-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
-
"เพื่อน ความรัก ความผูกพันธ์ คำสัญญา คำสาบาน ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีคำว่าตลอดไป มีแต่คำว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหน? จากรูมเมทที่แปรเปลี่ยนมาเป็นความรัก ไม่มีอะไรแน่นอน อะไรก็เกิดขึ้นได้...ปาปริก้าเค้าบอกไว้...ขอฝากนิยายรักหลายเส้าเคล้าดราม่าเรื่องนี้ไว้ด้วยนะครับ Roommate&Soulmate(รูมเมทครับ....รักแรกเริ่ม) ขอบคุณมากๆคร๊าบบบ!!"
ตอนที่1:เฟรชชี่ปีหนึ่ง+My Roommate
"แม่ครับ เอิร์ตสอบติดที่นี่นะครับ วันจันทร์นี้เค้าให้ไปรายงานตัวแล้ว" เราตะโกนบอกแม่ด้วยความดีใจหลังจากที่เพื่อนโทรมาบอกว่าเราได้โควต้าที่สถาบันฯแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ
"อื้มๆดีแล้วหล่ะลูก แล้วมีเพื่อนไปเรียนด้วยกันมั๊ยเนี่ย" แม่ถามเรา
"ก็มีครับแม่ 5คน รวมเอิร์ตด้วย ไอ่แมคกับส้มก็ติดนะ" เราบอกแม่(ไอ่แมคกับส้มคือเพื่อนที่อยู่ใกล้บ้านเรา คุ้นเคยกันมาตั้งแต่เด็กๆ)
"แล้วจะไปอยู่กันยังไง อยู่หอกับเพื่อนๆหรือป่าว" แม่ถามเราอีก
"น่าจะเป็นอย่างนั้นอ่ะครับแม่ แต่ขออยู่หอข้างนอกนะ เอิร์ตไม่อยากอยู่หอใน" เราบอกแม่
......ด้วยความที่รุ่นพี่บอกมาว่า หอในอยู่ห้องละหลายคน แถมห้องน้ำรวมด้วย โทรทัศน์ก็ไม่มีให้ดู เราก็เลยไม่อยากอยู่หอใน
...จนวันที่มารายงานตัว แม่ก็มาด้วย หลังจากรายงานตัวเสร็จ ก็บอกแม่ว่าจะไปเดินหาหอกับเพื่อนๆ ถ้าได้จะได้จ่ายมัดจำไปเลย แล้วอยู่ๆก็มีรุ่นพี่กลุ่มนึงมาถามว่าอยู่หอในมั๊ย ข้างในนั้นมีกิจกรรมดีๆเยอะแยะเลย ปลอดภัยด้วย เรากับเพื่อนๆก็เก้อๆกังๆ ไม่อยากอยู่ พวกพี่พวกนั้นก็เลยไปเข้าหาบรรดาแม่ๆของพวกเราจนสุดท้ายมีคำสั่งให้ลงชื่อจอง"หอใน"ไป เราก็ต้องจำยอม แล้วกลับมาปรึกษากันว่า เดี๋ยวอยู่เทอมเดียวค่อยออก ออกมาหาหอนอกอยู่กัน
.....จนมาถึงก่อนวันเปิดเทอมพวกเรามาที่มหาลัยกันก่อนล่วงหน้า เพราะเค้ามีกิจกรรมรับน้องใหม่กัน วันนั้นเราจะได้รู้ว่าจะได้อยู่ห้องไหน อยู่กับใคร เราก็ลุ้นว่า ขอให้มีเพื่อนที่มาด้วยกันมาอยู่กับเราซักคนนึง เพราะเราแอบกลัวงัย จะต้องไปอยู่กับใครก็ไม่รู้ สุดท้าย เราได้หอในโซนใหม่เป็นตึกใหม่ มีห้องน้ำในตัว ห้องแอร์ อยู่ห้องละ2คน และรูมเมทของเราก็ไม่ใช่เพื่อนที่มาด้วยกันซักคน ต่างคนต่างกระจัดกระจายกันไปอยู่กับเพื่อนใหม่ วันนั้นเราก็เอากระเป๋าเสื้อผ้า ของใช้ติดตัวเดินเข้าหอไปโดยที่ยังไม่รู้ว่า "รูมเมท" ของเราคือใคร คืนนี้ก็คงต้องนอนคนเดียว แต่ก็ดีเหมือนกัน ได้เข้าห้องก่อน จะได้เลือกเตียงก่อน อิอิ เข้ามาในห้อง มีเตียงให้2เตียง คือเตียงด้านในที่อยู่ใกล้ประตูทางออก กับเตียงด้านที่ติดกับระเบียงห้องพัก ทั้งสองเตียงถูกกันด้วยโต๊ะเขียนหนังสือที่จะอยู่ขวามือของเตียงใครเตียงมัน แน่นอนเราเลือกเตียงที่ติดกับระเบียง เพราะไม่ชอบนอนใกล้ประตู คืนนี้ก็นอนคนเดียวไปก่อน พรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำกิจกรรมรับน้องอีก คงจะสนุกน่าดู
......ตอนเช้า รุ่นพี่นัดแต่เช้าให้มารวมกันหน้าหอ ตึกใครตึกมัน แล้วก็พาพวกเราเดินมารวมกันที่ลานกว้างๆ แล้วรุ่นพี่ก็บอกให้ทุกคนไปนั่งจับคู่กับรูมเมทของตัวเอง ห้องในอยู่4ก็นั่ง4 ใครอยู่2ก็นังจับคู่กัน แต่เรายังไม่รู้เลยว่ารูมเมทคือใคร? หน้าตายังไง? ก็เลยนั่งแยกคนเดียว ซักพักก็มีรุ่นพี่มาถามว่าทำไมเรานั่งคนเดียว เลยบอกเค้าไปว่า รูมเมทยังไม่มา ไม่รู้ว่าคือใครคนไหน รุ่นพี่เลยพาเราไปนั่งกับเพื่อนกลุ่มนึงที่นั่งกันอยู่แค่3คน พอเราเข้าไปนั่งก็ยิ้มให้ทุกๆคน เพื่อแสดงความเป็นมิตร มีเพื่อน2คนยิ้มกลับ แต่มีอยู่คนหนึ่งที่แสดงความเป็นมิตรกลับมาด้วยสีหน้าที่เฉยชา ชักจะแปลกๆซ๊ะแล้วสินะ กับชีวิตน้องใหม่ในรั้วมหาวิทยาลัย ที่กำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี่วัน!!
...หลังจากที่เราส่งยิ้มทักทายกันไปมา ก็เป็นเราก่อนที่เอ่ยปากแนะนำตัว
"เราชื่อเอิร์ตนะเรียนเกษตร"
"เราคิม วิดวะ"
"เราบอล วิดยา"
....แต่มีคนหนึ่งนั่งนิ่ง!! เราเลยหันไปถาม
"แล้วนายอ่ะ ชื่อรัย"
นายนั่นเหลือกตาขึ้นมามอง แล้วก็บอกว่า "ปิกนิก วิดยา"
"ปิกนิกหรอ? ชื่อเหมือนผู้หญิงเลย ฮ่าๆ" เราพูดแล้วเพื่อนอีกสองคนก็หัวเราะ ฮ่าๆ
"เหมือนผู้หญิงตรงไหนว๊ะ เรียกนิกเฉยๆก็ได้"..นายนั่นตะคอกเสียงดัง พวกเราเลยหยุดขำกัน!!
แล้วพี่เค้าก็ให้พวกเรานั่งต่อแถวกัน เริ่มกิจกรรมแรก "First Kiss" โดยที่รุ่นพี่ให้เรานั่งต่อแถวกันแล้วก็ส่งลูกอมฮาร์ทบีท ที่แกะเปลือกออกแล้วให้เพื่อนที่อยู่หน้าสุด ส่งต่อกันด้วยปากมาข้างหลัง จนถึงคนสุดท้าย ทีนี้ เราอ่ะนั่งคนสุดท้าย มีนายนิกนั่งอยู่ข้างหน้า พอรุ่นพี่อธิบายวิธีการเล่นจบ ก็ได้ยินเสียงนายนิกบ่นว่า "เกมส์เชี่ยไร ปัญญาอ่อนชิบ" แล้วเกมส์ก็เริ่มขึ้น เสียงกลอง เสียงเพลง เสียงเชียร์จากรุ่นพี่ก็ดังไปหมด จนลูกอมมาถึงนายนิก นายนิกหันมาหาเรา ที่ปากไม่เห็นมีลูกอมเลย!!
"ลูกอมไปไหนอ่ะ?" เราถามนายนิก นายนั่นหยิบลูกอมออกมาจากปากแล้วคาบไว้!!
"เฮ้ย!! นายอมลูกอมไปทำไมอ่ะ แล้วใครจะกล้ารับต่ออ่ะเนี่ย" เราพูด เพราะตกใจ!! แล้วก็ต้องเป็นคนรับลูกอมจากปากนายนิก แต่นายนั่น ทำหน้าตากรุ่มกริ่ม กวนๆ หยิบลูกอมออกจากปาก แล้วพูดว่า
"จะรับหรือไม่รับ อยากให้แถวเราแพ้หรือไง?"
"อ่า!! รับก็ได้ มาดิ!!" เราต้องจำยอมเพราะไม่อยากแพ้ นายนิกเขยิบเข้ามาใกล้เรา เอาสองมือมาประคองหน้าเราไว้ เราหลับตา เพราะตื่นเต้น และไม่เคยเล่นอะไรแบบนี้ ลมหายใจอุ่นๆเริ่มร้อนผ่าวๆอยู่ตรงหน้าเรา แล้วเราก็รู้สึกว่า ลูกอมมาชนกับริมฝีปากเรา เราเลยอ้าปากออกงับลูกอม แต่ว่านายนิก กลับเอาลิ้นของเค้าดันลูกอมเข้ามาในปากเรา!! ริมฝีปากชนกัน ความรู้สึกแปลกใหม่มันเกิดขึ้น นายนั่นอาจจะไม่รู้สึกอะไร เพราะคิดสนุกแบบผู้ชาย(มั้ง) ....แต่เรา ตัวชา ร้อนผ่าวๆทั่วใบหน้า หัวใจเต้นจนรู้ว่าแรงมาก เลือดสูบฉีดไปทั่วตัวเลย!!
"พี่ครับ แถวนี้เรียบร้อยแล้วครับ" เสียงนายนิกตะโกนบอกรุ่นพี่ แล้วรุ่นพี่ก็มา ขอดูลูกอมที่เหลือจากเรา เราไม่มีให้ เพราะตกใจจนกลืนลูกอมลงท้องไปแล้ว รุ่นพี่เลยปรับให้แถวเราแพ้ เลยต้องโดนทำโทษ!!
"กลืนไปทำไมว๊ะ ใครสั่งให้กลืน แมร่งแพ้จนได้" นายนิกหันมาตะคอกใส่เรา
"เอ้า!! ก็คนมันตกใจนี่ กลืนลงไปตอนไหนก็ไม่รู้" เราพูด
"โธ่!!โดนจูบแค่นี้ทำเป็นไม่เคย ไอ่เด็กน้อย" นายนิกว่าเรา
"ว่าแต่เค้า แล้วนายเคยหรอ?" เราถามกลับ.....นายนั่นนิ่งไป!! แล้วพูดว่า..
"ไม่เคยเหมือนกันหว่ะ....นี่ครั้งแรก จูบแรกของเราเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ ขออีกทีได้ป๊ะ" นายนิกกอดคอเรา ดึงเข้าไปแกล้งจะจูบอีก แล้วก็หัวเราะ
......กลุ่มเราโดนทำโทษ ด้วยการเต้นไก่ย่าง แล้วก็ไปทำกิจกรรมอื่นๆต่อ จนเย็น พี่ๆก็ปล่อยให้เรากลับห้องใครห้องมัน เราสี่คนสนิทกันมากขึ้น นายคิม นายบอล นายนิกและเอิร์ต รู้แต่ว่า คิมกับบอลอยู่ด้วยกัน แต่นายนิกนั่นเราไม่รู้ว่าเค้าอยู่กับใคร แล้วเราก็ไม่รู้ด้วยว่า"รูมเมท"เราคือใคร?
....เรากลับขึ้นไปจัดของ ปูที่นอนเตรียมไว้ เพราะนัดเพื่อนๆที่มาจากโรงเรียนเก่าด้วยกันไปกินข้าว เพื่อนๆจากโรงเรียนเก่าเรามี4คนรวมเราเป็น5คน ผู้ชายอีก2คนชื่อแมคกับมอส ส่วนผู้หญิงชื่อแพรวกับส้ม มีแมคกับส้มที่เรียนคณะเดียวกันกับเรา ส่วนมอสเรียนวิศวะ และแพรวเรียนสถาปัตฯ
...ที่โรงอาหาร เรา5คนเจอกับนายนิกอีกครั้งหนึ่ง เค้ามากับกลุ่มเพื่อนเค้า นายนั่นหันมาเจอเราแล้ว ก็มากอดคอพาเราเดินไปที่โต๊ะของเค้า แล้วก็แนะนำกับเพื่อนๆเค้าว่า
"เฮ้ย!!ทุกคน นี่เอิร์ต จูบแรกของกรูเอง ฮ่าๆ" นายนิกพูดกับเพื่อนๆแล้วก็หัวเราะ คนอื่นๆก็หัวเราะด้วย โดยเฉพาะพวกผู้หญิงที่ งงๆว่า ทำไมต้องจูบแรก พอมีคนถาม เพื่อนผู้ชายในกลุ่มนั้นก็เลยอธิบายเรื่องเกมส์รับน้องหอให้ฟัง ก็เลยได้หัวเราะกันอีก เราก็พลอยหัวเราะไปกับเค้าด้วย ฮ่าๆ
"เออ!! นายอยู่หอไหนเนี่ย" นายนิกหันมาถามเรา
"ตึก2 ชั้น3" เราตอบ แล้วถามกลับ
"แล้วนายอ่ะ อยู่หอไหน"
นายนิกส่ายหน้า "ยังไม่รู้เลย เนี่ยกินข้าวเสร็จแล้ว รุ่นพี่จะพาไป อยู่หอไหนก็ได้หว่ะ แต่ขออย่าให้อยู่ห้องเดียวกะพวกตุ๊ดเลย กรูขอบาย"
ได้ยินนายนิกพูดแบบนี้ เราก็มีสะดุ้งเล็กน้อย!!!!!
.....หลังจากทำความรู้จักเพื่อนๆของนายนิกเรียบร้อยแล้ว เราก็ขอตัวออกมาทานข้าว " อยู่หอไหนก็ได้หว่ะ แต่ขออย่าให้อยู่ห้องเดียวกะพวกตุ๊ดเลย กรูขอบาย" คำพูดของนายนิกยังก้องอยู่ในหูเราตลอดเวลา ในใจนึงก็แอบๆคิดว่า ถ้ารูมเมทที่เรากำลังรออยู่ คือนายนิกนี่เราจะทำยังไง? แต่เราก็ไม่ได้เป็นจนถึงกับแสดงออกมากมายอะไร ถ้าต้องอยู่ด้วยกันคงไม่มีปัญหาอะไรมั้ง แต่อีกใจนึงก็คิดว่าอย่ามาเป็นรูมเมทกันเลยดีกว่า ขอให้คนนั้นเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่นายนิกนี่ เฮ้อ!!!!! คิดไปเองอีกแล้วเรา..
.....พอกินข้าวเสร็จเรากับเพื่อนๆก็แยกย้ายกันกลับห้อง มาถึงห้องเราก็อาบน้ำ กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ!!
"ก๊อกๆ" เสียงเคาะประตูห้อง เราก็เดินไปส่องตาแมวดู ปรากฏว่าเป็นรุ่นพี่ รูมเมทของเราคงมาแล้วแน่นอน เย้!! เราก็เปิดประตูไป ปรากฏว่า เจอนายนิกนั่นยืนสะพายกระเป๋า ถือของพะรุงพะรังอยู่กับรุ่นพี่
"น้องเอิร์ต คณะเกษตรใช่มั๊ยครับ" รุ่นพี่ถามเรา
"ใช่ครับ"
"พี่พารูมเมทมาส่ง ไม่รู้ว่าตอนทำกิจกรรมเมื่อกลางวัน ได้รู้จักกันไปหรือยัง งัยก็ทำความรู้จักกันเอาเองนะ" รุ่นพี่บอกกับเรา
"อ่อ....รู้จักกันแล้วครับ" นายนิกหันไปพูดกับรุ่นพี่ แล้วก็หันมายิ้มๆกับเรา
"ใช่ๆครับ รู้จักกันแล้ว" เราบอกกับรุ่นพี่
"โอเคๆ ถ้ารู้จักกันแล้วก็ดี อยู่ด้วยกันดีๆก็แล้วกัน ไปๆพาเพื่อนเข้าห้องได้แล้วพี่ไปหล่ะ"
เราสองคนขอบคุณรุ่นพี่แล้วก็พากันกลับเข้าห้อง นายนิกพอเข้ามาในห้องก็เอากระเป๋าไปวางบนเตียงฝั่งติดระเบียงที่เรานอน
"เราขอนอนเตียงนี้นะ"
"เฮ้ยได้งัยอ่ะ เรานอนก่อนแล้ว นายมาทีหลังก็นอนเตียงนี้ดิ" เราชี้ไปที่เตียงฝั่งประตู
"ไม่อ่ะ เราจะนอนเตียงนี้ ใครจะทำไม"
"ไม่ได้ เรานอนก่อนแล้ว ถ้านายไม่ไปนอนเตียงนั้นเราจะไปบอกรุ่นพี่"
"เชิญไปบอกเลย เราก็จะบอกรุ่นพี่เหมือนกันว่าเราจูบนาย" นายนิกขู่เรา
"เครๆ ตามสบายเลยนายจะนอนตรงนั้นก็เชิญ" เราเห็นว่าเถียงกันไปก็ไม่มีประโยชน์ ก็เลยยอมๆไป ในใจแค้นมาก นายนี่มาทีหลังแล้วยังเรื่องมากอีก เกเรอีกต่างหาก จะอยู่ด้วยกันรอดมั๊ยเนี่ย เฮ้อ!!!!
"ยอมซ๊ะตั้งแต่แรกก็หมดเรื่องและ" นายนิกพูดแล้วยิ้มแบบเยาะๆ น่าหมั่นไส้ชะมัด แล้วเราก็เข้าไปอาบน้ำ พอแต่งตัวเสร็จออกมา ปรากฏว่านายบ้านั่นนอนหลับไปแล้ว เราเลยถือโอกาส สำรวจนายนี่ซักหน่อย
..ผิวขาว คิ้วเข้ม ตาตี๋ ตามแบบฉบับของหนุ่มตี๋เชื้อสายไทย สูงประมาณ178 ถือว่าหุ่นดีที่เดียว แต่เรื่องสำคัญคือ เราอยากรู้ว่านายนี่จะ"นอนกรน"มั๊ย เพราะนั่นเป็นสิ่งที่เราไม่ชอบมากที่สุด ปรากฏว่าไม่กรนแฮะ สบายใจไปเรา!!!! เอ๊ะ!! แต่ว่า ที่นอนของเรา หมอนของเรา ผ้าห่มของเรา อยู่บนเตียงนั้น เตียงที่นายนั่นนอน!! จะทำงัยดี จะปลุก หรือว่ารอให้ตื่นเอง แล้วคืนนี้เราจะนอนยังไง แล้วเครื่องนอนนายนั่นอยู่ไหน เห็นมีมาแต่กระเป๋าเสื้อผ้ากับหอบหนังสือ!!
"นายๆ" เราเขย่าตัวนายนิก จะปลุกให้ตื่นไปอาบน้ำ แล้วเราจะได้เอาที่นอนเรามาที่เตียงของเรา
"นายนิกๆ ตื่นๆดิ"
"อือ!!!!" แต่ยังนิ่ง
"นายนี๊กกกกกกก"
"เฮ้ย!!คนนอน จะเรียกทำไมเนี่ย"
"นายก็ตื่นดิ ไปอาบน้ำ เราจะเอาที่นอนเราไปเตียงเราแล้ว เราจะนอนแล้ว"
"นายอาบน้ำเสร็จแล้วหรอ" นายนิกถามเรา
"อือ!! นายอ่ะตื่นไปอาบน้ำ เราจะเอาที่นอนของเราแล้ว"
"ไม่ตื่น ไม่อาบ ไปปิดไฟแล้วเดินมานี่!!" นายนิกบอกเรา
"ทำไมอ่ะ"
"บอกให้ไปปิดไฟก็ไปดิว๊ะ"
"เอ้า!! ทำไมต้องตะคอกกันด้วยเนี่ย"
"ก็บอกดีๆแล้วทำไมไม่ทำหล่ะ ไปดิ ปิดไฟ ไม่ปิดใช่มั๊ย ปิดเองก็ได้ว๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็เดินไปปิดไฟ พรึ่บบบ!!!!!
....เราคิดอะไรไม่ทัน นายนิกเดินมาที่เตียงแล้วก็ดึงตัวเรานอนลงข้างๆ
"เฮ้ย!! นิกนายจะทำไรเนี่ย"
"นอนเถอะน่า รังเกลียดเพื่อนหรอ"
"แล้วที่นอนของนายอ่ะ"
"เรายังไม่ได้ซื้อ คืนนี้ขอนอนของนายก่อนนะครับ" นายนิกพูดกับเราด้วยน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป
"แต่เตียงมันแคบ เราไปนอนเตียงเราก็ได้กลัวตกเตียงอ่ะ"
"เรากอดนายไว้ ไม่ให้ตกเตียงหรอก" นายนิกพูดแล้วก็หันตัวมากอดเราไว้ ด้วยตัวที่สูงกว่าเรา ทำให้เราเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของนายนั่นได้อย่างสบายๆ เรานิ่งๆ พูดอะไรไม่ออก แอร์ที่เปิดไว้เย็นๆ แต่ทำไมเรารู้สึกร้อนผ่าวๆไปทั้งตัว
"เราพูดดีๆกับนาย นายก็ไม่ค่อยจะฟัง ต้องให้ขึ้นเสียง หลับได้แล้วนะ พรุ่งนี้ไปเรียนวันแรกเดี๋ยวตื่นสาย" นายนิกพูดกับเรา ทั้งๆที่ยังกอดเราอยู่
"ได้ยินมั๊ยเนี่ยที่พูดอ่ะ"
"อือ!!" เราพูดตอบได้แค่นั้นจริงๆ คืนนี้จะนอนหลับมั๊ย ยังไม่รู้เลย!!
-
สุโค่ยยยง่าาา ~ ปักหมุดรอชมตอนต่อไป ขยันๆ อัพ น้าาา ~
เนื้อหาน่าติดตาม ภาษาในการบรรยายเข้าใจง่าย สู้ๆ
-
น่าสนุกมาตามจร้าา
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :mc4: :mc4: :mc4:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
อ้าว ไหนนิกบอกไม่เอาตุ๊ด แล้วทำไมไปกอดเค้าซะล่ะ :hao6:
-
แวะมาอ่านมาชมเรื่องใหม่
-
ตอนที่2: วันแรกก็ตื่นสาย+เพื่อนใหม่!!
......ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน ไม่รู้ว่านายนั่นจะกอดเรานานมั๊ย เมื่อคืนนี้!!
"เอิร์ตๆ"
"อือ!!"
"เฮ้ย!!!! ตื่นดิว๊ะ สายแล้วเนี่ย" นายนิกดึกผ้าห่มออกจากตัวเรา
พอได้ยินคำว่าสาย เท่านั้นหล่ะ เด้งตัวอัตโนมัติ อาบน้ำ รีบออกมาใส่เสื้อผ้า แต่เอ๊ะ!! เสื้อเราที่แขวนไว้ หายไปไหน
"หาอะไร เสื้อหรอ? อยู่นี่ ยืมใส่ก่อน ของเรายังไม่ได้รีดเลยไม่ทันแล้ว"
"แล้วใส่ได้หรอ?" เราถามแล้วก็หยิบเสื้อตัวใหม่ออกมาใส่
"เออ!! ใส่ได้ แต่มันยัดเข้าไปทับในไม่ได้ แมร่งตัวสั้น"
(คิดในใจ)...อ่าวกรูผิดใช่มั๊ยเนี่ย ที่ตัวสั้นกว่ามรึง!!! ฮ่าๆ
พอเราแต่งตัวเสร็จก็หันไปหามัน เห็นแล้วกลั้นหัวเราะไม่ไหว ฮ่าๆๆๆ
"ขำรัยว๊ะ ก็บอกแล้วว่าตัวมันสั้น"
"ป่าวๆ ก็ดูแปลกๆนิดนึง เสื้อมันฟิตไปป่าวว๊ะ" เราถามนายนิก
"ก็ฟิตอยู่ แต่ก็ใส่ได้ แก้ปัญหาไปก่อน ป่ะๆ สายแล้วหล่ะ"
แล้วเราสองคนก็รีบออกจากหอ ไปคณะใครคณะมัน พอไปถึงตึกคณะเรา อืม!!!!! ห้องไหนหล่ะเนี่ย หยิบตารางเรียนขึ้นมาดู
แล้วก็เดินตามหาห้องเรียน จนเจอ!!!! แต่ไม่กล้าเปิดประตูเข้าไป เพราะสายไปตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว เค้าคงเริ่มเรียนกันแล้วหล่ะ ก็เลยนั่งอยู่ที่โต๊ะหน้าห้องนั่นแหล่ะ วันแรกก็สาย แถมไม่เข้าเรียนอีก เราเนี่ยไม่ไหวเล๊ยยย!!
"นายๆเรียนห้องนี้หรอ?" เอ๊ะ!!เสียงใคร เราหันไปมอง ก็เจอผู้ชายคนนึงมาถามเรา
"อ่าใช่ๆ แต่เรามาสายเลยไม่กล้าเข้าห้อง"
"อ่อๆครับ นายเรียนสาขา....ใช่ป๊ะ" คนมาใหม่ถามเรา
"อื้มๆใช่ๆ แล้วนายหล่ะ"
"เหมือนกันครับ เราชื่อเอ็ม นายอ่ะชื่อไร?"
"เราเอิร์ตครับ"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"
"เช่นกันครับ" เราตอบแล้วก็ส่งยิ้มให้กับเพื่อนใหม่คนนี้ เราสองคนนั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนรู้ว่านายเอ็มนี่เป็นนักศึกษาโควต้านักกีฬา(บาสเกตบอล) ไม่สงสัยเลยว่าทำไมตัวสูงขนาดนั้น หน้าอย่างนายเอ็มนี่พิมพ์นิยมแบบสาวๆ เก้งกวางตามกรี๊ดเลยนะเนี่ย(เราเองก็หวั่นๆใจเหมือนกัน ฮ่าๆ) ไม่ขาว ไม่ตี๋ หน้าแบบไทยๆ ผิวสีน้ำตาลแต่ไม่ถึงกับคล้ำ คิ้วเข้มกับดวงตาสะกดใจคู่นั้น จมูกเป็นสัน โอ๊ยยย!! ทำไมปั้นมาเป๊ะอย่างนี้นะ สวรรค์!!!!! ที่สำคัญนายเอ็ม อยู่หอในตึกเดียวกะเราแต่คนละชั้นกัน!!
"เออ เอิร์ตนายมีเพื่อนๆมาเรียนที่นี่ด้วยป่าวครับ"
"มีๆ เรียนสาขาเดียวกันนี่แหล่ะอีก2คน เดี๋ยวเรียนเสร็จออกมาก็เจอ แล้วนายอ่ะ"
"ไม่มีเลย เรามาคนเดียว"
"งั้นนายมาอยู่กับพวกเราก็ได้นะ"
"ได้ๆ ขอบคุณครับ"
เพ้อ//รูปหล่อ พูดเพราะ เล่นกีฬาเก่ง.....นี่มันเทวดาชัดๆ ฮ่าๆ
เราสองคนนั่งคุยกันไปซักพัก อาจารย์ก็ปล่อยเพื่อนๆออกมาพักเบรก เข้าห้องน้ำ พักผ่อนแป๊บนึง เราก็สอดส่ายสายตาหาส้มกับไอ่แมค
"เอิร์ตๆ ทำไมไม่เข้าเรียนว๊ะ" ไอ้แมคตะโกนถามมาตั้งแต่ไกล
"ไอ้แมค กรูตื่นสายอ่ะ เลยมาไม่มัน แล้วส้มอ่ะ"
"สงสัยไปเข้าห้องน้ำมั้ง นางนั่นอ่ะเข้าไปก็จ้อไม่หยุด เห็นได้เพื่อนใหม่ไปหลายคนเลย"
"รัยๆนินทารัยกัน เข้าเรียกว่าคนมีมนุษยสัมพันธ์โว๊ย!!!"
ฮ่าๆ พวกเราพากันหัวเราะ
"เออ!! นี่ๆ เอ็ม เพื่อนใหม่ของเรา มาสายเหมือนกัน" เราแนะนำเอ็มให้ส้มกับแมครู้จัก
"แล้วนี้ก็ส้มกับแมค เพื่อนเอิร์ตเองหล่ะเอ็ม"
"ไอ่แมค มรึงชอบเล่นบาส คงคุยกับเอ็มถูกคออ่ะ เพราะนี่เค้าเป็นโควต้านักกีฬานะเว๊ย"
"โห!!จริงอ่ะ เจ๋งไปเลย ป่ะๆ เข้าห้องเรียนๆ เดี๋ยวไปคุนกันต่อข้างใน"
//ไอ้แมคพูดแล้วกอดคอพาเอ็มเข้าไปข้างใน สองคนนั้นคุยกันสนิทเร็วมาก อาจเพราะนิสัยผู้ชายที่ไม่ต้องอะไรมาก แค่คุยกันถูกคอก็ไปได้เรื่อยๆ ส่วนเรากับส้มก็จ้อไม่หยุดกับกลุ่มเพื่อนสาวข้างๆ มีผู้ชายมาแจมบ้างนิดหน่อย สนุกสนานกันไปสำหรับการเจอกันครั้งแรก ของเพื่อนๆที่เราต้องอยู่ ต้องเจอ ต้องเรียนด้วยกันไปอีก4ปี พอหมดเวลาเรียน เรา ส้ม แมคและเอ็ม ก็ออกไปหาข้าวกินกัน รอเรียนช่วงบ่ายต่อไป////
...ในช่วงบ่าย อาจารย์พาเรามายังสถานที่หนึ่ง ที่เรียกว่าแปลงเกษตร มันกว้างไกลสุดลูกหูลูกตาเลยหล่ะ อาจารย์บอกว่าให้เดินเข้าประจำแปลง จะมีป้ายรหัสนักศึกษาของแต่ละคนปักเอาไว้ ให้เดินไปอยู่ที่แปลงของตัวเอง เราก็เดินหาไปจนเจอ แปลงข้างซ้ายเราเป็นไอ้แมค เพราะรหัสติดกัน ส่วนข้างขวา ใครหล่ะเนี่ย!!!! ยังๆ ยังไม่มา
"อ้าวเอิร์ต นายแปลงนี้หรอ?"
เราหันไปก็เจอเอ็มยืนถามเราอยู่
"อ่าๆใช่ๆ แล้วแปลงเอ็มหล่ะ"
"ก็นี่งัยข้างๆนายนี่แหล่ะครับ" นายเอ็มพูดแล้วก็ยิ้มนิดๆ
"อ้าว!! งั้นก็แสดงว่ารหัสเราติดกันน่ะสิ บังเอิญจริงๆเลย ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"ใช่ๆบังเอิญจริงครับ" นายเอ็มพูด
เพ้อ////คนอะไร พูดเพราะ บุคลิกก็ดี ไม่ห่ามเหมือนไอ้รูมเมทเราเลยซักนิด เฮ้อ!!!! เออ!!! แล้วนี่!!นายนั่นจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้
.......พอทุกคนประจำแปลงเสร็จ ก็มีพี่ๆที่คอยดูแลแปลงเกษตรมาเดินแจก"จอบ"ให้พวกเราฮะ อาจารย์บอกว่า ให้พวกเราทำการขึ้นแปลง สำหรับปลูกข้าวโพด ซึ่งอาจารย์ได้สอนทฤษฏีและวิธีการขึ้นแปลงให้พวกเราจากในห้องเรียนมาแล้ว ทีนี้ให้พวกเราทำการปฏิบัติ อีก2วันแปลงของทุกคนต้องเป็นรูปเป็นร่างพร้อมที่จะหยอดเมล็ดพันธุ์!! อาจารย์สั่งงานเสร็จก็ปล่อยให้พวกเราทำแปลงต่อไป จนกว่าจะหมดเวลาเรียนก็ค่อยแยกย้ายกันกลับ!!
"เฮ้ย!!!! เอิร์ตเดี๋ยวมาช่วยกันขึ้นแปลงของเราก่อนมั๊ย จะได้เสร็จเร็วๆ แล้วจะได้ไปช่วยกันทำของเอิร์ตต่อเลย ดีกว่าต่างคนต่างทำนะ " ไอ้แมคเสนอขึ้นมา
"อืม!! เราว่าก็ดีเหมือนกันนะครับ ไปช่วยกันทำแปลงแมคก่อน เสร็จแล้วก็มาทำของเอิร์ตแล้วก็ของเอ็ม จะได้เสร็จเร็วๆ" เอ็มพูดเห็นด้วย
"อืมๆ ก็ดีเหมือนกัน"
....แล้วเราก็ไปช่วยกันทำแปลงของไอ้แมค ดินแข็งมากๆ แดดก็ค่อนข้างแรงเพราะเพิ่งจะบ่ายสามกว่าๆ แต่ดีนะที่อาจารย์ให้รถไถคันใหญ่มาช่วยไถดินให้บ้าง พวกเราเลยทำเพียงแค่ย่อยดิน แล้วก็คุ้ยๆดินมาถมกันเป็นรูปแปลงสำหรับปลูกข้าวโพด ให้ได้ความกว้าง ความยาว ความสูงของแปลงตามที่อาจารย์กำหนดไว้
"เหนื่อยโคตรๆ ทำไมต้องมาขุดอะไรแบบนี้ด้วยว๊ะเนี่ย" เสียงไอ้แมคบ่น แล้วมันก็ยืนปาดเหงื่อ
"อ่าว!! ก็มรึงเลือกเรียนเกษตร มันก็ต้องมีขุดดินเป็นธรรมดา มรึงจะบ่นทำไมเนี่ย" เราพูดขึ้น
"แล้วไอ้เอ็มหายหัวไปไหนว๊ะเนี่ย แมร่งแอบอู้!!"
"ไม่รู้ดิ คงไปเข้าห้องน้ำมั้ง"
"มาแล้วๆ อ่าเอิร์ตน้ำครับ อ่ะนี้แมคของนาย"//นายเอ็มเดินมาพร้อมกับยื่นน้ำเปล่าเย็นๆชื่นใจมาให้เรากับไอ้แมค
"ขอบใจนะเอ็ม"
"สวรรค์เลยมรึง ไปซื้อที่ไหนมาเนี่ย" ไอ้แมคถามเอ็ม
"นู่นตรงนั้นงัย ศาลาตรงนั้นมีรถมาขาย น้ำอัดลมก็มีนะ ไอติม ลูกชิ้นทอดก็มี" เอ็มพูด
"อ่าว!! ไอ้แมคหายหัวไปไหนแล้วเนี่ย สงสัยไปหาร้านขนมนั้นแน่ๆเลย เฮ้อ!!!" เราพูด เพราะหันมาอีกที ตรงที่ไอ้แมคก็เหลือแต่จอบว่างอยู่ ฮ่าๆ เรากับเอ็มเลยช่วยกันขุดแปลงต่อไป
..เพ้อ//// ทะมัดทะแมง แข็งแรง ดูดีสุดๆ ผู้ชายอะไร ขนาดขุดแปลง ยกจอบยังหล่ออ่ะ ฮ่าๆ เราแอบมองเอ็มแล้วคิดในใจ ฮ่าๆ
"อ่ะๆ มากินไอติมกันก่อน เร็วๆเดี๋ยวละลาย" ที่แท้ ไอ้แมคก็หายหัวไปซื้อไอติมมานี่เอง
"อ่ะเอิร์ต ของนายรสถั่วดำ ฮ่าๆ" ไอ้แมคยื่นไอติมมาให้เรา
"เฮ้ย!!!! แหมๆ ไม่เอา ไม่ชอบกินรสนี้ มีรสไรอีกอ่ะ" เราถามเพราะไม่ชอบกินไอติมถั่วดำจริงๆ
"เรื่องมากหว่ะ อ่ะไปเลือกเอง เอ็มเลือกเลยนะในถุงนี้"
"เอ็มเอาถั่วดำก็ได้ครับ"
"อ่ะ" เรามองหน้าเอ็ม แล้วก็ยื่นไอติมรสถั่วดำให้ เอ็มยิ้มนิดๆที่มุมปาก
....เราขุดแปลงกันต่อ ขุดบ้าง พักคุยกันบ้าง ก็หมดเวลาเรียน เอาจอบไปทำความสะอาดแล้วเก็บส่งคืนเจ้าหน้าที่ แล้วก็พากันเดินกลับหอกันสี่คน ส้ม แมค เอิร์ต เอ็ม
"เอ็มนายอยู่ตึกเดียวกับเอิร์ตใช่ป๊ะ" ส้มถามเอ็ม
"ใช่ๆครับ"
"งั้นฝากเอิร์ตด้วยละกันนะ"
"ได้เลยครับ ฮ่าๆเดี๋ยวจะส่งให้ถึงหน้าห้องเลย" เอ็มหันมามองเราแล้วก็หัวเราะ
....เอ็มมาส่งเราที่หน้าห้อง พอเข้าไปในห้อง ไฟปิดแฮะ แล้วนายนิกบ้านั่น ไปไหนนะ ยังไม่กลับมาอีก เบอร์โทรก็ไม่ได้ถามกันไว้ เราก็เลยจัดการอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ....
"ก๊อกๆๆ" เสียงใครเคาะประตูนะ?
"ก๊อกๆๆๆๆๆๆ" ทีนี่รัวมาเป็นชุด
เราก็เลยไปเปิดประตู!!
"หูหนวกรึงัย เคาะจนมือหงิกแล้วเนี่ย" นายนิกบ่น พร้อมกับหอบของพะรุงพะรัง อยู่หน้าห้อง
"เอ้า!! ขนไปวางข้างในดิ เดี๋ยวมีของข้างล่างอีกยังขึ้นมาไม่หมด" นายนิกพูดแล้วก็เดินลงไปเอาของ
ที่แท้นายนี่ก็ไปซื้อที่นอนมานี่เอง ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องนอนเตียงเดียวกันอีก//นายนิกขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับหมอนและหมอนข้างสองอัน
"นี่งัย ไปซื้อที่นอนมา ลายสวยมั๊ย แกะดูๆ ปูเลยๆ" นายนิกพูด แล้วก็แกะที่นอนตัวเองออกมา
"แหว่ะ ลายสไปเดอร์แมน" เราบ่นเบาๆ
"ทำไมอ่ะ ก็คนชอบ มาๆช่วยปูหน่อย"
////นายนิกกางผ้าปูออก ผืนใหญ่จังแฮะ!!
" นิก นี่มันผ้าปูสำหรับเตียง6ฟุตนี่ นายทำไมไม่ซื้อแบบ3ฟุตครึ่งอ่ะ"
"อ่าวหรอ ใครจะไปรู้หล่ะ ก็เลือกลายได้ก็สั่งแล้วจ่ายตังค์เลย ไม่ได้ดูขนาดนี่หว่า"
"ทำไงดีหล่ะทีนี้" เราพูดขึ้น
//นายนิกยื่นนิ่งพักนึง//
"คิดออกแล้ว นี่งัย"
นายนิกทำการเลื่อนโต๊ะเขียนหนังสือที่กั้นระหว่างเตียงเราสองคนออกมา แล้วก็ดึงเตียงของเราให้ไปชิดกับเตียงของเค้า
"เอ้า!! ยื่นบื้ออยู่ทำไมว๊ะ มาช่วยกันหน่อยดิ" นายนิกหันมาตะคอกใส่เรา
"นายจะทำไรของนายอ่ะ"
"อ่าวก็เตียงนายก็3ฟุต เตียงเราก็สามฟุต ผ้าปู6ฟุตก็ปูเต็มพอดี แถมผ้านวมยังใหญ่อีก ห่มสองคนได้สบายเลย"
"เฮ้ย!! นี่หมายความว่า เราต้องนอนเตียงเดียวกันหรอ?"
"ก็เออดิว๊ะ ของซื้อมาแล้วก็ต้องใช้ดิ มาๆช่วยกันขยับเตียงเร็วๆเลย"
เราสองคนช่วยกันขยับเตียงมาจนชิดกัน
"อันนี้ไม่ต้องใช้แล้ว เอาออกๆ" นายนิกพูดแล้วก็ดึงผ้าปูที่นอนบนเตียงเราออก เขวี้ยงลงกับพื้น
"มาๆช่วยกันปูดิ"
เราเข้าไปช่วยดึงผ้าปูที่นอน ซึ่งคลุมเตียงเราสองคนพอดิบพอดี
"เห็นมั๊ย แค่นี้ก็เรียบร้อยแล้ว" นายนิกพูดแล้วยืนดูผลงานของตัวเองท่าทางภูมิใจ!!
"อ่ะนี่หมอนหนุน หมอนข้าง ปลอกหมอน ใส่ให้เรียบร้อย เราไปอาบน้ำก่อนนะ" นายนิกสั่งแล้วก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ
เรายืนมองเตียงนอนลาย"สไปเดอร์แมน" มีแดงสีน้ำเงิน มีใยแมงมุม ยึ๋ยย!! แอบขนลุก นายนี้เลือกลายมาแต่ละอย่างนะ จะนอนหลับมั๊ยเนี่ยเรา เฮ้อ!!!!!
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่3) : นายนิกไม่สบาย!!
.....ช่วงต้นเทอมจะเป็นช่วงฤดูฝน กิจกรรมแรกๆของชีวิตนักศึกษาใหม่ก็คือ"การเข้าเชียร์" ที่แทบทุกคณะจะต้องมี และการเชียร์ของคณะเราก็ค่อนข้างจะโหดและกดดันมาก สำหรับน้องใหม่อย่างเราๆที่ไม่รู้อะไรมาก่อน มีน้ำตากันแทบทุกวัน ฮ่า คิดย้อนไปแล้วก็ขำๆสนุกดี ดีตรงที่การเข้าเชียร์ ทำให้เรามีความกล้าแสดงออกมากขึ้นและได้รู้จักเพื่อนๆในคณะเดียวกันมากขึ้น ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น และวันนี้หลังจากเชียร์เสร็จ พี่ๆก็ปล่อยพวกเราให้กลับหอประมาณ1ทุ่ม ทุกๆวันนายนิกจะมาถึงห้องก่อน แต่ว่าวันนี้ทำไมนายนั่นยังไม่มาอีกนะ!! เราก็ทำการเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำ แล้วก็รู้สึกว่าได้ยินเสียงฝนตก!! เลยเปิดประตูหลังห้องออกไปดู โห!!ฝนตกแรงมากอ่ะ เราเลยโทรหานายนิก เผื่อว่านายนั่นติดฝนเราจะได้เอาร่มลงไปรับกลับหอ!!
"ฮัลโหล นิกนายอยู่ไหนเนี่ย"
"เอ่อ กำลังจะกลับ"
"ฝนตกนายจะกลับมายังงัย"
"ก็ลุยฝนไปงัย ถามได้!!"
"นายอยู่ตรงไหนเดี๋ยวเราเอาร่มลงไปรับ"
"เดี๋ยวกลับเอง วิ่งตากฝนแป๊บเดียวก็ถึง"
"ให้เราเอาร่มไปรับดีกว่า เดี๋ยวเปียกฝน??" เราพูดยังไม่ทันจบ นายนิกก็พูดแทรกขึ้นมา
"เอ๊ะ!! บอกว่าไม่ต้องก็ไม่ต้องงัย พูดไม่รู้เรื่องงัยว๊ะ แค่นี่นะ รออยู่ข้างบนนั่นแหล่ะ....ตู๊ดๆๆ!!!!" เราก็เอ้า!! คนหวังดีจะเอาร่มไปรับ ยังมาตะคอกใส่อีก เลยเลิกสนใจ เข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวออกมาก็เจอนายตัวดี ยืนตัวเปียกโชก อยู่หน้าห้องน้ำ
"อ่าว!! ยืนดูอยู่ได้ เอาผ้าขนหนูมาให้หน่อยดิ"
"แป๊บๆ" เราพูดแล้วก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูส่งให่นายนิก แล้วนายนิกก็เข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ
"เอิร์ต เอาผ้ามาเช็ดน้ำตรงพื้นที่เปียกด้วย เอาเสื้อผ้ามาเตรียมให้ด้วยชุดนึง กางเกงในตากอยู่ข้างนอกนะ" เราได้ยิน แต่ไม่รับคำ
"ได้ยินป๊ะเนี่ย!!" เสียงนายนิกตะโกนออกมาจากห้องน้ำ
"ได้ยินแล้ว" เราตอบกลับ
"เออ!! ได้ยินก็บอกว่าได้ยินดิ ทำเงียบใครจะไปรู้ว๊ะ"
(เราคิดในใจ////อ่าว ผิดอีกกรู!! ฮ่าๆ)
..พอนายนั่นอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัว เปิดพัดลมเป่าผมจนแห้ง เราพิจจารณาดูรูปร่างนายนิก อืม!! นายนี่หุ่นดีจัง ผิวขาวเนียนมาก รูปร่างดี สมส่วนถึงจะไม่ได้สูงมากแต่ก็ดูดี
"เอิร์ต!! มองรัยว๊ะ" เสียงนายนิก ทำให้เราสะดุ้ง!!
"เอ่อ!! ป่าวๆ ไม่ได้มองรัย"
"ไม่ได้มอง ก็เห็นมองเราอยู่นี่ อย่าบอกนะว่ามรึงเป็นเกย์อ่ะ" เราสะดุ้งกับคำถามนี่เลย!!
"ป่าวๆ"
"เออ...อย่าให้กรูจับได้ละกันว่ามรึงเป็น กรูไม่เอาไว้แน่!!" นายนิกพูดแบบนี้ เราก็แอบกลัวขึ้นมาเลยจริงๆนะ
"ไปๆ ปิดไฟนอนได้แล้ว เพลียๆง่วงๆหว่ะ สงสัยไข้แดรกแน่ๆ"
"กินยาดักไว้ก่อนมั๊ย" เราถามนายนิก
"ไม่อ่ะ ขี้เกียจกิน เราแข็งแรงดี ไม่เป็นรัยง่ายๆหรอก ไปๆปิดไฟแล้วมานอน"
....เราเดินไปปิดไฟ แล้วก็ขึ้นเตียงนอน ข้างๆนายนิก!!มีคำถามอีกแล้วในความมืด ด้านนอกเสียงฟ้าร้อง เสียงฝนตก น่ากลัวจริงๆ แต่คำถามน่ากลัวกว่า!!
"เอิร์ต"
"เรียกทำไม"
"เราถามจริง"
"ถามรัย?"
"นายมีแฟนป๊ะ"
"ไม่มีอ่ะ แล้วนายอ่ะ"
"ไม่มี....มีแต่คนที่แอบชอบ"
"อือ!!"
"แต่เค้าไม่ได้มาเรียนที่เดียวกะเราอ่ะดิ"
"อือ!!"
"เค้าเรียนพยาบาล"
"อือ!!"
"เฮ้ย!! จะพูดแค่ อือๆๆๆ นี่ใช่มั๊ย วู๊ว!! รมณ์เสียหว่ะ นอนดีกว่า"
"ก็เราง่วง ไม่อยากคุยแล้ว" เราบอกนายนิก แต่ในใจแอบหวั่นไหวนิดๆที่นายนั่นบอกว่ามีคนที่ชอบแล้ว เราเป็นอะไรเนี่ย ไม่นะๆ
"เออๆ!! นอนๆ โทษทีที่ชวนคุย"
.....แล้วเราก็นอนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ จนมารู้สึกตัวอีกที ตอนที่นายนิกคงจะหันตัวแล้วมือฟาดมาโดนตัวเรา เฮ้อ!!!! ตัวนายนิกร้อนมากอ่ะ
เป็นไข้แน่ๆเลยนายนี่ เราเลยลุกไปเปิดไฟ!!
"จะเปิดไฟทำไมเนี่ย!!" นายนิกสะลืมสะลือตื่นมาถาม
"นิกนายเป็นไข้ ลุกขึ้นมากินยาก่อนเร็ว เดี๋ยวเราเช็ดตัวให้"
"ไม่เอา ไม่กิน จะนอน"
"เอ๊ะ!!นายนี่ ทำไมดื้อยังงี้ว๊ะ เอามากินยาก่อน" เราประคองนายนิก ลุกขึ้นมากินยา
"เดี๋ยวเอาผ้าเช็ดตัวหน่อยนะ นายตัวร้อนมาเลยนะเนี่ย"
"อือ!!ปวดหัวหว่ะ" นายนิกพูด
.....เราจัดการเอาผ้ามาชุบน้ำเช็ดตัวให้นายนิก เห็นนายบ้านี่นอนหมดฤทธิ์แบบนี้ มันก็เด็กน้อยดีๆนี่เองอ่ะ ฮ่าๆ เสร็จแล้วเราก็เอาผ้าชุบน้ำวางแปะไว้บนหน้าผาก นายนั่นนอนหลับไม่รู้เรื่องเลย แล้วเราก็ปิดไฟนอน
"เอิร์ต เราหนาว"
"อืม!! แป๊บๆ" เราเอาผ้าห่มผืนเก่าของเรามาห่มให้นายนิกอีกชั้นนึง แต่ว่า!!!!! นายนั่นกลับดึงเราลงไปกอดแนบไว้กับหน้าอกตัวเอง
"มันต้องนอนแบบนี้ถึงจะอุ่น!!"
"เฮ้อ!!จะบ้าหรอ? ปล่อยๆ" เราบอกนายนิก
"ไม่ปล่อยๆ" แล้วนายนิกก็เอามือลูบผมเราเบาๆ แล้วพูดว่า!!
"เห็นมั๊ย ถ้านายตากฝนลงไปรับเราตอนเย็น นายต้องไม่สบายแน่ๆ เราขอไม่สบายเองดีกว่า เราเป็นนักกีฬา เราแข็งแรงเดี๋ยวตื่นเช้าก็หายแล้ว
เวลาเราพูดอะไร นายอย่าดื้อได้มั๊ยหล่ะ!! ไปๆ ไปนอนไกลๆเราเลย เดี๋ยวจะติดไข้จากเรา"
.....นายนิกพูดเสร็จก็ผลักตัวเราออกมา เราพูดอะไรไม่ออก แต่รู้ตัวว่า รู้สึกดีกับนายรูมเมทบ้าคนนี้มากขึ้นไปอีก ถึงแม้ว่าจะตะคอกกันบ้าง จะดุกันบ้าง แต่บางมุมบางอารมณ์ นายนี่ก็เป็นคนที่น่ารัก อบอุ่น อ่อนโยนมากๆ...เฮ้อ!!!! เราเขยิบตัวออกมานอนตรงที่ตัวเอง ได้แต่ภาวนาว่า ขอให้พรุ่งนี้นายนิกหายป่วยเร็วๆ
-
Roommate&Soulmate ตอนที่4:เล่นเกมส์ที่ซิสเลอร์
...นายนิกเนี่ยแข็งแรงจริงๆ พอตอนเช้าก็ฟื้นไข้ ตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก่อนเราอีกฮะ แถมยังตะโกนปลุกเราซ๊ะลั่นห้องเลย ฮ่าๆ^^
.....วันนี้เป็นวันศุกร์ เรากับเพื่อนๆนัดกันไปเดินห้างแล้วก็หาอะไรกินด้วยกัน จะได้ทำความรู้จักกันอย่างเป็นทางการด้วย พวกที่ไปก็จะมี เอิร์ต เอ็ม แมค มอส ส้ม แล้วก็แพรว ส่วนเพื่อนทางฝั่งนายนิกก็มีไปอีก5คนรวมนายนิกด้วยเป็น6 สรุปทั้งกลุ่มเรารวมกันโหลนึงพอดี ฮ่าๆ เรานัดเจอกันที่ป้ายรถเมลล์หน้าคณะวิดยา เพราะเราจะขึ้นรถตู้กันตรงนั้น พอเรามากันครบ รถตู้มาพอดี เรา12คนขึ้นไปเต็มคันพอดี ฮ่าๆ รถก็ออกเลย ไม่รอผู้โดยสารเพิ่ม
เรากับเอ็มนั่งด้วยกัน ส่วนนายนิกนั่งข้างหน้าคู่กับคนขับแล้วก็เพื่อนอีกคนนึง ระหว่างทางเราก็คุยกันไปสนุกสนาน!!
"เอิร์ตๆ" นายนิกเรียกเรา
"เรียกทำไม?"
"มานั่งตรงนี้ดิ๊ มีเรื่องคุยด้วย"
"คุยรัยอ่ะ? กำลังคุยกับเพื่อนอยู่ไม่เห็นหรอ?"
"บอกให้มาก็มาดิ"
"รถกำลังวิ่ง จะไปได้งัย ข้างหน้าเพื่อนก็นั่งอยู่เต็มแล้วนี่" เราพูดเพราะเห็นว่าเบาะหน้าที่อยู่ด้านหลังคนขับ มีเพื่อนผู้หญิงนั่งอยู่3คนกับผู้ชายเพื่อนนายนิกอีก1คน!!
"ไอ้บอส มรึงไปนั่งข้างหลังดิ ให้เอิร์ตมานั่งข้างหน้า"
"อ่าวไอ้นี้ ซวยกรูอีก เออๆก็ได้" นายบอสบ่น แต่ก็ลุกมา////เรามองหน้าเอ็ม เอ็มบอกว่าไปเหอะ!!
....//เพ้อ//....ทำไมฟร่ะ เห็นเรานั่งกับนายเอ็มแล้วหึงหรอ? ฮ่าๆ/////
....แล้วเราก็สลับที่กับนายบอสไปนั่งเบาะแถวหน้ากับเพื่อนๆผู้หญิง
"ดีมาก" นายนิกพูด
"อ่าว มีรัยก็พูดมาดิ!!" เราพูดกับนายนิก
"อืม!!!! อยากกินไรหรอ?" นายนิกหันมาถามเรา
"อ่าว!! มากันตั้งหลายคนทำไมถามเอิร์ตคนเดียวว๊ะ" เสียงเพื่อนผู้หญิงถามนายนิก
"เออๆ ไม่ถามก็ได้ นั่งตรงนี้แหล่ะ ไม่ต้องลุกไปไหนและ รถกำลังวิ่ง อันตราย" นายนิกหันมาพูดกับเรา
//เพ้อ//...รัยฟร่ะ ที่มะกี้ แมร่งให้กรูมานั่งข้างหน้ารถก็ยังวิ่งอยู่ ตอนนี้บอกไม่ต้องลุกไปไหน บอกว่าอันตราย เฮ้อ!! งง กะชีวิตจริงจริ๊ง ฮ่าๆ
....พอถึงห้าง พวกเราก็เดินเล่นกันชิลล์ๆ ดูเสื้อผ้า ดูของไปเรื่อยเปื่อย!!
"หิวแล้วหว่ะ กินไรกันดีเนี่ย" เพื่อนคนนึงในกลุ่มพูดออกมา
"กินพิซซ่ากัน"
"KFC"
"MK"
....หลายคนก็หลายความคิด จนทุกคนมาหยุดอยู่ที่หน้าร้านSizzler สายตาทุกคนหันไปเห็นป้ายโปรโมชั่น ลดราคา(จำไม่ได้ว่าลดเท่าไหร่อ่าT_T)
แทบเอกฉันท์ทุกคนเลือกSizzler ฮ่าๆ กำลังจะเดินเข้าร้าน
"เอิร์ตไปห้องน้ำกับเราหน่อย" นายนิกชวนเราไปห้องน้ำเป็นเพื่อน
"กรูไปด้วย" ไอ่มอสพูด
....ด้วยความที่เรายังไม่รู้สึกปวดฉี่ตอนนั้นก็เลยยืนรอแถวๆหน้าห้องน้ำ
"อ่ะเอิร์ต!!" นายนิกเรียกเราแล้วก็ยื่นไอติมมาให้เราโคนนึง
"ซื้อมาให้เราทำไมเนี่ย" เราถามนายนิก
"ก็ให้งัย..ทำไมต้องมีคำถามด้วยว๊ะเนี่ย" นายนิกเริ่มอารมณ์เสีย ฮ่าๆ
"อือ!! ขอบใจนะ" เรารับไอติมมากิน
"แหม่ๆไอ่นิก ซื้อให้เอิร์ตคนเดียวหรอมรึง" เสียงนายมอสแซวมาแต่ไกล
"ก็วันนั้นกรูไม่สบาย แล้วเอิร์ตดูแลกรู กรูเลยซื้อให้ขอบคุณงัย ไม่มีรัยหรอก" นายนิกพูดกับไอ่มอส
"ป๊ะๆ กรูหิวแล้ว" นายมอสพูด
....พอมาถึงSizzler เราก็สั่งสเต็กมาคนละอย่าง แล้วก็ทยอยลุกไปตักสลัดบาร์กัน สนุกสนานมาก แล้วก็มีเพื่อนคนนึงพูดว่า
"เล่นเกมส์กันมั๊ย"
"เกมส์รัยว๊ะ"
"เออๆแป๊บนึงๆ"
....แล้วเพื่อนคนนั้นก็ขอกระดาษกับปากกาจากพนักงานมาแล้วมันก็ฉีกแล้วเขียนชื่อเพื่อนๆลงไปจนครบ12คน แล้วให้พวกเราจับกระดาษขึ้นมาคนละ1อัน เปิดมาแล้วได้ชื่อเพื่อนคนไหนก็ให้เงียบไว้////ของเราจับแล้วเปิดมาเป็นชื่อนายนิก
"เปิดชื่อหมดทุกคนแล้วนะ ทีนี้ก็ให้ลุกขึ้นไปตักสิ่งที่คิดว่าเพื่อนที่เราจับชื่อได้ ไม่ชอบกินมาให้เพื่อนคนนั้นกิน ตักมาแค่3ชิ้นพอนะ โอเคมั๊ย"
.....พอได้ยินกติกา พวกเราก็ขำกันใหญ่ บางคนก็ไม่อยากเล่นต่อ แต่ก็ต้องจำใจเล่น ฮ่าๆ เรากำลังคิดว่านายนิกไม่ชอบอะไร? ก็นึกไม่ออก ตอนเดินไปตักก็แอบคิดว่าใครจะได้ชื่อเรานะ ถ้าเป็นไอ่แมค ไอ่มอส ส้ม แพรว ก็คงแย่เพราะพวกนั้นรู้ว่าเราไม่ชอบกินอะไร? เราตักมะเขือเทศเชอรี่ไป3ลูก เพราะคิดว่านายนิกไม่น่าจะชอบกิน พอมาถึงโต๊ะครบหมดทุกคน เราเห็นนายนิกมองมาที่จานมะเขือเทศของเรา นายนั่นจะรู้มั๊ยเนี่ยว่ามะเขือเทศเนี่ยของนายนั่นเอง ฮ่าๆ แล้วเราก็แอบมองจานเพื่อนๆว่าใครตักหอมหัวใหญ่มามั๊ย และแล้วก็เจอ2จาน จานนายมอสซ๊ะด้วย แอบปะทะสายตากันแป๊บนึง รอยยิ้มอำมหิตมาเชียว แอบลุ้นว่า ขออย่าให้เป็นของเราเลยนะ เกลียดสุดๆ หอมหัวใหญ่เนี่ย!!!!
"เอาหล่ะ เริ่มเลยนะ เริ่มจากเราก่อนเลย เราจับได้ส้ม อ่ะนี้พริกหวาน3ชิ้นกินซ๊ะ"นายนุ๊กคนที่คิดเกมส์เป็นคนเริ่มก่อน แต่งานนี้เข้าทางส้ม เพราะขานั้นนางชอบกินผักยิ่งกว่าอะไร เลยกินได้อย่างสบายๆ พอส้มกินเสร็จ ก็เป็นส้มที่จะต้องเอาของให้คนที่ส้มจับชื่อได้กิน เวียนไปกันจนมาถึงไอ่มอส....ความซวยมาเยือนเรา สายตานายมอสส่งมาที่เราจังๆ
"อ่ะเอิร์ต หอมหัวใหญ่ อร่อย หวาน กรอบเว่อร์" นายมอสพูดกับเรา
"โห!! ว่าแล้วเชียว ทำไมมองเราแปลกๆ แมร่ง!!!!" เราบ่น แต่ก็รับจานหอมหัวใหญ่มากิน แหว่ะ แค่ได้กลิ่นก็จะอ้วกและ ทั้งเผ็ด ทั้งฉุน เรากินน้ำตามจนจุกอ่ะ ฮ่าๆ
.....ทีนี้ก็เหลือเรา นายนิก นายนุ๊ก
"เอิร์ตนายจับได้ชื่อใครอ่ะ เราหรือว่าไอ่นิก"
"เราจับได้.....!!!!" เรานิ่งไป รอให้เพื่อนๆลุ้น
"รีบๆบอกมาเหอะหว่ะ จะได้จบๆ" นายนิกเริ่มหงุดหงิด ฮ่าๆ
"อ่ะๆ ใจร้อนนักก็เอาไปกินเลย" เราพูดแล้วก็ยื่นจานมะเขือเทศให้นายนิก
"เฮ้ย!! จับได้เราจริงง่ะ ไหนๆเอากระดาษของนายมาดูดิ๊" นายนิกพูดกับเรา
"อ่ะนี้ ดูซ๊ะ น. อิ๊ก นิ๊ก ใช่ชื่อนายป่าวหล่ะ ฮ่าๆ กินซ๊ะๆๆ" เรายื่นกระดาษให้นายนิกดู แล้วเพื่อนๆก็หัวเราะกัน
"อย่าให้กรูรู้นะว่าใครบอกเอิร์ตว่ากรูไม่ชอบกินมะเขือเทศอ่ะ" นายนิกหันไปพูดกับเพื่อนๆของเค้า
"ถ้าเอิร์ตจับได้มรึง งั้นข้าวโพดอ่อนในจานมรึงก็ของกรูอ่ะดิ ขอบใจนะเพื่อนของชอบกรูเลยเนี่ย" นายนุ๊กพูดกับนิกแล้วก็เอามือตบไหล่นิก ฮ่าๆ
....นายนิกนั่งพะอืดพะอมกินมะเขือเทศ ดูสีหน้าไม่ค่อยจะดี เราได้ยินเพื่อนผู้หญิงของนายนิกพูดเบาๆว่า นายนิกไม่ชอบมากมะเขือเทศ ซักพักพอนายนี่กินลูกสุดท้ายหมด ก็ลุกพรวดไปจากโต๊ะ!!
"เฮ้ย!! ไอ่นิกเป็นรัยว๊ะ"
"เดี๋ยวเราออกไปดูเอง" เราพูดแล้วก็วิ่งตามนายนิกไป
...เห็นหลังนายนั่นวิ่งเข้าห้องน้ำ สงสัยคงจะไปอ้วกหรือคายทิ้ง แล้วก็เป็นอย่างที่คิด พอเราไปถึงห้องน้ำก็เห็นนายนิกยืนล้างปากอยู่ที่อ่างล้างหน้า เราเลยดึงกระดาษทิชชู่ไปให้
"ตามมาสมน้ำหน้าหรอ? สะใจอ่ะดิ" นายนิกพูดกับเรา
"ป่าวๆ เราตามมาดูว่านายเป็นอะไร" เราพูดแล้วก็ยื่นกระดาษทิชชู่ให้
"ไม่ต้องมายุ่ง หยิบเองได้หว่ะ จะไปไหนก็ไปเลย" นายนิกปัดมือเรา แล้วก็เดินออกจากห้องน้ำไป
....เราเดินตามออกมา เพื่อนๆก็ออกมายืนรอกันแล้ว แล้วพวกเราก็กลับกัน โดยนั่งแท๊กซี่คันละ4คน เรานั่งคันเดียวกับนายนิก เอ็ม แมค ตลอดทางนายนิกไม่พูดกับเราเลย ถามอะไรก็ไม่ตอบ จนไปถึงห้อง เราก็เข้าไปอาบน้ำ เสร็จแล้วก็ขึ้นไปนอน พอนายนิกอาบน้ำเสร็จก็ปิดไฟ ขึ้นเตียง แล้วนายนั่นก็ดึงผ้านวมออกจากตัวเราไปห่มคนเดียว เราเลยหันไปถาม
"โกรธเราหรอ?"
เงียบ!!!
"ขอโทษแล้วกันนะ"
เงียบ!!!
....นายนั่นไม่ตอบ ไม่พูดกับเรา นอนหันหลังให้เราอีก เราก็เลยลุกไปหยิบผ้าห่มผืนของเรามานอนห่มหันหลังให้นายนิกเหมือนกัน นอนก็ไม่หลับ มัวคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แล้วซักพักนายนิกก็ขยับตัว แล้วเราก็รู้สึกว่านายนั่นเอาผ้านวมสไปเดอร์แมนมาคลุมห่มให้เรา แล้วก็กระซิบข้างหูเราว่า....!!!!
"ไม่โกรธหรอกไอ่ดื้อ"
....หึ หึ พลาดแล้วหล่ะนายนิก เรายังไม่หลับ โถ่ๆๆ!!!! ไม่แน่จริงนี่หว่า ไอ่บ้า เราคิดแล้วก็หลับตานอน ZZZzzzzz!!!!
-
ชอบก็บอกไป อย่ามาทำซึน
หลุดมือจะแย่ :hao3:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่5) : เชียร์บอลโลก
.....ช่วงที่เราอยู่ปีหนึ่งเนี่ย เป็นปีที่มีการแข่งขันฟุตบอลโลก ทุกอย่างในช่วงนั้นก็จะเป็น World Cup ฟีเว่อร์มากๆๆ นายนิกนี่จะใส่ชุดบอลทีมโปรด(อังกฤษ)นอนแทบทุกวัน จนบางวันอดถามไม่ได้ว่า ซักบ้างหรือป่าว ฮ่าๆ วันนี้ก็เหมือนกัน เสื้ออังกฤษนั่งอยู่บนเตียงอีกแล้ว แต่ทำไม?วันนี้ดูเงียบๆไป!!!!
"เป็นไรป่าวเนี่ย เงียบๆไปนะเรา" เราแกล้งแซวนายนิก
"ทะลึ่งละๆ" นายนิกตอบเรามาด้วยสีหน้ากวนๆ
"อ่าวก็เห็นนั่งเงียบๆเลยถามดู"
"อยากออกไปดูบอลห้องเพื่อนหว่ะ วันนี้อังกฤษเตะด้วยอ่ะดิ"
"หอข้างนอกอ่ะหรอ?"
"อือ!! เนี่ยใกล้ๆ"
"แล้วทำไมไม่ไปอ่ะ"
"ถ้าไป นายอยู่คนเดียวได้หรอ?" นายนั่นมองหน้าเราแล้วก็ถาม
//เพ้อ// ฮึๆ ที่แท้ก็แอบเป็นห่วงเรา ฮ่าๆ
"เฮ้ย!! อยู่ได้ดิ นายไปเราก็ปิดไฟนอนแล้ว" เราตอบนายนิก
"แต่...ว่า!!!"
"แต่ไรอีกอ่ะ.,.รีบไปเหอะ บอลเตะแล้วมั้งเนี่ย"
"เออ!! อยากให้ไปด้วยกันอ่ะ ไปนะๆเอิร์ต" นายนิกรบเร้าเรา
"อ่าว ซ๊ะงั้นอ่ะ เราไม่ชอบดูบอล"
"ก็ไปเป็นเพื่อนกัน จะได้เดินกลับด้วยกันงัย ไม่ห่วงเราหรอ?" เจอคำถามนี้ถึงกับจุก!!
"อ่ะๆ ไปก็ได้"
"แค่นี้ก็หมดเรื่อง เล่นตัวอยู่นั่นแหล่ะ ป่ะค๊าบบบ" แล้วเราสองคนก็ออกจากหอใน เดินไปหอเพื่อนนายนิกที่อยู่ข้างนอกด้วยกัน แต่มันก็ไม่ไกลมากเดินไม่กี่นาทีก็ถึง วันนี้ฟ้าแลบ แปร๊บๆ เหมือนฝนจะตก
.....พอไปถึงหน้าหอ เพื่อนนายนิกก็เดินลงมารับ แต่ว่าสายตาเพื่อนมันมองเราแปลกๆ
"เออ ไอ้บอล นี่เอิร์ต รูมเมทกรู...เอิร์ตนี่ไอ้บอล เพื่อนที่ภาควิชาเรา"
"หวัดดี" เราทักทาย แต่นายบอลไม่สนใจ
"ป่ะมรึง บอลกำลังเตะเลย" นายบอลพูดกับนิก
....พอเข้าห้องไป ก็เจอเพื่อนๆนายนิกอีกมีนายบอสด้วย พวกนั้นกำลังนั่งดูบอลแต่ก็มีเบียร์กับขนมกินด้วย
"อ้าวเอิร์ตมาด้วยหรอ มาๆชนเบียร์กันซักแก้ว" นายบอสหันมาทักทายเราแล้วก็ยื่นแก้วเบียร์มาให้
"ไม่เอาอ่ะบอส นายกินเหอะ"
"เฮ้ย!! ตุ๊ดป่าวว๊ะ เบียร์ก็ไม่กิน บอลแมร่งก็ไม่ดู" เพื่อนนายบอลคนหนึ่งพูดขึ้น
"อ่าว ทำไมพูดแบบนี้ว๊ะ กรูให้เอิร์ตมาเป็นเพื่อนกรูเองแหล่ะ" นายนิกพูดขึ้น
"มาแล้วไม่กิน ไม่ดู เกะกะหว่ะ" นายบอลพูดแล้วหันมามองเราด้วยสายตาแปลกๆ
.....เราก็เริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว ไม่อยากนั่งอยู่ตรงนั้นแล้วอ่ะ ก็เลยสะกิดนายนิก
"งั้นเดี๋ยวเราลงไปรอข้างล่างนะ นายดูบอลเสร็จแล้วก็โทรหาเราละกัน"
"จะลงไปไหน อยู่ข้างบนเนี่ยแหล่ะ ไอ้พวกนี้มันก็พูดไปงั้นแหล่ะน่า" นายนิกพูดกับเรา
"เออ...ดี จะไปไหนก็ไปเลย" นายบอลพูด
....เราไม่รอฟังใครพูดอีกแล้ว ก็เลยเดินเปิดประตูออกมา ลงมาข้างล่างพอดีมีคนเข้าหอมาพอดี ก็เลยออกไปข้างนอกได้ นั่งรออยู่ตรงโต๊ะไม้หินหน้าหอ รอได้ซักพักนึง ลมเริ่มพัดแรง แล้วก็มีเสียงฟ้าร้อง ฟ้าแลบด้วย เราก็กลัวหล่ะสิ เพราะไม่ชอบเสียงฟ้าร้องอยู่แล้วอ่ะ แล้วฝนก็เริ่มตกลงมาจนมันตกหนัก เราก็ไม่มีที่หลบ จะเข้าไปหลบในหอก็ไม่ได้ ไม่มีคีย์การ์ด ก็เลยต้องหลบใต้ที่จอดรถ แต่ฝนก็สาดเข้าไปได้อยู่ดี
"เอิร์ตๆๆๆๆๆ" นายนิกออกมาเรียกหาเราตรงระเบียงห้อง แต่เราออกไปไม่ได้ ซักพักนายนั่นก็เลยโทรมา
"อยู่ตรงไหนเนี่ย เดี๋ยวลงไปรับ"
"ไม่เป็นรัย เราหลบฝนอยู่ข้างล่างนี่แหล่ะ"
"อย่าดื้อดิว๊ะ" แล้วจังหว่ะนั้น ฟ้าก็ร้องดังมาก เราเลยว่างสาย แล้วก็ปิดโทรศัพย์
"อ้าวเอิร์ต มายืนทำไรตรงนี้เนี่ย" เราหันไปก็เห็นเอ็มยืนกางร่มถือของอยู่
"อ้าวเอ็ม มาทำรัยเนี่ย"
"เอ็มลงมาซื้อเบียร์ให้เพื่อนอ่ะ แล้วเอิร์ตอ่ะมาทำไร"
"เรารอนิกอยู่อ่ะ ดูบอลอยู่ห้องเพื่อนนู่น"
"อ๋อๆ แล้วทำไมไม่ขึ้นไปดูกะเค้าหล่ะ"
"ไม่อ่ะ อยากกลับหอแล้ว"
"อ่อๆ งั้นเดี๋ยวเอ็มเอาของขึ้นไปให้เพื่อนก่อน แล้วเดี๋ยวเดินไปส่งที่หอนะ ขึ้นไปเอาร่มด้วย เอิร์ตไปหลบฝนในหอก่อนแล้วกัน" แล้วเรากับเอ็มก็เดินเข้าหอ เอ็มเอาของขึ้นไปให้เพื่อน เราก็ยืนรอข้างล่าง ซักพักเอ็มก็ลงมา
"อ่ะร่ม" เอ็มยื่นร่มให้เรา
"แล้วนิกอ่ะยังไม่กลับหรอ" เอ็มถามเรา
"ยังหรอกมั้ง บอลยังไม่จบอ่ะ"
"อ่อๆ โอเค ป่ะๆ"
.....แล้วเรากับเอ็มก็เดินกลับหอ เราขอบคุณเอ็มที่มาส่ง เอ็มก็แยกไปห้องเค้า ส่วนเราก็เข้าห้องเรา อาบน้ำ สระผม เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ แล้วเราก็ล้มตัวนอน รู้สึกตัวอีกที ก็นายนิกมาปลุก!!
"ปิดโทรศัพย์ทำไมว๊ะ"
"อ่าว ก็ฝนมันตก ฟ้าร้องดังก็เลยปิด"
"บอกให้ขึ้นไปก็ไม่ขึ้น"
''ก็เพื่อนนายพูดแบบนั้น ใครจะอยากอยู่ต่อหล่ะ"
"สนใจทำไม หรือว่าเป็นจริงอย่างที่พวกมันพูด"
....เราก็นิ่งเงียบ ไม่พูดต่อ เห็นนายนั่นตัวเปียกๆก็เลยถาม
"ตากฝนมาหรอ? ตัวเปียกเนี่ย"
"อือ!! ก็ลงมาหานายตอนที่นายวางสายแล้วปิดโทรศัพย์นั่นแหล่ะ"
"อ่าวหรอ?ขอโทษนะ" เราขอโทษนายนิก
"ไม่เป็นรัย แล้วกลับมายังไง" นายนิกถามเราแต่น้ำเสียงดูแปลกๆ
"ก็เดินกลับมาเอง"
"กลับมากับใคร"
"เอ็ม"
"เออ....!! งั้นเราไปอาบน้ำก่อนนะ" นายนิกพูด แล้วก็เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ แล้วเราสองคนก็ไม่พูดอะไรกันอีก จนนายนิกอาบน้ำเสร็จมาขึ้นเตียงนอน
"เอิร์ต"
"อารัย"
"เขยิบมานอนใกล้ๆเราดิ๊"
"ทำไมอ่ะเนี่ย"
"บอกให้มาก็มาเหอะหว่ะ"
.....เราขี้เกียจรำคาญ ก็เลยเขยิบไป แล้วนายนิกก็หันตัวมาทางเรา แต่ไม่ได้กอดนะ^^
"ขอโทษนะ ที่ทิ้งนาย"
"เฮ้ย..ขอโทษทำไม ไม่เลยๆ" เราพูดกับนายนิก
"นายอย่าไปสนใจคำพูดไอ้พวกนั้นเลย แมร่งปากหมา"
"อือ!! แต่ถ้าเราเป็นแบบนั้นจริงๆ นายจะเกลียดเราด้วยมั๊ย"
....พอนายนิกได้ยินเราพูดแบบนี้ นายนั่นก็ลุกขึ้นมามองหน้าเรา
"ถามแบบนี้ทำไมว๊ะ หรือว่า...!!!"
"ป่าวๆ ก็ถามดู เห็นนายท่าทางจะเกลียดคนที่เป็นแบบนั้นมาก"
"ก็ไม่ได้เกลียดหรอก แต่...ช่างมันเหอะ นอนเถอะหว่ะ แล้วอย่าพูดแบบนี้อีก กรูไม่ชอบ"
"อือ!!" เราพูดแล้วก็หลับตานอน
"ขอกอดหน่อยนะ" นายนิกพูดกับเรา แล้วก็หันมากอดเรา ตั้งตัวไม่ทัน!! ขยับตัวหนึไม่ได้แล้ว อุ่นมาก ข้างนอกฝนตก แต่ข้างในอบอุ่นมาก^^
"นอน ไม่ต้องพูด ไม่ต้องถามอะไรแล้ว" นายนิกพูดดักคอ เราก็เลยนอนนิ่งๆ ไม่พูด ไม่ถามอะไรอีก!!
//เพ้อ//....นี่นายนิกไม่รู้ว่าเราเป็นแบบนั้นจริงๆ หรือว่ารู้แต่ทำเป็นไม่รู้ หรือว่าในสายตาเค้าเห็นเราเป็นแค่ผู้ชายเรียบร้อยกันแน่นะ....แล้วนายนิกไม่ชอบคนที่เป็นแบบนั้น แต่ทำไม่มานอนกอดเราแบบนี้หล่ะ เฮ้อ!! สับสน งุนงง!! จริงๆ!!
-
นายนิกคิดอะไรป่ะเนี่ย กอดบ่อยไปแระ5555
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่6) : เที่ยวเกาะล้าน
.....เรียนด้วยกัน อยู่ด้วยกันมาจนครึ่งเทอมแล้ว ก็รู้สึกสนิท คุยกันง่ายขึ้น รู้จักกันมากขึ้น ตอนนี้เพื่อนในกลุ่มเราที่ไปไหนมาไหนด้วยกันประจำๆก็จะมี9คน คือ เอิร์ต แพรว ส้ม แมค เอ็ม มอส นิก คิมและแพรว2 ผู้หญิง3คน ผู้ชาย6คน ส่วนเรากับนายนิกนั่นก็เริ่มคุยกันเป็นผู้เป็นคนมากขึ้นแล้ว ฮ่าๆ นายนิกก็จะมีสาวๆมองบ่อยเพราะ เพราะเค้าค่อนข้างจะฮอตพอสมควร หลังจากได้รองเดือนคณะมา คุยฟุ้งไปหลายวันอยู่ ฮ่าๆ วันนี้วันศุกร์ เราเรียนเสร็จก็นัดกันไปกินข้าว เจอกันครบ9คนเลยทีเดียว
....ที่โรงอาหาร
"พรุ่งนี้มีใครกลับบ้านป๊ะ" ไอ่มอสถามขึ้นมา
"ไม่อ่ะ"
"ไม่กลับ"
"ไม่แน่ใจ"
"ถามทำไมว๊ะ" ไอ่คิมพูด
"เสาร์-อาทิตย์ กรูว่า เราไปเที่ยวกันเหอะ ไปหมดเนี่ยแหล่ะ" ไอ่มอสชวน
"เออดีเหมือนกันนะ ไปไหนดีอ่ะ" แพรว2พูดขึ้นมา
"ทะเลดีมั๊ย ใกล้ๆไปค้างคืนนึง" ไอ่คิมพูด
"เออๆน่าสนๆ"
"ทะเลที่ไหนดีอ่ะ พัทยา หรือบางแสน"
"ดีๆทะเล หนับหนุนๆ"
"ไปป๊ะ" นายนิกหันมากระซิบข้างหูเรา
"เฮี้ยย!! แค่นี้ทำเป็นกระซิบ มรึงจะไปหรือไม่ไปไอ่นิก" ไอ่คิมพูด
"เออ!! คืนนี้เดี๋ยวกรูให้คำตอบหว่ะ"
"กรูว่า เราไปเกาะล้านกัน ข้ามเรือไปแป๊บเดียวเอง" ไอ่มอสพูด
"เออ ดีๆเกาะล้าน"
"ไปๆ"
"งั้นเอางี้ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จกรูขอคำตอบเลยละกันว่าใครจะไปหรือไม่ไป โอเคป๊ะ" ไอ่มอสพูด////เพื่อนๆก็โอเค
....กำลังยืนซื้อข้าว
"ไปป๊ะพรุ่งนี้อ่ะ" นายนิกกอดคอเราแล้วก็ถาม
"ไปดิ น่าสนุก นายอ่ะไปป๊ะ" เราย้อนถามนายนิก
"รูมเมทไป นิกก็ต้องไปดิคร๊าบบบบบ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"เอ่อ นายชื่อนิกใช่มั๊ยค่ะ" ผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาถามนายนิก
"อ่า ใช่ครับ"
"คือว่า มีคนฝากน้ำมาให้อ่ะค่ะ" ผู้หญิงคนนั้นพูดแล้วก็ยื่นชาเขียวให้นายนิก
"เอ่อ!! ใครฝากมาครับ" นายนิกรับมาแล้วถามแบบ งงๆ
"เค้าไม่ให้บอกอ่ะ ไปก่อนนะค่ะ" ผู้หญิงคนนั้นพูดแล้วก็รีบวิ่งไป
"รัยว๊ะ กำลังจะบอกว่าไม่ชอบกินรสนี้ คราวหน้าขอเปลี่ยนเป็นรสข้าวญี่ปุ่นได้ป๊ะ ฮ่าๆ" แล้วเรากับนายนิกก็หัวเราะด้วยกัน
......พอกินข้าวเสร็จ เก็บจานแล้วนั่งคุยกัน ตกลงเรื่องที่จะไปเที่ยว
"สรุปใครไปมั่งเนี่ย" นายมอสถาม
"ก็ไปกันทุกคนเนี่ยแหล่ะ ห้ามใครไม่ไป" ส้มพูดขึ้น
"งั้นก็โอเค พรุ่งนี้เจ็ดโมงเจอกันหน้าคณะวิดยา ห้ามเกินเจ็ดโมงครึ่งนะไอ่นิก" นายมอสพูดแล้วหันมากำชับนายนิก
"เออน่า มึงงบอกเอิร์ตเหอะ กรูอ่ะตื่นก่อนทุกวัน" นายนิกโยนมาหาเรา
"เออๆ งั้นตกลงตามนี้นะ ป่ะๆแยกย้ายๆ"
"เฮ้ย!! ได้ยินว่าจะไปไหนกันหรอ กรูไปด้วยดิ" นายบอล คนที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าเราทักมา
"อ่อ พรุ่งนี้เราจะไปเกาะล้านกัน" ส้มพูด
"ไปด้วยคนดิ ได้ป๊ะ"
"ได้ดิไอ่บอล พรุ่งนี้เจ็ดโมงที่คณะวิดยานะมรึง"
"แล้วเมทขี้งอนของมรึงอ่ะ ไปด้วยป่าวว๊ะ ไอ่นิก" นายบอลพูดแล้วหันมามองเรา
"ทำไมว๊ะ ไปดิ" นายนิกพูด
"เออ!!พรุ่งนี้เจอกัน ไม่แน่เพื่อนกรูอาจจะไปด้วยนะ" นายบอลพูด
"เออๆได้ๆ" นายมอสพูด
.....แล้วเราก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน พอมาถึงห้อง นายนิกก็เข้าไปอาบน้ำ ส่วนเราก็จัดการเก็บกระเป๋าเสื้อผ้า นายนิกอาบน้ำเสร็จ เราก็เข้าไปอาบต่อ แต่งตัวเสร็จออกจากห้องน้ำมา....!!!!
"เก็บกระเป๋าแล้วหรอ?" นายนิกถามเรา
"อือ!!"
"เอาเสื้อผ้ามาใส่กระเป๋าเดียวกะเราก็ได้ กระเป๋าเราใบใหญ่"
"ไม่เป็นรัยหรอก"
"นายจะได้ไม่ต้องสะพายงัย เอาใส่ใบเดียวกันเราสะพายเอง"
"ไม่เป็นรัย ขี้เกียจรื้อแล้ว"
"นี่!! อย่าขัดใจได้มั๊ยว๊ะ เอากระเป๋ามาเดี๋ยวรื้อเองก็ได้"
"อ่ะๆ ตามใจ" เรานั่งรื้อของออกจากกระเป๋าเรา ให้นายนิกเอาไปจัดไว้ในกระเป๋าตัวเอง
"พูดดีๆไม่ชอบ ชอบให้อารมณ์เสียหว่ะ" นายนิกบ่น
"เสร็จแล้วปิดไฟด้วยนะ นอนแล้ว" เราบอกนายนิก
"ค๊าบ ได้ค๊าบคุณผู้หญิง" นายนิกพูด
"ฮะ!! นายพูดว่าอะไรนะ" เราลุกขึ้นมาถามนายนิก
"เอ่อ!! ป่าวๆ ไม่ได้พูด นอนๆไปเหอะ ถ้าพรุ่งนี้ตื่นสายนะ จะเตะให้ตกเตียงเลย"
"ใครกันแน่ที่จะตื่นสาย" เราพูดแล้วก็ลุกขึ้นไปกินน้ำ
"ปิดไฟด้วยนะ" เสียงนายนิกสั่งเรา////แค่ลุกมากินน้ำ นายนั่นก็จัดกระเป๋าเสร็จแระ แพ้อีกแล้วเรา เฮ้อ!!!!! เราปิดไฟแล้วก็เดินขึ้นเตียงไปนอน
"เอิร์ต"
"อือ!! เรียกทำไมอีกอ่ะ"
"ถ้าไอ้บอลว่าอะไรอีก อย่าไปสนใจนะ"
"อือ ไม่เคยสนใจอยู่แล้ว"
"พวกนั้นปากแมร่งก็อย่างนั้นแหล่ะ จริงๆแล้วไม่มีอะไรหรอก"
"อือ!!"
"นอนเหอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า ตั้งนาฬิกาปลุกยังเนี่ย"
"เรียบร้อย" เราพูดแล้วก็นอน
.....พอตอนเช้า เราก็ตื่นเพราะนาฬิกาปลุก แต่ว่าไม่ทันแล้ว เสียงนายนิกอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำเรียบร้อย ฮ่าๆ
"ตื่นสายหว่ะ"
"อ่าวก็ตื่นตามนาฬิกาปลุกเนี่ย'
"อ๋อ หรอ? ไปๆนั่งเฉิ่มอยู่ได้ อาบน้ำดิ เดี๋ยวเพื่อนๆรอ"
"อือ" เราพูดแล้วก็ลุกไปอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ นายนิกก็พร้อม เราก็พร้อม ก็เดินไปเจอเพื่อนๆที่หน้าคณะวิดยา กลุ่มเรา9คนแล้วมีนายบอลกับเพื่อนนายบอลอีก2คนเป็น12คนพอดี เราไปขึ้นรถตู้ที่อนุสาวรีย์ฯกัน
"น้องๆมากี่คน" เสียงคนขายตั๋วถาม
"12คนครับพี่" นายมอสตอบกลับ พี่คนขับรถหายเข้าไปซักพักนึงแล้วออกมาบอกว่า.....
"งั้นเดี๋ยวพี่จัดรถคันใหม่ให้เลย ไม่ต้องนั่งรวมกับคนอื่น เดี๋ยวกลุ่มน้องขึ้นรถแล้วออกเลย คนละ150 ถ้าไป-กลับพี่คิดคนละ280 เอามั๊ย"
"เอางัยดีว๊ะ' นายมอสหันมาถามเพื่อนๆ
"เอ่อ!! แล้วตอนขากลับพี่จะรอรับตรงไหนอ่ะครับ" นายนิกถาม
"ก็รอตรงท่าเรือ เดี๋ยวพี่ให้เบอร์ไว้ ขากลับเข้าฝั่งโทรหาคนขับรถได้เลย รับรองไม่โกง"
"โอเค ครับพี่ ไปกลับก็ไปกลับ แต่พวกผมขอจ่ายคนละ200ก่อนได้ป่าว เดี๋ยวขากลับจ่ายอีกคนละ80" นายนิกพูด
"แหม่ ไอ้พวกนี้ หัวหมอจริงๆ เอ้าๆก็ได้ มาๆจ่ายมา จะได้ออกรถ"
.....แล้วพวกเราก็รวมตังค์กันไปจ่ายค่ารถ แล้วพี่คนขับรถก็พาเราไปที่รถตู้ที่จอดรออยู่ รถคันใหญ่และใหม่มาก กว้างขวาง เบาะนั่งสบาย
"เอิร์ตไปนั่งข้างหน้ากับเรา"นายนิกพูดแล้วเปิดประตูข้างหน้าให้เราขึ้นไปก่อน
......พอทุกคนขึ้นรถเรียบร้อย ก็ออกเดินทาง ระหว่างทางพี่คนขับก็เปิดเพลง ตามใจพวกเราเต็มที่ เรากับนายนิกก็ชวนพี่คนขับคุย ยัยส้มที่เป็นคนคุยเก่งอยู่แล้วก็เข้ามาแจมด้วย พี่คนขับบอกว่า จริงๆวันนี้ไม่มีคิววิ่งหรอก แต่ว่าจะต้องกลับบ้านไปงานบวชหลานชายแถวๆนั้นอยู่แล้ว ตอนแรกจะตีรถเปล่าๆไปนี่แหล่ะ แต่พอดีกลุ่มน้องมา ก็เลยเป็นรายได้พิเศษให้พวกพี่เลย ฮ่าๆ คนขับพูดแล้วก็หัวเราะ
"แหม่ เป็นอย่างนี่้นี่เอง ถึงได้ลดราคาให้ขนาดนั้น ฮ่าๆ" ยัยส้มพูด
"โอเคๆ เดี๋ยวถ้ายังไงพี่ส่งให้ที่ท่าเรือ พรุ่งนี้ก่อนออกจากเกาะล้านโทรหาพี่ก่อนนะ พี่จะได้มารอรับพวกเราเลย" คนขับรถพูด
.......รถจอดปั๊ม เราก็ซื้อขนม ซื้อน้ำมากินกันบนรถ นายนิกซื้อน้ำมาให้พี่คนขับรถด้วย พี่เค้าขอบคุณแล้วก็รับไปกิน คุยกันสนุกมากขึ้น พี่เค้าใจดี ขับรถก็ดีนะ ไม่เร็วจนเกินไป บอกให้แวะปั้๊มก็แวะ ไม่เรื่องเยอะ แถมพอถึงท่าเรือ เหมือนแกจะเจอคนรู้จัก แกวิ่งมาบอกพวกเราที่กำลังต่อแถวซื้อตั๋วเรืออยู่ว่า ให้ตามแกมา เดี๋ยวพาไปเรือฟรี พอไปถึงก็เจอคุณตากับคุณยายกำลังลำเลียงของลงเรืออยู่ พี่คนขับรถบอกว่า นี่เป็นลุงกับป้าของเค้า แกมีที่พักให้เช่าอยู่บนเกาะล้าน แกมาซื้อของแล้วกำลังจะกลับเข้าเกาะพอดี ให้พวกเราลงเรือไปพร้อมแกก็แล้วกัน ///พี่คนขับบอกพวกเราแล้วก็ไปพูดอะไรกับตายายนิดหน่อยแล้วพี่เค้าก็ขอตัวกลับ
"มาเลยๆไอ้หนู โห!! มากันกี่คนเนี่ย" คุณตาถาม
"12คนครับคุณตา เรือจะพอป่าวเนี่ย" นายมอสถามคุณตา
"พอๆ มาๆลงเรือมาเลยๆ"คุณยายไล่พวกเราลงเรือ
.....พร้อมแล้วคุณตาก็ออกเรือ....อีกไม่นาน ก็จะถึงเกาะล้านแล้ว รู้สึกว่ามีสายตาจ้องเราอยู่ เลยหันกลับไปมอง ก็เจอสายตาของนายบอลที่มองมาที่เราอย่างแปลกๆ เราหันหน้ากลับ....คิดในใจว่าขออย่าให้มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นเลยนะ!!!!!!
"คุณตาซิ่งเลยๆๆๆๆๆ วู้ววว!!!!" นายคิมตะโกนบอกคุณตา
"คุณยายค่ะ คุณยายมีห้องพักให้เช่าด้วยหรอ?" ส้มหันไปถามคุณยาย
"มีจ๊ะ แต่ว่าวันนี้เต็มแล้วหล่ะ พอดีมีกลุ่มใหญ่มา ยายกับตาเลยต้องเข้ามาซื้อของในเมืองเพื่มเนี่ย" คุณยายพูด
"ว๊า!!!! เสียดายจังเลยครับ ว่าจะพักที่พักของตากับยายซ๊ะหน่อย" นายมอสพูด
"แล้วนี้ไม่ได้จองที่พักมาพักก่อนหรอ?พวกหนูอ่ะ" คุณยายถาม
"ไม่ได้จองครับ" นายมอสตอบคุณยาย
"ไม่ได้จองก็ลำบอกหน่อย ต้องเดินหาที่พักกันอีกนะ" คุณยายบอก////พวกเราพยักหน้ารับรู้
.....ซักพักเรือก็มาจอดเทียบตรงท่าน้ำของที่พักคุณตากับคุณยาย พวกเราช่วยยกของออกจากเรือของคุณตาไปไว้ข้างบน แล้วก็ขอบคุณคุณตากับคุณยาย นายนิกยื่นเงินให้คุณตา บอกว่าพวกเราช่วยค่าน้ำมัน แต่คุณตาไม่รับ แถมคุณยายยังบอกอีกว่า ถ้าหาที่พักไม่ได้ ให้โทรมาหาคุณยาย เดี๋ยวคุณยายจะจัดบ้านที่คุณตาคุณยายอยู่ไว้ให้พวกเรานอนฟรีๆเลย/////พวกเราขอบคุณคุณยายกับคุณตาอีกครั้งแล้วก็ขอตัว แต่ก็ไม่ลืมเมมเบอร์โทรของคุณยายไว้
....หลังจากที่เราขอบคุณและร่ำลาคุณตาคุณยายแล้ว พวกเราก็ออกเดินๆกันบนเกาะนั่นแหล่ะ เพื่อหาที่พักสำหรับคืนนี้
ทุกคนลงความเห็นว่า อยากได้ที่พักที่ติดชายหาดหรืออยู่ใกล้ๆชายหาด เป็นบ้านหลังใหญ่ได้ยิ่งดี ก็เลยเดินหากันตามแนวหาดนั่นแหล่ะ จนซักพักนายมอสก็เป็นคนแรกที่หาเจอ,,,,,,!!!!!
"นั่นงัยตรงนั้น มีที่พักอยู่ป่ะเดินเข้าไปถามกัน" นายมอสพูดแล้วก็ชี้ไปที่ข้างหน้า ที่มีป้ายที่พักติดอยู่
.....พอพวกเราเดินเข้าไปข้างใน ก็เจอคุณป้าคนหนึ่งกำลังกวาดพื้นอยู่
"เชิญค่ะ ได้จองกันมาก่อนหรือป่าวค่ะ" คุณป้าถามเราแล้วก็ยิ้ม
"เอ่อ ไม่ได้จองอ่ะครับ จะถามว่ามีห้องพักเหลือมั๊ยครับ" นายมอสพูด
"มากันกี่คนหล่ะเนี่ย" คุณป้าถามพวกเรา
"12 คนครับป้า" นายแมคบอกคุณป้า
"อืม!! ถ้าเป็นห้องพักคงจะไม่พอ แต่เดี๋ยวนะ ป้ามีบ้านอยู่หลังนึง อยู่ริมหาดเลย 12คนคงจะนอนกันพอ พวกหนูสนใจมั๊ยหล่ะ" คุณป้าบอกกับพวกเรา
.....เราปรึกษากันก็ตกลงว่า ขอไปดูบ้านหลังนั้นก่อน
"ป้าช่วยพาพวกเราไปดูบ้านก่อนได้มั๊ยค่ะ" แพรวบอกคุณป้า
"ได้สิจ๊ะ มาๆตามมาเลย ไม่ไกลหรอก" คุณป้าพูดแล้วก็เดินนำทางพวกเราไป
.....พวกเราเดินผ่านห้องพักเป็นแถวๆที่คุณป้าเปิดให้พัก มีลานกว้าง มีโต๊ะและเตาปิ้งย่าง แล้วเราก็มาหยุดกันตรงที่บ้านไม้ชั้นเดียว ที่มีเสาสูงๆยื่นลงไปในทะเล ด้านหน้ามีทางเดินลงไปชายหาด มีลานหน้าบ้านสำหรับนั่งปาร์ตี้กลุ่มเล็กๆ มีเตาปิ้งย่างให้ด้วย ป้าบอกว่าบ้านนี้ให้สำหรับกลุ่มใหญ่ประมาณ10-15คนเข้ามาพัก ถ้าพวกเราจะพักที่นี่ ป้าจะให้คนมาทำความสะอาดให้ จะเข้าบ้านได้ก็คงจะเกือบๆเย็น
......พวกเราเห็นที่พักก็ชอบกันทุกคน ก็เลยบอกป้าว่าจะพักที่นี่แหล่ะ คุณป้าคิดค่าที่พักพวกเรา2000บาท แล้วบอกว่าคืนนี้ถ้าจะทำปิ้งย่างกินกันให้บอกหลานชายป้าได้เลย เดี๋ยวจะให้หลานเตรียมถ่านมาให้ แล้วป้ามีผลไม้สดให้ด้วยถาดนึง แล้วป้าก็เรียกหลานชายมาหาพวกเรา
"ไอ่โก้ เดี๋ยวดูแลพวกพี่ๆเค้าด้วยนะ หาถ่าน ตะแกรงที่คีบมาเตรียมไว้" ป้าบอกโก้
"ได้ๆครับป้า"
....โก้ หลานชายของป้าเจ้าของที่พัก น่าจะกำลังเรียนมัธยมปลาย อายุก็ใกล้เคียงกับพวกเรานั่นแหล่ะ ก็เลยคุยกับพวกเราได้สบายๆ โก้พาพวกเราไปวางกระเป๋ากันก่อน รอคนมาทำความสะอาดบ้านพัก จัดที่นอนให้เรียบร้อย ระหว่างนั้น ป้าให้คนมาถามเราว่าจะไปซื้อของทะเลมาเตรียมทำกินคืนนี้มั๊ย หรือว่าจะสั่งอาหารกับป้าก็ได้ ถ้าจะไปซื้อของก็ออกไปพร้อมกับป้าเลยเพราะป้ากำลังจะไปตลาด ส้ม แพรว1 แพรว2 ไอ่มอส ไอ่เอ็ม บอกว่าจะไปตลาด ซื้อปลาหมึก กุ้ง หอยมาเตรียมปิ้งย่างคืนนี้ ส่วนน้ำจิ้มซีฟู๊ด ป้าบอกว่าเดี๋ยวกลับมาทำให้
.....ส่วนพวกที่เหลือก็นั่งคุยกัน รอพวกที่ไปตลาด
"เอิร์ต ไปเดินชายหาดกัน" นายนิกหันมาชวนเรา
"เฮ้ย!! กรูว่า อยู่ว่างๆลงไปเตะบอลที่ชายหาดกันดีกว่าหว่ะ" ไอ่บอลพูดขึ้น
"แล้วมรึงมีลูกบอลมาหรอ?" เพื่อนไอ่บอลถาม
"ผมมีครับพี่ ผมเล่นด้วยรอแป๊บๆๆ" นายโก้พูด แล้วก็วิ่งหายเข้าไป
"มาแล้วๆ ป่ะๆ ตอนนี้น้ำกำลังลง ชายหาดกำลังกว้าง เตะได้สบายๆเลยครับ" นายโก้พูดแล้วเดินนำพวกเราลงไปที่หาด
.....ตอนนี้เหลือเรา นายนิก ไอ่แมค ไอ่คิม ไอ่บอลแล้วก็เพื่อนอีก2คน รวมนายโก้ก็เป็น8คน
"มาๆ ข้างล่ะ4คนพอดีเลย" ไอ่บอลพูด
"เฮ้ย!! เราไม่เล่นนะ" เราพูดขึ้น
"ทำไมว๊ะ!! มรึงไม่เล่นคนก็ไม่ครบดิ หรือว่าเล่นไม่เป็น" ไอ่บอลพูดกับเรา
"เอ่อ!!" เราไม่รู้จะพูดยังไง เพราะเล่นบอลไม่เป็นจริงๆ คือเตะได้ แต่ไม่รู้กติกาหรอก ก็คนไม่ชอบนี่นา!!
"ว่างัย มรึงเล่นบอลไม่เป็นหรอ?" ไอ่บอลถามเราอีก
"เออๆ ช่างเหอะ คนไม่ครบก็เล่นได้ มาๆ เสียเวลาหว่ะ" นายนิกพูด
"ห่า!!!! ตุ๊ดชิบ!!!!!เล่นบอลไม่เป็น" นายบอลพูดใส่เรา
.....เราก็เลยเดินออกมา นั่งริมชายหาด พวกนั้นก็เล่นๆบอลกันไปใกล้ๆกันนั่นแหล่ะ ดูจะสนุกสนานมาก อากาศตอนบ่ายสองบ่ายสาม ไม่ร้อนเลย แสงแดดอ่อนๆตอนเย็นๆ ลมพัดสบายๆ เสียงคลื่น โหย!! มีความสุขสุดๆอ่ะ เรานั่งก่อกองทรายเล่น เก็บเปลือกหอยไปเรื่อยเปื่อย จนซักพักพวกที่ไปซื้อของที่ตลาดก็กลับมา มอสกับเอ็มเข้าไปเล่นบอล ส่วนสาวๆ3คนก็มานั่งเล่นกับเรา
"เฮ้ยยย!!!! เอิร์ต ระวัง!!" ........มีคนตะโกนมา เราก็หันไปมอง เท่านั้นแหล่ะ!! ลูกฟุตบอลพุ่งเข้ามาใส่หน้าเราจังๆ!! มันวิ้งๆๆ มึนๆ ดาวขึ้นเต็มไปหมด ไม่กล้าลืมตา เพราะรู้ว่าต้องมีทรายเข้าตาแน่ๆ
"เฮ้ย!! เอิร์ตเป็นงัยบ้าง"
"เฮ้ย!!เลือด"
"เชี่ย!! เลือดออกเลย กรูว่าเอาเอิร์ตขึ้นไปบนบ้านก่อนดีกว่า"
"เดี๋ยวผมไปหาที่ทำแผลมาให้นะพี่"
.....ไม่รู้หล่ะ ตอนนั้นมันชุลมุนไปหมด ไม่รู้เสียงใครต่อเสียงใคร มีคนอุ้มเราขึ้นไปบนบ้าน ไม่กล้าลืมตาเพราะรู้สึกเจ็บมากๆ เหมือนมีทรายเข้าตา
"เช็ดเลือดก่อนดีกว่า"
"เช็ดหมดแหล่ะมรึง"
"เอิร์ต เงยหน้าไว้นะ ไม่มีแผลหรอก แค่เลือดกำดาวไหลอ่ะ"
"น้องโก้ พี่ขอน้ำแข็งหน่อยได้ป่าว เอามาประคบตรงจมูกอ่ะ"
"ได้ครับๆ"
"เอิร์ตลองลืมตาดิ๊"
....เราก็ค่อยๆลืมตา แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บๆตาอยู่
"เออ!! เงยหน้าไว้นะ เลือดกำเดาจะได้ไม่ไหล เดี๋ยวประคบน้ำเย็นๆตรงจมูกก็หายแล้ว"
"กรูว่า ปล่อยผู้หญิงดูแลเอิร์ตไปเหอะ ที่เหลือมาเตรียมทำของกินคืนนี้ดีกว่าหว่ะ ส้มมรึงมาด้วย" เสียงไอ่คิมเรียกส้ม
"สาดดด กรูก็ผู้หญิงนะ" ส้มบ่น แต่ก็เดินไป เหลือแพรว1 แพรว2 ที่นั่งดูแลเราอยู่
"เอิร์ต ลุกไปนอนพักในห้องดีกว่า เดี๋ยวตื่นมาก็หายนะ" แพรว1พูดกับเรา แล้วก็ประคองเราลุกขึ้น
"มาๆแพรว เดี๋ยวเราพาเอิร์ตไปห้องเองนะ" เสียงนายนิกพูดขึ้นมา แล้วนายนั่นก็มาพยุงเราลุกขึ้น เดินไปห้อง
....พอถึงห้อง เราก็ล้มตัวลงนอน
"นิก งั้นนายดูแลเอิร์ตไปก่อนนะ เนี่ย!! เอาผ้าชุบน้ำเย็นประคบตรงจมูกเอิร์ตไว้นะ เลือดจะได้หยุดไหล" แพรว1พูด
"เดี๋ยวแพรวจะออกไปช่วยเพื่อนๆเตรียมของดีกว่า เสร็จแล้วจะเข้ามาเรียก" แพรวสองแพรวพูดแล้วก็เดินออกไปเหลือเรากับนายนิกสองคน
"งัย!! หายเจ็บยังเนี่ย" นายนิกพูดกับเรา
"ไม่ค่อยเจ็บแล้วหล่ะ"
"งั้นนอนไปก่อนเถอะ เดี๋ยวนิกอยู่เป็นเพื่อน" นายนิกพูด
"ไอ่บอลมันคงไม่ได้ตั้งใจ"
"ไม่เป็นรัย ไม่ได้โกรธนี่" เราพูดแล้วก็หลับตาไป ไม่รู้ว่าหลับไปนานขนาดไหน แต่ตอนนี้รู้สึกว่าได้ยินคนสองคนคุยกัน
"ไอ่นิก กรูขอโทษนะ กรุไม่ได้ตั้งใจ"
"เออ!! เอิร์ตบอกแล้วว่าไม่โกรธ"
"แต่เมทมรึงเนี่ย แมร่งตุ๊ดหว่ะ บอลแมร่งก็เล่นไม่เป็น"
"ทำไมว๊ะ เล่นบอลไม่เป็นต้องเป็นตุ๊ดด้วยหรอ"
"ป่าวๆ เออ!! กรูอยากให้มรึงไปรวมทีมบาสกับกรู เพราะเดี๋ยวจะมีแข่งบาสของคณะเรา"
"จริงหรอว๊ะ ไปดิๆ กรูพร้อมเสมออ่ะ"
"แต่มรึงต้องออกไปอยู่ หอนอกกับพวกกรูนะ"
"อ่าว ทำไมว๊ะ กรูก็อยู่หอในกับเอิร์ตแล้วงัย"
"บาสอ่ะ มันต้องซ้อม บางวันก็ซ้อมจนดึก มรึงอยู่หอในมันไม่สะดวกหรอกหว่ะ อีกอย่างเมทมรึงก็ตุ๊ดขนาดเนี้ย มรึงไม่กลัวคนอื่นจะพูดกันหรอว่า มรึงอยู่ห้องเดียวกับตุ๊ดอ่ะ"
"เฮ้ย!!มากไปมั่งไอ่บอล เอิร์ตมันก็ไม่ได้เป็นตุ๊ดนี่"
"มรึงรู้ได้งัย!!ไอ่นิก ระวังเหอะมรึงจะ จะได้เป็นผัวตุ๊ดเข้าซักวัน"
.....เรานอนอยู่ได้ยินการสนทนาทั้งหมด นึกเกลียดนายบอลขึ้นมามากๆ
"เอางี้ กรูอยู่หอในเหมือนเดิมนั่นแหล่ะ งัยก็ออกไปซ้อมกับพวกมรึงได้อยู่แล้ว"
"ไม่สะดวกหรอก วันไหนซ้อมหนักก็กลับดึกเลยนะมรึง"
"แล้วถ้ากรูออกไป เอิร์ตมันจะอยู่กับใครอ่ะ"
"ก็เรื่องของมันดิ๊ เดี๋ยวเทอมใหม่เค้าก็หาคนมาอยู่กับมันเองแหล่ะ" ไอ่บอลพูด
"งั้นกรูขอคิดดูก่อนแล้วกันหว่ะ" นายนิกพูด
"แล้วถ้าเอิร์ตมันเป็นตุ๊ดจริงๆ มรึงจะยังอยู่กับมันมั๊ยว๊ะ" นายบอลถาม
......คำถามนี้ทำเอาเราอึ้งไปเหมือนกัน แอบลุ้นว่านายนิกจะตอบยังไง!! เพราะพอไอ่บอลถามจบ นายนิกก็เหมือนนิ่งไปซักพัก แล้วก็พูดว่า....!!!!
"ถ้าเป็นตุ๊ด กรูไม่เอาไว้แน่" เสียงนายนิกพูดแบบหนักแน่น จนเราได้ยินยังรู้สึกหวั่นๆ
"เออ!! ดีมากเพื่อน"
"แต่ตอนนี้มรึงไร้สาระเกินไปแระ ออกไปเลยมรึง" นายนิกไล่ไอ่บอลออกไป
"เออ!!ซักวันมรึงจะรู้ไอ่นิก" นายบอลพูดแล้วก็เดินออกไป
.....แล้วเราก็รู้สึกว่า นายนิกลงมานอนข้างๆเรา เอามือลูบหัวเรา แล้วก็พูดคนเดียว
"เอิร์ต นายเป็นตุ๊ดจริงๆหรอว๊ะ"
"ไม่หรอกมั้ง ไอ่บอลแมร่งไร้สาระ"
"ถ้านายเป็นอย่างที่ไอ่บอลพูดจริงๆ เราคงอยู่กับนายต่อไปไม่ได้หรอก"
"เฮ้อ!!"
.....เสียงนายนิกรำพึงรำพันกับตัวเอง เราได้ยินก็กลัวๆแต่ก็แอบๆขำ
"นิกๆ เอิร์ตดีขึ้นยัง"
"ยังนอนอยู่เลยอ่ะ เดี๋ยวลองปลุกดูก่อนนะ"
"เออ ถ้าตื่นแล้ว ออกไปกินได้เลยนะ เพื่อนๆตั้งวงกันแระ"
"ไอ่ดื้อ ตื่นๆ" นายนิกกระซิบข้างหูเรา/////เราเลยลืมตาขึ้นมา ก็เห็นรอยยิ้มสุดหล่อของนายนิก
"ยังเจ็บอยู่มั๊ย" นายนิกถามเรา
"ไม่เจ็บแล้ว"
"งั้นตื่นไปอาบน้ำก่อนมั๊ย แล้วเดี๋ยวค่อยออกไปกินกับเพื่อนๆข้างนอก"
"ไม่อาบอ่ะ ออกไปเลยดีกว่า"
"ไหนๆเข้ามาดูใกล้ๆดิ๊" นายนิกพูดแล้วดึงตัวเราเข้าไปหา
.....แล้วนายนิกก็จับหน้าเราแหงนขึ้น แล้วก็มองดูจมูกเรา
"อืม!! เลือดคงไม่ไหลแล้วหล่ะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"งั้นออกไปข้างนอกกัน" แล้วนายนิกก็พยุงเราลุกขึ้น
"เออ!! เอิร์ต!!....." นายนิกจับไหล่เราหันหน้าเข้าไปหาตัวเค้า
"ถ้าไอ่บอลมันว่าอะไรเอิร์ตอีก อย่าไปสนใจมันนะ อย่าคิดมาก เค้าใจมั๊ยครับ' นายนิกพูดแล้วก็เอามือขยี้หัวเรา
"อืม!! เข้าใจ" เราตอบ แล้วนายนิกก็กอดคอเราเดินออกไป
"ห่า แมร่งกว่าจะออกมากันได้ ทำยังกะคู่ผัวเมีย เพิ่งแต่งงาน" ไอ่มอสพูดขึ้น ทำเอาเพื่อนๆหัวเราะ
"พี่เอิร์ตคับ นี่ป้าผมทำข้าวต้มทะเลสำหรับคนป่วยมาให้" นายโก้พูดกับเรา
"อ๋อๆ ขอบคุณมากนะโก้ ฝากขอบคุณป้าด้วยนะ" เราพูดแล้วก็ยิ้มให้โก้
"ครับๆ" โก้ยิ้ม แล้วก็เดินออกไป
"อ่าวไอ่โก้ จะไปไหนหล่ะ มากินด้วยกันสิ" ไอ่แมคเรียกนายโก้
"ไม่ดีกว่าครับ เกรงใจครับพี่ๆ ถ้าขาดเหลืออะไร เรียกผมได้เลยนะครับ"
"มาๆเลย ไม่ต้องเกรงใจ เดี๋ยวพี่ไปบอกป้าให้" นายนิกพูดแล้วก็ลุกเดินไปกอดคอนายโก้เข้าไปในบ้านป้า ซักพักสองหนุ่มก็เดินออกมา นายโก้ยิ้มมาเลย ฮ่าๆๆ
"ไอ่นิกกรูเอากีตาร์มา มรึงไปเอามาเล่นดิ กรูดีดไม่ไหวหล่ะ" ไอ่คิมพูด
"เออๆ เพลงละ10บาทนะเว๊ย ฮ่าๆ" นายนิกลุกไปหยิบกีตาร์มาเล่น
......นายนิกนี่เก่งเหมือนกันนะเนี่ย กีฬาก็ได้ ดนตรีก็เป็น เฮ้อ!! เพอร์เฟค ฮ่าๆๆ เราไปช่วยสาวๆปิ้งปลาหมึก กุ้ง น้ำจิ้มที่ป้าทำมาให้ แซ่บถึงใจมากๆ อร่อยสุดๆ พวกผู้ชายไปซื้อเบียร์มากินตามประสา มีสปายของสาวๆด้วย5-6ขวด
"เอิร์ตเบียร์ป๊ะ" ไอ่มอสยื่นแก้วให้เรา เราก็เลยรับมากิน
"กินได้หรอ?" นายนิกถามเรา
"ก็กินได้"
"เออ!! เดี๋ยวก็เมาหรอก"
"เมาก็ช่าง"
"ไอ่ดื้อเอ๊ย" นายนิกพูดแล้วเอามือมาบีบจมูกเรา
"โอ๊ยยย!! เจ็บนะเนี่ย!!" เราร้อง
"อ่าว!! ลืมๆ ขอโทษๆ" นายนิกพูดกับเรา
......พวกเรานั่งร้องเพลง เล่นกีตาร์ กินกันไปตรงลานหน้าบ้านนั่นแหล่ะ จนซักพัก อยู่ๆฟ้าก็ร้อง มีลมพัด เหมือนฝนจะตก พวกเราก็เลยย้ายมานั่งกินกันในบ้าน พวกผู้หญิงก็ทยอยไปอาบน้ำ นายโก้ก็ขอตัวกลับไปบ้านเค้า
"เอิร์ต จะอาบน้ำยัง" นายนิกถามเรา
"ว่าจะไปอาบแล้ว รอพวกส้มกับแพรวอาบเสร็จก่อน"
"อืมๆ เรียกนิกด้วยนะ"
"อือๆ"
.....พอพวกผู้หญิงอาบน้ำเสร็จ เราก็เรียกนายนิกไปอาบน้ำ ไอ่มอสกับเอ็มไปด้วย พออาบเสร็จก็มาเก็บจานชามที่กินกันไปล้าง แล้วก็เข้านอนกัน ฝนเริ่มตกลงมา ค่อนข้างแรง เสียงฟ้าร้องดังมากๆ มีห้องนอนสองห้อง นอนห้องละ6คน ที่นอนเป็นฟูกที่ปูต่อๆกัน มีหมอนมีผ้าห่ม เรานอนกับนิกกับไอ่มอส แล้วก็สาวๆ3คน ส่วนนายเอ็ม ไอ่คิม ไอ่แมค นอนรวมกับไอ่บอลกับเพื่อนๆ
.....คืนนั้นฝนตก ฟ้าร้องค่อนข้างแรง เราก็เป็นโรคกลัวเสียงฟ้าร้องอยู่แล้วด้วย เหมือนนายนิกจะรู้!!
"กลัวอ่ะดิ!!" นายนิกพูด
"อือ!!"
"เข้ามานอนใกล้ๆกันดิ"
"ไม่เป็นรัย"
"ดื้ออีกแระ มาๆเร็วๆเลย หรือต้องให้ลากมา" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราเข้าไปหาเค้า หน้าเราแนบกับหน้าอกแน่นๆของนายนิก
"มีนิกอยู่ใกล้ๆจะกลัวอะไรอีก หลับซ๊ะไอ่ดื้อ" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ห่มผ้าให้
-
......คืนนี้ เรานอนหลับไปด้วยกันพร้อมๆกับเสียงฝนตกฟ้าร้อง บรรยากาศดีมากๆ พรุ่งนี้เช้าพวกเราก็ต้องโบกมือลาเกาะล้าน กันแล้วหล่ะนะ^^
"เอิร์ตๆๆๆๆๆตื่นๆๆๆๆ" นายนิกเรียกเราแต่เช้า////นายนี่ตื่นเช้าจริงๆ
"อือ!! ปลุกทำไมแต่เช้าเนี่ย"
"ลุกมาเถอะน่า....เร็วๆจะพาไปดูอะไร"
"ดูรัยอ่ะ"
"ไม่ลุกมาแล้วจะเห็นมั๊ยหล่ะ หรือจะให้ลากลงไป"
"อือๆ ลุกก็ได้" เราพูดแล้วก็ลุกเดินตามนายนิกลงไปที่ชายหาด
.....เพื่อนๆยังไม่มีใครตื่นซักคน ท้องฟ้าก็เพิ่งจะเริ่มสว่าง ยังมีกลุ่มเมฆครึ้มๆอยู่เลย นี่แสดงว่าฝนคงเพิ่งหยุดตกไปไม่นาน แต่ที่ชายหาดมีบางสิ่งบางอย่างที่ตื่นตาตื่นใจรอเราอยู่ ฮ่าๆ
"เอิร์ตๆ มาดูอะไรนี่ดิ" นายนิกเรียกเรา
"อะไรอ่ะ"
"นี่งัย ปลาดาว ตัวจริงเสียงจริง แต่มันตายแล้วอ่ะดิ" นายนิกชี้ให้เราดูซากปลาดาวสีขาวๆเหลืองๆ ที่นอนนิ่งอยู่บนชายหาด
"นั่นก็แมงกะพรุน ตัวใหญ่น่ากลัวเนอะ" นายนิกชี้ให้ดูซากแมงกะพรุนที่คงจะโดนคลื่นซัดมาเข้าฝั่งตั้งแต่เมื่อคืน
"มีตั้งหลายตัวเลยอ่ะ นั่นก็ใช่ ตรงโน้นก็ใช่" นายนิกเดินไปเรื่อย แล้วก็พูดก็ชี้อะไรไปเรื่อยเปื่อย
"พระอาทิตย์ไม่ขึ้นแล้วมั้งเนี่ย" เราพูดกับนายนิก
"ถึงขึ้นเราก็ไม่เห็นหรอก ดูดิ ฟ้าครึ้มตั้งแต่เช้าเลย นี่ถ้าฝนตก เราจะกลับเข้าฝั่งกันยังไงอ่ะเนี่ย" นายนิกพูด
"นั่นดิ สงสัย คงได้นอนที่นี่อีกคืนนึงอ่ะนะ ฮ่าๆ" เราพูด
"เอิร์ต หายเจ็บจมูกยัง"
"ก็หายแล้ว ไม่ค่อยเจ็บแล้ว"
"ดีแล้ว นิกว่าเดี๋ยวถึงกรุงเทพฯ ไปตรวจอีกทีที่โรงพยาบาลป๊ะ เผื่อมีอะไรผิดปกติ"
"ไม่ๆอ่ะ กลัวหมอ"
"แล้วกลัวนิกป๊ะ"
"นิกหรอ? จะกลัวทำไมอ่ะ"
"ป่าวๆ ถามไปงั้นแหล่ะ"
.....เราสองคนเดินคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนรู้สึกว่าเดินมาไกลมากแล้ว ก็เลยชวนกันเดินกลับมาที่บ้านพัก พอกลับมาถึง ปรากฏว่าเพื่อนคนอื่นๆกำลังนั่งทานข้าวต้มทะเลกันอยู่ แล้วคุณป้ากับนายโก้ ก็นั่งคุยอยู่กับพวกเราด้วย
"นั่นงัยครับคุณป้า ไอ้คนป่วยอ่ะ" นายแมคพูดแล้วชี้มาทางเรา
"ไหนๆคนป่วย มาให้ป้าดูหน่อยซิ เป็นอะไรมากมั๊ย"
"ไม่เป็นรัยมากครับป้า หายเจ็บแล้ว" เราพูดแล้วก็เดินเข้าไปนั่งคุยกับคุณป้า
"ไม่เป็นรัยก็ดีแล้ว ไปตักข้าวต้มมากินสิ ป้าทำเองกับมือเลย" คุณป้าพูดกับเรา
"อ่ะ ตักมาให้แล้ว" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นถ้วยข้าวต้มมาให้เรา
"ถ้าไม่พอบอกไอ้โก้ได้เลยนะ ให้มันไปเอาข้าวต้มในบ้านมาเติมให้....เดี๋ยวป้าขอตัวไปดูแลลูกค้าข้างในก่อน"
.....พวกเรายกมือไหว้ขอบคุณ คุณป้าที่ทำอาหารเช้ามาให้ อร่อยมากๆ
"เออ!! นี่!! แล้วจะกลับกันกี่โมงกี่ยามหล่ะเนี่ย จะกลับตอนไหนก็บอกแล้วกัน เดี๋ยวป้าจะได้ให้ลุงเอารถไปส่งที่ท่าเรือ"
"ขอบคุณครับคุณป้า แต่ว่าที่นี่ให้พวกเราออกกันได้กี่โมงอ่ะครับ" นายมอสถามคุณป้า
"ก็ก่อนเที่ยงนั่นแหล่ะหนู"
"อ่อๆครับๆ"
"งั้นเดี๋ยวโก้ไปซื้อตั๋วเรือมาเตรียมให้พวกพี่ๆเลยดีกว่า จะได้ไม่ต้องไปรอซื้อเสียเวลา" นายโก้พูด
"เออ ดีเหมือนกัน แต่ว่าค่าตั๋วคนละเท่าไหร่อ่ะ"
.....นายโก้บอกราคาตั๋วเรือ พวกเราก็รวบรวมเงินให้นายโก้ไปซื้อตั๋วเรือ รอบ11โมงเช้า เตรียมไว้ให้ พอทานข้าวกันเสร็จ เราก็เดินๆนั่งๆริมชายหาด ย่อยอาหารกันซักพัก ก็เข้ามาอาบน้ำ เก็บเสื้อผ้า เก็บกระเป๋าเตรียมตัวกลับกรุงเทพฯ
คุณป้าให้คุณลุงเอารถยนต์มาส่งพวกเราที่ท่าเรือ นายโก้ก็มาด้วย ก่อนจะออกมา คุณป้ามาส่งที่รถ แล้วบอกว่า คราวหน้าถ้ามาเที่ยวเกาะล้านกันอีก ให้โทรบอกป้า ป้าจะเตรียมบ้านหลังนี้ไว้ให้พวกเรา แล้วคุณป้าก็ขอบคุณพวกเราที่มาพักที่นี่////เรายกมือไหว้ ร่ำลาคุณป้าแล้วก็มาที่ท่าเรือ รอขึ้นเรือกลับเข้าฝั่ง เราโทรให้พี่คนขับรถตู้มารับเราตอนเที่ยง จะได้กลับถึงกรุงเทพฯเร็วๆ พอเรานั่งเรือมาถึงฝั่งแผ่นดินใหญ่ ก็โทรหาพี่รถตู้ ปรากฏว่าพี่เค้ามารอแล้ว พวกเราก็เลยเดินไปขึ้นรถกัน
"มานี่เลย มานั่งข้างหน้าเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดิ" นายนิกกอดคอเราแล้วเปิดประตูด้านหน้ารถให้เราขึ้นไปนั่ง
"ไม่อ่ะ เอิร์ตว่าขากลับจะนั่งข้างหลัง คุยกับเพื่อนๆอ่ะ" เราบอกนายนิก
"งั้นเดี๋ยวกรูไปนั่งเป็นเพื่อนมรึงเอง ไอ่นิก" นายบอลพูดขึ้น
"เออ เนี่ยบอลนั่งเป็นเพื่อนแล้ว เอิร์ตไปนั่งข้างหลังกับเพื่อนๆนะ"....เราพูดแล้วก็แกะมือนายนิกออกจากคอ แล้วก็เดินไปนั่งข้างหลัง ตรงเบาะเดียวกับเอ็ม////ส่วนนายนิกก็ไม่พูดอะไรอีก แล้วก็ขึ้นไปนั่งด้านหน้ากับนายบอล
.....รถวิ่งตรงเข้ากรุงเทพฯ พวกเราข้างหลังคุยกันสนุกสนาน
"นิกมันบ่นให้ฟังป่าว" นายเอ็มหันมาพูดกับเรา
"บ่นเรื่องรัยอ่ะเอ็ม"
"ก็บ่นว่า เอิร์ตตัวหนักงัย"
"นิกจะรู้ได้งัยว่าเอิร์ตตัวหนัก ฮ่าๆ"
"อ่าว!! ก็ตอนที่เอิร์ตเลือดกำเดาไหล นายนิกนี่แหล่ะที่เป็นคนอุ้มเอิร์ตจากชายหาดขึ้นมาข้างบนอ่ะ" นายเอ็มบอกเรา
"อ่าวหรอ? เอิร์ตไม่รู้เลยนะเนี่ย"
"ฮ่าๆ เนื้อตัวนิกมันเปื้อนเลือดเอิร์ตเต็มไปหมดอ่ะ ดีนะที่มันถอดเสื้อเล่นบอลอยู่แล้ว ไม่งั้นเสื้อมันคงเปื้อนเลือดเอิร์ตอ่ะนะ"
"เออ!! ช่ายๆ ฮ่า เก็บไว้เป็นความทรงจำเลยหล่ะ อิอิ" เราพูดกับนายเอ็ม
"พี่คร๊าบบบ แวะปั๊มหน่อย ปวดฉี่ๆ" นายมอสพูดขึ้น
....พี่รถตู้แวะเข้าปั๊ม พวกเราลงรถมายืดเส้นยืดสาย บางคนก็ไปเข้าห้องน้ำ ส่วนเราจะไปเซเว่น หารัยกินๆ ฮ่าๆ
"นิกเอาไรป๊ะ เอิร์ตจะไปเซเว่น" เราพูดกับนายนิก
....เงียบบบบบ!!!.....
"ไม่เอาไรหรอ? ไม่เข้าห้องน้ำหรอ?" เราถามนายนิก
.....เงียบบบบบ........
.....ถามอะไรไปก็นั่งนิ่ง ไม่พูดไม่จากับเรา เราก็เลยเลิกสนใจ เดินไปเซเว่น หาซื้อของกินส่วนนายนิกก็นั่งอยู่บนรถ ไม่ได้ลงไปไหน จนรถพาเรามาถึงท่ารถที่อนุสาวรีย์ แล้วพวกเราก็นั่งแท็กซี่กลับหอใครหอมัน คันที่เรานั่งมีไอ่มอสนั่งข้างหน้า เอ็ม เราแล้วก็นายนิก ตลอดทาง นายนิกเอาแต่เงียบ ไม่พูดไม่จา จนมาถึงห้อง เราก็เดินขึ้นห้องแล้วก็จัดการกับเสื้อผ้าในกระเป๋า
"นิกกกกก เป็นรัยเนี่ย ทำไมไม่พูดกับเราอ่ะ" เราถามนายนิก
.....เงียบบบบ.....
"นิก เป็นรัยๆ บอกมาดิๆ" เราพูดแล้วก็เข้าไปหานายนิกใกล้ๆ////ก็ยังนิ่งอีก
....เราเจอแบบนี้ ก็เลยนิ่งบ้าง อยากร้องไห้ นายนิกเป็นอะไรถึงไม่พูดกับเรา
"ป่ะ ไปกินข้าวกัน" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"นายโกรธเราหรอนิก" เราถามนายนิก
"ป่าวนี่ โกรธเรื่องรัยอ่ะ" นายนิกย้อนถามเรา
"ก็ไม่รู้ดิ เห็นนายไม่พูดกับเราตั้งแต่บนรถตู้แล้ว"
"คิดมากน่ะ ป่ะๆไปกินข้าวเย็นกัน หิวแล้ว"
"หายโกรธเอิร์ตแล้วหรอ?"
"ป่าวๆ ไม่ได้โกรธนี่.....แค่อยากให้รู้ว่า เรายังไม่ทิ้งนายเลย เห็นมั๊ยชวนไปกินข้าวเนี่ย ทีหลังอย่าทิ้งเราแบบนี้อีก"
"ขอโทษ" ..... พูดออกไปได้แค่นั้น รู้สึกผิด ที่ปล่อยให้นายนิกนั่งข้างหน้ากับไอ่บอล
"ไม่ได้โกรธๆๆๆ แต่จำไว้ว่าอย่าทิ้งเราแบบนี้อีกนะไอ่ดื้อ" นายนิกพูดกับเราแล้วมากอดคอเรา พาเดินออกไปกินข้าวที่โรงอาหารหอใน
-
พี่นิกทำเป็นแอ็บอะโด่ งอลก็บอกก คึคึ
-
:katai1: นิกบอกไม่ชอบตุ๊ด แต่ที่ตัวเองนอนกอดผู้ชายมันคืออะไร
ส่วนบอลทำไมเกลียดตุ๊ดนักหนา
อ่านแล้วยังกะเรื่องจริงเลยอ่ะ :hao4: วิธีการเล่ามันให้มากๆ
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่7) : ความลับที่เปิดเผยทีละนิด
.....หลังจากวันที่กลับมาจากเกาะล้าน นายนิกก็ไปซ้อมบาสกับไอ่บอลแทบทุกวัน แต่ถึงยังไง นายนั่นก็ต้องแว๊บออกมากินข้าวเย็นกับเราทุกครั้งเลย....กินเสร็จก็กลับไปซ้อมต่อ 4ทุ่มกว่าๆก็กลับมาหอพัก อาบน้ำนอน ถึงตอนนั้นเราก็หลับไปก่อนแล้ว ช่วงนี้เราก็เลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ แต่แอบสังเกตุว่า ก่อนนอนนายนิกจะออกไปคุยโทรศัพย์ที่ระเบียงห้องประมาณ10-15นาทีแล้วก็เข้ามานอน เราอยากรู้ แต่ไม่อยากถาม ว่าคุยกับใครทุกวันเลย ฮ่าๆ
....วันนี้เราไม่มีเรียน นายนิกก็ไม่มีเรียน ก็เลยนั่งแง่วๆ กันอยู่ที่ห้องตั้งแต่เช้า แต่บ่ายสาม เรานัดเพื่อนๆไปรดน้ำผักที่แปลงกัน ตอนนี้กำลังโตเลยหล่ะ ไปถอนวัชรพืชด้วย
"เอิร์ตจะไปไหนอ่ะ" นายนิกถาม เพราะเรากำลังแต่งตัวออกไปแปลงผัก
"ไปรดน้ำผักที่แปลง"
"นิกไปด้วยดิ"
"อ่าว วันนี้ไม่ไปซ้อมบาสหรอ?"
"ไม่อ่ะ ป่ะนิกไปด้วย" นายนิกพูดแล้วก็ลุกขึ้นจากเตียงมาเปลี่ยนเสื้อผ้า
"เดี๋ยวบอลก็โทรตามอีก"
"ตามก็ช่างมัน วันนี้ไม่อยากไป"
"อือ!! เป็นรัยป่าวเนี่ย"
"ป่าวๆ ไม่เป็นรัย ป่ะๆ" นายนิกพูดแล้วก็จูงมือเราออกจากห้อง
////นายนี่ ท่าทางแปลกๆ คงมีเรื่องอะไรแน่ๆเลย....////อยากรู้จัง ฮ่าๆ
...ที่แปลงผัก เพื่อนๆมารดน้ำผักกันหลายคนเลย ดูคึกคักดี สาวๆหลายคนมองแต่นายนิก ฮ่าๆ เพราะอาจจะไม่คุ้นหน้า บางคนเข้ามาถามเราก็มี ว่าเราพาใครมา อิอิ
"อ่าวไอ่นิก วันนี้ไม่ไปซ้อมบาสหรอ?" เอ็มถามนายนิก
"ไม่ไปอ่ะ เบื่อๆ อยากทำอย่างอื่นบ้าง"
"เป็นรัยป่าวว๊ะ มีรัยบอกได้นะ เพื่อนๆกันทั้งนั้น" ไอ่แมคเข้ามาถามนิก
"เออ กรูไม่เป็นรัยหรอก สบายๆ" นายนิกพูดแล้วก็นั่งถอนหญ้าในแปลงเรา
"เอิร์ต ข้าวโพดต้นน่ารักดีเนอะ เดี๋ยวออกฝักแล้ว เรามาเก็บไปกินได้ป๊ะ" นายนิกถามเรา
"ได้มั้ง ให้อาจารย์ลงคะแนนก่อน คงจะเก็บไปกินได้"
....ซักพัก โทรศัพย์นายนิกเข้า เลยรับสายอยู่ตรงนั้น
"ว่างัยไอ่บอล"
"วันนี้กรูไม่ว่าง ไม่ไปซ้อมนะ"
"กรูอยู่แปลงเกษตร มารดน้ำผักกับเอิร์ตอ่ะ"
"แค่นี้ก่อนนะ" .....นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป หันมาถอนหญ้าต่อ
"บอลโทรมาตามหรอ?" เราถาม
"อือ!! แต่นิกไม่ไปหรอก"
"อ่าว ทำไมอ่ะ"
"ไม่รู้ เบื่อๆ"
"เป็นรัยป๊ะเนี่ย"
"ไม่รู้ดิ เดี๋ยวรดน้ำเสร็จ ไปเดินเล่นกันนะ สองคนนะ ห้ามชวนใคร"
"อ่าว ซ๊ะงั้นอ่ะ"
"เออน่า...บอกก็ทำตามดิ อย่าขัดใจได้ป่าว"
"อือ!!"
