆละยกมือสวัสดีผม ผมก็ยิ้มให้และยกมือรับไหว้
แต่น้องยังเถียงกับแม่ต่อ สงสัยไม่อยากเรียนพิเศษ 55555+
ก่อนที่น้องจะเถียงกับแม่นานไปกว่านั้น ผมเลยพูดขัดขึ้นมาก่อน
“ลองเรียนดูก่อนไหมครับน้องแฟรงค์ ถ้าเทอมนี้พี่สอนแล้วเกรดน้องแฟรงค์ไม่ดีขึ้น
ค่อยยกเลิกก็ได้ คุณแม่อุตส่าห์ตั้งใจไว้แล้ว จะปฏิเสธเดี๋ยวคุณแม่เสียใจนะครับ”
ผมก็กะไม่สอนนานอยู่แล้ว ตอนรับปากแม่มันเครียดเรื่องเบลล์ แต่ตอนนี้ผมไม่เครียดอะไรแล้ว
ยังไงๆก็สอนเล่นๆไปซะ 2-3 เดือนก็ได้ เพราะช่วงนี้ผมยังเรียนไม่หนักมาก จะหนักพวกรับน้อง รับรุ่น
แจกเกียร์ให้น้องซะมากกว่า พ่อน้องก็ชวนพูดให้จนสรุปว่า ตกลงเรียนกันจนกว่าน้องจะสอบเสร็จแล้วค่อยตกลงอีกที
แล้วน้าเพ็ญจันทร์ก็พาอาม่ากับแฟนขึ้นไปข้างบน เหลือผมกับน้องแฟรงค์สุดหล่อ นั่งคุยตกลงวันเวลาเรียนต่อ ....
เกือบสี่ทุ่มแล้วผมเรียนจดๆเบอร์ให้น้องแฟรงค์แล้วขอตัวกลับ เพราะง่วงมากกก
สงสัยได้แวะนอนที่ห้องเชนแน่ๆกลับไปบ้านไม่ไหว
บ้านผมอยู่เกษตรฮะ คนละฝั่งกับราม 2 เลย แต่คอนโดเชนมันอยู่แถวเอกมัย เลยแวะนอนห้องมัน
-
พรุ่งนี้มาต่อให้นะค่ะ เพราะวันจันทร์ต้องเข้า รพ. แล้ว =)
ยังไงฝากนิยายเรื่องนี้ด้วย '
โหมดน้องแฟรงค์ ใช้ตัวหนังสือตามนี้นะค่ะ
โหมดพี่เจ ใช้ตัวหนังสือสีนี้ค่ะ
จะพยายามแบ่งวรรคให้อ่านได้ง่ายที่สุดค่ะ
ถ้ามีคำผิดยังไงขอโทษด้วยนะค่ะ
:mew1:
-
บรรยากาศมุ้งมิ้งสุด ๆ อ่ะ
ขอบคุณนะค่ะที่แวะมาอ่านและคอมเม้นต์ให้ค่ะ =)
แล้วแวะมาตามอ่านความมุ้งมิ้งของ น้องแฟรงค์ครูเจ อีกนะค่ะ
o13 :bye2:
-
Ch7 . สอนพิเศษวันแรก || Jay ' Mode
ตื่นเช้ามา ผมก็เช็คไลน์ ตอนที่กำลังรออุ่นข้าวในเวฟก่อนไปเรียน ก็เจอไลน์จากมี่
MiiiiiiiiiM :: มึงอย่าเปลี่ยนใจนะ ฟังเลย มึงตกลงแล้ว
แล้วก็ส่งไฟล์เสียงมา ผมเลยกดฟังเลยครับ
“แม่งง ผู้หญิงแม่งเหี้ยยไปหมด กูจะหาแฟนผู้ชายยแล้วเว้ย ไม่เอาแม่งละผู้หญิง”
เสียงผมครับ กำลังเมาเต็มที่เลย
“มึงพูดจริงป่าววะเจ “ นี้เสียงมี่ครับ
“เอาจริงดิวะ ถ้ามึงเห็นกูจีบหรือคบผู้หญิงนะ มึงมาเอารถกูไปเลยฟรีๆ”
เอิ่มมม ผมเมาละแม่งง แจกของมั่วจริงๆ
“เห้ยยย มึงอัดแล้วใช่ป่ะมี่ .... ห้ามผิดคำพูดนะมึง สัญญาลูกผู้ชาย”
นี้เสียงเชนครับ มึงรักกูมากเพื่อน
“เอามานี้ กูอัดเอง ... ผมนายเจษฎา ขอให้สัญญาว่า ,, เอิ่กกกก ~
จากวันนี้ไปผมจะมีแฟนเป็นผู้ชาย ไม่คบผู้หญิง ถ้าผมผิดสัญญา
ผมจะยกรถมินิสุดรักให้เพื่อนสุดที่รักของผมคร๊าบบบ ,, อ้าววว ชนนนนน!!! ” กูบ้าไปแล้วแน่ๆที่พูดแบบนี้
“มาระบุระยะเวลากันเถอะมึง เดี๋ยวแม่งชิ่ง” แชมป์เสนอขึ้นมา
“ 1 เทอมจากนี้ไป ถ้าเจมีแฟนผู้หญิง มันจะเสียมินิ แต่ถ้ามันคบผู้ชาย ....
พวกกูจะช่วยเหลือความรักของมึงครั้งนี้ให้สมหวัง” เสียงมี่ครับ
เอิ่มม มึงจะชวนกูเข้าสมาคมนิยมชายแบบมึงสินะ ใช่ละครับ มี่กับแชมป์มันคบกัน
ตอนปี 1 มันก็เพื่อนกันนี้ละครับ แต่ยังไงไม่รู้ครับ ปี 2 มันเปิดตัวคู่รักเลย
ทั้งๆที่ปี 1 มันยังแย่งกันจีบหญิง แล้วยังฟันหญิงไม่เลือกด้วย
“โอเคมึง เอ้า ดื่มมมมมม” เสียงผมเอง ละก็หมดเวลาที่อัดเสียงพอดี
............................................................
เชน :: “เป็นไงละมึง ชัดเจนไหม”
เชนแซวผม หลังจากที่เอาข้าวออกจากเวฟมาให้ผมกิน
ผม :: “ชัดเจนมากกมึง... แต่ก็ดีนะถ้ากูมีแฟนผู้ชาย แล้วมันรักกูจริงๆ แบบที่มี่กับแชมป์มันเป็น กูก็เอาวะ”
จริงๆผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าผมจะรักจะชอบผู้ชายด้วยกันได้ไหม แต่ถ้าตอนนี้มีคนมาทำให้ผมยิ้มได้ มาทำให้ใจผมเต้นแรงๆได้
ผมก็จะเปิดใจเต็มที่ครับ ไม่แคร์ด้วยว่าคนๆนั้นจะเพศอะไร อาจจะเป็นผู้หญิงก็ได้ เพราะถ้าผมคบผู้หญิงจริงๆ
อย่างมากก็แค่เลี้ยงเหล้าพวกมันครับ ใครจะบ้าให้มินิคันละเป็นล้านละ 55555+
เชน :: “งั้นมึงอย่ามองไกลละกัน บางอย่างมันอาจจะอยู่ใกล้ๆก็ได้”
เชนพูดก่อนที่จะช่วยกันเก็บกล่องข้าว แล้วไปเรียน ผมก็ไม่ได้คิดอะไรตามที่มันพูดก็ไปเรียนตามปกติ
จนหมดคาบแรก ผมก็นั่งกินขนมกันตรงซุ้มใกล้ๆคณะ
แชมป์ :: “แล้วเด็กที่มึงต้องไปสอนพิเศษเป็นไงวะ พอจะสอนไหวไหมมึง”
ผม :: “เออ ก็ท่าทางดื้อวะ แต่ไม่เกิน 2 เดือนหรอกวะ มันยอมเรียนเพราะตามใจพ่อแม่มัน”
-------------------
พูดถึงน้องแฟรงค์ วันนี้ผมต้องไปสอนพิเศษนิน่า มันเรียนโรงเรียนเก่าผมครับ
เพราะดูจากชื่อย่อที่ปักบนเสื้อนักเรียนเมื่อวาน เลยคิดว่ารับกลับพร้อมกันดีกว่า
จะได้ไม่ดูเงอะๆงะๆ เกร็งๆตอนเจอกันที่บ้าน
เลยกดมือถือหาน้าเพ็ญจันทร์
ผม :: “สวัสดีครับน้าเพ็ญ”
น้าเพ็ญจันทร์ :: “ว่าไงอาเจ เริ่มสอนพิเศษน้องวันไหนลูก”
ผม :: “วันนี้เลยครับน้าเพ็ญ เออ ผมขอเบอร์น้องหน่อยได้ไหมครับ เมื่อวานผมลืมขอเบอร์น้อง”
น้าเพ็ญจันทร์ :: “เดี๋ยวน้าส่งไลน์ให้นะ แล้วเย็นนี้เจอกัน น้าทำงานก่อน”
ผม :: “ครับน้าเพ็ญ”
แล้วน้าเพ็ญก็กดวางไป เดี๋ยวนี้ผมว่าพ่อแม่น้าอานิยมเล่นไลน์นะครับ
มันสะดวกเวลาพิมพ์ส่งหากันละมั้ง แม่ผมก็ชอบเล่นไลน์กับเพื่อนเก่าๆจนดึกดื่น
พอได้เบอร์จากน้าเพ็ญผมเลยกดโทรไปหาน้องแฟรงค์
น้องแฟรงค์ :: “สวัสดีครับ”
เสียงร่าเริงไปไหมครับ เด็กวัยรุ่นเนี้ยย ~
ผม :: “ สวัสดีครับแฟรงค์ นี้พี่เจนะ”
น้องแฟรงค์ :: “พี่เจไหนวะ”
#อ้าววว นี้ที่ให้ไปไม่ได้เมมใช่ไหม?
ผม:: “พี่เจที่เป็นครูสอนพิเศษไงครับ ไม่ได้เมมเบอร์พี่ไว้หรอ”
น้องแฟรงค์ :: “ อ่ออ พี่เจ หวัดดีครับ ว่าไงพี่ เมื่อคืนแฟรงค์รีบทำการบ้านนะไม่ทันเมมเบอร์ โทษทีๆ”
ผม:: “ ไม่เป็นไรครับ พี่จะถามว่าแฟรงค์ว่าจะกลับบ้านพร้อมพี่ไหม เพราะเดี๋ยวพี่จะเลิกเรียนประมาณ 4 โมงเย็น
ขับรถไปรับแฟรงค์ก็พอดีแฟรงค์เลิกเรียน จะได้เข้าบ้านพร้อมกัน”
น้องแฟรงค์ :: “ แฟรงค์เกรงใจอะครับพี่ เดี๋ยวไปเจอกันที่บ้านเลยก็ได้”
.......
น้องแฟรงค์ :: “ อะๆ พี่เจมารับแฟรงค์ก็ได้ครับ ก่อนเลี้ยวเข้าซอยมาโทรบอกแฟรงค์นะ
รู้จักโรงเรียนแฟรงค์ใช่ป่ะครับ นุสรณ์ในอุปถัมภ์นะ แฟรงค์จะวิ่งไปรอหน้าโรงเรียน”
ผม:: “ครับ แล้วไงเดี๋ยวเจอกัน ”
พอวางสายจากน้องแฟรงค์ ผมก็เข้าเรียนอีก 1 วิชา พอเลิกเรียน
ผมก็บอกเพื่อนๆว่าต้องไปสอนพิเศษ พวกมันก็พยักหน้ารับรู้ แล้วเดินไปรับน้องต่อ
ผมหยิบมือถือมาพ์ไลน์หาน้องแฟรงค์
Jey’Lay :: พี่เลิกเรียนแล้วนะครับน้องแฟรงค์ กำลังออกไปรับนะครับ
รอไม่นานก็ไลน์กลับมา ,,
Mr.Frank :: ครับผม แฟรงค์ก็จะเลิกเรียนแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวไปเล่นบอลกับเพื่อนรอ ขับรถดีๆนะครับครูเจ ;P
เรียกว่าครูเจซะด้วย ,, 555+ แอบเขิลเหมือนกันนะที่อยู่ๆมีคนมาเรียกว่าครู
ผมเก็บมือถือและขับรถออกไปรับน้องแฟรงค์ ต้องรีบออกไปหน่อยกลัวรถติด
พอติดไฟแดงก่อนเลี้ยวเข้าซอยก็หยิบมือถือมาโทรหาน้องแฟรงค์
ผม:: “ แฟรงค์ พี่เข้าซอยมาละนะครับ รถมินิสีแดง ทะเบียน บล 406 ครับ”
น้องแฟรงค์ :: “ ครับ แฟรงค์รอหน้าโรงเรียนแล้วครับ”
................................
พอมาจอดหน้าโรงเรียนก็เห็นน้องแฟรงค์โบกมือให้กลุ่มเพื่อนๆ แล้ววิ่งข้ามถนนมาขึ้นรถ ,,
ท่าทางจะป๊อปใช่เล่นนะเด็กคนนี้ เห็นมีเด็กนักเรียนมองแล้วเรียกตั้งแต่ยืนหน้าประตูแล้ว
ก็หน้าตาดี แล้วคบเพื่อนหน้าตาดีทั้งกลุ่มเลย ,, นิละน๊าเลือกคบเพื่อนแต่เกรดเดียวๆกัน ,,
พอน้องแฟรงค์เปิดประตูรถมาก็ยกมือสวัสดีผม และหยิบเบลท์มาคาด ,,
ผมก็ออกรถขับไปเรื่อยๆก็หันมามอง น้องแฟรงค์หยิบมือถือมาพิมพ์เล่นไป
ผมเลยหันไปชวนคุย ก็รถติดนิครับ มานั่งเงียบๆก็อึดอัดแย่ ไหนๆจะต้องสอนกันอีกตั้ง 2 เดือน ,,
ผูกมิตรไว้หน่อยดีกว่า =)
ผม :: “การบ้านเยอะไหมครับวันนี้”
น้องแฟรงค์ :: “ไม่มีเลยพี่เจ มีแต่สั่งรายงาน เรียนชิลๆ เพราะใกล้งานโรงเรียนอะ ครูเลยไม่สั่งอะไรมาก”
น้องแฟรงค์ :: “ พี่เจเรียนอะไรอะครับ “
#หึ ,, นึกว่าจะไม่ถามซะแล้ว
ผม :: “พี่เรียนวิศวะครับ มหาลัย ...... ใกล้ๆโรงเรียนเรานั้นแหละ”
น้องแฟรงค์ :: “แล้วพี่มาเป็นครูพิเศษทำไมอะ ดูพี่ก็มีเงินนะ”
#ตอบไปว่าตอนนั้นอกหักเลยรับปากแม่มาส่งๆได้ป่ะล่ะ -_-‘
ผม :: “ พี่อยากใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์นะ แล้วอีกอย่างแม่พี่รู้จักกับม๊าของแฟรงค์
เค้าก็คุยกัน แล้วตกลงให้พี่มาช่วยสอนหนังสือให้แฟรงค์นะ เพราะน้องเฟรินส์เรียนพิเศษครบ 7 วันแล้ว”
#ตอบดูดีมากก 5555+
น้องแฟรงค์ :: “โหวว พี่ว่างไม่ไปอยู่กับแฟนอะ เป็นผมนะไปอยู่กับแฟน ไปรับส่งกินข้าวแล้วว”
#ก็อยากไปอยู่เหมือนกับครับน้องแฟรงค์ ,, แต่แฟนพี่มันไปนอนกับผู้ชายคนอื่น แล้วทิ้งพี่มาครับ
“พี่เจ :: ไม่ละครับ พี่เพิ่งโดนทิ้งมา 555+ “
น้องแฟรงค์ทำหน้าไม่เชื่อที่ผมพูด ,, ก็พอดีมาถึงบ้านน้องแฟรงค์
พอเอาของลงรถเสร็จผมก็เดินตามน้องแฟรงค์เข้ามาสวัสดีอาม่า กับน้าเพ็ญจันทร์ ,,
น้าเพ็ญจันทร์ถามนิดหน่อยว่าทำไมมาด้วยกัน ผมเลยตอบไปว่าแวะรับน้องกลับมาพร้อมกัน
และน้าเพ็ญจันทร์ก็ให้น้องแฟรงค์พาผมขึ้นไปบนห้อง ผมมองน้องแฟรงค์แหย่แม่เล่น
แล้วคิดถึงแม่ขึ้นมา 55+ ผมไม่ได้กลับบ้านกี่วันแล้วเนี้ยย เดี๋ยววันนี้ต้องรีบกลับไปอ้อนแม่ซะหน่อยแล้ว =)
................
แล้วน้องแฟรงค์มาดึงมือผมขึ้นไปบนห้อง แต่อยู่ๆน้องก็จับมือผมไว้แล้วยืนอยู่นิ่งๆ
ผมเลยเอนหัวไปมอง กำลังจะอ้าปากถามว่าเป็นไรหรือป่าว
แม่ของน้องแฟรงค์ก็เรียกน้องแฟรงค์ขึ้นมาซะก่อน
ม๊า :: “หยุดนิ่งทำไมแฟรงค์ แล้วจะดึงพี่เค้าไปทำไม เดี๋ยวก็ตกบันไดกันพอดี”
น้องแฟรงค์สะดุ้งแล้วปล่อยมือผม แล้วก็เดินนำผมขึ้นบันไดมาชั้น 2 เด็กคนนี้แปลกๆแหะ
จะรอดไหม 2 เดือนเนี้ยย แค่คิดก็เริ่มปวดหัวละครับ :เฮ้อ:
พอเข้าห้องมาก็เลยถามน้องแฟรงค์จะเรียนบนโต๊ะไหม หรือที่พื้น
แต่บนโต๊ะคงไม่สะดวกแน่ๆ เล่นมีคอม Mac หน้าจอใหญ่วางเต็มพื้นที่ขนาดนั้น
น้องแฟรงค์วิ่งหายไปหยิบโต๊ะญี่ปุ่นมา แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตา
ผมเลยเอาอุปกรณ์เครื่องเขียน เอาชีสสมัยมัธยมออกมา
จริงๆผมไม่ได้เก่งอะไรมาก แต่อาศัยเป็นคนขยันจดขยันเก็บหนังสือเก็บชีสแค่นั้นเอง
เลยเอามาให้น้องแฟรงค์เรียนเลย ง่ายดีไม่ต้องเตรียมตัวอะไรมาก
วันนี้ผมเตรียมใบกรอกประวัติมาให้น้องแฟรงค์กรอก ,, จะได้รู้จักกันเอาไว้
เผื่อแม่กับน้าเพ็ญจันทร์ถามว่าสอนอะไรกันบ้าง จะได้ตอบได้ว่าได้อะไรบ้าง
...........................................
พอน้องแฟรงค์ออกมาผมก็ยื่นเอกสารให้กรอกครับ พอน้องรับไปก็อ่านแป๊บนึง
ละหันมาขอผมเพิ่มอีก 1 แผ่น
อ้าวว ยังไม่ได้กรอกเลยจะขออีกทำเนี้ย เด็กคนนี้แม่งแปลกประหลานอีกล่ะ
น้องแฟรงค์ :: “ ก็แฟรงค์จะกรอก 1 ใบ ส่วนครูเจก็กรอก 1 ใบ แล้วเอามาแลกกัน”
ผมก็เลยมองหน้าน้องแฟรงค์ ,, นึกในใจจะแลกกันทำไม ? ไม่ทันได้อ้าปากถามน้องแฟรงค์ก็พูดขึ้นมา
น้องแฟรงค์ :: “ อ้าว ก็ครูเจได้ไปก็รู้จักหมดว่าแฟรงค์ชอบอะไรยังไง แต่แฟรงค์ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับครูเจเลยไง
มันไม่แฟร์นะ จริงไหมครับ”
เออ ก็จริงของน้องแฟรงค์นะ ผมเลยกรอกประวัติของตัวเองลงไป แล้วก็ยื่นให้น้องแฟรงค์
กำลังว่าจะเริ่มสอน แต่ลืมเอาแบบฝึกหัดที่เตรียมมาไว้ที่รถเลยขอลงไปเอาก่อน
พอลงไปเอาขึ้นมาก็ให้น้องแฟรงค์ทำแบบฝึกหัดก่อน จะได้ดูว่าน้องอ่อนวิชาไหนเป็นพิเศษ
จะได้เพิ่มเติมวิชานั้นให้น้อง
นี้ขนาดว่าจะไม่ตั้งใจสอนนะ แต่ผมวางแผนเตรียมเอกสารมาพร้อมเลย 5555+
................................
ผมนั่งมองหน้าน้องแฟรงค์ตอนที่กำลังนั่งคิดหาคำตอบในแบบฝึกหัดอยู่ ,,
เวลาตั้งใจก็ดูมีสมาธิดีนินา~ หน้าตากวนๆพอไม่ยิ้มแล้วดูหล่อแบบเท่ห์ๆ
ปากบอกไม่อยากเรียนๆ แต่พอได้แบบฝึกหัดก็ตั้งใจทำซะเหลือเกิน
ถ่ายรูปส่งให้พวกมี่แชมป์เชนดูดีกว่า หน้าตานักเรียนที่ผมมาสอน 555+
เลยหยิบมือถือขึ้นมาถ่าย ,, ผมเอารูปมาดูก่อนจะส่งให้เพื่อนๆผมดู
อื้มม ,, หล่อดีวะ พอยิ้มก็ดูเป็นหนุ่มกวนๆทะเล้นๆ พอตั้งใจทำอะไรซะอย่างก็ดูเท่ห์น่าค้นหา
อิจฉาอะ อยากหล่อบ้าง ไม่อยากน่ารักแบบนี้ ฮือออ TT
พอส่งรูปให้พวกมันเสร็จผมก็วางมือถือ น้องแฟรงค์ก็ทำแบบฝึกเสร็จพอดี
ผมเลยให้น้องแฟรงค์พัก แล้วก็นั่งตรวจแบบฝึกให้น้องแฟรงค์
อืมม ก็เก่งพอใช้เลยนะ ผิดแค่ 5 ข้อเอง คำตอบเฉียดชิว แสดงวิธีคิดผิดนิดหน่อย
ผมเลยบอกให้ทำเป็นการบ้าน แล้วเจอกันวันจันทร์หน้า ก่อนจะขอตัวกลับก่อน
เพราะวันนี้ตั้งใจจะกลับไปนอนบ้านที่เกษตร ลงไปสวัสดีน้าเพ็ญจันทร์เสร็จผมก็ขับรถกลับบ้าน
...........................................................
-
Ch.8 สิ่งที่มันเกิด || Jay ‘ Mode
พอถึงบ้านก็นั่งคุยกับแม่ซะพักก็ขึ้นมาอาบน้ำ ,, กำลังจะนั่งทำการบ้าน / รายงานที่อาจารย์สั่ง
หยิบมือถือมาเช็คโลกโซเชียลซะหน่อย ~ แจ้งเตือนไลน์ ไอจี เฟสบุ๊ค มาครบเลยนะ
อ๊า ,, น้องแฟรงค์แอดมาแล้วนิน๊า ครบเลยเชียว 5555+
เอ๊ะ ,, มีคนแท๊กรูปในไอจี กดดูก่อนดีกว่า ,, พอเปิดดูก็รู้สึกแปลกใจแหะ
.............
เจ้าเด็กนั้นถ่ายตอนไหนเนี้ย ,, ไหนดูแคปชั่นดิ
Mr_Franky เรียนพิเศษวันแรก กับครูคนพิเศษ ^^ @Jetsada_jj
อื้มมม แหะ ,, เอาจริงๆเขินนะกับคำว่า ครูคนพิเศษ เนี้ยย 555+
ละดูเพื่อนน้องเค้าแต่ละคนเม้นต์สิครับ
Bankknab :: เอ๊ะ! ยังไง ยังไงครับ
Nannatee :: นั้นสิ ,, เอ๊ะ ยังไง
Ooninoo :: ไหนบอกครูผู้ชายวะครับ ยังไง
Sperper :: ไลน์กลุ่มด่วนนครับบบบบบมึง กูว๊อนนน
เอาซะไปไม่เป็นเลย ‘ น้องแฟรงค์เป็นเกย์ หร๊ออ?? แต่ฮอตใช่ย่อยนะ แป๊ปเดียวปาไปหลายสิบไลค์แหละ
ตอบเม้นต์ซะหน่อยดีกว่า 555 ตอบไงดีอะเนี้ยย ,,
Jetsada_jj :: ^______^ ตั้งใจเรียนดีจัง
พอตอบคอมเม้นต์เสร็จก็คิดอยากจะเอารูปน้องลงบ้าง
เพราะแอบถ่ายมาเหมือนกัน 5555+ คงแปลกใจเหมือนเราแน่ๆ ว่าถ่ายตอนไหน
ลงรูป + แท๊กหาน้องแฟรงค์ ,, ตั้งแคปชั่นรูปยังไงดีน๊า ~
เอาแบบนี้ดีกว่า
Jetsada_jj สอนพิเศษวันแรก ,, กับเด็กชายคนพิเศษคนนี้ @Mr_Franky
โอเค ,, กดอัพโล๊ดดด
พออัพรูปเสร็จ ผมก็เข้าไปไอจีน้องแฟรงค์อีกรอบ
แล้วก็กดรีเฟรช ,, อ๊ะ มาตอบแล้ว
Mr_Franky :: ครูดีนิครับ เด็กเลยตั้งใจเป็นพิเศษ @Jetsada_jj
คุยในกรุ๊บเว้ยยย @Bankknab @Nannatee @Ooninoo @Sperper
555+ รู้สึกยังไม่ได้สอนเลยนะเนี้ยย ,, อยากรู้แหะว่าในกรุ๊ปเพื่อนจะถามอะไรบ้าง
คราวนี้ผมเข้ามาที่หน้าไอจีของผมเอง
กดรีเฟรชดูอีกรอบดีกว่าว่าจะตอบว่าอะไร ,, หื้มมม ~ มาตอบแล้วนิ ‘
สรุปถือมือถือตลอดเลยหรือไงเนี้ย ลงปุ๊บตอบปั๊บเลยนะ
Mr_Franky :: เขิลลเลยครูเจ =)
อ๊ายยยย ,, เขิลเหมือนกันได้ไหมเนี้ยย . .. คำว่า ครูเจ นี้ชอบบนะบอกเลย 55555+
กำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ เสียงแจ้งไลน์ก็ดังขึ้นมา
Mr.Frank :: ถึงคอนโดเพื่อนแล้วหรอครับครูเจ
Jey’Lay :: เรียกพี่เจก็ได้ครับ ไม่ได้อยู่ในเวลาสอนซะหน่อย ถึงแล้วครับ
Mr.Frank :: ok งั้นแฟรงค์ไม่กวนพี่เจละ
Jey’Lay :: อย่าลืมทำการบ้านนะครับ แล้วเจอกันวันจันทร์ครับน้องแฟรงค์
น่ารักดี ,, นี้คือคำที่ผมคิดในหัว ‘ ผมว่าน้องแฟรงค์น่ารักดีน่ะ
...................................
แล้วมี่เพื่อนผมก็โทรเข้ามา
มี่ :: มิตเตอร์แฟรงค์กี้นี้ใครวะ ที่มึงเอารูปลงไอจีอะ
ผม :: เด็กที่กูไปสอนพิเศษไง วันนี้กูสอนวันแรก
มี่ :: กูก็นึกว่าเด็กใหม่มึง ลงไอจีมุ้งมิ้งกันชิบหายยย
ผม :: มุ้งมิ้งบ้าไรมึง นั้นน้องกู แม่กูเป็นเพื่อนกัน ,, มึงเลิกคิดว่ากูจะเป็นเกย์หัดใหม่ได้ละส๊าดดด
มี่ :: มึงลองสังเกตตัวมึงเองดีๆละกัน มึงเลิกกับเบลล์มามึงไม่ลงรูปสีเลยนะ
แล้วมึงไม่เคยโพสรูปคนในไอจีมึงเลย ขนาดพวกกูมึงยังไม่มีรูปในไอจีเลย
แต่วันนี้มึงลงรูปลูกศิษย์มึง แล้วเป็นรูปแรกที่กูคิดว่าสดใสที่สุดว่ะ ในไอจีมึง
กูมีพลังวิเศษว่ะ กูสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง
ผม :: มึงเป็นญาติกับเจนญาติทิพย์หรอวะ 555555555+
ไม่มีอะไรมึง น้องเค้าลงมาก่อน กูเลยลงตอบเค้าไปเฉยๆเว้ย ถ้าจะมีอะไรกูจะบอกมึงเอง
มี่ :: เออๆ พรุ่งนี้เจอกันเว้ยย
ผม :: โอเค
พอผมวางสายผมก็เปิดดูไอจีอีกครั้ง ,, จริงอย่างที่มี่มันพูด
ปกติผมแทบจะไม่ลงรูปอะไรเลย ไม่แคปชั่นแท๊กใคร ไม่เม้นต์ตอบใคร
แต่นี้ผมลงรูปน้องแฟรงค์ แถมแคปชั่นแท๊กไปหาอีก ,, แล้วความรู้สึกที่มีความสุขเมื่อกี้คืออะไรวะ
เกิดอะไรขึ้นกับหัวใจผมหรือป่าว? แต่ช่างเหอะ ,, วันนี้มีความสุขมากกว่าหลายๆอาทิตย์ที่ผ่านมาเลย >////<
ทำการบ้านต่อดีกว่า =)
...............................................................
วันต่อมาผมก็ยุ่งกับทั้งการเรียน และการรับน้องครับ ใกล้จะเฉลยพี่รหัส วันรับรุ่น วันรับเกียร์แล้ว
เลยยิ่งวุ่นวาย + สนุกสนานกันใหญ่
ตลอดหลายวันนี้ผมไม่ได้ติดต่อน้องแฟรงค์เลย หลังจากวันนั้นมาก็มีเชนที่ถามผมตลอดว่า
น้องเค้ามาจีบหรอ หรือ มึงเอาจริงหรอที่จะมีแฟนเป็นผู้ชาย
ผมก็ได้แต่ตอบมันไปว่า พวกมันคิดมาก อย่าเอาคำพูดตอนผมเมามาเก็บไว้คิดเยอะ
อีกอย่าง ผมกับน้องแฟรงค์แค่พี่น้อง แค่ครูสอนพิเศษกับเด็กเรียนพิเศษเฉยๆ
และผมมั่นใจว่าน้องแฟรงค์ไม่ใช่เกย์แน่ๆ
............................................
วันเสาร์ผมกับแชมป์มาเดินซื้อหนังสือกัน เตรียมจะเข้าไปทำรายงานที่ห้องเชน
วันนี้ผมก็มาสบายๆผมละครับ เสื้อยืด กางเกงขาสั้น รองเท้าผ้าใบ ,,
พอเดินซื้อหนังสือเสร็จกำลังตกลงกับแชมป์ว่าจะไปกินไอติมหรือนั่งกิน Mc ดี
มี่ก็โทรมาตามให้แชมป์ไปรับ แชมป์เลยหันมาบอกผมว่าเดี๋ยวให้ไปเจอที่คอนโดเชนเลย
พอแยกกับแชมป์ผมก็เดินเล่นอีกสักพัก ก็เห็นน้องแฟรงค์กับเพื่อนๆกำลังเดินเข้าร้าน MK
วันนี้แต่งตัวหล่อดีแหะ ,, เสื้อยืดกับเดฟขาดๆเซอร์ๆกับผ้าใบ สะพายเป้ด้วย
ผมก็เดินดูหนังสือต่อ คิดในใจจะเดินไปทักดีหรือโทรหาดี หรือทำเป็นมองไม่เห็นดี
ก็มีเสียงไลน์แจ้งขึ้นมา
Mr.Frank :: หวัดดีคร๊าบบบบพี่เจ
ผมอ่านปุ๊บก็หันไปมอง ,, เห็นพวกเพื่อนๆน้องมองมาทางผม สงสัยจะเห็นผมแล้วละ
ผมเลยพิมพ์ไลน์ตอบไปหา พร้อมทั้งเดินไปตรงร้าน MK ที่น้องนั่งกิน
Jey’Lay :: ดีครับน้องแฟรงค์
Jey’Lay :: กินสุกี้อร่อยไหมครับ
พอน้องแฟรงค์ก้มอ่าน ผมก็เลยเอามือเคาะๆตรงกระจกที่น้องแฟรงค์นั่ง
คราวนี้ทั้งน้องแฟรงค์แล้วก็เพื่อนๆหันมามองผม
น้องแฟรงค์ยิ้มให้ผม ผมเลยเอามือโบกไปมาให้ สักพักแฟรงค์ก็เดินออกมาชวนผมเข้าไปนั่งกับเพื่อนๆ
อื้มม ก็ว่างอยู่อ่ะ เลยเข้าไปนั่งกินกับน้องๆ จนน้องๆทานกันเสร็จ
เพื่อนแฟรงค์ชวนผมไปดูพวกเค้าซ้อมดนตรี
อื้อออ ก็ว่างอีกอะแหละ 5555+ ไปดูซะหน่อยดีกว่า
ก็เลยพากันนั่งรถผมไป ดีนะวันนี้เอาคันใหญ่มาเลยอัดกันไปได้หมด
แฟรงค์นั่งหน้าข้างๆผมคอยบอกทางไปห้องซ้อม ,, เอ้ ~ เส้นทางคุ้นๆแหะ เหมือนเคยมา
พอไปถึงหน้าห้องซ้อม ผมก็ยิ้มเลยครับ ก็นี้มันร้านพี่ดล รุ่นพี่ผม เมื่อก่อนผมเคยมาร้องเพลงให้พี่เค้าบ่อยๆ
พอลงจากรถไป พี่ดลก็เดินมาทักพวกเด็กๆ พอพี่ดลเห็นผมก็เข้ามาทักผมพร้อมทั้งชวนผมร้องเพลงด้วยกัน
ก็ดีนะ มาปลดปล่อยหน่อย ไม่ได้ร้องเพลงมานานละครับ
เพราะไม่ได้ซ้อมกับพี่ดลมานานละ เลยเลือกเพลงเก่าที่เคยซ้อมกันมาร้อง
แล้วอารมณ์ผมด้วยละชอบเพลงนี้เป็นพิเศษ เลยเลือกร้องเพลง “ลืม”
ตอนที่ผมร้องอยู่ ผมเห็นน้องแฟรงค์หยิบมือถือขึ้นมา
ผมนึกว่าน้องจะถ่ายรูปผม ผมเลยไปยิ้มให้ ,, พอร้องจบจะขอรูปดูดันบอกไม่ได้ถ่าย
เด็กอะไรเนี้ยยย ,, กวนดีจริงๆ
ผมมานั่งดูพวกน้องแฟรงค์ซ้อม ,, ร้องเพลงเพราะจริงๆครับ
ทั้งดนตรี ทั้งท่าทางคนร้องใส่อารมณ์กันอย่างจะเปินคอนเสริตเป็นของตัวเอง
พอน้องๆซ้อมเสร็จผมก็ต้องรีบขอตัวกลับ เพราะเชนมันโทรตามให้ไปทำงานแล้ว
เลยไปส่งน้องๆที่ BTS แล้วผมก็ไปทำงานต่อ
-
ต่อ Ch.8 นะค่ะ
:katai2-1:
.................
ผมนั่งทำงานจนสี่ทุ่มกว่า งานก็เสร็จ
ผมกำลังเก็บของเตรียมกลับไปนอนบ้าน
ก็หยิบมือถือมาเช็คโลกโซเชียลล ‘
ก็เปิดไปตอบไลน์เพื่อนในคณะบ้าง กดไลค์รูปในไอจีไป ,,
จนนึกถึงเด็กน้อยคนนึงที่วันนี้ร้องเพลงเพราะมาก
แล้วยังโยกใส่ท่าทางซะเท่ห์มากจริงๆ
ผมเลยเอารูปน้องแฟรงค์ที่ถ่ายวันนี้ มาปรับแสงสีนิดหน่อยแล้ว
อัพลงไอจี แล้วตั้งแคปชั่นว่า
Jetsada_jj แสงสุดท้ายกับเด็กชายคนนี้ @Mr_Franky
พร้อมทั้งแท๊กไปหาน้องแฟรงค์แล้วกดอัพรูป
ผมเชื่อว่าน้องแฟรงค์ยังนั่งเล่นโลกโซเชียลอยู่แน่ๆ
ผมนั่งกดรีเฟรสจีไปก็ยิ้มไป
หื้มมม ,, นี้ผมยิ้มอะไรเนี้ยย
หื้มมม ,, แล้วทำไมผมต้องอัพรูปน้องแฟรงค์ลงไอจีผม แล้วยังมารีบกดรีเฟรชรอว่าน้องจะมาเม้นต์ว่าอะไร
ผมว่า ,, ตอนนี้ผมเริ่มไม่ปกติแล้วละ
สักพักน้องแฟรงค์ก็มากดไลค์ และคอมเม้นต์ให้ ตามที่คาดเลย ,, ติดมือถือมากจริงๆ
Mr_Franky :: เด็กชายคนนี้เองหรอครับ ไม่ใช่เด็กชายคนพิเศษคนนี้แบบคราวก่อนหรอ :(
5555+ อะไรเนี้ยย มาเม้นต์งี้หมายความว่าไงครับน้องแฟรงค์ มีงอลๆ หรือป่าวว
ผมเลยตอบไป
Jetsada_jj :: วันนี้ไม่พิเศษครับ มีเรื่องเคืองใจอยู่ ;P
ก็เคืองจริงๆนิ นึกว่าถ่ายรูปผมไว้ อุตส่าห์เดินไปยิ้มให้
พอผมตอบเม้นต์ในไอจีไป กรุ๊ปไลน์ผมเด้งเข้ามาเลยครับ 555+
MiiiiiiiiiM :: ไอจีมึงมันจะมุ้งมิ้งมากไปปะครับพี่เจ
ChampMii :: ผมสัมผัสได้ถึงพลักงานบางอย่าง
Jey’Lay :: มึงสองคนนี้เหมาะที่จะเป็นแฟนกันจริงๆ เป็นญาติกับเจนญาณทิพย์ใช่ไหมเนี้ยย 555+
MiiiiiiiM :: มึงอย่านอกเรื่อง ตอบกูก่อนในไอจีมึงคืออะไร
ผมไม่ทันกดตอบครับ เชนก็ทักผมมา ผมยังนั่งเล่นในห้องของเชน
เชน :: มึงเลือกทางนี้แน่ละหรอวะ
ผม :: ทางไหนวะ
เชน :: กูว่าที่มี่กับแชมป์พูด มันก็จริงนะ กูดูแล้วมันเหมือนคนจีบกันว่ะ
ผม :: พวกมึงคิดมากแล้ว ตอนนี้กูเพิ่งมาสนิทกัน เพราะกูสอนพิเศษน้องเค้าไง
แล้วที่ลงรูปวันนี้เพราะกูไปดูน้องเค้าซ้อมร้องเพลงมาเฉยๆ ไม่มีอะไร
เชน :: มึงไม่ชอบเสียงดังในห้องซ้อม เพราะเสียงมันก้อง แต่มึงไปดูน้องซ้อมเพลง ,, กูว่ามี่กับแชมป์คิดถูกวะ
ยังไม่ทันจะตอบเชน ไอจีผมแจ้งเตือนมาผมเลยหยิบมาดู เป็นน้องแฟรงค์ครับ แท๊กรูปมาให้ผม
หื้มมม ไหนว่าไม่ได้ถ่ายไง ..... เชนมันส่งเสียงแซวมา
เชน :: "มึงยิ้มน่ารักแบบนี้เป็นด้วยหรอว่ะ กูว่าแหละ มุ้งมิ้งแบบสัดมี่พูดจริงๆ"
ผมไม่ได้ตอบอะไรมัน แต่กลับมามองในไอจีต่อ แล้วยิ้มให้กับแคปชั่นใต้รูปนั้น
Mr_Franky อยากให้เธอลืม ... นะครับครูคนพิเศษของผม @Jetsada_jj
ครูคนพิเศษ อีกแล้ว ,, ผมชอบคำนี้นะ
ผมเข้าใจในสิ่งที่น้องแฟรงค์ตั้งแคปชั่นให้ เพราะมันคือท่อนหนึ่งของเพลงที่ผมร้อง
หรือถ้าน้องจะสื่อถึงเรื่องที่ผมโดนทิ้งมา ซึ่งผมเคยบอกแฟรงค์ไปว่าผมโดนทิ้ง
ผมก็อยากตอบน้องแฟรงค์ไปว่าผมลืมแล้วจริงๆ
ผมเลยพิมพ์คอมเม้นต์ไปว่า
Jetsada_jj :: มันก็แค่เรื่องเมื่อวาน =)
แล้วเปิดไลน์มาพิมพ์หาน้องแฟรงค์
Jey’Lay :: ไหนว่าไม่ได้ถ่ายไว้ไง ขอไฟล์รูปหน่อยนะครับน้องแฟรงค์
น้องแฟรงค์กดอ่านแต่ไม่ได้ตอบ ผมเลยกดโทรออกไปหา
น้องแฟรงค์ :: “ฮาโหลลลหวัดดีครับครูเจ”
#เรียกครูอีกละ ,, มันน่าด่าจริงๆ
ผม :: “บอกแล้วไงให้เรียกพี่เจ ไม่ได้สอนอยู่ซะหน่อย”
#แกล้งทำเสียงดุๆใส่ดีกว่า 5555+
น้องแฟรงค์ :: “อะครับๆ ว่าไงครับพี่เจ”
#ยอมเรียกพี่เจแล้วสิน่ะ ,, แล้วผมจะอมยิ้มทำไมเนี้ยย
ผม :: “พี่อยากได้ไฟล์รูปนะ ส่งให้พี่หน่อยได้ไหมครับ”
น้องแฟรงค์ :: “ได้ครับ เดี๋ยวแฟรงค์ส่งให้นะ แล้วพี่เจอยู่ไหนครับ กลับบ้านยัง”
ผม :: “พี่กำลังกลับนะ งานเพิ่งเสร็จ .. งั้นคืนนี้ฝันดีนะครับ เจอกันวันจันทร์นะ พี่ขับรถกลับบ้านก่อนละ”
น้องแฟรงค์ :: “ดึกละนะครับ ทำไมเพิ่งกลับเนี้ย ยังไงถึงบ้านละส่งไลน์มาบอกแฟรงค์ด้วยนะครับ ... เจอกันวันจันทร์นะครับ ครูคนพิเศษของแฟรงค์”
กึ๊กก .. ตู๊ดดด ตู๊ดดดด
ห่ะ... ครูคนพิเศษของแฟรงค์ ?? เสียงงหวานๆ อ้อนๆ แบบนี้ คืออะไร??
แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ผมใจเต้นแรงมาก ผมว่าผมยิ้มนะ ยิ้มจนแบบไม่กล้าหันไปมองเชน กลัวมันจะรู้ว่าผมยิ้มอยู่
ผมเป็นอะไรตอนนี้ผมก็ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง แต่ผมรู้สึกดีที่ได้คุยกับน้องแฟรงค์
............................
อื้มม มาสอนพิเศษก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิดนิน๊า
ว่าแล้วก็เก็บมือถือแล้วรีบกลับบ้าน ก่อนที่เชนมันจะคาดคั้นถามอะไรอีก
:o8: :-[
-
Ch.9 Game Start ||Frank ‘ Mode
ตอนเช้าวันอาทิตย์
ผมตื่นมาก็รีบเช็คไลน์เลยว่าพี่เจไลน์มาไหม
เพราะก่อนวางสายผมบอกพี่เจให้ไลน์บอกด้วยว่าถึงบ้านแล้ว
มีไลน์จากพี่เจจริงๆครับ
00.12
P’J :: ถึงบ้านแล้วนะครับ ฝันดีครับ
โอ้ยยย ,, คนๆนี้ทำให้ผมยิ้มได้ตลอดจริงๆ
วันนี้พวกเพื่อนผมก็ไม่ได้แซวอะไรมากครับ เพราะทุกคนเรียนพิเศษเสร็จก็รีบแยกย้ายกันกลับบ้าน
เพราะมีการบ้านต้องสะสางกัน
.......................
วันจันทร์
ตื่นเต้นๆ ก็วันนี้มีเรียนพิเศษกับพี่เจนิครับ
ตั้งแต่ยอมรับกับเพื่อนๆและยอมรับกับตัวเองว่าชอบพี่เจแน่ๆแล้ว
ผมมักจะตื่นเต้นทุกครั้งที่จะหยิบไลน์มาพิมพ์หาพี่เจ หรืออย่างวันนี้ผมจะทำหน้ายังไงดีเวลาเจอพี่เจ
ผมนั่งเรียนไปจนบ่ายสอง พี่เจก็ไลน์มา
P’J :: วันนี้กลับพร้อมพี่ไหมครับ
มีราชรถมาเกยอีกแล้ว ,, มีหรอครับจะปฏิเสธ
Mr.Frank :: พี่เจจะมารับไหมละ
P’J :: อยากให้ไปไหมละ
# แหนะๆ มียอกย้อนถามกลับซะด้วยยย ไม่อยากให้มามั้งครับ
อยากให้เลิกเรียนไวๆแย่ละเนี้ย
ไม่ได้เจอแค่วันเดียวเองนะ ‘ คิดถึงยังไงไม่รู้
Mr.Frank :: มาตอนนี้เลยดีกว่า ถามงี้อะ
P’J :: งั้นเดี๋ยวคาบเบรก 15 นาทีใช่ป่ะ ลงมาตรงตู้ยามนะ
Mr.Frank :: เห้ยยย เอาจริง ,, นี้พูดเล่นนะ
.....
พี่เจไม่กดอ่านไลน์ มาจริงอะ ถ้ามาจริงนี้ผมโครตจะดีใจเลยนะ
แบงค์สะกิดผม
แบงค์ :: ยิ้มอะไรคุณแฟรงค์ เมาเนื้อหรอครับ
ผม :: เนื้อบ้านป๊าแกสิ ,, เห้ยยๆ เบรก 15 นาทีลงไปหน้าโรงเรียนด้วยกันหน่อยดิ
แบงค์ :: มีไรหรอว่ะ
ผมไม่ตอบอะไรแต่ยื่นมือถือให้มันอ่านเอง
มันหันมามองหน้าผม แล้วรีบไปให้น้ำน่าน เปอร์ กับอุ่นดู
พวกมันหันมามองผมยิ้มๆ ผมเขิลสายตาพวกมันมาก เลยก้มหน้าฟุบลงกับโต๊ะแทน
พอหมดคาบเรียน ก็เป็นเบรก 15 นาที พวกผมเลยลงไปหน้าประตูโรงเรียน
ก็ไม่เห็นรถพี่เจ เปอร์เลยพูดขึ้นมาว่า
เปอร์ :: พี่เค้าล้อเล่นป่าววะ
น้ำน่าน :: กูว่าไม่ล้อเล่นหรอกนะ
สักพักลุงยามก็มาทักผม
ลุงยาม :: ใช่คุณแฟรงค์ ม.5 หรือเปล่าครับ
ผม :: ใช่ครับลุง
ลุงยามยื่นถุง Mcdonal มาให้ผม 1 ถุงใหญ่ ผมยกมือไหว้ขอบคุณ แล้วรับถุงมา
ผมรับมาแล้วก็อ่านโพสอิทที่แปะที่ถุง
“ พี่มีเทสย่อย ,, เอาไว้กินเพิ่มพลังช่วงบ่ายนะ”
พี่เจครับ
พวกเพื่อนๆ มองมาทางผม แล้วหัวเราะ หึหึ กัน แต่มันไม่ได้พูดอะไรมาก
แล้วก็แบ่ง Mc กันกิน เพราะเดี๋ยวกลับขึ้นห้องไม่ทัน
ผมเลยส่งไลน์ไปขอบคุณพี่เจ
Mr.Frank :: ขอบคุณนะครับพี่เจ ,, ตั้งใจสอบนะครับ มารับแฟรงค์เวลาเดิมที่เดิมนะ =)
แล้วพวกผมก็รีบกินแล้วเดินกลับขึ้นห้อง พอเลิกเรียนเสร็จผมก็รีบเดินออกมารอหน้าโรงเรียน
เพราะพี่เจส่งไลน์มาบอกว่าออกจากมหาลัยแล้ว
พอมาถึงหน้าโรงเรียนพี่เจก็จอดรถรออยู่แล้วครับ ผมเลยรีบขึ้นรถไป
ยกมือสวัสดีพี่เจ แล้วคาดเบลท์แบบเดิม
พี่เจถามว่าหิวอะไรไหม หาอะไรกินก่อนเข้าบ้านไหม
ผมเลยชวนพี่เจกินเคเอฟซี หน้าราม 2 เพราะสะดวกเรื่องที่จอดรถด้วย
พอถึงนัมเบอร์วัน ราม 2 ผมกับพี่เจก็เดินไปสั่ง KFC แล้วมานั่งกินกัน
ตอนที่นั่งกินเคเอฟซีอยู่ แบงค์ก็ส่งไลน์มาหาผม
BankBank :: อยู่ไหนวะ
Mr.Frank :: เคเอฟซีตรงนัมเบอร์วันวะ
BankBank :: อยู่กับใครวะ เลิกเรียนแล้วรีบออกจากห้องเลยนะมึง
Mr.Frank :: อยู่กับพี่เจ พี่เจมารับกูหน้าโรงเรียนไง กูเลยรีบออกมาเดี๋ยวรถติดในซอย
BankBank :: แหม่ๆ เดี๋ยวนี้เพื่อนแฟรงค์กูมีราชรถมาเกยทุกวันเลยนะครัชช
Mr.Frank :: พ่องงงสิ มารับแค่วันที่มีเรียนพิเศษเว้ยย
BankBank :: เอาละเว้ยยกลางวันส่ง mc ตอนเย็นมารับไปกินเคเอฟซี ,, ไม่หลงรักให้มันรู้ไปดิ
Mr.Frank :: พอๆเลย กูจะเข้าบ้านละ มึงอย่าลืมทำการบ้านละ พรุ่งนี้ รด. ห้ามลืมละมึง
BankBank :: เด็กเรียนเข้าสิงเชียวมึง กูคงไปลอกเช้าแหละ กูอยู่บ้านเด็ก
Mr.Frank :: แดกตับเยอะไม่ดีนะครับน้องแบงค์ 5555
พี่เจทักผมขึ้นมาผมเลยเงยหน้ามามองพี่เจ
พี่เจ :: คุยกับสาวๆหรอ ยิ้มใหญ่เลย
ผม :: แบงค์มันทักมา กวนตีนอะ พี่เจดูดิ
แล้วผมก็ยื่นมือถือให้พี่เจ พี่เจรับไปอ่านแล้ว หันมามองหน้าผม
พี่เจ :: ถ้าส่ง mc แล้วมารับทุกวันจะหลงรักจริงดิ
................................
อึ้งกับคำถามเล็กน้อย ... ตอบไงละว่ะ
ตอบปัดไปว่าไม่จริง ,, หรือแกล้งแหย่ๆไปดี
อยากรู้เหมือนกันพี่เจจะมีปฏิกิริยายังไงถ้าผมจีบ
พี่เจจะโกรธไหมวะ??
เอาวะ,, ลองเสี่ยงตอบไปดีกว่า จะได้รู้ว่าจะตัดใจหรือจะรุกต่อดี
ผม :: โห้ยยยยย ~ พี่เจไม่ต้องทำอะไรแล้วละ แค่นี้แฟรงค์ก็หลงรักแย่แล้วเนี้ยยย
ตอบเสร็จผมก็จ้องหน้าพี่เจ
พี่เจเงียบไปเล็กน้อย ก่อนจะยื่นมือถือมาคืนผม
ผมเห็นหน้าพี่เจแดงนะ 555 อยากรู้ว่าพี่เจจะคิดไงกับที่ผมพูด
แต่พี่เจไม่พูดอะไรต่อ ชวนผมเข้าบ้านไปเรียนพิเศษต่อ
หรือพี่เจจะโกรธวะ?
พอกลับเข้าบ้านมาก็นั่งเรียนพิเศษปกติ
พี่เจเอาชีสเก่ามาให้ดู และอธิบายวิธีคิดไปเรื่อยๆ จนสองทุ่ม
พี่เจเลยบอกว่าพอแค่นี้แหละ
พี่เจก็เก็บของเตรียมจะกลับบ้าน
แต่ผมไม่สบายใจไงไม่รู้ ตั้งแต่ออกจากเคเอฟซีมาดูพี่เจเงียบๆไป
โกรธแน่ๆเลยวะ พี่เจไม่ชอบเกย์หรอวะ? เอาไงดีวะ
ปล่อยไปแบบนี้ หรือว่าถามไปตรงๆเลยดี
พี่เจลุกขึ้นยืน หยิบกระเป๋าเตรียมจะกลับบ้าน
ผมเลยจับข้อมือพี่เจไว้ แล้วถามไปตรงๆ
ผม :: ที่แฟรงค์พูดในเคเอฟซี แฟรงค์พูดจริงๆน่ะ
พี่เจเงียบไปซักแป๊บก็ถามผมขึ้นมา
พี่เจ :: แฟรงค์ชอบพี่หรอ?
ผม :: แฟรงค์ก็ไม่แน่ใจ แต่เวลาแฟรงค์อยู่กับพี่ แฟรงค์ใจเต้นแรงมากๆ แฟรงค์รู้สึกตัวเองยิ้มตลอดเวลาที่อยู่กับพี่หรือได้คิดถึงพี่ อยู่ๆแฟรงค์ก็ชอบที่จะไลน์หาพี่ ชอบจะเข้าไอจีพี่ อยากจะอัพรูปพี่ อยากมองพี่ไม่ให้คาดสายตา ,, ถ้าอาการแบบนี้มันคือชอบ แฟรงค์ก็ชอบพี่เจนะ
ผมเห็นพี่เจยืนนิ่ง ผมเลยรีบพูดต่อ
ผม :: แฟรงค์ไม่ได้เป็นเกย์นะ ผู้ชายคนอื่นๆแฟรงค์ไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย แฟรงค์รู้สึกกับพี่คนเดียว
พี่เจ :: แฟรงค์กำลังสับสนหรือป่าว แฟรงค์อาจจะรู้สึกกับพี่แบบ พี่ชาย คนนึงก็ได้
ผม :: ถ้ารู้สึกแบบพี่ชาย ,, พี่เจอยากจะกอดพี่ชายหรือป่าวละครับ แฟรงค์คิดถึงพี่เจ แฟรงค์อยากกอดพี่เจ อยากจับมือพี่เจ ... แบบนี้มันยังคิดแบบพี่ชายอยู่ไหม? ,,, พี่เจรังเกียจแฟรงค์หรือครับ
#ผมทำหน้าเศร้าให้พี่เจนิดหน่อย~ คนอุตส่าห์สารภาพรัก มาคิดว่าเราคิดในแบบพี่น้องซะอีก
พี่เจ :: พี่ไม่ได้รังเกียจอะไร เพื่อนพี่ก็เป็นเกย์ แต่คือพี่ ..... เอ่อ พี่ ...... ไม่ได้เป็นเกย์ไง
ผม :: งั้นพี่เจให้โอกาสแฟรงค์ได้ไหม
พี่เจ :: โอกาสอะไร
ผม :: ให้แฟรงค์จีบพี่เจนะ
พี่เจ :: ไม่เอาอะ พี่ว่ามันดูแปลกๆปะ
ผม :: หรือว่าพี่เจกลัวครับ
พี่เจ :: ทำไมพี่ต้องกลัวละ
ผม :: งั้นถ้าพี่เจไม่กลัว เรามาเล่นเกมส์กัน โอเคป่ะ
พี่เจ :: เกมส์อะไร
ผม :: ก็ถ้าแฟรงค์ทำดี พี่เจต้องให้คะแนนแฟรงค์ วันละ 1%
ถ้าแฟรงค์ทำไม่ถูกใจพี่เจก็ลดคะแนนแฟรงค์ ซึ่งพี่เจบวกเพิ่มหรือลดลงได้ไม่เกิน 5%
จากนี้อีก 100 วัน ถ้าแฟรงค์ทำคะแนนไม่ครบ 100% แฟรงค์จะตัดใจจากพี่เจ
แต่ถ้าแฟรงค์ทำได้ 100% พี่เจต้องคบกับแฟรงค์นะ
#พี่เจเงียบไป ผมเลยพูดขึ้น
ผม :: ในเกมส์นี้พี่เจไม่ต้องทำอะไรเลย แค่เปิดใจให้แฟรงค์ แล้วค่อยๆ Loading ความรู้สึกให้แฟรงค์วันละ 1% หรือจะลดความรู้สึกที่มีให้แฟรงค์ลงวันละ 1% แค่นั้นเอง นะครับ ,, ให้โอกาสแฟรงค์
#ส่งสายตาออดอ้อนไปซะหน่อยย ย
:impress2:
พี่เจเงียบไปซะพักก็ตอบว่า ...
พี่เจ :: อื้มมม มาลองเล่นเกมส์นี้กันดูก็ได้
เยชชชช ,, ผมดีใจกระโดดกอดพี่เจ ,, จนพี่เจต้องเรียกผม
พี่เจ :: แฟรงค์ แฟรงค์ ,, เนียนไปนะ เนียนไป
แล้วเอามือมาผลักๆผมออก
ผมรีบปล่อยพี่เจ แล้วหัวเราะเก้อๆ
ผม :: ก็แฟรงค์ดีใจอะ ขอโทษๆนะครับ
พี่เจ :: งั้นวันนี้พี่กลับละน่ะ ดึกแล้ว
ผม :: พี่เจอย่าลืมนะ .. ว่าผมจีบพี่เจอยู่
พี่เจ :: อยากจะลืมแล้วละ ,, ย้ำจัง' อายบ้างเหอะ
ผม :: บอกตัวเองดีกว่ามั้ย.. หน้าแดงหมดแล้ววว 5555
แล้วพี่เจก็ต่อยผมเบาๆที่แขน 1 ที
ก่อนจะเปิดประตูลงไปสวัสดีม๊ากับป๊าที่ออฟฟิต แล้วขับรถกลับบ้านไป'
.........................
พอพี่เจกลับไป ผมก็ขึ้นมาอาบน้ำเตรียมนอน เพราะพรุ่งนี้ต้องไป รด. แต่เช้า
ดูนาฬิกาก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว พี่เจถึงบ้านยังน่ะ~
เปิดไลน์ทักพี่เจไปดีกว่า
Mr.Frank :: พี่เจถึงบ้านยังครับ
P'J :: เพิ่งถึงอะ กำลังจะไปอาบน้ำมาทำงานต่อละ มีงานเร่งส่งพรุ่งนี้
Mr.Frank :: งั้นพี่เจรีบอาบน้ำทำงานเถอะ แฟรงค์ไม่กวนละ
P'J :: แล้วแฟรงค์ทำไรอยู่ครับ
Mr.Frank :: แฟรงค์จะนอนแล้ว พรุ่งนี้ไป รด. เช้าเลย
P'J :: อ่อ .. ครับ งั้นฝันดีนะครับน้องแฟรงค์
Mr.Frank :: ครับผม~ พี่เจอย่านอนดึกนะครับ ฝันดีเช่นกันครับ
ผมก็เอามือถือวางไว้ข้างหมอน ,, ฝันดีแน่ละคืนนี้ '
กำลังนอนคิดว่าจะจีบพี่เจจะทำคะแนนยังไงต่อดีในวันพรุ่งนี้
ก็มีเสียง SMS เข้ามาในมือถือ ผมเลยหยิบมาเปิดดู
P'J ::
||||||||Loading ..... to Mr.Frank
|||||| 1% of 1 day ||||||
หื้มมมม~ โอ้ยยย อยากจะดึงพี่เจมากอดแน่นๆ คนอะไรน่ารักขนาดนี้ว่ะ
ดูส่ง sms มาให้ดิ น่ารักโครตๆอะ ผมยิ้มจนเมื่อยแก้ม อยากจะตะโกนดังๆลั่นบ้าน
สักพักมี sms เข้ามาอีก 1 ข้อความ
P'J :: พี่ก็ไม่เข้าใจความรู้สึกของการโดนผู้ชายจีบหรอกนะ
แต่ก็ขอบใจมากที่แฟรงค์กล้าพูดในวันนี้ 1% สำหรับความกล้านะครับ ..
ก็จะลองดูละกันนะกับเกมส์นี้ของแฟรงค์ ~
หวังว่าคำตอบสุดท้ายของเกมส์นี้คงมีความสุขด้วยกันทั้ง 2 ฝ่ายนะครับ ,,
อย่ามัวแต่ยิ้มรีบนอนนะครับ' ฝันดีครับเด็กน้อยของพี่เจ :)
จะให้นอนยังไงละ ส่ง sms มาซะน่ารักขนาดนี้ ผมเลยพิมพ์ตอบกลับไป
ผม :: พี่เจรู้ตัวไหม,, ว่าโครตน่ารักมากอะ' ยิ้มจนปวดแก้มแล้วมารับผิดชอบด้วยเลยยยขอบคุณสำหรับ 1% นะครับ
สักพักพี่เจตอบกลับมา
P'J :: นอนนนนนน!!!!!!!
อื้มม นอนครับนอนเดี๋ยวโดนลด % แต่ทำไมไม่ไลน์มาละพี่เจ ส่ง sms เสียตังค์นะเนี้ยย
แต่ไม่เป็นไรครับ ผลที่ได้รับมาคุ้มครับคุ้ม
นอนหลับฝันดีแล้วคืนนี้ ,,
ฝันดีเช่นกันครับครูเจของน้องแฟรงค์
:mew1:
-
แอร๊ยยย เขินแทน
-
น่ารักมากอ่ะ ดูท่าพี่เจย์รับชัวร์ๆ น้องแฟรงค์รีบทำคะแนนนะ
-
Ch.10 .. 2 ' days || Frank'Mode
เปอร์ :: มึงๆวันนี้เลิก รด. แล้วมึงไปไหนปะว่ะ
ผม :: ไม่ไปไหนวะ วันนี้ว่าง
ไม่มีเรียนพิเศษ ก็ว่างละครับ ไม่มีซ้อมดนตรีด้วย เพราะห้องซ้อมไม่ว่าง
เปอร์ :: ไปส่งกูหาพี่ปิ่นหน่อยดิ แม่งงง งอลกูไม่รับสายกูตั้งแต่เมื่อคืนละห่า
พี่ปิ่น เป็นแฟนเปอร์ครับ อยู่มหาวิทยาลัย ปี 1 แล้ว
ผม :: เออ ไปก็ได้ แต่นั่ง taxi ไปนะ กูร้อน แล้วพวกมันไปไหนกันต่อวะ
เปอร์ :: น้ำน่านกับอุ่นไปรอรับเฟรินส์ที่โรงเรียน ส่วนแบงค์แม่งติดเด็กวะ
ผมพยักหน้ารับรู้ไป คุณน้ำน่านไปรอรับน้องสาวผมถึงหน้าโรงเรียนเลยหรอเนี้ย
ไม่ได้ๆละ กลับบ้านไปต้องไปคุยกับเฟรินส์หน่อยแล้ว ต่อมหวงน้องมันทำงานครับ 55555+
................................
พอเลิกเรียน รด. ตอนบ่ายโมง ผมกับเปอร์ก็นั่ง taxi ไปหาพี่ปิ่นที่มหาลัยครับ
อ้าวว มหาลัยนี้ ,, มหาลัยเดียวกับพี่เจนี้หว่า ~ โทรหาพี่เจดีกว่า อยากเจออยากเจอ
จากที่ร้อนๆจากเรียน รด. ตอนนี้ผมยิ้มแทนละครับ กำลังจะหาเรื่องมาเจอพอดีเลย
ผมกดโทรหาพี่เจ ,, แต่พี่เจไม่รับสาย ‘ #สงสัยเรียนอยู่แน่เลยวะ ส่งไลน์ไปหาดีกว่า
Mr.Frank :: พี่เจครับ เลิกเรียนแล้วโทรกลับหาแฟรงค์ด้วยน่ะ
พอไปจอดหน้าคณะพี่ปิ่น เปอร์ก็โทรหาเพื่อนพี่ปิ่น ถามว่านั่งตรงไหนกัน 555+
สงสัยจะงอลกันจริงๆเพราะพี่ปิ่นแม่งไม่รับสายเปอร์เลย
เปอร์ :: พี่หนิง เปอร์อยู่หน้าคณะแล้วนะ นั่งซุ้มใช่ไหมครับ ครับๆเดี๋ยวเดินไป
อย่าบอกพี่ปิ่นนะ เดี๋ยวหนีอีก ครับๆ เจอกันครับ
วางเปอร์วางสาย ก็พยักหน้าให้ผมเดินตาม อื้มมม~ สาวเศรษฐศาสตร์น่ารักดีจัง 555555+
พอเดินไปถึงโต๊ะ คุณเปอร์ก็รีบไปนั่งแซะแฟนเลยครับ ทิ้งผมให้ยืนเก้อๆไม่รู้จะนั่งตรงไหนยังไงเลย
จนเพื่อนพี่ปิ่นร้องทักขึ้นมา
เพื่อนพี่ปิ่น :: ดูมันพอเจอแฟนแล้วทิ้งเพื่อนเลย ยืน งง เลย มาครับน้อง รด. สุดหล่อมานั่งข้างๆพี่
ผมหัวเราะให้นิดๆ แล้วเดินไปนั่งที่พี่เค้าขยับที่ว่างให้นั่ง
ซึ่งตอนนี้คุณเปอร์กับพี่ปิ่นกำลังเข้าโหมดง้องอนกันสุดทธิ์ครับ เพื่อนพี่ปิ่นเลยชวนผมคุยแทน
เพื่อนพี่ปิ่น :: ชื่อน้องอะไรครับ พี่ชื่อฝนนะ นั่นชื่อหนิง ส่วนอ้วนๆอีกคนนะชื่อเชอร์รี่
ผมยกมือสวัสดีเพื่อนๆพี่ปิ่นทุกคน ผมก็คุยกับเพื่อนๆพี่ปิ่นไป สักพักพี่ปิ่นก็ถามผม
พี่ปิ่น :: ขอบใจนะที่มาส่งเปอร์อะ นี้ก็เว่อร์เกิน แค่ไม่รับสายนิดเดียวต้องลำบากเพื่อนให้พามาส่งถึงมหาลัย
แล้วหันไปหยิกแก้มคุณเปอร์แบบหมั่นเขี้ยว เปอร์ก็ยิ้มๆให้แฟนแบบมีความสุขสุดๆ
เปอร์ :: อยู่ๆไม่รับสาย เปอร์ก็เครียดดิ ไม่รู้พี่ปิ่นงอนอะไร แต่ตอนนี้ดีกันแล้วๆเนอะ
พี่ฝน :: แหม่ ยิ้มหน้าบานเลยเพื่อนสาวฉัน สรุปงอนไรกันเนี้ยย
ไม่ทันที่พี่ปิ่นจะตอบอะไร ก็มีผู้หญิงกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาเรียกให้พวกพี่ปิ่นเข้ารับน้อง
พี่ปิ่นเลยหันมาบอกพวกผม
พี่ปิ่น :: เปอร์จะรอไหม ถ้าจะกลับก่อนก็ได้นะ
เปอร์ :: รอๆเดี๋ยวเปอร์ไปส่งพี่ปิ่นกลับบ้าน แต่จะไปหาไรกินก่อนนะ หิวข้าว
พี่ปิ่น :: งั้นเดี๋ยวเลิกรับน้องแล้วจะโทรหา ห้ามไปม่อสาวที่ไหนนะ
พี่ปิ่นหันมาชี้หน้าเปอร์ ก่อนจะเดินเข้าไปรับน้อง
เปอร์ :: ปะมึงไปหาไรกินกัน เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง
ผม :: กินไหนอะ มึงรู้ที่ปะละ มหาลัยออกจะกว้าง
ไม่ทันที่พวกผมจะได้ไปไหน ก็มีพี่ผู้หญิงเดินมาเกาะแขนผมกับเปอร์
รุ่นพี่พี่ปิ่น :: น้อง รด. 2 คนนี้มาทำอะไรค่ะ
เปอร์ :: ผมมารอแฟนครับ ตอนนี้กำลังจะไปกินข้าวละครับ
เปอร์แกะแขนออกจากรุ่นพี่คนนั้นได้ ส่วนผมพยายามแกะแล้วแต่แกะไม่ออก
มือเป็นตุ๊กแกเชียวนะเว้ยยย ปล่อยยยยย~
รุ่นพี่พี่ปิ่น :: พี่ชื่อพี่เบลล์นะค่ะ ส่วนคนนั้นชื่อพี่เปิ้ล
ผม :: พี่เบลล์ปล่อยแขนผมก่อนได้ไหมครับ ผมจะไปทานข้าวนะ
พี่เปิ้ล :: พี่พาไปโรงอาหารนะ ปะ ๆ ไปกัน
แล้วก็เข้าไปเกาะแขนคุณเปอร์อีก ตอนนี้คุณเปอร์ชะเง้อคอไปหาพี่ปิ่น
แต่พี่ปิ่นรับน้องไม่ได้เห็นเลยว่าแฟนจะโดนฉุดไปแล้ว แล้วมือถือผมก็ดังขึ้นมาช่วยชีวิตครับ
ผม :: พี่เบลล์ครับ ปล่อยผมหน่อย ผมจะรับโทรศัพท์ครับ
แต่พี่เค้าไม่ปล่อยครับ ผู้หญิงสมัยนี้อะไรว่ะเนี้ยยย ผมเลยหยิบมือถือมารับ
ดูชื่อคนที่โทรมาแล้วยิ้มเลยครับ สวรรค์ช่วยผมแล้ว
ผม :: ดีคร๊าบบ อยู่ไหนอะ
พี่เจ :: เพิ่งออกจากห้อง เมื่อกี้พี่ส่งงานเลยไม่ได้รับสาย แล้วอยู่ไหนเนี้ยทำไมเสียงดังจัง
ผม :: ผมอยู่หน้าคณะเศรษฐศาสตร์ มหาลัยพี่อะ มาส่งเปอร์มาหาแฟน พี่มารับผมหน่อย
#พี่ครับๆ ปล่อยผมหน่อย ผมอึดอัด
ผมหันไปบอกพี่เบลล์ที่เกาะแขนผม แล้วก็หันไปตะโกนคุยกับเพื่อนๆที่ตะโกนมาแซว
พี่เจ :: อยู่กับใคร
ผม :: มาช่วยหน่อย โดนฉุดอยู่เนี้ยยยย #ผมกระซิบใส่โทรศัพท์แทน
พี่เจ :: อีก 5 นาที กำลังไป
แล้วพี่เจก็วางสายไป ผมเลยหันไปยิ้มๆให้เปอร์ ส่งสายตาบอกมันประมาณว่า “มึงกับกูจะรอดแล้วนะ”
ซึ่งเปอร์ก็ส่งสายตากลับมา “ไวๆเหอะ กูจะเสียตัวละห่า”
5555+ สภาพผมกับเปอร์ตอนนี้คือ ผมกับมันนั่งอยู่ที่โต๊ะ ผมมีคนที่ชื่อพี่เบลล์นั่งเกาะแขนอยู่
ส่วนเปอร์มีพี่ชื่อพี่เปิ้ลกอดไว้ แล้วพี่ทั้ง 2 คนกำลังส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด เสียงคุยกับเพื่อนๆที่นั่งอยู่อีกโต๊ะข้างๆกัน
.................................
“ขอโทษนะ ช่วยปล่อยคนของเราได้ไหม”
เสียงนี้คุ้นๆ พอผมหันไปก็เห็นพี่เจ เดินมากับเพื่อนๆอีก 2 คน
พี่เบลล์กับพี่เปิ้ล และเพื่อนๆของพี่ๆเค้าหันไปมองพี่เจกัน
แล้วพี่เบลล์ก็ยืนขึ้น แล้วดึงผมให้ยืนขึ้นตาม แต่มือก็ยังกอดแขนผมอยู่
#สรุปนี้พี่กินตุ๊กแกเป็นอาหารหรอครับ มือเหนียวหนึบเกาะแน่นขนาดนี้
พี่เบลล์ :: เจ ! เราเลิกกันนานละน่ะ เบลล์จะยังเป็นคนของเจได้ไง
พี่เจยังยืนมองที่แขนที่พี่เบลล์กอดแขนผมไว้แน่น
เอ่ ,, เลิกกันนานแล้ว อย่าบอกนะว่านี้คือผู้หญิงที่อยู่ในไอจีพี่เจ
คนที่ทิ้งพี่เจไปเนี้ยนะ
พี่เจ :: เจก็ไม่ได้หมายถึงเบลล์ ......แล้วนั้นจะยืนให้เค้ากอดแขนอีกนานปะ
พี่เจพูดแล้วส่งสายตาไม่พอใจมาทางผม ผมเลยอาศัยจังหวะที่พี่เบลล์ยืน งงๆ กับคำตอบของพี่เจ
แกะเอามือตุ๊กแกของพี่เบลล์ออก ส่วนเปอร์ก็หลุดจากแขนพี่เปิ้ลตั้งแต่ตอนพี่เจมาถึงแล้วครับ
ตอนนี้มันวิ่งไปยืนอยู่ข้างๆพี่เจแล้ว
พอผมแกะมือพี่เบลล์ได้ ผมก็เดินไปยืนข้างๆพี่เจ ก่อนที่พี่เจจะถามอะไรผม พี่เบลล์ก็พูดขึ้นมา
พี่เบลล์ :: แล้วเจหมายถึงใคร
พี่เจ :: เจก็หมายถึงคนของเจนั้นแหละ หมดธุระแล้วเจขอตัวนะ ......... ปะ พวกมึงกลับคณะกัน
ยังไม่ทันที่พวกผมจะเดินออกไป
พี่เปิ้ล :: นี้เจอย่าบอกนะว่าน้อง รด. นั้นนะคนของเจ
เจ :: ถ้าใช่แล้วมีอะไรหรือป่าว
พี่เจตอบแล้วหันไปมองหน้าพี่เปิ้ล
พี่เบลล์ :: นี้อย่าบอกนะว่าเจเป็นเกย์ ที่ผ่านมาเพราะแบบนี้ใช่ไหม
ผมเห็นพี่เปิ้ลกับพี่เบลล์ทำหน้าเหยียดแบบเยาะเย้ยใส่พี่เจ ผมเลยตอบแทน
ผม :: ที่ผ่านมาพี่เจไม่ได้เป็นเกย์หรอกครับ ทุกวันนี้พี่เจก็ไม่ได้เป็น แต่ผมนี้แหละที่เดินเข้ามาจีบพี่เจเอง
แล้วผมหันไปมองหน้าพี่เบลล์
ผม :: พี่คงเป็นแฟนเก่าพี่เจที่ทิ้งพี่เจไปใช่ไหมครับ
ผมขอบคุณพี่มากนะครับ ที่ทิ้งพี่เจ ถ้าพี่ไม่ทิ้งพี่เจ
ผมคงไม่มีโอกาสได้เข้ามาในชีวิตพี่เจ ตอนแรกผมก็กลัวนะว่าผมคงจีบพี่เจไม่ติดแน่ๆ
เพราะแฟนพี่เจที่ผมเคยเห็นในรูปทั้งสวย และน่าจะเป็นผู้หญิงที่ดีแน่ๆพี่เจถึงรักมากมายขนาดนั้น
แต่ตอนนี้ผมคิดว่า ,, ผมจีบพี่เจติดแน่นอนครับ
เพราะผมคิดว่า …… ผมมีดีกว่าพี่เยอะครับ
ผมพูดจบก็ดึงมือพี่เจเดินออกมาครับ พวกเพื่อนๆพี่เจยกยิ้มให้ผม
ส่วนเปอร์ก็เอามือมาตบบ่าผมแล้วเดินตามผมออกมา
ไม่ทันที่พวกผมจะเดินออกมา ผมได้ยินเสียงพี่เบลล์กรี๊ดและตะโกนด่า
แต่ผมไม่สนใจครับ ผมไม่อยากให้ใครมาว่าพี่เจเป็นเกย์ เพราะพี่เจไม่ได้เป็น
แล้วอีกอย่างผมกลัวพี่เจจะไม่ยอมให้ผมจีบต่อ ผมเป็นห่วงความรู้สึกพี่เจ
.............................................
พอเดินมาถึงคณะวิศวะ พี่เจก็หยุดเดิน ผมเลยหันไปหาพี่เจ
พี่เจ :: จะจับมืออีกนานปะครับน้องแฟรงค์
ผม :: อ้าวว จับอยู่หรอเนี้ย ไม่รู้ตัวเลย
แล้วส่งยิ้มไปให้พี่เจแทน 555+ พี่เจเลยส่งสายตาดุๆกลับมาให้
พี่เจ :: นั่งรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปบอกเพื่อนก่อน แล้วจะพาไปกินข้าว
“มึงไม่คิดจะแนะนำซะหน่อยหรอว่ะ”
เสียงเพื่อนพี่เจ ที่เดินมาด้วยกันพูดขึ้น
พี่เจ :: เออลืมๆ แฟรงค์ เปอร์ นี้เพื่อนพี่ ชื่อ มี่ กับ แชมป์
ผมกับเปอร์หันไปยกมือสวัสดี แล้วพี่เจก็เดินไปหาเพื่อนๆที่กำลังรับน้องอยู่
พี่มี่ :: น้องแฟรงค์จีบเพื่อนพี่อยู่หรอครับ
ผม :: ครับพี่ ไม่รู้จะติดไหมนะ
พี่แชมป์ :: ชอบจริงก็ติดแหละ เชื่อพี่ดิ แต่เมื่อกี้น้องโครตเท่ห์อะ พี่ชอบวะ
#แล้วพี่แชมป์ก็เอามือมาจับมือผมไว้
พี่มี่ :: พอๆ อ่อยไปทั่ว ผัวยืนตรงนี้ทั้งคน
พี่แชมป์ :: นิดนึงไม่ได้เลยนะ
#แล้วก็เดินไปเกาะไหล่พี่มี่แทน
เปอร์ :: อ้าว พี่ 2 คนเป็นแฟนกันหรอครับ หล่อกันทั้งคู่เลย ใครเป็นรับ ใครเป็นรุกครับ
พี่มี่ :: ถามซะตรงประเด็น ก็สลับๆกันเอา วันไหนใครอยากอยู่ข้างบนก็อยู่ 555555+
ก่อนที่จะเรท 18+ มากกว่านี้ พี่เจก็เดินเข้ามา บอกจะพาพวกผมไปกินข้าวที่โรงอาหาร
พี่มี่กับพี่แชมป์ขอตัวไปรับน้องต่อ พี่มี่เดินมากระซิบกับผม
พี่มี่ :: จีบมันให้ติดละ พี่เอาใจช่วย
ผมหันไปยิ้มแทนคำตอบ เพราะพี่เจหันมามองแล้วส่งสายตาพิฆาตมาให้แล้ว
ผมเลยรีบเดินตามพี่เจไปโรงอาหาร
พอกินข้าวเสร็จ พี่ปิ่นก็โทรมาหาเปอร์ บอกว่าเลิกรับน้องแล้ว เปอร์เลยขอแยกเดินไปที่คณะพี่ปิ่น
ผมกับพี่เจเลยแวะซื้อขนมกับน้ำไปให้เพื่อนพี่เจ พี่เจให้ผมรอ บอกรับน้องเสร็จแล้วจะไปส่งที่บ้าน
.............................................
พอมาถึงที่คณะวิศวะ พี่เจถามผมว่าจะทำไรรอ คงอีก 2-3 ชั่วโมง
เพราะใกล้วันเฉลยพี่รหัสแล้วเลยต้องรับน้องนานกว่าทุกทีหน่อย ผมเลยบอกจะนั่งเล่นมือถือรอ
พี่เจส่ายหน้านิดหน่อย แล้วบอกให้ผมนั่งที่โต๊ะใกล้ๆกับที่พวกพี่เจยืน
พี่เจหายไปสักพักก็เดินกลับมาหาพร้อมกับ PSP แล้วก็ชีสที่สอนพิเศษผม
พี่เจ :: อะ นั่งเล่น PSP หรืออ่านชีสพวกนี้รอก็ได้ จะติดมือถือเกินไปละน่ะ แชตอยู่นั้นแหละ
ผม :: ก็แชตหาพี่เจคนเดียวนั้นแหละครับ
ผมยื่นมือไปรับของจากพี่เจ แล้วก็จับมือพี่เจไว้ไม่ยอมปล่อย พี่เจมองหน้าผมแบบบอกให้ปล่อย
ผมเลยส่งยิ้มกวนๆไปให้แทน แต่ก็ไม่ปล่อยมือ จนมีเสียงเพื่อนพี่เจแซวมา
พี่มี่ :: อ้าวๆตรงนั้นนะครับ พี่เจครับ พี่เจมารับน้องก่อนครับ เดี๋ยวค่อยกลับไปจีบกันต่อนะครับ เพื่อนๆรอครับ
แล้วพวกเพื่อนๆพี่เจก็หัวเราะกันใหญ่ ตอนนี้พี่เจดึงมือกลับแล้วส่งสายตาดุๆมาให้ผม แล้วรีบวิ่งไปตบหัวพี่มี่
555+ ถ้าผมมองไม่ผิดน่ะ ตอนนี้พี่เจหน้าโครตแดงอะ หึหึ น่ารักว่ะ
..............................
ผมนั่งเล่น PSP ไป กินขนมไป จนพี่เจเลิกรับน้องก็เดินมานั่งที่โต๊ะ
พวกเพื่อนๆพี่เจก็ตามมานั่งด้วย
แล้วพี่เจก็แนะนำเพื่อนอีกคนให้ผมรู้จัก
พี่เจ :: แฟรงค์ นี้เชน เพื่อนพี่ คนที่พี่ไปทำงานที่คอนโดด้วยนะ
ผมก็ยกมือไหว้สวัสดีพี่เชน พี่เชนก็ส่งยิ้มมาให้ผม แล้วหันไปคุยกับพี่เจต่อ
พี่เชน :: สรุปเอาไง มึงไปกับพวกกูต่อปะ
พี่เจ :: ไม่ละ เดี๋ยวกูไปส่งแฟรงค์เสร็จ กูจะกลับไปนอนละ เมื่อคืนนอนเกือบตี 4 ไม่ไหววะง่วง
พี่มี่ :: อีกละมึง ชิ่งหนีอีกละ งั้นวันศุกร์มึงห้ามเบี้ยวนะ
พี่เจ :: เออๆ วันศุกร์กูออกมิกซ์เองเลย
พี่แชมป์ :: น้องแฟรงค์ๆครับ วันศุกร์ไปกินเหล้ากับพวกพี่กัน ชวนเพื่อนๆไปด้วยนะ คนเยอะๆสนุกดี
พี่เจ :: ห่าแชมป์ น้องมันยังเด็กมึงจะชวนน้องไปใจแตกทำไม เดี๋ยวม๊าน้องเค้าก็มาด่ากูพอดี
พี่มี่ :: เด็กสมัยนี้โตไวนะมึง มีเมียกันตั้งแต่ ม.1 ม.2 จริงไหมน้องแฟรงค์ นี้มีเมียตอน ม.ไหนละเรา
ผม :: โหววพี่ ถามแบบนี้จะตอบยังไงละ
แล้วผมก็หันไปมองพี่เจ พี่เจส่งสายตามาแบบอยากรู้คำตอบ
พี่เชน :: อย่าบอกนะว่ายังซิง
ผม :: ก็ไม่ขนาดนั้นน ถามอะไรเนี้ยพี่เขิลหมดแล้ว
พี่แชมป์ :: ก็ตอบมาดิ เคยได้หญิงยัง
ผม :: ไม่เคยแบบจริงๆจังๆครับพี่ เคยจูบเฉยๆ ไม่เคยอะไรขนาดนั้น
ผมหันไปมองพี่เจ ผมเห็นพี่เจอมยิ้มนะ 555+
พี่มี่ :: แล้วมึงจะทำเพื่อนกูเป็นหรอวะ ยังจิ้นกันทั้งคู่เลย
ห๊ะ ,, พี่เจยังซิงหรอวะ เห้ยย จริงดิ ไม่เคยมีไรกับสาวๆ
ผมส่งสายตาไปถามแบบจริงปะที่พี่มี่พูด พี่เจหลบหน้าผม
พี่เจ :: พอเลยพวกมึง พอๆ แล้วนี้จะนั่งให้เค้าถามอีกนานไหม กลับบ้านๆ
พี่มี่ :: มึงอายหรอวะ 55555555+ มึงนี่น่ารักวะไอ่เจ
แล้วพี่มี่ก็เอามือขยี้หัวพี่เจเล่น พี่เจหันไปต่อยเพื่อนเบาๆ
.................................
แล้วก็แยกกับเพื่อนพาผมมาที่รถ
ขับรถออกจากมหาลัยพี่เจมาแล้ว พี่เจก็ถามผม
พี่เจ :: หิวปะ นี้ก็ค่ำละ
ผม :: กลับไปกินข้าวบ้านดีกว่า พี่เจอยู่กินข้าวบ้านผมนะ
พี่เจ :: ไม่เอาอะเกรงใจ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ต้องเข้าไปสอนพิเศษอยู่แล้ว พี่กลับไปกินกับแม่ที่บ้านดีกว่า
ผม :: งั้นพรุ่งนี้กินข้าวบ้านผมนะ จะบอกแม่ไว้ นะ นะ นะ จะได้รีบมาสอนพิเศษไง
พี่เจหันมามองผมแล้วก็ตอบ
พี่เจ :: อืมๆ
เงียบไปสักพักพี่เจก็พูดขึ้นมา
พี่เจ :: ที่วันนี้บอกมี่ไป จริงหรอ
ผม :: เรื่องไหนละ
พี่เจ :: ก็เรื่องเมื่อเย็นไง ที่บอกว่า .. เออ .. บอกว่านั้นอะ
555+ แล้วพี่เจก็หน้าแดงซะยังงั้น ผมรู้แล้วละว่าพี่เจหมายถึงอะไรแต่อยากแกล้งเฉยๆ
ผม :: อื้มม ยัง
พี่เจ :: ทำไมละ แฟนไม่ยอมหรอ
ผม :: ยอมแหละ แต่ไม่อยากทำ เพราะตอนนั้นไม่รู้เหมือนกันว่ารักหรือป่าว
เรียนพิเศษด้วยกัน เจอกันอาทิตย์ละ 2-3 วัน ไม่อยากทำลงไปแล้วรับผิดชอบไม่ไหว แล้วพี่ละทำไมไม่ทำ
พี่เจ :: ไม่อยากทำให้ใครเสียใจ เลยไม่ทำ แต่พอไม่ทำนั้นแหละ เลยเป็นเหตุผลที่โดนบอกเลิก
แล้วพี่เจก็เงียบไป ,, ก่อนจะถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า
พี่เจ :: เห็นเบลล์วันนี้แล้วรู้สึกดีใจอะ ที่ที่ผ่านมาไม่ทำอะไรเกินเลยหรือให้ลึกซึ้งกว่านั้น
ผม :: แล้วถ้ากับแฟรงค์ละ ได้ไหม
ผมหันไปมองหน้าพี่เจ พี่เจก็หันมามองหน้าผม ก่อนจะตอบ
พี่เจ :: ทำให้ได้ 50% ก่อนดีไหมครับน้องแฟรงค์ แล้วค่อยถาม ได้ข่าวว่าคุณเพิ่งได้แค่ 1% นิครับ
แล้วพี่เจก็ส่งยิ้มมาให้ผม ... โอ้ยยย มีใครเคยบอกไหมเนี้ยย ว่ายิ้มแล้วมันน่ารักอะ
ผม :: ก็ถามไว้ก่อนไง ว่าเป็นแฟรงค์จะได้ไหม
พี่เจ :: เอาไว้วันนั้นค่อยถามนะ ปะ ลงไปได้แล้วถึงบ้านแล้ว
อ้าวว ถึงบ้านละหรอ ไวจริงๆ ผมก็ปลดเบลท์กำลังจะลงจากรถ
พี่เจก็หันไปมองข้างหลังจะดูว่าผมลืมเอาอะไรลงไปหรือเปล่า ผมเลยเรียกพี่เจ
ผม :: พี่เจครับ
พอพี่เจหันมาผมเลยชะโงกหน้าไปหอมแก้มพี่เจ
ผม :: ขอบคุณนะครับสำหรับวันนี้ ฝันดีครับคุณครูของแฟรงค์
แล้วผมก็รีบเดินลงมาจากรถ แล้วหันไปมองหน้าพี่เจก่อนเดินมาจะเปิดรั้วเข้าบ้าน
ผมเห็นพี่เจนั่งเอามือจับแก้มข้างที่ผมหอม แล้วมองมาที่ผม ส่งสายตาดุๆมาให้ผม
ผมโบกมือบ๊ายบายให้
แล้วพี่เจก็ถอยรถแล้วขับออกไป ผมก็เดินเข้าบ้านมา
555+ อารมณ์ดีครับ วันนี้ผมมีความสุขมากจริงๆ
พี่เจบอกว่า ผมคือคนของพี่เจ ต่อหน้าพี่เบลล์แฟนเก่าพี่เจ ต่อหน้าเพื่อนๆพี่เจ
ผมได้ไปนั่งรอพี่เจที่คณะ
ได้จับมือพี่เจ และผมได้หอมแก้มพี่เจ >//////<
................
ผมกินข้าวเสร็จกำลังจะเดินเข้าไปอาบน้ำ ก็มีเสียง SMS ดังขึ้นมา
P’J ::
||||||||Loading ..... to Mr.Frank
|||||| 1% of 2 day ||||||
พี่เจส่ง SMS มา,, โอ้ยย น่ารักเนอะ ตัว Loading แบบนี้
แต่ ... ทำไมยัง 1% อะ วันที่ 2 แล้วแท้ๆ
กำลังจะกดส่ง SMS ไปหา พี่เจก็ส่ง SMS เข้ามาอีก
P’J ::
ให้ 5% กับวันนี้ที่ปกป้องพี่ต่อหน้าเบลล์ และลด 5%ที่หอมแก้มโดยไม่ขออนุญาติ
55555555555+ พี่เจแม่งง เขี้ยววะ ,, งกไปได้ แต่ก็ยังดีไม่ติดลบอะน่ะ
ผมก็คุ้มนะได้หอมแก้มพี่เจ นุ๊มนุ่มอะ
ผมเลยตอบ SMS ไป ก็ยังไม่เข้าใจนะทำพี่เจไม่ไลน์มาหาผม
ผม ::
ไม่เป็นไรครับ หักแค่ 5% กับแก้มนุ๊มนุ่มและหอมแบบนี้
วันหลังแฟรงค์จะขออนุญาตพี่เจก่อนนะครับจะได้ไม่โดนลด %
สักพักพี่เจก็โทรกลับมา
พี่เจ :: อยากจะติดลบจริงๆใช่ปะเนี้ย
5555555+ โทรมาหาเรื่องอะไรเนี้ยย น่ารักว่ะ
ผม :: อ้าวว ก็พี่เจบอกหักเพราะหอมโดยไม่ขออนุญาตไง ถ้าผมขอพี่เจก็จะไม่หักใช่ป่ะละ
พี่เจ :: หักหมดนั้นแหละ
ผม :: โหยย งกอะ งั้นวันหลังพี่เจก็หอมผมคืนดิ ผมไม่หัก %
พี่เจ :: หึหึ พี่บอกหรอว่าจะหอมเรานะ
ผม :: แล้วอย่ามาขอละกัน เชอะ
555+ ผมแกล้งงอลเลย ทำมาไม่อยากหอม
พี่เจ :: หึหึ ไม่แน่นอน ... รีบไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ไม่ไปรับนะ มาเจอกันที่บ้านเลยนะ
ผม :: ทำไมอะ โกรธผมหรอครับครูเจ
พี่เจ :: นิดหน่อยอะน่ะ งั้นแค่นี้นะเพิ่งถึงบ้านจะไปกินข้าวละอาบน้ำนอนแล้ว ง่วงมาก
ผม :: พี่เจครับ แฟรงค์ขอโทษนะ นะ นะ นะ อย่าโกรธแฟรงค์นะครับ
พี่เจ :: ดูก่อนละกัน ถ้าหายโกรธจะไปรับ
ผม :: พี่เจอ่ะ .. โหยย แฟรงค์นอนไม่หลับแล้วเนี้ย
พี่เจ :: อือ ดี ไม่ต้องนอน แค่นี้นะเหนื่อยแล้ว ง่วงด้วย
ละพี่เจก็วางสายไป
นี้พี่เจโกรธจริงดิ TT’
...........................
ผมวางมือถือแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ พอออกจากห้องน้ำมาก็ปิดไฟเตรียมจะนอน
สักพักก็มี SMS เข้ามา
P’J ::
ไม่ไปส่ง MC ให้ตอนเบรก 15 นาที แล้วสี่โมงครึ่งก็รีบลงมาละ รถมันติด ... ฝันดีนะครับน้องแฟรงค์ของพี่เจ
หื้มมมมมมมมมมมม~ เมื่อกี้แกล้งกันใช่ไหม
โอ้ยย เครียดไปตั้งหลายนาที ผมเลยส่ง SMS ไปหา
ผม ::
สนุกปะเนี้ย ทำแฟรงค์ร้องไห้ นึกว่าโกรธจริงๆ ,, พรุ่งนี้แฟรงค์จะรีบไปรอนะครับ ฝันดีครับคุณครูเจของน้องแฟรงค์
พอส่ง SMS เสร็จผมก็หลับละครับ ไม่มีเรื่องอะไรให้เศร้าแล้ว
วันนี้ตากแดดฝึก รด มาด้วย เพลียครับเพลีย
คืนนี้ฝันดีนะครับทุกคน ‘
:a12:
-
แอร๊ยยย เขินแทน
:mew1: ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะค่ะ
>///< พิมพ์ไปก็เขินไปเหมือนกันค่ะ
-
น่ารักมากอ่ะ ดูท่าพี่เจย์รับชัวร์ๆ น้องแฟรงค์รีบทำคะแนนนะ
5555+ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านนะค่ะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นต์ด้วยค่า :กอด1:
พี่เจน่าจะรับแน่ๆค่ะ แต่ยังจิ้นทั้งคู่อยู่น่ะ
อยากให้หนุ่มสกินเฮดโดนหนุ่มหน้าหวานจับกดเหมือนกันนะ
555555+
:mew3:
-
เข้ามาเพราะชื่อเรื่องเลย น่าติดตามมากกกกกก
เดี๋ยวตามอ่านก่อนนะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่าาา ^^
-
เข้ามาเพราะชื่อเรื่องเลย น่าติดตามมากกกกกก
เดี๋ยวตามอ่านก่อนนะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่าาา ^^
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านและคอมเม้นต์ให้กำลังใจนะค่ะ
>\\\\<
:mew1:
-
น่ารักดีนะคู่นี้ น้องเจตรงประเด็น แหมพี่เจมีดีใจนะนั่นน่ะที่น้องซิง ไม่ค่อยเลยย
คนเขียนครับ เวลาเพิ่มตอนอยากให้กำกับด้วยน่ะครับว่าวันนี้เพิ่มตอนที่เท่าไหร่ มันไม่โชว์ว่าอัพเดท เขาจะคิดว่าเป็นคอมเม้นต์ธรรมดานะครับ
เช่น ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ! ♡ ตอนที่ 5-6-7-8-9..... น่ะครับ เวลาผมเห็นมันขึ้นอัพเดทแต่ไม่รู้ว่าคนเขียนอัพหรือเปล่าน่ะครับ
-
น่ารักดีนะคู่นี้ น้องเจตรงประเด็น แหมพี่เจมีดีใจนะนั่นน่ะที่น้องซิง ไม่ค่อยเลยย
คนเขียนครับ เวลาเพิ่มตอนอยากให้กำกับด้วยน่ะครับว่าวันนี้เพิ่มตอนที่เท่าไหร่ มันไม่โชว์ว่าอัพเดท เขาจะคิดว่าเป็นคอมเม้นต์ธรรมดานะครับ
เช่น ✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ! ♡ ตอนที่ 5-6-7-8-9..... น่ะครับ เวลาผมเห็นมันขึ้นอัพเดทแต่ไม่รู้ว่าคนเขียนอัพหรือเปล่าน่ะครับ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่าน และคอมเม้นต์ให้นะค่ะ
จะอัพวันที่ให้ค่า =)
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆนะค่ะ
:mew1:
-
หวานตลอดอ่ะ พี่เจ
-
หวานตลอดอ่ะ พี่เจ
อยากมีพี่เจ ในโลกความจริงบ้าง 5555+
หวานไว้ก่อน เดี๋ยวมาม่าจะได้ไม่เยอะไง
^______________^
-
CH 11 || days ‘ 3 :: First Pic || JAY ‘ Mode
Mr.Frank :: morning na kub =)
Mr.Frank :: มาเรียนแล้ว มาซ้อมเช้า ง่วงมากๆ
Mr.Frank :: พี่เจอย่าลืมทานข้าวเช้านะ เย็นนี้เจอกันครับ
ผมตื่นมาก็นอนกลิ้งไปมาบนที่นอน เพราะวันนี้มีเรียนตอน 10 โมง
นี้เพิ่ง 6 โมงครึ่ง เจ้าเด็กน้อยนั้นไปเรียนเช้ามากเลยนะเนี้ย
นี้ก็ผ่านมา 3 วันแล้วครับ ที่นักเรียนที่ผมไปสอนพิเศษให้ บอกว่าชอบผม
แล้วขอจีบผมด้วยวิธีที่แสนจะน่ารัก 5555+
ผมว่ามันน่ารักดีนะ จีบแบบเด็กๆแบบค่อยเป็นค่อยไป
ขอแค่วันละ 1% ไม่รีบร้อนที่อยากจะเข้ามาครอบครอง
ผมยอมรับนะว่าผมรู้สึกดีๆกับเด็กน้อยคนนี้ จะเรียกว่าชอบ
มันก็ยังไม่เต็มปากที่จะพูดคำนั้นออกมาได้
ก็ผมผ่านร้อนผ่านหนาวมาตั้ง 20 ปี ผมไม่เคยชอบผู้ชายหรือมองผู้ชายคนไหนด้วยความรู้สึกหัวใจเต้นแรงแบบนี้เลย
ผมยอมรับว่าน้องแฟรงค์เป็นเด็กที่มีหลากหลายบุคลิค บางทีเค้าก็ดูเด็กๆ กวนๆ บางทีก็ขรึม ดูเป็นผู้ใหญ่
เหมือนเรื่องเมื่อวาน ที่เค้าพูดปกป้องผมต่อหน้าเบลล์
มันรู้สึกเขิลนะ ที่มีผู้ชายมาพูดว่าจีบเราต่อหน้าคนมากมายแบบนั้น แต่ผมรู้สึกดีและชอบมากที่เค้ากล้าพูดออกมา
555+ เพราะตัวผมเองไม่มีความกล้าแบบน้องแฟรงค์หรอกครับ
พวกเพื่อนผมเริ่มมีแซวบ้าง ทำหน้าตาล้อเลียนผมบ้างเวลาที่ผมตอบไลน์หรือโทรหาเด็กน้อยคนนี้
หรือวันที่ผมมีสอนพิเศษ ผมจะรีบออกจากมหาลัยรีบไปรับน้องแฟรงค์กลับด้วยกัน
แต่พวกมันก็ไม่ได้แซวหรือมีโอกาสมาถามมาก เพราะอีก 3 วัน เป็นวันเฉลยพี่รหัสกันแล้ว
พวกผมเลยค่อนข้างจะยุ่งเรื่องเตรียมงานตามที่ได้รับผิดชอบ ไหนจะคอยแอบแกล้งน้องรหัสตัวเอง
ที่ยังตามหาพี่รหัสไม่เจออีก 555555+
....................................
นอนกลิ้งเล่นไปมาจนตื่นเต็มตา ผมเลยพิมพ์ข้อความไลน์กลับไปหา
เดี๋ยวเห็นขึ้น read แล้วไม่ตอบจะมางอแงใส่อีก
Jey’Lay :: มอร์นิ่งครับน้องแฟรงค์ พี่มีเรียน 10 โมงนะ เดี๋ยวค่อยไปทานที่มหาลัยเอา
Jey’Lay :: แฟรงค์ก็อย่าลืมทานข้าวนะครับ วันนี้ไม่มี mc ไปส่งถึงที่ไม่ต้องลงมารอละ 55555
Mr.Frank :: นั้นดิ ไม่มี mc มาส่ง ตอนบ่ายต้องง่วงมากๆแน่
Jey’Lay :: อย่ามาเว่อร์ แล้วนี้จับมือถือตลอดเลยหรือไง พิมพ์ปุ๊บตอบปั๊บ
Mr.Frank :: แฟรงค์กำลังจะซ้อมร้องเพลง จะเอามือถือมาโทรหาพี่เจพอดีครับ
เลยรีบตอบ บอกแล้วว่าแชตกับพี่เจคนเดียว ไม่มีคนอื่นหรอกนะ
Jey’Lay :: ร้อนตัวไปไหม ไม่ได้ว่าไรเลย ไปอาบน้ำแล้ว เดี๋ยวรถติด
Mr.Frank :: ครับ เย็นนี้เจอกันนะ
Mr.Frank :: แฟรงค์ คิดถึง พี่เจนะครับ =)
ผมได้แต่ยิ้มให้กับข้อความจากเด็กน้อยตรงหน้าครับ ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
จะคิดถึงอะไรหนักหนาห๊า~ เด็กชายอนุชาเอ้ยย!! เมื่อวานก็เพิ่งเจอกันไปแท้ๆ
พอนึกถึงเมื่อวาน ก็ร้อนผ่าวขึ้นมาที่แก้ม เมื่อวานโดนเด็กน้อยขโมยหอมแก้มไปนิน่า~
หื้มมมม คิดละหมั่นไส้นะ ทำเอาผมเขิลไปตั้งหลายนาทีกว่าจะตั้งสติขับรถกลับมาบ้านได้
รีบไปอาบน้ำรีบไปมหาลัยดีกว่า เย็นนี้ต้องรีบออกไปรับเจ้าเด็กน้อยกลับบ้านอีก
เพราะสัญญาว่าจะไปทานข้าวที่บ้านน้องแฟรงค์
...............
เชน :: มึงๆ วันนี้พี่ปี 3 กับพี่ปี 4 นัดประชุมหลังเลิกเรียนนะเว้ยย
ผม :: อ้าวว กี่โมงวะ
มี่ :: เราเลิกสี่โมง ก็คงประชุมต่อยาววไปเลยวะ เห็นพวกสโมสรมันบอกว่า
จะเตรียมแบ่งงานเลย เพราะพรุ่งนี้เราต้องเตรียมบายศรีสู่ขวัญกันด้วย
ผม :: งั้นกูต้องบอกแฟรงค์ก่อนว่าไม่ได้ไปรับ ไม่ได้สอนพิเศษ มันจะได้ไม่ต้องรอ
แชมป์ :: แหม่ๆ ครูเจนี้รักลูกศิษย์น่าดูนะครับ ไปรับกลับบ้าน แล้วยังโทรรายงานกันด้วย
ผม :: อ้าวว ก็กูเป็นครูสอนพิเศษนิหว่า เดี๋ยวน้องมันจะรอ
แล้วผมก็เดินออกมาโทรหาแฟรงค์
แฟรงค์ :: สวัสดีคร๊าบบพี่เจ เปลี่ยนใจมาส่ง mc หรออ
ผม :: ไม่ใช่ละๆ พี่จะโทรมาบอกว่าเย็นนี้พี่คงไม่ได้ไปรับนะ
แฟรงค์ :: ทำไมอะ ไหนว่าจะมาไง
#ทำเสียงงอน งอแงทำไมเนี้ยย ผมนึกหน้าแฟรงค์ทำหน้างอแงออกเลย หึ,, น่ารักแน่ๆ
ผม :: พี่มีประชุมรับน้องต่อนะ เพิ่งรู้เมื่อกี้เองเลยรีบโทรมาบอกเราก่อน
แฟรงค์ :: แล้วเลิกกี่โมงอะครับ แฟรงค์รอก็ได้
ผม :: วันนี้คงไม่ได้ไปสอนพิเศษแน่ๆละ เห็นพวกมี่บอกน่าจะดึกเพราะจะเตรียมงานเลย
วันศุกร์มีเฉลยพี่รหัสกับบายศรีสู่ขวัญให้น้อง
แฟรงค์ :: แฟรงค์มีการบ้านส่งพรุ่งนี้อะ ว่าจะให้พี่เจสอน เก็บคะแนนเยอะด้วย ทำไงอะ
#จะทำเสียงอ้อนทำไมละเนี้ย รู้สึกผิดเลย
ผม :: เลิกเรียนกี่โมงละวันนี้
แฟรงค์ :: บ่าย 2 ครับ เพราะครูมีประชุมกัน
ผม :: งั้นมาหาพี่ที่คณะละกัน เดี๋ยวพี่สอนการบ้านให้ ตกลงไหม
แฟรงค์ :: เย้ๆ ,, ตกลงครับ งั้นเดี๋ยวเลิกแล้วจะรีบไปหานะครับ
#แหม่ๆ ทำเสียงร่าเริงเชียวนะ เมื่อกี้ยังทำเสียงงอแงอยู่เลย
ผม :: มาที่คณะวิศวะนะครับ ไม่ใช่ไปนั่งให้โดนใครฉุดไปอีกละ
แฟรงค์ :: หวงแฟรงค์หรอครับครูเจ
ผม :: บ้าแล้วใครหวง งั้นแค่นี้ก่อนนะ พี่ต้องเข้าเรียนแล้ว ละเรานะตั้งใจเรียน อย่าเล่นมันมากนักมือถือนะ
แฟรงค์ :: ครับๆ ว่าที่แฟน
แล้วผมก็ตัดสาย ,, “ว่าที่แฟน” งั้นหรออ หึหึ ,,เจ้าเด็กบ้าเอ้ยยยย ~ ทำให้ยิ้มอยู่ได้
ว่าที่แฟนอะไรกัน % ยังไม่ขึ้นเลยเถอะ ผมยิ้มให้กับมือถือแล้วรีบเดินขึ้นไปเรียน
.............
บ่าย 3 *
Mr.Frank :: นั่งรออยู่โต๊ะเดิมนะครับ แฟรงค์พาอุ่นกับแบงค์มาด้วย
Mr.Frank :: รีบๆลงมานะ เดี๋ยวผมโดนฉุด
หึ ,, รีบมาจริงๆนะเด็กน้อยเอ้ยย ~
Jey’Lay :: ก็อย่าไปเดินยิ้มยั่วใครละกัน จะได้ไม่โดนฉุด เดี๋ยวพี่เรียนเสร็จจะลงไป
พอเลิกเรียนผมก็ลงไปหาแฟรงค์ครับ ไม่ได้รีบนะ แค่ออกจากห้องคนแรกแค่นั้นเอง 5555555+
พอลงมาถึงโต๊ะ ผมถึงกับอึ้ง ‘
น้องแฟรงค์ กับ น้องแบงค์ นั่งเล่นกีต้าร์กับร้องเพลงกับพี่ปี 4 ในคณะผม
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ผมก็ยกมือไหว้รุ่นพี่ผม
พี่ปราบ :: แฟนมึงน่ารักดีวะ
ผม :: แฟนอะไรพี่ปราบ
พี่ปราบ :: อ้าวว ก็ไอ่น้องที่หัวสกินเฮดมันบอกว่ามันเป็นแฟนมึง มานั่งรอมึงเลิกเรียน
ผมหันไปมองเจ้าหัวสกินเฮดที่พี่ปราบเรียก มันยังนั่งร้องเพลงไปกับพวกรุ่นพี่ผม
ส่วนน้องแบงค์ก็นั่งดีดกีต้าร์ น้องอุ่นนั่งเคาะจังหวะอยู่ข้างๆ สนุกกันใหญ่เลยนะ
พอเพลงจบ รุ่นพี่ผมก็หันมาเห็นผมเลยพูดขึ้นว่า
พี่โน้ต :: เอ้าๆ แฟนมันมาละเว้ยย ปะพวกเราไปกินข้าวกัน เห้ยย เจ มึงชอบแบบนี้ไม่บอกกู
ไม่งั้นกูจีบมึงตั้งแต่ปีก่อนแหละแม่งง
แล้วพี่โน้ตก็เดินมาขยี้ๆหัวผมเล่น เพื่อนพี่โน้ตก็หัวเราะกัน
ผม :: บ้าแหละพี่โน้ต จะไปกินข้าวก็ไปกินเลย นัดประชุมเองนะ จะมาช้าหรือไง
พี่โน้ต :: แค่นี้ทำเขิลๆ เออๆ เดี๋ยวเจอกัน
แล้วหันไปหาพวกแฟรงค์
พี่โน้ต :: เอาไว้มาร้องเพลงด้วยกันอีกนะ พวกมึงแม่งงเจ๋งดี กูชอบ
พวกแฟรงค์ก็หันไป ยกมือสวัสดีรุ่นพี่ผมกัน
ก่อนจะหันมายกมือสวัสดีผม กับเพื่อนผม ตอนนี้พวกเชน มี่ แชมป์เดินมาที่โต๊ะแล้ว
มี่ :: อ้าวว น้องแฟรงค์มาไงครับ พาใครมาด้วยเนี้ย
มี่มองน้องแบงค์ กับน้องอุ่น จนแชมป์ต้องมาตบหัวมี่ แล้วส่งสายตาดุๆให้ 555+ นี้ก็หวงแฟนเกินไปละมึง
แฟรงค์ :: เพื่อนแฟรงค์เองครับ คนนี้ชื่อแบงค์ ส่วนคนนี้อุ่นครับ พวกมึงนี้เพื่อนพี่เจ นี้พี่เชน พี่มี่ แล้วก็พี่แชมป์
แบงค์/อุ่น :: สวัสดีคร๊าบบบบ
เชน :: แล้วมายังไงละเรา วันนี้เจมันไม่ได้โทรไปบอกหรอว่าไม่ได้ไปสอนพิเศษ มีประชุมกัน
แฟรงค์ :: บอกละครับ แต่ผมเอาการบ้านมาให้พี่เจสอน เพราะเมื่อกี้รุ่นพี่ของพวกพี่เชนบอกว่าจะประชุม 5 โมงเย็น
มี่ :: เออ ดีวะ พวกกูรู้ว่า 4 โมงครึ่ง แต่พวกแม่งบอกน้องๆว่าห้าโมง งั้นเราไปหาข้าวหาหนมกินกันเถอะวะ
ก่อนที่จะหันไปชวนเชนกับแชมป์
ผม :: เออ งั้นกูฝากซื้อน้ำกับขนมปังด้วย กูสอนการบ้านน้องเค้าก่อน เดี๋ยวน้องเค้าจะได้รีบกลับ
พวกเชน มี่ แชมป์ก็พนักหน้าให้ก่อนเดินออกไปโรงอาหาร ผมเลยหันมาหาพวกน้องแฟรงค์
ซึ่งตอนนี้ผมนั่งโต๊ะข้างๆแฟรงค์ ส่วนอุ่นกับแบงค์นั่งโต๊ะฝั่งตรงข้ามพวกผม
ผม :: ไหนเอางานมาสิ
อุ่น :: นี้ครับพี่เจ วันนี้อุ่นกับแบงค์ขอเรียนด้วยนะครับ มีอยู่ 3 ข้อนะพวกผมแสดงวิธีคิดไม่ได้
ผม :: ได้สิ ไหนพี่ขอดูโจทย์ก่อน
ผมก็หยิบกระดาษคำถามมาดู แล้วก็สอนวิธีคิดให้เด็ก 3 คนฟังไป
จนเด็กๆพอเข้าใจ ผมเลยลองให้ทำการบ้านข้อที่ 1 กันเอง
แบงค์ :: อุ่นๆ มึงไปห้องน้ำเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ
อุ่น :: ชวนแฟรงค์ดิ กูจะทำการบ้าน
แบงค์ :: มึงหันไปมองด้วย ว่าห่าแฟรงค์มันหลุดเข้าโลกของมันไปแล้ว
ผมเลยหันไปมอง ,, จริงครับ ผมสังเกตมาหลายครั้งละ ถ้าแฟรงค์ได้ลงมือทำการบ้าน
แฟรงค์จะนั่งขรึมแล้วตั้งใจทำการบ้านอย่างใจจดใจจ่อ
โดยไม่ได้สนใจหรือได้ยินเสียงคนรอบข้าง จนกว่าจะทำการบ้านเสร็จ
อุ่น :: เออๆ ไปๆมึง จะได้รีบกลับมาทำ พี่เจเค้ามีประชุมต่ออีก
ผมเลยบอกทางไปห้องน้ำให้แบงค์กับอุ่น ก่อนจะหันมามองเด็กนักเรียนข้างๆผม
หน้าตาตอนตั้งใจทำการบ้านนี้ไม่เข้ากับบุคลิคของเด็กน้อยที่มาเสนอวิธีจีบให้ผมเมื่อ 3 วันก่อนเลยซะนิด
5555+ แต่ผมชอบเวลาแฟรงค์ตอนตั้งใจทำการบ้านนะ ดูเท่ห์ๆดี
ผมเห็นแฟรงค์ยังตั้งใจกับการคิดเลขตรงหน้า ผมเลยหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูป
โดยที่ผมเอามือเท้าคางไว้ข้างหนึ่ง แล้วแบ๊คกราวน์ข้างหลังผมเป็นน้องแฟรงค์ที่ก้มหน้าคิดเลข
พอกดถ่ายรูปเสร็จ ผมก็เอารูปขึ้นมาดู 55555+
นี้ตั้งใจมากเลยสินะ ไม่รู้ตัวเลยว่าผมถ่ายรูปไว้ ผมกำลังนั่งแต่งรูปเล่น
น้องแบงค์กับอุ่นก็กลับมาถึงโต๊ะแล้วรีบทำการบ้านต่อ
พอทำข้อที่ 1 ได้ อีก 2 ข้อที่เหลือก็ไม่ใช่เรื่องยากครับ
พวกน้องแฟรงค์ทำการบ้านเสร็จกันหมดแล้ว
ผมเอามาตรวจวิธีคิดกับคำตอบให้เรียนร้อยและยื่นการบ้านคืนให้แต่ละคน
แบงค์ :: พี่เจอธิบายง่ายมากครับ เข้าใจง่ายมาก ถ้าพี่เจจะเปิดสอนพิเศษเพิ่มบอกผมด้วยนะ
แฟรงค์ :: คงไม่เปิดแล้ววะ สอนกูคนเดียวอีกนาน
แล้วแฟรงค์ก็หันไปยิ้มเยาะเย้ยใส่เพื่อน 5555+ ร้ายนักนะเจ้าแสบบ
ผม :: พี่ไม่ค่อยว่างแล้วครับ ดูอย่างวันนี้สิ ลำบากให้แฟรงค์มาหาถึงมหาลัย
แฟรงค์ :: ไม่ลำบากซะหน่อย อยากมาบ่อยๆจะตาย
พอแฟรงค์พูดจบ พวกพี่โน้ตก็เดินกลับมาพอดี
พี่โน้ต :: เห้ยยเจ ไปประชุมได้แล้ว
ผม :: ครับพี่ เดี๋ยวผมตามไป รอพวกเชนก่อน
พี่โน้ตพยักหน้าตอบกลับมา แล้วก็เดินไปเรียกพวกปี 2 ปี 3
ที่นั่งแถวๆนั้นให้มารวมตัวกัน ผมหันไปเห็นพวกเชนเดินมา เลยบอกกับแฟรงค์ให้กลับไปได้แล้ว
ผม :: แฟรงค์พาเพื่อนกลับบ้านได้แล้ว พี่จะไปประชุมต่อแล้ว
แฟรงค์ :: ครับ แล้วพี่เจเลิกดึกไหม
ผม :: ไม่รู้อะ คงดึกมั้ง
แฟรงค์ :: งั้นกลับเมื่อไหร่โทรมาหาแฟรงค์ด้วยนะ
พอพูดจบก็ยื่นช๊อคโกแลตให้ผม 1 อัน
แฟรงค์ :: เอาไว้กินตอนเหนื่อยๆไง ช๊อคโกแลตช่วยได้นะ
ผม :: ขอบใจครับ ป่ะๆ กลับเถอะ แบงค์อุ่น กลับดีๆนะ เดี๋ยววันหลังพี่สอนการบ้านให้
แล้วแบงค์กับอุ่นก็ยกมือสวัสดีผม แฟรงค์ก็ยกมือบ๊ายๆให้
ผมเดินแยกมานั่งรวมกับเพื่อนๆ เตรียมจะประชุมกัน
โทรศัพท์ผมก็สั่นขึ้น ผมเลยหยิบมาดู
Mr.Frank :: ยังไม่อยากกลับเลย คิดถึงครูเจ ตอนนี้ครูเจต้องนั่งสอนแฟรงค์อยู่ที่ห้องสิ
แล้วส่งอีโมร้องไห้มาให้
Jey’Lay :: อย่างอแงนะครับ เดี๋ยวครูชดเชยให้วันหลัง กลับบ้านดีๆถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วย
Mr.Frank :: ขอ % เยอะๆละกันนะครับ แฟรงค์กลับละน่ะ หันมามองแฟรงค์หน่อย
ผมเลยเงยหน้ามองไปทางโต๊ะที่ผมเพิ่งเดินออกมาเมื่อกี้ เห็นแฟรงค์ยืนยิ้มแล้วโบกมือให้
ผมเลยพยักหน้าแล้วยิ้มให้ แบงค์ก็มาลากคอแฟรงค์ออกไป 5555+
เชน :: เอ้าๆ มองตาละห้อยเลยนะครับ
ผมหันไปมองหน้าเชน มันทำหน้ายิ้มล้อเลียนให้ผม
ผมเลยหลบหน้ามันมาเล่นมือถือต่อ
เพราะตอนนี้กำลังรอคนให้ครบจะได้พูดครั้งเดียวจบ
ผมเปิดไอจี แล้วอัพรูปที่ผมถ่ายเมื่อกี้ ตั้งแคปชั่นว่า
Jetsada_jj เด็กนักเรียนของผม ตามมาให้สอนถึงที่เลย @Mr_Franky
แล้วตั้งสถานที่เป็น คณะวิศวะ มหาลัย ....
กดอัพโหลดด แล้วเก็บมือถือครับ ตอนนี้เริ่มประชุมกันแล้ว
-
ต่อ Ch.11 ค่าา =)
ประชุมกันไปจน 6 โมงเย็น ก็แบ่งงานกันเรียบร้อย
ผมก็มานั่งกินขนมรอ เพราะเดี๋ยวตอน 6 โมงครึ่งต้องเข้าไปเจอกลุ่มที่แบ่งงานกัน
เลยหยิบมือถือขึ้นมาดู มีแจ้งเตือนไอจี
Mr_Franky วันหลังสะกิดบอกผมด้วยนะ จะได้หันมายิ้มให้ รูปคู่รูปแรกในไอจีเลยนะเนี้ย @Jetsada_jj
แล้วก็มีเม้นต์จากเพื่อนๆของแฟรงค์ และก็พวกเชน ที่ส่งพวกอีโมหน้ายิ้มๆมาให้
ผมเลยรีเฟรชดูไอจีไปเรื่อยๆ ก็เห็นน้องแฟรงค์อัพไอจีครับ
เป็นรูปผมที่กำลังตรวจการบ้านให้แฟรงค์กับเพื่อนๆ ส่วนแฟรงค์นั่งมองผมแล้วยิ้ม
ตั้งแคปชั่นรูปว่า
Mr_Franky รูปคู่รูปแรกของผมกับครูคนพิเศษของผมครับ cr.bank @Jetsada_jj
น้องแบงค์เป็นคนถ่ายนี้เอง มีให้เครดิตเพื่อนด้วย 5555+
ผมเลยพิมพ์ตอบกลับไปบ้าง
Jetsada_jj วันหลังสะกิดบอกผมด้วยนะ จะได้หันมายิ้มให้ รูปคู่รูปแรกในไอจีเลยนะเนี้ย @Mr_Franky
555+ ก๊อปคำพูดของแฟรงค์ที่ตอบผมในไอจีนั้นแหละครับ มาตอบต่อ
พอผมกดตอบไปซะพัก แฟรงค์ก็โทรมาหา
แฟรงค์ :: ประชุมเลิกแล้วหรอครับ
ผม :: ยังอะ เบรกอยู่ แล้วอยู่ไหนแล้ว
แฟรงค์ :: คอนโดแบงค์นะพี่เจ แวะเอากีต้าร์มาเก็บ เดี๋ยวแบงค์จะไปนอนบ้านด้วย
พรุ่งนี้มีเทสเก็บคะแนนจะไปติวกัน
ผม :: เอาดีๆ จะไปติว หรือจะไปวินนิ่งกันครับ
แฟรงค์ :: อย่ารู้ใจกันขนาดนั้น 5555+ เออ ,, พี่เจครับ
ผม :: ว่าไงครับ
แฟรงค์ :: เจอกันคราวหน้า ขอถ่ายรูปคู่กันจริงๆได้ไหมครับ ไม่ใช่รูปที่แอบถ่ายกันแบบวันนี้
#เหอะๆ พูดตรงจริงๆนะเจ้าแสบ ไม่อายบ้างเลยหรือไง ผมนี้ยิ้มเขิลจนเจ็บแก้มแล้ว
ผม :: ก็มาขอสิ จะได้ถ่ายด้วยไง เห็นไม่ขอก็ไม่รู้นิว่าอยากมีรูปคู่
แฟรงค์ :: ครับๆ จะหอมก็ต้องขอ จะถ่ายรูปก็ต้องขอ แฟรงค์เข้าใจละครับ
ผม :: ดีมาก เข้าใจง่ายๆแบบนี้วันนี้จะให้ % พิเศษ
แฟรงค์ :: เยชชชชชช จริงๆนะ งั้นพี่เจไปประชุมต่อเถอะครับ กลับถึงบ้านแล้วรีบส่ง Loading % มาน่ะ
ตื่นเต้นๆอะอยากรู้จะได้กี่ %
ผม :: 555555 ครับๆ โอเคๆ แล้วแฟรงค์ถึงบ้านก็ไลน์มาบอกพี่ด้วยนะ
แล้วผมก็กดวางสายไป ก่อนจะหันมาเจอหน้ายิ้มลอเลียนจากพวกเชน มี่ แชมป์
มี่ :: ดูครูเจจะแฮปปี้นะครับ
แชมป์ :: ก็นักเรียนตามมาเรียนถึงที่นิครับ
ผม :: พวกมึงอย่ามาแซว มันเป็นหน้าที่กูไงต้องสอนพิเศษน้อง กูเป็นครูสอนพิเศษนิหว่า
มี่ :: หรอวะมึง ครูสอนพิเศษนี้ต้องลงรูปคู่นักเรียนด้วยหรอค่ะ
โหยยยยย อย่าแซวได้ป่ะว่ะ อายยเว้ย
เชน :: สรุปน้องมันจีบมึงใช่ป่ะว่ะ
แชมป์ :: เออ มึงเล่ามาเลยนะ แม่งง ชิ่งหนีตลอดอะ
ผม :: เออ จีบ .. แบบที่พวกมึงเข้าใจนั่นแหละ แต่อย่าถามอะไรต่อนะ กูยังไม่มีคำตอบนอกจากนั้นเว้ย
พวกมันก็หัวเราะกันใหญ่ครับ แม่งงง ,, อายครับอาย ไม่ได้อายที่มีผู้ชายมาจีบนะครับ
แต่อายที่พวกเพื่อนมันล้อผมทางสีหน้าและรอยยิ้มนี้แหละครับ มึงอยากพูดแซวก็แซวเถอะวะ
อย่ายิ้มกันแบบนั้น กูอายจะแย่แล้วว พวกเพื่อนเชรี้ยยยย
แล้วผมก็เข้าไปเตรียมงาน ประชุมกันไปจนสามทุ่มก็แยกย้ายครับ
ผมกลับมานอนบ้าน กว่าจะถึงบ้านที่เกษตรก็ปาไป 5 ทุ่มแล้วครับ เหนื่อยมาก ง่วงมาก
พออาบน้ำเสร็จผมดูเวลาก็เที่ยงคืนแล้ว หยืบมือถือขึ้นมาดู มีแจ้งเตือนไลน์เข้ามา
Mr.Frank :: สองทุ่มแล้ว เลิกยังอะ
Mr.Frank :: หิวข้าวไหมครับพี่เจ สามทุ่มแล้วน่ะ
Mr.Frank :: แบงค์มันแกล้งแฟรงค์อะ ฮือๆ พี่เจกลับบ้านยังครับ นี้มันสี่ทุ่มแล้วนะ
Mr.Frank :: หายไปนานแล้วนะ เป็นอะไรไหมครับ แฟรงค์เป็นห่วง
Mr.Frank :: พี่เจครับ ห้าทุ่มแล้วนะครับ กลับหรือยัง ได้ทานข้าวบ้างไหม
Mr.Frank :: ติดต่อมาหาแฟรงค์ด้วยนะครับ แฟรงค์รอนะ
ผมอ่านไลน์จากแฟรงค์แล้ว ,, ผมรู้สึกดีใจครับ ที่มีคนใส่ใจและรอการติดต่อกลับของผมแบบนี้
ตอนผมเป็นแฟนเบลล์ ผมเคยแต่จะใส่ใจเบลล์ คอยแต่จะถามเบลล์ว่าเลิกกี่โมงครับ
ให้ไปรับที่คณะไหม เลิกเรียนทานอะไรดีครับ
แต่ตอนนี้กลายเป็นว่าผมได้รับการใส่ใจตรงนั้นคืนกลับมาจาก ,, เด็กน้อยของผม =)
มีความสุข ,, นี้คือความรู้สึกของผมตอนนี้
จากที่เหนื่อยๆ ง่วงๆ ตอนนี้ผมตาสว่างแหละครับ 555555+
พิมพ์ตอบไลน์ไปหาแฟรงค์
Jey’Lay :: ขอโทษนะ พี่เพิ่งกลับมาถึงบ้าน นี้เพิ่งอาบน้ำเสร็จ
Mr.Frank :: ไม่เชื่อหรอก อยู่ไหนกันแน่เนี้ย
#เอ๊ะ งอแงๆอีกแล้วเจ้าเด็กน้อยย ~
ผมเลยเปิดกล้องหน้าถ่ายรูปผม ที่ใส่เสื้อกล้ามกับบ๊อคเซอร์
แล้วก็มีผ้าขนหนูวางอยู่บนหัว ผมเพิ่งสระผมเสร็จกำลังจะเช็ดผมพอดี
พอถ่ายเสร็จผมก็ไปส่งรูปไปให้แฟรงค์
Jey’Lay :: อะนี้ไงหลักฐาน กำลังเช็ดผมเลยเนี้ยย
แฟรงค์กดอ่านแล้วไม่ตอบผม ผมเช็ดหัวเสร็จก็เอาผ้าขนหนูไปเก็บครับ
กลับมาเปิดดูมือถืออีก แฟรงค์ก็ยังไม่ตอบ เลยกดโทรไปหาแทน
แฟรงค์ :: คะ... ครับพี่เจ
ผม :: เป็นไร ทำไมเสียงเป็นแบบนั้นอะ
เสียงแฟรงค์ดูติดๆขัดๆ แปลกๆ
แฟรงค์ :: ป่าวๆไม่ได้เป็นไรครับ แฟรงค์ไปอาบน้ำมา
ผม :: อ้าวนะก็ว่า อ่านไลน์แล้วไม่ตอบ ละนี้แบงค์ไปไหนแล้วละ
แฟรงค์ :: แบงค์มันไปอาบน้ำอะ
ผม :: อื้อๆ แล้วติวถึงไหนแล้ว
แฟรงค์ :: ติวเสร็จแล้ว เดี๋ยวจะนอนกันละครับ พี่เจละจะนอนยัง
ผม :: จะนอนแล้วเหมือนกัน เหนื่อยมากอะ
แฟรงค์ :: พี่เจครับ ขออะไรอย่างหนึ่งดิ
ผม :: ขออะไรละ
แฟรงค์ :: อื้มมม … ห้ามส่งรูปแบบเมื่อกี้ให้ใครอีกน่ะ
ผม :: เอ้~ รูปอะไรอะ แล้วทำไมส่งไม่ได้
แฟรงค์ :: โหยย กลับไปดูรูปที่ส่งมาเมื่อกี้ก่อนเถอะ แฟรงค์เลือดกำเดาแทบกระฉูด
ผม :: คิดทะลึ่งปะเนี้ยย 55555
ผมแกล้งแซวแฟรงค์ไป
แฟรงค์ :: คิดไปเรียบร้อยละเถอะ
ผม :: บ้าแล้วววว ไปนอนเลยปะ แม่งงง ,, ไอ่ลามก
แฟรงค์ :: ก็กับพี่เจคนเดียวละกัน รอ SMS บอก % ก่อนเดียวจะนอน
ผม :: อื้มๆ งั้นวางละนะ
ผมก็วางสายมา แล้วเปิดดูรูปที่ผมส่งไปอีกที
อื้มม ก็แค่กางเกงบ๊อคเซอร์มันขาสั้น เพราะนั่งขัดสมาธิแค่นั้นเอง
ส่วนเสื้อกล้ามก็แค่เว้าแขนแล้วคอลึกมาก ก็ใส่นอนนิมันก็ต้องหลวมๆสบายๆสิเนอะ
..... เจ้าเด็กบ้า ลามกว่ะ ‘
ผมส่ง SMS ไปหาน้องแฟรงค์แบบเมื่อ 2 วันที่ผมทำประจำก่อนนอน
ผม ::
||||||||Loading ..... to Mr.Frank
|||||| 16 % of 3 day ||||||
ผม ::
สำหรับการตั้งใจทำการบ้าน 5% ชดเชยที่ไม่ได้สอนพิเศษ 5% และสำหรับช๊อคโกแลต 5%
ส่วนที่เห็นรูปพี่แล้วคิดทะลึ่งลามกนั่นอะ พี่ไม่หัก % ถือให้เป็นโบนัสสำหรับวันนี้ละกัน
ฝันดีนะครับเด็กน้อยของพี่เจ
ผมปิดไฟเตรียมตัวจะนอนละครับ มีเสียง SMS เข้ามา ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่าใครส่งมา
n’Frank ::
ขอบคุณครับ แฟรงค์จะเป็นเด็กดีของพี่เจนะ จะได้ครบ 100% ไวๆ
ขอบคุณที่พี่เจให้โอกาสแฟรงค์นะครับ ฝันดีครับคุณครูคนพิเศษของน้องแฟรงค์
หื้มมมมมม ,, เด็กคนนี้ทำผมใจเต้นแรงก่อนนอนอีกแล้วสิน่ะ
:o8:
.......................
ผมก็อยากให้ทุกอย่างราบรื่นแบบนี้ไปจนครบ 100%
แต่คุณก็รู้ใช่ไหมครับ
..... ทะเลยามที่มันไม่มีคลื่นมันก็แฝงอันตรายที่น่ากลัวเอาไว้เหมือนกัน
-
แว๊ปมาแปะ,, ตัวอย่าง SMS จากครูเจถึงน้องแฟรงค์
5555+
ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่ ,, เอาไว้ว่างละทำมาแปะใหม่ =)
[attachment deleted by admin]
-
โอยยยเขิลลลลแทนนน อย่าดราม่าเน่อออ พลีสสส
-
Ch.12 ‘ คิดถึง || Frank ‘ Mode
วันนี้ผมมีสอบเก็บคะแนนตั้งแต่คาบแรกเลย
เห้ออ ,, เมื่อคืนว่าจะติวๆกัน ก็ดันเล่นวินนิ่งกับแบงค์จนดึก
กว่าจะได้อ่านจริงๆเกือบห้าทุ่ม
แล้วรอพี่เจโทรมาหาด้วย
.......
พูดถึงเมื่อคืน ,, พี่เจส่งรูปมาให้ทำซะใจหวั่น
คนอะไรขาวไปหมดทั้งตัวจริงๆ ( พูดเหมือนเคยเห็นทั้งหมดอ่ะนะ )
นั่งดีๆได้ไหมครับพี่เจ ขาขาวมากก แล้วจะใส่สั้นไปไหนครับบ๊อคเซอร์เนี้ยย
เสื้อก็กว้างลงไปจนเห็นหน้าท้องละครับ
ผมดูรูปไปจินตนาการผมไปไกลละครับ 55555+
คนอะไรว่ะแม่งง น่าจับกดมากๆ ,,
มาใส่ชุดแบบนี้สอนพิเศษผมเหอะ 55555+
ผมเอาแต่ต้องรูปพี่เจ จนแบงค์มาแย่งมือถือไป แล้วมันหันมามองหน้าผม
แบงค์ :: หึหึ ห่าแฟรงค์มึงคิดมิดีมิร้ายกับพี่เจใช่ป่ะวะ หน้าแดงเชียวนะมึง
ผม :: คิดห่าไร เอามือถือกูคืนมาเลย
แบงค์ :: ไม่คิดเลย มึงไม่คิดเลย กูเชื่อม๊ากกก ดูลูกมึงด้วยนะตอนตอบกูอะ
5555+ มึงนี้เป็นเอามากนะ แค่เห็นรูปพี่เจแอบเซ็กซี่แม่งก็ขึ้นละ
ผม :: เชรี้ยยยย ,, เอามานี้
มันก็โยนมือถือคืนมาให้ผม แล้วนั่งอ่านชีทที่พี่เจให้มาต่อ
( ชีทพี่เจเป็นชีทเก่าครับ ผมใช้เรียนพอดี )
อาบน้ำก่อนดีกว่า เที่ยงคืนละนิ พี่เจก็กลับบ้านแล้ว สบายใจแล้ว
ผม :: กูอาบน้ำก่อนนะ มึงรีบๆอ่านละเดี๋ยวกูจะได้มาอ่านต่อ
แบงค์ :: อาบน้ำหรือทำอะไรครับ 555555555555+
ผมหยิบหมอนโยนใส่มัน แล้วก็เข้าห้องน้ำ อาบน้ำ ...
แล้วก็นะ ‘ ตามแบบที่แบงค์มันแซวมานั้นแหละครับ
5555+ ผมก็วัยรุ่นนะครับ อารมณ์แบบนี้มันก็มีบ้างอะไรบ้าง
พอออกจากห้องน้ำมาก็รีบวิ่งไปรับมือถือครับ พี่เจโทรเข้ามาพอดี
แบงค์ :: อาบน้ำนานวะมึง 5555+ โล่งตัวเลยเนอะ
มันส่งหน้าตายิ้มๆมาแซวผม ผมก็ได้แต่หันไปยกนิ้วกลางใส่มัน
เพราะกำลังคุยโทรศัพท์อยู่
วันนี้ผมได้จากพี่เจมาตั้ง 15 คะแนน รวมของเดิมเป็น 16 คะแนนแล้ว
เพิ่งผ่านมา 3 วันได้มาเยอะแหละ ,, เริ่มมีหวัง =)
......................................
พอสอบเสร็จผมก็ลงมาทานข้าวกับเพื่อนๆ
น้ำน่าน :: มึงทำข้อสอบได้ไหมวะ กูแม่งง พลาดข้อสุดท้ายแน่ๆ
อุ่น :: กูทำได้วะ แต่ไม่รู้คำตอบจะชัวร์ไหม
วิธีคิดเหมือนที่พี่เจสอนเมื่อวานวะ มึงว่าไงวะแฟรงค์
ผม :: กูว่ากูทำได้หมดเลยวะ มันมีในชีทที่กูอ่านมา
แบงค์ :: กูก็คิดเหมือนมึง แค่เปลี่ยนตัวเลข แต่วิธีการคิดเหมือนกัน
เปอร์ :: พวกมึงแม่งไปให้พี่เจสอนตอนไหนวะ ไม่ชวนกู กูทำไม่ได้เลยห่า
แบงค์ :: เมื่อวานกูชวนพวกมึงแล้ว มึงติดไปรับแฟนทั้งคู่อะ ช่วยไม่ได้
น้ำน่าน :: ไอ่แฟรงค์แม่งงโชคดีวะ แฟนแม่งเก่ง ยังมีหนังสือดีๆให้อีก
ผม :: ยังไม่ได้เป็นแฟนเลยห่า กูจีบเค้าอยู่เลย
แบงค์ :: 5555+ ถ้าเป็นแฟนกันจริงๆ เมื่อคืนไอ่แฟรงค์แม่งง
ไม่ต้องได้ปลดปล่อยด้วยตัวเองหรอกวะ
ผม :: เชรี้ยยยยแบงค์ มึงแม่งง ไม่ต้องมายืมเอกสารกูอ่านเลย
อุ่น :: 555+ มึงนี้อาการหนักนะแฟรงค์ ถึงกับต้องรีดน้ำเองเลยหรอวะ
น้ำน่าน :: มึงเป็นเกย์เต็มตัวเลยสินะ จินตนาการพี่เจ แล้วทำเนี้ย
ผม :: มึงเปลี่ยนเรื่องคุยเลย ก่อนที่กูจะไม่ให้มึงจีบน้องกู แล้วพวกมึงๆด้วย
ไม่งั้นกูไม่ร้องเพลงให้นะ
ผมแกล้งทำหน้างอนใส่พวกมัน ... แม่งง แซวมาได้ กูอาย
แล้วพวกมึงไม่เคยช่วยตัวเองเลยสินะ มาล้อกูเนี้ยย
พูดแล้วก็คิดถึงพี่เจ ,, ไม่ตอบไลน์ตั้งแต่เช้าแล้ว โทรหาก็ไม่รับด้วย
สงสัยยุ่งเตรียมงานรับน้องจริงๆ ....
คิดถึงอะ ทำไงดี TT’
ผมนั่งซึมๆได้ซะพักก็มีเสียงไลน์เข้ามา
ผมรีบหยิบมือถือมาดู เป็นพี่เจที่ไลน์มาครับ
โอ้ยย ,, ดีใจอะ กำลังจะเฉาตายยแล้ว
P’J :: แฟนมึงตกน้ำป๋อมแป๋ม
แล้วส่งรูปพี่ยืนอยู่ในคูน้ำกับเพื่อนๆ เหมือนจะลงไปลอกคูน้ำข้างๆคณะกันซะมากกว่า
Mr.Frank :: พี่เจลงไปทำไมอะ
P’J :: กูมี่เอง พี่เจมึงลงไปลอกคูน้ำ พรุ่งนี้ต้องพาน้องเดินลุยคู
มันลงไปสำรวจความปลอดภัยอยู่
Mr.Frank :: อ่อ ครับ ขอบคุณครับพี่มี่ แล้วพรุ่งนี้รับน้องเสร็จพี่ไปไหนกันต่อครับ
P’J :: ไปกินเหล้าต่อ มึงมาดิ เอาเพื่อนมึงมาด้วย
Mr.Frank :: พี่เจไม่ให้ไปอะครับ ผมอยากไปอะพี่มี่
P’J :: มาเหอะ เดี๋ยวกูเคลียร์เอง เออ ไม่ต้องเหงาตายละ กูส่งรูปมาให้เพิ่มพลังละ
แล้วพี่มี่ก็ส่งรูปพี่เจถอดเสื้อ ถอดเดฟ ใส่แต่กางเกงขาสั้นมาให้ดู
P’J :: อย่าเอารูปเพื่อนกูไปจินตนาการว่าวละ 555+
นี้ๆ เบอร์กูเมมไว้ละกัน 087-xxxxxxx กูเก็บมือถือมันก่อนเดี๋ยวมันด่ากูอีก
Mr.Frank :: ขอบคุณครับพี่มี่
ผมนั่งมองรูปพี่เจที่พี่มี่ส่งมา ,, ขาววะ 55+ คิดได้แค่นั้นแหละครับ
ยิ่งยืนกลางแดด แล้วยืนรวมกับเพื่อนผู้ชายในคณะอีกหลายๆคนพี่เจยิ่งขาวครับ
แต่จะถอดเสื้อทำไมวะ .. หวงวะ
ไปหาที่มหาลัยดีป่ะว่ะ กลัวไปจะไปกวนพี่เจเค้าอีก เค้ายุ่งอยู่
ยิ่งเห็นรูปยิ่งคิดถึง …. อยากกอดพี่เจจังเว้ยยยยย ‘
.................................
พอเลิกเรียนผมก็ไปซ้อมดนตรีครับ อีก 2 อาทิตย์จะมีงานโรงเรียนแล้ว
พี่เจโทรมาหาตอน 3 ทุ่ม บอกแค่ว่าวันนี้นอนห้องพี่เชน
เพราะลงไปลอกคูน้ำมาเกือบทั้งวัน
เพลียและเหนื่อยมาก ผมเลยให้พี่เจรีบนอนพัก
พี่เจ :: ฝันดีนะครับแฟรงค์
ผม :: ครับพี่เจ
พี่เจเงียบไปแต่ไม่ได้กดวางสาย …..
ผม :: พี่เจครับ …
พี่เจ :: ว่าไงครับ
ผม :: คิดถึงพี่เจนะ
พี่เจ :: อื้มม .. พี่ก็เหมือนกันนะ
แล้วกดวางสายไป
หื้มมมม .. เหมือนกันนะ คืออะไร
คือ คิดถึงเหมือนกันใช่ไหม
เอ๊ะ ,, หรือยังไง 555+ ใจที่เฉามาทั้งวัน อยู่ๆก็เต้นตึกตักๆอีกแล้ว
อีกสักพักก็มี SMS เข้ามา
P’J ::
||||||||Loading ..... to Mr.Frank
|||||| 20 % of 4 day ||||||
P’J ::
สำหรับการอดทนรอพี่วันนี้นะครับ ให้เลย 4% .. แล้วก็ฝันดีนะครับ
คิดถึงเด็กน้อยของพี่เจเหมือนกันนะครับ =)
โอ้ยยยย ย ,, ไปไม่เป็นละครับผม คิดถึงเด็กน้อยของพี่เจเหมือนกัน
งั้นคำว่า เหมือนกัน เมื่อกี้คือ คิดถึงผมเหมือนกันสินะ
ผมไม่ได้คิดถึงฝ่ายเดียว แต่พี่เจก็คิดถึงผม
>/////<
ได้ 20% แล้วว ‘ อีกไม่นานพี่เจคงเปิดใจรับรักผมเต็ม 100% แน่ๆ
แต่ค่อยๆเป็นแบบนี้ผมก็มีความสุขแล้ว
ตอนนี้ ... แค่ผมมีพี่เจให้ได้คิดถึงทุกวัน ได้รอ % จากพี่เจทุกวัน
ผมก็มีความสุขมากแล้วครับ
.....................................................
สั้นนิดนึงนะค่ะ คืนนี้มาต่อให้ค่า =)
:katai2-1:
-
โอยยยเขิลลลลแทนนน อย่าดราม่าเน่อออ พลีสสส
555+ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์ให้นะค่ะ
^^'
พี่เจเค้ายังกลัวเลยเนอะ ,, อะไรๆมันก็ราบรื่นเกินไปจนน่ากลัว
แต่ไม่ดราม่าแน่นอนนค่ะ
-
ช่วงนี้อัพให้ทุกวันนะค่ะ เพราะวันอาทิตย์เป็นต้นไปต้องเข้า รพ.หลายวัน
ยังไงฝากครูเจกับน้องแฟรงค์ด้วยนะค่ะ
ยินดีน้อมรับคำติชมคำแนะนำต่างๆค่ะ
:mew1:
-
ขอบคุณค๊าบบบบบบบบบ ^^
-
ขอบคุณค๊าบบบบบบบบบ ^^
:mew1:
-
Ch. 12.5 :: First kiss?? || Frank ' Mode
เช้าวันศุกร์
ผม :: พวกมึงวันนี้ไปเที่ยวกับพวกพี่เจไหมวะ
แบงค์ :: กูไปๆ แต่เค้าชวนแล้วหรอวะมึง
เปอร์ :: ชวนแล้ว วันนั้นเพื่อนพี่เจก็ชวนกู
ผม :: แล้วพวกมึงไปกันปะ
น้ำน่าน :: กูไปได้นะ แต่กลับไม่ดึก เพราะวันเสาร์กูนัดกับเฟรินส์จะไปกินข้าวกับป๊ามึง
ผม :: เออ ป๊ากูบอกละเมื่อเช้า ห่านี้แม่งง เข้าทางป๊า
น้ำน่าน :: แน่นอนครับ ผมรักจริงครับผม
อุ่น :: กูไปไม่ได้วะ พ่อกูกลับมาจากต่างจังหวัด กูต้องอยู่กินข้าวกับที่บ้าน
ผม :: สรุปแล้วมีกู เปอร์ แบงค์ แล้วก็น้ำน่านนะ กูจะได้บอกพี่มี่ไว้
เปอร์ :: แต่วันนั้นพี่เจไม่ให้มึงไปไม่ใช่หรอวะ กูได้ยินพี่เค้าพูดอยู่
ผม :: แต่พี่มี่ชวนวะ บอกให้ไป เดี๋ยวเค้าคุยกับพี่เจเอง
แบงค์ :: เออๆ งั้นเลิกเรียนก็กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วมาเจอกันคอนโดกู
พวกมึงจะมานอนก็เอาเสื้อผ้ามาด้วยนะ วันเสาร์จะได้ออกไปเรียนพิเศษแล้วเลยไปซ้อมเลย
พวกผมก็ตอบ เออๆ ไป แล้วก็เรียนกันจนพักเที่ยง
พี่เจก็ไลน์มาหา
P’J :: นี้ไงคูน้ำที่พี่ไปขุดลอกมา
#แล้วส่งรูปภาพที่มี นักศึกษาเดินข้ามคูน้ำมาอีกฝั่ง ซึ่งมีรุ่นพี่ยืนรออยู่
Mr.Frank :: ทำไมต้องเดินลุยคูน้ำละ สะพานก็มีอะ
P’J :: เพื่อให้น้องๆจะได้รู้ไง ว่าการจะเดินข้ามคำว่า “คนไม่รู้จักกัน” มาเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกัน
มาสนิทกัน มันต้องผ่านอะไรมาตั้งมากมาย มันไม่สะดวกสบายไปซะทุกอย่าง
เลยให้พวกน้องๆเดินกอดคอกันแล้วลุยคูน้ำมา โดยที่ไม่ให้มือที่กอดคอกันอยู่หลุดออกจากกัน
Mr.Frank :: โหวว แค่ตัวคนเดียวเดินลุยน้ำขนาดนี้ (ประมาณเอวละครับ)
ก็เหนื่อยละน่ะ นี้ต้องกอดคอเพื่อนอีก แถวตั้ง 6 คน
P’J :: ใช่ไหมละ พวกเราพอผ่านการยอมรับจากรุ่นพี่ พอได้รับเกียร์มา ก็จะสามัคคีกัน รักกันไง
Mr.Frank :: ฟังแล้วอยากเข้าวิศวะ พี่เจช่วยติวแฟรงค์ให้เข้าให้ได้นะ
P’J :: พี่ต้องติวเราให้เข้าให้ได้แน่นอน แต่เราพูดเองไม่ใช่หรอว่าจะเรียนแค่ 2 เดือน 5555
Mr.Frank ::นั้นมันอดีตได้ป่ะละ ตอนนี้อยากให้สอนตลอดชีวิตแล้วครับ
P’J :: เว่อร์ละๆ ละทำไรอยู่
Mr.Frank :: พักเที่ยงนะพี่เจ แต่เดี๋ยวเรียนอีกคาบเดียวก็จะกลับบ้านแล้ว
P’J :: โอเคครับ คืนนี้พี่ไปต่ออีกคงดึก อาจจะไม่ได้ส่ง SMS หรือโทรหาเรานะ
Mr.Frank :: แฟรงค์ไปด้วยดิ พี่มี่บอกให้แฟรงค์ไป
P’J :: มันเข้าไม่ได้ พวกพี่กินเหล้ากันด้วย
Mr.Frank :: พวกผมก็กินกันไง นะนะ ผมไปด้วยนะ
P’J :: ไม่ คือ ไม่ พี่ไปรับน้องต่อละ ห้ามมาน่ะ
Mr.Frank :: พี่เจอะ
แต่พี่เจไม่อ่านไลน์แล้วครับ ผมเลยเปลี่ยนไปไลน์หาพี่มี่แทน
Mr.Frank :: พี่มี่ครับ พี่มี่
P’Mii[J] :: ว่าไง
Mr.Frank :: พี่เจบอกไม่ให้แฟรงค์ไปอะ
P’Mii[J] :: กูไปร้าน xxxx ตรงเอกมัยนะ มึงตามไปละกันตอนประมาณ 1 ทุ่ม
พอถึงหน้าร้านโทรหากู เดี๋ยวกูเคลียไอ่เจเอง
Mr.Frank :: พี่เจจะไม่โกรธแฟรงค์หรอพี่มี่
P’Mii[J] :: มีคนอยากลากแฟนมึงไปแดก มึงจะมาไหม กูช่วยละนะเนี้ย
Mr.Frank :: ใครว่ะพี่มี่
P’Mii[J] :: พวกพี่ปี 4 เค้ารู้ว่ามึงมาจีบไอ่เจ เค้าเลยจะจีบไอ่เจบ้าง
เพราะเค้าบอกชอบมาตั้งแต่ ปี1 แล้วไม่คิดว่าเจมันจะชอบผู้ชาย พอพวกพี่เค้าเห็นมึงเมื่อวาน
เค้าเลยจะจีบไอ่เจ แม่งง สายตามันมองไอ่เจนี้ ถ้ามันจับกดในคูน้ำได้
มันจับไอ่เจกดตั้งแต่เมื่อวานละ มึงจะมาไม่มาละ
Mr.Frank :: เจอกันหน้าร้านเลยนะพี่มี่ แฟรงค์รักของแฟรงค์ แฟรงค์ต้องไปเฝ้าสิ
P’Mii[J] :: เออดีมาก แล้วเจอกัน
โอ้ยยยย อะไรว่ะ ตอนกูไม่จีบ พวกพี่แม่งงก็ไม่จีบ
พอรู้ว่ากูจีบ เสือกมายุ่งกับพี่เจทำไม
เมื่อไหร่จะเลิกเรียน อยากกลับบ้านไปเตรียมเสื้อผ้าแย่แล้ว
แบงค์ :: มึงเป็นไรวะแฟรงค์ ทำหน้ายังกับปวดขี้
ผม :: มีคนจะคาบพี่เจไปแดกวะ พี่มี่บอก
เปอร์ :: ก็พี่เจมึงน่ารักนิหว่า ไม่มีสิแปลก
น้ำน่าน :: มึงก็ไปเฝ้าไงคืนนี้ กลัวอะไรว่ะ
ผม :: เห้ออ ไม่รู้วะมึง กูไม่อยากให้ใครมายุ่งกับพี่เจวะ
พวกมันพยักหน้า แล้วส่งสายตามาบอกประมาณว่า กูเข้าใจความรู้สึกมึง
………………
18.00 น.
พวกผมก็แต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ ตอนนี้กำลังรอน้ำน่านอีกคนเดียว
ผมใส่เสื้อยืดคอวีสีขาว กับเกงเดฟขาดๆที่พี่ตูนป็นพรีเซนเตอร์
ส่วนเปอร์ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงยีนส์ แบงค์ใส่เสื้อยืดสีดำกางเกงยีนส์
มีสายโทรเข้าจากพี่มี่
พี่มี่ :: มึงมาถึงไหนกันละว่ะ
ผม :: กำลังจะออกจากคอนโดนอะพี่มี่ ไม่เกิน 20 นาทีถึงละครับ
พี่มี่ :: มึงแวะซื้อยาแก้ไข้มาด้วยนะ
ผม :: ใครเป็นไรอะพี่มี่
พี่มี่ :: พี่เจมึงปวดหัว ตัวอุ่นๆ สงสัยเมื่อวานลงขุดลอกคูทั้งวัน
นี้บอกให้กลับบ้านก็ไม่กลับ บอกว่าเดี๋ยวโดนสายรหัสปลดรุ่นทิ้ง
ผม :: ครับๆ ผมจะซื้อเข้าไป แล้วเจอกันพี่
น้ำน่านมาพอดี วันนี้มันใส่เชิ้ตสีเหลืองเข็มกับกางเกงยีนส์ครับ
ผม :: แบงค์ๆมึงมียาแก้ไข้ป่ะว่ะ
แบงค์ :: มีดิ กูมีแก้ไข้แก้อักเสบครบหมดแหละ เด็กกูต้องใช้ประจำ 555+
ผม :: ทำไมวะเด็กมึงขี้โรคหรอ
แบงค์ :: เออๆเดี๋ยวมึงก็เข้าใจเองแหละ แล้วใครเป็นไรวะมึงถึงมาขอยาเนี้ย
ผม :: พี่มี่โทรมาบอกว่าพี่เจมีไข้ ให้เอายาติดไปให้ด้วย
แบงค์ :: เออๆ ปะไปได้ยังวะ อยากกินเหล้าละ
พวกผมก็เดินลงมาขึ้นแท็กซี่กัน พอไปถึงหน้าร้านก็ทุ่มนิดๆครับ
ผมโทรไปหาพี่มี่ให้ออกมารับ พี่มี่บอกให้รอแป๊บนึง
ร้านที่พวกผมมาเป็นร้านนั่งกิน มีดนตรีสดเล่นครับ ไม่ใช่ผับ
วันนี้เหมือนมีแต่คณะพี่เจมากัน เพราะผมเห็นบางคนยังใส่เสื้อช๊อป
บางคนเอาถอดเสื้อช๊อปมาพาดไหล่ไว้ แต่บางคนก็แต่งตัวหล่อมาแล้ว
พอพี่มี่เดินมาพวกผมก็ยกมือสวัสดี วันนี้พี่มี่ใส่เสื้อยืดคอกว้างครับ สีดำกับเดฟ
พี่มี่ :: เดี๋ยวก่อนนะ นี้เปอร์ใช่ไหม นั้นแบงค์ แล้วอีกคนใครวะ
มึงนี้พาหน้าใหม่ๆมาตลอดเลยนะ
ผม :: นั้นน้ำน่านครับ เพื่อนผม พร้อมทั้งพ่วงตำแหน่งน้องเขยผมด้วย
พี่มี่ :: เออดีๆ ได้ทั้งเพื่อนทั้งน้องเขย 55+ ไปๆเข้าไปในร้านกัน
พี่มี่ก็พาพวกผมเดินไปโต๊ะที่พวกพี่มี่นั่งกัน เป็นโต๊ะยาวเลยครับ
พอไปถึงพวกผมก็ยกมือไหว้พวกพี่ๆทั้งหมดรอบโต๊ะ รอบตัวไหว้หมดครับ 5555+
พี่มี่เรียกพนักงานมาต่อโต๊ะให้ ผมเดินไปนั่งข้างพี่เจ วันนี้พี่เจใส่เชิ้ตสีขาวครับ
ปลดกระดุมไป 2 เม็ด จะปลดทำไมวะครับพี่เจ
นี้เป็นผู้ชายสายอ่อยใช่ไหมครับ
เมื่อวันนั้นก็ส่งรูปมาให้ผมใจหวั่นไหวไปละนะ
ข้างๆผมเป็นน้ำน่าน พี่มี่พี่แชมป์นั่งข้างพี่เจอีกด้านหนึ่ง
ส่วนแบงค์เดินไปนั่งข้างๆพี่เชน ซึ่งนั่งฝั่งตรงกันข้าม แล้วก็เปอร์
พอผมนั่งลงข้างๆพี่เจ พี่เจก็เงยหน้ามามองผม
พี่เจ :: มาทำไม บอกว่าไม่ให้มาไม่ใช่หรอ
ผม :: เอายามาให้หรอก
#แล้วยื่นยาไปให้ พี่เจยื่นมือมารับยา ผมเลยเอามือไปจับหน้าผากพี่เจ
ผม :: ตัวอุ่นๆอะ แล้วมากินเหล้าทำไมเนี้ย
พี่เจ :: ปฏิเสธได้ที่ไหนละ เดี๋ยวโดนตัดสายรหัส
#ผมเอื้อมมือไปติดกระดุมให้พี่เจ ก่อนจะพูดกับเจต่อ
ผม :: งั้นอย่าดื่มเหล้านะ
พี่เจ :: ไม่ต้องมาสั่งเลย บอกตัวเองเถอะ แล้วบอกที่บ้านว่าไงเนี้ย
ผม :: บอกแล้วว่านอนคอนโดแบงค์ ม๊าไม่ว่าอะไร
พี่เจ :: งั้นสี่ทุ่มก็กลับนะ อย่าอยู่ดึก
ผม :: กลับพร้อมกัน ตกลงไหมครับ
#พี่เจก็พยักหน้าให้ ก่อนที่พี่โน้ต รุ่นพี่พี่เจจะเดินมาตบหัวผม
พี่โน้ต :: มาเฝ้าไม่ห่างเลยนะมึง
ผม :: สวัสดีครับพี่ ก็แฟนผมอะ ก็ต้องตามมาดูแลนิดนึงละครับ
#พี่เจส่งสายตามามองผมนิดนึง แต่ไม่ได้ว่าอะไร
พี่โน้ต :: เออๆ กินตามสบายนะมึง ร้านพี่กูเอง แลกกับเดี๋ยวให้มึงขึ้นร้องเพลง 2-3 เพลง
ผม :: โอเคครับพี่
พี่เชน :: มึงๆ สนใจเพื่อนมึงด้วย พาเพื่อนมาแต่หันมาสนใจแต่เพื่อนกูเนี้ยนะ
แบงค์ :: ไม่เป็นไรพี่ พวกผมชิลล์กันอยู่แล้ว 5555
พี่เชน :: บางทีมึงก็หัดเกรงใจบ้างก็ได้นะ นี้มันงานพวกกู
แบงค์ :: คนกันเองนะพี่นะ ไม่เป็นไร ผมไม่ถือ
พี่เชน :: เพื่อนมึงปากดีว่ะ
พี่เชนหันมาพูดกับผม 5555+
แบงค์มันก็กวนตีนคนอื่นแบบนี้แหละครับ มันเลยเข้ากับคนง่าย
ตอนนี้พวกเพื่อนผมสั่งอาหาร กับนั่งดื่มกันสบายละ เริ่มคุยกับเพื่อนพี่เจบ้างแล้ว
พวกมันเข้ากับคนง่ายครับ
พวกผมแปลกหน้าด้วย พวกรุ่นพี่ กับเพื่อนๆพี่เจเลยเดินมาหามาชนแก้วด้วยบ่อยๆ
แต่ผมไม่ได้ดื่มมากครับ เพราะพี่เจนั่งส่งสายตาดุๆมาให้ตอนที่ผมยกแก้วดื่ม
ตอนนี้พี่โน้ตขึ้นบนเวทีละครับ
พี่โน้ต :: เอาละครับ วันนี้เป็นวันดีที่พวกเราชาววิศวะได้มาทานข้าวกันพร้อมทั้งสายรหัสทุกสาย
ผมเลยมีนักร้องใหม่มาร้องเพลงให้เราทุกคนฟังนะครับ
เสียงพวกเพื่อนๆพี่โน้ต ส่งเสียงวี้ดดวิ้วว กันใหญ่
พี่โน้ต :: เชิญนักร้องขึ้นร้องเพลงได้แล้วครับ อ้าวๆแฟนไอ่เจอะ มาๆร้องเพลงได้ละ
คนข้างล่างเวทีส่งเสียงหัวเราะกันใหญ่ แล้วหันมามองทางผมกัน
ผมเลยหันไปชวนพวกเพื่อนๆผมขึ้นไปเล่นกัน
ผมหันไปยิ้มให้พี่เจก่อน พี่เจก็หันมายิ้มให้ผม แล้วบอกร้องดีๆอะอย่าให้เสียชื่อละกัน
พอผมเดินขึ้นเวทีไปเลยหยิบไมค์มาพูดขออนุญาตพี่โน้ต
ผม :: สวัสดีครับพี่ๆทุกคน เดี๋ยวยังไงผมขอเพื่อนๆผมเล่นดนตรีให้นะครับพี่โน้ต
พี่โน้ตตะโกนขึ้นมาบนเวที
พี่โน้ต :: เออๆ ทำไรก็ทำเถอะ กูไม่จ่ายค่าวงให้นะเว้ยย
เสียงเพื่อนๆพี่โน้ตหัวเราะชอบใจกันขึ้นมา
พอพวกเพื่อนผมเตรียมเครื่องดนตรีเสร็จ ก็เริ่มร้องเพลงกันครับ
ผม :: ครับ ยังไงฝากตัวด้วยนะครับ เพราะไม่เพราะยังไงก็ทนๆฟังพวกผมด้วยนะครับ
เพลงแรกผมร้องเพลง รถของเล่น
เพราะเพิ่งซ้อมเพลงนี้มาพอดี 555555
*กดฟังเพลงไปด้วยกันค่ะ =)
https://www.youtube.com/v/xxHAADKqG1A
ผมร้องไป เพื่อนๆพี่เจ รุ่นพี่พี่เจก็หันมาฟังเพลง หันมามองพวกผม
จากที่คุยกันเสียงดังก็เริ่มกินดื่มกันไป แต่ไม่คุยกันเสียงดังเท่าตอนแรกละครับ
พอจบเพลงแรก พี่โน้ตก็ขึ้นมาบนเวที
พี่โน้ต :: ร้องเพราะงี้ มาร้องฟรีบ่อยๆได้ป่ะวะ 555+ เพลงที่ 2 พี่ขอรีเควสเพลงเองได้ไหม
ผม :: ได้ครับพี่ เล่นได้ไม่ได้ว่ากันอีกทีนะ 555
พี่โน้ต :: งั้นพี่ขอเพลง ไม่บอกเธอ ละกัน
ผมก็พยักหน้าแล้วหันไปมองพวกเพื่อนๆผม มันก็พยักหน้าให้
เพลงนี้พวกผมเคยเล่นละครับ เลยไม่มีปัญหา
พี่โน้ต :: เพลงนี้ผมฝากให้คนๆนึงที่นั่งอยู่ในนี้ละกันนะครับ =)
วันนี้เต็มที่ครับ ผมออกให้ 50% ฉลองให้ผมหน่อย ‘ ผมอกหักครับ 5555+
พวกเพื่อนๆพี่โน้ตก็แซว โห่ร้องให้พี่โน้ตกันยกใหญ่
ผมรับไมค์มาจากพี่โน้ต แล้วมองไปทางพี่เจ
พี่เจมองมาทางผม แล้วยิ้มให้นิดหน่อย
น่าจะเมาแล้วละ กินเหล้ากินเบียร์ไปซะเยอะเลย
ส่วนพี่มี่มองมาทางผม แล้วพยักหน้าให้ผมพร้อมทั้งหันไปทางพี่โน้ต
ผมหันตามไปมองพี่โน้ต เห็นพี่โน้ตหันไปมองทางพี่เจอยู่พอดี
ผมเลยเข้าใจในสิ่งที่พี่มี่บอกครับ คนที่มันจ้องจะคาบพี่เจไป คือ พี่โน้ตนี้เอง
แล้วยังมาให้ผมร้องเพลงให้พี่เจให้อีกเนี้ยนะ หื้มมมม มึงแน่มากครับไอ่พี่โน้ต
ผมหันไปพยักหน้าให้พวกเพื่อนๆเริ่มดนตรี
พอดนตรีเริ่มผมก็เริ่มร้องเพลง ไม่บอกเธอ ตามที่พี่โน้ตขอมา
*กดฟังเพลงไปด้วยกันค่ะ =)
https://www.youtube.com/v/lFD2eid8Ugw
ผมร้องเพลงไปก็หันไปมองพี่โน้ตบ้าง ทางพี่เจบ้าง
ซึ่งตอนนี้พี่เจนอนซบไหล่พี่มี่แล้วครับ
สงสัยจะเพลียละเมาไม่ไหวแล้ว ส่วนพี่โน้ตก็ยังมองไปทางพี่เจอยู่
พอร้องเพลงจบ ผมเลยกะว่าจะร้องอีกเพลงเดียวแล้วไปหาพี่เจ
เพราะพี่เจน่าจะไม่ไหวแล้วจริงๆ
ผม :: งั้นมาฟังเพลงสุดท้ายเลยนะครับ
เพลงนี้ผมขอร้องให้ว่าที่แฟนผมละกันนะครับ
ผมหันไปมองพี่เจ ซึ่งตอนนี้ไม่ได้นอนซบไหล่พี่มี่แล้ว แต่นั่งมองมาทางผมแทน
ผม :: พี่เจครับ ขอบคุณพี่เจมากนะครับที่ให้โอกาสแฟรงค์ได้เข้ามาในชีวิตพี่เจ =)
เพลงๆนี้แฟรงค์ร้องให้พี่เจนะครับ ตั้งใจฟังด้วยอย่าเพิ่งเมาอย่าเพิ่งนอน
พี่เจก็ส่งสายตาดุๆมาให้ผม พร้อมกับหัวเราะออกมา
พี่โน้ตหันมาจ้องหน้าผม ผมเลยหันไปยิ้มให้
พวกเพื่อนๆ กับรุ่นพี่พี่เจก็โห่แซวพี่เจกันใหญ่
ผมเดินไปบอกพวกเพื่อนๆผมให้เล่นเพลงที่ผมจะร้อง
เปอร์ก็ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆผม ตอนนี้อุ่นกับแบงค์เดินลงไปนั่งที่โต๊ะละครับ
ผมร้องเพลง เธอคือของขวัญ ให้พี่เจ
*กดฟังเพลงไปด้วยกันค่ะ =)
https://www.youtube.com/v/rihyEWSYYLI
พอเริ่มเสียงกีต้าร์จากเปอร์ พวกพี่ๆเค้าก็เริ่มเงียบกัน
พอผมเริ่มร้องเพลง พวกพี่เค้าก็หันไปแซวพี่เจกันอีกรอบ 555+
ผมหันไปเห็นพี่เจต่อยไหล่พี่มี่ สงสัยพี่มี่แซวอะไรแน่ๆ
พอผมร้องจบ พวกพี่ๆก็ปรบมือให้กันใหญ่เลยครับ 555+
ผม :: ขอบคุณครับๆ ยังไงผมฝากแฟนผมด้วยนะครับ
แล้วอีก 1 ปีผมจะรีบตามเข้าไปเป็นรุ่นน้องพี่ๆทุกคนให้ได้ครับ
พอพูดจบผมก็เดินลงจากเวที
พี่โน้ตก้หันมามองผมนิดนึงแล้วให้นักร้องประจำร้านขึ้นไปร้องแทน
ผมเดินมาถึงโต๊ะ พี่มี่ก็ส่งแก้วเหล้ามาให้ผม
พี่มี่ :: มึงแม่งร้องเพลงเพราะว่ะ สุดยอดๆ
ผม :: ขอบคุณครับพี่
แล้วหันไปหาพี่เจ
ผม :: ร้องเพราะป่ะเพลงสุดท้ายอ่ะ
พี่เจ :: อื้อมม
ผม :: แค่นั้นอะ ตอบแต่นั้น
พี่เจ :: จะให้ตอบว่าไงละ ก็เพราะไง
แล้วพี่เจก็หันมามองหน้าผม หน้าพี่เจตอนนี้แดงมาก
ไม่รู้แดงเพราะเมาหรือเพราะไข้
แต่ตาพี่เจแบบว่า หวานเยิ้มมไปหมดละ ปากก็แดงเข้าไปใหญ่
หื้มมมมม อยากจูบพี่เจว่ะ
ผม :: กลับยังอะ ไหวไหมเนี้ย
พี่เจ :: เดี๋ยวจะกลับละ กลับพร้อมพวกนี้หมดอะ
มันไปต่อห้องเชนกัน พี่จะไปนอนห้องเชน แล้วเราละจะกลับยังไง
ผม :: ไปห้องพี่เชนด้วยได้ป่ะล่ะ
พี่เจมองหน้าผม แล้วหันไปมองหน้าพี่มี่ เหมือนจะถามว่าเอาไง
พี่มี่ :: เออ ก็ไปกันหมดนี้แหละ เพื่อนมึงจะไปหรือป่าว
ผมเลยหันไปถามพวกมัน สรุป เปอร์ กับ น้ำน่าน
ขอกลับเลยเพราะแฟนให้เวลาไม่เกินสี่ทุ่ม
ส่วนแบงค์บอกไปด้วยๆ
พวกผมยังนั่งกินกันต่ออีกสักพัก เพราะยังไม่มีรุ่นพี่คนไหนของพี่เจกลับ
แล้วพี่เชนก็ชวนคุยครับ
พี่เชน :: พวกมึงนี้ยังไง ไม่มีแฟนกันหรอวะ ถึงตามไอ่แฟรงค์มาเฝ้าเพื่อนกูเนี้ย
แบงค์ :: ไอ่ 2 คนนั้นอะมีแล้ว เดี๋ยวมันต้องรีบกลับละ ส่วนผมยังไม่มี
พี่แชมป์ :: หน้าตาก็ดีนะ ทำไมยังไม่มีละแบงค์
เปอร์ :: ก็มันข้ามขั้นไงพี่แชมป์ ไม่เป็นแฟนมันข้ามไปเป็นผัวเค้าเลย
555555+ หัวเราะกันทั้งกลุ่มเลยครับ
แบงค์ก็ยกยิ้มแบบ แล้วไงละกูหล่อ
พี่มี่ :: แฟนมึงนี้ผู้ชาย หรือผู้หญิงว่ะ
แบงค์ :: ได้ทั้ง 2 เลยพี่
พี่มี่ :: โหยยย มึงนี้มาๆเป็นศิษย์น้องกู
555+ เอาละไง เจอสมาคน ญ ได้ ช เอากันละไง
พี่เชน :: แล้วมึงรุก หรือรับวะแบงค์
แบงค์ :: รุกสิพี่ แต่พอเจอพี่เชนเนี้ยแหละ ผมเลยอยากเป็นรับ
แล้วมันก็ส่งสายตาปิ๊งๆให้พี่เชน
พี่มี่พี่แชมป์หัวเราะมันใหญ่ พี่เจก็ยิ้มๆครับ สงสัยจะไม่ไหวละมั้งงเนี้ย
พี่เชน :: ห่าเอ้ยย นั่งด้วยกันแป๊บเดียว อยากจับกูทำผัวซะแล้วไง
แบงค์ :: ลองปะละพี่ เผื่อติดใจ ปกติผมรุกตลอดนะ แต่สำหรับพี่ผมยอมเป็นรับ
พี่เชน :: ปากดีวะเพื่อนมึง
พี่เชนหันมาบอกผม 555+
แบงค์ :: พี่เคยลองหรอถึงรู้ผมปากดีอะ ไม่ดีแต่ปากนะพี่ อย่างอื่นก็ดี
พี่มี่ :: กูว่าคืนนี้มีได้เสียว่ะ
555555555555+ หัวเราะกันทั้งกลุ่มละครับ
แล้วก็แยกย้ายกันกลับครับ น้ำน่านกับเปอร์เรียกแท็กซี่หน้าร้าน
พี่มี่กับพี่แชมป์ขับรถไปซื้อของแล้วบอกเจอกันที่คอนโดเลย
ส่วนพี่เชนขับรถพาผม พี่เจ แล้วก็แบงค์มาที่คอนโดครับ
.....................................
พอมาถึงคอนโดพี่เชน พี่เชนก็บอกให้ผมพาพี่เจขึ้นไปนอนก่อน
พี่เชนจะเดินไปซื้อโจ้กกับยาตรงตลาดใกล้ๆคอนโดให้
แบงค์มันเลยขอไปด้วยเพราะมันหิวข้าวครับ
ผมเลยฝากมันซื้อข้าวมาให้ผมด้วย
เพราะเมื่อกี้นั่งที่ร้านกินแต่กับแกล้มนิดหน่อยแล้วก็กินเบียร์ไปซะเยอะ
เริ่มมึนๆละเหมือนกัน
ผมพาพี่เจขึ้นลิฟท์มาจนถึงห้องพี่เชน ก็พาพี่เจไปนั่งที่โซฟา
คอนโดพี่เชน มี 1 ห้องนอน มีห้องครัว และห้องรับแขกครับ
แบ่งเป็นสัดส่วนดี ท่าทางจะแพงเหมือนกันนะเนี้ย
พอมองสำรวจรอบๆเสร็จ ผมหันไปถามพี่เจ
ผม :: พี่เจไหวป่าวว อาบน้ำไหมครับ
พี่เจ :: เดี๋ยวๆค่อยอาบ ขอนั่งก่อน มึนหัวมาก
ผม :: งั้นแฟรงค์เช็ดหน้าให้นะ ผ้าขนหนูอยู่ไหนอะ
พี่เจก็ชี้ไปที่กระเป๋าเป้ที่วางอยู่ตรงโต๊ะแถวๆนั้น สงสัยกระเป๋าพี่เจแน่ๆ
ผมเลยไปเปิดกระเป๋าหยิบผาขนหนูเล็กๆมา 1 ผืน
แล้วเข้าไปชุบน้ำในห้องน้ำ บิดหมาดๆ
เดินมาหาพี่เจที่โซฟา ตอนนี้พี่เจนอนยาวบนโซฟาละครับ 55+
สงสัยจะมึนจริงๆ
ผมเลยนั่งคุกเข่าข้างๆโซฟา แล้วเรียกพี่เจ
ผม :: พี่เจครับ พี่เจ เช็ดหน้าก่อน
พี่เจลืมตามามองหน้าผม ก่อนจะส่งเสียงบอกว่า
พี่เจ :: อื้มม
ผมก็เช็ดหน้าให้พี่เจ ลามมาเช็ดคอให้ แต่ไม่ได้เช็ดมากกว่านั้นครับ พี่เจจับมือผมบอกว่า
พี่เจ :: พอๆก่อน หนาวเช็ดแค่นี้พอแล้วขอบใจนะแฟรงค์
ผมเลยเอาผ้าขนหนูวางบนพื้นข้างๆโซฟา แล้วพี่เจนอนหลับตาไป
ตอนนี้หน้าพี่เจเริ่มแดงๆนิดๆ เมื่อกี้ตอนเช็ดหน้าให้ พี่เจตัวร้อนครับ
ไม่อุ่นแล้ว ร้อนเลยครับ สงสัยไข้จะขึ้น ปากพี่เจยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ ....
หื้มมม ~อยู่ๆผมก็พูดกับพี่เจไป
ผม :: พี่เจครับ
พี่เจตอบผม แต่ไม่ได้ลืมตามามองหน้าผม
พี่เจ :: อื้มมมม
ผม :: แฟรงค์..... เอ่ออ ... แฟรงค์ขอจูบพี่เจได้ไหมครับ?
:impress2:
…………………………………..
-
อีก 80% สู้ๆ น้องแฟร้งค์
-
ฟิน!!!
-
อีก 80% สู้ๆ น้องแฟร้งค์
:impress2:
-
ฟิน!!!
o13
-
Ch13. Kiss || Jay ‘ Mode
โอ้ยย ปวดหัว ,, มึนไปหมด อยากกลับไปนอนแย่แล้ว
ตอนนี้สามทุ่มกว่าละครับ ผมยังนั่งอยู่ที่ร้านกับพวกรุ่นพี่และเพื่อน
และก็ตามด้วยน้องแฟรงค์ กับเพื่อนๆน้องแฟรงค์ด้วย
“ต้องมากินให้ได้นะมึง ไม่งั้นกูตัดสายรหัส”
นั้นคือเสียงจากพี่แก๊ป พี่รหัสผมครับ
เมื่อวานผมลงไปลอกคูน้ำทั้งวัน
วันนี้ก็มารับน้องอีก ตากแดด นอนไม่พอ
เลยทำให้เป็นไข้ละครับ แต่ต้องมากินเลี้ยงสายรหัสไม่งั้นโดนตัดสายรหัสแน่ๆ TT
มาถึงก็กะว่าจะไม่กินมาก
แต่พี่รหัสผมเดินมาชนแก้วตลอด ไหนจะพวกพี่โน้ต พี่ปี 4 อีก
ชนๆแก้วจนผมยอมรับเลยครับ ,, ผมเมา
ทั้งฤทธิ์ไข้ ทั้งอาการเมาเหล้า ,,
ทำให้ตอนนี้ผมเริ่มจะไม่มีสติละครับ
จนเกือบๆสี่ทุ่ม พวกผมเลยขอกลับกันก่อน
เพราะมี่มันอ้างกับพวกรุ่นพี่ว่าต้องไปส่งน้องๆเพื่อนแฟรงค์กลับบ้าน
พอออกมาหน้าร้าน น้องน้ำน่านกับน้องเปอร์แยกกลับไปก่อน
ส่วนมี่กับแชมป์แยกไปซื้อเหล้าโซดาน้ำแข็งของมึนเมา
ก่อนที่จะไปเจอกันต่อที่คอนโดเชน
ผมกลับมาคอนโดกับเชนครับ มีน้องแฟรงค์กับแบงค์กลับมาด้วย
พอถึงคอนโด เชนก็ให้น้องแฟรงค์พาผมขึ้นมาบนห้องก่อน
มันจะไปซื้อกับแกล้มกับยามาให้ผม
น้องแฟรงค์รับกุญแจกับคีย์การ์ดมาจากเชน
แล้วก็จับแขนผมให้เดินเข้าไปในคอนโด
แฟรงค์ :: พี่เจไหวไหม อีกแป๊บเดียวได้นอนพักละเนอะ ทนหน่อยนะครับ
ผม :: อื้มมม ไหวๆ ละรู้หรือไงห้องเชนห้องไหนอะ ถึงมาจับแขนพี่ลากมาเนี้ย
แฟรงค์ :: 555+ จะรู้ได้ไงละ พี่เจก็บอกทางสิ
เจ้าเด็กบ้าไม่รู้ว่าห้องไหนชั้นไหนแล้วลากแขนเข้ามาซะงั้น ~
ผมมองน้องแฟรงค์แล้วก็ยิ้มให้ก่อนจะบอกชั้นและห้องของเชนให้แฟรงค์รู้ ,,
จนน้องแฟรงค์พาผมมาถึงห้องเชน
พอเข้าห้องได้ ผมก็เดินไปนั่งที่โซฟาหน้าทีวีก่อน
โอ้ยย ไม่ไหวแล้วอะ ปวดหัวจะระเบิด
โลกมันหมุนติ้ววเลย อยากนอนแล้วว
แฟรงค์ :: พี่เจไหวป่าวว อาบน้ำไหมครับ
ผม :: เดี๋ยวๆค่อยอาบ ขอนั่งก่อน มึนหัวมาก
แฟรงค์ :: งั้นแฟรงค์เช็ดหน้าให้นะ ผ้าขนหนูอยู่ไหนอะ
ผมชี้ไปทางกระเป๋าเป้ที่ผมเอามาจากบ้าน
น้องแฟรงค์ก็พยักหน้านิดนึง
แล้วเดินไปหาผ้าขนหนูในกระเป๋าผม
ผมมองตามหลังน้องแฟรงค์ที่เดินไปที่กระเป๋าผม
หื้มม น้องแฟรงค์จะดูแลพี่ดีไปละน่ะครับเนี้ย
ตั้งแต่ตอนอยู่ที่ร้านเหล้าละ
น้องแฟรงค์จะเอามือมาจับหน้าผาก
คอยถามตลอดไหวไหม? โอเคอยู่ไหม?
คอยจับแขนผมไว้ไม่ให้ผมเดินเซ
ตอนแรกผมโกรธนะที่แฟรงค์ตามมาที่ร้าน เพราะบอกแล้วไม่ต้องมา
ไม่อยากให้ม๊าของแฟรงค์มาว่าได้ว่าผมพาน้องมากินเหล้า
แต่พอคิดอีกที ,,,
ก็ดีเหมือนกันนะที่วันนี้น้องแฟรงค์มาด้วย =)
............................
อื้มมม ,, แต่ตอนนี้ปวดหัวจัง ขอนอนพักสายตาหน่อยเถอะน่ะ
ว่าแล้วผมก็ขยับลงนอนหงายบนโซฟา
นอนหลับตาได้ซักพักน้องแฟรงค์ก็เดินมาเรียกผม
แฟรงค์ :: พี่เจครับ พี่เจ เช็ดหน้าก่อน
ผมลืมตามองน้องแฟรงค์แล้วตอบรับออกไป
ผม :: อื้มม
พอผมตอบเสร็จ น้องแฟรงค์ก็เอาผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าให้
ผมมองหน้าน้องแฟรงค์ตอนที่ก้มมาเช็ดหน้าให้ผม ,,
อยู่ๆผมก็รู้สึกว่า ... มันใกล้ชิดไปหรือป่าวตอนนี้
หน้าผมกับหน้าแฟรงค์อยู่ห่างกันแค่นิดเดียว
แล้วสายตาน้องแฟรงค์ตอนนี้ ตั้งใจกับการเช็ดหน้าผมมาก
แววตาที่อ่อนโยน ที่แสดงความเป็นห่วงได้อย่างชัดเจน
ไม่มีสายตาแบบเด็กขี้เล่นที่คอยแหย่ หรือคอยแซวผมแบบทุกที
ผมชอบสายตาน้องแฟรงค์เวลาที่กำลังตั้งใจทำอะไรซะอย่างอยู่ ,,
มันดูเท่ห์ น่ามอง น่าค้นหาในสายตานั้น
น้องแฟรงค์เช็ดหน้าให้ผมเสร็จ ก็เลื่อนลงมาเช็ดตามคอ
หื้มมม ~ รู้สึกร้อนผ่าวตามผิวหนังที่น้องแฟรงค์เอาผ้าขนหนูเช็ด
ตอนนี้ในห้องเงียบหมดครับ มีแต่เสียงหัวใจของผมกับน้องแฟรงค์เต้นเสียงดัง
ตึก ตัก ~ ตึก ตัก
น้องแฟรงค์กำลังจะเลื่อนผ้าขนหนูลงไปเช็ดที่หน้าอก
ผมเลยเอามือมาจับมือน้องแฟรงค์ไว้
ผม :: พอๆก่อน หนาวเช็ดแค่นี้พอแล้วขอบใจนะแฟรงค์
โอ้ยย ไม่ไหว ขืนเช็ดมากไปกว่านี้ ,,
อันตรายกับตัวเองแน่ๆ
ตอนนี้ใจผมเต้นแรงมาก ร่างกายร้อนไปหมด ไม่รู้เพราะฤทธิ์ไข้หรืออะไร
พอน้องแฟรงค์เอามือออก แล้ววางผ้าขนหนูลงข้างๆ
ผมเห็นน้องแฟรงค์มองหน้าผมอยู่
ผมต้องรีบหลับตาครับ เพราะผมจะละลายไปกับสายตาน้องแฟรงค์ในตอนนี้
สายตาหวานเยิ้มที่มองผมมา ถ้าผมไม่หลับตาลง ผมคงตายได้แน่ๆ ,,
แฟรงค์ครับแฟรงค์ ,, อย่ามองพี่ด้วยสายตาแบบนั้น
โอ้ยย ไม่ไหวนะ ~ ลืมเปิดแอร์หรือไงเนี้ย ทำไมมันร้อนแบบนี้เนี้ยย
วันนี้น้องแฟรงค์มึงหล่อเป็นพิเศษหรือป่าวครับ >///<
สงบสติหน่อยไหมเจเอ้ยย ~
นั่นผู้ชาย น้องชาย ลูกศิษย์
อย่า .. หวั่นไหวแบบนี้ นั้นแค่ผู้ชาย
ผู้ชายที่บอกว่าจะจีบแกไง ..
อ้าวว ‘ เห้ยย มาย้ำกับตัวเองทำไมเนี้ยย ตื่นเต้นไปใหญ่เลย
.................................
ผมหลับตาอยู่แบบนั้นซักพัก น้องแฟรงค์ก็เรียกผม
แฟรงค์ :: พี่เจครับ
ผมตอบรับไปแต่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมามอง ...
ไม่อยากเจอสายตาแบบนั้นของน้องแฟรงค์ >///<
ผม :: อื้มมมม
ผมตอบรับน้องแฟรงค์ไป แต่น้องแฟรงค์ก็เงียบไม่ได้พูดอะไรต่อ
อ้าวว.... เรียกละไม่พูดต่อ ผมกำลังจะถามว่าเรียกทำไม
แต่น้องแฟรงค์ก็พูดขึ้นมาก่อน
แฟรงค์ :: แฟรงค์..... เอ่ออ ... แฟรงค์ขอจูบพี่เจได้ไหมครับ?
ห๊ะ ,, อะไรนะ
ผมลืมตามองหน้าน้องแฟรงค์ ซึ่งตอนนี้นั่งคุกเข่าข้างๆโซฟาที่ผมนั่ง
แต่โน้มหน้าลงมามองหน้าผม เหมือนกำลังรอคำตอบ
สายตาที่น้องแฟรงค์มองผม เหมือนจะสะกดให้ผมต้องมองตอบ
ตอนนี้ผมไม่อยากละสายตาไปจากคนตรงหน้าเลยครับ
ตาของน้องแฟรงค์พราวระยับ หวานเยิ้มไปหมด
สายตาที่ส่งมารอความหวัง รอคำตอบจากสิ่งที่ถามออกมา
ผมไม่รู้จะหาคำตอบอะไรมาตอบน้องแฟรงค์ในตอนนี้
แต่ร่างกายผมมันตอบรับกับความต้องการของหัวใจครับ
ผมเอื้อมมือไปกอดรอบคอน้องแฟรงค์
ให้น้องแฟรงค์โน้มคอลงมา
น้องแฟรงค์มีทีท่าตกใจเล็กน้อยตอนที่ผมโน้มตัวน้องแฟรงค์ลงมา
ก่อนจะยิ้มขึ้นมาให้ผม .....
หื้มม ยิ้มทำไมครับ พี่อายจะแย่แล้ว
พอน้องแฟรงค์โน้มตัวมาใกล้
ผมเลยยื่นหน้าขึ้นไป และแตะริมฝีปากไปที่ปากน้องแฟรงค์เบาๆ
ผมกดย้ำปากลงบนปากน้องแฟรงค์อยู่ 2-3 ที
พอผมผละออกมา
น้องแฟรงค์ก็กดจูบมาที่ปากผม ย้ำๆเน้นๆ
ก่อนจะค่อยๆไล้ริมฝีปากไปหอมแก้วผมแทน
แล้วกระซิบที่หูผม
แฟรงค์ :: แฟรงค์ชอบพี่เจจริงๆนะครับ
พอพูดจบก็หัวหน้ามามองหน้าผม แล้วส่งยิ้มให้
หื้มมม ,, มึงหล่อมากครับน้องแฟรงค์วันนี้
โอ้ยยยย ,, หัวใจเต้นแรงจนจะหยุดเต้น
ผมอายรอยยิ้ม อายสายตาที่น้องแฟรงค์ส่งมา เลยยกมือขึ้นมาปิดตาแฟรงค์ไว้
ผม :: พอๆ อย่ามอง หยุดมองได้แล้ว
น้องแฟรงค์หัวเราะเบาๆ แล้วแกะเอามือผมออกจากตาตัวเอง
แฟรงค์ :: ทำไมอะครับ วันนี้พี่เจน่ารักจะตาย
ผมหันเอาหน้าซุกเข้าเบาะโซฟาแทน หื้มม~ เขิลจะบ้าตาย
แฟรงค์ก็หัวเราะในท่าทีของผม
แฟรงค์ :: ยิ่งพี่เจเขินแบบนี้ ยิ่งน่ารักอะ นี้รู้ปะเหมือนพี่เจกำลังจะยั่วแฟรงค์เลยนะ
ยั่วหรอ ยั่วอะไรกันเจ้าเด็กบ้า !!
ผมกำลังจะหันไปด่า แต่เชนเปิดประตูเข้ามาก่อน
เชน :: อ้าวว มึงนอนแล้วหรอวะเจ
ผม :: ยังๆ รอกินข้าวเนี้ยแหละ
น้องแฟรงค์มันเดินเข้าไปช่วยเพื่อนมันถือถุงกับข้าว และไปแกะเทใส่จานละครับ
เชน :: มึงไหวปะว่ะ ทำไมหน้าแดงขนาดนั้น เมื่อกี้ยังไม่แดงมากเท่าไหร่นี้
ผม :: ไหวๆ สงสัยทั้งไข้ ทั้งเมาวะ เลยแดง ,, ปะมึง กินข้าวเหอะ กูหิว
ผมประคองตัวเองเดินไปที่โต๊ะกินข้าว กำลังกินข้าวกัน
มี่กับแชมป์กับถือถุงเหล้า น้ำแข็ง โซดาเข้ามาพอดีครับ
พวกมันเลยย้ายไปกินกันหน้าทีวีแทน เพราะจะมีบอลพอดี
พอผมกินข้าวเสร็จ น้องแฟรงค์ก็เอายามาให้กิน
แฟรงค์ :: พี่เจอาบน้ำเลยไหม เดี๋ยวแฟรงค์พาเข้าไป
ผม :: ไม่เป็นไร พี่ค่อยยังชั่วละ แฟรงค์ไปกินกับเพื่อนกับพวกเชนเถอะ
แฟรงค์เอามือมาจับหน้าผากผมอีกครั้ง
ก่อนนะยิ้มให้แล้วเดินไปกินเหล้ากับพวกเชนหน้าทีวี
ผมเลยเดินเข้าไปอาบน้ำ พออาบน้ำเสร็จแล้วค่อยสบายตัวมาหน่อยครับ
เลยมานั่งตรงโซฟา ดูพวกมันกินเหล้ากับดูบอลต่อ
จนผมเองหลับไปตอนไหนไม่รู้
....................................
มารู้ตัวตื่นอีกทีเพราะหิวน้ำ ห้องมืดไปหมดแล้ว สงสัยหลับกันหมด
ผมเลยหยิบมือถือในที่วางใกล้ๆตัวมาดูเวลา ตี 3 แล้วหรอเนี้ยย
พอเริ่มปรับสายตากับความมืดได้ ผมมองไปรอบๆ
ข้างๆโซฟาที่ผมนอน มีน้องแฟรงค์ปูผ้านอนติดกับโซฟา
หึ ,, เด็กน้อยเอ้ยย เมาแย่ละสิเนี้ย ผมเอื้อมมือไปห่มผ้าห่มให้แฟรงค์
ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นหาน้ำกิน
แต่ไม่ทันจะเดินไปถึงห้องครัว ผมก็ได้ยินเสียงแว่วออกมาจากห้องนอนเชน
“อื้ออ พี่เชน … อ๊า “
ห๊ะ ,, เสียงใครวะ เชนพาใครมานอนด้วยหรือไงเนี้ย
“ซี้ดด ,, อื้ออ”
หื้มม เสียงไอ่เชน ‘ มึงหลุดมาจากหนัง AV กันใช่มะ
หรือกูตื่นแล้วหลุดมาในหนัง AV กันแน่เนี้ย
ผมส่ายหัวให้กับสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะเดินไปหยิบน้ำมาดื่ม
แล้วเดินกลับมานอนที่โซฟา แต่ไม่ทันจะได้ล้มตัวนอน
“พี่เชน ,, แรงอีก อื้อออ .. พี่เชน”
มึงดังไปละน่ะ เด็กมึงดังไปละนะเชน
แต่เดี๋ยวก่อน ,, เสียงทุ้มไปปะ
“อ๊า .. อย่าแกล้งแบงค์ซิครับ อ๊ะ ..”
แบงค์!
น้องแบงค์!
เพื่อนแฟรงค์!
ผมหันมามองแฟรงค์ ที่ตอนนี้งัวเงียลุกมานั่ง
แล้วก็หันมามองหน้าผม
แฟรงค์ :: “ ................. “
ผม :: “..........................”
เรามองหน้ากัน เงียบๆ ......
ท่ามกลางเสียงกระเส่าร้อนแรงของเชนกับน้องแบงค์
มึงจะดังเอาโล่ห์กันหรือไงเนี้ยยยย
ผมหันไปบอกแฟรงค์ให้นอน เพราะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนพิเศษ
ผม :: นะ.. นอนเถอะแฟรงค์ ‘ ไม่ใช่เรื่องของเรานะ
แฟรงค์ :: ครับ
แล้วแฟรงค์ก็ล้มตัวลงนอน ผมก็เลยล้มตัวลงนอนบนโซฟา
ตอนนี้ได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองดังตึกตักๆ ,, แข่งกับเสียงของคนในห้อง
ที่คิดว่าอีกนานแน่ๆกว่าพายุอารมณ์ของคนในห้องจะสงบลง
แล้วผมก็สะดุ้ง... เจ้าคนที่นอนอยู่ข้างๆโซฟา เอื้อมเอามือมาจับมือผมไว้
ผมมองลงไป ก็เห็นแฟรงค์นอนตะแคงมามองหน้าผม
เราสองคนนอนจับมือกัน และมองหน้ากันอยู่แบบนั้น
จนผมหลับไป ‘
-
ฟินนนนนน
-
:pig4: :o8:
-
ว่าแล้วว่าน้องแบงค์ต้องเสร็จพี่เชน :mew4: :hao6:
-
อ่านตั้งแต่ต้น อ่านยาวเลย สนุก ฟิน เมื่อไหร่จะถึงคิวพี่เจสักที พี่เซนกับแบงค์
แซงไปแย้ว ว :hao7:
-
ch.14 พอแล้ว || Frank' mode
เสียงหายใจ~ เข้าออกเสมอกันของคนที่อยู่บนโซฟา
ทำให้ผมรู้ว่าคนบนโซฟาหลับสนิทแล้ว
แต่ผมยังนอนไม่หลับเลย~
ไอ่แบงค์,, มึงนะมึง' ทำกูนอนไม่หลับ
เป็นคุณจะนอนหลับไหมละครับ
ได้นอนข้างๆคนที่ชอบขนาดนี้
แล้วยังมีเสียงของคู่ในห้อง,, ดังออกมาตลอด
ยิ่งกว่าดูหนัง AV ละครับ
อยากจะจับคนขัางๆกดซะให้ได้'
เห้อออออ~
ผมนอนมองหน้าพี่เจที่ตอนนี้นอนหลับสนิทไปแล้ว~
และเสียงในห้องของคู่ร้อนแรงก็ได้เงียบไปแล้ว
ผมหยิบมือถือมาดูเวลา ตี 4 กว่าแล้ว,,
ผมนอนไม่หลับแล้วครับ เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องกลับคอนโดแบงค์ไปอาบน้ำแต่งตัว
เตรียมไปเรียนพิเศษ แล้วตอนบ่ายต้องไปซ้อมดนตรีต่อ
ผมนอนเล่นมือถือ เข้าเฟสบุ๊ค ไอจี ไปเรื่อยๆจนแบงค์เดินออกจากห้องมา
แบงค์ :: มึงตื่นะละหรอวะ
ผม :: มึงถามกูใหม่ได้นะ ว่านอนหรือยังดีกว่ามั้ย ห่าาา !! เสียงดังขนาดนั้น
แบงค์ :: อิจฉากูว่างั้น
ผม :: พ่องงงสิ
แบงค์ :: กลับเลยไหมมึง กูอยากอาบน้ำ อยากนอนวะ
ผม :: ไหวหรอมึง ท่าทางจะหนัก
แบงค์ :: จะแซวหรือจะกลับ ห๊ะ!
ผม :: เออๆ นี้ก็เกือบหกโมงแล้วนิหว่า
กลับเลยก็ได้ แล้วมึงไม่บอกพี่เชนก่อนหรอวะ
แบงค์ :: มึงอย่าสนใจเรื่องกูเลย มึงจะบอกพี่เจก็บอก
กูไปสูบบุหรี่รอข้างล่างคอนโดรอนะ
แล้วมันก็เดินออกจากห้องไป,, เป็นไรของมึงวะ เดี๋ยวค่อยถามก็ได้
แล้วผมก็ลุกขึ้นพับผ้าห่มเก็บที่นอนให้พี่เชน
ก้มลงไปนอนคนที่นอนหลับสนิทอยู่บนโซฟา
เอามือจับหน้าผากวัดไข้ดูหน่อยดีกว่า~
อื้มมม,, ตัวอุ่นๆ สงสัยไข้ลดแล้วแหละน่ะ
พมผมชักมือกลับ พี่เจก็ลืมตามองหน้าผม
ผม :: ขอโทษครับ แฟรงค์ทำพี่เจตื่นใช่ไหมเนี้ย
พี่เจ :: เช้าละหรอ นี้จะไปเรียนพิเศษแล้วหรือไง
ผม :: จะหกโมงเช้าแล้วละ พี่เจนอนต่อเถอะ
แฟรงค์จะไปอาบน้ำแล้วไปเรียนพิเศษเลย
พี่เจพยักหน้ารับเบาๆ
พี่เจ :: ตั้งใจเรียนนะครับน้องแฟรงค์
แล้วก็ชะโงกหัวขึ้นมาหอมแก้มผม 1 ที
แล้วยิ้มให้ผม ก่อนจะล้มตัวลงไปนอน
หื้มมม~ พี่เจหอมแก้ม
มอร์นิ่งคิสใช่ไหม >\\\\\\\<
หันไปมองพี่เจอีกที หลับไปแล้ว,,
นี้ที่หอมมาเพราะยังงัวเงียตื่นไม่เต็มตาใช่ไหมเนี้ย
แต่ไม่เป็นไร ,, ชอบบบบมากกก :)
ผม :: หายไวๆนะครับคุณครูของแฟรงค์
ผมก้มไปจุ๊บหน้าผากพี่เจเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากห้องพี่เชนไป
พอเดินลงมาข้างล่างก็เจอแบงค์นั่งสูบบุหรี่รออยู่
พอมันหันมาเห็นผม ก็ทิ้งบุหรี่แล้วเดินนำไปเรียกแท๊กซี่
พอนั่งบนแท๊กซี่ได้ แบงค์ก็พูดขึ้นมา
แบงค์ :: มึงอย่าเพิ่งถามอะไรกู กูปวดหัวปวดตัวมากตอนนี้
ผม :: เออ ... แล้วไปเรียนไหวปะมึง
แบงค์ :: ไม่ไหววะ ซ้อมดนตรีพรุ่งนี้ได้ปะมึง
กูไม่มีแรงจะก้าวขาละห่า เจ็บชิบหาย
ผม :: สมน้ำหน้ามึง ปากดีดีนัก เออ .. กูจะบอกพวกมันให้
แต่พรุ่งนี้ต้องซ้อมนะมึง เดี๋ยวไม่ทันงานโรงเรียน
แบงค์พยักหน้ารับเบาๆ พอถึงคอนโดมัน
มันเดินไปอาบน้ำแล้วหยิบยามากิน
ผมเลยเดินไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกไปเรียนพิเศษ
ก่อนจะออกจากห้องแบงค์มันก็ถามผมขึ้นมา
แบงค์ :: กูทำผิดใช่ป่ะวะ
ผม :: เรื่องไหนละ ถ้าเรื่องมึงกับพี่เชน ไม่ใช่เรื่องผิดหรอก
มันคือเรื่องของอารมณ์ ทั้งมึงและพี่เชนสมยอมกันทั้ง 2 ฝ่าย ไม่ผิด
แบงค์ :: ถ้าคนที่ไอ่พี่เชนเรียกตลอดเวลาคือชื่อกู ,, กูคงยิ้มรับในสิ่งที่เกิดวะ
ผม :: ทำไมวะ พี่เชนมันเรียกชื่อใคร
เมื่อคืนทั้งพี่เชนทั้งแบงค์ แม่งเมากันสุดๆ
จนผมกับพี่แชมป์ต้องลากพาไปนอนในห้อง แล้วพี่แชมป์ก็พาพี่มี่กลับบ้าน
แบงค์ :: มึงอยากรู้จริงๆหรอวะ
ผม :: เหอะ .. ไม่อะ ไม่ใช่เรื่องของกู
ผมหันหลังให้มัน กำลังก้มใส่รองเท้า จะไปเรียน
ใช่,, ไม่ใช่เรื่องของเรา ' พี่เจบอกผมเมื่อคืน
ผมใส่รองเท้าไป ก็ยิ้มไปเมื่อได้คิดถึงคนตัวขาวๆ
เอวบางๆ ที่ผมนอนจับมือเมื่อคืน >\\\<
แถมเมื่อเช้าหอมแก้มผมด้วย
ผม :: กูไปเรียนก่อนนะ จะกินข้าวไงไม่ไหวก็โทรหากูละ
ผมหันไปบอกแบงค์ที่ตอนนี้นั่งบนโซฟา หันหน้ามามองผม
แบงค์ :: คนที่ไอ่เชนเรียกทั้งคืนตอนมีอะไรกับกู คือ ชื่อเจวะ
แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินเข้าไปนอนในห้องนอน
ห๊ะ .....
คนที่พี่เชนเรียกหาเมื่อคืน ตอนมีไรกับแบงค์
ชื่อเจ
พี่เจ?
..............
ผมเข้าเรียนพิเศษ ,,
ทั้งๆที่สมองมีแต่คำพูดไอ้แบงค์วนซ้ำๆไปในหัว
พี่เชน พี่เจ ..
พี่เชนเป็นเพื่อนพี่เจ
พี่เจชอบไปนอนห้องพี่เชน
พี่เชนมันชอบพี่เจ
โอ้ยยยย ปวดหัวเว้ยย
พอเลิกเรียนผมก็มานั่งกินข้าวกันที่สยาม
รอน้องเฟรินส์กลับบ้านพร้อมกัน
อุ่น :: มึงเป็นไรวะแฟรงค์ ทำหน้าตาคิ้วจะชนกันละ
เปอร์ :: เออ ,, เป็นไรของมึงเนี้ย
ผม :: กูมีเรื่องเครียดนิดหน่อยวะ
อุ่น :: มีไรให้ช่วยบอกพวกกูนะ แล้วนี้ไอ่แบงค์แดกข้าวยังวะ
เปอร์ :: เออ ๆ โทรหามันดิอุ่น กูติดสายพี่ปิ่นอยู่
ผมมองอุ่นหยิบมือถือมาโทรหาแบงค์
อุ่น :: เชรี้ยยแบงค์ ,, แดกข้าวยังมึง ~ อ๊ะ ขอโทษครับ
แบงค์ละครับพี่ ... อ่อๆ ครับๆ ฝากมันด้วยนะครับ ครับสวัสดีครับ
พอมันวางสายก็หันมามองหน้าพวกผม
ผม :: อะไรของมึง แล้วพีที่ไหนมารับสายแบงค์ ที่บ้านมันมาหรอวะ
อุ่น :: พี่เชนรับสายวะ
เปอร์ :: ห๊ะ พี่เชนเพื่อนพี่เจหรอวะ มารับสายได้ไง
แล้วมันไปสนิทกับพี่เค้าตอนไหนวะ
พวกมันหันมามองหน้าผม
ผม :: อย่ามองหาคำตอบที่กู กูไม่มีอะไรจะตอบ
พี่เชนไปหาแบงค์ ... ไปทำไมวะ
เออ นี้บ่ายสองแล้วนี้หว่า พี่เจตื่นยังวะ
แล้วผมก็หยิบมือถือมาดู มีแจ้งไลน์มานิหว่า
P'J :: กลับมาบ้านแล้วนะ เมื่อเช้าไปเรียนทันไหม
พี่ปวดหัวเลยไม่ได้ตื่นมาส่ง ขอโทษนะครับ
อ่ะน่ะ .. ว่าแล้ว~ ต้องจำไม่ได้
Mr.Frank :: ทันสิครับ พี่เจตื่นมามอร์นิ่งคิสแฟรงค์แล้วไง
ขึ้น read ได้ไม่ทันไร พี่เจก็โทรกลับมาครับ
55555+ ตกใจละสิ
พี่เจ :: มอร์นิ่งคิสอะไร
ผม :: ก็ผมบอกว่าจะไปเรียนล่ะนะ พี่เจก็ยื่นหน้ามาหอมแก้มผมอะ
พี่เจ :: ไม่จริงอะ ทำไมพี่จำไม่ได้ละ
ผม :: งั้นพี่เจจำได้หรือป่าวละ.. ว่าเมื่อวานพี่เจจูบผม
พี่เจ :: แฟรงค์!!!!
ผม :: 5555+ อ้าวว จำไม่ได้หรอ เดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง
พี่เจ :: พอๆ ถ้าพูดจะไม่ให้อีกนะ
ผม :: จริงปะ แปลว่าจะให้จูบอีกใช่ไหม
พี่เจ :: แฟรงค์ !!!!
55555+ พี่เจน่ารักวะ ตอนนี้หน้าแดงอยู่แน่ๆ ... หื้มมม อยากเห็นหน้าอีกแล้ววว
ผม :: ครับๆ ไม่แกล้งแล้ว แล้วกลับไปบ้านกี่โมงละครับ
พี่เจ :: เชนมาส่งตอนแปดโมงเช้า พอดีมันจะออกไปธุระเลยให้มันมาส่ง
ผม :: อ่อครับ ละพี่เจสนิทกับพี่เชนมานานละหรอ
ลองถามดูซะหน่อยดีกว่า,,
พี่เจ :: ก็ตั้งแต่ ม.6 นะเจอกันที่เรียนพิเศษ แล้วแอดติดคณะเดียวกัน
ผม :: แล้วพี่เชนไม่มีแฟนหรอ
พี่เจ :: ห่วงเรื่องเพื่อนเราเมื่อคืนหรอ
ผม :: ไม่หรอก ปกติแบงค์มันก็ชิลๆเรื่องแบบนี้อยู่แล้วละ
พี่เจ :: อื้ออ พี่ก็ไม่เห็นว่ามันมีแฟนนะ เห็นมันเรื่อยๆของมันไปนั่นแหละ
อ่อ แล้วนี้เราอยู่ไหนเนี้ย
ผม :: กำลังจะไปห้องซ้อมครับ
พี่เจ :: งั้นไปเถอะ .. ตั้งใจซ้อมละ
ผม :: ครับ พี่เจนอนพักเยอะๆนะ ถึงบ้านแล้วแฟรงค์โทรหา
อ่ะๆ อย่าลืม % แฟรงค์นะ เมื่อวานยังไม่ได้
พี่เจ :: ลืมๆบ้างเถอะ
แล้วพี่เจก็วางสายไป
น้ำน่าน :: มีความสุขจังนะมึง
555+ พอผมวางสาย น้ำน่านก็แซวผมเลยครับ
มันไปรับน้องเฟรินส์มาจากที่เรียนพิเศษ
พวกเพื่อนที่เหลือก็ยกยิ้มแซวๆ
เฟรินส์ :: นี้ตัวจีบใครอยู่ ทำไมไม่บอกเค้า
ผม :: แล้วที่ตัวละ เป็นแฟนเพื่อนเค้า ทำไมไม่บอกละ
เฟรินส์ :: แล้วมันพูดได้ง่ายๆไหมละ ตัวไม่ค่อยอยู่ให้บอกนิ
ผมเอามือไปขยี้หัวน้องสาวผมเบาๆ 555+
นานแค่ไหนแล้วไม่รู้ครับที่เฟรินส์เรียกผมว่า
ตัว แล้วแทนตัวเองว่า เค้า
เมื่อก่อนก็ เฮียแฟรงค์ แต่พอเรียกตัว บ่อยๆ
เลยกลายเป็นชินกับการเรียกกันแบบนี้แทน
พวกผมตกลงไปซ้อมดนตรีกัน เพราะจองห้องไว้แล้ว
เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปซ้อมแบบครบวง
ผมซ้อมจนหกโมงเย็นก็แยกย้ายกันกลับบ้านครับ
ผมนั่งรถไฟฟ้ามากับเฟรินส์
พอลงรถไฟฟ้าเฟรินส์ก็ชวนให้แวะเซนทรัลบางนาก่อน
จะซื้อเครื่องเขียน ผมเลยนั่งรถเมล์ไปลงเซนทรัลบางนา
เดินดูเครื่องเขียนกับน้องเฟรินส์ไปเรื่อยๆ
พอเสร็จแล้วก็ไปกินยาโยอิกัน
ระหว่างรออาหาร น้ำน่านโทรมาหาเฟรินส์
ผมเลยหยิบมือถือมาส่งไลน์บอกพี่เจ
Mr.Frank :: มากินยาโยอิที่เซนทรัลบางนากับเฟรินส์นะ
P'J :: ครับ อย่าเข้าบ้านค่ำละ
Mr.Frank :: ครับผม
พอผมเก็บมือถือแล้วเงยหน้ามา
เฟรินส์ :: ตัวชอบครูสอนพิเศษหรอ
ผม :: รู้ได้ไง
เฟรินส์ :: เค้าดูจากไอจีตัวมา ว่าไง
ผม :: อื้ม ชอบ ชอบมาก
แล้วส่งยิ้มให้น้องเฟรินส์ก่อนก้มไปกินอาหารที่สั่งมา
เฟรินส์ :: ถ้าตัวมีความสุข เค้าก็ดีใจด้วย แต่ตัวอย่าลืมละกันว่าป๊ากับม๊าจะคิดไง
แล้วม๊าของครูสอนพิเศษตัวด้วย เค้าเป็นเพื่อนกับม๊าเรานะ
พอพูดจบก็เฟรินส์ก็ก้มไปทานอาหารของตัวเองต่อ
อื้มมม... เอาไว้ก่อนได้ไหมเฟรินส์~ ให้พี่จีบครูเจให้ติดก่อน
แล้วปัญหาเรื่องป๊าม๊า.. พี่ก็ไม่กลัวแล้วละ ยังไงๆ ป๊าม๊าก็ต้องเข้าใจ
..... ใช่ไหมครับป๊าม๊า
พอทานข้าวเสร็จก็พาน้องเฟรินส์กลับบ้าน
กลับมาก็นั่งคุยกับป๊าม๊าอาม่าซะพักก็แยกย้ายกันเข้าห้อง
อาบน้ำเสร็จแล้วก็เตรียมตัวปิดไฟนอนละครับ
เมื่อคืนก็แทบแย่เหมือนกันไม่ได้นอนหลับดีๆเลย
เปิดมือถือมาไลน์หาพี่เจซะหน่อยดีกว่า
Mr.Frank :: นอนยังครับพี่เจ
P’J :: กำลังจะนอนละครับ
Mr.Frank :: ไข้ลดยังครับ
P’J :: ดีขึ้นมาบ้างแล้วละ แต่ยังเพลียๆอยู่เลย
Mr.Frank :: งั้นพี่เจนอนพักเถอะครับ แฟรงค์ก็จะนอนแล้ว
P’J :: ฝันดีนะครับน้องแฟรงค์
Mr.Frank :: พี่เจ เดี๋ยวก่อน ลืมอะไรป่ะเนี้ย
P’J :: ไม่ได้ลืมนิ นอนๆได้แล้ว พรุ่งนี้ต้องไปเรียนพิเศษนิ ฝันดีนะครับ
แล้วพี่เจก็วางสายไป
อะไรอะพี่เจ ,, ลืมให้ % อีกละปะเนี้ย
งอแงๆ ๆ อะ TT
ว่าจะนอน นอนไม่หลับละ หงุดหงิด
งอแง น้อยใจไปหมดละเนี้ย
ทักไลน์หาแบงค์ ก็ไม่ตอบ พรุ่งนี้ค่อยโทรหาตอนเช้าก็ได้ว่ะ
เข้าไอจีดูรูปไปเรื่อยๆ ก็มาสะดุดกับไอจีพี่เจ
หื้มมมมม ,, อัพรูปแต่ไม่แท๊กหาเลยนะ
(แล้วทำไมเค้าต้องแท๊กหาละตาแฟรงค์ - moujay)
รูปผ้าขนหนู กับชามใส่น้ำ
แคปชั่นใต้รูปว่า
“ป่วยแต่มีความสุข “
เอ๊ะ .. ยังไงพี่เจยังไงเนี้ย
… ป่วยแต่มีความสุข
สุขยังไง ตัวร้อนยังกับไฟ จนเราต้องเช็ดตัวให้
เอ๊ะ ,, ผ้าขนหนูกับชามใส่น้ำเอาไว้เช็ดตัว
หื้มมมมม ,, คิดเข้าข้างตัวเองได้ไหมว่าพี่เจหมายถึงเรา
ไม่เอาละไม่อยากคิดไปเอง กดโทรไปหาดีกว่า
ผม :: พี่เจ ที่อัพไอจีนี้หมายถึงแฟรงค์ใช่ไหม
พี่เจ :: แฟรงค์เป็นผ้าขนหนูหรือป่าวละ
ผม :: พี่เจอะ เอาดีๆดิ๊ ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง
พี่เจ :: ก็คิดถูกแล้วนิ นอนละน่ะ ไม่ต้องโทรมาแล้ววว
แล้วพี่เจก็วางสายไป
คิดถูกแล้วนิ … หมายถึงเราจริงๆงั้นหรอ
>/////<
อ่ะ มีเสียง SMS มาขัดความสุขอีกล่ะ
P’J ::
ขอบใจนะครับที่คอยดูแลตอนพี่เมาตอนพี่ไม่สบาย
และขอบใจที่ไม่ทำอะไรพี่ไปมากกว่าที่ขออนุญาตพี่ไป
มันแปลมาเป็น % ให้ไม่ได้นะ แต่ถ้าอยากรู้ก็ให้รวมยอด 2 วันละกัน
.. หวังว่าเห็น % แล้วจะนอนฝันดีนะครับน้องแฟรงค์
P’J ::
||||||||Loading ..... to Mr.Frank
|||||| 40 % of 6 day ||||||
เห้ยยยยย …. 40 แล้วเว้ยยยยยยยยย
ผมรีบตอบกลับ sms พี่เจ
ผม ::
ยิ่งกว่าฝันดีอีกครับ แค่พี่เจมอร์นิ่งคิสแฟรงค์ พี่เจจูบแฟรงค์ ,,
แค่นั้นก็มีความสุขมากแล้วจริงๆ ฝันดีครับครูเจของน้องแฟรงค์
พอกดส่ง SMS ไปไม่นาน พี่เจก็ส่ง SMS ตอบกลับมา
P’J ::
ยังจะพูดย้ำอีก ,, ที่ส่งไปเมื่อกี้เป็นโมฆะละกันน่ะ
เห้ยย พี่เจอะ มาโหดอีกละ 55555555+
ผม ::
อย่าโหดร้ายสิครับว่าที่แฟน ,, ล้อเล่นๆนะ นอนนะครับจะได้หายไวๆ =)
พอแล้ว .. ค่อยๆมีความสุขแบบนี้ไปเรื่อยๆเถอะ
ผมไม่อยากให้อะไรๆมันเดินไวไปมากกว่านี้
ผมกลัว .. กลัวปัญหาที่มันจะเกิดขึ้น กลัวอะไรๆที่เคยมีความสุขมันจะหายไป
ขอแค่ .. มีความสุขแบบนี้ทุกวัน พอแล้วครับ
หวังว่าพี่เจของแฟรงค์ .. จะมีความสุขเหมือนกันนะครับ
ฝันดีครับครูเจของแฟรงค์ =)
-
ต้องเดินทางไปเข้า รพ. ที่เชียงใหม่อีกแล้ว
กำหนดออก รพ.วันอังคารค่ะ
กลับมาอัพอีกทีประมาณวันพุธนะค่ะ
หรือถ้าออก รพ. ไวกว่านั้นจะมาอัพตอนต่อไปให้
^^'
ขอบคุณนะค่ะที่แวะเข้ามาอ่าน
และคอมเม้นต์ให้กำลังใจ
ให้คำแนะนำต่างๆ
ยังไงฝาก ... น้องแฟรงค์กับครูเจ ด้วยนะค่ะ =)
:mew1:
รักษาสุขภาพกันด้วยนะค่ะ อากาศเริ่มเปลี่ยนแล้ว
moujay <3
-
น่ารักฟินเวอร์ อ่านไปยิ้มไป แบบบ คือชอบอ่ะ////
-
น่ารักฟินเวอร์ อ่านไปยิ้มไป แบบบ คือชอบอ่ะ////
ขอบคุณค่าที่แวะมาอ่านนะ
ดีใจมากค่ะที่ชอบ =)
-
ch 15 คลื่นลม || JAY'Mode
ไอ่เด็กบ้าเอ้ยย,,, ย้ำอยู่ได้เรื่องน่าอายแบบนั้น
ผมยอมรับนะว่ารู้สึกดีกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างผมกับน้องแฟรงค์ในคืนวันนั้น
จูบที่ไม่ได้จาบจ้วงรุนแรงหรือลึกซึ้งมากไป
แต่เป็นสัมผัสที่อ่อนนุ่ม และทำให้อยากจะจูบจะสัมผัสกับริมฝีปากนั้นซ้ำๆ
เห้อออ ~ นี้ผมคงชอบน้องแฟรงค์ไปแล้วใช่ไหม?
..............
เช้าวันอาทิตย์
แม่ :: น้องเจครับ เป็นไงบ้างลูก
แม่เข้ามาจับหน้าผากผม
ผม :: อื้ออ ดีขึ้นแล้วครับแม่
แม่ :: งั้นก็ดีแล้ว เดี๋ยวเย็นนี้ไปทานข้าวข้างนอกกับแม่นะ
ผม :: ไม่เอาอะ ไข้เพิ่งลดเองนะ ทานที่บ้านกันนะครับ เดี๋ยววันหลังเจพาแม่ไปเดินช๊อปปิ้งกินข้าวนะครับ
ผมทำหน้าอ้อนใส่แม่นิดหน่อย...
แม่ :: จะเอายังงั้นหรอ อื้มมม เดี๋ยวแม่โทรบอกน้าเพ็ญจันทร์เค้าก็ได้ลูก
ผม :: น้าเพ็ญจันทร์ทำไมหรอครับ
แม่ :: ก็น้าเพ็ญจันทร์ไลน์มาชวนแม่ไปกินข้าว บอกให้พาน้องเจไปด้วย
เค้าจะเลี้ยงขอบคุณที่เราคอยไปรับลูกชายเค้ากลับบ้านแล้วก็สอนพิเศษนะ
ผม :: ก็มันหน้าที่นิครับ
แม่ :: แม่ก็บอกไปแล้วนะ แต่น้าเพ็ญจันทร์บอกว่ากินข้าวพร้อมน้องๆด้วยนะลูก
จะได้สนิทกันมากขึ้นไง เค้ากลัวลูกชายเค้าดื้อกับเรามั้งน้องเจ
หื้อออ ดื้ออะไรละแม่ น้องมันมาจีบผมเชียวละ มาจูบลูกชายแม่เลยยย
ผม :: งั้นไปก็ได้ครับ น้าเค้าอุตส่าห์ชวนแลัวนี้ครับ
แม่ :: ไหวแน่นะลูก ไม่ไหวก็ไม่เป็นไรนะ
ผม :: ไหวครับแม่ เดี๋ยวผมนอนต่ออีกนิด แล้วจะลงไปนั่งดูทีวีด้วยนะครับ
แม่หันมาหอมแก้มผม แล้วเดินลงไปข้างล่าง
ผมอยู่บ้านกับแม่แค่ 2 คน อ้ออ.. มีป้าแม่บ้าน กับ ลุงยามด้วย
คุณพ่อผมเสียไปหลายปีแล้วละครับ
ยังไม่ทันจะหลับตานอนอีกรอบ ก็มีเสียงมือถือดังเข้ามา
ผม :: ครับบ
แฟรงค์ :: ตื่นยังครับพี่เจ
ผม :: ตื่นแล้ว และกำลังจะนอนต่อแล้วละ
แฟรงค์ :: ไข้ลดยังอะครับ
ผม :: ลดลงแล้ว หายละครับ เราละไปเรียนยัง
แฟรงค์ :: มาเรียนแล้วครับ แต่ครูยังไม่เข้าเลย
ผม :: ตั้งใจเรียนละกันนะ
แฟรงค์ :: ม๊าบอกว่าเย็นนี้พี่เจจะมาทานข้าวด้วยหรอครับ
ผม :: ใช่แหละมั้ง แม่พี่เพิ่งขึ้นมาบอกเมื่อกี้เอง
แฟรงค์ :: เย้ ~
จะร่าเริงทำไมละครับ เจอกันออกจะบ่อยนะรู้สึก :)
ผม :: ดีใจหรือไงเรา
แฟรงค์ :: หื้มมม ดีใจสิได้เจอพี่เจทั้งที่... ไม่เจอหน้าวันเดียวคิดถึงจะแย่
ผม :: อย่าเว่อร์น่ะ ... ไปเรียนได้แล้ว
แฟรงค์ :: 5555 เขินอะดิ
ผม :: เย็นนี้ไม่ไปละดีกว่า
แฟรงค์ :: เห้ยๆ ไม่ได้ๆ ต้องมาสิ ไม่แกล้งละครับๆ ฝันดีครับพี่เจ
5555 เจ้าเด็กบ้าเอ้ยยย
ผมกดวางสายแล้วนอนหลับไป ตื่นมาอีกที 11 โมงกว่า
ล้างหน้าล้างตาแล้วลงไปทานข้าวกับแม่
นั่งเล่นนั่งคุยกันไปจนบ่าย 2 เสียงไลน์ก็ดังขึ้น
Mr.Frank :: เลิกเรียนแล้วครับ กำลังไปห้องซ้อม ...
แล้วส่งรูปนั่งในแท๊กซี่เบียนกับน้องเปอร์น้องน้ำน่านน้องอุ่นมาให้
นี้นั่งอัด 4 เลยสินะ 555+
Jey'Lay :: เบียดกันมากไปป่าวเนี้ย 5555
Mr.Frank :: น้องเฟรินส์มาด้วยนะ นั่งเบาะหน้าเลยเบียดกัน
แล้วกดเป็นวีดีโอคอลมาให้เห็นหน้า
แฟรงค์ :: นี้ไงๆ เบียดมาก ส่วนเจ้าหญิงนั่งหน้าสบายๆ
หมุนกล้องไปให้เห็นน้องเฟรินส์ที่หันมายิ้มให้
ส่วนพวกเพื่อนๆเจ้าแสบก็ยกมือไหว้ผมกัน
ผม :: ประหยัดๆ เบียดๆไปดีแล้ว 5555
แฟรงค์ :: ทำไมชอบใส่เสื้อแบบนี้นอนเนี้ย
ผมกำลังจะพูดตอบ แต่แฟรงค์กดปิดวีดีโอคอลไปแล้ว
แต่ส่งข้อความไลน์มาแทน
Mr.Frank :: เสื้อคอลึกไป ทำไมชอบใส่นอน
Jey'Lay :: ก็ใส่นอนไง สบายดีออก
Mr.Frank :: มันโป๊อะ ลึกจนเห็นหน้าท้องแล้วเนี้ย
ส่งอีโม หน้าอายมาให้
Jey'Lay :: คิดลามกอีกละดิ มันเสื้อนอนเฉยๆไม่ได้ใส่ไปไหน
555 เจ้าเด็กนี้ คิดทะลึ่งตลอด น่าแกล้งแหะ
ผมเลยบอกแม่ว่าจะขึ้นไปอาบน้ำก่อน แล้วเดินขึ้นห้องมา
ถอดเสื้อกล้ามออก แล้วถ่ายรูปส่งไปให้แฟรงค์ดู
Mr.Frank :: เห้ยยยยยยยยยยย
55555555555+ กดโทรมาหาละ เด็กคนนี้แกล้งง่ายดีแหะ
ผม :: ว่าไงครับ
แฟรงค์ :: พี่เจยั่วผมใช่ป่ะ
ผม :: คิดทะลึ่งอีกละ ใส่เสื้อคอลึกก็คิด ถอดเสื้อก็คิดอีกเนี้ยนะ
แฟรงค์ :: โอ้ยยย อย่าๆทำแบบนี้กับใครนะ โครจจะหวงอะ
ผม :: จะให้ไปทำกับใครละ บ้าแล้ว
แฟรงค์ :: แค่แฟรงค์คนเดียวก็พอเนอะเนอะเนอะ
มาอ้อนอีกนะ 555+ น่ารักวะ
ผม :: อย่ามาเนอะเลย ถึงไหนแล้ว
แฟรงค์ :: ถึงละครับ
ผม :: ตั้งใจซ้อมละ อย่าเอาแต่คิดทะลึ่ง
แฟรงค์ :: ก็อย่ามายั่วดิ 555+ เดี๋ยวเจอกันนะครับ
ผม :: 5555+ ครับน้องแฟรงค์
พอวางสายผมก็เข้าไปอาบน้ำ
แต่งตัวเสร็จลงมาก็เจอแม่กับน้าเพ็ญนั่งคุยกันอยู่
ผม :: สวัสดีครับน้าเพ็ญ
น้าเพ็ญ :: จ๊ะน้องเจ เป็นไงเห็นแม่เราบอกว่าเราไม่สบาย
ผม :: ครับ แต่ดีขึ้นแล้วครับ
แม่ :: เดี๋ยวแม่จะไปทำผมกับน้าเพ็ญเค้าก่อนนะน้องเจ
ผม :: งั้นให้ผมตามไปที่ร้านใช่ไหมครับ
น้าเพ็ญ :: ใช่จ๊ะ น้าวานเราไปรับตาแฟรงค์กับน้องเฟรินส์ด้วยได้ไหม
ผม :: ได้ครับน้าเพ็ญ
แม่ :: งั้นแม่ไปก่อนนะ เดี๋ยวเจอกันร้านหัวปลาหม้อไฟ ร้านเดิมที่เราชอบไปทานกันนะ
ผม :: ครับแม่
แม่กับน้าเพ็ญออกไปทำผมแล้ว ดูนาฬิกาก็เพิ่งจะ สามโมงเย็น
กว่าแฟรงค์จะซ้อมเสร็จก็หกโมงเย็น
อื้มมม เอารถไปล้างดีกว่า ผมเอา Honda civic ไปล้าง
เพราะวันนี้มีน้องเฟรินส์กลับด้วย เผื่อต้องรับเพื่อนๆแฟรงค์มาส่ง BTS เอาคันใหญ่ไปดีกว่ามินิ
รอรถล้างอยู่ เลยหยิบมือถือมาโทรหาเชนหน่อยดีกว่า
เชน :: ว่าไงวะมึง
ผม :: อยู่ไหน
เชน :: ห้องวะ รอแม่บ้านมาทำความสะอาด
ผม :: เออ ทำการบ้านบ้างยัง
เชน :: เรียบร้อยละ ... เออ มึงไม่มีไรจะถามกูหน่อยหรอวะ
ผม :: 5555 เรื่องมึงกับน้องแบงค์นะหรอ กูไม่ถามวะ
เชน :: มึงไม่โกรธกูใช่ไหม
ผม :: กูจะโกรธมึงทำไมละ ถ้ากูเปนเมียมึงคงโกรธแหละ 55555
เชน :: กูก็อยากให้มึงเป็นวะ
ผม :: มึงบ้าไปละ ทำไมได้เมีย ผช. คนแรกละเพ้อหรือไงห๊าา
เชน :: อย่านับว่าเป็นเมียได้ป่ะวะ มึงก็แบบนี้ตลอดอะเชรี้ยย
ผม :: มึงอย่ามางอแงกับกูดิ เปนไรมึง
เชน :: แล้วมึงกับแฟรงค์เปนไงบ้างวะ
ผม :: ก็เรื่อยๆวะ
เชน :: มึงชอบน้องมันหรือยัง
ผม :: อื้มมม ก็รู้สึกดีวะ
รู้สึกดีจริงๆครับ ยังไม่รู้ว่าชอบแบบไหน
แต่ไม่รังเกียจที่ได้จูบได้หอม หรือรำคาญที่แฟรงค์มาตามจีบ
เชน :: ถ้ากูจีบมึงก่อนคงดีเนอะ
ผม :: เชน มึงเปนไรวะ วึนนี้มึงพูดแบบนี้มา 2-3 ครั้งละน่ะ
เชน :: กูว่า.... กูชอบมึงวะเจ
ตู๊ดด ตู๊ดด~
ผมกดวางสายไปตั้งแต่เชนพูดจบ
มึงบ้าแล้วแน่ๆเชน กูเพื่อนมึงนะเว้ยยย!!!
สักพักมี่โทรเข้ามา
มี่ :: ต้องการที่ปรึกษาใช่ไหมครับ
ผม :: มึงเป็นอับดุลหรือไง
มี่ :: กูบอกแล้วกูเป็นญาติกับเจนญาณทิพย์ กูสัมผัสได้ 55555
ผม :: สาดดดดดดด
มี่ :: เรื่องไหนก่อนดีละมึง
ผม :: เชนโทรหามึงหรอ
มี่ :: เออ มันบอกกูมาได้สักพัก้วว่ารู้สึกไงกับมึง เมื่อกี้มันโทรมาบอกกูแค่ว่า
บอกมึงไปแล้วกูเลยคิดว่ามึงคงต้องการคนรับฟังเลยโทรมา
ผม :: มึงหล่อมากเลยมี่ ใจมึงหล่อมากก
มี่ :: เมียกูย้ำทุกคืน มึงไม่ต้องบอกหรอก ,, โอ้ยยย มึงตีกูทำไมแชมป์
5555+ อ้าวๆ เสือกตีกันซะงั้น
ผม :: ไปเคลียเรื่องในมุ้งมึงก่อนไหม
มี่ :: ไม่เปนไรหรอกมึง เดี๋ยวจัดหนักทีเดียวรู้เรื่อง 5555
ผม :: เชรี้ยยยยย
มี่ :: มึงคิดไงวะที่เชนบอกมึง
ผม :: กูคิดกับมันแค่เพื่อนจริงๆวะ กูไม่ได้ชอบ ผช. มึงก็รู้
มี่ :: แต่กับแฟรงค์ทำไมมึงยอมให้โอกาสน้องเค้าวะ มึงชอบแฟรงค์หรอ
ผม :: อื้มมม กูไม่รู้วะ แต่กูไม่ได้รังเกียจอะไร
มี่ :: แล้วถ้าเชนมันขอโอกาสจีบมึงบ้างละ
ผม :: กูให้ไม่ได้ว่ะ จริงๆ
มี่ :: อืมม กูเข้าใจวะ เดี๋ยวกูคุยกับมันให้ มึงก็อย่าเกลียดมันนะ
ผม :: กูไม่เคยเกลียดเพื่อนตัวเองวะ
มี่ :: โอเค กูโทรหามันก่อน ละมึงอยู่ไหนเนี้ย
ผม :: เอารถมาล้างวะ เดี๋ยวจะไปรับแฟรงค์ แล้วไปกินข้าว
มี่ :: ห่าา ไม่ชอบแต่ตามรับตามส่งชิบหายยนะ
ผม :: แม่กูนัดกันกินข้าวเว้ยย กูเลยมีหน้าที่มารับน้องไปเจอกับแม่ๆที่ร้าน
มี่ :: เออๆ ครับๆ เดี๋ยวก็โดนเด็กจับกดจนได้นะมึง 555555
แล้วมันก็วางสายไป ... กวนตรีนนนมากละมึงไอ่มี่
รถล้างเสร็จแล้ว ยังเหลือเวลานิดหน่อย ขับรถไปดูแฟรงค์ซ้อมดีกว่า
อื้มมม ส่งไลน์หาเชนหน่อยดีไหมวะ ยังไงก็เพื่อนกัน
Jey'Lay :: กูขอโทษที่รับความรู้สึกมึงไม่ได้ แต่มึงยังเป็นเพื่อนกูนะ
Chaining :: ขอบใจวะมึง กูขอเวลาหน่อยนะ แล้วกูจะเป็นเพื่อนมึงเหมือนเดิม
Jey'Lay :: อื้มม กูขอโทษนะที่หล่อโดนใจมึง 5555
Chaining :: นี้กูคิดผิดที่ชอบมึงหรือป่าววะ ... กวนตรีน
555+ เอานะ' อย่างน้อยๆผมคิดว่าผมจะได้เพื่อนคนเดิมกลับมาในเร็วๆนี้
ถึงร้านพี่ดลแล้ว,, เดินไปนั่งรอดีกว่า นี้ก็ใกล้หกโมงละเดี๋ยวคงเลิกซ้อมกันแล้ว
ผมกำลังจะเดินเข้าร้าน แต่สายตาเหลือบไปเห็นเด็กน้อยหัวสกินเฮดหน้าตาคุ้นๆยืนอยู่ข้างๆร้าน
น้องแฟรงค์นี้น่า ~ โดดซ้อมหรือไงเนี้ยย '
ผมเลยเดินเข้าไปหา..
แต่พอเดินเข้าไปกลับเห็นว่าน้องแฟรงค์ไม่ได้ยืนอยู่คนเดียว
ใกล้ๆกันเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาจัดว่าสวย
กำลังเอามือสองข้างกอดรอบคอของแฟรงค์ไว้
หื้มมมมม.... ไม่หวงเนื้อหวงตัวเลยนะ!!!
"บัวยังรักแฟรงค์อยู่ กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม"
แล้วก็ใช้มือที่กอดคอแฟรงค์ให้กัมลงมา
ก่อนที่สาวน้อยคนนั้นจะเขย่งตัวขึ้นจูบน้องแฟรงค์
"ตุ๊บบ!"
เสียงมือถือกับพวงกุญแจผมร่วงลงพื้น
ทำให้คนทั้ง 2 หันมา
"พี่เจ!!!"
"ขอโทษทีพอดีพี่กำลังจะเข้าไปข้างใน"
ผมก้มเก็บของก่อนจะรีบเดินเข้าไปในร้านพี่ดล
อะไร... คืออะไร?
ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนเก่าแฟรงค์?
หรือเป็นอะไรกับแฟรงค์กันแน่??
แล้วยอมให้เค้าจูบทำไมวะ??
ไหนบอกชอบกูไงครับไอ่เด็กบ้า!!!!!!
.................................................
มาต่อให้ละนะค่ะ =)
ตอนนี้ออกจาก รพ. เรียบร้อยแล้วค่ะ
ยังไงฝากครูเจน้องแฟรงค์ด้วยนะค่ะ
^^
-
อะไร ยังไงค๊าาาาาาาา
-
เป็นเรื่องที่น่ารักจัง มาต่อไวๆน้าาา
-
Ch.16 คลื่นลมสงบ || Frank ‘ Mode
แบงค์ :: แฟรงค์มึงไปคุยกับบัวก่อนไหม มายืนดูแบบนี้กูอึดอัดวะ
เห้อออ ผมได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินไปหาบัวที่มายืนรอดูซ้อมดนตรี
ผมเลิกกับบัวมาได้เป็นปีละครับ แต่ไม่รู้ทำไมพักหลังถึงโทรกลับมาหาผม ไลน์มาหาผม
แต่ผมเฉยๆไม่ได้รับสาย และไม่ได้ตอบไลน์อะไร
แต่อยู่ๆวันนี้มายืนจ้องหน้าผมตั้งแต่ผมเข้ามาห้องซ้อมแล้ว
จนพวกแบงค์มันอึดอัดไมไหวละครับ เลยไล่ผมออกมาให้มาเคลียร์กับบัวให้รู้เรื่อง
ผมเดินนำหน้าบัวมายืนคุยข้างๆห้องซ้อมพี่ดล
เพราะไม่อยากคุยให้เสียงดังรบกวนคนอื่นๆที่มาใช้ห้องซ้อม
อยู่ๆบัวก็เอามือมากอดคอผมไว้ แล้วพูดว่า
บัว :: บัวยังรักแฟรงค์อยู่ กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม
เหอะ หายไปเป็นปีแล้วกลับมาพูดว่ายังรักเนี้ยนะ ตลกว่ะ
แต่ไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไร บัวก็ดึงผมให้ก้มลงมาแล้วจูบผม
แล้วก็มีเสียงดังใกล้ๆ
“ตุ๊บ!”
ผมหันไปดู เห้ยยย นั่นพี่เจนี้หว่า
ผม :: พี่เจ!!
พี่เจ :: ขอโทษทีพอดีพี่กำลังจะเข้าไปข้างใน
แล้วพี่เจก็รีบก้มไปเก็บของก่อนจะหันหลังเดินเข้าไปหาพี่ดลในห้อง
ผมหันมามองบัว แล้วได้แต่ส่ายหน้าไปมา
ผม :: บัว อย่าทำแบบนี้กับแฟรงค์อีก แล้วก็เลิกคิดที่จะกลับมาได้แล้ว
แฟรงค์มีคนที่แฟรงค์รักแล้ว
แล้วผมก็รีบเดินกลับมาในห้องซ้อม
ป่านนี้พี่เจเข้าใจผิดไปแล้วแน่ๆ
โธ่เว้ยย !! ทุกอย่างกำลังไปได้ดีแท้ๆ
พอเดินเข้ามาก็เห็นพี่เจนั่งคุยกับเฟรินส์อยู่
ผมจะเดินเข้าไปหาพี่เจ แต่พวกแบงค์เรียกผมให้เข้าไปในห้องซ้อมก่อน
น้ำน่าน :: มีไรป่ะมึง หน้าตาไม่ดีเลย
ผม :: พี่เจเห็นกูอยู่กับบัววะ
แบงค์ :: งานงอกกกแล้วละมึง
อุ่น :: งั้นเลิกซ้อมไหมวะ ท่าทางมึงไม่ไหวนะ
ผม :: อืออ ขอโทษนะพวกมึง เดี๋ยววันอังคารมาซ้อมอีกที
เปอร์ :: เออๆ โอเคมึงวันอังคารขอให้ไม่มีใครมาเฝ้ามึงแบบวันนี้นะ
อึดอัดชิบหายอะ
แล้วพวกผมก็เตรียมเก็บเครื่องดนตรี
พอเดินออกจากห้องมา ก็ไม่เห็นพี่เจละครับ
ผม :: เฟรินส์ พี่เจไปไหนแล้ว
เฟรินส์ :: ไปรอที่รถนะ พี่เจมารับเค้ากับตัวไปหาม๊าที่ร้านอาหาร
พวกพี่ๆจะกลับพร้อมกันไหมค่ะ พี่เจฝากชวน
น้ำน่าน :: งั้นพวกพี่กลับกันเองก็ได้ เฟรินส์จะได้รีบไปหาม๊าไงค่ะ
แล้วน้ำน่านก็เอามือมาขยี้ผมน้องสาวผมเล่น
มึงอย่าเพิ่งหวานกันได้ไหมครับ กูเครียดจะบ้าแล้ว
พวกผมเดินออกมาที่รถพี่เจ
ก่อนที่พวกแบงค์จะยกมือไหว้พี่เจแล้วเดินไปเรียกรถกลับกัน
ผมเดินมาขึ้นรถพี่เจก่อนจะยกมือไหว้พี่เจ
ผม :: ทำไมไม่บอกก่อนละว่าจะมารับ
พี่เจ :: ถ้าบอกคงไม่เห็นอะไรสิน่ะ
ผม :: พี่เจเรื่องนี้แฟรงค์อธิบายได้
พี่เจหันมามองหน้าผมนิดนึงก่อนจะหันไปขับรถต่อ
พี่เจ :: น้องเฟรินส์อยากแวะที่ไหนก่อนไหมค่ะ
เฟรินส์ :: ไม่ละค่ะ ไปหาม๊าเลยก็ได้ค่ะ
พี่เจ :: ค่ะ งั้นไปกันเลยเนอะ
ตลอดการเดินทางพี่เจไม่หันมามองหน้าผมเลย
และบนรถมีแต่เสียงเพลงจากวิทยุ ไม่มีการคุยกันแบบทุกครั้ง
เหมือนที่ผมกับพี่เจชอบคุยกันระหว่างอยู่บนรถ
พอถึงร้านอาหาร ผมบอกให้เฟรินส์เดินเข้าไปหาม๊าก่อน
ผม :: พี่เจคุยกันก่อน
ผมดึงมือพี่เจไว้ให้ยืนคุยกับผมก่อน
พี่เจ :: ปล่อยมือพี่ด้วยครับน้องแฟรงค์
ผม :: ไม่ปล่อย พี่เจฟังแฟรงค์นะ ขอเวลาแค่ 5 นาทีนะครับ
พี่เจดึงมือออก แล้วยืนจ้องหน้าผม
พี่เจ :: พี่ให้เวลาแฟรงค์เข้ามาในชีวิตพี่มากแล้วนะ มากจนเกินไปด้วยซ้ำ
พี่ไม่อยากฟังครับ ขอตัวเข้าไปข้างในก่อนนะครับ
แล้วพี่เจก็เดินเข้าร้านไป
โธ่เว้ยยยย !! อะไรว่ะ
พี่เจต่อย หรือด่ายังรู้สึกดีกว่าทำแบบเย็นชาแบบนี้
เห้อออ บัวนะบัว จะมาทำไมว่ะ กลับมาสร้างความวุ่นวายทำไม
พอผมเดินมาถึงโต๊ะอาหารก็สวัสดีม๊า กับแม่พี่เจ ก่อนไปนั่งข้างๆม๊า
เรานั่งทานอาหารกันไปซะพัก
น้าอ้อย (แม่พี่เจ) :: พี่เจสอนเป็นไงบ้างครับน้องแฟรงค์
ผม :: สอนดีมากครับ เข้าใจง่ายมาก พวกเพื่อนๆแฟรงค์ยังชมเลย
ม๊า :: นี้ตอนแรกอยากเรียนแค่ 2 เดือน ไม่รู้จบ 2 เดือนแล้วน้องเจจะสอนให้น้องแฟรงค์ต่อไหมลูก
พี่เจ :: น้องแฟรงค์เก่งอยู่แล้วครับ เจแทบไม่ได้สอนอะไรมากเลย แล้วเจอาจไม่ได้สอนต่อครับ
เพราะคิดว่าช่วงนั้นเจน่าจะเรียนหนักแล้ว
ผมหันไปมองหน้าพี่เจ แต่พี่เจก็ก้มหน้าทานข้าวต่อโดยไม่หันมามองทางผมเลย
ผม :: แฟรงค์อาจจะรบกวนพี่เจต่อนะครับม๊า น้าอ้อย พอดีแฟรงค์อยากเข้าวิศวะเหมือนพี่เจนะครับ
เลยอยากรบกวนพี่เจให้ติวให้จนแอดมิดชั่นเลย
พี่เจ :: พี่ไม่ว่างครับ
โห้ยยยย รีบตอบทำไมเนี้ย ไหนบอกจะติวจนสอบเข้าได้ไง
น้าอ้อย :: ทำไมตอบน้องแบบนั้นละลูก
พี่เจ :: หมดรับน้องแล้ว เจเรียนหนักนะครับแม่ กลัวไม่มีเวลาสอนน้องเต็มที่
ม๊า :: งั้นถ้าเจว่างวันไหนก็แวะมาสอนน้องนะลูก อาทิตย์ละวันก็ยังดี
พี่เจ :: ครับ
แล้วพวกม๊ากับน้าอ้อย ก็คุยกันไป มีเรื่องน้องเฟรินส์บ้าง ผมบ้าง ปนๆกันไป
จนเกือบ 3 ทุ่มก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
พี่เจกลับไปพร้อมน้าอ้อย ส่วนม๊าก็ขับรถพาผมกับเฟรินส์กลับบ้าน
พอมาถึงบ้านผมรีบขึ้นห้อง แล้วรีบอาบน้ำ
เพราะดูเวลาแล้วพี่เจน่าจะยังขับรถไม่ถึงบ้าน
พอผมอาบน้ำเสร็จก็ไลน์หาพี่เจ
Mr.Frank :: พี่เจครับ ถึงบ้านยัง
ขึ้น read แต่ไม่ตอบ
ผมเลยกดโทรหา พี่เจกดตัดสาย
ผมกดโทรหาอีก 3 ครั้ง พี่เจกดตัดสายทุกครั้ง
เห้ออออ แล้วก็มีแจ้งเตือนไลน์เข้ามา
P’J :: พี่ไม่สบาย ไม่ต้องโทรมากวน
ไลน์มาแบบนี้เจ็บวะเห้ยย ฟังกันหน่อยได้ไหมเนี้ย
Mr.Frank :: ฟังแฟรงค์นะ ขอแค่ 5 นาที แฟรงค์ขอแค่นั้น
P’J :: เกิน 5 นาทีพี่กดวางนะ
เย้~ ผมรีบกดโทรหาพี่เจ
ผม :: โกรธแฟรงค์หรอครับพี่เจที่บัวมาจูบแฟรงค์อะ ,, หึงอะดิ
ผมแกล้งพูดแหย่พี่เจเล่นๆไป
พี่เจ :: หมดไป 1 นาทีแล้วนะครับ
ผม :: เห้ยย พี่เจๆ 5 นาทีจริงดิ
พี่เจ :: พี่ไม่เคยพูดเล่นครับ
ผม :: โอเคพี่เจ เข้าเรื่องเลยนะ บัวเป็นแฟนเก่าแฟรงค์ เลิกกันมาเป็นปีแล้ว
พี่เจ :: อืมม แล้ว?
ผม :: หลังๆมาเนี้ยเค้าชอบทักไลน์มาหา
ชอบโทรมาหาแต่แฟรงค์ไม่ได้ตอบไลน์หรือรับสายเค้าเลยนะ
พี่เจก็รู้นิ ว่าแฟรงค์อะแชตหาพี่เจคนเดียว กดโทรหาพี่เจคนเดียวนะ
พี่เจ :: อันนี้พี่ไม่รู้ครับ
ผม :: พี่เจอะ
ผมทำเสียงงอแงกลับไปบ้าง
พี่เจ :: หมดไป 3 นาทีแล้วนะ
ผม :: โหยยย อืมม แล้วอยู่ๆวันนี้เค้าก็มาหาที่ห้องซ้อม มายืนเกาะกระจก
มายืนมองพวกแฟรงค์ซ้อม แล้วแบงค์มันก็คงอึดอัด เลยบอกให้แฟรงค์ออกมาคุยให้จบๆ
พี่เจ :: อืออ รู้จักห้องซ้อมด้วยสินะ
ผม :: ก็ตอนคบกันเค้าเคยมาด้วยไง
พี่เจ :: อืออ พาคนที่ชอบไปดูซ้อมด้วยทุกคนสินะ
ผม :: ไม่ใช่ๆละพี่เจ อืมม แล้วพอมาคุยข้างนอกก็เป็นแบบที่พี่เจเห็นอะแหละ เค้าบอกว่ายังรักแฟรงค์
แล้วขอกลับให้ไปเป็นเหมือนเดิม แฟรงค์ยืนอยู่ดีๆเค้าก็กระชากแฟรงค์ลงไปแล้วก็จูบนะ
แฟรงค์ไม่ได้จูบเค้าซะหน่อย
พี่เจ :: แต่ก็ยืนให้จูบซะนาน ไม่ผลักไปแต่แรกละ ถ้าพี่ไม่ทำของตกจะผลักออกไหม
ผม :: ตอนแรกมันตกใจ แต่แค่ปากชนปากเฉยๆนะ ไม่มีอะไรมากกว่านั้นเลย
พี่เจ :: หรอ
ผม :: ครับ แล้วพอพี่เจเดินไป แฟรงค์ก็จะรีบวิ่งตามไปไง
พี่เจ :: ขนาดรีบนะ เข้ามาซะช้าเลย
ผม :: ก็เค้าดึงแขนแฟรงค์ไว้ แฟรงค์เลยหันไปบอกเค้าว่าแฟรงค์ไม่ได้รู้สึกอะไรกับเค้าแล้ว
ตอนนี้แฟรงค์มีคนที่แฟรงค์รักแล้ว
พี่เจ :: ครบ 5 นาทีพอดี แค่นี้นะ
ผม :: เดี๋ยวดิพี่เจ หายโกรธแฟรงค์นะ
พี่เจ :: ไม่ได้โกรธนะ ไม่มีสิทธิ์โกรธนิ ไม่ได้เป็นแฟนกันซะหน่อย
ผม :: พี่เจ......อื้อ ครับ ไม่ได้เป็นแฟนกันนิเนอะ แฟรงค์มันก็แค่ชอบพี่เจ
โดยที่แฟรงค์ไม่รู้เลยพี่เจคิดไงกับแฟรงค์
ผมเงียบไปซะพักก็พูดต่อ
ผม :: งั้นแฟรงค์ขอโทษละกันนะที่มาชวนพี่เจเล่นเกมส์ ชวนพี่เจมาให้ % แฟรงค์ทุกวัน
และยังมารบกวนพี่เจมาขอจีบพี่เจอีก ครบ 5 นาทีแล้วนิครับ ขอบคุณที่ฟังครับ
แล้วผมก็กดวางสายไป แล้วบัวก็โทรเข้ามาพอดี
ผมเลยกดปิดเครื่องไปเลย
โอ้ยย วันนี้มันวันอะไรเนี้ยย ปวดหัวจัง มีแต่เรื่องราว
ผมนอนปิดไฟไปแล้ว แต่ก็นอนไม่หลับอยู่ดีครับ
นอนคิดถึงเรื่องที่พี่เจพูดมา
ตอนแรกมันก็เหมือนพี่เจหึงผมเรื่องบัว
ผมก็อมยิ้มดีใจนะ ที่พี่เจตอบกลับมาแบบนั้น
แต่มาน้อยใจตรงคำว่า ไม่มีสิทธิ์โกรธนิ ไม่ได้เป็นแฟนกันซะหน่อย
เห้ออ ผมนึกว่าพี่เจก็มีใจให้ผมซะอีก
ทั้งคุยกันทุกคืน ทั้งไลน์ ทั้ง SMS ทั้งโทรหากัน
ไหนจะได้หอมแก้ม ได้จูบกันแล้ว
นี้ผมคิดไปเองฝ่ายเดียวใช่ไหม
..................................
วันจันทร์
ตอนเช้าผมไปเรียนตามปกติ
เห้ออ วันนี้พี่เจจะมาสอนพิเศษไหม
จะมารับไหม แล้วเจอหน้ากันจะมองหน้าไงดีวะ
ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่
แบงค์ก็สะกิดถามผมว่า
แบงค์ :: มึงไม่เปิดเครื่องหรอ
ผม :: เออ ทำไมวะ ปิดไปตั้งแต่เมื่อคืนละ บัวโทรมากูรำคาญ
แบงค์หันไปคุยโทรศัพท์ต่อ แล้วสักพักก็วาง
แบงค์ :: พี่มี่โทรมาหากู บอกว่าพี่เค้าติดต่อมึงไม่ได้
ผม :: ติดต่อกูทำไม มีไรหรือเปล่า
แบงค์ :: พี่เจมึงไม่สบายหนักมาก ไปเรียนแล้วเป็นลม
ผม :: เห้ยย จริงหรอวะ แล้วตอนนี้เป็นไงบ้าง
แบงค์ :: เออ ตอนนี้นอนอยู่ที่ห้องพี่เชนแล้ว
แล้วมึงรู้ใช่ไหมว่าพี่เชนคิดไงกับพี่เจ
ผม :: กูโดดคาบบ่ายนะ
แล้วผมก็รีบเก็บของใส่กระเป่า
ก่อนจะเดินออกไปทำเรื่องกลับบ้านที่ฝ่ายปกครองหน้าโรงเรียน
ผมขึ้นแท็กซี่ได้ ก็รีบเปิดเครื่องโทรหาพี่มี่
พี่มี่ :: สาสสสส โทรกลับมาช้าจังนะ
ผม :: ขอโทษทีพี่ เมื่อคืนผมปิดเครื่องแล้วลืมเปิดนะ
พี่มี่ :: มึงอยู่ไหน
ผม :: กำลังไปคอนโดพี่เชน แล้วพี่เจเป็นไงบ้างอะพี่มี่
พี่มี่ :: เออ ตัวร้อนจี๋อะ นั่งเรียนอยู่แล้ววูบไป กูนั่งรออยู่ตรงล๊อบบี้คอนโดนะ
ผม :: ครับๆพี่เดี๋ยวเจอกัน
พอมาถึงคอนโดพี่เชน
ผมก็รีบเดินไปสวัสดีพี่มี่พี่แชมป์
พี่มี่ :: เอ้านี้กุญแจห้องไอ่เชน
ผม :: อ้าวพี่เชนไม่อยู่หรอพี่
พี่แชมป์ :: เชนมันอกหักนะ มันไปต่างจังหวัดอีกหลายวันจะกลับ
ผม :: ครับ ขอบคุณนะครับพี่ ผมขึ้นไปดูพี่เจก่อนนะ
พี่มี่ :: เห้ยยแฟรงค์ เพื่อนกูไม่สบายอยู่นะ จะทำไรมันก็เบาๆหน่อยละกัน
แล้วก็หัวเราะ 5555555+ ก่อนจะเดินกอดคอพี่แชมป์ออกไป
ผมเดินมาถึงห้องพี่เชน ก่อนจะเปิดกุญแจเข้าห้องไป
ห้องมืดดีแหะ … สงสัยนอนในห้อง
ผมวางกระเป๋าไว้ที่โซฟา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนอนพี่เชน
พี่เจนอนอยู่จริงๆด้วย ผมเดินเข้าไปหาพี่เจแล้วเอื้อมมือไปจับหน้าผากพี่เจ
ตัวอุ่นๆแล้วนินา สงสัยพวกพี่มี่ให้กินยาแล้วเช็ดตัวให้แล้วแน่ๆ
เพราะมีชามใส่น้ำกับผ้าขนหนูวางไว้ข้างๆ
ผมนั่งลงบนเตียงข้างๆที่พี่เจนอน
พี่เจลืมตามามองผม
ผม :: เป็นไงบ้างครับ
พี่เจ :: มาทำไม
ผม :: มาดูพี่เจไงครับ ปวดหัวอยู่ไหม
พี่เจ :: กลับไปเรียนเถอะ พี่ไม่เป็นไร
ผม :: แฟรงค์ขอโทษนะที่พูดไม่ดีใส่พี่เจ แฟรงค์แค่น้อยใจนะครับ
ผมจับมือพี่เจไว้ แล้วหันไปพูดกับพี่เจ
พี่เจ :: จะไม่จีบแล้วก็ไม่ต้องจีบ ปล่อยจะนอน
หื้มม น่ารักวะ หน้าขาวๆปากแดงๆที่ปกติแดงอยู่แล้วตอนนี้แดงกว่าเดิมเพราะฤทธิ์ไข้
แล้วนี้กำลังงอนที่ผมพูดเมื่อคืนใช่ไหม
ผม :: แล้วพี่เจรำคาญแฟรงค์หรือป่าวละที่มาจีบพี่เจแบบนี้
พี่เจหันหน้าหนีผมไปอีกทาง ผมเลยล้มตัวนอนข้างๆพี่เจ
แล้วจับตัวพี่เจให้หันหน้ามาทางผม
เรานอนมองหน้ากันอยู่แบบนั้นซะพัก
ผม :: ว่าไงละครับ พี่เจรำคาญหรือป่าว
พี่เจเอาผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าแล้วพูดว่า
พี่เจ :: ถ้ารำคาญจะส่ง SMS ให้ % ทุกวันทำไมเล่า
หื้มมมม อย่าทำเสียงแบบนี้พี่เจ ,, น่ารักเกินไปละน่ะ
ผมดึงผ้าห่มออกจากหน้าพี่เจ แล้วเอามือจับแก้มพี่เจไว้ให้หันมาทางผม
ผม :: ไม่เอาสิครับ ตอบแฟรงค์ตรงๆ รำคาญแฟรงค์ไหม
พี่เจส่ายหัวไปมาแทนคำตอบ
ผม :: แล้วพี่เจชอบแฟรงค์บ้างไหมครับ เหมือนที่แฟรงค์ชอบพี่เจนะ
พี่เจไม่ตอบอะไร ผมเลยเอามือพี่เจมาจับที่หน้าอกผม
ผม :: พี่เจได้ยินไหม หัวใจแฟรงค์ เต้นดังมากๆเลย
มันเป็นกับพี่เจคนเดียวนะ
ผมก็ยิ้มให้พี่เจ ก่อนที่พี่เจจะจับเอามือผมไปวางไว้ที่หน้าอกพี่เจ
พี่เจ :: แล้วแฟรงค์ได้ยินหัวใจพี่ไหม ,, มันก็ดังแบบนี้กับแฟรงค์คนเดียวนะ
ตอนนี้ในห้องมีแต่เสียงแอร์ที่ทำงาน กับเสียงหัวใจของผมกับพี่เจ
ตึกตัก ~ ตึกตัก
หื้มมมม น่ารักอะพี่เจ อย่าทำตัวน่ารักมากกว่านี้เลย
บรรยากาศมันชวนให้แฟรงค์ทำร้ายพี่เจได้น่ะ
ผมพยายามระงับความรู้สึกตัวเองที่ตอนนี้มันมีมากเกินไปอยู่
พี่เจก็เอามือมาจับหน้าผมไว้ ก่อนจะขยับหน้ามาจูบผมที่ปากเบาๆ
พี่เจ :: ลบรอยเมื่อวาน แล้วอย่าให้มีแบบนี้อีกน่ะ
โอ้ยยย ไม่อดทนแล้วตอนนี้
ผมยิ้มตอบกลับไปให้พี่เจ ก่อนที่จะพลิกตัวขึ้นไปคร่อมตัวพี่เจไว้
พี่เจดูตกใจ แต่ก็มองตาผม ก่อนที่ผมจะก้มลงไปจูบปากพี่เจเบาๆ
จนพี่เจก็จูบตอบกลับมา
แล้วผมก็ค่อยใช้ปลายลิ้นสอดแทรกเข้าไปสัมผัสเกี่ยวกับลิ้นนุ่มๆของพี่เจ
ตอนแรกพี่เจทำเสียง อื้ออ ในลำคอเหมือนจะบอกให้ผมหยุด
แต่สักพักก็ส่งลิ้นตอบรับผมออกมา เราจูบกันไปซะพัก
พี่เจก็ดันผมออก แล้วผลักผมให้ลงจากตัว
พี่เจ :: บ้า หายใจไม่ออกแล้ว
ผม :: ก็พี่เจน่ารักทำไมละ
พี่เจ :: คิดทะลึ่งตลอดละไม่ต้องมาโทษ
ก่อนที่จะหันหลังให้ผม 55555+
ผมเลยเขยิบเข้าไปกอดพี่เจทางด้านหลัง
ผม :: พี่เจครับ
พี่เจ :: หื้มม
ผม :: เป็นแฟนกับแฟรงค์น่ะ
พี่เจ :: ขอคิดก่อนนะ
ผม :: ให้เวลาแค่คืนนี้นะ ตกลงไหม
พี่เจหยักหน้าให้ผม
โอ้ยย มีความสุขวะ ผมก้มลงไปหอมแก้มพี่เจ
แก้มยังหอมอะ 555555+
ผมใช้ปากไล้แก้มพี่เจมาเรื่อยๆ มาที่ติ่งหู
แล้วไล้ลงมาหอมที่ซอกคอพี่เจ
มือที่กอดพี่เจอยู่ก็ลูบไล้ไปที่สะโพกและหน้าท้องพี่เจเบาๆ
ตอนนี้ผมเริ่มจะคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ละครับ
พี่เจส่งเสียงครางออกมาเบาๆ
“อื้ออ “
เสียงเซ็กซี่ไปแล้วนะพี่เจ แฟรงค์จะทนไหวไหมเนี้ย
แล้วพี่เจก็พลิกตัวกลับมามองหน้าผม แล้วบอกว่า
พี่เจ :: ไม่เอาดิ อย่าแกล้งคนป่วยนะ
ผม :: ก็พี่เจน่ารักอะ
พี่เจ :: ให้กอดอย่างเดียว ตกลงไหม
ผม :: มากกว่านั้นไม่ได้หรอ
พี่เจ :: ออกไปนอนนอกห้องเลยงั้นอะ
ผม :: ครับๆ งั้นนอนกอดอย่างเดียวนะ
แล้วผมก็ดึงพี่เจให้เข้ามากอด
พี่เจซุกเข้ามานอนตรงอกผม
แล้วซักพักพี่เจก็นอนหลับไป
ผมนอนมองหน้าคนที่ข้างๆ ก่อนจะ จุ๊บลงที่หัวพี่เจเบาๆ
ผม :: แฟรงค์หลงรักพี่เจจนจะไม่ไหวแล้วนะครับ
เมื่อคืนกว่าจะหลับ เครียดแทบแย่
นอนกอดพี่เจแล้วหลับซะหน่อยดีกว่าครับ ‘
เห้อออ ~ สบายใจ
คลื่นลมพายุที่เข้ามา มันสงบลงแล้ว =)
-
เป็นเรื่องที่น่ารักจัง มาต่อไวๆน้าาา
เย้ ,, มาต่อให้แล้วค่ะ =)
-
อะไร ยังไงค๊าาาาาาาา
นั้นสิ ,, น้องแฟรงค์ยังไงน่าาา =)
ขอบคุณนะค่ะที่แวะมาอ่านพี่เจน้องแฟรงค์ ^^
-
ไม่รู้ทำไม อยากอ่านคู่ เชนกับแบงค์ 555
-
ไม่รู้ทำไม อยากอ่านคู่ เชนกับแบงค์ 555
มีแน่นอนค่ะ 555+
ตอนนี้อ่านคู่ครูเจกับน้องแฟรงค์ก่อนน๊าา =)
-
Ch 17 My Boy || Frank ‘ Mode
“ไม่มีวันที่เราจะไม่รักกัน บอกเลยฉันจะไม่ทิ้งเธอไป”
เสียงเรียกเข้า เพลง หัวใจมีเพียงเธอ Ost.Lovesick
หื้มม ใครโทรมาว่ะ
ผมค่อยๆขยับตัวไปเอื้อมหยิบมือถือที่วางไว้ข้างๆหมอน
เพราะกลัวพี่เจที่นอนกอดผมอยู่จะตื่น
ผม :: ครับม๊า
ม๊า :: ทำไมไม่กลับบ้านแฟรงค์ อยู่ไหน
ผม :: อยู่คอนโดเพื่อนพี่เจครับม๊า เดี๋ยวก็กลับแล้ว
ม๊า :: อ่อ อยู่กับพี่เจแล้วหรอลูก ดีๆ งั้นเรียนเสร็จก็กลับนะ อย่าดื้อกับพี่เค้าละลูก
ผม :: ครับ
ดื้ออะไรอะม๊า แฟรงค์ออกจะเป็นเด็กดีจะตาย~ 5555+
ผมดูเวลา โหยย เกือบทุ่มแล้วนินา นอนซะนานเลย
พอวางมือถือไว้ที่เดิม ผมหันไปมองคนข้างๆ กำลังนอนหลับสบายเลยสิน่ะ
แขนผมชานิดหน่อยครับ 555+ ก็พี่เจนอนหนุนแขนมาหลายชั่วโมงแล้วนิ
ไหนจับหน้าผากสิไข้ลดยัง อืออ ตัวอุ่นๆ คงลดแล้วล่ะ
ผม :: พี่เจครับ พี่เจ
พี่เจขยับตัวนิดหน่อย แล้วลืมตามองผม
ผม :: กลับบ้านไหมครับ หนึ่งทุ่มแล้วนะ
พี่เจไม่ตอบอะไร แต่ซุกตัวเข้ามาที่อกผม
5555+ พี่เจตอนงัวเงียแบบนี้ชอบทำตัวน่ารัก
คราวก่อนก็มาจุ๊บผม คราวนี้ก็มาซุกๆเข้าหาอกผม
ผม :: พี่เจครับ กลับบ้านกันเถอะครับ ค่ำแล้ว
พี่เจขยับออกจากอกผม ก่อนจะมองหน้าผม
พี่เจ :: พูดมากจังอะ
พอพูดจบก็ดึงผมลงไปจูบ
หื้มม พี่เจนี้จะยั่ว หรือจะอ้อน หรือจะอะไรครับ
ผมจูบตอบพี่เจไป แล้วเอามือจับท้ายทอยพี่เจไว้
พอพี่เจจะผละออก ผมก็กดจูบลงไปอีก
แล้วค่อยๆเอาลิ้นแทรกเข้าไปในปากพี่เจ
พี่เจจูบตอบกลับมา เราจูบแลกลิ้นกันไปซะพัก
ตอนนี้ผมพลิกขึ้นมาคร่อมตัวพี่เจไว้
ค่อยๆผละจากปากรสหวานนั้น จูบไร้ลงมาตามซอกคอ
มือผมก็ค่อยปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาพี่เจ
พี่เจ :: อื้ออ แฟรงค์ ไม่เอา
ผมขยับขึ้นไปประกบปากพี่เจอีกครั้ง ตอนแรกพี่เจไม่จูบตอบกลับผม
ผมก็ใช้ลิ้นควานหาความหวาน หาลิ้นอุ่นๆของพี่เจ
ซะพักพี่เจก็เอามือมาคล้องคอผมไว้ แล้วจูบตอบกลับมา
อื้มมม,, ก็พี่เจทำแบบนี้แฟรงค์จะหยุดไหวไหมละครับ
พอผมปลดกระดุมเสื้อเสร็จก็ค่อยๆใช่มือไร้ไปตามหน้าท้องพี่เจ
แล้วขยับมาบีบเค้นตรงยอดอกพี่เจ ที่ตอนนี้เป็นตุ่มไตแข็งๆ สู้มือผมแล้ว
“อ๊า .. อืมมม แฟรงค์ครับ”
พี่เจผละปากจากปากผม แล้วส่งเสียงร้องครางออกมา
เตลิดละครับ สติผม ตอนแรกแค่อยากจูบเฉยๆ ตอนนี้ไม่ไหวละครับ
ผมค่อยๆจูบไร้ตามซอกคอมา กัดเม้มตรงคอพี่เจเบาๆ
“อื้มม ..”
พี่เจเอามือที่กอดคอผมไว้ มาลูบตรงหลังหูผมเบาๆ
ผมจูบไร้ลงมาเรื่อยๆ มือข้างนึงก็บีบเค้นเบาๆตรงสะโพก
อีกข้างก็บีบเค้นเข้ากับยอดอกของพี่เจ
ผมค่อยๆจูบลงมา จนตอนนี้ผมเลื่อนปากมาจูบเม้มกับยอดอกอีกข้างของพี่เจ
“อื้อ แฟรงค์ … พะ พอก่อน”
จะพอได้ไงละพี่เจ แฟรงค์หยุดไม่ไหวแล้ว
ผมใช้ปลายลิ้นเลียตรงยอดตุ่มไตแข็งๆที่หน้าอกของพี่เจ
อื้ออ พี่เจหวานไปทั้งตัว ทั้งปาก ทั้งลิ้น ทั้งคอ ทั้งยอดอก
ผมเลื่อนมือไปเกาะตรงขอบกางเกงนักศึกษาพี่เจ
กำลังจะเอื้อมเอามือไปปลดตะขอกางเกง
พี่เจก็ใช้มือทั้ง 2 ข้าง จับหน้าผมให้เงยขึ้นมา
พี่เจ :: ถ้าแฟรงค์ทำอะไรพี่ พี่จะไม่มาเจอแฟรงค์อีกนะ
ผม :: แฟรงค์ขอโทษครับ ก็พี่เจยั่วแฟรงค์ทำไมละ
ผมพูดจบก็ค่อยๆเขยิบหน้าขึ้นไปให้หน้าผมกับพี่เจอยู่ในระดับเดียวกัน
แต่ผมยังคร่อมตัวพี่เจไว้ และกดสะโพกผมให้โดนกับ “พี่เจน้อย”
ซึ่งตอนนี้ก็ขยายตัวขึ้นเพราะก็เกิดอารมณ์เหมือนกัน
แล้วขยับเบาๆให้สะโพกผมสีไปกับของพี่เจเบาๆ
พี่เจ :: อื้มมม ~ อ่าาาา
ผม :: พี่เจก็มีอารมณ์นินา ให้แฟรงค์ช่วยนะ
พี่เจ :: อื้อ . . อะ มะ ไม่เอาครับ ฟะ แฟรงค์ อื้มม หยุดก่อน อย่าขยับสิ
ผม :: หยุดไม่ได้แล้วอะทำไงละครับ
ผมก้มลงไปกระซิบเบาๆที่ข้างหูพี่เจ
พี่เจ :: นะครับแฟรงค์ พี่ไม่สบายนะ
พี่เจจับหน้าผมให้มองหน้าพี่เจไว้
อืมมม หน้าแดง ตาก็เยิ้มเป็นประกายขนาดนี้ แล้วดูปากดิ
แดงอยู่แล้วพอโดนผมจูบไปเมื่อกี้ยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ ไม่อยากจะหยุดเลยอะ TT
ผม :: คร๊าบบๆ
ผมรับคำพี่เจ แล้วก้มลงไปจุ๊บปากพี่เจเบาๆ
ก่อนจะขยับตัวลงมานอนข้างๆพี่เจ
พี่เจ :: เข้าห้องน้ำก่อนไหม
ผม :: แน่นอนสิ ไม่เข้าไหวหรอไงละ
พี่เจ :: สมน้ำหน้า ทะลึ่งดีนัก
พี่เจพูดจบก็เอามือมาบีบจมูกผมเบาๆ
ผมลุกมาเข้าห้องน้ำ อืมม ทำภารกิจนิดหน่อยครับ
ไม่ไหวละจริงๆ ปวดหนึ๊บไปหมดแล้ว 55555+
พอผมเดินออกมา ก็เห็นพี่เจติดกระดุมเสื้อเรียบร้อยแล้ว
ผม :: พี่เจไม่เข้าห้องน้ำหรอออ
พี่เจ :: เข้าๆไปล้างหน้าหน่อย เดี๋ยวจะกลับบ้าน
ผม :: แค่ล้างหน้าจริงอะ
พี่เจหันมามองหน้าผม ส่งสายตาดุๆมาให้
5555+ น่ารักวะพี่เจ น่ากินด้วยคนอะไรว่ะ
ช่วงนั่งรอพี่เจ ผมก็เก็บเตียงให้พี่เชน
แล้วหยิบมือถือมากดดูไลน์ มีไลน์จากพวกเพื่อนๆผมมาถามว่าพี่เจเป็นไงบ้าง
ผมยังไม่ตอบ เดี๋ยวค่อยกลับไปตอบพวกมันที่บ้าน
พอพี่เจเดินออกมา ผมเลยดึงมือพี่เจมานั่งข้างๆผมบนเตียง
ผม :: พี่เจครับ แฟรงค์ชอบพี่เจนะ ตอนนี้มันมากกว่าชอบแล้วนะ
แฟรงค์รักพี่เจแทบจะบ้าแล้วนะ
พี่เจหันมามองหน้าผม แล้วยิ้มให้
พี่เจ :: ไม่เห็นจะบ้าตรงไหนเลย ยังคุยรู้เรื่องนิ
ผม :: โหยยย พูดงี้อีกแล้วนะ
พี่เจ :: โอ๋ๆครับๆ รู้แล้วไงว่าแทบบ้าเลย
ผมยิ้มกลับไปหาพี่เจ แล้วส่งสายตาอ้อนๆไปให้
ผม :: พี่เจเป็นแฟนกับแฟรงค์นะ
พี่เจ :: ไหนบอกครบ 100 วันหรือครบ 100% ถึงจะเอาคำตอบไง
ผม :: แล้วตอนนี้ใจพี่เจให้แฟรงค์เท่าไหร่แล้วละครับ
พี่เจเอนหัวมองหน้าผม ก่อนจะยิ้มให้
พี่เจ :: เอาเท่าไหร่ดีละ
ผม :: 100% แล้วไง เนอะ เนอะ แฟรงค์ออกจะน่ารักขนาดนี้
พี่เจ :: หลงตัวเองใช่ไหม
ผม :: นะครับพี่เจ เป็นแฟนแฟรงค์น่ะ
พี่เจ :: วันนี้วันที่เท่าไหร่
เอ๊ะ .. พี่เจนี้ยังไง จะมาถามวันที่อีก
ผม :: 17 สิงหาคม ครับ
พี่เจ :: แล้วตอนนี้กี่ทุ่มแล้ว
อ่า พี่เจอะ กวนละเริ่มจะกวนละน่ะ
ผม :: 20.52 แล้วครับ
พี่เจ :: อื้ออ จดจำวันกับเวลานี้ไว้ดีๆน่ะ ถ้าวันนึงเกิดอะไรขึ้นก็ตามให้นึกถึงวันนี้และเวลานี้เข้าไว้
ห๊ะ ,, อะไรอะ หมายถึงอะไร
ผม :: หมายความว่าไงครับ
พี่เจ :: ก็เมื่อกี้ถามอะไรพี่ไว้ละ
ผม :: พี่เจเป็นแฟนแฟรงค์น่ะ
พี่เจ :: ครับ แฟรงค์ก็จำวันที่ 17 สิงหาคม เวลา 20.52 ไว้ดีๆนะ
เพราะพี่ตกลงที่จะเป็นแฟนแฟรงค์ไง
พอพูดจบพี่เจก็ลุกขึ้นออกจากห้องไป
หื้มมม เมื่อกี้พี่เจพูดว่าไงนะ …. ตกลงเป็นแฟนแฟรงค์
เห้ยยยย นี้พี่เจตกลงแล้วนี้หว่า
เย้ !!!!
ผมรีบลุกขึ้นเดินตามพี่เจออกมา
ผม :: พี่เจ >///<
พี่เจ :: อย่าๆมาทำเสียงร่าเริง กลับบ้านได้แล้วนะ
ผมกอดพี่เจไว้
ผม :: ขอบคุณนะครับที่ให้โอกาสแฟรงค์ แฟรงค์จะรักษาโอกาสที่พี่เจไว้ให้ดีที่สุดเลย
พี่เจ :: พูดแล้วทำให้ได้น่ะ
ผมมองหน้าพี่เจ แล้วส่งยิ้มไปให้แทนคำตอบ
พี่เจ :: ปะๆ กลับบ้านกันเถอะ พรุ่งนี้มีเรียน รด ไม่ใช่หรอ
ผม :: ครับๆ แต่เดี๋ยวๆขอถ่ายรูปคู่ได้ไหม
พี่เจ :: เรื่องเยอะนะเราเนี้ย มาสิ
ผมรีบเอามือถือออกมา แล้วเอามือโอบไหล่พี่เจไว้
ก่อนจะนับ 1 2 3 แชะ !
รูปคู่รูปแรกในวันที่ตกลงคบกันวันแรก =)
.......................
พอถ่ายรูปเสร็จ พี่เจก็ชวนผมกลับบ้าน
พอออกจากห้องพี่เชน ล๊อคประตูเรียบร้อยแล้ว
ก็ลงมาขึ้น Taxi ที่หน้าคอนโด
พี่เจไม่ได้เอารถมา เพราะปวดหัวตั้งแต่เช้า
เราแยกย้ายกันกลับ พอขึ้นแท็กซี่ได้ พี่เจก็ไลน์มาหา
P'J :: ขอรูปคู่หน่อย
Mr.Frank :: ครับๆ
ผมกดส่งรูไปให้
Mr.Frank :: ถึงไหนแล้วพี่เจ
P'J :: เพิ่งแยกกันมาไม่ถึง 5 นาทีจะถึงไหนได้ไงละ บ้า!
Mr.Frank :: 555+ ครับๆ งั้นถึงบ้านโทรมาหาแฟรงค์นะ
P'J :: ครับผม
ผมยิ้มให้กับมือถือ ก่อนจะเก็บมือถือใส่กระเป๋าไว้
พอถึงบ้านก็เดินไปหาม๊า แล้วนั่งทานข้าวนั่งเล่นกับม๊าแล้วขอตัวขึ้นมาบนห้อง
สี่ทุ่มแล้วทำไมไม่โทรมานะ ยังไม่ถึงบ้านหรอเนี้ย
ผมกดโทรไปหาพี่เจ
พี่เจ :: ครับแฟรงค์
ผม :: ถึงไหนแล้วอะ
พี่เจ :: ถึงบ้านได้ซะพักแล้ว แต่แม่ให้กินข้าวก่อนนะ
ผม :: งั้นรีบอาบน้ำนะครับ แฟรงค์ก็จะอาบน้ำแล้ว
พี่เจ :: ครับ งั้นแฟรงค์ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวค่อยคุยกัน
ผมกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ ก็มีเสียงมือถือดังเข้ามา
อืมม ไอ่เปอร์นี้หว่า
ผม :: ว่าไงวะมึง
เปอร์ :: แหม่ๆ มีข่าวดีไม่บอกเพื่อนนะครับ
ผม :: ข่าวดีอะไรของมึงว่ะ
เปอร์ :: นี้มึงยังไม่ได้เข้า ไอจี หรอวะ
ผม :: ยังไม่ได้เล่นไรเลยว่ะ เพิ่งถึงบ้านกำลังจะอาบน้ำเนี้ย
เปอร์ :: งั้นมึงเข้าไปดูก่อน แล้วค่อยมาคุยกับพวกกูในไลน์ละกัน แม่งง รอมึงกันนานละเนี้ย
ผม :: เออๆ
ผมเลยกลับมานั่งที่เตียงก่อน ไม่อาบละน้ำ มันมีอะไรในไอจีวะ
พอกดเข้าไปดู ผมก็เห็นแจ้งเตือนเยอะเหมือนกัน เลยเลือกกดไปดู
อือ อันนี้มีคนไลค์รูปเก่า / อันนี้เม้นต์ฝากร้าน / อันนี้เฟรินส์แท๊กมาหารูปเมื่อวาน / อันนี้พี่เจแท๊กมาหา
ห๊ะ ... พี่เจแท๊กไรมาวะ รีบกดดูเลยครับ
เป็นรูปที่ถ่ายด้วยกันที่ห้องพี่เชน แล้วตั้งแคปชั่นใต้รูปว่า
Jetsada_jj:: My Boy ♡ 170857::20.52 @Mr_Franky
โอ้ยยยยยยย พี่เจทำไมน่ารักแบบนี้วะ ตอนนี้ผมยิ้มแก้มแทบจะแตกแล้ว
My Boy หรอ ,,, หื้มม น่ารักอะ ใส่วันที่กับเวลาที่ตกลงคบกันด้วย
ผมเลยลงมาดูมีคอมเม้นต์จากพวกเพื่อนผม
แม่งง อีโมใส่แว่นดำมาอีกละ หมดทั้ง 4 คนเลย
พี่มี่พี่แชมป์ก็เอาด้วย นี้เล่นกันเป็นทีมปะครับ
555+ แล้วมีเม้นต์จากเพื่อนๆพี่เจแซวมานิดหน่อย
ผมเลยเม้นต์ตอบกลับไป
Mr_Franky :: My Boy ♡ @Jetsada_jj
ก่อนจะเข้าเฟสบุ๊ค แล้วไปที่ความสัมพันธ์
ส่งคำขอคบกันไปให้พี่เจ
แล้ววางมือถือเข้าไปอาบน้ำ
พออาบน้ำเสร็จก็ปิดไฟเตรียมตัวนอนละครับ
หยิบมือถือมาเข้าเฟสบุ๊คก่อนครับ กดส่งคำขอไปแล้ว
เห้ยยย ,, พี่เจกดรับแล้ว =)
มีคนมากดไลค์เยอะเลย ทั้งเพื่อนผมเพื่อนพี่เจ
555+ มีรุ่นน้องมาเม้นต์ กรี๊ดดด กันเยอะมาก
พวกเพื่อนผมก็เม้นต์ครับ
SAPERPER :: My Boy
BANK ATIP :: My Boy
Nannatee :: My Boy
ไออุ่น :: My Boy
555+ ตลกวะพวกแม่งง เอาคำในไอจีมาแซว
MiiChamp :: My Boy
ChampMii :: My Boy
เอ้า ~ พวกพี่มี่พี่แชมป์ก็เล่นกับเค้าด้วย 555+
ผมเปิดโปรแกรมไลน์มาไลน์หาพี่เจก่อนครับ
Mr.Frank :: อาบน้ำเสร็จแล้วๆ
P’J :: ครับ พี่ทำการบ้านแป๊บนะ เดี๋ยวมาคุยด้วย
Mr.Frank :: ครับ
เปิดไปเข้ากรุ๊ปที่พวกมันรอกันก่อน
โหววว คุยกันเยอะไปไหมวะ 90 กว่าข้อความไม่อ่านหรอกนะ
Mr.Frank :: ว่าไงมึง
BankBank :: กูสิต้องถามว่ายังไง
SuperPERPER :: เออ ยังไงเล่ามาๆ
Mr.Frank :: พี่เจตกลงคบกับกูแล้วเว้ยย
Nannatee.F :: เย้ชชชชช มึงมันแน่เว้ยย
BankBank :: มึงปล้ำพี่เจกูใช่ไหม
Mr.Frank:: กูไม่ใช่มึงนะแบงค์
Nannatee.F :: ดีใจด้วยนะมึง
Mr.Frank :: เออ ขอบใจว่ะ กูมีความสุขชิบหายอะ
SuperPERPER :: ไม่ต้องบอกกูก็รู้วะ ว่ามึงมีความสุข ห่า ในรูปนี้ยิ้มกันสุดๆเลยนะ
BankBank :: เออ อิจฉาชิบหายอะ
Nannatee.F :: พรุ่งนี้มาเร็วๆนะมึง รด.แล้วค่อยคุยกัน กูไปส่งเฟรินส์นอนก่อน
SuperPERPER :: เออ กูไปคุยกับพี่ปิ่นกูก่อนนะ
BankBank :: กูจะไปไหนก่อนดีวะ ห่าาา มีเมียกันหมดเลย
Mr.Frank :: มึงไม่มี?
BankBank :: อย่ากวนตีนครับ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันมึง
ผมเลยเข้าไปแชตส่วนตัวกับแบงค์
Mr.Frank :: เรื่องมึงกับพี่เชนว่าไงวะ
BankBank :: มึงอย่าเพิ่งถามเลยวะ กูไม่พร้อมจะตอบ
Mr.Frank :: เออๆ พรุ่งนี้เจอกันนะมึง
ผมกำลังจะเข้าไปดูไอจี พี่เจก็ไลน์มา
P’J :: การบ้านเสร็จแล้ว แฟรงค์อะมีการบ้านไหม
Mr.Frank :: ไม่รู้อะวันนี้โดดไปหาพี่เจก่อน
P’J :: อ้าวว ไปตามการบ้านเลยนะรู้ไหมเนี้นย
Mr.Frank :: พรุ่งนี้ค่อยตามอะ
P’J :: แล้วจะนอนยัง พรุ่งนี้เรียน รด ไม่ใช่หรือไง
Mr.Frank :: เปิดกล้องกัน อยากเห็นหน้าพี่เจก่อนนอน
P’J :: วันนี้ไม่พออีกหรอ ทั้งวันแล้วนะ
Mr.Frank :: ไม่เคยพออะจริงๆ อยากเจอทุกวัน
P’J :: นานๆไปจะไม่พูดแบบนี้
Mr.Frank :: ไม่มีวันอะ เร็วๆ เปิดกล้องนะ
ผมกดเปลี่ยนเป็น วีดีโอคอล หาพี่เจ
ผม :: อีกแล้วอะ ใส่เสื้อแบบนี้นอนอีกแล้ว
พี่เจ :: ก็ทำไมละ นอนคนเดียวในห้องก็ใส่แบบนี้ได้ดิ
ผม :: มันโป๊ไง
พี่เจเลื่อนเอากล้องส่องไปมาตรงคอ ตรงหน้าอก ตรงขา
บ๊อกเซอร์นี้มันสั่นโครตตตอะ ,, โอ้ยย อยากไปนอนด้วยเลยจริงๆ
พี่เจ :: ตรงไหนคือโป๊
ผม :: โหยย ยั่วกันชัดๆ วันนี้ไม่น่าปล่อยให้รอดเลย
พี่เจ :: ไหนว่าไม่เคยกับใครไง วันนี้เหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นเลยนะ หึหึ
ผม :: ก็ดูพี่เจดิ ยั่วอะ จูบแฟรงค์ก่อนทำไมละ
พี่เจ :: โทษพี่ตลอด งั้นคราวหน้าจะไม่จูบแล้ว โอเคไหม
ผม :: ไม่โอเคอะครับ แบบนี้แหละดีแล้ว
ผมมองพี่เจเพลินเลย 555+ คนอะไรขาวจังวะ
ตรงคอพี่เจมีรอยแดงๆนิดหน่อย ก็วันนี้ผมดูดเม้มตรงคอพี่เจไปนินา
ผม :: พรุ่งนี้ใส่ชุดไรไปมหาลัยอะครับ
พี่เจ :: เสื้อช๊อปละมั้ง
ผม :: ใส่เสื้อคอปกใช่ไหมครับ งั้นก็ไม่มีคนแซวละ
พี่เจ :: แซวอะไรอะ
ผม :: ไปส่องกระจกดิ เมื่อกี้อาบน้ำไงไม่เห็นหรอ
พี่เจ :: ห๊ะ อะไร งั้นเดียวมาคุยกันไปดูแป๊บ
ผมกดวางสายไป แล้วนับ 1 2 3 4 5 ในใจ
ไม่ถึงนับ 10 พี่เจก็โทรมา
55555555555+ วีนใส่ชัวร์ๆ
ผม :: คร๊าบๆ
พี่เจ :: แฟรงค์!!!!!! ดูดทำไมเนี้ยย เป็นรอยเลย
ผม :: จางๆไม่เห็นหรอก
พี่เจ :: โอ้ยย โดนแซวแน่อะ พรุ่งนี้พรีเซ้นต์หน้าห้อง แล้วรับน้องต่อด้วย
ผม :: แฟรงค์ไปหาที่มหาลัยนะ หลังจากเลิก รด อะ
พี่เจ :: ไม่ต้องมาเลย ไปซ้อมดนตรีดิ จะงานโรงเรียนแล้วไม่ใช่หรอ
ผม :: ก็ได้ๆ โดนแซวไม่รู้ด้วยนะ
พี่เจ :: ไปนอนเลยปะ ดึกแล้ว
555+ ทำเสียงหงุดหงิดใส่ด้วยแหะ ~
ผมคงหลงพี่เจมากอะครับ
ผมว่าเสียงมันดูงุ้งงิ้งๆน่ารักดีอะ
ผม :: ครับๆ ฝันดีนะครับแฟนของแฟรงค์
พี่เจ :: เหอะ~ ฝันร้ายไปเลยไอ่เด็กแสบบ
แล้วพี่เจก็กดวางสายไป 55555+
ผมยิ้มให้กับมือถือนิดหน่อย ก่อนจะวางมือถือข้างๆ
อะ มี SMS เข้ามา 555+ พี่เจแน่ๆ
P’J ::
||||||||Loading ..... to Mr.Frank
|||||| 100% of My mine ||||||
เห้ยย 100% แล้วเว้ยยยย ‘
P’J ::
ฝันดีนะครับแฟน =)
พี่เจรู้ตัวบ้างปะวะ .. น่ารักสุดๆอะ
Goodnight kub my boy ♡
............................
-
ตอนนี้ยาวๆไปเลยนะค่ะ =)
ไม่ถนัดบท NC เลยจริงๆ
ถ้าอ่านละรู้สึกติดๆขัดๆ ต้องขอโทษด้วยนะค่ะ
^________^
:mew2:
-
อ่านไปยิ้มไปเลย พี่เจน่ารัก
-
Ch 18 แผนของผม || JAY ‘ Mode
ดึ๊ง ,, ดึ๊ง ,, ดึ๊ง
เสียงแจ้งไลน์ดังปลุกให้ผมตื่น
ผมงัวเงียขึ้นมาหยิบมือถือ นี้กี่โมงแล้ววะ
หื้มม ตีห้าครึ่ง โอ้ยยยย ใครเนี้ย กระหน่ำส่งไลน์มาแต่เช้า
พอเปิดดู ก็ยิ้มแทนเลยครับ 555+
Mr.Frank :: มอร์นิ่งครับแฟน =)
Mr.Frank :: ออกจากบ้านแล้วนะครับ
Mr.Frank :: ตื่นแล้วไลน์หาแฟรงค์ด้วยนะ
Mr.Frank :: ตื่นมาละคิดถึงแฟนคนแรกเลยรู้ป่าว
Mr.Frank :: แฟรงค์รักพี่เจนะครับ
แฟนผมครับ แฟนผม 555555+
นี้คิดถูกแล้วใช่ไหมที่ตกลงคบกับเด็กน้อยคนนี้
>////<
ผมยอมรับกับตัวเองมาซะพักแล้วละครับว่าชอบน้องแฟรงค์
ตอนแรกมันก็ อืออ รู้สึกดี น้องเค้าน่ารักดี
พอน้องมาบอกชอบผม แล้วก็คอยส่งไลน์ คอยโทรมาหา
มันก็เลยยิ่งทำให้รู้สึกชอบไปกันใหญ่
ตอนแรกก็กะจะรอให้ครบ 100 วันแบบที่น้องขอตอนแรก
เพราะอะไรๆมันดูราบรื่นเกินไปแหละครับ
วันนั้นผมบังเอิญไปรับแฟรงค์กับน้องเฟรินส์ที่ห้องซ้อมพี่ดล
เพื่อจะไปกินข้าวกับแม่กัน
ไปเห็นช๊อตเด็ดพอดี
น้องแฟรงค์โดนน้องผู้หญิงคนนึงจู่โจมจูบ
เท่าที่ฟังก็รู้ว่าคงเป็นแฟนเก่า ผมก็แค่รู้สึกไม่ชอบเฉยๆครับ
ที่แฟรงค์ปล่อยให้คนอื่นจูบแบบนี้ ทั้งๆที่เพิ่งมาขอผมจูบ
( อืมม นี้นานวันชักจะงอลง่ายเป็นสาวไปซะแหละ )
น้องแฟรงค์ก็พยายามจะอธิบาย ผมก็เข้าใจแล้วละ
แต่ไม่รู้เป็นอะไรอะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ไม่ชอบ ไม่ชอบเลยจริงๆ
คุยโทรศัพท์กับแฟรงค์ แล้วแฟรงค์พูดมาแบบน้อยใจ ผมก็ใจอ่อนละครับ
อยากคุยดีๆ แต่บังคับตัวเองไม่ได้ มันเล่นตัวอยากจะงอลน้องแฟรงค์ซะยังงั้น
พอน้องแฟรงค์ตัดสายวางไป ผมกดโทรกลับก็ปิดเครื่องละครับ
ปกติจะโทรมาหรือไลน์หาตลอด นี้เช้ามาก็ติดต่อไม่ได้
น้องแฟรงค์จะเลิกจีบผมแล้วจริงๆหรอเนี้ย
TT เครียดเลยดิ๊
จนไปถึงมหาลัย พวกมี่กับแชมป์ก็ถามผม
มี่ :: ปวดหัวเหรอว่ะ หน้าเครียดๆ
แชมป์เอามือมาจับหน้าผากผม
แชมป์ :: ตัวอุ่นๆป่ะมึง ไหวปะ
ผม :: กูไม่เป็นไรแล้ววะ แค่ตัวอุ่นๆเฉยๆ
มี่ :: แล้วมึงทำหน้ายังกับปวดขรี้ทำห่าไรครับคุณเจษฎา
ผม :: กูปรึกษาไรพวกมึงหน่อยดิ แต่พวกมึงห้ามแซวนะ
แชมป์ :: กูว่าเรื่อง ผช แน่เลย
มี่ :: มึงก็อย่าแซวมันสิแชมป์
พอกันทั้งผัวทั้งเมียเลยนะพวกแม่ง
อีกคนออกปากแซว อีกคนส่งสายตามาแซว
ผม :: กูไปเรียนละงั้นอะ
มี่ :: มาๆปรึกษามาๆ
ผม :: เรื่องชาวบ้านนี้ชอบนักนะพวกมึง
แชมป์ :: อะว่ามามึง กูพร้อมฟังละเนี้ย ตื่นเต้นชิบหาย
ผม :: กูติดต่อแฟรงค์ไม่ได้วะ
มี่ :: แค่นี้เองหรอวะ วันนี้มึงมีสอนพิเศษก็เจอกันที่บ้านอยู่แล้วไง
ผม :: ก็เมื่อคืนกูพูดไม่ดีใส่น้องมันไปอะ แล้วมันก็ตัดสายกูปิดเครื่องไปเลย
แชมป์ :: เอาแล้วเอาแล้ว ,, มันเบื่อมึงแล้วดิ
ผม :: แชมป์ อย่าพูดงั้นดิว่ะ
มี่ :: มึงชอบมัน?
ผม :: อือ กูคิดว่าใช่แล้ววะ
มี่ :: แล้วมึงทะเลาะอะไรกันก่อนหน้านั้นปะ
ผม :: ก็กูไปรับมันไปกินข้าวใช่ป่ะ อย่างที่กูบอกมึงนั้นแหละ แล้วคราวนี้กูไปถึงห้องซ้อม
กูเห็นมันยืนคุยกับผู้หญิง แล้วผู้หญิงคนนั้นอะดึงมันลงมาจูบเว้ยย ทีนี้ก็ก็เลย .... ไม่คุยกับมัน
แชมป์ :: มึงไม่ชอบที่มันจูบคนอื่น
ผมพยักหน้าให้แชมป์แทนคำตอบ
แชมป์ :: แล้วมันเคยจูบมึงไหม
ผมมองหน้ามัน 2 คนก่อนแล้วก็พยักหน้า
แม่งง โดนล้อจนลูกบวชแน่กู
มี่ :: มึงหึงมันว่างั้นเถอะ
ผม :: เออ
แชมป์ :: แล้วไงอะ มึงทะเลาะไงกันต่ออีกอะ
ผม :: ก็กูเสือกเล่นตัวทำสาวแตกห่าไรไม่รู้ ไปประชดมันว่ากูไม่มีสิทธิ์โกรธมัน เพราะกูไม่ใช่แฟนมัน
มันก็เลยพูดว่า มันชอบกูฝ่ายเดียว มันบังคับกูให้ยอมรับให้มันมาจีบ มันพูดเหมือนมันจะไม่จีบกูแล้วละมันก็ตัดสายกูไป กูโทรกลับก็ติดต่อไม่ได้จนตอนนี้อะ
มี่ :: ทำตัวเป็นเด็กน้อยชิบหายย
ผม :: ใช่มะ แม่งง แฟรงค์ทำตัวโครตเด็กเลย
มี่ :: กูหมายถึงมึงนั้นแหละ ชอบเค้าก็ตกลงคบกับเค้าไปดิ
ผม :: ก็มันไม่ได้ขอกูคบ มันแค่บอกชอบกู ขอจีบกูเฉยๆนิหว่า
แชมป์ :: มึงก็ทำให้มันขอมึงคบดิ หรือไม่มึงก็ขอมันคบเอง
ผม :: ไม่เอาอะ กูอายว่ะ
แชมป์ :: งั้นก็รอให้มันขอคบ มึงก็รีบตอบไปเลยว่าจะคบ มึงจะได้มีสิทธิ์หึงหวงมันได้
ผม :: แล้วกูต้องทำไงว่ะ
มี่กับแชมป์มองหน้ากัน ก่อนจะหันมายิ้มให้ผม
แม่งง พวกมึงอย่ายิ้มแบบนั้น กูอายยจะตายห่าแล้วเนี้ยยย
มี่ :: เอาตัวเข้าแลกดิมึง
ผม :: เห้ยย ไม่เอาอะมึง บ้าแล้วว ! กูไม่ยอมโดนกดหรอกน่ะ
แชมป์ :: สักวันมึงก็ต้องโดนแหละ หน้าอย่างมึงกดมันไม่ไหวหรอก จริงๆ
ทำไมวะแชมป์ พูดจาทำร้ายเพื่อน แค่มันสูงกว่า ดูแข็งแรงกว่า ดูแมนกว่า แค่นั้นเอง
มี่ :: ก็อ้อนๆมันหน่อยดิว่ะ ถ้ามันจะจับมึงกดจริงๆ มึงค่อยหยุดมัน ถ้าตอนนั้นมึงหยุดตัวเองได้อะนะ
ผม :: ชิบบหายละสิ ถ้ากูสู้แรงมันไม่ได้ละ
มี่ :: มึงก็ได้มีสามีไวกว่าที่มึงคิดไงครับ
แชมป์ :: ไม่เจ็บหรอกมึง
ผม :: เชรี้ยยยยละ เอาดีๆดิว่ะ
มี่ :: ก็เอาตัวมึงเข้าแลกแหละ น้องมันไม่ทำไรมึงหรอก มันยัง ซิงๆ
เหมือนมึงไม่ใช่หรอ คงเก้ๆกังๆไม่รู้จะเริ่มไงหรอกน่ะ
ผม :: อือออ หรอว่ะ
มี่ :: เออๆ เอางี้เดี๋ยวมึงไปห้องเชน กูจะบอกแฟรงค์ว่ามึงไข้ขึ้น
เชื่อกูดิว่ามันต้องรีบไปหามึงที่ห้องเชน
ผม :: เดี๋ยวๆ แล้วเชนไปไหนวะ กูไม่เห็นมาเรียน
แล้วกูไปขอใช้ห้องมันมันจะยอมหรอวะ เมื่อวานมันเพิ่งจะบอกชอบกูไปเนี้ยนะ
แชมป์ :: กูมีกุญแจ เชนมันไปต่างจังหวัด มันบอกไปทำใจแป๊บ อีก 2-3 วัน มันถึงจะกลับ
ผม :: อ้าวหรอวะ .. อืออ แล้วพอมันมาละไงต่อวะมี่
มี่ :: มารยาไงมึง มึงใช้มารยาในตัวมึงอ้อนมันไปดิ
เดี๋ยวมันก็ขอมึงคบเองแหละ บรรยากาศเป็นใจ เชื่อกูๆ
ผม :: เคยเห็นแต่มารยาหญิง 100 เล่มเกวียน นี้กูจะใช้มารยาไหนละเนี้ย
แชมป์ :: มารยาไหนก็ขุดๆมาใช้เถอะมึง ก่อนที่ผู้ชายของมึงจะไปเป็นของคนอื่น
ผม :: นี้กูเป็นเกย์แล้วจริงๆใช่ไหมเนี้ย ต้องมาอ่อยผู้ชายเนี้ย
มี่กับแชมป์หัวเราะกับคำพูดของผมกันใหญ่ 555555555+
ผมไม่ได้เป็นเกย์แท้ๆซะหน่อย แค่ชอบน้องแฟรงค์แค่นั้นเอง =)
ถ้าไม่ใช่แฟรงค์ … ผมก็ไม่มีวันชอบผู้ชายแบบนี้แน่นอน
ผมมั่นใจครับ
................
พอไปส่งงานคาบเช้าเสร็จ มี่กับแชมป์ก็ขับรถมาส่งผมที่คอนโดเชน
ก่อนที่จะโทรหาแฟรงค์ แต่โทรไม่ติด
เลยโทรไปหาน้องแบงค์ เพื่อนแฟรงค์แทน
พวกมันแลกเบอร์กันตั้งแต่วันที่ไปกินเหล้าด้วยกัน
เรื่องเชนกับแบงค์ ยังไม่มีใครรู้ครับ มีแค่ผมกับแฟรงค์ที่รู้
ผมนั่งมองมี่มันโทรหาแฟรงค์
มี่ :: เห้ยย แบงค์ กูมี่นะ เออ เพื่อนมึงไปไหน เมียมันป่วยจะตายห่าละเนี้ย
ถามมันดิปิดเครื่องทำไม
แล้วมี่ก็เงียบไปซะพักก่อนจะพูดต่อ
มี่ :: เออ บอกมันเปิดเครื่องละโทรหากูด้วย ตอนนี้กูเอาไอ่เจมาไว้คอนโดไอ่เชนเนี้ย โอเคๆ ขอบใจมาก
แล้วมันก็หันมามองหน้าผม เออ บอกให้ละ เดี๋ยวมันคงติดต่อมาอะ
พวกผมก็นั่งดูทีวีไปรอแฟรงค์ติดต่อมา
นี้แม่ผมจะรู้ไหมเนี้ยยย ว่าผมกำลังจะอ่อยลูกชายเพื่อนแม่ - -‘
สักพักแฟรงค์ก็โทรมา คุยกับมี่ พอคุยเสร็จมี่ก็บอก
มี่ :: เดี๋ยวมึงแกล้งนอนหลับในห้อง แกล้งหลับให้เนียนๆนะมึง
แชมป์ :: เอาผ้าขนหนูมาวางไว้ข้างๆด้วย แกล้งเนียนว่าเช็ดตัวไง
เพราะมึงตัวไม่ร้อนแล้วอะ โม้ไปซะเยอะว่ามึงตัวร้อนจี๋
ผม :: นี้ต้องทำขนาดนั้นเลยหรอว่ะ กูถามมันตรงๆจะง่ายกว่ามั้ย
มี่ :: เอานะๆมึง มาขนาดนี้ละ เดี๋ยวกูลงไปรอที่ล๊อบบี้ก่อนละกัน
แชมป์ :: อย่าลืมนะมึง อ้อนมันเข้าไว้มึง
ผมพยักหน้า
ผม :: เออๆรู้แล้ว เขินชิบหายละเนี้ย
ผมเดินไปส่งพวกมันที่หน้าประตู มี่หันมาหาผม
มี่ :: ถ้ามันจะกดมึง มึงมีอารมณ์ก็ยอมๆไปนะจะได้ไม่เจ็บมาก 555555+
ผม :: สาสสสสส ไปได้แล้ว กูไม่เสียตัวหรอกน่ะ แค่คุยกันให้เข้าใจเฉยๆเว้ยย
แล้วมัน 2 คนก็ลงไปรอแฟรงค์ข้างล่าง
ผมปิดประตู แล้วเดินเข้ามาในห้องนอนเชน
หยิบเอาผ้าขนหนูกับชามใส่น้ำมาวางไว้ข้างๆเตียง
แล้วก็แกล้งทำเป็นนอนหลับ
แต่ใจผมนี้มันเต้นแรงมากอะ แฟรงค์มันจะรู้ไหมเนี้ยย
ว่าผมลงทุนเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้มันขอคบผม
สักพักผมก็ได้ยินเสียงเปิดประตู สงสัยแฟรงค์มาแล้วแน่ๆ
ดีนะที่ห้องเชนมันมืดหน่อยๆ ผมเลยแกล้งหลับตา
ผมได้ยินเสียงเปิดประตูห้องนอน แล้วก็ปิดประตู
สักพักเตียงที่ผมนอนอยู่ก็รู้สึกยวบบลงไป
เพราะมีน้องแฟรงค์นั่งลงมาข้างๆตัวผม
ผมเลยแกล้งทำเป็นลืมตามอง
เห็นน้องแฟรงค์นั่งมองหน้าผมอยู่ หื้มม สายตาที่เป็นห่วงแบบนั้นอีกแล้วว
น้องแฟรงค์ :: เป็นไงบ้างครับ
ทำเสียงซะอ่อนหวานเชียวนะ หื้มม ต้องแกล้งทำเสียงนิ่งๆซะหน่อย
หมั่นไส้ทำมาเป็นปิดเครื่องใส่
ผม :: มาทำไม
น้องแฟรงค์ :: มาดูพี่เจไงครับ ปวดหัวอยู่ไหม
จะละลายย น้องแฟรงค์ทำเสียงเป็นห่วงสุดๆ >///<
ผม:: กลับไปเรียนเถอะ พี่ไม่เป็นไร
น้องแฟรงค์ :: แฟรงค์ขอโทษนะที่พูดไม่ดีใส่พี่เจ แฟรงค์แค่น้อยใจนะครับ
จะมาจับมือทำไมเนี้ยย เดี๋ยวก็รู้หมดหรอกว่าผมใจสั่นแค่ไหนตอนนี้
จะละลายไปกับสายตากับน้ำเสียงของน้องแฟรงค์
ผม:: จะไม่จีบแล้วก็ไม่ต้องจีบ ปล่อยจะนอน
โอ้ยย ถ้าแม่รู้ว่าผมทำตัวสะดีดสะดิ้งขนาดนี้ แม่จะเป็นลมไหมเนี้ย
พูดจบผมก็พลิกตัวหันไปอีกด้าน
น้องแฟรงค์ก็ล้มตัวมานอนข้างๆผม แล้วจับผมพลิกให้หันมามองหน้าน้องแฟรงค์
ผมนอนมองหน้าน้องแฟรงค์ จนเป็นผมเองที่หลบสายตา
อันตรายนะจริงๆ ผมจะโดนจับกดไหมเนี้ยย
คิดผิดแน่ๆที่มานอนอ้อนในห้องแบบนี้ TT
น้องแฟรงค์ :: ว่าไงละครับ พี่เจรำคาญหรือป่าว
อย่าทำเสียงอ้อนแฟรงค์ อย่าทำเสียงแบบนี้ >///<
โอ้ยย เขิลจะบ้า ผมจับผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าไว้
ผม :: ถ้ารำคาญจะส่ง SMS ให้ % ทุกวันทำไมเล่า
จะถามทำไมเนี้ยย รำคาญแล้วจะยอมให้มากอดมาจูบหรือไง
เด็กบ้า!
แล้วแฟรงค์ก็ดึงผ้าห่มออกจากหน้าผม
แล้วเอามือจับแก้มผมไว้ให้หันไปมองหน้าน้องแฟรงค์
น้องแฟรงค์ :: ไม่เอาสิครับ ตอบแฟรงค์ตรงๆ รำคาญแฟรงค์ไหม
ผมเลยส่ายหัวไปมาแทนคำตอบ
น้องแฟรงค์ :: แล้วพี่เจชอบแฟรงค์บ้างไหมครับ เหมือนที่แฟรงค์ชอบพี่เจนะ
ตอบไปสิเจเอ้ยย ตอบไปเลยว่า ชอบบ
ผมได้บอกกับตัวเองในใจ แต่ไม่ได้ตอบแฟรงค์ออกไป
แล้วอยู่ๆแฟรงค์เอาจับมือผมไปวางที่หน้าอกแฟรงค์
น้องแฟรงค์ :: พี่เจได้ยินไหม หัวใจแฟรงค์ เต้นดังมากๆเลย
มันเป็นกับพี่เจคนเดียวนะ
โอ้ยยย ใจเต้นดังจริงๆ แล้วจะยิ้มทำไมครับแฟรงค์ยิ้มทำไม
พี่เจคนนี้จะละลายแล้วนะครับ
ไม่ต้องอายแล้วมั้งเจเอ้ยยย หัวใจเต้นแรงแข่งกับแฟรงค์ซะขนาดนี้
ผมเลยจับเอามือแฟรงค์มาวางไว้ที่หน้าอกผม
ผม :: แล้วแฟรงค์ได้ยินหัวใจพี่ไหม ,, มันก็ดังแบบนี้กับแฟรงค์คนเดียวนะ
ผมนอนมองหน้าแฟรงค์ไปซะพัก นอนฟังเสียงหัวใจของเราทั้งสองคนดังแข่งกับเสียงแอร์
ตึกตัก ~ ตึกตัก
ปากสวยได้รูปนั้นที่เคยจูบ ,, สัมผัสนั้นยังจำได้เลย
อยากจูบอีก ,, อยากได้สัมผัสนั้นอีก
ผมเขยิบหน้าเข้าไปหาแฟรงค์ก่อนจะก้มลงไป
เอาปากประกบกับปากแฟรงค์เบาๆ
ผม :: ลบรอยเมื่อวาน อย่าให้มีแบบนี้อีกน่ะ
ผมยิ้มให้แฟรงค์
แฟรงค์ทำหน้าตกใจซะพักก็ยิ้มตอบกลับมาให้ผม
ก่อนที่จะขยับตัวมาคร่อมตัวผมไว้
อ๊ะๆ .... ยังครับยัง
ผมยังไม่ยอมโดนกดง่ายๆแน่ครับ
ทุกอย่างก็เป็นไปอย่างที่แฟรงค์เล่าละครับ =)
ตอนนี้ผมมีแฟนเป็นเด็กน้อยหัวสกินเฮด ม.5
นามว่า นายแฟรงค์ ครับ
:mew1:
...............................................
อร๊ายยยยย ,, พี่เจร้ายกว่าที่คิดนะค่ะ 5555+
-
พี่เจร้ายอ่ะ55555
-
:pig4:
-
พี่เจ โคตรจะน่ารัก มาก บอกเลย สุด ๆ เชนแบงค์ จะยังไง คิคิ
-
พี่เจร้ายอ่ะ55555
ดีใจที่ชอบนะค่ะ
ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านพี่เจน้องแฟรงค์ค่า :)
-
:pig4:
ขอบคุณที่ติดตามพี่เจกับน้องแฟรงค์นะค่ะ :)
-
พี่เจ โคตรจะน่ารัก มาก บอกเลย สุด ๆ เชนแบงค์ จะยังไง คิคิ
ขอบคุณที่ติดตามพี่เจกับน้องแฟรงค์นะค่ะ
รับรองตอนหนัาจะหลงรักพี่เจแน่นอนค่ะ น่ารักมากก 555
ส่วนพี่เชนกับน้องแบงค์' มีแน่นอนค่ะ
รอติดตามอ่านกันนะค่ะ ^^
-
วันนี้จะมามั้ยน้า รออยู่นะ
-
วันนี้จะมามั้ยน้า รออยู่นะ
พอดีต้องมา รพ. ทุกวันอาทิตย์-จันทร์นะค่ะ
วันนี้มาอัพให้นะค่า =)
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
-
ขอบคุณค่ะ
เป็นอะไรมากรึป่าวคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะ
-
ขอบคุณค่ะ
เป็นอะไรมากรึป่าวคะ
รักษาสุขภาพด้วยนะ
โรคประจำตัวนิดหน่อยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ >///<
-
Ch 19 แฟนผม || Frank ‘ Mode
วันนี้ผมตื่นมาเรียน รด. แต่เช้า
ส่ง Line ไปหาพี่เจตั้งแต่ตื่นนอนจนออกจากบ้าน
555+ เห่อนิดนึงครับ เมื่อวานพี่เจเพิ่งตกลงคบกับผม
ดีใจมากครับ แปลกนะ มีแฟนมาตั้งหลายคน
ผมก็ไม่เคยดีใจเท่านี้มาก่อนเลย
ผมกำลังนั่งรถไปหาเปอร์ที่ โลตัสอ่อนนุช พี่เจก็ไลน์มาหา
P’J :: ตื่นแล้วครับ มีคนไลน์มาปลุก
P’J :: ตั้งใจเรียน รด. แล้วก็ตั้งใจซ้อมดนตรีด้วยละ
555+ ตื่นมาตอบไลน์ด้วยแหะ นี้มันเพิ่งหกโมงเช้าเอง
Mr.Frank :: ตื่นมาแล้วไม่คิดถึงแฟรงค์บ้างหรอ?
P’J :: ไม่คิดถึงอะ เมื่อวานก็เพิ่งอยู่ด้วยกันไปเอง
Mr.Frank :: ใจร้ายอะ
P’J :: ใจดีสุดๆละ ถ้าใจร้ายอะเมื่อวานเด็กแถวนี้โดนเตะแล้วละ
ทำมาเป็นลวนลาม
Mr.Frank :: ลวนลามหรา พี่เจสมยอมป่าว
P’J :: แฟรงค์!!!!!!! ได้เลยพูดงี้ได้เลย เดี๋ยวรู้ๆ
Mr.Frank :: 5555+ ล้อเล่นๆนะ โอ๋ๆ
ผมรอพี่เจตอบไลน์ แต่พี่เจก็ไม่ตอบ
ผมลงรถเมล์มาเจอพวกเปอร์ อุ่น น้ำน่าน แล้วก็แบงค์
แล้วก็พากันขึ้น taxi ไปเรียน รด. กัน
ระหว่างที่นั่งอยู่บนรถ taxi
ผมก็หยิบมือถือมาดู พี่เจก็ไม่ตอบไลน์
เห้ยย โกรธจริงป่าววะ ล้อเล่นเองนะเนี้ย
กดโทรหาดีกว่า
ตู๊ดด .. ตู๊ดดด
หื้มม ไม่รับสายอีก เป็นไรว่ะเนี้ยพี่เจ
ผมเปิดไลน์ดู ก็ไม่กด read ด้วย
หรือว่ากำลังขับรถมามหาลัย เดี๋ยวค่อยโทรก็ได้
ผมกดเข้าเฟสบุ๊คเล่น ฆ่าเวลาช่วงรถติด
เข้าไปดูของพี่เจดีกว่า 5555+
ตั้งแต่กดเปลี่ยนสถานะเป็นคบกันเมื่อคืน
ยังไมได้เข้าไปดูเลยว่ามีใครมาเม้นต์อะไรบ้าง
โหยยย มีคนมากดถูกใจสถานะใหม่พี่เจเยอะเลย
มีเม้นต์มาถามกันใหญ่
“เห้ยย ยังไงวะเจ?”
“เอาจริงดิ”
“ไม่จริงใช่ไหม”
“เส้นทางสีม่วงยินดีต้อนรับ”
5555555+ แต่ละคนๆ
ผมเลื่อนลงมาดูหน้าเฟสพี่เจเรื่อยๆ
มีคนแท๊กรูปวันเฉลยน้องรหัสมาให้พี่เจด้วยนินา กดดูหน่อยดีกว่า
โหวว รูปวันเฉลยน้องรหัสมีพี่ๆมายืนดูน้องๆเต็มเลย
เห็นแล้วตื้นตันแทนอะ อีก 1 ปีๆ จะเข้าไปอยู่ในนั้นให้ได้เลย
ผมไล่ดูรูปไปเรื่อยๆ ก็มาสะดุดตากับรูป
นักศึกษาชายหลายๆคนถอดเสื้อยืนเรียงแถวกันจะลงคูน้ำ
ใต้รูปบอกว่า
เตรียมการลอกคูน้ำเพื่อน้อง
พี่เจคนไหนน๊า ผมพยายามมองหาพี่เจ ก็เลื่อนรูปไปเรื่อยๆ
จนมาเจอรูปนึง เป็นผู้ชายถอดเสื้อ ใส่กางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน
เอวต่ำๆนิดหน่อย กำลังเอามือทั้ง 2 ข้าง จับหัวตัวเองไว้
ใต้รูปบอกว่า
“ Sexy Boy “
หื้มม เอวบางๆ มีกล้ามท้องนิดๆ ผิวขาวๆ
นี้มันน่าฟัดอะไรแบบเนี้ย
เอ๊ะ ,, มีรอยสักตรงเอวด้านซ้าย
เหนือขอบกางเกงมานิดหน่อย เป็นภาษาอังกฤษ
สักว่าอะไรเนี้ยย ตัวเล็กไปอะ อ่านไม่ออกเลย
ไหนดูเม้นต์ใต้รูปหน่อยดิ
“อยากเห็นรอยสักเต็มๆจังเลยค่า”
เออ ผมก็อยากเห็นนะ
“พี่รหัสผม พี่รหัสผม”
ไอ่นี้ไม่ค่อยเห่อพี่รหัสเลยนะ
“เห็นแล้วอยากจับกดจังครับ”
อันนี้บ่งบอกเกินไปนะว่า หื่น
5555+ ไปหาพี่เจต่อดีกว่า สงสัยเพื่อนพี่เจแน่ๆ หุ่นคุ้นๆ
เอ๊ะ ,, เดี๋ยวๆก่อน เม้นต์นี้คืออารายย
“เพื่อนผมเองคร๊าบบ เพื่อนผมเอง” :: MiiChamp
พี่มี่หรอว่ะ เดี๋ยวก่อนนะ ผมรีบเลื่อนมือถือขึ้นไปดูรูปให้ชัดๆ
ชัดเลยไง
ชัดเจนเลย
พี่เจ!!!!!!
โอ้ยยย ดูดิมีคนเห็นแฟนผมกี่ร้อยคนแล้วเนี้ย
แล้วมาเม้นต์หื่นๆใส่แฟนผมอีก
ไอ่พี่เจบ้า จะถอดเสื้อโชว์อะไรขนาดนั้น
แล้วคนถ่ายรูปมึงจบการถ่ายภาพมาหรือไงครับ
ถ่ายออกมาซะเปล่งประกายออร่าอะไรขนาดนั้นวะ
ลบดิ ต้องบอกให้พี่เจลบออก
อ้าวว จะลบไงวะ เค้าแท๊กมาให้พี่เจนี้หว่า
โอ้ยยยย หงุดหงิดอะไม่อยากให้ใครเห็นเว้ยยย
เปอร์ :: มึงจะเลื่อนไปเลื่อนมาให้ทัชสกรีนจอมึงพังหรือไงวะ
น้ำน่าน :: เออ มึงดูอะไรของมึง เมื่อกี้ยิ้ม แล้วตอนนี้ทำหน้ายักษ์ ไหนกูดูดิ
แล้วมันก็ดึงมือถือผมไปดู
น้ำน่าน :: พี่เจหรอวะ
ผม :: เออ แม่งงง กูหวงชิบหายย มึงดูคนเม้นต์แต่ละคนดิ
จ้องแดกแฟนกูอยู่นั้น
เปอร์ :: โอ้ยย เชรี้ยยย พี่เจมึงน่าจับกดชิบหายย แบงค์ๆมึงดูๆ
แล้วมันก็ยื่นมือถือให้แบงค์ที่นั่งเบาะหน้าดู
แบงค์ :: นี้แฟนมึงแดกหลอดไฟไปปะ ขาวออร่าชิบหายย
สักด้วยหรอวะ อยากเอามือไปสัมผัส 555
ผม :: แบงค์ต่อยกับกูไหมวะ สาสสสสส
แบงค์ :: กูล้อเล่นเว้ยย
อุ่นหยิบมือถือไปดูต่อ
อุ่น :: มึงต้องไปสู้รบกับผู้ชายผู้หญิงอีกเยอะว่ะ 55555+
แบงค์ :: เออ อีก 2 วันพวกพี่เจจะไปเข้าค่ายที่ระยองนี้หว่า
มึงเอ้ยยย พี่เจมึงโดนจับกดแน่ๆ
เปอร์ :: แล้วมึงรู้ได้ไงว่าพี่เจจะไปเข้าค่ายระยอง
ผม :: เออ มึงรู้ได้ไง กูยังไม่รู้เลย
แบงค์มันเงียบไป แต่ไม่ทันพวกผมจะซักถามอะไรมันต่อ
ก็มาถึงที่เรียน รด. พอลงรถพวกผมก็ต้องรีบเข้าไปเรียน
จนลืมเรื่องแบงค์ไปเลย
พอพักเที่ยงผมหยิบมือถือมากดดูไลน์
พี่เจยังไม่ตอบไลน์เลยอะ ฮืออ
ผมกดโทรหาพี่เจ
พี่เจ :: พักแล้วหรอ
ผม :: ครับ พักแล้ว ทำไมไม่รับสายอะเมื่อเช้า
พี่เจ :: หึ กว่าจะแต่งตัวเสร็จ ก็เกือบมาเข้าพรีเซ้นต์ไม่ทันละ
ผม :: แต่งตัวนานขนาดนั้นเลย
พี่เจ :: ปกติไม่นานหรอกนะ แต่เมื่อวานหมามันกัดอะ
นึกว่ามีแค่รอยเดียว ตรงหน้าอกอีก เหอะ!
ผม :: 555+ หมาหล่อมากด้วยใช่ป่ะ
พี่เจ :: อย่ามาๆ ไม่ต้องมาขออะไรแบบนี้อีกเลยนะ
ไม่ให้แล้ว ไม่ใจอ่อนด้วย
ผม :: ไม่เอาๆดิ นี้แฟรงค์ยังไม่โกรธพี่เจเลยนะ
พี่เจ :: พี่ไปทำไรเราอะ
ผม :: สักอะไรอะ ทำไมแฟรงค์ไม่รู้
พี่เจ :: สักนานแล้ว ไม่ได้คิดว่าสำคัญไรไงเลยไม่ได้บอก ... แล้วรู้ได้ไง
ผม :: มันลงเฟสบุ๊ค มีคนแท๊กพี่เจมา แฟรงค์เห็นแล้วอารมณ์เสีย
พี่เจ :: อารมณ์เสียจริงอะ 5555+ ไม่ใช่อารมณ์ขึ้นหรอออออออ
ผม :: แน่จริงพูดงี้ตอนอยู่ด้วยกันดิ
พี่เจ :: หึ ไม่อะ กลัวหมากัด
ผม :: อืออๆ แล้วพี่เจจะไปเข้าค่ายหรอครับ
พี่เจ :: ใช่ๆ รู้ได้ไง ในเฟสบุ๊คบอกอีกหรอไง
ผม :: ป่าวอะ แบงค์บอก
พี่เจ :: แล้วแบงค์รู้ได้ไง
ผม :: ถามแล้วมันเงียบไม่ยอมตอบอะพี่เจ
พี่เจ :: เอ๊ะ … หึหึ พี่ว่ามันต้องมีอะไรอะไรแล้วละ 555+
ผม :: อย่าเพิ่งขำเลย ทำไมไม่บอกจะเข้าค่ายอะ ไปกี่วัน ไม่ได้เจออีกแล้วดิ
พี่เจ :: ไปพฤหัสบดี กลับวันเสาร์ แค่นี้เองอย่ามางอแงสิ ตัวโตซะเปล่า
ผม :: ก็แฟรงค์คิดถึงนิ ไม่ใจร้ายเหมือนพี่เจหรอก
พี่เจ :: หรออ อ๊ะ เดี๋ยวแป๊บนะแฟรงค์ ถือสายรอแป๊บนึง
…………………….
พี่เจ :: “ว่าไงน้องยิม”
ยิม :: “พี่เจวันนี้ไปกินสเต็กหลังมอกัน”
พี่เจ :: “อืม ไปสิๆ เลิกกี่โมงอะเรา”
ยิม :: “เรียนอีก 1 คาบครับพี่เจ”
พี่เจ :: “เหมือนพี่เลย งั้นเลิกแล้วเจอกันใต้ตึกนะ”
ยิม :: “พี่เจครับ ยิมขอเบอร์พี่เจหน่อยสิ”
พี่เจ :: “อ้าว พี่ไม่ได้จดให้ไปแล้วหรอ”
ยิม :: “ยังเลย พี่เจลืมให้เบอร์น้องรหัสได้ไงเนี้ย”
พี่เจ :: “555+ ขอโทษทีครับ มาๆเอามือถือมา”
พี่เจ :: “เอ่อออ ยิม”
ยิม :: “รูปหน้าจอมือถือสวยใช่ไหมละพี่เจ”
อ้าวว เงียบไปทำไมอะ แล้วจะคุยนานไหมเนี้ยพี่เจ
ลืมแฟรงค์ไปยังเนี้ยย
ยิม :: “เออ พี่เจครับ พี่เจมีแฟนยัง”
พี่เจ :: “ถามทำไมหรอยิม ไม่รีบไปเรียนละ เดี๋ยวเจอกันหลังเลิกเรียน”
ยิม :: “พี่เจครับ ยิมชอบพี่เจ ยิมจีบพี่เจได้ไหมครับ”
ยิม :: “ยิมไปเรียนก่อนนะครับ เจอกันหลังเลิกเรียน”
พี่เจ :: “ห๊ะ”
เออ ห๊ะ!! อะไรของมรึงครับพี่ยิม
ผม :: พี่เจ ฮาโหลลลล
พี่เจ :: อ่ออ อืมม แฟรงค์
ผม :: เมื่อกี้คืออะไรอะ ยิมคือใคร
พี่เจ :: น้องรหัสพี่เอง
ผม :: แล้วมันมาบอกชอบพี่เจได้ไงเนี้ย
พี่เจ :: เออ พี่ก็ งง เหมือนกันเนี้ยละ มันคงล้อเล่นมั้ง
ผม :: ไม่เล่นละมั้ง ไม่ให้ไปนะวันนี้อะ
พี่เจ :: ไม่เอาดิแฟรงค์ นั้นน้องรหัสพี่
มันคงเห็นสถานะในเฟสบุ๊คพี่มั้ง เลยมาแซวๆเล่น
ผม :: พี่เจครับ แฟรงค์ไปหาได้ไหม หลังเลิก รด. นะ นะครับ
พี่เจ :: ไปซ้อมดนตรีเลย ไม่ต้องมา
ผม :: งั้นพี่เจมาหาแฟรงค์ห้องซ้อม ไม่ให้ไปกับพี่ยิมอะ
พี่เจ :: เดี๋ยวพี่เอามี่กับแชมป์ไปด้วย โอเคไหม
ผม :: ไม่อยากโอเคเลยอะ โอยยยยยย
พี่เจ :: 5555+ ทำใจนะแฟรงค์ มีแฟนหน้าตาดีอ่ะ
ผม :: หื้ยยยยยยยย หงุดหงิดแล้วเนี้ย
พี่เจ :: 555555555+ ไปๆรีบกินข้าวรีบไปเรียน พี่จะขึ้นห้องแล้ว
ผม :: เลิกเรียนต้องโทรมานะรู้ไหมพี่เจ แฟรงค์ขี้หึงนะ
พี่เจ :: ครับ รู้แล้วนะ
พอผมวางสายไป ผมก็หันไปหาเปอร์
ผม :: เปอร์ๆมึงไปหาพี่ปิ่นป่าววะ
เปอร์ :: ไปดิไป แต่ไม่รอที่คณะนะ กูว่าจะรอที่ร้านข้าวแถวหลังมออะ
ผม :: เออ งั้นพวกมึงไปแดกสเต็กหลังมอพี่เจกันปะ กูเลี้ยง
น้ำน่าน :: ไปเว้ย ของฟรีกูไป
อุ่น :: ไปๆเผื่อกูได้เด็กมหาลัยมาเป็นแฟนซะคน
แบงค์ :: กูขอกลับห้องก่อนนะ กูไม่ค่อยสบายวะ
ผม :: มึงเป็นไรมากป่าวแบงค์ กูไปนอนเป็นเพื่อนไหม
มึงอยู่คอนโดคนเดียวเผื่อเป็นไรหนัก
แบงค์ :: ไม่เป็นไรๆ กูแค่เพลียๆ นอนเดียวก็หาย
เปอร์ :: เออ มึงมีไรก็บอกพวกกูนะ กูว่ามึงดูเงียบๆไปนะเดี๋ยวนี้
แบงค์ :: เออ ขอบใจๆ ไม่มีไรว่ะ
ผมว่ามันต้องมีแน่นอนครับ
ไม่นับรอยบนคอบนข้อมือมันหรือหลังคอมันนะ
หรือว่ามันมีเด็กใหม่วะ ท่าทางจะรุนแรง
ผม :: มึงก็เบาๆลงหน่อยนะ แหม่ รอยมาเต็มทุกวัน
เดี๋ยวอาจารย์ด่าเอานะมึง
แบงค์ :: อืม เดี๋ยวมันก็จะจบแล้วมึง ไม่เป็นไรว่ะ
สายตามันเศร้าไปไหมวะ มึงเป็นไรแน่วะแบงค์
ผม :: ถ้ามึงพร้อมจะเล่ามึงบอกกูนะ อย่าลืมว่ามึงเป็นเพื่อนกู
แบงค์มันจ้องตาผมกลับมา ก่อนจะตอบผม
แบงค์ :: ขอบใจวะ ถ้ากูพร้อมกูจะบอก ขอบใจที่มึงไม่ถามมากไปกว่านี้
เปอร์ :: เออ ปะมึงไปเรียนกันอีกแค่ชั่วโมงเดียว แล้วไปแดกฟรีกัน 55555555
พอเรียนเสร็จผมเลยไลน์หาพี่มี่
Mr.Frank :: พี่มี่ครับ
P’Mii[J] :: ว่าไงมึง
Mr.Frank :: พี่เจชวนพี่มี่ไปกินสเต็กยัง
P’Mii[J] :: เออ ชวนแล้วๆ เดี๋ยวนี้เพื่อนกูฮอตจังวะ
ทั้งพี่โน้ต ทั้งไอ้ยิม ทั้งไอ้เชน 555+
Mr.Frank :: ผมนี้เครียดจะบ้าแล้วพี่
P’Mii[J] :: เมื่อคืนไม่ได้จับเพื่อนกูกดอีกหรอ
Mr.Frank :: ผมยังไม่เคยกับใครเลยพี่มี่ ไม่รู้จะทำไงอะ
เมื่อวานพี่เจไม่สบายด้วย ใครจะบ้าทำ
P’Mii[J] :: 555+ อ่อนวะมึง เออ แล้วมึงไม่มากินกับพวกกู
Mr.Frank :: พี่เจไม่ให้ไปอะ แต่พวกผมจะไปกินกันร้านเดียวกับพี่อะแหละ
พี่ไปร้านไหนกัน ผมจะไปนั่งกินแล้วแบบบังเอิญเจอไง พี่เจจะได้ไม่โกรธผม
P’Mii[J] :: 555+ มึงนี้มันแผนสูงนะ เออ ร้าน SAM หลังมอกู เนี้ย อีก 20 นาทีกูก็ไปละ
Mr.Frank :: ผมออกมาละพี่ พอดีเปอร์มันนัดแฟนมันด้วย เดี๋ยวผมไปซ้อมดนตรีต่อ
P’Mii[J] :: เออ เดี๋ยวจะทำเป็นบังเอิญเจอละกัน 555
Mr.Frank :: ครับผม ขอบคุณครับพี่ แล้วเจอกันครับ
-
Ch 19 :: ต่อ
ร้าน SAM หลัง มหาลัย .............
พวกผมมาถึงร้านสเต็กแล้ว ดูเหมือนว่าพวกพี่เจยังไม่มา
เพราะเดินเข้าร้านไปยังมีโต๊ะไม่เยอะมาก
พวกผมเลือกโต๊ะติดหน้าต่างด้านใน
พอนั่งโต๊ะได้พวกผมก็สั่งอาหารกัน
นี้พวกมึงกะปล้นกูหรือป่าว
สั่งกันซะอดอยากมาจากไหนวะไอ่พวกเพื่อนเชรี้ยยยย
เปอร์ :: พี่เจรู้ปะว่ามึงจะมา
ผม :: ไม่รู้ พี่เจบอกไม่ให้กูมา
น้ำน่าน :: ชิบหายละ งานจะเข้าไหมวะมึง เพิ่งคบกันเมื่อวานนะ
ผม :: ก็น้องรหัสพี่เจ เสือกมาบอกชอบพี่เจนิหว่า
แล้วจะพากันมาแดกสเต็กเนี้ยย
อุ่น :: มึงต้องทำใจวะ พี่เจมึงหล่อในสายตาสาวๆ
แล้วก็เซ็กซี่น่ากดในสายตาผู้ชายวะ 555+
ผม :: เออดิ กูน่าจะจับกดแม่งให้จบๆไป โอ้ยยยย
ผมเอามือลูบผมทรงสกินเฮดไปมา ระหว่างรออาหาร
แล้วอยู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงทักขึ้นมา
พี่เปิ้ล :: อ้าววๆๆ เบลล์มานี้สิ มาดูสิว่าเจอใคร น้องเปอร์สุดหล่อสวัสดีจ๊ะ
วันนี้พาเพื่อนมาหลายคนเลย น่ารักๆทั้งนั้น ชื่ออะไรกันบ้างจ๊ะ
แล้วพี่เปิ้ลก็เลื่อนมือมาจับแก้มอุ่น
มึงไม่ต้องเคลิ้มเลยไอ่ห่าอุ่น ผู้หญิงคนนี้ร้ายกว่าที่มึงเห็นเว้ยย
พี่เบลล์ :: อ่อ นึกว่าใคร น้องแฟรงค์คนของเจ นี้เอง
ว่าไงค่ะ มารอรับเมียหรอ อุ้ยๆ หรือว่าผัวจ๊ะน้องแฟรงค์
ผม :: ขอโทษนะครับพี่เบลล์ ช่วยเรียกพี่เจดีๆด้วยครับ
ไม่ใช่ทั้งเมียหรือผัวแบบที่พี่พูดหรอกครับ
พี่เบลล์ :: แหม่ๆ แล้วเป็นอะไรดีละ หรือสลับกันรับๆรุกๆละ
พูดจบพี่เบลล์ก็กันไปหัวเราะกับพี่เปิ้ล
ตอนนี้อุ่นหันมามองหน้าผม พร้อมทั้งทำหน้าเบ้ใส่ ก่อนจะพูดว่า
อุ่น :: เชรี้ยย สวยแต่หน้าตา แต่มันสมองนี้เน่ามากวะ
น้ำน่าน :: ขอบคุณป๊าม๊ามึงที่ทำให้เฟิร์นส์เป็นเด็กดีน่ารักแบบนั้นว่ะ
แล้วมันก็ทำท่ายกมือไหว้ 555+
ผมหันไปพูดกับพี่เบลล์ต่อ
ผม :: จะเป็นอะไร จะสลับหรือไม่ยังไงมันก็เรื่องของผมไหมละครับ
พี่เบลล์จะอยากมายุ่งทำไมละครับ
พี่เบลล์ :: ก็ของมันเคยเป็นของพี่นี้ค่ะ พี่ก็แค่อยากจะมาแนะนำวิธีใช้ให้น้องแฟรงค์รู้บ้าง
ผม :: อ้อ ไม่จำเป็นหรอกครับ ผมรู้จักพี่เจดีมากกว่าที่พี่เบลล์รู้อีกครับ
พี่เบลล์ :: พี่ก็ลืมไป เข้าข้างหลังนี้นะ พี่คงแนะนำไม่ได้ เพราะของพี่เข้าข้างหน้า
อุ่น :: พี่อายปากบ้างก็ได้นะครับพี่เป็นผู้หญิงมาพูดแบบนี้ไม่เหมาะเลยนะครับ
พี่เบลล์ :: ทำไมต้องอายละค่ะน้อง ทีเพื่อนน้องวิปริตผิดเพศ ไม่เห็นจะอายเลย
ไม่ไหวแล้ววะ ผู้หญิงคนนี้อะไรว่ะ ผมยืนขึ้นมามองหน้าพี่เบลล์
ผม :: วิปริตแล้วยังไงละครับพี่เบลล์
พี่เบลล์ :: รกโลกไงค่ะน้องแฟรงค์ มีคนแบบพวกน้องแฟรงค์แล้วมันรกโลก รกหูรกตา
หื้มมมม โอ้ยย ต่อยผู้หญิงกูจะผิดไหมวะ
น้ำน่านดึงมือผมไว้
ผม :: แล้วผู้หญิงแบบพี่เบลล์ละครับ ไม่รกโลกเลยหรอครับ
คอยมาตามพูดจาร้ายๆใส่แฟนใหม่ของแฟนเก่า ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนทิ้งเค้าเอง
แล้วมาพูดจาแขวะคนอื่นนี้ พี่เป็นคนหรือเป็นหมาละครับ ชอบกัดคนอื่นเค้าแบบนี้
อุ่นกับเปอร์เอามือ hi5 กันใหญ่กับคำพูดผม ส่วนน้ำน่านดึงแขนผมไว้ให้นั่งลง
พี่เบลล์ :: ไอ่แฟรงค์ มึงไม่มีสิทธิ์มาด่ากูเป็นหมาแบบนี้นะ
ผม :: พี่ก็ไม่มีสิทธิ์มาว่าผมกับพี่เจแบบนี้เหมือนกันครับ
ผมว่าพี่เจโชคดีนะที่หลุดพ้นจากผู้หญิงแบบพี่มาได้
ที่พี่เจมาคบผม เพราะพี่เจคงมองออกนะครับว่าผู้ชายแบบผม
มีดีกว่าผู้หญิงแบบพี่เบลล์ สวยซะเปล่าครับ เสียดายความสวยจริงๆ
.... เห้ยยย เปอร์ๆ แบบนี้ป่ะว่ะที่เค้าเรียกว่า สวย ใส แต่ไร้สมอง
พอพูดจบผมก็ยืนมองหน้าพี่เบลล์ ยอมรับครับว่าผมปากร้าย
แต่อดไม่ไหวแล้วนะ ตั้งแต่ครั้งก่อนที่หัวเราะเยอะเย้ยกับพี่เปิ้ล
ตอนที่พี่เจบอกว่า ผมคือคนของพี่เจ
วันนี้ก็มาหัวเราะมาพูดจากถากถางหาว่าพวกผมวิปริต
พี่เบลล์หยิบเอาแก้วน้ำโค้กของอุ่นที่วางบนโต๊ะอาหาร
เตรียมจะสาดใส่ผม
แต่มีเสียงพี่เจดังเข้ามาก่อน
พี่เจ :: เบลล์ หยุดนะ!
แต่ไม่ทันแล้วละครับ พี่เบลล์สาดน้ำโค้กมาเต็มๆ
ผมก้มหัวลงหลบน้ำโค้ก แต่ เอ๊ะ ,,, ผมไม่เปียกเลย
มีแต่น้ำกระเด็นมาโดนหน้านิดหน่อย
พอผมลืมตาขึ้นมาเห็นพี่เจยืนจับตัวผมไว้
แล้วหันหลังไปรับน้ำโค้กแทนผม
พี่เจ :: ไม่เปียกตรงไหนใช่ไหมแฟรงค์
ผม :: อะ อืมครับไม่เปียกเลย พี่เจละครับ เปียกหมดเลยอะ
พี่เจ :: ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยไปล้างออกเอา
แล้วพี่เจก็จับมือผมไว้แล้วหันหน้าไปมองพี่เบลล์
พี่เจ :: เบลล์ เลิกกันแล้วก็ช่วยเลิกวุ่นวายได้แล้วละน่ะ
เบลล์เป็นฝ่ายบอกเลิกเอง แล้วจะยุ่งเรื่องเจอีกทำไม
พี่เบลล์ :: ไม่ได้ยุ่งอะไรซะหน่อย แค่แวะมาทักทายน้องเท่านั้นเอง
พี่เจ :: เจมายืนฟังตั้งแต่ตอนที่เบลล์กับเปิ้ลมาทักน้องๆเค้าแล้วละน่ะ
เจไม่คิดเลยว่าเบลล์จะเป็นคนแบบนี้
พี่เบลล์ :: เบลล์ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเจจะผิดเพศแบบนี้
พี่เจ :: เจจะรักผู้ชาย จะผิดเพศจะยังไงก็แล้วแต่เถอะเบลล์
นี้คือความรักของเจ เบลล์ไม่ต้องมายุ่ง
พี่เบลล์ :: เออ เบลล์ไม่อยากยุ่งให้เสียเวลาหรอก ,,
ไปเปิ้ล กลับกันเถอะ เห็นพวกวิปริตแล้วอยากอ๊วก
พี่เปิ้ล :: น้องเปอร์พี่กลับก่อนนะค่ะ เจอกันที่คณะน่ะค่ะ
แล้วพี่เบลล์กับพี่เปิ้ลก็เดินออกจากร้านไป
พี่เจหันมาหาผม
พี่เจ :: บอกแล้วไงไม่ให้มา ให้ไปซ้อมดนตรีเลย
ผม :: มาส่งเปอร์หาพี่ปิ่น แล้วมากินข้าวกันก่อนไปซ้อมไง
พี่เจเปียกหมดเลย ไปเช็ดก่อนไหม
พี่เจ :: อื้มม เดี๋ยวไปเช็ดที่ห้องน้ำเนี้ยละ แฟรงค์ก็ไปล้างหน้าหน่อย
มันกระเด็นใส่หน้าใช่ไหม พี่สูงไม่พออะ บังเราได้ไม่หมดตัว
แล้วพี่เจก็หันไปหาพี่มี่พี่แชมป์และอีกคนที่คาดว่าคงเป็นพิ่ยิม
พี่เจ :: เห้ยย มี่ มึงต่อโต๊ะกับน้องๆก็ได้ เดี๋ยวกูพาแฟรงค์ไปเช็ดหน้าเช็ดตาก่อน
อืมม น้องยิมครับ อยู่กับพวกพี่มี่ก่อนนะ พี่ขอไปเช็ดตัวแป๊บนึง
แล้วพี่เจก็ดึงแขนผมเดินไปห้องน้ำที่อยู่หลังร้าน
พอมาถึงห้องน้ำ พี่เจก็ให้ผมล้างหน้าแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ผม
ส่วนพี่เจก็ถอดเสื้อช๊อปออก เหลือแต่เสื้อยืดสีขาวข้างในแทน
พี่เจ :: ดีนะเสื้อช๊อปหนา ไม่ซึมมาเปียกเสื้อข้างใน
ผม :: แฟรงค์ขอโทษนะพี่เจ ที่พูดไม่ดีใส่พี่เบลล์
พี่เจ :: ไม่หรอก พี่ต้องขอบใจแฟรงค์ที่พูดปกป้องพี่
แล้วพี่เจก็หันมายิ้มให้ผม
โอ้ยยย กระโดดกอดพี่เจตอนนี้ได้ไหมเนี้ยย อยากจับมาหอมแก้มม >////<
พอเช็ดหน้าเช็ดตัวเสร็จ พี่เจก็ชวนผมให้ออกไปนั่งกินสเต็กกับเพื่อนๆต่อ
พอเดินมาถึงโต๊ะ ก็เห็นตอนนี้โต๊ะที่ผมนั่งต่อยาวไปละครับ
มีผู้ชายวัยกำลังโตนั่งอยู่ 6 คน รวมผมกับพี่เจไปอีกก็เป็น 8 คน
ผมเดินลงไปนั่งข้างๆอุ่น ซึ่งตอนนี้อุ่นนั่งอยู่ข้างพี่ยิม
พี่มี่ :: เจกูสั่งให้มึงละน่ะ เหมือนเดิมใช่ป่ะมึง
พี่เจ :: เออ เหมือนเดิมแหละ กูไม่ค่อยเปลี่ยนเมนูอยู่แล้ว
พี่ยิม :: พี่เจจะไม่แนะนำให้ยิมรู้จักหน่อยหรอครับ
เหอะ ,, มึงเป็นใครครับไอ่พี่ยิม ต้องมาแนะนำเนี้ยย
พี่เจ :: อ้ออ คนที่นั่งข้างๆยิม ชื่อ อุ่น ส่วนคนที่นั่งข้างๆแชมป์นะชื่อเปอร์
แล้วถัดมา ชื่อ น้ำน่าน แล้วก็ข้างๆพี่ ชื่อ แฟรงค์ ครับ
แล้วนี้ชื่อ ยิม นะเป็นน้องรหัสพี่เองครับ
พวกผมก็ยกมือไหว้พี่ยิมกัน
เห็นพวกผมเป็นแบบนี้แต่มือไม้อ่อนนะครับ 5555+
ผม :: สวัสดีครับพี่ยิม ผมแฟรงค์ครับ เป็นแฟนพี่เจ
ผมหันไปยิ้มให้พี่เจ 555+ พี่เจส่งสายตาดุมาให้ผมแทนรอยยิ้ม
แต่พวกเพื่อนๆผม กับพีมี่พี่แชมป์นี้หัวเราะกันออกมาแบบไม่กั๊กเลย
พี่มี่ :: มึงไม่บอกเค้าก็รู้หมดละว่ะแฟรงค์ เมื่อกี้มึงคุยกันไม่ได้เบาเลยนะ
พี่แชมป์ :: ปกป้องเพื่อนพี่อีกแล้ว น่ารักจริงๆน้องแฟรงค์
แล้วอาหารก็มาครับ พวกผมก็ทานสเต็กกันไป
จนพี่มี่ทักขึ้นมา
พี่มี่ :: เจ
พี่เจ :: รายยมึง
แล้วพี่มี่ก็ส่งสายตากรุ้มกริ้มๆมาให้พี่เจ
ก่อนจะสะกิดๆพี่แชมป์ให้มองพี่เจ
พวกเพื่อนๆผมก็เงยหน้าขึ้นจากจานสเต็ก
แล้วมองพี่มี่ พี่มี่มองพี่เจยิ้มๆ พวกมันก็มองตามพี่มี่ แล้วก็ยิ้มตามพี่มี่
จนอุ่นสะกิดผม
อุ่น :: ไอ่สาสส ไหนบอกว่าเมื่อคืนแค่ขอคบวะ
ผม :: เออ ก็แค่นั้นดิว่ะทำไม
อุ่น :: รอยเต็มอกพี่เจเลยนะ
เห้ยย เห็นได้ไงว่ะ
ผมหันไปมองพี่เจ
ที่ยังไม่รู้ตัวว่ามีสายตาอีก 6 คู่จ้องหน้าอกอยู่
เห็นชัดเลยครับ ตรงคอชัดๆ 1 รอย
แล้วตรงหน้าอกอีก 555+
ก็พี่เจใส่เสื้อคอวีมานี้ ทำไมมันจะไม่เห็นละ
ถอดเสื้อช๊อปออกแล้วด้วย
พี่เจ :: อะไรของมึงมี่ เรียกละไม่พูด
พี่มี่ :: ป๊าววววว แดกๆไปเถอะ จะได้รีบกลับบ้านไปพัก
ท่าทางเมื่อคืนจะหนัก
พี่เจ :: หนักอะไรของมึง
แล้วพี่มี่ก็พยักหน้าให้พี่เจก้มลงมามองตรงเสื้อ
ตอนนี้พี่เจคงรู้ตัวละครับ
หน้าแดงเลย หูนี้แดงกร่ำเลยครับ
5555+
พี่เจ :: ไม่ใช่แบบที่มึงคิดเลยนะเว้ยยไอมี่
พี่มี่ :: แฟรงค์ มึงนี้แม่งแน่นอนนวะ
ผม :: ก็แฟนผมน่ารักนิคร๊าบบบบบ
แล้วทุกคนก็หัวเราะกัน แต่พี่เจส่งสายตาดุๆมาให้ผม
ผมเลยหันไปยิ้มให้พี่เจแทน 555+
น่ารักวะพี่เจ อายแบบนี้ยิ่งน่ารัก >////<
อยู่ๆพี่ยิมก็พูดแทรกขึ้นมากลางเสียงหัวเราะของทุกคน
พี่ยิม :: พี่เจครับ ยิมขอตัวกลับก่อนนะครับ เดี๋ยวต้องแวะไปซื้อของด้วย
พี่เจ :: อ้าวว กลับละหรอ โอเค กลับดีๆนะครับ ยังไงไลน์มาบอกพี่ด้วย
พี่ยิม :: ครับ พี่มี่พี่แชมป์สวัสดีครับ น้องๆพี่ไปก่อนละครับ แล้วเจอกัน
พวกผมก็หันไปยกมือสวัสดีพี่ยิม
อุ่น :: งั้นเดี๋ยวกูไปรอมึงห้องพี่ดลนะ กูนึกขึ้นได้ว่าต้องแวะซื้อของอะ
พี่ยิมครับ อุ่นขอเดินออกไปต่อรถพร้อมพี่นะครับ อุ่นเพิ่งเคยมามหาลัยนี้ครั้งแรกเอง
พี่ยิมหันมามองหน้าอุ่นก่อนจะตอบ
พี่ยิม :: อืมม ไปสิ
แล้วอุ่นก็หันมายิ้มให้พวกผม
ก่อนจะยกมือไหว้สวัสดีพี่มี่พี่แชมป์แล้วพี่เจ
ก่อนจะเดินตามพี่ยิมออกไป
พี่แชมป์ :: เห้ยๆ เพื่อนมึงคนนี้เคยมามหาลัยกูแล้วไม่ใช่หรอว่ะ
น้ำน่าน :: เคยแล้วพี่ มันเคยมาหลายครั้งแล้ว
เปอร์ :: มาส่งกูหาพี่ปิ่นเป็นสิบรอบ ห่า แล้วบอกเพิ่งเคยมา
พี่มี่ :: เอ๊ะๆ ,, น้องอุ่นนี้เป็นคนยางงายยยย
555555+ แล้วพวกผมก็รีบกินสเต็กกัน
เพราะต้องรีบไปซ้อมดนตรีครับ
แล้วค่อยไปถามอุ่นเอาว่ามันเป็นยังไง
มันต้องมีอะไรๆแน่ๆ 5555+
พอกินเสร็จพวกผมก็แยกกับพี่มี่พี่แชมป์เตรียมไปห้องซ้อมพี่ดล
พี่เจเดินมาส่งพวกผมขึ้น taxi
พี่เจ :: ตั้งใจซ้อมนะ ถึงบ้านแล้วไลน์มาบอกด้วย
ผม :: แล้วพี่เจไปไหนต่อครับ
พี่เจ :: กลับบ้านไปอาบน้ำเหนียวตัวไปหมดแล้วเนี้ยย
ผม :: แล้วรอยสักนั้น สักว่าอะไรอะ อยากรู้
พี่เจมองผมยิ้มๆ ก่อนจะกระซิบข้างๆหูผม
พี่เจ :: ถ้าอยากรู้ก็ต้องมาอ่านเองน่ะ
แล้วก็ผลักผมออก ก่อนจะดันหลังให้ผมรีบขึ้นรถ
เห้ยยยๆ ทำแบบนี้มันอ่อย มันยั่วกันชัดๆนะพี่เจ
แฟนผมนี้เป็น ผู้ชายสายอ่อยใช่ไหมเนี้ยยย >///<
ผมได้แต่ยืนมองพี่เจที่ยิ้มยั่วยวนผมอยู่ตรงนั้น
ก่อนจะขึ้น taxi ไปซ้อมดนตรี เพราะใกล้วันงานแล้ว
ไม่อยากเสียชื่อวง
พอผมขึ้น taxi ไปก็ส่งไลน์หาพี่เจ
Mr.Frank :: งั้นพรุ่งนี้ก็เตรียมให้แฟรงค์อ่านได้เลย
คงไม่ลืมนะครับ ว่าพรุ่งนี้สอนพิเศษแฟรงค์
ที่ห้องนอนแฟรงค์ =)
พรุ่งนี้รู้กันครับพี่เจ ชอบยั่วดีนัก ,,
เดี๋ยวน้องแฟรงค์จัดให้ครับครูเจ
...................................
หายไป 2 วัน =)
ส่งตอนให้แบบ ยาวๆเลยค่ะ
อยากรู้เรื่องพี่เชนน้องแบงค์แล้วละสิ
5555+ เดี๋ยวได้รู้เร็วๆนี้แหละค่ะ
[/size]
-
พี่เจอ่อยน้องแบบนี้ระวังนะ หึหึหึ
-
ch 19.5 แฟนผม || Frank ' Mode
1 ทุ่ม ณ ห้องซ้อมพี่ดล
ผม :: แบงค์มึงกลับคอนโดไหวไหม กูไปส่งเอาป่ะ
แบงค์ :: ไม่เป็นไรมึง กูนั่ง taxi ไปเลย เออ งัยกูกลับก่อนนะมึง
เปอร์ :: เออๆ มึงก็อย่าลืมแกะเพลงมาด้วยอะ ละพฤหัสซ้อมกันอีกที
แบงค์พยักหน้ารับก่อนจะขึ้น taxi ไป
น้ำน่าน :: แฟรงค์ๆ มึงเอาไปให้เฟรินส์ด้วยอะ
น้ำน่านยื่นถุงขนมร้านเบเกอร์รี่ชื่อดังให้ผม
ผม :: จะขุนน้องกูให้อ้วนหรือไงมึง
น้ำน่าน :: เฟรินส์อ่านหนังสือดึกเว้ยย กูเป็นห่วง
ผม น้ำน่าน เปอร์ พี่ปิ่น กำลังจะเดินไปขึ้น BTS กัน อุ่นก็พูดขึ้นมา
อุ่น :: กูกลับก่อนนะมึง มีคนมารับวะ
เปอร์ :: ใครวะ
อุ่นไม่ตอบ แต่หัวเราะให้พวกผม ก่อนจะวิ่งไปขึ้นรถ ซูซูกิสวิฟสีน้ำเงินที่มาจอดรออยู่แล้ว
น้ำน่าน :: ไอ้เชรี้ยยอุ่น พรุ่งนี้มึงหนีกูไม่รอดแน่
ผม :: มันมีแฟนแล้วหรอวะ
เปอร์ :: ทั้งเชรี้ยแบงค์ทั้งเชรี้ยอุ่น .. พรุ่งนี้กูจะเค้นคำตอบจากแม่งให้ได้
พี่ปิ่น :: เดี๋ยวเพื่อนอยากเล่าก็เล่าเองแหละ อย่าไปยุ่งเลย
เปอร์ :: ครับๆ
แหม่~ กับแฟนละเชื่องเลยนะมึงไอ่เปอร์
พี่ปิ่น :: แล้วแฟรงค์ไปคบกับพี่เจได้ไงอะ
ผม :: พี่ปิ่นรู้ด้วยหรอ
พี่ปิ่น :: ไม่รู้ได้ไงละพี่เบล์ลเอาไปพูดซะทั่วคณะว่าพี่เจเป็นเกย์
ผม :: เพิ่งคบกันเองนะพี่ปิ่น ถ้าพี่เบล์ลว่าอะไรพี่เจ พี่ปิ่นมาบอกแฟรงค์นะ
ผู้หญิงคนนี้สวยนะ แต่ปากร้ายมากอะ
พี่ปิ่น :: พี่ได้ยินพี่คนอื่นๆพูดมาว่าพี่เบลล์เค้าเลิกกับพี่เจ
เพราะไปคบกับเด็กนิเทศ ไม่รวยเท่าพี่เจหรอกนะ แต่ อืมมมม นั่นอะมากกว่า
เปอร์ :: อะไรอะพี่ปิ่น ไอ่คำว่า อื้มมนั้นอะ
พี่ปิ่น :: ก็เรื่องอย่างนั้นๆไง เค้าบอกว่าพี่เจไม่ยอมแตะต้องพี่เบลล์เลย
พี่เบลล์แกว้อนมากทนไม่ไหวเลยไปได้กับพี่ที่คณะนิเทศ แล้วมาบอกเลิกพี่เจ
แต่ตอนนี้ระหองระแหงอะ พี่คนนั้นไม่ค่อยใส่ใจพี่เบลล์เท่าไหร่
น้ำน่าน :: อ่อๆ เลยมาอิจฉาไอ่แฟรงค์แน่ๆเลย
ผม :: สงสารพี่เจวะ
เปอร์ :: สงสารตัวมึงก่อนไหม ทั้ง ผญ. ทั้ง ผช. จ้องแดกแฟนมึงอ่ะ
ผม :: เออ เครียดชิบหายอะกู
พวกมันหัวเราะผมกันนิดหน่อย
ก่อนจะแยกย้ายกันขึ้น BTS เพราะกลับคนละสาย
พอขึ้นมา BTS ผมก็กดไลน์หาพี่เจ
Mr.Frank :: กำลังกลับบ้านครับอยู่บน BTS
สักพักพี่เจก็โทรเข้ามา ~
ผม :: ครับพี่เจ
พี่เจ :: กลับค่ำเหมือนกันนะ
ผม :: นี้ยังซ้อมน้อยไปนะ แต่แบงค์ไม่สบายนะพี่เจ เลยเลิกไว
พี่เจ :: เป็นไรมากไหมอะ
ผม :: มันบอกว่าไหวๆอะพี่ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยดูอาการมันอีกที แล้วพี่เจทำไรอยู่ครับ
พี่เจ :: เก็บเสื้อผ้าแล้วก็เตรียมของนะ
ผม :: รีบไปป่าว เหลืออีกตั้ง 1 วัน
พี่เจ :: ก็พรุ่งนี้ไปสอนพิเศษแฟรงค์ไง เลยเก็บวันนี้ก่อน
ผม :: ใช่ๆ กลับดึกด้วย
พี่เจ :: สองทุ่มพอเหอะ
ผม :: ห้าทุ่มเหอะ 5555+
พี่เจ :: ไม่เอาดึกเกิน ถึงบ้านแล้วไลน์มานะพี่เก็บของต่อแล้ว
ผม :: ครับๆ
ผมกลับมาถึงบ้านสองทุ่ม
แต่กินข้าวไม่ไหวแล้วครับ อิ่มสเต็ก
เลยเดินไปหยิบนมในตู้เย็น ก่อนจะเดินไปหาเฟรินส์ที่ห้อง
ผม :: อะ น้ำน่านฝากมา
เฟรินส์ :: ขอบคุณค่า~ อืมๆ ตัวๆ เป็นแฟนกับครูเจแล้วหรอ
ผมเอามือไปขยี้ผมน้องสาวของผมเล่น
ผม :: ช่ายยแล้วละ
เฟรินส์ :: ดีอะ พี่เจน่ารัก เค้าชอบ ดูแลแฟนดีๆอะ
เค้าไปอ่านหนังสือละ ตัวรีบไปอาบน้ำเหอะ วันนี้ป๊าม๊าพาอาม่าไปนอนบ้านอาโกวใหญ่นะ
ผม :: ครับๆ อย่านอนดึกนะ
ผมปิดประตูให้น้องเฟรินส์ แล้วกลับมาที่ห้องนอนผม
ก่อนจะกดโทรหาพี่เจ
ผม :: ถึงบ้านแล้วนะครับ
พี่เจ :: อาบน้ำยัง
ผม :: กำลังจะไปอาบเลยเนี้ย เหนื่อยมาก
พี่เจ :: งั้นรีบไปอาบแล้วมาคุยกัน
ผม :: ครับ
พอผมอาบน้ำเสร็จก็ปิดไฟเตรียมจะนอน
ดูเวลาก็สามทุ่มกว่าแล้ว
จับมือถือมาดู เห็นมี SMS เข้ามาเลยเปิดอ่าน
P'J ::
18082557::2052
Happy Anniversary 1 day na kub my boy ♥
หื้มมมม~ แฟนผมครับแฟนผม
ทำไมน่ารักงี้วะพี่เจ
คราวก่อนส่ง Loading ความรู้สึกมาให้
พอตกลงคบกันปุ๊บ ส่ง SMS วันครบรอบมาให้
ผมหลงรักผู้ชายคนนี้~ มากกว่าที่จะถอนตัวแล้วละครับ
พี่เจผมน่ารักใช่ไหมละ :)
-
ครูเจ หุหุหุ สายอ่อยหรอจ๊ะ :laugh:
ปล. อยากรู้คู่ เชน แบงค์สุดๆ เป็นโรคจิตของเรา มักชอบคู่รองมากกว่าคู่หลัก 5555
-
ครูเจ หุหุหุ สายอ่อยหรอจ๊ะ :laugh:
ปล. อยากรู้คู่ เชน แบงค์สุดๆ เป็นโรคจิตของเรา มักชอบคู่รองมากกว่าคู่หลัก 5555
เป็นเหมือนกันค่ะ คู่รองมันส์กว่าคู่หลัก 555555
-
พี่เจอ่อยน้องแบบนี้ระวังนะ หึหึหึ
ตอนหน้านี้มีลุ้นนะ
พี่เจจอมอ่อย 5555
-
คือ ให้เดาไอ้เชี่ยพี่เชนไปอยู่กับแบงใช่ไหม รอยที่ตัวแบงคือไอ้เชี่ยเชนแน่เลยทเกลียดมันวะ เลว อะไอ้เชน สงสารแบง คือต่อให้ไม่คิดไร แต่ก็เจ็บปะ
พี่เจคะพี่เจ ช่างยั่วมากคะ จัดเลยคะน้องแฟง จัดเลย 555
-
แพ้ทางผู้ชายสายอ่อย น่ารักมาก
ฟินเลือดกำเดาพุ่ง ตายแปปปป
-
คือ ให้เดาไอ้เชี่ยพี่เชนไปอยู่กับแบงใช่ไหม รอยที่ตัวแบงคือไอ้เชี่ยเชนแน่เลยทเกลียดมันวะ เลว อะไอ้เชน สงสารแบง คือต่อให้ไม่คิดไร แต่ก็เจ็บปะ
พี่เจคะพี่เจ ช่างยั่วมากคะ จัดเลยคะน้องแฟง จัดเลย 555
เกือบถูกๆละเรื่องพี่เชนกับน้องแบงค์
5555+ แต่มันมีอะไรมากกว่านั้นนิดนึงๆ
^^'
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ และดีใจที่ชอบค่าา =)
-
แพ้ทางผู้ชายสายอ่อย น่ารักมาก
ฟินเลือดกำเดาพุ่ง ตายแปปปป
ผู้ชายสายอ่อย น่ารักทุกคนค่ะ 5555+
ขอบคุณนะค่ะที่เข้ามาติดตามพี่เจน้องแฟรงค์
^^' แล้วมาลุ้นพี่เจน้องแฟรงค์ พี่เชนน้องแบงค์ด้วยกันนะค่า
-
Ch 20 โดดเรียน || Frank ‘ Mode
เช้าวันพุธ
ผมมานั่งรอเพื่อนๆอยู่ที่ Mc โลตัสอ่อนนุช
เพราะจะนั่ง Taxi เข้าโรงเรียนพร้อมกัน
แต่ตอนนี้ง่วงมากอะ เมื่อคืนคุยกับพี่เจซะดึกเลย
โอ้ยยย ง่วงเว้ยง่วง
เมื่อไหร่จะมากันวะพวกแม่งเนี้ยยย
สักพักเปอร์ก็มาพร้อมพี่ปิ่น ตามมาด้วยน้ำน่าน
เปอร์ :: เห้ยย มึงเป็นไรไปอดนอนจากไหนมาวะ
ผม :: คุยโทรศัพท์กับพี่เจมา ละเชรี้ยอุ่นกับแบงค์วะ
น้ำน่าน :: เดี๋ยวกูโทรตามให้ เห้ยย เปอร์ กูเอาโจ้กไก่นะ
น้ำน่านหันไปสั่งไอ่เปอร์ที่กำลังพาพี่ปิ่นไปซื้อ Mc กิน
แล้วมันก็กดโทรศัพท์ตามอุ่น กับ แบงค์
น้ำน่าน :: เชรี้ยอุ่น ตื่นยังมึง ,, อ้าวว เป็นไรมากปะมึง เออ ๆ
งั้นเดี๋ยวสักพักกูซื้อข้าวเข้าไปให้ เออๆ เดี๋ยวไปๆ
ผม :: อุ่นเป็นไรว่ะมึง
น้ำน่าน :: เป็นไข้นะ เดี๋ยวกูจะเอาข้าวไปให้มัน อาจจะเข้าเรียนสายนะมึง
พูดจบมันก็กดโทรหาแบงค์
น้ำน่าน :: แบงค์มาเรียนไวๆมึง ... อ่ออ พี่บีมสวัสดีครับ
แบงค์อะครับ เข้า รพ. เลยหรอครับ มันเป็นไงบ้างอะ
ครับพี่ เดี๋ยวพี่ลองถามไอ่แฟรงค์นะครับ
แล้วมันก็ส่งมือถือมาให้ผม
น้ำน่าน :: อะมึง พี่บีมเค้าจะคุยกับมึง
พี่บีม เป็นพี่สาวแบงค์ครับ แต่งงานไปอยู่บ้านแฟนแล้ว
ส่วนแบงค์มันอยู่คอนโดคนเดียว
ผม :: ครับพี่บีม
พี่บีม :: แฟรงค์ ตอนนี้แบงค์มันคบใครอยู่รู้หรือป่าว
ผม :: ไม่รู้เลยพี่บีม เห็นมันมีไปเรื่อยๆเลย ทำไมหรอครับพี่บีม
พี่บีม :: เมื่อวานมันมาหาพี่ที่บ้าน มาถึงก็มากอดแล้วร้องไห้
พอพี่จะถามมันก็บอกว่าอย่าเพิ่งถามอะไร ขอมันนอนด้วยคืนนึง
พี่ก็เลยให้มันนอน พอตอนดึกพี่เข้าไปปลุกมันกินยา
เพราะเห็นมันตัวอุ่นๆ แต่พอจับตัว ตัวร้อนจี๋เลย พี่เลยพามาโรงบาลเนี้ย
ผม :: แล้วมันเป็นไงบ้างพี่ เดี๋ยวผมไปเยี่ยม อยู่โรงพยาบาลไหนครับพี่บีม
พี่บีม :: ไม่เป็นไร ไม่ต้องมาเยี่ยมหรอก ถ้ามันเลือกมาหาพี่
แปลว่ามันยังไม่อยากบอกอะไรพวกแฟรงค์แน่ แฟรงค์ก็รู้นิสัยมันดีไม่ใช่หรอ
ใช่ครับ แบงค์มันเป็นคนสนุกสนาน แต่ถ้ามันมีเรื่องอะไร มันจะหนี
จะแก้ปัญหาคนเดียว มันเป็นแบบนี้เสมอแหละครับ
ผม :: ครับๆพี่ ยังไงพี่โทรมาบอกอาการมันกับผมด้วยนะครับ
พี่บีม :: ได้ๆ เออ.. เดียวก่อน แล้วรู้จักคนชื่อ เชน ไหมแฟรงค์
ผม :: รู้จักครับ ทำไมหรอครับพี่บีม
พี่บีม :: เห็นโทรมาหลายสายมากแต่แบงค์ไม่ให้รับ
พี่เลยอยากรู้ว่าคนนี้แฟนแบงค์หรือป่าว
ผม :: ไม่รู้เหมือนกันครับพี่บีม แต่แฟรงค์จะถามเพื่อนพี่เชนให้ครับ
พี่บีม :: ขอบใจนะแฟรงค์ แล้วไงค่อยคุยกัน
ผม :: ครับพี่
แล้วผมก็กดมือถือส่งคืนน้ำน่านไป
น้ำน่าน :: ยังไงวะมึง
ผม :: รอไอ่แบงค์ออกมาพูดเองดีกว่าวะ
เรื่องของมัน ถ้ามันอยากให้เรายุ่งมันจะบอกเรา
เปอร์ น้ำน่าน ก็พยักหน้ารับรู้
น้ำน่าน :: งั้นวันนี้โดดเรียนเถอะวะ
กูหดหู่ยังไงไม่รู้ไม่อยากไปเรียนละเนี้ย
เปอร์ :: งั้นกูไปนั่งเรียนกับพี่ปิ่นนะ
พี่ปิ่น :: ตลกละเปอร์ เสื้อผ้านี้ก็เข้าห้องไม่ได้แล้ว ไปเรียนเลย
เปอร์ :: กลับบ้านไปเปลี่ยนก่อนก็ได้นะพี่ปิ่นนะ โดดครั้งเดียวเอง
พี่ปิ่น :: ครั้งเดียวที่พี่รู้สินะ
แล้วพี่ปิ่นก็ส่ายหน้ายอมแพ้ให้เปอร์ครับ 5555+
ผม :: เออ งั้นมึงไปเฝ้าอุ่น บอกมันหายไวๆนะมึง
ใกล้จะงานโรงเรียนละเป็นไรกันไปหมดวะ
ผมหันไปบอกน้ำน่าน มันก็พยักหน้า ก่อนจะหยิบมือถือมากดไลน์
ซึ่งคงส่งบอกเฟรินส์นั้นแหละ ว่าไม่ไปเรียน
เปอร์ :: แล้วมึงไปไหนวะแฟรงค์
เออ แล้วกูจะไปไหนวะ ไม่อยากกลับบ้านอะเพิ่งออกมาไม่ถึง 2 ชั่วโมงเลย
ไปหาพี่เจดีกว่า
ผม :: อาจจะไปหาพี่เจวะ
เปอร์ :: เค้ายอมให้มึงไปหาละหรอไง
ผม :: เออ ไม่รู้วะ ไปหาก่อนละกันเดี๋ยวค่อยว่ากันอีกที 555
พวกมันก็หัวเราะกับความคิดผม ก่อนจะรีบกินข้าวเช้าแล้วแยกย้ายกันไป
ตอนนี้ผมอยู่ BTS แล้วครับ กำลังจะไปหาพี่เจที่ เกษตร
จำได้ว่าบ้านพี่เจอยู่ตรงข้าม ม.เกษตร เลย
ไปเซอร์ไพร์เลยดีไหมวะ พี่เจจะได้ไม่ห้ามให้ไปหา แล้วจะไปถูกไหมเนี้ยย
ผมเลยกดโทรศัพท์หาม๊าผม
ม๊า :: ว่าไงเจ้าลูกชาย
ผม :: ม๊า บ้านน้าอ้อยแม่พี่เจอะอยู่ที่ไหนนะ
ม๊า :: ทำไมละ ถามทำไม
ผม :: ก็แฟรงค์ลืมชีสการบ้านไว้กับพี่เจ แฟรงค์จะนั่งรถไปเอาไง
เร็วๆม๊า เดี๋ยวแฟรงค์กลับมาเข้าเรียนไม่ทัน
ม๊า :: น่าตีจริงๆเลยแฟรงค์ ทำไมไม่เก็บของตัวเองให้ดีๆ
ไปลำบากพี่เจเค้าอีกแล้วนะ
ผม :: นะม๊า อย่าเพิ่งด่าสิครับ
ม๊า :: ลง BTS ที่หมอชิต แล้วขึ้น Taxi บอกเค้าว่าไปซอยท่านผู้หญิงพหลฯ
ตรงข้ามเกษตรประตู 1 นะ พอเข้าซอยไปได้ 50 เมตรนะ
ดูบ้านหลังซ้ายมือ รั้วบ้านเป็นต้นไม้เลย มีหลังเดียว
พี่เจคงอยู่บ้านคนเดียวละเพราะน้าอ้อยไปทัวร์ประเทศจีน
ยังไงซื้อขนมไปให้พี่เค้าด้วยละไปรบกวนเค้าแต่เช้า แล้วรีบกลับมาเรียนนะแฟรงค์
ผม :: ครับม๊า งั้นแฟรงค์วางก่อนนะ
ผมวางสายม๊า พร้อมกับเปิดไลน์มาส่งหาพี่เจ
Mr.Frank :: ตื่นยังครับพี่เจ
P’J :: ตื่นแล้ว แต่ยังนอนเล่นอยู่บนที่นอนเนี้ยแหละ ง่วงอยู่เลย
Mr.Frank :: ไม่มีเรียนหรอครับวันนี้
P’J :: ไม่มี เค้าให้เตรียมตัวไง พรุ่งนี้ไปค่ายอะ
Mr.Frank :: อ่ออ ครับบ งั้นนอนเล่นไปนะ
P’J :: แล้วอยู่ไหนอะเรา ถึงโรงเรียนยัง
Mr.Frank :: ใกล้ละครับ ใกล้ถึงแล้ว
P’J :: ตั้งใจเรียนละกัน เดี๋ยวหลับต่อละ เมื่อคืนหมาชวนคุยดึก ง่วงมากกก
Mr.Frank :: โหยย อยากนอนบ้าง ง่วงเหมือนกันอะ
P’J :: มาๆมานอนด้วยกัน ถ้ามาถึงภายใน 30 นาที เดี๋ยวให้นอนกอดเลย 5555+
หึหึ ทำมาเป็นยั่วนะพี่เจ 55555555+ เดี๋ยวโดนนน
Mr.Frank :: แกล้งกันอีกแล้วนะพี่เจ ตลอดเลย
P’J :: นี้พูดจริงๆเหอะ ไม่แกล้งซะนิดเลย
Mr.Frank :: เชอะ! จำไว้
5555+ ผมเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง
แล้วรีบลงจาก BTS ไปต่อ Taxi ตามที่ม๊าบอกทางมา
ไม่ถึง 15 นาทีครับ ตอนนี้ผมอยู่หน้าบ้านหลังที่ม๊าบอกเรียบร้อยแล้ว
ผมกดอ๊อดหน้าบ้าน 1 ครั้ง ก็มีคุณลุงเดินมาถามว่ามาหาใคร
พอผมบอกไปว่าเป็นลูกชายแม่เพ็ญจันทร์เพื่อนน้าอ้อย
และเป็นลูกศิษย์ของพี่เจ คุณลุงเลยเปิดประตูให้ แล้วบอกให้เดินเข้ามาในบ้านเลย
ผมเดินเข้ามาในบ้านก็เจอป้าแม่บ้านกำลังจะเดินออกมาข้างหน้าบ้านพอดี
ผม :: สวัสดีครับ พี่เจอยู่ไหมครับ
ป้าแม่บ้าน :: อยู่ค่ะ เพิ่งเดินขึ้นไปข้างบนเมื่อกี้เอง ให้ป้าไปตามให้ไหมค่ะ
ผม :: ไม่เป็นไรครับ ผมขออนุญาตขึ้นไปได้ไหมครับ ผมเป็นลูกศิษย์พี่เจนะครับ
เป็นลูกแม่เพ็ญจันทร์เพื่อนน้าอ้อยนะครับ
ป้าแม่บ้าน :: อ้อ ลูกชายคุณเพ็ญจันทร์นี้เอง หล่อเหลาเอาการนะเนี้ย
ห้องคุณเจอยู่ทางขวามือนะค่ะ ประตูห้องสีขาวนะค่ะ มีห้องเดียวเลยประตูสีนี้
งั้นตามสบายนะค่ะ ป้าจะออกไปซื้อของกับลุงพอดี
ผม :: ครับป้า
แล้วผมก็เดินขึ้นมาบนห้องพี่เจ ตามที่ป้าแม่บ้านบอก
555+ ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องพี่เจละครับ โอ้ยย ตื่นเต้น ใจนี้เต้นแรงมากอะ
ผมหยิบมือถือมากดเปิดระบบสั่น แล้วกดไลน์หาพี่เจ
Mr.Frank :: ทำไรอยู่อะพี่เจ
P’J :: เพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังเช็ดผมเดี๋ยวจะนอนต่อละครับ
Mr.Frank :: เช็ดผมให้เอาป่ะ
P’J :: มาหาให้ได้ก่อนปะ เดี๋ยวให้มากกว่าเช็ดผมอีก
แล้วส่งอีโม แลบลิ้นมาให้
หื้มมม ผู้ชายสายอ่อยยย เดี๋ยวเหอะ ได้รู้กันแน่
Mr.Frank :: จะให้ไรบ้างอะ ขอดูข้อเสนอหน่อย
P’J :: มาถึงภายใน 5 นาที ให้จูบ 1 ครั้ง มาถึงภายใน 10 นาทีให้กอด 1 ที 5555+ น่าสนไหม
Mr.Frank :: น่าสนนะ
P’J :: จะมาทันได้ไงกัน อย่างน้อยๆจากโรงเรียนแฟรงค์มาบ้านพี่ก็เกือบ 40 นาทีแล้ว =)
ผมยิ้มให้กับข้อความของพี่เจ แต่ไม่ได้ตอบกลับ
ก่อนจะส่งไลน์ไปให้เพื่อนในกรุ๊ป
Mr.Frank :: อยู่บ้านพี่เจแล้วนะเว้ยย
Nannatee.F :: มึงแน่นอนวะสาสสสส
SuperPERPER :: อุ้ยย คุณพระ
คุณพระอะไรมึงไอ่เปอร์ 555555+
ผมเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะเคาะประตูห้องพี่เจ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แล้วก็ได้ยินเสียงเลื่อนเก้าอี้จากข้างใน ก่อนจะมีเสียงพูดตามมา
พี่เจ :: ค๊าบบ คับ ป้านวลมีอะไรครับ
พอพี่เจเปิดประตูมาเจอหน้าผม
พี่เจ :: เห้ยยยย แฟรงค์
ผมยืนยิ้มให้พี่เจ ก่อนจะทำเป็นยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู
ผม :: 3 นาทีพอดีนะครับ แฟรงค์ได้ข้อเสนอตามที่พี่เจให้มานะ
แล้วผมก็เดินเข้ามาในห้องพี่เจ ก่อนที่พี่เจจะปิดประตูห้องแบบ งงๆ แล้วเดินตามมา
พี่เจ :: เดี๋ยวๆมาได้ไงเนี้ย
ผม :: นั่ง BTS ต่อ Taxi ไง
พี่เจ :: ไม่ใช่สิ ทำไมไม่ไปเรียน
ผม :: แบงค์เข้า รพ. อุ่นไม่สบาย น้ำน่านไปเฝ้าอุ่น
เปอร์ไปเรียนกับพี่ปิ่น แฟรงค์ไม่มีที่ไปคนเดียว เลยมาหาพี่เจไง
พี่เจ :: แล้วทำไมไม่บอกก่อนเนี้ย
พูดจบพี่เจก็เดินไปนั่งหน้าคอม พร้อมทั้งเอาผ้าขนหนูขึ้นเช็ดหัวไปมา
5555+ น่ารักดีวะ บ่นๆ ทำปากยื่นๆใส่อีก หื้มม น่าจับจูบสุดๆอะแฟนใครว่ะ
ผมเดินไปหาพี่เจที่นั่งเช็ดผมอยู่ ก่อนจะเอามือไปแย่งผ้าขนหนูพี่เจมาเช็ดผมให้
พี่เจเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม ก่อนจะดึงมือออกจากผ้าขนหนู ปล่อยให้ผมยืนเช็ดผมที่เปียกให้
ผมมองไปรอบๆห้องพี่เจ ห้องโทนสีขาว เตียงใหญ่วางอยู่กลางห้อง โต๊ะคอมวางเครื่อง Mac ได้พอดี
ตู้หนังสือที่มีหนังสือเยอะแยะมากมาย ปลายเตียงเป็นทีวี เครื่องเสียงครบเซ็ต
ห้องน้ำกับห้องแต่งตัวแยกโซนไปทางขวามือของห้อง
อ่ะ มีตู้เย็นเล็กๆวางอยู่ข้างทีวี นี้กะจะกินนอนกันยาวในห้องนอนเลยหรอครับพี่เจ มีซะครบเลยนะ
ผมยืนเช็ดผมให้พี่เจไป มองรอบๆห้องไปเพลินๆ
พี่เจก็เอามือมาจับมือผม
พี่เจ :: พอแล้วแฟรงค์ ผมแห้งแล้ว ขยี้ซะมึนหัวไปหมดละเนี้ย
ว่าแล้วก็ดึงผ้าขนหนูออกจากมือผม ก่อนจะเดินไปที่ระเบียงห้อง เอาผ้าขนหนูไปตาก
พอพี่เจเดินเข้ามาในห้อง ก็มองผมนิดนึงก่อนจะไปนั่งที่ปลายเตียง
พี่เจ :: เออ ละแฟรงค์จะทำไร ดูหนังหรือเล่นคอมไหม
5555+ เขิลอะดิ เมื่อกี้ทำเป็นอ่อยนะพี่เจ นั่งหน้าแดงอยู่ปลายเตียงอีก
หื้มมมม ,,, อยากแกล้งว่ะ
ผมเดินเข้าไปยืนมองหน้าพี่เจ
ผม :: ไม่อะ แฟรงค์ง่วง แฟรงค์จะนอน
พี่เจ :: งั้นก็นอนเลย
พี่เจผลักผมออก ก่อนจะเดินไปปิดม่าน
ทำให้ในห้องนอนพี่เจตอนนี้มืดนิดหน่อย
แล้วพี่เจก็เดินไปเปิดเพลงจากเครื่องเสียง เป็นเพลงฟังสบายๆครับ
ก่อนที่พี่เจจะเดินไปอีกฝากของเตียงแล้วล้มตัวลงนอน
พี่เจ :: จะยืนตรงนั้นอีกนานป่าว ง่วงไม่ใช่หรอ มาดิ นอนๆ
เดี๋ยวตอนบ่ายจะได้ออกไปกินข้าวกันแล้วพี่จะไปส่งกลับบ้าน
ผมก็เลยเดินขึ้นมาอีกฝากเตียงพี่เจ แล้วล้มตัวลงนอน ก่อนจะขยับตัวไปใกล้ๆพี่เจ
พี่เจ :: ใกล้ไปไหมแฟรงค์ เตียงพี่กว้างนะ ขยับไปเลย
ก่อนจะดันๆตัวผมให้ออกห่าง แต่ใครจะปล่อยละครับ 555+
ผมดึงตัวพี่เจเข้ามากอด ตอนนี้หน้าพี่เจชิดกับอกผม
ก่อนจะก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูพี่เจ
ผม :: ไหนบอกว่ามาทัน 5 นาทีให้จูบไง
พี่เจดิ้นๆ ดันผมออกก่อนจะบอกว่า
พี่เจ :: ก็กอดซะแน่นอย่างนี้จะจูบไงเล่า
5555+แล้วจะทำเสียงน่ารักทำไมเล่าเนี้ย
ผมปล่อยพี่เจออก แล้วขยับมานอนห่าง
ผม :: อะ ปล่อยละๆไม่กอดละ
ผมนอนหงาย แล้วหลับตาไว้เฉยๆ
พี่เจ :: อะไร งอลอะไรอีกเนี้ย ขยับไปซะไกลเลยนะ ทีเมื่อกี้ละขยับมานอนซะชิดเลย
ผม :: ก็พี่เจผลักผมออกอยู่นั่นแหละ ไม่อยากให้กอดก็ไม่กอดละไง นอนสิครับพี่เจ
เดี๋ยวตอนบ่ายจะไปส่งแฟรงค์กลับบ้านไม่ใช่หรอ
พูดจบผมก็ดึงผ้าห่มมาห่ม แล้วหลับตาลง
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้พี่เจทำหน้ายังไง แต่แล้วอยู่ๆพี่เจก็ขึ้นมานั่งคร่อมบนตัวผม
ผมลืมตามองหน้าพี่เจ ซึ่งตอนนี้ก้มลงมามองหน้าผมอยู่
หื้มมม ใส่เสื้อกล้ามคอลึกๆ แขนเว้าซะอย่างนี้
ก้มลงมาทีมองเห็นถึงหน้าท้องอะครับ
ผมว่าห้องมืดละน่ะ แต่ผิวพี่เจขาวจนมองเห็นได้ในที่มืดเลย
พี่เจเอามือจับไหล่ผมไว้ ก่อนจะค่อยๆก้มลงมาจูบผมเบาๆ
แค่ปากชนปากธรรมดาแหละครับ
พี่เจ :: อะนี้ ตามสัญญาที่บอกว่าจะให้ พอใจยัง
ผมยิ้มให้พี่เจ แล้วเอามือทั้ง 2 ข้าง ค่อยๆลูบที่ต้นขาพี่เจ
หื้มมมม ใส่บ๊อกเซอร์ขาซะสั้นเลยนะพี่เจ
ก่อนจะเลื่อนมือไปประคองเอวพี่เจไว้
ผม :: พอใจครับพอใจ แต่เมื่อกี้เรียกว่าจูบแล้วหรอ
พี่เจทำท่าจะขยับตัวลงจากตัวผม ผมเลยขยับตัวขึ้น มานั่งพิงหัวเตียงไว้
แล้วจับเอวพี่เจให้นั่งคร่อมผมไว้เหมือนเดิม
พี่เจ :: อื้มม ปล่อยสิ จะนอนแล้ว
ผม :: เดี๋ยวสิ จูบก่อน
พี่เจ :: จูบแล้วไง
ผม :: จูบต้องแบบนี้สิ
ผมเอามือข้างหนึ่งรวบกอดเอวพี่เจไว้
มืออีกข้างจับที่ท้ายทอยพี่เจให้ขยับเข้ามาหาผม
ผมเอาปากประกบปากพี่เจ ก่อนจะไร้ริมฝีปากเบา
ก่อนจะขมเม้มปากพี่เจ
พี่เจอ้าปากพูด “ฟะ แฟรงค์ อะ “
แต่ไม่ทันได้พูดคำไหนๆ
ผมสอดเอาลิ้นเข้าไปในปากพี่เจ แล้วค่อยๆควานหาลิ้นพี่เจ
พี่เจพลิกลิ้นหนีลิ้นผมไปมา
จนสุดท้ายก็เอาลิ้นเกี่ยวพันลิ้นผมกลับมา
เราจูบกันเบาๆแลกลิ้นกันไป มือผมที่เคยรวบกอดเอวพี่เจไว้
ก็เปลี่ยนมาลูบไล้เข้าไปในเสื้อกล้ามพี่เจ
มือที่เคยรั้งท้ายทอยไว้ ก็เลื่อนลงมาไล้ไปที่ยอดอกพี่เจ
ส่วนมือพี่เจก็กอดรอบคอผมไว้
จากที่เคยจูบเบาๆ ตอนนี้กลับเป็นจูบที่ร้อนแรงขึ้น
จากแรงกระตุ้นทั้งสัมผัสจากมือ จากร่างกายที่ตอนนี้ชิดกันไปหมด
อื้มมม พี่เจมีอารมณ์แล้วแน่ๆ ก็พี่เจนั่งคร่อมหันหน้าเข้ามาหาผม
"พี่เจน้อย" อยู่ตรงหน้าท้องผมพอดีนี้ครับ
ส่วนของผมนี้ไม่ต้องพูดถึงเลย
มันดันตุงกางเกงนักเรียนมาสัมผัสกับก้นกลมๆของพี่เจแล้วละครับ
ผมผละปากออกจากปากพี่เจ เพื่อให้พี่เจได้หายใจ
ผมค่อยไล้จูบจากปากมาที่ติ่งหู ข้มเม้มไปที่ติ่งหูพี่เจ
ส่วนมือข้างนึงก็ลูบไล้สะโพกพี่เจเบาๆ มืออีกข้างก็บดเค้นที่ยอดอกพี่เจ
“อืมม อ๊า แฟรงค์ครับ อืมม “
เสียงโครตจะเซ็กซี่เลยพี่เจ
ผมค่อยๆจูบไซร้ลงมาที่ซอกคอพี่เจ
หื้มม หอมกลิ่นสบู่อ่อนๆ
ผมจูบเม้มที่คอพี่เจสักพักก็เลื่อนลงมาที่หน้าอก
ก่อนจะค่อยๆถลกเสื้อพี่เจออก
พี่เจกำลังเคลิ้มๆกับสัมผัสที่ผมทำให้
เลยยอมให้ถอดเสื้อออกจากตัวได้ง่าย
โอ้ยยย ขาวว่ะ พี่เจขาวมากก
หน้าท้องที่เรียบแบนมีกล้ามนิดๆ
ผมก้มลงไปจูบที่หน้าอกพี่เจเบาๆ เม้มดูดไป
มืออีกข้างก็บดเค้นที่ยอดอกพี่เจ มืออีกข้างก็ลูบไล้สะโพกไปมา
ก่อนจะใช้ลิ้นตวัดไปเลียที่ยอดอกพี่เจ
“อ๊า ฟะ แฟรงค์ อืมมม “
พี่เจส่งเสียงครางออกมา พร้อมทั้งแอ่นอกเข้าหาปากผม
ตอนนี้มือพี่เจเลื่อนมาจับหัวผมไว้ละครับ
ผมเลื่อนมาดูดเม้มยอดอกพี่เจอีกข้าง แล้วย้ายมือจากที่บีบเค้นยอดอกพี่เจ
เลื่อนลงจับที่แก่นกลางที่กำลังพองตัวอยู่ตรงหน้าท้องผม
“อ๊ะ อะ แฟรงค์ ยะ อ๊ะ อย่าจับ”
พี่เจร้องบอกผม เมื่อผมเอามือไปจับที่แก่นกลางตัวพี่เจ ที่ตอนนี้พองสู้กับมือผมอยู่
ผม :: นะพี่เจ เดี๋ยวแฟรงค์ช่วยนะครับ
ผมเลื่อนปากมาจากยอดอกพี่เจ มากระซิบที่ข้างหูพี่เจ
พูดไปก็ขบติ่งหูพี่เจไปด้วย
มือก็ยังลูบไล้ที่สะโพกและอีกข้างยังบดเค้นที่ยอดอก
พี่เจ :: เดี๋ยวชุดนักเรียนเปื้อน ไม่เอา
พูดจบพี่เจก็ทำท่าจะลงจากตัวผม
ผมเลื่อนไปมองหน้าพี่เจ ก่อนจะจุ๊บที่ปากพี่เจเบาๆ
ผม :: งั้นแฟรงค์ถอดเสื้อแป๊บนึงนะ
พี่เจ :: ไม่ใช่แบบนั้นแฟรงค์
ผมก้มลงไปจูบพี่เจอีกครั้ง ก่อนจะบอกว่า
ผม :: นะครับ รอแฟรงค์แป๊บนึง
ก่อนที่จะขยับให้พี่เจลงไปนอนที่เตียง
แล้วผมก็รีบลุกขึ้นไปถอดเสื้อกับกางเกงนักเรียนพาดไว้ที่เก้าอีกโต๊ะคอมพี่เจ
ก่อนจะเดินไปล๊อคประตูห้องนอนพี่เจ
ไม่รอช้าครับ ตอนนี้ผมขึ้นมานอนคร่อมตัวพี่เจไว้
ผมมองหน้าพี่เจที่ตอนนี้หันหน้าหนีผม อายอยู่ละสิ
ก็ตอนนี้ทั้งตัวพี่เจเหลือแค่บ๊อคเซอร์ขาสั้น
ตั้งแต่คอพี่เจลงมาจนหน้าอกมีแต่รอยคิสมาร์คจากผม
ผมค่อยๆจูบเข้าที่ซอกคอพี่เจ แล้วเลื่อนไปหอมแก้มพี่เจ
พี่เจหันมาจับหน้าผมไว้
พี่เจ :: ไหนบอกว่าไม่เคยไง นี้มันจะเชี่ยวเกินไปละน่ะ
พูดแล้วทำเบ้ปากใส่ผม 555+ น่ารักว่ะ
ผม :: ก็ไม่เคยไง ก็เห็นพี่เจแล้วมันน่ารักขนาดนี้ ใครจะอดใจไหวละ
พูดจบผมก็ก้มลงไปจูบพี่เจ ก่อนจะค่อยๆสอดลิ้นเข้าไป
พี่เจส่งลิ้นมาเกี่ยวลิ้นผมไว้ อื้มมม
มันร้อนแรงกว่าจูบครั้งไหนๆ มือพี่เจลูบไล้ไปทั้งหลังผม
ตอนนี้ผมกดสะโพกลงไปบดกับส่วนล่างของพี่เจ
ผมค่อยๆผละปากออกจากปากพี่เจ แล้วเลื่อนลงมาจูบไล่ตามซอกคอลงมาที่อก
ผมใช้ลิ้นเลียยอดอกพี่เจก่อนจะดูดเบาๆ ทั้ง 2 ข้าง
แล้วจูบไล้ต่ำลงมาเรื่อยๆ ตรงหน้าท้องพี่เจ
ผมจูบหน้าท้องที่แบนราบของพี่เจ แล้วค่อยๆใช้ลิ้นไล้วนรอบหน้าท้องพี่เจ
“อ่า แฟรงค์ พะ พอแล้วนะ”
พอไม่ไหวแล้วครับพี่เจ ของพี่เจมันพองจะทะลุบ๊อคเซอร์พี่เจแล้ว
ผมใช้มือข้างหนึ่งเลื่อนไปเค้นที่ยอดอกพี่เจ
มืออีกข้างกุมเข้าแก่นกลางของพี่เจไว้
“อื้มม แฟรงค์ “
เสียงพี่เจชวนให้อารมณ์ผมกระเจิงมากครับ
ผมเลื่อนมือมาเกาะที่ขอบกางเกงพี่เจ
ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าพี่เจ
ที่ตอนนี้ใช้มือปิดหน้าตัวเองไว้
ผมดึงกางเกงของพี่เจออก
หื้มมมม ขาววะ พี่เจหุ่นโครตจะเอ็กซ์อะ
เอวคอดๆ มีกล้ามท้องนิดๆ ขาวๆ
ผมก้มไปจูบปากพี่เจเบาๆ 1 ที
ก่อนจะค่อยเลื่อนลงมาจูบไล้ลิ้นลงมาที่หน้าท้อง
มือข้างนึงก็เค้นยอดอกพี่เจไว้
มืออีกข้างก็เกาะกุมเข้ากับแก่นกลางของพี่เจ
ก่อนจะค่อยๆชักขึ้นลงเบาๆ
“อ๊า แฟรงค์ครับ อืมมม “
พี่เจส่งเสียงครางตามจังหวะที่ผมชักขึ้นลง
ผมค่อยๆเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นๆ
พี่เจเด้งสะโพกรับกับจังหวะมือของผม
แล้วสักพักน้ำอุ่นๆก็ออกมาเปื้อนมือผม
ผมก้มลงไปจูบซับที่หน้าท้องพี่เจ
ที่เปราะไปด้วยน้ำอุ่นๆที่เพิ่งออกมาจากตัวพี่เจ
ผมใช้ลิ้นเลียกินเข้าไป
พี่เจ :: แฟรงค์พอแล้ว สกปรกนะ พี่เช็ดเอง
ผมไม่หยุดตามที่พี่เจสั่งหรอกครับ ทั้งหวานทั้งหอมขนาดนี้
ผมจูบและใช้ลิ้นไล้เลียเข้าไปที่แท่งของพี่เจ ที่ตอนนี้ยังแข็งตัวอยู่
ผมเลียไปที่ยอดปลายที่ฉ่ำไปด้วยน้ำเบาๆ
ก่อนจะเลียไล้ยอดแข็งๆลงมา
“อ๊า ฟะ แฟรงค์ครับ พะ พอแล้ว อืมม “
ผมใช้ปากครอบเข้ากับแก่นกลางของพี่เจ พร้อมทั้งขยับปากขึ้นลง
มือทั้งสองข้างก็บีบเค้นที่สะโพกพี่เจ
“อืออ แฟรงค์ ครับ เร็วอีกนิด อืมม”
พี่เจเอามือจับหัวผม กดลงไปตามจังหวะที่พี่เจเด้งสะโพกขึ้นมารับกับปากผม
แล้วสักพักพี่เจก็เสร็จไปอีกรอบครับ
น้ำแตกคาปากผมเลย ผมกลืนทั้งหมดลงปาก
ก่อนจะค่อยๆอ้อยอิ่งจูบไร้ลิ้นตามขาพี่เจ
จูบเม้มตรงโคนขาข้างใน
พี่เจดึงหน้าผมขึ้นมา แล้วจูบปากผม ก่อนจะสอดลิ้นเข้ามาในปากผม
อืมม ครั้งแรกที่พี่เจจูบก่อน หื้มมม ไม่ไหวแล้วเว้ยยพี่เจ
พอพี่เจผละจูบออกจากปากผม พี่เจก็บอกว่า
พี่เจ :: บ้า ,, ทำอะไรเนี้ย ห๊ะ
เสียงพี่เจแหบนิดๆ ก็ครางซะขนาดนั้นอะน่ะ 555+
ผม :: ก็ทำให้พี่เจมีความสุขไง
ผมพูดเสร็จก็จุ๊บปากพี่เจเบาๆ
ก่อนจะผละตัวออกจากตัวพี่เจที่ตอนนี้ผมนอนทับตัวพี่เจไว้
พี่เจ :: จะไปไหนอะ
ผม :: ก็ไปเอาของผมออกบ้างดิ โหยยย ดูพี่เจดิ
ทั้งเสียงทั้งตัวขาวแบบนี้ แฟรงค์จะอดใจไหวได้ไงละ
เดี๋ยวแฟรงค์มากอดนะครับ
พูดจบผมก็เดินเข้าห้องน้ำเลยครับ
ผมยอมรับเลยว่าไม่กล้าทำอะไรมากกว่านี้ครับ
ไม่ใช่ว่าทำไม่เป็นหรอกน่ะ
ดูหนังโป๊กับพวกเพื่อนๆก็บ่อยแล้วละ
แต่กลัวพี่เจจะโกรธมากกว่า
ได้แค่นี้ก็สุดๆแล้ว พี่เจทั้งหอมทั้งหวานไปทั้งตัว
โอ้ยยยยย ,,, แฟนผมโครตจะเซ็กซี่อะครับ
:m25:
..............................................................
-
โอ๊ย เลือดจิหมดตัวแล้ว
-
ขอบคุณค่าาาา มันเร้าใจจริงๆ ^_~
-
ยิ่งอ่านยิ่งฟิน....รู้สึกว่าเจจะได้มีสามีเร็ววันนี้แหละ
5555555
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ ^^
-
ch 21 เด็กโดดเรียน || JAY' Mode
ผมมองตามหลังแฟรงค์ที่เดินเข้าห้องน้ำไป
ก่อนจะมองตัวเองที่ตอนนี้ไม่มีเสื้อผ้าบนร่างกายเลยซะชิ้น
โอ้ยยย~ นึกแล้วก็อาย
แต่ก็มีความสุขครับ :)
ผมลุกขึ้นหยิบบ๊อคเซอร์ที่ตกอยู่ข้างๆเตียงมาใส่
อืมม เข้าไปช่วยดีป่ะวะ หรือยังไงดี
ผมเดินไปมาอยู่หน้าห้องน้ำซะพักก่อนจะตัดสินใจ....
เปิดประตูห้องน้ำเข้าไป~
แฟรงค์ :: อ่ะ พี่เจเข้ามาทำไมครับ
พูดเสร็จแฟรงค์ก็ยืนหันหลังให้ผม
หื้มมม.. อย่าบอกนะว่าอาย
เมื่อกี้นี้ทำไปไม่เห็นจะอาย ไอ่เด็กบ้า
ผมเดินเข้าไปหาแฟรงค์ ก่อนจะจับตัวแฟรงค์ให้หันมาทางผม
ผม :: ก็มาช่วยแฟรงค์ไง
พูดจบผมก็ใช้มือกอดรอบคอแฟรงค์ไว้แล้วโน้มลงมาจูบ
แฟรงค์เอามือมาโอบรอบเอวผมไว้
เราจูบแลกลิ้นกันไปมาซะพัก
แฟรงค์ก็ดึงตัวผมให้ช่วงล่างเข้าไปแนบชิดกัน
หื้มม~ ต่างคนต่างไม่ยอมกัน
ช่วงล่างของเราบดเบียดกันไปมา
ผมค่อยๆผละจูบออกจากปากน้องแฟรงค์
แล้วจูบไล่ลงมาที่หน้าอก
ก่อนจะใช้ลิ้นลากเลียที่ยอดอกน้องแฟรงค์
"อ่าาห์~ พี่เจครับ ... "
น้องแฟรงค์ใช้มือเค้นสะโพกผมไปตามอารมณ์ที่กำลังคุกรุ่นอยู่
ผมใช้ลิ้นเลียไล้ยอดอกน้องแฟรงค์
สักพักก็จูบลงมาที่หน้าท้องน้องแฟรงค์
ก่อนจะค่อยๆนั่งคุกเข่าลง
ตอนนี้หน้าผมอยู่ตรงกับ "แฟรงค์น้อย" ที่ตั้งผงาดอยู่ตรงหน้าผม
แฟรงค์ :: อ่ะ พี่เจครับ แฟรงค์ทำเองได้ พี่เจไม่ต้องทำหรอก
หื้มมม ทำปากดีนะ ~
ผมส่งยิ้มให้น้องแฟรงค์ก่อนจะค่อยๆใช้มือจับแก่นกลางของน้องแฟรงค์
"อะ อ่าาาห์ "
น้องแฟรงค์ส่งเสียงครางกระเส่าออกมา
ผมใช้ลิ้นเลียตรงยอดปลายที่กำลังฉ่ำน้ำ ค่อยๆไล้เลียไปมา
แล้วก็ใช้ปากครอบแก่นกลายน้องแฟรงค์ แล้วรูดขึ้นไปมา
ตอนนี้น้องแฟรค์เอามือสอดเข้ามาที่หัวผม ลูบไล้เล่นผมไปมา
น้องแฟรงค์แอ่นสะโพกรับกับจังหวะปากผม
"พี่เจครับ .. อ่าาห์.. ฟะ แฟรงค์ ไม่ไหวละครับ อื้มมมมม"
จนที่สุดน้องแฟรงค์ก็ปล่อยน้ำออกมา
ผมกลืนน้ำลงคอโดยไม่รับเกียจอะไรครับ
ก่อนจะค่อยๆใช้ปากพรมจูบตรงโคนขาขึ้นไปที่หน้าท้อง
แล้วลุกขึ้นยืนมาเขย่งจูบปากน้องแฟรงค์
น้องแฟรงค์สอดลิ้นเข้ามาจูบแลกลิ้นกับผมสักพักก่อนจะผละหน้าออกมา
ผมยืนมองหน้าน้องแฟรงค์ซะพัก น้องแฟรงค์ก็ดึงผมเข้าไปกอด
เอาหน้ามาเกยคางผมไว้
ก่อนจะค่อยๆกระซิบมาที่ข้างหูผม
แฟรงค์ :: แฟรงค์รักพี่เจนะครับ
แล้วใช้ปากดูดเม้มที่ไหล่ผม
มือเริ่มจะซุกซนลูบไล้ไปตามตัวผมอีกครั้ง
ผม :: พอแล้วครับ พอแล้ว พรุ่งนี้พี่ไปออกค่ายนะ
เด็กงอแงโดนขัดใจ ได้แต่ซุกหน้าตรงซอกคอผม แล้วส่ายหัวไปมา
ก่อนจะพูดกับผม ทั้งๆที่ยังกอดผมไว้
แฟรงค์ :: งั้นวันเสาร์แฟรงค์มาค้างกับพี่เจนะ นะ นะครับ
ผม :: อ่ะก็ได้ เนอะ~ วันเสาร์ค่อยมาค้างนะครับ
แฟรงค์ยิ้มร่า พร้อมทั้งส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้ผม
ไม่ไหวละ ต้องรีบแยกตัวออก ไม่งั้นได้มีประสบการณ์ครั้งแรกในห้องน้ำแน่ๆ
ผม :: อาบน้ำก่อนสิ จะได้ไปนอน ง่วงไม่ใช่หรอ
แฟรงค์ ::อาบด้วยกันนะพี่เจนะ นะ
ผม :: ไม่เอาๆ อาบก่อนเลยครับ เดี๋ยวพี่ไปเตรียมผ้าเช็ดตัวกับเสื้อให้นะ
แฟรงค์ก้มมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ
ผมเดินออกจากห้องน้ำมาเตรียมผ้าขนหนู
แล้วค้นตู้หาเสื้อยืดตัวใหญีๆที่ผมชอบใส่นอนออกมาให้แฟรงค์
พร้อมกางเกงเล ใส่สบายๆมาให้อีก 1 ตัว
สักพักแฟรงค์ก็เดินใส่บ๊อคเซอร์ออกมา
ผม :: อะนี้เช็ดตัวก่อนสิ ตัวเปียกอยู่เลย
แล้วนี้เสื้อผ้านะใส่ชุดนี้ก่อน เดี๋ยวจะได้ไปนอนไง
แฟรงค์ :: ครับๆ พี่เจอาบน้ำไวๆนะ จะได้มานอนกอดกัน
เจ้าเด็กแสบส่งสายตาวิ้งๆวับๆมาให้ผม นี้ผมคิดผิดไหมเนี้ยย
ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเด็กน้อยตรงหน้า
ผมเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวออกมา
น้องแฟรงค์ก็หลับไปละครับ
5555+ ไหนบอกจะรอกอดไง เด็กเอ้ยยยย~
ผมล้มตัวลงนอนข้างๆน้องแฟรงค์ ก่อนจะซุกตัวเข้าไปในผ้าห่ม
น้องแฟรงค์ดึงผมเข้าไปกอด ก่อนจะหอมแก้มผมเบาๆ
แฟรงค์ :: นอนกอดกันนะครับพี่เจ
ผมไม่ได้ตอบอะไร แต่ซุกตัวเข้าไปหาอกอุ่นๆของน้องแฟรงค์แทน
โอ้ยยย~ เจเอ้ยย' ทำไมทำตัวแรดได้ขนาดนี้ เดินเข้าห้องน้ำไปช่วยผู้ชาย
แล้วนี้ยังมานอนซุกอกผู้ชายอีก ,,,
...................
ผมนอนหลับไปจนมารู้สึกตัวอีกที เพราะมีคนเอามือมาจิ้มๆแก้ม
แฟรงค์ :: พี่เจครับ ตื่นๆเหอะ แฟรงค์หิว
ผม :: อื้มมม ครับ
ผมลืมตามาก็เห็นน้องแฟรงค์นอนตะแคงมามองหน้าผม
แฟรงค์ :: สามโมงเย็นแล้วครับ ไปกินข้าวกัน
ผม :: หิวด้วยหรอ นึกว่าอิ่มละซะอีก
ผมพูดประชดน้องแฟรงค์ไปอย่างหมั่นไส้
แค่คิดถึงเรื่องเมื่อเช้า ทั้งบนเตียงทั้งในห้องน้ำ
ผมก็เขินจะแย่ละครับ
แฟรงค์ส่งยิ้มหล่อๆมาให้ผม
แฟรงค์ :: ยังไม่อิ่มเลย รอกินอีกทีวันเสาร์ วันนั้นคงอิ่มกว่านี้แน่ๆ
โอ้ยยย พูดด้วยเสียงอ้อนๆแล้วยังส่งสายตาเย้ายวนมาให้อีก
จะบ้าตายย~ เด็กคนนี้ทรมานใจผมอะไรขนาดนี้เนี้ยย
ผม :: พอๆ หยุดหื่นซะนิดเถอะ ไปแต่งตัวสิ
แฟรงค์ :: ครับผม งั้นแฟรงค์แต่งตัวก่อนนะ
แล้วผมกับแฟรงค์ก็แต่งตัวพร้อมออกมาทานข้าวกัน
ผมพาแฟรงค์มาทานข้าวแถวๆบ้านแฟรงค์ครับ
เพราะกลัวรถติดเลยขึ้นทางด่วนมาลงบางนาเลย
พอกินข้าวเสร็จก็ไปส่งแฟรงค์ที่บ้าน ทักทายคุณแม่น้องแฟรงค์
เสร็จแล้วก็เดินขึ้นมาสอนพิเศษน้องแฟรงค์บนห้องน้องแฟรงค์
สอนเสร็จแล้ว ผมก็ให้การบ้านแฟรงค์ไว้ แบบฝึกหัด 50 ข้อ
แฟรงค์บ่นโอดโอยยมาเลยครับ 5555+
แฟรงค์ :: เยอะไปไหมอะครูเจคร๊าบบบ
ผม :: ถ้าทำไม่เสร็จ ไม่ต้องมาค้างที่บ้านพี่
แฟรงค์ :: โหยย เดี๋ยวทำคืนนี้ให้เสร็จเลย คอยดูดิ
ผม :: อย่าเว่อร์ๆ เอาไว้ช่วงที่พี่ไปค่ายสิ จะได้ไม่เหงาไง
แฟรงค์ :: ครับๆ ทำดีต้องมีรางวัลใช่ป่ะ งั้นขอจูบหน่อย
ผม :: วันนี้ได้ไปเยอะละน่ะ อย่ามาขอเลย แล้วม๊าแฟรงค์ก็อยู่ข้างล่าง อย่ามาทำรุ่มร่ามน๊าา
แฟรงค์ไม่ฟังที่ผมพูดเลยครับ รั้งคอผมไปจูบแรงๆ 1 ที ก่อนจะยิ้มให้ผม
ครับๆ มึงหล่อมากครับน้องแฟรงค์ อย่ายิ้มแบบนั้น พี่จะละลายแล้วว
ผมก้มดูเวลาบนนาฬิกา เกือบสองทุ่มแล้ว
ผมเลยขอแฟรงค์กลับบ้านก่อน
แฟรงค์เดินลงมาส่งผมที่รถ พร้อมทั้งบอกว่าถึงบ้านให้ไลน์มาบอกด้วย
ผมกลับมาถึงบ้านเกือบสี่ทุ่มครับ
แต่ตอน 20.52 ผมก็ไม่ลืมนะครับ กดส่งข้อความไปหาแฟรงค์
ผม ::
19082557::2052
Happy Anniversary 2 days kub My Frank ♥
พอถึงบ้านผมก็กดไลน์ส่งไปหาแฟรงค์
Jey'Lay :: ถึงบ้านแล้วครับ พี่อาบน้ำก่อนนะ
Mr.Frank :: แฟรงค์อาบแล้ว จะนอนแล้วครับ รอพี่เจโทรมาหาอยู่นะ
Jey'Lay :: ครับ งั้นพี่ออาบเสร็จจะโทรหานะ
ผมเช็คกระเป๋าเสื้อผ้า กระเป๋าเงิน ที่ชาร์ตแบต แบตสำรอง เรียบร้อยแล้ว
ก็เข้าไปอาบน้ำก่อนจะรีบแต่งตัวแล้วปิดไฟมานอนลงบนเตียง
กดโทรหามี่เพื่อนัดเวลาก่อนดีกว่า
ผม :: มี่พรุ่งนี้กี่โมงวะ
มี่ :: หกโมงหน้าคณะ มึงลุกไหวป่าวว
ผม :: เออไหวดิ กูไม่ได้ป่วยนี้หว่า
มี่ :: 5555555+ เออ ไม่ป่วยไง แต่กลัวลุกไม่ไหว แบบว่าระบมอะไรแบบเนี้ย
ผม :: จะระบมได้ไง มึงนี้คิดอะไรไปไกลละ เออ แล้วไอ่เชนอะมึงติดต่อได้ยัง
มี่ :: เออได้แล้ววะ นัดเวลาเรียบร้อย
ผม :: โอเค พรุ่งนี้เจอกันหน้าคณะเว้ยย
พอวางสายจากมี่ไปผมก็กดโทรหาแฟรงค์
ผม :: นอนยังครับ
แฟรงค์ :: จะนอนละครับ แล้วพี่เจไปขึ้นรถกี่โมง
ผม :: หกโมงเช้าอะนัดพวกมี่ไว้ที่หน้าคณะ
แฟรงค์ :: อ่อ ครับบ
ผม :: นอนเลยไหม เสียงง่วงละนะเรา
แฟรงค์ :: วันนี้มีความสุขเนอะพี่เจเนอะ
ผม :: มีดีไหมอะ 5555
แฟรงค์ :: โหยยยไรอะ มีดิต้องมีดิพี่เจ
ผม :: 5555+ มีครับมี
มีบังคับด้วย... ไอ่เด็กบ้า
ผม :: ไหนบอกอยากรู้ไงว่าสักคำว่าอะไร ไม่เห็นขอดูเลย
แฟรงค์ :: ไม่อยากรู้แล้วละครับ หึหึ
เด็กนี้หัวเราะมีเลศนัยนะ ไม่น่าไว้ใจเลยแหะ
ผม :: เออ อย่ามาขอดูทีหลังละกันนะ
แฟรงค์ :: คร๊าบบบ~ พี่เจนอนได้แล้วนะ วันนี้เสียน้ำ เอ้ยย เสียเหงื่อซะเยอะเลย
ผม :: แฟรงค์!!!!!! พูดงี้วันหลังไม่ต้องมาแตะตัวเลยนะ
แฟรงค์ :: ล้อเล่นน๊า โอ๊~ 555555
โอ้ยยยย ไอ่เด็กบ้า เขินจนร้อนหน้าไปหมดแล้ว
ผม :: นอนแล้วนะ... ฝันดีครับน้องแฟรงค์
แฟรงค์ :: ฝันดีครับครูเจของแฟรงค์ รักพี่เจนะครับ
ผม :: ครับ
แล้วก็วางสายไป
ผมกดดูแจ้งเตือนต่างๆในมือถือ เฟสบุ๊คก็มีแจ้งเตือนคนกดแท๊กรูปมาให้
มีโฆษนาชวนทำงานรายได้พิเศษ กดถูกใจสถานะความสัมพันธ์ของผม
ผมกดไปดูแจ้งเตือนของไอจี โหยยย เยอะไปไหมครับ
กดดูมีแท๊กรูปมาจากน้องแฟรงค์ ~ แท๊กอะไรมา เมื่อ 1 ชั่วโมงก่อนนี้เอง
ผมเปิดไปดูรูปแล้วหน้าร้อนผ่าวเลยครับ
เป็นรูปน้องแฟรงค์ก้มจูบรอยสักผม ที่เห็นเต็มๆ ชัดๆว่าสักว่าอะไร
แล้วตาน้องแฟรงค์มองกล้อง ส่งสายตาหวานเยิ้มซะขนาดนั้น
เห็นสะโพกผมซะชัดเจนเลยครับ มีรอยคิสมาร์คใกล้รอยสักอยู่ 2-3 รอย
เพราะรอยสักมันอยู่ต่ำกว่าขอบกางเกง ถ้าจะเห็นชัดต้องดึงขอบกางเกงลง
โอ้ยยย.. แฟรงค์ทำตาเซ็กซี่มากอะ แล้วก้มลงจูบรอยสักผม
ถ่ายตอนไหนเนี่ยยย ~
แคปชั่นใต้รูปว่า
Mr_Franky :: kiss my J E T S A D A ♥ @jetsada_jj
คนไลค์ 200 กว่าคนแล้ว
โอ้ยยยยย~ พรุ่งนี้โดนแซวแน่ๆไอ่เจเอ้ยยย
ถึงว่าละมี่มันถามว่าไหวไหม กูจะบ้าไอ่เด็กแสบบ
แล้วดูแต่ละคนเม้นต์ดิ
Sperper :: อุต๊ะ คุณพระช่วย
Nannatee :: รอยสักกูไม่แปลกใจ กูข้องใจรอยแดงๆใกล้ๆ
Ooninoo :: อยากจะสัมผัสรอยสักบ้างจังครับพี่แฟรงค์
MiiiiiiiM :: กูไม่รู้เลยว่ารอยสักของใคร
ChampMii :: เยสสสสสสสส~
ไม่นับรวมคนอื่นๆที่เป็นคนรู้จักรุ่นน้องของแฟรงค์อีกนะครับ
เขินครับเขิน ~
ผมกดโทรไปหาแฟรงค์ เหมือนแฟรงค์จะรู้ว่าผมต้องโทรมาแน่นอน
แฟรงค์ :: ว่าไงครับ มายเจษฎา 555
ผม :: แสบนักนะเรา ถ่ายตอนไหนเนี้ย
แฟรงค์ :: ก็ตอนพี่เจหลับไง~ เซ็กซี่โครตๆ
ผม :: มองดีๆไม่เซ็กซี่หรอกนะ มองทะลึ่งนะสิเรา
แฟรงค์ :: ห้ามถอดเสื้อลงทะเลนะพี่เจ แฟรงค์หวงมากๆ
ผม :: ถ้าเลี่ยงได้อะนะ ปีก่อนลงรถปุ๊บโดนให้ถอดเสื้อคลานเลยอะ
แฟรงค์ :: หึหึ อยากถอดก็ถอดเลย
ผม :: โอเคๆ จะพยายามไม่ถอด โอเคปะ เอาเสื้อกล้ามไปด้วยแล้ว
แฟรงค์ :: เสื้อกล้ามใส่นอนอะนะ ไม่ใส่ดีกว่าไหม ... โอ้ยยย หวงวะพี่เจ อย่าไปยั่วใครนะ
ผม :: ไม่มีใครคิดทะลึ่งแบบแฟรงค์หรอกนะ ไปนอนแล้ว
แฟรงค์ :: คร๊าบ~ ฝันดีครับมายเจษฎา
ผม :: บ้า
แล้วกดวางสาย... หื้มมม น้องแฟรงค์
เจ้าเด็กบ้า~ โอ้ยยยย'
แต่ผมก็ชอบสายตานั้นของน้องแฟรงค์
มันดึงดูดมันมีสเน่ห์~ เอ็กซ์..เซ็กซี่มากจริงๆ
วันนี้... มีความสุขจนสุขล้นเลยละครับ :)
ฝันดีนะครับทุกคน
...........................................
-
โอ๊ย เลือดจิหมดตัวแล้ว
เค้ามาส่งการบ้านก่อนนอนนะ =)
ขอบคุณที่ชอบพี่เจกับน้องแฟรงค์นะค่ะ
-
ขอบคุณค่าาาา มันเร้าใจจริงๆ ^_~
เย้ ~ ดีใจที่ชอบนะค่ะ
คืนนี้แวะมาส่งการบ้านก่อนนะค่าาา
-
ยิ่งอ่านยิ่งฟิน....รู้สึกว่าเจจะได้มีสามีเร็ววันนี้แหละ
5555555
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ ^^
เย้ ~ เอาตอนต่อไปมาส่งแล้วนะค่ะ =)
-
ขอบคุณ ค่ะคืนนี้ฝันดีแล้ว
-
ขอบคุณ ค่ะคืนนี้ฝันดีแล้ว
ฝันดีเช่นกันค่า :)
พรุ่งนี้แสะมาติดตามใหม่นะค่ะ
-
กรี๊ด~~~~ หวาน....ชอบๆๆ
-
Ch 22 เรื่องราวของผม || Bank ‘ Mode
ผม แบงค์ นะครับ ขอมาแบ่งพื้นที่ความหวานของพี่เจกับน้องแฟรงค์หน่อย =)
…………………………….
วันเสาร์ หลังจากกลับจากห้องพี่เชน
ผมหันมามองประตูที่เพิ่งปิดลง จากแฟรงค์เพื่อนผม ที่เพิ่งเดินออกจากห้องไป
ตอนนี้ผมได้แต่นอนมองเพดานไป แล้วคิดถึงเรื่องราวเมื่อคืนที่เพิ่งผ่านพ้นมา
มันเป็นเพียงความเมา ความอยากลอง .... และเสน่ห์ของพี่เชน
ที่ผมสัมผัสได้ตั้งแต่เจอหน้าพี่เชนครั้งแรก
ตาที่ดูเจ้าเล่ห์นิดหน่อย แต่งตัวดูดี หุ่นกำลังดีเลย
สูง 170 นิดๆ ผิวสีแทนแต่ไม่ถึงกับดำ
แค่คิดถึงคืนร้อนแรงเมื่อคืนผมก็เจ็บสะโพกขึ้นมาเลยครับ
คนบ้าอะไรแรงเยอะชิบหาย ใส่มาไม่ยั้งเลย
บอกแล้วว่าครั้งแรกๆให้เบาๆหน่อย
เอาซะเดินไม่ไหวเลยครับ เห้ออออ
มันก็น่าจะมีความสุขใช่ไหมละครับ ทั้งๆที่เพิ่งผ่านคืนร้อนแรงมาด้วยความเต็มใจ
แต่มันคงดีกว่านี้ ..... ถ้าเสียงที่พี่เชนเรียกหาทั้งคืนมันคือชื่อผม
แต่พี่เชนเรียกหาแต่ ……. เจ
“อ่าห์ เจ มึงแน่นมากกสาสส”
“เร็วๆหน่อยมึง กูไม่ไหวละ”
“เจ อื้มมมมมม ซี๊ดดดดด “
มีแต่คำว่า เจ เจ เจ ซ้ำๆทั้งคืน
คุณคิดว่าผมจะรู้สึกยังไงละครับ
ผมเคยเป็นฝ่ายรุกซะมากกว่า ผ่านทั้งผู้หญิงและผู้ชายมาตลอด
เพิ่งจะตกเป็นฝ่ายรับเมื่อคืน
แต่เสือกกได้เป็นแค่ตัวแทนของคนอื่น ,,,
คิดแล้วเกลียดไอ่พี่เชนว่ะแม่งงงงงงง
ผมนอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า แต่ก็ต้องตื่นขึ้นมาด้วยเสียงมือถือ
ผม :: ฮาโหลลล
“คอนโดมึงอยู่ที่ไหน”
ใครวะ … ผมขยี้ตาตัวเอง ก่อนจะเอามือถือมาดูเบอร์เรียกเข้า อ้าวว กูไมได้เซฟไว้นี้หว่า
ผม :: นี้มึงเป็นใครเนี้ยย
“กูพี่เชนไง ไวๆคอนโดมึงอยู่ไหน”
ห๊ะ … ไอ่พี่เชน มึงโทรมาทำไมเนี้ย
ผม :: อยู่ถัดจากคอนโดพี่มา 2 ซอย สุขุมวิท 35
เชน :: เออ อีก 5 นาทีลงมารอกูข้างล่างด้วย
ติ๊ดดด …
อะไรของมึงโทรมาสั่งแล้วก็วาง คิดว่ากูลงไปไหวหรือไงว่ะ สาสสสสสสส
เล่นกูซะหนักละยังมาสั่งอีก ….
ผมพยายามลุกขึ้นยืนแล้วลงไปรอไอ่พี่เชนข้างล่าง
รอไม่นานครับ มันก็เดินเข้ามาหาผม
เชรี้ยยยย … หล่อว่ะมึงเนี้ย ใส่แว่นดำทำไม มึงเป็นดาราหรือไง หมั่นไส้ว่ะ
เคยเป็นไหมครับ ไม่ใช่ไม่ชอบหรือว่าเกลียดอะไรหรอกนะ แต่แค่หมั่นไส้มันเฉยๆนะ
เชน :: ปะ
ผม :: ไปไหน อะไรของมึงเนี้ยพี่เชน
เชน :: ห้องมึงอยู่ไหนละ ไปดิ กูง่วงนอน
ผม :: ก็ไปนอนที่ห้องตัวเองดิ มาทำไมเนี้ย
เชน :: ไวๆนำไปเลย กูมีเรื่องคุยกับมึง
ผมยืนจ้องหน้าพี่เชนสักพักนึง ก็ถอนหายใจ ก่อนจะเดินนำพี่เชนมาที่ห้องผม
พอเปิดประตูห้องได้ ผมก็เดินเข้าไปนั่งที่โซฟา
พี่เชนปิดประตูห้องแล้วเดินตามมานั่งโซฟาข้างๆผม
เชน :: เออ แบงค์ เรื่องเมื่อคืน กู ... เออ
จะติดอ่างทำแป๊ะอะไรเล่าพี่เชน …
กูไม่ท้องหรอกนะ จะมาขอโทษหรือไง พระเอกไปละ
ผม :: ช่างมันเถอะพี่ เมาด้วยกันทั้งคู่ ผมไม่คิดมาก
เชน :: ไม่ได้ดิ ก็ครั้งแรกของมึงไม่ใช่หรอไง
ผม :: ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะพี่เชน ไม่ท้องหรอก
แล้วไม่ได้มาคิดมากเรื่องครั้งแรกอะไรด้วย
เชน :: แต่ครั้งแรกของกูที่มีอะไรกับผู้ชายนะเว้ยย
เชรี้ยยย ,, ครั้งแรกของมึงแต่เสือกเรียกหาคนอื่นที่ไม่ใช่กูเนี้ยนะไอ่พี่เชน
โอ้ยยย อยากกระโดดถีบแม่งจริงๆ
ผม :: แล้วให้ผมทำไงละ อีกอย่างเมื่อคืนพี่ก็ไม่ได้ครางออกมาเป็นชื่อผมด้วยเหอะ
อย่ามาคุยถึงมันเลย ผมง่วงจะนอน ถ้าพี่จะนอนก็นอนโซฟานี้ละกัน
ผมทำท่าจะลุกเดินไปที่ห้อง แต่พี่เชนฉุดมือผมไว้
เชน :: กูเรียกชื่อใคร มึงพูดมา
ผมมองหน้าพี่เชน ที่ตอนนี้หน้าซีดลงไปไม่เหลือเค้าหน้าตาที่สดชื่นเมื่อกี้เลยซะนิด
ผมเหยียดยิ้มให้พี่เชนนิดนึงก่อนจะตอบ
ผม :: เหอะ ! จะอยากรู้ไปทำไม
พี่เชนบีบมือผมแน่นขึ้น ก่อนจะถามผมขึ้นอีกครั้ง
เชน :: ตอบกูมา กูเรียกชื่อใครเมื่อคืน
ไอ่เชรี้ยยทำกูเจ็บตูดเจ็บตัวแล้วยังมาบีบมือกูอีก
โอ้ยยยย อยากกระทืบคนละเนี้ย
ผม :: เรียกชื่อ พี่เจ มึงพอใจยัง ปล่อยกู กูจะนอน
พี่เชนปล่อยมือผม พร้อมทั้งนั่งกุมขมับอยู่ที่โซฟา
ผม :: กูไม่รู้หรอกนะพี่เชน ว่ามึงไปชอบพี่เจตอนไหนยังไง
แต่ตอนนี่พี่เจเป็นแฟนแฟรงค์เพื่อนกูแล้ว มึงอย่ามายุ่งให้เพื่อนกูต้องเสียใจละกัน กูไม่ยอมแน่ๆ
ผมพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินเข้าไปนอนในห้อง
ผมไม่สนใจว่ามีใครนั่งบื้ออยู่ตรงโซฟานอกห้องนอน
ตอนนี้ผมปวดตัวไปหมดแล้ว อยากนอนมากๆ
....................
ผมตื่นมาอีกครั้งเพราะได้ยินเสียงคนคุยอยู่ข้างๆหูผม
“กูเชนไม่ใช่แบงค์ อืมม แบงค์หลับอยู่อะ มันไม่ค่อยสบาย อืมๆเดี๋ยวกูดูให้”
มึงบอกใครเนี้ยไอ่พี่เชน แล้วมึงมานอนกับกูตอนไหนวะ
พี่เชนวางมือถือไว้ข้างๆหมอน ก่อนจะหันมามองหน้าผม
แล้วเขยิบตัวมานอนข้างๆตัวผม
เชน :: นอนต่อเหอะ อุ่นมันโทรมาหา
พูดเสร็จก็เอามือมากอดผมไว้หลวมๆ
ผม :: เอามือออกไปดิ มากอดทำไมเนี้ย ปล่อย
นอกจากมันจะไม่ปล่อยละยังเสือกมากอดแน่นกว่าเดิมอีก
มึงไอ่พี่เชน ต้องการอะไรครับ
ผมดิ้นไปมาซะพัก ดูท่าทางมันจะไม่ปล่อยผมแน่แล้ว
ผมเลยนอนหลับแม่งเลยย ไม่ปล่อยก็ไม่ต้องปล่อย
ผมตื่นมาอีกทีเกือบสี่โมงเย็นละครับ มีคนมาปลุกเหมือนเดิม ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าใคร
“ ไอพี่เชน “
เชน :: มึงตื่นมาแดกข้าวได้ละ จะได้กินยา
ผมจ้องหน้าพี่เชนไป
ผม :: เออ รู้แล้ว ละเมื่อไหร่พี่จะกลับเนี้ย
เชน :: ไม่กลับอะ วันนี้จะนอนนี้ แต่เดี๋ยวจะกลับไปเอาเสื้อผ้าก่อน
ผม :: ใครชวนมึงครับพี่เชน กลับไปได้แล้ว
เชน :: ก็มึงไม่สบาย กูจะอยู่ดูแลมึงไง
ผม :: กูดูแลตัวเองได้นะพี่เชน
ผมพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำ แต่แค่ก้าวขาผมก็แทบทรุดละครับ
ปวดร้าวไปหมดทั้งตัวเลย
พี่เชนรีบลุกจากที่นอนมาประคองผมไว้ ก่อนจะค่อยๆเดินพาผมไปที่ห้องน้ำ
เชน :: ก็อย่างงี้ไง เลยจะมาดูแล แล้วมีเรื่องต้องคุยให้เข้าใจด้วย
ผม :: ไม่อยากคุย ปล่อยย จะเข้าห้องน้ำ
พี่เชนปล่อยมือที่ประคองผมออก ก่อนจะบอกผม
เชน :: กูจะออกไปเอาของ เดี๋ยวกูมา ไม่ต้องมาล๊อคห้องใส่กูเลย
กูเอากุ๊ญแจกับคีย์การ์ดมึงไปละน่ะ
กินข้าวซะ อยู่บนโต๊ะอะ ยาก็อยู่บนโต๊ะแล้ว
พี่เชนเอามือมาลูบหัวผมเบาๆ แล้วเดินออกจากห้องไป
ผมมองตามพี่เชนที่เดินออกจากห้องไป ก่อนจะถามตัวเองว่า
“ เชรี้ยยยย .. นี้มันเกิดอะไรขึ้นกับกูวะครับบ!! “
ผมนั่งกินข้าวกินยาตามที่พี่เชนสั่ง ไม่ได้กลัวมันหรอกนะครับ
แต่ผมไม่สบาย อยากหายไวๆด้วย จะได้ไปซ้อมดนตรีแล้วก็ไปเรียนพรุ่งนี้
ผมนอนเล่นที่โซฟา นอนดูทีวีไปเรื่อยๆ ก็เริ่มง่วงอีกละครับ
ยังไม่หายระบมเลยอะ ปวดตูดเว้ยยย
ผมกำลังจะเคลิ้มๆหลับ พี่เชนก็ไขประตูห้องเข้ามา พร้อมกับกระเป๋าเป้ 1 ใบ
ผม :: นี้พี่เชนหน้าด้านมาจริงอะ
เชน :: เออ จะด่าไรก็ด่าเหอะ คืนนี้กูจะนอนที่นี้
พี่เชนยกยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินเอากระเป๋าไปเก็บในห้อง
กวนตรีนนวะ นี้ไม่ได้ชวนเลยนะ แล้วเดินเอาของไปเก็บในห้องอีก
แล้วพี่เชนก็เดินมานั่งที่พื้นเอาหลังพิงกับโซฟาที่ผมนอนอยู่
เชน :: มึงจะฟังที่กูพูดได้ยัง พร้อมยัง
ผม :: เออ จะพูดไรก็พูดเหอะ จะได้ไปอาบน้ำนอน
พี่เชนหันมามองหน้าผม ก่อนจะพูดขึ้นมา
เชน :: เออ กูยอมรับว่ากูชอบ เจ
ผม :: นี้ไม่ได้อยากรู้เลยนะ จะบอกเพื่อ ...
แม่งง หงุดหงิดวะครับ จะพูดทำไมเนี้ยย
เชน :: มึงฟังกูก่อนดิวะ สาสสสส เดี๋ยวจับปล้ำแม่งง
ผมทำตาโตใส่ไอ่พี่เชน ไม่เอาละนะเว้ยย
แค่เมื่อคืนกูสมยอมกูก็จะตายห่าละ มาโดดนปล้ำอีก เอากูส่ง รพ. เลยเหอะ
ผม :: เออ ๆ พูดมาๆ
เชน :: กูชอบเจมัน แต่กูไม่รู้ว่ากูชอบแบบไหน กูสับสน
ผมหันไปมองหน้าพี่เชน สงสัยมันสับสนจริงๆครับ
หน้าตามันเหมือนเด็กหลงทาง หน้าหมาหงอยเหงาอะไรขนาดนั้น
เชน :: แต่กูไม่เคยหึงหวงมันเลยนะที่แฟรงค์เพื่อนมึงมาจีบมัน
กูออกจะชอบด้วยซ้ำที่ไอ่เจมันทำหน้าอายเวลาพวกกูล้อมันเรื่องแฟรงค์อะ
และที่สำคัญกูไม่เคยอยากทำอะไรมันเลยด้วย
มันไปนอนห้องกูบ่อยมากจนเหมือนห้องมันเอง กูก็ไม่เคยคิดอยากกอดมัน หรืออยากทำไรมันเลย
พี่เชนหยุดพูดก่อนจะค่อยๆเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
เชน :: กูไม่รู้จริงๆว่าเมื่อคืนกูหลุดพูดชื่อมันมาได้ไง กูก็ไม่รู้ด้วยว่ากูชอบมันยังไง ...
กูขอโทษมึงด้วยนะแบงค์ ที่เมื่อคืนกูทำตัวเชรี้ยๆใส่มึง
พูดจบพี่เชนก็ก้มหน้าซบลงที่โซฟา เอาหัวมาโดนหน้าท้องผม
เห้อออ แม่ง คงสับสนจริงๆแน่อะไอ่พี่เชน ผมเลยเอามือไปลูบหัวพี่เชนไปมา
ผม :: อืมม แบงค์ไม่ได้โกรธอะไรพี่เชนหรอก เรื่องเมื่อคืนช่างมันเถอะ
ส่วนเรื่องที่พี่เชนชอบพี่เจนะ พี่เชนลองหาคำตอบให้ตัวเองดูละกัน
พี่เชนเงยหน้ามามองหน้าผม ก่อนจะจับมือผมที่เล่นผมพี่เชนอยู่เอาลงมากุมมือไว้
เชน :: แบงค์ ช่วยพี่หน่อยได้ไหม ช่วยพี่ให้พี่เข้าใจตัวเองที
ผม :: จะให้ช่วยไงละ
ผมขยับตัวขึ้นเปลี่ยนจากนอนอยู่มานั่ง ก่อนที่พี่เชนจะลุกขึ้นมานั่งข้างๆผมบนโซฟา
เชน :: เป็นแฟนกันน่ะ
ห๊ะ … อะไรของมึงพี่เชน ได้กูแค่ครั้งเดียวมาชวนเป็นแฟน
ผม :: ไม่เอาอะ ไม่อยากคบใครเพื่อเป็นตัวแทนของใคร
เชน :: ไม่ใช่ตัวแทนใครเว้ย กูยังไม่รู้เลยว่ากูคิดไงกับเจ
แล้วทำไมกูเรียกชื่อมันตอนนั้นไป กูไม่เข้าใจ
ผม :: แล้วพี่ชอบผมหรือไงละ มาขอผมเป็นแฟนเนี้ยย
เชน :: กูก็ไม่รู้วะ รู้แต่ว่ากูนอนกอดมึงแล้วกูมีความสุข นะมึง เป็นแฟนกู
ผมเงียบไม่มีคำตอบอะไรให้พี่แบงค์ .. ห่าเอ้ยย กูก็สับสนแล้วเนี้ยย
แค่ยอมเป็นรับให้มึงพี่เชน กูยัง งง ตัวเองเลย
เชน :: นะครับน้องแบงค์ ลองคบกันดู
ไม่ต้องมาส่งยิ้มให้กูเลย กูไม่ใจอ่อนหรอกนะ .....
ผม :: ไปเคลียร์เรื่องพี่เจก่อน ค่อยว่ากัน
เชน :: เคลียร์ยังไงละ
ผม :: ก็รู้สึกไงก็ไปบอกพี่เจก่อน พี่เจปฏิเสธหรือตอบรับไงค่อยมาว่ากัน
ไม่อยากให้มาคบกับแบงค์ด้วยความรู้สึกครึ่งๆกลางๆงี้ เพราะคนที่เจ็บสุดท้ายคือแบงค์
เชน :: อื้มม งั้นให้เวลาเคลียร์ตัวเอง 1 อาทิตย์ แล้วเรามาตกลงกันอีกที
ผม :: อย่าใช้คำว่าเราเลย บอกตัวพี่เหอะ
พอผมพูดจบไอ่พี่เชนก็เอามือมาดีดหน้าผากผม 1 ที
เชน :: แหม่ๆ มึงน้อยซะที่ไหน ในมือถือมึงนี้เพียบบบเลยนะ
พี่แบงค์ค่ะ มารับชมพู่ที่เรียนพิเศษด้วยนะค่ะ
พี่แบงค์ครับวันนี้มาค้างกับโชกุนไหม
นี้กูไม่ได้ดูในไลน์มึงเลยนะ แค่ดู SMS มึงแหละไปเคลียร์ตัวเองด้วย
ผม :: 5555555+ ช่วยไม่ได้วะ แบบว่าผมลีลาเด็ดอะพี่
ผมยกยิ้มทำหน้ากวนให้พี่เชน
เชน :: อืออ กูเชื่อวะว่าเด็ด ,, ขนาดกูไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายยังติดใจเลย
พี่เชนพูดจบก็โน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆหน้าผม ก่อนจะฉวยหอมแก้มผมแรงๆ 1 ที
ผม :: ไอ่ ไอ่เชรี้ยยพี่เชน ไปไกลๆเลย
เชน :: มึงลองอีกรอบไหมละ เผื่อว่าเมื่อคืนจะเมาจำไม่ได้
ผม :: เมาบ้าอะไรละ แม่งง เสียบมาครั้งแรกกูก็สร่างละเหอะไอ่พี่เชน
ไม่ต้องมาทำตาหื่นใส่กูเลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปซ้อมดนตรีไม่ไหว
เชน :: อ๊ะอ่ะ พูดงี้แปลว่าถ้าไม่มีซ้อมดนตรี ก็ได้ดิ
โอยยยย ไอ่พี่ห่านี้ กวนตรีนนนเว้ยย
ผม :: ไม่ได้ ไม่ได้ทั้งนั้นแหละ ลุกไปเลย ผมจะไปอาบน้ำนอนแล้ว พรุ่งนี้จะไปเรียนพิเศษเช้า
พี่เชนนั่งหัวเราะผมใหญ่เลยครับ หึ … มีความสุขบ้าอะไรนักหนาวะไอ่พี่เชน มึงมันบ้า!
เชน :: มาเดี๋ยวพี่ช่วยพาไปอาบน้ำ ให้อาบน้ำให้ด้วยม่ะ
ผม :: ไม่ต้องเลย ทำเองได้ ปล่อยแขนเลยย
แต่พี่เชนมันไม่ฟังครับ มันลุกขึ้นไปปิดทีวี
ก่อนจะมาประคองผมไปเข้าห้องน้ำ แล้วยืนรอผมออกจากห้องน้ำมา
พาผมไปนอนที่เตียง แล้วมันก็เข้าไปอาบน้ำครับ ก่อนจะล้มตัวลงมานอนข้างๆผม
ดึงผมเข้าไปกอด แล้วหอมหน้าผากผมเบาๆ 1 ที
เชน :: ฝันดีนะครับแบงค์
หื้มมม ไม่อยากตอบมันครับ เดี๋ยวรู้ว่าผมใจกำลังเต้นแรง
ไอ่ความรู้สึกร้อนวูบวาบกับรอยสัมผัสจูบเบาๆที่หน้าผาก นี้คืออะไรกัน?
...........................................
-
กรี๊ด~~~~ หวาน....ชอบๆๆ
เย้ .... ดีใจที่ชอบนะค่ะ
แวะมาอ่านบ่อยๆน๊าา >///<
-
แวะเอาน้องแบงค์พี่เชนมาแบ่งความหวานของพี่เจน้องแฟรงค์ค่า
^_______________________^
-
^///^ ขอยาวกว่านี้ได้มั้ยอ่ะ
-
กรี๊ดดดดดดดด......มาเร็วเครมเร็วววว
คู่หลักก็ฟรุ้งฟริ้ง คู่รองก็มุ้งมิ้งงงงง
อ่านเรื่องนี้ทีไรยิ้มหน้าฟินทู๊กกกกกที
-
แบงค์น่ารักดีนะ :hao3: อีพี่เชนเคลียร์ความรู้สึกไวๆนะสงสารน้องมัน
-
Ch 23 เคลียร์? || Bank ‘ Mode
เช้าวันอาทิตย์
อื้มม อึดอัดเป็นบ้า ผมลืมตาขึ้นมามองคนที่นอนกอดผมอยู่ข้างๆ
เป็นคนขาดความอบอุ่นหรือไงห๊ะพี่เชน กอดรัดแน่นจังวะ
ผมค่อยๆเอาแขนพี่เชนออกจากเอวผม
แต่ไอ่พี่เชนมันรู้สึกตัวซะก่อน เลยดึงผมเข้าไปกอดอีกรอบ
ผม :: ปล่อยยย จะไปอาบน้ำไปเรียนพิเศษแล้ว
เชน :: ไม่ต้องไปหรอกน่ะ เดี๋ยวค่อยไปซ้อมดนตรีทีเดียว
ผม :: ไม่เอา เดี๋ยวเรียนไม่รู้เรื่อง
เชน :: ทำยังกับไปเรียนละจะรู้เรื่องอะ ไปเที่ยงทีเดียว นอนก่อนๆ
เห้อออ เบื่อวะชอบบังคับ ไม่ไปก็ไม่ไปเว้ยย
ผมหยิบมือถือมาส่งไลน์หาเพื่อนในกลุ่ม
BankBank :: กูไม่เรียนพิเศษนะ เดี๋ยวไปเจอกันที่ห้องซ้อมเลย
Mr.Frank :: มึงไม่สบายดีขึ้นยังวะ
BankBank :: ดีขึ้นแล้ววะมึง เดี๋ยวเจอกัน
SuperPERPER :: เออ มาให้ได้นะมึง
BankBank :: เค เค เค เค
ผมตอบไลน์เสร็จก็เลื่อนไปดูไลน์จากเด็กๆ จากคนที่ผมเคยคุยด้วย
แต่มือไอ่พี่เชนมาดึงมือถือออกไปโยนไว้ข้างๆตัว
เชน :: พอๆ ตื่นมาก็เล่นมือถือ กลัวเรตติ้งตกไงวะ
ผม :: แน่นอนอะ แค่นี้ก็แบ่งเวลาลำบากแย่ละ
ผมพูดจบก็นอนหันหลังให้ไอ่พี่เชน
แต่พี่เชนมันดันดึงตัวผมให้นอนหงาย แล้วขยับขึ้นมาคร่อมตัวผมไว้
เชน :: กูบอกให้มึงไปเคลียร์เด็กๆมึงละน่ะ ไม่ต้องมาแบ่งเวลาอะไรเลย
ผมมองหน้าพี่เชน ไม่หลบสายตาหรอกครับ แม่งง มาบังคับทำไมเนี้ยย
ผม :: พี่จะมาบังคับผมทำไมละ
เชน :: ก็กูบอกให้มึงมาเป็นแฟนกูแล้วไง จำไม่ได้หรือไง
ผม :: แบงค์ก็บอกแล้วไงให้พี่ไปเคลียร์เรื่องพี่เจก่อน
เชน :: กูเคลียร์แน่มึงไม่ต้องห่วงหรอกนะ เมื่อคืนกูนอนคิดทั้งคืนแล้ว
กูพอเข้าใจตัวเองแล้ว มึงนั่นแหละไม่ต้องไปเอาใครอีกเลยนะ
ผม :: เอ๊ะ ไอ่พี่เชน จะมาห้ามทำไมเนี้ย ผมจะเอาใครมันก็เรื่องของผมไง
เชน :: กูว่ามึงพูดไม่รู้เรื่องละแบงค์ กูไม่ให้ไปเอาก็คือไม่ให้ไป
เมื่อก่อนมึงจะรุกจะเริ่มกับใครก่อนยังไงกูไม่รู้ แต่ต่อจากนี้มึงไม่มีสิทธิ์แล้ว
ผม :: ปล่อยแล้วลงไปได้แล้วนะ แล้วอย่ามาสั่งด้วย ไม่ชอบ พี่เชนไม่มีสิทธิ์มาสั่ง
เชน :: กูว่ากูมีสิทธิ์นะ
ผม :: สิทธ์อะไร
ผมจ้องตาพี่เชน ที่ตอนนี้ส่งสายตาแปลกๆมาให้ผม
มึงมองอะไรขนาดนั้นไอ่พี่เชน ไอ่บ้าเอ้ยยย
เชน :: ก็มึงเป็นของกูแล้ว และกูก็ไม่ยอมให้ใครมาเอาเมียกูด้วย
โอ้ยยย เมีย ช่างกล้าพูดนะไอ่พี่เชน กูรุกมาตลอด เป็นสามีคนอื่นมาตลอดครับ
ผม :: แค่เมา แล้วสนุกกันแค่นั้น อย่าคิดเยอะดิพี่ One night Stand ไง ไม่รู้จักหรอ
เชน :: มึงพูดงี้ใช่ไหมแบงค์ ได้ … ถ้ามึงคิดแค่สนุกคืนเดียวแล้วกูไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวมึง
งั้นกูจะทำให้มึงรู้แบงค์ว่ากูมีสิทธิ์ในตัวมึงมากแค่ไหน แล้วจำไว้ด้วยนะ กูไม่ชอบ One night Stand เว้ยย
พอพี่เชนพูดจบ ก็ก้มหน้าลงมาจูบปากผม พยายามจะสอดลิ้นเข้ามา
ผมก็เม้มปากไว้ไม่ยอมให้ไอ่พี่เชนมันจูบปากหรือสอดลิ้นเข้ามาได้
พี่เชนทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ ก่อนจะค่อยๆใช้มือข้างนึงสอดไล้เข้ามาในเสื้อนอนของผม
ไล้ตามหน้าท้องขึ้นมา ก่อนจะเขี่ยหยอกเอินเล่นกับยอดอกของผม
เขี่ยเล่นไปมาจนตอนนี้ยอดอกของผมแข็งเป็นไตสู้กับนิ้วของพี่เชน
ผมเผลอส่งเสียงครางออกมา
“อ่าห์ ~ “
ไอ่พี่เชนได้จังหวะเลยรีบสอดลิ้นเข้ามาควานหาความหวานจากปากผม
ดูดลิ้นและใช้ลิ้นเกี่ยวพันลิ้นผมไว้ เสียงจูบดังแข่งกับเสียงแอร์
มือของพี่เชนก็ยังเขี่ยเล่นที่ยอดอกที่แข็งสู้กับมือพี่เชน
สักพักพี่เชนก็ค่อยผละจูบจากปากผม เปลี่ยนมาไซร้ลงที่ซอกคอ ก่อนจะดูดเม้มที่คอผม
“อืมม อย่าดูดสิ”
ผมพยายามผลักพี่เชนออก แต่ไม่ไหวครับ แรงแม่งงเยอะชิบหาย
พี่เชนถลกเสื้อของผมขึ้น แล้วจูบไล่ต่ำลงมาจนมาเจอนมของผม
ที่ตอนนี้หัวนมผมแข็งเป็นไตสู้กับลิ้นพี่เชน
พี่เชนใช้ลิ้นสากๆลากไล้ไปมารอบๆหัวนมผม
มืออีกข้างก็บดเค้นยอดอกอีกข้างไว้
ส่วนมือที่ยังว่างอยู่ก็ลูบไล้บีบเค้นอยู่ที่สะโพกผม
โอ้ยย ไม่ไหวแล้วนะพี่เชน
ตอนนี้ผมมีอารมณ์แล้วละครับ มึงเล้าโลมเก่งไปแล้วนะ
พี่เชนดูดนมผมสลับข้างไปมา ก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อผมออก
เชน :: ถอดเสื้อให้พี่หน่อยสิครับ
พี่เชนเงยหน้าขึ้นมาบอกผม
แล้วกดช่วงสะโพกลงมาบดเบียดกับส่วนล่างของผมไว้
อื้มมม ~ ของผมกับพี่เชนบดเบียดกันไปมา
พร้อมจะลุกโผล่ออกจากกางเกงนอนกันทั้งคู่แล้วครับ
พี่เชนลงมากระซิบข้างๆหูผม
เชน :: นะครับแบงค์ .. พี่จะไม่ไหวแล้วนะ
เป็นไงเป็นกันวะ
ผมถอดเสื้อให้พี่เชน แต่พี่เชนมันไวกว่าครับ
มันถอดกางเกงผมออก ทั้งกางเกงนอนทั้งบ๊อคเซอร์
ผม :: เห้ยย ไม่เอาอ่ะพี่เชน
เชน :: ชู่ววว~ ไม่พูดแล้ว
พอพูดจบพี่เชนก็จูบปากผม แล้วดูดแลกลิ้นผมไปมา
ก่อนจะลุกขึ้นถอดกางเกงนอนของตัวเองออก
แล้วมาคร่อมตัวผมไว้เหมือนเดิม
พี่เชนจูบลงตามซอกคอ ไล้ลิ้นมาดูดนมผมสลับไปมา
และจูบไล้ลิ้นลงมาที่หน้าท้องของผม
ก่อนจะค่อยๆเอามือจับที่แก่นกายผมไว้
“อ่าห์ .. ซี้ดดด บะแบงค์ เสียวววพี่เชน”
พี่เชนรูดลูกชายผมขึ้นไปมา ผมเด้งสะโพกรับกับจังหวะของพี่เชน
จนไม่นานผมก็แตกคามือพี่เชนไป
ผมนอนหอบอยู่สักพัก พี่เชนก็ขยับเอาหมอนมารองสะโพกผมไว้
ก่อนจะใช้น้ำอุ่นๆจากตัวผมที่ปล่อยออกมา ค่อยทาไปบริเวณด้านหลังของผม
ผม :: ไม่เอาไม่ใส่ เดี๋ยวไปซ้อมไม่ไหว
เชน :: เชื่อพี่นะ พี่ทำเบาๆ ไม่เจ็บหรอก
ผม :: เจ็บดิ ไม่เอา
พี่เชนค่อยๆเอนตัวมาจูบผม ก่อนจะใช้มือรูดแก่นกายผมให้ตั้งอีกครั้ง
“อื้มมม อ่าห์”
นิ้วพี่เชนยังเขี่ยไปมาบริเวณด้านหลังผม
เชน :: พี่ใส่ไปละนะครับ
พอพูดจบพี่เชนก็ดันนิ้วใส่เข้าไป
ค่อยๆขยับเข้าออกก่อนจะเพิ่มนิ้วลงไปเรื่อยๆ
จนตอนนี้เป็น 3 นิ้ว
“ห่ะ อ่าห์ ,, พี่เชนใส่ถุงด้วยนะ”
ผมบอกพี่เชนก่อน
เชน :: ไม่มีถุงอะ มีไหมละ
บ้าเอ้ยย จะมาเอาคนอื่นละไม่มีถุงเนี้ยนะ
ผมเอื้อมตัวไปที่หัวเตียง หยิบกระเป๋าใบเล็กๆส่งให้พี่เชน
เชน :: มีเจลก็ไม่บอก
พี่เชนดึงถุงยางมาใส่ ก่อนจะใช้เจลทาเข้าที่แก่นกายของพี่เชน
ที่ตอนนี้แข็งพร้อมไปหมดแล้ว
พี่เชนบีบเจลใส่มืออีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆดันเข้ามาในร่างผม
“อ่ะ .. ตรงนั้นละพี่เชน อืมมม เสียวว แบงค์เสียวมากครับ”
พี่เชนยังกดจุดนั้นย้ำๆอยู่ ไม่ยอมใส่เข้ามาในตัวผมซะที
“พี่เชน ใส่มาเลยครับ แบงค์ไม่ไหวแล้ว”
พี่เชนยกยิ้มให้ผม ก่อนจะค่อยๆยัดส่วนหัวใส่เข้ามา
“อย่าเกร็งครับแบงค์ ค่อยๆขยับนะ”
พี่เชนพูดไปก็ค่อยๆขยับตัวเข้ามาในตัวผม
มันไม่รุนแรงเหมือนคืนวันนั้นครับ พี่เชนใส่เข้ามาเบาๆ
จนตอนนี้ของพี่เชนใส่เข้ามาจนมิดแล้ว
เชน :: อื้มมม แบงค์ อย่าขยับดิ ซี๊ดดด มันรัดพี่ใหญ่เลย
ผม :: ขยับเลยเถอะพี่เชน แบงค์ไม่ไหวละครับ
เชน :: ครับๆ
พี่เชนจับตัวผมพลิกให้นอนคว่ำหน้าลง ก่อนจะค่อยๆกระแทกสะโพกเข้ามา
มือพี่เชนก็จับรูดแก่นกายผม พร้อมทั้งกระแทกสะโพกเข้ามาเป็นจังหวะ
ตอนนี้ในห้องมีแต่เสียงกระเส่าครางของผมกับพี่เชน
และเสียงเนื้อกระทบกันดังเป็นระยะ
ผม :: อ่าห์ แบงค์ อื้มมม พี่เชน แรงอีกนิดครับ อะ ครับบ
พี่เชนกระแทกสะโพกเข้ามาถี่ๆ จนผมเสร็จไป
สักพักพี่เชนก็เสร็จตามผม
เชน :: แบงค์ อ่าห์ ~ ตอดใหญ่แล้ว อืมมมม
พี่เชนล้มตัวมานอนข้างๆผม ก่อนจะกอดผมไว้ แล้วซุกหน้าไว้ที่คอผม
จูบเม้มตรงซอกคอ ตรงหลังคอ รวมทั้งหลังผม
ผม :: พอแล้ว แบงค์จะไปซ้อมดนตรี
พี่เชนค่อยๆถอดของตัวเองออกจากตัวผม
ผม :: อื้มมมม อ่าห์
มันเสียวมากครับ ตอนถอดออกจากตัว
พี่เชนลุกขึ้นเอาถุงยางไปทิ้งที่ขยะหน้าห้องน้ำ ก่อนจะลงมานั่งข้างๆผม
ผม :: ไม่เอาผ้าเช็ดตัวมาพันไว้ละ น่าดูตายละ
เชน :: ละจะมองทำไมละ
พี่เชนนั่งโป๊อยู่ข้างๆผม แต่ตอนนี้ผมห่มผ้าห่มไว้ละครับ ไม่ได้โป๊แบบพี่เชน
ผม :: ไปอาบน้ำก่อนสิ เดี๋ยวแบงค์จะอาบบ้าง
พี่เชนดึงมือผมไปจับไว้
เชน :: รู้ยังว่ามีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์
ผม :: หึ ไม่รู้หรอก
เชน :: เอาอีกซะรอบไหม จะได้รู้
ผม :: ไม่เอาๆ รู้แล้วๆ เดี๋ยวไปเคลียร์ โอเคปะ แต่ไม่รู้หรอกนะจะจบดีๆหรือป่าว
เชน :: ทำไมอะ
ผม :: คนอื่นจบดีๆพอได้ แต่โชกุนคงยากนิดนึง
โชกุน คือ เด็กคนล่าสุดที่ผมได้มาครับ พ่อมันเป็นเจ้าของธุรกิจเครื่องยนต์
มีลูกน้องเพียบ ตอนผมไปนอนบ้านมัน ผมแทบจะนึกว่าหลงไปอยู่ในดงมาเฟีย
เชน :: ให้ช่วยไหมละ
ผมหันไปมองหน้าพี่เชน ก่อนจะค่อยๆใช้มือไปลูบเล่นที่แก่นกายพี่เชน
ที่ตอนนี้สงบลงไปละ ผมลูบไล้ไปมา
ผม :: ไปเคลียร์เรื่องตัวเองเหอะ ไม่ต้องมาอยากช่วย
พี่เชนมองผมที่กำลังปลุกลูกชายพี่เชนให้ลุกขึ้นอีกครั้ง
เชน :: อื้มม รู้หรอกนะ แต่ตอนนี้ช่วยพี่ก่อน
5555+ ผมยกยิ้มให้พี่เชนนิดนึง
ก่อนจะค่อยๆขยับตัวขึ้นมานั่ง
แล้วก้มลงไปเลียไล้ที่ยอดแก่นกายของพี่เชน
ที่มีน้ำปริ่มๆออกมา
ผมดูดเม้มมันไปมา ก่อนจะค่อยๆใช้ปากครอบมันไว้
แล้วขยับปากรูดขึ้นรูดลงไปมา
พี่เชนส่งเสียงครางออกมา
แต่ครั้งนี้เป็นชื่อผมครับ ไม่มีชื่อคนอื่น
“แบงค์ครับ น้องแบงค์ อ่าห์ ดีครับ อืมมม”
ผมชอบครับ ที่พี่เชนเรียกชื่อผม ผมขยับปากให้ไวขึ้น
แล้วพี่เชนก็เสร็จสมอารมณ์หมายไป
ผมขยับตัวขึ้นมามองหน้าพี่เชน ก่อนจะยิ้มให้
ผม :: แบงค์หวงของเหมือนกันนะ อย่าให้รู้ละกัน
พูดจบผมก็ลุกเดินเข้ามาอาบน้ำครับ
พอเดินออกมาพี่เชนก็เข้าไปอาบน้ำต่อจากผม
ก่อนจะแต่งตัวแล้วหาอะไรกินกัน
พี่เชนไปส่งผมที่ห้องซ้อมพี่ดล ตอนบ่าย 2
ผมให้พี่เชนส่งลงแค่ที่หน้าปากซอยครับ กลัวไปเจอไอ่พวกเพื่อนๆทั้งหลาย
พอผมเดินเข้าห้องซ้อมมา ซักพักพวกมันก็มาครับ
วันนี้เราซ้อมกันได้ไม่นาน เพราะแฟรงค์ดันมีเรื่องกับบัวแฟนเก่าซะก่อน
พี่เจดันมาเห็นซะอีก งานเข้าแฟรงค์เต็มๆครับ
เราเลยแยกย้ายกันกลับบ้านไวขึ้น
ผมกำลังจะกลับไปคอนโด แต่พี่เชนก็โทรมาหาผมก่อน
เชน :: เลิกยังอะ
ผม :: เลิกแล้วกำลังจะกลับคอนโด พี่อยู่ไหน
เชน :: กำลังกลับบ้านที่อยุธยา
ผม :: เป็นไรหรือป่าว เสียงไม่ดีเลย
เชน :: เออ กูบอกไอ่เจไปแล้วนะ ว่าชอบมันอะ
ผม :: อื้มม แล้วพี่เจว่าไง
เชน :: ก็บอกว่าคิดแค่เพื่อน
ผม :: พี่เสียใจป่ะ
เชน :: ไม่นะ เฉยๆ นี้ก็คุยกับมี่ มันก็บอกว่าไม่ได้เป็นความรักอะไรหรอก
แค่กูอยู่ใกล้เจมันมากไป เลยคิดว่ามันคือความชอบแบบชู้สาว
ผม :: ถ้าไม่เสียใจจะกลับบ้านทำไมอะ
เชน :: ที่บ้านมีทำบุญ แม่โทรมาตาม ไม่ได้กลับมาเพราะอกหักหรอกนะ
ผม :: แน่ใจปะว่าไม่เสียใจเนี้ย
เชน :: เออ แน่ใจมาก โล่งใจมากที่บอกไป แล้วก็ได้รู้ว่าจริงๆแล้วไม่ได้เป็นแบบที่คิด
มึงดีใจป่ะ
ผม :: ดีใจเรื่องอะไรล่ะ
เชน :: อ้าวว ก็กูเคลียร์ความรู้สึกตัวเองได้แล้วไง
ผม :: 555555+ เกี่ยนไรกับผมละครับพี่เชน
แม่งง ก็ดีใจแหละ 5555+ เป็นเมียมัน 2 รอบแล้วนิ
พอรู้ว่ามันไม่ได้รักพี่เจแบบชู้สาวก็ดีใจสิครับ
เชน :: มึงเถอะ ไปเคลียร์เลย กูกลับจากบ้านมาต้องเรียบร้อยนะ
ผม :: เออนะ ขับรถดีๆอะ
เชน :: เป็นห่วงกูด้วยหรอ 555 น่ารักวะมึง
ผม :: เออก็ไม่อยากเป็นม่ายผัวตายไวหรอกนะ
เชน :: พูดงี้กูกลับไปนอนกับมึงที่คอนโดก่อนได้ป่ะเนี้ย
ผม :: อย่ามาหื่นมากมายนักเลย ไปทำบุญบ้างปะ แล้วจะกลับวันไหน
เชน :: กูกลับมาวันพุธนะ เพราะพฤหัสกูไปเข้าค่ายระยอง
กลับมาอีกทีวันเสาร์เลย มึงรีบๆไปจัดการเลย วันพุธกูมานอนห้องมึงนะ
ผม :: เออ รู้แล้ว งั้นถึงบ้านก็ไลน์มาบอกด้วยอะ
เชน :: ไม่ต้องไปอะไรกับใครอีกนะ กูหวงมึงนะเว้ยยแบงค์
ผม :: รู้แล้วครับพี่เชน แค่นี้น่ะ
ผมกดวางสายไปด้วยความรู้สึกที่ดีขึ้น 5
555+ นี้กูจะมีผัวเป็นตัวเป็นตนละสินะ
อืมม ชมพู่ หรือคนอื่นๆบอกเลิกไม่ยาก เพราะไม่ได้ลึกซึ้งอะไร
แต่กับโชกุนทำไงดีว่ะ ~
ผมกดโทรศัพท์ไปหาโชกุน
โชกุน :: หายไปไหนมาพี่แบงค์ นึกว่าทิ้งโชกุนแล้วซะอีก
ผม :: พี่ไม่สบายนะ แล้วอยู่ไหนครับ
โชกุน :: มางานเลี้ยงกับพ่อครับ พี่แบงค์อยู่ไหน อยากให้มานอนด้วยจัง
ผม :: พี่กำลังกลับคอนโดนะ พรุ่งนี้เลิกเรียนแล้วพี่ไปรับนะ
โชกุน :: จริงๆนะ งั้นพรุ่งนี้เจอกันครับ จะกอดให้หายคิดถึงเลย
ผมกดวางสายไปด้วยความหนังหน่วงในใจ กูจะพูดไงดีว่ะ กลัวก็กลัว
แต่ก็อยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตน อยากมีความรักที่ดูหวานๆ
ดูแลกันใส่ใจกันแบบที่แฟรงค์มันตามจีบพี่เจอยู่ มันน่ารักดี
คืนนั้นพี่เชนส่งไลน์มาบอกว่าถึงบ้านแล้ว ตอนเกือบ 3 ทุ่ม
และขอตัวไปนอนก่อน เพราะตี 5 ต้องตื่นมาทำบุญ
ผมเลยบอกไปแค่ว่าพรุ่งนี้นัดโชกุนไว้
พี่เชนย้ำว่า ให้คุยเฉยๆอย่าไปทำอะไรมากกว่านั้น
555555+ เป็นหมาหวงของหรือยังไงไอ่พี่เชน
ผมชอบนะครับที่มีคนมาหึงหวงผม
เห้อออ~ ผมจะได้หยุดการลอยไปลอยมา
นอนกับคนนั้นคนนี้เพื่อแก้เหงาซะที
ตั้งแต่พี่บีมแต่งงานไป ผมก็อยู่คอนโดคนเดียว
พ่อแม่ผมเสียไปตั้งแต่ผมเด็กๆ ก็มีแต่พี่บีมที่คอยดูแลมาตลอด
พอพี่บีมแต่งงาน ผมก็ไม่อยากรบกวนพี่บีมมาก เพราะพี่บีมทำเพื่อผมมาตั้งแต่เด็กแล้ว
ผมแก้เหงาด้วยการควงผู้หญิง ผู้ชาย ไปเรื่อยๆ จนจบด้วยเรื่องบนเตียง
เป็นมาแบบนี้จนบางทีผมก็เบื่อเหมือนกันครับ
ผมหวังว่า … โชกุนจะพูดง่าย และยอมจบกับผมดีๆ
เห้ออ อยากให้ถึงวันพุธเร็วๆจัง
คิดถึงไอ่พี่เชนจะแย่ ~ คิดถึงเรื่องคืนนั้นที่ห้องพี่เชน
และเรื่องเมื่อเช้าที่ห้องของผม ,,
ดูๆไปแล้ว ~ ไอ่พี่เชนมันก็น่ารักดีนะครับ =)
-
^///^ ขอยาวกว่านี้ได้มั้ยอ่ะ
ยาวตามคำขอแล้วค่ะ =)
Mode ของน้องแบงค์มาส่งแล้วจ๊าา
-
กรี๊ดดดดดดดด......มาเร็วเครมเร็วววว
คู่หลักก็ฟรุ้งฟริ้ง คู่รองก็มุ้งมิ้งงงงง
อ่านเรื่องนี้ทีไรยิ้มหน้าฟินทู๊กกกกกที
เย้~ เรื่องนี้อัพให้ไวค่า
เอาคู่น้องแบงค์มาส่งก่อนนะค่ะ
ขอบคุณที่แวะมาอ่านน๊าา =)
-
แบงค์น่ารักดีนะ :hao3: อีพี่เชนเคลียร์ความรู้สึกไวๆนะสงสารน้องมัน
5555+ เอาตอนน้องแบงค์มาส่งนะค่ะ
^____^ พี่เชนกับน้องแบงค์คู่นี้น่ารักค่าาา
แต่จะหวานสู้คู่พี่เจน้องแฟรงค์ได้ป่าวนั้น
ติดตามไปด้วยกันน๊าา =)
-
ขอเลือดกรุ๊ปเอด่วนนนนคร๊าาาาา
พี่เชนเค้านำน้องแฟรงค์ไปแล้วนะ
น้องแฟรงค์จะว่าไง 2-0 แล้วนร้าาาาา
คืนนี้คงนอนหลับฝันดีแล้วววววแหละ 555
-
:pig4: :L1: พี่เชนกับแบ๊งเค้าแอบมีมุ้งมิ้งนะ
หวังว่าโชกุนจะเข้าใจนะ แลดูน้องเค้าชอบแบ็งค์พอสมควร
-
เชนชัดเจนแล้วซินะ ^^
-
:mew5:ชอบคู่แบงค์
-
ขอเลือดกรุ๊ปเอด่วนนนนคร๊าาาาา
พี่เชนเค้านำน้องแฟรงค์ไปแล้วนะ
น้องแฟรงค์จะว่าไง 2-0 แล้วนร้าาาาา
คืนนี้คงนอนหลับฝันดีแล้วววววแหละ 555
น้องแฟรงค์กับครูเจเค้ายังซิงคะ
ไม่ไวแบบน้องแบงค์พี่เชน 555+
ขอบคุณที่ชอบและติดตามพี่เจน้องแฟรงค์นะค่ะ
อ้ออ พี่เชนน้องแบงค์ด้วยค่า =)
-
:pig4: :L1: พี่เชนกับแบ๊งเค้าแอบมีมุ้งมิ้งนะ
หวังว่าโชกุนจะเข้าใจนะ แลดูน้องเค้าชอบแบ็งค์พอสมควร
อันนี้ต้องติดตามดูนะค่ะ =)
พี่เชนมันน่ารักแบบที่น้องแบงค์บอกหรือป่าวน๊าา 555+
-
เชนชัดเจนแล้วซินะ ^^
พี่เชนออกแนวสับสนค่ะ
555+ ตอนแรกก็กลัวว่าจะชัดเจนไวไป
แต่ ... รีบชัดเจนดีแล้วค่ะ
มามุ้งมิ้งกับน้องแบงค์ต่อดีกว่า >//<
-
:mew5:ชอบคู่แบงค์
น่ารักทุกคู่น๊า >///<
ขอบคุณที่เข้ามาติดตามน้องแบงค์พี่เชน
และพี่เจน้องแฟรงค์นะค่ะ
:mew1:
-
เชนแบง ไวไปนะลูก น้องแฟงพี่ยังไม่กินครูเจเลย คิคิ อิจฉาอะ บอกตรง
-
เชนแบง ไวไปนะลูก น้องแฟงพี่ยังไม่กินครูเจเลย คิคิ อิจฉาอะ บอกตรง
5555+ น้องแฟรงค์พี่เจยังซิงค่ะ
ไม่ไวเท่าน้องแบงค์พี่เชน
>////<
-
รออัพ ชอบอ่านมากๆๆๆๆ ติดมากเลยค่ะ
-
Ch 24 เริ่มต้นใหม่ || Bank ‘ Mode
เช้าวันจันทร์
ผมมาเรียนแต่เช้าเลยครับ พี่เชนโทรมาปลุกตั้งแต่ตี 5
ให้ฟังเสียงพระด้วยกัน
จะทำตัวน่ารักไปไหนวะพี่เชน รีบกลับมาเลยดีกว่า
อยากนอนกอดจะแย่แล้วเนี้ยย
555+ นี้ผมเป็นคนติดแฟนไปแล้วหรอเนี้ยย
เออ แล้วไปตกลงเป็นแฟนไอ่พี่เชนตอนไหนว่ะ?
ผมนั่งเรียนไปคิดอะไรไปเพลินๆ ก็มีสายเรียกเข้ามา
จากพี่มี่ เพื่อนพี่เชนนี้กว่า
ผม :: ครับพี่มี่ มันนั่งเรียนอยู่ข้างๆผมเนี้ยละครับ เดี๋ยวผมถามมันให้ครับพี่
ผมหันมาถามแฟรงค์ ที่นั่งหน้าบู้อยู่ข้างๆผม
ผม :: มึงไม่เปิดเครื่องหรอ
แฟรงค์ :: เออ ทำไมวะ ปิดไปตั้งแต่เมื่อคืนละ บัวโทรมากูรำคาญ
ผมหันไปคุยโทรศัพท์กับพี่มี่ต่อ ก่อนจะวางสายแล้วหันมาบอกแฟรงค์อีกที
ผม :: พี่มี่โทรมาหากู บอกว่าพี่เค้าติดต่อมึงไม่ได้
แฟรงค์ :: ติดต่อกูทำไม มีไรหรือเปล่า
ผม :: พี่เจมึงไม่สบายหนักมาก ไปเรียนแล้วเป็นลม
แฟรงค์ :: เห้ยย จริงหรอวะ แล้วตอนนี้เป็นไงบ้าง
ผม :: เออ ตอนนี้นอนอยู่ที่ห้องพี่เชนแล้ว
แล้วมึงรู้ใช่ไหมว่าพี่เชนคิดไงกับพี่เจ
แฟรงค์ :: กูโดดคาบบ่ายนะ
5555+ ผมไม่ได้บอกมันว่าพี่เชนอะ
ไม่ได้ชอบพี่เจแบบนั้น แล้วตอนนี้พี่เชนมันมาวุ่นวายกับชีวิตผมแทน
แม่งงง รีบๆคบกันซะทีเถอะแฟรงค์เอ้ยยย
ก่อนใครจะมางาบพี่เจมึงไป คนอะไรแม่งขาวน่ากดชิบหายย
เห้ยๆๆ คิดแบบนั้นไม่ได้แล้ว เดี๋ยวไอ่พี่เชนมันรู้
มันเอาผมตายแน่ ยิ่งชอบบังคับอยู่
พอคิดถึงไอ่พี่เชน ผมก็ยิ้มออกมาครับ
มีความสุขดีจังแหะ ที่ได้คิดถึงใครซะคนแบบนี้
ป่านนี้มันทำไรอยู่หว่า
ผมกดไลน์ไปหาพี่เชน
BankBank :: พี่เชน ทำไรอยู่อ่ะ
Chaining :: ช่วยแม่เลือกกระเบื้อง แม่จะปูพื้นใหม่
BankBank :: อ่อ เลือกไปเหอะ อย่าลืมกินข้าวละ
Chaining :: ครับๆ แล้วจะไปหาไอ่โชกุนกี่โมง
BankBank :: เลิกเรียนอะ
Chaining :: รีบไปรีบกลับอะ แล้วโทรมาหาด้วย
BankBank :: ครับ เออ พี่เชน …..
Chaining :: ว่าไง
BankBank :: คิดถึงวะ
5555+ ผมรีบเก็บมือถือลงใต้โต๊ะเลยครับ
ไม่อยากอ่านสิ่งที่พี่เชนตอบมา
แม่งง ~ เขิน
พอเลิกเรียน ผมก็ไปรอรับโชกุนที่หน้าโรงเรียนมัน
พอมันออกมา มันก็วิ่งมาเกาะแขนผม
โชกุน :: เย้ วันนี้พี่แบงค์มารับด้วย คิดถึงๆอะ
ผม :: พี่มีเรื่องจะพูดด้วยอะ ไปหาไรกินกัน
โชกุน :: ไปบ้านโชกุนนะ กระเป๋ามันหนักอะ นะ นะ
ไปกินข้าวบ้านโชกุนกัน
ไปดีปะว่ะ แม่งง กลัวลูกน้องพ่อมันจัง
แต่ ก็ดีเหมือนกัน กลัวโชกุนไม่เข้าใจ
เดี๋ยวจะไปทะเลาะโวยวายกันกลางร้านอาหารให้อายคนอื่นเอา
ผม :: ปะ งั้นไปกัน พี่ช่วยถือกระเป๋านะ
โชกุนส่งกระเป๋ามาให้ผมถือ ก่อนนะเดินคล้องแขนผมไปขึ้น Taxi
พอมาถึงห้องนอนโชกุน
มันก็รีบวางกระเป๋า แล้วโถมตัวเข้ามากอดผมไว้
ผม :: ใจเย็นๆโชกุน พี่เจ็บครับ
โชกุน :: ก็คิดถึงอะ ติดต่อพี่แบงค์ไม่ได้ตั้งแต่วันศุกร์แล้วนะ
ผม :: พี่ไปกินเหล้ากับเพื่อนมานะ แล้วไม่สบาย
โชกุน :: ละพี่แบงค์มีไรจะคุยกับโชกุนหรอ
มันถามผม แต่ก็ยังคลอเคลียนอนกอดผมไว้บนเตียง
ผมค่อยๆดันโชกุนออก ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
ผม :: คือพี่จะบอกโชกุนว่า พี่คงมาหาโชกุนไม่ได้แล้วนะ
โชกุน :: พี่แบงค์มีคนอื่นแล้วหรอ
ชิบบหายย อย่าร้องไห้นะมึง
เดี๋ยวลูกน้องพ่อแกก็มาฆ่าพี่หรอกกโชกุน
ผม :: เออ คือ อืมมมม ครับ
โชกุน :: โชกุนทำไรผิดอะครับพี่แบงค์ พี่ถึงทิ้งโชกุน
โชกุนเริ่มร้องไห้งอแง ก่อนจะซุกตัวมากอดผมได้
ผมเอามือลูบหัวโชกุนก่อนจะบอกโชกุนไป
ผม :: พี่ขอโทษนะโชกุน โชกุนไม่ผิดอะไรเลย
พี่ผิดเองทั้งนั้นแหละ เราเป็นพี่น้องกันได้นี้ครับ นะ
โชกุนเงียบไปซะพัก ก่อนจะเงยหน้ามามองหน้าผม
โชกุน :: ก็ได้ แต่พี่แบงค์อยู่ดูหนัง
กินขนมกับโชกุนก่อนนะ ค่ำๆค่อยกลับ
ผม :: ครับๆ ได้เลย
โชกุนยิ้มให้ผม ก่อนจะลุกจากเตียงออกไป
โชกุน :: งั้นโชกุนไปเอาขนมกับน้ำมาให้นะครับ
พี่แบงค์เลือกซีดีเลย เปิดรอได้เลยนะ
โชกุนเดินออกจากห้องไป
ผมยิ้มให้กับตัวเองที่คิดว่ามันจบแล้วเว้ยยยพี่เชน
ผมหยิบมือถือมาจะส่งไลน์ให้พี่เชน
มีไลน์ของพี่เชนส่งค้างมา
Chaining :: คิดถึงแบงค์มากๆเหมือนกัน
โอ้ยย เขิลจะบ้า ไอ่พี่เชนเอ้ยยย
BankBank :: คุยเรียบร้อยแล้วละ แต่น้องให้นั่งดูซีดีเป็นเพื่อน ค่ำๆจะรีบกลับ
Chaining :: จริงปะ งั้นก็เป็นแฟนกันได้แล้วดิ ไม่มีอะไรค้างคาแล้วนิ
BankBank :: จะเป็นปะล่ะ
Chaining :: ไหนเพื่อนบอกว่าแบงค์ไม่มีแฟน แต่เลื่อนขั้นไปเป็นผัวตลอดไง
BankBank :: หื้มมมมม พี่เชน แม่งงงง งั้นไม่ต้องเป็นเลย
Chaining :: นี้ก็ข้ามไง ข้ามจากแฟนมาเป็นเมียเลยไง ใช่ป่ะเมียจ๋า
BankBank :: เขินจะบ้าตายยไอ่พี่เชน อย่ามาเรียกแบบนี้
Chaining :: เดี๋ยววันพุธจะรีบกลับไปหานะ อยากกอดแย่ละครับ
BankBank :: เหมือนกันนะ กลับมาไวๆ
Chaining :: รีบกลับอะ ถึงคอนโดแล้วโทรมา อย่าให้รู้นะว่าจัดส่งท้ายกับโชกุนอะ
BankBank :: อย่ามาคิดบ้าๆ ถึงคอนโดจะโทรไปหา
ผมก้มเก็บมือถือ แล้วเงยหน้ามาเห็นโชกุนยืนมองผมพอดี
โชกุน :: คุยกับแฟนหรอครับ ยิ้มใหญ่เลยนะ
ผม :: อืม ครับ ไหนเอาขนมไรมากิน
โชกุนยื่นน้ำกับขนมให้ผม ผมหยิบกินแบบสบายใจ
ในใจผมคิดถึงวันพุธละครับ อยากเจอพี่เชนใจจะขาดดแล้ว
นั่งดูหนังไปซะพัก โชกุนก็ขอตัวไปอาบน้ำ
โชกุน :: พี่แบงค์เดี๋ยวโชกุนอาบน้ำก่อนนะ ร้อนเนอะ พี่แบงค์ร้อนไหม
อืมม ร้อนวะ ทำไมวันนี้ห้องโชกุนมันร้อนจังวะ
ผม :: ครับๆ อาบเหอะ เดี๋ยวซะพักพี่ก็จะกลับแล้ว
โชกุนส่งยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ
โอ้ยยย ทำไมร้อนวูบวาบไปทั้งตัวแบบนี้ว่ะ
ผมปลดกระดุมเสื้อนักเรียนออก 2 เม็ด
ดึงเสื้อเพื่อพัดให้ตัวเองหายร้อน แต่ทำไงก็ไม่หาย
ซะพักโชกุนออกจากห้องน้ำมา นุ่งผ้าเช็ดตัวมาผืนเดียว
ผ้าเช็ดตัวก็หมิ่นเหม่จะหลุดไม่หลุดอยู่แล้ว
โชกุน :: พี่แบงค์เป็นไรครับ
พูดแล้วโชกุนก็เอื้อมมือมาจับแขนผม
โอ้ยย ทำไมมันร้อนผ่านไปหมด ยิ่งโชกุนจับมันยิ่งร้อน
โชกุนลงมานั่งคร่อมตัวผมไว้ ก่อนจะกอดรอบคอผม
โชกุน :: ร้อนมากก็ถอดเสื้อสิครับ มันจะได้หายร้อน
ผม :: ไม่ละ เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะ
แต่โชกุนไม่ยอมลุกขึ้น แต่กลับดึงคอผมเข้าไปจูบ
หื้มมม สัมผัสร้อนแรงแบบนี้คืออะไรวะ
ทำไมผมต้องการมากแบบนี้
ผมไม่ทันได้คิดอะไรครับ หลังจากที่โชกุนจูบปากผม
พร้อมทั้งสอดลิ้นมาดูดลิ้นผมนั้น
พอโชกุนผละปากออกจากปากผม โชกุนก็พูดขึ้น
โชกุน :: ไหนๆพี่แบงค์ก็จะไปแล้ว มาส่งท้ายรำลึกความหลังกันหน่อยไหมครับ
ผม :: ไม่ละครับ พี่จะกลับละ
โชกุน :: พี่กลับไม่ไหวหรอก ยาเพิ่งจะออกฤทธิ์
ยา ยาอะไรว่ะ?
ผม :: ยา ยาอะไร โชกุนเอาอะไรให้พี่กิน
โชกุนขยับตัวเข้ามาชิดตัวผม
พร้อมทั้งบดเบียดส่วนล่างเข้าที่หน้าท้องผมไปมา
โชกุน :: ก็ยาปลุกเซ็กส์ไงละพี่แบงค์ ให้โชกุนช่วยพี่ดีกว่านะครับ
ดีกว่าออกจากห้องไป จะเจอลูกน้องพ่อโชกุนช่วยพี่แทน
เห้ยย นี้กูจะโดนข่มขืนหรือไงว่ะเนี้ยย พี่เชนน !!! ช่วยแบงค์ด้วย ~
พอพูดจบโชกุนก็ปลดกระดุมเสื้อผม
ตอนนี้ผมไม่มีแรงจะต้านทานอะไรแล้วครับ มันไม่มีแรงไปหมดทั้งตัว
รู้แต่ว่าต้องการเหมือนกัน แต่ไม่ใช่กับโชกุน
ผมได้แต่มองโชกุนที่ถอดเสื้อผ้าผม กัด ดูดเม้มตัวผมไปทั้งร่างกาย
ตอนนี้ตัวผมคงเป็นรอยแดงเต็มตัวละครับ เพราะผมรู้สึกแสบมาก
โชกุนทั้งกัด ทั้งดูดซะแรงขนาดนั้น
ผมมองโชกุนที่ตอนนี้ใช้ปากให้ผม และขยับตัวมากอดคอผมไว้
พยายามยัดเจ้าลูกชายไม่รักดีของผมที่ตั้งแข็งสู้กับมือของโชกุนอยู่
เข้าไปในตัวโชกุน
โชกุน :: วันนี้โชกุนจะทำให้พี่แบงค์เอง
โชกุนอยากออนท๊อปมาตั้งหลายครั้งแล้ว พี่แบงค์ช่วยโชกุนขยับนะ
ผมไม่ทันตอบปฏิเสธโชกุน โชกุนก็นั่งทับตัวผม
และของผมมันก็ไปอยู่ในตัวโชกุนแล้ว
โชกุนโยกขยับไปตามจังหวะที่ต้องการ
ทั้งยังก้มลงมากัดซอกคอ หัวไหล่ผม
ตอนนี้ผมไม่มีความสุขเลยครับ รู้สึกรังเกียจตัวเองไปหมดแล้ว
รับปากพี่เชนไว้แล้วว่าจะไม่มีอะไรกับใครอีก
ถ้าพี่เชนรู้ พี่เชนคงจะรังเกียจผมมากแน่ๆ
ผมไม่รู้ว่าเสร็จไปกี่รอบครับ รู้แค่ตอนนี้โชกุนนอนหลับไปแล้ว
ผมพยายามลุกขึ้นยืน หาเสื้อผ้าของตัวเองมาใส่ ก่อนจะหยิบมือถือมาดู
ตี 1 แล้วหรอ โอ้ยย ปวดหน้าขา ปวดตัว แสบตัวไปหมดเลย
ถึงผมจะไม่โดนสอดใส่ แต่ผมก็โดนขืนใจให้ร่วมกระทำในสิ่งที่ผมไม่ได้อยากทำ
ผมพยายามฝืนตัวแต่งตัวและเดินออกจากห้องโชกุน แล้วเดินลงบันไดลงมา
ลูกน้องพ่อโชกุนเห็นผมเดินออกมา แต่ไม่ได้เข้ามาห้ามไม่ให้ผมออกไป
ผมเดินออกจากบ้านโชกุนมาเรียก Taxi ก่อนจะบอกให้มาส่งที่คอนโด
พอถึงคอนโดผมรีบเข้าไปอาบน้ำก่อนเลยครับ
รังเกียจตัวเองชิบหายยยละครับตอนนี้
พออาบน้ำเสร็จผมล้มตัวลงนอน เพราะตี 5 ต้องตื่นไปเรียน รด อีก
ขาดไม่ได้ด้วย ผมนอนหลับไปเพราะความเพลีย
จนลืมไปเลยว่ามีอีกคนที่รอการกลับบ้านของผมอยู่
พอผมตื่นมาอาบน้ำแต่งชุด รด. เตรียมไปเรียน
ผมหยิบมือถือมาดูก็เจอมิสคอลพี่เชนไป 30 กว่าสาย
ไหนจะข้อความในไลน์อีก ซึ่งผมไม่อยากเปิดอ่านเลยครับ
ผมไม่รู้จะพูดยังไงกับพี่เชน
ผมเองก็เสียใจ ผมอยากเริ่มต้นกับใครซะคน
อยากเป็นแฟนที่อยู่ด้วยกัน ใส่ใจกัน ไม่ได้มองกันแค่เรื่อง sex
ตอนนี้ผมไม่อยากเจอพี่เชนเลยครับ ไม่อยากให้พี่เชนมาเห็นสภาพผมตอนนี้
มีแต่รอยกัดเต็มคอ ไม่ใช่รอยดูดอย่างเดียวครับ รอยกัดเลย เป็นรอยฟันเลย
ตามไหล่กับตัวผม เป็นรอยแผลเลยครับ เลือดออกซิบๆเลย
วันนั้นผมเรียน รด. ไปด้วยความทรมานครับ
ทั้งปวดตัว และคิดว่าผมคงเป็นไข้แล้ว
พวกแฟรงค์ชวนกันไปกินสเต็กที่หลังมหาลัยพี่เจ
แต่ผมไปไม่ไหวแล้วครับ
เลยขอกลับไปนอนพักก่อน
ผม :: กูขอกลับห้องก่อนนะ กูไม่ค่อยสบายวะ
แฟรงค์ :: มึงเป็นไรมากป่าวแบงค์ กูไปนอนเป็นเพื่อนไหม
มึงอยู่คอนโดคนเดียวเผื่อเป็นไรหนัก
ผม :: ไม่เป็นไรๆ กูแค่เพลียๆ นอนเดียวก็หาย
เปอร์ :: เออ มึงมีไรก็บอกพวกกูนะ กูว่ามึงดูเงียบๆไปนะเดี๋ยวนี้
ผม :: เออ ขอบใจๆ ไม่มีไรว่ะ
พวกมันเงียบไปซะพัก ก่อนที่แฟรงค์จะพูดขึ้น
แฟรงค์ :: มึงก็เบาๆลงหน่อยนะ แหม่ รอยมาเต็มทุกวัน
เดี๋ยวอาจารย์ด่าเอานะมึง
ผม :: อืม เดี๋ยวมันก็จะจบแล้วมึง ไม่เป็นไรว่ะ
ครับ มันจะจบแล้ว พร้อมทั้งพี่เชนที่กูคิดว่าจะเริ่มต้นด้วย มันก็จะจบลง
ผมยังไม่พร้อมจะเล่าให้พวกมันฟังครับ เพราะถ้าเล่ามันคงไปเล่นงานโชกุนแน่
ผมเดินมาขึ้น Taxi ตอนแรกว่าจะกลับไปคอนโด
แต่พี่เชนส่ง SMS ว่ากำลังกลับจากอยุธยา จะมาหาผมที่คอนโด
ซึ่งตอนนี้ผมไม่พร้อมจะเจอพี่เชนในสภาพนี้ครับ
ผมเลยบอก Taxi ให้ไปส่งที่บ้านพี่บีมแทน
พอไปถึงบ้านพี่บีม พี่บีมดูตกใจที่เห็นสภาพผม
ผมบอกพี่บีมอย่าเพิ่งถามอะไรผมมากไปกว่านี้ ผมขอนอนพักก่อน
ซึ่งพี่บีมก็ไม่ถามอะไรผมครับ พี่บีมให้ผมกินยาลดไข้ 2 เม็ดแล้วบอกให้นอนพัก
ผมฝากมือถือไว้ที่พี่บีม แล้วบอกพี่บีมว่าไม่ต้องรับสายคนชื่อ เชน
ผมไม่อยากปิดมือถือครับ เดี๋ยวพวกแฟรงค์มันจะเป็นห่วง
ผมนอนหลับไปด้วยความเพลียของร่างกาย
มารู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ รพ. แล้วครับ
มองไปข้างๆเห็นพี่บีมนั่งอ่านหนังสืออยู่
ผม :: พี่บีม
พี่บีม :: ตื่นแล้วหรอ กินน้ำหน่อยนะ
พี่บีมเอาแก้วน้ำใส่หลอดดูดมาให้ผมดูด
ก่อนจะลากเก้าอี้มาข้างๆเตียงผม
พี่บีม :: พี่จะไม่ถามนะว่าทำไมแบงค์เป็นแบบนี้
เนื้อตัวมีแต่แผลแบบนี้ พี่รักแบงค์นะ
เรามีกัน 2 คนพี่น้องแล้ว ถ้าอยากจะเล่าก็เล่าให้พี่ฟัง รู้ไหม
ผมได้แต่มองหน้าพี่บีม แล้วน้ำตาก็ไหลครับ ผมไม่รู้จะเล่ายังไง
จะให้บอกว่าโดนผู้ชายวางยา แล้วมันขืนใจ มันก็ดูตลกไปไหมละครับ
ผมได้แต่ตอบพี่บีมไป
ผม :: แบงค์ไม่เป็นไรครับ ถ้าแบงค์พร้อมแบงค์จะเล่านะ
พี่บีมกลับไปพักเถอะ ไม่ได้นอนเลยละสิ โทรมแย่แล้ว
พี่บีมบีบมือผมเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นยืน
พี่บีม :: พี่จะกลับไปอาบน้ำ แล้วต้มข้าวต้มมาให้นะ แบงค์นอนพักนะ
ผมพยักหน้าให้พี่บีม พี่บีมเดินออกจากห้องไปแล้ว
ผมก็หลับลงด้วยความเพลียครับ
มาตื่นอีกทีก็รู้สึกว่ามีคนมาจับมือผมไว้
ผมตื่นหันมามองหน้าคนที่จับมือผม
ผม :: พี่เชน
เชน :: ทำไมไม่รับสาย ทำไมไม่บอกอะไรเลย เป็นห่วงจะตายแล้วรู้ไหม
ผม :: พี่เชนมาที่นี้ได้ไง
เชน :: พี่โทรเข้าเครื่องแบงค์ ทั้งไลน์ ทั้งส่ง SMS หา
พี่บีมพี่สาวแบงค์คงนึกเห็นใจเลยรับสายแล้วบอกว่าแบงค์เข้า รพ. พี่เลยรีบมาหา
ผม :: ไม่น่าลำบากเลยพี่เชน
เชน :: พี่ขอโทษ พี่ไม่น่าให้แบงค์รีบไปบอกเลิกโชกุนเลย ไม่งั้นคงไม่เป็นแบบนี้
ผมน้ำตาไหล มองพี่เชนที่ตอนนี้น้ำตาคลอมองผมอยู่
ผม :: แบงค์ขอโทษนะพี่เชน แบงค์ไม่ได้อยากมีอะไรกับโชกุนเลย แต่โชกุนมัน .. ฮึก..
ผมพูดต่อไม่ไหวครับ ก้อนแข็งๆมันมาตันอยู่ในคอผม
พี่เชนลุกขึ้นมากอดปลอบผม พร้อมทั้งบอกว่า
เชน :: ไม่เป็นไรแบงค์ ไม่เป็นไรครับ พี่ไม่โกรธไม่ว่าแบงค์เลย
ผม :: แต่แบงค์ไม่รักษาคำพูดกับพี่เชน
เชน :: แบงค์เจ็บตัวขนาดนี้ พี่ก็รู้แล้วว่าแบงค์ไม่เต็มใจ ไม่เป็นไรนะครับแบงค์
พี่เชนดันผมออกจากอ้อมกอดเล็กน้อย ก่อนจะมองหน้าผม
เชน :: เราอาจจะเริ่มต้นด้วยความเมา ด้วยความอยากลอง หรืออะไรก็ตาม
ลืมมันไปให้หมด แล้วจากวันนี้ไป เรามาเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน
ด้วยความเต็มใจ ด้วยความที่เราอยากมีกันและกันนะแบงค์
ผม :: พี่เชนน …..
ผมพูดได้แค่นี้แหละครับ ผมขยับตัวโถมเข้าไปกอดพี่เชน
พร้อมทั้งร้องไห้โฮออกมาแบบไม่อายพี่เชนเลย
พี่เชนกอดปลอบผมไว้ พร้อมทั้งลูบหัวเบาๆ ก่อนจะจูบผมที่หน้าผาก 1 ครั้ง
เชน :: แบงค์เป็นแฟนพี่นะครับ
ผม :: ครับพี่เชน
แล้วพี่เชนก็ดึงผมเข้าไปกอด เรากอดกันนานแค่ไหนไม่รู้ครับ
มารู้ตัวอีกทีผมหยุดร้องไห้แล้ว ผมดันพี่เชนออก
พี่เชนเอนหัวมองผมเล็กน้อย ก่อนจะบอกว่า
เชน :: อ้าวว ไม่กอดแล้วหรอ
ผม :: พี่เชน ลบรอยพวกนี้ให้แบงค์หน่อยได้ไหม
พี่เชนยกยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินไปล๊อคประตูห้อง
แล้วมานั่งบนเตียงคนไข้
ก่อนจะถอดเสื้อคนไข้ออก เผยให้เห็นรอยกัดรอยดูดต่างๆเต็มตัวผม
พี่เชนกำมือแน่น ก่อนจะหลุดคำพูดออกมา
เชน :: นี้มันทำขนาดนี้เลยหรอแบงค์
ผมเอามือจับหน้าพี่เชนไว้
ผม :: ทำให้มันเป็นรอยของพี่เชนทีนะครับ
พี่เชนยิ้มให้ผม ก่อนจะค่อยๆก้มลงจูบ
และใช้ลิ้นไล้เลียตามรอยกัด และรอยดูดรอบๆตัวผม
พอพี่เชนทำให้ซะพัก ก็หยุดก่อนจะเงยหน้ามามองผมอีกครั้ง
เชน :: ลบแค่นี้ก่อนนะ กลับจากค่ายมา พี่จะลบให้หมดทั้งตัวเลย
ตอนนี้รักษาตัวเองให้หายไวๆ พี่จะได้กอดแบงค์ได้เต็มที่ไงครับ
ผม :: ครับ พี่เชนรีบกลับมานะ แบงค์จะรอ
เชน :: ได้เลยครับเมียจ๋า
ผมยกมือมาตีไหล่พี่เชน ก่อนจะยิ้มออกมาแก้อาย
เย้~ ตอนนี้ผมกับพี่เชนตกลงคบกันเรียบร้อยแล้วครับ
มันอาจจะไม่ใช่ความรักในวันนี้ แต่ผมจะค่อยๆเรียนรู้กันไป
อยู่ดูแลและใส่ใจกันและกันแบบนี้ให้นานที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้ครับ
ขอบคุณนะครับพี่เชน =)
-
รออัพ ชอบอ่านมากๆๆๆๆ ติดมากเลยค่ะ
วันนี้มาอัพให้ 3 ตอนเลยค่าา
พาสของน้องแบงค์กับพี่เชนค่ะ >///<
ขอบคุณมากนะค่ะที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์ =)
-
:z2:
วันนี้มาจัด Mode น้องแบงค์ให้เต็มๆเลยค่า
พี่เชนไม่เลวร้ายแบบที่คิดน๊า
55555+
เดี๋ยวมีมุมน่ารักของพี่เชนน้องแบงค์ออกมาสลับกับพี่เจน้องแฟรงค์แน่นอนน
ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามอ่านนะค่ะ
อัพทุกวันค่ะ
จะยกเว้นเฉพาะวันอาทิตย์ - จันทร์
เพราะต้องเข้า รพ. ค่า
ยังไงคืนนี้ส่งเข้านอนด้วยความน่ารักของพี่เชนกับน้องแบงค์นะค่า =)
o22
[/size][/color]
-
Ch 25 … คลี่คลาย || Frank ‘ Mode
ผมตื่นนอนมาตอน ตี 4 กว่าๆ
ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว และเตรียมจะออกจากบ้านตอน ตี 5 ครึ่ง
กะว่านั่ง Taxi ไปถึงมหาลัยพี่เจตอน 6 โมงเช้าพอดี
พอขึ้น Taxi ได้ผมก็กดไลน์บอกพวกเพื่อนในกลุ่มก่อน
Mr.Frank :: ไปเจอกันที่โรงเรียนเลยนะ กูไม่ได้แวะ Mc อ่อนนุช
ไออุ่น :: เออ กูก็เหมือนกันน่ะ
BankBank :: กูออก รพ. วันนี้ เดี๋ยวกูอยู่ที่ห้องรอ เลิกเรียนพวกมึงมาหากูด้วยนะ
อ้าววว ทำไมไอ่ 2 ตัวนี้มันตื่นเช้าจังวะ นี้เพิ่งตี 5 กว่าเองนะ
Mr.Frank :: ทำไมพวกมึง 2 คนตื่นเช้ากันจังว่ะ
ไออุ่น :: เออ ทำไมไม่ได้หรือไงวะแฟรงค์
Mr.Frank :: ป่าว กูแค่แปลกใจเว้ยยย
SuperPERPER :: ไอ่เชรี้ยยจะคุยกันอีกนานไหม มันแจ้งเตือนดึ้งๆๆๆ จนกูตื่นเลยสาสสสสส
BankBank :: 555555555+ เสือกไม่ปิดเสียง เออ เย็นนี้เจอกัน
2 คนนี้แม่งงทำตัวน่าสงสัยหลายอย่างละ วันนี้ต้องจับมันมาเค้นความจริงให้ได้
ปกติมันตื่นกันก็หกโมงละครับ ถ้าไม่มีน้ำน่านโทรปลุกย้ำๆมันก็ไม่ตื่นกันหรอก
แต่นี้แหกตาตื่นกันมาตั้งแต่ตี 5 ,, ไม่ปกติซะแล้วว
ผมเปิดไลน์หาพี่เจ
Mr.Frank :: พี่เจครับ อยู่ไหนแล้ว
P’J :: นั่ง Taxi มามหาลัยแล้วละ กะว่าถึงแล้วจะโทรหาอยู่เลย
Mr.Frank :: กินอะไรไปบ้างยัง หิวไหมครับ
P’J :: ยังไม่ทันได้กินอะดิ รีบออกจากบ้านมาเนี้ยแหละ
เดี๋ยวถ้าถึงไวค่อยไปหาซื้ออะไรทาน แล้วแฟรงค์แต่งตัวเสร็จแล้วหรอครับ
Mr.Frank :: ยังเลย เดี๋ยวแฟรงค์ไปแต่งตัวก่อนนะ พี่เจโทรมาหาแฟรงค์ด้วยนะครับ
P’J :: โอเคครับผม
ผมเก็บมือถือใส่กระเป๋า แล้วเตรียมตัวลงรถ Taxi แล้วครับ
ตอนนี้ผมอยู่หน้ามหาลัยพี่เจแล้ว
แต่แวะเข้า 7-11 ซื้อนมกับแซนวิสให้พี่เจก่อนดีกว่า
ผมซื้อไปฝากพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ แล้วก็พี่ยิมด้วย
ก็เป็นน้องรหัสสพี่เจนี้ครับ ยังไงๆพี่เจก็ต้อง Take care อยู่แล้ว
ผมซื้อให้ดีกว่าให้พี่เจซื้อ ผมหวงครับ 555555+
พอซื้อของเสร็จแล้วผมก็ยืนรออยู่แถวหน้า 7 -11
รอให้พี่เจโทรมาหาก่อนค่อยเดินเข้าไปหน้าคณะ
เพราะจากตรงนี้ไปมันไม่ไกลมาก ผมยืนเล่นไปมาไม่ถึง 5 นาที พี่เจก็โทรมาหา
ผม :: ถึงแล้วหรอครับ
พี่เจ :: ช่ายย ถึงแล้ว สงสัยไม่ได้ไปซื้อไรกินแล้วละ ต้องช่วยพวกเพื่อนๆยกของขึ้นรถ
ผม :: หิวแย่เลยเนอะ
พี่เจ :: ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวระหว่างทางค่อยแย่งขนมเพื่อนกิน
ผม :: งั้นพี่เจไปช่วยเพื่อนเถอะครับ ยังไงโทรหาแฟรงค์ด้วย
พี่เจ :: ตั้งใจเรียนนะครับ แล้วอย่าลืมทำแบบฝึกหัดด้วย
ผม :: ได้เลย แฟรงค์วางละนะ
พี่เจ :: ครับ
ผมกดวางสายก่อนจะเดินเข้าไปที่หน้าคณะพี่เจ
ผมเดินมาถึงหน้าคณะพี่เจที่ตอนนี้มีคนเยอะแยะไปหมด
มีรถบัสมาจอดรออยู่ 4 คัน พวกรุ่นพี่ก็ต่างช่วยกันขนกลอง ขนของขึ้นรถกัน
เอ้ ,, แล้วพี่เจอยู่ไหนว่ะเนี้ย ผมพยายามมองหาพี่เจ
“เฮ้ยย เด็กมัธยมหัวเกรียน มึงมาทำไมเนี้ย”
ผมหันไปมองคนที่เรียกผมมา เอ้ หน้าคุ้นๆแหะ
“มึงมาหาเจหรอวะ จำกูไม่ได้ไงเนี้ย เดี๋ยวบอกให้เจเลิกคบแม่งเลย”
ผม :: ขอโทษครับพี่ ก็คนมันเยอะอะ ผมเลยจำหน้าใครไม่ได้
“เออๆ กูพี่แก๊ป พี่รหัสแฟนมึง จำไว้ซะ เดี๋ยวกูไปซ่อมแฟนมึงเลยยย เสือกจำกูไม่ได้”
ผม :: โหวว พี่ใจเย็นๆดิครับ จำได้แหละ ไม่ลืมอีกแล้วครับ
พี่แก๊ปยิ้มให้ผม ก่อนจะชี้ไปทางที่พี่เจอยู่
พี่แก๊ป :: โน้นน แฟนมึงยืนอยู่โน้นนน อย่าอยู่เกะกะนานละ
รีบคุยรีบกลับ พวกกูอิจฉา สาสสส สอยน้องเจพวกกูไปแดก
ผม :: ครับๆพี่ ขอบคุณครับ
แล้วพี่แก๊ปก็หันไปโหวกเหวกตะโกนใส่เพื่อนๆให้ช่วยกันขนของขึ้นรถ
ผมเดินเข้าไปหาพี่เจ ที่กำลังก้มลงขีดๆเขียนๆลงกระดาษอะไรซะอย่างอยู่
พอผมเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นพี่มี่กับพี่แชมป์นั่งเช็คลิสรายชื่อน้องๆอยู่
ผมเอามือแตะปาก “จุ๊ๆ” ให้พี่มี่กับพี่แชมป์เงียบๆ เพราะผมจะเซอร์ไพร์พี่เจ
พี่มี่กับพี่แชมป์ก็ยกยิ้มมาให้ผม แล้วเขยิบตัวออกให้ผมเดินเข้าไปหาพี่เจ
ตอนนี้ผมยืนอยู่ข้างหลังพี่เจละครับ พี่เจยังคงก้มหน้าก้มตาทำงาน
ไม่ได้สนใจเลยว่าใครมายืนชิดหลังไว้แบบนี้
ผมเอามือสะกิดๆไหล่พี่เจ ก่อนที่พี่เจจะหันมา
พี่เจ :: อะไรมึง อ้าววว ! เห้ยย แฟรงค์ มาได้ไง
แล้วส่งยิ้มมาให้ผมซะกว้างเลย
555555+ ดีใจละเส่ะ แฟนมาส่งขึ้นรถเนี้ยยยย
ผม :: เอานมมาส่ง กลัวพี่เจเป็นลมระหว่างทาง
พูดจบผมก็ชูถุง 7-11 ให้พี่เจดู
พี่มี่ :: โอ้ยยยย แชมป์ มดกัดกูวะ
พี่แชมป์หัวเราะพี่มี่ ที่พูดแซวผมกับพี่เจ
ผมหันมามองพี่มี่พี่แชมป์ก่อนจะบอกว่า
ผม :: ผมซื้อมาเผื่อพี่มี่พี่แชมป์ แล้วก็พี่เชนด้วยนะครับ
พี่แชมป์ :: เออ หล่อแล้วนิสัยดี อย่างนี้สิที่พี่คอยเชียร์
พูดจบดึงถุง 7-11 ไปจากมือผม ก่อนจะเอานมกับแซนวิสยื่นให้พี่มี่
แล้วก็หยิบมาให้ตัวเอง แล้วส่งถุง 7-11 คืนมาให้ผม
ผมเอานมกับแซนวิสส่งให้พี่เจ
ผม :: อะ กินก่อนเลย เดี๋ยวเป็นลมนะ
พี่เจรับนมกับแซนวิสไปถือ ก่อนจะยิ้มให้ผม
พี่เจ :: ขอบใจนะ แล้วมาถึงนานยัง เมื่อกี้คุยกันทำไมไม่บอก
ผม :: มาถึงก่อนหน้าพี่เจโทรหาแป๊บเดียว
กำลังซื้อขนมใน 7-11 ให้ไง อยากมาเซอร์ไพร์อะ
พูดจบพี่เจก็เอามามาลูบหัวของผมเล่น
ผมยืนมองพี่เจที่กำลังกินแซนวิสอยู่ ซะพักก็มีเสียงประกาศจากรุ่นพี่พี่เจ
“เอาละครับ เร่งมือกันหน่อย เดี๋ยวเราจะไปถึงค่ายทหารช้ากว่าที่กำหนดนะครับ
ใครมีหน้าที่เช็คน้องขึ้นรถก็รีบไปประจำที่รถที่ตัวเองรับผิดชอบ
ใครอยู่สันทนาการก็เตรียมงานของตัวเองครับ อีก 10 นาทีล้อหมุนครับ อ้าววว เร็วครับเร็ว”
ทุกคนที่กำลังเตรียมตัวอยู่ก็เร่งรีบวิ่งกันให้วุ่นวายเพื่อจะเตรียมตัวให้พร้อม
เพราะรู้ดีว่าถ้าช้าไป จะต้องโดนซ่อมแน่นอน
พี่เจ :: แฟรงค์รีบไปเรียนเถอะ ปะๆ
พี่เจดันตัวผมให้เดินออกไป
ผม :: ครับๆ แฟรงค์จะกลับแล้ว อะ นี้นมกับแซนวิสของพี่เชน กับพี่ยิม
พี่เจมองถุง 7-11 ที่ผมยื่นให้
ผม :: ก็คิดว่าพี่เชนน่าจะยังไม่ได้ทานเหมือนกันไง
ส่วนของพี่ยิมก็ยังไงๆก็น้องรหัสพี่เจอะ พี่เจควร Take care ไม่ใช่หรอ
พี่มี่ :: ตายยยละตายละ มึงจะหล่อจะแสนดีไปไหนวะแฟรงค์ ไอ่เจมึงนี้ได้ผัวดีว่ะ
พี่เจเดินไปเตะพี่มี่ ก่อนที่พี่มี่จะจูงมือพี่แชมป์วิ่งหนีไปที่รถที่ตัวเองรับผิดชอบให้เช็คชื่อน้อง
พี่เจ :: ขอบใจนะครับ แล้วพี่จะซื้อขนมมาฝาก
ผมจับมือพี่เจไว้ แล้วส่งยิ้มให้พี่เจ
ผม :: กลับมาไวๆก็พอ เดี๋ยววันเสาร์ผมไปเอาของฝากเอง
พี่เจหลบสายตาผมหน้าแดงเลยครับ 5555555
นี้ไม่ได้สื่ออะไรเลยนะ ก็แค่จะไปเอาของฝากเอง
อายอะไรพี่เจ อายอะไร คิดอะไรอยู่ครับ 5555+
พี่เจ :: รีบไปได้แล้ว
พี่เจผลักผมอีกรอบ ผมดึงมือพี่เจไว้ ก่อนจะเอาอีกมือดึงถุงออกจากกระเป๋า
ผม :: อ๊ะ อันนี้แฟรงค์เตรียมมาให้พี่เจ หวังว่าจะมีประโยชน์กับพี่เจนะ
แฟรงค์ไปเรียนก่อน แล้วถ้าพี่เจว่างส่งไลน์หรือโทรมาหาแฟรงค์นะครับ
ผมดึงมือพี่เจไปจุ๊บที่หลังมือเบาๆ ก่อนที่พี่เจจะดึงมือกลับ
เพราะตอนนี้คณะวิศวะเกือบ 200 คน ยืนอยู่เต็มเลยครับ
พี่เจรับถุงจากผมไป
พี่เจ :: ครับผม ถ้าพี่ว่างจะรีบโทรหาเลย ตั้งใจเรียนละ
ผมยิ้มให้พี่เจ แล้วโบกมือบ๊ายบายให้ ก่อนจะเดินหันหลังออกมาจากคณะพี่เจ
เดินมาไม่ทันพ้นหน้าคณะก็เดินสวนกับพี่เชน
พี่เชน :: อ้าววว มาส่งเจหรอว่ะแฟรงค์
ผม :: สวัสดีครับพี่เชน ครับมาส่งพี่เจนะ จะไม่ได้เจอหน้าตั้งหลายวัน
พี่เชนยิ้มให้ผม
พี่เชน :: เออ เดี๋ยวกูดูแลให้ ส่วนมึงดูแลแฟนกูให้ด้วย
ห๊ะ ~ แฟนพี่เชน ใครวะ ??
อย่าบอกนะเว้ยยย ว่าเป็นไอ่แบงค์อะ O___o
พี่เชนคงเห็นผมทำหน้า งง ๆ ก่อนจะตอบข้อสงสัยผม
พี่เชน :: เออ ไอ่แบงค์นั้นแหละ~ มึงไปถามมันเอง,, วันนี้ก็ออก รพ. แล้วละ
เมื่อเช้ากูออกจาก รพ.มามันหน้าตาสดชื่นขึ้นแล้ว
ผม :: อ้ออ ครับๆได้พี่ พี่นี้ร้ายนะไปตกลงกันตอนไหนวะ
พี่เชน :: เดี๋ยวมันก็เล่าให้ฟัง เออ กูไปละ ดูแลมันดีๆนะ ไม่งั้นกูไม่ดูแฟนมึงให้นะ
ผม :: ดูแลเต็มที่เลยพี่เชน ฝากพี่เจด้วยนะครับ สวัสดีครับ
ผมยกมือไหว้พี่เชนก่อนจะเดินออกมายืนอยู่ที่ 7-11 หน้ามหาลัยพี่เจ
ดูนาฬิกาก็ยังไม่ 7 โมง ซื้อขนมปังแล้วไปเรียนดีกว่า ผมกำลังจะเดินเข้า 7-11
แต่ก็เหลือบไปเห็นพี่ยิมที่เพิ่งเดินออกจาก ซูซูกิสวิฟสีน้ำเงิน คันที่คุ้นตาผมออกมา
พี่ยิมหันมาเห็นผมพอดี ผมเลยยกมือสวัสดีพี่ยิมไป
พี่ยิม :: มาส่งพี่เจหรอ
ผม :: ครับ พี่ยิมไม่รีบไปละ เค้าเรียกขึ้นรถแล้ว
พี่ยิม :: อ้าววจริงดิ เออ พี่ไปก่อนนะแล้ววันหลังค่อยคุยกัน
พี่ยิมวิ่งเข้าไปในมหาลัย ผมหันมามองรถคันที่คุ้นตาอีกครั้ง
ก่อนที่ผมจะถึงบางอ้อ
อุ่นก็เดินลงจากรถมา
ผม :: เชรี้ยยอุ่น !!
อุ่น :: เออ กูเองแหละ จะไปเรียนยัง ไปพร้อมกูดิ
ผมเดินตามอุ่นไปขึ้นรถ ก่อนจะคาดเบลท์แล้วถามมัน
ผม :: มึงมากับพี่ยิมหรอวะ
อุ่น :: เออ มาส่งมันนั้นแหละ เดี๋ยวแวะเอารถไปเก็บที่คอนโดกูก่อน
แล้วค่อยไปเรียนนะ กูไม่มีใบขับขี่เดี๋ยวโดนจับ
ผม :: อืมม แล้วมึงจะบอกกูได้ยังมากับมันได้ไง
อุ่น :: ก็เมื่อคืนกูมาค้างคอนโดมันไง เลยมากับมัน
ผมหันไปมองหน้าอุ่นอีกรอบ ก่อนที่จะเอ่ยปากถามมัน
ผม :: มึงคบกันหรอวะ
อุ่นหัวเราะนิดหน่อย
อุ่น :: เออ มันจีบกูมาตั้งแต่ ม.4 แล้วละ
ผม :: แล้วมันมาจีบพี่เจกูทำไมวะ
อุ่น :: เออๆๆ วันหลังกูจะเล่าให้ฟัง แต่มึงสบายใจได้ว่ามันไม่ได้ชอบแฟนมึงแน่นอน
ผมหันไปมองทางข้างหน้าแทนที่จะถามมัน
โอ้ยย อะไรของกูเนี้ยย เจอข่าวโป๊ะแตกแต่เช้า
พี่เชนบอกว่าเป็นแฟนไอ่แบงค์
ไอ่อุ่นบอกว่าคบอยู่กับพี่ยิม
นี้พวกมึงตามมาเป็นแฟนเด็กวิศวะเหมือนกันหมดเลยหรอไงว่ะ
พอถึงคอนโดอุ่น มันก็เอารถไปจอด ก่อนจะลากผมขึ้น Taxi ไปโรงเรียน
แล้วพี่เจก็โทรมาหาผม
พี่เจ :: รถออกแล้วนะ ขอบใจนะแฟรงค์
ผม :: ครับ ชอบไหมของที่แฟรงค์ให้
พี่เจ :: ชอบมากๆ
ผม :: ครับผม พี่เจไปสนุกกับเพื่อนเถอะ ถ้าว่างติดต่อมาหาด้วยนะ
พี่เจ :: โอเชครับ
ผมวางสายก่อนจะหันมามองอุ่น ที่ตอนนี้กำลังพิมพ์ไลน์อยู่
สักพักมันก็หันมาบอกผมว่า
อุ่น :: พี่ยิมบอกขอบใจสำหรับนมกับแซนวิส
มันเก็บมือถือใส่กระเป๋า พร้อมทั้งหันมาบอกผม
อุ่น :: กูจะเล่าให้ฟังพร้อมกับพวกน้ำน่าน ตกลงไหม ขี้เกียจพูดหลายรอบ
ผม :: เออ วันนี้มึงต้องเล่าแน่ละ กูไม่ปล่อยมึงแน่ๆ
ไอ่อุ่นหัวเราะอารมณ์ดี .........