......พอเรารดน้ำ ถอนหญ้าเสร็จ ก็เดินออกมาจากแปลงผัก ถึงถนนที่จะข้ามไปหอพัก
"เฮ้ย!! ไอ่นิกๆ" เราหันไปก็เห็นนายบอลเรียกนิก แล้วก็กำลังวิ่งมาหาเราสองคน
"มรึงไม่ไปซ้อมบาสหรอวันนี้อ่ะ รุ่นพี่จะมาดูนะ"
"ไม่อ่ะ กรูไม่ว่าง" นายนิกตอบ
"ไม่ว่างไม่ได้นะไอ่นิก รุ่นพี่จะคัดตัววันนี้"
"คัดก็คัดไปดิ กรูสำรองก็ได้"
"อ่าว ทำไมว๊ะ ป่ะๆ ไปซ้อมคัดตัวกับพวกกรูเหอะ" นายบอลพูด
"ไม่ไป กรูบอกแล้วงัยว่าไม่ว่าง" นายนิกพูดแล้วก็ โบกรถแท๊กซี่ พอรถหยุดก็เปิดประตู ดันเราขึ้นไปนั่งแล้วนายนิกก็เข้ามานั่งตาม
"ไปซีคอนฯครับ" นายนิกบอกคนขับรถ
......เราเอง ก็นั่งไปแบบ งงๆ เกิดอะไรขึ้นนะ เสียงโทรศัพย์นายนิกดัง คงจะเป็นไอ่บอลที่โทรมาตาม แต่นายนิกตัดสายทิ้งแล้วปิดโทรศัพย์
"ไปดูหนังกันนะเอิร์ต" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"เฮ้ย!! ดูหนังหรอ?"
"จะตกใจทำไมเนี่ย เออ ดูหนังอ่ะดิ"
"นิก เราถามจริง นายเป็นรัยป่าวเนี่ย"
"ก็มีเรื่องนิดหน่อย อย่าถามมากเลย"
"ไม่ถามได้งัยอ่ะ"
"ห่วงเราหรอ?" นายนิกถาม
"อือ!!"
.....พอถึงซีคอนฯ นายนิกก็ตรงไปซื้อตั๋วหนัง จำไม่ได้แล้วหล่ะว่าเรื่องอะไร แต่เป็นหนังฝรั่งอ่ะนะ ฮ่าๆ แต่เหลือเวลาอีกตั้งชั่วโมงกว่าๆ เราเลยไปเดินเล่นๆ ดูของกันก่อน
"เอิร์ตกินติมป๊ะ"
"กินดิๆ" พอได้ยินว่าไอติม เราก็หูผึ่งเลย ของชอบอยู่แล้ว ฮ่าๆ
"ป่ะ สเวนเซ่น นิกเลี้ยงเอง"
"จริงน๊า"
"จริงดิคร๊าบบบ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้หัวเรา ฮ่าๆ
....ที่ร้านสเวนเซ่น เราไปถึงก็สั่งไอติมมากินกัน
"อ้าวนิก มากับใครอ่ะเนี่ย"
"เฮ้ย!! มุก เรามากับเมทเราอ่ะ แล้วมุกมากับใครอ่ะ"
"มากับไหมอ่ะ แต่เดี๋ยวตามมา ไหมไปเข้าห้องน้ำ เนี่ยถ้าไหมเจอนิก คงดีใจอ่ะ"
"เอ่อ!! คงไม่เจอหรอก เพราะเรากำลังจะกลับแล้วหล่ะ เดี๋ยวไปดูหนังต่อ"
"อ้าว ไอติมยังกินกันไม่หมดเลย จะไปแล้วหรอ?"
"อือ!! ช่ายๆ จะได้เวลาเข้าโรงหนังแล้วหล่ะ"
"เราไปก่อนนะมุก...ป่ะๆเอิร์ต" นายนิกบอกเพื่อน แล้วก็หันมาดึงเราออกไปจ่ายตังค์
"นี่ๆ หยุดก่อน เป็นรัยอ่ะเนี่ย" เราดึงมือตัวเอง ออกจากนายนิกแล้วก็หยุดเดิน
"ไม่มีรัย" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"ไม่มีรัย แล้วทำไมต้องทำแบบนี้ด้วยอ่ะ เจอเพื่อนนายทำไมต้องรีบออกมาขนาดนั้น"
"ช่างเหอะ อย่าถามมากได้ป๊ะ ปวดหัวหว่ะ เบื่อ!!" นายนิกพูดแล้วมาดึงมือเราเดินไปต่อ
"นิก...นายเป็นอะไรเนี่ย บอกเราเถอะ ห่วงหว่ะ"
"....ห่วงเราจริงหรอ?"
"จริงดิ!!" เราหันไปบอกนายนิก
"อือ!! ขอบใจนะ"
////อยากถามว่า คนชื่อไหม คือใคร ทำไมนายนิกดูเหมือนไม่อยากเจอขนาดนั้น/////
....พอไปถึงโรงหนัง เราสองคนก็นั่งรอเวลา พอถึงเวลาก็เข้าไปนั่ง ซื้อป๊อบคอร์น น้ำเรียบร้อย แต่เพราะเป็นหนังฝรั่งเราก็เลยไม่ชอบดู นั่งกินแต่ขนมไปเรื่อยเปื่อย กำลังจะหยิบป๊อบคอร์นคำนึงเข้าปาก
"เฮ้ยๆ กินมั่งดิ" นายนิกเอามือมาจับมือเรา แล้วพูดกับเราเบาๆ
"อ่ะ" เรายื่นกล่องป๊อบคอร์นให้นายนิก
"จะกินคำนั้นอ่ะ" นายนิกพูดแล้วดึงมือเราข้างที่มีป๊อบคอร์นไปใกล้ๆปากตัวเอง
"ได้งัยอ่ะ หยิบเองดิ' เราบอกนายนิก แต่ไม่ทันแล้ว นายนิกงับป๊อบคอร์นในมือเราไปกินแล้ว เราก็เลยต้องปล่อยเลยตามเลย ฮ่าๆ
"น้ำหน่อยดิ"
"อ่ะ" เราหยิบแก้วน้ำมาวางตรงเก้าอี้นายนิก
.....นายนิกหยิบน้ำไปกิน แต่มือข้างที่จับมือเราไว้ยังไม่ปล่อยซักที
"ปล่อยมือได้แล้วมั้ง" เราพูด
"ไม่อ่ะ ไม่ปล่อย นิกนอนนะ หนังจบแล้วปลุกด้วยหล่ะ"
"ซ๊ะงั้นอ่ะนะ ชวนเรามาดู แต่ตัวเองนอนเนี่ยนะ"
"นิกเบื่อๆอ่ะเอิร์ต เจอแต่เรื่องบ้าๆบอๆ ปวดหัว ขอนอนพักสมองหน่อยนะ"
"อือ!! เข้าใจๆ"
"ไม่ปล่อยมือนะ" นายนิกพูด
"แล้วจะจับไว้ทำไมมือเอิร์ตเนี่ย"
"จับไว้....ไม่ให้หนีไปไหนงัย"
"บ้าป่าว ใครจะหนีไปได้ อยู่ในโรงหนัง ปล่อยเหอะ"
"ไม่ปล่อย พูดมากหว่ะ นอนแล้วนะ ปลุกด้วย"
..... นายนิกเอามือเราไปวางไว้บนตักแล้วก็นอน ส่วนเราก็ดูหนังต่อไป ไม่รู้เรื่องหรอก เพราะไม่ชอบหนังฝรั่ง เราหันไปมองนายนิก นายนั่นหลับสบายเลย แต่ก็จับมือเราแน่นเหมือนกัน สงสัยคงจะมีเรื่องบางอย่างเข้ามาให้ปวดหัว น่าสงสารจริงๆ อยากรู้นะว่าเรื่องอะไร แต่ไม่กล้าถาม พอหนังจบเราก็ปลุกนายนิก
"นิกๆ หนังจบแล้ว กลับกันเถอะ"
"อือ!!' นายนิกงัวเงียๆ ตื่นขึ้นมา
.....เราพากันนั่งรถตู้กลับ พอถึงห้อง เราก็เข้าไปอาบน้ำ พอออกมา นายนิกก็ออกไปคุยโทรศัพย์ที่ระเบียงอีกตามเคย พอคุยเสร็จ นายนิกก็เข้ามา แต่ว่า.....ร้องไห้ทำไมอ่ะ
"เฮ้ย!! นิก ร้องไห้ทำไมอ่ะเนี่ย"
"ป่าวไม่มีอะไร มากอดหน่อยดิ๊" นายนิกพูดแล้วเดินเข้ามากอดเราที่นั่งอยู่บนเตียง เป็นกอดที่แน่นและนานมาก เราก็เงียบ นายนิกก็เงียบ////เราอยากรู้ แต่ไม่อยากถาม
"เอิร์ต อย่าไปไหนไกลจากเรานะ" นายนิกพูดขึ้นหลังจากเงียบไปนาน
"อือ!! เราจะไปไหนได้ เราเมทกันนะนิก"
"กอดเราหน่อยดิ" นายนิกพูด เพราะเรานั่งให้นายนิกกอดอยู่บนเตียง แต่มือเราปล่อยไว้เฉยๆ ไม่ได้กอดตอบ
"อืม!! ได้ๆ" เราค่อยๆเอามือขึ้นมากอดนายนิกตอบ รู้สึกว่ามันแน่นและอุ่นมากๆ นายนิกร้องไห้เข้าไปใหญ่
"เป็นรัยอ่ะนิก ยังไม่เลิกร้องอีก"
"เอิร์ต อย่าไปไหนไกลจากเรานะ ได้ยินมั๊ย" นายนิกพูดประโยคนี้เป็นครั้งที่สอง
"อือ!! ได้ยินสิ หยุดร้องได้แล้วนะ ไปอาบน้ำเถอะ!!" เราผลักนายนิกออกจากตัวเรา แล้วเอามือเช็ดน้ำตาให้นายนิก
"ขอบใจนะไอ่ดื้อ รักหว่ะ" นายนิกพูดกับเรา
"อือ!! เหมือนกัน" เราพูดกับนายนิก
"เดี๋ยวไปอาบน้ำก่อนนะ" นายนิกยิ้มแล้วลุกไปอาบน้ำ
.......สุดท้ายก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่า ใคร และเรื่องอะไร ที่ทำให้ ผู้ชายแข็งๆ แบบนายนิก ร้องไห้ออกมาได้ขนาดนี้ เฮ้อ!!!!!
.....ปลายๆเทอม1 กีฬาเฟรชชี่ ก็เริ่มขึ้นแล้ว เป็นกีฬาที่ให้น้องใหม่แต่ละคณะมาแข่งขัน กระชับความสามัคคี ในวันแรกๆนี้ก็จะแข่งกีฬายิบๆย่อยๆไปก่อน ซักประมาณอาทิตย์นึงก็จะไปแข่งขันรอบชิงกัน แล้วก็จะมีแข่งเชียร์หลีดเดอร์ กรีฑา ฟุตบอล กันที่สนามกีฬาหลักของสถาบัน วันนี้เป็นวันแรกของการแข่งขัน วันนี้เรากับเพื่อนๆจะไปเชียร์เอ็มที่จะลงแข่งบาส กับคณะวิดยา นั่นหมายความว่า จะต้องแข่งกับนายนิกและไอ่บอลด้วย คงสนุก ฮ่าๆ
.....พอเรียนวิชาสุดท้ายเสร็จ พวกเราก็เดินออกจากห้องเรียน เพื่อจะไปสนามบาสในคณะวิศวะ เสียงโทรศัพย์เราเข้ามา นายนิกโทรมานั่นเอง
"ไอ่ดื้อ อยู่ไหนเนี่ย"
"กำลังเดินไปสนามบาส"
"มาเชียร์นิกหรอ ฮ่าๆ"
"ป่าวๆ เราไปเชียร์เอ็ม"
"เชียร์มันทำไมอ่ะ" นายนิกถามเรา
"เอ้า!!! ก็คณะเดียวกันนี่ ไม่เชียร์แล้วจะให้เชียร์ใครหล่ะ"
"จำไว้ๆๆ วันนี้จะเอาชนะให้ได้เลยคอยดู" นายนิกพูด แล้วก็วางสายไป....!!!
.....พอไปถึงสนามบาส เราก็ไปนั่งบนอัฒจรรย์ ตรงฝั่งของคณะเรา มีธงคณะ แล้วก็พี่ๆนำเชียร์ เสียงกลอง เสีงสันทนาการ ดูสนุกสนานดี ชอบๆ
ในสนามเอ็มกับเพื่อนๆกำลังลงวอร์มกันอยู่ เอ็มในเสื้อเบอร์2 เสียงโทรศัพย์เราดังอีกแล้ว!!!! นายนิกโทรมา!!!!
"ไอ่ดื้อ มานี่ดิ๊" นายนิกพูด
"ให้ไปไหนอ่ะ"
"อยู่ข้างหลังเนี่ย หันมาดิ" นายนิกพูด เราเลยหันไปมองข้างหลังอัฒจรรย์ เห็นนายนิกยืนอยู่ใส่เสื้อบาสเบอร์2 เหมือนเอ็มเลย เราเลยลงไปหานายนิก
"ให้ลงมาทำไมเนี่ย" เราพูด
"เราจะฝากกระเป๋าหน่อยอ่ะดิ เก็บไว้ให้ด้วย" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นกระเป๋าสะพายให้เรา
"โอเครๆ เดี๋ยวแข่งเสร็จจะรอแถวๆนี้นะ กลับพร้อมกัน" เราพูดกับนายนิก
"อือ!! เชียร์เราด้วยนะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"อือ!!"
"เออ เดี๋ยวก่อนเอิร์ต ฝากโทรศัพย์ด้วย" นายนิกพูดแล้วยื่นโทรศัพย์ให้เรา เรารับโทรศัพย์มาเก็บไว้ในกระเป๋า แล้วกลับขึ้นไปนั่งบนอัฒจรรย์
.....การแข่งขันเริ่มขึ้นแล้ว เสียงเชียร์ เสียงกลอง ดัง สนุกสนานมากๆๆ แล้วอยู่ๆเสียงโทรศัพย์ของนายนิกก็มีสายเข้า มันสั่นๆอยู่ในกระเป๋า เราเปิดดูปรากกว่า ชื่อคนที่โทรเข้ามาคือ "ไหม" นายนิกเมมชื่อไว้ว่า "ไหม" สองจิตสองใจจะรับดีมั๊ยว๊า คิดแล้วก็ไม่รับดีกว่า ปล่อยสั่นไปแบบนี้แหล่ะ สายของคนชื่อไหมโทรเข้ามาอีก3ครั้ง แล้วก็เงียบไป...หรือจะเป็นคนที่ชื่อไหม คนเดียวกับ ไหม ที่นายนิกไม่อยากเจอที่สเวนเซ่นวันนั้น หรือจะเป็น ไหม ที่นายนิกออกไปคุยโทรศัพย์ด้วยกันบ่อยๆน๊า!!!!
.....การแข่งขันจบควอเตอร์แรกแล้ว คณะเราคะแนนตามอยู่ จะไม่ได้ว่าเท่าไหร่ เราลงไปหาเอ็ม หาน้ำหาพัดมาพัดให้ เพื่อนๆคนอื่นๆก็ลงมา ดูแลเพื่อนๆที่ลงแข่ง
"เอ็ม เอาชนะให้ได้นะ" ส้มพูดกับเอ็ม
"ต้องชนะอยู่แล้ว" เอ็มพูดแล้วหันมายิ้มกับพวกเรา
"อ่ะน้ำ" เรายื่นแก้วน้ำให้เอ็ม
"ขอบใจนะเอิร์ต เชียร์เอ็มหรือเชียร์ใครเนี่ย ฮ่าๆ" เอ็มพูดแล้วก้หัวเราะ
"ก็ต้องเชียร์คณะเราดิ เอาชนะไอ่บอลให้ได้นะเอ็ม เอิร์ตจะสะใจมากอ่ะ" เราพูด
"ครับ ชนะแน่นอน" เอ็มพูดแล้วก็ยิ้มๆตามสไตล์
"เอิร์ตๆ ไปฉี่เป็นเพื่อนกรูหน่อยดิ" ไอ่แมคเดินมาพูดกับเรา
......เรากับแมคเดินไปเข้าห้องน้ำ เรารออยู่หน้าห้องน้ำเพราะไม่ปวดฉี่ แต่สายตาดันมองไปเห็นไอ่บอลกับนายนิกกำลังเดินมาทางห้องน้ำ สงสัยจะมาเข้าห้องน้ำแน่ๆ เราเลยรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำ ไอ่แมคเดินสวนออกมาพอดี เราเลยจูงมือไอ่แมคกลับเข้าไปในห้องน้ำ เข้าไปห้องในสุด แล้วก็อยู่ในห้องนั้นด้วยกันสองคน ไอ่แมคอ้าปากจะถาม เราเลยทำจุ๊ๆปาก บอกให้มันเงียบๆก่อน อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้ ซักพักนายนิกกับไอ่บอลก็เข้ามาในห้องน้ำ.....เราได้ยินเสียงสองคนคุยกัน
"เฮี้ยยย เกษตรแมร่งโคตรเก่ง" เสียงไอ่บอลพูด
"อือ" เสียงนายนิกตอบ
"แล้วนี้เมทตุ๊ดมรึงไม่มาเชียร์หรอว๊ะ ไอ่นิก"
"เค้าก็เชียร์คณะเค้าดิ"
"เออ มุกโทรมาบอกกรูว่า เจอมรึงไปกินไอติมกับเมทมรึงหรอ"
"เออ ทำไมว๊ะ"
"แล้วมรึงเจอไหมป๊ะ"
....เสียงนายนิกเงียบไปพักนึง แล้วพูดว่า
"ไม่เจอ กรูไปดูหนังก่อน"
"นี่มรึงหนีหน้าไหมขนาดนั้นเลยหรอว๊ะ"
"ป่าว กรูไม่ได้หนี"
"แล้วทำไมมรึงไม่อยู่รอเจอไหม"
"แล้วทำไมกรูต้องรอเจอไหม" นายนิกพูด
"ก็......มรึง"
".....ก็...ยังงัยมรึงก็เคยเป็นแฟนกัน" ไอ่บอลพูด
"ไอ้บอล มรึงหยุดพูดเถอะ มึงคิดจะทำอะไรว๊ะ" นายนิกพูด
"ป่าวๆ กรูก็แค่อยากให้มรึงกับไหมกลับมาคบกันเหมือนเดิม" ไอ่บอลพูด
"แล้วตอนนั้นมรึงมาแย่งไหม ไปจากกรูทำไมว๊ะ แล้วมรึงก็ทิ้งไหม" นายนิกพูด
.....โห!!!! ที่แท้ ไอ่บอลก็แย่งแฟนนายนิกไปนี่เอง เริ่มจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้แล้ว
"มรึงรู้มั๊ยไอ้บอล กรูเสียใจมากนะ แต่ที่กรูยังต้องคุยกับมรึง กับไหม ก็เพราะว่ามรึงสองคนเป็นเพื่อนกรู" นายนิกพูด
"เออ!! กรูก็อยากขอโทษ ตอนนั้นที่ทำไปก็เพราะว่ากรูแค่อยากเอาชนะมรึงงัยไอ่นิก" ไอ่บอลพูด
"เอาชนะหรอ? เอาชนะกรูด้วยวิธีนี้อ่ะนะ เฮี้ยยจริงๆ"
"เออ มรึงจะด่า จะว่ากรูยังงัยก็ได้ กรูขอโทษหว่ะ"
"แล้วมรึงทิ้งไหม ทำไม ไอ่บอล" นายนิกถาม
"ก็อย่างที่บอก กรูจีบไหม เพราะแค่อยากเอาชนะมรึง แต่ไหมก็เสือกมายุ่งกับกรูจริงๆ กรูก็ไม่รู้จะทำยังไง กรูไม่ได้รักไหม เลยด้วยซ้ำ" ไอ่บอลพูด
"เฮี้ยย!!...."
"โอ๊ยย!!!!"
.....เราได้ยินนายนิกพูดแค่นั้น แล้วก็ได้ยินเสียงไอ่บอลร้อง สงสัยคงโดนนายนิกต่อยแน่ๆ
"เฮ้ย!! เอิร์ต แมร่งต่อยกันแน่เลยหว่ะ" ไอ่แมคพูดกับเรา
"เออ!! นั่นดิ เราออกไปดูมั๊ย"
"อย่าเพิ่งเลย ถ้ามันสองคนรู้ว่าเราอยู่ในนี้ ตายแน่ๆๆ โดยเฉพาะมรึงนั่นแหล่ะเอิร์ต" ไอ่แมคพูด
"เออ หว่ะ"
"แต่ไอ่บอลแมร่งเลวจริง แย่งแฟนเพื่อน" ไอ่แมคพูดกับเรา
....เหตุการณ์ข้างนอกไม่รู้ต่อยกันได้กี่หมัด แต่ก็ได้ยินเสียงนายนิกพูดว่า
"แต่กรูก็ต้องขอบใจมรึงนะไอ่บอล ที่ทำให้กรูรู้ว่า ผู้หญิงที่กรูเคยรักมาก เค้าไม่ได้รักกรูมากมายขนาดนั้น ดีแล้วที่ทำให้กรูรู้ว่า ผู้หญิงคนนี้พร้อมจะไปจากกรูทุกเมื่อ ถ้ามีคนอื่นมาจีบเค้า" นายนิกพูด
"แล้วมรึงไม่โกรธกรูหรอ?ว๊ะไอ่นิก มรึงก็รู้ว่ากรูแย่งไหมไปจากมรึง แต่มรึงก็ยังพูดกับกรู มรึงไม่เคยมาทวงไหมคืน"
"กรูยอมรับ กรูเสียใจมาก แต่ที่กรูไม่ตามไหมคืนก็เพราะว่า กรูคุยกับไหมตอนเริ่มคบกันแล้วว่า ถ้าวันไหนไม่รักกันแล้วก็ให้บอกจะปล่อยไปมีคนอื่นตามสบายเลย แล้วไหมเค้าก็ไปจากกรู กรูจะไปตามทำไมหล่ะ รักมากกรูยอมรับ แต่ก็ทำให้กรูเสียใจมากเหมือนกัน" นายนิกพูด
"มรึงคิดดู กรูทรมานขนาดไหน ที่ต้องเห็นคนที่เคยรักมาก ไปเป็นแฟนกับเพื่อนที่กรูรักมากเหมือนกัน กรูต้องทนคุยกับมรึง ทั้งๆที่กรูอยากต่อย อยากเหยียบมรึงให้จมดิน มรึงรู้มั๊ยไอ้บอล" นายนิกพูดแล้วก็ทำเสียงเหมือนจะร้องไห้
"เฮี้ยยนิก กรูรู้สึกผิดมากเลยหว่ะ กรูขอโทษเรื่องที่ผ่านมา กรูขอโทษจริงๆ" ไอ่บอลพูด
"เออ....ก็มรึงเพื่อนกรู ไหมก็เพื่อนกรู กรูโกรธพวกมรึงไม่ได้หรอก แต่ที่กรูไม่อยากเจอไหม เพราะกรูไม่อยากให้เค้ากลับมาพยายามที่จะให้กลับไปเป็นแฟนกันเหมือนเดิม เพราะยังไงมันก็เป็นไปไม่ได้ กรูรักไหมแบบแฟนไม่ได้แล้ว"
"กรูเข้าใจหว่ะไอ่นิก กรูขอโทษนะเพื่อน"
"เออ ป่ะ ไปข้างนอกเถอะ แล้วอย่าพูดเรื่องไหมกับกรูอีก แล้วอีกอย่างนึง มรึงอย่ามายุงกับเอิร์ต เมทกรูอีก" นายนิกพูด
"เออๆ ห่วงจริงนะเมทตุ๊ดของมรึงเนี่ย" ไอ่บอลพูด
......แมร่งยังมาแขวะกรูอีกนะไอ่บอล เลวจริงๆ.....พอสองคนนั้นเงียบเสียงไป คงเดินออกไปข้างนอกแล้วหล่ะ เรากับไอ่แมคก็เลยค่อยๆเปิดประตูห้องน้ำออกมา เฮ้อ!!!!โล่งอก ไม่มีใครเห็น เหงื่อเปียกโชกทั้งสองคน ก็ข้างในห้องน้ำร้อนก็ร้อน แคบก็แคบ แต่ก็ได้รู้ความลับของนายนิกกับไอ้บอล แค่นี้ก็โอเครและ ฮ่าๆ
....แต่ก็สงสารนายนิกเหมือนกันนะ ที่ต้องโดนเพื่อนตัวเอง มาแย่งแฟนไป เพราะเหตุผลที่ต้องการเอาชนะ แถมยังต้องมาเจอกัน พูดคุยกันให้เหมือนปกติอีกทั้งๆที่ในใจเดือดแทบคลั่ง เพราะแค่คำว่า"เพื่อน" นายนิกถึงต้องยอมจบทุกอย่าง ไม่โกรธใคร/////แต่เรื่องนี้ก็ทำให้เรารู้ว่า นายนิกเป็นคนที่รักเพื่อนมากๆ////เรากับไอ่แมคออกไปนั่งเชียร์บาสกันต่อ ปรากฏว่า เป็นควอเตอร์สุดท้ายแล้ว คณะเราคะแนนนำอยู่8คะแนน ก็ค่อนข้างห่างอยู่นะ คงชนะแน่ๆ
"มรึงสองคนหายหัวไปไหนกันมาเนี่ยไม่มาช่วยกันเชียร์" ส้มพูดแล้วก็เดินเข้ามาหาเราสองคน ทำหน้าสงสัย
"ก็ไปหารัยกินมา แถวๆโน้นอ่ะ" ไอ่แมคพูด
"เออๆ มาๆเชียร์ต่อ จะชนะอยู่แล้วเนี่ย"
.....แล้วเราสองคนก็ขึ้นไปเชียร์บาสต่อจนจบการแข่งขัน ปรากฏว่า คณะเราชนะ แต่ในสนามไม่เห็นจะมีนายนิกกับไอ่บอลเลย มองไปฝั่งกองเชียร์วิดยา ก็เห็นสองคนนั้นนั่งอยู่ข้างสนามด้วยกัน////พอบาสแข่งจบ เรากับเพื่อนๆก็จะไปกินข้าวกัน
"ไปกันก่อนเลยนะ เดี๋ยวเรารอนิกก่อน" เราพูดกับเพื่อนๆ
"งั้นเดี๋ยวเอิร์ตโทรหาเอ็มแล้วกันนะจะได้รู้ว่ากินร้านไหน" นายเอ็มพูดกับเรา
"ได้ๆ เดี๋ยวเราโทรหานะเอ็ม"
.....เรายืนรอนายนิกอยู่นาน เพราะดูๆรุ่นพี่ทางคณะวิดยาคงจะมีเรื่องพูดกับรุ่นน้องเยอะ นายนิกก็หันมามองเราอยู่บ่อยๆ คงกลัวเราจะรอนาน พอคุยกันเสร็จ แยกย้าย นายนิกก็รีบวิ่งมาหาเรา ยิ้มมาแต่ไกลเลย
"ป่ะๆ รอนานมั๊ย หิวข้าวป๊ะเนี่ย"
"ไม่หรอก ไม่ค่อยหิวอ่ะ"
"แล้วคนอื่นๆไปไหนหมดอ่ะ"
"ไปรอที่ร้านข้าวแล้ว เดี่ยวโทรถามเอ็มก่อนว่ากินอยู่ร้านไหน"
"อ่อๆ คร๊าบบบ ขอโทษที่ให้รอนาน ป่ะๆ เดี๋ยววันนี้นิกเลี้ยงนมน้ำผึ้งปั่นนะ ของโปรดไม่ใช่หรอ?"
"เฮ้ย!! รู้ได้งัยอ่ะเนี่ย ใครบอกๆๆ" เราหันไปถามนายนิก
"ก็......ไม่บอกๆ" นายนิกพูดแล้วเอามือมากอดคอเรา
"เฮ้ยๆๆ เอาแขนออกไปเลย ตัวเองเหงื่อออกเต็มตัว มากอดคอเดี๋ยวเสื้อเปื้อนหมด"
"รัยว๊า....รังเกลียดเพื่อนหรอ เอาออกก็ได้ว๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือออกจากคอเรา
"เออ นิก มีคนโทรเข้ามาหาอ่ะ"
"ใครโทรมาอ่ะ แล้วทำไมไม่รับสาย"
"บ้าดิ ใครจะไปกล้ารับโทรศัพย์คนอื่นหล่ะ เสียมารยาท"
"แล้วใครโทรมาอ่ะ"
"คนที่ชื่อไหม อ่ะ"
.....เงียบบบบ......นายนิกเงียบไปซักพัก
"อ่อๆ เออๆ' นายนิกพูดแค่นั้นแล้วก็ไม่พูดอะไรอีก
......เราโทรถามเอ็มว่าอยู่ร้านไหน ก็ตามไปสมทบ พอกินข้าวเสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับหอ แต่นายนิกดึงเราไว้แล้วบอกว่า
"ไปกินนมปั่นกัน เลี้ยงๆ"
"แล้วเอ็มจะกลับงัยอ่ะ" เราบอกนายนิก เพราะยังงัยก็ต้องกลับพร้อมกันสามคน เพราะอยู่หอตึกเดียวกัน
"อ่อๆ งั้นก็ชวนเอ็มไปด้วยกันเลยดิ" นายนิกพูด
"ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวเอ็มกลับก่อนก็ได้" นายเอ็มพูด
"เอางั้นหรอ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันนะเอ็ม มีเรียนเช้านี่เนอะ" เราพูดกับเอ็ม
"อื้ม ครับ ไปหล่ะ เจอกันพรุ่งนี้นะเอิร์ต ไปก่อนนะนิก" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินกลับหอไปก่อน
.....ส่วนเรากับนายนิกก็เดินไปที่ร้านนมป้าเจ้าประจำที่เรามากินกับเพื่อนๆบ่อยๆ แต่เราไม่เคยมากินกับนายนิกเลย ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านายนิกก็เคยมากินร้านนี้ด้วยเหมือนกัน
"ป้าค๊าบ เหมือนเดิมๆ" เราพูดกับป้าร้านนม
"นมน้ำผึ้งปั่นแก้วใหญ่เพิ่มวิปครีม" ป้าร้านนมพูดกับเรา ป้าจำได้เพราะเรามากินเมนูนี้บ่อยๆ
"อ่าว คนนี้เองหรอเพื่อนเอิร์ตอ่ะ เมื่อวานเห็นมาถามป้าว่าเอิร์ตชอบมากินอะไรที่นี่"
"อ้าว ป้าค๊าบบบบ จะพูดทำไมเนี่ย เค้าก็รู้หมดดิป้า โหยยย!!!!" นายนิกพูด
" ก็ป้าไม่รู้นี่นา เห็นมาถาม" ป้าร้านนมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ที่แท้ก็แอบมาถามป้านี่เอง ขี้โกงจริงๆเลย" เราหันไปพูดกับนายนิก
"ก็....มาถาม ก็เห็นไอ่แมคบอกว่าเอิร์ตมากินร้านนี้บ่อย ก็เลยอยากรู้ว่าชอบกินอะไรที่นี่อ่ะ ถามไม่ได้งั๊ย" นายนิกพูด
"แล้วทำไมไม่ถามเราเองหล่ะ จะต้องมาแอบถามป้าเค้าทำไม ฮ่าๆ " เราพูดแล้วก็หัวเราะ^^
"ก็....ก็!!!! เออน่า พูดมากกหว่ะ" นายนิกพูดแล้วก็เงียบไป
"อ่ะ ของเอิร์ตได้แล้ว แล้วหนูหล่ะจะกินอะไร" ป้าถามนายนิก
"เอ่อ!!!! เอา....เอาแบบเอิร์ตก็ได้ครับป้า แบบเอิร์ตเลย" นายนิกบอกป้า
"อ่ะๆ ให้ชิมก่อนป๊ะ" เราพูดกับนายนิกแล้วก็ยื่นแก้วนมปั่นให้
"อืม!! อร่อยๆ" นายนิกลองกิน แล้วก็บอกว่าอร่อย คงจะชอบเหมือนกัน
"เท่าไหร่ครับป้า สองแก้ว"
"40จ๊ะ แก้วละ20บาท"
"นี่ครับป้า" นายนิกยื่นตังค์ให้ป้า
......แล้วเราสองคนก็เดินกลับหอ เสียงโทรศัพย์นายนิกก็ดังขึ้นมาอีก นายนิกหยิบโทรศัพย์ขึ้นมาดูแล้วก็กดปิดเสียง แต่ไม่ได้ได้รับสาย!!
"ทำไมไม่รับสายหล่ะ"
"ไม่อ่ะ กินนมปั่นอยู่ คุยไม่ได้"
"ไหมโทรมาหรอ?"
"อืม!!"
.....แล้วเราก็ไม่ถามอะไรอีก คิดว่านายนิกคงไม่อยากคุยกับไหม เพราะว่าไหมคงจะอยากกลับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิมแน่ๆ แต่นายนิกพูดแล้วนี่ว่า ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้....!!!!
-
สนุกมากเลยคับ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
นิกต้องชอบเอิร์ธอยู่แน่ๆเลย แต่ยังยอมรับตัวเองไม่ได้ แล้วอิบอลนิยังไง :z6: ไม่ค่อยชอบเลยบอกตรงๆ นิสัยแบบนี้
หวังว่านิกกับเอิร์ธจะรักกันไวๆนะ (แต่รู้สึกเหมือนเอิร์ธจะมีโมเมนต์ที่จะชอบนิกน้อยมากเลยอ่ะ)
เชียร์คนเขียน :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต นิกชอบเอิร์ต
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่8) : นั่งรถไฟไปไหว้พระ+ดวงใจพระพุทธ
......วันนี้เรามีเรียนทั้งเช้าและบ่าย แต่ปรากฏว่า วิชาตอนบ่าย อาจารย์แจ้งไว้หน้าห้องเรียนว่าไม่มาสอน ก็เลยทำให้เรา เอ็ม ไอ่แมค แล้วก็ส้ม ว่างๆๆๆ นั่งๆคุยกันอยู่ไม่รู้จะทำอะไร ไม่รู้จะไปไหน คุยกันไปคุยกันมา ไอ่แมคก็พูดขึ้นมาว่า
"วันนี้ว่างเรานั่งรถไฟไปไหว้หลวงพ่อโสธรกันป๊ะ นั่งรถไฟแป๊บเดียวเอง กีฬาก็ไม่มีแข่งไม่ใช่หรอ ป่ะๆไปกันๆๆ" ไอ่แมคพูดแล้วก็หันไปถามเอ็ม
"อืม!! ใช่ๆ วันนี้เราไม่มีแข่ง ไปก็ได้" เอ็มพูดแล้วก็กันมามองเรากับส้ม
"เออๆไปดิๆ เดี๋ยวเราลองโทรถามไอ่มอสกับแพรวก่อนว่าว่างหรือป่าว" แล้วส้มก็โทรหาทั้งสองคนนั้น
"เออ เอิร์ต มรึงลองโทรชวนไอ่นิกด้วยดิ เผื่อมันว่าง" ไอ่แมคบอกเรา
"ได้ๆ" แล้วเราก็โทรหานายนิก
"ว่างัย ไอ่ดื้อ" นายนิกรับสาย
"เรียนอยู่ป่าวเนี่ย" เราถามนายนิก
"ป่าวครับ เนี่ยนิกกำลังเดินกลับหอ"
"ว่างป่าว มีแข่งบาสหรือป่าว"
"วันนี้ไม่มีอ่ะ มีไรป่าวเนี่ย" นายนิกถามเรา
"อ่อ เพื่อนๆจะไปไว้พระกันที่ฉะเชิงเทราอ่ะ"
"อ่าว ไม่มีเรียนหรอ"
"อือ!!"
"แล้วไปกันยังไงอ่ะ"
"ก็ นั่งรถไฟไปอ่ะ"
"อื้อ!! ได้ดิ นิกไปด้วย ยังไม่เคยนั่งรถไฟเลย"
"โอเคๆ งั้นนิกมาที่สถานีรถไฟเลยแล้วกันนะ พวกเอิร์ตกำลังจะไปแล้ว"
"คร๊าบบบ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
"นิกว่าไง ไปป๊ะ" ส้มถามเรา
"อือ ไป บอกให้มารอที่สถานีรถไฟแล้วหล่ะ"
"งั้นพวกเราก็ไปกันเถอะ เดี๋ยวแพรวมาอีก2แพรว ส่วนไอ่มอสมีเลี้ยงสายรหัสมาไม่ได้" ส้มพูดกับเรา
.......แล้วพวกเราก็เดินข้ามจากตึกเรียนไปที่สถานีรถไฟกัน ก็เห็นนายนิกกับแพรวทั้ง2แพรวยืนรอพวกเราอยู่แล้ว ส่วนรถไฟก็มาพอดี พวกเรา7คนมีเอิร์ต ไอ่แมค เอ็ม นายนิก ส้ม แล้วก็แพรว2แพรว พากันขึ้นรถไฟ มีที่นั่งเหลือเฟือเพราะไม่ใช่ช่วงเวลาที่คนจะขึ้นกันเยอะ เลยได้นั่งรับลมเย็นๆกันสบายๆ นายนิกนี่ดูจะตื่นเต้นกว่าใครเพื่อน เพราะบอกว่านี่คือการขึ้นรถไฟครั้งแรก พวกเราคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ไม่นานรถไฟก็มาจอดที่สถานีแปดริ้ว หรือสถานีฉะเชิงเทรานั่นเอง พวกเราลงจากรถไฟก็ ขึ้นรถสองแถวต่อ ไปลงแถวๆวัดหลวงพ่อโสธร
.......พอไปถึงวัด พวกเราก็ตรงไปยังที่ๆเค้าขายของฝาก แล้วก็เป็นที่ขายอาหารด้วย พวกอาหารตามสั่ง ก๋วยเตี๋ยว ข้าวขาหมู ข้าวหมูแดง+หมูกรอบ ข้าวมันไก่ อะไรประมาณนั้น เพราะความหิว ฮ่าๆ เลยต้องหาอะไรรองท้องกันซ๊ะหน่อยก่อนที่จะเข้าไปไว้พระข้างในวัด เราเดินผ่านร้าน"ขนมจาก"ซึ่งเป็นของฝากที่ใครๆก็ต้องซื้อถ้ามาไหว้พระที่นี่
"น้องๆ เอาขนมไปชิมก่อนนะจ๊ะ ชอบก็ซื้อไม่ชอบก็ไม่เป็นรัย อ่าๆเอาไปชิมกันก่อน แบ่งๆกันไป" พี่แม่ค้าขนมจากพูดแล้วก็ยื่นขนมจากกำใหญ่ๆมาให้พวกเราแบ่งกันชิม เราก็แกะขนมออกมากำลังจะเอาเข้าปาก
"เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งกิน" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาจับมือข้างที่เราถือขนมไว้
"อ่าว!! ทำไมอ่ะนิก" เราถามนายนิก
"ก็ถ้าเรากินขนมจากนี่ แล้วเราจะจากกันมั๊ยอ่ะ" นายนิกพูดกับเราเบาๆ
"โหยยย ไอ้น้ำเน่า คิดได้นะมรึง" ไอ่แมคพูดแล้วก็ตบหัวนายนิกเล่นๆไป1ที แล้วพวกเราก็หัวเราะกัน ขำๆ ฮ่าๆ น้ำเน่าจริงๆ
"ชิมดินิก อร่อยนะลองดูๆ" แพรวบอกนายนิก ส่วนเราก็ยัดขนมเข้าปากเรียบร้อย อร่อยจริงๆ
"เป็นงัย อร่อยมั๊ย ช่วยพี่ซื้อหน่อยน๊า นี่ๆร้อนๆเลย" พี่คนขายพูดกับพวกเรา
"ได้ครับพี่ แต่ว่าเดี๋ยวพวกเราขอเข้าไปไหว้พระข้างในก่อน ขากลับจะออกมาซื้อนะครับ" ไอ่แมคพูดกับพี่คนขาย
"โหยย เดี๋ยวพวกน้องก็หาย ไม่มาซื้อขนมพี่อ่ะดิ" พี่คนขายพูดกับเรา
"อ่ะๆ สัญญาเลยครับพี่ มาซื้อแน่นอน" ไอ่แมคพูดแล้วก็ยื่นมือไปจับมือคนขาย ทำสัญญากันว่าไหว้พระเสร็จจะออกมาซื้อขนมพี่เค้า
......แล้วพวกเราก็เดินเข้าไปภายในวิหารหลังเก่าที่ประดิษฐานองค์หลวงพ่อจำลอง ให้พวกเราได้กราบไหว้ แก้บน ปิดทอง เสี่ยงเซียมซี ขอพรเพื่อเป็นศิริมงคล เราแยกย้ายกันไปซื้อดอกไม้ แล้วก็เข้าไปข้างในวิหารเพื่อไปไหว้พระ
"เอิร์ตๆดูนั่นดิ" นายนิกพูดกับเรา
"อะไรหรอ?"
"นั่นงัย นางรำ สวยเนอะ" นายนิกชี้ให้เราดูนางรำที่กำลังรำอยู่ ตรงหน้าวิหาร
"อ๋อๆ เป็นนางรำที่จ้างรำแก้บนอ่ะนะ อยากดูหรอ" เราถามนายนิก
"ป่าวๆ เราว่าสวยดี ป่ะๆเข้าไปไหว้พระกัน" นายนิกพูดกับเราแล้วก็เดินเข้าไปไหว้พระในวิหาร
.....ในวิหาร เราก็นั่งลงข้างๆนายนิก แล้วก็หลับตา ไหว้พระ ขอพรไปเรื่อยเปื่อย พอลืมตาขึ้นมา ก็เจอสายตานายนิกที่มองเราอยู่^^
"ไหว้พระต้องหลับตาด้วยหรอ?" นายนิกยิ้มแล้วก็ถามเรา
"อือ!! เราชอบหลับตาเวลาไหว้พระอ่ะ จะได้ขอพรได้เยอะๆ ฮ่าๆ" เราพูดกับนายนิกแล้วก็หัวเราะเบาๆ
"จริงหรอ แล้วเมื่อกี้ขอพรอะไรบ้างอ่ะ" นายนิกถามเรา
"ใครจะบอกหล่ะ"
"อ่าว ถามไม่ได้หรอ"
"ไม่บอกหรอก"
"นะๆ นิกอยากรู้"
"ก็.....ขอให้สอบได้คะแนนดีๆ เจอเพื่อนที่ดี อะไรประมาณเนี้ย แล้วนายอ่ะขออะไรหรอนิก"
"อืม!!!! นิกก็.....ขอให้.....ไม่บอกดีกว่า ป่ะๆไปปิดทองพระกัน" นายนิกพูดแล้วก็ลุกขึ้นเดินไป
"เฮ้ยยย!! ขี้โกงนี่ ถามเค้าแล้วทีตัวเองไม่บอกนะ มานี่ก่อนเลย บอกมาๆๆ" เราพูดแล้วก็ลุกเดินตามนายนิกไป
"จุ๊ๆๆๆ อย่าเสียงดังสิครับ คนอื่นๆเค้ากำลังไหว้พระอยู่นะ" นายนิกทำจุ๊ปากแล้วหันมาพูดกับเรา
"ก็นายอยากขี้โกงทำไมอ่ะ บอกมาดิๆๆ" เราพูดกับนายนิกเบาๆ
......แต่นายนิกก็เงียบ ไม่ตอบโต้ เดินไล่ปิดทององค์พระไปจนถึงองค์สุดท้าย ก็คือองค์หลวงพ่อโสธรจำลอง พอปิดทองเสร็จ นายนิกก็ดึงตัวเราไว้แล้วพูดว่า......
"เดี๋ยว ไอ่ดื้อ มานี่ก่อน" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราไว้
"จะทำไมอีกอ่ะเนี่ย"
"มาๆนี่ ยืนตรงนี้นะ " นายนิกพูดแล้วก็บอกให้เรายืนอยู่ตรงข้างหลังองค์พระ แล้วนายนิกก็พูดต่อว่า
"เนี่ย เวลาไปไหว้พระ ปิดทองที่ไหน แม่เราจะบอกว่า ให้เราเศษทองคำเปลวที่เราติดองค์พระตรงหน้าอกมาแปะใส่หน้าผากของตัวเอง
แม่บอกว่าตรงนี่เรียกว่า..ดวงใจพระพุทธ..เอามาปิดหน้าผากเราเพื่อความเป็นสิริมงคล จะไปไหนมาไหนองค์พระก็จะคุ้มครองเรา" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นมือไปแปะเอาทองตรงหน้าอกขององค์พระออกมานิดนึง แล้วก็หันมาหาเรา
"มาๆ เดี๋ยวนิกปิดทองที่หน้าผากให้นะ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นมือมาแปะตรงหน้าผากเรา
"ทีนี้หล่ะ ก็จะไม่ดื้อไม่ซนแล้วนะเรา" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้หัวเราเล่น
"อ่ะนะ นายบ้านี่ ใครดื้อใครซนฮ๊ะ" เราพูดกับนายนิก แต่ตัวเองก็ยิ้มๆ เพราะขำในความเจ้าเล่ห์ของนายนิก ฮ่าๆ
"เอิร์ตแปะให้นิกบ้างดิ" นายนิกพูดกับเรา
"อืม!! แป๊บๆ" เราพูดแล้วก็เอามือไปแปะๆเอาทองตรงหน้าอกองค์พระ แล้วก็หันมาแปะหน้าผากนายนิก ทีนี้หล่ะถึงทีเราบ้าง
"ขอให้นายเปิดใจกับบางสิ่งบางอย่าง" เราพูดออกไป
"เปิดใจอะไรหรอ?" นายนิกถามเรา
"ป่าวๆ ไม่มีอะไรหรอก" เราพูดกับนายนิก
"บอกมาเดี๋ยวนี้" นายนิกทำเสียงเข้ม
"ไม่มีอะไรจริงๆ" เราพูดแล้วก็เดินออกมาจากตรงนั้น แต่ในใจ แค่ขอให้นายนิกเปิดใจยอมรับในสิ่งที่เราเป็นแค่นั้นก็พอ
......พอเราเดินออกมาก็เจอเพื่อนๆคนอื่นๆมายืนรอกันอยู่แล้ว แล้วพวกเราก็เดินไปที่พระอุโบสถหลังใหม่ สวยงามมากเพื่อเข้าไปกราบไหว้องค์หลวงพ่อโสธรองค์จริง ที่ประดิษฐานอยู่ด้านใน หลังจากนั้นเราก็เดินเล่นกันรอบๆบริเวณวัด เราไปเดินกันตรงริมแม่น้ำบางประกง ที่เป็นท่าน้ำของทางวัด บรรยากาศดี สวยงามมากๆ ลมพัดเย็นสบาย
"ไปไหนต่อกันดีว๊ะ" ไอ่แมคพูดขึ้นมา
"ไม่รู้ดิ แต่ยังไง มรึงกลับไปซื้อขนมจากของพี่คนนั้นก่อนเลยยะไอ่แมค"ส้มพูดกับไอ่แมค
"เออๆ กรูไม่ลืมหรอกน่า แต่ว่า พวกมรึงอ่ะ ช่วยๆกันออกตังค์เลย มาเลยๆ คนละ20 เดี๋ยวเอามาแบ่งกันกิน" ไอ่แมคพูดกับพวกเราแล้วก็แบมือมาเก็บตังค์
"โหยยย อะไรว๊า" เพื่อนๆมีแต่คนบ่น แต่ก็ควักตังค์ให้ เฮๆฮาๆกันไป
......เราเดินออกมาจากบริเวณวัดแล้วก็ไปซื้อขนมจากร้านพี่คนนั้น(สัญญาของไอ่แมค) แล้วเราก็นั่งสองแถวกลับไปที่สถานีรถไฟ รอรถไฟเที่ยวกลับ พอถึงสถานีที่พวกเราลงก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน เรา เอ็ม นายนิกเดินมาด้วยกัน
"เอ็ม พรุ่งนี้มีแข่งป๊ะ" นายนิกหันไปถามเอ็ม
"มีนะ แข่งกับวิศวะอ่ะ"
"อ่อๆ โอเคๆ ถ้าว่างเดี๋ยวเราไปเชียร์" นายนิกพูด
"แล้วนายไม่มีแข่งหรอนิก" เอ็มถามนายนิก
"ไม่รู้เลย ถ้ามีก็คงได้ลงอ่ะ"
"อ่อครับๆ"
.....พอถึงหอ เรากับนายนิกก็เข้าห้อง อาบน้ำ เตรียมตัวนอน นายนิกอาบเสร็จทีหลังเรา ก็ทำการปิดไฟนอน
"ไอ่ดื้อ"
"รัย"
"ตกลงว่า ให้เราเปิดใจอะไรหรอ"
"ก็บอกแล้วงัยว่าไม่มีอะไร"
"มันต้องมีดิ ถ้าไม่มีจะพูดออกมาทำไม" นายนิกเริ่มเสียงแข็งๆ
"ไม่มีรัยหรอก จริงๆ นอนแล้วๆฝันดีนะ"
"ยังไม่ต้องนอน ไม่ให้นอน" นายนิกพูดแล้วก็หันตัวมาทับหน้าอกเราไว้
"บอกมาว่าที่พูดหมายความว่างัย"
"หนักอ่ะ ลงไปเลยนะ" เราพูดกับนายนิก
"นิกไม่ลง เอิร์ตบอกมาก่อน"
"ก็บอกแล้วว่าไม่มีอะไรงัย คิดมากน่า"
"ก็พูดให้คิดทำไมหล่ะบอกมาเดี๋ยวนี้'
"ก็....ก็!! ลงไปก่อนเดี๋ยวจะบอก ตอนนี้หนัก"
.....พอนายนิกลงไป เราก็นอนหันหลังให้นายนิกทันที ฮ่าๆ เรื่องรัยจะบอกหล่ะ
"อ้าว!! ไอ่ดื้อ ทำงี้ได้งัยอ่ะ บอกมาดิๆๆ" นายนิกพูดแล้วก็เขย่าตัวเรา
"งั้นนายก็บอกมาก่อนดิว่า อธิษฐานอะไรตอนขอพรพระ" เราต่อรองกับนายนิก
......นายนิกเงียบไปซักพัก แล้วก็พูดว่า
"นิกก็ขอให้เจอเพื่อนที่ดี การเรียนไม่มีอุปสรรค ขอให้คนบางคนไม่ดื้อไม่ซน ขอให้คนบางคนอยู่กับนิกไปนานๆ"
.....ด้วยความอยากรู้ เราก็เลยพลิกตัวกลับไป กะจะถามนายนิกว่า คนบางคน นั้นคือใคร? แต่ก็พลาด นายนิกรอจับเราอยู่แล้ว นายนั้นเอามือมาจับแขนเราสองข้าง แล้วพูดว่า....
"พลาดแล้วหล่ะ ทีนี้จะบอกได้หรือยัง"
"บอกรัยอ่ะ"
"ก็ที่ให้เปิดใจอ่ะ"
......เราไม่มีทางเลือกแล้ว ก็เลยต้องบอกไป
"ก็ เราขอให้นายเปิดใจกับบางสิ่งบางอย่างที่อาจจะต้องพบเจอ หรือรู้ความจริงทีหลัง"
"มันคิออะไร เราไม่เข้าใจ"
"นายยังไม่เจอเหตุการณ์นั้น นายไม่มีทางเข้าใจหรอกนิก"
"แล้วมันคืออะไรหล่ะ ก็บอกมาดิ"
"ก็.....เดี๋ยวเจอก็จะรู้เองแหล่ะ" เราพูด
"นอนเถอะนะ ฝันดีนะนิก" เราพูดแล้วก็ผลักนายนิกออกจากตัวเรา
"ครับ ฝันดีๆ" นายนิกพูดแล้วก็ขยับไปนอนตรงที่ตัวเองอย่างเงียบๆ
......นิก นายยังไม่มีทางเข้าใจหรอก ถ้าวันไหนนายรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเรา นายก็จะรู้เอง ว่าที่เราให้นายเปิดใจคืออะไร....เราขอแค่นายเข้าใจและรับมันได้ก็พอ ถ้านายเปิดใจ คนบางคน คนนั้นก็จะอยู่กับนายไปนานๆอย่างที่นายอฐิษฐานไว้งัย/////เราคิดในใจแบบนี้ แล้วก็นอนหลับไป ZZZzzzzzzZZzzzzz!!!!!!!
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
....แฮ่ๆ ขอบคุณมากๆนะคร๊าบ สำหรับกำลังใจและคอมเม้นต์จากเพื่อนๆทุกๆคนเลย ขอบคุณมากๆคร๊าบ
-
ลงอีกกกกกกกกกกกกกกกกด่วนที่สุด
-
:-[ อร๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงง รู้สึกฟินนิดๆ
-
:o8: บอลแอบชอบนิก แล้วแย่งแฟนของนิกเพื่อกันไม่ให้ไปยุ่งกับนิกชิมิ?????
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ถ้านิกเปิดใจยอมรับไม่ได้ คนที่เจ็บที่สุดก็คงเป็นนิกอีกนั่นล่ะ :mew2: :mew2: :mew2:
มีความรู้สึกจะได้ชิมมาม่าในอิกเร็ววัน :katai5:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ :mc4: มาต่อเร็วๆนะ ไม่อยากลงแดง อิอิ
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่9) : วิ่งออกกำลังกาย+เดินตลาดนัด
.......วันนี้เรียนเสร็จตั้งแต่บ่ายสาม รดน้ำผักที่แปลงเสร็จเรียบร้อย ก็เดินกลับมาที่หอ พอเข้าห้องไปก็ปรากฏว่า นายนิกอยู่ในห้องเรียบร้อยแล้ว.....
"กลับเร็วจัง" เราพูดกับนายนิก
"อือ!! มีเรียนเช้าแค่วิชาเดียวเอง"
"แล้วไม่มีแข่งกีฬาหรอวันนี้อ่ะ"
"ไม่มีๆ แข่งพรุ่งนี้อ่ะ ไปเชียร์ด้วยนะ" นายนิกพูดกับเรา
"อ่อๆ ได้ๆ เกษตรก็มีแข่งเหมือนกัน"
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"เรียกทำไม?"
"ไปวิ่งกัน ออกกำลังกาย^^"
"วิ่งหรอ"
"ก็เออ เด่ะ วิ่ง"
"ที่ไหนอ่ะ"
"สนามกีฬาสถาบันงัย ใกล้ๆเนี่ย ไปๆ เปลี่ยนเสื้อผ้าเลย" นายนิกบอกเรา
"ไม่อ่า ง่วงนอน" เราพูดแล้วทิ้งตัวลงบนเตียง
"เฮ้ยยย!!!! ไม่ให้นอน ลุกมาเลย เปลี่ยนเสื้อผ้า ไปวิ่ง" นายนิกพูด
"ไปเอา ไม่ไป เดี๋ยวนอนรอกินข้าว"
"ต้องเอา ต้องไป มานี่เลย ลุกมา....." นายนิกพูดแล้วก็เดินมาดึงตัวเราขึ้นจากเตียง
"โหยยย ก็คนจะนอนอ่ะ"
"พูดดีๆไม่ชอบใช่ป๊ะ" นายนิกพูด แบบเริ่มอารมณ์เสีย
"เออๆ ไปก็ได้" เราพูดแล้วก็ลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
......แล้วเราสองคนก็เดินออกจากหอ ไปที่สนามกีฬาของสถาบันฯ ที่อยู่ใกล้ๆกัน อากาศไม่ค่อยร้อนแล้ว คงวิ่งได้สบายๆๆ พอไปถึงสนามกีฬา เราก็เริ่มวิ่งกันตรงลู่วิ่ง นายนิกอ่ะวิ่งสบายๆอยู่แล้ว เพราะเป็นนักกีฬา ออกกำลังกายตลอด แต่เราอ่ะดิ นานๆจามาวิ่งแบบนี้ซักที ก็วิ่งๆ หยุดๆ นายนิกต้องหยุดคอยเป็นระยะๆ จนนายนั่นเริ่มอารมณ์เสีย!!! ฮ่าๆ
"เฮ้ยย!! วิ่งให้มันได้ไกลๆหน่อยดิ นี่วิ่งๆ หยุดๆ" นายนิกพูดกับเรา
"นายก็วิ่งของนายไปดิ จะมารอเราทำไม"
"ก็.....เออๆ ก็วิ่งไปด้วยกันนี้แหล่ะ แต่อย่าหยุดบ่อยดิ" นายนิกพูด
"ก็คนมันวิ่งไม่ไหวนี่หว่า"
"เถียงหรอๆ ไอ่ดื้อ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาเขกหัวเราเล่นๆ ฮ่าๆ
......เราสองคนวิ่งกันไปเรื่อยๆ เราวิ่งบ้าง หยุดเดินบ้าง นายนิกก็บ่นตลอดๆ ก็ปล่อยให้บ่นไป ดีกว่าเราโหมวิ่งหนักๆจนเป็นลม ฮ่าๆ
"เหนื่อยยังเนี่ย" นายนิกหันมาพูดกับเรา แล้วเอามือมีขยี้ผมเรา(แหม่!!!!มาถามเอาตอนรอบที่3แล้วเหนื่อยจะตายอยู่แล้วเนี่ย!!!!)
"เหนื่อยตั้งนานแล้ว พอยังอ่ะ" เราพูด
"โอเค จบรอบนี้เดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"
"อือ!!"
....เราวิ่งกันจนครบรอบสนาม แล้วก็เดินไปเข้าห้องน้ำที่อยู่ใต้สนามกีฬา แต่เราไม่อยากเข้า....ก็เลยรออยู่ข้างนอก
"รอข้างนอกนะนิก"
"อ่าว ไม่เข้าหรอ?" นายนิกถาม
"ไม่อ่ะ ไม่ปวดฉี่"
"ไม่ได้ให้เข้าไปฉี่ ให้เข้าไปล้างหน้า ล้างเหงื่อ"
"นายไปเหอะ เรารอข้างนอก"
"ตามใจๆ" นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป
"เอิร์ตๆ มาออกกำลังกายหรอ" เสียงใครคนหนึ่งพูดกับเรา เราหันไปก็เจอบอมสายรหัสคู่กับเรา เรียนคณะเดียวกันแต่คนละสาขาวิชา เคยเจอกันแค่ตอนเปิดสายรหัส แต่ก็ยังไม่ได้คุยอะไรกันมาก ตอนเรียนก็ไม่ค่อยเจอกันด้วยอ่ะนะ
"อ้าว!!! บอม ช่ายๆเอิร์ตมาวิ่งอ่ะ แล้วบอมมาทำรัยอ่ะ"
"บอมก็มาวิ่ง นัดเพื่อนไว้อ่ะ เออ!!! เอิร์ตได้หนังสือจากพี่รหัสยัง"
"ได้แล้วๆ แต่มันมีหนังสือกับเอกสารเรียนสาขาบอมด้วยอ่ะ เอิร์ตว่าจะเก็บเอาไปให้"
"ของบอมก็เหมือนกัน มีของสาขาเอิร์ตด้วย งั้นบอมขอเบอร์โทรเอิร์ตหน่อย"
"จะเอาไปทำอะไร".....เสียงนายนิก////เราหันไปก็เห็นนายนิกเดินเข้ามาหาเราสองคน//นายบอมก็ทำหน้า งงๆ
"เอ่อ....!! นิก นี่บอม สายรหัสเดียวกับเอิร์ต บอม นี่นิก รูมเมทเรา เรียนวิดยา" เราแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน
"ดีครับ" นายบอมพูดกับนายนิก
"อือ...อ่าครับ"นายนิกพูดตอบ
"ป่ะ ไปยัง" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"เดี๋ยวๆบอกเบอร์เพื่อนก่อน' แล้วเราก้หันไปบอกเบอร์โทรกับบอม
"โอเคเอิร์ต เดี๋ยวคืนนี้เราโทรหานะ" นายบอมพูดกับเรา
"หลังสี่ทุ่ม ไม่รับสายนะ" นายนิกพูด////เราก็ งงๆ อะไรของนายนี่เนี่ย////นายบอมก็ทำหน้า งงๆ แล้วยิ้มแหยๆ
"โทรมาเหอะบอม ตอนไหนก็ได้" เราหันไปพูดกับบอม
"อือๆ โอเค" นายบอมพูด
"รู้เรื่องกันแล้วใช่ป๊ะ ป่ะไปเถอะ' นายนิกพูดแล้วก็กอดคอพาเราเดินออกมาจากตรงนั้น
"ไปก่อนนะบอม เดี๋ยวคืนนี้คุยกัน" เราหันไปพูดกับบอม
"ครับๆ"
"นี่ ปล่อยเลย จะพาไปไหนเนี่ย คุยกับเพื่อนอยู่ไม่เห็นหรอ" เราหยุดเดิน ดึงมือนายนิกออกจากคอ
"ไปตลาดนัด"
"ตลาดนัด!!" เราพูด
"ก็เออ ดิ ตลาดนัด ไปหาขนมกินกัน" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
"ก็คุยกับเพื่อนอยู่เมื่อกี้ นายจะรีบไปไหนเนี่ย"
"อ่าว ก็เห็นแลกเบอร์กัน ก็โทรคุยกันเองดิ จะยืนคุยตรงนั้นทำไม" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"นายนี่นะ จริงๆเล๊ยย" เราพูดแล้วก็เดินออกมาจากนายนิก
"เดี๋ยว หยุดก่อนดิ๊!!" นายนิกพูดแล้วดึงมือเราไว้
"มานี่ก่อนไอ่ดื้อ ไหนหันหน้ามาดิ๊"
"จะทำไม" เราพูดแล้วก็หันหน้าไปหานายนิก
......พอเราหันไป นายนิกก็เอาผ้าขนหนูมาเช็ดหน้าให้เรา.....
"ดูดิ วิ่งจนเหงื่อออก แล้วก็ไม่ไปล้างหน้า "/////เรายืนให้นายนิกเช็ดหน้าอยู่ตรงนั้นจนเสร็จเรียบร้อย
.......แล้วเราสองคนก็เดินไปตลาด....จนถึงตลาดนัด คนเยอะมากๆๆๆๆๆๆ แต่ก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกันนะ
"กินรัยดีๆ" นายนิกหันมาถามเรา
"เอิร์ตอยากกิน ลูกชิ้นปิ้ง ปลาหมึกย่าง"
"จัดไปๆๆ ป๋าเลี้ยงเอง ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ผลไม้ป๊ะ...นิกอยากกินฝรั่งแช่บ๊วย"นายนิกหันมาพูดกับเรา
"นิก เค้กกก น่ากิน เอาป๊ะ" เราชี้ให้นายนิกดูเค้ก ชิ้นเล็กๆแบบคล้ายๆคัพเค้กอ่ะ น่ากินมากก
"เอาดิๆ" นายนิกพูด
......สองคนพากันซื้อของกิน พะรุงพะรัง ฮ่าๆ แล้วก็ได้เวลากลับ ตอนมา เดินมาได้จากสนามกีฬาถึงตลาดนัด แต่พอจะกลับ ปรากฏว่า ต่างคนต่างมองหน้ากันแล้ว ลงความเห็นว่า เดินกลับไม่ไหว ขอนั่งรถสองแถวดีกว่า ฮ่าๆ.....++++ยืนรอกันซักพัก รถสองแถวคันที่จะผ่านหอในก็มาถึง เราก็ขึ้นไปบนรถกัน แต่ที่นั่งเต็มหมดเลย ต้องยืน แต่ด้วยความที่เราเองถือถุงของกินไว้สองมือเลย เลยไม่มีมือที่จะจับยึดอะไรไว้ พอรถออกตัว เราก็เซเข้าไปชนนายนิก นายนิกก็เอามือมารวบตรงเอวเราไว้ ไม่ให้เซไปไหนอีก ฮ่าๆ
"ปล่อยเหอะ " เราหันไปพูดกับนายนิก
"ปล่อยก็ล้มไปโดนคนอื่นอ่ะดิ"
"เดี๋ยวคนอื่นก็คิดว่านายเป็นเกย์หรอก" เราพูดกับนายนิก
"ไม่หรอกน่า หรือว่านายคิด" นายนิกพูดเสียงแข็งกับเราเลย
"ป่าวๆ ไม่คิดๆ'
"เออ แล้วไป" นายนิกพูด
......พอรถมาถึงตรงป้ายที่เราสองคนจะต้องลง เราก็ลงรถแล้วเดินไปตามข้างทางรถไฟ ไปถึงสถานีรถไฟเล็กๆของสถาบันฯ นายนิกก็พูดกับเราว่า...
"เอิร์ต เรานั่งกินขนมกันตรงนี้ดีกว่า บรรยากาศดี ดูรถไฟด้วย"
"โหยย มันมืดแล้วนะ ขึ้นไปกินบนห้องดีกว่า"
"ตรงนี้แหล่ะ ป่ะๆนั่งๆ" นายนิกพูดแล้วก็จูงมือเราไปนั่งตรงที่นั่งรอรถไฟ////บรรยากาศตอนนี้ก็ลมพัดเย็นๆ ผู้คนเดินไปมา มีรถไฟวิ่งผ่านมาเป็นระยะๆ แต่เป็นรถไฟสินค้านะ ขบวนยาวมากกกกกกก ^^
"ลูกชิ้นไม่อร่อยเลย" นายนิกพูด
"ใช่ๆ น้ำจิ้มไม่อร่อยอ่ะ"
"แล้วซื้อมาทำไม" นายนิกถามเรา
"อ่าว!! ก็คนอยากกินอ่ะ พูดมากหว่ะ ซื้อมาแล้วกินๆไปเหอะ" เราพูด
"คร๊าบบผม" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"นิก"
"ครับ"
"ไหมไม่โทรมาหาแล้วหรอ"
"ก็....โทรมานะ แต่นิกไม่ค่อยรับสายอ่ะ ไม่อยากคุย"
"โกรธเค้ามากเลยหรอ"
"ก็....โกรธนะ แต่มันเสียความรู้สึกมากกว่า"
"เสียความรู้สึกยังไงอ่ะ" เราถามนายนิก ทั้งๆที่ก็รู้เรื่องอยู่แล้วนะ ที่แอบได้ยินนายนิกคุยกับไอ่บอลที่ห้องน้ำวันนั้นงัย อิอิ
"ถามมากหว่ะ,,,,,เอากินๆเข้าไปจะได้ไม่ต้องพูด" นายนิกพูดกับเราแล้วเอาชิ้นฝรั่งแช่บ๊วยยัดเข้าปากเรา ฮ่าๆ
....นายนิกนิ่งไปซักพัก ก็พูดขึ้นว่า
"เคยรักใครซักคนมากๆมั๊ยหล่ะ แล้วพอเจอเหตุการณ์แบบที่นิกเจอ มันเหมือนกับคนๆนั้นดูถูกความรัก ความจริงใจที่เรามีให้เค้าอ่ะ รักมากก็เกลียดมาก แต่ไม่ใช่ว่าจะกลับมาคุยกันไม่ได้ ก็คุยได้นะ แต่ถ้าจะให้เป็นแฟนกันเหมือนเดิม มันคงไม่มีโอกาสนั้นแล้วหล่ะ" นายนิกพูดกับเรา
"อ่าว แล้วคนที่นายแอบชอบหล่ะ ที่เรียนพยาบาลอ่ะ" เราถามนายนิก เพราะนายนิกเคยบอกว่า มีคนที่แอบชอบ เรียนพยาบาล
"โหยย อันนั้นน่ะหรอ เราก็พูดไปงั้นแหล่ะ ไม่มีหรอก ตอนนี้อ่ะ โสดดดดด แล้วก็ยังไม่คิดที่จะมีใครด้วย เบื่อ!!"
"จริงหรอ?" เราถามนายนิก
"ก็จริงดี ทำไมอ่ะ ไม่เชื่อหรอ?" นายนิกถามเรา
"ก็น่าเชื่อมั๊ยหล่ะ ไหนจะคนที่ส่งชาเขียวให้ที่โรงอาหาร ไหนจะรุ่นพี่ๆแล้วก็สาวๆ ที่ตามกรี๊ดตอนแข่งบาสอีก แล้วยังมีผู้ชายด้วยกันกรี๊ดนายด้วยนะ วันนั้นก็เห็น ฮ่าๆ ระวังๆ" เราพูดกับนายนิก
"แหม่ๆๆ อะไรจะเยอะขนาดนั้น ฮ่าๆ ไม่มีหรอกเอิร์ต นิกพอแล้วตอนนี้หยุดก่อน ยังไม่อยากมีใคร ไม่อยากเจอเหตุการณ์แบบไหมอีกหว่ะ" นายนิกพูด
"อ่ะเค้ก กินซ๊ะ อยากกินไม่ใช่หรอ" นายนิกพูดแล้วยื่นเค้กมาให้เรา
"นิกก็กินดิ ซื้อมาตั้งหลายอัน อร่อยนะเนี่ย"
"อือ!!" นายนิกพูด แล้วจังหวะนั้นนายนิกก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆเราแล้วกระซิบว่า
"อย่ากินมากนะ เมื่อกี้บนรถสองแถวอ่ะ กอดไปมีแต่พุง ฮ่าๆๆ"
"แหม่ๆ แล้วใครใช้ให้กอดหล่ะ ฮ่าๆ"
.....เราสองคนคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนขนมหมด ก็พากันเดินข้ามทางรถไฟกลับไปหอใน.....
"นิก"
"อือ"
"ถ้าเราเป็นอย่างที่ไอ่บอลพูดจริงๆ นายจะทำไงอ่ะ" นายนิกหยุดเดินกึ๊กเลย แล้วหันมาคว้าแขนเราไว้แล้วพูดว่า
"กรูบอกแล้วใช่มั๊ย ว่าอย่าพูด อย่าถามกรูเรื่องนี้อีก ถ้ากรูจับได้ว่ามรึงเป็น กรูไม่เอามรึงไว้แน่ มรึงจำไว้"
....นายนิกบีบแขนเราจนรู้สึกเจ็บ!!!!
"เจ็บแขน ปล่อยเถอะ"
"เออ....อย่าถามกรูแบบนี้อีกเข้าใจมั๊ย"
"อือ".....เราพูดตอบแค่นั้นแล้วก็เดินขึ้นหอตามนายนิกไป
......ไม่เข้าใจเล๊ยว่า ตกลงนายนี้จะรู้มั๊ยว่าเราเป็นเกย์ ก็ทำให้คิดซ๊ะขนาดนั้น ทั้งกอด ทั้งเช็ดหน้าให้ จะให้คิดยังไงหล่ะ ปากก็บอกว่าไม่ชอบ แต่การกระทำมันสวนทางชัดๆ หรือที่นายนั่นทำลงไป เพราะแค่คิดแบบผู้ชายด้วยกันที่เห็นเป็นแค่เรื่องเล็กน้อย แต่เราสิ กลับคิดไปไกลลลล!!!!!
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
.....ขอบคุณสำหรับกำลังใจ คอมเม้นต์ทุกคอมเม้นต์จากเพื่อนๆทุกคนนะคร๊าบ ขอบคุณคร๊าบบบ!!
-
ลงอีกได้ป่าวววว
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่10) : คำสัญญาก่อนปิดเทอม
.....ช่วงนี้เป็นช่วงเดือนกันยายนแล้ว ช่วงแห่งการสอบเทอมแรกของพวกเรา ก็มีการจับกลุ่มติวกัน มีรุ่นพี่ๆมานั่งติวให้ ดึกๆทุกวันเลย
นายนิกเองก็ต้องไปติวข้อสอบเหมือนกัน ช่วงนี้เราสองคนเลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ เพราะต่างคนต่างเรียนเสร็จ ก็ไปติวหนังสือกันต่อ ต่างคนต่างไป กลับมาก็นอน ตอนเช้าก็ตื่นไปเรียน มันช่างแตกต่างกับตอนมัธยมจริงๆเลยนะ ชีวิตการสอบในช่วงมหาวิทยาลัย มีการแข่งขันกันสูงมาก ถ้าไม่ไปติวหนังสือ ไม่อ่านหนังสือ รับรองคะแนนออกมาเละเทะแน่นอน....เอาน่า...สู้ๆ ปลายเดือนกันยานี้ก็สอบแล้ว ปิดเทอมเล็กๆช่วงเดือนตุลาคมนี้ มีค่ายอาสารออยู่ อิอิ!!
.....คืนนี้เราสองคนอยู่บนห้อง ไม่มีใครไปติวหนังสือ......เรานอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง นายนิกอาบน้ำเพิ่งเสร็จ
"เอิร์ต นิกเห็นป้ายชวนไปค่ายอาสาของคณะเอิร์ตอ่ะ"
"อื้มๆ ใช่ๆปิดเทอมนี้ภาควิชาเอิร์ตมีค่ายอาสา น่าไปนะนิก"
"อือ!! อยากไป แต่....คงต้องถามที่บ้านก่อน"
"อ่อๆ"
"แล้วเอิร์ตไปป๊ะ"
"ว่าจะไปนะ แมคกับส้มมันบอกว่าไปอ่ะ"
"อือ...น่าสนใจๆ" นายนิกพูด
"แล้วอ่านหนังสือถึงไหนแล้วเนี่ย ไอ่ดื้อ" นายนิกพูดแล้วมานั่งบนเตียงข้างๆเราที่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียง
"ก็อ่านเรื่อยๆอ่ะ ไม่ชอบวิชาคำนวณเลย ปวดหัว" เราพูดกับนายนิก
"ไม่ชอบก็ต้องอ่าน ต้องทำ ไหนๆนิกขอดูหน่อย เรียนแบบเดียวกันป่าว" นายนิกพูดแล้วก็หยิบเอกสารเรียนของเราไปดู
"อือ!! เรียนแบบเดียวกันเลย"
"ก็แหง แหล่ะวิชาพื้นฐาน ปี1เรียนเหมือนกันหมดนี่นา" เราหันไปบอกนายนิก
"วิชานี้นิกทำได้ เดี๋ยวติวให้เอาป๊ะ"
"อื้อ!! จะติวให้เราจริงๆหรอ"
"ก็เออดิ ง่ายจะตาย"
"โห!! ง่ายตรงไหน ปวดหัวจะตายอยู่แล้วเนี่ยยยย" เราพูดแล้วก็เอามือขยี้หัวตัวเอง
"คร๊าบบบบ เดี๋ยวนิกติวให้ รับรองA ชัวร์ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ถ้าได้Aนะ เอิร์ตเลี้ยงข้าวเลย" เราพูดกับนายนิก
"ไอ่ดื้อ ถ้าอยากได้A ต้องขยันด้วยนะ เชื่อฟังกระผม เข้าใจมั๊ยครับ" นายนิกพูดแล้วเอามือขยี้หัวเราเล่น(อีกแล้ว)
"แต่ตอนนี้...ไปกินนมปั่นกัน ป่ะๆ" นายนิกพูดแล้วก็ดึงมือเราลุกจากเตียงนอน
"ร้านป้าอ่ะนะ โหยย เดินไกลอ่ะ" เราพูด
"จะกลัวอะไร ไปกับนิก"
"ไม่ได้กลัว แต่มันไกล"
"จะไปไม่ไป...บอกมาคำเดียว" นายนิกเริ่มพูดแบบน้ำเสียงเหวี่ยงๆตามสไตล์ที่กำลังบ่งบอกว่า อีกไม่นานอารมณ์จะเสีย
"เอ่อ!! ไป"
"ไปก็ลุกมาดิ"
.....เราลุกลงจากเตียง เดินตามนายนิกไป ระยะทางระหว่างหอในไปถึงย่านหอนอกที่มีของขายเยอะๆก็ไกลพอสมควร แต่เดินไปเรื่อยๆตามทางรถไฟ บวกกับอากาศเย็นๆช่วงสามสี่ทุ่มก็ไม่เหนื่อยเท่าไหร่หรอก^^
"เออนิก บ้านนิกอยู่ไหนหรอ"
"ถามทำไม จะไปหรอ"
"ป่าวๆ ก็ถามดู"
"อยู่สุพรรณฯ"
"เฮ้ย!! สุพรรณบุรีหรอ ทำไมพูดไม่เหน่อเลยอ่ะ"
"แล้วทำไมต้องเหน่อด้วย" นายนิกหันมาถามเรา
"อ่าว!! ก็เห็นคนสุพรรณฯพูดเหน่อแทบทุกคนนี่นา น่ารักดี"
"อือๆ นิกไม่เหน่อ เพราะโตที่กรุงเทพฯ เพิ่งกลับไปเรียนที่สุพรรณฯตอนมัธยมนี่เอง"
"อ่อๆ"
"แล้วบ้านเอิร์ตอ่ะอยู่ที่ไหน"
"นครสวรรค์"
"อ่อๆใกล้ๆกันเลยเนอะ"
"อือๆ"
.....เราสองคนเดินคุยกันเรื่อยเปื่อยก็มาถึงร้านนมปั่นของป้าเจ้าประจำ......ป้าร้านนมเห็นเราสองคนก็ส่งยิ้มมาแต่ไกลเลย^_^
"ลมอะไรพัดมาตอนดึกๆเนี่ยสองหนุ่ม" ประโยคแรกที่ป้าทักทายเราก็ทำฮา
"ลมคิดถึงมั้งครับป้าคนสวย" นายนิกตอบกลับไป ทำเอาป้าอายม้วนเลย ฮ่าๆ
"เหมือนเดิมนะ นมน้ำผึ้งปั่นสองแก้วเพิ่มวิปครีม" ป้าร้านนมพูด
"ครับป้า จัดไปๆ"
.....พอเราได้นมปั่นมา ก็จ่ายตังค์ แล้วก็พากันเดินกลับ พอถึงทางข้ามรถ นายนิกก็จูงมือเราไปที่สถานีรถไฟที่เดิม ตรงที่เคยมานั่งกินขนมกันตอนนั้น
"แวะทำไมอ่ะ" เราถามนายนิก
"ยังไม่อยากขึ้นห้อง อากาศเย็นๆนิกชอบ"
"บนห้องก็เย็น เปิดแอร์งัย"
"มันคนละแบบ เข้าใจป๊ะ"
"อือๆ"
"ไหน เอานมมาชิมดิ๊" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"อ่าว ก็นมเหมือนๆกัน จะชิมทำไม"
"อ่อๆ เออๆลืมไปๆ" นายนิกพูด
"เอิร์ต"
"เรียกมัยอ่ะ"
"อากาศดีเนอะ"
"อือ"
"เอิร์ต"
"เรียกทำไมอีกเนี่ย'
"ฟังเพลงป๊ะ อ่ะๆ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นหูฟังมาให้เราข้างนึง เราเอามาเสียบใส่หู....แล้วมันก็เป็นเพลงนี้!!
"แหล่ะหนึ่งในนั้น....ก็คือเธอคนนี้....ที่ชั้นนั้นโชคดี.....ที่เราได้พบกัน....จากหนึ่งในร้อย....หนึ่งจากในล้าน ได้มาร่วมทางเดิน ให้ฉันได้เจอกับรัก...ดีๆ"
"เฮ้ยยย!! อารมณ์ไหนเนี่ย รู้มั๊ย เอิร์ตชอบเพลงนี้มากเลยนะ"
"เอิร์ตชอบหรอ นิกก็ชอบ ความหมายดีเนอะ"
"อือๆ นี่ถ้ามีใครร้องเพลงนี้ให้เอิร์ตนะ รักตายเลยหล่ะ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"เอิร์ต"นายนิกเรียกเรา
"นิก...เป็นรัยป่าวเนี่ย เรียกเอิร์ตหลายครั้งแล้วนะ"
"เอ่อๆ ป่าวๆไม่มีรัย"
"ถ้ามีรัยก็บอกนะ เราเพื่อนกัน" เราพูดแล้วหันไปยิ้มให้นายนิก
.....นายนิกหันตัวมาแล้วเอามือสองข้างมาจับไหล่เราไว้
"เอิร์ต สัญญากับนิกได้มั๊ย ว่าเปิดเทอมมา เราต้องมาอยู่ด้วยกันอีก" นายนิกพูดกับเรา
"ก็แหง อยู่แล้วหล่ะ เราต้องอยู่ด้วยกันจนจบปีหนึ่งนั่นแหล่ะ" เราพูดกับนายนิก
"สี่ปีเลยได้ป๊ะ อยู่ตลอดไปเลยอ่ะ ได้มั๊ย" นายนิกพูดกับเรา แต่เราเงียบ.....!!!!!
"อ่าวเงียบทำไมอ่ะ หรือว่า...ไม่อยากอยู่กับนิก"
"ป่าวๆ ไม่ได้คิดแบบนั้น"
....ที่เราเงียบ เพราะไม่รู้ว่า อนาคตจะเป็นแบบไหน ถ้าอยู่ๆไปแล้วนายนิกรู้ว่าเราเป็นเกย์ขึ้นมาหล่ะก็ นึกสภาพไม่ออกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราเองก็ไม่รู้ตัวเองด้วยว่าจะพลั้งพลาดวันไหนน่ะสิ ทุกวันนี้เราก็ทำตัวปกตินะ ไม่ได้ตั้งใจจะโกหก หรือหลอกนายนิกเลยด้วยซ้ำ ใจจริงอยากจะบอกความจริงไปเลยว่าที่แท้จริงเราเป็นอะไร.....แต่ว่า...มันคงยังไม่ถึงเวลาของมัน ตอนนี้ในสายตานายนิก ก็เห็นเราเป็นแค่เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งที่เรียบร้อย นิ่มๆ นิ่งๆ เป็น"ไอ่ดื้อ"ของนายนิกเท่านั้นเอง
"ป่ะๆ กลับห้องกันเถอะ" นายนิกพูดขึ้น
.....เราสองคนพากันเดินกลับห้อง พอขึ้นมาบนห้องก็ขึ้นเตียงนอนเลย
"นิกปิดไฟด้วย"
"คร๊าบบผม"
.....นายนิกปิดไฟแล้วก็ขึ้นมานอนบนเตียง
"มานอนใกล้ๆนิกดิ๊" นายนิกพูด
"ทำไมอ่ะ"
"เวลาบอกอะไร อย่าถามกลับได้ป๊ะ" นายนิกพูด
....เราเขยิบเข้าไปนอนใกล้ๆนายนิก
"เอิร์ตรู้มั๊ย นิกอ่ะมีแต่พี่สาว นิกอยากมีน้อง อยากมีน้องให้ดูแลบ้าง"
"อือ"
"นิกเลยอยากดูแลเอิร์ตงัย"
"ฮ่าๆ อารมณ์ไหนเนี่ย" เราพูดกับนายนิกแล้วก็หัวเราะ
"ตลกตรงไหนเนี่ย"
"ก็แล้วทำไมนิกต้องอยากดูแลเอิร์ตด้วยหล่ะ ทำไมนิกไม่หาแฟนหล่ะ จะได้ดูแลเค้างัย"
"ก็...นิกไม่ได้อยากดูแลแบบแฟนนี่นา นิกยังไม่อยากมีแฟน"
"อ่อๆ"
"แล้วทำไมนิกต้องกอดเอิร์ตหล่ะ"
"ไอ่ดื้อ ถามโง่ๆ รูมเมทกันเค้ากอดกันไม่ได้หรอ หรือว่าไม่ชอบให้กอด นิกไม่กอดก็ได้นะ"
"ป่าวๆ กอดได้ แต่ว่า ผู้ชายใครเค้านอนกอดกันหล่ะ"
"ก็.....ผู้ชายแบบนิกนี่งัย..." นายนิกพูดแล้วก็หันมากอดเราไว้(กอดอีกแล้ว ซีนนี้ออกบ่อยมา กลัวคนอ่านจะเบื่อจังเลยแฮะ^^)
"แล้วนิกก็ไม่ได้กอดเอิร์ตนะ นิกกอด..ไอ่ดื้อ..ของนิกต่างหากหล่ะ เข้าใจมั๊ยครับ" นายนิกพูดกับเรา
"อือ!!"
.....พูดได้แค่นั้นจริงๆ ทุกครั้งที่นายนิกกอดเรา เราก็รู้สึกดีทุกครั้ง เหมือนพี่ดูแลน้องอย่างที่นายนิกพูดจริงๆ สบาย อบอุ่น ปลอดภัย....อยู่ในอ้อมกอดของนายนิกหมดเลย=^_^=....แล้วนายนิกหล่ะ จะคิดยังไงน๊า ในทุกๆครั้งที่เค้า"กอด"เราแบบนี้...อยากรู้จัง!!
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
.....ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจนะคร๊าบ วันนี้เห็นว่ามีเคอฟิว ตัดอินเตอร์เน็ต เลยลงไว้ก่อน2ตอนนะครับ แฮ่ๆ
-
:mew5: เอ่อ คือ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยเห็น ผช แท้ที่ไหนนอนกอดเพื่อ ผช เลย
ยกเว้นมันจะเซอร์วิสให้ดูอ่ะ
ดังนั้น นิกตั้งคิดอะไรแน่ๆ แต่จะยอมรับตัวเองได้รึเปล่าก็แค่นั้น
-
ถูก
-
อ่านๆๆไป เหมือนเรื่องเล่าเลยแหะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่11) : ฉลองสอบเสร็จ+ไปบ้านนายนิก
.....หลังจากสอบปลายภาคเสร็จตอนปลายๆเดือนกันยายน เราก็ไม่ได้กลับบ้านเพราะว่า เดี๋ยวจะต้องไปค่ายอาสาต่ออีกประมาณ20วัน คือเกือบตลอดช่วงเดือนตุลาคมเลย นายนิกก็ตกลงไปค่ายกับเราด้วย สรุปคนที่ไปก็มี เรา นิก เอ็ม ไอ่แมค ส้ม....วันนี้เป็นวันสอบวันสุดท้าย สอบแค่ช่วงเช้าก็เสร็จแล้ว พอสอบเสร็จเราก็กลับมาพักผ่อนกันที่ห้อง เพราะเดี๋ยวตอนเย็นๆจะมีนัดไปเลี้ยงฉลองสองเสร็จกันน่ะสิ ฮ่าๆ^^
.....เรากลับมาถึงห้อง อ่าว!! นายนิกยังไม่กลับมาแฮะ สงสัยมีสอบถึงเย็นแน่ๆ จะบอกซ๊ะหน่อยว่า วิชาที่นิกติวให้ เราทำได้ฉลุยเลยหล่ะ ฮ่าๆ งั้นตอนนี้ นอนพักผ่อนก่อนดีกว่า....เราก็เลยนอนเล่นๆบนเตียง ชุดนักศึกษาก็ยังไม่ได้เปลี่ยน แต่ว่าเผลอหลับไปจริงๆตอนไหนก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่รู้สึกว่ามีใครมากระซิบข้างๆหู ได้ยินว่า....เอิร์ตตตตต......เอิร์ตตตต แบบเสียงยานๆอ่ะ แล้วทำไม แขนเราขยับไม่ได้นะ พอแขนขยับไม่ได้ ก็เลยคิดไปเองว่า ขาเราก็ต้องขยับไม่ได้ นาทีนั้นคิดถึงเรื่อง"ผีอำ" ขึ้นมาในทันที ไม่กล้าลืมตา อารมณ์กลัวเกิดขึ้น สวดมนต์ในใจ อะระหังสัมมา สัมพุทโธภัควา....ท่องไปๆ อีกใจนึงก็คิดว่า นายนิกทำไมยังไม่กลับมาอีก เสียงนั้นก็ยังเรียกไม่หยุด จะร้องไห้แล้วเนี่ยยยย!!!!!
"เอิร์ตๆ นิกเอง"
....อ่าว เสียงนายนิกนี่นา นายนิกเรียกเรา หรือว่า"ผี" มันแกล้งนะ ก็ยังไม่กล้าลืมตาอยู่ดี
"ไอ่ดื้อ ตื่นๆ"
....พอได้ยินประโยคนี้ มีแค่คนเดียวเท่านั้นที่เรียกเราแบบนี้ พอลืมตามาได้ เห็นเป็นนายนิกนั่งอยู่ข้างๆเรา นาทีนั้นเป็นเราซ๊ะเองที่ลุกขึ้นมากอดนายนิก ร้องไห้อีกต่างหาก ฮ่าๆT_T
"เฮ้ย!! ร้องไห้ทำไมเนี่ย" นายนิกถามเรา
"ผี...ผีอำอ่ะ"
"ฮ่าๆ ผีที่ไหนหล่ะ" นายนิกหัวเราะแล้วก็ถามเรา
"มีดิ!!!" เรายังร้องว่ามีผีอีก
"ไม่มีผีอำหรอก มีแต่ผีนิกเนี่ยแหล่ะ" นายนิกพูด ฉุดอารมณ์เราหยุดกึ๊กเลย หยุดร้องไห้ ปล่อยมือตัวเองที่กอดนายนิกอยู่ ผลักตัวออกจากนายนิก แต่ออกไม่ได้เพราะนายนิกกอดเราไว้อีกที
"แกล้งหรอไอ่ลิง!!!" เราเสียงเขียวใส่นายนิก
"ป่าวๆ นิกไม่ได้แกล้งนะ ก็ปลุกเอิร์ตงัยเห็นนอนอยู่" นายนิกพูดแล้วยิ้มๆ
"อือ!! งั้นก็ปล่อยได้แล้ว" เราพูดแล้วก็แกะมือนายนิกที่กอดเราออก
"ไม่ปล่อยๆ" นายนิกพูดแล้วทำหน้ากวนๆ
"ปล่อยดี๊!!!! จะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า"
"อ่าๆ ไปอาบน้ำเลย เพื่อนนัดกันทุ่มนึง นี่จะหกโมงเย็นแล้ว" นายนิกพูดแล้วก็ปล่อยมือจากเรา
....เราไปอาบน้ำ แต่งตัวแล้วก็มานั่งรอนายนิก พอสองคนแต่งตัวเสร็จก็เกือบๆทุ่มพอดี ลงมาเจอเอ็ม
รออยู่หน้าหอ แล้วเราสามคนก็เดินไปที่"ร้านเหล้า"(คำเตือนเครื่องดื่มแอลกอฮอล์เป็นสิ่งไม่ดี โปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน) พอไปถึงก็เจอทั้งทีมมาครบแล้ว9คน ก็เดินเข้าไปบอกโต๊ะที่จองไว้....พี่พนักงานพาเราไปที่โต๊ะ โห!!!! วิวดีมากเลย ติดคลอง ฮ่าาๆ นั่งกินกันชิลล์ๆ แต่งานนี้ไม่มีเหล้านะฮะ ผู้ชายกลุ่มนี้กินเบียร์กันซ๊ะเป็นส่วนใหญ่ ส่วนสาวๆกับเราเอง ขอกินเหล้าปั่นเย็นๆ อร่อยๆดีกว่า สั่งกับข้าวมากินกัน คุยกันสนุกสนาน เทอมนึงแล้วสินะ ที่อยู่ด้วยกันมา^^
"ไอ่นิก มรึงไม่ได้ไปกินกับเพื่อนโรงเรียนมรึงหรอ"
"ป่าวๆ เค้าไปรัชดากันมั้ง กรูไม่อยากไปไกลเดี๋ยวแมร่งกลับมาเช้า พรุ่งนี้กรูต้องกลับบ้าน" นายนิกพูด
"อ่าว กลับบ้านหรอ" เราหันไปถามนายนิก
"อือ!! กลับกะนิกป๊ะ" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"เออ!! ชวนแมร่งคนเดียวนั่นแหล่ะ เพื่อนคนอื่นไม่เห็นหัว" เสียงไอ่มอสบ่นนายนิก
"ไว้คราวหน้า กรูกลับไปแค่คืนเดียวเอง กลับไปเอาเต๊นท์ไปค่ายงัย ถ้าอยู่นานเดี๋ยวแม่กรูไม่ให้ไปค่าย" นายนิกพูด
"เออ พูดถึงค่าย พวกมรึงไม่อยากไปกันบ้างหรอ" ไอ่แมคหันไปถามเพื่อนๆที่ไม่ได้ไป
"ก็อยากไปนะ แต่เทอมแรก ขอกลับบ้านก่อนไว้ปีหน้า"
"ปีหน้าๆ กรูไปแน่"
....แต่ละคนก็บอกว่าไว้ปีหน้าดีกว่า ถ้าไปมาแล้วสนุกกลับมาเล่าให้ฟังด้วยนะ^^ พวกเรานั่งกินกันไป คุยกันไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็มีคนมาทักนายนิก
"อ่าวไอ่นิก ไหนมรึงบอกว่ากลับบ้านงัย" คงจะเป็นเพื่อนโรงเรียนายนิกอ่ะนะมาทักนายนิก
"อ้าวไอ้ต้น กรูกลับบ้านพรุ่งนี้"
"แล้วไม่ไปกินกับเพื่อนๆนะมรึง" เพื่อนนายนิกพูด
"ก็มรึงบอกกรูว่าจะไปรัชดา กรูก็ไม่ไปอ่ะดิ มันไกล"
"เออ แมร่งไม่ไปกันแล้ว เลยมากินกันทีนี่แหล่ะ คนแมร่งเยอะหว่ะ ไปโต๊ะเพื่อนโรงเรียนหน่อยดิ ไหมก็มานะ"
"ไหม มาด้วยหรอว๊ะ"นายนิกถามเพื่อนเพื่อความแน่ใจ
"เออๆ ป่ะๆ ขอยืมตัวไอ้นิกหน่อยนะครับ" เพื่อนนายนิกหันมาพูดกับพวกเรา แล้วก็กอดคอนายนิกเดินไปที่โต๊ะ
"ไหมคือใครว๊ะชื่อคุ้นๆ แฟนไอ้นิกแหงๆ" ไอ่แมคพูดแบบสงสัย
"เออ นั่นดิ ใครอ่ะ ไหม เอิร์ตรู้ป๊ะ" ส้มหันมาถามเรา
"แฟนเก่า" เราตอบไปแค่นี้
"แฟนเก่า!!"
"อือ!! แฟนเก่า รู้แค่นี้ก็พอ"
"อ๋อ!! กรูรู้แล้ว ใช่ไหมที่กรูกับมรึงแอบได้ยินในห้องน้ำวันนั้นป่าวว๊ะเอิร์ต" ไอ่แมคพูดขึ้น
"เออ ใช่"
"เฮ้ย!! เรื่องรัยว๊ะ เรามาเลยมรึงไอ่แมค ไอ่เอิร์ต" เพื่อนๆคนอื่นๆถามด้วยความอยากรู้
.....ไอ่แมคเลยนั่งเล่าเรื่องระหว่างนิกกับไอ้บอล ที่เราแอบฟังกันในห้องน้ำ ให้เพื่อนๆทุกคนฟัง เรายาวเลย ใส่สีตีไข่สาระพัด จนเรื่องเครียดๆ กลายเป็นเรื่องฮาๆ ขำๆ ไปซ๊ะได้ ฮ่าๆ////แล้วซักพักนึง
นายนิกก็กลับมาที่โต๊ะ
"ไอ่นิก ไปนั่งกินกับเพื่อนๆที่โต๊ะก็ได้นะ เพื่อนโรงเรียนด้วยนี่ เดี๋ยวเค้าจะว่าเอา"
"ไม่เป็นรัยหรอก ไม่มีใครว่าหรอก นั่งกินที่นี่ดีกว่า" นายนิกพูด
"เป็นรัยป่าวเนี่ย" เราหันไปพูดเบาๆกับนายนิก
"ป่าวๆ ไม่เป็นรัยเลย" นายนิกพูด แต่ว่า ใต้โต๊ะ นายนิกเอามือมาจับมือเราแล้วบีบแรงมากกกก แสดงว่าต้องมีเรื่องอะไรไม่ดีแน่ๆ
....พวกเรานั่งกินกันอีกซักพักนึง แล้วก็รู้สึกว่าคนเริ่มเยอะแล้ว อาจจะเป็นเพราะวันสอบวันสุดท้ายก็ได้ นักศึกษาเลยพากันมาฉลองสอบเสร็จกัน....ไอ่แมคเลยสั่งเช็คบิล!!
"กรูว่าเช็คบิลเหอะ คนเริ่มเยอะแล้ววุ่นวายหว่ะ" ไอ่แมคพูด
"อือ!! แล้วจะไปไหนกันต่ออ่ะ" แพรวถามขึ้นมา
"ไปร้องคาราโอเกะกัน" ไอ่คิมนั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้นมา
"เออๆ ดีๆๆ"
"ไปๆ"
....ว่าแล้ว ไอ่คิมก็กดโทรศัพย์จองห้องคาราโอเกะ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามันเป็นขาประจำ แต่ว่าเราก็ยังไม่เคยฟังเสียงไอ่คิมเหมือนกัน คงจะเพราะน่าดูเลย มันเคยบอกแต่ว่า เคยประกวดร้องเพลง ได้รางวัลมาเยอะแยะ^^
"เฮ้ย อีกครึ่งชั่วโมง ห้องใหญ่จะว่าง เอาป๊ะ" ไอ่คิมหันมาถามเพื่อนๆ
"เออๆ เอาดิ จัดไปจอง2ชั่วโมงเลยมรึงเลิกเที่ยงคืนพอดี" ไอ้มอสพูด
.....เรานั่งคุยกันต่อตรงนั้นอีกแล้วก็เดินออกจากร้าน ไปคาราโอเกะกัน อยู่ใกล้ๆกันนี่เอง เราคงไปนั่งฟังอย่างเดียว ไม่กล้าร้อง กลัวคนอื่นๆทนฟังไม่ได้ ฮ่าๆ ระหว่างทางที่เดินออกจากร้าน ก็มีเสียงคนเรียกนายนิก
"ไอ่นิก กลับแล้วหรอ มานั่งกินโต๊ะนี้ต่อก็ดิ" ....คนที่พูดคงเป็นเพื่อนๆนายนิกอ่ะ
"รอนิกแป๊บนึงนะ" นายนิกหันมาพูดกับเรา...แล้วก็เดินไปที่โต๊ะนั้น
....พวกเราเคลียร์ตังค์กันเสร็จก็ออกมารอนายนิกที่หน้าร้าน ซักพักนึง นายนิกก็เดินออกมาเราก็ไปที่คาราโอเกะกัน พอไปถึงก็ได้เวลาพอดี 2ชั่วโมงนับจากนี้ สนุกสนานมากๆ เห่าหอนกันเต็มที่ ฮ่าๆ แต่ไอ่คิมเสียงดีจริงๆ ไปเดอะ สตาร์ยังได้เลยนะเนี่ย ฮ่าๆ ห้องใหญ่มี3ไมล์ ไม่ต้องแย่งกันร้อง สบายเลย พวกสาวๆกดแต่เพลงลูกทุ่ง แด๊นซ์กระจาย เราก็ได้แต่นั่งฟัง
"ไอ่เอ็ม ไอ่นิก ซักเพลงดิว๊ะ มาๆ" ไอ่แมคพูดแล้วยื่นไมล์มาให้เอ็ม
"เออๆ แป๊บๆเดี๋ยวเลือกเพลงก่อน ร้องกันไปก่อนเลย" เอ็มพูดแล้วก็เอาเมนูมาเลือกเพลง เรายื่นหนังสือเมนูเพลงให้นายนิกเอาไปเลือกบ้าง
"อยากฟังเพลงอะไรอ่ะ" นายนิกหันมาถามเรา
"ไม่รู้ดิ อยากร้องเพลงรัยอ่ะ"
"โอเค เดี๋ยวจัดให้" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
///อย่าร้อนตัว ของเอ็ม อรรถพล/// เป็นเพลงแรกที่นายนิกเลือกมาร้อง เฮ้ยยย!! เพราะอ่ะ ร้องเพราะจริง นายนี่ แต่ว่า ร้องเพลงนี้เพราะอยากจะบอกใครหรือป่าวน๊า ฮ่าๆ (เห็นชื่อเพลงช่วงนั้นแล้ว อย่านับอายุตามนะ ฮ่าๆ)
ต่อด้วย////I NEED SOMEBODY ของพี่บี้////อันนี้ไอ่แมคร้อง ฮ่าๆ โดนแซวตลอดเพลงอ่ะ
ส่วนเอ็ม จัดเพลงนี้มา/// แพ้กลางคืน ของโปเตโต้/// เอ็มเสียงเพราะมาก เสียงหล่อเลยหล่ะ ฮ่าๆ เพิ่งได้ยินเอ็มร้องเพลงเหมือนกันนะ สรุปว่า9คนในกลุ่ม มีเราคนเดียวเองมั้งที่เสียงไม่ดี ฮ่าๆ เลยไม่ขอร้องเพลงดีกว่า นั่งฟังเฉยๆดีกว่า ฮ่าๆ
"เพลงต่อไปกรูร้องมั่งนะ ไอ่คิมพูด"
"โหย ไอ่คิม มรึงจ่ายร้อย แต่ร้องเป็นพันแล้วนะเนี่ย" ส้มบ่นไอ่คิม ฮ่าๆ
"กรูร้องก่อน ไอ่มอสพูดขึ้น"
....พอเอ็มร้องจบ ไอ่มอสก็ต่อ ด้วยเพลงนี้เลย///คนที่ไม่เข้าตา ของแคลอรีส์ บลาห์ๆ///มาได้แบบกระชากอารมณ์มาก ฮ่าๆ ไอ่มอสแอบเหงา คริๆ
....ไอ่คิม เจ้าพ่อคาราโอเกะ จัดเพลงนี้มา มันบอกว่าร้องให้พวกเรา9คนเลย//ขอบคุณที่รักกัน ของโปเตโต้// โห!! พอเพลงขึ้นมาเท่านั้นแหล่ะ ทำเอาน้ำตาซึม ซึ้งๆไปตามๆกัน เพื่อนๆก็พากันร้องตามไปด้วย เอ็มกับนิกจับไมล์ที่เหลือขึ้นมาร้องไปพร้อมๆกับไอ่คิม เพราะมาก สามหนุ่ม ฮ่าๆ จำได้ว่า ร้องเพลงนี้2ซ้ำกันสองรอบอ่ะ ภาพนั้นประทับใจจริงๆ เรา9คนกอดคอร้องเพลงนี้ด้วยกัน
.....พอทำซึ้งกันเสร็จเรียบร้อย ก็ร้องเพลงกันต่อ วนเวียนกันไปเรื่อยๆ มาถึงนายนิก.....!!
"เพลงนี้นิกให้เอิร์ตนะ"
"เพลงรัยอ่ะ"
"ก็ฟังดิ๊" นายนิกพูดแล้วก็หันไปจับไมล์เตรียมร้อง...!!!!
///ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน....ของพี่ดาเอนโดรฟิน เวอร์ชั่น ECT.นะ/// ฟินมากกก ฮ่าๆ มาอารมณ์ไหนเนี่ย นายนิ๊กกกกกก!!!! ฮ่าๆ
.....ก่อนจะหมดชั่วโมง เราจัดเพลง ขอบคุณที่รักกัน อีกรอบ เพื่อตอกย้ำว่า เรา9คน คือเพื่อนกัน ฮ่าๆ ซึ้งๆกันก่อนนอน หลังจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับพอ เรา นิก เอ็ม เดินกลับหอในด้วยกันนับจากพรุ่งนี้เราก็จะเหลือวันว่างอยู่เฉยๆอีก2วัน แล้วหลังจากนั้นก็ต้องเดินทางไปค่ายที่เชียงรายกันแล้ว ตื่นเต้นมากกกกก^^
.....พอถึงห้อง เราก็เข้าไปอาบน้ำอีกรอบ เพราะว่า ตอนไปนั่งร้านเหล้า มีกลิ่นบุหรี่ติดเสื้อผ้า ติดผมมาเต็มไปหมดเหม็นมาก เลยต้องอาบน้ำใหม่ อาบน้ำเสร็จ ออกมานายนิกก็หลับไปแล้วร้อยแล้ว เราเดินไปปลุกให้นายนิกตื่นมาอาบน้ำ แต่!!!! นายนิกกลับดึงเราให้นอนลงไป ทับบนตัวนายนิก ฮ่าๆ
"ไอ่ดื้อ พรุ่งนี้ไปบ้านกับนิกนะ"
"ไม่อ่ะ"
"หยุด ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว พรุ่งนี้มีแค่คำตอบเดียว คือ....ไป" นายนิกพูดแล้วก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ
....เฮ้อ!!!! พรุ่งนี้ ต้องไปบ้านสุพรรณฯ กับนายนิกจริงๆหรอเนี่ย!!!!
.....พอตอนเช้า นายนิกปลุกเราแต่เช้าเลย เราตื่นมา นายนิกก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เราเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
"เดี๋ยว เอิร์ตยังไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าเลยนะนิก"
"ไม่ต้องเดี๋ยวไปใส่ของนิกที่บ้าน ไปแค่คืนเดียวเอง" นายนิกหันมาพูด
"ป่ะๆ"
.....เราสองคนดูความเรียบร้อยของห้องแล้วก็เดินไปขึ้นรถตู้กัน ออกจากหอเกือบๆ8โมงเช้า ถึงบ้านนายนิกประมาณ11โมงกว่าๆ รถตู้จอดหน้าบ้านเลยหล่ะ บ้านนายนิกอยู่ในตัวอำเภอ ใกล้ๆตลาดเลยเป็นทาวเฮ้า2ตึกติดกัน ตึกนึงเป็นที่อยู่ของครอบครัว อีกตึกนึงเป็นร้านเช่าหนังสือที่พี่สาวคนโตของนายนิกดูแลอยู่ ส่วนพี่สาวคนที่2เรียนต่ออยู่ที่ญี่ปุ่น นายนิกพาเราเข้าไปหาพี่สาวที่ร้าน
"สวัสดีครับ" นายนิกยกมือไหว้พี่ เราก็ไหว้ด้วย
"อ้าวนิก ไหนแม่บอกว่าจะไปค่ายงัยแล้วนี่พาใครมาอ่ะ"
"เพื่อนนิกเอง อยู่หอห้องเดียวกันอ่ะครับชื่อเอิร์ต" นายนิกแนะนำเราให้พี่สาวรู้จัก
"แล้วนี่พ่อแม่ไปไหนอ่ะ" นายนิกถามหาพ่อกับแม่
"อ๋อ ไปบ้านย่าอ่ะ ตามไปดิ"
"อื้อๆ งั้นไปหล่ะ ขอกุญแจรถหน่อย"
"เอากระเป๋าเก็บไว้นี่ก็ได้นะ" พี่สาวนายนิกพูด
"ไปนอนบ้านย่าดีกว่าคืนนี้" นายนิกบอกพี่สาว
"อือๆ ตามใจๆ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้ ไปกินข้าวเย็นที่บ้านย่ากันดีกว่า" พี่สาวนายนิกพูด
"อือ!! ดีเลยๆ เดี๋ยวจะได้บอกย่าไว้"
.....นายนิกพาเราซ้อนมอเตอร์ไซค์มาบ้านย่า ประมาณ10กิโลเมตร จากตัวตลาดถึงบ้านย่า สองข้างทางเป็นทุ่งนา อากาศสดชื่นมาก ลมพัดเย็นสบายเลยหล่ะ บรรยากาศเหมือนบ้านที่นครสวรรค์เราเลยหล่ะ ฮ่าๆ แล้วก็มาถึงบ้านย่าของนายนิก เป็นบ้านไม้ใต้ถุนสูง บริเวณบ้านมีต้นไม้ ดอกไม้เต็มไปหมด มีบ่อปลาแล้วก็มีศาลากลางน้ำด้วย
"น้ายิกกกกกก หนม....หนม" เด็กตัวน้อยๆส่งเสียงเรียกนายนิกมาแต่ไกล เรียกชื่อยังไม่ชัดเลย ฮ่าๆ พร้อมกับวิ่งเข้ามาหานายนิก นายนิกอุ้มเด็กคนนั้นขึ้นมา
"ไหนหนม?" น้องตัวเล็กพูด
"เดี๋ยวพี่พาไปซื้อนะ คิดถึงไอ้เสือที่สุดมาหอมแก้มที" นายนิกพูดแล้วก็หอมแก้ม
.....เด็กคนนี้ก็คือลูกชายของพี่สาวคนโตนายนิกนั่นเองชื่อ"น้องโน๊ต" เพิ่งจะสี่ขวบเอง แต่พูดเก่งชะมัด พูดเหน่อๆน่ารักมากก^^ อิอิ
.....นายนิกพาเราเดินเข้าไปใต้ถุนบ้าน ก็เจอคุณย่ากับแม่ของนายนิกนั่งอยู่ นายนิกแนะนำให้เรารู้จักคุณย่า กับแม่ของนายนิก
"สวัสดีครับย่า สวัสดีครับแม่" นายนิกยกมือไหว้คุณย่ากับแม่
"นี่เอิร์ต อยู่หอห้องเดียวกับนิก เอิร์ตนี่แม่กับย่าเราเอง" นายนิกแนะนำเรา////เรายกมือไหว้คุณย่ากับแม่นายนิก
"กินรัยกันมายังเนี่ยสองคนอ่ะ" คุณย่านายนิกถามเรา แล้วก็ลุกเดินเข้าไปในครัว
"ยังเลยครับคุณย่า หิวสุดๆๆ"
"มาๆ หิวก็มากิน เมื่อเช้าย่าไปทำบุญมา มีแกงฟักทองกับปลาทอด"
"กล้วยบวชชีของโปรดนิกมีป่าวครับย่า" นายนิกถามคุณย่า
"เหมือนจะรู้ว่าหลานชายจะมา แกทำไว้เรียบร้อยแล้ว" แม่นายนิกพูด
"โห!! รักย่าที่สุด ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"เอิร์ต แล้วหนูเป็นคนที่ไหนหล่ะลูก" แม่นายนิกหันมาคุยกับเรา ถามเรามากมายเลยหล่ะ แม่นายนิกนี่ดูใจดีมากๆ พูดก็เพราะ
"อ่าวโน๊ต รู้จักเค้าหรอน่ะ ไปนั่งตักเค้าแล้ว" แม่นายนิกพูดกับน้องโน๊ต ที่มานั่งตักเราแล้วตอนนี้
"อ่ะเอิร์ต ชิมกล้วยบวชชี ฝีมือย่านิกสิ แล้วจะติดใจ" นายนิกยื่นถ้วยกล้วยบวชชีให้เรา
"ไอ่โน๊ต มากินกับพี่นี่มา แหม่ นั่งตักเลยนะ รู้จักเค้าหรอ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"มากี่วันหล่ะเนี่ยนิก" แม่นายนิกถาม
"กลับพรุ่งนี้ครับแม่ นิกกลับมาเอาเต๊นท์อ่ะ " นายนิกบอกแม่
"แล้วไปค่ายวันไหน"
"มะรืนนี้ครับแม่"
"เอิร์ตหล่ะไปด้วยกันหรือป่าว" แม่นายนิกหันมาถามเรา
"ไปครับแม่" เราหันไปตอบแม่นายนิก
"แล้วพ่อไปไหนครับเนี่ย"
"ไปนาช่วยนาตาหมานเกี่ยวข้าว" แม่นายนิกพูด
....แม่นายนิกเป็นครู สอนโรงเรียนประจำอำเภอ ส่วนพ่อของนายนิกเมื่อก่อนก็เป็นครู แต่ตอนนี้ลาออกมาทำนา อยู่กับบ้าน ปลูกข้าว เลี้ยงปลา ไปเรื่อยเปื่อย
"อือ!! แม่ พี่นิดบอกว่า เย็นนี้จะมากินข้าวเย็นทีนี่ มันจะซื้อกับข้าวมาทำด้วยมั้ง แม่โทรถามมันแล้วกันว่าจะทำอะไร นิกว่าคืนนี้จะนอนที่บ้านย่านี่แหล่ะครับ"
"แล้วเอิร์ตจะนอนได้หรอลูก เข้าไปนอนในตลาดก็ไม่เอา แอร์เย็นๆ"
"นอนได้ครับแม่ บ้านเอิร์ตที่นครสวรรค์ก็แบบนี้แหล่ะครับ" เราหันไปพูดกับแม่
.....เย็นนั้น ครอบครัวนายนิกมาทำข้าวเย็นกินกันที่บ้านย่า ปกติบ้านหลังนี้นายนิกบอกว่า
ตอนที่นายนิกเรียนอยู่ก็จะมานอนที่นี่ชวงสอบ เพราะเงียบมากเหมาะกับการอ่านหนังสือ มีคุณย่านอนอยู่คนเดียว คุณพ่อก็จะมานอนบ้างช่วงที่ทำนา เพราะนาก็อยู่ติดๆกับบ้านเลย เวลาวันหยุดเทศกาลญาติๆ ลูกๆหลานๆก็จะมารวมตัวกันที่บ้านหลังนี้แหล่ะ^^
....คืนนี้เรากับนายนิกนอนที่บ้านคุณย่า ไอ้เสือโน๊ตขอนอนด้วย นายนิกปูที่นอนเป็นฟูกแล้วก็กางมุ้งด้วย อากาศตอนกลางคืนที่นี่เย็นมากๆ
"เป็นงัยบ้านนิกอากาศดีป่าว"
"อือ เอิร์ตชอบมากอ่ะ คุณย่าก็ใจดี แม่ก็ใจดี ทุกคนดีกับเอิร์ตหมดเลย" เราพูดกับนายนิก
"ถ้าชอบเอิร์ตต้องมาบ่อยๆนะ" นายนิกหันมาพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆๆ
"ไอ้เสือโน๊ตหลับซ๊ะแล้ว" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบผมน้องโน๊ตที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ ดูเป็นผู้ชายอบอุ่นมากๆอ่ะนายนิกเนี่ย เรามองภาพนี้แล้วก็ยิ้มๆ
"เฮ้ย!! ยิ้มรัยเนี่ย" นายนิกพูดแล้วเรามือมาบีบจมูกเรา ฮ่าๆ
"ป่าวๆ นอนๆเหอะ ง่วงแล้ว" เราบอกนายนิก
"อือ!! เดี๋ยวนิกออกไปปิดไฟก่อน" นายนิกพูดแล้วก็มุดมุ้งออกไปปิดไฟ.....พรึบ!!!! พอไฟปิด ก็มีแสงแวบๆ ลอยไปมาเต็มไปหมด เฮ้ย!!! นี่มัน"หิ่งห้อย"นี่นา ไม่ได้เห็นมานานแล้วเนี่ยยย เราตื่นตาตื่นใจมาก
"นิก บ้านนายมีหิ่งห้อยด้วยหรอ"
"มีดิ อยากเห็นเยอะๆป่าว ออกมาดูดิ" นายนิกพูด/////เราก็เลยมุดมุ้งออกไปหานายนิกที่ยืนอยู่ตรงหน้าต่าง
"นั่นงัย" นายนิกพูดแล้วชี้ออกไป
"โห!!!! เยอะมากๆๆๆ" เรามองออกไปก็เห็นแสงหิ่งห้อยเต็มสนามหญ้าหน้าบ้านนายนิก เต็มไปหมดเลย แวบๆวับๆ สวยมาก
"ย่าบอกว่า หิ่งห้อยคือผีกระสือ"
"ใช่หรอ?"
"อยากเห็นกระสือก็ตามใจ นิกไปนอนแล้ว" นายนิกพูดแล้วก็มุดมุ้งเข้าไปนอน
......แล้วเราจะอยู่ไปทำไม เข้านอนด้วยดีกว่า ฮ่าๆๆๆZZZZzzzzzzz!!!!!
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
....ขอบคุณสำหรับกำลังใจ...มากมายเลยนะคร๊าบบ
-
ฟินเบาาาา :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
"ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหน" สรุปว่านิกชอบ แต่ไม่อยากเปิดเผย
ที่บ้านไม่ยอมรับที่จะชอบ ผช สินะ
โอย ได้กลิ่นดราม่ามานิดๆแล้ว
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
โรเมนติกท่ามกลางหิ่งห้อยในยามค่ำคืน โอ๊ย!!! ฟิน
:impress2: :impress2: :impress2:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่12) : ไปค่ายอาสา1(การเดินทางที่แสนพิเศษ)
.....หลังจากนอนบ้านนายนิกคืนนั้น ตอนสายๆเราก็ลาคุณย่า คุณพ่อ คุณแม่ของนายนิกกลับกรุงเทพฯ เจ้าโน๊ตน้อยจะตามพี่นิกกลับมาด้วย ร้องไห้ใหญ่เลย ต้องหลอกล่อกันอยู่นาน กว่าจะหนีมาขึ้นรถตู้กลับกรุงเทพฯได้ ฮ่าๆ พอมาถึงกรุงเทพฯ คืนนั้นเราก็เก็บเสื้อผ้า เตรียมของใช้ที่จำเป็นสำหรับไปค่าย เพราะพรุ่งนี้เช้า เราก็ต้องออกเดินทางไปค่ายที่เชียงรายกันแล้ว ตามกำหนดการพี่ๆนัดลูกค่ายที่คณะเทคโนโลยีการเกษตรตอนบ่ายสามโมงเย็นของวันพรุ่งนี้ ตื่นเต้นจังกับการออกค่ายอาสาครั้งแรกในชีวิต จะเจออะไรที่น่าตื่นเต้นบ้างมั๊ย จะเจอผีเหมือนในละครมั๊ยน๊า ฮ่าๆ
....สองคนเก็บข้าวของเรียบร้อย ก็ดึกมากแล้ว ก็ขึ้นเตียงนอน
"เอิร์ต"
"อือ เรียกมัย"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้นิกปลุกนะ ตื่นเที่ยงๆก็น่าจะทัน"
"อือ"
"แล้วไปถึงค่ายอ่ะ นอนเต๊นท์กับนิกนะ"
"ไม่อ่ะ ไม่ชอบนอนเต๊นท์"
"คำตอบเดียวคือนอนกับนิก เข้าใจมั๊บไอ่ดื้อ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือขยี้ผมเราเล่น
"อื้อ!!!! เข้าใจแล้วววว"
"สระผมหรอเนี่ย" นายนิกถามเรา
"อือ รู้ได้งัยอ่ะ"
"ก็ผมหอมซ๊ะขนาดนี่ ไหนๆมาดมดิ๊" นายนิกพูดแล้วก็ก้มหน้ามาจะดมผมเรา
"เฮ้ยย!!! จะทำรัยอ่ะ" เราเห็นเลยรีบลุกขึ้น
"อ่าว ก็จะดมผมงัย" นายนิกพูด
"ดมทำไม ผู้ชายเค้าไม่ทำแบบนี้หรอก เป็นเกย์ป๊ะเนี่ย" เราแกล้งถามนายนิกเล่นๆ
"เออ!! ไม่ให้ดมก็ไม่ดม ไม่ได้เป็นเว๊ย แค่นี้เล่นไม่ได้ นอนก็ได้ว๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็ล้มตัวนอนหันหลังให้เรา
"ลุกไปปิดไฟด้วย เร็วๆ" นายนิกสั่งเรา เราก็ลุกไปปิดไฟ แล้วก็ล้มตัวมานอนตรงที่ตัวเอง ในใจคิดว่านายนิกโกรธเราหรือป่าวน๊า!!!!!
.....มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่นายนิกปลุกเรา เราตื่นดูนาฬิกาโหยยย เที่ยงครึ่งแล้ววว รีบเด้งตัวขึ้นมาไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า ออกจากห้องน้ำมา นายนิกก็แต่งตัวเรียบร้อย เตรียมพร้อมแล้ว ฮ่าๆ แล้วเราก็ออกจากห้องไปที่คณะตรงจุดนัดพบกัน
"เอิร์ต มรึงออกมายังเนี่ย กรูรออยู่ตรงโต๊ะไม้หินข้างร้านน้ำนะ" ส้มโทรมาตามเรา
"อือ!!! กำลังออกไป"
.....พอไปถึงคณะ ก็เห็นพี่ๆเตรียมข้าวของ อุปกรณ์บางส่วนมาขนขึ้นรถ เราก็เห็นรถบัสสองคันที่จะพาเราไปเชียงราย เราเดินไปหาส้มกับไอ่แมคตรงโต๊ะ เอ็มก็นั่งอยู่ด้วย
"เอ็มออกมาตั้งแต่เช้าเลย พี่ๆให้มาช่วยขนของ เลยไม่ได้บอกเอิร์ต" นายเอ็มพูดกับเรา
"อ่อๆ เอิร์ตไม่รู้นี่นาว่าพี่ๆให้มาช่วยขนของ เลยไม่ได้มา"
"เดี๋ยวเอากระเป๋าขึ้นไปจองที่นั่งบนรถก่อนดีกว่า" ไอ่แมคพูดกับเรา
"เออๆ ก็ดี นั่งใกล้ๆกัน ส้มแล้วมรึงอ่ะจะนั่งกับใคร" ไอ่แมคถามส้ม
"กรูก็นั่งกับใครก็ได้ ที่ไม่ใช่มรึงอ่ะไอ่แมค"
"แต่เอิร์ตต้องนั่งกับเรานะส้ม" นายนิกบอกส้ม
"รู้แล้วย่ะ ตัวติดกันไม่ห่างเลยนะ ชิส์!!!! หมันไส้" ส้มพูดแล้วก็หัวเราะ
......ซักพักนึง พี่ๆก็เรียกรวมลูกค่าย มีการแจกป้ายชื่อให้คล้องคอ แจกอุปกรณ์สำหรับการทำงานบนค่าย ก็มีหมวกไอ้โม่ง ถุงมือ ถุงเท้า แจกขนมปังด้วยเอาไว้ให้กินตอนอยู่บนรถ////มีเพื่อนๆหลายๆคนให้ความสนใจกับนายนิกมาก อาจจะเพราะเป็นเพื่อนต่างคณะคนเดียวที่มาค่ายด้วยกัน นายนิกก็อัธยาศัยดี คุยได้กับทุกๆคนเลยทำเอาสาวๆแถวนั้นใจละลายไปเลย ฮ่าๆ
"เออ!! ไอ่แมค กรูลืมเอากีตาร์มาหว่ะ ว่าแล้วคิดอยู่ว่าลืมอะไร" นายนิกพูดกับไอ่แมค
"ตอนขนของเมื่อเช้ามีกีตาร์ น่าจะเป็นของรุ่นพี่นะ เอ็มเห็นอยู่ เดี๋ยวขอเค้าเล่นก็ได้" นายเอ็มพูด
"เออ เอ็มเดี๋ยวมรึงนั่งกะกรู ให้เอิร์ตไปนั่งกะไอ่นิก ส่วนส้มปล่อยมัน ฮ่าๆ" ไอ่แมคพูด
......แล้วพี่ๆก็เรียกเราขึ้นรถ ดีหน่อยตรงที่ไม่ได้มีการแบ่งแยกรถผู้ชาย ผู้หญิง ส้มเลยได้มานั่งคันเดียวกับเรา ไอ่แมคมันไปจองที่นั่งหน้าๆไว้เลยเรากับนิกนั่งฝั่งเดียวกับคนขับ ส่วนเอ็มกับไอ่แมคนั่งเบาะข้างหลังต่อจากเรา แล้วส้มก็นั่งกับเพื่อนเบาะตรงข้ามกับไอ่แมค ไอ่แมคบอกว่าถ้านั่งข้างหลังๆคงไม่ได้หลับไม่ได้นอนหรอก เพราะคงมีกินเหล้ากันทั้งคืน ฮ่าๆ
.....แล้วมันก็จริงอย่างที่ไอ่แมคพูด รถออกยังไม่ทันไร ข้างหลังรถก็มีเสียงร้องเพลง มีเหล้ามีเบียร์ น้ำแข็งพร้อมเสร็จสรรพ ไอ่แมคกับเอ็ม ด้วยความที่เป็นน้องปีหนึ่งก็เลยต้องไปชงเหล้าให้พวกพี่ๆอยู่หลังรถ นายนิกก็โดนลากไปด้วยในฐานะที่เป็นรุ่นน้องต่างคณะที่ไปค่ายด้วยในครั้งนี้
"นิก นายอย่ากินเหล้ามากนะ เดี๋ยวเมา" เราพูดกับนายนิก
"ครับ ไม่กินมากหรอก พอเป็นพิธี" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
.....นายนิกไปข้างหลังรถแล้ว ส่วนเราไม่มีรัยทำก็หันไปเรียกส้มมานั่งคุยกัน เพื่อนๆคนอื่นๆก็มาคุยกับเราด้วย สนุกสนานกันไป ทุกคนต่างก็คาดเดากันใหญ่เลยว่า ค่ายครั้งนี้จะเป็นยังไงบ้าง สิ่งที่ทุกคนกลัวเหมือนกันก็คือผี ฮ่าๆๆๆ/////คุยกันไปคุยกันมา รถก็มาแวะปั๊มน้ำมันแถวๆนครสวรรค์ ให้พวกเราลงไปเข้าห้องน้ำ กินข้าวเย็นให้เรียบร้อย นายนิกกลับมาหาเราตรงเบาะที่นั่งด้วยสภาพปกติ เฮ้อ!!!! โล่งใจไป
"ไม่ได้กินเหล้ากับเค้าหรอเนี่ย" เราถามนายนิก
"กินดิ รุ่นพี่ให้เราชนแก้วทำความรู้จักกับทุกคนเลย โดนไปหลายแก้วอยู่ จะอ้วกแล้วเนี่ย พาไปเข้าห้องน้ำหน่อยดิ"
"กินแล้วทำไมดูเหมือนไม่เมาเลย" เราถามนายนิก
"คอแข็งๆๆ ฮ่าๆ อย่าถามมากได้ป๊ะ ปวดฉี่จะแตกแล้วเนี่ย" นายนิกพูดแล้วก็ดันหลังเราให้เดินลงรถไป
.....เราพานายนิกไปเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตา ทีนี้มีแต่รุ่นพี่ผู้ชายมาเรียกนายนิกไปกินข้าวด้วย สงสัยจะถูกใจรุ่นพี่ ฮ่าๆ
"รุ่นพี่แมร่งชอบไอ่นิกหว่ะ ไอ่นิกก็คอแข็งชิบ แดรกไปตั้งหลายแก้ว ไม่มีอาการเมาเลย" ไอ่แมคพูด
"เออ มรึงก็ดูแลนิกด้วยก็แล้วกัน" เราบอกไอ่แมค
"อือ เดี๋ยวเอ็มดูให้ ไอ่แมคก็ใช่ย่อยซ๊ะที่ไหน เดี๋ยวขึ้นรถไปมันก็เมาแล้ว ฮ่าๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็หัวเราะ
"เออดิ!! รุ่นพี่แมร่งกินหนักหว่ะ กรูชงเหล้าให้ไม่ทันเลย" ไอ่แมคบ่น
"อ่าวแล้วเอ็มไม่ได้กินกับเค้าหรอ" เราหันไปถามเอ็ม
"เอ็มเล่นกีตาร์มาตลอดเลยอ่ะเอิร์ต ตั้งแต่ขึ้นรถอ่ะ รุ่นพี่ขอเพลงตลอด นี่ว่าจะเปลี่ยนให้นิกไปเล่นแทน มันจะได้ไม่ต้องกินเหล้าอีก"
"อือๆๆ"
"เฮ้ย แมร่งเดินนวยนาดกันอยู่ได้ จะกินรัยกันเนี่ย หิวแล้ว" เสียงยัยส้มตะโกนถามมาแต่ไกล
......พวกเราไปหาข้าวกินกันเรียบร้อย นายนิกจัดข้าวต้มปลาร้อนๆไปสองถ้วย พอให้หายเมาขึ้นมาบ้าง เพิ่งสังเกตุว่าหน้านายนิกแดงมาก ฮ่าๆ เพิ่งเคยเห็นนายนิกเมา แต่ก็ดูเหมือนไม่เมานะ เพราะการพูดจาก็ปกติดี รู้เรื่องอยู่ ฮ่าๆ/////แล้วเราก็ขึ้นรถเดินทางกันต่อไป ฟ้าเริ่มมิดแล้ว นายนิกขึ้นรถได้ กะว่าจะไปนอนพัก ก้ไม่ได้พัก เพราะรุ่นพี่มาลากไปข้างหลังรถอีกแล้ว นายนิกก็ไป ตามใจรุ่นพี่แบบนี้รักตายเลย ฮ่าๆ ส่วนเราก้นั่งคุยนั่งกินขนมกับส้มแล้วก็เพื่อนๆ จนซักพักนึง
"เอิร์ตๆๆ รุ่นพี่เรียกมรึงอ่ะ" ไอ่แมคเดินมาเรียกเรา เสียงมันก็เมาแล้วหล่ะ
"เรียกไปทำไมอ่ะ กรูไม่กินเหล้านะ"
"เออ ไปเหอะน่า เค้าอยากเห็นรูมเมทไอ่นิก ตอนนี้ไอ่นิกเป็นน้องรักพี่ๆไปแล้วนะมรึง ฮ่าๆ" ไอ่แมคพูดแล้วก็หัวเราะ
"ป่ะๆ ไปช้าเดี๋ยวกรูโดนด่า" ไอ่แมคพูดแล้วก็ดึงมือเราไปข้างหลังรถ
"มาแล้วครับ รูมเมทไอ่นิก"
.....พอเราไปถึงรุ่นพี่ก็เรียกเราไปนั่งด้วย ให้เรารายงานตัวตามแบบของคณะ แล้วก็ถามว่าเป็นน้องรหัสใคร อยู่สาขาไหน แล้วก็ยื่นเหล้าให้เรากิน เราก็กินแบบกระดกพรวดเดียวหมดแก้ว ฮ่าๆ แทบอ้วก ไม่อร่อยเลย มีรุ่นพี่หาว่าเรากับนายนิกเป็นแฟนกัน ฮ่าๆ เราก็ขำๆ เฮฮากันไป นายนิกก็เล่นกีตาร์ไปเรื่อยเปื่อย ตอนนั้นนายนิกเล่นเพลง"เจ้าหญิงเจ้าชาย"ของวงไจแอ้นท์อยู่(ถ้าจำไม่ผิดนะ) เพราะว่ามีเพื่อนๆผู้หญิงขอเพลงมา นายนิกเลยเล่นเองร้องเอง ทำเอาสาวๆแถวนั้นเคลิ้มไปเป็นแถบๆๆ พอเพลงจบก็มีรุ่นพี่ถามนายนิกว่า
"เฮ้ย!! ไอ่นิก ถ้าเจ้าชายไม่เป็นเพื่อนกับเจ้าหญิง แล้วแมร่งจะเป็นอะไรกันว๊ะ"
"เป็นผัวเมียกันมั้งครับพี่ ฮ่าๆ" คำตอบของนายนิก เรียกเสียงฮาจากรุ่นพี่แล้วก็เพื่อนๆแถวนั้นได้เยอะเลย ฮ่าๆ
"เอิร์ตมรึงไปนอน เดี๋ยวพี่ขอตัวผัวมรึงไว้ร้องเพลงก่อนนะ" รุ่นพี่คนหนึ่งพูดกับเรา
"เฮ้ยย!!! พี่ เพื่อนกันไม่ใช่ผัวนะ ฮ่าๆ" เราพูดกับรุ่นพี่แล้วก็ขำๆ
"เออ นั่นแหล่ะยืมแป๊บนึงๆแมร่งได้ใจกรูหว่ะ ไอ่น้องคนนี้" รุ่นพี่พูดแล้วก็ตบไหล่นายนิก นายนิกหันมามองเราแล้วก็ชูสองนิ้วส่งสัญญาณว่า ไม่ต้องห่วงยังไหวอยู่
.....เราเดินกลับมาที่เบาะพวกเพื่อนๆที่นั่งโซนหน้าก็หลับกันหมดแล้ว เราก็เลยเอาผ้าห่มผืนเล็กๆที่เตรียมมาออกมาห่ม บนรถก็ปิดไฟแล้วก็เปิดแค่ไฟดวงเล็กๆให้ได้นอนหลับพักผ่อนกัน เปิดเพลงคลอเบาๆ แต่ก็ยังได้ยินเสียงเพลงจากวงเหล้าข้างหลังรถอยู่ดี แล้วก็ไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน รู้สึกตัวอีกทีก็มีคนมานั่งข้างๆแถมเอามือมากอดเราอีกต่างหาก เรารู้สึกร้อนก็เลยขยับตัว ปรากฏว่าเป็นนายนิกนั่นเอง สงสัยวงเหล้าเลิกกันแล้ว เลยเดินกลับมานอน
"นิกๆ" เราเขย่าตัวนายนิกให้ตื่น จะได้ขยับตัวนอนให้มันเข้าทีเข้าทาง แต่นายนิกกลับกอดเราไว้แน่นกว่าเดิมอีก
"นิกๆตื่นก่อน นอนใหม่ให้มันดีๆ" เราพูด
"อือ!!!! ดีแล้วเนี่ยยยย" นายนิกพูด เสียงแบบนี้ สงสัยจะเมาจริง
"ไม่ๆ ตื่นก่อนเลย เอามือออกก่อน เอิร์ตร้อน จะกอดทำไมเนี่ย"
"ก็เจ้าชายต้องกอดเจ้าหญิงงัย นอนๆ" นายนิกบอกกับเรา
///เพ้อ::ก็เจ้าชายต้องกอดเจ้าหญิง นี่!!นายนิกพูดอะไรออกมาเนี่ย ทำเอาคิดไปไกลนะเนี่ย ฮ่าๆ///
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"อือ เรียกมัย"
"หันมานี่ดิ๊" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาจับไหล่เราให้หันไปหานายนิก
"รู้มั๊ย เจ้าชายกับเจ้าหญิงต้องทำไรกัน" นายนิกพูดกับเราเบาๆ
"ทำรัยอ่ะ นอนเหอะ เมาแล้วก็นอนไปเลย" เราบอกนายนิกแล้วก็แกะมือนายนิกออก แต่นายนิกกลับเอาสองมือของเค้า มาดึงหน้าเราเข้าไปแล้วก็.......เอาปากมาชนกับปากเรา/////อารมณ์ตอนนั้นมันเบาไปหมดเลย เสียงลมหายใจของเรา ลมหายใจอุ่นๆของเราสองคน มันทำให้เหมือนว่าโลกมันหยุดหมุน มันคิดอะไรไม่ออกจริงๆ ไม่รู้ว่านานแค่ไหน!!!!!!
"เจ้าชายก็ต้องจูบเจ้าหญิงแบบนี้งัยครับ ไอ่ดื้อ จำวันแรกที่เราเจอกันได้มั๊ย" นายนิกพูดกับเรา
"อือ!! นอนแล้วนะ" เราพูดกับนายนิกแล้วก็หันหลังไปนอน ลมจากหน้าต่างรถพัดเข้ามาโดนหน้าเรา แต่หน้าเราทำไมมันยังร้อนผ่าวๆอยู่อย่างนั้นนะ แถมตอนนี้เริ่มร้อนไปทั้งตัวเลยด้วยซ้ำ เพราะว่ามือนายนิกเลื้อยมากอดเราอีกแล้วววว......