เชรี้ยยย มึงเป็นเกย์นานแค่ไหนแล้วเนี้ยไม่เคยบอกกูเลยไอ่เพื่อนเชรี้ยย
พอเรียนจบผมก็พากันไปหาแบงค์ที่คอนโดครับ
แบงค์ลงมารอรับผมที่ข้างล่างคอนโด ก่อนจะเดินพามาที่ห้อง
ผมนั่งกันอยู่ที่โซฟา ก่อนที่น้ำน่านจะถามแบงค์
น้ำน่าน :: อย่าว่ากูเสือกเรื่องมึงเลย ทำไมตามคอมึง
แขนมึงถึงมีแต่รอยกัดรอยฟันวะ ใครทำมึง
แบงค์มองหน้าพวกผมก่อนจะเล่าเรื่องโชกุนให้ฟัง
( ก็ตามแบบที่พวกคุณได้อ่านจาก Bank’Mode ไปแล้วนะครับ)
พอพวกผมฟังมันพูดจบ
เปอร์ :: ไอ่เด็กเชรี้ยย มันทำมึงขนาดนี้เลยหรอวะ
น้ำน่าน :: มึงแม่งก็ไม่บอกพวกกู เห็นกูเป็นเพื่อนอยู่ไหมเนี้ย
ผม :: เออ มันผ่านไปแล้วนะ ตอนนี้แบงค์มันก็โอเคขึ้นแล้ว จริงไหมวะ
แบงค์ :: กูขอโทษที่ไม่ได้บอกพวกมึง ตอนนี้กูดีขึ้นแล้ว
อุ่น :: วันหลังมีอะไรต้องบอกกันนะเว้ย เราเพื่อนกัน
ผม :: มึงอีกคนอุ่น เงียบไปก่อนเดี๋ยวถึงตามึงแน่
มันหัวเราะคิกคัก ก่อนจะล้มตัวลงไปนอนเล่นตรงพื้นหน้าโซฟาต่อ
ผมหันไปมองแบงค์ก่อนจะถามมัน
ผม :: กูว่ามึงยังลืมอีกเรื่องสำคัญวะ ที่ไม่ได้บอกพวกกู
แบงค์ :: อะไร กูบอกหมดแล้ว
ผม :: เรื่องมึงกับพี่เชน ว่าไง
เปอร์ :: เห้ยย อะไรๆว่ะ
น้ำน่าน :: วันนี้กูต้องตกใจกี่รอบเนี้ยย แม่งง เล่ามาเลยอย่ามากั๊ก
แบงค์ยิ้มออกมาเล็กน้อย ก่อนจะบอกพวกผม
แบงค์ :: เออ ตอนนี้กูตกลงคบกับพี่เชนแล้ว
ก็ตั้งแต่มีเรื่องโชกุน พี่เชนก็ไปเฝ้ากูที่ รพ. แล้วเค้าก็ขอกูคบ กูเลยตกลงคบกับพี่เชนไป
เปอร์ :: มึงเป็นรับ? กูว่าพี่เชนไม่น่ารับนะมึง
แบงค์ :: อืมม กูรับเองอะ ทำไมไม่ได้หรือไงวะ
มันส่งหน้ายียวนไปให้ไอ่เปอร์
เปอร์ :: เออ ไม่ได้ว่าไรหรอกนะมึง ดีแล้ว มึงจะได้หยุดแรดซะที
แบงค์ :: อืออ กูก็อยากหยุดอยากมีความสุขนานๆวะ
เห็นคู่แฟรงค์กับพี่เจแล้วกูอิจฉา จีบกันมุ้งมิ้งชิบหาย
น้ำน่าน :: มึงชนะพวกมันแล้วละ มึงได้เสียกันไปแล้วไม่ใช่หรอไง
แต่ไอ่แฟรงค์แม่งยังป๊อดดเว้ย ไม่กล้า 5555+
แล้วพวกมันก็ประสานเสียงหัวเราะกันใส่ผม
ผม :: เออ กูไม่เคยกูก็ไม่กล้าสิวะ พวกมึงแม่งงจะขำกูทำไม
พอก่อน เรื่องกูอะพอก่อนเลย มึงไอ่อุ่น เล่ามาเลยเรื่องของมึง
อุ่นลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะเริ่มเล่าให้พวกผมฟัง
อุ่น :: ก็ตอน ม.4 พวกเราไปลงเรียนพิเศษกันที่สยามใช่ป่ะ
แล้วพี่ยิมมันเรียนของชั้น ม.6 ห้องข้างๆเรา มันเดินมาขอเบอร์กู
บอกว่าสนใจกู ตอนนั้นกูก็ไม่คิดอะไรอะ ก็ให้เบอร์มันไป มันก็โทรมาคุยกับกูทุกคืน
พอเรียนพิเศษเสร็จ มันก็มารอรับกูที่ BTS มาส่งกูที่คอนโด
น้ำน่าน :: ทำไมกูไม่รู้เลยวะ
เปอร์ :: เออ กูก็ไม่รู้
อุ่น :: ก็กูไม่ได้ตกลงคบกันไง มึงจะรู้ได้ไง เออ แล้วพอมันแอดมิดชั่นมันก็ยุ่ง
ไม่ได้ติดต่อกูมาเหมือนเดิม แต่ก็โทรมาบ้าง แต่ไม่ได้บ่อยไง กูก็เลย เออ ไม่สนใจอะไร
จนมันมาติดต่อกูอีกทีตอนที่มันแอดมิดชั่นติดแล้ว แต่ตอนนั้นกูไปจีบเพื่อนเฟรินส์อยู่
กูเลยบอกมันว่ากูมีแฟนแล้ว
ผม :: แล้วไงต่อ
อุ่น :: มันก็กวนตีนกูไปเรื่อยอะ โทรมาบ่นไรไม่รู้ กูก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง
จนมันโทรมาทุกวัน ความรู้สึกเดิมๆก็กลับมาไง กูมาเจอหน้ามันอีกทีร้านสเต็กนั้นแหละ
พอมันขอตัวกลับกูเลยขอพวกมึงออกมาก่อน แล้วมาคุยกับมัน คุยไปคุยมาก็ตกลงคบกัน แค่นั้นจบ
เปอร์ :: จบง่ายสาสส งั้นกูถามสั้นๆเลย มึงรับใช่ป่ะ
อุ่น :: ตรงประเด็นวะเปอร์ ละเป็นเชรี้ยยไรมาถามกูกับแบงค์เนี้ย ว่ารับหรือรุก มึงจะอยากรู้ทำไม
ผม :: กูก็อยากรู้ มึงตอบมา
อุ่น :: ตอนแรกอะกูก็รุกแหละสาสส มันเสือกพลิก กูเลยต้องรับ
แล้วพวกผมก็หัวเราะเยาะใส่มันกัน มันคงเขินมั้งครับ
ล้มตัวลงนอน ไม่สนใจพวกผมเลย
น้ำน่าน :: สรุปแล้ว ไปเป็นสะใภ้วิศวะ 2 คนสินะกลุ่มเรา เหลือมึงอีกคนแฟรงค์ จะเอาไง
ผม :: กูรุกอยู่แล้วละสาสส พี่เจพลิกกูไม่ไหวหรอก
แบงค์ :: อย่าปากดี มึงยังไม่กล้าจะทำอะไรพี่เจเลยไม่ใช่ไง
ทำมาเป็นโพสรูปจูบรอยสัก สาสสสส ทำมากกว่านั้นไม่เป็นก็บอก
ผม :: ใครจะเก่งอย่างมึงครับ แหม่ เก่งไปสุดท้ายก็เป็นเมียพี่เชนนะ
ไอ่แบงค์เอาหมอนฟาดหัวผม ก่อนจะเดินลงไปนอนข้างๆอุ่น
เปอร์ :: มึง 2 ตัวนี้สั่งเสียผัวจนหมดแรงหรือไงวะ หลับกันอีกละ
แบงค์ :: กูไม่ได้สั่งเสียวะ กูไม่สบายเว้ยย แต่อุ่นอะกูไม่รู้
อุ่น :: เกือบเช้าอะสาสสส พูดละเกลียดมัน กูจะนอนแล้วมึงไม่ต้องมาถามอะไรกูอีกเลย
น้ำน่านเอามือไปขยี้หัวไอ่อุ่นเล่น ก่อนะล้มตัวไปนอนดูหนังข้างๆพวกมัน 2 คน
เปอร์หันมาถามผม
เปอร์ :: มึงทำไมเป็นจริงดิวะแฟรงค์
แบงค์ :: เชรี้ยเปอร์ มึงจะถามลึกไปไหนวะ เก็บกดปะมึง
น้ำน่าน :: เออ มึงจะอยากรู้ไปทำไมเนี้ย
เปอร์ :: อ้าววมึง เพื่อนกันก็ต้องช่วยกันสิวะ ถ้าแฟรงค์ทำไม่เป็น
พวกมึงก็สอนสิวะ แบงค์มึงเคยมาก่อนก็สอนมันดิ
ผม :: ไม่ต้องหรอกสาสส เดี๋ยวถึงเวลาก็ได้เองแหละ
แบงค์ :: แม่งมันป๊อดจะตาย ปล่อยมันเหอะ
เปอร์ :: สรุป มีกูกับน้ำน่านสินะ มีรักแบบใสๆ
น้ำน่าน :: กูคงใสๆอีกนานอะ น้องมันเพิ่งให้กูจับมือได้เนี้ยแหละ
ผมส่งยิ้มกวนตีนไปให้น้ำน่าน แน่นอนครับ น้องเฟรินส์ไม่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวแน่นอน
เปอร์ :: พี่ปิ่นไม่ห้ามนะที่กูจูบหรือกอด แต่กูไม่อยากทำให้พี่ปิ่นเจ็บวะ
แบบนี้ดีแล้วละ กูมีความสุขละ พูดละคิดถึง กูไปรอรับพี่ปิ่นดีกว่า
พอมันพูดจบก็กดโทรหาพี่ปิ่น น้ำน่านก็กดโทรไปหาเฟรินส์
ก่อนที่มัน 2 คนจะหันมาบอกพวกผมว่าจะไปรอรับแฟนกัน
พร้อมทั้งนัดว่าพรุ่งนี้ให้ซ้อมดนตรี เพราะเหลืออีกแค่ 6 วันจะขึ้นเวทีแล้ว
พอพวกมันกลับไปผมก็นอนเล่นบนโซฟา
ดูไอ่อุ่นกับแบงค์ที่นอนหลับสนิทกันอยู่ตรงพื้น
ผมหยิบมือถือมาเล่นเกมส์ เล่นเฟสบุ๊ค เล่นไอจีไปเรื่อยๆ
สักพักพี่เจก็ไลน์มาหา
P’J :: ถึงค่ายทหารได้ซะพักแล้ว ตอนนี้กำลังไปทำกิจกรรม
Mr.Frank :: ครับผม แล้วติดต่อมาเรื่อยๆนะ
P’J :: กลับบ้านไวๆ แล้วบอกด้วย
P’J :: คิดถึงครับ
Mr.Frank :: มากกว่าครับครูเจ
ผมก็เลื่อนมือถือดูทวิตเตอร์ไปมา สักพักก็มีแจ้งเตือนจากไอจีเข้ามา
ผมกดไปดูเป็นแท๊กรูปจากพี่เจครับ
เป็นรูปของที่ผมเอาไปให้พี่เจ พร้อมทั้งตั้งแคปชั่นใต้รูป
Jetsada_jj :: Thanks na kub my boy @Mr_Franky
ผมเลยพิมพ์ตอบไป
Mr_Franky :: เป็นห่วงนะครับ ดูแลตัวเองด้วย @Jetsada_jj
ยังไม่ทันจะเก็บมือถือเลยครับก็มีแจ้งเตือนไอจีเข้ามาผมเลยกดเข้าไปดู
Ooninoo :: เพิ่งรู้ว่าเพื่อนผมเป็นหมอ @Mr_Franky
มึงหลับไม่ใช่ไงห๊ะอุ่น ผมก้มลงไปมองอุ่นที่ตอนนี้นอนเล่นไลน์อยู่ สงสัยพี่ยิมไลน์มาหาแน่ๆ
MiiiiiiiM :: กูขอกินคิทแคททำมาเป็นงก กูอ้อนแฟนกูก็ได้ @ChampMii
Nannatee :: เพิ่งรู้ว่าเพื่อนผมเป็นหมอ @Mr_Franky
55555+ น้ำน่านแม่งก๊อปคำพูดไอ่อุ่นมาตอบอีกละ
ผมเก็บมือถือก่อนจะชวนอุ่นไปหาไรกิน
อุ่นก็ตอบตกลงก่อนจะบอกแบงค์ว่าจะกลับบ้านกันแล้ว
แบงค์พยักหน้าตอบรับรู้ ก่อนจะนอนหลับต่อ
ผมกับอุ่นออกจากห้องแบงค์มาก็หาข้าวทานแถวๆคอนโดแบงค์
แล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน ไปรอโทรศัพท์พี่เจดีกว่า …
อย่างน้อยตอนนี้ผมก็สบายใจแล้วว่าแบงค์กับอุ่น มันมีความสุขกับคนรักของมัน
และผมก็จะมีความสุขกับความรักของผมเช่นกัน =)
...........................................................
-
:z3: สองตอนรวด ความรู้สึกตีกันยุ่งเชียว
โชกุน หวังว่าหล่อนจะจบนะยะ ทำขนาดนี้แล้ว
พี่เชนกับแบ็งค์ ขวัญเอ๊ยขวัญมา เริ่มต้นใหม่สดใสกว่าเดิมนะจ๊ะ
คู่แฟรงค์เจหวานน้ำตาลขึ้นตลอด มีเปิดตัวคู่เพื่อนด้วยแหมเด็กๆพวกนี้นี่
-
ภาพใจไอจีพี่เจค่า อัพให้น้องแฟรงค์ =)
555+ น้องแฟรงค์น่ารักเนอะ ใส่ใจพี่เจดีอะ
:katai2-1:
[attachment deleted by admin]
-
:z3: สองตอนรวด ความรู้สึกตีกันยุ่งเชียว
โชกุน หวังว่าหล่อนจะจบนะยะ ทำขนาดนี้แล้ว
พี่เชนกับแบ็งค์ ขวัญเอ๊ยขวัญมา เริ่มต้นใหม่สดใสกว่าเดิมนะจ๊ะ
คู่แฟรงค์เจหวานน้ำตาลขึ้นตลอด มีเปิดตัวคู่เพื่อนด้วยแหมเด็กๆพวกนี้นี่
5555+ อัพถี่ไปไหม
อ่านละ งง ๆ
เดี๋ยวเว้นวันอัพก็ได้ >////<
เด็กผู้ชายสมัยนีเค้าเปิดตัวกันน่ารักค่ะ
คู่น้องอุ่นพี่ยิม ก็น่ารักน๊าาา =)
ขอบคุณที่ติดตามครูเจน้องแฟรงค์นะค่าา
-
อัพถี่ๆดีแล้วค่ะ
:katai3:
-
อัพถี่ๆดีแล้วค่ะ
:katai3:
:mew1:
^^ ค่าา
-
น้องแฟรงค์ ... น่ารักอะ >///<
[attachment deleted by admin]
-
ใช่เลย น้องแฟรงค์น่ารักอ่ะ
-
อัพถี่ๆ ดีแล้วจ้า
ได้ติดตามได้ทั้งวันนนน
รอให้ถึงวันเสาร์เร็วๆ อยากรู้ว่า
พี่เจจะให้อะไรเป็นของฝากน้องแฟรงค์
^^
-
:-[. เปิดเข้ามาเจอรูปฉลากยาพิเศษโดยบังเอิญ
อยากสิงพี่เจ เขินตัวแตก
-
วันนี้จะอัพอีกตอนไหมค่ะ สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๅ :3123:
-
ใช่เลย น้องแฟรงค์น่ารักอ่ะ
ช่ายยเลย =)
พรุ่งนี้จะเอาความน่ารักของพี่เจมาฝากนะค่ะ
-
อัพถี่ๆ ดีแล้วจ้า
ได้ติดตามได้ทั้งวันนนน
รอให้ถึงวันเสาร์เร็วๆ อยากรู้ว่า
พี่เจจะให้อะไรเป็นของฝากน้องแฟรงค์
^^
ตามลุ้นกันๆ 5555555+
ของฝากจะสมใจน้องแฟรงค์หรือป่าววว
-
:-[. เปิดเข้ามาเจอรูปฉลากยาพิเศษโดยบังเอิญ
อยากสิงพี่เจ เขินตัวแตก
ถ้ามีคนทำให้แบบนี้ ก็หลงรักแทบตายเลยค่ะ
55555555555+
ดีใจที่ชอบนะค่ะ =)
-
วันนี้จะอัพอีกตอนไหมค่ะ สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๅ :3123:
เย้~ คืนนี้ไม่มีอัพแล้วค่า
อัพต่อพรุ่งนี้เลยนะค่ะ =)
ขอบคุณที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์นะค่ะ
>///<
-
แบงแรดอ่า กร๊ากกกก แต่น้องอุ่นน่ารัด แต่ที่น่ารัดสุด พี่เจน้องแฟงเลย อร๊าย คู่นี้ใส ๆ รักจริงรอได้น้อแฟง เข้าใจ๊ ไม่ต้องรีบแบบสองคนนั้นหรอก เราใส ๆ ไปเรื่อยนี่ละ สบายใจ
-
แบงแรดอ่า กร๊ากกกก แต่น้องอุ่นน่ารัด แต่ที่น่ารัดสุด พี่เจน้องแฟงเลย อร๊าย คู่นี้ใส ๆ
รักจริงรอได้น้อแฟง เข้าใจ๊ ไม่ต้องรีบแบบสองคนนั้นหรอก เราใส ๆ ไปเรื่อยนี่ละ สบายใจ
555555+ แบงค์จัดเต็มค่ะ
น้องอุ่นน่ารักค่ะ เดี๋ยวมี Mode น้องอุ่นพี่ยิม มาแจมนิดหน่อยค่ะ =)
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านพี่เจน้องแฟรงค์นะค่าา
-
Ch.26 เข้าค่าย และ ของขวัญ || JAY ’ Mode
ผมมองตามหลังแฟรงค์ที่เดินออกไปทางหน้าคณะ
ก่อนจะรีบเก็บถุงกระดาษที่แฟรงค์ยื่นให้ยัดใส่กระเป๋า
แล้วรีบวิ่งไปยังรถบัสที่รับผิดชอบเช็คชื่อน้อง
ตอนนี้ผมกำลังเดินทางไปเข้าค่ายรับน้องที่ค่ายทหาร จังหวัดระยองครับ
พอเช็คชื่อน้องเรียบร้อย ก็พร้อมออกเดินทางละครับ
ผมเดินไปนั่งเบาะท้ายรถกับเชน มี่ และแชมป์ที่ตอนนี้เตรียมตัวจะตีกลองกันเต็มที่
นัท (เพื่อนผม) ก็ยืนแนะนำพูดคุยกับน้องอยู่หน้ารถ
พอผมลงนั่งข้างๆเชน ก็หยิบเอานมกับแซนวิส ส่งให้เชน
เชนหันมามองหน้าผมนิดนึง ก่อนจะรับนมกับแซนวิสไปทาน
เชน :: ขอบใจ
มี่ :: ผัวมันเอามาให้ พวกกูก็ได้กิน
ผมหันเอามือไปตบหัวไอ่มี่ 1 ที ไอ่นี้ก็ย้ำจังคำว่า ผัว เนี้ย
แฟนก็พอมั้งครับ กูยังไม่ได้เสียกัน
หลังวันเสาร์ค่อยว่ากันอีกที 55555555555+
เชน :: เออ แฟรงค์มันน่ารักดีเนอะ ใส่ใจมึงดีว่ะ
ผม :: ยังหรอกมึง มันเพิ่งเริ่มต้น เออ เดี๋ยวกูเอาไปให้ยิมก่อน แฟรงค์มันซื้อมาเผื่อยิมด้วย
แชมป์ :: น้องมันดี ชัดเจน แต่เพื่อนพวกเรานี้แหละเล่นตัว สะดีดสะดิ้ง
เป็นกูนะถวายตัวให้ละห่า เดี่ยวมันหนีไปติดสาวอื่น
แล้วมัน 3 คนก็หัวเราะกัน ผมเดินมาหายิมที่นั่งอยู่กับเพื่อน ก่อนจะยื่นขนมให้
ผม :: น้องยิมครับ อะนี้ มื้อเช้า ยังไม่ได้ทานมาใช่ไหม
น้องยิมยกมือไหว้ขอบคุณผมก่อนจะรับไป
เพื่อนน้องยิมพูดแซวออกมา
เพื่อนยิม :: พี่เจครับ ไม่มีของผมหรอครับ
น้องยิม :: มึงไปถามพี่รหัสมึง นี้พี่รหัสกู อย่ามาอ้อนเลย
ก่อนที่เพื่อนน้องยิมจะหันมาแย่งแซนวิสน้องยิมไปกิน
น้องยิมก็แย่งแซนวิสไปมากับเพื่อน
เด็กพวกนี้สนิทกันไวดี ... ยังงี้แหละครับ มิตรภาพระหว่างเพื่อนผู้ชาย
สนิทกันง่าย ไปไหนไปกัน และที่สำคัญรักกันไม่ทิ้งกันครับ
ผม :: แฟรงค์เค้าซื้อมาให้นะ เมื่อเช้าพี่ก็มาเกือบไม่ทัน
น้องยิม :: อ้อครับ ผมเจออยู่หน้า 7-11 ยังไงก็ขอบคุณนะครับพี่เจ
ผม :: ครับผม งั้นเดี๋ยวทำกิจกรรมตามพี่นัทบอกนะ มีไรก็ไปหาพี่ พี่นั่งข้างหลัง
ผมบอกน้องยิมก่อนจะเดินกลับมานั่งที่ของตัวเอง
ตอนนี้นัทเริ่มให้น้องๆแนะนำตัว และให้บอกชื่อพี่รหัสของตัวเอง
ผมเลยเปิดกระเป๋า ดูของที่แฟรงค์ส่งให้ก่อนกลับไปเรียน
พอเปิดออกมาผมยิ้มเลยครับ
โอ้ยยยย เด็กอะไรทำไมน่ารักแบบนี้ครับ
จะทำให้หลงไปขนาดไหนครับแฟรงค์
แค่เอานมกับแซนวิสมาให้ตั้งแต่เช้าผมก็ดีใจมากแล้วครับ
แล้วไม่ได้ซื้อให้ผมแค่คนเดียวนะ
แฟรงค์ยังซื้อให้เพื่อนๆและน้องรหัสผมด้วย
แฟรงค์เป็นเด็กที่ใส่ใจคนอื่นมากจริงๆ
ผมรีบหยิบมือถือมากดโทรไปหาแฟรงค์
ผม :: รถออกแล้วนะ ขอบใจนะแฟรงค์
น้องแฟรงค์ :: ครับ ชอบไหมของที่แฟรงค์ให้
ผม:: ชอบมากๆ
น้องแฟรงค์ :: ครับผม พี่เจไปสนุกกับเพื่อนเถอะ ถ้าว่างติดต่อมาหาด้วยนะ
ผม:: โอเชครับ
นอกจากแฟรงค์จะใส่ใจความรู้สึกคนอื่นแล้ว
ที่ผมชอบอีกอย่างคือ แฟรงค์ไม่เซ้าซี้ไม่จู้จี้ครับ
อย่างเรื่องคุยโทรศัพท์ ถ้าบอกว่าตอนนี้อยู่ไหน ทำอะไรอยู่
แฟรงค์ก็จะไม่ถามอะไรให้กวนใจครับ
ยิ่งถ้าผมอยู่กับเพื่อนหรือทำงานอยู่
แฟรงค์จะให้ผมสนุกกับเพื่อนแต่จะไปไหนยังไงไลน์บอกหรือโทรบอก
ถ้าทำงานทำการบ้านอยู่ ก็บอกให้ผมทำให้เสร็จก่อนค่อยมาคุยกัน
น้องแฟรงค์มีความคิดแบบผู้ใหญ่ครับ
ตกลงคบกันเป็นแฟนได้ไม่กี่วันครับ
แต่ผมคิดว่าผมคิดถูกนะ ที่ตกลงคบกับผู้ชายคนนี้ =)
คุณก็คิดเหมือนผมใช่ไหมล๊า ??
พอวางสายจากแฟรงค์ ผมก็ก้มลงไปดูของที่แฟรงค์ให้อีกครั้ง
น้องแฟรงค์เอายาที่จำเป็นต่างๆมาแบ่งใส่ถุงเล็กๆ
พร้อมทั้งแปะโพสอิทอธิบายการใช้ยามาให้ผม
“P’J
ช๊อคโกแลตหวานๆ ช่วยให้หายเหนื่อยได้ดีนะ =)
ถ้าเหนื่อยๆเพลียๆก็หยิบมาทานนะคร๊าบบ
Kit Kat .. คิดจะพัก คิพถึง ... แฟรงค์ 555+ “
หื้มมม ถุงนี้เป็น KitKat ครับ ใส่มา 2 ถุง ถุงละ 2 ชิ้น
เอาช๊อคโกแลตมาให้ด้วย >////<
แค่อ่านก็หายเหนื่อยละครับแฟรงค์
ผมกำลังจะหยิบถุงอื่นมาอ่าน เชนก็หันหน้ามาหาผม
เชน :: มึงทำไรอยู่วะ ไหนกูดูดิ
มันเอามือมาคุ้ยๆหยิบถุงยาไปดู
ก่อนที่มี่กับแชมป์จะขยับตัวเข้ามาดึงไปดูด้วย
พอเชน มี่ แชมป์ หยิบไปดูก็หันมามองหน้าผม แล้วส่งยิ้มมาให้
แชมป์ :: เชรี้ยยยเจ โอ้ยยย กูอิจฉา น้องแฟรงค์น่ารักว่ะ
มี่ :: กูขอกินคิดแคทนะ กูเพลีย กูเหนื่อย
พอมันพูดจบก็ทำท่านะแกะถุงออกมากิน
ผม :: ไม่ได้ๆ ของกู มึงอย่ากิน
มี่ :: เชรี้ยย งกวะ แชมป์ครับแชมป์ มี่อยากกินหนม
แล้วมันก็หันไปอ้อนแฟนมันครับ
มึงอย่ามาหวานกันต่อหน้า กูอิจฉาเว้ยยยย
แล้วมัน 2 คนก็พากันไปสวีตข้างๆผมเหมือนเดิมครับ 555+
เชน :: มึงมีความสุขไหมว่ะ
ผมให้ไปยิ้มให้มัน
ผม :: มีวะ กูมีความสุขมากกว่าตอนคบเบลล์อีก แฟรงค์นิสัยคนละขั้วกับเบลล์เลย
เชน :: เออ มึงมีความสุขก็ดีละ กูดีใจด้วย
เออ ลืมไปเลยว่าเชนมันเพิ่งบอกชอบผมไป เอาไงดีวะกู
ยิ้มมีความสุขเพราะแฟรงค์ไปเต็มที่เลย มันจะเศร้าปะว่ะ
ผม :: เออมึง กูขอโทษเรื่องนั้นด้วยนะเว้ย
เชน :: ไม่เป็นไรมึง กูเข้าใจตัวเองแล้ว กูแค่สับสันเฉยๆวะ
ตอนนี้กูมีคนที่กูอยากดูแลจริงๆแล้ว
ผม :: จริงป่ะวะ ใครๆบอกกูมา
เชน :: เออ เดี๋ยวมึงก็รู้
พูดจบมันก็หันไปมองไอ่นัท ที่ตอนนี้กำลังร้องเพลงกับน้องๆที่ด้านหน้าของรถ
ผมหยิบถุงยาต่างๆที่แฟรงค์เอามาให้ และอ่านข้อความที่แฟรงค์เขียนมา
ก่อนจะยิ้มให้กับของตรงหน้าอีกครั้ง แล้วเก็บทุกอย่างใส่กระเป๋า
เดี๋ยวค่อยถ่ายรูปลงไอจี ขอบใจซะหน่อย =)
ผมนั่งรถมาประมาณ 4 ชม. ก็มาถึงค่ายทหารครับ
เราไม่ทันได้เก็บกระเป๋าหรอกครับ พี่เฮดว๊ากตะโกนเรียกให้น้องๆวิ่งไปรวมแถว
พวกผมต้องคอยตามไปดูน้องกัน
เป็นอย่างที่คิดครับ.....
พี่เฮดว๊าก กับพี่ทหารที่มาคุม สั่งให้น้องถอดเสื้อออก
ปีนี้คณะผมไม่มีผู้หญิงครับ ในคณะผมมีผู้หญิงแค่ 15 คน เป็นรุ่นพี่ปี 4 กับ ปี 3 ครับ
พอน้องถอดเสื้อเสร็จ ก็วิ่งไปกลิ้งตัวกับทราย กลิ้งไปเรื่อยๆครับ จนกว่าพี่ทหารที่มาคุมจะสั่งให้หยุด
พวกผมก็ไปเก็บเสื้อน้องมารวมกันไว้ ก่อนจะแยกย้ายเอาของลงจากรถมากองรวมๆกัน
เชน :: เจ มึงอยู่สวัสดิการป่าววะ
ผม :: เออ ใช่วะ
มี่ :: รีบไปเตรียมน้ำสิมึง เดี๋ยวน้องหิวน้ำ ร้อนจะตายห่า
กลิ้งบนทราย แค่คิดกูก็แสบตัวละ ปีที่แล้วกูรอดมาได้ไงวะ
แชมป์ :: เออ งั้นกูไปเตรียมกล่องพยาบาลก่อนนะ พวกมึงรีบแยกย้ายเหอะ เดี๋ยวพวกพี่เฮว๊ากด่านะมึง
แล้วพวกผมก็แยกย้ายกันไปตามตำแหน่งที่ตัวเองได้รับผิดชอบครับ
น้องๆทำกิจกรรมกับพี่ทหาร จนถึงเที่ยงก็มันนั่งรวมกัน ก่อนพี่เฮดว๊ากจะแบ่งกลุ่มให้
แล้วก็ทานข้าวครับ ตอนทานข้าวเราไม่มีนโยบายแกล้งน้องครับ
ให้น้องทานตามปกติ เพราะว่าเดี๋ยวน้องไม่อิ่ม 5555+ แล้วจะทำกิจกรรมอะไรไม่ได้
พวกผมก็ทานข้าวด้วย เพราะตอนบ่ายทุกคนต้องมาร่วมกิจกรรมฐานกับน้องๆ
กิจกรรมฐานภาคบ่ายผ่านไปได้ด้วยดีครับ
ตอนนี้ 5 โมงเย็นพวกเรามายืนรวมกันอยู่ริมทะเล
น้องๆปี 1 ยืนเรียงแถวตามกลุ่มที่พี่เฮดว๊ากจัดให้
พี่ปี 2 ยืนล้อมน้องไว้ พี่ปี 3 ยืนแถวหน้า เพราะเป็นพี่เฮดว๊าก พี่ว๊ากทั้งชั้นปี
พี่ปี 4 มากันไม่มากครับ ยืนดูกันรอบนอก ทำหน้าขรึมให้น้องกลัว
5555555+ ทั้งๆที่ความจริงโครตจะรั่วอะครับ
พี่เฮดว๊าก :: เอาละครับ วันนี้น้องๆได้ทำกิจกรรมฐานกันมามากแล้ว
ได้รู้ถึงการช่วยเหลือกันในกลุ่มเพื่อนมาทั้งวันละ พี่ก็จะไม่แกล้งอะไรพวกเรามาก
แต่กิจกรรมต่อจากนี้ไป คือ การช่วยเหลือพี่รหัสของตัวเองนะครับ
พอพี่เฮดว๊ากพูดจบ น้องๆเริ่มหันไปคุยกันเล็กน้อย
พี่เฮดว๊าก :: ผมอนุญาตให้คุณพูดแล้วหรอครับ ปี 1!!!!!!
น้องๆเงียบลงทันทีครับ
พี่เฮดว๊าก :: ผมถามทำไมคุณไม่ตอบครับ ผมอนุญาตให้คุณพูดแล้วหรอครับ??!!
น้องๆปี 1 ตอบพร้อมกัน
น้องปี 1 :: ยังครับ !!
พี่เฮดว๊าก :: แต่คุณก็ยังคุยกัน งั้นผมจะลงโทษพวกคุณ … ปี 2 ครับ!!
พวกผมปี 2 รีบขานตอบ
ปี 2 :: ครับ!!!
พี่เฮดว๊าก :: น้องพวกคุณคุยกันโดยยังไม่ได้รับอนุญาตจากผม
ผมถามพวกคุณว่าตอนนี้ เวลานี้ ใครมีอำนาจใหญ่สุดครับ
ปี 2 :: พี่เฮดว๊ากครับ
พี่เฮดว๊าก :: ครับ แต่น้องพวกคุณไม่รู้ เพราะพวกคุณไม่เคยสอนใช่ไหมครับ
มีน้องปี 1 คนนึงตอบกลับมา
ปี 1 :: ไม่ใช่ครับ พี่ปี 2 บอกเราครับ
พี่เฮดว๊าก :: ผมถามปี 2 ครับ คุณอยู่ปีอะไร นั้นน้องรหัสใครครับ
ไอ่ต้าเพื่อนผมยกมือขึ้น
ต้า :: น้องผมครับ
พี่เฮดว๊าก :: ลุกนั่ง 50 ปฏิบัติครับ
ต้า :: ลุกนั่ง 50 ปฎิบัติ!!
แล้วต้าก็ลุกนั่ง 50 ที ตามคำสั่งซ่อมของพี่เฮดว๊าก
ตอนนี้น้องๆเริ่มหน้าเสียกันละครับ
เห็นพี่เฮดว๊ากหันมาซ่อมพี่รหัสของตัวเอง
พอต้าลุกนั่งเสร็จ พี่เฮดว๊ากก็พูดต่อครับ
พี่เฮดว๊าก :: เมื่อกี้น้องพวกคุณคุยกันโดยผมไม่ได้สั่ง ปี 2
ปี 2:: ครับ
พี่เฮดว๊าก :: ลุกนั่ง 80 ปฎิบัติครับ
ปี 2 :: ลุกนั่ง 80 ปฏิบัติ!!
พวกผมก็ลุกนั่ง 80 ทีตามที่พี่เฮดว๊ากสั่งครับ
ปีก่อนพวกผมโดนเป็น 100 ครั้ง ปีนี้โดนซ่อมไม่มากครับ ยังไหวๆ
พอผมซ่อมเสร็จ พี่เฮดว๊ากก็หันไปคุยกับน้องๆต่อ
พี่เฮดว๊าก :: ต่อจากนี้เป็นกิจกรรมเพื่อพี่รหัสพวกคุณนะครับ
เค้ายอมซ่อมแทนพวกคุณที่ไม่รู้จักวินัย เค้าดูแลส่งขนมให้คุณตั้งแต่วันเริ่มรับน้อง
และจนมาวันนี้ พวกคุณได้ให้อะไรพี่รหัสยังครับ
ปี 1 :: ยังครับ
พี่เฮดว๊าก :: แล้วพวกคุณจะเรียกเค้าว่าพี่ได้หรอครับ!!
กิจกรรมนี้มาแสดงความรักที่คุณมีต่อพี่รหัสคุณนะครับ พวกคุณแอดมิดชั่นเข้าวิศวะได้
ต้องมีความรู้ทางคณิตศาสตร์ใช่ไหมครับ ผมจะให้โจทย์เลขคุณ แล้วให้เวลาคิด 5 นาที
ก่อนจะเรียกให้คุณตอบ ถ้าคุณตอบผิด พี่รหัสคุณจะโดนซ่อม แต่ถ้าคุณตอบถูก
คุณและพี่รหัสจะได้ไปนั่งพักอยู่กับพี่ปี 4 ตรงโน้นนะครับ เข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม??
ปี 1 :: เข้าใจครับ
พี่เฮดว๊าก :: เชิญพี่แก๊ปเลยครับ
พี่เฮดว๊ากยื่นไมค์ให้พี่แก๊ปมาเป็นคนบอกโจทย์เลขต่อครับ
พี่แก๊ป :: ข้อแรกเลยนะครับ
พี่แก๊ปหยิบเอาฟิวเจอร์บอร์ดแผ่นใหญ่ที่แปะโจทย์เลขไว้ขึ้นมา
พี่แก๊ป :: จับเวลาครับ 5 นาทีนะครับ
เหอๆ ใครจะคิดเลขตอบทันครับ 5 นาที
โจทย์ยากขนาดนี้ ขนาดมีเครื่องคิดเลข กระดาษทด ยังคิดผิดเลย
แล้วนี้ไม่มีอะไรซะอย่าง ปี 2 โดนซ่อมกันแน่ๆ TT
พี่แก๊ป :: หมดเวลาแล้วครับ
พี่เฮดว๊าก :: งั้นผมเรียกเลยนะครับ น้องคนที่ 2 นับจากข้างหลังครับ แถวขวาสุด
โดนเลยครับ น้องรหัสไอ่เชน ไอ่เชนหันมามองหน้าผม พร้อมกับส่ายหัวไปมา
ประมาณว่า กูโดนแน่ๆ 5555+ ไม่พลาดครับ น้องมันตอบไม่ได้
พี่เฮดว๊าก :: พี่รหัสอยู่ไหนครับ น้องคุณไม่รักคุณครับ ช่วยคุณไม่ได้
เชนยกมือแสดงตัวเป็นพี่รหัส ก่อนจะเดินออกไปยืนข้างๆพี่เฮดว๊าก
พี่เฮดว๊าก :: ถอดเสื้อเลยครับ
เชนถอดเสื้อออก โชว์หุ่นล่ำๆ 5555+ ผิวสีแทนของมันทำให้มันดูหล่อครับ
พี่เฮดว๊าก :: กลิ้งคนเดียวมันเหงา เดี๋ยวผมหาเพื่อนให้ครับ
พูดจบพี่เฮดว๊าก็เรียกน้องให้ตอบ ไม่มีใครตอบได้ครับ
ผ่านไป 5 คนแล้ว เพื่อนผมก็ไปยืนถอดเสื้ออยู่ข้างๆเชนแล้วครับ
พี่เฮดว๊าก :: เพื่อนเยอะแล้วนะครับ ปี 2 ครับ
ปี 2 :: ครับ
พี่เฮดว๊าก :: เพื่อนๆคุณจะซ่อมแทนน้องแล้วนะครับ เขยิบหลีกทางให้เพื่อนหน่อยครับ
พวกปี 2 เขยิบหนีให้ไอ่เชนกับเพื่อนๆอีก 4 คน ได้ยืนเรียงแถวกัน
พี่เฮดว๊าก :: นอนลงไปครับ แล้วกลิ้งไปเรื่อยๆจนจะถึงทะเลเลยนะครับ
โหยยยยย แสบตัวแน่มึงไอ่เชน กว่าจะกลิ้งถึงทะเล
พี่เฮดว๊าก :: ปฏิบัติครับ
พอพี่เฮดว๊ากพูดจบ พวกเชนก็กลิ้งไปเรื่อยๆครับ
พี่เฮดว๊าก :: เอาละครับ เรียกต่อไปเลยนะครับ จะได้มีเพื่อนกลิ้งไปเล่นทะเลด้วยกัน
พูดจบพี่เฮดว๊ากก็เรียกน้องให้ตอบอีก ผ่านไป 8 คน
ก็ไม่มีใครตอบได้ครับ ตอนนี้มี่กับแชมป์ไปยืนถอดเสื้อรอกลิ้งละครับ
พี่เฮดว๊าก :: น้องคนที่ 3 แถวที่ 1 นับจากต้นแถวครับ
เอาละไง,, โดนแล้วละกู ไอ่ยิม TT’
น้องยิม :: ผมคิดไม่ได้ครับ
ก่อนจะหันมายกมือไหว้ขอโทษผม ผมก็ทำได้แต่พยักหน้าให้
ใครจะคิดออกละครับ ผมยังคิดไม่ออกเลย
ผมยอมเดินไปหาพี่เฮดว๊ากโดยดุษฎีครับ
เสียงพี่เฮดว๊ากยังคงเรียกน้องๆให้ตอบไปเรื่อยๆ
ผมก็หันหลังไปถอดเสื้อก่อนจะเอาไปฝากพี่ผู้หญิงปี 3 ที่ยืนข้างหลัง
เอ๊ะ ... พี่จะหน้าแดงทำไมครับ ผมแค่ถอดเสื้อ
ผมยิ้มเขินๆให้พี่ปี 3 นิดหน่อย ก่อนจะเดินหันหน้ามามองน้องๆ ปี 1
พี่เฮดว๊าก :: มานี้เลยนัท มึงมายืนข้างๆ ไอ่จะ .....เจ
พูดสะดุดทำไมวะพี่ อุตส่าห์เก็กดุมาตั้งนาน
ผมหันไปมองหน้าพี่เฮดว๊ากที่ยินจ้องผมอยู่
เอ้า.... เงียบทำไม ผมหันไปมองน้องๆปี 1 ก็นั่งเงียบแล้วมองมาที่ผม
ผมยืน งง จนไอ่มี่สะกิด
มี่ :: มึงไปใส่เสื้อไหม
ผม :: ทำไมวะมึง พวกมึงก็ถอดอะ
แต่ไม่ทันมี่จะตอบอะไรผมครับ
พี่เฮดว๊าก :: ไอ่เจ มึงไปใส่เสื้อ
ผม :: ทำไมละครับพี่ ก็พี่ให้ถอดเสื้อละกลิ้งไปทะเลไม่ใช่หรอ
พี่โน้ตเดินเข้ามาแย่งไมค์พี่เฮดว๊ากไป
พี่โน้ต :: ไอ่สาสสเจ ไปใส่เสื้อ ก่อนที่พวกกูจะจับมึงไปข่มขืน
ไอ่แชมป์รีบไปดึงเสื้อที่พี่ปี 3 ถือไว้มายื่นให้ผม
พี่เฮดว๊าก :: แหม่ น้องเจครับ เมื่อคืนนี้บอกลาแฟนซะหนักเลยละสิ
ก่อนจะยกยิ้มมองตามตัวผม
ผมก้มมองตามสายตาที่พี่เค้ามอง
เอออ กูเข้าใจละ ลืมไป
ไอ่น้องแฟรงค์ …. ทำกูอีกแล้วววว
ผมรู้แหละว่ารอยดูดมันมีเต็มตัว แต่คือผมลืมไงว่าจะไม่ถอดเสื้อ
แล้ววันนี้ผมก็ทำกิจกรรมทั้งวัน จนลืมนึกไป พอพี่เค้าสั่งให้ถอดผมก็ถอด
ผมรีบใส่เสื้อก่อนจะหันไปยิ้มเขิลๆให้พวกเพื่อนๆ
พี่เฮดว๊าก :: อ้าวๆ เช็ดเลือดเช็ดน้ำลายกันก่อน
โอ้ยยย กู เก็กดุต่อไปไม่เป็นเลย สาสสสเจเอ้ยยย มึงแม่งง
พูดเสร็จก็หันมาเอามือเขกหัวผม 55555555
ผมไม่ผิดซะหน่อยพี่สั่งให้ถอดเองทำไมละ
พี่โน้ต :: สรุปเลย ปี 1 ตอบได้ไหมครับ
ปี 1 :: ไม่ได้ครับ
พี่โน้ต :: ปี 2 ครับ ซ่อมแทนน้องพวกคุณด้วยครับ
พี่เฮดว๊าก :: ปี 2 ปฏิบัติ!!
พูดจบพวกผมก็กลิ้งๆไปทะเล ตามพวกไอ่เชนที่ไปนอนเล่นทะเลรอ
ก่อนที่พี่เฮดว๊ากจะปล่อยให้น้องๆไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
พวกผมเล่นน้ำทะเลรอน้องๆอาบน้ำ พอน้องๆอาบน้ำเสร็จ ผมก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าครับ
ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว ก็เอามือถือมาไลน์หาแฟรงค์
Jey’Lay :: ถึงค่ายทหารได้ซะพักแล้ว ตอนนี้กำลังไปทำกิจกรรม
Mr.Frank :: ครับผม แล้วติดต่อมาเรื่อยๆนะ
Jey’Lay:: กลับบ้านไวๆ แล้วบอกด้วย
Jey’Lay :: คิดถึงครับ
Mr.Frank :: มากกว่าครับครูเจ
โอ้ยยย คิดถึงอะ เดี๋ยวอีกแค่ 2 วันจะได้เจอแหละ =)
ผมเอายาที่แฟรงค์ให้มาวางบนผ้าขนหนู ก่อนจะกดถ่ายรูปแล้วอัพลงไอจี
Jetsada_jj :: Thanks na kub my boy @Mr_Franky
ผมยิ้มให้กับรูปในไอจีสักพักก็เก็บมือถือแล้วลงไปทำกิจกรรมต่อ
วันต่อมาก็ทำกิจกรรมกับพี่ทหารครับ
มีทั้งปลูกป่าชายเลน กิจกรรมสันทนาการ
ส่วนมากจะเน้นกิจกรรมให้พี่น้องในคณะรักกัน ห่วงใย และช่วยเหลือกัน
คืนวันศุกร์ คืนสุดท้ายของการเข้าค่าย เป็นพิธีแจกเกียร์ครับ
เกียร์ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราชาววิศวะ ....
พิธีเป็นไปด้วยความมุ่งมั่น ความศรัทธา ความรักสามัคคีของพี่น้องทั้ง ปี1-ปี 4
พอจบพิธีที่มีน้ำตาซึมกันก็ถึงเวลาสนุกครับ
ก็กินเหล้าเมากันไปตามประสา แต่พี่ว๊ากกับพี่ปี 4 จะไม่เมามากครับ
เพราะต้องคอยดูแลน้องๆ เพราะพรุ่งนี้ต้องกลับบ้านกันแล้ว
ตลอดเข้าค่ายผมได้ไลน์ไปหาแฟรงค์บ้าง
แต่ไม่ได้คุยบ่อย เพราะต้องเข้าทำกิจกรรมกับน้องๆ
แฟรงค์ก็ไลน์มารายงานตัวผมตลอดทั้งวัน
Mr.Frank :: ไปเรียนแล้วนะครับ
Mr.Frank :: กินข้าวด้วยนะ
Mr.Frank :: กำลังไปซ้อมดนตรีแหละ
Mr.Frank :: กลับถึงบ้านแล้ว กำลังทำแบบฝึกหัด
Mr.Frank :: คิดถึงมากๆ
Mr.Frank :: อยากคุยด้วยอะ
Mr.Frank :: ฝันดีนะครับ
Mr.Frank :: วันเสาร์จะกอดให้หายคิดถึงเลยครูเจ
แฟรงค์จะไลน์ส่งมาเรื่อยๆ แม้ผมจะไม่ได้ตอบเลยก็ตาม
แฟรงค์คงเข้าใจว่าผมกำลังยุ่งกับกิจกรรม เลยไม่งอแงใส่ผม
.......................................
เช้าวันเสาร์
พวกผมเก็บกระเป๋าและพาน้องๆขึ้นรถ เราออกจากระยองตอน 9 โมงเช้า
ผมโทรหาแฟรงค์ก่อนออกรถ
ผม :: กำลังออกจากระยองแล้วครับ ไปเรียนยัง
น้องแฟรงค์ :: ออกมาแล้ว เอากระเป๋ามาฝากไว้คอนโดแบงค์ละ
ม๊าถามว่าจะหนีออกจากบ้านหรอ 555+
ผม :: เอาอะไรมาเยอะแยะละ
น้องแฟรงค์ :: ชุดนอนกับชุดที่จะใส่มาเรียนพิเศษวันอาทิตย์ไง
ผม :: อ้อ โอเคๆ เดี๋ยวจะซื้อขนมไปฝากนะ
น้องแฟรงค์ :: ไม่เอาๆ แค่พี่เจมากอดแฟรงค์ไวๆก็พอ
ผม :: แค่กอดนะ ตกลงเลย
น้องแฟรงค์ :: หึหึ ไม่แค่กอดหรอกนะ อุตส่าห์ทนคิดถึงหลายวัน
ผม :: พูดงี้ไม่อยากให้มานอนแล้วอะ กลัวจริงๆ
555+ ไอ่เด็กเจ้าเล่ห์เอ้ยยย พูดมาซะไม่อยากจะเจอหน้า
ไม่ใช่อะไรหรอกนะ ,, เขิลลล >/////<
น้องแฟรงค์ :: เย็นนี้มารับที่ห้องซ้อมพี่ดลนะครับ
ผม :: ได้เลย ตั้งใจซ้อมนะ แล้วตอนเย็นเจอกันครับ
ผมวางสายไปก่อนจะรีบไปนั่งรถรวมกับเพื่อนๆ
ขากลับนี้น้องๆนอนหลับกันเกือบหมดครับ เมื่อคืนหนักกัน
กินกันเต็มที่เลยครับ 55555+
เชน :: มึงนัดกับแฟรงค์ไว้หรอ
ผม :: เออ มึงรู้ได้ไง
ผมมองหน้ามันอย่างสงสัย มันรู้ได้ไงว่าผมนัดแฟรงค์ ในเมื่อผมไม่ได้บอกใคร
เชน :: แบงค์บอก
ผม :: มึงยังไงกับแบงค์วะเชน กูเริ่ม งง ละน่ะ
แล้วเชนมันก็เล่าเรื่องระหว่างมันกับแบงค์ให้ผมฟัง ( ตาม Bank ‘ Mode )
ผม :: น้องแบงค์น่าสงสารวะ
เชน :: เออดิ กูอยากกระทืบไอ่เด็กนั้น มึงต้องเห็นก่อน
ตัวมันมีแต่แผล แม่งง กัดโครตลึกอะ
ผม :: มึงอย่าทำมันเสียใจนะเว้ยย
เชน :: กูจะพยายามวะ
ผมพยักหน้าให้มัน ก่อนจะเอนตัวไปซบกับหลังมี่
ที่ตอนนี้นอนซบไหล่แชมป์อยู่
พวกผมมาถึง กทม. กันบ่าย 2 ครับ
แยกย้ายให้น้องๆกลับบ้าน และเอาของลงจากรถ
เอาอุปกรณ์ต่างๆไปเก็บ ก่อนจะแยกกันกลับบ้านก็ 4 โมงเย็น
ผมเอากระเป๋าไปเก็บที่บ้าน ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัว ลงมาเตรียมไปรับแฟรงค์
ผมหันไปหาป้านวลก่อนจะถามหาแม่ผม
ผม :: ป้านวลครับ แม่ละครับ
ป้านวล :: ยังไม่กลับเลยค่ะคุณ กลับมาวันอังคารเลย
ผม :: ครับผม งั้นป้านวลไม่ต้องทำกับข้าวหรอกนะครับ เจจะไปทานข้างนอก แล้ววันนี้เพื่อนเจมาค้างด้วย
ป้านวล :: อ้อ คุณเจค่า เดี๋ยวป้านวลกับลุงยิ่ง จะไปนอนบ้านสวนกันซะ 2 วันได้ไหมค่ะ
จะกลับมาวันจันทร์ คุณเจอยู่คนเดียวได้ไหม
ผม :: ได้ครับ แต่มีอะไรด่วนไหมครับถึงจะไปบ้านสวน
บ้วนสวน ของผมอยู่สระบุรีครับ เป็นที่พักผ่อนของครอบครัว
และปลุกผัก ปลูกพืชผลไม้ นานๆครั้งถึงจะไปกัน
ป้านวล :: ก็ไม่ได้ไปดูต้นไม้นานแล้วนะค่ะ ป้าเห็นว่าคุณนายไม่อยู่
เลยจะถือโอกาสไปดูแลซะหน่อยนะค่ะ
ผม :: ครับ งั้นป้านวลกับลุงยิ่งเดินทางดีๆนะ เจออกไปรับเพื่อนก่อน
ป้านวล :: คุณเจปิดบ้านดีๆนะค่ะ แล้ววันจันทร์ป้าจะรีบกลับ
ผมก้มลงไปหอมแก้มป้านวล
ก่อนจะขับรถออกไปรอรับแฟรงค์ที่ห้องซ้อมพี่ดล
ไปถึงห้องซ้อมพี่ดลก็ 6 โมงเย็นแล้วครับ
แฟรงค์กับเพื่อนๆน่าจะยังไม่เลิกซ้อม
เพราะผมเห็นเชนกับน้องยิมนั่งเล่นอยู่ตรงหน้าร้าน
ผมลงไปเทียบจอดข้างๆรถเชน ก่อนจะลงไปหาพวกมัน
น้องยิมยกมือไหว้ผม ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องซ้อม
เชน :: มาช้าวะมึง น้องรอกันนานละ
ผม :: รถติดมากอะ ละนั้น ยิมมาทำไม
เชน :: มันมารับแฟนมัน
ผม :: แฟนมันซ้อมดนตรีที่นี้ด้วยหรอวะ โลกกลมเนอะ
เชนยกยิ้มให้ผม ก่อนจะตอบผมให้หายสงสัย
เชน :: กลมกว่าที่มึงคิดแน่ ไอ่น้องยิมมึงนะ เป็นแฟนกับน้องอุ่นเพื่อนแฟรงค์
ผม :: ห๊ะ!!
เชน :: ไม่ต้องห๊ะหรอกมึง ความจริงล้วนๆ 555555+
สักพักพวกแฟรงค์ก็เดินออกมา พวกน้องๆยกมือสวัสดีผมกับเชน
แบงค์เดินเข้ามากอดคอไอ่เชนไว้
แบงค์ :: พี่เชน ไปกินข้าวกัน แบงค์หิว
เชนมันยิ้มก่อนจะเอื้อมเอามือไปดึงให้น้องแบงค์มานั่งข้างๆ
เชน :: ไปเลยไหม
แบงค์พยักหน้าให้เชน ก่อนจะหันไปบอกลาเพื่อนๆ
แบงค์ :: กูกลับก่อนนะมึง แล้วพรุ่งนี้เจอกัน
เปอร์ :: มึงมาไหวหรอวะ กูว่าเจอกันวันจันทร์ได้นะ
แล้วพวกมันก็ยิ้มแซวให้แบงค์
แบงค์ :: เชรี้ยย พวกมึงอย่ามองกูแบบนั้น ไปถามอุ่นเหอะ
อุ่น :: โยนมาที่กูจนได้นะ อืมม พี่ยิมว่าไง พรุ่งนี้จะมาซ้อมไหวไหม
น้องยิมส่งยิ้มกวนๆให้พวกแฟรงค์
น้องยิม :: งั้นพี่ว่าวันจันทร์ค่อยซ้อมดีกว่าครับ
แล้วพวกมันก็หัวเราะพร้อมกันใหญ่ๆ
แบงค์กับเชน แล้วก็อุ่นกับยิมกลับไปแล้วครับ
ตอนนี้มีผม แฟรงค์ น้ำน่าน เปอร์ แล้วก็ปิ่นแฟนเปอร์
ผม :: แฟรงค์กลับเลยไหมครับ พี่หิวข้าวแล้ว
แฟรงค์หันมามองผม ก่อนจะหันไปบอกเพื่อนๆ
แฟรงค์ :: กูกลับก่อนนะ พรุ่งนี้ไงโทรคุยกันอีกที
น้ำน่านมึงอย่าลืมนะบอกเฟรินส์ว่ากูนอนกับแบงค์
น้ำน่าน :: ครับๆพี่เขย ไปเถอะมึงพี่เจเค้าหิว
พอแฟรงค์หันมาดึงมือผมให้เดินมาที่รถ เปอร์ก็ตะโกนเรียกแฟรงค์ไว้
เปอร์ :: แฟรงค์ๆ กระเป๋าเสื้อผ้ามึง พี่เชนเค้าเอามาให้จากห้องเชรี้ยแบงค์
น้องแฟรงค์เดินกลับไปเอากระเป๋า ก่อนจะเดินมาหาผมอีกรอบ
พอออกรถมาได้ ผมก็หันไปถามแฟรงค์
ผม :: กินข้าวไหนดีอะ
แฟรงค์ :: ผัดไทยไหม หน้าบ้านพี่เจอร่อยไม่ใช่หรอที่พี่เจบอกอะ
ผม :: อืมม ก็ดีนะ จะได้เอารถไปจอดในบ้านแล้วเดินออกมากิน
แฟรงค์ :: งั้นไปบ้านพี่เจเลยนะ
ผม :: โอเคครับ แล้วขนไรมาเยอะแยะอะ
แฟรงค์ :: ไม่เยอะหรอกนะ
พูดเสร็จแฟรงค์ก็เอามือจับกระเป๋าเป้ตัวเองเล่น
แฟรงค์ :: อันนี้ถุงอะไรอะ
แฟรงค์พูดจบก็ดึงถุงผ้าออกมาจากกระเป๋าเล็กข้างกระเป๋าเป้
ผมหันไปมองแฟรงค์ที่เปิดดูของข้างใน
แฟรงค์ดูของข้างในเสร็จ ก็หันมามองหน้าผม ก่อนจะยิ้มแปลกๆมาให้
ผม :: อะไรอะ แล้วยิ้มอะไรแบบนั้นเนี้ย เห็นละกลัวนะ
แฟรงค์เอากระดาษเล็กๆที่อยู่ในกระเป๋ามาอ่าน
แฟรงค์ :: ถึงไอ่แฟรงค์ ... นี้คือของขวัญจากพวกกู
ไม่ต้องขอบใจกู กูให้มึงด้วยความเต็มใจ ... จาก เปอร์น้ำน่านแบงค์อุ่น
ผม :: อะไรหรอของขวัญ ไหนดูดิ
แฟรงค์ :: อย่าดูเลยพี่เจ ขับรถไปเถอะครับ
พอรถติดไฟแดง ผมก็ดึงถุงจากมือแฟรงค์มาดู
อืมมม ครับ … ไม่น่าอยากดูเลย
แล้วเด็กพวกนี้มันให้ของขวัญอะไรกันแบบนี้วะครับ
เพื่อนๆแฟรงค์ให้ถุงยางอนามัยแฟรงค์มา 3 กล่อง แล้วก็เจลอีก 1 หลอด
มึงไปเล่าอะไรให้เพื่อนฟังครับน้องแฟรงค์
เพื่อนถึงเอาของขวัญแบบนี้มาให้
โอ้ยย ไม่อยากกลับบ้านเลยอะ อยู่กัน 2 คนอีก
พอไฟเขียวผมก็รีบขับรถออกมา โดยไม่หันไปมองหน้าแฟรงค์
ที่ตอนนี้ผมรู้เลยว่าแฟรงค์กำลังทำหน้ายกยิ้มล้อผมอยู่
แฟรงค์ :: เพื่อนจัดมาซะขนาดนี้ละอะ ไม่ใช้ก็กลัวเพื่อนเสียน้ำใจเนอะพี่เจเนอะ
ไม่ต้องมาเนอะเลยยยไอ่น้องแฟรงค์
ผมหันไปส่งสายตาดุๆให้น้องแฟรงค์
แต่น้องแฟรงค์ดันส่งสายตาหวานเยิ้ม มีประกายวิบวับกลับมาให้ผมแทน
ยังไงดีละนายเจษฎา … คืนนี้จะรอดดไหมเนี้ยยยยย
....................................
-
พี่เฮดว้ากแอบฮา ของขวัญมีประโยชน์มากเลย :hao6:
ต้องได้ใช้สักวันแหละน่า จริงไหมพี่เจ เพื่อนไฟเขียวซะแทบจะใส่พานถวายแล้วน่ะ
-
เจจะรอดมั้ยน้า^^^
-
พี่เฮดว้ากแอบฮา ของขวัญมีประโยชน์มากเลย :hao6:
ต้องได้ใช้สักวันแหละน่า จริงไหมพี่เจ เพื่อนไฟเขียวซะแทบจะใส่พานถวายแล้วน่ะ
กะดุเต็มที่ ,, เจอพี่เจโชว์ไปนิดเดียวหลุดเลยย
5555+ ของขวัญนี้จะได้ใช้ไหมอะ พี่เจจะใช้ไหมอะ
55+ รอลุ้นกันนะค่ะ =)
-
เจจะรอดมั้ยน้า^^^
555+ แล้วอยากให้พี่เจรอดกันไหมอะค่ะ >///<
-
Ch 27 ของฝากและของขวัญ || Frank ‘ Mode
ตอนนี้ผมอยู่บนรถพี่เจแล้วครับ ไม่ได้เจอกัน 2-3 วัน
พี่เจดูคล้ำแดดไปนิดหน่อย แต่ยังน่ารักเหมือนเดิม >///<
ผมนั่งกอดกระเป๋าเป้ผมไว้ ก่อนจะเห็นถุงผ้าแปลกตา 1 ใบ
ตรงช่องกระเป๋าด้านข้าง
เลยหยิบมาดู ~ พอเปิดออกมาดูก็ ชะงักนิดนึงครับ
คิดในใจว่า ,, พวกเพื่อนๆ แม่งง ~ เล่นผมอีกแล้วไง
ผมหันไปมองพี่เจ ที่กำลังมองผมมา 555+
อยากรู้อะดิว่าอะไร แล้วพี่เจก็ถามขึ้นมาครับ
พี่เจ :: อะไรอะ แล้วยิ้มอะไรแบบนั้นเนี้ย เห็นละกลัวนะ
555+ อะไร คนเค้าส่งยิ้มหวานไปให้ จะกลัวทำไมเนี้ย~
ผมหันมาหยิบกระดาษโน้ตใบเล็กๆในถุงออกมาอ่าน
ผม :: ถึงไอ่แฟรงค์ ... นี้คือของขวัญจากพวกกู
ไม่ต้องขอบใจกู กูให้มึงด้วยความเต็มใจ ... จาก เปอร์น้ำน่านแบงค์อุ่น
พี่เจ :: อะไรหรอของขวัญ ไหนดูดิ
อย่าดูเลยพี่เจ เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้เองนะ 5555555555+
พี่เจขับรถไปเรื่อยๆ พอติดไฟแดงก็เอื้อมเอามือมาดึงถุงไปดูครับ
พอพี่เจก้มลงไปดูเสร็จ ก็ส่งคืนให้ผม ก่อนจะหันหน้าไปมองข้างทางแทน
พอไฟเขียวพี่เจก็ออกรถไป โดยไม่หันมามองหน้าผม
55555+ อะไรๆ เมื่อกี้ยังพูดเยอะอยู่เลย
ผม :: เพื่อนจัดมาซะขนาดนี้ละอะ ไม่ใช้ก็กลัวเพื่อนเสียน้ำใจเนอะพี่เจเนอะ
ผมแกล้งพูดแหย่พี่เจไป พี่เจก็ไม่หันมามองหน้า
แต่ผมคิดว่าพี่เจต้องเขินแน่ๆ ก็ตอนนี้หน้าพี่เจแดงไปหมดเลยนี้ครับ
( เห็นได้ไงแฟรงค์ บนรถมืดแล้ว ~
แฟรงค์ตอบมา … ไฟข้างนอกมันส่องเข้ามาไงเลยเห็น )
พอถึงบ้านพี่เจก็กดรีโมทให้ประตูเปิด แล้วเอารถเข้าไปจอดในโรงจอดรถ
ก่อนจะเอากระเป๋าเป้ผมมาวางไว้หน้าประตูบ้าน
แล้วเดินพาผมไปกินผัดไท ที่อยู่ใกล้ๆบ้านพี่เจ
ผม :: ป้านวลกับลุงที่อยู่บ้านไปไหนละครับพี่เจ
พี่เจ :: อ้อ ไปนอนบ้านสวนนะ กลับวันจันทร์
ผม :: งั้นคืนนี้เราก็อยู่ 2 คนนะสิ
พี่เจเงยหน้าจากจานผัดไทมามองผม ก่อนจะยิ้มนิดๆ
พี่เจ :: อืม อยู่กัน 2 คน .. อิ่มยังอะพูดมากจัง
ผม :: อิ่มละ อยากอาบน้ำแล้ว วันนี้ซ้อมร้องเพลงจนเหนื่อย
หึหึ~ อยู่กัน 2 คนอีกต่างหากนะพี่เจ 5555555555555+
พี่เจเรียกเก็บเงินแล้วพาผมเข้าบ้าน
พอเข้ามาในบ้านพี่เจก็ให้ผมเดินไปที่ห้องก่อน
พี่เจแวะไปเปิดไฟหลังบ้านและปิดประตูหน้าต่าง
ผมก็เดินเข้ามาในห้องพี่เจ เอากระเป๋าเป้วางไว้ที่ข้างๆเตียง
ก่อนจะหยิบเอาชุดนอนออกมา เตรียมจะอาบน้ำ
ซะพักพี่เจก็เดินเข้ามาในห้อง
พี่เจ :: ผ้าเช็ดตัวผืนเดิมนะ ในตู้อะหยิบเลย ป้านวลซักให้แล้ว
พี่เจพูดเสร็จก็เดินไปรื้อๆค้นๆหยิบซีดีขึ้นมาดู
พี่เจชูซีดีเรื่องหนึ่งให้ผมดู
พี่เจ :: ดูเรื่องนี้ยังอะ
ผม :: ยังๆเลย งั้นอาบน้ำก่อนมาดูพร้อมกันนะ
พี่เจพยักหน้า ผมเลยรีบเข้าไปอาบน้ำ
ก่อนจะพันผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำมา
พี่เจนั่งอยู่บนโต๊ะคอม หันมามองผมที่เดินออกจากห้องน้ำมา
แล้วอยู่ๆก็หน้าแดง …
นี้คิดทะลึ่งอะไรพี่เจ มองผมละหน้าแดงเนี้ย~
555+ วันนี้พี่เจดูลนๆนะ กลัวโดนกดอะไรขนาดนั้นเนี้ยยย~
แล้วพี่เจก็ลุกขึ้นยืน เดินสวนกับผมเข้าห้องน้ำไป
ผมดึงข้อมือพี่เจไว้ พี่เจหันมามองผม
พี่เจ :: หื้มม ดึงทำไมจะไปอาบน้ำ
ผม :: รีบๆอาบนะครับ แฟรงค์คิดถึง
พูดจบผมก็ก้มลงไปหอมแก้มพี่เจ 1 ที
พี่เจยิ้มให้ผมก่อนจะผลักผมออก แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ผมก็เดินไปแต่งตัว เอาโทรศัพท์มือถือไปวางไว้ข้างๆที่นอน
ก่อนจะล้มตัวลงนอน รอดูซีดีกับพี่เจ
พอพี่เจเดินออกมาก็เปิดซีดี แล้วปรับไฟให้รี่ลง
ก่อนจะเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปตาก แล้วขึ้นมานั่งข้างๆผมบนเตียง
ผม :: นอนลงดิพี่เจ นั่งทำไมเนี้ย
ผมพูดจบก็ดึงตัวพี่เจให้ลงมานอนข้างๆผม
พี่เจล้มตัวลงมานอน แล้วขยับนอนตะแคงหันหน้ามาหาผม
ก่อนจะตั้งใจดูซีดี เราดูซีดีหนังไปเรื่อยๆ โดยไม่ได้หันมาคุยกัน
ผมหันไปมองพี่เจ ที่ตอนนี้นอนดูซีดีนิ่ง ไม่สนใจผมเลย
ผมเลยเอื้อมเอามือไปกอดเอวพี่เจไว้
พี่เจ :: อะแฟรงค์ พี่มองทีวีไม่เห็นอะ
ผม :: พี่เจก็ตะแคงไปทางนั้นดิ แฟรงค์จะกอดอะ
พูดจบผมก็จับตัวพี่เจให้พลิกนอนตะแคงไปอีกข้าง
แล้วเอาหลังพี่เจมาชนอกผมไว้
ผมเอามือโอบเอวพี่เจไว้ แล้วก็ค่อยๆใช้มือลูบไล้ตรงขาพี่เจ
เลื่อนมาลูบเบาๆที่สะโพก
เห็นพี่เจไม่ว่าอะไร ผมเลยเอามือสอดเข้าไปลูบใต้เสื้อกล้ามพี่เจ
พี่เจสะดุ้ง เงยหน้ามามองหน้าผมนิดหน่อย
ผมส่งยิ้มไปให้ ก่อนจะก้มลงไปหอดแก้มพี่เจอีก 1 ฟอด
พี่เจก็หันไปดูซีดีต่อ ซึ่งตอนนี้ใกล้จะจบละครับ
ยิ่งพี่เจไม่ว่าอะไร ผมก็ลูบมือวนเล่นตามหน้าท้องพี่เจ
เลื่อนมาบีบเค้นสะโพกพี่เจบ้าง
ซึ่งตอนนี้พี่เจดันตัวเองมาเบียดตัวผมซะชิดเลยละครับ
ผมก็เลยดันช่วงสะโพกตัวเองให้เบียดเข้าไปหาก้นพี่เจ
มือก็ยังลูบไล้หน้าท้อง บีบเค้นสะโพกพี่เจ
ผมเห็นพี่เจเบียดตัวกลับมาหาผม ผมยิ่งได้ใจครับ
ก้มลงไปคลอเคลียขบเม้มติ่งหูพี่เจเล่น
จูบซับหลังหูพี่เจ ก่อนจะค่อยๆไซร้มาจูบตามคอพี่เจ
ทั้งบดสะโพกเข้าหา ทั้งใช้มือลูบไล้หน้าท้องไปมา
พี่เจคงเริ่มมีอารมณ์ร่วมกับผม
พี่เจใช้มือโอบกอดต้นคอผมไว้ ผมเลยก้มไซร้คอพี่เจ
ก่อนจะเม้มดูดแรงๆ จนพี่เจส่งเสียงร้องออกมา
“อ่าห์ แฟรงค์ ~ อย่าดูดแรงสิ”
ผมได้แต่ยิ้มให้พี่เจ ที่ตอนนี้ตัวแดงไปด้วยความเขินอาย
หรือมีอารมณ์ร่วมกับผมก็ไม่แน่ใจ
ผมยังใช้ปากคลอเคลียตามลำคอพี่เจอยู่แบบนั้น
ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นไปเขี่ยติ่งไตแข็งๆที่ยอดอกพี่เจเล่น
ตอนนี้มันแข็งสู้มือผมมากเลยครับ
สักพักพี่เจก็พลิกตัวหันมามองหน้าผม
ก่อนจะใช้มือกอดคอผมไว้ แล้วโน้มหน้ามาจูบผม
หื้มม พี่เจจูบก่อนอีกแล้ว ~
พี่เจสอดลิ้นเข้ามาในปากผมก่อน
ผมเลยจูบกลับไป เราจูบกันแบบร้อนแรง
ด้วยแรงของความต้องการกันและกัน และคิดถึงกัน
จนพี่เจผละปากออกจากปากผม เพื่อหายใจ
ผมเลยจูบไล้ซับลงมาที่อกพี่เจ
ก่อนจะใช้ลิ้นเลียไล้รอบๆติ่งไตแข็งๆ อีกข้างก็ใช้มือเขี่ย
ไม่รู้ว่าผมถอดเสื้อพี่เจตอนไหนครับ ตอนนี้พี่เจเหลือแต่บ๊อคเซอร์ตัวจิ๋ว
ผมจูบไล้ลงมาที่หน้าท้องพี่เจ ก่อนจะใช้ลืมลูบไปที่แก่นกายพี่เจ
ที่นูนออกมานอกบ๊อคเซอร์ ผมกดจูบแรงๆผ่านบ๊อคเซอร์
พี่เจเอามือทั้ง 2 ข้างจับหัวผมไว้ ผมกดจูบย้ำๆลงไป พี่เจก็กดหัวผมไว้
เหมือนจะบอกให้ผมจูบแก่นกายของพี่เจ
ผมขยับตัวออกมา ก่อนจะถอดเสื้อนอนผมออก
พี่เจขยับตัวมาถอดกางเกงให้ผม ผมมองหน้าพี่เจที่ตอนนี้หน้าแดง
ตาหวานเยิ้มมากเลยครับ พอพี่เจถอดกางเกงนอนให้ผมเสร็จ ก็ดึงให้ผมนั่งลง
ผมนั่งอ้าขาอยู่บนเตียง ก่อนที่พี่เจจะขยับตัวถอดบ๊อคเซอร์ตัวเองออก
พี่เจมองผมแล้วส่งยิ้มมาให้
โอ้ยย จะยั่วกันหรือไงครับพี่เจ
ผมเอื้อมมือไปจับสะโพกพี่เจไว้ พี่เจขยับตัวมาใกล้ๆผม
ก่อนจะก้มลงจูบที่ซอกคอผม แล้วจูบไล้มาที่หน้าอก
ขบเม้มที่ยอดอกผม ก่อนจะค่อยๆใช้ลิ้นเลียหยอกเล่นที่ยอดอกผม
มืออีกข้างก็ใช้ดันตัวเองไม่ให้ล้มมาทับผม
ตอนนี้ผมใช้มือทั้ง 2 ข้างดันเตียงไว้ครับ
ไม่งั้นผมเอนล้มไปนอนแน่ๆ
พี่เจเอามืออีกข้างที่ว่าง เลื่อนมาจับแก่นกายผมไว้
“อ่ะ อื้มมมม ~ พี่เจครับ”
พี่เจเงยหน้าจากการดูดเม้มที่อกผม มามองหน้าผมก่อนจะส่งยิ้มยั่วให้
แล้วก้มหน้าลงไปจูบเลียที่ยอดแก่นกายของผม
อ่าห์ ~ พี่เจทำให้ผมก่อน ,, โครตมีอารมณ์เลยครับ
พี่เจใช้ลิ้นเลียตั้งแต่โคนจนถึงปลาย ก่อนจะใช้ปากครอบแล้วดูด
“อ๋าห์ พี่เจ ,, แฟรงค์เสียวววว “
พี่เจใช้ปากขยับขึ้นลงไวขึ้นๆ ผมนั่งนิ่งไม่ไหวเลยครับ
ใช้มือข้างหนึ่งยันพื้น อีกข้างนึงจับหัวพี่เจไว้
แล้วขยับสะโพกให้ทันจังหวะปากพี่เจ ~
“อ่าห์ อะ .. พี่เจ อืมม “
ผมเสร็จพี่เจไปแล้วครับ พี่เจดูดกลืนสิ่งที่ผมปลดปล่อยออกมา
ก่อนจะเลื่อนมาจุ๊บปากผม
พี่เจ :: นอนได้ยัง หื้มม?
ยังจะถามอีก จะนอนได้ไงละ
ตอนนี้อารมณ์มันร้อนขึ้นหมดแล้วพี่เจ
ละดูของตัวเองเหอะ ,, ยังตั้งขนาดนั้น
ผมผลักให้พี่เจนอนหงายลงไป ก่อนจะขึ้นคร่อมตาม
ผม :: นอนได้ไง ~ ยังไม่ได้ใช้ของขวัญจากเพื่อนเลย
แล้วแฟรงค์ยังไม่ได้ของฝากจากพี่เจเลยนะ
พูดเสร็จผมก็ก้มไปดูดยอดอกพี่เจแรงๆ จนเสียงดัง ~
พี่เจหยิกไหล่ผม 1 ที ผมเงยหน้ามาหัวเราะใส่พี่เจนิดหน่อย
ก่อนจะกดสะโพกนาบลงไปบนตัวพี่เจ
ตอนนี้ของผมกับของพี่เจกำลังเบียดกันอยู่
ผมขยับสะโพกเบาๆ ให้ของผมกับของพี่เจเสียดสีกันไปมา
พี่เจ :: อ่าห์ .. อย่าขยับสิ ฟะ แฟรงค์ อื้มม
ผมก้มลงไปหอมแก้มพี่เจ แต่ก็ขยับช่วงร่างถี่ขึ้นเรื่อยๆ
ผมเงยหน้ามองหน้าพี่เจ ตอนนี้พี่เจนอนกัดปาก ไว้
หื้มม เซ็กซี่เป็นบ้า ~
ผมก้มไปจูบปากพี่เจเบาๆ ไม่อยากให้พี่เจกัดปาก
พี่เจรีบจูบตอบ เราจูบกันอย่างรุนแรง
จนผมได้กลิ่นคาวเลือดในปากผมนิดหน่อย
เพราะช่วงล่างเราบดเบียดกันโดยตรง มันเลยยิ่งเพิ่มอารมณ์ที่มีให้ร้อนแรงขึ้น
แล้วผมขยับตัวถี่ขึ้นเรื่อยๆ
จนตอนนี้ของพี่เจแข็งตัวมาก ผมเลยใช้มือจับเบาๆ
ผมไม่ยอมรูดของพี่เจ แต่ใช้มือสัมผัสเบาๆ
จนพี่เจคงทรมานไม่ไหว
พี่เจ :: อย่าแกล้งสิแฟรงค์
ผมมองหน้าพี่เจ แล้วส่งยิ้มกวนๆไปให้
ผม :: แกล้งอะไรละครับ พี่เจอยากให้ทำอะไรละ
พี่เจไม่ตอบแต่เลื่อนมือมาจะจับของตัวเอง
ผมเลยดึงมือพี่เจออก แล้วก้มลงไปใช้ลิ้นเลียยอดปลายให้
พี่เจถึงกับกะตุกสั่นด้วยความเสียว
ผมใช้ลิ้นตวัดเลียยอดปลาย ก่อนจะเลียไล้ลงมาตรงโคน
ผมใช้ปากให้จนพี่เจเสร็จ พอพี่เจนอนหอบอยู่ ผมไม่รอให้พี่เจหายเสียว
ผมก็หยิบหมอนใบเล็กๆมารองสะโพกพี่เจ แล้วใช้ของผมเขี่ยๆไปที่ส่วนหลังพี่เจ
พี่เจ :: อื้มม ไม่เอานะแฟรงค์
ผม :: ใช้ของขวัญกันเถอะพี่เจ
พี่เจ :: ไหนบอกทำไม่เป็น ไหนบอกยังซิง
ผม :: ผมบอกแค่ไม่เคยกับใคร แต่ไม่ได้บอกว่าทำไม่เป็นนะครับ
ผมพูดจบก็เอื้อมตัวไปหยิบถุงผ้าใบเล็กๆที่วางไว้ข้างๆที่นอนออกมา
ผมหยิบเจลออกมาทาที่ส่วนหลังของพี่เจ
ก่อนจะค่อยๆนวดเค้นไปมา แล้วแหย่นิ้วเข้าไปส่วนหลังพี่เจ
พี่เจ :: แฟรงค์ .. อะ เจ็บ
ผม :: พี่เจอย่าเกร็งสิครับ
ผมใช้มืออีกข้าง ลูบไล้ให้แก่นกายพี่เจลุกอีกรอบ
แล้วผมก็แหย่นิ้วลงไป เพิ่มไปเป็น 3 นิ้ว
ผมแหย่นิ้วเข้าออกไปมา จนพี่เจร้องคราง
พี่เจ :: แฟรงค์ อ่าห์ อะ
ผม :: พร้อมยังครับพี่เจ
พี่เจพยักหน้าอย่างอายๆให้ผม
ผมถอนนิ้วออก ก่อนจะฉีกถุงยางมาใส่
แต่พี่เจเอื้อมมือมาดึงถุงยางออกจากมือผม
พี่เจ :: พี่ช่วย
แล้วพี่เจก็ลูบไล้ รูดแก่นกายผมให้แข็ง ก่อนจะใส่ถุงยางให้ผม
โอ้ยยย ,, เสียวมากครับ
พอใส่ถุงยางเสร็จ ผมก็จัดท่านอนพี่เจ ให้พี่เจนอนคว่ำลงไป
พี่เจยกส่วนท้ายขึ้นมาให้ผม
ผมค่อยๆใช้เจลป้ายลงไปที่ส่วนท้ายอีกครั้งก่อนจะใช้นิ้วลงไปแหย่ๆ
แล้วกดๆที่จุดที่พี่เจเสียวเมื่อกี้
พอพี่เจพร้อมอีกครั้ง ผมก็ดึงมือออก
แล้วค่อยๆดันของผมลงไป
“อ่ะ แฟรงค์ .. เจ็บ”
พี่เจร้องออกมา ตอนที่ผมใส่ไปได้ไม่ถึงครึ่ง
ผมเลยเอื้อมมืออีกข้างไปรูดของพี่เจ
ผม :: อีกนิดนึงนะครับ พี่เจอย่าเกร็ง
ผมค่อยๆดันของผมเข้าไป ตอนนี้มีเลือดไหลออกมานิดหน่อย
ผม :: พี่เจเลือดออก
พี่เจ :: อื้ออ ไม่เป็นไร แฟรงค์ ,, เข้ามาเถอะ
ผมขยับมือรูดของพี่เจให้ไวขึ้น ก่อนจะดันสะโพกเข้าไป
พี่เจ :: อื้มมมม แฟรงค์ ยะ อย่าเพิ่งขยับ
ตอนนี้ผมเข้าไปในตัวพี่เจได้ทั้งหมดละครับ
โอ้ยยยย ความรู้สึกนี้แบบว่า
มันบีบรัด ตุ๊บๆไปหมด เสียวจนอธิบายไม่ได้เลยครับ
ผม :: อืออ พี่เจครับ แฟรงค์ อะ ไม่ไหวแล้วอะ ขยับเลยได้ไหม
พี่เจพยักหน้าเบาๆ
ผมเลยค่อยๆขยับตัวเข้าออกช้าๆ
พี่เจส่งเสียงครางออกมา
โอ้ยยย ครั้งแรกของผมกับพี่เจ
มัน … อื้มม ~
ยิ่งพี่เจครางออกมา แล้วตัวพี่เจแดงขนาดนี้ ผมยิ่งมีอารมณ์ครับ
ผมขยับสะโพกใส่พี่เจ จนเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงครางเสียงแอร์
พี่เจ :: แฟรงค์ อ่า น้องแฟรงค์
ผมรูดของพี่เจเร็วขึ้นๆ จนที่สุดพี่เจก็เสร็จไปก่อนผมละครับ
พี่เจ :: เร็วขึ้นอีกแฟรงค์
ผมได้ยินพี่เจอนุญาตก็รีบใส่ไปอย่างเร็วเลยครับ
ตอนแรกไม่กล้าใส่เร็วกลัวพี่เจเจ็บ
ผมกระแทกสะโพกเข้าไปถี่ๆ
จนที่สุดผมก็ปล่อยน้ำออกมาเต็มถุงยางเลยครับ
ผม :: อ๊าห์ .. พี่เจ อืมมม
ผมดึงพี่เจมากอด ทั้งๆที่ยังไม่ได้ถอนตัวออกมาจากตัวพี่เจ
ผมจับพี่เจพลิกหันมาทางผม
พี่เจ :: อ่ะ แฟรงค์ เบาๆสิ . . เอาออกไปได้แล้ว
พี่เจบ่น แต่ไม่ยอมเงยหน้ามาสบตาผม
ผมจูบซับไร้ผมพี่เจ ที่มีแต่เหงื่อซึมออกมา
ผม :: แฟรงค์รักพี่เจนะครับ ขอบคุณนะ
พี่เจเงยหน้ามาจูบที่คางผม
พี่เจ :: ขอบใจเหมือนกันนะ
เรายิ้มให้กันก่อนที่ผมจะเริ่มขยับตัวอีกรอบ
พี่เจ :: ไม่เอาแล้ว เจ็บ
ผม :: ของขวัญได้มาตั้งเยอะนะพี่เจ
ใช้แค่อันเดียวได้ไง เพื่อนเสียใจแย่เลย
พูดจบผมก็เริ่มกิจกรรมต่อเลยครับ =)
พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ,, ยังนอนพักได้อีกยาวว
ใช่ไหมละครับ ??
^___________________^
ไม่รู้ว่าป่านนี้ แบงค์กับพี่เชน อุ่นกับพี่ยิมจะเป็นยังไงบ้าง
แต่ผม … มีความสุขกับของขวัญจากพวกมัน
และ … ของฝากจากพี่เจมากที่สุดครับ
-
บท nc 18+ อาจจะสะดุดบ้าง
ยังไงต้องขอโทษไว้ล่วงหน้านะค่ะ
แต่จะไม่มีถี่มากแล้วนะ
55555555555555+
:m25:
-
:jul1: ฟิน
พี่เจร้อนแรงกว่าที่คิดนะ นี่คือไม่เคยกันทั้งคู่เหรอ เพื่อนๆติวมาดีล่ะสิน้องแฟรงค์
Nc ไม่ถี่ไม่ว่าจ้าแต่ขออย่ามาม่าหนักๆนะ
มีคำผิดบ้างค่ะลองเช็คอีกทีนะ. :pig4:
-
:jul1: ฟิน
พี่เจร้อนแรงกว่าที่คิดนะ นี่คือไม่เคยกันทั้งคู่เหรอ เพื่อนๆติวมาดีล่ะสิน้องแฟรงค์
Nc ไม่ถี่ไม่ว่าจ้าแต่ขออย่ามาม่าหนักๆนะ
มีคำผิดบ้างค่ะลองเช็คอีกทีนะ. :pig4:
555+ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะค่ะ =)
-
อื้อหือ ร้อนแรงกันทั้งคู่เลยนะ^^
-
อื้อหือ ร้อนแรงกันทั้งคู่เลยนะ^^
แหะๆ ,, บอกแล้วว่าพี่เจนะ ,, ~ ร้ายใช่ย่อย 555+
ฝันดีนะค่ะ =)
-
:m25: :m25: :m25:
ไหนใครบอกว่า คู่นี้ยังไม่เคยทั้งคู่ไง
แหมๆๆๆๆๆ น้องแฟรงค์นี่ดูจะเชี่ยวชาญพอตัวเลยนะ 555
ส่วนพี่เจนี่ก็ร้อนแรงใช่ย่อยยยยยยยย
ของขวัญที่เพื่อนๆให้มาใช้ให้หมดเลยนะน้องแฟรงค์ อย่าให้เหลือ 555555
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ
-
กรี๊ด~!!!!! ได่อย่างใจต้องการ อั๊ยย่ะ~~~
-
:m25: :m25: :m25:
ไหนใครบอกว่า คู่นี้ยังไม่เคยทั้งคู่ไง
แหมๆๆๆๆๆ น้องแฟรงค์นี่ดูจะเชี่ยวชาญพอตัวเลยนะ 555
ส่วนพี่เจนี่ก็ร้อนแรงใช่ย่อยยยยยยยย
ของขวัญที่เพื่อนๆให้มาใช้ให้หมดเลยนะน้องแฟรงค์ อย่าให้เหลือ 555555
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ
ก็น้องแฟรงค์บอกแล้วว่าไม่ใช่ทำไม่เป็น แต่แค่ไม่เคยทำกับใคร 555555555
ขอบคุณสำหรับการติดตามตลอดนะค่ะ :)
-
กรี๊ด~!!!!! ได่อย่างใจต้องการ อั๊ยย่ะ~~~
ขอบคุณที่เข้ามาติดตามนะค่ะ
อย่าลืมติดตามตอนต่อไปน่าา =)
-
คืนนี้จะมาต่ออีกมั้ยน้า
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ป้าจะเป็นลม 555
-
แวะมารอตอนต่อไปจ้า ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดด ป้าจะเป็นลม 555
ใจเย็นค่าา 555+
-
แวะมารอตอนต่อไปจ้า ^^
เอาตอนต่อไปมาส่งละนะค่า =)
-
Ch 28 คนป่วย || Frank ‘ Mode
เช้าวันอาทิตย์
ผมตื่นมาตอน 9 โมงเช้า~
ก่อนจะค่อยๆขยี้ตา บิดตัวเล็กน้อย หันไปมองคนที่นอนหลับสนิทข้างๆ
หื้มม พี่เจตอนนอนน่ารักอ่า ปากแด๊งแดง >///<
ผมก้มลงไปจุ๊บปากพี่เจเบาๆ พี่เจยังไม่รู้สึกตัวเลย
อารายยกัน ครูเจขี้เซาเอ้ยยย ~ 555+
เมื่อคืนก็ไม่ดึกนะ ( จริงหร๊าแฟรงค์ ?? )
ผมขยับตัวไปเข้าไปกอดพี่เจ
พี่เจขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตามามองหน้าผม
แล้วส่งยิ้มมาให้ก่อนจะจุ๊บปากผม
พี่เจ :: มอร์นิ่งคิสครับ
เอ้~ เสียงแหบจังอะพี่เจ
ผมเอามือไปจับหน้าผากพี่เจ เอ้า ~ ตัวร้อนนี้หว่า
ผม :: พี่เจเป็นไข้อะ นอนต่อไปก่อนนะ เดี๋ยวแฟรงค์ไปหาข้าวหายาให้
พี่เจพยายามจะลุกนั่ง แต่ก็ทำหน้าเบ้ออกมาก่อน
พี่เจ :: โอ้ยยย
ผม :: พี่เจเป็นไรอะ ไม่ต้องๆ นอนเหอะๆ
พี่เจหันมามองหน้าผม ก่อนจะส่งหน้าดุๆมาให้
พี่เจ :: หึ เพราะใครละ
พูดจบก็ล้มตัวลงนอน
555+ อะไร ผมทำไรอะ มางอลใส่เนี้ยย
ผม :: แฟรงค์ทำไรให้ละคร๊าบบบบ
พูดจบก็ล้มตัวไปกอดพี่เจไว้ 5555+
พี่เจ :: ไปซื้อข้าวมาเลย จะกินเจเล่ไลท์อะ รสองุ่นนะ ซื้อมาด้วย
ผมหันไปมองหน้าพี่เจตอนนี้ พูดแล้วทำปากยื่นงอลๆแบบเด็กๆ
โอ้ยยย ไม่สบายแล้วงอแงเป็นเด็กเลยอะพี่เจ
น่ารักกกก >////<
ผม :: ครับผมๆ เจเล่ไลท์องุ่นนะ รับทราบครับ เอาไรอีกไหมครับ
พี่เจ :: น้ำส้มด้วยๆ อยากกินอะ
ผมหันไปยิ้มให้พี่เจก่อนจะลุกไปอาบน้ำ ล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ
พอแต่งตัวเสร็จก็มาหยิบกระเป๋าเงินกับมือถือข้างๆที่นอน
ผม :: งั้นนอนหลับไปก่อนน๊า เดี๋ยวแฟรงค์มานะครับ
ผมพูดจบก็กำลังจะเดินออกจากห้อง พี่เจก็เรียกผม
พี่เจ :: แฟรงค์
ผมหันมาหาพี่เจ
ผม :: ครับพี่เจ เอาไรเพิ่มอีกป่าว
พี่เจ :: ป่าว .. กลับมาไวๆนะ
แล้วส่งยิ้มมาให้ผม
นี้ป่วยจริงๆใช่ไหม ไม่ได้จะยั่วผมใช่ไหมพี่เจ
โอ้ยย คนอะไรจะน่ารักน่ากอดขนาดนี้ครับบ
หยุดบ้างเหอะ ~ ความน่ารักเนี้ยย แฟรงค์จะไม่ไหวเอานะพี่เจ
ผมเดินออกมา 7-11 หน้าปากซอยพี่เจ
เลือกข้าว กับ แซนวิส แล้วให้พนักงานเวฟให้
ก่อนจะไปเลือกน้ำผลไม้ กับขนมที่พี่เจสั่ง
ผมกำลังเลือกของอยู่ น้ำน่านก็โทรเข้ามา
น้ำน่าน :: ยังไงครับ ยังไงคุณแฟรงค์ ไหวไหมครับ
ผม :: อะไรมึง ไหวอะไร
น้ำน่าน :: กูนึกว่ามึงจะสลบไม่ตื่นละซะอีก 5555+
ผม :: มึงนี้คิดไปไหนวะ ห๊ะ
น้ำน่าน :: เรียบร้อยไหมมึง ชอบไหมของขวัญจากพวกกู
ผม :: อืมๆ ชอบๆ
น้ำน่าน :: ตอบให้ครบดิวะ กูถามนะ
ผม :: เอออ มึงก็รู้ละจะถามทำไมวะ แม่งง กวนตรีน แล้วนี้มาเรียนกับใครบ้างวะ
น้ำน่าน :: 55555555+ กู เปอร์ แล้วก็อุ่น
ผม :: อ้าวว อุ่นมาไหวหรอว่ะ ไหนพี่ยิมบอกไม่ให้มาไงวะ
น้ำน่าน :: 55+ แม่งง โครตขำมัน มันมาเล่าเมื่อเช้า มันบอกกำลังจะไคล์แมกซ์
แม่พี่ยิมมาเว้ยย คิดถึงลูกมาขอนอนด้วย 5555555+ เมื่อคืนเลยนอนกัน 3 คน
ผม :: 5555555555555555 เชรี้ยย สมน้ำหน้า
น้ำน่าน :: งั้นผมไม่รบกวนเวลาสวีตของคุณแฟรงค์แล้วนะครับ พรุ่งนี้เจอกันมึง
ผม :: เออๆ เดี๋ยวๆมึง ใน 7-11 มียาลดไข้ขายไหมวะ
น้ำน่าน :: ทำไมวะ มีขายดิ ใครเป็นไร
ผม :: พี่เจตัวร้อนอะมึง ไม่เป็นไรมากหรอกมั้ง
น้ำน่าน :: อ้ออ พี่เจมีไข้ ... อะ ไอ่เชรี้ยอุ่น มึงจะดึงมือถือกูทำไม
อ้าวว มึง 2 คนนี้จะอะไรกันเนี้ย
อุ่น :: พี่เจไม่สบายหรอวะ
ผม :: เออ ดิวะ นี้กูกำลังมาซื้อข้าวกับยาให้เนี้ย
อุ่น :: เมื่อคืนมึงจัดหนักสินะ
ผม :: มึงอีกคนละ จะอยากรู้ทำไมวะ กูก็อายบ้างเถอะ
อุ่น :: 5555 เออๆ มึงซื้อยาแก้อักเสบด้วยอะ รู้ป่ะ
ผม :: ทำไมวะ พี่เจมีไข้นะมึง จะต้องเอายาแก้อักเสบไปทำไม
อุ่น :: เชรี้ยแฟรงค์ เชื่อกูเถอะ กูผ่านการมีผัวมาก่อน
ผมได้ยินเสียงเปอร์ กับน้ำน่าน หัวเราะอยู่ข้างๆ
อุ่น :: แล้วเช็ดตัวให้พี่เจบ่อยๆ ละที่สำคัญนะ
มึงอย่าไปทำอะไรพี่เจเค้าอะ เดี๋ยวไข้ขึ้น
ผม :: เออ กูรู้แล้วนะ มึงไปเรียนเหอะ
อุ่น :: โอเคๆ .. แล้วพรุ่งนี้กูจะฉลองให้นะ เพื่อนกูมีเมียแล้วเว้ยยย
แล้วมันก็กดวางสายไป
ไอ่พวกนี้แม่งง ~ แซวกันทำไมวะ กูอายยยยย
ผมซื้อข้าวซื้อขนมเสร็จ ก็เดินหาร้านขายยาแถวๆหน้าปากซอย
พอเจอร้านขายยาก็ไปขอซื้อยาลดไข้กับยาแก้อักเสบ
อืมม เอาเจลลดไข้ไปด้วยดีกว่า
ผมซื้อของเสร็จก็เดินเข้ามาในบ้านพี่เจ
เทข้าวอะไรเสร็จ ก็ยกมาให้พี่เจบนห้อง
ผม :: พี่เจครับ ตื่นมากินข้าวก่อนนะ
พี่เจ :: อื้ออ
พูดจบพี่เจก็ลุกขึ้นมานั่ง ทำท่าจะลุกยืนไปห้องน้ำ
แต่ก็เซจะล้ม ผมเลยเข้าไปประคอง
ผม :: เป็นไรอะพี่เจ ไม่สบายเยอะเหรอครับ ดูไม่มีแรงจะลุกจะเดินเลย
พี่เจ :: จะถามทำไมละ ลองมาโดนบ้างปะล่ะ
พูดจบพี่เจก็พยายามลุกอีกรอบ ผมเลยเข้าไปประคอง
ผม :: ผมพาไปห้องน้ำน่ะ
พี่เจ :: มันก็แน่นอนละแฟรงค์ เป็นคนทำนิ ต้องรับผิดชอบดิ
ผม :: อ้าววว ผมทำไรอ่า
55555+
พี่เจตวัดส่งสายตาดุมาให้ผม
พี่เจ :: ลองมาโดนกดไหมละครับแฟรงค์ จะได้รู้ไง ~
ละเมื่อคืนบอกว่าไม่เอาแล้วๆ ยังจะ .....
หื้มมมม รีบพาไปห้องน้ำเลย อยากล้างหน้าแย่แล้ว
555555+ โกรธเรื่องเมื่อคืนนี้เอง ก็ทำไมล่ะ ทำตัวน่ารักทำไม
ผมจับนิดหน่อยพี่เจก็ตอบรับมาตลอด จะมางอลอะไร
ไม่เยอะซะหน่อยยยยยยย แค่นอนเกือบ ตี 3 เอง ~
ผมประคองพาพี่เจไปล้างหน้าล้างตา
ก่อนจะพามานั่งกินข้าว แล้วส่งยาให้ทาน
พอพี่เจทานเสร็จก็ล้มตัวลงนอน
ผมเอาเจลลดไข้แปะหน้าผากให้พี่เจ
ผม :: แฟรงค์ขอโทษนะครับ คราวหน้าจะไม่ทำอีกแล้วนะ
ผมเอามือเขี่ยแก้มพี่เจเล่น
พี่เจ :: ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่แค่อย่าโหมขนาดนี้ บอกอะไรเชื่อบ้าง
พี่เจพูดงึมงัมๆอยู่ใต้ผ้าห่ม แต่ผมได้ยินนะ 55555+
ผม :: อะไรนะ อ้ออ ทำได้ใช่ป่ะ 5555+
พี่เจโผล่หน้ามาจากผ้าห่ม ก่อนจะส่งสายตาดุๆมาให้ผม
พี่เจ :: แฟรงค์!!! นี้ไม่เชื่อแล้วนะว่าไม่เคยกับใครอะ เดี๋ยวเหอะ!!
ผม :: โหวว ก็พี่เจน่ารักจะตาย แล้วเมื่อคืนพี่เจโครจเซ็กซี่มากๆอะ พูดละก็นะ
พูดจบผมส่งสายตาหวานๆไปให้พี่เจ
พี่เจ :: พอๆ อย่าหื่น อย่าทะลึ่งมากเลย ไปอ่านหนังสือปะๆ
ผม :: ครับๆ พี่เจนอนพักนะครับ แฟรงค์จะเฝ้าไข้ ดูแลพี่เจเอง
พี่เจพยักหน้า ก่อนจะนอนหลับไป ผมเลยเดินไปเปิดคอมพี่เจเล่น
ผมเปิดเข้าเฟส ดูเวปเล่นไปพลางๆ ก็เริ่มเบื่อครับ
หันกลับไปมองที่เตียง พี่เจยังนอนหลับสบายเลย
ผมเลยลุกไปนั่งข้างๆเตียง ก่อนจะเอามือถือมาถ่ายรูปพี่เจตอนนอน
5555+ นอนหลับพริ้มเลยนะ หน้าผากแปะเจลลดไข้
ดูยังไงก็เด็กชัดๆ =)
ผมเลยล้มตัวนั่งข้างๆเตียงฝั่งที่พี่เจนอน
นั่งอัพไอจี ลงรูปพี่เจ แล้วตั้งแคปชั่น
Mr_Franky :: วร๊ายยยย ~ คนป่วย XO @Jetsada_jj
5555+ พออัพเสร็จผมก็เอามือถือวางไว้ข้างๆเตียง
ก่อนจะเดินขึ้นไปนอนกอดพี่เจ
พี่เจขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะซุกเข้าหาอกผม
หื้มมม ~ นอนพักซะนิดดีกว่า ,, ผมก็เพลียๆ เหนื่อยๆ เหมือนกัน
15.00 น.
พี่เจ :: แฟรงค์ๆ มีคนโทรมา
พี่เจปลุกผม พร้อมทั้งยื่นมือถือให้ผม
ผมรับมือถือจากพี่เจมารับ อื้มม ม๊าโทรมานี้นา
ผม :: ครับม๊า
ม๊า :: อยู่ไหนแฟรงค์
ทำไมม๊าทำเสียงดุจังอะ
ผม :: ก็เลิกเรียนพิเศษแล้ว กำลังจะไปซ้อมดนตรีครับ
ม๊า :: มั่นใจใช่ไหม ว่าไม่ได้โกหกม๊า
หื้มม ม๊า ,, ไปรู้อะไรมาเนี้ยครับ
ผม :: ครับม๊า
ม๊า :: ไม่ต้องซ้อมดนตรี รีบกลับมาบ้าน ป๊ากับม๊ามีอะไรจะคุยด้วย
ผม :: เย็นๆเจอกันครับม๊า
ม๊า :: ไม่แฟรงค์ กลับมาเดี๋ยวนี้เลย
ผม :: ม๊ามีอะไรด่วนไหมครับ ทำไมทำเสียงดุจังอะ
ม๊า :: เมื่อกี้เฮียหนุ่ยมาเยี่ยมอาม่า เค้าเอารูปในอะไรนะ
เค้าเรียกอินตราแกรมละมั้ง มาให้ม๊าดู
ตายยยละไง ,, เฮิยหนุ่ยทำไมทำงี้วะ เฮียหนุ่ยเป็นลูกชายของอาโกวครับ
ผม :: แล้วทำไมอะม๊า ก็ไม่มีอะไรนี้ครับ
ม๊า :: แฟรงค์ กลับมาบ้าน มาคุยกัน ม๊าจะฟังคำอธิบายจากแฟรงค์
ผม :: ครับม๊า เดี๋ยวเจอกัน
ม๊า :: กลับมาตอนนี้เลย เดี๋ยวแม่พี่เจกำลังกลับ เค้าจะกลับไปดูแลลูกชายเค้าเอง
เห้ยย ม๊ารู้ได้ไงวะ ว่าพี่เจไม่สบาย
ผม :: ม๊า ....
ม๊า :: แฟรงค์เอาไว้มาคุยที่บ้าน ม๊ายอมแฟรงค์ได้ทุกเรื่องนะ
แต่เรื่องนี้ม๊าว่ามันเป็นไปไม่ได้ลูก
ม๊าพูดจบก็วางสายไป
อะไรน่ะ ,,, ม๊าว่ามันเป็นไปไม่ได้
ผมหันไปมองพี่เจที่ตอนนี้ลุกขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงไว้
พี่เจ :: มีไรแฟรงค์ ทำไมทำหน้าแบบนั้น
ผม :: เอ่ออ พี่เจ คือ มะ ...
ผมพูดไม่ทันจบ พี่เจก็ทำท่าให้ผมเงียบๆ เพราะมีสายเข้ามา
พี่เจ :: ครับแม่ อยู่บ้านครับ ครับ น้องมาติวหนังสือนะครับ
แล้วพี่เจก็หันมามองหน้าผม ก่อนจะคุยกับแม่ต่อ
พี่เจ :: ครับๆ เดี๋ยวน้องจะกลับแล้วครับ
ครับเจจะรออยู่บ้านครับแม่ แล้วเจอกันครับ
พอพี่เจวางสาย ก็ถอนหายใจ ก่อนจะมองหน้าผม
พี่เจ :: แฟรงค์ ,, วันนี้กลับบ้านก่อนนะ
ผม :: พี่เจ … เอ่ออ เราจะไม่เลิกกันใช่ไหม
พี่เจเงียบไปสักพัก ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือผม เรามองหน้ากัน
พี่เจ :: บางทีเราก็มาไกลเกินไปแล้วละแฟรงค์
ไกลเกินไปจนเราควรจะหยุดมันได้แล้ว
..........................................................
ติดตามตอนต่อไปค่ะ =)
-
อ้าวๆๆๆๆๆ มีแววจะมาม่ารึป่าวเนี่ย
ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลยยยยย
สงสารน้องแฟรงค์กะพี่เจ
-
พี่เจพูดงี้ได้งัยอ่ะ
-
พี่เจคะ ป่วยก็นอนพักค่ะอย่าต้มมาม่า :serius2:
มาไกลขนาดนี้สิถึงห้ามถอย
แบบนี้เหมื่อนพี่แค่หวังฟันแฟรงค์เลยอ่า พ่อแม่เป็นเพื่อนกันนะทำไมถึงจะคุยกันไม่ได้
-
มารอพี่เจค่า
-
เรื่องใหญ่เลย พี่เจ สู้ ๆ
-
Ch.29 น้ำตา || JAY ‘ Mode
วันอาทิตย์ 17.00 น.
แฟรงค์กลับไปได้ซะพักแล้ว ~
ผม :: บางทีเราก็มาไกลเกินไปแล้วละแฟรงค์
ไกลเกินไปจนเราควรจะหยุดมันได้แล้ว
หลังจากผมพูดประโยคนี้ไป แฟรงค์ได้แต่นั่งจ้องหน้าผม
ก่อนจะค่อยๆปล่อยมือผม แล้วลุกขึ้นไปเก็บกระเป๋า ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
โดยไม่พูดอะไรกับผมเลย
ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมพูดแบบนั้นออกไป
ตอนนี้มันกลัวไปหมด ,, ผมไม่ได้กลัวแม่ด่าหรอกครับ
เพราะผมเชื่อ ว่าแม่ผมจะเข้าใจในสิ่งที่ตัวผมเป็น
แต่กับบ้านแฟรงค์ ผมไม่มั่นใจ และไม่รู้ว่าแฟรงค์จะผ่านมันไปได้ไหม
ผมมีความสุขตั้งแต่วันที่ได้เจอแฟรงค์ ได้เริ่มจีบกัน ได้คุยกันทุกวัน
เวลาที่ผมป่วย แฟรงค์ก็ดูแลผมอย่างดี
แล้วเมื่อคืน ..... เราเพิ่งเป็นของกันและกัน
เพิ่งผ่านวันที่มีความสุขที่สุดมา
แต่ ….. ผมก็ผลักไสให้แฟรงค์เดินออกจากชีวิตผมไป
ผมใช้เวลาหลายชั่วโมงกับการร้องไห้
ผมเองก็เจ็บ อยากรู้ตอนนี้แฟรงค์จะเป็นยังไง ป๊าม๊าแฟรงค์จะตีแฟรงค์ไหม
ผมไม่กล้าแม้แต่จะโทรไปหา หรือไลน์ไปหาแฟรงค์
ผมเป็นแค่คนที่ขี้ขลาด ไม่เหมาะเลยที่แฟรงค์จะมอบความรักให้ผม
ผมหยิบมือถือขึ้นมาดูรูปในไอจีล่าสุดที่ผมได้อัพไป
แล้วทำให้นึกถึงเมื่อตอนบ่าย
13.00 น.
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา
มองคนตรงหน้าที่นอนกอดผมอยู่ ~
มีความสุขครับ ที่ได้นอนกอดกับแฟรงค์
แฟรงค์ตัวอุ่นมากๆ ผมชอบนอนซุกอกของแฟรงค์
>///< มันรู้สึกอุ่นใจที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของเด็กน้อยคนนี้
ผมหยิบมือถือมาถ่ายรูปแฟรงค์ตอนนอนไว้
อมยิ้มอะไรน๊า ~ ฝันดีหรือไงเจ้าเด็กบ้า
คิดถึงเรื่องเมื่อคืนละยังเขิลอายไม่หาย
บอกว่าพอแล้วๆไม่รู้กี่รอบ แต่แฟรงค์ไม่ฟังเลย
ยังแทะเล็มหาความหวานจากตัวผมตลอดจนเกือบเช้า
ผมปวดสะโพกปวดขาไปหมดแล้ว ~ แต่มันก็มีความสุขครับ =)
ผมอัพรูปแฟรงค์ลงไอจี พร้อมตั้งแคปชั่น
Jetsada_jj :: คนเฝ้าไข้ชั้นเยี่ยม …. thxs kub my boy @Mr_Franky
นั่นคือเรื่องเมื่อตอนบ่าย
แต่ .......
ตอนนี้จะยังมีรอยยิ้มบางๆยังมีบนใบหน้าหล่อๆของแฟรงค์อยู่ไหม?
คิดถึง
...... เป็นห่วง
ผมกดเข้าไปในไอจีแฟรงค์~
รูปล่าสุดเป็นรูปผมนอนป่วยอยู่ พร้อมแคปชั่นน่ารักๆ ตามแบบของแฟรงค์
ผมยิ้มให้กับแคปชั่นตรงหน้า ก่อนจะเลื่อนไปอ่านคอมเม้นต์จากเพื่อนๆแฟรงค์
มีแซวกันมาเยอะแยะเลยนะ ถ้าวันนี้ไม่เกิดเรื่องราวแบบนี้
พรุ่งนี้เราคงไปเรียนแล้วโดนแซวทั้งคู่ ...
และเราคงยิ้มรับคำแซวต่างๆจากเพื่อนๆแน่
เห้อ !!
แต่แล้วก็มีเสียงมือถือดังขึ้นมาทำลายความเงียบในห้องผม
หื้มมม
แฟรงค์โทรมา >///<
ผม :: แฟรงค์เป็นไงบ้างครับ ถึงบ้านกี่โมง เรียบร้อยดีไหม?
แต่แล้วเสียงที่โทรเข้ามา กลับไม่ใช่แฟรงค์
ป๊าน้องแฟรงค์ :: นั่นเบอร์เจใช่ไหม
ผม :: ครับ เจเองครับ
ป๊าน้องแฟรงค์ :: นี้ป๊าของแฟรงค์นะ
ผม :: ครับ สวัสดีครับป๊า
ป๊าน้องแฟรงค์ :: ป๊าจะเข้าเรื่องเลยนะเจ ยังไงเราก็โตๆกันแล้ว
ผม :: ครับ
ป๊าน้องแฟรงค์ :: ป๊าไม่รู้ว่าเราสองคนเป็นยังไงกัน แต่ช่วงนี้ป๊าขอให้เจห่างน้องไปก่อนได้ไหม
เรื่องเรียนพิเศษก็พักไปก่อน ให้น้องได้ถามตัวเองอีกทีว่าต้องการยังไง สมัยนี้มันไม่ใช่เรื่องไม่ดี ป๊ารู้
แต่.... เจต้องเข้าใจหัวอกคนเป็นพ่อนะ แฟรงค์รักใคร ป๊าก็รักด้วย แฟรงค์เป็นยังไง ป๊าก็รับได้
.....แต่โลก และสังคมเรานะลูก ไม่ได้มีแค่ 2 คน เจเข้าใจใช่ไหมลูก
ตอนนี้คอผมแห้งเผือดไปหมด ไม่มีแม้แต่เสียงจะเปล่งออกมาตอบรับป๊าของแฟรงค์เลย
ผมไม่รู้ผมเงียบไปนานแค่ไหน สุดท้ายผมก็ตอบป๊าไป
ผม :: เจขอโทษครับป๊า ......เจเข้าใจครับ
ป๊าน้องแฟรงค์ :: ยังไงครอบครัวเราก็รู้จักกัน เอาไว้ให้เรื่องราวมันดีขึ้น
มาทานข้าวกันเหมือนเดิมนะ ยังไงป๊าไม่กวนละ เห็นว่าไม่สบาย นอนพักเถอะลูก
ผม :: ขอบคุณครับป๊า เอออ.. ป๊าครับ แฟรงค์เป็นไงบ้างครับ
ป๊าน้องแฟรงค์ :: อืมม ไม่เป็นไรลูก น้องไม่เป็นไร
ผม :: ครับ สวัสดีครับป๊า
ตอนนี้ผมวางสายไปแล้ว .... สมองผมว่างเปล่ามากครับ
ผมจะทำยังไงต่อไปดี
ผมเองก็ใช้ชีวิตแบบไม่มีแฟรงค์ไม่ได้แล้ว
ผมชินกับการที่แฟรงค์มาก่อกวน มาโยนมุขเสี่ยวๆ มาอ้อนแล้ว
ผมคิดถึงอ้อมกอด คิดถึงความอบอุ่นของแฟรงค์
ผมต้องทำยังไง .....
โอ้ยย หาทางออกไม่เจอเลย น้ำตาแม่งไหลมาอีกแล้ว
ไม่อยากอยู่คนเดียวแบบนี้ ,,
ผมกดโทรหามี่
มี่ :: ไงจ๊ะคนป่วย
ผม :: มี่ .. กู เออ ฮึก ….
พูดอะไรไม่ออกละครับ ผมปล่อยโฮมาแบบไม่อายเพื่อนแล้วตอนนี้
มี่ :: มึงเป็นไรเจ เป็นไร อย่าร้องดิวะมึง อยู่ไหนเนี้ย
ผม :: กูอยู่บ้าน มึงช่วยกูหน่อยมี ช่วยกูที
มี่ :: เดี๋ยวกูไปหา มึงใจเย็นๆนะ
แล้วมี่ก็วางสายไป ผมลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว
ก่อนจะลงมานั่งรอเพื่อนที่ห้องรับแขกข้างล่าง
21.00 น.
มี่กับแชมป์เดินเข้ามาให้บ้าน
มี่ :: มึงเป็นไร ไหนว่ามาสิ
แชมป์เดินมานั่งข้างๆผม ก่อนจะเอามือลูบหัวผมเบาๆ
แชมป์ :: เดี๋ยวกูไปเตรียมข้าวให้ คุยกับมี่ไปนะมึง
ว่าแล้วแชมป์ก็เดินไปห้องครัว เพื่อเตรียมข้าวให้ผม
ผมหันมามองมี่ ที่ตอนนี้นั่งอยู่บนโซฟาเดียวกับผม
มี่ :: เป็นไรมึง พูดมาเลย กูพร้อมจะฟัง
ผม :: พ่อแม่แฟรงค์รู้เรื่องกู 2 คนแล้ววะ
มี่มันตาโตมองหน้าผมอีกรอบ
มี่ :: ชิบหายละไง แล้วแม่มึงรู้ยัง
ผมพนักหน้าให้มัน
ผม :: รู้แล้วเหมือนกัน แม่กูกำลังกลับ ถึงเมืองไทยพรุ่งนี้แหละ
มี่ :: แม่มึงจะด่ามึงไหมว่ะ แล้วบ้านแฟรงค์เค้าว่าไงบ้าง
ผม :: แม่กูไม่อะไรหรอก เค้ารับกูได้ กูเชื่อ แต่บ้านแฟรงค์ไม่วะ
เมื่อกี้พ่อแฟรงค์เพิ่งโทรมาหากู บอกให้กูห่างจากลูกเค้าไปก่อน
ผมหยุดพูด แล้วหันไปมองหน้ามี่ ก่อนที่น้ำตาจะไหล
โอ้ยย นี้กูเป็นคนอ่อนไหว ร้องไห้อะไรเนี้ย
ผม :: กูต้องทำไงวะมี่ กูจะทำไงวะ
มี่ได้แต่ยกมือมาตบบ่าผมเบาๆ
มี่ :: แล้วแฟรงค์มันว่าไงบ้างวะ ก่อนกลับบ้านมันบอกไรมึงบ้าง
ผม :: มันบอกว่า เราจะไม่เลิกกันใช่ไหม
มี่ :: เออ มึงอย่าอ่อนแอดิวะ น้องมันต้องการกำลังใจนะมึง
ผม :: คงสายไปแล้ววะมี่ กูบอกให้น้องหยุดทุกอย่างกับกู
กูไม่ได้ตอบไปด้วยซ้ำว่ากูจะไม่เลิกกับมัน แต่กูพูดเหมือนผลักให้มันไป ไปในทางที่ไม่มีกู
มี่ :: ไอ่เชรี้ยเจ ทำไมมึงพูดแบบนั้นว่ะ
แชมป์ :: มึงไม่ได้รักแฟรงค์หรอวะเจ
ผม :: กูรักมัน ไม่งั้นกูไม่ยอมหรอก กูก็ผู้ชายมึงก็รู้ เมื่อคืนกูยอมเป็นของมันอะมึง
แต่กูทำไมกูต้องผลักให้มันไปเจอปัญหาคนเดียวด้วยวะ กูไม่รู้ กู …. เชรี้ยยเอ้ยยย กูจะทำไงดีวะ
มี่ :: มึงใจเย็นเจ
แชมป์ :: มึงแดกข้าวก่อน เดี๋ยวค่อยมาคิดกัน
ผม :: มึงรู้ไหม พอกูพูดเสร็จ แฟรงค์มองหน้ากูแบบ มันผิดหวังในตัวกูมาก
มันปล่อยมือที่จับกูอยู่ แล้วเดินเก็บของกลับบ้านไปโดยไม่คุยไม่มองหน้ากูอีกเลย ...
แชมป์ :: เป็นกูกูก็ไม่คุยกับมึงหรอก ทิ้งกูตอนเจอปัญหา
ผม :: กูไม่ได้ทิ้งเว้ยแชมป์ แต่แม่งง กูไม่ได้หมายความว่ากูจะทิ้งมัน กูแค่ ...
คิดว่าถ้าหยุดมันลงก่อน ไปคุยกับพ่อแม่ก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที กูไม่ได้เจตนาว่าจะเลิก
กู .... กูไม่เข้าใจตัวกูเองเลยวะตอนนี้ กูต้องทำไงวะ
มี่ :: มึงกินข้าวก่อนเจ แล้วค่อยคิด กูว่าพ่อแม่จะต้องเข้าใจในสิ่งที่ลูกเป็นวะ เออ .. ละต้ังแต่แฟรงค์กลับไปละ
มึนถึงบ้านแล้ว หรือพ่อแม่มันว่าไง มันได้โทรมาหามึงยัง
ผม :: ยังวะ พ่อแฟรงค์เอาเบอร์แฟรงค์โทรมา สงสัยมือถืออยู่กับพ่อ กูไม่รู้จะติดต่อยังไง
มี่ :: เอางิ้ดิมึง ให้ไอ่น้องแบงค์โทรให้ มันเพื่อนกัน พ่อแม่แฟรงค์น่าจะให้คุย
แชมป์ :: กูกดโทรหาเลยนะ
ผมหันไปมองแชมป์ที่กดเบอร์โทรหาน้องแบงค์
แชมป์ :: ฮัลโหล .. อ้าว เชน … น้องแบงค์วะ ......
เออ โอเค กูอยู่บ้านมันเนี้ยแหละ ได้ๆเดี๋ยวเจอกัน
มี่ :: มันว่าไงอะ
แชมป์มองหน้าพวกผม 2 คน
แชมป์ :: มันกำลังมาบ้านมึง ใกล้จะถึงแล้วละ เจ .. กูว่านะ งานนี้เรื่องใหญ่ว่ะ
เห้ออออ ,, แฟรงค์ ‘ เป็นไงบ้างครับ พี่เจขอโทษครับ พี่ขอโทษ TT’
ไม่ถึง 10 นาทีเชนกับแบงค์ก็มาถึงบ้านผม
แบงค์ :: สวัสดีครับพี่เจ
ผม :: ติดต่อแฟรงค์ได้ไหม
เชน :: ถ้าไม่มีเรื่องนี้กูจะแซวมึงละนะเจ สาสส เต็มตัวเลยนะ
มี่ :: ใช้เวลาไหมวะเชน แหม่ น้องแบงค์มึงก็ไม่ได้น้อยไปกว่าเจเลยนะ สาสสส
แชมป์ :: มึง 2 คนพอก่อน เพื่อนกำลังเครียด ห่า เล่นไรไม่ดูเวลา
ผมหันไปมองพวกมันเถียงกัน ก่อนจะมองแบงค์ ซึ่งแบงค์เองก็มองผมตอบกลับมา
แบงค์ :: ม๊าแฟรงค์โทรมาหาผม
ผม :: เค้าว่าไงแบงค์
แบงค์ :: ให้ลาเรียนให้แฟรงค์ แฟรงค์จะไม่มาเรียน 1 อาทิตย์ แต่จะอนุญาตให้ไปซ้อมดนตรีที่ห้องพี่ดล
ผม :: ทำไม ทำไมไม่ให้ไปเรียน
แบงค์ :: ม๊าบอกว่าพวกผมอะ ยุยงให้แฟรงค์คบผู้ชาย
ม๊าบอกว่าม๊าไม่ชอบ บ้านแฟรงค์ไม่มีใครเป็นแบบนี้ ตระกูลแฟรงค์เค้าไม่ชอบ
ผม :: ทำไมวะ การรักกันมันผิดหรอวะ
มี่ :: มึงไปหาน้องที่ห้องซ้อมก็ได้นี้หว่า
แบงค์ :: ไม่ได้หรอกพี่มี่ เพราะม๊ามาส่งแล้วม๊าจะมารอกลับบ้านเลย
แชมป์ :: นี้มันจะติดคุกหรือยังไงวะ แม่มันทำไมโหดแบบนี้วะ
ผม :: แล้วได้คุยกับแฟรงค์ไหม
แบงค์ :: ครับได้คุย
ผม :: แฟรงค์ …. ว่าไงบ้าง
แบงค์ :: แฟรงค์ฝากบอกพี่เจว่า ..... ให้ทานยาแล้วก็ให้หายไวๆ
และเรื่องที่พี่เจบอกแฟรงค์ไป ถ้าพี่เจต้องการแบบนั้น แฟรงค์จะทำให้ครับ
ตอนนี้ … ผมคิดอะไรไม่ออกแล้วครับ
รู้แค่ว่า … ผมร้องไห้ไม่อายเพื่อนหรือน้องแบงค์เลย
มี่ดึงตัวผมเข้าไปกอด
มี่ :: ร้องเหอะมึง แล้วค่อยหาวิธีแก้ไขกัน
แบงค์ :: พี่เจไม่รักเพื่อนแบงค์เลยหรอครับ
เชน :: ถ้าไม่รักมันจะยอมแฟรงค์หรือไงละ คนเรามันต่างเหตุผลกันแบงค์
แบงค์ :: แต่พี่ไม่ควรปล่อยมือเพื่อนผม ทำไมไม่ดึงมันไว้ละ รักมันทำไมพี่ไม่จับมือแล้วผ่านอะไรด้วยกันละ
ผมผลักมี่ออกไปเบาๆ ก่อนจะมองหน้าน้องแบงค์
ผม :: พี่ขอโทษแบงค์ พี่รักแฟรงค์มาก มากจนพี่ไม่รู้เลยทำไมรักมากขนาดนี้
ทั้งๆที่มันเป็นผู้ชาย และเพิ่งรู้จักกันไม่นาน พี่ผิดเองที่พูดไปแบบนั้น
แต่แบงค์จำไว้นะ พี่ไม่เคยคิดที่จะทิ้งแฟรงค์เลย ถ้าพี่มีโอกาสอีกครั้ง พี่จะดึงแฟรงค์ไว้
ไม่ยอมให้แฟรงค์ต้องเผชิญปัญหาคนเดียวแน่ๆ
แบงค์ :: แต่พี่ไม่มีโอกาสแล้ว ม๊าแฟรงค์มันไม่ยอมแน่ๆ
เชนดึงแบงค์เข้าไปโอบกอดหลวมๆไว้
เชน :: มันต้องมืทางดิแบงค์ คนเราถ้ารักกัน ยังไงๆมันต้องมีทางมีโอกาส
แบงค์ :: ถ้าแม่พี่เชนห้ามละ พี่เชนจะทำยังไง
เชน :: พี่จะทำทุกๆทางให้พี่มีแบงค์
แบงค์ยิ้มให้เชนเบาๆ ก่อนจะหันมามองหน้าผม
คือ มึงอย่าหวานกัน กูกำลังจะตายย TT'
โป้งมึงละเชรี้ยยเชน ,,
มี่ :: มึงจะทำไงต่อวะ
ผม :: กูจะรอคุยกับแม่ก่อนพรุ่งนี้วะแต่ยังไงๆกูก็จะไม่มีวันปล่อยแฟรงค์อีกแล้ว ... กูรักแฟรงค์
พอผมพูดจบ ก็มีเสียงผู้หญิงพูดแทรกขึ้นมา
“ถ้ารักก็ต้องปล่อยให้น้องไปเจอหนทางที่ถูกที่ควรสิ จะดึงน้องให้มาเดินบนทางที่ไม่มีใครยอมรับได้ยังไง
ที่ไม่ยอมปล่อยแบบนี้ รักตัวเอง หรือรักแฟรงค์ เจไปถามตัวเองก่อนดีกว่าไหม”
พวกผมหันไปมองตามเสียงนั้น
เห้ยย ,, , ม๊าของแฟรงค์!!!!!!!
-
อ้าวๆๆๆๆๆ มีแววจะมาม่ารึป่าวเนี่ย
ขออย่าให้เป็นแบบนั้นเลยยยยย
สงสารน้องแฟรงค์กะพี่เจ
มาม่านิดๆ =)
-
พี่เจพูดงี้ได้งัยอ่ะ
:mew6:
-
พี่เจคะ ป่วยก็นอนพักค่ะอย่าต้มมาม่า :serius2:
มาไกลขนาดนี้สิถึงห้ามถอย
แบบนี้เหมื่อนพี่แค่หวังฟันแฟรงค์เลยอ่า พ่อแม่เป็นเพื่อนกันนะทำไมถึงจะคุยกันไม่ได้
พี่เจคิดอะไรอยู่กันเนอะ TT'
-
มารอพี่เจค่า
เอามาส่งค่าา =)
-
เรื่องใหญ่เลย พี่เจ สู้ ๆ
เรื่องที่หลายๆคู่ต้องเจอ TT
-
สงสารพี่เจอ่ะ แต่ถ้าทั้งคู่จับมือกันไว้ ซักวันมันก็จะผ่านไปได้
-
สงสารพี่เจอ่ะ แต่ถ้าทั้งคู่จับมือกันไว้ ซักวันมันก็จะผ่านไปได้
เดี๋ยวคืนนี้เอาอีกตอนมาส่งค่ะ
จริงๆแล้ว สงสารทั้ง 2 คนเลยนะ
เหตุการณ์แบบนี้ ,, มันเป็นปัญหาระดับชาติจริงๆ
-
ม๊า นี้ยุคไหนแล้วค่ะ เข้าใจว่าหัวอกคนเป็นพ่อแม่ แต่เห็นแก่ลูกหรือตัวเองกันแน่ ถ้าอะไรที่ทำให้ลูกมีความสุขก็ปล่อยมันไปเหอะ เรามองดูอยู่ห่างๆก็พอ ให้เค้าจัดการชีวิตเขาเอง ถ้าอะไรมันไม่ถูกไม่ควรเราค่อยตักเตือน ลูกน่ะเลี้ยงได้แต่ตัวนะค่ะ แต่หัวใจมันเลี้ยงกันไม่ได้
(อินจัดไปหน่อย555)
-
เศร้าอ่ะ ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ T_T
-
ขอให้ทั้งคู่ ผ่านไปได้ด้วยดี
รอตอนต่อไปนะคะ
-
:katai1: ว้ากแม่มา
พี่เจสู้ๆนะ. อย่าทิ้งน้อง แอบหมั่นไส้แบ็งค์เชนเบาๆ
-
มันต้องใช้เวลา...ใจเย็นๆนะ
-
Ch 30 คำขอ || JAY’Mode
ผม :: สวัสดีครับน้าเพ็ญ
พวกมี่ แชมป์ เชน และน้องแบงค์ยกมือสวัสดีม๊าของแฟรงค์กัน
ม๊าน้องแฟรงค์พยักหน้ารับไหว้ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งที่โซฟา
ม๊าของแฟรงค์ :: ม๊าแวะเอาข้าวกับยามาให้ แม่เรามาถึงพรุ่งนี้สายๆใช่ไหมละ
ผม :: ขอบคุณครับ
ผมยื่นมือไปรับถุงยาถุงช้าวจากมือของน้าเพ็ญ
ม๊าของแฟรงค์ :: และม๊ามีเรื่องจะคุยกับเราหน่อย
ก่อนจะมองไปทางพวกเพื่อนผมที่นั่งอยู่ใกล้ พวกมันคงรู้ตัวว่าเป็นส่วนเกินในห้อง
มี่ :: งั้นพวกกูไปหาไรกินหน้าปากซอยนะ ยังไงมึงโทรตามกูละกัน
ก่อนจะพากันเดินไปนอกบ้าน
ผมมองพวกมันเดินออกจนพ้นประตูบ้านไป
ม๊าของแฟรงค์ :: ม๊าไม่อ้อมค้อมนะ จะพูดเข้าเรื่องเลย
เพราะมันดึกแล้ว เดี๋ยวเจจะได้พัก
ผม :: ครับ ม๊าพูดเข้าเรื่องเลยก็ได้ครับ
ม๊าของแฟรงค์ :: เรื่องของเจกับแฟรงค์ ม๊าบอกตรงๆนะว่า ม๊าเองไม่ได้รังเกียจคนที่เป็นแบบนี้
และม๊าเองไม่ได้รังเกียจอะไรในตัวเจ ม๊าชอบเจด้ววยซ้ำไป เพราะยังไงเจก็เป็นลูกของเพื่อนม๊า
และเจก็เป็นเด็กดี ... แต่ม๊าอนุญาตให้เจกับแฟรงค์คบกันไม่ได้
ม๊าของแฟรงค์เงียบไปสักพัก ก่อนจะเริ่มพูดต่อ
ม๊าของแฟรงค์ :: ครอบครัวของม๊าเป็นตระกูลใหญ่ ผู้ชายทุกคนรับช่วงต่อการทำโรงงานทำถุงมือ
มาตลอดหลายชั่วอายุคน แต่ป๊าของแฟรงค์เลือกที่จะไปทำงานด้านสถาปนิก เลยโดนพี่น้องในตระกูลด่า
และดูถูกมาตลอด ม๊าเลยต้องเข้ามารับช่วงต่อกิจการนี้เอง เพราะไม่อยากให้ใครมาด่าครอบครัว
ว่าทำให้ธุรกิจครอบครัวมันหายไป ... เด็กๆในครอบครัวไม่ได้ถูกสอนมาให้รักใคร่กันแบบพี่น้องจริงๆ
ทุกคนโดนพ่อแม่แต่ละคนปลูกฝังมาให้ได้ดีกว่าเหนือกว่าลูกของอาโกวคนนั้น ของอาแป๊ะคนนี้
ม๊าของแฟรงค์ถอนหายใจ ก่อนจะค่อยๆพูดต่อด้วยเสียงที่สั่นเครือไปด้วยน้ำตา
ม๊าของแฟรงค์ :: ขนาดแฟรงค์อัพรูปลงในเน็ต บ้านใหญ่ก็เอามาเป็นประเด็น
มาด่าว่าแฟรงค์ผิดเพศ เดี๋ยวต้องเรียนไม่จบ แล้วสุดท้ายก็จะเป็นเอดส์ตาย
ผม :: ไม่มีวันเป็นแบบนั้นแน่ครับ ผมรับรอง
ม๊าของแฟรงค์ :: ม๊าก็เชื่อใจในตัวแฟรงค์ว่าแฟรงค์ไม่ทำแบบนั้น แต่คนแก่หัวโบราณแบบอาม่า
หรือผู้หญิงที่โตมากับการอยู่ภายใต้คำสั่งสามีแบบอาโกวของแฟรงค์เค้าไม่เข้าใจ เค้าด่าว่าแฟรงค์มากมาย
ม๊าไม่อยากให้ใครดูถูกแฟรงค์ ไม่อยากให้แฟรงค์โดนคนในครอบครัวมองแบบเหยียดหยามหรือรังเกียจ
เจเข้าใจม๊าไหมลูก ถ้าเจรักน้องแบบที่เจพูด เจเดินไปจากชีวิตน้องเถอะน่ะ
ให้น้องใช้ชีวิตแบบก่อนที่จะมาเจอเจ ได้ไหม ทำเพื่อน้อง เพื่อครอบครัวม๊านะเจ
แล้วม๊าของแฟรงค์ก็ร้องไห้ออกมา แบบคนที่อัดอั้นมามากมาย
ผมทำได้แต่เข้าไปจับมือม๊าไว้
เห้ออ มึงจะทำไงว่ะเจ มึงต้องทำไง
ผม :: ครับ ถ้าม๊าคิดว่ามันคือความสุขของแฟรงค์จริงๆ เจจะทำให้ครับ
.........................................
ม๊าของแฟรงค์กลับไปตั้งแต่ตอน 23.00 น.แล้ว
ผมทำได้แต่นั่งเงียบๆ จนเพื่อนผมเดินกลับเข้ามาในตัวบ้าน
มี่ :: มึงไปอาบน้ำนอนเถอะวะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้า
ผม :: พวกมึงนอนไหน นอนบ้านกูไหม
แชมป์ :: ก็ต้องแบบนั้นแหละ กูคงทิ้งมึงไม่ได้หรอก
มี่ :: เชน ละมึงอะนอนไหน
เชนหันไปมองหน้าแบงค์ ก่อนจะตอบกลับมา
เชน :: นอนนี้ดิวะ เพื่อนกำลังเดือดร้อนเว้ยย จะทิ้งได้ไง แต่แบงค์นอนด้วยนะมึง
มี่ :: เออ กูรู้แล้ว แต่เดี๋ยวก่อนนะ กูมัวแต่ห่วงเจจนลืมถามมึง
มึงสองคนไปแดกกันมาตอนไหนคร๊าบบบ ถึงมาตัวติดกันแบบนี้
เชน :: 5555 มึงไม่รอถามจนวันที่กูมีลูกเลยละห่า
มี่ :: เอาเร็วๆดิ
แบงค์ :: พี่มี่นี้ชอบกินเผือกเนอะ .. ปะ พี่เชนไปหาที่นอนเหอะ พรุ่งนี้ตื่นเช้าไปเรียนกัน
มี่เดินเกาหัวไปหาแชมป์
มี่ :: ทำไมแบงค์บอกว่ากูชอบกินเผือกวะ กูไม่ชอบซะหน่อย
แชมป์ตบหัวมี่เบาๆ ก่อนจะหัวเราะ
แชมป์ :: 55555 มันด่าว่ามึงนะชอบเสือก โอ้ยยย ทำไมแฟนกูโง่จังวะ
มี่ :: อ้าววหรอวะ ไอ่เชนน เมียมึงด่ากูอะ
แล้วมี่ก็วิ่งตามเชนขึ้นไปบนห้องนอนผม
แชมป์หันมาชวนผมให้ขึ้นไปบนห้อง
แชมป์ :: มึง ปะ ขึ้นไปนอนกัน
ผม :: พวกมึงไปก่อนเลย กูยัง งง กับตัวเองอยู่เลยวะ ผ้าเช็ดตัวเสื้อผ้าพวกมึงหยิบได้เลยนะ
แชมป์พยักหน้าก่อนจะเดินขึ้นไปข้างบน
เห้อออ ,, ตอนนี้ผมนั่งนิ่งๆอยู่บนโซฟา
นี้มันจะเที่ยงคืนแล้ว ทำไมเวลาคืนนี้มันยาวนานจังวะ
มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย ,, ทำไมวะต้องมาเกิดกับกูเนี้ยย
แฟรงค์
แฟรงค์ครับ …
พี่ควรทำไงดี
วันนี้ร้องไห้กี่รอบแล้วเจ … จะผ่านไปได้ไหมวะ
จะจับมือแฟรงค์เดินต่อไปได้ไหมว่ะ
.....................................
เช้าวันจันทร์
มี่ แชมป์ เชน และแบงค์ กลับไปตั้งแต่ตอน ตี 5
เพราะต้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า วันนี้มีเรียนเช้า
ผมตื่นมาตอน หกโมงเช้า อาบน้ำแต่งตัวแล้วลงมาข้างล่าง
ก็เจอกับแม่ที่กลับมาแล้ว
แม่ :: เจครับมาคุยกันก่อนไปเรียนดีไหม
ผม :: ครับแม่
ผมเดินไปนั่งข้างๆแม่ ก่อนที่แม่จะดึงผมเข้าไปกอด
โอ้ยย น้ำตามาเลยครับ ร้องไห้อีกแล้วครับ
แม่ :: ไม่เอาลูก ผู้ชายเค้าไม่ร้องไห้กันนะครับ
ผม :: เจขอโทษนะแม่ แม่ผิดหวังในตัวเจไหม
แม่ :: ไม่เลยลูก ไม่ผิดหวังเลย เจเป็นเด็กดี เรียนเก่ง ดูแลแม่มาตลอด แม่จะผิดหวังทำไม
ผมขยับตัวออกจากกอดของแม่ ก่อนจะมองหน้าแม่ของผม
ผม :: แต่เจชอบผู้ชายนะแม่ เจทำให้น้าเพ็ญโกรธแม่
แม่ :: ไม่เลยลูก น้าเพ็ญกับแม่ไม่ได้โกรธกัน แม่คุยกันแล้ว
เรารักลูกเหมือนกัน แต่ข้อจำกัดของแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน เจเข้าใจน้าเพ็ญเค้านะลูก
ผม :: เจเข้าใจครับ แต่เจรักน้อง เจควรทำยังไงครับแม่
แม่ :: อย่าเพิ่งทำอะไรตอนนี้เลยเจ ถ้ารักน้อง เจรอน้องได้ไหมลูก
ให้เวลาพิสูจน์ตัวเจ กับตัวน้อง แม่เชื่อลูก ว่าสักวันทุกๆคนต้องยอมรับและเข้าใจในตัวของเจกับน้องนะลูกนะ
ผม :: เจทิ้งน้อง เจไม่ยอมยืนข้างๆน้องตอนมีปัญหา เจเป็นคนไม่ดีเลยแม่ ฮึกก … ฮืออ
เอาละครับ โหมดเด็กน้อยเข้าสิงผมแหละ
ร้องไห้งอแงให้แม่ได้อมยิ้มขำกับผมตอนนี้
แม่อ่า ผมร้องไห้ แม่ขำทำไม
แม่ยกมือมาลูบหัวผมเบาๆ
แม่ :: รักน้องแฟรงค์จริงๆหรอลูก
ผม :: ครับแม่ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครเลย
แม่ :: ถ้ารักน้องก็อดทนนะครับคนเก่งของแม่ ไปเช็ดหน้าเช็ดตาแล้วไปเรียนนะครับ
เย็นนี้รีบกลับมาทานข้าวกับแม่นะ แม่คิดถึง
พอแม่พูดจบก็ดึงผมเข้าไปหอม ก่อนจะปล่อยให้ผมไปล้างหน้าล้างตามาเรียน
ผมเดินมาจะขับ มินิของผมไปเรียน แต่ก็เปลี่ยนใจไปเอาอีกคันไปเรียนแทน
ไม่อยากนึกถึงวันเก่าๆที่แฟรงค์เคยนั่งข้างๆ ….
โอ้ยยย คิดถึงจะบ้าตายแล้วว
........................................
พอมาถึงคณะ ผมก็เดินไปหาพวกมี่ที่โต๊ะประจำ
มีรุ่นน้องรุ่นพี่แวะเข้ามาทักทาย มาคุยด้วยเป็นระยะ
ก่อนที่พวกผมจะพากันขึ้นเรียน
“อย่าลืมนะครับ วันศุกร์นี้ สอบ Midterm เตรียมตัวกันให้ดี .. เลิกคลาสได้ครับ”
เสียงอาจารย์ประจำวิชาแคลคูลัสบอกท้ายคาบ
เห้ยยย สอบแล้วหรอวะ นี้ยังไม่พร้อมเลยนะ
เชน :: สอบวันเดียวกับแบงค์ร้องเพลงเลย ห่า กูจะไปดูทันไหมวะ
ผมหันไปมองเชน
ผม :: ร้องวันศุกร์นี้หรอวะ
เชน :: เออดิ กูจะไปเฝ้ามันอะ ดูคลิปที่พวกมันเล่นปีก่อนแล้วกูหวงวะ
หนุ่มๆสาวๆจากนอกโรงเรียนมากรี๊ดแม่งงเต็มเลย
ผม :: มึงถามแบงค์ให้กูด้วยนะ ว่าแฟรงค์เป็นไงบ้าง
เชน :: มึงอะโอเคไหมวะ
ผม :: ไม่เลยวะ อยากเจอแฟรงค์ชิบหายย
เชน :: เออ เย็นนี้กูไปรอรับแบงค์ ถ้ากูเจอมันกูจะบอกมันให้นะ
ผม :: ขอบใจวะ กูกลับก่อนเลยนะ นัดแม่กินข้าวไว้
เชน :: เออ ขับรถดีๆนะมึง อย่าเหม่อลอย
ผมพยักหน้าให้เชน ก่อนจะออกจากห้องเรียน
.....................................
ผ่านไปแล้ว 4 วัน
ที่ผมไม่มีแฟรงค์ข้างๆเหมือนเดิม ผ่านแต่ละวันไปได้แบบทรมานมาก
เปิดดูรูปในไอจีแฟรงค์ซ้ำๆทุกวัน
กดอ่านไลน์ที่เคยส่งหากัน อ่านวนซ้ำไปซ้ำมา
เชน กับ น้องยิม ก็เอารูปแฟรงค์ที่แอบถ่ายที่ห้องซ้อมมาให้ดู
แฟรงค์ยังคงยิ้มแย้มกับเพื่อนๆได้เหมือนเดิม
แต่เชนบอก แฟรงค์ไม่ร่าเริงแบบเดิม
พวกน้องเปอร์ อุ่น น้ำน่าน กับแบงค์ก็บอกว่า มันแค่กำลังฝืนให้ร่าเริง
ยิ่งเห็นรูปแฟรงค์ ผมยิ่งอยากไปหา อยากไปกอด
อยากขอโทษ อยากบอกแฟรงค์ว่า ..... ผมรักแฟรงค์มาก
10.00 น.
พวกผมเริ่มสอบ Midterm วิชาแคลคูลัส
ผมออกจากห้องสอบมาคนสุดท้าย เดินออกมาก็เจอแชมป์นั่งรออยู่หน้าห้อง
แชมป์ :: มึงกะจะเอาท๊อปคลาสไงวะ
ผม :: เชนกับมี่วะ ไปไหน
แชมป์ :: มันไปโรงเรียนแบงค์แล้ว ให้กูมารอบอกมึงเนี้ย จะไปยังมึง
ผม :: ไปดีไหมวะ กลัวม๊าแฟรงค์รู้ว่ะ ว่ากูไปเจอน้อง
แชมป์หหยิบมือถือขึ้นมาให้ผมดูรูป
หึ .. ชัดเจนเลยครับ
แฟนเก่าแฟรงค์ น้องบัว … ยืนกอดแขนแฟรงค์อยู่
ผม :: เอามาจากไหน
แชมป์ :: น้องแบงค์ส่งไลน์มา บอกว่าบัวมาที่โรงเรียน เกาะแขนแฟรงค์เดินรอบงานเลย
ผม :: แม่งงเอ้ยย
แชมป์ :: ใจเย็นวะมึง ไปเหอะ ไปหาคนของมึงกัน
ผมหันไปมองหน้าแชมป์ ก่อนที่แชมป์จะพูดต่อ
แชมป์ :: เจ .. บางทีนะเหตุผลของผู้ใหญ่มันก็น่าเชื่อน่าฟัง แต่บางทีนะมึง
เหตุผลของหัวใจเราเอง ก็สำคัญเหมือนกันนะ
ถ้ามึงมั่นใจว่ามึงจะไม่ทำให้แฟรงค์เสียใจ และมึงจะพาน้องไปในทางที่ดีไม่ดิ่งลงเหวแน่ๆ
มึงจะกลัวทำไมวะ คนเราเกิดมาทั้งที ชีวิตมันสั้นนะมึง รักก็บอกรัก
ต้องการเค้าก็บอกเค้าไปตรงๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาแล้วเราตายไปโดยไม่ได้ทำอะไรเลย
มึงจะไม่เสียใจหรอวะ ไปกันเถอะมึง ไปหาสิ่งที่ใจมึงต้องการ
แชมป์ .. มึงหล่อมากวะ สุดๆ กูขอบใจมึงมาก
ผม :: ขอบใจวะที่พูดเตือนสติกู ไปเถอะมึง ไปเอาแฟนกูคืน
แชมป์ยิ้มให้ผม
แชมป์ :: กูรอคำนี้มาหลายวันแล้วเว้ย ไปกัน
ผมกับแชมป์ขับรถมาโรงเรียนน้องแบงค์ไม่ถึง 20 นาทีครับ เพราะรถยังไม่ติดเท่าไหร่
แชมป์กดโทรศัพท์หามี่
แชมป์ :: อยู่ไหนวะมี่ เออ งั้นเดี๋ยวออกมารอหน้าโรงยิมนะ
กูถึงหน้าโรงเรียนแล้ว ห้ามให้กูรู้นะว่าม่อหญิงอะ เออๆเจอกัน
แชมป์วางสายก่อนจะหันมาบอกผม
แชมป์ :: อยู่โรงยิมวะ วงน้องแฟรงค์กำลังจะขึ้นแสดง
ผมพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะวนรถเข้าไปจอดที่จอดรถ
ตอนนี้ผมกับแชมป์มาถึงหน้าโรงยิมแล้วครับ กำลังรอมี่เดินออกมาหา
ตื่นเต้นเว้ยย ไม่ได้เห็นหน้าไอ่ตัวแสบมา 4 วันแล้ว
คิดถึงจนจะบ้า … วันนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่องให้ได้
ไม่ปล่อยอีกแล้ว ….
แฟรงค์ครับ รอพี่นะ อีกไม่กี่นาทีเราจะได้เจอกันแล้ว
พี่สัญญา … พี่จะไม่ปล่อยให้แฟรงค์ต้องทนเหงาคนเดียวอีกแล้ว =)
มี่ออกมารับผม ก่อนจะบอกให้รีบเข้าไปเพราะแฟรงค์ขึ้นเวทีแล้ว
พอผมก้าวเข้าไปในโรงยิม ผมกับแชมป์ถึงกับตะลึง
เดี๋ยวๆก่อนนี้มึงจัดงานโรงเรียนหรือเปิดคอนเสิร์ตครับ
มีทั้งป้ายชื่อ ป้ายไฟ เปอร์ น้ำน่าน อุ่น แบงค์ และแน่นอนนักร้องนำ แฟรงค์
มีตะโกนเรียกชื่อแข่งกับเสียงเพลง
แล้วคนจะเบียดกันอะไรวะ ทั้ง ผญ. / ผช.
มี่รีบดึงแขนพวกผมให้เดินไปตรงหน้าๆเวที เพราะเชนมันยืนรออยู่
โหยย เชนมึงก็หาจุดยืนได้ดีเนอะ ยืนมองหน้าแบงค์เลยเชียว
ห่า ... หลงแฟนชิบหาย
หึหึ ไปด่ามันทำไมวะกู …. กูเองก็หลงแฟนจะแย่ >////<
ตอนนี้ผมมายืนดูแฟรงค์ร้องเพลงแล้วครับ
ผมมองแฟรงค์ได้ชัดเต็มๆตา
แฟรงค์ยังน่ารัก ยังยิ้มสดใสเหมือนเคย
วันนี้แฟรงค์ใส่เดฟเอวต่ำ แค่ชูมือขึ้นนิดหน่อยก็เห็นขอบบ๊อคเซอร์ละครับ
คนที่ยืนชิดขอบเวทียังมีชีวิตอยู่ไหม เลือดกำเดาจะพุ่งไหม
ส่องดูหน้าท้องแฟนผมอยู่นั้นแหละ
หื้มมม ไม่ชอบใจเลยแหะ
ผมยืนดูแฟรงค์ร้องเพลง ผ่านไป 2 เพลงละครับ
แฟรงค์เอนเตอร์เทรนคนดูได้ดีจริงๆ
( นี้เปิดคอนเสิร์ตของตัวเองจริงๆสินะ )
ตอนนี้เสียงดนตรีเงียบลง มีแต่เสียงกรี๊ดจากข้างล่างเวที
แฟรงค์ :: เงียบก่อนๆครับ
ข้างล่างเวทีเริ่มเบาเสียงลง
แฟรงค์ :: น่ารักมากครับ .. ก่อนอื่นก็สวัสดีทุกๆคนนะครับ
และก็ยินดีต้อนรับทุกๆคนที่เข้ามาเยี่ยมชมกิจกรรมของโรงเรียนของเราในวันนี้
ยังไงพวกเราในนามตัวแทนของโรงเรียนก็ขอให้ทุกๆคนเที่ยวชมงานให้สนุกสนานนะครับ
มีเรื่องอะไรต้องการความช่วยเหลือหรือแนะนำเดินไปที่เต้นท์หน้าเสาธงนะครับ
เรามีคณะกรรมการนักเรียนสุดหล่อรอรับใช้ทุกๆท่านอยู่ครับ
พอแฟรงค์พูดจบก็มีเสียงเฮ เสียงกรี๊ดตามมา
“แก๊ ฉันอยากหลงทาง ฉันจะไปที่เต้นท์”
“ฉันอยากไปห้องน้ำ ฉันหาทางไม่เจอ ไปถามทางดีกว่า”
สาวๆข้างๆผมเริ่มวางแผนจะไปดูคณะกรรมการหล่อๆกันแล้วละครับ
อืมม ไปเลยครับไปเลย จะได้ไม่ต้องมาจิกมองแฟนผม
แฟรงค์ :: ยังไงมาสนุกกับเพลงต่อไปเลยดีกว่านะครับ
พออินโทรดนตรีเริ่มขึ้น ก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าดตามขึ้นมา
ก่อนจะมีเสียงเรียกร้องให้แฟรงค์ถอดเสื้อ
“พี่ตูนเค้าต้องถอดเสื้อนะค่ะ”
“พี่แฟรงค์ ถอดเสื้อก่อน”
โหวกเหวกโวยวายกันขึ้นมา จนน้องแบงค์หยุดเล่นดนตรี
แฟรงค์เลยหยุดร้องเพลง แล้วมองมาหาแบงค์
แบงค์ :: อะไรนะครับ ต้องถอดเสื้อหรอครับ
คนดูข้างล่าง :: ช่ายย
แบงค์ :: ถอดแค่คนร้องหรอครับ
แล้วส่งยิ้มกวนๆไปข้างล่างเวที
อ้าวๆ สาวๆหน้าเวทีกรี๊ดกันใหญ่
ข้างล่างเวทีตอบแบงค์ไป
“ถอดทั้งวงค่า ถอดเลย ถอดเลย”
ตอนนี้เชนเริ่มบ่นงึมงัมๆละครับ สงสัยจะหวงน้องแบงค์
แบงค์ :: เค้าขอมา เอาไงอะพวกเรา
แบงค์หันไปยิ้มนิดๆให้เพื่อนในวง ก่อนจะหันมาสบตากับเชน แล้วยกยิ้มให้เชน
แฟรงค์ :: เพื่อพี่ตูนครับ จัดไปครับ
พอพูดจบพวกน้องเปอร์ น้องอุ่น น้องน้ำน่าน กับน้องแบงค์ก็ถอดเสื้อ
เสียงกรี๊ดดังมากจนผมต้องยกมือมาปิดหู
แฟรงค์เดินไปใกล้ๆแบงค์ ก่อนจะถอดเสื้อ
แล้วเหมือนแบงค์จะบอกอะไรแฟรงค์ซะอย่าง
ผมเห็นแฟรงค์หันมาทางที่ผมยืน ก่อนจะหันไปยิ้มให้แบงค์
อะไรกันครับ ซุบซิบไรกันว่ะ
พอแฟรงค์ถอดเสื้อเสร็จ อินโทรดนตรีก็เริ่มขึ้น
แฟรงค์ :: หวังว่าคงพอใจทุกคนนะครับ
เออ พอใจกันหมดแหละ แต่พี่ไม่พอใจครับ จะอวดเพื่ออะไร??
หวงนะ เข้าใจไหมครับ หวงครับ!!!
แล้วแฟรงค์ก็ร้องเพลงพี่ตูน ทั้งยาพิษ / เรือเล็กควรออกจากฝั่ง / แสงสุดท้าย
สาวๆหน้าเวทีนี้เคลิ้มเลยครับ
ผมนี้แทบจะอยากไปดึงให้แฟรงค์ลงจากเวที
ใส่ยีนส์เอวต่ำมาก เห็นขอบบ๊อคเซอร์แล้วยังถอดเสื้อโชว์กล้ามหน้าท้องอีก
ท้องแบนๆมีกล้ามหน้าท้อง มีกล้ามเนื้อแบบคนเล่นกีฬา ผิวขาวๆ
เหอะ… หวงเว้ยยย !!!!!
แฟรงค์ :: เอาละครับ เต้นกันโดดกันจนเหนื่อยแล้ว มาพักกับเพลงเบาๆกันหน่อยนะครับ
แฟรงค์เดินไปหยิบน้ำมาดื่มเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ
แฟรงค์ :: ผมเชื่อนะครับ ว่าทุกคนในทีนี้ มีคนที่คุณรักอยู่ ... ผมเองก็มีคนที่ผมรักมากเหมือนกันครับ
แล้วแฟรงค์ก็มองมาทางผม พร้อมๆกับเสียงกรี๊ดจากคนดูข้างล่างเวที
แฟรงค์ :: แต่ผมไม่ได้อยู่กับเค้าอีกแล้ว .. ถ้าเค้ายังยืนอยู่ที่นี้ อยากให้ตั้งใจเพลงนี้ …. ให้ดีๆนะครับ
แฟรงค์ยืนมองหน้าผม ก่อนที่อินโทรเพลงจะขึ้น
*เพลง ขอ -LOMOSONIC
จากวันนั้น ฉันไม่รู้ว่านานเท่าไร ที่เราได้จากกัน
เหตุผลใดๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่
วันนี้ได้มองตา ตาดวงเดิมคู่นั้นอบอุ่นเหลือเกิน
เธอกับฉัน ความทรงจำมากมาย
แฟรงค์ร้องไปก็ยืนมองตากับผมไป
แววตาของแฟรงค์มีทั้งตัดพ้อ น้อยใจ
ไม่อยากจะขอ ให้เวลานี้เป็นของเรา
ไม่อยากจะถาม ว่าเราจะเหมือนเดิมได้ไหม
แค่อยากให้รู้ ที่ผ่านมานั้น ฉันคิดถึงเธอสุดหัวใจ
ตอนนี้เสียงแฟรงค์สั่นนิดหน่อยละครับ
ตาที่มองผม มีน้ำตาคลออยู่
โอ้ยย ไม่ไหวแล้วเว้ยเจ
แฟรงค์กำลังจะร้องไห้ ‘
กว่าที่จะรู้ ว่าตัวเธอนั้นสำคัญเท่าไร
และก็ได้รู้ ในวันที่ฉันเสีย .... ธะ ... เธอไป
แฟรงค์เสียงสั่นไปหมดแล้ว พร้อมๆทั้งหันหลังไปทางที่พวกน้องเปอร์ยืนอยู่
พวกคนดูข้างล่างเริ่มเงียบกันละครับ
ทำไงเจ .. น้องร้องไห้อยู่
มึงจะสับสนอะไรอีกวะ
ผมควรทำไงดี ?
-
:hao5: บีบหัวใจอ่า แง้
-
ทำตามที่ใจต้องการเลยพี่เจ
-
ม๊า นี้ยุคไหนแล้วค่ะ เข้าใจว่าหัวอกคนเป็นพ่อแม่ แต่เห็นแก่ลูกหรือตัวเองกันแน่ ถ้าอะไรที่ทำให้ลูกมีความสุขก็ปล่อยมันไปเหอะ เรามองดูอยู่ห่างๆก็พอ ให้เค้าจัดการชีวิตเขาเอง ถ้าอะไรมันไม่ถูกไม่ควรเราค่อยตักเตือน ลูกน่ะเลี้ยงได้แต่ตัวนะค่ะ แต่หัวใจมันเลี้ยงกันไม่ได้
(อินจัดไปหน่อย555)
55555+
ชอบคอมเม้นต์อะ >///<
-
เศร้าอ่ะ ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ T_T
ปัญหาระดับชาติ TT
-
ขอให้ทั้งคู่ ผ่านไปได้ด้วยดี
รอตอนต่อไปนะคะ
เอาตอนต่อไปมาส่งค่ะ =)
-
:katai1: ว้ากแม่มา
พี่เจสู้ๆนะ. อย่าทิ้งน้อง แอบหมั่นไส้แบ็งค์เชนเบาๆ
คู่นี้เริ่มหวานค่ะ 555555555
แต่หวานไม่สนพี่เจเลย
-
มันต้องใช้เวลา...ใจเย็นๆนะ
:mew3: ใช่แล้ว พี่เจต้องใจเย็นๆ >///<
-
เข้ามาเศร้าต่อเนื่อง T__T
-
:hao5: บีบหัวใจอ่า แง้
อึดอัดใจแทน TT
-
เข้ามาเศร้าต่อเนื่อง T__T
เดี๋ยวมาม่าใกล้หมดแล้วละค่ะ 55555
-
บีบคั้นหัวใจ จริงๆ
น้องแฟรงค์ร้องไห้ พี่เจจะทำไงต่อหละ ทีนี้
ตอนหน้าไม่ขอไรมาก ขอให้กลับมารักกันหวานๆเหมือนเดิม ก็พอ ^^
-
มาทางนี้แล้วก็มีแต่ต้องช่วยกันดึงช่วยกันลากช่วยกันผลักดันกันและกันไปข้างหน้า
โปรเจ็คยาวนานชั่วชีวิตเลย ตอนนี้ผู้ใหญ่มาแรง ทั้งสองคนเป็นเด็กจะเอาอะไรไปเถึยงไปสู้กับเขา มากันทั้งตระกูล
พี่เจกับแฟรงค์ควรได้คุยกันว่าจะเอายังไงต่อไป จะรอทนไปข้างหน้าด้วยกันหรือยังไง
ผู้ใหญ่มักจะลึมว่าชีวิตกับอนาคตที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับเด็กนั้นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เด็กอยากได้หรือว่าเหมาะสม เหมือนปลูกบ้านแล้วลึมถามคนอยู่ว่าชอบแบบไหน อยากได้แบบไหน ลึมไปว่านี่เป็นการวางแผนสำหรับอนาคตที่สังคมเปลี่ยนแปลงทุกวัน
สวสารเด็กมากๆ
-
พี่เจ ปลอบน้องด่วน นะบัด nowwwwww
-
อัพอีกไหมค่ะ สนุกมาก อัพอีกเถอะค้ะ
-
เศร้าให้กับวันนี้...เพื่อรอยยิ้มในอนาคต..
-
Ch. 31 ไปด้วยกัน || Frank ‘ Mode
กว่าที่จะรู้ ว่าตัวเธอนั้นสำคัญเท่าไร
และก็ได้รู้ ในวันที่ฉันเสีย .... ธะ ... เธอไป
ร้องต่อไม่ไหวแล้ว … น้ำตาไหลอีกแล้ว
ผมรีบหันหลังมาทางเพื่อนๆผม
ดีนะที่เป็นช่วงอินโทร…
แฟรงค์ มึงต้อง the show must go on นะเว้ยย
ห้ามร้องๆ ผมรีบเอามือเช็ดน้ำตาออก
ก่อนจะหันหน้าไปทางเวที เพื่อร้องเพลงท่อนต่อไป
เปอร์ น้ำน่าน แบงค์ อุ่น ต่างสงสายตามามองเหมือนจะถามว่า “มึงไหวไหม”
ผมพนักหน้าให้เพื่อนๆ บอกพวกมันให้รู้ว่ากูพร้อมจะร้องเพลงต่อแล้ว
ผมหันหน้าไปทางเวที
“ตุ๊บบบ”
เห้ยยย ใครโยนอะไรมาใส่หน้ากูวะเนี้ยยย
ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาปิดหน้าผมไว้
พร้อมๆกับได้ยินเสียงกรี๊ดดดังลั่นเลย
เดี๋ยวๆก่อนผ้าอะไรวะ
ผมเอาจับๆ จะดึงออกให้พ้นจากหน้าผม
หื้ม กลิ่นน้ำหอมแบบนี้คุ้นๆวะ
แต่ไม่ทันได้ดึงออกครับ ก็มีเสียงคนร้องเพลงท่อนต่อจากผม
ไม่อยากจะขอ ให้เวลานี้เป็นของเรา
ไม่อยากจะถาม ว่าเราจะเหมือนเดิมได้ไหม
แค่อยากให้รู้ ที่ผ่านมานั้น ฉันคิดถึงเธอสุดหัวใจ
พี่เจ !!!!!
ตอนนี้ผมดึงผ้าที่ปิดหน้าผมออกละครับ เสื้อช๊อปพี่เจเองครับ
นี้พี่เจโยนใส่หน้าผมหรอห๊ะ!!
เดี๋ยวเหอะ แม่งง ทำตัวน่ารักวะ >///<
พี่เจร้องเพลงไปก็กันมายิ้มให้ผม
คนดูข้างล่างถึงกับยืน งง ว่าไอ่คนตัวขาวๆที่ขึ้นมาบนเวทีเป็นใคร
กว่าที่จะรู้ ว่าตัวเธอนั้นสำคัญเท่าไร
และก็ได้รู้ ในวันที่ฉัน เสียเธอไป
ผมมองไปทางพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ ที่ตอนนี้ยืนยกยิ้มให้ผมอยู่
แหม่ … ดีใจสิครับเพื่อนพี่แม่งทำตัวเท่ห์ใช่ป่ะ
ไม่อยากจะขอ ให้เวลานี้เป็นของเรา
ไม่อยากจะถาม ว่าเราจะเป็นเหมือนเดิมได้ไหม
แค่อยากให้รู้ ที่ผ่านมานั้น ฉันคิดถึงเธอสุดหัวใจ
พี่เจเดินเข้ามากอดคอผมไว้
จะทำไงได้ละครับ ก็เลยเอามือไปโอบเอวพี่เจ
55555+ นี้ไม่ได้หายโกรธนะพูดจริงๆ
แค่แบบว่าอยู่บนเวทีไง ต้องแสดงให้จบแค่นั้นเอง
จริ๊งงจริงงงงงงงงง =)
ไม่อยากจะขอ ให้เวลานี้เป็นของเรา
ไม่อยากจะถาม ว่าเราจะเหมือนเดิมได้ไหม
แค่อยากให้รู้ ว่าในวันนี้ ฉันเหมือนได้เจอลมหายใจ
พอเพลงจบ ก็มีเสียงกรี๊ดดตามมาซะดังเลยครับ
พี่เจหันมายิ้มให้ผมอีกครั้ง ก่อนจะพูดต่อ
พี่เจ :: สวัสดีครับบ
เสียงกรี๊ดดตามมาตอบรับคำทักทายพี่เจ
พี่เจ :: เดี๋ยวขอให้นักร้อง และนักดนตรีไปพักแป๊บนึงนะครับ
แล้วก็ให้น้องๆใส่เสื้อผ้าอะไรให้เรียบร้อยก่อนเนอะ
เพราะเดี๋ยวคนข้างหน้าเวทีนี้จะเลือดกำเดาออกจนเลือดหมดตัวซะก่อน
คนดูหน้าเวทีส่งเสียงหัวเราะออกมา
พี่เจ :: พี่ดล ครับ .. เชิญบนเวทีด้วยครับ
ช่วงที่รอพี่ดล เดินขึ้นมาบนเวที พวกเปอร์ น้ำน่าน อุ่น และแบงค์
ก็ลุกเดินออกจากเครื่องดนตรีของตัวเอง
พร้อมทั้งหยิบเสื้อมาพาดบ่าไว้
ก่อนจะเดินมาหาผม
แบงค์ :: ไหวปะมึง ไปกินน้ำหลังเวทีกัน
ผมพยักหน้าให้พวกมัน ก่อนจะเดินตามไป
แต่พี่เจก็รั้งตัวผมไว้ พร้อมทั้งยื่นหน้ามาใกล้ๆผม
ก่อนจะกระซิบกับผมว่า
พี่เจ :: พี่ขอโทษนะแฟรงค์
ผมหันไปมองหน้าพี่เจเล็กน้อย แต่ไม่ตอบอะไร
เชอะ … งอลเว้ยยงอล วันนั้นละไล่ วันนี้จะมาง้อ
นานไปไหม ปล่อยให้คิดถึงมาได้ตั้ง 4 วัน
พี่เจ :: เดี๋ยวร้องเพลงให้ฟังนะ… คิดถึง
พูดจบพี่เจก็เดินไปหน้าเวที ผมก็เดินเข้าไปหลังเวทีไปหาพวกเพื่อนผม
เปอร์ :: พี่เจแม่งเท่สัสสสอะ กูเห็นตอนโยนเสื้อใส่หน้ามึง
แล้วดึงไมค์ไปร้องเพลง ยังกับดูคอนเสริต์อะ แม่งง สุดยอด
น้ำน่าน :: เมื่อกี้พี่เจบอกอะไรมึงวะ
ผม :: บอกขอโทษ แล้วก็บอกคิดถึง
แบงค์ :: มึงโกรธพี่เจอยู่ป่ะว่ะ
อุ่น :: อย่างเชรี้ยแฟรงค์เนี้ยนะจะโกรธพี่เจ มึงดูหน้ามันด้วยครับ ยิ้มหน้าบานไปหมดละห่า
ผม :: อะไร กูแสดงออกขนาดนั้นเลยหรอวะ
แล้วพวกมันก็หัวเราะกัน
โอ้ยยย เว้ยย !! พี่เจนะพี่เจ
จริงๆผมไม่ได้โกรธพี่เจหรอกครับ
ผมเข้าใจว่าพี่เจก็คงสับสนกับปัญหาที่เกิดขึ้น
4 วันที่ผมอยู่บ้านเฉยๆ ผมคิดหาทางออกมาตลอด
ว่าจะทำยังไงให้ผมกับพี่เจได้รักกันต่อไป
และผมเองก็เข้าใจในเหตุผลของม๊าป๊าผมเหมือนกัน
ผมตัดสินใจจะหาทางออกด้วยตัวเองให้ได้ จะทำทุกอย่างให้ม๊าป๊ารับให้ได้
แม้จะนานแค่ไหนก็ตาม 1 ปี 2 ปีก็ตาม
ผมก็จะไปจีบพี่เจอีก จะขอกลับไปรักพี่เจอีกครั้ง
แต่วันนี้พอผมเห็นพี่เจมายืนอยู่หน้าเวที มายืนมองผมร้องเพลง
คอยส่งสายตามามองผม ผมคิดว่าผมไม่ต้องรออะไรแล้วละ
ผมจะไม่ปล่อยพี่เจอีกแล้ว
ไม่ว่าพี่เจจะไล่ผมแค่ไหนก็ตาม
ผมคิดถึงรอยยิ้มของพี่เจ คิดถึงอ้อมกอด คิดถึงสัมผัสต่างๆจากพี่เจ
ตอนนี้ผมใส่เสื้อเสร็จแล้ว เอาช๊อปพี่เจมาพาดบ่าไว้
แล้วหยิบขวดน้ำมายืนพิงฉากหลังเวที ดูพี่เจร้องเพลง
พี่ดล :: สวัสดีครับ ขอวงศิษย์เก่าเล่นหน่อยละกันนะครับ
พูดจบพี่ดลก็เริ่มขึ้นอินโทร
เป็นเพลงอคูสติก มีแค่กีต้าห์ตัวเดียวจากพี่ดล และพี่เจเป็นคนร้อง
บอกกับฉันได้ไหมจะเป็นไปได้รึเปล่า
บอกว่าความรักเรานั้นยังมีสิทธิ์จะเดินต่อไหม
บอกเถอะบอกกับฉันควรตั้งความหวังไปถึงเมื่อไหร่
บอกเถอะบอกว่าจะยังไง อย่าปล่อยให้ฉันหนักใจอย่างนี้
แค่เริ่มเพลงก็มีเสียงกรี๊ดขึ้นมาละครับ
ฉันไม่รู้ว่าที่เธอนั้นหายไปไม่โทรมา
เธอกำลังเจอปัญหามากมายอะไรข้างในจิตใจรึเปล่า
หรือว่าเธอกำลังกังวลกับรักของเรา
พี่เจร้องไปก็หันมาทางผมที่ยืนอยู่
ไม่ต้องยิ้มครับ ไม่ต้องส่งยิ้มให้
งอลครับงอล
5555555+ แม่งง อย่ามาน่ารักเว้ยยพี่เจ
แล้วพี่เจก็หันไปที่หน้าเวทีต่อ
ฉันไม่รู้ว่าตัวของฉันนั้นควรทำไงดี
จะโทรตอนนี้และคุยตอนนี้ (แต่มันจะดีรึเปล่า)
ขอแค่รู้ว่าขาวหรือดำแต่ไม่ใช่สีเทา
วนเวียนอยู่ที่เก่า .. วนเวียนที่สีเทา
บอกกับฉันได้ไหมจะเป็นไปได้รึเปล่า
บอกว่าความรักเรานั้นยังมีสิทธิ์จะเดินต่อไหม
บอกเถอะบอกกับฉันควรตั้งความหวังไปถึงเมื่อไหร่
บอกเถอะบอกว่าจะยังไง อย่าปล่อยให้ฉันหนักใจอย่างนี้
โหยยย ท่าโยกร้องเพลงอย่างเท่ห์อะพี่เจ
ตอนนี้คนข้างล่างเวที เริ่มร้องตามพี่เจละครับ
ซ้ายหรือขวา ถอยหลังรึฉันสมควรจะตรงไป
ควรเศร้าแค่ไหน สนุกแค่ไหน ช่วยไกด์ฉันที
และฉันนั้นสมควรจะทำยังไงดีกับรักของเรา
ผมยืนอยู่ดีๆ แบงค์ก็เอาไมค์มายัดใส่มือผม
แล้วผลักผมออกมาหน้าเวที
พวกคนดูข้างล่างก็กรี๊ดขึ้น
พี่เจหันมามองหน้าผม ก่อนจะยิ้มให้ผมนิดๆ
แล้วผายมือมาทางผม เหมือนบอกให้ผมมายืนข้างหน้า
ผมเลยเดินเข้าไปยืนใกล้ๆพี่เจ ก่อนจะเอามือขยี้ผมพี่เจเล่นเบาๆ
เสียงกรี๊ดดตามมาซะงั้น 555555+
พอถึงช่วงที่จะร้อง ผมเลยร้องเพลงขึ้นมา พี่เจเลยยืนมองผมร้องแทน
วนเวียนอยู่ที่เก่า .. วนเวียนที่สีเทา
บอกกับฉันได้ไหมจะเป็นไปได้รึเปล่า
บอกว่าความรักเรานั้นยังมีสิทธิ์จะเดินต่อไหม
บอกเถอะบอกกับฉันควรตั้งความหวังไปถึงเมื่อไหร่
บอกเถอะบอกว่าจะยังไง อย่าปล่อยให้ฉันหนักใจอย่างนี้
พอจบเพลง ,, พี่เจก็พูดขึ้นมา
พี่เจ :: งั้นเดียวยกเวทีคืนให้น้องๆเลยนะครับ
พี่ดลเอากีต้าร์ไปเก็บไว้ที่เดิม
ส่วนเพื่อนๆผมก็เดินเข้าตำแหน่งของตัวเอง
พี่เจเดินมาดึงเสื้อช๊อปที่พาดบนบ่าผมออก
พร้อมทั้งกระซิบกับผม
พี่เจ :: พี่ไม่ปล่อยแฟรงค์อีกแล้วนะ
พูดจบก็หันมายิ้มให้ผม ก่อนจะเดินลงไปยืนที่เดียวกับพี่เชน
ผม :: เอาละครับ โดนรุ่นพี่ยึดเวทีไป 1 เพลง
เดี๋ยวยังไงมาฟังเพลงสุดท้ายของวันนี้กันนะครับ
ผมในนามตัวแทนโรงเรียนขอบคุณทุกๆคนที่มาร่วมกิจกรรมทางโรงเรียนเรานะครับ
หมดจากแสดงดนตรีแล้ว แต่ยังมีซุ้มกิจกรรมรอทุกท่านอยู่นะครับ จำได้ไหม ถ้าไม่รู้จะไปที่ไหนให้ไปหาใคร
ผู้ชมข้างล่างเวที :: เต้นท์หน้าเสาธง
ผม :: ไปหาใครครับ
ผู้ชมข้างล่างเวที :: ผู้ชายหล่อ
แล้วก็มีเสียงกรี๊ดตามมาครับ 555555+
ผม :: ครับผม ,, ไปฟังเพลงสุดท้ายกันเลยนะครับ
ช่วงอินโทรขึ้น ผมก็ยืนมองหน้าพี่เจ พี่เจส่งยิ้มให้ผม
อย่าพี่เจอย่า เดี๋ยวมีเคลียร์กันแน่นอน ไม่ต้องมายิ้มยั่ว
ผม :: ให้คนที่แสนดีของผมนะครับ
กรี๊ดดดดดดดดด
เหอๆ จะกรี๊ดทำไมกันครับ ผมร้องให้แฟนผม
ฉันเหมือนคนหลงทาง หาไม่เจอกับความรัก
ฉันไม่เคยได้ รู้จักเลย
ฉันได้แต่นั่งมอง เหม่อดูคนอื่นเฉยๆ
ฉันไม่เคยไม่เคย เลย ไม่เคย
ผมร้องเพลงไปเรื่อยๆ ก็ยืนส่งสายตาให้พี่เจไปด้วย
555+ พี่เจก็ไม่หลบตาผมครับ จ้องมองกลับมาเหมือนกัน
แล้ววันหนึ่งเธอ ก็เข้ามาเข้ามาในชีวิต
ฉันไม่เคยรู้สึกนี่ ว่าเธอนะใช่เลย
ฉันเพิ่งเข้าใจ ทุกๆ อย่าง ทุกความหมาย
ว่ารักของเธอนั่นช่างมากมาย และเหนือใคร
ทุกสิ่งยอมให้เธอ ไม่ว่าจะอยู่แสนไกล
ทุกสิ่งยอมให้เธอ แม้ฉันจะรับได้หรือไม่
ทุกสิ่งยอมให้เธอ เพียงเธอแค่คนนี้
เธอแสนดีช่างแสน ดีคนที่แสนดี
พี่เชนยกยิ้มมาแซวผม 555555+
ไม่ต้องแซวครับพี่ไม่ต้องแซว
ส่วนพี่มี่พี่แชมป์นี้งอลอะไรกันไม่รู้ครับ
พี่แชมป์หน้าบึ้งมากอะ
จากเลวร้าย เธอทำให้มีความหมายให้ฉัน
ได้รู้ว่า ว่าชีวิตของฉันนี้จะขอมีเธอคนดีตลอดไป
โอ้ จากเลวร้าย ชีวิตฉันมีความหมายและฉัน
ได้รู้ค่าและหนึ่งในใจดวงนี้จะหยุดลงตรงที่
คนนี้ตลอดไป ตลอดไป
ทุกสิ่งยอมให้เธอ ไม่ว่าจะอยู่แสนไกล
ทุกสิ่งยอมให้เธอ แม้ฉันจะรับได้หรือไม่
ทุกสิ่งยอมให้เธอ เพียงเธอแค่คำนี้พอ
เธอแสนดีช่างแสนดี คนที่แสนดี
อ้าวว พี่เจเดินออกไปไหนว่ะ
อุตส่าห์มองตลอด เผลอมองไปทางอื่นนิดเดียว
พี่เจหายไปไหนเนี้ย~
จากเลวร้าย เธอทำให้มีความหมายให้ฉัน
ได้รู้ว่า ว่าชีวิตของฉันนี้จะขอมีเธอคนดีตลอดไป
โอ้ จากเลวร้าย ชีวิตฉันมีความหมายและฉัน
ได้รู้ค่าและหนึ่งในใจดวงนี้จะหยุดลงตรงที่
คนนี้ตลอดไป ~
ผม :: สวัสดีครับ กลับบ้านกันโดยปลอดภัยนะครับ แล้วเจอกันใหม่ปีหน้าครับผม
พูดจบผมก็เดินเข้ามาหลังเวทีทันที พวกเพื่อนๆผมกำลังเก็บเครื่องดนตรีกัน
พอผมเดินมาหลังเวทีก็เจอพี่เจยืนรออยู่
ผมรีบดึงพี่เจไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อหลังเวที
เปอร์เดินเข้ามาพอดี
ผม :: มึง กูจะคุยกับพี่เจแป๊บ มึงอย่าเพิ่งให้ใครเข้ามานะ
เปอร์ :: เออ
ผมดึงพี่เจเข้ามาในห้อง ก่อนจะปิดล๊อคประตู
พอหันมาก็เจอพี่เจยืนมองหน้าผมอยู่
มันไม่มีคำพูดอะไร ที่อยากจะพูดตอนนี้เลยครับ
พี่เจโผเข้ากอดผม ผมก็กอดพี่เจกลับ
พี่เจ :: พี่ขอโทษนะแฟรงค์ ที่พี่พูดแบบนั้น พี่ขอโทษ
พี่เจพูดไปด้วย น้ำตาคลอไปด้วย
ผมผละอ้อมกอดออกจากพี่เจ ก่อนจะใช้มือเช็ดน้ำตาให้พี่เจ
ผม :: แฟรงค์ไม่โกรธพี่เจแล้วละ แต่อย่าไล่อีกได้ไหม
พี่เจพยักหน้ารับ
ผมเลยก้มลงไปประกบปากจูบพี่เจเบาๆ
พี่เจจูบตอบกลับมา จากจูบเบาๆกลายเป็นร้อนแรง
ผมใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปเกี่ยวพันกับลิ้นพี่เจ
เราจูบกันแบบไม่มีใครยอมใคร
หื้มมม อารมณ์จะขึ้นครับ
มันคิดถึงมาก ไม่ได้คุยกันมา 4 วัน
ไม่ได้กอดกันมาตั้ง 4 วัน
ผมเริ่มใช้มือลูบไล้ไปในเสื้อพี่เจ
แต่ก่อนที่จะมีอะไรเกิดเลยไปกว่านั้น
ก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังมา
“ก๊อก ก๊อก”
แบงค์ :: กูไม่อยากขัดจังหวะมึงนะ แต่คือ ม๊ามึงมารอรับที่หน้าโรงยิมแล้ว
ห๊ะ ม๊ามารอรับแล้ว
-
บีบคั้นหัวใจ จริงๆ
น้องแฟรงค์ร้องไห้ พี่เจจะทำไงต่อหละ ทีนี้
ตอนหน้าไม่ขอไรมาก ขอให้กลับมารักกันหวานๆเหมือนเดิม ก็พอ ^^
อัพแล้วค่า =)
ใกล้หวานแล้วๆ ๆ
-
มาทางนี้แล้วก็มีแต่ต้องช่วยกันดึงช่วยกันลากช่วยกันผลักดันกันและกันไปข้างหน้า
โปรเจ็คยาวนานชั่วชีวิตเลย ตอนนี้ผู้ใหญ่มาแรง ทั้งสองคนเป็นเด็กจะเอาอะไรไปเถึยงไปสู้กับเขา มากันทั้งตระกูล
พี่เจกับแฟรงค์ควรได้คุยกันว่าจะเอายังไงต่อไป จะรอทนไปข้างหน้าด้วยกันหรือยังไง
ผู้ใหญ่มักจะลึมว่าชีวิตกับอนาคตที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับเด็กนั้นอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เด็กอยากได้หรือว่าเหมาะสม เหมือนปลูกบ้านแล้วลึมถามคนอยู่ว่าชอบแบบไหน อยากได้แบบไหน ลึมไปว่านี่เป็นการวางแผนสำหรับอนาคตที่สังคมเปลี่ยนแปลงทุกวัน
สวสารเด็กมากๆ
พ่อแม่ห่วงลูกหลานได้ค่ะ แต่ก็ห้ามมากไม่ได้หรอกเนอะ
ดูแลห่างๆดีกว่า
ขอบคุณนะค่ะ ที่แวะเข้ามาติดตามกัน =)
-
พี่เจ ปลอบน้องด่วน นะบัด nowwwwww
อัพแล้วค่า =)
-
อัพอีกไหมค่ะ สนุกมาก อัพอีกเถอะค้ะ
อัพแล้วค่า =)
-
เศร้าให้กับวันนี้...เพื่อรอยยิ้มในอนาคต..
ต้องได้ยิ้มด้วยกันแน่นอนค่ะ =)
-
:hao3: กำลังซึ้งแม่มาอีกแล้วง่า. หวังว่าจะเข้าใจกันสักทีนะ
-
ม๊ามาขัดจังหวะเค้าทำม๊ายยยยยย
เกือบจะเข้าด้ายเข้าเข็มแล้ววววว
-
ตายล่ะหว่า~~~ หึๆๆ
-
Ch 31.5 ไปด้วยกัน || Frank ‘ Mode
( มาต่อ ch 31 ให้จบค่าา )
ม๊ามารอรับที่หน้าโรงยิมแล้วหรอวะ
โหยย ม๊าอะ …
ผมหันมามองหน้าพี่เจอีกครั้ง ก่อนจะบอกให้พี่เจกลับไปก่อน
ผม :: พี่เจกลับก่อนเถอะ แล้วเอาไว้แฟรงค์จะติดต่อไปหา
พี่เจส่ายหน้าไปมา ก่อนจะจับมือผมไว้
พี่เจ :: ไม่เอา ไม่ทิ้ง ไม่หนีไปคนเดียวอีกแล้ว จะเกิดอะไร ผ่านมันไปด้วยกันนะ
พี่เจพูดไปก็จ้องตาผมไป สายตาที่มีแต่ความมั่นคง มั่นใจแบบนั้น
เห็นแล้ว … รู้สึกตกหลุมรักผู้ชายคนนี้อีกแล้ว
เคยไหมครับ … ตกหลุมรักแฟนตัวเอง ไม่รู้จะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้วเนี้ยย
พี่เจ :: นะแฟรงค์ จับมือกันไว้แบบนี้ เชื่อมั่นใจตัวพี่
พี่สัญญา ว่าพี่จะทำทุกๆอย่างให้เราผ่านปัญหานี้ไปด้วยกัน
พี่เจพูดไปพร้อมกับบีบกระชับมือผมให้แน่นขึ้น
ผมยิ้มให้พี่เจ และก็บีบมือตอบรับพี่เจให้
ผม :: ครับ แฟรงค์เชื่อพี่เจ เชื่อมาตลอด ห้ามปล่อยมือกันอีกน่ะ
ผมกับพี่เจยิ้มให้กัน
พี่เจ :: ไปเถอะ ,, ไปหาม๊ากัน
ผมกับพี่เจเดินจับมือกันออกจากห้องมา
เปอร์ แบงค์ พี่เชน น้ำน่าน อุ่น … ยืนมองพวกผมด้วยความเป็นห่วง
ผมได้แต่ส่งยิ้มไปให้
แต่เอ๊ะ .. พี่มี่พี่แชมป์ไปไหนวะ เออ ช่างเหอะๆ ไปหาม๊าก่อน
ผมกับพี่เจเดินออกมาหาม๊าที่หน้าประตูโรงยิม
พอเดินเข้าไปใกล้ๆม๊า ผมกระชับมือพี่เจไว้อีกครั้ง
พี่เจหันมามองหน้าผม และเราต่างก็ยิ้มให้กำลังใจกัน
ม๊ามองมือที่ผมกับพี่เจจับกันไว้ ก่อนจะเงยมามองหน้าผม
พี่เจ :: สวัสดีครับน้าเพ็ญ
ผม :: ม๊ามารับไวมากอะ เดี๋ยวจะไปกินหมูกระทะกับพวกแบงค์ก่อน
ม๊ายังไม่ตอบอะไร ได้แต่ยืนมองผมกับพี่เจ
แล้วม๊าก็ถอนหายใจ
ม๊า :: เห้ออ แฟรงค์ .. ม๊ายอมแพ้
หื้มม ม๊ายอมแพ้ ยอมอะไรม๊า
ผมกับพี่เจหันมามองกันอย่าง งงๆ
ม๊า :: แฟรงค์ .. เจ ฟังม๊านะ ม๊าไม่ได้ยอมรับในเรื่องของเราทั้งคู่หรอกนะ
แต่ม๊าจะไม่ห้ามแฟรงค์รู้ใช่ไหมลูกว่าบ้านเราเป็นยังไง
แฟรงค์จะอดทนกับคำดูถูกกับสายตาเหยียดหยามของญาติพี่น้องได้ไหม
ผม :: ม๊า .. แฟรงค์จะทำให้ดีที่สุด จะใช้ชีวิตให้ดี และจะไม่ให้ใครมาดูถูกป๊ากับม๊าครับ
ม๊า :: ไม่ต้องกลัวว่าใครจะดูถูกม๊าหรอก ขอแค่ให้แฟรงค์มีความสุขกับสิ่งที่แฟรงค์เลือกก็พอ
ผม :: ครับม๊า แฟรงค์จะมีความสุขกับสิ่งที่แฟรงค์เลือกและสิ่งที่แฟรงค์เป็น ขอบคุณครับม๊า
ผมเดินเข้าไปกอดม๊า ม๊ากอดผมไว้ พร้อมๆทั้งเอามือลูบหัวผม
ก่อนจะหันไปหาพี่เจ
ม๊า :: เจ วันนั้นม๊าขอโทษที่พูดไม่ดีออก เจอย่าโกรธม๊านะ
พี่เจ :: ครับ เจไม่โกรธครับ เจเข้าใจครับ
ม๊า :: ม๊าฝากน้องด้วยนะเจ ดูแลกันพากันไปในทางที่ดีนะ
พี่เจ :: ครับ เจจะไม่ทำให้แฟรงค์เสียใจแน่นอนครับ และเจจะไม่ทำให้แม่ ให้น้าเพ็ญต้องผิดหวังครับ
ม๊าดันตัวผมออกจากอ้อมกอด ก่อนจะยิ้มให้ผม
ม๊า :: งั้นเจก็อย่าไปส่งน้องดึกมากละ กินเสร็จก็รีบกลับ พรุ่งนี้น้องต้องไปเรียนพิเศษ
พี่เจ :: ครับผม เจจะไปส่งไม่เกินสี่ทุ่มครับ
ม๊า :: นี้ม๊าต้องไปหาแม่เราซะหน่อยละ ไม่รู้บ้านไหนต้องจ่ายค่าสินสอดให้กัน งั้นม๊ากลับก่อนละ
ผม / พี่เจ :: ครับ
ม๊า :: อ้อ อีกอย่างนะ อย่ากอดกัน อย่ากุ๊กกิ๊กๆกันในที่สาธารณะ
เหมือนบนเวทีเมื่อกี้ละ ม๊าได้ดูตั้งแต่ต้นจนจบเลย
ผมกับพี่เจได้แต่ยิ้มเขินๆให้ม๊า
ตอนนี้ม๊าเดินออกไปแล้วครับ ผมกับพี่เจหันมามองหน้ากันอีกครั้ง
ก่อนที่จะยิ้มให้กัน =)
โอ้ยยย … มีความสุขมากกกกก
เปอร์ :: ดีใจด้วยเว้ยไอ่แฟรงค์ แม่มึงยอมแล้ว
อุ่น :: เย้ … ดีใจยิ่งกว่ากูสอบผ่านวิชาชีวะอีกนะ
พวกเพื่อนๆผมเดินเข้ามากอดคอผม
ส่วนพี่เชนเดินไปตบบ่าพี่เจเบาๆ
พี่เชน :: ปะ ไปเดินเล่นกันดีกว่าวะ กว่าจะไปกินหมูกระทะกันก็อีกหลายชั่วโมง
พี่เจ :: เดี๋ยวก่อนนะ ไอ่มี่กับไอ่แชมป์อะ
แบงค์ :: พี่แชมป์งอนพี่มี่ เดินไปไหนไม่รู้ ส่วนพี่มี่เดินไปสาวอะ
พี่เจ :: ไอ่มี่เอ้ยยยย หาเรื่องละไงมึง
น้ำน่าน :: ไปเดินเล่นกันเถอะ หิวละเนี้ย
พวกผมกำลังจะเดินออกโรงยิม แต่แบงค์ก็พูดขึ้นมาก่อน
แบงค์ :: เออ แฟรงค์ มึงต้องไปเอาเอกสารการบ้านที่ห้องกูนี้หว่า
ให้พี่เจไปส่งเอาดิ แล้วเดี๋ยวไปเจอกันที่ร้านหมูกระทะเลย
ผม :: พรุ่งนี้ก็ได้ไง เดี๋ยวก็เจอกันที่เรียนพิเศษ
แบงค์ :: กูขี้เกียจแบก
พูดเสร็จมันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม
ก่อนจะดึงผมเข้าไปใกล้ๆ
แบงค์ :: อย่าโง่วะไอ่สาสส กูให้มึงพาพี่เจไปเคลียร์ที่ห้องกู มึงเข้าใจยัง
แล้วมันก็ผลักผมออกก่อนจะหยิบกุญแจห้องยื่นมาให้
แบงค์ :: พี่เจไปส่งมันหน่อยนะครับ ชีสการบ้านเต็มเลย
พรุ่งนี้แบงค์ขนไปให้มันไม่ไหวหรอก หนัก
พี่เจ :: อะ ได้สิ ไปครับแฟรงค์
แล้วพี่เจก็หันไปบอกพี่เชน
พี่เจ :: เชน มึงตามไอ่มี่กับไอ่แชมป์ด้วยนะ
แล้วไงเจอกันที่ร้าน กูไปส่งแฟรงค์เอาของก่อน
พี่เชน :: เออ แล้วเจอกัน
ผมกับพี่เจเดินแยกกับเพื่อนมาที่รถพี่เจที่จอดไว้
พอขึ้นรถไป ผมก็บอกทางไปคอนโดแบงค์ให้พี่เจรู้
ตอนนี้ในรถมีแต่เสียงเพลงจากวิทยุครับ
คือ ตอนนี้เขินมาก ไม่รู้จะชวนคุยอะไร
5555+ เขินอะไรไม่รู้อะ
รู้แต่แค่บางทีหันมาสบตากัน ก็อายแล้ว
พอใกล้จะถึงคอนโดแบงค์ ก็มีเสียงข้อความเข้ามาในมือถือผม
ผมหยิบมาอ่าน
แบงค์ ::
ของสำคัญอยู่ตรงลิ้นชักหัวเตียงนะมึง ใช้แล้ววันหลังซื้อมาคืนกูด้วย
ยาพารายาแก้อักเสบอยู่ตรงกล่องหลังตู้เย็น 5555+ แล้วเจอกันที่ร้านนะมึง
ไอ่เชรี้ยยยแบงค์ … มึงนี้ตัวต้นคิดแผนดีๆทั้งนั้นเลยนะ
ไอ่เพื่อนรัก รู้ใจกูจัง เอ้ยย ไม่ใช่สิ
5555555555555+
พอมาถึงที่คอนโดแบงค์ ผมก็เดินนำพี่เจมาที่ห้องแบงค์
พอเข้ามาในห้องได้ พี่เจก็เดินดูรอบๆห้องของแบงค์
พี่เจ :: ไปหาเอกสารดิ เดี๋ยวจะได้แวะไปหาอะไรรองท้อง
ก่อนไปกินหมูกระทะกัน อยากกินไอติมอะ
ผมเดินเข้าไปหาพี่เจ ก่อนจะดึงพี่เจเข้ามากอด
ผม :: ก็นี้ไง ของสำคัญที่แบงค์มันบอกให้มาหา
พี่เจ :: อะไรอะ
ผมยื่นมือถือให้พี่เจอ่าน
พี่เจเงยหน้ามามองผม
พี่เจ :: อยู่ตรงลิ้นชักหัวเตียง อะไรอะ ไปดูกันดิ จะได้ไปอยากกินไอติม
55555555+ อย่ามางอแงพี่เจ ได้กินแน่ๆไอติมอะ
หึหึ ....
พี่เจเดินเข้าไปในห้องนอนแบงค์ ผมก็เลยเดินตามเข้าไปปิดประตูห้องนอน
พี่เจเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักตรงหัวเตียง พอพี่เจเห็นของที่อยู่ในลิ้นชัก
ก็หันมามองหน้าผม
5555+ พี่เจหน้าแดงมากครับตอนนี้
ผมเลยเดินเข้าไปกอดพี่เจ
ผม :: สงสัยเพื่อนจะให้ของขวัญอีกแล้วละ เนอะพี่เจเนอะ
พูดจบผมก็ดึงพี่เจให้หันหน้ามาทางผม ก่อนจะก้มลงจูบพี่เจ
พี่เจจูบตอบผมกลับมา ก่อนจะเปลี่ยนจากจูบเบาๆหยอกล้อกะน
ให้กลายเป็นจูบที่ร้อนแรง
ไม่รู้ครับว่าไปถอดเสื้อ ถอดกางเกงกันตอนไหน
แต่ตอนนี้ผมกับพี่เจนอนกอดกันบนเตียง
โดยที่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดตัวเลยซะชิ้น
ผม :: คิดถึง คิดถึงพี่เจมากๆ
ผมกระซิบข้างๆหูพี่เจ ก่อนจะเลื่อนปากมาซุกไซร้ตามลำคอพี่เจ
ทั้งปากทั้งมือทำงานประสานกันเป็นจังหวะครับ
มือทั้งสองข้างก็ลูบไล้เค้นครึงไปตามยอดอก สะโพก
พี่เจ :: อ่าห์ ~ พี่ก็คิดถึงฟะ แฟรงค์ มะ มากครับ อืมมมม เสียววแฟรงค์ อย่าจับ
ผมเลื่อนมือมาจับแก่นกายพี่เจ ที่ตอนนี้พองคับมือผมมาก
พี่เจถึงกับกระเส่าจนเสียงสั่นไปหมด
ผม :: คิดถึงแฟรงค์ก็กอดแฟรงค์ไว้นะ แฟรงค์จะกอดพี่เจให้หายคิดถึงเลย
พูดจบพี่เจก็เลื่อนมือมาจับหัวผมไว้
ไม่ต้องบอกนะครับ จับหัวผมไว้ แล้วตัวผมจะอยู่ตรงไหน
>/////<
....................
หลังจากผ่านภารกิจใช้ของขวัญจากแบงค์ไปแล้ว
ผมนอนกอดพี่เจไว้ ก่อนจะกระชับกอดให้แน่นขึ้น
ผม :: พี่เจ
พี่เจ :: หื้มม ครับ
ผม :: จับมือกันไว้นานๆนะ ถ้ามีเรื่องราวอะไรขึ้นมาอีก
อย่าปล่อยมือกันได้ไหมครับ
พี่เจพลิกตัวกลับมามองหน้าผม
พี่เจ :: อื้มม จะไม่มีวันปล่อยมืออีกแล้วละแฟรงค์
ก่อนจะยื่นหน้ามาจุ๊บปลายคางผมเบาๆ
พี่เจ :: พี่รักแฟรงค์นะครับ
พูดจบก็ส่งยิ้มหวานมาให้
โอ้ยยยยยย …
ละลายสิครับ แฟรงค์ละลายยยไปกับสายตา กับรอยยิ้มของพี่เจแล้ว
พี่เจบอกรัก ... เย้~ ครั้งแรกที่พี่เจพูดมันออกมา
ผมดึงพี่เจมากอด
ผม :: โหยย นึกว่าจะไม่ได้ยินแล้วซะอีกคำนี้ แฟรงค์ก็รักพี่เจนะครับ
พูดจบผมก็ก้มลงไปจูบพี่เจ ก่อนที่มือผมจะซุกซนต่อ
พี่เจก็ผลักผมออกเบาๆ
พี่เจ :: เพื่อนรออยู่ .. รีบไปแต่งตัวเถอะ แล้วนี้มาใช้ห้องเพื่อนอีกนะ ไม่เอาแล้ว
ผม :: งั้นพรุ่งนี้แฟรงค์ไปค้างบ้านพี่เจนะ
พี่เจ :: ขอแม่ให้ได้ก่อนเถอะ ค่อยจะมานอนอะ
ผม :: ถ้าขอได้ ต้องให้ไปนอนนะ
พี่เจ :: ตกลงเลย แต่เชื่อดิว่าไม่ได้
ผม :: หึหึ ไปซื้อของขวัญแบบแบงค์รอได้เลย ... จะไม่ให้ได้นอนเลย คอยดู
พี่เจต่อยผมที่ไหล่เบาๆ 1 ที
พี่เจ :: เริ่มไม่เชื่อแล้วละว่าไม่เคย โครตจะเชี่ยวชาญมากอะ
พูดจบก็ลุกขึ้น มีเซนิดหน่อยเพราะเจ็บช่วงสะโพก
ก่อนจะส่งสายตาดุๆมาให้ผม
5555+ อะไรเล่า ~ ก็ ก็ ก็ อยากจะทำตัวน่ารักทำไมละ
ก็ ก็ ก็ แค่คิดถึงมากไง เลยกระแทกแรงไปนิดนึงแค่นั้นเอง
555+ ผมมองตามพี่เจที่เดินเข้าห้องน้ำไป
ก่อนจะเดินออกไปเอายาพารากับยาแก้อักเสบมาให้พี่เจทานกันไว้ก่อน
ก็ไม่ได้รุนแรงไง ,, แต่แค่คิดถึงมากกกเท่านั้นเอง
>/////////////<
....................................
มาม่าชามนี้หมดละค่ะหมด 5555555555+
แต่ยังไม่จบนะค่ะ
ติดตามตอนต่อไปพรุ่งนี้น่าาา =)
-
เห้อ รักกันแบบนี้ต่อไปนะ ^^
-
รักคนแต่งอ๊ะ อัพเร็วทันใจ เนึ้อเรึ่องสนุก ดีที่มาม่าชามนี้ผ่านไปได้ดี ด่านแรก ไงก็ประคับประคองกันไปน้า เจเป็นพี่ก็แนะ+นำน้องดีๆ
ถามนิดตรงนี้ พี่เจ :: ครับผม เจจะไปส่งไม่เกินสี่ทุ่มค่ะ
หมายถึง ครับหรือเปล่า?
ว่าแต่หนที่สองนี้พี่เจเรึ่มเจนงานแล้วสิ ขยับได้นี่ :hao3:
-
อ๊ายยยยยยย!!! ในที่สุดก็เข้าใจกันเสียที
หวานฟินเว่อร์ 55555
:-[ :-[
-
รักคนแต่งอ๊ะ อัพเร็วทันใจ เนึ้อเรึ่องสนุก ดีที่มาม่าชามนี้ผ่านไปได้ดี ด่านแรก ไงก็ประคับประคองกันไปน้า เจเป็นพี่ก็แนะ+นำน้องดีๆ
ถามนิดตรงนี้
หมายถึง ครับหรือเปล่า?
ว่าแต่หนที่สองนี้พี่เจเรึ่มเจนงานแล้วสิ ขยับได้นี่ :hao3:
ใช่แล้วค่ะ พอดีรีบอัพลงเลยไม่ได้เช็คคำผิด
ขอบคุณนะค่ะ =)
-
เห้อ รักกันแบบนี้ต่อไปนะ ^^
ขอบคุณที่แวะมาให้กำลังพี่เจกับน้องแฟรงค์นะค่ะ =)
-
อ๊ายยยยยยย!!! ในที่สุดก็เข้าใจกันเสียที
หวานฟินเว่อร์ 55555
:-[ :-[
ขอบคุณนะค่ะที่คอยมาให้กำลังใจพี่เจน้องแฟรงค์
5555+ จะหวานสู่คู่พี่เชนน้องแบงค์ค่ะ
คู่นั้นชอบนำหน้าตลอดด
-
:กอด1: รักม๊าแฟรงค์
เหลือพี่มี่นะอย่างอนกันนาน
แก้คำผิด สินสอด ค่ะ
-
:กอด1: รักม๊าแฟรงค์
เหลือพี่มี่นะอย่างอนกันนาน
แก้คำผิด สินสอด ค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่า =)
รีบอัพไปหน่อย เลยไม่ได้เช็คคำผิด
:katai2-1:
-
เข้าใจกันได้...ก็ดีใจแล้ว
-
แวะมารอจ้า ^^
:mew1:
-
ch 32 สายไปไหม? || JAY'Mode
เช้าวันจันทร์
ผมมานั่งรอเพื่อนๆที่โต๊ะประจำ ใต้คณะ
^^ วันนี้จะได้กลับไปสอนพิเศษเหมือนเดิมแล้ว
555 ไม่ได้เจอเจ้าตัวแสบมา 2 วันแล้วครับ
วันเสาร์,, น้องแฟรงค์ไม่ได้มาค้างตามที่พูดครับ
ไม่ใช่ว่าม๊าน้องแฟรงค์ไม่อนุญาตินะครับ
ผมไม่สบาย แล้วก็ปวดสะโพก ปวดขามากครับ
เลยนอนซมอยู่ที่บ้าน แม่ผมอยู่ดูแล
น้องแฟรงค์ก็งอแงจะมาครับ แต่ผมขู่ไว้ถ้ามาจะโกรธแล้วก็ไม่ไปสอนพิเศษอีก
ถ้าแฟรงค์มาหาที่บ้านอีก ผมคงป่วยหนักกว่าเดิมแน่ๆ
เด็กบ้านี้มันหื่นทุกวินาทีจริงๆ เดี๋ยวหอม เดี๋ยวกอด
นี้คือไม่เคยจริงๆใช่ไหม~ เริ่มไม่น่าจะเชื่อแล้วละครับ
อ่ออ.. ทำไมผมไข้ขึ้นนะหรอครับ ทั้งๆที่จากห้องของแบงค์ก็แค่ครั้งเดียว
ใช่ครับ,, ห้องแบงค์อะ รอบเดียว
แต่พอมากินหมูกะทะ กินเบียร์ที่ร้านนี้แหละครับ
ตอนไปส่งที่บ้าน~ ป๊าม๊าพาอาม่าไปนอนบ้านอาโกวใหญ่
ผมเลยโดนเด็กแกล้งไปอีกหลายยก --'
หึหึ เกือบขับรถกลับบ้านไม่ไหว
ไอ่เด็กบ้า!!! คิดแล้วอยากจะพลิกกลับไปกดบ้างจะได้รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน
บ่นถึงไม่ได้ครับ เหมือนรู้~ โทรมาหาแหละ
" My Boy ♥ "
ครับ,, แฟรงค์เอาไปเมมเองเลย ~ ใส่หัวใจท้ายชื่อด้วย น่ารักจริงๆแฟนผม
ผม :: ว่าไงครับ
แฟรงค์ :: ทำไรอยู่คร๊าบบบ
ผม :: รอเพื่อนอะ จะขึ้นเรียนแล้ว
แฟรงค์ :: แล้วหายปวดหายไข้ยัง
หึหึ ถามทำมายยยยย~
ผม :: ยังเลยอะ เดินแทบไม่ไหวละเนี้ยย
555+ ขออ้อนหน่อยยย~
แฟรงค์ :: จริงป่าวเนี้ย โหยย แฟรงค์ขอโทษนะครับ พี่เจทานยาด้วยนะ
ผม :: ครับ แล้วเย็นนี้พี่ไปรับนะ มารอหน้าโรงเรียนนะครับ
แฟรงค์ :: โอเคครับ งั้นแฟรงค์ขึ้นเรียนก่อนนะ .. คิดถึงนะครับ
ผม :: เหมือนกันครับ ตั้งใจเรียนนะ
แล้วก็วางสายไป~
สักพักมี่ก็เดินหน้าบึ้งมาที่โต๊ะ ตอนนี้เชนก็มาแล้วเหมือนกัน
เชน :: เป็นอะไรวะมี่ หน้าตาบูดมาเลย
มี่ :: กูคงไม่แผ่ออร่าความสุขแบบมึง 2 คนหรอกนะ
แม่งงง~ อย่ามาทำหน้ามีความสุขวะ กูรำคาญตา
ผม :: อ้าวว แล้วแชมป์ละวะ ไปไหน หรือว่าไปหาซื้ออะไรกิน
มี่ :: มึงอย่าถามถึงมัน กูเบื่อจะแย่แล้ว ห่าาเอ้ยย
เชน :: เออ มึงยังไม่ดีกันอีกหรอวะ ตั้งแต่วันศุกร์ละ
มี่ถอนหายใจ ก่อนจะตอบพวกผม
มี่ :: ยัง แล้วมันก็ทำตัวโครตงี่เง่า ขนเสื้อผ้าออกจากห้องกู กลับไปนอนห้องมันแล้ว
มี่กับแชมป์ มีคอนโดของตัวเองครับ พอมันเริ่มคบกัน
แชมป์ก็ขนเสื้อผ้ามานอนห้องมี่ แต่ก็กลับไปนอนคอนโดตัวเองบ้าง
ผมเคยถามมันว่าจะเก็บคอนโดไว้ทำไมอีกในเมื่อก็อยู่ด้วยกัน
แต่แชมป์ก็บอกว่า เผื่อแต่ละคนต้องการเวลาส่วนตัวของตัวเอง ก็กลับมาอยู่ห้องของตัวเอง
ผม :: กูถามจริงๆมี่ มึง 2 คนมาคบกันได้ไงวะ
มี่ :: เห้อออ มึง... กูพูดจริงๆเลยนะ วันนั้นกูอกหัก กูเมา
กูเลยไปนั่งกินเหล้าคนเดียว ส่วนไอ่เชรี้ยแชมป์มันไปส่งเด็กมันที่เป็นโคโยตี้ทำงาน
มันเห็นกูนั่งคนเดียว เลยมานั่งด้วย แล้วทีนี้พอกูเมา มันก็เลยพากูกลับไปนอนที่ห้องมัน
เชน :: แล้วไงต่อวะ
มี่ :: ก็กูเมาไง เมามากจนกูเนี้ย ไปปล้ำเชรี้ยยมัน
เชน :: ไอ่มี่!! มึงนี้แม่งงงง
มี่ :: เออ กูยอมรับไงว่ากูเลว
ผม :: แล้วตอนนั้นมันว่าไงวะ
มี่ :: พอเช้ามา กูนี้แทบจะสร่างเมา มันนอนไข้ขึ้นข้างๆกู
แล้วที่นอนมีคราบเลือดอะ คือ กูคงทำมันแรงจริงๆจนมันเลือดออก แล้วไข้ขึ้น
มันก็บอกกูว่าให้กูออกจากห้องมันไป มันจะทำเป็นลืมทุกอย่างเอง เพราะกูเมา
แล้วที่สำคัญ เราเป็นเพื่อนกัน ตอนนั้นกูก็ งง กับตัวเอง กูเลยกลับมาคอนโดกู
แต่พอกลับมาอาบน้ำจะนอน กูนอนไม่หลับ กูเป็นห่วงมัน กูเลยซื้อยาซื้อโจ้กมาให้มัน มาดูแลมันจนมันหายอะ
ผม :: แล้วมึงตกลงคบกันได้ไง
มี่ :: มันคงเป็นช่วงที่กูไม่มีใครอะ กูเพิ่งอกหัก แล้วไปอยู่เฝ้าไข้มัน 3 วัน
กูใกล้ชิดมันมาก จนกลับมานอนคอนโดคนเดียวแล้วกูนึกถึงแต่สัมผัสต่างๆของกูกับมัน
คือ มันคือผู้ชายคนแรกของกูไง
เชน :: ยังไงวะมี่ ผู้ชายคนแรก มึงไม่ใช่ฝ่ายรุกหรอวะ
มี่ :: กูอะรุกมัน แต่ตอนกูไปอยู่ดูแลมัน มันโกรธกูมากไง
กูเลยถามมันว่าจะให้กูทำไงมันถึงจะหายโกรธ มันเลยขอกดกู
ผม :: มึงยอม?
มี่ :: เออ กูยอม เพราะกูไม่อยากให้มันโกรธกู แต่แค่ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ
เออ พอกลับมากูเสือกคิดถึงมันไง พอมามหาลัยมันก็ควงผู้หญิงเหมือนเดิม กูนี้แม่งง โครตหึงอะ
เชน :: ตอนช่วงเทอม 2 ใช่ไหม ที่มึงทำตัวงุ้งงิ้งๆกวนอารมณ์ไอ่เชรี้ยแชมป์มัน
มี่พยักหน้าให้เชน ก่อนจะเล่าต่อ
มี่ :: เออ กูหึงมันมากไม่ชอบที่มันไปกับใคร กูเลยไปขอมันคบเป็นแฟน
ผม :: แล้วมันว่าไงวะ
มี่ :: มันก็ตกลงคบกับกู เพราะมันรู้สึกไม่ต่างกับกู
มันบอกว่าคิดถึงเวลาที่กูกอดมัน กูเลยคบกันมาจนวันนี้อะ
ผม :: เออ ก็ดูมึง 2 คนรักกันดีนี้หว่า แล้วทำไมเมื่อวันศุกร์มึงถึงไปกับผู้หญิงคนอื่นวะ
มี่ :: คนนั้นชื่อ เจน เป็นแฟนเก่ากู มาเจอกันในวันงานโรงเรียนแฟรงค์นั้นแหละ
แล้วมึงก็รู้ใช่ไหม คนมันเคยๆกัน แล้วกูก็ไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงนานแล้วไง
กูก็อยากรู้ว่ากูจะรู้สึกยังไงตอนที่กูไปมีอะไรกับผู้หญิงอีก
เชน :: มึงไม่น่าคิดงั้นวะ
ผม :: มึงไปนอนกับเจน แล้วแชมป์โกรธมึง
มี่ :: เออ มันโกรธกู ไม่คุยกับกู กูก็รู้ว่ากูผิด แต่มึงเข้าใจไหมวะ กูไม่ได้เป็นเกย์มาแต่เกิดนะเว้ยย
ผม :: มึงรักแชมป์ไหมวะ
มี่ :: รักดิวะ แต่กูแค่สับสนวะ ว่ากูรักมันยังไง
เชน :: สับสนตั้งแต่มึงกลับไปได้กับผู้หญิงใช่ป่าววะ
เชนพูดกัดมี่เข้าไป
มี่ :: เชน มึงจะพูดกันกูทำไมวะ กูบอกมึงแล้วไง ว่ากูไม่ใช่เกย์
"เออ กูก็ไม่ใช่เกย์"
เสียงแชมป์นี้หว่า!!!
แชมป์ :: กูก็ไม่ใช่เกย์เหมือนกัน ถ้ามึงจะพูดแบบนี้
วันนั้นมึงมาขอคบกูทำไมวะมี่ มึงรู้ไหมกว่ากูจะข้ามความรู้สึกตัวเองให้ยอมรับมันได้
กูทรมานตัวเองยังไง แล้วมาวันนี้มึงกลับไปเอากับผู้หญิงมึงมาพูดแบบนี้หรอวะ
มี่ :: กูขอโทษมึงไปแล้วไง มึงจะมางี่เง่าทำไมวะ
แชมป์ :: แล้วมึงสำนึกไหม กูถามมึงหน่อย มึงมาพูดแบบนี้
มี่ :: มึงอย่าทำตัวน่ารำคาญวะ เลิกกันเลยไหม จะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกัน กูเบื่อ
ผม :: ใจเย็นเว้ยมี่
แชมป์ :: อืมม ถ้ามึงตัดสินใจแล้ว ก็ตามใจมึง
เชน :: เห้ยย มึง .. ค่อยๆคุยกันดิวะ อย่าเอาอารมณ์มาตัดสิน
แล้วมึง 2 คนจะทำไงต่อวะ ต้องเรียนด้วยกันอีกตั้งหลายปี
มี่ :: กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม แค่นั้นเอง ไม่ยากหรอก
แชมป์ :: กูไม่อยากมีเพื่อนเชี้ยๆแบบมึง แล้วมึงจะต้องเสียใจที่มึงทำกับกูวันนี้
แชมป์พูดจบก็เดินออกไป
ผม :: แชมป์ๆ มึง!!
เชน :: มี่ มึงพูดแรงไปไหมวะ มึงมาเปลี่ยนตอนที่ได้ผู้หญิงแล้ว
แล้วแชมป์มันผิดไรวะมึงถึงทำแบบนั้น
ผม :: มึงไปเคลียร์เลยนะ แม่งง มันไปไหนของมันละเนี้ย
มี่ :: มันก็กลับคอนโดมันนั้นแหละ มึงไม่ต้องห่วงมันหรอก
เดี๋ยวมันใจเย็นขึ้นค่อยคุยกัน กูไปก่อนนะ
เชน :: ไปไหนวะ ไม่เรียนหรือไง
มี่ :: ไม่อะ กูจะไปรับเจน วันนี้กูนัดเจนดูหนังไว้
ผม :: จะทำอะไรก็เรื่องของมึงนะ อย่าให้เสียเพื่อนละกัน ... ปะเชน ไปเรียนกัน
พูดจบผมกับเชนก็ขึ้นไปเรียน
................................
สี่โมงครึ่ง ...
ผมก็มารับเจ้าเด็กน้อยของผมที่หน้าโรงเรียน
แต่วันนี้ทำไมคนมายืน ออ หน้าประตูเยอะแยะจังวะ
ผมจอดรอแป๊บเดียว น้องแฟรงค์ก็เปิดประตูขึ้นมานั่งข้างๆผม
ผม :: ทำไมดูเหมือนเด็กๆมาอยู่หน้าประตูเยอะจัง มีใครมาหรือไง
แฟรงค์ส่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะตอบผม
แฟรงค์ :: ไม่มีใครมาหรอก เค้ามารอดูพี่เจกับแฟรงค์
ผม :: ห๊ะ มาดูพี่.. ทำไมอะ
แฟรงค์ :: ก็วันงานโรงเรียนพี่ขึ้นไปร้องเพลงใช่ไหมละ
เค้าเลยสงสัยกันว่าพี่เป็นใคร แล้วเค้าเห็นเรากระซิบกัน เห็นเรามองตากันมั้ง เค้าเลยจิ้นคู่เรา 5555
ผม :: จิ้นเรา 2 คน 555 แล้วแฟรงค์รู้ได้ไงอะ
แฟรงค์ :: เวปบอร์ดโรงเรียนไง ลงเรื่องเราหลายกระทู้เลยละ
มีคนถ่ายรูปเราตอนไว้เยอะเลย นี้ๆแฟรงค์เซฟมาด้วย
พูดจบก็ยื่นมือถือมาให้ผมดู~ เด็กพวกนี้ถ่ายรูปสวยครับ
เป็นรูปผมกอดคอแฟรงค์ แล้วหันหน้าไปมองแฟรงค์
ส่วนแฟรงค์เอามือโอวเอวผมไว้ และมองหน้าผมเหมือนกัน
ผม :: ถ่ายสวยนะเนี้ยมเดี๋ยวไปดูบ้างดีกว่า
แฟรงค์ :: 555 กลับบ้านดูด้วยกันนะ จะตอบเค้าว่าไงดีครับ คู่จิ้นหรือคู่เรียล
พูดจบก็เอามือมาบีบแก้มผม
ผม :: โอ้ยย~ เจ็บๆ
แฟรงค์ :: 555 หมั่นเขี้ยวอะ
พอมาถึงบ้านแฟรงค์
ก็สอนการบ้านแฟรงค์ เอาแบบฝึกหัดที่เคยสั่งไว้มาตรวจคำตอบพร้อมทั้งอธิบายข้อผิด
จน 20.00 น. สอนพิเศษเสร็จแล้ว แฟรงค์ลงไปเอาขนมกับน้ำขึ้นมาทานบนห้อง
แล้วก็ลากผมไปนั่งหน้าคอม พร้อมทั้งเปิดเวปบอร์ดโรงเรียนให้ดู
"คนที่ใส่ช๊อปสีเลือดหมู ชื่อไรวะ"
"คนที่ร้องเพลงกับพี่แฟรงค์เป็นใคร"
"พี่แฟรงค์เป็นเกย์?"
555 มีเรียงลงมาหลายกะทู้มากครับ
แต่แฟรงค์กดเข้าไปกะทู้หนึง ซึ่งมีคำว่า hot ติดตรงหน้าชื่อกะทู้
"เวทีดนตรี,, หวาน~ พี่แฟรงค์ร้องเพลงง้อแฟน"
ผมหันหน้าไปมองแฟรงค์
ผม :: ร้องเพลงง้อจริงปะ
แฟรงค์ :: ไม่รู้ดิ คิดว่าไงอะ
ผม :: 555 ไม่รู้ ไม่รู้
ก่อนจะหันไปอ่านต่อ
"คนที่ขึ้นไปร้องเป็นรุ่นพี่พวกเรา เรียนจบไปแล้ว ตอนนี้เรียนวิศวะ มหาลัย ..... "
"ผู้ชายที่ไปร้องเพลงกับพี่แฟรงค์ ชื่อ พี่เจ เว้ยย~ รู้แค่ว่าขับรถมินิวะ"
"ต๊ายย บ้านรวย การศึกษาเลิศค่าาา"
"สรุป พี่แฟรงค์ร้องเพลงง้อใครวะ "
"พี่แฟรงค์คบกับพี่เจหรอวะ พี่แฟรงค์เป็นเกย์ O_o"
"ก็ไม่รู้สินะ"
มีคนโพสรูปที่ผมดึงแฟรงค์เข้ามาใกล้ๆแล้วกระซิบคุยกับแฟรงค์
โหยย นี้น้องเป็นช่างภาพปะครับ ถ่ายออกมาได้อารมณ์มาก
น้องแฟรงค์ คลิกเม้าส์ขวาพร้อมทั้งกดเซฟทันที
ผมหันไปมองหน้าแฟรงค์
แฟรงค์ :: มีคนถ่ายรูปคู่พี่เจให้เยอะแยะเลย ดีจัง
ไม่ต้องมาส่งยิ้มให้ครับ ไม่ต้องเลย
ผมยังบ่นในใจไม่ทันจบ น้องแฟรงค์ก็ก้มมาหอมแก้มผมไปละ
หื้มมมม~ เจ้าเด็กบ้าา!
ผมอ่านต่อไปเรื่อยๆ ก็ข้อความประมาณเดิมๆนะครับ
มีรูปออกมาบ้าง มาถามถึงคู่แบงค์เชนด้วย
"แล้วพี่แบงค์กับพี่คนนี้ยังไงวะ"
แล้วโพสรูปที่เชนเอามือขยี้หัวแบงค์เล่น
5555 มึงแสดงออกเยอะแล้วเชน~
แต่มีอันนึงน่าสนใจครับ
"แฟนพี่แฟรงค์ผู้หญิงป่าว มางานด้วยเห็นเดินควงแขนกันมาซื้อของกิน"
"เออๆใช่ พี่แฟรงค์ร้องเพลงง้อแฟนคนนี้แน่ๆเพราะเค้าเลิกกันแล้ว อาจจะอยากให้กลับมาหาป่าว"
ผมหันไปมองแฟรงค์อย่างหมั่นไส้นิดๆ
แฟรงค์ :: อะไรๆ แฟรงค์ไม่ได้ชวนเค้ามานะ เค้ามาเอง
ผมเลื่อนเม้าส์ดูข้อความอื่นๆต่อ
ผม :: แต่ก็เดินควง
แฟรงค์ :: เค้าลากแฟรงค์ไปเถอะ อย่างอลดิน๊าๆ
ไม่พูดอย่างเดียวครับ ดึงเอาผมไปกอด ก่อนจะซุกหน้ามาที่ซอกคอผม
อย่ามาซุกมาไซร้~ เดี๋ยวเคลิ้ม.. เห้ยย ไม่ใช่
ผม :: อย่า อย่ามาอ้อน
แฟรงค์ :: ยิ้มแล้วยิ้มแล้ว~ แฟรงค์รักพี่เจจะแย่เนอะ ไม่นอกใจหรอก
พูดเสร็จก็เอาหัวมาถูๆคอผมไปมา มือก็ลูบหน้าท้องผมเล่น
เอาเหอะ~ ตามสบายเลย 5555 ยังไงๆวันนี้ก็ได้แค่นี้แหละแฟรงค์เอ้ยย
ม๊าอยู่ข้างล่างขนาดนี้ จะกล้าทำบ้าๆก็ลองดูเส่ะ~
ผมอ่านมาเจอข้อความหนึ่ง ยิ่งกว่ารู้ลึกครับ รู้ละเอียดเลย
"พี่คนนี้ชื่อพี่เจ น่าจะคบกับพี่แฟรงค์นะเห็นในไอจีพี่แฟรงค์เคยลงรูป
ไอจีพี่เค้าก็ลงรูปพี่แฟรงค์ อ้อๆ ในเฟสก็ขึ้นสถานะคบกัน"
"ใช่ๆ เคยเห็นมารับหน้าโรงเรียน ขับมินิด้วย"
"จริงป่าวว ต้องไปรอดูหน้าโรงเรียน"
"วันนี้ก็มารับ นี้ไงๆ"
พร้อมทั้งลงรูปแฟรงค์กำลังขึ้นรถผมเมื่อตอนเย็น
เด็กพวกนี้ยิ่งกว่าปาปารัซซี่นะเนี้ย
ตามถี่ยิบ 555555
ผมนั่งอ่านกะทู้ไปเพลินๆ จนตอนนี้ผมมานั่งตักแฟรงค์ได้ไงไม่รู้
เอ๊ะ~ หรือแฟรงค์มานั่งกอดผมได้ไง
ผม :: รูปสวยๆเยอะเลยเนอะ ฟะ แฟรงค์ ... อ๊ะ~ อ๊าาาาห์ อย่าจับสิ
แฟรงค์ไล้มือมาเค้นยอดอกผม
พูดละไม่หยุดอีกนะ แล้วนั้นหน้าๆจะซุกมาทำไมตรงซอกคออีกเนี้ยย
ผม :: ไม่เอาแล้ว อย่ามาหื่นแบบนี้ดิ
เกือบละครับ มือแฟรงค์เลื่อนต่ำลงมา
แต่มีเสียงมือถือเข้ามาช่วยชีวิตผม 5555+
ผม :: พี่ไปรับโทรศัพท์ก่อนนะ
พูดจบผมก็รีบลุกมาที่เตียง เพราะผมวางโทรศัพท์ไว้ที่ปลายเตียง
5555 ดูเด็กทำหน้าบู้สิ น่ารักเชียว
ผมแลบลิ้นยียวนใส่แฟรงค์ ก่อนจะกดรับสาย~
ผม :: ไงวะมี่
มี่ :: มึงช่วยกูด้วย
ผม :: เห้ยย เป็นไรวะมึง อยู่ไหนวะ
มี่ :: กูอยู่เอกมัย ร้าน xxx
ผม :: เดี๋ยวกูไป รอเดี๋ยวนะมึง
พอผมวางสายก็รีบกดโทรหาเชน ตอนนี้แฟรงค์มองหน้าผมเหมือนจะถามว่ามีอะไร
เชน :: ไงครับครูเจ
ผม :: มี่โทรมาให้ไปช่วยวะมึง
เชน :: เห้ยย ที่ไหน มันเป็นไร
ผม :: กูไม่รู้ เดี๋ยวไปเจอกันที่ร้าน xxx ที่เอกมัยนะมึง กูกำลังจะออกจากบ้านแฟรงค์
เชน :: เออ แล้วเจอกันมึง
ผมวางสายจากเชนก่อนจะรีบเก็บของใส่กระเป๋า
แฟรงค์ :: มีไรครับพี่เจ
ผม :: มี่มีเรื่อง พี่ต้องไปช่วย
แฟรงค์ :: ให้แฟรงค์ไปด้วยไหม
ผม :: ไม่ต้องครับ รีบอาบน้ำแล้วเตรียมอ่านหนังสือนะ จะสอบอาทิตย์หน้าแล้ว
แฟรงค์ :: แต่ ....
ผม :: ไม่แต่ครับ เราต้องทำทุกอย่างให้ครอบครัวเรารู้สิว่าเราคบกันแล้วพากันไปได้ดี
นะครับ แล้วพี่จะไลน์หา จะโทรหาเป็นระยะนะครับ
แฟรงค์ :: ครับก็ได้ ดูแลตัวเองนะครับ แฟรงค์เป็นห่วง
ผมยื่นหน้าไปหอมแก้มแฟรงต์ ก่อนจะรีบลงมาขับรถออกไปร้าน xxx
กดโทรหาแชมป์ก็โทรไม่ติด
เห้ยยย พวกมึง~ คงไม่ได้ทำร้ายกันเองใช่ป่าววะ???
...................................................
ถ้ามีคำผิดยังไง ต้องขอโทษนะค่ะ
เดี๋ยวออกจาก รพ. จะรีบแก้ไขให้ค่ะ
ปกติแล้ว อาทิตย์ - จันทร์ เจ้าของเรื่องต้องเข้า รพ. นะค่ะ
อาจจะไม่สะดวกอัพ แต่ถ้าอัพได้จะอัพค่าา
ขอให้สนุกกับพี่เจน้องแฟรงค์นะค่ะ
จากนี้ไปเริ่มเข็มข้นแล้วค่ะ ^^
:mew1:
-
:katai2-1: เห็นพี่เจกับแฟรงค์แล้วก็ชื่นใจ
แต่ว่ามี่เนี่ยสิแย่จังเนอะ. ตื่นเต้นๆ
ขอบคุณค่ะ. ตั้งใจทำงานนะคะ
-
โอ๊ย เอาใจช่วยคู่มี่-แชมป์นะ เอ๊ะ หรือว่า แชมป์-มี่?
คลี่คลายกันมาอีกเปลาะแล้ว
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่า :3123:
-
มี่เห็นแก่ตัวอ่ะ
ไม่นึกถึงความรู้สึกของแชมป์เลยรึไง
จะกลับมาคบกะผญ. เพราะ ว่าไม่ใช่เกย์เนี่ยนะ
สงสารแชมป์หวะ
มี่ไม่รักแชมป์ บ้างเลยรึไง นึกจะเลิกก็เลิกกันง่ายๆอย่างงี้เนี่ยนะ
โอ๊ย!!! อินกะมี่แชมป์จริงๆ
-
พรุ่งนี้จะรีบมาอัพให้นะค่ะ =)
ออก รพ. พรุ่งนี้เช้าแล้วววว
ขอบคุณนะค่ะที่ติดตามพี่เจกับน้องแฟรงค์
:mew1:
-
ดีๆๆ หมดมาม่าแล้วว
ว่าแต่ขอโดดถีบไอ้คุณมี่หน่อยได้ไหม หมั่นไส้ ชิส์!!
-
ช่วยจัดหนักๆ ให้อีพี่มี่สักทีนะคะ
ขอแบบให้น้ำตาแตกเลยนะคะ ^^
-
Ch 33 สายไปไหม ภาค 2 || JAY ‘ Mode
ผมขับรถมาถึงหน้าร้าน xxx กดโทรศัพท์บอกมี่ว่ามาถึงหน้าร้านแล้ว
ผม :: มึงอยู่ไหน กูมาถึงหน้าร้านแล้ว
มี่ :: มึงไม่ต้องดับเครื่อง วนมาตรงหน้าประตูเลย เดี๋ยวกูวิ่งไปขึ้นรถเลย
ผม :: อะไรมึง นี่มึงหนีใครวะ
มี่ :: อย่าเพิ่งถามกู มึงวนมาเลยนะ กูจะออกไปแล้ว
ผม :: เออ ตอนนี้กูจะถึงหน้าประตูเข้าร้านแล้ว
มี่ :: กูเห็นมึงละ มึงเตรียมออกรถเลยนะเว้ยย
ตู๊ดดต ตู๊ดดด
อะไรของมันวะ ทำอะไรน่าสงสัยมากนะมึงเนี้ยย~
ผมมาถึงหน้าประตูเข้าร้านแล้ว ไม่ทันได้จอดรถรอหรอกครับ
มี่เปิดประตูรถ เออ...คือ ใช้คำว่ากระชากประตูรถจะดีกว่ามั้ยย
ปัง
มี่ :: มึงรีบออกรถเลยไวๆ
ผมรีบออกรถตามที่มันสั่ง ก่อนจะมองกระจกหลังรถ
โหยยยย อริมึงเยอะไปปะวะมี่ มีคนวิ่งไล่ตามมี่มาเกือบ 10 คนอะครับ
มี่ :: เห้ออออ กูนึกว่าจะไม่รอดแล้วว
มี่หันมาพูดกับผม
ผม :: มึงไปทำเชรี้ยไรมาวะมี่
ไม่ทันที่มี่จะตอบ เสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นมา
ไอ่เชนครับ สงสัยมันคงจะถึงร้านแล้วแน่ๆ
ผม :: มึงอยู่ไหนแล้ว
เชน :: หน้าร้านวะ พวกมึงอยู่ตรงไหนกัน
ผม :: มึงออกมาเลย มี่มันหนีขึ้นรถกูมาแล้วเนี้ย
เชน :: อ้าวว แล้วจะไปเจอกันที่ไหน
ผม :: ไม่รู้มันวะ เดี๋ยวกูถามมันก่อน
ผมหันมาถามมี่ ที่มองผมคุยโทรศัพท์อยู่
ผม :: มี่ มึงจะไปไหน เชนจะได้ไปหาถูก
มี่ :: กูไม่รู้วะ ไปคอนโดกูเลยไหม
ผมพนักหน้า ก่อนจะหันไปคุยโทรศัพท์กับเชนต่อ
ผม :: ไปที่คอนโดมี่เลยนะ
เชน :: งั้นกูแวะรับแบงค์ก่อนนะ แล้วไปเจอกันคอนโดมี่
พวกมึงกินไรยัง เอาไรไหมกูจะซื้อเข้าไปให้
ผม :: มึงไปรับแบงค์เถอะ เดี๋ยวกูซื้อเอง
เชน :: งั้นเผื่อกูกับแบงค์ด้วยนะ ไม่ทันแดกไรเลย
นั่งสอนการบ้านมันอยู่พอมึงโทรมากูออกมาเลยเนี้ย
ผม :: เออ โอเคแล้วไงเจอกัน
ผมกดวางสายก่อนจะขับรถไปคอนโดมี่
ใช้เวลา 30 นาที ตอนนี้ผมมาอยู่ตลาดใกล้ๆคอนโดมี่
ผม :: มึงรอในรถละกันนะ กูขอลงไปซื้อข้าวกินก่อน มึงจะกินไรด้วยไหม
อ้อ แล้วที่ห้องมียาไหมเนี้ย กูจะได้ทำแผลให้มึงได้
ผมถามมัน พร้อมกับส่องสายตาสำรวจตามร่างกายมัน เจ็บมาไม่น้อยเลยนะไอ่มี่เอ้ยย ปากแตก คิ้วแตก
มี่ :: อะไรก็ได้ มึงรีบไปรีบมานะ กูอยากไปอาบน้ำแล้ววะ
ผม :: เออ
ผมเดินไปซื้อผัดไท 4 ห่อ ข้าวขาหมูอีก 2 ห่อ บัวลอยอีก 4 ถุง
แวะร้านขายยาซื้อชุดทำแผล ยาแก้อักเสบ กับยาลดไข้ให้มี่
ก่อนจะแวะ 7-11 ซื้อน้ำอัดลม กับขนมอีกนิดหน่อย
5555+ กินกัน 4 คน .... แน่ใจใช่ไหมว่า 4 คน เยอะไปป่ะเนี้ยกู
:o8:
พอผมมาที่รถ กำลังเก็บของใส่รถอยู่
ก็มีรถพยาบาลกับรถตำรวจวิ่งเข้าไปในซอยคอนโดมี่
ผมขึ้นรถไป พร้อมกับปิดประตู ก่อนจะขับรถเข้าไปในคอนโดมี่
มี่ :: มีเรื่องไรอีกวะ รถพยาบาลรถตำรวจไปคอนโดกูเนี้ย
ผม :: คอนโดคนอื่นมั้งมึง ไม่ใช่คอนโดมึงหรอก
มี่ :: ซอยมันตัน มีคอนโดกูที่เดียว
ผมพยักหน้าให้มัน ก่อนจะค่อยๆขับรถเข้าไป
เจอรถพยาบาล รถตำรวจจอดอยู่3-4 คันครับ
เออ คอนโดมันจริงๆ ....
ผมวนรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถหน้าคอนโดแทน ปกติจะวนเข้าไปจอดในตึก
ก่อนจะหยิบของ แล้วเดินตามมี่เข้าคอนโดไป
พอถึงคอนโด ต่อมเผือกของพวกผมมันทำงานครับ
เดินตรงเข้าไปที่ประชาสัมพันธ์ก่อนเลยครับ 555+ ถามก่อนเลยว่ามีอะไร
แหม่ ~ มี่ มึงนี้ไม่ห่วงตัวเองเลยนะ หน้าตานี้เลือดอาบขนาดนั้น 5555+
ชอบกินเผือกแบบที่น้องแบงค์มันพูดจริงๆ
มี่ :: สวัสดีครับพี่นก มีอะไรกันครับ
มี่ยกมือสวัสดีพี่เจ้าหน้าที่ที่ดูแลตรองล๊อบบี้ประชาสัมพันธ์
พี่นก :: อ้าววน้องมี่ ไปโดนอะไรมาค่ะ
มี่เอามือจับมุมปากตัวเองนิดหน่อย ก่อนจะตอบพี่นก
มี่ :: มีเรื่องนิดหน่อยนะครับ แต่ว่าเกิดอะไรขึ้นที่คอนโดเราครับ
พี่นก :: มีวัยรุ่นนะ มารุมทำร้ายน้องที่อยู่ชั้น 11 ห้อง 1132
เลขห้อง 1132 เห้ยยยยยย หมายเลขห้องคุ้นๆนะ
พี่นก :: น้องมี่ นั้นมันห้องน้องมี่ ใช่ๆ เพื่อนที่มาค้างกับน้องมี่บ่อยๆไง คนนั้นแหละที่โดนรุมแทง
มี่ไม่พูดอะไรต่อละครับ วิ่งไปทิ่ลิฟท์ พยายามจะขึ้นไปให้ได้ แต่ตำรวจกันไว้ไม่ให้ขึ้น
ผมเลยรีบวางของทุกอย่างไว้ แล้ววิ่งไปดึงมันไว้
ผม :: มี่ มึงใจเย็นๆก่อน
มี่ :: แชมป์ ต้องเป็นแชมป์แน่ๆมึง มันโดนแทง มึงได้ยินไหม พี่นกบอกว่ามันโดนรุมแทง
โอ้ยย แรงมึงเยอะไปแล้วมี่ กูดึงไม่ไหว
ผม :: กูได้ยิน แต่มึงอย่าใจร้อนเว้ยย พยาบาลกับตำรวจขึ้นไปแล้ว มึงอย่าดิ้นดิ กูดึงไม่ไหว
ผมดึงมันไม่ไหวจริงๆครับ มันดิ้นจนหลุดออกจากผมไปได้ แต่ก็ไม่ทันได้ขึ้นไปข้างบนครับ
พี่ๆเจ้าหน้าที่พยาบาลกับตำรวจ เข็นเอาคนเจ็บลงมา
มี่รีบวิ่งไปเกาะขอบเตียงพยาบาล
ผมเห็นร่างที่นอนชุ่มไปด้วยเลือดแล้วแทบจะหมดแรงครับ
แชมป์!!!
แชมป์โดนทำร้าย!!!
เสื้อชุ่มไปด้วยเลือด ที่หางคิ้วมีรอยแตก
พี่พยาบาลรีบกันมี่ออกจากข้างเตียงคนไข้ ก่อนจะรีบเข็นไปขึ้นรถพยาบาลที่จอดอยู่
พอดึงมี่ออกมา พร้อมทั้งบอกให้มันใจเย็น
ผม :: มันไม่เป็นไรเว้ยมึง หมอเค้ามาพามันไปโรงพยาบาลแล้ว
มี่ :: มึงก็เห็นว่ามันนอนอยู่บนกองเลือด มันจะไม่เป็นไรได้ไง
มึงปล่อยกู กูจะไปหาแชมป์ มึงปล่อยกูดิวะ
มี่พยายามดิ้น แต่ครั้งนี้ผมล๊อคมันแน่นละครับ
สักพักคุณพี่ตำรวจก็เดินเข้ามาหาพวกผม
ตำรวจ :: ขอโทษนะครับ พวกน้องๆรู้จักกับคนเจ็บใช่ไหม
ผม :: ใช่ครับ คนเจ็บเป็นเพื่อนผมเอง
ตำรวจ :: ดีเลย น้องติดต่อเจ้าของห้อง 1132 ได้ไหมครับ พี่จะได้เชิญไปให้ปากคำหน่อย
มี่ :: ผมเองครับ เจ้าของห้อง
มี่สะบัดผมออก ก่อนจะหันหน้าไปหาคุณตำรวจ
ตำรวจ :: งั้นเดี๋ยวเชิญไปที่โรงพักเลยนะครับ
มี่ :: แต่ก่อนจะไป บอกผมก่อนได้ไหมครับ เกิดอะไรขึ้น
ตำรวจ :: ทางเราได้รับแจ้งจากผู้อาศัยในคอนโดนี้ว่ามีกลุ่มวัยรุ่น
บุกมาทำร้ายร่างกายคนที่พักอาศัยในห้อง 1132
พอทางเรามาถึงก็ไม่พบกลุ่มวัยรุ่นดังกล่าวแล้วครับ
เปิดประตูห้องไปพบแต่ผู้บาดเจ็บนอนจมกองเลือดอยู่ ส่วนสภาพห้องก็ตามภาพนี้ครับ
ตำรวจยื่นโทรศัพท์ที่ถ่ายรูปไว้ให้มี่ดู
ตำรวจ :: ตอนนี้คงให้ขึ้นไปดูไม่ได้นะครับ เพราะเจ้าหน้าที่กำลังเก็บหลักฐานทั้งหมดอยู่
มี่มองภาพในมือถือ แล้วถึงกับน้ำตาไหล ผมต้องเข้าไปตบบ่ามันเบาๆ
ผม :: มันจะผ่านไปได้เว้ยมี่ มึงใจเย็นๆ
ตำรวจ :: งั้นเดี๋ยวตามไปให้ปากคำที่โรงพักเลยนะครับ
ผม :: ครับ เดี๋ยวผมขับรถตามไปเลยครับ
ผมดึงมี่ให้เดินมาที่รถ ก่อนจะหยิบมือถือมาโทรหาเชน ให้ไปดูแชมป์ที่โรงพยาบาลก่อน
(เมื่อกี้เห็นชื่อโรงพยาบาลข้างรถพอดี )
ผม :: เชน มึงถึงไหนแล้ว
เชน :: ใกล้จะถึงซอยคอนโดละ
ผม :: มึงไปที่ โรงพยาบาล aaa ก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป
เชน :: ใครเป็นไรวะมึง มี่เจ็บเยอะหรอ
ผม :: ไม่ใช่มี่วะ แต่เป็นแชมป์ เรื่องมันยาวมาก แล้วเดี๋ยวกูค่อยเล่า มึงไปที่โรงพยาบาลก่อนเลย
เชน :: โอเคมึง ขับรถดีๆนะเว้ย
ผมกดวางสายก่อนจะรีบขับรถตามตำรวจไปที่โรงพัก ตอนนี้มี่นั่งนิ่งมากครับ
ไม่พูดอะไรซะคำ ไม่ร้องไห้ ไม่อะไรเลย
ผม :: มึงโอเคไหมวะมี่
มี่ :: ทำไมกูถึงทำเรื่องเชรี้ยๆกับแชมป์ด้วยวะ ทำไมกูถึงพูดว่ากูไม่รักมัน
ทำไมกูต้องสับสนในความรู้สึกกูด้วย ทั้งๆที่กูมีความสุขเวลาที่กูอยู่กับมัน
ผม :: มันเป็นช่วงอารมณ์ที่มึงอ่อนไหวมี่ มึงเคยเป็นเสือผู้หญิงมาก่อน
พอมาเจอเมียเก่า มึงก็อยากจะสนุกเป็นธรรมดาเว้ยย มึงอย่าเพิ่งคิดอะไรมากวะ
มี่ :: แชมป์มันจะเป็นไรไหมวะ
มี่หันมามองหน้าผม ตามันมีน้ำตาคลอเบ้าแล้ว
ผม :: เพื่อนเราจะต้องไม่เป็นไร
ผมตอบมันได้แค่นั้นละครับ ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดี ผมเชื่อแบบนั้น
.........................................
สถานีตำรวจ
ตำรวจ :: นี้ครับ จากกล้องวงจรปิดคอนโด เดี๋ยวน้องช่วยดูให้หน่อยนะ
รู้จักคนไหนยังไง ช่วยชี้ให้ดูหน่อย พี่จะเปิดไปเรื่อยๆ ถ้าน้องอยากให้หยุดตรงไหนก็บอกนะ
มี่ :: ครับ
ตอนนี้เป็นเรื่องที่มี่ต้องบอกตำรวจละครับ เพราะตำรวจเชื่อว่า
กลุ่มวัยรุ่นพวกนั้นน่าจะตั้งใจมาทำร้ายมี่
แต่คงบังเอิญที่แชมป์มาที่ห้องมี่พอดี เลยรับเคราะห์แทนมี่ไป
ผมเลี่ยงออกมาโทรบอกเจ้าตัวแสบของผมก่อน
เพราะนี้มันก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว เดี๋ยวจะห่วงผมจนไม่ยอมนอน
แฟรงค์ :: ฮาโหลลล เป็นไงบ้างครับ
เสียงงัวเงียเชียวเจ้าตัวแสบ
ผม :: เรื่องยาวเลยครับ แฟรงค์นอนก่อนเลยนะ พี่คงยังไม่ได้กลับบ้าน
แฟรงค์ :: อ้าว เป็นไรไหมครับ พี่เจเจ็บตรงไหนป่าวอะ
ผม :: พี่ไม่เจ็บที่ไหนเลย ไม่ได้ไปบู๊กับใครเลยละ เรื่องมี่กับแชมป์นะ
ตอนนี้เป็นเรื่องราวใหญ่โตเลย มี่อยู่โรงพัก ส่วนแชมป์เจ็บอยู่โรงพยาบาล
แฟรงค์ :: โหววว พี่แชมป์กับพี่มี่ทะเลาะกันหรอ
ผม :: ไม่ใช่หรอก มีคนจะทำร้ายมี่นะ แต่แชมป์รับเคราะห์แทน
แฟรงค์ :: แล้วพี่แชมป์เจ็บเยอะไหมอะ
ผม :: พี่ยังไมได้ตามไปดูเลย เดี๋ยวจะตามไปครับ แฟรงค์นอนเถอะนะ ยังไงพรุ่งนี้พี่พามาเยี่ยมแชมป์นะ
แฟรงค์ :: งั้นพี่เจถึงบ้านแล้ว หรือทุกอย่างโอเคแล้วไลน์มานะ แฟรงค์เป็นห่วงพี่เจนะครับ
ผม :: ครับผม ,, นอนหลับฝันดีนะครับ พี่รักแฟรงค์นะ
แฟรงค์ :: แฟรงค์ก็รักพี่เจครับ
ผมกดวางสายไปด้วยหัวใจที่รู้สึกมีแรงครับ มันอบอุ่น มันรู้สึกดีที่มีคนๆนึงเป็นห่วงเรา =)
ผมกดโทรหาเชน
เชน :: กูมาถึงโรงพยาบาลละนะ มึงรีบมาได้ไหมวะ กูจะเป็นลม ห่าเอ้ยยย
ผม :: มึงเห็นแชมป์ยัง
เชน :: เออ เห็นแล้ว ใครทำมัน อย่าบอกนะเชรี้ยมี่อะ
ผม :: ไม่ใช่วะ พวกอริไอ่มี่มัน มันกะจะไปรุมมี่ที่ห้อง แต่แชมป์มันมาที่ห้องพอดี เลยซวยรับเคราะห์แทน
เชน :: มึงรีบมานะเว้ย กูกลัววะ
ผม :: มันจะต้องไม่เป็นไรเว้ยเชน มึงดูมันด้วย มีไรโทรหากู เดี๋ยวกูเข้าไปคุยกับตำรวจต่อละ
เชน :: เออ
ผมเก็บโทรศัพท์ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งข้างๆมี่ในห้องสืบสวน
มี่หันมามองผม ก่อนจะพูดว่า
มี่ :: ไปหาแชมป์กันเถอะ
ผม :: แล้วเรื่องคดีเรียบร้อยละหรอวะ
มี่ :: อืมม รู้ตัวคนทำแล้วละ
ผม :: ใครวะ
มี่ :: แฟนของเจน คนที่มีเรื่องกับกูที่ผับวันนี้ก็แฟนเจนนั้นแหละ
มันคงจะตามไปรุมกูที่ห้อง แต่แชมป์อยู่ แชมป์เลยโดนแทนกู
ผม :: แล้วยังไงวะ มึงไปยุ่งกับเจนทั้งๆที่รู้ว่าเจนมีแฟนแล้วงั้นหรอ
มี่ส่ายหัว
มี่ :: เจนบอกว่าเลิกกับแฟนแล้ว กูเลยไปกับเจน วันนี้กูพาเจนมาที่ห้อง
แล้วเจนก็รับโทรศัพท์ ก่อนจะบอกว่านัดเพื่อนไว้ แล้วก็ออกไป
พอเย็นๆก็โทรมาชวนกูมาที่ผับนั้นแหละ แล้วกูก็โดนแฟนมันรุม มันบอกแฟนมันว่ากูอะ ไปลวนลามมัน
ผม :: ซวยไงมึง
มี่ :: เออ ซวยไง มันโกหกให้ตัวมันรอดไม่โดนแฟนมันกระทืบไง
กูโดนหลายตีนมากที่ผับอะ เชรี้ยยเอ้ยย กูไม่น่าเลยวะ
ถ้าไม่ใช่เพราะความมักมากของกูนะ กูกับแชมป์คงไม่ทะเลาะกัน แล้วแชมป์คงไม่เจ็บแบบนี้หรอกวะ
ผม :: เอาน่ามึง รู้ตอนนี้ก็ไม่สายหรอก รีบไปโรงพยาบาลกัน ตอนนี้เชนไปรออยู่ที่โน้นแล้ว
มี่พยักหน้า ก่อนจะยกมือสวัสดีคุณตำรวจ แล้วเดินมาขึ้นรถไปโรงพยาบาลกัน
......................................
โรงพยาบาล
พวกผมเดินไปหาเชน ที่ตอนนี้รออยู่หน้าห้องผ่าตัดกับน้องแบงค์
มี่ :: เชน มันเป็นไงบ้างวะ
เชน :: หมอบอกแทงโดนจุดสำคัญหลายจุดวะ เลือดออกเต็มเลยในช่วงท้องนะ
ตอนนี้หมอกำลังผ่าตัดเย็บห้ามเลือดให้
มี่ :: มันเข้าไปนานยังวะ
เชน :: เกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว
ผม :: แล้วทางโรงพยาบาลติดต่อพ่อแม่แชมป์ยังวะเชน
เชน :: อื้อ ติดต่อแล้ววะ พ่อมันอยู่เมือนอก คงบินกลับมาถึงพรุ่งนี้เย็นๆ
ส่วนแม่มันเสียไปแล้ววะ มีน้าของแชมป์อะ มาเซ็นรับรู้และอนุญาติให้ผ่าตัดให้
ตอนนี้น้ามันคุยกับพยาบาลอยู่ตรงโน้นนะ
เชนชี้ไปยังห้องพักพยาบาลใกล้ๆกับห้องผ่าตัด พวกผมมองตามไป ก่อนจะสบตากับน้าของเชน
ผมก้มหัวให้ น้าของแชมป์ยิ้มให้ผม ก่อนจะหันไปคุยกับพยาบาลต่อ
เชน :: เดี๋ยวกูไปส่งแบงค์ก่อนนะ พรุ่งนี้มันมีสอบ แล้วเดี๋ยวกูมา
ผม :: เออ ขับรถดีๆนะเว้ย
เชน :: มึงกินไรไหม กูจะซื้อเข้ามาให้
ผม :: อะไรก็ได้ เอามาเลย กูลืมไปละว่ายังไม่ได้กินอะไร
เชน :: โอเค มึงปลอบมี่ด้วยนะ เดี๋ยวกูมา
ผมพยักหน้าให้มัน ก่อนจะเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆกับมี่
ตอนนี้มี่นั่งก้มหน้าเอามือกุมขมับไว้
ผมทำได้แต่เอามือตบบ่ามันเบาๆ แล้วนั่งข้างๆมันเงียบ
จนน้าของแชมป์เดินเข้ามา
น้าของแชมป์ :: เพื่อนของแชมป์ใช่ไหมค่ะ
ผม :: ครับ ผมชื่อ เจ ครับ
น้าของแชมป์ :: น้าชื่อพีชนะค่ะ แล้วอีกคนชื่ออะไรค่ะ
มี่ :: สวัสดีครับ ผมมี่ครับ
น้าพีช :: อ้อ มี่ คนนี้เอง
มี่ กับ ผม มองหน้ากัน งง
มี่ :: น้าพีชรู้จักผมด้วยหรอครับ
น้าพีชพยักหน้าให้ ก่อนจะเดินมานั่งตรงเก้าอี้ข้างๆผม
น้าพีช :: รู้สิ รู้ดีด้วยว่าเรากับแชมป์เป็นอะไรกัน มันมีช่วงนึงที่แชมป์สับสนกับตัวเองมาก
จนมาหาน้าและปรึกษากับน้าถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น น้าตั้งใจจะมาหามี่นานแล้วละ
จะมาขอบใจซะหน่อยที่ทำให้แชมป์กลับมายิ้มแย้มและสดใสอีกครั้ง
มี่ :: ผมต่างหากที่ต้องขอโทษ ผมไม่ได้ทำอะไรให้แชมป์เลยครับ
น้าพีช :: รู้ไหม พ่อแม่แชมป์หย่ากันตอนที่แชมป์อยู่ ม.5 พ่อแชมป์บินไปอยู่ที่อังกฤษถาวร
ไม่กลับประเทศไทยเลย ส่วนแชมป์ก็อยู่กับแม่ แม่ของแชมป์ก็ตรอมใจล้มป่วย
จนมาเสียไปเมื่อแชมป์กำลังจะเข้ามหาวิทยาลัย แชมป์กลายเป็นเด็กซึมเศร้าเก็บตัว
ไม่คุยกับใครเลย จนมาเข้ามหาวิทยาลัย ก็เริ่มสดใสขึ้นอีกครั้ง กลับบ้านมาเล่าให้ฟังตลอดว่าเพื่อนคนนั้นคนนี้เป็นยังไง
โดยเฉพาะมี่ ที่แย่งกันจีบผู้หญิง ทะเลาะกันจนสุดท้ายมาเป็นเพื่อนสนิทกัน และกลายมาเป็นคนรักกัน
น้าพีชหันไปมองมี่ที่ตอนนี้เอาหน้าซบลงกับฝ่ามือตัวเอง
น้าพีช :: เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ น้าไม่ได้โกรธอะไรมี่เลยนะ ทางครอบครัวน้าเข้าใจว่ามันคืออุบัติเหตุ
น้าไม่อยากให้มี่โทษตัวเองนะ
มี่หันมามองน้าพีช
มี่ :: ผมผิดเองครับ ผมขอโทษครับน้าพีช
พูดจบมี่ก็ปล่อยโฮออกมา จนน้าพีชต้องเข้าไปกอดปลอบ
กลัวมี่จะสงบก็นานเหมือนกันครับ
น้าพีช :: สงบลงแล้วใช่ไหมมี่
มี่ :: ครับ ขอบคุณครับน้าพีช
แล้วคุณหมอก็ออกมาจากห้องผ่าตัด
ใช้เวลาไปตั้ง 5 ชั่วโมง
น้าพีช :: คุณหมอค่ะ หลานฉันเป็นยังไงบ้างค่ะ
คุณหมอ :: อวัยวะภายในโดนแทงไปหลายจุดมาก
ตอนนี้หมอดูดเอาเลือดที่ตกค้างในช่องท้องออกให้แล้ว
แต่หมอคงบอกว่าปลอดภัยแล้วไม่ได้นะครับ ยังต้องสังเกตุการณ์ในห้อง ICU ไปก่อน
แต่ยังไงหมอก็อยากให้ทางครอบครัวทำใจไว้นะครับ ร่างกายโดนแทงไป 10 แผล
เข้าที่หน้าท้อง ใต้ราวนม และยังโดนฟาดด้วยของแข็ง จนหัวแตก และคิ้วแตก
ร่างกายคนไข้บอบช้ำมากครับ เราจะผ่าตัดกินเวลานานกว่านี้ก็กลัวคนไข้จะรับไม่ไหว
ยังไงเรารอดูอาการกันก่อน เดี๋ยวหมอขอตัวก่อนนะครับ
น้าพีช :: ขอบคุณค่ะ
มี่ทรุดลงกับพื้น ผมเลยวิ่งเข้าไปจะประคองมันให้ลุกขึ้น
มี่หันมาจับแขนผมไว้ แววตาของมันดูว่างเปล่ามากๆครับ
มี่ :: แชมป์ แชมป์จะเป็นไรไหมวะเจ มึงช่วย ช่วยแชมป์ด้วย ฮึกก .. โฮฮฮฮ
มี่ร้องไห้อีกรอบ เสียงร้องไห้ของมันทำผมเจ็บปวดมากครับ
มันทำให้นึกถึงตอนที่พ่อผมเสีย ผมร้องไห้จนไม่รู้ว่าคำว่าเจ็บคำว่าเสียใจมันเป็นยังไง
ร้องจนหมดแรงแล้วหลับไป พอตื่นมาผมก็ร้องอีก กว่าจะทำใจได้ ผมใช้เวลาหลายเดือนมากครับ
ผม :: มี่มึงอย่าร้องดิวะ แชมป์มันจะเสียใจนะเว้ย
หมอบอกมันยังนอนดูอาการใน ICU มันยังอยู่กับพวกเราเว้ยย มึงอย่าอ่อนแอไปอีกคนสิ
น้าพีชเดินมาช่วยผมประคองมี่ให้ไปนั่งบนเก้าอี้
ผมกับน้าพีช นั่งมองมี่ที่กำลังร้องไห้
โดยที่พวกผมไม่รู้จะปลอบยังไง เลยปล่อยให้มี่ร้องไห้ไปเรื่อยๆ
สักพักเชนก็กลับมา เชนก็นั่งข้างๆผม แต่ไม่ได้ปลอบอะไรมี่
เพราะคำพูดอะไรตอนนี้มันคงไม่ช่วยอะไรหรอกครับ
ให้มี่ได้ร้องไห้ให้เต็มที่ดีกว่าครับ
พอมี่หยุดร้อง น้าพีชก็ให้พวกผมกลับบ้านไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่
น้าพีช :: น้าว่าพวกเรากลับไปก่อนดีกว่า แล้วพรุ่งนี้ค่อยมาแต่เช้า
มี่ :: ผมจะอยู่กับแชมป์ครับ
น้าพีช :: ไปพักเถอะมี่ พรุ่งนี้มาเช้าๆ มาเปลี่ยนกับน้านะ
อย่าเป็นอะไรไปอีกคนเลย แชมป์มันจะเสียใจมากไปกว่านี้นะครับ
ผม :: มึงไปนอนบ้านกู แล้วพรุ่งนี้เช้ามาพร้อมกัน เผื่อเช้ามาแชมป์มันอาจจะรอด่าเราอยู่ก็ได้เว้ยย
เชน :: เออ ไปทำแผลก่อนมึง หน้ามึงไม่หล่อเลย เดี๋ยวแชมป์ตื่นมาไม่รักมึงนะ
น้าพีช :: นะครับมี่ กลับไปก่อน ถ้ามีอะไรฉุกเฉินน้าจะรีบโทรหา
มี่พยักหน้ายอมช้าๆ
มี่ :: ครับ มี่กลับก็ได้ แต่น้าพีชต้องโทรหามี่นะครับ ถ้ามีอะไรฉุกเฉินเกิดขึ้น
น้าพีช :: ครับน้าจะโทรหานะ ...
พวกผมยกมือสวัสดีน้าพีช แล้วจะพากันกลับบ้าน แต่น้าพีชเรียกพวกผมไว้ก่อน
น้าพีช :: มี่ .. น้าลืมเลย อะนี้
น้าพีชยื่นซองพลาสติกที่ใส่กระดาษข้างในไว้ให้มี่
มี่ :: อะไรครับน้าพีช
น้าพีช :: พยาบาลให้น้าไว้นะ เป็นกระดาษที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงแชมป์
น้าลองอ่านดูแล้ว น้าคิดว่ามันเป็นของมี่นะ
มี่ :: ครับ ขอบคุณครับน้าพีช
มี่รับซองเอกสารนั้นมาถือไว้ ก่อนจะเดินไปหาเชนที่ยืนรออยู่
ผมหันมาสวัสดีน้าพีช ก่อนจะเดินตามไป แต่น้าพีชดึงมือผมไว้
น้าพีช :: ถ้ามี่อ่านจดหมายฉบับนั้น อย่าทิ้งมี่นะ อยู่ข้างๆเพื่อน
ผมหันมามองน้าพีช ก่อนจะตอบรับ
ผม :: ครับน้าพีช
ผมรีบเดินตามเชนกับมี่ไป ตกลงกันว่าทิ้งรถผมไว้ที่โรงพยาบาล
แล้วเอารถเชนกลับบ้านผม
เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงจะเช้าแล้ว เดี๋ยวต้องมาโรงพยาบาลอีกอยู่ดี
ระหว่างที่นั่งรถกลับบ้าน
ผมเห็นมี่นั่งมองเอกสารที่น้าพีชยื่นให้
ผมเองก็อยากรู้ว่าข้างในคืออะไรเหมือนกัน
ทำไมน้าพีชต้องอยากให้ผมอยู่ข้างๆมี่ตอนที่มี่อ่านจดหมายฉบับนี้
แชมป์ … มึงอย่าเป็นอะไรนะเว้ยย มี่มันคิดได้แล้ว
พรุ่งนี้พวกกูมาหา มึงต้องตื่นขึ้นมาด่าพวกกูนะ
ทำไมคืนนี้มันยาวนานจังวะ
เห้ออ ~ คิดถึงไอ่หัวเหม่งจัง … คิดถึงน้องแฟรงค์
เรา 2 คนจะไม่ผิดใจกันจนเกิดเรื่องราวแบบนี้ใช่ไหม??
อยากกอดจังเลยยยเจ้าเด็กน้อยของครูเจ TT'
.............................................................
ถ้ามีคำผิดยังไงต้องขอโทษนะค่ะ
จะรีบกลับมาแก้ไขให้ค่ะ พอดีถึงบ้านแล้วรีบอัฟให้ =)
-
:katai2-1: เห็นพี่เจกับแฟรงค์แล้วก็ชื่นใจ
แต่ว่ามี่เนี่ยสิแย่จังเนอะ. ตื่นเต้นๆ
ขอบคุณค่ะ. ตั้งใจทำงานนะคะ
ช่วงนี้มาลุ้นตาม พาท มี่-แชมป์ กันก่อนนะค่ะ =)
-
โอ๊ย เอาใจช่วยคู่มี่-แชมป์นะ เอ๊ะ หรือว่า แชมป์-มี่?
คลี่คลายกันมาอีกเปลาะแล้ว
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่า :3123:
มาลุ้นมี่-แชมป์กันค่าา
ขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะค่ะ
วันนี้เอาตอนใหม่มาส่งแล้วว =)
-
น่าสงสารจังทั้งมี่ทั้งแชมป์เลย อ่านไปร้องไห้ไปเลย
แชมป์คงไม่เป็นไรใช่ไหม
-
มี่เห็นแก่ตัวอ่ะ
ไม่นึกถึงความรู้สึกของแชมป์เลยรึไง
จะกลับมาคบกะผญ. เพราะ ว่าไม่ใช่เกย์เนี่ยนะ
สงสารแชมป์หวะ
มี่ไม่รักแชมป์ บ้างเลยรึไง นึกจะเลิกก็เลิกกันง่ายๆอย่างงี้เนี่ยนะ
โอ๊ย!!! อินกะมี่แชมป์จริงๆ
พอเจอตัวเลือกใหม่ๆ คนเรามักจะมีเหตุผลที่จะไปทั้งนั้นค่ะ
ขอบคุณนะค่ะที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์ รวมถึงๆเพื่อนด้วยค๋า =)
-
ดีๆๆ หมดมาม่าแล้วว
ว่าแต่ขอโดดถีบไอ้คุณมี่หน่อยได้ไหม หมั่นไส้ ชิส์!!
55555+ มาม่าพี่เจน้องแฟรงค์หมดแล้ว
แต่มาเจอของมี่แชมป์ต่อ >///<
-
ช่วยจัดหนักๆ ให้อีพี่มี่สักทีนะคะ
ขอแบบให้น้ำตาแตกเลยนะคะ ^^
ch นี้พี่มี่น้ำตาแตกเลยค่ะ
เหลืออีก 1 ตอนค่ะสำหรับพาทพี่มี่พี่แชมป์
ขอบคุณนะค่ะที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆ =)
-
โอยสงสารแชมป์อ่า. อย่าเป็นไรนะลูก :hao5:
-
สงสารแชมป์มากๆอ่ะ
ทำไมต้องต้องรับเคราะห์แทนไอ้เชี่ยมี่ด้วย ฮึ่ย!!
ขอให้แชมป์ปลอดภัย สาธุๆ
-
ตอนนี้คือเกลียดมี่ ปล่อยมันตายเถอะแชมป์ ถ้ามันบอกไม่ใช่เกย์ก็จบ เลวขนาดนี้ แต่แชมป์รักมี่นิเนอะ เห้ออ อินคะ อิน
-
Ch 34 สายไปแล้ว || Miii ‘ Mode
ผมกลับมาถึงบ้านเจ เกือบตี2
พอเดินเข้าบ้านมา แม่ของเจก็ลงมาชั้นล่างพอดี
น้าอ้อย :: ไปไหนกันมาลูก ทำไมกลับกันมาดึก
เจ :: พอดีมีเรื่องนิหน่อยนะครับ เจขอโทษที่ไม่ได้โทรบอกแม่ก่อน
น้าอ้อย :: ไม่เป็นไรลูก กินอะไรกันมายัง เดี๋ยวแม่ไปทำอะไรอุ่นๆมาให้กินนะ
เชน :: ไม่เป็นไรครับแม่ ดึกแล้วแม่ขึ้นนอนก่อนเถอะครับ
น้าอ้อย :: แม่เพิ่งดูซีรี่จบลูก หิวพอดี งั้นเดี๋ยวไปอาบน้ำกันก่อนนะ แล้วมาทานข้าวกัน
พูดจบแม่ของเจก็เดินเข้าไปทางห้องครัว
เจหันมาถามพวกผม
เจ :: ปะ ไปอาบน้ำกันก่อน แล้วค่อยลงมา
เชน :: งั้นกูอาบก่อนเลยนะ
พูดจบมันก็เดินขึ้นไปชั้นบน
เจหันมามองหน้าผม
เจ :: มึงอาบน้ำก่อน เดี๋ยวจะทำแผลให้ เมื่อกี้ไปโรงพยาบาลก็ลืมทำแผล
ผม :: แค่นี้เอง น้อยกว่าที่แชมป์มันเจอเยอะ ช่างมันเถอะ
พูดจบผมก็เดินตามเชนขึ้นไปบนห้อง เจก็เดินตามมาด้วย
ผ่านไปเกือบ 30 นาที พวกผมก็อาบน้ำเสร็จ แล้วลงมาทานข้าวต้มที่แม่เจทำให้ทาน
น้าอ้อย :: ทานเสร็จก็นอนกันไวๆนะลูก ไม่ต้องล้างชามละ เดี๋ยวตอนเช้าป้านวลแกก็มาล้าง
พูดจบแม่ของเจก็เดินขึ้นไปนอน
เชน :: นอนเล่นข้างล่างกันไหมมึง กูนอนไม่ค่อยหลับละวะ ตาสว่างเลย
ผม :: เออ กูก็นอนไม่หลับ
เจ :: งั้นกูไปเอาผ้าห่มกับหมอนลงมาให้
ผม :: เอาที่ชาร์ตแบตมาด้วยนะมึง มือถือกูแบตจะหมดแล้ว เดี๋ยวน้าพีชโทรมาไม่ติด
เจมันพยักหน้า ก่อนจะเก็บถ้วยข้าวต้มไปไว้ที่ล้างจานแล้วขึ้นไปเอาของบนห้องนอนมัน
เชนกับผมเดินมานั่งที่โซฟาหน้าทีวี
เชน :: เออ น้าพีชให้อะไรมาวะ เอามาดูหน่อยดิ
พูดเสร็จมันก็หยิบถุงพลาสติที่ใส่เอกสารไว้ขึ้นมาดู
ผม :: กูไม่กล้าเปิดดูวะ
ผมบอกมันตามตรง น้าพีชบอกว่ามันอยู่ในกระเป๋าของแชมป์
ผมกลัวว่ามันจะเป็นจดหมายบอกเลิกจากแชมป์
จริงๆแล้วผมเสียใจนะที่พูดไปว่าสับสนในความรักที่ให้มัน
ผมรักแชมป์ครับรักแบบมันคือคนรัก ไม่ใช่แบบเพื่อนแน่นอน
แต่ผมยอมรับว่าตัวเองผิดที่ไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น
แล้วก็มาหาเรื่องทะเลาะกับมัน มันบ่นมันพูดมาถูกทุกอย่างครับ
แต่ในอารมณ์ตอนนั้นคือผมเอาแต่ใจเองอะ
รู้ตัวแล้วว่าทำผิดไง อย่าบ่นมากได้ไหม
ขอโทษแล้ว ก็ไปนอนมาแล้วให้ทำไงอะ
ผมเลยพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดไป ทั้งๆที่ผมไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับการไปมีอะไรกับเจนเลย
มาโดนแฟนมันกระทืบอีก สมควรแล้วจริงๆ
แต่ไม่น่าดึงแชมป์ให้มาเจ็บด้วยแบบนี้เลย ทำไมไม่เป็นผมที่ต้องนอนเจ็บในห้อง ICU
ทำไมต้องเป็นแชมป์TT
เจขนผ้าห่มกับหมอนมาโยนใส่พวกผม
ก่อนจะให้เชนช่วยยกเอาโต๊ะวางของใกล้ๆโซฟาออก
แล้วปูผ้านวม ก่อนจะล้มตัวลงนอน
เชนก็ลงไปนอนข้างๆเจ ผมเลยนอนบนโซฟาคนเดียวครับ
ผมหันไปมองพวกมัน 2 คน ที่ตอนนี้กดมือถือกันใหญ่
สงสัยจะรายงานตัวกับแฟน
อิจฉาวะ ,,, เห้ออออ
ผม :: เชน
เชน :: ไงวะมึง
ผม :: มึงกับแบงค์เป็นไงบ้างวะ
เชนวางมือถือก่อนจะลุกขึ้นนั่ง แล้วหันมายิ้มกับผม
มึงอย่าเปล่งออร่าความสุขใส่กูสิเชนนน !
เชน :: มีความสุขดีวะ แบงค์แม่งงเอาใจเก่ง งอลเก่ง แต่มันก็หายงอลเองตลอด 5555
ผม :: แล้วเรื่องแม่มึงละเค้ารู้เรื่องแบงค์ปะ
เชน :: รู้แล้วแต่แค่ไม่เคยเจอกัน กูกลัวเป็นเหมือนไอ่เจมัน
กูเลยโทรไปบอกแม่ก่อน นี้ก็กะว่าแบงค์สอบกลางภาคเสร็จอาทิตย์หน้า กูจะพาไปบ้านกูอะ
ผม :: ดีวะมึง แล้วมึงอะเจ
เจ :: ก็ดีวะ กลับมาดีกันรอบนี้ ก็มีความสุขดี แต่ไม่ดีอยู่อย่างเดียวอะ แม่งง หื่นใส่กูตลอด
ผมกับเชนหัวเราะพร้อมกันเลยครับ
ผม :: 55555 ก็ดูมึงดิ หน้าจับปล้ำจะตาย ไม่แปลกหรอกที่แฟรงค์มันจะหื่นอะ
เจ :: มึงอะโกหกกู ไหนบอกว่าคนไม่เคยจะต้องเก้ๆกังๆไงวะ ทำไม่เป็นไรแบบเนี้ย
ผม :: ทำไมอะ แฟรงค์มันไม่เป็นแบบนั้นหรอ
เจ :: เชรี้ยยย แม่งเก่งเกินกว่าคำว่าไม่เคยอีก
ผม :: 555555 เจ็บไหมละมึง
เจ :: กูแทบจะเดินไม่ไหวอะสัสสส
เชน :: เหมือนแบงค์เลย แต่รายนั้นแม่งงง เคยมาเยอะเกิน บางทีเก่งเกินไปจนกูโกรธมัน
ผม :: 555555 กูอิจฉามึง 2 คนวะ มีความสุขกันก็ดีแล้ว อย่าคิดโง่ๆแบบกูละกัน
เห้อออ คิดแล้วก็เกลียดตัวเองวะ
เจ :: ไม่เอาดิวะมึง เดี๋ยวพวกมึงก็ต้องมีความสุข
เออ อ่านๆจดหมายที่น้าพีชให้กันปะ ไหนๆก็นอนไม่หลับละ
เชน :: ชอบแดกเผือกก็ไม่บอกนะไอ่เจ 55555555
เจหันไปต่อยแขนเชน จนเชนเซล้มไปนอน
ผมหันไปหยิบเอาจดหมายของแชมป์ออกมาอ่าน
กระดาษยังมีรอยเลือดเปื้อนอยู่แต่ก็แห้งแล้ว
พอผมเปิดจดหมายอ่าน มัน 2 คนก็มานั่งประกบข้างๆเลยครับ
พวกมึงนี้,,, ชอบแดกเผือกจริงๆ
To … Mii
คือกูขอโทษที่บ่นมึงมากไปนะ จนทำให้มึงเบื่อกู รำคาญกู
กูก็ไม่เข้าใจตัวเองหรอกทำไมกูถึงกลายเป็นคนแบบนี้
ทั้งๆที่แต่ก่อนกูไม่เคยจะบ่นมากมายหรือน้อยใจอะไรง่ายๆแบบนี้เลย
สงสัยเพราะกูรักมึงมากแน่ๆ >///<
กูไม่โกรธมึงหรอกนะที่มึงไปนอนกับเจนอะ กูเข้าใจว่ามึงเคยเป็นอะไรกัน
อีกอย่างมึงกับกูเพิ่งคบกันมาได้ไม่ถึงปี เราก็ต้องค่อยๆปรับตัวกันไปเรื่อยๆ
ตอนนี้กูมาทำกับข้าวรอมึงที่ห้องเนี้ยยย
กะว่าถ้ามึงมาถึงกูจะขอโทษมึง แล้วจะคุยดีๆ
กูยอมมึงทุกอย่างเลยมี่ แต่กูขอแค่มึงไม่เกลียดกูก็พอแล้ว
กูรักมึงนะมี่ อย่าเกลียดกู อย่าทิ้งกู
จะมีใครกูไม่ว่ามึงเลย แต่พอมึงกลับมาแล้ว
มึงมากอดกูนะ มาอ้อนกูแบบที่มึงเคยทำ
กูนอนไม่หลับมาหลายคืนแล้วอะ ไม่มีมึงนอนกอดข้างๆ
คิดถึงมึงมากๆ
วันนี้กูจะกอดมึงทั้งคืนเลย กลับมาไวๆได้แล้ววว
มือถือกูแบตหมดอะไม่ได้โทรตามเลย ~ แต่ก็ดีนะ
มึงจะได้เซอร์ไพร์ไง =)
แชมป์รักมี่นะครับ ‘
คือ กู กูทำอะไรลงไปว่ะ กูทำร้ายหัวใจคนที่รักกูมากขนาดนี้ได้ไง
ผมร้องไห้แบบไม่อายเพื่อนเลยตอนนี้ จนเชนดึงผมเข้าไปกอด
ส่วนจดหมายที่แชมป์เขียนให้ผม คาดว่าเจมันคงดึงไปเก็บไว้ให้
เชน :: ร้องมาให้เต็มที่เลยมึง แล้วตอนเราไปเยี่ยมแชมป์ เราจะไม่ร้องไห้แล้วนะมึง
เชนปลอบผม แล้วตบบ่าผมเบาๆ
ผมร้องไห้จนหลับไปตอนไหนไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีเกือบ 7 โมงเช้า
เจ :: มี่ๆ มึงตื่นๆ น้าพีชโทรมาตามแล้วมึง
น้าพีช !! พอผมได้ยินชื่อนี้ผมรีบลุกมานั่งเลยครับ
ผม :: น้าพีชว่าไงวะมึง
ผมหันมามองเจ ตอนนี้มันกับเชนแต่งตัวกันเรียบร้อยแล้ว
เจ :: มึงรีบไปอาบน้ำเถอะ ไวๆ
ผมรีบขึ้นมาอาบน้ำ แต่งตัวที่เจเตรียมให้
เจ มึงนี้สมแล้วที่เป็นเมียคนอื่น 555 รู้จักเตรียมเสื้อผ้าให้ด้วย
ไม่ใช่เวลามาชื่นชมมันนี้หว่า ผมแต่งตัวเสร็จก็ลงมาหาพวกมันข้างล่าง
ผม :: ไปกันเลยปะมึง
เชน :: กินข้าวก่อนดิ พวกกูกินกันแล้ว เหลือมึงอะ
ผม :: ไม่กินละ เดี๋ยวไปหากินที่โรงพยาบาลเอา
เชนพยักหน้าก่อนจะชวนพวกผมมาขึ้นรถแล้วขับไปโรงพยาบาล
โรงพยาบาล
พวกผมเดินมาหน้าห้อง ICU ก็เจอน้าพีชนั่งรออยู่แล้ว
น้าพีช :: มากันพอดีเลย ช่วยอยู่เฝ้าแชมป์ทีนะ น้าจะกลับไปอาบน้ำ แล้วจะเข้ามาเย็นๆเลย
ผม :: ครับ แล้วหมอว่าไงบ้างครับน้าพีช
น้าพีช :: ยังไม่รู้สึกตัวเลยจ๊ะมี่ แต่ไม่เป็นไรนะ เรายังมีหวังกัน
ผม :: ครับ น้าพีชไปทำธุระเถอะครับ ผมจะเฝ้าแชมป์เอง
น้าพีช :: มีอะไรรีบโทรหาน้านะ แล้วก็ เย็นนี้พ่อของแชมป์จะมาถึงแล้วนะ
ผมหันไปพยักหน้าให้น้าพีช ก่อนที่น้าพีชจะเดินออกไป
เจ :: มึงไปกินข้าวไหมวะ เดี๋ยวกูอยู่เฝ้าให้
ผม :: ไม่เป็นไรวะ ดูเฝ้าเอง พวกมึงไปเรียนกันเถอะ หายไปทั้งกลุ่มเวลามีงานละแย่แน่ๆ
เชน :: งั้นเจมึงไปเรียน เดี๋ยวกูอยู่กับมี่เอง
เจ :: เออ ทำไมให้กูไปอะ กูไม่อยากไป ไปเรียนก็ไม่มีสมาธิวะ ห่วงแชมป์มัน
เชน :: งั้นโทรให้ไอ่นัทจดงานให้ดีกว่า
ผม :: เออ โทรบอกมันที
เชนพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปโทรศัพท์หานัท
ผมไปยืนเกาะกระจกห้อง ICU มองหาแชมป์
เป็นไงบ้างวะ เจ็บตรงไหนวะมึง
ตื่นมาให้กูอ้อนหน่อยนะ TT
ผมยืนมองแชมป์สักพักก็กลับมานั่งข้างๆเจ ที่ตอนนี้กำลังคุยโทรศัพท์อยู่
เจ :: ครับ ตั้งใจสอบนะ ได้คะแนนดีแล้วเดี๋ยวให้รางวัล
อืมมม เย็นนี้พี่ไปรับครับ ครับ คิดถึงแฟรงค์นะ
ก่อนที่มันจะเก็บมือถือแล้วหันมายิ้มอายๆให้ผม
หื้มมม กูอิจฉามึงครับเจ อย่าหวานมากมึง
รอแชมป์หายก่อนเหอะกูจะหวานแข่งกับพวกมึงคอยดู
พวกผมนั่งเฝ้าแชมป์อยู่อย่างนั้น จน 5 โมงเย็น
ตอนนี้น้องแฟรงค์กับน้องแบงค์ก็มาครับ เจไปรับมา
สักพักน้าพีชก็กลับมาพร้อมกับผู้ชายอีกคน
น้าพีช :: เป็นไงบ้าง หมอว่าไงบ้างจ๊ะ
ผม :: ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยครับ แชมป์ยังไม่รู้สึกตัวเลยครับ
น้าพีช :: ไม่เป็นไร แค่ไม่ทรุดลงก็พอ อ้อ นี้พ่อของแชมป์นะ
พวกผมหันไปยกมือสวัสดีพ่อของแชมป์
โหยย หน้าดุมากอ่ะ
พ่อของแชมป์ :: เย็นแล้วพวกหนูกลับกันเถอะ เดี๋ยวพ่อกับน้าพีชจะเฝ้าเอง
ผม :: ขอผมอยู่ต่ออีกนิดได้ไหมครับ เผื่อแชมป์จะฟื้นขึ้นมา
พ่อของแชมป์ส่งสายตามองผม
พ่อของแชมป์ :: เรามี่ใช่ไหม กลับเถอะ ถ้ามีอะไรจะให้น้าพีชโทรไปบอก
ยังไงพ่อขอตัวไปคุยกับหมอก่อน พีชส่งเด็กๆกลับบ้านได้แล้ว
แล้วพ่อของแชมป์ก็เดินไปหาคุณหมอ ทิ้งให้พวกผมยืนมองหน้ากัน
น้าพีช :: กลับไปเถอะ แล้วมีอะไรน้าจะรีบบอกน่ะ
พวกผมเห็นว่าอยู่ต่อคงโดนไล่แน่ๆ เลยลาน้าพีชกลับมาก่อน
ผมมานอนบ้านเจครับ เพราะไม่อยากกลับไปที่ห้องตัวเอง
ที่ตอนนี้ตำรวจเก็บหลักฐานครบแล้ว
และให้ทางคอนโดก็ส่งเจ้าหน้าที่มาทำความสะอาดให้แล้ว
ส่วนคดีความตอนนี้ก็ออกหมายจับละครับ แต่ยังไม่เจอตัว
แต่อีกไม่นานคนผิดต้องโดนจับมารับโทษแน่ครับ
เชนแบงค์แยกกลับไปก่อน ส่วนผมกับเจมาส่งน้องแฟรงค์ที่บ้านก่อนครับ
แล้วค่อยกลับไปบ้านเจอีกที
พอกลับมาที่บ้านเจ แม่ของเจก็เอาข้าวเอายาให้ผมทาน
แล้วสักพักผมก็ง่วงนอน จนหลับไป
สงสัยเจมันคงเล่าเรื่องราวต่างๆให้แม่มันฟังแล้วละครับ
เพราะแม่ของเจ พูดปลอบผมให้ผมสบายใจ
และคาดว่ายาที่ให้ทานคงเป็นยานอนหลับด้วยแน่ๆ
ตื่นเช้ามา ผมรีบอาบน้ำล้างหน้าแล้วลงมาข้างล่าง
ผม :: เจ น้าพีชติดต่อมายังวะ
เจนั่งกินข้าวอยู่ก็ส่ายหน้าตอบผม
ผมเลยนั่งลงข้างๆมัน แล้วป้านวลก็เอาข้าวมาให้ผมทาน
ผมทันไปยกมือขอบคุณป้านวลก่อนจะทานข้าวต้ม
เจ :: กินเสร็จเดี๋ยวไปโรงพยาบาลกัน
วันนี้เชนจะเข้าเรียนแล้วเลิกเรียนจะตามไปที่โรงพยาบาล
ผมพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะรีบกินข้าว
ผมกับเจมาถึงโรงพยาบาลเกือบ 9 โมงเช้าครับ
ผมรีบตรงไปยังห้อง ICU ก่อน
ไม่เจอน้าพีชแบบเมื่อวาน เห้ยยย น้าพีชไปไหนวะ
ผมรีบไปเกาะกระจกห้อง ICU มองหาแชมป์
เห้ยย แชมป์ไปไหน?
ผม :: เจ เจ แชมป์ ไปไหนวะ เจ มันไม่เป็นไรใช่ไหม มึง ระ รีบโทรหาน้าพีชดิ
เจรีบวิ่งมายืนเกาะกระจกมองในห้อง ICU กับผม
เจ :: เออ แชมป์หายไปไหนวะ เดี๋ยวกูถามพยาบาลให้
เจวิ่งไปยังห้องพยาบาล ก่อนที่จะกวักมือเรียกให้ผมเดินเข้าไปหา
เจ :: พี่พยาบาลครับ เพื่อนผมไปไหนแล้วละครับ
พี่พยาบาล :: น้องที่โดนแทงมาใช่ไหมคะ
ผม :: ครับพี่ เค้าไปไหนแล้วครับ
พี่พยาบาล :: คุณพ่อของน้องเค้าทำเรื่องย้ายโรงพยาบาลค่ะ
ห๊ะ !! ย้ายโรงพยาบาล
เจ :: โรงพยาบาลไหนครับพี่
พี่พยาบาล :: อันนี้พี่ไม่ทราบจริงๆค่ะ เดี๋ยวพี่ขอตัวไปตรวจคนไข้ต่อก่อนนะค่ะ
ผม :: เจ กูจะทำไงดีวะ แชมป์หนีกูไปแล้ว
ผมได้แต่ทรุดนั่งลงไปกับพื้น
แชมป์ .. มึงหนีกูไปไหนวะ แชมป์กลับมาหากูดิวะ
กลับมาให้กูกอดแบบเดิมเหอะ
นี้คือบทลงโทษที่กูควรได้รับใช่ไหมวะ
กูต้องเสียมึงไปตลอดเลยหรอวะแชมป์
กลับมาหากูได้ไหม??
กลับมาฟังคำๆนึงที่กูไม่ได้บอกมึงก่อนได้ไหม
................. มี่ก็รักแชมป์มากๆนะครับ
..................................................................................
-
น่าสงสารจังทั้งมี่ทั้งแชมป์เลย อ่านไปร้องไห้ไปเลย
แชมป์คงไม่เป็นไรใช่ไหม
สงสารแชมป์มากเลยค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆนะค่ะ
:mew1:
-
โอยสงสารแชมป์อ่า. อย่าเป็นไรนะลูก :hao5:
พ่อแชมป์มาแล้วค่า ~ มาติดตามต่อนะค่ะว่าจะเป็นไง =)
ขอบคุณที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆนะค่า
-
สงสารแชมป์มากๆอ่ะ
ทำไมต้องต้องรับเคราะห์แทนไอ้เชี่ยมี่ด้วย ฮึ่ย!!
ขอให้แชมป์ปลอดภัย สาธุๆ
5555+ สาธุ~ ด้วยคนค่า
ขอบคุณที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆนะค่ะ :katai2-1:
-
ตอนนี้คือเกลียดมี่ ปล่อยมันตายเถอะแชมป์ ถ้ามันบอกไม่ใช่เกย์ก็จบ เลวขนาดนี้ แต่แชมป์รักมี่นิเนอะ เห้ออ อินคะ อิน
เหตุผลคนจะไปมีเยอะค่ะ =)
ขอบคุณที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆนะค่า :mew1:
-
สายไปแล้วหละมี่
ตอนเค้าอยู่ก็ดันไม่เห็นค่า
สุดท้าย พอเค้าไปก็ฟูมฟาย
นับว่ามี่ได้รับบทเรียนอันแสนสาหัสแล้วนะคะ
ตอนหน้าขอให้คนแต่งช่วยปราณีที่ด้วย
คืนความสุขให้มี่นิสนุงก็ยังดี
-
โอ๊ย หน่วง......นี่มี่คงจะไม่ได้เจอแชมป์อีกแล้วสิ :o12: มี่ต้องพิสูจน์ตัวเองอีกเยอะเลย ท่าทางพ่อแม่แชมป์รู้เรึ่องราวระหว่างสองคนนี้แล้วก็เลยย้ายแชมป์ไปที่อึ่น ลำพังแค่โดนแทงเพราะมี่ก็หนักหนาสาหัสพอแล้วนะ ยังจะมาเป็นคู่รักเพศเดียวกันอีก
ปวดตับรอตอนต่อไป หวังว่าแชมป์คงจะไม่เป็นไรนะ ป้าน้ำตาร่วงเลยลูกเอ๋ย
-
:a5: เหยคุณพ่อ
คุณพ่อควรได้อ่านจดหมายของแชมป์นะคะ อย่าพรากพวกเขาเลยค่ะไม่ว่าจะเป็นหรือตาย
เดานะย้ายรพ.แค่ในกรุงเทพนี่แหละมั้งก็สถานะ ICU ขนาดนี้
สงสารทุกคนเลยแง มาต่อไวๆน้าตะเอง :z3:
-
เอาใจช่วยมี่ ให้หาแชมป์ให้เจอ
-
Ch 35 อย่าทิ้งกันไปได้ไหม? ||Mii ‘ Mode
“เธออยู่ที่ไหน คิดถึงเธอ ชาตินี้ไม่มีสิทธิ์เจอจบแล้วก็เข้าใจ
แต่จะให้ทำยังไง เมื่อในหัวใจยังจดจำ”
ผมนั่งมองน้องแฟรงค์ที่ตอนนี้ร้องเพลงอยู่บนเวที
พวกผมมากินฉลองสอบเสร็จกันที่ร้านพี่โน้ต รุ่นพี่ในคณะผมครับ
น้องแฟรงค์ก็ตามมาด้วย พี่โน้ตเลยให้ขึ้นไปร้องเพลงให้
ผมหันไปคุยกับเจที่นั่งฟังแฟนมันร้องเพลงข้างๆผม
ผม :: แฟนมึงร้องเพลงห่าไรวะ ทำกูน้ำตาจะไหล
เจมันหัวเราะ ก่อนจะตอบผม
เจ :: มันกวนตีนไง มึงไม่รู้หรอ
ก่อนจะหันไปมองแฟนมันร้องเพลงต่อ
ผมได้แต่นั่งมองออกไปข้างนอกร้าน
ผ่านมาเกือบ 2 เดือนแล้วครับที่แชมป์หายไปจากชีวิตผม
หลังจากที่วันนั้นผมไปโรงพยาบาลแล้วได้รู้ว่าพ่อแชมป์พาแชมป์ย้ายโรงพยาบาลไปแล้ว
และพวกผมก็ไม่รู้ว่าย้ายไปที่ไหน โทรถามน้าพีช น้าพีชก็บอกไม่ทราบเหมือนกัน
เพราะน้าพีชเป็นน้องของแม่แชมป์ ไม่กล้าเถียงกับพ่อของแชมป์
ได้แต่รอฟังข่าวที่พ่อของแชมป์จะส่งมาบอกเป็นระยะๆเท่านั้น
ผมไปที่คอนโดแชมป์ทุกวัน เผื่อว่าจะเจอแชมป์กลับมา
แต่ไปกี่ครั้งก็เห็นห้องล๊อคแม่กุญแจตลอด
ผมเลยได้แต่แปะโพทอิทไว้ จนวันนี้โพทอิทแปะเต็มประตูห้องแชมป์ละครับ
เห้อออ คิดถึงจนทรมานไปหมดแล้ว
ปิดเทอมนี้สัญญากันว่าจะไปทะเลด้วยกัน
แต่สุดท้าย ,, ก็ไม่ได้ไป
ผมมองไปหาแฟรงค์ที่เวทีอีกครั้ง
ตอนนี้เปลี่ยนมาร้องอีกเพลงละครับ
ขอ ฉันขอนั่งคุยด้วยได้ไหมดวงดาว
ไม่มีอะไรจะทำขอนั่งคุยกันถึงเช้า
ก็เหงาเพราะใครหนึ่งคนนั้น กลับมาเดินแยกทาง
แล้วเจก็สะกิดผม ผมหันไปมองหน้ามัน
เจ :: มึงดูความกวนตีนของแฟนกู
ผม :: ทำไมวะ
เจ ::ร้องเพลงแซะแฟนตัวเอง
ผม :: 555 ยังไงวะ
เจ :: มันน้อยใจกูเว้ยย ร้องเพลงละดูส่งไลน์มาหากู
แล้วเจก็ยื่นมือถือให้ผมอ่าน
Mr.Frank :: ดาวฉันไม่ดีพอให้รักใช่ไหม เห้ออออ
Mr.Frank :: สงสัยต้องถามดาวละจริงๆ ทำไมแฟนแฟรงค์ใจร้าย
Mr.Frank :: ไม่รักก็บอกเส่ะ น้อยใจจะแย่ละ ไม่เห็นมาเอาใจเลย
ผมหัวเราะกับข้อความน้อยใจของน้องแฟรงค์ก่อนจะยื่นมือถือคืนให้เจ
ผม :: มึงไปทำไรให้มันน้อยใจอะ
เจ :: กูแค่ไม่ให้มันนอนกับกูแค่นั้นเอง
ผม :: แค่นั้นอะแค่ไหน
เจ ::ก็ตั้งแต่งานโรงเรียนมันนั้นแหละ กูไม่ได้มีไรกับมัน
ไม่ยอมมันไม่ให้มันมานอนบ้านด้วย
ผม :: 55555555555 มึงนี้มัน สมควรละที่น้องมันจะน้อยใจ
เจ :: ก็มีเรื่องเยอะนี้หว่า อีกอย่างกูก็อยากตั้งใจอ่านหนังสือสอบ
ถ้ายอมมันมานอนด้วยนะกูก็ไม่ได้นอนอะมึง แถมจะเป็นไข้แล้วปวดตูดปวดขาอีก
กูเลยบอกมันว่าหลังสอบก่อนค่อยมาค้าง
ผม :: นี้สอบเสร็จละนิมึง ท่าจะไม่รอดนะคืนนี้
เจ :: กูบอกมันไปแล้วว่าวันนี้จะนอนกับพวกมึง
เพราะจะพามึงไปวัดพรุ่งนี้เช้า มันเลยงอแงแบบนี้ไง 55555
ผม :: อ้าววว เอากูมาอ้างทำไมวะเชรี้ยยแล้ว
เจ :: ก็วันเกิดมึงนี้หว่า กูก็อยากจะอยู่กับมึงไง
พูดจบมันก็เอาหัวมาซบๆไหล่ผม
5555 มึงนี้อย่ามาอ้อนวะเจ ผมหันไปทางเวที น้องแฟรงค์ส่งสายตาดุๆใส่ผม
น้องแฟรงค์ :: ตอนนี้ 23.55 แล้วนะครับ เดี๋ยวผมขอร้องเพลงสุดท้ายของคืนนี้เลยนะครับ
น้องแฟรงค์ :: เพลงๆนี้มีคนขอให้ร้องนะครับ เพลงนี้สำหรับผู้ชายที่ชื่อ มี่ ครับ
ใครวะ? มาขอเพลงให้ผม
ผมหันไปมองหน้าเจ กับเชน พวกมันก็ทำหน้า งง กลับมาใส่ผม
ผมเลยมองขึ้นไปบนเวที ที่ตอนนี้อินโทรเพลงขึ้นแล้ว
หัวใจมันมีไว้รัก และฉันเลือกจะรักเธอคนเดียว
ไม่ได้แคร์ ไม่ได้หวัง ว่าเธอจะเหลียวมองหรือเปล่า
ไม่ได้สนใจ หัวใจมันมีไว้ใช้ และฉันเป็นเจ้าของมันคนเดียว
อยากให้มันไปกับใคร คนไหนก็ไม่เกี่ยว ที่ต้องการอย่างเดียวคือ รักเธอ
ผมหันไปมองรอบๆดูเผื่อว่าจะเห็นคนที่ขอเพลงให้ผม
ใครวะ??
แม้ใครต่อใคร บอกว่าฉันทำอะไร บ้าบอ
รอเธอไปก็เสียเวลา ขอพูดอีกที ว่า หัวใจที่มี เลือกเธอคนนี้ตั้งแต่สบตา
อาจจะเป็นรักโง่โง่ ในสายตาเธอก็ตาม แต่ฉันแค่ขอ ได้ทำตามหัวใจ
เป็นรักโง่โง่ งมงายแค่ไหน แต่ฉันไม่เสียดาย ไม่เสียใจ ที่ทำอะไรเพื่อเธอ
ตอนนี้เริ่มมีคนร้องเพลงตามน้องแฟรงค์ละครับ เมากันละด้วยสินะ
ส่วนใหญ่ที่นั่งในร้านก็เด็กวิศวะทั้งนั้นแหละครับ เพราะวันนี้สอบวันสุดท้ายด้วย
เลยเฮฮากันใหญ่ บางโต๊ะกันหันมามองหน้าผม พร้อมทั้งยกแก้วให้ผมก็ยกแก้วตอบ
แล้วก็หันไปถามเจ
ผม :: แฟนมึงไม่บอกอะไรเลยหรอวะ
เจ :: ไม่วะ กูก็ งง อยู่เนี้ยแหละ
ผม :: ใครวะมาขอเพลงให้กู
เชน :: เด็กๆมึงป่าววะมี่
ผม :: เดี๋ยวกูแช่งให้น้องแบงค์มีชู้เลยมึง กูไม่มีใครที่ไหนแล้ว
เชน :: อย่ายุ่งกับครอบครัวกูครับ มึงดูแค่มันขึ้นไปเล่นดนตรีกับแฟรงค์
มึงดูดอกไม้ที่สาวๆแวะเวียนไปยื่นให้ดิ กูนี้อยากจะลากลงมาแย่ละ
เจ :: 5555555 มึงอย่าว่าแต่ของมึงเลย มึงดูที่นั่งโต๊ะหน้าเวทีดิ มองแฟรงค์กูซะจะแดกไปทั้งตัว
ผมมองมัน 2 คนที่หวงแฟนกันจนจะบ้า แล้วขำๆพวกมัน
ผม :: นี้พวกมึงคงไม่ได้เตรียมอะไรมาเซอร์ไพร์วันเกิดกูหรอกนะ
ใช่ครับ ,, พรุ่งนี้วันเกิดผม อีกไม่กี่นาทีจะเข้าวันเกิดผมแล้วครับ
เจ :: อ่านหนังสือกันจนจะบ้า กูจะเอาเวลาไหนมาทำเซอร์ไพร์มึงวะมี่
เชน :: เออ ถ้าจะเซอร์ไพร์มึงนะ พรุ่งนี้กูไม่คิดจะพามึงไปวัดหรอกนะ
ผมหันไปสนใจน้องแฟรงค์อีกครั้ง ตอนนี้น้องแฟรงค์ร้องท่อนสุดท้ายแล้วละครับ
“……. แต่ฉันไม่เสียดาย ไม่เสียใจ ที่ทำอะไรเพื่อเธอ”
พอน้องแฟรงค์ร้องจบ ไฟที่ร้านก็ดับลง
นั้นไง ไหนว่าพวกมึงไม่เซอร์ไพร์ไงวะเจ
ผมหันไปคุยกับเจที่นั่งข้างๆผม
ผม :: ไหนบอกไม่มีเซอร์ไพร์วะ
เจ ::กูไม่รู้จริงๆเว้ย แฟรงค์ไม่ได้บอกไรกูเลย
ผม :: หรือพี่โน้ตมันรู้ว่าวันเกิดกู เลยเซอร์ไพร์วะ
เชน :: อย่าเดาอะไรเลยมึง ดูโน้นๆ
มันชี้ให้ผมหันไปมองทางหน้าร้าน ที่ตอนนี้มีคนถือเค้กเดินเข้ามา
น้องแฟรงค์เริ่มร้องเพลง
“Happy Birthday to you
Happy Birthday to you
Happy Birthday Happy Birthday
Happy Birthday to ……………you”
ตอนนี้คนถือเค้กเดินมาใกล้ๆผมเรื่อยๆ
จากที่มองไม่ชัดว่าใคร ตอนนี้มันชัดเต็ม 2 ตาผมเลยครับ
ผมว่าเค้ก หรือการเซอร์ไพร์วันนี้ไม่มีค่าอะไรมากไปกว่าคนตรงหน้าผมเลย
คนตรงหน้า คนที่ถือเค้กเข้ามาหาผม คือคนที่ผมรอมาตลอด 2 เดือน
แชมป์ !!
ผม :: ชะแชมป์ มะมึง
ติดอ่างเลยไง พูดอะไรไม่ออกเลย น้ำตามันคลอเต็มเบ้าตา เสียงผมสั่นเครือไปหมด
แชมป์ :: อธิษฐานแล้วเป่าเทียนก่อนสิ
แชมป์ส่งยิ้มมาให้ผม พร้อมทั้งยื่นเค้กมาตรงหน้า
เสียงจากเพื่อนๆผม และคนในร้าน ร้องเพลง Happy Birthday ให้ผมต่อ
“Happy Birthday to ……. You”
ผมยกมือขึ้นมาพนมไว้แล้วหลับตา พร้อมๆกับอธิษฐาน
“ขอให้วันเกิดของผมต่อจากนี้ไปทุกๆปี มีแค่คนตรงหน้าผมนี้อยู่ข้างๆผมตลอดไปด้วยเถอะครับ”
ก่อนจะลืมตาขึ้นมา แล้วเป่าเทียน
พอผมเป่าเทียนเสร็จ คนทั้งร้านก็ร้องเฮลั่นร้าน
ก่อนจะเปิดไฟขึ้นมา เจมันรู้งานครับ เข้าไปรับเค้กที่แชมป์ถือ
ผมไม่รออะไรแล้วละครับ ดึงแชมป์เข้ามากอด
เรา 2 คนกอดกันแน่นเลยครับ ผมไม่อยากปล่อยมือตอนนี้เลย
กลัวแชมป์จะหายไปอีก
ตอนนี้รอบๆตัวผมไม่รู้ละครับว่าคนจะมองผมยังไง หรือจะทำอะไรกันอยู่
ผมสนแต่คนตรงหน้าผม ที่ผมกอดไว้แน่นตอนนี้
เสียงน้องแฟรงค์ดังขึ้นอีกครั้ง
น้องแฟรงค์ :: ผมขอร้องเพลงนี้ให้กับคนที่ยังไม่มีคู่ในวันนี้นะครับ
ร้านใกล้ปิดแล้วนะครับ … สนใจสาวๆโต๊ะไหน สนใจหนุ่มๆคนไหน
ถ้าตัวคุณไม่มีใคร และคนที่คุณหมายตาไม่มีใคร
รีบเดินเข้าไปทำความรู้จักครับ .. ชีวิตคนเราไม่ยืดยาวครับ รักก็รีบบอก
ไม่รักก็รีบบอก ไม่ชอบก็รีบบอก อย่าปล่อยให้ทุกอย่างหายไปกับวันเวลาครับ
แล้วอินโทรเพลงก็ขึ้นมา
น้องแฟรงค์ :: ส่วนผม ,,, ก็อยากบอกครับ ‘ พี่เจครับ แฟรงค์รักพี่เจนะครับ
เสียงโฮร้องแซวดังลั่นร้าน ,, ไอ่เด็กคนนี้มันร้ายครับ 55555
ดื่มมาตั่งแต่ก่อนเที่ยงคืน
กับแก้วใบเดิม แก้วที่รู้ใจ
บรรยากาศกับคนรอบกาย
ดูเขาชื่นใจ ก็เขามีคู่กัน
พอน้องแฟรงค์เริ่มร้องเพลง คนในร้านก็เริ่มส่งเสียงร้องเพลงตาม
สงสัยจะถูกใจครับ เพลงแนวนี้กับร้านเหล้าไปกันได้จริงๆครับ
คนในอ้อมกอดผมเริ่มขยับตัว
แชมป์ :: ปล่อยก่อนได้ไหมเนี้ยย เจ็บแผล
อ้าวว เห้ยยย ยังไม่หายหรอ
ผม :: ขอโทษๆ แผลยังไม่หายหรอ ก็มี่กลัวแชมป์จะหายไปนี่เลยไม่อยากปล่อย
ผมค่อยๆปล่อยแขนที่กอดรัดตัวแชมป์ออก
แชมป์ :: ไม่หนีไปไหนหรอก
พร้อมทั้งส่งยิ้มมาให้ผม
โหยยยย มึงยิ้มน่ารักแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะแชมป์
มี่ :: หายไปไหนมา รู้ป่าวว่ากูคิดถึงมึงมากแค่ไหนอะ
แขมป์ :: ตอนแรกกูไม่รู้หรอก แต่มารู้ตอนที่โพทอิทแปะเต็มห้องกูอะกูเลยรู้
เจ :: มึง 2 คนจะนั่งก่อนไหมวะคือ พวกกูก็อยากรู้ไงว่ามึงไปไหนมาอะแชมป์
เชน ::มึงนี้ตั้งแต่มีผัวชอบแดกเผือกนะ
เจ::มึงทำไมชอบด่าแบบน้องแบงค์วะ เดี๋ยวนี้ติดเมียหรอวะมึง
พวกมัน 2 คนเถียงกันไปมาโดยไม่มีใครยอมใคร
ผมจับมือแชมป์ไว้พร้อมกับหันไปบอกพวกมัน
ผม :: เถียงกันต่อไปเถอะพวกมึงเดี๋ยวผัวกับเมียมึงก็ลงจากเวทีละ
เชน :: มึงก็นั่งลงดิห่า ชักช้าวะ
เจ :: มึงก็เผือกนะเชน
เชนส่งสายตาไปมองเจ แต่เจกลับหัวเราะใส่มันแทน 5555
ผม :: พรุ่งนี้พวกมึงไม่ต้องไปวัดกับกูแล้วนะ
เจ :: ทำไมวะ
ผม :: มึงจะเป็นเป็นก้างทำไมละเจ แฟนกูมาแล้ว
ให้กูได้อยู่ด้วยกันชดเชย 2 เดือนที่ผ่านมาด้วยเหอะ
แชมป์หัวเราะเขิลๆ
แชมป์ :: ถามกูบ้างยังว่าจะไปกับมึงป่าวอะมี่
ผมหันไปมองคนข้างๆ
ผม :: ถึงมึงไม่ไป กูก็จะลากมึงไปให้ได้ แล้วอีกอย่างกูรู้นะ ว่ายังไงๆมึงก็ไป เพราะมึงรักกู
แชมป์ :: โครตมั่วอะ กูหายไปตั้ง 2 เดือน กูอาจมีแฟนใหม่แล้วก็ได้นะ
ผม :: อ้าววแชมป์ มึงพูดงี้ใช่ป่ะได้เลยยยยย
ผมหันไปมองหน้าเจกับเชน
ผม :: เดี๋ยวกูกลับไปเคลียร์กับมันก่อนนะ แล้วไงเจอกันมึง
ผมก็ลากแขนแชมป์ให้เดินตามมาที่รถ
ผม :: แล้วมาไงอะ
แชมป์ :: พ่อมาส่ง
ผม :: อ้าวว แล้วพ่อไปไหนแล้ว รออยู่แถวนี้ปะ
แชมป์ ::พ่อกลับไปรอที่คอนโดอะ
ผม :: งั้นวันนี้ไปนอนคอนโดมี่นะ
แชมป์ :: ก็บอกอยู่ว่าพ่อรอที่คอนโด แล้วจะไปค้างด้วยได้ไงละ
ผม :: มึงมีแฟนใหม่จริงป่ะเนี้ยทุกทีมึงไม่ปฏิเสธกูนะ
แชมป์::มึงคิดว่าไงละ
ผม:: คิดแบบนี้ไง
พูดจบผมก็ผลักแชมป์ให้ยืนพิงรถไว้ก่อนจะค่อยๆก้มลงไปจูบปากแชมป์
ผมจูบย้ำๆลงไป 2-3 ครั้ง แล้วแชมป์ก็จูบตอบกลับมา จากมือที่ดันอกผมไว้
กลายเป็นกอดรั้งคอผมให้ก้มลงมาจูบ
ผมกับแชมป์จูบแลกลิ้นกันสักพัก จนแชมป์ค่อยๆผละจูบออก
แชมป์ :: บ้า ! หายใจไม่ทัน
ผม ::นี้ไงคำตอบ
แชมป์:: คำตอบอะไร
ผม :: คำตอบที่ว่ามึงยังไม่มีใคร และมึงรักแค่กู
แชมป์ :: หลงตัวเองวะมึง
ผม:: นะนะแชมป์ ไปค้างห้องมี่นะคิดถึงจะบ้าตายแล้ว
แชมป์ :: อืมมมมมม
ผม :: นะนะไปนะ
แชมป์ :: ก็ตอบว่า อืมมม ละไง จะไปปะเนี้ย ช้านะเดี๋ยวพ่อโทรตามอะ
ผมรีบยิ้มกว้างก่อนจะเปิดรถให้แชมป์นั่งแล้ววิ่งอ้อมไปด้านคนขับ
ก่อนจะขับรถกลับคอนโด
ตอนนี้ผมขายห้องเดิม ย้ายมาอยู่อีกห้องละครับ ชั้น 8 ครับ
พอถึงห้องผมก็กอดแชมป์ ก่อนจะผลักแชมป์ให้นอนลงบนเตียง
แชมป์ :: อย่า ,, แผลกูยังไม่หายเลย
ผม :: เจ็บอยู่ปะ
แชมป์ :: เจ็บดิ
ผม :: ขอดูแผลหน่อยได้ปะวะ
แชมป์พยักหน้า ผมเลยค่อยๆถอดเสื้อแชมป์ออก
แผลเป็นรอยแผลตรงหน้าท้องแชมป์ 4 รอย ตรงราวนมด้านซ้ายอีก 2 รอยยาวๆ
ผมเงยหน้าไปมองหน้าแชมป์
ผม :: กูขอโทษนะมึง ที่ทำให้มึงเจ็บแบบนี้
แชมป์ :: ไม่เกี่ยวกับมึงหรอก กูอยู่ผิดที่เองแหละ
ผม :: แต่มันเพราะกู มึงถึงต้องโดนพวกมันทำร้าย
แชมป์เอามือมาจับหน้าผม ลูบแก้มผมเบาๆ
แชมป์ :: ดีแล้วที่มึงไม่เป็นอะไร เพราะถ้ามึงโดน กูคงไม่รู้จะใช้ชีวิตยังไงวะ
ผม :: มึง … ขอบใจวะ ขอบใจที่รักกู
แชมป์ :: กูรักมึงนะมี่ แค่เห็นมึงสบายดีกูก็ดีใจแล้ว
ผมร้องไห้ออกมา จนแชมป์ต้องเช็ดน้ำตาให้ผม
แชมป์ :: อย่าร้องดิวะ กูก็กลับมาแล้วไง มาอยู่ตรงหน้ามึงแล้ว
ผม :: ห้ามไปไหนอีกนะมึง ชีวิตที่ไม่มีมึงโครตไม่มีความสุขเลยวะ
แชมป์ :: อืมม กูไม่ไปไหนอีกแล้ว กูกลับมาแล้ว เริ่มต้นกันใหม่นะมึง
ผม :: อืมม กูรักมึงนะแชมป์ รักมึงมากจริงๆ
แชมป์ขยับตัวขึ้นมาจูบผมเบาๆ
แชมป์ :: กูก็รักมึงนะมี่
แชมป์ยิ้มให้ผม ก่อนจะก้มจูบผมอีกครั้ง
ผมจูบตอบแชมป์ไป ก่อนจะค่อยๆจูบไซร้มาที่ต้นคอ
แชมป์ :: มี่ ,, กูเจ็บแผลอยู่นะ ไม่เอา เดี๋ยวต้องกลับแล้ว
ผมไม่สนใจจะฟังมันหรอกครับ เพราะไม่คิดจะทำอะไรอยู่แล้ว
ผมจูบซับตามตัวแชมป์มาเรื่อยๆ จนมาจูบไล้ลิ้นตรงแผนเป็นที่ใต้ราวนมด้านซ้าย
แล้วจูบไล้มาตรงหน้าท้อง
ผมอะไม่คิดจะทำอะไรมันจริงๆ แต่มันดันความรู้สึกไวเอง
แชมป์ :: อื้มมม,, พะพอเถอะมี่
ผม :: ก็กูไม่ทำอะไรไง กูแค่อยากจูบแผลเฉยๆ
แชมป์ :: แล้วมึงจะเอามือมาลูบมาบีบสะโพกกูทำไมวะ กูเสียว
ผม :: 5555 ขอโทษๆ ก็มันชินนี้หว่า
ผมพูดเสร็จก็จูบพรมตรงท้องมันซ้ำๆ
แชมป์ :: พอๆ กูก็คนนะครับมี่ แม่งงงง ไปส่งกูกลับคอนโดได้แล้ว
ผม :: ก่อนกลับคอนโดมึง ให้กูช่วยก่อนไหม
แชมป์ :: ช่วยอะไรอีกอะมึง
ผมมองต่ำลงไปที่น้องของมัน
ผม :: หื้มมมมม เอาไงดีวะแชมป์ มันท่าทางจะไม่ไหวละนะมึง
แชมป์ไม่ยอมมองหน้าผม
แชมป์ :: เชรี้ยยย พูดมากอยู่ได้ จะช่วยก็รีบๆดิว่ะ
555555+ มึงอย่ามาทำตัวน่ารักดิวะแชมป์
เดี๋ยวกูอดใจไม่ไหวจับมึปล้ำจริงๆหรอก
ผมจับหน้าแชมป์ไว้ก่อนจะจูบมันแรงๆให้มันด่าเล่นๆ
แชมป์ :: โอ้ยยยเจ็บนะไอ่เชรี้ยมี่
555555 ด่าไปเหอะมึงด่าไป กูชอบที่มึงบ่นมึงด่า เหงาหูมาตั้งหลายเดือน
ผมจูบไซร้คอมัน ก่อนจะเอามือบีบเค้นสะโพกมัน
ไล้ลิ้นลงมาจูบวนเล่นตรงหัวนมมัน จนมันแอ่นอกให้ผมดูดเม้มยอดนม
แชมป์ :: อ่าห์ ,,, มี่ เร็วๆเหอะ กูไม่ไหวละ
ใจร้อนจริงๆแฟนผม
ผมก็เลิกแกล้งมันละครับ ค่อยๆใช้มือถอดกางเกงมันออก
ก่อนจะลูบลูกชายของมันเบาๆผ่านบ๊อคเซอร์
แชมป์ :: อื้มม มี่ครับอย่าแกล้งแชมป์เลยนะ นะ
แชมป์มันส่งสายตาอ้อนมาให้ผม
เห้ออ มึงจะปวดแผลอะไรนักหน้าวะแชมป์ เสือกส่งสายตายั่วกู
ผมถอดบ๊อคเซอร์ของมันออก ก่อนจะค่อยๆช่วยมันให้สบายตัว
ไม่อยากทำอะไรรุนแรงเดี๋ยวมันไม่หายพอดี’
พอแชมป์เข้าไปล้างตัว แล้วแต่งตัวเสร็จ
ผมก็ขับรถไปส่งแชมป์ที่คอนโด
ก่อนที่แชมป์จะลงรถไป ผมก็ถามแชมป์
ผม :: พ่อกลับวันไหน
แชมป์ :: ก็สายๆวันนี้ละ
ผม :: งั้นกูมารับไปหาอะไรกินตอนเที่ยงนะ
แชมป์ :: อืมมม
ผม :: ค้างห้องกูนะ
แชมป์ :: อืมมมม
ผมชะโงกหน้าไปจูบปากมันแรงๆ จนมันด่าผมอีกรอบ
แชมป์ :: เจ็บนะมึง
ผม :: ก็มึงกวนตีนอะ ตอบแต่ อืมมมมม
แชมป์ :: ก็ให้ตอบไงละ มึงต้องมารับกูไปนอนด้วยอยู่แล้วละ
ถ้ามึงไม่มากูก็จะไปนอนด้วยอยู่แล้วกูคิดถึงมึงจะตาย
ผม :: ดีมากครับ งั้นรีบนอนนะ แล้วตอนเที่ยงมี่มารับ
แชมป์ลงจากรถไป แต่ก่อนปิดประตู แชมป์ส่งยิ้มให้ผม
แชมป์ :: มี่
ผม :: อะไรครับ
แชมป์ :: ความจริงแล้ว แผลกูหาย 100% แล้ววะ
แล้วก็กูไม่ได้เจ็บอะไรแล้วด้วย 555555555
มันหัวเราะใส่ผมพร้อมทั้งปิดประตูรถ ก่อนจะเดินขึ้นคอนโดไป
แม่งงงง !! กวนตีนะแชมป์
คืนนี้มึงไม่รอดกูแน่
ผมยิ้มให้กับคนที่กำลังเดินขึ้นคอนโดไปด้วยหัวใจที่มีความสุขครับ
ก่อนจะขับรถกลับคอนโด =)
แชมป์ ……
ขอบใจสำหรับของขวัญที่มีค่าที่สุดในชีวิตกู
ขอบใจที่กลับมา ,,ขอบใจที่รักกู
-
ถ้ามีคำผิดยังไงต้องขออภัยไว้ด้วยนะค่ะ
กลับถึงบ้านคืนนี้จะรีบตามแก้ไขให้ค่ะ
^_______________^
หวังว่าพาทของมี่แชมป์จะถูกใจทุกคนนะค่ะ
มาตามดูค่ะ น้องแฟรงค์จะได้ไปค้างบ้านพี่เจหรือป่าวว
5555555+
ขอบคุณสำหรับการติดตามมาตลอดนะค่ะ
:mew1:
-
ช่างเอาคืนเนาะแชมป์ แฟรงค์ขี้หื่นจริง
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
เกือบสายไปแล้วปะมี่ เห้อ ดีที่แชมป์รักนายมากนะมี่ ถึงยอมให้อภัยและเข้าใจนายทุกอย่าง
-
ได้ปรับความเข้าใจกันแล้ว
เกือบสายไปแล้วนะมี่
-
ขอบคุณค๊าบบบบบ ดีๆ ไม่ชอบมาม่า ^^
-
มาไวๆๆๆๆ คิดถึงละง่าอยากอ่านต่ออออออออออ :hao5:
-
แชมป์มาแล้วๆๆๆๆ งี้พี่เจก็ไม่มีข้ออ้างแล้วหล่ะซิ หึหึหึ
-
เย้! ในที่สุด แชมป์ก็กลับมาซะที
แอบน้อยใจแทนน้องแฟรงค์นะเนี่ย
พี่เจ ยอมๆน้องแฟรงค์นิสนุงก็ดีนะ ^^
-
ช่างเอาคืนเนาะแชมป์ แฟรงค์ขี้หื่นจริง
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
แฟรงค์บอกว่า ผมเป็นเด็กกำลังโตครับ ไม่หื่น 5555+
พรุ่งนี้มาอัพตอนต่อไปนะค่ะ =)
-
เกือบสายไปแล้วปะมี่ เห้อ ดีที่แชมป์รักนายมากนะมี่ ถึงยอมให้อภัยและเข้าใจนายทุกอย่าง
แชมป์รักมี่มากจริงๆค่ะ
คนเราถ้าไม่เกือบสูญเสียอะไรไปนี้ก็ไม่รู้จริงๆ
ว่าคนข้างๆสำคัญแค่ไหนเนอะ =)
พรุ่งนี้มาอัพตอนต่อไปให้นะค่ะ ^^
-
ได้ปรับความเข้าใจกันแล้ว
เกือบสายไปแล้วนะมี่
แชมป์รักมี่ขนาดนี้ พี่มี่ของเราคงไม่นอกใจแล้วละค่ะ
พรุ่งนี้จะมาอัพตอนใหม่นะ
มาเชียร์น้องแฟรงค์กันจะได้นอนกอดพี่เจไหม >,,<
-
ขอบคุณค๊าบบบบบ ดีๆ ไม่ชอบมาม่า ^^
เค้าก็ไม่ชอบมาม่า >////<
-
มาไวๆๆๆๆ คิดถึงละง่าอยากอ่านต่ออออออออออ :hao5:
มาอัพพรุ่งนี้ช่วงก่อนเที่ยงน๊า >///<
ขอบคุณที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆนะค่ะ
o13
-
แชมป์มาแล้วๆๆๆๆ งี้พี่เจก็ไม่มีข้ออ้างแล้วหล่ะซิ หึหึหึ
55555+ พี่เจจะอ้างอะไรอีก
พรุ่งนี้มาอัพตอนต่อไปให้นะคะ่ =)
-
เย้! ในที่สุด แชมป์ก็กลับมาซะที
แอบน้อยใจแทนน้องแฟรงค์นะเนี่ย
พี่เจ ยอมๆน้องแฟรงค์นิสนุงก็ดีนะ ^^
55555+ พี่เจจะอ้างอะไรมาลุ้นๆกัน
อัพตอนต่อไปพรุ่งนี้นะค่ะ =)
-
เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆ ติดๆ :m26: :m11:
-
Ch 36 ปิดเทอม || Frank ‘ Mode
ผมร้องเพลงเสร็จก็เดินลงจากเวทีมาพร้อมกับแบงค์ แล้วก็อุ่น
ส่วนคุณเปอร์ กับน้ำน่านกลับตั้งแต่ สี่ทุ่มละครับ เด็กดีของแฟนครับ
5555+ ดึกกว่านั้นจะโดนด่ายาว แล้วจะอดไปทะเลด้วยกัน
ตอนนี้พวกผมปิดเทอมเรียบร้อยแล้วครับ ปิดก่อนที่พี่เจจะสอบเสร็จตั้ง 1 อาทิตย์
ช่วงที่พี่มี่กับพี่แชมป์มีเรื่อง พี่เจไม่ว่างมารับมาส่งผมเท่าไหร่
ไม่ค่อยว่างคุยโทรศัพท์หรือตอบไลน์ ผมก็เข้าใจนะครับ
ว่าเพื่อนเจอปัญหาต้องอยู่ให้กำลังใจเพื่อน
ผ่านไป 1 เดือน พี่เจก็ไม่ยอมคุยไลน์เยอะๆเหมือนเดิมอีก
ขอไปหาที่บ้านก็ไม่ยอมให้ไปหา .. ผมน้อยใจมากจนงอแงใส่พี่เจไปหลายรอบ
เมื่อ 1 เดือนก่อน
ผม :: พี่เจคร๊าบบ
พี่เจ :: ครับแฟรงค์
ผม :: พรุ่งนี้เรียนพิเศษเสร็จ แฟรงค์ไปค้างด้วยนะ ขอม๊าแล้ว
พี่เจ :: ไม่เอาอะ ไม่ให้ค้าง
ผม :: ทำไมอะ ไม่ได้กอดพี่เจมาเป็นเดือนละนะ
พี่เจ :: พี่จะสอบอะครับ ให้พี่อ่านหนังสือก่อนนะ
แล้วหลังพี่สอบเสร็จแฟรงค์ค่อยมาค้าง โอเคไหม
ผม :: ก็ได้ๆ หลังสอบนะ แฟรงค์ไปกอดพี่เจนะครับ
พี่เจ :: ครับ
ช่วงที่พี่เจสอบนี้ผมแทบจะลืมครับว่ามีแฟน
ทั้งไลน์ ทั้งมือถือ เงียบมาก ผมมาบ่นให้เพื่อนๆฟังตลอด
แบงค์มันก็บอกว่าพี่เชนก็อ่านหนังสือหนักมาก ไล่มันกลับมานอนคอนโดตัวเอง
ทั้งๆที่ปกติจะนอนด้วยกันที่คอนโดพี่เชน
ผมก็โอเคครับ เข้าใจว่าสอบ และเหนื่อยแค่ไหน
แต่วันนี้สอบเสร็จแล้วไง ,, พี่เจหาเรื่องหนีผมอีกแล้ว TT’
บ่าย 3 วันที่พี่เจสอบเสร็จ
พี่เจ :: แฟรงค์ครับ พี่สอบเสร็จแล้วนะ มากินฉลองด้วยกันไหม
ผม :: เย้’ งั้นเอาเสื้อผ้าไปด้วยเลยนะ ไปค้างด้วยๆ
ป๊าม๊าพาอาม่าไปไหว้พระต่างจังหวัด ส่วนเฟรินส์ไปเข้าค่ายกับโรงเรียนอะ นะครับ
พี่เจ :: เอาไว้อีก 2 วันค่อยมาค้างนะ พี่จะนอนกับมี่อะ พรุ่งนี้วันเกิดมันจะพามันไปวัด
ผม :: แฟรงค์ไปด้วยไงนะ
พี่เจ :: อย่างอแงนะ รออีก 2 วัน เดี๋ยวให้นอนกอดทั้งคืนเลย
ผม :: พี่เจ …. นี้แฟรงค์น้อยใจจริงๆละน่ะ
พี่เจ :: อย่างอแงนะครับ เข้าใจพี่นะ
ผม :: เดี๋ยวไปเจอที่ร้านนะ ไม่อยากคุยละ
พอผมมาถึงที่ร้าน พี่เจก็เอาแต่คุยกับเพื่อน ไม่ค่อยคุยกับผมเลย
พี่โน้ตก็ชอบมายุ่งข้างๆผม แล้วลากให้ผมขึ้นไปร้องเพลง
โหยยย อารายเนี้ย อยากจะอ้อนแฟนครับ เข้าใจกันหน่อย
ผมก็ขึ้นไปร้องเพลงครับ ตามคำสั่งพี่โน้ต
ร้องแต่เพลงอกหักไป 55555+ ร้องเพลงประชดพี่เจไป
จนเกือบห้าทุ่มก็มี SMS เข้ามา ให้ผมโทรกลับ ผมเลยให้แบงค์ร้องแทน
แล้วไปหลังเวทีโทรกลับ เป็นพี่แชมป์ครับ โทรมาให้ร้องเพลงให้พี่มี่
เดี๋ยวพี่เค้าจะเอาเค้กมาเซอร์ไพร์พี่มี่
ผมก็ยิ้มเลยครับ 5555+ พี่แชมป์มา แปลว่าคืนนี้พี่เจก็ไม่ต้องนอนกับพี่มี่
งั้นผมก็อ้อนได้แล้วดิ >//////<
ก็ร้องเพลง แล้วเซอร์ไพร์พี่มี่ไป ตามที่พี่มี่เล่าในตอนที่แล้วนะครับ
..................................
ผมเดินลงมาที่โต๊ะ ตอนนี้มีพี่ยิม พี่เชน และแฟนผมครับพี่เจ นั่งอยู่
พี่ยิม :: อุ่น กลับเลยนะ แม่โทรตามแล้ว พรุ่งนี้ต้องกลับไปทำบุญบ้านแต่เช้าเลย
อุ่นพยักหน้าให้พี่ยิม ก่อนจะหันมาลาพวกผม
อุ่น :: กูกลับก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องไปช่วยงานบ้านพี่ยิมอีก พี่เชนพี่เจครับ ผมกลับละครับ สวัสดีครับ
แล้วอุ่นก็เดินออกไปกับพี่ยิม ,,
โหยย อิจฉามันอะ สนิทกับบ้านพี่ยิมมากๆ แม่พี่ยิมนี้บางครั้งมารับอุ่นที่โรงเรียนเลยครับ
แล้วพี่เชนก็หันไปถามพี่เจ
พี่เชน :: เอาไงวะเจ มึงจะนอนไหนเนี้ย
พี่เจ :: ไหนก็นอนเถอะ กูมึนหัวแย่ละ
พี่เชน :: แดกอะไรเยอะแยะละมึง แล้วจะขับรถไหวปะ
พี่เจส่ายหัว ก่อนจะฟุบนอนกับโต๊ะ
อ้าววว ,, แฟนผม เมาอะไรขนาดนั้นวะเนี้ย
พี่เชนหันมามองหน้าผม
พี่เชน :: แฟรงค์ มึงพามันขึ้นแท็กซี่ไปส่งบ้านละกัน
เดี๋ยวกูขับรถมันไปไว้คอนโดกูเอง พรุ่งนี้มันหายแฮงค์แล้วค่อยให้มันมาเอารถละกัน
ผมพยักหน้า ก่อนที่พี่เชนจะเรียกเก็บเงิน
ผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆพี่เจ
ผม :: พี่เจครับ ไหวป่าว
พี่เจลุกขึ้นมานั่งมองหน้าผม ก่อนจะยิ้มหวานให้ผม
พี่เจ :: แฟรงค์คร๊าบบ ปวดหัว
อ้อนอะไรพี่เจ ,, แฟรงค์น้อยใจอยู่นะ
พี่เจเมาแล้วตัวแดงไปหมด ,, 5555+ น่ารักวะแฟนผม
ผม :: ครับๆ แฟรงค์พากลับบ้านน่ะ
พี่เจเอาหัวมามุดกับอกผม
พี่เจ :: ไม่เอาไม่กลับบ้านอะ
ผม :: เอ้า ,, แล้วจะไปนอนไหนละครับ
พี่เจยังนอนซุกอกผม ก่อนจะเอามือจิ้มๆที่หน้าท้องผม
เห้ยยยย พี่เจ … เล่นไรเนี้ยยย
เสียวแว๊ปปปป >////<
พี่เจ :: นอนบ้านแฟรงค์ บ้านแฟรงค์ไง
ผม :: ครับๆ บ้านแฟรงค์ก็บ้านแฟรงค์
ผมประคองกอดพี่เจไว้ ก่อนจะหันไปยกมือไหว้พี่เชน แล้วโบกมือลาแบงค์
ผม :: งั้นผมพาพี่เจกลับก่อนนะครับ พี่เชนสวัสดีครับ เห้ยย แบงค์แล้วไงเจอกัน
ผมพาพี่เจมาขึ้นแท็กซี่ที่หน้าร้าน ก่อนจะบอกทางแท็กซี่
ตอนนี้พี่เจนอนซบกับอกผมไปละครับ ผมหันไปหอมหน้าผากพี่เจเบาๆ
พี่เจบ้า ,, อ่านหนังสือหนักขนาดนั้น แล้วยังจะเมาอีกนะ
ไม่มีเวลาให้แฟน แล้วยังทำแฟนน้อยใจ นี้จะมาให้แฟนดูแลอีก
มันน่าตีไหมครับ ….
ผมยิ้มให้พี่เจนิดๆ เอาน่ะ … หายเมาก่อนเถอะจะคิดบัญชีให้หนักเลย
พอถึงบ้าน ผมก็รีบเปิดประตูรั้วบ้าน เปิดประตูบ้าน
เปิดประตูห้อง ก่อนจะพาพี่เจขึ้นไปนอนบนเตียง
แล้วผมก็วิ่งลงมาปิดประตูรั้วบ้าน ปิดประตูบ้านอีก
โอ้ยยยย … เหนื่อยย TT’
ไม่มีใครอยู่บ้านซะคน เงียบหมดทั้งบ้านเลย
ผมเปิดตู้เย็น หยิบน้ำเย็นๆไปให้พี่เจดื่ม
กะว่าถึงห้องจะเช็ดตัวให้พี่เจ แล้วให้พี่เจดื่มน้ำแล้วค่อยนอน
แต่เปิดประตูห้องมา
อ้าวว … ไอ่ขี้เมาเมื่อกี้หายไปไหนแล้ว
เอ๊ะ … ได้ยินเสียงน้ำ ‘
ผมมองไปทางห้องน้ำ … พี่เจถอดเสื้อ ถอดกางเกงไว้เป็นทางเลย
นี้เมาจนลืมไปไหมครับ ว่ามานอนบ้านแฟนอะพี่เจ
5555+ พรุ่งนี้หายเมาจะเอามาแซวให้อายเลย
เมาละเรื้อนจริงๆ
ผมกำลังจะก้มเก็บเสื้อผ้าพี่เจไปใส่ตะกร้า
ก็ได้ยินเสียงพี่เจเรียกขึ้นมาก่อน
พี่เจ :: แฟรงค์ครับ
หื้มม ,, เหมือนเสียงจะใสขึ้นนะ
ไม่มีเสียงแบบคนเมาเลย สร่างละมั้งได้อาบน้ำแล้วนิ
ผม :: ครับพี่เจ
ผมเดินมายืนหน้าประตูห้องน้ำ
พี่เจ :: พี่ไม่มีผ้าเช็ดตัวอะ ขอยืมหน่อย
ผม :: เดี๋ยวแฟรงค์หยิบให้นะ รอแป๊บนึงครับ
พอผมหยิบผ้าเช็ดตัวเสร็จ ก็ไปเคาะประตูห้องน้ำเรียกพี่เจ
ผม :: พี่เจครับ อะ .. ผ้าเช็ดตัวครับ
พี่เจ :: เปิดเข้ามาเลย พี่มึนหัวอะ
อ้าวว มึนหัวยังจะไปอาบน้ำ เดี๋ยวก็ล้มหรอก
ผมรีบเปิดประตูห้องน้ำเข้าไป เพราะกลัวพี่เจจะล้มในห้องน้ำ
แต่พอเปิดประตูเข้าไป ผมได้แต่ยืนตะลึงครับ
หื้มมม ,, พี่เจชะโงกตัวออกมาจากม่านโซนห้องอาบน้ำ
ห้องน้ำในห้องนอนผมจะแบ่งเป็น 2 ส่วน
มีส่วนที่เป็นห้องน้ำ แล้วมีผ้าม่านใสๆขุ่นๆกั้นตรงส่วนอาบน้ำครับ
พี่เจชะโงกตัวโผล่มาแต่ช่วงบน มองมาทางผมแล้วส่งยิ้มหวานมาให้
โอ้ยยย จะตายให้ได้ คนบ้าอะไรขาวผ่อง แล้วนี้ตัวมีหยดน้ำเกาะอยู่
แล้วตาเยิ้มขนาดนี้ .. ยั่วกันชัดๆครับ
พี่เจ :: เอามาให้หน่อย
ผมค่อยๆเดินไปใกล้ ก่อนจะยื่นผ้าเช็ดตัวไปให้
ผม :: รีบเช็ดตัวสิ เดี๋ยวไม่สบายนะพี่เจ
พี่เจไม่ยอมเอื้อมมือมาหยิบผ้าเช็ดตัว
พี่เจ :: ไม่สบายก็ไม่เป็นไรหรอก แฟนดูแลดี
เหอๆ ตอบได้น่าหมั่นไส้มากครับพี่เจ
พูดเสร็จพี่เจก็เอามือมาดึงมือผมให้เข้าไปประชิดกับพี่เจ
แล้วพี่เจก็จุ๊บปากผมเบาๆ
พี่เจ :: หรือว่าแฟนจะไม่ดูแลละ
แล้วก็ส่งยิ้มหวานให้ผม
ผม :: ดูแลสิ แฟนทั้งคน ปล่อยแฟรงค์สิครับ เดี๋ยวแฟรงค์เปียกนะ
พี่เจกลับไม่ยอมปล่อยผม ดึงผมเข้าไปในห้องอาบน้ำด้วย
พี่เจเปิดฝักบัวไว้ พอผมเข้าไปในห้องอาบน้ำก็โดนน้ำเข้าไปเต็มหน้าเต็มตัวเลยครับ
ผม :: พี่เจ เล่นอะไรเนี้ย แฟรงค์เปียกหมดแล้ว
ผมเอามือเช็ดหน้าตัวเอง ก่อนจะลืมตามองพี่เจอีกครั้ง
หื้มมม พี่เจปากแดงน่าจูบมาก แล้วผิวขาวๆ นี้อีก
ผมกำลังจะเลื่อนตามองลงต่ำมาเรื่อยๆ
แต่พี่เจขยับตัวเข้ามาชิดตัวผมไว้แน่น
พี่เจ :: เปียกก็ถอดชุดแล้วอาบน้ำด้วยกันสิ
ผมกำลังยืน งง อยู่ พี่เจก็ถอดเสื้อยืดผมออก
ผม :: พี่เจ
พี่เจเงยหน้ามายิ้มให้ผม แต่มือก็ยังถอดกางเกงยีนส์ผมออก
พี่เจ :: ใส่เดฟมากไปปะเนี้ย ถอดเองเลย
555+ ทำหน้าตาโกรธอะไรใส่ผมละ ก็กางเกงมันเดฟอยู่แล้ว
พอโดนน้ำมันก็ยิ่งฟิตแน่นสิ
พูดเสร็จพี่เจก็หันหลังให้ผม ไปอาบน้ำใต้ฝักบัว
โอ้ยย แค่ด้านหลังพี่เจก็หุ่นดีโครต เอวเล็กมาก
แฟนใครเนี้ยย น่าฟัดสุดๆ >///<
ผมรีบถอดกางเกงยีนส์ แต่ยังใส่บ๊อคเซอร์ไว้
แล้วเดินเข้าไปกอดพี่เจจากด้านหลัง
ผม :: เดี๋ยวถูหลังให้
พี่เจ :: พี่อาบแล้ว แฟรงค์แหละยังไม่อาบ พี่อาบให้นะ
พูดเสร็จพี่เจก็หันหน้ามาหาผม
ก่อนจะค่อยๆใช้มือลูบไล้ช่วงหน้าอกผม
หึ ! ไม่ไหวละเถอะพี่เจ
พี่เจจะเมา หรือจะอะไรก็เถอะนะ แฟรงค์อะไม่ไหวแหละ
ผมก้มลงไปจูบปากพี่เจ พอพี่เจจะขยับเอาหน้าหนี
ผมก็ใช้มือจับท้ายทอยพี่เจไว้
ก่อนจะจูบพี่เจพร้อมทั้งสอดลิ้นแทรกเข้าไปในปากพี่เจ
อื้มมม ,, พี่เจจูบตอบกลับมา
เตลิดครับ อารมณ์ผมไปละครับ
ผมเอามือโอบเอวพี่เจไว้ แล้วค่อยๆดึงตัวพี่เจมาชิดตัวผม
ตัวเราแนบชิดกัน โดยที่มีเพียงบ๊อคเซอร์ผมกั้นไว้แค่นั้น
พี่เจผละปากออกจากจูบผม แล้วใช้มือทั้ง 2 ข้างดึงบ๊อคเซอร์ผมออก
ก่อนจะเบียดตัวกลับมาชิดตัวผมเหมือนเดิม
อื้มมมม ,, ผมใช้มือกดสะโพกพี่เจให้ชิดตัวผมมากขึ้น
พี่เจจูบไซร์ซอกคอผม ก่อนจะใช้ลิ้นมาไล้เลียยอดหน้าอกผม
ก่อนจะดูดเม้มแรงๆ
ผม :: อื้มม อ๊ะ ,, พี่เจ อืมม
ช่วงล่างของเราก็บดเบียดกันไปมา
พี่เจก็จูบไล้ยอดอกทั้ง 2 ข้างผม
มือพี่เจจับเอวผมไว้
พี่เจเงยหน้ามองผมนิดนึง
พี่เจ :: ไปข้างนอกเถอะ ในนี้หนาว
พูดเสร็จพี่เจก็หันไปปิดน้ำ ก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันตัวละเดินออกไป
ผมรีบเดินตามพี่เจออกมาข้างนอก
ก่อนจะผลักพี่เจลงบนเตียง
ผม :: จะยั่วแฟรงค์หรือไงครับ
พี่เจเอามือดันอกผมไว้
พี่เจ :: ป่าวจะยั่ว ก็จะชวนอาบน้ำ แต่มันหนาวแล้วไง
ผม :: งั้นกอดกันจะได้อุ่นเนอะ
พี่เจพยักหน้า ผมเลยดึงผ้าเช็ดตัวที่พี่เจพันเอวไว้ออก
พี่เจ :: ไหนบอกกอดกันไง แล้วจะดึงผ้าทำไมอะ
ผมกดสะโพกลงไปนาบบนตัวพี่เจ
ผม :: ก็เค้าบอกว่าหนาวเนื้อให้ห่มเนื้อถึงจะหายหนาวไง
พูดจบผมก็ก้มไปจูบไซร้ซอกคอพี่เจ ก่อนจะไล้ลิ้นลงมาเลียตรงยอดอกพี่เจ
มือทั้ง 2 ข้างของผมดันเตียงไว้ ไม่ให้ทับตัวพี่เจมาก
พี่เจใช้มือทั้ง 2 ข้าง ลูบไล้ไปตามตัวผม
พี่เจ :: อ่าห์ … อ๊ะ
พี่เจส่งเสียงครางเวลาที่ผมลงลิ้นลากไปรอบๆยอดหน้าอกพี่เจ
ตอนนี้แก่นกายของผมกับพี่เจเริ่มลุกดันกันอีกรอบละครับ
ผมเลยค่อยๆจูบไซร้ลงมาที่หน้าท้องพี่เจ
ก่อนจะยันตัวให้ลุกมาคร่อมตัวพี่เจไว้
ตอนนี้ตัวพี่เจมีรอยดูดช่วงหน้าอก
แล้วตัวขาวๆแดงๆ ยิ่งทำให้ผมอยากจะฟัดให้หายคิดถึง
ผมเอามือไปจับลูกชายของพี่เจ ที่ตอนนี้ขยายตัวพองคับมือผม
บนหัวของมันมีน้ำเยิ้มๆปริ่มๆออกมา
ผมใช้ลิ้นเลียตรงยอดมันไปมา
ทำให้พี่เจกระตุกตัวเล็กน้อย
พี่เจ :: แฟรงค์ อื้มม ปิดไฟก่อนได้ไหม
พี่เจครับ ใครจะลุกไปปิดละครับ ปากแฟรงค์ไม่ว่าง มือก็ไม่ว่าง
ผมไม่สนใจจะลุกไปไหนละครับ ทั้งมือทั้งปากยังทำหน้าที่ของมันไปเรื่อยๆ
พี่เจเริ่มเด้งสะโพกมารับกับจังหวะของผม
พี่เจ :: จะแตกแล้วแฟรงค์ ปล่อยพี่ก่อน อ่าห์ อื้มมม อ๊ะ …
พี่เจขยับตัวจะให้ผมปล่อย แต่ผมไม่ปล่อยครับ ยิ่งพี่เจขยับยิ่งดันผมยิ่งลงลิ้นไปหนัก
จนพี่เจปล่อยน้ำเต็มปากผม ผมกลืนไปหมดก่อนจะจูบไซร้หน้าท้องพี่เจ
พี่เจนอนหายใจหอบอยู่บนที่นอน
พี่เจ :: อื้มม บอกให้ปล่อยก่อนไง
ไม่พูดเปล่าครับ เอามือจับหน้าผมไว้ ก่อนจะใช้นิ้วเช็ดปากผม
ผม :: ก็อร่อยอะ ทำไมต้องปล่อย
พูดจบผมก็ก้มลงไปหอมแก้มพี่เจแรงๆ
ผม :: พี่เจใจร้ายมากเลยนะรู้ป่าว ไม่ให้แฟรงค์กอดตั้ง 2 เดือน
พี่เจ :: แล้วตอนนี้กอดอะไร
ผม :: ถ้าพี่เจไม่เมาแฟรงค์จะได้กอดไหมละ
ตอนนี้สร่างเมาละใช่ป่ะ จะได้ต่อเลยไง
พี่เจยิ้มนิดๆ
พี่เจ :: มึนหัวจะแย่แล้วต่างหากละ
ผมทำหน้าหงอยๆใส่พี่เจ
ผม :: งั้นพี่เจนอนเหอะ แฟรงค์ไปอาบน้ำแล้วจะปิดไฟมานอนข้างๆ
พี่เจพยักหน้าก่อนจะขยับตัวซุกเข้าไปใต้ผ้าห่ม
โอ้ยย โครตใจร้ายอะ แฟนใครวะเนี้ย
ผมเลยลุกขึ้นไปปิดไฟห้องนอน ก่อนจะเดินมาเปิดโคมไฟหัวนอน
พอจะหันไปเข้าห้องน้ำ พี่เจก็ดึงมือผมไว้
พี่เจ :: จะไปไหนครับ
ผม :: ไปอาบน้ำ
จะดึงไว้ทำไม เชอะ!! งอลครับงอล
พี่เจดึงผมอย่างแรงจนผมล้มไปทับพี่เจ
พี่เจลุกมาคร่อมตัวผมไว้ก่อนจะก้มลงจูบปากผมเบาๆ
พี่เจ :: ก็แค่ให้ปิดไฟ ไม่ได้บอกว่าจะไม่ให้ทำอะไรซะหน่อย
ห๊ะ ,, นี้ผมหูไม่ฟาดใช่ป่ะ
ผม :: พี่เจ เมื่อกี้พูดว่าไงเอาอีกรอบ ฟังไม่ชัด
พี่เจ :: ไม่พูดแล้ว ไม่ได้ยินก็ไม่ต้องทำ
เห้ยยยย ,, ไม่ๆ ได้ยินชัดเลย
ผมยิ้มให้พี่เจ ก่อนจะเอามือกอดเอวพี่เจไว้
ผม :: ได้ยินชัดแล้วครับ
ก่อนที่ผมจะพลิกตัวขึ้นเป็นฝ่ายคร่อมพี่เจแทน
ผมก้มลงไปจูบพี่เจ ก่อนที่จะสอดลิ้นเข้าไป พี่เจก็แลกลิ้นกลับมา
เราจูบกันจนทั้งห้องได้มีแต่เสียงจูบ
ผมค่อยๆไซร้คอลงมาดูดเม้มที่ยอดหน้าอกพี่เจ
ก่อนจะค่อยๆหยิบหมอนมารองสะโพกพี่เจไว้ แล้วแยกขาพี่เจออก
ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบเจลที่ลิ้นชักหัวเตียงออกมา
ผมใช้เจลทาบนนิ้ว ก่อนจะค่อยๆสอดนิ้วลงไปที่ส่วนหลังของพี่เจ
พี่เจ :: อื้มมมม อ่าห์~
พี่เจพยายามจะถอยตัวออก แต่ผมก็ใช้มืออีกข้างกดหน้าท้องพี่เจไว้เบาๆ
ผมค่อยๆเพิ่มนิ้วเข้าไปอีก ก่อนจะกดย้ำๆไปตรงจุดที่พี่เจร้องครางออกมา
พี่เจ :: แฟรงค์ครับ อืมม ตรงนั้นแหละ อ๊ะ~ อย่า ยะ อ่าห์ …
ผมขยับตัวขึ้นเล็กน้อย แล้วก้มลงไปจูบปากกับพี่เจ
ผม :: มันตอดนิ้วแฟรงค์แล้วอะ แฟรงค์เข้าไปเลยนะครับ
พี่เจพยักหน้า ผมเลยลุกขึ้นหยิบถุงยางมาใส่
ก่อนจะค่อยๆดันของผมเข้าไปช้าๆ
พี่เจ :: อืมม เบาๆ ครับ แฟรงค์ .. อ๊ะ
ผมดันของผมเข้าไปจนตอนนี้ของผมเข้าไปในตัวพี่เจหมดแล้ว
ผม :: พี่เจ .. อ่าห์ ~
มันทั้งคับ ทั้งตอดจนผมอยู่เฉยๆไม่ไหวละครับ
พี่เจ :: แฟรงค์ … ขยับเถอะ ‘
ผมจับสะโพกพี่เจไว้ ก่อนจะค่อยๆกระแทกสะโพกเข้าไป
พี่เจ :: อ๊ะ อ่าห์~ แรงอีก แฟรงค์ อื้มมมม
ผมจับขาพี่เจให้อ้าออกอีกนิดก่อนจะใส่แรงกระแทงเข้าไปเร็วๆตามที่พี่เจสั่ง
ตอนนี้ทั้งห้องมีแต่เสียงเนื้อกระแทกกัน กับเสียงครางของเราสองคน ดังแข่งกันไปมา
พี่เจ :: อ๊ะ อ่าห์ .. . จะแตกแล้วแฟรงค์ แรงๆอีกนิด
แล้วพี่เจก็แตกคามือผม ก่อนที่ผมจะเร่งตัวใส่พี่เจ แล้วผมก็เสร็จตามพี่เจไป
ผมล้มตัวมานอนข้างๆพี่เจ ก่อนจะกอดจูบซับเหงื่อบริเวณหน้าผากให้พี่เจ
พี่เจยิ้มให้ผม
พี่เจ :: ขอโทษนะครับ ที่ทิ้งให้น้อยใจมาตั้ง 2 เดือน
ผม :: ไม่เป็นไร แฟรงค์แค่อยากกอดพี่เจเอง
พี่เจ :: เมื่อกี้เรียกแค่กอดหรอ
พูดจบพี่เจก็เอามือมาบีบจมูกผมเล่น
ผม :: อันนั้นพี่เจยั่วไง เลยเป็นแบบนี้
พี่เจทำท่างอล แล้วจะขยับตัว
ผม :: อย่าขยับตัวสิ … อ๊ะ มันตอดแฟรงค์อีกแล้วเนี้ย
ผมยังไม่ได้ถอนตัวเองออกจากตัวพี่เจเลย
พี่เจ :: อ่ะ ,, ก็อย่าขยับสิ พี่ไม่ได้ขยับแล้วไง
ผมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้พี่เจ
ผม :: ต้องขยับแล้วละ 555+ ไม่ขยับคงไม่ไหวอะ
พี่เจก้มมากัดไหล่ผมเบาๆ ก่อนจะยอมตามใจผม
หื้มมม เวลาพี่เจเมาก็ดีไปอย่างนะ ~ ขออะไรไม่เคยขัดใจเลย
แล้วอีกอย่าง … ยังจะยั่วผมด้วยซ้ำ 5555555+
คืนนี้ฝันดีนะครับทุกคน~ เดี๋ยวแฟรงค์ขอไปคิดบัญชีกับพี่เจก่อน
ทิ้งให้แฟรงค์น้อยใจมาตั้ง 2 เดือนแหนะ =)
...................................................
บทส่งท้าย Bank’Mode
ผมกำลังนอนกอดกับพี่เชนบนเตียง
พี่เชนก็พูดขึ้นมา
พี่เชน :: ไอ่เจมันไปเมาตอนไหนวะ
ผม :: ก็กินกันไปเยอะอะดิ ไม่งั้นไม่เมาขนาดนั้นหรอก
พี่เชน :: จะเมาได้ไง
ผม :: ทำไมอะ
เริ่มหงุดหงิดละ ก็คนกินเหล้ามันก็ต้องเมาดิ
พี่เชน :: ก็พี่ไม่ได้ชงเหล้าให้มัน มันบอกว่าถ้ามันเมาพรุ่งนี้จะตื่นไปวัดไม่ไหว
ผม :: แล้วพี่เจกินไร
พี่เชน :: พี่เอาน้ำโค้กให้กินอย่างเดียวเลย ไม่มีเหล้าผสม
ผม :: 555555555 งั้นพี่เจก็แกล้งเมาอะดิ
พี่เชน :: โหววววว ไอ่เชรี้ยเจ มึงนี้แม่งร้ายวะ แกล้งเมาอ้อนผัว
555555+ คืนนี้คงเป็นฝันดีของทุกๆคนนะครับ =)
-
เรื่องนี้สนุกมากๆๆๆ ติดๆ :m26: :m11:
ขอบคุณค่า =)
-
o13. พี่เจอ้อนและยั่วได้เนียนมากจ้า แหมตอนแฟรค์จูบไม่ได้กลิ่นเหล้าก็คงรู้แล้วม้างงงงงงง
จัดหนักเชียวนะเด็กหื่น
ขอบคุณค่ะ
-
o13. พี่เจอ้อนและยั่วได้เนียนมากจ้า แหมตอนแฟรค์จูบไม่ได้กลิ่นเหล้าก็คงรู้แล้วม้างงงงงงง
จัดหนักเชียวนะเด็กหื่น
ขอบคุณค่ะ
ความหื่นคงบังตาน้องแฟรงค์
555+ ไม่ได้กลิ่นเหล้าไม่ได้เอะใจอะไรเลย
นาทีนี้ผมจัดหนัก 5555+
ขอบคุณนะค่ะที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆ =)
-
:hao6: สรุปว่าพี่เจเมาดิบ มีอ่อย มียั่ว
แฟรงค์จัดไป ให้คุ้มกับที่ห่างมา2เดือน
-
มีคนบอกว่าสนุก กำลังจะเริ่มอ่านละ แต่แอบเปิดดูผ่านๆก่อน
คนแต่งติดคำว่า นะค่ะ มากเลยนะเนี่ย ที่ถูกต้องเป็น นะคะ ^^
-
สมการรอคอย 2 เดือนไหมจ๊ะน้องแฟรงค์ โฮะๆๆๆ ^_~
-
:hao6: สรุปว่าพี่เจเมาดิบ มีอ่อย มียั่ว
แฟรงค์จัดไป ให้คุ้มกับที่ห่างมา2เดือน
แฟรงค์ที่ว่าร้าย ยังร้ายสู้พี่เจไม่ได้ 555+
-
มีคนบอกว่าสนุก กำลังจะเริ่มอ่านละ แต่แอบเปิดดูผ่านๆก่อน
คนแต่งติดคำว่า นะค่ะ มากเลยนะเนี่ย ที่ถูกต้องเป็น นะคะ ^^
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ
จะพยายามแก้ไขให้ถูกต้องที่สุดจ๊า =)
แหะๆ .... คะ ค่ะ นี้บางทีพิมพ์แล้วมันชินมือนะค่ะ
ขอบคุณนะค่ะที่เลือกอ่านพี่เจน้องแฟรงค์
อาจจะมีคำผิดบ้าง คำไม่ถูกหลักบ้าง
แต่จะพยายามปรับปรุงเรื่อยๆค่ะ
>////<
-
สมการรอคอย 2 เดือนไหมจ๊ะน้องแฟรงค์ โฮะๆๆๆ ^_~
5555+ น่าจะสมใจทั้งคู่ค่ะ
:katai2-1:
-
คุ้มไหมเนี่ย 2 เดือน อิอิ
-
พี่เจนี่แอ๊บเมา ได้เนียนจริงๆ
อ่านไปฟินไป เอิ๊กๆๆๆ ๆๆๆๆๆ
แบงค์เชนก็อยากอ่าน แชมป์มี่ก็อยาก 5555
แวะมารอทุกวันเลยนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สู้ๆๆๆ
-
ฝากไว้อีกนิดนึง พิมพ์ผิดคำว่า คราง เป้น คร่างแทบทุกจุดเลยค่ะ
-
พี่เจรายอะ 5555555454 :hao6: :hao6:
-
คุ้มไหมเนี่ย 2 เดือน อิอิ
คุ้มนะคุ้ม 555+
^^'
-
พี่เจนี่แอ๊บเมา ได้เนียนจริงๆ
อ่านไปฟินไป เอิ๊กๆๆๆ ๆๆๆๆๆ
แบงค์เชนก็อยากอ่าน แชมป์มี่ก็อยาก 5555
แวะมารอทุกวันเลยนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ สู้ๆๆๆ
ขอบคุณนะค่ะที่ชอบพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆ
จะพยายามเขียนให้ออกมาดีๆและคำผิดน้อยที่สุดเลยค่ะ
:mew1:
-
ฝากไว้อีกนิดนึง พิมพ์ผิดคำว่า คราง เป้น คร่างแทบทุกจุดเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ
แก้ไขแล้วค่ะ พอดีพิมพ์จากโน้ตบุ๊ค
เลยพิมพ์ผิดเยอะ ขอโทษด้วยนะค่ะ
จะพยายามให้มีคำผิดน้อยที่สุดเลยค่ะ
=)
-
พี่เจรายอะ 5555555454 :hao6: :hao6:
พี่เจร้ายยย '
ใช้คำแนะนำพี่มี่พี่แชมป์มาช่วยง้อน้องแฟรงค์ตลอด 5555+
-
Ch 37 ทะเล || JAY’Mode
วันนี้พวกผมจะไปทะเลกันครับ
ตอนนี้กำลังรอเพื่อนๆมารวมตัวกันที่คอนโดเชน
เรื่องวันนั้นนะหรอครับ .....
ผมเมาจริงๆไม่ได้แกล้งเมาแบบที่เชนใส่ร้ายเลย
มันไม่เห็นผมกินเอง 5555+
ผมเดินไปหาพี่โน้ต ขอกินเพียวๆไป 1 แก้ว
ก็ก่อนจะกลืน ก็อมๆเหล้าไว้ก่อนครับ
ให้ปากมีกลิ่นเหล้าติดนิดหน่อยแล้วค่อยกลืน
เดี๋ยวแฟรงค์จะสงสัยว่าเมาแล้วทำไมไม่มีกลิ่นเหล้าเลย
แต่ผมว่าแฟรงค์ไม่ทันสงสัยหรอกครับ แฟนผมมันหื่น ‘
ไม่ได้กอดกันแค่ 2 เดือนเอง ‘ มันจัดผมซะลุกไม่ขึ้นเลย
วันเกิดมี่ผมก็ไม่ได้ไปหามัน ต้องนอนไม่สบายอยู่บ้านน้องแฟรงค์นั้นแหละครับ
กว่าจะได้กลับบ้านตัวเองก็อีกวันนึงละ
ได้นอนพักเต็มอิ่มแค่วันเดียว ,, วันนี้ก็เตรียมไปทะเลกันต่อ
ปิดเทอมแค่ 3 อาทิตย์ครับ ต้องกลับมาเรียนต่อกันแล้ว
รีบเที่ยวๆกันหน่อยดีกว่า =)
ตอนนี้เหลือแค่มี่กับแชมป์ที่ยังมาไม่ถึง
ตั้งแต่มันกลับมาเข้าใจกัน
ดีกรีความหวานมากขึ้นจนผมแทบจะสำลักความหวานตายละครับ 5555+
น้องเปอร์ ควงน้องปิ่นมาด้วย น้องยิมกับน้องอุ่นก็มาแล้ว
น้ำน่านมาแบบโสดๆครับ เพราะน้องเฟรินส์ติดเรียนพิเศษช่วงปิดเทอม
นั่งกดมือถือใหญ่เลย น่าสงสารอะ 5555+
เชนกับน้องแบงค์ใส่เสื้อยืดคู่กันอีก …
เอาที่เพื่อนสบายใจนะเชนนะ จะหวานแหววแข่งกับมี่แชมป์ก็เต็มที่เลยเพื่อน
ส่วนแฟนผมนะหรอครับ ตอนนี้นั่งตักผมอยู่เนี้ย
แฟรงค์คร๊าบบแฟรงค์ .. ไปนั่งพื้นได้ไหม พี่หนักจะแย่แล้วว
ก็แฟรงค์สูงกว่าผม แล้วตัวหนากว่าผมอีก มานั่งตักผมนานจนตะคริวกินขาแล้ว
ผม :: แฟรงค์ครับ ขยับหน่อย ตะคริวกินขาพี่ละ
แฟรงค์ :: ไม่อะ จะนั่งนี้
ผม :: ลงก่อน เดี๋ยวค่อยนั่งนะ นะ นะ
แฟรงค์หันมาส่งสายตาเซ็งๆใส่ผม
จะเซ็งทำไมครับ .. นี้นั่งติดกันแทบจะสิงร่างกันอยู่แหละ
เด็กบ๊องเอ้ยยย
แฟรงค์ :: ก็ด้ายยยยก็ได้
พูดจบก็ดึงผมให้ลุกขึ้นยืนก่อนจะนั่งแทนที่ผม แล้วดึงผมไปนั่งตักแทน
เอากับเค้าสิครับ … เห้ออออ จริงๆเลย
เชน :: เจ มึงคิดว่าโลกนี้มีมึงแค่ 2 คนสินะ ห้องกูก็กว้างแยกๆกันนั่งบ้าง
ผม :: มึงบอกแฟรงค์ดิ
แฟรงค์ :: ไม่เอาอะ อยากอยู่ใกล้ๆพี่เจ
ไม่พูดเปล่าครับ กอดเอวผมแน่นเลย แล้วเอาหน้ามาซบกับหลังผมอีกน่ะ
แบงค์ :: มึงอย่ามาเว่อร์แฟรงค์ เดี๋ยวก็ไปทะเลด้วยกันละห่า
ปล่อยพี่เจเค้านั่งสบายๆบ้าง
แฟรงค์ :: เรื่องของกูนะ
แบงค์กับแฟรงค์เถียงกันไปมาซะพัก มี่กับแชมป์ก็มาถึงครับ
มี่ :: ปะพวกมึง เดินทางกันเถอะ
เชน :: มึง 2 คนช้าไปละน่ะ นัด 6 โมงเช้า
นี้ 7 โมงละเพิ่งจะมา เดี๋ยวรถก็ติดหรอก
แชมป์ :: โทษมี่เลย มันแม่งงง ชักช้า
มี่ส่งยิ้มกวนๆให้แชมป์ก่อนจะตอบ
มี่ :: วันหลังก็ช่วยกันชักดิ จะได้เสร็จไวๆ 555555555555+
เชน :: เลวมากเชรี้ยมี่ เกรงใจปิ่นหน่อยเถอะ
มี่ :: ขอโทษนะครับน้องปิ่น 555+
ปิ่น :: ไม่เป็นไรค่ะพี่มี่ อยู่กับพวกเปอร์ ปิ่นเจอแบบนี้จนชินละค่ะ
เปอร์ :: อ้าวๆพี่ปิ่นอะ พวกพี่มี่รู้หมดหรอกว่าพวกผมทะลึ่ง
เชน :: แค่กูได้เพื่อนมึงเป็นเมีย กูก็รู้แล้วละว่าพวกมึงนี้หื่นกันแค่ไหน
ผม :: กูก็คิดเหมือนมึงวะเชน
พวกผมหัวเราะกัน แล้วน้องแฟรงค์ก็พูดขึ้นมา
แฟรงค์ :: พูดงี้แปลว่าคืนนี้อยากโดน
ผม :: นั่นไง พูดไม่ทันขาดคำ กูว่ารีบเดินทางเถอะ เบื่อเด็กหื่นแถวนี้จะแย่ละ
พูดจบผมก็ลุกขึ้นจากตักน้องแฟรงค์ คนอื่นๆก็ลุกขึ้นยื่นเตรียมเดินทางละครับ
แต่แฟรงค์ดึงผมเข้าไปกอด
แฟรงค์ :: เบื่อใช่ป่ะ ,, เออ ใช่สิ
แล้วส่งหน้าบึ้งมาให้ผม ก่อนจะเดินออกจากห้องไปก่อนผมอีก
5555+ เด็กน้อยนี้ขี้งอลอีกแหละ แซวนิดหน่อยไม่ได้เลยนะ
แล้วพวกผมก็ออกเดินทางตอน 7.30 น ครับ
เอารถตู้บ้านน้องยิมไปครับ แม่น้องยิมเป็นห่วงเลยส่งรถพร้อมคนขับมาให้
สบายพวกผมละไม่ต้องขับกันเอง
ผมไปทะเลที่ หัวหิน ครับ
ถึงหัวหินเกือบๆเที่ยงแล้ว เพราะแวะปั้มกันมาตลอดทาง
5555+ เดี๋ยวคนนี้จะเข้าห้องน้ำ คนนี้จะกินขนม คนนี้หิว
เรียกว่ากว่าจะถึงที่หมาย คนขับรถคงรำคาญพวกผมเยอะเลยละครับ
มาถึงที่พักที่จองไว้แล้ว กำลังรอกุญแจจากทางเจ้าของที่พัก ก็นั่งคุยกันรอเวลา
เชน :: เดี๋ยวเอาของไปเก็บกันก่อนนะ จะได้ไปหาอะไรทานกันมื้อเที่ยง
แบงค์ :: พี่เชนๆ ไปไหว้พระก่อนด้วยนะ
ปิ่น :: ไปซื้อของสดมาทำกันด้วยนะ
มี่ :: น้องปิ่นทำกับข้าวเป็นด้วยหรอครับ
มี่ มึงถามเฉยๆก็พออย่าส่งสายตาแบบนั้น มองคนข้างๆมึงด้วย
แชมป์ยืนมองมี่อยู่
เปอร์ :: แฟนผมทำกับข้าวอร่อยมากครับพี่มี่
ไอ่นี้ก็อวดแฟนจัง
มี่หันไปดึงมือแชมป์มายืนข้างๆ
มี่ :: โหววน้องเปอร์ แฟนพี่ทำอร่อยกว่าเยอะอะ
เปอร์ :: แฟนผมทำอร่อยกว่าดิพี่มี่
จะเถียงกันทำไมเนี้ย 5555 อวดแฟนกันอีกละ
แฟรงค์ :: อย่าเถียงๆกัน เอางี้เย็นนี้ให้พี่ปิ่นกับพี่แชมป์แข่งกันทำกับข้าวนะ
ใครชนะ คู่นั้นจะได้นอนในห้อง
พวกผมหันไปมองหน้าแฟรงค์พร้อมกันทันที
เชน :: นอนในห้องหมายความว่าไงแฟรงค์
เออ นั้นดิหมายความว่าไง ก็จองบ้านที่มีห้องนอน 4 ห้องนี้หว่า เงินก็จ่ายแล้ว
แฟรงค์ :: ไม่หมายความว่าไงหรอกพี่เชน
หมายความว่าทั้งบ้านเนี้ยมีแค่ 2 ห้องนอน เท่านั้น
ผม :: แต่เราจองบ้านใหญ่ 4 ห้องนอนนะ จ่ายมัดจำแล้วนิ ใช่ป่ะว่ะมี่
ผมหันไปถามมี่ที่จัดการโอนเงินค่าจองห้อง
มี่ :: ถามกูทำไม พวกมึงจัดการเรื่องที่พักไม่ใช่หรอ
ผม :: อ้าววว ก็กูโทรมาจองแล้วไง
แล้วกูไม่สบายกูโทรบอกมึงแล้วให้โอนเงิน มึงก็รับปากแล้วไง
มี่ :: เออ ใช่วะ! กูลืม
เห้ออออ ไอ่เชรี้ยมี่เอ้ยยย
แฟรงค์ :: ก็นั่นแหละครับ บ้านพักเต็ม มีว่างหลังเดียว ไปเถอะพี่ ได้กุญแจละ
แฟรงค์พูดอย่างเซ็งๆก่อนจะเดินไปทางที่เจ้าของที่พักชี้ให้ไป
พอมาถึงหน้าบ้านหลังที่เราจะพักคืนนี้
ปิ่น :: ก็โอเคดีนะ อยู่ส่วนตัวดีเนอะเปอร์เนอะ
ปิ่นหันไปยิ้มกับเปอร์
เปอร์ :: ครับ ใกล้ชายหาดด้วย สะอาดด้วย
ป่ะพี่ปิ่นไปนั่งรอตรงม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้นั้นนะ เปอร์เอากระเป๋าไปเก็บก่อน
พูดเสร็จน้องเปอร์ก็ยกกระเป๋าขึ้นไปเก็บบนบ้าน
แฟรงค์ก็ยกกระเป๋าเดินตามไป ผมเดินตามแฟรงค์เข้าไปในบ้านด้วย
สภาพบ้านก็โอเคครับ มีห้องนอน 2 ห้อง ห้องน้ำ ห้องอาบน้ำ 3 ห้อง
แล้วก็ห้องโถงกลางบ้าน ก็กว้างพอครับ
น้ำน่าน :: ให้ปิ่นนอนในห้องสิ ปิ่นเป็นผู้หญิงคนเดียว
ยิม :: เออ ใช่ เปอร์เอากระเป๋าของเปอร์กับปิ่นเข้าไปในห้องดิ
เดี๋ยวอีกห้องพวกพี่แบ่งกันเอง
เปอร์ :: ให้พี่ปิ่นนอนคนเดียวแหละ เดี๋ยวผมนอนห้องโถงเอา
เชนเดินตามเข้ามาพอดีครับ เลยถามไปอย่างที่พวกผมกำลังอยากถาม
เชน :: ทำไมไม่นอนกับปิ่นวะ มาทะเลทั้งที่
แต่พวกน้องแฟรงค์หัวเราะกับคำถามของเชน
อุ่น :: 55555+ จะที่ไหนๆมันก็ไม่กล้านอนกับพี่ปิ่นหรอกครับ
มี่ :: ทำไมวะอุ่น
อุ่น :: ก็มันเทิดทูนพี่ปิ่นยังกับแม่คนที่ 2 คบกันมาเป็นปีทำได้มากแค่กอดจูบครับ
มี่ :: นี้มึงจะเก็บซิงไปชิงโชคหรอว่ะเปอร์
เปอร์ :: โหวววว พวกพี่ก็ เค้าเรียกว่าให้เกียรติ
ผมรักของผมนะ ผมไม่หื่นแบบพวกมันหรอกน่ะ
มี่ :: ระวังเป็นแบบไอ่พี่เจนะครับ ได้แต่มองได้แต่ดูแล
สุดท้ายผู้หญิงหนีไปมีผัวครับ 55
แชมป์หันไปดุมี่ ที่พูดเรื่องเบลล์ขึ้นมา
แชมป์ :: มี่!! มึงพูดมากไปแล้วนะ
มี่เหมือนจะรู้ตัว หันมามองผมกับแฟรงค์
มี่ :: กูขอโทษว่ะเจ กูปากไม่ดีอะ ขอโทษ
แฟรงค์ :: ไม่เป็นไรหรอกพี่มี่ ดีแล้วละครับ
ยังไงตอนนี้พี่เจก็มีผมเป็นแฟนทั้งคนแล้ว เนอะพี่เจเนอะ
เจ้าตัวแสบของผมหันมาส่งยิ้มให้ผม
ผมเลยพยักหน้าแล้วส่งยิ้มตอบกลับไป
เชน :: งั้นปิ่นนอนในห้อง แล้วอีกห้องใครจะนอน
แบงค์ :: ลุงคนขับรถไง
ยิม :: ลุงเค้าจะนอนบนรถ ลุงเค้าบอกแล้ว
แฟรงค์ :: ก็แข่งทำอาหารเย็นนี้ไง ใครชนะก็ได้นอน
มี่ :: แต่ปิ่นมีห้องนอนแล้วนะเว้ยย
ไอ่มี่ นี้ไม่ค่อยอยากจะใช้ห้องเลยนะครับ รีบเลยเชียว
ยิม :: ก็ให้ปิ่นเลือกว่าจะให้ใครนอนดีไหมครับ แฟร์ดี
เชน :: เออ ดีๆ งั้นตามนี้นะ
ผม :: แต่ตอนนี้ช่วยกันดึงโซฟากับโต๊ะไปชิดขอบก่อน
จะได้เตรียมจัดที่นอนตรงห้องโถงกัน
แฟรงค์ :: งั้นเดี๋ยวไปซื้อของอะไรแล้ว
เราค่อยขอที่นอนเค้าเพิ่มเนอะ เค้าน่าจะมีหมอนผ้าห่มสำรอง
แชมป์ :: โอเค เอาตามนั้น ป่ะ รีบจัดเถอะ หิวข้าวแล้ว
พูดเสร็จพวกผมก็จัดโต๊ะ เก็บของต่างๆเข้าที่ ก่อนจะไปหาอะไรทานกัน
พวกผมทานมื้อเที่ยงเสร็จแล้ว ก็แวะไปไหว้พระที่วัดห้วยมงคล
ตอนที่เดินถ่ายรูปและไหว้พระอยู่ที่วัดห้วยมงคล แม่ผมก็โทรมาถามว่าถึงหรือยัง
เข้าที่พักหรือยัง พร้อมทั้งกำชับว่าอย่าลืมโทรไปรายงานตัวกับบ้านน้องแฟรงค์ด้วย
ผมเลยรีบโทรไปรายงานให้บ้านน้องแฟรงค์ทราบว่าถึงเรียบร้อยแล้ว
ยังไม่ทันจะเก็บมือถือก็มีเสียงแจ้งเตือนไอจีเข้ามา
ผมเลยกดเปิดดู ไม่ใช่ใครหรอกครับ แฟนผมเองที่แท๊กรูปมา
ยืนไม่ได้ไกลจากผมเท่าไหร่หรอกครับ 5555+ แท๊กอะไรมาครับน้องแฟรงค์
เป็นรูปที่ผมยืนคุยโทรศัพท์กับม๊าน้องแฟรงค์เมื่อกี้นี้เอง
พร้อมทั้งแคปชั่นน่ารักๆ
Mr_Franky พามาเที่ยวแล้วก็ยังโทรรายงานตัวกับม๊าให้ด้วย แฟนใครเนี้ยน่ารักสุดๆ @Jetsada_jj
ผมหันไปมองน้องแฟรงค์นิดนึง ตอนนี้กำลังถ่ายรูปกับเพื่อนอยู่
ก่อนจะก้มไปพิมพ์ตอบซะหน่อย เดี๋ยวจะมางอลหาว่าไม่สนใจอีก
Jetsada_jj มาดูหน้าไอจีพี่สิ จะได้รู้ว่าพี่เป็นแฟนใคร @Mr_Franky
พอตอบเสร็จผมก็เข้าไปหน้าไอจีผม
ก่อนจะอัพรูปคู่ผมกับแฟรงค์ ที่ถ่ายด้วยกันบนรถตู้เมื่อเช้า
Jetsada_jj พาแฟนมาเที่ยวทะเลครับ @Mr_Franky
ก่อนจะแท๊กรูปให้น้องแฟรงค์ไป 555+
ไม่ไหวครับ ช่วงนี้ต้องแสดงตัวนิดนึง
สาวๆเข้ามาทักทายน้องแฟรงค์เยอะมากครับ
ผมเก็บมือถือ ก่อนจะเดินเข้าไปหาเพื่อนๆที่กำลังถ่ายรูปอยู่
พอเราถ่ายรูป ไหว้พระกันเสร็จแล้วก็เดินมาขึ้นรถตู้
พร้อมจะไปซื้อของสดมาทำกับข้าวกินเย็นนี้
แต่ไม่ทันขึ้นรถตู้เลยครับ ก็มีเสียงทักทายน้องแบงค์ขึ้นมาก่อน
“พี่แบงค์ ,, มาเที่ยวเหมือนกันหรอครับ”
พวกผมหันไปมองคนที่ทักน้องแบงค์กัน
ก็เจอเด็กผู้ชายคนนึง หน้าตาน่ารักดีๆครับ ตัวขาวๆ
ใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น ยืนส่งยิ้มให้น้องแบงค์อยู่
แต่น้องแบงค์นี้สิ ยืนหน้าซีดมากจนเชนต้องเข้าไปประคองไว้
“เป็นอะไรครับพี่แบงค์ เห็นหน้าผมถึงกับหน้าซีดเลยหรอ”
เด็กคนนี้มันใครวะครับ ผมหันไปมองหน้าแฟรงค์เผื่อจะได้คำตอบอะไรกลับมาบ้าง
แต่น้องแบงค์ก็ทักเด็กคนนั้นขึ้นมาก่อน
แบงค์ :: พี่แค่ร้อนนะ ไม่ได้หน้าซีดเพราะเห็นหน้าโชกุนหรอก
โชกุน เด็กคนนั้นชื่อ โชกุน หรอ ชื่อนี้มันคุ้นหูเนอะ
เชนหันมามองหน้าแบงค์ ก่อนจะมองกลับไปที่เด็กโชกุน
เชน :: คนนี้หรอแบงค์ ที่ชื่อโชกุน
แบงค์พยักหน้าให้เชน ก่อนจะดึงแขนเชนไว้
ผมก็ไม่รู้นะว่าโชกุนเป็นใคร แต่หน้าน้องแบงค์ตอนนี้เหมือนจะร้องไห้มากๆ
พวกอุ่น เปอร์ น้ำน่าน กับแฟรงค์ก็ขยับตัวมายืนใกล้เพื่อนมากขึ้น
แบงค์ :: ถ้ายังไงพี่ขอตัวก่อนนะ
โชกุน :: จะรีบไปไหนละครับ มาเจอกันที่หัวหินแบบนี้
เค้าไม่เรียกว่าบังเอิญหรอกเนอะพี่แบงค์เนอะ
แบงค์ :: พูดแบบนี้หมายความว่าไง
โชกุน :: ผมก็พูดชัดนะ ว่ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
เชนคงทนไม่ไหวที่มีคนมาพูดกับแฟนมันนานๆ
เชน :: น้องต้องการอะไรครับ พูดมาเลย
โชกุนมองหน้าเชน ก่อนจะตอบแบบยียวนอารมณ์เชนกลับมา
โชกุน :: ถ้าบอกต้องการพี่แบงค์ละครับ จะได้ไหม
เชน :: คงไม่ได้ครับ แบงค์นั้นแฟนพี่ครับ
โชกุน :: อ้อ คนนี้สินะที่ทำให้พี่แบงค์บอกเลิกโชกุน อืมมม ก็หน้าตาดีนิครับ
อ้ออ ผมนึกออกแล้ว น้องคนนี้ที่เคยคบกันน้องแบงค์
ที่ทำเอาซะน้องแบงค์เข้า รพ. นี้เอง
แต่ไม่ทันที่พวกผมจะได้คุยกับโชกุนต่อ ก็มีคนมาเรียกโชกุนพอดี
“โชกุน กลับเถอะ พี่ร้อนแล้ว”
พวกผมหันไปมองคนที่มาเรียกโชกุน
มี่ :: ชิบหายย โลกกลมเนอะ
แชมป์ :: เออ กลมมาก
เชน :: โฟรค์นี้หว่า
ครับ .. โฟรค์แฟนใหม่เบลล์ มากับโชกุนได้ไงวะ
โชกุนหันมายิ้มให้พวกผม
โชกุน :: พี่แบงค์ครับ แล้วเดี๋ยวเอาไว้เจอกันนะครับ
วันนี้ผมมากับแฟน ไม่สะดวกคุยกับพี่ต่อ
เชน :: เดี๋ยวก่อน นั้นแฟนน้องหรอ
โชกุน :: จะเรียกว่าแฟนก็ได้ ทำไมหรอ หรือว่าพี่สนใจ สลับกันได้นะ
เชน :: กูไม่ได้สนใจ แต่นั้นอะแฟนเพื่อนกู
เชนคงเริ่มไม่ไหวละครับ ขึ้นมึง กู แล้ว
โชกุน :: อ้อ แฟนคนชื่อเบลล์ปะครับ
มี่ :: มึงรู้ด้วยหรอ
โชกุน :: รู้สิพี่ วันนี้เค้าก็มา
แชมป์ :: กูว่ามาทะเลคราวนี้มีแววว่าจะไม่สนุกแล้ววะ
โชกุน :: ผมไปก่อนนะครับ แล้วยังไงเราก็ต้องเจอกัน
เพราะผมตั้งใจมาเจอพี่แบงค์โดยเฉพาะเลยครับ
ก่อนจะส่งยิ้มให้น้องแบงค์แล้วเดินกลับไปหาโฟร์คที่ยืนรออยู่
แฟรงค์ :: กูว่าเรากลับกรุงเทพกันไหมวะ หรือย้ายไปทะเลที่อื่นเหอะ
แบงค์ส่ายหน้าไปมา
แบงค์ :: ถึงมึงย้ายไปทะเลที่ไหน มันก็ตามไปจนเจอวะ
มันบอกแล้วว่านี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ
เชน :: อย่าคิดมากนะ มันไม่รู้หรอกเราพักที่ไหน
มี่ :: อืมม ใช่ ไปซื้อของสดแล้วกลับไปทำอะไรกินกันเถอะ
แชมป์ :: มันคงแค่แกล้งเราแหละแบงค์ ไปกันเถอะ ปะๆ
แล้วพวกผมก็ทยอยขึ้นรถตู้กัน
พอรถตู้ออก น้ำน่านหันมาหาแบงค์
น้ำน่าน :: มึงอย่ากลัว ครั้งนี้มึงมีพวกกู ไม่ได้มีแค่ตัวมึงคนเดียว
อุ่น :: อืมมม พวกกูไม่ทิ้งมึงแน่นอน
เปอร์ :: แฟนมึงก็อยู่ข้างๆ จะกังวลอะไรว่ะ
แฟรงค์ :: ใช่,, มึงไม่ต้องกังวลเว้ยย มาเที่ยวทั้งที่สนุกกันดีกว่า
ยิม :: อบอุ่นดีเนอะ เพื่อนๆรักกันแบบนี้
แล้วพวกผมก็หัวเราะเฮฮากัน
ก่อนที่น้องปิ่น สาวน้อยคนเดียวบนรถจะบ่นขึ้นมา
ปิ่น :: เดี๋ยวก่อนนะ ปิ่นถามจริงๆ ผู้หญิงแบบปิ่นยังจำเป็นบนรถนี้ไหม
55555555555555+
น้องปิ่นเงียบๆ แต่พูดทีทำเอาพวกผมหัวเราะกันใหญ่เลยครับ
น้องเปอร์นั่งเอามือจิ้มแก้มแฟนตัวเอง
เปอร์ :: สำคัญสิครับ
ผมกลัว … กลัวคลื่นลมจะเข้ามาอีกรอบ
เบลล์ มายุ่งกับเด็กร้ายๆแบบโชกุนได้ยังไง
จะเป็นอะไรหรือเปล่านะ ??
-
:seng2ped:
โชกุนน่ากลัวแล้วนะ
-
ถ้าจะมีดราม่าเชนแบงค์อีกรอบแน่ๆเลยอ่ะ
-
ไม่จบใช่ไหม โชกุน!!!
-
มีลางสังหรณ์ว่าจะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น
โชกุนนี่ กลิ่นไม่ค่อยดีเลยนะ
ทุกคนเตรียมตัวรับมือ
-
โชกุนนี่แรงนะสงสัยแฟนใหม่ของเบลล์แฟนเก่าเจนี่เป็นไบแน่ๆ คบชะนีแล้วก็ชอบโดนหนุ่มเสียบหรือเสียบหนุ่ม
มีดราม่าก็ดีจับมือกันฝ่าฟันจะได้รักกันมากขึ้น แต่ถ้าเลิกกันไปก็อาจจะเพราะว่ายังรักกันไม่มากพอ ขอแต่อย่าหน่วงจนปวดตับเท่านั้นเอง
-
แวะมารอจ้า
-
จะรีบมาต่อตอนต่อไปให้นะค่ะ
วันนี้วันเกิดนะค่ะ เลยไปทำบุญ
ไม่ได้แวะเอาตอนต่อไปมาอัพ
แหะๆ แล้วก็เข้า รพ ตามหมอนัดด้วย
ออก รพ. วันอังคารนะคะ
จะอัพอีกทีวันพุธค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆนะคะ
:mew1:
-
สุขสันต์วันเกิดนะคะ
จะรอตอนต่อไปนะ
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะ มีความสุขมากๆจ้า
คิดหวังสิ่งใดก็ขอให้สมดั่งที่ปรารถนา ^^
แวะมาส่งกำลังใจให้นะคะ
-
:กอด1: :L2: :L1:
ขอให้มีความสุขมากๆ แต่งนิยายเก่งๆขึ้นไปเรื่อยๆ โชคดี
แล้วจะรอตอนต่อไปจ้า
-
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะ
มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงค่าาาา ^^
:L2: :mc4:
-
:mew1:
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ
ตอนนี้ออก รพ. แล้วค่ะ
เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอัพตอนต่อไปให้นะคะ
>////////<
-
มารอนะ
-
คิดถึงครูพี่เจน้องแฟรงค์ และผองเพื่อนแล้วนะคะ
ว่างๆ อย่าลืมเอาตอนต่อไปมาลง ให้คนอ่านหายคิดถึงหละ
-
Ch 38 ทะเล 2 || JAY ‘ Mode
หลังจากที่เราแวะซื้อของสดที่ตลาดสะพานปลาแล้ว ก็กลับมาที่พัก
ปิ่นกับเปอร์ และมี่กับแชมป์ ลงมือเข้าครัวเองครับ
ผม แฟรงค์ น้ำน่าน อุ่น ยิม เชน แบงค์ ก็เลยพากันมาเล่นน้ำทะเลรอ
เล่นกันได้แป๊บเดียว มี่กับเปอร์ก็วิ่งมาเล่นน้ำด้วย
ผม :: อ้าวว มี่มึงไม่ทำกับข้าวหรอวะ
มี่ :: ก็แชมป์ไล่กูมาอะ มันบอกกูอยู่ด้วยละยิ่งช้า
แฟรงค์ :: ละมึงอะเปอร์ อย่าบอกนะพี่ปิ่นไล่มา
เปอร์ :: เออ ดิ บอกว่ากูไปกวน เค้าทำกับข้าวไม่ถนัด
เชน :: พวกมึง 2 คนนี้นะ แทนที่จะได้กินไวๆ ทำให้เค้าช้ากันไปใหญ่
มี่ :: เออนะๆ แฟนกูทำกับข้าวอร่อยละกัน ปะๆ เล่นน้ำกัน
ก่อนที่มันจะกระโดดเข้าหาเชน จนล้มลงในน้ำ
5555+ พวกผมเลยเล่นน้ำทะเลกันไปซะพัก
จนเหนื่อยอะครับ ไม่ได้ทะเลนานมากแล้ว เล่นทีเอาซะเหนื่อยเลย
ผมเลยขึ้นมานั่งรอพวกมันที่ยังไม่หมดแรงอยู่ตรงหาดทรายข้างบน
น้องแฟรงค์เดินตามผมมาด้วย ก่อนจะนั่งข้างๆผม
แฟรงค์ :: เหนื่อยละหรอพี่เจ
ผม :: ไม่ไหวอะ พวกมันเล่นแรงอะ สู้แรงไม่ไหว เหนื่อยเลย
แฟรงค์ :: 555 ใช่ๆ ดูแขนแฟรงค์ดิ โดนพี่เชนดึงเมื่อกี้อะ
แฟรงค์ยื่นแขนมาให้ผมดู เป็นรอยแดงเลยครับ
ผม :: ไอ่บ้าเชน มันบ้าพลัง ดูนั้นดิ จับน้องแบงค์ทุ่มลงน้ำ ขนาดแฟนมันเองนะ
5555555555+ ตอนนี้เชนอุ้มน้องแบงค์โยนลงน้ำครับ โดนน้องแบงค์โวยวายใส่ใหญ่เลย
ยิมกับอุ่นเดินขึ้นมานั่งเล่นบนหาดทรายข้างๆผมแทนละครับ
อุ่น :: โอ้ยย เหนื่อยอะ พี่เชน กับ พี่มี่แรงเยอะมากอะ
ยิม :: นั้นดิ เจ็บแสบไปทั้งตัวเลยอะ
ผม :: งั้นผลัดกันไปอาบน้ำไหม จะได้ไม่ต้องมารอกันนานๆไง
อุ่น :: งั้นๆอุ่นอาบก่อนนะครับ จะได้มาช่วยพี่ปิ่นกับพี่แชมป์ทำกับข้าว
ผม :: ดีเลย งั้นเดี๋ยวเสร็จแล้วตะโกนเรียกพี่นะ พี่จะอาบต่อ
ยิม :: งั้นยิมอาบด้วยน่ะคร๊าบบบบ
ก่อนจะวิ่งตามอุ่นไป
แฟรงค์ :: พี่ยิม อาบน้ำนะครับ ห้ามทำอย่างอื่นนะ คนรอเข้าห้องน้ำเยอะ
55555 ยังจะไปแซวเค้าอีก เจ้าเด็กบ้า
น้องยิมหันมายิ้มยิงฟันให้แฟรงค์ ก่อนจะวิ่งตามอุ่นขึ้นบ้านไป
แล้วพวกแรงเยอะมหาศาลก็ขึ้นจากน้ำมานอนหมดสภาพอยู่บนทรายละครับ
น้ำน่าน :: พี่เชน เอาแรงมาจากไหนเนี้ย ทุ่มผมลงน้ำซะแสบตัวไปหมด
แบงค์ :: แรงควายอะมึง ดูกูดิเป็นแฟนแท้ๆนะเว้ย ไม่ปราณีเลย เจ็บชิบหายย
เชน :: แหม่ๆ ทำเป็นบ่น ทีเมื่อคืนละพี่เชนครับ แรงอีกครับ แรงๆครับ
แบงค์ :: ไอ่พี่เชนนน!!!
ก่อนที่แบงค์จะวิ่งหนีเชนไปอาบน้ำ 5555+ มันก็แซวแฟนตัวเอง ไอ่บ้านิ
มี่ :: มึงก็ไปแซวมัน ดูดิหน้าแดงวิ่งไปโน้นนละ
เชน :: ก็มันน่ารักน่าแกล้งนี้กว่า งั้นกูไปอาบน้ำด้วยดีกว่า
ผม :: ไอ่เชี้ยย แค่อาบน้ำนะเว้ย เมื่อกี้อุ่นยิมก็ไปละคู่นึง
ถ้ามึงจะทำห่าไรกันอีก พวกกูมีหนาวตายอ่ะ
เชนหันมายิ้มกวนๆให้ผม ก่อนจะวิ่งไปตามน้องแบงค์ขึ้นบ้าน
น้ำน่าน :: แต่ละคนโชว์หวานไม่เห็นใจผมเลยอะ
น้ำน่านนั่งข้างๆแฟรงค์ ทำหน้าหงอยๆ
แฟรงค์ :: 5555 ปีหน้ากูจะชวนน้องกูมาด้วย โอเคปะว่ะ มึงไม่ต้องทำหน้าเศร้าไปเลย
น้ำน่าน :: จริงๆนะเว้ยย ชวนน้องมึงมาให้ได้นะ
แฟรงค์ :: แต่แยกห้องนอนนะมึง
น้ำน่าน :: เออ กูรู้แล้ว กูไม่กล้าทำอะไรหรอกนะ กูเทิดทูนบูชาน้องเฟรินส์จะตายย
น้ำน่านยิ้มออกมาอย่างร่าเริง ก่อนจะนั่งก่อกองทรายเล่น
มี่เดินมาทิ้งตัวนอนข้างๆผม
มี่ :: เหนื่อยสาสสสสส
ผม :: ก็สมควรจะเหนื่อยอะมึง เล่นซะไม่ออมแรงไว้เล่นพรุ่งนี้เลย
มี่ :: นานแล้วนี้หว่าไม่ได้มาทะเล เครียดมานาน มาทั้งทีปลดปล่อยหน่อยๆ
เปอร์ :: เดี๋ยวเปอร์ไปดูพวกพี่ปิ่นก่อนนะครับ
พูดจบเปอร์ก็รีบวิ่งไปหาน้องปิ่นที่ห้องครัว
ผม แฟรงค์ น้ำน่าน แล้วก็มี่นั่งเล่นอยู่ที่ชายหาดริมทะเลกัน
โชกุน :: นี้บังเอิญอีกแล้วแน่ๆเลย เจอเพื่อนพี่แบงค์
พวกผมหันไปทางต้นเสียง ก็เจอน้องโชกุน โฟรค์ เบลล์ แล้วก็มีผู้ชายอีก 2 คน
มี่ :: กูว่าไม่บังเอิญแล้วละ เจอกันวันนี้ 2 รอบแล้ว มึงจะเอาอะไรพูดมาเลยดีกว่าไหม
โชกุน :: โถ่พี่ บังเอิญก็บังเอิญสิครับ ทำไมพวกผมมาเล่นทะเลนี้ไม่ได้หรอ
เป็นธุรกิจที่บ้านพี่หรือไงครับ ผมเลยมาเล่นไม่ได้
ผม :: ได้ครับ ไม่ได้ว่าอะไร เชิญน้องโชกุนกับเพื่อนตามสบายครับ
พวกพี่เล่นเสร็จแล้วกำลังจะขึ้นบ้านพอดี
พูดจบผมก็ลุกขึ้นยืน แฟรงค์ มี่แล้วก็น้ำน่านก็ลุกขึ้นยืนตาม
โชกุน :: นี้คงเป็นพี่เจ คนที่แสนดีของพี่เบลล์ใช่ไหมครับ หล่อแบบนี้นี้เอง
แฟรงค์ :: อย่ายุ่งกับแฟนกู
น้องแฟรงค์เขยิบมายืนข้างๆผม ก่อนจะตอบน้องโชกุนไป
โชกุน :: พี่แฟรงค์ครับ โชกุนชัดเจนนะ ผมไม่ชอบพวกเดียวกัน ถ้าเป็นพี่แฟรงค์ก็ว่าไปอย่าง
พูดเสร็จโชกุนเขยิบตัวเข้ามาใกล้แฟรงค์มากขึ้น จนเกือบจะยืนชิดกับแฟรงค์
แบงค์ :: โชกุน หยุด!
น้องแบงค์ กับ เชนวิ่งเข้ามาพอดี
แบงค์ :: ต่างคนต่างอยู่ดีกว่านะโชกุน อย่ายุ่งกับเพื่อนพี่
โชกุน :: โชกุนก็แค่อยากรู้จักเฉยๆนี้ ไม่ได้ทำอะไรเลย
แบงค์ :: งั้นหลีกทางให้หน่อยได้ไหม เพื่อนๆพี่จะเข้าบ้านไปอาบน้ำแล้ว
โชกุน :: เชิญครับ
พูดจบโชกุนก็เขยิบตัวออก ก่อนจะมองหน้าเชนอย่างท้าทาย
โชกุน :: แล้วเจอกันใหม่นะพี่แบงค์
ก่อนจะเดินออกไป
เบลล์ไม่ยอมเดินตามโฟรค์กับพวกของโชกุนไป แต่ยืนมองหน้าผมอยู่
ผม :: เบลล์ สบายดีใช่ไหม
เบลล์ :: กลับไปซะเจ พาเพื่อนๆกลับไป พาแบงค์ไปจากที่นี้
โชกุนมันจะ …. โอ้ยยย โฟรค์เบาๆสิ เบลล์เจ็บ
เบลล์ยังพูดไม่ทันจบ โฟรค์ก็มากระชากแขนเบลล์ให้เดินตามไป
โฟรค์ :: ไม่ใช่เรื่องของมึง อย่าไปยุ่ง มีหน้าที่แค่ไหนเอาแค่นั้น ถ้ายังอยากมีชีวิตกลับกรุงเทพ
พูดจบก็กระชากเบลล์ออกไปทันที เบลล์หันมาส่งสายตาแบบจะขอความช่วยเหลือจากผม
ผม :: มี่ มึงว่าเบลล์จะเจ็บไหมวะ
มี่ :: มันไม่ใช่เรื่องของมึงเจ มันเป็นทางที่เบลล์มันเลือกเอง
ผม :: แต่ ....
มี่ :: ไปตามน้องแฟรงค์เถอะ เดินขึ้นบ้านไปพร้อมกับแบงค์แล้ว
นั้นคือคนปัจจุบันของมึง อย่าให้อดีตมาทำร้ายมึง เหมือนที่กูเคยทำ
ผม :: ขอบใจวะที่เตือนสติกู
พูดจบผมกับมี่ก็เดินเข้าไปสมทบกับพวกเพื่อนๆ กับพวกน้องแฟรงค์ที่บ้าน
ผมเข้าไปอาบน้ำต่อจากแฟรงค์ พอออกจากห้องน้ำมา แฟรงค์ก็นั่งรอผมอยู่ที่ห้องโถงแล้ว
คนอื่นๆลงไปนั่งปิ้งย่างอาหารทะเลอยู่ที่หน้าบ้านพัก
แฟรงค์ดึงผมเข้าไปกอด
แฟรงค์ :: พี่เบลล์เค้าจะไม่เป็นไรหรอกนะ พี่เจอย่าห่วงเลย
ผมเงยหน้ามามองแฟรงค์ ก่อนจะยิ้มให้
ผม :: พี่ขอโทษนะที่ยังห่วงเบลล์ พี่มองเบลล์แบบเพื่อนเท่านั้นเอง
แฟรงค์ :: ก็น้อยใจนิดนึงแหละ แต่ก็เข้าใจนะ ถ้าเจอเพื่อนอยู่กับคนแบบนั้น ใครๆก็ห่วง
ผม :: แฟนใครเนี้ยย น่ารักจัง
พูดจบผมก็จุ๊บแก้มแฟรงค์ 1 ที
ผม :: รางวัลสำหรับคนดีของพี่ครับ
แฟรงค์ :: น้อยไปน่ะ จุ๊บเดียวเอง มากกว่านั้นไม่ได้หรอ
ผม :: เบาๆลงบ้างเหอะนะอาการหื่นเนี้ย เพื่อนอยู่เต็มบ้าน
แฟรงค์ :: ตอนนี้ไม่มีไง
พูดจบแฟรงค์ก็จับท้ายทอยผม ก่อนจะจูบปากผม
ค่อยๆไร้เลียริมฝีปากผมเบาๆ จูบเม้มที่ปากผม
จนผมยอมใจอ่อน เผยอปากให้แฟรงค์สอดลิ้นเข้ามา
ผมจูบกันซะพัก จนแฟรงค์ถอดปากออก แต่ยังอ้อยอิ่งไซร้ซอกคอผม
ผม :: ไม่เอานะ เพื่อนรอกินข้าวไปกันเถอะ
แฟรงค์ :: ไม่ทำอะไรหรอกน๊า แค่อยากอ้อนนิดนึงเอง
ผม :: ถ้าไม่ทำก็เอามือออกจากขอบกางเกงได้ไหมละ
หึหึ ไม่ทำอะไรเลยนะ
แค่มือ 2 ข้างนี้จับขอบกางเกงผมไว้เนี้ย
เจ้าเด็กบ้า
แฟรงค์ :: 5555555+ แค่จับเองไม่ได้ทำไรซะหน่อย
แล้วก็มีเสียงมือถือแฟรงค์เข้ามา แฟรงค์กดรับสาย
แฟรงค์ :: โอเคละใช่ไหม อืมๆ กูกำลังไป
ก่อนจะวางสายแล้วหันมายิ้มให้ผม
แฟรงค์ :: ป่ะ ไปกันเถอะ เพื่อนๆเค้ารอ
อืมม อะไรของเด็กคนนี้ อยู่ๆก็จะยอมไปง่ายๆ เมื่อกี้ยังงอแงจะกอดจะอ้อนอยู่เลย
แฟรงค์เดินจับมือผมลงมารวมกับเพื่อนที่หน้าบ้านพัก
แต่ไม่มีใครอยู่ตรงนั้นซะคนเลย
ผม :: อ้าวว ไปไหนกันหมดอะ
แฟรงค์ส่งยิ้มให้ผม ก่อนจะจับมือผมไว้ทั้ง 2 ข้าง
แล้วดึงให้ผมหันมามองหน้าแฟรงค์ไว้
แฟรงค์ :: พี่เจครับ
อย่ายิ้มหวานแบบนี้ดิแฟรงค์ .. มีอะไรกันแน่เนี้ยย
แล้วเพื่อนๆไปไหนหมดว่ะ
ผม :: ครับแฟรงค์ จะเล่นอะไรกันอะ
แฟรงค์ :: วันนี้วันอะไรพี่เจรู้ไหม
ผม :: วันเสาร์ไง
แฟรงค์ส่ายหัวไปมา
ผม :: วันเกิดแฟรงค์ก็ไม่ใช่นิ วันครบรอบก็ไม่ใช่นะ ยังไม่วันที่ 17 เลย
แฟรงค์ยกนาฬิกาขึ้นมาดู แล้วก็ยิ้มให้ผมอีกครั้ง
แฟรงค์ :: วันครบรอบของเรามีทุกวันนะพี่เจ เราจะ Happy Anniversary กันทุกๆวัน
รักของเราจะได้เหมือนใหม่ทุกๆวัน และทุกๆวันที่ 17 ของทุกเดือน จะเป็นวันที่เรา 2 คน
จะขอโทษกันและกัน และจะคุยกันแบบเปิดอกเพื่อที่จะได้เข้าใจกันในทุกๆอย่างไง
ผม :: แฟรงค์ ...
พูดอะไรไม่ออกเลยครับ สายตาแฟรงค์ตอนนี้มีแต่ความมั่นใจ
มีแต่ความมุ่งมั่น และส่งยิ้มหวานๆให้ผมตลอด
แฟรงค์ :: ตอนนี้ 20.51 แล้ว อีก 1 นาทีจะถึงเวลาสำคัญของเราแล้วนะ
ผม :: แล้ววันนี้วันอะไรแฟรงค์บอกพี่หน่อยสิครับ
แฟรงค์ :: 9 8 7 6 5 4 3 2 1 ....
แล้วเสียงพลุ เสียงประทัดก็ดังขึ้นมาจากตรงหาดทราย
มันสวยมากครับ พวกเพื่อนๆหายไปเตรียมจุดพลุ จุดประทัดให้นั้นเอง
แฟรงค์ :: Happy Anniversary 100 days ครับพี่เจ
ขอบคุณพี่เจมากๆนะครับ ที่ให้โอกาสแฟรงค์ได้ยืนข้างๆพี่เจ
ได้กอดพี่เจ ได้ทำทุกๆอย่างเพื่อพี่เจ
เราอาจจะเจอปัญหาอีกมากในอนาคต แต่แฟรงค์สัญญานะว่าแฟรงค์จะเข้มแข็ง
จะอดทน และจะไม่มีวันปล่อยมือจากพี่เจแน่นอน แฟรงค์รักพี่เจนะครับ
พูดจบแฟรงค์ก็ดึงผมเข้าไปกอด
โอ้ยย น้ำตาผมไหลออกมาแบบไม่อายเพื่อนๆที่ยืนอยู่แถวนั้นเลย
แล้วแฟรงค์ก็ผละผมออกจากอ้อมกอดเล็กน้อย
ก่อนจะล้วงเอาของในกระเป๋ากางเกงออกมา
เป็นสร้อยข้อมือสีเงินอันเล็กๆ
แฟรงค์ :: มันอาจจะไม่มีราคาอะไรมากนะพี่เจ
แฟรงค์เก็บเงินได้น้อย แต่แฟรงค์ฝากสร้อยข้อมือนี้ให้เป็นตัวแทนของแฟรงค์นะ
ให้พี่เจรู้ว่ามีแฟรงค์ข้างๆพี่เจเสมอนะครับ
พูดจบแฟรงค์ก็ดึงมือด้านซ้ายผมไป ก่อนจะใส่สร้อยข้อมือให้ผม แล้วก้มจูบที่ข้อมือเบาๆ
ผม :: แฟรงค์ ขอบใจนะครับ พี่ไม่มีอะไรให้แฟรงค์เลยซะอย่าง
แต่แฟรงค์ทำให้พี่มากมายขนาดนี้ รู้สึกไม่ดีเลย
แฟรงค์ :: พี่เจให้แฟรงค์มาตั้งเยอะแล้ว ไม่เป็นไรหรอก
วันครบรอบของเรามีทุกวันเนอะพี่เจ พี่เจจะให้อะไรแฟรงค์วันไหนก็ได้ไง
ถึงแฟรงค์จะพูดอย่างนั้นก็เถอะ แต่ผมก็ไม่สบายใจอยู่ดี
เลยถอดสร้อยคอที่ห้อยเกียร์ สัญลักษณ์ของชาววิศวะไว้ออกมา
ผม :: พี่ไม่ได้เตรียมอะไรให้แฟรงค์เหมือนที่แฟรงค์ให้พี่
แต่สิ่งสำคัญของพี่ในตอนนี้มีแค่สร้อยเส้นนี้ เกียร์นี้เป็นเกียร์รุ่น
ที่กว่าจะได้มาต้องผ่านการยอมรับจากรุ่นพี่ พี่ฝากเกียร์นี้ไว้ที่แฟรงค์นะ
พูดจบผมก็ใส่สร้อยให้แฟรงค์ ก่อนจะจูบลงที่เกียร์เบาๆ ซึ่งมันอยู่ตรงคอแฟรงค์พอดี
แล้วพวกเพื่อนๆผม กับเพื่อนน้องแฟรงค์ก็ตบมือ ส่งเสียงแซวกันใหญ่
มี่ :: พอๆ หมดเวลาๆ กินๆ หิวๆเว้ยย
เชน :: อย่าหวานเกินเลย กูหิวว
พูดจบพวกมันก็เดินเข้ามาประจำเก้าอี้เหมือนเดิม ก่อนจะปิ้งย่างกินกัน
ผมกับแฟรงค์หันมาส่งยิ้มให้กัน ก่อนจะไปนั่งล้อมวงกินข้าวกับพวกเพื่อนๆ
กินกันจนเริ่มอิ่ม ก็มานั่งคุยกัน
เชน :: แฟรงค์ ทำไมมึงถึงให้สร้อยข้อมือกับเจมันวะ
แล้วทำไมต้องให้วันครบรอบ 100 วัน ไหนมึงบอกครบรอบมีทุกวันไง
หรือไม่ก็น่าจะให้ในวันที่พวกมึงตกลงครบกันดิ
น้ำน่าน :: อันนี้ผมรู้ ผมเล่าเอง ก็เอามาจากน้องเฟรินส์อะพี่เชน
เฟรินส์ชอบประเทศเกาหลีมาก แล้ววันนั้นผมไปบ้านแฟรงค์มัน ก็เลยนั่งคุยกัน
แล้วพี่เจก็ส่งข้อความครบรอบมาให้แฟรงค์มันพอดีไง
เฟรินส์เลยถามว่าส่งทุกวันหรอ แฟรงค์มันก็บอกใช่ เฟรินส์มันเลยบอกว่า
นี้ๆคนเกาหลีอะ เค้าจะถือว่าวันครบรอบที่คบกัน 100 วันเป็นวันพิเศษนะ
จะแลกของขวัญกัน เช่น ซื้อเสื้อคู่ แหวนคู่ ข้อมือคู่ อะไรแบบนี้ไง
เชน :: อ้ออ แล้วแฟรงค์มันเลยคิดซื้อข้อมือมาให้เจในวันครบรอบ 100 วัน ซึ่งคือวันนี้พอดีสินะ
แฟรงค์ :: ใช่แล้ว เกือบเก็บเงินค่าขนมไม่ทันอะ
มี่ :: เค้าบอกให้ซื้อคู่ แล้วทำไมเจมันใส่คนเดียวอะ ไหนของมึงอะแฟรงค์
แฟรงค์ชูมือข้างซ้ายขึ้น โชว์ข้อมือเงิน
แฟรงค์ :: นี้ไงพี่มี่ เห็นยัง
แบงค์ :: สองเส้นนี้ปาไปเกือบสองหมื่นนะครับ
ยิม :: ทำไมแพงจังอะ
อุ่น :: ทองคำขาวครับ เพื่อนผมใจป้ำไหมละ 55555555+
แบงค์ :: งั้นผมถามบ้าง ทำไมพวกพี่ๆถึงชอบใส่สร้อยห้อยเกียร์อะ
ทุกคนเลยเนี้ย ทั้งพี่มี่ พี่แชมป์ พี่ยิม แล้วก็พี่เชน
แชมป์ :: เกียร์ เปรียบเสมือนของสำคัญของพวกเราชาววิศวะ
มี่ :: เกียร์มันก็เลยเหมือนใจของเด็กวิศวะ เลยมีคนเปรียบกันว่า...
'เกียร์อยู่ที่ใจ ...ใจอยู่ที่เกียร์ ...ฝากเกียร์ไว้กับใคร ...ฝากใจไว้กับคนนั้น' "
น้ำน่าน :: วี๊ดดดวิ้ววว งั้นพี่เจก็ฝากใจไว้ที่แฟรงค์อะดิ
อุ่น :: โอ้ยย กูเขิลว่ะ
แบงค์ :: แล้วทำไมพี่เชนไม่ให้แบงค์อะ ไม่รักแบงค์หรอ
เชน :: เดี๋ยวๆดิวะ มันต้องมีโมเมนต์จะให้ด้วยดิ ไม่ใช่ยื่นให้เลย แม่งง ไม่โรแมนติคเลยมึงเนี้ย
แบงค์ :: ถอดมาๆ อยากได้อะ
เชน :: ยอมออนท๊อปเมื่อไหร่อะ จะให้
แบงค์ :: งั้นไปไกลๆเลย
555555555+ เชนมึงนี้กวนตีนแฟนได้ตลอดเวลาเลยนะ
เปอร์ :: แล้วพี่มี่กับพี่แชมป์ละ จะให้ยังไงมีเหมือนกัน
แชมป์ :: ของพี่แลกเกียร์กันใส่นะ
มี่พยักหน้ายิ้มเยอะเย้ยยแบงค์ 5555
ปิ่น :: แล้วอุ่นละ ได้จากยิมยัง
ยิม :: ยังไม่ให้อะปิ่น กว่าจะได้มาเหนื่อยแทบตาย
อุ่น :: ก็งี้แหละ ไม่รักอุ่นไง ถึงไม่ให้ของสำคัญ
แฟรงค์ :: เบาๆหน่อยมึง แล้วแหวนทองที่นิ้วมึงอ่ะ คืออะไร นั้นก็หลายบาทละ อย่าเรื่องมากๆ
อุ่น :: ก็กูอยากได้บ้างไง ทำไมละ
ยิม :: มาเข้าคณะเดียวกันให้ได้ก่อนดิ แล้วแลกกัน
อุ่น :: อีกตั้ง 1 ปีเลยนะ จะคบกันถึงหรอ
ยิม :: อ้าวว พูดงี้ได้ไง
เชน :: มึงอย่าตีกัน วันนี้วันดีของเพื่อนมึง 55555+ พรุ่งนี้ค่อยตีกันนะ
555555+ พอเชนพูดจบก็หัวเราะเฮฮา ชวนกันคุยไปเรื่อยๆ จนเที่ยงคืน
ก็เลยพากันกลับขึ้นบ้านกัน
สรุปแล้ว ปิ่นนอนในห้องคนเดียวครับ อีกห้องไว้เก็บกระเป๋า
แล้วพวกผมก็มานอนรวมกันที่ห้องโถง
555555+ จริงๆเชนจะนอน แต่มี่ไม่ยอม
เลยสรุปง่ายๆ นอนรวมกัน จบครับจบ
ก็นอนเบียดกันไปครับ แต่อบอุ่นดี
ตี 3 เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น
น้องแฟรงค์หยิบมือถือมายื่นให้ผม พอดีมือถืออยู่ข้างหมอนนะ
ผม :: ฮาโหลครับ เจพูดครับ
ใครวะโทรมาดึกขนาดนี้
น้องแฟรงค์พลิกตัวมากอดเอวผมไว้
เบลล์ :: เจ เจช่วยเบลล์ด้วย
ห๊ะ เบลล์ เบลล์โทรมา
ผมดีดตัวลุกขึ้นมานั่ง
จนน้องแฟรงค์ที่กอดเอวผมอยู่ตกใจลุกมานั่งตาม
ผม :: เบลล์เป็นอะไร อย่าร้องไห้ ค่อยๆพูด
เบลล์ :: เจ เจมาช่วยเบลล์หน่อย พวกมันจะรุมข่มขืนเบลล์
ผม :: ตอนนี้เบลล์อยู่ที่ไหน เดี๋ยวเจไปรับ
พวกเพื่อนๆผมเริ่มตื่นกันละครับ เชนลุกไปเปิดไฟ
มี่ :: ใครเป็นไรวะ
แบงค์ :: พี่เบลล์อะพี่
เบลล์ :: ตรงโขดหินริมทะเล เลยบ้านพักเจมา 2 กิโลได้แหละ
เบลล์ไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว เจช่วยเบลล์หน่อยนะ เบลล์กลัว
ผม :: เดี๋ยวเจจะรีบไป เบลล์หลบอยู่แถวนั้นนะ เดี๋ยวเจไปถึงเจจะโทรไปหา
เบลล์ :: รีบๆมานะเจ
แล้วเจก็กดวางสายไป
แฟรงค์ :: พี่เจ พี่เบลล์เป็นอะไร
ผม :: เบลล์บอกให้ไปช่วย เบลล์จะโดนรุมข่มขืน
ตอนนี้หนีออกมาซ่อนอยู่ตรงริมชายหาด ไม่ไกลจากบ้านพักเรามาก
แชมป์ :: มึงเชื่อได้หรอว่ะ กูว่าไม่น่าเชื่อวะจริงๆนะ คนอย่างเบลล์
แบงค์ :: แต่ถ้าเป็นโชกุน มันทำได้นะพี่ มันทำได้จริงๆ
เชนดึงแบงค์เข้าไปกอด ก่อนจะหันมามองหน้าผม
เชน :: มึงเอาไง
ผมมองหน้าแฟรงค์ ก่อนจะตอบออกมา
ผม :: กูต้องไปวะ เบลล์เป็นเพื่อนกู ถึงจะเลิกกันไม่ดี
แต่ยังไงมันก็เป็นผู้หญิง ถ้ามันเป็นเรื่องจริง
เท่ากับเราทำให้ผู้หญิงคนนึงโดนรุมข่มขืนนะเว้ย
ปิ่นเปิดประตูออกมา
ปิ่น :: มีอะไรกันหรอ เสียงดังกันจัง
เปอร์ รีบวิ่งไปหาปิ่น
เปอร์ :: พี่เบลล์โทรมาบอกว่ามีเรื่องให้พี่เจไปช่วย
ปิ่น :: พี่เบลล์เนี้ยนะ พี่เจคิดดีๆก่อนนะ พี่เบลล์ไม่ธรรมดาอย่างที่เห็นเลยนะ
แชมป์ :: เอางี้ไปกัน ไปดูให้เห็นกับตา
เชน :: ปิ่น เปอร์ น้ำน่าน อุ่น ยิม แชมป์ พวกมึงอยู่ที่นี้ เดี๋ยวกู แบงค์ แฟรงค์ มี่ เจ ไปดูกันเอง
ยิม :: ให้ผมไปดีกว่าพี่ ผมเคยเรียนมวยไทยมา
มี่ :: เอางี่ละกัน แบงค์ อุ่น น้ำน่าน ปิ่น เปอร์ แชมป์ อยู่ที่บ้านคอยรับโทรศัพท์จากพวกกู
ส่วนกู เจ แฟรงค์ ยิม เชน จะไปช่วยเบลล์
เชน :: อืมม งั้นเอาตามนี้นะ อยู่ที่นี้ล๊อคบ้านกันให้ดีๆนะ
ยิม :: งั้นผมลงไปบอกลุงให้เตรียมรถนะ
ก่อนที่ยิมจะวิ่งไป
แฟรงค์จับมือผมไว้
แฟรงค์ :: พี่เบลล์จะไม่เป็นไรนะพี่เจ ไม่ต้องห่วง
ผม :: ขอบใจนะแฟรงค์ที่เข้าใจพี่
แฟรงค์กอดผมอีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุด
พวกผมขึ้นรถตู้ ไปตามทางที่เบลล์บอก
ผมโทรถามเบลล์เป็นระยะ จนใกล้จะถึงแถวๆที่เบลล์บอก
ก็กดโทรหาเบลล์อีกครั้ง แต่ไม่มีสัญญานตอบรับจากเบอร์ของเบลล์
มี่ :: ไงวะเจ ใช่แถวนี้ไหม
เชน :: เดินลงไปตามกันไหมว่ะ
ผม :: กูโทรหาเบลล์ไม่ติดแล้ววะมึง
ยิม :: พี่เจ นึกดีๆตอนที่คุยกับพี่เบลล์ พี่เจได้ยินเสียงอะไรบ้าง
ผมพยายามนึกถึงตอนที่รับโทรศัพท์เบลล์
ผม :: เงียบมากอะ ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย
แฟรงค์ :: แต่นี้เสียงลมทะเลดังมากนะพี่เจ
มี่ :: เชรี้ยยแล้ว หรือว่าแผนของโชกุนว่ะ
เชน :: แบงค์อยู่ที่บ้านพัก
เห้ยยยย .. !!!!!!!
-
ต้องขอโทษที่มาต่อช้านะคะ
พอดีร่างกายแย่จริงๆ ออก รพ. 23 ธันวา
แต่แผลผ่าตัดไม่ค่อยดีนะคะ เข้า รพ.ต่ออีก
เพิ่งได้ออกมาเมื่อวาน =)
ตอนนี้สุขภาพโอเคแล้วค่ะ
จะอัพทุกวันนะคะ
ขอบคุณที่รอ และติดตามพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆนะคะ
ถ้ามีคำผิดยังไง ต้องขอโทษไว้ก่อนนะคะ
แล้วยังไงจะรีบแก้ไขให้ค่ะ
-
แผนล่อเหยื่อใช่ไหม
แล้วตอนท้าย เฮ้ย... อะไร
-
อิโชกุนมันตั้งใจให้ผู้ชายไปข่มขึนแบงค์หรือเปล่า?
คนเขียนรักษาสุขภาพด้วยนะคะ ขอให้การฟิ้นตัวเป็นไปด้วยดี สุขภาพสำคัญและมาก่อนนะคะ เรึ่องนิยายรอได้ค่ะ
-
ไม่โอน้ะคร้ะ นังน้องกุน เป็นเคะที่น่ากลัวมากอ่ะ
-
หวังว่าจะไม่มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นกะน้องแบงค์อีกนะ
พี่เชนกลับไปช่วยน้องแบงค์ให้ทันนะ
แล้วอย่าลืมจัดการนังโชกุนด้วย เอาให้เละเลยนะ
-
โชกุนหนูทำไมหนูน่ากลัวและร้ายอย่างนี้ ทำอย่างงี้หนูมีความสุขหรอ!?
-
โชกุนขอให้นู๊เป็นฮิคทีเรีย :hao7:
-
:กอด1: เอาใจช่วยทุกคน รวมถึงคนเขียนด้วยนะคะ
ขอให้ทุกอย่างดีขึ้นๆค่ะ สมหวังทุกเรื่อง Happy New Year.
-
โอยยย คนอ่านเครียด อิโชกุนเมิงจะทำอาร๊ายยยยย!!
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ น้องแฟรงค์กับเจ น่ารักมากกกกกกก
จริงๆเพื่อนๆในกลุ่มก็น่ารักทุกคนเลย ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
แล้วก็ขอให้คนแต่งสุขภาพแข็งแรง ^^
-
เข้ามารอ และสวัสดีปีใหม่นะคะ
-
ไม่นะ!!!
-
Ch 39 ทะเล ภาค 3 || JAY ‘ Mode
เชน :: แบงค์อยู่ที่บ้านพัก
พอเชนพูดจบยังไม่ทันมีใครได้ตอบอะไร
อยู่ๆลุงคนขับรถก็เบรกรถกะทันหัน
เอี๊ยดดดด …
เสียงเบรกของรถทำให้พวกผมอุทานออกมาพร้อมกัน
เห้ยยยย .. !!!!!!!
ยิม :: มีอะไรครับลุง
ลุง :: มีผู้หญิงนอนอยู่กลางถนนนะครับ
มี่ :: เบลล์ปะว่ะ ไปมึง ลงไปดูกัน
เชน :: พวกมึงลงไปกันก่อนเลย กูโทรหาแบงค์ก่อน เป็นห่วงแปลกๆว่ะ
ผม :: เออ มึงโทรไปแล้วได้เรื่องไงตะโกนบอกพวกกู
แฟรงค์ :: พี่เจเร็วครับ รีบลงไปเถอะ
พวกผมรีบวิ่งลงจากรถตู้ลงมาดูผู้หญิงที่ลุงคนขับบอก
มี่ :: เห้ย เจๆ เบลล์ว่ะ เร็วๆมึง
ผมรีบวิ่งไปตามเสียงที่มี่เรียก
แฟรงค์ :: ไหนว่าพี่เบลล์จะโดนข่มขืนไง ทำไมสภาพยังสวยแบบนี้ละ
ครับ สภาพเบลล์ปกติมาก เสื้อผ้าหน้าผมยังเป๊ะ
แบบที่เป็นเบลล์เหมือนเดิม
ผมรีบเดินเข้าไปดึงมือเบลล์มาถามทันที
ผม :: เบลล์ นี้มันอะไรกัน
เชนวิ่งมาจากรถตู้
เชน :: เบลล์มึงทำเชรี้ยไร พูดมาดิว่ะ
มี่กับยิมรีบไปดึงเชนออกจากตัวเบลล์
ยิม :: พี่เชน ใจเย็นๆก่อน
แฟรงค์ :: ผมว่าเราเย็นไม่ทันแล้วมั้งพี่ยิม ดูโน้นดิ มาเต็มเลย
ตอนนี้รอบๆตัวผม มีกลุ่มผู้ชายประมาณ 6-7 คน
เดินเข้ามารุมล้อมไว้
ผมรีบกระซิบถามเชน
ผม :: มึงโทรหาแบงค์ติดไหม
เชน :: มันไม่รับสายกู
เบลล์ :: โทรบอกเจ้านายพวกแกด้วย ว่าเหยื่อไม่ได้ออกมา
ผู้ชายในกลุ่มนั้นกดโทรศัพท์ไปหาเจ้านายตามที่เบลล์บอก
ผม :: เบลล์ ทำแบบนี้ต้องการอะไร
เบลล์ :: เบลล์ขอโทษนะเจ พวกมันบังคับให้เบลล์ต้องทำ
เชน :: เหยื่อ มึงหมายถึงใคร
เบลล์ :: ก็แฟนของเชนนั้นไง โชกุนมันรักแบงค์มาก
มันโกรธที่อยู่ๆแบงค์มาบอกเลิก แล้วมาคบกับเชน คนที่ผิดคือแบงค์
แฟรงค์ :: พี่เบลล์ เรื่องความรักมันบังคับได้ด้วยหรอครับ
เบลล์ :: มันไม่มีจริงหรอกความรักนะ
มี่ :: เพราะเบลล์ไม่เคยรักไง เลยไม่รู้จักว่าความรักเป็นยังไง
กลุ่มผู้ชายในนั้นพูดขึ้นมา
“งั้นพวกที่อยู่ตรงนี้ก็จัดการได้เลย เจ้านายไปจับเหยื่อเองแล้ว”
มี่ :: ที่พูดแบบนี้คือพวกมึงจะรุมพวกกูใช่ไหม
ยังไม่ทันมีเสียงอะไรตอบครับ
หมัดมาเต็มๆหน้าเลย
ไม่รู้ละครับหมัดใคร ตีนใคร รุมเข้ามาเต็มๆ
น้องแฟรงค์เป็นยังไงบ้าง ผมไม่รู้เลย มองไม่เห็นเลยครับ
จนได้ยินเสียงไซเรนรถตำรวจดังมา
“เห้ยย พ่อมาเว้ย ไปเร็ว”
แล้วพวกมันก็วิ่งหนีกันไป
ผมเห็นเบลล์ยืนสับสนอยู่ว่าจะหนี หรือจะไปทางไหน
ผมเลยรีบวิ่งไปจับมือเบลล์ไว้
เบลล์ :: เจ ปล่อยเบลล์
เบลล์พูดไปก็สะบัดมือผมออก
ผม :: เบลล์ อยู่กับเจ แล้วเบลล์จะปลอดภัย เชื่อเจนะ
เบลล์ :: ไม่จริงหรอก เจจะจับเบลล์ส่งตำรวจ ปล่อยสิเจ
ผม :: โอ้ยยย !
เบลล์ผลักผมล้มลง แผลจากที่โดนรุมเมื่อกี้
กับแรงผลักของเบลล์ทำให้ผมเจ็บ จนผมต้องร้องออกมา
แฟรงค์ :: พี่เจ เป็นไงบ้างครับ
แฟรงค์วิ่งเข้ามาหาผมทันที ก่อนจะมองไปที่เบลล์
แฟรงค์ :: ถ้าพี่เบลล์หนี พี่ต้องหนีไปตลอดนะ
เชื่อพี่เจเถอะ พี่เจเค้าไม่เคยทำร้ายพี่เบลล์เลยไม่ใช่หรอครับ
มี่ :: เจ รีบกลับไปบ้านพักเถอะ ติดต่อพวกที่บ้านไม่ได้สักคนเลยว่ะ
เชน :: เบลล์ มึงไปขึ้นรถ ไม่งั้นกูเอาเรื่องมึงแน่ๆ
แล้วตำรวจก็พาตัวเบลล์ขึ้นรถไป
ลุงคนขับรถเป็นคนโทรแจ้งตำรวจให้ครับ
ต้องขอบคุณคุณลุงมากๆ
ไม่งั้นพวกผมคงโดนซ้อมปางตายแน่
สภาพแต่ละคนตอนนี้เละกันหมดครับ
เชน คิ้วแตก ปากแตก กำลังกดโทรศัพท์ไปหาแบงค์
มี่ ปากแตก กำลังนั่งเอาผ้าซับเลือด
ยิม มีแค่รอยฟกช้ำครับ ไม่มีเลือดอะไร
แฟรงค์ คิ้วแตก
ผมเห็นคราบเลือดที่หางคิ้วแฟรงค์ เลยยื่นมือไปจับหน้าแฟรงค์
ผม :: เจ็บไหม พี่ขอโทษนะทำให้แฟรงค์เจ็บตัวแบบนี้
แฟรงค์ :: ไม่เป็นไรหรอกพี่เจ พี่เจก็เจ็บ ดูสิปากแตกเลย เจ็บมากไหมครับ
ผม :: ไม่เลย
ผมพูดอะไรไม่ออกละครับ ได้แต่นั่งซบไหล่แฟรงค์ไป
ไม่น่าเชื่อคำพูดเบลล์เลย ไม่น่าพาเพื่อนพาแฟนมาเจ็บตัวแบบนี้เลย
เจเอ้ยย ,, ทำไมต้องโดนผู้หญิงคนนี้หลอกซ้ำๆด้วยว่ะ
พอรถจอดที่หน้าบ้านพัก
ก็เจอ เปอร์ แชมป์ อุ่น น้ำน่าน ยืนอยู่หน้าบ้านพัก
พร้อมกับตำรวจ 3 นาย
เชนรีบวิ่งรถจากรถตู้ลงไป
เชน :: แชมป์ มึง …. เชรี้ยยยเอ้ยย อย่าบอกว่าไอ่เชรี้ยนั้นเอาแบงค์ไป
แชมป์ :: เชน มึงใจเย็นก่อน ฟังพวกกูก่อน
มี่เดินเข้าไปหาแชมป์ กอดที่จะเอามือโอบเอวแชมป์ไว้
มี่ :: มีอะไรเกิดขึ้นแชมป์
แชมป์ :: พอพวกมึงออกกันไปอะ ปิ่นก็เดินไปล๊อคประตูบ้าน
แต่เห็นมีคนยืนวนเวียนแถวๆริมหาดหลายคน ปิ่นเลยให้กูโทรแจ้งตำรวจ
กูเลยรีบโทรแจ้งตำรวจ แต่กว่าพี่ตำรวจจะมากัน ก็มีคนมาเคาะประตูบ้าน
ผม :: ใครวะ
เปอร์ :: ก็พวกโชกุนนั้นแหละพี่เจ มันเคาะประตู
ตอนแรกบอกให้พวกผมเปิดบอกว่ามาหาเบลล์
ผมก็ตะโกนไปบอกว่าเบลล์ไม่ได้อยู่ที่นี้ มันก็บอกว่าไม่เชื่อ
เปิดประตูให้มันเดี๋ยวนี้ มันก็ทุบใหญ่เลย จนพี่แบงค์ตะโกนถามว่า
โชกุนต้องการอะไร โชกุนมันเลยบอกให้พี่แบงค์ออกไปคุยกัน
เชน :: มึงอย่าบอกว่าแฟนกูเปิดประตูไปคุยกับมัน
น้ำน่าน :: ครับ แบงค์ออกไปคุยกับพวกมัน
แฟรงค์ :: แล้วตอนนี้แบงค์ไปไหน
อุ่น :: แบงค์ไปกับโชกุนครับ
เชน :: โอ้ยย ไอ่เชรี้ยเอ้ยยย
เชนอาระวาดเอามือต่อยกับกำแพงบ้าน
จนผมต้องรีบเข้าไปดึงแขนมันไว้
ผม :: เชน มึงใจเย็นๆดิ
เชน :: เย็นได้ไหมวะ แฟนกูไปกับไอ่เชรี้ยนั้นอีกแล้ว 2 ครั้งแล้วนะ
ที่กูช่วยอะไรแฟนกูไม่ได้เลย 2 ครั้งแล้วนะมึง
มี่เดินเข้ามากอดปลอบเชน
มี่ :: ตำรวจกำลังช่วยกันตามหาเว้ยเชน
แบงค์มันกล้าออกไปมันต้องรู้วิธีการเอาตัวรอด มึงใจเย็นๆ
อุ่น :: เออจริงสิ พวกพี่เจอพี่เบลล์ไหม
ยิม :: เจอ เจอเบลล์กับกลุ่มผู้ชายอีก 6-7 คน
มารุมตีนพวกพี่เนี้ย ดูหน้าดูแผลดิ
อุ่นรีบไปจับหน้ายิม ดูร่องรอยแผลให้
อุ่น :: สรุปนี้คือแผนใช่ไหม
น้ำน่าน :: เออดิ แผน ล่อให้พวกพี่มี่พี่เชนออกไป
เปอร์ :: ละถ้าแบงค์ออกไปละ
แฟรงค์ :: มันก็โดนพวกโชกุนเอาตัวไปอยู่ดี
ผม :: เดี๋ยวแล้วปิ่นไปไหน อย่าบอกนะว่าพวกมันลากไปด้วย
เปอร์ :: ไม่ใช่ครับ พี่ปิ่นไปอยู่กับเจ้าของที่พักนะ ที่โน้นจะปลอดภัยกว่า
ผมพยักหน้ารับรู้
มี่ :: แล้วเอาไงต่อ นี้ตำรวจว่าไงบ้าง
ผม :: พี่ต้ำรวจครับ ตามได้เรื่องอะไรบ้างยังครับ
พี่ตำรวจ :: ยังไม่ได้เรื่องเลย แต่พี่กำลังสอบถามน้องผู้หญิง
ที่ไปจับมาพร้อมๆกับพวกน้องเมื่อกี้อยู่ อาจจะได้เรื่องอะไรบ้าง
แต่ไม่ยอมปริปากพูดอะไรเลย
ผม :: ผมขอคุยกับเค้าได้ไหม ผมเป็นเพื่อนเค้า
พี่ตำรวจ :: ลองเข้าไปคุยดู
ผมเดินเข้าไปหาเบลล์ที่ตอนนี้นั่งอยู่บนรถตำรวจ
ผม :: เบลล์ ช่วยแบงค์หน่อยได้ไหม
เบลล์ :: ช่วยแบงค์หรอ แล้วเบลล์ละ ชีวิตเบลล์ใครจะช่วย
ผม :: มีตำรวจคอยช่วยเบลล์อยู่แล้ว เบลล์จะกลัวอะไร
เบลล์ :: เจไม่รู้หรอกว่าพ่อโชกุนมันใหญ่แค่ไหน
ผม :: แต่คนผิดนะเบลล์ เราจะปล่อยไปได้ไง
เบลล์ :: ถึงตามไปตอนนี้ คงช่วยแบงค์ไม่ได้หรอก
ผม :: พวกมันจะทำอะไรแบงค์
เบลล์ :: ทำเหมือนที่พวกมันทำกับเบลล์ไง
แล้วเบลล์ก็ร้องไห้ ผมเลยดึงเบลล์เข้ามากอดปลอบ
ผม :: ไม่เป็นไรนะเบลล์ เจอยู่ตรงนี้แล้วนะ
เบลล์โดนอะไรมา เบลล์รู้อะไรมา เบลล์บอกเจได้ไหม
เจสัญญาว่าเจจะช่วยเบลล์ จะดูแลเบลล์เอง
เบลล์ :: เจสัญญานะ เจต้องทำตามที่เจพูดน่ะ
ผม :: เจสัญญา เจไม่เคยโกหกเบลล์ เบลล์ก็รู้
เบลล์ :: งั้นเจกลับมาคบกับเบลล์ กลับมาดูแลเบลล์ กลับมาเคียงข้างเบลล์ได้ไหม
ผม :: ไม่ใช่แบบนั้นสิเบลล์ เจรักแฟรงค์ เจมีแฟนแล้ว
แต่เจดูแลเบลล์ได้ในฐานะเพื่อน เจไม่ทิ้งเบลล์แน่นอน
เบลล์ :: ถ้าเจไม่ตกลง เบลล์ก็บอกอะไรไม่ได้
ยิ่งนานไปกว่านี้ แบงค์ก็ไม่เหลืออะไรเหมือนเบลล์เหมือนกัน
เชน :: เบลล์ มึงบอกกูมา นั้นมันแฟนกูนะเว้ยยย
แล้วมึงจะมาบังคับเจมันได้ไง มึงเป็นคนทิ้งมันไปเอง
บอกกูมา แฟนกู ชีวิตแฟนกูนะเว้ยยย!!
เชนกระชากเบลล์เข้าไปถาม จนตำรวจต้องมาดึงตัวเชนออก
เบลล์หัวเราะออกมา ก่อนจะตอบใส่หน้าเชน
เบลล์ :: แฟนมึงงั้นหรอเชน แบงค์มันเป็นแฟนโชกุนอยู่
แต่มันไปบอกเลิกโชกุนเพื่อมาคบมึง โชกุนมันเลยโกรธไง
มันมาเอาของมันคืน มึงจะไปช่วยอะไรตอนนี้
ไปตอนนี้คนของมึงก็ไม่เหลืออะไรพอให้มึงได้สัมผัสแล้วละ มันต้องโดนแบบที่กูโดน
มี่ :: เบลล์ มึงสงบสติหน่อย ทุกคนจะช่วยมึงนะ มึงพูดมาเถอะโชกุนเอาแบงค์ไปไว้ที่ไหน
เบลล์ :: กูไม่เหลืออะไรแล้ว แบงค์ก็จะไม่เหลืออะไรแบบกู 5555555555+
เบลล์หัวเราะแบบคนเสียสติ
เบลล์ :: พวกมึงรู้ไหมกูโดนอะไร มึงฟังไว้สิ
เพราะตอนนี้เพื่อนพวกมึงกำลังโดนแบบกู
โชกุนมันฉีดยาเข้าเส้นกู ทำให้กูติดยาต้องการยา
แล้วมันก็ให้ลูกน้องมันข่มขืนกู ฮือออออ
แล้วกูจะมีชีวิตต่อยังไง มึงบอกจะช่วยกู จะช่วยยังไงพวกมึงพูดสิ
เจ :: ทำไมเบลล์มายุ่งกับโชกุนได้ละ โฟรค์ทำไมไม่ช่วยเบลล์
เบลล์ :: โฟรค์มันติดยาไงเจ มันเลยเอาเบลล์มาส่งให้โชกุนแลกกับค่ายา
เพราะเจ ถ้าเจให้ทุกอย่างกับเบลล์ เบลล์จะไม่เป็นแบบนี้หรอก
เพราะแก ไอ่แฟรงค์ ไอ่วิปริต มึงแย่งทุกอย่างจากกู
เบลล์เริ่มโวยวาย เริ่มหาเรื่องทุกคนรอบตัว
จนตำรวจต้องมาล้อมจับเบลล์ไว้
แฟรงค์เดินเข้ามากอดผมไว้แน่น
เหมือนจะบอกให้รู้ว่าแฟรงค์ยังอยู่ข้างๆผมไม่ไปไหน
แล้วพี่ตำรวจก็เดินเข้ามา
พี่ตำรวจ :: พี่เจอเพื่อนน้องแล้วนะ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว
ส่วนคนที่เอาตัวเพื่อนน้องไป กำลังตามจับอยู่
เชน :: เป็นอะไรมากไหมครับพี่
พี่ตำรวจ :: พี่ไม่ทราบอาการแน่ชัดเหมือนกัน
ยังไงเดี๋ยวพวกน้องไปอยู่ที่ รพ. เลยก็ได้ มีอะไรพี่จะไปสอบปากคำที่นั้น
เดี๋ยวบ้านพักหลังนี้พี่จะกันสถานที่เกิดเหตุไว้ก่อน
ผม :: ครับ ขอบคุณครับพี่
พี่ตำรวจ :: ครับผม เดี๋ยวพี่ให้คนนำทางไปที่โรงพยาบาลนะ
พวกผมรีบขึ้นรถตู้แล้วตามรถตำรวจไปที่โรงพยาบาล
โรงพยาบาล xxxx
พวกผมรีบวิ่งไปที่ห้องฉุกเฉิน ก็เจอกับตำรวจอีก 2 นายที่ยืนรออยู่
คุณตำรวจ :: พวกน้องเป็นเพื่อนกับคนเจ็บใช่ไหม
ผม :: ครับ เพื่อนผมเป็นไงบ้าง
คุณตำรวจ :: ติดต่อผู้ปกครองเพื่อนให้มาที่โรงพยาบาลเลยนะ
เชน :: แล้วเพื่อนผมเป็นยังไงบ้างครับ
คุณตำรวจ :: เพื่อนพวกน้องเสียตั้งแต่ในที่เกิดเหตุแล้ว
เชน :: ห๊ะ … คุณตำรวจพูดว่าอะไรนะครับ
คุณตำรวจ :: คนเจ็บเสียชีวิตแล้วครับ
เชนทรุดลงนั่งกับพื้นทันที
พวกน้องอุ่น น้ำน่าน เปอร์ แฟรงค์ ถึงกับกอดกันร้องไห้
น้องยิม กับน้องปิ่นได้แต่ยืนมองแฟนตัวเองเงียบๆ
ส่วนมี่กับแชมป์ กำลังยืนสอบถามเหตุการณ์กับตำรวจอยู่
แบงค์ น้องแบงค์ เสียแล้ว?
ทำไมวะ เพราะผมออกไปหาเบลล์?? ไปช่วยเบลล์ใช่ไหม??
แบงค์ถึงโชคร้ายแบบนี้!!
เห้ยย .. บอกทีว่ามันไม่จริง
แบงค์ ...
เชน ...
เพราะกูเอง กูขอโทษ TT’
-
เฮ้ยๆๆๆๆๆ ไม่จริงงงงงงงงนร้าาาาาาา
ม่ายยยยยยยจริงงงงงงงงง
อย่าทำกะพี่เชนอย่างงงงงงงี้เล๊ยยยยย
:m15: :hao5: :o12:
-
:z3: ใครค้าบบบ คนเจ็บที่เสียชีวิตคือใครกันแน่
อยากให้เปนโชกุนมากกว่านะ
ง่า :hao5:
-
เชน ถามใครชัดก่อนไหมว่าใครชื่ออะไร
อาจจะไม่ใช่คนของเรา
-
เห ไม่ใช่น่า ตำรวจบอกแค่คนเจ็บใช่ไหม ไม่น่าใข่แบงค์นะ พยายามเชื่อแบบสุดๆว่าแบงค์ยังไม่ตาย
-
ม่าย!!!!!!
-
เฮ้ย!!!ไม่จริงงงงต้องไม่ใช่แบงค์ซิ
-
ไม่จริงงงงงงง T_T
-
มันไม่จริงใช่ม้ายยยยยย
-
Ch 40 สิ่งสำคัญ || Chain ‘ Mode
คุณตำรวจ :: เพื่อนพวกน้องเสียตั้งแต่ในที่เกิดเหตุแล้ว
เชน :: ห๊ะ … คุณตำรวจพูดว่าอะไรนะครับ
คุณตำรวจ :: คนเจ็บเสียชีวิตแล้วครับ
อะไรนะ คนเจ็บเสียชีวิตแล้ว ,, เพื่อนน้องเสียชีวิตแล้ว
ไม่จริงใช่ไหมวะ
แบงค์ มึงยังไม่ตายใช่ไหม?
ไอ่เชรี้ยย มึงไม่ได้ทิ้งกูไปใช่ไหม?
ขาผมอ่อนไม่มีแรงจะยืน ได้แต่ทรุดลงไปนั่งกับพื้น
มึงออกไปคุยกับมันทำไมวะแบงค์?
ทำไมวะ ทำไมกูไม่เอามึงออกไปด้วย ทำไมกูไม่อยู่ข้างๆมึง
2 ครั้งแล้วที่กูปล่อยให้มึงเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้
กูขอโทษแบงค์ กูขอโทษ ...
ผมแทบจะไม่ได้ยินเสียงต่างๆรอบๆตัวอีกเลย
ได้แต่นั่งร้องไห้ ไม่รู้จะเริ่มทำอะไรต่อ
จะโทรบอกพี่บีมว่ายังไง?
ไม่มีแรงเลยจริงๆ TT’
จนมี่เดินเข้ามาตบไหล่ผมเบาๆ
มี่ :: เข้าไปลาน้องกันเถอะมึง เค้าจะพาน้องไปห้องดับจิตแล้วนะ
ผมหันไปมองหน้ามี่ ที่มันพยายามจะยิ้มให้กำลังใจผม
เชน :: เรื่องจริงหรอวะ มึงบอกกูทีดิ
มี่ :: เชน มึงต้องยอมรับความจริงให้ได้ ไปส่งน้องกันเถอะมึง
เดี๋ยวพวกเราต้องโทรบอกพี่สาวแบงค์อีก
ผมลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินตามมี่เข้าไปที่ห้องฉุกเฉิน
ผมมองภาพเตียง รพ. ที่ตอนนี้มีผ้าสีขาวคลุมไว้
คนที่นอนอยู่ภายใต้ผ้าสีขาวนั้น คือ คนที่ผมรัก
ถึงมันจะเริ่มต้นไม่ได้สวยงามแบบคู่ไอ่เจกับน้องแฟรงค์
ไม่หวานกันแบบไอ่มี่กับไอ่แชมป์
แต่ผมก็รักแบงค์มากไม่น้อยกว่าที่มันรักผม
ผมเห็นเจกับแฟรงค์ยืมรออยู่ที่ประตูหน้าห้องฉุกเฉิน
พอผมเดินผ่านไป เจก็เดินเข้ามากอดผม
เจ :: เสียใจด้วยนะมึง กูขอโทษวะเพราะกู พวกมึงถึงแยกกัน กูขอโทษ
เพื่อนตัวเล็กของผมพูดไปก็ร้องไห้จะตัวสั่น
จนน้องแฟรงค์ต้องดึงไอ่เจเข้าไปกอดปลอบ
ผมเลยได้แต่จับไหล่มันไว้
ผม :: ไม่หรอกมึง ไม่ใช่ความผิดมึง
ถ้าเรื่องนี้คนจะผิดคือกู ที่กูไม่ยอมพามันไปด้วย อย่าคิดมากวะเจ
เดี๋ยวกูไปหาแบงค์ก่อนนะ มันคงรอกูอยู่
พูดจบผมก็เดินเข้าไปข้างใน
เดินไปหาคนที่นอนนิ่งอยู่ภายใต้ผ้าสีขาวที่ปกคลุมไว้
มีผ้าม่านกั้นเตียงข้างๆไว้
ซึ่งอีกเตียงหมอคงกำลังทำแผลหรือวุ่นวายทำอะไรซะอย่าง
เพราะเห็นพยาบาลเดินเข้าออกหยิบสำลี หยิบยากันดูวุ่นวาย
ผมยืนจับราวกั้นที่นอนไว้ ไม่กล้าแม้จะเปิดผ้าเพื่อมองภาพคนตรงหน้า
ไม่กล้าจะจับมือของแบงค์ที่นอนอยู่ตรงนั้น
มึงเจ็บไหมวะ มึงจะหนาวไหม
ตอนนี้รอบๆเตียง มีเจ แฟรงค์ มี่ แชมป์ น้ำน่าน อุ่น ยิม
ส่วนปิ่น กับเปอร์ ไปโทรหาพี่บีมข้างนอก
ทุกคนส่งยิ้มเบาๆมาให้กำลังใจผม
ผม :: แบงค์ ,, กูขอโทษนะ ที่กูทิ้งมึงไว้ที่บ้าน กูน่าจะพามึงไปด้วยกัน
เราคบกันมาไม่นานเองนะ แค่ 3-4 เดือนได้มั้ง แต่ทำไมกูเหมือนอยู่กับมึงมานานวะ
มึงดูดิ ไอ่เจกับน้องแฟรงค์แม่งง แซงเราไปแล้วนะเว้ยย ทั้งๆที่พวกเราช่วยให้มันได้กัน
555 แบงค์ .. มึงจำได้ไหมวะ ทุกๆคืนก่อนที่มึงจะนอน มึงกอดแขนกูแน่นเลย
แล้วกูก็ชอบด่ามึงว่า จะเกาะหาพ่อมึงหรือไง กูอึดอัด แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลยนะเว้ย
กูโครตชอบเลย ที่มึงกอดกูทุกคืนแบบนั้นจนมึงหลับไป
แล้วมึงก็ชอบงอแงถามกูทุกคืนว่า กูรักมึงไหม
รักมากแค่ไหน แต่กูแม่งง ก็ชอบแกล้งมึง
ไม่ตอบมึงซะคืน ว่ากูคิดยังไงกับมึง
กูชอบเวลามึงทำหน้างอลกู เห็นแล้วมันน่ารักว่ะ
ถ้ากูรู้ว่ามันจะสายไปแบบนี้ กูจะบอกมึงทุกๆคืน ว่ากูรักมึงแค่ไหน
ผมพูดได้แค่นั้น ก็ร้องไห้จนพูดอะไรไม่ออก
ไอ่มี่ทำท่าจะเดินเข้ามาประคองผม
ผมได้แต่ยกมือบอกให้มันไม่ต้องเข้ามา
กูไม่เป็นไรเว้ยไม่เป็นไร กูจะไม่อ่อนแอให้แบงค์เห็น
กูจะยิ้มเพื่อมันเป็นครั้งสุดท้าย
แต่ผมกำลังก้มหน้าร้องไห้อยู่ ก็ได้ยินเสียงถามขึ้นมา
“ รักแค่ไหนว่ะ “
ผมตอบกลับไปทันที
ผม :: รักชิบหายอะมึง กูรักมึงมากแบบไม่รู้จะพูดเชรี้ยอะไรแล้ว
“แล้วมึงจะกอดกูไหม”
ผม :: กูจะกอดมึงทุกคืน มึงจะเอาเชรี้ยอะไรกูก็จะหามาให้
แต่ .... เดี๋ยวๆก่อน เสียงนี้มัน...
..................
แบงค์!!
ผมรีบเงยหน้าขึ้นมา
คนที่ยังนอนก็ยังนอนใต้ผ้าสีขาว
ผมหันไปมองหน้าเพื่อนที่ยืนรอบๆ
พวกมันก็ได้แต่ส่งยิ้มมาให้ผม
เสียงแบงค์ จากไหนว่ะ กูคิดไปเองหรอ
ผม :: กูคงรักมึงมากจนได้ยินเสียงมึงเลยวะ เฮี้ยนนะมึง
แบงค์ :: เฮี้ยนบ้านมึงสิไอ่พี่เชน หันมานี้ดิ
เสียงตอบกลับมา เห้ยยย เดี๋ยวๆก่อนนะ
ผมหันกลับไปมองตามเสียง
ไอ่เชรี้ยยยยยยย!!!
แฟนกู … ไอ่แบงค์ TT’
ผม :: แบงค์ มึงไม่ได้นอนอยู่นี้หรอว่ะ
แบงค์ :: มึงก็รีบแช่งกูจัง ไม่ยอมเปิดผ้าดูก่อนว่าศพใคร อยากได้แฟนใหม่หรือไง
มันแน่ๆครับ ปากเก่งแบบนี้ แบงค์ มึงไม่ตาย
แถมมาทำหน้างอล ปากยื่น ใส่ผมอีก >///<
ผมวิ่งเข้าไปกอดมันทันที
ไอ่เตียงข้างๆที่กั้นผ้าไว้นั้นแหละครับ
ที่หมอ พยาบาล วิ่งเข้าออกทำแผลนั้นแหละครับ
แบงค์นอนอยู่เตียงนั้น
แบงค์ :: โอ้ยยยย แผลที่เย็บจะฉีก เบาๆ
ผม :: มึงเป็นไงบ้างอะ กูนึกว่ามึงตายไปแล้ว
ผมกอดมันไว้เบาๆ
แบงค์ :: ยังหรอกนะ ไม่ตายง่ายๆหรอก เดี๋ยวคนแถวนี้แม่งมีแฟนใหม่
ผม :: แฟนปากดีแบบมึงหายากนะ
แฟรงค์ :: แล้วคนที่นอนนี้ใคร
มี่ :: พวกเรานี้แม่งก็โง่ เสียใจกันจะเป็นจะตาย ทำไมไม่มาดูศพก่อนวะ
แชมป์ :: พี่บีมช๊อคแล้วมั้ง ปิ่นกับเปอร์ไปโทรศัพท์บอกแล้วนี้
แบงค์ :: เปอร์รู้แล้วว่าแบงค์นอนเจ็บอยู่เตียงนี้ เพราะพี่ปิ่นเดินเข้ามาดูแต่แรกแล้ว
อุ่น :: แล้วเสือกไม่บอก พวกกูกร้องไห้ไปเถอะนะ แม่งงง เดี๋ยวกูไปตามด่าแม่งก่อน
อุ่นกับยิม เดินออกไปหาเปอร์ 5555+ ท่าทางจะโกรธจริงละครับน้องอุ่น
มี่ :: ละคนนี้ใคร ตำรวจบอกคนเจ็บเสียชีวิตแล้ว
แบงค์ :: พี่โฟรค์อะ เพราะตอนตำรวจไปพี่โฟรค์โดนโชกุนเอามีดแทงไปตั้งหลายที
แชมป์เดินไปเปิดผ้าคลุมออก เป็นโฟรค์จริงๆครับ
ผม :: ดีนะกูไม่กอดแล้วร้องไห้ฟูมฟาย
แบงค์ :: วันหลังหันดูดีๆก่อนค่อยร้องไห้ได้ป่ะ แต่นี้ร้องไห้ให้แบงค์หรอครับ
ผม :: ร้องไห้ให้หมาอะ
แบงค์ :: หมานี้ท่าทางจะน่ารักเนอะ พี่เชนร้องไห้ซะตาบวมเลย
พูดจบแบงค์ก็เอาหัวมามุดๆอกผม
โอ้ยยย รักมึงอะแบงค์ TT’
เจ :: แบงค์พี่ขอโทษนะที่ทิ้งแบงค์ไว้ แล้วออกไปช่วยเบลล์
แบงค์ :: ไม่ใช่เพราะพี่เจหรอกครับ เพราะแบงค์เอง
จริงๆแบงค์ควรคุยกับโชกุนให้จบๆแบบเข้าใจ แต่แบงค์หลีกเลี่ยงมาตลอด
ต้องขอโทษพี่เจมากกว่าที่โดนดึงเข้ามาในเรื่องนี้ด้วย แฟรงค์กูขอโทษด้วยนะเว้ยย
แฟรงค์ :: เพื่อนกันนะมึง ไม่ทิ้งกันเวลาเจอปัญหาหรอก
มี่ :: แล้วเจ็บเยอะไหมอะเนี้ยแบงค์
แบงค์ :: โดนโชกุนเหวี่ยงมีดโดนตรงท้องน้อยนิดนึงนะครับ เย็บไป 14 เข็ม
ผม :: นิดนึงหรอ 14 เข็มอะ
แบงค์ :: น้อยที่สุดแล้วพี่เชน พี่โฟรค์โชคร้ายมาก ที่วิ่งเข้ามาพอดี
โชกุนมันนึกว่าแบงค์มันเลยกระหน่ำแทงไม่ยั้งเลย
เจ :: มันโกรธอะไรขนาดนั้น แค่บอกเลิกเองนะแบงค์
แบงค์ :: มันเมายาอะพี่เจ มันอัพยาเยอะมาก นี้แบงค์ก็เกือบโดนฉีด
แต่พี่โฟรค์อยากยามาก วิ่งเข้ามาดึงจากมือโชกุนไปฉีดใส่ตัวเองแทน
โชกุนเลยคลุ้มคลั่งอาระวาด แบงค์เลยอาศัยจังหวะนั้นอะหนีไปหลบ
มันคงมืดๆอะ โชกุนมันมองไม่เห็นใครแล้วละ เห็นใครมันก็ไล่แทงหมดเลย
มันเหวี่ยงมีดไปมาถึงมาโดนแบงค์นิดนึงเนี้ยแหละพี่
มี่ :: ยาเสพติด แม่งงง ยานรกดีๆนี้เอง คนกินแม่งโง่ คนขายก็โง่
โชคดีชิบหายที่กูไม่เคยคิดไปข้องแวะกับสิ่งเลวๆแบบนี้
แชมป์ :: เห้ยๆ ตำรวจจะสอบปากคำว่ะ แบงค์ไหวไหม
แบงค์ :: ไหวพี่ จะได้จบๆเรื่อง กลับบ้านกัน
ผม :: กลับบ้านแล้วไปทำบุญกันที่บ้านแม่นะแบงค์
แบงค์ :: ครับพี่เชน
แบงค์ส่งยิ้มเพลียๆมาให้ผม
ก่อนที่ตำรวจจะเข้ามาสอบปากคำพวกเราทุกคน
และเราก็ขอเดินทางกลับในคืนวันนั้นเลย อยู่ต่อคงไม่ปลอดภัยแน่ๆ
เพราะยังจับตัวโชกุนไม่ได้
ส่วนศพของโฟร์ค พ่อแม่โฟร์คก็มารับกลับไปทำตามพิธีทางศาสนาต่อ
กว่าเราจะกลับเข้า กทม. ก็เช้าของอีกวัน
เพราะต้องกลับไปเก็บเสื้อผ้า
ระหว่างนั่งรถตู้กลับ ผมเลยถามทุกๆคนบนรถ
ผม :: จริงๆมันยังไม่ถึงกำหนดกลับ พวกมึงมีแพลนไปไหนต่อไหมวะ
มี่ :: ไม่มีวะ อาจจะนอนเล่นที่คอนโดจนเปิดเทอมมั้ง
แฟรงค์ :: ผมคงอยู่บ้านพี่เจต่อ จนครบกำหนดกลับอะ
ไม่อยากกลับบ้านก่อนเดี๋ยวม๊าถาม
ผม :: งั้นไปบ้านกูที่อยุธยากันไหม ไปทำบุญกัน
ทั้งรถตอบกลับมาพร้อมกันครับ
“ไปอยุธยากันเล้ยยยยยยยยยยยยยยยย “
5555555555+
สถานีต่อไป .. อยุธยา ครับ
ตอนนี้แบงค์นอนซบไหล่ผมอยู่
ผมก้มลงไปกระซิบบอกรักแบงค์
ผม :: พี่รักแบงค์นะครับ
ก่อนจะหอมแก้มแบงค์แล้วเอนหัวลงกับเบาะรถนอนหลับไป
ผมจะไม่ปล่อยให้แบงค์ต้องเผชิญอันตรายคนเดียวเป็นครั้งที่ 3 อีก
ผมจะไม่รีรอที่จะบอกรักแบงค์ก่อนนอน หรือทุกครั้งเวลาแบงค์ถาม
ผมจะไม่แกล้งกวนอารมณ์แบงค์ เวลาแบงค์บอกให้กอด
.... จากวินาทีนี้ไป ผมจะทำทุกๆวันของผมกับแบงค์
ให้มีความหมาย ให้น่าจดจำ และจะทำให้มันเป็นวันที่แสนพิเศษที่สุดครับ
-
นึกว่าจะเศร้าซะแล้วซิ
-
:hao5: ดีใจด้วยนะเชนต่อไปนี้บอกรักแบ็งค์ทุกวันนะ
แต่ว่าโชกุนเนี่ย เสียคนไปคนเดียวไม่พอนะ คนอื่นยังมาซวยเพราะมันอีกแถมตอนนี้ไม่รู้ไปบ้าอยู่ที่ไหนแล้ว ภัยสังคมจริงๆเลย
:กอด1:
-
หมดเรื่องแล้วใช่ม๊ายยยยยยยยย หัวใจจะวาย T_T
-
เฮ้อโล่งอกโชคดีที่ไม่ใช่แบงค์
-
เฮ้อออ! โล่งอกโล่งใจ
ดีนะที่ไม่มีใครเป็นอะไร
ขอให้เรื่องร้ายๆหายไป
มีแต่เรื่องดีๆเข้ามา เย้!
-
เรื่องร้ายผ่านไปแล้ว ขอให้มีแต่สิ่งดีๆเข้ามาทุกคนเลย
ไปทำบุญกันดีกว่า
-
Ch 41 ซานต้า || Frank ‘ Mode
หลังจากทริปทะเล ต่อด้วยอยุธยา
ตอนนี้ก็กลับมาเผชิญชีวิตจริงครับ คือ เปิดเทอม
เรียนหนักมากครับ ยิ่งพี่เจนี้แบบ หนักมากจริงๆ งานเยอะมาก
แต่ก็ยังมีเวลาให้ผมเสมอนะครับ =)
ผมยังเรียนพิเศษทุกวันจันทร์ และพุธ กับพี่เจเหมือนเดิม
โดยพี่เจจะมารับที่หน้าโรงเรียนครับ
ตอนนี้รู้กันทั้งโรงเรียนละครับ ว่าพี่เจกับผมเป็นอะไรกัน
ก็ผมไม่เคยปิดบัง ทั้งไอจี ทั้งเฟส ผมลงเต็มที่ครับ
5555+ แถมวันอังคารหลังเลิกเรียน รด. ผมก็ไปรอพี่เจที่มหาวิทยาลัยด้วย
เห็นพี่เจนิ่งๆแบบนี้ สาวๆโครตเยอะครับที่มาจีบพี่เจ
ไม่นับรวมผู้ชายอีกนะ ผมเลยต้องไปเฝ้าซะหน่อยยยยย =)
วันนี้วันที่ 25 ธันวาคม
ผมกับเพื่อนๆนัดกันจะไปเดินเล่นที่สยาม
เลยชวนพวกพี่เจไปด้วย นัดเจอกันที่ใต้คณะพี่เจครับ
เพราะพวกผมเลิกไว ที่โรงเรียนจัดกิจกรรม
บ่าย 2 ใต้คณะวิศวะฯ
เปอร์ :: กูไปรับพี่ปิ่นก่อนนะเว้ย เดี๋ยวกูมา
อุ่น :: แล้วนี้พวกพี่เจรู้ยังว่าเรามาถึงแล้ว
แบงค์ :: รู้แล้ว กูไลน์บอกพี่เชนแล้ว ละนี้น้ำน่านมันไปไหนวะ
ผม :: ไปรับเฟรินส์ เดี๋ยวมันมา เพราะวันนี้พี่เจจะไปส่งกูกับเฟรินส์ที่บ้าน
อุ่น :: ดีเนอะมึง ได้แฟนดีชิบหายย รับส่งทั้งพี่ทั้งน้อง
ผม :: แฟนมึงก็ดี แม่พี่ยิมรักมึงจะตาย
อุ่น :: แม่พี่เชนก็รักไอ่แบงค์ มึงจำตอนไปอยุธยาได้ไหม
ถ้าเค้าอุ้มไอ่แบงค์ขึ้นลงบ้านได้เค้าคงทำอะ ประคองยิ่งกว่าคนท้อง 5555555555
แบงค์ :: มึงก็ยังจะมาแซว กูอายยเว้ยย
ผม :: อายทำไมวะ น่ารักดีออกมึง แล้วพี่เชนว่าไงวะ
แบงค์ :: มันเริ่มงอแงละ เพราะแม่พี่เชนมานอนกับพวกกูเป็นอาทิตย์แล้ว 5555
อุ่น :: งั้นพี่เชนก็อดทำการบ้านกับมึงอะดิ
แบงค์ :: 55555555555+ เออดิ งอแงทุกวัน แต่ดี สมน้ำหน้า อดๆงดๆบ้าง กูปวดตัว
ผม :: อะไรนะ แบงค์ไม่ชอบหรอ เดี๋ยวกูไลน์บอกพี่เชนให้
แบงค์ :: เดี๋ยวๆ กวนตีนละไอ่แฟรงค์ กูแค่บอก งดๆบ้าง
ให้กูพักผ่อนบ้าง นี้เพิ่งเจ็บตัวมานะ มึงจะขยันอะไรขนาดนั้น
อุ่น :: ก็ไอ่เชรี้ยแฟรงค์แม่งมันขยันไง มึงดูพี่เจเดินดิ
โน้นๆๆมาโน้นละ 55555555555 เดาไม่ยากเลยว่าเมื่อคืนเพื่อนพวกเราจัดหนักแค่ไหน
ผม :: มึงอย่าแซว เดี๋ยวพี่เจด่ากู นี้ยังโกรธกูไม่หายเถอะ 55555
แบงค์ :: 555555555555+ กูจะแกล้งให้พี่เจโกรธมึง น่าหมั่นไส้วะ
ไม่ทันจะได้คุยกันต่อ พี่มี่ก็วิ่งเข้ามาทักทายพวกผม
พี่มี่ :: ไงวะ ไอ่พวกเด็กไม่เรียนหนักสือ
อุ่น :: โหววว พี่ ไม่ใช่ไม่เรียน แต่มีกิจกรรม เลยเลิกเร็ว
พี่มี่ :: ก็ไม่เรียนก็ถูกละนิวะ 55555
พี่แชมป์ :: แล้วน้ำน่านกับเปอร์ไปไหน
แบงค์ :: น้ำน่านไปรับน้องเฟรินส์ครับ ส่วนเปอร์ไปรับพี่ปิ่นที่คณะ
อ๊ะ ,, โน้นนไง มาแล้ว
พี่แชมป์พี่มี่หันไปมองตามที่ไอ่แบงค์ชี้
พี่มี่ :: แล้วเสือกพาใครตามมาด้วยละนั้น
พี่เปิ้ลกับพี่เบลล์เดินมากับพี่ปิ่นกับเปอร์ด้วยครับ
พอเดินมาถึงพี่เบลล์ก็ทักทายพี่เจ
โดยไม่มองมามองผมที่นั่งข้างๆพี่เจเลย
พี่เบลล์ :: หวัดดีจ๊ะเจ เลิกเรียนแล้วหรอ
พี่เจ :: อืม
แล้วขยับตัวมานั่งชิดผม เพราะพี่เชนมานั่งเบียนบนม้านั่งเดียวกับพวกกับพี่เจ
พี่เบลล์ :: วันนี้จะไปไหนกันต่อหรอ ถึงมารวมกันได้ เบลล์ขอไปด้วยคนนะ
พี่เชน :: คงไม่สะดวกหรอกเบลล์ พวกเราจะไปเที่ยวแบบเป็นคู่ ไม่ต้องการ ก ข ค
พี่เปิ้ล :: ไปแบบเพื่อนก็ไม่ได้หรอเชน หล่อแต่ใจร้ายนะ
พี่เชน :: กูร้ายได้มากกว่านี้อีกเปิ้ล แต่พวกมึงเป็นผู้หญิงไง
กูเลยไม่อยากจะร้ายใส่ ไปไกลๆพวกกูได้แล้ว
กูยังไม่ลืมสิ่งที่มึงทำหรอกนะเบลล์
พี่เบลล์ :: มันผ่านมาแล้ว ลืมมันไปไม่ได้หรอเชน
พี่เชน :: กูไม่เคยลืม
พี่เบลล์หันมาทางพี่เจ
พี่เบลล์ :: นะเจ ให้เบลล์ไปด้วยคนนะ
พี่เจ :: คงไม่สะดวกแลลที่เชนบอกนะเบลล์
แล้วอีกอย่างนะ เจพูดตรงๆเลยละกัน
อย่ามายุ่งกับเจ ตอนนี้เจโครตรู้สึกแย่กับสิ่งที่เบลล์ทำอยู่เลย
พี่มี่ :: ไปกันเถอะพวกเรา เดี๋ยวรถติด
พวกผมขยับตัวลุกขึ้น เตรียมจะเดินไปที่รถของพี่มี่ พี่แบงค์ กับพี่เจ ที่จอดไว้ที่อาคารจจอดรถ
แต่พี่เบลล์วิ่งมาเกาะแขนพี่เจไว้ก่อน
พี่เบลล์ :: ไหนเจบอกว่าจะดูแลเบลล์ไง แล้วทำไมวันนี้มาพูดแบบนี้ละ
พี่เจสะบัดแขนออกจากมือพี่เบลล์
พี่เจ :: อย่าให้เจต้องพูดเลยเบลล์ ถ้าน้องแบงค์หนีไม่ทัน
คนที่ตายไม่ใช่โฟรค์แต่เป็นแบงค์ละ จะเกิดอะไรขึ้น
ลืมเถอะ ลืมทุกๆอย่างที่เจเคยพูด ลืมทุกอย่างของเราซะ
พูดจบพี่เจก็เดินมาดึงแขนผมให้เดินตามไปที่รถ
พี่เชนก็เดินกอดคอแบงค์ไปที่รถไม่สนใจพี่เบลล์กับพี่เปิ้ล
ที่ยืนมองด้วยความไม่พอใจอยู่ตรงนั้นเลย
พี่แชมป์ :: เดี๋ยวปิ่นกับเปอร์ไปรถเชนนะ ส่วนยิมกับอุ่นมารถพี่
ส่วนเจมึงไปรับน้ำน่านกับเฟรินส์ แล้วไปเจอกันที่สยามนะมึง
จอดรถตรงไหนก็ได้ แล้วเจอกันที่ Mc ตกลงปะ
พี่เจ :: เออ แล้วเจอกัน
พอขึ้นรถ พี่เจก็บอกให้ผมโทรหาน้ำน่าน
ให้รอที่หน้าโรงเรียนน้องเฟรินส์ ไม่ต้องนั่งรถมาเดี๋ยวไปรับ
ผมเลยรีบกดโทรหาน้ำน่าน
ผม :: มึงอยู่ไหนแล้ว
น้ำน่าน :: กำลังจะเดินออกจากหน้าโรงเรียนเฟรินส์
ผม :: ไม่ต้องๆ รอหน้าโรงเรียนเลย กูกับพี่เจออกมาละอีกไม่เกิน 5 นาทีจะถึงอะ
น้ำน่าน :: โอเคค๊าบบพี่เขย
แล้วก็กดวางสายไป
พี่เจหันมามองหน้าผม
พี่เจ :: น้ำน่าน ว่าไงครับ
ผม :: น้ำน่าน บอกโอเคครับพี่เขย
พี่เจ :: 555 พี่เขยแล้วหรอเนี้ยย
ผม :: ท่าทางจะเป็นพี่เขยนานเลยละ นับวันมันยิ่งหลงน้องเฟรินส์
พี่เจ :: แล้วเราละ นับวันยิ่งหลงพี่ไหม??
ผม :: โอ้ยยย ไม่หลงมั้ง เมื่อคืนไม่ปล่อยให้นอนขนาดนั้น
พี่เจยื่นมือมาต่อยไหล่ผม
พี่เจ :: จะพูดทำไมเนี้ยยย เดี๋ยวเหอะ!!
พูดละปวดขา ไม่อยากจะเดินเที่ยวละวันนี้
ผม :: โอ๊ๆ เดี๋ยวประคองนะครับ
พี่เจ :: ไม่ต้องเลย แต่เดินไม่นานใช่ไหม หิวข้าวแล้วอะ
ผม :: ไม่นานหรอก พวกมันอยากไปถ่ายรูปแสงสีหน้าลานเซนทรัลเวิลกันเฉยๆ
พี่เจ :: งั้นไปกินข้าวที่สยามกันก่อน ละค่อยนั่งตุ๊กๆหรือเดินกันต่อนะ
ผม :: ครับผม ตามใจแฟนเลยครับ
พี่เจ :: มันก็แน่อยู่แล้วละ โทรบอกน้ำน่าน เลยว่าเข้าซอยมาแล้ว
พอน้ำน่าน ขึ้นรถมาได้ คำแรกที่มันพูดคือ
น้ำน่าน:: พี่เจครับ น้ำน่าน หิวข้าว
ผม :: ละบอกแฟนกูทำไมครับ
น้ำน่าน :: ก็พี่เจขับรถนี้หว่า ก็บอกพี่เจให้รู้ว่ากูหิวข้าว เผื่อจะแวะ Mc แถวนี้ก่อน หาอะไรกินไง
พี่เจ :: 555+ พี่ก็หิว เดี๋ยวไปกินที่สยามเนอะ นัดพวกนั้นไว้แล้วเดี๋ยวมันจะรอนาน
น้ำน่าน :: ครับ ได้ครับ
เฟรินส์ :: เมื่อกี้ลูกชิ้น 5 ไม้ พี่น่าน
น้ำน่าน :: ยังเลยอะ หิวมาก
เฟรินส์ :: หนูไม่อยากมีแฟนอ้วนนะพี่น่าน
ผม :: 5555555555 น้องกูเป็นคนชัดเจนวะน้ำน่าน
น้ำน่าน :: ก็กินอีกมื้อเดียวไง กลับบ้านไปก็ออกกำลังกายแล้ว
เฟรินส์ :: ไม่อยากเชื่อเลย แค่ 3-4 เดือน หน้าพี่น้ำน่านบวมขึ้นตั้งเยอะ
พูดจบเฟรินส์เอามือไปดึงแก้มน้ำน่าน
น้ำน่าน :: 5555 พี่อ่านหนังสือดึกไง ก็เลยกินมื้อดึกด้วย
ทำไมอะครับ พี่อ้วนแล้วเฟรินส์ไม่รักหรอ
ผม :: อะแฮ่มมมม !! พี่ชายเค้านั่งตรงนี้ครับ ถามอะไรเกรงใจผมบ้าง
เฟรินส์ :: พี่น้ำน่านจะอ้วนยังไงเฟรินส์ก็รัก แต่ไม่อ้วนจะดีกว่าไง
กลัวพี่น้ำน่านจะไม่สบายบ่อยๆ เฟรินส์เป็นห่วง
โอ้ยยยยย น้องสาวผม อุจส่าห์ดักคอน้ำน่าน แต่เฟรินส์ดันตอบซะหวานเชียว
พี่เจ :: 555 ท่าทางพี่ชายจะไม่มีผลต่อความรักของน้องแล้วละแฟรงค์
แล้วพวกน้ำน่าน เฟรินส์ ก็หัวเราะกัน
พวกผมมาถึงสยามกันเกือบสี่โมงเย็น
กว่าจะวนหาที่จอดรถได้ พี่เจถึงกับบ่นว่าปวดแขนเลยครับ
หมุนพวงมาลัย วนขึ้นวนลงหลายรอบมาก 5555555+
พอเดินมาที่ Mc ก็เจอพวกเพื่อนๆนั่งรอก่อนแล้ว
พี่มี่ :: มึงช้าจังวะ
พี่เจ :: กูวนหาที่จอดรถอะดิ กว่าจะได้
พี่เชน :: มึงโง่วะไอ่เจ
พี่เจ :: ทำไมวะ แล้วนี้มึงจอดรถที่ไหนกัน
พี่มี่ :: ที่คอนโดวะ แล้วนั่ง BTS มา
พี่เจ :: เออ ทำไมกูไม่จอดรถไว้ที่คอนโดแล้วนั่ง BTS มาวะ
พี่เชน :: 5555555555 กูถึงบอกไงว่ามึงอะโง่
พี่เจ :: เออ กูโง่มาก แล้วก็หิวมากด้วย ไปกินข้าวกันเถอะ
แล้วพวกผมก็เดินไปกินอาหารญี่ปุ่นกันครับ
ตามใจ 2 สาว พี่ปิ่นกับน้องเฟรินส์
พอมาถึงร้านเราก็สั่งอาหารกันเต็มที่เลย
นั่งคุยเล่นกันไป ถ่ายรูปกัน อัพไอจี เฟสบุ๊คกันไปเรื่อยๆ
จนกินอิ่มกำลังจะเรียกคิดเงิน
บัวก็เดินมาจากไหนไม่รู้เดินมาทักผม
บัว :: หวัดดีแฟรงค์
ผม :: อ่า หวัดดีบัว
ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่เจ
ที่ตอนนี้มองหน้าผม แบบดุๆ 555555+
หึงเด้ หึงละดิ
แบงค์ :: โหวว บัว พวกเรานั่งกันเยอะแยะ ทำไมทักแต่แฟรงค์วะ
บัว :: 555555 ขอโทษๆ สวัสดีนะค่ะทุกคน
แบงค์ :: 555 เราล้อเล่นนะ นี้มากับใคร
บัว :: มากับเพื่อนๆที่โรงเรียนนะ กำลังจะกลับแล้ว
แบงค์ :: อ้อ ครับ กลับดีๆละ
บัว :: เรายังไม่ได้คุยกับแฟรงค์เลย รีบไล่เราละหรอ
บัวทำหน้างอลใส่แบงค์ แต่แบงค์ก็หัวเราะใส่บัว
ผม :: ว่าไงอะบัว มีอะไรกับเราหรอ
บัวหันมามองหน้าผม
บัว :: ก็พรุ่งนี้วันเกิดบัวนะ เลยจะมาชวนแฟรงค์ไปงานวันเกิดบัว ไปนะแฟรงค์
ผม :: ไม่รู้จะว่างไหมอะดิ เราเรียนพิเศษด้วย
บัว :: จัดตอนเย็นนะ ที่ร้าน ชีบาร์ ตรงเอกมัยเนี้ยเอง
ผม :: กลางคืนหรอ ม๊าเราคงไม่ให้ไปอะ
บัว :: ม๊า หรือแฟนกันแน่แฟรงค์
ผม :: 5555555555 ทั้ง 2 คนเลยละ
บัวหันไปหาพี่เจ ก่อนจะจับแขนพี่เจเขย่าไปมาๆ
บัว :: พี่เจขา ขออนุญาตให้แฟรงค์ไปงานวันเกิดบัวได้ไหมค่ะ
พี่มี่ :: งั้นพวกพี่ไปด้วยหมดเลยได้ไหมละจ๊ะ
บัว :: ไปก็ได้ค่ะ แต่เกินงบช่วยบัวออกด้วยนะ 5555
พี่มี่ :: งั้นพี่ไม่ไปดีกว่า 555
ก่อนจะหันไปยิ้ม นั่งเล่นมือถือกับพี่แชมป์ต่อ
พี่เจ :: แฟรงค์ไปก็ได้ แล้วเดี๋ยวพี่ไปรับไปส่งบ้าน
ผม :: งั้นวันเสาร์แฟรงค์ไปค้างบ้านพี่เจนะ =)
ผมพูดแล้วก็ส่งยิ้มหวานให้พี่เจ 55555+
เรื่องไปนอนบ้านพี่เจ นี้คือสิ่งที่ผมขอตลอดครับ
แต่พี่เจชอบไม่ให้ไป 5555555555
ก็ไปทีไร ผมชอบแกล้ง ชอบกวนพี่เจตลอดอะ
พี่เจก็บ่นตลอดว่าเหนื่อยบ้าง เพลียบาง
ปวดขาบ้าง ไม่สบายบ้าง
แต่ก็เห็นร่วมมือตลอดทั้งคืนอะ 5555555555555
บัว :: โหวว อย่ามาอ้อนกันต่อหน้าบัวสิ
ผม :: 5555 ก็ได้ๆ งั้นพรุ่งนี้เจอกันชีบาร์นะ
แบงค์ :: พวกแบงค์ เปอร์ อุ่น น้ำน่าน ไปด้วยได้ใช่ไหมจ๊ะบัว
บัว :: ยินดีจ๊ะแบงค์ คนละ 200 นะ
เปอร์ :: กูไม่ไปนะ เก็บเงินไปขอพี่ปิ่นอยู่
พี่ปิ่น :: เก็บตั้งแต่ตอนนี้เลยหรอ
เปอร์ :: จบปี 4 เปอร์ก็เก็บได้หลายแสนละพี่ปิ่น
พี่ปิ่น :: พ่อพี่เรียกหลายล้านนะ 555555
เปอร์ :: ดาวส์ไว้ไง แล้วค่อยผ่อน
พี่ปิ่น :: คนนะเปอร์ ไม่ใช่รถยนต์ บ้า!!
บัว :: โอ้ยยย นี้บัวมายืนท่ามกลางคนรักกันใช่ไหมเนี้ย หวานกันจัง อิจฉานะ
ไปละดีกว่า แล้วเจอกันนะแฟรงค์
ผม :: ครับๆ แล้วเจอกันครับ
พอบัวเดินออกจากร้านไป พวกผมก็จ่ายเงินค่าอาหาร
ก่อนจะไปเดินเล่น ถ่ายรูป แล้วแยกย้ายกันกลับบ้าน
พี่เจมาส่งผมกับเฟรินส์ที่บ้าน
พอถึงบ้าน เฟรินส์ก็รู้งานครับ เดินเข้าบ้านไปก่อน
ผมนั่งในรถกับพี่เจ
ผม :: ให้ไปงานวันเกิดบัวได้จริงๆหรอ ไม่หึงหรอ
พี่เจ :: หึงดิ แต่ให้ทำไงอะ พี่ไว้ใจแฟรงค์ได้ใช่ไหมละ
พี่เจหันมาจ้องตาผม
โอ้ยย จะบ้า คบกันมาเกือบ 5 เดือนแล้ว
ผมยังเขินทุกครั้งที่พี่เจมองหน้าผม
ยังละลายทุกครั้งเวลาพี่เจยิ้มหวานให้
เคยเป็นไหมครับ ตกหลุมรักแฟนตัวเองซ้ำๆ ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
ผม :: ไว้ใจได้ 100% เลยครับ แฟรงค์รักพี่เจคนเดียวนะ รักมากๆด้วย
พี่เจยื่นหน้ามาหอมแก้มผม ก่อนจะส่งยิ้มหวานมาให้
พี่เจ :: พี่ก็รักแฟรงค์ครับ เดี๋ยวพี่ไปรอรับเนอะแล้วไปนอนบ้านพี่กัน
ผม :: เย่เย้ ,, นอนบ้านพี่เจ บ้านพี่เจ ลั๊ลล๊า เย่เย้
พี่เจ :: พอ พอ จะลั๊ลล๊าอะไรขนาดนั้นห๊า
ผม :: ก็จะได้กอดพี่เจทั้งคืนไงครับ มารับสี่ทุ่มเลยนะ
พี่เจ :: ไวไปไหม เที่ยงคืนก็ได้
ผม :: สองทุ่มยังมาได้เลยพี่เจ 5555 จะได้มีเวลากอดพี่เจทั้งคืนไง
พี่เจ :: ครับๆ งั้นพรุ่งนี้เรียนพิเศษแล้วไปซ้อมดนตรี ละก็ไปงานวันเกิดบัวเลยใช่ไหม
ผม ::ใช่แล้วครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้แฟรงค์โทรรายงานตัวนะครับ
พี่เจ :: ครับ เข้าบ้านได้แล้วนะ ฝันดีนะครับ
ผม :: ถึงบ้านแล้วโทรมานะพี่เจ ขับรถดีๆนะครับ
พูดจบก็หอมแก้มพี่เจแรงๆ 1 ที
พี่เจ :: เบาๆ แก้มจะหลุดละ
ผม :: 555 ก็หมั่นเขี้ยวอะ
พี่เจ :: ลงไปได้แล้ว เดี๋ยวถึงบ้านดึก
ผม :: ครับๆ แล้วโทรมานะ
พอผมลงรถก็เข้าบ้าน ไปอาบน้ำนอนเล่นมือถือรอพี่เจโทรมา
เกือบ 40 นาทีพี่เจก็โทรมาบอกว่าถึงบ้านแล้ว อาบน้ำก่อนจะมาคุยด้วย
ผมเลยนั่งเล่นไอจี ดูโน้นนี้ไปเรื่อยๆ
แบงค์ อัพไอจีรูปพี่เชนใส่หมวกซานต้า
แล้วตั้งแคปชั่นน่าๆรักๆว่า
“ My Santa <3 “
มึงหวานมากครับเพื่อน ,, เห็นมันมีความสุขแบบนี้ผมก็ดีใจกับมันครับ
มีคนดูแลแล้วมันจะได้ไม่เหงา ไม่ทำตัวแบบเมื่อก่อน
ส่วนอุ่นไม่น้อยหน้าครับ
อัพไอจีรูปแม่พี่ยิม พี่ยิม แล้วก็ของขวัญเป็น Mac Book
โหวววว อุ่น .. มึงโครตโชคดีอะ มันตั้งแคปชั่นรูปว่า
“ ปีนี้มีทั้งแซนดี้ ทั้งแซนต้า ให้แอปเปิ้ลมาใช้ .. รักนะครับ <3 พี่ยิม “
เดี๋ยวๆ มึงจะหวานแข่งกับไอ่แบงค์ใช่ไหม??
ผมเลื่อนไปเรื่อยๆ เจอของคุณเปอร์ครับ นึกว่าไม่อัพซะอีก
เป็นรูปขวดโหลใบใหญ่ใส่เงินเหรียญ เงินแบงค์เกือบครึ่งโหล
แคปชั่นรูป
“ เก็บเงินไปขอพี่ปิ่น <3 “
ไอ่นี้เอาจริงหรอเนี้ยย นึกว่าพูดเล่น 55555555+
โอ้ยย ไหนๆขอหาของน้ำน่านก่อน มึงคงไม่พลาดนะ
ไม่พลาดจริงๆครับ แต่คิดว่าคงเป็นเฟรินส์ที่อัพ
เป็นรูปแหวนทอง 2 วง ที่วางอยู่บนอุ้งมือของเฟรินส์กับน้ำน่าน
แคปชั่น
“ ขอบคุณนะค่ะซานต้าน้ำน่าน สำหรับแหวนทองวงนี้ น้องเฟรินส์รักพี่น้ำน่านนะ “
หึหึ แต่ละคู่ๆ อิจฉาเว้ยยยยย
ผมกดรีเฟรชไปเรื่อยๆ ก็มีแจ้งเตือนไอจีเข้ามา เลยกดไปดู
เป็นแท๊กรูปมาจากพี่เจ
เป็นรูปที่พี่เจก้มจูบสร้อยข้อมือที่ผมให้
พร้อมแคปชั่น
“ Love you na kub my Santa , my Boy , my Love <3 @Mr_Franky “
โอ้ยยยยย แฟนผมทำไมน่ารักงี้วะ
แต่เดี๋ยวๆก่อนนะ ก่อนจะถ่ายรูปคือใส่เสื้อก่อนได้ปะเนี้ยยยย
ผมรีบกดโทรไปหาพี่เจทันทีครับ
พี่เจ :: เล่นไอจีอยู่อะดิ รีบโทรมาเนี้ย
ผม :: ทำไมไม่ใส่เสื้ออะ มันโป๊
พี่เจ :: โฟกัสที่ข้อมือดิ อุตส่าห์จูบที่ข้อมือนะ
ผม :: ก็ผิวมันขาวกว่าไง เลยเห็นอย่างอื่นมากกว่า
พี่เจ :: ลามกตลอด
ผม :: แต่ถอดเสื้อก็ดีนะ 555+ เห็นรอยยุงกัดเยอะแยะเลยเนอะ
พี่เจ :: เออ ลืมเลยย ลบละถ่ายใหม่ดีกว่า
ผม :: เดี๋ยวเหอะๆ จะลบทำไม ดีแล้วเค้าจะได้รู้ว่ามีแฟนแล้ว
พี่เจ :: นี้ทั้งไอจีมีแต่รูปคู่ เค้าจะไม่รู้หรือไง
ผม :: 5555 จะได้รู้เยอะๆไง ว่าแฟนหวงมาก รักมาก
พี่เจ :: ขอให้รัก ให้หวงแบบนี้ตลอดไปนะครับ
ผม :: ตลอดไปเลยละ
พี่เจ :: รู้สึกแปลกๆไงไม่รู้ ใจมันหวิว เหมือนจะมีอะไรบางอย่างเลยอะ
ผม :: คิดอะไรมากไปหรือเปล่า หรือพี่เจจะไม่สบาย
พี่เจ :: อืมม สงสัยจะไม่สบายแน่ๆเลย เมื่อคืนได้นอนแป๊บเดียวด้วยอะ โดนหมามันแกล้ง
ผม :: หมาหล่อด้วย 55555555
พี่เจ :: หึหึ หล่อมากกสิ สาวนัดเที่ยวอยู่นิพรุ่งนี้
ผม :: ถ้าพี่เจไม่สบายใจ แฟรงค์ไม่ไปก็ได้นะ
พี่เจ :: ไปเถอะครับ พี่เชื่อใจแฟนพี่นะ
ผม :: ครับ พี่เจกินยาแล้วนอนนะครับ จะได้ไม่ป่วยไง
พี่เจ :: งั้นเดี๋ยวพี่ทานยาแล้วนอนเลยนะครับ
ผม :: ครับผม พรุ่งนี้นอนกอดกันนะ
พี่เจ :: มากอดๆ
ผม :: ไปเลยดีไหม
พี่เจ :: 555 บ้านะ ไปนอนได้แล้วนะครับ แล้วพรุ่งนี้ตั้งใจเรียนพิเศษนะ
ผม :: รับทราบครับคุณครูเจ
พี่เจ :: ฝันดีครับ
ผม :: ฝันดีครับพี่เจ รักพี่เจมากเลยน๊า
พี่เจ :: พี่ก็รักแฟรงค์ครับ
แล้วก็กดวางสายไป
โอ้ยยยย ,, อยากมีความสุขแบบนี้นานๆ
อีกแค่ 1 ปี จะต้องแอดมิดชั่นเข้าไปเรียนกับพี่เจให้ได้
รีบนอนดีกว่า ,, พรุ่งนี้ต้องใช้แรงเยอะ
เอ้ยย ไม่ใช่ ต้องไปนอนบ้านพี่เจอีก
>//////<
ฝันดีนะครับทุกคน ..
ขอให้ซานต้าซานตี้ไปแจกจ่ายความสุขกับทุกๆบ้านนะครับ
-
:กอด1: จุดนี้อยากส่องไอจีพี่เจมากๆอะ
ชะนียังไม่เลิกทำตัวน่ารำคาญอีก เป็นไรมากไหมทั้งเบลทั้งบัว
ผู้ชายเค้าคบกันเปิดเผยก็ดีแล้วไม่ได้แอ๊บคบชะนีบังหน้าซะหน่อย
-
กลัวแฟรงค์พลาดท่าเจอบัววางยาจัังเลย :ling3:
-
เหมือนจะมีมาม่า
-
แอบเป็นห่วงน้องแฟรงค์ กลัวเกิดเหตุการณ์ไม่ดี
ระมัดระวังตัวดีๆนะน้องแฟรงค์ อย่าไว้ใจยัยบัวมากนักนะ
-
เหมือนจะมีเรื่องให้มาม่าในงานวันเกิดบัว
ต้องมีใครวางแผนทำอะไรสักอย่าง
แฟรงค์ระวังตัวด้วย พี่เจก็เหมือนกัน
-
รักกันนานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค๊าาาาาาาา ^^
-
Ch 42 ผิดที่ผมเอง || Frank ‘ mode
เช้าวันเสาร์
ผมมาถึงที่เรียนพิเศษเกือบ 9 โมงเช้า
โชคดีมากที่อาจารย์ยังไม่เริ่มสอน
น้ำน่าน :: ทำไมมาสายวะมึง
ผม :: ก็กูเตรียมของไปนอนบ้านพี่เจต่อไง นี้เอาไปฝากคอนโดแบงค์มา
อุ่น :: แล้วแบงค์ไม่มาเรียนหรอวะ
ผม :: โดนซานต้ารุมกัดวะ 555555 จะไปซ้อมดนตรีทีเดียวเลย
เปอร์ :: พี่เชนแม่งงง ทุกเทศกาลเลยไม่มีพลาด
อุ่น :: กูว่าทุกวันวะ พอๆกับไอ่เชรี้ยแบงค์นั้นแหละ
5555555 คู่นี้มันสูสีกันครับ ทั้งผลักทั้งดันทั้งรุกทั้งรับ รู้ทันกันทุกงาน
น้ำน่าน :: เรียนๆกันเถอะมึง อาจารย์มาแล้ว
พวกผมนั่งเรียนกันไปจนบ่าย 2 ก็เลิกเรียนละครับ
เดินมารอน้องเฟรินส์ที่ Mc ตรงพารากอน แล้วก็ไปซ้อมดนตรี
พี่เจโทรมาหาตอนที่ผมอยู่บน Taxi
ผม :: ตื่นแล้วหรอครับบ
พี่เจ :: ตื่นแต่เช้าแล้วครับ แต่ช่วยแม่ตัดกิ่งไม้ แล้วก็ย้ายมุมรับแขกนะ
ผม :: ไม่รอแฟรงค์ก่อนละ พรุ่งนี้แฟรงค์ช่วยทำ
พี่เจ :: แม่จะไปบ้านสวนนะ เลยทำวันนี้เลย นี้ก็ออกไปกันแล้ว
ผม :: งั้นคืนนี้ก็อยู่บ้านกัน 2 คนอะดิ
พี่เจ :: ใช่แล้ว แต่ป้านวลทำกับข้าวไว้หม้อใหญ่เลยละ อุ่นกินได้จนวันอาทิตย์
ผม :: เย่เย้ .. กินนอนดูทีวี สบายเลย ไม่ออกไปไหนเลยเนอะๆ
พี่เจ :: 555 แต่พี่อยากไปร้านหนังสืออะ
ผม :: ก็ไปวันนี้ไง พรุ่งนี้ออกบ้านไม่ไหวหรอกเชื่อดิ
พี่เจ :: ทำไมไม่ไหวอะ
ผม :: หึหึ เดี๋ยวก็รู้
พี่เจ :: โหววว ถ้าจะหัวเราะแบบนี้นะ ไม่คุยด้วยละ
ผม :: 555555 คิดไปไหนเนี้ยย
พี่เจ :: ถ้าแฟรงค์พูดนี้คิดไกลๆไว้ก่อนเลย ไม่น่าเชื่อถือ
ผม :: ผมออกจะใสซื่อนะพี่เจ
พี่เจ :: อย่า ๆ ใสซื่อมากกก แล้วนี้ถึงไหนแล้วครับ
ผม :: จะถึงห้องซ้อมแล้ว
พี่เจ :: โอเคครับ ตั้งใจซ้อมนะ แล้วเดี๋ยวเจอกันที่ห้องแบงค์
ผม :: ครับ เดี๋ยวเจอกันนะ
ผมวางสายไปก่อนจะหันไปมองทุกสายตาที่มองมา
ผม :: พวกมึงมองอะไรกันวะ
เปอร์ :: มองมึงไง สาดดด มีความสุขจริงนะ
อุ่น :: อืมมนั้นดิ เดี๋ยวไปงานวันเกิดแฟนเก่า แล้วไปนอนกอดแฟนใหม่ต่อ
น้ำน่าน :: พี่เจใจกว้างมากอะ เป็นกูนะแม้แต่คุยกันกูก็ไม่ให้อะ
เฟรินส์ :: นั้นก็หวงไปพี่น้ำน่าน
น้ำน่าน :: ก็พี่รักเฟรินส์นิค่ะ ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้
เฟรินส์ :: ขังเฟรินส์ไว้เลยดีไหมละ
น้ำน่าน :: ก็เข้าท่าดีนะ
เฟรินส์ :: พี่น้ำน่านน !!
น้ำน่าน :: 5555 พี่ล้อเล่นครับ
เฟรินส์ :: ตัวเองก็ระวังตัวด้วยอะ พลาดท่าเพราะผู้หญิงมาหลายคนละ
อย่าให้พี่เจเค้าเข้าใจตัวเองผิดอีกนะ
ผม :: ครับ ไม่ทำให้เสียใจหรอกครับ
อุ่น :: แฟรงค์ ,,มึงรู้ไหมบางทีคำว่าไม่เป็นอะไร
ไม่คิดมากครับ อะไรแบบนี้ แต่ในใจนี้โคตรจะคิดมากเลยนะเว้ยย กูอะเป็นบ่อย
น้ำน่าน :: กูว่าเป็นกันเกือบทุกคนอะ
เปอร์ :: จริงๆ กูก็เป็น 55555
ผม :: เออ กูก็หนักใจวะ ทำไงดีวะ
เฟรินส์ :: จะยากอะไรละคะ ร้านที่ไปนั่งกินเป็นร้านเปิด
พี่บัวไม่ได้ปิดร้านไม่ใช่หรอ พวกพี่ก็ชวนกันไปนั่งกินรอสิคะ
อุ่น :: สวยแล้วยังฉลาดด้วยนะเนี้ย โทรบอกพี่ยิมก่อนดีกว่า
น้ำน่าน :: ละพี่ไปด้วยได้ไหมคะ
เฟรินส์ :: ไปสิคะ เฝ้าพี่แฟรงค์ด้วย กลัวจะไม่ทันเกมส์ยัยบัวเน่านั้น
แต่!!! ห้ามกลับเกินเที่ยงคืนนะคะ
น้ำน่าน :: รับทราบครับผม
ผม :: เออ ขอบใจมากนะเว้ยย
แล้วก็ถึงห้องซ้อม พวกผมซ้อมเพลงกันจนถึงหกโมงเย็น ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
นัดเจอกันอีกที 2 ทุ่มที่ร้าน ชีบาร์ เอกมัย เลย
ผมกลับพร้อมแบงค์ เพราะกระเป๋าเสื้อผ้าอยู่ห้องมัน
พอถึงห้องแบงค์ก็เจอพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ และแฟนผม พี่เจ นั่งเล่นเกมส์กันอยู่
พี่มี่ :: ไงไอ่เสือ จะไปนัดสาวหรอวะ
ผม :: งานวันเกิดเพื่อนนะครับ สาวที่ไหนละ
พี่มี่ :: เออ ใครก็ช่างเหอะ แต่ขอบใจนะทำให้พวกกูได้ไปนั่งชิลด้วย 555555
พี่แชมป์ :: ไปแบบฟรีด้วยละ ถึงชอบ 555
ผม :: ใครเลี้ยงละครับพี่มี่พี่แชมป์
พี่มี่พี่แชมป์หันไปมองหน้าพี่เจ
พี่เชน :: แฟนคุณมึงนะครับเลี้ยง 555
พอน้องยิมโทรมาบอก มันพูดเลยว่าไปกันนะเว้ย
กูเลี้ยงเอง พวกผมเลยไม่อยากขัดศรัทธา ไปครับไป 555555555
ผมเดินไปนั่งข้างๆพี่เจ แล้วเอาหัวมาซุกๆไหล่พี่เจ
พี่เจ :: เดี๋ยวๆแฟรงค์ เล่นเกมส์แป๊บนึงๆ จะชนะแล้ว
แต่พี่มี่มาดึงจอยเกมส์ไปแทน
พี่มี่ :: ไปคุยกันในห้องโน้นน มานี้กูเล่นต่อเอง
ผมยิ้มให้พี่มี่ที่รู้ใจผม ก่อนจะหันไปส่งสายตาวิบวับให้พี่เจ
ผม :: ป่ะๆ ไปแต่งตัวกันเหอะ
พี่เจส่ายหัวไปมา ก่อนจะหัวเราะนิดๆใส่ผม
พี่เจ :: ก็ไปแต่งดิ
ผม :: แต่งให้หน่อยดินะ นะ นะ นะครับ
พูดจบผมก็ลุกขึ้นยืนฉุดมือให้พี่เจลุกขึ้นตาม
พี่เชน :: ให้ยืมห้องแค่เปลี่ยนเสื้อผ้านะครับ ไม่ให้ทำอย่างอื่นนะครับ
พี่เจ :: กูไม่ทำอะไรหรอกนะ มึงไม่ต้องมาพูดดักคอเลย
ผม :: ไม่ทำหรอกพี่เชน คืนนี้มีเวลาอีกทั้งคืน แม่พี่เจไม่อยู่
พี่มี่ :: เยสสสสสสส พกยาแก้ไข้แก้อักเสบยังครับเพื่อน 55555555
แล้วพวกพี่มี่ พี่แชมป์ พี่เชน กับแบงค์ก็หัวเราะกัน
จนพี่เจอาย เดินเข้าห้องก่อนผมอีก
ผมเดินตามเข้าไปก่อนจะปิดประตู
ผม :: ว้ายย โดนเพื่อนแซว อายเลยดิอายเลย 555
พี่เจ :: พอๆ อย่ามาล้อเลย รีบอาบน้ำเปลี่ยนชุดเร็วๆ
จะได้ไปหาอะไรรองท้องก่อน
ผมเดินเข้าไปกอดพี่เจจากทางด้านหลัง ก่อนจะเอาหน้าซุกลงที่ซอกคอพี่เจ
ผม :: ไว้ใจแฟรงค์นะครับ ไม่ทำให้พี่เจเสียใจแน่นอน
พี่เจเอนหัวลงมาพิงกับหัวผม ก่อนจะตอบรับผม
พี่เจ :: พี่เชื่อใจแฟรงค์ครับ ป่ะ ,, ไปอาบน้ำนะ เพื่อนรอ
ผม :: ครับผม
ก่อนจะดึงพี่เจเข้ามาหอม แล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป
พอเดินออกมาพี่เจก็เอาเสื้อผ้าในกระเป๋าออกมาเตรียมชุดให้เรียบร้อยแล้ว
แฟนผมน่ารักปะละ 5555555555
โอ้ยย อยากกลับบ้านละอะ ไม่อยากไปงานวันเกิดบัวละ
แฟนทำตัวน่ารักงี้ อยากนอนกอดแฟนอยู่บ้านเฉยๆเลยอะ
ผม :: โหยยย แฟนผมน่ารักเนอะ เตรียมเสื้อผ้าให้ด้วย
พี่เจเดินเข้ามาดึงผ้าเช็ดหน้าที่ผมพาดบ่าไว้ ไปเช็ดผมให้
พี่เจ :: ทำไมไม่ชอบเช็ดตัวให้แห้งก่อนออกจากห้องน้ำนะ เดี๋ยวไม่สบายหรอก
ผม :: ก็รู้ไงว่ามีคนคอยเป็นห่วง คอยทำให้ เลยไม่ทำเอง 555
พี่เจ :: ละถ้าพี่ไม่อยู่ ใครจะทำให้แฟรงค์
ผม :: ไม่มีวันอะที่พี่เจจะไม่อยู่กับแฟรงค์
พี่เจ :: ถ้าพี่เป็นอะไรไปละ
ผม :: อย่าพูดแบบนี้ ไม่ชอบเลย
พี่เจ :: ขอโทษๆครับ มะๆ แต่งตัวนะ เพื่อนรอ
ผมรีบแต่งตัว ก่อนจะเดินออกจากห้องไปรวมกับเพื่อนๆที่นั่งรออยู่
พอมาถึงร้าน พวกพี่เจกับเพื่อนๆผมก็แยกไปนั่งโซนนั่งชิลหน้าร้าน
ผม :: เดี๋ยวจะแว๊ปมาบ่อยๆ นะ พี่เจอย่าเมานะครับ คืนนี้ขับรถกลับบ้านอีก
พี่เจ :: กินแต่น้ำโค้กจะเมาได้ไง รีบเข้าไปแล้วรีบกลับมาหาพี่นะครับ
ผม :: รักพี่เจนะ
พี่เจยิ้มตอบก่อนจะผลักให้ผมรีบเดินเข้าไปข้างใน
พอผมเดินเข้ามาก็เจอโต๊ะของบัวกับเพื่อนๆ ที่ผมพอรู้จักบ้าง
ก็มีผู้ชายมาหลายคนครับ เลยไม่เหงา
ไม่เกร็งเท่าไหร่ ตอนแรกคิดว่าจะมีแต่ผู้หญิงด้วยซ้ำไป
ผมลุกขึ้นเดินออกไปชนแก้วกับเพื่อนๆ กับพี่เจที่หน้าร้านหลายรอบเหมือนกัน
จนตอนนี้ ห้าทุ่ม เพื่อนบัวเอาเค้กมาเป่ากันแล้ว
ผมก็เลยเห็นว่าเวลามันพอสมควรแล้วละ เป่าเทียนแล้วกินเค้กแล้ว
ผมเลยเดินเข้าไปหาบัว เพื่อจะขอตัวกลับ
ผม :: บัวๆ เราจะกลับแล้วนะ
บัว :: ห๊ะ แฟรงค์ว่าไงนะ ไม่ได้ยินเลย
ผมเลยก้มหน้าลงไปกระซิบ
ผม :: เราบอกว่าเราจะกลับแล้วนะ
บัวพยักหน้า ก่อนจะดึงให้ผมเดินตามไปตรงทางไปเข้าห้องน้ำ
บัว :: จะกลับละหรอ
ผม :: ครับ พวกเพื่อนๆก็มานั่งกินเหมือนกัน
อยู่โต๊ะด้านนอกอะ เราเลยว่าจะกลับแล้ว พรุ่งนี้เรามีเรียนพิเศษต่อ
บัว :: ขอบใจที่มานะ แต่ไหนละของขวัญของบัว
ผม :: 5555 เราไม่ได้ซื้อมาเลยอะ ติดไว้ก่อนได้ไหม
บัว :: โหวว แฟรงค์อะ ลืมได้ไงกัน
ผม :: ก็เราเรียนพิเศษเสร็จก็ไปซ้อมดนตรีต่อนิน๊า
เอาไว้เราซื้อให้นะแล้วเดี๋ยวเราโทรหาให้บัวมาเอาของขวัญ
บัว :: ไม่เป็นไร งั้นขอจูบจากแฟรงค์ 1 ทีได้ไหม
ผม :: ไม่ได้หรอก เรามีแฟนแล้ว
บัว :: แค่จูบเอง ไม่ได้ขอให้มานอนด้วยซะหน่อย แค่จุ๊บเฉยๆก็ได้นะ นะค่ะแฟรงค์
เอาไงดีวะกู ,, แค่จุ๊บเอง คงไม่เป็นไรหรอกมั้งง
โอ้ยยย แม่งง ยากกว่ากูจะสอบเข้าคณะไหนอีกแบบนี้
บัว :: แฟรงค์ต้องเป็นฝ่ายจุ๊บนะ ไม่ใช่บัว เร็วๆดิแฟรงค์ ไม่งั้นไม่ให้กลับนะ
อืมมม เอาไงเอากันวะ จะได้กลับไปหาพี่เจไวๆ แค่จุ๊บเอง
ผมเลยก้มหน้าลงไปจะจุ๊บแก้มของบัว แต่บัวคงรู้ทันผม
บัว :: จุ๊บที่ปากนะแฟรงค์ ไม่ใช่ที่อื่น
โอ้ยยยย เกลียดผู้หญิงรู้ทันเว้ยยย
ผมเลยใช้มือประคองหน้าบัว แล้วก้มลงไปจุ๊บเบาๆที่ปากบัว
แล้วรีบดึงหน้าออก
ผม :: สุขสันต์วันเกิดนะบัว
บัวยิ้มให้ผม แต่ไม่ทันที่บัวจะพูดอะไร
เสียงน้ำน่านก็ลอยดังมาจากด้านหลัง
น้ำน่าน :: สุขสันต์มากแน่ๆมึง พี่เจเพิ่งเดินออกไปเมื่อกี้นี้เอง
ผม :: เชรี้ยยยแล้ว มึงมานานแล้ว?
อุ่น :: กูมาฉี่ไงมึง พี่เจก็มา แล้วกำลังจะเดินออกจากห้องน้ำ ก็เจอฉากเด็ดเลย
ผม :: พี่เจเห็นหมดเลยหรอวะ
อุ่น :: ตั้งแต่มึงประคองจับหน้าบัวมาจูบนั้นแหละ
ผม :: ไอ่เชรี้ยเอ้ยยยย
น้ำน่าน :: อย่าเอาแต่ด่า มึงรีบไปตามพี่เจเลย
ผมรีบวิ่งกลับมาที่โต๊ะ แต่ไม่ทันละครับ
รถพี่เจแล่นออกจากลานจอดรถไปแล้ว
พี่มี่ :: ไปทำเชรี้ยไรมา เพื่อนกูร้องไห้แล้วบอกให้กูไปส่งมึงเนี้ยห๊ะ
ผม :: เอ่อ คือ คือ
พี่เชน :: จะติดอ่างหาพ่องงงหรือครับ ว่ามาไอ่เชรี้ย ไม่งั้นพวกกูไม่ช่วยนะ
ผมก็เล่าให้พี่เชนกับพวกเพื่อนๆฟังแบบที่มันเกิดขึ้น
พี่แชมป์ :: ปฏิเสธไปก็จบแล้วแฟรงค์ เจมันโกรธมากแน่ๆ
พี่เชน :: กูว่าไม่โกรธหรอก มันร้องไห้ กูว่ามันเสียใจมากกว่าวะ
ผม :: พี่ไปส่งผมบ้านพี่เจหน่อย
พี่มี่ :: มันไม่กลับบ้านหรอก มันรู้ว่ามึงต้องไปรอมัน
มึงกลับบ้านเถอะแฟรงค์ แล้วพรุ่งนี้ค่อยง้อมัน
ผม :: ไม่เอาอะพี่ นะนะ ไปส่งผมบ้านพี่เจ หรือไม่เดี๋ยวผมไปเองก็ได้
พูดจบผมก็วิ่งไปเรียก Taxi หน้าร้านบอกทางไปบ้านพี่เจ
ระหว่างนั่งบน Taxi ผมก็กดมือถือหาพี่เจ
กดเป็นสิบๆสายพี่เจก็ไม่รับสาย
โอ้ยยย พี่เจครับ พี่เจรับสายแฟรงค์หน่อย พี่เจ
ผมโทรไปอีกไม่รู้อีกกี่สาย จนพี่เจกดรับ
ผมได้ยินแต่เสียงเพลงดังออกมา
ผม :: พี่เจอยู่ไหนครับ ฟังแฟรงค์ก่อนนะ
พี่เจ :: พรุ่งนี้ค่อยคุยแฟรงค์
ผม :: วันนี้แหละ พี่เจเข้าใจผิดนะ
พี่เจ :: ภาพแบบนี้มันเกิดขึ้น 2 ครั้งแล้ว พี่เข้าใจอะไรผิดแฟรงค์
แล้วพี่เจก็ร้องไห้ สะอื้นดังมาก TT’
ผม :: พี่เจครับ พี่เจฟังแฟรงค์นะครับ
เดี๋ยวเราไปคุยกันที่บ้านนะ พี่เจขับรถถึงไหนแล้วครับ
แต่ก็ได้ยินแต่เสียงร้องไห้ตอบกลับมา
ผม :: พี่เจครับ พี่เจ ...
ตรู๊ดดด ตู๊ดดด ,,,
อ้าวว สายตัดไปแล้ว
ผมโทรกลับไปอีก พี่เจก็ไม่รับสาย
จน Taxi มาถึงหน้าบ้านพี่เจ ผมก็จ่ายเงินแล้วลงไปรอ
แต่ไม่มีกุญแจเข้าบ้านครับ เลยได้แต่ยืนรอหน้าบ้านพี่เจอยู่แบบนั้น
สักพักรถพี่เชนก็มาจอดหน้าบ้านพี่เจ
พี่เชน :: มันไม่กลับมาหรอกคืนนี้เชื่อกูดิ กลับบ้านเหอะ
ผม :: ไม่เป็นไรครับพี่ ผมจะรอพี่เจ
แบงค์ :: งั้นกูรอด้วยละกัน
ผม :: มึงกลับบ้านเถอะ พี่เชนมาด้วยลำบากเปล่าๆ
พี่เชน :: ไม่เป็นไร มานั่งบนรถดิ ยืนทำไมให้เมื่อย
ผมเลยขึ้นไปนั่งรอบนรถกับพี่เชนกับแบงค์
พี่เชน :: ทำไมมึงไม่เคยจำวะแฟรงค์ เรื่องราวแบบนี้มันทำให้เสียใจกันมากี่คนแล้ว
ผม :: ผมแค่อยากให้มันจบๆละรีบออกมาหาพี่เจ ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้นเลย
แบงค์ :: แต่แม่งง ความบังเอิญตลอด พี่เจต้องเห็นตลอด
ผม :: เออ กูทำให้พี่เจเสียใจตลอด กูแม่งงง เกลียดตัวเองชิบหายย
พี่เชน :: เอานะ มันรักมึงจะตาย มันจะต้องเข้าใจ ปล่อยมันไปซะพักเถอะ
แต่นี้หิววะ ไปกินก๊วยเตี๋ยวรอได้ไหมวะ แล้วกลับมาไหม
ผม :: ก็ได้ครับพี่เชน
แล้วพี่เชนก็ขับรถพาพวกผมไปกินก๊วยเตี๋ยว แล้วกลับมารอพี่เจที่หน้าบ้าน
จนตี 2 ก็มีรถมาจอดหน้าบ้านพี่เจ
พี่เชน :: เห้ยๆ มีรถมาเว้ยย ไอ่เจป่าววะ
ผมรีบเปิดประตูรถวิ่งลงไปหน้าประตูบ้านพี่เจ
ไม่ใช่พี่เจครับ แต่เป็นแม่พี่เจ
ผม :: สวัสดีครับแม่
( เดี๋ยวนี้เรียกแม่ละครับ ไม่เรียกป้า 5555 )
แม่พี่เจ :: ตาแฟรงค์โชคดีนะลูกไม่ได้ไปกับน้องเจ ไม่งั้นม๊าหนูด่าป้าแน่ๆ
ผม :: ทำไมหรอครับ
แม่พี่เจ :: น้องเจโดนรถขับพุ่งมาชนนะลูก ตำรวจโทรไปตามแม่
นี้แม่กำลังมาเอากระเป๋าเสื้อผ้าจะไปเฝ้าน้องเจ
ผม :: อยู่โรงพยาบาลอะไรครับ พี่เจเป็นอะไรมากไหมครับ
แม่พี่เจ :: โรงพยาบาล YYY นะลูก ไม่เป็นอะไรมากแล้วละ
หัวกระแทกพวงมาลัย หัวแตกนิดหน่อย หมอให้นอนดูอาการและตรวจเช็คร่างกายให้ละเอียดนะ
ผม :: งั้นผมไปหาพี่เจก่อนนะครับ
ผมรีบยกมือไหว้แม่พี่เจ ก่อนจะวิ่งไปขึ้นรถพี่เชน
ผม :: พี่เชน พี่เจโดนรถชนอยู่โรงพยาบาล YYY รีบไปเถอะพี่
พี่เชน :: เชรี้ยแล้ววว เป็นไรมากไหมวะ
แบงค์ :: รีบออกรถก่อนเถอะ แล้วค่อยถาม
พี่เชนรีบขับรถไปโรงพยาบาล YYY
พอถึงโรงพยาบาล ผมก็วิ่งไปถามที่ประชาสัมพันธ์ว่าพี่เจพักห้องไหน
พอได้หมายเลขห้องก็รีบวิ่งไปที่ห้องทันที
พอเปิดประตูเข้าห้องไป พี่เจนอนคุยอยู่กับป้านวล
พอพี่เจหันมาเห็นพวกผม ก็ขมวนคิ้วนิดหน่อย ก่อนจะเอ่ยทักขึ้นมา
พี่เจ :: อ้าวว เชน มึงรู้ได้ไงว่ากูเข้าโรงพยาบาลวะ
พี่เชน :: แม่มึงบอกนะ กูเลยรีบมา
พี่เจ :: มึงไปทำอะไรบ้านกูดึกๆวะเนี้ย
พี่เชน :: ก็ไปส่ง ...
พี่เชนพูดไม่ทันจบพี่เจก็ถามสวนขึ้นมา
พี่เจ :: แล้วมึงพาเด็กที่ไหนมาด้วยวะนั้นอะ
เด็กที่ไหนมาด้วย.....
เด็กที่ไหน.....
พี่เจจำผมไม่ได้???
ผมเดินไปชิดขอบเตียงพี่เจ ก่อนจะจับมือพี่เจ
พี่เจสะบัดมือออก ก่อนจะมองหน้าผมด้วยความแปลกใจ
พี่เจ :: เอ่ออ น้องครับ น้องเป็นใครอะครับ
ไม่ใช่แค่คำพูดที่เปลี่ยนไป ไม่ใช่แค่คำถามที่พี่เจถามดูแปลกไป
แต่สายตาพี่เจที่มองผม … ราวกับคนไม่รู้จักกัน
พี่เชน :: นั้นแฟรงค์ แฟนมึงไง
พี่เจ :: ไอ่เชรี้ยย ล้อเล่นอะไรของมึง
แฟนกูก็เบลล์ไงวะ ตลกละ กูเนี้ยนะมีแฟนเป็นผู้ชาย 555555555
พี่เจนั่งหัวเราะอยู่บนเตียงคนไข้
แต่พวกผม พี่เชน แบงค์ ป้านวล ยืนมองหน้ากัน
สรุปแล้ว ,, พี่เจจำผมไม่ได้จริงๆใช่ไหม?
นี้คือบทลงโทษงั้นหรอ ที่ผมแค่เผลอไปเพียงเสี้ยววินาที??
-
:z3: เชร้ดดดดดดด
เอางี้เลยเหรอพี่เจ
แฟรงค์แบบว่าบางทีก็คิดอะไรเด็กๆไปอะ
-
พี่เจเห็นช๊อตเด็ดทุกที แฟรงค์.............
แฟรงค์จะทำไงต่อไป สงสารพี่เจมากกว่า
-
เอิ่ม อึ้งแปป
-
โดดตบอีบัวสิบที. แฟรงค์ก็โง่เกิ๊นนนนนนน.
-
งาน...งอก
-
น้ำตาซึม พี่เจต้องเสียใจเพราะ เหตุการณ์แบบนี้อีกแล้ว
พี่เจอย่าแกล้งลืมน้องแฟรงค์นานนะ เดี๋ยวน้องร้องไห้นะพี่เจ
-
ดราม่ามากค่ะ เจอแบบนี้ก็ดีนะ แฟรงค์จะได้จำ ไม่รู้จักคิด แต่ก็อย่างว่าแหละเด็กกันจริงๆ
เจไม่น่าที่จะลืมได้นาน น่าจะลืมช่วงสั้นๆ ความทรงจำที่เพิ่งเกิดไม่นาน แต่เดี๋ยวก็น่าจะเริ่มจำได้หรือว่าเจแกล้งทำเพราะว่าโกรธ
-
พี่เจลืมจริงหรือแกล้งลืมเนี่ย สงสารพี่เจอ่ะ
-
สมน้ำหน้าแฟรงค์ ลืมมันไปเถอะพี่เจ็บแทบตาย ก็อย่าไปจำมัน ทำไม่คิดอะไร แล้วยังไง ไม่รู้สิ ไม่ปลื้มกับแฟรงค์นะตอนนี้
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
พี่เจแกล้ง หรือว่าจริงอ่ะ T_T
-
สมน้ำหน้า แมร่งข้อค้างให้จบๆ ไม่จูบก็ได้ปะวะ (อิน :m16:)
-
แวะเอากำลังใจมาฝากคนเขียน :L1: :L1:
ตอนหน้าอย่าใจร้ายกะน้องแฟรงค์นักเลย
สงสารน้อง จุ๊บๆๆๆๆๆ :mew1:
-
เเฟรง นี่น่ะ ไม่ไหวๆ
ว่าเเต่เจ เเกล้งจำเเฟรงไม่ได้หรือเปล่าอ่ะ
[/b]
:mew2: :mew2: :mew2:
-
Ch 43 เริ่มต้นอีกครั้ง || Frank ‘ Mode
พี่เชน :: นั้นแฟรงค์ แฟนมึงไง
พี่เจ :: ไอ่เชรี้ยย ล้อเล่นอะไรของมึง
แฟนกูก็เบลล์ไงวะ ตลกละ กูเนี้ยนะมีแฟนเป็นผู้ชาย 555555555
ผมยืนนิ่งกับสิ่งที่พี่เจพูด มองพี่เจตอนนี้
ไม่มีพี่เจคนเดิมเลย แววตาก็ไม่ใช่ ท่าทางต่างๆก็ไม่ใช่
ผมขยับออกมายืนห่างจากเตียงคนไข้
ให้พี่เชนเข้าไปยืนใกล้ๆพี่เจแทน
แบงค์เดินมาตบบ่าผมเบาๆ
แบงค์ :: พี่เจอาจแค่กำลังลืม หัวพี่เจกระแทกเว้ย
กูเคยได้ยินมาว่าอาจจะลืมไปชั่วขณะ นะมึง อย่าเครียดเลยวะ
ผม :: แต่แววตาพี่เจเป็นแบบนี้ กูไม่สบายใจวะ
ถ้าพี่เจจำกูไม่ได้ขึ้นมาละ กูจะอยู่ไงวะ
แบงค์ :: ไม่เอาเว้ยยมึง มันจะผ่านไปได้ด้วยดี
ผมยืนมองพี่เจกับพี่เชนคุยกันสักพัก
แม่พี่เจก็กลับมาพร้อมกับกระเป๋าเสื้อผ้าใบใหญ่
แม่พี่เจหันมายิ้มให้ผมนิดๆก่อนจะบอกกับผม
แม่พี่เจ :: น้องแฟรงค์ลูกกลับไปพักนะครับ
แล้วค่อยมาเยี่ยมพี่เค้าอีกที พี่เค้าไม่ได้ลืมหนูหรอก อย่าร้องไห้นะครับ
ผม :: ครับแม่
ผมยืนน้ำตาคลอ ยิ่งแม่พี่เจพูดแบบนี้
ยิ่งทำให้ผมรู้ว่าที่พี่เจจำผมไม่ได้มันคือความจริง
ตอนแรกผมคิดว่าพี่เจแกล้งผมเล่น
แต่ตอนนี้ผมเชื่อแล้วว่ามันเป็นเรื่องจริง
พี่เชนเดินเข้ามาหาผม
พี่เชน :: กลับเถอะวะ ให้เจมันได้พักผ่อน แล้วค่อยว่ากันอีกที
แบงค์ :: มึงนอนคอนโดกูนะ ยังไม่ต้องกลับบ้านหรอก นี้ใกล้จะเช้าแล้ว
ผม :: อืม
ผมหันไปมองพี่เจอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องตามพี่เชนกับแบงค์ไปที่รถ
คอนโดแบงค์
ผมตื่นนอนมาเกือบ 10 โมงเช้า
เดินออกมาจากห้องนอน เห็นเปอร์ อุ่น แบงค์ น้ำน่าน นั่งคุยกันอยู่ที่โซฟา
เปอร์ :: ไงมึง ตื่นแล้วดิ
ผม :: เออ ปวดหัววะ แบงค์มียาแก้ไข้ไหม กูเหมือนตัวร้อนๆ
อุ่น :: ไม่น่าถามวะแฟรงค์ มันมีอยู่แล้วละยาพวกนี้
แบงค์ :: กวนตีนน เออ มีๆ เดี๋ยวกูเอาให้ มึงไปกินข้าวก่อนปะ พี่แชมป์เอามาฝากแต่เช้า
ผม :: แล้วพี่เชน ไปไหนวะ
แบงค์ :: ไปเยี่ยมพี่เจแต่เช้าแล้ววะ ไปกับพี่มี่พี่แชมป์
อุ่น :: พี่ยิมด้วย
แบงค์หันไปมองอุ่นอย่างหมั่นไส้
5555555 ลืมชื่อแฟนนิดหน่อยมึงรีบเสริมเลยนะอุ่น
พวกมึงนี้แม่งง น่ารักกันชิบหายย
เห้ออ ละมองย้อนดูกูดิ
โอ้ยย ยิ่งคิดยิ่งปวดหัววะ
ผมกินข้าวกินยาเสร็จก็ไปนั่งรวมกับเพื่อนๆที่โซฟา
น้ำน่าน :: แล้วมึงจะทำไงเรื่องพี่เจ
ผมหันไปมองหน้าแบงค์
เหมือนจะถามว่าพวกมันรู้เรื่องใช่ไหม
แบงค์พยักหน้าให้ผม
ผม :: กูก็ยังไม่รู้วะ
อุ่น :: พี่เจจะกลับไปหาพี่เบลล์งั้นหรอวะ
แบงค์ :: เรื่องพี่เบลล์ตัดไปได้เลย ตอนนี้พี่เบลล์ติดต่อไม่ได้แล้ววะ
มือถือปิดแล้วพี่เชนถามพี่เปิ้ลแล้ว พี่เปิ้ลก็บอกไม่รู้เหมือนกันติดต่อไม่ได้
เปอร์ :: งั้นปัญหาใหญ่เรื่องเดียวในตอนนี้คือ พี่เจจำแฟรงค์ไม่ได้
แบงค์ :: แค่จำไม่ได้ไม่เท่าไหร่ พี่เชนโทรมาบอกกูว่า
พี่เจไม่เชื่อว่าตัวเองมีแฟนเป็นผู้ชาย
ผม :: แล้วกูต้องทำไงวะ
น้ำน่าน :: มึงใจเย็นก่อนวะ จะยอมแพ้หรอวะมึง
จะปล่อยให้พี่เจลืมมึงไปทั้งๆแบบนี้นะหรอ
ผม :: ไม่มีวันอะ กูรักพี่เจมากอะมึง กูจะไม่ยอมเสียพี่เจไปแน่ๆ
อุ่น :: แล้วมึงจะทำไง พี่เจเค้าจำมึงไม่ได้
ผม :: ไปโรงพยาบาลกันเถอะมึง นั่งอยู่เฉยๆก็ไม่รู้จะทำไง ไปคุยกับพี่เจเถอะ
เปอร์ :: จะคุยไงละมึง
แบงค์ :: พี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ ไปโรงพยาบาลแต่เช้า
คุยกับพี่เจเรื่องมึงแล้ว พี่เจไม่เชื่อวะ เปิดไอจีให้ดูแล้วพี่เจก็หาว่าพวกพี่เชนแกล้งอำ
ผม :: กูจะไปคุยกับพี่เจเอง
พวกมันพยักหน้าให้ผม
ก่อนที่ผมจะลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปหาพี่เจที่โรงพยาบาล
โรงพยาบาล YYY
พวกผมมายืนอยู่ที่หน้าห้องพักของพี่เจ
เปอร์ :: ไหวไหมมึง พร้อมไหม
ผม :: กูจะร้องไห้ไงไม่รู้วะ
น้ำน่าน :: เอาวะมึง สู้ๆวะ
ผมหันไปพยักหน้าให้เพื่อนๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องไป
ภายในห้อง พี่เจนั่งคุยกับเพื่อนแบบยิ้มแย้มเหมือนคนไม่เจ็บอะไร
พี่เชน :: มาแล้วเหรอวะ มาๆนี้
พี่เชนกวักมือเรียกผม ผมเดินเข้าไปใกล้ๆพี่เชนที่นั่งอยู่ข้างเตียงพี่เจ
ผมหันไปยิ้มให้พี่เจ
ผม :: หายเจ็บบ้างยังครับพี่เจ
พี่เจมองหน้าผม
โอ้ยย ไม่ชอบสายตางี้เลยวะ แม่งเอ้ยยยย
พี่เจ :: อืม ดีขึ้นแล้ว
พี่เชน :: กูเล่าเรื่องต่างๆให้ไอ่เจฟังไปบ้างแล้วนะ
แต่มันยังจำไม่ได้
ผมพยักหน้ารับรู้ แต่ตาผมก็ยังจ้องพี่เจอยู่
ไม่อยากคลาดสายตาจากคนๆนี้
ไม่อยากให้คนตรงหน้าหายไปไหน
พี่มี่ :: เพื่อนกูจำมึงไม่ได้ แล้วมึงเอาไง
ผม :: ไม่เอาไงอะครับ ผมจะรอจนกว่าพี่เจจะจำได้
พี่แชมป์ :: แต่หมอบอกว่า เจมันลืมเรื่องที่มันอยากลืม
เราอาจจะเรียกความทรงจำตรงนั้นกลับมาอีกไม่ได้นะ
พี่เจ :: พี่อาจจะไม่ได้รู้สึกรักน้องแฟรงค์แบบเดิมก็ได้นะครับ
พี่เชน :: เออ มึงจะทำไง
ผมยืนน้ำตาคลอ จนแบงค์ต้องมาบีบไหล่ผมเบาๆ
ผมเอามือปาดน้ำตาตัวเองออก ก่อนจะมองหน้าพี่เจอีกครั้ง
ผม :: ไม่ว่าพี่เจจะลืมแฟรงค์ไป หรือจะจำแฟรงค์อีกไม่ได้เลยก็ตาม
แฟรงค์ก็จะไม่ไปไหนครับ แฟรงค์จะยืนอยู่ตรงนี้แหละ ข้างๆพี่เจไปแบบนี้
พี่เจ :: ละจะอยู่ตรงนี้ในสถานะไหน พี่ไม่ได้ชอบผู้ชายนะ
ถึงแม้ว่าช่วงที่ผ่านมาพี่อาจจะคบกับน้องจริงๆก็เหอะ
ถ้าสมองพี่ลืมมัน แปลว่ามันไม่มีอะไรพอให้พี่จดจำ
พูดไม่ออกเลย เจอคำนี้ของพี่เจ
แฟรงค์ … มึงไหวนะมึง
ผมบอกตัวเองในใจ
พวกเปอร์ น้ำน่าน อุ่น แบงค์
ขยับเดินมาเอามือลูบหัวผม จับแขนผม โอบกอดผมไว้
เหมือนพวกมันจะบอกให้ผมรู้ว่าพวกมันยืนอยู่ข้างผมเสมอ
ผมยังยืนมองพี่เจอยู่แบบนั้น มองสายตาพี่เจ
ที่ตอนนี้แทบไม่หลงเหลือสายตาที่เคยมองผมแบบเดิมอีกเลย
ผม :: ไม่เป็นไรครับ พี่เจอาจจะลืมผมไปแล้ว
อาจจะจำอะไรระหว่างเราไม่ได้เลยก็ตาม
แต่ผมจะยืนอยู่ข้างๆพี่เจ จะสถานะไหนก็ได้แล้วแต่พี่เจจะให้ผม
ผมจะอยู่ข้างๆพี่เจแบบนั้น ไม่ไปไหนครับ
พี่เจ :: ละถ้าพี่บอกให้น้องไปละ พี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย
พี่มี่ :: เห้ยย เจ มึงพูดแรงไปไหมวะ
พี่เจ :: กูรู้สึกยังไงกูก็จะพูดแบบนั้น
พี่แชมป์ :: แต่นั้นแฟนมึงนะ
พี่เจ :: กูจำอะไรไม่ได้ระหว่างกูกับมัน ถือว่าตอนนี้กูไม่ได้เป็นแฟนมัน
เจ็บไหมครับ
ผมเจ็บครับ ,,
มันคือบทเรียนที่สอนให้ผมรู้หรือเปล่า
ว่าการทำอะไรไปโดยไม่ทันคิด ทำให้ผมเสียคนที่ผมรักไป
ทำให้เค้าลืมผม ลืมความรักของผมไปหมด
ระหว่างที่ผมยืนอยู่นั้น พยาบาลก็เดินเข้ามา
พยาบาล :: นี้ของติดตัวคนไข้ตอนมาถึงโรงพยาบาลคะ
พร้อมยื่นถุงพลาสติกอย่างดีที่ข้างในมีกระเป๋าเงิน
มือถือที่หน้าจอแตก สร้อยทอง นาฬิกา และข้อมือเงินที่ผมให้
พี่เจยื่นมือไปรับของจากพยาบาล
พี่เจ :: ขอบคุณครับ
พยาบาลส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
พี่เจแกะเอาของออกมาจากถุง หยิบทีละชิ้นๆ จนมาถึงข้อมือเงินเส้นนั้น
พี่เจ :: นี้ของกูหรอวะ
พี่เชนหันมามองหน้าผม
พี่เชน :: ของกูเองอะ แต่มึงยืมไป งั้นกูเอาคืนเลยละกันนะ
แต่พี่เจไม่ส่งคืนให้พี่เชน
พี่เจ :: ไม่อะ กูว่ามันเป็นของกูนะ แต่กูจำไม่ได้ว่าใครให้กู หรือกูซื้อมาจากไหน
พี่แชมป์เปิดไอจี ก่อนจะยื่นมือถือให้พี่เจดู
พี่แชมป์ :: แฟรงค์เป็นคนให้มึง ในวันที่มึงครบกันได้ 100 วัน
พี่เจรับไอจีไปดู ก่อนจะมองหน้าผม มองสร้อยข้อมือเงินเส้นนั้น
แล้วยื่นมือถือคืนพี่แชมป์ แล้วยื่นสร้อยข้อมือคืนให้ผม
พี่เจ :: อ่ะ เอาคืนไปเถอะ มันท่าทางจะแพง
ผมไม่ได้ยื่นมือไปรับมันคืน
ผม :: มันเป็นของพี่เจ ของผมอยู่นี้
ผมยื่นมือที่ใส่ข้อมือเงินให้พี่เจดู
ผม :: มันเป็นคู่กัน ผมไม่รับมันคืน
พี่เจ :: เอาคืนไปเถอะ พี่จำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ
เห้อออ .. ทำไงดีวะกู
พี่เจจำไม่ได้เลย จะคืนสร้อยข้อมือคู่ให้อีก
นี้กูจะเสียพี่เจไปจริงๆหรือไงวะ
โอ้ยยยยยยย!!!