......นายนิกทำแบบนี้ หมายความว่ายังไงนะ,,,,,,แต่ที่เราคิดได้ในตอนนี้คือ นายนิกเมา พรุ่งนี้เช้าก็ลืม!!
....เมื่อคืนนอนหลับไปพร้อมกับอาการหัวใจเต้นอย่างรุนแรง ฮ่าๆ มารู้สึกตัวอีกที ตอนที่นายนิกปลุกเราให้ตื่นนอน!!
"ไอ่ดื้อๆ ตื่นได้แล้วๆ" นายนิกเขย่าตัวเรา
....เรางัวเงียตื่นขึ้นมา ปรากฏว่า เฮ้ยยย!!!!! เรากำลังนอนหนุนตักนายนิกอยู่
"เฮ้ย!! ทำไมเรานอนแบบนี้อ่ะ" เราตกใจถามนายนิก
"จะตกใจทำไมเนี่ย ก็เมื่อคืนเอิร์ตเปิดหน้าต่างรถนอน พอดึกๆมันหนาวมาก ใครน๊านอนตัวสั่นเลย นิกเลยปิดหน้าต่างรถแล้วจับเอิร์ตนอนหนุนตักนี่แหล่ะ" นายนิกบอกเรา แล้วก็ยิ้มๆ
"อ่าวหรอ อือ!! แล้วถึงไหนแล้วเนี่ย"
"ถึงทางขึ้นดอยแล้วมั้ง รุ่นพี่ให้ลงไปล้างหน้าแปรงฟันอ่ะ"
"อ่าว ไอ่สองตัวนี้ ยังไม่ลงไปล้างหน้าอีกหรอ" ไอ่แมคเดินขึ้นมาแล้วถามเรา
"กำลังจะไปเนี่ย คนบางคนตื่นสาย" นายนิกพูด
"เออ เร็วๆเลยเดี๋ยวจะได้ๆไปช่วยกันขนของลงจากรถ" ไอ่แมคพูด
.....เราเตรียมอุปกรณ์ล้างหน้า ผ้าขนหนูผืนเล็กแล้วก็ลงจากรถ โห!!!! อากาศมันหนาวมากอ่ะ เย็นมากๆๆๆๆ ตัวสั่นเลยจริงๆ หมอกลงจางๆ นี่ขนาดต้นฤดูหนาวนะเนี่ย!!!! ตรงที่รถไปจอดส่งเราเป็นบริเวณลานวัด จำชื่อไม่ได้แล้วว่าวัดอะไร แต่เป็นวัดในแบบล้านนา มีศาลาไม้ขนาดใหญ่ ไก่แจ้ตัวเล็กๆน่ารักส่งเสียงขันกันแต่เช้าเลย รุ่นพี่บอกให้เราไปล้างหน้า แปรงฟัน หรือใครจะอาบน้ำก็ได้ ตรงบริเวณห้องน้ำของทางวัด ที่มีอยู่หลายห้อง แต่อากาศหนาวขนาดนี้ เราขอบายอ่ะ ไม่อาบน้ำหรอก แค่ล้างหน้าแปรงฟันก็พอ.....อิอิ!!!!
"ฮึ๊บ!!!!!" อยู่ๆนายนิกที่ลงจากรถตามเรามา ก็มากอดเราจากข้างหลัง
"เฮ้ย!!! จะกอดทำไมเนี่ย" เราพูดกับนายนิกด้วยความตกใจ เสียงอาจจะดัง จนคนอื่นๆหันมามอง
"อ่าว ก็อากาศหนาวแบบนี้ ต้องกอดกันไว้จะได้อุ่นๆงัย" นายนิกพูดแต่ก็ยังไม่ปล่อยมือที่กอดเราอยู่
"ปล่อยเลย คนมองหมดแล้ว อายเข้า" เราพูดแล้วก็แกะมือนายนิกออกจากตัวเอง
"แหม่ ไอคู่นี้แมร่งกอดกันแต่เช้าเลย ไอ่นิกเดี๋ยวมรึงล้างหน้าเสร็จแล้วมานี่เลยนะ จิบเหล้าซ๊ะหน่อยจะได้หายหนาว" รุ่นพี่ตะโกนมาแซวเรากับนิก
"ครับๆได้ครับพี่...จะอายทำไมคนเยอะแยะ" นายนิกหันไปพูดกับรุ่นพี่แล้วก็หันมาพูดกับเราเบาๆ แล้วก็พากันไปห้องน้ำ
.....เราล้างหน้าแปลงฟันอยู่ข้างนอก แต่นายนิกบอกว่า ขออาบน้ำก็แล้วกัน ให้เรารออยู่ที่ห้องน้ำด้วย อากาศหนาวจะตาย ดันมาอาบน้ำ ฮ่าๆ แต่ว่าไม่ได้หรอกเค้าเป็นคุณชายรักษาความสะอาดมากๆ ฮ่าๆ^^////พอนายนิกอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เราก็เดินกลับมาเก็บของที่รถ เห็นพี่ๆให้ลูกค่าย ต่อแถวช่วยกันลำเลียงของใช้และกระเป๋าของลูกค่ายมาวางกองรวมกันไว้ที่ลานวัด รอรถจากหมู่บ้านมารับสัมภาระเหล่านี้ขึ้นไปบนค่าย พวกเราจะได้ไม่ต้องถือไม่ต้องสะพายให้หนักงัย จะได้เดินขึ้นค่ายสบายๆ รุ่นพี่บอกว่า ระยะทางแค่10กว่ากิโลฯเอง เดินประมาณ4-5ชั่วโมง โหยยย!!!! นานมากๆ คงจะเมื่อยน่าดู อิอิ แล้วก็มีลูกค่ายกับรุ่นพี่บางส่วนที่ขึ้นไปพร้อมกับรถก่อน เพราะเค้าต้องไปเตรียมอาหารเย็นไว้รอพวกเราที่จะขึ้นไปถึงทีหลัง
.....พอพวกเราขนของเสร็จก็ประมาณหกเช้าโมงกว่าๆ ตรงลานวัดอีกด้านหนึ่ง มีตลาดนัดเล็กๆที่ชาวบ้านมาขายของ พวกเราก็เลยพากันเดินไปดูตลาด มีเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ ที่สำคัญมาอาหารขายด้วย กลิ่นหมูปิ้งหอมๆๆยั่วน้ำลายลอยมาทักทายแต่ไกลเลย
"เฮ้ย!! ไปกินหมูปิ้งกัน แมร่งหอมมาถึงที่นี่เลย" ไอ่แมคพูด
"เออๆ ไปดิๆแต่กรูว่า กรูวิ่งไปก่อนดีกว่า" ยัยส้มพูดแล้วก็วิ่งไป
"อ่าวเฮ้ย!! รอกรูด้วยดิ" ไอ่แมคพูดแล้วก็วิ่งตามยัยส้มไปอีกคน ทิ้งให้เรา นายนิกกับเอ็มเดินอยู่ด้วยกัน
"เออ!! เอิร์ต นิก กินโอวัลตินมั๊ย เดี๋ยวเอ็มซื้อมาให้ เห็นมีร้านขายอยู่ตรงนะนั้นอ่ะ" นายเอ็มหันมาถามเรา
"อือๆ เอาดิๆ เดี๋ยวเราไปหาของกินอย่างอื่นแล้วกัน เดี๋ยวมาเจอกันตรงใต้ต้นโพธิ์นั้นก็ได้" นายนิกพูดแล้วก็ชี้ไปที่ต้นโพธิ์ใหญ่
"เอ็ม....เอิร์ตเอาชาเย็นนะ" เราบอกนายเอ็ม
"ครับๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินแยกไป
.....ส่วนเรากับนายนิกก็เดินไปเรื่อยๆ ลูกค่ายหลายคนพากันเดินตลาดนัด ดูสนุกสนานดี มีคนเข้ามาทักทายนิกหลายคนเลย นายนี่ท่าทางจะฮอตนะเนี่ย
"เอิร์ต กินกล้วยปิ้งป๊ะ" นายนิกหันมาถามเรา
"อือ!! กินดิ ไหนอ่ะ"
"นั่นงัย!!" นายนิกชี้แล้วก็พาเราเดินไปที่ร้าน////ที่ร้านมีคุณยายแก่ๆนั่งปิ้งกล้วย ปิ้งมันอยู่ กลิ่นหอมมากๆๆๆๆ
"ขายยังไงครับคุณยาย" เราถามคุณยาย///แต่คุณยายพูดตอบมาเป็นภาษาเหนือที่เราไม่ค่อยเข้าใจ ฮ่าๆ ป้าแม่ค้าคนข้างๆเลยบอกว่า 5ลูก10บาท///เราคิดในใจว่า ขายถูกมากอ่ะ
"งั้นเอากล้วย10ลูกมัน10ลูกนะครับคุณยาย"
.....คุณยายพยักหน้าแล้วก็หยิบกล้วยให้เรา ส่วนมันปิ้งต้องรอสุกอีกแป๊บนึง เพราะที่มีอยู่มันไม่ถึง10ลูกอ่ะ เรายืนรออยู่ แต่นายนิกไม่รู้หายตัวไปไหนแล้ว
"เอิร์ตๆ นี่นิกได้ขนมมาอีกแล้ว" นายนิกวิ่งเข้ามาหาเราแล้วก็ยื่นขนมที่ซื้อมาให้เราดู
"เฮ้ยย!! ขนมบ้าบิ่น หอมจัง ขอชิมหน่อย" เราพูด
"อ่ะนิกป้อน" นายนิกพูดแล้วก็หยิบขนมบ้าบิ่นรอป้อนเรา เราก็เลยงับขนมมากิน แล้วมันปิ้งที่เหลือก็สุกพอดี คุณยายแถมมาด้วย ใจดีจริงๆ จ่ายตังค์ไป40บาท คุณยายให้ศีลให้พรใหญ่เลย แต่ฟังไม่ค่อยออกหรอก ที่แปลได้ก็คือ คุณยายบอกว่า"ขอให้รักกันนานๆ" ฮ่าๆ
.....แล้วเรากับนายนิกก็เดินไปที่ต้นโพธิ์ที่นัดกันไว้ ก็เจอไอ่แมค ยัยส้มกับนายเอ็มมารออยู่แล้ว เอาของกินมาวางรวมกัน มีทั้งข้าวเหยียว หมูปิ้ง ไก่ย่าง ไข่ปิ้ง ผัดหมี่สีชมพู กล้วยปิ้ง มันปิ้ง ขนมบ้าบิ่น ขนมครก แล้วก็น้ำที่นายเอ็มซื้อมา////งานนี้5คนเรานั่งกินกันอิ่มแปล้เลย แล้วเราก็นั่งพักผ่อนกันได้ซักพัก เสียงรุ่นพี่ก็เรียกให้ช่วยกันขนของขึ้นรถแล้วก็แบ่งลูกค่ายเป็นกลุ่มๆ เพราะเดี๋ยวจะมีรถมารับพวกเราไปส่งตรงจุดที่จะปล่อยให้พวกเราเดินขึ้นค่าย พูดง่ายๆว่ารถไปส่งเราแค่ครึ่งทางอีกครึ่งทางเดินไปกันเอง ฮ่าๆ
....รถมารับแล้ว เรา5คนได้ขึ้นรถคันเดียวกัน รวมกับเพื่อนคนอื่นๆอีก พี่ปี2ปี3 ก็มีขึ้นมากับพวกเราด้วย ก็ทักทายทำความรู้จักกัน คุยกันเฮฮา ขำๆก็สนุกดีเพราะช่วงแรกๆยังเป็นทางพื้นราบอยู่ แล้วรถที่พวกเราขึ้นมาก็เป็นรถกระบะธรรมดา มีทำคอกเหล็กเพิ่มขึ้นมา เพราะเป็นรถที่ชาวบ้านเอาไว้ขนผลิตผลทางการเกษตรลงมาขาย แต่พอระยะทางราบผ่านไป รถก็เริ่มเร่งเครื่อง แล้วก็ขึ้นทางลาดชัน พวกเราพากันลุ้นมากๆว่ารถจะขึ้นไปไหวมั๊ย เรายืนข้างหน้า เห็นทางข้างหน้าสูงมากๆ ทางข้างๆก็เป็นเหว ภาพที่เห็นมันสวยงามมากๆ ภูเขาทอดตัวลดหลั่นกันไป บางลูกก็โล้นเตียน บางลูกก็มีต้นไม้ขึ้น แต่เรายืนอยู่บนรถก็ต้องจับคอกเหล็กไว้ตัวจะได้ไม่เซ เวลาที่รถเลี้ยวไปมาตามทางวนขึ้นเขา แต่ขอบอกว่าภาพที่เห็น ธรรมชาติ อากาศสวยงามสดชื่นจริงๆ
.....แล้วรถก็พาเราขึ้นมาถึงหมู่บ้านหนึ่ง ที่จะเป็นจุกดเริ่มต้นของการเดินทางขึ้นค่ายของพวกเราในวันนี้ ณ เวลาตอนนั้นก็ประมาณ10โมงเช้า แต่ว่าอากาศยังหนาวเย็นอยู่เลย เด็กๆชาวเขา ชาวบ้าน ต่างก็พากันออกมาดูพวกเรา ที่แปลกหน้า หรือว่าหน้าแปลกก็ไม่รู้สินะ ฮ่าๆ นายเอ็มไปเอาเด็กชาวเขาขึ้นมาขี่คอ ซักพักไอ่แมคเอาบ้าง เฮฮากันไป แล้วก็มีเด็กคนนึงวิ่งเข้ามาหานายนิก ชี้ให้นายนิกทำแบบนั้นบ้าง นายนิกก็ทำ เป็นที่สนุกสนานกันใหญ่ ทีนี้เด็กๆต่างก็วิ่งเข้าไปหาลูกค่ายคนอื่นๆที่เป็นผู้ชายกันให้วุ่นเลย มีวิ่งเข้ามาหาเราด้วยนะ เราก็จับมาขี่คอซ๊ะเลย ฮ่า สนุกดีๆ////เราขึ้นมาเป็นกลุ่มแรกๆ ก็เลยต้องอยู่รอรถลงไปรับกลุ่มที่เหลือขึ้นมาสมทบแล้วจะได้เริ่มเดินขึ้นค่ายพร้อมๆกัน
"เอิร์ตเห็นกีต้าร์ป๊ะ รุ่นพี่ให้นิกเอาขึ้นมาด้วยอ่ะ แต่ไม่รู้ไปไหนแล้ว" นายนิกถามเราทั้งๆที่เด็กก็ยังขี่คออยู่ สงสัยคงจะเหนื่อย
"ไม่รู้ดิ เดี๋ยวไปดูให้นะ ถ้าไม่เจอคงเอาขึ้นไปกับรถสัมภาระแล้วมั้ง"
"เดี๋ยวเอ็มไปเอามาให้ ยังอยู่ข้างล่างนี่แหล่ะ พอดีพี่ปี2ยืมไปเล่นอ่ะ"
.....นายเอ็มเดินไปเอากีต้าร์มาให้นายนิก นายนิกหยิบกีต้าร์แล้วก็เดินไปหาที่นั่งเหมาะๆ ไอ่แมคเรียกเด็กๆให้เดินตามไป แล้วนายนิกก็จัดการเล่นกีต้าร์ร้องเพลง เด็กๆสนใจกันใหญ่ พากันเดินเข้าไปฟัง นายนิกเล่นเพลงเด็กดอยใจดี....!!!!
"โผะ เอาแคเหราะมาฝะ อย่ะให้เธอได้กี ผะมีวิตามี อย่ะให้เธอแข็งแรง" นายนิกร้องเพลงนี้ เด็กๆชาวเขาชอบใจกันใหญ่เลย ฮ่าๆ ลูกค่ายคนอื่นๆก็เข้ามาดู พวกผู้หญิงที่เก่งสันทนาการก็พากันชวนเด็กๆชาวเขาเต้นเป็นที่สนุกสนานเลย อิอิ
......นายนิกนี่ ดูๆไปแล้วก็เป็นคนน่ารักดีนะ ดูเป็นผู้ชายที่ใจดี ขี้เล่น แถมยังอบอุ่นมากๆด้วย....แต่!!!! อย่าให้นายนี่โมโห หรือไม่พอใจขึ้นมาเลยเชียว จะเปลี่ยนจากคนกลายเป็นยักษ์ไปเลย ฮ่าๆ
......รถที่ไปรับลูกค่ายกลุ่มที่เหลือขึ้นมาแล้ว การเดินทางขึ้นค่ายของพวกเรากำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว หนทางข้างหน้ากับระยะเวลาอีกเกือบๆ20วันบนค่ายเราจะต้องเจอะเจอกับอะไรบ้างก็ยังไม่มีใครรู้....ตื่นเต้นที่สุด....สูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเดินขึ้นค่ายไปด้วยกันน๊าาาา....!!!!
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
....ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำคอมเม้นต์จากทุกๆคนนะคร๊าบ แฮ่ๆ
-
นิคต้องชอบเอิร์ธแน่ๆเลย มิหนำซ้ำทำให้เอิร์ธคิดด้วยเนี่ยสิ :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นิกนี่ยังไง ปากบอกไม่ชอบแต่การกระทำมันสวยทางนะ
ทำให้เอิร์ตหวั่นไหวซะงั้น
ไหนจะยังมาจุ๊บอีก ถ้าไม่ยอมรับซักทีก็แย่มากๆนะนายนิก
-
นิก รู้ใจ ตัวเอง เร็วๆนะ อยากให้ทั้งสองรักกันนนนน
-
ทั้งสองคนชอบกันอยุ่แล้ว และรู้ตัวด้วย
แต่นิกไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าคบ ผช รึเปล่า
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่13) : ไปค่ายอาสา-2(แค่เมา...ก็เท่านั้น!!)
......หลังจากที่รถพาลูกค่ายขึ้นมาส่งตรงหมู่บ้านที่เราจะเริ่มเดินขึ้นค่ายครบหมดทุกคนแล้ว รุ่นพี่ก็สั่งพวกเราให้จับกลุ่มกันแล้วก็เดินตามคนนำทาง ซึ่งเป็นชาวบ้านขึ้นไปทีละกลุ่มๆ รุ่นพี่บอกว่าทางเดินที่เราจะต้องเจอก็จะมีขึ้นเขา ลงเขาบ้าง ถ้าใครเหนื่อยใครเมื่อยก็บอกจะได้พา
หยุดพัก แต่รับรองวิวข้างทางสวยมากๆ อากาศก็สดชื่น รุ่นพี่บอกพวกเราไว้แบบนี้ พวกเราก็ตื่นเต้นกันใหญ่เลย
"ม่ะเอิร์ต เดี๋ยวนิกสะพายกระเป๋าเอง" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเอิร์ตสะพายเอง นิกต้องสะพายกีตาร์ไปอีกนะ เกะกะเปล่าๆ"
"ไม่เป็นรัยนิกไหว ม่ะ เอามา" นายนิกพูดแล้วก็วางกีตาร์ลง แล้วก็มาแกะกระเป๋าสะพายจากหลังเราออกไปสะพายเอง
"เฮ้ยย!!! ไอ่นิกอยู่ไหน มานี่ดิ๊" เสียงรุ่นพี่ตะโกนเรียกหานายนิกกันให้วุ่น
"นิก เอิร์ตว่านิกไม่รอดแล้วหล่ะ ต้องได้ไปเดินกะรุ่นพี่แน่ๆเลย" เราหันไปพูดกับนายนิก
"อือ!!นั่นน่ะสิ แต่ไม่เป็นรัยหรอก พวกพี่ๆเค้าก็สนุกดี" นายนิกพูดกับเรา
"อือ!! ไปเถอะ ไอ่แมคเดินมาตามแล้วนั่น" เราพูดกับนายนิก เพราะเห็นไอ่แมคเดินมาทางนี้พอดี คงจะเดินมาตามนายนิกนั่นแหล่ะ
"ไอ่นิก ป่ะๆไปกับกรู รุ่นพี่ให้มาตาม งานนี้ขาดนักร้องไม่ได้เว๊ย" ไอ่แมคพูดกับนายนิก
"เออๆ ป่ะๆ นิกไปนะไอ่ดื้อ เดี๋ยวแว๊บมาหา" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
"ยืมตัวก่อนนะเอิร์ต ถ้าไม่มีมันกรูกะไอ่เอ็มตายแน่ๆ" ไอ่แมคหันมาพูดกับเรา
"อือๆ รีบๆไปเหอะ" เราบอกไอ่แมค
.......สองคนนั้นไปแล้ว เราก็มองหาพวกส้ม ว่าไปอยู่ไหนกันจะได้ไปเดินด้วย หาไม่เจอสงสัย เดินไปก่อนแล้ว เราก็เลยหันหน้า เดินตามเค้าไป เดินไปเรื่อยๆ มองสองข้างทาง มีแต่ต้นไม้สูงๆ กอไผ่ หุบเหวลึก แล้วก็ทิวเขาไกลสุดตา หลดหลั่นกันไปสวยงามมากๆ อากาศเย็นๆ หอมกลิ่นอ่อนๆของดอกไม้ป่า ที่ลอยมาตามลม หอมจริงๆนะ เสียงนกร้อง เสียงไก่ป่า ธรรมชาติระหว่างทางเดินนี่สุดยอดจริงๆเลย^^
"เดินด้วยคนได้ป่าวคับ" เสียงใครคนหนึ่งพูดกับเรา เราหันไปมอง ก็เจอกับรอยยิ้มสดใส ของเค้าคนนั้น
"อ่ะคับๆได้ๆ" เราพูด แล้วก็ยิ้มให้คนนั้น
"นายอยู่สาขาอะไรอ่ะ" เราถามเค้า เพราะรู้สึกว่าไม่คุ้นหน้าเลย
"อ๋อ!!!! ป่าวๆครับ เราเป็นลูกของ อบต.หมู่บ้านที่นายจะไปทำค่ายน่ะ พ่อให้เรามาช่วยนำทาง" นายคนนั้นพูดกับเรา
"อ้าวหรอ!! ถึงว่า ไม่คุ้นหน้านายเลย ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"อือ!! นายชื่ออะไรคับ เราชื่อปิ๊ก" นายคนนั้นแนะนำตัวเอง
"เราชื่อเอิร์ต"
//คิดในใจ....ชื่อปิ๊กหรอ? แล้วรูมเมทเราก็ชื่อปิ๊กนิก เจอคนชื่อนิกแล้วยังมาเจอคนชื่อปิ๊กอีก โอ๊ยยๆๆ อะไรกันนี่ ฮ่าๆๆๆ^^//
"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" นายปิ๊กพูดกับเรา
"อื้มๆเช่นกันครับ" เราพูดตอบ
"นายเรียนที่ไหนหรอ? ปีอะไรอ่ะ" เราถามนายปิ๊ก
"เราเรียนม.เชียงใหม่ ปี1เหมือนนายนั่นแหล่ะ"
"อ่อๆ งั้นก็รุ่นเดียวกันเนอะ ฮ่าๆ"
"ช่ายๆครับ"
"แล้วนายจะมาค่ายกับพวกเราหรอ?" เราถามนายปิ๊ก
"ใช่ครับ พ่อบอกว่าให้ขึ้นมาทำค่ายช่วยๆพวกนายนี่แหล่ะ คงเห็นเราอยู่ว่างๆ"
"แล้วนายจะอยู่ที่ไหน นอนยังไงอ่ะ"
"พ่อเรามีบ้านข้างบนนี้หลังนึง แต่จริงๆแล้ว ครอบครัวเราอยู่ข้างล่าง แต่บ้านข้างบนนี้พ่อบอกว่าให้ผู้หญิงนอนกัน เราก็เลยเอาเต๊นท์ขึ้นมากางนอนเองครับ" นายปิ๊กพูดกับเรา
"อ่อๆ นายนี้ดีจังเลยเนอะ ปิดเทอมก็ยังขึ้นมาทำค่ายกับพวกเราอีก"
"ถ้าพ่อไม่บอกให้มา เราก็คงไม่ได้มาหรอก พ่อไปบอกเรา เรารู้เราก็เลยขอขึ้นมาช่วย อยากทำค่ายอาสาแบบนี้อ่ะครับ คงสนุกดี"
"อือๆ เราก็มาเป็นปีแรกเหมือนกัน" เราพูดกับนายปิ๊กแล้วก็ยิ้มให้เค้า นายปิ๊กก็ยิ้มตอบเรามา
//นายปิ๊ก เป็นลูกชายของ คุณอบต.ที่ดูแลหมู่บ้านที่เราขึ้นไปทำค่าย นายปิ๊กรูปร่างพอๆกับนายนิกเลยสูงประมาณ178 ผิวขาวตามประสาคนเหนือ คิ้วเข้ม จมูกโด่ง สวรรค์ปั้นมาอีกแล้ว ฮ่าๆๆๆ รอยยิ้มนี่ทำเอาโลกสดใสใจละลายเลยหล่ะ ฮ่าๆ นายปิ๊กเรียนวิศวกรรมศาตร์ ที่มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ เก่งชะมัดเลย//
"เออ เอิร์ต นายกลัวผีป่าว"
"หือ!!!! ทำไมถามแบบนี้อ่ะ"
"ป่าวๆ ก็เวลาดูละคร พอไปทำค่ายอาสาตามต่างจังหวัด ก็จะเจอผีกันงัย สนุกดี"
"แล้วที่หมู่บ้านอ่ะ มีผีหรอ?" เราถามนายปิ๊ก
"ไม่มีหรอกครับ ปิ๊กอยู่มาตั้งแต่เด็กๆ ไม่เคยเจอเลย" นายปิ๊กพูดกับเรา
"อือ!! ดีแล้วๆ เราไม่อยากเจอหรอกนะ ผีอ่ะ"
.......เรากับนายปิ๊ก เดินคุยกันไปเรื่อยเปื่อย เพื่อนๆคนอื่นๆก็จับกลุ่มเดินกันไป พอเจอวิวสวยๆ ก็พากันถ่ายรูปเป็นที่สนุกสนาน อากาศระหว่างทางสดชื่น ดีมากๆ สูดลมหายใจเอากาศบริสุทธิ์เข้าไปเต็มปอดเลยหล่ะ ฮ่าๆ มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆ
"ไอ่ดื้อ เหนื่อยป่าวเนี่ย" นายนิกโผล่มาจากไหนไม่รู้ เข้ามากอดคอเราแล้วก็ถามเรา
"ไม่เหนื่อยเลย สนุกดี นิกอ่ะเมายังเนี่ย" เราหันไปถามนายนิก
"ไม่เมาหรอก แต่ตึงๆแล้วหล่ะ เลยหลบออกมาก่อน เดี๋ยวเดินไม่ไหว"
"งั้นเอากระเป๋ามาให้เอิร์ตสะพายป่าว นิกจะได้ไม่หนัก"
"ไม่ต้องหรอก นิกไหวๆ"
"อือๆ งั้นก็ตามใจ" เราพูดกับนายนิก แล้วก็ชะเง้อหน้า มองหานายปิ๊ก ว่าหายไปไหน
"มองหาไอ่คนเมื่อกี้หรอ?" นายนิกถามเรา
"ใช่ เพื่อนใหม่ชื่อปิ๊ก เรียน ม.ช.เลยนะ" เราบอกนายนิก
"อ่อๆ อือๆงั้นก็อยู่กับเพื่อนใหม่ไปเหอะ นิกไปกินเหล้าต่อดีกว่า" นายนิกพูดเสียงอ่อยๆแล้วก็เดินไปหากลุ่มรุ่นพี่ๆ
"อ่าวนิก จะไปไหนอ่ะ ไม่ต้องกลับไปกินแล้ว เดี๋ยวเมาๆ"
"ห่วงนิกด้วยหรอ" นายนิกพูด แต่ก็ไม่ยอมหยุดเดิน เราก็เลยวิ่งตามไป
"พอเหอะ ไม่ต้องกินแล้ว มาๆเดินด้วยกันนี่แหล่ะ" เราตามไปจูงมือนายนิกกลับมา
"อือ ก็ได้" นายนิกพูดแล้วก็เดินกลับมากับเรา //เฮ้อ!! นายนี่ ขี้งอนจริงๆเลย ฮ่าๆ//
.....เราหันไปหานายปิ๊ก ก็เห็นนายนั่นเดินตามมาข้างหลัง มีสาวๆเข้ามาเดินคุยด้วย ก็หายห่วง ฮ่าๆ สเน่ห์แรงไม่เบานะเนี่ยย
ส่วนนายนิกก็คงจะเมานิดๆนั่นแหล่ะ เดินคู่ไปกับเรา เดินชมนกชมไม้ไปเรื่อยเปื่อย ฮ่าๆ ดูมีความสุขดีนะ
"เอิร์ต ดูแลนิกด้วยนะ ถ้านิกเมาไปอ่ะ" นายนิกพูดกับเรา
"แล้วทำไมนิกต้องเมาด้วยหล่ะ มาทำค่ายนะ ไม่ใช่มากินเหล้า"
"ก็รู้คร๊าบบบบ แต่ว่าถ้าพี่ๆเค้าชวนไปกิน นิกก็ต้องไปอ่ะ ทำไงได้อ่ะ"
"อือๆ ก็ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน"
"เอ่อ!!!! นิก เอิร์ตมีเรื่องจะถามอ่ะ"
"อือ!! ถามมาดิ"
"เอ่อ!!"......//เราอยากถามเรื่องบนรถเมื่อคืน ว่านายนิกจะจำได้มั๊ย ที่จูบเรา!!!!!! แต่อีกใจนึงก็ไม่กล้าถาม//
"เอ่อ!!!"
"อะไรๆ เอ่อๆ อยู่ได้ ก็ถามมาดิ" เสียงนายนิกเริ่มจะโมโหแล้วหล่ะ
"เอ่อ!! ป่าวๆไม่มีอะไร ไม่ถามแล้ว"
"ไอ่ดื้อ!! ถามมาเดี๋ยวนี้" นายนิกหันมาดักหน้าเราไว้ แล้วเอาสองมือมาจับไหล่เรา
"ถามมาดิ๊ เร็วๆ" นายนิกพูด
"เอ่อ!!!!! ที่นายจูบเราบนรถเมื่อคืนนี้ นายจำได้ป่าว" เราหลับตาถามนายนิกออกไป
.....นายนิกนิ่งไป!!!!!!!
"...ไม่รุ้ดิ จำไม่ได้ ช่างมันเหอะ ถามแล้วได้อะไรว๊ะ".....นายนิกพูดน้ำเสียงเหวี่ยงๆแล้วก็ปล่อยมือจากไหล่เรา แล้วก็เดินไป!!!!
......เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไรหรอกในตอนนั้น แค่มัน จุกๆในอก นิดนึง ฮ่าๆ แต่ก็ไม่เป็นไร จำไม่ได้ก็ดีแล้วหล่ะ นายนิกเดินไปโดยไม่หันกลับมามองเราอีกเลย ส่วนตัวเราเองก็เดินไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็คงถึงแล้วมั้ง!!!!
"มีเรื่องอะไรกันหรอครับ นายคนนั้นเป็นแฟนนายหรอ?" นายปิ๊กเข้ามาถามเรา
"แฟน!! ไม่ใช่หรอก ทำไมนายคิดว่าเรากับนายนั่นเป็นแฟนกันอ่ะ"
"ก็เราพอจะดูออกนะ ว่านายต้องเป็นแบบนั้นอ่ะ ฮ่าๆ เพื่อนๆเราแบบนี้เยอะ ถ้าเราเดาผิดก็ขอโทษด้วยนะครับ"
"นายเดาถูกแล้วหล่ะ แต่ที่ผิดอะ ก็คือนายนั่นไม่ได้เป็นแฟนเราหรอก ฮ่าๆ"
"แล้วนายเป็นเกย์หรอ?" เราถามนายปิ๊ก
"อ้อๆ ป่าวๆหรอกคับ เราไม่เป็นหรอก แต่เราชอบมีเพือนแบบนี้ คุยด้วยแล้วสนุกดี"
"แล้วนายไม่กลัวใครจะว่านายเป็นเกย์หรอ?"
"กลัวทำไมหล่ะครับ ใครจะคิดยังไงก็ช่างเค้าเถอะครับ"
"อือๆครับๆ"
......เรากับนายปิ๊ก เดินกันมาจนถึงตัวหมู่บ้าน ที่เป็นจุดหมายปลายทางที่เราจะมาทำค่ายกัน เห็นเต๊นท์ตั้งอยู่ มีเพื่อนๆที่ขึ้นมาก่อนแล้วคอยยืนแจกน้ำให้กับลูกค่ายที่ทยอยกันเดินขึ้นมาถึง พวกที่มาถึงแล้วก็พากันนั่งพักผ่อน จับกลุ่มคุยกัน ถ่ายรูปสนุกสนานเลยหล่ะ
.....เรามองหานายนิก หายไปไหนน๊า .....เจอแล้ว นายนิกไปนั่งแอบใต้ต้นไม้นั่นเอง เรารับน้ำแล้วก็เดินไปหานายนิก นั่งลงข้างๆนายนิก
"งัย คุยกับเพื่อนใหม่สนุกเลยดิ" นายนิกพูด
"อือ!! ก็สนุกดี แล้วนายเดินหนีเรามาทำไมอ่ะ" เราถามนายนิก
"ก็.....ไม่มีรัยหรอก อย่าถามเลย"
"นิก....มีอะไรก็บอกเราดิ ไม่ชอบใจอะไร ก็บอกกันมาเถอะ เราเพื่อนกันนะ"
"เออ!!!!! ไม่ชอบทุกอย่างที่เป็นมรึง จบป๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็ลุกเดินไปจากเรา
......เราก็ งง!!!!! เลยดิ นายนิกเป็นอะไรไปหล่ะเนี่ย แล้วจะทำไงอ่ะ งง!!!!!! ทำอะไรไม่ถูก เดินไปหาเอ็มกับไอ่แมคดีกว่า
"เอ็มๆ นิกเป็นอะไรอ่ะรู้ป่าว" เราถามนายเอ็ม
"อ่าว นิกเป็นอะไรหรอ ก็ปกติดีนี่ กินเหล้า ร้องเพลงกับรุ่นพี่ๆปกติดีนี่นา"
"เหมือนโกรธเอิร์ตอ่ะ นี่ไม่รู้เดินหนีไปไหนแล้ว"
"อ่าวหรอ? คงเมาๆมั้ง เดี๋ยวก็หาย อย่าคิดมากเลย" นายเอ็มพูดกับเรา
"อือ!!! แต่มันก็แปลกๆนะ นายนิกไม่เคยเป็นแบบนี้นี่นา"
.......ซักพัก รุ่นพี่ก็เรียกรวมลูกค่ายทุกคน แล้วก็แจกแจงรายละเอียดเกี่ยวกับการอยู่ค่าย หน้าที่ที่จะต้องทำ ที่อาบน้ำ ที่นอน การทานข้าว รวมถึงข้อห้ามต่างๆ กฏกติกาในการอยู่ค่าย แล้วรุ่นพี่ก็แบ่งกลุ่ม แยกชาย-หญิง แล้วก็พาไปที่บ้านพัก ส่วนใครที่เตรียมเต๊นท์มากางนอนเอง รุ่นพี่ก็จัดที่ไว้ให้.....เราก็เลยเดินหานายนิก!!!!
"นิก จะกางเต๊นท์ตรงไหนหรอ"
"เงียบบบบบ!!!!"
"เอิร์ตช่วยกางนะ" เรายื่นมือไปจะช่วยกางเต๊นท์
"ไม่ต้อง" นายนิกพูดแล้วก็ปัดมือเราออก
"นิก นายเป็นรัยเนี่ย โกรธเราเรื่องอะไรอ่ะ"
"เงียบ!!!!!!"
"นิก" เราเรียกนายนิก
"ไปให้พ้นๆเลย จะไปไหนก็ไปเลยหว่ะ ไปดี๊ ไล่แล้วยังยืนอยู่ได้"......นายนิกไล่เรา
.......เรา งง!! ไปหมด ไม่เคยเห็นนายนิกเป็นแบบนี้เลย ทำไงได้ ก็เลยเดินออกมาจากตรงนั้น เดินไปตามหานายเอ็มกับไอ่แมค สองคนนั้นอยู่ไหนอ่ะ ฮือ!!!!!! น้ำตาเริ่มซึมๆแล้ว T_T!!!
.....หลังจากที่เราเดินหานายเอ็มกับไอ่แมค ก็เจอสองคนนั้นเดินมาพอดี
"เอ็มๆ ไอ่แมคๆ นอนที่ไหนกันอ่ะเนี่ย" เราตะโกนเรียกสองคนนั้น
"อ้าวเอิร์ต ไอ่นิกกางเต๊นท์เสร็จแล้วหรอ" นายเอ็มถามเรา
"ไม่รู้เลย นิกไล่เราออกมา ไม่รู้ว่าเป็นอะไร"
"ฮ๊ะ!!!! ไล่เอิร์ตหรอ?" นายเอ็มถามย้ำเรา
"อือๆ ใช่ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน" เราพูดไป น้ำตาก็ซึมๆ
"ไหนมันอยู่ตรงไหน พากรูไปหามันดิ๊" ไอ่แมคพูด
"มรึงเดินไปเองเหอะแมค นั่นน่ะ ตรงศาลาตรงนั้นอ่ะ กรูไม่ไปหรอก"
"เออๆ มรึงรออยู่ตรงนี้แหล่ะ เดี๋ยวกรูจัดการเอง ป่ะไอ่เอ็ม" ไอ่แมคพูดแล้วพาไอ่เอ็มเดินไปตรงที่นายนิกกางเต๊นท์อยู่
.....ส่วนเราก็เดินไปเรื่อยๆ จนไปถึงตรงที่นั่งพัก ตรงนั้นวิวสวยมากๆ มองเห็นหมู่บ้านที่อยู่ต่ำกว่าได้สบายๆ บ้านหลังเล็กๆเรียงรายกันไป สวยงามจริงๆ ลมพัดเย็นๆ เด็กๆ พากันวิ่งเล่น มีลูกหมูที่ชาวบ้านเลี้ยงไว้ ออกมาวิ่งเล่นด้วย น่ารักๆ ฮ่าๆ เรานั่งเล่นไปเรื่อยเปื่อย จนมีคนมาเรียกเรา
"อ่าวเอิร์ต นอนไหนอ่ะเนี่ย" เราหันไปก็เจอนายปิ๊ก เดินยิ้มมาเลย
"อือ!!!! ยังไม่รู้เลย เพื่อนกำลังกางเต๊นท์อยู่อ่ะ แล้วนายอ่ะนอนไหน"
"นั่นเรากางเต๊นท์ไว้ตรงนั้น วิวสวยมากไปดูป๊ะ" นายปิ๊กชวนเรา
"อือๆ ไปดิๆ" เราลุกจากที่นั่ง เดินไปกับนายปิ๊ก
"เอิร์ต จะไปไหนอ่ะ" เสียงนายนิกนี่!!!!! เราหันไปมองก็เห็นนายนิกยืนอยู่
"เอ่อ!!!! จะไปดูเต๊นท์ปิ๊กอ่ะ" เราบอกนายนิก
"ไม่ให้ไป กลับเต๊นท์เรา" นายนิกพูด
"แต่ว่า....!!"
.....นายนิกไม่พูดอะไร!!!.เดินเข้ามาจับข้อมือเรา พาเดินกลับไปที่เต๊นท์
......ระหว่างนั้น เรา งง!!!! ไปหมดแล้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ นายนิกเป็นอะไร เดี๋ยวดี เดี๋ยวร้าย เดาใจไม่ถูกเลย////พอมาถึงเต๊นท์ ก็เห็นเต๊นท์ของไอ่แมคกับนายเอ็มกางอยู่ใกล้ๆกัน
"ไอ่นิกมันบ้า ไปฟังใครพูดอะไรมาก็ไม่รู้" ไอ่แมคพูดกับเรา
"ใครพูดอะไรอ่ะนิก" เราหันไปถามนายนิก
"ก็มีคนบอกว่าเอิร์ตเป็นตุ๊ดอ่ะ"
"อือ!! แล้วถ้าเอิร์ตเป็นจริงๆหล่ะ นิกจะทำไง"
"นิกก็.....ไม่รู้ดิ ปล่อยไปก่อนมั้ง เดี๋ยวเสร็จค่าย กลับถึงกรุงเทพฯค่อยจัดการ" นายนิกพูดน้ำเสียงทีเล่น ทีจริง
"เออ!! มรึงได้จัดการแน่ไอ่นิก" ไอ่แมคพูด
"ไอ่แมค มรึงก็พูดไป เดี๋ยวไอ่นิกมันก็บ้าขึ้นมาอีกหรอก" นายเอ็มพูด
"เออๆ กรูไปอาบน้ำก่อนนะ" นายนิกพูด แล้วก็กอดคอ พาเราเข้าเต๊นท์
......พอเข้ามาในเต๊นท์ นายนิกก็ขอโทษเรา!!
"เอิร์ต นิกขอโทษนะ ฟังคนอื่นมากไป ไม่ดีเลย ขอโทษนะครับ"
"อือ!! ไม่เป็นรัยหรอกนิก เอิร์ตเป็นอย่างที่เค้าพูดจริงๆนั่นแหล่ะ"
"ฮ่ะ!!!! เอิร์ต นี่นาย เป็นแบบนั้นจริงๆหรอ" นายนิกพูด
"อือ!!" เราก้มหน้า แล้วก็พูดแค่นั้น
"อะไรว๊ะ ทำไมไม่บอกกรูตั้งแต่แรก ปล่อยให้กรูอยู่กับมรึงมานานขนาดนี้ทำไม ทำไม ทำไม" นายนิกจับไหล่เขย่าจนเรารู้สึกเจ็บ
"เราขอโทษ เราไม่คิดว่ามันจะเสียหายอะไรตรงไหน"
"ไม่เสียหายหรอ? มรึงพูดมาได้งัยว๊ะ" นายนิกพูดกับเรา
"เอ่อ!!! เราขอโทษนิก"
"มรึงไม่ต้องมาขอโทษกรู ต่อไปนี้มรึงกับกรูเรา....!!!!" นายนิกพูดหยุดอยู่แค่นั้น////เราเงยหน้าขึ้นมองหน้านายนิก น้ำตาเราก็ไหล แต่นายนิก สายตานายนิก ดูดุดัน น่ากลัวมากๆ
"...เรานึกว่านายน่าจะรู้แล้วอ่ะ" เราพูดกับนายนิก
"กรูจะรู้ได้งัย ก็มรึงไม่เหมือนตุ๊ดพวกนั้นซักนิด" นายนิกว่าเรา
"เอ่อ!!!ถ้านายเกลียดเรา เราไม่นอนกับนายก็ได้ เดี๋ยวเราออกไปนอนที่บ้านกับเพื่อนคนอื่นๆก็ได้ นายจะได้สบายใจ" เราบอกนายนิก
"เออ!! จะไปไหนก็ไปเลย" นายนิกพูด
"อือ!!" เราพูดแค่นั้นแล้วก็หยิบเสื้อผ้า ออกมาจากกระเป๋าของนายนิก เพราะเราใส่เสื้อผ้ารวมกันมา เราเอาเสื้อห่อข้าวของเครื่องใช้ รวมๆกัน แล้วก็มุดออกมาจากเต๊นท์ของนายนิก เราหันกลับไปมองนายนิก แต่นายนิกไม่มองเราเลย
......พอเรามุดออกมาข้างนอก เช็ดน้ำตาเรียบร้อย ก็เดินไปหารุ่นพี่ ถามหาบ้านที่ปี1นอน!!
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
....ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์เลยนะคร๊าบ แฮ่ๆ
-
:L2: :pig4:
-
:a5: แล้วอย่ามาง้อทีหลังอีกนะนายนิก :angry2: :z6:
-
so sad เลยอ่ะ ลงต่อให้ไว ด่วนที่สุด
-
ค้างอ่ะ สงสาร เอิร์ต ต่ออีกนะครับ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อย่ามาเสียใจทีหลังล่ะนายนิค :m16: :m16: :m16: :m16:
อีกอย่างเอิร์ธไม่ได้เป็นตุ๊ดซะหน่อย เป็นเกย์ต่างหาก แยกแยะให้ออกสินิค :z6: :z6: :z6: :z6:
-
สงสาร เอิร์ต ที่นิกรู้ใจตัวเองช้าเกิน เดี๋ยวจะเสียของรักแล้วจะรู้สึก ตาอยู่เอากินสบายเลย
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่14) : ไปค่ายอาสา-3(ในวันที่เรา....ไม่เข้าใจกัน)
.....ตอนที่กำลังเดินไปหารุ่นพี่ พอดีไอ่แมคมันมุดออกมาจากเต๊นท์ เจอเราก่อนมันก็เลยเรียกเรา
"เอิร์ต มรึงหอบผ้าหอบผ่อนจะไปไหนเนี่ย"
"เอ่อ!! กรู...กรูจะไปนอนที่อื่นอ่ะ"
"มรึงจะไปนอนไหน แล้วไอ่นิกอ่ะ"
"ก็....ก็กรูมีปัญหากันนิดหน่อย"
"ปัญหาเชี่ยรัยว๊ะ...เดี๋ยวกรูไปคุยให้" ไอ่แมคพูดแล้วก็หันหลังกลับเดินไปเต๊นท์นายนิก////แต่เรารีบห้ามไว้
"เฮ้ย!! ไอ่แมค ไม่ต้องคุยหรอก ไม่มีรัยร้ายแรงหรอก งัยกรูก็ฝากดูแลนิกด้วยนะ" เราพูดแล้วก็เดินออกมาจากตรงนั้น
"เฮ้ย!! เอิร์ตมรึงจะไปไหน มานอนเต๊นท์กรูก็ได้3คนก็นอนได้" ไอ่แมควิ่งมาดักหน้าเราไว้
"ไม่เป็นรัยๆ ยังอยู่ที่นี่อีกตั้งหลายวัน เดี๋ยววันอื่นก็มานอนกับมรึงก็ได้ แต่ตอนนี้อย่าให้กรูอยู่ใกล้ๆนิกอ่ะดีที่สุด" เราพูดแล้วก็เดินออกมา
"เออๆ ตามใจๆ เชี่ยรัยกันว๊ะเนี่ย ยังไม่ทันไรก็เกิดเรื่องแล้ว เฮ้อ!!" ไอ่แมคพูดบ่นไปตามเรื่องมัน
......เราเดินมา แต่ก็ไม่รู้จะไปไหน เพราะรุ่นพี่ๆก็วุ่นกับการจัดของ จัดลูกค่ายเข้าบ้านพัก เราเลยไม่กล้าเข้าไปถาม เลยเอาข้าวของ เสื้อผ้าของตัวเองไปวางไว้ที่ศาลาที่เราจะใช้เป็นที่ประชุม สรุปงานกัน แล้วก็เป็นที่กินข้าวของพวกเราด้วย....แล้วเราก็นั่งอยู่ตรงนั้น
"เอิร์ต ทำไมมานั่งตรงนี้หล่ะ อาบน้ำยังอ่ะเนี่ย"
"อ่าว ปิ๊ก!! ยังเลย ไม่รู้จะอาบที่ไหน" เราหันไปพูดกับนายปิ๊กที่เดินมาทักทายเรา
"งั้นไปอาบบ้านปิ๊กก็ได้ ป่ะๆ" นายปิ๊กชวนเรา
"อือๆ" เราพูดกับนายปิ๊กแล้วก็หอบข้าวของเดินตามนายปิ๊กไปที่บ้าน/////บ้านที่เป็นเหมือนกับบ้านพักครู แต่รุ่นพี่เอาไว้เก็บข้าวของเครื่องใช้ อาหารแห้ง ปลากระป๋อง มาม่า แล้วก็มีพี่ปีสี่ที่นอนเฝ้าของในนี้ด้วย
.....เราไม่เห็นหรอกว่า ในขณะที่เราคุยอยู่กับนายปิ๊กแล้วก็เดินตามนายปิ๊กไปอาบน้ำ////นายนิก ที่กำลังเดินตามหาเรา ก็เห็นเหตุการณ์โดยตลอด
....เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ออกจากห้องน้ำมาก็เจอนายปิ๊กยืนรออยู่
"เอิร์ต ทำไมเอาเสื้อผ้าออกมาเยอะจัง"
"อ่อ เอิร์ตกำลังหาที่นอนอ่ะ ไม่รู้เลยว่าบ้านที่ปีหนึ่งนอนอยู่ตรงไหน"
"อ่าว เอิร์ตยังไม่มีที่นอนหรอ งั้นไปนอนกับปิ๊กก็ได้นะ เต๊นท์กว้าง สบายมาก" นายปิ๊กพูดแล้วก็ยิ้ม
"ขอบคุณมาก แต่ว่าไม่เป็นรัยๆ เอิร์ตนอนบ้านปีหนึ่งดีกว่า ยังอยู่อีกตั้งหลายวันมานอนวันอื่นก็ได้" เราบอกนายปิ๊ก
"อือๆ งั้นก็ตามใจครับ ป่ะงั้นเดี๋ยวปิ๊กพาเดินไปหาบ้านปีหนึ่งดีกว่า"
.....พอเรากับนายปิ๊กออกมา ก็เห็นว่าพี่ๆปี4เรียกรวมลูกค่ายทุกคนที่ศาลา เราก็เลยต้องไปตรงนั้นก่อน วางหอบเสื้อผ้าไว้ที่บ้านที่ไปอาบน้ำนั้นแหล่ะ พอไปถึงศาลา รุ่นพี่ๆก็แนะนำตัว บอกกฏ ระเบียบของการอยู่ค่าย แบ่งกลุ่ม แจกป้ายชื่อ สำหรับทำกิจกรรม แบ่งหน้าที่การทำงาน เช่นหน่วยงานโครงสร้าง ซึ่งเป็นงานหลัก เพราะการทำค่ายครั้งนีั้ พวกเราไปสร้างอาคารอเนกประสงค์ให้กับทางโรงเรียนและหมู่บ้านได้ใช้ประโยชน์ หน่วยงานโครงสร้างจึงต้องใช้แรงงานในการทำเยอะมาก เพราะหน้าที่มีแตกต่างกันไป ทั้งขนหิน ขนทราย ผสมปูน เลื่อยไม้ ตัดไม้ ทุบดิน ขุดดิน อะไรประมาณนี้ ส่วนหน่วยงานอื่นๆก็จะมีหน่วยสวัสดิการและพยาบาล หน่วยงานแม่ครัว หน่วยงานขนส่งที่ทำหน้าที่คอยลำเลียงวัสดุอุปกรณ์ก่อสร้าง รุ่นพี่แบ่งกลุ่มออกเป็น5กลุ่ม แบ่งเป็นสีๆ เราได้อยู่สีฟ้า แอบเห็นป้ายนายนิกก็เป็นสีฟ้าด้วย ไอ่แมคก็อยู่สีฟ้าเหมือนเรา ส่วนนายเอ็มอยู่มีเขียว สีเดียวกับนายปิ๊ก ยัยส้มอยู่สีชมพู!!!!
.....หลังจากที่รุ่นพี่แจกแจงงานจบ ก็บอกให้พวกเราใครที่ยังไม่อาบน้ำก็จัดการทำธุระให้เรียบร้อย แล้วนัดเวลารวมทานข้าวเย็นอีกทีตอน6โมงเย็น /////เรา นายปิ๊ก ไอ่แมค นายเอ็มอาบน้ำเสร็จแล้วก็พากันไปเดินเล่น โดยมีนายปิ๊กนำทัวร์หมู่บ้าน อิอิ ส่วนยังส้ม รายนั้นยังจัดที่นอนไม่ลงตัว น้ำก็ยังไม่อาบ เลยไม่ได้มาด้วยกัน
"เออ!! เดี๋ยวเรามานะ ไปดูไอ่นิกมันก่อน" นายเอ็มพูด
"อือ!!ชวนมันมาด้วยนะ" ไอ่แมคบอกกับเอ็ม////นายเอ็มพยักหน้า แล้วก็เดินไปที่เต๊นท์
.....ส่วนเราสามคนที่เหลือก็เดินไปตรงเนินที่นายปิ๊กมากางเต๊นท์ไว้ โห!!!!! ภาพข้างหน้ามันสวยมากๆๆๆ อากาศเย็นๆ บรรยากาศตอนค่ำๆ มองเห็นก้อนเมฆ หรืออาจจะเป็นหมอกเริ่มปกคลุมยอดเขา ที่อยู่ต่ำกว่า เหมือนทะเลหมอกเลยอ่ะ สวยจริงๆ ยอมรับเลย ฮ่าๆ แล้วเราสามคนก็นั่งลงตรงเนินนั้น ข้างๆเต๊นท์นายปิ๊กนั่นแหล่ะ
"โห!!ไอ่ปิ๊ก เต๊นท์นายวิวโคตรดีเลยอ่ะ เจ๋งหว่ะ" ไอ่แมคพูด
"นายจะย้ายเต๊นท์มากางตรงนี้ก็ได้นะ มีที่เหลืออีกตั้งเยอะ" นายปิ๊กหันไปพูดกับไอ่แมค
"อือๆ ท่าจะดีหว่ะ บรรยากาศแมร่งสุดยอดอ่ะ เดี๋ยววันหลังค่อยย้าย" ไอ่แมคพูด
.....ซักพักนึง นายนิกกับนายเอ็มก็เดินมา เสียงดีดกีตาร์ดังมาแต่ไกลเลย
"โห!!! เต๊นท์นายหรอปิ๊ก" นายเอ็มถามนายปิ๊ก
"ใช่ๆ"
"บรรยากาศแมร่งสุดบรรยายจริงๆหว่ะ มาๆร้องเพลงกันดีกว่า " นายเอ็มพูดแล้วก็ส่งกีตาร์ให้นายนิก
.....นายนิกไม่มองหน้าเราเลยหล่ะ ทำเหมือนเราเป็นอากาศ เราเองก็ไม่กล้าที่จะทักเค้า ไม่รู้ว่าทำไม เฮ้อ!!!!!
"เอาเพลงนี้ดีกว่า เข้ากับบรรยากาศดี" นายนิกพูดแล้วก็เริ่มเล่นกีตาร์
....นายนิกเล่นเพลง"โรงเรียนของหนู" พวกนั้นก็ช่วยกันร้องเพลงนี้ เข้ากับบรรยากาศสุดๆอ่ะ ส่วนเราก็นั่งฟังเพลินๆไปเลย (คิดถึงตอนนั้นแล้ว ฟินมากๆๆๆ อิอิ)
.....เราร้องเพลง คุยกันไปจนได้ยินเสียงรุ่นพี่เรียกรวมที่ศาลา เพื่อที่จะทานข้าวเย็นกัน เราห้าคนเดินไปรวมกลุ่ม รุ่นพี่จัดให้ลูกค่ายนั่งเป็นแถวๆหันหน้าเข้าหากัน แล้วก็บังเอิญที่เราดันนั่งตรงข้ามกับนายนิกอีก เราหันไปมองนายนิกแล้วก็ยิ้มให้.....แต่ว่า!!!!!! สิ่งที่ได้รับกลับมาคือใบหน้าที่นิ่งเฉย หรือนายนิกอาจจะไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเรายิ้มให้T_Y!!
...กลุ่มแรกที่ดูแลเรื่องอาหาร ก็เริ่มทยอยยกกับข้าวมาให้ มื้อแรกนี้เป็นน้ำซุปใส่หัวไชเท้ากับกระดูกหมู แล้วอีกจานนึงก็เป็นมาม่าผัด ให้เรากินกับข้าว เหอะๆๆๆ อาหารบนค่ายก็เป็นแบบนี้แหล่ะ อร่อยดีๆ ฮ่าๆๆๆ เรากับนายนิกนั่งกินข้าวตรงข้ามกัน แต่ก็ไม่มองหน้ากันเลย เห็นนายนิกคุยกับเพื่อนๆคนอื่นๆได้เยอะ ก็สบายใจ จะได้ไม่ต้องกังวลว่า นายนั่นจะอยู่ค่ายต่อไปได้มั๊ย พอกินข้าวกันเสร็จ รุ่นพี่ก็ปล่อยให้พักผ่อน รอกลุ่มที่ทำอาหารเก็บจานชามไปล้างให้เรียบร้อย แล้วก็มารวมตัวกันอีกครั้ง เป็นกิจกรรมที่เราต้องร้องเพลงประจำค่ายด้วยกัน เราก็ขึ้นไปนั่งรวมกลุ่มกันบนศาลา รุ่นพี่เรียกหานายนิกกับนายเอ็ม ให้ไปเล่นกีตาร์
"เฮ้ย!! ไอ่นิก ไหนเมียมรึง เอาออกมานั่งด้วยกันดิ" รุ่นพี่คนนึงถามนายนิก
....นายนิกก็ยิ้มๆ แล้วรุ่นพี่ก็ถามหาเราอีก เรียกให้เราออกไปนั่งข้างนายนิก เราก็ไม่อยากออกไป แต่ไอ่แมคบอกว่าให้ออกไป เราก็เลยลุกออกไป นั่งข้างๆนายเอ็ม ห่างจากนายนิก
"มาๆนั่งใกล้ๆไอ่นิกดิ ผัวเมียกันต้องนั่งใกล้กัน" รุ่นพี่แซวเรากับนายนิก คนอื่นๆก็หัวเราะ เฮฮากันไป อิอิ
.....เราก็เขยิบเข้าไปนั่งข้างๆนายนิก แต่ก็ไม่ใกล้มาก เพราะรู้สึกว่านายนิกยังโกรธๆเราอยู่ เหมือนกับว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้วอ่ะ แล้วรุ่นพี่ก็สั่งให้นายนิกเล่นกีตาร์ตามที่ซ้อมๆกันมา แล้วรุ่นพี่ปีสี่ก็สอนเราร้องเพลงค่าย เพราะดีนะ เพลงค่ายนี้จะแต่งใหม่ทุกปี เป็นเพลงประจำค่ายปีใครปีมันเลยหล่ะ ถือเป็นเสน่ห์ของค่ายอย่างนึงเลยนะ อิอิ
.....สำหรับกิจกรรมในคืนนั้นจบลงด้วยการที่พวกเราร้องเพลงค่ายได้ แล้วรุ่นพี่ก็แจก"สมุดกระจก" เป็นสมุดบันทึกประจำค่าย ให้เราเขียนชื่อตัวเองลงบนหน้าปกหนังสือ แล้วก็เอาไปแขวนไว้ตรงที่เตรียมไว้ ให้สำหรับลูกค่ายมาเขียนความในใจถึงกันและกัน ใครอยากเขียนให้ใครก็ไปเอาสมุดกระจกของคนนั้นมาเขียนได้เลย
.....หลังจากนั้น รุ่นพี่ก็สั่งให้แยกย้ายกันเข้านอน แต่ว่า!!!!! เราสิ....ยังไม่มีที่นอนเลยคืนนี้ จะนอนที่ไหนกันหล่ะเนี่ย
"เอิร์ต มรึงได้ที่นอนยัง" ไอ่แมคถามเรา
"ยังเลย เดี๋ยวไปหารุ่นพี่ก่อน"
"ไอ่นิก ให้เอิร์ตนอนกับมรึงก่อนได้ป๊ะคืนนี้อ่ะ"
"เงียบ!!!!" ไม่มีเสียงตอบรับจากนายนิก ทั้งๆที่ก็เดินมาด้วยกัน
"เอางัยดีว๊ะ" ไอ่แมคเริ่มทำเสียงไม่ดีแล้ว
"ไม่เป็นรัย เดี๋ยวกรูไปหารุ่นพี่ก็ได้ มรึงไปนอนเหอะแมค พรุ่งนี้เจอกัน" เราพูดแล้วก็เดินแยกออกมา กลับไปที่บ้านที่เราเอาของวางไว้
"อ่าวเอิร์ต ตามหาตัวอยู่พอดี ป่ะคืนนี้ไปนอนเต๊นท์เราก่อน เราเอาของเอิร์ตไปที่เต๊นท์เรียบร้อยแล้วหล่ะ" นายปิ๊กเดินมาบอกเรา
"ไม่เป็นรัยหรอกปิ๊ก เดี๋ยว....!!"
"อือ ไม่เป็นรัยเหมือนกัน นอนเป็นเพื่อนกันนี่แหล่ะดีแล้ว เออ!!แล้วพวกแมคอ่ะ อยู่เต๊นท์ตรงไหนพาเราไปหน่อยดิ" นายปิ๊กพูด
.....เราเดินพานายปิ๊กไปเต๊นท์ไอ่แมค ก็เจอสามหนุ่มเค้ากำลังยืนคุยกันอยู่
"อ่าวปิ๊ก นี่กำลังจะชวนกันไปที่เต๊นท์นายพอดีเลย ว่าจะไปนั่งก่อไฟผิงกัน ร้องเพลงกันเดี๋ยวดึกๆค่อยกลับมานอน"
"อ่าว ได้เลยๆว่าจะมาชวนพอดี"
"เออ!! เอิร์ตแล้วมรึงได้ที่นอนยังเนี่ย" ไอ่แมคถามเรา
"เอิร์ตนอนเต๊นท์เรานี่แหล่ะ" นายปิ๊กพูด
"อ่อๆ ดีแล้วๆ ไอ่นิกแมร่ง!!" ไอ่แมคพูดแล้วก็หันไปมองนายนิก////นายนิกก็ยิ้มๆ สีหน้าเรียบเฉย
"ป่ะๆ จะไปกันยัง ยุงกัดหมดแล้วเนี่ย" นายเอ็มพูด
"ข้างบนนี้ดาวแมร่งสวยดีหว่ะ" นายนิกพูดขึ้น
"บางวันมีทางช้างเผือกด้วยนะ" นายปิ๊กพูด
"โห!! เจ๋งอ่ะ เห็นทางช้างเผือก กรูอยากเห็นหว่ะ เกิดมาไม่เคยเห็นของจริงเลย"
"ถ้าฟ้าเปิด ก็จะเห็นอ่ะ" นายปิ๊กพูด
....เราเดินคุยกันไปจนถึงเนินตรงที่เต๊นท์นายปิ๊กกางอยู่ ก็ก่อกองไฟ อากาศข้างบนนี้ค่อนข้างเย็น จนถึงหนาวมากๆ หนาวจริงๆนะ สุดจะบรรยายอ่ะ นายนิกก็เริ่มเล่นกีตาร์ ขอเพลงอะไรได้หมด ฮ่าๆ ผลัดกันเล่นผลัดกันร้องกับนายเอ็ม สนุกสนานกันไป จน....ไอ่แมคพูดอะไรบางอย่างออกมา
"ไอ่นิก.....มรึงทำไมไม่ให้เอิร์ตนอนด้วยว๊ะ มรึงไล่เอิร์ตออกมาทำไม"
.....นายนิกหยุดเล่นกีตาร์ แล้วก็นิ่งเงียบ
"...กรูไปนอนก่อนนะ" นายนิกพูดแค่นั้นแล้วก็ลุกเดินออกไป
"เฮี้ยยยนิก!!!! กลับมาคุยกันก่อนดิว๊ะ" ไอ่แมคเรียกนายนิก
......นายนิกหยุดเดินแล้วก็พูดว่า....!!!!!
"เออ!! กรูมันเฮี้ยยย" แล้วก็เดินกลับเต๊นท์ไป
"ห่า!!!! แมร่งเป็นอะไรของมันว๊ะ เซ็งเลยหว่ะเจอแบบนี้" ไอ่แมคบ่นอย่างหัวเสีย
"มีเรื่องอะไรกันหรอเนี่ย" นายปิ๊กหันมาถามเรา
"อืม!! เดี๋ยวเอิร์ตเล่าให้ฟังนะปิ๊ก" เราหันไปบอกนายปิ๊ก
"ครับๆ"
"งั้น เราไปนอนก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกันๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็ชวนไอ่แมคกลับเต๊นท์ ส่วนเราก็เข้าเต๊นท์นายปิ๊ก เข้าไปนอน/////นอนหลับมั๊ยไม่รู้ รู้แต่ว่า....อยากกลับไปนอนกับนายนิกที่เต๊นท์มากๆ
เมื่อไหร่น๊า เราจะเข้าใจกัน พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรยังไม่รู้เลย เฮ้อ!!!!!!!
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
....ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจจากทุกๆคอมเม้นต์นะคร๊าบบ!!!
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:เฮ้อ: นิกนี่มันไม่รู้ตัวเองจริงๆ
ตัวเองก็ชอบ ผช
เอิร์ตเป็นตุ๊ดแล้วจะทำไม กอดอยู่ทุกวันไม่รู้เลยเรอะ
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่15) : ไปค่ายอาสา-4(ในคืนที่.....ฝนตกหนัก)
......นอนบนค่ายคืนแรกผ่านไปด้วยดี เสียงนกหวีดจากรุ่นพี่ปลุกเราตั้งแต่เช้าเลย โหยยย!!!! อากาศหนาวมากๆๆ เราโผล่หน้าออกจากเต๊นท์นายปิ๊ก.....อู้วววว!!!! ภาพตรงหน้ามันเหมือนสวรรค์เลยแฮะ ทะเลหมอกปกคลุมทำให้หมู่บ้านข้างล่างหายไปหมดเลย สวยงามมากๆ เราลุกออกไปเดินข้างนอก อากาศหนาวมาก นายปิ๊กตื่นตามออกมา พี่ๆกลุ่มเรียกรวมน้องสีของตัวเอง....ได้เจอนายนิกแล้ว เพราะอยู่สีเดียวกัน เมื่อคืนนายนั่นจะนอนได้มั๊ย นอนหลับสบายมั๊ยน๊า!!!!!
"น้องๆครับ เดี๋ยวเรามาเข้าแถวตามสี แยกหญิงชาย เตรียมทำกายบริหารกันนะครับ" เสียงรุ่นพี่เรียกรวมพวกเรา
"งัยเอิร์ต นอนสบายมั๊ยเมื่อคืน" นายปิ๊กหันมาถามเรา
"อือ!! สบายดี อากาศดีมากเลยอ่ะปิ๊ก"
"อือๆๆ วันนี้สภาพอากาศอึมครึม เหมือนฝนจะตกเลย" นายปิ๊กพูด
"โหย วันแรกฝนจะตกเลยหรอ อย่านะ ไม่ชอบฝนตก"
"ทำไมอ่ะ"
"เอิร์ตไม่ชอบเสียงฟ้าร้องนี่" เราบอกนายปิ๊ก
"อ้าว แมค เอ็ม นิก งัยเมื่อคืนนอนสบายดีป่าวเนี่ย" นายปิ๊กหันไปถามสามคนนั้นที่กำลังเดินมาเข้าแถว นายนิกอยู่ในชุดกีฬาสีขาวทีมชาติอังกฤษตัวโปรด ใส่หมวกไอ่โม่งด้วย แต่ไม่ได้ดึงลงมาปิดหน้า น่ารักดี ฮ่าๆ
"ก็สบายดี อากาศหนาวโคตรๆเลย" นายเอ็มพูด
"ไอ่นิกเป็นงัย นอนเหงาเลยสิมรึง" ไอ่แมคหันไปพูดกับนายนิก
"ก็ดี อากาศเย็นสบายดี" นายนิกพูดแล้วก็ยืนสะบัดมือ อบอุ่นร่างกาย////แต่ก็ไม่สนใจเราเหมือนเดิม
.....แล้วรุ่นพี่ก็ให้เราทำท่ากายบริหาร ออกกำลังกายกัน ร่างกายจะได้อบอุ่น หลังจากนั้นรุ่นพี่ก็บอกรายชื่อ ของคนที่จะไปทำหน้าที่ต่างๆ วันแรกนี้เราได้อยู่โรงครัว ทำอาหาร ไอ่แมค นายนิก นายปิ๊ก นายเอ็มไปทำโครงสร้าง วันนี้คงต้องขุดดินอ่ะนะ ส่วนยัยส้มไปอยู่สวัสดิการ/////หลังจากนั้นรุ่นพี่ก็ปล่อยพวกเราแยกย้าย ไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วเจ็ดโมงครึ่งก็มารวมตัว ทานข้าวกันบนศาลา
"เอิร์ตอาบน้ำป๊ะเนี่ย" นายปิ๊กหันมาถามเรา
"ไม่อาบอ่ะ หนาวจะตาย ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"อือๆ ปิ๊กก็ไม่อาบ เดี๋ยวสายๆค่อยแว๊บมาอาบกันเนอะ" นายปิ๊กบอกเรา
"เอิร์ตว่า อากาศแบบนี้คงไม่อาบได้จนถึงตอนเย็นอ่ะนะ อิอิ"
.....แล้วเราก็ไปล้างหน้า แปรงฟันกัน เราก็แยกไปที่โรงครัวช่วยพี่ๆเพื่อนๆคนอื่นๆทำกับข้าว แต่ว่าอาหารเช้านี่รุ่นพี่เค้าตื่นมาทำกันตั้งแต่ตีสี่ตีห้าแล้ว เราก็เลยไม่ต้องทำอะไรมาก แค่ยกจานชาม ช้อนไปที่ศาลา เตรียมตักข้าวให้ลูกค่ายคนอื่นๆกิน พอได้เวลารวมตัวกินข้าว เราก็ไปที่ศาลา เจอยัยส้ม ไอ่แมค นายเอ็ม นายนิก นายปิ๊กนั่งอยู่ก่อนแล้ว
"เอิร์ตๆมาๆจองที่ให้แล้ว ตรงนี้เลยๆ" ยัยส้มตะโกนเรียกเรา
"เดี๋ยวต้องตักข้าวก่อน วันนี้เราอยู่กลุ่มงานครัว"
"อ๋อ!! เสร็จแล้วมานั่งตรงนี้นะ"
"อื้อ!!!! ได้ๆ"
.....แล้วเราก็ไปทำหน้าที่แม่ครัว อิอิ ตักข้าว ตักกับข้าว ส่งไปจนครบทุกคน มื้อแรกนี้เป็นข้าวต้ม กินกับผักกาดดองแล้วก็ยำปลากะป๋อง////เสร็จเรียบร้อยเราก็ไปนั่งตรงที่ยัยส้มจองไว้ให้ แต่ว่านั่งข้างๆนายนิกเลยอ่ะดิ....!!!!!
"น่ากินหว่ะ เอิร์ตมรึงยำเองป๊ะเนี่ยปลากระป๋องอ่ะ" ไอ่แมคถามเรา
"ป่าวๆ กรูไปที่ครัว พี่ๆเค้าทำเสร็จหมดแล้วอ่ะ" เราพูด
"ตลอดอ่ะมรึง....ช้าตลอดดดด" ไอ่แมคพูดว่าเรา ฮ่าๆ
"ไอ่นิก มรึงกินได้ป่าวเนี่ย ของพวกเนี่ยอ่ะ" ไอ่แมคหันไปถามนายนิก
"อือ!! ก็กินได้" นายนิกพูด
"นิก วันนี้ไปทำตรงไหน" เรากลั้นใจหันไปถามนายนิกที่นั่งอยู่ข้างๆ
"เงียบ!!!!!!" ไม่มีคำตอบออกจากปากนายนิก
....เพื่อนๆคนอื่นๆก็ไม่มีใครสนใจ เพราะทุกคนกำลังกินข้าวกันอยู่ มีแต่เราที่กลืนข้าวไม่ลง!!!!!
"เออ!! ไอ่นิก มรึงมีถุงมือยังเนี่ย" ไอ่แมคถามนายนิก
"มีแล้ว"
"เออ!! มีก็ดีแล้ว เห็นรุ่นพี่บอกว่า จะให้กรูกะมรึงไปอยู่งานทำส้วมอ่ะ" ไอ่แมคพูด
"ทำส้วมหรอ....เออ น่าสนใจ" นายนิกพูด
"น่าสนใจตรงไหนว๊ะ งานอื่นมีเยอะแยะ ทำไมต้องให้กรูไปทำงานส้วมด้วย เซ็งหว่ะ" ไอ่แมคพูดแล้วพวกเราก็หัวเราะ
.....พอกินข้าวเสร็จ ก็แยกย้ายกันไปทำงานของแต่ละคน เราก็เก็บจานชามไปล้าง พอล้างเสร็จงานก็ไม่มีอะไรแล้ว รุ่นพี่ก็บอกให้ไปนั่งเล่น เดินเล่นหรือจะไปช่วยทำงานอื่นๆก็ได้ เดี๋ยวอีกหนึ่งชั่วโมงมาเตรียมทำข้าวกลางวันกัน เรากับเพื่อนๆปีหนึ่งด้วยกันก็เลยไปเดินเล่นแถวๆนั้น ชาวบ้านที่เดินผ่านไปมา ก็ยิ้มให้เรา ก็ได้แต่ยิ้มนั่นแหล่ะ เพราะสื่อสารกันไม่รู้เรื่อง รู้ภาษาหรอก ฮ่าๆ แล้วก็ได้เวลาทำอาหารกลางวัน รุ่นพี่บอกว่าจะทำผัดมาม่า กับน้ำซุป พวกเราก็นั่งแกะมาม่ากัน สนุกสนาน หั่นผัก คุยกันไปก็รู้จักกันมากขึ้น จนอาหารเสร็จเราก็ช่วยกันลำเลียงไปที่ศาลา ตักใส่จานรอเลย พอได้เวลา ทุกคนก็มารวมตัวกินข้าวกลางวันด้วยกัน
"แมร่งเหนื่อยชิบ วันแรกก็ขุดดินเลยกรู" ไอ่แมคบ่น
"เอ็มไปตัดไม้ไผ่ในป่ามา สนุกดี อากาศดีมาก แต่เดินไปไกลเลยหล่ะ"
"ปิ๊กไปยกไม้มาในป่า ชาวบ้านตัดแล้วเลื่อยเตรียมไว้ให้แล้ว"
"ส้มไม่ได้ทำรัยเลย นั่งเล่นกินขนม"
"ขนม!!!!!" ทุกคนพูดขึ้นพร้อมกัน
"เออ!! ก็ขนมอ่ะดิ ที่นี่มีร้านค้าเล็กๆอยู่ ก็มีขนมขาย มีน้ำส้มดีโด้ด้วยนะ ขวดละ5บาท"
"เดี๋ยวพากรูไปซื้อบ้างนะ" ไอ่แมคพูด
"ไอ่นิก เหนื่อยป่าวว๊ะ กรูห่วงมรึงชิบหาย กลัวจะอยู่ไม่ได้" ไอ่แมคหันไปถามนายนิก
"ห่วงกรูทำไม กรูอ่ะอยู่ได้ สนุกดีกรูชอบ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เอิร์ต รู้มั๊ยว่าตอนเย็นจะทำอะไรกิน" นายเอ็มกันมาถามเรา
"อืม!! น่าจะมาม่าผัดกับซุปมะเขือเทศนะ เห็นรุ่นพี่เตรียมมะเขือเทศไว้เต็มเลยอ่ะ"
"มะเขือเทศหรอ?" นายนิกพูดเสียงดังเลย
"ไอ่นิกไม่กินมะเขือเทศ ซวยแล้วสิมรึง ฮ่าๆ" ไอ่แมคพูดล้อนายนิก
"กินอย่างอื่นก็ได้ เดี๋ยวเอิร์ตเตรียมมาให้" เราหันไปพูดกับนายนิก
"ไม่ต้องอ่ะ กินได้" นายนิกพูด
.....หลังจากกินข้าวกลางวันเสร็จ พวกเราก็พักผ่อนกันแป๊บนึง..นายนิกก็ยังไม่คุยกับเราเหมือนเดิมT_Y พอได้เวลาก็แยกย้ายกันไปทำงาน
.....รุ่นพี่ที่ทำครัวบอกว่า เดี๋ยวค่อยมาเตรียมอาหารตอนเย็นๆ ตอนนี้ว่างอยู่จะไปไหนก็ได้ หรือไปช่วยงานอื่นก็ได้ เราเลยไปช่วยยัยส้มที่สวัสดิการ ยัยส้มกำลังแกะโออิชิที่อยู่ในกล่อง เทลงไปในถัง เพื่อที่จะเอาไปตักให้พวกที่ทำงานโครงสร้างกินกัน////เรากับยัยส้มเดินไปที่งานทำส้วม เห็นไอ่แมคกับนายนิกกำลังขุดดินกันอยู่ พี่ๆเพื่อนๆคนอื่นๆก็ขุดด้วย ยัยส้มตักน้ำชาส่งให้ไอ่แมค เราก็เลยส่งให้นายนิก แต่ว่า......นายนิกยื่นมือไปรับแก้วที่ยัยส้มตักแทน เราก็เลยยื่นไปให้ไอ่แมค////เฮ้อ!!!!!
.....แล้วเราก็กลับมาที่ครัว เตรียมกับข้าวตอนเย็น เป็นมาม่าผัด กับซุปมะเขือเทศจริงๆด้วย แต่เป็นซุปมะเขือเทศรสต้มยำแบบชาวค่าย อิอิ อร่อยมากๆๆๆ แต่ว่านายนิกจะกินได้หรือป่าวก็ไม่รู้ เพราะรายนั้นเกลียดมะเขือเทศจะตาย!!
.....เราลำเลียงอาหารมาแล้วก็ตักเตรียมรอลูกค่ายมากิน งานนี้นายนิกกินได้แฮะ แถมยังชมว่าอร่อยด้วย เหมือนไม่ได้กินมะเขือเทศเลย////เราก็สบายใจไป หลังจากกินข้าวเสร็จก็สรุปงานกัน ร้องเพลงค่ายร่วมกันแล้วก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน ส่วนเราต้องเก็บจานชามไปล้างก่อน บรรยากาศค่ายตอนกลางคืน ไม่มีไฟฟ้าใช้ ก็เลยต้องใช้ตะเกียงน้ำมัน ที่ทำจากขวดเอ็มร้อยห้าสิบ เอามาใส่น้ำมัน มีไส้ที่ทำจากผ้าสำหรับจุดไฟส่องสว่าง ก็ดูโรแมนติกไปอีกแบบนะ เราช๊อบชอบ อิอิ////พอล้างจานเสร็จ เราก็เดินกลับไปที่เต๊นท์ วันนี้ฝนอาจจะตกแน่ๆ เพราะว่าฟ้าเริ่มแลบแปร๊บๆ เราไม่ชอบเลยอ่ะ....!!!!!
"ป่ะๆ เอิร์ตไปอาบน้ำกัน" นายปิ๊กยืนรอเราอยู่หน้าเต๊นท์
"ปิ๊กยังไม่ได้อาบน้ำอีกหรอ" เราถามนายปิ๊ก
"ยังๆอ่ะ ก็รอเอิร์ตนั่นแหล่ะ นี่ปิ๊กย้ายกระเป๋าเสื้อผ้า ข้าวของไปไว้ในบ้านหมดแล้วนะ เหลือแต่ผ้าห่ม"
"อ่าว!! ทำไมอ่ะ"
"ก็ปิ๊กกลัวฝนจะตกอ่ะดิ เดี๋ยวจะขนของย้ายกันไม่ทัน เปียกหมด"
"อือๆ ไม่อยากให้ตกเลย ไม่ชอบเสียงฟ้าร้อง"
"ถ้าฝนตกก็ย้ายไปนอนในบ้านกันได้" นายปิ๊กบอกเรา
"อือๆ งั้นไปอาบน้ำกันเถอะ"
......เรากับนายปิ๊กอาบน้ำเสร็จ ออกมาที่เต๊นท์ ก็เจอนายเอ็ม นายนิกแล้วก็ไอ่แมคนั่งก่อกองไฟรออยู่ตรงที่เดิม
"ไอ่ปิ๊ก ฝนจะตกป่าวว๊ะเนี่ย" ไอ่แมคถามนายปิ๊ก
"อาจจะตกก็ได้ ไม่รู้เหมือนกัน"
"ถ้าฝนตกจะไปนอนไหนกันอ่ะเนี่ย" นายเอ็มพูดขึ้น
"เดี๋ยวไปนอนในบ้านพักครูใกล้ๆนี่ก็ได้ เดี๋ยวเราพาไปเอง แต่ว่าย้ายของไปไว้ก่อนก็ได้นะ ป่ะๆ" นายปิ๊กพูดแล้วก็เดินไปที่เต๊นท์ของพวกนั้น
....เราก็เดินตามไป
"นิก....ม่ะเอิร์ตช่วย " เราพูดกับนายนิก
"เงียบ!!!!" ไม่มีเสียงตอบรับ นายนิกยกกระเป๋าแล้วก็เดินตามนายปิ๊กไป
.....เราก็เดินๆตามนายพวกนั้นไป แล้วก็กลับมานั่งกันต่อตรงกองไฟ คุยกันไปร้องเพลงกันไปเรื่อยๆ แล้วซักพักฝนก็ลงเม็ด แล้วก็ตกขึ้นมาจริงๆ พวกเราก็เลยหอบผ้าห่มเข้าไปนอนกันในบ้านพักครูที่นายปิ๊กพาไป เราห้าคนนอนเรียงกัน นายนิก ไอ่แมค เรา นายเอ็ม แล้วก็นายปิ๊ก/////ในบ้านมืดมาก เพราะไม่มีไฟฟ้า ตะเกียงก็ไม่มีจุด เราปูเสื่อที่มีอยู่ในบ้านแล้วก็นอน รู้สึกว่าฝนตกหนักมาก เสียงดังอื้ออึงไปหมด เพราะหลังคาบ้านเป็นสังกะสี เสียงเลยดัง แถมฟ้ายังร้องดังมากๆอ่ะด้วย โหยยยย!!!! อยู่บนดอย อยู่ใกล้ฟ้า ฟ้าเลยร้องดังกว่าอยู่ข้างล่างใช่ป๊ะเนี่ย มีจังหวะนึงแสงฟ้าแว๊บเข้ามา ทำให้บ้านสว่างไปหมดแล้วหลังจากนั้นก็ตามด้วยเสียงฟ้าผ่า ที่ดังมากๆๆ จนเราเผลอร้องขึ้นมาเพราะตกใจ เพื่อนๆตื่นกันหมดเลย แต่เราก็นอนกันต่อ/////
.....ฟ้าก็ยังร้องไม่หยุด เรานอนไม่หลับเลย แล้วก็รู้สึกตัวว่า มีคนมาดึงมือเราให้ลุกขึ้น เราก็ลุกขึ้นนั่ง
"ไอ่ดื้อมานี่" นายนิกพูดกับเราเบาๆแล้วเอามือมาจับตรงแก้มเรา แล้วก็ดึงมือเราลุกขึ้นไปนอนกับนายนิก
"นอนน่ะ ไม่ต้องกลัว" นายนิกกระซิบข้างๆหูเรา แล้วก็ดึงตัวเราเข้าไปหาตัวนายนิก หน้าของเราซุกอยู่ตรงหน้าอกนายนิก
......เราไม่พูดอะไรเลย...รู้สึกแค่ว่าเราไม่กลัวอะไรอีกแล้ว คืนนี้ต่อให้ฟ้าจะร้องดังแค่ไหน เราก็ไม่กลัว เพราะมีนายนิกอยู่ใกล้ๆแบบนี้ เหมือนอย่างที่เคยเป็น....ขอให้พรุ่งนี้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะ....!!!!!
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
....ขอบคุณมากๆน๊าคร๊าบบบ...สำหรับกำลังใจทุกๆคอมเม้นต์ แฮ่ๆ
-
ลงสัก 2 ดิ มันค้างอ่ะ
-
นายนิดเป็นบ้าไรเนี้ยะ โอ้ย หงุดหงิด
เดี๋ยวก็เชียร์ปิ๊กซะเลย มาอีกนะคะ
อยากต่อเร็วๆจังง
-
บรรยากาศแบบอึดอัดใจมากอ่ะ นิคเป็นรัยกันแน่เนี่ย :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
นิก นายต้องการอะไรกันแน่ ทำแบบนี้ สงสารเอิร์ธมาก
-
ตบหัวแล้วลูบหลัง ประจำ ประจำ :katai1: :katai1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คือ... พี่พยายามจะอ่านแล้วนะ เพราะค่อนข้างชอบนิยายที่เกี่ยวกับวัยเรียน แต่อ่านได้ 2 ตอน ก็ไม่ไหวจะอ่านต่อ T^T
คนแต่งติดภาษาแชทในการพิมพ์นิยายไปนิดนึงอ่ะ นิดเดียวจริงๆนะ เช่น ไอ่ มรึง กรู รัย งัย เคร ประมาณนี้
แต่พี่อ่านแล้วสะดุดเลย ความสนุกเลยหายไปหน่อยนึง แหะๆ
ถ้าคนแต่งปรับเปลี่ยนเรื่องภาษาได้ถูกต้อง จะเป็นนิยายที่น่าอ่านมากๆเรื่องนึงเลยค่ะ
-
คือ... พี่พยายามจะอ่านแล้วนะ เพราะค่อนข้างชอบนิยายที่เกี่ยวกับวัยเรียน แต่อ่านได้ 2 ตอน ก็ไม่ไหวจะอ่านต่อ T^T
คนแต่งติดภาษาแชทในการพิมพ์นิยายไปนิดนึงอ่ะ นิดเดียวจริงๆนะ เช่น ไอ่ มรึง กรู รัย งัย เคร ประมาณนี้
แต่พี่อ่านแล้วสะดุดเลย ความสนุกเลยหายไปหน่อยนึง แหะๆ
ถ้าคนแต่งปรับเปลี่ยนเรื่องภาษาได้ถูกต้อง จะเป็นนิยายที่น่าอ่านมากๆเรื่องนึงเลยค่ะ
...ขอบคุณมากๆนะครับ ตอนหน้าจะปรับปรุงแก้ไขในส่วนนี้นะครับ แล้วก็จะกลับไปแก้ไขคำเหล่านี้ในตอนที่
ลงมาก่อนหน้านี้แล้วด้วยครับ ขอบคุณมากๆครับ^^
-
ผมว่าภาษาก็ดีแล้วนะ เข้าใจง่าย วัยรุ่นชอบ เนื้อเรื่องก็ดี น่าติดตาม ภาษาจะเป็นยังไงไม่สน ขอให้เนื้อเรื่องดี ขยันลง ก็พอแล้ว
-
รอ ดู นายนิก ง้อ ตาเอิร์ต สวีท หวานๆๆๆ :hao3: :hao3:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
ผมว่าภาษาก็ดีแล้วนะ เข้าใจง่าย วัยรุ่นชอบ เนื้อเรื่องก็ดี น่าติดตาม ภาษาจะเป็นยังไงไม่สน ขอให้เนื้อเรื่องดี ขยันลง ก็พอแล้ว
เราแค่หวังดีต่อคนแต่ง ถ้าน้องคนแต่งปรับเปลี่ยนให้ใช้คำได้ถูกต้อง ก็ย่อมเป็นผลดีต่อตัวน้องเขาเอง แต่ถ้าเม้นท์เราทำให้คุณต้องอารมณ์เสีย ก็ขอโทษด้วยค่ะ ต่อไปเราจะไม่เม้นท์อีกแล้วค่ะ
สำหรับน้องคนแต่ง พี่บวกๆให้นะคะ ขอบคุณสำหรับความใส่ใจต่อเม้นท์ของพี่ค่ะ ^^
-
:beat: เริ่มรู้สึกหมั่นไส้ไอ้นิกมัน
-
:hao5: :katai5: :hao5: :katai5: :hao5: :hao5: :katai5: :hao5:
....ในส่วนนี้ขออธิบายอะไรนิดนึงนะครับ...
....ขอบคุณมากๆเลยนะครับสำหรับคอมเม้นต์ทุกคอมเม้นต์ กำลังใจ คำแนะนำ ติ-ชมต่างๆของเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านรูมเมทฯทุกๆคน ก็อยากจะชี้แจงเรื่องภาษาที่ใช้ในเรื่องรูมเมทฯนี้อ่ะครับ
คือว่า...เรื่องรูมเมทฯ เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย เป็นเรื่องของกลุ่มเพื่อนๆเพราะฉะนั้นผมก็เลยเลือกใช้ภาษาที่ค่อนข้างเข้าใจง่าย เป็นภาษาที่ส่วนใหญ่เราเคยได้ยินคุ้นหูกันแล้วระดับภาษาที่ใช้พูดคุยในเรื่องก็เป็นภาษาที่ใช้พูดกันในกลุ่มเพื่อนที่ค่อนข้างสนิทกันเป็นส่วนใหญ่ครับ
....เช่นคำว่า กู มึง ไอ้ อ่านะ อ่ะหรอ อะไรประมาณนี้อ่ะครับ แต่อาจจะติดภาษาที่ใช้พิมพ์ในแชทมาประมาณนึงอย่างเช่นคำว่า กรู มรึง อ่ะเคร เครๆ อารัย ว่างัย อันนี้ขอยอมรับผิดครับรับปากว่าจะเปลี่ยนแปลงให้ถูกต้องครับ
...สำหรับคำพูดในบทสนทนาของตัวละครในเรื่องรูมเมทฯ ก็ขออนุญาตที่จะใช้"ภาษาพูด" มาใส่ตรงส่วนนี้ครับเพื่อให้การอ่านเนื้อเรื่องเข้าใจง่าย อย่างเช่น เวลาจะเรียกเพื่อนว่าไอ้ "ไอ้ลิง...อาบน้ำยัง" ก็จะเขียนว่า "ไอ่ลิง...อาบน้ำยัง" เพราะเวลาจะเรียกเพื่อนว่าไอ้ ก็ไม่ได้เรียกว่าไอ้เต็มเสียงอ่ะครับ จะเรียกว่า ไอ่...!! แทนคือมันจะดูซอฟลงกว่าเรียก ไอ้ ตรงๆอ่ะครับ
**ขอบคุณอีกครั้งนะครับ หวังว่าเพื่อนๆที่อ่านและติดตามอยู่จะเข้าใจเจตนาของผมนะครับ ภาษาส่วนไหนที่ผิดพลาดก็ยอมรับครับจะจัดการแก้ไขปรับปรุงนะครับ
:mew1: :o8: :mew1: :o8: :mew1: :o8: :mew1: :o8:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่16) : ไปค่ายอาสา-5(ต้นเหตุของความเสียใจ..!!)
.......เมื่อคืนนี้นายนิกคงจะกอดเราทั้งคืน แต่พอตื่นมาตอนเช้า นายนิกก็ไม่อยู่ตรงที่นอนแล้ว คงจะตื่นไปแล้วหล่ะเพราะนายนั่นน่ะตื่นเช้าจะตาย เรางัวเงียตื่นขึ้นมาก็ตอนที่นายปิ๊กมาปลุกนั่นแหล่ะ^^
"เอิร์ตๆตื่นได้แล้ว เค้าออกกำลังกายกันแล้วนะ" เสียงนายปิ๊กเรียกเรา
"อือ!!ยังไม่อยากตื่นเลย อากาศดี๊ดี"
"ไม่ตื่นไม่ได้หรอก เค้ารวมตัวกันทำกายบริหารแล้วนะ"
"หา!!!! ป่ะๆ งั้นเรารีบไปกันเถอะ" เรารีบเด้งตัวตื่นเลย ออกไปทำกายบริหารกับเพื่อนๆ
.....พอเดินออกมาจากบ้านก็เห็นพี่ๆกำลังพาลูกค่ายออกกำลังกาย นายนิกก็อยู่ด้วย วันนี้จะถามไปเลยว่าหายโกรธเราแล้วหรอ? เมื่อคืนก็นอนกอดเราซ๊ะแล้ว ไม่แน่จริงนี่หว่า อิอิ/////พอทำกายบริหารเสร็จ เราก็แยกย้ายกันไปล้างหน้า แปรงฟัน เราเห็นนายนิกเดินกลับไปที่เต๊นท์เราก็เลยวิ่งไปคว้าข้อมือนายนิกไว้!!
"นิกๆ หายโกรธเอิร์ตแล้วหรอ" เราถามนายนิก
.....แต่!!!! นายนิกหยุดเดินแล้วเอามืออีกข้างมาจับมือเราออกจากมือของเค้า เราก็จะเดินตามนายนิกไป!!
"ไม่ต้องตาม จะไปไหนก็ไป" นายนิกพูดแล้วก็เดินไป
.....เราทำอะไรไม่ถูกเลย ได้แต่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ทำไมอ่ะเมื่อคืนยังดึงเราไปนอนกอดอยู่เลย เหมือนกับว่าหายโกรธกันแล้ว แต่พอมาตอนเช้าก็กลับไปเหมือนเดิมอีกแล้ว ไม่เข้าใจเลยจริงๆนะ นายนิกโกรธเราจริง หรือว่ากำลังแกล้งเราอยู่ หรืออะไร!!!! เฮ้อ!!!! แล้วเราก็หันหลังกลับไปที่บ้านพัก ล้างหน้า แปรงฟันแล้วก็ไปรวมตัวกินข้าวเช้า!!
"ไอ่ปิ๊ก ถ้าวันนี้ฝนตกอีก ก็ไปนอนบ้านนั้นอีกใช่ป๊ะ" ไอ่แมคถามนายปิ๊ก
"อื้อ!!ใช่ๆ คืนนี้ก็ต้องไปนอนบ้านนั้นอยู่ดี เพราะว่าเต๊นท์คงไม่แห้งหรอก แดดไม่มีเลยวันนี้อ่ะดูดิ"
"ฝนตกเสียงแม่งโคตรดังเลย หลังคาสังกะสี ดังได้ใจจริงๆ" นายเอ็มพูด
"เดี๋ยวกูนอนเต๊นท์นะ" นายนิกพูดขึ้น
"อ่าวทำไมว๊ะ เต๊นท์ยังไม่แห้งหรอก ไปนอนในบ้านด้วยกันนั่นแหล่ะ" นายเอ็มหันไปพูดกับนายนิก
"กูนอนได้ ไม่เป็นรัย" นายนิกพูด
.....แล้วทุกคนก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก ลงมือกินข้าวกัน เรากำลังคิดในใจว่าจะไปนอนบ้านปีหนึ่ง เพราะว่าถ้าเรานอนยังรวมกับเพื่อนๆที่บ้านหลังนี้ นายนิกก็คงไม่เข้ามานอนด้วยแน่นอน เราไปเองจะง่ายกว่า!!////พอกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปทำงานที่ได้รับมอบหมาย วันนี้เราได้ไปอยู่ทีมงานขนส่ง รุ่นพี่ให้ไปยืนต่อแถวกัน คอยส่งถุงทรายต่อๆกันไป คุยกันไป ทำความรู้จักกัน ก็สนุกดีนะ ไม่เหนื่อยเลยหล่ะ^^
"เอิร์ต เมื่อคืนฝนตกมึงไปนอนไหนอ่ะ ในเต๊นท์นอนกันได้หรอ" ไอ้แบงค์เพื่อนสาขาวิชาเดียวกับเราหันมาถาม
"นอนไม่ได้อ่ะดิ ปิ๊กพาไปนอนบ้านพักครูอ่ะ"
"อ่อๆ กูนึกว่าจะเปียกฝนเป็นลูกหมาตกน้ำกันซ๊ะแล้ว ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ
"เออ!! แบงค์ บ้านปีหนึ่งยังมีที่เหลือป่าวอ่ะ" เราถามไอ้แบงค์
"มีดิ จะมานอนหรอ"
"อือ!! เดี๋ยวเราจะย้ายไปนอนด้วย"
"มากี่คนอ่ะจะได้จัดที่ถูก หมดเลยหรือป่าว"
"ป่าวๆ เอิร์ตคนเดียว"
"อือๆ ได้ๆเดี๋ยวให้นอนข้างๆแบงค์เลย" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ
......เราทำงานกันไปซักพักฝนก็ลงเม็ดมาปรอยๆ รุ่นพี่ก็เลยสั่งหยุดแล้วก็ให้ไปหลบฝนกัน พอดีเราไปเจอยัยส้มกับนายเอ็มนายปิ๊กกำลังคุยกันอยู่ ก็เลยเข้าไปแจมด้วย
"เอิร์ต กับนิกโกรธกันเรื่องอะไรอ่ะ" ยัยส้มหันมาถามเรา
"ไม่มีไรหรอก แค่นิกรู้ว่าเราเป็นตุ๊ดอ่ะ"
"เฮ้ย!! อยู่กันมาเทอมนึงแล้ว นิกมันไม่รู้เลยหรอ" ยัยส้มถามเรา
"ไม่รู้ดิ!! แต่ที่รู้ๆตอนนี้นายนิกคงเกลียดเราไปแล้วอ่ะ นายนั่นชอบพูดบ่อยๆว่าไม่ชอบตุ๊ด"
"ทำไมอ่ะ อยู่กันมาตั้งนาน มาเกลียดกันตอนนี้" ยัยส้มพูด
"ปิ๊กว่า นิกอาจจะมีอะไรฝังใจเกี่ยวกับคนที่เป็นแบบเอิร์ตก็ได้นะ"
"ก็เลยเอาความเกลียดมาลงที่เพื่อนเราเนี่ยอ่ะนะ ยุติธรรมชะมัด" ยัยส้มพูด
"อย่าเพิ่งคิดกันไปไกลเลยหว่ะ เดี๋ยวรอถามไอ่นิกมันเองดีกว่า" นายเอ็มพูดขึ้น
"ไม่ต้องถามหรอกเอ็ม เห็นๆอยู่แล้วว่านายนิกเกลียดเรามากอ่ะ นี่เสร็จค่ายกลับไป เราก็คงต้องไปหาที่อยู่ใหม่อ่ะ นายนิกคงไม่เอาเราไว้แน่"
"เออ!!วันนี้เดี๋ยวเราไปนอนกับแบงค์ที่บ้านปีหนึ่งนะ"
"อ้าว!!ทำไมหล่ะ" นายปิ๊กถามเรา
"ก็ถ้ายังนอนกับพวกนาย นิกไม่เข้ามานอนแน่ๆ"
"เมื่อคืนมันก็นอนได้นี่" นายเอ็มพูด
"ก็นั่นมันเมื่อคืนฝนตก ย้ายไปไหนไม่ทันก็เลยต้องนอนด้วยกันอ่ะ"
"อือๆ แต่ปล่อยไว้นานแบบนี้ไม่ได้หรอก ยังไงก็ต้องมีเคลียร์กันให้รู้เรื่อง" ยัยส้มพูด
"ปิ๊กว่า เดี๋ยวนายนิกก็ดีขึ้นเองแหล่ะ ตอนนี้อาจจะยังทำใจไม่ได้มั้ง ที่รู้ว่าเอิร์ตเป็นแบบนั้น"
"ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะปิ๊ก" เราหันไปพูดกับนายปิ๊ก
......เราคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนฝนหยุด รุ่นพี่ก็ให้ออกไปทำงานกันต่อ ยัยส้มพาเราไปเดินเสิร์ฟน้ำอีกแล้ว ฮ่าๆไปตรงที่นายนิกกับไอ้แมคกำลังทำงานอยู่ด้วย เราเห็นนายนิกกำลังนั่งขุดดินขมักเขม้นเลยหล่ะ
"โห่!!!! เด็กเสิร์ฟกูวันนี้มาช้าจัง หิวน้ำจะตายอยู่แล้ว" ไอ้แมคพูด
"ก็ฝนมันตก มึงจะให้กูตากฝนเอาน้ำมาให้กินหรอ" ยัยส้มพูด
"โห่!!ดุเว๊ย เดี๋ยวพี่ไม่ให้ติ๊บนะ ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ
.....เราเห็นนายนิกขุดดินอยู่ก็เลยตักน้ำไปยื่นให้ นายนิกไม่เห็นเราหรอกเพราะนั่งหันหลังอยู่
"นิกอ่ะ....กินน้ำก่อน"เราเรียกนายนิกกินน้ำ
"เงียบ!!!!"
"นิก....น้ำ"
"เงียบ!!!!" ไม่มีเสียงตอบจากนายนิก
....เราเลยเอามือไปสะกิดไหล่นายนิก แล้วก็เรียกนายนิก
"นิกหันมากินน้ำก่อนนะ"
"ก็บอกว่าไม่กินงัย ไม่ได้ยินหรอว๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาปัดแก้วน้ำจนมันหลุดจากมือเราหล่นพื้น!!!!
.....แค่นั้นแหล่ะ เราแทบน้ำตาร่วงเลย เราหันมองแก้วน้ำแล้วก็มองหน้านายนิก นายนิกก็มองหน้าเราเหมือนกัน เราพูดอะไรไม่ออก มันจุกๆข้างในอ่ะเหมือนน้ำตาจะไหล แล้วเราก็หันหลังเดินออกมาจากตรงนั้น!!!!!
///ไอ้แมคบอกว่า ตอนที่เราหันหลังเดินออกมา นายนิกจะลุกตามเรามานะ แต่ว่าก็ไม่มา หันไปเก็บแก้วน้ำพลาสติกที่หล่นอยู่แทนแล้วก็บีบจนแก้วเละคามือเลยT_Y///
.....ยัยส้มก็ตามเรามา ก็ได้แต่ปลอบกันไปนั่นแหล่ะ ยัยส้มบอกว่า จะไม่มีการแตกหัก งานนี้จะมีแต่การถนอมซึ่งกันและกันเพราะว่า เราก็เป็นเพื่อนกันมานาน แล้วนายนิกถึงจะเพิ่งมารู้จักกันแต่ว่าก็เป็นเพื่อนที่ดีมากๆ เลยไม่อยากเสียใครไปเลยซักคน (เหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่เลยนะเนี่ย!!)
....หลังจากเสร็จงานแล้ว เราก็เข้าไปที่บ้านเก็บข้าวของตามไอ้แบงค์ไปนอนบ้านปีหนึ่ง นายนิกก็เห็นนะว่าเราหอบผ้าตามไอ้แบงค์ไปอ่ะ แต่ก็ไม่สนใจ!!!! เวลาเหลือก่อนที่จะถึงเวลากินข้าวเย็น เรา ยัยส้ม ไอ้แมค นายปิ๊ก นายนิก นายเอ็ม ก็พากันไปตรงที่แขวนสมุดกระจก ไปเช็คเรตติ้งกันว่ามีใครมาเขียนอะไรให้เราหรือป่าวน๊า แต่วันนี้เพิ่งจะวันที่สองของการอยู่ค่ายเอง ยังไม่ค่อยมีใครมาเขียนให้หรอก มีแต่รุ่นพี่ๆมาเขียนให้กำลังใจน้องๆ
"เอิร์ต มึงไปนอนบ้านกับไอ้แบงค์หรอ" ไอ้แมคหันมาถามเรา
"อือ!! ทำไมหรอ?"
"ป่าวๆ กรูให้มึงไปนอนแค่สามคืนนะ หลังจากนั้นมึงต้องออกมานอนกับพวกกู"
"เดี๋ยวถ้าฝนหายตก ก็ออกมานอนเต๊นท์เหมือนเดิมนั่นแหล่ะ" เราพูด
"ไอ่นิก คืนนี้มึงก็เข้าไปนอนในบ้านกับพวกกูนั่นแหล่ะ" ไอ้แมคบอกนายนิก
"อือ!!" นายนิกตอบมาแค่นั้น แล้วก็หันไปหยิบสมุดกระจกของตัวเองขึ้นมาดู
.....ทำไมนะ ดูนายนิก ไม่ยินดี ยินร้าย ไม่มีอาการอะไรเลย ทั้งๆที่รู้ว่าเราย้ายไปนอนที่อื่น สงสัยจะเกลียดเราจริงๆแล้วมั้ง!!
มีอะไรก็ไม่พูดกัน ต่างก็คิดกันไปเอง ทิฐิที่มีต่อกันมันมากเหลือเกิน ต่างคนต่างถือทิฐิ ไม่มีใครยอมใคร เรื่องมันก็เลยยืดยาวแบบนี้
คนนึงเปิดตัว แต่อีกคนนึงไม่เปิดใจ....มันก็เท่านั้น/////แต่ก็บังคับจิตใจใครไม่ได้ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ....ไม่ต้องถามหาเหตุผล....เพราะคำตอบมันชัดเจนอยู่แล้วว่า.....ไม่ชอบ!!
-
อยากรู้เรื่องภายในใจนิกจังว่ามันยังไง สงสารเอิร์ต อีกตอนแล้ววว
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากอ่านต่อแล้วคะ
-
สงสารเอิร์ตอ่าาาา :sad4: :o12:
-
หน่วงดีแท้ ปกติจะไม่อ่านแนวนี้ เพราะมีแนวโน้มว่าจะจบไม่สวย
แต่หลงเข้ามาแล้ว เป็นกำลังใจให้เอิร์ตนะ เอิร์ตออกจะน่ารัก สักวันนิกคงเข้าใจ
คนบางคนจะฝังใจเกลียดบางสิ่งเพราะเคยเจอเรื่องเลวร้ายมา
-
อยากอ่านต่อ
สงสารเอิร์ต
หาคนใหม่เหอะเอิร์ต
อย่าเสียเวลากะคนแบบนี้
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่17) : ไปค่ายอาสา-6(เหตุการณ์ยังไม่เปลี่ยนแปลง)
.....ช่วงเวลาในการอยู่ค่ายผ่านมา1อาทิตย์แล้วตั้งวันแรกที่มาที่นี่ เราต้องอยู่ค่ายด้วยกันทั้งหมดยี่สิบกว่าวัน หรือประมาณ3อาทิตย์ภาระกิจที่ทำก็คือสร้างอาคารอเนกประสงค์ให้กับชาวเขาถึงจะเสร็จลุล่วงไปด้วยดี ตอนนี้งานก็เดินหน้าไประดับนึงแล้ว แต่ว่า!!!!เรื่องของเรากับนายนิกก็ยังอึมครึมเหมือนเดิมๆ เราก็ยังคงนอนที่บ้านปีหนึ่งกับไอ้แบงค์ ส่วนพวกไอ้แมค เอ็ม ปิ๊กแล้วก็นายนิกก็ยังนอนในบ้านพักครูนั่นเหมือนเดิม เพราะว่าฝนตกมาตลอดช่วงอาทิตย์นี้ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเดือนตุลาคมแท้ๆ ทำไมฝนยังตกอยู่นะ เป็นอุปสรรคต่อการทำงานมาก ถึงมันจะตกไม่หนักแต่ว่าก็ตกพอที่จะทำงานทำการไม่ได้ การก่อสร้างก็ไม่คืบหน้าเลยหล่ะ เฮ้อ!!!!! กับเพื่อนๆคนอื่นๆ กับพี่ๆก็เริ่มๆสนิทและรู้จักกันมากขึ้น พูดคุยกันได้สนุกสนานมาขึ้น เราเองก็มีเด็กๆชาวเขามาตามติดเป็นแฟนคลับด้วยนะ อิอิ อาจจะเพราะเราชอบเล่นกับเด็กๆ พาเด็กๆไปซื้อขนม เด็กๆก็เลยชอบมั้ง ทุกๆวันจะมีมายืนรอเราที่หน้าบ้านทุกเช้าเลยหล่ะฮ่าๆ แล้วก็มีแบบว่า พอเห็นเราทำงานก็จะเข้ามาขอช่วยด้วยนะ น่ารักมาก พูดกันไม่รู้เรื่องหรอก เค้าสอนภาษาปกาเกอญอของเค้าให้เรา เราก็สอนภาษาไทยให้เค้า.....เรามีชื่อเป็นภาษาปกาเกอญอด้วยนะ ชื่อว่า"มุโข่วจู"แปลว่า"สายฝน" ฮ่าๆ เพื่อนๆคนอื่นๆก็มีชื่อปกาเกอญอเหมือนกัน
...วันนี้เราอยู่หน่วยงานหาของป่า นายนิก นายปิ๊ก ยัยส้มอยู่กับเราด้วย ก็เลยได้ไปด้วยกัน นายปิ๊กเลยได้รับเลือกให้เป็นผู้นำทางในกิจกรรมของวันนี้เพราะถือว่าเป็นคนถิ่นที่นี่!!!!
"เอิร์ตพร้อมเดินป่ามั๊ยวันนี้" นายปิ๊กหันมาถามเราตอนที่เรากำลังนั่งกินข้าวเช้าด้วยกัน
"อื้อ พร้อมมาก น่าจะสนุก"
"เดี๋ยวปิ๊กจะพาเดินให้ทั่วเลย เก็บผักเก็บผลไม้ด้วย"
"ผลไม้หรอ ผลไม้ป่าอ่ะนะ มีอะไรที่เรากินได้ด้วยหรอ"
"มีดิ มะม่วงหิมพานต์ มะขามป้อม กล้วยป่า มะยม ฝรั่ง มีอีกเยอะเลยเดี๋ยวไปก็รู้"
"มีผักกูดด้วยป่าว แม่เราเคยซื้อมาผัดให้กิน ผัดแบบผักบุ้งไฟแดงนะ อร่อยมาก" ยัยส้มพูด
"ผักกูด นั่นแหล่ะคือเป้าหมาย วันนี้เราจะไปเก็บผักกูด มาทำกับข้าวมื้อเย็นกินกัน" นายปิ๊กพูด
"แล้วนอกจากผัดมันทำอะไรกินได้อีกป่าวอ่ะผักกูดเนี่ย" นายนิกถามขึ้นมา
"ก็ลวกจิ้มน้ำพริก ลวกแล้วก็ยำอร่อยมาก" นายปิ๊กพูด
"เฮ้ย!! เดี๋ยวๆ ไอ้ผักกูดที่ว่าเนี่ย หน้าตามันเป็นยังไงหรอ อันเดียวกับยอดฟักแม้วป่าวว๊ะ" ไอ้แมคถามขึ้นมา
"ไม่ใช่ๆ ต้นมันจะคล้ายๆต้นเฟิร์นอ่ะเอ็มเคยเห็น" นายเอ็มพูด
"ช่ายๆ ต้นมันคล้ายๆต้นเฟิร์น แต่เราจะเก็บเอาเฉพาะยอดอ่อนของมันมากิน" นายปิ๊กพูด
.....พอเรากินข้าวเช้ากันเสร็จ ก็แยกย้ายกันไปเตรียมตัว แล้วก็มาเจอกันที่จุดนัดพบ กลุ่มที่เดินป่ากันวันนี้มีสองกลุ่มแบ่งแยกกันไป กลุ่มเราได้ไปด้วยกันหมด คือเรา ยัยส้ม นายนิก แล้วก็พี่ปีสองกับพี่ปีสามอีกรวมแล้วก็สิบคนพอดีโดยมีนายปิ๊กเป็นคนนำทาง ลืมบอกไปว่าไอ้แมคกับนายเอ็มไม่ได้มาด้วย แล้วก็มีเด็กๆแฟนคลับของเราตามไปด้วยนะสี่ห้าคนเลย ฮ่าๆน่ารักจริงๆ เด็กๆพวกนี้แหล่ะที่ชวนเราให้ลองเกินผลไม้ป่าแปลกๆบางอย่างก็อร่อย บางอย่างก็แอบคายทิ้ง อิอิ
.....นายปิ๊กพาเราเดินขึ้นเนินเขา ผ่านป่าที่อุดมสมบูรณ์มากๆ เจอต้นแรกเป็นต้นหว้าต้นใหญ่เลย ลูกตกใต้ต้นเต็มไปหมด มีหลายคนที่จะไปเก็บกิน แต่นายปิ๊กห้ามไว้ นายปิ๊กบอกว่า ต้นหว้าต้นนี้เป็นต้นหว้าที่คนในหมู่บ้านเชื่อว่าเป็นที่สิงสถิตของผีปู่ตา ห้ามใครเก็บลูกหว้ามากินไม่งั้นจะมีอันเป็นไป ลูกค่ายหลายคนรีบทิ้งลูกหว้าเลยหล่ะ พวกเราพากันยกมือไหว้ขอขมาแล้วก็ขอให้ผีปู่ตาช่วยดูแล ปกปักรักษาพวกเราให้การทำค่ายลุล่วงไปด้วยดี
"นิก เป็นไงมาค่ายสนุกป๊ะเนี่ย" ยัยส้มหันไปถามนายนิก
"อือ!! สนุกดีนะส้ม"
"ได้กินเหล้าป่าบ้างยังเนี่ย" ยัยส้มถามต่อ
"อือ ลองแล้ว แรงใช้ได้เลยหล่ะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"แล้วเมื่อไหร่ถึงจะให้เอิร์ตมันกลับไปนอนด้วยได้อ่ะเนี่ย" ยัยส้มยิงคำถามนี้ ทำเอาเราอึ้งไปเหมือนกัน
"เอ่อ!!!! ส้มพูดอะไรเนี่ย ไปๆเดินๆเดี๋ยวไม่ทันเค้าหรอก" นายนิกพูดตอบแบบเลี่ยงๆแล้วก็ผลักให้ยัยส้มเดินไปเร็วๆ
.....แล้วเด็กๆที่ขอตามมากับเราก็มาจูงมือเราให้เดินไปข้างหน้า พวกเค้าต้องเจออะไรแน่ๆเลย พอไปถึงก็ปรากฏว่า เด็กคนอื่นๆกำลังสนุกสนานกับการปีนต้นฝรั่งขี้นก ฝรั่งขี้นกที่ลูกสุกมันมีเนื้อในสีแดงๆ ชมพูๆอ่ะทุกคนคงเคยเห็นเคยกินกันเนอะ อิอิ เด็กๆพากันเก็บลูกฝรั่งที่สุกแล้วเอามาใส่ตะกร้าที่เราสะพายอยู่ ลืมบอก!!!ว่าเราสะพายตะกร้าแบบชาวเขามาด้วย เอาไว้ใส่ของป่าที่เก็บได้ เพื่อนๆพี่ๆคนอื่นๆก็สะพายมาเหมือนกัน แล้วก็มีเด็กตัวเล็กคนนึงอยากเก็บฝรั่งบ้าง เด็กชี้ไปที่ลูกฝรั่งที่ห้อยอยู่บนต้น นายนิกเห็นเข้าก็เลยนั่งลงเอาเด็กคนนั้นขี่คอ แล้วนายนิกก็ยืนขึ้นเด็กคนนั้นก็เอื้อมมือไปเด็ดลูกฝรั่งลูกนั้นลงมาได้ หัวเราะชอบใจใหญ่เลย เด็กยื่นลูกฝรั่งมาให้เรา แล้วทำท่าเอาเข้าปากแล้วชี้ลงมาที่นายนิก เราก็ทำหน้า งงๆ เด็กชี้ฝรั่งแล้วก็ชี้ที่ปากนายนิก อ๋อ!!!! เด็กให้เราป้อนฝรั่งให้นายนิกกิน เรามองหน้านายนิก นายนิกก็มองหน้าเรา.....แล้วเราก็ยื่นฝรั่งไปป้อนนายนิก นายนิกก็ก้มหน้าลงมากัดไปคำนึง แล้วพยักหน้า ยกนิ้วโป้งเป็นสัญญาณว่าอร่อยๆ เด็กๆหัวเราะชอบใจกันใหญ่ ที่นี้เจ้าตัวน้อยเลยไม่ยอมลงจากคอนายนิกเลย ฮ่าๆ นายนิกก็แบกพาเดินไปเรื่อย
"อ่ะใครอยากกินลูกหว้า เชิญเก็บได้ตามสบายเลยนะครับ ต้นนี้เก็บได้" นายปิ๊กหันมาพูดกับทุกๆคนแล้วชี้ไปที่ต้นหว้าใหญ่ต้นนึงที่อยู่ข้างทาง
"ต้นนี้กินได้แน่นะน้องปิ๊ก ไม่มีผีปู่ตานะ" รุ่นพี่คนนึงหันมาถามนายปิ๊ก
"ได้แน่นอนครับพี่" นายปิ๊กพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"มะขามป้อมตรงนั้นก็เก็บได้นะครับ ใครยังไม่เคยกินลองดูนะ" นายปิ๊กพูด
"มะขามป้อม แหว่ะ ไม่เห็นจะอร่อยเลยนะปิ๊ก" ยัยส้มพูด
"ลองกินดูดิส้ม กัดมะขามป้อมไป พอเราไปกินน้ำนะ มันจะหวานๆในคอ เป็นสมุนไพรด้วยนะ" นายปิ๊กพูด
"ไม่อ่ะ ใครจะกินก็กินเถอะ" ยัยส้มพูด
"เราจะเดินไปอีกไกลมั๊ยอ่ะ" นายนิกหันไปถามนายปิ๊ก
"ไม่ไกลหรอก เดี่ยวข้างหน้าเป็นลำธาร เราจะลงไปเดินในลำธารเก็บผักกูดกันแล้วก็พักซักแป๊บนึง" นายปิ๊กหันมาตอบ
"อ่อๆครับ" นายนิกพูด
.....พอมาถึงตรงทางที่เป็นลำธาร นายปิ๊กก็เอาก้อนกิน3ก้อนไปวางซ้อนกันตรงทางที่เราจะลงลำธาร นายปิ๊กบอกว่าเป็นเคล็ดของชาวเขา เวลาจะเข้าไปหาของป่า ก็จะทำแบบนี้ตรงจุดเริ่มต้น เพราะเชื่อว่าจะได้กลับมาที่เดิมถูก ไม่หลงป่า....พอลงลำธารเท่านั้นแหล่ะ ทุกคนตื่นเต้นมาก เพราะน้ำในลำธารทั้งใส ทั้งเย็น สดชื่นจริงๆ สองข้างทางริมลำธารมีต้นผักกูดขึ้นเต็มไปหมด ดูๆไปมันก็ต้นเฟิร์นดีๆนี่เอง แต่ว่ายอดของมันอ่อนชะมัดเลย อาจจะเป็นเพราะฝนที่ตกลงมา ทำให้ช่วงนี้ผักกูดแทงยอดอ่อนเต็มไปหมดเลย เก็บกันไม่ไหวเลย อิอิ นอกจากผักกูดแล้ว ยังมีผักอื่นๆอีกที่พวกเราไม่รู้จักแล้วก็ไม่เคยกินด้วย แต่เด็กๆที่ไปด้วยเก็บมาให้พวกเรา แล้วทำท่าทางบอกว่ากินได้ เด็กคนไหนที่โตๆขึ้นมาหน่อยก็พอจะพูดไทยได้บ้าง ก็ช่วยแปลให้เราได้เข้าใจมากขึ้น เราเดินกันไปตามลำธารซักพักนึง นายปิ๊กก็บอกกับพวกเราว่า....!!!!
"เดี๋ยวข้างหน้าจะเป็นลานหิน เราจะนั่งพักกันตรงนี้ก่อนนะครับแล้วค่อยเดินต่อ"
....พอเดินไปอีกนิดนึง เราก็เจอลานหินจริงๆ อยู่กลางลำธารเลย แล้วก็มีต้นมะม่วงหิมพานต์ขึ้นอยู่สองสามต้น กำลังออกลูกแดงเลยหล่ะ บางลูกก็ร่วงลงมาแล้ว พวกเรานั่งพักกันตรงนี้ บางคนก็ลงไปเดินเล่นน้ำในลำธาร นายนิกหยิบกระป๋องสปอนเซ่อร์ ออกมาจากกระเป๋าสี่กระป๋อง(สปอนเซ่อร์แบบกระป๋องนี้เราได้รับบริจาคมาจากบริษัทฯสปอนเซ่อร์ที่สนับสนุนมาให้ค่ายเรา20โหล) แล้วก็เดินเอาไปแช่น้ำในลำธาร ส่วนเราเด็กๆมาชวนไปเก็บลูกมะม่วงหิมพานต์ เราก็เลยไปเก็บมากะเอาไปให้รุ่นพี่คั่วเม็ดมันกินแกล้มเหล้า อิอิ แล้วเราก็กลับมาหายัยส้ม นายปิ๊กที่นั่งอยู่บนหิน ส่วนนายนิกกำลังเดินเอาสปอนเซ่อร์มา แล้วก็ยื่นให้นายปิ๊ก ยื่นให้ยัยส้ม เหลืออีกสองกระป๋องในมือนายนิก นายนิกยื่นให้เราแต่ก็ไม่มองหน้าเราหรอกนะ เราก็รับมา โห!!!! มันเย็นมากอ่ะ เหมือนเราไปแช่ตู้เย็นเลยหล่ะ แต่ว่า!!!! ตอนนี้เด็กๆพากันไปเอาใบไม้อะไรก็ไม่รู้ มาทำเป็นกรวยแล้วก็รอเราแบ่งน้ำสปอนเซ่อร์ให้ชิม แหม่ๆ เด็กพวกนี้รู้งานจริงๆเล๊ย อิอิ
"เฮ้ยๆ ยืนกันสลอนเลยนะ กินกันเป็นหรอเนี่ย ฮ่าๆ" ยัยส้มพูดแล้วก็หัวเราะ
....เด็กๆพยักหน้า ประมาณว่า ขอชิมบ้างน๊า นายนิกก็เลยเท...สปอนเซ่อร์แบ่งให้เด็กๆ เราก็เทด้วย เด็กๆชิมแล้วก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด จะอร่อยหรือไม่อร่อยดีน๊า ฮ่าๆ
"เดี๋ยวเราเดินไปอีกแป๊บนึงเราก็จะเจออีกหมู่บ้านนึง หมู่บ้านนี้จะพูดไทยได้บ้าง" นายปิ๊กหันมาบอกพวกเรา
.....นั่งกันพอหายเหนื่อย นายปิ๊กก็พาพวกเราเดินทางกันต่อ เดินไปอีกแป๊บเดียวจริงๆก็เจอหมู่บ้านจริงๆ หมู่บ้านนี้ดูจะใหญ่กว่าหมู่บ้านที่พวกเราไปทำค่าย ชาวบ้านเห็นนายปิ๊กพาพวกเราเดินไป ก็พากันออกมาดู แล้วนายปิ๊กก็เข้าไปพูดอะไรกับผู้ชายแก่ๆคนนึงก็ไม่รู้ แล้วผู้ชายแก่ๆคนนั้นก็เคาะเกราะเรียกลูกบ้าน พอลูกบ้านมากันเยอะแล้วเค้าก็พูดบอกลูกบ้านว่าพวกเราเป็นนักเรียนมาสร้างอาคารอเนกประสงค์ให้นักเรียนที่หมู่บ้านโน้น ใครอยากสนับสนุนอะไรก็ให้เอามาให้ที่ตรงนี้ พอพูดเสร็จชาวบ้านก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แล้วซักพักทุกคนก็ทยอยเอาของมาให้ แตงกวาบ้าง ข้าวโพดบ้าง ลูกเสาวรสก็มี มะละกอก็มี พอเอามารวมๆกันแล้วมันเยอะมาก ขนกลับกันแทบไม่ไหว พวกเราพูดขอบคุณชาวบ้านที่เอาของมาให้ แล้วก็ขอตัวเดินทางกลับค่าย ขากลับนี้นายปิ๊กพาพวกเราเดินมาอีกทางนึง ไม่ได้ลงไปเดินที่ลำธารเหมือนตอนขามา ทางนี้จะเดินง่ายและสะดวกกว่า เพราะเป็นทางที่ชาวบ้านใช้เดินทางกันเป็นประจำอยู่แล้ว
.....สองข้างทางที่เดินเต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ กลิ่นหอมของดอกไม้ป่าลอยมาปะจมูก หอมมากๆ บางที่ก็หอมแบบเย็นๆ ทำเอาขนลุกได้เหมือนกันนะ เสียงนก เสียงไก่ป่าดังก้องไปหมด เราเดินเพลินไปเลย จนลืมว่าสะพายตะกร้าใส่ของอยู่บนหลัง ซึ่งตอนนี้เต็มไปด้วยของป่ามากมาย มันเพลินจนลืมเหนื่อยไปเลยหล่ะ แล้วก็มีเด็กมาสะกิดเรา เราหยุดเดินแล้วหันไปมอง เด็กผู้หญิงดึงตัวเราให้นั่งลง เราก็นั่งลงแล้วเด็กคนนั้นก็เอามงกุฏที่ทำจากเถาดอกไม้ป่ามาสวมลงบนหัวเรา ฮ่าๆ (อารมณ์...เจ้าหญิงได้อีกอ่ะนะ อิอิ) แล้วเราก็เห็นนายนิกโดนเด็กจูงมือมาทางเราเหมือนกัน เด็กๆก็ดึงนายนิกให้นั่งลงแล้วก็เราสร้อยที่ทำจากเถาดอกไม้ใส่ให้นายนิกเหมือนกัน นายนิกหันมาเห็นเราสะพายตะกร้า ก็เอามือมาปลดตะกร้าไปจากหลังเรา แล้วก็เอาไปสะพายเอง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรกับเรานะ พอสะพายได้ก็ลุกเดินไปเลย เราก็เลยเดินตามไป....จนถึงทางออก เพิ่งจะรู้ว่าทางที่เราเดินขากลับนี่มันเป็นทางที่ขนานมากับลำธารที่เราเดินตอนขาไป เพราะตรงทางออก เราเห็นลำธารแล้วก็ทางลงลำธารที่มีก้อนหินสามก้อนของนายปิ๊กวางอยู่....มหัศจรรย์จริงๆ เราเดินตามหลังไปพร้อมๆกับเด็กๆ จนไปถึงค่ายก็เอาของป่าที่เก็บมาได้ไปให้ที่กลุ่มงานครัว เย็นนี้ได้กินแน่นอนยอดผักกูดผัดน้ำมันหอยแล้วก็แกงส้มผักกูดใส่มะละกอ ฟังแล้วอยากกินมื้อเย็นเร็วๆจังเลย อิอิ
.....แล้วเราก็นั่งพักกัน เป็นอันเสร็จภาระกิจของวันนี้สำหรับกลุ่มงานหาของป่าของเรา นายนิกเดินมาหาเรา แล้วก็เอาสร้อยที่เด็กๆทำให้ออกจากคอตัวเอง แล้วก็เอามาใส่ให้เรา แล้วก็พูดว่า.....!!!!!
"เก็บไว้ให้นิกด้วยนะ" แค่นี้ พูดแค่นี้จริงๆแล้วก็หันหลังเดินไป
"นิกๆ" เราเรียก แต่นายนั่นก็ไม่หยุดเดิน แล้วก็ไม่หันกลับมาด้วย เราจะเดินตามไปก็กลัวจะโดนว่าอีก ก็เลยหันหลังเดินกลับบ้านตัวเองเหมือนกัน!!!!!
.....อาทิตย์นึงเต็มๆแล้วนะ ที่นายนิกเฉยชากับเราแบบนี้ มีพูดด้วยบ้าง แต่ก็รู้ว่าไม่เหมือนเดิม ทำไมนะ เหมือนกับเรายิ่งห่างกันออกไป....เหตุการณ์ยังไม่เปลี่ยนแปลง....จริงๆ ทำยังไงดีหล่ะ เฮ้อ!!!!!บางทีก็เหมือนกับเกลียดเรามาก บางทีเหมือนกับยังแคร์กันอยู่!!!!!ทำตัวไม่ถูกเลยเรา!!!
:mew3: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1:
....ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจและคอมเม้นต์จากทุกๆคนนะฮะ
-
อืมมม น้ำลายไหล อยากกินยำผักกูด ผักกูดผัดน้ำมันหอย เคยไปกินที่ภูเรือ จ.เลย อร่อยมากกก
-
ดีกันเร็วๆๆนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เคลียร์กันเถอะนิก แบบนี้มันน่าสงสารเอิร์ตเกินไป
ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่มีใครอยากให้เป็นแบบนี้หรอก
-
นายนิก นายน๊ะ รัก เอิร์ต เต็มๆแล้วแหละ แต่นายยังแคร์สายตาคนอื่นจะว่าตัวเองเป็นเกย์ ช่ายมั๊ย ถ้ารักแล้วก็ แคร์ แค่ความรู้ตัวเองกะเอิร์ต ก็พอ :katai1:
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai1:
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ต่อออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ
ด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC NC
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
เริ่มรู้สึกรำคาญนิกนิดๆแล้วอ่ะ
ทำตัวยังงี้เพื่ออะไร ถ้าเอิร์ตไม่ได้ชอบจะเชียร์ให้ไปหาคนใหม่ซะ
คนที่ยอมรับเพื่อนที่เป็นตุ๊ดไม่ได้ ไม่ค่อยน่าคบหรอก :m16:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่18) : ไปค่ายอาสา-7(เกลียด!!)
......หลังจากที่รุ่นพี่ปล่อยลูกค่ายให้พักผ่อน เราก็ไปบ้านปีหนึ่งที่เรานอนอยู่ ไปอาบน้ำ แต่งตัว ออกมารอกินข้าวเย็นพร้อมกัน พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเราเดินออกมาจากบ้านก็เจอกับเหล่าแฟนคลับตัวน้อยๆมายืนรอสองสามคน....เรายิ้มให้เด็กๆ เด็กๆก็ยิ้มให้เราแล้วก็เอามือชี้ไปบนหัว เราก็ งง!! ชี้อะไรหรอ เราก็จับหัวตัวเอง ฮ่าๆ จนนึกได้ว่า เด็กๆคงอยากให้เราใส่"มงกุฏเถาดอกไม้"ที่เด็กๆทำให้เรา เราก็เลยเข้าไปในบ้านแล้วก็กลับออกมาใหม่พร้อมกับมงกุฏเถาดอกไม้บนหัว ที่เริ่มจะเหี่ยวๆแล้วหล่ะ ฮ่าๆ แต่เราไม่ได้หยิบสร้อยเถาดอกไม้ของนายนิกออกมานะ เด็กๆพาเราเดินไปก็เจอยัยส้ม ไอ้แมค นายปิ๊ก ยืนรออยู่พร้อมกับเด็กๆชาวเขาอีกสองสามคน เด็กๆกลุ่มนี้จะมาหา มาเล่น มาช่วยเราทำงานประจำเลย มีสามคนที่พอจะพูดไทยได้บ้าง เพราะโตแล้ว แล้วก็เข้าไปเรียนในตัวเมือง พอปิดเทอมก็กลับขึ้นมาอยู่บนดอยกับครอบครัว....!!!
"โห!!!!แม่งเท่ห์หว่ะ มีมงกุฏดอกไม้ด้วย" ไอ้แมคพูดทันทีที่หันมาเห็นเรา
"อือ!! เด็กๆทำให้อ่ะ" เราบอกไอ้แมค
"เดี๋ยวปิ๊กพาไปซื้อขนม แต่ตอนนี้รอเอ็มกับนิกก่อนยังอาบน้ำกันอยู่เลย" นายปิ๊กพูด
....ซักพักสองคนนั้นก็เดินมา เด็กๆผู้ชายวิ่งเข้าไปหานายนิก นายนิกอุ้มเจ้าตัวน้อยขึ้นมาขี่คอ หัวเราะชอบใจกันใหญ่ เด็กๆผู้หญิงถามว่าสร้อยของนายนิกหายไปไหน นายนิกบอกว่า เอาเก็บไว้ในบ้านกลัวมันพัง.....แล้วพวกเราก็เดินตามเด็กๆไป ก็เจอร้านค้าประจำหมู่บ้าน ซึ่งก็มีลูกค่ายคนอื่นๆมาซื้อขนมด้วย เราเข้าไปเลือกขนมกัน เด็กๆรออยู่ข้างนอก เราก็เลยซื้อขนมมาฝากเด็กๆด้วย งานนี้ก็กระโดดโลดเต้นกันใหญ่โดยเฉพาะบรรดาเจ้าตัวเล็กๆ ต่างก็ดีใจที่ได้กินขนมอร่อยๆ เด็กๆที่พูดไทยได้บอกกับเราว่า ปกติพวกเค้าจะไม่ค่อยได้กินขนมแบบนี้บ่อยๆ เพราะไม่มีตังค์ ต้องรอช่วงเก็บเกี่ยวผลผลิตถึงจะมีตังค์มากินขนม น้ำอัดลมอะไรพวกนี้ เราก็เลยหายสงสัยว่าทำไมพวกเด็กๆดูดีใจกันจริงๆ
"เออ!! เมื้อกี้กูแว๊บไปดูโรงครัวมา เห็นเค้าทำแกงส้มกัน แถมมีไข่เจียวด้วยนะมึง กินข้าวเย็นนี้อร่อยแน่ๆ" ไอ่แมคพูด
"นี่!!!!ส้มซื้อแคบหมูมาด้วย ถุงละสามบาทเอง" ยัยส้มชูถุงแคบหมูที่ซื้อมา เหมามาหมดพวงเลย ฮ่าๆ
"แบ่งกูบ้างนะส้ม" ไอ้แมคพูด
"ห้าบาท เงินมา ของไป" ยัยส้มบอกไอ้แมค
"โห!!!กับเพื่อนแม่งยังงกอีกหว่ะ เออๆกูไม่กินก็ได้" ไอ้แมคพูด...แล้วพวกเราก็หัวเราะ ขำๆกันไป
.....เราคุยกันอยู่ซักพักก็เดินมาที่ศาลาเตรียมตัวกินข้าวกัน เรานั่งตรงที่เดิมแต่นายนิกไม่มานั่งข้างๆเราเหมือนเดิม นายปิ๊ก นายเอ็ม ไอ้แมคก็หายไปด้วย ยัยส้มมาบอกว่าพวกนั้นโดนไปนั่งวงรุ่นพี่ สงสัยคืนนี้มีกินเหล้ายาวแน่ๆ/////กับข้าวเย็นวันนี้อร่อยมากๆ เป็นแกงส้มยอดผักกูดกับไข่เจียวใส่ผักกูด อร่อยดีๆ กินกับแคบหมูที่ยัยส้มซื้อมา เข้ากั๊นเข้ากัน อิอิ////พอกินข้าวเสร็จเรียบร้อย เรากับยัยส้มก็เดินไปตรงที่เขียนสมุดกระจก มีหลายๆคนเริ่มมาเขียนให้บ้างแล้ว เราเห็นของนายนิก แต่ก็ไม่กล้าเอามาเปิดดู ไม่กล้าเอามาเขียน ตอนนี้เหลือแต่เรากับยัยส้มแค่สองคน เพราะพวกที่เหลือโดนไปนั่งกินเหล้ากับรุ่นพี่!!
"เออ!! เอิร์ต แล้วเรื่องมึงกับไอ่นิกจะเอาไงเนี่ย" ยัยส้มถามเรา
"ไม่รู้ดิ" เราส่ายหัว
"ไม่รู้ได้ไง ถ้ามึงยังไม่พูดไม่เคลียร์กัน มันจะรู้เรื่องมั๊ยหล่ะ"
"กูพูดแล้ว ชวนคุยก็แล้ว แต่นิกก็เงียบ กูไม่รู้จะทำยังไงแล้วอ่ะส้ม"
"กูช่วยพูดให้เอง ถามมันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยว่าจะเอายังไง ทำไมถึงเกลียดเพื่อนกูนักหนา" ยัยส้มพูดเสียงหนักแน่น
"ก็ไม่ได้เกลียดหรอกมั้งส้ม วันนี้ก็ยังมาพูดกับกูอยู่เลย" เราบอกยัยส้ม
"อ่าวหรอ แต่ดูยังไงมันก็ไม่เหมือนเดิมนะ กูดูออก ถ้าไม่เคลียร์กันตั้งแต่อยู่ที่นี่ ลงค่ายไปจะลำบากนะ"
"อือๆ อีกซักพักค่อยเคลียร์ก็ได้ พูดอะไรไปตอนนี้ นายนิกก็ไม่ฟังอยู่ดี กูก็อึดอัดไม่ใช่ไม่อึดอัดนะส้ม"
"อือ!! ไปหาพวกนั้นที่วงเหล้าดีกว่า ป่ะๆ" ยัยส้มพูดแล้วก็จูงมือจะพาเราไปวงเหล้า
"เฮ้ย!! ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากกินเหล้า กลับไปนอนกันเหอะส้ม" เราบอกยัยส้ม
....แต่ยัยส้มก็ลากเราไปจนได้พอไปถึงก็เห็นพวกนั้นเริ่มกรึ่มๆกันแล้ว นายนิกนี่คงเมาแล้วแน่ๆเพราะหน้าแดงเลย นายเอ็มก็กำลังเล่นกีตาร์อยู่ เรากับยัยส้มเข้าไปนั่งข้างๆไอ้แมคกับนายปิ๊ก นายปิ๊กไม่เมาเพราะไม่ได้กิน แต่ก็บอกว่าโดนรุ่นพี่ถามเยอะแยะเรื่องเกี่ยวกับหมู่บ้านนี้ ไอ้แมคเองก็เริ่มเมานิดๆแล้วหล่ะคอยนั่งชงเหล้าให้พี่ๆเค้าเรานั่งได้ซักพักนึง รุ่นพี่ก็บอกให้พากันกลับไปนอน พวกเราก็เลยออกมาจากตรงนั้น นายนิก นายเอ็มยังเดินกันไหวอยู่ แล้วพวกเราก็ไปนั่งคุยกันตรงเต้นท์นายปิ๊กที่เดิม เพราะวันนี้ฝนไม่ตก ฟ้าเปิดดาวเต็มฟ้าเลยสวยงามมาก ยัยส้มทำหน้าที่ไกล่เกลี่ยทันที แต่!!ถามอะไรไปนายนิกก็เงียบ ไม่มีคำตอบจากปากนายนิกเลย เราก็อึดอัดเหมือนกัน ถ้าเรายังอยู่ตรงนั้นนายนิกคงไม่พูดอะไรแน่ๆ
"เราไปนอนก่อนนะ" เราพูดแล้วก็ลุกเดินไปจากตรงนั้น แต่เราก็ไม่ได้กลับบ้านไปนอนหรอก เราไปนั่งเล่นอยู่ตรงศาลาใกล้ๆเต๊นท์นายนิกกับเต๊นท์ไอ้แมคนั่นแหล่ะ รอกลับพร้อมยัยส้ม
////หลังจากนี้เป็นสิ่งที่พวกนั้นมาเล่าให้เราฟังที่หลังว่า....!!!!/////
....พอเราเดินออกไป นายเอ็มก็ถามนายนิกว่า
"นิก มึงบอกพวกกรูได้มั๊ยว่าทำไมมึงถึงไม่เหมือนเดิมกับเอิร์ต กูบอกตรงๆพวกกูไม่อยากเห็นเพื่อนเป็นแบบนี้"
"เออใช่ ไหนมึงบอกกรูดิ๊ว่าทำไมมึงถึงเกลียดเอิร์ต มึงพูดมาดิ๊ไอ่นิก" ไอ้แมคพูด
.....ตอนแรกนายนิกเงียบ แต่ก็ยอมพูด นายนิกเล่าว่า ตอนที่เรียนมัธยม นายนิกกับเพื่อนๆเข้ามาเรียนกวดวิชาที่กรุงเทพฯ แล้วก็ไปเจอกับรุ่นพี่กลุ่มนึงก็คุยกันสนิทกัน ไปไหนมาไหนด้วยกัน จนวันนึงรุ่นพี่กลุ่มเนี้ยชวนนายนิกกับเพื่อนๆไปกินเลี้ยงวันเกิดที่บ้าน นายนิกกับเพื่อนๆก็ไป ก็กินกันจนเมาอ่ะนะ มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีคนมาจับนายนิกจะแก้พา พอนายนิกลืมตาขึ้นมาก็เห็นรุ่นพี่คนนึงในกลุ่มนั้นกำลังจะทำไม่ดีกับนายนิก เพื่อนคนอื่นๆก็กำลังโดนเพื่อนๆพี่คนนี้ทำไม่ดีเหมือนกัน นายนิกก็เลยโวยวาย จนเพื่อนๆตื่น นายนิกบอกว่าต่อยพี่คนนั้นไปทีนึงแล้วก็วิ่งออกมาจากบ้านนั้นเลย แล้วเพื่อนคนอื่นๆก็วิ่งตามๆกันออกมา////ตั้งแต่นั้นมานายนิกก็เลยฝังใจกับคนพวกนี้แล้วก็ไม่ชอบ เกลียดเลยด้วยซ้ำ
"แล้วพวกมึงก็ไม่ต้องถามกูนะ ว่าทำไมกูถึงรู้สึกไม่ดีกับเอิร์ต" นายนิกพูด
"เฮ้ย!!! แต่ว่าเอิร์ตมันก็ไม่ใช่คนไม่ดีแบบนั้นนะ" ยัยส้มพูด
"เออ!! เพื่อนกุมันไม่ดีตรงไหน พอมึงรู้ว่ามันเป็นแบบนี้ มึงก็เลยพาลเกลียดมันซ๊ะงั้นอ่ะนะไอ้นิก" ไอ้แมคพูด
"เออ ใครเป็นแบบนี้กูก็เกลียดหมดแหล่ะ กูขอโทษ ถ้าพวกมึงไม่อยากคบกูต่อก็ไม่เป็นไรนะ" นายนิกพูด
"เฮ้ย!!มันไม่ใช่แบบนั้นไอ่นิก พวกกูแค่อยากให้มึงกับเอิร์ตกลับมาเป็นเหมือนเดิม เอิร์ตมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย แค่มันเป็นแบบนั้น"
"เหมือนเดิมหรอ ฮึ!! ไม่มีทาง กูเกลียด เข้าใจมั๊ยกูเกลียดมัน" นายนิกพูดแล้วก็เดินออกมาจากตรงนั้น เราเองก็กำลังเดินเข้าไปตามยัยส้ม เลยได้ยินสิ่งที่นายนิกพูดทั้งหมดพอดีเลย////ประโยคกูเกลียดมัน ทำให้ความรู้สึกเรามันจุกอกไปหมด น้ำตามันเอ่อพร้อมจะไหลได้ตลอดเวลา
นี่นายนิกเกลียดเราจริงๆ คงเป็นเหมือนเดิมยากแล้วหล่ะ แต่อีกใจนึงก็แอบคิดว่าที่นายนิกพูดไปก็เพราะความ...เมา!!!!
"เดี๋ยวก่อนไอ่นิกอย่าเพิ่งไป!! ไหนมึงบอกกูมาดิ๊ว่าที่ผ่านมาตั้งแต่วันแรกที่มึงกับเอิร์ตอยู่หอด้วยกัน เพื่อนกูมันทำอะไรที่ไม่ดีกับมึงบ้าง บอกกรูมาดิ๊ไอ่นิก" ไอ้แมคพูดถามนายนิก
.....นายนิกยืนนิ่ง ประกอบกับที่หันมาเห็นเราที่เดินเข้ามาตามยัยส้มพอดี เราก็ได้ยินสิ่งที่ไอ้แมคถามนายนิกด้วย
"........!!!!" นายนิกไม่พูด ไม่ตอบ
"เพื่อนกูมันเคยปล้ำมึงมั๊ย"
".....!!!!!" นายนิกเงียบอีก
"เพื่อนกูมันทำให้คนอื่นล้อมึงหรอว่าอยู่กับตุ๊ด"
".....!!!!" นายนิกยังคงเงียบต่อไป
"เพื่อนกูมันทำให้มึงอายขนาดนั้นเลยหรอ ไอ่นิกไอ่เลว!!" ไอ้แมคว่านายนิก
"เออ!! กูมันเลว!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินออกไป
"นิก".....เราเรียกนายนิกแล้วก็คว้าข้อมือนายนิกเอาไว้
"ไม่ต้องมายุ่งกับกู กูเกลียดมึง" นายนิกพูดกับเราแล้วก็สะบัดมือออกไป
"เฮ้ย!!กูว่ามันชักจะไปกันใหญ่แล้วหว่ะ ส้มมึงพาเอิร์ตไปนอนเหอะ" ไอ้แมคพูด
"เดี๋ยวเราเดินไปส่งเอง" นายปิ๊กพูด
"อือ!! เดี๋ยวกูกับไอ่เอ็มตามไปดูไอ่นิกก่อน พามันกลับมานอน เอิร์ตมึงก็ไม่ต้องสนใจคำพูดมันหรอก นิกมันเมามึงกลับไปนอนเหอะไม่ต้องคิดมาก เพื่อนอ่ะกูไม่ยอมให้เป็นแบบนี้หรอกมึงกับไอ้นิกต้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม"
"อือ!!!! แต่กูเป็นห่วงนิกงัย กูเป็นคนชวนมาค่าย แต่มาเกิดเรื่องแบบนี้ กูก็รู้สึกไม่ดีหว่ะ" เราพูด
"มึงจะคิดมากทำไม สิ่งที่มึงต้องคิดคือเมื่อกลับไปจากค่ายแล้วมึงจะทำยังไง ถ้าไอ่นิกมันยังเป็นแบบนี้อยู่มึงอยู่ด้วยกันไม่ได้แน่ๆ" ยัยส้มพูดกับเรา
"อือ!!นั่นน่ะสิ"
.....เฮ้อ!!!!! นับตั้งแต่เกิดเรื่อง เรากับนายนิกก็ยังมีมาพูดมาคุยกันบ้าง แต่พอมามีเรื่องวันนี้ นั่นหมายความว่า พรุ่งนี้เราคงไม่มีนายนิกอีกแล้วใช่มั๊ย นายนิกคงไม่พูดกับเราอีกต่อไป แล้วเราจะทำยังไง ในวันที่ไม่มีนายนิก คงอึดอัดมาก เห็นหน้ากันแต่ไม่คุยกัน....ทำไมช่วงเวลาดีๆของเรากับนายนิกมันสั้นนักนะ////มันคงไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป!!!!!!
"ในวันที่ฟ้ามีเพียงแค่สีเทา ความเหงามันกินในใจ
โลกใบเดิมมันกว้างเกินไป เมื่อไม่มีเธอ
ก็ยังไม่รู้จะไปทางไหนดี ชีวิตที่มันขาดเธอ
มันหมดเรี่ยวแรงไม่มีแสงส่องใจ เหมือนตัวคนเดียว!!"
:mew2: :mew1: :mew2: :mew1: :mew2: :mew1: :mew2: :mew2: :mew1:
....ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจนะคร๊าบบบบ รักเลยๆ แฮ่ๆ
-
ถ้าจะเหมารวมแบบนี้ก็ดูเป็นคนที่ใจแคบเกินไป เลิกคบกันไปเลยดีกว่า :angry2:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่19) : ไปค่ายอาสา-8(ความเฉยชา!!)
.....เมื่อคืนนี้ไม่รู้เลยว่าเรื่องราวจบอย่างไร นายนิกไปนอนที่ไหน เพราะเราเองนายปิ๊กก็พากลับมานอนที่บ้านปีหนึ่ง....ตื่นเช้ามาออกกำลังกายปกติ เข้าประชุมสีก็เจอนายนิกนะ แต่ก็ไม่สนใจเราเหมือนเดิม ทุกคำพูดทุกการกระทำของนายนิกเมื่อคืนนี้เรายังจำได้ทั้งหมด เราเลยไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยกับนายนิก ได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆ
"เอิร์ตกับนิกเดี๋ยววันนี้ลงไปในเมืองกับพี่นะ"
"ผมหรอครับ"
"เอิร์ตหรอพี่"
//เรากับนายนิกถามรุ่นพี่ขึ้นมาทันที//
"ใช่ น้องเอิร์ตกับน้องนิกนั่นแหล่ะ เดี๋ยวต้องลงไปซื้อข้าวสารแล้วก็ของแห้งกับพี่ที่ในเมือง เราต้องรีบลงไปกันเพราะใช้เวลานาน เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วมาเจอกันตรงนี้นะ" รุ่นพี่กำชับเรากับนายนิก
"ครับ" เรากับนายนิกพูด เราหันไปมองนายนิก แต่นายนั่นก็ไม่มองเรา
....พอกินข้าวเช้าเสร็จเราก็เดินมารอพี่ตรงจุดนัดพบ ก็เจอนายนิกกับรุ่นพี่ยืนรออยู่แล้ว นายนิกใส่ชุดบอลคลุมทับด้วยเสื้อกันหนาวแขนยาวอีกทีนึง สงสัยกลัวร้อน ฮ่าๆ ยัยส้มกับนายปิ๊กก็มาด้วย นายปิ๊กต้องลงไปกับเราด้วยเพราะพูดภาษาเหนือได้ แต่ยัยส้มแค่มาส่งเฉยๆ
"เอิร์ต ไปกับนิกได้แน่นะ" ยัยส้มกระซิบถามเรา
"อือ!!ก็รุ่นพี่ให้ไปก็ต้องไปอ่ะ"เราพูดกับยัยส้ม
"ไม่ใช่ไปทะเลาะกันกลางทางนะเว๊ย" ยัยส้มพูด
"ไม่หรอกน่า!!ไม่ต้องห่วงนะ ปิ๊กก็ไป" เราพูด
"ปิ๊ก ฝากดูสองคนนี้ด้วยนะ เดี๋ยวไปทะเลาะกันตลาดแตกอีก" ยัยส้มพูด
"ฮ่าๆ ครับๆ" นายปิ๊กพูดแล้วก็หัวเราะ
.....แล้วซักพักรถที่จะพาเราไปข้างล่างก็มารับพวกเรา เป็นรถกระบะตอนเดียวสีขาว แล้วจะนั่งยังไงหมดเนี่ย!! สรุปว่าพี่ที่ไปนั่งข้างหน้า เรา นานนิก นายปิ๊กนั่งข้างหลัง ทางลงเขาสนุกมากๆๆ หวาดเสียวสุดๆ ฮ่าๆ ใช้เวลานานพอสมควรเลยหล่ะ ประมาณ3ชั่วโมงเลยนะกว่าจะลงมาจากดอยถึงพื้นล่างแล้วก็ไปถึงตลาดในเมืองอ่ะ เป็นอะไรที่นานมากๆ////ตอนอยู่บนรถนายนิกก็ไม่คุยกับเรานะ คุยแต่กับนายปิ๊ก เราก็เลยนั่งไปเงียบๆ นายปิ๊กก็ชวนเราคุย...พอมาถึงตลาด คนขับรถก็บอกว่าเดี๋ยวไปทำธุระที่บ้านญาติแถวๆนี้ซักหน่อย ถ้าซื้อของเสร็จแล้วก็มารอตรงนี้นะเดี๋ยวมารับ...แล้วนายปิ๊กก็พาเรากับรุ่นพี่ไปซื้อของในตลาด
"เอิร์ต นี่ข้าวจี่ เคยกินป๊ะ" นายปิ๊กหันมาถามเรา
"ไม่เคยอ่ะ อร่อยหรอ" เราพูด
"แล้วนิกอ่ะเคยกินป่าว" นายปิ๊กหันไปถามนายนิก
....นายนิกมองข้าวจี่ที่กำลังปิ้งอยู่แล้วก็ส่ายหน้า
"โอเคๆไม่เคยกินทั้งคู่ งั้นเดี๋ยวปิ๊กซื้อให้ชิมนะ" นายปิ๊กพูดแล้วก็ซื้อข้าวจี่มาสามอัน ส่งให้เรากับนายนิก เราก็หยิบมาชิมๆ มันหอมๆ เค็มๆ เหมือนก้อนข้าวเหนียมชุบไข่แล้วเอาไปปิ้งอ่ะ กลิ่นคาวๆนิดๆ เรากินแล้วไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ส่วนนายนิกกินได้หมดด้วย เราก็พยายามกินจนหมดนั่นแหล่ะ
"เป็นงัย อร่อยมั๊ย" นายปิ๊กหันมาถามเรากับนายนิก
"อือ!!อร่อยดี แต่เราชอบกินบ้าบิ่นมากกว่า อยากกินอีก" นายนิกพูด
"ขนมบ้าบิ่นหรอ เดี๋ยวเจอร้านจะพาไปซื้อนะ" นายปิ๊กพูด
.....แล้วเราก็ไปช่วยกันซื้อของจนได้ครบตามที่ต้องการ....ก็พากันออกมารอรถคันเดิมที่จะมารับเรากลับไปตรงจุดนัดพบ จนบ่ายสองแล้วรถก็ยังไม่มา นายปิ๊กบอกว่าเราจำเป็นต้องกลับขึ้นไปก่อนนะ เพราะถ้ารอจนเย็นจะขึ้นค่ายลำบาก ฝนก็ทำท่าจะตก ถ้าขึ้นไปตอนฟ้ามืดแล้วจะลำบาก////เบอร์ติดต่อพี่คนขับรถก็ไม่มี รุ่นพี่ปรึกษากันแล้วก็ตกลงว่าต้องพาข้าวของขึ้นไปค่ายก่อน นายปิ๊กหายไปซักพักนึงแล้วก็กลับมาพร้อมกับรถกระบะคันนึง นายปิ๊กบอกให้พวกเราขนของขึ้นรถแล้วจะได้ขึ้นค่ายไปกับรถคันนี้ก่อน แต่ว่ารถคันเดียวนั่งกันไปไม่หมด...!!!!
"เอิร์ตกับนิกรอรถอยู่ที่นี่นะ รอขึ้นไปทีหลังเดี๋ยวพี่กับน้องปิ๊กจะขึ้นไปก่อน" รุ่นพี่พูดกับเรากับนายนิก
"เอางั้นหรอครับ" เราพูดกับรุ่นพี่
"ได้ครับพี่ ขึ้นไปกันก่อนเลยเดี๋ยวจะไม่ทันครับ ฝนเหมือนจะตก ไปก่อนเลยปิ๊กไม่ต้องห่วงหรอก" นายนิกพูดขึ้นมา เราก็เลยเงียบไป คือว่าถ้ารุ่นพี่กับนายปิ๊กขึ้นค่ายไปแล้ว เหลือเรากับนายนิกสองคน แล้วเราจะทำตัวยังไงอ่ะ ไม่พูดกันแต่ต้องมาอยู่ด้วยกันเนี่ยนะ เฮ้อ!!!!
.....แล้วพี่ๆกับนายปิ๊กก็ขึ้นค่ายกันไปก่อน เหลือเรากับนายปิ๊กสองคน ก็นั่งคอยกันไป ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่รถคันนั้นจะมารับเราสองคนขึ้นค่าย บรรยากาศตอนนี้ก็เกือบๆสี่โมงเย็น ฟ้าก็ครึ้มๆเหมือนฝนจะตก นายนิกหายไปไหนไม่รู้!!!! ซักพักนึงก็กลับมาพร้อมกับห่อขนมบ้าบิ่น สงสัยนายนี่จะชอบกินจริงๆนะ นายนิกมานั่งข้างๆเราแล้วก็ยื่นขนมมาให้ชิ้นนึง แต่ก็ไม่พูดอะไรนะ เราก็รับมากิน นายนิกวางขนมไว้แล้วก็เดินไปซื้อน้ำมาแบ่งกันกิน ลมเริ่มพัดแรง ฝนคงจะตกแน่ๆ แล้วก็มีเสียงเรียกเรา....!!!!!
"น้องๆ โทษทีๆ ไปไหนกันหมดแล้วเนี่ย" พี่คนขับรถถามเรา
"ขึ้นค่ายไปแล้วครับเหลืออยู่สองคนเนี่ย" เราบอกกับพี่เค้า
"อ่าว!!ป่ะๆ งั้นเรารีบไปกันเลยขึ้นรถๆนั่งหน้าได้สองคนนั่นแหล่ะ เดี๋ยวฝนตกมาจะแย่เอา"
....เฮ้อ!!! มาช้าแล้วยังมาเร่งเราอีกนะ นายนิกดันตัวเราให้ขึ้นรถไปก่อน////พอเราขึ้นรถพร้อมพี่เค้าก็มุ่งหน้าขึ้นดอยทันที แต่มาได้กลางทางฝนเกิดลงเม็ดมาซ๊ะงั้นอ่ะ เราคิดในใจว่าอย่าเพิ่งตกได้มั๊ย!! ขึ้นไปถึงค่ายก่อนค่อยตกนะ แต่ฝนก็ไม่เชื่อเรา ซักพักก็ตกลงมาอย่างหนักเลย พี่คนขับก็ประคองรถไปเรื่อยๆจนมาถึงทางที่จะต้องขึ้นเขา พี่เค้าเร่งเครื่อง น่ากลัวมากๆ อีกข้างหนึ่งของถนนเป็นไหล่เขาที่เป็นเหวลึก น่ากลัวจริงๆ ถนนลื่นๆแบบนี้ ถ้ารถเกิดเสียหลักไป เราไม่รอดแน่ๆ ฝนก็ตก ฟ้าก็ร้อง ฟ้าแลบด้วย เรานะกลัวสุดๆอ่ะ เราเผลอเอามือไปจับมือนายนิก แต่ว่านายนิกก็เอามือออกหนีเราไป ตลอดทางเราสองคนไม่พูดกันเลย ฟ้าก็เริ่มมืดลงเรื่อยๆ.....!!!!ฝนก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดตก!!!!
"เดี๋ยวถึงจุดพักรถข้างหน้าจะมีศาลาอยู่ เราต้องจอดรถนอนกันที่นี่แล้วหล่ะคืนนี้ รอฝนหยุดค่อยไปกันต่อ เพราะถ้าไปตอนนี้มันอันตรายมาก"
พี่คนขับรถหันมาพูดกับเรา////เราก็เลยหันไปมองหน้านายนิก ประมาณว่าเอายังไงกันดีอ่ะ
"ก็ได้ครับพี่ ไปต่ออันตรายป่าวๆ" นายนิกพูดตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆนิ่งๆ
....แล้วรถก็ฝ่าสายฝน เสียงฟ้าร้อง ฝ่าความมืดมาจนถึงจุดพักรถ ตรงนั้นมีศาลาที่สร้างอยู่ริมทางเป็นศาลามุงจาก ฝาผนังเปิดโล่ง พื้นศาลาเป็นไม้ไผ่ที่ชาวบ้านสร้างขึ้นมาแบบง่ายๆ
"เดี๋ยวน้องสองคนไปนอนที่ศาลานะ ส่วนพี่จะนอนบนรถนี่แหล่ะ เอานี่เทียนกับไฟแช๊ค พรุ่งนี้เช้าเดี๋ยวพี่จะปลุกนะ" พี่คนขับรถพูดแล้วก็ขับมาจอดตรงริมศาลาให้เราสองคนลงไป แล้วพี่เค้าก็ขับรถไปจอดไกลออกไปจากศาลาพอประมาณ
////เรากับนายนิกลงจากรถแล้วก็ไปที่ศาลา เปียกฝนนิดหน่อย แต่ว่าเราต้องนอนที่นี่หรอเนี่ย ท่ามกลางบรรยากาศแบบว่ามืดสนิท ฝนตกหนัก เสียงฟ้าร้องฟ้าแลบ ใครจะไปนอนได้ หนาวก็หนาว....แต่ดีนะที่บนศาลาฝนสาดเข้ามาไม่ถึง ไม่งั้นอยู่กันไม่ได้แน่ๆ นายนิกจุดเทียนที่พี่เค้าให้มาแล้วก็เอาไปตั้งไว้ริมศาลา แสงเทียนพอทำให้หายกลัวได้บ้าง เรานั่งกันคนละฟากแบบเงียบๆ จะชวนคุยดีหรือป่าวน๊า....คิดไปคิดมาก็เลยตัดสินใจ....!!!!
"นิก หนาวมั๊ย" เราถามนายนิก
".......!!!!" (นายนิกไม่ตอบ)
"ดีนะที่ยังมีเทียนมาให้จุด ไม่งั้นมืดตายเลยเนอะ" เราพูดกับนายนิก
"......!!!!!" (ก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม!!)
"เดี๋ยวฝนหยุดก็ได้กลับแล้วเนอะ" เรากลั้นใจพูดไปอีก
แต่นายนิกก็..."เงียบ!!!!"....ทีนี้น้ำตาเราเริ่มเอ่อแล้วหล่ะ กลัวก็กลัวกับบรรยากาศรอบข้าง แถมยังมาเจอนายนิกไม่คุยด้วยอีก ไม่รู้จะทำยังไง ร้องไห้ดีกว่า เราหันไปมองนายนิก นายนั่นก็ได้แต่นั่งหลังพิงเสา แล้วก็มองไปที่เทียน ไม่พูดไม่จา
....นี่เราพาเค้ามาลำบากหรือป่าวเนี่ย(เราคิดในใจ)....แล้วก็ล้มตัวลงนอนหันหลังให้นายนิก แต่สายตาดันมองไปเห็นแว๊บนึงช่วงที่ฟ้าแลบ เราเห็นเป็นร่างคนยืนอยู่กลางสายฝน หรือไม่ก็กำลังเดินเข้ามาหาเราที่ศาลา แค่นั้นแหล่ะเราร้องเสียงดังเพราะความตกใจ แล้วก็ลุกขึ้นนั่งขยับตัวไปใกล้ๆนายนิกเลยหล่ะ ////ไม่รู้ว่านายนิกจะเห็นเหมือนกันมั๊ย แต่นายนั่นก็เหมือนจะรู้!!!!แต่ก็เงียบ!!!! เรากลัวมากๆ ขยับไปจนติดนายนิก หันไปมองนายนิก นายนั่นก็นั่งนิ่ง ไม่มอง ไม่ถามเลยว่าเราเป็นอะไร เราก็เลยล้มตัวลงนอนใกล้ๆนายนิกนั่นแหล่ะ ไม่สนใจแล้วจะเกลียดจะโกรธยังไงก็ตอนนั้นเรากลัวนี่นา!!!!แล้วเทียนก็ดับลงเพราะมันเป็นแค่เทียนเล่มเล็กๆเองอ่ะนะ ทุกสิ่งอยู่ในความมืดสนิทอีกครั้ง มีแต่แสงฟ้าแลบกับเสียงฝนตกที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย ป่านนี้เพื่อนๆบนค่ายคงเป็นห่วงเรากับนายนิกแย่แล้วหล่ะ
....เรารู้สึกว่านายนิกไม่ได้นอนนะ แต่ยังคงนั่งพิงเสาอยู่อย่างนั้นแหล่ะ แล้วนายนิกก็ประคองหัวเราขึ้นไปหนุนตัก แล้วก็ถอดเสื้อคลุมแขนยาวของตัวเองออกมาห่มให้เรา.....นายนิกลูบผมเราด้วย!!!!แต่ก็ไม่พูดอะไร เราเองก็นอนอยู่อย่างนั้น เพราะบรรยากาศแบบนี้นายนิกคงสงสารเรามั้ง ก็เลยทำแบบนี้!!!!
.....มารู้สึกตัวอีกทีตอนทีตอนที่พี่คนขับรถมาเรียกเรา เราตื่นแต่นายนิกตื่นไปก่อนแล้ว ไม่รู้ว่าไปไหน ฟ้าก็เริ่มสาง ฝนหยุดตกแล้ว น่าจะประมาณเกือบๆหกโมงเช้า อากาศหนาวมากๆ มีหมอกลงด้วยหล่ะ เสื้อคลุมแขนยาวของนายนิกก็ยังอยู่ที่เราอยู่เลย แล้วตัวนายนิกหายไปไหน สงสัยไปเดินเล่นหรือไม่ก็ไปฉี่แถวๆนี่แหล่ะมั้ง ซักพักนายนิกก็เดินกลับมา พี่เค้าก็ให้เราขึ้นรถเพื่อที่จะกลับค่ายกัน เรายื่นเสื้อคืนนายนิก
"ขอบคุณนะนิก" เราพูดกับนายนิก
"........!!!!" นายนิกรับเสื้อกลับคืนไปใส่เหมือนเดิม แต่ก็เงียบ!!ไม่พูดกับเรา ตลอดทางจนถึงค่ายเลยหล่ะ
มาถึงค่าย!!.....พอรถจอดสนิทก็มีเพื่อนๆ พี่ๆ มารอรับเราสองคนเยอะเลย มาเกือบทั้งค่ายเลยมั้ง ฮ่าๆ
"เอิร์ต นิกเป็นไงบ้างว๊ะ พวกกูเป็นห่วงแทบแย่" ไอ้แมคเดินเข้ามาหาเราแล้วก็พูด
"ไม่เป็นไรกูอ่ะสบายๆ" นายนิกหันไปพูดกับไอ้แมค
"เป็นยังไงบ้าง น้องเอิร์ตน้องนิก พี่ขอโทษนะที่ทิ้งเราสองคนไว้"
"ไม่เป็นไรครับพี่" นายนิกพูด
"เอิร์ต เมื่อคืนนอนที่ไหนอ่ะ" นายเอ็มหันมาถามเรา
"นอนตรงศาลาริมทางอ่ะ ที่เราก็เดินผ่านตอนขึ้นค่ายอ่ะ" เราตอบนายเอ็ม
"อ๋อๆ ปลอดภัยกลับมาก็ดีแล้ว แล้วพูดกับนิกบ้างยังเนี่ย" นายเอ็มถามเรา
"ก็พูด แต่นิกก็ยังไม่พูดด้วยเหมือนเดิมแหล่ะ จนเราไม่รู้จะพูดยังไงแล้วอ่ะเอ็ม"
"อือ!!เดี๋ยวก็ดีเองหล่ะ อย่าคิดมากป่ะไปอาบน้ำ ล้างหน้าแปรงฟัน เดี๋ยวจะได้มากินข้าวกัน" นายเอ็มพูดกับเรา
"เอิร์ต นิกเป็นไงบ้างว๊ะเนี่ย เมื่อคืนไปนอนไหนกันมา" ยัยส้มวิ่งมาถามเรากับนายนิก
"กูว่าให้แม่งสองคนไปอาบน้ำ ล้างหน้าก่อนเถอะ เดี๋ยวตอนไปกินข้าวค่อยให้แม่งเล่าให้ฟัง" ไอ้แมคพูด
"เออๆก็ได้" ยัยส้มพูด
"เอิร์ตป่ะๆ" ไอ้แบงค์เพื่อนที่นอนบ้านปีหนึ่งด้วยกันมารับเราไปอาบน้ำล้างหน้า
.......ส่วนนายนิกก็เดินไปกับพวกนายเอ็ม ไอ้แมค////แล้วเราก็มาเจอกันอีกทีตอนที่กินข้าวเช้า มีแต่คนเข้ามาถามเรากับนายนิกว่าเมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง เราก็พูดก็ตอบไปสนุกเลยหล่ะ เล่าให้พวกยัยส้ม ไอ้แมคฟัง ทุกคนก็บอกว่า เหมือนพระเอกนางเองหลงป่าเลยเนอะ/////โหยยย!!! พระเอก นางเอกอะไร เป็นใบ้เกือบทั้งเรื่อง ฮ่าๆ ไม่พูดกันเลย พอกินข้าวเสร็จ รุ่นพี่บอกว่าวันนี้เรากับนายนิกไม่ต้องทำงานให้พักผ่อนกัน เพราะเมื่อคืนไปลำบากมา ให้พักผ่อนหนึ่งวัน แต่นายนิกก็ไม่หยุด
ไปช่วยไอ้แมคทำส้วมเหมือนเดิม ส่วนเรา ก็ไปช่วยงานครัว(อีกแล้ว) ฮ่าๆ
......พอพักกลางวัน หลังจากกินข้าวเที่ยงเสร็จ พวกเราก็ไปที่แขวนสมุดกระจกกัน โหยย!!!!เรตติ้งดีมาก กำลังใจมาเพียบ ฮ่าๆ ของนายนิกก็น่าจะเยอะนะ เห็นอ่านแล้วยืนยิ้มอยู่คนเดียว^^
"เออ!!เอิร์ต ถ้าฝนมันไม่ตกแล้วอ่ะ มึงออกมานอนเต๊นท์กับพวกกูนะ" ไอ้แมคพูด
"อือ!!ทำไมอ่ะ"
"ไม่รู้ดิ!! พอไม่มีมึงแล้วมันเหมือนขาดๆอะไรไปหว่ะ ว่าป๊ะไอ้เอ็ม" ไอ้แมคพูดแล้วก็หันไปพูดกับนายเอ็ม
"อือๆ" นายเอ็มพูด
"แล้วไอ่นิกแมร่งก็มาเป็นแบบนี้อีก กรูก็ไม่รู้จะทำไงหว่ะ ไม่อยากเห็นเพื่อนเป็นแบบนี้กันเลย มึงสองคนกลับมาเหมือนเดิมเร็วๆดิว๊ะ".... ไอ้แมคพูดแล้วก็เอามามือจับไหล่เรากับไหล่นายนิก นายนิกหันมามองหน้าไอ้แมคด้วยสีหน้าเรียบเฉย แล้วก็หันไปอ่านสมุดกระจกของตัวเองต่อ
"ห่า!!!!นิก มึงจะเงียบไปถึงไหนเนี่ย"ไอ้แมคถามนายนิก
"กูไม่มีอะไรจะพูด" นายนิกพูด
"ก็ที่กูถาม มึงก็ตอบมาดิ" ไอ้แมคพูดกับนายนิก
"กูไม่รู้" นายนิกพูด
"มึงก็นะ เออ!!ซักวันมึงจะรู้สึก บางทีความเงียบแม่งก็ไม่ได้ช่วยให้เหี้ยไรมันดีขึ้นหรอกนะ" ไอ้แมคพูดอารมณ์โมโหใส่นายนิกแล้วก็เดินออกไป!!!!
"อ่าวเฮ้ย!! ไอ่แมค!!!!" นายนิกพูดแล้วก็วางสมุดกระจกไว้ที่เดิม แล้วก็วิ่งตามไอ้แมคไป.....!!!!!
.....คือสรุปว่า ที่ตรงนี้ เมื่อกี้.....เราคือ"อากาศ" ใช่มั๊ย มันเบาบาง โปร่งใส ซ๊ะจนนายนิกมองไม่เห็นว่ามีเรายืนอยู่ตรงนั้นด้วยT_Y!!!!!
"ความเฉยชา คือการบอกลาโดยไม่ต้องออกเสียงใด
สิ่งที่เธอทำลงไป ทำไมช่างดูเลือดเย็น
เธอไม่ต้องเอ่ยคำใด เพราะหัวใจพูดแทนอย่างชัดเจน
ไปจากฉัน ทนอยู่ไปเพื่ออะไร ถึงฉันจะเป็นหรือตาย
ก็ไม่อยากเป็นคนถูกทิ้งด้วยสายตา....!!!!"
:mew3: :mew4: :mew3: :mew4: :mew3: :mew4: :mew3: :mew4:
....ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจนะคร๊าบ รักเลยๆ
-
:m15: สงสารเอิร์ตจริงๆ นิกทำเกินไปแล้ว เอิร์ตไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย
เลิกเป็นเพื่อนกันเลยดีกว่า
ถ้ามีเพื่อนแบบนี้ขอไม่มีดีกว่า เกลียดจริงๆเลย
-
สงสารเอิร์ตอย่างต่อเนื่องจริงๆ
-
ลูกเอิร์ต ลองใจแข็ง ทำเป็นไม่สนใจ นายนิก บ้างซิ ดูซิว่า นายนิก จะทำอย่างไร :ruready
-
แลดูเอิร์ตไม่ได้รักนิกมากขนาดคนรัก แค่ชอบมากกว่าเพื่อนนิดนึงเฉยๆ
กลับมาย้ายหอหนีมันไปเลย มันจะได้รู้ตัว และช้ำใจ ฮ่าฮ่าฮ่า
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่20) : ไปค่ายอาสา-9(ต้องให้เจ็บก่อนใช่มั๊ย!!)
.....อากาศที่นายนิกมองไม่เห็น ความว่างเปล่าที่นายนิกสัมผัสไม่ได้ ความรู้สึกที่นายนิกไม่เคยสนใจ....เราอยู่ในสถานะพวกนั้นมาตลอดเกือบสองอาทิตย์ตั้งแต่วันแรกที่มาอยู่ค่ายที่นี่....เป็นค่ายอาสาปีแรกที่ไม่สนุกเอาซ๊ะเลย....เฮ้อ!!!!นี่ก็เข้าอาทิตย์ที่สามแล้ว ถึงแม้ว่าช่วงนี้ฝนจะไม่ตกลงมาแล้ว แต่เราก็ยังคงนอนที่บ้านปีหนึ่งกับเพื่อนๆเหมือนเดิม ส่วนพวกไอ้แมค นายเอ็ม นายนิก นายปิ๊กก็เห็นว่าวันนี้จะออกมานอนเต๊นท์กันแล้วหล่ะ งานในส่วนของการก่อสร้างอาคารอเนกประสงค์ก็คืบหน้าไปเกือบจะเสร็จแล้ว...วันนี้เราได้งานไปช่วยกันตัดไม้ไผ่ ก็มีนายเอ็ม นายนิก แล้วก็นายปิ๊กไปกับเราด้วย รุ่นพี่พาพวกเราเดินไปตามลำธาร น้ำใสไหลเย็นมากๆ เอามือวักน้ำขึ้นมาล้างหน้านะ เย็นสบายสดชื่นสุดๆอ่ะ กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ป่าลอยมาตามลม ได้บรรยากาศดีมากๆ
"เอิร์ต เอาถุงมือมาป่าวเนี่ย" นายเอ็มถามเรา
"เออ!!ลืมเลย ไม่ได้เอามาอ่ะ" เราค้นตามตัวเอง แล้วก็บอกนายเอ็ม ลืมไปจริงๆว่าต้องเอาถุงมือมาด้วย
"ไม่เป็นรัย เอิร์ตก็ไม่ต้องตัดไม้ คอยขนไม้ก็พอ ไม้ไผ่อ่ะคมนะ อาจจะบาดมือเอาได้" นายปิ๊กบอกเรา
"อือๆ!!!!"
"นิกแล้วมึงเอาถุงมือมาป่าว" นายเอ็มหันไปถามนายนิก
.....นายนิกไม่ตอบแต่ล้วงเอาถุงมือจากกระเป๋าเสื้อขึ้นมาให้ดู
"แม่งน้ำเย็นๆแบบนี้ ลืมเอาสปอนเซ่อร์มาแช่น้ำกินหว่ะ" นายเอ็มพูด
"กูเอามา อยู่ในกระเป๋า" นายนิกพูดแล้วก็ตบกระเป๋าที่คล้องคออยู่
"เอามากี่กระป๋องว๊ะ ขอกูมั้งนะ" นายเอ็มพูด
"ครบคนนั่นแหล่ะ" นายนิกพูด
////ครบคนนั่นแหล่ะ เราเองแอบดีใจนะว่า...นายนิกพูดว่าครบคนนั่นแหล่ะ อาจจะรวมเราอยู่ด้วย ////
.....พอเดินไปซักพัก พวกเราก็ถึงลานหินกว้างตรงที่เคยมาเก็บผลไม้ป่าวันนั้น ทางซ้ายจะเป็นป่ากอไผ่เยอะแยะไปหมด พวกพี่ๆก็แจกอุปกรณให้พวกเราก็คือมีดอีโต้ พวกผู้ชายให้ไปตัดต้นไผ่ ส่วนผู้หญิงก็คอยยกลำเลียงลำไม้ไผ่ออกมา เราไม่ได้เอาถุงมือมาก็เลยคอยช่วยลำเลียงไม้ไผ่ที่เค้าตัดแล้วออกมาวางกองไว้ตรงลำธาร ทำงานกันไป คุยกันไปสนุกสนาน เพื่อนๆผู้หญิงที่เพิ่งจะมารู้จักกันบนค่าย ดูเหมือนจะเข้ามาจีบๆเราด้วยอ่ะ^^
....พอเหนื่อยก็มานั่งพักกันตรงลำธาร นายนิกก็เอาสปอนเซ่อร์ออกจากกระเป๋าไปแช่น้ำ4กระป๋อง เห็นมั๊ย!!มีของเราจริงๆด้วย อิอิ แล้วนายนิกก็กลับมานั่งกับพวกเรา
"สงสารไอ้แมคหว่ะ แม่งไม่เคยได้ออกมาลำธารเลย" นายนิกพูด
"อือ!! เดี๋ยววันหลังจัดทริปพิเศษพามันมาดีกว่า ฮ่าๆ" นายเอ็มพูด
"ก็ดีเหมือนกัน เอาไว้วันท้ายๆอ่ะ ที่งานไม่ค่อยมีทำ เดี๋ยวเราจะพาไปที่ที่นึง รับรองสวยมาก" นายปิ๊กพูด
"มีที่ที่สวยกว่าตรงนี้อีกหรอว๊ะ" นายนิกพูด
"มีดิ!! รับรองพวกนายต้องชอบแน่ๆ" นายปิ๊กพูด
....แล้วนายนิกก็เดินไปเอากระป๋องสปอนเซ่อร์ที่แช่ไว้
"น้องนิก พี่ขอกระป๋องนึงได้ป่าว"รุ่นพี่คนนึงถามนายนิก
"อ่าได้ครับๆ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นน้ำให้รุ่นพี่คนนั้น เหลือมาสามกระป๋อง
.....นายนิก ยื่นน้ำให้นายเอ็ม ให้นายปิ๊ก เหลืออีกกระป๋องนึงนายนิกก็เปิดกินเอง ส่วนเราไม่ได้ นอยด์นิดๆ ฮ่าๆ
"อ่ะเอิร์ต แบ่งกันๆ" นายปิ๊กพูดแล้วก็ยื่นน้ำให้เรา
"ไม่เอาอ่ะ ขอบใจนะ" เราพูดแล้วก็ลุกขึ้นเดินออกมาจากตรงนั้น
"อ่าวเอิร์ต!!จะไปไหนอ่ะ" นายปิ๊กเรียกเรา
"ไปตรงต้นมะม่วงหิมพานต์อ่ะ เผื่อมีลูกตกจะได้เก็บไปคั่วกินกัน" เราหันมาตอบนายปิ๊ก แอบมองนายนิกก็ไม่สนใจเราเหมือนเดิม เฮ้อ!!!!
"เอิร์ตเราไปด้วย" นายเอ็มพูดแล้วก็ลุกวิ่งตามเรามา
.....เรากับนายเอ็มก็เดินไปจนถึงต้นมะม่วงหิมพานต์ ไม่มีลูกตกเลยแฮะ มีแต่ลูกที่ยังเขียวๆอยู่บนต้น
"นี่หรอมะม่วงหิมพานต์อ่ะ" นายเอ็มถามเรา
"ใช่!!ต้นนี้แหล่ะ ที่คราวที่แล้วเอิร์ตเก็บลูกมันไปคั่วเม็ดกินอ่ะ"
"เอิร์ต...ไอ่นิกยังไม่คุยด้วยอีกหรอ" นายเอ็มถามเรา
"อือ!! ช่างเหอะเอ็ม เอิร์ตก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้วอ่ะนะ" เราบอกนายเอ็ม
"เดี๋ยวมันก็ดีเองแหล่ะนะ ยังไงพวกเราก็ไม่ยอมให้เป็นแบบนี้อยู่หรอก" นายเอ็มพูดกับเรา
"เอิร์ตว่า อย่าทำอะไรเลยเอ็ม คนจะเกลียดอ่ะ ยังไงเค้าก็เกลียด ไม่มีทางมาดีได้เหมือนเดิมหรอก เอิร์ตไม่อยากบังคับใจใครอ่ะ"
"แล้วถ้าเป็นแบบนี้อยู่ กลับไปเอิร์ตจะอยู่กับมันได้หรอ"นายเอ็มถามเรา
"นั่นสิ!! เอิร์ตคงออกมาหาหอข้างนอกอยู่มั้ง" เราพูดกับนายเอ็ม
"เฮ้อ!! แต่ว่ามันคงไม่เลวร้ายถึงขนาดนั้นมั้ง"นายเอ็มพูดแล้วก็เอามือมาบีบไหล่เรา
"อือ!!ขอให้เป็นอย่างนั้น" เราพูด
"เออ!!คืนนี้เห็นไอ่แมคบอกว่าจะย้ายออกมานอนเต๊นท์แล้วอ่ะ เอิร์ตกลับมานอนด้วยกันนะ" นายเอ็มพูด
"อืม!!! นอนบ้านแหล่ะดีแล้ว"
"ไม่ดีหรอก ยังไงไอ่แมคก็ต้องไปตามเอิร์ตกลับมาอยู่ดี"
......เราคุยกันอีกซักพัก รุ่นพี่ก็ตะโกนบอกให้เริ่มงานได้ เรากับนายเอ็มก็เลยเดินไปตรงที่ตัดไม้ไผ่ เราไปตรงข้างๆนายนิก เห็นมีดวางอยู่ก็เลยลองเอามาตัดดูบ้าง ตัดไปตัดมา ลำไม้ไผ่ที่เราตัดอยู่มันก็แตกออก แล้วมีดก็หลุดจากมือเรา แล้วไม้ไผ่ที่แตกๆมันก็บาดข้อมือข้างขวาของเราเป็นแผลยาวเหมือนกัน ความรู้สึกมันแบบเจ็บจี๊ดอ่ะ เราเอามือซ้ายมากำข้อมือไว้ เลือดไหลออกมาเต็มเลย ทำไงดี นายปิ๊ก นายเอ็มก็อยู่ไกล มีนายนิกที่อยู่ใกล้ๆ เราหันไปมองนายนิก นายนิกก็มองเราอยู่ แล้วก็หันไปตัดไม้ต่อ เราไม่รู้ว่านายนิกจะรู้มั๊ยว่าเราโดนไม้บาด แต่เราไม่กล้าบอกนายนิก ก็เลยเดินจับข้อมือไปตรงลำธาร เอาแผลแช่ในลำธารเพื่อล้างแผล เลือดก็ไหลไม่หยุดเลย เจ็บ แสบมากๆ.....!!!!
"เฮ๊ย!!น้องเอิร์ต เป็นรัยอ่ะ" พี่ผู้ชายปีสองวิ่งเข้ามาถามเรา
"ไม้ไผ่บาดอ่ะพี่" เราพูดแล้วก็ยกข้อมือขึ้นมาให้เค้าดู เลือดไหลอาบข้อมือเลย
"เฮ้ย!!เลือดเต็มเลย ไปๆกลับไปทำแผลที่ค่ายดีกว่า" รุ่นพี่พูดแล้วก็วิ่งไปบอกรุ่นพี่ปีสามปีสี่
.....ในตอนนั้นเราเห็นนายนิกทิ้งมีดแล้วก็วิ่งมาทางเรา แต่ว่านายเอ็มกับนายปิ๊กเร็วกว่า นายปิ๊กวิ่งเข้าป่าไปซักพักก็กลับมาพร้อมกับใบไม้อะไรก็ไม่รู้ นายปิ๊กเอาใบไม้มาขยำๆจนเละแล้วก็เอามาแปะแผลเราไว้ บอกว่านี่"ใบสาบเสือ"ใช้ห้ามเลือดได้ แล้วนายปิ๊กก็พาเรากลับไปทำแผลที่ค่าย
นายนิกเห็นก็เลยหยุดไม่วิ่งเข้ามา แต่ก็ยืนมองอยู่ตรงนั้น เราเดินไปกับนายปิ๊ก แอบหันหลังมามองก็เห็นนายนิกยืนมองตามอยู่////ห่วงเราหล่ะสิ!! อิอิ^^
.....พอมาถึงค่าย รุ่นพี่ก็มาทำแผลให้ ดีนะที่แผลไม่ลึกมาก แต่ก็หนักพอสมควรเพราะเป็นที่ข้อมือขวาข้างถนัดด้วย จะหยิบจับอะไรก็ลำบาก เวลาอาบน้ำก็ห้ามแผลโดนน้ำ เฮ้อ!!
....พอทำแผลเสร็จรุ่นพี่ก็ให้เรานั่งเฉยๆอยู่อย่างนั้นไม่ต้องออกไปทำงาน เราก็เลยนั่งคุยกับรุ่นพี่ สบายเลย
"เป็นงัยน้องเอิร์ตมาค่ายสนุกมั๊ย" รุ่นพี่ถามเรา
"สนุกดีครับพี่ เดี๋ยวปีหน้าเอิร์ตจะมาอีก"
"เออ!!วันที่ไปติดฝนอ่ะ ไม่กลัวหรอ"
"โห!!พี่อย่าให้พูด กลัวมากอ่ะ ทั้งฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ฝนก็ตกหนัก แถมเจอผีอีกต่างหาก"
"เจอผีด้วยหรอ....เป็นพี่นะ ไปติดฝนแบบนั้นกับน้องนิก พี่ก็ไม่กลัวอะไรแล้ว คนอะไรน่ารักจริงๆ ร้องเพลงก็เพราะเนอะ" รุ่นพี่ผู้หญิงพูดกับเรา
"น้องนิกนี่เป็นรูมเมทกับน้องเอิร์ตหรอ"
"ใช่ครับ"
"เอ๊ยย!!!! อิจฉาอะ ได้นอนกับน้องนิกทุกคืนเลย" รุ่นพี่พูดแล้วเราก็พากันหัวเราะ ฮ่าๆๆๆ
////อย่าอิจฉาเลยพี่....ตอนนี้เอิร์ตก็ยังไม่รู้จะจัดการกับชีวิตยังไงเลย เฮ้อ!!!!....เราคิดในใจ!!!!!////
......แล้วซักพักก็ได้เวลาเลิกงาน พักผ่อน เตรียมมากินข้าวเย็น นายเอ็ม นายปิ๊ก นายนิกเพิ่งกลับมาจากตัดไม้ ก็เดินมาหาเราตรงหน่วยงานพยาบาล
"เอิร์ตเป็นงัยบ้าง" นายเอ็มถามเรา
"อือ!!ไม่เป็นรัยแล้ว แผลไม่ใหญ่มาก แต่ว่าใช้แขนไม่ค่อยถนัดเลย"
"เฮ้ย!!เอิร์ตมึงเป็นไรมากป่าวเนี่ย ซุ่มซ่ามไม่เปลี่ยนเลยนะมึงเนี่ย" ไอ้แมคเดินโวยวายมาแต่ไกล
"เออ!!กุไม่เป็นไรแล้ว" เราบอกไอ้แมค
"เอิร์ต ใครเอามีดฟันมึงว๊ะ" ยัยส้มก็เดินเข้ามาถามเรา
"นี่พวกมึงมาพร้อมๆกันได้ป๊ะทีหลังอ่ะ กูขี้เกียจพูดหลายๆครั้งฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"ข้างขวาด้วย เย็นนี้กินข้าวไม่ได้แล้วมั้ง" ไอ้แมคพูด
"กินไม่ได้ก็ให้ไอ่นิกป้อนดิ รูมเมทกันไม่ใช่หรอ" ยัยส้มพูด แล้วก็หัวเราะ
.....แต่เราดิ!! หัวเราะไม่ออก ยัยส้มพูดแบบนี้เราเลยมองหานายนิก นายนิกยืนมองอยู่ข้างนอกไม่ได้เข้ามาใกล้ๆ คงได้ยินที่ยัยส้มพูด นายนิกก็เลยหันมายิ้มนิดๆ แต่ก็ไม่เข้ามาดูเราเลย
.....แล้วไอ้แบงค์ก็มาพาเราไปอาบน้ำ แล้วก็ไปรวมตัวกินข้าวกัน นายนิกมานั่งใกล้ๆเรา แต่ก็ไม่พูดอะไรอีกเหมือนเดิม
"เออ!!วันนี้ออกมานอนเต๊นท์กันนะ ฝนไม่ตกแล้ว เราจะได้เปิดกองไฟอีกเหมือนเดิมๆ" ไอ้แมคพูด
"เอิร์ตมึงก็ออกมานอนด้วย" ไอ้แมคหันมาพูดกับเรา
"นอนบ้านแหล่ะดีแล้ว พวกมึงนอนเต๊นท์กันไปเหอะ"
"ทำไมว๊ะ"
"เออน่า เดี๋ยวออกมาวันหลัง"
...แล้วก็ไม่มีใครพูดอะไรต่อ พากันก้มหน้าก้มตากินข้าว แต่เราดิ กินไม่ถนัดเลย ถึงมือจะจับช้อนได้ แต่ว่าข้อมือมันก็งอไม่ได้อ่ะ ตักอะไรมาก็หก ร่วงใส่จานหมดเลย
"กินข้าวได้ป๊ะเนี่ย กูป้อนมั๊ย" ไอ้แมคพูดกับเรา
"ไม่ต้องหรอก ใช้มือซ้ายก็ได้" เราพูดแล้วก็พยายามใช้มือซ้ายตักข้าว ก็ไม่ได้อยู่ดี ก็ข้างไม่ถนัดนี่นา
....เราก้มหน้าวางช้อน พอเงยหน้าขึ้นมาก็ปรากฏว่า นายนิกตักข้าวมารอป้อนเรา เรามองหน้านายนิก นายนิกก็มองเราแต่ก็ทำหน้าเฉยๆ
"เหี้ย!!!!จ้องหน้ากันอยู่ได้ เอิร์ตมึงก็กินๆไปดิ เพื่อนป้อนข้าวแล้วเนี่ย" ไอ้แมคพูดแล้วก็ยิ้มๆ เราก็เลยอ้าปากงับข้าวที่นายนิกป้อน
"เออ!!มันต้องอย่างนั้นสิว๊ะ เพื่อนกันอ่ะ ฮ่าๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็หัวเราะ
"ห่า!!ทำเป็นฟอร์มจัดนะมึงไอ่นิก" ไอ้แมคพูด
.....เพื่อนๆพากันแซว ยัยส้ม ไอ้แมค นายเอ็ม นายปิ๊ก ก็นั่งยิ้มๆกัน แต่นายนิกก็ไม่ได้พูดอะไร ก็ตักข้าวกิน แล้วก็ตักมาป้อนเราอีกสองสามคำ เราก็บอกว่าอิ่มแล้ว นายนิกก็เลยหยุดป้อน
"อ่ะๆน้ำ ป้อนน้ำด้วยดิ" ยัยส้มพูดแล้วก็ยื่นแก้วน้ำให้นายนิก
"ไม่ต้องหรอก ถือเองได้" เราพูดแล้วก็ยื่นมือซ้ายไปรับแก้วน้ำจากยัยส้มมากิน แต่ก็ไม่ค่อยถนัดอยู่ดี ฮ่าๆ
.....พอกินข้าว สรุปงาน ร้องเพลงค่ายเสร็จ พวกเราก็ไปนั่งก่อกองไฟกันตรงข้างๆเต๊นท์นายปิ๊กเหมือนเดิม แต่ว่าเราไปนั่งรอพวกไอ้แมคขนของออกมาไว้ที่เต๊นท์ก่อน เราไปนั่งรอตรงศาลาข้างๆเต๊นท์นายนิกกับเต๊นท์ไอ้แมคนั่นแหล่ะ ส่วนยัยส้มเห็นบอกว่าจะไปซื้อขนมกับไปตามไอ้แบงค์มานั่งด้วยกัน เราก็เลยนั่งรออยู่คนเดียว ก้มหน้าก้มตาคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย!!!! เงยหน้าขึ้นมาก็เห็นนายนิกยืนมองเราอยู่ คงมองอยู่นานแล้วหล่ะ นายนิกเห็นเราเงยหน้ามามอง ก็ทำท่าจะเดินเข้ามาหาเรา.....!!!!
"เอิร์ตๆป่ะๆ ไปตรงกองไฟกัน พวกนี้ขนของเสร็จกันยังอ่ะ" เสียงยัยส้มถามเรามาแต่ไกล
"เสร็จแล้วมั้ง"
"เสร็จแล้วก็ไปดิ รอไรอ่ะ ป่ะๆ" ยัยส้มพูด....แล้วเราก็ลุกจากศาลาเดินไปกองไฟกับยัยส้ม หันไปมองนายนิกก็ยืนอยู่ตรงนั้นมองตามเรามา!!
.....พอถึงกองไฟ ก็เจอนายปิ๊กนั่งก่อไฟรออยู่ อากาศคืนนี้ดีมากๆ ในวันที่ฝนไม่ตกท้องฟ้าก็เปิด ดาวเต็มท้องฟ้าเลย ซักพักไอ้แมค นายเอ็ม
นายนิกก็เดินตามมาสมทบ พร้อมกีตาร์ คุยกัน ร้องเพลงกันไป สนุกสนาน ได้บรรยากาศมากๆ อากาศหนาวๆ กองไฟอุ่นๆ ขนมกรอบๆ ฮ่าๆๆ
"เออ!!ส้ม แล้วไอ่แบงค์อ่ะ" เราถามยัยส้ม
"ไม่รู้ หามันไม่เจออ่ะ สงสัยไปอาบน้ำมั้ง"
"อือ!!"
"แล้วมึงจะกลับไปนอนกับมันอีกป่าวเนี่ย" ไอ้แมคถามเรา
"ก็กลับดิ!!"
"แล้วทำไมไม่ออกมานอนเต๊นท์ปิ๊กหล่ะเอิร์ต ฝนก็ไม่ตกแล้วเนี่ย!!" นายปิ๊กพูด
"อือ!! เดี๋ยวออกมาวันหลังก็ได้ วันนี้ยังไม่ได้บอกแบงค์เลย" เราพูด
"มีใครจะขอเพลงอะไรมั๊ย กูเล่นให้" นายเอ็มพูด แล้วก็เอากีต้าร์จากนายนิกมาเตรียมพร้อม
"ขอเพลงดาวประดับฟ้า ได้ป่าว" ยัยส้มพูด
"ได้เลยๆ เข้ากับบรรยากาศมาก ดาวแม่งเต็มฟ้าเลย ฮ่าๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็เล่นเพลงดาวประดับฟ้า
......ตามด้วยอีกหลายๆเพลงเลยหล่ะ นั่งคุย นั่งร้องเพลงกันไป เราหันไปมองนายนิก นายนิกก็มองเราอยู่ พอเห็นว่าเราหันไปมอง นายนั่นก็หันหน้าหนีไปทางอื่น ฟอร์มจัดจริงๆนายคนนี้อย่างที่ไอ้แมคมันว่านั่นแหล่ะ ฮ่าๆ
"นิก เอิร์ตมันกินขนมไม่ถนัดอ่ะ ป้อนมันหน่อยดิ" ยัยส้มบอกนายนิก
//อ่าว!! หางานมาให้กูอีกแล้วนะยัยส้ม//
"เออ ป้อนเพื่อนหน่อยดิ" นายปิ๊กพูด
//นายปิ๊กนี่ก็อีกคน ฮ่าๆ//
.....นายนิกพอได้ยินยัยส้มพูด ก็หันมามองหน้าเรา แต่เราก็หลบหน้า เพราะไม่รู้จะมองกันทำไมบ่อยๆ ฮ่าๆ แล้วนายนิกก็หยิบขนมขึ้นมาป้อนเรา....เราก็งับมากิน ฮ่าๆ เห็นหน้าเพื่อนๆแต่ละคนแล้ว ยิ้มๆอย่างมีเลศนัยกันทั้งนั้น ฮ่าๆ
"ไอ่นิก มึงจะให้เอิร์ตมานอนเต๊นท์กับมึงได้ยังว๊ะ" ไอ้แมคยิงคำถามชวนหาเรื่องอีกแล้ว
....แต่!! นายนิกเงียบ!!!! ไม่ตอบ
"ได้ยินป่าวเนี่ย ที่ถามอ่ะ" ไอ้แมคย้ำอีก
"เออ!!" นายนิกพูดแล้วก็ลุกเดินไปยืนตรงหน้าเต๊นท์นายปิ๊ก
"เฮี้ย!! แค่พูดแค่เนี่ย ทำเป็นฟอร์มจัดนะมึง"
"ฟอร์มเฟิร์มอะไรเล่า พวกมึงนี่" นายนิกพูด แต่ก็ไม่ได้หันกลับมามองพวกเรานะ
"อย่างนี้แหล่ะเค้าเรียกว่าฟอร์ม มึงนี่ฟอร์มจัดโคตรๆอ่ะไอ่นิก" นายเอ็มพูด
"ถามมากูก็ตอบ พอกูไม่ตอบก็ว่ากู" นายนิกพูด
"ให้เอิร์ตมานอนคืนนี้เลยป่าวว๊ะ" ไอ้แมคถาม
.....นายนิกเงียบไป!!!!ยังไม่ทันตอบ เสียงนายแบงค์ก็มาเรียกเรากลับไปนอน
"เอิร์ตๆ ป่ะๆกลับไปนอนได้แล้ว" ไอ้แบงค์พูด
"อือ!!ป่ะๆ เดินไปส่งส้มก่อนนะ" เราพูดแล้วก็ชวนยัยส้มกลับบ้านไปนอน
"เดี๋ยวพรุ่งนี้กูมานั่งด้วยได้ป๊ะ บรรยากาศแม่งดีหว่ะตรงเนี่ย" ไอ้แบงค์พูด
"ได้ดิๆ" นายปิ๊กบอกไอ้แบงค์
"ป่ะๆเอิร์ต ส้ม" ไอ้แบงค์เรียกเรากับยัยส้มกลับไปนอน
"ไปก่อนนะ ฝันดีๆ" เราพูดแล้วก็ลุกเตรียมจะเดินกลับ เรามองนายนิก ก็เห็นนายนิกยังคงยืนนิ่งอยู่ ไม่ได้หันกลับมามองพวกเรา ไอ้แมคลุกขึ้นไปยืนกอดคอนายนิก
"สงสัยคืนนี้จะไม่ทันแล้วหว่ะเพื่อน" ไอ้แมคพูดกับนายนิก
:mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew1: :mew3: :mew1: :mew1:
-
เกลียดอะไรกันนักนะนายนิก
-
》"สงสัยคืนนี้จะไม่ทันแล้วหว่ะเพื่อน" ไอ้แมคพูดกับนายนิก《
เอ๊ๆๆๆๆๆมันมีอะไรหว่า
-
:katai5: กระดึ้บผ่านมา แล้วก็กระดึ้บผ่านไป
-
นั่นหน่ะสิ ไม่ทันอะไรน๊าาาาา
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่21) : ไปค่ายอาสา-10(ความในใจของคุณชายฟอร์มจัด)
......ตั้งแต่เป็นแผลที่ข้อมือมานี่เหมือนกับว่า นายนิกจะอ่อนข้อกับเรามากขึ้น ไม่ทำท่าทีเฉยชาใส่เราเหมือนแต่ก่อน แต่เราก็ยังคงนอนที่บ้านปีหนึ่งกับเพื่อนๆ ไม่ได้ออกมานอนเต๊นท์กับนายนิก ยัยส้มกับไอ้แมคบอกว่า..ถ้านายนิกมาชวนกลับไปนอนด้วยกันก็อย่าเพิ่งไป แกล้งนายนิกก่อนเอาให้สะใจไปเลย ฮ่าๆ แต่ว่าด้วยความที่ฟอร์มจัดของนายนั่นก็ยังไม่ออกปากชวนเราซักที แต่ก็มีส่งสัญญาณอะไรบางอย่างมาใน"สมุดกระจก"ที่บ่งบอกว่า....นายนิกอยากจะขอโทษเราบ้างแล้ว ฮ่าๆ แกล้งซ๊ะให้เข็ดฟอร์มจัดแบบเนี้ย!!!!
....วันนี้เป็นวันที่3แล้ว มือยิ่งใช้การไม่ได้ไปกันใหญ่เลย เพราะว่าแผลเริ่มแห้งแล้วก็มีสะเก็ดแผลทำให้บริเวณข้อมือที่เป็นแผลตึงมากๆ หยิบจับอะไรก็ไม่ถนัดเลยจริงๆ แล้วตั้งแต่เป็นแผลมานี่ เราก็ได้อยู่แต่งานครัวกับพี่ๆเค้าตลอดเลย อยากออกไปทำงานที่โครงสร้างบ้างอ่ะ อยากไปช่วยทาสี ฉาบปูน ก่ออิฐ เลื่อยไม้บ้างก็ยังดี จะได้ดูมีประโยชน์ขึ้นมาหน่อย////วันนี้หลังจากออกกำลังกายเสร็จ ก็มารอกินข้าวเช้ากัน
"เอิร์ตวันนี้มีไรกินว๊ะ" ไอ้แมคเดินถามเรามาแต่ไกล
"ผัดมาม่ากับน้ำซุปหัวไชเท้า"
"มาม่าอีกแล้วหรอ เฮ้อ!!เบื่อๆๆๆ"
"แล้วมึงจะกินอะไรหล่ะไอ่แมค" ยัยส้มหันไปถามไอ้แมค
"กูอยากกินข้าว ข้าวอ่ะมีป๊ะ กินมาม่าจนกระดูกจะพรุนแล้วเนี่ย" ไอ้แมคบ่นๆ
"ข้าวต้องรอตอนกลางวัน มีข้าวผัดแครอท" เราบอกไอ้แมค
"เออ!! ค่อยมีกำลังใจทำงานขึ้นมาหน่อย ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ
....ซักพักพวกนายนิก นายเอ็ม นายปิ๊กก็เดินมาพอดี
"เอิร์ต แผลเป็นงัยบ้าง" นายปิ๊กถามเรา
"แผลตึงๆอ่ะ จับอะไรก็ไม่ถนัด"
"อือ!!แผลมันกำลังตกสะเก็ด เดี๋ยวก็หาย" นายปิ๊กพูด
"เอิร์ต คืนนี้บอกไอ่แบงค์เลยนะว่าจะออกมานอนเต๊นท์แล้ว" นายเอ็มพูดกับเรา
"นอนเต๊นท์ไหนอ่ะ"
"อ่าว!!ก็เต๊นท์ไอ่นิกงัย มีคนเค้าฝากมาบอก" นายเอ็มพูดแล้วก็บุ้ยปากไปทางนายนิกที่ยืนดูสมุดกระจกอยู่////ฟอร์มมาก ทำเป็นยืนแบบไม่รู้ไม่ชี้อ่ะ ฮ่าๆ
"แล้วแม่งทำไมไม่มาบอกเองว๊ะ" ไอ้แมคพูด
"เออน่า คุณชายเค้าฟอร์มเยอะ ปล่อยเค้าไปเถอะ" ยัยส้มพูด
"รอแผลหายก่อนแล้วกันเดี๋ยวเราออกมานอนด้วย" เราแกล้งพูดดังๆเผื่อนายนิกจะได้ยิน////ได้ผลแฮะ พอเราพูดจบ นายนิกรีบเงยหน้าขึ้นมามอง พอเห็นว่าเรามองอยู่ นายนั่นก็รีบหันหน้าไปทางอื่นทันที ฮ่าๆ
"นี่มันเหลือแค่อาทิตย์กว่าๆเองน๊า จะปล่อยให้ไอ้นิกมันนอนคนเดียวหรอ" นายเอ็มแกล้งพูดดังๆ
"เออ!!นั่นสิ ได้ข่าวว่าเดี๋ยวพอกลับไปกรุงเทพฯ มึงก็ต้องไปหาหอใหม่อยู่ไม่ใช่หรอ ไอ้นิกมันไม่นอนกับตุ๊ดนี่นา" ไอ้แมคพูด
"มีเวลาอีกไม่กี่วันก็ออกมานอนด้วยกันเถอะเอิร์ต กลับไปกรุงเทพฯก็ต้องย้ายหอ ออกมาแล้วนะ" นายปิ๊กพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เพื่อนมันพูดเองนะว่าให้ออกมานอนด้วยได้แล้วอ่ะ เอ๊ะ!!รึยังไง มันเปลี่ยนใจแล้วหรอ" ยัยส้มพูด
.....คือทุกคนช่วยกันแกล้งนายนิกใหญ่เลย ฮ่าๆ นายนั่นก็ตอนแรกๆก็นิ่งๆอยู่ พอได้ยินหนักเข้าๆเริ่มนิ่งต่อไปไม่ไหว วางสมุดกระจกแล้วก็เดินมาตรงที่เรายืนคุยกันอยู่
"ป่ะ ไปกินข้าวกันเถอะเค้าเรียกรวมแล้ว" นายนิกเดินมาพูดแค่นี้
"อ่าว!!เฮี้ย!!!นิกมึงอยู่แถวนี้หรอเนี่ย เมื่อกี้มึงได้ยินพวกกูคุยกันป๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"คุยไรกูไม่ได้ยินหรอก" นายนิกพูด....แต่จริงๆแล้วใครไม่ได้ยินก็บ้าแล้ว ฮ่าๆ ฟอร์มจัดจริงๆ
.....แล้วพวกเราก็พากันเดินไปที่ศาลากินข้าว นายนิกเอามือมาดึงข้อมือเราไว้ให้เดินไปทีหลัง แต่ว่าเราเจ็บเพราะว่านายนิกมาดึงข้อมือข้างที่เป็นแผลพอดี เราหันไปมองแล้วก็สะบัดข้อมือออกเพราะความเจ็บ แล้วก็รีบเดินตามเพื่อนๆมา นายนิกคงจะคิดว่าเราโกรธมั้ง เพราะพอขึ้นไปนั่งกินข้าวนายนิกก็มานั่งข้างๆเราแบบท่าทีหงอยๆ เงียบๆผิดปกติ!! พอเริ่มกินข้าว วันนี้เป็นมาม่า นายนิกเอาจานมาม่าของเรากับนายนิกไปเทรวมกัน แล้วก็เอาซ่อมพันๆมาม่าขึ้นมาแล้วก็หันมาป้อนเรา
"อ่ะ!!" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นมาม่ามาตรงปากเรา////เราก็อ้าปากงับมาม่ามากิน แล้วนายนิกก็ตักให้ตัวเองกินบ้าง สลับกันไปแบบนี้ ป้อนเราบ้าง ป้อนตัวเองบ้าง ไอ้พวกเพื่อนๆก็กินไป ทำเสียงกระแอมกระไอกันไป ตลกมากๆอ่ะ ทุกคนกำลังรวมหัวกันแกล้งคุณชายฟอร์มจัด ฮ่าๆ แต่นายนั่นก็ไม่สนใจ ยังนิ่งอยู่เรื่อยๆแบบนั้น ฟอร์มจัดจริงๆ
"ไอ่นิก เดี๋ยวกินข้าวเสร็จมึงไปช่วยเอิร์ตขนของมาไว้ที่เต๊นท์เลยนะ" ไอ้แมคพูดกับนายนิก
"อะไร...ทำไมต้องเป็นกูหล่ะ" นายนิกพูด
"อ่าว!! ไอ่นี้ ก็มึงเป็นคนไล่เอิร์ตออกมา มึงก็ต้องไปขนของเอิร์ตกลับมาดิ"
"แล้วใครบอกว่าจะให้มานอนกับกูหล่ะ" นายนิกพูด
"อ่าวไอ่นี้ แล้ววันนั้นหมาตัวไหนมันพูดว๊ะ" ยัยส้มเริ่มโมโห
"พอๆเถอะ เอิร์ตนอนที่บ้านนั้นแหล่ะ ไม่ออกมาแล้ว อย่าเถียงกันเลย จบๆพอๆ" เราพูดออกไป ทุกคนก็เลยหยุด
"เดี๋ยวอีกไม่กี่วันก็กลับแล้ว อย่ามาทะเลาะกันเพราะเราเลยนะ"เราพูดแล้วก็ลุกไปจากตรงนั้น เพราะเราอยู่งานครัวต้องไปเตรียมสถานที่สำหรับล้างจาน
"เห็นมั๊ยมึงเอิร์ตโกรธเลย" นายเอ็มพูด
.....พอกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน แต่เราต้องไปล้างจาน ยัยส้มตามมาช่วยเราล้างจาน แถมมาเล่าให้ฟังว่า พอเราเดินออกมาจากตรงนั้น นายนิกก็พูดว่า"กูแค่พูดเล่นอ่ะ เอิร์ตโกรธจริงหรอว๊ะ" ไอ้แมคเลยบอกว่าไม่รู้ นายนิกก็พูดว่าก็พวกมึงเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่มัธยมมึงไม่รู้หรอว่าเวลาโกรธเอิร์ตเป็นยังไงอ่ะ////ไอ้แมคบอกว่าไม่รู้ เพราะเอิร์ตไม่เคยโกรธกู!!!!นายนิกก็ยิ่งทำหน้ากังวลไปกันใหญ่ ไอ้แมคเลยบอกว่ามึงอยากรู้ก็ตามไปดิ ไปบอกเอิร์ตมันดิว่าเมื่อกี้พูดเล่นอ่ะ!!!!แต่นายนิกก็ไม่กล้ามา////พูดแต่ว่า...ไม่กล้าหว่ะ กูจะทำยังไงดีว๊ะ!!!!
.....เราคุยกันไป จนล้างจานเก็บจานเสร็จเรียบร้อย ก็เดินไปตรงที่แขวนสมุดกระจก ไปเช็คเรตติ้งซ๊ะหน่อย อิอิ เจอนายปิ๊ก นายนิก นายเอ็ม ไอ้แมค ยืนคุยกันอยู่พอดี ยัยส้มบอกว่าทำเป็นไม่สนใจไปก่อน แกล้งมันๆ เราก็เลยเดินไปแบบไม่มองพวกนั้น ไปหยิบสมุดกระจกของเราเองมาดู สังเกตุเห็นนายนิกมองตามเราตลอดเลย ฮ่าๆ เราเปิดไปจนไปสะดุดตากับหน้าสุดท้ายตรงที่เป็นปกหลังด้านในอ่ะ มีคนใช้ดินสอเขียนไว้ว่า"จอง"ตัวใหญ่มากเต็มหน้ากระดาษเลย เราดูก็รู้ว่าเนี่ย ลายมือนายนิก ฮ่าๆ แต่สมุดกระจกของนายนิกเราเองยังไม่ได้ไปเขียนให้เลย!!
"ไอ่แมค ตอนกลางวันมึงไปทำตรงไหนเนี่ย" ยัยส้มหันไปถามไอ้แมค
"ก็ส้วมนั่นแหล่ะ วันนี้มุงหลังคาแล้วนะไปช่วยกูเลย"
"เออ!!ได้ๆ เดี๋ยวเอาชาไปเสิร์ฟ" ยัยส้มพูด
"เดี๋ยวเอิร์ตไปช่วย" เราพูดยังไม่ทันจะจบเลย นายนิกก็พูดแทรกขึ้นมา....!!!!
"ไม่ต้อง....!!!!" นายนิกพูด
"อะไรของมึงว๊ะไอ่นิก ไม่ต้องอะไร....!!!!" ไอ้แมคถามนายนิก////นายนิกก็ทำหน้าแบบว่าไม่รู้ไม่ชี้
"เออ!!ป่าวๆไม่มีไรๆ" นายนิกพูดแล้วก็หันไปเปิดสมุดกระจกของตัวเอง
"ห่า!!! เปิดดูจัง มันมีอะไรว๊ะ...อ๋อ!!!!หาไม่เจอหรอก มือมันเจ็บมันเขียนไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆๆ" ไอ้แมคพูดกับนายนิกแล้วก็หัวเราะ
"อะไรของมึงเนี่ย ไม่มีไร!!!!" นายนิกพูดแล้วก็รีบเอาสมุดกระจกของตัวเองแขวนเก็บไว้เหมือนเดิม แล้วก็เดินออกไปจากตรงนั้น
"กูไปรอที่ส้วมนะไอ่แมค"นายนิกพูด
"เออ!!คุณชายฟอร์มจัด" ไอ้แมคพูด
"ฟอร์มอะไรเล่า พวกมึงนี่ชอบว่ากู" นายนิกพูด
"แม่ง ฟอร์มจัดชิบหาย!!!!เมื่อกี้ทำเป็นกังวลกลัวมึงจะโกรธมัน" ไอ้แมคหันมาบอกเรา
"นิกมันอยากขอโทษเอิร์ตจะตาย แต่มันไม่กล้า" นายเอ็มพูด
"เผลอๆก็เขียนขอโทษในสมุดกระจกนั่นแหล่ะ ปิ๊กว่านะ" นายปิ๊กพูด
"อือ!! เห็นแล้วแหล่ะ แต่เขียนไว้แค่คำว่าจอง...ยังไม่ได้เขียนอะไรเลย เราจำลายมือนิกได้" เราพูด
"ป่ะๆ แยกย้ายๆ เอิร์ตเดี๋ยวไปเสิร์ฟน้ำกะส้มนะ" ยัยส้มพูดแล้วก็หันมาชวนเรา
"อือ!!!ได้ๆ เดี๋ยวไปบอกพี่ที่งานครัวก่อน" เราพูดแล้วก็เดินแยกไปงานครัว
....พอไปถึงงานครัว พี่ๆก็กำลังหั่นแครอทอยู่พอดี เราก็เลยช่วยพี่ๆเค้าหั่นแครอท
"น้องเอิร์ต แขนหายเจ็บแล้วหรอ"
"ยังเลยครับพี่ มันตึงๆอ่ะ"
"งั้นไม่ต้องหั่นหรอก ไม่ถนัดหรอกเดี๋ยวมีดบาดซ้ำอีก มาช่วยพี่แกะเม็ดถั่วลันเตาดีกว่าสุดหล่อ"
"อ่อๆ ได้ครับๆ" เราพูดแล้วก็ลุกไปช่วยพี่เค้าแกะถั่วลันเตา
"งานครัว มีน้องเอิร์ตมาช่วยทุกวันแบบนี้พี่ๆมีกำลังใจนะเนี้ย แผลอย่าเพิ่งหายเลยนะ "รุ่นพี่ผู้หญิงพูดกับเรา
"เอ่อ!!! พี่ครับให้แผลมันหายเถอะ แหะ แหะ" เราบอกรุ่นพี่
"เอิร์ตๆ ป่ะๆ" เสียงยัยส้มมาเรียกเราไปเสิร์ฟน้ำ
"ไปไม่ได้แล้ว แกะถั่วยังไม่เสร็จเลย" เราบอกยัยส้ม
"อ่อๆงั้นไม่เป็นไรๆ ถ้ามีอะไรคืบหน้าเดี๋ยวกลับมาเล่าให้ฟัง" ยัยส้มพูดแล้วก็ยิ้มๆ
////อันนี้เป็นตอนที่ยัยส้มไปเสิร์ฟน้ำแล้วกลับมาเล่าให้เราฟังนะ////
"น้ำมาแล้วๆ"
"วันนี้มาเร็วเว๊ย" ไอ่แมคตะโกนลงมาจากหลังคาส้วม นายนิกก็อยู่ข้างบนนั้นด้วย
"โห!!!!ไอ่พวกลิง มาๆลงมากินเลย อยู่นานไม่ได้ต้องไปเสิร์ฟที่อื่นต่อ" ยัยส้มพูด
.....นายนิกกับไอ่แมคปีนลงมากินน้ำ
"อ่ะนิกน้ำ" ยัยส้มยื่นน้ำให้นายนิก แต่นายนิกก็มัวแต่มองหาอะไรก็ไม่รู้
"เฮ้ย!!!นิก น้ำ มองหาใครอ่ะ เอิร์ตมันไม่มาหรอก" ยัยส้มพูด
"ป่าวๆไม่ได้มองหาใครซักหน่อย ขอบใจนะ" นายนิกพูดแล้วก็รับน้ำไปกิน
"ปากแข็งชิบ" ยัยส้มพูด
"เอ่อ!!!!แล้ว....แล้ว!!!!" นายนิกพูด
"แล้วอะไร....เอิร์ตน่ะหรอ มันทำกับข้าวอยู่ที่ครัวโน่น ถามทำไมอ่ะ"
"ป่าวๆ ไม่มีไร ขออีกแก้วนึงดิ" นายนิกพูดแบบกลบเกลื่อนอาการ ฮ่าๆยัยส้มบอกว่าเห็นท่าทางนายนิกแล้วก็อดขำไม่ได้ ฮ่าๆ
.....ยัยส้มบอกกับเราว่า คืนนี้พวกเราวางแผนกันจะเปิดใจนายนิก ให้เราไปแอบอยู่ในเต๊นท์ของนายปิ๊ก จะได้ได้ยินด้วยกัน....เราก็โอเคตามนั้น ฮ่าๆ นายนิกเอ๊ยยย!!!! ท่าจะแย่แน่ๆ แต่เราเองก็แอบหวั่นๆกับคำตอบของนายนิกเหมือนกันนะ เพราะนี่เป็นการตอบโดยที่ไม่มีเราอยู่ตรงนั้นมันย่อมเป็นความจริงแน่นอน!!!!!
.....พอกินข้าวตอนเย็นเสร็จ ทุกคนก็ทำตัวปกติ นัดกันมานั่งกองไฟตรงเต๊นท์นายปิ๊กเหมือนเดิม นายปิ๊กบอกว่าให้เราอาบน้ำเร็วๆแล้วก็มาแอบอยู่ในเต๊นท์นายปิ๊ก นายนิกจะได้ไม่รู้!!!! เราก็รีบอาบน้ำ แล้วก็มาเข้าเต๊นท์นายปิ๊ก ซักพัก ทุกคนก็มา แรกๆก็ร้องเพลง กินขนมกันไป จนไอ้แมคพูดขึ้นมา!!!!
"ส้ม วันนี้เอิร์ตไม่มาหรอว๊ะ"
"ไม่รู้ดิ สงสัยจะไม่มา ไอ่แบงค์ก็ไม่เห็นมาเลย"
"เอิร์ตมันโกรธพวกเราป่าวว๊ะ เรื่องเมื่อเช้าอ่ะ" ไอ้แมคพูด
"เออ!! สงสัยจะใช่" นายเอ็มพูด
"เอิร์ตคงไม่โกรธพวกมึงหรอก โกรธกูนี่แหล่ะ" นายนิกพูดขึ้นมา
"เอิร์ตมันจะโกรธมึงทำไม ในเมื่อมึงโกรธมันอยู่" ไอ้แมคพูด
"กูโกรธเอิร์ตตรงไหนว๊ะ" นายนิกถามขึ้นมา
"ก็ที่นายรู้ว่าเอิร์ตเป็นตุ๊ดแล้วก็ไล่เอิร์ตออกมาจากเต๊นท์งัย" นายปิ๊กพูด
"เฮี้ย!! ไล่เค้า ไม่พูดกับเค้าขนาดนั้น คงไม่รู้ว่ามึงโกรธเลยมั้งไอ้นิก" นายเอ็มพูด
"ก็...กู....กู...เอ่อ!!! กูไม่รู้จะทำยังไงอ่ะ" นายนิกพูด
"นิกส้มถามหน่อย แล้วที่ผ่านมา อยู่กับเอิร์ต นอนกับมันมา นิกไม่รู้เลยหรอว่ามันเป็นอ่ะ" ยัยส้มถามนายนิก
"อือ!!ใครจะไปรู้หล่ะ เอิร์ตไม่เห็นจะเหมือนตุ๊ดเลย" นายนิกพูด
"แล้วพอรู้ว่าเพื่อนกูเป็น มึงกลับรับไม่ได้ แล้วก็ไล่มันทำกับมันแบบนั้นอ่ะนะ" ไอ้แมคพูด
"ป่าว!!!!ก็....พอกูรู้ กูก็ตกใจ ไม่รู้จะทำยังไงอ่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนี้เลยนะ" นายนิกพูด
"รู้ป๊ะ วันแรกที่เอิร์ตมานอนกับเรา....เอิร์ตห่วงนายมากนะ กลัวนายจะนอนไม่ได้ จะอยู่ไม่ได้ เอิร์ตพูดกับเราว่ารู้สึกผิดที่เป็นคนชวนนายมาค่ายแล้วก็เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาอ่ะ กลัวนายจะอยู่ไม่ได้" นายปิ๊กพูด
....นายนิกก็เงียบไป....นายเอ็มเลยรุกต่อ
"เอิร์ตมาถามกุทุกวันแหล่ะว่ามึงอ่ะเป็นยังไงบ้าง กลัวมึงจะไม่สนุก"
"แล้วทำไมเอิร์ตไม่มาถามกูหล่ะ"นายนิกพูด
"ถุย!!!! แล้วตั้งแต่เกิดเรื่อง มึงพูดกับเอิร์ตมันบ้างป๊ะหล่ะ มันก็คุยก็พูดกับมึงไม่ใช่หรอ แต่มึงไม่พูดกับมัน" ไอ้แมคพูด
"ก็....ก็...กูไม่รู้จะทำไงอ่ะ มันไม่กล้าพูดหว่ะ...กูไล่เค้าไปขนาดนั้น" นายนิกพูด
"กูถามหน่อยเอิร์ตมันผิดอะไร มันคิดมากเลยนะเรื่องที่มึงจะไม่ให้มันอยู่หอด้วยอ่ะ" นายเอ็มพูด
"ก็ไม่ได้ผิดหรอก...เรื่องหอก็พูดไปงั้นแหล่ะ กูไม่ให้เอิร์ตไปไหนหรอก"นายนิกพูด////เราได้ยินแบบนี้ก็แอบนั่งยิ้มเหมือนกันนะ
"แล้วมึงจะอยู่กับมันได้หรอ มันเป็นตุ๊ดนะ" ไอ้แมคพูด
"เออ!!กูรู้แล้ว กูเข้าใจ....กูให้เอิร์ตห่างกูไม่ได้จริงๆหว่ะ" นายนิกพูด
"ทำไมอ่ะ...ก็ให้เอิร์ตห่างมาตั้งสองอาทิตย์แล้วนี่" ยัยส้มพูด
"แล้วคิดว่าสองอาทิตย์ที่ห่างนี่!! นิกไม่รู้สึกอะไรเลยหรอ" นายนิกพูด
"คนอย่างมึงมันจะรู้สึกอะไรหล่ะไอ่นิก คำว่าเกลียด มึงยังพูดใส่หน้าเอิร์ตมันมาแล้วอ่ะ" ไอ้แมคพูด
"ก็วันนั้นกูเมา พวกมึงก็เข้าใจกูบ้าง กูก็เสียใจเหมือนกัน" นายนิกพูด
"ตั้งแต่เปิดเทอมกูเคยอยู่ด้วยกัน เคยนอนด้วยกัน คุยกัน เถียงกัน บางครั้งกูก็รำคาญแต่ไม่รู้สึกเบื่อเลยเวลาอยู่กับเอิร์ต กูบอกตรงๆว่าไม่เคยมีใครทำให้กรูรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันผูกพันธ์แบบแปลกๆหว่ะ" นายนิกพูด////เราฟังเองก็ยังรู้สึกแปลกๆ ฮ่าๆ
"แปลกๆยังไงอ่ะ หรือว่า....นิกนายจะเป็น....!!!!" นายปิ๊กพูด
"ป่าวๆ เราไม่ได้เป็นเกย์....แต่ว่าแค่รู้สึกว่าเวลาอยู่กับเอิร์ตแล้วมันสบายใจ สองอาทิตย์ที่ผ่านมาคิดว่าเรานอนหลับหรอ....คิดถึงคนที่เคยนอนข้างๆเราตลอดนะ" นายนิกพูด
"โห!!!! ไอ่เฮี้ย!!!! นี่ถ้าเอิร์ตมันเป็นผู้หญิงนะ กูว่ามันรักมึงตายเลย ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูด
(เหมือนสถานการณ์เริ่มดีขึ้น^^)
"เออ!!กูพูดจริงไม่ได้พูดเล่น" นายนิกพูด
"แล้วมึงทำไมไม่คุยกะเอิร์ตหล่ะ" นายเอ็มถาม
"ไม่รู้หว่ะ ตั้งแต่ไล่เอิร์ตออกไปวันนั้น กูก็รู้สึกผิดแล้ว พอเจอหน้าก็ไม่รู้จะทำยังไง กูบอกเลยว่าที่ผ่านมาไม่เคยโกรธเอิร์ตเลย แต่ว่ากูเจอหน้าเค้าก็พูดไม่ออกอ่ะ ไม่รู้ดิ!!!อธิบายไม่ถูกหว่ะ" นายนิกพูด
"ก็มึงมันฟอร์มจัดไงไอ่นิก" ไอ้แมคพูด
"ไม่ได้ฟอร์ม ก็ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆนี่หว่า"
"ถ้ามึงอยากได้เอิร์ตคืนมา ก็กล้าๆหน่อยดิว๊ะ พวกกูไม่อยากบังคับ ปล่อยให้มึงหาวิธีเองก็แล้วกัน เรื่องแบบนี้พวกช่วยไม่ได้หรอกหว่ะ"
"เออ!! พวกมึงก็เงี้ย ที่งี้อ่ะไม่ช่วยกู" นายนิกพูดเสียงอ่อยๆ
"นิกเรื่องแบบนี้อ่ะ มันต้องทำเอง คนอื่นจะช่วยได้ยังไงอ่ะ เรารู้นายต้องมีวิธีของนายดิ!! สู้ๆ" นายปิ๊กพูด
"ถ้ามึงจะฟอร์มอยู่แบบนี้ก็ตามใจ เอิร์ตมันโกรธใครไม่เป็นหรอก แค่พูดดีๆกับมันมันก็กลับมาแล้ว แต่ว่าเท่าที่รู้มา เอิร์ตมันไม่ชอบคนโกหกหว่ะ คือมีอะไรก็บอกกันตรงๆไปเลย ถ้าไม่ชอบก็บอกไม่ชอบ ถ้าชอบก็บอกชอบ อะไรประมาณเนี้ย กูช่วยได้แค่นี้แหล่ะไอ่นิก" ไอ่แมคพูด
"อะไรว่า ชอบไม่ชอบ" นายนิกพูด
"ก็ นายรู้ว่าเอิร์ตมันเป็นตุ๊ดแล้วใช่ป๊ะ ถ้าไม่ชอบหรือว่าไม่อยากอยู่ด้วยกันต่อ ก็ให้บอกตรงๆไปเลย อย่าเกรงใจ เพราะถ้าเกรงใจอยู่กันไปก็อึดอัดใจเปล่าๆ" ยัยส้มพูด
"ไม่เลย....อยู่ต่อ เราไม่ให้เอิร์ตไปไหนทั้งนั้นอ่ะ" นายนิกพูด
"เพราะถ้ามึงไม่โอเคที่จะอยู่ต่อ กูก็จะเอาเพื่อนกูกลับมาอยู่กับกู" ไอ้แมคพูด
"อยู่กับเอ็มก็ได้ ถ้าต้องไปหาหอนอกอยู่อ่ะ" นายเอ็มพูด
"ไม่ เอิร์ตก็เพื่อนกู กูไม่ให้ไปไหนทั้งนั้นอ่ะ" นายนิกพูดเสียงจริงจัง////เรานี่แอบยิ้มแอบขำอยู่ข้างในเต๊นท์ กับความฟอร์มจัดของนายนี้จริงๆเลย ฮ่าๆ
"ไอ่นิกกูถามจริง มึงรู้สึกยังไงกับเอิร์ต พอรู้ว่าเอิร์ตเป็นแบบนี้อ่ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"อืม!!!....หะ...หวง!!!!" นายนิกพูดแล้วก็ลุกเดินไป
"อ่าว เฮี้ย!!!!หวง หรือ ห่วง ไอ่นิกมึงจะไปไหนเนี่ย ยังคุยกันไม่จบเลย" ไอ้แมคตะโกนเรียกนายนิก
"กูจะไปนอนแล้ว พรุ่งนี้เราย้ายเต๊นท์มาข้างๆเต๊นท์ปิ๊กได้ป๊ะ"
"ได้ดิ!! ตามสบายเลย" นายปิ๊กพูด
"แล้วมึงจะย้ายมาทำไม" นายเอ็มถาม
"ก็เอิร์ตบอกว่าชอบตรงนี้" นายนิกพูด
"ไอ่สาดดดด....เออ!!! เดี๋ยวกูต้องย้ายมาด้วยใช่ป๊ะ" ไอ้แมคพูด
"เรื่องของมึง ย้ายไม่ย้ายก็เรื่องของมึง" นายนิกพูด
"อ่าวไอ่นี่!!!วอนซ๊ะแล้วมึงไอ่นิก" ไอ้แมคพูด
"ส้ม ป่ะๆ เดี๋ยวเราเดินไปส่ง" นายนิกพูด
"จะแวะไปหาเอิร์ตหรอ ฮ่าๆ" ยัยส้มพูด
"ป่าวๆ ก็ไปส่งนี้แหล่ะ เดี๋ยวก็กลับมานอน"
"เออ!! พรุ่งนี้กูจะคอยดูว่า คุณชายฟอร์มจัดอย่างมึงจะทำยังไง ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูด
......พอทุกคนแยกย้ายกันไปนอน นายปิ๊กก็บอกเราว่าคืนนี้นอนที่นี่แหล่ะ ไม่ต้องกลับบ้านแล้ว เราก็เลยนอนกับนายปิ๊กที่เต๊นท์นั้น นอนคุยกันเรื่องนายนิก ฮาๆขำๆกันไป....สมแล้วกับฉายา คุณชายฟอร์มจัด ฮ่าๆๆ^^
:mew1: :o8: :mew1: :o8: :mew1: :o8: :mew1: :o8: :mew1:
ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะครับ
-
ขอวันละ 8 ตอนได้ป่าว ลุ้นๆ
-
อ่านตอนนี้แล้ว รู้สึกยิ้มตามเลย ฟอร์ดจัดจริงๆ
-
:L2: :pig4:
-
ถ้าเป็นไปได้อยากกระโดตบหัวนายนิกสักที o18
-
การที่ไม่พูดอะไรมันจะทำให้คนอื่นคิดไปต่างๆนานานะนายนิค :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
:beat: ฉันอยากตบกะบาลอินิก เตือนสติมันหลายๆรอบ แล้วตะโกนใส่หน้าว่า
"นี่มึงไม่รู้ตัวเหรอว่ามึงชอบเอิร์ต"
ปอลิง: ปกติฉันไม่พูดหยาบนะ อิอิ แต่นี่มันเกินทน
-
นายนิกยังไม่รู้ตัวอีกหรือไง?
ความรู้สึกช้าจริงๆ นะ พ่อคุ๊ณณณณณ
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่22) : ไปค่ายอาสา-11(ง้อ!!!!)
.....หลังจากที่คุยกันเมื่อคืนแล้ว เพื่อนๆสรุปว่าให้เราทำเป็นตึงๆใส่นายนิกก่อนเวลาที่นายนิกมาง้อ หรืออาจจะไม่มาง้อ จะได้ดูท่าทีว่านายนิกรับเราได้จริงๆอย่างที่พูดหรือป่าว แล้วทุกๆคนก็อยากจะเห็นด้วยว่า วิธีการ"ง้อ"คนของคุณชายฟอร์มจัดอย่างนายนิกเนี่ยจะเป็นยังไง ฮ่าๆ แต่ว่า!!!!ภาระหนักอ่ะตกอยู่ที่เรานะ เพราะตามนิสัยเราแล้วโกรธใครไม่ค่อยนานหรอก คราวนี้ต้องงัดฝีมือการละครออกมาใช้ซ๊ะแล้ว อิอิ.....!!!!!
....ตอนเช้าเรารู้สึกตัวตื่นนอนเพราะว่าได้ยินเสียงอะไรบางอย่างข้างๆเต๊นท์นายปิ๊ก หันไปดูนายปิ๊กยังไม่ตื่นเลย เราก็เลยมุดออกไปกะว่าจะสูดอากาศยามเช้าให้สดชื่นปอดซ๊ะหน่อย ก็เจอนายนิกกำลังกางเต๊นท์อยู่ เราก็ตกใจ นายนิกก็ตกใจ สายตาสองคนหันมาเจอหน้ากัน นายนิกพอเห็นเราก็วางทุกอย่างลงแล้วก็รีบเดินไปทางอื่น ส่วนเราก็รีบออกมามองตามนายนิกว่าเดินไปไหน เห็นนายนิกเดินไปตรงเต๊นท์ของไอ้แมคที่ยังกางอยู่ที่เดิม....นั่นแน่!!!!แอบมาย้ายเต๊นท์แต่เช้าเลย ร้ายกาจนะเนี่ย อิอิ!!!!
"เอิร์ตตื่นเร็วจัง!!" นายปิ๊กงัวเงียๆตื่นขึ้นมาถามเรา
"อือ!!ตอนเช้าอากาศดี๊ดีอ่ะปิ๊ก แต่ว่าเมื่อกี้เอิร์ตมุดเต๊นท์ออกไปเจอนิกอ่ะ"
"อ่าว นิกมาทำไมแต่เช้าอ่ะ" นายปิ๊กถามเรา
"นี่ไง ออกมาดูดิ นิกย้ายเต๊นท์มากางข้างๆเนี่ย" เราพูดแล้วก็เรียกนายปิ๊กออกมาดูเต๊นท์ที่นายนิกกางทิ้งไว้
"แต่ยังกางไม่เสร็จหรอก พอนิกเห็นเอิร์ต ก็เลยเดินหนีไปก่อนอ่ะ" เราบอกนายปิ๊ก
"ฮ่าๆ อ่าวหรอ คงเขินมั้ง" นายปิ๊กพูดแล้วก็หัวเราะ
"เขินอะไรกัน กลัวว่านิกจะรู้แล้วอ่ะดิว่าเมื่อคืนเอิร์ตแอบอยู่ในเต๊นท์ปิ๊กอ่ะ"
"เออ!!นั่นดิ!! แต่ว่ามันคงไม่คิดแบบนั้นหรอกมั้ง คงตกใจที่เจอเอิร์ตมากกว่าแล้วก็ไม่รู้จะทำไงอ่ะ ก็เลยเดินหนีไป"
"อือ!! ป่ะๆ ไปล้างหน้าแปรงฟันกัน เดี๋ยวเอิร์ตกลับไปบ้านปีหนึ่งก่อนนะ" เราพูดกับนายปิ๊กแล้วก็เดินไปบ้านปีหนึ่ง
.....ระหว่างทางตรงที่ผ่านศาลาใกล้ๆเต๊นท์ไอ้แมค เราก็เห็นนายนิกนั่งอยู่ เราก็เดินผ่านไปแบบไม่สนใจนายนิก
"เอิร์ต!!" เสียงนายนิกเรียกเรา เราก็หันไปมอง แต่นายนั่นก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ หันหน้าไปทางอื่น เราก็เลยเดินต่อไปไม่สนใจอีก
....จนมาเจอกันอีกทีตอนกินข้าวเช้า นายนิกก็นั่งข้างเราเหมือนเดิม วันนี้มีข้าวผัดกับกุนเชียงทอด น่าอร่อย!!!! นายนิกจะเอาข้าวเราไปรวมกับจานของนายนิก....!!!!
"ไม่ต้องหรอก เอิร์ตกินเองได้แล้ว" เราบอกนายนิก
"ไม่เป็นไร ให้นิกป้อนนะ"นายนิกพูดกับเรา
"ไม่เป็นไรเหมือนกัน กินเองได้" เราพูดแล้วก็เอื้อมมือไปหยิบจานข้าวของเรามา
"อย่าดื้อดิว๊ะ บอกว่าจะป้อนไงเอามานี่" นายนิกพูดตะคอกเราแต่ก็ไม่ดังมากแล้วก็มาดึงจานข้าวไปจากมือเรา
"เฮ้ย!!ไอ่นิก มึงจะตะคอกเอิร์ตทำไมว๊ะ" ไอ้แมคว่านายนิก
"เนี่ยนะคนจะง้อกันอ่ะ" ยัยส้มพูด...ส่วนนายเอ็มกับนายปิ๊กก็นั่งยิ้มๆกันอยู่
"เอ่อ!!!! ขอโทษๆอ่ะๆกินเองก็กินเอง" นายนิกพูดแล้วก็ยกจานข้าวมาคืนเรา////เฮ้อ!!!นี่แหล่ะนายนิกตัวจริงหล่ะ ฮ่าๆ
.....แล้วพวกเราก็เริ่มกินข้าวกัน
"อ่ะกุนเชียงทอด" นายนิกพูดแล้วก็ตักกุนเชียงมาใส่จานให้เรา
"ขอบคุณนะ" เราหันไปบอกนายนิก///นายนั่นยิ้มนิดๆแล้วก็กินข้าวต่อ
"เอ่อ!!ไอ่แมค งานส้วมมึงจะเสร็จยังเนี่ย" นายเอ็มถามไอ้แมค
"เห็นรุ่นพี่บอกว่าอีกซัก2วันอ่ะ เหลือฉาบปูนกับทาสี"
"ทาสีด้วยหรอ เดี๋ยวเอิร์ตไปช่วยทาสีนะ"
"ไม่ต้องไปเลย!!" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"อ่าวทำไมอ่ะ"เราหันไปถามนายนิก
"เออ!!นั่นดิ ทำไมว๊ะ" ไอ่แมคพูด
"ก็...ก็แผลยังไม่หาย จะไปทาสีทำไมอ่ะ เดี๋ยวเชื้อโรคก็เข้าแผลหรอก" นายนิกพูดแบบว่าเสียงอ่อยๆ
"อ่อๆ!!!ที่แท้ก็เป็นห่วง" ยัยส้มพูด
"กลัวแผลเอิร์ตจะไม่หายหรอนิก" นายปิ๊กถามนายนิก
"เออ!!ช่างเหอะ ไปกินน้ำก่อนนะ" นายนิกพูดแล้วก็ลุกออกไปกินน้ำ
"เฮี้ย!!!!แม่งจะง้อเค้า แต่ก็ยังฟอร์มไม่เลิกนะไอ่เนี่ย ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ
.....พอเราทุกคนเก็บจานข้าวเรียบร้อย รุ่นพี่ก็เรียกรวมพร้อมกับแจกแจงงานว่าวันนี้ใครไปทำอะไรบ้าง เราอ่ะวันนี้ได้ไปอยู่สวัสดิการกับยัยส้ม วันนี้ของกินเยอะด้วย ต้องเดินเสิร์ฟทั้งน้ำ แล้วก็ผลไม้ที่ชาวบ้านเก็บมาให้ มีทั้งฝรั่ง ส้มโอ มะละกอสุก หวานมากๆ ส่วนนายนิกกับไอ้แมคก็งานส้วมเหมือนเดิม นายเอ็มกับนายปิ๊กไปอยู่โครงสร้าง เห็นว่าวันนี้โครงสร้างใหญ่ก็จะเริ่มมุงหลังคาแล้วหล่ะ...^^
"น้องเอิร์ตกับน้องส้มเดี๋ยวรอบเช้านี้เอาขนมปังปี๊บนี้ไปเดินเสิร์ฟก่อนนะ" รุ่นพี่บอกเรากับส้ม
"ค่ะ/ครับ" เรากับยัยส้มรับคำแล้วก็ไปเอาขนมปังปี๊บออกมาแบ่งใส่แก้วพลาสติก ก็มีขาไก่ ขนมปังไส้สับปะรด แล้วก็แบบที่เป็นแท่งๆแบบโอโจ้อ่ะ คงนึกภาพกันออกนะฮะ^^////เอามาแบ่งใส่แก้วพลาสติกจะได้สะดวกต่อการเสิร์ฟ
.....พอแบ่งเสร็จ เรากับยัยส้มก็เอาเดินไปเสิร์ฟที่โครงสร้างกันก่อน
"น้องเอิร์ต มือหายเจ็บเมื่อไหร่ พี่จองตัวมาเทปูนหน่อยนะไอ่สุดหล่อ" รุ่นพี่แซวเรา
"ฮ่าๆ ได้เลยครับพี่ พรุ่งนี้ก็หายแล้ว" เราพูดกับรุ่นพี่
"เอิร์ต ขอโอโจ้อีก อร่อยดีอ่ะ" นายเอ็มเดินมาหาเรา
"อ่ะเอาไปเยอะๆเลย" ยัยส้มพูดแล้วก็หยิบขนมให้นายเอ็ม
.....ตอนนี้โครงสร้างใหญ่ที่เป็นอาคารอเนกประสงค์ก็เริ่มจะคืบหน้าไปบ้างแล้ว เดี๋ยวพอมุงหลังคาบางส่วนเสร็จก็จะต้องเทพื้นปูน แล้วก็จะเป็นแบบปูนขัดมันด้วย ต้องมาช่วยกันทำพื้นปูนให้เป็นมันๆอีก น่าสนุกดีนะ อิอิ
....พอเสิร์ฟที่โครงสร้างหลักเสร็จ เรากับยัยส้มก็เดินไปตรงงานส้วมต่อ เห็นไอ้แมคกำลังขุดดินอยู่ข้างๆส้วมส่วนนายนิกไม่รู้ไปไหน
"ไอ่แมค ขนมมาแระ อยู่นี่นะมากินเอง" ยัยส้มพูด
"โห!!!ส้ม มึงมาป้อนกูหน่อยดิ เอาขาไก่อ่ะ มือกูเปื้อน" ไอ้แมคพูด
.....เราก็เลยเดินเอาขาไก่ไปป้อนไอ้แมค เพราะยัยส้ม เข้าไปดูในห้องน้ำว่าเสร็จถึงไหนแล้ว
"อ่าวนิกมาทำไรในนี้เนี่ย" เสียงยัยส้มดังออกมาจากห้องน้ำ คงเจอนายนิกในห้องน้ำ
....แล้วยัยส้มก็เดินออกมา แล้วบอกว่าให้เราเอาขนมเข้าไปให้นายนิกข้างในนั้น เราก็เลยหยิบแก้วโอโจ้เข้าไป ก็เจอนายนิกกำลังนั่งต่อก๊อกน้ำอยู่
"นิกทำไรอ่ะ" เราถามนายนิก
"ดูเองดิ ไม่เห็นหรอ..." นายนิกพูด เราก็เลยเงียบ ไม่พูดอะไรต่อ นายนิกหันมาเห็นว่าเป็นเรา คงนึกขึ้นได้มั้งว่าต้องทำดี ก็เลยเปลี่ยนท่าที ฮ่าๆ
"กำลังต่อก๊อกน้ำอยู่ครับ" นายนิกพูดตอบเราใหม่อีกครั้ง
"อือ!! กินขนมก่อนมั๊ย" เราพูดแล้วก็นั่งลงข้างๆนายนิก
"ป้อนหน่อยดิ" นายนิกหันมาพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อะไรนะ" เราถามอีกเพราะนายนิกพูดเบาเลยได้ยินไม่ชัด ใจอยากจะแกล้งด้วยแหล่ะ ฮ่าๆ
"ป้อนนิกหน่อย ใส่ถุงมืออยู่" นายนิกพูดแต่ก็ไม่ได้หันมามองเรานะ ปากพูดไปมือก็ทำงานอยู่
"ไม่หันมาแล้วจะได้กินมั๊ยหล่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบ" นายนิกพูดแล้วก็หันมาหาเรา เราก็เลยหยิบโอโจ้ ป้อนนายนิก
"เอิร์ตก็กินมั่งดิ" นายนิกบอกเรา....เราก็เลยหยิบขนมมากินบ้าง
"ไม่ใช่ๆ ต้องกินแบบนี้" นายนิกพูดแล้วถอดถุงมืออกเอามือมาหยิบโอโจ้เข้าปาก เหลือปลายอีกข้างไว้ แล้วก็ชี้ให้เรางับกินตรงปลายข้างที่เหลือ!!
"เฮ้ย!!!!จะบ้าหรอ ไม่เอาอ่ะ ไปแล้วๆ" เราพูดแล้วก็ลุกเดินไป แต่นายนิกดึงมือเราไว้ เราก็เลยนั่งลงไปแล้วก็งับกินขนมข้างที่เหลือ ฮ่าๆ
"แหะ แหะ ออกไปได้แล้วไป" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อือ!!!" เราพูดแล้วก็เดินออกมาจากห้องส้วม
"เอิร์ต!!!' นายนิกเรียกเรา
"เรียกทำไม" เราหันไปถาม แต่นายนิกก็เงียบไป ไม่พูดอะไรต่อ เราก็เลยเดินออกมา เจอยัยส้มกับไอ้แมคยืนคุยกันอยู่
"แหม่!!!! เข้าไปเคลียร์กันนานเลยนะมึง" ไอ้แมคแซวเรา
"ป่าว!! เคลียร์อะไร ไม่มีหรอก" เราพูด
"ป่ะๆ กลับกันดีกว่าเอิร์ต" ยัยส้มพูดแล้วก็ชวนเรากลับ
"เจอกันตอนกินข้าวเที่ยงนะ" เราหันไปพูดกับไอ้แมค
"เออ!!" ไอ้แมคพูด
.....เรากับยัยส้มเดินกลับมาตรงกลุ่มงานสวัสดิการ ตอนนี้ก็ว่างแล้วไม่มีอะไรทำ รอเสิร์ฟน้ำกับผลไม้ตอนช่วงบ่าย เรากับยัยส้มก็เลยเดินไปตรงสมุดกระจก กะว่าจะไปเขียนให้คนอื่นๆซ๊ะหน่อย เราหาสมุดกระจกของเรา แต่ก็ไม่เจอ สงสัยใครเอาไปเขียนที่อื่นแล้วก็ยังไม่เอามาแขวนคืน ส่วนของนายนิกก็แขวนอยู่ เราก็เลยหยิบมาอ่านดู โห!!!!มีแต่สาวๆมาเขียนให้ทั้งนั้นเลย บางคนให้อีเมลล์ให้เฟซบุ๊คไว้ด้วยนะ ฮ่าๆ ฮอตไม่เบาเลยนะนายนิกเนี่ย จะเต็มเล่มจนไม่มีที่จะเขียนอยู่แล้ว....!!!! เราก็เลยเลือกตรงมุมๆนึงที่ว่างๆแล้วเราก็ตีกรอบแล้วก็วาดหน้าคนแลบลิ้นลงไป แต่ก็ไม่ได้เขียนอะไรลงไป แค่วาดหน้าคนแลบลิ้นเท่านั้น ฮ่าๆ นายนั่นจะได้ไม่รู้ว่าเป็นเราเขียน
"เฮ้ย!!!!ทำไรกันน่ะ" เสียงไอ้แมคตะโกนถามเรามาแต่ไกล
.....เราหันไปก็เจอไอ้แมค นายนิก นายเอ็ม นายปิ๊กเดินกันมาครบเลย
"พักกินข้าวแล้วหรอ" เราถามไอ้แมค
"อือ!! วันนี้มีไรกินว๊ะ" ไอ้แมคถามเรา
"ไม่รู้เลย วันนี้ไม่ได้ไปโรงครัวเลย"
"เฮ้อ!!!! ไม่ได้เรื่องเล๊ยพวกมึงเนี่ย" ไอ้แมคว่าเรากับยัยส้ม
"อยากรู้มึงก็ไปแหกตาดูเองสิ" ยัยส้มว่าไอ้แมค
"เอิร์ตเขียนสมุดกระจกให้เรายังอ่ะ" นายปิ๊กหันมาถามเรา
"ยังไม่ได้เขียนเลยอ่ะปิ๊ก เดี๋ยวเอาไว้ใกล้ๆก่อน จะเขียนให้ทุกคนเลยนะ" เราพูด
"สมุดกระจกของเอิร์ตก็หายไปไหนก็ไม่รู้" เราพูดขึ้นมา
"อยู่ที่....!!!!" เสียงนายนิกพูดขึ้นแล้วก็เงียบไป เราเลยหันไปถาม
"อยู่ที่ไหนอ่ะนิก"
"ไม่รู้" นายนิกพูดแค่นี้แล้วก็เดินออกไป
"อะไรของมันว๊ะ" ไอ้แมคพูด
"มันนั่นแหล่ะเอาสมุดกระจกเอิร์ตกลับไปเขียนที่เต๊น เอ็มเห็น" นายเอ็มพูด
"หรอ ฮ่าๆ แม่งฟอร์มชิบ" ยัยส้มพูด
"ปิ๊กก็ว่าอยู่ เมื่อวานก็เห็นหยิบสมุดกระจกกลับไปแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร นึกว่าเป็นของนายนิกเอง" นายปิ๊กพูด
......เรา พอรู้ว่านายนิกเอาไป ก็แอบลุ้นนะว่านายนิกจะเขียนอะไรลงไปในนั้น ฮ่าๆ
"ป่ะๆ ไปกินข้าวกันเถอะ ไอ้นิกช่างมันให้แม่งตามไปทีหลัง" ไอ้แมคพูด
....แล้วพวกเราก็ไปนั่งที่ศาลารอกินข้าวกัน นายนิกตามมาทีหลังก็มานั่งข้างๆเราเหมือนเดิม
"ไอ่นิกมึงไปไหนมาว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"ไปที่เอาของที่เต๊นท์มา"
"ของอะไรว๊ะ"
"ช่างเหอะ อย่ารู้เลยไม่มีไรหรอก"
"ไอ่นี้ หัดมีความลับนะมึงเดี๋ยวเนี้ย"
"ความลับอะไรหล่ะไม่มีหรอก" นายนิกพูด เราก็หันไปมองหน้านายนิก นายนิกก็ยิ่งหลบตาไปกันใหญ่ ฮ่าๆ
....แล้วเราก็กินข้าวกัน นายนิกยัดกระดาษเล็กๆมาใส่มือเรา แล้วกระซิบบอกว่า
"เปิดอ่านอย่าให้ใครเห็นนะ แต่ไม่ใช่ตอนนี้นะ"
เรารับกระดาษนั้นมาแล้วก็ใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง แล้วก็กินข้าวต่อไป.,......!!!!
.....พอกินข้าวเสร็จ ช่วงบ่ายก็แยกย้ายกันไปทำงานต่อ เรากับยัยส้มก็ไปที่สวัสดิการ ไปปอกมะละกอกับส้มโอ แล้วก็แกะชาเขียวเทใส่ถัง แล้วก็ออกไปเสิร์ฟเหมือนเดิม ไปเสิร์ฟไอ้แมคกับนายนิกตรงงานส้วม
"น้ำมาแล้ว" ไอ้แมคพูด
"ป้อนเลยๆ หิวมากๆๆ มะละกอด้วยชิ้นนึง" ไอ้แมคสั่งยัยส้ม
.....ส่วนเราหันไปมองนายนิก นายนิกก็มองเราแล้วก็ยิ้มๆ
"ขอน้ำแก้วนึง ป้อนด้วย" นายนิกพูด
.....ยัยส้มก็เอาน้ำไปป้อนนายนิก นายนิกพอหันมากิน เห็นว่าไม่ใช่เราก็ชะงักไปนิดหน่อย แต่ก็ยอมกินน้ำที่ยัยส้มเอาไปป้อน
"แหม!!!! กินไม่ลงเลยหรอ" ยัยส้มแซวนายนิก
"ป่าวๆ ไม่คิดว่าส้มจะมาป้อนอ่ะนะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"อยากกินมะละกอ" นายนิกพูดขึ้น แต่ก็ไม่ได้หันมามองทางเรานะ
.....หันไปมองยัยส้ม ดันไปยืนเม้าท์แตกกับคนอื่นๆอยู่ เราก็เลยหยิบมะละกอเดินไปหานายนิก
"อ่ะ!!" เราพูดแล้วก็ยื่นมะละกอไป
.....นายนิกหันมาชำเลืองๆมองด้วยหางตานิดๆ พอเห็นว่าเป็นเรานายนั่นก็หันมายิ้มแล้วก็งับมะละกอเข้าปาก
"แหะ แหะ คิดว่าจะให้ส้มมาป้อนนิกอีก" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เอาส้มโอป่าว" เราถาม
"ไม่กินส้มโอ เอามะละกออีก หวานดี" นายนิกพูด
.....เราก็เลยไปหยิบมะละกอมาป้อนนายนิกอีก
"เอิร์ต เปิดดูยัง....!!!!" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"เฮ้ย!!! เอาส้มโอมาป้อนกูบ้างเลยเอิร์ต" ไอ้แมคพูด....เรายังไม่ทันตอบนายนิก ก็เดินเอาส้มโอไปป้อนไอ้แมค
"เอิร์ตป่ะๆ กลับกันเหอะ" ยัยส้มชวนเรากลับ
....เราก็เดินกลับออกมาจากตรงนั้น เจอไอ้แบงค์เดินสวนมาพอดี
"เออ!!เอิร์ต ไอ้นิกมาบอกเราว่าวันนี้เอิร์ตจะออกไปนอนเต๊นท์กับไอ้นิกหรอ"
"เมื่อเช้านี้แหล่ะ มันบอกว่ามันจะให้เอิร์ตกลับไปนอนกับมันอ่ะ"
"แล้วแบงค์ว่าไงอ่ะ"
"แบงค์ก็บอกว่าได้ดิ ไอ้นิกก็ยิ้มๆแล้วก็เดินไปไม่ได้พูดอะไรอีก"ไอ้แบงค์พูด
"งั้น!! เดี๋ยวตอนเย็นค่อยไปย้ายของออกมาก็ได้ เดี๋ยวแบงค์ช่วยขน" ไอ้แบงค์บอกเรา
"อื้ม!!ขอบใจมากนะแบงค์" เราพูดแล้วก็แยกย้ายกันออกมา
......พอกินข้าวเย็นเสร็จ เราก็กลับไปอาบน้ำที่บ้านปีหนึ่ง แต่ก็ยังไม่ขนของออกมา เพราะจะดูซิว่า นายนิกจะทำยังไงต่อไป/////อาบน้ำเสร็จเราก็เดินมาตรงที่เขียนสมุดกระจก เห็นสมุดกระจกของเราแล้ว เราก็เลยหยิบขึ้นมาดู
"เอิร์ตอันนั้นสมุดกระจกเอิร์ตป๊ะ" เพื่อนปีหนึ่งด้วยกันถามเรา
"อื้มๆใช่ๆ"
"งั้นเราขอเอาไปเขียนก่อนได้ป๊ะ"
"อ่า ได้สิ" เราพูดแล้วก็ยื่นสมุดกระจกให้เพื่อนไป เลยไม่ทันได้ดูว่านายนิกเขียนอะไรเพิ่มเติมหรือป่าว
.....แล้วก็มีคนมาจูงมือเราออกไปจากตรงนั้น เราหันไปก็เห็นว่าเป็นนายนิกนั่นเอง
"นิกจะไปไหนเนี่ย"
"ตามมาเถอะน่ะ อย่าพูดมาก" นายนิกพูดแล้วก็จูงมือเราเดินไปต่อ
.....นายนิกพาเรามาจนห่างจากคนเยอะๆพอสมควร แล้วนายนิกก็จับไหล่เราหันไปหน้าเข้าไปหานายนิก
"ไอ่ดื้อ!!" นายนิกพูดแล้วก็ก้มหัวลงมาจนหน้าผากนายนิกมาชนกับหน้าผากของเรา
"คืนนี้กลับมานอนกับนิกนะ กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ"
.....เราได้ยินแล้วก็เงียบ เพราะพูดอะไรไม่ออก
"ได้ยินมั๊ยเนี่ยที่พูดอ่ะ" เสียงนายนิกชักเริ่มเหวี่ยงๆละ เมื่อเห็นว่าเรายังเฉยๆอยู่
"อือ!!ได้ยินแล้ว" เราพูดออกไปแค่นั้น แล้วนายนิกก็เปลี่ยนมาเป็นดึงเราเข้าไปกอด แน่นมาก!!!!!
"นิก....นิกขอโทษนะ ขอโทษนะครับ" นายนิกพูด
"อะไรนะ" เราถามย้ำอีก
"อย่าให้พูดหลายครั้งได้ป๊ะ หูหนวกหรอ ก็บอกว่าขอโทษไง!!" นายนิกว่าเราแล้วก็ดันตัวเราออกมา แล้วก็มองหน้าเราอยู่อย่างนั้น!!!
"ก็คนไม่ได้ยินนี่นา ผิดด้วยหรอ" เราถามนายนิก
"ผิด!!!!!" นายนิกพูด
"ป่ะ กลับกันเถอะ ไปขนของมานอนเต๊นท์" นายนิกพูดแล้วก็จูงมือเราเดินกลับ.....!!!!!!
.....เรากลับไปก็นึกขึ้นได้ว่า เศษกระดาษที่นายนิกยื่นให้ยังไม่ได้อ่านเลย เราเลยล้วงออกมาดู นายนิกเขียนไว้ว่า
"กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะไอ่ดื้อ" ฮ่าๆ นายนี่คงกะว่าถ้าเราเปิดอ่าน นายนิกก็จะได้ไม่ต้องมาบอกด้วยตัวเองแบบนี้สินะ
แต่พอเห็นว่าเราไม่ได้เปิดอ่าน หรืออาจจะลืม////นายนั่นก็เลยต้องจูงมือเราไปพูดขอโทษไกลๆแบบนี้ ฮ่าๆ เฮ้อ!!!!นายนิกนะนายนิก^^
:mew1: :mew3: :mew1: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew1: :mew3:
....ขอบคุณทุกๆกำลัง ทุกๆคอมเม้นต์ ทุกๆ+เป็ดเลยนะครับ
-
น่ารักกกกอ่ะ. จุ๊บๆๆๆ แฮปปี้สุดๆ
-
เย้คืนดีกันแล้ว เมื่อไหร่จะได้กัน(หื่นเต็มพิกัด) :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
ขอบคุณคนแต่งนะครับ เอาใจช่วย :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
-
กว่าจะง้อได้เนอะ o13
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
ฟอร์มเยอะเกิ๊นนนนนน แต่ก็น่ารักไปอีกแบบ ^^
วันนี้จะมาต่ออีกมั้ยอ่า อยากอ่านอีก อิอิ
-
ลูกเอิร์ต หายงอน นายนิก เร็วจัง กลับมาอยู่ หอ คงมีฉาก nc แน่ๆ เลย :mew4:
-
o22 แป๊ปนะ นี่ง้อเพื่อน หรือง้อแฟน
คือแต่ละอย่างนี่แบบว่ามัน......
เพื่อน ผช เค้าไม่ทำกันนะคู๊ณณณณณ
พ่อคุณเอ้ย รู้ตัวได้แล้ว
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่23) : ไปค่ายอาสา-12(โกรธมันมั๊ย...ไอ้คนเนี้ย!!!)
.....พอเราสองคนเดินกลับไปตรงที่เขียนสมุดกระจก ก็ปรากฏว่าเจอเพื่อนๆยืนจับกลุ่มรอเรากับนายนิกอยู่ ไอ้แมค นายปิ๊ก นายเอ็ม ยัยส้ม แถมไอ้แบงค์มาอีกคน....ฮ่าๆ สายตาทุกคนมองมาที่เรากับนายนิกจนเราต้องปล่อยมือจากนายนิกที่จับมือเราอยู่เลย ฮ่าๆ ก็มันเขินนี่นา อิอิ
"ไปเคลียร์กันไกลเนอะ" ยัยส้มเริ่มคนแรก
"เฮี้ย!!!! ยิ้มมาแต่ไกลเลยนะมึงไอ่นิก" ไอ้แมคแซวนายนิก
"นิกยิ้มครับ ไม่ใช่เฮี้ยยิ้ม ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"มึงรีบไปกางเต๊นท์ให้เสร็จเลยไอ่นิก เดี๋ยวจะไม่มีที่ซุกหัวนอนกัน" ไอ้แมคบอกนายนิก
"เออ!!! เต๊นท์ยังกางไม่เสร็จนี่หว่า" นายนิกพูดแล้วก็รีบวิ่งไปกางเต๊นท์
"วันนี้ต้องฉลอง ไปซื้อขนมกันดีกว่า" นายเอ็มพูดขึ้นมา
"อือ!! ใช่ๆต้องฉลองๆ ป่ะๆ เดี๋ยวกลับมาก่อกองไฟ" นายปิ๊กพูด
"งั้นเดี๋ยวเอิร์ตไปขนของก่อนนะ" เราพูด
"อือๆได้ๆ" ยัยส้มพูด
....แล้วเพื่อนๆก็ไปซื้อขนมกัน ส่วนเราก็ไปขนของจากบ้านปีหนึ่งออกมานอนเต๊นท์ ออกมาจากบ้านก็เจอนายนิกยืนรออยู่แล้ว
"มาๆนิกช่วยถือนะ" นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้ามาหยิบห่อผ้าไปจากมือเรา
"ไอ่ดื้อ!!!" นายนิกเรียกเรา แต่เราไม่ได้ตอบกลับเพราะรอให้นายนิกพูดต่อ
"ได้ยินมั๊ยนิกเรียกเนี่ย" นายนิกถามด้วยน้ำเสียงเหวี่ยงๆเล็กน้อย
"อือ!!ได้ยิน ก็รอให้พูดต่อไง จะเรียกทำไมอ่ะเนี่ย"
"ไม่มีไรหรอก แค่อยากเรียกไม่ได้หรอ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้หัวเรา
"เฮ้ย!!! ทำไรเนี่ย เล่นเป็นเด็กไปได้" เราพูดแล้วก็เอามือเราปัดมือนายนิกออกจากหัว
"โห!!!! เดี๋ยวนี่เล่นไม่ได้นะ จำไว้ๆ" นายนิกพูดแล้วก็เดินไปเงียบๆ จนถึงเต๊นท์ นายนิกก็เอาของเราเข้าไปไว้ในเต๊นท์ แล้วก็ออกมาก่อกองไฟรอเพื่อนๆ
"นิก!!" เราเรียกนายนิกที่กำลังก่อกองไฟอยู่
"เรียกนิกทำไม" นายนิกพูด
"นิกแน่ใจแล้วหรอ ที่ให้เอิร์ตกลับมานอนด้วยอ่ะ" เราถามนายนิก
"อือ!!แน่ใจดิ ถามทำไมอ่ะ"นายนิกพูด
"ก็นิกเกลียดตุ๊ด แล้วตอนนี้ก็รู้แล้วว่าเอิร์ตเป็นยังไง...." เราพูดยังไม่ทันจะจบ นายนิกก็พูดแทรกขึ้นมา
"แล้วไงอ่ะ...!!" นายนิกหันหน้ามาถามเรา
"ก็เอิร์ตกลัวว่านิกจะไล่เอิร์ตออกไปอีก" เราตอบนายนิกเสียงอ่อยๆ เพราะไม่ค่อยมั่นใจเลย
"เฮ้อ!!เอิร์ตไม่เห็นจะทำตัวตุ้งติ้งเหมือนพวกนั้นเลยนี่ เอาหล่ะ!!! หยุดพูด หยุดคิด หยุดทุกอย่างที่จะทำให้เราสองคนทะเลาะกันอีก เข้าใจมั๊ยครับ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้หัวเรา
"ลืมไปมือเปื้อนๆ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ ที่เอามือเปื้อนๆมาขยี้หัวเรา.....แต่เราสิ!! น้ำตาจะไหลกับคำพูดของนายนิกซ๊ะงั้นอ่ะนะ อิอิT_Y
"ห่า!!!! หวานกันอยู่นั่น ไฟแม่งคงติดให้หรอกนะไอ่นิก ไอ่เอิร์ต" เสียงไอ้แมคแซวเรากับนายนิก!!!มาแต่ไกล!!
"หวานอะไรเล่า มึงก็พูดเว่อร์นะไอ่แมค" นายนิกหันไปพูดกับไอ้แมค
"มาๆ กินหนมกันดีกว่า ฉลองๆให้เจ้าชายเจ้าหญิงเค้าหน่อย" ยัยส้มพูด
"เดี๋ยวเอ็มไปเอากีตาร์แป๊บนะ" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินไปเอากีตาร์ที่เต๊นท์ข้างๆเต๊นท์นายนิก////คือตอนนี้เต๊นท์สามเต๊นท์มาเรียงกันตรงที่ก่อกองไฟของเราเรียบร้อยแล้ว////ไอ้แบงค์ก็ออกมานอนด้วย มานอนเต๊นท์นายปิ๊ก
"ไอ่นิก มึงจำคำพูดกูไว้นะ ถ้าวันไหนมึงไล่เอิร์ตอีก วันนั้นได้ชิมหมัดกูแน่ๆ" ไอ้แบงค์พูดขึ้นมา
"โห!!!! แบงค์ดุอ่ะ!!! คิดอะไรกับเอิร์ตป๊ะเนี่ย" นายนิกถามไอ้แบงค์แล้วก็ยิ้มๆ
"คิดดิ!! ก็เพื่อนกูอ่ะ ทำไมว๊ะ....แล้วมึงอ่ะคิดอะไรกับเพื่อนกูป่าว!!" ไอ้แบงค์ถามนายนิกบ้าง
"ก็....คิดดิ!! ก็เอิร์ตเป็นรูมเมทกูอ่ะ" นายนิกตอบแล้วเอามือมากอดคอเรา
"มาๆร้องเพลงกันดีกว่า วันนี้ฟ้าแม่งเปิด ดาวกระจายเต็มเลยดูดิ" นายเอ็มพูดแหงนหน้ามองขึ้นไปบนฟ้า
"มา ปิ๊กเล่นกีตาร์ให้" นายปิ๊กพูดแล้วก็หยิบกีต้าร์จากมือนายเอ็มไปเล่นวอร์มๆก่อน
"เอาเพลงไรดีอ่ะ" ยัยส้มพูด
"ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ" ไอ้แมคพูดขึ้นมา
.....นั่งคนเดียวแล้วมองกระจก ที่สะท้อนแสงจันทร์วันเพ็ญ โดดเดี่ยวกับความเหงา อยู่กับเงาที่พูดไม่เป็น.....นายเอ็มร้องเพลงนี้ได้เพราะมาก
...หลังจากนั้นก็มาอีกหลายเพลงเลยหล่ะ....จนสุดท้าย นายนิกก็เอากีต้าร์ไปแล้วก็ร้องเพลงนี้
.....หนึ่งในไม่กี่คน......ซึ้งเลยเป็นเพลงที่เราชอบด้วยอ่ะ ฮ่าๆ!!!!ได้เวลานอนพวกเราก็แยกย้ายกันเข้านอน
ในเต๊นท์....เราเข้าไปนอนรอนายนิก เพราะนายนิกกับไอ้แมคเดินไปส่งยัยส้มที่บ้านผู้หญิง
"เอิร์ต หลับยัง" นายนิกเข้ามาในเต๊นท์แล้วก็เรียกเรา
"ยัง!!"
....นายนิกรูดซิปปิดเต๊นท์ แล้วก็มาล้มตัวลงนอนข้างๆเรา
"ไอ่ดื้อ มาให้นิกกอดดิ๊ คิดถึงหว่ะ!!" นายนิกพูดแล้วก็ตะแคงตัวหันมาหาเรา
"คิดถึงทำไม เจอกันทุกวัน" เราพูด
"อย่ามาทำบรรยากาศเสียได้ป๊ะ..มาๆกอดหน่อย" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมากอดเราไว้
"จำได้ป่าว เอิร์ตเคยบอกว่า ถ้าใครร้องเพลงนี้ให้ฟัง จะรักตายเลย" นายนิกพูดอยู่ใกล้ซอกคอเรา ลมหายใจอุ่นๆรดต้นคอ รู้สึกแปลกๆ!!!
"เพลงอะไร" เราหันไปถามนายนิก
.....ด้วยความที่นายนิกนอนตะแคงมากอดเราอยู่ พอเราหันไปถามนายนิกก็ทำให้จมูกเรากับนายนิกชนกันจังๆ แล้วสายตาก็มองกัน เพราะแสงจากดวงจันทร์ที่ส่องเข้ามาในเต๊นท์ทำให้สว่างอยู่บ้าง เราหลบตานายนิก เพราะสู้สายตาคู่นั้นของนายนิกไม่ไหวจริงๆ
"ก็เพลงหนึ่งในไม่กี่คนไง" นายนิกพูดกับเราเบาๆแล้วก็เอาจมูกมาชนกับจมูกเราอีก...จนเราต้องก้มหน้าหลบกระกระทำของนายนิก
"จะหลบไปไหนหล่ะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือประคองหน้าเราขึ้นมา
"มองตานิกดิเอิร์ต"
"มองทำไมหล่ะ!!!' เราถามนายนิก แต่ก็ยังหลบสายตาคู่นั้นอยู่
"บอกให้มองก็มองสิ" นายนิกพูด
.....เราหันหน้าขึ้นมามองหน้านายนิก....แล้วนายนิกก็พูดว่า!!
"เอิร์ตเกลียดมันมั๊ยไอ้คนเนี้ย"นายนิกถามเราว่าเกลียดนายนิกมั๊ย!!
"ไม่เกลียด!!" เราตอบนายนิก
"เอิร์ตโกรธมันมั๊ยไอ่คนเนี้ย"
"ไม่โกรธ!!"
"เอิร์ตรักมันมั๊ยไอ่คนเนี้ย"
"ไม่....!!!!"
"อ๊ะ...อ๊ะ!!!ต้องตอบยังไง ตอบให้ดีๆนะ" นายนิกพูดกับเรา
"เอ่อ!!!!!.....รักดิ!!!!" เราตอบนายนิกแล้วก็ผลักนายนิกออกไปจากตัว
"ไม่คุยแล้ว นอนแล้วนะฝันดีๆ"เราพูด
"เอ้า!!ซ๊ะงั้นอ่ะ นอนห่างระวังเจอผีนะ" นายนิกพูด
.....พอพูดว่า"ผี"เราก็นึกถึงผีที่เจอตอนไปติดฝนกับนายนิกขึ้นมาทันที ก็เลยเขยิบตัวเข้าไปนอนใกล้ๆนายนิก
"ฮ่าๆ มาๆเดี๋ยวนิกกอดน๊า อย่ากลัวๆ" นายนิกพูดแล้วก็หันตัวมานอนกอดเรา
"หลับซ๊ะนะไอ่ดื้อของนิก!!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอาแขนมากอดเราไว้
"อือ!!!"