น้ำน่านกระซิบบอกผม
น้ำน่าน :: แฟรงค์ มึงเคยจีบพี่เจไงว่ะ
ผมหันไปมองหน้ามัน
ผม :: ใช่เวลาถามไหมวะมึง
น้ำน่าน :: มึงก็ใช้วิธีเดิมดิวะ หรือมึงจะถอย
ผม :: ไม่มีวัน กูรักพี่เจ กูจะไม่มีวันเสียพี่เจไป
ผมหันไปมองหน้าพี่เจอีกครั้ง
ผม :: พี่เจเก็บข้อมือเส้นนั้นไว้ก่อนได้ไหมครับ
พี่เจ :: ทำไม
ผม :: ตอนนี้พี่เจลืมทุกอย่างระหว่างเรา
พี่เจ :: อื้มม แล้วยังไง
ผม :: เพราะฉะนั้นเหมือนว่าเรากลับมาที่จุดเริ่มต้น คือคนไม่รู้จักกัน ใช่ไหมครับ
พี่เจ :: อื้ม ใช่
ผม :: งั้นพี่เจให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหมครับ
พี่เจ :: โอกาสอะไร
ผม :: ให้ผมได้จีบพี่เจอีกครั้ง
พี่เจ :: ตลกแล้วละ พี่บอกไปแล้วไงว่าพี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย
ตอนนั้นพี่ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่ชอบน้องได้ไง แต่พี่ว่าจากนี้ไปพี่คงไม่ชอบน้องแน่ๆ
ผม :: ไม่เป็นไรครับพี่ พี่แค่ให้โอกาสผมจีบพี่อีกครั้งนะครับ
พี่เจ :: แล้วถ้ากูไม่ชอบมึงละ
พี่เจคงเริ่มรำคาญ สรรพนามต่างๆเริ่มเปลี่ยนไป
ผม :: ผมขอเวลาพี่ไม่มากหรอกครับ
พี่เจ :: ไม่เอา มึงจะมาจีบกูเนี้ยนะ ไม่เอาอะ กูไม่ชอบ
เชนมึงให้พวกมันออกไปเถอะ กูจะนอนแล้ว
พี่เจหันไปบอกพี่เชน
พวกพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ มองหน้ากันไปมา เหมือนจะถามว่าจะเอาไง
ผมเลยพูดขึ้นไป
ผม :: งั้นมาเล่นเกมส์กันไหมพี่เจ
พี่เจ :: เกมส์อะไรของมึง ออกไปได้แล้ว
ผม :: พี่ไม่กล้าเล่นหรอครับ
พี่เจ :: ทำไมจะไม่กล้า เกมส์อะไรพูดมาเลย
ผมยิ้มขึ้นมานิดหน่อย
แม่งงง เข้าทางกูแล้วละ >//<
ผม :: เกมส์ง่ายๆครับ เกมส์นี้พี่เจไม่ต้องทำอะไรเลย
ถ้าแฟรงค์ทำดี ไม่ทำให้พี่เจรำคาญใจหรือลำบากใจ
พี่เจต้องให้คะแนนแฟรงค์ วันละ 1%
แต่ถ้าแฟรงค์ทำไม่ถูกใจพี่เจก็ลดคะแนนแฟรงค์
พี่เจ :: เกมส์มึงไม่มีระยะเวลาสิ้นสุดหรอ ถ้ามึงไม่ได้จากกูครบ 100% มึงก็ไม่ไปซะทีนะสิ
ผม :: มีระยะเวลาครับ จากนี้อีก 100 วัน ถ้าแฟรงค์ทำคะแนนไม่ครบ 100%
แฟรงค์จะตัดใจจากพี่เจ แต่ถ้าแฟรงค์ทำได้ 100% พี่เจต้องคบกับแฟรงค์นะ
พอผมพูดจบ พี่เจทำหน้าครุ่นคิด
ส่วนเพื่อนๆผม และเพื่อนๆพี่เจ ต่างลุ้นคำตอบของพี่เจกันทั้งนั้น
โอ้ยยย ผมเองก็ลุ้น
มันจะใช้ได้ผมอีกครั้งไหม วิธีการนี้ ~
TT’
พี่เจคิดนานมากครับ นั่งเงียบๆแบบนั้นเกือบ 5 นาที
พี่เจมองหน้าผม ก่อนจะตอบผมกลับมา
พี่เจ :: ถ้าสิ่งที่พวกมึงพูดเป็นความจริง กูเคยรักคนตรงหน้าจริง
กูจะยอมรับเล่นเกมส์ของมึง แต่ภายใน 100 วัน
ถ้ามึงทำให้กูรู้สึกรักมึงไม่ได้ มึงต้องออกจากชีวิตกูไป
ผม :: ครับ แฟรงค์จะทำให้พี่เจรู้สึกรักแฟรงค์เหมือนเดิมให้ได้
พวกเพื่อนๆผม กับเพื่อนๆพี่เจต่างยิ้มดีใจให้ผม
พี่เจ :: ถ้าพูดจบแล้ว เอาสร้อยข้อมือคืนไป
แล้ววันนี้กลับไปกันก่อนเถอะ ปวดหัวอยากจะนอนพักแล้ว
ผมเดินเข้าไปหาพี่เจข้างๆเตียง พี่เชนลุกเดินออกมายืนกับแบงค์
ผมเอื้อมมือไปหยิบสร้อยข้อมือจากมือพี่เจ และจับมือพี่เจไว้
ผม :: ฝากสร้อยเส้นนี้ไว้ก่อนนะครับ ถ้าถึงวันๆนั้นแล้วพี่เจไม่ได้รักผม พี่เจค่อยคืน
พูดจบผมก็ใส่ข้อมือกลับไปที่มือพี่เจ ก่อนจะก้มลงไปจูบที่ข้อมือเบาๆ
พี่เจไม่ได้ดึงมือกลับหรือด่าว่าผม
แต่มองผมด้วยสายตาที่ผมเองก็ไม่รู้มันหมายถึงอะไร
ผมจับสร้อยที่ห้อยจี้เกียร์ที่คอ ให้พี่เจเห็น
ผม :: นี้เป็นเกียร์ที่พี่เจให้ผมในวันนั้น พวกพี่มี่บอกว่า
เกียร์เปรียบเหมือนหัวใจของชาววิศวะ เลยมีคนเปรียบกันว่า...
'เกียร์อยู่ที่ใจ ...ใจอยู่ที่เกียร์ ...ฝากเกียร์ไว้กับใคร ...ฝากใจไว้กับคนนั้น'
พี่เจให้มันไว้กับแฟรงค์ นั้นคือใจพี่เจอยู่กับแฟรงค์เสมอ
แต่ตอนนี้ใจแฟรงค์ที่อยู่กับพี่เจมันหายไป ........ พี่เจอย่าไล่แฟรงค์
อย่าทิ้งแฟรงค์นะครับ ช่วยกัน เราช่วยกันหาช่วยกันซ่อม
ช่วยกันสร้างหัวใจแฟรงค์ที่หายไปจากใจพี่เจกลับมาอีกครั้งนะพี่เจ
ผมพูดจบผมก็ร้องไห้
แบบร้องไห้ไม่อายใครที่อยู่ในห้องนั้นเลย
พี่เจเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้ผม
พี่เจ :: ถ้าแฟรงค์บอกว่าแฟรงค์คือคนที่พี่รักจริงๆ
แฟรงค์อย่าอ่อนแออย่าร้องไห้แบบนี้สิ ถ้าแฟรงค์คิดว่าแฟรงค์จะสามารถสร้างมัน
หรือเรียกความรู้สึกกลับมาได้อีก พี่ก็จะไม่ไล่แฟรงค์ ไม่ทิ้งไปไหน
ผม :: พี่เจ ...
พี่เจยิ้มให้ผม ก่อนจะก้มลงจูบเกียร์ที่อยู่ตรงคอผม
พี่เจ :: ถ้าเกียร์พี่อยู่กับแฟรงค์ แปลว่าใจพี่อยู่กับแฟรงค์ รักษาหัวใจพี่ดีๆนะ
ผม :: ครับพี่เจ แฟรงค์จะรักษาไว้ให้ดีที่สุด ขอบคุณพี่เจที่ให้โอกาสแฟรงค์นะ
พี่เจยิ้มให้ผม ก่อนจะบอกเพื่อนๆว่า
พี่เจ :: กูปวดหัวละง่วงมากอะ กูจะนอนพัก
พวกมึงจะกลับกันเลยก็ได้นะ เดี๋ยวป้านวลก็คงมาแล้วละ
พวกพี่เชนพยักหน้าให้กัน ก่อนจะบอกว่า
พี่เชน :: งั้นกูกลับละ มึงรักษาสุขภาพตัวเองดีๆละกัน แล้วไงกูจะมาเยี่ยมอีก
พี่เจพยักหน้าก่อนจะล้มตัวลงนอน
และไม่ทันที่พวกผมจะออกจากห้องไป พี่เจก็หลับสนิทไปด้วยฤทธิ์ยา
แบงค์ :: ที่พี่เจอ่อนโยนใส่มึงเมื่อกี้ คือตัวตนพี่เจจริงๆ หรือเพราะพี่เจง่วงวะ
พี่เชน :: แบงค์ก็พูดให้เพื่อนเครียดทำไม พี่ว่าฤทธิ์ยาวะ 555555
ผมละส่ายหน้าให้กับคู่รักคู่นี้เลยครับ เรื่องกวนไม่มีใครยอมใคร
พี่แชมป์เดินมากอดคอผม
พี่แชมป์ :: สู้ๆนะแฟรงค์พี่เอาใจช่วย
ผมยิ้มให้พี่แชมป์ และยิ้มให้ทุกคน
ก่อนจะมองพี่เจที่นอนหลับบนเตียง
ผมจะไม่ยอมแพ้ ,, และจะไม่ปล่อยมือจากพี่เจไปแน่นอน
เริ่มต้นนับ 1 ใหม่นะพี่เจ =)
ไม่ว่าจะเริ่มต้นอีกกี่ครั้งก็ตาม ...
หัวใจแฟรงค์ ก็เป็นของพี่เจเสมอ
แฟรงค์รักพี่เจนะครับ <3
-
ถ้ามีคำผิดยังไง จะรีบแก้ไขให้นะคะ
พอดีช่วงนี้เข้า รพ. บ่อยมากคะ
นี้ก็กำลังจะเดินทางไป รพ.มหาราชเชียงใหม่
กลับมาอีกทีวันอังคารจะรีบอัพให้นะคะ
ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆมาตลอดนะคะ
ใกล้จะจบแล้ว ~ ยังไงติดตามกันไปเรื่อยๆนะคะ
ขอบคุณมากๆค่าาาา
:mew1:
-
ความรู้สึกเราเหมือนพี่เจดัดนิสัยแฟรงค์
เป็นกำลังใจให้แฟรงค์เอาชนะใจพี่เจให้ได้อีกครั้ง
-
:L1: ขอบคุณค่ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะ
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าพี่เจคงไม่ได้แกล้งลืม เพราะถ้าจำแฟรงค์ได้ เวลาเท่านี้จะทำให้ฮึดมาแสดงละครดัดนิสัยเด็กแล้วซ่อนความเศร้าในใจได้ยังไง. คนเราน้อยใจหรือโกรธคนรักแค่เห็นหน้าก็น้ำตาจะไหลแล้ว
ในชีวิตจริงจะมีสักกี่คนที่จะได้รับโอกาสแก้ตัว แฟรงค์คงทำใจได้ที่จะจีบพี่เจต่อไปเรื่อยๆ ทำให้คนที่ไม่เคยคิดชอบผู้ชายกลับมารักได้อีกครั้ง. แต่อย่าลืมว่าถ้าวันไหนพี่เจได้หึงแฟรงค์กับสาวไหนขึ้นมาอีก ระเบิดเวลาอาจจะปะทุ
ก่อนจบขอเชนแบ๊งค์หวานๆอีกสักนิดนะคะ
-
เป็นกำลังใจให้ทั้งคนเขียนแล้วก็น้องแฟรงค์ด้วย
สู้ๆๆๆๆๆๆนะคะ ขอให้พี่เจรักแฟรงค์อีกครั้งจ้า
-
เอ้า เรื่มใหม่ๆ แล้วอย่าพลาดอีกล่ะแฟรงค์
-
o13
ทั้งสงสารและสมน้ำหน้าในเวลาเดียวกัน
-
Ch 44 ทีละนิดทีละนิด || Frank ‘ Mode
ตั้งแต่พี่เจเข้า รพ. นี้ก็ผ่านมาเกือบ 2 อาทิตย์แล้วครับ
ก้าวข้ามปีใหม่มาโดยไม่ได้ฉลองกับพี่เจเลย
พี่เจนอนอยู่ที่โรงพยาบาล ผมแวะไปหาแต่ก็ไม่ได้อยู่จนดึก
เพราะพี่เจบอกให้กลับบ้าน TT
พวกเพื่อนๆผมกับเพื่อนๆพี่เจ ก็แยกย้ายไปตามบ้านใครบ้านมัน
ส่วนผมเองตั้งแต่พี่เจตกลงให้เริ่มจีบได้นั้น
พี่เจก็ไม่มีทีท่าเปิดโอกาสให้ผมเลย
อย่างเช่นวันนี้ก็เหมือนกัน
ผมเรียน รด. เสร็จก็แวะไปหาพี่เจที่ใต้คณะ
พี่เจกับเพื่อนๆเห็นผมเดินเข้าไปหา
พี่มี่ :: ไง พวกมึง เลิกเรียนกันละหรอไง
พี่มี่ร้องทักพวกผม
แบงค์ :: เลิกแล้วครับ นี้ใกล้สอบแล้ว
พวกผมเลยจะรีบกลับไปติวกันที่คอนโดครับพี่
พี่เชน :: ไปดิๆ พวกพี่ก็ไม่มีเรียนละ วันนี้จะติวไรละ
พี่เจ :: งั้นกูกลับก่อนนะเว้ยย
พี่เจพูดจบก็ทำท่าลุกขึ้นจะเดินออกจากโต๊ะ
ผม :: พี่เจไม่ไปติวให้แฟรงค์หรอครับ
พี่เจ :: เราไม่ได้ตกลงกันไม่ใช่หรอ อีกอย่างมีไอ่เชนแล้ว ก็โอเคแล้วนี้
ผม :: พี่เชนเค้าติวให้แบงค์ครับ ไม่ได้ติวให้แฟรงค์
พี่เจ :: อ้าวว ไหนบอกไปติวที่คอนโดแบงค์กัน
พี่เชน :: เจ มึงคงลืมไปอีกละสินะ กูว่ากูบอกมึงไปละนิว่า
มึงเป็นครูพิเศษของน้องแฟรงค์เค้า มึงต้องสอนเค้าดิวะ
พี่เจ :: นั้นมันตอนก่อนที่กูจะความจำหายไป ตอนนี้น่าจะยกเลิกได้ละนิวะ
พี่มี่ :: สงสารน้องมันเถอะ มึงจะสอนทิ้งๆขว้างๆหรือไง
นี้น้องมันจะสอบละนะเว้ยยย
พี่แชมป์ :: เจ มึงอย่าทำเหมือนหนีความจริงดิวะ
ไหนมึงบอกให้โอกาสน้องมันจีบมึงไง นี้กูเห็นมึงหนีน้องมันตลอดเลยนะ
พี่เจ :: พวกมึงเป็นเพื่อนกู หรือเพื่อนแฟรงค์มันวะ เข้าข้างมันกันจัง
พี่มี่ :: กูแค่ไม่อยากให้มึงอาศัยอาการความจำเสื่อมของมึง
ทำให้มึงลืมความรักดีๆ ลืมความสุขของมึงเท่านั้นเอง
พี่เจ :: เหอๆ ถ้ามันคือความสุขจริงๆ กูจะลืมหรอวะ
พี่เจพูดแล้วหันมามองหน้าผม
โอ้ยยย เจ็บไหมมึงไอ่แฟรงค์ TT’
ผม :: ไม่เป็นไรครับพี่มี่ พี่แชมป์ พี่เชน
ถ้าพี่เจเค้าลืมแล้วละจะถือว่ายกเลิกการสอนไปเลยไม่เป็นไรครับ
เดี๋ยวแฟรงค์อ่านเอาจากชีทเก่าๆของพี่เจที่แฟรงค์มีก็ได้
เปอร์ :: มาให้พี่ปิ่นติวกับกูไหมมึง
ผม :: ไม่เป็นไรวะ
ผมตอบเปอร์ไป ก่อนจะหันไปมองหน้าพี่เจอีกรอบ
ผม :: งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ จะรีบกลับบ้าน
สวัสดีครับพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ พี่เจ
เห้ยย กูกลับก่อนนะเว้ยย เจอกันวันจันทร์หน้า
น้ำน่าน :: อ้าววว มึงกลับเลยหรอวะ ไหนจะไปกินสเต็กก่อนไง
ผม :: อืมม กูเหนื่อยๆวะ ไปละๆ
ผมพูดจบก็เดินออกจากใต้คณะพี่เจ
คงทนยืนต่อไม่ไหวอะครับ ไม่งั้นร้องไห้แน่ๆ
จริงอย่างที่พี่แชมป์พูดครับ พี่เจหนีผม หลบหน้าผม
ตั้งแต่วันที่พี่เจบอกว่าให้ผมจีบพี่เจได้อีกครั้ง
วันต่อมาผมก็ไปหาพี่เจที่ โรงพยาบาล
เอากระดาษประวัติส่วนตัวที่พี่เจเขียนให้ผม ไปให้พี่เจดู
แล้วผมก็เขียนประวัติผมใหม่ ยื่นให้พี่เจอีกครั้ง
พี่เจยื่นมือมารับ แล้วมองมัน สลับกับมองหน้าผม
พี่เจ :: เอามาให้ทำไมอะ
ผม :: ก็พี่เจจะได้รู้จักแฟรงค์ไง ^^
ผมส่งยิ้มให้พี่เจ
พี่เจหยิบกระดาษในมือไปดู
ผมเลยดึงเก้าอี้มานั่งข้างๆก่อนจะเล่าเรื่องราวในวันนั้นให้พี่เจฟัง
ผม :: นี้ๆ กระดาษแผ่นนี้พี่เจแลกกับแฟรงค์ในวันแรก
ที่พี่เจไปสอนพิเศษแฟรงค์ละ 5555+ ดูดิๆ แฟรงค์อัพรูปพี่เจลงในไอจีด้วยนะ
ผมหยิบมือถือมาเปิดไอจีให้พี่เจดูรูป ผมหวังว่าพี่เจจะจำมันได้ =)
พี่เจ :: พี่ไม่อยากนึก พี่ปวดหัวมากเลย แฟรงค์กลับไปก่อนเถอะนะ
แล้วเรื่องจะมาจีบพี่ค่อยว่ากันอีกทีตอนพี่ออกโรงพยาบาลละกัน
ผม :: พี่เจ .....
ผมพูดได้แค่นั้นแหละครับ พี่เจก็ขยับตัวลงนอนโดยไม่หันมามองผมอีกเลย
ป้านวลเลยบอกให้ผมกลับไปก่อน
พอวันที่ 31 ธันวาคม พี่เจยังนอนโรงพยาบาลอยู่
ผมก็ไปเยี่ยม กะว่าจะนั่งเค้าดาวส์ด้วย
แต่พี่เจก็บอกให้ผมกลับตั้งแต่ไม่ทันจะ 3 ทุ่ม
ผมกลับมาบ้านนอนร้องไห้ หลับข้ามคืนไป
ปีใหม่อะไรผมไม่ได้เค้าดาวส์เลยครับ
เห้อออออ... ผมคิดอะไรเพลินๆ จนลืมไปว่าขึ้น Taxi มาถึงไหนแล้วไม่รู้
จนลุงคนขับรถถามว่า เลี้ยวไปทางไหนต่อ ตอนถึงหน้า ม.ราม 2
ผมลงรถ Taxi เดินเข้าบ้านด้วยใจที่ห่อเหี่ยวมาก
ผมจะได้พี่เจคืนมาไหม?
ผมต้องเสียความรักของผมไปจริงใช่ไหม?
เห้อออออ ,,
เดินเข้าบ้านมาก็แวะออฟฟิตเข้าไปสวัสดีอาม่า กับ ม๊า
แล้วเดินไปนอนบนโซฟา จนอาม่าหันมาถาม
อาม่า :: อาเจไม่มาส่งหรอไง ทำหน้ายังกับหมาป่วยเลย
ผม :: หมาป่วยเป็นแบบนี้หรออาม่า 555
พี่เจยังไม่หายครับ แฟรงค์เลยกลับมาเอง
อาม่าหัวเราะนิดหน่อย ก่อนจะหันไปดูละครตำนานรักดอกเหมยต่อ
ม๊าเดินเข้ามานั่งบนโซฟาเดียวกับผม ผมเลยลุกขึ้นมานั่งแทน
ม๊า :: พี่เค้ายังจำไม่ได้หรอลูก
ผม :: ครับม๊า แต่พี่เค้าก็ยิ้มให้แฟรงค์บ้างแล้วละนะ
ม๊า :: จะรอพี่เค้าจริงๆหรอ กลับมาเป็นพี่น้องกันก็ได้นิ
ผม :: ไม่เอาละครับม๊า แฟรงค์รักพี่เจจริงๆ
แฟรงค์เชื่อว่าพี่เจจะจำทุกๆอย่างได้แน่ๆ
ผมยิ้มให้ม๊า ก่อนจะนอนหนุนตักม๊า
ผมเชื่อแบบนั้นจริงๆครับม๊า แต่ตอนนี้ผมท้อเหลือเกิน TT’
ผมนอนเล่นที่ออฟฟิตสักพักก็ขอตัวขึ้นมาอาบน้ำ แล้วนอนเล่นบนห้อง
เห้ออ เพลียมาก วันนี้เรียน รด. เหนื่อยสุด ๆ แดดร้อนมากๆ
ผมนอนเล่นไปมา ก็หลับไป จนมารู้ตัวอีกทีตอนที่น้องเฟรินส์มาปลุก
น้องเฟรินส์ :: ตัวๆ ตื่นมากินข้าวกินยาก่อน
ผม :: หื้มม อะไร ตัวมาทำไรห้องเค้าเนี้ย
น้องเฟรินส์ :: เอาข้าวมาให้ตัวแหละ เอายามาให้ด้วย
ดูดิตัวร้อนขนาดนี้ รีบๆกินสิ
ผม :: อ่อ ขอบใจนะ
ผมรับข้าวต้มจากน้องเฟรินส์มาทาน ละกินยาตามที่น้องเฟรินส์สั่ง
น้องเฟรินส์ :: ตัวนอนพักเถอะ เค้าจะเอาถ้วยข้าวต้มลงไปเก็บ
แล้วขยับๆที่นอนให้ด้วย เดี๋ยวคืนนี้เค้ามานอนกับตัว
ผม :: นี้นึกยังไงมานอนกับเค้า
น้องเฟรินส์ :: เค้าอยากนอนด้วยไง เดี๋ยวเค้าไปอาบน้ำเดี๋ยวมานะ
แล้วเฟรินส์ก็เดินออกจากห้องไป
ผมหยิบมือถือออกมาดูไลน์ ไอจี เฟส เลื่อนไปมาดูไปเรื่อยๆ
พี่เจไม่ได้อัพไอจี ไม่ได้อัพเฟส แล้วไม่ได้ทักไลน์มาหาผม
มีแต่เพื่อนๆที่ทักมาถามว่า ถึงบ้านหรือยัง อ่านหนังสือด้วยนะ
แต่ผมปวดหัวมากครับ เลยไม่ได้ตอบไลน์ใคร
ผมเก็บมือถือไว้ข้างๆหมอน
สักพักน้องเฟรินส์ก็เดินเข้ามาพร้อมผ้าห่มกับหมอน
น้องเฟรินส์ :: นานละเนอะไม่ได้นอนด้วยกันแบบนี้
ผม :: ก็ตัวเป็นสาวแล้วนิ มีแฟนละด้วย
ผมหันไปยิ้มล้อๆน้องสาวผม
น้องเฟรินส์ :: แหม่ ตัวก็มีเหมือนกันแหละนะ
ผม :: แค่เคยมีเท่านั้นแหละ ตอนนี้เค้าเป็นแค่อะไรไม่รู้ในสายตาพี่เจด้วยซ้ำไป
น้องเฟรินส์ :: ตัวอย่าคิดมากสิ สักวันพี่เจจะจำตัวได้
นอนเถอะตัวไม่สบายนะ พรุ่งนี้ค่อยคิด
ผม :: อืมม ฝันดีนะครับน้องสาวของพี่
ผมเอามือไปขยี้หัวน้องเฟรินส์
ก่อนจะพลิกตัวมานอนตะแคงแล้วหลับไป
เช้าวันพุธ
ม๊า :: แฟรงค์ๆ ตื่นลูกตื่น
ม๊ามาปลุกผม
ผม :: หื้มม ม๊า วันนี้โรงเรียนหยุดนะ
ม๊า :: ม๊ารู้แล้ว แต่พี่เจเค้ามาหานะ
ห๊ะ .. พี่เจมาหา
ผมรีบลุกขึ้นมานั่งทันที
ผม :: อะไรนะม๊า พี่เจมาหรอ
ม๊า :: ใช่ อยู่ข้างล่างนะบอกว่ามาสอนพิเศษ
ผม :: พี่เจจำได้ว่าสอนพิเศษผมวันพุธ ม๊า ,, พี่เจจำได้แล้ว
ผมยิ้มด้วยความดีใจ
ม๊า :: รีบไปอาบน้ำละ เดี๋ยวม๊าจะให้พี่เค้าขึ้นมา แล้วไม่สบายดีขึ้นยัง
ผม :: ดีมากๆแล้วม๊า แฟรงค์ไปอาบน้ำก่อนนะ
ผมรีบวิ่งเข้าไปอาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน
พอเดินออกจากห้องน้ำมาก็เจอพี่เจ นั่งอยู่ตรงที่เดิม
โต๊ะญี่ปุ่นวางตรงปลายเตียง
พี่เจนั่งพิงหลังกับเตียงนอน
กองหนังสือวางอยู่ข้างๆ
และพี่เจที่นั่งใส่แว่น อ่านหนังสือรอผมอยู่
ผม :: พี่เจมานานยังครับ
พี่เจ :: อืมม มาแต่เช้าแล้ว
วันนี้อาจารย์ยกเลิกคลาส เลยมาสอนหนังสือให้
ผม :: พี่เจทานอะไรยังครับ
พี่เจ :: ทานแล้ว แฟรงค์ลงไปทานข้าวก่อนเถอะ
แล้วค่อยขึ้นมา พี่จะเตรียมเอกสารรอ
ผม :: ไม่เป็นไรครับ เรียนเลยก็ได้ แฟรงค์ยังไม่หิว
พี่เจมองหน้าผม
พี่เจ :: ไปกินข้าวครับ
พูดแบบนี้ผมคงปฏิเสธไม่ได้ละสินะ
ผม :: ครับ งั้นเดี๋ยวแฟรงค์มานะ
ผมรีบลงไปหาม๊า ก่อนจะรีบกินข้าวต้มที่ม๊าเตรียมไว้รอ
ก่อนจะรีบขึ้นมาหาพี่เจ
ผม :: มาแล้วครับพี่เจ นี้ๆม๊าเอาขนมมาให้พี่เจด้วยครับ
ผมวางขนมกับน้ำไว้ให้พี่เจ ก่อนจะนั่งลงข้างๆพี่เจ
ผมหยิบปากกาขึ้นมา พร้อมกับมองหน้าพี่เจ
ผม :: พร้อมแล้วครับครูเจ สอนเลยครับ
โอ้ยย หัวใจโคตรเบิกบาน พี่เจมาหา >////<
พี่เจยื่นแก้วน้ำให้ผม แล้วก็แกะเอายาออกจากซองยาให้ผม
พี่เจ :: กินยาลดไข้ก่อน ม๊าบอกว่าแฟรงค์ไม่สบาย
หื้มมมม .. นี้ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?
ผมรีบยื่นมือไปรับยากับน้ำมากิน ก่อนจะยิ้มให้พี่เจ
ยิ้มกว้างที่สุดเท่าที่จะยิ้มได้เลยละครับ
ผม :: ขอบคุณครับพี่เจ
พี่เจพยักหน้ารับนิดหน่อย ก่อนจะเริ่มสอนพิเศษผม
สอนไปเรื่อยๆ จนสักพักผมเริ่มมึนหัว
สงสัยฤทธิ์ยามันออกแน่ๆ ง่วงนอนมากๆแล้วอะ
แต่ไม่อยากนอนเลย อยากอยู่กับพี่เจต่อ
พี่เจหยุดสอนผม ก่อนจะเอามือมีจับที่หน้าผาก
พี่เจ :: ตัวร้อนนิแฟรงค์ ขึ้นไปนอนพักบนเตียงก่อน
ผม :: ไม่เป็นไรครับ ผมไหวนะพี่เจสอนต่อเถอะ
พี่เจ :: ไม่สอนแล้ว ขึ้นไปนอน เร็วๆ
พี่เจลุกขึ้นยืนก่อนจะยื่นมือมาให้ผมจับ
ผมจับมือพี่เจแล้วลุกขึ้นยืน เดินตามพี่เจไปที่เตียง
พี่เจ :: อะ นอนพักได้แล้ว ไม่ไหวก็บอกสิ
อีกตั้งหลายวันจะสอบ ยังไงก็ทันนะ
ผม :: ไม่ใช่เรื่องเรียนหรอก แฟรงค์กลัวพี่เจจะหายไป
พี่เจ :: จะหายไปได้ไง ไม่ใช่ผีซะหน่อย วันพรุ่งนี้มาสอนให้ก็ได้
ผม :: ไม่เอาอะ อยู่กับแฟรงค์ก่อนนะ
พี่เจ :: ปล่อยมือได้แล้ว แล้วนอนพักซะ
พูดจบพี่เจก็ดึงมือออก ก่อนจะผลักให้ผมนอน
แล้วดึงผ้าห่มมาห่มให้ผม
ผม :: พี่เจครับ
พี่เจ :: อะไรอีกละ
หึ ,, คนอะไรทำเสียงหงุดหงิดใส่ละยังน่ารักวะ
55555555+
ผม :: อยู่กับแฟรงค์จนแฟรงค์หลับก่อนได้ไหม พี่เจค่อยกลับ
พี่เจ :: อืมๆ รีบๆนอนสิ
ผมดึงมือพี่เจไว้
พี่เจ :: ปล่อยสิแฟรงค์ พี่จะไปเก็บหนังสือ
ผม :: นอนข้างๆแฟรงค์นะครับ นะ นะ
พี่เจ :: ก็ปล่อยก่อนไง จะไปเอาผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าให้
ผมยิ้มให้พี่เจ ก่อนจะปล่อยมือพี่เจ
พี่เจเดินเข้าห้องน้ำไปเอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัว เช็ดหน้าให้ผม
ผม :: ขอบคุณนะครับพี่เจ แฟรงค์รักพี่เจนะ
พี่เจ :: รู้แล้ว รีบนอนเหอะนะ
ผมจับมือพี่เจไว้ ก่อนจะค่อยๆหลับตา
คงเป็นวันที่ผมนอนหลับสนิท และฝันดีที่สุดแน่ๆ
แต่เหมือนตอนผมจะเคลิ้มๆหลับไป
ผมได้ยินเสียงกระซิบเบาๆที่หูว่า
“พี่ก็รักแฟรงค์นะครับ”
พร้อมกับความรู้สึกอุ่นๆนุ่มๆที่แก้มเบาๆ
-
ใกล้จะออก รพ. ละคะ
ยังไงจะอัพต่อให้นะคะ
^_____^'
ขอบคุณนะคะที่ติดตามพี่เจกับน้องแฟรงค์และเพื่อนๆ
ถ้ามีคำผิดยังไง ต้องขอโทษนะคะ จะรีบแก้ไขให้เร็วที่สุดคะ ^____^
-
:hao7:
-
พี่เจดัดนิสัยแฟรงค์แน่เลย จากคำพูดตอนท้าย
เห็นน้องมันป่วย ใจอ่อนลงมาล่ะสิพี่เจ
สู้ต่อไปนะแฟรงค์
-
ควรทำให้แฟงสำนึกนะ ไม่ใช่แค่ขอโทษก็จบ มันไม่ใช่ ความรู้สึกบางครั้ง มันก็เอาคืนมาไม่ได้หรอกนะ
-
พี่เจดัดนิสัยน้องใช่มั้ยนี่
-
พี่เจไม่ได้ลืมน้องจริงๆๆๆใช่ม่ะ
แค่แกล้งน้องใช่รึป่าววววว
-
ขอให้พี่เจจำได้ไวๆนะ ไม่ใช่ไร จะให้มาด่าไอ่แฟรงค์ให้มันหลาบจำอีกซักรอบ หุหุ
-
แวะมารอจ้า ^^
-
มารอจ้า
-
ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดชะนี กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มาต่อไวไวนะ ><
-
กลับมาอ่านอีกรอบ อยากกระโดดไปกระชากหนังหัวอีชะนีพวกนี้จริงๆ กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซซ :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
รอร๊อรอ มาไวไวน้า
-
คิดถึงๆๆๆๆๆ น้องแฟรงค์กะพี่เจจัง
-
งานนี้พี่เจ ลงโทษแรงงง์อ่ะ แต่ก้อดีน้องมันจะได้ไม่กล้าทำอีก แต่ระวัง สามีเอาคืนนะพี่เจ เอิ๊กๆๆๆๆๆ
-
ขอบคุณทุกคนนะคะที่มารอและคิดถึงพี่เจน้องแฟรงค์
ตอนนี้สุขภาพดีขึ้นแล้ว ~
เดี๋ยวพรุ่งนี้อัพให้นะคะ
>////<
คิดถึงพี่เจน้องแฟรงค์ พี่เชนน้องแบงค์ พี่ยิมน้องอุ่น
น้องเปอร์พี่ปิ่น พี่น้ำน่านน้องเฟรินส์ =)
-
จ้าๆๆๆๆ รอได้ๆๆๆๆ
-
Ch 45 ความจริงของผม || JAY ' mode
อ่านน้องแฟรงค์มาเยอะแล้ว มาอ่านของผมบ้างนะครับ
เป็นอย่างที่หลายๆคนเข้าใจ .. ผมไม่ได้ลืมน้องแฟรงค์
ตอนที่รถชน ผมมีแผลแค่หัวแตกนิดหน่อยครับ
คุ้มค่ากับราคาที่ซื้อรถมาก
พออยู่ที่โรงพยาบาล ตอนที่แฟรงค์เดินเข้ามาหา
แค่หมั่นไส้เฉยๆครับ กะจะแกล้งแป๊บเดียว ละค่อยคุยดีๆ
เพราะผมรู้ว่าวันนั้นแฟรงค์ไม่ได้ผิดอะไร
คือ อาจจะผิดตรงที่ปฏิเสธแล้วเดินมาเลยก็ได้
แต่แฟรงค์ก็คือแฟรงค์ครับ รักษาน้ำใจคนเสมอ
โดยเฉพาะสาวๆ หึหึหึ -"-
ย้อนกลับไปวันเกิดบัว
ผมมาเข้าห้องน้ำกับน้องน้ำน่าน กับน้องอุ่น
ผมทำธุระเสร็จแล้วกำลังจะเดินกลับโต๊ะกัน
เพราะมันดึกละคิดว่าอีกสักพักแฟรงค์คงมาที่โต๊ะ
จะได้กลับบ้าน จะได้นอนกอดกับน้องแฟรงค์แล้ว
ผมก็ตื่นเต้นไป อารมณ์ดีครับตอนนั้น
แต่พอเดินออกจากหน้าห้องน้ำมาก็เห็นบัวกับแฟรงค์กำลังยืนคุยกันอยู่
ซึ่งห้องน้ำมันอยู่หลังร้าน มันค่อนข้างเงียบไม่ได้ยินเสียงเพลงจากข้างในร้านมาก
ผมเลยได้ยินที่น้องบัวกับแฟรงค์พูดกันแทบทุกคำ
บัว :: จะกลับละหรอ
// เออ จะกลับแล้วสิ ละจะดึงแขนแฟรงค์ทำไม แล้วทำไมแฟรงค์ยอมให้จับ
โอ้ยย อยากจะดึงแฟรงค์ออกมาจริงๆ //
แฟรงค์ :: ครับ พวกเพื่อนๆก็มานั่งกินเหมือนกัน
อยู่โต๊ะด้านนอกอะ เราเลยว่าจะกลับแล้ว พรุ่งนี้เรามีเรียนพิเศษต่อ
// บอกไปด้วยดิ แฟนแฟรงค์ก็มา ทำไมไม่บอก //
บัว :: ขอบใจที่มานะ แต่ไหนละของขวัญของบัว
// มาร่วมงานก็ดีแล้วมั้ง จะมีของขวัญทำไมอีก //
แฟรงค์ :: 5555 เราไม่ได้ซื้อมาเลยอะ ติดไว้ก่อนได้ไหม
บัว :: โหวว แฟรงค์อะ ลืมได้ไงกัน
แฟรงค์ :: ก็เราเรียนพิเศษเสร็จก็ไปซ้อมดนตรีต่อนิน๊า
เอาไว้เราซื้อให้นะแล้วเดี๋ยวเราโทรหาให้บัวมาเอาของขวัญ
// ยังจะเปิดทางนัดมาเจอกันอีก ดีจังครับแฟนผมเนี้ยย //
บัว :: ไม่เป็นไร งั้นขอจูบจากแฟรงค์ 1 ทีได้ไหม
// ถ้าต่อยผู้หญิงนี้ผมผิดปะครับ .. //
แฟรงค์ :: ไม่ได้หรอก เรามีแฟนแล้ว
// เออ ตอบแบบนั้นสิแฟรงค์ ดีมากก เดี๋ยวคืนนี้ให้รางวัล =) //
บัว :: แค่จูบเอง ไม่ได้ขอให้มานอนด้วยซะหน่อย แค่จุ๊บเฉยๆก็ได้นะ นะค่ะแฟรงค์
แฟรงค์ต้องเป็นฝ่ายจุ๊บนะ ไม่ใช่บัว เร็วๆดิแฟรงค์ ไม่งั้นไม่ให้กลับนะ
// แค่จับมือยังไม่อยากให้เลย //
ละนั้นจะคิดทำไมอีก โอ้ยยย ตอบปฏิเสธไปดิ
ด้วยความเมา หรือความหึงของผมก็ไม่รู้
ที่ทำให้ผมไม่ชอบผู้หญิงตรงหน้านี้เลย
และอยากจะกระชากน้องแฟรงค์ให้ออกมาจากตรงั้น
โอ้ยยยยยย ,, แฟรงค์ ตอบปฏิเสธิสิ!!
น้องน้ำน่าน กับ น้องอุ่น มองหน้าผม
สงสัยกลัวผมจะอาละวาด
แต่ผมสงบพอที่จะไม่โวยวายต่อหน้าน้องๆ
เพราะผมก็ต้องไว้หน้าแฟนผมด้วย
เค้าไม่ได้ทำไรกัน แค่ยังยืนคุยกันเฉยๆ
ณ ตอนนี้อะนะ TT
บัว :: จุ๊บที่ปากนะแฟรงค์ ไม่ใช่ที่อื่น
// โอ้ยย ผู้หญิงคนนี้ก็เหลือเกินน อะไรนักหนาวะ ห๊า//
ไม่ทันที่ผมจะได้โวยวายในใจผมต่อไป
ภาพตรงหน้าก็ทำผมแทบจะล้มทั้งยืน
น้องแฟรงค์ใช้มือประคองหน้าบัว
แล้วก้มลงไปจุ๊บที่ปากบัว แล้วก็ดึงหน้าออก
แฟรงค์ :: สุขสันต์วันเกิดนะบัว
สุขสันต์หรอแฟรงค์ ทำไมทำงี้อะ
2 ครั้งละนะ ครั้งก่อนบัวเป็นคนทำ
แต่ครั้งนี้ ,, แฟรงค์เริ่มทำ
ถึงจะโดนบัวบังคับหรือพูดกดดันให้รีบก็เถอะ!!
แต่ปฏิเสธก็ได้ปะวะ TT
ผมไม่ทันได้คิดอะไร
ผมรู้แค่ผมควรวิ่งออกมาให้ไกลจากตรงนั้น
ผมไม่รู้ว่าหลังจากผมเดินออกมาเกิดอะไรขึ้น
ผมวิ่งมาจนถึงโต๊ะ แล้วบอกให้มี่ไปส่งแฟรงค์กลับบ้านด้วย
แล้วผมก็ขึ้นรถขับออกมาทันที
ขึ้นรถได้ก็เปิดเพลงดังๆ ขับรถไปเรื่อยๆ
พอคิดละก็น้ำตาไหล
โอ้ยยย .. เจเอ้ยย สาวแตกอะไรวะกู
ร้องไห้ทำไมเนี้ยย
ผมพยายามบอกตัวเองนะว่าแฟรงค์ไม่ได้ทำผิด
คือ แฟรงค์จุ๊บละรีบดันออก มันสัมผัสนิดเดียวแหละ
แต่มันหึง มันหวง .. มันคือ โอ้ยยย ทุกอย่างอะ
ไม่อยากให้ใครมาจับต้อง TT’
สักพักน้องแฟรงค์ก็โทรเข้ามา
แต่ผมรู้ว่าตัวเองยังอารมณ์ร้อนอยู่เลยไม่อยากรับสาย
พอน้องโทรมาหลายๆสายเข้า ผมก็กดรับ
แฟรงค์ :: พี่เจอยู่ไหนครับ ฟังแฟรงค์ก่อนนะ
ผม :: พรุ่งนี้ค่อยคุยแฟรงค์
แฟรงค์ :: วันนี้แหละ พี่เจเข้าใจผิดนะ
ผม :: ภาพแบบนี้มันเกิดขึ้น 2 ครั้งแล้ว พี่เข้าใจอะไรผิดแฟรงค์
ผมพูดอะไรไม่ออกละครับ
ตอนนั้นร้องไห้มากก สะอื้นเยอะมาก
คือไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าจะเสียใจอะไรขนาดนี้
แฟรงค์ :: พี่เจครับ พี่เจฟังแฟรงค์นะครับ
เดี๋ยวเราไปคุยกันที่บ้านนะ พี่เจขับรถถึงไหนแล้วครับ
ผมไม่ได้ตอบอะไรน้องแฟรงค์ ได้แต่ร้องไห้อยู่แบบนั้น
แฟรงค์ :: พี่เจครับ พี่เจ ...
ผมกดตัดสายก่อนจะโยนมือถือลงเบาะข้างๆ
แล้วก้มหน้าร้องไห้กับพวงมาลัย
นานแค่ไหนไม่รู้ครับที่ผมฟุบหน้าอยู่แบบนั้น
จนมาได้สติตอนที่ได้ยินเสียงเบรกรถดังเข้ามาใกล้ๆ
พอผมเงยหน้าขึ้นมามอง ก็ไม่ทันละครับ
รถกระบะคันนึงพุ่งมาชนรถผมอย่างแรง
โครมมมมม !
ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ที่โรงพยาบาล โดยมีป้านวลนั่งเฝ้าข้างๆเตียง
ก็ถามป้านวลว่าเกิดอะไรขึ้น ป้านวลมาได้ไง
กำลังคุยกับป้านวลอยู่ดีๆ
เชน น้องแบงค์ แล้วก็ ตัวแสบบของผม
น้องแฟรงค์ เดินเข้ามาในห้อง
ทำไมไม่กลับบ้านอีก นี้มันดึกละนะ
อย่าบอกว่าไปยืนรอที่บ้านนะ
เจ้าเด็กบ้า !
ผมหันไปทักเชน หึ ไม่ทักน้องแฟรงค์ก่อนหรอกครับ
ยังหมั่นไส้ไม่หายยย
ผม :: อ้าวว เชน มึงรู้ได้ไงว่ากูเข้าโรงพยาบาลวะ
เชน :: แม่มึงบอกนะ กูเลยรีบมา
ผม:: มึงไปทำอะไรบ้านกูดึกๆวะเนี้ย
ผมพูดกับเชนไปก็สังเกตหน้าเจ้าแสบไปด้วย
เกือบทำผมใจอ่อนครับ แต่อยากให้จำไว้บ้าง
ไอ่อาการใจดีกับสาวๆแบบนี้ มันทำให้ทะเลาะกันกี่ครั้งแล้ว
ไม่ใช่ไม่ไว้ใจนะ แต่คือ หวงงงงง!!!
เชน :: ก็ไปส่ง ...
ผม :: แล้วมึงพาเด็กที่ไหนมาด้วยวะนั้นอะ
55555+ ทำหน้า งง กันหมดเลยดิ
หึ ,, เดี๋ยวค่อยหายงอล แกล้งให้ร้องไห้บ้างดีกว่า
ดูดิเพราะจอดรถร้องไห้นะเนี้ย โดนรถชนจนหัวแตกเลยอะ TT
น้องแฟรงค์ทำหน้าตกใจมาก แล้วเดินมาหาผมที่เตียง
ก่อนจะจับมือผมไว้ ผมแกล้งสะบัดออก
ผม :: เอ่ออ น้องครับ น้องเป็นใครอะครับ
นี้ผมควรได้รางวัลตุ๊กตาทองไหม 555+
เรียนนิเทศฯ หรือเรียนวิศวะเนี้ยย
เชน :: นั้นแฟรงค์ แฟนมึงไง
ผม :: ไอ่เชรี้ยย ล้อเล่นอะไรของมึง
แฟนกูก็เบลล์ไงวะ ตลกละ กูเนี้ยนะมีแฟนเป็นผู้ชาย 555555555
ผมนั่งหัวเราะบนเตียงคนไข้ มองหน้าแต่ละคนที่ งง กันไปมา
แล้วมองหน้าแฟรงค์ที่ตอนนี้ หน้าอธิบายความรู้สึกยากมากจริงๆ
สักพักแม่ผมเข้ามา พวกเชน แบงค์ กับแฟรงค์ก็กลับไป
ก่อนกลับไปยังมองหน้าผมเหมือนจะร้องไห้
หื้มม ใจอ่อนแล้วนะ
พรุ่งนี้ถ้ามาเยี่ยมแต่เช้า จะหายงอล
ผมได้แต่บอกแฟรงค์ในใจอย่างนั้น =)
-
o13. เอาใจช่วยคนเขียนเสมอนะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
พี่เจ เล่ายังไม่จบเลย พี่เจ กลับมาเล่นต่อเหอะ นะนะ อ่านแล้วสงสารแฟรงค์เลย จำเลยเนอะ งานนี้
-
// ต่อค่าาา //
เช้าวันต่อมา
ผมนอนอยู่บนเตียงคนไข้
ก็รอว่าเจ้าแสบผมจะมากี่โมง
อยากอ้อนแย่แล้วว~
แต่คนที่โผล่หน้ามาแต่เช้ากลับเป็นเชน มี่ แชมป์ น้องยิม
T^T ทำไมพวกมึงไม่ลากแฟนกูมาด้วยย
กูอยากอ้อนแฟนเว้ยยย !!
พอแม่ผมเห็นว่าเพื่อนๆผมมา
ก็เลยกลับบ้านไปทำธุระ แล้วให้พวกเพื่อนผมเฝ้าแทน
เชน :: ไงมึง หายยัง
ผมหันไปมองที่ประตูอีกที ก่อนจะมองหน้าพวกมัน
เห้ออ ไหนทำหน้าเหมือนห่วงจะตายยไง
ทำไมไม่มาแต่เช้าละ
อุตส่าห์รอ ,, แม่งงง ไอ่บ้าแฟรงค์
ผม :: อือ ปวดหัวอยู่
มี่ :: มึงจำแฟนมึงไม่ได้จริงดิ
ผม :: เบลล์อะนะ
กวนตีนแม่งเลย หงุดหงิด ,, ทำไมไม่รีบมาเนี้ยยย
ละจะถามอะไรกันมากมายวะพวกมึงงงง ,,
กูจะรอแฟนกู ..... ผมงอแงๆของผมในใจแบบนั้น
จนจากโกรธ มาเป็นน้อยใจ น้ำตาคลอไปหมดแล้ว
แชมป์ :: มึงลืมจริงหรอวะ มึงเลิกกับเบลล์ไปแล้ว
ผม :: หรอออออ แล้วแฟนใหม่กูเป็นผู้ชายสินะ
ยิม :: นั้นไงๆ พี่เจจำได้แล้ว
เชน :: นั้นกูบอกมันเมื่อวานน
ยิม :: อ้าวว ผมก็ดีใจ 555
เชนหันมามองหน้าผม
เชน :: มากูจะเล่าเรื่องมึงกับแฟรงค์ให้ฟัง เผื่อมึงจะจำได้บ้าง
จะเล่าทำไมละเชนน กูจำได้ นั้นแฟนกู
สามีกูคนแรกเลย คนสุดท้ายด้วยย
ผมขี้เกียจตอบพวกมัน
เชนมันก็เริ่มเล่าไปตามแบบที่มันรู้มา
มันหยิบมือถือมาเปิดไอจี
ชี้ไปเล่าไป แบบเหมือนมันอยู่ในเหตุการณ์
ผมก็ขำพวกมัน .. คือ บางอย่างพวกมันแม่งง
เสริมแต่งได้เวอร์มากอะครับ
ผมก็ฟังมันไปเพลินๆ ซะพักเจ้าตัวแสบของผมก็มาครับ
อืมม มาได้ซะทีนะ รอตั้งนาน รอจะจะงอลอีกรอบแล้ว
แล้วทำไมหน้าซีดๆ เป็นไรเนี้ยยย
เชน :: มาแล้วเหรอวะ มาๆนี้
น้องแฟรงค์เดินเข้ามาข้างๆเตียงแล้วยิ้มให้ผม
แฟรงค์ :: หายเจ็บบ้างยังครับพี่เจ
หึ เพิ่งจะมาจนป่านนี้ ถ้าเจ็บหนักจริงๆก็คงจะตายแล้วละมั้ง
งอลล .. ผมมองหน้าแฟรงค์อย่างโกรธๆ
ผม :: อืม ดีขึ้นแล้ว
// ห่วงจริงทำไมไม่รีบมานะ ,, โอ้ยย หงุดหงิดด //
เชน :: กูเล่าเรื่องต่างๆให้ไอ่เจฟังไปบ้างแล้วนะ แต่มันยังจำไม่ได้
// เจ้าแสบยืนจ้องหน้าผม ,,
ไม่ต้องมาจ้อง งอลเว้ยยงอล //
มี่ :: เพื่อนกูจำมึงไม่ได้ แล้วมึงเอาไง
// กูก็อยากรู้วะมี่ เป็นคำถามที่ดี //
แฟรงค์ :: ไม่เอาไงอะครับ ผมจะรอจนกว่าพี่เจจะจำได้
// สายตามั่นคงมากก จะใจอ่อนแล้วนะ //
แชมป์ :: แต่หมอบอกว่า เจมันลืมเรื่องที่มันอยากลืม
เราอาจจะเรียกความทรงจำตรงนั้นกลับมาอีกไม่ได้นะ
// หมอบอกตอนไหนวะแชมป์ ทำไมกูไม่รู้
ผมหันไปมองหน้ามัน มันพยักหน้าให้ผม
... คือ มึงรู้อะไรมา ห๊ะ แชมป์
กูเนียนละนะ 5555+//
ผม :: พี่อาจจะไม่ได้รู้สึกรักน้องแฟรงค์แบบเดิมก็ได้นะครับ
เชน :: เออ มึงจะทำไง
ลุ้นคำตอบมากครับ ตอนนี้ ,, แต่แสดงอาการตื่นเต้นไม่ได้
อยากรู้เหมือนกัน จะทำไงห๊ะตัวแสบ
แต่เจ้าตัวแสบของผม ร้องไห้ครับ
ยกมือปาดน้ำตาตัวเอง จนน้องแบงค์ต้องเข้ามาจับบ่าๆเพื่อปลอบ
แฟรงค์ :: ไม่ว่าพี่เจจะลืมแฟรงค์ไป หรือจะจำแฟรงค์อีกไม่ได้เลยก็ตาม
แฟรงค์ก็จะไม่ไปไหนครับ แฟรงค์จะยืนอยู่ตรงนี้แหละ ข้างๆพี่เจไปแบบนี้
// ผมโคตรอยากยิ้มเลยครับตอนนี้ >///< //
ผม :: ละจะอยู่ตรงนี้ในสถานะไหน พี่ไม่ได้ชอบผู้ชายนะ
ถึงแม้ว่าช่วงที่ผ่านมาพี่อาจจะคบกับน้องจริงๆก็เหอะ
ถ้าสมองพี่ลืมมัน แปลว่ามันไม่มีอะไรพอให้พี่จดจำ
นี้ผมพูดแรงไปไหม?
ตอนนี้อารมณ์มาเต็มละครับ มันหยุดไม่ได้
อยากรู้เหมือนกัน แฟรงค์จะยังรักผมไหม
ยังจะยืนยันที่จะเคียงข้างกันต่อไปหรือเปล่า
พวกเปอร์ น้ำน่าน อุ่น แบงค์
ขยับเดินมากอดคอปลอบน้องแฟรงค์กันใหญ่
ผมชอบนะความรักแบบเพื่อนของเด็กผู้ชาย
มันดูแบบ ,, มึงมีกูนะเว้ยย
เหมือนที่ผมกับเพื่อนๆ มีกันแบบนี้
ไม่ว่าทุกข์ สุขยังไง พวกเราจะอยู่ด้วยกันตลอด
เจ้าตัวแสบยืนมองหน้าผม ก่อนจะพูดออกมา
แฟรงค์ :: ไม่เป็นไรครับ พี่เจอาจจะลืมผมไปแล้ว
อาจจะจำอะไรระหว่างเราไม่ได้เลยก็ตาม
แต่ผมจะยืนอยู่ข้างๆพี่เจ จะสถานะไหนก็ได้แล้วแต่พี่เจจะให้ผม
ผมจะอยู่ข้างๆพี่เจแบบนั้น ไม่ไปไหนครับ
// น้ำตาจะไหล ,, แฟนผมครับ แฟนผม
อยากกอดจะแย่แล้ววครับ //
ผม :: ละถ้าพี่บอกให้น้องไปละ พี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย
มี่ :: เห้ยย เจ มึงพูดแรงไปไหมวะ
ผม :: กูรู้สึกยังไงกูก็จะพูดแบบนั้น
แชมป์ :: แต่นั้นแฟนมึงนะ
ผม :: กูจำอะไรไม่ได้ระหว่างกูกับมัน ถือว่าตอนนี้กูไม่ได้เป็นแฟนมัน
อึ้งกันทั้งห้อง TT
อินเนอร์มันมาเอง แฟรงค์ครับ พี่ขอโทษ
จะกลับไปง้อน้องยังไงดีวะเนี้ยเจเอ้ยยย
ทำน้องร้องไห้อีกแล้ว
ระหว่างนั้น พยาบาลก็เดินเข้ามา
พยาบาล :: นี้ของติดตัวคนไข้ตอนมาถึงโรงพยาบาลคะ
ผมยื่นมือไปรับของจากพยาบาล
ผม :: ขอบคุณครับ
พยาบาลส่งยิ้มให้ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ผมแกะเอาของออกมาจากถุง
หยิบทีละชิ้นๆ จนมาถึงข้อมือเงินเส้นนั้น
อยู่นี้เอง ตอนตื่นมาหาแทบตาย
พอเงยหน้ามา มีแต่สายตาทุกคนมอง
ต้องเนียนต่อสินะ ,, อะจัดไปครับ
ผม :: นี้ของกูหรอวะ
เชน :: ของกูเองอะ แต่มึงยืมไป งั้นกูเอาคืนเลยละกันนะ
กวนละไอ่เชรี้ยยเชน –“-
ผม :: ไม่อะ กูว่ามันเป็นของกูนะ แต่กูจำไม่ได้ว่าใครให้กู หรือกูซื้อมาจากไหน
แชมป์เปิดไอจี ก่อนจะยื่นมือถือให้ผมดู
แชมป์ :: แฟรงค์เป็นคนให้มึง ในวันที่มึงครบกันได้ 100 วัน
กูจำโมเม้นต์วันนั้นได้ดีมากกกอะแชมป์
คิดละยังเขินไม่หาย ~
ผมส่งมือถือคืนให้แชมป์ ก่อนจะทำใจกล้าๆกลัว
ยื่นข้อมือเงินนั้นให้น้องแฟรงค์
ผม :: อ่ะ เอาคืนไปเถอะ มันท่าทางจะแพง
// อย่ายื่นมือมารับนะเว้ยแฟรงค์ //
แฟรงค์ :: มันเป็นของพี่เจ ของผมอยู่นี้ มันเป็นคู่กัน ผมไม่รับมันคืน
เจ้าตัวแสบชูมือที่ใส่ข้อมือขึ้นมาให้ผมดู
ผม :: เอาคืนไปเถอะ พี่จำอะไรไม่ได้ทั้งนั้นแหละ
เลิกเล่นไม่ทันแล้วอะ คือ แรกๆจะแกล้งงอลเฉยๆ
ตอนนี้ยาวเลย ,, เอาวะลองดู
แฟรงค์จะทำไงต่อ ,, พี่ขอโทษนะคนดี
ผมเห็นน้ำน่านไปกระซิบอะไรกับน้องแฟรงค์ไม่รู้
น้องแฟรงค์กับน้ำน่านคุยกันเงียบๆ
พวกผมกับเพื่อนๆก็มองหน้ากันไปมา
แต่แชมป์ มึงมองกูมีเลศนัยมากไปนะ
กูกลัวสายตามึงมากกก
สักพักน้องแฟรงค์ก็หันมามองหน้าผม
แฟรงค์ :: พี่เจเก็บข้อมือเส้นนั้นไว้ก่อนได้ไหมครับ
ผม :: ทำไม
แฟรงค์ :: ตอนนี้พี่เจลืมทุกอย่างระหว่างเรา
ผม: : อื้มม แล้วยังไง
แฟรงค์ :: เพราะฉะนั้นเหมือนว่าเรากลับมาที่จุดเริ่มต้น คือคนไม่รู้จักกัน ใช่ไหมครับ
// ถามงี้หมายความว่าไงแฟรงค์ ,, ใจผมเต้นแรงเลย
กลัวแล้วละตอนนี้ TT’
ผม:: อื้ม ใช่
ตอบไปแต่ใจหวั่นๆมาก ผมลุ้นคำพูดต่อจากนี้ของน้องมากเลยครับ
แฟรงค์ :: งั้นพี่เจให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหมครับ
พี่เจ :: โอกาสอะไร
แฟรงค์ :: ให้ผมได้จีบพี่เจอีกครั้ง
// โอ้ยยย ,, อยากวิ่งเข้าไปกอดครับบ //
// กลั้นยิ้มสุดๆละตอนนี้ //
ผม :: ตลกแล้วละ พี่บอกไปแล้วไงว่าพี่ไม่ได้ชอบผู้ชาย
ตอนนั้นพี่ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่ชอบน้องได้ไง แต่พี่ว่าจากนี้ไปพี่คงไม่ชอบน้องแน่ๆ
// วางฟอร์มแป๊บนึงครับ 555+ //
แฟรงค์ :: ไม่เป็นไรครับพี่ พี่แค่ให้โอกาสผมจีบพี่อีกครั้งนะครับ
ผม :: แล้วถ้ากูไม่ชอบมึงละ
// คืออยากให้เพื่อนออกไปตอนนี้ได้ไหมม
จะเฉลยกับแฟรงค์ อยากกอดแล้ว แต่กลัวเสียฟอร์ม
กลัวเพื่อนล้อ TT
555+ //
แฟรงค์ :: ผมขอเวลาพี่ไม่มากหรอกครับ
ผม :: ไม่เอา มึงจะมาจีบกูเนี้ยนะ ไม่เอาอะ กูไม่ชอบ
เชนมึงให้พวกมันออกไปเถอะ กูจะนอนแล้ว
// กูเขิลลมากก แฟรงค์แม่งมาจีบอีกรอบต่อหน้าเพื่อน //
ผมหันไปไล่เพื่อนๆ แต่แฟรงค์แม่งไม่หยุด
แฟรงค์ :: งั้นมาเล่นเกมส์กันไหมพี่เจ
พี่เจ :: เกมส์อะไรของมึง ออกไปได้แล้ว
// มาละ มุขเดิม ที่ทำผมละลายกับมัน อย่าๆ อย่าพูดต่อหน้าเพื่อน
เดี๋ยวเขิลล อายเว้ยย เพื่อนจะล้อ //
แฟรงค์ :: พี่ไม่กล้าเล่นหรอครับ
พี่เจ :: ทำไมจะไม่กล้า เกมส์อะไรพูดมาเลย
// เอาวะเจ ,, โดนแซวคือโดน โอ้ยย หน้าร้อนเหมือนจะเป็นไข้ //
แฟรงค์ :: เกมส์ง่ายๆครับ เกมส์นี้พี่เจไม่ต้องทำอะไรเลย
ถ้าแฟรงค์ทำดี ไม่ทำให้พี่เจรำคาญใจหรือลำบากใจ
พี่เจต้องให้คะแนนแฟรงค์ วันละ 1%
แต่ถ้าแฟรงค์ทำไม่ถูกใจพี่เจก็ลดคะแนนแฟรงค์
ผมอมยิ้มนิดๆ หันไปมองเชน มันยิ้มกว้างเลยครับ
ส่วนมี่แชมป์นี้คือ มึงเขิลลกันมากจนแชมป์ก้มหน้าซุกกับหลังมี่
คนอื่นๆก็อมยิ้มกับคำพูดน่ารักๆของแฟรงค์
ผม :: เกมส์มึงไม่มีระยะเวลาสิ้นสุดหรอ ถ้ามึงไม่ได้จากกูครบ 100% มึงก็ไม่ไปซะทีนะสิ
แฟรงค์ :: มีระยะเวลาครับ จากนี้อีก 100 วัน ถ้าแฟรงค์ทำคะแนนไม่ครบ 100%
แฟรงค์จะตัดใจจากพี่เจ แต่ถ้าแฟรงค์ทำได้ 100% พี่เจต้องคบกับแฟรงค์นะ
// ไม่ต้องถึงหรอกครับ .. แค่นี้พี่ก็รักเราจะแย่แล้ว //
ผมนั่งนิ่งไปซะพัก คิดหาทางออกว่าจะเอาไงต่อ
อยากเฉลยความจริงไปเลย แต่อีกใจก็อยากลองความรักของแฟรงค์
ว่าจะมั่นคงกับผมอีกแค่ไหน จะทนผมที่ไม่ตามใจ
จะทนที่ผมเป็นคนที่ลืมทุกอย่างแบบนี้ไหม
ผม :: ถ้าสิ่งที่พวกมึงพูดเป็นความจริง กูเคยรักคนตรงหน้าจริง
กูจะยอมรับเล่นเกมส์ของมึง แต่ภายใน 100 วัน
ถ้ามึงทำให้กูรู้สึกรักมึงไม่ได้ มึงต้องออกจากชีวิตกูไป
แฟรงค์ :: ครับ แฟรงค์จะทำให้พี่เจรู้สึกรักแฟรงค์เหมือนเดิมให้ได้
// จะรักมากกว่าเดิมสิไม่ว่า เจ้าเด็กแสบบ //
ผม :: ถ้าพูดจบแล้ว เอาสร้อยข้อมือคืนไป
แล้ววันนี้กลับไปกันก่อนเถอะ ปวดหัวอยากจะนอนพักแล้ว
// กลับเถอะ ,, เขิลจนอยากจะยิ้มแล้ว อยู่กันเต็มห้องแบบนี้จะยิ้มยังไงได้ //
น้องแฟรงค์เดินมายืนแทนที่เชนยืน ส่วนเชนไปอยู่กับแบงค์
ก่อนจะจับข้อมือผมไว้
แฟรงค์ :: ฝากสร้อยเส้นนี้ไว้ก่อนนะครับ ถ้าถึงวันๆนั้นแล้วพี่เจไม่ได้รักผม พี่เจค่อยคืน
พูดจบก็ใส่สร้อยข้อมือให้ผม ก่อนจะก้มลงจูบที่ข้อมือผมเบาๆ
โอ้ยยย ,, เคยไหมครับ
อยากกอดใครซะคน แต่กอดไม่ได้
ผมกำลังเป็นเลย อยากกอดแฟรงค์มากๆ
น้องแฟรงค์เอามือจับเกียร์ ที่ห้อยอยู่ที่คอ
แฟรงค์ :: นี้เป็นเกียร์ที่พี่เจให้ผมในวันนั้น พวกพี่มี่บอกว่า
เกียร์เปรียบเหมือนหัวใจของชาววิศวะ เลยมีคนเปรียบกันว่า...
'เกียร์อยู่ที่ใจ ...ใจอยู่ที่เกียร์ ...ฝากเกียร์ไว้กับใคร ...ฝากใจไว้กับคนนั้น'
พี่เจให้มันไว้กับแฟรงค์ นั้นคือใจพี่เจอยู่กับแฟรงค์เสมอ
แต่ตอนนี้ใจแฟรงค์ที่อยู่กับพี่เจมันหายไป ........ พี่เจอย่าไล่แฟรงค์
อย่าทิ้งแฟรงค์นะครับ ช่วยกัน เราช่วยกันหาช่วยกันซ่อม
ช่วยกันสร้างหัวใจแฟรงค์ที่หายไปจากใจพี่เจกลับมาอีกครั้งนะพี่เจ
แฟรงค์พูดจบก็ร้องไห้ ร้องสะอื้นมากๆ
จนผมใจเสียไปหมด ไม่รู้ควรทำไงต่อ
อยากกอด อยากดึงมาจูบ มาบอกว่าพี่ขอโทษ
แต่คือ มันมาขนาดนี้แล้วครับ
อดทนอีกนิดเพื่อที่จะได้รู้ว่ารักของแฟรงค์กับผม ..
มันจริงจังและมั่นคงแค่ไหน
ผมต้องอดทน
ผมเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้น้องแฟรงค์ ก่อนจะบอกแฟรงค์ว่า ...
ผม :: ถ้าแฟรงค์บอกว่าแฟรงค์คือคนที่พี่รักจริงๆ
แฟรงค์อย่าอ่อนแออย่าร้องไห้แบบนี้สิ ถ้าแฟรงค์คิดว่าแฟรงค์จะสามารถสร้างมัน
หรือเรียกความรู้สึกกลับมาได้อีก พี่ก็จะไม่ไล่แฟรงค์ ไม่ทิ้งไปไหน
แฟรงค์ :: พี่เจ ...
ผมพูดจบก็ก้มลงไปจูบเกียร์ที่คอแฟรงค์
กลิ่นน้ำหอม กลิ่นตัวแฟรงค์ ,, โอ้ยย อยากกอดแน่นๆครับ
ผม :: ถ้าเกียร์พี่อยู่กับแฟรงค์ แปลว่าใจพี่อยู่กับแฟรงค์ รักษาหัวใจพี่ดีๆนะ
แฟรงค์ :: ครับพี่เจ แฟรงค์จะรักษาไว้ให้ดีที่สุด ขอบคุณพี่เจที่ให้โอกาสแฟรงค์นะ
// นั้นคือคำพูดจากใจผมครับ //
ผม :: กูปวดหัวละง่วงมากอะ กูจะนอนพัก
พวกมึงจะกลับกันเลยก็ได้นะ เดี๋ยวป้านวลก็คงมาแล้วละ
ไล่มันไปก่อนเถอะ ไม่ไหวละอารมณ์ตอนนี้
น้ำตาจะไหล อยากจะกอดคนตรงหน้า
ง่วงด้วย สงสัยฤทธิ์ยาที่หมอให้
พวกมันพยักหน้าแล้วจะเดินออกไป
ผมเลยเลื่อนตัวลงนอนกับเตียง ก่อนจะหลับไป
ด้วยความรู้สึกหลายๆอย่างในหัวใจ
แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้สึก ,,
คือ ไม่ว่าจะเกิดอะไรจากนี้
ผมเชื่อว่าแฟรงค์จะไม่ทิ้งผม
และผม ,, จะไม่ทิ้งแฟรงค์แน่นอน
รอพี่นะครับคนดี ,, อีกไม่นานพี่จะเฉลยความจริงให้
และวันนั้นแฟรงค์จะโกรธ พี่ก็จะง้อครับ
-
ว่าแล้ว พี่เจต้องแกล้งความจำเสื่อม
ใจอ่อนเร็วๆนะพี่เจ จะได้กอดแฟรงค์แน่นๆ
-
Ch 46 ใจอ่อน || Jay ' Mode
หลังจากวันนั้นที่ผมให้โอกาสแฟรงค์อีกครั้ง
แฟรงค์ก็มาเยี่ยมที่โรงพยาบาลครับ
สลับกับพวกเพื่อนๆผมบ้าง
แต่ผมก็ยังไม่ยอมบอกความจริงแฟรงค์
จนผมออกโรงพยาบาล
พวกน้องแฟรงค์กับเพื่อนๆ
ก็จะเวียนวนมานั่งรอผมที่ใต้ตึกเสมอ
จนเมื่อวาน วันอังคาร
น้องแฟรงค์เลิกเรียน รด แล้วก็มาหาผมที่ใต้คณะเหมือนเดิม
ซึ่งเจ้าตัวแสบหน้าแดงๆ สงสัยจะร้อนจากตอนฝึก
ก็เหมือนเดิมครับ ผมโดนเพื่อนบ่นเรื่องที่ไม่เปิดโอกาสให้แฟรงค์จีบ
ไม่ใช่ไม่เปิดนะ คือ จะจีบก็จีบดิ
ผมก็รอดูเหมือนกับว่าแฟรงค์จะทำไง
แต่นี้ไม่เห็นไลน์มาหาเลย
เฟสบุ๊คก็ไม่อัพอะไร ไอจีก็ไม่ลงรูปแล้วแท๊กมาหา
ผมก็เลยไม่รู้จะทำไงเหมือนกัน
55555555 รอดูว่าน้องจะอดทน แล้วจะทำไงต่อ
ทุกทีผมพูดจาไล่ยังไง ไม่ดียังไง
แฟรงค์จะยิ้ม แล้วจะอยู่จนผมกลับบ้าน
แต่แปลกนะ วันนี้เจ้าตัวขอตัวกลับก่อน
แฟรงค์ :: งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ จะรีบกลับบ้าน
สวัสดีครับพี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ พี่เจ
เห้ยย กูกลับก่อนนะเว้ยย เจอกันวันจันทร์หน้า
น้ำน่าน :: อ้าววว มึงกลับเลยหรอวะ ไหนจะไปกินสเต็กก่อนไง
แฟรงค์ :: อืมม กูเหนื่อยๆวะ ไปละๆ
อ้าวว น้ำน่านพูดงี้แปลว่าแฟรงค์ยังไม่ได้กินข้าวอะดิ
รู้สึกผิดเลย
แล้วนั้นทำหน้าตาหงอยๆแบบนั้น
คงไม่ได้หมายความว่าจะยอมแพ้ใช่ไหมม
แฟรงค์ครับบบ TT’
รีบกลับไปไหนงะ ง้อพี่อีกหน่อยยดิ
จะเลิกเล่นตัวแล้ว
แต่แฟรงค์ก็เดินไปขึ้นรถ TAXI แล้วออกจากมหาลัยไป
เชน :: สมน้ำหน้ามึง เล่นตัวนัก น้องหนีเลย
ผม :: เรื่องของมันดิ กูกลับละ
แบงค์ :: มันบ่นปวดหัวแต่เช้าแล้วครับ
นี้ตากแดดไปอีก สงสัยไม่สบายแน่ๆ
แชมป์ :: อืมม ถึงว่าวันนี้ยอมถอยทัพไว ปกติเฝ้าจนค่ำ
มี่ :: 555 เออ เป็นกูก็เหนื่อยวะ เล่นตัวชิบบหายย
ผม :: พวกมึงเพื่อนใคร ทำไมไม่เข้าข้างกูวะ
เชน :: แฟรงค์มันพยายามแล้วเว้ยย เหลือมึงนั้นแหละไม่พยายาม
แชมป์ :: คิดดีๆนะเจ บางทีมึงอาจจะจำได้บ้างแล้ว
แต่มึงยังโกรธน้องอยู่
มึงเลยไม่พยายามจะนึกถึงเรื่องราวที่มึงลืมไป
กูไม่อยากยุ่งเรื่องความรักมึงหรอก
แต่มึงดูเรื่องของกูกับมี่ ของเชนกับแบงค์
มึงรู้ไหม ,, แค่เสี้ยววินาทีเดียว มึงอาจเสียความรักดีๆไป
มี่ :: ตอนที่มึงจะโดนรถชน ตอนนั้นใจมึงคิดถึงใครวะ
เชน :: น้องมันจะสอบแล้ว ถ้ามึงไม่พายามเพื่อตัวมึง
ก็ทำดีพูดดีกับน้องหน่อยเถอะวะ
เจ :: เออๆ กูกลับละนะ
ผมเดินมาขับรถกลับบ้าน
พอถึงบ้านก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง
หื้มม คิดถึงจะบ้า TT
ในห้องนี้มีแต่ของๆแฟรงค์
มันชอบมานอนค้างที่บ้านผม
แล้วจะจัดมุมโน้นมุมนี้
แปะรูปคู่กันตรงกำแพงห้อง ตรงหัวเตียงไปหมด
แปรงฟันก็ยังวางคู่กันในห้อง
ทำไมผมจะไม่คิดถึงละครับ คิดถึงจนจะบ้าแล้ว
ผมเอามือถือมาเปิดเลื่อนๆไปมา
รอแจ้งเตือนจากคนแค่คนเดียว ว่าจะทักมาไหม
แต่แล้ว … ก็ไม่มีครับ
ผมวางมือถือไว้ แล้วลุกไปอาบน้ำ
พอออกจากห้องน้ำมา ก็มีเสียงแจ้งเตือนไลน์ดัง
ผมรีบหยิบขึ้นมาดูเลยครับ
แต่ไม่ใช่แฟรงค์ TT
แต่เป็นน้องเฟรินส์
FN :: มานอนเฝ้าคนป่วยคะ
พร้อมทั้งส่งรูปน้องแฟรงค์ที่นอนหลับอยู่ข้างๆ หน้าแดงเชียงครับ
FN :: ไม่ต้องห่วงนะคะ เฟรินส์จะดูแลให้ ,,
จำทุกอย่างได้ไวๆนะ จะได้มากอดพี่แฟรงค์
FN :: ฝันดีนะพี่เจ
ผมส่งกลับไปแค่
Jay’Ley :: ฝากด้วยนะ ฝันดีครับ
พอตอนเช้า
ผมไปเรียนก็คิดไปด้วยว่าจะไปหาเจ้าแสบยังไงดี
จะอ้างว่าอะไรดี
พอมาถึงใต้คณะ เชนก็บอกว่าวันนี้ยกคลาส กลับบ้านได้เลย
เชนมันรีบกลับไปหาแบงค์ เพราะวันนี้แบงค์ไม่ได้ไปเรียน
ส่วนมี่กับแชมป์ไม่ได้มาเรียนครับ เชนโทรไปบอกก่อน
ผมเลยรีบไปหาน้องแฟรงค์ที่บ้าน
อ้างว่ามาสอนพิเศษก็ได้นินา วันนี้วันพุธนิ
>///<
พอมาถึงบ้านแฟรงค์ ผมก็เดินเข้าไปสวัสดีม๊า กับอาม่า
ก่อนจะบอกว่าจะมาติวให้น้อง เพราะวันนี้ผมไม่มีเรียน
ม๊าให้ผมนั่งเล่นรออยู่กับอาม่า
ก่อนจะขึ้นไปปลุกน้องแฟรงค์
สักพักม๊าก็ลงมา บอกให้ผมขึ้นไปรอที่ห้องได้เลย น้องตื่นนอนแล้ว
พอผมเดินเข้าห้องมา
แฟรงค์ก็กำลังอาบน้ำอยู่ครับ
ผมเลยกางโต๊ะญี่ปุ่น ที่ม๊าคงเตรียมไว้ให้ออก
วางหนังสือลงข้างๆ ก่อนจะนั่งพิงเตียงเจ้าแสบไว้
โอ้ยย คิดถึงห้องนี้จัง
เคยมานอนไม่กี่ครั้ง แต่ก็มานั่งเล่น
มาติวหนังสือให้แฟรงค์ที่นี้บ่อยมาก
คิดถึงกลิ่นแบบนี้ ,, TT’
สักพักแฟรงค์ก็เดินออกจากห้องน้ำมา
แฟรงค์ :: พี่เจมานานยังครับ
ผม:: อืมม มาแต่เช้าแล้ว
วันนี้อาจารย์ยกเลิกคลาส เลยมาสอนหนังสือให้
แฟรงค์ :: พี่เจทานอะไรยังครับ
ผม:: ทานแล้ว แฟรงค์ลงไปทานข้าวก่อนเถอะ
แล้วค่อยขึ้นมา พี่จะเตรียมเอกสารรอ
แฟรงค์ :: ไม่เป็นไรครับ เรียนเลยก็ได้ แฟรงค์ยังไม่หิว
ยังจะมาดื้ออีกไอ่เด็กบ้า
ผมเลยส่งสายตาดุๆไปให้แฟรงค์ ก่อนจะพูดเสียงดุๆ
ผม :: ไปกินข้าวครับ
แฟรงค์ :: ครับ งั้นเดี๋ยวแฟรงค์มานะ
แล้วน้องแฟรงค์ก็รีบออกจากห้องไป
ไปไม่นานครับ สักพักก็ขึ้นมาพร้อมจานขนมและน้ำ
ก่อนจะวางลง และนั่งยิ้มมองหน้าผม
แฟรงค์ :: พร้อมแล้วครับครูเจ สอนเลยครับ
555+ ยิ้มบ้าอะไร น่ารักวะน้องแฟรงค์ >///<
ผมแกะยาออกจากซอง พร้อมทั้งยื่นน้ำให้แฟรงค์
ผม :: กินยาลดไข้ก่อน ม๊าบอกว่าแฟรงค์ไม่สบาย
จะอึ้งอะไรละเจ้าบ้า ,, รีบๆรับไปกินได้แล้ว
สักพักน้องแฟรงค์ก็ยื่นมารับน้ำกับยาไปกิน
แฟรงค์ :: ขอบคุณครับพี่เจ
ผมพยักหน้าให้นิดหน่อย
ก่อนจะเริ่มติวให้น้องแฟรงค์ต่อ
ติวไปเรื่อยๆ จนสังเกตเห็นว่า
น้องแฟรงค์หน้าแดงมากๆ ตาปรือๆ
สงสัยจะฤทธิ์ไข้แน่ๆ
ผมเลยหยุดสอน แล้วเอามือจับที่หน้าผากน้องแฟรงค์
โหวว ตัวร้อนนินา
ผม :: ตัวร้อนนิแฟรงค์ ขึ้นไปนอนพักบนเตียงก่อน
แฟรงค์ :: ไม่เป็นไรครับ ผมไหวนะพี่เจสอนต่อเถอะ
ผม :: ไม่สอนแล้ว ขึ้นไปนอน เร็วๆ
ยังจะดื้ออีกนะเจ้าแสบเอ่ยย
ไปนอนได้แล้ว ‘ ป่วยหนักเป็นอะไรไปผมก็เป็นห่วงแย่นะสิ
ยิ่งหาเรื่องนอนค้างด้วยไม่ได้อยู่ TT
ผมดึงมือให้แฟรงค์ไปนอนลงที่เตียง
ผม :: อะ นอนพักได้แล้ว ไม่ไหวก็บอกสิ
อีกตั้งหลายวันจะสอบ ยังไงก็ทันนะ
แฟรงค์ :: ไม่ใช่เรื่องเรียนหรอก แฟรงค์กลัวพี่เจจะหายไป
ผม:: จะหายไปได้ไง ไม่ใช่ผีซะหน่อย วันพรุ่งนี้มาสอนให้ก็ได้
แฟรงค์ :: ไม่เอาอะ อยู่กับแฟรงค์ก่อนนะ
555+ อ้อนน่ารักอะ >///<
ผม :: ปล่อยมือได้แล้ว แล้วนอนพักซะ
ผมดึงมือออกก่อนจะเอามาห่มมาห่มให้
แฟรงค์ :: พี่เจครับ
ผม :: อะไรอีกละ
เรียกอยู่ได้ จะรีบไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้เนี้ยย
แฟรงค์ :: อยู่กับแฟรงค์จนแฟรงค์หลับก่อนได้ไหม พี่เจค่อยกลับ
ผม :: อืมๆ รีบๆนอนสิ
ไม่ต้องบอกหรอก ,, อยู่เฝ้าจนหลับสนิท
จนไข้ลดนั้นแหละ
ถ้าทำได้จะนอนด้วยจนหายไข้เลยละ
ยังๆจะดึงมือไว้อีก ไอ่ตัวแสบบบบ
ผม:: ปล่อยสิแฟรงค์ พี่จะไปเก็บหนังสือ
แฟรงค์ :: นอนข้างๆแฟรงค์นะครับ นะ นะ
ครับๆ พี่จะรีบมานอน แต่ปล่อยมือพี่ก่อนนน
ผม:: ก็ปล่อยก่อนไง จะไปเอาผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าให้
เห้ออ กว่าจะดึงมือออกได้
ผมยืนขึ้นกำลังจะเดินไปเอาผ้าขนหนูมาชุบน้ำเช็ดตัวให้
เจ้าแสบนอนส่งยิ้ม ตาเยิ้มๆมาให้ผม
แฟรงค์ :: ขอบคุณนะครับพี่เจ แฟรงค์รักพี่เจนะ
ผม :: รู้แล้ว รีบนอนเหอะนะ
พูดจบผมก็เดินเข้ามาเอาผ้าขนหนูมาชุบน้ำ
ก่อนจะไปเช็ดตัวให้ ตอนนี้เจ้าแสบของผมหลับไปละครับ
ผมเช็ดตัวให้แฟรงค์เสร็จก็นั่งมองหน้าแฟรงค์ไปสักพัก
ก่อนจะก้มลงไปกระซิบบอกคำที่ผมอยากบอกมานาน
ทีข้างๆหูแฟรงค์
"พี่ก็รักแฟรงค์นะครับ"
ก่อนจะจุ๊บที่แก้มแฟรงค์เบาๆ
^____^
นอนยิ้มทำไมกันนะเจ้าแสบบ
ไม่สบายยังจะนอนยิ้มได้อีก
ฝันดีอะไรอยู่กันแน่นะเรา
ผมนั่งมองแฟรงค์ที่หลับสนิทไปแล้ว
สักพักก็ขยับตัวลุกขึ้นมาเก็บหนังสือกับโต๊ะญี่ปุ่น
ก่อนจะเอาน้ำกับขนมลงไปเก็บที่ห้องครัวข้างล่าง
ม๊า :: เลิกสอนแล้วหรอจ๊ะ
ผม :: น้องไม่สบายนะครับ ผมให้นอนพักไปแล้วครับ
ม๊า :: เป็นอะไรมากไหมนะ สงสัยต้องพาไปหาหมอแล้วละ
แต่ตอนนี้ม๊าไม่ว่างเลยนะลูก น้องเจจะไปไหนอีกไหมครับ
ผม :: ไม่ครับ วันนี้เจว่าง
ม๊า :: งั้นฝากน้องเจเฝ้าน้องหน่อยนะ
เดี๋ยวถ้าไม่ดีขึ้นตอนเย็นม๊าจะพาไปหาหมอ
ผม :: ครับม๊า งั้นผมไม่เฝ้าน้องก่อนนะ
55555555555 อยากได้ยินคำนี้แหละครับ
ขอบคุณครับม๊าที่เข้าใจผม
ผมเดินขึ้นมาบนห้องแฟรงค์อีกรอบ
แฟรงค์นอนหลับสนิทไปเรียบร้อยแล้วครับ
ผมเอามือจับที่หน้าผากดู ก็ยังตัวอุ่นอยู่นิดๆ
อื้มม ละจะทำไรละตอนนี้
ว่างเลยย ,,
ก็ไม่รู้จะทำอะไรอะนะ จริงๆ
เลยล้มตัวไปนอนข้างๆเจ้าแสบ
555 ไม่ได้ฉวยโอกาสอะไรนะครับ
ก็มันไม่มีอะไรทำแล้วนิน๊า
ผมล้มตัวนอนข้างๆแฟรงค์
ก่อนจะค่อยๆดึงผ้าห่มมาห่มด้วย
แฟรงค์ขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาหันมามองหน้าผม
แฟรงค์ :: พี่เจ
โหยย เสียงแหบมากกกอะ สงสัยจะเจ็บคอ
ผม :: ครับ จะเอาอะไร หิวน้ำไหม
แฟรงค์ :: พี่เจจริงๆด้วย พี่เจจำแฟรงค์ได้แล้วใช่ไหม
พูดเสร็จก็ร้องไห้ งอแง
ผมเลยดึงแฟรงค์มากอด
ก่อนจะจูบที่หน้าผากแฟรงค์เบาๆ
ผม :: ครับ จำได้สิ แฟรงค์แฟนพี่เจทั้งคน
ทำไมพี่เจจะจำไม่ได้ละครับ
แฟรงค์ :: จริงๆนะ ห้ามโกหกนะ
ผม :: ครับ ไม่โกหกนะ แฟรงค์นอนนะครับ จะได้หายไข้ไวๆไง
แฟรงค์ :: งั้นกอดพี่เจได้ไหม นะครับ
แฟรงค์กลัวว่ามันเป็นแค่ฝัน กลัวตื่นมาแล้วพี่เจหายไป
ผม :: ครับ นอนกอดกันนะ =)
พูดจบเจ้าแสบของผมก็ยิ้มกว้างเลยครับ
ก่อนจะขยับตัวมาใกล้ๆผม
แล้วใช้แขนมารองที่ใต้คอผมไว้
ก่อนจะใช้มืออีกข้างกอดผม
แฟรงค์ชะโงกหน้ามาจูบปากผมเบาๆ
หื้มมม ปากร้อนมากเลยอะ นี้ไข้ไม่ลดลงเลยหรือไงเนี้ย
ผมจูบกลับไปเบาๆ เพราะคิดว่าเจ้าแสบน่าจะเพ้อเพราะฤทธิ์ไข้
แต่เจ้าแสบของผม กลับจูบตอบมาร้อนแรงกว่า
แฟรงค์ค่อยๆเม้มปากดูดปากผม
จนผมเผยอปากออก แฟรงค์สอดลิ้นเข้ามา
หื้มม ร้อนนมากอะ ..
นี้แกหื่นแม้กระทั่งตอนป่วยหรือไง
ไอ่แฟนบ้า!
ผมจูบแลกลิ้นกลับไปสักพัก
จนผมเองที่หอบเพราะหายใจไม่ทัน
ก่อนจะผลักแฟรงค์ออก
ผม :: นี้ป่วยจริงหรือแกล้งเนี้ย
แฟรงค์ :: คิดถึง
ก่อนจะยิ้มเยิ้มๆกลับมาให้ผม
ผม :: คิดถึงจริงๆก็รีบๆหายสิ แบบนี้พี่ก็ติดไข้แฟรงค์สิครับ
แฟรงค์ :: ครับ ขอโทษนะ นอนกอดกันนะ
ผมยิ้มแทนคำตอบ แฟรงค์ดึงผมเข้าไปกอดแน่น
และคราวนี้ก็หลับไปจริงๆครับ
ผมไม่รู้ว่าแฟรงค์ตื่นมาจะจำอะไรได้ไหม
จะโกรธอะไรผมบ้างหรือเปล่า
แต่ตอนนี้ ,, ขอแค่อ้อมกอดนี้
อ้อมกอดที่ผมรอมาหลายอาทิตย์
ผมนอนหลับไปกับอ้อมกอดของแฟรงค์
คุณเชื่อไหม ,, มันเป็นการนอนหลับที่มีความสุข
ในรอบหลายอาทิตย์ที่ผ่านมาเลยละครับ =)
-
กว่าจะใจอ่อน. เฮ้อออ
-
พี่เจน่ารัก นี่แกล้งตัวเองชัดๆเลยนะเนี่ย
ติดไข้แน่. :laugh:
-
พี่เจแกล้งน้องงงงงงง โถๆๆๆ 555
แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ไม่ได้ความจำเสื่อมจริงๆ ^^
-
555 ได้เวลาน้องแฟรงค์เอาคืนพี่เจแล้วสินะ เอิ๊กๆๆๆๆๆ
จัดชุดใหญ่คอมโบเลยแฟรงค์
-
Ch 47 ยิ้มอีกครั้ง || Frank ‘ Mode
ผมสะดุ้งตื่นมา มองไปรอบๆห้อง
ตอนนี้มืดไปหมดเลยครับ
กี่ทุ่มแล้ววะเนี้ยย ~
ก่อนนะนึกขึ้นได้ว่า ตอนผมนอนหลับไปเหมือนพี่เจมานอนกอดผมอยู่
ผมยังจูบพี่เจไปเลย
ผมรีบเปิดไฟที่หัวเตียง ก่อนจะมองไปข้างๆ
ว่างเปล่าครับ ... . ไม่มีพี่เจ TT
หรือว่ากูแค่ฝันไปวะ
แต่เป็นฝันที่โคตรมีความสุขอะ
พี่เจจำผมได้
พี่เจกอดผม บอกว่ารักผมอีก
โทรหาพี่เจดีกว่า
ผมเอื้อมมือไปหยิบมือถือที่วางอยู่บนหัวนอน
มีโพสอิจแปะไว้บนโทรศัพท์
" แฟรงค์
ถ้าตื่นแล้วรีบลุกไปอาบน้ำ กินยา กินข้าวให้เรียบร้อย
ยังไม่ต้องโทรมาถ้ายังทำอะไรไม่เสร็จ
แล้วไม่ต้องโกหกด้วยนะ รีบๆไปทำ
พี่จะนอนไว พรุ่งนี้มีเรียนเช้า
พี่เจ "
หื้มมมม … ยังงี้มันดักกันทุกทางนี้นา
ผมยิ้มให้กับโพสอิทใบนั้น
ก่อนจะรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว ลงไปกินข้าวต้ม กินยา
แล้วรีบขึ้นมาบนห้อง เพื่อจะโทรหาพี่เจ
ตรึ๊ดด ตรื้ดดด
พี่เจ :: เรียบร้อยแล้วหรอ
// ผมว่าเสียงพี่เจดูเป็นมิตรขึ้นนะ หรือว่าผมไม่ได้ฝัน //
ผม :: ครับ ทำหมดแล้ว
พี่เจ :: โกหกป่าวเนี้ย
ผม :: ไม่เลย เดี๋ยวส่งรูปให้ดู
พี่เจ :: อื้มม งั้นคุยไลน์นะ
ผม :: ไม่เอา อยากได้ยินเสียง
พี่เจ :: ส่งรูปมาเร็วๆ จะนอนแล้วนะ
ผม :: ครับๆ
ก็อยากคุยด้วยอะ อยากได้ยินเสียงนี้น๊า T______T
ผมหยิบมือถือมาถ่ายรูปตัวเอง
ก่อนจะเข้าโปรแกรมไลน์
ส่งไปให้พี่เจ
Mr.Frank :: อาบแล้ว ชุดใหม่แล้ว
Jey’Lay :: ครับ งั้นนอนนะ
Mr.Frank :: อาบน้ำยังครับ
Jey’Lay :: อาบน้ำแล้ว กำลังจะนอนแล้วละ
Mr.Frank :: ไม่เชื่อ ขอรูปบ้าง
ก่อนจะส่งสติ๊กเกอร์อมยิ้มไปให้
พี่เจหายไปได้สักพัก ,, ก็ส่งรูปกลับมา
Jey’Lay :: นี้ไง จะนอนแล้ว
เหอ เหอ เหอ ไม่น่าขอรูปเลย
หัวใจจะวายตายยย เสื้อกล้ามขาวคว้านคอลึกๆ
อยากนอนกอดเลยยอะ TT
Mr.Frank :: งั้นนอนเถอะครับ
Jey’Lay :: อืม ฝันดีนะ
Mr.Frank :: เดี๋ยวๆก่อนพี่เจ
Jey’Lay :: มีอะไร
Mr.Frank :: คือ พี่เจกลับกี่โมงครับวันนี้
Jey’Lay :: ถามทำไม
Mr.Frank :: ก็แฟรงค์ฝันว่า ก็ว่าพี่เจนอนข้างๆแฟรงค์ แล้วก็....
Jey’Lay :: ไม่ต้องเล่าแล้ว
Mr.Frank :: อ่า ทำไมงะ
Jey’Lay :: เอาเป็นว่า .. แฟรงค์ไม่ได้ฝันละกัน
เห้ยย ไม่ได้ฝัน ไม่ได้ฝัน >//////<
ผมรีบโทรกลับไปหาพี่เจทันที
พี่เจ :: จะนอนนแล้วอะ ง่วงนอน
ผม :: เดี๋ยวบอกมาก่อน คือ ที่ว่าผมไม่ได้ฝันไปคืออะไร
พี่เจ :: ก็อะไรที่แฟรงค์อยากจะถาม
อยากจะเล่าเรื่องของวันนี้ นั้นแหละ แฟรงค์ไม่ได้ฝัน
ผม :: พี่เจ พูดจริงใช่ป่ะ
พี่เจ :: อืมม
ผม :: โอ้ยยย ดีใจอะ พรุ่งนี้มาหาแฟรงค์อีกนะ นะ นะ ครับ
พี่เจ :: ไม่ไป
ผม :: อ้าวว ไหนว่าจำได้ละไง
พี่เจ :: พรุ่งนี้มีเรียนเช้าถึง 11.30 น. แล้วจะทำโครงงานที่ใต้คณะ
ผม :: แฟรงค์ก็อดเจออะดิ
พี่เจ :: มารอที่ใต้คณะละกัน เลิกเรียน 11.30 น. นะ
ผม :: พี่เจให้ผมไปหาหรอ จริงป่ะ
พี่เจ :: จะถามซ้ำๆทำไมเนี้ย จะมาไหมม
ผม :: ไปครับไป เดี๋ยวเอาเสื้อผ้าไปด้วย
พี่เจ :: จะเอามาทำไม จะไปนอนกับแบงค์หรอ
ผม :: ป่าวอะ จะไปนอนบ้านพี่เจ 555 นะครับ
อยากกอดอะ เกือบเดือนอะ แฟรงค์นอนร้องไห้คนเดียว
คิดถึงด้วย อยากกอดด้วย
พี่เจ :: ไม่ต้องเอามา
ผม :: ไม่ให้ไปนอนจริงๆอะ
โหววว อะไรอะพี่เจ ไม่เข้าใจเลยดิ
คนมันคิดถึงจะบ้าแล้วเนี้ยยย
อยากไปกอด อยากนอนด้วยย
T______________________T
พี่เจ :: ที่บอกไม่ต้องเอามา คือ ที่บ้านพี่มีเสื้อผ้าแฟรงค์แล้ว
จะแบกมาทำไมให้หนักละ
โอ้ยยย >/////<
ตอบมางี้โคตรอยากให้เช้าไวๆ
ผม :: ครับ แฟรงค์จะรีบไปรอนะ
พี่เจ :: นอนได้แล้ว ถ้ายังมีไข้จะไม่ให้มานอนด้วยนะ
ผม :: ครับๆ งั้นนอนกันนะ
พี่เจ :: ฝันดีนะ
ผม :: ฝันดีครับพี่เจ แฟรงค์รักพี่นะ
พี่เจ :: รักเหมือนกันนะ
ตู๊ดด ตู๊ดด
ห๊ะ .. รักเหมือนกันนะ'
โอ้ยยย น้ำตาไหลเลยอะ
คำๆนี้คือผมรอมาตั้งหลายอาทิตย์
วันนี้ได้ยินแล้ว .. ถ้ามันคือฝัน
ขอแค่ไม่ต้องมีคนมาปลุกผมเลยนะ
ผมอยากอยู่ในฝันนี้ตลอดไป
ผมยิ้มให้กับตัวเอง ก่อนจะล้มตัวลงนอน
..................................................
มาแบบสั้นๆ เดี๋ยวคืนนี้มาต่อให้จ๊า
มาดูกัน ,, น้องแฟรงค์รู้ความจริงแล้ว
จะให้บทลงโทษอะไรกับพี่เจกันน๊าาาาาา 5555+
แอบมีคู่เชนแบงค์นิดนึงนะ =)
-
:impress2: พี่เจก็คิดถึงเหมือนกันล่ะสิ แอร๊ยย
คิดถึงเชนแบ็งค์ด้วยค่ะ
-
:hao6: รอดูบทลงโทษ พี่เจเจอแฟรงค์จัดหนักแน่
-
คืนนี้พี่เจไม่รอดแน่ๆ :z1: :z1:
-
พี่เจจะรอดไหม ฮี่ๆๆ
-
พี่เจไม่รอดแน่ๆ :hao6: o18
-
อย่าเนียนหาเรื่องลงโทษพี่เจแฟง ตัวเองผิดก่อน ไปจูบชะนี
-
ถ้ารู้ความจริงแล้วจัดหนักไปเลยน้องแฟรงค์555
-
จำได้เร็วแท้...ง่ายมาก แต่ก็ดี อิๆๆๆสงสารเด็ก
-
Ch 47 // ต่อ //
เช้าวันต่อมา
ผมตื่นนอนเพราะเสียงโทรปลุกจากแบงค์
ผม :: ฮาโหลลล
แบงค์ :: มึงตื่นได้ละ ไม่มาเฝ้าพี่เจมึงหรือไง
ผม :: นี่กี่โมงวะ
แบงค์ :: เจ็ดโมงครึ่ง
ผม :: เช้าไปวะ ก็พี่เจเลิก 11.30 น. ไม่ใช่หรือไง
แบงค์ :: ก็ใช่ แต่วันนี้พวกพี่เชนเค้ามีเสนอโครงงานกัน
ตรงใต้ตึกคณะ มึงไม่มาดู ไม่มาส่งกำลังใจหรือไง
เดี๋ยวเปอร์เซ็นมึงไม่ขึ้นนะเว้ยย
ผม :: หึหึหึ
แบงค์ :: หัวเราะอะไรของมึงเนี้ยย รีบๆมาเลย
กูนั่งคนเดียว เปลี่ยวใจชิบหายยยละ
ผม :: ประเด็นหลักๆคือมึงจะให้กูไปนั่งเป็นเพื่อนว่างั้นเหอะ
แบงค์ :: 55555 เออ! รีบมานะ ไม่ต้องกินข้าวนะมึงมากินกับกู
ผม :: เออๆ เดี๋ยวกูไป
ผมวางโทรศัพท์ ก่อนจะรีบกดโทรหาพี่เจ
พี่เจ :: ตื่นละหรอไง
ผม :: ครับ ตื่นแล้วโทรหาเลย น่ารักป่าววละ
พี่เจ :: แบงค์โทรปลุกก็บอกเถอะ นั่งใกล้ๆกันเนี้ย
ผม :: อ้าวว 55555+ ละทำไมไม่บอกละ
พี่เจ :: โกหกอีกละเนี้ยย จะไว้ใจได้แค่ไหนกัน
ผม :: ก็โทรหาพี่เจคนแรกไง ส่วนแบงค์อะมันโทรมา ไม่ได้โกหกซะหน่อยนะ
พี่เจ :: ครับๆ ไปเรื่อยเลย พูดไปเรื่อยย
ผม :: 5555 พี่เจทานไรยังครับ
พี่เจ :: ทานแล้วละ แล้วแฟรงค์ไม่รีบไปอาบน้ำหรอ
แบงค์มันนั่งคนเดียวมันเหงาแย่เลย
ผม :: ช่างแบงค์เหอะ พี่เจละครับ ถ้าแฟรงค์ไปหาช้าพี่เจเหงาไหม
พี่เจ :: ไม่เหงาครับ
ผม :: อืมม ใช่สิ ก็แฟรงค์ไม่สำคัญอย่างแต่ก่อนนี้นา
TT’ น้อยใจแล้วอะพี่เจ
พี่เจ :: ที่บอกว่าไม่เหงา ,,
เพราะรู้ว่าแฟรงค์จะรีบมาหาพี่แน่นอนไง หรือว่าไม่จริง
ผม :: จริงครับ เดี๋ยวจะไปเดี๋ยวนี้แล้วละ ตั้งใจเรียนนะครับ
พี่เจ :: อื้มม เอายามากินด้วยนะ
ผม :: ครับ .. คิดถึงพี่เจนะ
พี่เจ :: มากไหม
ดูพี่เจดิ ,, ถามกวนนมากนะครับ
ผม :: มาก มาก มาก
พี่เจ :: งั้นมาหาละมาทำให้เห็นหน่อยนะว่าคิดถึงมากนะ 55555
รีบอาบน้ำเถอะ แค่นี้นะ
ตู๊ดดดดดดด ,,,
หื้มม พี่เจ , , ดูอารมณ์ดีนะ ให้ทำให้เห็นว่าคิดถึงมาก งั้นหรอ
เหอๆ ได้เลย ,, น้องแฟรงค์จัดให้ครับบ ^_____^
ผมรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วลงมาหาม๊าที่ห้องทำงานข้างล่าง
ม๊า :: หายดีละหรอไง ถึงลุกมาแต่เช้า
ผม :: ครับ ดีขึ้นแล้ว
ม๊า :: งั้นมากินข้าวก่อน ม๊าจะไปทำมาให้
ผม :: ไม่เป็นไรครับม๊า แฟรงค์จะไปหาพี่เจที่มหาลัย
แล้วไปนอนบ้านพี่เจนะ
ม๊ามองหน้าผมแบบสงสัยเล็กน้อย
ผม :: พี่เจจำได้แล้วม๊า แล้วก็ที่จะไปนอนบ้านพี่เจก็จะให้พี่เจติวหนังสือให้ด้วย
ม๊า :: จริงหรอครับ แค่นั้นจริงหรอ
พูดจบม๊าก็หัวเราะ
5555555 ม๊าไม่แซวก็ได้นะ ผมอายเป็นเหมือนกันนะ
ผม :: โหววว ม๊าอะ อย่าแซวสิครับ งั้นแฟรงค์ไปก่อนนะ
ม๊า :: กินยาด้วยนะ แล้วตั้งใจติวหนังสือนะครับ
อย่าไปรบกวนพี่เจเค้ามากนักละ
ผม :: ครับม๊า สวัสดีครับ
ไม่กวนมากหรอกม๊า ,, ขอแค่ให้หายคิดถึงก็พอ =)
ผมมาถึงมหาวิทลัยของพี่เจตอน เก้าโมงนิดๆ
เดินเข้าไปที่คณะพี่เจ เจอแบงค์นั่งรออยู่ตรงโต๊ะประจำ
แบงค์ :: กว่าจะมานะมึง ช้าวะ
ผม :: กูไม่สบายเว้ยย กว่าจะอาบน้ำกว่าจะทำไรเสร็จ
ก็จะแย่ละ ยังมึนไม่หายเลย
แบงค์ :: อ้าวว มึงไม่สบายหรอวะ แล้วมาทำไมเนี้ย
ผม :: กูนัดพี่เจไว้
แบงค์ :: นัดไว้ คืออะไรวะมึง พี่เจเค้าไม่คุยกับมึงไม่ใช่หรอ
ผม :: หึหึหึ
แบงค์ :: อย่าหัวเราะแบบนั้น กูไม่ชอบ
ว่าไง เล่ามาเลย พี่เจกับมึงนัดกันได้ไง
ผม :: ก็เมื่อวานพี่เจไปหากูที่บ้าน ไปติวหนังสือให้
แบงค์ :: ห๊า ไปหามึงที่บ้านเนี้ยนะ
ผม :: เออ ไปติวหนังสือให้ แล้วกูไม่สบายเว้ยย
พี่เจเลยให้กูนอน แล้วพี่เจมานอนกอดกูด้วย บอกว่ารักกูด้วยละมึง
แบงค์ :: มึงเพ้อเพราะพิษไข้ชัวร์
ผม :: กูพูดจริงๆ
แบงค์ :: ไม่เชื่อมึงหรอก .. อย่ามัวแต่พูดไร้สาระ
ไปแดกข้าวกัน หิวมากกกอะ พี่เชนลากกูมาแต่เช้าเนี้ย
ผม :: มึงไม่เชื่อกูวะ กูพูดจริงๆ
แบงค์ :: เออๆๆ ไปกินข้าวก่อน
พูดจบมันก็ลากผมไปกินข้าวที่ร้านหลังมหาลัย
พอกินข้าวเสร็จมันก็โทรหาพี่เชน ว่าจะให้ซื้ออะไรไปรอไหม
ตอนที่มันคุยอยู่กับพี่เชน ผมเลยโทรหาพี่เจบ้าง
ผม :: พี่เจเอาข้าวไหมครับ
พี่เจ :: ฝากกับเชนไปแล้วเมื่อกี้อะ
ผม :: งั้นแฟรงค์เอาขนมไปให้นะ
พี่เจ :: ครับ เดี๋ยวเจอกันนะพี่เรียนต่อก่อน
ผม :: ครับ
พอผมวางโทรศัพท์ แบงค์ก็คุยเสร็จพอดี
แบงค์ :: พี่เจมึงฝากซื้อข้าวละนะ
ผม :: เออ กูรู้แล้ว งั้นมึงรอข้าวไปนะ กูไปซื้อขนมให้พี่เจก่อน
แบงค์พยักหน้า ก่อนจะเล่นมือถือรอข้าวที่สั่งไป
ผมเดินไปซื้อขนมกับผลไม้มาเรียบร้อยแล้วก็เดินมาหาแบงค์
ก่อนจะเดินกลับมาที่ใต้คณะพี่เจ
ก็เจอพี่เจกับเพื่อนๆมานั่งรอกันอยู่แล้ว
พี่มี่ :: อ้าวว เห้ยย มาด้วยหรอวะแฟรงค์
ผม :: สวัสดีครับพี่ๆ มาสิครับ แฟนผมมาผมก็มาเฝ้าแฟนผมดิ
พี่มี่ :: มันรับละหรอวะ
พี่มี่ส่งสายตาไปมองพี่เจ
แต่พี่เจยิ้มๆละยื่นมือไปรับกล่องข้าวจากพี่เชน
ผม :: โหววว พี่อีกคนละพูดเหมือนแบงค์เลย รับดิครับ เนอะพี่เจเนอะ
พี่เจมองหน้าเพื่อนๆ ก็ส่งยิ้มตอบกลับมาเฉยๆ
หื้มม น่าหมั่นไส้ ทำไมไม่ตอบเนี้ย
พี่เชน :: ไอ่เจไม่เห็นตอบไรเลย มึงนี้มโนหรือเปล่า 5555555
เจมันยอมรับมึงละจริงๆนะ ไม่ใช่เดี๋ยวมางอลเพื่อนกูหนีขึ้น TAXI กลับบ้านอีกนะ
ผม :: ไม่งอลแล้ว วันนั้นก็ไม่ได้งอล แค่ไม่สบายเฉยๆนะ
พูดจบผมก็เดินไปนั่งข้างๆพี่เจ ก่อนจะวางขนมไว้บนโต๊ะ
พี่เจหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะหัวไปกินข้าวต่อ
ผมกระซิบคุยกับพี่เจเบาๆ
ผม :: พี่เจทำไมไม่บอกเพื่อนๆอะ
พี่เจหันมามองหน้าผม
พี่เจ :: บอกเรื่องอะไรอะ
ผม :: ก็ที่พี่เจจำได้ไง
พี่เจไม่ตอบผมกลับ แต่แค่ส่งยิ้มให้ผมเฉยๆ
อ้าววว นี้พี่เจ … ผมจะโกรธจริงๆละนะ
พี่แชมป์ :: แล้วแฟรงค์กับแบงค์มาทำอะไรกันเนี้ย
แบงค์ :: มารอพี่เชนครับ เดี๋ยวจะไปขนของจากห้องพี่เชนมาอยู่ห้องแบงค์
พี่มี่ :: อ้าวว มึงจะปล่อยขายหรอวะเชน
พี่เชน :: เออ ก็ไหนๆก็ไปนอนห้องแบงค์มันซะส่วนใหญ่ เลยจะย้ายไปอยู่โน้นเลย
พี่มี่ :: ไม่กลัวว่าจะเลิกกันหรอวะ ถ้าเลิกกันมึงจะอยู่ไหน
พี่เชน :: ปากมึงดีจังนะมี่ กูจะย้ายของวันนี้ ก็ให้พรกูจัง
พี่แชมป์ :: งั้นมึงไม่คิดว่าจะเลิกกับกูบ้างหรอ กูจะได้หาห้องใหม่รอสำรองไว้
พี่มี่ :: ไม่ๆครับ ไม่เลิกครับ
พี่มี่หันไปง้อพี่แชมป์ 5555555555
พี่เจ :: ปล่อยขายเท่าไหร่วะเชน
พี่เชน :: ยังไม่ได้ตีราคาวะ มึงสนใจหรอ
พี่เจ :: นิดหน่อยๆวะ ใกล้มหาลัยด้วย
พี่เชน :: แล้วแม่มึงจะอยู่บ้านกับใครละ ถ้ามึงมาอยู่คอนโด
พี่เจ :: มึงถามกูสิ ว่าทุกวันนี้กูอยู่กับใคร แม่กูเค้าเดินสายมาก
ต่างจังหวัด ต่างประเทศ บริษัทไม่ต้องเข้า สบายตัวสบายใจเค้าแล้วละมึง
พี่เชน :: 555 เด็กมีปัญหาหรอวะมึง
พี่เจ :: ป่าวหรอก แม่กูเกริ่นๆมาเหมือนกัน เค้าจะขายบ้านที่เกษตร แล้วจะไปอยู่บ้านสวนนะ
พี่มี่ :: เออ ดีๆ จะได้สะดวกตอนทำงานโปรเจค
พี่เชน :: งั้นมึงสนใจก็รีบบอกนะ กูจะบอกแม่ไว้ว่ามีคนสนใจละ
ถ้าแม่รู้ว่ามึงจะเอาต่อนะ แม่กูคิดไม่แพงหรอก
พี่เจ :: เออ ขอบใจๆ
พี่มี่ :: แบงค์มีเหตุผลที่จะมาละ แล้วมึงละแฟรงค์ มาทำไม
ผมหันไปมองหน้าพี่เจ ที่ตอนนี้กำลังหยิบของในกระเป๋าออกมา
ผม :: ก็มาเฝ้าพี่เจ
พี่มี่ :: แล้วเพื่อนกูยินยอมให้มึงมาไหม
ผมกำลังจะอ้าปากตอบ แต่พี่เจยื่นยาลดไข้ กับขวดน้ำให้ผม
พี่เจ :: กินยาก่อน แล้วค่อยตอบพวกมันก็ได้
ผมรับยากับน้ำมาถือไว้ ก่อนนะยิ้มกว้างให้พี่เจ
พี่แชมป์ :: เห้ยๆ มึงมีอะไรอัพเดทไหมวะ
เจยื่นน้ำกับยาให้แฟรงค์เว้ยย
พี่มี่ :: ยังไงวะเจ ตอบบกูมาเลย
พี่เจ :: แฟรงค์รีบกินยา เร็วๆ
พี่เจส่งสายตาดุมาให้ผม ก่อนที่จะหันไปยิ้มให้กับเพื่อนๆ
ยิ้มพี่เจนี้อันตรายนะครับ เหมือนที่ผมเคยบอกตอนแรกๆ
ยิ้มแบบ เอออ ... แทนคำตอบทุกอย่างได้อะครับ 555
พี่เชน :: ตอบมาดิวะ อย่ายิ้ม กูไม่แพ้รอยยิ้มมึงหรอกนะ
พี่เจ :: ก็จะให้ตอบอะไร
พี่แชมป์ :: มึงกับแฟรงค์นี้ยังไงวะ มึงจำน้องมันได้ละใช่ป่ะ
พี่เจ :: ป่าวอะ จำไม่ได้
ผม :: อ้าววพี่เจ แล้วว ...
ติดอ่างเลยครับผม จำไม่ได้ หมายความว่าไงอะ TT
พี่เชน :: ละทำไมมึงดูยอมๆน้องกว่าเดิมวะ มีเอายาให้กินด้วย
พี่มี่ :: มึงตอบมาเลยไอ่เจ
พี่แชมป์ :: กูว่านะต้องเป็นแบบที่กูคิดมาตลอดแน่ๆเลย หึหึหึ
พี่เจยกยิ้มน้อยๆให้พี่แชมป์
พี่เจ :: ก็กูบอกว่ากูจำไม่ได้ .. เพราะกูไม่เคยลืมมาตั้งแต่แรกแล้ว
พี่เชน / พี่มี่ / แบงค์ / ผม :: ห๊า!!
พี่แชมป์ :: กูว่าแล้ว .. ทำไมกูซื้อหวยไม่แม่นแบบนี้วะ
พี่มี่ :: เข้าใจยังไงวะแชมป์ ทำไมไม่บอกกู
พี่แชมป์หันมายิ้มให้พี่เจ
พี่แชมป์ :: มึงนี้มัน ,, แม่งง จริงๆเลย กูละนับถือ
ย้ายไปเรียนนิเทศไหม บางทีอาจเหมาะกับมึงนะ
ผม :: พี่เจ ตอบมาก่อน หมายความว่าไง
พี่เจไม่ตอบอะไร ได้แต่ส่งยิ้มมาให้ผมแทนคำตอบ
พี่เชน :: แม่งง ยิ้มงี้มันไม่ตอบแน่ๆ เซ็งเลยวะ
แบงค์ :: พี่เจอะ บอกมาเลย แบงค์อยากรู้
พี่เชน :: เดี๋ยวมันก็เล่า แต่มันคงต้องไปเล่าให้แฟนมันฟังก่อน
เพราะดูจากแฟรงค์แล้ว กูว่ามันไม่เข้าใจ 55555
ใช่ครับ ,, ผมไม่เข้าใจ
ไม่เคยลืมแต่แรก มันคืออะไร แล้วอาการที่แสดงออกมาคืออะไร
แกล้งผมเล่นงั้นหรอ? ให้ผมร้องไห้ทุกๆวัน? ให้ผมผ่านคืนวันปีใหม่คนเดียว?
พี่เจต้องการอะไร .. รักผมจริงๆงั้นหรอ
พี่มี่ :: กูว่าวันนี้แยกย้ายไหม
ดูหน้าแฟรงค์เหมือนต้องการคำอธิบาย
พี่เชน :: 5555555555 สมน้ำหน้ามึงไอ่เจ
ไปเคลียร์กันเองนะ ปะแบงค์ไปขนของย้ายห้องกันเหอะ
พูดจบพี่เชนก็ดึงมือแบงค์ให้ลุกขึ้น
แบงค์ :: แฟรงค์ มึง .. ค่อยๆคุยกันนะ
ผม :: กูจะกลับบ้าน
พี่เจ :: ไปไหน จะไปนอนที่บ้านด้วยกันไม่ใช่หรือไง
พี่เจจับข้อมือผมไว้ไม่ให้ผมเดินออกจากโต๊ะ
พี่มี่ :: งั้นกูไปกันก่อนนะ พวกมึง คือ ค่อยๆคุยกันนะเว้ย
พี่แชมป์ :: แฟรงค์ครับ ,, รักคือคำว่า อภัย นะ ใจเย็นๆ
พี่เชน :: 55555555555 ถ้าจะลาเรียนบอกกูล่วงหน้านะไอ่เจ
แบงค์ :: พี่เชนอย่าหัวเราะเพื่อน ไปได้แล้วๆ เร็วๆ
ตอนนี้ทั้งโต๊ะเหลือแค่ผมกับพี่เจ
คนอื่นๆแยกย้ายไปหมดแล้ว พี่เจยังคงนั่งจับมือผมไว้
แต่หน้าตายังคงยิ้มแย้มอยู่เหมือนเดิม
คือ ,, สนุกมากไหมอะ มาล้อเล่นแบบเนี้ย
ผม :: ปล่อยมือได้แล้ว แฟรงค์จะกลับบ้าน
พี่เจ :: แน่ใจนะว่าจะกลับบ้าน ไม่ไปด้วยกันอะ
ผม :: อืม
พี่เจ :: ไม่อยากฟังเหตุผลใช่ไหม
ผม :: ไม่อยากฟัง
พี่เจ :: งั้นตามใจ
พูดจบพี่เจก็ถือหนังสือ เดินออกจากโต๊ะไป
อ้าวว อะไรวะ ,, ง้ออีกนิดไม่ได้หรือไง
TT’ ร้องไห้ตรงนี้ได้ปะวะเนี้ยยยย
โอ้ยย ,, ไอ่พี่เจบ้า!
พี่เจ :: มาเร็วๆ จะไปส่งที่บ้าน
หึ นึกว่าจะไม่มาเรียกแล้วซะอีก
ผมเดินตามพี่เจมาที่รถ ก่อนจะปิดประตู คาดเบลท์เรียบร้อย
พี่เจขับรถมาเรื่อยๆ แต่ไม่ได้ไปทางบ้านผมครับ
ผม :: บ้านแฟรงค์ไม่ใช่ทางนี้
พี่เจ :: ก็ไม่ได้บอกว่าจะไปส่งที่บ้านแฟรงค์นี้นะ
ผม :: พี่เจ นี้แฟรงค์ไม่ตลกด้วยละนะ แฟรงค์จะกลับบ้าน ไม่ไปส่งก็จอดดิ
อารมณ์นี้ไม่เล่นด้วยละนะ ล้อเล่นกับผมมาตั้งกี่อาทิตย์กี่เดือนแล้ว
คนคิดถึงจะบ้า ห่วงจะบ้า มาพูดว่าไม่เคยลืม
คืออะไร ที่ผ่านมาโกหกทำไมอะพี่เจ TT
พี่เจหันมามองหน้าผม ก่อนจะหยุดยิ้ม
พี่เจ :: ถ้าแฟรงค์คิดว่าจะงอลพี่ต่อจะโกรธพี่ต่อ
แล้วจะไม่คุยกับพี่ ไม่ถามถึงเหตุผลต่างๆ
พี่ก็จะจอดรถให้แฟรงค์กลับบ้าน แต่แฟรงค์จำไว้อย่างนะ ,,
ไม่ใช่แค่แฟรงค์ที่เสียใจหรืออดทนมาตลอดเวลา
ที่พี่แกล้งจำแฟรงค์ไม่ได้หรอกนะ พี่ก็ต้องอดทน
ต้องฝืนพูดคำแรงๆไปเหมือนกัน ถ้ารักกันแล้วจะมัวงอลกันไปมา
ก็เอาที่แฟรงค์สบายใจละกัน
พี่เจพูดจบก็ตีไฟเลี้ยวเข้าข้างทาง ก่อนจะปลดล๊อครถให้ผม
เอาไงวะแฟรงค์ ,,
จะลง หรือ ไม่ลง ดี???
-
หมดเวลางอนแล้ว
เสียเวลากันไปทำไมกับเรื่องไม่เข้าใจกัน :mew2:
-
เอ้าๆๆๆ เอาแล้วไง สรุปจะลงหรือไม่ลงดีน้องแฟรงค์
ถ้าลงนี่คืนนี้อดเลยนะ คิดดีดีนร้าาาาาา
คนอ่านรออยู่ๆๆๆๆ
-
แฟรงค์เลิกงอลเถอะ จะได้สวีทกันสักที ฮ่าๆๆๆ o18
-
ที่แฟรงทำให้พี่เจเสียใจทำไมไม่นึกถึงบ้าง???
แค่นี้ยังน้อยไปนะ!!!!!! :katai1:
-
เอาไงล่ะแฟรงค์ จะลงหรือนั่งต่อไป
รอฟังพี่เจอธิบาย
อย่างอนกันไปมาเลย เจ็บป่าวๆ
-
โตได้แล้วนะแฟรงค์กี้
-
เอ้า เอา เอ้า ใครจะงอล ใครจะง้อ นุ่งกันไปหมดล่ะ กลับไปเคลียร์ที่บ้านนะ 555
-
ค้างงงงงงงงงง T_T
-
ฟังเหตุผลพี่เค้าก่อนแฟร็งค์ แล้วจะเข้าใจว่าทำไมพี่เจถึงต้องทำแบบนี้ อย่าพึ่งงอนนะ
-
Ch 48 เธองอลฉันง้อ || Frank ‘ Mode
ผมลงจากรถพี่เจ แล้วหันไปปิดประตูรถ
พี่เจจอดรถมองหน้าผมอยู่เล็กน้อย
ก่อนจะออกรถ ขับออกไป
แฟรงค์เอ้ยยย ,, มึงนี้ยังไงวะ ลงมาทำไมเนี้ยย
ไปคุยให้เข้าใจก็ได้นี้หว่า
หงุดหงิดตัวเองวะ แล้วนี้จะไปไหนต่อดีวะ
กดโทรหาแบงค์ดีกว่า เผื่อพี่เชนจะแนะนำอะไรดีๆให้บ้าง
ตื้ดดดดด ตื้ดดดด ~
แบงค์ :: ไงมึง เข้าใจกันยัง
ผม :: ยังอะ กูลงจากรถพี่เจกลางทาง ไปไม่ถึงบ้านวะ
แบงค์ :: มึงจะลงมาทำไมวะ โง่ปะเนี้ย
ผม :: โง่ดิ โดนพี่เจแกล้งมาเป็นเดือน
แบงค์ :: แล้วนี้มึงจะไปไหนต่อ มาหากูที่คอนโดพี่เชนดิ
ผม :: เออๆ เดี๋ยวกูไป ลงมารอที่ข้างล่างเลยนะ
แบงค์ :: โอเค
ผมเรียก TAXI ไปหาแบงค์ที่คอนโดพี่เชน
พอมาถึงแบงค์ก็ลงมารับ พาขึ้นไปบนห้อง
เจอพี่เชนกำลังเก็บของลงกล่อง
พี่เชน :: ไงมึง นอยด์เลยดิ
ผม :: นึดนึงอะพี่
พี่เชน :: เอาจริงๆนะ กูก็โกรธไอ่เจนะ แต่มาคิดอีกที
มันก็ไม่เคยพูดนะว่ามันจำเราไม่ได้อะ มีแต่พวกเราทึกทักไปเอง
แบงค์ :: ก็พี่เจพูดว่าแล้วนั้นใคร พาใครมาด้วย
ไม่ใช่หรอวันแรกที่เราไปเยี่ยมอะ
พี่เชน :: จริงที่เจมันพูด แต่ตอนนั้นอะเจมันโกรธแฟรงค์ไม่ใช่หรอ
ผม :: โกรธเรื่องอะไรอะพี่เชน
พี่เชน :: มึงลืมหรอไงครับไอ่เชรี้ยน้องแฟรงค์ ว่าวันที่เจโดนรถชนอะ
เพราะมันไปเห็นภาพมึงจูบกับแฟนเก่า มันเลยโกรธขับรถหนีไปคนเดียวอะ
เออ ,, ใช่นี้หว่า พี่เจโกรธผม
เลยขับรถไปคนเดียวแล้วไปเกิดอุบัติเหตุ
แต่ไม่น่าโกรธขนาดนั้นนิ
พี่เชน :: เออ กูว่าละว่าวันนั้นทำไมเจมันทำหน้าแปลกๆ
แบงค์ :: แปลกยังไง
พี่เชน :: ก็ตอนพวกพี่เดินเข้าไปตอนเช้าอะ
หลังจากมันเกิดเรื่อง มันมองไปที่ประตูบ่อยๆด้วยนะ
สงสัยมันต้องรอแฟรงค์แน่ๆ
ผม :: แต่ผมก็ไปนะพี่เชน
แบงค์ :: แต่มึงไปช้าไง
ผม :: แต่วันนั้นพี่เจพูดโคตรแรงเลยนะเว้ยย
แบบมองเหมือนคนไม่รักกันเลยอะ
พี่เชน :: แต่มึงคิดดีๆนะ เจมันก็บอกให้มึงรักษาหัวใจมันดีๆไม่ใช่หรอ
เช็ดน้ำตาให้มึงด้วยนะ
แบงค์ :: เออจริงวะ ,, งั้นสรุปว่าพวกเรามโนไปเอง
ว่าพี่เจความจำเสื่อมสินะ
พี่เชน :: มันก็ส่วนหนึ่ง แล้วเจมันคงมีเหตุผลด้วยละ
ไม่งั้นมันไม่ทำหรอก
ผม :: เหตุผลอะไรอะพี่เชน
พี่เชนส่ายหัวไปมา ก่อนจะมองหน้าผม
พี่เชน :: กูไม่รู้หรอกนะว่าเหตุผลอะไร
แต่ที่กูรู้แน่ๆเลยคือ เจมันรักมึง
แบงค์ :: แล้วมึงมาอยู่ที่นี้ตอนนี้มันจะดีหรอวะแฟรงค์
มึงเดินหันหลังให้กับปัญหาของมึงอยู่นะ
คิดดีๆมึงกับพี่เจคบกันมาไม่ถึงปี
แต่ผ่านเรื่องราวอะไรๆด้วยกันมาโคตรเยอะ
แล้วพ่อแม่มึงยอมรับได้แล้วด้วย
มึงจะมาเสียเวลางอลง้อกันไปอีกนานแค่ไหนวะ
ผม :: อืมม กูก็ไม่ได้โกรธอะไร ก็น้อยใจเฉยๆอะ
แบงค์ :: รีบไปหาพี่เจเถอะวะ ไปคุยกันให้เข้าใจ
จะได้มีเวลากอดกันเยอะๆไงมึง
พี่เชน :: แค่กอดพอนะ เพื่อนกูต้องมาเรียนพรุ่งนี้
ผม :: โหวววพี่ คิดถึงจะตายละแค่กอดน้อยไปปะ
นี้แกล้งผมมาเป็นเดือนให้ผมได้กอดได้กดให้สมใจหน่อยเหอะ
พี่เชน :: กูละสงสารเพื่อนกูจริงๆ ไปๆออกไปเลย
กูจะได้กอดได้กดแฟนกูบ้าง
แบงค์ :: เก็บของไปเลยพี่เชน ทะลึ่งตลอด
ผม :: ครับๆ ขอบคุณครับพี่เชน
เห้ยย แบงค์ขอบใจนะเว้ย กูไปหาพี่เจก่อนนะ
แบงค์ :: เออ คุยดีๆนะมึง ใจเย็นๆ
อย่าไปกดพี่เจเค้ามากอะมึง เค้าจะไม่สบายเอา
ผม :: 555555555 เออนะ ห่วงอะไรกับเรื่องนี้กันจังวะ ไปละๆ
ผมโบกมือให้แบงค์ ก่อนจะออกจากคอนโดพี่เชน
เพื่อจะไปหาพี่เจที่บ้าน ,, จะเสียเวลางอนทำไมวะ
เห้ออ ป่านนี้ไปนั่งให้พี่เจง้อที่บ้านดีกว่า
ผมนั่ง TAXI ไปหาพี่เจที่บ้าน
พอถึงหน้าบ้านก็เอาละสิ ,, จะเข้าไปยังไงวะ
โทรหาจะเสียฟอร์มปะ 555555
มาขนาดนี้ละ จะกลัวเสียฟอร์มอะไรอีกวะเนี้ยยย
ผมกดโทรศัพท์ไปหาพี่เจ
“ บริการต้อนรับเข้าสู่บริการฝากหมายเลขโทรกลับ ... “
อ้าวว ปิดเครื่อง แล้วจะเข้าไปไง
ผมตัดสินใจเดินไปกดกริ่งที่หน้าประตูรั้ว
สักพักป้านวลก็วิ่งออกมาเปิดประตูให้
ป้านวล :: อ้าวว คุณแฟรงค์ มาไงละคะเนี้ย
ผม :: สวัสดีครับป้านวล ผมมาหาพี่เจครับ
ป้านวล :: คุณเจเพิ่งขึ้นข้างบนเมื่อกี้เองคะ เชิญๆคะ
ผม :: แล้วคุณแม่ละครับ
ป้านวล :: คุณท่านออกไปงานเลี้ยงกับคุณแม่คุณแฟรงค์นั้นแหละคะ
เพิ่งออกไปสักพักนี้เอง คุณเจอยู่บนห้องนะคะ
เชิญเลยคะ ป้าขอตัวไปทำงานหลังบ้านต่อก่อน
ผม :: ขอบคุณครับป้านวล
นี้เพิ่งจะห้าโมงเย็นเองนะ ทำไมขึ้นห้องไวจัง
ปกติพี่เจชอบนั่งเล่นอยู่ข้างล่างมากกว่านินะ
ผมเดินมาเคาะประตู้ห้องพี่เจ
ก๊อก ก๊อก
สักพักพี่เจก็เดินมาเปิดประตูให้
พี่เจ :: อ้าวว ,, มาไงอะ
ผม :: นั่ง TAXI มา
พูดจบก็เดินแทรกเข้ามาในห้อง
พี่เจ :: หิวไหม กินไรมาบ้างยัง
ผม :: ยังอะ ไม่หิว แล้วก็ไม่กินด้วย
พี่เจคงอาบน้ำแล้วแน่ๆ ตอนนี้ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นละ
กลิ่นสบู่หอมๆ เต็มห้องเลย >///<
พี่เจ :: งั้นไปอาบน้ำปะ จะได้ใจเย็นๆ
แล้วจะได้สดชื่นด้วย แล้วเดี๋ยวออกมาคุยกัน
พี่เจเดินไปหยิบผ้าขนหนู กับเสื้อผ้ามาให้ผม
ผมยื่นมือไปรับ แล้วเดินเข้าห้องน้ำ
ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว เดินออกจากห้องน้ำมา
ก็เจอพี่เจกำลังนั่งพิมพ์งานอยู่หน้าคอม
พี่เจ :: รอพี่เดี๋ยวนะ พี่ขอทำงานก่อน
เดี๋ยวไปคุยด้วยนั่งเล่นเกมส์รอพี่นะครับ
ก่อนจะหันมาส่งยิ้มให้ผม
หึหึ ไม่ต้องมายิ้มเลยยย
ใจอ่อนตั้งนานแล้วเหอะ~
ผมนั่งเล่นเกมส์รอพี่เจพิมพ์งานไปเรื่อยๆ ก็ชักเบื่อ
หันไปมองพี่เจก็ยังตั้งหน้าตั้งตาตั้งใจทำงานอยู่แบบนั้น
หื้มมมม ,, สนใจกันก่อนได้ไหมมมม
ผมลุกขึ้นเดินไปหาพี่เจที่โต๊ะคอม
พี่เจเงยหน้ามามองผมนิดหน่อย ก่อนจะยิ้มหวานให้
พี่เจ :: เบื่อแล้วหรอครับ รออีกแป๊บเดียวนะ ไม่อยากให้งานมันค้างอะ
ผมพยักหน้าให้พี่เจแทนคำตอบ
พี่เจเลยหันหน้าไปสนใจกับคอมพิวเตอร์ตรงหน้าต่อ
ผม :: พี่เจลุกก่อน
พี่เจหันมามองหน้าผม งงๆ
ผม :: ลุกก่อนสิ เร็วๆ
พี่เจลุกขึ้นอย่าง งง
พี่เจ :: ลุกแล้วครับๆ
ผมยิ้มให้พี่เจก่อนจะลงไปนั่งที่เก้าอี้ แล้วดึงพี่เจมานั่ง
พี่เจ :: อะไรเนี้ยย
ผม :: ก็จะนั่งด้วยไง จะทำงานก็ทำไปดิ จะนั่งเก้าอี้ด้วยเฉยๆ
นึกภาพกันออกใช่ไหมครับ
ผมนั่งกอดเอวพี่เจไว้ พี่เจก็นั่งทำงานคอมไป
555555+ ก็เก้าอี้โต๊ะคอมห้องพี่เจมันกว้างไง อยากนั่งด้วย
พี่เจหันหน้ามามองผมอีกรอบ ก่อนจะหันกลับไปนั่งพิมพ์งานต่อ
ผมเอามือกอดเอวพี่เจไว้ ชะโงกหน้าไปดูงานที่พี่เจพิมพ์
หื้มม ภาษาอะไร ตัวเลขอะไรเนี้ย เยอะแยะ
เมื่อไหร่จะทำเสร็จเนี้ย เบื่อจะวางฟอร์มว่างอลละนะ
ผมเอาหัวซุกๆที่หลังพี่เจ แล้วก็นอนซบลงไปที่ซอกคอพี่เจ
พี่เจ :: ถ้าจะทำยังงั้น งานพี่จะเสร็จไหมละครับ
ผม :: ส่งวันไหนอะ
คุยๆกับพี่เจไป แต่ก็ไม่ได้เงยหน้าออกจากซอกคอพี่เจ
ยังนอนๆเอาหน้าซุกๆมุดๆอยู่ตรงคอพี่เจนี้แหละ
หอมมม >///<
พี่เจ :: อาทิตย์หน้า
พี่เจตอบไปก็พิมพ์งานไปด้วย
ส่งตั้งอาทิตย์หน้า นี้จะขยันมากไปละมั้ง
ผมเงยหน้าออกจากซอกคอพี่เจ
แล้วจับหน้าพี่เจให้หันมามองหน้าผม
ผม :: ตั้งอาทิตย์หน้า เลิกทำได้แล้ว
มาสนใจแฟรงค์ก่อน เร็วๆเลย
พี่เจ :: 555 ครับๆ ก็สนใจไง แต่อยากทำงานให้เสร็จ
เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์จะได้ติวหนังสือให้แฟรงค์ไง
ผม :: ไม่เอาๆ มาสนใจแฟรงค์ แฟรงค์งอลอยู่นะ
พี่เจยิ้มให้ผม ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นยืน
ผม :: จะไปไหนนนน
เอามือกอดเอวพี่เจไว้ ดึงพี่เจเข้ามาชิดกับตัวผม
พี่เจเอามือมาลูบๆแก้ม ไล้ไปที่หู ก่อนจะนวดเบาๆที่ติ่งหู
พี่เจ :: ก็หันมาสนใจแฟรงค์ไง
พูดจบพี่เจก็เลื่อนเอามือมากอดคอผมไว้
พร้อมๆกับก้มลงมาจูบปากผม
พี่เจจูบผม ,, สัมผัสนี้ที่รอมาตั้งหลายอาทิตย์
สัมผัสนี้ ,, ที่คิดว่าคงจะไม่ได้รับจากคนตรงหน้าอีกแล้ว
น้ำตาไหลออกมาเฉยเลย
ไอ่แฟรงค์เอ้ยย ,, ทำไมงอแงง่ายแบบนี้วะ TT
พี่เจจูบย้ำๆที่ปากผมอีก 2-3 ครั้ง ก่อนจะถอนปากออกมา
พี่เจ :: ร้องไห้ทำไมละครับ
แล้วยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้ผม
ผมดึงพี่เจเข้ามากอด แล้วเอาหน้าซบลงที่ท้องพี่เจ
พี่เจ :: 555 อะไรกัน งอแงทำไม ตัวตั้งใหญ่ขนาดนี้
ผม :: จะมาล้ออีกทำไมละ เพราะใครกันนะ
พูดจบผมก็ลุกขึ้นเดินมาล้มตัวนอนที่เตียง
ดึงผ้าห่มมาห่มคลุมไว้ทั้งตัว
เชอะ ,, ยังมีหน้ามาล้ออีกนะพี่เจ
ตัวเองทำให้เค้าต้องร้องไห้งอแงแบบนี้แท้ๆ
พี่เจล้มตัวมานอนทับผมไว้
พี่เจ :: ไหนๆ ขอดูหน้าเด็กขี้งอลหน่อย
พูดจบก็ดึงผ้าห่มที่คลุมหน้าผมไว้ออก
ผม :: ไม่เอา อย่ามาล้อดิ ลุกไปเลย
พี่เจไม่ลุกครับ แถมยังส่งยิ้มมาให้อีก
พี่เจ :: ให้ลุกขึ้นแน่นะ เอางั้นแน่นะ
ผมพยักหน้าให้
พี่เจเลยเปลี่ยนจากนอนทับไว้เฉยๆ มานั่งคร่อมตัวผมไว้แทน
พี่เจ พี่เจ ,, คร่อมดีๆ นั่งดีๆ จะยุกยิกๆทำไมเนี้ย
ผม :: พี่เจ นี้แฟรงค์โกรธจริงๆนะ ลุกขึ้นเลย
พี่เจยังยิ้มยียวนมาให้ โหยย มันน่ากัดจริงๆปากแดงๆที่ยิ้มกวนๆเนี้ย
พี่เจ :: ไม่ลุกๆ มีไรไหมละ
หึหึ แน่ใจจะว่าจะไม่ลุกอะพี่เจ
อะได้ครับ ,, แฟรงค์จะไม่ให้พี่เจลุกเลยละ
ผมใช้มือทั้งสองข้างจับเอวพี่เจไว้
ก่อนจะค่อยๆดันตัวเองขึ้นให้ลุกมานั่ง
แล้วเอาหลังพิงกับหัวเตียงไว้
พี่เจทำท่าจะลุกขึ้นออกจากตัวผม
แต่ผมดึงเอวพี่เจไว้ และกดให้นั่งคร่อมไว้ที่เดิมแบบนั้น
ผม :: จะลุกไปไหนอะ ไหนบอกไม่ลุกไง
พี่เจ :: ก็แฟรงค์นั่งท่านี้แล้ว พี่คิดว่าพี่ลุกดีกว่า
จะมากลัวอะไรตอนนี้ละครับ เมื่อกี้ยังมายั่วอยู่เลย
มานั่งคร่อม เอาพี่เจน้อยมาเบียดกับลูกชายผมอยู่เลยนะ
ผม :: นั่งนี้แหละ ถ้าลุกไปอะแฟรงค์โกรธจริงๆนะ
พี่เจมองหน้าผม ก่อนจะหลบสายตาผมไปมองทางอื่นแทน
ผม :: ไหน มีอะไรจะพูดกับแฟรงค์ไหม
พี่เจ :: ขอโทษ
พี่เจก้มหน้าไม่ยอมมองหน้าผม แล้วพูดงึมงัมๆว่าขอโทษ
5555 หน้าพี่เจแดงมากเลยตอนนี้
ผม :: แฟรงค์ไม่ได้ยินเลย พี่เจว่าไงนะ
พี่เจ :: ก็บอกว่าขอโทษไงละครับ
พี่เจเงยหน้ามาตอบผม
ผมเลยเอามือจับประคองที่ท้ายทอยพี่เจไว้
แล้วเอาปากประกบจูบปากพี่เจ
แล้วค่อยๆสอดลิ้นเข้าไปพันกับลิ้นร้อนๆของพี่เจ
หื้มม ,, หวานจัง ‘
ไม่ได้จูบแบบนี้กับพี่เจมานานแค่ไหนแล้วเนี้ยย
มืออีกข้างก็กอดเอวพี่เจไว้ ไม่ให้พี่เจลุกออกไป
พอจูบกันไปสักพัก พี่เจก็จูบกลับมา จากมือพี่เจที่ยันๆอกผมไว้
มือก็เปลี่ยนมาโอบกอดรอบคอผม
เราจูบแลกลิ้นกันไป แบบไม่มีใครยอมใคร
มือข้างที่กอดเอวไว้ ก็ลูบไล้มาเล่นหยอกเอินกับยอดอกของพี่เจ
พี่เจ :: อื้มม .. อ๊า’
พี่เจละปากออกจากปากผม แล้วร้องครางด้วยความเสียว
มือผมเขี่ยยอดอกพี่เจ จนเป็นไตแข็ง
ส่วนล่างของเราก็บดเบียดกันไปมา
ยิ่งท่านั่งพี่เจตอนนี้ที่นั่งคร่อมน้องชายผมอยู่ด้วย
ยิ่งกระตุ้นให้พี่เจเสียวกว่าเดิม
ผมรีบถอดเสื้อกับกางเกงของพี่เจออก
พี่เจเองก็ช่วยถอดเสื้อให้ผมเหมือนกัน
จนตอนนี้เราทั้งคู่ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวเลยสักชิ้น
ผมจับพี่เจให้กลับมานั่งคร่อมผมไว้ท่าเดิม
พี่เจตัวแดงไปหมดทั้งตัว โอ้ยย น่ากอดรัดเป็นบ้า
ผมไล้จูบที่ซอกคอพี่เจ
ไล่ลงมาที่ยอดอกสวยของพี่เจที่ตอนนี้เป็นตุ่มไตแข็ง
ผมใช้ลิ้นเลียวนรอบๆยอดอกพี่เจ
มืออีกข้างก็เลื่อนไปบีบเค้นที่สะโพกพี่เจ
พี่เจ :: อ๊ะ! ฟะ..แฟรงค์~
ผมเลื่อนมือลงไปจับแก่นกายของพี่เจไว้
ก่อนจะใช้นิ้วลูบๆที่ปลายยอดของมันที่ตอนนี้มีน้ำเยิ้มๆปริ่มๆออกมา
พี่เจ :: แฟรงค์ ฟะ.. แฟรงค์ ทำเถอะ
ผมดูดเม้มยอดอกพี่เจแรงๆ
จนตอนนี้ตามตัวพี่เจมีแต่รอยจ้ำๆแดงเต็มไปหมด
ผม :: ทำอะไรดีละครับ
มือผมจับแก่นกลายพี่เจ แล้วรูดขึ้นลงช้าๆ
แล้วก็แรงขึ้นตามจังหวะที่พี่เจโยกเข้ามา
ปากผมก็ก้มลงดูดที่ยอดอกพี่เจ ที่แอ่นเข้ามาหาผมอย่างท้าทาย
พี่เจ :: อื้มม ~ อ่า ..
พี่เจตัวสั่นเล็กน้อย แล้วน้ำขาวขุ่นก็พุ่งออกมาเต็มหน้าท้องผม
พี่เจ :: อ่ะ ขอโทษ เลอะหมดเลย
พี่เจทำท่าจะลุกออกจากตัวผม
แต่ผมใช้มือกอดเอวพี่เจไว้ และกดให้นั่งลงท่าเดิม
ผม :: ไม่เป็นไรหรอกนะ
พูดจบผมก็ดึงพี่เจเข้ามาจูบ .. กดเม้มริมฝีปากร้อนๆของพี่เจ
ก่อนจะกระซิบเบาๆที่หูพี่เจ
ผม :: วันนี้พี่เจเป็นคนทำนะ
พี่เจมองหน้าผม ก่อนจะถามว่า
พี่เจ :: ทำอะไร
ผม :: ก็โยกเองไง ออนท๊อปไง นะครับ
พี่เจ :: ไม่เอานะ ทำไม่เป็น
พี่เจดันตัวผมออก พร้อมจะลุกขึ้น แต่ผมไวกว่าครับ
ดึงพี่เจเข้ามาจูบ และกอดเอวไว้ให้ส่วนกลางตัวของเราบดเบียดกัน
มือผมก็ลูบไล้นวดเค้นไปที่สะโพกขาวๆของพี่เจ
ผมจูบไซร้ลงมาที่ยอดอก ดูดหน้าอกพี่เจจนพี่เจร้องครางออกมา
ผมเอื้อมมือไปหยิบเจลที่ลิ้นชักตรงหัวนอน
บีบเจลทาที่นิ้ว แล้วค่อยๆใช้นิ้วแทรกเข้าไปตรงส่วนหลังของพี่เจ
พี่เจ :: อื้ออ แฟรงค์ ,, อย่าสิ มันเจ็บ
ผม :: พี่เจอย่าเกร็งสิครับ
พี่เจ :: อ่ะ ,, แฟรงค์ อย่าใส่เข้าไปสิ อื้มม
ผมเพิ่มนิ้วเข้าไปอีก แล้วค่อยๆดันนิ้วเข้าออก จนถึงจุดที่พี่เจเริ่มไม่ไหว
พี่เจ :: อ๊าห์~ แฟรงค์ครับ .. อื้มม ตรงนั้นแหละ อ๊ะ
ผมกดย้ำๆตรงจุดที่พี่เจครางออกมาอีกที ก่อนจะดึงมือออกมา
แล้วเอาเจลทาที่แก่นกายของผม
ผม :: พี่เจครับ อ้าขาหน่อยสิ
พี่เจนั่งเอาเข่าดันพื้นแล้วอ้าขา
ผมค่อยๆดันเจ้าลูกชายของผมเข้าไปทีละนิด
ผม :: อื้มม …อ่ะ พี่เจ หื้มมม มันรัดแฟรงค์มากเลย อ่า
พอลูกชายผมเข้าไปได้นิดนึงละ
ผมเลยให้พี่เจค่อยๆขยับตัว ให้เจ้าลูกชายของผมเข้าไปในตัวพี่เจทั้งหมด
พี่เจ :: อื้มม แฟรงค์ ,, อ่า เจ็บอะ ซี๊ดดดด อ่าห์
ผม :: อีกนิดเดียวนะพี่เจ มาครับ แฟรงค์ช่วยขยับ
พี่เจเจ็บมากๆก็จิกไหล่แฟรงค์ได้นะ
ผมเอามือจับเอวพี่เจไว้
แล้วช่วยจับลูกชายของผมดันเข้าไปในตัวพี่เจ
พี่เจ :: อ่ะ ,, อื้มมม
ตอนนี้เข้าไปเรียบร้อยละครับ
ผม :: พี่เจครับ ขยับเลยเถอะนะ ,, มันตอดแฟรงค์ใหญ่แล้ว
พี่เจกัดปาก ,, แล้วก้มหน้าแน่นน ตัวแดง หน้าแดงไปหมด
พี่เจ :: อ๊า ,, จะให้ อื้มม ,, ขะ ขะขยับยังไง อ่าห์
ผมเอามือจับสะโพกพี่เจไว้
แล้วค่อยๆขยับสะโพกตัวเองเป็นจังหวะให้พี่เจ
ผม :: พี่เจค่อยๆขยับไปพร้อมๆแฟรงค์สิ อ่ะ อ๊า ,, แบบนั้นครับ อื้มม
พี่เจขยับสะโพกตัวเอง .. อื้มม พี่เจโคตรเซ็กซี่อะครับตอนนี้
ผมใช้มือช่วยรูปแก่นกายพี่เจไปด้วย
ผม :: เร็วอีกครับพี่เจ อื้มม อ่าห์
พี่เจขยับสะโพกแรงขึ้นๆ
จนผมเห็นว่าพี่เจหอบเหนื่อย ผมเลยพลิกตัวขึ้นคร่อมพี่เจแทน
พี่เจ :: แฟรงค์ ,, อ๊ะ
พี่เจร้องเรียกชื่อผม เพราะผมลืมตัวใส่สะโพกเข้าหาพี่เจแรงไป
ผม :: อ่ะ .. อีกนิดเดียวนะครับพี่เจ อืม เสร็จพร้อมกันนะ
พี่เจ :: อ๊า! อื้มมม …
พี่เจเกร็งตัวสั่นเล็กน้อยก่อนที่น้ำขาวขุ่นจะไหลออกมา
ผมรีบขยับตัวใส่เข้าไปอีก 3-4 ครั้งก็ปล่อยน้ำรักเข้าไปเต็มตัวพี่เจ
ผมล้มลงทาบทับตัวพี่เจไว้
พี่เจเอามือลืบไล้หน้าผม ก่อนจะดึงผมไปจูบเบาๆ
พี่เจ :: พี่ขอโทษนะ .. พี่รักแฟรงค์นะครับ ยกโทษให้พี่นะ
พี่เจพูดไปก็หอบไปด้วย
ผม :: ครับ แฟรงค์ไม่โกรธพี่เจหรอก .. แฟรงค์รักพี่เจเหมือนกันนะ
พูดจบผมก็จูบหน้าผากพี่เจเบาๆ
พี่เจยิ้มให้ผม
อื้มม ตาปรือๆ ตายิ้มๆ แก้มกับปาแดงแบบนี้ ..
โอ้ยย น่าฟัดอะ
เห็นแค่นั้น เจ้าลูกชายผมก็แข็งตัวขึ้นมาแล้วครับ
พี่เจ :: แฟรงค์ ,, อย่าขยับนะ ไม่เอาแล้ว อาบน้ำไปกินข้าวกัน
ผม :: นะพี่เจ อีกรอบหนึ่งละไปอาบน้ำ
พี่เจ :: ไม่เอา เหนื่อยแล้ว
ผม :: แต่มันตื่นแล้วนะ
พี่เจ :: อ่ะ .. ฟะ แฟรงค์ แฟรงค์ .. เบาๆสิ อื้มม
จังหวะร้อนๆ ,, กิจกรรมรักเริ่มต้นอีกครั้ง ~
แล้วค่อยถามหาเหตุผลว่าทำไมพี่เจต้องทำแบบนั้น ,, ทีหลังละกันเนอะ
ตอนนี้ขอน้องแฟรงค์แสดงความคิดถึงอย่างมาก มาก มาก ให้พี่เจรู้ก่อน
ว่ามันมากแค่ไหน 555555+
^______________^
-
ถ้าทำกันขนาดนี้ไม่ต้องกลับมาถามแล้วมั่งน้องแฟรงค์ เคลียร์กันเรียบร้อยไปแล้วเนอะ 555
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
แหมมม อิน้องแฟรงค์ รีบนะยะ ชิส์
บังอาจมางอนพี่เจ เดี๋ยวเหอะๆ
-
:impress2: :impress2:
-
ตอนนี้ ดูท่าว่าเหตุผลจะไม่ค่อยสำคัญแล้วนะเนี่ย
น้องแฟรงค์ อย่าลืมโทรไปลาให้พี่เจหละ ดูท่าพี่เจจะไปเรียนไม่ไหวนะเนี่ย อิอิ :hao6: :hao6:
-
:z1: :o8: พี่เจร้อนแรงมากอ่า
ลูบ ลูบ ลูบ อย่าเขียนผิดอีกนะเกือบขำแน่ะ กำลังได้อารมณ์ ฮ่าๆ
ขอบคุณค่ะ
-
Ch 49 เพราะคือสิ่งสำคัญ || Bank ‘ Mode
หลังจากที่แฟรงค์มันออกจากห้องไป
ผมกับพี่เชนก็เก็บของลงกล่องกระดาษไปเรื่อยๆ
เตรียมขนย้ายเย็นนี้
ผมยืนมองผู้ชายที่กำลังเก็บหนังสือลงกล่องกระดาษ
ทีละเล่มๆ เปิดอ่านผ่านๆ แยกกองหนังสือออกจากกัน
ผมมองภาพตรงหน้าไปก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจยังไงไม่รู้
จากคนที่ไม่รู้จักกัน มาบังเอิญรู้จักกันเพราะไอ่แฟรงค์กับพี่เจ
บังเอิญเมาแล้วเสือกได้นอนด้วยกัน ...
และได้มาใช้ชีวิตด้วยกัน
บางทีผมก็สงสัยนะ
ว่าที่เราอยู่ด้วยกันทุกวันนี้เรารักกันหรือป่าว
55555+ อย่าได้พูดไปครับ
เดี๋ยวไอ่พี่เชนมันรู้มันจะโกรธ แล้วผมจะไม่ได้ไปเรียน
เอะอะแม่งจับกดตลอด ..
ผมว่าผมเนี้ย หื่นละนะ เจอไอ่พี่เชนเข้าไป
ผมเด็กน้อยเบบี้มากครับ
พี่เชนหันมาเห็นผมพอดี
พี่เชน :: ไงครับคุณชาย เสร็จแล้วหรือไงถึงมายืนจ้องผมแบบนี้ครับ
แม่งง ทำหน้ากวนตรีนนอีกละ หมั่นไส้วะ
ผม :: เสร็จหมดละเหอะ เหลือแต่กองหนังสือของพี่เชนนั้นแหละ
พี่เชนมองไปรอบๆห้อง ที่ตอนนี้ของได้จัดลงกล่องหมดแล้วจริงๆ
เหลือแต่เฟอร์นิเจอร์ที่พี่เชนบอกว่าขายพร้อมห้องนี้เลย
จะขนไปทำไมอีก ในเมื่อห้องผมมีทุกอย่างครบแล้ว
ก็คุณแม่พี่เชน เล่นซื้อทีวีใหม่ ตู้เย็นใหม่
เครื่องเล่นเครื่องครัวใหม่ไปลงห้องผมหมดแล้วนี้ครับ
555+ คุณแม่สามีดีเด่น ผมโดนพวกไอ่แฟรงค์แซวประจำ
พี่เชน :: ใจหายเหมือนกันนะเนี้ย อยู่มาตั้ง 2-3 ปี
พี่เชนมองไปรอบๆห้อง เหมือนจะพยายามเก็บภาพความทรงจำต่างๆไว้
ผม :: ก็ไม่ต้องขายสิ เก็บห้องไว้
พี่เชน :: ทำไม ไม่อยากให้ไปอยู่ด้วยหรือไง ห๊า
นั้นไง ,, หาเรื่องอีกแหละ
แล้วจะลุกมาทำไมไอ่พี่เชนน เก็บของไปเลย
ไม่ทันละครับ เดินมาประชิดตัวเลยทีเดียวเชียว
มือ มือ มือ จะมากอดเอวทำไมเนี้ย
ผม :: มันร้อนนะ จะกอดทำไม
พี่เชน :: มึงนี้มัน เล่นตัวน้อยๆหน่อยได้ไหม
พูดจบก็เอามือมาดึงแก้มผมทั้ง 2 ข้าง
ผม :: โอ้ยย มันเจ็บนะไอ่พี่เชน
พี่เชน :: 55555 ก็มึงมันน่ารักนี้หว่า
พูดจบก็ดึงผมมานั่งตักที่โซฟา
พี่เชน :: ห้องนี้มันก็มีความทรงจำของเราอยู่เนอะ
ผม :: เยอะสิ มากินข้าว มาดูหนัง ทะเลาะกันก็มีคนแก่หนีกลับมานอนห้อง
พี่เชน :: เออ ละถ้าอยู่ด้วยกันแล้ว จะไล่ออกจากห้องอีกไหมวะ
ผมหันไปมองหน้าพี่เชน ก่อนจะขยับตัวลงจากตักพี่เชน มานั่งโซฟาข้างๆ
ผม :: ไม่ไล่หรอกนะ เคยไล่ที่ไหน พี่เชนแหละหนีออกมาเองทุกครั้ง
พี่เชน :: 5555 เค้าเรียกว่ามาตั้งหลักเฉยๆเว้ยย
กำลังคุยกันอยู่ เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น
ผมหยิบมาดูเบอร์เป็นเบอร์พี่ปิ่น แฟนของไอ่เปอร์นิหว่า
ผม :: สวัสดีครับพี่ปิ่น
พี่ปิ่น :: แบงค์ ,, อยู่กับเปอร์ไหม
ผม :: ไม่ได้อยู่กับพี่ไม่ได้เจอกันเลย โรงเรียนปิดอะ
พี่ปิ่น :: นี้พี่ติดต่อเปอร์ไม่ได้ แล้วพี่จะทำไงเนี้ย
ผม :: พี่ปิ่นมีอะไรด่วนไหม บอกแบงค์ก่อนก็ได้
พี่ปิ่น :: พี่จะไปเอาของที่คอนโดเพื่อนนะ แต่มันเป็นผู้ชาย
ไม่กล้าไปคนเดียว จะต้องใช้ส่งวันนี้ด้วยสิแบงค์
ผม :: งั้นแบงค์ไปส่งพี่ปิ่นเอง พี่ปิ่นอยู่ที่ไหนครับตอนนี้
พี่ปิ่น :: เกรงใจอะแบงค์
ผม :: ไม่เป็นไรครับพี่ ช่วยเหลือกัน
พี่ปิ่น :: งั้นขอบใจมากนะ พี่อยู่ BTS พญาไทอะ
ผม :: งั้นพี่รอเดี๋ยวนะ ผมขับรถไปรับ
พี่ปิ่น :: ขอบใจนะแบงค์ แล้วเจอกัน
ผม :: ครับพี่
พอผมวางสายจากพี่ปิ่น พี่เชนก็ถามขึ้นมา
พี่เชน :: ปิ่นไหน กิ๊กใหม่มึงหรือไง
ผม :: แฟนเปอร์มัน พี่ปิ่นจะไปเอาของห้องเพื่อนผู้ชาย
พี่แกกลัว เลยจะให้ไปส่ง โทรหาเปอร์มันไม่ติดไง
พี่เชน :: ไปดิ กุญแจรถอยู่ไหนวะ
พี่เชนลุกขึ้นยืนไปหากุญแจรถ
ผม :: แบงค์ไปคนเดียวดีกว่า พี่เชนรีบเก็บของเถอะ จะได้ขนไปที่ห้องไม่ดึกไง
พี่เชน :: เอางั้นหรอ เดี๋ยวตำรวจโบกทำไง
ผม :: ไม่เป็นไร รู้ทางหลบหรอกนะ
พี่เชน :: เอางั้นจิงอะ งั้นรีบไปรีบกลับมานะครับ
ผม :: ครับพ่อ 555
ผมหยิบกุญแจรถกับกระเป๋าเงินแล้วลงไปที่ลานจอดรถ
ขับรถไปรับพี่ปิ่นตามที่นัดไว้
ส่งพี่ปิ่นไปเอางาน แล้วไปส่งที่มหาวิทยาลัย
ตอนนี้ก็เกือบ 2 ชั่วโมงแล้ว พี่เชนจะหิวยังวะ
โทรถามดีกว่า
พี่เชน :: ไงเสร็จยังอะ
ผม :: เสร็จแล้วอะ นี้อยู่มหาลัย จะกินไรไหมจะซื้อเข้าไปให้
พี่เชน :: เอาๆ ข้าวหลังมอนะ ร้านเจ๊ไฝ
เอากระเพราหมูกรอบ กับต้มยำกุ้ง
ผม :: ร้านนั้นมันทำช้าอะ เอาร้านอื่นมาได้หรอ
พี่เชน :: ไม่เอาๆ อยากกินร้านนั้น นะครับแบงค์
ผม :: อื้มๆ ก็ได้ แล้วเก็บของเสร็จยัง
พี่เชน :: ลงกล่องหมดละ
ผม :: ครับ งั้นเดี๋ยวเจอกันนะ
พี่เชน :: ขับรถดีๆละ
ผมวางสายจากพี่เชน แล้วก็ขับรถไปหลังมอ รอกับข้าวนานมากครับ
นี้เกือบ 6 โมงเย็นแล้วอะ TT’
แล้วจะขนของกลับไปคอนโดผม
กว่าจะจัดของเสร็จอีก จะได้นอนไหมเนี้ยคืนนี้
ผมกลับมาถึงคอนโดพี่เชนเกือบ 1 ทุ่มละครับ รถโคตรจะติด
เห้ออ ,, เหนื่อยยเลย
ก๊อก ก๊อก พี่เชนครับ
อยากนอนแล้ว ,, ง่วง
อ้าวละนี้ทำไมไม่มาเปิดประตู หรือว่าหลับ
ก๊อก ก๊อก พี่เชน พี่เชน เปิดประตูหน่อย
อ้าว เงียบ
ผลเลยลองบิดลูกบิดประตูดู .. เออ ไม่ได้ล๊อค
อย่าบอกนะว่าหลับแล้วไม่ล๊อคห้องเนี้ย
ผมเปิดประตูเข้ามา โหวว มืดไปหมด
ไอ่พี่เชนหลับจริงๆแน่เลย
ผมเอาของวางไว้บนหลังตู้ใส่รองเท้าที่อยู่ตรงหน้าประตูห้อง
ก่อนจะเดินเอามือคลำๆทางไปเปิดไฟ
พอเปิดไฟปุ๊บบบ
เห้ยยย !
นี้มันห้องพี่เชนจริงไหมวะ??
มีลูกโป่งสีฟ้าลอยอยู่เต็มห้อง เชือกที่ผูกกับลูกโป่งอยู่ มีรูปภาพต่างๆติดไว้
ห้อยเต็มห้องเลย
ผมเดินเข้าไปจับรูปถ่ายเหล่านั้นดู
เป็นรูปผมในมุมต่างๆ ที่คนถ่ายคงจะแอบถ่ายผมในเวลาที่เผลอ
ผมหยิบรูปมาดูทีละใบๆ มีตอนผมหลับ
ผมกินข้าว ผมนั่งเหม่อเล่นมือถือ ผมใส่บ๊อคเซอร์ตัวเดียว
ผมเดินไปเรื่อยๆ ดูไปเรื่อยๆ น้ำตาผมก็คลอจะไหลออกมาอยู่แล้ว
มันตื้นตันใจ มันอบอุ่นหัวใจยังไงไม่รู้
ผม :: พี่เชน พี่เชนครับ
ไม่มีเสียงตอบกลับ
เอ๊ะ ,, ไปไหนของพี่เชนวะ
สักพักผมก็สะดุ้ง อยู่ๆก็มีคนมาโผกอดผมเข้าที่ข้างหลัง
ไม่ใช่ใครหรอกครับ กลิ่นน้ำหอมแบบนี้
พี่เชนกอดเอวผมไว้ ก่อนจะกระซิบถามที่ข้างหู
พี่เชน :: ชอบไหม
ผม :: พี่เชนทำให้แบงค์หรอ
พี่เชน :: พี่ถามว่าแบงค์ชอบไหมครับ
ผมหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับพี่เชน
พี่เชนเอามือกอดเอวผมไว้หลวมๆ
ผม :: ชอบมากครับ ขอบคุณนะพี่เชน
พี่เชนยิ้มตอบกลับมาอย่างดีใจ
พี่เชน :: แบงค์
ผม :: ครับ
พี่เชน :: เคยสงสัยไหมว่าเรารักกันตอนไหม
ผม :: เคยสิ ถามตัวเองบ่อยมาก
ว่ารักพี่เชนตอนไหน แล้วพี่เชนรักแบงค์ตอนไหน 55
พี่เชน :: พี่ก็ถามตัวเองนะ
ผม :: แล้วได้คำตอบไหม
พี่เชน :: อืมม พี่เคยคิดว่าตัวเองชอบเจมาตลอดนะ
จนวันนึงก็ไปเตะตาเข้ากับเด็กผู้ชายหน้ากวนๆ
ปากดีน่าจับจูบคนนึงที่แฟรงค์พามาที่มหาลัย
มันดูโดดเด่นไม่แพ้เพื่อนมันเลยละ ท่าทางอารมณ์ดี กวนตีน
นั่งดีดกีต้าร์อยู่ใต้คณะ ตอนแรกอะหมั่นไส้นะ แบบไอ่เด็กนี้แม่งมาเก็กหล่อ 55555
ผม :: ผมหล่ออยู่แล้วเถอะไม่ได้เก็ก แล้วไงต่อ
พี่เชนดึงผมมานั่งที่โซฟา แต่ดึงผมมานั่งตักแล้วเอามือกอดเอวไว้
โซฟากว้างนะพี่เชน ปล่อยให้นั่งข้างล่างก็ได้มั้ง
พี่เชน :: วันแรกที่เจอก็รู้สึกแค่นั้นนะ จนมาเจออีกทีที่ร้านเหล้า
มึงดูยั่วๆ ปากดีๆ ดูน่ารัก น่ากอด ตอนแรกกูก็คิดว่ากูเมานะเว้ยที่มองมึงน่ารักแบบนั้น
พอนั่งคุยไปเรื่อยๆมารู้ว่ามึงได้ทั้งผู้ชายทั้งผู้หญิง กูกลับดีใจ 555
ดีใจทำไมกูยังนั่ง งง เลยตอนนั้น แล้วมึงปากดีอะ พูดจายั่วกูจัง
จนมาคอนโด แล้วก็มาจบที่ห้องนี้กับมึง
กูโคตรมีความสุขกับสัมผัสที่กูได้รับจากมึงมากๆ
ถึงวันนั้นมึงจะเสียใจที่กูเรียกชื่อคนอื่น แต่กูรู้ตัวนะว่าคนที่กูกอดที่กูสัมผัสคือมึง
ผม :: อื้มมม ,, อย่ายิ้มดิ เล่าต่อ
พี่เชน :: เออ แล้วก็เป็นแบบที่กูเคยบอกมึงตอนมึงอยู่โรงพยาบาลไง
ผม :: แล้วพี่รักผมตอนไหน
พี่เชน :: ตอนแรกกูก็คิดว่ากูรักมึงตอนที่เราเริ่มอยู่ด้วยกัน
ใช้ชีวิตด้วยกัน ได้กวนตีนกัน ทะเลาะกันแบบนี้ แต่ไม่ใช่วะ
ผม :: อ้าววว
พี่เชน :: กูคิดว่า กูตกหลุมรักมึงตั้งแต่วันแรกที่กูเห็นมึงดีดกีต้าร์ที่คณะกูแล้ว
แล้วกูก็ไม่อยากคลาดสายตาจากมึงเลยแม้วินาทีเดียว
วันที่มึงติวการบ้านกันกูก็ยืนมองมึง มองว่ามึงเล่นกับอุ่นยังไง
เอามือถือมาแอบถ่ายรูปเพื่อนยังไง แล้วมึงยิ้มตลอด กูก็ยิ้มตามมึง ...
กูรักมึง รักตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นหน้ามึง
พี่เชนพูดจบก็หอมแก้มผมแรงๆ 1 ปี
ผม :: อื้มมม เจ็บนะเบาๆดิ
พี่เชน :: หน้าแดงทำไมละ 5555 ก็มึงน่ารักแบบนี้
จะไม่ให้กูหมั่นเขี้ยวฟัดมึงแรงๆได้ไง
พี่เชนเอามือล้วงไปหยิบของในกระเป๋ากางเกงออกมา
พี่เชน :: มันอาจจะช้าไปที่กูเพิ่งมาพูดในวันนี้ และเอามาให้มึงในวันนี้
แต่กูอยากให้มึงแล้วอยากบอกมึงว่า กูรักมึงนะแบงค์ ..
ขอบใจที่อยู่ด้วยกัน ขอบใจที่รักกู และจากวันนี้ไป ,,
เรามาทำทุกๆวันของเราให้มีความหมาย ให้มีความสุขด้วยกันนะ
ถ้าวันนึงกูทำมึงเสียใจ ทำมึงร้องไห้ มึงอภัยให้กูนะ อย่าทิ้งกู
เพราะกูจะไม่มีวันทำมึงเสียน้ำตา กูสัญญา
พูดจบพี่เชนก็หยิบเอาแหวนมาใส่ให้ผมที่นิ้วนางด้านขวา
พี่เชน :: ใส่ไว้ด้านนี้ก่อนนะ แล้ววันที่มึงเรียนจบ กูจะใส่มันอีกครั้งที่ด้านซ้าย
พี่เชนพูดจบก็จูบลงที่แหวนบนนิ้วของผม
รออะไรละครับ ,, ร้องไห้สิครับ
ผมน้ำตาไหลด้วยความรู้สึกที่มีความสุข
ตั้งแต่พ่อแม่ผมเสียไปผมก็มีแต่พี่บีม ผมมีแฟนมีคู่นอนมาตลอด
เพียงเพราะผมต้องการความเอาใจใส่
ต้องการความรักจากใครสักคน จนวันที่ผมได้เจอพี่เชน ,,
ผมรู้แล้วครับ ว่าชีวิตผมไม่ต้องการใครอีกแล้ว
ความสุข ความอบอุ่น ความสบายใจ ความรักของผม ,, คือ พี่เชน
ผม :: ขอบคุณครับพี่เชน แบงค์ก็รักพี่เชนมากนะ
แบงค์ก็สัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เชนต้องเสียใจ และผิดหวังในตัวแบงค์
อยู่ด้วยกันแบบนี้นานๆ อยู่ให้แบงค์รักนานๆนะพี่เชน
พี่เชนยิ้มให้ผม ก่อนจะโน้มตัวมาจูบปากผมเบา
ตอนแรกก็จูบเบาๆละครับ สักพักพี่เชนจับตัวผมให้นั่งคร่อมลงมาทับตัวพี่เชนไว้
ผมตกใจเลยเผลอร้องออกมา
ผม :: อ๊ะ ,, พี่เชน
พอผมอ้าปากร้อง พี่เชนก็รีบจับท้ายทอยผมไว้
ก่อนจะส่งลิ้นร้อนๆเข้ามาเกี่ยวพันกับลิ้นผม
มือพี่เชนยังทำงานได้ดีครับ ลูบเค้นสะโพก ค่อยๆไล้ลงมาที่หน้าท้อง
แล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามจังหวะของร่างกาย ของความต้องการของหัวใจ
>//////<
เอาพาสน้องแบงค์พี่เชนมาฝากละนะคะ =)
อีกแค่ 2 ตอบจะจบแล้ววว '
-
เฮ้ยยยยยย.......ใจหายอ่ะ
อีกสองตอนจะจบแล้วหรอ
ยังอยากอ่านตอนต่อไปอยู่เรื่อยๆ เลยอ่ะ
จนกว่าน้องแฟรงค์จะเป็นเด็กวิศวะเลยนะเนี่ย 55555
-
หืออออ จะจบแล้วหรอ
ม่ายยยยยยยยยยยยยย :ling1: :ling2: :katai1:
-
อีกสองตอนเองหรอจะจบแล้วอ่ะ จะมีตอนพิเศษหรือเปล่าค่ะ
-
จะจบแล้วจริงจริงเหรอ
-
:mew6: อั๊ยยะ พี่เชนอ่า น้ำตาจิไหล
ซึ้งมากๆค่ะ จะจบแล้วใจหายจังเลยเนอะ
-
:L1:
-
:impress2: :impress2:
-
ซึ้งอ่ะ รักกันนานๆนะ ^^
-
มีตอนพิเศษแน่นอนคะ =)
ขอบคุณนะคะที่ติดตามกันมาตลอด
^_________________^
ตอนนี้มีเรื่องใหม่อีกเรื่องนะคะ
กำลังเปิดตัว
❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.0
ฝากติดตามด้วยน๊าาา =)
พรุ่งนี้จะมาอัพตอนต่อไปให้คะ ^^
-
Ch 50 Happy ♡ || Jay ‘ mode
เช้าวันจันทร์ ผมตื่นมาตั้งแต่ 6 โมงเช้า
ทั้งๆที่มีเรียนสิบโมง เพื่อโทรปลุกเจ้าแสบบ
แฟรงค์ :: ครับบพี่เจ
ผม :: ตื่นยังเนี้ย
แฟรงค์ :: มารอเพื่อนที่อ่อนนุชแล้ว
ผม :: อ้าวว แล้วทำไมไม่โทรมาละ
แฟรงค์ :: ก็อยากให้พี่เจได้นอน เหมือนพี่เจจะอดนอนมาหลายคืน เป็นห่วงงายยยยยยย
ผม :: หึหึ เพราะใครละ อย่ามาพูดเลย
แฟรงค์ :: 55555 ไปเรียนไหวไหมครับวันนี้
ผม :: สบายมากครับ แค่นี้เองเบบี้ๆอะ
แฟรงค์ :: เบบี้จริงดิ เดี๋ยวสอบเสร็จไปพิสูจน์อีกรอบนะว่ามันเบบี้จริงไหม
ผม :: ไปอ่านหนังสือเถอะ จะสอบอยู่ไม่กี่ชั่วโมงละแท้ๆ
แฟรงค์ :: 55555 ครับ แล้วยังไงโทรมาหาด้วยนะ
ผม :: ครับ ตั้งใจสอบนะ
ผมวางสายจากแฟรงค์ ก็พยายามจะลุกไปอาบน้ำ
หึหึ ปวดขา ปวดตัวมากครับ
เจ้าเด็กบ้านั้น พลังเยอะไปไหน
แฟรงค์มานอนบ้านผมตั้งแต่วันพฤหัสบดี
เพิ่งกลับบ้านตัวเองเมื่อวันอาทิตย์นี้เอง
เพราะวันนี้มีสอบ เลยกลับไปนอนบ้านเพื่อเตรียมสอบ
แต่ช่วงที่นอนที่นี้ ,, วันๆไม่ได้ออกไปไหนเลยครับ
ลงไปกินข้าว ดูทีวี ติวหนังสือ ,,
และน้องแฟรงค์ก็ขอเรียกเวลาที่หายไปคืน
ทั้งกอดทั้งกดสมใจเค้าละครับ ผมก็ไม่อยากจะห้าม
( ไม่ห้ามเพราะตัวเองก็ชอบ บอกงี้สิพี่เจค่า >//< )
เอาเป็นว่า .. ไข้ก็มา เมื่อยก็มาครับ
แต่ก็ไปเรียน ไม่เสียการเรียนแน่นอน
พอแต่งตัวเสร็จ ลงมาทานข้าว ก็เจอแม่นั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
แม่ :: น้องเจครับ ทานข้าวเสร็จแล้วมาหาแม่ด้วยนะ
ผม :: ครับ
ผมเดินไปห้องครัว นั่งทานข้าวเสร็จก็เดินมานั่งกับแม่
ยังไงก็ไปเรียนทันครับ เพราะวันนี้ตื่นเช้า =)
แม่ :: ใกล้สอบยังลูก
ผม :: ใกล้แล้วครับ อีกไม่กี่อาทิตย์เอง
แม่ :: แม่คิดจะขายบ้านนี้นะ น้องเจว่าไงครับ
ผม :: ผมก็แล้วแต่แม่นะ แล้วแม่จะไปอยู่ที่ไหนครับ บ้านสวนหรอ
แม่ :: ใช่ลูก แม่เบื่อเมืองกรุงเต็มที่ละ แม่เลยจะไปอยู่บ้านสวน อากาศดีๆ ทำสวนไป
ผม :: ก็ดีนะครับ เจจะได้ไปบ้านสวนบ้าง นี้ไม่ได้ไปนานแล้ว
แม่ :: แล้วเจจะไปอยู่ไหนลูก เช่าหออยู่ หรือไปอยู่กับเชน
ผม :: ผมว่าจะซื้อห้องต่อจากเชนครับ
เชนมันย้ายไปอยู่กับแบงค์แล้ว มันเลยจะปล่อยขาย
แม่ :: เอาสิ แล้วน้องเชนจะขายเท่าไหร่ละ
ผม :: เดี๋ยววันนี้ผมจะถามมันอีกทีครับ ถ้าแม่ตัดสินใจจะทำอะไร
แม่ทำได้เลยนะครับ เจตามใจแม่ =)
แม่ :: ครับ ลูกแม่เป็นคนเก่ง เป็นเด็กดีเสมอเนอะ
ไหนมาให้แม่กอดทีสิ ไม่ได้กอดกันนานเลยนะ น้องแฟรงค์แย่งแม่กอดหมด
ผม :: โถวว แม่ก็ .. ไม่ใช่ซะหน่อย
ผมเข้าไปกอดแม่ แม่ผมทั้งกอดทั้งหอมผมฟอดใหญ่เลยครับ
แม่ :: งั้นไปเรียนเถอะครับ เย็นนี้รีบกลับมาทานข้าวนะ
ผม :: ครับผม งั้นเจไปเรียนก่อนนะครับ
ผมยกมือสวัสดีแม่ แล้วก็ออกมาขับรถมามหาลัย
เดินมาใต้คณะ ก็เจอเพื่อนๆนั่งรอกันอยู่แล้ว
เชน :: ไงครับมึง หายไปซะหลายวัน ยังมีชีวิตอยู่หรอวะ
ผม :: เออ มีสิ ไม่ตายหรอกนะแค่นี้เอง
มี่ :: มึงนี้ปากดีขึ้นทุกวันนะเจ ไหมละทำไมเดินเซๆ 55555555
ผม :: พวกมึงแม่งง ,, ไม่แซวกูละจะตายไหมห๊ะ
แชมป์ :: ไงละครับ แกล้งแฟนดีนัก สมน้ำหน้ามึง โดนจัดหนักเลยดิ
เชน :: ไม่น่าหนักนะ คอไม่มีรอยยุงกัดเท่าไหร่
มี่ :: กูว่าข้างในอะเพียบบ
มึงอย่ามารู้ดีไอ่มี่ อย่าให้ต้องถอดเสื้อเลยตอนนี้ ,, คิดละอายมากกก
เจ้าเด็กบ้านั้น .. มันแสบบบ !
ผม :: เออๆ เชน ห้องมึงอะตกลงแม่มึงปล่อยขายเท่าไหร่วะ
เชน :: มึงจะเอาใช่ป่าว เดี๋ยวกูบอกแม่ให้นะ
ผม :: เอาๆ แม่กูจะขายบ้านไปอยู่บ้านสวนแล้ว แลดูแม่กูจะปลงๆ
มี่ :: น่าจะปลงนะ กูเห็นแม่มึงไปทั่วประเทศไทยละ ไหนจะต่างประเทศอีก
ผม :: 55555 แม่กูคงเหนื่อยเดินทาง ก็ดีนะกูจะได้ไปบ้านสวนบ่อยๆ ไม่ได้ไปนานมากแล้วเนี้ย
แชมป์ :: เออๆ แล้วนี้มึงเคลียร์กับแฟรงค์รู้เรื่องแล้วใช่ไหม
ผม :: อืมม รู้เรื่องตั้งแต่วันแรกแล้วละ
มี่ :: มึงก็ทำไปได้นะไอ่เจ พวกกูห่วงแทบตาย
ผม :: ขอโทษนะ ก็กูหมั่นไส้มันนี้หว่า ละมึงสอนกูเองไม่ใช่หรอวะมี่
ว่าให้ใช้มารยา ไม่งั้นกูจะเสียมันไป กูก็ใช้แล้วนี้ไง
มี่ :: ได้ผลไหมละ
แชมป์ :: ไม่น่าถามนะ ดูหน้าตาอันอิดโรย แล้วท่าเดินมันวันนี้แล้ว ท่าทางจะใส่ไม่ยั้ง
แล้วพวกมันทั้ง 3 คนก็หัวเราะผม เอออ ,, แม่งง หัวเราะกันจังนะ
เชน :: ไปเรียนกันพวกมึง
พวกผมกำลังจะเดินไปห้องเรียน ก็เจอเข้ากับเบลล์ที่เดินเข้ามาหาผมพอดี
เบลล์ :: เจ ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม
เชน :: เจขึ้นเรียน
เบลล์ :: แค่แป๊บเดียวนะ
ผม :: พวกมึงขึ้นไปก่อนเถอะ กูคุยกับเบลล์แป๊บเดียว
เชน :: ไอ่เชรี้ยเจ มึงนี้เจ็บไม่จำนะเว้ย
มี่ :: ไม่เป็นไรหรอกนะ ในมหาลัยเว้ย
เบลล์มันหลอกล่อเจไปไหนไม่ได้หรอก มันไม่โง่แล้ว จริงไหมวะเจ
ผม :: อืมม กูไม่ไปไหน กูจะคุยที่นี้แหละ พวกมึงไปกันก่อนได้เลย
พวกเพื่อนๆผมเดินออกไปแล้ว ก็เหลือผมกับเบลล์ที่ตอนนี้ย้ายมานั่งที่โต๊ะประจำ
เบลล์ :: ขอบใจนะที่คุยกับเบลล์
ผม :: เบลล์มีอะไรพูดมาเลย เจต้องไปเรียน
เบลล์ :: อยากขอโทษเจ ในหลายๆเรื่องนะ
ผม :: ไม่ต้องหรอกเบลล์ ให้มันจบไปเลยดีกว่านะ
ตอนนี้เจไม่ได้ต้องการอะไรแล้ว เจมีเพื่อน มีคนรัก
มีครอบครัวที่ดีแล้ว เจพอใจกับปัจจุบันนี้แล้วละ
เบลล์ก้มหน้าร้องไห้ ก่อนจะพูดออกมา
เบลล์ :: นั้นสินะ เจมีทุกอย่างแล้ว แต่เบลล์ไม่มีอะไรเลย
ผม :: ถ้าสิ่งที่เบลล์ทำมันเหนื่อยมากนัก ทำไมเบลล์ไม่หยุดมันละ
จะยังต้องการอะไรไปมากกว่าครอบครัว หรือการได้เรียนหนังสืออีกทำไม
ทำไมไม่เป็นเบลล์แบบตอนแรกที่เข้ามหาลัยละ
เบลล์ :: เจไม่เข้าใจหรอก ชีวิตเจสมบูรณ์แบบมาตลอด
มีพร้อมทั้งเงิน ทั้งความรักจากคนรอบข้าง เจไม่เข้าใจสิ่งที่เบลล์ต้องทำหรอก จริงๆ
ผม :: ไม่มีใครสมบูรณ์แบบทุกอย่างหรอกนะเบลล์
ขอแค่เบลล์พอใจกับสิ่งที่เบลล์มี เบลล์จะมีความสุข
เบลล์ :: เจ เจไม่เข้าใจ
แล้วเบลล์ก็ร้องไห้ .. ละจะเข้าใจยังไงละเบลล์
ในเมื่อเบลล์ร้องไห้อยู่แบบนี้
ผมเอื้อมมือไปตบบ่าเบลล์เบาๆ
ผม :: เบลล์มีเจนะ มีอะไรก็บอก
เจพร้อมจะช่วยเหลือ ยังไงเราก็เป็นเพื่อนกันนะเบลล์
เบลล์ :: เจ ,,, เบลล์ท้อง
แล้วเบลล์ก็ร้องไห้สะอื้นมาก
จนผมต้องย้ายไปนั่งฝั่งเดียวกับเบลล์
เพื่อโอบเบลล์ให้เบลล์หยุดร้องไห้
เบลล์ท้อง ,, กับใครละ?
ผม :: เบลล์ใจเย็นๆ คุยกันก่อน เราจะช่วยเบลล์เอง
เชน :: มึงอย่ายุ่งดีกว่าไหมวะเจ กูว่าละถ้าไม่ลงมาดูนะ มึงหลงกลเบลล์ไปแล้วละ
ผม :: มึงฟังเบลล์ก่อนดิวะ
มี่ :: อืมม เบลล์มีไรก็พูดเลย ถ้าช่วยได้พวกเราจะช่วย
แชมป์ :: เบลล์ท้องกับใคร โฟร์คหรอ?
เบลล์ส่ายหน้าไปมา แล้วก็ร้องไห้ไม่หยุด
เชน :: กับใครก็พูดดิวะ
เบลล์ :: กับโชกุน
ห๊า .. โชกุนเนี้ยนะ
เชน :: ไปใหญ่ละเบลล์ โชกุนมันเป็นเกย์นะ มันจะมาทำไรเบลล์ได้
เบลล์ :: แล้วมันไม่ใช่ผู้ชายหรอเชน มันข่มขืนเบลล์
เพราะมันเมายาไง มันจะห้ามได้ไหมละตอนนั้นอะ
พูดจบเบลล์ก็ร้องไห้ใหญ่เลย ผมสงสารเบลล์มากเลย
จากเด็กผู้หญิงที่น่ารักสดใส วันนี้มีแต่น้ำตา มีแต่เรื่องร้ายๆเข้ามาในชีวิต
มี่ :: แล้วบอกโชกุนมันยังละ
เบลล์พยักหน้า
มี่ :: แล้วมันว่าไง
เบลล์ :: มันให้ไปเอาเด็กออก
พูดจบเบลล์ก็ควักเอาเงินจากกระเป๋ามาวางบนโต๊ะปึกใหญ่
เบลล์ :: โชกุนมันโยนเงินไว้ให้ บอกให้เอาเด็กออก แล้วให้ไปหามัน
แชมป์ :: แล้วเบลล์จะกลับไปหามันอีกไหม
เบลล์ :: ไม่อยากกลับไปแล้ว ไม่อยากเอาลูกออกด้วย
เบลล์พูดไปก็เอามือกุมท้องไปด้วย
เชน :: เอาออกไปเถอะ พ่อมันเลวขนาดนั้น จะเก็บไว้ทำไมวะ
มี่ :: เชรี้ยเชนกูรู้ว่ามึงเกลียดโชกุนมันเพราะเรื่องแบงค์
แต่นี้เบลล์นะเว้ย มันโดนข่มขืนมา แล้วมันเป็นผู้หญิงนะ มึงจะมันฆ่าลูกตัวเองทำไมวะ
ผม :: เชน ,, มึงลืมเรื่องเดิมๆได้ไหมวะ ทุกวันนี้มึงมีความสุขแล้วที่มีแบงค์ข้างๆ มึงอภัยให้เบลล์มันเหอะ
เชน :: มึงจะทำอะไรมึงทำไปเถอะเจ อย่ามาบอกให้กูลืม เพราะกูไม่มีวันลืมสิ่งที่มันทำ
พูดจบเชนก็เดินหนีไป
มี่ แชมป์ ผม มองหน้าเบลล์ที่ตอนนี้ยังร้องไห้ไม่หยุด
เบลล์ :: อ่ะ โอ้ยย เจช่วยเบลล์หน่อย เบลล์ปวดท้อง
ผม :: เป็นไรมากไหมเบลล์ ไปหาหมอกัน
มี่ :: เชรี้ย เรียกรถพยาบาลเถอะ กดๆดิ เบอร์ๆไรวะ
แชมป์ :: เบลล์เลือดออกเว้ย เร็วๆมี่เรียกรถพยาบาลดิ
ผมมองไปที่ขาเบลล์ ตอนนี้มีเลือดไหลลงมา
ผม :: เบลล์ ทำอะไรอะ ทำไมเลือดออกขนาดนี้
เบลล์ :: เจช่วยเบลล์ด้วย ช่วยลูกเบลล์ด้วยนะ
เบลล์พูดได้แค่นั้นก็หมดสติไป พวกผมรีบพาเบลล์มาโรงพยาบาล
ตอนนี้เบลล์อยู่ในห้องฉุกเฉิน ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยโทรไปบอกแม่
ให้แม่รีบมาโรงพยาบาล
และ … ผมต้องบอกแฟรงค์
เพราะไม่อยากให้แฟรงค์คิดมาก
แต่ตอนนี้แฟรงค์ยังสอบอยู่ คงต้องรอให้แฟรงค์โทรมาก่อน
พวกผมยืนรอกันอยู่หน้าห้องฉุกเฉินสักพักแม่ผมก็มา
แม่ :: เบลล์เป็นไงบ้างลูก
ผม :: หมอกำลังตรวจครับแม่ ขอโทษนะครับที่เรียกแม่ออกมาแบบนี้
แม่ :: ไม่เป็นไรลูก อย่างน้อยๆเราก็เคยรู้จักเคยรักใคร่กัน
ต้องช่วยเหลือกัน แล้วติดต่อพ่อแม่เบลล์ได้ไหม
มี่ :: พวกผมไม่กล้าโทรหรอกครับ กลัวเบลล์จะว่าเอา
ต้องถามเบลล์ว่าอยากบอกครอบครัวหรือเปล่านะครับแม่
แม่ :: แล้วบอกน้องยังลูก
ผม :: รอน้องสอบเสร็จครับแม่
มี่ :: กูโทรบอกเชนก่อนนะ เผื่อมันจะรอเราที่มหาลัยอยู่
ผม :: อืมๆ
ผมนั่งรอสักพักหมอก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
แม่ :: หลานสาวฉันเป็นไงบ้างค่ะ
หมอ :: ปลอดภัยทั้งแม่และลูกนะครับ แต่แม่โดนทำร้ายร่างกายมาหรือเปล่า
แผลเต็มตัวเลย แล้วเกือบแท้งเพราะโดนของกระแทกเข้าทางช่องคลอด
ยังไงต้องนอนโรงพยาบาลเพื่อดูอาการก่อนนะครับ
แม่ :: ขอบคุณค่ะหมอ
หมอ :: จะให้หมอแจ้งตำรวจให้ไหมครับ เผื่อเป็นกรณีทำร้ายร่างกาย เราสามารถเอาความผิดได้
แม่ :: ขอบคุณคะหมอ ขอให้สอบถามหลานสาวก่อนนะคะ
หมอ :: ครับ เดี๋ยวไปรอที่ห้องพักเลยนะครับ เดี๋ยวอีกสักพักพยาบาลจะพาหลานสาวคุณไป
พูดจบหมอก็เดินออกไป
แชมป์ :: ทำไมมันเลวขนาดนั้นวะ
มี่ :: สงสารเบลล์วะ โดนทำร้ายขนาดนั้นเลยหรอวะ
ผม :: กูอยากช่วยเบลล์
แม่ :: ใจเย็นๆนะ ให้แม่ได้ถามเบลล์ก่อนว่าเรื่องราวเป็นยังไง
แม่รับปากนะเจ แม่จะช่วยเบลล์เต็มที่เลย
ผมยกมือไปไหว้ขอบคุณแม่
ผม :: ขอบคุณครับแม่
แม่ :: ไปรับแฟรงค์เถอะลูก มี่กับแชมป์ก็กลับไปพักนะ
แม่จะอยู่เฝ้าเบลล์เอง เผื่อบางอย่างมันเป็นเรื่องที่เบลล์บอกพวกหนูไม่ได้
ผม :: ครับแม่ งั้นเย็นๆเจเข้ามาพร้อมแฟรงค์นะ
แม่พยักหน้าก่อนจะเดินตามพยาบาลที่เข็นเตียงคนไข้ที่เบลล์นอนอยู่ไปที่ห้องพัก
ผมแยกย้ายกับมี่แชมป์ที่หน้าโรงพยาบาล
ก่อนจะขับรถไปรอรับแฟรงค์ที่โรงเรียน
แฟรงค์โทรมาหาตอนที่ผมกำลังออกจากโรงพยาบาลพอดี
ผม :: ครับสอบเสร็จแล้วหรอ
แฟรงค์ :: เสร็จแล้ว พี่เจอยู่ไหน
ผม :: กำลังไปรับแฟรงค์ครับ
แฟรงค์ :: อ้าว ไม่เห็นบอกก่อนเลย งั้นเดี๋ยวไปรอหน้าโรงเรียนนะ
ผม :: ครับ มารอเลยนะพี่ใกล้ถึงแล้ว
ผมกดวางสายก่อนจะขับรถต่อ
หวังว่าแฟรงค์จะเข้าใจ ,, หวังว่าจะไม่มีเรื่องราวร้ายๆ
มาทำให้ผมและแฟรงค์ต้องผิดใจกันอีกเลย ‘
พอมาถึงหน้าโรงเรียนแฟรงค์ก็รีบเดินมาขึ้นรถ
แฟรงค์ :: พี่เจจะพาแฟรงค์ไปไหนครับ ถึงมารับได้เนี้ย
ผม :: พาไปหาแม่พี่นะ แม่พี่อยากเจอ
แฟรงค์ :: อ่อ ครับ มีเรื่องอะไรไหม ทำไมพี่เจดูหน้าเครียดๆ
ผมขับรถไปก็คิดไปว่าควรบอกดีไหม
แต่จากเหตุการณ์ที่ผ่านมาในชีวิตผมและแฟรงค์
สอนให้ผมพูดและอธิบายทุกๆอย่าง
ถ้าผมไม่อยากเสียแฟรงค์ไป
ผม :: เบลล์ท้อง
แฟรงค์ :: ห๊า อะไรนะ
ผม :: วันนี้เบลล์มาหาพี่ที่คณะ มาบอกว่าเบลล์ท้อง
แฟรงค์ :: ท้องกับใคร แล้วมาบอกพี่เจทำไม
แฟรงค์เสียงแข็งขึ้นทันที
ผม :: โชกุนข่มขืนเบลล์ และบอกให้เบลล์ไปเอาลูกออก
แฟรงค์ :: แล้วพี่เบลล์จะมาบอกพี่เจทำไม
ผม :: เบลล์อยากให้ช่วย เบลล์ไม่อยากเอาลูกออก ไม่อยากทำแท้ง
แฟรงค์ :: แล้วพี่เจจะช่วยพี่เบลล์ยังไง
ผม :: ไม่ทันได้ช่วยเลย เบลล์ปวดท้องแล้วมีเลือดออกจากช่องคลอด
พวกพี่เลยพาส่งโรงพยาบาล ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลแล้วละ
แฟรงค์ :: แล้วปลอดภัยยัง เด็กยังอยู่ไหม
ผม :: อืมม ปลอดภัยแล้ว แต่เบลล์โดนทำร้ายร่างกายมา เลยทำให้ตกเลือดแบบนี้
แฟรงค์ :: สงสารพี่เบลล์เนอะ ทำไมโชกุนมันร้ายขนาดนี้
ผม :: แฟรงค์โกรธพี่ไหม ถ้าพี่จะช่วยเหลือเบลล์
แฟรงค์หันมายิ้มให้ผม
แฟรงค์ :: ไม่โกรธหรอกพี่เจ คนเคยรู้จักคบหากันถ้าเค้าเดือดร้อนจริงๆ
เราก็ต้องช่วยเค้าสิ อีกอย่างนะ แฟรงค์ก็จะช่วยพี่เจอีกแรง
ผม :: ขอบใจนะครับเด็กน้อยของพี่
แฟนผมน่ารักใช่ไหมละครับ ผมสบายใจไปส่วนหนึ่งละที่แฟรงค์เข้าใจ
แต่ผมจะช่วยเบลล์ยังไงนี้สิ คือ ปัญญหา
ตอนนี้ผมพาแฟรงค์มาที่โรงพยาบาลแล้ว
กำลังไปห้องพักของเบลล์ตามที่แม่บอก
พอเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับแม่ของแฟรงค์ด้วย
ผม :: อ้าวว น้าเพ็ญสวัสดีครับ
แฟรงค์ :: อ้าวม๊า สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับม๊า
แม่ของแฟรงค์ :: มานั่งนี้สิลูก เบลล์นอนหลับไปแล้ว
ผมพยักหน้า ก่อนจะเดินไปนั่งโซฟาข้างๆแม่ ส่วนแฟรงค์ก็ไปนั่งข้างๆม๊า
แม่ :: น้องเจ แม่ได้คุยกับเบลล์ และได้ปรึกษาแม่ของแฟรงค์แล้วนะ
ผม :: ครับแม่ แม่จะทำไงต่อไปครับ เจอยากช่วยเบลล์นะ สงสารเบลล์
แม่ :: นี้แหละ แม่ถึงเรียกแม่ของแฟรงค์มาด้วย เพราะตอนนี้เจคบกับแฟรงค์อยู่
ผมกับแฟรงค์พยักหน้ารับฟัง
แม่ :: แม่จะแจ้งความดำเนินคดีกับโชกุน เพราะเบลล์มีหลักฐาน
เป็นคลิปเสียงที่โชกุนขู่เบลล์ และแม่จะพาเบลล์ไปอยู่ที่บ้านสวนด้วย
เพราะเบลล์ไม่อยากบอกที่บ้านเรื่องที่ท้อง
ผม :: แล้วแม่จะปลอดภัยหรอครับ เอาเบลล์ไปอยู่ด้วย พวกโชกุนมันคงตามไปแน่ๆ
แม่ :: แม่โทรปรึกษาตำรวจแล้ว คดีนี้โชกุนน่าจะดิ้นไม่หลุดแน่ๆ
เพราะมีรายชื่อเกี่ยวข้องยาเสพติดอีก และเค้าจะไปดูแลเราที่บ้านสวนด้วย
เพราะเบลล์จะโดนกันตัวให้เป็นพยานในคดี
ผม :: อ่อ ,, งั้นผมก็เบาใจครับ
แม่ของแฟรงค์ :: แล้วอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องลูกในท้องของเบลล์
แม่ทั้ง 2 คนปรึกษากันแล้วว่า พอเบลล์คลอดจะเลี้ยงดูเด็กคนนั้นเอง
แฟรงค์ :: ม๊า ... จะดีหรอครับ ทำไมไม่ให้พี่เบลล์เค้าเลี้ยงละ
แม่ของแฟรงค์ :: หลังจากที่เบลล์คลอดแล้ว เบลล์จะไปหาพ่อแม่ที่เมืองนอก
และจะไปเรียนที่นั้นไม่กลับมาเมืองไทยแล้ว เบลล์เอาลูกไปด้วยไม่ได้
ม๊าเลยอยากรับเด็กคนนั้นมาดูแลเอง
แม่ :: ใช่ และแม่จะให้เจจดทะเบียนรับรองเป็นพ่อให้ เจจะว่าอะไรไหม
ผม :: ถ้าแม่เห็นสมควรแล้ว ผมไม่ว่าอะไรหรอกครับ
แฟรงค์ :: งั้นลูกของพี่เบลล์จะเป็นลูกของพี่เจใช่ไหมครับ
แม่ของผมและแม่ของแฟรงค์พยักหน้า
แม่ :: เจอยากให้เป็นแบบนั้นไหมละลูก เจอยากเลี้ยงเด็กคนนั้นไหม
ผมหันไปมองหน้าแฟรงค์เพื่อถามหาคำตอบ
แม่ของแฟรงค์ :: ตอบตามใจที่เจต้องการลูก แฟรงค์เค้าโตพอแล้ว
เค้าจะยอมรับจะเข้าใจในสิ่งที่เจเลือกเอง
แฟรงค์พยักหน้าและยิ้มให้ผม
ผม :: ครับแม่ เจอยากเลี้ยงเด็กคนนั้นเอง
ตอนนี้เจอยู่ปี 2 แล้ว กว่าเบลล์จะคลอด อีก 7-8 เดือน เจก็จบปี 3
เตรียมขึ้นชั้นปี 4 พอดี เจคิดว่าเจจะเลี้ยงเด็กคนนั้นไหวครับ
แม่ :: แม่ก็คิดว่าเจจะทำหน้าที่พ่อได้ แม่จะคอยช่วยเหลือเจเอง
แม่ของแฟรงค์ :: ม๊าก็จะช่วยนะ
แม่ :: อยู่คุยกันไปก่อนนะ แม่จะไปหาตำรวจก่อน แล้วค่ำๆแม่กับป้านวลจะมาอยู่เฝ้า
ผม :: ครับแม่
แม่ของแฟรงค์ :: เดี๋ยวกลับพร้อมม๊านะแฟรงค์ ม๊าไปคุยกับตำรวจก่อน
แฟรงค์ :: ครับม๊า
พอแม่ผมกับแม่แฟรงค์เดินออกไป
เหลือแค่ผมกับแฟรงค์ และเบลล์ที่นอนหลับอยู่บนเตียง
ผม :: แฟรงค์จะโกรธพี่ไหมที่พี่ตัดสินใจแบบนั้น
แฟรงค์ :: เรื่องที่พี่เจจะเป็นพ่อคนนะหรอครับ
ผม :: อืมม ใช่
แฟรงค์ :: ถ้าเด็กคนนั้นเป็นลูกพี่เจ .. ก็เท่ากับเป็นลูกของผมด้วย
ตอนนั้นผมคงเข้ามหาลัยแล้วเหมือนกัน ผมก็จะช่วยพี่เจเลี้ยงลูก ... ลูกของเรานะพี่เจ
ผม :: แฟรงค์
ผมได้แต่หันไปมองหน้าแฟรงค์ ที่ตอนนี้นั่งยิ้มกว้างให้ผม
แฟรงค์ :: แล้วนี้ลูกจะเรียกใครว่าแม่ละ 555555 ต้องเรียกพี่เจว่าแม่ใช่มะ
ผม :: ไอ่เด็กบ้า
แล้วแฟรงค์ก็เขยิบมานั่งข้างๆผม ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด
แฟรงค์ :: วันนี้แฟรงค์อาจจะยังเป็นแค่เด็กน้อยคนนึง
อาจจะยังไม่มีความรับผิดชอบมากนัก แต่แฟรงค์สัญญานะพี่เจ
แฟรงค์จะโตให้มากกว่านี้ จะใจเย็นให้มากกว่านี้ แฟรงค์สัญญาครับ
ผม :: ไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองหรอกแฟรงค์ เป็นแบบเดิมแบบที่ผ่านมาเถอะ
แฟรงค์ :: ทำไมอะ
ผม :: เพราะพี่รักแฟรงค์เพราะแฟรงค์เป็นแบบนี้ไง
ถ้าวันนึงแฟรงค์เปลี่ยนตัวเอง มันก็ไม่ใช่แฟรงค์ที่พี่รักสิครับ
ไม่ต้องกังวลอะไรนะ ,, ถ้าแฟรงค์งอแง พี่จะโอ๋ๆแฟรงค์
ถ้าแฟรงค์งอล พี่จะง้อ ถ้าแฟรงค์ดื้อ พี่จะดุ
และถ้าแฟรงค์มีความสุข พี่จะมีความสุขไปกับแฟรงค์
แฟรงค์ :: แฟรงค์รักพี่เจนะครับ
ผม :: พี่ก็รักแฟรงค์นะ ขอบใจที่มาเติมเต็มชีวิตพี่นะเด็กน้อย
แฟรงค์ :: เหมือนกันนะครับ ,, จากวันนี้ไปเราจะมีอีก 1 ชีวิตเข้ามา
จะมาเติมเต็มชีวิตเราเพิ่มขึ้นอีก ..
อดทนกับสิ่งต่างๆไปด้วยกัน ดูแลกัน รักกันแบบนี้นานๆนะพี่เจ
ผม :: ครับ
คุณเคยไหมครับ ,, เวลาแค่ไม่นานที่ได้รักคนๆหนึ่ง
แต่กลับรู้สึกว่าเค้า คือ ชีวิตอีกครึ่งที่คุณตามหามาตลอด
ผมอาจจะรู้จักแฟรงค์ไม่ถึง 1 ปี
แต่ ,, ผมเชื่อครับ
ว่าแฟรงค์ ,, คือ คู่ชีวิต ที่ผมตามหา ♡
ขอบคุณความบังเอิญต่างๆที่ทำให้ผมมาเป็นครูพิเศษ
ของเด็กนักเรียนคนนี้ ,,
ไม่น่าเชื่อว่าการจีบบ้าๆ
การขอเปอร์เซ็นวันละ 1 %
การเล่นเกมส์แบบนั้น จะทำให้ผมรัก
รักผู้ชายคนนี้แบบหมดหัวใจ '
วันนี้ผมพูดได้เต็มปากเลยครับ
ว่า ...
ครูเจรักแฟรงค์นะครับ ♡
-
ใกล้จบแล้วนะ โชกุนนี่ขอให้มันได้บทเรียนหนักๆ
ติดใจ 1 ข้อนะ เบลล์ถูกทำร้ายร่างกายไปโรงพยาบาล หมอจะแจ้งความแต่เบลล์ไม่ยอมก็เลยไม่ได้แจ้ง ตรงนี้เราแปลกใจว่าเมืองไทยยอมปล่อยหรือ? คือที่ๆเราอยู่นี้เรื่องแบบนี้ถือเป็นคดีอาญา รัฐเป็นโจทก์ ผู้กระทำเป็นจำเลย ผู้ถูกกระทำเป็นเจ้าทุกข์ ทางรพจะต้องแจ้งความ ไม่มีการยอมความ งงเฉยๆนะกับระบบเมืองไทย
อ่านตอนนี้แล้วฟีลกู๊ดขึ้นมาเลย คือ ดีใจที่เจกับแม่ช่วยเบลล์ จะรับลูกเบลล์มาเลี้ยงด้วย ทั้งๆที่รู้ว่าพ่อเด็กคือโชกุนที่ร้ายสุดๆ คือรู้มาว่าคนบางส่วนกังวลเรื่องของสายเลือด แต่อ่านตรงนี้แล้วชื่นใจ ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่นิยายก็เถอะ
-
พี่เจจะเป็นคุณพ่อแล้ว จะให้เรียกแฟรงค์ว่าอะไร
พี่เจได้ทำบุญครั้งใหญ่กับเด็กคนหนึ่งเลยนะ
-
:-[ :-[ :-[
-
o13 ปลาบปลื้มใจ
ดีใจที่คุณแม่ของทั้งแฟรงค์และพี่เจน่ารักมาก
พี่เจพูดไว้ดีจังซึ้งมากเลย :mew6:
เอาใจช่วยให้เบลล์รอดจากเงื้อมือไอ้บ้าโชกุนจนคลอดน้องปลอดภัย ขอให้ไอ้เลวนั่นได้รับผลที่มันทำ เรื่องยาเสพติดนั่นล่ะ
-
มีใครรออยู่ไหมมม
คืนนี้พี่เจน้องแฟรงค์มีอัพนะคะ :)
-
จะรอนะ
-
พ่อ แม่ ลูก ครอบครัวสุขสันต์ >o<
-
:hao4: รอๆๆ
-
Ch 51 ของขวัญจากฟากฟ้า || Frank ‘ Mode
นับตั้งแต่วันที่พี่เบลล์เข้าโรงพยาบาล
นี้ผ่านมาเกือบ 8 เดือนแล้วครับ
พี่เบลล์ก็ใกล้คลอดแล้ว
แม่พี่เจยังอยู่บ้านที่เดิมครับ
เพราะถ้าไปอยู่บ้านสวนแล้วไม่สะดวกกับการออกมาเจอหมอตามนัดครับ
ส่วนเรื่องคดีของโชกุนนั้น กว่าจะจบก็กินเวลาไปหลายเดือน
ทางตำรวจบอกมีหลักฐานพอที่จะเอาผิดได้
แต่พ่อโชกุนก็ใช้อำนาจทางการเงินมาทำให้รูปคดีเสียไปมากพอสมควรครับ
ตัวโชกุนเองไม่ทันได้โดนตำรวจจับ
ก็เมายาจนถึงขั้นช๊อคหมดสติต้องนำส่งโรงพยาบาล
และมันคงเป็นผลบาปกรรมที่โชกุนเคยทำไว้กับหลายๆคน
โชกุนกลายเป็นเจ้าชายนิทรา
เพราะกว่าที่จะถึงมือหมอโชกุนก็หมดสติไปหลายชั่วโมงแล้วครับ
เลยมั่นใจได้ว่า ,, พี่เบลล์จะรอดปลอดภัยจากโชกุนแน่นอน
พี่เจย้ายออกมาอยู่คอนโดที่ซื้อต่อจากพี่เชน ได้ 7 เดือนแล้ว
ส่วนผมไม่ได้ย้ายเข้าไปอยู่กับพี่เจหรอกครับ
ป๊าบอกว่าให้จบ ม.6 ก่อนและต้องแอดมิดชั่นเข้าคณะวิศวะให้ได้ก่อน
ถึงจะอนุญาตให้ไปอยู่กับพี่เจได้
ผมเลยไปนอนบ้างเป็นบางวัน
ช่วง 8 เดือนที่ผ่านมา ผมกับพี่เจ ไปหาพี่เบลล์ที่บ้านแม่บ่อยมาก
ไปคุยให้พี่เบลล์อารมณ์ดีขึ้น ให้พี่เบลล์คลายวิตกกังวลต่างๆ
ซื้อขนม ผลไม้ นม ไปบำรุงพี่เบลล์
ก็พี่เบลล์อุ้มท้องลูกผมอยู่นี้ครับ 55555+
ตอนนี้ผมกับพี่เจคบกันมาได้ก็ปีกว่าแล้วครับ
มีงอลกันบ้าง งุ้งงิ้งกันบ้างตามประสา
ส่วนใหญ่เป็นผมนะที่งอแง 555+
ก็พี่เจขึ้นปี 3 แล้วโปรเจคพี่เจเยอะมากครับ
บางทีผมไปหาที่คอนโด พี่เจยังไม่ค่อยคุยด้วยเลย
คอนโดมันมี 2 ห้องครับ อีกห้องพี่เจแบ่งเป็นห้องทำงาน อีกห้องเป็นห้องนอน
ผมก็นอนเล่นที่ห้องนอน
ตื่นมาอีกที ตี 3 พี่เจยังนั่งทำงานอีกห้องนึงไม่ยอมเข้ามาซะที
จนผมต้องเดินไปตาม พี่เจก็ไม่ยอมลุกมาหาซะที
ก็งอลไปสองสามวัน แต่ก็เข้าใจครับว่าเรียนหนัก
ส่วนผมเองก็ ม.6 จะเข้าเทอม 2 แล้วครับ
มีสอบตรง สอบโควตาไปเรื่อยๆ
แต่ผมจะรอคะแนนแอดมิดชั่นทีเดียว เลยพยายามอ่านหนังสือให้มากๆ
วันนี้ผมสอบ วันสุดท้ายของเทอม 1 พรุ่งนี้จะปิดเทอมแล้ว
กำลังจะออกจากห้อง พี่เจก็เรียกผมไว้ก่อน
( มานอนห้องพี่เจครับช่วงสอบ มันใกล้โรงเรียน 5555+ )
พี่เจ :: แฟรงค์ครับ
ผม :: ครับพี่เจ
พี่เจ :: ตั้งใจสอบนะ เดี๋ยวสอบเสร็จโทรมา
แล้วพี่ไปรับ วันนี้กลับไปกินข้าวกับแม่กับเบลล์กัน
ผม :: โอเคครับ จะได้ไม่นัดเพื่อนไปไหนต่อ
พี่เจ :: ตั้งใจสอบนะคนเก่งของพี่
ผม :: พี่เจนอนต่ออีกหน่อยเถอะ อดนอนทำโปรเจคมาตั้งหลายคืน
พี่เจ :: ครับผม
พูดจบพี่เจก็หอมหน้าผากผม ก่อนจะเดินกลับเข้าไปนอนต่อ
พี่เจสอบเสร็จหลายวันแล้วครับ โปรเจคตัวสุดท้ายเพิ่งเสร็จเมื่อวาน
อดนอนหลายวันมาก พี่เชนก็มาอยู่กับพี่เจที่ห้องตลอด
จนแบงค์กับผม มานั่งติวหนังสือด้วยกันเลยครับ
ผมปิดประตูก่อนจะเดินไปขึ้นรถ ไปสอบ
ระหว่างทางไปโรงเรียน แม่พี่เจก็โทรมาหาผม
ผม :: สวัสดีครับแม่
แม่พี่เจ :: แฟรงค์ลูก ไปเรียนหรอครับ
ผม :: ครับ วันนี้สอบวันสุดท้ายแล้วครับ
แม่พี่เจ :: แล้วพี่เจอยู่ไหนครับ แม่โทรไปหาไม่รับสาย
ผม :: พี่เจนอนหลับครับแม่ เพราะทำโปรเจคอดนอนมาหลายคืน
แม่มีอะไรไหมครับ เดี๋ยวแฟรงค์พยายามโทรให้
แม่พี่เจ :: ตอนนี้น้องเบลล์ เริ่มปวดท้องแล้วนะ แม่เลยว่าจะให้มาอยู่ที่บ้านกัน
เผื่อเบลล์ปวดท้องมากไม่ไหวจะได้พาไปโรงพยาบาล
ผม :: งั้นเดี๋ยวแฟรงค์โทรให้ครับ ยังไงแฟรงค์จะโทรบอกแม่นะครับ
แม่พี่เจ :: ครับ ยังไงน้องแฟรงค์ตั้งใจสอบนะ โชคดีนะครับ
ผม :: ขอบคุณครับแม่
พอวางสายจากแม่พี่เจ ผมก็ลงรถหน้าโรงเรียนพอดี
เดินเข้าโรงเรียนไปก็กดโทรหาพี่เจไป แต่พี่เจไม่รับสายซะที
จะกลับไปปลุกก็คงจะไม่ทันมาสอบ เอาไงดีวะ
พอดีเห็นพี่เชนขับรถมาส่งแบงค์ ผมเลยรีบวิ่งไปหาพี่เชน
ผม :: พี่เชนๆ
พี่เชนเปิดกระจกรถยนต์ แล้วตะโกนถาม
พี่เชน :: มีไรวะแฟรงค์
ผม :: พี่เชนไปหาพี่เจให้หน่อย
พี่เชน :: ทำไม เจเป็นไร
ผม :: พี่เจไม่ได้เป็นไร แต่พี่เบลล์ปวดท้องนิดๆอะ
แม่เลยอยากให้พี่เจกลับไปที่บ้าน แต่โทรหาพี่เจแล้วไม่รับสาย
พี่เชน :: เออๆ เดี๋ยวไปดูให้ ไปตั้งใจสอบกันละ ไม่ต้องห่วง ยังไงพี่จะไลน์มาบอก
ผม :: ขอบคุณครับพี่
แล้วพี่เชนก็ขับรถออกไป
ผมกับแบงค์ก็เดินขึ้นห้อง มารอสอบกัน
แบงค์ :: ตื่นเต้นหรอไงครับคุณพ่อมือใหม่
ผม :: เออดิ ดูแลมาตั้งแต่ท้องนิดเดียว นี้ท้องโตมากอะ
แบงค์ :: มึงไม่ยอมอัลตร้าซาวว่าได้ผู้หญิงหรือผู้ชาย
ผม :: ก็กูอยากลุ้นวันคลอดนี้หว่า
เออ เดี๋ยวโทรบอกม๊าก่อนให้ม๊าไปช่วยแม่พี่เจอีกคน
พูดจบก็หยิบมือถือมาโทรหาม๊า
ผม :: ม๊าอยู่ไหน
ม๊า :: กำลังไปบ้านน้องเจนะ หนูเบลล์ปวดท้องแล้ว เลยจะไปช่วยดูหน่อย
ผม :: แฟรงค์กำลังโทรมาบอกเลย ยังไงถ้ามีอะไรม๊าโทรบอกแฟรงค์ด้วยนะ
ม๊า :: แฟรงค์ตั้งใจสอบนะลูก แล้วเดี๋ยวม๊าจะไปดูให้
ผม :: ครับม๊า สวัสดีครับ
ผมเก็บมือถือ แล้วรีบเดินเข้าห้องสอบ
สมาธิยังมีครับ 555 ถึงใจจะตื่นเต้นแค่ไหนก็เถอะนะ
พอถึงเที่ยงช่วงรอสอบบ่ายต่ออีก 1 วิชา
ผมเลยกดโทรหาพี่เจ
ผม :: พี่เจอยู่ไหน
พี่เจ :: ตอนนี้กำลังจะพาเบลล์ไปโรงพยาบาล
ผม :: อ้าวว จะคลอดแล้วหรอ
พี่เจ :: พวกแม่ๆบอกว่า น่าจะใกล้แล้วละ
น้ำเดินแล้ว เลยให้รีบไปโรงพยาบาลกัน
ผม :: ครับๆ งั้นสอบเสร็จแฟรงค์ตามไปที่โรงพยาบาลนะ
พี่เจ :: ครับๆ
ผม :: พี่เจตะกร้าของลูกอยู่ในห้องเอาไปด้วยยังอะ
พี่เจ :: เอามาแล้วๆ 555 เขิลยังไงไม่รู้ได้ยินคำว่า ลูก
ผม :: ยังจะมาเขิลอีกนะ ขับรถดีๆนะครับ
พี่เจ :: อย่ามัวตื่นเต้นจนไม่มีสมาธิละ ตั้งใจสอบนะครับ
ผม :: ครับแล้วเดี๋ยวเจอกัน
ผมวางสายพี่เจด้วยใจที่เต้นแรงมาก
ตื่นเต้นมาก อีกชีวิตหนึ่งที่ผมเฝ้าดูแลมาเกือบ 8 เดือน
กำลังจะลืมตาขึ้นมาบนโลกนี้แล้ว
>/////<
แบงค์ :: ว่าไงครับคุณพ่อมือใหม่
น้ำน่าน :: เห้ยย พี่เบลล์จะคลอดแล้วหรอวะ
ผม :: อืมม กำลังไปโรงพยาบาลกันแล้ววะ
อุ่น :: เดี๋ยวโทรหาพี่ยิมก่อน ของขวัญรับขวัญหลาน 55
ผม :: เอาทองนะอุ่น บอกพี่ยิมด้วย
อุ่นหันหน้ามา พร้อมกับยกนิ้วกลางใส่ผม
55555 +
เปอร์ :: งั้นพรุ่งนี้กูกับพี่ปิ่นเข้าไปเยี่ยมนะเว้ย
วันนี้กูไปกินข้าวบ้านพี่ปิ่นอะ อาจไม่ได้ตามไปดู
แต่ส่งรูปมาในไลน์ด้วยนะ กูอยากเห็น
ผม :: โอเคๆ
แบงค์ :: มึงตั้งชื่อยัง
ผม :: ยังเลยวะ รอลุ้นก่อนผู้หญิงหรือผู้ชาย
น้ำน่าน :: แต่เฟรินส์อะตั้งชื่อรอละ 5555
ผม :: อื้มม มึงบอกน้องกูละใช่ป่ะน้ำน่าน
น้ำน่าน :: บอกแล้ว นี้บอกให้กูไปรับหลังเลิกสอบ
ให้ไปพร้อมกัน ไม่ยอมให้กูไปก่อนเด็ดขาด 555
ผม :: โอเคมึง แล้วถ้าสอบเสร็จกูจะไปโรงพยาบาลก่อนเลยนะ ยังไงพวกมึงตามไป
แบงค์ :: โคตรเห่ออะแม่ง แฟนกูอีกคน
ตอนนี้ไปนั่งอยู่โรงพยาบาลรอพี่เจละ พี่เจยังไปไม่ถึงเลย ไม่รู้จะเห่อทำไม
อุ่น :: มึงไม่เห่อหรอ กูเห็นมึงคุยกับพี่เชน มึงย้ำๆพี่เชนว่าให้ส่งรูปมาทันทีนะ ถ้าคลอดแล้ว
แบงค์ :: 5555 ก็กูตื่นเต้นนิหว่า คอยดูมาตั้งแต่ในท้องอะ
กูยังอยากมีเลย บอกให้พี่เชนไปทำหญิงท้องมาซะคนดิ โดนพี่เชนตบปากเลยอะ
อุ่น :: สมควรโดนอะมึง ถ้าเค้าไปมีจริงๆแล้วมึงจะร้อง
พวกผมสอบรอบบ่ายเสร็จรีบเลยครับ
ออกจากห้องสอบแล้วผมรีบโบกมือลาเพื่อน
จะวิ่งไปขึ้น Taxi เพื่อไปโรงพยาบาล
แต่แบงค์มันเรียกผมไว้ก่อน
แบงค์ :: ไอ่แฟรงค์รอด้วย กูไปด้วย
ผม :: เออ เร็วๆดิ
พอมันขึ้น Taxi มาได้ก็บ่นว่าผมไม่รอมัน 5555
ใจกูไปโรงพยาบาลแล้ววะแบงค์ โทษทีๆเพื่อน
ระหว่างทางผมหยิบมือถือมาโทรหาพี่เจ
พี่เจ :: สอบเสร็จแล้วหรอ
ผม :: ครับ พี่เบลล์คลอดยัง
พี่เจ :: เข้าไปในห้องคลอดแล้วละ แฟรงค์รีบมานะ มาลุ้นด้วยกัน
ผม :: ไม่เกิน 10 นาทีครับพี่เจ
พอวางสายก็หันไปบอกแบงค์ว่าเข้าห้องคลอดแล้ว
โอ้ยย ตื่นเต้นๆ
โรงพยาบาล YYY
ผมรีบวิ่งไปที่ห้องคลอดทันที
ส่วนแบงค์โดนพี่เชนมายืนรอ แล้วลากไปซื้อของ
มันบ่นใหญ่เลย เพราะมันอยากไปลุ้นกับผมด้วย
นั้นไงพี่เจยืนอยู่ตรงนั้นไง
ผม :: พี่เจครับ
พี่เจ :: ไม่ต้องรีบวิ่งๆ ยังทันนะ
ผมหันไปสวัสดีแม่พี่เจ กับม๊า
ผม :: สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับม๊า
ม๊า :: สอบได้ไหมลูก
ผม :: สบายมากครับ พี่เจติวมาดี
ผมส่งยิ้มนิดๆไปที่พี่เจ
แต่ไม่ทันได้ทักทายหรือพูดคุยกัน คุณหมอก็ออกมา
พี่เจ :: หมอครับ เป็นยังไงบ้างครับ
คุณหมอ :: ดีใจด้วยนะครับ คุณได้ลูกสาวครับ
เห้ยย ลูกสาวเว้ยย ลูกสาว >////<
พี่เจหันมาจับมือผมไว้
แม่พี่เจ :: แล้วแม่และเด็กปลอดภัยดีไหมค่ะ
คุณหมอ :: ตอนนี้คุณแม่ปลอดภัยดีแล้วนะครับ
ส่วนเด็กผมแข็งแรงดีครับ เดี๋ยวพยาบาลจะทำการย้ายคุณแม่ไปไว้ที่ห้องพักนะครับ
ส่วนเด็กจะอยู่ในห้องเด็กอ่อนชั้น 2 เดี๋ยวอีกสักพักไปรอได้นะครับ
ม๊า :: ขอบคุณคะคุณหมอ
พวกผมยกมือไหว้คุณหมอ ก่อนที่คุณหมอจะเดินออกไป
แม่พี่เจ :: โล่งใจไปทีนะ ว่าไงละเรา 2 คน
คุณพ่อต้องไว้หนวดแล้ว ได้ลูกสาวเชียวนะ
พี่เจ :: ขอบคุณครับแม่ ขอบคุณครับม๊าที่ช่วยดูแลเบลล์มาตลอด
ม๊า :: ไม่เป็นไรลูก เราเจอคนตกทุกข์ได้ยาก ลำบาก
เราก็ต้องช่วยเหลือกันนะลูก ไปๆไปรอดูลูกกันเถอะ
ผมโทรบอกแบงค์กับพี่เชน ให้ไปเจอกันที่ห้องเด็กชั้น 2
พอมาถึงก็เกาะกระจกเลยครับ
รอว่าเค้าจะเอาเจ้าตัวน้อยเข้ามาตอนไหน
รอเกือบๆ 1 ชั่วโมงครับ เจ้าตัวเล็กก็มาแล้ว
หมอเข็นเจ้าตัวเล็กมาใกล้ๆกระจกที่เรายืนอยู่
>////<
มันเป็นภาพที่สวยงามมากครับ
จนผมบรรยายไม่ได้เลยว่าเด็กตรงหน้าเป็นยังไง
ผิวขาวอมชมพู อ้วนจ่ำม่ำ ตัวยาวเชียวครับ
น้องหนัก 3,250 กรัม ยาว 53 เซ็นต์ครับ
พี่เชนกับแบงค์เอามือถือมาถ่ายกันใหญ่เลย
พวกผมเลยถ่ายบ้าง
5555+ กดชัตเตอร์กันเบาๆครับ เกือบ 100 รูป ท่าเดิมทั้งนั้น
ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็น่ารักไปหมด >////<
นี้มันอาการเห่อลูกใช่ไหมครับ 555555+
เรายืนมองเจ้าตัวเล็กกันสักพัก พยาบาลก็พาเจ้าตัวเล็กไป
เราเลยขึ้นมาหาเบลล์ที่ห้องกัน
พี่เจ :: เจ็บไหมเบลล์
พี่เบลล์ :: อืมม มากๆเลยละ เห็นลูกยังเจ
พี่เจ :: ครับเห็นแล้ว ขอบใจนะเบลล์ที่อดทนทุกๆอย่าง
ผม :: แฟรงค์ก็ขอบคุณพี่เบลล์มากๆนะครับ
พี่เบลล์หันมายิ้มให้พวกผม ก่อนจะขอตัวนอนพัก เพราะเพลียมาก
ผมเลยมานั่งคุยกับม๊าและแม่พี่เจที่โซฟา
ส่วนแบงค์กับพี่เชน ขอตัวไปซื้อของมารับขวัญหลานครับ 5555+
เห่อมากกก ๆ
แม่พี่เจ :: ตั้งชื่อลูกรอยังละเจ
พี่เจ :: คิดๆไว้ละครับ
ม๊า :: ชื่ออะไร ไหนบอกม๊าสิ
พี่เจ :: ตอนแรกเจก็ตั้งไว้ทั้งชายและหญิงครับ ชื่อเล่น
ถ้าได้ผู้ชายจะให้ชื่อ ติวเตอร์ ส่วนผู้หญิงชื่อน้อง ทีชเชอร์ ครับ
แม่พี่เจ :: ที่แปลว่า ครู นะหรอ
พี่เจ :: ครับแม่
ม๊า :: ทำไมถึงตั้งแบบนั้นละลูก มีความหมายอะไรไหม
ม๊าถามพี่เจนะ แต่สายตาม๊ามองผมแบบแซวๆยิ้มๆ
พี่เจ :: ก็ 55+ พูดแล้วเจก็เขิล ก็เจกับแฟรงค์รู้จักกันได้
เพราะมาเป็นครูสอนพิเศษให้นะครับ
เลยอยากตั้งชื่อลูกไว้ให้สื่อถึงจุดเริ่มต้นของการมาเจอกันนะครับ
พูดจบพี่เจก็ยิ้มหน้าแดงเลย
โอ้ยย แฟนผมน่ารักอะ >///<
แม่พี่เจ :: งั้นชื่อน้องทีชเชอร์นะ น่ารักดีๆ
ม๊า :: ชื่อจริงละลูก
พี่เจ :: วันนี้วันจันทร์ใช่ไหมครับ เดี๋ยวเจหาที่จดไว้ก่อนนะ
พี่เจเอามือพลิกๆสมุดจดเล็กๆที่ใช้ตั้งชื่อลูกไปมา
เตรียมพร้อมมากครับ ..
พี่เจ :: ชื่อ เด็กหญิง กัญญณัชแปลว่า นักปราชญ์ผู้งดงาม
ม๊า :: อืมๆ เป็นทั้งผู้มีความรู้ และเป็นผู้ที่งดงาม
แม่พี่เจ :: ดีๆลูกความหมายดีมาก
เด็กหญิงกัญญณัช ตันตระกูลเจริญ ชื่อเล่นชื่อน้องทีชเชอร์
ม๊า :: เอาชื่อนี้แหละเนอะ ขอให้เป็นเด็กดีนะหลานย่า เอ๊ะ ,, จะหลานอะไรดีละ
แม่พี่เจ :: ฉันก็ว่าจะถามเธอ หลานย่า หรือหลานยายละ ฝั่งไหนจะใช้หลานอะไร
ผม :: โถวว ม๊าก็ หลานย่าทั้ง 2 คนแหละครับ
พี่เจ :: แม่ก็ พวกผมเขินจะแย่แล้วครับ
แม่พี่เจ :: เจ กับ แฟรงค์ ฟังแม่นะลูกนะ ตอนนี้พวกหนู 2 คน
มีอีก 1 ชีวิตที่จะต้องรับผิดชอบแล้วนะ ถึงเจกับแฟรงค์ยังอายุไม่มาก
แต่สังคมปัจจุบัน อายุเท่าหนูมีลูกมีครอบครัวที่ต้องดูแลที่ต้องรับผิดชอบกันแล้ว
พวกลูก 2 คน อาจจะพร้อมทั้งด้านการเงินที่จะเลี้ยงดูยายหนูให้เติบโตได้
แต่แม่ทั้ง 2 คน อยากให้พวกลูกๆ ได้พยายามขวนขวายและยืนด้วยกำลังของตัวเองให้ได้
ม๊า :: ม๊าจะดูแลยายหนูและช่วยส่งเสียค่าเลี้ยงดูต่างๆให้
จนตาแฟรงค์เรียนจบมหาลัย ป่านนั้นน้องเจก็จะทำงานเก็บเงินได้เกือบๆ 3 ปีแล้ว
ยายหนูเองก็อายุ 4 ขวบ พอที่จะเข้าโรงเรียนได้
นั้นคือจุดเริ่มต้นที่แฟรงค์กับเจต้องเริ่มที่จะดูแลยายหนูเอง
ทั้งการเงินทั้งทุกๆอย่าง ในวันนั้นแม่ทั้ง 2 คนจะทำแค่เฝ้าดูห่างๆ
เจกับแฟรงค์จะเลี้ยงดูยายหนูได้ใช่ไหมลูก
พี่เจ :: ขอบคุณนะครับม๊า ขอบคุณครับแม่ เจจะเลี้ยงยายหนูให้ดีที่สุดครับ
เจจะตั้งใจทำงานเก็บเงิน และจะจัดสรรเงินต่างๆให้มีเพียงพอที่จะดูแลยายหนูให้เติบโตให้ได้ครับ
แฟรงค์ :: แฟรงค์เองก็เหมือนกันครับ อาจจะยังทำงานหาเงินไม่ได้ในเร็วๆนี้
แต่แฟรงค์จะตั้งใจเรียน และจะช่วยพี่เจทำงาน จะแบ่งเบาภาระทุกๆอย่างครับ
ม๊า :: ม๊าดีใจนะที่เราสองคนตั้งใจและตั้งมั่นจะเลี้ยงยายหนู
ม๊าขอให้คุณความดีต่างๆที่เจและแฟรงค์มี ส่งผลให้ลูกทั้ง 2 เจริญๆนะลูก
แม่พี่เจ :: แม่ 2 คน จะกลับไปเอาเสื้อผ้าของใช้ต่างๆมาเฝ้าเบลล์นะ
ส่วนเจเดี๋ยวพอแม่กลับมาเปลี่ยนก็รีบพาแฟรงค์กลับไปพัก
นอนให้พอให้เต็มอิ่ม พรุ่งนี้ต้องมาเรียนอาบน้ำลูกนะ
พี่เจ :: ครับแม่
แล้วแม่พี่เจกับม๊าผมก็เดินออกไป
เหลือแค่ผมกับพี่เจ และพี่เบลล์
ภาพมันเหมือนเมื่อ 8 เดือนก่อน
ในวันที่พวกผมรู้ว่าจะมีอีก 1 ชีวิตเกิดขึ้นในชีวิตของพวกผม
แต่ในวันนี้พวกผมมียายหนูแล้ว .....
8 เดือนที่พวกผมรอคอย
8 เดือนที่ฟูมฟัก และ
8 เดือนที่พวกผมเรียนรู้ที่จะเติบโตขึ้น
มันรู้สึก .. ตื้นตันครับ
ผมเป็นแค่เด็ก ม.6 ครับ แต่ตอนนี้ผมมีลูกสาว
ที่อีก 4 ปีข้างหน้าผมจะต้องดูแลเค้าอย่างเต็มตัว
มันอาจจะเป็นความรู้สึกที่หนักนะ ,,
แต่สำหรับผม ผมพร้อมจริงๆที่จะดูแลยายหนู
เพราะผมมีพี่เจ ที่จะร่วมทุกข์ร่วมสุขไปด้วยกัน
พี่เจ :: คิดอะไรอยู่ นั่งเงียบเลย
ผม :: กำลังซึมซับความรู้สึกในวันนี้ไว้นะ
พี่เจ :: ทำไมละ
ผม :: มันมีความสุขไงละ
พี่เจ :: 5555 ตื่นเต้นนะ พรุ่งนี้จะได้อุ้มยายหนูแล้ว ดีใจไหม
ผม :: แฟรงค์ไม่กล้าแน่ๆพี่เจ กลัวทำยายหนูเจ็บ
พี่เจจับมือผมไว้ ก่อนจะมองหน้าผมและส่งยิ้มให้
พี่เจ :: ขอบใจนะแฟรงค์สำหรับทุกๆอย่าง
ผม :: แฟรงค์ก็ขอบคุณพี่เจเช่นกันนะ
พี่เจ :: มาเลี้ยงยายหนูด้วยกันนะ
มาทำให้ชีวิตอีกชีวิตหนึ่งเติบโตขึ้น ด้วยมือของเราทั้งคู่
ผม :: ครับ แล้วมือของเราคู่นี้ ก็จะจับมือกันแบบนี้ตลอดไปเนอะ
พี่เจ :: มันแน่นอนอยู่แล้ว มีลูกแล้วนิครับ จะทิ้งกันไปง่ายๆได้ไง
ผม :: พี่เจๆ อัพรูปลูกก่อนๆ
ผมรีบปล่อยมือพี่เจมาอัพรูปลูก
พี่เจ :: พูดไม่ทันไรปล่อยมือละ มันน่างอลดีไหมเนี้ย
ผม :: 55555 อัพรูปลูกก่อนไง เดี๋ยวคืนนี้กอดแน่นๆเลย
พี่เจ :: ท่าทางจะไม่ได้ยินที่แม่บอก แม่บอกให้นอนหลับให้เต็มอิ่ม
ผม :: พี่เจคิดอารายยย ก็บอกแค่จะกอดแน่นๆเฉยๆ คิดไปไหนๆ
พี่เจ :: หรอออ ปกติไม่เคยแค่กอดไง
ผม :: อย่ามารู้ทัน
ผมแต่งรูปเสร็จแล้วกำลังจะอัพ แต่ช้าไปครับ
พี่เจ :: แฟรงค์ๆดูนี้ดิ
พี่เจยื่นมือถือมาให้ผมดู หน้าเฟสเลยครับ
BANK ATIP ::
ยินดีต้อนรับนะครับนางฟ้าตัวน้อยๆของพวกเรา ยินดีกับพี่เจและแฟรงค์ด้วย
แล้วลงรูปยายหนูที่ถ่ายผ่านกระจกกั้นห้องเด็กอ่อน
มีคนมาไลค์เกือบ 500 คน คอมเม้นต์อีกเยอะมาก
บางคนก็ตกใจ บางคนก็ถามว่าเด็กมาจากไหน ใครเป็นแม่เด็ก ต่างๆนาๆ
ผมได้แต่ยิ้มไปให้พี่เจ ก่อนให้กดอัพรูปในไอจีส่วนพี่เจก็อ่านคอมเมนต์ไปเรื่อยๆ
Mr_Frank :: ของขวัญจากฟากฟ้า .. น้องทีชเชอร์ ป๊ากับพ่อรักหนูนะครับ @jetsada_jj
ผมกดอัพเสร็จก็ไม่รอดูคนมาเม้นต์หรือมาไลค์หรอกครับ
เพราะเชื่อว่ามันจะเป็นประเด็นร้อนพอ
555555+ เพราะแทบไม่มีใครรู้เรื่องพี่เบลล์ท้องเรื่อง
แล้วเรื่องเรียกชื่อป๊า กับพ่อ ผมตกลงกับพี่เจไว้แล้ว
จะให้ยายหนูเรียกพี่เจว่า พ่อ ส่วนผมเรียกว่า ป๊า
ไม่มีนิยามคำว่าแม่ครับ แม่ยายหนูจะมีแค่พี่เบลล์คนเดียว
พวกผมจะไม่ห้ามพี่เบลล์มาเจอลูก และจะไม่สอนให้ลูกไม่รู้จักแม่
ผมจะสอนให้ลูกรู้จักแม่ครับ และจะสอนให้ลูกรักแม่ให้มากๆ
เพราะพี่เบลล์ผ่านเรื่องหนักๆมามาก
แต่ก็ยังยืนหยัดที่จะอดทนเพื่อลูกมาจนวันนี้
พี่เจ :: แฟรงค์ เห็นคอมเมนต์พวกนี้ไหม
พี่เจยื่นมือถือมาให้ผมดู
เป็นคอมเม้นต์ของคนที่เหยียดเพศที่ 3 ครับ ก็ด่าผมกับพี่เจต่างๆนาๆ
บางคนก็ด่าพวกผมเรื่องที่มีลูก และเรื่องความเป็นไปได้ในโลกนี้
ที่จะอยู่ใช้ชีวิตด้วยกันแบบชายรักชาย
ผมยื่นมือถือคืนให้พี่เจ
แล้วบอกกับพี่เจว่า ..
ผม :: พี่เจ มันก็จริงนะที่ยังมีคนรับไม่ได้อยู่
แต่คนรอบข้างเรา ครอบครัวเราทั้ง 2 รับในสิ่งที่เราเป็นได้ แฟรงค์ว่ามันก็พอแล้วนะ
พี่เจ :: แต่โลกเราสังคมเราไม่ได้มีแค่นี้นะแฟรงค์
ผม :: มันอยู่ที่การวางตัวมากกว่า เวลาเราอยู่กัน 2 คนในห้องของเรา
เราก็เป็นคนรักกัน แต่พออยู่ต่อหน้าครอบครัวเรา เราเป็นพี่น้องกัน
อยู่ต่อหน้าคนในสังคม ทั้งที่ทำงานหรือที่เรียน เราก็เป็นพี่น้อง เป็นที่ปรึกษาซึ่งกันและกัน
… อย่ากำหนดดีกว่าครับว่าสถานะของเรามันจะหยุดแค่คำว่าแฟน
เพราะสำหรับแฟรงค์ พี่เจคือคนรัก คือพี่ คือครู คือเพื่อน คือทุกๆอย่าง
อย่าคิดมากนะพี่เจ วันนี้เรามียายหนูแล้ว เราต้องเข้มแข็งและอดทนต่อความคิดของคนอื่นๆ
คำดูถูกคำดูหมิ่นต่างๆให้ได้ เพื่อลูกของเรานะ
พี่เจ :: พี่โตกว่าซะเปล่า กลับอ่อนแอให้แฟรงค์สอน 555 พี่นี้น่าอายเนอะ
ผม :: ไม่เห็นน่าอายเลย น่ารักจะตาย
พูดจบผมก็หอมแก้มพี่เจ ก่อนที่พี่เจจะนั่งตอบไลน์เพื่อนใหญ่เลยครับ
เพื่อนส่งข้อความมาถาม มายินดี
ส่วนผมเองก็ยินดีครับ ,, ,ความสุขกับทุกๆวันนี้มากจริงๆ
ขอบใจนะคะทีชเชอร์ ,, ที่เข้ามาเติมเต็มป๊า ‘
ป๊าจะทำทุกๆวันเพื่อหนูนะ เพื่อพี่เจด้วย =)
ตราบใดที่ชีวิตเรายังเดินไปข้างหน้า ,,
เราจะเจอปัญหาเจออุปสรรคอีกมากมายครับ
แค่ให้ใจเราเข้มแข็งพอที่จะฝ่าฝันมันไปให้ได้ก็พอ
-
ถ้าจะขอต่ออีกนิดจะยืดเยื้อไปไหม?
แบบว่าแฟรงค์ยังไม่เข้ามหาลัยเลย
ทีชเชอร์เพิ่งออกมาเอง
555+ จะตอนพิเศษก็นะ กลัวไม่ต่อเนื่อง
จบเลยดีไหม??
หรืออนุญาติให้คนเขียนต่อได้อีกดีคะ???
>////<
-
ปลาบปลื้มยินดีกับคุณพ่อมือใหม่ค่ะ. จากนี้ไปคือการเริ่มต้นใหม่กับสมาชิกใหม่
อย่าไปสนใจคนอื่นมากนักดีแล้วล่ะ. ใครรับได้ก็รับเนอะ
เขินกับงอนเขียนแบบนี้จ้า. ใช้ภาษาดีแล้วนะคะสื่อถึงอารมณ์ความหมายดีแค่มีพิมพ์ผิดบ้างอาจจะเพราะความเคยชิน เรื่องพิมพ์ตกหล่นแทบไม่มีเลยค่ะ
แอบหวังให้มีอีกหลายๆตอนเพราะอยากอ่านคู่อุ่นบ้าง. :L1:
-
เป็นคุณพ่อมือใหม่กันแล้ว^^
ต่อเรื่อยๆเถอะนะ อย่าเพิ่งรีบจบเลยนะนะนะ
-
ยินดีด้วยนะคุณพ่อคุณป๊า
มีลูกสาวน่ารักน่ารัก
-
ปลาบปลื้มยินดีกับคุณพ่อมือใหม่ค่ะ. จากนี้ไปคือการเริ่มต้นใหม่กับสมาชิกใหม่
อย่าไปสนใจคนอื่นมากนักดีแล้วล่ะ. ใครรับได้ก็รับเนอะ
เขินกับงอนเขียนแบบนี้จ้า. ใช้ภาษาดีแล้วนะคะสื่อถึงอารมณ์ความหมายดีแค่มีพิมพ์ผิดบ้างอาจจะเพราะความเคยชิน เรื่องพิมพ์ตกหล่นแทบไม่มีเลยค่ะ
แอบหวังให้มีอีกหลายๆตอนเพราะอยากอ่านคู่อุ่นบ้าง. :L1:
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคะ และขอบคุณที่ติดตามมาตลอดนะคะ
จะพัฒนาให้ดีขึ้นๆ คะ =)
-
เป็นคุณพ่อมือใหม่กันแล้ว^^
ต่อเรื่อยๆเถอะนะ อย่าเพิ่งรีบจบเลยนะนะนะ
ขอบคุณค่าาที่ติดตามมาตลอดนะคะ
=)
ติดตามกันต่อไปน๊าา >///<
-
ยินดีด้วยนะคุณพ่อคุณป๊า
มีลูกสาวน่ารักน่ารัก
ขอบคุณค่า =)
ฝากสมาชิกใหม่น้องทีชเชอร์ด้วยนะคะ
-
โอยยย ซึ้งมาก น้ำตาจะซึม จริงๆนะ T_T
แล้วก็เขียนต่อเลยค่ะ รออ่านอยู่แล้วววว ^^
-
ตอนนี้น่ารักจัง คุณพ่อ คุณป๊า มือใหม่ o13
อย่าพึ่งรีบจบน้าอยากอ่านต่อเรื่อยๆเลย
มาต่ออีกน้า รอ รอ รอ :katai2-1: :mew3:
-
ต่อไปอีกหน่อยก็ดีค่ะ
ให้เห็นแฟรงค์ที่เป็นผู้ใหญ่มาอีกหน่อย
การเปิดเผยในโซเชี่ยลมีเดียเหมือนดาบ 2 คม
เราเปิดรับความเห็นของคนที่มีทั้งบวกและลบ
ต้องทำใจ
-
คุณพ่อ คุณป๊า มือใหม่ ยินดีด้วยจ้า
จบแบบ happy เนอะ มาอัพเรื่อยๆ แบบตอนพิเศษ ก้อดีนะ
-
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มแก้มแทบแตก
น่ารักมากคะ คุณป๊ากะคุณพ่อเนี่ย เข้ากันมากๆ
อย่าให้มีตอนต่อไปเรื่อยๆเลยจ้า
ยิ่งอ่านยิ่งสนุก น่าติดตาม ^^
-
Ch 52 ทีชเชอร์ || Jay ‘ Mode
ตั้งแต่เด็กหญิงทีชเชอร์เข้ามาในชีวิตผม
ทุกๆอย่างเปลี่ยนไปมากครับ 5555
จากที่เมื่อก่อนจะค้างที่คอนโด
แต่ตอนนี้ผมกับแฟรงค์จะไปค้างที่บ้านแม่
แฟรงค์ติดยายหนูมาก ถึงกับไม่ยอมกลับบ้าน
จนป๊าของแฟรงค์เลิกบ่นละครับ 5555+
วันแรกที่พยาบาลเข็นเตียงยายหนูเข้ามาในห้องพัก
เพื่อจะให้ยายหนูดื่มนมจากเบลล์
แม่ผมไปอุ้มยายหนูออกมาจากเตียงเข็น
ก่อนจะเรียกผมกับแฟรงค์ให้ไปอุ้มบ้าง
ตอนนั้นมันเป็นอะไรที่ตื่นเต้นมากๆครับ ไม่กล้าจับ ไม่กล้าอุ้ม
แฟรงค์ไม่กล้าจับเลย กลัวจับแรงไปแล้วยายหนูจะร้องไห้
แต่สุดท้ายก็ทำได้ครับ ,, น้ำตาคลอเลยตอนที่ได้อุ้มยายหนูตอนแรก
น่ารักมากกกกก >//////<
ผมอุ้มยายหนู แฟรงค์ก็ถ่ายรูปใหญ่เลยครับ
อ่ออ แฟรงค์เอาเงินเก็บที่ได้มาจากค่าขนม ไปซื้อกล้องมาใหม่ครับ
555 แฟรงค์บอกว่ากล้องมือถือมันไม่ชัด
เห่อมากกกกกกก ตั้งแต่ยายหนูเข้ามาในห้อง
ผมแทบจะไม่เห็นแฟรงค์หยุดถ่าย จนม๊าบอกว่า
ม๊าของแฟรงค์ :: แฟรงค์พอแล้ว ยายหนูได้ยินเสียงชัตเตอร์มากไปแก้วหูจะเสียนะ
แฟรงค์ :: จริงหรอม๊า แก้วหูเสียเลยหรอ
งั้นไม่ถ่ายๆ มันปิดเสียงขัตเตอร์ไงอะ งั้นเดี๋ยวแฟรงค์มานะ
แล้วทำท่าจะเดินไปนอกห้อง
ม๊าของแฟรงค์ :: จะไปไหนละนั้นตาแฟรงค์
แฟรงค์ :: ไปร้านขายกล้องอะม๊า ให้เค้าสอนวิธีปิดเสียงชัตเตอร์
หรือถ้าปิดไม่ได้จะหารุ่นที่ไม่มีเสียงชัตเตอร์มาใหม่ เดี๋ยวแฟรงค์มา
ผม :: ไม่ต้องไปเลย บอกแล้วไงว่าต้องประหยัด ม๊าเค้าแซวเฉยๆ
แล้วแฟรงค์ก็หันไปยิ้มเขินให้ม๊า 55555
คิดว่าผมกับแฟรงค์เห่อแล้วนะ พวกเพื่อนผมเห่อกว่าอีกครับ
เชนกับน้องแบงค์มาแต่เช้าเลย เอากำไลข้อเท้าทองมาฝากทีชเชอร์
แบงค์อมยิ้มตลอด อยากจับตัวยายหนูมาก แต่เชนห้ามไว้
เชน :: อย่าจับหลานนะแบงค์
แบงค์ :: ทำไมอะพี่เชน
เชน :: มือเราสกปรกเดี๋ยวหลานจะติดเชื้อโรคเอา
แบงค์ :: เดี๋ยวแบงค์ไปล้างมือก่อนก็ได้
เชน :: เสื้อผ้าเราก็เปื้อนฝุ่นมา เอาไว้หลานโตกว่านี้ก่อนค่อยอุ้มนะ
แล้วอย่าเอานิ้วไปจิ้มๆหลาน เดี๋ยวหลานร้องไห้
แบงค์หันไปทำหน้าเบ้ใส่แฟรงค์
แบงค์ :: นี้สรุปใครเป็นพ่อทีชเชอร์แน่วะ หวงงงงชิบบหายยเลย
แฟรงค์ :: 55555 มึงไปล้างมือก่อนดิ
ตอนนี้แฟรงค์อุ้มทีชเชอร์อยู่ครับ แล้วหวงลูกมากด้วย
555 คือไม่ยอมให้ผมอุ้ม TT
ทีชเชอร์ไม่งอแงเลยครับ กินนมแล้วนอนตลอด
หรือปกติเด็กก็เป็นแบบนี้??
เบลล์เองมีน้ำนมให้ลูกครับ เพราะตอนคลอดทีชเชอร์
หมอก็ให้ทีชเชอร์ดูดนมจากอกเบลล์ก่อน
เพื่อกระตุ้นน้ำนมครับ ( ม๊าของแฟรงค์บอกแบบนั้นอะนะ )
สายๆหน่อยพยาบาลก็พาทีชเชอร์ไปพักที่ห้องเด็กเหมือนเดิม
ปิ่นเปอร์ เอาชุดขวดนมมาเป็นของรับขวัญหลาน
น้ำน่านเฟรินส์ เอาชุดที่นอนกับเสื้อผ้าเด็กมาเป็นของรับขวัญหลาน
อุ่นยิม เอาสร้อยคอทองคำ มาเป็นของรับขวัญหลาน
มี่แชมป์ ไม่น้อยหน้าครับ เอาเงินให้หลาน
ทุกคนบ่นเสียดายที่ไม่ได้อุ้มหลาน
เลยพากันลงไปดูหลานที่ห้องเด็กอ่อน
โดยป๊าแฟรงค์เป็นคนพาไปครับ 55555
คือถ้าแฟรงค์ทำได้คงตามไปนั่งเฝ้าหน้าห้องเด็กอะครับ ผมว่านะ
ส่วนม๊าของแฟรงค์กับแม่ของผม ท่านทั้ง 2 พากันกลับไปนอนพักที่บ้านครับ
เพราะคืนนี้จะมาอยู่เฝ้าเบลล์อีก เหลือผมกับเบลล์แค่ 2 คนในห้อง
เบลล์ :: มีความสุขไหมเจ
ผม :: มีมากๆเลยละเบลล์ เป็นไงบ้างเห็นหน้าลูกแล้ว ลูกน่ารักเนอะ
เบลล์ :: อื้มม ยิ่งเกลียดยิ่งเหมือน ตาเหมือนโชกุนไม่ผิดเพี้ยนเลย
ผม :: ไม่เอาน๊าเบลล์ อย่าคิดถึงเรื่องที่ทำให้เราแย่นะ
เบลล์ :: ขอบใจนะเจที่รักลูกของเบลล์
ผม :: ไม่ใช่ลูกของเบลล์คนเดียวซะหน่อย ลูกของเจด้วย ไม่ต้องห่วงนะเบลล์
เจจะรักยายหนูให้มากๆ เบลล์เองก็ต้องตั้งใจเรียนนะ ว่างเมื่อไหร่ก็กลับมาหายายหนู
เบลล์ :: ถ้าเบลล์ไม่ทิ้งเจไป เบลล์คงเป็นผู้หญิงที่มีความสุขมากที่สุดแน่ๆ ที่มีคนรักแบบเจ
ผม :: ตอนนี้เบลล์ก็เป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดได้นะ
เพราะเบลล์มีเจ มีแฟรงค์ มีเพื่อนๆ และมีทีชเชอร์ตัวน้อยอีกคนไง
เบลล์ :: ขอบใจจ๊ะเจ หยิบมือถือให้เบลล์หน่อยได้ไหม
เบลล์จะโทรหาพ่อนะ หายไปหลายวันเดี๋ยวพ่อจะแปลกใจ
ผม :: ได้ๆ รอเดี๋ยวนะ
ผมเดินไปหยิบมือถือจากกระเป๋าของเบลล์ มายื่นให้เบลล์
แล้วปล่อยให้เบลล์ได้คุยกับพ่อ ผมเลยเดินมานั่งเล่นมือถือรออยู่ที่โซฟา
เลื่อนๆดูไอจี ตอนนี้มีแต่รูปทีชเชอร์ครับ
เพราะพวกปิ่นเปอร์น้ำน่านเฟรินส์อุ่นยิมแบงค์เชนมี่แชมป์
พากันอัพรูปทีชเชอร์ ทั้งรูปเดี่ยว ทั้งรูปคู่ ทั้งรูปกลุ่ม
แต่คือ … ทีชเชอร์นอนอยู่ในห้องเด็ก ทำท่าหลับท่าเดิม
5555 ทีชเชอร์ … หนูเป็นแก้วตาดวงใจของพ่อเจกับป๊าแฟรงค์นะลูก
และดูสิมีคุณลุงคุณป้าคุณอาคุณน้ารักหนูแค่ไหน
ต้องเป็นเด็กดีนะครับ =)
พูดแล้วก็อยากกอดอีก อยากอุ้มอีกจัง,, กลิ่นหอมๆของแป้งเด็ก
มันหอมกว่ากลิ่นตัวคนเราที่ฉีดน้ำหอมอีกครับ 555
สักพักพวกเพื่อนๆผมกับแฟรงค์ก็เดินเข้ามาในห้อง
ทุกคนทักทายเบลล์ เสร็จแล้วก็มานั่งอยู่ที่โซฟากัน นั่งพื้นบ้าง ยืนบ้าง
โดยที่ทุกคนนั่งเล่นมือถือครับ
แบงค์ กับ แฟรงค์ นั้นแบ่งกันดูรูปจากกล้องถ่ายรูป
555 แบงค์ก็ไปซื้อกล้องมาใหม่ครับ บอกว่าเตรียมถ่ายตอนงานปัจฉิม ม.6
เฟรินส์ :: พี่เจๆ ดูสิมีคนเปิดเพจให้ทีชเชอร์ด้วย พี่เจเปิดหรือเปล่า
ผม :: ไม่ได้เปิดนะ แฟรงค์เปิดหรอ
แฟรงค์ :: ไม่ได้เปิดอะ ไหนขอดูหน่อย
พูดจบแฟรงค์ก็หยิบมือถือตรงน้องเฟรินส์ไปดู
พวกผมก็พยายามเบียดๆอยากดูบ้าง 555
แฟรงค์อ่านตรง Bio ในเพจ
แฟรงค์ :: เพจนี้รวบรวมรูปน้องทีชเชอร์จาก FB/IG ของพี่เจพี่แฟรงค์และเพื่อนๆคะ
ประวัติน้องทีชเชอร์
เด็กหญิงกัญญณัช ตันตระกูลเจริญ
เกิด xx/xx/xx
ขออนุญาตเจ้าของรูปทุกรูปด้วยนะคะ
ปิ่น :: เพิ่งคลอดไม่กี่วัน มีคนทำเพจให้แล้วหรอเนี้ยยายหนูน้อย
อุ่น :: ฮอตตตั้งแต่เด็กเลย
แบงค์ :: ใครเปิดวะ
น้ำน่าน :: ซะคนอะในเฟสบุ๊คในไอจีพวกเรา 55555
เชน :: ยอดกดไลค์เพจ วันเดียวปาไปเกือบพัน
ยิม :: ถ้ายิมทำเพจตัวยิมเองจะมีถึง 300 ไลค์ไหม 555555
พวกผมยังคุยกัน อวดรูปกันไปมา
โดยที่หัวข้อบทสนทนาคือ น้องทีชเชอร์ครับ
ไม่ได้หลงเลยจริงๆนะ
พอพาทีชเชอร์กลับเบลล์กลับมาบ้าน ,,
ยายหนูทีชเชอร์ของเรา เลี้ยงง่ายมาก
ไม่งอแงให้คุณย่าทั้ง 2 เหนื่อยเลย
เบลล์เองก็เลี้ยงลูกด้วยน้ำนมแม่ครับ
และปั้มนมเก็บแช่ตู้เย็นไว้เต็มสต๊อกเลย
ป๊าของแฟรงค์ซื้อตู้เย็นให้ใหม่เอาไว้เก็บน้ำนมอย่างเดียวเลยครับ
แฟรงค์เองเรียน ม.6 เทอมสุดท้าย และมีสอบตรงเข้ามหาลัยเรื่อยๆ
ผมเองเรียนปี 3 เทอมที่ 2 ละครับ งานโปรเจคก็เยอะตามมา
เพราะปีหน้าผมจะเข้าฝึกงานภาคสนามจริงๆแล้ว
มันก็เหมือนราบรื่นแบบนี้มาเรื่อยๆ ครับ
จนกระทั่ง ..........
วันนึง ตอนที่ทีชเชอร์อายุได้ 5 เดือน
เป็นวันที่แฟรงค์อยู่บ้าน เพราะปิดเทอมแล้ว
รอผลแอดมิดชั่นอย่างเดียวครับ
ผมกำลังเรียน summer อยู่
แฟรงค์โทรมาหาผมด้วยเสียงที่ไม่สบายใจเอามากๆครับ
แฟรงค์ :: พี่เจๆ
ผม :: มีอะไรแฟรงค์ ทำไมทำเสียงแบบนั้น
แฟรงค์ :: ยายหนูตัวร้อนมากเลยพี่
ผม :: อ้าวว ทำไมละ เมื่อเช้าก่อนพี่มายังดีอยู่เลย
แฟรงค์ :: ไม่รู้อะพี่ พี่เลิกกี่โมง พาลูกไปหาหมอกัน
นี้งอแงไม่ยอมนอนเลย พี่เบลล์ก็เอาไม่อยู่แล้ว
ผม :: แล้วแม่ละ
แฟรงค์ :: ม๊าผมพาอาม่าไปหาหมอ ส่วนแม่พี่เจไปบ้านสวนครับ
ผม :: เดี๋ยวพี่รีบไปนะ แฟรงค์เตรียมกระเป๋าให้ลูกเลย
ผมรีบวางมือถือ ก่อนจะบอกเชนว่าจะกลับก่อน
เชน :: มึงจะไปไหนเจ
ผม :: ยายหนูไม่สบาย กูต้องพาไปหาหมอ
มี่ :: แต่อาจารย์คนนี้ดุมากนะเว้ยย รออีกแป๊บดิวะจะหมดคาบแล้ว
ผม :: ลูกกูไม่สบายมี่ เดี๋ยวกูขออนุญาตอาจารย์เอง
ผมยกมือขออนุญาตอาจารย์
อาจารย์ :: ว่าไงครับ เจษฎา
ผม :: ผมจะขออนุญาตกลับก่อนได้ไหมครับ
อาจารย์ :: คุณมีธุระอะไร ถึงกลับต้องขอกลับก่อนกลางคลาสเรียน
ผม :: ลูกสาวผมไม่สบายครับ ต้องรีบกลับไปรับมาโรงพยาบาล
อาจารย์ :: คุณมีลูกแล้วงั้นหรอ นี้คุณเพิ่งเรียนอยู่เลยนะ ทำไมทำอะไรไม่ยั้งคิด
เพราะมีคนแบบพวกคุณไง เลยมีเด็กมีปัญหาเต็มสังคมไทย
ผม :: ครับ ผมไปได้ไหมครับ
อาจารย์ :: เชิญ!