.....อ้อมกอดที่อบอุ่นและสนิทใจกับมาอีกครั้ง ดีใจนะ แต่ก็ยังหวั่นๆอยู่เหมือนเดิม!!!!!!!แต่ตอนนี้ไม่คิดอะไรแล้ว ขอแค่"กอด"นี้ อย่าหายไปอีกก็พอ
:mew2: :mew1: :mew2: :mew1: :mew2: :mew1: :mew2: :mew1:
....ขอบคุณทุกๆกำลังใจเลยนะคร๊าบ ขอบคุณมากมาย แฮ่ๆ
-
นิกรู้ใจตัวเองแล้วสินะ ดีใจจัง หวานนนนเชี้ยว
-
หวังว่าคงไม่ไล่กันไปไหนอีกนะ เห็นใจคนที่ถูกไล่บ้างเถอะพ่อคุณ มันเจ็บนะครับ
-
ดูนิกถามดิ เพื่อนกันเค้าถามกันแบบนี้หราาาา
รู้ใจตัวเองรึยังน๊านายนิก
-
อ่านไปยิ้มไป :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
ชอบมากๆค่ะ อ่านรวดเดียวเลย ตอนแรกๆก็ธรรมดาเรียบ แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งสนุกค่ะ น่ารักมากๆเลย รอตอนต่อไปนะคะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 24) : ค่ายอาสา-13(แมงปอกะแมงมุม!!)
....แอบหวั่นๆใจนะว่านายนิกจะดีกับเราแบบนี้ได้นานแค่ไหน ที่นายนิกยอมกลับมาดีกับเราอาจจะเป็นเพราะว่าแรงยุจากเพื่อนๆ คำพูดจากเพื่อนๆที่พยายามช่วยเคลียร์ให้เรากับนายนิกมาดีกันเหมือนเดิม หรืออาจจะเป็นเพราะตัวนายนิกเองที่รู้สึกผิดแล้วก็อยากขอโทษเราจริงๆ....แต่ก็ช่างเถอะนายนิกอ่ะนะ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนเราเองก็ตามไม่ทัน วันนี้เราดีกัน แต่วันหน้าก็ไม่รู้อนาคต ถ้านายนี่เกิดบ้าขึ้นมาอีก เราก็คงต้องเตรียมรับมือเนอะ ฮ่าๆ
"ไอ่ดื้อๆ ตื่นได้แล้ว" เสียงนายนิกเขย่าตัวเรา ปลุกเราแต่เช้าเลย
"อือ!! ขอนอนต่ออีกนิดนะ"
"ไม่ได้!! ลุกขึ้นมาเลย ไปดูทะเลหมอกกัน" นายนิกพูด
"ไปดูคนเดียวดิ คนจะนอน"
"บอกให้ตื่นก็ตื่นดิว๊ะ ชอบขัดใจหว่ะ" นายนิกพูด เสียงเริ่มเหวี่ยงๆ
"อือ!!" เราพูดแล้วก็ขยับตัวหนีนายนิก
"ไอ่ดื้อ มานี่จะหนีไปไหน" นายนิกพูดแล้วก็ดึงผ้าห่มออกมาจากตัวเรา เราขยับตัวตื่น แต่นายนิกเสียหลักล้มทับมาบนตัวเรา จมูกชนกัน!!!!
มีแต่ความเงียบ สายตาสองคู่ได้แต่จ้องมองกันเอง!!!!
"เจ็บ!!!!" เราพูดขึ้น
"นิกขอโทษ" นายนิกพูด
"ขอโทษแล้วก็ลุกไปดิ!! หนัก" เราพูดแล้วก็ผลักอกนายนิกให้ลุกไปจากตัวเรา
.....นายนิกก็ลุกไปแต่โดยดี....ส่วนเราก็ล้มตัวลงนอนต่อ!!
"อ่าว!! นอนต่อไมอ่ะ ไปดูทะเลหมอกด้วยกันดิ" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"ฟ้ายังมืดอยู่เลย เนี่ยเพิ่งจะตีสี่ ทะเลหมอกของนายคงไม่มาเช้าขนาดนี้มั้ง" เราพูด
"ก็ออกไปรอไง อากาศหนาวดีอ่ะ"
"ไปรอคนเดียวเถอะ รอฟ้าสว่างออกไปดูก็ทัน" เราพูด
"เออ!!! นอนก็นอนว๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็คลานเข้ามานอนข้างๆเรา
"ห่มผ้าให้หน่อยดิ" นายนิกหันมาบอกเรา
"อ่ะ" เราพูดแล้วก็ลุกขึ้นมาห่มผ้าให้นายนิก
"กอดนะอากาศหนาว" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมากอดเราดึงตัวเราเข้าไปหานายนิก หน้าเราแนบอยู่กับหน้าอกนายนิก
"ปล่อยเหอะ นอนไม่ถนัด" เราพูด
"แบบไหนถึงจะถนัดอ่ะ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"แบบไม่ต้องกอดเลยไง ต่างคนต่างนอน" เราพูดแล้วก็แกะมือนายนิกออกจากตัว แล้วก็ขยับไปนอนตรงที่ตัวเอง
"ไอ่ดื้อเอ๊ย เต๊นท์เล็กแค่นี้ หนีนิกไม่พ้นหรอกนะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแต่ก็ไม่เข้ามากอดเรานะ
.....ส่วนเราก็นอนไปเงียบๆ จนหลับตอนไหนไม่รู้/////มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่มีคนมาปลุก
"เอิร์ตๆ ไอ่นิกๆ ตื่นกันยังว๊ะเนี่ย"
....เราได้ยินเสียงคนเรียกก็เลยสะดุ้งตื่นขึ้นมา ไอ้แมคมาเรียกเราอยู่ข้างนอกเต๊นท์ เราลุกออกไปก็ปรากฏว่า ฟ้าสว่างมากแล้ว ทะเลหมอกข้างหน้าเต๊นท์ก็หายไปแล้ว ไอ้แมคยืนอยู่หน้าเต๊นท์
"อ่าวไอ่แมค ไปไหนมาเนี่ย" เราถามไอ้แมค
"ก็มาตามมึงสองตัวไปกินข้าวไง มัวทำไรกันอยู่ว๊ะ ตื่นซ๊ะสายเชียว ไปๆเรียกไอ้นิกไปกินข้าวเลย เค้ารอกันอยู่"
....เราก็เลยมุดเข้าเต๊นท์ไปปลุกนายนิก ตื่นไปกินข้าว สองคนพากันเดินสลึมสลือไปที่ศาลากินข้าว ทุกๆคนเริ่มกินข้าวกันแล้ว
"เฮี้ย!!! แมงไม่รู้เคลียร์กันยังไง ตื่นซ๊ะสายเลย" ไอ้แมคพูดขึ้นมา
"ก็เอิร์ตดิ ไม่ยอมตื่น" นายนิกพูด
"อากาศคงดีมาก จนไม่ยอมตื่นกันเลยสินะ" นายเอ็มพูดขึ้น
"เซ็ง!!!! ทะเลหมอกก็อดดู ตื่นก็สาย" นายนิกพูดแล้วก็หันมามองเรา....เราก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
"เอิร์ต ส้ม เดี๋ยววันนี้ไปช่วยกันทาสีห้องส้วมนะ" ไอ้แมบอกเรากับยัยส้ม
"อือ!! ได้ๆ"
....นายนิกมาจับแขนเราข้างที่เป็นแผลยกดู
"แผลหายดีแล้วหรอ?" นายนิกถามเรา
"อือ!! หายดีแล้ว ไม่เจ็บแล้ว" เราหันไปพูดกับนายนิก
"อือ!!! งั้นก็ไปได้" นายนิกพูดกับเรา
"แต่กูว่า ตอนนี้มึงสองคน พากันไปอาบน้ำก่อนดีกว่ามั๊ย หน้าก็ยังไม่ล้าง ไปเลย เดี๋ยวพวกกูไปรอที่ส้วมนะไอ่นิก" ไอ้แมคพูด
.....แล้วพวกเราก็แยกย้ายกัน เรากับนายนิกเดินกลับมาที่เต๊นท์ เตรียมของไปอาบน้ำกัน อาบเสร็จ แต่งตัวเสร็จก็ไปเดินไปตรงงานส้วม เพื่อนๆวันนี้อยู่กันครบเลย เพราะไอ้แมคบอกรุ่นพี่ที่เป็นหัวหน้างานทำส้วมว่า ขอให้เพื่อนๆมาช่วยกันทาสีห้องส้วม
"อ่าว!! มาเลยๆสองตัวมึงอ่ะ"
....เรากับนายนิกเดินไปหยิบแปรงทาสีกับลูกกลิ้ง
"เดี๋ยวนิกเข้าไปทาสีข้างในนะ เอิร์ตอยู่ข้างนอกนี่แหล่ะ อากาศมันถ่ายเทดี ข้างในอึดอัด" นายนิกหันมาบอกเรา
"อือ!!" เราพูดแล้วก็เดินไปข้างๆยัยส้ม
.....ห้องน้ำเป็นสีฟ้า สดใสมากๆ รุ่นพี่ปีสามสั่งไอ้แมคมาว่า ข้างนอกนี่ ขอให้เพ้นท์ลายอะไรก็ได้ ให้สวยๆ งานนี้มอบให้น้องๆปีหนึ่ง ครีเอทกันเองเลย แต่ข้างในขอเป็นสีพื้นธรรมดาๆ พวกเราก็เลยช่วยกันทาสีฟ้าเป็นพื้นด้านนอกก่อน แล้วเดี๋ยวตอนกลางวันค่อยไปคุยกันอีกทีว่าจะเอาลายอะไรดี
"เอิร์ต เอาลายอะไรดีอ่ะ" ยัยส้มหันมาปรึกษาเรา
"เราอยากเพ้นท์สายรุ้งอ่ะ แต่สีมีไม่ครบอ่ะดิ"
"ส้มอ่ะ อยากได้ลายอะไร"
"อยากวาดผีเสื้อกับดอกไม้อ่ะ ทุ่งหญ้ากับเด็กๆ" ยัยส้มพูด
"อือ!! ดีๆ แนวๆเดียวกันเลย"
"คุยไรกันอ่ะ" นายนิกออกมาจากห้องน้ำตอนไหนก็ไม่รู้ มาโผล่ทักทายเรากับยัยส้ม
"คุยเรื่องทำลายห้องน้ำ" ยัยส้มหันไปบอกนายนิก
"อยากได้ลายอะไรกันอ่ะ" นายนิกถามเรา
....ยัยส้มก็เลยเล่าคอนเซ็ปที่เรากับยัยส้มวางกันไว้ว่า จะเป็นแนวๆเด็กๆ มีทุ่งหญ้า ท้องฟ้า สายรุ้ง ทุ่งดอกไม้////นายนิกก็พยักหน้าเหมือนจะเห็นด้วยนะ
"แล้วนิกอ่ะอยากได้ลายอะไร" ยัยส้มถามนายนิก
"นิกจะวาดสไปเดอร์แมน กับเด็กเล่นบาส" นายนิกพูด
"โห!!!! คนละแนวเลยอ่ะ" เราพูด
"ก็วาดคนละข้างดิ นิกจะวาดข้างหลังห้องน้ำ จอง!! ห้ามใครแย่ง" นายนิกพูด
"เชิญเลยๆ ส้มกับเอิร์ตจองข้างนี้แหล่ะ" ยัยส้มพูด
"ปิ๊กกับเอ็มข้างนี้นะ" เสียงนายปิ๊กดังมาจากผนังอีกข้างของห้องน้ำ
"แล้วกูหล่ะ ลืมกูหรอ" เสียงไอ้แมคดังมาจากในห้องน้ำ
"ของมึงก็ ทำข้างในไง คนเดียวเลย" ยัยส้มพูด
"โหยยย!!!! กูก็อยากวาดรูปบ้างอ่ะ" เสียงไอ้แมคพูดอ่อยๆ
"เออๆ เดี๋ยวให้ออกมาวาดกับกูนี่แหล่ะไอ่แมค ผนังออกจะกว้าง อยากวาดอะไรก็เชิญ" เราบอกไอ้แมค เดี๋ยวมันจะน้อยใจอีก ฮ่าๆ
.....พวกเราช่วยกันทาสีผนังจนเสร็จทั้งข้างนอกแล้วก็ข้างใน////ในช่วงเช้าพวกเราทำงานกันแค่นี้ แล้วก็รอสีแห้ง....พวกเราเดินไปตรงที่แขวนสมุดกระจก////เราหาของเราไม่เจออีกแล้ว สงสัยมีคนเอาไปเขียน ของนายนิกก็หายไปด้วย!!
"สมุดกระจกหายอีกแล้ว" เราพูด
"ของนิกก็หาย"
"ปิ๊กก็หาย"
"แต่ของกูไม่หาย" ไอ้แมคพูด
"ก็ไม่มีใครอยากเขียนของมึงไงไอ่แมค ฮ่าๆ" ยัยส้มพูดแล้วก็หัวเราะ
"แหม่ๆ ทำอย่างกะมีคนอยากเขียนของมึงอ่ะนะส้ม" ไอ้แมคพูดกับยัยส้ม
"ก็มีสิ!! ออกจะฮอต จะเต็มเล่มแล้วเนี่ย แหกตาดูซ๊ะ" ยัยส้มพูดแล้วก็เปิดสมุดกระจกของตัวเองให้ไอ้แมคดู
"เออๆ กูเชื่อละ" ไอ้แมคพูดด้วยความหมั่นไส้ ฮ่าๆ
......แล้วก็ได้เวลากินข้าวกลางวันกัน เราก็ไปกินข้าวที่ศาลา
"เอิร์ตๆ เดี๋ยวนิกจะวาดเราสองคนด้วยนะ" นายนิกหันมากระซิบข้างๆหูเรา
"ห่านิก ทำไมต้องกระซิบด้วยว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"ความลับๆ" นายนิกพูดแล้วก็หันกลับไปกินข้าวต่อ
"เออ!!! มึงระวังตัวไว้เหอะ ถ้ามึงทำไอ้เอิร์ตอีก คงจะไม่โดนไอ้แบงค์ต่อยคนเดียวหรอก จะโดนตีนกูด้วย" ไอ้แมคขู่นายนิก
"กลัวแล้วคร๊าบบ" นายนิกพูดกับไอ้แมค เพื่อนคนอื่นๆก็พากันหัวเราะ ฮ่าๆ
.....พอกินข้าวเสร็จ เราก็ไปเริ่มงานกันต่อ สีที่ทาไว้ก็แห้งแล้ว เราจับคู่กับยัยส้ม ก็เริ่มเอาดินสอมาร่างลายที่เราจะวาดกัน ส่วนนายปิ๊กกับนายเอ็มก็ช่วยกันผสมสีอยู่ให้ได้หลายๆสี เรากับยัยส้มร่างลวดลายเป็นทุ่งหญ้า มีดอกไม้ ก้อนเมฆ สายรุ้ง มีเด็กๆวิ่งไล่จับผีเสื้อ
....ส่วนด้านของนายปิ๊ก นายเอ็มแล้วก็ไอ่แมค ทำเป็นรูปเด็กๆกำลังเล่นฟุตบอล นายปิ๊กวาดเด็กเล่นกีต้าร์ด้วย
....แอบๆไปดูของนายนิก ข้างหลังห้องน้ำ เห็นรูปใยแมงมุมใหญ่มาก ทำเสร็จแล้วคงจะสวย ฮ่าๆ นายนิกหันมาเห็นเรา ก็โบกมือไล่ ประมาณว่า อย่าเพิ่งมาดู ฮ่าๆ เราก็เลยเดินออกทำของตัวเอง พอร่างแบบเสร็จเรากับยัยส้มก็เริ่มลงสี เด็กๆชาวเขาเริ่มให้ความสนใจมามุงดูกันเต็มเลย รุ่นพี่ๆก็ให้พวกเราโชว์ฝีมือกันเต็มที่!!!!
....สรุปว่า ผนังด้านของเรากับยัยส้มเสร็จก่อนใครเลย สีสันสดใสมากๆ โดยเฉพาะผีเสื้อที่ยัยส้มวาดลวดลายบนปีกได้สวยมากๆ เด็กๆชอบ สายรุ้งของเราก็สวยมาก เป็นภาพเด็กสองคนกำลังวิ่งไล่จับผีเสื้อบนทุ่งดอกไม้ มีรุ้งกินสีสดใสพาดผ่านอยู่ข้างบน เด็กๆที่มาดูก็ชอบใจกันใหญ่
....ไปดูอีกฟากของผนังที่สามหนุ่มเค้าช่วยกันทำ ก็เริ่มจะเสร็จแล้ว รูปเด็กๆกำลังเล่นฟุตบอล ถูกใจเด็กๆผู้ชายมาก เด็กเล่นกีตาร์ของนายปิ๊กก็น่ารักดี
....ส่วนของนายนิกใยแมงมุมเสร็จแล้ว สวยมากๆ สไปเดอร์แมนเสร็จมาครึ่งตัวแล้ว เหลือแต่ส่วนหัวถึงหน้าอกที่ยังไม่ได้ทำ นายนิกก็กำลังตั้งใจระบายสี เราชอบมากอ่ะ ใยแมงมุม แต่แอบสังเกตุเห็นมีแมงมุมกำลังเดินไปขย้ำเหยื่อที่เป็นแมลงปอตัวน้อยๆที่บินมาติดอยู่บนใยแมงมุม
"นิก มีไรให้เอิร์ตช่วยป๊ะ"
"มีดิ ของเอิร์ตเสร็จแล้วหรอ"
"เสร็จแล้ว สวยด้วย"
"เหรอๆ" นายนิกพูดแต่ก็ไม่ได้หันมามองเรานะ ยังคงระบายสีสไปเดอร์แมนต่อไป
"ไหนอ่ะให้ช่วยอะไร" เราถามนายนิก
"ช่วยนั่งอยู่เฉยๆตรงนี้แหล่ะ อย่าไปไหน"
"เอ้า!!!! บ้าป่าว งั้นเอิร์ตไปช่วยพวกแมคดีกว่า เดี๋ยวมาหาใหม่นะ"
"คร๊าบบบบ!!!!" นายนิกพูด/////แล้วเราก็ลุกเดินไป แต่!!! นายนิกเอามือมาดึงมือเราไว้
"อย่าไปไหนไกลนะ" นายนิกพูดกับเรา
"อือ!!!"
.....แล้วนายนิกก็ปล่อยมือเรา เราก็เดินมาช่วยทางฝั่งที่ไอ้แมคทำงานอยู่แต่ไม่เจอไอ้แมค!!!!
"โหยยย!!!! ไอ้แมค มึงอ่ะ ของกูเละหมดเลย" เสียงยัยส้มโวยวายอยู่อีกฟากนึง
"อะไรกันอ่ะ" นายเอ็มเดินไปดู
"ก็ไอ้แมคอ่ะดิ มาวาดอะไรก็ไม่รู้ เละหมดเลย" ยัยส้มพูด
"ไหนๆ" เราพูดแล้วก็เดินไปดู
"อะไรว๊าาาา!!!! กูแค่วาดเด็กกำลังเล่นว่าวอ่ะ เละตรงไหนเนี่ย" ไอ้แมคพูด
......เรามองไปบนผนังด้านที่เราวาด ก็เห็นว่า ไอ้แมคมันไปวาดเติมตรงเด็ก เป็นเด็กกำลังวิ่งเล่นว่าว แต่ว่าว่าวที่มันวาด บูดๆเบี้ยวๆ ไม่สวยเลย ตลกอ่ะ ฮ่าๆ
"แมค ฝีมือแย่มากๆนายอ่ะ ฮ่าๆ ถ้ามีว่าวแบบนี้จริงๆมันคงไม่ขึ้นไปบนฟ้าหรอก ฮ่าๆ" นายปิ๊กพูดแซวไอ้แมค
"มึงเลี้ยงขนมกูเลยเย็นนี้อ่ะไอ้แมค" ยัยส้มบอกไอ้แมค
"เออๆ ก็ได้ว๊ะ " ไอ้แมคพูดแบบปฏิเสธไม่ได้ แต่ก็แอบขำที่ทำให้ยัยส้มหัวเสีย ฮ่าๆ
......แล้วพวกเราก็ช่วยกันทำงานต่อจนเสร็จ ผนังด้านของสามหนุ่มก็เสร็จแล้ว ของนายนิกก็เสร็จแล้ว เพราะได้นายปิ๊กไปช่วยอีกแรงนึง สวยมากๆ เด็กๆผู้ชายชอบมาก สไปเดอร์แมนของนายนิก ฮ่าๆ
"เอิร์ตๆ มานี่ดิ๊" เสียงนายนิกเรียกเรา
"ทำไมอ่ะ"
"นี่ไง เราสองคน" นายนิกชี้ที่ใยแมงมุม
"นิกเป็นแมงมุม ส่วนเอิร์ตก็เป็นแมงปอตัวนี้ บินมาติดใยแมงมุม แมงมุมตัวนี้ก็กำลังเดินเข้าไปขย้ำเหยื่อ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขย้ำหัวเราเล่น
"แหม่ๆไอ่ลิง ใครจะขย้ำใครกันแน่" เราพูดกับนายนิก
"ระวังตัวให้ดีเหอะเราอ่ะ ไอ่ดื้อ ป่ะ ไปอาบน้ำกัน" นายนิกพูดกับเรา
.....พวกเราช่วยกันเก็บของ อุปกรณ์ให้เรียบร้อย แล้วก็พากันเดินกลับไปอาบน้ำ รอกินข้าวตอนเย็น////พออาบน้ำเสร็จ เราก็เดินไปร้านค้ากัน เพราะไอ้แมคจะเลี้ยงขนมตามที่พูดไว้ ซื้อขนมเสร็จก็เดินเอากลับมาเก็บที่เต๊น แล้วก็ไปกินข้าวเย็นกัน แล้วก็กลับมานั่งก่อกองไฟกันเหมือนเดิมๆ เพลงมา กีต้าร์ สนุกสนานกันไป เหลือเวลาอีกไม่กี่วันแล้วที่จะได้อยู่ด้วยกันแบบนี้////ไม่อยากให้ถึงวันที่จะต้องกลับเลย อยากอยู่ในบรรยากาศแบบนี้อีกนานๆ
....ดึกๆน้ำค้างเริ่มลง พวกเราก็แยกย้ายกันเข้านอน นายนิกกับนายเอ็มไปส่งยัยส้มที่บ้าน กลับมาก็ปิดเต๊นท์แล้วก็มาล้มตัวลงนอนข้างๆเรา
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"เรียกทำไมอ่ะ"
"คืนนี้มืดเนอะ พระจันทร์โดนเมฆบังหมดเลย" นายนิกพูด
"อือ!!! มืดๆแบบนี้น่ากลัวอ่ะนิก เอิร์ตไม่ชอบเลย"
"กลัวก็มานอนใกล้ๆนิกดิ" นายนิกพูดแล้วก็ดึงเสื้อเราให้ไปนอนใกล้ๆนายนิก
"มาๆ นอนหนุนแขนนิกนี่แหล่ะ อยู่กับนิกไม่ต้องกลัว" นายนิกพูด
.....เราขยับไปนอนหนุนแขนนายนิก จริงๆแล้วอยากจะบอกว่า รู้สึกปลอดภัยแล้วก็ไม่กลัวอะไรทุกครั้งที่มีนายนิกอยู่ใกล้ๆด้วย////แต่อีกใจนึงก็คิดอยู่ว่าที่นายนิกกำลังอยู่นี่มันคืออะไร...ส่วนตัวเราอ่ะชัดเจนอยู่แล้วว่าเราเป็นอะไร แต่ด้วยความที่เรายังไม่เคยมีความรู้สึกรักใครซักคน เราก็เลยไม่รู้ว่าความรู้สึกที่มีต่อนายนิกในตอนนี้มัน...คืออะไร?
:mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3:
....ขอบคุณสำหรับทุกๆคอมเม้นต์ ทุกๆกำลังในนะครับ จริงๆแล้วอยากตอบกลับทุกคอมเม้นต์นะครับ แต่ไม่รู้จะตอบยังไงอ่ะ แฮ่ๆ
-
สู้ๆ นะเอิร์ต เอาชนะใจนิก ให้ยิกกล้ายอมรับตัวเองให้ได้
-
น่ารักดีค่ะ อ่านสบายๆ เป็นกำลังใจให้นะ
ทำไมค่ายอาสาที่ไปไม่เปนงี้บ้าง 555
:hao7:
-
หวาน กันแบบต่อเนือง
-
ความรู้สึกของนิกมันไปไกลมากแล้วนะ ยอมรับเหอะว่าชอบเอิร์ต
หรือต้องรอให้มีมือที่สามเข้ามาก่อน
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 25) : ค่ายอาสา-14(เราและนาย....ในวงกลมๆ)
.....วันนี้นายนิกได้ตื่นมาดูทะเลหมอกสมใจอยาก หลังจากที่พลาดมาจากเมื่อวาน แล้วก็ไม่ลืมที่จะปลุกลากเราออกมาดูด้วย อากาศดีมากๆ พูดแล้วมีควันออกปากเลยหล่ะ ฮ่าๆ ภาพตรงหน้ามันสวยงามจริงๆนะ
"อากาศดีเนอะไอ่ดื้อ" นายนิกพูดแล้วก็เอาสองมือมาปิดตรงหูเราไว้ มันให้ความรู้สึกอุ่นๆแปลกๆ แต่เรารู้สึกดีอ่ะเลยยอมให้นายนิกทำอยู่อย่างนั้น
"อือ!!"
"หนาวมั๊ย" นายนิกหันมาถามเรา
"ก็หนาวๆ"
"งั้นนิกกอด มามะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเลื้อยลงมากอดเรา
"เฮี้ย!!! กอดกันแต่เช้าเลยนะ" เสียงไอ้แมคตะโกนออกมาจากหน้าเต๊นท์ของมัน
"เฮี้ย!!!ที่ไหน คนชัดๆ" นายเอ็มพูด
"พอๆเลยพวกมึงอ่ะ กูดีก็ว่ากู กูเลวก็ว่ากู" นายนิกพูดแล้วก็เดินไปแย่งกาแฟจากมือไอ้แมคมากิน
"ถุ๊ย!!!ใครชงว๊ะอร่อยเฮี่ยๆ!!!" นายนิกบ้วนกาแฟของไอ้แมคทิ้งแล้วก็ยื่นแก้วกาแฟส่งคืนไอ้แมค^^
"ห่า!!!กูอุตส่าห์ตั้งใจชง มาว่าของกูไม่อร่อย" ไอ้แมคบ่นๆนายนิก
"ไปล้างหน้าแปรงฟันกันเถอะ เดี๋ยวจะได้ไปรอกินข้าวกัน" นายปิ๊กพูด
"เออ ป่ะๆ แยกย้ายๆ" ไอ้แมคพูด
.....เรากับนายนิกมุดมาเข้าเต๊นท์ เอายาสีฟันบีบใส่แปรงสีฟันเตรียมออกไปล้างหน้า แต่!!นายนิกกลับล้มตัวลงนอนอีก!!
"อ่าว จะนอนทำไมอ่ะ ไปแปรงฟันดิ" เราพูดกับนายนิก
"เมื่อยแขน ไอ่ดื้อนอนหนุนแขนทั้งคืนเลย มานวดให้หน่อยดิ๊" นายนิกพูด
"ไม่อ่ะ จะไปแปรงฟันแล้ว ไม่ไปก็ตามใจ" เราพูดแล้วก็คลานออกมาจากเต๊นท์
.... แต่!!นายนิกเอามือมาดึงขาเราไว้ เราตกใจก็เลยหันตัวกลับไปจะแกะมือนายนิก แต่ว่า!!ยาสีฟันที่อยู่บนแปรงของเรา ไปโดนหน้านายนิก เปื้อนแก้มนายนิก ฮ่าๆ
"โห!! เลอะเลยอ่ะ" นายนิกพูด
"แล้วใครบอกให้ดึงขาเอิร์ตหล่ะ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"ขำหรอๆ มานี่เลยๆ ไอ่ดื้อ!!" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราเข้าไปกอด นายนิกกอดอยู่ข้างหลังเรา แล้วก็เอาคางมาเกยตรงไหล่เรา ลมหายใจของนายนิกโดนต้นคอเรา รู้สึกแปลกๆ
"มาเปื้อนเหมือนกันเลย" นายนิกพูด
"ไม่เอา ปล่อยเลยๆ เลอะเทอะ" เราแกะมือนายนิกออกจากตัว
.....แต่นายนิกเอามือขวามาดันแก้มเราให้ไปชนกับแก้มนายนิกข้างที่เปื้อนยาสีฟัน ทำให้แก้มของเราก็เปื้อนยาสีฟันไปด้วย
"แหะ แหะ เปื้อนเหมือนกันแล้วสินะ" นายนิกพูดแล้วก็ปล่อยตัวเรา
"ไอ่บ้า เล่นอะไรก็ไม่รุ ไปแปรงฟันดีกว่า" เราพูดแล้วก็คลานมุดออกจากเต๊นท์
.....แก้มชนแก้ม รู้สึกแปลกๆ ไม่นะ อย่าคิดอะไรเกินเลยไปกว่านี้!!!!! เอิร์ต ท่องไว้ นายนิกเป็นเพื่อนเรา(เราพูดในใจ)
"อ่าว!!! กำลังเดินมาตามพอดีเลย ป่ะๆกินข้าวกัน" ยัยส้มพูดกับเราหน้าเต๊นท์
"เอ่อ!!!.....!!!!" เราไม่รู้จะพูดยังไงเพราะฟันก็ยังไม่ได้แปรง ลืมเรื่องยาสีฟันไปสนิทเลย แล้วนายนิกก็ตามออกมา พยักหน้าให้เราไปกินข้าว////เราก็เดินไปกินข้าวกัน
"เอิร์ต แก้มมึงเปื้อนอะไรมาว๊ะ" ไอ้แมคถามเรา
"เออ!!นั่นดิ แก้มไอ้นิกด้วย" นายเอ็มพูด
"โห!! ยาสีฟันนี่ มึงสองตัวแปรงฟันกันยังไงว๊ะ เปื้อนมาถึงแก้มเลย" ไอ้แบงค์เอามือมาป้ายยาสีฟันจากแก้มเราไปดม แล้วก็พูดออกมา
.....เราก็นั่งนิ่งไม่พูดอะไร หันไปมองนายนิก นายนั่นก็ได้แต่นั่งอมยิ้มกรุ้มกริ่มๆ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้!!!
"อ่ะเอิร์ต เช็ดออกซ๊ะ" นายปิ๊กยื่นกระดาษทิชชู่มาให้เรา แล้วก็ให้นายนิกด้วย
.....พอกินข้าวเสร็จ พวกเราก็ประชุมงานสำหรับวันนี้กัน//สำหรับวันนี้ ช่วงเช้าไอ้แมคกับนายนิกแล้วก็รุ่นพี่ปีสองจะต้องส่งมอบห้องส้วมให้พี่ๆปีสามปีสี่มาตรวจงาน ถ้าผ่านก็จะเสร็จเรียบร้อยเป็นงานแรกสำหรับค่ายครั้งนี้ สองคนนั้นเลยไปเก็บรายละเอียดนิดๆหน่อยๆ//ส่วนช่วงสายๆก็จะไปช่วยกันผสมปูน เทพื้นโครงสร้างใหญ่ ถ้าเสร็จก่อนเที่ยง ช่วงบ่ายพวกเราก็จะว่าง รุ่นพี่ให้พักผ่อนหนึ่งวัน แต่ถ้าเทพื้นปูนไม่เสร็จก็ต้องช่วยกันทำตอนบ่ายต่อ////
"ถ้าวันนี้ตอนบ่ายไม่มีไรทำ เดี๋ยวปิ๊กพาไปทุ่งผีดีกว่า" นายปิ๊กพูดขึ้นมา
"หา!!!! ทุ่งผีหรอ ชื่อน่ากลัวจัง ไม่ไปหรอกนะ" ยัยส้มพูด
"ชื่อน่ากลัว แต่ถ้าไปแล้วรับรองจะติดใจนะส้ม" นายปิ๊กพูด
"เออๆ ไปๆ ตั้งแต่มาค่าย กูยังไม่เคยได้ออกไปไหนกับเค้าเลยเนี่ย" ไอ้แมคพูด
"โอเค ตามนั้น ถ้าตอนบ่ายว่าง ไปทุ่งผีกัน" นายปิ๊กพูด
......แล้วพวกเราก็แยกย้ายกันออกไปทำงาน เราไปที่ห้องส้วม รุ่นพี่กำลังตรวจดูความเรียบร้อย พี่ๆชมว่าลายผนังห้องส้วมสวยดี โดยเฉพาะสไปเดอร์แมนของนายนิก น่าจะมาวาดข้างหน้าห้องน้ำ ฮ่าๆ ระบบไฟ ระบบน้ำ การระบายน้ำและการถ่ายเทของอากาศผ่าน ความแข็งแรงของโครงสร้าง ประตูผ่าน....ต้องผ่านอยู่แล้วหล่ะ เพราะมีการตรวจงานกันมาเรื่อยๆตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว อิอิ
.....พอตอนสายๆพวกเราก็ไปกันที่โครงสร้างใหญ่ ไปช่วยกันเทปูน ผสมปูน มีบ่อปูนให้ช่วยกันผสมอยู่สามบ่อ รุ่นพี่สั่งให้ปีหนึ่ง ปีสอง ปีสาม แข่งกันผสมปูน ก็สนุกสนานเฮฮากันไป เราเองยังไปลองช่วยผสมมาเลย เหนื่อยมากๆ ต้องใช้จอบกวนปูนกับส่วนผสมให้เข้ากันอ่ะนะ นายนิก ไอ้แมค นายปิ๊ก นายเอ็ม ไอ้แบงค์ เหงื่อแตกไปตามๆกันเลย ฮ่าๆ พอผสมปูนได้ที่ ก็เรียงแถวหน้ากระดานต่อๆกันไปจนถึงโครงสร้าง เพื่อที่จะส่งต่อถังปูนกันแล้วก็เอาไปเทพื้น เราอยู่ตรงกลางระหว่างนายเอ็มกับนายปิ๊ก แต่ตรงที่เรายืนมันเป็นพื้นต่างระดับ นายเอ็มจะอยู่สูงกว่าเรา ก็ส่งปูนไปเรื่อยๆ แต่น้ำที่ไหลลงมาทำให้พื้นตรงนั้นลื่นแล้วเราก็เสียหลังล้มลงไป เจ็บตรงข้อเท้ามาก นายเอ็มเลยพยุงเรามาที่หน่วยงานพยาบาล พี่ๆก็พาไปล้างเท้าแล้วก็มาทายานวด ข้อเท้าเริ่มบวมๆ ปวดนิดๆ ซักพักนายนิกก็วิ่งมาหาเรา
"ชุ่มซ่ามจริงๆเล๊ย ไอ่ดื้อ!!" นายนิกพูดกับเรา
"ก็มันลื่นอ่ะ"
"แล้วเป็นไงบ้างเนี่ย เจ็บมากมั๊ย" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาจับๆบีบๆข้อเท้าเรา
"อือ!! ปวดๆอยู่" เราพูด
"อ่าวน้องนิก มาหาพี่ถึงนี้เลยหรอ" พี่ผู้หญิงแซวนายนิก
"คร๊าบพี่ มีขนมกินป่าว" นายนิกพูด
"มีๆ เดี๋ยวพี่เอามาให้ สำหรับน้องนิกมีให้ตลอดแหล่ะ อิอิ" พี่ผู้หญิงพูดแล้วก็เดินไปหยิบขนมให้นายนิก
"นิกไปก่อนนะ เดี๋ยวเสร็จงานแล้วจะรีบมาหานะ!!" นายนิกพูดกับเราแล้วก็วิ่งไปที่โครงสร้าง
"อ่าว น้องนิกไปไหนแล้วหล่ะน้องเอิร์ต" รุ่นพี่ถามเรา
"อ่อ!! เดี๋ยวนิกมาใหม่ครับ กลับไปเทปูนแล้ว" เราบอกกับรุ่นพี่
"อ่อๆ อุตส่าห์เอาขนมมาให้ พี่ฝากให้น้องนิกด้วยก็แล้วกันนะ อ่ะนี่ของเอิร์ตนะแบ่งๆกัน" รุ่นพี่ส่งขนมมาให้เรา
"อือ!! น้องนิกมีแฟนยังอ่ะน้องเอิร์ต"
"ยังนะครับ ไม่เห็นมีเลย"
"จริงป่าว แต่คงมีสาวๆจีบเยอะแหล่ะ น่ารักขนาดนั้น อิอิ"
"ก็มีบ้างนะครับ แต่ว่าก็ไม่เห็นคุยกับใครนะพี่" เราบอกรุ่นพี่
"หรือว่าน้องนิกจะเป็น....เกย์"
"นั่นแน่!!!สองคนนี้เป็นแฟนกันป่ะเนี่ย"
"ฮ๊ะ!!! อะไรนะ น้องนิกกับน้องเอิร์ตเป็นแฟนกันหรอ ถ้าจริงนี่ พี่เสียดายมากเลยนะเนี่ย!!!"
"ป่าวๆครับพี่ เป็นรูมเมทกันเฉยๆ ไม่ได้เป็นแฟนครับ" เราพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"แต่ถ้าเป็นจริงๆก็ดีนะ คู่นี้น่ารักดี" รุ่นพี่ผู้หญิงพูด
.....แล้วยัยส้มก็เดินมาจากโรงครัว มาชวนเราเอาน้ำไปเสิร์ฟ เราลองเดินๆดูก็ไหวอยู่ ก็เลยค่อยๆเดิน ช่วยยัยส้มยกน้ำไปเสิร์ฟที่โครงสร้าง
"อ่าว!! เดินมาทำไมเนี่ย!!" นายนิกหันมาเห็นเรา ก็รีบมายกน้ำออกไปจากมือเรา
"เอิร์ต หายเจ็บขาแล้วหรอ" นายเอ็มถามเรา
"อือ!! หายเจ็บแล้วหล่ะ พอเดินได้"
"ถ้าเอิร์ตเดินไม่ไหว ก็ให้ขี่หลังไอ่นิกก็แล้วกัน" ยัยส้มพูด
....นายนิกหันมามองเราแล้วก็ยิ้มแหย่ๆ
.....พอเสิร์ฟน้ำเสร็จ เรากับยัยส้มก็กลับมาที่งานครัวกัน แล้วก็ไปตรงสมุดกระจก เราหยิบของเราขึ้นมายังไม่ทันจะเปิดดูเลย!!!
"น้องเอิร์ต นั่นของน้องเอิร์ตใช่ป่าว เดี๋ยวพี่ขอเอาไปเขียนก่อนนะ" รุ่นพี่ถามเรา
"อ่อๆ ได้ครับๆ" เราส่งสมุดกระจกให้รุ่นพี่ เฮ้อ!!!! ไม่ได้เปิดอ่านอีกแล้ว
....แล้วเราก็หยิบของนายนิกขึ้นมาดู โห!!!!! ฮอตมากนายนั่น เต็มทุกหน้า เราเปิดไปดูตรงหน้าที่เราวาดคนแลบลิ้นเอาไว้ เห็นนายนิกมาเขียนเอาไว้ว่า "ไอ้ดื้อแลบลิ้นหรอ เดี๋ยวกัดลิ้นขาดเลย ฮ่าๆ" ......นั่น...นายนิกจำได้อีกนะว่าเราเป็นคนวาด ฮ่าๆ
....แล้วซักพักนึง พวกนั้นก็เดินมาตรงที่แขวนสมุดกระจก งานเทปูนที่โครงสร้างคงจะเสร็จแล้วหล่ะ
"เหนื่อยชิบ!! เดี๋ยวพวกกูไปอาบน้ำกันก่อนนะ" ไอ้แมคพูด
"เออ เดี๋ยวรอกินข้าวอยู่ตรงนี้แหล่ะ" ยัยส้มพูด
"ป่ะ!! ไปอาบน้ำกัน" นายนิกพูดกับเรา
"ไม่อาบอ่ะ นิกไปอาบเหอะ" เราบอกนายนิก
"ไปด้วยกันดิ" นายนิกพูด
"ห่า!!!! มึงจะไปอาบน้ำมั๊ยไอ่นิก กูไม่รอแล้วนะ" ไอ้แมคพูดแล้วก็เดินไปที่เต๊นท์
"เฮ้ย!! รอกรูด้วยดิไอ่แมค" นายนิกพูดแล้วก็วิ่งตามไอ้แมคไปอาบน้ำ
.....พอพวกนั้นอาบน้ำเสร็จ เราก็เดินไปกินข้าวกลางวันกัน////พอกินเสร็จก็อย่างที่รุ่นพี่บอกว่าวันนี้ช่วงบ่ายให้พวกเราพักผ่อนกัน ไม่ต้องทำงานต่อ นายปิ๊กก็เลยพาพวกเราเดินไปที่"ทุ่งผี"ตามที่นายปิ๊กบอกไว้ ก็มีเรา นายปิ๊ก นายนิก นายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ยัยส้มแล้วก็เพื่อนผู้หญิงอีกสองคน นายปิ๊กพาพวกเราเดินทะลุไปข้างหลังหมู่บ้านซึ่งไม่ไกลจากที่เราทำค่ายกันอยู่เลย แต่ว่าภาพตรงหน้ามันสวยมากกกกก เป็นลำธารกว้างใหญ่ น้ำไหลเอื่อยๆ มีหาดทรายด้วย ข้ามฝั่งลำธารไปก็จะไปทุ่งหญ้าเขียวสด กว้างใหญ่มาก มีฝูงควายของชาวเขายืนเล็มหญ้าอยู่ด้วย ข้างหลังทุ่งหญ้าเป็นภูเขาสูงใหญ่มีป่าไผ่กับต้นไม้ใหญ่ๆเต็มไปหมด พวกเราต้องเดินลุยน้ำกันไป แต่ว่า เราพันข้อเท้าอยู่ ตอนเดินอ่ะค่อยๆเดินมาได้ นายนิกไม่ได้ช่วยพยุงหรอก แต่ก็เดินมาไม่ห่างตลอดทาง!!!!
"เอิร์ตมึงจะข้ามไปยังไงเนี่ย เดี๋ยวตีนก็เปียกหรอก" ไอ้แมคหันมาถามเรา
"ขี่หลังนิกไปดิ" ยัยส้มพูด
.....นายนิกหันมามองหน้าเรา แล้วก็นั่งลงไป
"อ่าว!! ยืนบื้ออยู่ได้ ขึ้นมาดิ" นายนิกหันมาพูดกับเรา
.....เราก็ งงๆ เอาไงดีหว่า!!! กลัวนายนิกจะหนักน่ะสิ!! ฮ่าๆ แล้วก็ไม่อยากใครคนอื่นๆคิดกันไปไกลอ่ะ กลัวว่าจะคิดว่าเรากับนายนิกเป็นแฟนกัน ฮ่าๆ
"รีบๆขึ้นไปเถอะ นิกแข็งแรง ไหวอยู่แล้ว" นายเอ็มพูดกับเรา
.....เราก็เลยขึ้นหลังนายนิกไป นายนิกค่อยๆยื่นขึ้น แล้วก็พาเราเดินกระเตงๆ ข้ามลำธารไป หน้าเราแนบอยู่กับหลังนายนิก
"หนักมั๊ย" เราถามนายนิก
"อือ!! หนักดิ" นายนิกพูด
"งั้นปล่อยลงดิ เดินเอง"
"ไม่ปล่อย ทนได้ ไหว มีไรป๊ะ" นายนิกพูด
"ไม่มี!!"
"เกาะแน่นๆนะ" นายนิกหันมาบอกเรา
"อือ!!"
"เฮี้ย!!!! ลำธารก็ไม่กว้าง เดินข้ามกันเป็นชั่วโมงเลยนะสองตัวมึงอ่ะ" ไอ้แมคตะโกนด่าเรากับนายนิก เพราะมันถึงฝั่งแล้ว ฮ่าๆ
....นายนิกพอถึงฝั่ง ก็นั่งลงปล่อยให้เราลง แล้วนายนั่นก็ไปนั่งหอบแฮ่กๆ!!!!
"งัย ลิ้นห้อยเลยสิไอ่นิก แบกควายมา หนักป่าวว๊ะ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแซวเรา
"ก็หนักอยู่ กูว่าไม่ใช่ควายหรอก ลิงมากกว่า ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
.....พวกเราก็เพลิดเพลินกับภาพความสวยงามตรงหน้า พากันเดินเล่นบนทุ่งหญ้า สูดอากาศสดชื่นให้ชุ่มปอดเลย ฮ่าๆ ลมพัดมาเย็นๆ น่าเอาเสื่อมาปูนอนจริงเลยหล่ะ เรากับยัยส้มแล้วก็เพื่อนๆผู้หญิงเดินไปตรงหาดทรายที่ลำธาร แล้วก็มองไปเห็นสะพานที่อยู่ไม่ไกลจากที่เรายืนกันอยู่ แต่ว่าบนสะพานมีแต่กิ่งไม้วางเต็มไปหมด ยัยส้มเลยหันไปถามนายปิ๊ก
"ปิ๊ก นั่นสะพานอะไรอ่ะ ทำไมเอากิ่งไม้ไปวางเต็มไปหมด คนเค้าไม่ข้ามกันหรอ"
.....นายปิ๊กเลยเล่าให้พวกเราฟังว่า....!!!!!
"สะพานนี้ชาวบ้านมีไว้สำหรับขนศพคนตายไปฝัง ที่ป่าช้าหลังภูเขา เรียกว่าสะพานผี ส่วนคนที่จะไปร่วมงานฝังศพก็จะต้องเดินข้ามลำธาร ห้ามข้ามสะพานนี้เด็ดขาด ยกเว้นคนที่ทำหน้าที่แบกศพเท่านั้น พอนำศพข้ามไป ผู้หญิงชาวบ้านที่เป็นแม่หม้ายก็จะต้องนำกิ่งไม้มาวางสุมๆบนสะพานนี้ เพื่อไม่ให้คนที่ตายกลับเข้ามายังหมู่บ้านได้อีก ส่วนขากลับคนที่ไปร่วมงานฝังศพจะต้องนำน้ำในลำธารนี่มาล้างหน้า แล้วก็เดินกลับเข้าหมู่บ้าน"
.....พอนายปิ๊กเล่าจบ พวกเราก็รู้สึกกลัวกันขึ้นมาทันที
"แต่ว่าก็ไม่มีใครกลัวหรอกนะ เพราะทุ่งผีนี่ อากาศดีมากๆ ชาวบ้านจะนำควายมาปล่อยให้เล็มหญ้า พวกปิ๊กยังมาเล่นกันบ่อยๆที่ตรงนี้ ไม่มีใครกลัวเลยซักนิด อีกอย่างป่าช้าก็เดินไปอีกตั้งไกล ไม่ใช่ใกล้ๆซักหน่อย ไม่เห็นจะต้องกลัวอะไรเลย"
.....นายปิ๊กพูดแบบนี้ พวกเราก็เลยคลายความกลัวลงไปได้บ้าง ก็เลยสนุกสนานกับบรรยากาศชองทุงผีกันต่อ!!!!
"เอิร์ตๆมานี่ดิ๊" เสียงนายนิกเรียกเรา เราหันไปเห็นนายนิกนั่งขีดๆเขียนๆอะไรก็ไม่รู้ตรงริมลำธาร เราก็เลยเดินเข้าไปหานายนิก
.....นายนิกเอากิ่งไม้มาเขียนชื่อ เอิร์ต นิก แล้วก็เขียนวงกลมล้อมชื่อเรากับนายนิกเอาไว้
"ทำอะไรเนี่ย" เราถามนายนิกแล้วก็นั่งลงข้างๆนายนิก
"ก็นี่ไง ดูนี่นะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมากอดคอเรา แล้วก็เอากิ่งไม้ชี้ๆไปที่นายนิกเขียน
"ชื่อเอิร์ตกับนิกอยู่ในวงกลม หมายความว่า ต่อไปนี่ เอิร์ตกับนิก เราสองคนจะไม่มีใครหนีจากกันไปไหนได้ไง" นายนิกพูดแล้วก็หันหน้ามายิ้มกับเรา
....รอยยิ้มของนายนิก รอยยิ้มที่สดใส รอยยิ้มที่หายไปตั้งแต่เกิดเรื่องกับผู้หญิงที่ชื่อไหม วันนี้รอยยิ้มนั้นกลับคืนมาแล้ว ดีใจนะ^^ ขอให้อย่าหายไปอีกเลยนะรอยยิ้มนี้
บางครั้ง การกระทำหรือคำพูด แม้จะเพียงแค่เสี้ยวนาที ก็มีความหมายมากมายสำหรับใครบางคน////เหมือนกับวันนี้ แก้มชนแก้ม ขี่หลังนายนิก รอยยิ้มที่หายไปของนายนิก////มันทำให้เรารู้สึกแปลกๆ ไม่นะ เราไม่อยากหลงรักเพื่อนตัวเองแบบนี้!!!
:mew1: :mew2: :mew1: :mew2: :mew2: :mew1: :mew2:
....ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจเลยนะคร๊าบ แฮ่ๆ
-
:z13: คุยกะรูมเมท
....ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณมากๆนะครับ สำหรับเพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน สำหรับทุกๆกำลังใจเลย ตอนนี้ถือว่าเราทั้งหมดเป็น "Roommate"
กันแล้วน๊า แฮ่ๆ ขอบคุณมากๆนะครับ!! วันนี้วันหยุดจัดมาให้อ่าน2ตอนรวดเลยครับ แฮ่ๆ
ชอบมากๆค่ะ อ่านรวดเดียวเลย ตอนแรกๆก็ธรรมดาเรียบ แต่ยิ่งอ่านก็ยิ่งสนุกค่ะ น่ารักมากๆเลย รอตอนต่อไปนะคะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:mew1: >> ขอบคุณมากๆนะครับ ดีใจอ่ะที่อ่านแล้วชอบ^^ ติดตามตอนต่อๆไปนะครับ
สู้ๆ นะเอิร์ต เอาชนะใจนิก ให้นิกกล้ายอมรับตัวเองให้ได้
:mew1: >> ครับผมจะพยายามครับ แต่ว่าไม่รู้ว่านิกมันจะมาแนวไหนน่ะสิเนี่ย แอ่ๆ
น่ารักดีค่ะ อ่านสบายๆ เป็นกำลังใจให้นะ
ทำไมค่ายอาสาที่ไปไม่เปนงี้บ้าง 555
:hao7:
:mew1: >> แฮ่ๆ ขอบคุณมากๆนะครับ ค่ายอาสาสนุกน๊า จริงๆงานมันก็มีหนักบ้างเบาบ้าง แต่ไม่ได้เขียนรายละเอียดตรงนั้นอ่ะครับ ขอบคุณนะครับที่ติดตาม^^
หวาน กันแบบต่อเนือง
:mew1: >> แฮ่ๆ เดี๋ยวจัดดราม่า มาหยุดความหวานให้ครับ อิอิ
ความรู้สึกของนิกมันไปไกลมากแล้วนะ ยอมรับเหอะว่าชอบเอิร์ต
หรือต้องรอให้มีมือที่สามเข้ามาก่อน
:mew1: >>ตอนนั้นเอิร์ตก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่า นิกต้องการอะไร เพราะไม่เคยมีโมเม้นต์แบบนี้มาก่อนเลย!!!!
-
นิกเอ๊ย สารภาพรักได้แล้ว มันเกินเพื่อนไปเยอะแล้ว :ling1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่26) : ค่ายอาสา-15(อาบน้ำด้วยกัน!!)
.....หลังจากพวกเราดื่มด่ำกับความงามของธรรมชาติ สูดอากาศบริสุทธิ์ นั่งคุยกัน วิ่งเล่น รับลมเย็นๆของทุ่งผีกันพอได้เวลาสมควรแล้ว พวกเราก็พากันเดินกลับไปยังค่ายที่พักกัน....!!!!!
"เอิร์ต มาขี่หลังนิก" นายนิกพูด แล้วก็นั่งยองๆลงไป
"นิกจะไหวหรอ" เราถามนายนิก
"เอ้า!!!! ถามได้ ก็ไหวดิ จะเดินลุยน้ำไปหรอ?" นายนิกพูด
"อ่าๆ ได้ๆ ไหวแน่นะ"
"ขึ้นมาเหอะน่าเร็วๆ" นายนิกหันมาเร่งเรา
"ถ้ามึงไม่ขึ้น เดี๋ยวกูขึ้นเอง" ไอ้แมคพูด
"ก็ได้ๆ" เราพูดแล้วก็ขึ้นไปขีหลังนายนิก
.....พอเราขึ้นขี่หลังเรียบร้อย นายนิกก็ลุกขึ้นยืน ตัวเราก็โอนเอน เพราะกลัวร่วงอ่ะนะ กอดนายนิกไว้แน่นเลย ฮ่าๆ
"จับแน่นๆไอ่ดื้อ เดี๋ยวตกลงมานะ" นายนิกพูด
"ไม่ถนัดอ่ะ นิกเดินดีๆนะ ถ้าไม่ไหวปล่อยเอิร์ตลงนะ" เราบอกนายนิก
"ไหวดิ จะเดินไปถึงค่ายเลย"
"ไม่ต้องเลย ข้ามไปถึงฝั่งก็ปล่อยลงได้แล้ว" เราบอกนายนิก
.....แต่พอข้ามไปถึงฝั่ง นายนิกก็ไม่ปล่อยเราลง พาเราเดินไปจนเกือบๆถึงค่าย เรากลัวคนอื่นๆจะเห็นแล้วคิดไม่ดี ก็เลยขอลง นายนิกเองก็คงจะเหนื่อย ก็เลยปล่อยเราลง แล้วก็พาเราเดินกลับค่าย ฮ่าๆ
"ไม่แน่จริงนี่หว่า" ยัยส้มแซวนายนิก
"ใครไม่แน่ นิกอ่ะไหว แต่เอิร์ตจะลงอ่ะ" นายนิกพูด
"คืนนี้ เมื่อยคอ นอนไม่หลับแน่ๆนายอ่ะนิก" นายเอ็มพูดกับนายนิก
"ไม่เป็นไร นิกมีมือนวดประจำตัว ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หันมามองเรา
....พวกเราเดินไปจนถึงค่าย ยัยส้มกับเพื่อนผู้หญิง ไอ้แมค นายปิ๊ก แวะไปซื้อขนมกัน เหลือเรา นายนิก นายเอ็ม กับไอ้แบงค์ เดินมารอที่ศาลากินข้าว เพราะจะได้เวลากินข้าวแล้ว พวกเรากลับมาช้า อาบน้ำไม่ทัน คงจะกินข้าวเสร็จก่อน ค่อยไปอาบน้ำ อาบน้ำตอนกลางคืน คงจะหนาวแน่ๆ หรือว่าจะไม่อาบดีนะ/////เราคิดในใจ....!!!!
...พอกินข้าวเย็นเสร็จ สรุปงานเสร็จ ก็เกือบๆสองทุ่ม เราก็กลับมาที่เต๊นท์ เตรียมของไปอาบน้ำ แล้วเดี๋ยวก็จะออกมาก่อกองไฟ มีตติ้งกันอีก ฮ่าๆ คืนนี้คงสนุก เพราะขนมเพียบเลย^^
"เอิร์ต อาบพร้อมนิกเลยนะ จะได้เร็วๆ" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"เฮ้ยย!!!! ได้ไงอ่ะ ไม่เอาอ่ะ อาย" เราพูดกับนายนิก
"จะอายทำไมเนี่ย อย่าลืม ขาห้ามโดนน้ำนะ"
"อือ!!!! นั่นสิ!! แล้วจะอาบยังไงถนัดหล่ะเนี่ย" เราพูดออกมาเบาๆ
"ไม่ต้องคิดนานเลย ป่ะๆ เตรียมของเสร็จยังเนี่ย" นายนิกเร่งเรา
"เสร็จแล้ว"
.....แล้วเรากับนายนิกก็เดินไปที่ห้องน้ำในบ้านพักครูของนายปิ๊ก นายปิ๊กอาบเสร็จออกมาจากห้องน้ำพอดี
"มึงเข้าไปอาบก่อนเลย ไอ่เอิร์ต" ไอ้แมคเดินเข้ามาแล้วก็พูดกับเรา
"เดี๋ยวกูอาบพร้อมเอิร์ตเลยนะจะได้เร็วๆ" นายนิกบอกไอ้แมค
"เออๆ ก็ดี ระวังตีนโดนน้ำนะมึง" ไอ้แมคบอกเรา
.....นายนิกก็ผลักตัวเราเข้ามาในห้องน้ำ เราก็ยืนเฉยเพราะไม่รู้จะทำยังไง ก็ไม่เคยอาบน้ำกับใครมาก่อนนี่เนอะ ขนาดไอ้แมคเป็นเพื่อนกันมา ยังไม่เคยอาบน้ำด้วยกันแบบนี้เลย ฮ่าๆ ยืนเก้ๆกังๆ หันซ้ายหันขวา ไม่รู้จะทำยังงัย
"เอ้า!!!! ถอดเสื้อผ้าดิ " นายนิกบอกเรา
....เราหันไปมองนายนิก นายนั่นตอนนี้เหลือแต่กางเกงในตัวเดียวแล้ว!!!!
"เฮ้ยย!!! จะถอดหมดเลยหรอ" เราถามนายนิก
"อ่าว ก็อาบน้ำนะ ไม่ถอดหมดจะอาบยังไงอ่ะ" นายนิกถามเรา
"ก็ใส่กางเกงอาบก็ได้ ไม่เห็นต้องถอดหมดเลย" เราบอกนายนิก
"เออๆ ก็ได้ๆ ถอดเสื้อดิ เดี๋ยวอาบให้ก่อน" นายนิกพูดแล้วก็เอากางเกงกลับมาใส่เหมือนเดิม
.....ส่วนเราก็ถอดเสื้อออก เหลือบ๊อกเซ่อร์เอาไว้
"นั่งลงดิ เอาขายืดออกไปห่างๆนะ เดี๋ยวเปียก" นายนิกบอกเรา
....เรานั่งลงกับม้านั่งไม้ตัวเล็กๆ เจ้าของห้องน้ำคงเอาไว้นั่งซักผ้าอ่ะนะ แล้วเราก็ยืดขาออกไป นายนิกเอาน้ำมาราดตัวเรา หนาวชะมัด
"นี่!!!! ค่อยๆราดดิ หนาวจะตาย" เราบอกนายนิก
"อ่อๆ ขอโทษๆ" นายนิกพูด
"สระผมป๊ะ" นายนิกถามเรา
"อือ!!"
....แล้วนายนิกก็เอาแชมพูมาชโลมลงผมเราแล้วก็เกาๆ นวดๆหัวให้เรา
"เกาแรงๆหรือเกาเบาๆครับ" นายนิกแกล้งถามเรา
"เบาๆดิ แรงๆมันเจ็บ"
"โอเคๆๆ"
....แล้วนายนิกก็ให้เราก้มหัว แล้วก็เอาน้ำมาล้างผมให้เรา ทรมานมาก หนาวมาก น้ำเย็นมาก ปากสั่น กึกๆเลยหล่ะ ฮ่าๆ
"ไหนๆดมดิ๊ หอมยัง" นายนิกพูดแล้วก็ก้มหน้ามาดมหัวเรา
"อื้มๆ ใช้ได้ๆ" นายนิกพูด/////แต่เราหนาวจะตายอยู่แล้ว
.....แล้วนายนิกก็เอาครีมอาบน้ำมาถูๆ ตัวให้เรา ถูขาเราด้วย แต่ก็ไม่ลืมที่จะระวังไม่ให้น้ำโดนเท้าข้างที่พันผ้าไว้
"ในกางเกงอ่ะ ต้องถูด้วยป่าว" นายนิกถามเราแล้วก็ยิ้มๆ
"บ้าดิ ไม่ต้องหรอก" เราบอกนายนิก
"ฮ่าๆ นึกว่าให้ถูด้วย จะได้ล้วงเลย ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
.....แล้วนายนิกก็เอาน้ำมาราดล้างตัวให้เราจนเสร็จ
"อ่ะ เรียบร้อย เดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเองได้ป่าว" นายนิกถามเรา
"อือ!! ได้ๆ"
....แล้วนายนิกก็พยุงเราลุกขึ้นยืน แล้วก็พาเราไปตรงมุมห้องน้ำ(คือ ห้องน้ำนั้นกว้างมาอ่ะ มีทั้งส่วนอาบน้ำ ส่วนซักล้างอยู่ภายในห้องเดียวกัน)
เราก็เอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัว แล้วก็พันตัวเปลี่ยนกางเกง ทาแป้ง ใส่เสื้อผ้าตัวใหม่เรียบร้อย ก็ค่อยๆทำไป ไม่ถนัดเท่าไหร่ ส่วนนายนิกก็กลับไปอาบน้ำ ซักพักนายนิกก็เดินเข้ามาหาเรา
"ไหนกางเกงอ่ะ เดี๋ยวเอาไปซักให้" นายนิกถามเรา
"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวซักเอง" เราบอกนายนิก เพราะในกางเกงมันมีกางเกงในอยู่ด้วยนะสิ
"เอามาเถอะน่า เดี๋ยวซักให้ อย่าดื้อได้มั๊ยว๊ะ" นายนิกพูดกับเรา
"เฮ้ยยย!!! มึงอาบกันเสร็จยังเนี่ย กูรอนานแล้วนะ" เสียงไอ้แมคตะโกนเร่งมาจากข้างนอก
"เอามาเร็วๆ ไอ้แมคบ่นแล้ว" นายนิกพูดกับเรา
.....เราก็หยิบกางเกงส่งให้นายนิก นายนิกก็เอาไปซักแล้วก็กลับมาใส่เสื้อผ้า แล้วเราสองคนก็พากันออกจากห้องน้ำ
"กูนึกว่าฆ่ากันตายในห้องน้ำไปแล้ว" ไอ้แมคพูดแล้วก็เดินเข้าไปอาบน้ำ
"เดินกลับเต๊นท์ไหวป๊ะ เดี๋ยวนิกเอาผ้าเราไปตากก่อนนะ" นายนิกหันมาบอกเรา
"อือ!! ไหวๆ" เราบอกนายนิก
....แล้วเราก็ค่อยๆเดินกลับมาที่เต๊นท์ นั่งเช็ดผมอยู่ในเต๊นท์ ซักพักนายนิกก็เข้ามาในเต๊นท์
"มา นิกเช็ดให้" นายนิกพูดแล้วก็ดึงผ้าขนหนูไปจากมือเรา เอามาเช็ดหัว เช็ดผมให้เรา
"ขาหายเจ็บยัง ทายาอีกมั๊ย"
"นิกมียาหรอ"
"อือ!! ขอพี่เค้ามาตั้งแต่เมื่อเย็นอ่ะ กะว่าเอามาทาให้เอิร์ตไง"
"อ่อๆ"
"มาๆ ทายาดีกว่า เดี๋ยวค่อยออกไปที่กองไฟ" นายนิกพูด
"เอิร์ต นิก เสร็จแล้วตามออกมานะ" นายเอ็มโผล่หน้าเข้ามาบอกเราในเต๊นท์
"โอเคๆ เดี๋ยวทายาให้เอิร์ตก่อน" นายนิกบอกนายเอ็ม
"อ่ะ จับไฟฉายส่องไว้นะ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นไฟฉายมาให้เราถือไว้
.....แล้วนายนิกก็แกะผ้าที่พันเท้าเราออก แล้วก็บีบยานวดใส่ลงไป แล้วก็นวดๆเท้า ทายาให้เรา
"เจ็บมั๊ย!!" นายนิกถามเรา
"ไม่อ่ะ"
"ยังปวดอยู่มั๊ย"
"นิดหน่อยๆ"
.....เรานั่งมองนายนิกแล้วก็รู้สึกดีขึ้นมา ฮ่าๆ นายนี่บทจะดีก็ดีมากมาย บทจะร้ายก็ร้ายซ๊ะจนเรากลัวเลยหล่ะ////นายนิกนวดอยู่ซักพักก็เอาผ้าผืนใหม่มาพันเท้าให้เรา
"อ่ะ เรียบร้อยแล้วครับ" นายนิกหันมาบอกเรา
"ขอบคุณนะนิก" เราบอกนายนิก
"ครับพ้ม" นายนิกพูดแล้วก็ทำท่าตะเบ๊ะแบบทหาร ฮ่าๆ
......แล้วเราสองคนก็พากันเดินมาที่กองไฟ อยู่กันครบเลยวันนี้ ยัยส้ม เรา นายนิก นายปิ๊ก นายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ////นายปิ๊กกำลังเล่นกีตาร์อยู่เลย นายเอ็มร้องเพลง พวกเรากินขนมกันไป คุยกันไป อากาศเย็นๆตอนดึกๆ บนท้องฟ้าดาวเต็มไปหมดเลยคืนนี้
"คืนนี้เป็นคืนรองสุดท้ายแล้ว กูว่าเรามาเปิดใจกันดีกว่าหว่ะ" ไอ้แมคพูดขึ้น
"เปิดใจอะไรว๊ะ" ยัยส้มหันไปถามไอ้แมค
"ก็เหมือนคืนนั้นไง ที่เราหลอกถามเอ๊ย!!!! เปิดใจไอ้นิกอ่ะ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ
"เปิดใจไร ไม่เห็นรู้เรื่องเลย" นายนิกพูด
"อืม!!! ก็ดีเหมือนกันนะ งั้นเราคนแรกเลยก็แล้วกัน" นายเอ็มพูดขึ้น
"ก็ ดีใจที่ได้มาค่ายปีนี้ ดีใจที่ได้รู้จักกับเพื่อนๆทุกๆคน โดยเฉพาะเอิร์ต ที่เรารู้จักเป็นคนแรก สัญญาเลยว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีกับทุกๆคนตลอดไปครับ" นายเอ็มพูด
"สำหรับกูก็ ไม่มีอะไรมาก พูดได้แค่ รักพวกมึงมากอ่ะ ไอ้ปิ๊ก ไอ้นิก กูนับถือน้ำใจมึงสองคนเลย ทั้งๆที่ไม่ได้เรียนอยู่คณะเดียวกับกู แต่มึงสองคนก็มาช่วยพวกทำค่าย กลับไปกูจะไม่ลืมมึงเลยไอ่ปิ๊ก ถ้าว่างๆกรูจะมาเที่ยวหามึงนะ ไอ่นิก ไอ่แบงค์ ไอ่เอ็ม กูไม่พูดมาก มึงต้องอยู่กับกูไปจนเรียนจบ มึงเป็นเพื่อนที่ดี กูดีใจที่รู้จักพวกมึง อีส้มไอ่เอิร์ตก็ไม่พูดมาก แค่รักคำเดียวก็พอ" ไอ้แมคพูด
"แหม่!!!! ไอ่แมคมีสาระ" ยัยส้มพูด
"ส้ม มึงก็ไปแซวมัน ดูดิ แม่งจะร้องไห้แล้ว ฮ่าๆ" เราพูดกับยัยส้ม///ไอ้แมคอ่ะ มันเป็นคนอารมณ์อ่อนไหวง่าย เจออะไรซึ้งๆน้ำตามันก็ซึมแล้ว ฮ่าๆ
"สำหรับส้มนะ ก็อย่างที่บอก ดีใจที่ได้รู้จักกับทุกๆคน ขอบคุณปิ๊กกับนิกด้วยที่มาช่วยค่ายของคณะเรา ส่วนเอ็ม แบงค์ ไอ้แมค ไอ่เอิร์ต เราต้องอยู่ต้องเรียนด้วยกันอีกนาน เราจะเรียนจบไปพร้อมๆกัน////แต่ฝากนิกดูแลเอิร์ตมันด้วยนะ" ยัยส้มพูด
"ได้ครับส้ม" นายนิกพูด
"สำหรับแบงค์ก็ ถึงเพิ่งจะได้มารู้จักกับทุกๆคนที่นี่ แต่ก็รู้สึกดีมาก ขอบคุณที่ชวนแบงค์มาอยู่มานอนด้วย กลับไปก็จะเหมือนเดิมนะสำหรับพวกเราลูกเกษตร ไอ่นิกด้วย มึงคงจำที่กูพูดได้นะ ว่าถ้ามึงทำเอิร์ตอีก กูเอามึงตายแน่ ส่วนปิ๊ก เราขอบใจมากที่มาช่วยค่ายเรา แล้วก็ดีใจที่ได้รู้จักนะครับ" ไอ้แบงค์พูด
"คร๊าบบบ" นายปิ๊กพูด
"สำหรับเอิร์ตก็ ดีใจที่ได้มาค่ายกับทุกๆคน ขอบคุณเพื่อนๆที่อยู่ข้างๆมาตลอด ขอบคุณปิ๊กที่มาช่วยค่ายเรา พาเราเที่ยว ทำให้เรารู้จักหมู่บ้านนี้มากขึ้น ขอบคุณนิกที่เข้าใจเรา(หรือป่าว ฮ่าๆ) ขอบคุณแบงค์ที่ให้เราไปนอนด้วยตอนมีปัญหา" เราพูด
"ปิ๊กก่อนนะ ก็ขอบคุณทุกๆคนแหล่ะที่มาทำค่ายที่หมู่บ้านนี้ มาทำให้เด็กๆที่นี่มีที่เรียนที่ดีๆ ดีใจเหมือนกันที่ได้มาค่ายอาสากับทุกๆคน แล้วก็ได้รู้จักกับทุกๆคน อยากฝากนิกด้วยอีกคนว่า เข้าใจเอิร์ตให้มันจริงๆนะ อย่าเข้าใจเพราะสถานการณ์มันพาไป" นายปิ๊กพูดแล้วก็เอามือไปตบไหล่นายนิก นายนิกก็หันมาพยักหน้ากับนายปิ๊ก
"ตามึงพูดแล้วไอ่นิก" ไอ้แมคบอกนายนิก
"กูก็....บอกเลยว่ารักพวกมึงอ่ะ จริงๆ อะไรที่ผ่านๆมาที่กูทำไม่ดี กูยอมรับ กูขอโทษ ถึงจะอยู่คนละคณะกับพวกมึง แต่กูก็อยากให้พวกมึงเห็นว่ากูก็เป็นหนึ่งในกลุ่มนี้นะ จะดูแลเอิร์ตให้ดี แต่ก็ไม่รับปากนะว่าจะดีได้ขนาดไหน ถ้ามีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นระหว่างกูกับเอิร์ตอีก กูก็คงต้องขอโทษพวกมึงด้วย" นายนิกพูด
"เหตุการณ์อะไรว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"นั่นดิ หมายความว่าไงว๊ะนิก" นายเอ็มถามนายนิก
"เอางี้ มึงไม่อยากให้เอิร์ตทำอะไรหรือเป็นแบบไหน มึงพูดออกมาเลย" ไอ้แมคพูดกับนายนิก
...นายนิกนิ่งไปซักพักแล้วก็พูดขึ้นมาว่า...!!!!
"กูก็ไมอยากให้เอิร์ต แสดงออกจนมากมายอ่ะ เหมือนพวกตุ๊ดที่แรงๆอ่ะ กูไม่ชอบ" นายนิกพูด
"อือ!! เอิร์ตไม่เป็นแบบนั้นหรอกนิก" เราหันไปบอกนายนิก
"ดีมากครับไอ่ดื้อ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้หัวเรา
"เอิร์ต มึงก็อย่าทำอะไรที่มันไม่ดีก็แล้วกัน เพราะกูก็ไม่ชอบ แต่เท่าที่เราคบกันมาตั้งแต่เด็ก กูไว้ใจมึง อยู่ที่ตัวมึงแหล่ะคราวนี้อ่ะ"ไอ้แมคพูดกับเรา
"อือ!!! กูก็เป็นของกูแบบนี้แหล่ะ แบบที่พวกมึงเห็นอยู่ทุกวันนี่แหล่ะ" เราบอกไอ้แมค
"อ่ะๆ มาๆ กินกันต่อดีกว่า สรุปว่า กูรักพวกมึงทุกคนอ่ะ" ไอ้แบงค์พูดขึ้นมา
......แล้วพวกเราก็นั่งกิน นั่งร้องเพลง คุยกันต่ออีกซักพัก ก็แยกย้ายกันเข้าไปนอน////นายปิ๊กกับไอ้แบงค์เดินไปส่งยัยส้มที่บ้าน ส่วนเรากับนายนิกก็เอาซองขนมไปทิ้งแล้วก็กลับมาเข้าเต๊นท์นอน
....เราล้มตัวนอน นายนิกมานอนข้างๆเรา นอนตะแคงหันหน้ามาหาเรา
"ไอ่ดื้อ ก่อนนอนต้องทำไงก่อน" นายนิกถามเรา
"ทำไรอ่ะ"
"ทำไรก็ได้ ที่อยากทำอ่ะ เร็วดิๆ" นายนิกพูดกับเรา เราก็ยิ่ง งงๆ ไปใหญ่
"นิกหมายความว่าไงเนี่ย" เราถามนายนิก
"ก็....ก็ อย่างเช่น หอมแก้มกันก่อนนอน อะไรประมาณเนี้ย" นายนิกพูด
"เฮ้ยย!!! ไหนบอกว่าไม่ได้เป็นเกย์ไง" เราถามนายนิก
"ทำไมว๊ะ ผู้ชายธรรมดาๆเค้าทำกันไม่ได้หรอแบบนั้นอ่ะ ต้องให้พวกตุ๊ดพวกเกย์ทำอย่างเดียวหรอ" นายนิกพูดกับเรา
"ป่าวๆ ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่นา"
"เออๆ ไม่ทำก็ตามใจ นอนก็ได้ว๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็ล้มตัวนอนหันหลังให้เรา
"เดี๋ยวดิไอ่ลิง" เราเรียกนายนิก
"อะไรนะ เมื่อกี้เรียกนิกว่าอะไรนะ" นายนิกหันมาถามเรา
"ก็เรียก...ไอ่ลิงงัย" เราพูดเบาๆ
"ไอ่ลิงหรอ ไอ่ลิงหรอ...มานี่เลยไอ่ดื้อ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาบีบจมูกเรา แล้วก็ดึงหน้าเราเข้าไปหานายนิก เราหลับตา...นายนิกก็ก้มหน้ามาจูบตรงตาของเรา แล้วก็พูดว่า....!!!!
"หลับฝันดีนะครับ ไอ่ดื้อ!!" แล้วนายนิกดันตัวเราออกมา เราก็ค่อยๆลืมตา ความรู้สึกตอนนั้นมันแปลกๆ ทำไมอยู่ๆนายนิกมาทำแบบนี้กับเรานะ....นายนี่คิดยังไงของเค้าเนี่ย
"อ่าว!! แล้วเอิร์ตจะไม่ Good Night นิกบ้างหรอ" นายนิกถามเรา
....เราก็เลยจับไหล่นายนิกดึงเข้ามาหาเราแล้วก็จูบไหล่นายนิก ไหล่ที่ทำให้เรารู้สึกอบอุ่นแล้วก็ปลอดภัย ไหล่ที่ปกป้องเราได้ตลอด แล้วเราก็ซุกตัวนอนใกล้ๆนายนิก นายนิกก้มหน้ามามองเราแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็บีบจมูกเราเล่น(อีกแล้ว)
"นิก!!!! ขอมือหน่อยดิ" เราพูดกับนายนิก
"อ่ะ!!!" นายนิกยื่นมือมาให้เรา
.....เราจับมือนายนิกมาแนบไว้กับตัว
"นอนแล้วนะ...ไอ่ลิง" เรากระซิบบอกนายนิก
"คร๊าบบ....ไอ่ดื้อ" นายนิกพูดตอบเรา
....แล้วเราก็นอนจับมือนายนิกไว้....จับไว้แบบนั้นแหล่ะ แบบไม่มีความหมายอะไร แค่รู้สึกว่า ยังมีนายนิกอยู่ข้างๆก็พอ เราไม่รู้หรอกว่านายนิกจะรู้สึกยังไง แต่สำหรับเรา ที่เป็นแบบนี้ ....รู้สึกว่า ดีแค่ไหนแล้วที่มีคนที่เข้าใจเรา(หรือป่าว) แล้วก็อยู่ข้างๆเราแบบนี้////พรุ่งนี้ไม่รู้จะเป็นยังไง แต่เวลานี้เราจะทำดีกับนายให้มากๆ จะไม่ทำอะไรที่นายไม่ชอบ....เราสัญญานะนิก!!
:mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3:
....ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจ..นะครับ แฮ่ๆ
-
ดีใจด้วยนะดีกันได้เสียที :impress2:
ขอบคุณคนเขียนขยันอัพมาก :mew1:
:L2: :pig4:
-
:impress2:
-
หวานกันมากกกกก อ่านแล้วยิ้มเบย. หวานจนกลัว อย่านะคนเขียน อยากให้หวานแบบนี้ตลอดไป ถ้ามีดราม่าเอาแบบ จิ๊บๆพอนะ รักเรื่องนี้จัง
-
แอบกลัวเมื่อตอนที่ต้องกลับไปมหาวิทยาลัย
-
นายนิก ตอนหวานก็พูดเพราะ พอหงุดหงิด ก็ เปลี่ยนไปและ นายเอิร์ต จะรับมือไหวมั๊ยเนี่ย :mew6:
-
:a5: ปกติเพื่อนผู้ชายเค้าจูบตากันเร๊อะะะะ รู้ตัวได้แล้วนิกเอ๊ยยยยย :hao7:
-
นิกดูเป็นคนที่อ่อนไหวกับคำพูดคนรอบข้าง หวังว่าลงดอยไปคงไม่มีอะไร
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 27) : ค่ายอาสา-16(ค่ายอาสา ประสบการณ์ มิตรภาพและความทรงจำ)
.....ในที่สุดการมาทำค่ายอาสาของพวกเราก็เดินทางมาถึงวันสุดท้ายแล้ว วันนี้ในช่วงเช้ามีพิธีการส่งมอบอาคารอเนกประสงค์ ห้องน้ำ รวมทั้งอุปกรณ์กีฬา อุปกรณ์การเรียนต่างๆ ให้กับคุณครู เด็กๆชาวเขาและชาวบ้านที่มาร่วมงาน แถมยังมีเสื้อผ้า ผ้าห่ม ที่เราเปิดรับบริจาคจากเพื่อนๆพี่ๆที่มหาวิทยาลัย เราก็ได้รวบรวมมามอบให้ด้วย งานนี้ก็อิ่มบุญไปตามๆกัน ฮ่าๆ หลังจากทำพิธีส่งมอบเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็มีเวลาพักผ่อน เก็บข้าวของเตรียมตัวเดินทางลงจากดอยในวันพรุ่งนี้ พี่ๆปีสามเรียกน้องๆผู้หญิงไปช่วยกันเตรียมอาหารสำหรับงานเลี้ยงค่ายคืนนี้ ส่วนพวกผู้ชายก็ไปช่วยเตรียมสถานที่ บางคนก็ไปช่วยงานในครัวด้วย....แต่ก็มีบางส่วนที่ต้องไปนั่งชงเหล้าให้รุ่นพี่ที่วงเหล้า กินกันเฮฮา ตามประสาพี่น้อง นายนิก นายเอ็ม ไอ้แมคก็ไม่รอด ฮ่าๆ รุ่นพี่เรียกตัวไปเล่นกีตาร์ ร้องเพลงแต่หัววันเลย///เรายังบอกนายนิกไปว่า ห้ามดื่มเยอะนะ เมาแล้วจะแย่!!!!
....ส่วนเรา นายปิ๊ก ไอ้แบงค์ ยัยส้ม ก็เข้าครัวช่วยพี่ๆกับเพื่อนๆคนอื่นๆเตรียมอาหารสำหรับคืนนี้ ชาวบ้านก็ขนผัก ปลา เนื้อหมูมาให้เต็มที่เลย เมนูคืนนี้ก็จะมี ข้าวผัด ต้มยำหมู ปลาทอดกระเทียม หมูย่าง....โดยเฉพาะหมูย่างนี่เป็นสูตรเด็ดของไอ้แบงค์เลยนะ เพราะว่าแม่ไอ้แบงค์ขายหมูย่าง ไอ้แบงค์เลยอาสาทำหมูย่างแล้วก็น้ำจิ้มแจ่วสูตรเด็ด คืนนี้แซ่บแน่นอน....แถมคุณแม่คุณพ่อของนายปิ๊ก ก็ยังขนขนม ผลไม้ น้ำอัดลม น้ำแข็งขึ้นมาให้พวกเราเต็มที่เลยหล่ะ
"เอิร์ตๆ รุ่นพี่เรียกอ่ะ ไปที่วงเหล้าหน่อย" เพื่อนคนหนึ่งวิ่งมาตามเรา
"เรียกทำไมอ่ะ เราไม่กินเหล้านะ"
"ไม่รู้ๆ ไปเหอะ ถ้าช้าเดี๋ยวพวกกูซวย ฮ่าๆ" เพื่อนคนนั้นพูดแล้วก็หัวเราะ
.....เราก็ลุกวิ่งตามเพื่อนคนนั้นไป จนลืมไปว่าข้อเท้าเจ็บอยู่ วิ่งไปซักพัก เจ็บแปร๊บบบบ!!!!ที่ข้อเท้า เลยต้องนั่งลงเพราะปวดมาก
"ไอ้ดื้อ เป็นไรเนี่ย มาทำไม" นายนิกวิ่งมาหาเรา
"ก็เพื่อนไปตาม บอกว่ารุ่นพี่เรียก" เราบอกนายนิก
"อ่าวหรอ ป่ะๆ ลุกเดินไหวมั๊ย" นายนิกพูดแล้วก็พยุงเราให้ลุกขึ้นยืน
"อือๆไหวๆ"
"รู้ว่าขาเจ็บ ยังจะวิ่งมาอีกนะ" นายนิกบ่นๆเรา
"ก็เพื่อนบอกว่าให้รีบมานี่นา ก็เลยวิ่งมาเลย"
"มีไรกินบ้างอ่ะวันนี้" นายนิกถามเรา
"เพียบเลย ไอ้แบงค์ทำหมูย่างด้วยนะ" เราบอกนายนิก
"อื้อ!!! เก็บไว้ให้นิกบ้างนะ อยากกิน"
"เมายังเนี่ย!!ไอ่ลิง" เราหันไปถามนายนิก
"ยังคร๊าบบบ ร้องเพลงอย่างเดียว เหล้าไม่ได้กินเดี๋ยวเสียงแหบ!!"
"ดีมาก อย่าเมานะ!!"
"ครับพ้ม...ไม่เมาครับ"
.....แล้วเรากับนายนิกก็เดินไปจนถึงวงเหล้า มีพี่ๆกับชาวบ้านนั่งกิน นั่งคุยกันอยู่ ไอ้แมค นายเอ็ม ก็ทำหน้าที่ชงเหล้าอยู่ ดูแล้วยังสบายๆ พอถึงแล้วเราก็นั่งลงตรงที่พวกไอ้แมคนั่งชงเหล้าอยู่
"พี่ครับ ไอ้เอิร์ตมาแล้ว" เพื่อนคนนึงหันไปบอกรุ่นพี่
"มานี่ดิ๊ ไอ้น้องเอิร์ต"รุ่นพี่เรียกเรา
....เราก็เดินเข้าไปหารุ่นพี่ แล้วรุ่นพี่เค้าก็ยื่นกระบอกไม้ไผ่ให้เราสามกระบอก เท่าๆกระบอกข้าวหลามนั่นแหล่ะ
"เอาไปทำกับแกล้มให้พี่กินหน่อย" รุ่นพี่บอกกับเรา
.....เราก็รับมา แล้วทำหน้า งงๆ เพราะกระบอกไม้ไผ่จะเอาไปทำอะไรกินได้ แต่ก็ไม่กล้าถาม เดินถือกระบอกไม่ไผ่กลับมาหานายปิ๊กกับยัยส้มที่โรงครัว
"เอิร์ต เอาอะไรมาว๊ะ" ไอ่แบงค์หันมาถามเรา
"ไม่รู้ดิ รุ่นพี่บอกว่าให้เอามาทำกับแกล้มไปให้กินอ่ะ"
"ไหน ขอปิ๊กดูหน่อย" นายปิ๊กพูดแล้วก็หยิบกระบอกไม่ไผ่ไปเขย่าๆ
"อ๋อ!!!! ปิ๊กรู้แล้วหล่ะ เดี๋ยวเอาไปให้แม่ปิ๊กทำให้ดีกว่า" นายปิ๊กพูดแล้วก็พาเราเดินไปหาแม่นายปิ๊กที่นั่งคุยกับรุ่นพี่แล้วก็ผู้หลักผู้ใหญ่ของหมู่บ้านอยู่ที่อาคารอเนกประสงค์ของพวกเรา
"แม่ครับ แม่ช่วยทำเจ้านี่ให้หน่อยสิครับ" นายปิ๊กพูดแล้วก็ยื่นกระบอกไม้ไผ่ให้แม่ดู
"ใครเอามาเนี่ยลูก"
"น่าจะชาวบ้านอ่ะครับแม่ รุ่นพี่ให้เอิร์ตเอามาทำกับแกล้มให้อ่ะครับ"
"งั้นหรอ!! งั้นเดี๋ยวไปเตรียมของตามนี้นะเดี๋ยวแม่บอก"
....แล้วแม่ก็บอกให้นายปิ๊กไปเตรียมของ ส่วนเราแม่บอกว่าให้ไปกับแม่
"เอิร์ต หนูรู้จักตัวหนอนรถด่วนมั๊ยลูก"แม่ถามเรา
"รู้จักครับแต่ว่า มันอยู่ในกระบอกไม้ไผ่นี่หรอครับ" เราถามแม่
"ใช่แล้วหล่ะลูก เดี๋ยวเราผ่าออกมา แล้วก็เอาไปลวกน้ำร้อน คั่วใส่เกลือ ใส่ซอสก็กินได้แล้วหล่ะ แต่เดี๋ยวแม่จะแบ่งทำลาบรถด่วนให้ชิมด้วยนะ รับรอง พวกหนูๆจะติดใจ" แม่พูดแล้วก็หันมายิ้มกับเรา
......เรา นายปิ๊ก เข้าครัวที่บ้านพักครูของพ่อนายปิ๊กช่วยแม่ทำกับแกล้มรถด่วน ส่วนผสมอันไหนที่ไม่มีเราก็วิ่งออกมาขอพี่ๆที่โรงครัว ใช้เวลาไม่นานทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย อยากบอกว่าลาบรถด่วนของแม่นายปิ๊ก อร่อยที่สุด แซ่บมาก แรกๆเราไม่กล้ากินหรอก จนแม่นายปิ๊กบอกว่าให้ลงชิมดู เราก็เลยตักมากิน คำแรกก็อร่อยมาก ติดใจๆ จนไม่อยากตักไปเสิร์ฟรุ่นพี่เลยหล่ะ ฮ่าๆ
....พอเสร็จเรียบร้อย เราก็ขอบคุณแม่นายปิ๊กที่มาทำกับแกล้มให้ แล้วเราเดินเอาไปเสิร์ฟพี่ๆที่วงเหล้า แต่ก็ไม่ลืมแบ่งไว้นิดหน่อย เอาไปให้ไอ้แบงค์กับยัยส้มชิมที่โรงครัว////รุ่นพี่ชิมแล้วชมว่าอร่อยมาก เราเลยบอกว่าเราไม่ได้ทำเอง แม่นายปิ๊กเป็นคนทำให้ นายนิกเองยังชมว่าอร่อย ทั้งๆที่ไม่เคยกินหนอนรถด่วนมาก่อนเลย ฮ่าๆ
.....แล้วเราก็เดินกลับมาช่วยยัยส้มกับไอ้แบงค์ทำหมูย่างต่อ ไอ้แบงค์หมักหมูไว้ก่อน แล้วค่อยย่างที่เดียวตอนเย็น จะได้ร้อนๆอร่อยๆ
"เอิร์ต คืนนี้มึงมาช่วยกูย่างหมูเลยนะ" ไอ้แบงค์พูดกับเรา
"เออ!! ได้ๆ"
....พอตอนบ่ายๆรุ่นพี่ก็เรียกรวมลูกค่าย เพื่อที่จะบอกเรื่องพิธีกรรมตอนเย็น รุ่นพี่นัดพวกเรารวมตัวกันที่อาคารอเนกประสงค์หลังใหม่ตอนหกโมงเย็น เพราะจะมีการบายศรีสู่ขวัญ ผูกข้อมือจากชาวบ้านให้กับพวกเรา แล้วก็ยังมีการแสดงรอบกองไฟของเด็กๆชาวเขาด้วยหล่ะ...งานคืนนี้คงจะสนุกแน่ๆเลย////พอนัดแนะกันเรื่องงานตอนเย็นเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็แยกย้ายกันไป อาบน้ำ เตรียมตัวมาร่วมงานตอนเย็น....ส่วนเรา ยัยส้ม นายปิ๊กแล้วก็ไอ้แบงค์ ก็เดินไปที่วงเหล้ากัน จะได้ไปตามพวกนั้นให้มาอาบน้ำด้วย
"พี่ๆครับ ขออนุญาติไปอาบน้ำก่อนนะครับ" นายนิกบอกกับรุ่นพี่
"เออ แต่เย็นนี้ต้องมาร้องเพลงให้พวกพี่ฟังอีกนะ ห้ามหนี" รุ่นพี่บอกกับนายนิกแล้วก็ปล่อยให้พวกนั้นออกมาอาบน้ำ
....พวกเราก็เดินกลับมาที่เต๊นท์ ในเต๊นท์ นายนิกล้มตัวลงนอน
"อ่าว!! นอนไมอ่ะ ไปเตรียมเสื้อผ้าอาบน้ำดิ" เราหันไปบอกนายนิก
"ถอดเสื้อผ้าให้นิกหน่อยดิ เมาแล้ว ถอดไม่ไหว" นายนิกพูด
"ฝันไปเถอะ ไม่อาบก็ตามใจ เอิร์ตไปอาบน้ำละ" เราพูดแล้วก็คลานออกจากเต๊นท์
"จะหนีไปไหน มานี่เลยๆๆๆ" นายนิกพูดแล้วก็ลุกมาดึงขาเราไว้
"เฮ้ยยย!!!! ไอ่ลิง ปล่อยนะ จะไปอาบน้ำ"
"มาให้ลิงกอดหน่อยดิ๊...มามะๆ" นายนิกพูด
"เดี๋ยว หยุดก่อน เหนื่อย!!!! อารมณ์ไหนเนี่ย" เราหันไปถามนายนิก
"เฮ้อ!!! ชอบขัดใจหว่ะ จะไปไหนก็ไปเลยไป" นายนิกพูดแล้วก็ผลักเราออกจากตัว
"เอ้า!! เป็นไรอีกเนี่ย" เราพูดแล้วก็คลานออกมาจากเต๊นท์ เพื่อที่จะไปอาบน้ำ
"ไอ่ดื้อ เดี๋ยวก่อนดิ รอด้วย" นายนิกพูดแล้วก็มุดออกมาจากเต๊นท์ เดินเข้ามากอดคอเรา ไปอาบน้ำ
"อาบพร้อมกันนะ" นายนิกกระซิบข้างๆหูเรา
"ไม่อ่ะ อาบใครอาบมัน ขาโดนน้ำได้แล้ว" เราหันไปบอกนายนิก
"อ่าว ไอ่นิกไอ่เอิร์ต รีบๆอาบเลยมึงสองตัวอ่ะ อย่าช้าๆงานจะเริ่มแล้ว" ไอ้แมคเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วก็พูดกับเรา
"แล้วไอ้แบงค์กับปิ๊กแล้วก็เอ็มหล่ะ" เราถามไอ้แมค
"พวกนั้นเสร็จตั้งนานแล้ว เหลือมึงสองตัวนี้แหล่ะ เร็วๆเลย"
"ป่ะๆ อาบพร้อมกันเลย เดี๋ยวไม่ทัน รีบๆ" นายนิกพูดแล้วก็ดันตัวเราเข้าไปในห้องน้ำ
....นายนิกปิดประตูห้องน้ำเรียบร้อย หันมาหาเรา แล้วก็พูดว่า....!!
"รู้มั๊ย คนเมาอ่ะ จะทำอะไรก็ได้" นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้ามาหาเรา
"เฮ้ยๆ จะทำอะไรของนายอ่ะนิก" เราพูดกับนายนิกแล้วก็เดินถอยหลังหนีนายนิก
....นายนิกทำท่าปลดผ้าขนหนูออก////เราก็เลยหันหลังให้นายนิก กลัวเห็นภาพนายนิกโป๊!!! ฮ่าๆ
"จะหนีไปไหน อยู่ในเนี้ย ไม่รอดหรอกไอ่ดื้อ" นายนิกพูดกับเรา
"อย่านะนิก รีบๆอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวเพื่อนรอ"
"รีบทำไม มามะ หันมาสิ" นายนิกเข้ามาข้างหลังเราแล้วก็จับไหล่เราให้หันไปหานายนิก
"ไม่อ่ะ อย่าแกล้งกันดิ รีบๆอาบน้ำ" เราพูดเพราะหนีไปไหนไม่ได้แล้ว////นายนิกดันตัวเราจนหลังไปติดกำแพงห้องน้ำ เราก็ไม่กล้าลืมตามามองนายนิก
"ลืมตามามองนิกดิ!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอาจมูกของนายนิกมาชนกับจมูกของเรา////มันรู้สึกแปลกๆ เมื่อลมหายใจของคนสองคนมันพ่นลมร้อนๆใส่กัน
"หยุดเหอะ!!! อาบน้ำได้แล้ว" เราพูดกับนายนิกแล้วก็เบี่ยงตัวออกมาจากนายนิก
"โอ๊ะ!!! แกล้งนิดแกล้งหน่อยก็ไม่ได้....ไอ่ดื้อเอ๊ย!!" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้ผมเราเล่น
"มาๆอาบน้ำกัน" นายนิกปลดผ้าขนหนูออกเหลือแต่กางเกงในตัวเดียว ส่วนเราก็ตามเดิมใส่บ๊อกเซ่อร์อาบน้ำ ต่างคนต่างอาบ แป๊บเดียวก็เสร็จเรียบร้อย ใส่เสื้อผ้า ทาแป้ง แล้วก็ออกมาจากห้องน้ำ นายนิกเดินเอาผ้าไปตาก ส่วนเราก็เข้าไปเช็ดผมในเต๊นท์ แล้วก็ออกมารวมตัวกับเพื่อนๆที่รออยู่ข้างนอก////นายนิกเลือกชุดเก่งอีกแล้ว ชุดบอลสีขาวทีมชาติอังกฤษ////หล่อเลยๆคืนนี้ ฮ่าๆ
....แล้วพวกเราก็เดินไปที่อาคารอเนกประสงค์กัน พวกผู้ชายแว๊บไปที่โรงครัว ช่วยไอ้แบงค์เตรียมเตาย่าง ถ่านให้พร้อม เรากับยัยส้มก็เข้าไปนั่งรอที่อาคารอเนกประสงค์รวมกับเพื่อนๆพี่ๆคนอื่นๆ ชาวบ้าน เด็กๆ ก็เริ่มทยอยเดินมาตรงที่จะทำพิธี แอบเห็นในมือของหลายๆคนมีเชือกที่ถักทำเป็นที่ผูกข้อมือติดมาด้วย หลายสีหลายแบบเลยหล่ะ คงจะเอามาผูกข้อมือบายศรีให้เราแน่ๆ
.....เรากับยัยส้มนั่งคุยกับเพื่อนๆคนอื่นๆอยู่พักนึง พวกนายเอ็ม นายปิ๊ก นายนิก ไอ้แบงค์ ไอ้แมคก็เดินเข้ามาหาตรงที่เรานั่งอยู่ นายนิกเข้ามานั่งข้างๆเรา แล้วก็ดูเหมือนว่าพิธีกำลังจะเริ่มแล้วด้วย เพราะมีเด็กๆจูงพ่อเฒ่า แม่เฒ่า สี่คน...เดินเข้ามานั่งตรงที่มีบายศรีตั้งอยู่ แล้วก็มีคนถือถาดไก่ต้มหนึ่งตัวแล้วก็ไหดินเผาที่ข้างในนั้นบรรจุเหล้าป่าอยู่ แล้วก็มีถาดที่ใส่ดอกไม้มามากมายหลายชนิดหลายสีเลยหล่ะ พอพ่อเฒ่าแม่เฒ่านั่งเรียบร้อยพิธีการก็เริ่มขึ้น มีเสียงสวดแบบภาษาของชนเผ่า พวกเราก็นั่งพนมมือไหว้กันไป ทุกคนอยู่ในความเงียบสงบ พอเสียงสวดจบก็ให้พวกเรานั่งเป็นคู่ๆ ค่อยๆคุกเข่าไปหาพ่อเฒ่าแม่เฒ่า เรากับนายนิกไปคู่กัน พอไปถึงพ่อเฒ่า แม่เฒ่าก็นำด้ายสายสิญจ์มาผูกข้อมือให้เรา แล้วก็หยิบดอกไม้ที่ในถาดมาทัดหูเรากับนายนิก จากนั้นก็ยกเหล้าป่าที่อยู่ในจอกที่ทำจากกระบอกไม้ไผ่ยื่นให้เรา....เรารับมาดื่มเข้าไป ร้อนท้องวูบเลยหล่ะ ฮ่าๆ แล้วแม่เฒ่าก็หยิบชิ้นไก่ต้มป้อนเรากับนายนิก แล้วเราก็คลานต่อไปหาชาวบ้านที่นั่งอยู่เป็นแถวๆด้านหลัง ชาวบ้านจะนำสายข้อมือที่ถักเองอย่างสวยงาม หลากสีเลยหล่ะมาผูกข้อมือแล้วก็อวยพรให้กับเรา บางคนที่พูดภาษาไทยได้ เราก็จะฟังออก แปลได้ แต่บางคนก็อวยพรเป็นภาษาชนเผ่า ก็จะฟังกันไม่รู้เรื่อง
....พอเสร็จครบหมดทุกคนแล้ว ก็มีการแสดงของเด็กๆที่แต่งตัวเป็นชุดประจำชนเผ่า มาเต้นเพลงที่พวกเค้าร้องกันเอง เครื่องดนตรีก็มีมาเอง เพราะมาก สนุกสนาน พวกเราก็เริ่มเข้าไปร่วมวงเต้นกันด้วย นายนิกจูงมือพาเราไปเต้นด้วย สนุกสนานมาก คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง ทำให้ลานกว้างนั้นสว่างมาก แถมมีแสงจากกองไฟอีก อากาศเย็นๆ เต้นด้วยกันท่ามกลางแสงดาวบนฟ้า มันรู้สึกดีและเป็นโมเม้นต์ที่ประทับใจมากๆเลยหล่ะ////สนุกสนานกันได้ซักพัก พวกเราก็ทยอยกันไปตักข้าวมานั่งล้อมวงกินกัน คืนสุดท้ายนี้เราจัดการกินกันแบบบุฟเฟ่ต์ บริการตัวเอง///ส่วนเรากับไอ้แบงค์ นายนิก นายปิ๊ก ยัยส้ม ก็มาประจำที่เตาย่างหมู คอยย่างหมูให้กับเพื่อนๆพี่ๆ....มีแต่คนชมว่าอร่อยมากๆ เรากินเองยังว่าอร่อยเลยหล่ะ ฝีมือหมักหมูของไอ้แบงค์นี่สุดยอด ฮ่าๆ....ส่วนไอ้แมคกับนายเอ็มก็โดนลากตัวไปวงเหล้าแล้วหล่ะ...แต่!!!นายนิกไม่ไป เพราะกลัวว่าจะเมา
"เอิร์ต อ่ะนิกป้อน" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยื่นหมูย่างมาป้อนเรา....เราก็อ้าปากงับหมูย่างมากิน
"ป้อนนิกบ้างดิ" นายนิกบอกเรา
.....เราก็เอาส้อมจิ้มหมูย่างมาป้อนนายนิก
"หูวววว!!!! ร้อนอ่ะ แกล้งนิกหรอ อูยยย!!!!" นายนิกกินไปก็เป่าปากไป เราไม่รู้จริงๆนี่นาว่าหมูชิ้นนั้นมันร้อนอ่ะ ฮ่าๆ
"ขอโทษๆ เอิร์ตไม่รู้ว่ามันร้อนอ่ะนิก" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"แน่ะ ขำหรอๆ ไอ่ดื้อ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาเขกหัวเราเบาๆ
"นั่นแน่ สองคนนี้ อะไรกันเนี่ย เล่นกันเหมือนแฟนกันเลย" รุ่นพี่ผู้หญิงแซวเรากับนายนิก
.....เรากับนายนิกก็หยุดกึ๊กเลยดิ ฮ่าๆ ต่างคนต่างนิ่งเลย แล้วก็แยกไปเข้าประจำที่เตาหมูย่างต่อ!!!!
"เอิร์ต นิก เอาน้ำไร เดี๋ยวปิ๊กไปเอามาให้" นายปิ๊กถามเรา
"เอาน้ำเขียว" เรากับนายนิกพูดพร้อมกัน////แล้วก็หันมามองหน้ากัน
"นี่นิกชอบกินน้ำเขียวหรอ" เราถามนายนิก
"อือ!!ชอบมากเลยหล่ะ เอิร์ตก็ชอบหรอ" นายนิกถามเรา
"ใช่ๆ" เราตอบนายนิก
"ชอบเหมือนกันเลยเนอะ แหะ แหะ"นายนิกพูดแล้วก็อมยิ้มนิดๆ น่ารักใจละลาย ฮ่าๆๆ
"น้องนิก พี่ขอหมูย่างสองชิ้น" พี่ผู้หญิงเข้ามาบอกนายนิก
"เอาชิ้นที่น้องนิกย่างนะ" พี่อีกคนนึงพูด
"ได้เลยคร๊าบพี่ ยืนรอแป๊บนะครับ" นายนิกพูดแล้วก็หันไปหยิบหมูมาย่างบนเตา
"เอิร์ตๆ กินข้าวป่าว เดี๋ยวส้มไปตักมาให้" ยัยส้มเดินมาถามเรา
"เดี๋ยวเอิร์ตไปด้วยดีกว่าส้ม จะได้ไปตักมาให้นิกด้วย" เราบอกยัยส้ม
"นิก เดี๋ยวเอิร์ตมานะ" เราหันไปบอกนายนิก
"จะไปไหนอ่ะ' นายนิกถามเรา
"ก็ไปตักข้าวมาให้นิกกินงัย แป๊บเดียวเดี๋ยวมา"
"อือๆ" นายนิกพูดแล้วก็ตั้งใจย่างหมูต่อไป
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"เรียกทำไมอีกอ่ะเนี่ย"
"อย่าไปนานนะ"
"อือๆ"
.....แล้วเรากับยัยส้มก็เดินไปตรงที่ตักข้าว กับข้าว ขนม ผลไม้ เพียบเลย มีขนมโอโจ้ที่นายนิกชอบด้วยหล่ะ เราก็เลยหยิบมาเยอะหน่อย เผื่อนายนิกอยากกิน พอตักข้าวเสร็จก็เดินกลับเอามาตรงที่ย่างหมู ตอนนี้หมูใกล้จะหมดแล้วหล่ะ พวกเราก็เลยเอามาย่างนั่งกินกันเอง นายปิ๊กเอาเสื่อที่บ้านออกมาปูกลางสนามหญ้า แม่ของนายปิ๊กก็เข้ามานั่งคุยกับพวกเราด้วย แม่เล่าเรื่องโรงเรียนกับหมู่บ้านนี้ให้เราฟังเยอะแยะเลย แม่บอกว่าเสียดายมากที่ไม่ได้ขึ้นมาอยู่ค่ายกับพวกเราตั้งแต่วันแรกๆ เพราะติดธุระที่ในเมือง เลยส่งนายปิ๊กขึ้นมาช่วยพวกเราแทน
"ไอ้นิกๆ รุ่นพี่ให้มาตาม เร็วๆเลย"ไอ้แมควิ่งมาตามนายนิก
"เดี๋ยวปิ๊กไปด้วย"นายปิ๊กพูด
....แล้วสามคนนั้นก็เดินไปที่วงเหล้า ก่อนไปนายนิกบอกเราว่า ซักห้าทุ่มให้เราไปตามนายนิกกลับนะ เราก็พยักหน้ารับรู้////ส่วนเราที่เหลือนั่งตรงนั้นก็คุยกับแม่นายปิ๊กต่อไป สนุกมากๆ มีเด็กๆชาวเขาเข้ามานั่งกับพวกเราด้วย เพื่อนๆคนอื่นๆก็เข้ามานั่งคุยกับพวกเราด้วย ซักพักแม่นายนิกก็ขอตัวกลับไปนอน...พวกเราก็เลยล้มตัวนอนดูดาวกัน คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง เลยไม่ค่อยเห็นดาวมากนัก แต่ก็ยังสวยดี อากาศเย็นๆ นอนหงายดูดาว โรแมนติกจริงๆเลยหล่ะ ฮ่าๆ////พอห้าทุ่ม เรากับยัยส้มก็เดินไปตามพวกนั้นที่วงเหล้า รุ่นพี่ก็ปล่อยให้กลับมานอนพักผ่อนกัน เพราะพรุ่งนี้ก็จะกลับกรุงเทพฯกันแล้ว เราเดินไปส่งยัยส้มที่บ้านพักกับนายนิก ยัยส้มบ่นว่าคืนสุดท้าย อยากออกมานอนเต๊นท์กับเพื่อนๆบ้าง ฮ่าๆ ระหว่างทางที่เดินกลับนายนิกก็เรียกเรา
"เอิร์ต"
"อือ!!
"ดูสมุดกระจกยังอ่ะ"นายนิกถามเรา
"ยังเลยๆ ลืมเลยอ่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เก็บกลับกรุงเทพฯด้วยนะ" เราบอกนายนิก
"ครับ เดี๋ยวนิกไปเก็บมาให้"
"เดี๋ยวกลับไปอาบน้ำก่อนนะค่อยนอน"
"ไม่อาบอ่ะ นิกหนาว"
"โห!!! งั้นไม่ต้องมานอนด้วยเลย เหม็นควันหมูย่างติดตัวอยู่เนี่ย" เราบอกนายนิก
"ไหนๆ ไม่เห็นจะเหม็นเลย" นายนิกพูดแล้วก็ดึกเสื้อขึ้นมาดม
"แหว่ะ เหม็นจะตาย"เราพูด
"เออๆ อาบก็อาบ แต่อาบพร้อมกันนะจะได้เร็วๆ" นายนิกพูดกับเรา
......พอไปถึงที่เต๊นท์ ก็เจอนายเอ็มกับไอ้แบงค์ยืนรออยู่
"เอิร์ต เดี๋ยวคืนนี้เข้าไปนอนรวมกันในบ้านนะ คืนสุดท้ายแล้ว นอนด้วยกันดีกว่า" นายเอ็มพูด
"อื้อๆ เดี๋ยวเอิร์ตกับนิกเข้าไปเตรียมของก่อน เดี๋ยวตามเข้าไปนะ จะไปอาบน้ำด้วย" เราบอกนายเอ็ม แล้วก็เข้าไปเตรียมเสื้อผ้ามาอาบน้ำ นายนิกก็ขนผ้าห่มกับหมอนตามออกมา
.....เข้าไปในบ้านเราก็ปูเสื่อนอนเรียงกันแบบวันที่ฝนตก เรากับนายนิกอาบน้ำเสร็จก็กลับออกมานอนลงตรงที่ของตัวเอง นายนิกให้เรานอนริมสุด นอนข้างๆนายนิก...นายนิกลุกไปดับเทียนที่จุดอยู่แล้วก็มาล้มตัวนอนข้างๆเรา พอเทียนดับ ความมืดมิดก็มาแต่ก็ไม่มืดมากเพราะยังมีแสงสว่างจากพระจันทร์ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง อากาศเย็นมากๆ เรามองไปที่หน้าต่างก็เห็นดาวแล้วก็พระจันทร์ดวงโตสว่างสวยมาก
"เอิร์ต นิกกอดนะ" นายนิกหันมากระซิบข้างหูเรา
"ไม่ได้หรอก เพื่อนๆอยู่กันเยอะแยะ" เราพูดกับนายนิก
"กอดได้ๆ นะนะ"
"ไอ่ลิง อย่าดื้อ!!"
"เออ!! ไม่กอดก็ได้ว๊ะ" นายนิกพูด
....เราก็นอนตะแคงข้างหันหลังให้นายนิก มองดูพระจันทร์ดวงโต ในใจก็คิดว่า เวลามันช่างผ่านไปเร็วจังเลย ไม่อยากให้ถึงพรุ่งนี้ ไม่อยากจากที่ค่ายนี้ไปเลย
"คิดอะไรอยู่หรอ" นายนิกชะโงกหน้ามาถามเรา แล้วก็เอามือมาจับหูเราเล่น (จั๊กกี้นะเนี่ยไอ้ลิง!!!)
"ป่าวๆ นอนไม่หลับ" เราบอกนายนิก
"มานอนใกล้ๆนิกดิ เดี๋ยวก็หลับเองแหล่ะ มาๆหนุนแขนนิกเนี่ย"
....เราหันไปมองนายนิก เห็นสายตากับรอยยิ้มของรูมเมทตัวเองแล้วก็นึกๆขำ นายนี่บทจะร้ายก็โหดร้ายมาก บทจะดีก็ดีใจหายจริงๆ
"คิดนานหว่ะ จะเขยิบมามั๊ย" นายนิกพูดกับเราเบาๆ
"อือ!!'
....เราพูดได้แค่นั้นแหล่ะ หน้าเราก็ชุกอยู่ตรงหน้าอกนายนิกซ๊ะแล้ว อบอุ่นจริงๆ อ้อมกอดของไอ่ลิงรูมเมทของเราเนี่ย ฮ่าๆ กลับไปกรุงเทพฯ ก็ต้องอยู่ ต้องนอนด้วยกันอีกนาน////ขออย่างเดียว อย่าให้มีเหตุการณ์อะไรที่ไม่ดี เกิดขึ้นระหว่างเราสองคนอีกเลย....เพราะทั้งสองคนต่างก็รู้กันอยู่ว่า ไม่มีใครทิ้งใครได้จริงๆ!!!!!พรุ่งนี้ก็ต้องกลับกรุงเทพฯแล้ว ขอบคุณทุกๆอย่างที่ทำให้เราได้มาค่ายอาสาในครั้งนี้ ขอบคุณที่มอบประสบการณ์ ความทรงจำ มิตรภาพที่เงินก็ซื้อไม่ได้///ขอบคุณจริงๆเราสัญญา เราจะไม่ลืม!!!!
:mew6: :mew1: :mew6: :mew1: :mew6: :mew1: :mew6: :mew4:
.....ขอบคุณมากมาย สำหรับทุกๆกำลังใจนะครับ รักเลยๆ^^
-
น่ารักจัง o13
กลับไปแล้วขออย่าให้มีเรื่องร้ายๆนะจ๊ะ
(อยากกินหมูย่าง อิอิ)
:L2: :pig4:
-
ต่อจากนี้จะเกิดไรขึ้นอีกน้า
-
อ่านตอนดึกๆ แล้วหิวเลย
-
o22 จูบตา เพื่อนกันเค้าทำกันที่ไหน
นิกกล้านอนกอดเอิร์ตตอนที่เพื่อนๆอยู่กันเพียบเนี่ยนะ ถ้าทำจริงความแตกแน่พ่อคู๊ณ
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 28) : ค่ายอาสา-17(บ๊ายบายค่ายอาสา+การเข้ามาของพี่วิน)
.....เช้านี้เป็นเช้าสุดท้ายแล้วที่เราจะได้สัมผัสอากาศหนาวๆ บรรยากาศดีๆของการอยู่ค่ายอาสาที่นี่ ตลอดเวลาเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ตั้งแต่วันแรกที่ได้มาทำค่ายอาสาที่หมู่บ้านนี้ ทำให้เราได้รับประสบการณ์หลายๆอย่าง มิตรภาพ ความทรงจำ การใช้ชีวิตที่โตขึ้น และที่สำคัญคือ...การให้ พวกเราภูมิใจมากๆที่ได้ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ให้กับหมู่บ้านและเด็กๆ ได้มอบสิ่งที่พวกเขาเหล่านั้นขาดแคลน ได้เติมเต็มส่วนที่ขาดหายและโอกาสที่เด็กๆไม่เคยได้รับ อย่างเช่นอุปกรณ์กีฬา เสื้อผ้า ของเล่น หนังสือ////ภูมิใจและดีใจมากจริงๆ
"ไอ่ดื้อ ตื่นๆ ไปดูทะเลหมอกกัน" เสียงนายนิกปลุกเรา
"อือ!!!! เช้าแล้วหรอนิก" เรางัวเงียตื่น!!!
"ใช่ๆ พวกเพื่อนๆออกไปกันหมดแล้ว"
"นิกไปเหอะ จะอาบน้ำแล้วมาเรียกเอิร์ตด้วยนะ" เราบอกนายนิก เพราะยังอยากนอนต่อ ก็แหม่!!! อากาศเย็นๆ ซุกตัวอยู่ในผ้าหุ่มอุ่นๆ ใครๆก็อยากนอนต่อทั้งนั้นแหล่ะ ฮ่าๆ
"ไม่ให้นอน ลุกมาเลย เร็วๆ" นายนิกพูดกับเรา
"ไม่อ่ะ ไม่ดู จะนอน"
"ไอ่ดื้อ ไม่ลุกใช่มั๊ย!!!!" นายนิกพูดแล้วก็ก้มตัวมาดึงมือเราให้ตื่น....ตัวเราโดนนายนิกดึงขึ้นไป แต่ว่าขาพันอยู่กับผ้าห่มทำให้เราเสียหลัก ล้มลงไป นายนิกก็ล้มลงไปด้วย////ตัวเราเลยทับอยู่บนตัวนายนิก หน้าเกือบชนกันเลย แต่เราหลบทัน ฮ่าๆ
"โอ๊ะ!!!....โอ๊ยยยย!!!!" เรากับนายนิกร้องออกมาพร้อมกัน
"เฮ้ย!!! นิกเป็นไงบ้าง หัวโดนพื้นป่าว" เราตกใจ ถามนายนิก
"ไม่โดนๆ แต่หนัก"
"อือ!!! เอิร์ตลุกแล้ว ขอโทษๆนะ ใครใช้ให้ดึงหล่ะ" เราพูดกับนายนิก
"ไม่ให้ไปแล้ว" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมากอดเราไว้
"เฮ้ยย!!!! ปล่อยๆ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" เราพยายามปัดมือนายนิกออก แต่ก็ไม่ถนัด
"ทำไม ทำเป็นไม่เคยนะ" นายนิกพูดแล้วก็มองหน้าเรา แล้วก็อมยิ้มนิดๆ////เราหลบหน้านายนิก เพราะแพ้สายตาคู่นั้นของนายนิกทุกที ไม่ชอบเลยเวลาที่มองตากันกับนายนิก มันให้ความรู้สึกแปลกๆ
"ไอ่ดื้อ..."
"เรียกทำไม" เรายังก้มหน้าพูดกับนายนิก
"ทำไมไม่ชอบมองหน้านิกอ่ะ" นายนิกถามเรา
"ไม่รู้...ปล่อยได้แล้ว" เราบอกนายนิก
"หรือว่า...เอิร์ตชอบนิกหรอ" นายนิกพูด
"บ้าแล้วไอ่ลิง....คิดมากน่า" เราพูดแล้วก็ดันตัวนายนิกออกไป แล้วก็ลุกออกมาจากบนตัวนายนิกได้....แล้วเราก็เดินออกมาเลย ///เขินดิ
ถามมาได้....ยิ่งรู้สึกแปลกๆกับนายอยู่นะ^^
"รอนิกด้วยดิ!!!" นายนิกพูดแล้วก็วิ่งตามเราออกมา
.....ข้างนอก คนเต็มเลย ทุกคนออกมาสูดอากาศยามเช้า แล้วก็เดินไปกินโอวัลตินอุ่นๆ กับข้าวเหนียวหมูทอด ที่ชาวบ้านทำมาไว้ให้เรากินเป็นมื้อเช้า
"ตื่นสายเลยนะเอิร์ต" นายปิ๊กเข้ามาทักเรา
"อือ!! อากาศเย็นสบายมากอ่ะปิ๊ก"
"อยู่ต่อมั๊ยหล่ะ เดี๋ยวปิ๊กส่งกลับกรุงเทพฯเอง ฮ่าๆ" นายปิ๊กพูดแล้วก็หัวเราะ
"อยากอยู่ต่อเหมือนกันนะ"
"ไอ้ปิ๊ก พวกกูกลับกรุงเทพฯแล้วมึงห้ามร้องไห้นะเว๊ย"ไอ้แมคบอกนายปิ๊ก
"เฮ้ย!!! ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ แต่ว่าก็ใจหายเหมือนกันนะ" นายปิ๊กพูด
"ไว้ว่างๆ พวกนายขึ้นมาเชียงใหม่บ้างนะ เดี๋ยวปิ๊กพาเที่ยวเอง" นายปิ๊กบอกพวกเรา
"ปิ๊ก มึงก็ลงไปเที่ยวกรุงเทพฯบ้างนะ ถ้าลงไปก็บอกนะ" นายเอ็มพูด
"เออ!! กูว่าเรามาแลกอีเมลล์กันดีกว่า จะได้คุยเอ็มกันงัย" ไอ้แมคพูด////แลกอีเมลล์ไว้คุยMSNกัน
"เดี๋ยวจดใส่สมุดกระจกดีกว่า จะได้ดูง่ายๆ"
"นิก สมุดกระจกอ่ะ" เราหันไปถามนายนิก
"อยู่ในกระเป๋าแล้วอ่ะ...ขี้เกียจรื้อ" นายนิกพูด
"งั้นเดี๋ยวปิ๊กจดใส่สมุดกระจกส้มก็ได้ ส่วนอีเมลล์พวกนายก็จดใส่สมุดกระจกของเราแล้วกัน" นายปิ๊กพูดแล้วก็ยื่นสมุดกระจกมาให้เรา
.....แล้วพี่ๆก็เรียกรวมพวกเรา บอกว่าสิบโมงเช้าให้มาเจอกันตรงอาคารอเนกประสงค์ เอาข้าวของออกมาใส่รถแล้วเราจะได้เดินลงค่ายกัน////หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันไปเอากระเป๋ามาใส่รถ ให้รถขนกระเป๋าลงไปให้....แล้วรุ่นพี่ก็ปล่อยให้เราเดินกันเป็นกลุ่มๆ ไปจนถึงจุดที่เราเดินขึ้นมาแล้วก็จะมีรถมารับลงไปพื้นล่าง เพราะรถบัสของมหาวิทยาลัยมารอรับพวกเราอยู่แล้ว
....ก่อนออกจากหมู่บ้าน พวกเราหันไปมองอาคารอเนกประสงค์ ห้องน้ำลวดลายสดใสที่เราช่วยกันทำ แล้วก็คุณครู ชาวบ้านและเด็กๆที่มายืนส่งเรา น้ำตามันซึมออกมาไม่รู้ตัว นี่เราต้องไปจากที่นี่จริงๆแล้วหรอ...ยังอยากอยู่ต่อ!!!!!เราหันหน้ากลับ เดินออกจากหมู่บ้านไป....มีเสียงเรียกพวกเรา เราหันไป....มีเด็กๆกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามาหาพวกเรา พอมาถึงกลุ่มเราที่ยืนอยู่ ก็มีคนนึงส่งสิ่งของมาให้เรา....พอเห็นเท่านั้นแหล่ะ ทำเอาเราน้ำตาร่วงเลยจริงๆ...ของสิ่งนั้นมันก็คือ....มงกุฏดอกไม้ป่ากับสายสร้อยดอกไม้ป่า ที่เด็กๆทำให้เรากับนายนิกวันที่เราไปเดินป่ากัน เราคงลืมไว้ที่บ้านพักปีหนึ่งตอนเราไปนอนกับไอ้แบงค์อ่ะนะ....เรานั่งลงหยิบมงกุฏนั้นมาวางบนหัวตัวเอง แล้วก็ถอดริชแบนเรารักในหลวงที่ข้อมือตัวเองออกมาสวมให้เด็กคนนั้น ส่วนนายนิกก็อุ้มเด็กคนนั้นขึ้นมาแล้วก็หยิบสายสร้อยมาสวมที่คอตัวเองแล้วก็ถอดสายสร้อยเชือกสีดำมีจี้รูปสายฟ้าที่นายนิกห้อยอยู่คล้องคอให้กับเด็กคนนั้น///เราต่างก็มองหน้ากัน มองหน้าเด็กๆเหล่านั้น ถึงจะส่งภาษาพูดคุยกันไม่รู้เรื่อง แต่ก็รับรู้และเข้าใจได้ว่า...ฉันรักเธอ...ยัยส้มร้องไห้เลย ฮ่าๆ มันเป็นเหตุการณ์ที่ประทับใจและไม่เคยลืมจริงๆ
....แล้วเราก็โบกมือบ๊ายบายเด็กๆ เดินกลับออกมาจากหมู่บ้านด้วยใจหวิวๆ ไม่อยากหันกลับไปมองอีก เพราะไม่อยากร้องไห้
"กูว่า เรามาหาอะไรเล่นกันหน่อยมั๊ย" ไอ้แมคพูดขึ้นเสียงสั่นๆเหมือนจะร้องไห้
"เล่นอะไรดีหล่ะ" นายเอ็มพูดขึ้น
"เป่ายิงฉุบดีดมะกอกกัน" ยัยส้มพูด
"เออ!!!! มาดิๆ มึงอย่าร้องไห้ดิว๊ะส้ม" ไอ้แมคพูด
"ก็มันร้องเองอ่ะ ทำไงได้หล่ะ" ยัยส้มพูด
....แล้วพวกเราก็เป่ายิงฉุบเล่นกัน เดินไปเรื่อยก็เล่นกันไป เราเองโดนดีดมะกอกจนมือแดงหมดเลยหล่ะ เป่าแพ้ตลอด ฮ่าๆ
"ไอ่ดื้อ แพ้อีกแล้ว มาเลยโดนนิกดีดมะกอกซ๊ะดีๆ"
"ไม่ดีดได้ป่าว เจ็บมือหมดแล้วเนี่ย"
"ไม่ให้ดีดมะกอก....งั้นคืนนี้ขอนอนกอดบนรถนะ" นายนิกพูด/
"ไม่ๆ ไม่ดีด ไม่กอด เลิกเล่น" เราพูด
"เฮ้ยย!!! อย่าขี้โกงดิว๊ะ ไม่ให้ดีดหรอ งั้นมานี่เลย"นายนิกพูดแล้วก็วิ่งมาดักหน้าเรา แล้วก็เอาสองมือมาดึงแก้มเรา
"โอ๊ยยย!!!! เจ็บนะเนี่ยยย" เราพูดแล้วก็ปัดมือนายนิกออก////พวกนั้นก็หัวเราะกัน ครื้นเครงเลย ฮ่าๆ
....พวกเราเดินกันซักพัก ก็มาถึงจุดพักรถ ตรงที่เรากับนายนิกมาติดฝนนอนด้วยกันนั่นแหล่ะ พวกเรารอรถที่จะมารับลงไปตรงนี้ ตอนแรกนึกว่าต้องเดินไปจนถึงหมู่บ้านข้างล่างซ๊ะอีก แต่มารับตรงนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่เดินเหนื่อยอีกงัย ฮ่าๆ
"กระท่อมนี้หรอ ที่มึงสองคนมาติดฝนกันคราวนั้นอ่ะ" ไอ้แมคหันมาถามเรากับนายนิก
"เออ' นายนิกพูด
"แล้ว...มึงได้เสียกันป่าวว๊ะ เพราะตามบทเนี่ย เวลาพระเอกกับนางเอกติดฝนด้วยกัน ก็จะต้องมีอะไรกันนะเว๊ย"ไอ้แบงค์ที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น
"เฮ้ย!! บ้าแล้ว ตอนนั้นแม่งโกรธกันอยู่ ใครจะไปมีอารมณ์ว๊ะ" ไอ้แมคบอกไอ้แบงค์
.....ส่วนเรากับนายนิกต่างก็เงียบ ในใจเราคิดแต่ว่า ถ้าวันนี้เรากับนายนิกยังไม่หายโกรธกัน จะเป็นยังไงน๊า
"เอิร์ต ถ้าวันนั้นเราไม่โกรธกัน ก็คงได้กันไปแล้วเนอะ ตามบทที่ไอ้แบงค์บอกงัย" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"เฮ้ย!!! นิก นายจะเอาจริงดิ" นายเอ็มหันมาถามนายนิก
"ฮ่าๆ เราก็พูดไปงั้นแหล่ะ ขำๆน่ะ เนอะๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้ผมเราเล่น
"เอิร์ต...กลับไปคราวนี้ ถ้านิกไล่อีก เอิร์ตขึ้นมาหาปิ๊กที่เชียงใหม่เลยนะ" นายปิ๊กพูด
"เฮ้ย!!! ไม่เอาๆ ไกลอ่ะ ขี้เกียจมาตาม ฮ่าๆ" นายนิกพูดกับนายปิ๊ก
"นี่ถ้า สองคนนี้ยังไม่หายโกรธกัน วันนี้จะเป็นยังไงก็ไม่รู้เนอะ คงไม่ได้คุยกันเฮฮาแบบนี้อ่ะนะ" ยัยส้มพูดขึ้นมา
"นั่นน่ะสิ...นะ"นายนิกพูด
.....แล้วซักพัก รถที่จะพาเราไปส่งก็ขึ้นมารับพวกเราซึ่งเป็นกลุ่มสุดท้าย พวกเราพากันขึ้นรถ แล้วรถก็พาเรามาส่งตรงสำนักงาน อบต.มีรถบัสจอดรอรับเราอยู่////พ่อกับแม่นายปิ๊กรวมทั้งพนักงาน อบต.ก็มายืนคอยส่งพวกเราด้วย นายเอ็ม ไอ้แบงค์ ไอ้แมค ก็ไปช่วยรุ่นพี่ยกกระเป๋ากับขนของใส่รถ ส่วนเรา ยัยส้ม นายนิก นายปิ๊กก็ยืนอยู่กับพ่อแม่ของนายปิ๊ก
"ลงไปกรุงเทพฯแล้ว ว่างๆก็ขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่กันบ้างนะลูก มาอยู่กับแม่กับปิ๊ก" แม่ของนายปิ๊กพูดกับพวกเรา
"ได้ค่ะแม่ เดี๋ยวถ้าว่างเมื่อไหร่ พวกเราจะนั่งรถไฟมาเที่ยวนะค่ะ" ยัยส้มพูด
"เอิร์ต แล้วขึ้นมากินลาบรถด่วนฝีมือแม่อีกนะลูก"
"ได้ครับแม่ แต่ขอเป็นเมนูอื่นได้มั๊ยอ่ะครับ แหะ แหะ" เราพูด
"ได้สิจ๊ะ เดี๋ยวให้ปิ๊กพาเที่ยวให้ทั่วเชียงใหม่เลย"
.....แล้วพี่ๆก็เรียกพวกเราขึ้นรถ ไอ้แมค นายเอ็ม ไอ้แบงค์ก็วิ่งมาหาพวกเรา เข้ามาสวัสดีลาพ่อกับแม่นายปิ๊ก
"ปิ๊ก พวกเราไปก่อนนะ เดี๋ยวว่างๆเราขึ้นมาเที่ยวหา" เราบอกนายปิ๊ก
"ครับ เดินทางปลอดภัยนะ" นายปิ๊กบอกกับพวกเรา
"ไอ่ปิ๊ก กูขอบใจนะที่มาช่วยค่ายกู" ไอ้แมคพูดกับนายปิ๊กแล้วก็เดินเข้าไปกอดนายปิ๊ก
.....แล้วคนที่เหลือ นายเอ็ม นายนิก ไอ้แบงค์ รวมทั้งยัยส้มก็เข้าไปกอดลานายปิ๊ก เหลือเรา....ที่ยังไม่ได้เข้าไปกอด
"แล้วเอิร์ตหล่ะ ไม่กอดปิ๊กมันหน่อยหรอ" นายเอ็มพูด
''เอิร์ตกอดได้หรอ" เราพูด
"ได้สิครับเอิร์ต ทำไมจะไม่ได้หล่ะ"นายปิ๊กพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
....นายปิ๊กพูดแล้วก็เดินเข้ามาหาเรา อ้าแขนมากอดเรา เราก็เลยกอดนายปิ๊กตอบ
"ดีใจนะที่ได้รู้จัก กลับไปถึงกรุงเทพฯ ออนเอ็มมาบอกปิ๊กด้วยนะครับ" นายปิ๊กบอกเราตอนที่กอดเรา
"ดีใจที่ได้รู้จักปิ๊กเหมือนกันนะ ขอบคุณมากๆที่มาช่วยค่ายเรานะ ขอบคุณจริงๆ" เราพูดตอบนายปิ๊ก
"เช่นกันครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ" นายปิ๊กพูดแล้วก็ดันตัวเราออกมา
"ร้องไห้ทำไม" นายปิ๊กพูด เพราะตอนนั้นน้ำตาเราไหลแล้ว นายปิ๊กเอามือมาเช็ดน้ำตาให้เรา
"ป่ะๆ ขึ้นรถกันพี่เรียกแล้ว...ไปก่อนนะปิ๊ก" ไอ้แมคเรียกพวกเราขึ้นรถ
"ป่ะๆ เดี๋ยวปิ๊กเดินไปส่งครับ"
.....พวกเราหันไปสวัสดีคุณพ่อคุณแม่นายปิ๊กอีกรอบ แล้วก็เดินไปขึ้นรถ////ใจมันหวิวๆยังไงก็ไม่รู้ เพราะต้องจากลากับสิ่งที่ผูกพันธ์ถึงสองครั้งสองคราในเวลาไล่เลี่ยกัน อย่างแรกก็คือค่ายอาสา ชาวบ้าน เด็กๆบนดอย ที่พวกเราอยู่ค่ายด้วยกันมาตลอดเกือบๆเดือน ที่หมู่บ้านนั้นได้มอบประสบการณ์อันมีค่าให้กับพวกเราหลายๆอย่าง บรรยากาศ ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นบนค่ายนั้นเราจะจดจำไม่มีวันลืมเลยหล่ะ มงกุฏดอกหญ้านี้เราก็จะนำไปเก็บรักษาไว้อย่างดีเลย//ส่วนจากที่สองเราต้องจาก"นายปิ๊ก" ที่ถึงแม้ว่าเราจะเพิ่งรู้จักกัน แต่ความผูกพันธ์ มิตรภาพดีๆก็เกิดขึ้นได้เสมอ ค่ายอาสาครั้งนี้ทำให้เราได้เพื่อนที่ดีเพิ่มมาอีกหนึ่งคน เราสัญญาเราจะไม่ลืมนายเลยปิ๊ก ขอบคุณมากๆที่มาช่วยค่ายของเรา ไว้ว่างๆเราจะนั่งรถไฟขึ้นมาเที่ยวหานายที่เชียงใหม่นะ/////กลับกรุงเทพฯแล้ว หน้าที่ของพวกเราหลังจากนี้ก็คือตั้งใจเรียนต่อไป ส่วนเรากับนายนิกก็ต้องอยู่ด้วยกันต่อไป////ดีแค่ไหนที่วันนี้เราได้กลับมาพูดกันอีกครั้ง
.....นั่งอยู่บนรถ นายนิกหลับไปแล้ว ส่วนเราก็เอาสมุดกระจกขึ้นมาอ่าน....ตรงหน้าสมุดกระจกที่นายนิกเขียนจองไว้ นายนิกเขียนให้เราไว้ว่า....