ผมเดินออกจากห้องมาก็ยังได้ยินเสียงอาจารย์บ่นๆ
เรื่องการไม่พร้อมในสังคมไทย การมีลูกก่อนวัยฯลฯ
อยากตอบกลับเหมือนกันครับว่า
คนบางคนเค้าอาจจะไม่อยากมีก็ได้ครับ แต่เค้าโดนข่มขืนโดนกระทำโดยไม่เต็มใจ
พอเค้ามีลูกเกิดขึ้นมาเค้ายินดีที่จะอุ้มท้องและเลี้ยงดูเด็กต่อไป
ไม่ได้ฆ่าเด็กให้ตายตั้งแต่ถือกำเนิดในครรภ์ เค้าไม่ได้ทำให้สังคมไทยแย่ลงหรอกครับ
แต่คนที่คิดแบบอาจารย์มากกว่า ที่ทำให้สังคมไทยแย่
แต่ไม่มีเวลาได้หงุดหงิดหรือโกรธมากครับ ต้องรีบกลับบ้านก่อน
พอถึงบ้านแล้ว แฟรงค์กับเบลล์ยืนรออยู่แล้วครับ
ก็รีบขึ้นรถแล้วไปโรงพยาบาลประจำ ที่คลอดทีชเชอร์
ระหว่างรอหมอตรวจ
เบลล์ :: ทำไมทีชเชอร์เป็นแบบนี้อะ เบลล์กลัวลูกเป็นอะไรจัง
แฟรงค์ :: ทีชเชอร์ไม่เป็นไรหรอกนะพี่เบลล์ ถึงมือหมอแล้ว
ผม :: ไข้ขึ้นได้ไงอะเบลล์ เมื่อเช้าก่อนเจไปเรียน ยังไม่มีไข้เลย
เบลล์ :: นั้นแหละเบลล์ก็ไม่รู้ กำลังจะให้นมลูก พอจับตัวถึงรู้ว่าตัวร้อน แล้วก็เริ่มร้องไห้งอแงไม่หยุดเลย
แฟรงค์ :: ร้องไห้จนผมทำอะไรไม่ถูกเลยละ
ระหว่างรอผมก็โทรไปบอกแม่ผมว่าทีชเชอร์ไม่สบาย และบอกม๊าของแฟรงค์
ท่านทั้ง 2 บอกว่าจะรีบตามที่โรงพยาบาล
สักพักหมอก็เรียกพวกผมเข้าไปคุยในห้อง
ตอนนี้ทีชเชอร์ตัวน้อยนอนหลับแล้วครับ
แต่มีสายน้ำเกลือ และสายออกซิเจนช่วยหายใจติดไว้
เห็นภาพแบบนั้นปุ๊บ คือใจผมจะร้องไห้
แต่เบลล์ร้องไปแล้ว แฟรงค์ก็เริ่มหน้าเสีย
ผมเลยต้องเข้มแข็ง เพราะไม่อยากให้เบลล์กับแฟรงค์อ่อนแอกว่านี้
ผม :: ครับคุณหมอ ทีชเชอร์เป็นยังไงบ้าง
หมอ :: ตอนนี้หมอให้ยาลดไข้แล้ว และให้ออกซิเจนช่วยหายใจไปก่อน
แล้วเดี๋ยวเฝ้าสังเกตอาการกันอีกที
ผม :: แล้วน้องเป็นอะไรครับ พอทราบสาเหตุไหม
หมอ :: จากที่หมอตรวจเมื่อกี้ หมอฟังเสียงหัวใจแล้ว ทีชเชอร์มีหัวใจรั่วและรั่วเยอะมาก
ตอนนี้เบลล์ร้องไห้หนักกว่าเดิม จนแฟรงค์ต้องไปยืนกอดเพื่อปลอบเบลล์
ผม :: แล้วจะอันตรายมากไหมครับ เราต้องรักษายังไง
หมอ :: เดี๋ยวเราส่งเรื่องให้หมอด้านหัวใจมาดูแลเรื่องนี้ให้แล้วนะครับ
ตอนนี้เราก็รอให้น้องไข้ลด และสังเหตุอาการไปก่อน
เดี๋ยวยังไงให้น้องนอนในห้อง ICCU ไปก่อนนะครับ
ผม :: ครับ ขอบคุณครับหมอ
เบลล์ :: สาเหตุละคะ ทำไมลูกหนูถึงเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว
หมอ :: มารดาติดเชื้อในขณะตั้งครรภ์ / ผู้ที่บิดา มารดา หรือบรรพบุรุษเป็นโรคหัวใจพิการแต่กำเนิด /
ภาวะการขาดออกซิเจนของทารก เช่น มารดามีการตกเลือดในระหว่างการตั้งครรภ์ เป็นต้นนะครับ
อย่างกรณีของคุณ เท่าที่หมอดูใบประวัติการเข้ารับการรักษา คุณเคยติดยาเสพติด
และเคยตกเลือดมาก่อน อาจจะเป็นสาเหตุของโรคนี้ก็ได้ครับ
แต่หมอก็ไม่สามารถจะยืนยันชัดเจนได้ ยังไงทำใจให้สบายนะครับ เรามาช่วยกันรักษาทีชเชอร์กัน
เบลล์ :: เพราะเบลล์อีกแล้วใช่ไหม ที่ทำให้ลูกเป็นแบบนี้
ผม :: ไม่ใช่หรอกเบลล์ อย่าคิดแบบนั้น ตอนนี้เบลล์ต้องเข้มแข็งนะ
ทีชเชอร์ต้องการแม่นะเบลล์ อย่าอ่อนแอแบบนี้สิ จะเลี้ยงลูกต่อได้ไง
แฟรงค์ :: ใช่แล้วพี่เบลล์ มาอดทนมาเข้มแข็งเพื่อทีชเชอร์กัน
หลังจากคุยกับหมอเสร็จ พวกผมก็ไปยืนมองเจ้าตัวน้อยของพวกผม หน้าห้อง ICCU
เห็นลูกเป็นแบบนี้แล้วคนเป็นพ่อเป็นแม่ใจจะสลายครับ
สงสารทีชเชอร์ ,,
ทีชเชอร์นอนโรงพยาบาลเกือบ 1 อาทิตย์ จนไข้ลด และไม่มีอาการเหนื่อยหอบ
คุณหมอโรคหัวใจจะทำเอคโค่ให้ทีชเชอร์เพื่อตรวจอย่างละเอียดอีกครั้ง
เพราะว่าวันนี้ทีชเชอร์ไม่สบายเลยไม่สามารถทำได้
คุณหมอนัดในอีก 6 เดือนข้างหน้า ให้มาทำเอคโค่
พวกผมพาทีชเชอร์กลับบ้าน
และพยายามเฝ้าสังเกตอาการของทีชเชอร์ตลอด
ตอนนี้ทีชเชอร์ 7 เดือนแล้ว ยังไม่มีอาการอะไรครับ
ร่าเริง โตตามวัยของเค้าเลย
เบลล์ไปเรียนต่อแล้ว ,,
และบอกว่าถ้าสามารถกลับมาได้ในอีก 5 เดือนหน้า
ที่ทีชเชอร์มีนัดทำเอคโค่ จะกลับมา
ก่อนวันที่เบลล์จะเดินทาง เบลล์นอนกอดลูกทั้งคืน
ร้องไห้ทั้งคืน แต่เบลล์ก็ต้องไปครับ ไปทำหน้าที่ของลูกที่ดี
เพราะพ่อแม่เบลล์ยังไม่ทราบเรื่องนี้ แต่เบลล์ก็สัญญากับพวกผมว่า
สักวันเบลล์จะบอกพ่อกับแม่
ส่วนวันนี้เป็นวันรายงานตัวนักศึกษาใหม่
ของนายอนุชา สกุลพิทักษ์ เป็นนักศึกษาคณะวิศวะเต็มตัวแล้ว
แฟรงค์แอดมิดชั่นติดคณะเดียวกับผม และมหาวิทยาลัยเดียวกัน
วันนี้ผมเลยอุ้มทีชเชอร์มาส่งแฟรงค์รายงานตัวด้วย
แฟรงค์ :: พี่เจพาลูกไปรอที่ใต้คณะเถอะ
เดี๋ยวแฟรงค์ไปยื่นเอกสารรายงานตัวเอง
ผม :: ครับ แล้วยังไงโทรหาพี่นะ
แฟรงค์ :: โอเค ,, ทีชเชอร์ครับ เดี๋ยวป๊ามาหานะ
ก่อนจะก้มมาฟัดแก้มเจ้าตัวน้อย ที่หัวเราะคิกคักๆที่โดนป๊าแฟรงค์ฟัดแก้ม
ผมอุ้มทีชเชอร์เดินเข้าไปใต้คณะ ที่ตอนนี้กำลังเตรียมรับน้องกกัน
มีทั้งตีกลอง ร้องเพลง รอน้องๆที่รายงานตัวเสร็จเดินมาที่คณะ
เจ้าตัวน้อยของผมได้ยินเสียงกลอง เสียงร้องเพลงก็โยกเต้นๆใหญ่เลยครับ
สนุกเชียวนะยายหนู ..
พอผมเดินมาถึงใต้คณะ น้องยิมรีบวิ่งมารับทีชเชอร์ไปอุ้ม
ยิม :: เห้ยยย ทีชเชอร์ … พี่ยิมคิดถึงจังครับบบบ
แล้วก็ยื่นมือมาอุ้มทีชเชอร์ไป
ผม :: ไม่คิดจะทักพี่รหัสก่อนหรือไง
ยิม :: แหะๆ สวัสดีครับพี่ ผมพาทีชเชอร์ไปเล่นกับพวกเพื่อนๆนะ
ผม :: อืมๆ อย่าให้กระโดดเต้นมากละ น้องเหนื่อยมากไม่ได้ รู้ใช่ไหม
ยิม :: รู้ครับบบบบ
ผมมองยิมอุ้มทีชเชอร์ไปเล่นกับเพื่อนๆ
น้องๆในคณะผมรีบวิ่งมาถ่ายรูปมาเล่นกับทีชเชอร์กันใหญ่
ผมเลยเดินมานั่งกับมี่ที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ที่โต๊ะใต้คณะ
มี่ :: มาละหรอวะคุณพ่อ
ผม :: อืมม ละเชนไปไหน
มี่ :: ไปรอรับเด็กปี 1 หน้าอาคารอำนวยการ
ผม :: อ่อๆ แล้วมึงกินไรยังเนี้ย
มี่ :: ยังอะ รอกินพร้อมแชมป์ เดี๋ยวมันจะซื้อเข้ามา
มึงจะเอาอะไรไหม โทรไปบอกมันดิ
ผม :: เออๆ เดี๋ยวกูโทรหามันก่อน
มี่ :: แล้วทำไมเอาทีชเชอร์มาด้วยวะ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก
ผม :: ไม่มีคนเลี้ยงวะ แม่กูไปทัวร์ประเทศจีน
ม๊าของแฟรงค์ก็ออเดอร์ถุงมือเข้ามาเพียบเลย กูเลยต้องเอามาด้วย
มี่ :: แล้วตอนฝึกงานจะไม่ยุ่งหรอวะ
ผม :: กูว่าจะฝึกบริษัทพ่อแฟรงค์วะ
มี่ :: ไหนมึงบอกไม่อยากพึ่งพาพ่อแฟรงค์ไง
ผม :: ก็พ่อแฟรงค์จะเปิดสาขาใหม่ รับงานด้านวิศวะโดยตรง
แยกจากงานด้านสถาปัตย์ที่พ่อทำ กูเลยต้องเข้าไปศึกษางานของบริษัท
มี่ :: อ่อๆ จะเปิดบริษัทให้มึงกับแฟรงค์ว่างั้นเถอะนะ
ผม :: ก็ประมาณนั้นแหละวะ
มี่ :: เออๆ โทรไปสั่งข้าวได้ละมึง เดี๋ยวแชมป์มันจะมาซะก่อน
ผมรีบโทรไปสั่งข้าวกับแชมป์ สั่งเผื่อแฟรงค์ด้วย
เพราะต้องโดนรุ่นพี่รุมแกล้งแน่ๆ คงจะหิวแย่ 5555
พอบ่ายๆ พวกผมก็ดูน้องๆปี 2 ปี 3 รับน้องกันครับ
ส่วนยายหนูน้อยของผม นอนหลับไปแล้ว เอาไปนอนในห้องพักอาจารย์
ทีชเชอร์เป็นที่รักของทุกคนมากครับ มีเพจคอยอัพเดทตลอด
บางวันก็มีคนเอาเสื้อผ้าเด็กมาให้ผม บอกว่าฝากให้ทีชเชอร์
เป็นไงละครับ ลูกสาวผม ,, แฟนคลับเยอะมากกก
ผมนั่งดูไปซะพัก ก็แยกย้ายปล่อยให้น้องกลับบ้านได้
พร้อมทั้งนัดวันที่น้องๆจะต้องมารับน้องที่มหาวิทยาลัยอีกครั้ง
พอเสร็จแยกย้ายกัน แฟรงค์ก็เดินมาหาผมที่ใต้คณะพร้อมกับเชน แชมป์ และก็น้องแบงค์
ผม :: ไงสนุกไหมมาวันแรกเจอเลย
แฟรงค์ :: สนุกดี 5555
พอแฟรงค์กับแบงค์จะนั่งลง มี่ก็ตะโกนขึ้น
มี่ :: เห้ยยยย จะนั่งโต๊ะกับรุ่นพี่แนะนำตัวยังวะ
แฟรงค์ :: โหวว พี่มี่หิวข้าวแล้ว อย่าแกล้งดิ
มี่ :: เถียงรุ่นพี่หรอวะ เห้ยยย ไอ่เด็กปี 2 รุ่นน้องเถียงรุ่นพี่ต้องทำไงวะ
เด็กปี 2 :: พี่มี่ครับ ขอโทษแทนน้องผมด้วย
มี่ :: กูถาม ตอบให้ตรงคำถาม
เด็กปี 2 :: สั่งซ่อมครับ
มี่ :: ลุกนั่ง 30 ปฏิบัติ
เด็กปี 2 หันมาบอกแฟรงค์ให้ปฏิบัติ
แฟรงค์ส่งสายตามาให้ผมช่วย 555555
ช่วยไม่ได้อะแฟรงค์ เดี๋ยวคนอื่นหาว่าลำเอียงนะ
แฟรงค์ :: ลุกนั่ง 30 ปฏิบัติ
แล้วแฟรงค์ก็ลุกนั่งจนครบ ก่อนจะนั่งหอบอยู่ข้างๆผม
แฟรงค์ :: พี่มี่อะ แกล้งแฟรงค์ทำไม TT ปวดขาไปหมดแล้ว
เชน :: นี้ยังน้อยไปนะ เปิดเทอมมึงเจอหนักแน่
แฟรงค์ :: สงสารผมเถอะครับ ตอนกลางคืนผมต้องทำลูก เอ้ยย ต้องเลี้ยงลูก
ผม :: เห้ยย แชมป์ กูว่าต้องสั่งลงโทษอีกนะ ท่าทางยังมีแรงอีกเยอะ
แล้วพวกผมก็หัวเราะแฟรงค์กัน 555555555555
ผมนั่งคุยกันสักพักก็แยกย้ายกัน แต่พวกมันจะตามไปเล่นที่คอนโดผม
ตอนนี้ผมพายายหนูมานอนที่คอนโดด้วย เพราะแม่ไม่อยู่บ้าน
ผมกับแฟรงค์เดินไปรับยายหนูที่ห้องพักอาจารย์
ผม :: อาจารย์ครับ ผมมารับลูกสาวครับ
อาจารย์ :: โน้นๆ หัวเราะเอิกอ๊ากกอยู่กับอธิการโน้น ไปรับเถอะ
โหยยยลูกสาวพ่อ ,, เล่นของสูงเลย
แล้วอาจารย์ก็หันไปคุยกับนักศึกษาใหม่ต่อ
ผมเดินเข้าไปรับยายหนูกับอธิการ
แล้วเดินออกมาก็เจอเด็กนักศึกษาคนนั้นยืนรออยู่
น้องนักศึกษาใหม่ยกมือสวัสดีผม
ผมเลยทักทายกลับไป
ผม :: อ่อ สวัสดีครับ เด็กใหม่วิศวะหรอ
เด็กนักศึกษาใหม่ :: ครับผม
ผม :: ชื่ออะไรละเรา แนะนำตัวหน่อยสิ
เด็กนักศึกษาใหม่ :: ผมชื่อ ปั้นสิบ สิตางค์ครับ ฝากตัวด้วยนะครับพี่เจ =)
หื้มมมม ,, รู้จักผมได้ยังไงกัน?
......................
ท่าทางปีการศึกษานี้จะสนุกแน่ๆคะ =)
อยากรู้จักปั้นสิบ สิตางค์
ติดตามได้จากเรื่องนี้นะคะ
❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.0
-
พี่เจก็นะแกล้งน้องได้
ลูกสาวพ่อกับป๊าดังใหญ่แล้ว^^
-
น้องทิชเชอร์น่ารักจัง :-[
-
โอยสงสารน้อง
คงต้องรออายุถึงก่อนถึงจะผ่าตัดหัวใจได้เนอะ ปั้นสิบเปิดตัวแล้วคนกันเองๆ
รอตอนต่อไปจ้า ยาวปายๆๆ
-
น้องทีชเชอร์น่ารัก ขอให้น้องสุขภาพแข็งแรง
เป็นเด็กน่ารักของทุกคน
-
สงสารน้องจังเลย
นี่ยังกลัวเลยนะว่าทางโชกุนอาจจะมีโรคที่สืบทอดกันมาตามสายเลือดที่ยังไม่รู้อีกหรือไม่ก็ทางครอบครัวฝ่ายนั้นจะมาหาทางเอาลูกไป
แตกต่างกันลิบลับเลยมหาลัยเมืองไทยกับมหาลัยเมืองนอก
แถบสแกนนะมีเอาลูกมาเรียนด้วยในห้องเลย (ตราบใดที่ลูกไม่รบกวน อาจารย์ก็ชิลๆนะ มีมาทักเด็กด้วย)
การที่อาจารย์ด่าประจานเจในห้องนะ เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำอย่างยิ่ง
มีปัญหาก็ควรเรียกมาคุย ผิดกฏก็ว่ากันไป
ุ้ถ้าอาจารย์มหาลัยของเราทำแบบนี้อาจารย์โดนนักเรียนฟ้องแน่
แต่น่ารักมากๆมีลูกเข้ามาทำให้ทั้งสองคนเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาเลย
-
ตามปกตินะคะ ไม่อัพคืนวันอาทิตย์คะ
ผู้เขียนต้องเดินทางไปโรงพยาบาล :)
ขอบคุณทุกๆคนที่ติดตามพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆนะคะ
:mew1:
-
พี่มี่รับน้องเขยแรงง์นะฮัพ 555
-
งานงอก?
-
เย่เย้ มีคนรอกันอยู่ไหม???
อัพพรุ่งนี้ช่วงบ่ายๆนะคะ =)
-
เข้ามารออ่ะ
-
น้องแฟรงค์โดนพี่ๆแกล้ง น่าฉงฉาน 555555
แวะมารอจ้า o13 o13
-
Ch 53 พี่เลี้ยง || Oon ‘ Mode
สวัสดีครับ ผมอุ่นนะครับ มาขอพื้นที่ทักทายทุกๆคนหน่อย
ตอนนี้พวกผมเป็นนักศึกษาแล้วนะครับ ไม่ใช่เด็ก ม.ปลาย แล้ว
แต่ละคนก็เลือกคณะต่างๆกันไป แต่มีแฟรงค์กับแบงค์
ที่ยังยืนยันจะเข้าวิศวะ 555+
ก็พวกมันเป็นเขย-สะใภ้วิศวะนิครับ
จะแยกไปก็ยังไงอยู่อะนะ
ส่วนผมเอง ตอนแรกก็จะเข้าวิศวะเหมือนกัน
แต่พี่ยิมบอกไม่ให้เข้า เพราะงานมันเยอะ เดี๋ยวไม่มีเวลาให้กัน
แม่ผมกับแม่พี่ยิมก็บอกว่าไม่อยากให้เรียน เลยได้มาเรียนบัญชีแทน
เปอร์เรียนแพทย์ครับ มันเก่งๆ
น้ำน่าน ติดสถาปัตย์ อันนี้สมใจพ่อน้องเฟรินส์ 555
แบงค์กับแฟรงค์ติดวิศวะ
พวกผม 5 คน ยังเรียนมหาวิยาลัยเดียวกันเหมือนเดิมครับ
และจุดรวมพลก็ใต้ตึกคณะวิศวะแบบเดิม =)
วันนี้เปิดเทอมวันแรกครับ
แต่ละคณะมีรับน้อง มีเรียกน้องไปซ้อมเชียร์ปกติ
แต่บัญชีแบบพวกผม ,,
วันนี้ไม่มีนัด มีแต่รุ่นพี่เข้าไปให้ห้องตอนเรียน
บอกว่าจะมีงานอะไรบ้างที่ต้องเข้าร่วม
และเวลากี่โมงๆที่ต้องมาเจอรุ่นพี่
แล้วก็ปล่อยครับ
ผมก็เลยเดินมารอเจอพวกมันที่ใต้ตึกคณะวิศวะ
มารอเจอพี่ยิมด้วยแหละครับ
555+ กลับพร้อมกันนิ ‘
ตอนนี้แม่ผมให้ย้ายมาอยู่กับพี่ยิมแล้ว
ครอบครัวเราทั้ง 2 รับได้และก็เข้ากันได้ดีมากกก
แม่ผมกับแม่พี่ยิมก็ไปเกาหลีด้วยกันครับ
อาทิตย์กว่าละยังไม่กลับเลย
จนพี่ยิมแซวว่าสงสัยพากันไปศัลยกรรม 555555+
ผมเดินมาถึงโต๊ะประจำก็เจอพี่แชมป์กับพี่มี่
ผม :: สวัสดีครับพี่ ไม่ไปฝึกงานหรอครับ
พี่มี่ :: ฝึกเสร็จแล้ววันนี้เลิกไว เลยมาดูเด็กๆรับน้องกัน
แล้วไงคณะแกไม่รับหรือไง
ผม :: วันนี้ไม่อะครับ แล้วพี่เชนกับพี่เจจะเข้ามาไหมอะครับ
พี่มี่ :: มาสิ แฟนมันรับน้องนิมันต้องมาอยู่แล้วละ 5555
พี่แชมป์ :: มันก็คงมาเฝ้าแหละว่ามี่จะแกล้งไรแฟนมัน ชอบแกล้งน้องนิสัยไม่ดีวะ
พี่มี่ :: เอาน่ะ .. หมั่นไส้พวกมันเฉยๆ
ผมนั่งเล่นมือถือรออยู่แบบนั้นซะพัก แฟรงค์ก็วิ่งมาหาผมที่โต๊ะ
แฟรงค์ :: เห้ยยอุ่นๆ มึงว่างละใช่ไหม
ผม :: เออๆว่างละดิ
แฟรงค์ :: เดี๋ยวมึงเลี้ยงทีชเชอร์ให้กูหน่อยได้ไหม กูรับน้องยังไม่เสร็จเลย
ผม :: แล้วพี่เจอะ
แฟรงค์ :: พี่เจจะเข้ามามหาลัยด้วยไง แต่ต้องไปอยู่ดูรับน้อง
แล้วอาจารย์นัดพี่ปี 4 ไปคุยเรื่องฝึกงานต่อ
พี่เจเอาทีชเชอร์ไปนั่งในคลาสด้วยไมได้
ผม :: แล้วพี่เลี้ยงทีชเชอร์ละวะ
แฟรงค์ :: เค้าเลิกงาน ห้าโมงเย็น
แล้วไม่ได้บอกก่อนจะฝากเพิ่ม เค้าไม่ว่างวะ
นะมึงนะๆ เลี้ยงลูกให้กูหน่อย
ผม :: เออๆได้ๆ แต่กูเลี้ยงไม่ค่อยเป็นนะ มึงก็รู้
แฟรงค์ :: เออๆ ขอบใจๆ กูบอกพี่เจก่อน
แล้วก็มีเพื่อนใหม่หน้าตาน่ารักของแฟรงค์วิ่งตามมาถาม
“แฟรงค์ๆ หาคนเลี้ยงทีชเชอร์ได้ยัง”
แฟรงค์ :: ได้แล้วละจะฝากเพื่อนไว้ที่นี้แหละ
แล้วค่อยพากลับคอนโดพร้อมกัน เออๆ อุ่น นี้เพื่อนใหม่กูชื่อ ปั้นสิบ
ปั้นสิบนี้เพื่อนเราสมัยมัธยมชื่อ อุ่น แฟนพี่ยิม ปี 3
ปั้นสิบ :: สวัสดีนะอุ่น แฟนพี่ยิมนี้เอง ถึงว่าพี่ยิมหันมามองทางนี้บ่อยๆ 555
ผม :: ยินดีที่ได้รู้จักนะปั้นสิบ ชื่อน่ากินมาก
แฟรงค์ :: ถ้ามึงไม่อยากปากแตกเพราะตีน
นักเรียนนายร้อยนะ มึงอย่าไปยุ่งกับปั้นสิบมัน
แฟนมันเรียนตำรวจ 55555
ปั้นสิบ :: เห้ยยๆ นั้นเพื่อนเรา ไม่ใช่แฟน
แฟรงค์ :: หรออออออออออ 555555555
ปั้นสิบ :: เรารีบไปเข้ารับน้องเหอะ
ก่อนจะวิ่งหน้าแดงไปรับน้อง
ผม :: มันมีแฟนเป็นผู้ชายหรอวะ
แฟรงค์ :: กูไม่รู้วะ แค่เคยเห็นมานั่งรอตอนนัดรับน้องช่วงใกล้ๆเปิดเทอมอะ
ผม :: ออ โอเคๆ มึงไปรับน้องเถอะ เดี๋ยวพี่เจพาทีชเชอร์มาด้วยใช่ปะ
แฟรงค์ :: เออๆ เลี้ยงลูกกูดีๆนะ
ผม :: เออ รีบไปๆ
แฟรงค์วิ่งเข้าไปรับน้องต่อ พี่มี่กับพี่แชมป์ก็ชวนกันไปแกล้งน้อง
ใช้คำว่าแกล้งถูกละครับ 555555+
พี่มี่ตัวดีเลย พี่ปี 2 ปี 3 โดนพี่มี่แกล้งด้วย
และแฟนผมก็โดนตลอดครับ
ผมกับพี่ยิมคบกันมาก็ปีกว่าเกือบ 2 ปีแล้วครับ พอๆกับพี่เจกับแฟรงค์
แต่ผมกับพี่ยิมเคยคุยๆกันมาก่อนหน้านี้แล้ว
แต่ตอนนั้นสถานะไม่ชัดเจนเท่าไหร่
คนบ้าอะไร อยู่ๆอยากหายก็หายไปซะงั้น
แล้วจะให้ผมทำไงอะครับ ,, จะตามหา จะโวยวายก็ไม่ได้
เค้าก็ไม่ได้ขอคบผมเป็นแฟนด้วยซ้ำไป
ก็มีโทรมาหามาถามว่าเป็นไงบ้าง
แต่ผมก็ตอบไปว่าอืมม ตามจีบเด็กอยู่
คือตอนนั้นไปรอรับเฟรินส์กับน้ำน่านไงเลยบอกไปแบบนั้น
พี่ยิมก็โทรมากวนตีน คุยด้วยทุกวันๆ จนบางครั้งก็คิดแว๊ปปเข้ามาว่า
เออ... อยากมีช่วงเวลาแบบนี้นานๆ
คือ ไม่ได้คบกันแต่ได้คุยกันทุกวัน
มันก็แฮปปี้ดีน่ะ ,,
แต่ตอนนั้นก็แค่โทรคุยนะครับ ไม่ได้เจอกันเลย
จนมาเจอหน้ากันที่ร้านสเต็กหลังมหาลัย
ในวันที่แฟรงค์จะมาดูว่าน้องรหัสที่แอบชอบพี่เจเป็นใครนั้นละครับ
พอเห็นหน้าแล้วแบบว่า .......... พี่ยิม
มึงโทรมาเต๊าะกูทุกวัน แต่มาเจอกันอีกทีพี่ยิมมาชอบแฟนเพื่อนผมละ
โกรธมากครับตอนนั้น 555555+
พอพี่ยิมขอตัวกลับก่อน ผมเลยขอตัวกลับบ้าง แล้วก็ตามพี่ยิมมา
ผม :: พี่ยิมทำงี้ต้องการอะไรนั้นแฟนเพื่อนอุ่นนะ
พี่ยิม :: ก็ทำไมอะ ก็แค่ชอบ ทำไมจะคุยจะตามจีบไม่ได้หรอก
ผม :: อ่อ งั้นที่โทรมาคุยกับอุ่นทุกวันๆ มันก็แค่นั้นใช่ไหม
ไม่ได้พิเศษอะไรกว่าใครใช่ไหม
พี่ยิม :: แล้วอุ่นจะให้พิเศษไหมละ
ในเมื่ออุ่นก็บอกว่ามีคนที่อุ่นตามจีบแล้ว
ผม :: พี่ยิมโง่หรือป่าวละ
พี่ยิม :: โง่เรื่องอะไร
ผม :: ถ้าอุ่นมีคนอื่นแล้ว อุ่นจะมาคุยกับพี่ทำไมทุกวันทุกคืน คิดบ้างดิ
พี่ยิม :: อ้าวว ก็ ..
ผม :: ช่างมันเถอะ อุ่นไปละ จะจีบพี่เจก็จีบได้นะ
แต่ถ้าเพื่อนอุ่นเจ็บ อุ่นไม่ยอมแน่ๆ
พูดจบผมก็เดินหนีเลยครับ แต่พี่ยิมมันดึงมือผมไว้
พี่ยิม :: จะไปไหนน เดี๋ยวไม่ส่ง
ผม :: ไปซ้อมดนตรี ไม่ต้องมายุ่ง ไปเองได้
พี่ยิมไม่ฟังครับ มันลากผมไปที่ซูซูกิสวิฟสีน้ำเงิน
ที่จอดอยู่ที่อาคารจอดรถ
ผมก็เดินตามมาด้วยนะ เออ ตามมาทำไมวะ
555555+ พอถึงรถพี่ยิมก็เปิดประตูรถให้ผมขึ้นไป
แล้วมาสตาร์ทรถ แต่ไม่ยอมออกรถซะทีจนผมหงุดหงิด
ผม :: จะไปได้ยังเนี้ย สตาร์ทรถทิ้งไว้มันเปลืองน้ำมัน
พี่ยิม :: บ้านพี่รวย ไม่เป็นไรหรอกนะ
ผม :: งั้นก็เปิดแอร์แรงๆนะ จะนอน
พูดจบผมก็เอนเบาะนอนเลยครับ
กวนตีนจริงๆ จะออกรถก็ไม่ออก
แต่ซะพักก็รู้สึกแปลกๆครับ
พี่ยิมมันเอนเบาะลงมาขนาบคู่ผม แล้วเรียกผม
พี่ยิม :: อุ่น อุ่น
ผม :: อื้มมมม อะไร
พี่ยิม :: เป็นแฟนกันปะ
ผมลืมตาทันทีเลย เจอพี่ยิมนอนมองหน้าอยู่
ผม :: พูดอะไรบ้าๆ
พี่ยิม :: นี้โง่จริงๆสินะ
ผม :: อะไร
พี่ยิม :: ตามจีบมาเป็นปีละนะ ไม่รู้อีกหรอพี่ชอบอุ่นอะ
ผม :: ห๊ะ ...
ตอนนั้นแบบหน้าแดงแน่ๆอะ ร้อนวูบไปหมด
พี่ยิม :: พี่ชอบอุ่นนะ ชอบมานานแล้วด้วย
ขอโทษที่หายไปช่วงแอดมิดชั่น มันเรียนหนักมาก
แต่อยากได้รถได้รางวัลจากแม่ จะได้ตามรับส่งอุ่นได้ไง
ผม :: แล้วทำไมไม่บอกอะไรเลยละ คนรอก็ใจหายนะ
พี่ยิม :: หื้มม คนรอ … อุ่นรอพี่ด้วยหรอ
ผม :: รอสิ รอทุกวันเลย เคยคุยกันตลอดแล้วหายไป ใจหายจะตาย
พี่ยิม :: หื้มม ทำหน้าน่ารักจังครับ
พูดจบพี่ยิมก็ชะโงกหน้าเข้ามาจูบผม
ห๊ะ ,, จูบบบบ >////<
มันร้อนไปทั้งหน้าเลยครับ
ปากมันแบบว่า ,, อธิบายยากครับ
มันร้อน มันเป็นสัมผัสแปลกๆ
แต่อบอุ่นในหัวใจครับ =)
แค่จูบเบาๆครับ ไม่มีดีฟคิสแลกลิ้นร้อนแรงประการใดๆ 555
พอพี่ยิมละหน้าออกไป ก็ยิ้มให้ผม
พี่ยิม :: เป็นแฟนกันนะ จริงๆควรจะชวนนานแล้วละ แต่.. ตอนนี้ก็ทันเนอะ
ผม :: แน่ใจหรอว่าทันอะ
พี่ยิม :: อ้าวว ไม่เอาดิ นะนะนะ เป็นแฟนกันๆ
ผม :: ให้คำตอบเย็นนี้ ,, ไปส่งก่อนเร็วๆเดี๋ยวซ้อมไม่ทัน
พี่ยิม :: งั้นพี่ไปรอรับนะ
ผม :: เดี๋ยวเพื่อนเห็นไม่เอาอะ มันจะล้อ
พี่ยิม :: อายหรือไงอะมีพี่ไปรอรับเนี้ยยย
ผม :: ป่าววววว ,, เขินมันจะแซว
ผมรีบปรับเบาะรถให้มานั่งเหมือนเดิม
ก่อนที่พี่ยิมจะปรับเบาะมาเตรียมขับรถไปส่งผม
พี่ยิม :: งั้นเลิกแล้วโทรมานะ จะมาเอาคำตอบ
ผมได้แต่พยักหน้าแล้วมองไปนอกหน้าต่างแทน
ในเวลานั้นมันเขินมากครับ ผมเองก็ชอบพี่ยิมมานานแล้ว
มันเหมือนคำที่เฝ้ารอ ,, 555555+
แล้วจะเล่นตัวทำไมวะ ไม่ตอบตกลงไปเลยอะ - -
555+ ให้พี่ยิมรออีกไม่กี่ชั่วโมง ไม่เป็นไรหรอก
พอผมเลิกซ้อมดนตรี พี่ยิมก็มารอรับจริงๆครับ
ผมรีบแยกย้ายกับเพื่อนรีบวิ่งไปขึ้นรถเลยฮะ 555555 เดี๋ยวพวกมันถาม
พอขึ้นมาบนรถพี่ยิมก็ชวนไปที่ห้อง
บอกจะมาเอาของขัวญ ที่เตรียมให้ผมไว้หลายปีละ
จะให้ผมซะที ผมก็บอก โอเคๆ
พอเดินมาในห้องพี่ยิม ก็เจอตุ๊กตาตัวใหญ่มาก
พี่ยิมบอกว่าตั้งใจให้วันเกิดปีที่แล้ว
แต่ไม่มีรถมาขนไปให้ 55
จะยัดใส่รถคันนี้ก็ไม่เข้าละ เต็มแน่นไปหมด
แล้วตอนซื้อ เอากลับมาไงอะ - -‘
ก็นั่งคุยกันไปซะพัก จนพี่ยิมถามอีกรอบอะครับ
พี่ยิม :: ตกลงคบกันนะ
ผม :: อืมมม
โอ้ยยย ตอนนั้นเขินมาก
แต่ก็ไม่อยากก้มหน้าหลบตาพี่ยิม
พี่ยิมเลยดึงผมไปกอด ... แล้วเริ่มจูบผม
แต่มันเป็นจูบที่ทั้งคู่ก็ต้องการครับ
เป็นดีฟคิสครั้งแรกของผม
มันเริ่มร้อนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
จนมือพี่ยิมเองก็เริ่มซุกซน
ในตอนนั้นผมไม่รู้หรอกว่า
พี่ยิมกับผมใครเป็นรับหรือรุกยังไง
รู้แค่ผมชอบพี่ยิมมาหลายปี
และพี่ยิมก็ชอบผมเหมือนกัน
ไม่ได้ฝันไว้ถึงการได้มานอนด้วยกัน
ผมก็พยายามจะงัดเอาความรู้ที่มี 555
ที่พวกเพื่อนๆมันเปิดหนังให้ดูต่างๆนาๆมาใช้ครับ
คร่อมตัวพี่ยิมได้ แต่พี่ยิมมันยิ้มเจ้าเล่ห์มากๆ
มันก็ปล่อยให้ผมคร่อมไปแบบนั้น
มือไม้ต่างๆก็บีบเค้นไปจนเสื้อผ้าผมหลุดไปตอนไหนไม่รู้
มารู้อีกทีตอนทีไอ่พี่ยิมมันพลิกตัวมาคร่อมตัวผม
ผม :: โอ้ยยย พี่ยิม เบาๆสิ
พี่ยิม :: คิดจะกดพี่ มันไวไปไหมม
ผม :: ไม่เอาอะ อุ่นต้องกดพี่ดิ
พี่ยิม :: ก็ลองให้พี่กดก่อน ถ้าไม่ดีค่อยว่ากัน
พูดแค่นั้นละครับ ... ผมก็โดนพี่ยิมกด
T______T
กว่าพี่ยิมจะยอมหยุดจะปล่อยผมกลับบ้านก็เกือบเที่ยงคืน
เป็นการฉลองการมีแฟนที่ดีครับ 5555
ผมก็ชอบนะ มีความสุขดี =)
หลังจากวันนั้นก็คบกันมาเรื่อยๆครับ
และตอนนี้พวกเพื่อนๆก็รู้กันหมดแล้ว
ผมมองความรัก และปัญหาของคนรอบข้าง
ไม่ว่าจะกรณีแบงค์ หรือของแฟรงค์
ผมกลัวการสูญเสียมาก เลยพยายามคุยกับพี่ยิม
ว่าถ้าเราไม่พอใจกันเราจะพูดกันนะ
ว่าถ้าแฟนเก่าใครมาหาชวนไปไหนเราไปด้วยกันนะ
55+ บางข้อตกลงของผมกับพี่ยิมอาจเหมือนเห็นแก่ตัวสำหรับใครๆ
แต่ถ้ามันคือความสุขของผมทั้งคู่ .. พวกผมก็ไม่แคร์ครับ
ผมนั่งคิดอะไรเพลินไปซะพัก
พี่เจกับพี่เชนก็มาครับ
พี่เชนหิ้วกระเป๋าของทีชเชอร์เข้ามา
ส่วนพี่เจอุ้มเจ้าหนูทีชเชอร์ที่กำลังส่งยิ้มไปให้คนนั้นคนนี้
พี่เจ :: อ้าวว อุ่น มารอเลี้ยงทีชเชอร์หรอ
ผม :: ครับ เดี๋ยวๆอุ่นไปล้างมือก่อนจะมารับน้องนะ แป๊บๆครับพี่เจ
แล้วผมก็รับไปล้างมือครับ ก่อนมาอุ้มทีชเชอร์
ทีชเชอร์โยกตัวเล่นๆไปมา โห้ยย เบาๆสิครับ พี่อุ่นอุ้มจะไม่ไหวแล้ว
ทีชเชอร์ในวัยเกือบ 8 เดือนเต็ม จ่ำม่ำมากครับ
ดูไม่ออกเลยว่าเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว
พี่เจ :: พี่ฝากไว้แป๊บนะเดี๋ยวพี่ออกมา
พี่เจพูดจบก็เอามือเขี่ยแก้มทีชเชอร์เบาๆ แล้วชวนพี่เชนออกไป
พี่เชน :: ทีชเชอร์จ๊า เดี๋ยวมาหานะ
แล้ววิ่งตามพี่เจเข้าไปรับน้อง
555+ หลงกันหมดละครับ
ทีชเชอร์จ๊า ทีชเชอร์ครับ ทีชเชอร์ โอ้ยย เรียกกันทั้งวันครับ
ผมนั่งเล่นกับทีชเชอร์ที่โต๊ะใต้คณะได้สักพัก
พี่ปิ่นก็มานั่งรอเปอร์
พี่ปิ่นก็ช่วยกันเล่นกันเลี้ยงไปเรื่อย
จนทีชเชอร์เริ่มงอแงครับ ผมก็อุ้มๆเดินไปมา รอให้พี่ปิ่นชงนมให้
คือพวกผมทุกคนเลี้ยงทีชเชอร์มาตั้งแต่คลอดใหม่ๆครับ
เห็นแฟรงค์มันชงนมมันทำได้หมด พวกผมก็เลยจำๆได้ 555
ไม่เคยได้ทำจริงๆซะทีเพราะแฟรงค์มันหวงลูกมันมากกครับ
พอพี่ปิ่นชงนมเสร็จ ก็มารับทีชเชอร์ไปอุ้มป้อนนมเอง
พี่ยิมเดินมาจากไหนไม่รู้มาถามผม
พี่ยิม :: ไหวปะเนี้ย
ผม :: ไหวแหละแต่มันมืดละนะ กลัวยุงกันทีชเชอร์
พี่ยิม :: เออนั้นดิ งั้นพี่ไปถามพี่เจก่อน
พี่ยิมวิ่งหายไปซะพักก็กลับมา
พี่ยิม :: ป่ะๆ พาทีชเชอร์กลับก่อน นี้กุญแจ
พี่ยิมยืนกุญแจห้องกับคีย์การ์ดให้ดู
ผม :: แล้วไม่รับน้องหรอพี่ยิม
พี่ยิม :: ไม่ทำแล้วเหนื่อยยย พี่เจอนุญาตละด้วย
ไปกันเถอะ ปิ่นไปด้วยกันไหม
พี่ปิ่น :: ไม่ดีกว่า รอเปอร์ที่นี้แหละ
บ๊ายบายนะทีชเชอร์ แล้วมาเล่นกับพี่ปิ่นใหม่นะ
พี่ปิ่นหอมแก้มทีชเชอร์ก่อนที่จะส่งคืนให้ผม
พี่ยิมเก็บนมเก็บของเล่นใส่กระเป๋า ก่อนจะพาผมไปที่รถ
แต่ไม่ทันได้เดินออกจากโต๊ะ ปั้นสิบก็วิ่งเข้ามาหา
ปั้นสิบ :: เจ้าหนูทีชเชอร์ดูหน้าแดงๆ เป็นอะไรไหมครับ
หน้าแดงหรอ นี้วิ่งมาพูดแค่นี้นะหรอ
ผม :: ไหนดูสิ อืมม แดงนิดๆนะ สงสัยตากน้ำค้างตัวเลยรุมๆ
เดี๋ยวพากลับห้องละครับ ขอบใจนะปั้นสิบที่บอกเรา
ปั้นสิบ :: ไม่เป็นไรครับ เออ ยังไงฟังเสียงตอนน้องหายใจด้วยนะ
พูดจบก็วิ่งกลับไปรับน้องต่อ
คนๆนี้แปลกๆนะ วิ่งมาบอกน้องหน้าแดง และบอกให้ฟังเสียงหายใจ
แล้วก็วิ่งไป - -‘
นี้คนรอบตัวแฟรงค์มีใครปกติบ้างไหมวะ 5555555555
ผมกับพี่ยิมมาถึงคอนโดแฟรงค์ ก็รีบพากันไปที่ห้องเลยครับ
เพราะสาวน้อยทีชเชอร์หลับแล้ว กว่าจะหลับได้งอแงมากอะครับ
TT’ เลี้ยงเด็กมันยากขนาดนี้เลยหรอเนี้ยย
พี่ยิมรีบไปเปิดห้องนอนของทีชเชอร์
เปิดแอร์เปิดที่กรองอากาศ ปัดที่นอนอะไรเสร็จ
ผมก็ค่อยๆวางทีชเชอร์ลงบนที่นอน
พี่ยิมที่ไปล้างหน้าล้างมือล้างเท้ามาแล้ว
ก็ล้มตัวนอนบนเตียงข้างๆทีชเชอร์
ก่อนจะไล่ให้ผมไปล้างมือล้างหน้าก่อน
เดี๋ยวทีชเชอร์ตื่นมาจะได้เล่นกับทีชเชอร์
ผมก็ทำตามโดยดีครับ กลัวทีชเชอร์ได้รับเชื้อโรคจากตัวผม
ก่อนจะเดินเข้ามาในห้อง ก็เจอพี่ยิมนั่งอุ้มทีชเชอร์อยู่
ผม :: อ้าวว ตื่นละหรอ
พี่ยิม :: อื้มดิ ตื่นมาจ้องตาแป๋ววเลย เลยต้องอุ้ม
ผม :: 5555 ทีชเชอร์จ๊าทำไมนอนแป๊บเดียวเองอะครับ
ผมพูดพรางยื่นมือไปรับทีชเชอร์มาอุ้มเอง
พี่ยิมดึงให้ผมนั่งลงข้างๆ ผมก็เล่นกับทีชเชอร์บนเตียง
พี่ยิมก็นอนเล่นมือถือข้างๆ
พี่ยิม :: แฟรงค์มันไลน์มาถามว่าทีชเชอร์งอแงไหม ตอบว่าไง
ผม :: ก็ไม่ร้องไห้นิ นี้ก็เล่นของเล่นอยู่
พี่ยิมพยักหน้าแล้วตอบไลน์แฟรงค์ไป ก่อนจะหันมาบอกว่า
พี่ยิม :: อีกประมาณชั่วโมงนึงอะจะเข้ามา จะซื้อข้าวมาให้ด้วยย
ผม :: เย่เย้ กำลังหิวเลย
พี่ยิม :: พี่ก็หิวอะ
ผม :: ไปหาไรกินดิ ตู้เย็นห้องแฟรงค์ของกินเยอะแยะ
ครับ ห้องนี้ของกินเยอะมากก
เพราะต้องเลี้ยงทีชเชอร์ตลอด
แฟรงค์กับพี่เจเลยซื้อของมาตุนไว้
จะได้ไม่ออกไปข้างนอกบ่อยๆ
พี่ยิมงอแงๆ เอาหน้ามามุดๆซบๆตรงขาผม
พี่ยิม :: ไม่เอาอะ รออุ่นหาให้
ผม :: งั้นรอไปนะ ไม่ว่างเลย เลี้ยงทีชเชอร์อยู่นี้ไง
พี่ยิม :: งั้นจูบหน่อย จะได้มีแรงไง
มันเกี่ยวกันไหมห๊ะพี่ยิม จูบละจะมีแรงเนี้ยย
ผม :: ไม่เอา อุ้มทีชเชอร์อยู่
พี่ยิมมองผมอย่างขัดใจ
ก่อนจะอุ้มทีชเชอร์ไปนั่งบนหน้าท้อง
คือพี่ยิมนอนหงายอยู่ แล้วอุ้มทีชเชอร์มานั่งเล่นบนหน้าท้อง
ทีชเชอร์ก็หัวเราะชอบใจ
พี่ยิม :: นี้ไงทีชเชอร์อยู่กับพี่ละ จูบหน่อยนะๆ ๆ ๆ
เห้ออ จริงๆเลยไอ่พี่ยิม
ผมเลยก้มหน้าไปจูบพี่ยิม
แต่คงคิดผิดอะว่าคนอย่างพี่ยิมจะพอ
พี่ยิมเอามือข้างนึงมากดหัวผมไว้
ก่อนจะจูบผมแบบดีฟคิสสสมากก
คือถ้าหลานไม่อยู่ ผมคงโดนแฟนตัวเองปล้ำละครับบ
ผมรีบละหน้าออกมา
ผม :: ไอ่พี่ยิมมม ทีชเชอร์ก็อยู่ อายทีชเชอร์บ้าง
พี่ยิม :: 555+ อายทำไมเนอะทีชเชอร์เนอะ
พี่ยิมลุกขึ้นมานั่ง ก่อนจะจับทีชเชอร์ให้ยืนเล่น
ทีชเชอร์ก็กระโดดๆ เล่นไม่มีท่าว่าจะหยุดเล่น
หัวเราะสนุกสนานใหญ่
นี้แหละมั้งความสุขของแฟรงค์มัน
เล่นกับลูกทุกวันแบบนี้
พี่ยิม :: มองทีชเชอร์ละยิ้มแบบนี้ต้องการอะไร อยากมีลูกหรอก
ผม :: ไม่อยากอะ กลัวทำหน้าที่พ่อได้ไม่ดี
พี่ยิม :: ทุกคนทำหน้าที่ได้ดีหมดแหละนะ
แต่พี่คงหาลูกให้ไม่ได้หรอกนะ ลืมวิธีทำกับผู้หญิงไปละ
ผม :: เดี๋ยวๆก่อนนะ ลืมไปละหมายความว่าไง เคยนอนกับผู้หญิงหรอ
พี่ยิม :: ก็เคยอะ ทำไมอย่าบอกนะว่าอุ่นไม่เคย
ผม :: เออ ไม่เคย!!!
แม่งงง … พูดมาได้หน้าตาเฉยยย
ไม่ทันได้ทะเลาะกันหรอกครับ แฟรงค์กับพี่เจก็กลับมา
แฟรงค์ :: งอแงไหมวะ เดี๋ยวกูขออาบน้ำแป๊บนึงนะ
ผมเลยอุ้มทีชเชอร์มานั่งเล่นที่โซฟารอแฟรงค์อาบน้ำ
ผมเห็นพี่เจเปิดตู้เย็นอีกอันที่แปะกระดาษว่า “ทีชเชอร์”
หยิบถุงข้างในออกมา 1 อัน ก่อนจะไปอุ่นละลาย
ผม :: พี่เจทำอะไรครับ
พี่เจ :: อุ่นนมให้ทีชเชอร์นะ
ผม :: ไม่ชงใหม่หรอพี่
พี่เจ :: ไม่ค่อยชงนะ ถ้าไม่ออกไปข้างนอกจริงๆ
ผม :: แล้วนั้นน้ำนมของใครอะพี่เจ
พี่เจ :: เบลล์ปั้มนมไว้ตั้งแต่ทีชเชอร์คลอดนะ
เราจะใส่ฟรีสไว้ เวลาจะให้ทีชเชอร์ก็เอามาอุ่นละลาย
ผม :: โหววว มีเยอะไหมพี่
พี่เจ :: ตุนไว้จนทีชเชอร์อายุได้ 1 ขวบเลยละ
พี่เจหันไปมองทีชเชอร์ที่ตอนนี้พยายามโผตัวเข้าไปหา
พี่เจ :: รอพ่อแป๊บนะครับ เดี๋ยวกินนมอุ่นๆกันนะ
พี่เจยังไม่อุ้มทีชเชอร์ครับ พี่เจรออาบน้ำก่อน
สักพักแฟรงค์ก็มารับทีชเชอร์ไปอุ้ม
ก่อนจะรับนมตรงพี่เจมาป้อน แล้วพี่เจก็ไปอาบน้ำ
คือ ผมมองภาพตรงหน้า มันเป็นไปตามจังหวะทุกอย่าง
มันลื่นไหลเป็นธรรมชาติมากๆครับ
ผมมองแฟรงค์ที่ป้อนนมทีชเชอร์ไปด้วย ยิ้มให้ทีชเชอร์ไปด้วย
ผม :: มีความสุขไหมวะมึง
แฟรงค์ :: มากอะมึง
ก่อนจะยิ้มให้ผม
ผมหันไปมองพี่ยิมที่ตอนนี้นอนเล่นมือถืออีกละ
อะไรนักหนาวะพี่ยิม เล่นตลอดอะ
ผม :: มึงไม่เหนื่อยหรอวะ ไปเรียนละกลับมาทำงานบ้านมาเลี้ยงทีชเชอร์อีก
แฟรงค์ :: บางครั้งนะ แต่ตอนนี้แทบไม่มีคำว่าเหนื่อย
มันกลับเป็นว่ากูหายเหนื่อยแทนวะ ลูกกูน่ารักจะตายไป
ผม :: อื้มม อิจฉามึงวะ
แฟรงค์ :: ชีวิตมึงก็ดีอยู่แล้ว จะอิจฉาทำไมวะ
ผม :: หรอออ มึงดูด้วยพี่ยิมแม่งติดมือถือ
ไม่ค่อยจะสนใจอะไรหรอกเดี๋ยวนี้อะ
แฟรงค์ :: เล่นเกมส์ปะ หรือไม่ก็กำลังเปิดเทอมไง
เพื่อนๆอาจคุยกันในกรุ๊ป มึงอย่าคิดมาก
ผม :: อืมๆ ไม่คิดมากหรอก งั้นเดี๋ยวกูกลับก่อนนะ
แฟรงค์ :: กินข้าวก่อนดิ
ผม :: ไม่ละวะ กลับเลยๆ เดี๋ยวกูเอาไปกินที่ห้อง
แฟรงค์พยักหน้าให้ผม ก่อนจะก้มลงไปมองเจ้าหนูทีชเชอร์กินนมต่อ
พี่ยิม :: กลับเลยนะ ป่ะๆ
พูดจบก็เดินตามผมไปหยิบกับข้าว
ก่อนจะหันมาบอกลาแฟรงค์กับพี่เจที่กำลังเดินออกจากห้องมา
พอขึ้นมาบนรถ ก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลย
จนมาจอด 7-11 ที่ตลาดใกล้คอนโด
พี่ยิม :: เอาไรไหมม พี่จะลงไปซื้อขนม คืนนี้จะดูบอล
ผม :: เอานมจืด 1 ขวด
พี่ยิม :: ครับ รอพี่แป๊บนะ
ผมนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้บอกแฟรงค์เลยว่าทีชเชอร์ตัวรุมๆ
ผมเลยเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋า เอามือถือมาจะกดส่งไลน์ไปบอก
แต่เสียงมือถือพี่ยิมดังเข้ามาก่อน
ผมเลยเอื้อมมือไปหยิบมือถือพี่ยิมมากดรับ
แต่ไม่ทันได้กรอกเสียงลงไป ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงพูดมาก่อน
“พี่ยิมคะ คืนนี้มาหาหนูให้ได้นะ ไม่กล้าส่งข้อความไปกลัวพี่อุ่นอ่าน
พี่ยิมมานะๆ หนูคิดถึงพี่ยิม พี่ยิมคะ ฮัลโหล “
คือ .. อะไร??
ผมเลยได้แต่ตอบไปว่า
ผม :: ครับ แล้วพี่จะบอกพี่ยิมให้นะครับ
คนปลายสายรีบกดวางสายทันที
พี่ยิม ,, มันหมายความว่าไง?
-
o22 อุ่น-ยิมที่รอคอย ไหงมีชะนีมาปิดท้ายกันล่ะนี่
-
ทำไมเป็นงี้ละ อุ่นทำไรผิดอะ ยิมนอกใจอุ่นเหรอ
ค้างอ่ะ มาต่อเร็วๆๆๆน๊า
-
เอาล่ะสิ ถ้ายิมนอกใจก็ล่มนะ
แต่อาจจะเป็นอย่างอื่นก็ได้นะ (มโน)
-
พี่ยิมมันคืออะไร มาเคลียร์ด่วน
ก่อนที่อุ่นจะคิดมาก เอ๊ะ หรือว่าคิดถูกแล้ว
-
อ่าวววววว
ทำไมทำงี้อ่า :ling1:
-
พี่ยิม....อย่างงี้หมายความว่าไง ??
-
ความรักมักไม่ได้ราบรื่นเสมอไป...
-
พรุ่งนี้มาตามลุ้นกันนะ ว่าพี่ยิมนอกใจอุ่นหรือป่าว??
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์นะคะ :)
-
พี่ยิม. ไม่นะ ไม่จริงงงงงงง. :katai1: :katai1: :katai1:
-
Ch 54 เลิกรา || Oon ‘ Mode
ผมรีบเก็บมือถือคืนให้พี่ยิม
ก่อนจะพิมพ์ไปบอกแฟรงค์ว่าน้องทีชเชอร์ตัวร้อนๆอุ่นๆ
สักพักพี่ยิมก็กลับมา พร้อมกับหันมาหอมแก้มผมแบบที่ชอบทำ
พอมาถึงห้อง ผมก็ไปอาบน้ำก่อนแล้วออกมาอุ่นกับข้าวให้พี่ยิม
ผมทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
พอพี่ยิมอาบน้ำเสร็จก็เดินมานั่งกินข้าวๆ แล้วก็เล่นมือถือไปด้วย
บทสนทนาบนโต๊ะอาหารเลยไม่มี ...
แตกต่างจากเมื่อก่อนมากครับ
เมื่อก่อนเวลาเราทานข้าวกัน
เราชอบเล่าเรื่องแต่ละวันที่ได้เจอมา
เล่าเรื่องเพื่อน เรื่องอาจารย์ บ่นวิชาเรียนไป
ทำให้อาหารในแต่ละมื้อ มันมีรสชาติต่างๆปนกันไป
แต่สิ่งที่เราได้มากคือคำว่า เข้าใจ ครับ
แต่พอมาวันนี้ มีแต่เสียงทีวี
เสียงพี่ยิมหัวเราะกับข้อความที่พี่ยิมกำลังแชตอยู่
ผมอยากถามนะ ว่าผู้หญิงที่โทรมาคือใคร
แต่ ... เพราะยังไว้ใจครับ ไม่อยากทะเลาะกันด้วย
เลยเลือกที่จะไม่ถาม ….
พอทานข้าวเสร็จพี่ยิมก็นั่งเล่นที่หน้าทีวี
ผมก็เก็บถ้วยชามไปล้าง แล้วไปนั่งโซฟาข้างๆ
พี่ยิมหันมายิ้มกับผมแล้วบอกว่า
พี่ยิม :: อุ่นๆ พวกชัยมันชวนไปดูบอลอะ
ขอออกไปหน่อยได้ไหม ร้านตรงหลังมหาลัยเราเองอะ
ผม :: มันดึกละนะ ทำไมไม่ชวนมาดูที่ห้องละ
พี่ยิม :: มันไม่สนุกอะ จอมันเล็ก มันต้องเชียร์ดังๆ กับเพื่อนหลายๆคน
มันจะสนุกกว่า นะครับ เดี๋ยวพี่มานะ ขอไปหาเพื่อนแป๊บนะ
ผม :: ไปกับใครบ้างอะ อุ่นไปด้วยคนสิ
พี่ยิม :: พวกชัยแหละ แก๊งเดิม อุ่นรอที่บ้านก็ได้ อุ่นไม่ชอบดูบอลนิ
ผม :: ครับ งั้นพี่ยิมอย่ากลับดึกละ เดี๋ยวอุ่นอ่านหนังสือรอ
พี่ยิมส่งยิ้มมาให้ผม ก่อนจะเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกจากห้องไป
ผมนั่งชั่งใจอยู่ประมาณ 10 นาทีว่าจะทำไงต่อไป
สุดท้ายผมก็ตัดสินใจโทรหาแบงค์
ผม :: แบงค์ กูมีเรื่องให้มึงช่วยวะ
แบงค์ :: มึงเป็นไรทำไมทำเสียงเครียดงี้วะ
ผม :: มาหากูที่หนังมอได้ไหม ร้าน OOO อะ
แบงค์ :: ร้านเหล้าอะนะ ทำไมมึงมากินหรอ
ผม :: ป่าว พี่ยิมไป มึงมาก่อนได้ไหม แล้วกูจะเล่าให้ฟัง กู ….. ไม่ไหววะมึง
แบงค์ :: เออ กูไป มึงอย่าคิดอะไรมากนะเว้ยย แล้วเจอกัน
ผมตัดสินใจเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเรียก TAXI ไปที่ร้าน OOO หลังมอ
ผมยืนรอแบงค์ใกล้ๆร้าน OOO
สักพัก แบงค์ก็ขับรถมาจอดเทียบตรงหน้าผม
แบงค์ :: เดี๋ยวกูวนเข้าไปจอดที่จอดรถก่อน เดี๋ยวกูมา รอแป๊บๆ
ผม :: ไม่ต้องจอดที่จอดรถหรอก
มึงไปจอดเทียบฝั่งตรงข้ามร้านก็พอ กูไม่มีธุระอะไรมาก กูมาดูให้เห็นกับตาเฉยๆ
แบงค์ :: งั้นมึงไปทำธุระมึงได้เลย กูจอดรอหน้าร้านนี้แหละ
พูดจบผมก็เดินข้ามไปยังฝั่งร้าน
ส่วนแบงค์ก็เลื่อนรถไปจอดรถให้ตรงกับร้านพอดี
ผมเดินไปยังโต๊ะประจำที่พี่ยิมกับเพื่อนๆชอบมา
สิ่งที่ผมกลัวมาตลอด ,, มันอยู่แค่ตรงหน้าครับ
พี่ยิมมากับพี่ชัยจริงๆ เพื่อนพี่ยิมมากับแทบทั้งกลุ่มครับ
แต่เพียงแค่ … ใต้วงแขนพี่ยิม ที่นั่งข้างๆพี่ยิม
ไม่ใช่ผมแบบทุกที ,,
วันนี้มันเป็นที่นั่งของเด็กผู้หญิงหน้าหมวยๆ
ผมยาว ใส่เสื้อคอลึก นั่งซบอกพี่ยิมอยู่
มันเหมือนโดนคนเอาไม้มาฟาดหน้าครับ
จะร้องไห้ หรือจะทำยังไงดี ... สติแทบไม่มีเลย
จนได้ยินเสียงเพื่อนๆพี่ยิมเสียงพี่ชัยร้องทักขึ้นมา
พี่ชัย :: อุ่น !
แล้วคนทั้งโต๊ะก็หันมามองผมครับ
รวมทั้งพี่ยิม ที่เพิ่งจะละหน้าออกมาจากหน้าผู้หญิงคนนั้น
ก็หันมามองผมด้วยสีหน้าที่ตกใจ
พี่ยิม :: อุ่น
พวกมึงไม่ต้องเรียกกูหรอกครับ .. กูรู้แล้วกูชื่อ อุ่น
ผมเอากระเป๋าเงินไปวางไว้ที่โต๊ะตรงหน้าพี่ยิม
ผม :: แค่แวะเอากระเป๋าเงินมาให้ครับ
คิดว่าพี่ยิมคงรีบจนลืมหยิบมันมาด้วย
พี่ยิม :: คือ อุ่น พี่ ... คือ
ผม :: ผมขอตัวก่อนนะครับ พรุ่งนี้มีเรียนเช้า
แล้วผมก็หันไปสวัสดีพี่ๆทุกคนบนโต๊ะ
ก่อนจะเดินออกมาขึ้นรถแบงค์ที่มันจอดรออยู่
แบงค์ :: กูจะยังไม่ถาม เพราะเมื่อกี้กูเดินตามไปกูเห็นแล้วละ คืนนี้ไปนอนห้องกูนะ
ผม :: อื้มม
แบงค์ยื่นมือมาตรงหน้าผม
ผม :: อะไร
แบงค์ :: เอามือถือมึงมา
ผมยื่นมือถือไปให้มัน แล้วมันก็กดปิดเครื่อง
แบงค์ :: มีคนเค้าบอกว่า ถ้ามีเรื่องเศร้า เมา อกหัก
อย่าอยู่กับมือถือ เพราะจะทำให้มึงเพ้อเจ้อแล้วทำอะไรที่ไม่สมควรทำ
ผม :: 555 ทฤษฎีบ้าอะไรของมึง
แบงค์ขับรถออกจากร้านมาแล้ว..
ผมเดินออกมาโดยไม่หันหลังไปดูด้วยซ้ำว่าในร้านจะเกิดอะไรขึ้น
แบงค์ขับรถมาถึงคอนโดมันแล้วพาผมขึ้นไปบนห้อง
เจอพี่เชนกำลังนั่งทำงานอยู่ตรงโต๊ะกินข้าว
พี่เชนเห็นผมเดินเข้ามาเลยหยุดงาน แล้วทักทายผม
พี่เชน :: ไงอุ่น ... ไปนอนเถอะ พร้อมเมื่อไหร่ค่อยคุย
ผม :: พี่เชนรู้?
พี่เชน :: ได้ยินผ่านๆหูมาสักพักแล้วละ แต่ไม่คิดว่าเป็นเรื่องจริง
แบงค์ :: รู้แต่เสือกไม่พูด นี้กูโกรธได้ไหมวะ
พี่เชน :: ปากอะพูดดีๆ
แบงค์ :: ก็รู้ไรมาทำไมไม่บอกไม่พูดวะ
ต้องรอเพื่อนกูเสียใจแบบนี้ก่อนค่อยพูดออกมางั้นหรอ
แบงค์เริ่มโวยวายใส่พี่เชน
ผม :: แบงค์ ไม่เป็นไรเว้ย พี่เชนเค้ามีเหตุผลของเค้า มึงพูดดีๆดิ
แบงค์ :: แต่มันเรื่องเกี่ยวกับมึงอะ พี่เชนน่าจะบอกกูบ้าง
พี่เชน :: แบงค์มึงฟังนะ ที่กูไม่บอกมึง
เพราะมันเป็นแค่เรื่องที่เค้าคุยๆกัน กูไม่ได้เห็นด้วยตา
ถ้ากูมาบอกมึง มึงก็จะโวยวายใส่ไอ่ยิม ซึ่งถ้ามันไม่ใช่ความจริง
ไอ่ยิมกับไอ่อุ่นมันจะทะเลาะกันฟรี มึงเข้าใจไหม
แบงค์ :: แต่ตอนนี้มันจริงแล้วไง
พี่เชน :: แล้วอุ่นถามมันยังว่าจริงแท้แค่ไหน
อุ่น :: เห็นมากับตาแล้วครับ
พี่เชน :: แค่เพื่อน รุ่นพี่กันหรือเปล่า
อุ่น :: ไม่ทราบครับ แต่อุ่นเห็นเค้าจูบกัน
แบงค์ :: จูบกันเลยหรอวะ โหยยยไอ่เชรี้ยพี่ยิม
พี่เชน :: มึงเงียบๆดิแบงค์ เพื่อนมึงเครียดพอละนะ
มึงอย่าโวยวาย นั้นมันผัวเพื่อนมึง ไม่ใช่ผัวมึง
โวยวายยิ่งกว่าอุ่นอีก เห้ออ เมียกูบ้าดีชิบหายย
แบงค์ :: ก็มันเพื่อนแบงค์นิ
แบงค์พูดจบก็ดึงผมเข้าไปกอด
แบงค์ :: มึง ... ยังมีพวกกูนะ
แค่คำนี้แหละครับ น้ำตาผมไหล ร้องไห้สะอื้นออกมา
จนไม่รู้ว่าร้องไห้นานแค่ไหน มารู้อีกทีคือได้ยินเสียงเคาะประตู
ผม :: พี่ยิมหรือเปล่าวะ
พี่เชน :: มันยังไม่ออกจากร้าน เมื่อกี้กูถามไอ่ชัยละ มันร้องรหัสกูเอง
ยังไม่ออกจากร้าน?? มึงจะเอากันให้ได้ก่อนใช่ไหมไอเชรี้ยพี่ยิม?
แบงค์เดินออกไปเปิดประตู แล้วก็เจอพวกเพื่อนๆผมละครับ มากันครบทีมมาก
เปอร์ :: ไอ่เชรี้ยอุ่น ไม่โทรหากู เป็นไงบ้างวะ
แล้วก็เดินมาลูบหัวผม
น้ำน่านเดินมาดึงผมไปกอดแล้วเอามือตบหลังผม
จากที่หยุดร้องไห้ไปแล้ว กลับมาร้องไห้อีกรอบ
แฟรงค์อุ้มทีชเชอร์เดินเข้ามาหาผม
แฟรงค์ :: ร้องไห้หาพ่องงมึงหรือไง มันไม่ใช่พ่อมึงหยุดร้องไห้เลย
พี่เจเดินมาเอามือตบปากแฟรงค์เบาๆ
พี่เจ :: บอกกี่รอบแล้ว เวลาทีชเชอร์อยู่อย่าพูดคำหยาบ
แล้วก็ดึงทีชเชอร์ไปอุ้มเอง
555555+ แฟรงค์มันหัวเราะใส่กับคำบ่นของพี่เจ
ก่อนจะเอามือมายีหัวผมเล่นๆ
แฟรงค์ :: มึงรู้ไหม เพื่อนมีไว้ทำไม
ผม :: รู้ดิ เอาไว้ไถตังค์ กินข้าว ลอกการบ้าน
แบงค์ :: พากันไปจีบหญิง
พี่เชน :: มึงจะโดนกู เดี๋ยวเหอะ
55555+ มึงนี้มันกวนพี่เชนจริงๆนะแบงค์
เปอร์ :: เพื่อนไม่ได้มีไว้ตอนมึงมีความสุขหรอก
น้ำน่าน :: ตอนที่มึงทุกข์ ,, มึงก็มีพวกกู
ฮือ ,, ผมร้องไห้อีกรอบ จนพวกมันต้องเดินเข้ามากอดผมแล้วโยกตัวผมไปมา
เหมือนที่แฟรงค์ชอบปลอบทีชเชอร์ตอนร้องไห้
แบงค์ :: พี่เชนๆ แบงค์กับเพื่อนนอนห้องนี้นะ
แบงค์ชี้ไปที่ห้องนอนอีกห้องที่ปิดประตูไว้
พี่เชน :: อืมๆ พากันไปปลอบดีๆอะ แล้วไม่ต้องพากันนินทาแฟนนะ
แฟรงค์ :: งั้นเดี๋ยวแฟรงค์มาช่วยเลี้ยงทีชเชอร์นะ ไปคุยกับเพื่อนก่อน
พี่เจ :: ไปเหอะ ,, เดี๋ยวทีชเชอร์ก็คงจะนอนแล้วละ ไม่ต้องห่วง
พวกผมพากันเข้าไปนอนเบียดในห้องนอนอีกห้องของแบงค์
แฟรงค์ :: ทำไมยังมีห้องว่างวะ นึกว่าพี่เชนจะทำเป็นห้องทำงานแบบพี่เจแหละ
แบงค์ :: ไม่ๆเอาไว้เผื่องอนกันนะ จะได้แยกกันได้ 5555
เปอร์ :: สักวันเค้าจะเบื่อมึงเอานะ
แบงค์หัวเราะ ,, แต่คิดว่าจะไม่เบื่อนะ เพราะมันคบกับพี่เชนนี้แทบบทุกรส
จิกกัดด่ากัน ตีกัน ถือว่ามันส์ครับ 5555555
น้ำน่าน :: อุ่น ... พวกกูจะไม่ถามนะว่าเรื่องราวเป็นยังไง
แต่ให้มึงรู้ไว้ว่าพวกกูจะไม่ให้ใครมาทำให้มึงเจ็บแน่นอน
ผม :: ขอบใจนะพวกมึง ตอนแรกกูก็ไม่ไหววะ แต่ตอนนี้กูโอเค
เปอร์ :: งั้นมึงเล่ามา
ไอ่เชรี้ยเปอร์ งานเผือกนี้ไวตลอด 5555
ผม :: เดี๋ยวนี้พี่ยิมมันติดมือถือมาก แต่ก็ก็ไม่ได้คิดอะไรหรอก
เพราะอยู่ด้วยกันตลอด เพิ่งมีเรื่องราววันนี้แหละ
ก็หลังจากกลับจากห้องไอ่แฟรงค์ กูนึกขึ้นได้ว่าทีชเชอร์ตัวรุมๆ
จะส่งข้อความมาบอกมัน ละเสียงโทรศัพท์พี่ยิมมันดัง
พอดีมันลงไปซื้อขนมไง กูเลยกดรับ แต่กูยังไม่ทันได้พูดเลย
ก็มีผู้หญิงพูดมาก่อนว่าคิดถึง อยากให้พี่ยิมไปหา ประมาณนั้นแหละ
อืมม กูก็พยายามไม่คิดอะไร พอกลับถึงห้องกูก็ยังอุ่นกับข้าวให้พี่ยิมมันกินปกติ
จนมันขอออกมาดูบอลกับเพื่อนๆนั้นละ กูเลยคิดว่ามันไม่ปกติแล้ว
เพราะถ้าปกติมันต้องพากูออกมาด้วย
แบงค์ :: มึงเลยโทรมาหากูให้ไปรับมึงใช่ไหม
ผม :: ตอนแรกก็คิดเผื่อใจไว้นะว่าอาจจะไม่มีอะไร กูอาจจะเข้าใจไปเอง
แต่กูคิดถูกที่ให้มึงมารอ กูแทบไม่มีแรงเดินออกจากร้านเลย
ภาพที่กูเห็นโคตรเจ็บอะ เจ็บมาก
แฟรงค์ :: มึงเห็นอะไร??
ผม :: มีผู้หญิงนั่งอยู่ข้างๆพี่ยิม พี่ยิมกอดมันไว้ แล้วก้มไปจูบมันด้วย
ผมพูดจบก็ร้องไห้ออกมา เพื่อนๆผมได้แต่ตบไหล่ผม
แบงค์ดึงให้ผมล้มตัวลงนอน ผมก็เลยนอนเอาหน้ามุดกับหมอนแล้วร้องไห้ไปแบบนั้น
พวกมันไม่ได้พูดปลอบใจหรืออะไร พวกมันแค่นั่งข้างๆ แล้วใช้มือจับหัว ตบบ่า ลูบหลังให้แค่นั้น
แต่แค่นั้น ,, กลับทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นมากครับ
ผมหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกทีเพราะเสียงทีชเชอร์ร้องไห้
แฟรงค์ :: ขอโทษทีวะมึง ตื่นเลยหรอวะ
แล้วมันก็อุ้มทีชเชอร์มาปลอบๆ
ผม :: อืมม กี่โมงแล้ววะมึง
แฟรงค์ :: หกโมงเช้าแล้ววะ พวกมันกลับไปอาบน้ำละ
เดี๋ยวไปเจอกันที่มอ มึงไหวไหมม
ผม :: ไหวๆ แต่กูต้องกลับไปอาบน้ำไปเอาเสื้อผ้า
แฟรงค์ :: มึงพร้อมจะเจอหน้าพี่ยิมยัง
ผม :: ยัง
แบงค์เดินเข้ามาในห้องพอดี
แบงค์ :: ไปเอาของที่ห้องได้เลย พี่ยิมมันไม่ได้กลับห้อง
ผม :: พี่ยิมไม่กลับห้องหรอ
แบงค์ :: พี่ชัยบอกว่ามันนอนห้องพี่ชัย มันไม่กล้าไปสู้หน้ามึง
ผมพยักหน้าให้มัน ก่อนจะเข้าไปล้างหน้าล้างตา
เพราะแบงค์จะขับรถไปส่งผม
ผมเดินออกมาเจอพี่เจกับพี่เชนกำลังนั่งคุยกันหน้าทีวี
พี่เชน :: อุ่น มาคุยกับพี่หน่อย
ผมเลยเดินไปนั่งที่โซฟาข้างๆพี่เชน
พี่เชน :: เรื่องของเรานะ ยังไงพี่ขอโทษนะที่พอรู้เรื่องมาบ้างแต่ไม่ได้พูด
ผม :: ไม่เป็นไรครับพี่ ผมเข้าใจ
พี่เชน :: แล้วถ้ายังไม่อยากเจอยิมมันก็มาอยู่กับพี่ก่อนได้ ห้องนอนว่างอยู่แล้ว
แบงค์ :: มาอยู่กับกูนะมึง ช่วงนี้พี่เชนทำงานเยอะกูเหงาจะตาย
พี่เชนกันไปคุยกับพี่เจว่า
พี่เชน :: นี้มันเมียกูหรือลูกกูวะ มีเหงาหาเพื่อนเล่นด้วย
พี่เจได้แต่หัวเราะกลับมาให้พี่เชน 555
ผม :: ขอบคุณครับพี่
พี่เจ :: ใจเย็นๆ ตั้งสติให้ดีๆ พร้อมแล้วค่อยไปเผชิญกับมันนะอุ่น
ถ้ากลัวว่าจะเหงาก็ไปนอนเล่นกับทีชเชอร์ได้
ผม :: ครับพี่ ขอบคุณมากๆครับ
แบงค์ :: งั้นไปเอาเสื้อผ้าเหอะมึง เดี๋ยวไปเรียนไม่ทัน
ผมยกมือไหว้พี่เจกับพี่เชน ก่อนจะเดินตามแบงค์มาที่รถ
มาถึงคอนโด ผมก็เก็บชุดนักศึกษาหนังสือเรียนเสื้อผ้าติดไปนิดหน่อย
ก่อนจะปิดประตูห้อง ผมหันไปมองมันอีกครั้ง
... ความทรงจำต่างๆมันฉายวนซ้ำไปมา
มันคือห้องของเรา .. ของพี่ยิมกับผม
แต่ตอนนี้ ,, มันไม่มีอะไรเหลือพอให้ยิ้มเลย
ผมปิดประตูห้องก่อนจะลงมาหาแบงค์ที่จอดรถรออยู่
ผมเอาเสื้อผ้ามาอยู่กับแฟรงค์แทนครับ ไม่ได้ไปอยู่กับแบงค์ 555
มันทำหน้างอ บ่นงุ้งงิ้งๆตลอดทาง
ผม :: กูจะไปช่วยพี่เจเลี้ยงทีชเชอร์
กูไม่อยากอยู่ว่างๆกลัวตัวเองคิดมาก
แบงค์ :: เออๆ กูมานั่งเล่นด้วยได้ มันไม่ไกลจากห้องกูอยู่แล้ว
ละนี้มึงจะบอกแม่มึงไหม
ผม :: ถ้ากูพร้อมกูจะบอก
แบงค์ :: แล้วมึงจะเอายังไงกับพี่ยิม
ผม :: ยังไม่รู้เลยวะ ยังไม่อยากคิดอะไร ตอนนี้แค่กูหลับตา …
กูก็เห็นแต่ภาพเมื่อคืนวนไปมาซ้ำๆกัน
แบงค์ :: ไม่เป็นไรนะมึง ,,, มีพวกกูอยู่ สบายยหายห่วง
ผมยิ้มตอบกลับไปให้มัน
ผมรีบเอาของไปเก็บห้องแฟรงค์ รีบอาบน้ำแต่งตัวมาเรียน
ผมเรียนคนละเวลากับมัน แต่มันก็ออกมาก่อน มาส่งผมเรียน
เพราะพี่เลี้ยงทีชเชอร์มาพอดี
ทีชเชอร์มีพี่เลี้ยงมาเลี้ยงให้ที่ห้อง ตั้งแต่ 06.00 น.-17.00 น.
ไปกลับ ไม่รวมทำงานบ้านครับ คือ เลี้ยงทีชเชอร์อย่างเดียว
พอถึงหน้าคณะ แฟรงค์ก็บอกว่าเลิกเรียนให้รอที่นี้ไม่ต้องไปหามันที่คณะ
มันจะมารับเอง ผมก็ได้แต่พยักหน้าให้มันไป
มันคงเป็นวันที่ผมแทบไม่อยากเรียนเลยก็ว่าได้นะ
คือ มันไม่เข้าหัวเลยซะนิด
ตอนหลังเลิกเรียนก็มีเข้ารับน้อง ,,
จนเกือบหกโมงเย็นครับ ผมเดินมารอแฟรงค์ที่หน้าคณะ
ก็เจอรถที่คุ้นตาจอดติดเครื่องรออยู่
พอพี่ยิมเห็นผม ก็เปิดประตูรถลงมา
พี่ยิม :: เหนื่อยไหม กลับบ้านกัน พี่หิวข้าวแล้ว
พี่ยิมเดินเข้ามาจับหนังสือในมือผม
พร้อมทั้งชวนคุยและทำท่าทีเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ผม :: ไม่เป็นไร ขอบคุณครับ
ผมดึงหนังสือกลับมาถือเอง แล้วเดินไปนั่งรอแฟรงค์อีกที่หนึ่ง
พี่ยิมเดินตามมานั่งด้วย
พี่ยิม :: อุ่น พี่ขอโทษ
ผมหันไปมองหน้าพี่ยิม
ผม :: ขอโทษเรื่องอะไรละครับ
พี่ยิม :: เรื่องเมื่อคืน
ผม :: แค่เรื่องเมื่อคืน แต่ที่ผ่านๆมาไม่ขอโทษใช่ไหมครับ
พี่ยิม :: คือ.. อุ่น คือ กะกลับไปคุยกันที่ห้องนะ
ผม :: ไม่ละครับ พี่ยิมมีอะไรจะพูดก็พูดเถอะ
เผื่อว่าวันพรุ่งนี้พี่ยิมจะไม่มีโอกาสมานั่งพูดกับผมตรงนี้อีก
พี่ยิม :: พูดงี้หมายความว่าไง
ผม :: ตามที่พี่เข้าใจนั้นแหละครับ
พี่ยิม :: ขอโทษที่นอกใจนอกกายไป ขอโทษได้ไหมวะ อย่าเป็นแบบนี้ดิ
ผม :: ผมไม่ยกโทษให้ แล้วผมก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว ปล่อยแขนผมได้แล้วพี่ยิม
ผมดึงแขนออกจากมือพี่ยิม
พี่ยิม :: อุ่น มึงอย่าทำแบบนี้ดิวะ กูแค่เล่นสนุกๆเฉยๆ
ไม่ได้จริงจัง กูก็กลับไปหามึงตลอด กูผิดมากหรอวะแค่มีกิ๊กคุยกันเฉยๆ
ผม :: ละถ้าผมมีบ้างละ พี่จะโกรธไหม?
ไม่ทันได้พูดต่อครับ
“ อุ่นๆ”
มีเสียงตะโกนเรียกชื่อผม ผมเลยหันไปมอง
อ่อ ปั้นสิบนะเอง
ผม :: ว่าไงปั้น
ปั้นสิบ :: เรามารับกลับห้อง
พี่ยิม :: หมายความว่าไง
ปั้น :: สวัสดีครับพี่ยิม ผมมารับอุ่นกลับห้องนะครับพี่
ผม :: กลับเลยเถอะปั้น
ผมเดินนำปั้นสิบออกมา ปั้นสิบเลยวิ่งตามมาละบอกให้ไปขึ้นรถ
ปั้นสิบ :: เราจอดรถทางนี้อะ มานี้ๆ
ผมเดินตามปั้นสิบไปจนถึงรถ ก่อนจะขึ้นรถไป
ปั้นสิบขับรถไปก็หันมามองผมไป
ผม :: มองอะไรปั้น
ปั้นสิบ :: หิวไหม
ผม :: ไม่เลย แล้วแฟรงค์ให้มารับเราหรอ
ปั้นสิบ :: ใช่ๆ ทีชเชอร์งอแงนิดหน่อยนะ แฟรงค์เลยวานให้เรามารับ
ผม :: เรารบกวนปั้นแย่เลย ยังไงขอบใจนะ
ปั้นสิบ :: ด้วยความยินดีครับ
ปั้นสิบขับรถมาจอดที่คอนโด ก่อนจะขึ้นไปห้องแฟรงค์ด้วยกัน
พอถึงหน้าห้องแฟรงค์ผมก็หันไปขอบใจปั้นสิบ
ผม :: ขอบใจนะปั้น มาส่งถึงห้องเลย
ปั้นสิบ :: 555 ไม่เป็นไร เราเองก็พักที่นี้ ห้องเราอยู่นี้ไง
ผมองไปทางมือที่ปั้นสิบชี้ เป็นห้องคอนโดชุดที่อยู่ห้องข้างๆแฟรงค์นั้นเอง
ผม :: อ้อ อยู่ข้างห้อง โอเคๆ ยังไงขอบใจมากนะ
ปั้นสิบ :: ไม่เป็นไร ยังไงเราขอตัวก่อนนะ
พูดจบปั้นสิบก็เดินกลับห้องไป
ผมเคาะประตู สักพักแฟรงค์ก็ออกมาเปิดประตูให้
ผมนอนห้องทีชเชอร์ครับ เพราะพี่เจเอาทีชเชอร์ไปนอนห้องใหญ่ด้วย
ผมจัดของแล้วอาบน้ำ ก่อนจะรีบออกมาอุ้มทีชเชอร์เล่นที่โซฟาหน้าห้อง
เล่นกับทีชเชอร์ไปสักพักก็มีคนมาเคาะห้อง
แฟรงค์ :: สงสัยปั้นมาเล่นกับทีชเชอร์มั้ง นั้นก็บ้าติดลูกกูจัง
5555+ บ่นๆจริงๆ คนหวงลูก
แฟรงค์เดินไปเปิดประตูห้อง
แฟรงค์ :: อ้าวพี่ยิม
ผมหันไปมองก็เจอพี่ยิมยืมมองอยู่แล้ว
พี่ยิม :: ขอโทษนะ พี่มารับอุ่น
ผม :: แฟรงค์ ปิดประตูเลย กูไม่กลับ
พี่ยิม :: กลับไปคุยกันก่อนดิวะ ไหนใครมันบอกว่าจะไม่หันหลังจะไม่หนีไง จะพูดกันถ้าโกรธกัน
ผม :: แล้วหมาตัวไหนมันสัญญาว่าจะไม่นอกใจกู มึงอย่าพูดไอ่เชรี้ยยิม
มึงไปเอากับผู้หญิงมาแล้วมึงจะมาขอโทษกูง่ายๆ แล้วให้กูยกโทษให้งั้นหรอ
มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆสำหรับกูหรอกนะ เพราะกูไม่เคยนอกใจไม่เคยนอกกายมึง
ไม่เคยคิดว่าจะมีกิ๊ก ไม่เคยเลยด้วยซ้ำ
พี่ยิม :: อุ่น กลับห้องเถอะนะ
ผม :: มึงกลับไปเถอะ
พี่ยิม :: อุ่น
พี่เจ :: ยิมเข้ามาก่อน จะเสียงดังหน้าห้องทำไม เกรงใจข้างห้องเค้า
พี่เจเรียกให้พี่ยิมเข้ามาในห้อง แฟรงค์มองแบบไม่พอใจ
แต่ก็ไม่กล้าเถียงพี่เจหรอกครับ 5555555+
พี่เจ :: ถ้าอยากคุย พี่ให้คุยในห้องทีชเชอร์ อุ่นไปคุยกันซะ
จะอยู่ด้วยกันต่อ จะห่างกัน หรือจะเลิกกัน ไปเคลียร์กันให้เข้าใจ
แฟรงค์ :: แต่ว่า ...
พี่เจ :: แฟรงค์เอาทีชเชอร์เข้าห้อง เตรียมนมให้เรียบร้อย
พูดจบพี่เจก็เดินกลับเข้าไปทำงานต่อ
แฟรงค์ได้แต่ยืนมองตาปริบๆ
คือ กูเชื่อแล้วว่ามึงกลัวพี่เจ เถียงไม่ออกเลยเพื่อนกู
แฟรงค์ปิดประตูห้อง ก่อนจะเดินมาอุ้มทีชเชอร์เข้าไปในห้องนอนใหญ่
พี่ยิมเดินมาหาผม ก่อนจะเอามือมาโอบกอดตัวผม
ผมผลักพี่ยิมออก
ผม :: จะคุยก็คุย เกรงใจพี่เจกับแฟรงค์มันบ้าง
ผมเดินเข้ามาในห้องทีชเชอร์ สักพักพี่ยิมก็เดินตามมานั่งบนเตียงข้างๆผม
พี่ยิม :: อุ่น ยกโทษให้พี่นะ พี่ขอโทษ ต่อไปพี่จะไม่ทำอีกแล้ว
ผม :: ยกโทษให้กันง่ายๆแบบนี้นะหรอ แต่สิ่งที่พี่ทำกับอุ่นละ
พี่ยิม :: จะโกรธก็ได้ แต่กลับไปอยู่ด้วยกันได้ไหม พี่ไม่ชอบเลยห้องที่ไม่มีอุ่น
ผม :: ก็ให้กิ๊กพี่มาอยู่สิ
พี่ยิม :: เห้ยยอุ่น! มันแค่คุยกันเองไม่ได้นอนด้วยกัน
ผม :: แล้วที่ผมเห็นละกอดจูบแบบนั้นละ
พี่ยิม :: เออคือมันก็แค่นั้นไม่ได้ทำมากกว่านั้นเลย
ผม :: พวกเพื่อนๆพี่ก็ดีนะ ช่วยกันปิดผมได้ดีจริงๆ
พี่ยิม :: โทษพี่อย่าโทษคนอื่น พี่ขอโทษ กลับบ้านเรากันนะ
ผม :: พี่ยิม … เลิกกันเถอะ
พี่ยิม :: ไม่ ไม่เลิก
ผม :: ผมรับไม่ได้ ผมอภัยให้พี่ไม่ได้
พี่ยิมดึงผมเข้าไปกอดแล้วร้องไห้
พูดแต่คำว่าขอโทษ ขอโทษซ้ำๆ
ผมผลักพี่ยิมออก ..
ผม :: ไปเถอะพี่ยิม .. ไปในทางที่พี่อยากจะเดิน อุ่นเดินตามพี่ไม่ไหวแล้ว
พี่ยิม :: พี่รักอุ่นนะ อุ่นอย่าทำแบบนี้ดิ อภัยให้พี่นะ พี่ขอโทษ
ผม :: อุ่นก็รักพี่
พี่ยิม :: งั้นอย่าเลิกกันนะอุ่น อย่าทิ้งพี่นะ
ผมได้แต่มองคนตรงหน้า ,, ที่ยังเป็นคนที่ผมรักสุดหัวใจ
แต่ผมกลับไปยืนข้างๆพี่ยิมไม่ได้แล้ว
มันเหมือนเป็นรอยแผลเป็นภาพที่มันยังชัดติดตา
ภาพผู้หญิงอีกคนที่ซ้อนมาในตัวพี่ยิม
กับคำพูดพี่ยิม ที่คิดและพูดเหมือนมันไม่ใช่เรื่องใหญ่
แต่สำหรับผม ,, มันคือเรื่องที่ผมไม่มีวันยอมรับได้
ผม :: พี่ยิมเราสร้างความรักด้วยกันมาตั้ง 2 ปีนะ
ถ้ารวมตั้งแต่แรกๆก็ 3 ปีแล้ว
พี่ยิม :: อื้มม
ผม :: เราสร้างด้วยกัน แต่สุดท้ายแล้ว ,,
พี่ยิมก็ทำลายความรัก ความเชื่อใจที่ผมมี ลงไปด้วยมือของพี่ยิมเอง
ผมคงกลับไปกอดพี่ ไปจูบพี่ไม่ได้แล้ว
เพราะในหัวผมตอนนี้เห็นแต่ภาพที่พี่โอบกอดและจูบกับผู้หญิงคนอื่น
พี่ยิมกลับไปเถอะ ถ้าอุ่นพร้อมอุ่นจะไปขนของออกจากห้องพี่ยิมเอง
พี่ยิม :: ไม่เอาอุ่น พี่ขอโทษ อย่าทิ้งพี่ไปดิ อุ่น
ผมไม่ได้หันหลังกลับไปมองว่าพี่ยิมจะร้องไห้แค่ไหน
ผมเปิดประตูห้องมาก็เจอกับแบงค์ที่มารออยู่แล้ว
แบงค์พยักหน้าให้ผม ก่อนจะดึงมือผมออกจากห้องนั้น
ไม่เอาแล้ว ,, ไม่กลับไปหาความรักแบบนี้อีกแล้ว
หลายคนอาจจะเลือกที่จะกลับไปหาแล้วค่อยๆปรับปรุงตัวเอง
พยายามเพื่อคนที่รัก พยายามฝืนตัวเองให้ยืนอยู่ที่เดิมเพื่อรักษาความรักไว้แบบนั้น ,,
แต่ผมเลือกที่จะเดินจากมา ... เพื่อรักษาความรักที่ผมมีให้พี่ยิม
ผมไม่อยากยืนอยู่ที่เดิมแล้วอภัยให้พี่ยิมซ้ำๆ
ไม่อยากให้มันเป็นแค่ความเคยชิน แล้วสักวันความรักที่มีจะหมดไป
ผมยอมเดินจากมา
เพื่อจะจดจำและรักษาความรู้สึกว่าผมยังรักพี่ยิมไว้ ……
ในส่วนลึกของหัวใจผม
ไม่เคยเลยครับ ,, ไม่เคยนึกว่าจะมีวันนี้
วันที่ .....ผมกับพี่ยิม
ต้องเลิกรากัน ‘
-
:z3: อภัยไม่ลงจริงๆ
ดีแล้วอุ่น รักตัวเองเสียก่อน แล้วทุกอย่างจะดีเอง
-
กอดอุ่น แรงๆๆๆๆ นายยังมีคนอ่านที่รักนะอุ่น เข้มแข็งเร็วๆนะ
-
เฮ้อออออออ. สงสารอุ่นอะ สู้ๆนะอุ่นเด้ยวมันก็ผ่านไป เด้ยวก็เจอคนดีๆ :m15: :m15: :m15:
-
ดีแล้วอุ่น ดีแล้วลูก
ออกมาตินนี้จะเจ็บน้อยกว่าถลำลึกมากไปอีก
ความคิดเ-ี้ยมาก ตัวยิมเนี่ย
แต่คิดว่ากลุ่มเพื่อนยิมที่คบอยู่ก็น่าจะมีส่วนนะคือเชียร์ไงแล้วก็ช่วยกันปิด
ตอนที่อุ่นบรรยายถึงความเปลี่ยนแปลงเช่นตอนนั่งกินข้าว
ยิมที่ติดมือถือ คิดว่าหลายคนสะดุ้งจึ๊กๆเพราะว่าเจอกันมาเยอะมาก
เสียดายเวลาที่สร้างความรักด้วยกันมา
ทั้งๆที่เห็นตัวอย่างจากเพื่อนๆในกลุ่มก็ยังไม่วาย
ค้าง อยากอ่านต่อเร็วๆ อยากรู้ว่าอิยิมมันจะเจ็บจริงหรือว่าแล้วก็แค่กลับไปหลีหญิงอีก
ขอบคุณมากค่ะ
-
เข้มแข็งไว้นะน้องอุ่น รักตัวเองดีกว่า
เป็นกำลังใจให้น้องอุ่น
-
:m31: :m31: :z6: :z6: อิพี่ยิม มึงตายยยยยยยยยยยยย 3ปี ไม่มีความหมายอะไรกะมึงเลย เลวทั้งก๊ก อ๊ากกกกกกก
-
ดีแล้วแหละที่อุ่นตัดสินใจแบบนี้ เดินออกมาดีกว่ากลับไปแล้วแล้วเจ็บกว่านี้
อิพี่ยิมนี่เห็นแก่ตัวสุดๆ พูดเหมือนเป็นเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ :m31: :z6: :beat:
-
แค่คิดนอกใจก็ผิดแล้วพี่ยิม
ความรักความเชื่อใจถูกทำลายเพียงเสี้ยวนาที
สงสารอุ่น เกลียดอิพี่ยิม #ทีมไออุ่น
-
Ch 55 บทบาทชีวิต || JAY ‘ Mode
ผมยืนมองอุ่นเดินออกไปกับแบงค์
แล้วทำได้แต่ถอนหายใจ
เห้อออ ,, นี้ละนะความรัก
ผมกลับไปมองดูแฟรงค์ที่นอนเล่นกับทีชเชอร์
นั้นก็แฮปปี้ไม่ดูเหตุการณ์ด้านนอกเลย
555+ น่ารักจริงๆ
แฟรงค์ :: ป๊ะป๊ารักทีชเชอร์นะ โตมาอย่าทิ้งป๊าน๊า
555 ทีชเชอร์ 8 เดือนเองนะ กลัวโดนทิ้งละหรือไง
ละดูนั้นสิ เจ้าตัวเล็กหัวเราะชอบใจใหญ่
ป๊าแฟรงค์ไม่หลงให้มันรู้ไปสินะ
สักพักผมได้ยินเสียงปิดประตูห้อง เลยหันไปดู
ยิมเดินออกมาจากห้องทีชเชอร์ กำลังทำท่าจะออกจากห้องไป
ผม :: ยิม มานั่งคุยกับพี่ก่อน
ยิมเดินตามมานั่งที่โซฟากับผม
ดูหน้าตาอิดโรยย คงไม่ได้นอนพอๆกับอุ่นสินะ
ผม :: เล่าให้พี่ฟังได้ไหมว่าทำไม
ยิมหันมามองหน้าผม ก่อนจะก้มหน้าลงร้องไห้กับฝ่ามือตัวเอง
ยิมร้องไห้สักพักจนหายสะอื้นก็เงยหน้ามามองผมอีกครั้ง
ก่อนจะพูดกับผมด้วยเสียงที่สั่นเครือว่า
ยิม :: ผู้หญิงคนนั้นเป็นน้องไอ่นพ
ผม :: นพ ปี3 เพื่อนยิมอะนะ
ยิมพยักหน้า
ยิม :: ครับ ผมเจอน้องแนนที่บ้านไอ่นพ วันที่พวกผมไปประชุมเรื่องรับน้องกัน
ผม :: แล้วไงต่อ
ยิม :: น้องเค้าก็มานั่งเล่นนั่งคุยด้วย วันแรกก็ไม่มีอะไร
ผมก็กลับมาหาอุ่นที่คอนโดปกติ แล้วพออีกวันไปมหาลัย
นพมันก็มาบอกว่า น้องสาวมันชอบผม
แฟรงค์เดินออกมานั่งฟังด้วย เพราะทีชเชอร์นอนหลับไปแล้ว
แฟรงค์ :: แล้วมึงพี่ยิม มึงก็ยอมคบกับอีนั้นอะนะ
ผม :: แฟรงค์ ,, ฟังก่อน
ยิม :: ผมก็บอกมันแล้วว่า กูมีแฟนแล้ว
แต่มันก็บอกว่าไม่เป็นไร น้องกูรู้ว่ามึงมีแฟนแล้ว แต่มันชอบมึง
ผม :: ไม่คิดจะห้ามกันเลยใช่ไหมเพื่อนเนี้ย เห้อออ
ยิม :: ผมก็บอกว่าแล้วจะให้กูทำไง
นพมันก็บอกว่ามึงก็คุยๆกับน้องกูหน่อย แค่คุยเองอุ่นไม่ว่าหรอก
ผมก็เลยคิดว่า อืมม ก็แค่คุย แค่น้องเพื่อน อุ่นคงไม่ว่า
แฟรงค์ :: มึงก็เลยคุยงั้นสิ
ยิม :: อืมม ก็คุยไลน์กันมา เจอกันที่บ้านนพ บางทีก็มารอที่ใต้ตึก
แฟรงค์ :: แล้วทำไมพวกกูไม่เห็น
เริ่มไปละอารมณ์แฟนผม กู มึง มาเต็มเลย - -
ยิม :: คนอื่นเข้าใจว่าแนนมานั่งรอพี่ชายมัน
แฟรงค์ :: มึงไม่ละอายใจหรอวะ อุ่นก็ไปนั่งรอมึงทุกวัน
อีนั้นก็มารอเหมือนกัน มึงทำได้ไงไอ่เชรี้ยยิม
ผม :: ถ้าไม่ฟังก็เข้าไปนอนกับทีชเชอร์นะแฟรงค์ อืมม เล่าต่อยิม
ยิม :: ผมรู้ว่าผมผิดนะพี่ แต่ … ในเวลานั้นผมห้ามตัวเองไม่ได้
ผม :: อยู่กับอุ่นไม่มีความสุขหรอ
ยิม :: มีครับ
ผม :: แล้วทำไมถึงหวั่นไหวกับคนที่เข้ามาหาละ
ยิม :: พี่เจไม่เคยเบื่อหรอครับ ชีวิตประจำวันเดิมๆ
ผม :: ยังไง ลองพูดมาสิ
ยิม :: ก็กลับจากมหาลัยมาก็ดูทีวี อ่านการ์ตูน เล่นเกมส์
คุยกันอยู่ 2 คนในห้อง ไปเที่ยวไหนก็ไปแค่ 2 คน ไปกับเพื่อนก็ไปด้วยกัน
นอนหลับพร้อมกัน อยู่ด้วยกันตลอด บางทีมันก็น่าเบื่อ มันดูเดิมๆไป
ผม :: แล้ว?
ยิม :: พอแนนเข้ามาแล้วมันก็รู้สึกดี น้องเค้าอ้อนเก่ง
ชวนคุยเก่ง ไปไหนด้วยก็ช่างเอาใจ มารอเจอหน้าผมแม้จะเห็นว่าอุ่นก็อยู่ก็มา
ไม่งอแงใส่เวลาผมไม่ไปหา หรือไปเจอไม่ได้ ไม่ก้าวก่ายไม่ระรานใคร มันก็เลย .....
ผม :: เผลอใจไปแล้ว ว่างั้นเถอะนะ
ยิม :: แต่ผมรักอุ่นนะพี่เจ
ผม :: นอนด้วยกันแล้วหรอ
ยิม :: เออ คือ ยะ ยัง ครับ
ตอบผมแต่หลบสายตา ..... เห้ออ ทำไมกูจะดูไม่ออกวะยิม
ผม :: เอาแน่ๆ ทำอะไรไปก็ยอมรับตรงๆ ผู้ชายอะนะ อย่าทำผิดไปกว่านี้เลย
ยิม :: เคยครับ
แฟรงค์ :: มึงทำกับเพื่อนกูได้ไงวะพี่ยิม อุ่นมันรักพี่แค่ไหนพี่ก็รู้ ไอ่เชรี้ยยเอ้ยยย
ยิม :: พี่ก็รักอุ่น
แฟรงค์ :: หยุดพูดเลยว่ามึงรักอุ่น รักบ้านมึงทำกันแบบนี้หรอวะ
ยิม :: มันเรื่องปกติของผู้ชายไหมวะ มีไหมใครจะไม่เบื่ออะไรเดิมๆบ้าง
กูอยู่กับอุ่นแทบทุกวันทุกเวลานอนด้วยกันทุกคืน
นี้ก็แค่มีคนมาทำให้สดชื่นบ้างแค่นั้น มันผิดร้ายแรงมากหรอวะ
ยิมคงเริ่มโมโหแฟรงค์ที่ด่าๆมัน เลยขึ้นมึงกูตามๆกันไป
แล้วจะดังทำไม ลูกกูนอนอยู่ !!
แฟรงค์ :: กูก็ผู้ชายนะ แต่กูไม่เคยเบื่ออะไรเดิมๆที่มึงพูดมาเลย
กูไม่เบื่อที่จะกินข้าวกับคนเดิมๆซ้ำๆ กูไม่เคยเบื่อที่นอนเล่นดูทีวีหรืออยู่กับคนที่กูรัก
เพราะอะไรมึงรู้ไหม ,, เพราะนี้คือคนที่กูรัก คือคนที่กูเลือกแล้วและเค้าก็เลือกกูเหมือนกัน
ในเมื่อมึงเลือกเค้าให้เข้ามาในชีวิตมึงแล้ว
ละมึงมาหาข้ออ้างเพื่อจะมีคนอื่นแล้วตอบหน้าส้นตีนแบบนี้อะนะ
ไม่เรียกว่าผู้ชายหรอก
ผม :: แฟรงค์พอๆ ไปอยู่กับลูกในห้องได้แล้ว เดี๋ยวตื่นมาไม่เจอใครจะงอแง
แฟรงค์มองยิมแบบไม่พอใจ ก่อนจะลุกเข้าห้องไปนอนกับลูก
ผม :: ฟังนะยิม .. มันก็จริงที่ยิมบอกว่า มีแนนเข้ามาแล้วรู้สึกดี
เป็นพี่ถ้ามีเข้ามาพี่ก็รู้สึกสดชื่นดี ผู้หญิงน่ารักๆเอาใจเก่งใครๆก็ชอบ
และที่ยิมบอกว่าเบื่ออะไรเดิมๆที่มีกับอุ่นมาตลอด
ตรงนั้นพี่ก็ยอมรับว่ามันก็ต้องมี เพราะคนที่อยู่ด้วยกันทุกวัน
มันก็ดำเนินชีวิตแบบเดิมๆตลอดซ้ำๆไป
แต่ ....... สำหรับพี่นะ ถึงมันจะมีอารมณ์เบื่อบ้างนอยด์บ้าง
แต่พี่เลือกที่จะหากิจกรรมอื่นๆมาทำ
ชวนกันปลูกต้นไม้บ้าง ขับรถไปหาแม่ๆบ้านนั้นบ้านนี้บ้าง
ทำกับข้าวกินกันบ้าง มันมีกิจกรรมให้ทำเยอะแยะ
อย่าพูดเลยว่าเบื่อๆอะไรเดิมๆที่ทำซ้ำๆ
ถามตัวเองดีๆ ที่พูดว่าเบื่อ
เพราะกำลังหาเหตุผลให้ตัวเองผิดน้อยลงหรือป่าว
ยิม :: พี่เจ .. คือ อืมมมม
ผม :: แล้วมั่นใจหรอว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ต้องการอะไรมากกว่าสิ่งที่เป็นอยู่
ยิม :: อืมม แนนบอกว่าได้เท่านี้ก็ดีแล้ว
ผม :: ถ้าบอกได้เท่านี้ก็ดีแล้ว ทำไมไม่ดีแค่ได้แอบรักแอบมอง
และหยุดมันตั้งแต่ไม่เกินเลยกันไปขนาดนี้ละ
ยิมรอดูไปละกันนะว่าสิ่งที่ยิมแลกไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบ
มันจะส่งผลอะไรกับชีวิตยิมบ้าง
ยิม :: พี่เจ ช่วยยิมหน่อยนะ ยิมไม่อยากเลิกกับอุ่น
ถ้าไม่มีอุ่นละยิมจะทำไงอะพี่ พี่ช่วยยิมหน่อย
แต่ผมไม่ทันจะอ้าปากตอบ
แฟรงค์ก็อุ้มทีชเชอร์เดินออกมาหาผม
ผมเอื้อมมือไปรับลูกสาวตัวน้อยที่เพิ่งตื่น
แต่ตาเทอสดใสมาก TT’ จะนอนอีกกี่โมงลูกสาววพ่อ
แฟรงค์ :: ก็ใช้ชีวิตไปกับอีนั้นไง มีอุ่นไปทำไมมันน่าเบื่อ
ถ้ามึงพูดจบแล้วออกไปจากห้องกูได้แล้ว
แล้วไม่ต้องมาขอให้ใครช่วยมึงหรอกนะ
กูไม่ช่วย แฟนกูก็ไม่ช่วย เพื่อนกูทุกคนก็ไม่ช่วย
ไปบอกให้ไอ่เชรี้ยพี่นพ พี่ชัย เพื่อนดีๆของมึงช่วยละกัน
ผม :: พอๆแฟรงค์พอ
ผมหันไปมองยิมที่ตอนนี้เริ่มจะร้องไห้อีกรอบ
กำมือถือที่มีสายเรียกเข้ามาตลอดตั้งแต่เริ่มนั่งคุยกับผม
แต่ยิมไม่รับสายเลย ปล่อยให้มันสั่นแบบนั้น
ผม :: ยิมกลับไปนอนพักนะ แล้วค่อยว่ากัน รอให้ทุกคนใจเย็นกว่านี้ก่อน
ยิม :: ครับ
ผม :: ขับรถไหวไหมนะ
ยิม :: ไหวครับ ขอบคุณครับพี่เจ ... เอออ แฟรงค์ พี่ขอโทษนะ
พูดจบก็เดินออกจากห้องไป
เห้ออออ ,, นี้แหละนะความรัก
ความเบื่อ ความใคร่ ความสนุกสนาน ,, ฯลฯ
มันมีกันทุกคนแหละครับ แต่อยู่ที่ว่าคุณจะจัดการกับความรู้สึกนั้นยังไง
แฟรงค์ :: พี่เจๆ ทีชเชอร์ตัวอุ่นๆไหมพี่ลองจับสิ
ผมเอามือไปอังหน้าผากทีชเชอร์
ผม :: อืมม อุ่นๆงะ ละลูกหายใจเป็นไงบ้างอะ หอบเหนื่อยป่าว
แฟรงค์ :: ไม่มีหรอก นี้ยังกระโดดยังเล่นอยู่เลย
ผม :: อืมม งั้นรอดูอาการไปก่อนเนอะ ,,
ไหนครับทีชเชอร์ อยู่กับป๊าก่อนนะ เดี๋ยวพ่อทำงานแป๊บนะครับ เดี๋ยวมาเล่นด้วยนะ
เจ้าตัวน้อยยื่นมือมาจะให้ผมอุ้ม แล้วยิ้มแฉ่งโชว์เหงือกสวยๆให้ผมดู
ผม :: อยู่กับป๊าแป๊บเดียวนะ
ผมเอามือบีบแก้มทีชเชอร์เบาๆ ก่อนจะเดินกลับเข้าไปทำงานต่อ
แต่เปิดประตูห้องไว้ครับ จะได้มองออกมาเห็นทีชเชอร์กับแฟรงค์ว่ากำลังทำอะไรกันอยู่
ผมนั่งทำงานไป ก็ฟังเสียงป๊ากับลูกสาวเค้าหยอกกัน
หัวเราะคิกคักๆ เลยหยุดงานที่ทำ แล้วมองภาพตรงหน้า
... เบื่อ งั้นหรอ??
ชีวิตประจำวัน ,,, สามารถทำให้คนเบื่อ
แล้วหาทางออกโดยการหักหลังคนที่รัก ,, ได้ขนาดนั้นเชียวว
แฟรงค์จะเหงา จะเบื่อบ้างไหม???
อื้มม จะว่าไปตั้งแต่มีทีชเชอร์ แฟรงค์ไม่ค่อยจะมาหื่นลามกกับผมมากละครับ
แรกๆที่ทีชเชอร์ยังอยู่บ้านแม่กับเบลล์ ก็มาลวนลามผมตลอด 55555
แต่พอรับทีชเชอร์มาอยู่ด้วยที่คอนโดประจำ
...ยังไม่เคยได้มีซัมติงอะไรกันครับ 5555+
เพราะแฟรงค์เป็นนักศึกษาใหม่ ผมเข้าฝึกงาน
และเราพาทีชเชอร์มาอยู่ที่คอนโดด้วย
เปลี่ยนแปลงไปทุกอย่าง
ห้องที่เคยแบ่งไว้เป็นห้องทำงาน ต้องจัดใหม่
เอาไว้เก็บของให้ทีชเชอร์ เอาตู้เย็นเก็บนมมาไว้ด้วย
ของในห้องอะไรที่มีคม หรือจะทำอันตรายให้กับทีชเชอร์ได้นี้เก็บไว้ให้มิดชิดครับ
เช้ามาจะมีพี่เลี้ยงมาเลี้ยงทีชเชอร์ที่คอนโด
เย็นมาก็ต้องรีบมาดูทีชเชอร์ต่อ เพราะพี่เลี้ยงไป-กลับ
จะว่าไป ,, แฟรงค์ก็โตขึ้นมากเลยนะ
ไม่มีขอไปเดินห้างกับเพื่อน ไม่มีงอแงอยากไปกินอะไรบนห้าง หรือร้านอาหาร
ไม่งอแงอยากได้กางเกงยีนส์ หรือนาฬิกาแบบที่เคยชอบสะสมชอบซื้อ
... หรือแฟรงค์เองก็มีเบื่อๆบ้างเหมือนกัน
T____T คิดมากเลยไงไอ่เจเอ้ยยยย
แฟรงค์คงสังเกตว่าผมนั่งมองอยู่เลยเรียกผม
แฟรงค์ :: พี่เจมองอารายย อยากเล่นด้วยก็มาดิ 555
แล้วหันไปฟัดๆพุงเจ้าตัวเล็กต่อ
ผมเลยลุกไปนั่งเล่นกับทีชเชอร์ด้วย
ผม :: แฟรงค์
แฟรงค์ :: ครับ
ตอบผมนะแต่ไม่เงยหน้ามา ยังมองแต่ทีชเชอร์ตลอดเวลา
ผม :: เบื่อบ้างไหมอะ
แฟรงค์ :: เบื่ออะไรอะ อ่อ แบบที่พี่ยิมพูดอะนะ
ผม :: อืมม
แฟรงค์อุ้มทีชเชอร์มานั่งบนตัก ก่อนจะจับมือผมไว้
แฟรงค์ :: นี้ๆพี่เจ นี้แฟรงค์นะ ไม่ใช่พี่ยิมที่คิดแบบนั้น
ก็ยอมรับว่าแฟรงค์ก็เบื่อบ้าง แต่ไม่รู้ดิ แฟรงค์รักชีวิตแบบทุกวันนี้อะ
มันเบื่อแค่ตอนง่วงแต่ไม่ได้นอนเท่านั้นแหละ 5555
บางทีอยากไปช๊อปปิ้งบ้างแต่ไปไม่ได้ก็แอบนอยด์ๆนะ
แต่แฟรงค์รักพี่เจ รักทีชเชออร์ ,,
แฟรงค์ยอมที่จะเบื่อจะนอยด์บางเวลาดีกว่า
ดีกว่าที่แฟรงค์จะคิดโง่ๆทำอะไรผิดพลาดไป
อีกอย่างนะถ้าเราอยากไปห้างเราก็พาทีชเชอร์ไปด้วยก็ได้นิ
ละตอนนี้ก็ไม่มีเวลาเหงาด้วย เพราะมีทีชเชอร์ให้ฟัดๆทุกวันแบบนี้ไง
พูดเสร็จก็เอามือผมไปจับท้องทีชเชอร์
ผมเลยเอามือจิ้มๆพุงตัวเล็กเบาๆ
ตัวเล็กคงจะชอบใจ หัวเราะจนน้ำลายไหลเลย
ผม :: คิดงั้นจริงๆนะ
แฟรงค์ :: จริงๆดิ เห็นปะว่างอแงที่ไหนกัน
ผม :: ไม่งอแงนี้แหละ ที่น่ากลัว
แฟรงค์ :: 5555 คิดมากจังห๊าคนแก่
TT’ คนแก่งั้นหรออ ,, ไอ่บ้าแฟรงค์
ผม :: ไม่รักไม่คิดหรอกนะ
แฟรงค์ :: ไหนๆมาจูบหน่อย
แล้วยื่นหน้าเข้ามาหาผม
ผมรีบเอามือดันหน้าไว้ก่อนเลย
ผม :: ทีชเชอร์มองอยู่ เห็นปะ
แฟรงค์ก้มไปมองทีชเชอร์ ที่นั่งมองหน้าพวกผมอยู่
แฟรงค์ :: โหวว ลูกสาวป๊าจ้องทำไมละครับบ ป๊าอยากสวีตบ้างง
5555+ ขอได้ไหมม ,, วันเวลาดีๆแบบนี้
อยู่กับผมนานๆ =)
ผม :: งั้นเลี้ยงลูกไปน่ะ เดี๋ยวพี่ไปทำงานต่อละ
แฟรงค์ :: จูบก่อน จูบก่อน
ทำท่างอแงๆ น่ารักกกตายยอะแฟรงค์เอ้ยยย
ผม :: รีบเอาลูกนอนดิ เดี๋ยวคืนนี้ให้มากกว่าจูบเลย =)
ผมพูดจบรีบลุกมาทำงานต่อในห้องเลยครับ
ได้ยินแต่เสียงแฟรงค์พูดกับทีชเชอร์
แฟรงค์ :: ทีชเชอร์คนสวยของป๊า นอนหลับนะครับ ป๊าจะรีบไปนอนให้พ่อเจกอดบ้าง
555555 ทีชเชอร์คนสวยของพ่อ .. รีบๆหลับนะครับ
พ่อจะได้สวีตกับป๊าบ้าง =)
เช้าวันต่อมา
หึหึ แทบจะไม่อยากลุกออกจากเตียง
ไม่น่าเปิดโอกาสเลยจริงๆ
แฟรงค์ใส่มาไม่ยั้ง ผมเพิ่งจะได้นอนไปแค่ชั่วโมงเดียวเอง TT’
แล้วมีออกไปดูงานกับเชนต่อ
ส่วนแฟรงค์วันนี้มีเรียนบ่าย ยังนอนไม่ตื่นเลยครับ
ผมลุกขึ้นมาเปิดประตูห้องให้พี่เลี้ยงทีชเชอร์ตอนหกโมงเช้า
ทีชเชอร์ก็เหมือนรู้งานครับ ,,
นอนหลับไวมาก และไม่งอแงตื่นมากลางดึกเลย
แฟรงค์เอายานอนหลับให้ลูกกินปะเนี้ยย 5555555
พอพี่เลี้ยงเข้ามาในห้อง ก็ไปเตรียมซักผ้าแช่ผ้าให้ทีชเชอร์
ผมเลยเข้าไปอุ้มเจ้าหนูทีชเชอร์ออกจากที่นอน
เอ้ ,, ทำไมวันนี้นอนนานจังนะคนสวยของพ่อ
ผมชะโงกหน้าดูในเปลนอน ยังไม่ตื่นเลยครับ
พอเอื้อมมือไปจับเท่านั้นแหละ
ทีชเชอร์ตัวร้อนมากกก
ผม :: แฟรงค์ๆๆ ตื่นเร็วๆ พี่ดาวครับ พี่ดาว
พี่ดาว :: คะคุณเจ
ผม :: น้องมีไข้ พี่ดาวไปเอาที่วัดไข้กับเตรียมผ้ามาเช็ดตัวนะครับ
ผม :: แฟรงค์ตื่นเร็วๆ ลูกตัวร้อน
สักพักแฟรงค์ก็งัวเงียเดินออกมา แต่คงรีบไปไม่ทันได้ใส่เสื้อ
ใส่แต่กางเกงนอนขาสั้นเดินเข้ามาหาผม
พี่ดาวมองแฟรงค์แล้วหน้าแดงมากกก
จนผมต้องไล่ให้แฟรงค์ไปใส่เสื้อก่อน
ไม่ใช่ว่าจะคิดไม่ดีว่าพี่ดาวชอบแฟรงค์หรอกนะครับ
แต่เป็นใครมองก็เขินครับ ผมยังเขิน
ตัวแฟรงค์มีแต่รอยจ้ำแดงๆ ที่เมื่อคืนผมทำไว้ซะขนาดนั้น
ไหนจะไหล่ที่มีรอยจิกรอยฟันอีก - -
ไม่ต้องบอกก็ดูออกครับ ว่าเมื่อคืนมันจะขนาดไหน
แฟรงค์ล้างหน้าล้างตาใส่เสื้อผ้าใหม่ ละเดินมาอุ้มทีชเชอร์ไป
แฟรงค์ :: ไหนครับคนเก่งของป๊า กินข้าวกินยาก่อนนะ
แฟรงค์พยายามป้อนโจ้กอุ่นๆให้ทีชเชอร์
ทีชเชอร์กินไปได้ไม่กี่คำก็บ้วนออกละ สงสัยจะเจ็บคอ
ผม :: พาไปโรงพยาบาลเลยไหม เดี๋ยวพี่ลางานก่อน
แฟรงค์ :: พรีเซ้นงานไม่ใช่หรอ ไปเถอะพี่เจ
ถ้าพรีเซ้นต์งานผ่าน มันก็เป็นผลดีกับบริษัทที่เรากำลังจะเปิดนะ
ทีชเชอร์ยังไม่งอแงมาก เดี๋ยวถ้าไม่ไหวจริงๆแฟรงค์จะพาไปหาหมอเอง
ผม :: งั้นโทรตามแม่มาอยู่ด้วยนะ พี่เป็นห่วง
แฟรงค์ :: ครับๆ พี่เจไปอาบน้ำเถอะ แฟรงค์โทรเอง
ผมเดินมาอาบน้ำเตรียมกระเป๋า
พอเดินออกจากห้องมาก็เห็นปั้นสิบมานั่งอยู่ในห้องแล้ว
คือ ถ้าพูดกันตรงๆ ผมไม่ชอบเด็กปั้นสิบคนนี้เลยจริงๆ
มันเหมือนแบบว่า ,, เออ ไม่รู้ดิ ไม่ชอบอะครับ
แฟรงค์ :: พี่เจจะไปละหรอ
ผม :: อืมม จะไปรับเชนก่อน แล้วแฟรงค์ไปเรียนไหม แม่จะมากี่โมง
แฟรงค์ :: ไม่ไปอะ บอกให้ปั้นมันลาให้แล้ว ม๊าบอกเดี๋ยวเคลียร์บัญชีเช้าละจะมา
ผม :: งั้นพี่ไปก่อนนะ ทีชเชอร์ครับ เย็นนี้เจอกันนะ
ผมกำลังจะเดินออกจากห้อง หันไปมองทีชเชอร์อีกรอบ
ก็เห็นแฟรงค์อุ้มทีชเชอร์ให้นอนตัก
แล้วเด็กปั้นสิบเอาหูลงไปแนบบนตัวทีชเชอร์
แต่คือ .. นั้นมันตักแฟนกูนะครับบบ
โอ้ยยย หงุดหงิดอะ TT’
ขับรถไปรับเชนก็คิดไปตลอดว่า เด็กคนนี้ต้องการอะไร
ตั้งแต่วันที่ปั้นสิบเข้ามายกมือสวัสดีผม ผมเลยทักทายกลับไป
ผม :: อ่อ สวัสดีครับ เด็กใหม่วิศวะหรอ
ปั้นสิบ:: ครับผม
ผม :: ชื่ออะไรละเรา แนะนำตัวหน่อยสิ
ปั้นสิบ:: ผมชื่อ ปั้นสิบ สิตางค์ครับ ฝากตัวด้วยนะครับพี่เจ =)
ผม :: อ้าวว รู้จักพี่ด้วยหรอ
ปั้นสิบ :: รู้สิครับ ผมติดตามพี่มาตั้งแต่มีน้องทีชเชอร์นะครับ
พูดจบก็หันไปมองทีชเชอร์ แล้วยิ้มให้แฟรงค์
ผม :: ครับๆ ยินดีต้อนรับเข้าคณะวิศวะนะ มีอะไรถามพี่ได้
ปั้นสิบ :: ขอบคุณครับพี่
ผม :: งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ
ปั้นสิบ :: เอ่ออ พี่ครับ แล้วทีชเชอร์สุขภาพเป็นไงบ้างครับ
มีหายใจเหนื่อยหอบง่ายอยู่ไหมครับ
ผม :: ไม่มีนะ ร่าเริงปกติดีครับ
แฟรงค์ :: ไปเถอะพี่เจ มืดแล้วเดี๋ยวยุงกัดลูก
เออ ปั้นสิบเรากลับก่อนนะ แล้วเจอกันตอนเปิดเทอม เราก็เรียนวิศวะ
ปั้นสิบ :: ครับ
เออใช่ ... ปั้นสิบรู้ได้ไงว่าทีชเชอร์มีอาการเหนื่อยหอบง่าย?
ผมรีบเปิดไฟรถตีเข้าไปจอดข้างทาง
ผมลืมนึกไปว่า ,, ไม่มีใครรู้ว่าทีชเชอร์เป็นลิ้นหัวใจรั่ว
นอกจากกลุ่มผม กับเพื่อนของแฟรงค์
ไม่มีแฟนคลับในเพจของทีชเชอร์รู้ ...
แต่ทำไมปั้นสิบถามอาการของทีชเชอร์ได้??
ผมรีบโทรหาแฟรงค์ทันที
แฟรงค์ :: ลืมอะไรครับพี่เจ
ผม :: ป่าวๆนะ พี่จะถามว่าทีชเชอร์เป็นไงบ้าง
แฟรงค์ :: ตอนนี้หลับแล้วครับพี่เจ
ผม :: อ้าวว ทำไมหลับง่ายจัง ปกติมีไข้จะงอแงนิ
แฟรงค์ :: ตอนแรกก็ร้องไห้งอแงจนหายใจหอบๆอะ
แต่ปั้นสิบมันทำไงไม่รู้ มันเอาไปอุ้มๆสักพักก็หลับ
ผม :: ปั้นสิบอะหรอ ปลอบให้ยายหนูหลับ
แฟรงค์ :: อืมมม ครับ
ผม :: แฟรงค์ .. อย่าให้ปั้นสิบอยู่ใกล้ลูกมากนะ
แฟรงค์ :: ทำไมอะพี่เจ
ผม :: เดี๋ยวกลับไปค่อยคุยกัน เฝ้าลูกนะ อย่าให้ใครเข้าใกล้ลูก
แฟรงค์ :: ครับๆ อย่าห่วงนะตั้งใจทำงานนะครับ
ผมวางสายจากแฟรงค์ไปด้วยหัวใจที่บอกไม่ถูกครับ
ปั้นสิบ ,, นายเป็นใครกันแน่??
----------------------------------------
เรื่องราวเริ่มชัดเจนแล้วน๊าาา ...
เบื่อกันยังคะ
จะพยายามเดินเรื่องไม่ยืดเยื้อนะ
อย่าเพิ่งเบื่อกันไปก่อนนะคะ =)
-
ไม่รู้หรอกนะว่าอุ่นทำถูกหรือเปล่า
แต่..
อุ่นทำได้ตรงกับใจเรามาก สู้ๆเนอะ ^^
-
อ่านตอนนี้แล้ว ได้แต่บอกว่า อุ่นโชคดีแล้วที่เลิก
เหตุผลของยิม คือเหตุผลของคนเห็นแก่ตัวมากๆๆๆ
สู้ๆๆนะอุ่น ขอให้อุ่นได้เจอคนดีๆที่รักอุ่นเข้าใจอุ่น
ป.ลิง พ่อเจ ป๊าแฟร๊งค์ น้องทีชเชอร์ ขอให้ครอบครัวนี้ราบรื่น
อย่ามีอะไรไม่ดีเข้ามาอีกเลย
-
ยิมนี่ออกแนวเห็นแก่ตัวมากไปม่ะเนี่ย เหตุผลที่บอกว่าเบื่อนี่ มันใช้ไม่ได้หรอกนะ กะการนอกใจไปมีคนอื่นเนี่ย
อุ่นทำถูกแล้วหละ ที่จะไม่ย้อนกลับไปหาความรักแบบเดิมอีก สู้ๆๆๆๆนะน้องอุ่น
ว่าแต่พี่เจสงสัยอะไรในตัวปั้นสิบอ่ะ คิดว่าปั้นสิบชอบแฟรงค์หรอเนี่ย
พี่เจใจเย็นๆๆๆๆๆนร้าาาาาา
-
:ling3: ปั้นสิบ???
ชีวิตพี่เจเหนื่อยได้อีก สู้ๆ
-
ปั้นสิบเป็นใครหว่าาาาา. อีพี่ยิมไปตายซะ ไปลงนรกพร้อมกับอีชะนีเลย สงสารอุ่นมากๆ
-
ยิ่งได้ฟังเหตุผลของพี่ยิม รู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิม
น้องทีชเชอร์หายป่วยเร็วๆนะ
-
:fcuk: :fcuk: ลงน้ำไปงมหอยให้ขาดใจตายซะอิพี่ยิม อ๊ากกกกกกกกกกก :fire: :fire: :fire:
-
เหตุผลพี่ยิมนี่เหียกมากค่ะ คือเข้าใจนะว่าคนเรายิ่งคบกันนานยิ่งอยูาด้วยกันตลอดเวลามันจะมีเบื่อบ้างแต่การที่อ้างว่าเบื่อแล้วเลยไปมีอไระกับคนอื่น ไปแอบคุยกับคนอื่นนี่มันเห็นแก่ตัวมากนะ พออุ่นจับได้ก็มาขอโทษขอโพยคือเหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นครั้งแรกแล้วเดี๋ยวยังไงมันก็มีอีกแล้วยิมก็จะมาอ้างอีกว่าเบื่อแล้วก็นอกใจอุ่นอีกเหตุการณ์มันก็จะวนอยู่แบบนี้คนเราถ้ารักกันจริงๆมันไม่คิดจะนอกใจกันหรอกนะ ดีแล้วนะที่อุ้นเลือกเดินออกมา
:beat: :z6: <--- นี่สำหรับอิพี่ยิมคนเห็นแก่ตัว
-
รักคนเขียนตรงอัพเร็ว + นิยายสนุกมากๆ
เหตุผลของยิมนี่เป็นเหตุผลสาธารณะก็ว่าได้
คือได้ยินมาจนอยากจะอาเจียร
คนรักกันชอบกันจริงๆทุกคู่จะต้องผ่านช่วงนี้ไปด้วยกัน
ยกเว้นคนที่รักแต่ไม่ได้รักมากถึงขนาดนั้นที่จะทนไปด้วยกัน
แต่เด็กรุ่นใหม่ก็เคยชินกับการที่จะต้องมีอะไรทำในชีวิตตลอดเวลา
ไม่ได้เข้าข้างยิมแต่คิดว่าเพื่อนๆยิมมีส่วนมากๆในเหตุการณ์แบบนี้
คือคิดว่าคนอื่นคงเป็นผู้ชายธรรมดากันถึงได้ส่งเสริมช่วยดหลือกันแบบนี้
แต่ก็เป็นตัวยิมเองที่รักอุ่นไม่จริงพอ
ยิมเองยังไม่เข้าใจความน่าสะพรึงของคำว่าชะนี
คาดการว่ายิมจะได้เจอเร็วๆนี้
โทรศัพย์ที่ดังติดๆกันน่าจะเป็นของชะนีนางนั้นแหละ
เราคิดว่าอุ่นทำถูกแล้วที่ไม่กลับไปคืนดีกับยิมอย่างน้อยก็ในเวลานี้
กลับไปก็ไม่พ้นอยู่ในอิหรอบเดิม
มีแต่จะหนักเข้า
อย่างตอนที่ยิมมาดักรอเจออุ่นที่หน้าคณะแล้วทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนั้น
จี๊ดขึ้นมาในหัวทันที เพราะเคยเห็นใจชีวิตจริง
รอตอนที่มีคนใหม่มาจีบอุ่น
คนที่ดีกว่ายิม
จะแซ่บมากๆเลยถ้าหากว่าเป็นหนุ่มวิศวะที่ยิมก็รู้จัก
ปั้นสิบนี่เป็นญาติของโชกุนหรือเปล่า?
ตระกูลของโชกุนอาจจะมีอาการป่วยที่เป็นโรคทางพันธุกรรมหรือเปล่า?
ขอบคุณมากค่ะ รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะคะ
-
ถ้าเลือกที่จะรักตัวเองมากกว่า....คำว่าเราก็คงจะไม่มี....
-
เหตุผลของยิมเป็นอะไรที่เห็นแก่ตัวมาก อ่านแล้วตอนนี้เกลียดยิมมากกก สงสารน้องอุ่นแต่ดีแล้วที่อุ่นเลิกกับยิมได้ตอนนี้จะได้ไม่เจ็บมากเกินไป จะรอดูยิมว่าจะเป็นยังไงต่อไปในเมื่อไม่มีอุ่นอยู่ข้างๆแล้ว
-
น้องอุ่นเข้มแข็งนะ พี่ยิมแม่งไม่น่าเป็นคนแบบนี้เลย ให้ตายเหอะ
-
สปอยตอนต่อไป ~
Oon ' Mode
ไปที่ไหนก็เจอแต่พี่ยิมเดินตาม
ผมเลยหนีขึ้นมาห้องสมุดของคณะ
เดินไปมุมๆเดิมที่ผมอ่านหนังสือเล่มหนึ่งค้างไว้
และจะเก็บมันไว้ที่เดิมตรงนี้เสมอ
แต่วันนี้มันแปลกไปตรงที่ว่า ...
หนังสือเล่มเดิมของผม,, มีกระดาษโน้ตเสียบอยู่ด้วย
ผมเอาโน้ตเล็กๆที่ติดกับหนังสือขึ้นมาอ่าน
"เศร้าเสียใจ ไม่รู้เมื่อไหร่จะผ่านไป
แต่คุณควรดีใจนะ ที่อย่างน้อยมันก็จบลง
เหมือนกับการแกะพลาสเตอร์ออกจากแผลคุณ
ค่อยแกะ ค่อยๆเจ็บ ไม่รู้เมื่อไหร่จะแกะออก
กับการดึงทีเดียวหมด มันเจ็บกว่ามาก
แต่จบครับ ไม่ค้างคา
ยิ้มให้กับโชคชะตา
ที่เค้าพาคนไม่รักเรา ....ออกไปแล้ว"
ยิ้มไวๆนะน้องอุ่น พี่รอดูอยู่นะ
From ... คุณหนังสือ
อุ่นอ่านจบก็มองไปรอบๆตัว
ใครวะ ,, เอามาใส่ไว้
แต่ก็ขอบคุณนะครับ ...
มันคงเป็นยิ้มครั้งแรกของผม
ตั้งแต่เกิดเรื่องราวต่างๆขึ้น
^___________________^'
ผมหยิบโพสอิทกับปากกาออกมาเขียนตอบไป
ขอบคุณครับที่ทำให้ยิ้ม =)
แล้วแปะไว้ที่หนังสือเล่มเดิม
และเก็บมันเข้าไปที่มุมเดิมม
^^' วันนี้ไม่อ่านละดีกว่า
พรุ่งนี้จะแวะมาอ่านอีกนะครับ ..... คุณหนังสือ
-----------------------------------------
สปอยตอนต่อไปค่าา =)
อิอิ
ฝันดีนะคะทุกคน
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ด้วยนะคะ
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆ
มาแล้วๆคนที่ดีกว่า (หวังว่านะ)
คณะเดียวกันหรือเปล่า?
ต้องจับตาดูอุ่นมามากๆนานๆเลยทีเดียว
อยากรู้ชะตาชีวิตความรันทดของอิยิมด้วย
ชะนีคงใกล้ออกฤทธิ์แล้ว
-
รอๆๆๆๆๆ คุณหนังสือคือใคร รีบมาเปิดเผยตัวเร็วววววว
-
:-[ คุณหนังสือ
-
น้องอุ่นจะมีคู่กับเค้าแล้ว ขอให้เป็นคนดีจริงๆนะ o13
-
:mew1: :mew1: กรี๊ดดดดดดดดดดด คุณหนังสือน่ารักมาก
ตอนนี้รออิพี่ยิมรับผลกรรม 555555555555 :katai2-1: :katai2-1:
-
มารอนะ
-
เอ้ยยยยยยยย คนนี้ใช่ไหม ๆๆๆ ขอให้ดีกับอุ่นจริงๆน๊า อยาหลอกกันนะ สงสารน้องอ่ะ
-
ใช่คนที่จะมาดามใจอุ่นรึเหล่าน๊อออ ขอให้เป็นคนดีจริงๆ
รึว่าจะมาสไตล์พระรอง แสนดีแต่ไม่มีคู่???
-
มาไหมนะวันนี้? รออยู่ :katai4:
-
พรุ่งนี้มาอัพให้นะจ๊ะ :)
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์ค่าา
ผิดพลาดยังไงต้องขอโทษด้วยนะคะ
:mew1:
-
แวะมารอจ้า ^^
-
ซุ่มอ่านมานาน จะบอกว่า รออ่านอยู่นะค้า :)
-
Ch 56 สงสัย || JAY ‘ Mode
กว่าการเสนองานจะผ่านไป ผมกับเชนแทบหมดแรง
นี้แค่ฝึกงานนะครับ ยังไม่ได้เริ่มงานจริงๆ
ถ้าเริ่มจริงๆ มีหวังพวกผมแย่แน่ๆ
การทำงาน กับ การทำธุรกิจ ทำทั้ง 2 ควบคู่กันไม่ง่ายเลย
ป๊าของแฟรงค์เตรียมดูตึกเพื่อเปิดบริษัทให้พวกผมแล้วครับ
แม่ของเชน กับพ่อแม่ของมี่และพ่อของแชมป์
จะขอร่วมหุ้นด้วย กลายเป็น 4 หุ้น
รับงานโดยตรงจากบริษัทป๊าของแฟรงค์
และพวกผมต้องเข้าประกวดราคาหางานเองด้วยครับ
เห้อออ ,, การเป็นผู้ใหญ่ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยใช่ไหมครับ
แถม ,, ตอนนี้ผมมียายหนูทีชเชอร์ต้องดูแลด้วย
ต้องคิดให้มากกว่าเดิม ,,,
เอ่ออ พอพูดถึงทีชเชอร์แล้วป่านนี้เป็นไงบ้างเนี้ย
ผมรีบเปิดมือถือโทรหาแฟรงค์เพื่อถามอาการทีชเชอร์
แฟรงค์ :: กว่าจะติดต่อได้ แฟรงค์จะร้องไห้แล้วนะพี่เจ
ผม :: ทำไม ทีชเชอร์เป็นอะไรแฟรงค์
แฟรงค์ :: แฟรงค์พาลูกมาโรงพยาบาลแล้วครับ หมอให้นอนโรงพยาบาล
ผม :: เดี๋ยวพี่รีบไป เฝ้าลูกให้ดีๆนะแฟรงค์
แฟรงค์ :: ครับๆ ขับรถดีๆนะพี่เจ
ผมรีบวางสายแล้วบอกเชนว่าให้รีบไปโรงพยาบาลประจำทีชเชอร์
พอถึงโรงพยาบาลก็รีบไปหายายหนูน้อยก่อนเลย
เห้อออ ทีชเชอร์น้อยของพ่อ นอนมีสายน้ำเกลือสายออกซิเจนอีกแล้ว
แฟรงค์ :: พี่เจ หมอรอคุยกับพวกเราอยู่ ไปหาหมอกัน
ผมพยักหน้าให้แฟรงค์ ก่อนจะบอกให้เชนอยู่เฝ้าทีชเชอร์ให้
ผมเดินไปห้องของคุณลุงหมอ
หมอ :: สวัสดีครับคุณพ่อของน้องทีชเชอร์
ผม :: สวัสดีครับ ผมมาถามอาการของทีชเชอร์นะครับ
หมอ :: เมื่อกี้คุณพ่อของคุณก็เพิ่งมาถามอาการของทีชเชอร์ไปเหมือนกันครับ
ไม่ได้เจอกันหรอ เพิ่งออกไปได้สักพักเอง
ผม :: คุณพ่อของผมหรอครับ
หมอ :: ใช่ครับ เค้าบอกว่าเป็นคุณปู่ของทีชเชอร์นะครับ
ผมหันไปมองหน้าแฟรงค์ ก่อนจะถามแฟรงค์ไป
ผม :: ป๊าของแฟรงค์มาหรอ
แฟรงค์ :: ป๊ายังไม่รู้เรื่องเลยพี่เจ ม๊ารู้แต่ม๊าก็อยู่ดูทีชเชอร์ในห้องตลอดนะ ยังไม่ได้โทรไปบอกป๊าเลย
ผม :: อ้าววว แล้วใครอะ
หมอ :: เค้ามากับเพื่อนของพวกคุณนะ ที่เมื่อกี้อยู่ในห้องตรวจกับคุณนะครับ ตัวเล็กๆ ขาวๆ
แฟรงค์ :: ปั้นสิบนะหรอ?
ผม :: ออกไปนานหรือยังครับหมอ
หมอ :: ก่อนหน้าพวกคุณเข้ามาประมาณ 5 นาทีได้ครับ
ผม :: ครับๆ เดี๋ยวผมขอตัวสักครู่นะครับ แฟรงค์รอตรงนี้แป๊บนะ
ผมเดินออกมาหน้าห้องหมอ ก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาเชน
เชน :: ว่าไงมึง จะมายัง กูหิว
ผม :: รอแป๊บนึงเชน กูมีเรื่องให้มึงช่วย
เชน :: ทำไมวะ ซีเรียสมากหรอ ทีชเชอร์เป็นไรร้ายแรงหรอวะ
ผม :: ยังไม่รู้ กูยังไม่ได้ถามหมอ มีเรื่องก่อน
เชน :: เรื่องอะไรของมึง
ผม :: ตอนนี้ใครอยู่ในห้องบ้าง
เชน :: ห้องพักของทีชเชอร์นะหรอ มีกู กับม๊าของแฟรงค์ไง
ผม :: เออ ถ้าปั้นสิบเข้ามา มึงช่วยทำยังไงก็ได้ให้มันอยู่กับมึงก่อนได้ไหม
เชน :: ทำไมวะ มึงมีอะไรกับมัน
ผม :: มึงช่วยกูก่อน แล้วกูจะบอก ไม่ต้องบอกมันว่ากูบอกให้มันอยู่นะ
มึงช่วนมันคุยไปก่อน เดี๋ยวอีกสักพักกูจะไป
เชน :: แต่ถ้ามันไม่มาละ กูจะ ...... อืมม โอเค ตกลงตามนั้น แค่นี้นะ
อะไรของมึงงง!!!! กดวางทำไมกูยังพูดไม่จบเลยเชนน!!!!!!
สักพักเสียงไลน์ก็เข้ามา
Chaining :: โอเค ปั้นสิบมาแล้ว
อ่อ ,, มันถึงรีบวางเพราะแบบนี้นี้เอง
ผมเก็บมือถือเข้ากระเป๋า ก่อนจะเดินเข้าไปคุยกับหมอ
ผม :: ครับ ขอโทษที่ให้รอครับ พอดีงานด่วนเข้ามาก่อน
แฟรงค์ :: ไปทำอะไรมาพี่เจ
ผม :: อืมม ฟังหมอบอกเรื่องลูกก่อน เดี๋ยวค่อยคุยกัน ...
ครับ คุณหมอ ทีชเชอร์อาการเป็นยังไงบ้างครับ
หมอ :: คราวนี้คงไม่ต้องรอ 6 เดือนนะ เราจะให้ทีชเชอร์หายไข้ก่อนแล้วทำเอคโค่เลย
ผม :: อาการไม่ดีขึ้นหรอครับ
หมอ :: อืมม ฟังจากเสียงหายใจแล้วนะ หมอกลัวว่าจะมีรอยรั่วเยอะนะ
ยังไงเราตรวจเลยดีกว่า จะได้วางแผนการรักษาต่อ
ผม :: ครับ ก็ดีเหมือนกัน จะได้หายทรมานสักที แต่ไม่อันตรายมากใช่ไหมครับ
หมอ :: เราต้องดูก่อนว่ารอยรั่วมันมากแค่ไหน แต่ไม่อันตรายมากครับ ไว้ใจทางเราได้
ผม / แฟรงค์ :: ขอบคุณครับ ฝากลูกด้วยนะครับ
พวกผมยกมือไหว้ลาคุณหมอ ก่อนจะเดินออกมา
เชนโทรมาบอกให้ซื้อกาแฟขึ้นมาให้ม๊าของแฟรงค์ด้วย
ละบอกว่าไม่ต้องห่วง ...
ปั้นสิบนั่งคุยกับม๊าของแฟรงค์อย่างสนุกสนาน
ผมกับแฟรงค์เดินมาซื้อกาแฟที่ร้านกาแฟในโรงพยาบาล
แฟรงค์ :: จะบอกพี่เบลล์ไหมครับ
ผม :: บอกสิ ก็แม่ของทีชเชอร์นินะ
แฟรงค์ :: งั้นดึกๆค่อยโทรเนอะ แล้วเสนองานเป็นไงบ้างครับ
ผม :: ไม่มีปัญหาอะไรเลย เพราะป๊าของแฟรงค์เตรียมเอกสารให้มาพร้อมทุกอย่าง
แฟรงค์ :: ป๊าแฟรงค์เก่งใช่ไหมละ 555
พูดจบเจ้าตัวแสบก็เลือกซื้อขนมปังไปกินอย่างสบายใจ
นี้ๆลูกนอนโรงพยาบาลนะ ยังมายิ้มหน้าระรื่นน,, มันน่าตีจริงๆ
ผมยังระบมช่วงขา ระบมไปทั้งตัวไม่หายย … หึหึ เห็นแฟรงค์ยิ้มละก็หมั่นไส้วะ
ผม :: เหนื่อยไหมวันนี้ ทีชเชอร์งอแงมากเลยสิถึงตัดสินใจพามาโรงพยาบาล
แฟรงค์ :: ไม่งอแงเท่าไหร่นะพี่เจ แต่ปั้นสิบมันบอกว่าให้พามาโรงพยาบาลดีกว่า
เพราะตัวเย็นไวไป เดี๋ยวจะชัก
แฟรงค์เลยถามม๊าว่าเอาไง ,, ม๊าก็บอกว่าพามาเลยก็ดี ก็เลยพากันมาโรงพยาบาลเลย
ผม :: ปั้นสิบเก่งเนอะ รู้ได้ไง
หึหึ รู้ดีจังนะ!
แฟรงค์ :: แฟรงค์ก็ถามนะว่าทำไมรู้ละ ปั้นสิบบอกว่ามีน้องชายอะครับ
เป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว โรคเกี่ยวกับหัวใจแบบทีชเชอร์เลย
นั้นไง ,, ปั้นสิบรู้ว่าทีชเชอร์เป็นโรคอะไร
ผม :: แล้วแฟรงค์บอกปั้นสิบหรอว่าทีชเชอร์เป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว
แฟรงค์ :: ไม่ได้บอกครับ อืมมม นั้นสิปั้นสิบมันรู้ได้ไง
ผม :: เพื่อนเราคนไหนบอกหรือป่าว
แฟรงค์ :: ไม่น่านะ เพราะปั้นสิบมันก็สนิทแต่กับแฟรงค์คนเดียวอะ กับแบงค์มันก็ไม่คุยเท่าไหร่
ผม :: แฟรงค์ อย่าไว้ใจเพื่อนคนนี้มากเกินไปได้ไหม
แฟรงค์ :: แต่เค้าอาจดูอาการออกเองไหม เพราะน้องชายมันก็เป็น
ผม :: แฟรงค์ กว่าเราจะรู้ว่าลูกเป็นอะไรตั้งหลายเดือนนะ
นี้ปั้นสิบเห็นลูกเรากี่ครั้งอีก อย่าไว้ใจ ทำได้ไหมครับ
แฟรงค์ :: ทำได้ๆครับ
เห้ออ ,, แฟรงค์ไว้ใจคนง่ายตลอดเลยนะ
ผมนั่งมองเหม่อไปนอกร้านกาแฟ ก็เจอเข้ากับตัวปัญหาของผม
ไหนเชนบอกว่าปั้นสิบอยู่ในห้องวะ !
ปั้นสิบ กำลังยืนคุยกับชายใส่สูทคนหนึ่ง
แฟรงค์ :: พี่เจมองอะไรครับ
พูดจบแฟรงค์ก็หันไปมองตามผม
แฟรงค์ :: อ่อ คนจากบ้านปั้นสิบ คนนี้มาหาปั้นสิบบ่อย เอาของกินเอาอะไรมาให้
แล้วยังเคยซื้อของมาฝากทีชเชอร์ด้วย ปั้นสิบเอามาให้นะ
ผม :: เค้าเคยไปที่คอนโดไหม
แฟรงค์ :: เคยไปที่ห้องปั้นสิบมั้งครับ แฟรงค์เคยเจอตอนอยู่ล๊อบบี้ข้างล่าง
อืมม ,, ไม่ธรรมดาแล้วละปั้นสิบคนนี้
รอกาแฟสักพัก พอได้กาแฟผมก็ชวนแฟรงค์ขึ้นไปหาทีชเชอร์
พอเข้ามาในห้องก็เจอกับน้องแบงค์ น้ำน่าน เฟรินส์ มาเยี่ยมทีชเชอร์กัน
แฟรงค์ :: อุ่นละ ไม่มาด้วยหรอวะ
น้ำน่าน :: มันเข้าห้องสมุดนะ หนีอีพี่ยิมมัน ตามติดเป็นเห็บหมาเลย
เฟรินส์ :: ทำไมปากจัดจังผู้ชายคนนี้
น้ำน่าน :: อ้าวว ก็คำนี้น้องเฟรินส์พูดก่อนไม่ใช่หรอคะ พี่พูดตามน้องเฟรินส์นะ
เฟรินส์ :: พี่น้ำน่านน!!
55555 คู่นี้ต้องมีงุ้งงิ้ง เถียงกันตลอด น่ารักดีครับ
แบงค์ :: อ้าวว ละปั้นสิบวะ กูนึกว่าไปหามึง เมื่อกี้ถามหามึงแล้วก็เดินออกไป
นี้สรุปมึงจ้องจะเข้าหาแฟนกูหรือยังไงครับปั้นสิบ !!
ถามหาแฟรงค์ แล้วมาตีสนิทเนียนอยู่กับแฟรงค์ตลอด
จะว่าไปปั้นสิบมันไม่เคยไปไหนกับเพื่อนคนอื่นเลยนิหว่านอกจากแฟรงค์
หื้มมม ,, นี้มองข้ามอะไรไปเยอะเลยใช่ไหมวะเจเอ้ยยย !!
แฟรงค์ :: ไม่ๆกูไปกับพี่เจสองคน
ผม :: พี่ไปกับแฟรงค์ 2 คน แล้วตอนพี่เข้ามาตอนแรกก็ไม่เจอปั้นสิบนะ
แบงค์ :: ปั้นมันออกไปได้สักพักแล้วอะ ก่อนที่พี่จะมา
เชน :: เราเปลี่ยนเรื่องคุยไหม ,, มีแต่เรื่องน้องปั้นสิบหน้าสวย เดี๋ยวน้องก็มา คงออกไปซื้ออะไรกินนะ
แบงค์ :: อะไรนะพี่เชน
เชน :: น้องปั้นสิบเฉยๆจ๊ะ ไม่หน้าสวย ไม่หน้าหวานด้วยย 5555
งานจะเข้านะไอ่เชน กวนตีนแบงค์ไม่ดูเวลาเลย
เฟรินส์ :: ใครกันคะ ชื่อน่ารักเชียว
ผม :: เพื่อนแฟรงค์นะเฟรินส์ เค้าดูแลทีชเชอร์ให้ พี่ก็เลยว่าจะขอบใจซะหน่อย
เฟรินส์ :: สงสัยเฟรินส์มาช้าไปเลยไม่ทันได้เจอ
พวกผมนั่งคุยกันที่โซฟาสักพัก
ม๊าของแฟรงค์ก็ขอกลับไปเตรียมของมานอนเฝ้าทีชเชอร์
ส่วนผมโทรไปบอกแม่ของผมแล้วครับ
เดี๋ยวคืนนี้คุณย่าทั้ง 2 จะเฝ้าหลานน้อยทีชเชอร์เอง
แล้วคนที่ผมรอก็เดินเข้ามาในห้อง
พร้อมทั้งส่งยิ้มทักทายทุกคนในห้อง
ท่าทางน้องเฟรินส์จะชอบใจอยู่ครับ
หึหึ น่ารักไง มันหน้าตาดี อันนี้ไม่เถียงครับ
แต่คือ … ต้องการอะไร
ทีชเชอร์ แฟรงค์ หรืออะไรกันแน่
ที่เข้ามาใกล้ชิดแบบนี้ ที่รู้ทุกอย่างดีขนาดนี้
แล้วบังเอิญไปไหมที่จะอยู่ข้างห้องกันพอดี
มันไม่น่าใช่เรื่องที่จะบังเอิญครับ
ผม :: น้ำน่าน นี้ก็ค่ำมากแล้วนะไปส่งเฟรินส์กลับบ้านได้แล้ว ป๊าจะว่าเอา
น้ำน่าน :: ครับพี่เจ .. ป่ะค่ะน้องเฟรินส์กลับบ้านกัน
เฟรินส์หันมาสวัสดีผม ก่อนจะเดินไปหอมแก้มหลานน้อย
แล้วโบกมือลาพี่ๆในห้อง
เชน :: กูกลับก่อนนะ วันนี้เหนื่อยมากอะ เพลียด้วย
แบงค์ :: งั้นพี่เชนกลับก่อนเลย แบงค์รอกลับพร้อมพี่เจ
เชน :: มึงอย่ามางี่เง่าแบงค์ กูง่วงนอน หิวด้วย
แบงค์ :: พี่เชนก็กลับไปนอนดิ ข้าวก็แวะซื้อใต้คอนโดขึ้นไปกิน
เชน :: มึงดูดิเจ ดูสิ แรกๆนะพี่เชนกินไรไหม แบงค์ซื้อให้
พี่เชนรีบกลับนะแบงค์รอที่ห้อง ละมึงดูตอนนี้ดิ
แฟรงค์ :: 5555 มึงกลับไปเหอะนะ พี่เชนเหนื่อยจะตายแล้ว อย่ากวนตีนมากนัก
แบงค์ :: เออๆๆ กลับก็ได้วะ ปั้นสิบเรากลับก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้
ปั้นสิบ :: สวัสดีครับพี่เชน บ๊ายยยบายแบงค์
ผม :: เออ เชนฝากไปส่งแฟรงค์หน่อยดิ กูจะรอพวกแม่ๆเอง
แฟรงค์ :: กลับพร้อมกันก็ได้นิพี่เจ อีกแป๊บแม่คงมา
ผม :: แฟรงค์กลับก่อนนะครับ ไปอาบน้ำแล้วอุ่นกับข้าวจากป้านวลรอพี่นะ
เหนื่อยกันมาทั้งวันแล้ววันนี้ เดี๋ยวพี่รอพวกคุณแม่เอง แล้วเดี๋ยวพี่ตามไป
แฟรงค์ :: งั้นแฟรงค์ไปกับปั้นสิบนะ ปั้นสิบกลับห้องเลยไหม
ปั้นสิบ :: อ่อ เราจะไปธุระก่อนนะแฟรงค์ แฟรงค์ไปกับพี่เชนกับแบงค์ได้ไหม
แฟรงค์ :: อืมมๆ งั้นก็ได้
แฟรงค์ลุกเก็บของก่อนจะไปหอมแก้มละบอกลูกสาวตัวน้อยว่าพรุ่งนี้จะรีบมาหา
พอทุกคนออกจากห้องไปก็เหลือแค่ผมกับปั้นสิบ
ปั้นสิบ :: พี่เจอยากคุยอะไรกับผมหรอครับ
อืมม ฉลาดนิ
ผม :: รู้ด้วยหรอครับว่าพี่อยากคุย
ปั้นสิบ :: ครับ ก็พี่เจให้คนอื่นกลับหมดเลย
แต่ไม่บอกให้ปั้นกลับ มันก็น่าจะหมายถึงพี่เจอยากคุยกับปั้น จริงไหมครับ
ผม :: ครับ พี่อยากคุยกับเรา
ปั้นสิบ :: มีอะไรครับพี่เจ
ผม :: พี่พูดตรงๆเลยละกันนะ ไม่อยากอ้อมค้อมอะไรมาก
ปั้นสิบ :: ครับ
ผม :: ปั้นเข้ามาวุ่นวายในชีวิตพวกพี่ทำไม
ปั้นสิบ :: ปั้นวุ่นวายหรอครับ แค่ปั้นเป็นห่วงทีชเชอร์ เป็นห่วงพวกพี่ คือปั้นวุ่นวายหรอครับ
ผม :: ปั้นรู้ได้ไงว่าทีชเชอร์ป่วย
ปั้นสิบ :: ผมติดตามพวกพี่มาตั้งแต่วันที่ทีชเชอร์เกิด ผมก็ต้องทราบสิครับ
เด็กคนนี้โกหก ! ในเพจไม่เคยอัพเรื่องอาการทีชเชอร์
ผม :: อ้าววหรอ ..
ปั้นสิบ :: พี่เจสงสัยอะไรผมหรือเปล่าครับ
ถ้าเรื่องแฟรงค์ผมไม่ได้คิดอะไรเกินกว่าเพื่อนเลยนะครับ
หื้มมม คำถามนี้กูยังไม่ได้ถาม จะออกตัวทำไม หรือนี้มึงคิดห๊ะ .. ไอ่เด็กปั้นสิบ!!
ผม :: ก็ไม่หรอกครับ พี่แค่ถามนะ พี่เป็นห่วงทีชเชอร์
ถ้าเราเป็นแฟนคลับเจ้าตัวเล็กมานานคงเห็นว่าไม่เคยอัพรูปแม่ของทีชเชอร์เลย
ปั้นสิบ :: ครับ ไม่เคยเห็น
ผม :: ไหนๆปั้นก็เป็นเพื่อนแฟรงค์ แล้วก็เป็นรุ่นน้องพี่ เป็นคนข้างบ้านอีก .. พี่จะเล่าให้ฟังละกันนะ
ปั้นสิบ :: ไม่ต้องก็ได้ครับพี่เจ เท่าที่ผมทราบมาก็พอแล้ว
ผม :: เท่าที่ทราบ คือเท่าไหร่ละครับ
ปั้นสิบ :: ก็เท่าที่อัพเพจในเพจไงครับ
ผม :: แม่ของทีชเชอร์ชื่อเบลล์ เป็นแฟนเก่าพี่เอง แต่เบลล์พลาดท่าเสียทีให้กับผู้ชายชั่วๆคนนึง
ปั้นสิบ :: พี่เจจะรู้ได้ไงครับว่าเค้าชั่ว
คือมึงอินทำไม กูด่าพ่อทีชเชอร์ ไม่ได้ด่ามึงงง!!!
ผม :: ถ้าไม่ชั่วจะข่มขืนเบล์ลหรอ
ปั้นสิบ :: ข่มขืนงั้นหรอ ไม่ ไม่จริงอะ พี่เจพูดเรื่องอะไร
ผม :: พี่พูดเรื่องจริงๆ ทำไมหรอครับมันไม่ตรงกับที่ปั้นสิบรู้หรอ
ไอ่เด็กคนนี้มีแววตาสับสน .. แกรู้อะไรมากันแน่
ผม :: แล้วรู้ไหมพอมันรู้ว่าเบลล์ท้องมันทำยังไง
มันบอกให้เบลล์ไปเอาเด็กออก แต่มันก็ซ้อมเบลล์
ปั้นสิบ :: พอ พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว
ผม :: ไอ่ชั่วนั้นมันเอาของแข็งๆแทงเข้าไปทางช่องคลอดเบลล์ ทำให้เบลล์ตกเลือด แล้ว ...
ปั้นสิบ :: โชกุนไม่ใช่คนอย่างนั้น อย่าใส่ร้ายโชกุน!!!!!
พูดจบมันก็วิ่งออกจากห้องไป
โชกุน?
ปั้นสิบ ,, รู้จักโชกุนงั้นหรอ?
ยังไงกันแน่ ,, มึงยังไงกันแน่เนี้ยไอ่ปั้นสิบ!!!!!!
ผมนั่งคิดอะไรไปเรื่อยๆ จนแม่ผมกับม๊าของแฟรงค์เดินเข้ามา
แม่ :: ไปๆกลับไปพักลูก หน้าตาซีดเซียวหมด
ม๊าของแฟรงค์ :: ไม่ต้องห่วงนะ ม๊าจะเฝ้ายายหนูเอง
ผม :: ขอบคุณครับ
ผมนั่งอยู่นิ่งๆซะพัก ก็ตัดสินใจจะกลับไปคุยกับแฟรงค์ที่บ้าน
เรื่องปั้นสิบ เรื่องโชกุน … เห้อออ ขนาดยังไม่พูดอะไรยังปวดหัวเลย
ผม :: แม่ครับ ม๊าครับ
แม่ :: ว่าไงครับลูก
ผม :: ถ้าวันนึงพ่อ หรือปู่ หรือญาติของโชกุน
จะมาเอาทีชเชอร์ไปละครับ ผมต้องทำยังไง
แม่กับม๊ามองหน้ากัน ก่อนจะเดินมานั่งโซฟาเดียวกับผม
แม่ :: เจฟังแม่นะลูก ทีชเชอร์เป็นลูกของเจโดยถูกต้องตามกฎหมาย
ไม่ว่าจะยังไงก็จะไม่มีใครมาพรากทีชเชอร์ไปจากเจได้
ม๊าของแฟรงค์ :: ไม่ต้องกังวลนะเจ ตำรวจเค้าก็บอกไว้แล้วว่า
ห้ามโชกุนหรือพ่อของโชกุนเข้ามาวุ่นวายกับเรา ไม่งั้นเค้าจะดำเนินการตามกฎหมาย
ผม :: แต่ถ้าเค้าให้คนอื่นเข้ามาละครับ เราจะทำยังไง
แม่ :: เจพูดแบบนี้หมายความว่าไงลูก แม่ใจไม่ดีเลย
ผมไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านี้ เพราะไม่อยากให้พวกคุณแม่กังวลใจ
ผม :: ไม่มีอะไรหรอกครับ เจแค่กลัวนะ
เจรักทีชเชอร์มาก ไม่อยากให้ใครมาทำให้ทีชเชอร์ต้องเจ็บปวดอีก
แม่ดึงผมเข้าไปกอด
แม่ :: นี้แหละเจ .. หัวใจของคนเป็นพ่อเป็นแม่ ไม่ต้องกังวลนะลูก รีบกลับไปพักผ่อนนะ
ผม :: ครับ งั้นเจกลับก่อนนะครับ มีอะไรโทรหาเจได้ตลอดนะครับ
ม๊าของแฟรงค์ :: ไปๆลูก แฟรงค์รอทานข้าวอยู่
เมื่อกี้ก็โทรมาถามแม่ว่าพี่เจออกมายัง เราไม่รับสายน้อง น้องเป็นห่วงนะ
ผม :: ครับๆ งั้นเจไปละครับ สวัสดีครับ
ผมเดินออกจากห้องพักของทีชเชอร์มาที่รถ ....
ด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้งไปในหัว
เห้อออ แค่เรียนจะจบ งานก็เยอะ
ต้องคิดเรื่องธุรกิจที่กำลังจะทำ
ต้องเลี้ยงดูฟูมฟักทีชเชอร์ให้ดีที่สุด
นี้ก็ปวดหัวจะบ้าตายย
แล้วนี้ต้องมาคิดเรื่องปั้นสิบ โชกุน หรือใครจะมาแย่งทีชเชอร์ไปอีกงั้นหรอ
T__________________T’
เห้อออออ ,, อย่าพรากความสุขของผมไปได้ไหม
พอแล้วได้ไหม ,, กับคลื่นลมที่มันจะโถมเข้ามา??
---------------------------------------------------------------------
ช่วงนี้อาจจะเนื้อหาไม่ได้สนุกแบบแรกๆหรืออาจจะน่าเบื่อนิดนึงนะคะ
ด้วยที่ตัวของพี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆเข้าวัยที่โตขึ้น
เนื้อหาเลยปรับเข้มข้นตามไปด้วย
อย่าเพิ่งเบื่อกันน๊าา =)
ฝากติดตามตอนต่อไปกันนะคะ
ว่าเจ้าหนูทีชเชอร์จะเป็นยังไง
พี่เจน้องแฟรงค์จะผ่านปัญหาใหญ่นี้ได้อีกไหม
อุ่นกับยิมจะกลับมาคบกันไหม หรือคุณหนังสือเป็นใคร
เชนแบงค์จะยังแซ่บบไหม ,,
ยังไงฝากด้วยนะคะ ^^
อย่าหนีหายกันไปก่อนน๊าาา
-
ว่าแล้วเชียวปั้นสิบต้องรู้จักทางญาติของโชกุน
แต่ท่าทางฝ่ายนั้นคงจะไม่รู้หรือบอกไม่หมดเรื่องวีรกรรมของโชกุน
ทีชเชอร์ได้รับโรคทางพันธุกรรมมาจากทางพ่อด้วย
ชีวิตผู้ใหญ่นี่ไม่ได้ง่ายเลย
อุ่นท่าทางตัดใจได้แล้วมั๊ง อยากรู้ๆ
-
มันยังไงกันนะ เรื่องโชกุน เรื่องปั้นสิบ
พี่เจสู้ๆ
-
สนุกดีครับบบบ. ติดตามต่อไปเรื่อยๆครับบบบ
-
:L1: รอลุ้นต่อไปจ้า
-
ปั้นสินเป็นญาติกับโชกุนจริงหรือเนี่ย
ปั้นสิบโดนหลอกอะไรมารึป่าวเนี่ย สงสัยๆ
-
อยากติดตามเรื่องของอุ่นมากเลยว่าจะเป็นยังไงต่อไป ....... :katai4:
เอาใจช่วยทีชเชอร์น้าาาา :monkeysad:
-
Ch 57 พายุมาเตือน|| JAY ‘ Mode
ผมกลับมาถึงห้องเกือบๆ 4 ทุ่มละครับ
แฟรงค์นั่งดูทีวีรออยู่ที่โซฟา
แฟรงค์ :: พี่เจไปอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวแฟรงค์อุ่นกับข้าวให้
ผมได้แต่ส่งยิ้มนิดๆไปให้แฟรงค์ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ
เห้อออ .. เหนื่อย
วันนี้รู้สึกร่างกายมันเหนื่อยล้ามากๆ
ผมรีบแต่งตัวก่อนจะเดินออกมานั่งทานข้าวกับแฟรงค์
ผมเห็นจานข้าวมี 2 ใบก็เลยถามแฟรงค์ไปว่า
ผม :: นี้ยังไม่ได้ทานข้าวหรอแฟรงค์
แฟรงค์ :: พี่เจครับ แฟนยังไม่กลับบ้าน ใครจะทานลงละ
เป็นห่วงพี่เจจะแย่ เลยรอทานพร้อมกันนะ
ผม :: วันหลังทานก่อนได้เลยนะ เผื่อพี่กลับดึกไงแฟรงค์จะได้ไม่หิว
แฟรงค์ :: ไม่เป็นไรครับ วันไหนพี่เจกลับดึกจริงๆแฟรงค์จะกินก่อน
แต่ถ้ารอได้จะรอนะ อยากกินข้าวพร้อมพี่เจทุกวันอะ
ผม :: หื้มมม ทำไมละ
ผมหันไปมองหน้าแฟรงค์ที่กำลังตักข้าวกินใหญ่เลย สงสัยจะหิวจริงๆ
แฟรงค์ :: ก็มื้อเช้า มื้อเที่ยงเราแยกกันทานแล้วนินา
มื้อเย็นถ้าทำได้ก็อยากทานด้วยกัน จะได้นั่งคุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้ด้วยไง
เป็นไงละครับ แฟนผม ความคิดน่ารักไหม??
^________________^
ผม :: เหนื่อยไหม ตั้งแต่มีทีชเชอร์มา พี่แทบไม่มีเวลาให้แฟรงค์เลย
แฟรงค์ :: ถามอีกละ เมื่อวานก็ถาม 555 ไม่เหนื่อยหรอก มีความสุขมากกว่านะ
ผม :: กลัวแฟรงค์จะเหงานะ ถ้าแฟรงค์รู้สึกยังไงรีบบอกพี่เลยนะ
ช่วงนี้พี่ต้องไปติดต่องานกับป๊าของแฟรงค์บ่อยๆ บริษัทก็ใกล้จะเปิดแล้ว
เรียนก็ใกล้จบ พี่กลัวพี่จะเผลอละเลยแฟรงค์ไป ยังไงพี่ขอโทษนะครับ
แฟรงค์วางช้อนส้อมลง ก่อนนะจับมือผมไปบีบเบาๆ
แฟรงค์ :: แฟรงค์รู้ว่าพี่เจทำเพื่อเรา เพื่อแฟรงค์ เพื่อทีชเชอร์ ..
แฟรงค์ไม่งี่เง่าหรอกครับ แต่ว่า... ถ้าจะให้ดีจัดแบบเมื่อคืนให้อีกรอบก็โอเคนะ
พูดเสร็จก็ส่งสายตาวิ้งวั๊บบมาให้
หื้มม ,, เปิดโอกาสไม่ได้เลย วกมาทะลึ่งตลอดอะผู้ชายคนนี้
ผม :: พอเลยพอเลย เมื่อยตัวไปหมดละเนี้ย บอกให้หยุดๆพอๆ ก็ไม่เชื่อ เกือบเช้ากว่าจะได้นอน
แฟรงค์ :: 5555555 ช่วยไม่ได้อะก็พี่เจอยากน่ารักทำไมละ พูดละก็นะ ,, รีบกินข้าวรีบเข้านอนกันพี่เจ
ไม่ต้องมาหยักคิ้วให้เลย …. น่ากลัวมากแฟรงค์ 5555555555+
ผม :: ถ้าจัดอีกจริงๆ พรุ่งนี้พี่ได้ไปนอนให้น้ำเกลือข้างๆลูกแน่อะ พักผ่อนเถอะนะ
แฟรงค์ :: 555+ แฟรงค์ล้อเล่นนะพี่เจ
ผมกับแฟรงค์คุยกันไปกินข้าวไป จนอิ่มครับ ผมเลยอาสาล้างจานเอง
แฟรงค์ไปนั่งดูทีวีรออยู่ที่โซฟา
พอผมล้างจานเสร็จก็ไปนั่งข้างแฟรงค์
เจ้าตัวแสบของผมเอนตัวมานอนหนุนตักผมซะงั้น
หื้มม ,, อ้อนจริงๆ ^////^
ผมเอามือเล่นผมแฟรงค์ไป ก็นั่งคิดไปเรื่องของทีชเชอร์ ของโชกุน ของปั้นสิบ
คิดไป ก็ปวดหัวจนจะบ้า
แฟรงค์คงสังเกตุเห็นเลยยื่นมือมานวดๆตรงระหว่างคิ้วผม
แฟรงค์ :: คิดอะไรอยู่ ทำไมทำคิ้วขมวดแบบนั้น
ผม :: คิดเรื่องงาน เรื่องทีชเชอร์นะ คิดไปเรื่อยละ ง่วงยังครับ ไปนอนกัน
แฟรงค์ :: เดี๋ยวๆ คุยกันก่อน
แฟรงค์ลุกขึ้นมานั่ง แล้วหันมาจ้องหน้าผม
ผม :: หื้มม คุยอะไรครับ
แฟรงค์ :: พี่เจคุยกับปั้นสิบมาว่าไงบ้าง
ผม :: เรารู้ได้ไงว่าพี่คุยกับปั้นสิบ?
เก่งเนอะแฟนผม ,, รู้ด้วย 555+
แฟรงค์ :: แฟรงค์คบกับพี่เจมาเกือบจะ 2 ปีละนะ
มีลูกด้วยกันละด้วย รู้หรอกนะ บอกมาได้แล้ว
ตอนแรกกะจะซีเรียสนะ 555+ แต่มันขำตรงที่ว่ามีลูกด้วยกันละด้วยนี้แหละ
ผม :: อื้มม พี่คุยกับปั้นสิบมา และปั้นสิบก็รู้ว่าพี่รอจะคุยด้วย
แฟรงค์ :: เรื่องอะไรอะครับ
ผม :: พี่แค่สงสัยว่าปั้นสิบเข้ามายุ่งวุ่นวายกับพวกเราทำไม
แฟรงค์ :: แล้วปั้นสิบมันว่าไง
ผม :: ตอนแรกมันก็บอกปฏิเสธแหละ พี่เลยถามว่ารู้ได้ไงว่าทีชเชอร์เป็นโรคอะไร
ปั้นสิบบอกรู้มาจากเพจ
แฟรงค์ :: โกหกนะ ในเพจไม่มีบอก และไม่มีคนรู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ
ผม :: อืมม ใช่ ปั้นสิบโกหกแต่พี่ก็ทำเป็นไม่รู้นะ
พี่เล่าเรื่องเบลล์ให้ฟังจนถึงตอนที่โชกุนทำร้ายเบลล์
แล้วปั้นสิบก็ตะโกนออกมาว่า โชกุนไม่ใช่คนอย่างนั้น
แล้วก็วิ่งออกจากห้องไป ... แฟรงค์คิดว่าไงละ?
แฟรงค์ :: มันรู้จักโชกุน... งั้นหรอ
พอพูดจบ ... .. แฟรงค์ก็เงียบไป
เรา 2 คนนั่งเงียบๆ ต่างคนต่างจมอยู่กับความคิดของตัวเอง
แล้วอยู่ๆแฟรงค์ก็ดึงผมเข้าไปกอด
แฟรงค์ :: พี่เจอย่ากลัวอย่ากังวลนะ ต่อให้ปั้นสิบมันจะรู้จักโชกุนจริงๆ
หรือมันจะมาไม่ดีแค่ไหนก็ตาม แฟรงค์จะไม่ให้มันเอาลูกของเราไป
แฟรงค์จะไม่ให้ใครพรากครอบครัวของเราไปแน่นอน
พูดไปแฟรงค์ก็กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
เหมือนแฟรงค์กำลังจะบอกผมว่ายังไง.. เราก็จะผ่านมันไปด้วยกัน =)
ผม :: อืมม ..
แฟรงค์กอดผมอยู่สักพักก็ปล่อยผมออกจากอ้อมกอดนั้น
ก่อนจะชวนกันเข้านอน เพราะพรุ่งนี้ต่างคนต่างมีเรียนมีงานเช้า
ทีชเชอร์นอนโรงพยาลเกือบ 2 อาทิตย์ก็ถึงกำหนดวันทำเอคโค่
ก่อนถึงเวลาทำเอคโค่คุณหมอให้งดน้ำงดนมเป็นเวลา 4 ชั่วโมง
และให้ทานยานอนหลับ เนื่องจากเด็กเล็กๆจะไม่อยู่นิ่งๆเวลาตรวจ
ซึ่งการทำเอคโค่ต้องใช้ความละเอียดในการทำมาก
ทีชเชอร์ทานไปไม่ถึง 10 นาทีก็นอนหลับไป
คุณหมอเริ่มทำเอคโค่ และคุณหมอก็เริ่มพูดว่า
ทีชเชอร์มีรูรั่วที่ผนังกั้นหัวใจด้านล่างซ้าย-ขวา
รูรั่วกว้างพอสมควรและนอกจากนั้นห้องบนซ้ายมีกล้ามเนื้องอกออกมา
บังทางเดินเส้นเลือดที่จะไปเลี้ยงปอด
ทำให้หัวใจด้านขวาทำงานหนัก ทำให้หัวใจโต
การรักษาคือการผ่าตัดเท่านั้น
ผมเริ่มกลั้นน้ำตาไม่ได้ มันค่อยๆไหลออกมา
ความรู้สึกตอนนั้นคือ ผมสงสารลูก กลัวลูกเจ็บ
ผมไม่เคยคิดเลยว่าลูกจะเป็นมากถึงเพียงนี้
ทีชเชอร์ต้องทนทรมานมาทั้งที่ผมไม่เคยรู้เลย
แฟรงค์ซึ่งเอามือมากุมมือผมไว้พร้อมกับบีบมือเบาๆ
เราต่างให้กำลังใจกันและกัน
แฟรงค์ถามคุณหมอต่อว่ามีทางอื่นรักษานอกจากการผ่าตัดไหม
คุณหมอแจ้งว่าไม่มี และนอกจากนั้นต้องรีบผ่าตัดก่อนอายุ 2 ขวบ
เนื่องจากหากเกินกว่านี้จะมีโอกาสหายยากกว่าเดิม
จากนั้นคุณหมอก็ค่อยๆตรวจลึกและละเอียดกว่าเดิม
การทำเอคโค่ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง
คุณหมอก็แจ้งรายละเอียดในการตรวจว่าทีชเชอร์เป็นหัวใจรั่วชนิด VSD ขนาด 13 mm
และมีกล้ามเนื้องอกด้วย นับว่าเป็นรูรั่วที่ใหญ่พอควรคือประมาณเซนกว่าๆ
จากนั้นคุณหมอได้นัดให้เราพาทีชเชอร์มาทำการสวนหัวใจในอีก 3 เดือนข้างหน้า
เพื่อหาแนวทางในการผ่าตัด เด็กบางคนสามารถรักษาได้ด้วยการสวนหัวใจโดยไม่ต้องผ่าตัด
ผมกับแฟรงค์ต่างภาวนาขอให้การสวนหัวใจที่จะเกิดขึ้นผ่านไปด้วยดีด้วยเถอะ
วันนั้นพอทำเอคโค่เสร็จ คุณหมอก็อนุญาตให้ทีชเชอร์ออกโรงพยาบาลได้เลย
ตลอด 2 อาทิตย์ที่ผ่านมา
ปั้นสิบไม่ได้มาเยี่ยมทีชเชอร์อีกหลังจากเกิดเรื่องในวันนั้น
แฟรงค์บอกว่าปั้นสิบดูเงียบไป ไม่ค่อยพูดเล่นเหมือนแต่ก่อน
เลิกเรียนก็มีรถของที่บ้านมารับ
ส่วนห้องที่คอนโด ก็ไม่ได้กลับมาเพราะเห็นมีแม่กุญแจล๊อคอยู่ตลอด
ส่วนแก๊งผม แบงค์เชน / มี่แชมป์ / ปิ่นเปอร์ / น้ำน่านเฟรินส์ มากันทุกวันครับ
พวกมันเห็นห้องพักลูกสาวผมเป็นห้องทำการบ้าน ห้องติวหนังสือ
555+
ส่วนที่เกินคาดหมาย
อุ่นมาพร้อมกับเพื่อนร่วมคณะ หน้าตาหล่อเอาการครับ
แต่ดูขรึมๆ ซึ่งแฟรงค์ถามแล้ว อุ่นบอกว่าเป็นเพื่อน ทำงานกลุ่มด้วยกัน
แต่ดูจากสายตาที่ไอ่คุณขรึมคนนั้นแอบมองอุ่นเวลาเผลอแล้ว
ผมว่า .. อีกไม่นานน่าจะมีข่าวดีนะครับ =)
ก็หวังว่าอุ่นจะเจอคนดีๆ คนที่รักอุ่นจริงๆ
ยิมก็แวะมาเยี่ยมทีชเชอร์เหมือนกัน
แต่หนีบเอาคุณน้องแนนมาด้วย ซึ่งน้องแนนก็โดนน้องเฟรินส์จิกกัด
แทบจะเดินออกจากห้องไปด้วยความบอบช้ำ 5555
ยิม หน้าตาซูปลงไปเยอะมาก
ไม่มีแววของคนขี้เล่นแบบแต่ก่อน
อย่างว่าละครับ .... นั้นมันคือเส้นทางที่ยิมมันเลือกเอง
ผมก็ได้แต่ให้กำลังใจมันในฐานะพี่รหัส และพี่ร่วมคณะร่วมสถาบัน
ทีชเชอร์กลับมาบ้านครั้งนี้
ผมกับแฟรงค์เริ่มจัดเวลาในการดูแลทีชเชอร์ใหม่
เพราะเราต้องใส่ใจในสุขภาพและอาการของทีชเชอร์มากขึ้น
พอกลับจากโรงพยาบาล ผมก็จัดของต่างๆของทีชเชอร์เข้าที่จนเรียบร้อย
ก็ออกมานั่งคุยกับคุณแม่และแฟรงค์ที่โซฟารับแขก
ม๊ากับป๊าของแฟรงค์อุ้มทีชเชอร์ไปเดินเล่นที่ชั้นสวนหย่อมของคอนโด
แม่ :: เหนื่อยไหมละเรา 2 คน
แฟรงค์ :: ไม่เท่าไหร่ครับ
ผม :: นิดนึงอะครับแม่
แม่ :: คนน้องบอกไม่เหนื่อย คนพี่บอกนิดนึง 555
ถ้าไม่ไหวบอกแม่นะ แม่จะพาทีชเชอร์ไปเลี้ยงที่บ้านให้เอง
แล้วเจกับแฟรงค์พร้อมกว่านี้ค่อยไปรับมาอยู่ที่คอนโด
แฟรงค์ :: ไม่เป็นไรครับ แฟรงค์ยังไหว
พวกเพื่อนๆแฟรงค์ก็ผลัดกันมาช่วยเลี้ยงด้วย
ถ้าไม่ไหวจริงๆแฟรงค์จะบอกแม่นะครับ
ผม :: อย่างที่แฟรงค์บอกละครับ พวกผมยังไหว
แม่ได้แต่ยิ้มให้พวกผม ก่อนจะเอามือมาลูบหัวผม
TT’ คือเคยเป็นไหมครับ คิดถึงสัมผัสแบบนี้
พอย้ายมาอยู่ข้างนอกแล้ว และก็รับผิดชอบอะไรมากขึ้นแล้ว
แทบจะไม่ได้อ้อนแม่ ไม่ได้กอดแม่
พอแม่มากอด มาลูบหัวแบบที่เคย
มันรู้สึกคิดถึงจนน้ำตาจะไหล
แม่ :: นี้ๆจะร้องไห้ไม่อายน้องเลยหรอไง
แฟรงค์ :: 5555 ผมชินแล้วครับ แต่เดี๋ยวผมไปหาป๊ากับม๊าดีกว่า
พอแฟรงค์พูดจบก็ลุกขึ้นยืนแล้วเอามือมาขยี้ๆหัวผม
ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
รู้เลยย ว่าต้องพูดในใจว่าผมขี้แง 5555
พอแฟรงค์ออกจากห้องไป แม่ก็ขำๆ ก่อนจะดึงผมมากอด
แม่ :: โตกว่าเค้าแท้ๆ กลับงอแงให้เค้าคอยปกป้องนะลูก
แม่พูดไปก็ลูบหัวผมไป
แม่ :: เหนื่อยมากก็พักบ้างนะลูก ทีชเชอร์มาฝากแม่ไว้ก่อนได้ 1-2 วัน
พอเจหายเหนื่อยแล้วก็ไปรับ อย่าแบกรับภาระอะไรมากนัก เราอายุยังแค่นี้
ผม :: เจยังไหวครับแม่ แค่เจล้าๆบ้างแค่นั้นเอง เจคิดมากไปเองจนเจปวดหัว
ผมกลั้นไม่อยู่ละครับ น้ำตามาเต็มๆ
แม่จะสับสนไหมว่าผมนี้ลูกสาวหรือลูกชายกันแน่
แม่ :: อย่าคิดอะไรมากนะเจ คิดแค่ว่าลูกทำวันนี้ได้ดีพอหรือยังก็พอ
แม่ยังแข็งแรง ยังดูแลยังยืนข้างๆเจ อย่าแบกรับภาระหรือปัญหาต่างๆไว้คนเดียวนะลูก
ผม :: ครับแม่
แม่ :: แฟรงค์ด้วยอีกคน น้องเค้ามาอยู่กับเราแล้ว ดูแลกันและกันดีๆ ใส่ใจกันมากๆ
ความรักแบบที่เจมีให้กัน ตัวแม่เองอาจจะไม่เข้าใจว่าเป็นยังไง
อนาคตลูกทั้ง 2 จะประคองกันผ่านเรื่องราวต่างๆไปได้แค่ไหน แม่ก็ไม่รู้
แต่แม่รู้แค่แม่รักเจ รักแฟรงค์ คนภายนอกจะมองยังไงอย่าไปเก็บมาคิด
ให้ลูกๆจำไว้ แม่และครอบครัวของแฟรงค์รักลูกและรับในสิ่งที่ลูกเป็นได้นะ
พูดจบแม่ก็กอดผมแน่นๆ ปล่อยให้ผมร้องไห้สะอื้นแบบนั้น จนผมสงบลง
ไปทำงาน ไปเจอสังคม บางทีผมก็ยอมรับครับว่าเจอสายตาของคนที่มองผมกับแฟรงค์ในหลายๆแบบ
บางคนก็รับได้ บางคนก็ทำท่าดูถูกไม่ชอบ
บางทีก็เจอคำกัดแซะต่างๆ ใน IG / TWITTER / FB บ้าง
มันก็อดคิดมากไม่ได้ ... แต่อย่างที่แม่บอกครับ
ผมยังมีครอบครัวผมครอบครัวแฟรงค์เข้าใจ มันก็มากเกินพอแล้วครับ
แม่ค่อยๆคลายกอดออก พร้อมกับบ่นนิดๆ
แม่ :: ดูสิเสื้อแม่ยับหมดเลย
ผม :: โหววแม่อะ นานๆกอดลูกทีนะ อย่าบ่นสิครับ
แม่ :: 555 ไปดูสิในครัวมีอะไรกินบ้าง
แม่ลุกไปเปิดตู้เย็นหาของสดที่มีในตู้เย็นมาเตรียมทำกับข้าว
ผมกำลังจะลุกไปช่วยแม่ แฟรงค์ก็โทรเข้ามาพอดี
ผม :: ไงครับ
แฟรงค์ :: พี่เจๆ รีบลงมาเร็วๆ
ผม :: มีอะไรแฟรงค์ ใจเย็นๆค่อยๆพูด
แฟรงค์ :: พ่อโชกุนมา ตอนนี้นั่งอยู่ที่สวนหย่อมกับป๊ากับม๊าของแฟรงค์ พี่เจลงมาไวๆ
ผม :: เดี๋ยวพี่ลงไป ห้ามให้ใครอุ้มลูกไปไหนนะ
แฟรงค์ :: ปั้นสิบมันอุ้มทีชเชอร์อยู่
มือถือผมแทบจะร่วง
ปั้นสิบอุ้มทีชเชอร์!!
พ่อโชกุน อยู่ที่คอนโดนี้ ตอนนี้ !
นี้มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี้ยยย!!!
ผมรีบบอกให้แม่รู้ ก่อนจะรีบลงไปชั้นสวนหย่อมของคอนโดพร้อมกับแม่
พอลิฟท์เปิดที่ชั้นสวนหย่อมของคอนโด ผมแทบช๊อค
นี้มันขนคนมาขนาดนี้ มันจะเอาทีชเชอร์ไปงั้นหรอ
เห้ยยย .. มาได้ไงว่ะเนี้ย
พี่ยามข้างล่างปล่อยให้คนขึ้นมามากมายขนาดนี้ได้ไง
คนยืนคุมเชิงแถวหน้าลิฟท์ประมาณ 3 คนครับ
คนยืนเดินดูทางตรงบริเวณสวนหย่อมอีก 7-8 คน
ทั้งชั้นไม่มีใครอื่นเลย นอกจากผม แม่ ป๊าม๊าของแฟรงค์ แฟรงค์
ปั้นสิบที่อุ้มทีชเชอร์ พ่อของโชกุน และคนของพ่อโชกุน ประมาณ 10 คน
คือนี้พวกมึงกันคนของคอนโดออกไปได้ไงกันวะ
จะปลอดภัยอยู่ไหมคอนโดนี้ - -‘
ผมเดินเข้าไปหาแฟรงค์ที่นั่งอยู่ข้างใน
แฟรงค์ :: พี่เจ ..
พอแฟรงค์เห็นผมก็ลุกขึ้นยืน พร้อมกับเรียกชื่อผม
แต่ผมเดินเลยไปหาปั้นสิบก่อน
พร้อมกับยื่นมือจะไปอุ้มทีชเชอร์
แต่ปั้นสิบเบี่ยงตัวหลบ
ผม :: เอา ลูก กู มา!
ผมพูดเน้นๆแค่นั้นละครับ
แต่ปั้นสิบไม่ยอมคืนทีชเชอร์ให้
มันกอดทีชเชอร์แน่นไปจนทีชเชอร์ร้องไห้
ผมรีบยื่นมือเข้าไปอุ้มทีชเชอร์มากอด ก่อนจะโอ๋ๆปลอบทีชเชอร์ให้หยุดร้อง
แฟรงค์ :: ไอ่เชรี้ยปั้น มึงทำงี้กับลูกกูได้ไงวะ
แต่ปั้นสิบก็ได้แต่ก้มหน้ามองพื้น ไม่ได้เงยหน้ามามองพวกผม
พอทีชเชอร์หยุดร้อง ป๊าของแฟรงค์ก็เอ่ยถามพ่อโชกุนอย่างใจเย็น
ป๊าของแฟรงค์ :: คุณธีระ มีอะไรก็รีบพูดเถอะ
มันเริ่มเย็นแล้วน้ำค้างจะตกใส่หัวหลาน เพิ่งออก รพ. มาแท้ๆ
คุณธีระ (พ่อโชกุน) :: ผมมาขอรับหลานสาวคืน
ผม :: หลานสาวคุณ? กล้าพูดนะครับ
คุณธีระ :: แต่ทีชเชอร์เป็นลูกสาวโชกุน ก็เท่ากับว่าเป็นหลานสาวผม
ผม :: แต่ใบรับรองการเป็นพ่อ มันชื่อผม เพราะฉะนั้นทีชเชอร์คือลูกผม
ไม่ใช่ลูกของฆาตกรแบบโชกุน
คุณธีระ :: หยุดกล่าวหาลูกชายผม ก่อนที่ผมจะแจ้งข้อหาหมิ่นประมาทกับคุณ
ผม :: แจ้งเลยครับ คุณคงจะลืมไปว่าคุณยังมีคดีติดตัวอยู่
และเบลล์กับพวกผมไปแจ้งความเรื่องที่โชกุนทำร้ายเบลล์ไว้แล้ว
คุณยังกล้าที่จะมาเสนอหน้าแบบนี้อีกหรอครับ
คุณธีระ :: พวกคุณไม่ใช่ญาติอะไรกับทีชเชอร์เลย ผมต่างหากที่เป็นปู่ ปู่แท้ๆ
ส่งหลานคืนให้ผมเถอะ เค้าป่วยต้องเข้ารักษาตัว พวกคุณดูแลเค้าไม่ได้หรอก
ผ่าตัดมันใช้เงินเยอะ ไหนจะจ้างพยาบาลพิเศษดูแลอย่างใกล้ชิดอีก
ป๊าของแฟรงค์ :: นั้นคุณก็พูดเกินไปครับ พวกเราดูแลทีชเชอร์ได้
จะป่วยหนักแค่ไหนพวกเรามีกำลังที่จะรักษาแน่นอน อย่าดูถูกพวกเรานักเลย
นับถือเลย ป๊าแฟรงค์ยังพูดเสียงเรียบได้อย่างใจเย็น
แม่ :: พวกเราไม่ต้องจ้างพยาบาลหรอกคะคุณ พวกเรามีตั้งหลายคน
เป็นคุณปู่คุณย่าของทีชเชอร์ทั้งนั้น แล้วไหนจะพ่อเจ ป๊าแฟรงค์
แล้วเพื่อนๆของเค้าอีก พวกเราไม่ลำบากไม่ขาดแคลนอะไรเลย
คุณธีระ :: แต่พวกคุณก็แค่คนอื่น ... จะรับไว้เป็นภาระทำไมละครับ
ม๊าของแฟรงค์ :: ใครเป็นภาระหรือคะคุณ
คุณธีระ :: ทีชเชอร์ไงครับ ไม่ได้เกี่ยวข้องกับพวกคุณเลยด้วยซ้ำ
ก็แค่ภาระที่พวกคุณต้องช่วยกันดูแล อย่าเสียเวลาเยอะนักเลย
ผมมารับหลานผมคืน ส่งหลานมาให้ผมด้วย
แฟรงค์ :: ง่ายไปไหมครับ ตอนที่พี่เบลล์ท้อง ทำไมไม่คิดจะพูดคำนี้ละครับ
มาทำไมตอนนี้ ช้าไปไหมครับ
คุณธีระ :: อย่าให้มันมากเรื่อง หรืออย่าให้ผมต้องใช้กำลัง ส่งหลานผมคืนมา
ปั้น … ไปเอาทีชเชอร์มา
ปั้นสิบไม่ยอมขยับเดินมาเอาทีชเชอร์
คุณธีระ :: ปั้น!! ลุงบอกให้ไปเอาทีชเชอร์มา!!!!!!!
พ่อขอโชกุนตะคอกใส่ปั้นสิบ
ลุงงั้นหรอ ,,, 2 คนนี้มีความสัมพันธ์กันแบบนี้นี้เอง
ปั้นสิบร้องไห้ก่อนจะตอบโต้ใส่คุณธีระ
ปั้นสิบ :: ทำไมลุงต้องโกหกปั้นด้วย เค้าไม่ได้ขโมยทีชเชอร์มา
เค้าไม่ได้ทำให้โชกุนตรอมใจจนล้มป่วย แต่เป็นโชกุนเองที่ทำเรื่องเลวๆแบบนั้น
ทำไมลุงไม่พูดความจริงกับปั้น ลุงหลอกปั้นทำไมครับ
น่าสงสารนะครับ ปั้นสิบมันคงโดนลุงหลอกโดนปั่นหัวมาเยอะแน่ๆ
คุณธีระ :: จะเรื่องอะไรก็ช่าง นั้นมันหลานกู และเป็นหลานมึง
ไปเอามันมา ลูกกูรออยู่ ถ้ามึงไม่ไปเอาเอง ได้ๆ ไปยศมึงไปเอาหลานกูมา
ผู้ชายร่างใหญ่ทำท่าจะเดินเข้ามาเอาทีชเชอร์จากผม
แต่ไม่ทันที่มันจะได้เดินเข้ามา เจ้าหน้าที่ของคอนโดก็เข้ามาก่อน
เจ้าหน้าที่คอนโด :: คุณเจครับ ผมขอโทษที่มาช้าครับ มีอะไรให้ผมช่วยเหลือไหมครับ
คือ กูโทรแจ้งไปนานละนะ เพิ่งจะขึ้นมา!!!
ผม :: มีคนบุกรุกเข้ามาจะเอาลูกสาวผม ช่วยจัดการด้วยครับ
เจ้าหน้าที่คอนโด พร้อมกับ รปภ. 4 คน ก็เดินเข้าไปหาคุณธีระ
เจ้าหน้าที่คอนโด :: ผมขอเชิญคุณลงไปคุยกันที่สำนักงานข้างล่างครับ
คุณบุกรุกขึ้นมาทำให้คนที่อาศัยอยู่ในคอนโดของผมต้องเดือดร้อน ยังไงเชิญไปด้วยกันครับ
คุณธีระ :: กูไม่จำเป็นต้องไปกับพวกมึง
ก่อนจะหันมามองหน้าพวกผม
คุณธีระ :: วันนี้มันอยู่ในถิ่นมึงสินะ ได้ ได้เลย เล่นกับแบบนี้ได้เลย อย่าให้กูเจอพวกมึงข้างนอกนะ
เพราะคนอย่างกูไม่เล่นตามกติกาแน่นอน ยังไงๆกูก็ต้องเอาหลานกูคืนแน่
เฮ้ยย .. กลับเว้ยย
คุรธีระพูดจบก็เดินออกไป ลูกน้องแต่ละคนก็เดินตาม แต่ปั้นสิบไม่ยอมขยับตามไป
คุณธีระ :: ปั้น !! กลับบ้าน
ปั้นสิบมันคงกลัวมากครับ มันยื่นตัวสั่น และร้องไห้อยู่แบบนั้น
แฟรงค์เดินเข้าไปกอดปั้นสิบ
เดี๋ยวๆแฟรงค์ กอดมันทำไม
ละเจ นี้ใช้เวลาหึงไหมมม - -‘
แฟรงค์ :: ปั้น ถ้ามึงไม่อยากไปไม่ต้องไปเว้ยย นี้ชีวิตมึงนะ
คุณธีระ :: กูไม่น่าให้มึงมาอยู่ใกล้พวกนี้เลย โดนล้างสมอง
และจะวิปริตตามพวกมันไปอีกสินะ แล้วแต่มึงนะ
พูดจบคุณธีระกับลูกน้องก็จากไป
เจ้าหน้าที่คอนโดรีบขอโทษที่ปล่อยให้คนนอกเข้ามาข้างใน
ก่อนจะลงไปข้างล่าง
ป๊าของแฟรงค์ :: พาลูกกลับห้องได้แล้วเจ แฟรงค์ด้วยลูกพาเพื่อนกลับไปที่ห้อง มีอะไรค่อยคุยกัน
พูดจบป๊าของแฟรงค์ก็ประคองม๊าขึ้นห้อง ผมกับแม่เดินตามมา และแฟรงค์กับปั้นสิบก็เดินตามมาด้วย
พอถึงห้อง ผมรีบพาทีชเชอร์เข้าไปนอนในห้อง ก่อนจะออกมานั่งคุยกับป๊าม๊า และแม่ของผม
ส่วนปั้นสิบนั้น เพื่อนนักเรียนนายร้อยมารับกลับไปที่ห้องแล้ว
ยังหมั่นไส้แฟรงค์ไม่หาย ไปกอดมันทำไม !!!!
แต่ค่อยชำระความ .. เอาเรื่องเครียดตรงหน้าก่อน
ผม :: จะทำยังไงดีครับ แบบที่พ่อโชกุนพูดเมื่อกี้ เรียกว่าขมขู่ได้ไหมครับ
ป๊าของแฟรงค์ :: ได้สิเจ เดี๋ยวลงไปติดต่อขอดูกล้องวงจรปิดนะ
เดี๋ยวเราจะไปแจ้งความกันไว้ก่อน เพราะคดีเก่ายังมี ยังไงๆตำรวจต้องมาคุ้มครองเรา
แม่ :: เจกับแฟรงค์ย้ายไปอยู่บ้านกันสักพักไหมลูก มีรั้วรอบขอบชิด
เราให้ตำรวจไปเฝ้าหน้าบ้านก็ได้ แค่สักระยะนึงให้เรื่องมันซาก่อน ค่อยว่ากัน
แฟรงค์ :: เอางั้นเถอะพี่เจ เพื่อความปลอดภัยของลูกด้วย
ผม :: อืมม ก็ได้ครับ
ม๊าของแฟรงค์ :: ป๊าพาเจลงไปติดต่อขอกล้องวงจรปิดเถอะ เดี๋ยวจะดึกกว่านี้
ผมเดินตามป๊าลงมาติดต่อขอดูกล้องวงจรปิด
โชคดีที่คอนโดนี้มีระบบรักษาความปลอดภัยค่อนข้างดี
แต่เมื่อกี้ที่พ่อโชกุนเช้ามาได้ เพราะเค้าเป็นเจ้าของห้องที่ปั้นสิบอยู่
แล้ว รปภ เห็นว่ามากับปั้นสิบ เลยอนุญาตให้ขึ้นมา
ส่วนลูกน้องที่ตามมาเยอะๆ พ่อของโชกุนอ้างว่าจะมาขนของบางส่วนกลับบ้าน
เลยได้ขึ้นมาหมดไม่มีข้อสงสัย
ผมได้ไฟล์จากกล้องวงจรปิดมาเรียบร้อยแล้ว ก็เดินขึ้นมาบนห้อง
เห็นแฟรงค์กำลังจัดเตรียมกระเป๋า ส่วนแม่กับม๊ากำลังทำกับข้าว
ผม :: จะไปวันนี้เลยหรอ ยายหนูจะเหนื่อยเกินไปหรือเปล่า
แฟรงค์ :: ไปพรุ่งนี้นะ แฟรงค์เตรียมของไว้ก่อน
เมื่อกี้ก็บอกพี่ดาวแล้วให้ไปที่บ้านแม่เลยไม่ต้องมาที่คอนโด
ผมพยักหน้า ก่อนจะเดินเข้าไปช่วยแม่ๆทำกับข้าว
พอพวกเราทานข้าวเสร็จ
แม่ กับป๊าม๊าก็ขอตัวกลับบ้านก่อน พร้อมทั้งกำชับว่าถ้ามีเรื่องอะไรให้รีบโทรไปบอกทันที
พอส่งป๊าม๊าและแม่กลับบ้านเสร็จ ผมก็มานั่งเก็บเสื้อผ้าของผมและแฟรงค์
ส่วนแฟรงค์ก็ไปอาบน้ำ
แฟรงค์อาบน้ำเสร็จ ก็มานั่งแย่งผมพับผ้า ก่อนจะไล่ผมไปอาบน้ำ
พอผมอาบน้ำเสร็จออกมา แฟรงค์ก็จัดกระเป๋าเรียบร้อย
ดีมากกก ,, ช่วยเหลือกันแบบนี้ 5555+
แฟรงค์ :: จะบอกพี่เบลล์ไหม
ผม :: อืมม ต้องบอกสิ
ผมหยิบมือถือมาโทรไลน์หาเบลล์ แต่เบลล์ไม่รับ
เลยส่งข้อความไปแทน
Jey’Lay :: เบลล์ ลูกออก รพ. แล้วนะ อาการไม่ค่อยดี หมอจะให้ผ่าตัด ถ้าว่างแล้วติดต่อหาเจด้วยนะ
ก่อนจะเก็บมือถือวางไว้ข้างๆที่นอน
แฟรงค์ดึงผมให้ล้มลงไปนอน ก่อนจะนอนกอดผมไว้
แฟรงค์ :: เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะ …หนักกว่านี้ยังผ่านไปได้เลย จริงไหม
ผม :: อืมม ขอบใจนะแฟรงค์ที่เข้มแข็งละยืนข้างๆกันเสมอ
แฟรงค์ :: ครับ มีอะไรไม่สบายใจรีบบอกแฟรงค์นะ อย่าเก็บไว้เอง
เราเป็นครอบครัวเดียวกัน เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะ =)
อืมม .. เราจะผ่านมันไปด้วยกัน
-------------------------------------------------------------
หนักหน่วงงอีกไม่กี่ตอนนะ
เรื่องอาการของทีชเชอร์ ,, เอามาเรื่องจริงและอาการจริงๆ
อาจจะวิชาการนิดนึง ยังไงก็ฝากให้กำลังใจทีชเชอร์กันด้วยนะ =)
แอบมีตอนที่อุ่นพาหนุ่มมาหาเพื่อนด้วย
555+ อยากอ่านตอนอุ่นกันแล้วละสิ
มีคำผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะคะ
และยังอ้อนเหมือนเดิม ,, อย่าเพิ่งเบื่อกันนะ >///<
-
อยากกระทืบพ่ออิโชกุนฉิหาย ว่าคนอื่นวิปริต แล้วลูกชายมึงละ ไม่ได้เป็นเลยว่างั้น เหี้ยมากกกก
ส่วนปั้นสิบ โดนหลอกมาสินะ ถ้าเข้าใจแล้วก็คุยกะเจแฟรงค์ใหม่นะ ขอโทษที่เข้าใจผิดซะ
น้องอุ่น ยังไงๆๆ พาหนุ่มมาด้วย ขอให้เป็นคนดีรักอุ่นจริงๆไม่เห็นแกตัวด้วยเถอะ น้องเจ็บมาเยอะ
พ่อเจ ป๊าแฟรงค์ น้องทีชเชอร์ สู้ๆๆนะ ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี
-
ใช่ค่ะ แอบมีอุ่นโผล่ออกมาถึงจะนิดนึงแต่ก็ทำให้อยากอ่านอุ่นกับยิมมากๆเลยค่ะ อยากรู้นักว่าความเห็นแก่ตัวของยิมนั้นมันทำให้ยิมไม่มีความสุขมากแค่ไหน กับอิน้องแนนที่ว่าชอบให้มาเอาอกเอาใจนั้นมันทำให้มีความสุขจริงๆหรอเมื่อเทียบกับการมีอุ่นอยู่ข้างๆ อยากสมน้ำหน้ายิมจริงๆ มีคนดีๆอยู่กับตัวไม่ชอบดันไม่ชอบ เฮ้อ...ยิมเอ๋ยจัดการกับชีวิตตัวเองซะใหม่น้า ถ้ายังชอบอุ่นอยู่ก็ต้องง้อเค้ามากๆ ปรับปรุงนิสัยตัวเองซะใหม่น้า ส่วนพี่เจกับน้องแฟรงค์ที่คงต้องรับศึกหนักกับพ่อโชกุนแน่ๆ สู้ๆนะคะ
-
ชิ. พ่อโชกุนเป็นแบบนี้เองไม่แปลกใจเลย ลูกยังดูแลไม่ได้
ตอนนี้กรรมมาตกที่หลานอีก. เห้อ. ปั้นสิบเรียกว่าซวยสินะ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนผ่านไปด้วยดี อุ่นแอบมีคนดูแลหัวใจแล้วเหรอ หุหุ
:pig4:
-
พ่อโชกุนก็ตามขนบที่ลูกมันชั่วแบบนั้นก็เพราะว่าพ่อมันเลวไง
น่ากลัวว่านี่จะส่งผลถึงปั้น-ไม้ฉากอีกเรื่องด้วยหรือเปล่าเนี่ย?
เรื่องท่าทางจะยุ่งๆยากอีกมากๆ
ดีใจนะที่อุ่นเจอคนใหม่ขอให้เป็นคนที่ดีกว่า
แต่ก็เสียใจเหมือนกันเพราะว่ายิมกับอุ่นคบกันมานาน
สมน้ำหน้ายิมที่ความเห็นแก่ตัวชั่ววูบทำให้เกิดผลกับชีวิตแบบนี้
ยิมเองก็คงไม่สามารถที่จะทิ้งแนนได้เพราะว่าเป็นน้องสาวเพื่อน
อีกทั้งตอนนี้ยิมก็เหมือนกับว่านอกจากจะเสียอุ่นไปแล้วก็เสียเพื่อนอีกฝั่งไปด้วย
ยิมถึงต้องยึดติดกับอีกฝ่ายไว้
แต่การที่พาแนนมาเยี่ยมทีชเชอร์นี่ก็หน้าหนามากๆ
ก่อนเลิกไปเด็ดขาดก็น่าจะมีการเชือดฝ่ายเพื่อนยิมด้วยนิดๆที่สุมหัวกันพาน้องมาแย่งผัวชาวบ้าน
อยากอ่านยิม - อุ่นมากๆค่ะ ถ้าจะกลับมาหากันอีกก็น่าจะอีกนาน (หลังเรียนจบ-สำนึกที่ยิ่งกว่าสำนึกแล้ว ถ้าหากว่าคนใหม่ไม่เวิอร์ค)
ป.ล ชื่อเฟรินส์นี่อ่านว่า เฟ-รินส์ใช่ไหม ไม่ใช่ เฟิร์นส์ Ferns นะ เช็คเฉยๆค่ะ
-
หมั่นไส้พ่อโชกุนมากเลยจะมาทำไมตอนนี้ :beat: :z6:
น้องทีชเชอร์ต้องหายน่ะ :mew2:
-
พ่อโชกุนนี่อันตรายใช่เล่นเลยนะเนี่ย พี่เจกะน้องแฟรงค์ระวังตัวให้มากๆนะคะ รีบแจ้งความไว้เลยนะคะ
กันไม่ให้พ่อโชกุนมายุ่งกะทีชเชอร์อีก
เป็นกำลังใจให้นะคะพี่เจ ขอให้ผ่านเรื่องราววุ่นวายนี้ไปให้ได้นะคะ
แล้วก็ยินดีกะอุ่นด้วยนะจ๊ะ ที่มีคนดีๆก้าวเข้ามาในชีวิต
ส่วนพี่ยิมนั้นถ้าเลือกชะนีแล้วก็อย่ามาเป็นหมาหวงก้างแล้วกัน อุ่นจะได้พบเจอคนดีๆ
-
พ่อเป็นแบบนี้เอง โชกุนมันถึงได้ทำตัวแบบนี้ เห้อออ
-
มาอัพวันอังคารนะคะ
วันนี้ไป รพ. กลับมาคืนพรุ่งนี้คะ
อาจจะลงให้ไม่ทัน
ยังไงวันอังคารมาติดตามกันต่อนะ
^___________^
อย่าเพิ่งลืมกันน๊าาาา
ฝากติดตามเรื่องราวของปั้นสิบด้วยนะคะ
❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.0
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ด้วยนะคะ
จะพัฒนาให้ดีขึ้นคะ และจะพยายามไม่ให้มีคำผิดด้วยยยย
>///< ฝันดีคะ
:mew3:
-
อยากอ่านอุ่นยิมมาก แต่ไม่ได้อยากให้กลับมารักกันรึอะไร แต่อยากรุ้ว่าตอนนี้ชีวิตสองคนนี้เป็นยังไงบ้าง :katai1: :katai1:
-
" แก้วที่มันแตกไปแล้ว ต่อให้พยายามจะเอากาวมาติดมาต่อ ยังไงมันก็ยังมีรอยร้าวยังมีรอยรั่ว ..
อย่าพยายามเลย ' คนที่ทำลายทุกๆอย่าง มันก็คือพี่เองไม่ใช่หรอ? "
#อุ่นยิม
#เรื่องจริงยิ่งกว่านิยาย
พรุ่งนี้พบกันคะ =)
-
เรื่องยิม - อุ่นนั้นตอนนี้ยังไงก็ไปกันไม่รอดเหมือนที่คนเขียนๆไว้นั่นแหละแก้วมันแตกไปแล้ว
ยิมเองก็เพิ่งจะมารู้ตัวว่าการคบกับชะนีมันไม่ได้เป็นไปตามที่คิดไว้เลย
คนเรามันเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่ได้หรอก อีกฝ่ายก็มีหัวใจ
คนที่อาจจะมีการกลับมาหากันอีกต้องอยู่บนพื้นฐานที่รักกันมากจริงๆ
อาจจะเป็นในอนาคตที่ต่างฝ่ายต่างได้เจอคนอื่นมาแล้วรู้สึกว่าไม่ใช่
แต่ไงก็ไม่ใช่ช่วงที่เรื่องเพิ่งจะเกิดขึ้น คบกันอีกทีก้มีแต่จะเลิกกันไปอีกครั้งเท่านั้นเอง แผลมันไม่หายง่ายขนาดนั้นหรอก
รออ่านนะคะ
-
เรื่องยิม - อุ่นนั้นตอนนี้ยังไงก็ไปกันไม่รอดเหมือนที่คนเขียนๆไว้นั่นแหละแก้วมันแตกไปแล้ว
ยิมเองก็เพิ่งจะมารู้ตัวว่าการคบกับชะนีมันไม่ได้เป็นไปตามที่คิดไว้เลย
คนเรามันเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่ได้หรอก อีกฝ่ายก็มีหัวใจ
คนที่อาจจะมีการกลับมาหากันอีกต้องอยู่บนพื้นฐานที่รักกันมากจริงๆ
อาจจะเป็นในอนาคตที่ต่างฝ่ายต่างได้เจอคนอื่นมาแล้วรู้สึกว่าไม่ใช่
แต่ไงก็ไม่ใช่ช่วงที่เรื่องเพิ่งจะเกิดขึ้น คบกันอีกทีก้มีแต่จัเชิกกันไปอีกครั้งเท่านั้นเอง แผลมันไม่หายง่ายขนาดนั้นหรอก
รออ่านนะคะ
ใช่คะ แผลมันไม่มีวันหายง่ายๆแน่นอน
ยิ่งคนที่เรารักมาทำลายยความเชื่อใจ ทำลายความรักที่สร้างด้วยกันมา
แล้วมาอ้างว่าเบื่อ หรืออะไรอีก โดยไม่สำนึกผิดใดๆเลย
ยิ่งรั้งกันไปยิ่งเจ็บคะ =)
แต่ก็อย่างว่านะคะ ... ในชีวิตจริงยังมีคนที่ทนยืนอยู่ในจุดๆนั้น
ที่เรามองว่าเจ็บปวดนั้นได้ด้วยรอยยิ้มคะ
อยากรู้เหมือนกันว่าเค้ายังยิ้มได้เพราะอะไร
ีมีให้ติดตามแน่นอนคะ ^^
#ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย
-
สู้ๆ
-
แต่ก็อย่างว่านะคะ ... ในชีวิตจริงยังมีคนที่ทนยืนอยู่ในจุดๆนั้น
ที่เรามองว่าเจ็บปวดนั้นได้ด้วยรอยยิ้มคะ
อยากรู้เหมือนกันว่าเค้ายังยิ้มได้เพราะอะไร
จากชีวิตจริงนะคะ ที่ทนอยู่ก็คือยังมีความรักเหลืออยู่ไงคะ
ในชีวิตจริงชาย-หญิงทั่วไป ฝ่ายหญิงจะถือใความรักเป็นสรณะ
ในขณะที่ฝ่ายชายบ่อยครั้งเลือกได้
คนอื่นอาจจะบอกว่าหลอกตัวเองแต่ความคิดที่ว่าเค้ายังรักเราอยู่นะ
เมื่อก่อนเค้ารักเราคนเดียว มาเป็น - เค้ารักเราที่สุด - เราเป็นคนที่เค้ารักหมายเลขหนึ่ง
ลืมไปว่าถ้าหากว่าคนมันรักจริงมันจะมีคนเดียว
แต่ถ้าตัดได้เลิกได้เมื่อไหร่นะ ชีวิตสบายขึ้นเยอะๆ
อันนี้ไม่ได้หลอกคนที่ถูกแฟนทิ้ง
นี่คือความจริง ตัดใจได้คุณก็ไม่ทุกข์
คุณไม่ต้องกังวลเรื่องของคนอื่นมากกว่าตัวคุณเอง
ไม่ต้องมารู้สึกว่าไร้ค่า
ที่เพื่อนอุ่นให้อุ่นปิดมือถือนั่นดีมากๆ
เสียใจเศร้าใจแฟนทิ้งอย่าเข้าโซเซี่ยล
เลิกกับแฟนอย่าไปส่องโซเซี่ยลเขา
เลิกแล้วต้องตัดให้หมด
อีกอย่างเรื่องยิมนี่ก็น่าโกรธมากตรงข้อแก้ตัวของยิมที่ไม่มีน้ำหนักอะไรเลย
-
แต่ก็อย่างว่านะคะ ... ในชีวิตจริงยังมีคนที่ทนยืนอยู่ในจุดๆนั้น
ที่เรามองว่าเจ็บปวดนั้นได้ด้วยรอยยิ้มคะ
อยากรู้เหมือนกันว่าเค้ายังยิ้มได้เพราะอะไร
จากชีวิตจริงนะคะ ที่ทนอยู่ก็คือยังมีความรักเหลืออยู่ไงคะ
ในชีวิตจริงชาย-หญิงทั่วไป ฝ่ายหญิงจะถือใความรักเป็นสรณะ
ในขณะที่ฝ่ายชายบ่อยครั้งเลือกได้
คนอื่นอาจจะบอกว่าหลอกตัวเองแต่ความคิดที่ว่าเค้ายังรักเราอยู่นะ
เมื่อก่อนเค้ารักเราคนเดียว มาเป็น - เค้ารักเราที่สุด - เราเป็นคนที่เค้ารักหมายเลขหนึ่ง
ลืมไปว่าถ้าหากว่าคนมันรักจริงมันจะมีคนเดียว
แต่ถ้าตัดได้เลิกได้เมื่อไหร่นะ ชีวิตสบายขึ้นเยอะๆ
อันนี้ไม่ได้หลอกคนที่ถูกแฟนทิ้ง
นี่คือความจริง ตัดใจได้คุณก็ไม่ทุกข์
คุณไม่ต้องกังวลเรื่องของคนอื่นมากกว่าตัวคุณเอง
ไม่ต้องมารู้สึกว่าไร้ค่า
ที่เพื่อนอุ่นให้อุ่นปิดมือถือนั่นดีมากๆ
เสียใจเศร้าใจแฟนทิ้งอย่าเข้าโซเซี่ยล
เลิกกับแฟนอย่าไปส่องโซเซี่ยลเขา
เลิกแล้วต้องตัดให้หมด
อีกอย่างเรื่องยิมนี่ก็น่าโกรธมากตรงข้อแก้ตัวของยิมที่ไม่มีน้ำหนักอะไรเลย
จริงๆคะ... คนเราเดี๋ยวนี้เจ็บซ้ำๆเพราะส่องไอจีส่องเฟสคะ 5555+ ตัดแล้วตัดเลยดีกว่าคะ ยอมเจ็บแล้วให้มันจบดีกว่า ดีกว่ายืดเยื้อไปเรื่อยๆ เจ็บบไม่มีวันสิ้นสุด ทรมานเปล่าๆคะ :)
คำแก้ตัวขของยิม เป็นเรื่องที่เจอบ่อยมากๆคะ
น้องๆที่มาปรึกษาเรื่องราวต่างๆ
3 ใน 10 คนเลยมีคำนี้คะ
ส่วนตัวมองว่า... มันเห็นแก่ตัวมากๆ
-
Ch 58 ไม่ได้โกรธ || Oon ‘ Mode
ตั้งแต่วันที่ผมคุยกับพี่ยิมและเดินออกจากห้องพี่เจกับแฟรงค์มา
ผมยังไม่ได้กลับไปหาพี่ยิมที่ห้องเลย
นอนห้องแฟรงค์บ้าง ห้องแบงค์บ้าง
ตอนที่น้องทีชเชอร์เข้าโรงพยาบาลผมมานอนห้องแฟรงค์เป็นส่วนใหญ่ครับ
เผื่อมีอะไรกลางดึก จะได้ตื่นมาละมาโรงพยาบาลมาช่วยมันขับรถมาเตรียมเสื้อผ้าให้ทีชเชอร์ทัน
เพราะพี่เจงานเยอะ ไหนจะฝึกงาน ไหนจะเตรียมเปิดบริษัทอีก
เลยเลือกจะมานอนห้องแฟรงค์บ่อยกว่าไปห้องของแบงค์
พอทีชเชอร์เข้าโรงพยาบาล พี่เจกับแฟรงค์เลยยุ่งๆ
กลับมาที่ห้องก็นั่งคุยกันนิดหน่อยแล้วก็แยกย้ายกันนอน
เช้ามาพี่เจกับแฟรงค์ก็รีบไปโรงพยาบาลก่อน
แล้วก็ไปแยกย้ายกันต่างคนต่างไปเรียนไปทำงาน
เย็นมาก็เจอกันที่โรงพยาบาลก่อนจะกลับมาห้องด้วยกัน
ผมอิจฉาพี่เจกับแฟรงค์มากๆครับ
มาอยู่ห้องนี้เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว ( อาจจะไปๆมาๆ )
แต่ก็ไม่เคยเห็นพี่เจกับแฟรงค์ทะเลาะกันเลยครับ
มีแต่เสียงแฟรงค์มันงอแงบ้าง เวลาที่พี่เจดุมันให้มันรีบนอน
เห็นภาพที่แฟรงค์กับพี่เจกลับมาอุ่นกับข้าวทานตอนดึกหลังจากกลับมาจากโรงพยาบาล
นั่งคุยกัน ปรึกษากันจะทำยังไงต่อไปกับเรื่องของทีชเชอร์
น้อยครั้งมากๆครับ จะเห็นพี่เจกับแฟรงค์หยิบมือถือมาเล่นตอนที่อยู่ด้วยกัน
การใช้ชีวิตของพี่เจกับแฟรงค์ มันเป็นจังหวะที่เป็นธรรมชาติมากๆครับ
ไม่รู้จะอธิบายยังไง .. แต่มันคือความราบรื่น ความอบอุ่น
ที่ผมเอง .... ก็เคยมี
วันที่ผมได้คุยกับพี่ยิมในห้องของแฟรงค์
และผมได้บอกเลิกพี่ยิมไป คืนนั้นผมไปนอนห้องแบงค์ครับ
พอถึงห้องแบงค์ พี่เชนก็เรียกให้ผมไปนั่งคุยด้วย
พี่เชน :: ตัดสินใจเลิกจริงๆหรอวะอุ่น
ผม :: ครับพี่
พี่เชน :: คิดดีๆก่อนดีไหม บางทีนะเราอาจตัดสินใจไวไป ลองให้โอกาสมันอีกสักครั้งดิ
แบงค์ :: นี้ยังไง จะช่วยไอ่พี่ยิมมันหรอไง? ไม่เอานะอย่ามากล่อมประสารทไอ่อุ่นมัน มันทำถูกแล้ว
พี่เชน :: เห้ออ แบงค์ ... มึงคิดแบบคนโตๆซะทีดิวะ
แบงค์ :: คนโตคือต้องทนเป็นควายหรอ ไม่เอาวะ
พี่เชน :: พ่อแม่มึงเคยทะเลาะกันไหม กูถามหน่อย
แบงค์ :: พ่อแม่แบงค์ตายแล้ว จะพูดทำไมวะ
พี่เชน :: ตอนที่พ่อแม่มึงยังอยู่ดิ อย่าเล่นลิ้นมากนักเลยวะ
พี่เชนกับแบงค์เหมือนจะเถียงกันแบบคนทะเลาะกันนะครับ
แต่แค่หยอก หมั่นไส้กันเท่านั้นเอง เพราะแบงค์มันชอบทำท่ากวนตีนให้พี่เชนด่า
55555+ นี้ก็เป็นอีกคู่ครับ ที่ผมอิจฉา
แบงค์ :: 55555 ทะเลาะกันดิ เบื่อจะตายอะตอนนั้น
พี่เชน :: นั้นไงเห็นไหม ทุกๆบ้านนะเว้ยยทุกๆคู่รักเค้าต้องมีทะเลาะกัน
แต่ที่เค้าอยู่ด้วยกันได้อย่างยาวนาน เพราะอะไรรู้ไหม
แบงค์ :: อะไรอ่ะ
พี่เชน :: เพราะเค้ามีคำว่า “อภัย”
แบงค์ :: แต่อันนี้มันเกินไปไหมอะพี่เชน
พี่เชน :: ไม่มีคำว่ามากเกินไปหรือน้อยเกินไปหรอกแบงค์ ก่อนที่เราจะด่าจะโวยวายเค้านะ
บางทีเราต้องคิดมองมาที่เราก่อน ว่าเป็นเพราะตัวเราไหมที่ทำให้เกิดเรื่องขึ้นมา
ผม :: พี่เชนจะบอกอะไรผมหรอครับ บอกได้เลยนะ
แบงค์ :: จะอะไร .. แก้ตัวแทนไอ่พี่ยิมอะดิ เหอๆ
ผม :: แบงค์มึง ฟังพี่เชนก่อน
แบงค์ :: มึงจะใจอ่อนอีกหรอวะอุ่น มันทำกับมึงขนาดนี้เลยนะเว้ย
พี่เชน :: แบงค์ บางทีเพื่อนมึงก็มีสมองนะ มันคิดเองได้ เลิกห่วงมันโอเว่อร์ไปได้ละ
แบงค์ :: เออ!!!
มันพูดเสร็จก็ปึงปังๆ เดินเข้าห้องไปเลยครับ
พี่เชนได้แต่มองตามละก็ส่ายหัวด้วยความระอาใจ
แต่ก็เห็นรอยยิ้มจากพี่เชนอยู่นะ มันน่ารักอะดิ 55555
พี่เชน :: นับวันๆยิ่งสาวแตกละเพื่อนมึงอะอุ่น
ผม :: 555 ผมก็คิดแบบนั้นอะครับพี่
พี่เชน :: ฟังนะอุ่น พี่ไม่ได้แนะนำให้กลับไปคบกัน หรือจะบอกว่ายิมมันทำถูกหรือยังไง
พี่แค่อยากให้อุ่นคิดดีๆก่อนคนเรามันร้อยพ่อพันแม่ คนเรามันคิดไม่เหมือนกัน จริงไหมละ
พวกเราอาจจะมองของสิ่งเดียวกัน แต่เราก็ตีความหมายไปคนละอย่าง
ทั้งๆที่สิ่งที่เรามองอยู่ที่เดียวกัน เวลาเดียวกัน และคือสิ่งๆเดียวกัน เพราะฉะนั้นความรักก็เหมือนกัน
เราอาจจะคิดจะมองไม่เหมือนกัน
ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับสิ่งที่พี่เชนพูด
พี่เชน :: ยิมมันมีอะไรกับคนชื่อแนนแล้ว แนนมันเป็นน้องของไอ่นพ เพื่อนมันในคณะนั้นแหละ
ผม :: มีอะไรกันแล้ว ?? น้องพี่นพงั้นหรอ??
พี่เชน :: อย่าบอกว่ามึงเพิ่งรู้??
พี่เชนทำหน้าตกใจ
ผม :: ครับเพิ่งรู้
พี่เชน :: เอาละไงกู นึกว่ามึงรู้แล้ว นึกว่าวันนี้มันบอกไปหมดแล้วซะอีก
มันบอกกับพี่ว่าจะไปขอโทษแล้วจะบอกความจริงให้อุ่นรู้
ผม :: ไม่เป็นไรครับ พี่ยิมคงจะพยายามบอก แต่ผมบอกเลิกเค้าก่อน
พี่เชน :: เออ งั้นมึงกลับไปฟังมันก่อนไหมวะ แล้วค่อยว่ากันอีกที
ผม :: ไม่เอาละครับ เค้ามีอะไรกับแนนแล้ว ก็คงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วละครับ
พี่เชน :: อุ่น ความรักไม่ได้เกิดขึ้นได้แค่วันเดียวนะ
กว่ามันจะเป็นความรัก มันใช้เวลาใช้ความรู้สึกมากมาย
ถ้ามันจะจบลง อย่าให้มันจบลงแค่วันเดียวเลย ค่อยๆคิดดีๆ แล้วตัดสินใจดีๆ
ผม :: ครับพี่เชน ขอบคุณครับ
พี่เชน :: ไปนอนพักเถอะ คืนนี้แบงค์ไม่ไปกวนหรอก คิดดีๆ อยู่กับตัวเองมากๆ
ผมพยักหน้าให้พี่เชน ละก็พอดีแบงค์มันกำลังขนผ้าห่มกับหมอนจะมานอนกับผมอีกห้อง
พี่เชน :: มึงจะไปไหนนนนน
แบงค์ :: อย่ามายุ่ง
พี่เชนหัวเราะเบาๆ
พี่เชน :: มึงเข้าไปนอนปะอุ่น ได้ยินเสียงอะไรก็ไม่ต้องตกใจนะ
กูปราบพยศเพื่อนมึงก่อน ดูมันดิงอนละขนของไปนอนอีกห้อง กูละปวดหัว
พูดจบพี่เชนก็ลุกไปลากแขนไอ่แบงค์เข้าห้องนอน
มันก็โวยวาย ด่า ตีพี่เชน แต่สุดท้ายก็เข้าไปในห้องกับพี่เชนละครับ
55555+ ชีวิตผมไม่มีครบรสชาติแบบนี้หรอกครับ
เถียงกันบ้าง แต่ก็ไม่มีตีต่อยกันมันส์ๆแบบพี่เชนกับแบงค์
คืนนั้นพี่ยิมก็กดโทรมาหาผม 4-5 สายแต่ผมก็เลือกที่จะไม่รับ
ผมไม่พร้อมจะฟังอะไรจากใครจริงๆครับ
ได้กันแล้ว … คนนั้นชื่อแนน น้องพี่นพ เพื่อนสนิทพี่ยิม
แค่นั้นก็พอละครับกับสิ่งที่ผมรับรู้มา ...
วันต่อมา ผมไปเรียนพร้อมกับแบงค์
แบงค์มาส่งผมก่อน แล้วมันก็ไปนั่งเล่นที่ใต้คณะมันรอแฟรงค์
เห็นว่าวันนี้พวกมันมีเรียนบ่าย ผมมีเรียนสิบโมงครับ
พอเลิกเรียนผมจะไปโรงพยาบาล
เพราะแบงค์มันไลน์มาหาว่าให้ไปเจอกันที่โน้น
ทีชเชอร์ไม่สบายเข้าโรงพยาบาล
ว่าแล้วเชียวตัวรุมๆตั้งแต่วันก่อนละ
แต่พอลงจากตึกมาก็เจอคนๆเดิม กับรถคันเดิมมาจอดรอหน้าคณะ
เห้ออออ... กูยังเจ็บไม่พอหรอครับพี่ยิม มึงจะมาทำไมเนี้ย
พี่ยิมเดินลงมาจากรถ ทำท่าจะเดินเข้ามาหาผม
ผมเลยเดินกลับเข้าไปที่ตึกคณะ แล้วเข้าไปห้องสมุดแทน
เห้อออ... หวังว่าคงไม่ตามเข้ามาหรอกนะ
ถึงจะเป็นห้องสมุดคณะ แต่คนนอกเข้าได้ครับ
แค่ต้องแลกบัตรประชาชนไว้แค่นั้นเอง
ผมมายืนในมุมที่มองเห็นจุดที่พี่ยิมจอดรถไว้
พี่ยิมยังจอดรถรออยู่ตรงนั้นเกือบ 1 ชั่วโมง
ยืนพิงรถ รอผมอยู่แบบนั้น
ผมเห็นพี่ยิมก้มมองมือถือหลายต่อหลายครั้ง
แต่ก็ไม่เห็นว่าจะกดหรือจะรับสายอะไร
เห้ออออ ไม่ได้กลัวตัวเองใจอ่อนหรือหวั่นไหวหรอกครับ
ตอนนี้ผมเองก็ยังรักพี่ยิม ... นั้นคือความรู้สึกในใจผม
เพียงแต่ ... ผมยังไม่กล้าพอที่จะยอมรับหรือจะคุยกับพี่ยิมตอนนี้
ผมหยิบหนังสือที่อยู่ตรงชั้นวางหนังสือตรงหน้ามาอ่าน
เป็นวรรณกรรมต่างประเทศครับ เรื่อง Beautiful Creature
(เป็นนิยายที่เกี่ยวกับ เรื่อง ราวรักวัยรุ่นของเด็กหนุ่มในเมืองธรรมดาที่ใช้ชีวิตไปวันๆ
และวันหนึ่งเขาก็ได้พบเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่บังเอิญว่าเป็นเด็กผู้หญิงคนเดียวกับที่เขานิมิตรเห็นอยู่ทุกคืนนั่นเอง....
เป็น เรื่องราวเกี่ยวกับคำสาป และ เรื่องลี้ลับ)
ผมอ่านไปได้ 2 บท เห็นมันน่าสนใจดีครับ เลยว่าจะยืมกลับไปอ่านต่อ
แต่วันพรุ่งนี้ค่อยมายืม เดี๋ยวไปโรงพยาบาลอีกจะลืมหยิบกลับบ้านซะเปล่าๆ
พอมองลงไปเห็นว่าพี่ยิมกลับไปแล้ว ผมเลยเอาหนังสือเก็บไว้ที่เดิม
ก่อนจะลงมาจากห้องสมุด แล้วเตรียมจะไปหาแบงค์ที่โรงพยาบาล
ผมโทรไปถามว่ามันจะเอาอะไรไหม จะซื้อเข้าไปให้
ผม :: มึงเอาไรไหม กูจะเข้าไปหาที่โรงพยาบาลละเนี้ย
แบงค์ :: ไม่ต้องมาละมึง ไปเจอกันที่ใต้คอนโดกูเลย เดี๋ยวกูแวะซื้อข้าวเข้าไปเอง
ผม :: ทำไมวะ
แบงค์ :: อืออ มันมีเรื่องนิดนึงวะ เดี๋ยวไงไปเจอกันที่คอนโดนะเว้ย
ผม :: อ่อๆ โอเคๆ
ผมก็เลยเดินไปหลังมหาลัยแทน ผมชอบไปซื้อขนมกับผลไม้กินครับ
กำลังยืนรอผลไม้อยู่ก็มีคนทักผมมาก่อน
“ไม่กลับพร้อมพี่ยิมหรอวันนี้”
ใครวะครับ ทักผมแบบนี้ กูเจ็บกับคำนี้อยู่นะเว้ยยย ‘
ผมหันไปมอง หน้าคุ้นๆแหะ
ผม :: ไม่อะครับ
“สวัสดี เราชื่อ ชู . . S H U สะกดแบบนี้นะ”
ผม :: อื้มมๆ
จะบอกทำไมวะ สะกดยังไง ไม่ได้ถามเว้ยยย
แต่หน้ามันคุ้นๆอะแหละนะ
ชู :: แล้วนี้กลับยังไง เราไปส่งไหม
ผม :: ไม่เป็นไรอะ แต่เราคุ้นๆหน้านายนะ
ชู :: เราเรียนบัญชีเหมือนกัน
ผม :: จริงอะ ทำไมไม่เห็นตอนวันรับน้อง ขอโทษๆนะเว้ยย เราจำไม่ได้จริงๆ
ชู :: เฮ้ยๆ ไม่เป็นไร เราเป็นรุ่นพี่นะ เราซิ่วมา เพิ่งมาเข้าบัญชีปีนี้แหละ
พวกเพื่อนๆปี 2 เลยบอกไม่ต้องรับน้องก็ได้ 555+ เราเลยไม่ได้เข้า
ผม :: อ่อๆ ครับๆ งั้นผมกลับก่อนนะ
ผมพูดพร้อมกับยกมือไหว้พี่ชู
ชู :: ไม่ต้องมาเรียบร้อยใส่ก็ได้ ตอนนี้ปี 1 เหมือนกันเพื่อนกัน โอเคไหม?
ผม :: เอางั้นหรอ 555 ได้ๆ งั้นไปก่อนนะ
ชู :: กลับดีๆอะ บ๊ายบายอุ่น
ผมโบกมือให้พี่ชู หรือชู ก่อนจะเดินซื้อขนมใน 7-11
แล้วเรียก TAXI กลับคอนโดแบงค์
รถติดมากๆ TT’ ดีนะซื้อขนมกับผลไม้มาไว้ก่อน
ไม่งั้นหิวแย่ๆ สักพักก็มีคนโทรเข้ามาหา
หื้มม เบอร์ไม่คุ้นใครว่ะเนี้ย??
ผม :: สวัสดีครับ
แนน :: พี่ยิมอยู่ไหม นี้แนนนะ
ผม :: ไม่อยู่ครับ โทรเข้าเบอร์พี่ยิมสิครับ
แนน น้องพี่นพอะนะ กล้าดีเนอะ เหอๆ
แนน :: ถ้าโทรติดจะโทรมาหาหรือไง พี่อุ่นเลิกกับพี่ยิมแล้วไม่ใช่หรอ เอาพี่ยิมคืนมาให้แนนได้ละนะ
ผม :: ก็ตามหาเอาเองสิครับ ถ้ารู้ว่าเลิกแล้ว แล้วแนนจะโทรมาเบอร์พี่ทำไมละครับ
แนน :: ก็เมื่อเย็นมีคนบอกว่าเห็นพี่ยิมไปรอรับพี่อุ่นที่คณะ อย่ามานอกเรื่อง เอาพี่ยิมมาคุยดิ๊
ผม :: ไปตามหาสามีเอาข้างหน้านะครับ พี่ไม่ได้เอาสามีใครมาด้วย
แล้วก็นะ ... ได้ไปแล้วก็เก็บรักษาดีๆนะครับ อย่าให้มายืนรอแฟนเก่าอยางผมแบบวันนี้อีกละ
ผมก็กลัวตัวเองจะใจอ่อนจริงๆ ยืนรอตั้ง 2 ชั่วโมงแหนะ
แนน :: กรี๊ดดดดด อีอุ่น อีแรด แกทำไมไม่ปล่อยพี่ยิมซะที ไอ่ ....
จะด่าก็ด่าเถอะจ๊ะ ผมกดวางสายทันที
คือ ... มึงโทรมาทำไมเนี้ยย!!
เอาแฟนกูไปแล้วไม่พอใช่ไหม ต้องโทรมาตอกย้ำให้เจ็บอีกทำไมวะ
หึหึ ... อยากร้องไห้เลยวะแม่งงง …
สักพักมีเบอร์แปลกๆโทรมาอีก
โอ้ยย ชะนีคนนี้มึงมีกี่ร้อยแปดพันเบอร์วะ น่ารำคาญ
ผม :: จะตามหาแฟนไปตามเบอร์อื่นได้ไหม พี่ยิมไม่ได้อยู่กับพี่
ชู :: เราชู เป็นอะไรหรือเปล่า
ผม :: อ้าววว นึกว่าคนอื่นนะ แล้วเอาเบอร์เรามาจากไหน
ชู :: ก็เค้าแจกกันตอนวันรับน้องไมใช่หรอ เราได้มาจากเพื่อนปี 2 นะสมุดเล่มนั้น
อ่ออ สมุดรายชื่อน้องๆพร้อมเบอร์สินะ
ผม :: อืมๆ โอเคมีไรหรือป่าวอะโทรมาหาเรา
ชู :: เราจะบอกเฉยๆว่านี้เบอร์เรานะ ถ้าอุ่นมีอะไรให้เราช่วยโทรมาได้ตลอดอะ แล้วเดี๋ยวเราขอแอดไลน์ไปนะ
ผม :: อ่อๆ โอเค
ชู :: งั้นกลับดีๆอะ สวัสดีครับ
แล้วมันก็กดวางไป
อื้มม ทำไมช่วงนี้เจอแต่คนน่าปวดหัววะ
น้องแนน ... ชู ... เห้ออออ เบื่อมากกก
ผมมาถึงคอนโดแบงค์เกือบๆ 2 ทุ่ม
คือไม่ไกลจะจริงๆ แต่รถติดในซอยหลังมหาลัย
แล้วคนขับก็อวดฉลาดมากก พาออกซอยโน้นวนมาซอยนี้ทะลุไปทางนี้
สรุป มึงอ้อมมากกครับ
แบงค์กับพี่เชนนั่งตรงล๊อบบี้รอ
พอผมเดินเข้าไปหาก็พากันเดินไปกินข้าวข้างๆคอนโด
ระหว่างกินข้าวกัน พี่เชนก็ถามผม
พี่เชน :: มาไหมวันนี้
ผม :: มาครับ รอเกือบ 2 ชั่วโมง แล้วก็ไป
แบงค์ :: พรุ่งนี้คงมาอีกอะ เชื่อดิ
พี่เชน :: เห็นพวกไอ่ชัยบอกว่า แนนมาตามหามันที่คณะ
แต่มันเรียนเสร็จแล้วรีบออกมาเลย ไม่อยู่รับน้อง
ผม :: ครับ แนนก็โทรมาหาผม
แบงค์ :: อ๊ายยย ชะนีกล้านะย่ะ
เดี๋ยวๆมึงสาวแตกไปละนะแบงค์ 555+
พี่เชน :: แบงค์ มึงสาวแตกมากไปละนะ เอาแบบพอดีๆ ๆ นะ
555+ ขนาดพี่เชนยังเอ่ยยปากถามมัน แต่มันหัวเราะชอบใจแทน
กูละปวดหัวแทนพี่เชนวะแบงค์
แบงค์ :: มันว่าไงอะชะนีน้อยหอยสังข์นั้นอะ
พี่เชน :: เบาๆลงหน่อย สำบัดสำนวนมึงเนี้ยย กูละปวดหัว
ผม :: 555+ ก็โทรมาบอกว่าเอาพี่ยิมคืนมาให้มัน ไรแบบเนี้ย สงสัยตามหาพี่ยิมไม่เจอมั้ง
แบงค์ :: พี่ยิมหลบหน้ามันหรอ สมน้ำหน้า!
พี่เชน :: รีบกินข้าวเถอะ เดี๋ยวแบงค์แม่งงสาวแตกแถวนี้ ใจเย็นๆนะตัวเทอ ค่อยไปกรี๊ดดบนห้อง
555+ ดูพี่เชนดิครับ แซวแบงค์น่ารักไหมละ
ตอนรอเก็บเงิน ก็มีเสียงไลน์ทักผมมา
แบงค์ :: กูได้ยินเสียงไลน์มึงดัง ทำไมไม่ดูวะ
ผม :: ไม่เอาอะ เผื่อเป็นพี่ยิม กูไม่อยากอ่าน
แบงค์ :: มึงก็กดบล๊อคดิ เอามานี้กูบล็อกให้
พี่เชน :: อย่าบล็อกนะแบงค์ ให้อุ่นมันตัดสินใจเอง
แบงค์ :: อืมมๆ รู้แล้วนะ แค่จะเอามาดูว่าใครไลน์มา
ได้ยิน 2-3 ครั้งแล้ว เผื่อเป็นนังชะนีน้อยตนนั้น จะตอบให้ไง
แบงค์เอ้ยยย … กูละปวดหัวแทนพี่เชน จะขำก็ขำไม่ออก 555
ครับ .. ผมไม่ได้บล็อกไลน์พี่ยิม เพราะผมเองก็อยากรู้ว่าพี่ยิมจะทักมาหาผมว่ายังไง
แต่พี่ยิมยังไม่ได้ทักมาครับ ตั้งแต่มีเรื่อง แค่มายืนรอ มาเจอ โทรมาแค่นั้นเอง
แบงค์ :: ใครวะ ชู่ ชู้ .. มันอ่านว่าไงอะพี่เชน
แล้วมันก็ยืนมือถือให้พี่เชนอ่าน
พี่เชน :: ชู อ่านว่างี้ละมั้ง S H U คงอ่านว่าชูนั้นแหละ
แบงค์หันมามองผม
แบงค์ :: ใครอะมึง เค้าไลน์มาถามว่ามึงกลับถึงห้องยัง อย่าลืมทำการบ้านสถิตินะ
ผม :: เพื่อนในห้องกูเองอะ
แบงค์ :: อ่อๆดีวะ มีบอกด้วยอย่าลืมทำการบ้าน
เอ่อออ กูเองก็มีการบ้านนี้หว่า ยังไม่ได้บอกแฟรงค์เลย
มันยื่นมือถือคืนมาให้ผม ก่อนจะหยิบมือถือของมันเองโทรบอกการบ้านแฟรงค์
พอเดินมาถึงห้อง ก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำครับ
ผมเลยพิมพ์ไปบอกชูว่า..
ไออุ่น :: ครับ ถึงแล้ว .. ไม่ลืมๆ ขอบใจที่เตือนนะ
S H U :: งั้นอย่านอนดึกละ
S H U :: ฝันดีครับ
ไออุ่น :: ฝันดีเหมือนกัน
ผมโยนมือถือไว้บนเตียงก่อนจะเดินไปอาบน้ำ
พอออกจากห้องน้ำมาก็เจอไอ่คุณแบงค์หอบผ้าห่มมานอนด้วย
ผม :: ไม่นอนกับพี่เชนหรอวะ
แบงค์ :: นอนหลับไปแล้ว เมื่อคืนแกล้งกูไง วันนี้สลบเลย สมน้ำหน้า
ผม :: มึงนี้นะ .. เบาๆบ้างกวนตีนอะ สงสารพี่เชน
แบงค์ :: อืมๆ ก็รู้นะ กูก็สร้างสีสันชีวิตให้กับความรักของพวกกูนี้แหละ กูกลัวพี่เชนเบื่อกูจะตาย
ผม :: พี่ยิม มันก็คงเบื่อกูสินะ เพราะกูไม่ได้กวนมันแบบที่มึง หรือแฟรงค์ทำ
แบงค์ :: มึงเลิกคิดมากเถอะวะ คนเราไม่เหมือนกันนะมึง
ผม :: อื้มๆ ละมึงไม่ทำการบ้านหรอไง ไหนว่ามี
แบงค์ :: รอลอกแฟรงค์เอา กูจะมานอนเล่นเกมส์
พูดจบมันก็นอนคว่ำลงบนเตียง ละนอนเล่นเกมส์ในมือถือของมันอย่างสบายใจ
ผมเลยหยิบหนังสือขึ้นมาทำการบ้านบ้าง
เห้อออ...... ผ่านไปแต่ละวันที่ไม่มีพี่ยิม
บางทีชีวิตก็ดูว่างเปล่าไปไหมมวะ
ป่านนี้จะกินอะไรยัง??
นมในตู้เย็นก็จะหมดอายุละ พี่ยิมมันจะเผลอไปหยิบมากินหรือป่าว??
เสื้อผ้าส่งไปซักหรือยัง ไปเอาผ้าที่รีดไว้มาหรือยัง??
เห้ออออออออ .... เป็นห่วงวะ
ผมนั่งทำการบ้านไปจนเกือบจะห้าทุ่มละครับ
ก็มีสายเข้ามาจากพี่ชัย เพื่อนพี่ยิม
ผม :: สวัสดีครับพี่ชัย
พี่ชัย :: คือ อุ่น .. พี่ขอโทษนะกับเรื่องที่เกิดขึ้น คือ พี่ คือ ....
ผม :: ไม่เป็นไรครับพี่ มันจบไปแล้ว ยังไงฝากพี่ยิมด้วยนะครับ
วันนี้น้องแนนก็โทรมาเบอร์ผมมาถามหาพี่ยิมอยู่
พี่ชัย :: เห้ยย แนนมันโทรไปเบอร์อุ่นหรอ…. เดี๋ยวนะอุ่น รอแป๊บนึง
/// พี่ชัยตะโกนคุยกับพี่นพ
พี่ชัย :: ไอ่เชรี้ยยยนพ น้องมึงจะมากไปละนะ โทรไประรานอุ่นเลยนะเว้ยย มึงปรามๆมันหน่อยดิวะ
พี่นพ :: ละถ้ากูห้ามมันได้ มันจะทำตัวแรดๆแบบนี้หรอวะ กูก็จนปัญญาละเนี้ย จะฟ้องพ่อกับแม่ละ ไม่คิดว่าจะแรดขนาดนี้
พี่ชัย :: มึงกลับบ้านมึงไปจัดการเดียวนี้เลยนะไอ่เชรี้ยยย
พี่นพ :: เออๆ งั้นกูกลับก่อนนะพวกมึง ละบอกไอ่เชรี้ยยิมเบาๆบ้างแดกแต่เหล้า
ละก็มีเสียงเพื่อนตะโกนคุยกันต่อ/////
พี่ชัย :: เออ อุ่น ยังไงพวกพี่จะบอกแนนให้นะว่าไม่ให้กวนอุ่นนะ ยังไงพวกพี่ขอโทษนะ
ผม :: ครับพี่ ฝากพี่ยิมด้วยนะครับ
พี่ชัย :: อุ่นให้โอกาสเพื่อนพี่หน่อยนะ มันไม่ได้คิดจะนอกใจเลย พวกพี่ผิดเองนะอุ่น
ผม :: ถ้าพี่ยิมเค้ามั่นคงกับผมพอ เค้าคงไม่ทำหรอกครับ
ถึงพวกพี่จะประเคนน้องแนนให้ยังไงก็ตาม ถ้าพี่ยิมรักผมจริงๆ
มันจะไม่มีเรื่องราวแบบนี้หรอก ฝากพี่ยิมด้วยนะครับ
แล้วผมก็กดวางสาย
กินเหล้า ??
เห้อออ เดี๋ยวก็ป่วยหรอกไอ่พี่ยิมมมม!!!
จะทำให้เป็นห่วงไปถึงไหนวะ ....
แบงค์ :: ใครโทรมาอะมึง
ผม :: เพื่อนพี่ยิม โทรมาขอโทษนะ
แบงค์ :: เหอๆ ทำละไม่คิด ทีงี้มาขอโทษ ตลกวะ
มันพูดเสร็จก็หันไปใส่หูฟังละเล่นเกมส์ของมันต่อ
ผมยังไม่ทันจะวางมือถือลงบนโต๊ะ
ก็ไลน์เตือนเข้ามาจากพี่ยิม
พี่ยิม???
ผมกดเปิดดู แต่เป็นเสียงว๊อยซ์
ผมหยิบหูฟังมาใส่ ก่อนจะกดฟัง
เป็นเสียงเพลงครับ สงสัยเพื่อนพี่ยิมเปิดละมั้ง
"อยากจะย้อนเวลาจากตรงนี้ กลับไปทำให้ดี ให้รักของเราฟื้นคืน"
YimmiY :: พี่ขอโทษ
ว่าจะไม่ร้องไห้แล้วไงอุ่น
เจอแบบนี้เข้าไป … วันนี้ทั้งวันที่ทนเข้มแข็งมาคืออะไรวะ??
ผมยังรักพี่ยิม … นั้นคือคำตอบของหัวใจผมตอนนี้
แต่....... ผมกลับไปไม่ได้แล้ว
ใช่ไหมมม ????????????
--------------------------------------------------------------
แอบเห็นคำผิดของตัวเองหลายพาร์ทมาก
จะพยายามแก้ไขให้หมดนะคะ
ฝากน้องอุ่นกันหน่อยยย =)
เหมือนเดิมนะคะ ถ้ามีคำผิดขอโทษด้วยนะคะ
จะพยายามแก้ไขให้ถูกต้องที่สุดคะ '
-
สะใจค่ะ สะใจที่ชะนีแนนออกลาย
บอกแล้วว่าไม่มีทางหรอกที่จะอยู่แบบสงบเสงี่ยมเจียมตัว
พวกพี่ชายมันก็คงคิดจะเอามันใส่ตระกร้าล้างน้ำให้ยิม
หลอนไปเลยนะยิม สำนึกผิดไปเรื่อยๆ
-
มันอึนจริงๆเลย
ทำไมพี่ยิมทำตัวแบบนี้วะ แบบนี้แค่รอวันน้องอุ่นใจอ่อนเท่านั้นเองนี่
ยิมรู้อยู่แล้วว่าอุ่นรัก ว่าแต่ชูจะคิดอะไรหรือเปล่าแล้วคุณหนังสือล่ะปรากฏตัวรึยัง
เพลียชะนีด้วยทำตัวไร้ค่าสุดๆให้ฟรียังไม่เอาเลย :mew5:
-
มันไม่ได้ทำใจได้ง่ายๆเพียงไม่กี่วัน
สงสารอุ่นนะ รักมากเจ็บมาก อุ่นเข้มแข็งได้เร็ววัน
-
เพิ่งเลิกกันใหม่ๆก็งี้แหละ ไม่แปลกที่ยังรักอยู่ T__T
ส่วนใหญ่ถ้าเค้ามาง้อก็จะกลับไปซะด้วยซิ #ชีวิตจริง เฮ้อออออออ
ถ้าเป็นเราอาจจะกลับไปได้นะ แต่ต้องไม่ใช่ตอนนี้ ทำใจไม่ได้ว่ะ
คนประเภทไอ้พี่ยิม แมร่งเป็นพวกคิดอะไรง่ายๆ เพลียอ่ะ...
ขอบคุณค่ะ รอตอนต่อไป ^^
-
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ตอนนี้มีอารมณ์เดียวอยากตบน้องแนน :beat: :beat: :beat:
-
:เฮ้อ: อย่ากลับไปเลย ดูจากคู่อื่นก็ได้ คือเค้าเลือกที่จะอยุ่ด้วยกันมากกว่าจะนอกใจไปหาคนอื่นอ่ะ :katai3:อาจมีเจ็บปวดบ้างจากการเลิกรา แต่ก็อยากให้เข้มแข็งนะ อุ่น
-
เคสแบบนี้ส่วนใหญ่สุดท้ายก็มักจะกลับไปคืนดีกันอ่ะนะ ด้วยความที่เพิ่งเลิกกันใหม่ๆ ความรู้สึกมันยังมีอยู่เต็มเปี่ยม
ทั้งจากความรัก ความผูกพันธ์ ทำให้อุ่นยังหวนไปคิดถึงอีกฝ่ายอยู่บ่อยๆ ช่วงนี้มีโอกาสใจอ่อนมากนะเนี่ย
แต่ถ้ากลับไปคืนดีกันแล้ว ต้องทำใจรับผลของมันให้ได้นะ รับได้ที่จะอยู่กับความระแวงผลพวงจากความเลวของอีกฝ่าย
เพราะถึงบอกว่าให้อภัยแล้วจะพยายามลืมเรื่องร้ายๆที่อีกฝ่ายเคยทำ แต่คนเรามันลืมง่ายขนาดนั้นเลยรึ
ส่วนที่พี่เชนมาพูดให้อุ่นคิดดีๆนั่น เราว่ามันก็จริงที่ให้น้องคิดอย่างรอบคอบ ส่วนนอกนั้นเราอยู่ทีมน้องแบงค์ค่ะ ฮ่าาา
มันมีจริงๆนะลิมิตของคนที่ว่าทำผิดแบบนี้มากไปหรือน้อยไป เพราะคนเราร้อยพ่อพันแม่แบบที่พูดนั่นแหละ
ไม่งั้นจะมีคำพูดที่ว่าคนเราคบกันควรมีศีลเสมอกันเหรอ ถ้าให้อภัยกันได้ทุกเรื่องคงไม่มีคนเลิกกันแล้วล่ะจ้า
เหตุผลของยิมที่ว่าเบื่อเลยเกิดการนอกทั้งกายทั้งใจขึ้นมา อ่านแล้วก็รู้สึกเศร้าแทนอุ่นจริงๆนะ
ถ้าคนๆนี้รักอุ่นจริง แน่นอนว่าการอยู่ด้วยกันนานๆมันย่อมมีความเบื่อ แต่ความรักและความผูกพันธ์ที่ยิมมีต่ออุ่น
มันมีไม่พอให้เค้าหักห้ามใจหรือพยายามหาทางออกให้ความเบื่อเพื่อผลักดันความสัมพันธ์นี้ให้ก้าวต่อไปข้างหน้าได้
และการพูดเหมือนกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไปมันไม่ผิด กับแนนแค่เล่นๆยังไงก็จะกลับมาหาอุ่นอยู่แล้ว มันใช่เหรอคะ?!
เรียกว่าสันดานได้ไหมนะ ฝังรากลึกจนยากจะถอนจริงๆ คนแบบนี้เมื่อมีครั้งแรกแล้วมักจะมีครั้งต่อไปจ้าาา
คนที่แม้กระทั่งเรื่องง่ายๆยังไม่รู้ผิดชอบชั่วดีแบบนี้น่ากลัวนะ อยู่กันไปไม่รู้วันไหนมันจะเลวอีกแล้วคิดว่าชั้นไม่ได้ทำอะไรผิดนะ -_-
ทั้งคนที่รู้ว่าผิดแต่ก็ยังทำ และคนที่ไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำมันผิดทั้งๆที่เป็นเรื่องสามัญสำนึกพื้นฐาน คนสองประเภทนี้น่ากลัวทั้งคู่เลย
ส่วนความหวังที่จะให้คนดีๆมาดามใจอุ่น คิดว่าดูริบหรี่สิ้นดี ก็อุ่นดูยังไม่พร้อมเปิดใจให้ใคร กับชูก็ดูจะรำคาญอ่ะ เลยดูไม่มีหวังเล๊ย
:katai3:
-
อย่ากลับไปเลยนะอุ่น ไม่อยากให้อุ่นเสียใจซ้ำซาก
พอเถอะกะรักที่ต้องทุกข์ใจ พอเถอะกะผู้ชายที่เห็นแก่ตัว
อุ่นสู้ๆๆๆๆๆนะ
-
รัก....ต้องเลือก
-
แผลยังใหม่อยู่ เป็นทำธรรมดาที่ยังคิดถึง ยังเป็นห่วง เชือว่าสักวันมันจะดีขึ้น ดูท่าแล้วตอนนี้กลับไปก็ไม่สงบ แนนนางระรานขนาดนี้ กลับไปคืนดีกันก็ไม่สนิทใจอยู่ดี เรื่องคนดามใจอุ่น ตอนนี้อุ่นยังคงไม่เปิดใจแน่ๆ ให้แผลมันหายก่อนแล้วกันนะคุณคนที่จะเข้ามาในใจอุ่น ไม่ว่าใครก็แล้วแต่ รอวันที่อุ่นพร้อมกับรักใหม่อีกครั้งนะ
สำหรับอุ่นสู้ๆนะ คิดดีๆ จะเอาไง เป็นกำลังใจให้
ส่วนยิมรับผลที่กระทำไปเองแล้วกัน
-
โอกาสไม่ได้มีกันบ่อย ถือว่าให้โอกาส ซึ่งกันและกันนะอุ่น
-
พรุ่งนี้มาติดตามต่อเรื่องราวของพี่ยิมกับอุ่นนะคะ
^^' ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์นะคะ
แล้วพรุ่งนี้พบกันค่าาา
ฝันดีฮับบ :bye2:
-
รอค่ะ รอ
ยิม-อุ่นนี่ถ้าหากว่าจะกลับมาหากันอีกก็ไม่น่าจะเร็วๆนี้หรอก
ให้โตกว่านี้อีกสักหลายปี ให้ยิมเข้าใจว่าตัวเองทำอะไรลงไป
เพราะอะไร เพื่ออะไร
แล้วถ้าหากว่าคนใหม่ที่อุ่นเจอไปไม่รอดนะ
เราก็สงสารทั้งยิมและอุ่นนะ
เสียดายเวลาที่คบกันมาตั้งหลายปี
ใจจริงก็ยังคิดว่ายิมรักอุ่นมากๆ
แต่โดนเพื่อนยุด้วยอะไรด้วย
บอกว่าเป็นหนุ่มวิศวะนี่เก็ทเลยค่ะ
ชูนี่น่าจะเป็นคนที่ทิ้งข้อึวามในหนังสือให้อุ่นหนือเปล่า?
-
Ch 59 คือรัก || Oon’Mode
มันยากนะ กว่าจะพยายามข่มตาให้หลับ
แล้วผ่านไปได้ในแต่ละวัน
มันลืมไม่ได้หรอกจริงๆ วันเวลาต่างๆที่ใช้ด้วยกันมา
แค่คิดก็ …… คิดถึงจะบ้าแล้ว
เช้าวันต่อมาผมก็มาเรียนพร้อมกับแบงค์ครับ
แต่ผมมีเรียนสิบโมง แบงค์มันเรียนเช้าผมเลยไปนั่งที่ใต้คณะมัน
ยังไงๆก็ไม่เจอพี่ยิมหรอก เพราะวันนี้พี่ยิมมีเรียนบ่าย
ผมนั่งรอเปอร์ เพราะมันไลน์มาบอกว่าจะมานั่งเล่นด้วย มันมีเรียนสิบโมงเหมือนกัน
ตอนที่ผมรอให้เปอร์มาหา พี่แชมป์ก็แวะมานั่งคุยด้วยครับ
พี่แชมป์ :: ไงอะเรา ไม่มีเรียนหรอ
ผม :: สวัสดีครับพี่ ผมมีเรียนสิบโมงโน้นเลยอะ
ละพี่แชมป์ไม่ไปฝึกงานหรอครับ
พี่แชมป์ :: เดี๋ยวไปตอนบ่ายอะ ตอนเช้าพี่ลามาเอาเอกสารที่มหาลัย
ผม :: อ่อ แล้วพี่มี่ไปไหนละครับ
พี่แชมป์ :: มันฝึกงานคนละบริษัทกับพี่นะ
ไปทำงานแต่เช้าเลย แต่เห็นว่าเย็นนี้มันจะเข้ามาแกล้งน้องอยู่นะ 5555
ผม :: ตลอดอะพี่มี่ 55555
พี่แชมป์ :: แล้วเรื่องยิม .. สรุปเลิกกันจริงๆหรอ
ผม :: อืมม ครับ ก็น่าจะแบบนั้นแหละ
พี่แชมป์เอามือมาลูบหัวผมเบาๆ
พี่แชมป์ :: รู้ไหมทำไมพี่ถึงอยู่กับพี่มี่มาหลายปีแล้ว
ทั้งๆที่มี่มันเคยนอกใจไปนอนกับแฟนเก่ามัน แล้วเหตุผลของมันที่พูดออกมาโคตรน่าต่อยปากมากๆ
ผมส่ายหัว ไม่รู้สิครับ จะบอกว่ารักงั้นหรอ?? ความรักมันทำให้คนยอมได้ขนาดนั้นเลยหรอครับ?
พี่แชมป์ :: เพราะพี่รักพี่มี่ไง พี่อยากมีชีวิตที่มีพี่มี่ข้างๆ
อีกอย่างพี่มี่มันก็เพิ่งทำผิดแค่ครั้งเดียว พี่เลยคิดว่าพี่น่าจะให้อภัยมันได้
ผม :: แล้วทุกวันนี้พี่เชื่อใจพี่มี่ได้หรอครับ?
พี่แชมป์ :: อืมม ได้สิ .. คนเราอะพอเจอปัญหาแล้วผ่านด้วยกันมาได้
เหมือนความรักมันจะเข้มแข็งมากขึ้นนะ ไม่รู้คนอื่นเป็นไหมนะ แต่พี่เป็น
ผม :: แล้วพี่ยิมจะคิดได้แบบพี่มี่ไหมครับ?
พี่แชมป์ :: ถามแบบนี้ยังลังเลใช่ไหม? ยังอยากกลับไปหาพี่ยิมใช่ไหมเรา
ผม :: ไม่รู้เหมือนกันอะพี่แชมป์ แต่คิดถึงมากๆ จนลืมไปแล้วว่าโกรธอยู่ TT
พี่แชมป์ :: 55555 จริงๆลองให้โอกาสมันอีกครั้งก็ได้ มันก็เป็นคนดีคนหนึ่งนะ
แต่ต้องเข้าใจแหละบางทีอยู่ในกลุ่มเพื่อน แรงยุ แรงชงจากเพื่อน ความฮา ความสนุก
มันก็ทำให้บางทีอาจหลงลืมสิ่งสำคัญได้ ยังไม่ต้องรีบหรอก
ลองอยู่แบบนี้ไปก่อนว่าจะทนได้ไหมกับชีวิตที่จะไม่มีมัน ถ้าไม่ได้ก็เดินกลับไป ไม่ยากเลย
ผม :: แล้วผู้หญิงอีกคนละพี่แชมป์
พี่แชมป์ :: นั้นก็คือสิ่งที่ยิมมันต้องจัดการ ตอนนี้ก็ดูอยู่ห่างๆเถอะเนอะ
รอเวลาที่มันพร้อมจริงๆ บางทีเราอาจจะรักชีวิตของเราในตอนนี้ก็ได้ใครจะรู้
ผม :: ครับพี่
รอ .. เวลา งั้นหรอ????
พี่แชมป์ :: แต่พี่คิดว่าพี่ทำถูกละนะที่วันนั้นไปรอมี่ที่คอนโด
เพราะถ้าคนที่โดนแทงไม่ใช่พี่ แต่เป็นมี่ พี่คงเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ
ผม :: พี่แชมป์คงรักพี่มี่มากๆเลยใช่ไหมครับ
พี่แชมป์ :: อืมม รักสิ ทุกคู่แหละอุ่น มีปัญหาถาโถมเข้ามาหมด อยู่ที่ว่าเราจะรับมือกับมันยังไง
ค่อยๆคิดนะ เออ.. เดี๋ยวพี่ไปหาอาจารย์ก่อนละ แล้วไงเจอกันที่ห้องทีชเชอร์
ผม :: สวัสดีครับพี่แชมป์
อืมม ,, ทุกๆคู่ต้องมีปัญหาเหมือนกันงั้นหรอวะ????
สักพักเปอร์ก็เดินเข้ามา เอาหนังสือตบหัวผมไป 1 ที
คือ ,,, หนังสือเรียนแพทย์ของคุณท่านหนานะครับ
ฟาดมาได้ TT’
ผม :: เบาๆสิวะ กูยิ่งปวดหัวอยู่
เปอร์ :: นอนไม่หลับหรอวะมึง
ผม :: ลองให้พี่ปิ่นนอกใจสิ ละมึงนอนหลับลงก็บอกวิธีกูด้วย
เปอร์ :: 5555555 โง่เองอะมึง ทำตัวเป็นผู้หญิงสะดีดสะดิ้ง หนีออกจากบ้าน
ผม :: มึงนี้ยังไงวะครับ ก็มันไปนอนกับคนอื่นแล้ว มึงจะให้กูทนอยู่??
เปอร์ :: มึงครับ ,, มีสักคืนไหมที่พี่ยิมไม่กลับห้อง
ผม :: ไม่มีอะ
เปอร์ :: แล้วมึงได้ถามถึงเรื่องราวทั้งหมดหรือยัง
ผม :: จำเป็นที่กูต้องรู้ด้วยหรอวะ แค่มันนอกใจกูก็คงเกินพอแล้วมั้ง
เปอร์ :: อืมม กูไม่รู้ดิ กูยังไม่เคยใช้ชีวิตร่วมกันพี่ปิ่น
กูไม่รู้หรอกนะว่าความผูกพันของคนที่เค้าตกลงใช้ชีวิตด้วยกันมันจะเหนียวแน่นแค่ไหน
แต่กูอยากให้มึงกลับไปคุยกับพี่ยิมดีๆสักครั้ง ด้วยเหตุผลของทุกๆอย่าง
ผม :: กูยังไม่อยากฟังวะ
เปอร์ :: อืมม ให้มึงพร้อมมึงค่อยไปฟังก็ได้นะ
หรือถ้ายังไงมึงลองเปิดตามองเอาก็ได้ ว่าเรื่องราวต่างๆมันเป็นยังไง
ผม :: เปิดตางั้นหรอ? มึงมีอะไรบอกกูมาเถอะ อย่าให้กูคิดเองเลย กูเหนื่อยจะคิดเองแล้ววะมึง
เปอร์ :: เห้ออ มึงนี้นะอุ่น ..... คือ กูมานั่งที่ใต้คณะนี้แทบทุกวันไง
กูเห็นผู้หญิงคนนั้นมานั่งรอพี่ยิม แต่ไอ่พี่ยิมอะหนี ไม่ยอมมาเจอ
แล้วก็มีทะเลาะกันที่ใต้ตึกนี้แหละ ทุกคนได้ยินรับรู้หมด พี่ยิมบอกว่า พี่ยิมรักมึงไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น
ผม :: ใต้ตึกที่คนเยอะๆเนี้ยนะ
เปอร์ :: อืมม
ผม :: เพื่ออะไรวะ?
เปอร์ :: คำตอบนั้น มึงรู้ดีวะ .. เออ ไปเรียนกันเถอะ อย่าไปคิดมากมึง
บางทีนะเหตุผลอะไรต่างๆมันก็ไม่สำคัญเท่าหัวใจมึงหรอก
พูดจบแล้วเปอร์ก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะบอกให้ผมรีบๆลุกขึ้น
มันมีรถแล้วนะครับ 5555555555 พ่อมันออกให้ฉลองที่ลูกชายสอบติดหมอ
มันวนไปส่งผมที่คณะก่อน แล้วมันก็ไปเรียน
ผมนั่งเรียนไปจนคาบบ่ายละครับ
วันนี้ผมเลิกบ่าย 3
เลิกเสร็จแล้วจะไปหาทีชเชอร์ ..
คิดถึงจะแย่ละไม่เจอหน้าหลานมา 2-3 วันแล้วมั้ง
พอเลิกเรียนผมก็เก็บของเตรียมจะไปโรงพยาบาล
ชูก็เดินเข้ามาหาผม
ชู :: อุ่นๆ เลิกเรียนแล้วจะไปไหนอะ
ผม :: อ่อ จะไปธุระนะ ชูมีอะไรหรือเปล่า
ชู :: อ่อ จะชวนเข้ากลุ่มทำงานที่อาจารย์สั่งนะ
ผม :: โอเคเลย ถ้าจะให้ทำส่วนไหนบอกได้เลยนะ เดี๋ยวเราไปก่อนละ บ๊ายย
ชู :: อ่อ โอเคบายยย
ผมเดินแยกจากชูออกมา กำลังจะเดินไปหน้าคณะก็เหมือนเดิมครับ ..
รถคันเดิม คนๆเดิมยืนรออยู่ที่เดิม
ผมเลยเดินกลับเข้าไปในคณะ แล้วก็ขึ้นไปห้องสมุดเหมือนเดิม
เห้อออ ,, หน้าตาซีดขนาดนั้นไม่สบายปะวะ??
ผมไปยืนมุมๆเดิมที่มองเห็นพี่ยิมได้ชัดเจน
จะยืนอีกนานไหมนะ ,, เมื่อคืนไปกินเหล้ากับเพื่อนมาแท้ๆ
ผมยืนดูพี่ยิมอยู่เงียบๆแบบนั้นสักพัก จนพี่ยิมคงจะไม่ไหว
เลยเข้าไปนั่งในรถแทน แต่ก็ไม่ได้ขับรถออกไปไหนนะครับ
ยังจอดรอตรงที่เดิมแบบนั้น
เห้อออ .. กลับไปนอนเถอะพี่ยิม
ผมหยิบหนังสือเล่มเดิมที่วางเก็บไว้มาอ่าน
แต่วันนี้มันแปลกไปตรงที่ว่า ...
หนังสือเล่มเดิมของผม,, มีกระดาษโน้ตเสียบอยู่ด้วย
ผมเอาโน้ตเล็กๆที่ติดกับหนังสือขึ้นมาอ่าน
"เศร้าเสียใจ ไม่รู้เมื่อไหร่จะผ่านไป
แต่คุณควรดีใจนะ ที่อย่างน้อยมันก็จบลง
เหมือนกับการแกะพลาสเตอร์ออกจากแผลคุณ
ค่อยแกะ ค่อยๆเจ็บ ไม่รู้เมื่อไหร่จะแกะออก
กับการดึงทีเดียวหมด มันเจ็บกว่ามาก
แต่จบครับ ไม่ค้างคา
ยิ้มให้กับโชคชะตา
ที่เค้าพาคนไม่รักเรา ....ออกไปแล้ว"
ยิ้มไวๆนะน้องอุ่น พี่รอดูอยู่นะ
From ... คุณหนังสือ
ผมอ่านจบก็มองไปรอบๆตัว
ใครวะ ,, เอามาใส่ไว้
แต่ก็ขอบคุณนะครับ ...
มันคงเป็นยิ้มครั้งแรกของผม
ตั้งแต่เกิดเรื่องราวต่างๆขึ้น
^___________________^'
ผมหยิบโพสอิทกับปากกาในกระเป๋าออกมาเขียนตอบไป
ขอบคุณครับที่ทำให้ยิ้ม =)
แล้วแปะไว้ที่หนังสือเล่มเดิม
และเก็บมันเข้าไปที่มุมเดิม
^^' วันนี้ไม่อ่านละดีกว่า
พรุ่งนี้จะแวะมาอ่านอีกนะครับ ..... คุณหนังสือ
หันไปมองพี่ยิมอีกครั้ง รถพี่ยิมหายไปแล้ว
สงสัยกลับไปพักแล้วละมั้ง
อืมมม ,, ไปโรงพยาบาลดีกว่า
ผมหันไปมองหนังสือเล่มนั้นอีกครั้ง ก่อนจะยิ้ม
แล้วเดินออกจากห้องสมุดมา
ไปเยี่ยมทีชเชอร์เหมือนไปเจอเพื่อนครับ
เจอครบทั้งกลุ่ม ทุกคนแย่งกันคุยมาก
เปอร์ กับน้ำน่าน นั่งทำการบ้านอยู่ที่โต๊ะสำหรับกินข้าว
พี่เจกับแฟรงค์นั่งคุยกันอยู่ข้างๆเตียงทีชเชอร์
ส่วนพี่มี่พี่แชมป์พี่เชนนั่งเถียงกันเรื่องสีของอาคารที่กำลังสร้างบริษัท
พี่ปิ่น กับน้องเฟรินส์ชวนกันดูหนังสือแฟชั่น
ผมว่า.... มันดูมีความสุขดีครับที่พวกผมมาอยู่กันครบทีมแบบนี้
แต่มันเหงาๆนะ เพราะมันขาดคนๆหนึ่งไป
ไม่รู้ป่านนี้ … จะกินข้าวหรือยัง?
ผมนั่งคุยกับเพื่อนๆสักพักก็กลับมาเอาของที่ห้องแบงค์
เพราะคืนนี้จะไปนอนห้องแฟรงค์กับพี่เจแทน
แบงค์ :: ไปจริงอะมึง นอนกับกูก็ได้นะเว้ย ห้องมันว่าง
ผม :: ไม่เป็นไร กูไปนอนกับแฟรงค์แหละ เผื่อมีไรดึกๆกูจะได้ช่วยมันได้ มันยิ่งอดนอนเยอะๆอยู่
แบงค์ :: โอเคๆ มีไรมึงก็รีบโทรหากูนะ แล้วนี้มึงจะไปไง
ผม :: พี่เจจอดรอข้างล่างวะ
แบงค์ :: งั้นถึงแล้วโทรหากูด้วยนะ
ผม :: โอเคค กูไปละ อย่ากวนตีนพี่เชนเค้ามากอะมึง แล้วพรุ่งนี้เจอกัน
ผมเดินลงมาขึ้นรถพี่เจที่จอดรออยู่กลับไปคอนโด
กำลังรอกลับรถเข้าซอยคอนโด ก็มีเสียงไลน์ดังเข้ามา
S H U :: นัดทำรายงานวันศุกร์นะ หัวข้อไม่ต้องอะเราเตรียมให้แล้ว
ไออุ่น :: OK แล้วพรุ่งนี้ไม่มาเรียนหรอ
S H U :: ไปสิๆ ทำไมหรอ
ไออุ่น :: ก็ป่าวอะ ถ้าไปเรียนทำไมไม่บอกพรุ่งนี้ละ
S H U :: เออ นั้นสิ 555555
ไออุ่น :: 555 ยังไงขอบใจนะ
S H U :: แล้วทำไรอยู่อะ
ไออุ่น :: กำลังกลับห้องนะ ยังไงเจอกันพรุ่งนี้นะ บ๊ายย
S H U :: ฝันดีครับ
ผมเก็บมือถือใส่กระเป๋า ก่อนจะนั่งมองออกไปนอกรถ
พี่เจ :: ยิมไลน์มาหาหรอ
ผม :: เพื่อนในห้องอะครับ
พี่เจพยักหน้า แล้วหันไปมองทางข้างหน้าต่อ
ผม :: พี่เจครับ
พี่เจ :: หื้มมม
ผม :: พี่เจว่าตอนนี้พี่ยิมกำลังทำอะไรอยู่อะครับ
พี่เจ :: ถ้าอยากรู้ทำไมเราไม่โทรไปละ
ผม :: ไม่กล้าอะครับ กลัวเจอแนนรับ
พี่เจ :: เค้าไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอก กลัวทำไม
ผม :: ทำไมพี่เจคิดว่าเค้าไม่ได้อยู่ด้วยกันอะครับ
พี่เจ :: ที่คณะเค้าพูดกันทุกวันแหละ เรื่องแนนมาตามหายิม แต่ไม่เจอยิม
ผม :: แต่พี่ยิมก็ไปเรียนนี้ครับ
พี่เจ :: ทำไมคิดว่าไปเรียนละ
ผม :: ก็พี่ยิมไปจอดรถรอผมที่คณะทุกวัน
พี่เจ :: อืมม เค้าคงสำนึกแล้วอยากได้รับการอภัยจากอุ่นละมั้ง
ผม :: ผมให้อภัยเค้าได้หรอพี่เจ
พี่เจ :: คำตอบทุกอย่างอยู่ที่อุ่นนะ ป่ะถึงคอนโดแล้ว ไปกันเหอะแฟรงค์รอ
ผมลงจากรถก่อนจะขึ้นไปบนห้อง
ก็นั่งคุยกันสักพักก็แยกย้ายเข้าห้องพักผ่อนครับ
ผมยังใช้ชีวิตแบบเดิมๆมาเกือบ 2 อาทิตย์
ไปเรียน แล้วไปโรงพยาบาล
แต่ถ้าวันไหนลงมาเจอพี่ยิม ก็จะไปห้องสมุด แล้วยืนอยู่มุมเดิมๆ
หยิบหนังสือเล่มเดิมๆ ขึ้นมาอ่าน
และจะพบโพสอิทแปะไว้ที่หนังสือทุกวัน
“คนเราไม่สามารถจามพร้อมกับลืมตาได้
นั่นเป็นเหตุผลที่ว่า
เวลาที่เราจะปล่อยอะไรทิ้งไป
เราไม่ควรจะต้องสนใจในสิ่งนั้น
แค่รู้ว่ามันไม่ดี
ก็ปล่อยให้มันออกจากเราไปก็พอ
ไม่ต้องมอง ไม่ต้องรับรู้ ไม่ต้องเห็น
ไม่ต้องเสียดายอะไรทั้งนั้น
แค่ปล่อยมันไปครับ”
(ข้อความจากเพจ วินนี่ )
วันนี้อย่าลืมยิ้มกว้างๆให้พี่ด้วยนะครับ
^__________________^
From คุณหนังสือ
“คงต้องใช้เวลา
หากรักยังพอจะมีหวัง
ทุกลมหายใจ เธอรู้บ้างไหม
มีใครที่คอยเฝ้ารักและห่วงใย
รู้บ้างไหมครับ???
From คุณหนังสือ “
“อย่าให้วันคืนที่ดีเก่าๆ มันทำร้าย”
วันนี้เข้มแข็งนะ อย่ามองว่าเค้าจะเดินกลับมาไหม
มองไปข้างหน้า ,, มีคนที่รอคุณอยู่นะครับ
From คุณหนังสือ”
ผมได้โพทอิทเหล่านี้ที่หนังสือในห้องสมุดทุกวัน
แปลกเนอะ ที่เค้าจะรู้ว่าผมต้องมายืนมุมนี้ แล้วหยิบหนังสือเล่มนี้เสมอ
เป็นใครกัน????
หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ไปห้องสมุดครับ เพราะต้องทำรายงานกลุ่ม
และพี่ยิมก็ไม่ได้มารอที่คณะ 2 วันแล้ว
อืมมม ... เบื่อแล้วหรอ?? ไม่ง้อแล้วหรอ??
ผมกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่
ชูก็สะกิดๆผม
ชู :: วันนี้ไปเยี่ยมหลานอีกไหมอุ่น
ผม :: ไปสิๆ นี้ก็จะไปเนี้ย
ชูกับผมเริ่มสนิทกันมานิดนึงละครับ
เพราะคุยเรื่องงานกันบ่อย แล้วผมก็เคยบอกไปว่าจะไปเยี่ยมหลานที่โรงพยาบาล
เวลาทำงานกลุ่มเสร็จแล้วผมปฏิเสธที่จะไปทานข้าวกับเพื่อนๆต่อ
ชู :: งั้นเราไปส่ง วันนี้เราเอารถมา
ผม :: เฮ้ยย ไม่เป็นไร เราเกรงใจ เดี๋ยวเราไปเองดีกว่า
ชู :: เราอยากไปสวัสดีพี่เจพี่เชนพี่มี่พี่แชมป์ด้วย ยังไงเราขอไปด้วยนะ
ผม :: อ้าวว รู้จักพวกพี่เจด้วยหรอ
ชู :: อื้มม เราซิ่วมาจากคณะวิศวะนะ เลยรู้จัก
ผม :: อ่อๆ เอางั้นก็ได้ ไปด้วยกันก็ได้
วันนั้นผมเลยพาชูไปเยี่ยมทีชเชอร์ด้วย
พอถึงโรงพยาบาลก็เหมือนเดิมแหละครับ
อยู่กับครบทีม 555+
ชูทำหน้าตกใจนิดหน่อยที่เห็นพวกผมมารวมกัน
อยู่ในห้องพิเศษในโรงพยาบาลแห่งนี้
ชู :: นี้มาเยี่ยมหลานคนเดียวเองใช่ไหม
ผม :: อืมม พวกเรารักหลานคนนี้มากนะ จะมารวมกันให้กำลังใจทุกวัน
ชู :: ทำไมหรอ ป่วยหนักหรอ
ผม :: ป่าวนะไข้หวัดธรรมดา แต่พวกเราสนิทกันมาหลายปีนะเลยมารวมกันแบบนี้ตลอด
ชู :: อืมๆ
ผมแนะนำให้พวกเพื่อนๆและพี่ๆรู้จักชู
พวกแฟรงค์ก็รีบถามว่าใครยังไงมาจีบหรอ
นั้นก็คิดกันไปไกลนะ 5555+
ผมเลยบอกไปว่าเป็นเพื่อนร่วมคณะ และทำรายงานกลุ่มด้วยกันแค่นั้น
พอนั่งคุยสักพัก ชูก็ขอตัวกลับก่อน เพราะบ้านอยู่ไกล
ผมเดินลงมาส่งชูที่รถ ก่อนจะแวะซื้อขนมขึ้นไปกินกับเพื่อนๆ
แต่แบงค์ก็โทรมาหาผมก่อน
แบงค์ :: อยู่ไหนมึง
ผม :: ร้านกาแฟ เอาไรไหมเดี๋ยวจะขึ้นไปแล้ว
แบงค์ :: ยังไม่ต้องขึ้นมาอะ เดี๋ยวกูโทรหาอีกรอบค่อยขึ้นมา
ผม :: ทำไม มีไรวะ
แบงค์ :: พี่ยิมมา หนีบเอาชะนีหน้าหนอนมาด้วย อยู่ตรงนั้นแหละ แค่นี้นะ
มันไม่รอให้ผมพูดอะไรเลยครับ ตัดสายผมทันที
พี่ยิมมางั้นหรอ?? แล้วทำไมต้องพาแนนมาด้วยวะ??
นี้คือพามาเย้ยย หรือพามาให้เห็นให้เสียใจอีก
นี้สินะ หายไป 2 วัน คงตัดสินใจเลือกแนนแล้วสินะ
ผมนั่งรอเวลาสักพัก แบงค์ก็ไม่โทรมาซะที
เลยไปนั่งรอที่ชั้นของห้องพักทีชเชอร์
ผมนั่งมองไปที่ประตูห้องทีชเชอร์ รอ รอว่าจะออกมาเมื่อไหร่
หรือออกมาแล้ว แต่แบงค์ไม่โทรตามวะ??
สักพักพี่ยิมก็เดินออกมา พร้อมกับแนนที่เดินทำหน้าบึ้งตามมา
พี่ยิมผอมลงมากๆ หน้าซูบมากๆ
ไม่สบาย?? หรือเอาแต่กินเหล้ากันแน่??
ผมรีบไปหลบตรงใกล้ๆทางหนีไฟ เพราะกลัวพี่ยิมจะเห็น
ผมกับแนนไม่เคยเจอหน้ากันตรงๆหรอกครับ
มีแต่แนนที่ชอบโทรมาป่วนผม ถามหาพี่ยิมกับผมแทบทุกวัน
แนน :: พี่ยิมหยุดก่อน
แนนวิ่งมาดึงแขนพี่ยิมให้หยุดเดิน
พี่ยิมหยุดเดินแล้วสะบัดแขนออกจากมือแนน
พี่ยิม :: แนนจะตามมาทำไมที่นี้ พี่ว่าเราคุยกันรู้เรื่องหมดแล้วนะ
แนน :: ถ้าไม่มารอที่นี้ แนนจะเจอพี่ยิมหรอ พี่ยิมหลบหน้าแนน
พี่ยิม :: พี่ไม่ได้หลบหน้าแนน แต่พี่ไม่อยากเห็นหน้าแนน!
พี่ยิมขึ้นเสียงใส่แนน
แนน :: ทำไมละคะ หรือเพราะพี่อุ่น มันกลับมาหาพี่แล้วงั้นหรอ
พี่ยิม :: ถ้ากลับมาพี่คงไม่มีสภาพแบบนี้หรอกนะ เลิกยุ่งกับพี่ซะที
แนน :: แต่พี่ยิมเคยนอนกับแนนแล้ว ทำไมพี่พูดง่ายๆแบบนี้ละ
พี่ยิม : ฟังนะแนน พี่เป็นผู้ชายผู้หญิงมาให้ท่าขนาดนั้น พี่ก็เอา
เพี๊ยยะ! เสียงพี่ยิมโดนแนนตบ ตบแบบเต็มๆเลยครับ
แนน :: เลวมาก ทำไมพี่พูดหมาๆแบบนี้
พี่ยิม :: เออ กูอะมันเลว ถ้าไม่เลวกูไม่นอกใจแฟนกูมานอนกับมึงหรอก
แล้วจำไว้ดีๆนะ ถ้าวันนั้นกูไม่โดนหมามันมอมเหล้าจนเมาไม่ได้สติ
กูไม่ทำเชรี้ยๆแบบนั้นลงไปหรอก กูมารู้ตัวอีกทีก็นอนในห้องมึงแล้ว
จะให้กูทำไงอีก ทุกวันนี้คนที่กูรักทิ้งกูไปแล้ว มันสาแก่ใจมึงยังละ
พี่ยิมฟิวส์ขาดแล้วแน่ๆ ขึ้นมึงกูกับผู้หญิง.. แล้วยังพูดไปร้องไห้ไปอีก
แนน :: พี่ยิม .. แต่แนนรักพี่นะ
แนนยังเดินเข้าไปกอดพี่ยิม
พี่ยิม :: ปล่อย .. ถ้าแนนรักพี่จริงๆ แนนไม่มาทำให้ชีวิตพี่เป็นแบบนี้หรอก ปล่อยพี่ เห้ยยย ปล่อยสิวะ
พี่ยิมผลักแนนออก ก่อนจะบอกแนนอีกครั้ง
พี่ยิม :: เลิกยุ่งกับพี่ได้แล้วแนน ที่พี่ไม่ไปเรียนมาตลอด 2 อาทิตย์
เพราะพี่ไม่อยากเจอหน้าแนน ไม่อยากเจอหน้าเพื่อนๆ อย่ามายุ่งกับพี่
ถ้าไม่อยากเห็นพี่ทำโง่ๆมากไปกว่านี้
พูดจบพี่ยิมก็เดินไป ทิ้งให้แนนทำหน้าโกรธๆมองตามพี่ยิมอยู่แบบนั้น
นี้คือสิ่งที่ผมไม่เคยรู้ คือสิ่งที่ผมวิ่งหนีมาตลอดงั้นหรอ??
พี่ยิมไม่ได้เต็มใจจะนอนกับแนน
พี่ยิมเมาจนไม่รู้ตัว... คำแก้ตัวหรือป่าววะ??
แต่มันก็มีแค่พี่ยิมกับแนน … พี่ยิมจะแก้ตัวกับใคร???
ผมกำลังจะเดินออกมาจากที่ผมซ่อนอยู่ ก็ได้ยินเสียงแนนโทรศัพท์กับใครสักคนอยู่
แนน :: เชรี้ยย กูว่าไม่สนุกแล้ววะแม่งง เล่นตัวชิบหาย อืมม ได้เชรี้ยไรละ
มันเมาอย่างหมา มันจะแข็งมาทำไรกูได้วะ อืมมม ดีแล้วละไม่ได้เสียตัวกับมันไป
ไม่งั้นเสียตัวฟรีแน่ๆ เออ คืนนี้ไปเที่ยวไหนกันวะ ได้ๆเดี๋ยวเจอกันเว้ยย
หื้มมม .. ที่พูดนั้นหมายถึงพี่ยิมหรือป่าวว?
ไม่ได้กัน เห้ยยย พี่ยิมกับแนนไม่มีอะไรกัน
>///////<
แล้วผมหนีพี่ยิมมาทำไมตลอดวะ!!!
จริงอย่างที่พี่เชน พี่แชมป์ พี่เจ รวมกระทั้งเปอร์เคยบอก
ว่าผมควรฟังพี่ยิมบ้าง …
เอาไงต่อไปดีวะ???
ผมเดินเข้าไปหาเพื่อนๆในห้องทีชเชอร์อีกครั้ง
เห็นพี่มี่นั่งอ่านการ์ตูนอยู่ เลยไปนั่งใกล้ๆพี่มี่
ผม :: พี่มี่ครับ
พี่มี่ :: ว่ามา
ผม :: ตอนที่พี่มี่นอกใจพี่แชมป์ พี่มี่รู้สึกยังไงครับ
พี่มี่ :: จะถามหาพ่องงงมึงหรอครับน้องอุ่น
ผม :: พี่มี่เบาๆดิ ตอบมาก่อน
พี่มี่ :: ชีวิตกูเหมือนโดนตัดสวิสต์ไฟ มืดสนิท ทำอะไรก็อึดอัด
จะกินจะนอนจะทำเชรี้ยไรก็เหมือนอะไรขาดๆ รู้สึกว่าตัวเองชั่วมากๆ
คือ ถ้ากูย้อนเวลาไปได้ กูจะไม่ทำเรื่องเชรี้ยๆพวกนั้นเลย
เพราะแชมป์มันรักกูมาก มันอภัยในสิ่งที่กูทำผิดไป
คงไม่มีใครรักกูและอภัยในสิ่งที่กูทำเลวๆแบบนั้นได้อีกแล้วละ แล้วมึงถามทำไม
ผม :: เออ คือ ผม คือ ...
พี่มี่ :: เรื่องยิมสินะ … ให้โอกาสมันได้พูดบ้าง
เรามองเหรียญด้านเดียวไม่ได้หรอกอุ่น สิ่งที่อุ่นทำ คือการมองจากมุมของอุ่น
โดยที่อุ่นไม่มองจากมุมอื่นๆเลยตัดสินทุกอย่างไปเลย
โดยไม่มองถึงวันเวลาต่างๆที่ผ่านๆมา ลองให้โอกาสยิมมันสักครั้งดู มันก็สำนึกผิดแล้วนี้
เค้าว่ากันว่ามันหนีแนนอย่างกับอะไรดี ทั้งด่าทั้งตะคอกใส่ จนเค้ารู้กันทั้งคณะแล้ว
ผม :: หรอครับ
พี่มี่ :: อืมม ไม่ต้องกลัวเพื่อนๆจะห้ามหรอกอุ่น ทุกคนรักและเคารพการตัดสินใจอุ่นทั้งนั้นแหละ
ผม :: ครับพี่
-
ต่อ
ผมนั่งเล่นกับพี่ๆเพื่อนๆสักพัก แฟรงค์กับพี่เจก็ชวนกลับห้อง
เพราะแม่พี่เจกับม๊าของแฟรงค์มาเฝ้าทีชเชอร์ต่อแล้ว
ตอนนั่งอยู่บนรถพี่เจก็ถามผมขึ้นมา
พี่เจ :: กลับห้องไหมอุ่น
แฟรงค์ :: พี่เจก็ถามแปลก เรากำลังกลับนี้ไงครับ
พี่เจ :: ห้องที่มียิม ไม่ใช่ห้องของเรา
แฟรงค์ :: พี่เจบ้าหรือป่าว จะให้เพื่อนของแฟรงค์กลับไปหาคนแบบนั้น
พี่เจ :: แฟรงค์ รู้ไหม ถ้าคนรักกันไม่มีคำว่าอภัยให้กัน เค้าจะอยู่กันได้หรอ
ถ้าพี่ไม่อภัยให้แฟรงค์เรื่องที่แฟรงค์จูบกับบัวละ วันนี้แฟรงค์จะมานั่งตรงนี้ไหม
แฟรงค์ :: แต่มันไม่เหมือนกันอะพี่เจ
พี่เจ :: ความรักนะแฟรงค์ ไม่ใช่เรื่องของการเกลียดกัน เลิกกันหรอก
มันคือการอภัยให้กัน การพูดคุยกัน และนี้มันคือเรื่องของอุ่น ให้อุ่นเค้าตัดสินใจเอง
แฟรงค์ :: เอาไงมึง กลับไหม แต่อยู่กับกูก่อนก็ได้นะ
ผม :: ขอบใจวะแฟรงค์ แต่.. กูอยากกลับไปคุยกับพี่ยิม
แฟรงค์ :: มึงคิดดีแล้วใช่ไหมวะ
ผมพยักหน้าให้แฟรงค์ ก่อนจะบอกกับพี่เจว่า
ผม :: พี่เจครับ ไปส่งอุ่นที่คอนโดหน่อยนะครับ
แล้วพี่เจก็ส่งยิ้มมาให้ ก่อนจะขับรถไปส่งผมที่คอนโด
ตอนนี้ผมอยู่หน้าห้องที่คุ้นเคย ,, ผมไม่ได้กลับมาห้องนี้เกือบ 2 อาทิตย์แล้ว
จะรกแค่ไหนเนี้ยย ,,
แต่ประตูยังล๊อคแม่กุญแจแบบนี้ แสดงว่าพี่ยิมยังไม่กลับ
นี้มันก็สองทุ่มละนะ ทำไมยังไม่กลับมาอีกวะ??
ไปเมาที่ไหน?? หรือเป็นอะไรหรือป่าว??
ผมไขประตูเข้าห้องไป ก็เจอสภาพห้องปกติแบบเดิมมากๆ
ไม่ได้รก หรือสกปรกแบบที่ผมคิดเลย เสื้อผ้าส่งซักรีดเรียบร้อย
ผมไปเปิดดูตู้เย็น มีแต่น้ำเปล่า อืมมมม ไม่มีอะไรกินเลยสินะผอมขนาดนั้น
ผมเลยลงไปซื้อของที่ 7-11 ใต้คอนโดมาเก็บไว้
พวกน้ำผลไม้ นมสด น้ำอัดลม อาหารแช่แข็ง ขนม มาม่า และไข่
พอจัดของใส่ตู้เย็นเสร็จ ผมก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
มานั่งรอพี่ยิมที่หน้าทีวี ,,
สามทุ่มกว่าละนะ จะกลับมาไหมวะ???
นี้เริ่มหิวแหละด้วย ~
เห้ออ รู้งี้ไม่กลับมาก็ดีอะ
ผมเดินไปต้มมาม่ากิน กำลังใส่มาม่าลงในหม้อต้ม
พี่ยิมก็เปิดประตูเข้ามา ทำหน้าตกใจ
พี่ยิม :: อะ อุ่น อุ่น
อืมม รู้แล้วว่าผมชื่ออุ่น
จะจ้องอีกนานไหม??
ผม :: ทำไมเพิ่งกลับมา ออกจาก รพ นานแล้วนิ
พี่ยิมวางกุญแจรถ วางกระเป๋าเงินไว้ที่หน้าทีวี ก่อนจะเดินเข้ามาหาผม
พี่ยิม :: แวะไปเอาการบ้านที่ห้องชัยมานะ มานานหรือยัง
ผม :: ตั้งแต่สองทุ่มอะ กินไรมายัง กินมาม่าไหม ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ในตู้เย็นไม่มีของเลย
ทำไมไม่ซื้ออะไรมาใส่ไว้ละ ปล่อยตู้เย็นโล่งๆแบบนี้ได้ไงกัน
ผมบ่นๆไปก็หันไปปิดเตาแก๊ซ ก่อนจะเทมาม่าใส่ถ้วย 2 ใบ
แต่ไม่ทันจะได้ยกไปไว้ที่โต๊ะกินข้าว พี่ยิมก็ดึงผมไปกอด
พี่ยิม :: อุ่น .. พี่ขอโทษนะ อุ่นอย่าไปไหนอีกนะ นะ อยู่กับพี่นะ
แล้วพี่ยิมก็ร้องไห้ .... จนเสื้อผมเปียกไปหมดละ
ผม :: อืมม ไม่ไปแล้ว กินข้าวก่อนเถอะ จะได้กินยา นี้ตัวร้อนขนาดนี้ยังจะออกไปข้างนอกอีก
พี่ยิมยืนกอดผมไว้แน่นเลยครับ ไม่ยอมปล่อย
ผม :: กินข้าวก่อนไง เดี๋ยวค่อยคุยกัน นะครับ วันนี้ไม่ไปไหนแล้วจริงๆ
พี่ยิม :: แล้วพรุ่งนี้ละ
ผม :: ก็คุยกันคืนนี้ก่อนไง อุ่นง่วงละนะ ถ้าพี่ยิมไม่ปล่อยก็ไม่ได้คุยซะทีนะ
พี่ยิมรีบปล่อยผม แล้วยิ้มให้ ก่อนจะไปยกถ้วยมาม่าไปไว้ที่โต๊ะ
แล้วรีบกินมาม่าให้หมด แต่ก็มองหน้าผมไปตลอด
เหมือนกลัวผมจะหายไป
555555+ นี้คิดถูกคิดผิดที่กลับมาเจอคนบ้าๆคนนี้เนี้ย
พอกินมาม่าเสร็จ ผมเลยให้พี่ยิมไปอาบน้ำก่อน
ผมล้างถ้วยล้างหม้อเสร็จ ก็ปิดไฟแล้วไปรอคุยกับพี่ยิมในห้องนอน
ทุกๆอย่างยังเหมือนเดิมครับ ทุกรูปของเรายังวางมุมเดิม
การ์ตูนที่อ่านค้างไว้ ก็ยังวางที่เดิม
พี่ยิมไม่ได้เปลี่ยนอะไรในห้องนี้เลย
พี่ยิมอาบน้ำเสร็จ ก็รีบแต่งตัวแล้วมานั่งข้างๆผมบนเตียง
พี่ยิม :: ทำไมเพิ่งกลับมา พี่รออุ่นตั้งหลายวัน
พูดเฉยๆก็ได้ครับ ไม่ต้องดึงผมลงไปนอนกอด
- -‘ เดี๋ยวเหอะ ไม่ได้บอกเลยว่ายกโทษให้
อุ่น :: อย่ากอดแน่นสิพี่ยิม หายใจไม่ออก
พี่ยิม :: ก็คิดถึง นึกว่าจะไม่ได้กอดอีกแล้ว
พูดเสร็จก็จูบหน้าผากผม และค้างจูบไว้แบบนั้น
ก่อนจะบอกกับผมซ้ำๆ
พี่ยิม :: พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ พี่รักอุ่นนะ อย่าไปไหนอีกนะ
ผมเลยกอดพี่ยิมกลับไป
ผม :: ไม่ไปไหนอีกแล้ว อุ่นขอโทษนะ
พี่ยิมร้องไห้อีกละครับ นี้คนๆนี้จะดูแลผมไหวไหมมม ร้องไห้บ่อยจริงๆ
ผม :: ร้องไห้ทำไมละครับ
พี่ยิม :: พี่ดีใจที่อุ่นยกโทษให้พี่แล้ว พี่ขอโทษอะ
คราวหน้าพี่จะไม่ทำตัวแบบนี้อีกแล้วครับ พี่สัญญา
ผม :: คราวหน้ามีอีกนี้ตายกันไปข้างเลยดีไหม
นี้อุ่นใจดีแค่ไหนไม่โทรฟ้องแม่นะ
พี่ยิมกอดผมแน่นเข้าไปอีก
พี่ยิม :: ครับๆ อุ่นของพี่ดีที่สุดแล้ว พี่รักอุ่นนะครับ ไม่มีอีกแล้วแน่นอน
ผม :: ถึงตอนนั้นพี่จะมีอีก .. อุ่นก็จะอภัยให้พี่แบบนี้เหมือนกัน
พี่ยิมคลายอ้อมกอดออก ก่อนจะก้มมามองหน้าผม
พี่ยิม :: ทำไมละ
ผม :: 2 อาทิตย์ที่ไม่มีพี่ยิม พี่รู้ไหมอุ่นคิดไปสารพัด
ห่วงว่าพี่จะกินอะไร จะทำอะไรอยู่ จะซักผ้าไหม จะเมาหรือเปล่า
ชีวิตที่ไม่มีพี่ข้างๆ ไม่มีความสุขเลย ความสุขของอุ่นคือการมีพี่ยิมข้างๆนะ
พี่ยิม :: อุ่น ....
ผม :: จริงๆแล้วอุ่นเองก็ผิด ถ้าอุ่นดีพอจริงๆ
ทำหน้าที่คนรักได้พอแล้วจริงๆ พี่ยิมคงไม่เบื่ออุ่นจนต้องไปหาใครๆอีกหรอก
พี่ยิม :: มันผิดที่พี่ พี่อ้างไปเอง จริงๆแล้วอุ่นไม่ผิดหรอก
ผม :: เราผิดด้วยกันทั้งคู่ ตกลงไหม
ผมเงยหน้าไปยิ้มให้พี่ยิม พี่ยิมเลยก้มหน้ามาจุ๊บที่ปากผมเบาๆ
พี่ยิม :: ขอบใจนะครับที่กลับมาหาพี่ พี่จะรักษาโอกาสที่อุ่นให้พี่ให้ดีที่สุด
ขอบใจมากๆนะอุ่น พี่รักอุ่นนะ รักมากๆ
ผมไม่มีคำตอบไหนๆที่จะตอบพี่ยิมได้ดีไปกว่าคำๆนี้
ผม :: อุ่นก็รักพี่ยิมครับ
คืนนั้นเรา 2 คนนอนกอดกันไปจนเช้า ... พอเช้ามายังนอนมองหน้ากันไม่ยอมลุกไปอาบน้ำ
จนผมต้องไล่พี่ยิมไปอาบน้ำ เพราะพี่ยิมเกเรไม่ไปเรียนมาหลายวันแล้ว
พี่ยิมพาผมไปนั่งที่ใต้คณะพี่ยิมก่อน เพราะยังไม่ถึงเวลาเรียนของผม
พี่ยิมกลับมาสดใส ร่าเริงและแกล้งน้องๆเหมือนเดิม
สักพักพี่เจพี่เชนพี่มี่พี่แชมป์ก็เดินมานั่งกับผม
ส่วนแฟรงค์กับแบงค์โดนเรียกไปรับน้องแต่เช้าเลยครับ
พี่ปี 3 เค้าฟิตตต 55555+ อารมณ์ดีไงอยากแกล้งน้องแต่เช้า
รวมทั้งพี่มี่ด้วย ตัวดีเลย
พี่เชน :: กลับไปคืนดีกันแล้วใช่ไหม
ผม :: ครับ อุ่นขอบคุณพวกพี่ๆมากนะครับที่พูดเตือนสติอุ่น
และขอบคุณที่ให้ที่พักพิงด้วยนะครับ
พี่แชมป์ :: 5555+ เรื่องเล็กนะอุ่น จริงๆมันอยู่ที่จิตใจของอุ่นเองด้วยแหละ
พวกพี่ให้ได้แค่คำปรึกษาและคำแนะนำ
พี่เจ :: วันหลังก่อนจะเดินออกจากห้องที่เราอยู่ด้วยกันมา
ต้องคิดให้ดีๆนะ ว่าถ้าก้าวออกไปแล้ว ทุกๆอย่างอาจจะเปลี่ยนไป
ความรักของคนเรามันเปราะบาง ถ้าคนนึงเผลอปล่อยมือที่กุมความรักไว้ไป
อีกคนก็ต้องเข้มแข็ง ไม่มีใครจะดีพร้อมไปทุกอย่างหรอกอุ่น พี่ดีใจด้วยนะที่กลับมามีความสุขอีกครั้ง
ผม :: ขอบคุณครับพี่ๆ อุ่นจะดูตัวอย่างจากพี่เชน พี่เจ พี่แชมป์ไว้ และจะไม่ใจร้อน จะไม่หนีปัญหาอีกครับ
พี่มี่ :: แต่ยังแค้นๆมันนะ มานี้มะ มาดูอะไรนี้ดีกว่า พี่จะจัดการให้เราอย่างสาสม
พอพูดเสร็จพี่มี่กับพี่เชนก็วิ่งไปที่กลุ่มรับน้อง ผมกับพี่เจพี่แชมป์เลยเดินไปดูใกล้ๆ
พี่มี่ :: อ้าวๆๆ ปี 3 ครับ
พี่ปี 3 :: ครับบบ
พี่มี่ :: ใครรู้ตัวว่าทำผิด อยากสารภาพผิด หรืออยากได้การอภัย เดินออกมาครับ
พี่มี่จะเล่นอะไรวะ??
ตอนนี้น้องๆปี 1 ถอยออกไปยืนด้านหลัง ต่างยืนมองพี่ปี 3 ที่ยืนมองหน้ากัน
พี่ปี 3 มีแค่ 19 คนเองครับ เหลือไม่มากแล้วเพราะหล่นตามกลางทางไปเยอะ
ซิ่วบ้าง รีไทร์บ้าง
พี่ยิมหันมามองผม ก่อนจะเดินไปยืนตรงกลางแถว
พี่มี่ :: ว่าไงครับ ประธานรุ่นปี 3
พี่ยิม :: ผมทำผิดครับ
พี่มี่ :: ผิดอะไรครับ
พี่ยิม :: ผมนอกใจแฟนครับ
พอพี่ยิมพูดคำนี้ออกมา น้องๆต่างพากันส่งเสียงแซวกันใหญ่
พี่มี่ :: แล้วยังไงต่อ ขอโทษเค้าหรือยัง
พี่ยิม :: ขอโทษแล้วครับ
พี่มี่ :: แล้วออกมาทำไมครับ พี่เรียกคนที่อยากสารภาพผิดออกมา ไม่ใช่คนที่ผิดแล้วได้รับการอภัยแล้ว
พี่ยิม :: ผมยังไม่ได้ขอโทษเพื่อนๆ กับน้องๆครับ
พี่ยิมก้มหัวคำนับไปทางพี่ปี 4 และหันไปทางเพื่อนๆปี 3 และน้องปี 2 ปี 1 ตามลำดับ
พี่ยิม :: ขอโทษครับ ที่ทำให้เดือดร้อน และทำให้คณะมีแต่เสียงกรี๊ดมีแต่ความวุ่นวายของผู้หญิง ขอโทษเพื่อนๆที่ทำให้ต้องมาโดนด่าเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่อง ขอโทษพี่ปี 4 ที่ผมทำให้ผิดหวัง ขอโทษน้องปี 2 ที่พี่ทำหน้าที่ประธานรุ่นได้ไม่ดี และขอโทษน้องๆปี 1 ที่ผมเป็นตัวอย่างให้คุณได้ไม่ดี ... ผมขอโทษครับ
น้ำตาจะไหล ,,, คนที่ตะโกนอยู่กลางวงล้อมของ นักศึกษาคณะวิศวะทุกชั้นปีนั้นคือแฟนผมเองครับ
เค้าก้มหัวขอโทษทุกๆคนในสิ่งที่เค้าทำผิดไป จริงๆแล้วเค้าไม่ต้องขอโทษด้วยซ้ำ
เพราะมันเป็นเรื่องเล็กน้อยๆ แต่เค้ากลับขอโทษทุกๆคน
ดูจากหน้าพี่ปี 4 แล้วดูมีแววพอใจ ยกเว้นพี่มี่กับพี่เชน ที่ท่าทางจะแกล้งต่อ
พี่ปี 3 เพื่อนๆพี่ยิม ก็ดูสำนึกผิดด้วย เพราะร่วมด้วยช่วยกัน
ปี 2 กับปี 1 ดูชื่นชมในตัวประธานรุ่นคนนี้
พี่มี่ :: ผมจะไม่ลงโทษคุณ เพราะคุณได้รับการอภัยไปจากคนที่คุณรักแล้ว
แต่ผมจะลงโทษคุณที่คุณหนีหน้าที่ประธานรุ่นไป 2 อาทิตย์ .. ลุกนั่ง 150 ที ปฏิบัติ
โหววว 150 ... ตายพอดีพี่ยิมเอ้ยยย
ไข้ก็ยังไม่หาย ... พี่มี่อะแกล้งชัดๆ
แต่พี่ปี 3 ทุกคนกลับมายืนข้างๆพี่ยิม
แล้วกอดคอกัน ก่อนจะพูดคำว่า “ลุกนั่ง 150 ที ปฎิบัติ”
และก็ลุกนั่งไป นับจำนวนไปด้วย ...
พี่เจสะกิดผม แล้วบอกให้ผมรู้ว่า
พี่เจ :: นี้คือความรักของเพื่อน คือคำว่าพี่คำว่าน้องของพวกเราชาววิศวะ
และนี้คือคำขอโทษจากเพื่อนๆยิม ที่จะบอกให้อุ่นรู้ว่าเค้าขอโทษ
และรู้สึกผิดที่เค้าทำไป อภัยให้พี่ยิม ให้เพื่อนๆพี่ยิมนะอุ่น
ผม :: ครับพี่เจ ผมอภัยให้นานแล้วครับ
ผมหันไปมองพี่ยิมกับเพื่อนๆที่ลุกนั่งแบบนั้น
จาก 50 ไปเรื่อยๆจนตอนนี้ 100 ละครับ
ทุกคนยังยิ้มให้กันเหมือนเดิม
จะว่าไปการรับน้อง การมีรุ่นพี่ มีเพื่อน ... ก็มีความสุขดีนะครับ =)
ผมมัวแต่มองพี่ยิมกับเพื่อนๆ
จนไม่ทันได้สังเกตว่า
มีคนยืนมองผมอยู่ ... ในมือเค้าถือหนังสือเรื่อง Beautiful Creature
ก่อนที่จะวางไว้ที่โต๊ะประจำของผม แล้วแปะโพทอิทคำว่า
“ยินดีด้วยครับ”
From คุณหนังสือ
-----------------------------------------------------
พาร์ทยิมอุ่นจบละนะคะ =)
แอบขัดใจหลายๆคน 555+
ความรักที่ได้รับฟังเข้ามาเป็นแบบนี้จริงๆคะ
บางคนเลือกจะยืนอยู่เพราะยังรักจริงๆ
ยังไงเจก็ขอขอบคุณทุกๆคนมากนะคะ
สำหรับคอมเมนต์ดีๆที่เป็นข้อแนะนำ เป็นกำลังใจ
และเราติดตามกันมาจนใกล้จะจบแล้วน๊า
อยู่ติดตามกันจนจบเรื่องนะคะ =)
มีคำผิดยังไง ขออภัยด้วยค่าาา
-
รู้แล้วว่าขาดเขาแล้วเป็นยังไง ทีหลังก็อย่าทำอีก!!!
บทเรียนครั้งยิ่งใหญ่เลยนะ เพราะเชื่อว่าจะไม่มีโอกาสครั้งที่2อีกแน่นอน
-
ดีกันแล้ววววววว :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ก็โอเคนะที่จบแบบนี้
ก็คือระหว่างอุ่นกับยิมยังมีความรักให้กันอยู่มากๆ
ขาดฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดไปก็ไม่สมบูรณ์
หวังว่ายิมจะรักษาโอกาสที่อุ่นให้ใหม่ครั้งนี้เท่าชีวิต
อดคิดไม่ได้ว่าที่ได้กลับมาคืนดีกันก็เพราะอุ่นยังรักยิมมากๆ
แนนกลายเป็นชะนีร่านที่หาได้ดาษดื่น
เพื่อนๆของยิมรู้จักละอาย
เราไม่อยากให้กลับมาหากันอย่างน้อยให้ห่างกันสักพักใหญ่ๆ แต่ก็โอเคที่จบแบบนี้
เก็บแรงเก็บทหารไว้รับมือกับคุณธีระดีกว่า
-
:hao5:
กรรม เพิ่งจะมาอ่าน ขอโทษนะค้าคุณมูเจ เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง :z3:
จะจบแล้วด้วย T T
ไม่น่ามาช้าเลย ซิกๆ :ling1:
-
ดีกันแล้ว พี่ยิมน้องอุ่น
-
ดีกันซะแล้ว
แอบขัดใจเล็กๆ 555555
แต่ถ้าอุ่นแฮปปี้ ก็โอเค
-
:mew2: บทเรียนราคาแพงนะจ๊ะเด็กๆ
อันนี้ให้นังแนน :z6: :beat: ที่ผ่านมาทั้งหมดคือความสนุกของแกเหรอ ดีออก
-
Ch 60 อลหม่านบ้านทีชเชอร์ || Frank ‘ Mode
หลังจากเกิดเรื่องคุณธีระพ่อของโชกุนบุกเข้ามาในคอนโด
ผมกับพี่เจและเจ้าหนูทีชเชอร์เลยย้ายมาอยู่ที่บ้านพี่เจกันแถว ม.เกษตร
ม๊ากับป๊าผมแวะมาแทบทุกวันครับ
ถ้าม๊าไม่ติดงานที่โรงงานก็จะมานั่งเล่นกับทีชเชอร์ที่บ้านจนค่ำๆรอให้ป๊ามารับกลับบ้าน
หนูน้อยทีชเชอร์ยังคงร่าเริง เลี้ยงง่ายเหมือนเดิม
ส่วนเรื่องทางคดีความ ตอนนี้ตำรวจทำได้แค่ผลัดเปลี่ยนเวรยามมาคอยดูแลที่หน้าบ้านให้เท่านั้นครับ
อำนาจของเงินทำได้ทุกอย่างจริงๆ แล้วอีกอย่างเราไม่มีหลักฐานมากพอที่จะบอกได้ว่า
คุณธีระทำผิดกฎหมาย ขนาดคดีของโชกุนยังไม่คืบหน้าเลยครับ
จนโชกุนมันรับกรรมของมันเองไปก่อนแล้ว
เห้ออ .. ผมก็ได้แต่หวังว่ามันจะผ่านพ้นไปในทางที่ดี
วันนี้ผมมารับน้องคณะ พร้อมพี่เจ
555+ วันเฉลยพี่รหัสกับสายรหัส
แล้วก็มีงานเลี้ยงต่อ
ผมเดินมาใต้คณะก็เจอกับพี่เชน แบงค์ พี่ยิม อุ่น พี่มี่ พี่แชมป์
ผม :: อุ่น มึงไม่มีรับน้องหรอวะวันนี้
อุ่น :: ไม่อะของกูบอกตั้งแต่วันแรกแล้วว่าพี่เทคคือใคร พากันไปกินสายรหัสมาแล้ว
ผม :: งั้นวันนี้มึงก็ว่างอะดิ
อุ่น :: ว่าง และกูก็นัดกับหมอเปอร์ และน้ำน่านไว้แล้วจะไปหาทีชเชอร์กัน
ผม :: 55555555 กูกำลังจะบอกเลยว่าไปอยู่กับลูกกูหน่อย
อุ่น :: มึงไม่บอกกูก็ไป คิดถึงจะตาย นี้กูไม่ได้เห็นหลานมาแค่ 2 วันเองนะ
พี่ยิม :: อาการหนัก บ่นคิดถึงทั้งวัน จะนอนแล้วยังหยิบมือถือมาดูรูปทีชเชอร์
พี่ยิมพูดไปก็เอามือขยี้ๆผมอุ่นเล่น
กลับมาดีกันรอบนี้ก็หวังว่าไอ่พี่ยิมมันจะปรับเปลี่ยนตัวเองได้จริงๆซะทีเถอะนะ
อุ่น :: พูดแล้วคิดถึง โทรตามหมอเปอร์ดีกว่า
อุ่นพูดจบก็กดโทรหาหมอเปอร์เลยครับ
ไม่ต้องโทรหาคุณน้ำน่านหรอกครับ วันเสาร์อาทิตย์แบบนี้
เค้าไปตามรอรับน้องสาวผมที่เรียนพิเศษโน้นละครับ 55555555+
พี่มี่ :: เจ แฟรงค์ กูว่ามีคนอยากคุยกับมึงนะ เห็นยืนมองนานละ
ผมกับพี่เจหันไปมองตามทางที่พี่มี่ชี้ ก็เห็นปั้นสิบยืนมองอยู่
จะว่าไปตั้งแต่เกิดเรื่องผมก็ไม่ได้คุยกับปั้นสิบเลย
มาเรียนมันก็ไปนั่งกับเพื่อนกลุ่มอื่น
แล้วผมก็ย้ายออกมาจากคอนโดแล้วด้วย เลยไม่ได้เจอมัน
ปั้นสิบมันคงเห็นว่าพวกผมมองมันอยู่ มันเลยเดินเข้ามาผมที่โต๊ะ
ปั้นสิบ :: เอ่ออ คือ พี่เจ แฟรงค์ .. ปั้น ขะ ขอโทษครับ
มันพูดด้วยเสียงสั่นๆ ก่อนจะยกมือไหว้ขอโทษ
พวกผมทุกคนได้แต่เงียบละครับ
จริงๆผมก็โกรธปั้นสิบนะที่มันมาทำแบบนั้นกับลูกผม
แต่พอคิดเอาจริงๆ ปั้นสิบมันก็น่าสงสารที่มันโดนลุงธีระของมันหลอก
ซึ่งหลอกว่าอะไรบ้าง ผมก็ไม่อยากจะคาดเดาครับ
พี่เจ :: อืมม ถ้าปั้นไม่ได้ตั้งใจ พี่กับแฟรงค์ก็ไม่โกรธหรอก
ปั้นสิบ :: ปั้นไม่ได้ตั้งใจจริงๆ สิ่งที่ปั้นทำไปเพราะปั้นรักทีชเชอร์
ทีชเชอร์เป็นหลานปั้น ปั้นไม่มีวันทำร้ายทีชเชอร์แน่นอนครับ
ดูจากหน้ามันแล้ว ผมว่ามันพูดจริงๆครับ ว่ามันจะไม่ทำร้ายทีชเชอร์
พี่มี่ :: แล้วมึงมาเข้าคณะวิศวะก็เพราะอยากมาตามไอ่เจกับไอ่แฟรงค์งั้นหรอ
ปั้นสิบ :: ป่าวครับ ผมตั้งใจจะเรียนคณะนี้ และมหาวิทยาลัยนี้แต่แรกแล้วครับ
พี่มี่ :: บังเอิญดีเนอะ
พี่แชมป์ :: โลกเราก็แบบนี้แหละวะมี่ ทุกอย่างมันบังเอิญจนเหมือนจงใจ
ปั้นสิบ :: จริงๆนะครับพี่ ผมตั้งใจจะเข้าที่นี้อยู่แล้ว
ไม่ได้เป็นเด็กเส้นหรือใช้เงินยัดเข้ามาเรียน
ปั้นสิบมันทำหน้าจะร้องไห้ ... คือมึงอ่อนไหวง่ายมากเลยนะปั้นสิบ
แค่นี้ก็จะร้องไห้อีกแล้ว - -‘
นี้กูไม่แปลกใจเลยว่าทำไมนักเรียนนายร้อยหน้าหล่อนั้นถึงต้องมาตามติดห่วงมึงขนาดนี้
พี่เชน :: มันสอบเข้าได้อันดับ 1 ของคณะเรา มันไม่ได้เส้นสายมาหรอก
แบงค์ :: พี่เชนรู้ได้ไง
อะห๊ะ,,, เรื่องครอบครัวมาละไง 5555
พี่เชน :: ก็พี่เข้าไปเอาเอกสารเรื่องฝึกงาน
แล้วอาจารย์เค้าถามว่าเด็กปี 1 คนนี้เป็นไงบ้าง
เก่งนะสอบเข้าได้คะแนนอันดับ 1 ของคณะเลย ก็เลยรู้ไง
แบงค์ :: แล้ววันที่รู้ทำไมไม่เล่า
พี่เชน :: เอ๊า.. ถ้าอยู่ๆมาเล่า แบงค์ก็หาว่าพี่สนใจปั้นสิบอีก ก็นี้ไงเลยมาเล่าตอนนี้ไง
พี่มี่ :: แบงค์ มึงก็หึงไม่เข้าเรื่องนะ นี้กำลังซีเรียสๆ
แบงค์ :: 5555555555555 ไม่ได้หึง แค่อยากให้เล่าเฉยๆ อ่ะพูดต่อๆ
พี่เจ :: เอาเป็นว่าพี่ไม่อยากรู้ที่ไปที่มาของสาเหตุที่ปั้นเข้ามาในชีวิตพวกพี่
แต่พี่อยากรู้ว่าตอนนี้คุณธีระจะทำอะไรต่อไป
นี้มันผ่านมาเกือบเดือนแล้วยังเงียบๆแบบนี้ พี่ว่ามันไม่น่าไว้ใจ
พี่มี่ :: เรียกซะเพราะเลย คุณธีระ กูละเกลียดมึงชิบบบบหายยยไอ่คุณเจ
พี่แชมป์ :: พอๆมี่ เล่นเป็นเวลา
ดูจากสายตาพี่เจที่มองพี่มี่แล้วผมว่าไม่แซวตอนนี้จะดีกว่าครับ 55555555+
ปั้นสิบ :: ลุงธีระไปเมืองนอกครับ ไม่ได้อยู่เมืองไทย
ตั้งแต่มีเรื่องที่คอนโดวันนั้นลุงก็ไปเมืองนอกเลย
พี่เจ :: ไปทำไม ปั้นรู้ไหม
ปั้นสิบ :: รู้ครับ
ผม :: ไปทำไม บอกดิปั้น
ปั้นสิบ :: ไปหาโชกุน
พี่เชน :: โชกุนไปอยู่เมืองนอกงั้นหรอ
ปั้นสิบพยักหน้า
แบงค์ :: ยะ อย่าบอกนะว่า ....
ปั้นสิบ :: โชกุนฟื้นแล้ว ตอนนี้กำลังรักษากระตุ้นเรื่องกล้ามเนื้อแขนกล้ามเนื้อขา
แต่ยังพูดไม่ได้ แต่รับรู้ต่างๆได้ดีแล้วครับ
ผม :: ชิบบบหายละไง
พี่แชมป์ :: ว่าแล้ว ถึงมาตามเอาหลานคืน เพราะแบบนี้สินะ
ปั้นสิบ :: แต่ผมไม่รู้จริงๆว่าโชกุนเคยทำอะไรให้ใครเดือดร้อนหรือเจ็บช้ำมาบ้าง
โชกุนเป็นเด็กน่าสงสารนะครับ อย่าโกรธโชกุนเลยครับ
พี่เชน :: น่าสงสารมากเลยสินะ มึงรู้ไหมปั้นว่าโชกุนทำอะไรกับพวกกูบ้าง
ปั้นสิบ :: มะไม่ไม่รู้ครับ
พี่เชน :: โชกุนเอายาปลุกเซ็กส์ให้แบงค์กิน แล้วปล้ำแบงค์
กัดตามตัวแบงค์จนเป็นแผลทั้งตัวจนเข้าโรงพยาบาล
พี่มี่ :: มันยังหลอกลักพาตัวแบงค์ไป จะฉีดยาเสพติดเข้าเส้นให้แบงค์
แต่มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นมาก่อน โชกุนฆ่าพี่โฟรค์แฟนของเบลล์ตาย
พี่แชมป์ :: โชกุนค้ายาบ้า
พี่เจ :: และโชกุนข่มขืนเบลล์ พอเบลล์ท้องบอกให้เบลล์ไปเอาเด็กออก
เบลล์ไม่ไปเอาออกซะที โชกุนก็ทุบตีทำร้ายเบลล์จนเบลล์เกือบแท้งลูก
ผม :: แต่โชคดีที่พี่เบลล์กับลูกปลอดภัย เลยมีทีชเชอร์ที่พวกกูรักอยู่แบบทุกวันนี้ไง
ปั้นสิบมันได้แต่ยืนนิ่งกับสิ่งที่มันรับรู้ น้ำตามันไหลออกมา แต่มันไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย
ผมคิดว่ามันน่าจะรับรู้มาบ้างแล้ว ถึงจะไม่จริงทั้งหมดที่มันรู้ก็ตาม
พี่เชน :: ปั้น นี้มึงอึ้งหรือมึงเป็นอะไร เงียบทำไมวะ
ปั้นสิบ :: โชกุนไม่มีแม่ เพราะลุงธีระทุบตีจนแม่ของโชกุนหนีไป
โชกุนเป็นโรคลิ้นหัวใจรั่ว แล้วต้องผ่าตัดตั้งแต่เด็ก พอผ่าตัดผ่านไปได้
โชกุนก็ไม่แข็งแรงมาตลอด โชกุนไม่มีเพื่อนที่ไหน
เพราะทุกคนเข้ามาเพราะแค่หวังจะได้เงินจากโชกุน โชกุนน่าสงสารมากนะครับ
อย่าโกรธโชกุนเลย ให้อภัยโชกุนเถอะครับ
พี่เชน :: จะให้อภัยยังไงวะ ในเมื่อสิ่งที่มันทำคือสิ่งที่มันเลือกเองทั้งนั้น
ถ้ามันต้องการเพื่อนหรือคนรักจริงๆทำไมมันไม่แสดงความจริงใจออกมา ทำไมมันต้องทำร้ายๆแบบนี้
ปั้นสิบไม่พูดอะไร แต่หยิบเอาสมุดเล่มหนึ่งออกมาจากกระเป๋า
ปั้นสิบ :: นี้เป็นสมุดบันทึกของโชกุน ที่ปั้นเจอใต้ที่นอนที่บ้าน
พวกพี่ๆลองอ่านดูนะ ปั้นไม่คิดจะแก้ตัวแทนโชกุน
แต่ปั้นอยากให้ทุกคนให้โอกาสโชกุนเท่านั้นเอง
พูดจบปั้นสิบก็วางสมุดลงบนโต๊ะ
ก่อนจะขอตัวเดินออกไปหาเพื่อนนักเรียนนายร้อยที่ยืนรออยู่
คือ ... เพื่อนแน่ใช่ไหมปั้น แล้วมึงโผไปกอดกันคือไรวะ????
พี่มี่ :: กูว่ามึงไปรวมแถวดีไหมวะแฟรงค์ แบงค์ด้วย นั้นเค้าเรียกแถวแล้วนะ
ผม :: จริงด้วย ไปเถอะแบงค์กูไม่อยากโดนซ่อม
พี่มี่ :: 555555555+
พี่มี่หัวเราะแล้วก็เดินไปที่แถวก่อนจะดึงไมค์มาพูดเอง
พี่มี่ :: ผมจะนับ 1-5 นะครับ ใครยังไม่มารวมแถวโดนทำโทษครับ
เอาละไง .. ผมกับแบงค์รีบวิ่งเต็มที่เลยครับ
พี่มี่ :: 1 2 3 4 5 ครบครับ เอ้าๆ น้อง 2 คนนั้นหยุดๆครับ
จะใครอีกละครับ ผมกับแบงค์โดนทำโทษสิครับ
T_____T ไอ่พี่มี่บ้า!
วันนั้นผมกับแบงค์โดนพี่มี่ พี่เชนรับน้องซะปวดขาเลยครับ
ทำโทษให้เดินลุยคลองไปกลับเกือบ 10 รอบ
ขึ้นมาบนฝั่งโดนลุกนั่งอีกเกือบ 200 ครั้ง
เออออ... แล้วพี่เจก็ทำได้แต่นั่งขำ
คืออะไรครับคุณ ... เดี๋ยวๆคืนนี้เจอแน่ๆ
อยู่ที่นี้ผมเป็นรุ่นน้องครับ แต่อยู่บ้านผมเป็นแฟนนะ
555555+ ยังไงนะหรอ ก็ไม่ยังไงอะครับ
เชื่อฟังพี่เจเหมือนเดิม - -‘
จนเกือบๆ หกโมงเย็นครับแยกย้ายกันไป
แล้วนัดกันที่ร้านพี่โน้ตเหมือนเดิมตอน 2 ทุ่ม
ผม :: พี่เจดูพี่มี่ดิ แกล้งผมอะ ปวดขาไปหมดเลย
แบงค์ :: พี่เชนอีก แทนทีจะห้ามนี้สั่งให้เดินลุยคลองอีกนะ อะไรวะแฟนกันปะเนี้ย
พี่เชน :: ก็อยู่ในมหาวิทยาลัย ก็รุ่นพี่รุ่นน้องไง เดี๋ยวคนอื่นจะว่าให้ได้ มาๆเดี๋ยวนวดให้
แบงค์ :: ไม่ต้องเลย ไปไกลๆ
พี่เชน :: 55555555555+ แต่ดูแฟนพี่จะซวยหนักนะครับ
ได้พี่มี่เป็นสายรหัสซะด้วย ไปทะเลนี้กูคิดไม่ออกเลยแฟนกูจะเหลืออะไรบ้าง
แบงค์ :: พี่เชนอย่าพูดดิ นี้ไม่อยากไปเลยนะเอาจริงๆ
ผม :: แต่พี่เจนี้ดิ … ได้ปั้นสิบเป็นสายรหัส คนอะไรดวงจะสมพงษ์กันขนาดนั้น
พี่มี่ :: เออนั้นดิ พูดแบบนี้เจไปคบปั้นสิบเลยดีกว่า
ผม :: เดี๋ยวๆพี่มี่ พูดงี้ได้ไง พี่เจแฟนผมนะครับ
ไม่พูดเฉยๆครับ ผมเอนตัวไปพิงพี่เจที่นั่งข้างๆไว้
พี่เจ :: เบาๆแฟรงค์เบาๆ นี้อ้วนขึ้นใช่ไหม หนักมากเลยอะ
ผม :: หื้มม พี่เจ ทีเมื่อคืนไม่เห็นบอกว่าหนักเลย
พี่เชน :: เดี๋ยวๆ เมื่อคืนทำไรกันวะ มีหนักไม่หนักด้วย
พี่เจ :: เดี๋ยวเหอะๆ นิสัยนะ
พูดจบพี่เจก็ดีดหน้าผากผม 1 ที .. เจ็บนะเนี้ยย 5555555555+
สักพักปั้นสิบก็เดินเข้ามา
ปั้นสิบ :: พี่เจครับ คืนนี้ปั้นไม่ได้ไปงานสายรหัสนะครับ
พี่เจ :: ทำไมละ งานสายรหัสมันสำคัญนะ
ปั้นสิบ :: คืนนี้โชกุนจะกลับเมืองไทย ปั้นต้องไปติดต่อโรงพยาบาลให้โชกุน
พี่มี่ :: ไปบอกพี่ยิมด้วย พี่ยิมสายรหัสเราเหมือนกัน
พี่เจ :: ปั้น .. มีข่าวอะไรบอกพี่ด้วยนะ
ผม :: อืมม ปั้นเป็นเพื่อนเราใช่ไหม?? ถ้าคิดว่าเราเป็นเพื่อนช่วยเรา ช่วยทีชเชอร์ด้วยนะ
ปั้นสิบ :: เราจะบอกแฟรงค์ว่าลุงธีระจะทำอะไร แล้วโชกุนเป็นยังไงบ้าง
แต่เราไม่ได้ทำเพื่อคำว่าเพื่อนหรอกนะ เราทำเพื่อหลาน .. ขอตัวก่อนนะครับ
พูดจบปั้นสิบก็เดินออกไปกับเพื่อนนักเรียนนายร้อย
แต่เห็นมีดาราหน้าใสๆมาด้วยอีกคน คนนี้กำลังดังเลยครับ
คือปั้นสิบ ... ทำไมเพื่อนๆรอบตัวแกหน้าตาดีจัง -^-
แบงค์ :: ไม่ได้ทำเพื่อคำว่าเพื่อน นี้มันไม่เห็นเราเป็นเพื่อนหรอวะแฟรงค์
พี่แชมป์ :: เอาจริงๆนะ เพื่อนปั้นหน้าตาดีวะ ทั้งนายร้อยทั้งดารา
สมควรแล้วละที่มันไม่มองแกว่าเพื่อน เพราะหน้าตาไม่เข้ามาตรฐานมันไง
เจ็บครับบ ,,, พี่แชมป์พูดมาทีผมนี้อยากไปเกาหลีเลยครับ
แบงค์ :: พี่เชนๆ ปิดเทอมนี้เค้าจะไปยกหน้าใหม่นะ จะหล่อแบบอปป้าซารางเฮเลย
พี่เชน :: เลิกบ้าซะทีครับแฟน ไปกินข้าวกันเถอะปะ
55555555555+ พี่เชนนี้ตัดบทใส่แบงค์ได้อย่างสบายๆครับ
พวกผมมากินข้าวหลังมหาวิทยาลัย ก่อนจะไปต่อที่ร้านพี่โน้ต
พี่ยิมมาอยู่ที่ร้านก่อนแล้ว เพราะเป็นประธานรุ่น
พี่ยิม :: นั่งโต๊ะไหนดีพี่ วันนี้คณะเราปิดร้านอยู่แล้ว นั่งได้ทุกโต๊ะ
พี่มี่ :: เมียไม่มา อย่าเจ้าชู้นะครับน้องยิม พี่มี่ขอเตือน
พี่ยิม :: ทราบครับ โทรรายงานตัวทุกครึ่งชั่วโมง ไม่แลมองใครเลยครับ
พี่มี่ :: ดีมากๆ พวกมึงด้วยรักกันมันก็ดีอะ แต่อย่าเสือกยุยงให้ทำในทางที่ผิดรู้ไหม
เพื่อนๆพี่ยิม :: คร๊าบบบบ
55555+ พี่มี่นี้เป็นพี่ว๊ากกได้ตลอดทั้งวันจริงๆ
พวกผมนั่งกินนั่งชิลๆกันจนเกือบ 5 ทุ่มก็ขอตัวกลับก่อนครับ
พี่ยิมก็กลับมาพร้อมกัน เพราะจะไปรับอุ่นที่บ้านพี่เจด้วย
พี่เชนพาแบงค์กลับห้องก่อน เพราะแบงค์คงจะไม่ไหวแล้วโดนพี่มี่พี่เชนแกล้งซ่อมทั้งวัน
พี่มี่พี่แชมป์ไปต่อกับพวกน้องๆในคณะ
พอผมมาถึงบ้านก็เจออุ่น แม่พี่เจ น้องเฟรินส์ ป้านวล
ส่วนหมอเปอร์กลับละครับ พรุ่งนี้มีสอบย่อย วันนี้เลยกลับไปอ่านหนังสือก่อน
น้องเฟรินส์มานอนที่บ้านพี่เจบ่อยขึ้นครับ เพราะติดหลานสาวมากๆ
น้องเฟรินส์ :: กลับมาละหรอตัว นี้ๆวันนี้เค้านอนกับทีชเชอร์นะ
ผม :: เค้ารู้แล้ว แล้วตัวบอกม๊ากับป๊ายัง
น้องเฟรินส์ :: ป๊าม๊าเพิ่งกลับไปได้สักพักนี้เอง
ผม :: ครับๆ งั้นเค้าไปอาบน้ำก่อน ตัวเฝ้าทีชเชอร์ไปก่อนนะเดี๋ยวเค้ามาอุ้มทีชเชอร์ขึ้นห้อง
น้องเฟรินส์พยักหน้าให้ผม ผมเลยขึ้นมาอาบน้ำก่อน
พี่เจไปนั่งคุยกับแม่กับป้านวลในครัว
สงสัยคุยเรื่องที่ป้านวลกับแม่จะกลับไปบ้านสวน
ผมเลยไม่ได้เข้าไปคุยด้วย
พออาบน้ำเสร็จก็รีบลงมาจะมาอุ้มทีชเชอร์ขึ้นนอน แต่สาวน้อยตื่นนอนตาแป๊วแล้ว
เลยนั่งเล่นกันที่ห้องข้างล่างก่อน
พี่เจขึ้นไปอาบน้ำก่อนจะลงมานั่งเล่นด้วยกัน
ส่วนแม่พี่เจกับป้านวลขึ้นนอนแล้วครับ
พอพี่เจลงมานั่งอุ้มทีชเชอร์ ผมเลยมานั่งข้างๆพี่เจด้วย
พี่เจ :: แฟรงค์ๆ สมุดบันทึกของโชกุนอยู่ในกระเป๋าหยิบมาดูหน่อยสิ
พี่ลืมไปแล้วนะเนี้ย เพิ่งนึกขึ้นได้ตอนอุ้มทีชเชอร์
ผม :: อืมม โอเคเดี๋ยวไปหยิบก่อน
น้องเฟรินส์ :: พี่เจคะ คุณแม่บอกว่าพี่เบลล์โทรมาคะ
บอกให้พี่เจโทรกลับด้วย พี่เบลล์โทรหาพี่เจไม่ติด
พี่เจ :: สงสัยตอนพี่รับน้อง พี่ปิดเครื่อง ขอบใจมากจ๊ะเฟรินส์
น้องเฟรินส์ส่งยิ้มให้พี่เจ ก่อนจะก้มลงไปเล่นมือถือต่อ
พี่เจหยิบมือถือมาพิมพ์ไลน์กับพี่เบลล์
ส่วนผมหยิบสมุดบันทึกของโชกุนมาได้ก็มานั่งเล่นกับทีชเชอร์ที่อยู่บนตักพี่เจ
เจ้าหนูทีชเชอร์โน้มตัวมาให้ผมอุ้ม
ผมเลยอุ้มทีชเชอร์ไว้แล้วก็เปิดสมุดของโชกุนอ่าน
บันทึกของโชกุน ไม่มีวันที่ หรือเดือนอะไร
มีแต่ถ้อยคำที่เขียนด้วยปากกา ที่ผมเองก็ไม่รู้ว่ามันคือลายมือโชกุนจริงๆไหม
แต่คิดว่าไม่ใช่ลายมือปั้นสิบ เพราะเคยเห็นลายมือปั้นสิบตอนทำงานส่งแล้ว
“จะไปจากกันจริงๆงั้นหรอ
นี้คงเป็นอีกคนใช่ไหมที่ทิ้งผมไป”
“ทำไมทิ้งผมไปละครับ ผมไม่มีค่าพอหรอ
ผมมีเงิน ผมมีทุกสิ่งให้พี่นะ ทำไมพี่บอกลาผมง่ายๆแบบนี้”
“เคยเหงา ทั้งๆที่มีคนมากมายไหม?”
“ทำไมแม่ไม่พาผมไปด้วยละครับ
แม่ไม่รักผมหรอ?”
“ขอโทษ โชขอโทษพี่โฟร์ค โชไม่ได้ตั้งใจ
โช โชขอโทษครับ”
“กลับมาหาโชเถอะ โชขอโทษ
พี่แบงค์กลับมายืนข้างๆโชได้ไหม”
ผมอ่านผ่านๆมาเรื่อยๆ
ตอนนี้ผมรู้สึกหลายๆอย่างนะ
แต่ที่ผมรู้สึกจริงๆ คงเป็นคำว่า “สงสาร”
ภายนอกโชกุนเป็นเด็กก้าวร้าวมากๆครับ
อยากได้อะไรต้องได้ แต่พอได้อ่านบันทึกพวกนี้แล้ว
ผมรู้สึกสงสารเค้าจริงๆ
ผมหันมามองหน้าพี่เจ ก็เห็นว่าพี่เจก็อ่านบันทึกเหล่านี้ไปกับผม
พี่เจ :: ถ่ายรูปส่งไปถามแบงค์ว่าใช่ลายมือโชกุนไหม
พี่เจพูดเสร็จก็อุ้มเอาเจ้าหนูทีชเชอร์ที่หลับซบบนบ่าผมไป
น้องเฟรินส์เก็บของเล่นต่างๆใส่กล่อง แล้วมาอุ้มทีชเชอร์จากมือพี่เจต่อไปอีก
น้องเฟรินส์ :: พี่ๆคุยกันเถอะคะ เฟรินส์เอาหลานขึ้นนอนเอง ฝันดีนะคะ
พูดจบน้องเฟรินส์ก็เอาทีชเชอร์ขึ้นนอน
ผมส่งไลน์ไปให้แบงค์แล้ว สักพักแบงค์ก็โทรกลับมา
แบงค์ :: ลายมือโชกุน กูจำได้เพราะกูเคยสอนการบ้านมัน
ผม :: อืมม กูกำลังอ่านบันทึกมันอยู่
แบงค์ :: จริงๆมันเป็นเด็กดีนะ มันน่าสงสารจริงๆ
ตอนที่คบกับกูอะมันเล่าให้ฟังเรื่องพ่อมันที่ไม่เคยสนใจมันเลย ทิ้งมันไว้กับพี่เลี้ยงตลอด
ผม :: แล้วมันมาติดยามาขายยาได้ไงวะ
แบงค์ :: กูก็ไม่รู้วะ แล้วมีเขียนถึงกูไหม .......... โอ้ยย พี่เชนจะตีทำไม
ผม :: มี แต่มึงไม่ต้องสนใจหรอก ไปสนใจพี่เชนเถอะ
แบงค์ :: เออ แม่ง .. อยู่ๆตีหัวกูโคตรเจ็บเลย แล้วพรุ่งนี้กูเข้าไปหาที่บ้านนะ
ผม :: เออๆฝันดี
ผมกดวางสายก่อนจะหันมาบอกพี่เจว่าเป็นลายมือโชกุนจริงๆ
พี่เจหยิบสมุดบันทึกไปอ่านต่อ
ผมเลยขยับไปนั่งชิดๆพี่เจ ก่อนจะใช้มืออีกข้างโอบกอดพี่เจไว้
“ผมกำลังจะเป็นพ่อคน
ผมเป็นได้หรอ?”
“วันนี้ผมกำลังฆ่าลูกผมเอง”
“อยากย้อนเวลา อยากกลับไปแก้ไขทุกๆอย่าง”
ส่วนบันทึกหน้าสุดท้ายที่ผมและพี่เจอ่านจบแล้วหันมามองหน้ากัน
คือ .....
“ให้โอกาสผมเป็นพ่อที่ดีได้ไหม?”
พี่เจปิดสมุดบันทึกเล่มนั้นลง ก่อนจะหันมามองหน้าผม
พี่เจ :: คิดว่าไง
ผม :: อืมมมมมม ไม่รู้อะครับ
พี่เจ :: พี่กลัวการที่จะไม่มีทีชเชอร์ กลัวที่จะไม่มีแฟรงค์แบบทุกวันนี้จัง
พูดจบก็เอนตัวมาซบผม ,,
ผมทำได้แค่กระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นๆ เพื่อจะบอกให้พี่เจรู้ว่ายังมีผมตรงนี้เสมอ
ผม :: แฟรงค์อยู่กับพี่เจเสมอครับ ส่วนทีชเชอร์ก็จะอยู่กับเรา พี่เจไม่ต้องห่วงหรอก
พี่เจ :: ถ้าโชกุนหายดีแล้วจริงๆ เราจะพรากพ่อพรากลูกเค้าได้หรอแฟรงค์
ผม :: แต่พี่เจเป็นพ่อที่ถูกต้องตามกฎหมายนะครับ
พี่เจ :: แต่สายเลือดมันก็คงสำคัญกว่ากฎหมายนะ
ผม :: พี่เจ...
พี่เจ :: เอาไว้วันนั้นมาถึง เราค่อยมาคิดกัน แต่พี่จะไม่ปล่อยทีชเชอร์ไปให้ต้องลำบากแน่นอน
ผม :: ครับ แฟรงค์ก็เหมือนกัน ไปนอนกันเหอะวันนี้เหนื่อยมากๆแล้วอะ
พี่เจ :: อืมม .. แฟรงค์ๆ เมื่อกี้เบลล์บอกว่าอาทิตย์หน้าจะมานะ
เพราะใกล้ๆผ่าตัดเบลล์อาจจะมาไม่ได้ จะมาหาทีชเชอร์ได้อีกทีคือหลังผ่าตัดเลย
ผม :: โอเคครับ ป่ะๆไปนอนกันนะ
พูดจบผมก็พาพี่เจขึ้นมานอนบนห้อง
คืนนั้นผมกอดพี่เจไว้ทั้งคืนครับ กอดจนรู้สึกเมื่อยแขน
5555555+ ก็พี่เจนอนทับแขนผมไง นอนท่าเดียวทั้งคืน
พอคบกันไปนานๆ พอโตมากขึ้น
เรื่อง SEX นี้แทบจะไม่มีในหัวผมเท่าไหร่เลยครับ
มันรู้สึกแค่ว่าได้นอนกอดกัน ได้อยู่ข้างๆกันผมก็มีความสุขแล้ว
แต่ก็มีทำการบ้านบ้างอะไรบ้างครับ 555555+
(จะพูดให้ดูดีทำไมครับคุณแฟรงค์ - - ‘ )
หลังจากวันที่ได้อ่านบันทึกของโชกุน
ผมก็ไปเรียนปกติ พี่เจก็ไปฝึกงานที่บริษัทพ่อครับ
ปั้นสิบก็กลับเข้ามาอยู่กลุ่มเดียวกับผมกับแบงค์
อาจจะพูดน้อยกว่าเดิม แต่ก็ยังพูดบ้าง
ปั้นสิบบอกแค่ว่า โชกุนกลับมารักษาตัวในเมืองไทยแล้ว
ร่างกายโอเคกว่าเดิมเยอะ แต่ต้องทำกายภาพ
เพราะนอนอยู่บนเตียงเฉยๆมาเกือบปี
ทำให้แขนขาไม่มีแรง ส่วนคุณธีระ ทางป๊าม๊าของปั้นสิบพยายามพูดให้คุณธีระเลิกยุ่งกับทางครอบครัวผมแล้ว
แต่ปั้นสิบบอกว่า ลุงธีระไม่ตอบอะไร ปั้นสิบบอกให้สบายใจไว้ก่อน
เพราะลุงธีระรักโชกุนมาก เค้าคงไม่ทำให้โชกุนเสียใจไปกว่านี้แน่
ผมก็พยายามจะเชื่อนะครับ ว่าเค้าจะไม่ทำอะไร ... จะพยายาม
จนวันที่พี่เบลล์มาเมืองไทย
พี่เบลล์กอดทีชเชอร์ จนทีชเชอร์ร้องไห้
ก็เข้าใจครับว่ารักว่าคิดถึง แต่กอดจนลูกร้องไห้นี้เกินไปนะพี่เบลล์ 555
พี่เจ :: กอดเบาๆสิเบลล์ ลูกร้องไห้แล้วเดี๋ยวก็หอบอีก
พี่เจดึงทีชเชอร์มากอดๆปลอบให้หยุดร้อง
พี่เบลล์ :: โอ้ยย ก็มันคิดถึงนิเจ ดูสิทำไมน่าฟัดแบบนี้
ปกติเห็นแต่ผ่านทางสไกป์ กับรูป แล้วเบลล์ไม่ได้เจอลูกหลายเดือนแล้วนะ
ก็คิดถึงสิ ไหนๆคะทีชเชอร์ นี้มะม๊าไงคะ มาๆหาม๊าน่ะ
พี่เบลล์พยายามหลอกล่อทีชเชอร์ด้วยลูกบอลสีแดง แต่ทีชเชอร์เกาะไหล่พี่เจแน่น
5555555555+ ทีชเชอร์เริ่มโตแล้วครับไม่คุ้นหน้าใครก็ไม่ให้อุ้ม
ผม :: เดี๋ยวอีกสักพักก็ชินหน้าแล้วละพี่เบลล์ เดี๋ยวค่อยอุ้มก็ได้ครับ
พี่เบลล์ :: คิดถึงอะ แล้วเป็นไงบ้างแฟรงค์เรียนหนักไหม
ผม :: ก็รับน้องเสร็จแล้วก็เริ่มหนักแล้วครับ แต่นี้เค้าไปทะเลกัน
แต่แฟรงค์ไม่ไปครับ ไปขออนุญาตอาจารย์มาบอกว่าลูกน้อย อาจารย์เลยยอมครับ
พี่เบลล์ :: งั้นแสดงว่ากลุ่มเราไปกันหมดเลยสิ
ผม :: ใช่ๆ พี่มี่พี่แชมป์พี่เชนแบงค์พี่ยิม แล้วอุ่นก็ไปครับ
ส่วนหมอเปอร์กับพี่ปิ่น เย็นๆจะเข้ามาครับ ส่วนโน้นนน้ำน่านกับน้องเฟรินส์มาพอดีเลย
ผมชี้ไปทางน้องเฟรินส์กับน้ำน่านที่เดินเข้ารั้วบ้านมา
พอน้องเฟรินส์เห็นพี่เบลล์ก็วิ่งเข้ามากอดก่อนจะยกมือสวัสดี
น้องเฟรินส์ :: พี่เบลล์ผอมลงเยอะเลย สวยขึ้นด้วย
พี่เบลล์ :: แน่นอนละ ไม่สวยเดี๋ยวหนุ่มๆไม่มอง
พี่เจ :: นี้จะหาพ่อให้ทีชเชอร์อีกสินะ มี 2 คนละนะจะเอาอีกหรือไง
พี่เบลล์ :: นี้พ่อของทีชเชอร์ไง ดูแลแต่ทีชเชอร์ แต่แม่เบลล์ไม่มีคนดูแล
เพราะพ่อกับป๊าทีชเชอร์เค้าดูแลกันเองแล้ว
พูดจบน้องเฟรินส์กับพี่เบลล์ก็หัวเราะคิกคักๆ ก่อนจะจูงมือกันไปดูของฝาก
น้ำน่านเดินมาตบบ่าผม
น้ำน่าน :: ผู้หญิงนี้สนิทกันง่ายเนอะ พี่ปิ่นมาอีกคนคงจะเปิดแฟชั่นวีค 5555
ผม :: เดี๋ยวก็มาวะ
ผมพากันเดินเข้ามาบ้าน
สักพักพี่เจขอพาทีชเชอร์ไปกล่อมนอนหลับก่อน เพราะยังงอแงไม่หายที่เห็นพี่เบลล์
พวกผมก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ จนพี่เจพาทีชเชอร์มานอนบนเตียงนอนใกล้ๆกับโซฟาที่พวกผมนั่ง
พวกผมเลยเบาเสียงคุยลง มันสนใจรายการทีวีกันเอง
จนได้ยินเสียงกริ่งหน้าบ้านดัง แล้วสักพักลุงสมก็เดินเข้ามาบอก
ลุงสม :: คุณเจครับคุณเจ
พี่เจ :: ครับลุง ใครมาครับ
ลุงสม :: เค้าบอกว่าเป็นคุณตาของทีชเชอร์นะครับ มาขอพบคุณเจ
พี่เจ :: คุณตางั้นหรอ
ผม :: คุณปู่หรือป่าวครับลุงสม
น้ำน่าน :: หรือพ่อพี่เบลล์มา
พี่เบลล์ :: บ้านะพ่อพี่อยู่เมืองนอก แล้วที่บ้านพี่ยังไม่มีใครรู้
น้องเฟรินส์ :: ไปดูกันดีกว่าคะ เดี๋ยวเค้ากดกริ่งอีก ทีชเชอร์ตื่นมาร้องไห้แน่ๆ
-
ต่อ ///////
พวกผมเลยพากันเดินออกไปดูที่หน้าบ้าน น้องเฟรินส์อาสาเฝ้าทีชเชอร์ให้
พอไปถึงหน้าประตูรั้ว พี่เจกับพี่เบลล์ร้องขึ้นมาพร้อมๆกันเลยครับ
พี่เจ / พี่เบลล์ :: “พ่อ”
งานเข้าสิครับ พ่อพี่เบลล์มา
น้ำน่าน :: แฟรงค์เอ้ยยยย … แค่คุณธีระก็จะตายละ เจอคุณพ่อพี่เบลล์อีก กูปวดหัวแทนเลย
พ่อพี่เบลล์ :: ก็พ่อนี้แหละเบลล์ จะไม่ชวนพ่อเข้าบ้านหน่อยหรือไงห๊ะ
พี่เจ :: สวัสดีครับพ่อ ไม่ได้เจอกันนานนะครับ เชิญเข้ามาในบ้านก่อนครับ
พอพ่อพี่เบลล์เข้ามาในบ้าน ผมกับน้ำน่านก็ยกมือไหว้
ท่าทางใจดี คงไม่มีเรื่องร้ายๆละมั้งนะ
พ่อพี่เบลล์ :: ไหนละหลานฉันนะ
พี่เบลล์ :: พ่อมาได้ยังไง ไม่เห็นบอกเบลล์เลยว่าจะมาเมืองไทย
พ่อพี่เบลล์ :: แล้วเบลล์กับเจละมีลูกด้วยกันแล้วไม่เห็นบอกพ่อบ้างเลย
เอาละไงครับโดนไป 1 ดอก พี่เบลล์มองหน้าพี่เจเหมือนจะร้องไห้ละครับ
พี่เจ :: เดี๋ยวพ่อเข้าไปนั่งในบ้านก่อนนะครับ เรื่องพวกนี้เจอธิบายได้ครับพ่อ
พี่เบลล์พาพ่อเข้าไปนั่งในบ้าน ส่วนพี่เจหันมากระซิบบอกผม
พี่เจ :: โทรตามแม่พี่มาหน่อย
แล้วรีบเดินตามพี่เบลล์เข้าบ้านไป
ผมเลยโทรไปตามแม่พี่เจ แถมด้วยป๊ากับม๊าผมด้วย
5555+ กันไว้ก่อนครับ คนเยอะดีกว่าคนน้อยนะผมว่า
พอผมเดินเข้าบ้านมาก็เห็นว่าเฟรินส์กับน้ำน่านนั่งข้างๆเตียงของทีชเชอร์
ส่วนพ่อพี่เบลล์นั่งโซฟาเดี่ยว
พี่เบลล์กับพี่เจนั่งโซฟายาวด้วยกัน
ทีชเชอร์เอ้ยยย ปกติก็ตื่นง่ายนิลูก ทำไมวันนี้นอนหลับสนิทขนาดนั้น
พี่เบลล์ :: พ่อตามเบลล์มางั้นหรอคะ
พ่อพี่เบลล์ :: แล้วเบลล์ปิดบังอะไรพ่อไว้ละ
พี่เบลล์ :: เบลล์ก็มาเยี่ยมเจไงพ่อ ไปอยู่เมืองนอกตั้งหลายเดือน
เบลล์ยังไม่เคยกลับเมืองไทยเลย พอกลับมาก็มาหาเจ
พ่อพี่เบลล์ :: แต่แกก็เลิกกับเจมันแล้ว ยังจะมาหามันทำไม
พี่เจ :: เลิกกันแล้วก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่ครับพ่อ
พ่อพี่เบลล์ :: อืมม แล้วทีชเชอร์นี้ละลูกใคร
พี่เจ :: ลูกผมเองครับ
พ่อพี่เบลล์ :: แล้วไหนละแม่ทีชเชอร์ เท่าที่พ่อรู้มาเจมีแฟนเป็นผู้ชายใช่ไหม คนนั้นไงแฟนเจ
พ่อพี่เบลล์ชี้มือมาทางผม ... คือพ่อพี่เจรู้หมดเลยใช่ไหมวะ???
พี่เจ :: ครับ ผมกับแฟรงค์เป็นแฟนกัน แล้วนี้ก็ลูกของผมกับแฟรงค์ครับ
พ่อพี่เบลล์ :: ผู้ชายคลอดลูกเองไม่ได้หรอกนะ แล้วข้อความที่ส่งหาเบลล์ละ
พี่เจ :: อะ ครับ
พ่อพี่เบลล์ :: เบลล์ ลูกออก รพ. แล้วนะ อาการไม่ค่อยดี หมอจะให้ผ่าตัด
ถ้าว่างแล้วติดต่อหาเจด้วยนะ ข้อความนั้นหมายถึงอะไร แล้วข้อความอื่นๆ
รวมทั้งรูปของเบลล์ที่อุ้มเด็กคนนี้อีกหมายความว่าไง
พี่เบลล์ :: พ่อค้นมือถือเบลล์หรอคะ
พ่อพี่เบลล์ :: ถ้าพ่อไม่ดูพ่อจะรู้หรือเบลล์ ในสิ่งที่เบลล์ปิดบังพ่อมาตลอด
เบลล์มีพ่อไว้ทำไมลูก เรื่องเกิดขึ้นแบบนี้ทำไมเบลล์ไม่บอกพ่อ
พี่เบลล์ :: เบลล์ขอโทษคะพ่อ
พี่เบลล์เริ่มร้องไห้ จนพี่เจดึงเข้ามาโอบ
ไม่หึงนะแฟรงค์ ไม่หึง ..... ผมได้แต่บอกตัวเองในใจเบาๆ TT
พ่อพี่เบลล์ :: เราอีกคนเจ ถ้ามันผิดพลาดไปแล้วบอกพ่อสิ
พ่อไม่โกรธเจเลย เพราะยังไงพ่อก็รักเจ เจเป็นคนดี
วัยรุ่นนะลูกผิดพลาดได้ บอกพ่อสักคำว่าเรา 2 คนพลาดไปแล้วนะมีน้องนะ
พ่อจะไม่เสียใจเลย นี้ไม่บอกพ่อเลยสักคำ
พี่เบลล์ :: ไม่เกี่ยวกับเจนะพ่อ
พ่อพี่เบลล์ :: จะไม่เกี่ยวอะไรอีกเบลล์ ก็เจมันทำแกท้อง
แกก็บอกพ่อมาพ่อจะได้มาคุยกับแม่ของเจ เรื่องแต่งงานให้เรียบร้อย
แล้วเราจะได้ไม่ต้องลำบากไปเรียนไปอยู่ไกลลูกไกลผัวแบบนั้น แล้วนี้แม่เราไปไหนเจ เรียกมาคุยกับพ่อสิ
พี่เจ :: แม่ไปบ้านสวนครับ เดี๋ยวก็มาละครับ เจโทรตามแล้ว
พ่อพี่เบลล์ :: ดีมาก จัดงานแต่งงานกันเงียบๆก็ได้ ยังไงๆก็มีลูกด้วยกันแล้ว
TT แต่งงานเลยหรอครับพ่อพี่เบลล์ ผมยอมให้รับเป็นพ่อเด็กได้นะครับ
แต่ไม่ยอมให้เป็นสามีพี่เบลล์แน่นอน
พ่อพี่เบลล์ :: แล้วยังไงเจมาคบกับผู้ชายได้ละ มีลูกกับเบลล์แล้วแท้ๆ
พี่เบลล์ :: พ่อคะ อย่าพูดเรื่องนี้เลย เบลล์กับเจคุยกันตกลงกันเข้าใจไปแล้ว
พ่อพี่เบลล์ :: ได้ไงวะ แกเป็นผู้หญิงนะเบลล์ ทำไมแกไม่อยากแต่งงาน
พี่เจ :: ผมแต่งงานกับเบลล์ไม่ได้ครับ เพราะผมไม่ได้รักเบลล์ ผมรักกับแฟรงค์อยู่ครับ
พ่อพี่เบลล์ :: เห้ยยพูดอย่างนี้แกจะไม่รับผิดชอบลูกสาวฉันหรือไง
พ่อพี่เบลล์เริ่มเสียงดัง จนทีชเชอร์ตกใจตื่น
ผมรีบเข้าไปอุ้มทีชเชอร์มากอดปลอบ
ทีชเชอร์ร้องไห้ไม่ยอมหยุดสงสัยตกใจเสียงดังของพ่อพี่เบลล์
อย่าร้องไห้ครับลูกสาวป๊า เดี๋ยวจะหอบนะลูกนะ
พี่เจ :: แฟรงค์พาลูกไปบนห้อง ปลอบให้หยุดร้องก่อน
อย่าให้ลูกหอบกว่านี้ น้องเฟรินส์กับน้ำน่านขึ้นไปดูน้องข้างบนนะ
ผมพาทีชเชอร์ขึ้นมาบนห้อง แต่ก็ห่วงพี่เจ น้องเฟรินส์เลยอุ้มทีชเชอร์ไปปลอบให้
น้ำน่าน :: มึงลงไปเถอะ กูกลัวพ่อพี่เบลล์จะบังคับพี่เจจนพี่เจต้องแต่งงานวะ
ผม :: อืมๆ ฝากลูกกูด้วยนะ
ผมเดินลงมาข้างล่างก็ได้ยินคำพูดพ่อพี่เบลล์พอดี
พ่อพี่เบลล์ :: ยังไงก็ต้องแต่งงาน ถ้าไม่แต่งงานกัน
เบลล์ก็พาลูกกลับไปอยู่ที่เมืองนอกด้วยกันเลย
พี่เบลล์ :: พ่อ
พี่เจ :: พ่อครับ เจแต่งงานกับเบลล์ไม่ได้จริงๆ
เราสองคนเป็นพ่อเป็นแม่ของทีชเชอร์ได้ครับ แต่เป็นคนรักกันไม่ได้
เจทำร้ายคนที่เจรักแล้วเค้าก็รักเจไม่ได้ครับ
พ่อพี่เบลล์ :: แล้วเจไม่ได้รักเบลล์หรอ แล้วทำไมถึงมาปล่อยให้พลาดจนมีลูกกันได้ พูดแบบนี้มันไม่ใช่ผู้ชายนี้หว่า
พูดจบพ่อพี่เบลล์ก็ลุกมาต่อยหน้าพี่เจ ผมรีบวิ่งไปดึงแขนพ่อพี่เบลล์ไว้
ส่วนพี่เบลล์ก็กอดเอวพ่อไว้
พอพ่อพี่เบลล์สงบลงได้ ผมก็รีบวิ่งไปดูพี่เจ
โหยยย หมัดเดียวเองพี่เจเลือดออกปากเลยอะ
ผม :: เจ็บไหมครับพี่เจ
พี่เจ :: อืมๆนิดหน่อย แฟรงค์หลบไปก่อนเดี๋ยวเจอลูกหลง
ผม :: ไม่เป็นไร เจ็บด้วยกัน เพื่อทีชเชอร์นะ
พี่เจได้แต่ส่งยิ้มให้ผม ก่อนที่ผมจะประคองพี่เจมานั่งบนโซฟา
พี่เบลล์กอดเอวพ่อเอาไว้แล้วก็ร้องไห้
พี่เบลล์ :: พ่อ เบลล์แต่งงานกับเจไม่ได้จริงๆ เบลล์ทำร้ายเจมากกว่านี้ไม่ได้
พ่อพี่เบลล์ :: หมายความว่าไงเบลล์ บอกพ่อสิ บอกพ่อมา
ก่อนที่พ่อพี่เบลล์จะพูดต่อหรือจะทำร้ายพี่เบลล์กับพี่เจต่อ
แม่พี่เจก็กลับมาพอดี
แม่พี่เจ :: สวัสดีคะพ่อน้องเบลล์ อย่าเสียงดังกันเลยคะ ค่อยๆคุยกัน
พ่อพี่เบลล์ :: คุณมาก็ดีแล้ว ทำไมมีเรื่องราวเกิดขึ้นแล้วคุณไม่ติดต่อมาบอกผม
หรือคุณกลัวว่าลูกคุณต้องรับผิดชอบ
แม่พี่เจ :: ทางเรายินดีรับผิดชอบอยู่แล้วคะ
ไม่งั้นเราจะเลี้ยงทีชเชอร์มาหรอคะ ใจเย็นๆค่อยๆฟังเด็กๆเล่าดีกว่าคะ
แม่พี่เจหันไปมองที่พี่เบลล์
แม่พี่เจ :: เบลล์ถ้าไม่พร้อมก็ไม่ต้องพูดก็ได้นะลูก
พี่เบลล์ :: มันถึงขั้นนี้แล้วคะแม่ เบลล์ต้องพูดความจริง
แค่สิ่งที่เจกับแฟรงค์ทำเพื่อเบลล์มันก็มากพอที่เบลล์จะตอบแทนไม่ได้อยู่แล้ว
พี่เบลล์หันมามองพวกผม ผมเลยทำได้แต่ยิ้มให้กำลังใจไป
พ่อพี่เบลล์ :: ว่ามาเบลล์ จะบอกอะไรพ่อ
พี่เบลล์ :: เบลล์แต่งงานกับเจไม่ได้ เพราะเจไม่ใช่พ่อของทีชเชอร์
พ่อพี่เบลล์ :: หมายความว่าไง นี้แกเป็นเด็กใจแตกหรือไงเบลล์
ฉันส่งแกมาเรียนนะ แกทำแบบนี้ได้ยังไง
พ่อพี่เบลล์ลุกขึ้นมากระชากตัวพี่เบลล์ที่นั่งร้องไห้อยู่ จนแม่พี่เจต้องดึงพี่เบลล์มาโอบกอดไว้
แม่พี่เจ :: คุณคะช่วยฟังลูกคุณพูดก่อน ก็คุณทำแบบนี้เด็กมันจะกล้าพูดหรือไง
พี่เบลล์ :: เบลล์เป็นเด็กใจแตก เบลล์เลิกกับเจแล้วเบลล์ก็มีแฟนอีกคนชื่อโฟร์ค
เบลล์เที่ยวเล่นตลอดแทบจะไม่เรียน แล้วพี่โฟร์คก็พาเบลล์ไปเล่นยา ฮึกกก.... ฮืออ
พี่เบลล์เริ่มร้องไห้ ผมสงสารพี่เบลล์มากครับ
เหมือนกับพี่เบลล์ต้องย้อนไปนึกถึงอดีตที่ตัวเองอยากลืม
พี่เบลล์ :: แต่พี่โฟร์คก็ตายเพราะคนขายยามันฆ่าพี่โฟร์ค
แล้วเบลล์ก็โดนไอ่ชั่วนั้นข่มขืน ฮือ.... แล้วพอเบลล์ท้องมันก็บอกให้เบลล์ไปเอาเด็กออก
พอเบลล์ไม่ทำมันก็ทุบตีเบลล์จนเบลล์ตกเลือด
พี่เบลล์พูดต่อไม่ไหวละครับ ร้องไห้จนสะอื้นหนัก พี่เจเดินเข้าไปก้มกอดพี่เบลล์ไว้
พี่เจ :: ผมเลยรับจะเป็นพ่อให้ลูกของเบลล์เอง
เพื่อที่เบลล์จะได้มีอนาคตที่ดีกว่านี้ ผมขอโทษครับพ่อที่ไม่ได้บอกพ่อ
ผมไม่อยากให้เบลล์ต้องนึกถึงอดีตที่มันเลวร้ายแบบนั้นอีก
พ่อพี่เบลล์ :: แล้วทำไมเบลล์ไม่คิดจะบอกพ่อละลูก ว่าลูกเจออะไรมาบ้าง ทำไม ทำไม
พ่อพี่เบลล์มาดึงพี่เบลล์ออกจากพี่เจมากอด
พี่เบลล์กับพ่อกอดกันร้องไห้ แม่พี่เจดึงผมกับเจมากอดปลอบไว้
แม่พี่เจ :: แล้วทุกอย่างจะผ่านไปลูก เข้มแข็งนะครับ
ผมสองคนแต่จับมือกันและส่งสายตาบอกันว่าเราจะผ่านมันไปด้วยกัน
ผ่านไปสักพักจนพี่เบลล์หยุดร้องไห้
พี่เบลล์ :: เบลล์ขอโทษ เบลล์ไม่อยากทำให้พ่อผิดหวังไปมากกว่านี้ เบลล์ขอโทษคะพ่อ
พ่อพี่เบลล์ :: พาทีชเชอร์กลับไปกับเรา กลับไปบ้านเรา
พี่เจ :: ไม่ครับ ทีชเชอร์จะอยู่กับผมที่นี้
พ่อพี่เบลล์ :: แต่เจกับคนที่นี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับทีชเชอร์เลย
ให้พวกผมจัดการทีเหลือต่อเถอะครับ
ที่ผ่านมาผมต้องขอบคุณจริงๆที่คุณช่วยเหลือลูกสาวและหลานสาวผม จากนี้ไปให้ผมจัดการเองเถอะครับ
แม่พี่เจ :: ตอนนี้เราให้คุณเอาทีชเชอร์กลับไปไหนไม่ได้
ทีชเชอร์ต้องผ่าตัดในอีก 2 เดือนข้างหน้า เอาไว้ให้การผ่าตัดผ่านไปก่อน แล้วเรามาคุยกันอีกทีนะคะ
พี่เจ :: แม่ครับ ไม่เอานะครับทีชเชอร์เป็นลูกของเจนะแม่ แม่ทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ
พี่เบลล์ :: พ่อคะ ให้มันเป็นแบบที่ผ่านมาเถอะคะ
เบลล์กับเจตกลงกันเรื่องนี้แล้ว พ่ออย่าทำให้มันยากไปกว่านี้เลย
พ่อพี่เบลล์ :: ก็เพราะเบลล์คิดว่ามันง่ายๆไง ถ้าโตมาทีชเชอร์จะอยู่ยังไงเบลล์
กับผู้ชาย 2 คนที่สถานะในสังคมเป็นเกย์เนี้ยหรอ
ให้ทีชเชอร์ที่เป็นผู้หญิงเติบโตมากับผู้ชายที่ไม่ได้ผูกพันทางสายเลือดแบบนี้นะหรอ
พี่เบลล์ :: แต่เจก็เป็นพ่อของทีชเชอร์นะคะพ่อ พอเถอะคะพ่อ
เบลล์ทำความเดือดร้อนให้เจมาเยอะแล้ว พ่ออย่าทำอะไรอีกเลยนะคะพ่อ
พ่อพี่เบลล์ :: เอาไว้ทีชเชอร์ผ่าตัดเสร็จ ผมจะมารับหลานผมนะครับ วันนี้ผมขอตัวก่อน เบลล์กลับพร้อมพ่อ
พี่เบลล์ :: พ่อคะ เบลล์จะอยู่กับลูก
พ่อพี่เบลล์ :: เบลล์! กลับกับพ่อเดี๋ยวนี้
แล้วพ่อพี่เบลล์ก็เดินออกไป
แม่พี่เจ :: กลับไปก่อนเถอะเบลล์ แล้วพรุ่งนี้แวะมาหาลูกนะลูก
พี่เบลล์ :: เจ ...แฟรงค์ ... เบลล์ขอโทษ
พี่เจ :: กลับไปกับพ่อก่อนนะเบลล์ เอาไว้พ่ออารมณ์ดีขึ้นพาพ่อมาเยี่ยมลูกนะ
ผม :: แล้วมากอดทีชเชอร์นะครับพี่เบลล์
พี่เบลล์ :: อืมม
พูดจบพี่เบลล์ก็เดินตามพ่อออกไปจากบ้าน
ผมหันมามองหน้าพี่เจ กับแม่พี่เจ
แม่พี่เจ :: เห้ออ ยายหนูของเรานี้เสน่ห์แรงจริงๆ ทั้งปู่ทั้งตามาตามคืนกันหมดเลย
พี่เจ :: แต่ลูกของเจ เจไม่คืนนะครับแม่
ผม :: ไม่มีวันที่ผมจะยกทีชเชอร์ให้ใครแน่ๆครับแม่
แม่พี่เจ :: โลกในความเป็นจริง เรายึดตัวทีชเชอร์ไว้กับเราไม่ได้หรอกลูก
เพราะจริงๆเราไม่ได้เกี่ยวข้องกับเค้าเลยเหมือนที่พ่อของเบลล์พูด
เราเพียงแค่รับหน้าที่ในการฟูมฟัก 1 ชีวิตให้เติบโต
พอถึงเวลาเค้าก็ต้องเดินไปตามหาครอบครัวของเค้า
แม่อยากให้เจกับแฟรงค์เปิดใจรับเรื่องจริงเหล่านี้ให้ได้
ผม :: แต่ทีชเชอร์เป็นลูกของพวกผมนะครับแม่
แม่พี่เจ :: แฟรงค์ลูก .. ความจริงคืออะไรแฟรงค์ก็รู้ใช่ไหมครับ
แต่อย่าคิดถึงเรื่องที่ยังมาไม่ถึงเลย ตอนนี้ทีชเชอร์อยู่กับเรา
เราต้องดูแลทีชเชอร์ดีๆนะ เข้าใจไหม ไปรับลูกลงมาเล่นข้างล่างได้แล้ว ป่านนี้งอแงแย่แล้วละ
พี่เจพยักหน้าให้ผม ผมเลยเดินขึ้นมารับทีชเชอร์ที่กำลังเล่นสนุกกับเฟรินส์กับน้ำน่าน
หนูจะรู้ไหมลูก ว่ามีคนตามจะเอาตัวหนูไปจากอกพ่ออกป๊า
ผมอุ้มทีชเชอร์มากอดไว้ ก่อนจะร้องไห้ออกมาจนเฟรินส์มันตกใจ
น้องเฟรินส์ :: ตัวร้องไห้ทำไม ใครทำไรตัวบอกเค้ามา
น้ำน่าน :: มึงเป็นไรแฟรงค์
ผมได้แต่ส่ายหัวไปมา แล้วกอดทีชเชอร์ไว้แนบอกแบบนั้น
ทำไม ... วันเวลาแห่งความสุขของผมกับพี่เจมันมีน้อยจัง
เหมือนจะมีช่วงเวลาสวีตหรือเที่ยวเล่นแบบคู่รักอื่นๆแค่ไม่กี่เดือนเอง
แล้วต้องมาเจอเรื่องราวแบบนี้ หนักๆ หน่วงๆใจแบบนี้มาเกือบปีแล้ว
เห้อออ ... นี้คือการพิสูจน์รักแท้หรือว่าอะไร??
ทำไมมันทรมานจังวะ??
---------------------------------------------
แฟรงค์เริ่มเหนื่อยแล้วหรอครับ???
สู้ๆกับพี่เจก่อนเนอะ =)
อีกไม่กี่ตอนแล้วน๊าาา
มาลุ้นเอาใจช่วยพี่เจน้องแฟรงค์ให้มีช่วงสวีตกันบ้างดีกว่า '
เย็นละนะค่าา อย่าลืมทานข้าวกันนะ
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์นะคะ
ติดตามกันไปจนจบเลยเนอะ อย่าทิ้งกันนะคะ >////<
-
โอ๊ยป้าเหนื่อยแทนค่ะ ใครๆก็มายื้แย่งเอาหนูทีชเชอร์ไป
ส่งให้หมอช่วยก่อนเถอะค่ะสุขภาพสำคัญที่สุด
แอบอิจปั้นสิบเบาๆ นั่นใช่ไนซ์ดาราหน้าใหม่และไม้ฉากนักเรียนนายร้อยหรือเปล่าน้า
-
:hao5: หน่วงมากกกกค่ะ โชกุนก็กลับมาแล้ว ไม่รู้ว่าจะมีใครรอคิดบัญชีบ้าง
ขอจบหวานๆนะคะมูเจ :katai1:
-
เฮ้ออออ. ทีชเชอร์จะได้ไปอยู่กะใครนะ. สงสารเจกะแฟรงค์ เลี้ยงมาตั้งแต่เกิด
-
เอานะ มานั่งเรียงตัวเลยแล้วกัน
ธีระ พ่อเบลล์ โชกุน เบลล์ ยิมด้วยแล้วกัน
ขอป้าโบกกระบาลเรียงไปเลยนะ รำคาญสุดๆ
ก่อนจะมายื้อๆแย่งๆหลานกันไปจัดการเรื่องลูกตัวเองให้เสร็จก่อนแล้วกัน
ลูกยังเลี้ยงให้ดีไม่ได้ก็อย่ามาพูดถึงเรื่องหลานเลย
ตราบใดที่ยังไม่รู้ตัวว่าอะไรเป็นอะไรแบบนี้
ถ้าโชกุนมันดีขึ้นอยากจะกลับตัวก็ไปดูแลทดแทนให้กับเบลล์เหอะ
แล้วถ้าหากว่าดีขึ้นจริงๆจะมาช่วยเลี้ยงลูกก็ได้อยู่แล้ว ทีชเชอร์จะได้มีพ่อ 3 แม่ 1 (เผลอ + พ่อมาอีก 1 คนถ้าหากว่าเบลล์มีแฟนใหม่)
เราเข้าใจแม่เจนะ เด็กที่โตมาโดยที่พ่อแม่เป็นรักร่วมเพศเดียวกันจะถูกจับตามอง นินทา กดดันตลอด ทำดีก็เสมอตัว พลาดไปนิดก็โดนรุม อีกอย่างแฟรงก์กับเจก็ไม่ได้เป็นผู้ร่วมสายเลือดถ้าหากว่าคิดเรื่องการพรากลูกมาจากพ่อแม่ตัวจริง
แต่ในกรณีนี้แฟรงก์กับเจที่เป็น Foster parent มีความพร้อมมากกว่าพ่อแม่ตามสายเลือดหลายขุม
ตัดสินใจได้ไม่ยากถ้าหากว่าต่างฝ่ายต่างต้องการสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเด็ก
โชกุนและเบลล์ไม่สามารถที่จะเลี้ยงทีชเชอร์ได้ในตอนนี้
ภาระก็จะตกไปอยู่กับผู้เป็นปู่ - ตายาย ซึ่งก็คือพี่เลี้ยงเด็ก
ลู๊บวงจรชีวิตเดิมๆที่โชกุน-เบลล์โตมาก็เกิดขึ้นอีก
พ่อโชกุนกับพ่อแม่เบลล์ขาดความสามารถในการอบรมบ่มนิสัย, การเลี้ยงดู (Nurturing)
การเลี้ยงเด็กจำเป็นต้องมีมากกว่าเงินกับความต้องการนะ
แก่กระโหลกกะลาจริงๆ
ครอบครัวโชกุน-เบลล์น่าจะเป็นผู้อุปถัมป์ด้านค่าใช้จ่ายโดยที่มีสิทธิในการมาพบปะทีชเชอร์ตามสมควร
ส่วนแฟรงก์กับเจก็เลี้ยงดูทีชเชอร์ต่อไป
ขออภัยที่พล่ามพอดีงานเราเกี่ยวกับพวกนี้อยู่อ๊ะ ของเลยขึ้น
ที่เอายิมมาโบกเพราะว่าหมั่นไส้มันเฉยๆ
นายร้อยนี่ไม้ฉาก แล้วดารานี่ไนท์หรือเปล่านะ?
คนเขียน I´m with you all the way!
-
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์เลยนะคะ
เจไม่ได้ตอบทีละคนแบบที่ผ่านมา ต้องขอโทษจริงๆ
พอได้อ่านคอมเม้นต์แล้วเจรู้สึกจริงๆว่าโลกเจกว้างขึ้นนะ
เพราะจากทุกๆอย่างที่เจเขียนลงไป
มันมีเรื่องราวต่างๆเกิดขึ้นจริงๆ
ซึ่งมันอาจจะไม่เป๊ะ 100%
แต่มันก็มีเค้าโครงจากเรื่องจริงทั้งนั้น
ทำให้เจสามารถตอบปัญหาเหล่านี้กับคนที่เข้ามาถาม
มาปรึกษาเจได้
ขอบคุณมากๆค่าาา =)
อย่าเพิ่งหมั่นไส้น้องอุ่นกับพี่ยิมเค้าเลยค่า
ตอนพิเศษของคู่นี้ รับรองมีหมั่นไส้กว่านี้แน่ค่าาาา >////<
-
ตอนแรกไม่มีใครต้องการ พอเวลานี้มาแย่งกัน
พ่อเจป๊าแฟรงค์เลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก ความรักความผูกพันมันเยอะมาก
เอาใจช่วยน้องทีชเชอร์ผ่าตัดปลอดภัยนะ ทุกคนสู้ๆ
-
ตอนท้ายๆ น้ำตาซึมเลย สงสารแฟรงค์กับเจ
แต่ก็บอกไม่ถูกนะว่าสุดท้ายแล้วทีชเชอร์ควรอยู่กับใคร T_T
ส่วนเรื่องโชกุน แค่ความสงสารไม่พอค่ะ ที่ผ่านมามันเลวร้ายเกินไป
ขอทำใจนานๆหน่อยกับการให้อภัย...
-
วันนี้เจไม่ได้แวะเข้ามาอัพนะคะ
พอดีไฟล์อยู่ที่ทำงาน
ยังไงพรุ่งนี้จะอัพให้น๊าา =)
ก็ฝากติดตาม ปั้นสิบและเพื่อนๆด้วยนะคะ
❥ Close Friend :: เพื่อนสนิท
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45492.0
แล้วพรุ่งนี้พบกับพี่เจน้องแฟรงค์กันเนอะ
คืนนี้ฝันดีค่าา =)
-
Ch 61 คุณปู่คุณตา || Frank ‘ Mode
ผมอุ้มทีชเชอร์แล้วก็ร้องไห้ไปอยู่แบบนั้น
น้องเฟรินส์กับน้ำน่านก็ทำได้แต่ยืนมอง เพราะผมเองร้องไห้ไม่หยุด
คือ มันถึงจุดหนึ่งที่ผมเหนื่อยมากๆครับ
มันคิดย้อนไปหมดว่าทำไมผมต้องมาเจอเรื่องราวแบบนี้
ทำไมผมไม่ได้ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆ
ทำไมผมไม่มีเวลาสวีตอะไรกับพี่เจเลย
ทำไมผมต้องมาเจอแต่เรื่องปวดหัวแบบนี้ด้วย
ผมเหนื่อย ..... เหนื่อยมากๆ
สักพักพี่เจก็เดินเข้ามาในห้อง ก่อนจะบอกให้น้องเฟรินส์เอาทีชเชอร์ไปข้างล่าง
ตอนแรกทีชเชอร์ก็ร้องไห้ที่น้องเฟรินส์ดึงออกจากอกผมไป
แต่ด้วยความที่น้องเฟรินส์เลี้ยงทีชเชอร์บ่อยเลยพอจะรู้ใจกันบ้าง
ปลอบทีชเชอร์จนหายร้องไห้งอแงได้ ก่อนที่ทีชเชอร์จะร้องไห้จนหอบ
พี่เจ :: น้ำน่าน เฟรินส์ พี่ฝากทีชเชอร์แป๊บนึงนะ เดี๋ยวพี่ลงไปรับ
น้ำน่านกับเฟรินส์รับคำของพี่เจ ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
พอ 2 คนนั้นออกจากห้องไปได้ พี่เจก็ดึงผมเข้าไปกอด
พี่เจ :: เหนื่อยแล้วใช่ไหม ไม่ไหวกับปัญหาต่างๆที่มันถาโถมเข้ามาแล้วใช่ไหมครับ
แล้วพี่เจก็ร้องไห้ ... กอดผมไปตัวเองก็ร้องไห้ซะตัวสั่นไปหมด
ผม :: เหนื่อยแล้วพี่เจ แฟรงค์ท้อแล้วละ ทำไมต้องมีแต่ปัญหา
พี่เจค่อยๆปล่อยผมออกจากอ้อมกอด ก่อนที่พี่เจจะเดินไปนั่งที่เตียงนอน
พี่เจ :: ถ้าแฟรงค์เหนื่อยแล้ว แฟรงค์กลับไปอยู่ที่บ้านก่อนไหม
ให้พี่เคลียร์เรื่องราวต่างๆตรงนี้ให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยกลับมาอยู่ด้วยกัน หรือเราจะแยกกันอยู่ก็ได้นะ
ผม :: ไม่เอาพี่เจ แฟรงค์แค่เหนื่อยเฉยๆ ไม่ได้อยากแยกกันอยู่กับพี่เจ
พี่เจ :: แล้วมันจะมีประโยชน์อะไรละแฟรงค์ อยู่ด้วยกันก็เหนื่อยแบบนี้
พี่มีแต่หาเรื่องราวมาให้แฟรงค์ต้องเหนื่อย ต้องล้าแบบนี้
แยกกันอยู่เหอะ เรื่องทีชเชอร์ เรื่องเบลล์ หรือโชกุน พี่จะจัดการเอง
ผมเดินเข้าไปกอดพี่เจไว้ แต่พี่เจก็ได้แต่ผลักผมออก
พี่เจ :: พี่คิดมาสักพักแล้วละ ว่าอยากจะแยกกับแฟรงค์อยู่
พี่สงสารแฟรงค์นะที่ต้องมาเสียเวลากับเรื่องที่เป็นของพี่
แฟรงค์กลับบ้านเหอะนะ แล้วให้มันลงตัวกว่านี้แฟรงค์ค่อยกลับมา
ผม :: พี่เจ .. ไหนเราสัญญากันว่าเราจะไม่ทิ้งกันไง
ปัญหาแค่นี้เราผ่านไปด้วยกันได้ แฟรงค์ขอโทษที่แฟรงค์พูดว่าเหนื่อยนะ แฟรงค์ขอโทษนะพี่เจนะ
ผมพยายามจะดึงพี่เจเข้ามากอด
แต่พี่เจก็ร้องไห้แล้วผลักผมออกไม่ยอมให้ผมกอดซะที
ผมพยายามมากๆ จนต้องดึงพี่เจเข้ามากอดแรงๆ
พี่เจ :: แฟรงค์ .. พี่เจ็บ ปล่อยได้แล้ว
ก็ยอมให้กอดดีๆดิวะ ทำไมต้องขัดขืนด้วยละเนี้ยยย –“-
ผม :: พี่เจหยุดดิ้นก่อนดิ จะได้ไม่เจ็บ
พี่เจไม่ดิ้นละครับ แล้วก็ไม่ได้ผลักผมออก
ผมกอดพี่เจไว้หลวมๆ ก่อนจะพูดกับพี่เจ
ผม :: แฟรงค์อะก็แค่เหนื่อย แค่น้อยใจบ้างที่ทำไมปัญหามันต้องเข้ามาแบบนี้
ไม่ได้เบื่อหรือเหนื่อยที่จะยืนข้างๆพี่เจ หรือจะเลี้ยงลูกเลย
แฟรงค์รักพี่เจนะ รักทีชเชอร์ด้วย ต่อให้เจออะไรมากกว่านี้แฟรงค์ก็ทนได้
พี่เจ :: พี่ไม่อยากให้แฟรงค์เหนื่อยนิ
พี่เจเอาหน้ามามุดๆตรงซอกคอผม แล้วก็พูดออกมา ... คือ จะดื้ออีกนะพี่เจเนี้ยย
ผม :: แต่แฟรงค์เต็มใจที่จะเหนื่อย ..
พอแล้วไม่เอาละไม่พูดแล้วเรื่องนี้ แล้วห้ามไล่แฟรงค์อีกนะ
ถ้าแฟรงค์ไปจริงๆจะเสียใจไหม
พี่เจ :: อืออ
ผม :: อืออ อะไรครับ
พี่เจ :: เสียใจสิ
ผม :: งั้นห้ามไล่อีกนะ ... ยิ่งเจอปัญหาเราก็ต้องยิ่งเข้าใจกัน นะครับ
พี่เจ :: เคยเสียใจไหมที่มาคบกับพี่
ผม :: ถามแบบนี้อีกละ ... เห้ออออ ไม่เคยเสียใจเลยพี่เจ แฟรงค์มีความสุขที่มีพี่เจนะ
พี่เจ :: ทุกวันนี้พี่แทบไม่ได้ทำหน้าที่แฟนเลยนะ แฟรงค์ยังจะรับได้หรอ
ผม :: โอ้ยยย พี่เจเนี้ยย งอแงอีกละ
พี่เจหยิกเข้ามาเต็มๆท้องผมเลยครับ ที่ผมไปว่าพี่เจงอแง
พี่เจ :: ก็งอแงเนี้ยแหละ รักไหมละ
ผม :: 555555 รักๆ เลิกร้องไห้ได้แล้วนะ
พี่เจค่อยๆดันตัวออกจากอ้อมกอดของผม
พี่เจ :: ถ้าไม่ไปไหนจริงๆ ก็ห้ามทิ้งกันนะ
ต่อให้เจอปัญหาอีกแค่ไหนห้ามทิ้งกัน สัญญาสิ
อะครับ … มาโหมดอ้อนๆก็ได้ด้วยแฟนผม
>//////< น่ารักกกก’
ผม :: สัญญาครับ .. ไม่ทิ้งกันแน่นอนนน =)
พี่เจโน้มหน้ามาจุ๊บปากผมเบาๆ 1 ที
พี่เจ :: อะให้รางวัลไว้ก่อน เคลียร์เรื่องพ่อเบลล์ได้เมื่อไหร่เดี๋ยวให้รางวัลอีก
โหยยยย … นี้มาสายอ่อยอีกละสินะพี่เจ
ตลอดดดอะ … ตั้งแต่คบกันจนวันนี้อ่อยตลอด
ผม :: งั้นไปหาพ่อพี่เบลล์เลยดีกว่า ป่ะ...
ผมทำท่าจะลุกขึ้น แต่พี่เจดึงตัวผมไว้
พี่เจ :: บทจะหื่นนี้ก็หื่นตลอดจริงๆนะ พอๆพรุ่งนี้ก็มาเชื่อสิ เห้ออออออ
พูดเสร็จก็ล้มตัวลงนอนหงายบนที่นอน
แล้วผมจะรอช้าอะไรละครับ พลิกตัวไปคร่อมพี่เจไว้สิครับ
5555+ จังหวะมา .. จะช้าทำไมละแฟรงค์เอ้ยยย
พี่เจ :: หื้มม จะทำอะไร ลงไปเลยย เดี๋ยวต้องไปรับลูกอีกนะ เฟรินส์จะนอนแล้วมั้งป่านนี้
ผม :: ไม่ได้ทำไรหรอกนะ นะ .. เฟรินส์ไม่นอนหรอก มันนั่งคุยกับน้ำน่านนั้นแหละ
พี่เจเลยเลื่อนมือที่ดันอกผมไว้ไปเล่นผมผมแทน
พี่เจ :: แล้วเราจะทำไงดีอะเรื่องพ่อของเบลล์ แฟรงค์ว่าพ่อเบลล์จะเอาทีชเชอร์ไปจริงๆไหม
พูดต่อเลยครับพี่เจ … พี่เจก็ยังพูดไปเรื่อยแหละครับ
ผมก้มลงใช้ปากจูบเบาๆที่หน้าท้องพี่เจ ก่อนจะค่อยๆจูบไซร้ไปทั่วหน้าท้อง
พี่เจเอามือเล่นผมของผมอยู่แบบนั้น ปากก็ยังพูดเรื่องพ่อพี่เบลล์ต่อ
จนผมใช้ลิ้นเลียตรงยอดอกของพี่เจ มืออีกข้างก็เลื่อนมาบีบเค้นที่หน้าอกอีกข้าง
พี่เจ :: อ๊ะ .. อื้มม แฟรงค์ นะ ไหน ไหนบอกไม่ทำไง
จากมือที่เล่นๆผมของผมอยู่ กลายมาจิกเบาๆ
หื้มม ,, แบบนี้จะให้หยุดหรือจะให้ทำต่อครับพี่เจ
ผมหยอกเอินที่ยอดอกของพี่เจทั้งสองข้าง ก่อนจะเลื่อนไปไซร้ซอกคอขาวๆ
ก่อนจะเลื่อนหน้ามาจ้องตาพี่เจไว้
ผม :: ไม่ทำหรอกนะ .. แค่อยากหยอกเล่นเฉยๆ
พูดจบก็ก้มลงไปงับเล่นที่ปลายจมูกพี่เจ
พี่เจได้แต่หัวเราะกลับมา
พี่เจ :: แน่ใจใช่ไหมที่บอกว่าเล่น แต่ตรงนั้นของแฟรงค์มันไม่เล่นนะ
555555+ โกหกได้ทุกอย่างครับ ยกเว้นเจ้าลูกชายของผม
รู้สึกมันจะบอกความต้องการชัดเจนเกินไปหน่อยละ
ผม :: พอๆกันแหละนะ ของพี่เจก็ใช่ย่อยที่ไหน
พี่เจ :: งั้นช่วยพี่หน่อยสิ
โหยยย พูดมาแบบนี้แล้วส่งสายตาแบบนี้มาให้ จะช้าทำไมละครับ
( เบนกล้องไปที่โคมไฟหัวเตียงแป๊บบบ >////< )
ผ่านช่วงเวลาร้อนแรงไปแล้ว .. ผมลุกไปอาบน้ำก่อนจะลงไปรับลูก
แต่พอเปิดห้องมาก็เห็นว่าไฟมืดหมดแล้ว สงสัยเฟรินส์พาทีชเชอร์ไปนอนด้วยแล้วแน่ๆ
ผมเลยเดินเข้าห้องมาก็เป็นจังหวะเดียวที่พี่เจเดินออกจากห้องน้ำมาพอดี
อีกละเสื้อนอนตัวนี้ ตั้งแต่ก่อนคบกันจนวันนี้
พี่เจก็ชอบใส่เสื้อนอนแบบเดิมๆ
เสื้อกล้ามคอกว้างๆ คว้านลึกไปยันหน้าท้อง
ถ้าใส่แบบนี้ไม่ใส่ดีกว่าไหมครับแฟนนน …
ผม :: ใส่เสื้อแบบนี้ถอดเถอะ
พี่เจ :: หึหึ รู้เลยในหัวนี้คิดไปไหน
พี่เจเอาผ้าเช็ดตัวไปตากไว้ที่ระเบียงห้อง ก่อนจะมาล้มตัวนอนข้างๆผม
พี่เจ :: ลูกนอนกับเฟรินส์หรอ
ผม :: อืมม ครับ
พี่เจ :: งั้นปิดไฟนอนเถอะ พรุ่งนี้พี่ต้องเข้าบริษัทป๊าตอนเช้า เที่ยงๆพี่จะกลับมานะ
ผม :: ก็ทำงานให้เสร็จก่อนก็ได้นะพี่ เพราะพรุ่งนี้แฟรงค์ไม่มีเรียน
พี่เจ :: ครับๆ
ผมปิดไฟแล้วดึงพี่เจเข้ามานอนกอด
ผม :: แล้วเรื่องทีชเชอร์จะเอาไงครับ
พี่เจ :: รอให้ทีชเชอร์ผ่าตัดผ่านไปก่อน แล้วเราค่อยคิดเรื่องต่อจากนี้กัน
ผม :: อืมมม ... เราต้องให้ทีชเชอร์ไปอยู่กับครอบครัวจริงๆของทีชเชอร์ใช่ไหม
พี่เจ :: พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน .... บางทีเพื่อตัวทีชเชอร์เองเราอาจจะต้องทำแบบนั้นก็ได้
ไม่มีเสียงคุยของผมและพี่เจต่อจากนี้แล้ว
มีเพียงความเงียบ … ที่ต่างคนต่างอยู่ในความคิดของตัวเอง
ก่อนจะนอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า .......
กว่าจะผ่านคืนวันอลหม่านไปได้ ....
เห้ออ ผมนี้เหมือนช่วงชีวิตจะลดหายไปหลายปี
เรื่องเมื่อคืนก็สรุปได้ว่า เหนืออื่นใดนั้น เราต้องนึกถึงสุขภาพของทีชเชอร์ก่อน
ซึ่งจะผ่าตัดอีกใน 2 เดือนข้างหน้า เรื่องอื่นค่อยว่ากันครับ
ผมตื่นนอนมาเกือบๆ 10 โมงเช้าครับ
พี่เจตื่นก่อนตั้งแต่ 7 โมงเช้าละเพราะวันนี้พี่เจต้องเข้าบริษัท
ใกล้จะเสร็จสิ้นกับการฝึกงานละครับ
แต่ต้องมาเก็บวิชาเล็กๆน้อยๆในเทอม 2 อีกนิดหน่อย
ส่วนผมใกล้สอบมิดเทอมครับ ,, ต้องเร่งอ่านหนังสือหน่อยละ
รู้สึกหลังๆมาเจอเรื่องโน้นเรื่องนี้เยอะไป ทำให้การเรียนผมใส่ใจน้อยลงจริงๆ
พอล้างหน้าล้างตาเสร็จก็เดินลงมาชั้นล่าง
เจอน้องเฟรินส์ พี่ปิ่น และหมอเปอร์กำลังนั่งเล่นกับทีชเชอร์อยู่
น้องเฟรินส์ :: ตัวๆ วันนี้เค้าจะกลับบ้านละนะ ม๊ากับป๊าบอกเข้ามาหาไม่ได้นะวันนี้ต้องพาอาม่าไปหาหมอ
ผม :: อืมๆ เดี๋ยววันอังคารเค้าเลิกเร็ว ว่าจะกลับไปนอนบ้านเหมือนกัน คิดถึงอาม่า
หมอเปอร์ :: มึงยังมีบ้านหรอวะ เห็นอยู่แต่บ้านพี่เจ 5555+
ผม :: แหม่ ,, หมอเปอร์ครับ ผมมีลูกละนะครับ ก็ต้องเลี้ยงลูกสิครับ มึงแซวซะกูเสียหลักเลยนะ
พูดเสร็จผมก็ไปคว้าเจ้าตัวเล็กที่ยื่นมือมาจะให้ผมอุ้มมาอุ้มมากอดมาฟัดให้หนำใจ
ไม่ได้นอนด้วยกันตั้ง 1 คืน คิดถึงเนื้อนิ่มๆของหนูจังเลยลูกสาวป๊า
พอผมอุ้มทีชเชอร์ก็มาเอาหน้ามามุดๆอกผมใหญ่เลย สงสัยง่วงแล้วแน่ๆ
ผม :: เดี๋ยวมานะ เอาทีชเชอร์นอนก่อน สงสัยจะง่วง
ผมเลยอุ้มทีชเชอร์เดินเล่นไปมา ตบหลังเบาๆ กล่อมให้ทีชเชอร์นอน
คนเป็นพ่อเป็นแม่นี้เหนื่อยจริงๆนะครับ ผมนี้แทบจะยอมแพ้
เพราะรัก รักเด็กน้อยคนนี้มากจริงๆ ผมยอมทิ้งชีวิตวัยรุ่นของผมได้เลย
ผมพาทีชเชอร์มาเดินเล่นในสวนหน้าบ้าน ทีชเชอร์กำลังจะหลับเลยครับ
เสียงกริ่งหน้าบ้านก็ดังซะก่อน
ผมเลยเดินไปชะโงกหน้าดูใกล้ๆ เป็นพี่เบลล์กับคุณพ่อ
หึหึ มากันตอนที่พี่เจไม่อยู่อีกนะ แม่พี่เจกับป้านวลก็ไปตลาด
เอาไงละแฟรงค์เอ้ยยยย TT
น้องเฟรินส์เดินออกมาหาผม ถามว่าใครมา พอเห็นพี่เบลล์กับคุณพ่อเดินเข้ามา
ก็ทำท่ายกมือเป็นรูปโทรศัพท์ ผมเลยพยักหน้าให้
หวังว่าผม 2 คนพี่น้องจะเข้าใจตรงกันนะว่าให้โทรหาพี่เจ 5555+
พิสูจน์ความเป็นพี่เป็นน้องกันเลยนะงานนี้
พี่เบลล์ :: กำลังจะหลับหรอแฟรงค์ พี่ขออุ้มได้ไหม
ผม :: ครับพี่เบลล์ เดี๋ยวแป๊บนะ
ผมเปลี่ยนท่าอุ้มทีชเชอร์ ก่อนจะส่งให้พี่เบลล์อุ้มต่อ
แต่เจ้าหนูทีชเชอร์ที่ไม่คุ้นหน้าพี่เบลล์อยู่แล้ว บวกกับอารมณ์งอแงจะหลับ
เลยร้องไห้จ้าเลยครับ
ผมรีบเอากลับมากอดโอ๋ๆให้หยุดร้อง แล้วก็กล่อมให้นอน
ผม :: เดี๋ยวรอตื่นให้อารมณ์ดีก่อนนะครับพี่เบลล์ งอแงจะหลับนะครับ
พี่เบลล์ :: จ๊ะไม่เป็นไร งั้นพี่เข้าบ้านก่อนนะ
พี่เบลล์พูดเสร็จก็ชวนคุณพ่อเข้าบ้าน
ผมก้มหัวให้พ่อพี่เบลล์ เพราะยกมือไหว้ไม่ได้อุ้มทีชเชอร์อยู่
น้องเฟรินส์เตรียมขนมและน้ำดื่มมาให้พี่เบลล์กับคุณพ่อแล้ว
ผมกล่อมทีชเชอร์เกือบ 10 นาทีครับ เจ้าหญิงตัวน้อยของผมก็หลับสนิท
ผมเลยอุ้มทีชเชอร์ไปนอนบนที่นอนในห้องรับแขก
พี่ปิ่นเบาเสียงทีวีลง ก่อนจะบอกผมว่าจะออกไปซื้อข้าวมากิน
เดี๋ยวจะซื้อมาเผื่อ แล้วเดินออกไปกับหมอเปอร์ และน้องเฟรินส์
เอิ่มม คือ ทิ้งผมกันหมดเลยสินะ
ผมนั่งลงตรงโซฟาที่ใกล้กับที่นอนทีชเชอร์
พี่เบลล์กับคุณพ่อกำลังดูอัลบั้มรูปทีชเชอร์ที่ผมถ่ายแล้วล้างออกมาจัดใส่อัลบั้มไว้
คือทีชเชอร์ตอนนี้ 8 เดือนกว่า ผมมีอัลบั้มลูกจนจะ 100 เล่มละครับ
ล้างไว้แต่ละวันแต่ละเดือน แต่ทุกๆวันคือต้องถ่ายครับ แล้วจะเก็บไว้เขียนบันทึกในแต่ละวัน
พ่อพี่เบลล์ :: เลี้ยงยากไหม
ผม :: ห๊ะ,, อ่อทีชเชอร์นะหรอครับ ไม่ยากครับ แต่จะงอแงเวลาที่เค้าไม่สบายตัวนะครับ
พ่อพี่เบลล์ :: แล้วรู้ว่าป่วยนานหรือยัง
ผม :: ก็ตอนนั้นประมาณ 5 เดือนครับที่รู้
พ่อพี่เบลล์ :: แล้วนี้เรายังเรียนอยู่หรือเปล่า
พี่เบลล์หันมามองหน้าผม เหมือนจะบอกว่าขอโทษเบาๆ
ผมได้แต่ยิ้มกลับไปให้พี่เบลล์ .. เอาวะแฟรงค์ หนักกว่านี้ก็ผ่านมาได้ละ
แค่นี้เอง แค่เจอกับคุณตาตัวจริงของทีชเชอร์เอง TT
ผม :: เรียนอยู่วิศวะ ปี 1 ครับ
พ่อพี่เบลล์ :: อ้าวว เจก็เรียน เราก็เรียนแล้วใครเลี้ยงลูกละ
ผม :: ปกติจะมีพี่เลี้ยงครับ มาเช้าเย็นกลับ แล้วตอนเย็นจะเป็นผมกับพี่เจเลี้ยงกันเอง
มีคุณแม่พี่เจ กับม๊าผมแวะมาเลี้ยงด้วย
พ่อพี่เบลล์ :: ไหวหรือไงเรา ไหนจะเรียนอีก แล้วมีปัญหาเรื่องเงินไหม
ผม :: ไม่มีครับ ตอนนี้เรื่องเงินเป็นเงินของแม่พี่เจกับม๊าผมครับ
แต่เดี๋ยวผมจบปี 4 จะเป็นเงินของผมกับพี่เจทั้งหมดครับ
พ่อพี่เบลล์ :: อืมมมม ถ้ามันหนักก็ให้เบลล์เอาไปเลี้ยงเถอะ
ผม :: ไม่หนักครับ เรื่องนี้เอาเหมือนที่คุณแม่พี่เจบอกเถอะครับ
ให้ทีชเชอร์ผ่าตัดก่อน แล้วค่อยคุยกันอีกทีนะครับ
พี่เบลล์ :: พ่อคะไหนเราจะไม่คุยเรื่องนี้ไง พ่อบอกจะมาเล่นกับหลานไม่ใช่หรอ
พ่อพี่เบลล์ :: อืมม พ่อรู้แล้ว
มาคราวนี้คุณพ่อพี่เบลล์ดูสงบกว่าเดิมครับ สงสัยพี่เบลล์คุยกับคุณพ่อมาแล้ว
ผมเห็นพ่อพี่เบลล์มองไปที่ทีชเชอร์บ่อยๆ
5555+ หลงเสน่ห์เข้าหนูน้อยเข้าแล้วละสิ
-
ต่อ //////
ระหว่างที่ผมนั่งคุยกันเรื่องทีชเชอร์ และดูรูปทีชเชอร์ไปเรื่อยๆ
พี่เจก็ขับรถเข้าบ้านมา แล้ววิ่งเข้าบ้านมาอย่างหน้าตื่น
พี่เจ :: เบลล์!!
หื้มม เรียกผมก่อนได้ไหมมมมพี่เจ TT’ เรียกพี่เบลล์ก่อนอีกละนะ
พี่เบลล์ :: อะไรเจ เบาๆสิลูกจะตื่น
บทสนทนานี้คือแบบ .. เห้ยยยแฟรงค์ๆ อย่าคิด อย่าคิด
ผมสะบัดหัวเอาความคิดบ้าๆนั้นออกไป
ก่อนจะมองไปที่น้องเฟรินส์ พี่ปิ่น และหมอเปอร์ที่เดินตามเข้ามา
พี่เจ :: พ่อโชกุนมา
ผม / พี่เบลล์ :: ห๊า!!
เอาละสิ … อลหม่านอีกแล้วบ้านหนูทีชเชอร์
น้องเฟรินส์ พี่ปิ่น หมอเปอร์ทำหน้าแบบ....อธิบายไม่ถูกเลยครับ
ผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกันตอนนี้
คือ จะมาทำไมกันครับบบบ …. กูเหนื่อยนะเว้ยยย!!!
พ่อพี่เบลล์ :: ใครกันโชกุน
นั้นไง … ถามตรงประเด็นเลยนะครับ
พี่เบลล์ :: พะพ่อพ่อของทีชเชอร์
เงียบครับ ... เงียบกันทั้งบ้านเลยตอนนี้
พ่อพี่เบลล์ :: อืมม ก็เชิญเค้าเข้ามาสิ วันนี้มีพ่ออยู่
ยังไงๆก็มีผู้ใหญ่อยู่ตั้ง 1 คน เค้าคงไม่ทำอะไรหรอก
พ่อพี่เบลล์นิ่งกว่าที่คิดครับ... พี่เจหันมามองหน้าผมเหมือนจะถามว่าควรทำไง
ผมเลยเดินเข้าไปหาพี่เจ ..
ผม :: คุณธีระมากับใครอะพี่
พี่เจ :: เมื่อกี้ตำรวจโทรเข้ามา บอกว่าคุณธีระขอเข้ามาคุยกับเรา โดยที่ตำรวจจะมาด้วย
ผม :: งั้นก็คงเบาใจได้แหละนะ แต่ม๊ากับป๊าแฟรงค์มาไม่ได้นะ แม่พี่เจคนเดียวจะไหวไหมอะ
พี่เบลล์ :: ยังมีพ่อพี่อีกคนนะแฟรงค์
โอ้ยย ตกใจหมดพี่เบลล์ … อยู่ๆก็มายืนข้างหลัง
พี่เจ :: แล้วพ่อเบลล์ละ จะมายื้อแย่งทีชเชอร์ไปจากเจอีกไหม
เจรับปัญหาหลายทางไม่ไหวหรอกนะเบลล์
พี่เบลล์ :: อืมม พ่อเบลล์ไม่แย่งทีชเชอร์ไปหรอก... สำหรับตอนนี้อะนะ
พี่เจ :: โหววว .. เบลล์ ไม่ได้สบายใจขึ้นเลย
พี่เจเอามือกุมหัว ก่อนจะถอนหายใจออกมา
พี่เจ :: เห้ออ เอาวะ .. จะเกิดอะไรก็เกิดเหอะ
ผมเลยเอื้อมเอามือไปจับมือพี่เจไว้
ผม :: ผ่านมันไปด้วยกัน =)
ส่งยิ้มให้กำลังใจกันครับ พี่เจบีบมือผมตอบกลับมา
เพื่อบอกให้รู้ว่า .. ผม 2 คนจะผ่านมันไปด้วยกัน
พี่เบลล์ :: นี้ถ้าเวลาปกติเบลล์จะแซวนะ แต่ตอนนี้แซวไม่ไหว
โน้นน มากันแล้วมั้ง รถตำรวจจอดหน้าบ้านเลย
ผมกับพี่เจหันไปดู ก็จริงครับ .. รถตำรวจมาจอดที่หน้าบ้านละ
พี่เจ :: นั่งคุยในสวนละกันนะ แฟรงค์บอกให้เฟรินส์ กับปิ่นพาลูกไปนอนข้างบน
แล้วให้เปอร์อยู่ข้างล่างๆคอยดูแลเรื่องคนเข้าออกบ้านกับแฟรงค์นะ
ส่วนเบลล์ บอกให้คุณพ่อใจเย็นๆที่สุดเท่าที่พ่อจะทำได้ อย่าเพิ่งทำให้มันแย่ลงไปกว่านี้ เจขอละนะ
พี่เบลล์พยักหน้า ก่อนจะเดินไปหาพ่อ
ส่วนผมได้แต่จับมือพี่เจไว้ .. แล้วเดินไปทำตามที่พี่เจสั่ง
พี่เจไปเปิดประตูบ้าน ต้อนรับคุณตำรวจกับคุณธีระเข้ามานั่งที่สวน
สักพักพ่อพี่เบลล์กับพี่เบลล์ก็มานั่งด้วย
ฮือออ ,, โต๊ะใหญ่กลางสวนกลายเป็นว่ามีแต่คนที่ชวนให้เครียดมานั่งรวมกันจริงๆ
พี่เจ :: คุณลุงครับ ( คุณตำรวจรู้จักกับคุณแม่พี่เจ เลยเรียกว่าคุณลุง)
คนนี้พ่อของเบลล์ครับ แล้วนี้เบลล์แม่ของทีชเชอร์ครับ
คุณตำรวจ :: อ่อๆ สวยขึ้นเยอะเลยนะหนูเบลล์ เจอกันครั้งก่อนที่โรงพักกับที่โรงพยาบาลยังไม่สดใสขนาดนี้
พี่เบลล์ :: สวัสดีคะ อากาศที่เมืองนอกดีนะคะ เลยดูสดใสขึ้น
คุณตำรวจ :: สวัสดีครับ มาเยี่ยมหลานสาวหรอครับ กำลังน่ารักน่าชังนะครับ
คุณตำรวจหันมาทักทายพ่อพี่เบลล์ พ่อพี่เบลล์เลยได้แต่ยิ้มแทนคำตอบครับ
คุณตำรวจ :: คุณแม่ไปไหนละเจ
พี่เจ :: ไปซื้อของนะครับ เดี๋ยวสักพักคงจะกลับมา
คุณตำรวจ :: อืมม งั้นลุงขอเข้าเรื่องก่อนเลยนะ เดี๋ยวคุณธีระเค้าต้องรีบไปธุระทีอื่นอึก
พี่เจ :: ครับว่ามาเลยครับ
ตอนนี้ผมยืนอยู่ข้างหลังพี่เจ ที่นั่งใกล้ๆกับคุณตำรวจ
คุณตำรวจ :: จากเรื่องที่เจไปแจ้งความลงบันทึกประจำวันไว้
เรื่องที่คุณธีระเข้าไปข่มขู่จะเอาตัวหลานสาวไปนั้น ตอนนี้คุรธีระเข้ามายอมรับแล้วว่าทำผิดจริง
ซึ่งตรงนี้เราจะขยายผลดำเนินคดีตามกฎหมายต่อไป แต่ทางคุณธีระ
ซึ่งมีศักดิ์เป็นคุณปู่โดยแท้จริงของทีชเชอร์ ซึ่งได้เอาผล DNA ของโชกุนลูกชาย
และของหนูทีชเชอร์ไปตรวจแล้วนั้นมายื่น
ซึ่งผลเป็นยังไงเราก็ทราบกันดีเนอะ ... ขออำนาจในการดูแลและเลี้ยงดูหนูทีชเชอร์เองทั้งหมด เรื่องนี้เจจะว่ายังไง
พี่เจ :: จริงอยู่ครับที่ทีชเชอร์เป็นลูกของโชกุน ซึ่งตรงนี้ทางเราไม่เคยปิดบังมาตั้งแต่ต้น
แต่เรื่องของสิทธิ์การเลี้ยงดูในตอนนี้มันอยู่กับพ่อที่เซ็นรับบุตรในทางกฎหมายหรือเปล่าครับ
เพราะพูดจริงๆตามกฎหมายแล้ว ทีชเชอร์เป็นลูกของเจและเบลล์โดยถูกต้องครับ
คุณธีระ :: แต่ก็ยังไม่ใช่พ่อที่สืบเชื้อสายโดยตรงไม่ใช่หรอครับ
พ่อพี่เบลล์ :: ถ้าพ่อที่สืบเชื้อสายมาโดยตรงมันจะฆ่าลูกตั้งแต่ในท้อง ผมว่าไม่ต้องนับดีกว่าไหมครับ
เหอๆ ใจเย็นๆกันดีไหมครับ อย่าเพิ่งมองกันแบบนั้นเลย
คุณธีระ :: แล้วคุณตาละครับ มาหาหลานตอนนี้คืออะไร
ทำไมไม่มาตั้งแต่เกิด หรือเห็นว่าเด็กมันน่ารักดีเลยจะมารับเอาไปครับ
พ่อพี่เบลล์ :: ผมไม่คิดจะพรากพ่อพรากลูกเค้าหรอกครับ แค่แวะเวียนมาหาหลานมาชื่นใจเท่านั้นเอง
เห้ยย ,, พ่อพี่เบลล์พูดจริงๆใช่ไหมม >//////<
ผมกับพี่เจหันมามองหน้ากัน แล้วส่งยิ้มให้กัน
อย่างน้อยก็สบายใจไป 1 ทางแล้ววว ‘
คุณธีระ :: ก็คุณจะเอาปัญญาที่ไหนเลี้ยงหลานละครับ
อยู่เมืองนอกคงอดๆอยากๆไม่ได้มีเงินพอจะรับหลานไปเลี้ยงได้สินะครับ
พ่อพี่เบลล์ :: กิจการผมไม่ใหญ่หรอกครับ พอมีพอกิน พอเลียงดูลูกน้องกับครอบครัวแค่ 30-40 คนเท่านั้น
เอิ่มมม ,, นี้คุณตาคุณปู่จะข่มกันว่าใครรวยกว่ากันหรอครับ???
คุณตำรวจ :: เรื่องใครรวยกว่ากันนั้นผมว่าเอาไว้คุยกันวันหลังละกันนะครับ
เรื่องผล DNA และการยื่นฟ้องร้องเรื่องการดูแลทีชเชอร์นั้น
ผมว่าทางคุณธีระปรึกษาทนายก่อนนะครับ แล้วค่อยยื่นต่อศาล
เพราะตอนนี้ยังไงทางคุณเจที่ดูแลทีชเชอร์มาตลอด
และเป็นพ่อที่ถูกต้องตามกฎหมายมีสิทธิ์มากกว่าอยู่แล้วครับ
เพราะโชกุนที่เป็นพ่อตามสายเลือดนั้นก็ไม่สามารถจะดูแลตัวเองได้ น้ำหนักในชั้นศาลน่าจะน้อยอยู่นะ
คุณธีระ :: แล้วผมจะพยายามคุยกับทนายอีกที แต่อีกเรื่องที่ผมอยากมาตกลงด้วย
คุณตำรวจ :: เรื่องอะไรครับ พูดกันได้เลย นี้ก็คนกันเองทั้งนั้น
คุณธีระ :: ผมขอให้ทางเจกับแฟรงค์พาทีชเชอร์ไปเยี่ยมโชกุนบ้างได้ไหมครับ
ผม / พี่เจ :: ไม่ครับ
คุณธีระ :: แค่ไปเยี่ยม เอาตำรวจไปด้วยก็ได้ ตอนนี้โชกุนกำลังฟื้นฟูเรื่องร่างกาย
ผมอยากให้เค้าได้สัมผัสกับลูกสาวบ้าง เผื่อจะมีกำลังใจมากกว่านี้
พี่เบลล์ :: แต่สิ่งที่โชกุนได้ทำ ก็ไม่สมควรได้รับกำลังใจหรือสัมผัสอะไรจากทีชเชอร์นิคะ
คุณคงยังไม่ลืมว่าเค้าเกือบฆ่าลูกของเค้าเอง
คุณธีระ :: มันผ่านมาเกือบ 2 ปีแล้วเบลล์ ให้อภัยคนที่ล้มบ้าง
พี่เจ :: พูดง่ายนิครับ แล้วช่วงวันเวลาที่โชกุนทำร้ายเบลล์ละครับ คุณตอบแทนเบลล์เค้ายังไงบ้าง
ผม :: จะมาแย่งลูกไปอีก ผมว่าไม่เหมาะมั้งครับ
คุณตำรวจ :: เอานะ ใจเย็นๆกันก่อนนะ
ระหว่างที่ต่างฝ่ายต่างเงียนกันอยู่ น้องเฟรินส์ก็อุ้มทีชเชอร์มายื่นให้ผม
น้องเฟรินส์ :: ร้องไห้อะเอาไม่อยู่ กลัวจะหอบซะก่อนเลยเอามาส่งให้
ผมยื่นมือไปรับทีชเชอร์มาอุ้ม แต่เจ้าหนูน้อยพอเห็นหน้าผมกับพี่เจก็ยิ้มร่าเลยครับ
แถมยังส่งเสียงอ้อแอ้ๆจะให้พี่เจอุ้มต่ออีก
พี่เจเลยเอาทีชเชอร์ไปอุ้มต่อ ทุกๆสายตาบนโต๊ะหันมามองทีชเชอร์ที่ยิ้มร่าเริง
แล้วกำลังหยอกล้อเล่นกับพี่เจอย่างสนใจ
พ่อพี่เบลล์ :: คุณธีระ คุณบอกว่าโชกุนลูกคุณเป็นพ่อแท้ๆของทีชเชอร์ใช่ไหม
คุณธีระ :: ครับ
แปลกแหะ .. คราวนี้มาสงบมากไม่มีมาดมาเฟียแบบครั้งก่อนๆ
พ่อพี่เบลล์ :: คนเป็นพ่อ .. สิ่งที่อยากเห็นคือความสุขของลูกใช่ไหมคุณ
คุรธีระ :: อืมม
พ่อพี่เบลล์ :: วันที่ผมรู้ว่าเบลล์ต้องเผชิญเรื่องเลวร้ายอะไรมาบ้าง
จนมียายหนูคนนี้ออกมา ผมแทบจะตายให้ได้ รู้สึกว่าผมเลี้ยงลูกได้ไม่ดีพอ
ทำให้ลูกเจอกับโชคชะตาแย่ๆแบบนี้
พ่อพี่เบลล์พูดไปก็เริ่มเสียงสั่นๆไป
พ่อพี่เบลล์ :: ผมก็คิดจะดึงทีชเชอร์ไปอยู่กับผมที่เมืองนอกเหมือนกัน
แต่คุณลองคิดดูสิในเมื่อเราทำร้ายลูกเราให้เป็นแบบนี้แล้ว
เราจะดึงหลานเราไปทรมานอีกทำไม คุณคิดว่ายายหนูไปอยู่กับพวกเรา เค้าจะยิ้มแย้มแบบตอนนี้ไหม
พูดเสร็จก็ยื่นมือมาจับมือยายหนูไว้ .. ยายหนูไม่ร้องไห้งอแง แต่ส่งยิ้มร่าและยื่นๆมือไปให้พ่อพี่เบลล์อุ้ม
โอ้ยยย ลูกสาวป๊า … ทำไมรู้งานอย่างงี้ลูก
พ่อพี่เบลล์เพิ่งได้อุ้มหลานครั้งแรกครับ น้ำตาไหลเลย
เจ้าตัวเล็กไม่รู้เลยว่าคุณตากำลังร้องไห้ ก็หัวเราะกรี๊ดกร๊าดดอยู่ในอ้อมกอดตา
พี่เบลล์ก็ร้องไห้ไปกับคุณพ่อด้วย
ผมหันไปมองคุณธีระที่ตอนนี้ก็น้ำตาคลอเบ้าตาเหมือนกันละครับ
พ่อพี่เบลล์ :: เรา 2 คนเลี้ยงลูกกันมาอย่างผิดพลาด ... เราไม่ทำร้ายหลานเราดีกว่าไหมครับคุณธีระ
พูดจบพ่อพี่เบลล์ก็เดินอุ้มทีชเชอร์ไปยื่นให้คุณธีระอุ้ม
ผม กับหมอเปอร์นี้เตรียมมองประตูทางออกเลยครับ
กลัวคุณธีระจะอุ้มหลานหนีไป แต่ผมลืมคิดไปตำรวจอยู่เต็มบ้านคุณธีระคงไม่กล้าทำแบบนั้นแน่ๆ
คุณธีระยื่นมือมารับทีชเชอร์ไปอุ้ม ... ยายหนูของผมที่เคยกลัวคนแปลกหน้า
กลับหัวเราะชอบใจที่คุณตายื่นตัวเองไปให้คุณปู่อุ้ม
คุณธีระอุ้มทีชเชอร์ไว้ ก่อนจะค่อยๆมองมาทางผม พี่เจ และเบลล์
และมองทีชเชอร์อีกครั้ง
แล้วกอดทีชเชอร์ไว้ กอดซะผมกลัวลูกจะร้องครับ
แต่ทีชเชอร์กลับซบลงไปที่อกของคุณปู่
ก่อนนะนอนเล่นมือตัวเองไปอย่างอารมณ์ดี
นี้ลูกสาวผม ... เกิดมาเพื่อเป็นนางฟ้าจริงๆครับ
พ่อพี่เบลล์ :: อย่าพรากความสุขของใครอีกเลยคุณธีระ มาทำหน้าที่ปู่ หน้าที่ตากันดีกว่าครับ
พ่อพี่เบลล์เดินกลับมากอดพี่เบลล์ไว้
โอ้ยย .. ผมแทบจะกลั้นน้ำตาไม่ไหวครับ กับภาพตรงหน้า
พี่เจเอื้อมมือมาจับมือผม ที่จับบ่าพี่เจไว้
อืมม ... มันจะผ่านไปได้ด้วยดีนะพี่เจ =)
คุณตำรวจ :: พวกคุณน่าจะตกลงกันได้นะครับ
ผมมองภาพนี้แล้วอยากกลับบ้านไปกอดหลานสาวบ้างแล้วละ
คุณธีระ คุณจะเอายังไงต่อไปครับ
คุณธีระ :: ผมไม่ยื้อแย่งทีชเชอร์ไปก็ได้ครับ แต่อยากให้พวกคุณเห็นใจผม
ให้โอกาสลูกชายผมได้กอดลูกสาวเค้าสักครั้งได้ไหมครับ
พี่เบลล์ :: เจ แฟรงค์ .. เรื่องนี้เบลล์ยกให้เจกับแฟรงค์ตัดสินใจนะ
เพราะเจกับแฟรงค์เป็นทั้งพ่อทั้งแม่และเป็นทุกๆอย่างของทีชเชอร์
เบลล์เชื่อทุกๆอย่างที่เจกับแฟรงค์เลือก
พี่เจหันมามองหน้าผมเหมือนจะถามหาคำตอบ ....
แต่แม่พี่เจก็เดินเข้ามาซะก่อน
แม่พี่เจ :: ให้ฉันได้คุยกับลูกๆก่อนได้ไหมคะ
ผมหันไปมองก็เห็นแม่พี่เจยิ้มให้ แล้วพยักหน้าบอกให้รู้ว่าตามมาในบ้าน
5555+ นี้คุยกันผ่านกระแสจิตครับ รับรู้ได้ทางการแสดงออก
ผมกับพี่เจเลยเดินตามแม่เข้าบ้าน
ผมหันไปมองภาพตรงหน้าอีกครั้ง นั้นคือครอบครัวที่แท้จริงของทีชเชอร์ครับ
คุณปู่อุ้มทีชเชอร์อยู่ ส่วนคุณตากับคุณแม่ก็หยอกล้อเล่นกับทีชเชอร์ใกล้ๆ
ทีชเชอร์จะมีความสุขใช่ไหมถ้าได้อยู่กับครอบครัวที่แท้จริง?????
--------------------------------------------------------
เจกับแฟรงค์จะตัดสินใจยังไงต่อไป ... ติดตามกันต่อไปนะคะ
ใกล้จะจบแล้วเนอะ ,,
ยังไงต้องขอบคุณจริงๆสำหรับคอมเม้นต์แนะนำต่างๆนะคะ
และก็ขอบคุณที่ติดตามกันมาโดยตลอด
ติดตามกันจนจบนะคะ อย่าเพิ่งทิ้งกันน๊าา >////<
-
:กอด1: :hao5: นางฟ้าของทุกคน โอ๋ๆนะหนูทีชเชอร์
โชกุนสร่างเมายาแล้วหวังว่าจะเป็นผู้เป็นคนซะทีนะ
สงสารคนรอบข้างแกจริงๆ
หวังลึกๆให้ประนีประนอมกันได้
-
โชกุนหรอ อืมม.. จะเอาไงกะมันดีน๊าาาา ???
-
ท่าทางจะคลี่คลายไปในทางที่ดีแล้วนะ
แฟรงก์เหนื่อยและท้อเป็นเรื่องธรรมดา
คนอื่นเจอน้อยกว่านี้ยังเลิกเลย (เลี้ยงลูก+เรียน)
ป้าให้คาถาชีวิตคู่นะ
1. ห้ามพูดว่าเลิก
2. อย่าตัดสินใจหรือคิดแทนแฟน
3. ทะเลาะกันอย่าปึงปังหรือหนีออกจากบ้าน ให้ทะเลาะกันในห้องนอน ให้จบในห้องนอน อย่าออกจากห้องนอน (ยกเว้นแฟนทำร้ายนะ) แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆก็แยกกันนอนแต่ต้องรีบเคลียร์ให้เร็วที่สุด
4. อย่าถือทิฐิ ถ้าผิดก็ให้บอกว่าผิดให้ขอโทษ อย่างอน
5. ไม่ว่าจะทะเลาะกันหนักหนาสาหัสยังไงก็อย่าจากกันด้วยคำพูดแรงๆ ชีวิตคนไม่แน่นอน เราคงไม่อยากให้คำสุดท้ายที่พูดกับคนที่รักเป็นคำด่าหรือคำต่อว่า
6. ถ้าคิดว่าแฟนนอกใจอย่าตีโพยตีพาย จับให้มั่นก่อน Keep your head cool and keep your heart cooler.
-
ใกล้จบแว้ววววว. :katai1: :katai1: :katai1:
-
ขอบคุณสำหรับคาถาครองเรือนนะคะ :)
นางฟ้าตัวน้อย,, น่ารักมากๆค่าา
รู้งานแบบนี้ทั้งคุณตาคุณปู่หลงรักแย่เลยย
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเมนต์นะคะ
คืนนี้ฝันดีค่าา :)
-
รอๆๆๆๆ
-
เหลืออีกแค่ 2 ตอน
พี่เจน้องแฟรงค์และเพื่อนๆจะจบแล้วนะจ๊ะ
T^T ยังไงก็ฝากติดตามกันจนจบด้วยนะ
ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ด้วยนะคะ
เดี๋ยวเสาร์อาทิตย์นี้เรามาติดตามกันนะคะ
ว่าทีชเชอร์ จะได้ไปอยู่กับใคร จะได้เจอพ่อโชกุนไหม?
หรือเรื่องราวต่างๆจะเดินไปทางไหน
แล้วพบกันคะ =)
เจเปิดกระทู้ใหม่ ยังไงฝากติดตามและฝากติชมกันด้วยนะคะ
۞ Satan's blessing ۞
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45837.0
คืนนี้ ... ฝันดีทุกๆคนค่า :)
-
ฝันดีค่ะ
รอตอนต่อไป ^^
-
ต้องไป รพ. แล้วน๊าา ~
เดี๋ยวกลับมาแล้วจะรีบอัพให้นะ
คืนนี้ฝันดีคะ =)
-
ไม่ได้อัพตอนจบเลย
นึกว่าระบบล่ม TT'
แต่ตอนนี้น่าจะเป็นที่คอมเจเอง
เดี๋ยวขอส่งจอมเกเรเข้าร้านซ่อมก่อนนะคะ
แล้วจะรีบกลับมาคะ
ยังไงจะรีบกลับมาอัพให้นะคะ
ขอโทษที่ให้รอจ๊าา =)
[attachment deleted by admin]
-
รอค่าาา ^^
-
:hao5: จะลงตอนจบแล้วเหรอ.
รอนะคะ
-
แวะมารอจ้า คนเขียนหายหน้าหายตาไปไหนคะเนี่ย
-
มาแล้วค่าาา>///<
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ
พอดีไม่สบายคะ แวะเวียนไปนอนเล่น รพ. มา
แต่ตอนนี้โอเคขึ้นแล้ว
เดี๋ยวจะรีบอีพให้นะคะ
ขอบคุณที่ยังรอกันนะคะ
:impress2:
-
รอค่ะ รออยู่ แต่ไม่ทวง รอแบบเงียบๆและให้กำลังใจ
-
รอ ร๊อ รอ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: สนุกมากๆคับ รอ รอ รอ รอ เข้าเดือนเมษายน ๒๕๕๘ แล้วคับ ตอนใหม่มาไวๆนะคับ มันค้างนานๆไม่ใหลลื่น ๕๕๕ :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
-
Ch 62 ทางเลือก || Frank ‘ Mode
พอผมกับพี่เจเดิมตามคุณแม่เข้ามาในบ้าน
แม่พี่เจก็นั่งลงที่โซฟา พี่เจนั่งซฟายาวกับคุณแม่ ส่วนผมนั่งโซฟาใกล้ๆ
แม่พี่เจ :: เจ แฟรงค์ ... ก่อนจะตอบอะไร คิดก่อนนะลูกนะ
อย่าคิดแค่เพื่อตัวเอง แต่เราต้องคิดเพื่อทีชเชอร์นะลูก
พี่เจ :: แม่ครับ ถ้าพวกเค้ามาเอาทีชเชอร์กลับคืนไปละครับ
แม่พี่เจ :: เจครับ เจเคยฟังนิทานไหมลูก?
พี่เจ :: นิทานอะไรครับแม่
แม่พี่เจ :: นกกาเหว่ากับแม่กา
คือ .. แม่ครับ พี่เจครับ ,, มันใช่เวลาเล่านิทานกันไหมตอนนี้??
ข้างนอกนั้นจะเอาลูกเราไปหรือเปล่าครับ??
T________T’
พี่เจ :: เคยฟังเพลงกล่อมเด็กมาครับแม่
แม่พี่เจพยักหน้าน้อยๆรับ ก่อนจะเริ่มเล่านิทานให้พี่เจกับผมฟัง
แม่พี่เจ ::กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่ามีนกกาเหว่า จอมขี้เกียจ
และชอบแย่งไข่ของนกตัวอื่นๆมากิน เป็นอาหาร เมื่อแม่นกกาเหว่า
ได้เวลาออกไข่ก็จะแอบไปกิน ไข่ ใน รังของแม่กา แล้ว ออกไข่ของตัวเอง
ให้แม่กาฟัก แม่กา ก็ฟักไข่ของแม่นกกาเหว่า กับไข่ของตน จนถึงเวลาไข่ฟักออกจากไข่
แม่กา ก็ยังคงเลี้ยงดูเจ้าลูกนกกาเหว่า ส่วนแม่นกกาเหว่า เมื่อเห็นว่าถึงเวลาที่ลูกของตนนั้นน่าจะโตพอแล้ว
ก็กลับมาทวง ลูกนกของตัวเองคืน แต่แม่กาให้ลูกนกกาเหว่าเป็นผู้เลือก
ลูกนก ก็พูดว่า 'ลูกไม่สามารถ ทิ้งแม่กา ที่ฟูมฟักเลี้ยงดู ไปหาแม่นกกาเหว่า
ซึ่ง ทอดทิ้งตัวเอง และไม่เคยเลี้ยงดูได้ หรอก'
ฝ่ายแม่นกกาเหว่า เสียใจในการกระทำของตัวมาก แต่ ก็ไม่สามารถ จะทนกับปัญหาการฟัก ไข่ และเลี้ยงดู ลูกน้อยได้
แม่กา เลยเอ๋ยปาก ว่า ไม่เป็นไร ถ้า เจ้าออกไข่ ข้าจะเป็นผู้ช่วยดูแล และ คอยบอกวิธีให้
แม่นกกาเหว่า ก็พยายาม ฟักไข่ของตนเอง โดยมีแม่กา เป็นผู้คอยให้กำลังใจ
และ ลูกนกกาเหว่า ก็คอย ดูแล เรื่องอาหารการกิน และพูดให้กำลังใจ
จน แม่นกกาเหว่าสามารถ กกไข่ ของตนเอง สำเร็จและสอนให้ ลูกนก บินเองได้
ทำให้ ตัวเอง ปลีมใจ ในความสำเร็จ และได้กล่าวขอบคุณแม่กา
และให้สัญญาว่า ในครั้งต่อไป ตนเอง จะพยายามทำให้สำเร็จ
แม่กาก็บอกว่า ถ้าไม่ไหวหรือเหนื่อยใจเรืองใด ก็อย่าลืม แม่กาล่ะ
เพราะแม่กาพร้อมจะอยู่ ให้กำลังใจ เพราะ เด็ก ๆ ทุกคน ต้องการอยู่กับแม่ของตนเอง อยู่แล้ว
ตั้งแต่นั้นมา ทั้งแม่นกกาเหว่า และแม่กา ก็ไปมาหาสู่ เป็นเพื่อนกัน ตลอดไป
ผม :: แม่ครับ ตอนจบมันเป็นแบบนี้หรอครับ ทำไมแฟรงค์เหมือนไม่เคยฟังเลย
แม่พี่เจ :: แม่แต่งเพิ่มนะ เจกับแฟรงค์ คิดตามนิทานที่แม่เล่าให้ฟังนะ
วันนี้พากันขึ้นไปพักข้างบนเถอะ เดี๋ยวแม่ออกไปรับแขกข้างนอกต่อเอง ส่วนทีชเชอร์เอาไว้ให้แม่เลี้ยงนี้แหละ
พูดจบแม่พี่เจก็เดินออกไปที่สวนหน้าบ้าน ไปนั่งคุยกับคุณปู่คุณตาของทีชเชอร์ต่อ
ผมกับพี่เจได้แต่นั่งมองหน้ากัน .. เงียบๆ
ไม่ได้เดินขึ้นบนห้องแบบที่คุณแม่สั่ง
พี่เจนั่งมองเหม่อไปที่สวนหน้าบ้าน ผมลุกไปนั่งข้างๆพี่เจ ก่อนจะยื่นมือไปจับมือพี่เจไว้
พี่เจ :: แฟรงค์ ถ้าสุดท้ายแล้วจะเหลือแค่เรา 2 คนเหมือนเดิม เราจะอยู่กันได้ใช่ไหม
ผม :: เราจะมีกัน 3 คนเสมอพี่เจ ไม่ว่าทีชเชอร์จะไปอยู่กับครอบครัวที่แท้จริง ยังไงๆทีชเชอร์ก็คือลูกของเรา
พี่เจ :: อืมม ถ้าพี่ตัดสินใจอะไรลงไป แฟรงค์จะอยู่ข้างๆพี่ใช่ไหม
ผม :: ครับ ไม่ว่าพี่เจจะทำอะไร แฟรงค์เชื่อทุกๆสิ่งที่พี่เจตัดสินใจ
พี่เจบีบกำชับมือตอบกลับมา เหมือนจะบอกว่า ... เราต้องผ่านมันไปด้วยกัน =)
จริงๆแล้วผมกลัวการไม่มีทีชเชอร์นะครับ
ถึงผมจะคบกับพี่เจแค่ไม่นาน แล้วมีทีชเชอร์เข้ามา
ทำให้ช่วงเวลาสวีตผมน้อยกว่าคู่อื่นๆ
แต่ผมกลับคิดว่า ทีชเชอร์คือคนที่มาเติมเต็มทุกๆอย่าง
ถ้าให้ผมคบกันแบบวัยรุ่นทั่วๆไป
กิน เที่ยว เล่นไปวันๆ ผมว่าสักวันผมต้องเบื่อกับวงจรเดิมๆแบบนั้นแน่
แต่พอมีทีชเชอร์เข้ามาปุ๊บ มันเหมือนมีสิ่งใหม่ๆมาเติมเต็มทุกวัน
อย่างเช่น วันที่ทีชเชอร์เริ่มคลานได้ ผมกับพี่เจจะตื่นเต้นมากๆ
แล้วจะรีบเปิดหนังสือ รีบหาข้อมูลพัฒนาการช่วงต่อไปมาดูกันต่อ
มันทำให้ผมกับพี่เจมีเรื่องคุยกันมากขึ้น
และที่สำคัญ ,, การมีทีชเชอร์อยู่ทำให้ผมกับพี่เจเข้าใจกัน
และยอมรับกันมากขึ้นครับ =)
ผมกับพี่เจนั่งมองเหตุการณ์ข้างนอกเงียบๆ
จนกระทั่งแขกลากลับบ้านกันหมดแล้ว
รวมทั้งเบลล์กับคุณพ่อด้วย
แม่พี่เจก็อุ้มทีชเชอร์กลับเข้ามาก่อนจะยื่นมาให้พี่เจอุ้ม
ทีชเชอร์โน้มตัวลงมาหาพี่เจ พอพี่เจอุ้ม ยายหนูก็หัวเราะคิกคัก
น่าหมั่นไส้เนอะ .. วันนี้ยายหนูหัวเราะคิกคักๆทั้งวัน
มีความสุขมากละสิอ้วนของพ่อ
555555+ อ้วนมากละครับตอนนี้
ทั้งๆที่เด็กที่เป็นโรคนี้จะไม่อ้วนมากนะครับ
แต่ทีชเชอร์เรานี้เนื้อแน่นน่ากัดแขนมาก 555
พี่เจนั่งเล่นกับทีชเชอร์สักพัก เจ้าตัวเล็กก็เริ่มงอแงแล้วครับ
พี่เจเลยพาทีชเชอร์ไปอาบน้ำ ผมนั่งคุยกับน้องเฟรินส์ หมอเปอร์ พี่ปิ่นต่ออีกสักพัก ทั้ง 3 คนก็ขอตัวกลับบ้านก่อน
น้องเฟรินส์ :: ตัวพักผ่อนบ้างนะ ยังไงๆทีชเชอร์ก็เป็นนางฟ้าของพวกเราอยู่แล้ว เค้ากลับบ้านละ
ผม :: ถึงบ้านแล้วโทรมาบอกด้วยนะ กลับดีๆ
น้องเฟรินส์ :: ค่า
หมอเปอร์กับพี่ปิ่นจะไปส่งน้องเฟรินส์ที่บ้านให้ครับ สบายใจหายห่วงไปอีกนิด
แม่พี่เจขอตัวขึ้นไปนอนพัก ผมเลยดูความเรียบร้อยของบ้านสักพัก
ก่อนจะเดินขึ้นไปตามพ่อลูกที่เดินขึ้นมาอาบน้ำ แล้วหายไปกันทั้งคู่เลย
เปิดประตูห้องนอนมาก็เห็นพี่เจนอนหลับอยู่ข้างๆทีชเชอร์
555+ นี้ผมมีแฟนเด็กกว่าใช่ไหมม??
พี่เจคงเหนื่อยน่าดู
ไหนจะฝึกงานกับป๊าผม แล้วป๊าผมดุมากครับถ้าเป็นเรื่องงาน เรื่องธุรกิจ
เรื่องนี้พี่เชนบ่นให้แบงค์ฟังหลายรอบละ 5555
ไหนจะเรื่องบริษัทที่พร้อมจะเปิดอย่างเป็นทางการทันทีที่พวกพี่เจเรียนจบอีก
แล้วต้องมาเจอเรื่องทีชเชอร์อีก ..
ผู้ชายคนนี้รับมันไหวได้ยังไงกัน??
ผมเดินไปนอนข้างๆพี่เจ ก่อนจะกอดพี่เจจากด้านหลัง
พี่เจสะดุ้งตื่นเล็กน้อย
พี่เจ :: กลับกันหมดแล้วหรอ
ผม :: ครับ นอนต่อเถอะ เดี๋ยวค่อยตื่นอีกทีค่ำๆ
พี่เจ :: อืมม
ก่อนจะพลิกตัวมาซุกเข้าที่อกของผม
^____^ ถ้าไม่มีปัญหาเรื่องปู่ตาของทีชเชอร์
วันนี้คงเป็นวันสบายๆของครอบครัวผมครับ
ได้นอนกอดกันบนเตียง 3 คน พ่อลูก …….
ผมนอนหลับไปได้สักพักก็ตื่นนอนละครับ
ก็ทีชเชอร์คนสวย ตื่นมาละเห็นพ่อเจกับป๊าแฟรงค์กอดกัน
เลยปีนๆข้ามตัวพี่เจมาเบียดๆนอนแทรกตรงกลาง
555+ ผมกับพี่เจเลยตื่นมานอนเล่นกับลูกต่ออีกสักพัก
ก็อุ้มทีชเชอร์ลงมาทานข้าวข้างล่าง
ป้านวลอาสาเอาทีชเชอร์ไปป้อนข้าว และพาไปเดินเล่นที่สวนหน้าบ้าน
ผมกับพี่เจเลยนั่งทานข้าวกับคุณแม่พี่เจ
แม่พี่เจ :: ยังไงลูก คิดได้ยัง
พี่เจ :: ครับแม่ เจคิดได้แล้ว
ผมกันไปมองหน้าพี่เจ ... ที่นอนเมื่อตอนบ่ายคือนอนคิดและตัดสินใจแล้วสินะ
พี่เจหันมามองหน้าผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปมองหน้าคุณแม่ต่อ
พี่เจ :: เจกับแฟรงค์จะพาทีชเชอร์ไปเยี่ยมโชกุนครับ
แม่พี่เจยิ้มออกมาเมื่อได้ยินคำตอบ
แม่พี่เจ :: ดีแล้วเจ คนเราต้องรู้จักอภัยนะลูก อยู่กับชีวิตที่อภัยให้ใครไม่เป็นเลย
ชีวิตทีแต่ไม่เป็นสุขนะ แล้วเราตาแฟรงค์เพื่อนที่ชื่อปั้นสิบนะที่เป็นญาติโชกุน
อย่าลืมไปคืนดีกันซะนะลูก ตาปั้นเองก็คงไม่อยากให้เป็นแบบนี้หรอก
ผม :: ครับแม่
แม่พี่เจ ก็คุย และสอนพวกผมไปเรื่อยๆจนทานข้าวอิ่ม แม่พี่เจแยกตัวไปเล่นกับทีชเชอร์
ส่วนพี่เจก็โทรไปหาคุณลุงตำรวจเพื่อแจ้งให้ทราบว่าผมยินดีที่จะไปพบคุณธีระและโชกุนในวันพรุ่งนี้
ซึ่งทางคุณลุงตำรวจได้บอกให้พี่เจไปที่โรงพยาบาล xxx ในเวลา 10 โมงเช้าได้เลย
พอพี่เจวางโทรศัพท์แล้วก็หันมาพูดกับผม
พี่เจ :: พี่ทำถูกแล้วใช่ไหมแฟรงค์?
ผม :: ถูกแล้วละพี่เจ พวกเราทำสิ่งที่ดีที่สุดให้ทีชเชอร์ =)
พี่เจ :: อืมม เห้ออ เหนื่อยอะ
พี่เจพูดเสร็จก็ล้มตัวนอนบนโซฟายาวหน้าทีวี
ผมเลยเดินไปนั่งทับหลังพี่เจ ให้พี่เจบ่นเล่นๆ
พี่เจ :: แฟรงค์!! ลุกเลยยย หนักอะ
ผม :: แหม่ แค่นี้มาบ่นหนัก ทีเมื่อคืนแฟรงค์ทับตั้งหลายรอบไม่บ่น
555555+ นั้นไงดิ้นจนผมตกโซฟาเลยอะ
พี่เจ :: พูดงี้อีกละ แม่อยู่แถวนี้นะ เดี๋ยวเหอะๆ
ผม :: โอ้ยยย แม่รู้แล้วละ ดังขนาดนั้น
55555+ จะอายทำไมเนี้ยย
คบกันมานี้จะ 3 ปีแล้วมั้ง จะอายทำไมครับพี่เจ =)
พี่เจ :: พอออออออ .. หยุดพูดเลย
ผม :: หน้าแดงทำไมอะพี่เจ 5555
พี่เจอายละโหดวะ ต่อยผมใหญ่เลย ผมเล่นกันสักพักแม่ก็อุ้มทีชเชอร์มาส่งให้
พร้อมทั้งบอกว่าแม่จะไปนอนแล้วนะ พรุ่งนี้แม่จะไปไหว้พระแต่เช้า
พี่เจ :: แม่ครับ พรุ่งนี้เจกับแฟรงค์จะไปหาโชกุนแล้วนะครับ
แม่พี่เจ :: ดีมากครับ แม่ดีใจนะที่เจกับแฟรงค์เป็นลูกแม่ คืนนี้ฝันดีนะลูกนะ
ผม / พี่เจ :: ครับแม่
พอแม่ไปพักแล้ว ผมกับพี่เจก็พาทีชเชอร์ไปเล่นบนห้อง ก่อนจะรีบนอนพัก
เพราะวันนี้เจอเรื่องปวดหัวมามากแล้ว และพรุ่งนี้ต้องพาทีชเชอร์ไปเจอกับคุณพ่อตัวจริงอีก
ไม่อยากคิดเลยว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง ....
เช้าวันต่อมา
ผมโทรไปหาแบงค์ให้ลาเรียนให้หน่อย เพราะผมต้องไปหาโชกุนที่โรงพยาบาล
ตอนแรกแบงค์จะมาด้วย แต่พี่เชนเบรกทันครับ และไปนั่งเฝ้าแบงค์ที่คณะด้วย
555555+ เพราะพี่เชนก็ลาฝึกงานเหมือนพี่เจครับ
จริงๆพี่เชนหาเรื่องจะหยุดไปเฝ้าแบงค์ เพราะช่วงนี้มีหนุ่มๆสาวๆแวะเวียนมาจีบแบงค์เยอะมากครับ
ผมกับพี่เจพาทีชเชอร์มาที่โรงพยาบาล xxx
พอมาถึงคุณธีระก็รออยู่ที่ร้านกาแฟในโรงพยาบาลอยู่แล้วครับ
พอคุณธรีระเห็นผมกับพี่เจอุ้มทีชเชอร์เดินมาก็ยิ้มเลยครับ
555+ ไหนนนน ,, มาดเจ้าพ่อที่มีลูกน้องอยู่เยอะแยะหายไปไหนหมดครับ
คุณธีระ :: ไหนครับหลานปู่ วันนี้แต่งตัวสวยจังเลย
คุณธีระหันไปเล่นกับทีชเชอร์ ที่ตอนนี้พี่เจอุ้มอยู่ครับ
คุณธีระ :: ขอบใจมากนะที่พาทีชเชอร์มาเยี่ยมโชกุน
พี่เจ :: ครับ รีบไปกันเถอะครับ เดี๋ยวทีชเชอร์จะหลับ ได้เวลานอนแล้วด้วย
คุณธีระพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินนำทางไปที่ห้องพักของโชกุน
พอถึงห้องพักของโชกุน พี่เจหยุดเดินอยู่หน้าห้อง ก่อนจะหันมามองหน้าผม
ผม :: พี่เจครับ ... เข้าไปเถอะ
พี่เจยืนนิ่งทำใจอยู่พักหนึ่งก็อุ้มทีชเชอร์เดินเข้าห้องมา
ภาพแรกทีเห็นครับ จากเด็กหนุ่มขาวๆหน้าตาหน้ารัก
ตอนนี้ผอมมากครับ นอนอยู่บนเตียงที่มีสายน้ำเกลือ
โชกุนไม่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจแล้วครับ
ร่างกายเริ่มจะฟื้นแล้ว แต่ยังพูดไม่ได้แค่นั้นเอง
คุณธีระเดินไปยืนข้างๆเตียงโชกุน
คุณธีระ :: โชลูก ... ดูสิวันนี้ใครมาเยี่ยมหนู
โชกุนลืมตามองมาทางคุณธีระ แต่ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา
สงสาร ,, นั้นคือความคิดผมในตอนนี้ครับ
พี่เจเดินไปข้างๆเตียงโชกุน ก่อนจะเอื้อมมือไปจับแขนโชกุนไว้
พี่เจ :: ขอโทษที่พามาเยี่ยมช้านะโชกุน วันนี้พี่พาทีชเชอร์ลูกสาวของโชกุนมาเยี่ยมนะ
พูดเสร็จพี่เจก็วางทีชเชอร์ลงบนเตียงของโชกุน
ทีชเชอร์หันไปมองหน้าโชกุน ก่อนจะเอนตัวลงนอนข้างๆโชกุน
แล้วนอนเล่นของเล่นในมือตัวเอง
คุณธีระยืนน้ำตาซึม ...
นี้สินะที่เค้าบอกกันมา .... เด็กคือผ้าขาว
ต่อให้เจอทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยสกปรกมากแค่ไหนก็ตาม
ก็ไม่สามารถมาทำลายผ้าขาวผืนนี้ได้เลยจริงๆ
พี่เจ :: หายไวๆนะโชกุน หายแล้วจะได้มากอดลูกไง
ทุกสิ่งที่โชกุนทำกับพี่ หรือกับเพื่อนๆพี่ พวกพี่ทุกคนอภัยให้โชกุนนะ
พี่เจพูดเสร็จก็หันมามองหน้าผม ผมทำได้แต่ยิ้มให้พี่เจ
เพราะสิ่งที่พี่เจพูด มันตรงกับความต้องการของผมทุกอย่าง
เราไม่สามารถโกรธแค้นใครไปได้ตลอดชีวิตหรอกครับ
และเส้นทางเดินของเราแต่ละคนมันต่างกัน
คุณธีระ :: โชกุน รีบๆหายนะลูก จะได้ไปส่งยายหนูที่โรงเรียน ไปรับยายหนูกลับบ้านด้วยกันไงลูก
ผมว่าโชกุนรับรู้นะครับ เพราะโชกุนร้องไห้ออกมา
คุณธีระรีบเอาผ้ามาเช็ดน้ำตาลูกชายสุดที่รักของตัวเอง ก่อนจะร้องไห้หนักกว่าเดิม
คนเป็นพ่อ ต่อให้ข้างนอกจะเป็นเจ้าพ่อจะเป็นมาเฟียแค่ไหนก็ตาม
แค่เห็นลูกร้องไห้ หรือลูกทุกข์ใจก็กลายเป็นแค่พ่อธรรมดาคนหนึ่ง
ที่จะร้องไห้ไปกับลูกได้เสมอจริงๆ
พวกผมอยู่เยี่ยมโชกุนอีกพักหนึ่ง ก็ขอตัวกลับ เพราะทีชเชอร์เริ่มงอแงจะนอนแล้ว
ก่อนกลับ คุณธีระขอร้องให้พวกเรามาทีชเชอร์มาเยี่ยมโชกุนบ่อยๆ
ซึ่งพี่เจไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด พวกผมได้แต่ยิ้มและขอให้โชกุนหายไวๆ
พวกผมพาทีชเชอร์กลับมาถึงบ้านก็เกือบเย็นแล้วครับ
ทีชเชอร์หลับสนิทมาก ป้านวลมารับพาไปนอนแล้ว
ผมกับพี่เจเลยเดินไปทานข้าวที่ห้องครัวในบ้านกัน
แม่พี่เจ :: เป็นไงบ้างเรา
พี่เจ :: รู้สึกสบายใจขึ้นเยอะครับแม่ ได้ทำในสิ่งที่ควรทำไปแล้ว
แม่พี่เจ :: ดีแล้วลูก สิ่งที่เจกับแฟรงค์ทำ สักวันมันจะส่งผลกลับมาหาพวกลูกๆเองนะ
ทานข้าวเสร็จแล้วก็ไปนั่งดูทีวี นั่งพักผ่อนกันเถอะ แม่จะขึ้นไปนอนเล่นกับทีชเชอร์บนห้องเอง
พี่เจ / ผม :: ครับแม่
พอทานข้าวเสร็จ ผมก็มานอนเล่นมือถือที่หน้าทีวีกับพี่เจ
สักพักพี่เบลล์ก็มา
พี่เจ :: ไงเบลล์ วันนี้พ่อไปไหนละ
พี่เบลล์ :: พ่ออยู่กับคุณธีระนะ ที่โรงพยาบาล
พี่เจ :: เค้าไปสนิทกันตอนไหนเนี้ยยย
พี่เบลล์ :: วันนี้เบลล์ไปเยี่ยมโชกุนมา
พี่เจ :: อืมม น่าสงสารเนอะ
พี่เบลล์ :: โชกุนรับรู้ได้นะเจ เบลล์จับมือโชกุนแล้วบอกว่าเบลล์ยกโทษทุกสิ่งทุกอย่างให้
โชกุนเหมือนบีบมือตอบกลับเบลล์มา แล้วโชกุนก็ร้องไห้อะเจ เบลล์ เบลล์ไม่รู้จะทำยังไงดีอะเจ
ผม :: พี่เบลล์อยากทำอะไรละครับ
พี่เบลล์ :: พี่ไม่ได้รักโชกุนนะ แต่เห็นโชกุนเป็นแบบนี้แล้วพี่ .. พี่ ... พี่อยากดูแลโชกุน อยากอยู่ให้กำลังใจโชกุน
พี่เจ :: เท่าที่รู้ๆมา โชกุนก็คงเหงาแหละถึงได้เป็นเด็กแบบนี้ ถ้าเบลล์เต็มใจอยากดูแลโชกุน
ก็ถือเป็นเรื่องที่ดีนะ อนาคตข้างหน้าจะได้ดูแลทีชเชอร์ได้
พี่เบลล์ :: ทำไมเจพูดแบบนี้ละ เจจะไม่เลี้ยงทีชเชอร์ไม่รักทีชเชอร์แล้วหรอ
นั่นสิ ... ทำไมพี่เจพูดแบบนี้??
พี่เจ :: ทีชเชอร์เป็นลูกของเจ เจรู้สึกแบบนั้นมาตลอดนะเบลล์
แต่ถ้าวันนึงทั้งเบลล์และโชกุนอยู่ในสภาวะที่พร้อมจะเลี้ยงดูทีชเชอร์ได้ เจก็ยินดีที่จะให้เบลล์และโชกุนพาลูกไปอยู่ด้วย ...
คนเป็นลูกนะเบลล์ต่อให้ทุกข์ยากลำบากแค่ไหนก็ตาม ขอแค่ได้อยู่กับพ่อกับแม่เค้าคงมีความสุขมากกว่า
พี่เบลล์ :: ทีชเชอร์อยู่กับเจกับแฟรงค์ก็มีความสุขแล้ว เบลล์ไม่คิดจะให้ลูกมาอยู่กับเบลล์หรอก
เบลล์ดีไม่พอที่จะให้เค้าเรียกเบลล์ว่าแม่ด้วยซ้ำ
พี่เจ :: เบลล์ฟูมฟักตั้งท้องมาตั้ง 9 เดือนนะ จะไม่เหมาะกับคำว่าแม่ได้ไง มันเป็นเรื่องของอนาคตนะเบลล์
ถ้าวันนั้นเบลล์กับโชกุนต้องการจะให้ทีชเชอร์ไปอยู่ด้วย อยากให้รู้จริงๆ เจยินดีนะ
และคิดว่าแฟรงค์ก็เข้าใจและยินดีด้วยเหมือนกัน
พูดจบพี่เจก็หันมายิ้มให้ผม
เอาสิครับ .. พูดขนาดนี้แล้วนิ
ผม :: ครับ แฟรงค์ก็ยินดีนะพี่เบลล์
พี่เบลล์ได้แต่ร้องไห้ แล้วพูดแต่คำว่าขอบใจๆ ซ้ำๆ
จนพี่เจต้องบอกให้หยุดร้องไห้ได้แล้ว
พี่เบลล์นั่งสะอื้นสักพัก ก็ขอตัวกลับไปโรงพยาบาล เพราะพ่อรออยู่ที่นั้น
พอพี่เบลล์กลับไปแล้ว ผมเลยถามพี่เจต่อ
ผม :: ยินดีจริงๆหรอถ้าทีชเชอร์กลับไปอยู่กับพี่เบลล์กับโชกุน
พี่เจ :: เราก็เลี้ยงเค้าให้ดีที่สุดก็พอเนอะ ถ้าเหงาเราก็ค่อยไปเยี่ยมลูกกัน
ผม :: อืมม ครับ เราไปสร้างบ้านอยู่ใกล้ๆบ้านลูกกันดีกว่าเนอะ
พี่เจ :: เป็นความคิดที่ดีนะ งั้นเริ่มเก็บเงินได้แล้ว 5555
ผม :: 5555 พี่เจเก็บก่อนนะ อีก 3 ปีแฟรงค์เรียนจบจะรีบไปช่วยเก็บเงิน
พี่เจ :: อืมม พี่ตัดสินใจถูกใช่ไหม ที่ให้เรื่องราวเป็นแบบนี้
ผม :: ครับ ... มันถูกต้องที่สุดแล้วพี่เจ
พี่เจ :: แต่ทีชเชอร์ ...
ผม :: ทีชเชอร์คือลูกของเราเสมอ ไม่ว่าทีชเชอร์จะไปอยู่กับพ่อแม่ที่แท้จริงก็ตาม
ยังไงๆครอบครัวเราก็มีกัน 3 คน มีพี่เจ มีแฟรงค์ และมีทีชเชอร์นะ
พี่เจ :: อื้มมม
พูดจบพี่เจก็เอนตัวมานอนซบตรงไหล่ผม :’)
บทจะน่ารัก งอแง อ้อน ก็เป็นตลอดนะ
บทจะดื้อ จะเป็นคนโต ก็เป็น 5555555+
แฟนผมน่ารักใช่ปะล๊า ,,,
ถ้าพี่เบลล์ต้องการจะดูแลโชกุนจริงๆ
ผมก็หวังว่าโชกุนจะหายในเร็ววัน
ผมกับพี่เจจะดูแลทีชเชอร์ไปจนกว่าวันที่พี่เบลล์กับโชกุนจะพร้อม
ไม่ว่าจะอีกนานแค่ไหน ... พวกผมก็จะดูแลทีชเชอร์ให้ดีที่สุด
เพราะทีชเชอร์คือลูกสาวของผมกับพี่เจ .. ซึ่งมันจะไม่มีวันเปลี่ยน
-------------------------------------------------------
ขอโทษนะคะ นอน รพ. ยาวเลยจริงๆ
เหลือบทส่งท้ายอีก 1 ตอนนะคะ
ขอบคุณจริงๆที่ยังรออ่านกันเสมอ
ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์และคำแนะนำดีๆด้วยนะคะ
=)
-
:man1: น้ำตาซึมเลยอ่า ยังไงคนเป็นลูกโตมาก็ต้องอยากรู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงคือใคร พี่เจทำถูกแล้วล่ะ สักวันหนึ่งยังไงก็ต้องอโหสิกรรมกัน
ทีชเชอร์มีพร้อมแล้วเนอะ ญาติเยอะด้วย
ขอบคุณค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ
-
จะจบแว้วววววว
-
ขอให้เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง ^^
-
จะจบแล้ว เศร้าจัง
-
สงสารทุกคนเลยย เห้ออ :mew2:
-
กำลังเดินทางคะ.. เดี๋ยวจะมารีบอัพตอนส่งท้ายให้น๊าา :)
-
ตามอ่านทันแล้วจะร้องไห้ ชอบเรื่องนี้มีครบทุกรสเลยย:กอด1:
-
วันนี้เค้าจะเอาบทส่งท้ายมาลงนะ =)
-
บทส่งท้าย || Frank ‘ Mode
ย้อนกลับไปหลังจากวันที่ผมพาทีชเชอร์ไปเยี่ยมโชกุน
และวันที่พี่เบลล์มาร้องไห้กับพวกผมที่บ้านหลังจากไปเยี่ยมโชกุน
ก็สรุปว่า … พี่เบลล์เลือกที่จะพาโชกุนไปรักษาที่ต่างประเทศ
และจะอยู่ดูแลโชกุนจนกว่าโชกุนจะหายดี
ซึ่งในความผิดทุกอย่างที่โชกุนได้ทำกับพี่เบลล์
พี่เบลล์บอกว่ายกโทษให้ทั้งหมดครับ
เพราะโชกุนได้มอบสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตให้พี่เบลล์แล้ว
นั้นก็คือ …. ยายหนูทีชเชอร์
พี่เบลล์บอกกับพวกผมว่า ถ้าในวันนั้นพี่เบลล์ไม่ตั้งท้องทีชเชอร์
พี่เบลล์เองก็ไม่รู้ชะตาชีวิตตัวเองเหมือนกันว่าจะเป็นยังไง
แต่พอมีทีชเชอร์แล้ว … ชีวิตพี่เบลล์เปลี่ยนไปทุกๆอย่าง
พี่เบลล์ขอบคุณพวกผม ขอบคุณครอบครัวพวกผมที่ช่วยเหลือพี่เบลล์
ผมยังจำคำที่พี่เบลล์บอกในวันนั้นได้ดีเลยครับ
หลังจากวันที่ไปเยี่ยมโชกุนไปได้ประมาณ 1 เดือน
พี่เบลล์กับคุณพ่อมาทานข้าวกับแม่พี่เจ และม๊าผมที่บ้านพี่เจ
แล้วพวกเพื่อนๆผม กับเพื่อนๆพี่เจก็ตามมา
เพราะนัดกันมาคุยเรื่องเตรียมเปิดบริษัท
พี่เบลล์ :: เจ .. เบลล์ตัดสินใจแล้วนะว่าจะพาโชกุนไปรักษาตัวที่โน้นด้วย
พี่เจ :: ตัดสินใจแล้วจริงๆหรอเบลล์
พี่เชน :: แน่ใจหรอว่าจะทำแบบนั้น มันทำร้ายเบลล์นะ
พี่เบลล์ :: อืมม เบลล์อยากให้โอกาสโชกุนบ้าง
พี่มี่ :: คนบางคนสมควรได้รับโอกาสนะ แต่บางคนก็ไม่สมควรเลย
แบงค์ :: โชกุนก็ไม่ได้แย่อะไรขนาดนั้นนะครับ
พอแบงค์พูดมาหน่อย พี่เชนนี้มองตาขวางเลยครับ 5555+
พี่เชน :: ตอนแรกกูก็อยากใจอ่อนอะนะ แต่เมียกูพูดงี้ละกูหมั่นไส้วะ
ค้านแม่งทุกเรื่องอะถ้าเกี่ยวกับโชกุน
พี่แชมป์ :: มึงก็นะ เบาๆบ้าง กวนตีนกันอยู่ได้
พี่เชนดึงแบงค์ออกไปนั่งเล่นกับทีชเชอร์กับพี่ปิ่นแล้วน้องเฟรินส์แทนครับ
ไม่ยอมให้มาคุยเรื่องโชกุนด้วย 555555+
พี่เชนเดี๋ยวนี้หึงโหดตลอดครับ แล้วแบงค์มันก็ชอบกวนตีนแฟนมันด้วยนะ
เรียกเสียงฮาให้พวกผมได้ตลอดครับ เวลาเค้าหยอกล้อเถียงกัน
พี่เจ :: เบลล์ตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม
พี่เบลล์ :: อืมม เบลล์ลองปรึกษากับพ่อแล้ว พ่อก็เห็นดีด้วย
พี่มี่ :: ถามจริงๆเถอะ ทำไมถึงอยากดูแลมัน เบลล์รักมันหรอ
พี่เบลล์ส่ายหน้าแทนคำตอบครับ
พี่แชมป์ :: ถ้าไม่รัก แล้วเอาภาระให้ตัวเองทำไมละเบลล์
พี่เบลล์ :: เบลล์มองหน้าโชกุน เบลล์ก็นึกถึงแต่ทีชเชอร์ หน้าเหมือนกันทุกๆอย่างทั้งแววตา ทั้งปาก
แค่เบลล์คิดว่าลูกเบลล์ต้องมานอนนิ่งๆไม่รู้สึกอะไรแบบที่โชกุนเป็น เบลล์ก็ทนไม่ได้แล้วละ
อีกอย่างโชกุนเองไม่ได้อยากเดินทางผิดแบบนี้หรอก มันเป็นเพราะสังคม เพราะการกระทำที่ผิดพลาดไป
และจากที่เบลล์อ่านบันทึกของโชกุน .. โชกุนเองก็คงอยากมีสักครั้งในชีวิตที่ได้เป็นพ่อ
พี่เบลล์สะอื้นเล็กน้อย ก่อนจะพูดต่อ
พี่เบลล์ :: ตัวเบลล์เองทำผิดกับทุกคนก็เยอะ แต่ทุกๆคนก็ให้โอกาสเบลล์ได้มีชีวิตใหม่
เบลล์เลยอยากให้โอกาสโชกุนบ้าง โชกุนจะได้มีชีวิตใหม่แบบที่เบลล์เองเคยได้รับจากทุกคนไง
สิ่งที่พี่เบลล์พูดมา ผมก็เห็นด้วยนะครับ
ตั้งแต่แม่พี่เจ รวมทั้งม๊าผม ได้พูดให้ผมกับพี่เจเข้าใจว่าทำไมเราต้องพาทีชเชอร์ไปหาโชกุน
ทำไมเราต้องยอมคดีของคุณธีระ .. ซึ่งตอนนี้พวกผมถอนฟ้องทุกคดีแล้วนะครับ
แต่คุณธีระยอมรับผิดแทนลูกชายเรื่องการค้าขายยาแทน
ก็โดนโทษไปตามระเบียบครับ แต่ช่วยทางการสืบหาต้นสายของเอเย่นต์รายใหญ่
อาจจะมีลดโทษบ้างละครับ อันนี้ผมไม่ทราบแน่ชัด อยู่ที่กระบวนการทางกฎหมาย
โชกุนเองก็มีคุณอา พ่อของปั้นสิบมารับช่วงดูแลต่อ
เพราะคุณธีระตอนนี้อยู่ในเรือนจำไปแล้ว ตั้งแต่เข้าไปมอบตัว
พี่เจ :: ถ้าเบลล์ตัดสินใจแล้ว เจก็ขอให้เบลล์โชคดีนะ
อดทนให้มากๆ และขอให้โชกุนหายไวๆ
ทั้งเบลล์ทั้งโชกุนจะได้สร้างครอบครัวด้วยกันอีกครั้ง เพื่อยายหนูทีชเชอร์
พี่มี่ :: เจ มึงจะให้ทีชเชอร์ไปอยู่กับเบลล์จริงหรอวะ
พี่เบลล์ :: ทีชเชอร์คือลูกของเจนะ เบลล์ไม่แย่งทีชเชอร์คืนแน่นอน เจสบายใจได้
พี่เจได้แต่ยิ้มน้อยๆให้พี่เบลล์ โดยที่ไม่มีใครเข้าใจว่ายิ้มนั้นมันหมายถึงอะไร
รวมทั้งผมด้วยครับ
ตลอด 1 เดือนที่พาทีชเชอร์ไปเจอโชกุน
พี่เจชอบเก็บตัวคิดอะไรเงียบๆในห้องทำงานเสมอ
พอผมถาม ก็บอกว่าคิดเรื่องงาน
แต่ผมว่า .. พี่เจคงคิดถึงเรื่องราวของทีชเชอร์มากกว่า
ผมแอบเห็นหลายๆคืน พี่เจจะไปหอมทีชเชอร์ที่กำลังนอนหลับอยู่บนเตียง
แล้วก็บอกทีชเชอร์ซ้ำๆ ว่าพ่อเจรักทีชเชอร์นะครับอยู่แบบนี้
บางทีก็เห็นพี่เจนั่งมองทีชเชอร์นิ่งๆ แล้วแอบเช็ดน้ำตา
แต่ไม่ว่าพี่เจจะตัดสินใจยังไง .. ผมก็ยอมรับทุกๆอย่างครับ
เพราะผมเชื่อว่าทุกสิ่งที่พี่เจทำ นั้นคือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับทีชเชอร์และพวกผม =)
หลังจากที่พี่เบลล์มาคุยกับพวกผมวันนั้น พี่เบลล์ก็พาโชกุนเดินทางไปรักษาต่อที่เยอรมันนี
และส่งข่าวกลับมาบอกพวกผมเป็นระยะ พร้อมทั้งส่งรูปมาให้ดูเสมอๆ
ว่าโชกุนเป็นยังไงบ้าง พวกผมก็ส่งรูปและคลิปทีชเชอร์ที่กำลังโตขึ้นทุกวันๆไปให้
พี่เบลล์กลับมาอีกครั้งในวันที่ทีชเชอร์ผ่าตัด
อยู่ดูแลทีชเชอร์เกือบ 2 เดือนครับ จนทีชเชอร์หายดี
พี่เบลล์ก็กลับไปหาโชกุนที่เยอรมันนีต่อ
และพวกผมก็ใช้ชีวิตกันตามปกติแบบนั้นมาเรื่อยๆ
ส่งข่าวให้กันทุกอาทิตย์ มีโทรสไกป์หากันบ้างถ้าพี่เจว่าง
หรือพี่เบลล์ว่างๆก็จะสไกป์มาหายายหนู
ส่วนยายหนูของเรา พอผ่าตัดแล้วสุขภาพก็ดีขึ้นเรื่อยๆครับ
มีคุณอาของโชกุนแวะเวียนมาเยี่ยมหลานเสมอๆ
และปั้นสิบก็แวะมาดูทีชเชอร์แทบทุกอาทิตย์
เพราะทางครอบครัวปั้นสิบจะชินกับอาการของโชกุนมาก่อน
พอมาเจอทีชเชอร์ที่ต้องรักษาตัวและผ่าตัดด้วยโรคเดียวกันกับโชกุน
เลยแวะเวียนเข้ามาเยี่ยม มาดูแล มาให้คำแนะนำพวกผมเสมอครับ
พอพูดถึงปั้นสิบ .. ตอนนี้พวกผมกลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิมแล้วนะครับ
แต่ปั้นสิบดูเหมือนจะยุ่งหน่อยแหละครับ ไหนจะนายร้อยตำรวจ ไหนจะคุณดารา
บางวันก็มีนายร้อยตำรวจหน้าใหม่ที่ไม่ใช่คนที่คอยตามมาหาบ้าง มาส่งขนมบ้าง
5555555+ ก็ถามมันตลอดนะว่ายังไง ยังไง
มันก็ยิ้ม บอกปัดบ้างตามประสามัน
งานนี้ผมว่ามีลุ้นละครับ นายตำรวจ 2 นาย
หล่อทั้งคู่เอาราชรถมาเกยหน้าคณะแทบทุกอาทิตย์
ก็คงต้องตามลุ้นมันต่อไปละครับ 555555+
พวกผมก็เรียนไปเรื่อยๆ ทำงานกันไปเรื่อยๆ
เที่ยวเล่นกันบ้าง และพากันมาเลี้ยงทีชเชอร์บ้าง
จนตอนนี้ …. ผ่านมา 4 ปีแล้วครับ =)
4 ปีต่อมา ...
สนามบินสุวรรณภูมิ
พี่เจ :: เดี๋ยวใกล้จะถึงแล้ว เออ พวกมึงถึงไหนแล้ว มาเร็วๆอะ โอเคๆ แล้วไงโทรมา
ผมนั่งมองพี่เจนั่งคุยโทรศัพท์กับพี่เชน ที่ตอนนี้กำลังเดินทางมาที่สนามบิน
ตอนนี้พวกผมกำลังจะไปอังกฤษกันครับ
โชกุนหายดีแล้ว และตัดสินใจขอพี่เบลล์แต่งงาน
และใช้ชีวิตด้วยกันที่อังกฤษ
ตอนนี้ทั้งคู่เปิดร้านอาหารด้วยกันอยู่แถบชานเมืองครับ
แม่พี่เจ :: อย่าวิ่งสิทีชเชอร์ เดี๋ยวก็ล้มหรอก
ผมรีบหันไปดูตามต้นเสียง ก็เห็นหมูน้อยกำลังกลิ้งมา
เอ้ยย ไม่ใช่สิ ก็เห็นทีชเชอร์ตัวกลมๆกำลังวิ่งมาหาผม
ทีชเชอร์ :: ป๊าจ๋าๆ เชอร์กินหนม
ทีชเชอร์จะแทนตัวเองว่าเชอร์ครับ ไม่เคยแทนตัวเองว่าทีชเชอร์เต็มๆเลยซะครั้ง
ผม :: ขนมคะ ไหนพูดก่อน ทีชเชอร์อยากทานขนมคะ
ผมเอื้อมมือเข้าไปอุ้มทีชเชอร์มานั่งบนตัก
หนักมากกก 55555+ ล้อเล่นครับ
อุ้มอยู่ทุกวันครับ ปวดแขนปวดไหล่กันทุกวัน
พี่เจนี้อุ้มทีชเชอร์ไม่ไหวแล้ว
ทีชเชอร์ :: เชอร์จะกินหนมหนม
เอากับเค้าสิ ให้พูดอีกอย่าง ก็จะพูดอีกอย่าง
ผม :: ไม่พูดตามที่ป๊าบอกป๊าไม่ให้กินนะ
ทีชเชอร์ทำหน้าเบ้เตรียมจะร้องไห้ละครับ
โดนเอาใจมากไปจริงๆนะเรา
อะไรนิดหน่อยงอแงไว้ก่อนเลย
น้องเฟรินส์ :: เชอร์จ๊ามาหาเฟรินส์เร็วๆ เฟรินส์มีหนมๆนะ
ทีชเชอร์รีบลงจากตักผมวิ่งไปหาน้องเฟรินส์เลยครับ
คู่นี้เค้าตามใจกันตลอดจริงๆ
ที่อ้วนได้ขนาดนี้ก็เพราะหนมๆจากน้องเฟรินส์นี้แหละครับ
ตอนนี้น้องเฟรินส์เรียนทัตแพทย์ ปี 1 แล้วครับ
ผม :: ก็ตามใจกันแบบนี้ ดูสิกลิ้งแทนเดินแล้ว
พอผมพูดจบพี่เจก็ต่อยเข้าเต็มๆไหล่ผมเลยครับ
พี่เจ :: นั้นลูกนะ ไม่ใช่หมู จะกลิ้งได้ไง
ผม :: แน่จริงก็อุ้มสักวันดิ 555+
พี่เจ :: อุ้มอยู่แล้ว ลูกสาวคนสวยนิ
พูดเสร็จพี่เจก็เดินเข้าไปแย่งขนมในมือลูกมากิน
จนทีชเชอร์งอแงวิ่งไปอ้อนขอขนมจากน้ำน่านแทน
ทีชเชอร์เป็นที่รักของทุกคนครับ
พวกผมเมื่อก่อนปิดเทอมจะนัดกันไปทะเล ไปน้ำตก ไปดอยกันเสมอ
แต่เดี๋ยวนี้พอทีชเชอร์เริ่มโต เริ่มพูดได้ เดินได้
กลายเป็นว่าทุกคนจะมาหาแต่ทีชเชอร์
จะพาไปไหนต้องดูด้วยว่าทีชเชอร์จะลำบากไหม
จะมีอะไรให้ทีชเชอร์เล่นไหม
และในกระเป๋าแต่ละคน จะมีขนมชิ้นเล็กๆเอาไว้หลอกล่อให้ทีชเชอร์วิ่งไปอ้อนเสมอ
แล้วจะไม่ให้อ้วนได้ไงละครับ
ตอนนี้พวกผมกำลังรอเช็คอินไปอังกฤษกันครับ
ไปกันหมดยกทีมเลย
ผมพี่เจทีชเชอร์ เฟรินส์น้ำน่าน เปอร์ปิ่น อุ่นพี่ยิม พี่เชนแบงค์
พี่มี่พี่แชมป์ขอบายครับ เฝ้าบริษัท
ตอนนี้บริษัทพวกผมเปิดได้มา 3 ปีกว่าละครับ
พี่เจ พี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ เป็นหุ้นส่วนกัน
และผมกับแบงค์ตอนนี้เป็นลูกน้องในบริษัทครับ
5555+ แต่แบงค์จะมีสิทธิ์เยอะกว่าคนอื่นนิดหน่อย
ตรงสั่งผู้บริหารขับรถไปส่งหาลูกค้าได้ทุกเวลา
เวลาแบงค์จะไปเสนองานลูกค้า พี่เชนจะอาสาขับรถไปส่งตลอดครับ
จนพี่มี่บ่นว่า ทำแบบนี้จะเสียระบบหมด
แต่พี่เชนไม่แคร์ครับ 55555+
ลูกน้องที่บริษัทก็ไม่มีใครว่าอะไรหรอกครับ
เพราะพวกผมก็อยู่กันแบบพี่น้อง และแบงค์เองก็เก่งในเรื่องเสนองานลูกงาน
ส่วนพี่ยิมก็เป็นฟรีแลนซ์ที่บริษัทพวกผมนี้แหละครับ
อุ่นนี้สบายไปละครับ เป็นซ้อร้านทอง 555+
แม่พี่ยิมเปิดร้านทองให้ดูแลครับ สบายไปเลย
ทีชเชอร์อ้อนได้มาหลายบาทละครับ (เยอะๆลูก อ้อนเยอะๆ)
พวกผมยืนดูทีชเชอร์วิ่งไปอ้อนขอขนมคนนั้นคนนี้ไปสักพัก
พี่เชนก็เข็นกระเป๋ามากับแบงค์
พี่เจ :: กูนึกว่ามึงจะไม่มาละ ช้าชิบบหาย มาไวๆแล้วไปเช็คอินเลย
พี่เชน :: กูออกมานานละเหอะ แบงค์ดิลืมของฝาก จะไปฝากกิ๊กเก่ามัน
แบงค์ :: พูดดีๆ ถ้าพูดงี้ไม่ต้องไปเลยนะ
พี่เชน :: เออ จะไปเจอโชกุนสุดรักสินะ แม่งง
พี่เชนยังเคืองเรื่องโชกุนเป็นแฟนเก่าแบงค์อยู่ครับ
แล้วไปกันวันนี้พวกเราก็จะไปเจอโชกุนกันด้วย
เลยออกอาการงอแงนิดหน่อย
แต่ผมว่าพี่เชนไม่คิดอะไรหรอก คงแซวๆหยอกๆแบงค์เล่นมากกว่า
แต่ก็ไม่แน่อีกนั้นแหละครับ 55555555+
พี่เชนเดินตามพี่เจไปที่ช่องเช็คอิน
แบงค์เลยเดินแยกมาหาผม
แบงค์ :: บ่นกูตั้งแต่เมื่อคืนละ กูก็เอาใจสารพัดร้อยท่าวิธี ยังจะมาแหย่กูอีก
ผม :: ร้อยท่านี้ท่าไหนบ้างวะ 55555
แบงค์ :: นี้สมองมึงคิดไปถึงไหนวะ อ่ออ ขาดไปนานสินะ ขึ้นสมองเลย
ผม :: กวนตีนนละมึงเนี้ย ไม่ขยันแบบพวกมึงหรอกนะ
แบงค์ :: ก็แน่นอนอะนะ คนมันมีดี บางทีพี่เจอาจจะเบื่อมึงก็ได้นะ ลีลาไม่ดีป่าวมึง เมียไม่ยอมทำการบ้านเนี้ย
ผม :: กูว่านะให้พี่เชนมากัดมึงเหมือนเดิมดีกว่า ปากดีชิบบหายเลย
แบงค์ :: 55555555 เถียงไม่ได้อะดิ กูไปหาทีชเชอร์ดีกว่า
ว่าแล้วมันก็วิ่งเข้าไปหาทีชเชอร์ครับ
อุ้มไหวด้วย อุ้มลูกผมเหวี่ยงไปเหวียงมา
เจ้าตัวเล็กก็กรี๊ดกร๊าดใหญ่เลย
พวกผมเล่นกันสักพักก็ได้เวลาไปขึ้นเครื่องละครับ
เลยเดินเข้ามาสวัสดีแม่กับม๊าที่มาส่งกัน
แม่พี่เจ :: เดินทางโดนสวัสดิภาพนะลูก
แล้วไม่ต้องเอาของฝากอะไรมาให้นะ สิ้นเปลืองเปล่าๆ ดูแลกันดีๆนะลูก
พวกผม :: ครับ / ค่า
พวกเพื่อนๆผมทยอยเดินเข้าเกทกันไปก่อน
เหลือแค่ผมกับพี่เจแล้วทีชเชอร์ที่ยังยืนกับพวกคุณแม่กับม๊าต่อ
ม๊า :: แฟรงค์ ดูแลตัวเองนะลูก เรื่องทีชเชอร์ให้ใช้สติคิดถึงตัวทีชเชอร์ให้มากๆนะ
ผม :: ครับแม่
แล้วคุณแม่กับม๊าก็หันมาฟัดยายหนูกันจนพอใจ
พวกผมก็เลยขอตัวเข้าเกทก่อน เพราะใกล้เวลาเครื่องจะออกแล้ว
พอเดินเข้าเกทมาได้ ยัยหนูทีชเชอร์ดิ้นๆขอลงมาเดินเอง
ผมเลยให้ทีชเชอร์เดินตรงกลางระหว่างผมกับพี่เจ
โดยที่ผมกับพี่เจจับมือทีชเชอร์ไว้คนละข้าง
พี่เจ :: แฟรงค์ ถ้าเราไปครั้งนี้ เราอาจไม่ได้พาทีชเชอร์กลับมากับเรา แฟรงค์จะว่าไง
ผม :: พี่เจหมายถึงว่าจะให้ทีชเชอร์อยู่กับพี่เบลล์นี้โน้นใช่ไหม
พี่เจ :: อืมม การศึกษาทางนั้นเค้าดีกว่า และทีชเชอร์จะได้อยู่กับพ่อกับแม่ที่แท้จริง ทีชเชอร์เฃอาจจะมีความสุขก็ได้นะ
ผม :: ความสุขของลูก อาจจะอยู่กับทุกวันนี้ก็ได้นะพี่เจ
พี่เจ :: พี่แค่พูดเผื่อๆไว้นะ ถ้าเกิดทีชเชอร์อยากอยู่ขึ้นมา แฟรงค์จะโอเคไหม
ผม :: ไม่ว่าทีชเชอร์จะอยู่ที่ไหน ครอบครัวเราก็มี 3 คนเสมอเนอะ แล้วเราก็ค่อยหาวันหยุดมาหาลูกกัน ได้มาเที่ยวกันบ่อยๆไง
พี่เจ :: 5555+ จนแย่เลยนะมาบ่อยๆเนี้ย
ผมก็ได้แต่ยิ้มให้พี่เจ และหันไปมองเจ้าตัวเล็ก
ที่ตอนนี้เดินร้องเพลงเจ้าหญิงเอลซ่าไปเรื่อยๆ
จนขึ้นมานั่งบนเครื่อง
ทีชเชอร์มีท่าทีตื่นเต้นเล็กน้อย เพราะเป็นการนั่งเครื่องไปต่างประเทศครั้งแรก
พวกผมทุกคนได้ที่นั่งใกล้ๆกัน ก็เฮฮากันสักพักจนเครื่องขึ้น
ทุกคนกินของว่างเสร็จ ก็ใส่หูฟังบ้าง ดูหนังบ้าง และบางคนก็หลับไปแล้ว
ตอนนี้ทีชเชอร์ที่นั่งข้างๆผม ก็หลับไปเรียบร้อยแล้วครับ
ผมหันไปมองพี่เจที่นั่งข้างๆผม ที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่
ผม :: พอแล้วปิดไฟเถอะ คนอื่นเค้านอนกันหมดแล้ว
ตอนนี้มันมืดละครับ เพราะพวกผมได้ไฟท์ค่ำ
พี่เจ :: ครับๆ
พี่เจปิดหนังสือเก็บไว้ข้างๆตัว ก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่มให้ผม
และห่มให้ตัวเอง
พี่เจ :: แฟรงค์ก็นอนสิ จะมองพี่ทำไม
ผม :: ก็อยากมอง ไม่ได้หรอ
พี่เจ :: ก็เห็นกันทุกวัน จะมองอะไรอีกอะ
ผมเอนตัวลงไปนอนพิงกับเบาะ ก่อนจะค่อยๆเอนตัวไปพิงไหล่พี่เจข้างๆ
ผม :: อยู่ๆก็มีความสุขอะ
พี่เจ :: พูดงี้คือทุกวันไม่มีเลยหรอ
ผม :: 555 หาเรื่องเก่งอีกละ
พี่เจ :: ก็พูดมาแบบนี้ให้คิดไงละครับ
ผม :: ก็มันมีความสุขไง ที่พวกเราได้ไปเที่ยวด้วยกันแบบนี้ มีเพื่อนไปด้วยกันแบบนี้
พี่เจ :: ไม่อยากไปกันแค่ 2 คนหรอ
ผมขยับตัวลุกมานั่ง ก่อนจะมองหน้าพี่เจ
ผม :: อยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะกับคนเยอะแค่ไหน แฟรงค์ก็คิดเสมอครับว่าแฟรงค์มีแค่พี่เจ =)
พี่เจ :: หื้มม มาปากหวานเอาอะไรเนี้ยย
ผมได้แต่ยิ้ม แล้วก้มมองนาฬิกา
20.51 น. แล้ว
พอเลขที่นาฬิกาเปลี่ยนเป็น 20.52 น.
ผมก็โน้มหน้าเข้าไปจุ๊บพี่เจเบาๆที่ปาก ก่อนจะบอกพี่เจไป
ผม :: Happy Anniversary 6 years ครับครูเจ
ใช่ครับ ,, วันนี้เป็นวันครบรอบ 6 ปีของผมกับพี่เจ
พี่เจยิ้มเขิน ก่อนจะหอมแก้มผม
พี่เจ :: นึกว่าจะจำไม่ได้ซะแล้ว เห็นเมื่อเช้าทำหน้านิ่งๆ
ผม :: ใครจะจำวันสำคัญแบบนี้ไม่ได้ละ รอเวลาอยู่ต่างหาก
พี่เจ :: ทำไมต้องรอละ
ผม :: ผมก็จะถามพี่เจเหมือนกัน ว่าทำไมต้องส่ง SMS มาให้ตอน 20.52 ทุกวัน
ครับ พี่เจส่ง SMS มาให้ทุกวันตอน 20.52 น.
และข้อความก็ยังเป็น Happy Anniversary ……. Days เสมอ
และผมเชื่อครับ ถ้าเปิดมือถือผมจะเจอข้อความนี้จากพี่เจอยู่
พี่เจ :: ก็ส่ง SMS เราสามารถเก็บข้อความมันไว้ได้ตลอดไง ถ้าส่งไลน์เดี๋ยวโปรแกรมลบมันก็หายไป
ผม :: แล้ว SMS ไม่หายหรอ
พี่เจ :: เก็บบันทึกในซิมสิครับ
ผม :: หื้มม น่ารักไปแล้วเหอะ
ผมเอามือไปหยิกแก้มพี่เจ จนพี่เจต้องดึงมือผมออก
5555+ พี่เจอ้วนขึ้นนิดหน่อยครับ แก้มเลยออกเยอะ
ผมหมั่นเขี้ยวชอบหยิกแรงๆ
พี่เจ :: เบาๆบ้าง หยิกจนแก้มจะช้ำหมดแล้ว
พี่เจบ่นไปก็เอามือลูบแก้มไปด้วย
ผม :: ขอโทษๆ ก็พี่เจอะหน้าหมั่นเขี้ยวอะ อยากจะกัดทั้งตัว
พี่เจ :: โรคจิตไปแหละนะ ถึงว่าหลังมาชอบดูดชอบกัด รอยจ้ำเต็มตัวทุกทีอะ
ผม :: ก็ยอมทุกทีนิ ตอนนั้นไม่เห็นบ่นเลย
พี่เจ :: แฟรงค์ !!!!!
ผม :: 55555555 โอเคๆ ไม่พูดๆ
พี่เจไม่ชอบให้ผมเอาเรื่องในห้องนอนมาแซวครับ
พี่เจเค้าอาย >//////<
อายทำไมอยู่ด้วยกันมาตั้ง 6 ปีละเหอะ
พี่เจ :: สุขสันต์วันครบรอบนะ ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมา 2191 วันแล้ว =)
ผม :: ขอบคุณเหมือนกันครับ ที่ครูเจสอนทุกๆอย่างให้แฟรงค์
จนวันนี้แฟรงค์โตเป็นผู้ใหญ่ได้ ขอบคุณนะที่รักท่ให้โอกาสเด็กน้อยคนนี้ได้ทำหน้าที่หัวหน้าครอบครัว
ได้ทำหน้าที่คนรักมาตลอด อยู่ด้วยกันนานๆนะครับ
พี่เจจับมือของผมไว้ ก่อนจะกระชับมือให้แน่นขึ้น
พี่เจ :: เด็กน้อยแบบแฟรงค์ต้องอยู่กับครูเจไปตลอดแน่นอนครับ
ผมกับพี่เจยิ้มให้กัน เราสองคนจับมือกันอยู่แบบนั้น
เหมือนจะบอกให้กันและกันรู้ว่าไม่ว่าต่อให้เจอกันไรก็ตาม
เรา 2 คนจะจับมือกันไปแบบนี้
ก้าวผ่านทุกๆอย่างไปด้วยความเข้าใจ ด้วยความรักที่เรามี
--- จบบริบูรณ์ ---
-
ครูเจน้องแฟรงค์ ... เดินทางมาถึงบทส่งท้ายแล้วนะคะ
ขอบคุณทุกๆคนที่ิติดตามอ่านกันมาโดยตลอด
ขอบคุณทุกๆคอมเมนต์ทุกๆคำแนะนำที่มีให้กันมาเสมอ
ถ้ามีคำผิดยังไงต้องขออภัยด้วยนะคะ
แล้วพบกันในตอนพิเศษตอนหน้าคะ =)
-
ขอบคุณคุณ moujay นะค้าาา
จบโอเคเลย อย่างน้อยคนที่ทำผิดก็ได้รับโทษ (โอเค ถึงแม้เคสโชกุนพ่อจะรับแทน) แฮปปี้มากกกกกกกกก
:pig4:
(ตกลงนายร้อยที่อุ้มรัก ส่วนดารานี่ไม้ฉาก ฟันเฟิร์ม!!)
:hao3:
:bye2: :bye2:
-
จบแว้ววววววว. แฮปปี้ๆๆ
-
จบแล้วๆ
ชอบทุกคู่เลยนะ
อินมากกับคู่อุ่น-ยิม
ฟินกับปั้นสิบกับนายร้อยใหม่ๆสดๆร้อน 2 นาย กรี๊ดๆๆๆ
ดาราด้วย (แสดงว่าหนูทำสำเร็จนะลูก)
ยินดีด้วยนะคะที่เขียนจบ
คำผิด
ผม :: ขนมคะ ไหนพูดก่อน ทีชเชอร์อยากทานขนมคะ
น่าจะเป็น ขนมค่ะ ไหนพูดก่อน ทีชเชอร์อยากทานขนมค่ะ
ประโยคบอกเล่าต้องใช้ค่ะ คะใช้กับคำถาม หรือ แนวชักชวน
เมียไม่ทำการบ้าน - เมียไม่ให้ทำการบ้าน หรือเปล่าคะ?
-
:katai2-1: ขอขอบคุณสำหรับบทส่งท้ายที่น่าประทับใจ
ถึงจะ/ม่ได้ตามมาตั้งแต่แรกก็อ่านมานานจนรู้สึกผูกพัน
บทสรุปของความรักก็คือความเข้าใจและดูแลกัน :กอด1:
รอตอนพิเศษค่ะ รู้สึกว่าแฟรงค์คงอยากสวีทบ้าง
-
จบอย่างดีความสุข คนอ่านก็มีความสุขค่ะ ^^
ขอบคุณคนเขียนด้วยค่ะ ^^
-
ขอให้มีความสุขจ้าพี่เจน้องแฟรงค์
-
อยากมีตอนพิเศษของอุ่นบ้างงงงง
-
ตอนพิเศษ มีแน่นอนค่าา =)
-
เห็นเป็นนิยายจบแล้ว เลยลองเข้ามาอ่านดู
อ่านไปได้ไม่กี่ตอนเอง แต่ขอบอกว่า น่าฮักขนาด(ออกเสียงสูงตรงขนาดด้วย) :m3:
-
เห็นเป็นนิยายจบแล้ว เลยลองเข้ามาอ่านดู
อ่านไปได้ไม่กี่ตอนเอง แต่ขอบอกว่า น่าฮักขนาด(ออกเสียงสูงตรงขนาดด้วย) :m3:
ขอบคุณเจ้าา >//<
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนจบได้ล่ะ
ขอบคุณคนเขียนนะ :L2:เขียนเรื่องราวเรียกความสดชื่นชุ่มฉ่ำหัวใจให้คนอ่านแทบทุกตอนเลยล่ะ
ไม่ใช่แค่เรื่องรักมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งของวัยเรียนวัยศึกษาเท่านั้นนะ แต่แฝงสาระแง่คิดอะไรๆเยอะเชียว
สิ่งนึงที่เห็นชัดเจนในที่นี่คือ เด็กๆจะเติบโตเป็นคนดีมีคุณภาพ ต้องมาจากครอบครัที่ดีและเข็มแข็งอ้ะ
ดังเช่นครอบครัวคู่ตัวเอกของเรื่องนะ กลุ่มเพื่อนก็เป็นส่วนสำคัญ ที่จะทำให้เด็กๆเดินไปในทิศทางใด
แต่ว่าเด็กๆกลุ่มนี้มีความใฝ่ดีด้วยล่ะ ชีวิตของแต่ละคนเลยไปในทางที่ดีและไปได้สวย
ขอยกย่องให้คุณแม่ของเจเป็นคุณแม่ดีเด่นเลย
การให้ความรักให้ความใส่ใจเข้าใจลูก/เข้าใจโลก/ใจกว้างยอมรับในเรื่องที่(เชื่อว่า)หลายคนยังรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้
ที่ชอบอีกอย่างในเรื่องคือการให้อภัย มันดีมากๆเลย มันเป็นการให้โอกาส ให้ชีวิตใหม่กับคน ให้เรื่องร้ายกลายเป็นดี
นอกจากเนื้อเรื่องแล้ว วิธีการเขียนการดำเนินเรื่องก็โอเลย แต่..เนอะ... :mew1:ระวังเรื่องคำผิดนิดนึงอ้ะ
-
อยากมีติวเตอร์แบบนี้เข้ามาในชีวิตบ้างจัง คงฟินน่าดู อร๊างส์
ปู่เสื่อกางมุ้งเตรียมหมอนมารอตอนพิเศษจ้า ป้า!! ใส่ไข่ใส่นมพิเศษ 40 (?) :-[
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนจบได้ล่ะ
ขอบคุณคนเขียนนะ :L2:เขียนเรื่องราวเรียกความสดชื่นชุ่มฉ่ำหัวใจให้คนอ่านแทบทุกตอนเลยล่ะ
ไม่ใช่แค่เรื่องรักมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งของวัยเรียนวัยศึกษาเท่านั้นนะ แต่แฝงสาระแง่คิดอะไรๆเยอะเชียว
สิ่งนึงที่เห็นชัดเจนในที่นี่คือ เด็กๆจะเติบโตเป็นคนดีมีคุณภาพ ต้องมาจากครอบครัที่ดีและเข็มแข็งอ้ะ
ดังเช่นครอบครัวคู่ตัวเอกของเรื่องนะ กลุ่มเพื่อนก็เป็นส่วนสำคัญ ที่จะทำให้เด็กๆเดินไปในทิศทางใด
แต่ว่าเด็กๆกลุ่มนี้มีความใฝ่ดีด้วยล่ะ ชีวิตของแต่ละคนเลยไปในทางที่ดีและไปได้สวย
ขอยกย่องให้คุณแม่ของเจเป็นคุณแม่ดีเด่นเลย
การให้ความรักให้ความใส่ใจเข้าใจลูก/เข้าใจโลก/ใจกว้างยอมรับในเรื่องที่(เชื่อว่า)หลายคนยังรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้
ที่ชอบอีกอย่างในเรื่องคือการให้อภัย มันดีมากๆเลย มันเป็นการให้โอกาส ให้ชีวิตใหม่กับคน ให้เรื่องร้ายกลายเป็นดี
นอกจากเนื้อเรื่องแล้ว วิธีการเขียนการดำเนินเรื่องก็โอเลย แต่..เนอะ... :mew1:ระวังเรื่องคำผิดนิดนึงอ้ะ
ขอบคุณสำหรับข้อแนะนำดีๆคะ
ตอนนี้กำลังกลับมาไล่แก้ไขคำผิดคะ =)
-
ขอบคุณนะคะ เรื่องสนุก อบอุ่น ยิ้มได้
-
น่ารักที่สุด!!!! ขอพิเศษแบบ สวยๆ หลายๆตอน!!!!!
-
จะมีตอนพิเศษบ้างหรือเปล่าครับ ตามอ่านอีกรอบจนจบเลย อ่านทั้งวันเลย ฮ่าาา
-
มีตอนพิเศษแน่นอนคะ ตอนนี้กำลังตามแก้ไขคำผิดอยู่คะ
เลยไม่ได้มาลงตอนพิเศษให้ =)
-
เรื่องราวน่ารักมากจ้ะ จะติดตามทุกเรื่องของคุณเลยน่ะ ตอนนี้กำลังอ่านได้สิบบทแรกแล้วล่ะ ขอบคุณน่ะจ้ะที่เขียนเรื่องราวน่ารัก ๆ ใส ๆ มาให้ได้ฟิน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :mew1:
-
เรื่องราวน่ารักมากจ้ะ จะติดตามทุกเรื่องของคุณเลยน่ะ ตอนนี้กำลังอ่านได้สิบบทแรกแล้วล่ะ ขอบคุณน่ะจ้ะที่เขียนเรื่องราวน่ารัก ๆ ใส ๆ มาให้ได้ฟิน :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :mew1:
ขอบคุณมากๆคะ =)
-
พิเศษ :: นอกใจ? || BANK
ตอนนี้ผมอยู่ปี 2 แล้วครับ ส่วนพี่เชนก็เรียนจบ แล้วทำงานที่บริษัทเรียบร้อยแล้ว
ตอนจบใหม่ๆก็ยังพอมีเวลาว่าง มาเฝ้ามาตามที่คณะบ่อยๆครับ
แต่พอเปิดบริษัทแล้ว ,, ต้องโทรตามถึงจะมารอรับครับ
ช่วงนี้ทะเลาะกันบ่อยด้วย .. เห้อออ ผมงี่เง่าเองมั้งง
แต่ความรู้สึกมันบอกว่า พี่เชนมันกำลัง .... นอกใจ T_T
ผมอดทนเก็บความรู้สึกว่าพี่เชนมันนอกใจไว้ในใจ ไม่ได้ปรึกษาเพื่อนๆคนไหนในกลุ่มเลย
เพราะอย่างพวกพี่มี่พี่แชมป์นี้กำลังยุ่งกับการเปิดบริษัท กับการหาลูกค้า
ส่วนพี่ยิมมันก็ปี 4 ละ ไปฝึกงาน ส่วนเพื่อนๆผมแต่ละคน หัวหมุนละครับ
หมอเปอร์ เรียนหนักจนแทบจะหายไปจากวงจรครับ นานๆจะเจอมันซะที
น้ำน่าน ก็ตามติดน้องเฟรินส์ เพราะน้องเฟรินส์กำลังจะแอดมิดชั่น
อุ่น ก็เครียดกับตัวเลขบัญชีของมันนั้นละครับ
พอหันมามองแฟรงค์ เอออ ไอ้นี้ก็ติดลูก
ผมเลยไม่ได้เอาปัญหาของผมไปเล่าให้ใครฟัง
คิดว่าพี่เชนคงไม่ทำร้ายผมแน่ๆ ก็กว่าจะผ่านเรื่องราวต่างๆมาได้ก็แทบแย่แล้ว
พี่เชนคงไม่ทำหรอกนะ ,, ผมเชื่อใจพี่เชน
เย็นวันนี้พอกลับถึงคอนโด ผมรีบโทรหาพี่เชนเลยครับ อยากอ้อนอยากเอาใจพี่เชนบ้าง
ผม :: พี่เชนครับบ กลับกี่โมงอะ
พี่เชน :: ทุ่มสองทุ่มละมั้ง แบงค์ถึงห้องละหรอ
ผม :: ใช่ๆ งั้นวันนี้แบงค์ทำกับข้าวรอนะ พี่เชนเลิกงานแล้วรีบมานะครับ
พี่เชน :: จะอ้อนเอาไรปะเนี้ยเรา
ผม :: โหยยย เป็นเด็กดีบ้างไม่ชอบอ่อ
พี่เชน :: ชอบดิ แต่มันแปลกๆไง 5555
ผม :: ไม่ต้องมาหัวเราะเลย รีบๆกลับนะ คิดถึงอะ
พี่เชน :: โอเคครับเมีย จะรีบกลับทันทีที่เลิกงาน
ผม :: เย่เย้ รักพี่เชนนะ
พี่เชน :: วันนี้มาแปลกวะ รักมึงเหมือนกันนะครับ
พอคุยเสร็จก็วางสายไป ผมก็รีบไปซุปเปอร์มาร์เก็ตแถวๆคอนโดนี้แหละครับ
หาซื้อหมู ผักต่างๆมาทำกับข้าว
อยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กครับ เรื่องเข้าครัวเป็นงานถนัด
พอซื้อทุกอย่างเสร็จแล้ว ผมก็รีบไปทำกับข้าวเพราะกลัวไม่ทันพี่เชน
ทุ่มตรงผมตั้งโต๊ะกับข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ
เลยรีบไปอาบน้ำมานั่งรอพี่เชน
555+ เดี๋ยวพี่เชนกลับมาจะได้มากอดผม
อาบน้ำเรียบร้อยแล้วมารอพี่เชน
สองทุ่ม พี่เชนก็ยังไม่มา
สามทุ่ม พี่เชนก็ยังไม่มา
ผมเลยกดไปตามพี่เชน
อันนี้โทรตามรอบที่สิบละครับ
รอบที่ผ่านมามีแต่บอกว่า เอางานมาเสนอลูกค้าใกล้จะเสร็จแล้วๆ
ผม :: ถึงไหนแล้วอะ มันดึกละนะเนี้ย หิวด้วย
พี่เชน :: มากินข้าวกับลูกค้าอะ แบงค์กินไปเลย เดี๋ยวไงจะรีบกลับ
ผม :: อ้าวว แล้วทำไมไม่โทรมาบอกวะ ว่าจะกินข้าวกับลูกค้า
พี่เชน :: เออลืมๆ แค่นี้นะ
ตู๊ดดดด ตู๊ดดดดด
คือไรวะไอ่พี่เชน!???
ให้กูรอทำไมครับตั้งหลายชั่วโมง แล้วก่อนหน้านั้นก็ไม่บอกว่าจะไม่กลับมากินข้าวเย็น
ผมมองไปทางโต๊ะอาหารที่ผมจัดเตรียมไว้ ,, แล้วแม่งงง น้ำตามันก็ไหล
มันน้อยใจไปหมด คือ ไม่คิดว่าจะต้องเหงาแบบนี้อีก
ตอนพ่อแม่ตายใหม่ๆ ก็มีพี่บีมที่อยู่ด้วยกันมาตลอด
แต่พี่บีมต้องทำงานหาเงินมาใช้จ่าย ทำให้ผมต้องทานข้าวคนเดียวตลอด
พอชีวิตมีพี่เชนเพิ่มเข้ามา ,,
ไม่คิดเลยว่าต้องมานั่งเหงาคนเดียวในห้องสี่เหลี่ยมแคบๆแบบนี้อีก
ผมกดโทรไปหาแฟรงค์ คือ อารมณ์ตอนนี้ไม่ไหวจริงๆครับ
พี่เชนไม่ได้เป็นครั้งแรกนะ เป็นแบบนี้ติดๆกันมาหลายครั้งแล้วตั้งแต่เปิดบริษัท
ผม :: มึงทำไรวะ
แฟรงค์ :: เอาทีชเชอร์เข้านอนวะ มึงอะมีไร ทำเสียงหงอยชิบหาย
ผม :: พี่เจไปไหนวะมึง
แฟรงค์ :: ถ้ามึงไม่ใช่เพื่อนกู นี้กูคิดละนะว่ามึงจ้องจะงาบแฟนกู
ผม :: เชรี้ยยย หวงอะไรจริงจังวะ กูเพื่อนมึงนะไม่เอาพี่เจมาทำเมียหรอกนะ
แฟรงค์ :: เออกูก็ลืมไปว่ามึงถนัดเป็นเมียมากกว่า 55555
ผม :: จะล้อกูอีกนานไหมมม
แฟรงค์ :: เออโทษทีๆ พี่เจนั่งเขียนงานในห้องวะ แล้วมึงเปนไร
ผม :: กูเหงา
แฟรงค์ :: พี่เชนละวะ
ผม :: ติดเลี้ยงลูกค้า กูก็ไม่เข้าใจทำไมพี่เจไม่ติดเลี้ยงลูกค้าบ้างวะ
แฟรงค์ :: อ้าววหรอ งั้นมึงมาหากูไหมละ
ผม :: ไม่เอาอะ เดี๋ยวทีชเชอร์ตื่น กูไม่อยากไปกวนหลาน
แฟรงค์ :: แล้วนี้อย่าบอกนะว่ามึงไม่ได้กินข้าว
แฟรงค์มันรู้ครับว่าผมไม่ชอบกินข้าวคนเดียว 555+
ผม :: อืมยังวะ กับข้าวเต็มโต๊ะเลย
แฟรงค์ :: รออีก 30 นาทีกูจะไปหา อุ่นกับข้าวรอเลย
ผม :: จริงนะมึงมาจริงๆนะเว้ย
แฟรงค์ :: เออจริงดิ กูไม่ทิ้งเพื่อนหรอกนะ อุ่นกับข้าวรอเลยนะกูไม่ชอบกินกับข้าวเย็นๆจืดๆ
ผม :: ครับผม
พอวางสายจากแฟรงค์ ผมก็รีบไปอุ่นกับข้าวรอเลยครับ
รอไม่นานก็มีเสียงเคาะประตู ผมเลยรีบวิ่งไปเปิดประตูรับแฟรงค์
พอเปิดมาเจออุ่น แฟรงค์ เปอร์ น้ำน่าน มาครบเลยครับ
โอ้ยยยยย กูจะร้องไห้ T__T
อุ่น :: โทรชวนแต่แฟรงค์ กูก็หิวข้าวนะเว้ยย
น้ำน่าน :: กูอิ่มขนมหวานมาก แต่อยากกินต้มจืดฝีมือมึง
เปอร์ :: ให้กูกินอะไรก็ได้ตอนนี้อะ จะอ๊วกออกมาเป็น text ละมึง
แฟรงค์ :: มึงรู้ยัง เพื่อนมีไว้ทำไม
พูดเสร็จพวกมันก็เดินไปนั่งตักข้าวใส่จานเลยครับ
ฮืออ ,, จะร้องไห้ ซาบซึ้ง
คือมึงหิว หรือมึงห่วงกูครับ 5555+
พวกผมกินข้าวกันไป คุยกันไปจนเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว
พวกมันเลยขอตัวกลับก่อน
เพราะแต่ละคนยังมีการบ้านรออีกเพียบ
ใครบอกเรียนมหาลัยสบาย ,, ผมนี้ค้านหัวชนฝาครับ
งานเยอะมากกกกกกก - -‘
ตอนนี้เหลือ อุ่น แฟรงค์ แล้วก็ผมครับ ยังนั่งคุยกันอยู่
อุ่น :: แล้วทำไมพี่เชนกลับดึกวะ
แฟรงค์ :: เห็นพี่เจบอกเอางานไปเสนอลูกค้า แล้วพาลูกค้าไปทานข้าวนะ
อุ่น :: ลำบากเนอะทำบริษัทเองอะ
แฟรงค์ :: อืออดิ พี่เจนะคิดเลขคิดโน้นคิดนี้ จนหน้าจะแก่กว่าเดิมละ
อุ่น :: กูจะฟ้องพี่เจว่ามึงว่าพี่เจหน้าแก่
แฟรงค์ :: โอ๊ะ ไอ่เชรี้ยยนี้ หาเรื่องให้กูละไง กูหมายถึงว่าไม่บริ้งงงแบบก่อนเฉยๆเว้ยยย แก่ยังไงกูก็รักของกูนะ
อุ่น :: เสียดายกับข้าวหรอกนะไม่งั้นกูอ๊วกละเนี้ยย
ผม :: อิจฉาพวกมึงวะ
แฟรงค์ :: อิจฉาทำไมวะ
ผม :: ก็แฟนพวกมึงมีเวลาใส่ใจ แล้วพวกมึงดูมีความสุขกันอะ ทำไมพี่เชนไม่มีเวลาให้กูบ้างเลยวะ
อุ่น :: มึงก็ต้องเข้าใจว่าพี่เค้าทำงานเว้ยย ยังไงก็กลับมานอนกอดมึงเหมือนเดิมแหละนะ
ผม :: กอดอะไรละ กูแยกห้องกันนอนมาหลายอาทิตย์แล้ว
แฟรงค์ :: ทำไมวะมึง ทะเลาะกันหรอ
ผม :: ไม่รู้ดิ พี่เชนมันบอกว่ามันจะคิดงาน กลัวเสียงดังแล้วกูจะนอนไม่หลับ
บางคืนกลับมาดึกมากนะเว้ย แต่ไม่แวะไปบอกกูสักคำว่ากลับมาแล้ว
กูรอจนได้ยินเสียงพี่เชนปิดประตูห้อง กูถึงนอนหลับ
แฟรงค์ :: มึง ... ไม่มีอะไรหรอกนะ
พวกผมนั่งเงียบๆกัน จมไปกับความคิดของตัวเอง
ไม่มีเสียงปลอบใจ หรือคำแนะนำใดๆจากอุ่น และแฟรงค์
ผมเห็นว่ามันเที่ยงคืนแล้ว เลยโทรตามพี่เชน
ผม :: พี่เชนครับ กลับยัง คิดถึงแล้วนะ
พี่เชน :: นอนก่อนเลยนะแบงค์ วันนี้พี่ว่าจะแวะนอนที่บริษัท
ผม :: ทำไมละ
พี่เชน :: พี่ยังเลี้ยงรับรองลูกค้าอยู่นะ กลัวจะกลับคงดึกมาก
ไม่อยากกลับไปคอนโดมันไกลจากร้านที่พี่มาทานข้าว ยังไงพรุ่งนี้เช้าพี่จะไปหานะ ฝันดีนะครับ
ตู๊ดดด ตู๊ดดดด
แฟรงค์ :: พี่เชนว่าไงวะมึง
ผม :: ฮึกก ฮืออออ
ผมกลั้นน้ำตาแห่งความน้อยใจไว้ไม่ไหวละครับ ผมไม่อยากเข้าใจอะไรแล้ว
ไม่อยากเหงา ไม่อยากกลับไปไขว้คว้าหาความรักจากใครแบบก่อนอีกแล้ว
อุ่น :: เป็นไรมึง พูดมาดิ
ผม :: พี่เชนจะนอนบริษัท ไม่กลับห้องวะมึง
แฟรงค์ :: ก็นอนบริษัทเองมึง อย่าคิดมาก
ผม :: แฟรงค์มึงไม่เข้าใจหรอก คอนโดกูห่างจากบริษัทไกลแค่ไหนวะมึงคิดดูดิ
ใกล้กันจนแทบจะเดินไปได้แล้วอะ ทำไมวะ ทำไมพี่เชนไม่กลับมานอนที่ห้อง
แฟรงค์ :: มึงอย่าคิดมากนะเว้ยย กูจะถามพี่เจให้ คืนนี้เอาไงให้พวกกูนอนด้วยไหม
อุ่น :: มึงอะกลับไปเฝ้าลูกเถอะ กูนอนกับมันเอง
แฟรงค์ :: ไหวปะมึง พี่ยิมเข้าใจนะ
อุ่น :: อืมม มันไปทำโปรเจคบ้านพี่ชัย โทรมารายงานกูทุกสองชั่วโมง เดี๋ยวมันก็ตามมานี้เองแหละ มึงกลับไปเหอะ
ผม :: กูอยู่ได้นะ พวกมึงกลับเถอะ
อุ่น :: เออนะกูก็ไม่อยากกลับไปอยู่คนเดียวเหมือนกัน นอนเล่นกับมึงก็ดีเหมือนกัน
แฟรงค์ :: งั้นกูกลับก่อนนะ
ผม :: เออ ขับรถดีๆนะมึง แล้วเจอกันพรุ่งนี้
แฟรงค์กลับไปตอนเที่ยงคืนครึ่ง ผมกับอุ่นพากันไปอาบน้ำแล้วเข้านอน
ไม่ได้คุยเล่นกันต่อละครับ เพราะมันดึกมาก อุ่นคงเรียนหนักจริงๆมันอาบน้ำเสร็จก็หลับเลย
ผมนอนคิดอะไรเพลินๆจนมาหลับอีกทีเกือบตี 4
ตื่นเช้ามาไม่เจอพี่เชนครับ ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวว่าจะแวะไปหาพี่เชนก่อนไปเรียน
อุ่นกลับไปตั้งแต่หกโมงเช้า พี่ยิมมารอรับมันกลับไปอาบน้ำที่คอนโด
ผมแวะไปหาพี่เชนที่บริษัท แต่ รปภ.ก็บอกแค่ว่า “คุณเชนไม่ได้เข้ามาครับ”
คือ??????
หมายความว่าไง??
เมื่อคืนพี่เชนไปนอนที่ไหน???
ผมเก็บความสงสัยไว้ไม่ได้โทรไปถามพี่เชน ไม่ได้ถามพวกพี่เจหรือพี่มี่พี่แชมป์
ไปเจอแฟรงค์ผมก็ทำตัวเป็นปกติ แต่ในใจผมคิดไปต่างๆนาๆ
พอเลิกเรียนแล้วผมก็โทรหาพี่เชน
ผม :: พี่เชนครับ กลับห้องไหมวันนี้
พี่เชน :: จะนอนที่บริษัทอีกคืนนะ แบงค์อยู่คนเดียวอีกคืนนะครับ แล้วไงพี่จะรีบกลับไปหานะ
ผม :: ให้แบงค์แวะไปหานะครับ
พี่เชน :: ไม่ดีมั้งแบงค์ ตอนนี้พนักงานเยอะขึ้นแล้ว เกรงใจพนักงานคนอื่นๆนะ
ผม :: หรอครับ งั้นพี่เชนอย่าลืมทานข้าวนะ คิดถึงครับ
พี่เชน :: พี่ก็คิดถึงแบงค์นะ แล้วยังไงพี่โทรหาครับ
ผมกลับมาถึงคอนโดก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
แล้วก็ลงมือทำกับข้าว ใส่ปิ่นโตเตรียมเอาไปให้พี่เชน
ผมไม่ได้ขึ้นไปหาครับ แค่จะเอาไปฝากเฉยๆ
แบบนี้มันก็ไม่ผิดอะไรนี้ จริงไหมครับ =)
ผมมาถึงหน้าบริษัทก็ทุ่มนิดๆละครับ เจอกับ ร.ป.ภ. ที่หน้าตึก
ผมก็เอาถุงข้าวไปฝากให้พี่เชน แต่ ร.ป.ภ. บอกว่าพี่เชนออกไปข้างนอก
อืมมม ยังไงครับพี่เชน????
ผมตัดสินใจจอดรถรออยู่แถวๆหน้าบริษัท
รอจนเกือบห้าทุ่มครับ ก็มีรถเก๋งมาจอดอยู่หน้าบริษัท
ก่อนที่พี่เชนจะก้าวลงมาจากรถ
ไปกับใครมา??
เห็นพี่เชนส่งยิ้มพูดคุยกับคนในรถนานเหมือนกันครับ
คือมึงไม่คุยกันให้เสร็จก่อนละแล้วค่อยลงมา
ผมเปิดประตูรถแล้วครับ กะว่าถ้ารถคันนั้นขับออกไป ผมจะเดินเอาข้าวไปให้พี่เชน
แต่ ....
คนขับรถเก๋งคันนั้นเปิดประตูรถลงมา
เป็นผู้หญิงสวยเชียวครับ เดินอ้อมรถลงมาหาพี่เชน
คือยืนตัวติดกันไปไหนวะ???
ผมไม่ได้ยินว่าคุยอะไรกันครับ รู้แต่ว่าพี่เชนยิ้มตลอดเลยครับ
แล้วเปิดประตูให้ผู้หญิงคนนั้นขึ้นไปนั่งบนรถ แล้วพี่เชนก็เดินอ้อมมาฝั่งคนขับ
ก่อนจะขับรถออกไป
ผมกดโทรหาพี่เชนทันที แต่พี่เชนไม่รับสาย
ผมโทรย้ำๆไปเป็นสิบสาย พี่เชนก็ไม่รับสาย
คืออะไรวะพี่เชน ทำไมทำแบบนี้วะ??
-
คงไม่มีอะไรหรอก มั้งนะ คิดในแง่บวกเข้าไว้
อยากอ่านต่อแล้ว รอน้าา :katai5:
-
:m31: :m31: ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงตัวเท่าบ้าน อิพี่เชนแกกำลังจะทำอาร๊ายยยยยยยยยยย
-
o18. เดี๋ยวจะโดนนะพี่เชน. บังอาจมีเรื่องปิดบังเหรอ
แยกห้องยังไม่พอนี่ไม่กลับอีก. แบ๊งค์จัดเลย. เอาให้เคลียร์. :mew2:
-
โธ่เอ๋ย คราวที่แล้วยิม-อุ่น งวดนี้เชน-แบงค์เหรอ?
-
:pig4: :pig4:
-
ต่อตอนพิเศษ
ผมขับรถตามพี่เชนมา กดโทรหาพี่เชนตลอด
แต่ไม่มีการตอบรับจากพี่เชนเลย
จนตอนนี้รถพี่เชนมาจอดอยู่หน้าโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง
โรงแรม ??
ตอนเที่ยงคืน พี่เชนกับผู้หญิงเนี้ยยนะ
แทบไม่ต้องคิดเลยว่ามาทำอะไรกัน
ผมตัดสินใจเดินลงจากรถ แล้วเดินตามพี่เชนเข้าไปที่ล๊อบบี้โรงแรม
เห็นพี่เชนนั่งรออยู่แถวๆล๊อบบี้ แต่ไม่เจอผู้หญิงที่มาด้วยกัน
ผมเลยกดโทรเข้าไปหาพี่เชนอีก
เห็นว่าพี่เชนหยิบมือถือขึ้นมาดู แต่ไม่กดรับสาย
ตอนนี้น้ำตาผมไม่ไหลนะครับ แต่มันเจ็บในใจ
มันกำลังเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่???
ผมโทรย้ำๆเข้าไปอีกพี่เชนก็ไม่รับสาย
ผมเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาพี่เชนเอง
ผม :: ทำไมไม่รับสายละครับ
พี่เชนหันมามองหน้าผม แล้วทำหน้าตกใจมากครับ
พี่เชน :: แบงค์มาได้ไง?
ผม :: ทำไมไม่รับสายผมละครับ
ผมยังย้ำถามคำเดิมครับ แต่ไม่ได้ขึ้นเสียงอะไร
พี่เชน :: คือว่าพี่ เออคือ พี่
พี่เชนพูดติดอ่างเหมือนคนหาข้อแก้ตัวไม่ได้
สักพักผู้หญิงคนนั้นก็เดินมากอดแขนพี่เชนไว้
“ไปกันเถอะคะเชน ห้องพร้อมแล้ว”
ห้อง?????
ผู้หญิงคนนั้นเดินกอดแขนพี่เชนเดินผ่านหน้าผมไป
โดยที่พี่เชนเองก็ไม่ได้ปัดแขนออก และไม่หันมามองผมอีกเลย
หมายความว่าไง??
พี่เชน ... พี่เชนทำกับแบงค์แบบนี้ได้ไง?
คิดว่าผมจะทำยังไงครับ?
ยืนร้องไห้ หรือ โวยวาย
ไม่ครับ ,, แบงค์ไม่ทำแบบนั้นแน่ครับ
ร้องไห้ทำไมละครับ เห็นต่อหน้าต่อตาขนาดนี้
แล้วจะโวยวายทำไมให้อายครับ
ผมเลือกที่จะเดินตามพี่เชนกับผู้หญิงคนนั้นไป
เดินตามไปถึงหน้าลิฟท์ครับ
ผมก็เอามือกั้นลิฟท์ไว้ไม่ได้เดินเข้าไป
ผู้หญิง :: จะขึ้นลิฟท์ไหมคะ
ผม :: ไม่ครับ
ผู้หญิง :: งั้นช่วยถอยด้วยคะ
พี่เชนทำหน้านิ่งมากครับ หึหึ มึงจะเลวแบบนี้ใช่ป่ะ
ได้ ,, เดี๋ยวแบงค์จัดให้นะ
ผม :: คงถอยไม่ได้ครับ
ผู้หญิง :: ทำไมคะ
ผม :: คนที่พี่ควงแขนอยู่นะ แฟนผมครับ ผมมารับแฟนผมกลับบ้าน
พี่เชนมันทำหน้าตกใจที่ผมกล้าพูดแบบนี้ออกมา
ผู้หญิงคนนั้นหันไปมองหน้าพี่เชน
ผู้หญิง :: จริงหรอคะเชน
ผม :: ถามผมดีกว่าครับ จะปล่อยมือได้ยังครับ ผมว่าคุณกอดแขนแฟนผมนานไปละนะครับ
ผู้หญิง :: แล้วจะเดือดร้อนทำไมละคะ เชนเค้ายังไม่ว่าอะไรเลย
หึหึ หน้าไม่อายวะ ผู้หญิงสมัยนี้เป็นแบบนี้หรอวะเนี้ย
ผมเลยเดินเข้าไปในลิฟท์ แล้วดึงแขนผู้หญิงคนนั้นออกจากพี่เชน
ผู้หญิง :: เห้ยยทำอะไรนะ ฉันเป็นลูกค้าบริษัทเชนนะ
ผม :: ลูกค้าแล้วไงละ บริษัทรับจ้างเกี่ยวกับงานก่อสร้าง ไม่ได้ขายตัว จริงไหมพี่เชน
ผมส่งยิ้มไปถามพี่เชน
พี่เชนไม่ตอบครับ ทำหน้านิ่งตามเดิม โอ้ยย เกลียดหน้าแบบนี้ชิบบหายยย
ผม :: หรือว่าพี่เชนรับจ๊อบมาขายตัวด้วยครับ
พี่เชน :: แบงค์พูดดีๆ นี้ลูกค้าพี่อย่าเสียมารยาท
ผม :: ลูกค้างั้นหรอ นี้มันเที่ยงคืนกว่าละนะ มีที่ไหนพาลูกค้ามาโรงแรมตอนนี้
ผู้หญิง :: นี้เชนมีแฟนเป็นผู้ชายหรอคะ โรสเพิ่งทราบนะ ตอนแรกนึกว่าโสดซะอีก
โรสงั้นหรอ ,, แค่ชื่อก็เกลียดละ - -‘
ผม :: แล้วยังไงละครับ แฟนเป็นผู้ชายแล้วมันทำไม
โรส :: ก็ไม่ทำไมหรอกคะ ก็แค่แปลกใจว่ามีแฟนแล้วแต่ทำไมยังไปค้างกับโรสได้
ค้าง!!!