"ไอ้ดื้อ....ถ้าเปิดอ่านมาเจอในวันที่เรายังไม่พูดกัน นิกอยากจะบอกว่าขอโทษ ขอโอกาสให้เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกนะ กลับมาอยู่ด้วยกันอีก..ถ้าสบายใจแล้วก็ให้อภัยนิกวันไหน เอิร์ตก็กลับมาอยู่หอกับนิกได้เลยนะ ประตูไม่ได้ล๊อก...กลับมานะครับ..นิกจะรอ////แต่ถ้าวันนี้เราเข้าใจแล้วก็คุยกัน กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว....ก็คงไม่มีอะไรจะพูดแล้วหล่ะ...อยู่ข้างๆกันไปแบบนี้นานๆนะ....ไอ้ดื้อของนิก^_^<<
....เรานั่งอ่านไปก็อมยิ้มไป นายนิกเนี่ยร้ายกาจจริงๆ ฮ่าๆ
"ไอ่ลิง!!" เราพูดออกมาเบา แล้วก็หันไปมองนายนิกที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆเรา
.....บนรถตอนนี้เงียบสงบมาก รุ่นพี่ก็ไม่ตั้งวงดื่มเหล้า เพื่อนๆพี่ๆคนอื่นๆบนรถก็หลับกันเงียบเลย สงสัยจะเหนื่อยจากการเดินลงค่ายกัน ส่วนนายนิกที่นั่งหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆเราก็ยังคงหลับต่อไป ฮ่าๆ ตอนนี้ก็บ่ายสามบ่ายสี่แล้วมั้ง รถบัสจอดแวะให้พวกเราลงพักผ่อนกันที่กว๊านพะเยา หาอะไรกินกันเป็นมื้อเย็นให้เรียบร้อย เราลงรถกันมาก็ไปเช่าเสื่อนั่งกันริมกว๊าน บรรยากาศริมกว๊านตอนเย็นๆดีมากๆลมพัดเย็นๆ นกบินกลับรัง ฮ่าๆ
"เอิร์ต ส้ม นั่งเฝ้าเสื่อกันไว้นะ เดี๋ยวพวกกูจะไปหาซื้ออะไรมาให้กิน" ไอ้แมคบอกเรากับยัยส้ม
"อื้อ!!! ขอเนื้อๆนะ เบื่อผักบนค่าย" ยัยส้มพูด
"เอาตังค์มาดิ" ไอ้แมคพูดแล้วก็แบมือขอตังค์เรากับยัยส้ม....เราก็เลยควักไปให้สองร้อย
"ไอ่ดื้อ อยากกินรัย" นายนิกถามเรา
"อยากกินน้ำเขียวกับไก่ห้าดาว" เราบอกนายนิก
"ครับ เดี๋ยวนิกหามาให้นะ" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้ม
" ห่า!!!นิก ร่ำลากันเสร็จยังว๊ะ กูรอนานแล้วเนี่ย" ไอ้แบงค์ตะโกนว่านายนิก
"เออๆ ไปแล้วๆ" นายนิกพูดแล้วก็วิ่งไปหาพวกนั้น
"เออ!! ส้มนั่งคนเดียวไปก่อนนะ เดี๋ยวเอิร์ตมา"
"จะไปไหน"ยัยส้มถามเรา
"ไปเซเว่นอ่ะ อยู่ตรงข้ามเนี่ย ข้ามถนนไปก็ถึง เอาไรมั๊ย" เราถามยัยส้ม
"เอาขนมมากินก็ได้ อ่ะเอาตังค์เราไป" ยัยส้มพูดแล้วก็ยื่นตังค์มาให้เราร้อยนึง....แล้วเราก็เดินข้ามถนนไปเซเว่น
.....เรานึกว่าจะเจอพวกนายนิกในเซเว่น แต่ก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่าพวกนั้นไปซื้อของกินถึงไหนกัน แต่เราก็เจอเพื่อนๆ พี่ๆที่มาค่ายด้วยกันหลายคนเลย ก็มีเข้ามาคุยมาทักเราบ้าง ก็คุยกันไปสนุกสนาน ฮ่าๆ เราก็เดินเลือกซื้อขนมไปเรื่อยเปื่อย จนไปเจอขนมโอโจ้อยู่กล่องนึง เป็นกล่องสุดท้ายพอดี กะว่าจะซื้อไปให้นายนิกเพราะนายนั่นอ่ะชอบมาก อิอิ เราหยิบปุ๊บก็มีมือมาหยิบปั๊บ เราหันไปมองหน้าคนที่มาหยิบขนมเดียวกับเรา////อู๊วว!!อยากหยุดเวลาไว้จริงๆเล๊ยยยย....ก็นี่มัน"พี่วิน" พี่ปีสองดีกรีนักบาสสุดฮอตนี่นา
"อ่าว!!น้องเอิร์ต ใจตรงกันเลยนะครับ" พี่วินพูดกับเราพร้อมกับส่งยิ้มมาตามสไตล์ พอที่จะทำให้สาวๆเคลิ้มมมมได้
"แหะ แหะ ครับ งั้นพี่วินเอาไปเถอะกล่องสุดท้ายพอดีเลย" เราบอกพี่วิน
"ไม่เป็นไรครับ เอิร์ตหยิบก่อนพี่ เอิร์ตเอาไปเถอะ เดี๋ยวพี่กินอย่างอื่นก็ได้" พี่วินพูดแต่ก็ยังไม่ปล่อยมือที่จับมือเราอยู่บนกล่องขนมนะ
"เอ่อ!!! งั้นพี่วินก็ปล่อยมือสิครับ แหะ แหะ" เราบอกพี่วิน
"อ่อ!! อ่าครับ โทษทีๆ" พี่วินพูดแล้วก็ปล่อยมือออกจากเรา...เราก็เลยหยิบกล่องโอโจ้มาใส่ในตะกร้า
"ซื้อขนมเยอะเลย กินหมดหรอครับ" พี่วินพูดกับเรา
"อ๋อ!!!! เอิร์ตกินกับเพื่อนๆหลายคนอ่ะพี่วิน"
"อ่อครับ"
"งั้น!! เอิร์ตขอตัวไปจ่ายตังค์ก่อนนะครับ"
"ครับผม" พี่วินพูดกับเรา/////เราดิ!!!! เขินใจละลาย รอยยิ้มพี่วิน ฮ่าๆ คนอะไรเพอร์เฟคโคตร สูง180ขึ้นแน่นอน ขาว ตี๋ไม่มาก แนวนายนิกอ่ะ แต่สูงกว่านายนิก ที่สำคัญข่าวว่า ยังไม่มีแฟน อิอิ
.....เราแยกจากพี่วินแล้วก็ไปจ่ายตังค์ เสร็จแล้วก็หอบถุงขนมออกมา มองไปฝั่งตรงข้ามเห็นพวกไอ้แมคซื้อของกลับมากันเรียบร้อยแล้ว เราก็ข้ามถนน
"เฮ้ยยย!!! ระวัง"เสียงใครคนหนึ่งตะโกนขึ้น แล้วก็มีมือมาคล้องเอวเราดึงกลับเข้าไป รถกระบะคันนึงแล่นผ่านเราไปอย่างเฉียดฉิว เราเองก็ตกใจ ถุงขนมเหวี่ยงหลุดจากมือกระจายไปหมด นาทีนั้นตกใจมาก
"ข้ามถนนระวังหน่อยสิครับ"
.....เราหันไปมองคนที่พูด เพราะตอนนี้เราอยู่ในอ้อมแขนของเค้า////พี่วิน!!!!!
"เอ่อ!!!! ขอบคุณมากครับพี่วิน" เราไม่รู้จะพูดอ่ะไร เพราะยังตกใจอยู่
"เป็นไงบ้างว๊ะ น้องเป็นอะไรหรือป่าว" เพื่อนๆพี่วินวิ่งเข้ามาถามพี่วิน
"ไม่เป็นไร ดีนะดึงกลับมาทัน ไม่งั้นได้เป็นผีเฝ้าเซเว่นไปแล้วมั้งเนี่ยเราอ่ะ" พี่วินพูดกับเราแล้วก็หัวเราะ
"ยืนอยู่นี่แหล่ะ เดี๋ยวพี่ไปเก็บขนมให้" พี่วินพูดแล้วก็เดินไปเก็บขนมใส่ถุงให้เรา
"ป่ะๆข้ามถนนพร้อมพวกพี่" เพื่อนพี่วินพูดแล้วก็พาเราข้ามถนน..เราขอบคุณพี่ๆเค้าแล้วก็เดินไปหาเพื่อนๆที่รออยู่
"น้องเอิร์ต!!" พี่วินเรียกเรา
"ครับพี่" เราลุกจากเสื่อไปหาพี่วิน///แล้วพี่วินก็ยื่นสมุดกระจกมาให้เรา
"พี่ขอเมลล์หน่อยสิครับ" พี่วินพูด
"อ่อๆ ได้ครับๆ" เรารับสมุดกระจกกับปากกามาจากพี่วินแล้วก็เขียนเมลล์ให้พี่วินไป...เขียนเสร็จก็ยื่นคืนพี่วิน
"ขอบคุณครับ เดี๋ยวออนเอ็มคุยกันนะ" พี่วินพูดกับเรา/////อยากจะกรี๊ด ดังๆ พี่วินมาขอเมลล์เรา ฮ่าๆ
....พอหันกลับมา ก็เจอกับสายตาของนายนิกจังๆ จนเราต้องหลบ เพราะดูแว๊บเดียวก็รู้ว่า แววตาแบบนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน////แล้วเราก็เดินเข้ามานั่งกินกับเพื่อนๆ
"เอิร์ต พี่วินเรียกไปทำไมอ่ะ" ยัยส้มถามเรา
"อย่าบอกนะว่าพี่วินชอบมึงอ่ะ" ไอ้แมคพูด
"อย่านะ ถ้าพี่วินถ้าพี่วินเป็นเกย์ กูคงเสียดายโคตร" ยัยส้มพูด
"ก็ไม่แน่นะ" ไอ้แบงค์พูด
"แล้วสรุปว่าพี่วินเรียกมึงไปทำไม" ไอ้แมคถามเรา
"พี่วินขอเมลล์อ่ะ" เราพูด////แต่ก็ไม่ได้เล่าเรื่องที่จะโดนรถชนให้เพื่อนๆฟังนะ
"แล้วให้ไปป๊ะ" นายนิกถามเรา////แต่น้ำเสียงที่ถาม มันยังไงๆก็ไม่รู้ เราไม่อยากตอบเลย!!!
"ก็...ก็!!!"
"ได้ให้ไปมั๊ย!!!" นายนิกถามเราเสียงดังเลยทีนี้
"ก็ให้!!!"
"เออ!! ก็แค่นั้นอ่ะ จะได้รู้" นายนิกพูด
.....แล้วเราก็นั่งกินกันต่อ พี่ๆมาบอกว่า เดี๋ยวหกโมงเย็นให้ไปขึ้นรถกันนะ จะได้วิ่งยาวกลับกรุงเทพฯเลย แต่ก็จะมีแวะปั๊มบ้าง....พวกเราคุยกันซักพัก ก็เก็บขยะไปทิ้งแล้วก็ไปขึ้นรถ
"นิก นี่โอโจ้ เอิร์ตซื้อมาฝาก" เราชูกล่องโอโจ้ให้นายนิกดู
"อือ!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินขึ้นรถไป
....เป็นอะไรอีกนะเนี่ย ดูท่าทางไม่ค่อยดีเลย เราคิดในใจ แล้วก็เดินขึ้นรถตามนายนิกไป////เราเข้าไปนั่งริมหน้าต่าง นายนิกก็นั่งข้างๆเราเหมือนเดิม
"กินเลยมั๊ย เดี๋ยวเอิร์ตแกะป้อน" เราหันไปพูดกับนายนิก
"อือ!!" นายนิกพูด สีหน้าเรียบเฉย
....เราก็ไม่คิดอะไ แกะโอโจ้ออก แต่ว่ามันแตกป่นหมดเลยเพราะโดนเหวี่ยงลงพื้นอ่ะนะ
"นิก ขนมเละหมดเลยอ่ะ"
"ไม่เป็นไรนิกกินได้" นายนิกพูด
"แล้วจะกินยังไงอ่ะ ป้อนก็ไม่ได้"
"เอามา...เดี๋ยวนิกกินเอง" นายนิกหยิบขนมไปจากมือเรา แล้วก็เทขนมที่แตกๆใส่มือกินเองเงียบๆ ไม่พูดไม่จา
"อ่ะน้ำ" เรายื่นน้ำให้นายนิก...นายนิกก็หันหน้ามาดูดน้ำจากหลอดในมือเรา
"ไง อร่อยป๊ะ" เราถามนายนิก
"อือ อร่อยครับ" นายนิกพูดสีหน้าเรียบเฉย
"เป็นไรอ่ะเนี่ย ทำไมดูเศร้าๆ คิดถึงค่ายหรอ" เราถามนายนิก
"อือ!! คงงั้นมั้ง...นิกนอนนะ" นายนิกพูดแล้วก็ขยับตัวไปนอน
....นายนิกท่าทางแปลกๆ เป็นอะไรไปอีกหล่ะเนี่ย เฮ้อ!!!!! พอนายนิกนอน เราเองก็นอนด้วย ฟ้ามืดแล้ว บนรถก็ปิดไฟ เปิดแต่ไฟดวงเล็กๆ เราหยิบผ้าห่มขึ้นมาห่ม////ห่มให้นายนิกด้วย...นายนิกเอามือมาจับมือเราใต้ผ้าห่ม!!!!
.....มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่นายนิกปลุกเรา!!!
"ไอ่ดื้อ!! ตื่นๆไปฉี่เป็นเพื่อนหน่อย"
"รถแวะปั๊มหรอนิก" เรางัวเงียตื่นขึ้นมาถามนายนิก
"อือ!! ป่ะๆลงไปฉี่กัน พวกไอ้แมคลงไปรอแล้ว"
"หนาวอ่ะ" เราบอกนายนิก
"อ่ะ!!งั้นเอาเสื้อคลุมนิกไปใส่นะครับ" นายนิกพูดแล้วก็ถอดเสื้อคลุมแขนยาวของตัวเองมาให้เราใส่////เราก็หยิบมาใส่แล้วก็เดินตามนายนิกลงไปเข้าห้องน้ำ
.....พอไปถึงห้องน้ำ ปรากฏว่าคนเยอะมาก แต่เราก็ได้ฉี่ออกมาก่อน!!!
"รอนิกตรงนี้นะ" นายนิกบอกเราแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป พวกนายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ก็เข้าไปรอฉี่กันกับนายนิก เราก็ยืนรอหน้าห้องน้ำคนเดียว
"อ่าว!! น้องเอิร์ต รอเข้าห้องน้ำหรอครับ" เสียงใครคนนึงพูดกับเรา////เราก็หันไปมองตามเสียง....พี่วินนั่นเอง^^
"เอิร์ตรอเพื่อนอ่ะครับพี่วิน"
"อ่อ...แล้วนั่งรถคันไหนเนี่ยเราอ่ะ" พี่วินถามเรา
"คันที่สองครับพี่ แล้วพี่วินอ่ะนั่งคันไหน" เราถามพี่วิน
"คันที่หนึ่งครับ เป็นไงมาค่ายสนุกป่าวเนี่ย" พี่วินถามเรา
"สนุกครับพี่ เดี๋ยวปีหน้าเอิร์ตจะมาอีก" เราบอกพี่วิน
"ต้องมาอยู่แล้วหล่ะ ปีหน้าพี่อยู่ปีสามเป็นพี่ค่ายแล้ว เอิร์ตต้องมาช่วยพี่ด้วยนะ ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็หัวเราะ
"ฮ่าๆ ได้เลยครับพี่วิน"
"สัญญานะ" พี่วินพูดแล้วก็ยกนิ้วก้อยขึ้นมาทำสัญญากับเรา
"สัญญาครับพี่" เราเอานิ้วก้อยเราไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยพี่วินทำสัญญากัน
"เอิร์ต ขึ้นรถ!!" เสียงนายนิกเรียกเรา...เราหันไปนายนิกกำลังเดินเข้ามาตรงที่เรากับพี่วินยืนอยู่ เราเลยดึงมือออกมาจากมือพี่วิน//พี่วินก็ทำหน้า งงๆ ตอนเห็นนายนิก
"เอ่อ!!! พี่วิน นี่!!นิก รูมเมทเอิร์ตครับ....นิก!! นี่พี่วิน พี่ปีสอง เป็นนักบาสด้วยนะ" เราแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน
"ครับน้องนิก ที่เป็ยนักบาสคณะวิดยาใช่ป๊ะ" พี่วินถามนายนิก
"ครับพี่" นายนิกพูด
"ป่ะ ขึ้นรถได้แล้ว" นายนิกหันมาพูดกับเราแล้วก็เอามือมาจูงมือเรากลับไปขึ้นรถ
"งั้นเอิร์ตไปก่อนนะพี่วิน" เราหันบอกพี่วินแล้วก็เดินกลับมาขึ้นรถกับนายนิก
.....พอขึ้นมาบนรถ ก็คุยกับพวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็มนิดหน่อย เพราะพอได้ตื่นล้างหน้าแล้วตามันก็สว่าง นอนไม่หลับ////แต่ซักพัก นายนิกก็ชวนเรานอน
"ไอ่ดื้อ....นอนได้แล้ว นิกง่วงแล้ว" นายนิกพูด เราก็เลยหันตัวกลับเข้ามานั่งตรงที่ตัวเองแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม
"เออ!! นิกเอาเสื้อคลุมคืนป่าว เดี๋ยวเอิร์ตถอดให้" เราถามนายนิก
"ไม่อ่ะ เอิร์ตใส่ไว้นั่นแหล่ะ" นายนิกพูด
"อือๆ งั้นนอนกันดีกว่า" เราพูดแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม นายนิกก็ดึงไปห่มตัวเอง ผ้าห่มผืนเดียวกันอบอุ่นดี
"เอิร์ต!!"
"อือ!!! เรียกทำไม!!"
"เคยรู้สึกว่าเหมือนตัวเองกำลังจะสูญเสียอ่ะไรไปมั๊ย" อยู่ๆนายนิกก็ถามเราขึ้นมาแบบนี้
"ไม่อ่ะ....นิกถามทำไมหรอ" เราถามนายนิก
"ช่างเหอะ!! ไม่มีไรหรอก นอนเถอะนะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาโอบไหล่เรา ดันหัวเราให้โน้มมาซบกับไหล่ของนายนิก....!!!!
"ฝันดีนะครับไอ่ดื้อ" นายนิกกระซิบบอกเรา
"อื้ม!! เช่นกันนะไอ่ลิง" เราตอบนายนิก
.....นายนิกทำไมถามเราแบบนั้นนะ....รู้สึกว่ามันแปลกๆ!!!!!!
:mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3:
....ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ ทุกๆกำลังใจเลยนะครับ รักเลยๆ
-
เอาหมูทอดมายั่วกันแต่เช้าเลยนะคนเขียน อิอิ
เมนูที่ว่ามาทั้งหมดเหลือลาบรถด่วนนะยังไม่เคยชิม
นิคคงหึงล่ะจิ
แอบเชียร์พี่วิน :mc4:
:pig4:
-
นิกก็อย่ายอมแพ้สิ เดินหน้าเต็มกำลังเลย
-
หึงล่ะสิ :z1:
-
นิกเอ้ยมัวแต่ช้า ระวังพี่วินมาแย่งไปนะ
-
เรื่อง นี้ คือ เรื่อง จริง หรอแต่งขึ้น
พูดถึงกว๊าน แล้วอยากกลับบ้าน เพราะข้างกว๊านมีแซเวนจริง แถวนั้นเป็นเหมือน ทางโค้งทำให้มองไม่ค่อยเห็น รถ = =
แล้วอีกอย่าง ข้ามถนน ก็เป็น กว็านเลย
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
-
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
:z13: คุยกับรูมเมท
....แฮ่ๆ มาคุยกันก่อนนะครับ สำหรับในตอนที่แล้วเมนูลาบหนอนรถด่วน อร่อยมาก มันนิ่มๆรสแซ่บๆไม่เคยกินมาก่อนเลย ส่วนที่ถามว่าเรื่องนี้เรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง ต้องบอกว่าเป็นเรื่องแต่งที่มีเค้าโครงจากเรื่องจริงมาผสมบ้าง แต่ก็ขอให้นับว่าเรื่องนี้คือ"นิยาย"นะครับ มันคือนิยายที่เขียนมาให้อ่านกันสนุกๆ ส่วนเอิร์ตกับนายนิกอีกคนนึงก็ไม่รู้อารมณ์ไหน อีกคนนึงก็ไม่รู้ว่ารู้สึกยังไง ทั้งสองคนเริ่มหน่วงๆละ สำหรับพี่วินในตอนต่อๆไปอาจจะมีพลิกล๊อก แฮ่ๆไม่สปอยดีกว่า อิอิ ติดตามๆกันนะครับ ขอบคุณมากๆครับ!!!!
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 29) : เพราะอารมณ์พาไป!!!!
.....เรากลับจากค่ายตอนเย็นวันพฤหัสบดี มาถึงกรุงเทพฯก็ตอนเช้าๆของวันศุกร์ เรามีเวลาหยุดพักผ่อนกันอีกถึงวันอาทิตย์ เพราะวันจันทร์หน้าก็จะเปิดภาคเรียนเทอมที่สองแล้วหล่ะ พอลงรถก่อนแยกย้ายรุ่นพี่ปีสามก็แจ้งพวกเราเรื่องงานเลี้ยงค่ายว่า ให้ไปเจอกันที่ชมรมในวันเสาร์ก่อนห้าโมงเย็นเพราะจะได้เช็คคนแล้วก็จะเดินไปที่ร้านอาหารริมคลองใกล้ๆมหาวิทยาลัยนั่นแหล่ะ งานจะเริ่มหกโมงเย็นเป็นต้นไป พวกเรารับทราบก็แยกย้ายกันกลับที่พัก บางคนก็กลับบ้าน บางคนก็อยู่ต่อ เรา นายนิก นายเอ็ม ก็แยกกับไอ้แมค ไอ้แบงค์ ยัยส้ม เดินกลับหอในกัน วันหยุดที่เหลือนี้ พวกเราก็คงไม่ได้ไปไหน พักผ่อนอยู่ที่นี่แหล่ะ รอวันเปิดเทอม!!!
...พอมาถึงหอ เรากับนายนิกก็แยกกับนายเอ็ม มาเข้าห้องตัวเอง พอถึงห้อง เราก็จัดแจงเปิดกระเป๋า แยกเสื้อผ้า แต่นายนิก....!!!!!มาห้ามเราไว้!!
"หยุด อย่าเพิ่งทำอะไร นอนก่อน มาถึงเช้านิกง่วงอ่ะ ตื่นมาค่อยจัดการนะพวกเนี้ย ป่ะๆนอนๆ" นายนิกพูดแล้วก็กระโดดขึ้นเตียง ไปนอนแอ้งแม้ง ฮ่าๆ
....เราก็ด้วยความที่เพลียเหมือนกัน ก็เลยยอมๆ เข้าไปห้องน้ำล้างหน้า ล้างเท้าแล้วก็ขึ้นเตียงนอนกับนายนิก
"ทำไมนอนห่างจัง มานอนใกล้ๆกันดิ" นายนิกหันมาพูดกับเรา
....เราก็เลยขยับไปนอนใกล้ๆนายนิก
"เอิร์ต!!" นายนิกเรียกเรา
"อือ!! เรียกไม"
"เอิร์ตว่า พี่วินเป็นเกย์ป๊ะ"
"ไม่นะ พี่เค้าออกจะฮอต สาวๆเยอะจะตาย" เราตอบนายนิก
"แล้วทำไมเค้าต้องมาขอเมลล์เอิร์ตด้วยหล่ะ" นายนิกถามเรา
"อ่าว!! ก็ไม่เห็นแปลกนี่นา ขอไว้คุยเอ็มกันมั้ง" เราหมายถึงคุยMSN อ่ะ
"เออ!! ลืมไปเลย พูดถึงเมลล์ ปิ๊กบอกว่าถึงกรุงเทพฯแล้วให้ออนเอ็มไปบอกด้วยนี่นา" เราบอกนายนิก
"แต่เมลล์ปิ๊กอยู่กับส้มอ่ะดิ" นายนิกบอกเรา
"อือ!! เดี๋ยวเจอส้มตอนเย็นค่อยขอเมลล์มาเนอะ บอกคืนนี้ก็ได้" เราพูด
"นอนเหอะ ตื่นมาจะได้เอาผ้าไปส่งซัก ซักเองไม่ไหวหรอก" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"อือ!!"
....แล้วเราก็นอนหลับกันไป ตื่นมาอีกที นายนิกก็มาปลุกเรา
"ไอ่ดื้อ!! ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำ"
"อือ!! กี่โมงแล้วเนี่ย" เราถามนายนิก
"บ่ายสามแล้ว" นายนิกบอกเรา
"โห!! หลับไปนานมาก เก้าโมงเช้ายันบ่ายสาม"
"ก็นั่นดิ ป่ะๆไปอาบน้ำเลย เดี๋ยวนิกแยกผ้ารอ" นายนิกพูดกับเรา
.....แล้วเราก็ตื่นไปอาบน้ำ ออกมานายนิกก็จัดแจง แยกผ้าใส่ตระกร้าเรียบร้อยแล้ว แล้วเราสองคนก็เดินยกตะกร้าผ้าไปส่งที่ร้านซักรีดกัน
"เอิร์ต เดี๋ยวนิกไปวิ่งต่อนะ" นายนิกบอกเรา
"จะวิ่งไหวหรอ เพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ" เราถามนายนิก
"ไหวๆ ไปอยู่ค่ายไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเลย ป่ะไปเป็นเพื่อนนิกหน่อย"
"งั้นชวนพวกนั้นไปด้วยดิ"
"อือ!! ก็ดีเหมือนกันไปกันหลายๆคน" นายนิกพูด
.....เราก็เลยโทรชวนนายเอ็ม แต่ไม่รับสาย คงนอนยังไม่ตื่น โทรหาไอ้แมคก็ไม่รับสาย โทรหายัยส้มก็ไม่รับสาย สรุปเรากับนายนิกก็เลยไปกันแค่สองคน เรากับนายนิกเดินไปที่สวนสาธารณะใกล้ๆมหาวิทยาลัย ในนั้นมีสนามฟุตบอลให้คนเข้ามาเล่น มีสนามตะกร้อ สนามแบด มีถนนให้วิ่งออกกำลังกาย มีสระน้ำ เก้าอี้ ให้คนเข้าไปพักผ่อนแล้วก็ให้อาหารปลาได้ด้วย
"นิก วิ่งคนเดียวนะ เดี๋ยวเอิร์ตนั่งรอแถวๆนี่แหล่ะ"
"อ่าว!! ไม่มาวิ่งด้วยกันหล่ะ"
"ไม่ไหวอ่ะ ใส่รองเท้าแตะมาจะวิ่งได้ไง"
"โอเคๆ งั้นนั่งรอนิกตรงนี้นะ..." นายนิกพูดกับเราแล้วก็ออกวิ่ง
....ส่วนเราก็นั่งกับพื้นริมสระน้ำใต้ต้นลั่นทม มีคนโยนขนมปังให้ปลา ปลาก็มารุมกินกัน ตัวใหญ่มากกกก นายนิกวิ่งมาครบรอบตรงเราก็มาแวะพักแป๊บนึง แล้วก็วิ่งต่อ พอรอบที่สาม นายนิกบ่นหิวน้ำ เหงื่อท่วมเชียว คงเหนื่อย ฮ่าๆ
"นิก เดี๋ยวเอิร์ตไปซื้อน้ำมาให้นะ" เราบอกนายนิก
"อือ!! นิกวิ่งรอบนี้รอบสุดท้ายแล้วหล่ะ" นายนิกพูด
.....แล้วเราก็เดินไปซื้อน้ำตรงร้านค้าหน้าสวนสาธารณะ เห็นที่ร้านมีขนมปังปอนขายด้วย เราก็เลยซื้อมาสองแถวจะเอามาโยนให้ปลาบ้าง ตอนเดินกลับ...ใครคนหนึ่งก็เรียกเรา
"เอิร์ตๆๆๆๆ" เราก็หันไป
"อ้าว!!! พี่วิน" เราพูดแล้วก็ยิ้มให้พี่วิน
"มากับใครเนี่ย" พี่วินถามเรา
"มากับนิกอ่ะครับ นิกมาวิ่ง แล้วพี่วินอ่ะมาทำรัย"
"พี่มาเล่นบอลกับเพื่อนอ่ะ แล้วนี่จะไปไหนกันต่ออ่ะ" พี่วินถามเรา
"อ๋อ!! เดี๋ยวเอิร์ตจะไปให้อาหารปลาอ่ะครับ แล้วก็จะกลับหอแล้ว พอดีนัดกินข้าวกับเพื่อนๆตอนเย็น" เราบอกพี่วิน
"อ่าว!! มีนัดแล้วหรอ พี่ว่าจะชวนเอิร์ตไปกินข้าวซ๊ะหน่อย ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็หัวเราะ
"แหะ แหะ เอาไว้วันหลังก็ได้ครับพี่" เราบอกพี่วินเพราะไม่ได้คิดอะไรนี่นา
"โอเค สัญญานะ" พี่วินพูดแล้วก็ยกนิ้วก้อยขึ้นมาทำสัญญากับเรา
"สัญญาครับพี่" เราพูดแล้วก็เอานิ้วก้อยเราไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยพี่วิน
"งั้นพี่ไปหล่ะ บาย แล้วเจอกันวันเลี้ยงค่ายนะครับ" พี่วินพูดแล้วก็เอามือตบไหล่เรา
"ครับพี่ บ๊ายบาย" เราพูดแล้วก็หันหลังเดินกลับไปหานายนิก
.....หันกลับไปก็เจอนายนิกยืนมองเราอยู่ พอนายนั่นเห็นเราหันไป ก็รีบเดินหนีไปที่อื่น เราก็เลยต้องวิ่งตาม
"นิกๆ จะไปไหนเนี่ย" เราวิ่งตามนายนิก แล้วก็เรียกนายนิกไปด้วย แต่นายนั่นก็ไม่หยุด
.....แล้วนายนิกก็มาหยุดนั่งตรงใต้ต้นลั่นทมต้นเดิมที่เรานั่งเมื่อกี้.....เราก็เดินเข้าไปหานายนิก นั่งลงข้างๆนายนิก
"อ่ะน้ำ!!" เราพูดแล้วก็เปิดน้ำส่งให้นายนิก
....นายนิกก็รับน้ำไปกิน แต่ก็ไม่พูดอ่ะไร
"ขอโทษนะที่ให้รอนาน พอดีเอิร์ตเจอ....!!" เราพูดยังไม่ทันจบ นายนิกก็พูดแทรกขึ้นมา
"อือ!! นิกเห็นละต้องมาพูดให้ฟังหรอก" นายนิกพูด
....แค่นี้เราก็รู้แล้วหล่ะว่า นายนิกไม่ธรรมดาซ๊ะแล้ว
"อ่ะนี่ ขนมปัง โยนให้ปลากัน" เราบอกนายนิก
"อือ!!" นายนิกหยิบขนมปังไปแล้วก็แบ่งเป็นก้อนเล็กๆโยนให้ปลากิน
"นิก โกรธเอิร์ตหรอ"
"โกรธเรื่องไร นิกมีสิทธิ๋โกรธด้วยหรอ" นายนิกพูด
"ก็ที่ให้รอนานงัย"
"ไม่โกรธนี่ นิกรอได้"
"แต่ว่า!!"
"พูดมากหว่ะ ไอ่ดื้อ อ่ะเอาไปยัดปากไว้ จะได้ไม่พูดมาก" นายนิกพูดแล้วก็เอาชิ้นขนมปังปลามายัดเข้าปากเรา
"เฮ้ย!! จะบ้าหรอ ของปลาไม่ใช่ของคน" เราปัดมือนายนิกออก
"ก็กินได้เหมือนกันแหล่ะ ไม่เชื่อก็ดูนี่!!" นายนิกพูดแล้วก็เอาขนมปังชิ้นนั้นเข้าปาก
"อ่ะ กินด้วยกันสิ" นายนิกเอาขนมปังมาป้อนเรา
....เราก็กินด้วย
"อือ!! อร่อยดีเนอะ แต่แข็งไปหน่อย" เราบอกนายนิก
"ฮ่าๆ พอๆ อย่ากินเยอะ เดี๋ยวปลาอดตาย" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
.....เราสองคนนั่งให้อาหารปลากันไป คุยกันไป จนพระอาทิตย์เริ่มจะตกดิน นายนิกก็ชวนเรากลับห้อง
"ป่ะ กลับห้องเถอะ ไปอาบน้ำ พวกนั้นนัดกินข้าวกี่โมงเนี่ย"
"เห็นส้มบอกว่าทุ่มนึงนะ"
"ป่ะๆ รีบๆเลย กลับไปอาบน้ำกัน นิกวิ่งมามีแต่เหงื่อ" นายนิกพูดกับเรา
.....ระหว่างทางที่เดินกลับ นายนิกก็ถามเรา!!
"เมื่อกี้ คุยไรกับพี่วินอ่ะ"
"อ่อ พี่วินชวนเอิร์ตไปกินข้าวอ่ะ"
"แล้วเอิร์ตไปป๊ะ" นายนิกถามเรา
"จะไปได้งัยอ่ะ ก็วันนี้นัดเพื่อนๆไว้แล้วนี่" เราบอกนายนิก
"อ่อ!! ไม่ไปวันนี้ แต่ไปวันอื่นใช่ป๊ะ" นายนิกถามเรา
"ก็...บอกพี่เค้าไปยังงั้นแหล่ะ ว่าเดี๋ยวค่อยไปวันหลัง"
"แล้วทำไมต้องไป" นายนิกถามเรา น้ำเสียงไม่ปกติอีกแล้ว
"ก็พี่เค้าชวนอ่ะ ทำไงได้อ่ะ"
"ก็บอกดิ ว่าไม่ไป"
"นิก พี่เค้าชวนจะปฏิเสธได้ไงอ่ะ" เราบอกนายนิก
"เออ!! ตามใจ อยากทำอะไรก็ตามใจ" นายนิกพูดกับเรา
.....เราก็คิดในใจ อ่ะไรว๊า แค่นี้ก็โกรธกันด้วยหรอเนี่ย แล้วเราก็เดินมาถึงห้อง เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำกัน เสียงโทรศัพย์เราดังขึ้น////ยัยส้มโทรมา
"เอิร์ตอยู่ไหนเนี่ย" ยัยส้มพูด
"กำลังอาบน้ำ แล้วส้มอ่ะอยู่ไหน"
"กำลังออกจากหอ เออรีบๆอาบ เจอกันตรงริมทางรถไฟหน้าเซเว่นหอในนะ" ยัยส้มพูดกับเรา
"เออๆ โอเคๆ" เราพูดกับยัยส้มแล้วก็วางสาย
"เพื่อนๆมารอแล้ว อาบพร้อมกันเลยเนอะ" นายนิกพูดแล้วก็ดันตัวเราเข้าไปในห้องน้ำ
....เราก็เฮ้ย!!! อาบพร้อมกันอีกแล้วหรอ? พอเข้ามาในห้องน้ำ นายนิกก็ปิดประตู ด้วยความที่ห้องน้ำมันเล็กแล้วก็แคบ เรากับนายนิกก็เลยตัวแทบจะติดกันเลย
"เอ้า!! อาบดิ ยืนบื้ออยู่ได้"
"นายอาบก่อนดิ" เราบอกนายนิก
"อาบพร้อมกันนี้แหล่ะ แกะผ้าขนหนูออกเร็วๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาแกะผ้าขนหนูของเราออก ไปแขวนไว้
....แล้วนายนิกก็เปิดฝักบัว แล้วดันเราเข้าไปแล้วนายนิกก็มายืนประกบข้างหลังเรา เราก็อาบน้ำ หยิบครีมอาบน้ำมาถูตัว แล้วจังหวะนั้น นายนิกก็จับตัวเราหมุนหันหน้าไปหานายนิก แล้วนายนิกก็ดันตัวเราจนหลังเราไปติดกับผนังห้องน้ำ
"นิก จะทำอะไรอ่ะ รีบๆอาบน้ำเถอะ มัวเล่นอยู่ได้" เราบอกนายนิก
"นิกไม่ได้เล่น แต่จะทำจริง" นายนิกพูดกับเราด้วยสีหน้าจริงจังแปลกๆ
"จะทำไรอ่ะ" เราถามนายนิก แต่ก็ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา
"มองหน้านิกดิ แล้วจะรู้" นายนิกพูดกับเรา
"ไม่อ่ะ ปล่อยเถอะ รีบๆอาบน้ำ" เราพูด
.....แต่ว่านายนิกกลับเอาสองมือของนายนิกมากดแขนเราไว้ให้ติดกับผนังห้องน้ำ แล้วนายนิกก็ก้มหน้ามาใกล้ๆหน้าเรา
"ไม่มองหน้านิกใช่มั๊ย งั้นนิกมองหน้าเอิร์ตแทนก็ได้"
.....นายนิกพูดแล้วก็ก้มหน้าเอาจมูกมาชนกับจมูกของเรา ลมหายใจพ่นใส่กัน มันร้อนๆแปลกๆ
"นิกไม่อยากให้เอิร์ตคุยกับพี่วิน" นายนิกพูด
"ทำไมอ่ะ พี่วินก็พี่คณะเอิร์ตนะ ทำไมจะคุยไม่ได้ อีกอย่างก็คุยกันแบบพี่น้องไม่มีไรซักหน่อย" เราบอกนายนิก
"จะคุยแบบไหนนิกก็ไม่อยากให้คุย เข้าใจมั๊ย" นายนิกพูด
"ยังไงก็ต้องเจอ ต้องคุยกันอยู่ดี" เราบอกนายนิก
"ไม่รู้ ไม่สน"
.....นายนิกพูดแล้วก็เอาหน้ามาซุกตรงซอกคอของเรา คือตอนนั้นเราสองคนก็อยู่ใต้ฝักบัว น้ำก็ไหลลงมารดตัวเราสองคน อารมณ์ตอนนั้นมันรู้สึกแปลกๆ นายนิกก็ซุกหน้าเข้ามาตรงซอกคอ ลมหายใจของนายนิกก็อุ่นๆอยู่ตรงซอกคอของเรา ขนลุก รู้สึกแปลกๆ จนเราเองก็เริ่มปล่อยตัวเองให้เป็นไปตามอารมณ์ เสียงน้ำ เสียงลมหายใจของเราสองคน ไม่ได้คิดอะไรแล้วในตอนนั้น จนนายนิกเอามือมาประคองหน้าเราให้เงยขึ้น แล้วก็เอาปากมาประกบกับปากเรา มันเป็นจูบเราแรกที่เรียกว่า จูบจริงๆ ไม่รู้ว่าเนิ่นนานแค่ไหน!!!! จนเรารู้สึกตัวเอง ก็เลยผลักตัวนายนิกออกมาจากตัวเรา!!!! แล้วเราก็เปิดประตูออกมาจากห้องน้ำเลย
"เอิร์ต นิกขอโทษ" นายนิกวิ่งตามเราออกมา////เราก็นิ่งไม่พูดอะไร
"เอิร์ต!!!! นิกขอโทษ" นายนิกมานั่งบนเตียงข้างๆเรา
"ใส่เสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวเพื่อนรอนาน" เราพูดแล้วก็ลุกไปเช็ดตัว เปลี่ยนเสื้อผ้าน้ำเนิ้มก็ไม่ได้อาบ ฮ่าๆ
"เอิร์ต!!! นิกขอโทษนะครับ พูดกับนิกดิ!!" นายนิกพูดกับเรา
......เราก็ยังเงียบอยู่ ตลอดเวลาที่เดินออกมาจากหอ จนถึงเซเว่นหน้าหอใน เราก็ไม่ได้พูดกับนายนิกเลย มาถึงเซเว่นก็เจอเพื่อนๆยืนรออยู่แล้ว
"ห่า!!! มึงสองคนมัวทำไรกันอยู่เนี่ย นานชิบ!!" ไอ้แมคบ่นเรากับนายนิก
"โทษที อาบน้ำเพิ่งเสร็จอ่ะ" นายนิกบอกไอ้แมค
"เออ เอิร์ตโทรมาหาเอ็มมีไรป่าว" นายเอ็มหันมาถามเรา
"อ่อ !! เอิร์ตจะชวนเอ็มไปสวนสาธารณะอ่ะ ไปให้อาหารปลา" เราบอกนายเอ็ม
"อ๋อ!! เหอะ เหอะ โทษทีนะ พอดีเอ็มหลับยาวเลย นี่ถ้าส้มไม่โทรมาปลุก คงไม่ได้ตื่นมากินข้าวอ่ะ" นายเอ็มพูดกับเรา
"เฮ้ย!! เอิร์ต แล้วนี่ตาแดงๆ เป็นไรป่าว ร้องไห้หรอ" นายเอ็มถามเรา
"ป่าวๆ ไม่ได้เป็นไรนี่" เราบอกนายเอ็ม แต่ตอนนั้นเราเอง ด้วยความที่ในหัวยังคิดถึงเรื่องเรากับนายนิกที่เกิดขึ้นเมื่อกี้อยู่ ก็เลยรู้สึกแปลกๆจนน้ำตามันเอ่อๆออกมาอ่ะ
"ไอ่นิก มึงทำไรเอิร์ตมันป่าวว๊ะ ดูมันเงียบๆไป มึงเองก็เงียบๆ เป็นไรกันป่าวว๊ะเนี่ย"ไอ้แมคพูดขึ้นมา
"เอ่อ!!!!กู...กู ไม่รู้ดิ ขอโทษหว่ะ"นายนิกตอบเสียงอ่อยๆ
"อ่าว ไอ้นี่ มาแปลกนะมึง ไม่ได้ได้ทำอะไรแล้วจะมาขอโทษทำไมว๊ะ" ไอ้แมคพูด
"กูแกล้งเอิร์ตนิดหน่อยอ่ะ" นายนิกพูด
"นิกทำไรเอิร์ต" นายเอ็มหันมาถามนายนิก เพราะตอนนั้นเราเองก็เงียบ ไม่พูดไม่จา
"เอิร์ตนิกทำไรเอิร์ตอ่ะ" ยัยส้มมากระซิบถามเรา
"ป่าวๆ ไม่มีไรหรอก อย่าสนใจกันเลย ไปกินข้าวกันเถอะ หิวแล้ว" เราพูดตัดบท
.....แล้วก็ไม่มีใครถามอะไรอีก ก็เดินมาจนถึงร้านข้าวประจำของเรา
"เอิร์ตกินไร เดี๋ยวนิกไปเขียนสั่งให้" นายนิกถามเรา เราก็นั่งเงียบ!!
"เอิร์ต!!!! พูดกับนิกดิครับ" นายนิกพูด แล้วก็นั่งลงเก้าอี้ข้างๆเรา
"เอิร์ตกินเหมือนนิกอ่ะ" เราบอกนายนิก
"งั้นเอาเป็นข้าวผัดกุนเชียงไม่ใส่มะเขือเทศนะ กับไข่ตุ๋น โอเคป่าว"นายนิกถามเรา
....เราก็ผยักหน้า แต่ก็ไม่ได้พูดอ่ะไร แค่ผยักหน้าเฉยๆ
"มึงสองตัวนี่แปลกๆ.....มีไรกันป่าวว๊ะ บอกมาเหอะ!! เพื่อนกันทั้งนั้น" ไอ้แมคพูด
"ป่าวๆ ไม่มีอะไรหรอก แค่คิดถึงค่ายอ่ะ แล้วนี่มีใครออนเอ็มบอกปิ๊กยังอ่ะว่าเรามาถึงแล้ว" เราพูด
"ส้มโทรบอกแล้วหล่ะ" ยัยส้มพูดขึ้น
"เฮ้ยยย!!! แหม่ๆ ส้มมึงนี่ ขอเบอร์หนุ่มๆเชียวนะ" ไอ้แมคแซวยัยส้ม
"ไม่ได้ขอ ปิ๊กมันเขียนใส่มาในสมุดกระจกอ่ะ อ่ะนี่...พวกมึงก็เอาไปเมมไว้ด้วย แล้วนี่ก็เมลล์ เอาไป กูเขียนมาให้แล้ว" ยัยส้มพูดแล้วก็ส่งเศษกระดาษที่เขียนเมลล์กับเบอร์นายปิ๊กมาให้พวกเรา
.....แล้วข้าวก็เอามาเสิร์ฟ เราก็นั่งกินข้าวกัน
"อ่ะเอิร์ต ไข่ตุ๋น" นายนิกตักไข่ตุ่นมาใส่จานเรา
"เฮ้ย!! มึงไม่ต้องป้อนกันแล้วมั้ง ไม่ได้อยู่บนค่ายนะเว๊ย" ไอ้แมคแซวเรากับนายนิก
"ป่าวซ๊ะหน่อย ไม่ได้ป้อนนะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เออ!! นิกพรุ่งนี้ไปเล่นบาสกันป่าว ที่สนามคณะเราตอนเย็นๆ" นายเอ็มถามนายนิก
"อือ!! ไปดิๆ" นายนิกพูด
"เอิร์ตไปด้วยกันนะ แมคกับส้มก็ไป" นายเอ็มชวนเรา
"อือๆ ได้ๆ"
"กูว่ากินข้าวเสร็จ ไปหาขนมกินกันต่อดีกว่า"
"ไอ้แมค แค่นี้มึงยังไม่อิ่มอีกหรอว๊ะ" ยัยส้มถามไอ้แมค
"ก็นี่มันข้าว นั่นมันขนม คนละอย่างกันเว๊ย ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ
......พวกเรากินข้าวกันเสร็จ ก็ไปนั่งกินน้ำปั่นกับขนมปังปิ้งกันต่อ อิ่มไปตามๆกัน แล้วเราก็แยกย้ายกันเดินกลับหอ
"นิก เอิร์ต พรุ่งนี้เจอกันนะ ซักบ่ายสามอ่ะเดี๋ยวเอ็มโทรตามนะ" นายเอ็มบอกเรากับนายนิก ก่อนที่จะเดินแยกไปขึ้นห้อง ส่วนเรากับนายนิกก็เข้าห้อง นายนิกเดินไปเปิดแอร์ ส่วนเราก็เดินเข้าไปแปรงฟันในห้องน้ำ ออกมานายนิกก็เข้าไปแปรงฟัน แล้วก็ปิดไฟ ขึ้นเตียงมานอนข้างๆเรา ตลอดเวลาเราเงียบตลอด
"เอิร์ต ยังโกรธนิกอยู่หรอ ขอโทษนะครับ" นายนิกพูดกับเรา
.....เราก็ยังเงียบๆอยู่
"ไอ่ดื้อ นิกขอโทษนะ" นายนิกพูดอีก
"นอนเถอะ ง่วงแล้ว" เราพูด
"เอิร์ต!!!!"
"ไม่ต้องเรียกแล้ว"
"ไอ่ดื้อ!!" นายนิกเรียกเราอีก
....แต่เราก็เงียบไม่ได้พูดด้วย นอนหันหลังให้นายนิก ส่วนนายนิกเองก็เงียบไปเหมือนกัน
"นิก!!" เราเรียกนายนิก แต่ก็ยังนอนหันหลังให้นายนิกอยู่นะ
"ครับ"
"นิกทำแบบนั้นกับเอิร์ตทำไม" เราถามนายนิก
"ไม่รู้ดิ นิก....นิกไม่รู้อ่ะ ว่าทำไมทำแบบนั้นลงไป"นายนิกพูด
"นิกคิดอะไรกับเอิร์ตหรือป่าว"
"นิกก็ไม่รู้ดิ....นิกไม่รู้จริงๆ นิกขอโทษครับ อย่าโกรธนิกนะ" นายนิกพูด
"อือ!! ไม่โกรธหรอก มีกันอยู่แค่นี้จะโกรธกันไปทำไม แต่ทีหลังอย่าทำอีกนะ" เราบอกนายนิก
.....เงียบ!!!! นายนิกไม่ตอบ
"ได้ยินป่าวเนี่ยที่พูดอ่ะ"
"ฮ๊ะ!! อะไรหรอ" นายนิกถามเรา
"เอิร์ตบอกว่า ทีหลังอย่าทำแบบนั้นกับเอิร์ตอีกนะ" เราบอกนายนิก
"ไม่รู้ ไม่รับปาก" นายนิกพูด
"นอนเถอะ ง่วงแล้ว" นายนิกพูดแล้วก็ดึงผ้าห่มนวมขึ้นมาห่มตัวเราสองคน
....เฮ้อ!!! ไอ่ลิงบ้าเอ๊ย!!!! ไม่เข้าใจ ทำไมต้องทำแบบนี้ อย่าให้เราคิดไปไกลได้มั๊ย เราอุตส่าห์พยายามหยุดความรู้สึกระหว่างเราสองคนไว้ที่คำว่า"เพื่อน"แล้วนะ!!!!
:mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3:
.....ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากมายนะครับ ^^
-
นิกหึงแฮะ
:pig4:
-
รักก็บอกว่ารัก ดิ นายนิก มีของดีอยู่ใกล้ตัว จะทำหลุดมือเหรอ :m16:
-
อะไรเนี้ย นิกกำลังสับสนใช่ไหม
-
แหะๆๆ ขอโทษคร้าบบบบ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ถ้าไม่ติดว่าเป็นพระเอก คงเชียร์พี่วินแล้วล่ะ แลดูชัดเจนกว่าเยอะ
คบกับนิกนี่ ดราม่าเพียบแน่เลย
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 30) : คืนเลี้ยงค่าย!!!!
....เช้าวันเสาร์ วันนี้แปลกแฮะ เราตื่นก่อนนายนิกซ๊ะอีก รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา นายนิกยังนอนกอดเราอยู่เลย ฮ่าๆ สงสัยว่าทำไมวันนี้นายนิกตื่นสายสงสัยจะไม่สบาย เลยลองเอามือแตะหน้าผากดูก็ไม่ร้อนนี่นา เราก็เลยแกะมือนายนิกออกจากตัว ลุกจากเตียงไปล้างหน้าแปรงฟัน แล้วก็มาเปิดโน๊ตบุ๊ค แอดเมลล์นายปิ๊กซักหน่อย ฮ่าๆ นายปิ๊กก็เร็วจริงๆเล๊ย แอดปุ๊บ ทักปั๊บ ฮ่าๆ
...ดึ่ง ดึง ดึ๊ง!!!! ดึ่ง ดึง ดึ๊ง!!!! ดึ่ง ดึง ดึ๊ง!!!! ดึ่ง ดึง ดึ้ง!!!! (โห!!!! มาเป็นชุดเลย)
"เอิร์ตๆ โห!! กว่าจะแอดมานะ"
"เป็นไงบ้าง คิดถึงค่ายป่าวเนี่ย"
"ไอ้นิกมันไล่เอิร์ตอีกป่าว"
"ทำไรอยู่ กินข้าวยัง"
....นายปิ๊กถามมาเป็นชุดแบบนี้เราเลยต้องรีบเบรกนายปิ๊กก่อน ฮ่าๆ
"เดี๋ยวๆ ปิ๊กๆ ใจเย็นๆ"
"รู้ได้ไงว่าเป็นเอิร์ตเนี่ย"
"ถ้าทักผิดคนมาเนี่ย แย่เลยนะฮ่าๆ"
:ปิ๊ก:
"แหม่ เห็นรูป ดูชื่อเมลล์ก็รู้แล้วหล่ะ ฮ่าๆ"
"เป็นไงกันบ้าง ทำไรอยู่"
:เอิร์ต:
"อื้มๆ คิดถึงค่ายโคตรๆอ่ะปิ๊ก"
"เพิ่งจะตื่นเนี่ย"
"เดี๋ยววันนี้ตอนเย็นมีเลี้ยงค่าย ปิ๊กมาดิ ฮ่าๆ"
:ปิ๊ก:
"อ่านะ จะไปยังไงหล่ะ ฮ่าๆ"
"อยากไปๆ"
"แล้วไอ้นิกหล่ะ"
:เอิร์ต:
"นิกนอนยังไม่ตื่นเลย"
"แล้วปิ๊กทำไรอยู่เนี่ย"
:ปิ๊ก:
"ปิ๊กก็เพิ่งตื่นอ่ะ หนาวมากกก"
:เอิร์ต:
"กรุงเทพฯ ร้อนมากก"
:ปิ๊ก:
"มาๆ เที่ยวเชียงใหม่สิ"
:เอิร์ต:
"ไปแน่นอน หาวันหยุดยาวๆก่อน"
"เก็บตังค์ก่อน ฮ่าๆ"
:ปิ๊ก:
"เอิร์ต ปิ๊กไปกินข้าวก่อนนะ แม่เรียกแล้ว"
"แล้วคุยกันใหม่นะ คิดถึง^^"
:เอิร์ต:
"อื้มๆ บ๊ายบาย คิด...."
....ยังพิมพ์ไม่ทันเสร็จ ก็มีมือมากดEnter ส่งข้อความ....!!!! หันไปก็เจอนายนิกยืนอยู่
"เฮ้ยย!!! ยังพิมพ์ไม่เสร็จเลย กดส่งทำไมเนี่ย!!" เราหันไปว่านายนิก
"ไม่รู้ ไปอาบน้ำดีกว่า" นายนิกพูดแล้วก็เดินหยิบผ้าขนหนูเข้าไปอาบน้ำ
....เอ้าไอ้นี่เกเรนี่นา (เราคิดในใจ!!)
"อาบด้วยกันป่าว" เสียงนายนิกเรียกเราดังมาจากในห้องน้ำ
"ไม่อ่ะ เชิญตามสบาย" เราบอกนายนิกแล้วก็นั่งเล่นเกมส์ รออาบน้ำต่อจากนายนิก
....นายนิกอาบน้ำเสร็จ ก็มานั่งเปิดพัดลมเป่าผมอยู่ข้างหลังเรา
"เอ็มมันนัดเล่นบาสกี่โมงนะ"
"อือ!! บ่ายสามมั้ง เดี๋ยวเอ็มก็โทรมา"
"แต่วันนี้มีเลี้ยงค่าย พี่นัดห้าโมงเย็นนี่นา จะไปเล่นกันได้หรอ" เราถามนายนิก
"โห!! สองชั่วโมงก็เหนื่อยลิ้นห้อยแล้วเล่นบาสอ่ะ" นายนิกบอกเรา
"จะไปกินข้าวป่าวเนี่ย จะสิบโมงแล้ว" เราถามนายนิก
"กินดิ รีบๆไปอาบน้ำเลย หิวแล้ว" นายนิกบอกเรา
....เราก็เดินไปหยิบผ้าขนหนู แล้วก็เข้าไปอาบน้ำ ออกมาแต่งตัว เสร็จเรียบร้อย แล้วก็เดินไปไปกินข้าวกับนายนิก ลงมาข้างล่างหอเจอนายเอ็มพอดี
"เฮ้ย!! เอ็มๆ จะไปไหน" นายนิกเรียกนายเอ็ม
"อ่าว!! นิก เอิร์ต จะไปกินข้าวอ่ะ รูมเมทเอ็มยังไม่กลับมาเลย" นายเอ็มพูด
"อ่อๆ งั้นไปกินพร้อมกันเลย เอิร์ตกำลังออกไปกินข้าวเหมือนกัน" เราบอกนายเอ็ม
"อ่อ ครับๆ ได้ๆ ป่ะๆ"
.....แล้วเราสามคนก็เดินไปกินข้าว ที่ร้านข้าวเมื่อคืนนี้ที่เราไปกินกันมา
"อย่ากินเยอะนะเอิร์ต คืนนี้เราต้องไปจัดหนักกัน ฮ่าๆ" นายเอ็มบอกเรา
"ใช่ๆ คืนนี้นะ จะกินให้เยอะๆเลย เค้าบอกว่าอาหารร้านนั้นอ่ะ อร่อยมาก" เราพูด
"เออ!! แล้ว พวกไอ้แมคกับส้มหล่ะ" นายเอ็มถามเรา
"ไม่รู้ดิ ไม่ได้โทรตาม เดี๋ยวคงเจอกันตอนเย็นเลยหล่ะ" เราบอกนายเอ็ม
"เอิร์ต เดี๋ยวนิกมานะ ไปหาเพื่อนแป๊บนึง ข้าวมาแล้วเรียกด้วยนะ" นายนิกบอกเรา แล้วก็เดินไปคุยกับเพื่อนที่นั่งอยู่อีกโต๊ะนึง
"เอิร์ต เอ็มถามไรหน่อยดิ" นายเอ็มพูดกับเรา
"อื้ม!! ถามไรอ่ะ ถามมาดิ!!"
"คือ!! เอิร์ตว่า พี่วินเป็นเกย์ป๊ะ"
"เฮ้ย!! ทำไมถามเราแบบนั้นอ่ะเอ็ม" เราถามนายเอ็ม
"ก็ ตอนอยู่ค่ายอ่ะ พี่วินเค้ามาถามเอ็มเกี่ยวกับเอิร์ตอ่ะ"
"เฮ้ย!! จริงหรอ ถามอะไรบ้างอ่ะ"
"ก็ถามทั่วๆไปนั่นแหล่ะ ไม่มีไรหรอก"
"แล้วเอ็มบอกเค้ายังไงบ้าง"
"เอ็มก็ตอบตามปกตินั่นแหล่ะ แต่ดูเหมือนว่า พี่วินเค้าจะสนใจเอิร์ตนะ"
"ไม่มีทางหรอกเอ็ม พี่วินอ่ะสาวๆกรี๊ดจะตาย เค้าไม่เป็นเกย์หรอกน่า"
"ก็ไม่แน่นะ เดี๋ยวนี้อ่ะ ดูไม่ออกหรอก" นายเอ็มบอกเรา
"อือ!!! แต่เอิร์ต ก็ไม่คิดหรอกนะ ยังไม่อยากมีแฟน ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"ก็ไอ้นิกไง" นายเอ็มพูด
"เฮ้ย!! บ้าดิ ไม่มีทางๆอ่ะ"
"แล้วเอิร์ตคิดอะไรกับไอ้นิกป๊ะ อยู่กับมัน นอนกับมันทุกวันแบบเนี้ย" นายเอ็มถามเรา
"ไม่อ่ะ เฉยๆ" เราบอกนายเอ็ม (แต่ในใจก็หวั่นๆนะแต่ไม่กล้าบอกนายเอ็ม)
"อือๆ ครับ แล้วทำไมเอิร์ตยังไม่อยากมีแฟนอ่ะ"
"ไม่รู้ดิ ยังอยากอยู่กับเพื่อนไปแบบนี้นานๆมั้ง" เราบอกนายเอ็ม
"เอิร์ตไม่อยากได้เพื่อนเป็นแฟนอ่ะ มันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ เป็นเพื่อนแล้วกลายมาเป็นแฟนกัน มันประหลาดๆอ่ะ" เราพูด
"หรอ....งั้นเอ็มไม่น่ามาเป็นเพื่อนกับเอิร์ตเลยเนอะ" นายเอ็มพูด
"ข้าวยังไม่มาอีกหรอ"นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้ามานั่งข้างๆเรา
"อือ!! นานจังวันนี้" เราบอกนายนิก แต่ในใจยัง งุนงง!!! กับคำพูดของนายเอ็มอยู่เลย///"หรอ....งั้นเอ็มไม่น่ามาเป็นเพื่อนกับเอิร์ตเลยเนอะ"
"เออ เอ็ม เดี๋ยวเพื่อนเราไปเล่นบาสด้วยนะอีกสองสามคน" นายนิกบอกนายเอ็ม
"อ่อๆ ได้สิๆ บ่ายสามนะ ชั่วโมงเดียวก็น่าจะพอ" นายเอ็มพูด
"อือๆ บอกเพื่อนไปแล้วหล่ะ เดี๋ยวเจอกันหน้าคณะเกษตรแหล่ะ" นายนิกบอกนายเอ็ม
.....แล้วข้าวที่เราสั่งก็มา เราสามคนก็นั่งกินข้าวกัน พอกินข้าวเสร็จก็เดินกลับหอ เรากับนายนิกก็แยกจากนายเอ็มเข้าห้องตัวเอง
"ไอ่ดื้อ นอนกันเหอะ" นายนิกบอกเรา
"อะไร!! เพิ่งกินมาอิ่มๆ จะนอนเลยหรอ"
"อื้อ!! มาๆ นอนข้างพี่นี่น้อง" นายนิกพูดแล้วก็ตบเตียง ตั๊บๆ
"ทะลึ่งละ นอนๆไปคนเดียวเหอะ จะออนเอ็ม" เราบอกนายนิก
"จะคุยกับไอ้ปิ๊กหรอ" นายนิกถามเรา
"อื้อ เผื่อปิ๊กออน ทำไมหรอ"
"ป่าว คุยก็คุยไปดิ" นายนิกบอกเรา
"อือๆ นอนไปเลย เดี๋ยวปลุก"
"ค๊าบ"
....เราก็เปิดโน๊ตบุ๊ค ออนMSN
ดึ่ง ดึง ดึ๊ง....ดึ่ง ดึง ดึ๊ง!!!
:ยัยส้ม:
"เอิร์ตๆ อยู่ไหน"
:เอิร์ต:
"อยู่หอ เพิ่งกลับมาจากกินข้าวอ่ะส้ม"
:ยัยส้ม:
"อ่อๆ ตอนเย็นไปชมรมกี่โมงกันอ่ะ"
:เอิร์ต:
"เดี๋ยวบ่ายสามเอ็มกับนิกจะไปเล่นบาสที่คณะอ่ะ แล้วก็จะกลับมาอาบน้ำ"
"ส้มไปด้วยกันป่าว โทรชวนไอ้แมคกับไอ้แบงค์ด้วยนะ"
:ยัยส้ม:
"เออๆ ไปดิๆ บ่ายสามใช่ป๊ะ"
:เอิร์ต:
"อื้มๆ เจอกันๆ สนามบาสคณะเรานะ"
:ยัยส้ม:
"O.K.จร๊า"
ดึ่ง ดึง ดึ๊ง...ดึ่ง ดึง ดึ๊ง!!
:พี่วิน:
"สวัสดีครับน้องเอิร์ต"
"อ่าวพี่วิน สวัสดีครับ"
:พี่วิน:
"ทำไรอยู่ กินข้าวยังเนี่ยเราอ่ะ"
:เอิร์ต:
.......เรายังไม่ทันจะพิมพ์ตอบ นายนิกก็ดันตัวเราให้หลบไป แล้วก็พิมพ์ตอบพี่วินเอง แล้วนายนิกก็กดLog Out แล้วก็ปิดเครื่อง
"นิก ทำอะไรของนายเนี่ย" เราถามนายนิก
"พูดมาก ไปนอนเลยๆ" นายนิกพูดแล้วก็ดึงมือลากเราไปขึ้นเตียง
"เดี๋ยว เมื่อกี้ตอบพี่วินไปยังไง" เราถามนายนิก
"ตอบว่า อยู่บนเตียงกับนิก แล้วก็ล๊อกเอาท์ออกมาเลย" นายนิกบอกเรา
"เฮ้ย!! ไปบอกอย่างนั้นทำไมอ่ะ" เราถามนายนิก
"ไม่รู้ นอนๆ เดี๋ยวตื่นไปเล่นบาสไม่ทัน" นายนิกพูดแล้วก็นอน
.....เราก็ เฮ้อ!!!! ไอ่ลิงบ้าเอ๊ยยย!!! เป็นอะไรขึ้นมาอีกหล่ะเนี่ย!!!!
.....เราก็เลยนอนหลับไป รู้สึกตัวอีกที นายนิกก็มาปลุกตอนบ่ายสองครึ่ง
"ไอ่ดื้อ ตื่นๆ ป่ะๆ"
"อือๆ กี่โมงแล้วเนี่ย" เราถามนายนิก
"บ่ายสองครึ่งแล้วครับ ป่ะๆตื่นมาได้แล้ว"
.....เราก็ลุกจากเตียงไปล้างหน้า แล้วก็เดินโซเซ ออกมากับนายนิก เจอนายเอ็มรออยู่ข้างล่าง แล้วก็เพื่อนๆนายนิกที่จะไปเล่นบาสด้วยอีกสองคน
แล้วเราทั้งหมดก็เดินไปที่สนามบาสในคณะเรากัน เราโทรตามยัยส้ม ยัยส้มก็บอกว่ามารอที่สนามแล้วกับไอ้แบงค์ ไอ้แมค/////พอไปถึงสนาม พวกนั้นก็ลงไปเล่นบาสกัน ส่วนเรากับยัยส้มก็นั่งดูอยู่ที่ขอบสนาม
"อุ๊บ!! พี่วินมา" ยัยส้มพูดแล้วก็สะกิดเรา
....เราหันไปก็เห็นพี่วินเดินมากับกลุ่มเพื่อนๆทั้งผู้หญิงแล้วก็ผู้ชาย
"อ่าว น้องเอิร์ต น้องส้ม มานั่งทำไรกันอยู่ที่นี่อ่ะเนี่ย" เพื่อนพี่วินถามเราแต่ก็มองเราแปลกๆ สงสัยเป็นเพราะที่นายนิกตอบMSNไปแน่ๆเลย พี่วินจะโกรธเราหรือป่าวนะ!!
"มานั่งดูเพื่อนๆเล่นบาสค่ะ" ยัยส้มตอบ
"แล้วพี่ๆจะไปไหนกันค่ะเนี่ย" ยัยส้มถามพี่ๆ
"พี่จะไปให้อาหารปลาที่สระบัวตรงโรงอาหารอ่ะ ไปด้วยกันมั๊ย" พี่วินตอบยัยส้ม
"เอิร์ตๆ ไปป๊ะๆ นั่งดูพวกนี้เฉยๆก็เบื่ออ่ะ" ยัยส้มหันมาถามเรา
"อือ!! ไปดิๆ"
....แล้วเรากับยัยส้มก็ลุกเดินตามพี่ๆเค้าไป
"เอิร์ต จะไปไหน" นายนิกเรียกเราแล้วก็วิ่งมาหาเรา
"พี่ๆสวัสดีครับ" นายนิกยกมือสวัสดีพวกพี่วินกับเพื่อนๆ
"น้องนิก มาเล่นบาสไกลถึงนี่เลยหรอ" พี่ผู้หญิงถามนายนิก
"อ่าครับพี่ แหะ แหะ"
"เย็นนี้ไปเลี้ยง
ค่ายด้วยนะนิก" พี่วินบอกนายนิก
"ครับพี่วิน" นายนิกตอบพี่วิน////แต่เราฟังก็พอจะรู้ว่า เสียงตอบแบบนี้ไม่ธรรมดา
"อย่าไปนานนะ กลับมาซื้อน้ำมาให้ด้วยนะ" นายนิกบอกเราแล้วก็วิ่งกลับไปเล่นบาสต่อ
"กรี๊ดด!!! น้องนิกนี่ น่ารักจังเนอะ พี่อิจฉาน้องเอิร์ตอ่ะ ได้เป็นเมทกับน้องนิก ได้นอนด้วยกันทุกวันเลย" พี่ผู้หญิงหันมาพูดกับเรา
"แหะ แหะ ครับพี่" เราพูด
"เออ น้องเอิร์ต พี่รหัสเอิร์ตคือใครอ่ะ" เพื่อนพี่วินถามเรา
"ไม่รู้เลยอ่ะครับพี่ เห็นแต่หนังสือกับเอกสารที่พี่เค้าเอามาวางไว้ให้ จนเทอมนึงแล้วเอิร์ตยังหาพี่รหัสไม่เจอเลย"
"ที่หนังสือมีชื่อเขียนป่าวหล่ะ" เพื่อนพี่วินถามเรา
"อืม!!!! มีครับ เขียนไว้ว่า นายไมโล"
"เฮ้ย!!!! ไอ้วิน นี่ชื่อมึงไม่ใช่หรอ ไอ้นายไมโล ห่าไรเนี่ย" เพื่อนพี่วินหันไปพูดกับพี่วิน
"พวกมึงนี่ ไม่พูดไม่ถามซักเรื่องจะได้ป๊ะ กูกะว่าจะบอกเอิร์ตคืนนี้นะเนี่ยว่า กูเป็นพี่รหัสเค้าอ่ะ" พี่วินพูด
"จริงหรอครับพี่วิน" เราหันไปถามพี่วิน
"พี่วิน เป็นพี่รหัสเอิร์ตมันจริงๆหรอค่ะ อิจฉาง่ะ" ยัยส้มพูด
"ครับ แหะ แหะ ขอโทษที่ไม่ได้เปิดตัวตั้งแต่แรก" พี่วินหันมาพูดกับเรา
"ครับพี่" เราพูดกับพี่วิน
"ไอ่ห่าวินมันหลุดโลกไปพักนึงอ่ะ เข้าใจมันหน่อยนะเอิร์ต"
"ครับๆพี่ แฮ่ๆ"
.....เฮ้อ!!!! ในที่สุดก็รู้แล้วว่าพี่วินคือพี่รหัสเรา จะได้ไม่ต้องคิดอะไรมากมาย เวลาพี่เค้าเข้ามาคุยกับเรา จะได้กลับไปบอกนายนิกได้ว่า พี่วินเป็นพี่รหัสเรา นายนั่นชอบคิดว่าพี่วินจะมาจีบเรา ฮ่าๆ เพ้อเจ้อ!!!!!
.....เราให้อาหารปลากันจนเพลินเลย แล้วก็ได้คุยกับพี่วินตั้งหลายเรื่อง สรุปว่าพี่วินไม่ได้เป็นเกย์100% แต่พี่เค้าก็ยังไม่มีแฟน เพราะว่าแม่ขอไว้ว่าให้เรียนจบก่อนค่อยมีแฟน น่ารักจริงๆ อิอิ ซักพักกลุ่มนายนิกที่เล่นบาสเสร็จก็เดินมาหาพวกเราตรงบ่อปลา พวกนั้นสวัสดีพี่ๆ
"โห!! หายหัวกันมานานเลยนะ กูก็รอกินน้ำไปเหอะ" ไอ้แมคบ่นเรากับยัยส้ม
"โทษทีๆ ให้อาหารปลาเพลินเลยอ่ะ" เราหันไปบอกไอ้แมค
"ป่ะ กลับไปอาบน้ำกันเหอะ เดี๋ยวจะได้รีบมาชมรม" ไอ้แมคบอกเรา
....แล้วเราก็สวัสดีลาพวกพี่ๆ เดินกลับหอ นายนิก เงียบมาตลอดทางเลย////เรารู้แล้วหล่ะ ว่าไม่ปกติแน่ๆ
....พอถึงห้องเราก็เข้าไปอาบน้ำก่อนนายนิก ออกมาก็แต่งตัว นายนิกก็เข้าไปอาบน้ำ
"นิก จะใส่ชุดไหน เดี๋ยวเตรียมไว้ให้" เราถามนายนิก
"ไม่ต้อง เดี๋ยวหาใส่เอง"นายนิกพูดแล้วก็อาบน้ำ
....เอาแล้วสิ ไม่ธรรมดาอีกแล้ว เฮ้อ!!!!/////พอนายนิกออกมา นายนั่นก็ไปนั่งเปิดพัดลมเป่าผม
"เอิร์ต!!" นายนิกเรียกเรา
"อือ!! เรียกไม"
"ชอบพี่วินหล่ะสิ"
"เฮ้ย!! จะบ้าหรอ ไม่อ่ะ ไม่ได้ชอบ" เราบอกนายนิก
"นิกไม่เชื่อหรอก นั่งคุยกันขนาดนั้น"
"คิดมากน่ะนิก ไม่ใช่แบบนั้นหรอก" เราพูดแต่ก็ไม่ได้บอกนายนิกว่าพี่วินเป็นพี่รหัสเรา
"เออ นิกคิดมากไปเองแหล่ะ" นายนิกพูด
"เอ้า!! เป็นไรอีกหล่ะเนี่ย" เราถามนายนิก
"ป่าว ไม่มีไร" นายนิกพูดแล้วก็ลุกไปใส่เสื้อผ้า
.....แล้วเราก็พากันเดินไปชมรม เรา นายนิก นายเอ็ม ไปเจอยัยส้ม ไอ้แบงค์ ไอ้แมค แล้วรุ่นพี่ก็พาเราเดินไปที่ร้านอาหารริมน้ำ ใกล้ๆ เดินไปแป๊บเดียวก็ถึง ไปถึงก็มีการกล่าวสรุปงานค่ายจากประธานชมรม ประธานค่าย แล้วก็มีฉายสไลด์ที่ทำเป็นมิวสิควีดีโอ ตลอดงานค่าย ฮ่าๆ ซึ้ง+ฮา มีเราหลายรูปเลย รูปนายนิกกับไอ้แมคก็เยอะนะ ฮ่าๆ เห็นนายปิ๊กแล้วก็คิดถึง เห็นเด็กๆ เห็นบรรยากาศค่ายแล้วก็คิดถึง พอดูสไลด์จบก็เริ่มกินเลี้ยงกัน คืนนี้เป็นบุพเฟต์ เดินตักกินได้ตามสบายเลย รุ่นพี่เหมาโซนริมน้ำให้พวกเราโดยเฉพาะ มีเวทีเล็กๆให้ไปร้องเพลงกันได้ แล้วก็มีคนรีเควสนายนิกกับนายเอ็มให้ขึ้นไปร้องเพลง นายเอ็มร้องเพลงนี้มา....ทำให้เรารู้สึกแปลกๆแฮะ
......"ในแววตาทั้งคู่ ไม่รับรู้อะไร เธอยังคงไม่เข้าใจ ว่าฉันไม่ใช่คนเก่า เรายังคงเหมือนเพื่อน หยอกล้อเหมือนวันวาน แต่ฉันคือคนใจสั่น แต่ฉันคือคนหวั่นไหว...........ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่ มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ว่าเพื่อนคนหนึ่งมันแอบมันคิดอะไรไปไกลกว่าเป็นเพื่อนกัน...."
......เราหันไปมองบนเวที ก็ป๊ะเค้ากับสายตาของนายเอ็มจังๆ .....หรือว่า เพลงนี้ นายเอ็มจะร้องให้เราฟัง ประโยคที่นายเอ็มพูดตอนกินข้าวกลางวัน ยังอยู่ในหัวเราตลอดเวลา....ไม่นะ....เอ็ม!!!!!!!
:mew2: :mew5: :mew2: :mew5: :mew2: :mew5: :mew2: :mew5:
....ขอบคุณมากมาย สำหรับกำลังใจนะครับ^^
-
เสน่ห์แรงไม่เบานะเอิร์ต
:pig4:
-
อุ๊ย!!ตาย!! อิจฉาเอิร์ต มีแต่เพื่อนๆพี่ๆที่จ้องจะจับกิน :hao6: :hao6: :hao6:
-
อ่านจนจบ ชอบมาก บอกไม่ถูก รู้แต่ว่า มาต่ออีก เอาอีกๆๆๆ
-
:z13: คุยกับรูมเมท
....เอิร์ตสเน่ห์ไม่แรงหรอกครับ ออกจะบ๊องๆด้วยซ้ำ เป็นเพราะตั้งแต่มัธยมเอิร์ตไม่เคยมีแฟนมาก่อน ก็เลยทำตัวไม่ถูกเวลาโดนจู่โจมแบบนี้ ฮ่าๆ สำหรับเอ็มต้องลุ้นกันต่อไปครับว่าเกย์ หรือไม่เกย์ หรืออาจเป็นการซ้อนแผนลับที่เราคาดไม่ถึงก็ได้ ส่วนพี่วินน่าจะเคลียร์นะครับว่าไม่เป็นเกย์ กลายมาเป็นพี่รหัสเอิร์ตซ๊ะงั้นอ่ะ...ป่ะๆลุ้นกันต่อครับ....แฮ่ๆ ขอบคุณมากๆครับสำหรับรูมเมทคนใหม่ที่เข้ามาอ่านแล้วชื่นชอบเรื่องรูมเมทฯ ยินดีต้อนรับมาเป็นรูมเมทของเรานะครับ คุณGutjang :o8:
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 31) : รัก...ที่บอกไม่ได้!!!
....เรานั่งฟังนายเอ็มร้องเพลงอยู่ที่โต๊ะ นายนิกก็ไม่รู้โผล่มาจากไหน มานั่งข้างๆเรา
"อ่ะไอ่ดื้อ บาร์บีคิว" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นไม้บาร์บีคิวมาให้เรา
....เราก็เอื้อมมือไปหยิบ แต่นายนิกชักมือกลับ
"นิกป้อน" นายนิกพูด
"เอามา จะกินเอง" เราบอกนายนิก
"งั้นก็ไม่ต้องกิน"
"อือ!! ไม่กินก็ได้" เราพูดแล้วก็ลุกจากโต๊ะ จะเดินไปปิ้งบาร์บีคิวกินเอง
"โหๆ อ่ะๆ กินเองก็กินเอง เอาไปเลย" นายนิกดึงแขนเราให้นั่งลงแล้วก็ยื่นไม้บาร์บีคิวมาให้เรา
"เอ็มร้องเพลงเศร้าแปลกๆเนอะ แต่ก็เพราะดี" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมากอดคอเรา
"อือ!! นั่นดิ"
"อารมณ์แบบนี้ แม่งคงแอบรักเพื่อนแหงๆเลยเนอะว่าป๊ะ" นายนิกพูดกับเรา
"อือ!! คงใช่มั้ง" เราพูด ในใจก็คิดถึงแต่คำพูดแปลกๆของนายเอ็ม
"เดี๋ยวต่อไป นิกต้องไปร้องแล้ว เอิร์ตอยากฟังเพลงไรป่าว ขอได้นะ" นายนิกพูดแล้วก็หันมายิ้มกับเรา
"อือ!! เอิร์ตฟังได้ทุกเพลงแหล่ะที่นิกร้องอ่ะ" เราหันไปบอกนายนิก
"หรอค๊าบบบ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้ผมเราเล่น
"เออ!! อย่ากินเหล้าเยอะนะ ถ้าเมาไม่พากลับห้องนะ" เราบอกนายนิก
"ครับพ้ม!!!!" นายนิกพูดแล้วทำท่าตะเบ๊ะแบบทหาร/////นายนี่ ติ๊งต๊องจริงๆเล๊ย ฮ่าๆ
"เอ็มร้องจบแล้ว งั้นนิกไปร้องเพลงก่อนนะครับ" นายนิกบอกเรา
"อื้อ!!!ร้องถูกใจเดี๋ยวให้รางวัล" เราบอกนายนิก
"ได้เลย คืนนี้บนเตียงนะ" นายนิกกระซิบข้างหูเรา
"ไอ่บ้า!! ไปเลยๆ" เราพูดแล้วก็ผลักตัวนายนิกให้ออกไปร้องเพลง
.....ส่วนนายเอ็มพอร้องเพลงจบ ลงจากเวทีก็ไม่รู้หายไปไหน เราหันมาอีกทีก็ไม่เจอแล้ว
"เอิร์ตๆ ไอ้เอ็มหายไปไหนว๊ะ" ไอ้แบงค์เดินมาถามเรา
"ไม่รู้ดิ...มองหาอยู่เหมือนกันเนี่ย"
"เออ นั่นดิ แม่งหายหัวเร็วชะมัด หรือว่าจะกลับไปแล้วว๊ะ"
"เดี๋ยวเอิร์ตโทรหาดีกว่า".....เราพูดแล้วก็หยิบโทรศัพย์โทรหานายเอ็ม.....ติดนะ แต่ไม่รับ สงสัยเสียงเพลงดังคงจะไม่ได้ยินเสียง!!!!
"ไม่รับหว่ะ สงสัยไม่ได้ยินเสียง หรือไม่ก็ไปเข้าห้องน้ำมั้ง" เราพูด
"ในห้องน้ำก็ไม่มีนะ กูเพิ่งออกมาจากห้องน้ำเนี่ย" ไอ้แบงค์พูด
"เจอเอ็มละ" ยัยส้มวิ่งเข้ามาบอกพวกเรา
"เจอที่ไหนอ่ะส้ม" พวกเราถามยัยส้มเกือบจะพร้อมกัน
"โน่นไง นั่งอยู่ตรงบันไดท่าน้ำอ่ะ" ยัยส้มชี้ไปตรงบันไดทางลงไปท่าน้ำ
"เอิร์ต มึงไปดูเอ็มหน่อยดิ๊ มันเป็นไรป่าวว๊ะ"ไอ้แมคบอกเรา
"อือๆได้ๆ" เราพูดแล้วก็เดินไปหยิบน้ำสองแก้ว เอาไปเผื่อนายเอ็มแก้วนึง
......แล้วเราก็เดินไปหานายเอ็มที่ท่าน้ำ ลงไปนั่งข้างๆนายเอ็ม!!!
"มาอยู่นี่เอง หาตั้งนาน" เราพูดแล้วก็ยื่นน้ำให้นายเอ็ม/////นายเอ็มก็วางแก้วเบียร์ที่ถืออยู่แล้วก็มารับแก้วน้ำไปจากมือเรา
"เอิร์ตหาเอ็มอยู่หรอครับ" นายเอ็มถามเราแต่ก็ไม่ได้หันมามองเรานะ
"อือ!! ไม่ใช่เอิร์ตคนเดียวหรอก เพื่อนๆคนอื่นๆก็ถามหาเอ็ม เห็นลงจากเวทีมาแล้วก็หายไปเลย" เราบอกนายเอ็ม
"เหอะๆ โทษทีๆเอ็มมานั่งคิดอะไรเพลินๆน่ะ"
"คิดอะไรหรอเอ็ม มีเรื่องๆไม่สบายใจก็บอกกันได้นะ เราเพื่อนกันทั้งนั้น" เราพูดแล้วก็เอามือไปจับไหล่นายเอ็ม
"ขอบคุณครับ แต่เรื่องนี้เอ็มบอกใครไม่ได้หรอก" นายเอ็มหันมาบอกเราแล้วก็หันไปมองข้างหน้าต่อ
"อ่าว ทำไมหล่ะ มีเรื่องอะไรที่เอ็มบอกเพื่อนไม่ได้ด้วยหรอ" เราถามนายเอ็ม
"ครับ ถ้าเอ็มบอก เอ็มกลัวการเปลี่ยนแปลง" นายเอ็มพูดกับเรา
"อือ!!! เข้าใจนะ แต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี" เราบอกนายเอ็ม
"ฮ่าๆ เอิร์ตก็นะ ขอบคุณมากนะที่เป็นห่วงเอ็ม" นายเอ็มพูดกับเราแล้วก็หัวเราะ
"อื้อ!!! เราเพื่อนกันนะเอ็ม ไม่ให้ห่วงเพื่อนแล้วจะให้ไปห่วงใครหล่ะ" เราบอกนายเอ็ม
"เอิร์ต เอ็มถามไรหน่อยได้มั๊ยครับ" นายเอ็มพูดกับเรา
"อื้อ!! ถามมาดิ" เราบอกนายเอ็ม
"เอิร์ตคิดว่า เอิร์ตจะมีแฟนตอนไหนอ่ะ" นายเอ็มถามเรา
"อือ!!! ไม่รู้ดิ รอเจอคนที่ใช่มั้ง" เราบอกนายเอ็ม
"เอิร์ตรอเจอคนที่ใช่ แล้วไม่คิดหรอว่า ตัวเอิร์ตเองอาจจะเป็นคนที่ใช่สำหรับใครบางคนก็ได้นะ" นายเอ็มพูดกับเรา
"เอ็ม!! หมายความว่าไงอ่ะ" เราถามนายเอ็ม
"ก็....เอ็มหมายความว่า เอ็ม.....ชอบ!!!....." นายเอ็มพูดยังไม่ทันจบ ก็มีเสียง....!!!!
"เฮ้ยย!!!!มึงจะคุยกันนานไปละ ขึ้นไปนั่งฟังไอ้นิกร้องเพลงข้างบนดีกว่า ป่ะๆ" ไอ้แมคเดินลงมาตามเรากับนายเอ็มที่ท่าน้ำ
"อื้อ!!! ป่ะๆ" เราพูดแล้วก็ยื่นมือไปให้นายเอ็ม นายเอ็มก็เอามือมาจับมือเราแล้วก็ลุกขึ้นเดินขึ้นมานั่งโต๊ะกัน
.....ณ ตอนนั้นไม่เคยคาดคิดเลยว่า นายเอ็มจะเป็นเกย์ แต่ว่าถึงนายเอ็มจะเป็นเกย์จริงๆ ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเราในกลุ่มก็คงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหรอกนะ เพื่อนๆคนอื่นๆก็อาจจะมีแปลกใจกันบ้าง แต่เราเข้าใจว่าทุกคนคงจะเข้าใจและรับได้ เหมือนกับที่ทุกคนเข้าใจเรา/////แต่อารมณ์ตอนนั้นก็ยังไม่คิดอยู่ดีว่านายเอ็มจะเป็น หรือสิ่งที่นายเอ็มกำลังทำอยู่นี้นายเอ็มกำลังจะค่อยๆบอกเพื่อนๆว่า เค้ามีตัวตนที่แท้จริงอย่างไร?
.....พอพวกเราขึ้นมาจากท่าน้ำ ก็มานั่งโต๊ะกัน ตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าๆแล้ว งานเลิกตีหนึ่ง ทุกๆคนกำลังสนุกสนานกันเลยหล่ะ นายนิกก็ร้องเพลงอยู่บนเวที
"เอิร์ตๆ ป่ะไปคุยกับพี่หน่อย" พี่วินเดินมาเรียกเราที่โต๊ะ/////เราก็ลุกเดินไปกับพี่วิน.....พี่วินพาไปนั่งตรงบันไดท่าน้ำ ที่เดิมกับที่เรานั่งกับนายเอ็มเมื่อกี้!!!
"เป็นไงบ้าง งานเลี้ยงสนุกมั๊ย" พี่วินหันมาถามเรา
"สนุกครับพี่"
"อือ!! เรามีคู่รหัสอีกคนนึงใช่ป่ะ ชื่อน้องบอม"
"บอม!! ใช่ๆครับ แต่ว่าบอมไม่ได้ไปค่ายด้วย"
"อือๆ ครับๆ แล้วเป็นไงสอบที่ผ่านมาทำได้ป่าว"
"ก็ทำได้ครับ แนวข้อสอบที่พี่วินให้มาก็เยอะอยู่นะ เอิร์ตอ่านแต่แนวข้อสอบอ่ะ ฮ่าๆ" เราบอกพี่วิน
"อือ!! พี่ก็อ่านแต่แนวข้อสอบแหล่ะ แต่ถ้าวิชาไหนไม่ได้จริงๆ สอบคราวหน้าเดี๋ยวพี่ติวให้ก็แล้วกัน"
"ถือว่าไถ่โทษที่ไม่ได้เปิดตัวตั้งแต่แรก ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็หัวเราะ
"ฮ่าๆ ไม่เป็นไรครับพี่ แต่ว่า พี่วินต้องพาเอิร์ตกับบอมไปเลี้ยงข้าวด้วยนะ ฮ่าๆ"
"ได้เลยๆ เดี๋ยววันไหนว่างๆ พี่จะพาไปกินข้าวนะครับ"
"เออ เอิร์ตกับนิกเป็นแฟนกันหรอ" อยู่ๆพี่วินก็ถามเราขึ้นมาแบบนี้
"เฮ้ย!!! พี่!!!! ไม่ใช่ครับ ฮ่าๆ ก็บอกแล้วไงว่าเป็นรูมเมทกัน" เราบอกพี่วิน
"อ่าว!! ก็เห็นชอบไปไหนมาไหนด้วยกันเนอะ ใครจะไปรู้หล่ะ"
"ฮ่าๆ นายนิกยิ่งชอบว่า เอิร์ตจีบพี่วินอยู่นะ"
"เฮ้ย!!! จริงดิ แล้วไม่ได้บอกหรอว่าพี่เป็นพี่รหัสเอิร์ตอ่ะ" พี่วินถามเรา
"ไม่บอกหรอก ปล่อยให้คิดแบบนั้นแหล่ะ ฮ่าๆ" เราบอกพี่วิน
"แล้ว ถ้าพี่จีบเอิร์ตจริงๆหล่ะครับ" พี่วินพูดกับเรา
"เฮ้ย!!! พี่ อย่าเลยๆ พูดอะไรก็ไม่รู้"
"ฮ่าๆ ล้อเล่นๆ ทำไม กลัวนิกหึงหรอ"
"ป่าวซ๊ะหน่อยพี่ ไม่ได้เป็นแฟนกัน พี่วินก็คิดอะไรก็ไม่รู้" เราบอกพี่วิน
"เฮ้อ!!!! ไอ่น้องพี่ ล้อเล่นนะคร๊าบบ" พี่วินพูดแล้วก็เอามือมากอดคอเรา ดึงเราเข้าไปซบกับตัวพี่วิน
"เอิร์ต!!!"......เสียงนายนิกเรียกเรา เราหันไปนายนิกก็ยืนมองอยู่ แล้วนายนิกก็หันหลังเดินกลับไป
.....เราก็เลยแกะมือพี่วินออก แล้วก็วิ่งขึ้นมาตามนายนิก
"นิก ร้องเพลงเสร็จตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะเนี่ย" เราถามนายนิก
"เสร็จนานแล้วหล่ะ นานพอที่จะเห็นใครเค้ากอดกัน"
"เฮ้ย!!! มันไม่ใช่อย่างที่นิกคิดนะ"
"รู้หรอ ว่านิกคิดอะไรอยู่" นายนิกถามเรา
"ไม่รู้!!"
"เออ!! ไม่รู้แล้วจะพูดมาทำไม"
"แต่นิกกำลังเข้าใจผิดนะ"
"เข้าใจผิดเรื่องอะไร"
"ก็เรื่องเอิร์ตกับพี่วิน...!!!!"
"ที่เห็นยังจะเข้าใจผิดอีกหรอ กอดกันขนาดนั้น"
"แต่!! มันไม่ใช่อย่างที่นิกคิด"
"ช่างเถอะเอิร์ต นายจะทำอะไรมันก็เรื่องของนาย ไม่เกี่ยวกับเรา" นายนิกพูดกับเรา
"นิก!!!! ทำไมพูดกับเอิร์ตแบบนี้หล่ะ"
"........!!!!" เงียบไม่มีคำพูดอะไรออกมาจากปากนายนิกอีก
"เฮ้ยๆ สองตัวมึงคุยไรกันอยู่เนี่ย ป่ะๆงานจะเลิกแล้ว ไปชนแก้วกลุ่มเรากันหน่อย"
....ไอ้แมคเดินมาตามเรากับนายนิกกลับไปที่โต๊ะ พอไปถึงโต๊ะ พวกเราทั้งหมดนายนิก นายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ยัยส้ม แล้วก็เรา ก็ยกแก้วชนกัน สัญญาว่าจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไป....
"คิดถึงไอ้ปิ๊กหว่ะ ถ้ามันมาด้วยก็คงจะดีเนอะ" ไอ้แมคพูดขึ้น
"อือ!! กูโคตรจะคิดถึงบรรยากาศค่ายเลยอ่ะ ปีหน้าไปกันอีกนะ" ไอ้แบงค์พูด
"ไอ้นิก มึงต้องไปกับกูอีกนะ ไปช่วยกูทำส้วมอีกนะไง" ไอ้แมคเดินเข้าไปกอดคอนายนิก
"เออ!! แต่กูไม่รับปากนะ" นายนิกพูด
"อ่าว ทำไมว๊ะ ถ้าเอิร์ตไป ยังไงมึงก็ต้องไป" ไอ้แมคพูด
"เกี่ยวไรกันอ่ะ ถ้ากูจะไปกูก็ไปของกูเอง ไม่เกี่ยวกับคนอื่น" นายนิกพูด
.....เราได้ยินแบบนี้ก็จุกดิ!!!! ทำไมนายนิกพูดแบบนี้นะ
"เป็นไรกันอีกป่าวว๊ะเนี่ย มึงสองคนอ่ะ" ไอ้แมคถามเรากับนายนิก
"เออ นั่นดิ" ยัยส้มพูด
"ไม่มีไรหรอก ป่ะๆกลับกันเถอะ" เราชวนเพื่อนๆกลับ เพราะรุ่นพี่ประกาศว่างานเลิกแล้ว ให้แยกย้ายกันกลับไปนอน////พวกเรามีเวลาพักผ่อนพรุ่งนี้อีก1วัน แล้ววันจันทร์ก็เปิดภาคเรียนที่สองแล้ว.....ตลอดเวลาที่เดินกลับมา จนแยกกับยัยส้ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายนิกก็ยังไม่พูดกับเราเลย เราเองก็ไม่กล้าพูดกับนายนิก ส่วนกับนายเอ็มเราก็คุยกันปกติดี จนแยกกับนายเอ็ม เราก็เข้าห้องมากับนายนิก
"นิก เดี๋ยวเอิร์ตอาบน้ำก่อนนะ" เราบอกนายนิก
".......!!!!" นายนิกเงียบ
.....เราก็เริ่มใจไม่ดีแล้ว แต่ก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ใส่เสื้อผ้า เสร็จแล้วก็ออกมา เห็นนายนิกหอบเสื้อผ้า เปิดประตูหอออกไปข้างนอก เราก็วิ่งตามไปถามว่าจะไปไหน
"นิก!!!! จะไปไหนอ่ะ"
".......!!!!" นายนิกไม่พูดอะไร แล้วก็เดินลงบันไดไปเลย
.....เราก็เลยเดินกลับมาที่ห้อง นั่งซึมๆอยู่บนเตียง เพราะไม่รู้ว่านายนิกเป็นอะไร แล้วนายนิกไปไหน ไปนอนที่ไหน ทำไมอ่ะ มีอะไรทำไมไม่พูดกันดีๆ เอาแต่เงียบ!!!! แล้วก็ทำแบบนี้ทำไมอ่ะ.....เราล้มตัวลงนอน แล้วก็ร้องไห้เพราะอารมณ์มันหวั่นไหวมากในตอนนั้น ซักพักนึงนายนิกก็เข้ามาในห้องจับเราพลิกตัวแล้วก็เช้ดน้ำตาให้เรา!!!
"หยุดร้องได้แล้ว ขอโทษ!!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาป้ายเช็ดน้ำตาให้เรา
"นิก!!!!ฮือ!!!!!" พอเราเห็นว่าเป็นนายนิก เราก็ร้องไห้ออกมาอีก แล้วก็โผตัวเข้าไปกอดนายนิก
...ที่ร้องไห้เนี่ยเพราะว่าอึดอัด แล้วไม่รู้จะระบายออกมายังไง ไม่ใช่ร้องไห้เพราะคิดว่านายนิกงอนเรื่องพี่วินนะ เพราะยังไงในตอนนั้นก็ยังไม่คิดอะไรกับนายนิกเกินเพื่อนอยู่ดี มัน งงๆ สับสนจริงๆอ่ะ
"ร้องใหญ่เลย เลิกร้องได้แล้วนะ มาๆนิกกอดนะ" นายนิกพูดกับเรา เป็นน้ำเสียงที่เปลี่ยนไปมากๆ
"นิกไปไหนมา" เราถามนายนิก แต่ก็ยังสะอึกสะอื้นอยู่
"นิกกะว่าจะไปนอนห้องเพื่อนอ่ะ"
"ทำไมนิกต้องไปนอนห้องเพื่อนหล่ะ" เราถามนายนิก
"ก็....ก็...ช่างเหอะ!!!ไม่มีไรหรอก"
"เรื่องพี่วินหรอ พี่วินเป็นพี่รหัสเอิร์ตนะนิก" เราบอกนายนิก
"นิกก็รู้แล้วไง.....นิกลงไปข้างล่าง ก็เจอพี่วินอยู่หน้าหอ พี่วินถามนิกว่าจะไปไหน นิกบอกว่าจะไปนอนห้องเพื่อน แล้วนิกก็ถามพี่วินว่าพี่วินมาทำไม พี่วินบอกว่ากะจะขึ้นไปคุยกับนิกว่า พี่วินไม่ได้คิดอะไรกับเอิร์ต อย่าเข้าใจผิดแล้วก็อย่าทำร้ายน้องรหัสพี่ พอพี่วินพูดแบบนั้น นิกก็เลยรีบขึ้นมาหาเอิร์ตนี่ไง หยุดร้องได้แล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตาบวมไม่รู้ด้วยนะ" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้ม
"อือ!!!!"
"ดีมากครับ งั้นนิกไปอาบน้ำก่อนนะ" นายนิกพูดแล้วก็ลุกไปอาบน้ำ
.....แล้วนายนิกก็ขึ้นเตียงมานอนข้างๆเรา
"หลับยังเนี่ย" นายนิกเรียกเรา
"อือ!!!! ยัง" เราบอกนายนิก
"หันมานี่ดิ๊!!!" นายนิกเรียกเรา เราก็เลยกันไป....ก็เจอกับสายตานายนิกที่จ้องมองเราอยู่ เราก็เลยหลบตานายนิก
"จะหลบตาไปไหนหล่ะ มองหน้านิกสิ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาประคองหน้าเราให้มองนายนิก
"เวลาร้องไห้ก็น่ารักดีนะเนี่ย ไอ่ดื้อของนิก" นายนิกพูดกับเรา
"ไอ่ลิง" เราบอกนายนิก
"แต่ไอ่ลิงตัวเนี้ย มัน....มัน!!!!!" นายนิกพูดแล้วก็หยุดพูดไป
"มันทำไมหรอ" เราถามนายนิก
"มันก็....รักเอิร์ตนะ....แต่บอกไม่ได้ว่ารักแบบไหน" นายนิกพูดกับเรา
"เฮ้ย!!!! บ้าแล้ว"
"ก็บ้าไง ถึงได้กล้าพูด มากอดหน่อยดิ๊" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราเข้าไปกอด
"แล้วเอิร์ตไม่รักนิกบ้างหรอ" นายนิกถามเรา
"ถามทำไม จะนอนแล้ว"
"ก็คนอยากรู้อ่ะ"
"ไม่บอก"
"บอกมาๆ"
"ไม่ จะนอนแล้ว" เราพูดแล้วก็แกะมือนายนิกออก แล้วก็นอนหันหลังให้นายนิก
"หนีไม่พ้นหรอก บอกมาเดี๋ยวนี้" นายนิกก็ตามมากอดเราอีก ทีนี้เราหนีไปไหนไม่ได้แล้วหล่ะ
"จะบอกไม่บอก ถ้าไม่บอกหอมแก้มนะ"นายนิกพูดแล้วก็เอาหน้ามาซุกตรงคอเรา
"รักดิ" เราพูด
"ครับ รักเหมือนกัน" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราให้หันหน้าไปหานายนิกแล้วก็เอาจมูกมาชนกับจมูกของเรา
"นอนได้แล้ว" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบบ ฝันดีนะ"
......นายนิกคงหลับไปแล้ว แต่เราดิ นอนไม่หลับเลย .....รักนะ แต่ไม่รู้ว่ารักแบบไหน แต่ให้รู้เอาไว้ว่า....."รักนะ" มันคืออะไรอ่ะ ที่นายนิกพูด ไม่เคยมีโมเม้นต์แบบนี้ ฟังดูเหมือนคนโง่ แต่ว่า....ไม่รู้จริงๆทำตัวไม่ถูก รูมเมทของเราคนนี้...สิ่งที่เค้ากำลังทำอยู่มันคืออะไร?
:mew2: :mew1: :mew1: :mew2: :mew1: :mew2: :mew1: :mew2: :mew1:
....ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจ...ทุกๆคอมเม้นต์นะครับ
-
นิกนี่มันลักปิดลักเปิด สงสารเอิร์ตอ่ะ จะต้องหมดน้ำตาไปกี่โอ่งเนี่ย :hao5:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ :L2: :pig4:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
วานคนเขียนช่วยตบกะบาลนิกให้หน่อยสิ :beat:
ทำตัวผีเข้าผีออกยังงี้ไม่ไหวนะ
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่32) : แผนลับที่เราแอบรู้!!
.....หลังจากวันที่เลี้ยงค่าย เราก็คุยกับนายเอ็มปกตินะ เพราะ ณ ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดว่านายเอ็มจะเป็นเกย์ เพื่อนๆคนอื่นๆก็ไม่มีใครคิดว่านายเอ็มเป็นเกย์ ส่วนเรากับนายนิกก็ปกติดี นายนั่นพอรู้ว่าพี่วินเป็นพี่รหัสเราก็ไม่ค่อยคิดอะไรกับพี่วินอีก แต่ก็ยังบอกว่าไม่ไว้ใจพี่วินอยู่ดี....ไม่รู้ว่าจะไม่ไว้ใจพี่เค้าทำไมเนอะ ฮ่าๆ ส่วนไอ้มอสกับยัยแพรว ก็กลับมาจากบ้านพร้อมกับหอบของฝาก ขนมมาฝากเราเพียบเลย เราเล่าเรื่องไปค่ายให้สองคนนั้นฟัง พากันอิจฉาใหญ่เลย บอกว่าปีหน้าจะไปค่ายบ้าง ฮ่าๆ กับเพื่อนๆคนอื่นๆที่ภาควิชา ก็คุยกันได้มากขึ้น สนิทกันมากขึ้นโดยเฉพาะพวกที่ไปค่ายมาด้วยกัน ส่วนระหว่างพี่วินกับเราก็ปกติดี มีแต่เพื่อนๆคนอื่นๆโดยเฉพาะพวกผู้หญิงนั่นแหล่ะจะอิจฉาเราที่ได้พี่วินเป็นพี่รหัส ฮ่าๆ
....วันนี้เปิดเทอมวันแรก ตารางเรียนออกมาแล้ว เราไม่มีเรียนวันพุธ ส่วนวันศุกร์มีเรียนเฉพาะตอนบ่าย นอกนั้นเรียนเต็มวันหมดเลย เสาร์-อาทิตย์หยุดตามปกติ ก็ถือว่าไม่หนักเท่าไหร่สำหรับเทอมนี้ ส่วนนายนิกก็บังเอิญมากที่ไม่มีเรียนวันพุธเหมือนเราเลย นอกนั้นมีเรียนเต็มวัน หนักกว่าเราอีก ฮ่าๆ////วันนี้วันพุธ เรากับนายนิกไม่มีเรียน ก็เลยพากันตื่นสายเลย วันนี้เราตื่นก่อนก็เลยมานั่งออนMSN
"ดึ่ง ดึง ดึ๊ง!! ดึ่ง ดึง ดึ๊ง!!" นายปิ๊กทักมาคนแรกเลยแฮะ
:ปิ๊ก:
"เอิร์ตๆ สวัสดีคร๊าบ"
"ไม่มีเรียนหรอเนี่ย"
:เอิร์ต:
"สวัสดีๆปิ๊ก"
"ช่ายๆวันพุธเราไม่มีเรียนอ่ะ"
:ปิ๊ก:
"ปิ๊กมีเรียนบ่ายอ่ะ ยังขี้เกียจอยู่เลย ฮ่า"
"ไอ้นิกอ่ะ ไปเรียนหรอ"
:เอิร์ต:
"นิกยังไม่ตื่นเลย ไม่มีเรียนเหมือนกัน"
:ปิ๊ก:
"อ่อ คร๊าบ"
"เดี๋ยวอาทิตย์หน้า ปิ๊กจะลงไปกรุงเทพฯนะ"
:เอิร์ต:
"อ้าว!! จริงหรอ มาทำไมอ่ะ"
:ปิ๊ก:
"อาจารย์ส่งปิ๊กกับเพื่อนไปอบรมอะไรก็ไม่รู้ที่ม.เกษตรอ่ะ"
"อาทิตย์นึงเลย แต่วันเสาร์-อาทิตย์ปิ๊กว่าจะไปหาพวกเอิร์ตอ่ะ"
:เอิร์ต:
"อื้มๆ มาๆดิ แล้วปิ๊กจะกลับเชียงใหม่วันไหนอ่ะ"
:ปิ๊ก:
"ก็...ก็กลับเช้าวันจันทร์อ่ะ เพราะปิ๊กไม่มีเรียนวันจันทร์"
"ก็คงขึ้นเครื่องที่สุวรรณภูมินั่นแหล่ะ"
"เดี๋ยวให้แม่จองตั๋วให้"
:เอิร์ต:
"อื้มๆ ได้เลยๆ"
"นี้ถ้าพวกนั้นรู้คงดีใจมากอ่ะ"
:ปิ๊ก:
""ส้มรู้แล้วแหล่ะ
"ไอ้แมคก็รู้แล้ว"
"ไอ้เอ็มก็รู้แล้ว"
"ปิ๊กบอกเอิร์ตคนสุดท้ายเลยมั้งเนี่ย ฮ่าๆ"
:เอิร์ต:
"อ่านะ ฮ่าๆ"
:ปิ๊ก:
"โอเค งั้นเดี๋ยวปิ๊กขอตัวก่อนนะครับ"
"บ๊าย บาย คิดถึงๆ"
:เอิร์ต:
"บ๊าย บาย คิด...." เรากำลังจะพิมพ์คำว่า คิดถึงเหมือนกัน ส่งตอบนายปิ๊ก นายนิกก็พูดว่า....!!!!
"แค่บ๊าย บายกันก็พอมั้ง" นายนิกพูด
"เสียมารยาทหว่ะ มาแอบดูคนอื่นเค้าคุยกัน" เราบ่นนายนิก
"ไม่ได้แอบดูนะ ตั้งใจยืนดูเลยหล่ะ" นายนิกพูด
"แล้วนี่ ตื่นตั้งแต่ตอนไหนเนี้ย ไปอาบน้ำดิ จะได้ไปกินข้าวกัน" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ แล้วไอ้คนพูดเนี่ย อาบน้ำแล้วหรอ" นายนิกพูดแล้วเอามือมาขยี้ผมเราเล่น
"แหะ แหะ ยังไม่ได้อาบ นิกไปอาบก่อนเถอะ" เราบอกนายนิก
"ดึ่ง ดึง ดึ๊ง!! ดึ่ง ดึง ดึ๊ง!!!"......นายบอมสายรหัสคู่กับเราทักมา
:บอม:
"เอิร์ตๆ วันศุกร์พี่วินนัดเลี้ยงสายรหัสนะ"
"พี่วินฝากบอมมาบอกอ่ะ"
:เอิร์ต:
"อ่อๆ โอเค ขอบใจมากบอม"
"เรียนเสร็จแล้วหรอเนี่ย"
:บอม:
"อื้มๆ วันนี้อาจารย์ปล่อยเร็ว อิจฉาคนไม่มีเรียนอ่ะดิ!!สบายเลย"
"เทอมนี้ภาควิชาบอมเรียนเต็มทุกวันเลย แถมเสาร์บ่ายอีกวิชานึงด้วยนะ"
"โคตรจะเซ็งอ่ะ"
:เอิร์ต:
"แหะ แหะ เอาน่า สู้ๆนะบอม"
"แล้วกินข้าวยังเนี่ย"
:บอม:
"ยังไม่ได้กินเลย หิวเหมือนกัน"
"เอิร์ตอ่ะกินยัง"
:เอิร์ต:
"เดี๋ยวว่าจะไปกินอ่ะนะ"
"อาบน้ำก่อน"
:บอม:
"อื้อๆ บอมไปกินด้วยดิ"
:เอิร์ต:
"ได้ๆ เดี๋ยวไงเอิร์ตโทรหานะบอม"
"ไปอาบน้ำก่อน"
:บอม:
"คร๊าบบบ"
.....พอคุยกับนายบอมเสร็จ เราก็ล๊อกเอ้าท์ออกมา สายโทรศัพย์ก็เข้ามาทันที!!!!////ยัยส้มโทรมานั่นเอง
"ฮัลโหล มีไรๆส้ม"
"ไปกินข้าวป่าว รออยู่หน้าเซเว่นหอในนะ"
"ไปดิๆ แต่ขออาบน้ำแป๊บนึงนะ"
"เออๆได้ๆ นี่ก็รอไอ้แมคอยู่เหมือนกัน"
"โอเคๆ เจอกันๆ"
"เออๆ เอิร์ตโทรบอกเอ็มด้วยนะ เมื่อกี้ส้มโทรไปไม่รับอ่ะ"
"โอเค ได้ๆ".....แล้วเราก็วางสายจากยัยส้ม โทรหาเอ็มต่อ!!
"คร๊าบเอิร์ต" นายเอ็มรับสายเรา
"เอ็ม ไปกินข้าวกัน เพื่อนๆรออยู่"
"อื้ม คร๊าบๆ เดี๋ยวเอ็มใส่เสื้อผ้าแป๊บนะ"
"เมื่อกี้ส้มโทรมา เอ็มอาบน้ำอยู่เลยไม่ได้รับสาย"
"กำลังจะโทรกลับเอิร์ตก็โทรมาพอดีเลย"
"อ่อๆ ฮ่าๆ โอเคๆ งั้นแค้นี้นะ เดี๋ยวเอิร์ตไปอาบน้ำก่อน" เราบอกนายเอ็ม
"คร๊าบ ไงเอ็มรอข้างล่างนะ"
"โอเค!!"
.....เราวางสายจากนายเอ็มเสร็จก็เข้าไปอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก็ออกมา เจอนายนิกนั่งคุยMSNอยู่
"เอิร์ต ไอ้ปิ๊กจะลงมากรุงเทพฯหรอ"
"อื้มๆ"
"พี่วินจะเลี้ยงสายรหัสหรอ"
"อ่า....ใช่ๆ ทำไมหรอ" เราถามนายนิก
"ป่าวๆก็ถามดูเฉยๆ"
"แล้วนี่ทำไมมาอ่านที่คนอื่นคุยกันแบบนี้อ่ะ" เราว่านายนิก
"เอ้า!!! ก็ล๊อกเอ้าท์แล้วทำไม่ไม่เอาที่คุยออกไปด้วยอ่ะ"นายนิกบอกเรา
"อ่านะ"
"ป่ะๆ เสร็จยัง นิกหิวข้าวแล้ว"
"เสร็จแล้ว!!"
.....แล้วเรากับนายนิกก็เดินลงจากหอ มาเจอนายเอ็มข้างล่าง แล้วก็เดินไปเจอยัยส้ม ไอ้มอส ไอ้แมค ยัยแพรว ที่หน้าเซเว่นหอใน
"ช้าตลอดอ่ะสามคนมึงอ่ะ" ไอ้แมคบ่นเรา
"ก็เอิร์ตดิ ตื่นก่อนแต่ไม่ยอมอาบน้ำ" นายนิกว่าเรา
"เออๆ ขอโทษ" เราพูดตัดบท
.....แล้วเราก็โทรหานายบอม นัดให้มาเจอกันที่ร้านข้าวเลย เพราะหอนายบอมอยู่ใกล้ๆร้านข้าวที่เราจะไปกินกัน////พอไปถึงร้านข้าว นายบอมก็มานั่งจองโต๊ะรอพวกเราอยู่แล้ว งานนี้ไม่ต้องแนะนำกันเพราะทุกคนก็รู้จักนายบอมหมดแล้ว นายนิกเองก็เคยเจอนายบอมแล้วที่สนามกีฬาคราวนั้น
"รอนานป่าวบอม" เราถามนายบอม
"ไม่อ่ะ สวัสดีๆทุกคน" นายบอมพูดแล้วก็ทักทายทุกคน
....แล้วพวกเราก็สั่งข้าวกินกัน คุยกันไปเรื่อยเปื่อย คุยกันเรื่องนายปิ๊กที่กำลังจะมากรุงเทพฯ จะพานายปิ๊กไปเที่ยวไหนดี ฮ่าๆ
"เอิร์ต พี่วินนัดวันศุกร์เย็นนะที่ซีคอน"
"อ่าว ไม่ได้ไปพร้อมกันหรอ"
"ป่าวๆ พี่วินบอกให้พวกเราไปเอง"
"เพราะพี่วินจะไปดูหนังกับเพื่อนๆแล้วก็รอเราอยู่ที่นั่นอ่ะนะ"
"ไปเลี้ยงสายรหัสหรอบอม" นายเอ็มหันไปถามนายบอม
"ใช่ๆ"
"พี่รหัสเอ็มก็นัดวันศุกร์เหมือนกันนะ ที่ซีคอน"นายเอ็มพูด
"อื้ม!!งั้นเดี๋ยวเราสามคนไปพร้อมกันเลยเนอะ" เราพูด
"ครับ"
.....พอกินข้าวเสร็จ พวกเราก็แยกย้าย นายบอมอยู่หอนอก สบายจริงๆ จะไหนก็ไปได้ แถมอยู่คนเดียวอีกต่างหาก จะทำอะไรก็สบายๆ แต่ว่ามีรูมเมทก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ไม่เหงา โดยเฉพาะเมทอย่างนายนิกเนี่ย ฮ่าๆ
.....พอกลับมาถึงห้องนายนิกก็ล้มตัวลงนอนเฉยเลย
"เฮ้ยๆ กินมาอิ่มๆจะนอนเลยหรอไอ่ลิง"
"อือ!!! อิ่มแล้วมันก็ง่วงอ่ะ" นายนิกบอกเรา
"ดึ่ง ดึง ดึ๊ง!!"....มีMSNทักเข้ามา....เราก็หันไปดู อ่าว เมลล์นายนิกนี่นา สงสัยเข้าระบบอัตโนมัติ เพราะเครื่องนี้ของนายนิก แล้วคนที่ทักเข้ามาก็คือ"ไหม"!!
"นิกๆ มีคนทักเอ็มมาอ่ะ"
"ใครอ่ะ ตอบไปดิว่านิกนอนแล้ว"
"ไหม" เราบอกนายนิก
....เท่านั้นแหล่ะ นายนั่นลุกพรวดขึ้นมาจากเตียง มาที่โน๊ตบุ๊คแล้วก็กดชัตดาวน์เลย
"อ่าว ทำไมไม่คุยหล่ะ"
"ไม่อ่ะ อย่าถามมากหว่ะ นอนเหอะๆ" นายนิกพูดเรา
"เอ้า!! ถามก็ผิดเนอะ" เราบ่นนายนิก
....ซักพักเสียงโทรศัพย์ของนายนิกก็ดัง นายนั่นหยิบมาดูแล้วก็กดปิดเสียง แต่ไม่รับสาย "ไหม" คงจะโทรเข้ามาหานายนิกอ่ะนะ
"นอนเหอะ ง่วงแล้ว"
"จะนอนก็นอนไปดิ เอิร์ตยังไม่ง่วงอ่ะ"
"แล้วจะไปไหน"
"ไปนั่งคุยห้องเอ็มดีกว่า"
"อืมๆตามใจ แต่นิกโทรเรียกต้องกลับมานะ"
"อือ!! ได้ๆ"
....เราบอกนายนิกแล้วก็เดินหยิบโทรศัพย์ออกมาจากห้องจะขึ้นไปห้องนายเอ็ม พอก้าวออกมาจากห้องเท่านั้นแหล่ะ เสียงโทรศัพยืเราก็ดัง
/////เป็นนายนิกนั่นเองที่โทรเข้ามา
"อะไรอ่ะเนี่ย"
"กลับได้แล้ว" นายนิกพูด
"เฮ้ย!! เพิ่งจะออกจากห้องเองนะ"
"ก็บอกแล้วงัยว่าถ้านิกโทรตามให้กลับมาอ่ะ"
"ไอ้เว่อร์ มากไปๆ"
"ฮ่าๆ ล้อเล่นๆ อย่าไปนานนะ"
"อื้อๆ นอนไปเหอะ!!!" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบ" แล้วนายนิกก็วางสายไป ////เฮ้อ!!! นายนี่ บ้าจริงๆ ฮ่าๆ
.....เราก็ขึ้นมาถึงห้องนายเอ็ม เคาะประตูห้อง นายเอ็มเปิดประตู
"อ่าวเอิร์ตมาได้ไงเนี่ย" นายเอ็มถามเรา
"ก็เดินขึ้นมาเนี่ยแหล่ะ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"อ่านะ กวนนะๆ ฮ่าๆ" นายเอ็มพูดกับเรา
"มาๆเข้ามาก่อนดิ" นายเอ็มเรียกเราเข้าไปในห้องแล้วก็ปิดประตู
"อ่าว แล้วเมทเอ็มไปไหนอ่ะ"
"ไปเรียนอ่ะดิ เมทเอ็มอยู่วิศวะอ่ะ"
"อ่อๆ แล้วทำไรอยู่เนี่ย" เราถามนายเอ็ม
"ไม่ได้ทำรัยเลย กำลังจะนอนอ่ะ"
"อ่อๆ เอ็มจะนอนป่าวเนี่ย เอิร์ตจะได้กลับห้อง"
"ไม่หรอกๆ เอิร์ตมา เอ็มไม่นอนแล้ว"
"แล้วเอิร์ตมีไรป่าวเนี่ย ขึ้นมาหาเอ็ม"
"ป่าวๆ ข้างล่างนายนิกนอนอ่ะ เอิร์ตเลยขึ้นมาหาเอ็ม"
"อ่อ ครับ"
"เออ เอิร์ตมาก็ดีแล้ว เอ็มมีไรจะบอกอ่ะ"
"อะไรหรอ"
"แต่บอกแล้วเอิร์ตห้ามว่าเอ็มนะ"
"เฮ้ย!! จะว่าทำไมอ่ะ ก็บอกมาดิ"
"เอ็มชอบเอิร์ตอ่ะ"
"เฮ้ย!!! เอ็ม!!!" เราพูดแล้วก็อึ้งไป!!!!
"พูดเป็นเล่นน่ะเอ็ม ตลกแระๆ" เราพูดกลบเกลื่อน
"เอ็มไม่ได้พูดเล่นนะ"
"เอ็มก็ไม่เคยคิดหรอกว่าตัวเองจะเป็นเกย์อ่ะ"
"แต่ว่า พอได้มาเจอเอิร์ต ได้คุยกัน ได้เป็นเพื่อนกัน ได้เจอกันทุกๆวัน"
"เอ็มก็รู้สึกแปลกๆอ่ะ เอ็มไม่เคยรู้สึกกับใครอย่างนี้มาก่อนเลย แม้กระทั้งผู้หญิงที่เข้ามาจีบเอ็ม เอ็มยังเฉยๆเลย"
"ตอนไปค่าย ที่มีเรื่องราวกับไอ้นิก เอ็มห่วงเอิร์ตมากนะ แต่ก็พูดก็ทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่านั้น"
"เอิร์ตฟังเอ็มก่อนนะ อย่าเพิ่งโกรธเอ็มนะ"
....นายเอ็มพูดระบายความรู้สึกออกมายาวเลย ส่วนเราก็ได้แต่นั่งเงียบ เพราะไม่นึกว่าสิ่งที่สงสัยมันจะเป็นจริงขึ้นมา!!!!
"เอ็มรู้ว่า มันคงเป็นไปไม่ได้ แต่เอ็มก็อยากจะบอกเอิร์ตไว้ว่ารู้สึกยังไง"
"กลัวนะว่าถ้าบอกไปแล้วเอิร์ตอาจจะไม่คุยกับเอ็มอีกเลยก็ได้"
"แต่ที่เอ็มกลัวมากที่สุดก็คือ...กลัวว่าจะไม่ได้บอกเอิร์ตอ่ะ"
"อย่าโกรธเอ็มนะ....ครับ" นายเอ็มพูดกับเรา
"เฮ้ย!!! เอ็ม คิดมากน่ะ เอิร์ตจะโกรธเอ็มทำไมหล่ะ"
"แต่ก็แปลกใจนิดๆ เพราะไม่เคยคิดเลยว่าเอ็มจะเป็นอ่ะ" เราบอกนายเอ็ม
"ยังไม่มีใครรู้หรอก" นายเอ็มบอกเรา
"อือ!! แต่ว่า!! ก็ขอบคุณมากนะที่เอ็มบอกเอิร์ต"
"ครับ!! ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้อ่ะ" นายเอ็มพูด
"นั่นน่ะสิ เอิร์ตยังไม่คิดเรื่องแฟนอ่ะนะ ไม่แน่ เอ็มอาจจะเจอคนที่ดีกว่าเอิร์ตก็ได้นะ"
"คนที่ดีกว่า...กับคนที่ใช่....มันคนละอย่างนะเอิร์ต" นายเอ็มพูดกับเรา
"อือ!! ก็เข้าใจนะ แต่ว่า เอิร์ตกับเอ็ม ยังไงก็รู้สึกได้ไม่เกินเพื่อนอยู่ดีอ่ะ" เราบอกนายเอ็ม
"หรอครับ!!" นายเอ็มพูดเสียงอ่อยๆ
"เอ็ม เอิร์ตอยากเป็นเพื่อนกับเอ็มไปแบบนี้นานๆนะ เอิร์ตกลัวการเปลี่ยนแปลงอ่ะถ้าเราเป็นแฟนกัน"
"ครับ...ขอบคุณครับ" นายเอ็มพูดแล้วก็หลุดหัวเราะออกมา
"อ่าว!!! เอ็มหัวเราะไรเนี่ย" เราถามนายเอ็ม
"ป่าวๆ นี่เอ็มช่วยกันคิดบทพูดให้ไอ้นิกมันสารภาพกับเอิร์ตอ่ะ" นายเอ็มบอกเรา
"เฮ้ย!!! สารภาพอะไร แล้วมาซ้อมกับเอิร์ตเนี่ยนะ"
"ครับ เป็นไงบทเป๊ะป๊ะ"
"เป๊ะจนน่ากลัวเลยหล่ะเอ็ม"
"ทำไมคิดว่าเอ็มเป็นเกย์หรอ" นายเอ็มถามเรา
"ก็ใช่น่ะสิ" เราพยักหน้าบอกนายเอ็ม
"ถ้าเอ็มเป็นนะ เอิร์ตมาหาถึงห้องเอ็มไม่มัวนั่งสารภาพอยู่แบบนี้หรอก เอ็มจัดการไปแล้วเนี่ย ฮ่าๆ" นายเอ็มพูด
เรานั่งคุยกับนายเอ็มอยู่อีกซักพัก โล่งใจนึกว่านายเอ็มจะเป็นเกย์ซ๊ะจริงๆ....พวกเนี้ยชอบแกล้งกันเนียนชะมัด เฮ้อ!!!
แล้วไอ้ที่บอกเราว่าซ้อมบทให้นายนิก ไอ้พวกนี้ต้องกำลังมีแผนการอะไรกันอยู่แน่ๆเลย!!!!
:mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1:
....ขอบคุณมากมาย สำหรับกำลังใจนะครับ แฮ่ๆ รักๆคนอ่าน^^
-
:L2: :pig4:
-
ใช่หรอเอ็ม ไม่เนียนอะ พูดเลย
-
:pig4:
-
:pig4:
-
o13 o13 o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เอ็มแกล้งเปลี่ยนเรื่องนะ กลัวเอิร์ตไม่คุยด้วยอ่ะดิ แต่เอ็มช้าไปแล้วล่ะ ให้นายนิกไปเถอะ
เข้าใจเอิร์ตนะ ที่นิกทำดีด้วย แต่ไม่อยากเข้าข้างตัวเองไง กลัว
เข้ามาเป็นรูมเมทด้วย
เพราะอัพบ่อย อ่านแล้วมันโอดี เหมือนชีวิตจริง เข้าดูทุกวันเลย 55
เป็นกำลังใจให้ค่า
:hao5:
-
:z13: คุยกับรูมเมท
....จากเด็กมัธยมต่างจังหวัดอ่ะ ไม่เคยคิดเรื่องความรัก ไม่เคยมีความรักกับใครซักคน มีแต่โดนจับเป็นคู่จิ้นกับเพื่อนผู้ชายตอน ม.ปลาย แต่นั่นก็เหอะมันเป็นแค่กระแสความนิยมภายในโรงเรียน ไม่ได้คิดจริงจังอะไร แต่พอมาใช้ชีวิตนักศึกษาในรั้วมหาวิทยาลัยก็เหมือนเราโตขึ้น ได้ออกมาสู่โลกที่กว้างกว่าเดิม เจอคนมากมายกว่าเดิม แล้วก็เจอสังคมที่เปิดกว้างกว่าเดิม.....ใครจะรับมือทันกับเหตุการณ์แบบนี้!!!!....ใคร...จะ...เข้า...ใจ....และ...รับ...มือ....ทัน!!!!! o18 o18
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 33) : พี่วินเลี้ยงสายรหัส^^
.....วันศุกร์ เรามีเรียนแค่ช่วงบ่าย ประมาณห้าโมงเย็น หลังจากที่เรียนเสร็จแล้ว อาจารย์ปล่อยแล้วเรากับนายเอ็มก็แยกจากกลุ่มเพื่อนมานั่งรอนายบอม เพื่อที่จะไปซีคอนฯกันเพราะพี่วินกับเพื่อนๆรอพวกเราอยู่ที่นั่น วันนี้พี่วินจะเลี้ยงสายรหัส อิอิ!!!!
....เราแยกจากยัยส้ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ แล้วก็มานั่งรอนายบอมที่ศาลากลางน้ำ ตรงที่เคยมาให้อาหารปลากับพี่วินตอนนั้น
"เอ็ม เป็นไรเงียบไปอ่ะ" เราถามนายเอ็ม เพราะเห็นว่านั่งเงียบอยู่นาน ไม่พูดไม่จา
".....!!!!" ไม่มีคำตอบจากนายเอ็ม
"เอ็มๆ" เราเรียกนายเอ็มด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม แล้วก็เอามือไปแตะไหล่นายเอ็มด้วย////นายเอ็มสะดุ้ง!!!!
"อ่า!!! เอิร์ตเรียกเอ็มหรอครับ"
"อือ!!! เป็นไรเนี่ย เงียบๆไปนะ" เราถามนายเอ็ม
"ป่าวๆครับ ดูปลาเพลินอ่ะ" นายเอ็มพูด
"อ่อๆ" เราถามนายเอ็ม
"แล้วนี่เอิร์ต โทรบอกนิกมันยังอ่ะว่าไปเลี้ยงสายรหัสอ่ะ" นายเอ็มถามเรา
"เออ!! ลืมบอกไปเลย แต่เมื่อวานก็บอกไปทีนึงแล้วนะว่าวันนี้ไม่ต้องรอกินข้าว" เราตอบนายเอ็ม แต่ก็กดโทรศัพย์โทรบอกอีกซักครั้งดีกว่า
"ฮัลโหลนิก!! วันนี้เอิร์ตไปเลี้ยงสายรหัสนะ"
"คร๊าบบบ รู้แล้ว"
"อื้ม!!! ดีมากกกไอ่ลิง"
"แล้วจะกลับกี่โมงอ่ะเนี่ย"
"ไม่รู้เลยอ่ะ คงดึกๆ ยังไงเดี๋ยวโทรหานะ"
"ครับพ้ม!!"
"งั้นแค่นี้นะ ไปละๆ"
"คร๊าบบบ!!!"
....วางหูจากนายนิกเสร็จ นายบอมก็วิ่งมาพอดี
"โทษทีๆ รอนานมั๊ย อาจารย์ปล่อยช้าอ่ะ" นายบอมวิ่งกระหืดกระหอบมาหาเรากับนายเอ็ม
**....มาทำความรู้จักนายบอมกันหน่อยดีกว่านายบอมเป็นคู่สายรหัสกับเรา อยู่ภาควิชาเดียวกันแต่คนละสาขาวิชา เจ้าของดวงตาสีน้ำตาลสะกดใจคู่นั้น กับส่วนสูงประมาณ176-177เซนติเมตร ผิวขาว หน้าตี๋ แต่เป็นตี๋ตาโตอ่ะไม่ตาตี่ บอกไม่ถูกอ่ะ ดีกรีนักกีฬาเทคควันโดอยู่ชมรมเทคควันโด นายบอมอยู่หอนอกคนเดียว ดูเป็นคนง่ายๆ เอาใจใส่คนอื่นดีนะ ที่สำคัญชอบตามใจเราด้วย ฮ่าๆ!!
"ไม่นานๆครับ ป่ะไปกันเหอะ" นายเอ็มบอกพวกเรา
.....แล้วเราก็เดินออกมาโบกแท็กซี่หน้าคณะ ไปซีคอนฯกัน นายเอ็มนั่งข้างหน้า เรากับนายบอมนั่งข้างหลัง พอไปถึงซีคอนฯ นายบอมก็โทรหาพี่วิน /////นายบอมบอกว่าพี่วินรออยู่หน้าฮอทพอท ส่วนนายเอ็มโทรหาพี่รหัสก็รออยู่หน้าฮอทพอทเหมือนกัน สรุปว่าพี่วินกับพี่รหัสนายเอ็มคงจะมาด้วยกัน ฮ่าๆ แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ พี่วินมากับพี่รหัสนายเอ็มกับเพื่อนๆพี่วินคนอื่นๆ น้องรหัสเพื่อนพี่วินคนอื่นๆเราก็ไม่รู้จัก อาจจะเพราะอยู่กันคนละสาขา
"สวัสดีครับพี่วิน" เราสวัสดีพี่วิน แล้วก็สวัสดีเพื่อนๆพี่วินด้วย
"สวัสดีครับ ป่ะๆ ได้เวลาพอดีเลย กินให้เต็มที่เลยนะ" พี่วินบอกเรากับนายบอม
.....แล้วพวกเราก็เข้าไปในฮอทพอทกัน เพราะเป็นบุพเฟ่ต์ เราก็เลยเดินตักกันเพลินเลย เรานั่งข้างๆพี่วิน ส่วนนายเอ็มกับนายบอมนั่งตรงข้ามเรา
"เอิร์ตเอาน้ำไร เดี๋ยวเอ็มกดมาให้" นายเอ็มถามเรา
"เอาน้ำองุ่น" เราบอกนายเอ็ม
....แล้วเราก็เดินไปตักไอติมมากินก่อนเลย เพราะความที่ชอบไอติมอยู่แล้ว ฮ่าๆ อร่อยๆ
"เฮ้ย!!! เอิร์ต กินไอติมก่อนเลยหรอ" พี่วินถามเรา
"ครับพี่ ชอบอ่ะ กินได้ตลอดแหล่ะ มาแล้วต้องกินให้คุ้ม ฮ่าๆ" เราบอกพี่วินแล้วก็หัวเราะ
"ฮ่าๆ โอเคๆ กินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ" พี่วินบอกเราแล้วก็เอามือขยี้หัวเราเล่น(แบบที่นายนิกชอบทำกับเราเลยอ่ะ)
"โห!! พี่แค่นี้ก็โตพอแล้ว จะอ้วนอยู่แล้วเนี่ย ฮ่าๆ"
"เอาน่า กินเยอะๆ บอมกินเยอะๆนะ เอาให้คุ้ม" พี่วินหันไปพูดกับนายบอม
"ครับพี่ บอมจัดคุ้มแน่ ฮ่าๆ" นายบอมพูด
"เฮ้ย!!! ไอ้วิน มึงจับน้องรหัสสองคนเลยหรอว๊ะ" เพื่อนพี่วินหันมาถามพี่วิน
"เออ!! จริงๆจับได้บอมกับน้องผู้หญิง แต่ไอ้บิ๊กมันมาขอแลกน้องกับกู เอาเอิร์ตมาให้กู ก็เลยได้น้องรหัสผู้ชายสองคนเลย ดีไม่ต้องดูแลอะไรมาก" พี่วินบอกเพื่อนเค้า
"นี่เอิร์ตไม่ใช่น้องรหัสแท้ของพี่วินหรอ" เราหันไปถามพี่วิน
"ใช่สิครับ แท้เลยหล่ะ ถ้าไอ้บิ๊กมาแลกคืนพี่ก็ไม่ให้คืน กินไปๆ อย่าคิดมาก" พี่วินหันมาบอกเรา
"ดีแล้วพี่วิน อย่าแลกคืนนะครับ บอมไม่อยากได้คู่สายเป็นผู้หญิง มันเรื่องมาก ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"เอิร์ตอยู่เป็นน้องรหัสพี่วินกับบอมนี่แหล่ะ อย่าไปไหนนะ" นายบอมหันมาพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
"เอิร์ตไม่ไปไหนหรอกบอม ถึงพี่วินไล่เอิร์ตก็ไม่ไปหรอก" เราพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เอ้า!!! ไอ่น้องคนนี้พี่จะไล่เราไปไหนหล่ะ น้องพี่ก็น้องพี่ดิ ไม่เข้าใจรึไง" พี่วินว่าเรา
"เข้าใจแล้วครับ" เราบอกพี่วิน
"สองคนก็ตั้งใจเรียนหล่ะ ช่วยๆกันเรื่องเรียนอ่ะเข้าใจมั๊ย" พี่วินบอกเรากับนายบอม
"เข้าใจคร๊าบบบ!!!!" เราสองคนตอบพี่วิน
"เออ เอ็ม!! เดี๋ยวจะมีคัดตัวนักบาสของคณะ เอ็มไปคัดตัวด้วยนะ เพราะเดี๋ยวมีแข่งอีกหลายรายการเลย" พี่วินหันไปบอกนายเอ็ม
"บอมอ่ะจะไปลองคัดตัวบาสด้วยมั๊ย" พี่วินถามนายบอม
"ไม่ดีกว่าครับพี่วิน บอมเป็นแต่เทควันโดอ่ะพี่" นายบอมบอกพี่วิน
"ครับพี่วิน เอ็มไปคัดแน่นอน"
"กูว่าไม่ต้องคัดหรอกหว่ะไอ้วิน น้องรหัสกูคนนี้เจ๋งสุดแล้ว รับเข้าไปเลย"...พี่รหัสนายเอ็มหันมาบอกพี่วิน
"เออ!! กูอ่ะรับแน่นอน แต่ว่ายังไงก็ต้องผ่านพี่ปีสามปีสี่อยู่ดี" พี่วินหันไปบอกเพื่อน
"เออๆ ไงก็ช่วยๆน้องกูด้วยนะ"
"เออ ไม่ต้องห่วง กูจับเข้าสังกัดแน่นอน"
"ขอบคุณครับพี่วิน"
"เอิร์ต บอม ไหนๆก็ไหนๆแล้ว แนะนำตัวอย่างเป็นทางการให้พี่รู้จักหน่อยสิ" พี่วินบอกเรากับนายบอม
"เอิร์ตก่อนก็ได้ อยู่ใกล้พี่สุดแล้ว"พี่วินหันมาบอกเรา
"อ่า...ครับๆ เอิร์ตอยู่นครสวรรค์ อยู่หอใน" เราบอกพี่วิน
"อืม!!! ครับ แล้วบอมอ่ะ"
"บอมอยู่สุพรรณฯครับ แต่ไปเรียนที่ชลบุรี อยู่หอนอกครับ ซอยเซเว่นริมทางรถไฟ"
"อ่าว บอมอยู่สุพรรณฯหรอ บ้านเดียวกับนายนิกเลยนี่ พูดไม่เห็นเหน่อเลย" เราถามนายบอม
"ไม่เหน่อหรอก เพราะบอมไปเรียนที่ชลบุรีตั้งแต่เด็กๆอ่ะนะ แต่บอมชอบบ้านที่สุพรรณฯมากกว่า" นายบอมบอกเรา
"อ่อๆ อย่างนี้นี่เอง" เราพูด
......แล้วเราก็กินกันต่อไป คุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนใกล้ๆหมดเวลา
"ไปไหนกันต่อดี หรือว่าจะกลับกันเลย" พี่วินถามพวกเรา
"อืม!!! พี่วินจะไปไหนหรือป่าวอ่ะครับ" นายบอมถามพี่วิน
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน พรุ่งนี้ก็หยุด นี่ก็เพิ่งจะสามทุ่มเอง"
.....ตอนที่กำลังตกลงกันว่าจะไปไหน โทรศัพย์เราก็ดังขึ้น นายนิกโทรมา!!!!