ผมหันไปมองหน้าพี่เชน ที่ตอนนี้มองหน้าคุณโรสแบบสายตาดุๆ
แต่คุณโรสยังยิ้มได้แบบปกติ
หน้าด้านมาก!
ด่าผู้หญิงแบบนี้ไม่ผิดนะครับ
ผม :: พี่เชน หมายความว่าไง พี่ไปนอนกับมันหรอ
พี่เชน :: ค่อยคุยกันนะแบงค์ กลับไปก่อนเถอะ นี้มันงานพี่นะ
ผม :: ไม่ พี่เชนต้องอธิบายก่อนว่ามันหมายความว่าไง
พี่เชน :: ก็อย่างที่แบงค์เข้าใจแหละ
ตึ้ง ,, ชั้น 15
อ้าวว มันกดลิฟท์ตอนไหนวะ???
โรส :: เชนคะ ไปกันเถอะคะ
พี่เชนทำท่าจะเดินตามไป
ผม :: พี่เชน ถ้าพี่เดินออกไป ถือว่าเรื่องของเราจบลงแค่วันนี้นะ
พี่เชนหยุดเดินก่อนจะหันมามองผม
พี่เชน :: แบงค์ อดทนหน่อยสิ พี่มาทำงานนนะ
ผม :: แต่นี้มันดึกแล้วนะครับ พี่จะไปทำงานอะไรกับผู้หญิงคนนั้นอีกละ
แล้วแบงค์ละ แบงค์ละพี่เชนเอาแบงค์ไปไว้ที่ไหน
ความอดทนที่ผมทนมาตลอดมันหมดละครับ
ผมทรุดลงไปนั่งกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมา คือ มันถึงที่สุดแล้วจริงๆ
ผม :: แบงค์รอพี่ทุกคืน คิดถึงพี่ใจจะขาด รอพี่ เข้าใจพี่ว่าพี่ทำงาน
แบงค์ไม่อยากไปกวนพี่ด้วยซ้ำ พี่ไม่มานอนห้องเดียวกับแบงค์
แบงค์ก็พยายามคิดว่าพี่ต้องคิดงานต้องทำงาน แบงค์ไม่งี่เง่าเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา
แต่ทำไม ทำไมพี่เชนทำกับแบงค์แบบนี้ละครับ พี่เชนไม่รักแบงค์แล้วหรอ
ร้องไห้แบบ .. เจ็บคอ ปวดตาไปหมดละครับ
หายใจไม่ทันแล้ว มันเหมือนมีก้อนอะไรซะอย่างมาจุกอยู่ที่อก
พี่เชนเดินเข้ามากอดผมไว้
พี่เชน :: พอแล้วนะอย่าร้องไห้ เดี๋ยวหอบขึ้นอีกหรอก ค่อยๆหายใจนะ
พี่เชนปลอบผม แล้วเอามือมาลูบหลัง เหมือนทุกครั้งที่พี่เชนชอบทำเวลาผมร้องไห้
ผม :: พี่เชนไม่รักแบงค์แล้ว ฮึก.. ฮืออ
พี่เชน :: ก็บอกว่ารักไงละครับ พอแล้วนะพี่ขอโทษไม่ร้องนะครับ
พี่เชนเช็ดน้ำตาให้ผม ก่อนจะกอดผมไว้แนบอก
โรส :: ไม่สนุกเลยร้องไห้ง่ายกว่าที่คิดอีก ปลอบกันเสร็จแล้วตามไปที่ห้องนะเชน
พวกเพื่อนๆรออยู่ น้องแบงค์คะพี่ขอโทษนะทักทายแรงไปหน่อย
พี่ไม่เอามันหรอกไอ่เกย์เนี้ยย แฟนพี่ล่ำกว่ามันเยอะ
ห๊ะ ,, เดี๋ยวนะ พวกเพื่อนๆรออยู่?
ทักทาย?
โอ้ยย อะไรวะ???
ผมรับผลักตัวพี่เชนออก
ผม :: หมายความว่าไงอะพี่เชน
พี่เชนไม่ตอบครับ มันยิ้มตอบมาให้ผม ก่อนจะดึงผมให้ออกมาจากลิฟท์
ผม :: อะไรเนี้ย บอกมาก่อนดิวะ
ผมพยายามสะบัดมือออกจากพี่เชน แต่พี่เชนแม่งงก็เหนียวเกิน จับไว้ซะแน่น
มาถึงห้องๆหนึ่งพี่เชนก็เคาะประตู สักพักมีคนมาเปิดประตูให้ครับ
ไม่ใช่คนชื่อ โรส แต่เป็นผู้หญิงน่ารักๆคนหนึ่ง
นี้อย่าบอกนะว่ามึงนัดกันมาสวิงกิ้งอะไอ่พี่เชน
T_T ปล่อยยดิวะ
ผมพยายามดึงมือออก แต่พี่เชนมันก็ล๊อคมือผมแน่นเลยครับ
ผมเดินตามพี่เชนมาถึงโซนรับแขก
คือมันเป็นห้องสูทครับ มี 2 ห้องนอน 1 ห้องรับแขก มีสระว่ายน้ำเล็กๆตรงระเบียงด้วยครับ
พอมาถึงโซนรับแขกก็เจอผู้หญิง 3 คนรวมโรส กับผู้หญิงที่ไปเปิดประตูให้ แล้วก็ผู้ชายอีก 3 คน
โรส :: นี้ไงแฟนเชนมัน กว่าจะพามาแนะนำได้ เล่นอะไรไม่รู้แฟนมันร้องไห้เลย
พี่เชน :: เออนะบอกแล้วว่าน่ารัก เชื่อยังละ
ผมยัง งงๆ กับพี่เชนครับ คืออะไรวะ
โรส :: นี้ห้องว่างนะไปเคลียกันก่อนไหม ท่าทางน้องเค้าจะ งงๆ นะ
พี่เชน :: เออดี คิดถึงชิบหาย พวกมึงกลับมากันทีก็ลากกูมาแบบนี้ตลอดดูดิแฟนกูร้องไห้ตาบวมหมดละ งั้นเดี๋ยวกูมา
พูดจบก็ลากผมมาในห้องนอนเลยครับ
คือ ,, กูยัง งง เว้ยไอ่พี่เชน
พี่เชนผลักผมให้นั่งบนเตียงก่อนที่พี่เชนมันจะไปล๊อคประตูห้องนอนแล้วถอดเน็คไทออก
พี่เชน :: เห้ยย หาย งง ได้แล้วนะ
พูดเสร็จก็ดึงตัวผมให้ล้มไปนอน ก่อนจะกอดผมไว้
พี่เชน :: คิดถึงจะบ้าแล้วว ขอหอมหน่อยสิครับ
ผมเอาหัวเสยเข้าไปเต็มๆคางพี่เชนเลยครับ
พี่เชนร้องลั่นเลย
ผม :: มึงอย่ามาเนียน มึงทำอะไรกันเนี้ย เล่ามา แล้วไม่ต้องมาล้วง เชรี้ยยกูไม่ให้มึงเอากูหรอกนะ
ผมรีบลุกขึ้นมานั่งเลยครับ
แต่ก็เจ็บหัวเหมือนกันนะ เสยเข้าไปเต็มๆคางไอ้พี่เชนเลย
แต่ก็สมน้ำหน้ามันทำบ้าอะไรเนี้ย
ผมเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้คร่าวๆแหละ แต่คือยังไม่ชัดเจนมากว่าอะไรแน่
พี่เชน :: มาให้กอดก่อนดิ แล้วจะบอก
ผม :: งั้นไม่ต้องบอก แบงค์จะกลับห้อง
ผมทำท่าจะเดินออกมาจากห้อง แต่พี่เชนก็ดึงผมเข้าไปกอด
พี่เชน :: โกรธพี่หรอครับ
โอ้ยย มึงถามมาได้ กูไม่โกรธหรอกมั้ง!!
ผม :: แล้วพี่เชนมาล้อเล่นแบบนี้กับแบงค์ได้ไง รู้ไหมว่าแบงค์เสียใจแค่ไหนอะ
ผมร้องไห้ละครับ เออ กูทำไงงอแงจังวะ -_-‘
พี่เชน :: ไม่เอานะไม่โกรธพี่นะครับ มาๆมานอนนี้ก่อน พี่จะเล่าให้ฟังนะ
พี่เชนดึงผมกลับไปที่เตียงก่อนจะนอนกอดผมไว้ มือก็คอยลูบหัวผมไปด้วย
พี่เชน :: ตอนแรกพี่งานยุ่งจริงๆ ก็มีบริษัทหนึ่งมันระบุเลยว่าอยากให้พี่ออกแบบตึกให้
พี่เสนองานกี่รอบๆก็ไม่ผ่าน ก็ตอนที่พี่แยกมานอนอีกห้องนั่นแหละ
งานนี้เป็นงานแรกของพี่ด้วย พี่อยากทำออกมาให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง
ผม :: แล้วทำไมพี่เชนถึงมากับโรสนี้ได้อะ
พี่เชนหัวเราะนิดนึง ก่อนจะเล่าต่อ
พี่เชน :: ก็วันที่แบงค์บอกทำกับข้าวรอพี่นะ พี่มาเสนองานรอบสุดท้าย
มาถึงก็เจอกับพวกเพื่อนๆที่เคยเรียนด้วยกันมา ก็พวกมันทั้งหมดที่อยู่ข้างนอกนั้นแหละ
มันมาจ้างให้พี่สร้างตึกให้ จริงๆงานมันผ่านนานแล้ว พวกมันแกล้งพี่อะ 555
โหยยย เพื่อนอะไรวะแกล้งกันแบบนี้ ครอบครัวเกือบร้าวฉาน
ผม :: อ้าวว แล้วมันเกี่ยวยังไงกับแบงค์ละ ทำไมพี่ต้องทำเหมือนพี่มีอะไรกับโรส
พี่เชน :: ก็มันถามว่าพี่คบกับใคร พี่ก็เลยโชว์รูปเราให้พวกมันดู พวกมันก็บอกว่าน่ารักดี
นิสัยเป็นยังไง พี่ก็เล่าให้มันฟัง ทีนี้ไอ้โต๊ดอะแฟนโรสมันก็บอกว่า จะเอาเข้ากลุ่มได้มันต้องลองใจ
มันเอามือถือไว้กับมันไม่ยอมให้พี่โทรหาแบงค์ พี่งี้นะห่วงแบงค์แทบแย่ กลัวแบงค์จะร้องไห้
หึหึ มันน่าเชื่อไหม เล่าไปยิ้มไปเนี้ยยยยย!!
ผม :: ขนาดห่วงนะ แล้วไปที่หน้าบริษัทกันอีกทำไมอะ
พี่เชน :: รปภ.โทรบอกว่าแบงค์มาหา พวกมันเลยให้ไปพาแบงค์มากินข้าวด้วยกันที่นี้ เมื่อคืนพี่ก็นอนที่นี้แหละ
ผม :: พามา โหยย อย่าเรียกว่าพามาเลยดีกว่า ถ้าแบงค์ไม่ตามมาละ
พี่เชน :: พี่รู้หรอกว่าแฟนพี่ต้องตามมา 555 แอบเห็นแต่แรกแล้วว่าจอดรถอยู่นะ
ผม :: นี้มันเป็นแผนใช่ไหม
พี่เชน :: ใช่ ,, ที่นี้ก็ได้รู้ชัดเจนเลยว่าแบงค์รักพี่ขนาดไหน
แต่แฟนพี่ไม่ดุเลยเนอะเป็นคนอื่นอะพี่คงโดนอัดไปตั้งแต่ตรงล๊อบบี้แล้วละ
ผม :: หึหึ คิดว่าจะไม่โดนงั้นสินะ
พี่เชน :: ไม่โดนหรอก เพราะแบงค์ต้องโดนพี่ลงโทษก่อน
พูดเสร็จพี่เชนมันก็ขึ้นมาคร่อมผมเลยครับ
เดี๋ยวนะ ,, ใครควรโดนทำโทษมากกว่ากันวะครับ - -
ผม :: แบงค์ไม่ผิดเว้ยย พี่เชนลงไปเลยนะ
พี่เชน :: ผิดสิ
ผม :: เห้ยย อย่าถอดเสื้อดิ ผิดอะไรว่ามา
พี่เชนมันถอดดเสื้อตัวมันเอง แล้วก็มาถอดเสื้อผมครับ
ตอนนี้เหลือแต่กางเกงละ
พี่เชน :: ก็ผิดอะ ผิดที่ทำตัวโคตรน่ารักเลย
พูดเสร็จก็ส่งยิ้มมาให้ผม โอ้ยย เกลียดยิ้มแบบนี้วะแม่งงง!!!!!!
พี่เชนโน้มหน้าเข้ามาจูบผม ก่อนจะบอกว่า “พี่รักแบงค์นะครับ”
จูบตรงคอก็บอกว่า “พี่รักแบงค์นะครับ”
พี่เชนพรมจูบไปทั่วทั้งตัว แล้วก็บอกซ้ำว่า “พี่รักแบงค์นะครับ”
เป็นคุณจะยังโกรธไหมละครับ?
5555+ ผมโกรธครับ
ผมผลักพี่เชนออก จนพี่เชนตกใจ
พี่เชน :: อ้าวว ผลักทำไมอะ คิดถึงอะ มากอดหน่อยอยากจูบด้วย นะ นะ นะครับ
ผมพลิกตัวมานั่งคร่อมตัวพี่เชนเองครับ
ผม :: อื้มม อยากกอดก็กอดสิ แต่ขอนั่งท่านี้ได้ไหมละ
พี่เชนมันยกยิ้มดีใจเลยครับ เพราะปกติถ้าผมไม่เมา ท่านี้ผมแทบจะไม่ยอมมัน
พี่เชน :: หื้มม น่ารักมากครับแฟนพี่
ผมยกยิ้มให้พี่เชนเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆไซร้คอพี่เชน
เลื่อนมาเลียไล้รอบๆยอดอกทั้งสองข้าง
เล้าโลมจนพี่เชนมันทนไม่ไหวครับ
พี่เชน :: ทำเลยเถอะนะ ถ้าแบงค์โยกไม่ไหวพี่ทำเองนะ
พี่เชนพูดเสร็จมันเตรียมจะจับผมลงไปนอนเลยครับ
แต่ผมรีบลุกขึ้นมายืนข้างๆเตียง จนพี่เชนมันมองผมแบบ งงๆ
พี่เชน :: ไปไหนละครับ อายหรอ เดี๋ยวพี่ปิดไฟให้
ผม :: คนอย่างแบงค์ไม่อายหรอกครับพี่เชน แต่...
พี่เชน :: แต่อะไรอะครับที่รัก มาเร็วๆเหอะ
ผมเล้าโลมไปซะขนาดนั้น ยังทนไหวก็ไม่ใช่คนละครับพี่เชน
ผมรู้จุดอ่อนในตัวพี่เชนดีครับ 55555+
ผม :: แต่ผมทำโทษพี่เชนไง จากนี้ไปอีก 1 เดือน .. ห้ามมี sex
พี่เชน :: ไม่เอาอะแบงค์ โหวววว ที่รักครับ พี่ขอโทษ ที่รักนะอภัยให้พี่นะ
ผม :: ไม่เอา พี่เชนช่วยตัวเองไปนะ ผมออกไปทักทายเพื่อนพี่เชนหน่อยดีกว่า
ผมแกล้งเดินไปใกล้ๆพี่เชน ก่อนจะเอาลืมลูบไล้ลูกชายพี่เชนผ่านกางเกงทำงาน
พี่เชนถึงกับกัดปากตัวเองแน่นเลย
พี่เชน :: ที่รักก พี่ขอโทษ
พี่เชนรีบเรียกผมให้กลับเข้ามาในห้อง แต่ผมเดินออกมาละครับ
มานั่งทักทายเพื่อนๆพี่เชนแทน
55555+
อย่าล้อเล่นกับความรู้สึกแฟนเลยครับ
เค้ารักคุณมาก คุณก็ต้องรักษาน้ำใจเค้าด้วยนะครับ
อย่าลองใจแฟนคุณแบบไม่คิด
เพราะถ้าเค้าไม่มั่นคง ไม่หนักแน่นพอ
คุณอาจจะเสียคนที่คุณรักไปโดยความไม่ตั้งใจของคุณเอง
ส่วนพี่เชนนะหรอครับ ,, ใจอ่อนดีไหมอะ?
1 เดือนยังน้อยไปเนอะ 55555555+
จบตอบพิเศษ แบงค์เชน =)
หายคิดถึงกันไปบ้างไหม??
หรือลืมกันไปแล้วครับ ?
-
ถ้าเป็นเรานะ ไอ้กล่องกับข้าวนั่นเป็นโดนถวายใส่หัวไปแล้วค่ะ
เล่นอะไรไม่รู้จักเล่น เกิดแบงก์เห็นแล้วไม่ตามแต่หนีไปเลย หรือคิดสั้นล่ะคะ?
แต่ดีใจนะที่ไม่เกิดอะไรแย่ๆขึ้น 1 เดือนน้อยไปค่ะ ดีนะไม่โดนเตะผ่าหมากอดไป 3 เดือนนี่
-
อยากบอกว่า เชน แมร่ง ไร้สาระมากอ่ะ
-
ออกไปจัดการเรียงตัวเลยนะ. เพื่อนนี่แหละตัวดีเลย
:z6:
คนเขารักกันมาตั้งนานแล้วมันใช่เรื่องเหรอที่ต้องลองใจ ไร้สาระ. ขนาดว่าทำงานแล้วนะยังคิดไม่ได้.
หนึ่งเดือนก็น้อยไปแหละแต่แบ๊งค์คิดว่าทนไหวก็โอเค.
ขอบคุณค่ะ. :pig4:
-
เรื่องธรรมดาที่ไม่ธรรมดา จากตอนแรกที่อ่านเพราะเห็นเป็นเรื่องเบา ๆ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ๆ แบบความรักของเด็กวัยรุ่น แต่พออ่านไปเรื่อย ๆ มันกลับทำให้เราต้องเสียน้ำตาไปกับอารมณ์ความรู้สึกมากมาย จากครอบครัว มิตรภาพ และเพื่อนร่วมโลก เรื่องนี้ให้อะไรหลายอย่างให้ได้คิดและทำให้เราหวนกลับมามองตัวเองและคนรอบข้าง เราอ่านแล้วอิจฉากับมิตรภาพที่เกิดขึ้นในเรื่องมาก ๆ เราเชื่อว่าคงมีมิตรภาพเช่นนี้มากมายในโลกน่ะ ถึงแม้เราจะไม่มีแต่เราก้อรู้สึกดีมาก ๆ ที่ได้อ่่านมัน ส่วนเรื่องครอบครัว เราชอบมาก ๆ เลย เราอ่านหลายเรื่องในบอร์ดนี้ก้อทำให้เราได้รับรู้ว่าแต่ละคนให้ความสำคัญกับสถาบันครอบครัวมาก ๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่ดีน่ะ และมันก้อทำให้เราดีใจมาก ๆ ที่สังคมไทยยังไม่ทิ้งในสิ่งนี้และไม่ตามตะวันตกไปซะหมด เพราะเรารู้ว่าโดยมากแล้วผู้แต่งในบอร์ดนี้และอีกหลาย ๆ บอร์ดจะอายุกันไม่มากมีทั้งวัยเรียนวัยเพิ่งเริ่มทำงานก้อคืออนาคตในชาติกันทั้งนั้น ทำให้เรารู้สึกว่าสถานบันครอบครัวที่อบอุ่นยังไม่จางหายไปจากความคิดของสังคมไทย คนแต่ง ๆ ได้ดีมาก ๆ น่ะ ให้อารมณ์ความรู้สึกที่เป็นจริง และอ่านเรื่องนี้คนเขียนจะเขียนถึง คำว่าให้อภัยมาก ๆ เพราะมันเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้เมื่อเราต้องอยู่ร่วมกับคนอื่น ๆ ในสังคมและที่สำคัญกับคนที่เรารัก คำ ๆ นี้จะขาดไม่ได้เลย เพราะไม่มีใครที่จะสมบูรณ์แบบไปซะหมดหรอกแม้แต่ตัวเราเองก้อต้องมีการกระทำที่อาจจะทำให้คนที่เรารักเสียใจได้เสมอเช่นกันและเราก้อคงจะร้องขอคำ ๆ นี้เช่นเดียวกัน
ป.ล.จะติดตามเรื่องอื่น ๆ ด้วยน่ะ เพราะเราชอบปั้นสิบมาก ๆ
-
แจ้งเรื่องการรวมเล่มค่า
ขนาด : A5 กระดาษถนอมสายตา
จำนวนเล่ม : 2 เล่ม
จำนวนหน้า : เล่มละ 320+ หน้า
ของเเถม : ถุงผ้า / ที่คั่นหนังสือ
รูปแบบปกหนังสือ
(http://i58.tinypic.com/wwgg29.jpg)
เปิดจองและโอนเงินตั้งแต่วันนี้ – 5 กรกฎาคม 2558
หนังสือจัดส่งได้ภายในวัน 26 กรกฎาคม 2558
พิเศษสำหรับคนที่สั่งซื้อและโอนเงิน
ในรอบวันที่ 18 มิถุนายน 2558 - 25 มิถุนายน 2558
ราคาหนังสือจาก 650.- บาท เหลือเพียง 550.- บาทคะ
ย้ำอีกครั้ง
เจไม่ได้ใส่ตอนพิเศษลงไปในรวมเล่มนะคะ
เนื้อหาเรียบเรียงและแก้ไข้คำผิด แก้ไขรูปคำให้ดีขึ้นจากในเล้าเป็ด
^__^ ติดตามอ่านตอนพิเศษของ My Tutor ได้จากในเล้าเป็ดคะ
ปล. อย่างที่บอกคะเจจัดทำหนังสือออกมา ไม่ได้หวังกำไรใดๆ
ราคาหนังสือรวมค่าพรู๊ฟเนื้องาน รวมค่าเข้าเล่มต่างๆจากโรงงาน
และค่ากล่องพัสดุ+ค่าส่งแล้วคะ
สั่งจองหนังสือได้ที่ >>> https://www.facebook.com/pages/Mynameis/1394215804239996
-
ขอบคุณคุณ moujay นะค้าาา
จบโอเคเลย อย่างน้อยคนที่ทำผิดก็ได้รับโทษ (โอเค ถึงแม้เคสโชกุนพ่อจะรับแทน) แฮปปี้มากกกกกกกกก
:pig4:
(ตกลงนายร้อยที่อุ้มรัก ส่วนดารานี่ไม้ฉาก ฟันเฟิร์ม!!)
:hao3:
:bye2: :bye2:
แต่เราว่านายร้อยน่าจะเป็นไม้ฉากกับอุ้มรักน่ะ ส่วนดาราน่าจะเป็นไนซ์ ดีใจด้วยน่ะไนซ์นายทำได้
-
:pig4: อ่านจบแร้ว
-
:pig4: อ่านจบแร้ว
ขอบคุณมากๆคะ ,, ในเล้ายังไม่ได้แก้คำผิดเลย
ยังไงขอโทษทีนะคะ ยังมีคำผิดอยู่เยอะเลย
-
(http://i60.tinypic.com/b3l9jd.jpg)
เอารูปแบบในเล่มมาฝาก :)
สั่งจองกันได้นะ มีของแถมน่ารักๆให้ด้วยย ..
-
อีก 9 ชุดฮับบ ,, จะเต็มรอบแรกละ จริงๆทำน้อยมาก 5555+
50 ชุดพอแล้วเพราะมีให้อ่านฟรีในเล้าอยู่
เพียงแต่จัดรูปเล่มใหม่ จัดคำใหม่นิดหน่อย
สำหรับพี่ๆน้องๆที่สนใจสอบถามมาว่าจะรวมเล่มเมื่อไหร่ จะมีรีปรินส์อีกไหม ,, วันนี้หนูทำให้ละนะค่าา
My Tutor .. เป็นนิยายธรรมดา ที่ไม่ธรรมดาสำหรับหลายๆคน
ไม่ใช่งานเขียนที่ดี หรือถูกตามหลักงานเขียนแบบสำนักพิมพ์ทั่วๆไป
เนื้อเรื่องดำเนินไปเรื่อยๆไม่ได้หวือหวามากนัก
แต่อยากให้ลองได้อ่านคะ .. เป็นนิยายเฉพาะกลุ่มนะคะ
ลองเปิดใจกับความรักของเพศที่ 3 ดูคะ
บางทีเค้าอาจจะไม่ได้อยากเป็นเกย์ ทอม กะเทย ก็ได้คะ
และบางทีเค้าอาจจะไม่ได้มีความรุนแรง หรือทำตัวแรงๆแบบที่ใครๆเข้าใจก็ได้
ในเรื่องก็มีบท nc.นะ มีพอให้ได้อ่านบ้าง 555+
คือไม่ถนัดเท่าไหร่แต่ก็มีนิดหน่อยสำหรับพี่ๆหลายๆคนที่บอกให้ลองเขียนฉากนี้ดู ,,
ขอบคุณทุกๆคำแนะนำจากผู้อ่านทุกคนฮับบบ
-
ทำสารบัญมาให้นะคะ
✪ My Tutor ✪ ครูครับ ,, รับรักผมเถอะ! ♡
Intro (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2864629#msg2864629)
ch.1 :: แรกเจอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868189#msg2868189)
ch.2 :: วันแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868209#msg2868209)
ch.3 :: เรียนพิเศษวันแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868222#msg2868222)
ch.4 :: วันเสาร์พิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868238#msg2868238)
ch.5 :: ความรู้สึก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868250#msg2868250)
ch6. เหตุผลของผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868292#msg2868292)
Ch7 . สอนพิเศษวันแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2868750#msg2868750)
Ch.8 สิ่งที่มันเกิด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2869051#msg2869051)
Ch.9 Game Start (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2870478#msg2870478)
Ch.10 .. 2 ' days (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2871965#msg2871965)
CH 11 || days ‘ 3 :: First Pic (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2873062#msg2873062)
Ch.12 ‘ คิดถึง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2873520#msg2873520)
Ch. 12.5 :: First kiss?? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2873835#msg2873835)
Ch13. Kiss (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2874944#msg2874944)
ch.14 พอแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2876773#msg2876773)
ch 15 คลื่นลม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2878863#msg2878863)
Ch.16 คลื่นลมสงบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2879534#msg2879534)
Ch 17 My Boy (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2880622#msg2880622)
Ch 18 แผนของผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2881285#msg2881285)
Ch 19 แฟนผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2884318#msg2884318)
ch 19.5 แฟนผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2884688#msg2884688)
Ch 20 โดดเรียน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2885339#msg2885339)
ch 21 เด็กโดดเรียน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2885675#msg2885675)
Ch 22 เรื่องราวของผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2886240#msg2886240)
Ch 23 เคลียร์? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2886637#msg2886637)
Ch 24 เริ่มต้นใหม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2886924#msg2886924)
Ch 25 … คลี่คลาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2887429#msg2887429)
Ch.26 เข้าค่าย และ ของขวัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2888331#msg2888331)
Ch 27 ของฝากและของขวัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2888520#msg2888520)
Ch 28 คนป่วย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2890709#msg2890709)
Ch.29 น้ำตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2892077#msg2892077)
Ch 30 คำขอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2893009#msg2893009)
Ch. 31 ไปด้วยกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2894176#msg2894176)
Ch 31.5 ไปด้วยกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2894472#msg2894472)
ch 32 สายไปไหม? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2896296#msg2896296)
Ch 33 สายไปไหม ภาค 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2899286#msg2899286)
Ch 34 สายไปแล้ว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2901070#msg2901070)
Ch 35 อย่าทิ้งกันไปได้ไหม? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2901593#msg2901593)
Ch 36 ปิดเทอม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2904309#msg2904309)
Ch 37 ทะเล (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2906564#msg2906564)
Ch 38 ทะเล 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2916685#msg2916685)
Ch 39 ทะเล ภาค 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2923615#msg2923615)
Ch 40 สิ่งสำคัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2925156#msg2925156Ch)
Ch 41 ซานต้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2926936#msg2926936)
Ch 42 ผิดที่ผมเอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2932485#msg2932485)
Ch 43 เริ่มต้นอีกครั้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2936816#msg2936816)
Ch 44 ทีละนิดทีละนิด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2940648#msg2940648)
Ch 45 ความจริงของผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2954437#msg2954437)
Ch 45 ภาคต่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2954472#msg2954472)
Ch 46 ใจอ่อน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2954689#msg2954689)
Ch 47 ยิ้มอีกครั้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2956954#msg2956954)
Ch 47 ต่อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2959379#msg2959379)
Ch 48 เธองอลฉันง้อ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2960716#msg2960716)
Ch 49 เพราะคือสิ่งสำคัญ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2961154#msg2961154)
Ch 50 Happy ♡ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2962785#msg2962785)
Ch 51 ของขวัญจากฟากฟ้า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2964615#msg2964615)
Ch 52 ทีชเชอร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2965408#msg2965408)
Ch 53 พี่เลี้ยง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2967081#msg2967081)
Ch 54 เลิกรา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2967851#msg2967851)
Ch 55 บทบาทชีวิต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2968733#msg2968733)
Ch 56 สงสัย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2972914#msg2972914)
Ch 57 พายุมาเตือน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2976551#msg2976551)
Ch 58 ไม่ได้โกรธ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2980590#msg2980590)
Ch 59 คือรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2983940#msg2983940)
Ch 60 อลหม่านบ้านทีชเชอร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2987700#msg2987700)
Ch 61 คุณปู่คุณตา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg2989560#msg2989560)
Ch 62 ทางเลือก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg3017254#msg3017254)
บทส่งท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg3028601#msg3028601)
พิเศษ :: นอกใจ? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg3086039#msg3086039)
ต่อตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44296.msg3086408#msg3086408)
-
ขอบคุณคนเขียนมากๆจ้า สนุกมาก กำลังอ่านปั้นสิบไม้ฉากอยู่เลย :กอด1:
-
ขอบคุณสำหรับสารบัญจ๊า :)
เสาร์อาทิตย์นี้เจจะเอาตอนพิเศษมาลงให้นะ
-
สนุกดีครับ มีตัวละครหลายคู่ดี น่าติดตามครับ
-
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ :กอด1: :pig4:
-
ส่งหนังสือไปครบแล้วนะคะ :)
ขอบคุณทุกๆคนมากคะที่รับพี่เจน้องแฟรงค์ไปครอบครอง
-
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายน่ารักๆแบบนี้ :pig4:
-
เพิ่งเริ่มอ่าน น่าหนุกดี :impress2:
-
อ่านจบแล้วววววววว สนุกมากๆเลยค๊าบบบบ
-
ขอบคุณทุกๆคนมากนะคะ ที่ติดตามอ่านพี่เจน้องแฟรงค์จนจบ :)
ตอนพิเศษมีแน่นอนค่ะ เดี๋ยวจะทยอยลงให้อ่ายให้หายคิดถึงกันนะคะ
ใครสนใจรวมเล่มของพี่เจน้องแฟรงค์ติดตามได้ในเพจนะคะ :)
ขอบคุณมากค่าา
-
นิยายสนุกมากๆๆครับ ตัวละครโตขึ้น จากวัยรุ่นสู่วัยทำงาน
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนี้น่ะครับ
-
สวัสดีค่าา
วันนี้เจมาทักทายดึกๆเลย ,,
เจมีเรื่องมาแจ้งให้ทราบก่อนเนอะ
1. นิยายเรื่อง My Tutor และ Close Friends จะยังไม่มีการอัพเดทต่อนะคะ
เพราะมันอยู่ในระหว่างกำลังจะจัดรวมเล่ม ซึ่งตอนนี้รอแค่ปก
และมันมีปัญหาตรงที่ว่าคนที่รับเอารูปปกไปทำขนาด ไปแบ่งทำปกหน้าหลังปกนั้นสันปกนั้น
เจติดต่อเค้าไม่ได้เลย เค้าขาดการติดต่อไปเลย ซึ่งงานที่เค้ารับจากเจไปนั้นทั้งหมด 5 ปก
มันเลยทำให้การสั่งตีพิมพ์ต้องชะงักลงไป.
หรือถ้าจะอัพเดทต่อยังไงเจจะมาแจ้งให้ทราบนะคะ
(ไฟล์ที่เสร็จแล้วทำเป็น pdf จะก๊อปมาลงเพจเลยก็ได้ แต่ตัวอักษรมันเด้ง
ต้องมานั่งแก้เป็นตัวๆไป ส่วนไฟล์ .docx นั้นเจไม่ได้เก็บไว้ในคอมที่ใช้ในช่วงนี้)
2. เพจนี้อาจจะเงียบลงอีกครั้ง เพราะเจต้องเข้ารับการผ่าตัดอีกรอบ
ครั้งก่อนเจผ่าเนื้องอกในมดลูกออกไปแล้ว ตอนแรกคิดว่าผลผ่าตัดน่าจะโอเค
แต่จากการนัดดูอาการมาตลอดหลายเดือน
หมอให้ผ่าเอารังไข่ออก และต้องเข้ารับการตรวจการนอนหลับ หรือ Sleep Lap
ซึ่งคงไม่ได้อัพเดท หรือลงนิยายได้แบบที่บอกไว้
ต้องขอโทษทุกๆคนนะคะ ที่ทำให้รอกันุ
และขอบคุณหลายๆท่านที่ inbox มาให้กำลังใจด้วยนะคะ
ยังไงก็ขอให้ทุกท่านมีสุขภาพที่แข็งแรง และมีความสุขทุกคนน๊า
ด้วยรักและคิดถึง
- มายเนมอีส -
ปล. ลงนิยายในสต๊อคเพิ่มไว้ 1 เรื่องน๊า : )
-
เรื่องเล่าฉบับคุณพ่อ
“แฟรงค์ พรุ่งนี้พี่ว่าจะไปดูโรงเรียนให้ยายหนูนะ ไปด้วยกันน่ะ”
“เห้ยย วันอื่นดิพี่เจ พรุ่งนี้แฟรงค์มีออกไซต์งานไง พี่เจจำไม่ได้หรอ?”
“เออใช่! พรุ่งนี้แฟรงค์กับแบงค์ต้องออกไปไซต์งานที่สระบุรี งั้นเอางี้พี่ชวนปั้นสิบไปนะ โอเคป่าว?”
“อืมม เอางั้นก็ได้ครับ แล้วส่งรูปให้แฟรงค์ดูด้วยนะ ห้ามตัดสินใจก่อนเด็ดขาด”
“ได้ครับคุณป๊า”
แฟรงค์ส่งยิ้มให้พี่เจ ก่อนจะเดินเข้าไปเล่นกับยายหนูทีชเชอร์ที่กำลังเล่นอยู่กับคุณน้าคุณอาทั้งหลายอยู่ในห้องนั่งเล่น
เช้าวันต่อมา
แฟรงค์ก็ออกไปไซต์งานกับแบงค์
ระหว่างที่กำลังนั่งพักเที่ยงอยู่ในไซต์งานนั้น ก็มีไลน์แจ้งเตือนมาจากพี่เจ
เปิดดูก็เห็นว่าเป็นรูปโรงเรียนอนุบาล ที่จัดได้ว่าราคาค่อนข้างแพงน่าดูเลยละ
แต่เพื่อลูกสาวสุดที่รักต่อให้แพงก็สู้ไหว 5555+
ไม่ไหวได้ไงละครับ มีพ่อ 3 คนเชียวนะ ค่าเทอมกี่บาทก็ไหว
แฟรงค์เลื่อนดูรูปไปเรื่อยๆจากรูปตึกเรียน ตึกนอนกลางวัน สนามเด็กเล่น ห้องคอมพิวเตอร์ สระว่ายน้ำ
โรงอาหาร แต่เดี๋ยวก่อนนะ สระว่ายน้ำงั้นหรอ?
ไม่ได้ละ ต้องรีบไลน์กลับไปถามก่อน ......
Papa’ Frank :: พี่เจ มีเรียนว่ายน้ำด้วยหรอ
Daddy’ J :: มีสิ ชุดว่ายน้ำสีน้ำเงินด้วยนะ เหมือนกับนักเรียนญี่ปุ่นเลย
ปล. กูปั้นสิบพิมพ์เอง พี่เจเอาลูกไปลองชุดว่ายน้ำอยู่
Papa’ Frank :: ต้องลองด้วยหรอวะ?
แต่ไม่มีไลน์ตอบกลับจากพี่เจครับ ไอ้ปั้นแม่งก็ไม่ยอมตอบกลับมา มันยังไงวะเนี้ย
“เห้ยย ทำงานได้แล้ว จะได้รีบกลับบ้าน”
เสียงไอ้แบงค์เรียกให้ผมออกไปตรวจไซต์งาน ผมเลยรีบเก็บมือถือก่อนจะเดินออกไปตรวจงานกับแบงค์
แต่ไม่ทันได้เดินไปไหนเลยครับ เสียงข้อความก็ดังขึ้นมาก่อน
Daddy’ J :: นี้ๆชุดนักเรียนของลูกนะ
แล้วพี่เจก็ส่งชุดนักเรียนมาให้ดูเป็นชุดวันพีชสีออกโอรสๆหน่อยๆ
โอ้ยย ยายหนูลูกป๊าน่ารักจริงๆเลย
Daddy’ J :: ส่วนนี้ชุดพละ
ชุดพละเป็นแบบกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน เสื้อคอกลม สีขาวขอบน้ำเงิน
Daddy’ J :: และนี้ชุดว่ายน้ำ พี่ชอบมากเลยลูกจะได้เรียนว่ายน้ำด้วยนะ
พี่เจส่งรูปยายหนูใส่ชุดว่ายน้ำมาให้ผมดู มันก็เป็นชุดวันพีชปกติครับ ยายหนูดูจะชอบใจ
เพราะปกติผมไม่ให้ลูกใส่ชุดว่ายน้ำ เวลาไปเล่นที่ไหนจะให้ใส่เสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้น
Papa’ Frank :: เลือกเรียนวิชาอื่นที่ไม่ว่ายน้ำได้ไหม
Daddy’ J :: ไม่ได้ดิ ก็หลักสูตรเค้ามาแบบนี้ ทำไมหรอแฟรงค์กลัวลูกจมน้ำหรอ พี่ถามดูแล้วนะมีครูดูแลเด็กตลอด แล้วในห้องเรียนมีนักเรียนแค่ 20 คนเอง ครูตั้ง 5 คน
ผมจะพิมพ์ต่อแต่ปากกับใจมันไวกว่ามือครับ ไม่ทันใจผมเลยกดโทรไปหาดีกว่า
“ไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น แต่ใครจะเปลี่ยนชุดว่ายน้ำให้ลูกละ”
[ ก็ครูพี่เลี้ยงไง ]
“ เปลี่ยนในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้านะหรอ “
[ ก็แยกชายหญิง ผู้หญิงคงเปลี่ยนด้วยกันในห้องแหละมั้ง ]
“ มันโป๊ ไม่เอาละพี่เจเปลี่ยนโรงเรียนเหอะ “
[ แค่ 4 ขวบเองนะ ไม่เป็นไรหรอกนะ ]
โอ้ยยยพี่เจ ทำไมไม่ห่วงลูกบ้างนะ ข่าวก็ออกจะลงทุกวัน ไม่น่าให้ไปดูเลย
“ พี่เจคิดดูนะ เวลาชุดว่ายน้ำของผุ้หญิงนะ พอมันเปียกใช่มะ มันจะแนบติดตัวมากๆ เวลาถอดมันก็จะถอดยากไง แล้วลูกจะถอดเองได้ไง “
[ อืมม ก็จริงนะ แต่ทำไมแฟรงค์รู้ละว่าชุดว่ายน้ำมันเปียกแล้วมันจะแนบติดตัว ]
“ ก็ดูจากหนังไง “
[ นี้แฟรงค์ไปดูหนังอะไรมา ถึงมีผู้หญิงใส่ชุดว่ายน้ำ รู้สึกว่าช่วงนี้เรางานยุ่งกันทั้งคู่นะ ทีวีก็ไม่ได้เปิดเลยด้วยซ้ำ ]
อ้าวว ทำไมงานมาเข้ากูละเนี้ยย - -‘
“ ไม่เอาพี่เจอย่าหาเรื่อง ไม่ให้เรียนที่นี้นะ เข้าใจไหม? กลับบ้านเลย เดี๋ยวเย็นนี้คุยกัน “
[ แฟรงค์ยังไม่ตอบที่พี่ถามเลยนะครับ ]
มาโหมดพูด “ครับ” ใส่อีกแล้ว แสดงว่าโกรธชัวร์!
“ พี่เจครับ กลับไปคุยกันที่บ้านนะ เดี๋ยวเจอกันนะครับ นะ นะ “
แต่พี่เจวางสายใส่ผมไปนานละครับ เห้อออ
กดโทรเข้าไปหาปั้นสิบ มันก็ตัดสายทิ้ง โอ้ยย อะไรกันวะเนี้ย!!!
ผมไม่ทันได้คิดอะไรต่อครับ แบงค์มันตะโกนเรียกผมให้รีบกลับไปดูงาน เพราะมันเองก็มีนัดกับแม่พี่เชนเหมือนกัน
ตอนค่ำ ที่บ้านพี่เจ @เกษตร
“ตัวๆ มาดูชุดใหม่ทีชเชอร์ดิ น่ารักทั้งนั้นเลย”
ผมเดินเข้าบ้านมาก็เจอเฟรินส์ลากแขนให้ไปที่ห้องนั่งเล่นทันที
“ซื้อมาทำไมเฟรินส์ พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าทีชเชอร์กำลังโต ซื้อมาตอนนี้ก็ใส่ได้แป๊บเดียว
แล้วนี้อะไร เสื้อสายเดี่ยว กางเกงยีนส์สั้นขนาดนี้ ไม่เอาไม่ให้ใส่”
“เห้ยยตัวมาว่าเค้าทำไม เค้าไม่ได้ซื้อ”
“ใครซื้อมา เคยห้ามแล้วน่ะ”
ผมหันไปมองหน้าน้ำน่าน ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างๆทีชเชอร์ มันก็ส่ายหน้าให้ผมทันที
“พี่ซื้อเอง”
เสียงพี่เจครับ ตอบแล้วไม่มองหน้าผมด้วยนะ แต่เดินลงไปนั่งข้างๆทีชเชอร์
“ทีชเชอร์ครับ มาลองชุดกับพ่อนะ นี้ไงสายเดี่ยวสวยๆ สีสวยมากเลยลูก”
พูดจบพี่เจก็ถอดเสื้อที่ทีชเชอร์ใส่อยู่ออก ผมรีบวิ่งเอามือไปปิดตาไอ้น้ำน่านแทบไม่ทัน
“เห้ยยพี่เจ ไอ้น่านก็นั่งอยู่ มาถอดเสื้อลูกทำไมตอนนี้เนี้ย ห๊ะ!”
“แล้วแฟรงค์มีปัญหาอะไรกับพี่หรอครับ”
ผมนี้ชะงักเลยครับ เจอเสียงเข้มๆของพี่เจถามกลับมา
“ก็ไม่มีครับ แต่เอาไว้ลองวันอื่นเนอะ”
“ปล่อยมือ”
พี่เจก้มมองมือผมที่กำลังดึงชุดของทีชเชอร์ออกจากมือของพี่เจ
เอาไงละกู .. นี้มันโกรธจริงๆเลยนะ เลเวล 10 ได้เลยมั้งเนี้ยย
“เออกูว่ากูขอกลับก่อนดีกว่านะ เหมือนจะนึกขึ้นได้ว่ามีนัด”
น้ำน่านมันคงรู้ครับว่าพี่เจโกรธผม มันเลยรีบขอตัวกลับ น้องเฟรินส์เลยขอกลับไปนอนที่ราม 2 ด้วยเลย
ตอนนี้ทั้งบ้านเลยเหลือแค่ผม กับพี่เจ แล้วเจ้าหนูทีชเชอร์ที่กำลังนั่งเล่นของเล่นอยู่ข้างๆ
โดยไม่รู้เลยว่าพ่อกำลังโกรธป๊าอยู่
“พรุ่งนี้เราไปดูโรงเรียนให้ลูกกันนะพี่เจ”
ผมพยายามพูดเอาใจพี่เจ พร้อมๆกับลงไปนั่งใกล้ๆแล้วโอบพี่เจไว้
พี่เจผลักตัวผมออก ก่อนจะนั่งพับเสื้อผ้าที่ซื้อมาให้ลูก
“พี่จ่ายค่าเทอมไปหมดแล้ว พรุ่งนี้ลูกไปเรียนปรับพื้นฐานวันแรก”
“เห้ยย พี่เจก็บอกแล้วไงไม่ให้เรียน ไม่ให้ใส่ชุดว่ายน้ำ!!”
“ชุดว่ายน้ำที่มันรัดๆ เน้นๆตรงนม ตรงสะโพก เวลาโดนน้ำมันยิ่งฟิตๆนั้นใช่ไหม
เหมือนกับแผ่นหนังที่เก็บไว้ที่คอนโดนั่นใช่ไหม”
“เออคือ มะ ไม่ใช่ แผ่นอะไรละ บ้าแล้วว”(เสียงสู๊งงงง)
ชิบบหายแล้วไง ,, ไปค้นเจอได้ไงวะ เก็บซ่อนไว้อย่างดีแล้วนะ
คือจริงๆมันเป็นของแบงค์นะครับ แต่พอมันย้ายไปอยู่กับพี่เชน มันเลยเอามาฝากผมไว้
เพราะเวลาพี่เชนเปิดดูกับมันทีไรมันบอกว่า เช้ามามันลุกแทบไม่ไหวทุกที 55555+
พี่เจเดินยกตะกร้าผ้าของทีชเชอร์ขึ้นไปเก็บไว้บนห้อง ก่อนจะเดินลงมาพร้อมๆกับกล่องสีน้ำตาลใบหนึ่ง
แล้วก็เทซีดี กับหนังสือต่างๆในนั้นลงตรงหน้าผม
“ชอบสินะ นมใหญ่ๆ ฟิตๆแบบนี้ ขอโทษทีนะที่พี่ไม่มีแบบนั้นเลย!!”
พูดจบพี่เจก็อุ้มทีชเชอร์แล้วเดินขึ้นห้องนอนไป
ผมรีบวิ่งตามขึ้นไปแต่ก็ไม่ทันครับ … พี่เจล๊อคห้องนอนไปเรียบร้อยแล้ว
แฟรงค์เอ้ยยยย!!!!! มึงไม่น่าเลย ไม่น่าพูดถึงไอ้ชุดฟิตๆนั้นเลยจริงๆ
- The End -
---------------------------------
ตอนนี้เจเข้า รพ. นะคะ เลยแวะมาส่งเรื่องเล่าสั่นๆ ซึ่งไม่ได้เอาลงในรวมเล่มค่ะ 555+
เป็นแค่บางส่วนต่อเนื่องที่มีในรวมเล่มเฉยๆ ^____^
https://web.facebook.com/mynameismoujay/
ช่วงนี้อาจจะไม่ค่อยได้อัพเพิ่มเติมนะคะ แวะเข้าไปคุยกันในเพจได้
มีอัพเดทรูป sd ของหนุ่มใน My tutor ด้วยน๊าาา : )
-
:m32: :m4: :m32: :m4: สมน้ำหน้าคุณพ่อขี้หวง 5555555 เข้าห้องไม่ได้
-
เรื่องนี้จำได้ว่าอ่านตอนสมัยอ่านวายแรก ๆ แล้วชอบมาก ๆ น่ารักทีเดียว เพิ่งรู้ว่ามีรวมเล่ม 555 ตกข่าวอย่างแรง แต่ปีนี้กรอบมากๆ เลยจะมีโอกาสได้หนังสือไหมเนี่ย :เฮ้อ:
-
เรื่องนี้จำได้ว่าอ่านตอนสมัยอ่านวายแรก ๆ แล้วชอบมาก ๆ น่ารักทีเดียว เพิ่งรู้ว่ามีรวมเล่ม 555 ตกข่าวอย่างแรง แต่ปีนี้กรอบมากๆ เลยจะมีโอกาสได้หนังสือไหมเนี่ย :เฮ้อ:
ตอนนี้มีรีปริ้นส์จ้า..ดูรายละเอียดในเพจได้เลยน๊า :)
-
:m32: :m4: :m32: :m4: สมน้ำหน้าคุณพ่อขี้หวง 5555555 เข้าห้องไม่ได้
หวงจนหาเรื่องให้ตัวเอง เจอพี่เจเข้าไป เถียงไม่ออกเลยย
-
555 ฮาแฟรงค์มากอ่ะ หวงลูกจนได้เรื่องเข้าตัวเลย :m20: :m20:
สารภาพครับ จำปั้นสิบไม่ได้อ่ะว่าเป็นใคร :mew2: :mew2:
-
555 ฮาแฟรงค์มากอ่ะ หวงลูกจนได้เรื่องเข้าตัวเลย :m20: :m20:
สารภาพครับ จำปั้นสิบไม่ได้อ่ะว่าเป็นใคร :mew2: :mew2:
อ่านได้จากเรื่อง Closefriends ค่า :)
ปั้นสิบอยู่ในเรื่องนั้น ส่วนในเรื่องนี้ปันสิบเป็นลูกพี่ลูก
น้องของโชกุน และมาเป็นเพื่อนร่วมคณะของแฟรงค์ด้วย
-
555 ฮาแฟรงค์มากอ่ะ หวงลูกจนได้เรื่องเข้าตัวเลย :m20: :m20:
สารภาพครับ จำปั้นสิบไม่ได้อ่ะว่าเป็นใคร :mew2: :mew2:
อ่านได้จากเรื่อง Closefriends ค่า :)
ปั้นสิบอยู่ในเรื่องนั้น ส่วนในเรื่องนี้ปันสิบเป็นลูกพี่ลูก
น้องของโชกุน และมาเป็นเพื่อนร่วมคณะของแฟรงค์ด้วย
เพิ่งเริ่มอ่านเรื่องของปั้นสิบ :hao7: :hao7: :hao7:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ ยังสนุกและน่ารักเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือตอนพิเศษ
ขอบคุณมากนะครับ สำหรับเรื่องราวน่ารักๆ ^^
-
กลับมาอ่านอีกรอบ ยังสนุกและน่ารักเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือตอนพิเศษ
ขอบคุณมากนะครับ สำหรับเรื่องราวน่ารักๆ ^^
ขอบคุณมากค่า :)
ตอนนี้ในเพจมีกิจกรรมแจกเข็มกลัดอยู่นะคะ
ถ้าว่างก็แวะเข้าไปเล่นด้วยกันน๊าาา
-
อ่านแล้วอดขำไม่ได้นึกว่าแฟรงค์จะแน่ที่แท้กลัวเมีย
-
สยามรัก #1 Yim
มันแปลกนะ ที่ต่อให้คนมีอยู่มากมาย หรือเสียงดังมากแค่ไหนก็ตาม
เราจะได้ยิน และได้เห็นคนๆหนึ่งที่เรามองหาได้อย่างง่ายดาย
“รอกูด้วย” เสียงของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง วิ่งตามกลุ่มเพื่อนออกมาจากรถไฟฟ้า
พอวิ่งตามเพื่อนๆทันก็เข้าไปแหย่ ไปตีหัวเพื่อนในกลุ่มเล่น
และมันก็จะโดนเพื่อนๆในกลุ่มแกล้งกลับแบบนี้เสมอ
วันนี้ใส่เสื้อแขนยาวมาด้วย อากาศหนาวหรอวะ?
ผมเหม่อมองไปบนฟ้าก็เห็นว่าแดดร้อนโคตรๆ แล้วมึงใส่เสื้อแขนยาวเพื่อ???
“มองห่าอะไรยิม” เสียงของไอ้ไก่เพื่อนสนิทผมร้องทักขึ้นมา พร้อมๆกับมือมันที่ตบลงมาบนหัวผม
ตบหัวกูจัง ,, เดี๋ยวกูก็โง่ไปกว่านี้หรอก
ผมยกมือมาลูบหัวตรงที่มันตี ก่อนจะหันไปมองไอ้ไก่ที่ยืนดูดชานมไข่มุกข้างผม
“ไม่ได้มอง จะไปเรียนไหม? มึงแม่งช้าได้ทุกวันเลยนะ”
“บ่นจังวะไอ้เชี้ยยิม ไปเรียนก็ได้แต่ดูผ่านทีวีมึงจะรีบไปทำไมวะ”
ไอ้ไก่บ่นออกมา ก่อนจะเดินตามผมไปที่เรียนพิเศษ
กูไม่ได้อยากไปตั้งใจเรียน ,, แต่กูแค่อยากไปหาคนที่เรียนพิเศษเว้ย
ผมได้แต่บอกกับมันในใจไปแบบนั้น .. ไม่กล้าบอกไปตรงๆเดี๋ยวมันจะล้อ
แล้วที่สำคัญผมกลัวเด็กที่ผมแอบมองมันจะรู้ตัวซะก่อน
ผมชื่อ ยิม ครับ เรียนอยู่ ม.6 โรงเรียนแถวๆนี้แหละครับ
ส่วนคนที่ผมชอบนะหรอ ,, ก็ไอ้หนุ่มน้อยที่วันนี้มันใส่เสื้อแขนยาวมานั้นแหละ
ไม่รู้เหมือนกันว่าผมไปรู้สึกชอบมันได้ไง ,, ยังไม่เคยคุยกันเลยด้วยซ้ำ
เจอกันครั้งแรกก็ตอนที่มันกับเพื่อนๆมาสมัครเรียนพิเศษ
วันนั้นผมนั่งเล่นอยู่ใกล้ๆกับโต๊ะรับสมัครเรียน
มันเป็นคนขาวๆ หน้าตาสะอาด วันนั้นมันเอาเสื้อกีฬาพาดบ่ามันเข้ามาด้วย แล้ไอ้เหงื่อที่ไหลนั้นอีก
ดูก็พอเดาได้ว่าน่าจะเล่นกีฬามาแล้วถึงมาสมัครเรียน แต่มันก็ยังดูสดใส แล้วน่ารักมากๆในสายตาผม
(โคตรเพ้ออะจริงๆ )
กลุ่มของมันมีกันอยู่ 5 คน แล้วแต่ละคนคือหน้าตาดีหมด .. ไอ้พวกนี้คบกันเพราะว่าเบ้าหน้าไปด้วยกันได้หรือป่าววะ?
นั้นคือคำพูดแรกที่ผมบอกกับตัวเองตอนเห็นพวกมัน
พอพวกมันได้เอกสารเรื่องเรียนเสร็จ ก็มานั่งคุยกันอยู่โต๊ะข้างๆผม ทำให้ผมได้ยินในสิ่งที่พวกมันพูดทั้งหมด
“จะเรียนดีปะวะ เสียเวลาจีบหญิงนะมึง” เพื่อนในกลุ่มของมันพูดขึ้นมา
“เรียนก่อนดีไหมวะแฟรงค์ มึงจะจีบหญิงไหนอีก เดี๋ยวเด็กมึงก็มาตบกันอีกหรอก”
เสียงไอ้คนน่ารักนั้นแหละครับเป็นคนพูด 5555 ชื่อไรไม่รู้เรียกไอ้น่ารักไปก่อนละกัน
“แต่อีกตั้ง 2 ปีนะมึงกว่าจะเข้ามหาลัย ไหนๆก็เพิ่ง ม.4 เอง ไปจีบหญิงไปเที่ยวกันเถอะ”
พวกมึงนี้ชวนกันจีบหญิงจังวะ ,, ผมหันไปมองหน้าพวกมันนิดหน่อยก็เห็นว่าคนอื่นๆเอาแต่ก้มเล่นมือถือ
แต่ไอ้คนน่ารักของผม มันนั่งอ่านเอกสารสมัครเรียนคนเดียว
“กูจะเรียน พวกมึงก็ต้องเรียน จบนะครับ”
ไอ้คนน่ารักพูดออกมา ก่อนจะลุกไปหยิบใบสมัครเรียนมาเพิ่มอีก
“งั้นมึงเขียนให้กูด้วย แบงค์ไปซื้อน้ำกันมึง บัวมารอตรงร้านน้ำวะ”
เสียงแฟรงค์ละมั้ง เพื่อนคนแรกที่บอกว่าเสียเวลาจีบหญิง
ไอ้คนน่ารักของผมมันก็ไม่บ่นอะไร นอกจากนั่งเขียนใบสมัครให้เพื่อนๆมันทุกคน
ผมนั่งมองมันอยู่แบบนั้น จนมันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับผม
ชิบหายแล้วกู ,, ตาแม่งโคตรสวยเลย คนอะไรวะตากับคิ้ว แม่งเข้ารูปไปด้วยกันได้หมดเลย
ผมรีบหลบสายตาทันที ก่อนจะชวนไอ้ไก่ขึ้นห้องเรียน ขืนนั่งต่อไปมีหวังผมได้สติแตกแน่ๆ
ทั้งเสียง หน้าตา รูปร่าง ,, ทุกๆอย่างของมันทำผมแทบคลั่ง
นั่นคือครั้งแรกที่ได้เจอกัน .. นี้ผ่านมาตั้งหลายเดือนแล้วผมก็ยังไม่มีโอกาสได้คุยกับมัน
ชื่อว่าอะไรก็ยังไม่รู้เลย พยายามฟังว่าเพื่อนมันจะเรียกชื่อไหม แต่ก็ไม่มีใครเรียกชื่อมันซะที
เห้อออออ ,, อยากรู้จักนะเว้ยยยย!!!!
พอถึงที่เรียนพิเศษผมก็รีบวิ่งเข้าห้องไปเรียนเพราะว่ามาถึงก็สายมากแล้ว
นั่งเรียนไปเรื่อยๆ จนถึงเวลาเบรกก็ออกมายืนดื่มน้ำที่ชั้นล่าง ตรงจุดที่ทางโรงเรียนมีไว้ให้
“ขอโทษนะครับ ขอแก้วน้ำหน่อยได้ไหม”
เสียงนี้คุ้นๆนะ ผมเบี่ยงตัวหลบออกมาให้ห่างจากตู้กดน้ำ
ก่อนจะเห็นว่าคนที่เดินมาดื่มน้ำ ก็คือไอ้คนน่ารักของผมนั้นเอง!!!!!
มันหันมาส่งยิ้มให้ผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปกดน้ำดื่มและดื่มน้ำของมันต่อไป
จนมันเอาแก้วกระดาษทิ้งขยะเสร็จแล้วนั้นแหละมันเลยหันมามองผมอีกรอบ
“เอ่อออ .. พี่มีอะไรกับผมหรือป่าวครับ”
นี้มันกำลังหาเรื่องผมงั้นหรอ? แต่เดี๋ยวนะ … นี้มันคุยกับผมงั้นหรอ?
เห้ยย ไอ้คนน่ารักมันคุยกับผมเว้ยยยยยยยย!!!!
“ห๊ะ อะไรนะ” ด้วยความตกใจและก็เขินด้วยนี้แหละทำให้ผมตอบกลับไปแบบติดๆขัดๆ
ตลกตัวเองวะ ,, จะมาพูดติดๆขัดๆทำไมตอนน้ะ
“ก็พี่มองหน้าผมทำไมละ จริงๆอยากถามนานแล้วละนะ แต่ไม่มีโอกาสสักที”
มันรู้ด้วยหรอ? นี้กูอุตส่าห์แอบๆละนะ
“ไม่มีอะไรอะ มองไม่ได้หรอ”
แล้วกูไปปากดีกวนตีนใส่มันทำไมเนี้ย - -‘
“มองได้ไม่ว่าอะไร ก็นึกว่าพี่อยากมีเรื่องเห็นมองอยู่นั้นแหละพอผมมองกลับมาพี่ก็หลับสายตาผม
เห็นแล้วมันหงุดหงิด มีอะไรก็ถามได้นะ”
มันพูดเสร็จก็เดินกลับเข้าห้องเรียนไป ... แน่ใจนะที่อยากให้กูถามมึงได้นะ
กลัวว่าถามออกไปแล้วจะไม่ได้มองหน้ามึงเนี้ยแหละ TT
แล้วสรุปมึงชื่ออะไรนะ? มัวแต่ยืน งง จนลืมถามชื่ออีกแล้ว
ผมกลับเข้าไปเรียนอีกครั้งด้วยใจที่เต้นแรง เพราะเป็นครั้งแรกที่ได้คุยกับไอ้คนน่ารักนั้น
พอเลิกเรียนก็ยังยืนๆรอดูว่ามันจะกลับยังไง
ปกติมันก็กลับ BTS นั้นแหละครับ และจะไปลงที่สถานีรถไฟฟ้าอารีย์
ผมรู้ได้ไงนะหรอ? ผมเคยตามมันกลับบ้านครับ
โคตรโรคจิตเลยนะจริงๆ ผมยังด่าตัวเองเลย
ทั้งๆที่บ้านผมต้องนั่ง BTS ไปลงสถานีพร้อมพงษ์ ผมยอมนั่งย้อนไปส่งมันกลับบ้านทุกวัน
เพียงแต่มันไม่เคยรู้เลยแค่นั้นเอง .........
วันต่อมาผมก็ยังเป็นได้คนที่คอยแอบมองมันเหมือนทุกที
แต่ดีที่ว่ามันลงเรียนหลายวิชามันเลยต้องมาเรียนพิเศษทุกวัน
ผมก็เลยต้องลงเรียนทุกวิชาเพื่อที่จะได้มาเจอหน้ามัน
ตอนที่ไปบอกแม่ว่าจะขอเรียนพิเศษเพิ่มนะ แม่ผมดีใจจนเพิ่มเงินค่าขนมให้ผมอีกตั้งหลายบาท
แต่แม่คงไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้ว ผมมาเฝ้าผู้ชาย .....
รู้ถึงไหนอายถึงนั้นไอ้ยิมเอ้ยยยยยยย !!!!
วันนี้ก็เป็นเหมือนทุกๆวันที่ผมจะเดินสวนกับมันในโรงเรียนกวดวิชา ไม่มีการทักทายอะไรกัน
มันก็แค่ส่งยิ้มมาให้นิดหน่อยเวลาเจอหน้ากัน ... แต่ไอ้ยิ้มนิดๆของมันนี้แหละทำผมใจเต้นทุกครั้งเลย
แต่วันนี้มันพิเศษกว่าวันอื่นๆตรงที่ว่า ... ผมได้รู้จักชื่อมันแล้วครับ ^_______^
ตอนนั้นเป็นเวลาเลิกเรียน พวกเพื่อนๆของมันพากันไปยืนอยู่หน้าโรงเรียนไม่ยอมไปไหนซะที
ผมก็เลยเนียนๆไปยืนแถวนั้นบ้าง เพราะไอ้ไก่มันยังยืนรอสาวของมันอยู่
แล้วก็บังเอิญได้ยินเพื่อนมันเรียกชื่อมันครับ รอมาหลายเดือนเพิ่งจะได้ยินก็วันนี้แหละ
“อุ่น กลับยังไงวะมึง” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มของมันถาม
“แม่จะมารับ พรุ่งนี้แม่ทำบุญบ้านเลยต้องกลับบ้าน”
มันหันมาตอบเพื่อน ก่อนจะเอื้อมมือมารับกระเป๋าจากเพื่อนอีกคน
“งั้นกูยืนรอเป็นเพื่อน พวกมึงกลับกันไปก่อนเถอะ” เพื่อนที่ถือกระเป๋าให้มันบอกกับคนอื่นๆในกลุ่ม
“มึงกลับไปเลยน้ำน่าน กูรอเองได้เดี๋ยวมึงไม่มีเพื่อนขึ้น BTS น่ะ แม่กูคงใกล้มาถึงแล้วละ”
อ่อ . . ไอ้คนที่กลับด้วยกันทุกวันชื่อ น้ำน่าน
มันน่าหงุดหงิดแหะ .. ทั้งถือกระเป๋าให้ ทั้งกลับบ้านพร้อมกัน
มันมีซัมติงอะไรกันป่าววะ? แบบเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออะไรแบบเนี้ย
ตอนนั้นผมรู้เลยว่าตัวเองหงุดหงิดกับภาพตรงหน้ามากๆ
ไม่ชอบและไม่อยากให้มันไปสนิทกับใครแม้แต่เพื่อนในกลุ่มมันเอง
“งั้นถึงบ้านโทรบอกกูด้วยนะ”
น้ำน่านยังหันมาขยี้หัวเกรียนๆของอุ่นอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไปกับเพื่อนๆ
ตอนนี้อุ่นยืนคนเดียวแล้ว เอาไงดีวะ?
เดินเข้าไปทักดีไหม?
ผมมัวแต่ยืนคิดว่าควรทำไงอยู่เลยไม่ได้ทันได้เห็นว่าอุ่นกำลังเดินเข้ามาหาผม
เห้ยย .. เดินมาประชิดตัวเลยละครับ
“พี่จะกลับบ้านยัง” มันถามผม ... มันชวนผมคุยก่อน
เยสสสสสสส!!!!!! ดีใจยิ่งกว่าสอบเคมีได้เต็มอีก
“ยัง.. มึงมีไรกับกู” ปากหนอปาก.. ถามเค้าดีๆไม่ได้ใช่ไหม
อยากตบปากตัวเองก็วันนี้แหละว่ะ!!!
“พี่นี้แม่งชอบปากเสียเนอะ ถามดีๆตอบดีๆดิวะ” มันก็กวนตีนกลับมาด้วยนะ .. เออดีวุ้ยย
“มึงก็เห็นว่ากูยังยืนอยู่ตรงนี้ ก็แสดงว่ากูยังไม่กลับ” เอาวะ..พูดดีๆไม่เป็นก็กวนตีนกันไปมานี้แหละ
“งั้นอยู่เป็นเพื่อนหน่อยดิ แม่ยังไม่ออกจากบ้านเลย”
มันพูดเสร็จก็ดึงแขนผมให้ไปนั่งรอตรงเก้าอี้ว่างๆแถวหน้าโรงเรียน
“ไหนมึงบอกเพื่อนว่าแม่มึงจะถึงแล้วไง” ผมพูดออกไปตามที่ได้ยินมา
คราวนี้มันเอียงหัวหันมามองหน้าผม ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
“พี่แอบฟังหรอ” ซวยละกู ! พลาดจนได้
“แอบอะไร ก็พวกมึงคุยกันออกจะดัง กูก็เลยได้ยินมาดิ”
ผมก็แถไปเรื่อยจนเจ็บสีข้างหมดละครับ
“พวกมันห่วงไม่เข้าเรื่องนะ ไม่อยากอยู่กับพวกมันด้วย เบื่อ” คราวนี้มันพูดจบก็หยิบมือถือมาเล่น
ผมก็ไม่รู้จะทำอะไร เลยนั่งมองไปรอบๆตัวแทน
สยามเวลาทุ่มกว่าๆแบบนี้คนยังเยอะอยู่เลย
เสียงเพลงจากร้านต่างๆก็ยังดังออกมาอย่างต่อเนื่อง
แต่แปลกนะ.. ผมกลับได้ยินแค่เสียงคนข้างๆฮัมเพลงเบาๆทั้งๆที่เสียงรอบตัวดังขนาดนี้.
ผมไม่รู้ว่าเวลามันผ่านไปนานแค่ไหน ตอนนี้ร้านค้าต่างๆเริ่มปิดแล้ว คนเริ่มบางตาลงไปบ้างแล้ว
คนข้างๆผมก็ยังนั่งเล่นเกมส์และฮัมเพลงเบาๆอยู่เหมือนเดิม
ผมเลยได้แอบมองมันใกล้ๆแบบนี้ครั้งแรกเลยนะ เรานั่งติดกันมากๆ จนขาผมกับขามันแนบชิดกันเลยละ
สักพักมันก็หันมามองผม
“จะกลับละหรอ”
เดี๋ยวนะ.. หน้ากูบอกว่าอยากกลับหรอ??
ผมส่ายหน้ากลับไป มันก็เลยเปิดกระเป๋าค้นๆหาอะไรของมันไม่รู้
จนสักพักมันก็หยิบลูกอมมาให้ผม 1 อัน
“อ่ะนี้.. อุ่นให้” คราวนี้มันแทนตัวว่าอุ่น … งื้ออ โคตรน่ารักเลยว่ะ
ถ้าขอให้แม่มันรถเสียกลางทางได้ปะวะ อยากนั่งกับมันแบบนี้นานๆ
แต่ไม่ทันได้คิดแช่งอะไรแม่มันหรอกครับ รถ MERCEDES-BENZ รุ่นใหม่ที่เพิ่งเปิดตัวไม่นานก็มาจอดข้างหน้าผม
“แม่มาแล้ว งั้นอุ่นกลับก่อนนะครับพี่ยิม”
มันหันมายิ้มให้ผม ก่อนจะเดินไปที่รถ
เดี๋ยววว!!! เมื่อกี้มันเรียกผมว่าอะไรนะ???
พี่ยิม? พี่ยิม!
มันรู้จักชื่อผมได้ไงวะ???
ไอ้คนน่ารักของผมมันวิ่งกลับมาหาผมอีกครั้ง ก่อนจะยัดกระดาษเล็กๆใส่มือผมแล้ววิ่งขึ้นรถไป
ตอนนี้รถของมันออกไปแล้ว เหลือแค่ผมที่นั่ง งงๆ อยู่คนเดียว
ก่อนจะค่อยๆเอากระดาษที่มันยัดใส่มือขึ้นมาอ่าน
“ 098-238-xxxx เบอร์โทรกับไอดีไลน์อันเดียวกัน
อุ่น “
หัวใจเต้นแรงจนแทบจะระเบิด .. นี้มันเบอร์โทร!!!!!!
อยากจะตะโกนดังๆให้สนั่นทั้งสยาม
ผมได้เบอร์โทรอุ่นมาแล้วเว้ยยยย!!!
ได้เบอร์มาแล้วยังไงต่อนะหรอ?
ก็ไม่ได้โทรหานะสิครับ .. ผมไม่กล้าโทร กลัวมันถามว่าโทรมาทำไม TT
เสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมาเลยได้แต่นั่งเหงาๆ มองโทรศัพท์อยู่แบบนั้น
ไลน์ก็แอดแล้ว แต่ไม่กล้าทักไปอีกนั้นแหละ
เช้าวันจันทร์
ตอนที่กำลังเรียนอยู่ก็มีคนทักไลน์กลับมาหาผม.
อุ่น :: แอดแล้วไม่ทัก นิสัยเสีย
หือออ นี้มันอุ่นนี้หว่า!!!!!
แล้วมันรู้ได้ด้วยหรอวะว่าเราแอดไลน์ไปแล้ว
YimmiY :: ใครจะกล้าทัก
อุ่น :: ทีแอบมองหน้าอุ่นบ่อยๆยังกล้าเลย
อ้าวววเว้ยย มันรู้ตัวตลอดเลยหรอวะ?
YimmiY :: ก็แอบไงเลยกล้า แล้วไม่มีเรียนหรอ
อุ่น :: ไม่มีอะ วันนี้กลับบ้านยังไง
YimmiY :: นั่ง BTS ดิ
อุ่น :: ใช่ๆ พี่อยู่แถวบ้านผมป่ะ ผมเห็นพี่ลงสถานีเดียวกับผมบ่อยมาก
ซวยละไงกู - -‘ จะบอกมันว่านั่งไปส่งมันก็ไม่กล้า เดี๋ยวมันไม่คุยด้วย
YimmiY :: ก็ประมาณนั้นแหละ
อุ่น :: งั้นเลิกเรียนพิเศษกลับด้วยกันนะ
“เห้ยยยยยยย”
ผมพูดออกมาแล้วลุกขึ้นยืนกลางคาบเรียน
จนเพื่อนๆและอาจารย์ที่สอนอยู่ตกใจไปหมด
“มึงเป็นเชี้ยไรของมึง”
ไอ้ไก่มันรีบดึงให้ผมนั่งลง ผมเลยรีบยกมือไหว้ขอโทษอาจารย์แล้วนั่งลงทันที
“ฝันร้ายหรือไง สะดุ้งตื่นซะดังเลยนะ”
ไอ้ไก่ไม่วายจะหาเรื่องด่าผมอีก แต่ตอนนี้ผมไม่ได้ใจจะด่าว่ามันกลับหรอกครับ
ผมนั่งอ่านข้อความของอุ่นซ้ำๆ ไม่ได้ตอบไลน์มันกลับมา
สักพักมันก็ส่งรูปของมันกลับมาให้ผม พร้อมๆกับข้อความที่ทำให้ผมยิ้มจนแก้มจะฉีก
อุ่น :: พิ่ยิมจะทิ้งน้องอุ่นให้กลับคนเดียวจริงๆหรอครับ?
รูปที่มันส่งมาเป็นรูปที่มันนอนฟุบไปกับโต๊ะเรียน แล้วเอียงคอมามองกล้อง
ไอ้ปากยื่นๆงอนๆนั้นน่ากัดจริงๆ แม่งงงง!!!
ทำให้หลงอะไรได้ขนาดนี้วะเนี้ยยยยยยย >_____<
YimmiY :: กลับกันแค่ 2 คนนะ เลิกเรียนแล้วจะยืนรอหน้าโรงเรียน
สักพักมันก็ส่งสติ๊กเกอร์คำว่า OK มาให้
อยากเลิกเรียนเร็วๆจังงงงงงง …. ตอนนี้ใจผมมันอยากจะว๊าปให้เป็นเวลาทุ่มครึ่งแล้วละครับ
อยากกลับบ้านพร้อมน้องอุ่น โอ้ยยกู .. เป็นเอามากนะเนี้ย
วันนั้นเหมือนฟ้าแกล้ง.. เวลาเหมือนจะเดินช้ามาก ผมเลิกเรียนแล้วรีบไปดักรอมันที่ BTS แบบทุกที
กะว่าต้องได้เดินเข้าไปเรียนพิเศษพร้อมๆกับมันแน่ๆ แต่ก็ไม่เจอมัน
พอไปถึงที่เรียนพิเศษก็ได้รู้ว่าห้องของมันวันนี้ยกเลิกคลาส
ถึงว่าละไม่เห็นมันลงจาก BTS … อ้าววว แล้วที่นัดจะกลับด้วยกันเย็นนี้ละ?
หลอกกูนี้หว่าไอ้เด็กนี้!!
ผมนั่งเรียนไปก็หงุดหงิดไป อารมณ์แบบวีนแตกพาลไปหมด จนไอ้ไก่หนีไม่ยอมมานั่งเรียนข้างๆผม
ผมกะว่าจะบล็อกไลน์แล้วไม่คุยกับไอ้คนน่ารักนั้นแล้วด้วย
แต่พอเลิกเรียนแล้วผมแทบจะหยิบมือถือมากดติดดาวให้มันเป็นรายการโปรดทันทีเลยครับ
เพราะว่ามันนั่งอมอมยิ้มรอผมอยู่ตรงเก้าอี้ตัวเดิมหน้าโรงเรียน
“มาได้ไง” ผมเดินเข้าไปหามันทันทีที่ลงมาถึงและเห็นมันนั่งรออยู่
“ก็มารอกลับบ้านพร้อมพี่ยิมไง” มันเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกง ก่อนจะลุกขึ้นยืน
“ไม่มีเรียนแล้วมาทำไม” ผมก็ยังถามมันกลับไปอีก ไม่อยากเข้าข้างตัวเองว่ามันมาเพราะผม
“จะให้ตอบอีกกี่รอบ จะกลับไหมบ้านเนี้ย”
คราวนี้เป็นมันที่ขึ้นเสียงใส่ผม
ก่อนจะแกะอมยิ้มมายื่นให้ผมกิน ผมก็อ้าปากรับอมยิ้มนั้นจากมันครับ
คือถ้ามันให้กินอะไรผมก็กินหมดนั้นแหละ รอยยิ้มกับสายตาของมันสะกดผมได้ทุกอย่างจริงๆ
ไม่รู้เพราะความหวานจากอมยิ้ม หรือรอยยิ้มจากอุ่นกันแน่
มันทำให้ผมอารมณ์ดี และยิ้มตอบกลับไปให้มัน
“กลับบ้านได้ยัง” มันถามผมอีกครั้ง ก่อนจะยื่นกระเป๋ามาให้ผมถือให้
ผมรับกระเป๋ามันมาถือ ก่อนจะพยักหน้าให้มัน
เราสองคนเดินมาขึ้น BTS ด้วยกันเงียบๆ ไม่ได้มีการคุยกัน หรือปากเสียกวนตีนใส่กันแบบทุกที
จน BTS มาถึงที่สถานีอารีย์ ผมกับอุ่นก็เดินลงมาชั้นล่าง
ระหว่างที่อุ่นกำลังจะแตะบัตรเพื่อออกไปจากส่วนของสถานีรถไฟฟ้านั้น
มันก็หันมามองหน้าผม ก่อนจะยื่นมามาขอกระเป๋ามันคืน
“ขอคืนด้วย”
ผมก็ส่งกระเป๋าคืนให้มันอย่างว่าง่าย
(เลี้ยงง่าย สั่งอะไรก็ทำหมดจริงๆเลยกู TT )
“ไม่ต้องแตะบัตรออกมาหรอก กลับไปได้แล้ว”
หื้ออ .. มันพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ?
ผมก็เอาแต่ยืนมองหน้ามันไม่ได้ตอบอะไรออกไป
จนอุ่นมันส่งยิ้มกลับมาให้ แล้วโบกมือบ๊ายบายให้ผม
มันเดินแตะบัตรแล้วเดินออกไปนอกสถานีรถไฟฟ้า
แล้วนี้ผมยืนนิ่งๆทำไมวะ?
ผมกำลังจะแตะบัตรเดินตามมันออกไป แต่ก็มีสายเรียกเข้ามาก่อน
เบอร์นั้นคือเบอร์ของอุ่น
“ไอ้คนน่ารัก”
ผมบันทึกชื่อมันไว้แบบนั้น
แต่... มันรู้จักเบอร์ผมได้ยังไงวะ??
ผมกดรับทันที ก่อนที่จะได้พูดทักอะไร คนปลายสายก็ทำให้ผมแปลกใจได้อีกครั้ง
“บ้านพี่ยิมต้องลงสถานีพร้อมพงษ์นี้ จะแตะบัตรออกมาให้เสียเงินทำไม”
เห้ยยย มันรู้ได้งวะ????
ผมหันไปมองหน้ามัน ก็เห็นว่ามันยืนอยู่อีกฝั่ง
มีแค่ที่แตะบัตรเข้าออกสถานีรถไฟฟ้าแค่นั้นที่กั้นเราสองคนไว้
“รู้ได้ไง” ผมถามกลับไป แต่ก็ยังมองหน้าใสๆของมันไม่วางตา
“รู้สิ.. รู้ด้วยว่าพี่มาส่งผมแบบนี้ทุกวัน กลับไปได้แล้วมันดึกละนะ”
ไอ้คนน่ารักของผมก็ยังไล่ให้ผมกลับบ้าน จนมันเริ่มส่งหน้าดุๆมาให้ผมนั้นแหละ
ผมเลยยอมกลับบ้าน
“อืมม กลับแล้วก็ได้”
“ถีงบ้านละโทรมาหาด้วยนะ อย่ามาป๊อดดิว่ะ”
พูดจบมันก็วางสายแล้วเดินหันหลังไปที่ทางออกจากสถานี
แต่ผมนี้สิ... ยืนใจเต้นแรงไม่หาย
มันรู้อะไรเกี่ยวกับผมบ้าง?
โอ้ยยยย .. แล้วมึงมารู้ได้ไงว่ากูป๊อดไอ้คนน่ารัก!!!!!!
---------------------------------------------
เอาตอนพิเศษมาให้อ่านแล้ว :)
เป็นจุดเริ่มต้นของคู่ ยิมอุ่น นะคะ .
ตอนนี้มีอยู่ในเล่มพิเศษนะ
ใครสนใจหนังสือยังสังจองได้ถึงวันที่ 24 กันยายนนะคะ
แล้วก็ดูรูปภาพประกอบต่างๆได้ทางเพจจ๊า
-
สยามรัก #2 Oon
เคยไหม? ที่มองหาใครคนหนึ่งเจอ แม้ผู้คนจะมากมายแค่ไหนก็ตาม
เคยยิ้มให้ .. ทั้งๆที่ไม่รู้ว่ารอยยิ้มนั้นเค้าจะมองเห็นหรือป่าวก็ไม่รู้
เคยทำตัวงอแง ... เวลาที่หันไปมองแล้วเค้าไม่ยอมสบตา
เราเคยทำสิ่งทั้งหมดนี้.. โดยที่เค้าไม่เคยรู้ตัวเลย.
“มึงนึกยังไงมาชวนกูเรียนพิเศษวะ” เสียงของแบงค์บ่นตอนที่ลงจาก BTS
“ม.4 แล้วตั้งใจเรียนกันหน่อยดิวะ” ผมหันไปตอบมัน ก่อนจะพาพวกมันเดินไปสมัครเรียน
จะเจอคนๆนั้นไหมน๊า?
จริงๆแล้วผมมีเรื่องจะสารภาพ ที่ชวนพวกมันมาเรียนพิเศษวันจันทร์-ศุกร์เนี้ย
เพียงเพราะผมอยากเจอคนๆหนึ่งเท่านั้นเอง
ทุกครั้งเวลาเดินจาก BTS จะมาเดินเล่นที่สยาม
ผมต้องเจอเค้ายืนกับเพื่อนตลอด ก่อนที่จะพากันเดินเข้ามาในตึกโรงเรียนสอนพิเศษแห่งนี้
มันเป็นเวลาหลายเดือนเหมือนกัน กว่าผมจะกล้าตัดสินใจ...
ว่ามึงไม่ควรได้แต่เฝ้ามองหาเค้าเวลามาเดินสยาม....
ผมควรจะได้รู้จักคนๆนี้ได้แล้ว.
พอเดินเข้าไปในโรงเรียนสอนพิเศษ ผมแทบจะอยากวิ่งหนีจริงๆ
ก็คนที่ผมแอบมองมันนั่งเล่นอยู่กับเพื่อนแถวๆโต๊ะรับสมัครพอดี
แล้วดูตัวผมดิ.. เพิ่งเตะบอลมา เหงื่อนี้ออกมายังกับไปอาบน้ำมา
หน้าตากูมอมแมมป่าววะ? ผมรีบเอามือถือขึ้นมาส่องดูหน้าตัวเองทันที
ก่อนจะทำตัวให้เป็นปกติ เดินเข้าไปขอระเบียบการรับสมัคร
แล้วแฟรงค์แม่งงง.. ก็รู้ใจจริงๆ พาพวกผมไปนั่งที่โต๊ะข้างๆมัน
ผมเลยเลือกที่จะนั่งใกล้ๆมัน แต่มุมที่ผมนั่งสามารถมองเห็นหน้ามันได้ด้วย
“หล่อว่ะ” ผมบอกกับตัวเองเบาๆ
ปกติได้แค่เดินสวนกันบ้างละ .. เจอกันที่ BTS บ้าง
แต่นี้อยู่ใกล้กันมากขนาดนี้.. โอ้ยยยย ชอบวะ!!
คือจริงๆเรื่องที่ผมไม่กล้าบอกใคร.. ผมชอบผู้ชายครับ ชอบพี่เค้าคนนี้
ไม่เคยรู้สึกอยากชอบผู้ชายมาก่อนเลยนะ .. แต่พอเห็นพี่คนนี้เท่านั้นแหละ
ยอมอะ.. ยอมรับเลย
กูชอบมึงมากกครับไอ้พี่หน้าหล่อ!
แต่ถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเองมากไป.. ผมว่าพี่เค้าก็แอบมองผมเหมือนกันนะ
เพราะหลายครั้งที่ผมแอบมองพี่เค้า.. ผมจะหันไปเจอกับสายตาที่พี่เค้ามองมาตลอด
พอสายตาเราสบตากันปุ๊บ.. พี่เค้าก็จะหันหน้าหนี แล้วชวนเพื่อนเดินหนีไปเลย
นี้กูไม่หล่อหรอวะ?
กูหน้าตาดีนะเว้ยไอ้พี่หน้าหล่อ.. สาวๆมาจีบเพียบเลยนะ!!!!!
ตอนแรกพวกเพื่อนๆ มันจะไม่ยอมเรียนกัน .. แต่พอผมบังคับพวกมันเลยยอมเรียนด้วยกันทั้งหมด
และโชคดีมาก.. ห้องเรียนของผมอยู่เยื้องๆกับห้องเรียนของไอ้พี่หน้าหล่อนั้น
ทำให้ผมแอบมองมันได้ทุกวันที่มาเรียน
ตอนไปเรียนผมก็พยายามมองหามันตลอดนะ ..
เจอบน BTS ตอนที่มันยืนรอเวลาไปเรียน
ผมก็พยายามชวนเพื่อนให้หยุดยืนคุยแถวๆที่มันอยู่
หวังจะให้มันเดินมาทัก หรือได้ยินมันคุยกับเพื่อนบ้าง
อึดอัดครับ.. อยากรู้จักชื่อพี่เค้ามากๆ
แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกต่อหน้าเพื่อนมากนัก ..
ในกลุ่มผมก็มีแบงค์นี้แหละที่ชอบผู้ชาย แต่มันก็ได้ทั้งชายและหญิงนั้นแหละ
ส่วนคนอื่นๆผมไม่รู้ว่ามันจะรู้สึกยังไงถ้าผมบอกไปว่าผมชอบผู้ชาย
เลยเก็บเงียบไว้มาตลอด.
จนแบบ..ไม่ไหวแล้วอะ ผมไม่ชอบอะไรที่แม่งต้องทนอึดอัดไว้แบบนี้
ตอนเบรคคาบเรียน พวกมันก็นั่งเล่นอยู่ในห้อง ผมเลยทำทีขอเดินลงมากินน้ำ แต่จริงๆคือจะมาหารายชื่อพี่เค้า
เพราะมันมีบอร์ดแปะไว้บอกว่าในสัปดาห์นี้ใครได้คะแนนเทสเท่าไหร่ๆ
ซึ่งถ้าดูจากจำนวนจุดๆที่อยู่บนเสื้อนักเรียนพี่เค้าละก็... น่าจะเรียน ม.6 แล้วนะ
ผมเลยไปยืนที่บอร์ด ม.6 ก็เห็นว่ามีรูปพี่เค้าแปะอยู่
ชื่อพี่ยิม .... ชื่อน่ารักวะ!
(อะไรแม่งก็น่ารักหมดอะตอนนี้.. ถึงมันจะชื่อพี่สมชาย ผมก็มองว่ามันน่ารักอยู่ดี)
เอาเป็นว่าตอนนี้ผมรู้จักแล้วละว่าเค้าชื่อพี่ยิม เรียน ม.6 เรียนอยู่โรงเรียนใกล้ๆสยามนี้เอง
แล้วบ้านเค้าอยู่ไหนวะ? ทำยังไงจะให้ได้เบอร์พี่เค้าวะ?
นั่งเรียนไปก็คิดไปว่าตัวเองควรทำยังไง.. พี่เค้า ม.6 แล้ว อีกไม่นานพี่เค้าก็จะสอบและคงไม่มาเรียนพิเศษอีก
ผมจะหยุดตัวเองไว้แค่อยากรู้จักแบบนี้นะหรอ?
ถ้าทำแบบนั้นผมจะลงทุนมาเรียนพิเศษทุกๆวันทำไม
ที่หาเรื่องมาทุกวันนี้นอกจากเรื่องเรียนแล้วก็เพราะอยากเจอพี่ยิมด้วยนี้แหละ.
จนแบบวันหนึ่งผมตัดสินใจแล้วว่าจะต้องแนะนำตัวเองกับพี่เค้าให้ได้
ตอนเรียนก็คอยมองตลอดว่าพี่ยิมออกมาข้างนอกไหม
และก็ถึงเวลาเบรก พี่ยิมมองไปรอบๆเหมือนหาอะไรสักอย่าง
ก่อนจะเดินไปกินน้ำ ผมเลยบอกเพื่อนๆว่าจะไปกินน้ำแล้วรีบวิ่งออกจากห้องเรียนมา
พี่ยิมยืนกินน้ำอยู่คนเดียว ผมเลยไปยืนอยู่ข้างหลังพี่ยิม ก่อนจะทำทีเป็นขอทางไปหยิบแก้วน้ำ
ซึ่งพี่ยิมก็เบี่ยงตัวหลีกทางให้ผมเข้าไปกดน้ำดื่ม .. ผมก็พยายามดื่มน้ำช้าๆ
และก็เห็นว่าพี่ยิมก็มองผมอยู่เหมือนกัน ...
ผมเลยทำใจกล้าถามพี่ยิมกลับไป
“เอ่อออ .. พี่มีอะไรกับผมหรือป่าวครับ”
ทำไมเสียงกูหาเรื่องพี่เค้าแบบนั้นละ?
คือมันตื่นเต้นอะ .. ตอนแรกตั้งใจจะถามว่า พี่ชื่อพี่ยิมหรอครับ
แล้วจะแกล้งถามเรื่องเรียนจะได้มีเรื่องคุย แต่ปากแม่งถามไปแบบนี้มันจะต่อยกูกลับมาไหมละ?
“ห๊ะ อะไรนะ” พี่ยิมตอบกลับมาด้วยเสียงห้วนๆ
“ก็พี่มองหน้าผมทำไมละ จริงๆอยากถามนานแล้วละนะ แต่ไม่มีโอกาสสักที”
ผมก็เลยถามกลับไปอีก .. ในใจนี้ภาวนาให้พี่แกถามว่าผมชื่ออะไร
แต่แกก็ไม่ถาม ดันกวนตีนกลับมาอีก.
“ไม่มีอะไรอะ มองไม่ได้หรอ”
ท่าทางกูจะได้ต่อยพี่ที่กูชอบก็วันนี้ละมั้ง?
กูอ่อยมึงอยู่นะไอ้พี่คนหล่อ .. ถามชื่อกูหน่อยสิเว้ยย!!!!
“มองได้ไม่ว่าอะไร ก็นึกว่าพี่อยากมีเรื่องเห็นมองอยู่นั้นแหละพอผมมองกลับมาพี่ก็หลบสายตาผม
เห็นแล้วมันหงุดหงิด มีอะไรก็ถามได้นะ”
ผมพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินกลับไปห้องเรียน ...
โคตรตื่นเต้นอะ .. สรุปที่ใจกล้าไปถามพี่เค้าแบบนั้นไม่ได้เรื่องอะไรกลับมาเลย
เห้อออ.. มันยากเหมือนกันนะกับการจีบผู้ชายเนี้ย TT
พอเลิกเรียนผมก็กลับบ้านพร้อมน้ำน่าน แต่มันจะลงรถไฟฟ้าที่สถานีพญาไท ผมจะไปลงอารีย์
แต่รู้ไหม? เหมือนโลกมันกลมมากๆ พี่ยิมก็ลงสถานีเดียวกับผม
ออกประตูเดียวกัน และออกทางลงเดียวกันด้วย
งั้นก็แปลว่า... บ้านพี่ยิมอยู่แถวคอนโดผมงั้นสินะ?
หื้ออออ.. ทำไมเมื่อก่อนไม่เคยเห็นเลยวะ?
ผมเห็นพี่ยิมเดินลงบันไดมาแล้วก็เดินอ้อมไปขึ้นบัดไดอีกด้าน
เอ๊ะ... แล้วลงมาทำไมวะ? หรือว่าลืมของ
ผมเลยรีบขึ้นบันไดตามพี่ยิมไป ก็เห็นว่าพี่ยิมแตะบัตรรถไฟฟ้าเข้าไปข้างในแล้ว
สงสัยลืมของที่โรงเรียนมั้ง?
ผมเลยคิดว่าจะกลับไปด้วย แล้วทำเป็นว่าบังเอิญเจอกัน
คิดได้แบบนั้นผมก็รีบแตะบัตรรถไฟฟ้าเข้าไป และยืนให้ห่างจากพี่ยิม
แต่เชื่อไหมครับ.. ไม่ว่าจะยืนห่างกันมากแค่ไหนก็ตาม
ผมยังมองเห็นพี่ยิมเสมอ....
. คนบ้าอะไรหล่อจริงๆ ^^
พอรถไฟฟ้ามาถึงสถานีสยาม ผมก็เตรียมจะออก แต่พี่ยิมยังยืนเฉยๆไม่เตรียมตัวลง
พี่ยิมจะไปไหนวะ?
หรือไปบ้านแฟน .....
ตอนนั้นอะ.. ใจผมบอกให้ตามไปถ้าไปบ้านแฟนจริงๆจะได้รู้กันไปเลยว่ามีแฟนแล้วจะได้ตัดใจ
ผมเลยตามพี่เค้าไปเรื่อยๆ จนเค้ามาเดินออกจากรถไฟฟ้าที่สถานีพร้องพงษ์
ซึ่งที่นี้คนมันเยอะมาก พี่ยิมเดินออกไปทางไหนแล้วไม่รู้
ผมเลยตัดสินใจกลับบ้าน...
และจากวันนั้นผมก็ตามพี่ยิมเหมือนเดิม
พี่ยิมจะไปลงที่สถานีอารีย์กับผม ก่อนจะเดินอ้อมขึ้นบันไดอีกด้าน และกลับไปลงที่สถานีพร้อมพงษ์ทุกครั้ง
ผมตามพี่ยิมแบบนี้จนเกือบๆ 1 เดือนได้ และดูจากท่าทางของพี่ยิมแล้ว
ทำให้ผมเข้าข้างตัวเองไปเรียบร้อยแล้วครับ.. ว่าพี่ยิมชอบผม.
ผมอยากเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อมาถามตรงๆว่า “เห้ยย พี่ชอบผมหรอ?”
แต่ก็ทำแบบนั้นไม่ได้.... จะรอให้ยิมเข้ามาคุยมันก็ไม่เข้ามาสักที.
ตอนนี้ในเครื่องผมมีเบอร์พี่ยิมแล้ว เพราะผมไปแอบขอมาจากพี่ๆฝ่ายรับสมัคร
อ้างไปว่าจะถามพี่เค้าเรื่องหนังสือเรียน เลยได้เบอร์โทรมา
แต่ผมไม่กล้าโทรไปหา จะโทรไปแล้วขอยืมหนังสือก็ไม่ได้เพราะพี่ยิมยังไม่รู้จักชื่อผมเลย
แล้ววันที่ผมจะได้รู้จักพี่ยิมก็มาถึงครับ....
วันนั้นแม่ผมโทรมาบอกว่าจะมารับกลับบ้าน ซึ่งบ้านผมอยู่จังหวัดใกล้ๆกับกรุงเทพนี้แหละ
ผมเลยยืนรอแม่ที่หน้าโรงเรียนกวดวิชา ผมเห็นว่าพี่ยิมก็ยืนอยู่แถวๆนั้นเหมือนกัน
ซึ่งปกติพี่ยิมจะเดินไปขึ้น BTS พร้อมๆกับผม แต่วันนี้พี่ยิมยืนรออยู่หน้าโรงเรียนไม่ยอมเดินไปซะที
ก็คิดเข้าข้างตัวเองไป.. ว่าพี่ยิมรอผมอยู่ 555555
(อะไรที่คิดแล้วสบายใจก็คิดไปเถอะค่ะน้องอุ่น ^^ )
ผมเลยรีบไล่เพื่อนๆให้กลับบ้านไปได้แล้ว จะดูสิว่าพี่ยิมจะเข้ามาทักผมไหม?
แต่พี่ยิมก็ยืนทำหน้ามึนอยู่นั้นแหละผมเลยตัดสินใจเดินเข้าไปหา
แล้วชวนให้พี่ยิมอยู่รอแม่กับผม.
พี่ยิมแม่งทำหน้าอึนจริงๆนะ ผมลากแขนพี่ยิมมานั่งเก้ากี้ว่างๆแถวนั้นรอ
พี่ยิมก็มองไปรอบๆ มองซ้ายมองขวา เหมือนจะพยายามไม่มองหน้าผม
ตอนนี้ผมเองก็เริ่มจะเขินๆแล้วเหมือนกัน เลยหยิบโทรศัพท์ออกมาเล่นแทน.
จนผมได้ยินพี่ยิมถอนหายใจ เลยหันไปถามพี่ยิม
“จะกลับละหรอ”
พี่ยิมส่ายหน้ากลับมาให้ผม สงสัยพี่ยิมเบื่อแน่ๆนั่งรอมาเป็นชั่วโมงแล้วนี้หว่า
ผมเลยเปิดกระเป๋าค้นๆหาลูกอมที่ซื้อมากินตอนเรียนมาให้พี่ยิม
“อ่ะนี้.. อุ่นให้” พยายามแทนตัวเองด้วยชื่อละนะ
อย่าซื่อบื้อมากเลยไอ้พี่ยิม... กูชื่อ อุ่น นะเว้ยยย!!
อยากจะตะโกนคำๆนี้ใส่หน้ามันจริงๆครับ
แต่มันก็ทำหน้าอึนๆใส่ผมอยู่นั้นแหละ - -‘
นั่งรอไปอีกสักพักแม่ผมก็มารับแล้ว ผมเลยบอกลาพี่ยิมแล้วไปหาแม่ที่รถ
“แม่มาแล้ว งั้นอุ่นกลับก่อนนะครับพี่ยิม”
แต่ผมไม่อยากกลับไปทั้งๆที่ไม่ได้คุยอะไรกันมากกว่านี้เลย
ผมเลยหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆที่ผมเขียนเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อทุกวัน
เพราะรอเวลา และจังหวะที่จะยื่นให้พี่ยิมมาตลอด...
วันนี้คงได้ใช้แล้วละ
ผมเดินกลับมาหาพี่ยิมอีกครั้ง ก่อนจะยัดกระดาษใส่มือพี่ยิม
และภาวนาในใจว่า... พี่ยิมโทรมานะ ทักไลน์มาก็ได้
วันหยุดสุดสัปดาห์นั้น ผมนั่งจ้องมือถือจนแทบจะสิงเข้าไปในมือถืออยู่แล้วครับ
พี่ยิมก็ยังไม่โทรมาหา แต่มันแอดไลน์มาแล้วละนะ
มันก็ไม่ทักผมมาอีกนั้นแหละ....
หรือว่าพี่เค้าไม่ได้ชอบผมวะ??
แล้วไอ้ที่นั่งรถไฟฟ้ามาที่อารีย์ทุกวันนี้มาทำไมอะ?
ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด.
เช้าวันจันทร์
ผมคิดว่าผมไม่ควรรอแล้วละ.. ไม่อยากให้ความหงุดหงิดมาทำลายสุขภาพจิตของตัวเอง
ผมเลยทักไลน์พี่ยิมไปก่อน......
ถ้ามึงไม่ตอบนะ.. วันนี้สยามแตกแน่ๆ!!!!
ฮึ่มมม!!!
อุ่น :: แอดแล้วไม่ทัก นิสัยเสีย
หลังจากนั่งคิดอยู่นานว่าควรทักไปว่ายังไง จะให้มาสุภาพใส่กันก็คงไม่ใช่แนว
เลยทักไปแบบนั้นๆแหละ แต่กว่าจะกล้ากดส่งก็ใช้เวลาตัดสินใจนานมาก
พี่ยิมแม่ง.. ตอบกลับมาอย่างไว
YimmiY :: ใครจะกล้าทัก
อุ่น :: ทีแอบมองหน้าอุ่นบ่อยๆยังกล้าเลย
ทีงี้ไม่กล้าทัก.. แล้วที่แอบมองตลอดคือไรครับไอ้พี่หล่อ!
YimmiY :: ก็แอบไงเลยกล้า แล้วไม่มีเรียนหรอ
ดูมันกวนตีนดิ.. ให้เบอร์ขนาดนั้นไม่กล้า แต่ไอ้เรื่องแอบนี้กล้าจริงๆเลยนะ
อุ่น :: ไม่มีอะ วันนี้กลับบ้านยังไง
YimmiY :: นั่ง BTS ดิ
อุ่น :: ใช่ๆ พี่อยู่แถวบ้านผมป่ะ ผมเห็นพี่ลงสถานีเดียวกับผมบ่อยมาก
ต้องแกล้งเนียนไป.. อยากรู้จะตอบว่าไง
YimmiY :: ก็ประมาณนั้นแหละ
ตอ........ ไม่อยากจะด่า 5555555 คนขี้โม้!!
อุ่น :: งั้นเลิกเรียนพิเศษกลับด้วยกันนะ
อ่อยขนาดนี้แล้ว.. จีบซะทีเถอะพี่ยิม
คือตอนนี้ผมนั่งเล่นไลน์แล้วยิ้มไปด้วย
จนเพื่อนๆมันเริ่มจะขอดูมือถือแล้วว่าผมคุยกับใคร
แต่น้ำน่านก็เข้ามาห้ามพวกมัน โดยให้เหตุผลว่า... เรื่องส่วนตัวอย่าเสือกครับ
ผมรู้สึกขอบใจเพื่อนรักก็วันนี้แหละ 5555+
จริงๆมันนะตัวดีเลยที่มาดึงมือถือผม แต่ผมใส่รหัสไว้มันเลยกดอ่านไม่ได้
นั่งรอคำตอบนานมาก.. นี้จะให้ผมรุกก่อนเลยใช่ไหมห๊ะไอ้พี่ยิม???
ผมเลยถ่ายรูปตัวเองทำหน้างอนๆส่งไปให้พี่ยิม พร้อมๆกับส่งข้อความไปหา
อุ่น :: พิ่ยิมจะทิ้งน้องอุ่นให้กลับคนเดียวจริงๆหรอครับ?
เจออ้อนขนาดนี้… จะไม่ไปด้วยกันจริงๆดิ?
รออีกไม่นานพี่ยิมก็ตอบกลับมา
YimmiY :: กลับกันแค่ 2 คนนะ เลิกเรียนแล้วจะยืนรอหน้าโรงเรียน
หึ.. ต้องแค่ 2 คนด้วยงั้นดิ แต่ผมก็ตั้งใจจะกลับกับพี่ยิมแค่ 2 คนอยู่แล้วละครับ
เลยกดส่งสติ๊กเกอร์ไปว่า OK
ก่อนจะรีบเก็บมือถือแล้วหันไปสนใจเรียนต่อ...
จริงๆวันนี้พวกผมไม่มีเรียนพิเศษ เพราะอาจารย์สั่งยกเลิกคลาส
เลยเล่นบอลกันอยู่ที่โรงเรียนก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
น้ำน่านไปบ้านแฟรงค์ เห็นบอกว่าจะไปเอาหนังสือเรียนที่ลืมไว้
ดูแล้วเหมือนแฟรงค์มันยัง งงๆ ว่าน้ำน่านเอาหนังสือไปลืมไว้ที่บ้านมันตอนไหน
ผมเลยนั่งรถไฟฟ้ามาที่สยาม ก่อนจะไปนั่งรอพี่ยิมที่หน้าโรงเรียนกวดวิชา
รอไม่นานพี่ยิมก็เดินลงมา หน้าตาที่หงุดหงิดแบบนั้นคืออะไร?????
พอพี่ยิมหันมาเห็นผม.. มันแอบยิ้มออกมาด้วย 55555
ทำไมน่ารักแบบนี้วะพี่ยิมมมมมมมม >////////<
ผมกับมันยืนเถียงกันนิดหน่อย ก่อนจะพากันเดินมาขึ้นรถไฟฟ้า
ตอนนี้พี่ยิมมันถือกระเป๋าหนังสือให้ผมด้วยครับ ...
เป็นครั้งแรกที่เราขึ้นรถไฟฟ้าด้วยกัน ยืนข้างๆกันแบบนี้
ไม่ต้องคอยหลบไม่ต้องแอบกันอีกแล้วนะ.....
พอมาถึงสถานีรถไฟฟ้าอารีย์ .. พี่ยิมก็ทำเหมือนเดิมครับ
จะเดินออกจากสถานีอีกละ ถ้ายังไม่กล้าพูดมันคงไม่มีวันได้คุยกันดีๆแน่
ผมเลยทำทีเป็นขอกระเป๋าคืน แล้วเดินออกไปก่อน
พอพี่ยิมมันยืน งงๆ ทำหน้าอึนตามนิสัยมัน ผมเลยกดโทรเข้าไปหามันแทน
คราวนี้หน้ามัน งง กว่าเดิมอีกครับ
สงสัยมันคงกำลังคิดแหละว่าผมไปเอาเบอร์มันมาจากไหน..
นี้กูต้องขอมันคบด้วยไหมวะ????
เห้ออออ.. มาหลงรักไอ้พี่หล่อซื่อบื้อได้ไงกันวะอุ่น
“บ้านพี่ยิมต้องลงสถานีพร้อมพงษ์นี้ จะแตะบัตรออกมาให้เสียเงินทำไม”
ทันทีที่พี่ยิมรับสาย ผมก็บอกกับพี่ยิมไปแบบนี้เลย
ไม่ต้องอ้อมค้อมละ.. วันนี้ต้องคุยกันให้เข้าใจซะที!
“รู้ได้ไง” พี่ยิมตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงตกใจ
ตอนนี้พี่ยิมยืนมองหน้าผมอยู่ มือก็ถือโทรศัพท์ไว้แบบนั้น
“รู้สิ.. รู้ด้วยว่าพี่มาส่งผมแบบนี้ทุกวัน กลับไปได้แล้วมันดึกละนะ”
อย่าปฏิเสธนะว่าไม่ได้ว่าส่งผม....
ผมภาวนาว่าคำตอบจากปากพี่ยิมต้องไม่ปฏิเสธ ....
“อืมม กลับแล้วก็ได้”
พอพี่ยิมตอบมาแบบนี้ผมก็อดจะยิ้มออกมาไม่ได้.. งั้นแสดงว่าพี่ยิมมาส่งผมจริงๆ
คนบ้าอะไรวะ.. มาส่งที่สถานีรถไฟฟ้าแบบนี้ทุกวัน แล้วตัวเองถึงจะกลับบ้าน
แน่จริงไปส่งที่ห้องดิ..... 55555 ไม่ใช่ละๆ ไม่ได้อ่อยขนาดนั้น
“ถีงบ้านละโทรมาหาด้วยนะ อย่ามาป๊อดดิว่ะ”
ผมพูดไปขนาดนี้แล้ว.. พี่อย่าป๊อดนะเว้ยย!!!
ตอนนี้ผมมาถึงห้องเรียบร้อยแล้ว แต่ไม่กล้าจะขยับตัวไปไหนเลย
นั่งจับมือถือตัวเองไว้แน่น.... รอว่าอีกคนจะโทรมาหาไหม?
กดเข้าไปหน้าโปรแกรมไลน์... เพื่อจะดูว่าอีกคนจะทักมาบอกอะไรหรือป่าว?
แต่รอไปเกือบๆ 30 นาที... พี่ยิมมันก็ยังเงียบเหมือนเดิม TT
จนแบบตัดใจแล้วอะ.. ไปอาบน้ำดีกว่า
กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ เสียงโทรศัพท์ที่ผมรอก็ดังขึ้นมา
“ไอ้พี่หล่อ”
เป็นไงละ..ชื่อที่เมมไว้ 5555+
เดี๋ยวจะเปลี่ยนใหม่จะตั้งว่า “พี่ป๊อด” แทนละ
“ฮัลโหล”
มันทักผมมาก่อนด้วย เสียงจะเข้มไปไหนครับพี่
“ถึงละหรอ รอตั้งนานนึกว่าจะป๊อดไม่กล้าโทรมา”
ผมใส่กลับทันทีเลยครับ อ่อยก่อนชนะก่อน 55555
(เดี๋ยวนะ.. ไปเอาจากไหนน้องอุ่น)
“ไม่ได้ป๊อดเว้ยย แค่ไม่กล้า” เสียงพี่ยิมตอบกลับมา
แต่นะ.. เอาจริงๆนะหล่อๆแบบพี่ยิมมันน่าจะเจ้าชู้หน่อยดิ
คุยต้องมีลูกเล่นหน่อย.. นี้แม่งมาแนวนิ่งๆ
หรือมันจะไม่ชอบผมวะ??
“อุ่นจะไปว่าอะไรพี่ยิมละ นี้ให้เบอร์ก่อนด้วยนะยังไม่โทรมาเลย”
เสียงคนปลายสายหัวเราะออกมานิดหน่อย
ก่อนจะปรับโทนเสียงนุ่มๆตอบกลับมา
“ก็โทรมาแล้วนี้ไง.. จะโทรทุกวันห้ามด่าละกัน”
เออ.. มันต้องมาแนวนี้ดิ
โอ้ยยยย.. หน้าแดงหมดแล้วแน่ๆ ทำไมทำตัวให้หลงรักได้ขนาดนี้วะ?
“แล้วมาทำไมอารีย์” ผมถามกลับไปบ้าง
คือนาทีนี้..เหมือนเล่นเกมส์ตอบคำถามครับ ถามตรงตอบตรง ..
“ไปส่งอุ่น”
ตอนนี้เสียงหัวใจมันดังแข่งกับเสียงแอร์ในห้องแล้ว ...
มันมาส่งผมจริงๆ
“สะ ส่งส่งอะไรละ มาแล้วก็กลับเนี้ยนะ”
จะติดอ่างทำไมละมึงไอ้อุ่น ... อยู่ๆก็อายขึ้นมาซะอย่างนั้น
“ก็ไม่รู้จะทำไงนี้หว่า อยากเห็นอุ่นกลับบ้านปลอดภัยละมั้ง”
เอาใจกูไปแล้วละนะตอนนี้.. รู้ตัวบ้างไหม?
“แล้วรู้ไหม.. อุ่นก็กลับไปส่งพี่ทุกวันนะ”
อ่อยมาอ่อยกลับ..ไม่โกงนะครับ 555+
ทำใจกูเต้นแรงทำไม..มาหัวใจเต้นแรงแข่งกันเถอะ!
“เห้ยยจริงดิ ตลกวะไปส่งกันไปกันมาอยู่นั้นแหละ”
“เออดิ.. พี่ยิมทำตัวแบบนี้ก่อนอะ”
ตอนนี้ไม่มีคำพูดไหนๆดังออกมา มีแต่ความเงียบของเราทั้งสองคน
แต่ผมเชื่อนะ.. ว่าคนอีกปลายสายน่าจะยิ้มเหมือนที่ผมยิ้มอยู่ในตอนนี้
“พรุ่งนี้กลับบ้านด้วยกันนะ” / “พรุ่งนี้พี่ไปส่งบ้านนะ”
อยู่ๆผมกับพี่ยิมก็พูดออกมาพร้อมกัน...
ผมชวนพี่ยิมกลับด้วยกัน แต่พี่ยิมมันขอมาส่งผมกลับบ้าน
เราต่างนิ่งเงียบกันไปอีกครั้ง ก่อนจะหัวเราะออกมาพร้อมๆกัน
“อืมม .. จากนี้ไปกลับบ้านด้วยกันทุกวันเลยนะ”
เป็นพี่ยิมที่เป็นฝ่ายพูดมันออกมาก่อนด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ
“ต้องมาส่งอุ่นทุกวันนะ”
ผมตอบกลับไปด้วยเสียงอ้อนๆเช่นเดียวกัน.
จากวันนี้ไป.. ไม่ต้องมีคนอึดอัดเพื่อรอให้อีกคนมองเห็น
และไม่ต้องมีอีกคนเป็นฝ่ายแอบมองอีกต่อไปแล้ว...
----------------------------------------------------------------------
เป็นไงบ้าง?? คู่นี้พอจะหวานถูกใจแม่ยก #ยิมอุ่น กันบ้างไหม?
เดี๋ยวยังมี #สยามรัก ตอนจบอีก 1 ตอนนะคะ
-
จดหมายรัก #เปอร์
“เลิกเรียนไปสยามกัน”
เสียงของอุ่น .. เพื่อนตัวเตี้ยของผมบอกขึ้นหลังจากที่เรียนวิชาสุดท้ายเสร็จ
มันชวนพวกผมไปสยามทุกวันเลยครับ ไปจนจะหลับตาเดินทั่วสยามได้แล้ว
แต่ถามว่าไปไหม?
ก็ตอบกันอย่างพร้อมเพียงว่า “ไป”
แล้วจะบ่นทำไม? 55555+
ร้านเชตเตอร์กิลด์ สยาม
“อุ่น.. กูถามมึงจริงๆเถอะนะ มึงชอบแดกไก่ร้านนี้มากเลยหรอวะ คือมาสยามทุกวันมึงก็แดกทุกวัน”
เสียงไอ้น้ำน่านถามขึ้นมา แต่พอถามเสร็จมันก็หันไปกินไก่ย่างของมันต่อ โดยไม่ได้สนใจฟังคำตอบของอุ่นแต่อย่างใด
“ก็ชอบอ่ะ แล้วตรงนี้ก็มองเห็นสาวๆด้วย หรือว่าพวกมึงไม่ชอบ”
อุ่นตอบกลับมาก่อนจะยกยิ้มให้พวกผม และชี้ให้ดูสาวๆที่เดินผ่านไปผ่านมาหน้าร้าน
“หึ.. ก็ดี” เสียงแบงค์ตอบกลับมา ก่อนที่มันจะโดนคนข้างๆหยิกแขน
วันนี้แบงค์มันควงเด็กมาด้วยครับ เป็นเด็กผู้ชายหน้าหวานคนหนึ่ง ซึ่งพวกผมก็ไม่ได้ถามอะไรมันมาก
ก็รู้ๆกันอยู่แล้วว่าแบงค์มันเป็นพวกไหน
เรานั่งเล่นนั่งกินกันไปสักพัก ก่อนที่แฟรงค์จะชวนพวกผมไปร้านน้ำชื่อดังที่อยู่เยื้องๆกับร้านเชตเตอร์กิลด์
ซึ่งมันนัดเด็กของมันไว้ที่นั้น พวกผมก็เลยต้องกินไก่ กินชาไข่มุกกันแทบทุกวัน
ดีนะว่าชอบออกกำลังกายไม่งั้นพวกผมอ้วนกันแน่ๆครับ
พอเดินเล่นกันจนค่ำแล้วก็ได้เวลาแยกย้ายกันกลับบ้าน
ผมไม่ได้ไปขึ้นรถไฟฟ้ากับพวกมันครับ เลยแยกเดินมาขึ้นรถเมล์
ระหว่างที่ยืนรอรถเมล์อยู่ ก็มีสาวๆจากโรงเรียนหญิงล้วนเดินเข้ามาหาผม
“นายๆ เป็นเพื่อนแฟรงค์หรือเปล่า”
เด็กโรงเรียนนี้จะเปียผม 2 ข้างเหมือนกันแทบทุกคนเลย แต่ใครจะปล่อยผมหน้าจะติดกิ๊ฟก็อีกเรื่อง
ผมหันไปหยักหน้าแทนคำตอบให้กับสาวๆ ก่อนจะหันไปมองว่ารถเมล์ที่ผมรอมาถึงหรือยัง
“เราฝากให้แฟรงค์หน่อยสิ พอดีเพื่อนเราชอบ”
หญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มเอากระดาษมายัดใส่มือผม ก่อนจะรีบเดินจากไป
เดี๋ยวนี้ผู้หญิงต้องตามจีบกันขนาดนี้เลยหรอวะ?
ผมได้แต่ก้มมองจดหมายน้อยๆในมือ ก่อนจะยัดใส่กระเป๋ากางเกงไว้
เอาจริงๆแฟรงค์มันก็ไม่ชอบหรอก มันชอบกับบัวอยู่ และมันก็เหมือนกับผม
ที่ไม่ชอบผู้หญิงที่เข้ามาหาก่อน
ผมชอบผู้หญิงสวยๆ น่ารักๆ และชอบมองผู้หญิงแต่งตัวเก่งๆ
ให้มองก็มองได้ แต่ถามว่าให้จีบ.. ผมไม่เอาครับ ^^
เพราะจริงๆแล้วผมชอบคนเรียบร้อย ไม่ต้องแต่งหน้าไม่ต้องแต่งตัวอะไรมาก
เช้าวันต่อมา ผมก็ไปเรียนตามปกติ และพอเลิกเรียนก็ไปสยามเหมือนเคย
ไปมันทุกวันสินะ .. แต่วันนี้มันพิเศษหน่อยตรงที่อุ่นมันจะชวนพวกผมเรียนพิเศษ
เอาละเว้ยย .. ถ้าเรียนพิเศษก็ต้องมาสยามทุกวัน กูย้ายบ้านมาอยู่ที่นี้เลยดีปะวะ?
ผมชอบเรียนนะ แต่แค่ไม่ชอบอะไรวุ่นวาย การมาเรียนพิเศษที่นี้ก็เหมือนการดูผ่านทีวีทั่วไป
อยู่บ้านติวเองอ่านเองดีกว่าปะวะ??
วันนั้นก็ยังไม่ได้ข้อสรุปกันว่าจะเรียนพิเศษกับอุ่นกันไหม?
อยู่กันจนค่ำเหมือนทุกวันและก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
ระหว่างรอรถเมล์ ก็มีคนมาดึงที่แขนเสื้อผม
พอผมหันไปก็เจอเข้ากับเด็ก ม.ปลาย คนหนึ่งใส่ชุดและทำผมเหมือนกับกลุ่มเด็กผู้หญิงเมื่อวานเลยครับ
“ครับ?” ผมถามกลับไป ก่อนจะขยับตัวออกจากเธอเล็กน้อย
“จดหมายเมื่อวาน ขอคืนได้ไหม?” เอ๋.. จดหมายอะไรวะ?
“จดหมายอะไรหรอ?”
ผมก็ถามกลับไป แต่ก็พยายามนึกอยู่เหมือนกันว่าเมื่อวานผมไปไหนทำอะไรบ้าง
“ก็จดหมายที่มีคนมายัดใส่มือนายไง เมื่อวานนี้นะ”
คราวนี้เธอหันมามองผมด้วยสายตาไม่พอใจ และทำเสียงดุๆใส่ผม
แล้วโกรธอะไรกูละครับ - -‘
“อ่อ.. จดหมายให้แฟรงค์นะหรอ เรายังไม่ได้เอาให้หรอก ตอนนี้เอาไว้ไหนไม่รู้แล้ววะ
มีอะไรสำคัญไหม? ฝากใหม่ได้ไหม? จดหมายนั้นจากเธอหรอ?”
ผมถามเธอกลับไป และก็มองดูรถเมล์ไปด้วย
เธอเอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมหันมาตอบผม จนผมเห็นว่ารถเมล์สายที่ผมกำลังรอใกล้มาถึงแล้ว
“พรุ่งนี้เราเอาไปให้มันก็ได้ รถเรามาแล้ว ขอโทษทีที่ลืม”
ผมโบกมือลาให้เธอ และกำลังจะเดินไปขึ้นรถ
แต่เธอก็ยังดึงชายเสื้อผมไว้อีกครั้ง...
“ไม่ต้องให้ เราโดนเพื่อนแกล้ง”
พูดจบเธอก็ปล่อยแขนเสื้อผม และเดินจากไป
ทิ้งให้ผม..... ขึ้นรถเมล์ไม่ทัน!!!!
โธ่เว้ยยย... แล้วนี้ต้องรออีกนานปะวะเนี้ย
การบ้านก็เยอะ เหนื่อยก็เหนื่อย .. ผมเลยตัดสินใจนั่งแท็กซี่กลับบ้าน
พอกลับมาถึงบ้านก็รีบไปค้นหาไอ้จดหมายที่เธอคนนั้นพูดถึง
มาเจออีกทีคือ ... ในกระเป๋ากางเกงที่ตะกร้าผ้าจะส่งซัก
โชคดีที่แม่ยังไม่เอาไปซักให้ผม ไม่งั้นจดหมายนี้ยุ่ยแน่ๆ
“เราชอบเธอน่ะ
091-xxx-xxxx ปิ่น”
ผมเห็นข้อความในจดหมายแล้วก็ได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ
ผู้หญิงไล่จับผู้ชายกันแบบนี้แล้วหรอวะ?
พรุ่งนี้ค่อยเอาไปให้แฟรงค์มันละกัน มันจะเล่นด้วยหรือไม่เล่นก็แล้วแต่มัน
ผมเอาจดหมายไปวางไว้ที่โต๊ะหนังสือ ก่อนจะไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อเตรียมมาทำการบ้าน
พอวันต่อมา.. ผมก็ลืมเอาจดหมายไปให้แฟรงค์อีกจนได้ - -‘
ตอนมายืนรอรถเมล์ ผมก็เห็นเธอยืนรอรถอยู่แล้ว พอผมจะเดินเข้าไปหา เธอกลับเรียกแท็กซี่แล้วก็จากไป
“ก็เรื่องของเธอดิ”
ผมคิดในใจ ก่อนจะยืนรอรถเมล์กลับบ้าน
กลับมาถึงบ้านก็อาบน้ำแต่งตัวและมาทำการบ้านต่อ
แต่มันเหมือนความรู้สึกผิด.. เธอฝากจดหมายให้แฟรงค์
เธอก็คงรอแฟรงค์ติดต่อกลับไปเหมือนกันนั้นแหละ
ผมวางปากกาที่กำลังทำการบ้านเคมีลง แล้วหยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาดูอีกครั้ง
ถ้าเราชอบใครสักคน.. เราก็คงกล้าที่จะแจกเบอร์แบบเธอแหละมั้ง
อยู่ๆผมก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์ของปิ่น (เจ้าของจดหมาย)
ฟังเสียงรอสายไม่นาน เธอก็รับสาย
“สวัสดีค่ะ”
เสียงน่ารักว่ะ แต่..ตอนคุยกันที่ป้ายรถเมล์ เสียงเธอก็น่ารักแบบนี้อยู่แล้วหรือป่าววะ?
“ปิ่นหรือป่าว?”
ผมถามกลับไป แต่คราวนี้เหมือนปลายสายทำของตก ดังโครมเลยครับ
เธอได้แต่ตอบกลับมาว่า “เห้ยย รอเดี๋ยวนะ”
แล้วกดตัดสายไป..
เออ... เธอครับ เธอบอกให้รอนะเว้ยย ไม่ได้บอกจะวางสาย - -‘
ปิ่น ทำให้ผมหงุดหงิดได้ทุกครั้งที่คุยกัน หรืออยู่ใกล้ๆ
ผมหันกลับไปสนใจทำการบ้านต่อ จนผ่านไปเกือบๆครึ่งชั่วโมงปิ่นก็โทรกลับมา
“เมื่อกี้เราขอโทษ พอดีเราทำกองหนังสือตกน่ะ”
รีบแก้ตัวเลยนะ.. แต่จริงๆไม่ต้องโทรกลับก็ได้มั้ง?
“ไม่เป็นไร แต่เธอชื่อปิ่นหรือป่าว” ผมถามกลับไป คราวนี้เธอไม่ได้ทำอะไรตกแล้วครับ
“ใช่ แล้วนายเป็นใครอ่ะ โทรมาได้ไง” เออ.. เธอนั้นแหละที่โทรกลับมา
ไม่รู้จักกันแล้วยังจะโทรมาหาอีกเนี้ยนะ .. เห้อออ ผู้หญิงสมัยนี้เป็นอะไรไปหมดวะ
“เราชื่อเปอร์ คนที่เธอเดินมาทักที่ป้ายรถเมล์ไง”
“เปอร์ไหนอะ เราเคยทักเธอด้วยหรอ?”
โอ๊ะ.. ลืมไวจริงๆเลยนะครับคุณปิ่น
“เราเพื่อนแฟรงค์ จำได้ยัง”
“เห้ยยย!!!!” พอบอกชื่อแฟรงค์ไปแค่นั้นแหละ คนปลายสายถึงกับเสียงดังกลับมาทันที
ผมรอว่าเธอจะตอบกลับมาว่าไง... รอเกือบๆ 5 นาทีได้ เธอก็ตอบกลับมา
“แล้วนายโทรมาทำไม”
“จะโทรมาบอกว่าไม่ได้เอาจดหมายให้ไอ้แฟรงค์เลย รอพรุ่งนี้ก่อนละกันนะ วันนี้เราลืม”
“นายจะโทรมาขอโทษนะหรอ?”
เออ.. กูจะโทรไปทำไมวะ?
ผมก็ลืมไปเลยว่าจริงๆแล้วปล่อยไปเลยก็ได้นี้หว่า จะมาโทรบอกอีกฝ่ายทำไม
“ก็คงงั้นละมั้ง กลัวเธอรอแฟรงค์มันโทรกลับ”
“ก็แสดงว่าเธอเปิดจดหมายอ่านก่อนที่จะให้แฟรงค์ละสิ”
คราวนี้ปลายสายตอบกลับมาแต่น้ำเสียงนั้นเหมือนจะยิ้มๆหัวเราะๆไปด้วย
“ก็เออนั้นแหละ พรุ่งนี้เอาไปให้ รอมันก่อนละกัน” ผมรีบตัดบทไป เพราะไม่รู้จะคุยว่าไงต่อแล้ว
“ไม่ต้องให้หรอก บอกแล้วไงเพื่อนเราแกล้ง ว่าแต่เธอชื่ออะไรอะ”
ยังจะมาถามกลับอีกนะ … อัธยาศัยดีจังเลยเนอะ ถามชื่อคนอื่นไปเรื่อยเลย
“เปอร์..เราชื่อเปอร์”
“งั้นก็ยินดีที่ได้รู้จักนะเปอร์ เราชื่อปิ่น”
“เรารู้แล้ว เธอเขียนไว้ในจดหมาย”
“นั้นเขียน แต่นี้เราบอกมันไม่เหมือนกัน”
เริ่มกวนตีนแล้วไง...
“อืมๆ สรุปจะให้มันอยู่ไหมจดหมายเนี้ย”
ผมถามกลับไปอีกครั้ง ก่อนจะมองจดหมายในมือไปด้วย
“ไม่ต้องหรอก ทิ้งไปได้เลย ขอบใจมากนะที่โทรมาหา”
ขอบใจบ้าบออะไรวะ? แล้วนี้กูจะยิ้มทำไมกันละ
“อืมม งั้นแค่นี้ละกัน เปลืองค่าโทร” ผมตอบกลับไป ก่อนจะกดวางสาย
ผมนั่งมองจดหมายในมืออีกครั้ง ลังเลว่าควรเอาทิ้งหรือเก็บไว้ดี?
ในเมื่อปิ่นบอกให้ทิ้ง ... อื้มมมม แต่สุดท้ายผมก็เลือกที่จะเก็บจดหมายฉบับนั้นไว้ในลิ้นชักข้างๆหัวเตียง
ผมกับเพื่อนๆก็ยังไปสยามกันเหมือนทุกครั้ง
ข้างๆตัวไอ้แบงค์ก็จะมีทั้งหญิงบ้างชายบ้างสลับมานั่งข้างๆในร้านเชตเตอร์กิลด์
จนตอนนี้จากที่ไปเพราะคำชวนของอุ่น กลายเป็นว่าพวกผมต้องไปเพราะเรียนพิเศษ
อุ่นมันพาพวกผมไปสมัครเรียนพิเศษ และลงครบทุกวิชาเลยครับ
ไม่รู้จะขยันอะไรของมัน .. แต่ก็ดีแล้วละดีกว่าไปเดินเล่นเฉยๆ
ระหว่างที่กำลังยืนกันอยู่ร้านชานมไข่มุก เพราะรอบัวเอาของมาให้แฟรงค์
โทรศัพท์ที่ผมกำลังยืนเล่นเกมส์อยู่ก็มีสายเรียกเข้ามา
“ปิ่น”
จะว่าไปหลังจากวันนั้นก็ไม่ได้คุยกันเลยนะ.. นึกไงโทรมาวะ?
ผมกำลังตัดสินใจว่าจะหลับหรือไม่รับสายดี
พลันสายตาก็หันไปเห็นว่าปิ่นยืนอยู่กับเพื่อนๆตรงร้านขายเสื้อผ้าใกล้ๆกันนี้เอง
ผมเลยตัดสินใจกดรับสาย ไม่รู้เพราะสายตาที่ปิ่นมองมาด้วยหรือป่าวนะ..
มันเหมือนมีแววตัดพ้อแปลกๆ
“ไม่อยากรับสายเราหรอ?” นั้นไงละ.. รับสายปุ๊บถามมาซะตรงเลย
“ก็ไม่หรอก ไม่รู้ว่าเธออยากจะคุยกับเราหรือเพื่อนเราแค่นั้นเอง” ผมตอบกลับไปแบบที่ใจคิด
แต่มันเหมือนผมกำลังประชดปิ่นอยู่หรือป่าว?
พอปิ่นได้ยินผมตอบแบบนั้น เธอก็ยิ้มขึ้นมา ก่อนจะเดินออกมาจากกลุ่มเพื่อนเล็กน้อย
“ไม่อยากคุยจะโทรหาหรอ?”
ปิ่นเป็นคนพูดตรงๆแบบนี้เสมอเลยหรอวะ??
“อืมม มีไรป่าวละ ทนเห็นได้หรอ? แฟรงค์มันนัดแฟนมันไว้นะ”
ผมตอบกลับไป ก่อนจะหันไปมองแฟรงค์กับบัว ที่ตอนนี้บัวเอาตัวเข้าไปเบียดแฟรงค์จนแทบจะสิงร่างมันไปอยู่แล้ว
“น้องบัวนะหรอ รุ่นน้องที่โรงเรียน สนิทกันด้วย และทำไมคิดว่าทนเห็นไม่ได้ละ”
คราวนี้ปิ่นยกยิ้มขึ้นมา จนผมอยากจะเดินเข้าไปจับปากเรียวๆนั้นเพราะความหมั่นไส้จริงๆ
“ก็เห็นว่าชอบแฟรงค์” ผมตอบกลับไป ก่อนจะเดินแยกมาจากพวกเพื่อนๆออกมาคุยหน้าร้านแทน
“ในจดหมายเขียนแค่เราชอบเธอน่ะ ไม่ได้บอกว่าเราชอบแฟรงค์ซะหน่อย
ทำไมเปอร์ขี้มั่วแบบนี้ละ”
“ไม่ได้มั่ว ก็เพื่อนเธอบอกเองว่าให้แฟรงค์”
“บอกแล้วว่าเพื่อนแกล้ง อีกอย่างเรียกเราว่าปิ่นดิ ไม่ต้องเรียกเธอ”
สั่ง? นี้สนิทกันขนาดต้องเรียกชื่อสินะ..
“ปิ่นก็ได้วะเธอ”
“55555555 แล้วเธอมาจากไหนอีกละ เปอร์เป็นคนตลกนะเนี้ย” ในโทรศัพท์หัวเราะขนาดนี้
แต่ตัวปิ่นที่ยืนตรงข้ามผม หัวเราะจนเพื่อนหันกลับมามอง คิดดูดิว่าหัวเราะขนาดไหน
หึ.. ยายบ๊อง!
“จะไปเรียนพิเศษแล้ว จะไปไหนต่อ”
ผมถามกลับไป ก่อนจะหันไปดูพวกเพื่อนๆที่มันเริ่มโบกมือลาบัวกับเพื่อนๆแล้ว
“เรียนพิเศษเหมือนกัน งั้นตั้งใจเรียนนะ”
ปิ่นโบกมือให้ผม แต่ก็ยังไม่กดวางสาย
“อืม เหมือนกันละ”
พอปิ่นได้ยินผมตอบกลับไปแบบนั้น ก็ยิ้มให้ผมก่อนจะกดวางสายไป
หลังจากวันนั้น.. ปิ่นจะโทรมาหาผมบ่อยมาก ก็ไม่ถึงกับทุกวัน แต่ก็โทรมาตลอดไม่เคยหาย
และผมก็เพิ่งรู้ว่าจริงๆปิ่นเรียน ม.6 แล้ว เพราะวันนั้นปิ่นจะไปสอบตรง ปิ่นเลยโทรมาขอกำลังใจจากผม
“เปอร์”
เช้าวันเสาร์ที่ผมควรจะได้นอนตื่นสาย กลับต้องมาตื่นเพราะปิ่นที่โทรมาหาตั้งแต่ตี 5
“ว่าไงพี่ปิ่น” เดี๋ยวนี้เรียกพี่ปิ่นละครับ ก็ป้าแกแก่กว่านิ 5555
“จะไปสอบ ขอกำลังใจ”
ผมเอาโทรศัพท์ออกมาดูเวลาอีกรอบ ก็เห็นว่ามันเพิ่งจะตี5 นี้จะรีบเอากำลังใจไปทำไมวะ
“ตี 5 เองทำไมไม่โทรมาก่อนเข้าสอบละ”
“ก็ตอนนั้นกลัวว่าจะอ่านหนังสือหน้าห้องสอบไง ขอตอนนี้แหละ .. นะนะๆ ให้กำลังใจหน่อยดิ”
“พี่ปิ่นเก่งอยู่แล้ว สู้ๆ” ผมก็ตอบกลับไป แต่ตัวเองเริ่มจะหลับคาโทรศัพท์ละครับ
“ขอบใจนะเปอร์ .. นี้หลับหรือไง?”
ไม่มีเสียงตอบกลับไปละครับ ผมหลับแล้วจริงๆ
มาสะดุ้งตื่นอีกทีก็เก้าโมงเช้าแล้ว รีบควานหามือถือขึ้นมาดู
เห็นว่าพี่ปิ่นไลน์มาหาตอนหกโมงเช้า
Pin[nipa] :: สนามสอบโรงเรียน xxxxx
เอ๊ะ... โรงเรียนแถวบ้านผมนี้นา
ผมเลยรีบลุกไปอาบน้ำ ก่อนจะขี่มอเตอร์ไซต์ไปโรงเรียนที่พี่ปิ่นไปสอบ จริงๆเดินไปก็ได้ครับ
เดินเข้าซอยลัดไปนิดหน่อยก็ถึงแล้ว
แต่พอมาถึงที่โรงเรียนก็เริ่มจะ งง กับตัวเองว่ามาทำไม?
คนเยอะขนาดนี้จะเจอกันได้หรอ??
ไหนๆก็มาแล้วผมเลยเดินไปดูพวกเด็กแถวบ้านผมที่มันมาเล่นบาสที่โรงยิม
จนเที่ยงพี่ปิ่นก็โทรมาหาผม
“สอบเสร็จแล้ว”
“ดีแล้ว สอบบ่ายอีกไหม?”
ผมโบกมือบอกเด็กๆว่าเลิกเล่นแล้ว และออกมามาคุยกับพี่ปิ่นที่หน้าโรงยิม
“สอบสิ นี้กำลังไปกินข้าว มาคนเดียวด้วยไม่รู้จะไปกินที่ไหน”
เออ.. ร้านข้าวแถวนี้มันก็ไม่ไกลหรอกนะแต่คนมาสอบเยอะขนาดนี้คงหาที่กินยาก
“ไปกินบ้านเปอร์ป่าวละ” อยู่ๆผมก็ชวนพี่ปิ่นไปบ้าน
ตอนพูดไปก็ตกใจตัวเองเหมือนกันว่า.. ทำไมถึงกล้าชวน
“มารับดิ” พี่ปิ่นก็ตอบทีเล่นที่จริงกลับมาเพราะคงคิดไม่ถึงว่าบ้านผมอยู่แถวๆนี้
“ก็เดินมาหาที่ป้อมยามดิ จอดรถรอนานแล้ว”
พูดจบผมก็วางสาย แล้วรีบวิ่งไปที่ป้อมยามหน้าโรงเรียน
นั่งรอสักพักพี่ปิ่นก็เดินมาหา.. ตอนพี่ปิ่นเห็นผมพี่ปิ่นยิ้มด้วยครับ
อยู่ๆก็เขินกับท่าทางของพี่ปิ่นซะอย่างนั้นแหละ ^^
“มาได้ไง”
พี่ปิ่นเดินเข้ามาหยุดข้างๆรถมอเตอร์ไซต์ของผม ก่อนจะมองหน้าผมเพื่อรอคำตอบ
“บ้านอยู่แถวนี้ .. ป่ะไปกินข้าวกันเมื่อกี้โทรไปบอกแม่ไว้แล้ว”
ผมโทรบอกแม่เรียบร้อยแล้วครับว่าจะพาเพื่อนไปกินข้าว โดนแม่แซวใหญ่เลย
“จะดีหรอ” พี่ปิ่นมีท่าทีลังเลเล็กน้อย แต่พอผมยื่นหมวกกันน๊อคให้ใส่ พี่ปิ่นก็รับไปใส่ทันที
สรุปพี่ลังเลทำไมครับ - -‘
ผมพาพี่ปิ่นมาถึงบ้าน ก็โดนแม่แซวไปตามระเบียบนั้นแหละครับ
แต่พี่ปิ่นเค้าดีนะ .. วางตัวดีมาก เข้ากับพ่อแม่ผมได้ดีมากๆเลยละ
จนอดคิดไม่ได้ว่า.. ถ้าพี่ปิ่นเป็นแฟนผม.. มันคงจะดีเหมือนกันนะ : )
“ว่างๆมาเที่ยวบ้านแม่อีกนะปิ่น”
พอทานข้าวเสร็จแล้วพี่ปิ่นต้องกลับไปสอบรอบบ่าย
แม่เดินมาส่งพี่ปิ่นที่หน้าบ้านก่อนจะชวนพี่ปิ่นมาที่บ้านอีก
“ค่ะแม่.. ขอบคุณมากนะคะกับข้าวอร่อยมากๆเลยค่ะ”
พี่ปิ่นยกมือไหว้แม่ผมอีกครั้ง ก่อนจะโดนแม่ผมดึงเข้าไปกอด
บ้านผมมีแต่ลูกผู้ชายครับ พอมีสาวๆมาหน่อยละก็... หลงกันเชียวนะ
“มาเถอะลูกอยากมาตอนไหนก็บอกเปอร์มันนะ..
เราอีกคนนะเปอร์มีแฟนน่ารักๆแบบนี้ไม่รีบพามาแนะนำกับแม่”
“พี่ปิ่นเค้าชอบแฟรงค์ ไม่ได้ชอบผม แม่ก็พูดอะไรไปเรื่อยนะ”
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงปฏิเสธไปแบบนั้น พูดไปก็รู้สึกเจ็บในใจแปลกๆ
พี่ปิ่นทำหน้าเศร้าลงเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรแม่ผม
ไหนบอกไม่ได้ชอบแฟรงค์ไงวะ? ทำไม่ปฏิเสธละ
หึ... ก็ชอบมันจริงๆนั้นสินะ.
“แกก็พูดไปเรื่อย ไปส่งพี่ปิ่นสอบได้แล้ว” แม่ผมพูดตัดบท ก่อนจะกอดพี่ปิ่นอีกรอบ
ตอนนั่งรถไปโรงเรียนครั้งนี้พี่ปิ่นนั่งห่างผมมาก ไม่ได้ขยับมาใกล้และเอามือมาโอบเอวผมแบบทุกที
พอมาถึงที่โรงเรียนพี่ปิ่นก็ยื่นหมวกกันน๊อคคืนมาให้ผม
ก่อนจะกล่าวคำขอบใจสั้นๆแล้วเดินไปสอบ
“ขอบใจนะ”
นั่นเหมือนคำพูดสุดท้ายระหว่างเรา... เพราะหลังจากวันนั้นพี่ปิ่นก็ไม่โทรมาหาผมอีกเลย
ผมโทรไปหาพี่ปิ่นก็ไม่รับสาย ทักไลน์ไปก็ไม่ตอบ
เวลาไปเรียนพิเศษ ผมก็พยายามมองหาพี่ปิ่นกับเพื่อนๆ แต่ก็ไม่เจอ
“มึงมองหาใครวะ” เสียงน้ำน่านถามผมขึ้นมา
ตอนที่เรายืนอยู่ที่ร้านชานมไข่มุกร้านเดิม
“หาพี่ปิ่น” ผมตอบกลับไป
แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าผมไม่เคยเล่าให้ใครฟังนี้หว่า
พอหันกลับไปมองหน้าเพื่อนๆ ตอนนี้คือพวกมันมองหน้าผมกันทุกคนเลยครับ
“ปิ่นไหนวะเปอร์” แฟรงค์เดินเข้ามากอดคอผมไว้แน่นเลยครับ
มึงทำขนาดนี้กูคงหนียากแล้วสินะ...
ผมเลยตัดสินใจเล่าความจริงให้เพื่อนๆฟัง
แล้วก็ไม่ลืมที่จะขอโทษแฟรงค์
“กูขอโทษนะเว้ย ที่ไม่ได้เอาจดหมายไปให้มึงอะ กูลืมจริงๆ”
แต่แฟรงค์มันกลับนั่งหัวเราะผม
“มึงโง่วะเปอร์ กูว่านะพี่ปิ่นของมึงนะไม่ได้ชอบกูแต่แรกแล้วละ”
“ก็เพื่อนเค้าฝากมาให้มึง” ผมก็ยังตอบกลับไป แต่ในใจกลับรู้สึกดีใจแปลกๆ
“แต่พี่ปิ่นก็โทรหามึง และไม่เคยอยากคุยกับกูไม่ใช่หรอ”
ก็จริงอย่างที่แฟรงค์พูดนะ .. พี่ปิ่นไม่เคยพูดถึงแฟรงค์เลย
ผมกำลังนั่งคิดเรื่องพี่ปิ่น และมองเหม่อไปนอกร้านชานมไข่มุก
อยู่ๆก็มีคนมาดึงที่แขนเสื้อผม
ผมเลยหันกลับไปดู ก็เห็นว่าคนนั้นๆเป็น พี่ปิ่น
“ฝากให้เปอร์หน่อยสิ” พี่ปิ่นพูดจบก็ยัดจดหมายใส่มือผม ก่อนจะวิ่งออกไป
“เห้ยๆสาวไหนวะมึง”
แบงค์เดินเข้ามาใกล้ๆผม ก่อนจะหันไปมองพี่ปิ่นกับเพื่อนๆที่ยังยืนอยู่ไม่ไกล
“พี่ปิ่น” ผมตอบกลับไปแล้วก็รีบเอาจดหมายที่พี่ปิ่นยัดใส่มือเมื่อกี้มาเปิดอ่าน
“ปิ่นชอบเปอร์
เป็นแฟนกันได้ยัง?”
รอบๆตัวผมตอนนี้ได้ยินแต่เสียงโห่ร้อง และเสียงแซวจากพวกเพื่อนๆผม
แต่ใจผมนี้สิ.. กลับไม่ได้สนใจที่พวกมันพูดเลย
ผมรีบวิ่งไปหาพี่ปิ่นที่ยืนอยู่กับเพื่อนๆ
พอเพื่อนพี่ปิ่นเห็นผมเดินเข้าไปหา ก็พากันโบกมือลาพี่ปิ่น
ตอนนี้เลยมีแค่ผมกับพี่ปิ่นที่ยืนอยู่ด้วยกัน
อยู่ๆเสียงเพลงของร้านค้าต่างๆ เสียงโห่แซวจากไอ้พวกเพื่อนๆของผมก็เงียบหายไป
ได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเอง... ที่มันเต้นแรงและดังมาก
“วิ่งมานี้คงมีคำตอบมาให้นะ” พี่ปิ่นยิ้มให้ผม
บทจะตรงก็ตรงตลอดจริงๆเลยนะพี่ปิ่น!
“ชอบเปอร์จริงๆใช่ไหม?”
แล้วกูถามอะไรกลับไปวะเนี้ย .. บ้าบอจริงๆเลย
“ในนั้นก็เขียนชัดเจนแล้วนะ ต้องให้ชัดขนาดไหนอีกละ”
พี่ปิ่นแกล้งทำหน้างอนๆ ก่อนจะทำท่าเดินหนีผม
ผมเลยดึงแขนพี่ปิ่นไว้
“ถ้าชอบจริงๆห้ามส่งจดหมายให้ใครอีกนะ”
“ส่งให้เปอร์ได้ไหมละ” พี่ปิ่นหันกลับมามองหน้าผม ก่อนจะยกยิ้มน้อยๆ
“อืม ได้คนเดียว” ตอนนี้ไม่รู้ทำไมมือผมมันดูเกะกะไปหมด ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหนเลย
ข้างหนึ่งก็จับแขนพี่ปิ่นไว้ อีกข้างก็อยากจะตัดทิ้งซะเหลือเกิน
“แล้วเป็นแฟนกันได้ยังละ”
“เป็นสิ”
ผมตอบกลับพี่ปิ่นไปด้วยเสียงที่แผ่วเบา
คือมันอายครับ เพราะตอนนี้เหมือนจะเห็นว่าเพื่อนๆผมมายืนใกล้ๆแล้ว
แต่พี่ปิ่นดูเหมือนจะยังไม่พอใจกับคำตอบของผม
“เป็นอะไร” คราวนี้พี่ปิ่นถามกลับมาเสียงเข้มเลยครับ รอยยิ้มเริ่มหายไปจากหน้าแล้ว
“พี่ปิ่นเป็นแฟนเปอร์แล้วนะครับ” ผมเลยตอบกลับไปเสียงดัง
จนไอ้พวกเพื่อนข้างๆโห่ร้องแซวขึ้นมาอีกรอบ
ส่วนพี่ปิ่นก็ยื่นกระเป๋าถือให้ผมถือให้...
“อืมม แล้วบอกแม่ด้วยนะว่าพี่ไม่ได้ชอบแฟรงค์ คนที่พี่ชอบนะคือเปอร์
และก็เป็นเปอร์มาตั้งนานแล้ว”
หื้ออ... พูดเสร็จแล้วเดินหนีคืออะไรวะ??
ผมรีบโบกมือลาเพื่อนๆของผม แล้ววิ่งตามพี่ปิ่นมา
“ที่บอกว่าตั้งนานแล้วคืออะไร?”
“จดหมายอันนั้นพี่ตั้งใจให้เปอร์ แต่ตอนนั้นพี่ไม่รู้จักชื่อเปอร์
พวกพี่รู้จักแต่แฟรงค์เพราะเป็นแฟนกับบัว
ตอนที่เพื่อนเอาจดหมายไปให้เปอร์อะมันจะแกล้งพี่
มันกะว่าถ้าแฟรงค์โทรหาพี่มันจะให้แฟรงค์เป็นพ่อสื่อให้
ใครจะรู้ละว่าเปอร์ขี้ลืม ไม่เอาจดหมายไปให้แฟรงค์”
พี่ปิ่นพูดออกมา ก่อนจะทำปากงอนๆแบบที่ชอบทำ
ครั้งนี้ผมกล้าที่จะเอื้อมมือไปหยิกปากงอนๆนั้นด้วยความหมั่นเขี้ยว
จนพี่ปิ่นต้องยกมือมาปิดปากตัวเองหนีมือผม
“จดหมายฉบับนั้นมันคงรู้แหละมั้งว่าใครเป็นเจ้าของตัวจริง มันเลยอยู่กับเปอร์ตั้งแต่วันแรกจนวันนี้”
พี่ปิ่นหันมาทำตาโตๆใส่ผม ก่อนจะถามหาจดหมายฉบับนั้น
“ยังเก็บไว้หรอ? ก็บอกให้ทิ้งไง”
“อยู่ลิ้นชักข้างที่นอนเลยละ จะทิ้งทำไมละ จดหมายบอกรักจากแฟนเปอร์นะ”
คราวนี้พี่ปิ่นหัวเราะออกมา ก่อนจะจับมือผมไว้
ฟังไม่ผิดครับ.. พี่ปิ่นจับมือผมก่อน
(เอาไปแซวได้นะครับ พี่ปิ่นรุกผมก่อน 555555)
“พี่ชอบเปอร์นะ”
พี่ปิ่นพูดเสร็จก็กระชับมือที่จับผมไว้ให้แน่นขึ้นอีกเล็กน้อย
“เปอร์ก็ชอบพี่ปิ่นนะครับ”
ความอบอุ่นจากมือที่จับกันไว้ มันทำให้เราทั้งคู่ยิ้มออกมาท่ามกลางผู้คนมากมาย
ที่ยืนรอรถอยู่ตอนนี้...
จดหมายรัก.. ที่เคยคิดว่ามันอยู่ผิดตัวผิดคน
แท้ที่จริงแล้วมันก็อยู่กับเจ้าของมันตั้งแต่แรกแล้วละ....
-------------------------------------------------
ตอนพิเศษจาก #เปอร์ปิ่น จ๊า :)
แต่ละคู่จะมีตอนพิเศษประมาณ 3 ตอนนะ
จะบอกถึงจุดเริ่มต้นของแต่ละคู่ และบทสรุปของคู่นั้นๆด้วย
ยังไงจะพยายามอัพให้บ่อยๆนะ
อ่อ.. หนังสือยังจองได้ถึงวันที่ 24 กันยายนนะคะ
ปล. เค้ายังนอน รพ. คืนที่ 8 แล้ว อัพช้าหน่อยนะ
-
มาทีละนิดละหน่อยพอให้ขายคิดถึงกันบ้าง
ขอบคุณนะครับที่มาต่อให้ คราวหน้าของแฟรงค์-เจหน่อยน้า
-
มาทีละนิดละหน่อยพอให้ขายคิดถึงกันบ้าง
ขอบคุณนะครับที่มาต่อให้ คราวหน้าของแฟรงค์-เจหน่อยน้า
หลังจากคู่ของเปอร์ปิ่น จะมีคู่อื่นๆลงตามมาค่า
และคู่ของเจแฟรงค์ด้วย : )
-
เวลา #เปอร์
“เปอร์ วันนี้พี่เลิกงานเย็นนะ” เสียงพี่ปิ่นโทรมาบอกผมเมื่อเช้า
ซึ่งถ้าโทรมาแบบนี้คือรู้กันว่าอยากกลับบ้านด้วยกัน
จะเลิกกี่โมงผมก็ไปรอรับพี่ปิ่นไม่ได้ TT
เพราะนักเรียนแพทย์ปี 3 แบบผมเรียนหนักโคตรๆครับ
ผมได้แต่ส่งข้อความกลับไปบอกพี่ปิ่นสั้นๆ
“เปอร์มีติวต่อเลิกสองทุ่ม”
พี่ปิ่นไม่ได้ตอบข้อความกลับมาครับ เงียบไปเกือบทั้งวัน
ผมก็ไม่ได้หยิบมือถือมาเล่นอีกเลย ทั้งเรียนทั้งติวกับเพื่อน
จนเกือบๆ 1 ทุ่มเพื่อนผมก็เดินมาเรียกผมที่หน้าห้องติว
คณะผมมีห้องติวแยกไว้ให้นักเรียนจับกลุ่มกันมาติวและมาใช้ห้องได้
“เปอร์ .. แฟนมึงมารอตั้งแต่เย็นแล้วนะเว้ย กลับก่อนเถอะ”
อ้าวว.. แล้วไม่โทรมาวะ?
ผมได้แต่ส่ายหน้าให้กับความเอาแต่ใจของพี่ปิ่น ที่นับวันเริ่มจะมีมากขึ้น
ก่อนจะเก็บหนังสือแล้วบอกลาเพื่อนๆ
ลงมาก็เจอกับพี่ปิ่น ที่ใส่ชุดสาวแบงค์ของธนาคารแห่งหนึ่งนั่งเล่นรออยู่ใต้ตึก
“มาทำไมไม่บอก” ผมลงไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างๆพี่ปิ่น
“อยากเจอนะ เลยมารอ โกรธหรอ?”
พอเห็นพี่ปิ่นทำหน้าอ้อนๆแบบนี้โกรธไม่ลงทุกทีเลย
“มันดึกต่างหาก แล้วคนมันไม่ค่อยมีกลัวอันตรายต่างหากละ
งั้นไปทานข้าวกันก่อนแล้วเปอร์ไปส่งนะ”
พี่ปิ่นยิ้มกว้างขึ้น ก่อนจะพยักหน้า
ผมเลยพาพี่ปิ่นไปทานข้าวแถวๆบ้านพี่ปิ่น
ช่วงระหว่างนั่งรออาหาร พี่ปิ่นก็ถามผมขึ้นมา
“นี้.. ถ้าพี่ไปเรียนภาษาเปอร์จะว่าอะไรไหม?”
“เรียนเพิ่มก็ดีนะ จะได้มีภาษาติดตัวด้วย จะลงเรียนที่ไหนละ
ให้เปอร์หาให้ไหม?”
ผมพูดจบก็หยิบมือถือขึ้นมาค้นหาข้อมูลสถาบันสอนภาษา
แต่พี่ปิ่นกลับส่ายหน้า และจับมือผมไว้
ผมเลยเงยหน้าไปมองพี่ปิ่น
ซึ่งเอาจริงๆนะคบกันมาก็ 5 ปีแล้วทำไมจะดูไม่ออกว่าพี่ปิ่นมีเรื่องกังวลใจอยู่
“มีอะไรอยากบอกไหม?” ผมวางมือถือไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหันไปสบตาพี่ปิ่น
“จะไปเรียนภาษาที่นิวซีแลนด์ ได้ไหมอะ”
นิวซีแลนด์ ไม่ใช่ปากเกร็ด มาขอไปกันง่ายๆแบบนี้อะนะ - -‘
“พี่ปิ่น มันไกลไปเรียนที่ไทยนี้แหละ แล้วไม่ทำงานหรือไง?”
“ก็มันได้ภาษามากกว่า ได้ประสบการณ์การใช้ชีวิตด้วย”
“แต่มันไกลเปอร์นะ”
ผมพูดสรุปไปให้พี่ปิ่น .. สุดท้ายคืนนั้นก็ไม่ได้ข้อสรุปกันว่าตกลงแล้วพี่ปิ่นจะไปเรียนภาษาไหม?
เพราะตั้งแต่คบกันมา พวกผมเจอกันแทบจะทุกวัน
ถ้าผมไม่ไปรับพี่ปิ่นมานั่งเล่นที่บ้าน ผมก็จะไปนั่งเล่นที่บ้านพี่ปิ่น
เราไม่เคยไปค้างด้วยกัน ถ้าไปเที่ยวต่างจังหวัดหรือต่างประเทศด้วยกัน พี่ปิ่นจะนอนกับน้องเฟิรนส์
เพราะพวกผมไปด้วยกันเป็นกลุ่มใหญ่
และที่สำคัญ... ผมยังไม่ได้ล่วงเกินอะไรพี่ปิ่นครับ
อ่ะ.. อย่าด่าผมเลย ผมชายไทยแท้ พอใจกับการไม่ชิงสุกก่อนหามครับ 555555+
เอาจริงๆนะหรอ.... คือ ผมป๊อด TT’
ผมกลัวการก้าวข้ามสถานะกัน เป็นแฟนกันก็แทบจะเป็นทุกอย่างของกันและกันไปแล้ว
ถ้าผมล่วงเกินอะไรพี่ปิ่นไป.. วันหนึ่งเกิดพลาดพี่ปิ่นท้อง
ผมว่าทั้งพ่อและแม่ของผมกับพี่ปิ่นก็คงไม่ว่าอะไร แต่เราจะเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งให้เติบโตมาได้ยังไงกัน
ในเมื่อผมยังเรียนไม่จบ และพี่ปิ่นก็เพิ่งเริ่มงานได้ไม่นาน....
เห็นพี่เจกับแฟรงค์เลี้ยงทีชเชอร์แล้วผมต้องวางแผนชีวิตไว้โคตรเยอะเลยครับ
“เฮ้ยย.. เปอร์วันนี้กูเห็นพี่ปิ่นแฟนมึงด้วย นัดกันไว้หรอวะ”
เสียงของน๊อตเพื่อนนักศึกษาแพทย์ของผมพูดขึ้นมา ในช่วงพักเบรก 15นาทีของวิชาหนึ่ง
“ป่าวนะ .. วันนี้กูยังไม่ได้คุยกันเลยมั้ง เดี๋ยวโทรหาก่อน”
ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพี่ปิ่น .. รอสายไม่นานพี่ปิ่นก็รับสาย
“พี่ปิ่นอยู่ไหนครับ”
ตอนนั้นอะ.. ผมคิดว่าพี่ปิ่นมาหาผมแน่ๆ เพราะช่วงปีก่อนพี่ปิ่นชอบซื้อขนมมาส่งให้ผมทาน
เพราะเวลาพักผมมีน้อย
“อยู่ที่ทำงานจ๊ะ เปอร์มีอะไรหรือป่าว”
ที่ทำงาน?
แล้วที่น๊อตบอกละคืออะไร??
“ป่าวนะพอดีพักเลยโทรหา ยังไงเย็นนี้เปอร์ไปรับนะ”
“จ๊า.. เย็นนี้พี่รอที่ทำงานนะ”
“ครับผม นึกร้านไว้เลยนะอยากกินอะไร เย็นนี้เจอกันครับ”
จริงๆเย็นนี้ผมไม่ว่าง แต่ตอนนี้คงต้องว่างแล้วละ....
ผมเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋า ก่อนจะหันไปถามน๊อตที่ตอนนี้กำลังนั่งจดแล๊คเชอร์ที่จดไม่ทันอยู่
“มึงเจอแฟนกูที่ไหน”
“คณะเศรษฐศาสตร์”
กลับมาที่คณะทำไม??
ผมเชื่อว่าน๊อตไม่โกหก และคิดว่าพี่ปิ่นคงมีเหตุผลอะไรสักอย่างเลยไม่บอกผม
ผมเก็บความสงสัยไว้ในใจ ก่อนจะเตรียมตัวเรียนในคาบต่อไป
เย็นนั้นผมก็ไปรับพี่ปิ่นที่ทำงาน และพาไปทานข้าว
ซึ่งพี่ปิ่นก็มีท่าทีปกติ .. หรือว่าน๊อตตาฝาด??
“พี่ปิ่นเรื่องเรียนภาษาสรุปลงที่ไหนไป?”
ผมถามพี่ปิ่น ขณะที่ตอนนั้นเรากำลังรอเช็คบิลอยู่
“ยังหาไม่ได้เลย” พี่ปิ่นตอบกลับมา แต่ก็ไม่ได้สบตาผม เหมือนจะหลบตายังไงไม่รู้สิ..
ผมพยายามไม่คิดมาก เพราะตอนนี้ผมกำลังหาเหตุผลว่าทำไมพี่ปิ่นถึงโกหกเรื่องเมื่อตอนกลางวันอยู่
“เสาร์นี้เปอร์ไม่มีเรียน เดี๋ยวเปอร์พาไปเลือกดูเอาไหม?”
“ว่างหรอ?”
พี่ปิ่นหันมามองหน้าผม .. และยิ้มออกมาอย่างดีใจ
“ว่างครับ ไปดูที่เรียนกันนะ”
พี่ปิ่นพยักหน้า ก่อนจะหันไปจ่ายค่าอาหารและชวนผมกลับบ้าน
ผมมานั่งคุยกับพ่อแม่พี่ปิ่นสักพัก ก็ขอตัวกลับ
เพราะวันนี้ตั้งใจจะแวะไปนอนหอ ที่เช่าเอาไว้สำหรับเก็บหนังสือเรียน
และเอาไว้นอนเวลาที่กลับบ้านไม่ไหว
เช้าวันเสาร์
พี่ปิ่นพาผมมาที่ห้างสรรพสินค้าหนึ่งซึ่งจัดงานมหากรรมการศึกษาต่อต่างประเทศ
“มาทำไมที่นี้ละ?”
“ก็มาเดินดูไง มาเถอะ”
พี่ปิ่นไม่ได้มองหน้าผมเลยว่าตอนนี้ผมทำหน้ายังไง
ก็บอกแล้วว่าไม่ให้ไปเมืองนอก ทำไมไม่ฟังกันบ้างวะ?
เดินดูบูธต่างๆได้ไม่นาน พี่ปิ่นก็ลากแขนผมให้เข้าไปทักทายผู้ชายคนหนึ่ง
“พี่โจ้ .. สวัสดีค่า”
ผมเห็นพี่ปิ่นยกมือไหว้ ก็เลยยกมือไหว้ตาม ก่อนที่พี่โจ้คนนั้นจะยกมือมารับไหว้พวกผม
“เป็นไงบ้างปิ่น ได้ที่เรียนที่ไหนบ้างหรือยัง”
ทำไมพี่พูดเหมือนมาเลือกซื้อปลาย่าง? มันหาง่ายขนาดนั้นไหมละที่เรียน??
“ยังเลยค่ะพี่.. แต่ได้เอกสารมาแล้วละเดี๋ยวจะไปนั่งเลือกอีกที”
ผมเห็นพี่ปิ่นหันไปคุยกับพี่โจ้อย่างถูกคอ ก็อดที่จะพูดขัดขึ้นมาไม่ได้
“ไม่ไปเมืองนอก พี่ปิ่นคงยังจำได้น่ะ”
ตอนนี้พี่โจ้หันมาสบตาผม ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก ซึ่งมันโคตรน่าต่อยมากๆครับ
“เปอร์.. ค่อยคุยเรื่องนี้ได้ไหม พี่คุยกับพี่โจ้อยู่”
แล้วชวนผมมาทำไมละครับ?
เออ.. ลืมไปผมชวนพี่ปิ่นมานี้หว่า - -
“งั้นเปอร์ไปนั่งอ่านหนังสือรอข้างนอกละกันนะ เชิญพี่ปิ่นตามสบาย”
พูดจบผมก็เดินมาหาร้านกาแฟนั่ง ก่อนจะหยิบหนังสือมานั่งอ่าน
เห้ออ.. ว่าจะมาเอาใจ มาชวนคุยดีๆ
สุดท้ายก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม .. ช่วงนี้ทำไมห่างๆกันไปแบบนี้วะ?
ถ้าไม่ทะเลาะกัน.. ก็มีเรื่องให้เงียบไม่โทรหากันเป็นวันๆได้
ผมนั่งรอพี่ปิ่นอยู่นานมากๆ มาตั้งแต่ 11 โมง จนตอนนี้บ่ายสามแล้วพี่ปิ่นก็ยังไม่โทรมา
ผมเลยกดโทรกลับไปหาพี่ปิ่น.. แต่พี่ปิ่นไม่รับสาย
เดินกลับไปหาพี่ปิ่นที่บูธของพี่โจ้ก็ไม่เจอ .. และไม่เจอไอ้พี่โจ้คนนั้นด้วยครับ
ผมพยายามกดโทรหาพี่ปิ่นต่อไปอีก จนตอนนี้หกโมงเย็นแล้วพี่ปิ่นยังไม่รับสายผม
ผมเลยตัดสินใจกลับหอก่อน.. เอาไว้ค่อยไปโทรหาตอนที่ถึงหอแล้ว
แต่พี่ปิ่นส่งข้อความกลับมาแค่ว่า
“เดี๋ยวโทรกลับเอง มาธุระเรื่องเรียนต่อ”
แล้ววันนี้มาด้วยกันทำไม?
ไปกับใคร?
ทำไมไม่รับสาย?
แล้วโทรกลับของพี่ปิ่น.. นั่นคืออีก 3 วันต่อมา
ซึ่งผมโทรหาทุกวันแต่พี่ปิ่นไม่รับสาย
ไลน์ไปก็ไม่ตอบ .. นี้แฟนผมต้องการอะไรจากผมกันแน่ครับ?
“เปอร์ .. กูว่ามึงต้องอ่านหนังสือแล้วนะ วิชาของอาจารย์แม่คะแนนมึงน้อยไป หลุดมีนแล้วนะมึง”
น๊อตบอกกับผมในวันหนึ่งหลังจากที่สอบเก็บคะแนนเสร็จ
“อืมม คืนนี้กูจะอ่าน เดี๋ยวจะเอาให้ถึงมีน ขอบใจมากมึง กูกลับหอก่อนนะ ปวดหัวว่ะ”
ผมบอกกับน๊อต ก่อนจะขับรถกลับมานอนที่หอ
แต่ก็ไม่ลืมที่จะไปเคาะประตู ปลุกเด็กข้างห้องที่มันชอบแปะโพสอิทไว้ว่าให้ปลุกเวลาไหนบ้างยังไงบ้าง
ซึ่งผมปลุกมันจนผมจำตารางเวลาเรียนมันได้หมดแล้ว
“เปอร์ .. วันนี้มารับไหม?”
นี้คือคำแรกที่ปิ่นทักผม.. และโทรกลับมาหลังจากส่งข้อความมาครั้งก่อน
“ไปครับ กำลังจะออกจากหอ”
วันนี้ไม่ได้ไปติวอีกแล้ว.. ค่อยมาอ่านย้อนหลังเอาก็ได้ว่ะ
“งั้นเจอกันนะ”
พี่ปิ่นวางสายไปแล้ว ผมเลยลุกขึ้นมาอาบน้ำก่อนจะแต่งตัว และเอาโพทอิทไปแปะหน้าห้องของเด็กข้างห้อง
วันนี้ตั้งใจจะกลับไปนอนบ้านครับ เลยขนหนังสือมาด้วยหลายเล่ม
พอมาถึงที่ทำงาน พี่ปิ่นยืนรออยู่แล้ว
“ไปกินข้าวร้านเดิมกัน”
ร้านเดิม คือร้านแถวๆบ้านพี่ปิ่น ผมก็ไม่ได้ท้วงอะไร ก็ตามใจขับรถไปร้านที่พี่ปิ่นบอก
แต่ตลอดทางที่ขับรถไป พี่ปิ่นไม่ได้ชวนคุยแบบทุกที พี่ปิ่นก้มลงไปเล่นมือถือ นานๆทีถึงจะหันมาสบตากับผม
ทำไมบรรยากาศมันดูแปลกๆไป???
“เอาแบบเดิมนะ” ผมถามพี่ปิ่นที่เล่นมือถืออยู่
“อืม” พี่ปิ่นตอบกลับมา ก่อนจะก้มไปสนใจมือถือต่อ
ตอนนี้ผมก็เริ่มอารมณ์ไม่ดีแล้วเหมือนกัน เพราะพี่ปิ่นไม่สนใจอะไรเลย
จนผมสั่งอาหารเสร็จหมดแล้วนั้นแหละ เลยเอื้อมมือไปดึงมือถือจากมือพี่ปิ่นมาเก็บไว้ในกระเป๋าของผม
“คุยกันไหม?” ผมถามพี่ปิ่นออกไป
ตอนนี้พี่ปิ่นหันไปเล่นหลอดดูดน้ำในแก้วตรงหน้าตัวเองแทนแล้ว
“เรื่องไหนละ?”
ยังจะถามกลับมาอีก - -‘
“หายไปไหนมา 3 วัน แล้ววันนั้นทิ้งเปอร์ทำไม”
พี่ปิ่นกัดปากเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ตอบกลับอะไรออกมา จนกับข้าวที่สั่งไว้มาถึง
ผมเลยชวนพี่ปิ่นทานข้าว เพราะวันนี้ตั้งใจจะคุยกันให้รู้เรื่องอยู่แล้ว
จนทานข้าวเสร็จ และมาส่งพี่ปิ่นที่บ้านแล้วนั้นแหละถึงได้คุยกัน
“พี่ปิ่น ตอบก่อน”
พี่ปิ่นทำท่าจะลงจากรถ แต่ผมกดล๊อครถไว้พี่ปิ่นเลยกลับมานั่งเหมือนเดิม
“ให้ตอบว่าอะไร” พี่ปิ่นทำเสียงดุๆใส่
ผมสิที่ควรอารมณ์เสียไม่ใช่พี่ปิ่น!
“วันนั้นทิ้งเปอร์ทำไม”
“ไม่ได้ทิ้ง พี่โจ้พาไปคุยเรื่องเรียนต่อกับเพื่อนพี่โจ้อีกที”
พี่โจ้อีกแล้วหรอ? สรุปไปกับมันจริงๆ
“แล้วทำไมไม่รับสายละ รู้ไหมว่ารอถึงหกโมงเย็นเลยนะ”
“ก็รู้ว่ารับสายแล้วก็ทะเลาะกันเลยไม่รับ แต่ก็โทรมาหาแล้วนี้ไง”
พี่ปิ่นหันมามองหน้าผม .. แปลกไหมที่ผมมองไม่เห็นถึงแววตาคู่เดิมของคนรักของผมเลย
“3 วันที่พี่ปิ่นไม่ติดต่อมา เปอร์แทบไม่มีสมาธิอ่านหนังสือ วันนี้สอบได้ต่ำกว่ามีนด้วยนะ”
ผมตอบพี่ปิ่นไป ด้วยน้ำเสียงที่ติดจะอ้อนพี่ปิ่น..
ไม่อยากแข็งใส่กัน กลัวจะทะเลาะกันหนักกว่านี้
เพราะปกติผมกับพี่ปิ่นไม่ค่อยทะเลาะกัน....
“เปอร์.. พี่จะไปเรียนต่อนิวซีแลนด์นะ”
เดี๋ยวก่อนนะ.. เมื่อกี้กำลังง้อเรื่องหายไป นี้หาเรื่องทะเลาะใหม่อีกแล้ว??
“พี่ปิ่น.. เปอร์ว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ”
“แต่พี่อยากเรียน .. มันอนาคตพี่นะเปอร์”
“งั้นแสดงว่าเปอร์กำลังถ่วงอนาคตพี่อยู่นะหรอ”
พี่ปิ่นเอื้อมมือมาหยิบมือถือจากกระเป๋าของผม ก่อนจะหันมามองหน้าผม
ตาพี่ปิ่นมีน้ำตาคลอ และตาเริ่มจะแดงๆเหมือนจะร้องไห้
“เปอร์เคยเข้าใจคนอื่นบ้างไหม? หรือเข้าใจแต่ตัวเอง เปิดประตูพี่จะลง”
ตอนนี้ผมพูดอะไรไม่ออกแล้วครับ ทำได้แค่กดปลดล๊อคให้พี่ปิ่นลงจากรถไป
ผมนั่งมองพี่ปิ่นที่เดินเข้าบ้านไปด้วยความสับสน..
ผมไม่เคยเข้าใจพี่ปิ่นหรอ?
ผมสอบเข้าเรียนแพทย์ที่เดียวกับที่พี่ปิ่นเรียน
ผมมานั่งรอพี่ปิ่นที่คณะทุกเช้า ถ้าวันไหนผมเรียนเช้าผมจะมาหาช่วงเบรก
ถึงคณะผมจะไกลจากพี่ปิ่นแต่ผมก็รีบขับรถมาหาตลอด
เวลาว่างผมก็จะมารอรับพี่ปิ่นกลับบ้าน พาไปทานข้าว และพาไปซื้อของช๊อปปิ้งตลอด
ผมไม่เข้าใจพี่ปิ่นตรงไหน?
ตอนแรกตั้งใจจะกลับบ้าน แต่สุดท้ายก็ขับรถกลับมานอนที่หอเหมือนเดิม
เจอโพทอิทแปะที่หน้าห้องเหมือนเช่นเคยทุกวัน แต่วันนี้ไม่ได้อ่านและไม่ได้ดึงออกมาเก็บแบบทุกที
และคืนนั้น.. ผมก็ไม่ได้อ่านหนังสือ
วันต่อมาผลสอบของผมก็ยังต่ำกว่ามีน และโดนอาจารย์ด่าเหมือนเดิม.
ผมกลายเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด และดูไม่ค่อยมีสติติดตัวไปเกือบๆ 1 อาทิตย์
และก็เป็น 1 อาทิตย์ที่ปิ่นหายไปจากชีวิตผม
“ว่าไงมึง.. นั่งเป็นหมอเปื่อยเลยนะ” เสียงของไอ้แบงค์กับแฟรงค์ทักผมขึ้นมา
ผมหันไปมองพวกมันอย่าง งงๆ
ก็นี้มันคณะแพทย์ พวกเด็กวิศวะอย่างพวกมันจะมากันทำไม?
คือ มาได้ครับ .. แต่ส่วนใหญ่พวกเด็กวิศวะจะไม่มาคณะแพทย์เลยมากกว่า
“มาได้ไงวะมึง” ผมหันไปถามแบงค์ ก่อนจะยื่นมือไปรับแก้วน้ำจากมันมากิน
“น๊อตโทรบอกกูว่ามึงจิตหลุด กูเลยมาดู เป็นไรวะมึง”
ผมหันไปมองน๊อต มันก็ยกมือไหว้ขอโทษที่มันโทรไปหาเพื่อนๆผม
ซึ่งผมมักจะพาเพื่อนๆที่เรียนแพทย์ด้วยกันไป ไปเมากับพวกมันบ่อยๆครับ
กลายเป็นว่าตอนนี้ซี้กันหมดแล้ว จนแลกเบอร์กันไว้หมดแล้ว
“ไม่เป็นไร” ผมตอบกลับไปแบบนั้นแต่ในใจนี้โคตรจะแย่เลย
“กูเห็นพี่ปิ่นมาคณะเมื่อวันก่อน กูถามเค้าว่ามาหาเปอร์หรอ แต่เค้ายิ้มๆแล้วก็ไม่ได้ตอบอะไรพวกกู
มึงไปทำไรให้พี่ปิ่นโกรธ”
เดี๋ยวนะแฟรงค์.. กูเนี้ยนะทำพี่ปิ่นโกรธ
กูควรโกรธมากกว่าปะวะ?
ผมได้แต่ส่ายหัวให้พวกมันแทนคำตอบ
มันก็คงรู้ได้เองจากอาการของผม เลยไม่ได้ทักท้วงอะไร
หันไปคุยกับพวกไอ้น๊อต และตอนเย็นมันถึงลากผมไปบ้านแฟรงค์
และก็อยู่กันครบหมดทุกคนเลย - -‘
“เอาละ.. มีอะไรพูดมา” อุ่นเป็นคนเปิดประเด็นเลยครับ
ตอนนี้พวกพี่เจ พี่เชน พี่มี่ พี่แชมป์ รวมไปถึงพี่ยิมแยกตัวไปนั่งคุยเรื่องงานกันข้างนอก
“พี่ปิ่นบอกจะไปเรียนเมือกนอก” ผมบอกออกไป ก่อนจะซบหน้าลงกับหมอนของทีชเชอร์
“ไปเมืองนอกแล้วยังไงวะ” แบงค์ถามกลับมา
“ก็ไม่ทำไม.. แต่มันไกล กูกลัวอันตราย กูเป็นห่วงพี่ปิ่น” ผมตอบไปอย่างที่ใจคิดครับ
เมืองนอกมันอันตรายจริงๆนะ พี่ปิ่นยิ่งตัวเล็กๆแบบนั้นใครจะคอยดูแล
“มึงก็เลยทะเลาะกันใช่ไหม?”
อยากตบปากน้ำน่านวะ.. พูดตรงประเด็นทำไม
“ไม่รู้ว่าทะเลาะไหม แต่พี่ปิ่นหายไปไม่ติดต่อมาเลย”
“นานแค่ไหนแล้ว” แฟรงค์ถามขึ้นมาเสียงนิ่งๆ
“1 อาทิตย์ได้แล้วมั้ง” ก็คงประมาณนี้แหละถ้าผมจำไม่ผิด
“มึงทิ้งระยะเวลานานไป ถ้าไม่เข้าใจทำไมไม่รีบคุยวะ กูกับพี่เจไม่เคยโกรธกันเกิน 1 วันเลยนะ
แค่คิดว่าพี่เจจะไม่คุยกับกู ใจกูก็จะแย่แล้ว แต่นี้มึงทิ้งไว้เป็นอาทิตย์ไม่แปลกหรอกทำไมมึงดูจิตหลุดๆ”
พูดมาเป็นชุดเลยนะไอ้แฟรงค์.. ไอ้คนรักลูกรักเมีย
“ก็กูโทรไปแต่พี่ปิ่นไม่รับสาย มึงจะให้กูทำไงละ” ตอนนี้ผมได้แต่ถอนหายใจ
พวกเพื่อนๆผมก็ไม่ได้พูดอะไรกันอีก แต่ก็นั่งเล่นคุยกันเรื่องอื่นไปเรื่อย
และวันนั้นแฟรงค์ก็ไม่ยอมให้ผมกลับไปนอนที่หอ มันให้ผมนอนที่บ้านมัน และตอนเช้าก็บังคับให้ผมไปรับพี่ปิ่นที่บ้าน
ผมก็เลยขับรถมาจอดนิ่งอยู่หน้าบ้านพี่ปิ่น
เพราะโทรไปแล้วพี่ปิ่นไม่รับสาย...
เอาจริงๆไหม?
ตอนนี้ผมไม่รู้เลยว่าผมทำอะไรผิด..
ทำไมพี่ปิ่นไม่รับสายผม?
ผมนั่งรอสักพักก็เห็นพี่ปิ่นเดินออกจากบ้านมา แต่พี่ปิ่นไม่ได้ใส่ชุดทำงาน
พี่ปิ่นจะไปไหน?
“พี่ปิ่น”
ผมรีบลงจากรถและเรียกพี่ปิ่นไว้ พี่ปิ่นหันมามองผมก็ยิ้มให้ แต่ยิ้มนั้น..ผมว่ามันไม่ได้มีความหมายใดๆเลย
“มาได้ไง”
“มารอรับพี่ปิ่นไปทำงาน แต่ไม่ได้ใส่ชุดทำงานนิ จะไปไหน”
พี่ปิ่นก้มลงมองเสื้อผ้าตัวเอง ก่อนจะเงยหน้ามามองผม
“ว่างไหม? เราคุยกันหน่อยดีไหมเปอร์”
ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินตามพี่ปิ่นเข้าบ้านไป
พี่ปิ่นพาผมขึ้นมาคุยบนห้องนอน.. ห้องนอนที่มีรูปผมแปะอยู่เต็มไปหมด
จดหมายฉบับเล็กฉบับน้อยก็ยังแปะอยู่เหมือนเดิม
เข้ามากี่ครั้งก็อดจะอมยิ้มไม่ได้ : )
“พี่จะไปเรียนต่อเมืองนอกนะ”
“ทำไมละ?” ผมถามได้แค่นั้นครับ มันเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ
“พี่อยากได้ประสบการณ์ชีวิตใหม่ๆ อยากไปเจอโลกกว้างๆ เปอร์เข้าใจพี่นะ”
เป็นคุณ..จะเข้าใจไหม?
“ไปเมื่อไหร่?” ผมเลือกที่จะไม่พูดอะไร เพราะรู้ดีว่าคำพูดของผมไม่มีความหมายอะไรแล้ว
“พุธหน้า” อีก 5 วันสินะ.....
“ถ้าเปอร์ไม่มาวันนี้ พี่จะบอกเปอร์เมื่อไหร่?”
“ก็ตั้งใจจะไปหาวันนี้เหมือนกัน แต่นี้เปอร์เราก็คุยกันได้เหมือนเดิม
สไกป์หากันก็ได้ พี่สัญญาว่าพี่จะติดต่อมาบ่อยๆ”
พี่ปิ่นลงมานั่งข้างๆผมบนเตียง ก่อนจะเอนตัวมาซบที่ไหล่ผม
“แต่ที่นั้น..ไม่มีเปอร์ให้กอดนะ พี่ปิ่นทนได้หรอ?”
คราวนี้พี่ปิ่นกอดเอวผมไว้แน่น ก่อนจะร้องไห้ออกมา
“พี่รู้ว่าไม่มีเปอร์ให้กอด.. แต่พี่อยากไปเรียนจริงๆนะ เปอร์รอพี่ได้ไหม ไปแค่ 2 ปีเอง”
2 ปีเอง? ทำไมพี่ปิ่นถึงดูเหมือนมันแป๊บเดียวละ?
วันนั้นผมคงกำลังใกล้จะเรียนจบ คงจะต้องเข้าไปเรียนในโรงพยาบาล และยุ่งมากจริงๆ
“จะกลับมาจริงๆใช่ไหม?”
“อืมม กลับมาสิ”
“แล้วจะยังรักกันใช่ไหม?”
แต่ครั้งนี้พี่ปิ่นไม่ได้ตอบกลับมาว่าอะไร...
ซึ่งผมก็เข้าใจทุกๆอย่างแล้ว
ว่ากอดจากพี่ปิ่น.. มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว
เราต่างเงียบกันทั้ง 2 ฝ่าย ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีกเลย
จนผมขอตัวกลับมาเรียนต่อในช่วงบ่าย พี่ปิ่นก็เดินมาส่ง
พี่ปิ่นยังคงไม่ตอบคำถามที่ผมถามไว้.....
แต่ผมคิดว่าผมได้คำตอบแล้วนะ
เราไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย จนกระทั่งวันที่พี่ปิ่นเดินทาง
ผมกับเพื่อนๆมาส่งพี่ปิ่น
คุณพ่อคุณแม่พี่ปิ่นไม่ได้มาส่ง เพราะพี่ปิ่นได้ไฟท์ดึก
พี่ปิ่นถ่ายรูปกับเพื่อนๆผมไปเรื่อยๆ จนกระทั่งพี่โจ้เดินมาหาพี่ปิ่น
พี่โจ้ส่งเอกสารให้พี่ปิ่นถือ.. มันคือพาสปอตของพี่โจ้
ตอนนี้พวกเพื่อนๆผมที่กำลังคุยกันเสียงดัง เริ่มเงียบเสียงลง
และเปลี่ยนเป็นกระซิบคุยกันแทน .. ซึ่งถ้าให้เดาก็คงไม่พ้นถามว่าคนที่เพิ่งเข้ามาใหม่เป็นใคร
ผมดูเวลาในมือถืออีกครั้ง ก็เห็นว่ามันใกล้จะถึงเวลาที่พี่ปิ่นต้องเดินเข้าเกทแล้ว
เลยตัดสินใจเดินเข้าไปหาพี่ปิ่น ที่ตอนนี้กำลังยืนอยู่กับพี่โจ้
“พี่ปิ่น” ผมเรียกให้พี่ปิ่นรู้ว่าผมมายืนอยู่ตรงนี้แล้ว
พี่ปิ่นหันมามองหน้าผม.. และสักพักพี่โจ้ก็เดินออกมาปล่อยให้ผมกับพี่ปิ่นได้คุยกันตามลำพัง
“เปอร์มาขอคำตอบที่เคยถามไว้วันนั้น.. พี่ปิ่นตอบเปอร์ได้ไหม?”
คราวนี้พี่ปิ่นไม่ได้ตอบ แต่โผตัวเข้ามากอดผมไว้ และเริ่มร้องไห้
ทำไมผมจะไม่รู้.. ว่าพี่ปิ่นคิดอะไร
พี่ปิ่นที่เป็นคนซื่อตรงกับความรู้สึกตัวเอง
พี่ปิ่นที่ช่างคุย ช่างยิ้ม และชอบอ้อนผมเสมอ...
“ปิ่นชอบเปอร์นะ
เป็นแฟนกันได้ยัง”
การขอเป็นแฟนที่โคตรตรงแบบนั้น.. มาจากพี่ปิ่น
แต่คำตอบว่า เราจะยังรักกันไหม?
พี่ปิ่นกลับตอบไม่ได้...
แต่ผมรู้ได้จากการกระทำของพี่ปิ่น
“อืมม ไปอยู่โน้นดูแลตัวเองดีๆ อย่ากินเผ็ดมากนักละ ถ้าปวดท้องแล้วจะลำบาก
ไปเรียนก็ปิดห้องให้ดีๆ กุญแจ กระเป๋าเงิน หรือพาสปอตเก็บไว้ให้เรียบร้อย
โทรหาพ่อกับแม่บ้างอย่าทำให้เค้าเป็นห่วง เข้าใจไหมครับ”
พี่ปิ่นพยักหน้าเบาๆที่อกของผม
ผมกอดพี่ปิ่นไว้แน่น.. เหมือนกับกำลังจะซึบซับความรักของผมไว้
ซึ่งอ้อมกอดนี้มันอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วก็ได้....
เสียงประกาศเรียนให้ผู้โดยสารเข้าไปในเกทแล้ว..
มันถึงเวลาที่พี่ปิ่นต้องไปแล้ว....
ผมจูบซับเบาๆที่หน้าผากพี่ปิ่น ก่อนจะบอกพี่ปิ่นอีกครั้ง..
“เปอร์รักพี่ปิ่นนะ.. จากกันครั้งนี้ขอให้เราจากกันด้วยดี
ถ้ากลับมาแล้วติดต่อน้องชายคนนี้ด้วยนะครับพี่ปิ่น”
ผมผละพี่ปิ่นออกจากอ้อมกอดของตัวเอง ก่อนที่พี่โจ้จะมาจับแขนพี่ปิ่นไว้
“เปอร์ฝากดวงใจของเปอร์ให้พี่ช่วยดูแลด้วยนะ”
พี่โจ้ไม่ได้ตอบว่าอะไร พี่โจ้แค่พยักหน้ากลับมาให้ผม
พี่ปิ่นร้องไห้จนหน้าแดงไปหมด และพยายามจะพูดกับผม
ผมเลยทำได้แต่ส่ายหน้าให้พี่ปิ่น.. ผมไม่อยากฟังคำขอโทษ ไม่อยากได้ยินคำว่าอะไรอีกแล้ว...
“โชคดีนะพี่ปิ่น”
คำบอกลาสุดท้ายจากผม...
และคำสุดท้ายของความรักของเรา.
เวลา.. ไม่ว่าจะคบกันมานานแค่ไหนก็ตาม
แต่ผมเชื่อนะว่าทุกๆคนมีเหตุผลในตัวเอง
พี่ปิ่น.. ก็คงมีเหตุผลของพี่ปิ่น
ความรักครั้งนี้.. มันอาจจะจบลงไปแล้ว หรืออาจจะยังไม่จบก็ตาม
แต่สิ่งที่ผมรู้.. ผมได้รักผู้หญิงคนหนึ่ง ผู้หญิงที่เป็นเพื่อนที่ดี เป็นพี่ที่ดี และเป็นคนรักที่ดี
มันคุ้มค่าที่สุดแล้ว ....
--------------------------------------------------------------
เปอร์ปิ่น ยังเหลืออีก 1 พาทนะคะ แต่ขอยังไม่ลงน๊าา
ครั้งหน้าเจอกับคู่อื่นนะคะ จะเป็นคู่ไหนนั้นเดี๋ยวมาลุ้นกัน ^^
-
ล้างบาง #แบงค์
“แบงค์ .. นี้ใคร”
“คนไหนละ”
ผมหันไปมองมือถือที่พี่เชนถือไว้ ก่อนจะเห็นว่าเป็นไลน์มาจากน้องชมพู เด็ก ม.4 ที่ผมเคยคุย
“ชมพู ม.4 หุ่นแจ๋วมาก”
พอผมพูดจบ ตีนก็ลอยมาเต็มๆกลางหลังผมเลยครับ
“กูถามว่าใครไม่ได้ถามว่ามันแจ๋วไหม มึงไปเอามันมาแล้วใช่ไหม ห๊ะ”
“เอาความจริงหรือให้โกหกละ”
ต้องถามก่อนสิ.. ตอบไปจริงๆแม่งมาโกรธอีก
“จะตอบไหม?”
“ก็ได้มาหมดแล้วนั้นแหละที่ท้ายชื่อมีดอกจันทร์ไว้นะ”
ยอมรับครับว่าเมื่อก่อนมั่วแค่ไหนแต่ก็เซฟตัวเองตลอดนะเว้ยครับพี่เชน
ผมเห็นพี่เชนมันเลื่อนๆมือถือดู ก่อนจะเขวี้ยงไอโฟนลูกรักของผมเข้าผนังห้อง
แตกไหม?
จะเหลือหรอครับ - -
“ไอ้พี่เชน ทำอะไรวะเนี้ย เครื่องตั้งหลายหมื่นนะเว้ย”
เพิ่งขอพี่บีมซื้อมาใหม่ด้วย แม่งง.... ไอ้คนนิสัยเสีย!!!
“กูจะไปบล็อกเด็กมึงยังไงหมด เสือกดอกจันทร์ไว้เป็นร้อยคน นี้มึงตรวจเลือดบ้างไหม”
คำถามที่ชวนทะเลาะมาอีกแล้ว....
“กูไม่ได้มั่ว ขนาดนั้น กูเซฟมาดีหรอกนะ”
แต่ไอ้พี่เชนไม่ฟังผมละครับ
มันกระชากผมเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะจัดการแสดงความเป็นเจ้าของผมชนิดที่ว่ากูไม่กล้าออกบ้านเลยละ
ตอนนี้ผมกับพี่เชนตกลงคบกันแล้วครับ พี่เชนก็มานอนห้องผมบ่อยมากขึ้นด้วย
เรียกว่าพี่เชนมันย้ายมาอยู่กับผมเลยก็ได้ครับ เสื้อผ้าของพี่เชนเต็มตู้ผมแล้วละ
ไหนจะโต๊ะทำงานกับกองหนังสือนั้นอีก... สรุปเลยคือ พวกผมอยู่กินด้วยกันแล้วครับ
“วันนี้เลิกกี่โมง”
พี่เชนถามผมในเช้าวันหนึ่ง.. ซึ่งไม่ควรถามนะเด็กมัธยมแบบผมจะเลิกบ่ายสองเหมือนพี่เชนหรือไงกันละครับ
“เย็นดิ ไม่ได้เรียนสองคาบแล้วว่างแบบพี่เชนนะ”
“ก็แค่ตอบว่าเลิกเย็นแค่นั้นทำไม่ได้หรือไง?”
นับวันพี่เชนก็เริ่มจะเอาแต่ใจขึ้นเรื่อยๆแล้วละครับ อาทิตย์ก่อนพังมือถือผม แล้วตอนเย็นก็พาไปซื้อใหม่
บ้านรวยมากสินะ?
“พี่เชนท้องผูกป่ะเนี้ย ทำไมดูหงุดหงิดจังช่วงนี้”
ผมตัดสินใจถามพี่เชนดู... เพราะถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้เห็นทีเราคงไปด้วยกันไม่ได้แน่ๆ
ผมไม่ชอบให้ใครมาหงุดหงิดหรือโมโหใส่ ทั้งๆที่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดเลย
“ก็มึงนั้นแหละทำให้กูเป็นแบบนี้”
แล้วดูพี่เชนมันตอบกลับมาสิครับ TT
ผมไปทำอะไรให้พี่เชนกันละ โอ้ยยยยย.. อยากจะบ้าตายย!!!
“เอางี้.. ต่างคนต่างอยู่ละกัน ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วเป็นแบบนี้ก็แยกๆกันอยู่เถอะ”
พูดจบผมก็หยิบกระเป๋าแล้วเตรียมจะเดินออกจากห้อง
แต่เสียงปิดประตูห้องนอนดัง ปัง!!! ก่อนที่ผมจะเดินออกจากประตูห้องซะอีก
ผมได้แต่ส่ายหัวให้กับความเอาแต่ใจของพี่เชน ก่อนจะตัดสินใจเดินลงมาเรียกรถแท็กซี่เพื่อไปเรียน
พอมาถึงโรงเรียนผมก็เริ่มบ่นให้ไอ้แฟรงค์กับเพื่อนๆฟังทันที...
“กูเบื่อพี่เชนว่ะ”
“นึกไงเบื่อ.. กูก็เห็นพวกมึงทำการบ้านกันทุกวัน ดูสิรอยจ้ำมาเต็มตัวเลย”
ไอ้แฟรงค์ไม่พูดเฉยๆนะครับ ดึงเสื้อผมขึ้นมาดูอีกต่างหาก
มึงจะเปิดให้อาจารย์ด่ากูหรือไงกันละ !!!!
“เรื่องนี้กูยอมรับว่าพี่เชนมันดี คือมันกับกูเข้ากันได้ดีมากๆอ่ะมึง”
“พูดไม่อายปากเลยนะไอ้เหี้ยแบงค์”
พี่น้ำน่านเค้าด่าแล้วก็ตบหัวผมเบาๆ ซึ่งผมก็ได้แต่หยักคิ้วกวนตีนกลับไป
ก็คนมันพูดเรื่องจริงนิครับ ... ผมไปรุกคนอื่นมาซะเยอะ พอเจอพี่เชนรุกเข้าใส่...
ไม่รู้ดิ.. ผมว่ามันก็ดีนะ มีความสุขดี ^////^
“ในเมื่อมึงก็ดูมีความสุขดี ทำไมมึงมานั่งบ่นพี่เชนแบบนี้ว่ะ”
อุ่นที่ยังถือโทรศัพท์คุยกับพี่ยิมเป็นคนถามผมครับ
ไอ้นี้ก็อีกคน ตั้งแต่เปิดตัวว่ามีแฟน... ติดกันเหนียวหนึ๊บเชียว
“พี่เชนระแวงกูมากไป อาทิตย์ก่อนก็โกรธที่พวกเด็กๆกูทักไลน์มาหา แต่มึงเข้าใจไหมวะ
คือกูไม่ได้ทักไปไง พวกมันทักมาเองอ่ะ แล้วทำไมต้องโกรธกูด้วยว่ะ”
“เป็นกูนะ กูก็ระแวงว่ะ มึงเมื่อก่อนก็มั่วซะขนาดนั้น ใครจะคิดว่ามึงจะมาหยุดกับพี่เชนละ”
พี่เปอร์สุดหล่อ.. พูดขนาดนี้ด่ากูแรงๆเลยก็ได้นะ - -‘
“แต่กูไม่เคยเอาตัวเข้าแลกแบบที่ให้พี่เชนเลยนะ มันต้องภูมิใจสิที่มันเป็นคนแรกของกู”
ผมก็ยังเถียงต่อไปอีก.. ผมยอมให้พี่เชนรุกล้ำเอกราชของผมเลยนะ ทำไมพี่เชนไม่เข้าใจบ้างว่ะ!!!!!
“เอางี้ดีไหม? มึงก็พาพี่เชนไปหาเด็กๆของมึง แล้วก็บอกไปตรงๆเลยว่ามึงมีแฟนแล้ว เลิกยุ่งกับพี่ได้แล้ว
พี่เชนจะได้สบายใจด้วยว่ามึงเลือกพี่เชนจริง”
แฟรงค์เสนอขึ้นมา.. ซึ่งผมว่ามันก็ดีนะ ...
“แต่ต้องเอาพี่เชนไปด้วยนะ เจอแบบไอ้โชกุนทำกับมึงอีกรอบ กูว่าพี่เชนได้ฆ่าคนตายก่อนแน่ๆ”
หื้ออ.. ไม่ต้องย้ำได้ไหมไอ้แฟรงค์.. พูดเกือบดีแล้วเชียวไปพูดถึงโชกุนทำไมวะ คนแม่งยิ่งอยากจะลืมๆอยู่
“แฟรงค์..ถ้ามันต้องไปบอกเลิกทีละคนๆแบบนั้นนะ กูว่าปีนี้ทั้งปีก็บอกไม่หมดหรอก
ไอ้แบงค์วันๆหนึ่งมันไปกับเด็กกี่คนมึงลองนับดูดิ?”
“โห้ยยยน้ำน่าน... กูก็ไม่ได้มั่วขนาดนั้นมั้ง ก็มีแค่ 4 คนเท่านั้นแหละที่กูไม่ได้บอกเลิกจริงๆจังๆ
นอกนั้นก็รู้ๆกันว่า เออ.. สนุกๆกันแล้วจบ”
ผมรีบหันไปตอบน้ำน่านทันทีเลยครับ... ถึงผมจะไปกับใครเยอะๆ แต่ก็ไม่ได้จบลงที่เตียงทุกคนนะครับ
“มึงก็นัดเจอเด็กของมึง แล้วก็บอกว่ามึงมีแฟนแล้ว พาพี่เชนไปแนะนำแค่นั้น ... จบ!”
“ถ้ามันง่ายเหมือนที่มึงพูดก็คงดีอะน้ำน่าน.. มึงจะให้กูบอกพวกเด็กๆว่าไงวะ
เออคือ..เลิกติดต่อกันเถอะนะ พอดีพี่มีผัวแล้ว .. ยังงั้นหรอ?”
ซึ่งพวกเพื่อนๆผมก็พยักหน้าพร้อมกันหมด....
เดี๋ยวก่อนนะ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆนะครับที่จะไปบอกคนที่ผมเคยไปเป็นแฟนเพราะเหตุผลแค่ว่าผมมีแฟนแล้ว
และแฟนคนนี้เรียกง่ายๆเลยคือ สามีผม ก็ในเมื่อผมเป็นฝ่ายกระทำทั้งนั้น อยู่ๆมาถูกกระทำ... มันก็มีอายกันบ้างละน๊า!!!!
สรุปเรื่องของผมก็ยุติไม่ได้พูดกันต่อ.. เพราะแต่ละคนก็ต่างหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาแฟนของตัวเอง
เพื่อจะนัดเวลาไปรับกันตอนเย็น... ส่วนผมนะหรอ? จะโทรไปให้พี่เชนบ่นใส่อีกทำไมละ
หยิบมือถือมาโทรหาพี่บีมดีกว่า .. ไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกันนานละ
เย็นนี้หนีพี่เชนไปหาพี่บีมดีที่สุด เพราะกลับไปก็ทะเลาะกันอีกอยู่ดี
รอสายไม่นาน.. พี่บีมก็กดรับสาย
[ ว่าไงเจ้าตัวแสบ นึกยังไงโทรหาพี่ได้ ]
“คิดถึงไง เลยโทรหา.. วันนี้พี่บีมว่างไหม?”
[ ถามเหมือนเชนเลย เมื่อเช้าเชนก็โทรมาหาพี่ ]
พี่เชนโทรหาพี่บีมด้วยหรอวะ? หื้มมม คิดจะทำอะไรอีกเนี้ย?
“พี่เชนมันโทรไปทำไมครับ”
[ โทรมาชวนพี่ทานข้าวนะ งั้นก็มาพร้อมกันเลยดีไหม? พี่นัดเชนทานข้าวที่บ้านนะ ]
“เดี๋ยวแบงค์ไป แต่ไม่ต้องบอกพี่เชนนะว่าแบงค์จะไปอะ แบงค์จะไปเซอร์ไพร์พี่เชน”
[ ได้สิ .. เราสองคนนี้เล่นอะไรกันอยู่หรือเปล่า ยังไงก็อย่าให้มีเรื่องกันละ แล้วเจอกันที่บ้านนะแบงค์ ]
“ครับ.. เจอกันเย็นนี้นะ”
ไอ้พี่เชน.. กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่นะ!!!???
เอาว่ะ.. ลองไปแอบดูท่าทีก่อนละกัน สงสัยไปฟ้องพี่บีมเรื่องเด็กๆไร้สาระนั้นแน่ๆ
พอเลิกเรียนผมก็ขอตัวกลับก่อน รีบเรียกแท็กซี่ไปบ้านพี่บีมทันที
ผมว่าผมไปถึงก่อนพี่เชนนะ เพราะผมให้แฟรงค์ถามพี่เจแล้วว่าพี่เชนออกจากมหาวิทยาลัยหรือยัง
ซึ่งพี่เจก็ตอบมาว่ายัง.. เหลือคุยเรื่องโปรเจคกับอาจารย์อยู่
“มาถึงก่อนเชนเลยนะ คิดจะเล่นอะไรอีกละเรา”
ทันทีที่พี่บีมเปิดประตูบ้านมารับผม ก็รีบถามทันทีเลยครับ
“ไม่ได้เล่นซะหน่อย แค่อยากรู้ว่าพี่เชนจะเอาอะไรมาฟ้องพี่บีมเท่านั้นเอง”
ผมก็รีบกอดเอวอ้อนพี่บีมทันทีเลยครับ ผมเหลือกันแค่ 2 คนพี่น้อง
ไม่ให้อ้อนพี่สาวตัวเองแล้วจะไปอ้อนใครที่ไหนละครับ : )
“แปลว่าเราดื้อสินะ พี่เชนเลยมีเรื่องมาฟ้องพี่ .. เรานี้จริงๆเลยนะ โตขนาดนี้แล้วแท้ๆทำไมยังดื้อเป็นเด็กไม่ยอมโตอยู่ได้”
พี่บีมบ่นออกมา แต่ไม่ได้บ่นจริงจังมากนัก เพราะผมยังเห็นรอยยิ้มอยู่บนหน้าพี่บีมในขณะที่มือก็ตีไหล่ผม
“ผมอ่ะเลิกดื้อแล้ว แต่พี่เชนนะสิไม่ไว้ใจผมซะที”
“ก็เรามันใช่ย่อยที่ไหนละ .. ใครจะไปไว้ใจได้ อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ เด็กๆเรานะเยอะแยะไปหมด”
“อย่าบ่นผมเพิ่มอีกคนเลยนะ ช่วยพูดกับพี่เชนให้หน่อยเถอะ แค่นี้ก็ปวดหัวจะแย่”
“ดี.. สมน้ำหน้าให้ปวดหัวให้เข็ด”
พี่บีมพูดจบก็เดินเข้าไปทำกับข้าวในห้องครัว ผมเลยถือโอกาสหนีขึ้นมาบนห้องนอน
ซึ่งพี่บีมทำไว้ให้ผม เวลาที่ผมกลับมานอนบ้าน.. ซึ่งตัวผมเองไม่ค่อยกลับมาเท่าไหร่หรอกครับ
อยากให้พี่บีมได้อยู่กับสามีเค้ามากกว่า ผมเลยอาศัยอยู่ที่คอนโดเป็นส่วนใหญ่
นอนเล่นไปสักพักผมก็พล็อยหลับไป.. คงเพราะเมื่อคืนโดนไอ้พี่เชนแกล้งสะกิดทั้งคืนนั้นแหละผมเลยนอนไม่พอ
โทษพี่เชนไว้ก่อน 5555 ไม่โทษตัวเองที่เป็นฝ่ายกวนพี่เชนก่อนนะ
มาสะดุ้งตื่นอีกที ก็ตอนที่ได้ยินเสียงรถเข้ามาจอดในบ้าน
“สงสัยพี่เชนมาแล้วแน่ๆ”
ผมรีบลุกไปชะโงกดูตรงหน้าต่างห้อง ก็เห็นพี่เชนกำลังเดินไปปิดรั้วบ้านพอดี
ผมเลยเดินเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ .. เพื่อที่จะแอบลงไปดูพี่เชนข้างล่าง
“แล้วนี้แบงค์ไม่มาด้วยกันหรอ?”
ผมได้ยินเสียงพี่บีมถามกับพี่เชน.. พี่สาวผมก็เล่นละครเก่งเหมือนกันนะเนี้ย ฮ่าๆ
“ผมไม่ได้บอกนะครับว่าผมมาหาพี่บีม ตอนนี้คงไปเดินเล่นสยามกับพวกเพื่อนๆนั้นแหละ”
นี้พี่เชนเห็นผมเป็นคนยังไงเนี้ยยย.. เค้าเรียนพิเศษที่สยามแค่เสาร์อาทิตย์เว้ยย
จะไปทำบ้าไรทุกวัน .. ถึงเมื่อก่อนจะไปทุกวันก็เถอะนะ
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าถึงมาหาพี่ที่บ้าน”
ตอนนี้พี่บีมพาพี่เชนมานั่งคุยที่ห้องรับแขก .. ส่วนตัวผมนั่งอยู่ตรงโซฟาที่ชั้นลอยของบ้าน
ซึ่งจะได้ยินเสียงพี่บีมคุยกับพี่เชนชัดทุกคำเลยครับ
บ้านพี่บีมจะมี 2 ชั้นครึ่งครับ ชั้นล่างเป็นห้องรับแขก ห้องทานข้าว ห้องครัว
พอขึ้นบันได้มาหน่อยจะเป็นชั้นลอย.. ที่มีคอมพิเตอร์ มีโต๊ะโซฟาและมุมหนังสือเล็กๆของพี่บีม
ซึ่งพี่บีมบอกว่าเอาไว้อ่านหนังสือเล่นๆ ก่อนขึ้นห้องนอน
ส่วนชั้น 2 จะเป็นห้องนอนของพี่บีม กับห้องนอนของผม และห้องพระเล็กๆอีก 1 ห้อง
“จริงๆก็ไม่ใช่เรื่องอะไรใหญ่โตหรอกพี่บีม เพียงแต่ว่าผมรู้สึกว่าช่วงนี้ทำตัวหงุดหงิดใส่แบงค์เยอะไปหน่อย
เลยรู้สึกแย่ๆอะครับ”
หึ.. รู้ตัวด้วยหรอว่าทำตัวไม่ดีอะ ทีอยู่ห้องละก็นะบ่นอยู่ได้
“ทุกเรื่องมันต้องมาสาเหตุทั้งนั้นแหละ บอกพี่ได้ไหมว่าเป็นเพราะอะไร เราถึงหงุดหงิด”
“ผมรู้ว่าเมื่อก่อนแบงค์เจ้าชู้มาก มีคนนั้นคนนี้ไปหมด และตอนนี้เค้ามีผมแค่คนเดียว แต่มันก็อดคิดไม่ได้ว่าเค้าจะแอบมีใครอีกไหม เพราะผมไม่ได้ตามเฝ้าแบงค์ตลอด เฟสบุ๊ค ไลน์ก็ยังมีคนทักมาเรื่อยๆ ผมไม่รู้ว่าผมควรจะทำยังไง ถึงตอนนี้แบงค์จะอยู่กับผมและมีแค่ผม แต่คนอื่นที่ยังเข้าหาแบงค์ตลอดนี้สิ .. ผมไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ”
พี่เชนเล่าให้พี่บีมฟังถึงเหตุผลที่พี่เชนหงุดหงิดมาตลอด..
ผมอดที่จะเผลอยิ้มออกมาไม่ได้.. ตัวใหญ่ซะเปล่าคิดมากเป็นเด็กน้อยไปได้ไอ้พี่เชนบ้า!
“เป็นพี่เองพี่ก็ไม่วางใจหรอก เพราะฉะนั้นเชนไม่ต้องกังวลไปนะ คนเพิ่งคบกันมันก็ต้องค่อยๆเป็น ค่อยๆไป
จริงอยู่ที่น้องพี่มันเจ้าชู้มาก่อน แต่มันก็ไม่เคยยอมใครเหมือนที่ยอมให้เชนจริงไหม? เรื่องใครจะรุกจะรับหรือจะเป็นสามีเป็นเมียนี้พี่ไม่ขอพูดละกัน แต่เชนก็รู้ว่าเชนเป็นคนแรกของแบงค์ใช่ไหมละ?”
โอ้ยยนี้พี่บีมพูดอะไรเนี้ย.. ผมแอบฟังตรงนี้ยังนึกอายอยู่เลย
“ใช่ครับ” พี่เชนตอบกลับไปพี่บีมไป มาถึงตรงนี้ผมละอยากเห็นหน้าพี่เชนจริงๆเลย
“ไว้ใจแบงค์มันได้ เพราะที่ผ่านมาที่มันมีใครต่อใครมากมายนั้นนะ เพราะมันอยากได้ความรัก อยากได้ความสนใจ ตอนนี้เชนก็ให้มันได้แล้ว มันไม่ไปเรียกร้องหาจากใครหรอก หรือว่าเชนให้น้องชายพี่ไม่ได้?”
“ผมให้ได้สิครับพี่บีม .. ตอนนี้ผมทั้งรักทั้งหลงแบงค์ แม่ผมก็รักแบงค์เหมือนกัน นี้แม่ยังบอกให้ผมพามาเจอพี่บีมเลย เค้าจะมาขอแบงค์ไปดูแลอย่างเป็นเรื่องเป็นราว โทรหาผมก็ถามหาแบงค์ตลอด ... ไม่รู้เหมือนกันนะพี่บีม.. มันเหมือนจะเพิ่งผ่านมาไม่นาน แต่ผมรักแบงค์ รักน้องชายพี่จริงๆนะ ไม่งั้นผมไม่มานั่งกลัวแบบนี้หรอก
เห้อออออ... ไม่รู้จะทำยังไงแล้วอะพี่บีม ไม่ชอบตัวเองเป็นแบบนี้เลย กลัวแบงค์มันรำคาญ และกลัวแบงค์จะเบื่อด้วย”
หื้อออ.. คิดเหมือนกันสินะว่าจะเบื่อนะ
แต่ทำไมผมถึงกลับมองว่าแฟนผมมันน่ารักแบบนี้ละครับ ทั้งๆที่เมื่อเช้าผมยังคิดเบื่อมันจริงๆนั้นแหละ
“อืมม ก็คงต้องให้แบงค์มันทำอะไรๆให้ชัดเจนนั้นแหละเนอะ.. เอ้าๆชัดเจนซะที ระวังแฟนหนีไม่รู้นะ”
พี่บีมพูดเสียงดังกว่าเดิม.. ซึ่งผมคิดว่าพี่บีมคงบอกผมนั้นแหละครับ
ผมเลยชะโงกหน้าลงไปดูเห็นพี่บีมหันมาสบตาผมพอดี .. ผมส่งยิ้มหวานๆกลับไปให้พี่สาวของผม
ก่อนจะเดินขึ้นมาบนห้องนอนอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้พี่บีมคงพาไปพี่เชนไปนั่งทานข้าวในห้องอาหารแล้วนั้นแหละ
ทำให้ชัดเจนงั้นหรอ?
ทำยังไงละ?
จะให้ไปบอกทีละคนๆ ก็คงจะไม่ได้หรอก
เพราะถึงบอกน้องที่ผมคิดว่าคบกันจริงๆ 4 คนนั้นมันก็ไม่จบหรอก ต้องมีคนอื่นๆที่ผมเคยคุยแล้วทักมาในไลน์หรือเฟสตลอดแน่นอน แต่จะให้ทำยังไงละ? ที่จะตัดปัญหาทั้งหมดได้
ผมเปิดเฟสบุ๊คขึ้นมา.. เลื่อนๆดูไปเรื่อยๆ จนมาเห็นของน้องเฟรินส์ที่ตอนนี้กำลัง Live สด
โชว์วิธีสอนการบ้านของน้ำน่านอยู่..
“วันนี้มาดูครูน้ำน่านสอนการบ้านกันนะคะ เมื่อวานเราสอนถึงการคิดสูตรเคมีไปแล้ว
วันนี้พี่น้ำน่านจะสอนอะไรค่ะ”
ใน Live สดนั้นน้องเฟรินส์หันกล้องไปหาน้ำน่าน ที่ตอนนี้ใส่แว่นและยิ้มอวดฟันสวยๆมาให้กล้อง
ก่อนที่มันจะพูดขึ้นมา .. ซึ่งผมว่าน่าจะเป็นตามที่น้องเฟรินส์สั่งให้พูดนั้นแหละครับ
เพราะเห็นน้องเฟรินส์บอกว่ามันพูดผิด 5555+
Live สดงั้นหรอ????
เอาวะ... ทำครั้งเดียวแต่รู้ทั่วกันทุกคน
นี้ถ้าไม่รักไม่จริงจังด้วยไม่ทำหรอกนะไอ้พี่เชน!!!
ชิ๊!!!
ผมลุกขึ้นไปจัดผมตัวเอง และเสื้อผ้าให้เรียบร้อยอีกครั้ง ก่อนจะมานอนคว่ำบนเตียงแล้วหยิบหมอนมารองอกไว้
กดปุ่น Live ซึ่งเป็นลูกเล่นใหม่ของโปรแกรมสีน้ำเงินสุดฮิต
“สวัสดีครับ .. มันเล่นไงอะ 5555+ อ่อนี้มีคนเข้ามาดูแล้วด้วย
เย่ๆ สวัสดีครับทุกคน”
ตอนนี้เริ่มมีคนกดเข้ามาดูแล้วครับ กดทักทายคอมเม้นต์กันมาเพียบเลย
แต่คนที่ผมรอนี้สิ.. ยังไม่เข้ามาซะที ผมรู้หรอกนะว่าพี่เชนกดติดดาวผมไว้
ถ้าผมอัพสถานะอะไรมันต้องแจ้งเตือนแน่นอน
“วันนี้เรามีอะไรจะมาสารภาพด้วยแหละ แต่รอก่อนนะ .. น้องชมพูสวัสดีครับ”
นั้นไง.. รายแรกมาแล้ว และผมก็เห็นเด็กๆที่ผมติดพันก่อนที่พี่เชนจะเข้ามาในชีวิตผมเข้ามากันครบเลยครับ
และ.. พี่เชนก็กดเข้ามาดูแล้ว พร้อมๆกับคอมเม้นต์ถามด้วยว่า
“เล่นที่ไหน? ไม่ใช่ห้องเรานิ”
“เล่นที่ไหนเดี๋ยวบอก พี่เชนก็ยังไม่กลับห้องไม่ใช่หรอ?”[/b]
ผมพูดออกไปหลังอ่านคอมเม้นต์พี่เชนจบ ในเมื่อพี่เชนมาแล้ว และคนดูก็เพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆแล้ว
ผมก็ควรพูดต่อซะที ก่อนที่ความอายจะครอบงำ ผมยังอายเป็นอยู่ครับ 555555+
“ก็วันนี้ที่กด Live มาไม่ใช่อะไรหรอก คืออยากจะพูดอะไรหน่อย ช่วงที่ผ่านมาผมยอมรับนะว่าผมนิสัยแย่มาก
ผมคบคนหลายคนพร้อมๆกัน”
พอพูดถึงตรงนี้คอมเม้นต์จากเด็กๆผมเพียบเลยครับ
“คบกับชมพูแล้วใครอีก”
“ใครอีกว่ะ แย่งผัวกูหรอ”
บลาๆ คอมเม้นต์ผมกลายเป็นสงครามขนาดย่อม แต่พี่เชนยังไม่คอมเม้นต์ครับ
หลังจากผมนิ่งไปสักพัก .. ผมก็เริ่มพูดต่อ
“ซึ่งผมก็อยากจะขอโทษทุกๆคนที่ผมเคยเข้าไปคุยไปจีบและอาจจะล่วงเกินทุกคนไป
ผมไม่อยากขอให้ทุกคนยกโทษให้ผม.. เพราะผมก็รู้ว่าสิ่งที่ผมทำมันผิดจริงๆ
ผมได้รับการลงโทษมาแล้วจากคนๆหนึ่ง ซึ่งถึงผมจะโกรธเค้า แต่สิ่งที่ผมทำกับเค้ามันก็มากเกินไปจริงๆ
(ตรงนี้ผมพูดถึงโชกุน) ซึ่งในขณะเวลาที่ผมกำลังมัวเมาไปกับเรื่องราวรักๆใคร่ๆนั้น
ผมได้เจอกับคนๆหนึ่ง.. เค้าเหมือนเป็นโอเอซิสท่ามกลางทะเลทราย เป็นเหมือนดวงจันทร์ในคืนที่ฟ้ามืดหม่น
เค้าทำให้ผม.. อยากหยุดอยู่กับที่ .. เค้าทำให้ผมรู้สึกว่า ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
.. ผมรู้ว่าวันนี้เค้าอาจจะยังไม่เชื่อใจผมเต็มร้อย และเค้าอาจจะยังกังวลใจในสิ่งที่ผมเคยทำมาตลอดหลายปี
ผมไม่รู้จะบอกยังไงให้เค้าเข้าใจ ไม่รู้จะพูดยังไงให้เค้าเชื่อใจในตัวผม
ผมเลยตัดสินใจที่จะกด Live สดในวันนี้เพื่อบอกเลิกกับทุกๆคนที่ผมเคยคุย ผมขอความกรุณาจากทุกๆคน
ไม่ต้องทักแชตมาหาผม ไม่ต้องโทรมาหาผม เพราะผมคงคุยกับทุกๆคนแบบเดิมไม่ได้
ผมมีคนที่ผมรักแล้ว.. และผมก็จะไม่นอกใจแฟนผมแน่นอน”
พอพูดมาถึงตรงนี้.. อยู่ๆน้ำตาของผมก็เอ่อล้นออกมา ไม่ใช่ว่าผมเสียใจที่ผมต้องบอกเลิกกับเด็กๆ
แต่ภาพในวันที่ผมโดนโชกุนทำร้าย.. แล้วพี่เชนเป็นคนยืนอยู่ข้างๆผม
พี่เชนไม่รังเกียจผม.. แต่พี่เชนโอบกอดผมไว้ด้วยสัมผัสที่ผมได้รับมันแตกต่างจากทุกๆคนที่ผ่านมา
“พี่เชน.. กำลังดูอยู่ใช่ไหม? แบงค์รู้ว่าพี่เชนอาจจะยังไม่เชื่อใจแบงค์ .. แบงค์ไม่ขอสัญญาหรอกนะว่าจะไม่มีใคร หรือจะไม่ทำให้พี่เสียใจ เพราะแบงค์ไม่รู้ว่าแบงค์จะทำมันได้ไหม? แต่แบงค์กล้าพูดได้เลยนะว่าวันนี้ ตอนนี้แบงค์รักพี่เชนและแบงค์มีพี่เชนคนเดียว.. ทุกวันนี้แบงค์กอดพี่เชนคนเดียว แบงค์นอนกับพี่เชนแค่คนเดียว.. และทุกๆคำว่ารักแบงค์ก็บอกแค่พี่เชนคนเดียวจริงๆ”
คนที่ดูผม Live อยู่ก็คอมเม้นต์กันมาเยอะมากครับ ทั้งเห็นใจผม ทั้งให้กำลังใจ
ส่วนที่ด่า และขอให้เวรกรรมลงโทษผมก็เยอะมากเช่นกัน TT’
ขณะที่ผมกำลังเช็ดน้ำตาตัวเอง และเลื่อนอ่านคอมเม้นต์ไปด้วยทั้งๆที่ยังไม่ได้กดปิด Live สดนั้น
พี่เชนก็เปิดประตูห้องนอนเข้ามา แล้วโถมตัวลงมากอดผมที่นอนคว่ำอยู่บนที่นอน
“พี่รักแบงค์นะ.. ขอโทษที่หงุดหงิดใส่ ก็พี่ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับคนของพี่
พี่หวงแบงค์ ไม่อยากให้ใครได้ยินเสียง ไม่อยากให้ใครมาเห็นรอยยิ้มของแบงค์.. ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้นะครับ”
พี่เชนพลิกตัวผมขึ้นมาให้ผมนอนอยู่บนตัวพี่เชน,, และพี่เชนก็โอบกอดผมไว้แน่นเลยครับ
“ขอโทษเหมือนกันที่ไม่ชัดเจนและปล่อยให้เรื่องราวเป็นแบบนี้.. ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าแบงค์รักพี่เชนคนเดียวอะ”
พี่เชนยกยิ้มแสนหล่อให้ผม ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาจูบผมเบาๆ
“รู้แล้วครับ”
และพี่เชน.. ก็เป็นเสือร้ายที่จ้องจะกินเหยื่อตัวน้อยๆแบบผม มันพลิกผมลงไปนอนกับที่นอนก่อนจะคร่อมตัวผมไว้
แล้วก้มหน้าลงมาซุกไซร้ที่ซอกคอขาวๆของผม.. ซึ่งผมเกือบจะเคลิ้มแล้วครับถ้าไม่ได้ยินเสียงพี่บีมดังขึ้นที่หน้าห้อง
“ไอ้แบงค์.. แกยัง Live สดอยู่เว้ยย อย่าเพิ่งปล้ำกัน.. ฉันไม่อยากดู”
พอพี่เชนมันได้ยิน ก็รีบหยิบมือถือของผมขึ้นมาดู ก่อนจะยกยิ้มกวนตีนใส่ให้กล้อง
“สวัสดีครับ.. ผมเชนนะครับ เอาเป็นว่าพวกริ้นไรที่มาตอดมาดอมมาไต่แฟนผมก็ไปกันให้พ้นๆได้แล้วเนอะ..
มีปัญหาอยากเคลียร์ก็ทักผมมาได้ เพราะคนๆนี้อะ.. ของผม”
พี่เชนเบนกล้องมาที่ผมที่นอนหน้าแดง และกระดุมเสื้อนักเรียนเริ่มจะหลุดหายไปจากแรงดึงของพี่เชน
พี่เชนก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง ก่อนจะกดปิด Live และกดปิดเครื่องมือถือของผมทันที
“พี่เชนแม่งงง.. นิสัยเสียว่ะ”
ผมอดด่าพี่เชนมันไม่ได้ เพราะมันดันถ่ายทอดสดตอนจูบผมลงในเฟสบุ๊ค
ป่านนี้คอมเม้นต์แม่งงง.. คนถล่มเพียบแน่ๆ
“นิสัยเสียแล้วรักไหมละ”
ดูมันสิครับ.. ได้ยินชัดเต็มสองหูแล้วยังมาลอยหน้าลอยตาถาม
คิดว่าผมจะตอบหรอครับ? หึ.. คิดผิดซะแล้ว
ระดับแบงค์อะ.. ให้ร่างกายตอบดีที่สุด ^^
ผมโน้มคอพี่เชนลงมา ก่อนจะจูบพี่เชนกลับไป
ซึ่งผมเคยบอกแล้วไงครับ.. ว่าผมกับพี่เชนเป็นคนที่เข้ากันได้ดีที่สุด
ในเมื่อผมตอบพี่เชนด้วยภาษากาย.. พี่เชนก็ตอบกลับผมด้วยภาษากายเช่นกัน...
ล้างบางเด็กๆกิ๊กๆกันจนหมดซะที.. ขอบคุณลูกเล่นดีๆจากมาร์ก ซักเคอร์เบิร์กด้วยนะครับ
-----------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่าาาา ^___^
เราหายไปนานเลยใช่ไหม? คือ ตอนนี้เรากำลังป่วยและเข้า รพ. บ่อยมากกกก
คือ เข้าทุกอาทิตย์เลยละ เลยจะยังไม่ได้อัพนิยายเรื่องอื่นๆที่ค้างไว้นะคะ
มีอะไรสอบถามเพิ่มเติมได้ในเพจ Mynameis น่ะ
รักมากนะคะ
มายเนมอีส ❤
-
ดื้อไม่รัก
Part Chain
เคยได้ยินคนอื่นๆพูดกันว่า.. ก่อนคบกันนะมักจะดีแสนดี
แต่หลังจากคบกันไปนานๆแล้วเริ่มจะออกลายตัวตนจริงๆ
เมื่อก่อนผมไม่เชื่อครับ เพราะไม่ได้คบใครจริงๆจังๆมานานมากแล้ว
แต่ตอนนี้.. ผมเชื่อครับ!
ตั้งแต่คบกับแบงค์มา.. นับวันที่ห่างกันได้เลย
เพราะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด
โชคดีที่ว่าเรามีเพื่อนกลุ่มเดียวกัน เพื่อนผมไอ้เจนะก็เป็นแฟนน้องแฟรงค์
ซึ่งไอ้แฟรงค์ก็เป็นเพื่อนสนิทของแบงค์อีกเช่นกัน
ไปเที่ยว ไปกินเหล้า ไปเมาที่ไหนพวกเราเลยไม่ได้ห่างกันเลย
แต่ช่วงนี้ผมต้องกลับบ้านบ่อยมากขึ้น เพราะแม่ผมทำบ้านใหม่
แล้วคือบ้านผมไม่มีผู้ชาย เพราะคุณพ่อเสียไปนานแล้ว ไม่ว่าจะกระเบื้องลายไหน ปูนยี่ห้อไหน
เลยกลายเป็นหน้าที่ของผม...
วันแรกๆที่บอกว่าผมต้องกลับบ้านนะ แบงค์ยังไม่งอแงเท่าไหร่
ถือว่ายังคุยกันรู้เรื่อง....
“แบงค์.. เดี๋ยวเสาร์นี้พี่ไปบ้านแม่นะ แม่จะกั้นทำห้องรับแขกเพิ่มนะ”
ผมบอกกับแบงค์ในเช้าวันพฤหัสบดี ที่ผมมีเรียนบ่าย แต่ต้องตื่นไปส่งแบงค์ที่โรงเรียน
“อยากไปด้วยอะ แต่มีเรียนพิเศษ” แบงค์ทำหน้าเซ็งๆ ก่อนจะยกนมในมือขึ้นดื่มจนหมดแก้วแล้วเอาไปล้าง
“เอาไว้ทำบ้านเสร็จค่อยไปละกัน ไปตอนนี้ก็ไม่รู้จะนั่งตรงไหน แม่ทุบผนังตรงโรงรถออกหมดเลย
ข้างล่างไม่มีที่นั่งเลยละมั้ง”
ผมพูดไปพรางก็คิดถึงภาพบ้านไปด้วย .. ไม่รู้แม่จะขยายบ้านทำไมเพราะก็เพิ่งต่อเติมโรงรถเมื่อไม่นานมานี้เอง
“ก็ได้ๆ ทำเสร็จแล้วพาไปด้วยนะอยากไปหาแม่ คิดถึงขนมหวานข้างๆบ้านพี่เชนด้วย อร่อยมาก”
“หื้ออสรุปคิดถึงแม่พี่ หรือคิดถึงของกินกันห๊ะ”
เจ้าตัวแสบแลบลิ้นออกมา ก่อนจะพากันเดินไปที่รถเพื่อที่จะไปส่งแบงค์ที่โรงเรียน
“พี่มารับเย็นๆนะ” แบงค์พยักหน้ารับ ก่อนจะรีบลงจากรถเพื่อข้ามถนนไปหาเพื่อนที่ยืนรออยู่หน้าประตู
ผมได้แต่มองตามแบงค์ที่วิ่งเข้าโรงเรียนไป มีรุ่นน้องทักทายไปตลอดทาง
เห้อออ.. มันหล่อครับ แล้วยังทะเล้นอีกเลยเป็นที่รักของใครๆซะเยอะแยะเลย
ตั้งแต่มัน Live สดวันนั้นนึกว่าเด็กมันจะหาย โหยยยให้ตายเถอะครับ
กลายเป็นว่ากระแสพี่แบงค์คนแมนมาเต็มเลย.. น้องๆต่างหลงรักที่พี่แบงค์กล้ายื่นอกแมนๆบอกรักแฟนหน้าเฟส
แต่เดี๋ยวนะ.. น้องๆลืมอะไรกันไปไหมมมมมมมม
ว่าแบงค์มีแฟนแล้ว
“ทำทุกทางเพื่อบอกเลิกเด็กๆแล้วนะ เค้าไม่เลิกเองอะ พี่ไว้ใจผมเถอะผมรักพี่คนเดียว”
คำพูดของแบงค์ พร้อมๆกับภาษาบอกรักทางกายที่คนรู้มากมอบมาให้ผม
ทำให้ผมลืมโกรธไปได้.. แต่ก็มีมาให้หงุดหงิดใจทุกวันนั้นแหละครับ
แต่สารภาพนิดหนึ่ง.. ผมชอบตอนที่แบงค์พยายามทำให้ไว้ใจ
ภาษาบอกรักของแบงค์.. คือดีอะ 5555+
พอมาเย็นวันศุกร์... วันที่ต้องกลับบ้าน
“กลับวันอาทิตย์ใช่ป่ะ” แบงค์ที่นอนมองผมเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าเป้ถามขึ้นมา
“อืม จะเที่ยวไหนหรือไงถึงถามเนี้ย” ผมอดไม่ได้ที่จะโถมตัวเข้าไปกอดรัดคนตัวเล็กที่มันก็ช่างจะรู้ใจ
อ้าแขนรับตัวผมเข้าไปกอด ก่อนจะซุกหน้าลงที่ซอกคอของผม
“คิดว่ามีแรงเที่ยวไหม? ส่งท้ายมันซะขนาดนี้?”
คนตัวเล็กยังพูดจากวนตีน แต่การกระทำตอนนี่สวนทางสุดๆ เพราะปากซนๆที่พูดเสร็จแล้วก็ดูดดึงเนื้อขาวๆตรงซอกคอผม
“อืมม เดี๋ยวก็ไม่ได้กลับบ้านกันพอดีละ” ผมบ่นเบาๆแต่คนตัวเล็กกลับชอบใจ
“ดีสิ นอนกับแบงค์อีกคืนพรุ่งนี้เช้าค่อยไป”
“ไม่ได้หรอก แม่นัดช่างมากินข้าวคืนนี้ เดี๋ยวต้องรีบไปแล้วเนี้ย”
“ได้แล้วก็ทิ้งขว้าง จะไปไหนก็ไปเลย” ดูสิครับ.. แบงค์ของเด็กๆทั้งหลาย
ตอนนี้กลายเป็นแบงค์ที่ขี้งอนซะเหลือเกิน
“แล้วพี่จะรีบกลับมาหานะ อย่าดื้อละรู้ไหม?”
ผมจำใจต้องผลักตัวเล็กที่กอดผมไว้แน่นออก เพราะไม่งั้นผมนี้แหละจะใจอ่อนไม่ยอมกลับบ้านแน่ๆ
“ไปไหนก็ไปเลย”
บ่นเสร็จแล้วก็ขยับตัวลุกขึ้น เดินเปลือยร่างเปล่าแบบนั้นเข้าไปอาบน้ำ
“พี่ไปละนะ มีอะไรโทรหาพี่นะ.. รู้ไหมเนี้ย”
ผมยังเดินตามไปเคาะประตูห้องน้ำบอกกับแบงค์
เอาจริงๆก็ไม่อยากไปเลย.. ห่วงเจ้าตัวเล็กนี้ก็ห่วง แต่ก็ต้องกลับไปทำหน้าที่ลูกชาย
“รู้แล้วนะ ถ้าออกไปยังเห็นนั่งอยู่ในห้องละก็.. ไม่ต้องได้ไปกันพอดี”
แบงค์ตะโกนออกมา ผมได้แต่ถอนหายใจเบาๆแล้วตัดสินใจเดินออกจากห้อง
แล้วรีบขับรถกลับบ้านที่อยุธยา .. ถึงบ้านไวก็ได้โทรคุยกับแบงค์ไวๆ
ทำไมถึงห่วงแบงค์นะหรอ?
ก็ที่ผ่านมาที่มันมีคนนั้น คนนี้ตลอดเวลาเพราะมันเหงา และมันคิดว่ามันอยู่ตัวคนเดียวไงละ
มันเลยต้องหาความรักจากคนโน้นคนนี้ตลอด
ไม่ใช่ว่าผมไม่ไว้ใจแบงค์นะ.. แต่เรื่องที่โชกุนทำกับแบงค์ด้วยแหละมันเลยยิ่งทำให้ผมยิ่งเป็นห่วง
สองทุ่ม.. ผมก็ขับรถเข้ามาในบ้าน
แม่กับช่างที่จะมาทำบ้านยังนั่งทานข้าวกันอยู่ที่โต๊ะหน้าบ้าน
“สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับลุงใหญ่”
ผมเดินลงไปสวัสดีแม่ และลุงใหญ่ที่จะมาเป็นช่างทำบ้านให้ผม
“มาๆนั่งกินข้าวก่อน ลุงใหญ่มานั่งรอได้สักพักแล้วละ”
แม่ลุกขึ้นไปหยิบจานข้าวมาให้ผมเพิ่ม ซึ่งลุงใหญ่ก็เทเหล้าใส่แก้วให้ผมทันที
“โหวววลุงใหญ่.. ไม่ให้ผมได้รักษาหน้าตาเลยนะครับลุง.. แม่ก็รู้พอดีว่าผมชอบดื่มเหล้า”
“น้อยๆหน่อยเถอะเจ้าเชน .. แม่แกนะหรอไม่รู้ว่าแกดื่ม เหล้านี้แม่แกก็เตรียมไว้บอกว่าเอาไว้กินกับแก”
อ้าวว.. อดทำตัวเป็นลูกชายแสนดีเลย
“ดีแตกไปนานแล้ว ทำไมแม่จะไม่รู้ละ.. ทานข้าวก่อนแล้วค่อยดื่มนะเชน”
ผมหันไปยกมือขอบคุณแม่ ก่อนจะลงมือทานข้าวแล้วก็คุยเรื่องต่อเติมบ้านกับลุงใหญ่
กว่าลุงใหญ่จะยอมเลิกดื่มและกลับบ้านก็ปาเข้าไปเกือบ 5 ทุ่ม
ผมรีบหยิบมือถือขึ้นมาดูทันที.. เพราะสัญญากับคนตัวเล็กไว้ว่าถึงบ้านจะรีบโทรหา
ตายละ... 25 misscall
ผมรีบกดโทรกลับไปทันที.. รอสายไม่นานคนปลายสายก็กดรับสาย
[ว่า]
“มาถึงบ้านแล้วแม่ชวนทานข้าวนะเลยไม่ได้โทรบอก”
[ อือ แม่บอกแล้ว ]
“โทรหาแม่หรอ”
[ แล้วโทรไม่ได้หรือไง นึกว่ารถชนตายไปแล้วซะอีก จะได้หาแฟนใหม่ ]
“ปากนี้นะ.. น่าโดนจูบจริงๆ อาบน้ำยัง?”
[ นี้จะเที่ยงคืนละ ใครจะปล่อยให้ตัวเองนอนเน่าตายละ ]
งอนชัวร์!
เสียงงอแงแบบนี้ พูดจาชวนทะเลาะแบบนี้ .. ผมกลับนึกสนุก
เพราะรู้ว่าคนปลายสายตอนนี้ต้องนั่งทำหน้างอ ปากยื่นๆแน่นอน
“งั้นนอนเถอะ พี่จะไปอาบน้ำนอนแล้ว”
[ โทรมาแค่นี้อะนะ ]
“อืมดิ”
[ หึ ]
นั้นไง.. หึ! แล้วกดวางสายไปแล้ว
กดโทรกลับไปก็ปิดเครื่องเรียบร้อย....
เจ้าเด็กขี้งอนเอ้ยยย!!
ผมได้แต่นั่งยิ้มให้กับความขี้งอน และงอแงของแบงค์
ก่อนจะรีบพาตัวเองไปอาบน้ำและเข้านอน เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นไปซื้อของมาทำบ้านแต่เช้า
และมันก็เป็นไปอย่างที่คิด คือ วันเสาร์ผมยุ่งทั้งวัน ไหนจะต้องคุยเรื่องแบบที่จะทำ
ไหนจะต้องไปซื้อของในตัวเมือง กว่าจะได้ขึ้นโครงร่างกันจริงๆก็เกือบบ่าย
ซึ่งมันทำให้ผมลืมโทรไปหาเจ้าตัวเล็กที่แสนงอน...
“เชนโทรไปหาน้องบ้างยัง ป่านนี้รอสายแย่แล้วละมั้ง”
แม่บอกกับผมตอนที่ยื่นน้ำดื่มเย็นๆให้
ผมหันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ที่ผนังห้องก็เห็นว่ามันห้าโมงเย็นแล้ว
แบงค์น่าจะเลิกเรียนพิเศษแล้วละ ตอนนี้อาจจะไปซ้อมดนตรี หรืออาจจะไปเดินเล่นกับพวกเพื่อนๆต่อ
“เอาไว้หกโมงเย็นค่อยโทรไปดีกว่าครับ เผื่อน้องซ้อมดนตรีอยู่”
ผมตอบแม่เสร็จก็เดินไปดูช่างทำบ้านต่อ กลับเข้ามาหาแม่อีกทีก็เกือบๆ 1 ทุ่ม
หยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาแบงค์ ก็เจอกับบริการรับฝากข้อความ
และวันนี้ยังไม่มีข้อความ หรือสายโทรเข้ามาจากแบงค์เลย
เอ๊ะ.. นี้งอนข้ามวันขนาดนี้เลยหรอ?
ผมกดโทรหาแฟรงค์ .. ซึ่งน่าจะอยู่กับแบงค์นั้นแหละวันนี้มันมีเรียนพิเศษด้วยกันนี้หว่า
[ ว่าไงพี่ ]
เสียงแฟรงค์รับสาย แต่ก็ยังพอให้ได้ยินเสียงพวกเพื่อนๆแฟรงค์ดังมาจากข้างๆ
แสดงว่าน่าจะอยู่ด้วยกันแน่นอน
“เมียกูอ่ะ”
[ โหววโทรหาเมียแล้วโทรมาหาผมทำไมละครับ ]
“ก็กูโทรหามันไม่ติดนี้หว่า เลิกเรียนพิเศษละทำไมไม่กลับบ้านกันว่ะ”
[ ไอ้แบงค์ไม่ได้มาเรียนพิเศษนะพี่ .. พวกผมมาบ้านพี่เจกัน มากันทั้งกลุ่มเลยขาดก็แต่แบงค์เนี้ยแหละ ]
“อ้าวว แล้วมันไปไหนวะ”
[ เมียพี่หายไปไหนพี่ยังไม่รู้ แล้วพวกผมจะรู้ไหมละเนี้ย สงสัยไปกับเด็กๆมันละมั้ง ]
ถ้าจะเตะปากแฟนเพื่อนนี้เพื่อนจะโกรธไหมครับ?
“เดี๋ยวกูก็ปล้ำเมียมึงซะนี้ไอ้แฟรงค์ ไปตามเพื่อนมึงให้เจอเลยนะ แล้วโทรบอกกูด้วย”
แฟรงค์ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา.. ผมได้ยินแต่เสียงหัวเราะชอบใจของมัน
ก่อนที่เสียงคนปลายสายจะเปลี่ยนเป็นเสียงเพื่อนของผม
[ อะไรของมึง โทรมาโวยวายเครื่องน้องเนี้ย ห๊ะ? ]
หื้ออ แบบนี้ละหวงแฟน โทรหาไม่ได้เลย อยู่ๆก็เกิดหมั่นไส้เพื่อนตัวเอง
“หวงผัวจริงเลยนะคุณเจ .. เออ แล้วเห็นเมียกูบ้างไหมวะวันนี้”
[ ไม่เห็นนิ ก็ถามกับพวกมันอยู่มันบอกแบงค์ไลน์หาแค่ว่าปวดตัว จะนอนพัก ]
“อืม สงสัยอยู่ห้องมั้งเดี๋ยวกูโทรเข้าไปห้องก็ได้ แล้วนี้มึงมีงานไรกันถึงนัดรวมตัวเนี้ย”
[ แฟรงค์มันชวนเพื่อนมาติวฟิสิกห์ เห็นว่าวันจันทร์จะสอบนะ ]
อ้าววว.. แล้วแบงค์ไม่ยอมมา?
“โอเคๆ เดี๋ยวกูตามแบงค์ก่อน งอนไรอีกไม่รู้ว่ะ”
[ มึงมันพวกชอบแกล้ง กูละอยากให้น้องแบงค์งอนมึงนานๆ เออ.. เจอน้องแล้วก็อย่าไปกวนตีนน้องมันมากละ ]
“ครับผม ใครจะดีแสนดีแบบครูเจกับน้องแฟรงค์ละครับ เออ..แค่นี้นะแล้วเจอกันวันจันทร์”
ผมวางสายจากเพื่อนสนิท ที่เคยเป็นอดีตคนที่ผมแอบชอบ 5555 ผมชอบมันแบบไหนผมยังไม่รู้ตัวเลยครับ
แล้วคืนแรกที่มีอะไรกับแบงค์ ผมเผลอไปเรียกชื่อมันได้ไงไม่รู้
ดีนะ.. แบงค์มันไม่เก็บมาคิดมาใส่ใจมากเท่าไหร่ ไม่งั้นมีหวังผมได้ปวดหัวตายแน่ๆ
ผมกดโทรเข้าเบอร์ห้อง.. ก็ไม่มีคนรับสาย
นี้.. จะเล่นกันแบบนี้ใช่ไหม? เจ้าเด็กดื้อ!!!!!
งอนแล้วปิดหนีทุกช่องทางเลยหรือไงกัน?
เอาวะ.. พรุ่งนี้ค่อยกลับไปง้อก็ได้ละมั้ง?
วันนี้ผมเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เลยตัดสินใจกลับเข้าไปอาบน้ำและนอนพัก
ตื่นมาเช้าวันอาทิตย์ผมก็มัวแต่ยุ่งกับการพาแม่ไปเลือกลายกระเบื้อง ไม่ทันได้โทรหาแบงค์ก่อน
จนเกือบๆสี่โมงเย็น แม่ก็บอกให้ผมกลับกรุงเทพได้แล้ว และไม่ลืมย้ำว่าอาทิตย์หน้าให้พาแบงค์มาด้วย
“อาทิตย์หน้าพาน้องมาด้วยนะ แม่คิดถึง”
“ครับๆ อาทิตย์หน้าจะพามันมาด้วย ป่านนี้งอนผมแย่แล้วละไม่ได้โทรหาทั้งวันเลย”
ผมก้มลงไปหอมแก้มแม่ ก่อนจะยกมือไหว้แม่อีกครั้ง แล้วก็รีบขับรถกลับเข้ากรุงเทพ
ระหว่างทางก็ไม่ลืมที่จะแวะซื้อโรตีสายไหมของโปรดของเจ้าตัวเล็กกลับไปฝากด้วย
ผมขับรถมาถึงคอนโดแบงค์เกือบๆสามทุ่ม
พอเข้ามาในห้องก็ต้องแปลกใจ.. เพราะคนที่ผมคิดว่าจะนั่งหน้างออยู่ในห้องนั้นกลับไม่มี
ไฟในห้องปิดสนิททุกดวง .. ที่นอนที่จัดเป็นระเบียบเรียบร้อยเพราะแม่บ้านเข้ามาเก็บห้องให้
ก็ยังเป็นระเบียนเรียบร้อยเหมือนไม่มีคนมานอน
“หายไปไหนวะ”
ผมรีบกดโทรเข้ามือถือแบงค์ทันที ก็ยังเจอฝากข้อความเหมือนเดิม
นี้.. โกรธอะไรขนาดนั้นวะเนี้ย!!!
ถ้าหายไปแบบนี้.. คงไปบ้านพี่บีมแน่ๆแหละ เพราะเหลือที่เดียวแล้วด้วย
ผมรีบต่อสายไปหาบีมทันที.. แต่ก็ต้องผิดหวัง
“แบงค์ไม่ได้มาที่บ้านเลยเชน .. งอนกันอีกแล้วหรอ? เอานะ.. คงนอนบ้านเพื่อนคนไหนนั้นแหละ
เดี๋ยวหายงอนคงกลับมา ปล่อยๆมันไปเถอะ”
พี่บีมตอบกลับมาอย่างใจเย็น TT นี้..พี่ไม่ห่วงน้องเลยหรอครับ?
แต่ผมนี้สิ.. ใจเย็นไม่ไหวแล้ว.. มันหายไป 2 วันแล้วนะ!!!!
ผมพยายามนึกหาที่ๆแบงค์จะไป แต่ก็ไม่รู้ว่าแบงค์จะไปที่ไหน
โทรหาเพื่อนทุกๆคนก็ตอบมาเหมือนกัน คือ ไม่รู้ว่าแบงค์ไปไหน
แบงค์ไลน์บอกแค่.. ปวดตัวจะนอนพัก
แล้วนี้มึงไปพักที่ไหนละครับไอ้ตัวเล็ก!!!!
ผมนั่งรอแบงค์ไปเรื่อยๆ จนเวลาผ่านไปเกือบๆ ตี 2
แบงค์ก็ยังไม่กลับมา .. ผมเริ่มกระวนกระวายใจมากขึ้นเรื่อยๆ
มันจะหายไปไหน? มันจะไปนอนกับใครงั้นหรอ?
โกรธกันจนถึงขั้นหนีกันไปแบบนี้เลยหรือไงกัน?
โอ้ยย ไม่รอแล้วเว้ยย!!!
แล้วความอดทนที่ผมมีก็หมดลง.. ผมหยิบเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าแล้วกลับไปนอนที่คอนโดตัวเอง
งอนอะไรไม่รู้แล้วหายไปแบบนี้.. มันทำได้ผมก็ทำได้เหมือนกัน
เพราะมัวแต่รีบออกจากห้อง.. จนลืมมองกุญแจและคีย์การ์ดสำรองที่เคยให้แบงค์ไว้
ว่าตอนนี้.. มันได้หายไปจากที่ๆมันเคยอยู่
ดื้อแค่ไหนต้องรัก
Part BANK
“ โทรมาแค่นี้อะนะ “
[ อืมดิ ]
“ หึ!! “
พูดมาได้ไงว่าลืม.. ถ้าคิดถึงจริงๆก็ต้องโทรมาดิ
พี่เชนแม่งง.. ไม่รักษาสัญญา!
แล้วโทรมาหาก็ไม่ถามด้วยว่าเมื่อยตัวไหม เจ็บบ้างไหม กินข้าวหรือยัง
นิสัยไม่ดี !! ไอ้พี่เชน.. ไอ้บ้า!!!!
หลังจากวางสายจากพี่เชนแล้วผมก็กดปิดมือถือทันที
รู้แหละว่าพี่เชนยุ่ง.. และก็มัวแต่คุยงาน
แต่มันก็น้อยใจไง.. น่าจะโทรมาหากันก่อนที่จะกินเหล้าก็ได้นี้หว่า
เมื่อเย็นก็จัดเต็มใส่ซะขนาดนี้ คนเราก็ต้องเจ็บต้องอักเสบต้องมีไข้บ้าง
ทำไมไม่ห่วงกันบ้างละ.. ตัวเองใส่มาไม่ยั้งขนาดนั้น
ที่บ่นๆมาคือผมแค่เรียกร้องความสนใจครับ
ก็วันนี้พี่เชนไปรับผมตั้งแต่บ่าย 2
กลับมาถึงห้องก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรเลย ทั้งกอดทั้งฟัดผมซะเต็มที่
“พี่จะกลับบ้าน 2 วัน ขอกอดให้หายคิดถึงหน่อยนะ”
คนบ้าอะไร.. ขอกอดแต่ทำอย่างอื่นด้วยเนี้ย ผมก็ไม่ใช่เด็กใสซื่อฮ่ะ
ตำราแฟนรักแฟนหลงก็หาอ่านมาซะเยอะ.. เลยยอมและเอาใจเต็มที่
แต่ก็อยากให้พี่เชนกอด ให้พี่เชนเอาใจเยอะๆอยู่ดีอะ
เห้ออ.. แล้วเอาไงละ
ผมนั่งมองห้องที่ตัวเองเคยอยู่คนเดียวได้มาหลายปี.. แต่ทำไมในคืนนี้ห้องๆนี้มันดูกว้างเหลือเกิน
คิดถึงพี่เชน TT’
ล้มตัวลงนอนได้สักพักก็นึกขึ้นได้ว่าพี่เชนเคยให้กุญแจห้องและคีย์การ์ดคอนโดพี่เชนไว้นี้นา
ผมเลยรีบเปิดลิ้นชักและค้นหากุญแจทันที...
เย้!! ยังอยู่นี้หว่า .. ย้ายตัวเองไปนอนเล่นห้องพี่เชนดีกว่า
อยู่นี้ก็เหงา.. ไปนอนห้องพี่เชน ห้องๆที่มีกลิ่นพี่เชนดีกว่าเนอะ : )
พูดไปก็อายตัวเอง... นี้ผมกลายเป็นคนติดแฟนขนาดนี้เลยหรอเนี้ย?
ผมรีบเก็บเสื้อผ้าแล้วนั่งแท็กซี่ไปคอนโดพี่เชนทันที
พอไปถึงก็ต่อเกมส์ Play ของพี่เชนเล่น .. เคยอ้อนให้พี่เชนเอาไปไว้ที่คอนโดเหมือนกัน
แต่พี่เชนบอกว่าผมจะเอาแต่เล่นเกมส์แล้วไม่สนใจพี่เชน
ก็เลยต้องทิ้งไว้ที่ห้องพี่เชน .. ถ้ามาค้างที่นี้ถึงจะได้เล่น
ไหนๆก็นอนคนเดียวไม่ค่อยหลับ.. เล่นเกมส์โต้รุ่งกันดีกว่า
เพราะว่า..เอาแต่เล่นเกมส์จนเช้าก็เลยไปเรียนพิเศษไม่ไหว
บวกเข้าด้วยกับสภาพร่างกายที่โดนพี่เชนขอกอดมา.. ทำให้เป็นไข้และระบมสุดๆ
ผมเลยได้แต่ไลน์ไปบอกเพื่อนๆว่าไม่ได้ไปเรียนพิเศษ.. กะว่าจะโทรอ้อนพี่เชน
แต่มือถือดันแบตหมด T_____T
คิดถึงพี่เชนง๊า.. ทำไมต้องมาหมดตอนนี้ด้วยวะเนี้ย
จะกลับคอนโดตัวเองตอนนี้ก็แทบจะไม่มีแรง ทั้งง่วงทั้งป่วย
ผมเลยตัดสินใจนอนที่ห้องพี่เชนต่อ... ตื่นมาก็ต้มมาม่า กินยาแล้วก็นอน
พอเช้าวันอาทิตย์.. คิดว่าตัวเองน่าจะดีขึ้นแล้ว แต่ก็เปล่าเลย
ร่างกายมันประท้วงสุดๆ.. เพราะแทบจะเดินไม่ไหวกันเลยทีเดียวละ
แค่เดินออกมาต้มโจ้กกินขายังสั่นจนแทบจะเดินไม่ไหว
“แล้วพี่เชนมันจะรู้ไหม?? ว่าผมอยู่ที่นี้...
ฮึก.. ไม่น่าเลยไม่น่าดื้องอแงมานอนห้องพี่เชนแล้วไม่บอกก่อนเลย
คิดถึงพี่เชนจะบ้าตายแล้วนะ.. ไอ้ร่างกายบ้า บ้า บ้า!!
ทำไมมาอ่อนแอแบบนี้วะ... พี่เชนนนน... แบงค์ไม่ไหวแล้วนะ คิดถึง!!”
ผมทำได้แต่ร้องไห้โวยวายให้กับความงอแงบ้าบอของตัวเอง
ที่นึกอยากจะมาก็มา อยากจะไปไหนก็ไปโดยไม่ได้บอกพี่เชนก่อน
พอป่วยก็ติดต่อใครไม่ได้.. โทรศัพท์ห้องพี่เชนก็พังยังไม่ได้ซื้อมาติด
ที่มันพังก็เพราะผมนี้แหละ.. ทะเลาะกับพี่เชนครั้งก่อนเลยปาลงพื้น - -‘
ผมดื้อเอง.. ผมงอแงเองครับ
ผิดไปแล้วววววว TT
ผมทำได้แค่นอนร้องไห้ และพึมพำๆด่าตัวเองไป
เพราะฤทธิ์ไข้และเพราะยาที่ทานเข้าไปทำให้ผมผล็อยหลับไปในที่สุด
มารู้สึกตัวอีกทีก็เพราะมีผ้าเย็นๆลูบไล้ตรงซอกคอ
“อืออ.. หนาว”
ผมพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากมือเย็นๆ และผ้าเย็นที่พยายามจะเช็ดตัวผม
แต่เดี๋ยวก่อน.. ผมนอนคนเดียวไม่ใช่หรอ?
พอคิดได้ก็รีบลืมตาขึ้นมา... เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย
ถึงจะทำหน้าดุๆ.. แต่สายตาที่ห่วงใยแบบนี้มีแค่คนเดียวครับ
“พี่เชน.. กลับมาแล้วหรอ”
“ไม่ต้องมาเรียกเลย หายไปไหนก็ไม่บอก แล้วหนีมานอนป่วยที่นี้ได้ไงกัน”
ทำไมเสียงดุๆจากพี่เชนมันกลายเป็นเสียงที่ไพเราะขนาดนี้นะ?
“แบงค์คิดถึงพี่เชนนะ” ผมขยับตัวเข้ามาหาพี่เชน ก่อนจะขยับตัวมากอดเอวพี่เชนไว้
พี่เชนถอนหายใจออกมา ก่อนจะวางผ้าเย็นไว้บนโต๊ะข้างที่นอน
แล้วจับตัวผมนอนบนที่นอนดีๆ
“คนดื้อ.. ไม่อยากกอดเลย”
พี่เชนดุออกมา แต่ก็ยังเอื้อมมือมาลูบไล้ที่แก้มผมอย่างแผ่วเบา
“คนดื้อคนนี้รักพี่เชนนะครับ ไม่กอดจริงๆหรอ”
ผมพูดกลับไปพร้อมๆกับส่งสายตาอ้อนๆไปให้
ส่วนพี่เชนนะหรอ?
เจอสายตาอ้อนๆของผม บวกกับตาปรือๆเพราะฤทธิ์ไข้เข้าไป
ก็หน้าขึ้นสีเป็นสีแดงเลยละครับ
ผมบอกแล้ว.. แฟนผมหล่อและก็น่ารักด้วย
อีกอย่าง.. ผมอ่านตำราแฟนรักแฟนหลงมา ถ้าแฟนจะดุด่าให้ส่งสายตาและพร้อมอ้อยเข้าไป
เชื่อแบงค์เถอะครับ.. จากมือที่จะต่อยหน้าต้องยอมมากอดผมแน่นอน : )
“เห้ออ.. จริงๆเลยเรา ดื้ออะไรแบบนี้น่ะ ทำให้พี่เป็นห่วงมากรู้ตัวไหม”
พี่เชนบ่นต่ออีกนิดหน่อย ก่อนจะขยับตัวลงมานอนข้างๆผม แล้วก็ดึงผมเข้าไปกอด
“ก็ห้องนั้นไม่มีพี่เชน .. แบงค์นอนไม่หลับ”
ผมรีบซุกเข้าไปหาอกอุ่นๆที่คุ้นเคย ก่อนจะพูดอ้อนพี่เชนต่อ
“ที่นี้ก็ไม่มีพี่นะ ทำไมถึงมาล่ะ”
“ที่นี้มีกลิ่นพี่เชนนะ.. แบงค์ได้กลิ่นพี่เชนแล้วแบงค์อุ่นใจ”
“เห้อออ..พูดขนาดนี้พี่จะโกรธได้ไงละ?”
พี่เชนก้มลงมาหอมหน้าผากผมเบาๆ ก่อนจะกอดผมเข้าไปแนบอกกว่าเดิม
“คราวหน้าไม่เอาแบบนี้นะครับไปไหนต้องบอกกันก่อน... ย้ายออกจากห้องนี้ดีไหมนะ?
อยู่ด้วยกันห้องเดียวไปเลยจะได้ไม่ต้องหนีมาแบบนี้อีก?”
“จริงๆนะ จะอยู่กับแบงค์ตลอดไปใช่ไหม?”
นี้มันเหนือคาดหมายครับ พี่เชน..จะย้ายไปอยู่กับผมแบบถาวรแล้ว
เมื่อก่อนทะเลาะกันทีไรพี่เชนก็หนีกลับมาห้องนี้ตลอด
คราวนี้ละ..ถ้างอนกัน ทะเลาะกันก็จะได้ไม่หนีกันไปไหนอีก
“แบงค์ละอยากอยู่กับพี่ไหม? ถ้าพี่ย้ายไปอยู่กับแบงค์จริงๆ พี่จะขายห้องนี้ และไปต่อเติมห้องแบงค์
ถ้าแบงค์ไล่พี่ออกจากห้องพี่ก็ไม่มีที่ไปแล้วนะ”
ผมรีบลุกขึ้นมานั่งคร่อมตัวพี่เชนไว้ทันที.. คนดีใจขนาดนี้จะไล่ได้ไงกันละ
พูดไม่คิดเลยนะแฟนใครวะเนี้ยย!!
“รักจนไม่รู้จะรักยังไงแล้ว.. ไม่ไล่หรอกนะ อยู่ด้วยกันนะ”
“ดื้อแบบนี้จะอยู่ด้วยดีไหมนะ?” พี่เชนขยับตัวไปนั่งพิงหัวเตียงไว้ ก่อนจะดึงตัวผมให้ไปนั่งอยู่กลางลำตัวของพี่เชน
“ไม่ได้. ดื้อแค่ไหนพี่เชนก็ต้องรัก..ห้ามนอกใจ ห้ามพูดว่าจะไม่รักด้วย”
“อย่าขย่มแบบนั้นดิ.. รู้แล้วครับ ดื้อแค่ไหนก็จะรัก โอเคไหม?”
พี่เชนโน้มหน้าลงมาหอมแก้มผม ก่อนจะกระซิบเบาๆที่ผมได้ยินแล้วก็อดที่จะหน้าร้อนผ่าวไม่ได้
“แสดงความรักให้พี่ดูหน่อยได้ไหมครับ?”
ถ้าแค่การกระซิบบอกธรรมดาผมคงไม่รู้สึกร้อนแบบนี้หรอกครับ.. แต่ไอ้ที่ดุนดันผมอยู่ตอนนี้เนี้ยสิ
ที่มันชวนให้ผมร้อนไปทั้งตัว...
“แบงค์ป่วยนะ” ผมตอบกลับไปเสียงอ่อนๆ
“คนดื้อๆป่วยไม่ได้หรอก.. เดี๋ยวพี่ขอตรวจร่างกายหน่อยละกันนะ .. ทุกซอกทุกมุมเลย”
ไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไรพี่เชนกลับไป.. ร่างกายของผมมันก็โอนอ่อนไปกับสิ่งที่พี่เชนหยิบยื่นให้
ก็อย่างที่บอก.. ผมกับพี่เชนเข้ากันได้ดี : )
ตำราแฟนรักแฟนหลง ฉบับแบงค์ .. ใครสนใจสอบถามได้นะครับ’
----------------------------------
ไม่ได้อัพนิยายนานมาก TT
ขอบคุณมากนะคะสำหรับการติดตามกันมาตลอด ตอนนี้เรามีปัญหาสุขภาพนิดหน่อย
อาจจะหายๆไปบ้าง แต่เราสัญญานะว่าเราจะรีบกลับมาอัพนิยายเหมือนเดิม
รักมากนะครับ / มายเนมอีส.
-
อ่านจบแล้วว คู่ยิม-อุ่น ถ้าเราเป็นอุ่นนี่อย่าหวังเลย
เป็นคนใจแคบมากกกก เรื่องอื่นยอมได้แต่นอกใจรับไม่
ได้จริงๆอ่ะ มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สองอ่ะ ถ้าเป็นเรา
อาจจะให้อภัยนะถ้าครั้งแรก แต่คือก็จะโกรธแบบสุดๆอ่ะ
ให้มันง้อให้เข็ด