"ว่าไงนิก"
"กลับยังเนี่ย" นายนิกถามเรา
"ยังเลย กำลังคุยกันว่าจะไปไหนกันต่ออ่ะ"
"จะไปไหนกันอีกหล่ะ" นายนิกถามเรา
"ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ"
"อือๆ อย่ากลับดึกก็แล้วกัน ถึงแล้วก็โทรมานะ เดี๋ยวไปเปิดประตูให้"
"นิกง่วงก็นอนเลยนะ ไม่ต้องรอเอิร์ตหรอก"
"คร๊าบพ้ม"
.....พอวางสายจากนายนิกเสร็จ ก็ได้ข้อสรุปพอดีว่าทุกคนจะไปดูหนังรอบดึกกัน
"พี่วินดูหนังมาแล้วไม่ใช่หรอ จะดูอีกหรอ" เราหันไปถามพี่วิน
"แล้วมันมีให้ดูเรื่องเดียวรึไงหล่ะครับ ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็หัวเราะ
"เอิร์ตไม่ดูหรอ" นายเอ็มหันมาถามเรา
"ดูสิ ไงก็กลับพร้อมกันอยู่แล้วนี่" เราบอกนายเอ็ม
.....เสร็จแล้วก็เช็คบิล พี่วินก็ไปเคลียร์เรื่องค่าใช้จ่ายที่ฮอทพอทกับเพื่อนๆ เรากับนายเอ็ม นายบอมก็ออกมารอข้างนอก////แล้วก็เดินไปดูรอบหนังกันมีแต่พี่วิน พี่รหัสนายเอ็ม เรา นายบอมแล้วก็นายเอ็มที่มาดูหนังกัน ส่วนคนอื่นๆกลับกันก่อน พี่วินให้พวกเราเลือกว่าจะดูเรื่องอะไร เราก็ให้นายบอมเลือก เพราะเห็นมีแต่หนังฝรั่งที่เราไม่ชอบดู////แอบกระซิบนายบอมไปว่าเราไม่ชอบดูหนังฝรั่ง....นายบอมเลยจัดป๊อบคอร์นกับโค้กมาให้
"อ่ะเอิร์ต เอาไว้นั่งกินกันหลับ ฮ่าๆ" นายบอมบอกเราแล้วก็ส่งป๊อบคอร์นมาให้เรา
"ฮ่าๆ หลับแน่นอน ยิ่งอิ่มๆอยู่ด้วย" เราบอกนายบอม
.....แล้วพวกเราก็เข้าไปดูหนังกัน เรานั่งตรงกลางระหว่างนายเอ็มกับนายบอม แรกๆก็สนุกดี ดูไปกินไป พอขนมหมดก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีนายเอ็มก็ปลุกเรา
"เอิร์ตๆ ตื่นได้แล้ว"
"อือ!! กลับแล้วหรอ"
"ฮ่าๆ ว่าแล้ว เอิร์ตต้องหลับ" นายบอมพูดกับเรา
.....เราก็ลุกขึ้นมาปรากฏว่า ตลอดเวลาที่เราหลับ เราซบอยู่ตรงไหล่นายบอมนี่เอง ฮ่าๆ
"หลับทั้งเรื่องเลยนะเอิร์ต ฮ่าๆ" พี่วินพูดแซวเรา
"ก็เอิร์ตไม่ค่อยชอบดูหนังฝรั่งอ่ะพี่วิน" เราบอกพี่วิน
"ครับ เอาไว้รอบหน้า เดี๋ยวพี่พามาดูหนังไทยๆนะ หรือว่าการ์ตูนแอนนิเมชั่นดีอ่ะ" พี่วินถามเรา
"ไม่รู้ ไม่ดู เอิร์ตว่าพามากินไอติมดีกว่าครับพี่วิน"
"เออ!! สงสัยจะชอบจริงๆ ได้เลยครับไอติมก็ไอติม" พี่วินบอกเรา
.....แล้วเราก็กลับกันประมาณตีหนึ่ง มากับพี่วินเพราะพี่รหัสนายเอ็มเรารถมา พี่เค้าเลยมาส่งเรากับนายเอ็มที่หอในก่อน เราแยกกับนายเอ็ม เดินมาห้องล้วงหากุญแจห้องปรากฏว่า ไม่มี คงหล่นหายหรือไม่ก็ลืมเอามาแน่ๆ ทำไงดีอ่ะ โทรหานายนิก!!!!!สี่ห้าสายไม่รับ สงสัยหลับไปแล้ว เคาะประตูห้องก็ไม่เปิด จะขึ้นไปหานายเอ็มก็มีเมทนอนด้วย เลยตัดสินใจโทรหานายบอม
"ฮัลโหลบอม นอนยังๆ"
"ยังครับ เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เอิร์ตมีไรป่าว"
"เอิร์ตไม่มีกุญแจเข้าห้องอ่ะบอม โทรหานิกก็ไม่ตื่นสงสัยหลับไปแล้ว"
"งั้นมานอนห้องบอมก็ได้ครับเอิร์ต เดี๋ยวบอมเดินไปรับ"
"ไม่เป็นไรบอม เดี๋ยวเอิร์ตเดินไปหาเอง ขอบใจมากนะ"
"ครับ เดี๋ยวบอมแต่งตัวเสร็จจะเดินไปหาแล้วกัน จะได้เจอกันกลางทาง"
"อื้มๆ ขอบใจมากนะบอม"
"คร๊าบบบ"
.....เราลองเคาะประตูห้องอีก แล้วก็ลองโทรหานายนิกอีก ก็ไม่ตื่น ไม่รับสาย ก็เลยเดินไปหอนายบอม.....เจอนายบอมกลางทางพอดี นายบอมพาเรามาถึงห้องก็ให้เราอาบน้ำ แล้วก็เอาเสื้อผ้าของนายบอมมาให้เราเปลี่ยน เราใส่ได้พอดีเลย ตัวเท่าๆกันแต่นายบอมสูงกว่ามาก ฮ่าๆ/////ห้องของนายบอมสะอาดเรียบร้อยดีมาก เป็นห้องแอร์ซ๊ะด้วย เราถามนายบอมว่าเดือนละเท่าไหร่ นายบอมบอกว่าเดือนละสามพัน ก็สมราคาเค้าอ่ะนะ ฮ่าๆ
"เอิร์ตเรามีหมอนสองใบ แต่ผ้าห่มผืนเดียวนะ ห่มด้วยกันได้ป่าวหล่ะ" นายบอมถามเรา
"ได้ดิ!! ไม่มีปัญหา"
"อื้มๆ เดี๋ยวบอมสวดมนต์ก่อนนะ ติดเป็นนิสัยแล้วอ่ะ"
"เอิร์ตก็สวดมนต์ก่อนนอนนะ แค่อะระหังสัมมาอ่ะ จบปุ๊บก็นอนปั๊บ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ นายบอมก็หัวเราะด้วย
"นี่ๆเอิร์ตลองสวดคาถาชินบัญชรสิ บอมสวดจนจำได้แล้วหล่ะ แม่หัดให้บอมสวดอ่ะ" นายบอมพูดแล้วก็หยิบหนังสือสวดมนต์มาให้เรา
.....เราก็รับมาเปิดบทชินบัญชร
"โห!!!!ยาวมากอ่ะบอม สวดยังไงไหวเนี่ย"
"ลองๆค่อยๆท่องตามไปสิ"
.....เราก็เลยลองท่องตามไป ตะกุกตะกัก ใช้เวลานานพอสมควรจนนายบอมสวดเสร็จแล้วอ่ะ เรายังท่องไม่จบเลย แต่ก็อดทนท่องตามหนังสือจนจบอ่ะนะ ต่อด้วยอะระหังสัมมาแล้วก็ปิดไฟนอน
"เอิร์ต บอมถามไรหน่อยดิ"
"อือ!! ถามมาดิ"
"เอิร์ตกับนิกเป็นแฟนกันหรอ"
"เฮ้ย!!! บอม ถามบ้าๆ ไม่ได้เป็นแฟน"
"อ่าวๆ นึกว่าเป็นแฟนกันซ๊ะอีก ดูนายนิกหวงเอิร์ตแปลกๆ ตั้งแต่วันที่เจอที่สนามกีฬาแล้วหล่ะ"
"ป่าวหรอก เลิกคิดเลยนะบอม เรากับนายนิกไม่ได้เป็นแฟนกัน"
"คร๊าบ ฮ่าๆ ถ้าเป็นคงดีนะ นายนิกก็ดูเอาใจใส่เอิร์ตดีนี่ครับ"
"ไม่คุยแล้ว นอนดีกว่า" เราบอกนายบอม
......แล้วเสียงโทรศัพย์เราก็ดังขึ้น ใครนะโทรมาดึกๆ นี่ก็ตีสองกว่าแล้ว/////เราหยิบโทรศัพย์มาดู....ปรากฏว่าเป็นนายนิก ที่โทรมา
"อยู่ไหนเนี่ย นิกขอโทษ เผลอหลับไปอ่ะ"
"อือ!! เอิร์ตไม่รู้ว่าเอากุญแจห้องไปไว้ไหนอ่ะ เลยเข้าห้องไม่ได้ โทรหานิกก็ไม่รับ เคาะประตูก็ไม่ลุกมาเปิด"
"ขอโทษคร๊าบ แล้วอยู่ไหนเนี่ย"
"อยู่ห้องบอมอ่ะ คืนนี้นอนนี่แหล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้า....." เรายังพูดไม่ทันจบ นายนิกก็แทรกขึ้นมา
"ไม่ให้นอน....กลับมานอนห้องเราเดี๋ยวนิกเดินไปรับ"
"นอนนี่แหล่ะนิก มันดึกแล้ว"
"รออยู่นั่นแหล่ะ กำลังลงไป" นายนิกพูด////แสดงว่ามาจริงๆเพราะเราได้ยินเสียงนายนิกเปิดประตูห้อง
"จะมาทำไมเนี่ยไอ่ลิง นอนกับบอมก็ได้"เราบอกนายนิก
"ก็ไม่ให้นอนไง พูดไม่รู้เรื่องหรอ แค่นี้นะ เดี๋ยวถึงแล้วจะโทรหา" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
.....เฮ้อ!!!! ไอ่ลิงบ้านี่ ดื้อจริงๆ
"ใครโทรมาอ่ะ นิกหรอ" นายบอมถามเรา
"อือ!! กำลังเดินมารับเรากลับไปนอนห้องอ่ะ"
"โห!!!! ขนาดนั้นเลยหรอ"
"เฮ้อ!! นายนั่นเหมือนคนอื่นซ๊ะที่ไหนอ่ะ"
"นั่นดิ ฮ่าๆ"
สรุปว่า นายนิกมารับเราที่หอนายบอมกลับไปนอนหอใน!!!!
.....เพราะความไม่ยอมของนายนิก ที่ยังไงก็จะมารับเรากลับไปนอนหอในให้ได้ นายบอมก็เลยต้องลงมาส่งเราที่หน้าเซเว่น รอนายนิกเดินมารับ...!!!!
....เสียงโทรศัพย์เราดัง!!!!
"อยู่ตรงไหนเนี่ย"
"หน้าเซเว่น"
"อือๆ ถึงแล้วๆ เหนื่อยโคตร"
"แล้วใครใช้ให้เดินมาหล่ะ"
"เออ!!! พูดมากหว่ะ แค่นี้นะ" นายนิกบ่นแล้วก็วางสายไป
"นิกถึงไหนแล้วอ่ะเอิร์ต" นายบอมถามเรา
"จะถึงแล้วมั้ง เดินมารับแล้วก็บ่นว่าเหนื่อยนะ" เราบอกนายบอม
"ฮ่าๆ นิกนี่ก็แปลก สงสัยกลัวผีมั้งเลยต้องมารับเอิร์ตไปนอนด้วยอ่ะ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"อ่าว นั่นไงเดินมานู่นแล้ว" เราหันไปเห็นนายนิกพอดี
"ขอบใจมากนะบอม ที่ลงมาส่ง เอิร์ตไปก่อนนะ" เราหันไปบอกนายบอม
"ครับไม่เป็นไรๆ"
"เออ!!! เสื้อผ้าเดี๋ยวเอิร์ตซักมาคืนนะ"
"คร๊าบ ไปเถอะๆเดี๋ยวนิกรอนาน" นายบอมบอกเรา
.....แล้วเราก็แยกย้ายกับนายบอมเดินข้ามฝั่งถนนมาหานายนิก
"ขอโทษนะ เผลอหลับไปอ่ะ" นายนิกบอกเรา
"แล้วจะเดินมารับทำไมเนี่ย"
"ก็นิกไม่มีเพื่อนนอน"
"หรอ!!!!"
"เออดิ!!!!"
"คิดถึงเอิร์ตอ่ะดิ ฮ่าๆ"เราแกล้งถามนายนิก
"พูดมากหว่ะ" นายนิกว่าเรา
"หรือไม่จริง" เราแกล้งถามนายนิก
"เออน่า!!!! ถามทำไมเนี่ย"
"ก็อยากรู้"
"จะให้บอกจริงหรอ" นายนิกหันมาถามเรา
"อือ!!!"
"เดี๋ยวไปบอกบนเตียงนะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
.....แล้วเราสองคนก็เดินกลับมาที่ห้องที่หอใน มาถึงห้องได้นายนิกก็เข้าไปล้างเท้าแล้วก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงเลย ส่วนเราก็เข้าไปแปรงฟัน แล้วก็ปิดไฟขึ้นเตียงนอน
"เอิร์ต!!!!" นายนิกเรียกเรา
"หยุด ไม่คุยแล้ว ง่วงนอน" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบ ก็ได้ๆ ฝันดีนะ"นายนิกบอกเรา
"อือ!!! ฝันดีไอ่ลิง" เราบอกนายนิก
"เหมือนลิงตรงไหนเนี่ย" นายนิกพูด
"ก็ไปส่องกระจกดูดิ ฮ่าๆ" เราบอกนายนิก
"ปากดีหว่ะ มานี่ดิ!!!!" นายนิกพูดแล้วก็ขยับตัวมาหาเรา
"เฮ้ย!!!! นอนดิ!!!!" เราบอกนายนิก
"ขอลิงกอดหน่อยน๊า มาๆๆๆ" นายนิกพูดแล้วก็เข้ามากอดเรา
.....เฮ้อออ!!!!! จะมีซักวันมั๊ย ที่ไม่ทำให้เราหวั่นไหวแล้วก็คิดไปไกล!!!!!
:mew1: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3:
....ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจนะครับ แฮ่ๆ
-
:hao7: ชีวิตแวดล้อมไปด้วยหนุ่มหล่อ อิจฉาเอิร์ต
-
:mew2: :mew2:
-
อร๊ายยยยย ถ้าบอมไม่มีใครเอาเราขอนะ :hao7:
-
เช้านี้ไม่มาต่อ คืนนี้ขอ 2 ตอน นะคราฟฟ
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
:pig4:
-
:z13: คุยกับรูมเมท
.....รู้สึกดีกับอีกคนหนึ่ง....แต่อีกคนหนึ่งเข้ามาทำให้รู้สึกดี....อารมณ์แบบนี้คืออะไร? คนนึงคิดเกินเพื่อนไปแล้ว ส่วนอีกคนนึงเหมือนกำลังจะคิดเกินเพื่อน!!! เวลาที่"ความรู้สึกรัก"....เข้ามาพร้อมๆกันแบบนี้...เราเองก็รับไม่ไหวเหมือนกัน!!!!
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 34) : นายปิ๊กมาหา+ปาร์ตี้สุกี้^^
....ตื่นเช้ามา!!!!เป็นวันเสาร์ นายนิกตื่นแล้วก็มานั่งออนเอ็มแต่เช้า สงสัยคุยกับสาวๆ ฮ่าๆ แล้วอยู่ๆนายนิกก็มาปลุกเรา
"เอิร์ตๆ ตื่นๆ"
"อือ!!!! จะปลุกทำไมเนี่ย"
"หิวข้าว"
"หิวข้าวก็ไปกินดิ เอิร์ตจะนอน"
"ไปกินด้วยกันดิ"
"ยังไม่หิว"
"ก็นิกหิว ตื่นเลยๆ อาบน้ำ"
"ไอ่ลิง!!!!" เราเรียกนายนิก
"ไอ่ดื้อ"นายนิกเรียกเรา
"ไม่ตื่นใช่มั๊ย!!!" นายนิกถามเรา
"อือ!!! กี่โมงแล้วเนี่ย" เราถามนายนิก
"แปดโมง"
"โหยยย เพิ่งจะแปดโมงจะรีบกินไปไหน นอนก่อนน๊าๆ" เราพูดแล้วก็เอามือไปหยิกแก้มนายนิก(อารมณ์เผลอตัว อิอิ)
"อือ!! ก็ได้ เดี๋ยวไปปิดโน๊ตบุ๊คก่อน" นายนิกพูดแล้วก็เดินไปปิดโน๊ตบุ๊คแล้วก็ขึ้นเตียงนอน
"อือ!!! ส้มบอกว่านัดกินข้าวตอน11โมงนะ" นายนิกบอกเรา
"อือ!!! ปลุกด้วยนะ"
"คร๊าบบบ" นายนิกพูด
.....แล้วเราก็นอนกันต่อ จนนายนิกมาปลุกอีกรอบก็สิบโมงกว่าๆ
"เอิร์ต รีบลุกอาบน้ำเลย เดี๋ยวเพื่อนรออีก" นายนิกบอกเรา
.....เราก็เลยต้องตื่นไปอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก็พากันเดินไปหาพวกยัยส้ม ไอ้แมค ไอ้แบง ไอ้มอส ยัยแพรว ที่หน้าเซเว่นหอใน ลงมาเจอนายเอ็มที่หน้าหอพอดี
"เอิร์ต เมื่อคืนเข้าห้องไม่ได้หรอ" นายเอ็มถามเรา
"รู้ได้ไงอ่ะเอ็ม" เราถามนายเอ็ม
"ก็ออนเอ็มคุยกับนิกเมื่อเช้าอ่ะ"
"อ่อๆ เออ!!!! นี่ยังไม่รู้เลยว่าเอิร์ตเอากุญแจไว้ไหนเนี่ย หาไม่เจอ"
"กุญแจอยู่ในห้อง เอิร์ตไม่ได้เอาออกมา" นายนิกบอกเรา
"อ่อ โล่งอก นึกว่าทำหาย แหะ แหะ"
"แล้วก็ไม่โทรหาเอ็มหล่ะครับเมื่อคืน" นายเอ็มถามเรา
"ว่าจะโทรแหล่ะ แต่นึกขึ้นได้ว่าเอ็มมีเมทนอนด้วย เลยไม่อยากรบกวน เอิร์ตเลยไปนอนกับบอมอ่ะ แล้วนิกก็ไปรับกลับมานอนที่หอ" เราบอกนายเอ็ม
"อ่อๆ ครับๆ"
"ห่า!!!! ช้าเหมือนเดิม" ไอ้แมคบ่นเรา
"ไอ้แมค ช้าเป็นปกติ มึงยังไม่ชินอีกหรอ" เราบอกนายแมค
"เออ!!! มึงสองตัวนี่ก็ชอบกัดกันจริงๆ ป่ะๆหิวแล้ว"ไอ้มอสพูด
.....แล้วเราก็เดินไปกินข้าวร้านประจำกัน.....ก็คุยกันเรื่องที่นายปิ๊กจะมาหา!!!!
"เออ!!!! อาทิตย์หน้าใช่ป๊ะ ที่ไอ้ปิ๊กจะมาหาเราอ่ะ" ไอ้แมคพูดขึ้น
"เออ ใช่ๆ เมื่อเช้าออนเอ็มคุยกับมันอยู่" นายนิกพูด
"เดี๋ยวให้ไปนอนห้องกูก็ได้" ไอ้แมคพูด
"เออ!!!! ก็คงต้องเป็นห้องมึงนั่นแหล่ะ พวกกูอยู่หอใน พาเข้าไปนอนไม่ได้อ่ะดิ" นายเอ็มพูด
"เออ!!! แล้วจะพาปิ๊กไปไหนบ้างอ่ะเนี่ย"ยัยส้มถามขึ้นมา
"ไม่รู้เลยหว่ะ พานั่งรถไฟไปไหว้พระดีป๊ะ"ไอ่แมคพูด
"เออ!!! ก็ดีเหมือนกัน" เราพูด
"แล้วมันจะให้ไปรับที่ไหนอ่ะ"
"เออ!!! เดี๋ยวไว้ใกล้ๆค่อยถามมันอีกที"
......หลังจากกินข้าวเสร็จ เราก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน รอมากินข้าวเย็นพร้อมกันอีกครั้ง เฮ้อ!!!! ชีวิตเด็กหอในวันหยุดมันก็มีแค่นี้จริงๆนะ กิน นอน ตื่น กิน นอน ฮ่าๆ
.....แล้วก็ถึงวันที่นายปิ๊กมาหาพวกเรา ไอ้แมค นายนิก ไอ้มอส ไปรับนายปิ๊กที่อนุสาวรีย์ ในตอนสายๆของวันเสาร์ ส่วนเราที่เหลือก็รออยู่ที่มหาวิทยาลัย/////พอนายปิ๊กมาถึงก็ได้เวลากินข้าวกลางวันพอดี เอาของไปเก็บที่ห้องไอ้แมคเสร็จเรียบร้อยก็ลงมาเจอกันที่ร้านข้าว
"ปิ๊ก คิดถึงๆเป็นไงบ้างสบายดีป่าวเนี่ย" เราถามนายปิ๊ก
"สบายดีมาก ดีใจอ่ะเจอกันอีก มากอดหน่อย" นายปิ๊กพูดกับเราแล้วก็อ้าแขนออก////เราก็เดินเข้าไปหาอ้อมกอดของนายปิ๊ก
"เป็นไง นิกมันไล่เอิร์ตอีกป่าวเนี่ย" นายปิ๊กถามเรา
"ไม่ไล่แล้ว" เราบอกนายปิ๊กแล้วก็ผลักตัวเองออกมาจากกอดของนายปิ๊ก
"ป่ะๆกินข้าวกัน หิวแล้ว" นายนิกพูดขึ้น
"เป็นไงเอ็ม สบายดีป่าว" นายปิ๊กหันไปถามนายเอ็ม แล้วก็คุยกับเพื่อนๆคนอื่นๆ ไอ้แมคก็แนะนำให้นายปิ๊กรู้จักยัยแพรวแล้วก็นายบอม ส่วนไอ้มอสคงรู้จักกันแล้วตอนที่ไปรับนายปิ๊กที่อนุสาวรีย์
"เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ นั่งรถไฟไปไหว้พระกันนะปิ๊ก" ยัยส้มบอกนายปิ๊ก
"เฮ้ย!!!! มาถึงก็พาเที่ยวเลยหรอ" นายปิ๊กพูด
"ก็เออ!!!!ดิ เที่ยวเลย ไปไหว้พระกัน" ไอ่แมคบอกนายปิ๊ก
"เออ!!คร๊าบบบ ไปๆ" นายปิ๊กพูด
......พอเรากินข้าวกันเสร็จก็เดินไปรอรถไฟรอบบ่ายสองที่สถานีรถไฟ
.....หลังจากที่เราทุกคนกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อย ก็พากันเดินไปที่สถานีรถไฟ เพื่อรอขึ้นรถไฟรอบบ่ายสองไปไหว้พระพระที่แปดริ้วกัน นายปิ๊กดูจะตื่นเต้นสุดๆเพราะเพิ่งได้มีโอกาสไปไหว้หลวงพ่อโสธรครั้งแรก
"ปิ๊ก อยู่เชียงใหม่นั่งรถไฟบ่อยป๊ะ" ไอ้แมคถามนายปิ๊ก
"ไม่บ่อยนะ แต่ที่มาอบรมนี่ อาจารย์ก็พานั่งรถไฟมาหว่ะ แต่เป็นรถแอร์สบายๆ"
"เดี๋ยวกูจะพามึงนั่งรถธรรมดา ไม่มีแอร์ ลมแรง เย็นสบายยิ่งกว่าแอร์อีก ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูด
"เออดี กูชอบนะ ธรรมชาติดี"
"ไอ้แมค คราวนี้มึงอย่าไปทำสัญญาซื้อขนมจากกับใครอีกนะ ฮ่าาๆ" นายเอ็มบอกไอ้แมค
"เออๆ คราวนี้เราก็อย่าไปตรงนั้นสิ อิ่มๆกันแล้วคงไม่ต้องไปหาข้าวกินที่นู่นแล้วมั้ง" ยัยส้มพูด
"เออ คร๊าบบบ กุจะไม่เดินเฉียดตรงนั้นอีก ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูด
"เอิร์ตๆ" นายนิกกระซิบเรียกเราเบาๆ
"อือ!!! มีไรๆ"
"ไอ้บอลโทรมาให้นิกไปซ้อมบาสอ่ะ"
"หรอ ตอนไหนอ่ะ จะกลับมาทันมั๊ย" เราถามนายนิก
"ตอนนี้อ่ะดิ ทำไงดี"
"อ่าว!!!! งั้นนิกก็ไปซ้อมบาสเถอะ"
"แต่ว่า!!!!!"
"ไปซ้อมเถอะนิก เดี๋ยวเพื่อนๆนิกจะว่าเอานะ"
"ก็....นิกอยากไปกับเอิร์ตอ่ะ" นายนิกพูดเสียงอ่อยๆ เห็นแล้วน่าสงสาร คงอยากไปจริงๆแหล่ะ อิอิ
"เดี๋ยวไว้ไปวันหลังก็ได้ วันนี้ไปซ้อมบาสก่อนนะ" เราบอกนายนิก
"อือ!!!! นิกไม่ได้ไป ดูแลตัวเองนะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้ผมเรา(อีกแล้ว)
"เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวๆก่อน กูไปไม่ได้แล้วหล่ะ เพื่อนโทรมาตามไปซ้อมบาสอ่ะ" นายนิกตะโกนบอกพวกนั้น
"อ้าว!!!! ไปแล้วค่อยกลับมาซ้อมไม่ได้หรอว๊ะ" ไอ้แมคหันมาถามนายนิก
"ไม่ทันหว่ะ จะซ้อมกันแล้ว อดไปเลย เซ็ง!!!!ชิบ" นายนิกพูด
"ไม่เป็นไรหรอกนิก นายไปซ้อมบาสเหอะ เย็นนี้เจอกัน" นายปิ๊กบอกนายนิก
"อือๆ ได้ๆ งั้นไปก่อนนะ เจอกันตอนเย็น"
"กลับมาแล้วโทรหาด้วยนะครับ" นายนิกหันมาบอกเราเบาๆ
"อือๆ" เราพยักหน้ารับทราบ แล้วนายนิกก็เดินกลับไป
"ไอ่ดื้อ!!!!" เสียงนายนิกเรียกเรา////เราก็หันไปมอง
.....เห็นนายนิกมองมาที่เรา สายตาแปลกๆ เหมือนอยากไปด้วย น่าสงสารจริงๆ นายนิกเรียกเรา แต่ก็ไม่พูดอะไร แล้วก็หันหลังเดินกลับไป!!!!
"เอิร์ต ไอ้นิกมันเรียกทำไมว๊ะ" นายมอสถามเรา
"ไม่รู้ เรียกแล้วก็ไม่พูดอะไร"
"สงสารนิกอ่ะ อดไปกะเราเลย" ยัยส้มพูด
"เออ นั่นดิ เดี๋ยวตอนเย็นกลับมากินข้าว มึงโทรตามมันด้วยนะเอิร์ต" ไอ้แมคบอกเรา
"อือๆ"
......พอถึงสถานีรถไฟก็เกือบๆบ่ายสอง เราก็นั่งรอกันอยู่ที่สถานี
"เอิร์ตๆ กินวุ้นป๊ะ" นายบอมถามเราแล้วก็ยื่นวุ้นมาให้เรา เราก็หยิบมากิน อร่อยมาก เย็นชื่นใจ
"บอมซื้อตรงไหนมาอ่ะ พาไปซื้อบ้างดิ!!!"
"ไม่ต้องแล้วหล่ะเอิร์ต เอ็มมันซื้อมาเยอะแยะเลย"นายบอมบอกเรา
"อ่ะเอิร์ต วุ้นเฉาก๊วยกับวุ้นฝอยทอง เห็นบ่นอยากกินนานแล้วอ่ะ" นายเอ็มพูดแล้วก็ยื่นถุงวุ้นมาให้เรา
"ขอบใจมากนะเอ็ม" เราบอกนายเอ็มแล้วก็รับวุ้นมากิน
"เอิร์ตๆ เดี๋ยววันจันทร์มึงต้องโดดเรียนไปส่งไอ่ปิ๊กกับกูนะ"ไอ้แมคบอกเรา
"กูไปด้วย ก็โดดไปกันหมดนี่แหล่ะ"ไอ้มอสพูด
"อย่าโดดเรียนกันเลย เดี๋ยวปิ๊กนั่งรถไปเองก็ได้ ใกล้ๆแค่นี้เองไม่ใช่หรอ"
"เออน่ะไอ้ปิ๊ก มึงจะกลับทั้งที พวกกูขอไปส่งหน่อย ยังไม่เคยเข้าไปในสนามบินเหมือนกันหว่ะ" ไอ้แมคพูด
"เออ นั่นดิ ไปๆ จะได้เข้าไปเดินเที่ยวดูเครื่องบินกันด้วย"นายเอ็มพูด
.....แล้วก็ได้เวลารถไฟมา เราก็ขึ้นไปนั่งบนรถไฟกัน ช่วงบ่ายนี่ คนไม่ค่อยเยอะ ที่นั่งว่างเต็มเลย พวกเรานั่งกันไป คุยกันไป สนุกสนานเฮฮา จนไปถึงสถานีฉะเชิงเทรา แล้วก็ขึ้นรถสองแถวต่อไปวัดหลวงพ่อโสธรกันเลย ไปถึงวัดเราก็จัดแจงซื้อดอกไม้ ธูปเทียน แล้วก็เข้าไปไหว้พระกัน เราอ่ะ นึกถึงนายนิกเลย ตอนที่มาไหว้พระด้วยกันคราวนั้น เสียดายที่วันนี้นายนิกไม่ได้มาด้วย/////เราไหว้พระเสร็จก็เดินไปปิดทองตามองค์พระที่ตั้งอยู่
"เอิร์ตๆ หันมาดิ๊!!!!" นายบอมบอกเรา////เราหันไปนายบอมก็เอานิ้วไปจิ้มตรงหน้าอกองค์พระ แล้วก็เอาเศษทองที่ติดมือมา แปะตรงหน้าผากเรา/////เฮ้ย!!!! เหตุการณ์มันเหมือนกับที่นายนิกทำให้เราไม่มีผิดเลย อะไรกันเนี้ย นายบอมก็รู้เรื่องดวงใจพระพุทธด้วยหรอ?
"รู้จักมั๊ยดวงใจพระพุทธ" นายบอมถามเราแล้วก็ยิ้ม
"อือๆ!!!!" เราก็พยักหน้า
"งั้นเอิร์ตแปะให้บอมบ้างนะ" เราบอกนายบอม
"อ่าๆ ได้เลยครับ" นายบอมตอบเราแล้วก็ยิ้มๆ
....เราเอานิ้วไปจิ้มทองมาแปะที่หน้าผากของนายบอม
"ขอบคุณนะ" นายบอมบอกเรา
"อื้อ!!!!" เราบอกนายบอม
"เออ เอิร์ต ถ้าเอิร์ตกับนิกไม่ใช่แฟนกัน งั้นก็แสดงว่าเอิร์ตยังไม่มีแฟนอ่ะดิ" อยู่ๆนายบอมก็ถามเราแบบนี้
"อือๆ ใช่ๆเรายังไม่มีแฟนหรอก บอมถามทำไมเนี่ย"
"อ่อ!!!! ป่าวๆครับ ถามเฉยๆ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"แน่ะ มีไรป๊ะเนี่ย" เราแกล้งถามนายบอม
"ป่าวๆ ไม่มีๆ"
"แล้วบอมอ่ะ มีแฟนยัง เราว่าต้องมีแล้วแหงๆเลย"
"เฮ้ยย!!!! ยังไม่มีๆ บอมยังไม่อยากมีแฟนอ่ะ"
"ทำไมอ่ะ หน้าตาดีขนาดนี้ ไม่น่าเชื่อ"
"จริงๆครับเอิร์ต บอมหวงความโสดนะ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
.....ท่าจะจริงอย่างที่นายบอมพูดนะ เพราะโปรไฟล์ดีอย่างนายบอม นิสัยแบบนายบอม คงไม่คิดจะลงเอยกับใครง่ายๆหรอก แต่ก็ไม่ใช่ผู้ชายประเภทที่หว่านสเน่ห์ไปทั่ว นายบอมแค่อยู่นิ่งๆเฉยๆ บุคลิกแบบนี้ สาวๆก็หลงสเน่ห์แล้วหล่ะ ฮ่าๆ
"เอิร์ตๆ มองบอมทำไมเนี่ย" นายบอมถามเรา
"อ่อๆ เอ่อๆ ไม่มีไร คิดอะไรเพลินไปหน่อยอ่ะ"
"นั่นแน่ คิดอะไรกับบอมป๊ะเนี่ย"
"คิดดิ!!" เราบอกนายบอม
"เฮ้ย!!!! คิดรัยอ่ะ" นายบอมถามเรา
"คิดว่า....ถ้าเอิร์ตเป็นผู้หญิงนะ เอิร์ตจะจีบบอม" เราบอกนายบอม
"อ่านะ ฮ่าๆ ลองจีบดูก็ได้นะ" นายบอมบอกเรา
"เหอะๆ ไม่หรอก ล้อเล่นน่ะ" เราบอกนายบอม
"อ่าว ซ๊ะงั้นอ่ะนะ นึกว่าพูดจริง" นายบอมพูด
"เฮ้ยยย!!!! อะไร ใครจีบใครว๊ะ" นายแมคถามเรากับนายบอม
"นี่มึงสองคนจีบกันหรอ ฮ๊ะไอ้บอม มึงจีบเอิร์ตหรอ" ไอ้แบงค์เข้ามาถามนายบอม
"เฮ้ย!!!! ป่าวๆไม่ได้จีบ" นายบอมพูด
"ไม่มีใครจีบใครหรอก แค่คุยกันเล่นๆอ่ะ" เราบอกพวกนั้น
"หรอ นึกว่าไอ้บอมจีบเอิร์ต คงต้องผ่านด่านไอ้นิกไปก่อนอ่ะนะ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูด
"เฮ้อ!!!! พวกมึงนี่ก็นะ ใครอยู่ใกล้กูก็เหมารวมว่าเป็นเกย์ไปหมดเลยหรอ เดี๋ยวต่อไปก็ไม่มีใครคุยกับกูหรอก" เราบอกพวกนั้น
"โอ๋ๆๆๆ อย่าโกรธน๊า พวกกูก็แซวเล่น ยังไงกูก็อยู่ข้างมึงเสมออะเอิร์ต" ไอ้แมคพูดกับเรา
.....พวกเราเดินเล่นกันบริเวณวัด รับลมเย็นๆริมแม่น้ำบางปะกง จนได้เวลาก็พากันนั่งรถสองแถวกลับมาที่สถานีรถไฟ แล้วก็นั่งรถไฟรอบห้าโมงเย็นกลับ////พอมาถึงเราก็พากันไปเดินตลาดนัด เพราะไอ้แมคออกความเห็นว่าวันนี้ไปหาซื้อของตลาดนัดขึ้นไปกินบนห้องไอ้แมคดีกว่า จะได้นั่งคุยกันได้นานๆ//เรากำลังกดโทรศัพย์หานายนิก นายนั่นก็โทรเข้ามาซ๊ะก่อน
"ไอ่ดื้อ กลับมายังเนี่ย"
"ว่าจะโทรหาอยู่พอดีเลย" เราบอกนายนิก
"อ่านะ ใจตรงกันเลยเนอะ" นายนิกพูด
"อยู่ไหนแล้วเนี่ย" นายนิกถามเรา
"เพิ่งลงจากรถไฟอ่ะ นิกซ้อมเสร็จยังอ่ะ"
"เสร็จแล้วคร๊าบ"
"ไปอาบน้ำดิ เดี๋ยวมากินข้าวที่ห้องไอ้แมคนะ"
"อ่าว กินที่ห้องไอ้แมคหรอ"นายนิกถามเรา
"ใช่ๆ เห็นว่าจะทำสุกี้กินกันอ่ะ นิกกลับไปอาบน้ำเถอะ"
"ไม่อ่ะ ไปเดินตลาดด้วยรอนิกก่อนนะ"
"อือๆได้ๆ รอที่หน้าคณะเอิร์ตนะ"
"คร๊าบบบบ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
.....พวกเราเดินผ่านคณะเกษตรฯแล้วก็ไปออกอีกประตูนึง เพื่อจะเดินข้ามสะพานไปตลาดนัดกัน ไปถึงก็เจอนายนิกมาดักรออยู่แล้ว
"อ่าว เฮี้ย!!!นิก ซ้อมเสร็จแล้วหรอ" ไอ้แมคตะโกนถามนายนิก
"เออ เสร็จแล้ว" นายนิกบอกแล้วก็หันมายิ้มกับเรา
"เดี๋ยวไปกินสุกี้กันที่ห้องกุนะคืนนี้อ่ะ มีเมาๆ ฮ่าๆ" ไอ้แมคบอกนายนิก
"เออๆ ได้ๆ พรุ่งนี้หยุด เมาได้ ฮ่าๆ" นายนิกพูด
....เราเดินถึงตลาดนัดก็พากันซื้อของที่ต้องใช้ทำสุกี้ แล้วก็ขนมเอาไปกินเล่นๆด้วย นายปิ๊กเห็นร้านขายอาหารเหนือ ก็ชื้อลาบเลือดคั่ว กับน้ำพริกหนุุ่ม แล้วก็แคบหมูด้วย
"เอิร์ต เคยกินป๊ะลาบเลือดคั่ว" นายปิ๊กถามเรา
"เคยๆ ที่บ้านเอิร์ตก็ทำกินกันนะ แต่ว่าไม่กินสดๆนะ" เราบอกนายปิ๊ก
"อือๆ ปิ๊กก็ไม่เคยกินสดๆ เห็นแล้วสยอง ฮ่าๆ"
"ใช่ๆเหมือนผีปอบอ่ะ น่ากลัว"
"เดี๋ยวหาร้านขายไส้อั่วก่อน ไม่รู้ว่าจะมีหรือป่าว" นายปิ๊กพูดกับเรา
"มีๆ เดี๋ยวนะ เอิร์ตช่วยหา" เราบอกนายปิ๊ก
............พอซื้อของที่ตลาดนัดเสร็จแล้ว เราก็มาแวะซุปเปอร์มาเก็ตกันเพื่อที่จะซื้อพวกหมูบด หมูเด้ง น้ำจิ้มสุกี้ แล้วก็เครื่องปรุงรสต่างๆ ยัยส้มซื้อสปายด์ไปด้วยหกขวด ฮ่าๆ/////ซื้อเสร็จก็โบกแท๊กซี่กลับไปหอไอ้แมค
"นิกกลับไปอาบน้ำนะ เดี่ยวเอิร์ตจะอยู่ช่วยเพื่อนๆเตรียมของก่อน" เราบอกนายนิก
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวนิกรอกลับไปอาบพร้อมเอิร์ตอ่ะ"
"เอิร์ต นิก ไม่เป็๋นไรหรอก เดี๋ยวพวกกูเตรียมกันเอง พวกมึงหอในกลับไปอาบน้ำเถอะแล้วก็รีบมานะ" ไอ้แมคบอกเรา
"อือๆ งั้นก็ได้ เดี๋ยวจะรีบมานะ" เราบอกไอ้แมค
"ป่ะเอ็ม กลับไปอาบน้ำกัน" เราหันไปบอกนายเอ็ม
"ครับๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินตามเรากับนายนิกกลับหอใน
.....พอเข้ามาถึงห้อง เราก็บอกให้นายนิกไปอาบน้ำ
"เป็นไงบ้างไปไหว้พระ ไหนๆมีทองติดหน้าผากมาป่าวเนี่ย" นายนิกพูดแล้วก็เอามามาเสยผมเราตรงหน้าผากเปิดดูทองมีเศษทองหลงเหลืออยู่นิดหน่อย
"ใครแปะทองให้เนี่ย" นายนิกถามเรา
"บอมแปะให้อ่ะ" เราบอกนายนิก
"ไอ้บอมหรอ" นายนิกพูด แต่น้ำเสียงไม่ปกติ
"ทำไมอ่ะ" เราถามนายนิก
"แล้วมันมาแปะทองให้เอิร์ตทำไม" นายนิกถามเรา
"อ่าวนิก เอิร์ตกับบอมสายรหัสเดียวกันนะ แปะทองให้กันก็ไม่เห็นแปลกนี่"
"แต่ว่า...!!!!"
"พอๆ หยุดพูดเถอะ ไปอาบน้ำได้แล้วไป ซ้อมบาสมาเหม็นเหงื่อหว่ะ" เราบอกนายนิก
"เออๆ ไปอาบก็ได้" นายนิกพูดแล้วก็ไปจัดแจงอาบน้ำ ส่วนเราก็นั่งรออาบน้ำต่อจากนายนิก
.....นายนิกอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัว เราก็เข้าไปอาบน้ำต่อแล้วก็ออกมาแต่งตัว เสร็จแล้วก็เดินออกจากห้องมาเจอนายเอ็มข้างล่าง แล้วก็เดินไปหอไอ้แมคกัน////พอถึงหอไอ้แมคปรากฎว่า พวกนั้นซื้อเบียร์มาเพียบ น้ำอัดลม น้ำแข็งพร้อม หม้อสุกี้ก้พร้อม กลิ่นน้ำซุปหอมมากๆ ฝีมือไอ้แมคชัวร์ ฮ่าๆ ดีที่ห้องไอ้แมคอยู่ริมสุด ระเบียงเลยกว้างขวาง อากาศถ่ายเท ลมพัดเย็นสบาย กลิ่นสุกี้เลยไม่ค่อยแรงมาก
"มาๆ เอิร์ต ไอ้นิก ไอ้เอ็ม กินเลยๆ " ไอ้แมคเรียกพวกเรา
"เอ็ม นิก มึงมานั่งนี่เลย กินเบียร์กัน" ไอ้มอสเรียกนายเอ็มกับนายนิก
"อ่าว แล้วบอมอ่ะส้มบอมไปไหนอ่ะ" เราถามยัยส้ม
"บอมไปอาบน้ำอ่ะ เดี๋ยวมา" ยัยส้มบอกเรา
"ทำไม คิดถึงมันหรอ จีบกันทั้งวันเลยหนิมึงกับไอ้บอมอ่ะเอิร์ต"ไอ้แบงค์พูดกับเรา
"ใครจีบกันว๊ะ" นายนิกพูดขึ้น
"ป่าวๆ ไอ้แบงค์มันแซวเล่นอ่ะ" เราบอกนายนิก
"หรอ ไอ้แบงค์ มึงพูดเล่นหรอ" นายนิกหันไปถามไอ้แบงค์
"เฮี้ย!!!แบงค์ อยู่ดีไม่ว่าดีนะมึงอ่ะ" ไอ้แมคว่าไอ้แบงค์
"เออ!!! กูแซวกันเล่น ไม่มีไรหรอก มาๆชนแก้วๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็ยกแก้วชน////นายนิกก็ชนแล้วนะ แต่สายตาที่หันมามองเรา เราว่าคืนนี้มีคำถามที่เราต้องตอบอีกแน่ๆ เฮ้อ!!!!!!
.....พวกนั้นก็นั่งกินเบียร์กันไป ส่วนเรากับยัยส้ม ยัยแพรวก็กินสปายด์กัน สบายใจ ลมพัดเย็นๆ นั่งคุยกันไป ดูนายปิ๊กจะมีความสุขมาก ที่ได้กลับมาเจอพวกเราอีกครั้ง ส่วนนายนิกก็นั่งมองมาที่เราอยู่เรื่อยๆ เพราะนายบอมเพิ่งจะมาแล้วก็มานั่งกินสุกี้อยู่กับเรา เราก็คุยกับนายบอมปกติ
"เอิร์ตๆ ทำไมนิกมองบอมแบบนั้นอ่ะ" นายบอมถามเรา
"ไม่มีไรหรอกบอม อย่าสนใจเลย" เราบอกนายบอม
"หรือว่านิกจะคิดว่าบอมจีบเอิร์ตว๊ะ"
"เฮ้ย!!!! ไม่หรอก" เราบอกนายบอม
"เฮ้ยย!!!! บอมกินเสร็จแล้วมานี่เลยนะ กินเบียร์กัน" นายนิกเรียกนายบอม
"เออๆ เดี๋ยวไปๆ" นายบอมพูดแล้วก็หันหน้ามามองเรา
.....นายบอมกินสุกี้เสร็จ ก็ไปนั่งร่วมวงเบียร์กับพวกนั้น คุยกันสนุกสนานเฮฮา เราก็พอกินเสร็จก็เข้าไปนั่งร่วมวงด้วย แต่ไม่ได้กินเบียร์กลัวเมาอ่ะ นายนิกส่งแก้วมาให้เหมือนกัน แต่ไม่กินดีกว่า เพราะตอนนี้นายนิกก็แดงไปทั้งตัวแล้ว ฮ่าๆ สงสัยจะเมาซ๊ะแล้วหล่ะ นายปิ๊กเองก็ใช่ย่อย มาเมาไกลถึงกรุงเทพฯเลยเนอะ ฮ่าๆ.....สำหรับพวกเราคืนนี้ยังอีกยาวนาน มีเรื่องให้คุยกันเรื่อยๆ พรุ่งนี้ตื่นสายได้เพราะหยุดอีกหนึ่งวัน!!!!!
:mew3: :hao5: :mew3: :hao5: :mew3: :hao5: :mew3: :hao5:
....ขอบคุณมากมาย สำหรับทุกๆกำลังใจนะคร๊าบบบบ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไอ่ลิงนิก มีอะไรในใจทำไมพูด ไม่บอกไป เดี๋ยวไอ่ดื้อ ก็โดนแย่งไปหรอก :katai1:
-
:z3: :z3:
-
เริ่มเบื่อนิกมันแล้วล่ะ คือตัวเองชอบก็บอกชอบไปดิ ชอบมากันท่าคนอื่นเขา
นี่เขาเรียกว่าหมาหวงก้างป่ะ ถ้าบอกชอบแล้วทำตัวหวงจะไม่ว่าเลย
อร๊ายยยยย อย่าให้บอมของฉันไปชอบเอิร์ตนะ ไม่อยากให้บอมเสียใจ เพราะพระเอกมันดันล็อกตัวว่าเป็นนิกแล้วอ่ะ :hao5:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 35) : ดราม่าหน้าเซเว่นT_T!!
.....พวกเรานั่งกินกันไปคุยกันไปจนเกือบๆเที่ยงคืน สุกี้ก็หมด ขนมขบเคี้ยวก็หมด แต่เบียร์กับน้ำอัดลมที่ซื้อมายังเหลืออยู่เต็มเลย....หันไปดูพวกนั้น นายนิก นายเอ็ม ไอ้แบงค์ ไอ้มอส ก็เมากันเต็มที่ พูดจาไม่รู้เรื่องแล้ว ฮ่าๆ ได้แต่นั่งโอนเอนไปมา ส่วนไอ้แมค นายปิ๊ก นายบอม ไม่ค่อยเมาเท่าไหร่ นายบอมนี่แทบจะไม่ได้กินเลยด้วยซ้ำ ฮ่าๆ////ยัยส้มกับยัยแพรวก็ทยอยเก็บอุปกรณ์ทำสุกี้ไปล้าง!!!!
"เดี๋ยวเอิร์ตเอาขยะลงไปทิ้งให้นะ" เราพูด
"เออ เอิร์ต!! มึงลงไปทิ้งขยะก็แวะซื้อขนมกับน้ำแข็งที่เซเว่นมาด้วยนะ หมดแล้วเนี่ย" ไอ้มอสหันมาบอกเรา
"เออๆ ได้ๆ"
"งั้นเดี๋ยวบอมลงไปกับเอิร์ตแล้วกัน จะได้ช่วยกันถือของ"นายบอมพูด
"ไอ้เชี่ยบอม มึงไม่ต้องเลย เดี๋ยวววกูไปเอง" นายนิกพูดด้วยน้ำเสียงแบบว่า เมาแล้วอ่ะ ฮ่าๆ
"เฮี่ยนิก!!!! แค่นั่งยังไม่ไหวเลย เสือกกจะลงไปข้างล่าง"ไอ้แมคบอกนายนิก
.....เราได้ยินเสียงโทรศัพย์ ก็เดินไปดู ของนายนิกนี่เอง ใครโทรเข้ามานะ?/////ปรากฏว่าเป็นไอ้บอลเพื่อนนายนิกโทรมานั่นเอง
"นิกๆ บอลโทรมา" เราเอาโทรศัพย์ไปให้นายนิก
"ไอ้บอลหรอ ไม่รับอ่ะ ตัดสายไปเลย"นายนิกบอก////เราก็เลยกดตัดสาย....แต่ว่านายบอลก็โทรเข้ามาอีก
"นิกรับเถอะ เผื่อเค้ามีธุระจริงๆนะ" เราบอกนายนิก/////นายนิกก็รับโทรศัพย์ไปกดรับสาย ซักพักก็ลุกออกไปคุยหน้าระเบียง
....เราก็เลยไม่ได้สนใจอีก ก็ออกมาจากห้องเลย ถือถุงขยะลงมาทิ้งกับนายบอม.....ทิ้งขยะเสร็จก็เดินไปเซเว่นหน้าซอย ใกล้แค่นิดเดียวเองห่างจากหอไอ้แมคแค่สองสามตึกแต่ใกล้หอนายบอมมากกว่า เรากับนายบอมก็เข้าไปซื้อขนมกัน ในเซเว่นเราเจอไอ้บอล ก็ยัง งงๆอยู่ว่าคุยโทรศัพย์กับนายนิกเสร็จแล้วหรอ ไอ้บอลเห็นเราก็ยิ้มให้ เราก็ยิ้มให้แล้วก็ไปจ่ายตังค์ พอออกมาจากเซเว่น!!!!
"เอิร์ตๆ รอแป๊บนะ บอมลืมซื้อน้ำแข็งอ่ะ" นายบอมพูดแล้วก็วิ่งเข้าไปในเซเว่น....เราก็เลยเดินถือถุงขนมออกมารอข้างๆเซเว่น
"เอิร์ตๆๆๆ" มีเสียงคนเรียกเรา!!!!เราก็เลยหันไป
"เฮ้ยยยย!!!!!" พอเราหันไป คนๆนั้นก็สาดน้ำโค้กในแก้วมาใส่หน้าเรา น้ำแข็งกระแทกหน้าเราเต็มไปหมด เราก็ร้องออกมาเพราะตกใจ พอได้สติก็มองไปที่คนสาด
....ไหม!!!! แฟนเก่านายนิก!!!!! ไหมยืนอยู่กับเพื่อนผู้หญิงอีกคนนึง แต่ว่าทำไม?ไหมทำแบบนี้กับเรานะ!!!
"สาดน้ำใส่เราทำไมเนี่ย" เราถามไหม
"มึงจะรั้งนิกไว้ทำไม วันนี้วันเกิดกูนิกควรจะอยู่กับกู" ไหมพูดกับเรา แล้วก็เดินเข้ามาผลักอกเรา
"ทำไมๆ มึงแย่งนิกไปจากกูทำไม" ไหมเข้ามาตีบนตัวเรา เราก็ยกมือมาป้อง
"ไหม หยุดเดี๋ยวนี้" เราบอกไหมแล้วก็ทิ้งถุงขนม ผลักไหมออกจากตัว แต่คงแรงไปไหมเลยล้มลงไป
"เฮ้ยยย!!!! มึงผลักไหมหรอ" เราหันไปเห็นไอ้บอลมันพูดแล้วก็วิ่งเข้ามา ง้างแขนมาจะต่อยเรา
....แต่ว่า!!!!! นายบอมก็มาดึงไอ้บอลจากข้างหลังแล้วก็ผลักไอ้บอลออกไป!!!!
"มึงจะทำอะไรเพื่อนกุ" นายบอมพูดแล้วก็ทำท่าเตรียมต่อยไอ้บอล
.....ไอ้บอลไม่ตอบแต่ว่า มันเดินเข้ามาจะต่อยนายบอม แต่นายบอมไวกว่า ดูก็รู้ว่าใครเป็นมวย นายบอมซัดไอ้บอลไปหมัดนึง ไอ้บอลล้มลงไป คนเริ่มมาเยอะแล้ว!!!! นายบอมก็เลยเดินไปหยิบถุงน้ำแข็งแล้วก็จูงมือพาเราเดินกลับหอ ขึ้นห้องมา!!!!!
"เฮ้ย!!!! เอิร์ต ไปโดนไรมาว๊ะเนี่ย" ยัยส้มถามเรา เพราะเห็นตัวเราเลอะไปด้วยน้ำโค้ก
"เฮ้ย!!!! ปากแตกด้วย ช้ำเลยมึง ใครทำอะไรมึงว๊ะ บอกกูดิ๊" ไอ้แมคถามเรา
"ไม่มีไรหรอก อุบัติเหตุนิดหน่อยอ่ะ" นายบอมบอก
"กินกันต่อเถอะ อย่าสนใจเลย" นายบอมบอกพวกนั้น
"เอิร์ตมึงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่าหว่ะ อ่ะเอาของกูไปใส่ก่อน" ไอ้แมคพูดแล้วก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูกับเสื้อผ้ามาให้เรา
.....ส่วนนายนิกตอนนี้ไม่รู้เรื่องแล้วหล่ะ คุยโทรศัพย์กับไอ้บอลรู้เรื่องหรือป่าวก็ไม่รู้ สงสัยที่ไอ้บอลโทรมาตามก็คงเพราะจะตามให้ไปกินวันเกิดไหม หล่ะมั้ง นี่นายนิกลืมวันเกิดจริงๆ หรือว่าตั้งใจไม่ไปกันแน่นะ!!!!!
.....เราอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็รู้สึกแสบๆ เจ็บๆที่มุมปากนิดหน่อย ออกมาจากห้องน้ำ นายบอมก็เรียกเราไปนั่งตรงระเบียง
"เอิร์ตๆ มานี่ๆเอาน้ำแข็งประคบหน่อย" นายบอมเรียกเรา....เราก็เดินไปนั่งข้างๆนายบอม
.....นายบอมเอาผ้าเช็ดหน้าของไอ้แมคมาห่อก้อนน้ำแข็งแล้วก็เอามาประคบตรงมุมปากให้เรา นายบอมเอามือมาจับหน้าเราหันไปหันมา
"ไหนดูดิ๊!!!! มีแผลตรงไหนช้ำอีกหรือป่าว" นายบอมก็มองแผลเรา ส่วนเราก็มองหน้านายบอม....จนจังหว่ะนึง สายตาดันมาป๊ะกันจนได้ ฮ่าๆ....ต่างคนต่างอึ้ง!!!! ไม่มีใครพูดอะไร ได้แต่มองตากันอยู่อย่างนั้น
"เอิร์ต มองหน้าบอมทำไมเนี่ย" นายบอมพูดขึ้นมาก่อน
"ป่าวๆ ไม่มีไร แค่จะบอกว่า ขอบคุณนะที่ช่วยเอิร์ต" เราบอกนายบอม
"อ่าว เราเพื่อนกันนี่ บอมไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายคู่สายรหัสบอมหรอก" นายบอมพูดแต่มือก็ยังประคบน้ำแข็งให้เราอยู่
"ดูบอมเป็นมวยมากๆอ่ะ ต่อยไอ้บอลร่วงเลย" เราบอกนายบอม
"แหะๆ ก็นิดหน่อยอ่ะครับ บอมเคยเรียนเทควันโด้ตอนม.ต้นอ่ะ ตอนนี้ก็ยังพอเอามาใช้งานได้อยู่ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"บอมนี่ดีเนอะ เก่งตั้งหลายอย่าง" เราบอกนายบอม
"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับเอิร์ต เอาเป็นว่าพอเป็นดีกว่านะ แหะ แหะ"
"ยังจะมาถ่อมตัวอีกนะ"
"ป่าวซ๊ะหน่อย" นายบอมพูด แต่ว่าสงสัยจะเขินจนลืมตัว กดที่ประคบเข้าปากเราซ๊ะเจ็บเลย
"โอ๊ยยย!!!! เจ็บ!!!!!" เราร้องออกมา
"เอ๊ยยย!!!! ขอโทษครับๆ" นายบอมรีบขอโทษเรา
"ประคบกันนานไปแล้วมั้ง!!!!" นายนิกพูดแล้วก็ออกมาตรงระเบียง
"เอิร์ต งั้นบอมเข้าไปข้างในก่อนนะ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกเข้าไปข้างใน
.....นายนิกก็เลยนั่งลงข้างๆเรา แล้วก็หันมามองเรา!!!!! นายนิกเอามือมาประคองหน้าเราให้หันไปหานายนิก
"ไอ่ดื้อ เจ็บตรงไหนบ้าง" นายนิกถามเรา
"เจ็บใจ" เราบอกนายนิก
"ใครทำ บอกนิกมาดิ๊" นายนิกถามเรา
"ไม่ต้องรู้หรอก" เราบอกนายนิก
"ไอ้บอลใช่มั๊ย!!!!" นายนิกถามเรา
.....เราเงียบ!!!! ไม่ตอบ เพราะในใจอยากจะตอบว่า"ไหม"มากกว่า ที่ทำเรา....แต่ก็ไม่อยากพูด
"บอกนิกมาดิ ใครทำ!!!"
"เอิร์ต!!!! บอกมาเถอะ อย่าเงียบสิ!!!"
"นิก...นิกไม่ต้องรู้หรอกว่าใครทำ นิกรู้ไปก็เท่านั้นอ่ะ" เราบอกนายนิก
"เอิร์ต....เอิร์ตไม่เคยพูดแบบนี้กับนิกเลยนะ"
"แล้วถ้าเอิร์ตบอกว่า ไหม เป็นคนทำ นิกจะเชื่อเอิร์ตมั๊ยหล่ะ" เราพูดออกมา
......นายนิกอึ้ง!!!! เงียบไป!!!!!
"ไหมทำเอิร์ตหรอ"
"ใช่"
"ไหมจะทำแบบนี้ทำไม ไม่เข้าใจ"
"ก็นั่นสิ เอิร์ตก็ไม่เข้าใจ"
"นิกว่า....!!!!"
"สรุปว่านิกไม่เชื่อว่าไหมทำ"
"ไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่ว่า....!!!!!"
"โอเค งั้นก็ไม่ต้องมาถามเอิร์ตอีก ความจริงเอิร์ตบอกไปแล้ว ไม่เชื่อก็ตามใจ!!!" เราพูดแล้วก็ลุกเดินหนีนายนิกเข้ามาข้างในห้อง
"เอิร์ต ฟังนิกก่อนดิ!!!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินตามเราเข้ามา
"เฮ้ย!!!! ไอ้นิก มีไรก็ค่อยๆพูดกันนะ" นายปิ๊กพูดแล้วก็เดินเข้ามากอดคอนายนิก
"ก็เอิร์ตดิ!!! ไม่ฟังกูเลย" นายนิกพูดกับนายปิ๊ก
"นิก คนที่สาดน้ำใส่เอิร์ตอ่ะ เราก็ไม่เห็นหรอกว่าใคร มีเอิร์ตคนเดียวแหล่ะที่เห็น เราออกมาจากเซเว่นก็เห็นผู้ชายกำลังจะเดินเข้าไปต่อยเอิร์ตแล้วหล่ะ" นายบอมพูด
"ไหมทำหรอว๊ะ ไอ้บอล!!!! ไอ้เฮี่ย มันอยู่ไหน!!!!" นายนิกพูดแล้วเปิดประตูห้องออกไป
"เฮ้ย!!!! ซวยแล้วมึง ตามไอ้นิกไปกัน เร็ว!!!!ห้ามมันก่อน" ไอ้แมคพูด////แล้ว นายปิ๊ก นายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้มอส ไอ้แบงค์ก็วิ่งตามนายนิกลงไปข้างล่างหอ
"เอิร์ตอยู่นี่กับส้มกับแพรวนะ เดี๋ยวบอมตามลงไปดูพวกนั้นก่อน" นายบอมหันมาบอกเรา
"เอิร์ตลงไปด้วยดีกว่า" เราพูด
"เออ!!!! งั้นลงไปกันหมดนี่แหล่ะ" ยัยส้มพูดแล้วเราก็เดินลงไปข้างล่าง เจอกลุ่มเรายืนอยู่หน้าหอพอดี
.....นายนิกเข้าไปคุยกับไอ้บอล
"ไอ้บอล มึงทำแบบนี้ทำไมว๊ะ"
"นิก....นิกก็รู้ว่าวันนี้วันเกิดไหม แต่ทำไมนิกไม่มา" ไหมพูดกับนายนิก
"แล้วทำไมนิกต้องไปอ่ะไหม เพื่อนนิกมานิกก็กินกับเพื่อนนิก"
"เฮี่ยนิก มึงพูดแบบนี้หรอ" ไอ้บอลพูดแล้วก็เข้ามาต่อยนายนิก นายนิกก็เซไป
"เฮ้ย!! ทำเพื่อนกูหรอ"ไอ้แมคพูดแล้วก็จะพากันเข้าไปต่อยไอ้บอล
"หยุดเถอะ ขอร้องอ่ะ จะทะเลาะกันเพื่ออะไร" เราพูด พวกไอ้แมคเลยหยุด
"ก็เพราะมึงไง รั้งตัวเพื่อนกูไว้ทำเฮี่ยไรว๊ะ" ไอ้บอลพูดแล้วก็ชี้หน้าเรา
"แล้วมึงจะว่าเอิร์ตทำไม กูตั้งใจไม่ไปเอง" นายนิกพูด
"มึงเปลี่ยนไปไอ้นิก ตั้งแต่มึงอยู่หอกับไอ้ตุ๊ดนั่น มึงก็เปลี่ยนไป" ไอ้บอลพูด
"เฮี่ยบอล พูดหมาๆแบบนี้หรอ" นายนิกพูดแล้วก็ต่อยไอ้บอล พวกไอ้แมคต้องเข้าไปดึงตัวออกมา
"มึงเปลี่ยนไป วันเกิดไหม มึงยังไม่มาเลย"
"แล้วทำไมกูต้องไป"
"ก็ไหม.....ยังไงมึงกับไหมก็เคยเป็นแฟนกัน" ไอ้บอลพูด
"แต่ตอนนี้ไม่ใช่...."นายนิกพูด
"นิก!!!! ทำไมพูดแบบนี้หล่ะ ไหมมันก็เสียใจนะ" เพื่อนผู้หญิงฝั่งไอ้บอลพูดขึ้นมา ไหมก็ยืนร้องไห้อยู่
"ไอ้บอล มึงทำแบบนี้เพื่ออะไร ไหมไม่ใช่ของเล่น มึงแย่งไหมไปจากกู แล้วอยู่ๆจะมายัดเยียดไหมคืนให้กูทำไม"
นายนิกพูด
"มึงทำแบบนี้ ยังจะมีหน้ามายืนด่ากูอยู่อีก มึงมันก็เลวไม่น้อยไปกว่ากูหรอกหว่ะ"นายนิกว่าไอ้บอล
"ไหมเองก็เหมือนกัน รู้ไว้เลยนะว่านิกไม่ได้รักไหมเลยตั้งแต่วันที่ไหมเดินออกไปจากนิก ไปหาไอ้บอล"นายนิกบอกยัยไหม
"กูพูดแค่นี้แหล่ะ โตๆกันแล้วคงจะเข้าใจ"
"ป่ะ กลับกันเถอะ" นายนิกพูดแล้วก็เดินมาจูงมือเราเดินกลับขึ้นหอไอ้แมค
"ไอ้นิก ไอ้เลว" ไอ้บอลพูดแล้วจะวิ่งเข้ามาต่อยนายนิก
"เฮ้ยๆๆๆ อย่านะมึง กลับไปเถอะไอ้บอล พวกกูยังไม่อยากมีเรื่อง" ไอ้มอสหันไปบอกไอ้บอล แล้วพวกนั้นก็ยืนกันๆไอ้บอลไม่ให้เข้ามาถึงตัวนายนิกได้
.....นายนิกจูงเราเดินขึ้นหอไอ้แมค มือนายนิกบีบมือเราแรงมาก
"นิก ทำไมพูดกับไหมแบบนั้นหล่ะ" เราถามนายนิก
"หือ!!!! อย่าสนใจเลย ไหนดูซิ ปากหายเจ็บยัง" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาจับปากเรา
"เจ็บ!!!!" เราพูด เพราะนายนิกจับโดนตรงที่ช้ำๆพอดี
"ขอโทษครับ....อย่าสนใจเลยนะ ไร้สาระ" นายนิกบอกเรา ดูท่าทางตอนนี้คงหายเมาแล้วมั้ง ฮ่าๆ
"ที่นิกอยากพูด วันนี้ก็ได้พูดแล้วหล่ะ สบายใจแล้ว ต่อไปนี้ไหมจะได้เลิกคิดซักทีว่า นิกจะกลับไปคืนดีด้วยอีก"
"แต่ว่า นิกกับไหมก็เคยเป็นแฟนกันมานะ" เราบอกนายนิก
"แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว ความรักที่เคยให้ไหมมันไม่เหลือเลย แล้วก็ไม่มีวันที่จะกลับไปรักไหมได้อีก อย่างมากก็แค่ความเป็นเพื่อนที่ยังคงมีอยู่....เข้าใจนะไอ่ดื้อ!!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้ผมเรา
.....ซักพักพวกนั้นก็ขึ้นมากัน
"ห่า!!!!นิก มึงนี่นะ พูดซ๊ะไม่ไว้หน้าผู้หญิงเลย" ไอ้แบงค์พูดกับนายนิก
"เออ!!!! แต่ก็แอบสะใจหว่ะ มันต้องเด็ดขาดแบบนี้แหล่ะดีแล้ว" ยัยส้มพูด
"แหมๆๆ อย่าให้ถึงคราวตัวเองบ้างก็แล้วกันนะส้ม" ไอ้มอสบอกยัยส้ม
"เออ กูไม่มีหรอกจะมาตามง้อผู้ชายแบบนี้อ่ะ ทุเรศ!!!!" ยัยส้มพูด ใส่อารมณ์เต็มที่ ฮ่าๆ
"กูว่า ไม่ต้องกินกันต่อแล้ว เก็บของ อาบน้ำนอนเหอะหว่ะ" ไอ้แมคพูด
"เชี่ย!!!!จะนอนกันยังไงหมดว๊ะเนี่ย" ไอ้มอสพูดขึ้นมา
"เดี๋ยวส้มกับแพรวกับไปนอนหอ"ยัยส้มพูด
"งั้นเอิร์ต ไอ้นิก มึงนอนบนเตียงแล้วกันนะ เดี๋ยวพวกกูนอนข้างล่าง"ไอ้แมคพูด
"งั้นเดี๋ยวใครไปส่งแพรวกับส้ม เดี๋ยวไปเอาเสื่อกับผ้าห่มที่ห้องก็ได้" ยัยแพรวพูด
"เออดีๆ เดี๋ยวกูไปส่งเอง ไอ้แบงค์ไปกับกู" ไอ้มอสพูด
.....แล้วไอ้มอสกับไอ้แบงค์ก็ลงไปส่งยัยส้มกับแพรวที่หอ ส่วนที่เหลือก็ทยอยกันไปอาบน้ำ ไอ้แมคปูเสื่อที่มีอยู่ด้านหนึ่งของเตียงให้นายเอ็ม นายปิ๊ก นายบอม นอนด้วยกัน////ส่วนอีกข้างหนึ่งก็ไอ้แมค ไอ้มอส ไอ้แบงค์ นอนด้วยกัน ส่วนเรากับนายนิกนอนอยู่บนเตียง
"ไอ้แมค มีผ้าห่มอีกป่าวว๊ะ แอร์ห้องมึงหนาวโคตร" นายเอ็มพูดกับไอ้แมค
"เอาหมอนกับผ้าห่มให้เพื่อนนะ เดี๋ยวเราห่มด้วยกันก็ได้"นายนิกกระซิบบอกเรา....แล้วก็ยื่นหมอนกับผ้าห่มส่งให้นายเอ็ม
.....ซักพักไอ้มอสกับไอ้แบงค์ก็กลับมา พร้อมกับเสื่อแล้วก็ผ้าห่มอีกเพียบ หมอนใบเล็กๆอีก
"โห!!!! ห้องส้มแม่งเครื่องนอนโคตรเยอะอ่ะ นี่ขนให้กูมาเพียบเลย"
.....ไอ้มอสบ่นแล้วก็ส่งผ้าห่มกับหมอนให้จนครบทุกคน
"อ่ะ ชุดเปลี่ยนอาบน้ำ เอาชุดกูไปใส่ก่อนเลือกเอา" ไอ้แมคขนชุดบอลที่มีอยู่ออกมาให้เพื่อนๆเลือกเปลี่ยน พร้อมกับผ้าขนหนูที่มีอยู่
"ผ้าขนหนูมีน้อย ใช่ๆด้วยกันนะ"ไอ้แมคพูด
"เออ กูไม่อาบน้ำกันหรอก นอนแล้ว" นายเอ็ม นายบอม นายปิ๊กพูด
"ห่า!!!! เที่ยวมาทั้งวัน กลิ่นสุกี้อีก เสือกไม่อาบน้ำนอน ทนกันได้ก็ตามใจ"ไอ้แมคพูด
"ไอ้นิก มึงไม่อาบน้ำหรอ"
"อาบดิ!!! พวกมึงอาบก่อนเลย เสร็จแล้วเรียกด้วย" นายนิกพูด
"เออๆ ได้ๆ"
.....แล้วไอ้แมค ไอ้มอส ไอ้แบงค์ ก็ผลัดกันเข้าไปอาบน้ำจนเสร็จ นายนิกก็ลุกไปอาบ เลือกใส่เสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงบอลสีขาวของไอ้แมค ดูสะอาดตาสุดๆฮ่าๆ แล้วนายนิกก็ปิดไฟขึ้นมาบนเตียงนอนข้างๆเรา
"กูเปลี่ยนใจละ ไปอาบน้ำดีกว่า"นายเอ็มพูดขึ้น
"เชี่ย!!! ทนกลิ่นไม่ไหวกันอ่ะดิ ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูด
"ก็เออดิ!!!! ป่ะๆ ขอเปิดไฟก่อนนะ" นายเอ็มพูดแล้วก็ลุกไปอาบน้ำ ต่อด้วยนายปิ๊ก แล้วก็นายบอม
.....นายบอมอาบน้ำเสร็จก็ปิดไฟ นอน!!!!!
"ใครนอนกรน กุลากออกไปนอนนอกระเบียงแน่ๆ" ไอ้มอสพูดขึ้น
"ปิ๊กไม่กรนนะ"
"บอมก็ไม่กรน"
"เอ็มก็ไม่กรน"
"เอิร์ตก็ไม่กรน"
"นิกก็ไม่กรน"
"กูก็ไม่กรน"ไอ้มอสพูด
"กูก็ไม่กรน" ไอ้แบงค์พูด
"กูไม่แน่หว่ะ ฮ่าๆ" ไอ้พูด
"สาดแมค ถ้ามึงกรนกูลากมึงไปนอนระเบียงแน่ๆ"ไอ้มอสบอกไอ้แมค
......แล้วเราก็ต่างคนต่างนอน ด้วยความที่เรากับนายนิกต้องนอนหนุนหมอนใบเดียวกัน ห่มผ้าห่มผืนเดียวกัน ก็เลยทำให้เราสองคนต้องมานอนชิดๆจนตัวติดกันโดยอัตโนมัติ เรานอนตะแคงหันหลังให้นายนิก มองออกไปนอกระเบียง ดวงจันทร์ลอยเด่น ถึงจะไม่เต็มดวงแต่ก็ดูสวยดี!!!!
"หลับยัง!!!!" เสียงนายนิกเรียกเรา
"ยังอ่ะ" เราพูดแล้วก็หันตัวกลับไปนอนตะแคงหันหน้าเข้าหานายนิก นายนิกก็นอนตะแคงหันหน้ามาทางเรา
"ปากหายเจ็บยัง"
"ยัง!!!" เราพูดแล้วก็ส่ายหน้า
"เอิร์ต!!!" นายนิกพูดแล้วก็ขยับตัวเข้ามาจน จมูกนายนิกมาชนกับจมูกเรา ลมหายใจอุ่นๆพ่นใส่กันอีกแล้ว แล้วความรู้สึกแปลกๆแบบนั้นกลับมาอีกครั้ง
"เอิร์ตรักนิกมั๊ย" นายนิกถามเรา
"อือ!!!" เราไม่ตอบ แต่พยักหน้า
"นิกเป็นเพื่อนเอิร์ตนะ จะไม่รักได้ยังไงหล่ะ" เราบอกนายนิก
"อือๆๆ ขอบใจนะ" นายนิกพูดแล้วก็หันตัวกลับไปนอนหงาย
"เอิร์ตนอนแล้วนะ ฝันดีนะ" เราพูดแล้วก็หันตัวกลับไปนอนตะแคงหันหลังให้นายนิก นอนดูดวงจันทร์เหมือนเดิม
....นายนิกก็ขยับตัวเองมาสวมกอดเราจากข้างหลัง มันก็คือการนอนกอดกันธรรมดาๆเหมือนกับที่เคยกอดนั่นแหล่ะ ลมหายใจนายนิกรดต้นคอเรา อุ่นๆ รู้สึกแปลกๆ ขนลุก แต่สิ่งที่ผิดปกติมันไม่ใช่ตรงนั้นน่ะสิ นายนิกก็กอดเราแน่นเลย ขาก็มาก่ายขาเราเต็มที่ แต่เรารู้สึกถึงความผิดปกติของบางสิ่งบางอย่าง
"นิก ไม่ได้ใส่กางเกงในหรอ" เราพูดแล้วก็ผลักตัวนายนิกออกจากตัวเรา
"อือ!!!! ก็ไม่ได้เอามาเปลี่ยน"นายนิกพูด
"ทำไมหรอ" นายนิกถามเรา
"เอ่อ!!!! ป่าวๆไม่มีไร นอนเถอะ อย่ามากอดเอิร์ตเลย"
"เอ้า!!!! ทำไมอ่ะ วันนี้กอดไม่ได้หรอ"
"อือ!!!! เพื่อนอยู่เยอะ อายเค้า"
"อ่ะนะ ไม่อ่ะ นิกจะกอด มานี่เลย"
"ไอ่ดื้อ!!!!" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราเข้าไปกอด เราก็ปัดมือนายนิกเต็มที่ จนจังหว่ะนึง มือเราพลาดไปโดนเป้ากางเกงนายนิก
"อุ๊บ!!!!!"
"เอิร์ตขอโทษ นอนเถอะ" เราพูดขอโทษนายนิกแล้วก็นอนนิ่งๆ ไม่กล้ามองหน้านายนิก เพราะนายนิกเองก็นิ่งไปเหมือนกัน
"อือๆ นอน ฝันดีครับ" นายนิกพูดแล้วก็นอนนิ่งไป
....เรามุดตัวอยู่ในผ้าห่มอยู่นาน ก็เลยค่อยๆโผล่หน้าออกมา เห็นนายนิกนอนหงายอยู่ แต่คงยังไม่หลับ เพราะว่าแอบเห็นนายนิกปรายตามองมาทางเรา พอนายนิกเห็นเราโผล่ออกมาจากผ้าห่มก็เอามือมาคล้องคอเราให้เข้าไปหนุนแขนนายนิก
"นอนใกล้ๆนิกสิ หลับเลยนะ ฝันดีครับ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบผมจนเราหลับไป!!!!!!!
:mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3:
....ขอบคุณทุกๆกำลังใจ ทุกๆคอมเม้นต์ เลยนะครับ^^ แฮ่ๆ
-
:pig4:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:เฮ้อ: เกินเยียวยาจริงๆ ทั้งไหม ทั้งบอล ทำกับเขาขนาดนี้แล้วยังหวังจะคืนดีอีก บ้ารึเปล่า
-
นิก ปล้ำเลยลูก
ไหมบอล มึงยังไม่สำนึกอีกนะ
-
มาแอบอ่านอยู่นานละคับ อิอิ ชอบเรื่องนี้นะ อ่านง่ายดีเหมือนอ่านไดอารี่ใครอยู่เลย
ถ้าให้เดา... ผมเดาว่า แม่นี่ท้องกะไอ้บอลรึเปล่า แล้วไอ้บอลเสนอทางออกให้ไอ่นิกรับเป็นพ่อแทนซะ ตามประสาเพื่อนที่ดี เพราะถ้าไม่งั้น 2 ตนนี่มันคงไม่มาเล้าลื๋อกันอยู่ยังงี้หรอก ไอ่นิกนี่ก็ไม่เด็ดขาดซะทีนะ ทั้งเพื่อนทั้งแฟนเก่าเป็นแบบนี้ยังไม่เช็คบิลปิดบัญชีไปอีก แปลกนะ o8
-
:L2: :pig4:
-
สะใจที่นิกพูดกับไหม + บอลมากพูดเลย!!!
-
นายนกเมื่อไหร่จะรู้ใจตัวเองเนี่ย
ช้าโดนแย่งซะก่อนนะ
-
:z13: คุยกับรูมเมท
....ความรักที่เกิดจากความผูกพันธ์ กับ ความรักที่เกิดจากความใกล้ชิด เมื่อมันกำลังจะเกิดขึ้นมาในเวลาที่พร้อมกัน คนกลางอย่างเราควรจะทำอย่างไร? เมื่อคนหนึ่งยังไม่ชัดเจน แต่อีกคนหนึ่งกำลังจะชัดเจน!!...ยินดีต้อนรับรูมเมทคนใหม่ของเราครับ คุณGoodfellas ขอบคุณที่ติดตามนะครับ
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 36) : ส่งนายปิ๊กกลับเชียงใหม่+นายบอมมาแปลก!!
.....เช้านี้เราตื่นก่อนใครเลย เพราะว่ารู้สึกหนาว นายนิกเล่นเอาผ้าห่มไปม้วนตัวห่มอยู่คนเดียวเลยอ่ะนะ ฮ่าๆ ดูนาฬิกาเพิ่งจะแปดโมงเช้าเอง คงไม่มีใครตื่นขึ้นมากินข้าวเช้าหรอกมั้ง มองดูคนอื่นๆก็ยังนอนกันอยู่ เราก็เลยล้มตัวนอนต่อ หันไปหานายนิก แกะผ้าห่มออกจากตัวนายนิก!!!!!
"นิกๆ....นิกๆ"
"อือ!!!"
"ขอผ้าห่มบ้างดิ!!!หนาวว"เราบอกนายนิก
....นายนิกลืมตาขึ้นมา พอเห็นว่าตัวเองอยู่ในม้วนผ้าห่มเป็นดักแด้อยู่ ก็รีบดึงผ้าห่มออกจากตัว
"แหะ แหะ ขอโทษคร๊าบ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มแหย่ๆ
"ยังไม่มีใครตื่นหรอ" นายนิกถามเรา
"อือ!!!!เพิ่งจะแปดโมงอ่ะ"
"อือ!!!งั้นนอนต่อๆ มาๆหนาวหรอ นิกกอด เร็วๆ" นายนิกพูดแล้วก็ดึงแขนเราให้นอน
.....เราก็ล้มตัวนอนหงายลงไป นายนิกพลิกตัวมากอดเรา ขาก็มาก่ายตรงขาเรา แต่ว่า!!!!!เรารู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่าง มันทิ่มๆอยู่ตรงต้นขาเรา ฮ่าๆ
"นิก เอาขาออกไปเหอะ ไม่ต้องก่ายหรอก หนัก!!!!" เราบอกนายนิก
"ไม่อ่ะ จะนอนแบบนี้ใครจะทำไม" นายนิกพูด
"แต่ว่า...."
"แต่ว่าอะไร!!!!" นายนิกถามเรา
"ก็....ก็ ตรงนั้นมันโดนขาเอิร์ตอ่ะ"
"ตรงไหนอ่ะ" นายนิกถามเรา
"ตรง...ตรง!!!!เป้ากางเกงนิกอ่ะดิ!!!" เราพูด
....นายนิกก็เปิดผ้าห่ม มองลงไปดูตรงเป้ากางเกงตัวเอง แล้วก็หัวเราะออกมา
"ฮ่าๆ ก็แปดโมงเช้า มันก็ต้องเคารพธงชาติดิ ฮ่าๆ" นายนิกพูด
"ก็ได้ๆ เอาออกก็ได้ เดี๋ยวคนบางคนนอนไม่หลับ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอาขาที่ก่ายเราออกจากตัวเรา
"โอเคยัง นอนได้ยัง" นายนิกถามเรา
"อือ!!!! นอนได้แล้ว"
.....แล้วเราก็หลับไป......พร้อมๆกับหัวใจที่เต้นแรงโดยไม่มีสาเหตุ ฮ่าๆ
.....มาตื่นอีกทีก็ตอนที่นายนิกปลุกเรา
"ไอ่ดื้อ เค้าตื่นกันหมดแล้ว" นายนิกเขย่าตัวเรา
"กี่โมงแล้วอ่ะนิก"
"จะเที่ยงแล้ว" นายนิกบอกเรา
"เอิร์ต ตื่นล้างหน้าล้างตาเลยมึง เดี๋ยวไปกินข้าวกัน" ไอ้แมคบอกเรา
"งั้นเดี๋ยวนิกกลับห้องก่อนนะ ไปอาบน้ำ เอิร์ตจะไปกับนิกป่าว" นายนิกหันมาถามเรา
"อือ!!!! ไปดิๆ"
"เอ็มไปด้วย"
"โอเค งั้นเดี๋ยวเจอกันที่ร้านข้าวนะไอ้แมค" นายนิกหันไปบอกไอ้แมค
"เออ!!! คร๊าบ เร็วๆนะสามตัวมึงอ่ะ" ไอ้แมคบอกเรา
......แล้วเรา นายเอ็ม นายนิกก็เดินกลับมาหอใน เราบอกนายนิกเดินดีๆหน่อย อย่าลืมนะว่าตัวเองไม่ได้ใส่กางเกงในอ่ะ ฮ่าๆ กลับถึงหอใน อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยก็เดินมาที่ร้านข้าวร้านประจำ เจอพวกนั้นมานั่งรออยู่แล้วครบเลย
"สั่งเลย เหลือพวกมึงสามคนอ่ะ" ไอ้แบงค์บอกเรา
....สั่งข้าวเสร็จก็มานั่งที่โต๊ะ รอข้าวมาเสิร์ฟ
"เป็นไงปิ๊ก เมื่อคืนนอนสบายป่าว" ยัยส้มถามนายปิ๊ก
"อื้อ!!!!สบายมากครับส้ม นอนกันเยอะอบอุ่นดี"
"มีใครกรนบ้างป่าวว๊ะ"ไอ้มอสถาม
"ไม่มีนะ บอมไม่ได้ยินเลย"นายบอมพูด
"หลับเป็นตายกันขนาดนั้น ใครจะไปรู้เรื่องว๊ะ" ไอ้แมคพูด
"ไอ้นิก ปากมึงยังช้ำๆอยู่เลยนะ"
"เออดิ!!!! ยังเจ็บๆอยู่เลย"
"แล้วถ้ามึงเจอไอ้บอลอีก จะคุยกันได้ป่าวว๊ะเนี่ย"ไอ้แมคถามนายนิก
"คุยได้ดิ กูไม่มีปัญหาหรอก เพื่อนกัน แต่มันจะคิดยังไงก็แล้วแต่มันหว่ะ"นายนิกพูด
"แล้วสรุป มึงกับ คนชื่อไหมอ่ะไรนั่น ยังไงว๊ะ" ไอ้แบงค์ถามนายนิก
"กูจบ!!!!คำเดียวเลย" นายนิกพูด
"พูดซ๊ะไม่ไว้หน้าผู้หญิงเลย" ไอ้แบงค์บอกนายนิก
"แล้วจะให้กูทำยังไงอ่ะ" นายนิกถามกลับ
"แต่ก็สะใจดีหว่ะ ถ้าส้มเป็นเอิร์ตนะ ตบร่วงตั้งแต่สาดโค้กใส่แล้ว" ยัยส้มพูด
"แหม่ๆ ทำเป็นเก่งนะมึง ดีแต่ปากหล่ะสิ" ไอ้แมคว่ายัยส้ม
"หรือจะลอง ฮ๊ะ!!!!ไอ้แมค" ยัยส้มพูดแล้วก็หยิบแก้วน้ำทำท่าจะสาดไอ้แมค
"พอๆเลยครับ มีเรื่องแค่คู่เดียวพอนะ ปิ๊กขอร้อง ฮ่าๆ" นายปิ๊กพูดแล้วก็หัวเราะ
"กินข้าวเสร็จแล้วไปไหนกันดีอ่ะ" ยัยแพรวถามขึ้นมา
"ไปให้อาหารปลากัน" เรากับนายบอมพูดขึ้นมาพร้อมๆกัน/////แล้วต่างคนก็ต่างมองหน้ากันนะ แอบยิ้มนิดๆ ฮ่าๆ เขินๆๆ
"แหม่ๆ ใจตรงกันเลยนะมึงสองคนอ่ะ" ไอ้แบงค์แซวเรากับนายบอม
"เออ!!!กูก็จะบอกว่าไปให้อาหารปลากัน แต่พูดไม่ทัน" นายนิกพูด
"เออๆ งั้นสรุปกินข้าวเสร็จ เดินไปให้อาหารปลากัน วัดอยู่ใกล้ๆ ไปทำสังฆทานกันด้วยดีกว่า เรื่องร้ายๆจะได้หมดไปนะไอ้นิก" ไอ้แมคพูด
"อือ!!!ดีเหมือนกัน ปิ๊กจะกลับพรุ่งนี้แล้วไปทำบุญกันดีกว่า"
"มาเที่ยวนี้ พาแต่ปิ๊กเข้าวัด คงเบื่อแย่อ่ะ" นายเอ็มพูด
"ไม่เป็นไรๆ ไหว้พระก็ดีเหมือนกัน เอาไว้มาคราวหน้าค่อยไปเที่ยวที่อื่น"นายปิ๊กพูด
......แล้วพวกเราก็กินข้าวกัน พอกินข้าวเสร็จ จ่ายตังค์เรียบร้อย ก็เดินข้ามสะพานไปวัดที่อยู่ใกล้ๆ ที่วัดนี้มีคลองไหลผ่านหน้าวัด มีท่าน้ำให้คนลงไปให้อาหารปลาได้ ปลาสวายตัวใหญ่ๆทั้งนั้นเลย^^
"เฮ้ยๆ!!! ขึ้นมาที่ศาลากันก่อน มาทำสังฆทานกันก่อน เร็วๆหลวงพ่อท่านรออยู่" ไอ้แบงค์วิ่งมาตามพวกเราที่อยู่ท่าน้ำ
.....แล้วเราก็ขึ้นจากท่าน้ำไปที่ศาลาหลังใหญ่กัน ทำสังฆทาน กรวดน้ำ หลวงพ่อท่านก็ให้พร แล้วก็พรมน้ำมนต์ให้พวกเราทั้งหมด
"โดนน้ำมนต์แล้วอย่าร้องหล่ะ ฮ่าๆ" นายนิกหันมากระซิบใส่หูเรา
"เดี๋ยวเหอะ ไอ่ลิงเผือก" เราหันไปพูดกับนายนิกเบาๆ////นายนิกมองเราแล้วก็ยิ้มๆ
.....พอทำสังฆทานเสร็จ พวกเราก็เดินออกไปที่ท่าน้ำ หยอดตังค์ใส่ตู้เอาเศษขนมปังที่ทางวัดมีไว้ให้ มาโยนให้ปลากินกัน สนุกสนานกันไป
"เอิร์ตๆดูดิ ปลาเผือก" นายบอมชี้ให้เราดูปลาสวายเผือก
"ข้างบนนี้ก็มีลิงเผือกนะ" เราพูด
"มีด้วยหรอ" ยัยส้มหันมาถามเรา
"เออ!!!!นั่นดิ ในวัดมีลิงเผือกด้วยหรอว๊ะ"ไอ้แบงค์พูดทำหน้าสงสัย
....แล้วนายนิกก็ทำเสียงกระแอม กระไอขึ้นมา
"ฮ่าๆ กูว่าแล้ว นึกตั้งนาน ฮ่าๆ" ไอ้แมคเป็นคนแรกที่คิดได้ มันพูดแล้วก็หัวเราะออกมา
"ไหนว๊ะลิงเผือกของมึงอ่ะไอ้แมค"ไอ้มอสถามไอ้แมค
"ก็นั่นงัย ยืนให้อาหารปลาอยู่นั่นอ่ะ"ไอ้แมคพูดแล้วก็ชี้ไปทางนายนิก
"เฮี่ย!!!! ลิงเผือกจริงๆด้วย เหมือนๆๆ ฮ่าๆ" ไอ้มอสพูดแล้วก็หัวเราะ
"เชี่ย!!!มอส เลือกเอาซักอย่างดิว๊ะ จะเป็นเฮี่ยเผือกหรือว่าลิงเผือก กูสับสนนะเว๊ย" นายนิกพูด
"เอิร์ต ร้ายกาจนะเราอ่ะ ฝากไว้ก่อนเถอะ" นายนิกพูดกับเรา
.....พวกเราใช้เวลาอยู่ที่ท่าน้ำกันนานพอสมควร ประมาณสี่โมงเย็น แดดร่มๆก็ชวนกันเดินกลับ พานายปิ๊กเดินไปเที่ยวต่อที่สนามกีฬามหาลัย พอดีไปเจอเพื่อนๆสาขาเดียวกับเราเล่นบอลกันอยู่ พวกไอ้แมคก็เลยไปขอเล่นด้วย ส่วนเรา ยัยส้ม ยัยแพรวก็นั่งดูกันกันอยู่ริมสนาม
"เอิร์ตๆ ไปซื้อน้ำกัน เดี๋ยวไอ้พวกนั้นต้องบ่นหาน้ำกินแน่ๆ"ยัยส้มชวนเรา
"อือๆไปดิๆ"
....แล้วเรา ยัยส้ม ยัยแพรวก็เดินไปซื้อน้ำกัน
"เอิร์ต นั่นใช่พี่วินป่าวว๊ะ กรี๊ดดด ถอดเสื้อด้วยอ่ะ หุ่นดี๊ดี" ยัยส้มชี้ให้เราดูผู้ชายที่กำลังซื้อน้ำอยู่ที่ร้านค้าสนามกีฬา
"อือ!!!!พี่วิน ใช่ๆ"
.....เราพูดแล้วก็เดินเข้าไปที่ร้านค้า พี่วินหันมาเห็นเรา เราก็เลยสวัสดีพี่วิน
"พี่วิน สวัสดีครับ//สวัสดีค่ะ" เรา ยัยส้ม ยัยแพรว สวัสดีพี่วิน
"อ่าว!!!!เอิร์ต ไปไหนมาเนี่ย"
"เพื่อนๆมาเล่นบอลกันอ่ะครับพี่ เอิร์ตจะมาซื้อน้ำให้เพื่อนอ่ะ"เราบอกพี่วิน
"อ่อๆครับ เอาดิๆ กี่ขวดอ่ะ เดี๋ยวพี่จ่ายตังค์ให้ๆ"
"สามขวดพอมั๊ย" พี่วินถามเรา
"ป้าครับ เอาน้ำเปล่าขวดใหญ่อีกสามขวดครับ"พี่วินหันไปบอกป้าคนขาย
"ไม่เป็นไรครับพี่วิน เดี๋ยวเอิร์ตจ่ายเองครับ"
"ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่จ่ายให้ นี่!!!ครับป้า" พี่วินพูดแล้วก็จ่ายตังค์ค่าน้ำให้เรา
"ขอบคุณครับพี่วิน"
"ครับผม แล้วนี่ได้ข่าวว่าไปมีเรื่องอะไรกันมาเนี่ย" พี่วินถามเรา
"พี่วินรู้เรื่องด้วยหรอครับ" เราถามพี่วิน
"ไอ้ต่อเพื่อนพี่มาเล่าให้ฟัง มันเห็นเหตุการณ์พอดีเมื่อคืน" พี่วินบอกเรา
"อ่อครับๆ เห็นตอนไหนอ่ะพี่"
"ตอนที่เอิร์ตโดนสาดน้ำนั่นแหล่ะ"
"อ่อๆครับ ไม่มีไรหรอก เข้าใจผิดกันนิดหน่อยอ่ะครับพี่วิน" เราบอกพี่วิน
"อื้ม!!!!ครับ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว นี่เหลือนายบอมอีกคน เจอจะจัดการซักหน่อย" พี่วินพูด
"บอมช่วยเอิร์ตนะพี่วิน คงไม่ได้ตั้งใจ" เราบอกพี่วิน
"ก็ดีแล้ว แต่อย่าทำบ่อย เลี่ยงได้ก็เลี่ยง อย่ามีเรื่องเลย"พี่วินบอกเรา
"ครับพี่"
"อือ!!!งั้นไปเถอะเดี๋ยวเพื่อนๆรอกินน้ำ"พี่วินบอกเรา
"ครับ ขอบคุณครับพี่วิน"
"เออ เอิร์ตพรุ่งนี้มีเรียนถึงกี่โมงอ่ะ" พี่วินหันมาถามเรา
"เรียนถึงบ่ายสามอ่ะครับพี่วิน แต่พวกเอิร์ตต้องไปส่งเพื่อนที่สนามบินอ่ะครับ"
"อ่อครับๆ"
.....แล้วเราก็แยกย้ายจากพี่วิน เดินกลับมาตรงที่พวกนั้นเล่นบอลอยู่
"โห!!!!! พี่วินนี่ ผู้ชายในฝันเลยอ่ะ คนอะไรหุ่นดี๊ดี ผิวเนียนมากอ่ะ"ยัยแพรวพูด
"นั่นดิ พูดจาดี สุภาพสุดๆ หลงรักเลยหว่ะ"ยัยส้มพูด
"เอิร์ตแม่งโชคดีได้พี่วินเป็นพี่รหัส"ยัยส้มพันมาพูดกับเรา
"แหม่ๆ ก็พูดกันเกินไป ฮ่าๆ" เราพูด
"แสนรู้จริงๆ มาเลยๆ หิวน้ำโคตรๆ" ไอ้แมคเดินพูดมาแต่ไกล
"ปากหมาจริงๆมึงนี่ไอ้แมค ไม่ต้องกินเลย"ยัยส้มบอกไอ้แมค
"ขอโทษคร๊าบบคุณส้ม ขอน้ำเถอะครับ หิวมากกก" ไอ้แมคพูด
"เออ!!!บอม เมื่อกี้เจอพี่วิน พี่วินเลยซื้อน้ำให้ พี่วินรู้เรื่องเมื่อคืนด้วยหล่ะ" เราบอกนายบอม
"เรื่องไรอ่ะเอิร์ต" นายบอมถามเรา
"ก็เรื่องที่บอมต่อยไอ้บอลตรงเซเว่นอ่ะ"
"อ่าว!!!!แล้วพี่วินรู้ได้งัยอ่ะ"
"ก็เพื่อนพี่วินเห็นเหตุการณ์พอดี"
"อ่อๆ ซวยแน่เลย เจอพี่วินบ่นอีก"
"ฮ่าๆ แน่นอน เห็นเค้าบอกอยู่ ว่าถ้าเจอจะจัดการซ๊ะหน่อย อิอิ" เราบอกนายบอม
.....แล้วพวกนั้นก็ไปเล่นบอลกันต่อ พอค่ำๆซักทุ่มนึงก็เลิกเล่น
"ไปกินข้าวกันเลยป่าวเนี่ย"ยัยส้มถามขึ้นมา
"อือๆ ไปกินข้าวกันก่อนค่อยแยกย้าย"ไอ้มอสพูด
"แล้วคืนนี้จะมานอนห้องกูกันป๊ะเนี่ย"ไอ้แมคถามเรา
"เอาไงดีอ่ะนิก พรุ่งนี้เรียนกี่โมง" เราหันไปถามนายนิก
"มาก็มาดิ เช้าค่อยตื่นกลับหอ"นายนิกบอกเรา
"เออ!!!มากันหมดแหล่ะเหมือนเดิมๆ"ไอ้มอสพูด
"โอเค เดี๋ยวกินข้าวเสร็จกูกลับไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวมา"เราหันไปบอกไอ้แมค
"เออๆ"
.....พวกเรากินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน
"ไอ้บอม เดินคนเดียวระวังนะมึงอ่ะ"ไอ้มอสบอกนายบอม
"ระวังอะไรว๊ะ"นายบอมถามไอ้มอส
"ก็ระวังพวกไอ้บอลมันมาเอาคืนไงมึง"
"ไม่กลัวหรอก แต่อย่าหมาหมู่ละกัน สู้ไม่ไหวหว่ะ" นายบอมพูด
"ไม่หรอก นิสัยไอ้บอลไม่กลับมาแก้แค้นใครหรอก จบคือจบ" นายนิกพูดขึ้นมา
"แต่นี่บอมไม่ใช่เพื่อนบอลมันนะนิก" นายบอมบอกนายนิก
"ก็นั่นแหล่ะ ไอ้บอลมันไม่กลับมาแก้แค้นหรอก มันไม่ใช่คนแบบนั้น"
"อือๆครับ" นายบอมพูด
......เรากับนายนิก นายเอ็มกลับมาหอใน เจอไอ้บอลยืนอยู่หน้าหอใน
"อ่าวไอ้นิกไปไหนมาว๊ะ" นายบอลทักทายนิก เหมือนกับว่าเมื่อคืนไม่มีอะไรเกิดขึ้น////นายบอลหันมามองเรานิดนึง
"ไปกินข้าวมา แล้วมึงมาทำไรเนี่ย" นายนิกถามไอ้บอล
"มาเอาหนังสืออ่ะดิ!!!! พี่รหัสกูฝากเพื่อนเอามาให้" นายบอลพูด
"เออ!!!! งั้นกูไปอาบน้ำก่อนนะ" นายนิกบอกไอ้บอล
"เออ!!!ไอ้นิก" นายบอลเรียกนายนิก
"อะไรอีกว๊ะ" นายนิกหันไปถามไอ้บอล
"เอ่อ!!!! .....ป่าวๆไม่มีไร มึงไปเหอะ" ไอ้บอลพูด
"ห่าไรของมึงเนี่ย เรียกแล้วก็ไม่พูด" นายนิกบ่นไอ้บอลแล้วก็เดินขึ้นบันไดไป
.....เรากับนายนิกอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก็เดินมารอนายเอ็มข้างล่าง พอนายเอ็มมาก็เดินไปหอไอ้แมคกัน!!!!
.....พอถึงหอไอ้แมค ไอ้พวกนั้นก็เอาเกมส์เพลย์มานั่งเล่นกัน สนุกสนานกันไป ยัยส้ม ยัยแพรวก็นั่งกินขนมกันอยู่
"Game Play!!!! เอามาจากไหนอ่ะเนี่ย" นายเอ็มถาม
"ของบอมเองครับ เอาติดมาด้วย ว่างๆก็เล่น"
"เจ๋งหว่ะๆ เล่นด้วยๆ" นายนิกพูด
"ไอ่นิก ต่อคิวนะมึง ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์บอกนายนิก
"เออๆ กูต่อใครอ่ะเนี่ย"
"ต่อกูนี่แหล่ะ" ไอ้แบงค์พูด
......พวกนั้นเล่นเกมส์กันอยู่จนดึก เกือบๆห้าทุ่ม
"กูไปนอนแล้วนะ พรุ่งนี้ตื่นไปเรียนกันด้วยหล่ะ"ยัยส้มพูด
"อือๆ ป่ะเดี๋ยวไปส่ง" เราบอกยัยส้ม
"เดี๋ยวบอมไปเป็นเพื่อนนะเอิร์ต"นายบอมหันมาบอกเรา
"เดี๋ยวนิกไปเอง" นายนิกพูด
"ห่า!!!นิก เล่นไปเลยมึงอ่ะ เกมส์ยังไม่จบ" ไอ้แมคบอกนายนิก
.....นายนิกหันมามองเรา เราพยักหน้าให้ นายนั่นทำหน้าอยากจะเดินไปส่งด้วย แต่ก็ต้องหันกลับไปเล่นเกมส์ต่อ เพราะเกมส์ยังไม่จบ
เรากับนายบอมเลยเดินไปส่งยัยส้มกับยัยแพรวที่หอ
....ตอนเดินกลับ นายบอมชวนเราแวะเซเว่น
"ไม่อยากไปเลยบอม เดี๋ยวเจอเหตุการณ์แบบเมื่อวานอีกอ่ะ" เราบอกนายบอม
"กลัวทำไม มากับบอม แหะ แหะ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"กลัวโดนรุมอ่ะดิ ฮ่าๆ"เราบอกนายบอม
"อือๆ กลัวเหมือนกัน ถ้าตัวต่อตัวบอมสู้ตายอ่ะ" นายบอมพูด
.....แล้วเราสองคนก็ไปซื้อขนมกัน เราไม่ลืมซื้อโอโจ้ไปฝากนายนิกด้วย อิอิ^^
.....พอขึ้นมาบนห้อง ก็แกะขนมกิน นายนิกเล่นเกมส์เสร็จแล้วก็รีบมานั่งข้างเราๆ
"ซื้อขนมไรมามั้งอ่ะ" นายนิกถามเรา
"นี่ไง โอโจ้ของนิก" เราบอกนายนิกแล้วก็ยกกล่องโอโจ้ให้นายนิกดู
"ขอบคุณครับ ป้อนหน่อยๆ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"กินเอง จะนอนแล้ว" เราบอกนายนิกแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง
"นอนกันได้แล้วมั้ง พรุ่งนี้เรียนเช้ากันนะ" เราบอกไอ้พวกนั้น
"อือๆ จบตานี้ก่อนจะนอนแล้ว" ไอ้แมคพูด
"เออ พรุ่งนี้ไม่ต้องรีบกันนะ ปิ๊กไปไฟลท์หกโมงเย็นอ่ะ" นายปิ๊กพูด
"เออๆ ดีเลย เลิกเรียนพอดี จะได้ไปส่งพร้อมๆกัน" ไอ้แมคพูด////เพราะพรุ่งนี้เรามีเรียนถึงบ่ายสาม
"ถ้าตอนเย็นกูอาจจะไม่ได้ไปหว่ะ อาจจะโดนเรียกซ้อมบาส"นายนิกพูด
"ไม่เป็นไรหรอกนิก แค่นี้ก็ดีใจมากแล้วที่ได้เจอกัน"นายปิ๊กพูด
"อือๆ นิกบอกไว้ก่อน แต่ถ้าไปได้ก็จะไปส่งนะปิ๊ก" นายนิกบอกนายปิ๊ก
"ครับ"
.....ไอ้พวกนั้นเก็บเกมส์ แล้วเราก็นอนกัน.....นายนิกกอดเราอีกแล้ว^^
"ไม่ต้องกลัวนะคืนนี้กอดได้ ใส่กางเกงในมาแล้ว" นายนิกกระซิบบอกเรา
"ไอ่ลิง!!!!" เราบอกนายนิก
"ไอ่ดื้อ" นายนิกบอกเรา
"นอนได้แล้ว"
"ครับ ฝันดีนะ"นายนิกบอกเรา
......ตื่นเช้ามาก็กลับหอใน อาบน้ำ แยกย้ายกันไปเรียน วันนี้เรามีเรียนแค่บ่ายสาม พอบ่ายสามเรียนเสร็จ ไอ้แมคก็บอกว่าจะกลับไปที่หอช่วยนายปิ๊กเก็บข้าวของ แล้วสี่โมงเย็นเจอกันหน้าคณะ.....พวกเราที่เหลือก็รออยู่ที่คณะ เราเดินไปเข้าห้องน้ำ!!!!!
"เอิร์ตๆเรียนเสร็จแล้วหรอ" ใครเรียกเรา////หันไปปรากฏว่าเป็นพี่วินนั่นเอง////พี่วินเดินมากับเพื่อนๆเค้า
"สวัสดีครับพี่ๆ" เราหันไปสวัสดีพี่วินกับเพื่อนๆพี่วิน
"เรียนเสร็จแล้วครับพี่วิน รอไปส่งเพื่อนที่สนามบินอ่ะ"เราบอกพี่วิน
"ไปกินข้าวกับพี่ป่ะ"พี่วินบอกเรา
"พี่วินสวัสดีครับ" นายบอมเดินเข้ามาสวัสดีพี่วิน
"เจอพอดีเลยบอม ป่ะๆไปกินข้าวกันพี่เลี้ยงเอง"พี่วินบอกเรากับนายบอม
"เดี๋ยวกูไปกินข้าวกับน้องรหัส เดี๋ยวตามไปที่สนามนะ" พี่วินหันไปบอกเพื่อนๆพี่วิน
"เดี๋ยวเอิร์ตไปบอกเพื่อนก่อนนะครับพี่วิน" เราพูดแล้วก็วิ่งไปบอกพวกยัยส้มที่นั่งรออยู่
.....แล้วเรา นายบอม พี่วิน ก็ไปที่โรงอาหาร กินข้าวกัน
"เป็นไงไอ่คนเก่ง อยากเป็นนักมวยหรอ" พี่วินถามนายบอม
"แหะ แหะ ป่าวครับพี่วิน" นายบอมตอบพี่วินแล้วก็ยิ้มแหยๆ
"ก็มันจะต่อยเอิร์ตก่อนอ่ะครับ บอมก็เลย...!!!"
"เค้าแค่จะต่อย แล้วทำไมเราต้องไปต่อยเค้าก่อนหล่ะ" พี่วินถามนายบอม
"ก็ มือเร็วไปหน่อยอ่ะครับพี่" นายบอมบอกพี่วิน
"ทีหลังก็อย่าอารมณ์ร้อน ทำอะไรคิดให้ดีๆก่อน อย่าใช้อารมณ์" พี่วินบอกนายบอม
"ครับพี่"นายบอมตอบพี่วินเสียงอ่อยๆ
.....แล้วเราสามคนพี่น้องรหัสก็นั่งกินข้าวกัน คุยกันไป เสร็จแล้วเรากับนายบอมก็ขอบคุณพี่วินที่เลี้ยงข้าว แล้วก็แยกย้าย
พี่วินบอกว่าจะไปเล่นบาสกับเพื่อนๆ ส่วนเรากับนายบอมก็เดินไปรวมกับเพื่อนๆที่มากันครบพอดี ส่วนนายนิกก็เป็นไปอย่างที่คิด โทรมาบอกเราว่าติดซ้อมบาสไปส่งนายปิ๊กไม่ได้ แล้วก็ให้เราเอาโทรศัพย์ไปให้นายปิ๊ก คงจะอวยพรนายปิ๊กให้เดินทางปลอดภัย แล้วเราก็โบกแท๊กซี่ไปสนามบินกัน นายปิ๊กไปเช็คอิน เสร็จแล้วก็มาหาพวกเราที่นั่งรออยู่/////พวกเราตื่นเต้นกันมาก เพราะช่วงนั้นสนามบินเพิ่งเปิดให้บริการ ตื่นตาตื่นใจกับความโอ่อ่า กว้างใหญ่ของสนามบิน เห็นฝรั่ง เห็นเครื่องบินลำใหญ่ ตื่นเต้นกันสุดๆ จนได้เวลานายปิ๊กเข้าไปข้างในเพื่อรอขึ้นเครื่อง
"ได้เวลาแล้ว ปิ๊กต้องเข้าไปข้างในแล้วหล่ะ"นายปิ๊กบอกพวกเรา
"อือ!!!! ไอ้ปิ๊ก แล้วมาหาพวกกูอีกนะ"ไอ้แมคพูด
"อือ!!!! ขอบคุณทุกๆคนมากนะ ที่ดูแลปิ๊กอย่างดี เดี๋ยวว่างๆจะมาหาอีก อยู่แค่นี้บินมาแป๊บเดียว" นายปิ๊กพูด
"เออ พวกกูจะรอนะ"
"ถ้าว่างๆก็ขึ้นไปหาปิ๊กที่เชียงใหม่บ้างนะครับ" นายปิีกบอกพวกเรา
"เออๆ ไปแน่นอน"ไอ้แมคพูด
.....แล้วพวกเราก็เข้าไปกอดลานายปิ๊ก เราเข้าไปกอดเป็นคนสุดท้าย
"เดินทางปลอดภัยนะปิ๊ก ถึงเชียงใหม่แล้วโทรมาบอกด้วยนะ" เราบอกนายปิ๊ก
"ครับ ดูแลตัวเองนะเอิร์ต" นายปิ๊กบอกเรา
......แล้วนายปิ๊กก็เข้าไปรอขึ้นเครื่องข้างใน ส่วนพวกเราก็เดินทางกลับมหาลัยกัน ยังคิดถึงนายปิ๊กอยู่เลย ทั้งๆที่ก็รู้ว่านายปิ๊กไม่ได้ไปไหนไกลเลย แค่เชียงใหม่นี่เอง.....นี่แหล่ะน๊า พลังมิตรภาพของความเป็นเพื่อน....!!!!
:mew2: :mew1: :mew2: :mew1: :mew2: :mew1: :mew2: :mew1:
....ขอบคุณมากมายสำหรับ กำลังใจนะครับ แฮ่ๆ รักเลยๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
นายนิกไม่ได้ดั่งใจเลยอ่ะ เชียร์บอมซะนี่ แต่ชอบพี่วินอ่ะ
-
เชียร์ วินบอม อร๊ายยยยยยยยยยยยยย :hao7:
บอมกับเอิร์ตน่ะเพื่อนกันดีแล้ว เคมีไม่ค่อยเข้ากันเลย
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 37) : หวั่นไหวๆที่อาคารเรียนรวม
.....ช่วงนี้เป็นช่วงปลายๆปีแล้ว อากาศเริ่มเย็นๆแล้วหล่ะ ลมหนาวเริ่มพัดมา ต้นตีนเป็ดเริ่มออกดอก มันพร้อมใจกันส่งกลิ่นที่หอมจนฉุนเลย ออกจะเหม็นมากกว่านะ แล้วที่หอในนะปลูกไว้เป็นรั้วรอบหอเลยอ่ะ เวลาที่มันออกดอกพร้อมๆกันนี่ เดินผ่านได้กลิ่นดอกถึงกลับมึนหัวจะอ้วกกันเลยทีเดียว ฮ่าๆ////ในกลุ่มเรามีคุยๆกันไว้บ้างนะว่าหลังปีใหม่อาจจะขึ้นไปเที่ยวหานายปิ๊กที่เชียงใหม่ ส่วนเรื่องราวของนายนิกกับไหมก็ดูว่าจะจบลงไปด้วยดีนะ วันหลังๆมานายนิกกับไอ้บอลก็ยังไปซ้อมบาสด้วยกันตามปกติ หรือว่านี่เป็นนิสัยของผู้ชายที่ไม่คิดอะไรมากอยู่แล้ว แต่สำหรับไหมนั้นนายนิกไม่คุยอีกเลย แอบเห็นว่าไหมโทรมาแต่นายนิกไม่รับ(หรือว่าลับหลังเราจะแอบไปคุยกันหว่า ฮ่าๆ) ส่วนนายเอ็มตอนนี้ก็กำลังใช้เวลาส่วนใหญ่กับการซ้อมบาสเพื่อคัดตัวเป็นนักกีฬาของคณะ ไอ้แมคก็เห็นว่าจะไปคัดตัวด้วย สองคนนั้นเลยตัวติดกันเป็นตังเมเลย ฮ่าๆ เพราะอาจจะชอบเล่นบาสเหมือนๆกัน ส่วนนายบอมก็เจอกันแทบทุกวันเพราะตอนนี้นายบอมกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มเราแล้วหล่ะ เพื่อนๆผู้หญิงในสาขาเราก็เริ่มพูดถึงนายบอมนะ นายนี่แอบฮอตจริงๆ ตี๋ครบสูตร เรียนได้ กีฬาได้ ดูเหมือนผู้ชายรักอิสระ แต่ก็เข้าหาไม่ง่ายเลยนะนายบอมเนี่ย อิอิ
.....วันนี้เรามีเรียนที่อาคารเรียนรวมซึ่งเป็นการเรียนรวมทั้งภาควิชาแบบไม่แยกสาขา(จริงๆแล้วก็มาเรียนรวมแบบนี้ประจำแหล่ะเพราะมันเป็นวิชาพื้นฐานที่ปีหนึ่งต้องเรียนเหมือนๆกันก็จะใช้ห้องเรียนห้องใหญ่เรียนรวมๆกันทั้งภาควิชา แต่ที่ไม่เคยเขียนถึงเพราะมันไม่มีเหตุการณ์อะไร แต่ครั้งนี้มันมีก็เลยขอเขียนหน่อย อิอิ^^)....เรียนทั้งวันเลยเช้าบ่าย ใช้ชีวิตอยู่แต่ที่อาคารเรียนรวมนี่แหล่ะ
.....เรากับนายเอ็มออกจากหอมาพร้อมกันนัดเจอยัยส้ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ที่หน้าเซเว่นหอใน มากันครบแล้วก็เดินไปรอเรียนที่อาคารเรียนรวม มีเพื่อนๆสาขาอื่นๆมานั่งรอกันเต็มเลย
"มอร์นิ่งครับเอิร์ต" นายบอมเดินทักทายเรามาแต่ไกล
"สวัสดีบอม วันนี้แต่งตัวหล่อเลยนะ" เราทักนายบอมเพราะว่าวันนี้นายบอมแต่งตัวเรียบร้อยเป็นพิเศษ ใส่เสื้อนักศึกษาแขนยาว รองเท้าหนัง ใส่เนคไทน์ครบชุดเลย ถูกระเบียบเป๊ะๆ
"อ๋อๆ วันนี้พี่ชมรมเทควันโด้ให้บอมเข้าไปหาตอนเที่ยงอ่ะ เลยต้องแต่งตัวเรียบร้อยหน่อย"
"อ่าวหรอ สงสัยจะให้ไปแข่งมั้ง"
"แข่งอะไรหล่ะ บอมทิ้งมานานแล้ว แต่ถ้าได้ฝึกซ้อมใหม่ก็พอได้นะ เพราะพื้นฐานยังดีอยู่นะ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็ทำท่าทางเตะแบบเทควันโด้ให้ดู
"โห!!!! บอมโคตรเท่ห์เลยอ่ะ เคยเรียนเทควันโด้ด้วยหรอ" ยัยส้มพูดกับนายบอม
"ช่ายครับ แต่ว่าเรียนตั้งแต่ม.ต้นอ่ะ ทิ้งมานานแล้วเหมือนกัน"
"วันหลังถ้ากูมีเรื่อง กูจะโทรหามมึงคนแรกเลยนะไอ้บอม ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูด
"ได้เลยๆ จัดไป ฮ่าๆ" นายบอมพูด
"ป่ะๆ ห้องเรียนเปิดแล้ว เดี๋ยวหาที่นั่งไม่ได้" ยัยส้มบอกพวกเรา
"เอิร์ต บอมนั่งข้างเอิร์ตนะ" นายบอมหันมาบอกเรา
"อื้อๆ"เราพยักหน้าให้นายบอม....น่าแปลกนะ เพราะที่ผ่านมา เรากับนายบอมไม่เคยนั่งเรียนด้วยกันเลยเวลามาเรียนรวมที่นี่ อาจจะเป็นเพราะช่วงนี้เรามาสนิทกันก็เลยเป็นแบบนี้ก็ได้
.....พอถึงห้องเรียนเราก็ไปหาที่นั่งกัน ก็นั่งเรียงกันไปเลยยัยส้ม เรา นายบอม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็ม
"เฮ้ย!!! ไอ่คุณบอม มึงไม่ไปนั่งกับพวกกูหรอ" เพื่อนนายบอมเดินผ่านแล้วก็หันมาถามนายบอม
"เออ...นี่ผมนั่งกับสายรหัสผมนะครับ" นายบอมบอกเพื่อนๆ
"เออๆ เอิร์ตวันนั้นมีเรื่องเป็นไงบ้างอ่ะ เราจะเข้าไปช่วยซักหน่อย แต่เห็นไอ้บอมคนเดียวก็เอาอยู่แล้ว ฮ่าๆ" เพื่อนนายบอมหันมาถามเรา
"ไม่เป็นไรหรอก ถ้าไม่ได้บอมคงแย่"
"เฟี้ยวจริงๆนะมึงเนี่ยไอ้บอม" เพื่อนนายบอมแซวนายบอม นายบอมก็ได้แต่ยิ้มๆ
"แล้วไอ้คนนั้นมันเป็นใคร"
"เด็กวิดยาอ่ะ"
"อ่อๆครับไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว งั้นเราไปหล่ะๆ เออ!!ไอ้บอม แล้วตอนกลางวันไปกินข้าวกับพวกกูป๊ะเนี่ย"
"ไม่ๆ วันนี้ต้องไปหาพี่ที่ชมรมกีฬาอ่ะ"
"อ่อๆ กูจะได้ไม่ต้องรอ"
.....แล้วเพื่อนนายบอมก็เดินไปนั่งที่ เริ่มเรียนแล้ว เรียนเช้าๆแบบนี้ บรรยากาศพาง่วงนอนมากๆ
"เอิร์ตๆ บอมยืมสมุดโน๊ตหน่อยดิ" นายบอมกระซิบบอกเรา
....เราก็ยื่นสมุดโน๊ตไปให้นายบอม....นายบอมเขียนอะไรก็ไม่รู้แล้วก็ยื่นมาให้เรา....เราก็เอามาอ่าน!!!!
:Sign In : Bomb:
"ทักทายๆ เอิร์ตๆ^^" นายบอมเขียนมาแบบนี้...เรา งงๆ ก็เลยหันไปมองนายบอม นายบอมพยักหน้าแล้วก็บอกว่า ออนเอ็มคุยกัน เราก็เข้าใจ เลยเขียนตอบไป
:Sign In Earth:
"^^ ว่าไงๆบอม"
=:Bomb:=
"หิวข้าววว"
=:Earth:=
"เดี๋ยวพักเบรก ออกไปหาไรกินกัน"
=:Bomb:=
"คร๊าบ^^"
=:Earth:=
"^^!!"
=:Bomb:=
"ZZZzzzzz!!!!"
=:Earth:=
"ง่วงหรอ?"
=:Bomb:=
"อือ!!"
=:Earth:=
"ง่วงเหมือนกัน"
"เฮ้ย!!!!เล่นไรกันอ่ะ" เสียงไอ้แมคถามนายบอม....แล้วนายบอมก็หันไปบอกไอ้แมค....หลังจากนั้นนายบอมก็ส่งสมุดโน๊ตมาให้เรา
=:Sign In Mac:=
"สาดดด แอบคุยกันกูจะฟ้องไอ้นิก"
=:Bomb:=
"เฮ้ยยไม่มีไรๆ คุยกันเฉยๆ"
=:Earth:=
"เชิญไปบอกเลยไอ้แมค"
....แล้วเราก็ส่งสมุดโน๊ตให้ยัยส้ม ยัยส้มเอาไปดู แล้วก็คงเข้าใจ
=:Sign In Som:=
"ง่วงนอนชิบ"
.....หลังจากนั้นก็ตามมาด้วย=:Sign In M:= กับ =:Sign In Bank:= งานนี้ก็คุยกันสนุกสนานกันไป ไม่เป็นอันเรียนเลย ฮ่าๆ แต่ว่าวิชานี้ก็เบาๆ ชิลล์ๆอยู่แล้ว เพราะยังไงก็มีหนังสือเรียนให้อ่าน อาจารย์ก็สอนตามในหนังสือ ไม่ต้องมีการช๊อตโน๊ต พวกเราเลยพากันออนเอ็มในสมุดโน๊ตกันเพลินเลย////จนอาจารย์ปล่อยพักเบรก15นาที พวกเราก็ออกมาข้างนอก เข้าห้องน้ำ แล้วก็ไปหาอะไรกินกัน
"ไปเซเว่นกันป๊ะ"ยัยส้มชวน
"เออๆไปดิๆ" เราบอกยัยส้ม
"เอิร์ต มึงกับไอ้บอมไปนั่งจองโต๊ะเหอะ เดี๋ยวพวกกูไปซื้อขนมเอง ไปกันหมดเดี๋ยวกลับมาไม่มีโต๊ะนั่ง" ไอ้แมคหันมาบอกเรา
"เออๆก็ได้ๆ" เราพูดแล้วก็เดินแยกออกมากับนายบอมหาโต๊ะว่างนั่งรอพวกนั้น
.....นั่งโต๊ะกันอยู่สองคน ด้วยความที่เรากับนายบอมก็ไม่ได้สนิทกันมาก่อน เพิ่งจะมาสนิทกันได้แค่ช่วงอาทิต์ที่นายปิ๊กมาหานั่นแหล่ะ ก็เลยอาจจะทำตัวไม่ค่อยถูกซักเท่าไหร่เวลาที่อยู่กันแค่สองคน ฮ่าๆ ถึงจะเป็นสายรหัสเดียวกันก็จริง แต่ความเขินมันก็ไม่เข้าใครออกใครนะ
ยิ่งนายบอมก็รู้ว่าเราเป็นยังไง นายนั่นก็เลยชอบแกล้ง ฮ่าๆ
"เอิร์ต เป็นไรเนี่ย เงียบเลย" เป็นนายบอมที่พูดทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน
"เอ่อๆ!!!ป่าวๆ หิวแล้วพวกนั้นเมื่อไหร่จะมาเนอะ" เราบอกนายบอม
"นี่!!!! พวกนั้นเพิ่งไปซื้อขนมเมื่อกี้เองนะเอิร์ต อ่าๆ"
"อ่าวหรอ รู้สึกว่าไปนานจัง!!!" เราบอกนายบอม
"เอิร์ต!!! ถ้าพี่เค้าให้บอมไปเป็นนักกีฬาเทควันโด้จริงๆอ่ะจะทำไงดี" นายบอมถามเรา
"ก็ดี!!!ดิบอม เผลอๆอาจได้ทุนนักกีฬา แล้วถ้าติดทีมชาติขึ้นมานะ สบายเลย" เราบอกนายบอม
"ฮ่าๆ เว่อร์แล้ว แค่ติดทีมมหาลัยให้ได้ก่อนเถอะ"
"สู้ๆนะบอม ทำได้อยู่แล้ว"เราบอกนายบอม
"ขอบคุณครับ....เอิร์ต มาลองงัดข้อกันป๊ะ"
"ว่าไงนะ งัดข้อหรอ เอิร์ตสู้บอมไม่ได้หรอก ฮ่าๆ"
"มาๆ ลองๆดิ" นายบอมพูด
.....เราก็เลยลองงัดข้อกับนายบอม มือจับกันแล้วก็เริ่มมมม.....แล้วเสียงโทรศัพย์เราก็ดัง เราก็เอามืออีกข้างหนึ่งล้วงไปควานหาโทรศัพย์ในกระเป๋า มือข้างที่งัดข้อก็ยังจับกับมือนายบอมอยู่!!!!
......นายนิกโทรมา....เราเลยกดรับ
"ว่าไงนิก"
"ไหนว่ามีเรียนเช้าไง" นายนิกถามเรา
"ก็เรียนเช้า นี่ออกมาพักเบรกอ่ะ"
"หรอ แล้วพวกไอ้เอ็มไปไหนอ่ะ"
"ไปซื้อขนมที่เซเว่น นิกอยู่ไหนเนี่ย"
"แถวๆนี้แหล่ะ"
"อ่าว เดินมาหาเอิร์ตดิ อยู่ตรงโต๊ะไม้หินใกล้บ่อน้ำพุเนี่ย"เราบอกนายนิก
"ไม่อ่ะ ไม่อยากขัดจังหวะ"
"จังหวะอะไร เป็นไรอีกเนี่ย"เราถามนายนิก
"ไม่มีไรๆ แค่นี้นะ มืออ่ะ ปล่อยก่อนไม่ได้หรอ จับกันนานไปมั๊ย....." นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป เราก็ งง!!!!ดิ นายนิกเห็นเรากับนายบอม แสดงว่า...นายนิกต้องอยู่แถวๆนี้แหล่ะ เราปล่อยมือจากนายบอมแล้วก็ยืนมองหานายนิก แต่ก็ไม่เจอ!!!!
"เอิร์ต มองหาใครอ่ะ"
"นิกอ่ะบอม โทรมาบอกว่าอยู่แถวๆนี้"
"ชั้นบนป่าว อาคารมีตั้ง5ชั้นนะ จะมองเห็นเราก็ไม่แปลกนี่นา"นายบอมพูด
"อือ!!!!คงงั้นอ่ะ"เราพูด
.....แล้วพวกยัยส้ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็มก็ซื้อขนมมา เรากับนายบอมก็เลยปล่อยมือที่จะเตรียมงัดข้อกันเมื่อกี้
"เอิร์ต เมื่อกี้กูเจอไอ้นิกด้วย เดินสวนกัน มันถามหามึง กูเลยบอกว่ามึงอยู่กับบอม แต่ไม่รู้โต๊ะไหน มันได้มาหามึงป๊ะ"ไอ้แมคถามเรา
"ไม่ได้มาหา แต่โทรมาอ่ะ สงสัยมีเรียนตึกนี้มั้ง"
"เออ!!! เห็นมันบอกว่ามาเรียนแลปฯ"
"ตอนเที่ยงรอมันกินข้าวด้วย เดี๋ยวมันคงโทรมาหามึงอ่ะเอิร์ต" ไอ้แบงค์บอกเรา
"อือๆ"
............แล้วเราก็นั่งกินขนมด้วยกัน พอได้เวลาก็เข้าห้องเรียน นั่งเรียนกันต่อไป////แต่ก็ไม่ได้เรียนหรอก ออนเอ็มในสมุดโน๊ตคุยกันเหมือนเดิม ฮ่าๆ จนได้เวลาเลิกเรียน วันนี้อาจารย์ปล่อยเราก่อนเวลาตั้ง20นาที ก็เลยมีเวลาออกมาจองโต๊ะกินข้าวกัน เพราะถ้าอาจารย์ปล่อยเที่ยงเป๊ะๆ หายนะเกิด ไม่มีโต๊ะกินข้าว เพราะโรงอาหารที่ตึกเรียนรวมเล็กนิดเดียวเอง โต๊ะน้อย ต้องแย่งกัน!!!!
.....เราก็โทรหานายนิก แต่ไม่รับ คงยังเรียนไม่เสร็จอ่ะ พวกเราได้โต๊ะก็นั่งคุยกันรอนายนิก
"งั้นเดี๋ยวบอมไปชมรมกีฬาก่อนนะ"นายบอมบอกพวกเรา
"อ่าว กินข้าวก่อนดิบอม" นายเอ็มบอกนายบอม
"พี่เค้านัดเที่ยงอ่ะดิ เดี๋ยวบอมค่อยกลับมากินตอนบ่ายแล้วกัน" นายบอมพูด
"อื้อๆ ได้เรื่องยังไงมาเล่าให้ฟังบ้างนะบอม" เราบอกนายบอม
"ครับๆ ไปนะ" นายบอมพูดแล้วก็เดินไป
"เอิร์ตมึงโทรหาไอ้นิกดิ๊ มันเรียนเสร็จยัง" ไอ้แบงค์บอกให้เราโทรหานายนิก
.....ไม่ทันจะกดโทร นายนิกก็โทรเข้ามาหาเราก่อน
"อยู่ไหนเนี่ย"
"โรงอาหาร เดินมาเลย โต๊ะข้างนอกเดี๋ยวก็เห็นเอง"เราบอกนายนิก
"ครับๆ"
.....แล้วนายนิกก็เดินมาถึง วันนี้ไอ่ลิงเผือกแต่งตัวเท่ห์สุดๆ กางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ เสื้อยืดสีขาวแล้วก็สวมทับด้วยเสื้อชอร์ปคณะสีน้ำตาล
เท่ห์จริงๆ อิอิ
"ป่ะไป กินข้าวๆ ขอโทษที่ให้รอคร๊าบ" นายนิกพูดกับพวกเรา
"เฮ๊ย!!!! ไอ่นิก แต่งตัวเท่ห์จังว๊ะวันนี้" ไอ้แบงค์แซวนายนิก
"มีเรียนแลปฯอ่ะดิ ต้องแต่งแบบนี้แหล่ะ" นายนิกหันมาบอกไอ้แบงค์
"ทำไมแลปพวกกูต้องใส่เสื้อสีขาวยาวๆว๊ะ แบบที่หมอใส่อ่ะ" ไอ้แมคพูด
"เสื้อกาวด์น่ะหรอ ของกูก็มีใส่ แต่ว่าวันนี้เป็นแลปฯเช็คอุปกรณ์อ่ะ ก็เลยไม่ต้องใส่เสื้อกาวด์"นายนิกพูด
"อ่อๆ ดีหว่ะ อยากแต่งแบบมึงบ้าง เท่ห์ดี" ไอ่แมคพูด
"เดี๋ยวก็ได้แต่ง สบายอ่ะใส่แบบนี้"นายนิกพูด
.....แล้วพวกเราก็ไปซื้อข้าวกินกัน
"ไอ่ดื้อ กินไรเนี่ย"นายนิกหันมาถามเรา
"กินแบบเดียวกับนิกอ่ะ"
"ได้คร๊าบ งั้นเดี๋ยวนิกซื้อไปให้นะ ไปรอที่โต๊ะดิ!!!"นายนิกบอกเรา
"อือๆ เดี๋ยวเอิร์ตไปซื้อน้ำให้นะ นิกกินน้ำไรอ่ะ"
"น้ำเปล่าครับ" นายนิกบอกเรา
"เออ เอิร์ต แล้วบอมไปไหนอ่ะเนี่ย" นายนิกถามเรา
"บอมไปชมรมกีฬาอ่ะ"
"อ่อๆคร๊าบ"
....แล้วเราก็ไปซื้อน้ำแล้วก็กลับมานั่งรอนายนิกที่โต๊ะ พวกนั้นก็ซื้อข้าวมาเรียบร้อยแล้ว ซักพักนายนิกก็เดินมาพร้อมกับข้าวสองจาน
"นี่ครับ น่ากินป๊ะ"นายนิกยื่นจานข้าวให้เรา
"อื้อๆ มาๆกินๆ"เราบอกนายนิก
....แล้วพวกเราก็นั่งกินข้าวกัน
"ไอ้นิก บ่ายมึงเรียนที่ไหนอ่ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"เรียนตึกนี้แหล่ะจนเย็นเลย"นายนิกบอก
"เออๆดีเลย พวกกูก็เรียนตึกนี้ เดี๋ยวเรียนเสร็จตอนเย็นไปสนามกีฬากัน พวกนั้นนัดเล่นบอลอ่ะ"
"อ่อๆ ได้ๆดิ รอกูด้วยแล้วกัน เผื่อเลิกช้า"นายนิกพูด
"เออๆ ได้ๆ"
.....พอกินข้าวเสร็จ เราก็ไปนั่งคุยกันที่โต๊ะไม้หิน รอเวลาเข้าเรียน
"ไอ้นิก มึงมาอยู่แต่กับพวกกู เพื่อนที่คณะมึงไม่ว่าหรอ"
"ใครจะว่าอะไรกู ว่าทำไมอ่ะ เวลาเรียนกูก็ไปเรียน ว่างก็มาอยู่กับพวกมึง"
"แทนที่จะไปอยู่กับเพื่อนที่คณะ" ไอ้แบงค์พูด
"ก็มีเพื่อนในภาควิชาอ่ะ แต่ก็คุยกันแค่ตอนเรียนแหล่ะ ถ้าจะไปไหนมาไหนแบบนี้ กูมากับพวกมึงดีกว่า ทำไมไล่กูหรอ"นายนิกถาม
"ป่าวๆ กุไม่ได้ไล่ กลัวว่ามึงมาอยู่แต่กลับพวกกูแบบนี้ เดี๋ยวจะไม่มีเพื่อนๆที่คณะคบอ่ะดิ"
"ฮ่าๆ ไม่ต้องห่วงหรอก แค่กูมีพวกมึงก็พอแล้ว"
"ถามกูก่อนมั๊ยว่าอยากมีมึงป่าว" ไอ้แมคพูด
"โห!!! ไอ้แมค ซึ้งเลยหว่ะ เออก็ได้ ต่อไปนี้กูไม่มากับพวกมึงละ"นายนิกพูด
"สาดดดนิก กูล้อเล่นนะคร๊าบ ถ้ามึงไม่มา เอิร์ตมันคงตายอ่ะ" ไอ้แมคหันมาแซวเรา
"ไม่ตายหรอกมั้ง เอิร์ตมันมีบอมแล้วนี่"นายนิกพูด
"อะไรๆ อย่าเอาคนอื่นมาเกี่ยวดีกว่าไอ่ลิง" เราว่านายนิก
"อ่าวก็เห็นนั่งจับมือกัน จะให้คิดไงอ่ะ"นายนิกพูด
"เฮ้ยๆ เอิร์ต มึงนั่งจับมือกับไอ้บอมตอนไหนว๊ะ" ไอ้แบงค์ถามเรา
"นั่นดิ เอิร์ต อย่าบอกนะว่าเอิร์ตกับบอม.....!!!!"นายเอ็มพูด
"ป่าวๆ นิกอ่ะมั่ว!!!! ก็ตอนที่นั่งรอพวกแบงค์กลับจากซื้อขนมไง บอมชวนเอิร์ตลองงัดข้อก็แค่นั้น"
"แล้วไง นิกมาเห็นพอดีเลยเข้าใจผิดว่างั้น" ยัยส้มพูด
"ก็คงงั้นมั้ง ใครจะบ้านั่งจับมือกัน" เราพูด
"เออๆ นิกเข้าใจผิดไปเองหล่ะ'นายนิกพูด
"ฮ่าๆ นิก มึงชอบเพื่อนกูป่าวว๊ะเนี่ย....อารมณ์หึงๆนะเนี่ยมึงอ่ะ"ไอ้แบงค์แซวนายนิก
"ป่าวๆ ไม่มีไรๆ กูไปเรียนแล้ว ตอนเย็นรอกูด้วยนะ...."นายนิกพูด
"เดี๋ยวโทรหานะไอ่ดื้อ"นายนิกหันมากระซิบบอกเรา
"อื้อ!!!บ๊ายบาย"
"บ๊ายบายครับ"
"เฮี่ยยยยนิก ไปซ๊ะทีเถอะ ร่ำลากันอยู่ได้หมั่นไส้หว่ะ" ไอ้แมคพูด
....แล้วเราก็เดินไปจะเข้าห้องเรียน โทรศัพย์เราก็ดังขึ้น/////นายบอมโทรมา
"เอิร์ตๆเข้าห้องเรียนยัง" นายบอมถามเรา
"กำลังจะเข้าเนี่ย บอมมีไรป่าว"
"อ่อๆคร๊าบ บอมจะให้เอิร์ตช่วยซื้อข้าวให้บอมหน่อยอ่ะ หิวๆ เดี๋ยวบอมรีบไปรีบกินเลย"
"อ่อๆได้ๆ ไม่ต้องรีบหรอกบอม วิชานี้ไม่เช็คชื่อ เข้าช้าก็ได้"
"คร๊าบๆ เจอกันโรงอาหารนะ ขอบคุณครับ"
....นายบอมวางสายไป เราก็บอกพวกนั้นว่าให้เข้าห้องเรียนไปก่อน เดี๋ยวเราเข้าไปพร้อมบอม!!!!
....แล้วเราก็เดินไปดรงอาหาร ซื้อข้าวกับน้ำไว้รอนายบอม นายบอมมาถึงก็นั่งกินข้าว.....เราก็มองนายบอมกินข้าว
"เอิร์ตๆ"
"เอิร์ตครับ"
"เอิร์ตๆ" ทีนี่นายบอมพูดแล้วก็เอามือมาบีบจมูกเรา เราก็สะดุ้งดิ!!!!
"เรียกเอิร์ตหรอบอม"
"อื้อ!!! บอมเรียกตั้งหลายครั้งแล้ว"
"เรียกไมอ่ะ" เราถามนายบอม
"อ่าว ก็บอมเห็นเอิร์ตนั่งมองบอมอ่ะ...ตาไม่กระพริบเลยนะ ฮ่าๆ"นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"ป่าวซ๊ะหน่อย ไม่มีไรๆแล้วนี้ไปหารุ่นพี่มาเป็นไงบ้าง" เราถามนายบอม
"ก็อย่างที่คิดน่ะแหล่ะ พี่เค้าเห็นประวัติว่าบอมเคยเรียนเทควันโด้ ก็เลยเรียกบอมไปเข้าชมรม ฝึกซ้อมคัดตัวไปแข่งอ่ะ"
"แล้วบอมว่าไงอ่ะ"
"บอมก็ตอบตกลงนะ แต่ก็บอกไปว่า เรื่องวินัยอาจจะแย่หน่อย เพราะถ้ามีงานเยอะ หรือว่าช่วงสอบก็คงมาซ้อมไม่ได้"
"แล้วพี่เค้าว่าไงอ่ะ"
"พี่เค้าก็บอกว่า เรื่องนั้นไม่เป็นไร สบายๆ แต่ถ้ามีซ้อมหนักๆก็ขอให้ตรงเวลา ฟิตร่างกาย ออกกำลังกายบ่อยๆ"
"อื้อๆ บอมทำได้อยู่แล้วหล่ะ'
"อื้อๆครับ กำลังใจนั่งอยู่นี่ทั้งคน บอมทำได้อยู่แล้ว อิอิ" นายบอมพูดแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวต่อไปจนอิ่มก็นั่งกันต่อซักพัก
/////กำลังใจนั่งอยู่นี่ทั้งคน.....นี่นายบอมหมายถึงเราหรอเนี่ย!!!!//////
"บอม.....กำลังใจบอมคือเอิร์ตหรอ" เรากลั้นใจถามนายบอม ฮ่าๆ แบบว่า หลงตัวเองอ่ะนะ
"อื้อๆ ก็ใช่ไง เอิร์ตนี้แหล่ะ กำลังใจของบอม" นายบอมพูด
"บ้าแล้ว พูดแบบนี้ก็เขินดิ" เราพูดตอบนายบอมขำๆ
"นั่นแน่ๆๆๆ เขินแบบนี้ คิดไรกับบอมป่าวเนี่ย ฮ่าๆ"
"No....No....No....ไม่คิดๆ" เรารีบบอกนายบอม
"อ่ะๆ นั่นแน่ๆๆ ป่ะๆ เข้าห้องเรียนกัน กำลังใจของบอม"นายบอมพูดแล้วก็เดินกอดคอเรา เข้าห้องเรียน!!!!!
.....เฮ้อ!!!! ขอร้องหล่ะ อย่าทำให้หวั่นไหวไปมากกว่านี้ได้มั๊ยอ่ะบอม....เราคิดในใจ/////กำลังใจของบอม ประโยคนี้คงติดอยู่ในความรู้สึกเราไปอีกนาน โชคดีหรือโชคร้ายเนี่ย ที่ได้มาเป็นคู่สายรหัสกัน=^_^=
:mew2: :ling3: :ling3: :mew2: :ling3: :mew2: :ling3: :ling3: :mew2: :ling3: :mew2:
....ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคอมเม้นต์นะครับ ขอบคุณคร๊าบ
-
เด๋วนิกหึงอีกหรอกนะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นิกมัวแต่ อ้อมๆ แอ้มๆ เดี๋ยวบอมก็คว้าไปกินหรอก ชิส์ ชิส์ :m16:
-
เมื่อไหร่ ลิงนิก จะเปิดใจจริงๆะ เอิร์ต ซะที คนอื่นๆจะได้ไม่ต้องมา วอแว กะเอิร์ต ชักช้า อดแน่ๆ นิกเอ๊ย :m16:
-
ถ้าให้เลือกจริงๆ ก็คงเป็นนิก บอเหมือนทำให้หวั่นไหว รู้สึกดี เขิน แต่ก็ไม่ใช่
เอิร์ตแคร์นิกจะตาย
-
คงไม่ใช่หรอกมั้ง ดูไม่ค่อยฟินกับบอมเอิร์ตเท่าไหร่ ไม่ค่อยให้เลย
เอานิกเหอะ
-
:z13: :z13:
คนเขียน หายไปไหน เกดอะไรขึ้นหรอเปล่า
รออยู่ นะคราฟ
:mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3:
-
:z13: คุยกับรูมเมท
"...พฤติกรรมแปลกๆที่นายนิกแสดงออกมาให้เราเห็น ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า เพื่อนๆในกลุ่มต่างก็พากันสงสัยในพฤติกรรมของนายนิกเข้าให้แล้ว รวมถึงสงสัยในสถานะของเรากับนายนิกซ๊ะด้วยสิ!!!! ส่วนตัวเราเองก็ชักจะเริ่มรู้สึกแปลกๆกับนายนิกบ้างแล้วหล่ะ เพราะตอนแรกๆที่ได้กอดกัน เล่นถึงเนื้อถึงตัวกัน เราคิดเพียงแต่ว่านั่นคือประสบการณ์ใหม่ๆ ไม่ได้คิดจริงจังอะไร แต่พอมันเริ่มเกิดขึ้นบ่อยครั้ง เราก็เริ่มเกิดความรู้สึกแปลกๆกับนายนิกแล้วหล่ะ!!!"
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 38) : คู่จิ้น....นมน้ำผึ้งปั่น.....ชานมเย็นปั่น!!!!!
......พอเราสองคนเข้าไปในห้องเรียน ก็เข้าไปนั่งเรียนปกติ ดีนะที่อาจารย์ไม่ได้สนใจ ก็ยังสอนต่อไปเรื่อยๆ วิชานี้สบายๆ
"เอิร์ต...เอิร์ต ออนเอ็มดิ๊!!!มึงอ่ะ" ไอ้แมคหันมากระซิบบอกเรา
"ไง!!! ติดใจออนเอ็มหรอ แมค ฮ่าๆ" นายบอมหันไปแซวไอ้แมค
"เออๆ มีเริ่องสำคัญคุย จริงๆ เร็วๆ" ไอ้แมคเร่งเราอีก
....เราก็เลยเอาสมุดโน๊ตขึ้นมาออนเอ็ม...อีกครั้ง ฮ่าๆ
:Sign in Earth:
=Earth=
"ว่าไงๆ มีไรก็ว่ามา.."
:Sign in Bomb:
=Bomb=
"ดีค๊าบๆ"
:Sign in Som:
=Som=
"ไอ้แมค มีเรื่องไรอีกว๊ะ"
:Sign in M:
=M=
"นั่นดิ!! มีเรื่องไรอีกเนี่ยไอ้แมค"
:Sign in Bank:
=Bank=
"???????"
:Sign in Mac:
=Mac=
"เรื่องรูมเมทมึงอ่ะเอิร์ต.."
....พอเราเห็นไอ้แมคเขียนมาแบบนี้ ก็เลยหันไปบอกให้ไอ้แมคย้ายที่นั่งมานั่งใกล้ๆเรา
"ไอ้แมค มึงย้ายมานั่งใกล้ๆกูเลย คุยกันเลย ขี้เกียจเขียน" เราบอกไอ้แมค
....ไอ้แมคก็เลย ย้ายมานั่งข้างๆเรา
"มีไรก็ว่ามา" เราบอกไอ้แมค
"กูว่า....ไอ้นิกชอบมึงหว่ะ" ไอ้แมคพูด
"ทำไมคิดแบบนั้นว๊ะ" ยัยส้มหันมาถามไอ้แมค
"ไม่รู้ดิ กูสงสัยตั้งแต่ไปค่ายแล้ว แต่ไม่อยากพูด พอมาวันนี้อ่ะ ที่มันพูดเรื่องไอ้เอิร์ตกับไอ้บอม กูเลยค่อนข้างมั่นใจ" ไอ้แมคพูด
"ก็มันเป็นรูมเมทกัน พูดแบบนั้นก็ธรรมดานะมึง คิดมากป่าวว๊ะไอ้แมค" ไอ้แบงค์พูด
"ชอบแบบไหนไม่รู้ แต่เอ็มว่า นิกมันรักเอิร์ตมากอ่ะ"
.....เรานั่งนิ่งฟังอยู่นาน ก็เลยพูดออกไป
"เอาเป็นว่า เลิกสงสัยกันเหอะ รูมเมทกันก็งี้แหล่ะ ห่วงกันเป็นธรรมดา"
"แล้วมึงห่วงไอ้นิกมันบ้างป๊ะหล่ะ" ไอ้แบงค์ถามเรา
"ก็...ก็ห่วงไง เพื่อนกันไม่ห่วงได้ไง"
"มึงแน่ใจนะว่าคิดกับไอ้นิกแค่เพื่อนอ่ะ" ไอ้แมคถามเรา
"ก็...เออ เพื่อนก็เพื่อนดิ"
"แต่ส้มอยากให้สองคนเป็นแฟนกัน" ยัยส้มพูด
"เฮ้ย!!!จะบ้าหรอส้ม"
"จริง อันนี้ส้มพูดจริง ถ้าไม่ชอบนิกก็บอมก็ได้" ยัยส้มพูดอีก
"พอเลยๆๆ หยุดความคิดเลยส้ม พวกมึงกำลังจะเล่นอะไรกันเนี่ย"เราบอกยัยส้ม แล้วก็บ่นพวกนั้น
"โห่!!!! คู่จิ้นอ่ะ ไม่รู้จักคำนี้หรอ นิยายวายในเด็กดีอ่ะ เคยเข้าไปอ่านบ้างป๊ะเนี่ย" ยัยส้มบอกเรา
....ลืมบอกว่า ยัยส้มกับยัยแพรวเนี่ย เป็นสาวกการ์ตูนญี่ปุ่นมาตั้งแต่เรียนมัธยมแล้วหล่ะ เธออ่านแล้วก็จะชอบมาจินตนาการว่า รุ่นพี่คนนั้นเป็นพระเอกคนนี้เป็นนางเอก ฟินกันไป ฮ่าๆ
"ไม่เคยอ่านอ่ะ" เราพูดแล้วก็ส่ายหน้า
"เอางี้ เดี๋ยวกูปั่นกระแสให้ เอามึงกะใครดี ไอ้แบงค์มั๊ย" ไอ้แมคพูด
"เฮ้ย!!! อย่าๆ กูยังไม่อยากดัง ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์รีบออกตัวเบรก
"ไอ้เอ็มก็สาวกรี๊ดเยอะ...ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวกูโดนแฟนคลับแม่งตีหัวเอา ฮ่าๆ"
"ขนาดนั้นเลยหรอ" นายเอ็มพูด
"ก็เออดิ!!! มึงรู้ตัวบ้างมั๊ยเนี่ยไอ้เอ็ม ทุกวันนี้พวกผู้หญิงแม่งพูดถึงแต่มึงอ่ะ เกือบทั้งคณะแล้วมั้ง" ไอ้แมคพูด
"ไม่รู้เลย ฮ่าๆ" นายเอ็มพูด
"บอมไง จิ้นง่าย สายรหัสกันด้วย" ยัยส้มพูด
"กับบอมเนี่ยนะ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ไม่ได้อ่ะ กับไอ้บอมไม่ได้ เพราะใกล้กันเกินไป ความจะแตกเอา" ไอ้แมคพูด
"ก็...ก็มีนิกนั่นแหล่ะ รูมเมทกันด้วย ส้มว่างานนี้มีจิ้นกันกระจายอ่ะ ฮ่าๆ" ยัยส้มพูด
"เออๆ กูเห็นด้วย ไอ้นิกเลย คำตอบเดียว พวกคณะเราไม่มีใครรู้จักไอ้นิกด้วย จะได้สนุกๆ"
"พอเลยๆ จิ้นเจิ้นอะไร ไม่เล่นด้วยหรอก หยุดคิดกันเถอะ แค่เรื่องไอ้บอล ยัยไหมคราวนั้น ยังไม่เข็ดกันอีกหรอ" เราบอกพวกนั้น
"กูไม่เคยกลัวเลย มาอีกดิ!!!จะซัดให้หน้าหงายเลย" ไอ้แมคพูด
"แหม่ๆ ทำเป็นเก่งกันจังเลยนะ" ยัยส้มพูด
"ยังไงกูก็มีไอ้บอมหล่ะว๊ะ....จริงป๊ะบอม ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็ตบไหล่นายบอม
"อื้อ!!!!! แต่อย่ามีเรื่องอีกเลย โดนพี่วินด่า ฮ่าๆ" นายบอมพูด
.....พวกเราคุยกัน...จนอาจารย์ปล่อยพักเบรก//////ออกมาพักเบรกก็เจอนายนิกรออยู่หน้าห้องเรียน
"อ่าว ไอ้นิก เรียนเสร็จแล้วหรอว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"พักเบรกหว่ะ"
"รู้ได้ไงว่าเอิร์ตเรียนห้องนี้เนี่ย" เราถามนายนิก
"มีตารางเรียน" นายนิกบอกเรา
"ขนาดนั้นเลยหรอ" เราหันไปถามนายนิก
"อื้อ!!! ทำไมอ่ะ" นายนิกถามเรา
"ป่าวๆ ไม่มีไรๆ"
....พักเบรก15นาที พวกเราไปหาโต๊ะไม้หินนั่งคุยกัน เรากับนายนิก นายบอม ไปจองโต๊ะ ส่วนพวกที่เหลือก็ไปซื้อขนมมากิน
"ส้มๆ ฝากซื้อขนมปังปิ้งร้านสองด้วยนะ เอาเนยนมกับแยมส้มนะ" นายนิกตะโกนบอกยัยส้ม
"โอเคๆ ดูแลกันดีๆนะ อยู่กันสามคนอย่ากัดกันหล่ะ" ยัยส้มหันมาบอกเราสามคน
"ส้มพูดอะไรอ่ะ ไม่เข้าใจเลย" นายนิกบ่นพึมพัมๆ////แต่เรากับนายบอมหันมามองกันแล้วก็ยิ้มๆเพราะเข้าใจความหมายที่ยัยส้มพูด ฮ่าๆ
"เออ บอม ตกลงชมรมกีฬาเค้าว่าไงอ่ะ" นายนิกถามนายบอม
"เค้าก็ให้บอมไปเก็บตัวฝึกซ้อมอ่ะ เผื่อได้ไปแข่ง"
"อ่อๆ ว่าจะชวนมาอยู่ชมรมบาสด้วยกันซ๊ะหน่อย" นายนิกพูด
"อ่อครับๆ บาสก็เล่นได้ แต่ไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ ถ้าต่อยตีอ่ะได้อยู่ ฮ่าๆ" นายบอมพูด
"อูยยย!!!! สายรหัสดุหว่ะ" นายนิกกระซิบบอกเรา
"อือ!!!! ระวังตัวไว้นะไอ่ลิง" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบ ไม่กล้าหือ!!!!! หรอก กล้วโดนบอมเตะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ห๊ะ...เตะใคร เตะทำไมหรอ" นายบอมถามเรา เพราะไม่รู้เรื่องที่เราคุยกับนายนิกเมื่อกี้
"ไม่มีไรหรอกบอม แค่นิกบอกว่า บอมอ่ะดุ ฮ่าๆ" เราบอกนายบอม
"ไม่ดุหรอกคร๊าบ" นายบอมพูด
.....ซักพักพวกที่ไปซื้อขนมก็กลับมา พร้อมกับของกินเยอะแยะเลย
"เฮ้อ!!!!ยังอยู่กันดี โล่งใจ กูนึกว่าจะกัดกันตายห่าไปแล้ว" ไอ้แมคพูด
"อะไรว๊ะ ใครกัดกัน กูไม่เข้าใจเลย" นายนิกพูด
"ไม่ต้องเข้าใจหรอกมึงอ่ะ กินขนมไปไอ้นิก ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็ยื่นขนมปังปิ้งให้นายนิก
"เอิร์ต พวกนี้แปลกๆอ่ะ มีไรป่าวเนี่ย"
....เราหันไปหานายนิก แต่!!!ไม่อยากตอบคำถาม เลยจิ้มขนมปังป้อนนายนิก
"อ่ะ กินซ๊ะๆ" เราบอกนายนิก
....นายนิกก็งับขนมปังไปกิน แล้วก็เงียบๆไป
"ก็มึงสองคนทำอย่างเงี้ย จะไม่ให้พวกกูคิดได้ไงว๊ะ" ไอ้แบงค์พูด
"มึงดูส้มโน้น แม่งจิ้นไปไหนถึงไหนแล้ว" ไอ้แมคพูด
"อารายๆ อย่ามายุ่งกำลังฟิน ฮ่าๆ' ยัยส้มพูดแล้วก็หัวเราะ
"อะไรว๊ะ จิ้น ไม่เห็นรู้เรื่องเลย" นายนิกบ่นพึมพัมๆอีก แล้วก็มองหน้าเรา
....เราก็ไม่ตอบ จิ้มขนมปังป้อนนายนิกอีก ฮ่าๆ
.....พวกเรานั่งคุยกันอีกซักพัก ก็แยกย้ายกับนายนิก เข้าห้องเรียนใครห้องเรียนมัน เรียนเสร็จตอนสี่โมงเย็น ก็ออกมารอนายนิกตรงโต๊ะไม้หินที่เดิมเพราะนายนิกเลิกสี่โมงครึ่ง////พอนายนิกเลิกก็ออกมาเจอพวกเรา แล้วก็พากันเดินไปสนามกีฬา
"เดี๋ยวๆ นี่ไม่ไปเปลี่ยนชุดกันก่อนหรอ"ยัยส้มถาม
"เปลี่ยนทำไม ถอดกางเกงขายาวออกก็เล่นได้แล้ว" ไอ้แมคพูด
"ตีนเปล่าเนี่ยนะ" เราถาม
"ก็เออดิ สนามหญ้า จะกลัวอะไร"
"ใครไม่ใส่บ๊อกเซ่อมาจะกลับไปเปลี่ยนก็ได้นะ ทันอยู่ๆ" ไอ้แมคพูด
....แต่ก็ไม่มีใครกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าซักคน เพราะเพื่อนๆคนอื่นๆที่นัดเล่นบอลกับพวกไอ้แมคก็เดินมาพร้อมกันนี่แหล่ะ ไปถึงก่อนก็ได้สนามหญ้า ไปทีหลังก็ได้สนามปูน ร้อนจะตาย ฮ่าๆ
พอไปถึงสนามกีฬา พวกนั้นก็จัดการถอดกางเกงขายาวออกเหลือแต่บ๊อกเซอร์ นายนิกถอดเสื้อชอร์ปกับกางเกงออกมาฝากเราไว้ แล้วก็ลงไปเล่นบอล เรากับยัยส้มก็นั่งดูอยู่ใต้ต้นไม้ข้างสนาม แล้วก็ชวนกันไปซื้อน้ำมาให้พวกนั้นกิน....
"เอิร์ต พี่วิน...พี่วินอีกแล้ว ที่เดิมเลย" ยัยส้มพูดแล้วก็ชี้ให้เราดูพี่วินที่กำลังยืนซื้อน้ำอยู่
"เออหว่ะ เจอพี่วินที่ร้านน้ำอีกละ"
....เราเดินเข้าไปร้านน้ำ ก็สวัสดีพี่วิน
"พี่วิน สวัสดีครับ/ค่ะ" เรากับยัยส้มสวัสดีพี่วิน
"อ่าว เอิร์ต น้องส้ม มาทำไรกันเนี่ย" พี่วินถามเราแล้วก็ยิ้มๆ
"ก็เหมือนเดิมครับ มาซื้อน้ำ"
"อ่ะ เอาดิๆ เดี๋ยวพี่จ่ายให้"
"ไม่เป็นไรครับพี่วิน คราวก่อนก็จ่ายให้แล้ว " เราบอกพี่วิน แต่พี่วินก็เหมือนเดิม จ่ายเงินให้เราจนได้ แถมยังฝากชาเขียวมาให้นายบอมอีกขวดนึงด้วย
....เรากับยัยส้มขอบคุณพี่วินแล้วก็เดินกลับมา พวกนั้นก็มานั่งพักรออยู่แล้ว
"อ่ะบอม พี่วินฝากมาให้" เราส่งชาเขียวให้นายบอม
"อ่อๆ เจอพี่วินหรอ ขอบคุณนะครับ" นายบอมบอกเราแล้วก็เปิดชาเขียวกิน
"อ่านิก น้ำเย็นๆ เหนื่อยป่ะเนี่ย" เราหันไปส่งน้ำให้นายนิก
"เหนื่อยดิ ไม่ได้ออกกำลังกายมานาน" นายนิกพูด นั่งหอบแฮ่กๆ เหงื่อท่วมตัวเลย หน้าแดงหมดเลย ฮ่าๆ
"ขำไรเนี่ย" นายนิกหันมาถามเรา เพราะเห็นเรานั่งมองหน้านายนิกแล้วก็หัวเราะ
"ป่าวๆ ไปคุยกับบอมแป๊บนะ" เราบอกนายนิกแล้วก็เขยิบเข้าไปคุยกับนายบอมเรื่องพี่วิน
....เราก็นั่งคุยกับนายบอมจน พวกนั้นลงสนามอีกครั้ง แล้วก็เล่นไปเรื่อยๆจนเลิกอ่ะทุ่มกว่าๆ แล้วพวกเราก็เดินมากินข้าวกัน ต่อด้วยน้ำปั่นร้านประจำของเรากับนายนิก
"ป้าครับนมน้ำผึ้งปั่นสองแก้ว" นายนิกสั่งให้เราด้วย
"ของบอมเอาชาเย็นปั่นครับป้า"
"ชาเย็นปั่นหรอบอม อร่อยป๊ะ" เราถามนายบอม
"ต้องลองชิมดูเอิร์ต บอมชอบ มันหอม มันๆ อร่อยดี"
"โอเคๆ ป้าครับ งั้นเปลี่ยนเป็นชาเย็นปั่นสองแก้ว ส่วนนมน้ำผึ้งปั่นเอาแก้วเดียวนะครับ เราหันไปบอกป้า"
"เอิร์ตตตต" นายนิกเรียกเราแล้วก็เอามือมาสกิดมือเรา
"อะไรอ่ะเนี่ย"
....เราหันไปมองนายนิก นายนั่นทำหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เป็นไรอีกเนี่ย เราคิดในใจ!!!!....จนได้น้ำครบ เราก็แยกย้ายกันกลับหอ เรา นายนิก นายเอ็มเดินมาด้วยกัน ตลอดทาง นายนิกเงียบตลอดเลย จนขึ้นมาถึงห้อง
"นิก เป็นไรเนี่ย เงียบเลยอ่ะ" เราถามนายนิก
"ป่าว ไม่มีไร"
"แล้วนิกเงียบทำไม"
"ไม่มีไรจะพูด"นายนิกบอกเรา
"เอ้า!!!เป็นไรเนี่ย
"ก็บอกว่าไม่เป็นไรไง จะเอาไรอีก" นายนิกหันมาตะคอกเราแล้วก็ออกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เราเองก็นั่งอึ้งๆไป
.....นายนิกอาบน้ำเสร็จ เราก็เข้าไปอาบต่อ แล้วก็มานั่งเปิดพัดลมเป่าผมอยู่ปลายเตียง นายนิกนอนอยู่บนเตียง แล้วนายนิกก็ลุกขึ้นมานั่งข้างหลังเรา
"ขอโทษนะ" นายนิกพูด
"ขอโทษเรื่องไร" เราถามนายนิก
"ก็ที่ตะคอกเมื่อกี้"
"แล้วตะคอกทำไม"เราถาม
"ก็เอิร์ตกับไอ้บอมอ่ะ"
"เอิร์ตกับบอม ทำไมอ่ะนิก"เราถามนายนิก
"เอิร์ตซื้อชาเขียวให้มัน" นายนิกพูดแล้วก็ล้มตัวลงไปนอนเหมือนเดิม น้ำเสียงน้อยใจนิดๆ ฮ่าๆ
"แค่เนี้ยอ่ะนะ เอิร์ตจะบอกให้นะ ชาเขียวอ่ะพี่วินซื้อฝากเอิร์ตมาให้บอม" เราบอกนายนิก
"แล้วเอิร์ตไม่กินนมเหมือนนิกอ่ะ" นายนิกพูด
"ก็ลองเปลี่ยนดูบ้าง ไอ้ลิงเป็นอะไรเนี่ย" เราพูดเพราะเริ่มหมั่นไส้นายนิกแล้ว พูดเสร็จก็คลานไปบีบจมูกนายนิก
"เป็นไรเนี่ยย บอกเอิร์ตมาดิ๊!!!" เราพูด
"ป่าวคร๊าบ ยอมแล้วๆ โอ๊ยย~!!!!" นายนิกร้องเพราะโดนเราบีบจมูกอยู่ ฮ่าๆ
พรึ่บบ!!!!......นายนิกเอาสองมือมาโอบเราไว้. "ที่นี้แหล่ะ ไปไหนไม่รอดแน่ไอ้ดื้อ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็ดึงเราเข้าไปนอนหนุนหน้าอกนายนิก
"นิก หัวใจนิกเต้นแรงมากอ่ะ" เราบอกนายนิก เพราะหูเราแนบอยู่กับหน้าอกนายนิก เลยรู้สึกว่าหัวใจนายนิกเต้นแรงแล้วก็เร็วมาก
"อือ!!!! ไปปิดไฟนอนเหอะ" นายนิกพูดแล้วก็ผลักตัวเราออกมา
"แล้วคราวหน้าเอิร์ตจะกินนมน้ำผึ้งเหมือนเดิมป๊ะ" นายนิกถามเรา
"กินดี๊!!!! กินไปตลอดแหล่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบ"
.....คืนนั้นก็เหมือนเดิม ในอ้อมกอดของนมน้ำผึ้งปั่น ฮ่าๆ นี่ถ้าไอ้พวกนั้นมาเห็นสภาพเรานอนกับนายนิกแบบนี้ คงจะจิ้นกันไปไกลอ่ะนะ !!!!
:mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2:
.....ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจนะครับ รักเลยๆรูมเมททุกๆคน แฮ่ๆ
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 39) : รับน้องภาควิชา#1 จูบแบบเอเชีย+จูบแบบยุโรป!!
.....ในช่วงต้นเดือนพฤศจิกายนของทุกปี จะเป็นช่วงของการรับน้องภายในภาควิชาของเรา ซึ่งรุ่นพี่ปี2ก็จะรับหน้าที่เป็นแกนนำหลัก พาน้องปี1แล้วก็พี่ๆปี3ปี4....รวมไปถึงพี่ๆศิษย์เก่าที่จบไปแล้วทุกๆคนไป"รับน้อง" อย่างเป็นทางการอีกครั้ง แล้วในพิธีรับน้องภาควิชานี้น้องๆปี1ทุกคนก็จะได้รับรุ่นภาควิชาด้วย พวกเราต้องฝ่าด่านทดสอบมากมายจากรุ่นพี่ ทำให้พอผ่านมันมาได้ ได้รับรุ่นภาคฯ มันทำให้พวกเราภายในรุ่นรักกันมากขึ้น มีความสนิทสนมกลมเกลียว สามัคคีกันมากขึ้น เพื่อที่จะได้ช่วยกันทำงานอื่นๆของคณะและของภาควิชาต่อไปในวันข้างหน้า ซึ่งงานหลักๆของปี1อย่างพวกเราก็จะมี งานแรกเลยก็คืองานลอยกระทงภาควิชา ที่กำลังจะมาถึงในอีกไม่กี่อาทิตย์นี้แล้วหล่ะ....
.....วันนี้หลังจากเรียนเสร็จรุ่นพี่ก็นัดพวกเราปี1ทุกคนให้มาประชุมพร้อมกัน เพื่อที่จะบอกเรื่องการรับน้องภาควิชาที่จะมีขึ้นในวันเสาร์ที่จะถึงนี้
เรา ยัยส้ม นายบอม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็ม ก็มาพร้อมกันที่ห้องประชุม รุ่นพี่ก็เริ่มทำการประชุม
"วันเสาร์นี้เราจะมีการรับน้องภาควิชากันนะครับ พี่ในฐานะตัวแทนภาควิชาชั้นปีที่2 ก็อยากให้น้องๆปี1ทุกคนได้ไปรับน้องด้วยกัน เพื่อที่จะได้รับรุ่นของภาควิชาเรานะครับ"
"ในการรับน้องภาควิชานี้ได้รับความเห็นชอบและก็ได้รับการอนุญาติจากอาจารย์แล้ว น้องๆไม่ต้องกลัวนะค่ะ จะมีอาจารย์ไปกับพวกเราด้วย ไม่มีความรุนแรง พี่รับรอง"
"ในปีนี้พวกพี่จะพาพวกเราไปที่ชะอำนะครับ เป็นรีสอร์ตติดทะเล ถ้าใครจะไป หรือไม่ไปยังไง พี่ให้เวลาคิดก็แล้วกัน อีก10นาที พวกพี่ๆจะเข้ามาขอรายชื่อคนที่จะไปนะครับ"
.....รุ่นพี่พูดเชิญชวนเรา แล้วก็ให้เวลาพวกเราตัดสินใจ!!!!
"ไปป๊ะๆ น่าสนุกนะ"เราหันไปพูดกับพวกนั้น
"เออๆ ไปดิๆ"ยัยส้มพูด
"กูไป" ไอ้แมคพูด
"เอ็มไป"
"กูก็ไป" ไอ้แบงค์พูด
"แล้วมึงอ่ะไอ้บอม นั่งเงียบ ไม่ไปหรอ" ไอ้แมคหันไปถามนายบอม
"ไปดิ เอิร์ตไปกูก็ไปอ่ะ" นายบอมพูด
"ดีมาก สรุปพวกเราไปหมด" ไอ้แมคพูด
"นี่ถ้าไอ้นิกไปด้วยได้ก็คงจะดีเนอะ เสียดายอยู่กันคนละคณะ" ไอ้แบงค์พูด
"อือ นั่นดิ แต่ถ้านิกไป ก็ถือว่า ได้รุ่นภาควิชาเราด้วยนะ เท่ห์ไปเลย ฮ่าๆ"ยัยส้มพูด
.....พวกเรานั่งคุยกัน เพื่อนๆคนอื่นๆก็มีทั้งไปแล้วก็ไม่ไป บางคนก็กลัวจะเป็นเหมือนรับน้องที่เป็นข่าว บางคนก็กลัวจะโหดเกินไปเพราะออกนอกสถานที่ บางคนก็กลัวโดนรุ่นพี่แกล้งหนักๆ ซึ่งส่วนมากจะเป็นผู้ชายที่ไม่อยากไปกัน/////ซักพัก พวกรุ่นพี่ก็เข้ามา ขอรายชื่อคนที่ไป ส่วนคนที่ไม่ไปรุ่นพี่ก็ไม่ได้ห้าม หรือบังคับ เพราะรุ่นภาควิชา ก็ไม่ได้จริงจังอะไรมากมาย แค่เป็นกิจกรรมหนึ่งที่จัดขึ้นมาเพื่อให้รุ่นพี่กับรุ่นน้องได้สนิทกัน รู้จักกันมากขึ้นก็เท่านั้นเอง////พวกเราก็ไปลงชื่อกัน พอประชุมเสร็จ เราก็ออกมาจากห้องประชุม เจอพี่วินยืนอยู่หน้าห้องกับกลุ่มเพื่อนๆ
"สวัสดีครับพี่ๆ สวัสดีครับพี่วิน" พวกเราเข้าไปสวัสดีกลุ่มพี่วิน
"สวัสดีครับ เป็นไงลงชื่อไปกันป่าวเนี่ย" พี่วินหันมาถามพวกเรา
"เอิร์ตกับบอมหล่ะไปป่าว"พี่วินหันมาถามเรากับนายบอมด้วย
"เอิร์ตกับบอมไปครับ ลงชื่อเรียบร้อยแล้ว"นายบอมตอบพี่วิน
"ดีมาก" พี่วินพูด
"ไถมันให้หนักๆเลยนะไอ้วินอ่ะ ตังค์มันเยอะ" เพื่อนพี่วินบอกเรากับนายบอม
"ฮ่าๆ ไม่ต้องไถหรอก อยากได้ไรบอก เดี๋ยวพี่ให้เอง" พี่วินพูด
"แล้วเอ็มหล่ะไปป่าวเนี่ย" พี่รหัสนายเอ็มถามนายเอ็ม
"ไปครับพี่ เอ็มไม่พลาดหรอก" นายเอ็มพูด
"ดีมาก พี่จะได้เตรียมตังค์ไปเยอะๆ น้องรหัสไปก็สบายใจแล้ว อ่าๆ เหลือพวกมึงอ่ะ ไปปั่นน้องๆมึงให้ไปเลย น้องใครไม่ไป กลับมาเลี้ยงข้าวนะเว๊ย" พี่รหัสนายเอ็มพูด
"ดีนะ น้องกูไป2คนเลย รอดตัวไป เอาตังค์ไปเลี้ยงน้องดีกว่าเอามาเลี้ยงพวกมึงอีก ฮ่าๆ" พี่วินพูดกับเพื่อนๆเค้า
.....แล้วพวกเราก็ขอตัวจากกลุ่มพี่วิน ไปกินข้าวกัน////เสียงโทรศัพย์ นายนิกโทรมาแน่ๆ
"อยู่ไหนแล้วเนี่ย หิวข้าวแล้ว" นายนิกพูด
"กำลังเดินไปเนี่ย พอดีมีประชุมรับน้อง เลยช้าหน่อยอ่ะ" เราบอกนายนิก
"อ่อๆค๊าบบบ รอได้ๆๆ"
"นิกอยู่ไหนเนี่ย" เราถามนายนิก
"ร้านเดิมๆ"
"โอเคๆ อีกแป๊บเดียวจะถึงแล้ว นิกเข้าไปจองโต๊ะเลยนะ"
"รับทราบครับพ้ม!!!!"นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
"นิกจองโต๊ะให้แล้วนะ ข้าวร้านเดิม" เราหันไปบอกเพื่อนๆ
"อื้อๆ หิวแล้วเหมือนกันหว่ะ ป่ะๆรีบๆเดินกันเถอะ"ไอ้แมคพูด
.....พอเราไปถึงร้านก็เจอไอ่ลิงเผือกนั่งจองโต๊ะอยู่ มีสาวๆมานั่งคุยด้วยแหล่ะ ฮ่าๆ พอนายนิกเห็นพวกเราเดินเข้าไป ก็คงจะบอกสาวๆว่าเพื่อนมาแล้ว ผู้หญิงพวกนั้นก็เลยออกมาจากโต๊ะข้าว
"แหม่ๆ ไอ้นิก ผู้หญิงมาหาถึงโต๊ะเลยนะมึง" ไอ้แบงค์แซวนายนิก
"ป่าวๆ เพื่อนที่คณะอ่ะ"
"เพื่อนจริงหรือป่าวน๊า" ยัยส้มพูด
"จริงๆส้ม เพื่อนเราเอง มาคุยเรื่องงานกลุ่มอ่ะ"
"อ๋อ!!หรอ ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย"ยัยส้มแกล้งนายนิกต่อ ฮ่าๆ
"เพื่อนจริงๆนะเอิร์ต" นายนิกกระซิบข้างๆหูเรา
"อือ!!!!" เราหันไปพูดกับนายนิก
"พูดแค่เนี้ยอ่ะนะ" นายนิกถามเรา
"ก็อือ!!!!ไง เพื่อนก็เพื่อนดิ" เราบอกนายนิก
"ก็เอิร์ตไม่เชื่อนี่" นายนิกบอกเรา
"ต่อให้เป็นแฟนนิก เอิร์ตจะทำไรได้หล่ะ" เราบอกนายนิก
"ก็ไม่ใช่แฟนไง อย่าเข้าใจผิดดิ" นายนิกบอกเรา
"ก็ยังไม่ได้พูดเลยว่าเป็นแฟนนิกอ่ะ"
"เออๆ เลิกเถียงกันเถอะหว่ะ ไปๆสั่งข้าว กูหิวแล้ว" ไอ้แมคพูดตัดบทเรากับนายนิก
"เอิร์ตกินไร เดี๋ยวบอมไปสั่งให้" นายบอมถามเรา
"ไม่เป็นไรบอม เดี๋ยวนิกสั่งเอง"นายนิกบอกนายบอม
"อ่อ!!! ครับๆ" นายบอมพูด
"บอม....บอมกินไรเอิร์ตกินเหมือนบอมอ่ะ" เราบอกนายบอม
"ครับได้ๆ" นายบอมหันมาพูดกับเรา
"เอิร์ตตตตต!!!!!" นายนิกเรียกเรา
"อะไรหล่ะ ไปสั่งข้าวดิ เดี๋ยวก็ได้ช้าหรอก" เราบอกนายนิก
"อือ!!!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินไปสั่งข้าว
.....แล้วเราก็มานั่งรอข้าวกัน
"เออๆ ไอ้นิก เสาร์-อาทิตย์นี้ ภาควิชากูไปรับน้องกัน มึงจะไปด้วยป่าว" ไอ้แมคถามนายนิก
"ที่ไหนอ่ะ"
"ชะอำ ทะเลๆ"
"กูไปได้หรอ คนละคณะกันอ่ะ"
"เออ!!!! เดี๋ยวลองไปถามพี่ๆให้ แต่ไม่น่ามีปัญหานะ เพราะเป็นแค่ของภาควิชา"
"เออ!!!! ถ้าไปได้ กูก็ไป พวกมึงก็ไปใช่ป๊ะ" นายนิกถาม
"ก็ไปดิว๊ะ ถึงได้มาชวนมึงเนี่ย"ไอ้แบงค์บอกนายนิก
"เอ็มว่าน่าจะไปได้นะ....ถ้านิกไปก็ได้รับรุ่นภาควิชาเราด้วยนะ" นายเอ็มบอกนายนิก
"อื้อๆ ไปๆดิ"นายนิกพูด
.....แล้วข้าวก็มาเสิร์ฟ จนได้ครบทุกคนพวกเราก็นั่งกินข้าวกัน คุยกันไปสนุกสนาน กินเสร็จแล้วก็ต่อด้วยน้ำปั่น ฮ่าๆ
"ป้าครับเอานมน้ำผึ้งปั่นสองแก้ว" เราเป็นคนสั่งเอง
"อีกแก้วนึงของนิกใช่ป๊ะ" นายนิกถามเรา
"อื้อ!!!! หรือนิกจะกินน้ำอื่นหล่ะ เอิร์ตจะได้เปลี่ยนให้" เราถามนายนิก
"อ๋อ!!!! ไม่ๆครับ กินเหมือนเอิร์ตนั่นแหล่ะ" นายนิกพูดแล้วก็หันมายิ้มกับเรา
"บอม ลองกินดูป๊ะ นมน้ำผึ้งปั่นอร่อยนะ" เราถามนายบอมที่กำลังเปิดดูเมนูอยู่
"อื้อๆ เอาดิครับ ลองดูๆ" นายบอมพูด
"ขอเอ็มด้วยแก้วนึง" นายเอ็มพูด
"ป้าครับ งั้นเป็นนมน้ำผึ้งปั่น4แก้วเลยนะครับป้า" เราบอกกับป้า
"ได้เลยจ๊า เป็นไงมาไงวันนี้กินเหมือนกันเลยหล่ะเนี่ยหนุ่มๆ" ป้าถามพวกเรา
"ป้าครับ ของน้องๆ4แก้วเดี๋ยวเก็บตังค์ที่วินนะครับ" พี่วินพูดกับป้า
"อ่าวพี่วิน!!!!" เราหันไปก็เจอพี่วินยืนอยู่หน้าร้านน้ำปั่น
"ขอบคุณครับพี่วิน แต่ว่าพี่ไม่ต้องจ่ายให้ก็ได้นะครับ เกรงใจอ่ะพี่" นายบอมบอกพี่วิน
"ไม่เป็นไร น้องพี่พี่เลี้ยงได้ แต่คงไม่บ่อยนะ ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็หัวเราะ
"เออนิก ไปรับน้องด้วยกันสิ พวกเอิร์ตก็ไปนะ"พี่วินหันมาพูดกับนายนิก
"ไปได้หรอครับพี่วิน....คืออยู่คนละคณะกันอ่ะ"นายนิกถามพี่วิน
"ไปได้สิ คนละคณะไม่เกี่ยวหรอก แต่ถ้าไปแล้วก็ต้องอยู่ในระบบของภาควิชาพี่อ่ะนะ แต่ก็ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอกนะ เฮๆฮาๆ ขำๆ" พี่วินบอกกับนายนิก
"ไปๆครับพี่วิน" นายนิกพูดแล้วก็หันมายิ้มกับเรา
"ครับๆ งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ จ่ายตังค์เรียบร้อยแล้ว กลับหอกันได้แล้ว พวกเราอ่ะ" พี่วินบอกกับพวกเรา
"คร๊าบ ขอบคุณครับพี่วิน" พวกเราขอบคุณพี่วินที่จ่ายตังค์ค่าน้ำปั่นให้
"เห็นมั๊ยกรูว่าแล้ว มึงต้องไปได้ไอ้นิก" ไอ้แบงค์พูด
"อือๆ ดีแล้ว นิกจะได้ไปสนุกกับพวกเรา ได้รับรุ่นภาคกับพวกเราด้วย" นายบอมพูด
"อื้อๆ" นายนิกพยักหน้ากับพวกเรา
......เรากับนายนิก นายเอ็มเดินกลับมาถึงหอก็แยกย้ายกันเข้าห้อง
"เหนื่อยๆ นอนก่อนนะ เดี๋ยวค่อยตื่นมาอาบน้ำ" นายนิกพูดแล้วก็ทิ้งตัวลงเตียงนอน
"เฮ้ยยย!!!! ไม่ได้นะไอ่ลิง ตื่นมาอาบน้ำก่อนเลย" เราบอกนายนิก
"ไม่อ่ะ วันนี้เรียนคำนวณมา3ชั่วโมงติด ปวดสมองมาก อยากนอน"
"ไม่ได้ๆ ตื่นไปอาบน้ำก่อนเลยจะได้นอน" เราพูดแล้วก็เข้าไปดึงตัวนายนิกให้ตื่นไปอาบน้ำ
"มาๆนอนก่อน เดี่ยวค่อยตื่นมาอาบตอนดึกๆ" นายนิกพูด
"ไม่อ่ะ ตื่นเลยไอ่ลิง อาบน้ำให้เรียบร้อย แล้วจะนอนก็นอน"
"ทำไมมันดิ้อจังว๊ะ ไอ้คนนี้....บอกว่านอนก่อนก็นอนดิ" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราลงไปนอนข้างๆแล้วนายนิกก็กลับตัวมานอนกอดเราไว้
"เฮ้ยยย!!!! ปล่อยเลยนิก เอิร์ตจะไปอาบน้ำ" เราบอกนายนิก
"อือ!!!! ปล่อยไม่ได้แล้วหล่ะ นิกง่วงมากตอนนี้"
"เกี่ยวไรกันอ่ะ ง่วงก็นอนไปดิ"
"อ่าวเมื่อกี้ยังห้ามเค้าอยู่เลย ไม่ปล่อยอ่ะ นอนด้วยกันนี่แหล่ะ อย่าพูดมาก"
"ปล่อย!!!!"
"หยุดพูด ไม่งั้นนิกจูบนะ" นายนิกขู่เรา
"อือ!!!! หยุดก็ได้" เราพูดแล้วก็ปล่อยตัวให้นอนอยู่เฉยๆในอ้อมกอดของนายนิก แอร์เย็นๆ บรรยากาศเงียบๆ ก็ชวนให้ง่วงนอนได้เหมือนกันนะ ไหนจะกลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวนายนิกอีก เคลิ้มๆๆๆจริงๆ
"ไอ่ดื้อ!!!! ชอบจูบแบบเอเชียหรือยุโรปอ่ะ" อยู่ๆนายนิกก็ถามเรา
"ไรอ่ะ จูบเอเชีย จูบยุโรป" เราถามนายนิก
.....นายนิกไม่ตอบ แต่จับตัวเราพลิกหันหน้าเข้าไปหานายนิก แล้วก็เอามือมาประคองหน้าเราขึ้นไป เราหลับตาตลอดเลย แล้วนายนิกก็ก้มลงมาเอาปากมาประกบกับปากเรา พอริมฝีปากชนกันแล้วก็เอาออก
"นี่ไงครับ จูบแบบเอเชีย" นายนิกพูดกับเรา
....สภาพเราในตอนนี้มันเป็นยังไงก็ไม่รู้ดิ ขัดขืนนายนิกไม่ได้แล้วอ่ะ วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร ทำไมเราถึงแพ้ไอ่ลิงเผือกนี้ได้นะ////แล้วนายนิกก็ก้มลงเอาปากมาประกบกับปากเราอีก แต่คราวนี้นายนิกสอดลิ้นเข้ามาในปากเราด้วย แล้วการกระทำของเราสองคนก็เป็นไปตามธรรมชาติ สำหรับเรามันเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ มันแปลกๆอ่ะ ลมหายใจอุ่นๆที่พ่นใส่กัน เสียงลมหายใจของเราสองคน..ไออุ่นจากลิ้นของเราสองคนที่พันกันอยู่ในปาก..จนเรารู้สึกหายใจไม่ออกนั่นแหล่ะ เลยผลักตัวนายนิกออก แล้วก็ลุกจากเตียงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ ไม่รู้ว่าอารมณ์เราตอนนั้นเป็นยังไง ได้แต่เปิดน้ำให้ไหลใส่ตัวเองใจมันสั่นๆหวิวๆยังไงก็ไม่รู้....ไม่อยากออกไปจากห้องน้ำตอนนี้....ไม่อยากออกไปเจอหน้านายนิก....!!!!!
"เอิร์ต อาบเสร็จยัง เป็นไรป่าวเนี่ย" นายนิกตะโกนถามเราแล้วก็เคาะประตูห้องน้ำ
"จะเสร็จแล้วหล่ะ นิกรอแป๊บนึงนะ" เราบอกนายนิกแล้วก็รีบอาบน้ำ เช็ดตัว นุ่งผ้าขนหนูออกไปจากห้องน้ำ เจอนายนิกยืนอยู่หน้าห้องน้ำ
"เป็นไรป่าว หายไปอยู่ในห้องน้ำนานเลย"นายนิกถามเรา
"ป่าวๆ นิกไปอาบน้ำเถอะ จะได้มานอน"เราบอกนายนิก แต่ก็ไม่กล้าเงยหน้ามามองหน้านายนิก
"ครับๆ"นายนิกพูดแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ
....ส่วนเราก็ใส่เสื้อผ้าแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียง ใจก็ยังสั่นๆ เหมือนเดิม ทำไมนะ เมื่อก่อนนอนกับนายนิก นายนิกกอดก็ยังไม่รู้สึกอะไร แต่ทำไมวันนี้ถึงรู้สึกแปลกๆ เวลาอยู่ในอ้อมกอดนายนิกนะเนี่ย เฮ้อ!!!!หรือว่า จะเป็นเพราะจูบแบบเอเชีย กับ จูบแบบยุโรปเมื่อตะกี้นะ....
:mew4: :mew4: :mew1: :mew4: :mew1: :mew4: :mew1: :mew4: :mew1:
ขอบคุณมากมาย สำหรับทุกๆกำลังใจนะครับ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดด ชอบๆๆๆ
-
อิจฉาเอิร์ต มีแต่คนรุมชอบ o18
:pig4:
-
อยู่ดีๆก็มาจูบ มันคืออะไรอ่ะนิก
-
ชอบก็บอกเขาไปๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ถ้าจะจูบกันขนาดนี้ ก็คบๆ กันไปเถอะ มุ้งมิ้งๆ
-
ณ จุดๆนี้ ฟินมากกกกก :impress2:
แต่ก็หมั่นไส้นิกอะ ชอบก็บอกสิ
ปล. ชอบคนเขียนมาก มาลงให้ทุกวันเลย ^^
-
ฟินนนนนนนนน
...ปล.รักคนเขียนเหมือนกัน
:กอด1:
-
รสจูบ >< เฮือกก ฟิน
-
จูบกันขนาดนี้ ไม่รู้ตัวรึไง
นิกนี่ก็แต่งเข้าภาคเอิร์ตไปเลยสิเนี่ย
เอา วินบอม อร๊ายยยยยยยยยย :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
อ่านไปไม่กี่ตอน รู้เลยว่า โลเคชั่นที่ไหน
ปล.เราก็เรียนที่นี้ 55555555
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 40) : รับน้องภาควิชา#2
.....นายนิกพออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ปิดไฟ ขึ้นเตียงนอนมานอนตรงที่ของตัวเอง ส่วนเราก็ยังไม่หลับเลยพลิกตัวนอนหงายมา นายนิกก็เอื้อมมือมาลูบผมเราเล่น....!!!!
"เอิร์ต เอิร์ตอยากให้นิกไปรับน้องด้วยป่าว" นายนิกถามเรา
"อือ!!!! อยากดิ"
"เอิร์ตไม่โกรธนิกหรอครับ"
"โกรธเรื่องไรอ่ะ" เราถามนายนิก
"ก็....ก็ที่เมื่อกี้ นิก....นิกจูบเอิร์ตอ่ะ"
"ไม่โกรธหรอก แต่อยากรู้ว่าทำไมนิกทำกับเอิร์ตแบบนี้" เราถามนายนิก
.....นายนิกเงียบไป แล้วก็พูดว่า....
"ไม่รู้...ไม่บอก"
"อ่าว!!!! ซ๊ะงั้นอ่ะนะ"
"ไม่รู้ดิ!!! นอนได้แล้วไอ่ดื้อของนิก"นายนิกพูดแล้วก็ดึงผ้าขึ้นมาห่มให้เรา
"นิกว่าผ้าห่มมันเหม็นๆแล้วอ่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เลิกเรียนเราไปซื้อที่นอนใหม่กันดีกว่า"
"ซื้อใหม่เลยหรอ"
"ก็ใช่ดิ!!! จะได้เอาอันนี้ไปซักไง นิกว่ามันเหม็นๆแล้วอ่ะ ลองดมดูดิ" นายนิกพูดแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นไปดม เราก็ลองดมด้วย
"อือๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาออกไปผึ่งแดดตรงระเบียงหลังห้องดีกว่า เผื่อกลิ่นจะหายบ้าง" เราบอกนายนิก
"ครับ แต่ว่าเดี๋ยวซื้ออันใหม่ นิกให้เอิร์ตเลือกลายเลยนะ แต่ห้ามสีชมพู นิกไม่ชอบ"
"อื้อๆ หวานไปมั้งสีชมพูอ่ะ" เราบอกนายนิก
"ก็ใช่ไง เอาหลายหมีพูห์ดีกว่า โอเคป๊ะ" นายนิกพูด
"อ่าว ไหนเมื่อกี้ให้เอิร์ตเลือกลายไง" เราถามนายนิก
"อ่อๆ โอเคๆ งั้นตามใจเอิร์ตละกัน"
"นอนได้แล้วไอ่ลิง" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบบ ฝันดีนะ" นายนิกบอกเรา
......แต่เราเอง กลับนอนไม่หลับ ในใจมันรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ แปลกๆอ่ะ
"นิก...นิก!!!!" เราเรียกนายนิก
"ว่าไง นอนไม่หลับหรอ"
"ป่าว!!!!....เอิร์ต....เอิร์ต!!!"
"ว่าไงหล่ะ พูดมาดิ"
"เอ่อ!!! เอิร์ตขอ....!!!"
"ขอไรอ่ะ"
"เอิร์ตขอนอนกอดนิกได้ป๊ะ" เรากลั้นใจพูดออกไป
"อะไรนะ นิกไม่ได้ยิน" นายนิกถามย้ำอีกครั้ง
"เอิร์ตขอกอดนิกได้ป่าว" เราบอกนายนิกอีกครั้งนึง
"ฮ่าๆ ได้สิครับ มาไม้ไหนเนี่ยไอ่ดื้อ ทำไมวันนี้มาขอกอดนิกอ่ะ"
"ไม่รู้ดิ" เราพูดแล้วก็เขยิบตัวไปใกล้ๆนายนิกแล้วก็กอดนายนิก หัวเราก็หนุนอยู่ตรงไหล่นายนิก
"คิดถึงนิกหรอ วันนี้ถึงกอดนิก" นายนิกถามเรา
"ไม่รู้ดิ!!!" เราตอบนายนิก
"อือๆ งั้นนอนได้แล้ว นิกจะกอดทั้งคืนเลย ไม่ให้หลุดไปไหนเลยนะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาบีบจมูกเรา
....ทั้งคืนเราก็คงจะอยู่ในอ้อมกอดนายนิกจนถึงเช้า นายนิกปลุกเราอาบน้ำไปเรียนตอนเช้า แต่ก็ไม่ลืมที่จะเอาผ้านวมออกไปตากแดดที่ระเบียงหลังห้องด้วย////เราเองก็ไม่รู้เป็นอะไร ช่วงนี้รู้สึกแปลกๆกับนายนิก มันรู้สึกแบบบอกไม่ถูกจริงๆอ่ะ
"เอิร์ต เดี๋ยวตอนเย็นเลิกเรียนแล้วโทรหานิกนะ ไปซื้อที่นอนกัน" นายนิกบอกเราก่อนที่จะแยกย้ายกันไปเรียน
"อื้อๆ นิกเลิกเรียนกี่โมงอ่ะ"
"นิกไม่มีเรียนบ่ายครับ เดี๋ยวไปรอที่คณะเอิร์ตแหล่ะ"
"อื้อๆ โอเคๆ เอิร์ตเลิกเรียนบ่ายสามเดี๋ยวโทรหานะ"เราบอกนายนิก
"ครับพ้ม!!!!"
.....แล้วเราก็แยกย้ายกับนายนิกไปเรียน พอเรียนเสร็จตอนบ่ายสาม เราก็บอกพวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็ม นายบอม ยัยส้มว่าวันนี้ไม่ได้ไปกินข้าวด้วย เดี๋ยวจะไปซื้อที่นอนกับนายนิก////ตอนแรกพวกนั้นจะไปด้วย แต่มีเพื่อนมาชวนไปเตะบอล พวกนั้นก็เลยไปเตะบอลแทน....เราก็โทรหานายนิก นายนิกมารออยู่แล้ว บอกว่านั่งอยู่กับพี่วิน....เราก็เลยเดินไปหา!!!! ไปถึงก็เจอนายนิกนั่งอยู่กับกลุ่มพี่วิน
"สวัสดีครับพี่ๆ สวัสดีครับพี่วิน" เราสวัสดีพี่วินกับเพื่อนๆ
"สวัสดีน้องเอิร์ต ไงจะไปไหนกันเนี่ย"
"เอิร์ตจะไปซื้อที่นอนอ่ะพี่วิน"
"อ่อครับๆ แล้วตกลงนิกไปรับน้องป่าวเนี่ย"พี่วินหันไปถามนายนิก
"ไปๆครับพี่วิน"
"ดีมากไอ่น้อง สาวๆกรี๊ดแน่งานนี้ มีหนุ่มคณะอื่นไปด้วย ฮ่าๆ" เพื่อนพี่วินพูด
"งั้นเอิร์ตกับนิกขอตัวก่อนนะครับพี่ๆ" เราบอกพี่วิน
"อื้มๆไปเถอะๆ นิกวันเสาร์พี่ต้องเจอเรามาขึ้นรถไปรับน้องกับพี่นะ" พี่วินบอกนายนิก
"ครับพี่ แน่นอนครับ" นายนิกตอบพี่วิน
.....แล้วเรากับนายนิกก็นั่งรถไปซีคอนกัน ไปถึงนายนิกก็ชวนตรงไปที่สเวนเซ่นเลย....
"เฮ้ย!!! ไหนจะมาซื้อที่นอนไง" เราถามนายนิก
"เอ้า!!!! มาทั้งทีก็หาไรกินก่อนดิ" นายนิกบอกเรา
"อ่อๆ อือๆ" เราก็เออๆออๆตามนายนิกไป
....เข้าไปในสเวนเซ่น นายนิกก็จัดการสั่งไอติมเลย คราวนี้เป็นไอติมฟองดูว์ ชุดใหญ่ นั่งกินกันเพลินเลย
"อร่อยมั๊ย" นายนิกถามเรา
"อื้อๆชอบๆ" เราเงยหน้ามาตอบนายนิก////แต่เห็นช๊อกโกแลตเปื้อนอยู่ตรงจมูกนายนิก เราก็เลยหลุดขำออกมา
"หัวเราะไรอ่ะ" นายนิกถามเรา
"ฮ่าๆ กินยังไงเนี่ย เปื้อนถึงจมูกเลยอ่ะนิก" เราบอกนายนิกแล้วก็ขำๆ
"เอ้า!!!! เห็นแล้วก็เช็ดออกให้หน่อยดิ ขำอยู่ได้" นายนิกบอกเรา
....เราก็เอาทิชชู่มาเช็ดช๊อกโกแลตตรงจมูกนายนิกออก////แต่การกระทำของเรามันอยู่ในสายตาของใครบางคน
"มีเช็ดให้กันด้วย หวานชิบ...หายเลยหว่ะ"....เราหันไปก็เจอไอ้บอลมายืนอยู่ตรงโต๊ะเรา
"ไอ้บอล" นายนิกพูด
"เออ กูเอง ทำไมว๊ะ กลัวกูจะไปบอกไหมหรอ เรื่อง เฮี่ยๆๆแบบเนี่ย กูไม่พูดหรอก เสียปาก" ไอ้บอลพูด
"มันเฮี่ยย!!!ตรงไหนว๊ะ แล้วทำไมกูต้องกลัวว่ามึงจะไปบอกไหม กูกับไหมไม่ได้เกี่ยวอะไรกันแล้วนี่" นายนิกพูดแบบเริ่มโมโห
"พอเหอะนิก ไปเถอะๆ" เราหันไปห้ามนายนิก เพราะรู้ว่าถ้าปล่อยให้นายนิกโมโหมากกว่านี้ คงหยุดยาก
"ป่ะๆ" นายนิกพูดแล้วก็ลุกเดินไปจ่ายตังค์หน้าเค้าท์เตอร์
"ชอบตุ๊ดก็ไม่บอกกูนะไอ้นิก" นายบอลพูดไล่หลังเรากับนายนิก
....นายนิกหยุดเดิน มือกำหมัดแน่น
"จ่ายตังค์เหอะนิก" เราดันหลังนายนิกไปจ่ายตังค์ เพราะถ้าไม่ตัดบท คงมีเรื่องแน่ๆ
.....เรากับนายนิกจ่ายตังค์แล้วก็เดินออกมา เจอยัยไหมกับเพื่อนเดินสวนเข้าไปในร้าน คงมากับไอ้บอลนั่นแหล่ะ นายนิกเห็นแต่ก็นิ่งเฉย ไม่ทักไม่ทาย/////แล้วเรากับนายนิกก็เดินไปซื้อที่นอนกัน
"อย่าไปสนใจเลยนะนิก"
"อื้อๆ ไม่สนใจหรอก แต่ก็ไม่น่ามาเจอพวกมันที่นี่เลย"
"บังเอิญเนอะ" เราพูด
"อื้อ ป่ะๆเข้าไปดูที่นอนกันดีกว่า เอิร์ตเลือกเลยนะตามใจๆ"
"อันนี้เดี๋ยวเอิร์ตออกตังค์เองนะ เพราะนิกซื้ออันนั้นไปแล้ว"
"ไม่เป็นไรครับ คนละครึ่งก็ได้ นอนด้วยกัน" นายนิกพูด
"เอิร์ตจ่ายเองดีกว่า นิกจ่ายค่าไอติมไปแล้วอ่ะ"
"อ่าๆ ขี้เกียจเถียงแล้ว ตามใจๆครับ" นายนิกพูดแล้วก็พาเราเลือกเดินดูลายที่นอน
"ลายสนูปปี้น่ารักอ่ะนิก"
"อื้อๆ แต่มันเป็นสีขาวอ่ะดิ จะเปื้อนง่ายป่าว" นายนิกพูด
"ไม่หรอกมั้ง"
"ไปดูลายอื่นก่อนดีกว่า"นายนิกบอกเรา
....เรากับนายนิกก็เดินเลือก เดินดูไปเรื่อยเปื่อย ได้ทั้งลายหมีพูห์ ลายสนูปปี้ ลายมิกกี้เม้าส์ สรุปแล้วเราเลือกลายสนูปปี้มา นายนิกไม่อยากได้หรอกเพราะมันเป็นสีขาว กลัวเปื้อนง่าย แต่ก็ต้องตามใจเรา ฮ่าๆ/////ได้ที่นอนเรียบร้อย เราก็กลับกัน แต่ก็ยังไม่ได้เอามาปูนอนเลยหรอกนะ ต้องเอาไปส่งซักก่อน แล้วค่อยมาเปลี่ยนกับลายสไปเดอร์แมนของนายนิก^^
....แล้ววันเสาร์ก็มาถึง รุ่นพี่นัดขึ้นรถตอนแปดโมง เรากับนายนิกตื่นนอนแต่เช้าเพราะเมื่อคืนลืมเก็บกระเป๋า ต้องมานั่งเก็บกระเป๋ากัน นายนิกบอกว่าเอากระเป๋าไปใบเดียวก็พอ เราเอาเสื้อผ้าของเราไปใส่รวมกับของนายนิก ไปแค่คืนเดียวเลยไม่ต้องเอาเสื้อผ้าไปหลายชุด ในใจเราแอบตื่นเต้นเหมือนกันนะ จะต้องเจอะเจอกับอะไรบ้างก็ไม่รู้.....!!!!!
....เสียงโทรศัพย์เราดัง....นายเอ็มโทรมา
"เอิร์ตๆ เสร็จกันยัง เอ็มรออยู่ข้างล่างนะครับ" นายเอ็มพูด
"อื้อๆ จะลงไปเดี๋ยวนี้แหล่ะเอ็ม รอแป๊บนะ"
"ครับๆ"
......แล้วเรากับนายนิกก็เดินลงไปเจอนายเอ็มข้างล่าง แล้วก็เดินไปคณะกัน ไปเจอนายบอม ไอ้แบงค์ ไอ้แมค ยัยส้มรออยู่แล้ว เพื่อนๆคนอื่นๆก็มองนายนิกแปลกๆ ประมาณว่ามาด้วยได้ยังไง ส่วนคนไหนที่ไปค่ายมาแล้วก็รู้จักนายนิกแล้วก็เดินเข้ามาคุย มาทักทายนายนิก นายนิกก็คุยสนุกสนานไปเลย กลายเป็นตัวเด่นไปเลย ฮ่าๆ สาวๆก็พากันพูดถึงนายนิกกันใหญ่ เข้ามาถามเราก็มี เพราะเห็นนายนิกเดินมากับเรา
....แล้วพี่ๆก็เรียกขึ้นรถ มีรถสองคัน คันนึงกินเหล้า อีกคันนึงไม่กินเหล้า เราเลือกขึ้นคันที่ไม่กินเหล้า
"ไอ้นิก ไอ้บอม พี่วินให้กูมาตามไปขึ้นคันโน้น" ไอ้แมควิ่งมาตามนายนิกกับนายบอม
"อารัยว๊า กินเหล้าแต่เช้าเลยหรอเนี่ย" นายนิกพูดแล้วก็เกาหัวแต่ก็เดินตามไอ้แมคไป
"เดี๋ยวเอิร์ตนั่งกับเอ็มก็ได้นะ เอ็มไม่ไปคันโน้นหรอก" นายเอ็มพูดกับเรา
"อื้อๆ ป่ะๆขึ้นรถกันเถอะ" เราพูดแล้วก็เดินไปขึ้นรถ เรานั่งกับนายเอ็ม ส่วนยัยส้มก็นั่งกับเพื่อนในภาควิชา ไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายบอม นายนิกไปขึ้นคันกินเหล้ากันหมด เราโทรไปหานายบอม
"ว่าไงเอิร์ต" นายบอมรับสาย
"ดูนิกด้วยนะบอม"
"คร๊าบบบ ไม่ต้องห่วงๆ"
"อื้อๆ บอมก็อย่ากินจนเมาหล่ะ"
"คร๊าบผม"
...เราวางสายจากนายบอมก็นั่งลง นายเอ็มมานั่งข้างๆ ก็นั่งคุยกันไป เพื่อนผู้หญิงก็เข้ามาถามเราถึงนายนิก ฮ่าๆ ฮอตจริงๆ เหมือนตอนไปค่ายเลยหล่ะ
....แล้วรถก็แวะจอดปั๊ม เกือบๆจะถึงชะอำแล้วหล่ะ เรากับนายเอ็ม ยัยส้มลงรถมา ก็เจอพวกนายนิก นายบอม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ สภาพยังดีๆกันอยู่ แต่นายนิกหน้าเริ่มแดงแล้วหล่ะ พวกผู้ชายก็พากันไปเข้าห้องน้ำ ส่วนเรากับยัยส้มไม่ปวดฉี่ก็เลยไปเซเว่นที่อยู่ข้างในปั๊มนั่นแหล่ะ เราซื้อน้ำส้มมาสองขวด ให้นายนิกกับนายบอมกิน เผื่อจะสร่างเมากันได้บ้าง ฮ่าๆ
....แล้วก็เดินทางต่อไปจนถึงรีสอร์ตที่พี่ๆเลือกไว้ให้เราสำหรับการรับน้องครั้งนี้ เป็นรีสอร์ตติดทะเลเลย มีหาดส่วนตัว เพราะจะได้ง่ายต่อการทำกิจกรรม เสียงดัง ร้องรำทำเพลงกันได้ พอลงจากรถ พี่ๆก็แบ่งเราออกเป็นกลุ่มๆ3กลุ่ม3สี เรากับนายบอมยัยส้มอยู่สีเดียวกันสีขาว นายนิกได้ไปอยุ่กลุ่มเดียวกับไอ้แบงค์สีเขียว ไอ้แมคกับนายเอ็มอยู่ด้วยกันสีเหลือง กิจกรรมแรกก็เต้นสันทนาการ แนะนำตัว ทำความรู้จักกัน สนุกสนานกันไป แล้วรุ่นพี่ก็แบ่งพวกเราเข้าที่พัก ผู้ชายปี1ไปทั้งหมด12คน นอนบ้านหลังละ6คน เรา นายนิก นายเอ็ม นายบอม ไอ้แบงค์ ไอ้แมค ได้นอนด้วยกันครบเลย พวกเราขนกระเป๋าเข้าไปเก็บในบ้าน รุ่นพี่ให้เวลาพวกเราพักผ่อนตามอัธยาศัย เดี๋ยวจะเป่านกหวีดเรียกรวมตัวอีกทีตอนบ่ายๆ
"เอิร์ตไอ้นิกไอ้บอม มึงนอนฟากโน้นนะ" ไอ้แมคบอกเรา////เพราะว่าในบ้านที่นอนจะแบ่งเป็นสองฟาก ฟากละสามที่ เป็นฟูกนุ่มๆแล้วก็หมอนกับผ้าห่ม ก็สะอาดดี
"เดี๋ยวเอิร์ตนอนกลางนะ" นายบอมบอกเรา
"อื้อๆ"
"ดึงที่นอนมาติดๆกันเถอะจะได้นอนใกล้ๆกัน" นายนิกพูด
"อื้อๆเอาดิๆ"นายบอมพูดแล้วก็ช่วยนายนิกดึงที่นอนเข้ามาติดกันทั้งสามอัน
.....แล้วรุ่นพี่ก็เรียกพวกเรารวมตัวกันอีกครั้ง นั่งแยกกันตามกลุ่มสี แล้วรุ่นพี่ก็บอกให้พวกเราซ้อมการแสดงสำหรับคืนนี้ของแต่ละสี เป็นคอนเซ็บ"วรรณคดีหรือนิทานไทย" แล้วรุ่นพี่ก็ปล่อยให้พวกเราแยกไปตามกลุ่มไปพูดคุยแล้วก็ซ้อมการแสดงสำหรับคืนนี้ สีขาวของเราแยกออกมาทำการปรึกษากัน ด้วยความที่ผู้ชายปี1ไปกันแค่12คนรวมนายนิกแล้วนะก็เลยได้ผู้ชายมาแค่กลุ่มละ4คนเอง นอกนั้นเป็นผู้หญิงหมดเลย กลุ่มเราปรึกษากันว่าจะแสดงเรื่องชาละวัน ให้นายบอมเป็นชาละวัน เพื่อนผู้ชายอีกคนนึงเป็นไกรทอง ส่วนยัยส้มเป็นตะเภาแก้ว กับเพื่อนผู้หญิงอีกคนนึงเป็นตะเภาทอง ส่วนเรากับเพื่อนผู้หญิงอีกคนนึงเป็นผู้บรรยายเนื้อเรื่อง กลุ่มเราทำออกมาแนวฮาคือ ให้ชาละวันกับไกรทองหักมุมตอนจบคือเป็นเกย์ ตอนไกรทองมาปราบชาละวัน เพื่อที่จะช่วยตะเภาแก้วตะเภาทอง แล้วไกรทองก็เกิดพบรักกับชาละวัน เลยทำให้ฆ่าชาละวันไม่ลง ฮ่าๆ เราซ้อมกันไปก็ฮากันไป สนุกดี////ไม่รู้เลยว่าอีกสองกลุ่มจะแสดงเรื่องอะไรกัน
.....พอซ้อมการแสดงเสร็จ รุ่นพี่ก็ให้พวกเรามากินข้าว แล้วก็ไปอาบน้ำ เตรียมการแสดง แล้วก็มาถึงช่วงเวลาของการแสดง ฮ่าๆ กลุ่มนายเอ็มคือสีเหลืองได้แสดงก่อน...มาในเรื่อง "ขุนแมค ขุนเอ็ม" เลียนแบบเรื่องขุนช้างขุนแผน สรุปสุดท้ายขุนแมคสะเดาะกลอนประตูไปหานางพิมพ์ แต่ไปเจอขุนช้างเอ็มแทน เลยได้เสียกัน ฮ่าๆ ฮามาก รุ่นพี่ชอบใจ เราเองก็ขำด้วย ฮ่าๆ มีฉากขุนแมคเอาน้ำแข็งถูหลังขุนเอ็มแบบจันดาราด้วยนะ
กลุ่มที่ได้แสดงกลุ่มต่อมาก็คือสีขาวกลุ่มเราเอง เป็นเรื่อง"ไกรทองกับชาละวัน" แต่ของเราจะเป็นไกรทอม(ชื่อเพื่อนผู้ชายที่แสดง)กับชาละบอม สรุปสุดท้าย ไกรทองเอาเทียนชัยระเบิดน้ำลงไปช่วยตะเภาทองในถ้ำชาละบอม ไปเจอชาละบอมก็เกิดหลงรักฆ่าไม่ลง ชาละบอมก็หลงรักไกรทอมเหมือนกัน ก็เลยฟีชเจอริ่งกันในถ้ำ ฮ่าๆ ฉากฟีชเจอริ่งชวนสยิวมาก พวกเราได้ไอเดียจากหนังตะลุงเอาผ้าม่านมีขาวมาดึงให้ตึงแล้วก็เอาไฟฉายอันใหญ่มาส่องทำเป็นเงาๆ ให้นายบอมกับนายทอมทำท่าฟีชเจอริ่งกันผ่านจอผ้า งานนี้ได้ใจพี่ๆไปเต็มๆ ฮ่าๆ
สีสุดท้ายสีเขียวของนายนิกกับไอ้แบงค์ กลุ่มนี้เอาเรื่องพระอภัยมณีกับเงาะป่ามายำรวมกันเป็นเรื่องเดียว เป็นพระอภัยมนิกกับเงาะแบงค์ พระอภัยมนิกหล่อมาก รุ่นพี่ผู้หญิงกรี๊ดกันเป็นแถวๆ ส่วนเงาะแบงค์ก็ฮาได้ใจ ฮ่าๆ สุดท้าย เงาะแบงค์เป่าลูกดอกโดนพระอภัยนิกตาย แล้วเงาะแบงค์ก็โดนนางผีเสื้อสมุทรจับกิน เรื่องนี้เด่นตรงคนที่เล่นเป็นผีเสื้อสมุทร เพราะนางเป็นเพื่อนผู้หญิงที่อ้วนมากที่สุดในภาควิชาก็เลยดูเหมือนผีเสื้อสมุทรมากที่สุด สมจริงที่สุด ฮ่าๆ พอการแสดงทั้งสามเรื่องจบลง รุ่นพี่ก็พูดชมการแสดงของพวกเรา แล้วก็เริ่มเข้าสู่พิธีการบายศรีสู่ขวัญ เรากับนายนิกนั่งด้วยกัน
"เป็นไง พระอภัยมนิกเมื่อกี้หล่อป๊ะ" นายนิกถามเรา
"หล่อมาก สาวๆกรี๊ดกันเลย" เราบอกนายนิก
"มันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้ว" นายนิกพูดแล้วก็ทำยักคิ้วหลิ่วตา น่าหมันไส้จริงๆ ฮ่าๆ
"เอิร์ตนึกว่าจะโดนผีเสื้อสมุทรจับกินซ๊ะแล้ว"
"ไม่โดนหรอก แต่คืนนี้พระอภัยมนิกจะจับไอ้ดื้อกินนะ" นายนิกพูดกับเรา
"ระวังนะ โดนชาละบอมเตะไม่รู้ด้วย ฮ่าๆ" เราบอกนายนิก
"นิกไม่กลัว สู้ได้ๆอยู่แล้ว" นายนิกพูดกับเรา
.....แล้วพิธีบายศรีสู่ขวัญก็เริ่มขึ้น ไฟถูกดับ แล้วก็แทนที่ด้วยแสงเทียนที่มาจากพี่ๆแต่ละคนที่นั่งล้อมพวกเราอยู่ พี่ๆร้องเพลงบายศรีแล้วพวกเราก็เข้าไปให้พี่ผูกข้อมือให้ เวียนไปเรื่อยๆ เราก็เวียนไปจนเจอพี่วิน พี่วินเห็นเรากับนายบอมนายนิก ก็เอาข้อมือที่ไม่เหมือนคนอื่นๆมาผูกให้เราคนแรกแล้วก็พูดกับเราว่า
"น้องเอิร์ต ตั้งใจเรียนนะครับ มีวิชาไหนไม่เข้าใจมาถามพี่ได้ ดีใจนะที่ได้มาเป็นพี่เป็นน้องกัน" พี่วินพูดแล้วก็ผูกข้อมือให้เราด้วยสายผูกข้อมือที่ไม่เหมือนคนอื่นๆ พี่วินคงเตรียมเป็นพิเศษเพื่อเรากับนายบอม แต่นายนิกก็ได้ด้วยนะ
"บอม ตั้งใจเรียนนะ น้องรหัสพี่มีสองคน บอมกับเอิร์ต ก็ดูแลกันด้วยนะ อย่าไปมีเรื่องกับใครอีก อยากต่อยมาต่อยกับพี่ได้ ฮ่าๆ" พี่วินพูดแซวนายบอมแล้วก็หัวเราะ นายบอมก็ยิ้มๆ
"นิก ขอบใจมากที่มารับน้องกับพวกพี่ พรุ่งนี้เป็นวันวัดใจเราแล้ว ถ้าผ่านมันไปได้ เอาใจพี่ไปเลยน้องของพี่อีกคนนึง" พี่วินบอกนายนิก
"ครับพี่วิน ขอบคุณครับ" นายนิกขอบคุณพี่วิน
.....เราก็นั่งอยู่ตรงพี่วินเลย คุยกับพี่วิน ส่วนนายนิกก็มีพี่ๆผู้หญิงตามมาผูกข้อมือให้ ฮ่าๆ ฮอตไปเลยอ่ะ หลังจากนั้นก็มีคอนเสิร์ตเล็กๆ คือร้อง เล่นกันเองนี่แหล่ะ นายนิกก็ไม่พลาดที่จะขึ้นไปโชว์ลูกคอกับเค้าด้วย ฮ่าๆ สนุกสนานกันไป จนเที่ยงคืนพี่ๆก็ให้พวกเราแยกย้ายกันไปนอน พรุ่งนี้มีกิจกรรมตอนเช้าแล้วตอนบ่ายๆก็กลับกรุงเทพฯ เราหกคนกลับมาถึงบ้านพักก็อาบน้ำ เราอาบคนสุดท้าย เสร็จแล้วก็ปิดไฟนอน เราเข้าไปนอนตรงกลางระหว่างนายบอมกับนายนิก นายนิกขยับตัวเข้ามาใกล้เรา
"กอดไม่ได้นะคืนเนี้ย" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ!! กอดไม่ได้ แต่นอนใกล้ๆได้ใช่ป๊ะ" นายนิกพูดกับเรา
"อื้อๆ"
.....แล้วเราก็นอน จนมารู้สึกตัวอีกที มีคนมากอดเรา แต่ไม่ใช่นายนิก เพราะนายนิกอยู่ฝั่งซ้ายมือ ถ้างั้นก็เป็นนายบอมน่ะสิ เฮ้อ!!!! นี่ถ้านายนิกตื่นมาเห็นจะเป็นไงเนี่ย นายบอมคงลืมตัวหรืออาจจะคิดว่าเราเป็นหมอนข้าง ฮ่าๆ เราก็เลยค่อยๆแกะมือนายบอมออก แต่กลายเป็นว่า....นายบอมกลับกอดเราแน่นขึ้นไปอีก........!!!!!
:mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3:
.....ขอบคุณมากมาย สำหรับกำลังใจ ทุกๆคอมเม้นต์นะครับ^^
-
:mew1:
-
นิกจะงอนเอิร์ต อีกมั๊ยเนี่ย ดราม่า ท่วมจอ หรือป่าวตอนหน้า :เฮ้อ:
-
เอ้ยยย นิกจะตื่นมาเห็นรึเปล่าเนี่ยยยยยยยยยยยยย
-
เอิร์ตเนื้อหอมในหมู่ผู้ชายนะเนี่ย อยากจับกินซะแล้วสิ(โดนนิคถีบโดนบอมต่อย!!!) :hao6:
ขอบคุณคนเขียนมากๆ มาลงให้ทุกวันเลย :pig4:
-
คือยังไงงงง รอมาต่อค่ะ :katai5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
นิกอย่า โกรธ เอิร์ต น๊ะ เอิร์ต ไม่ได้ไปกอด บอม มากอด เอิร์ต ต่างหาก กลัวใจเจ้านิกจัง
-
บอมไม่เอานะ คู่ของแกคือพี่วินนะ ชั้นจัดไว้ให้แล้ว :z1:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 41) : รับน้องภาควิชา#3
.....รู้สึกว่านายบอมจะกอดเราทั้งคืนนะ เราก็ปล่อยให้กอดเพราะไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว ส่วนนายนิกก็นอนอยู่ใกล้ๆ ไม่ได้เผลอมากอดเราเหมือนเคย เพราะบอกแล้วว่าวันนี้กอดไม่ได้เพื่อนอยู่เยอะ นายนิกก็ทำตามที่บอกเป็นอย่างดี จนตอนเช้าประมาณตีห้าเราก็ได้ยินเสียงนายนิกเรียกนายบอม นายนิกบอกว่ารุ่นพี่เรียกรวมแล้ว เราก็งัวเงียตื่นขึ้นมา นายบอมยังไม่ตื่น นายนิกก็เห็นว่านายบอมกอดเราอยู่ เราก็เลยแกะมือนายบอมออกจากตัวแล้วก็ปลุกนายบอมตื่น ส่วนนายนิกก็เดินออกไปข้างนอกที่พัก เราก็ไม่ได้ตามนายนิกไปเพราะมัวแต่ไปปลุกเพื่อนๆคนอื่นๆ เลยไม่ได้สนใจนายนิกอีกเลย จนตื่นกันครบล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อย ก็ออกไปที่จุดรวมตัวกัน พี่ๆให้พวกเราทำกายบริหารตอนเช้า ยืดเส้นยืดสาย แล้วก็นัดพวกเราอีกทีตอน8โมงเช้า ให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นกางเกงขาสั้นสำหรับลงทะเล ส่วนผู้หญิงก็ใส่เสื้อสีเข้ม เวลาโดนน้ำจะได้ไม่โป๊ แล้วก็ปล่อยพวกเราไปกินอาหารเช้าที่ทางรีสอร์ตเตรียมไว้ให้เป็นข้าวต้มทะเล กับแซนวิช แล้วก็ผลไม้ อร่อยมากๆอ่ะ หรือเพราะหิวก็ไม่รู้ ฮ่าๆ พอพวกเรากินเสร็จก็กลับเข้ามาที่ที่พัก เปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่รุ่นพี่บอก
"เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วออกไปเดินเล่นกัน" ไอ้แมคพูดขึ้น
"เออๆ ไปดิๆ"
"เอิร์ต แล้วไอ้นิกมันหายหัวไปไหนว๊ะเนี่ย" ไอ้แบงค์ถามเรา
"เออ!!! นั่นดิ เมื่อเช้าเจอมันก็ไม่พูดไม่จา มันไม่สนุกหรอว๊ะ" ไอ้แมคถามเรา
....เราเองก็ยังไม่ได้คุยกับนายนิกเลยตั้งแต่เช้า ตอนกินข้าวก็ไม่ได้คุยกัน เลยไม่รู้ว่านายนิกเป็นอะไรเหมือนกัน!!
"มึงออกไปตามมันดิ๊ เดี๋ยวพวกกูรอแถวๆนี้แหล่ะ" ไอ้แมคบอกเราให้ออกไปตามนายนิก
"เออๆ ได้ๆ" เราพูดแล้วก็เดินออกมาตามหานายนิก
"เอิร์ตๆ บอมไปด้วย" นายบอมพูดแล้วก็เดินตามเราออกมา
....เรากับนายบอมเดินตามหานายนิก ก็เจอนายนิกนั่งอยู่ใต้ต้นมะพร้าวริมทะเล
"นิก หนีมาอยู่นี่เอง มาไม่ชวนเลยนะ" เรานั่งลงข้างๆนายนิกแล้วก็พูดกับนายนิก
"นิก พวกนั้นให้มาตามไปเดินเล่นชายหาดอ่ะ ป่ะๆ"นายบอมเรียกนายนิก
"อ่าวหรอ ไปดิๆๆ" นายนิกหันไปพูดกับนายบอมแล้วก็ลุกเดินไปหานายบอม
.....แล้วเราที่นั่งข้างๆนายนิกหล่ะ เป็นอะไร เป็นอากาศหรอ นายนิกถึงมองไม่เห็น....บรรยากาศดราม่า ก่อตัวอีกแล้วสินะ////เราคิด!!!!แล้วก็ลุกเดินตามสองคนนั้นไปรวมกับเพื่อนๆ พวกเราจะเดินลงไปที่หาด แต่โดนพี่ๆห้ามไว้ เพราะตอนนี้พี่ๆเค้าเตรียมการสำหรับพิธีรับรุ่นของพวกเราที่จะเกิดขึ้นเร็วๆนี้ พอลงหาดไม่ได้ พวกเราก็ได้แต่เตร็ดเตร่กันอยู่แถวๆนั้น เพราะรุ่นพี่สั่งว่าอย่าไปไหนไกล เวลาเรียกรวมจะได้มาทัน
"ไอ้นิก มึงเป็นไรป๊ะเนี่ย ไม่สนุกหรอว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"ไม่ได้เป็นไร สนุกดี"
"มึงเป็นไรว๊ะเนี่ย เห็นเงียบๆตั้งแต่เช้า" ไอ้แบงค์ถามนายนิกอีกคน
"ป่าวๆ ไม่มีไร"
"ตอบไม่ตรงคำถามนะเนี่ยนิก ฮ่าๆ" นายเอ็มแซวนายนิก
"ป่าวๆเอ็ม เราไม่เป็นไรหรอก" นายนิกบอกนายเอ็ม
....ส่วนเราก็ไม่กล้าพูด ไม่กล้าถามนายนิกเลย เพราะไม่รู้ว่านายนิกเป็นอะไร ถึงไม่พูดกับเราเมื่อกี้นี้!!!!////เรายืนคุยกันอีกซักพัก รุ่นพี่ก็เป่านกหวีดเรียกรวมพวกเรา แล้วก็ให้พวกเราเดินต่อแถวลงไปยืนในทะเล ผู้หญิงอยู่ข้างหน้า แล้วผู้ชายยืนเรียงแถวข้างหลัง เรายืนข้างนายนิกอีกข้างนึงเป็นนายบอม คลื่นแรงและสูงมาก ซัดมาทีนึงพวกเรากระเด็นตามคลื่นทั้งแผงเลย ฮ่าๆ รุ่นพี่ให้เรากอดคอกันไว้ เราอ่ะลำบากหน่อยเพราะว่าตัวเตี้ยกว่า
นายนิกกับนายบอม สองคนนั้นก็ย่อตัวให้เรากอดคอได้ ฮ่าๆ แล้วรุ่นพี่ก็สั่งให้เราบูมคณะ ซึ่งมันต้องมีก้มๆเงยๆด้วยตามท่าที่พวกพี่ๆสอนมา นายนิกก็ต้องบูมคณะกับเราด้วย แต่นายนิกบูมไม่เป็นก็ได้แต่ก้มๆเงยๆตามพวกเรา ฮ่าๆ พวกเราบูมไปเรื่อยๆ เป็นสิบรอบอ่ะ รุ่นพี่ก็ยังไม่สั่งหยุดซักที บูมไปก็ถูกคลื่นซัดไป เซกันไปเป็นแถบๆ ก้มหัวลงไปก็จมน้ำ สำลักน้ำกัน มันก็ลำบากนะแต่ก็สนุก ฮ่าๆ แหกปากบูมกันจนเสียงเริ่มแหบอ่ะ แล้วเราก็ได้ยินเสียงรุ่นพี่สั่งหยุดแล้วก็เป็นเสียงปรบมือจากรุ่นพี่ๆที่นั่งดูพวกเราบูม อยู่บนชายหาด
...แล้วรุ่นพี่ก็ให้พวกผู้หญิงเดินขึ้นไปบนฝั่ง ส่วนพวกผู้ชายให้อยู่ในน้ำก่อน แล้วรุ่นพี่ก็สั่งให้พวกเราถอดเสื้อออก แล้วก็เอาเสื้อเราไปเก็บบนฝั่ง แล้วก็บอกรหัสลับกับพวกผู้ชายโดยกระซิบที่ข้างๆหู เราเลยไม่รู้ว่าใครได้รหัสลับอะไรบ้าง พอมาถึงเราเราได้คำว่า"Violet กิ๊บก๊าบ"....พอได้รหัสลับกันครบทุกคน รุ่นพี่ก็ให้ผู้ชายทั้งหมดวิ่งขึ้นฝั่ง แล้วก็ไปตะโกนรหัสลับต่อหน้าผู้หญิง ซึ่งผู้หญิงก็จะได้รับรหัสลับแบบนี้เหมือนกัน ถ้าตรงกับที่เพื่อนผู้ชายคนไหนบอก ก็ให้เดินออกมาหาคนนั้น ก็จะถือว่าเป็น"คู่กัน" ต้องพากันเข้าฐานกิจกรรมต่อไป แต่ด้วยความที่ผู้หญิงเยอะกว่าผู้ชาย เลยต้องกลายเป็นผู้ชายหนึ่งผู้หญิงสองคน
....เราก็ไปตะโกน "ไวโอเล็ต กิ๊บก๊าบ" ก็ไม่มีเพื่อนผู้หญิงคนไหนออกมาหาเราซักที จนเหลือเรากับนายนิกสองคน รุ่นพี่ถามนายนิกว่าได้รหัสลับอะไร นายนิกก็บอกว่า"ไวโอเล็ตกิ๊บก๊าบ" ซึ่งมันตรงกับของเราอ่ะ รุ่นพี่เลยบอกว่าถ้าตรงกันงั้นก็คู่กัน เราก็ เอ๋อๆดิ คงเป็นแผนการของรุ่นพี่ตั้งแต่แรกแล้วหล่ะมั้ง ....รุ่นพี่เอาผ้าเซ็ดหน้าผืนสีม่วงมาผูกข้อมือเรากับนายนิกติดไว้ด้วยกัน เรากับนายนิกมองหน้ากัน แต่ก็ไม่พูดกันเพราะสถานการณ์ระหว่างเรากับนายนิกตึงเครียดตั้งแต่เช้าแล้ว.....รุ่นพี่ก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ที่เห็นคู่เรากับนายนิก เราเดินกันไปฐานแรก เป็นฐานเจิมหน้าผาก รุ่นพี่เอาสีประจำคณะเรามาเจิมหน้าผากให้ แล้วก็ถามเราว่าใครเป็นผัว ใครเป็นเมีย แยกไม่ออกเพราะเป็นผู้ชายทั้งคู่....นายนิกหันมามองหน้าเรา!!!แล้วก็หันไปบอกรุ่นพี่ว่า...!!!!
"นิกเป็นผัวครับ"
"น้องนิกเป็นผัว งั้นน้องเอิร์ตก็เป็นเมียนะ"
....แล้วรุ่นพี่ก็ปล่อยเราไปฐานที่สอง เราเดินไปถึง รุ่นพี่ฐานที่สองก็สั่งให้เรากับนายนิกนอนหงาย แล้วก็ถามเราว่า ใครเป็นผัว ใครเป็นเมีย พอเราตอบไป รุ่นพี่ก็เอาสีมาเขียนคำว่า"เมีย"ตรงแก้มเรา ตรงนมเรา แล้วก็หลังมือเราข้างที่ไม่โดนผูก....ส่วนนายนิกเราไม่รู้ว่าโดนเขียนตรงไหนบ้าง แล้วรุ่นพี่ก็ให้นายนิกคาบลูกอมแล้วก็ป้อนเรา////ภาพตอนทำกิจกรรม"First Kiss"ตอนรับน้องหอในมันผุดขึ้นมาในหัวอีกครั้ง ที่เป็นจูบแรกของเรากับนายนิก แต่ครั้งนี้มันเป็นจูบครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ ฮ่าๆ....แต่ครั้งนี้มันแปลกๆนายนิกทำเหมือนทำให้ผ่านๆไปที ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้น หรือสนุกอะไรเลย เราเองก็รู้สึกแปลกๆ แล้วก็ไม่สบายใจ!!!!
....ต่อมาเป็นฐานที่สาม รุ่นพี่ผู้หญิงกรี๊ดกันใหญ่เลย คงเห็นนายนิกถอดเสื้อ ฮ่าๆ ฐานนี้รุ่นพี่สั่งให้ผัวจูบเมีย เมียจูบผัว (อาจจะติดเรท แต่มันก็แค่กิจกรรมขำๆนะ อิอิ) นายนิกถามรุ่นพี่ว่าให้จูบตรงไหน รุ่นพี่บอกว่า ตรงไหนที่มีเมียก็จูบตรงนั้นแหล่ะ รุ่นพี่สั่งให้เมียจูบผัวก่อน คือให้เราจูบนายนิกก่อน เรากับนายนิกหันหน้าเข้าหากัน เราก็มองนายนิกว่ามีคำว่า"ผัว" ตรงไหนบ้าง ที่รุ่นพี่ฐานที่แล้วเขียนไว้บนตัวนายนิก ปรากฏว่า รุ่นพี่เขียนคำว่าผัว บนหน้าผากนายนิก ตรงคอนายนิก แล้วก็ตรงสะดือนายนิก เราเห็นแล้วก็โห!!!!! รุ่นพี่สั่งให้จูบ เราก็หลับตาจูบหน้าผากนายนิกก่อน รุ่นพี่ถ่ายรูปกันใหญ่ กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่เลย ฮ่าๆ แล้วก็จูบคอนายนิก สุดท้ายตรงสะดือนายนิก เราหนักใจสุดๆ ฮ่าๆ รุ่นพี่สั่งให้นายนิกนอนหงาย แล้วก็ให้เราจูบ เราก็หลับตาจูบไป แต่รุ่นพี่บอกว่าไม่เห็นให้ทำใหม่ เราจูบตรงสะดือนายนิกสามสี่รอบอ่ะรุ่นพี่ถึงพอใจ เสร็จแล้วก็เป็นคราวนายนิกจูบเราบ้าง นายนิกมองเราว่ามีคำว่าเมียตรงไหนบ้าง....แล้วเราก็เห็นรอยยิ้มที่มุมปากนิดๆของนายนิกกับแววตาเจ้าเล่ห์ๆกรุ้มกริ่ม....นายนั่นกำลังคิดอะไรอยู่นะ!! แล้วรุ่นพี่ก็สั่งให้นายนิกจูบ นายนิกเริ่มจากจูบหลังมือเราก่อน แค่นี้รุ่นพี่ก็ฮือฮากันแล้วอ่ะ เราก็เริ่มเขินๆอายๆแล้วนะ ฮ่าๆ มันรู้สึกหน้าร้อนผ่าวๆอ่ะ เลือดสูบฉีดจริงๆนะ เขินๆ เสร็จแล้วนายนิกก็เลื่อนขึ้นมาจูบตรงหน้าอกเรา แล้วก็มาจูบตรงแก้มเรา เสร็จเรียบร้อย....แต่รุ่นพี่ไม่ยอมจบง่ายๆ ยุให้นายนิกจูบเราตรงไหนก็ได้ เพิ่มอีกหนึ่งที่ เอาให้รุ่นพี่พอใจ เรามองหน้านายนิก นายนิกมองหน้าเราแล้วก็อมยิ้มนิดๆ รุ่นพี่ก็พากันมาเชียร์มามุงดูใหญ่เลยเพราะเราเป็นคู่สุดท้ายแล้ว นายนิกขยับเข้ามาใกล้ๆเรา เอาสองมือจับไหล่แล้วแล้วก็กระซิบกับเราว่า....!!!!!
"นอกใจนิกใช่มั๊ย อย่างนี้ต้องแก้แค้น"
....นายนิกพูดแล้วก็เอาสองมือมาจับแก้มเราแล้วก็ดึงหน้าเราเข้าไปหานายนิก เอาปากมาประกบปากเรา เราก็อึ้ง!!!!ดิ!!!! ทำไรไม่ถูกเลย ขยับหัวออกก็ไม่ได้เพราะมือนายนิกจับล๊อกอยู่ หูก็ได้ยินแต่เสียงรุ่นพี่กรี๊ดกร๊าด ฮือฮากัน หัวเราะชอบใจ จนเราเริ่มหายใจไม่ออก
เลยเอามือผลักหน้าอกนายนิกออก นายนิกเลยยอมปล่อย เราหันไปมองหน้านายนิกแป๊บนึง เห็นนายนั่นทำหน้าทะเล้นใส่ เราเลยก้มหน้าไม่มองอีก อารมณ์ตอนนั้นมันเขินนะ อายด้วย ต่อหน้าคนเยอะแยะ รุ่นพี่ปรบมือให้เรากับนายนิกแล้วก็ปล่อยเราไปฐานสุดท้าย เป็นฐานของอาจารย์กับรุ่นพี่ที่จบไปแล้ว รุ่นพี่ที่จบไปแล้วสวมสร้อยรุ่นรับน้องให้เรากับนายนิก เป็นสร้อยเชือกมีจี้รูปคันไถ แล้วอาจารย์ก็อวยพรเราในฐานะที่ได้รับรุ่นภาควิชาอย่างเต็มตัว ซึ่งก็ถือว่านายนิกได้รุ่นภาควิชาเราด้วย ทั้งๆที่ตัวนายนิกเรียนอยู่คณะวิทยาศาสตร์ เท่ห์สุดๆไปเลยอ่ะ...ฮ่าๆ
....เสร็จพิธีทั้งหมดรุ่นพี่ก็เรียกรวมพวกเราแล้วก็กล่าวสรุปงานอีกรอบ แล้วก็ปล่อยพวกเราไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกมากินข้าว เตรียมขึ้นรถเดินทางกลับกรุงเทพฯ
"เอิร์ตกับไอ้นิกแม่ง โคตรเสียวเลยหว่ะ กูดูแล้วขนลุก" ไอ้แมคพูด
"มึงก็กล้าเนอะไอ้นิก" ไอ้แบงค์พูดกับนายนิก
"เออ!!! ขำๆหว่ะ คิดไรมาก สนุกๆ" นายนิกพูด
"เอิร์ตเป็นไงบ้าง เสียจูบแรก ฮ่าๆ" นายบอมแซวเรา
"ไม่ใช่จูบแรกหรอกบอม ครั้งที่ร้อยแล้วมั้ง" นายนิกพูด
"เฮ้ย!!!จริงดินิก" นายบอมถามนายนิก
"อือ!!!!" นายนิกพยักหน้าพูดกับนายบอม
"พอๆเลย เลิกคุย อาบน้ำกันได้แล้ว" เราพูดตัดบท ก่อนที่นายนิกจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ เราเดินไปเข้าห้องน้ำ ผ่านนายนิกเลยหยิกไปทีนึง
"อู๊ยยย!!! หยิกทำไมเนี่ย" นายนิกร้องเจ็บ ฮ่าๆ
"พูดมากหว่ะไอ่ลิง" เราพูดกับนายนิกแล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
.....พวกเราอาบน้ำเสร็จก็ออกไปรวมตัวกันแล้วก็กินข้าว เพื่อนๆ พี่ๆ ก็ยังคงพูดถึงเรื่องเรากับนายนิกอยู่ ฮ่าๆ ทอล์กออฟเดอะทาวน์ จริงๆนะเนี่ย พอกินข้าวเสร็จก็เตรียมตัวขึ้นรถกลับกรุงเทพฯ ขากลับนายนิกนั่งกับเรา ส่วนนายบอมนั่งกับยัยส้ม พวกไอ้แมค นายเอ็ม ไอ้แบงค์ไปนั่งอีกคันนึงชงเหล้าให้รุ่นพี่
"ไอ่ลิง!!!" เราเรียกนายนิก
"เรียกไม"
"เอิร์ตนอกใจอะไรนิกว๊ะ"เราถามนายนิก
"เอ้า!!!! ก็เมื่อคืนให้บอมกอดจนเช้าเลยไง นิกเห็นอยู่"
"กอดอะไร ใครกอดใคร" นายบอมหันมาถามนายนิก
"ก็บอมกอดเอิร์ตจนเช้าอ่ะ ไม่รู้ตัวหรอ"นายนิกหันไปบอกนายบอม
"จริงอ่ะ ไม่รู้เลย ขอโทษนะเอิร์ต บอมติดหมอนข้างอ่ะ" นายบอมหันมาพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
"เห็นมะ บอมไม่ได้ตั้งใจกอดซ๊ะหน่อย" เราบอกนายนิก
"ก็นั่นแหล่ะ ให้มันกอดอยู่ได้ทั้งคืน"
"ทำไม หึงหรอแฟนกันก็ไม่ใช่ จะหึงทำไม" เราถามนายนิก
"เออหึง!!"
......นายนิกตอบมาแค่นั้น คำว่า"เออหึง!!!!" คำสั้นๆ แต่ทำให้เราคิดไปมากมายจริงๆ
:hao5: :mew2: :hao5: :mew2: :hao5: :mew2: :hao5: :mew2: :hao5:
....ขอบคุณมากมาย...สำหรับกำลังใจนะคร๊าบบบ ^^
-
ยอมรับแล้วหรอนิกๆๆ
อ่านไปเขินไป
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[
อ่านช่วงแรกกังวล แต่ช่วงหลังยิ้มได้ตลอดเลย ฟิน :haun4:
-
หึง....ก็รีบๆ ขอเป็นแฟนสักทีสิ
ชักช้าเดี๋ยวเชียร์คนใหม่นะ 5555
o13 o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai5: :katai5:
-
เออหึง!!! อร๊ายยยยยย นายนิกยอมรับแล้วหรา :o8:
ขั้นต่อไปก็สารภาพรักกันซะทีนะจ้ะ พี่รอ พี่ลุ้นจนเหนียงยานแล้ว อิอิ :z2:
-
:z13: คุยกับรูมเมท
..."เพื่อน" ทำให้เรารู้ซึ้งถึงความหมายของคำๆนี้ก็ตอนที่เราลำบาก คนที่คอยอยู่เคียงข้างเรา ให้กำลังใจเรา ให้ความช่วยเหลือเรา ดูแลเราโดยที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ ชีวิตในมหาวิทยาลัยเราอาจจะอยู่ไกลบ้าน ไกลพ่อแม่ แต่เราใกล้....เพื่อน คำๆนี้มันมีค่าสำหรับเราจริงๆ!!!! มิตรภาพที่หาซื้อไม่ได้ ถึงแม้จะมีเงินเป็นร้อยล้านพันล้านก็หาซื้อเพื่อนที่ดีๆไม่ได้ นอกจากจะซื้อกันด้วย....ใจ!!!!
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 42) : เอิร์ตเข้าโรงพยาบาล...T_Y!!
......หลังจากคำว่า"เออหึง" ของนายนิก เรากับนายนิกก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีก แล้วรถก็พาแวะเข้าปั๊ม พวกเราก็ลงมายืดเส้นยืดสาย เข้าห้องน้ำ เข้ามินิมาร์ทหาขนมกินกันเรื่อยเปื่อย พี่ๆประกาศว่าจะพักที่ปั๊มนี้20นาที ใครจะกินข้าวหรือซื้อของฝากก็ตามสบายเลย เพราะที่ปั๊มนี่ค่อนข้างใหญ่และมีร้านขายของฝาก ร้านข้าวเยอะแยะ พวกเราก็เดินเล่นดูของเรื่อยเปื่อยไม่รู้จะซื้ออะไร ฮ่าๆ
"เฮ้ยๆ ตรงนู้นมีรถเข็นขายของทะเลปิ้ง ไปกินกันป๊ะ"ไอ้แมควิ่งมาถามพวกเรา
"เออๆ เอาดิๆ เดี๋ยวกูไปจองโต๊ะไว้ให้" นายเอ็มพูด
"ป่ะๆงั้นใครไม่ไปก็ไปนั่งรอที่โต๊ะกับไอ้เอ็มนะ"ไอ้แบงค์บอกพวกเรา
"เอิร์ตไปป๊ะ" นายนิกหันมาถามเรา
"ไปดิๆ อยากกินปลาหมึกย่างอ่ะ" เราบอกนายนิก
"อือๆป่ะๆ"
...เรา นายนิก นายบอม ยัยส้ม ไอ้แมค เดินดูร้านขายของทะเลปิ้งย่างซึ่งมีอยูู่หลายร้านเลย เลือกร้านที่คนน้อยๆจะๆได้ได้กินเร็วๆ พอเลือกร้านได้ เราก็สั่งกุ้งย่าง ปลาหมึกย่าง ตำมะม่วงปูม้า ปูนิ่มทอด เราเดินผ่านร้านนึงขายไข่ปลาหมึกเราอยากกินก็เลยชวนนายนิกไปซื้อ พอซื้อเสร็จเรียบร้อย แม่ค้าก็เอาของที่สั่งใส่จานกระดาษมาให้เรา เราก็ถือเดินมาที่โต๊ะ พวกที่นั่งจองโต๊ะก็ซื้อน้ำไว้รอเรียบร้อยแล้ว แล้วมหกรรมการกินก็เกิดขึ้น อร่อยมาก น้ำจิ้มซีฟู๊ดแซ่บมากกกก เรากินไข่ปลาหมึกไปเยอะเลย อร่อยมากอ่ะ ต้องเดินไปซื้อมาอีก
"เอิร์ต กินน้อยๆหน่อย เดี๋ยวท้องเสียนะ" นายนิกเตือนเรา
"โห!!! นานๆได้กินที อร่อยอ่ะ" เราบอกกับนายนิก
.....พวกเรานั่งกินกันไป คุยกันไปจนของหมด ก็เริ่มอิ่ม ฮ่าๆ พอดีกับรุ่นพี่เรียกรวมขึ้นรถ
"เอิร์ต...บอม" พี่วินเรียกเรากับนายบอม เราหันไปก็เจอพี่วินยืนอยู่พร้อมถุงขนมใบใหญ่
.....เรากับนายบอม นายนิกเดินไปหาพี่วิน
"ครับพี่วิน"
"อ่ะนี่ ขนมพี่ซื้อให้" พี่วินพูดแล้วก็ยื่นถุงขนมมาให้เรากับนายบอม
"ของบอมถุงเล็ก ของเอิร์ตถุงใหญ่เพราะเผื่อนิกด้วย" พี่วินบอกพวกเรา
"ขอบคุณครับพี่วิน" นายนิกขอบคุณพี่วิน
"ขอบคุณนะครับพี่วิน" เรากับนายบอมขอบคุณพี่วิน แล้วก็แยกย้ายกันขึ้นรถ
"พี่วินนี่ดีจังเลยเนอะ เทคแคร์น้องรหัสดีมากอ่ะ" นายนิกพูดกับเรา
"อื้อๆ ใช่ๆเราสองคนโคตรโชคดีเลยเนอะเอิร์ตที่ได้เป็นน้องรหัสพี่วินอ่ะ" นายบอมพูดกับเรา
"อื้อๆ โชคดีจริงๆ" เราพูด
......พอขึ้นรถคราวนี้ รถก็วิ่งยาวรวดเดียวจนมาถึงคณะเราเลย มาถึงก็ค่ำๆแล้วประมาณทุ่มนึง เราก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน เรา นายนิก นายเอ็มเดินมาหอในทางเดียวกัน พอถึงห้อง เข้าห้องได้ นายนิกก็ทิ้งกระเป๋าเตรียมจะกระโดดขึ้นเตียง เราก็ไปขวางไว้
"เฮ้ยๆๆ หยุดเลยๆๆ ไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวที่นอนเปื้อน" เราบอกนายนิก
"ไม่อ่ะ นิกง่วงนอน นอนก่อนเดี๋ยวค่อยตื่นมาอาบนะ มามะนอนๆกัน" นายนิกพูดแล้วก็ดึงมือเราเข้าไปหาตัวนายนิกที่นั่งอยู่บนเตียง
.....ตอนนั้นเรารู้สึกว่ามึนๆ แล้วก็รู้สึกคลื่นไส้ อยากจะอ้วก บอกไม่ถูกอ่ะ อาการไม่ค่อยดีเลย////นายนิกดึงตัวเราให้ลงเตียง แต่เราขืนไว้
"ดื้อหรอๆ บอกให้นอนก็นอนก่อนดิ"
.... นายนิกพูดแล้วก็ออกแรงดึงมือเราอีก เราหลบเบี่ยงตัว ทำให้เสียหลักล้มหงายลงไปบนเตียง ตัวนายนิกก็ล้มลงมาทับเราอีกทีนึง สายตาประสานกัน!!!สองคนไม่มีใครพูดอะไร มีแต่ลมหายใจอุ่นๆที่พ่นใส่กันและกันอยู่ นายนิกก้มหน้าลงมาเอาปากประกบปากเราเบาๆ เราหลับตา แล้วอยู่ๆก็คลื่นไส้ขึ้นมา เราผลักตัวนายนิกออกแล้วก็วิ่งไปห้องน้ำ อ้วกออกมา นั่งเกาะขอบชักโครก อ้วกจนหมดแรงอ่ะ
"เอิร์ตๆ เป็นไรๆ" นายนิกรีบวิ่งตามเข้ามาดูเรา นั่งลูบหลังให้เรา เราก็นั่งอ้วกออกมา จนมันไม่มีอะไรจะออกอ่ะ คือหมดไส้หมดพุงแล้วอ่ะ แต่อาการคลื่นไส้มันก็ยังไม่หายไป นั่งอ้วกอยู่อย่างนั้นอ่ะ จนหมดแรง น้ำตาไหลเลย!! แสบคอไปหมด
"ไปหาหมอดีกว่านะ" นายนิกบอกเรา
.....พอได้ยินคำว่า"หมอ" เราก็ได้แต่นั่งส่ายหัว เพราะไม่อยากไปหาหมอแล้วก็ไม่มีแรงพูดตอบนายนิก นั่งได้ซักพัก มันก็คลื่นไส้จะอ้วกอีก ก็อ้วกออกมาจนเจ็บท้อง แสบคออ่ะ มันไม่มีอะไรจะออกแล้วจริงๆ
"ไอ่ดื้อ ป่ะๆอาบน้ำเดี๋ยวนิกพาไปหาหมอนะครับ" เราได้ยินแต่นายนิกพูด แต่เราไม่มีแรงแม้กระทั่งจะเงยหน้ามามองนายนิกด้วยซ้ำ
"รอนิกแป๊บนะ เดี๋ยวมาอาบน้ำให้" นายนิกพูดแล้วก็ออกไปจากห้องน้ำ ไปหยิบผ้าขนหนู
....พอนายนิกเข้ามา เราก็อ้วกอีกรอบนึง พออ้วกเสร็จ นายนิกก็จับเราอาบน้ำ สระผม เรายืนไม่ไหวอ่ะ นายนิกเลยจับนั่งพิงกับห้องน้ำแล้วก็อาบน้ำให้เรา เราก็ปล่อยเลยตามเลยเพราะว่า ไม่มีแรงจริงๆ อ้วกจนหมดแรงอ่ะ แม้จะลืมตามามองนายนิกก็ยังไม่ไหวเลย สภาพเหมือนคนเมาจนเละอ่ะนะ ฮ่าๆ
"เดี๋ยวออกไปใส่เสื้อผ้าข้างนอกนะครับ เดินไหวมั๊ย" นายนิกพูดแล้วก็พยุงตัวเรายืนขึ้น เราก็รวบรวมพลังฝืนยืนขึ้น นายนิกก็ประคองมานั่งที่เตียง ผ้าขนหนูก็ห่อตัวเราอยู่ พอถึงเตียง เราก็หงายหลังลงไปเลย แล้วหลังจากนั้นก็ไม่รู้สึกตัวอีก
.....มารู้ตัวอีกทีตอนที่นายเอ็มเข้ามาในห้องเรา มาช่วยนายนิกพยุงเราลงไปข้างล่าง แล้วลุงยามประจำหอก็เรียกแท๊กซี่ มารับเราไปส่งโรงพยาบาล ตลอดเวลาเรามีอาการคลื่นไส้ เหมือนจะอ้วกอยู่ตลอดเลย แต่มันอ้วกไปก็ไม่มีอะไรออกมาหรอก มีแต่น้ำขมๆ แสบคออ่ะนะ พอถึงโรงพยาบาลก็มีเตียงมารับเรา เราก็อ้วกออกมาอีก พยาบาลเอาถุงมารองปากเรา เราตะเบงคออ้วกจนเจ็บอ่ะ แล้วก็นอนลงบนเตียงแล้วก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย/////ตื่นมาอีกทีตัวเองก็อยู่ในชุดโรงพยาบาลแล้ว มือก็โดนเจาะให้น้ำเกลือ เราลืมตาขึ้นมาก็เจอเพื่อนๆอยู่กันครบเลย
"เป็นไงบ้าง" นายนิกเห็นเราลืมตา ก็เข้ามาจับมือเราแล้วก็ถามเรา
......เรามองหน้านายนิก เห็นตานายนิกแดงๆ
"ไอ่ลิง ร้องไห้ทำไม" เราถามนายนิกเบาๆ
"ก็เป็นห่วงอ่ะดิ" นายนิกพูด
"แล้วหมอบอกว่าไง" เราถามนายนิก
"หมอบอกว่าเอิร์ตอาหารเป็นพิษ ต้องนอนดูอาการซักคืนหรือสองคืนอ่ะ" นายบอมบอกเรา
"แต่เอิร์ตไม่อยากนอนโรงพยาบาล" เราพูด
"ไม่ได้หรอก ต้องนอนดูอาการก่อน อย่าดื้อ" นายนิกบอกเรา
"เดี๋ยวบอมจะลองคุยกับหมอดู ขอห้องพิเศษเลย"
.....แล้วพยาบาลก็เดินมาบอกว่า ให้เหลือญาติเฝ้าไข้ได้คนเดียว ที่เหลือให้กลับไปก่อน
"พี่พยาบาลครับ ยังมีห้องพิเศษเหลือมั๊ยครับ" นายบอมถามพี่พยาบาล
"ห้องพืเศษต้องเสียค่าใช่จ่ายเพิ่มนะค่ะ ไม่ได้อยู่ในประกันนักศึกษา"
"ได้ครับ แล้วมีห้องมั๊ย"
"รอซักครู่นะค่ะ เดี๋ยวไปติดต่อให้ค่ะ" พี่พยาบาลพูดแล้วก็เดินออกไป
"อยู่ห้องพิเศษก็ดีหน่อย พวกเราจะได้มาเฝ้าได้ทั้งหมด พรุ่งนี้ไม่มีเรียนด้วย" นายบอมพูด
"ไอ่นิก มึงมีเรียนพรุ่งนี้ก็กลับไปนอนที่หอ เดี๋ยวพวกกูเฝ้าเอง" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ไม่เป็นไรกูอยู่ได้"
"แต่มึงมีเรียนตอนเช้านะ กลับไปนอนหอเถอะ"ไอ้แบงค์พูด
"ไม่เป็นไรๆขอเฝ้าเอิร์ตด้วย" นายนิกพูดแล้วก็นั่งจับมือเราอยู่ข้างๆเตียง
"เออๆให้นิกมันอยู่ไปเหอะ มันนอนด้วยกันทุกวันจะให้มันห่างกันได้ไงว๊ะ" ยัยส้มพูด
"ห้องพิเศษว่างค่ะ แต่มีค่าใช้จ่ายเพิ่ม2000บาทนะค่ะ จะย้ายเลยมั๊ยค่ะ" พี่พยาบาลถาม
"ย้ายเลยครับ" นายบอมพูด
"ค่ะ ซักครู่นะค่ะ เดี๋ยวจะมีเจ้าหน้าที่มาพาคนป่วยย้ายค่ะ"
"นิกกลับไปอาบน้ำก่อนก็ได้ เดี๋ยวทางนี้บอมดูแลเอง อาบน้ำเสร็จก็มานะ" นายบอมหันไปบอกนายนิก
"อื้อๆได้ๆ" นายนิกบอกนายบอมแล้วก็หันมาหาเรา
"เดี๋ยวนิกกลับมานะ เอาอะไรมั๊ย" นายนิกมาพูดกับเราแล้วลูบหัวเรา น้ำเสียงดูอ่อนโยนมากอ่ะ
"เอิร์ตไม่อยากนอนโรงพยาบาลอ่ะนิก"เราบอกนายนิกแล้วก็จะร้องไห้
"ไม่เอาๆอย่าร้อง อย่าดื้อดิ ต้องนอนดูอาการก่อน เดี๋ยวนิกมาอยู่เป็นเพื่อนนะ"นายนิกพูดกับเรา
"เอาผ้าห่มเอิร์ตมาให้ด้วยนะ"เราบอกนายนิก
"ครับ รอนิกนะเดี๋ยวกลับมา" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาบีบจมูกเรา
.....นายนิกกับพวกยัยส้ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์กลับไปอาบน้ำ เหลือนายบอมกับนายเอ็มอยู่กับเรา แล้วพี่ๆพยาบาลกับเจ้าหน้าที่ก็พาเราย้ายไปห้องพิเศษ ด้วยความที่เราไม่ชอบโรงพยาบาล ได้กลิ่นยา ได้กลิ่นโรงพยาบาล ก็ทำให้เราเกิดอาการคลื่นไส้ อ้วกขึ้นมาอีก อ้วกใส่เสื้อผ้าเลยทีนี้ ต้องวุ่นวาย เปลี่ยนเสื้อผ้ากันใหม่อีก หมอบอกว่า อาการแบบนี้คงจะแพ้อย่างรุนแรง เลยฉีดยาให้เราอีกแล้วก็ให้เรากินเกลือแร่ ไม่อร่อยเลย ฮ่าๆ ย้ายมาอยู่ในห้องพิเศษค่อยดีขึ้นมาหน่อย ห้องกว้างดูไม่น่ากลัว แล้วเพื่อนๆก็มาอยู่กับเราได้หมดทุกคน ไม่โดนไล่กลับด้วยหล่ะ แต่เราโคตรจะเพลียเลยอ่ะ โดนฉีดยา ไหนจะสายน้ำเกลือ หมดแรงจากการอ้วก เจอแอร์เย็นๆ ก็ทำให้เราตาปรือๆอยากหลับ
"เอิร์ต จะหลับก็หลับเลยนะ เดี๋ยวพวกนั้นก็มา" นายบอมพูดกับเรา
"อื้อๆ ง่วงอ่ะ"
"หลับไปก่อนเลยเอิร์ต พักผ่อนๆ"นายเอ็มพูดกับเรา
....เราพยักหน้าแล้วก็หลับตา นอนหลับไปไม่รู้เรื่องเลย ตื่นมาอีกทีไฟก็ปิดหมดแล้ว แต่ก็ยังมองเห็นอยู่ เพราะไฟข้างนอกก็ส่องเข้ามา เราขยับตัว
"ไอ่ดื้อ ตื่นแล้วหรอ" นายนิกนั่งฟุบอยู่ข้างๆเตียงเรา ตื่นขึ้นมาถามเรา
"อือๆ เอิร์ตหิวน้ำอ่ะ" เราบอกนายนิก
"ครับ เดี๋ยวนิกเอาน้ำมาให้นะ" นายนิกพูดแล้วก็ลุกไปเทน้ำมาให้เรากิน
"ตอนนี้ต้องกินน้ำเกลือแร่ก่อนนะ อดทนกินหน่อยนะครับ" นายนิกบอกเรา แต่เราไม่อยากกินซักเท่าไหร่ เพราะมันเค็มๆเฝื่อนๆ ไม่อร่อยเลยซักนิด
"กี่โมงแล้วอ่ะนิก" เราพูดแล้วก็กวาดตามองรอบๆห้อง เห็นเพื่อนๆเอาเสื่อมาปูนอนเรียงกันอยู่ ยัยส้มนอนบนโซฟา
"ตีสามแล้วครับ นี่นิกเอาผ้าห่มเอิร์ตมาห่มให้นะ" นายนิกพูด
"นิกรีบนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นไปเรียนนะ" เราบอกนายนิก
"นิกไม่ไปหรอก อยู่กับเอิร์ตนี่แหล่ะ เอิร์ตเป็นอย่างนี้นิกคงเรียนไม่รู้เรื่องอ่ะ"
"ห่วงเอิร์ตหรอ"
"ใจแทบขาด"
"เว่อร์นะไอ่ลิง"
"พูดจริง" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเราไปกุมไว้
"นอนเถอะ เดี๋ยวนิกนอนใกล้ๆนี่แหล่ะ" นายนิกบอกเรา
"แล้วนิกจะนอนตรงไหนหล่ะ"
"ฟุบข้างๆเตียงกับเอิร์ตนี่ไง"
"เมื่อยอ่ะดิ!!!ไม่ลงไปนอนเสื่อกับเพื่อนๆอ่ะ"
"ไม่อยากห่าง อย่าถามมากได้ป๊ะนอนไปเลย" นายนิกเริ่มเสียงแข็งใส่เรา
"อื้อๆ" เราพูดแล้วก็หลับตานอน
.....นายนิกเอามือเราไปกุมไว้แล้วก็ซุกเข้ามาใต้ผ้าห่มเรา เรานอนมองนายนิกที่ฟุบหลับอยู่ข้างๆเรา ขอบคุณมากๆนะไอ่ลิงที่ไม่ทิ้งเราไปไหน ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่มาอยู่เป็นเพื่อน ขอบคุณจริงๆ
:mew6: :mew1: :mew6: :mew1: :mew6: :mew1: :mew6: :mew1:
......ขอบคุณมากมาย สำหรับทุกๆกำลังใจนะครับ
-
อิจฉาเอิร์ตมาก พูดเลย!! นิกแบบว่าอบอุ่นมากอ่ะ อร๊ากกก เขินนนน เขินแทนเอิร์ต อิิอิ
:-[
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
หายป่วยคราวนี้ นิกคงสารภาพรัก ได้ซะทีน๊ะ ลุ้นๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
เขาดูแลกันอ่ะๆๆน่าร๊าาก
-
อ่านแล้วเลือดไหลเวียนดีจิงๆเลยอะ เขิน
-
อยู่มหาลัยห่างไกลครอบครัว มีแต่เพื่อนที่คอยดูแลกัน
นายนิกสารภาพซะที แต่มากกว่านี้ ชัดเจนกว่านี้อีกสิ
-
นิกขนาดนี้แล้ว ขอเอิร์ตเป็นแฟนเถอะ
-
สารภาพรักเหอะ ลุ้นมาเป็นสิบตอนแล้วนะ
เกินเพื่อนไปเยอะแล้วพ่อคู๊ณณณณณณณ
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 43) : ขอบคุณมากมาย^^
......ตอนใกล้สว่าง เราได้ยินเสียงไอ้แมคมาปลุกนายนิก เราก็เลยลืมตาขึ้นมา
"เอิร์ต เดี๋ยวพวกกูกลับกันก่อนนะ เดี๋ยวมาใหม่" ไอ้แมคบอกเรา
"กลับแต่เช้าเลยหรอ ยังเช้าอยู่เลย" เราถามไอ้แมค
"เดี๋ยวหมอเข้ามาตรวจเอิร์ต แล้วเห็นพวกเราอยู่เยอะเค้าจะว่าเอา" นายเอ็มบอกเรา
"แล้วนิกไม่ไปเรียนหรอ" ยัยส้มถามเรา
"นิกบอกว่าไม่ไปนะ"
"อื้อๆ งั้นพวกเราไปหล่ะ เดี๋ยวสายๆกลับมาใหม่" นายบอมบอกเรา
"ไม่นอนต่อแล้วนะ อยากกลับแล้ว" เราพูด
"เอาน่า เดี๋ยวหมอเข้ามาตรวจก็รู้ ว่าจะได้กลับหรือนอนต่อ" นายเอ็มบอกเรา
"ไม่เอาอ่ะ อยากกลับ เอิร์ตหายแล้ว ไม่เป็นไรแล้วหล่ะ"
"อย่าดื้อดิเอิร์ต" นายบอมบอกเรา
"เป็นไรโวยวายแต่เช้าเนี่ย" นายนิกงัวเงียตื่นมาว่าเรา
"นิก เดี๋ยวพวกเรากลับก่อนนะ สายๆจะมาใหม่" ยัยส้มบอกนายนิก
"เออ นิกจะกินข้าวไรป่าว เดี๋ยวซื้อเข้ามาให้" นายบอมถามนายนิก
"อ่า อะไรก็ได้ครับ ขอบใจนะบอม" นายนิกพูด
"โอเคๆ ไปละๆ"
.....แล้วพวกนั้นก็กลับกันไป เหลือเรากับนายนิกสองคน
"เป็นไงมั่งเนี่ยไอ่ดื้อ ยังคลื่นไส้อยู่มั๊ย" นายนิกถามเราแล้วก็เอามือลูบหัวเรา
....สายตานายนิกที่มองเรา เราสัมผัสได้เลยว่านายนิกห่วงเรามาก ไม่เหลือคราบของความเป็นไอ้รูมเมทจอมเฮี้ยว อารมณ์ฉุนเฉียว ขี้โมโหแบบที่เคยเป็นเลยอ่ะ
"ตัวร้อนๆด้วยนะเนี่ย เป็นไข้อีกหรือป่าวเนี่ย" นายนิกเอาหลังมือมาแตะหน้าผากเรา
"ป่าวๆ ไม่นะ" เราพูด แต่ตัวเองก็รู้สึกว่าลมหายใจร้อนๆ ปวดหัวนิดๆนะ
"เดี๋ยวหมอมาตรวจก็รู้ ถ้าเป็นไข้อีกก็นอนต่ออีกคืนนะ" นายนิกบอกเรา
"ไม่อ่ะ ไม่นอนแล้ว จะกลับแล้ว"
"อย่าดื้อ!!!!...ถ้าไม่หายดีนิกก็ไม่ให้กลับหรอก"
"นิกจะห้ามเอิร์ตได้ไง ก็เอิร์ตจะกลับ"
"มีแรงกลับก็เดินกลับเองแล้วกัน เสียแรงนอนเฝ้าไข้ อยากกลับไปนอนตายที่ห้องก็เชิญ" นายนิกว่าเราแล้วก็เดินผละจากเราไปนั่งโซฟา////เราก็เลยเงียบ!!!!!ไม่พูดตอบอะไรไป!!!!
....นายนิกพอเห็นว่าเราเงียบ ก็หันมามองเรา แล้วก็เดินกลับมาหาเรา นั่งลงข้างๆเรา
"เวลาบอกอะไรก็ให้เชื่อกันบ้าง นิกก็ไม่อยากว่าหรอกนะ เอิร์ตก็ดื้อทุกที" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเราข้างที่ไม่โดนเจาะน้ำเกลือไปกุมไว้
....ความอบอุ่นจากมือนายนิกกับมือเราที่กุมกันไว้ มันให้ความรู้สึกแปลกๆจริงๆนะ เราเงยหน้าขึ้นไปมองนายนิก ที่กำลังมองเราอยู่เหมือนกัน!!
"ก็เอิร์ตไม่อยากนอนโรงพยาบาลแล้วอ่ะ" เราบอกนายนิก
"แต่เอิร์ตยังไม่หายดี กลับไปแล้วถ้าเป็นขึ้นมาอีกจะทำยังไงหล่ะ"
"อือๆ วันนี้แหล่ะ เอิร์ตจะหายดีแล้ว"เราพูด
"คงยากอ่ะ ตัวเริ่มร้อนแล้ว ถ้าหมอตรวจเจอไข้ ก็ต้องนอนต่อนะ"
"คืนละตั้งสองพัน จะเอาตังค์ที่ไหนมาจ่ายอ่ะนิก สองคืนก็สี่พันเข้าไปแล้ว"
"นิกมีตังค์" นายนิกพูด
.....เราขยับปากจะพูดอีก นายนิกก็เอามือมาปิดปากเราไว้.....!!!!!
"พอแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว รำคาญ นอนรอหมอมาตรวจเลย" นายนิกบอกเรา
.....เรานอนไปได้ซักพัก พี่พยาบาลก็เปิดประตูเข้ามา เอาถาดข้าวมาให้เรา เรามองถาดข้าวที่วางอยู่ตรงหน้าแล้วก็จะอ้วก มันเป็นต้มจืดตำลึงใส่หมูสับ กับไข่ตุ๋น ดูไม่น่าอร่อยเลยซักนิด!!
"ทานข้าวแล้วก็ทานยานี้ตามนะค่ะ เดี๋ยว8โมงครึ่งคุณหมอจะเข้ามาดูอาการนะคะ" พี่พยาบาลบอกเรา
"ครับ ขอบคุณนะครับ"นายนิกขอบคุณพี่พยาบาล
.....แล้วพี่พยาบาลมองเรากับนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็เดินออกไป นายนิกก็เขยิบเข้ามาใกล้เรา หยิบช้อนตักข้าวจะป้อนเรา
"มาๆเดี๋ยวนิกป้อนนะ" นายนิกบอกเราแล้วก็ตักข้าวขึ้นมาเอาปากเป่า แล้วก็มาจ่อตรงปากเรา....เราก็กินเข้าไป แต่ว่า!!!!มันไม่อร่อยเลยอ่ะ เราเลยคายออกมา
"เอ้า!!!! คายออกมาทำไมอ่ะเนี่ย" นายนิกถามเรา
"ไม่กินอ่ะ ไม่อร่อย จืดชืด" เราบอกนายนิก
"ยังไงก็ต้องกิน จะได้กินยา ไม่อยากหายรึไง" นายนิกถามเรา
"แต่ว่า....!!!!!"
"ไม่มีแต่....กินเลยอ่ะ เร็วๆ อย่าให้ดุได้ป๊ะ" นายนิกเริ่มเสียงแข็ง
.....เราก็เลยงับข้าวกิน กลั้นใจกลืน นายนิกป้อนเราอีกสามสี่คำ เราก็บอกว่าอิ่มแล้ว
"อ่ะๆ ตามใจ อิ่มแล้วก็กินยาซ๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นยากับแก้วน้ำให้เรา เราก็รับมากิน เฮ้อ!!!! ทรมานชัดๆ
"กินยาแล้วก็นอนพักไปเลย เดี๋ยวหมอเข้ามาตรวจ" นายนิกพูดแล้วก็เดินไปนั่งตรงโซฟา
....แล้วนายนิกคงจะนึกได้ ก็เดินกลับมานั่งใกล้ๆเราข้างๆเตียงเหมือนเดิม
"นิก ไปนอนตรงโซฟาก็ได้นะ จะได้เหยียดตัว สบายๆ เมื่อคืนก็นั่งทั้งคืนเลย"เราบอกนายนิก
"ไม่เป็นไรหรอกครับ นั่งใกล้ๆเอิร์ตนี่แหล่ะ"
"ดื้อหว่ะ" เราว่านายนิก
"ใครกันแน่ที่ดื้อ....นิกเป็นห่วงนะรู้มั๊ย" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาบีบจมูกเรา
"รู้แล้ว ไอ่ลิง!!!" เราบอกนายนิก
"เดี๋ยววันนี้นิกอาบน้ำให้" นายนิกบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"ไม่ต้องเลย อาบเองได้" เราบอกนายนิก
"เมื่อวานนิกก็อาบให้นะ เห็นหมดเลย ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ นายนิกหมายถึงตอนอาบน้ำให้เราที่หอในก่อนที่จะมาโรงพยาบาล
"ไอ่ลิง พูดมากหว่ะ" เราว่านายนิก
"ฮ่าๆ อายหรอ อายทำไม ซักวันก็ต้องเห็นกันอยู่ดี" นายนิกบอกเรา
"หมายความว่าไงอ่ะ" เราถามนายนิก
"เอ่อ!!! ป่าวๆ ไม่มีไรๆ"นายนิกพูด
"แล้วจะพูดทำไมเนี่ย" เราว่านายนิกแล้วก็พลิกตัวหันหลังหนีนายนิก
....แต่ลืมไปว่ามือเสียบสายน้ำเกลืออยู่ เข็มที่เจาะมันเลยเลื่อน เรารู้สึกเจ็บแปล๊บที่หลังมือตรงที่โดนเจาะอ่ะ แล้วสายน้ำเกลือก็กลายเป็นสีแดงเพราะเลือดดันขึ้นไป!!!
"โอ๊ยยย!!! นิก เจ็บอ่ะ ฮือ!!!!" เราร้องออกมา
"เฮ้ย!!! เห็นมั๊ยหล่ะ ไม่ระวังตัวเล๊ย!!!" นายนิกพูดแล้วก็รีบวิ่งออกจากห้องไปตามพยาบาล เรานอนอยู่ไม่กล้าขยับตัวเลย ปวดตรงหลังมือมากอ่ะ
.....แล้วคุณหมอกับพี่พยาบาลก็เดินเข้ามาในห้อง นายนิกก็ยืนดูอยู่ไม่ห่าง พี่พยาบาลก็จัดการค่อยๆพลิกตัวเรา แล้วก็จัดการตรงที่เสียบสายน้ำเกลือให้ใหม่ แล้วหมอก็เจาะเลือด วัดไข้ ถามอาการเราทั่วๆไป แล้วคุณหมอก็บอกว่า อาการอาหารเป็นพิษหายเกือบจะปกติแล้ว มีไข้เล็กน้อย แต่ก็อยากให้นอนดูอาการอีกซีกคืนนึง แต่ว่าไม่ต้องให้น้ำเกลือแล้ว พรุ่งนี้ตอนเที่ยงก็ออกจากโรงพยาบาลได้ ถ้ามาตรวจอีกครั้งแล้วเป็นปกติ.....เรานี่อยากร้องไห้เลย ตอนที่หมอบอกว่าให้นอนอีกคืนนึง พอหมอพูดจบพี่พยายบาลก็เข้ามาถอดสายน้ำเกลือเราออก
"ไม่เจ็บแล้วนะค่ะ พี่ถอดสายน้ำเกลือให้แล้ว" พี่พยาบาลบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"ขอบคุณครับ" เราบอกพี่พยาบาล
....พี่พยาบาลยิ้มให้เราแล้วก็เดินออกจากห้องไป
"เห็นมั๊ยนิกบอกแล้วว่าต้องนอนอีกคืนนึง" นายนิกบอกเรา
"แต่ว่าเอิร์ตไม่อยากนอนอ่ะนิก"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเที่ยงก็ได้กลับแล้ว อดทนหน่อยนะครับ" นายนิกบอกเรา
"แล้วพรุ่งนี้นิกมีเรียนตอนไหน"เราถามนายนิก
"นิกอยู่กับเอิร์ตได้ตลอดแหล่ะ เพราะมีเรียนตอนบ่าย เดี๋ยวไปส่งเอิร์ตที่ห้องก่อนแล้วค่อยออกไปเรียนก็ทัน"
"พรุ่งนี้เอิร์ตมีเรียนเช้า-บ่ายเลยนะนิก"
"ก็ไม่ต้องไป กลับไปนอนพักต่อที่ห้อง"
"เฮ้อ!!!! ไม่อยากนอนโรงพยาบาลเลย"
"บ่นแล้วได้อะไร ดื้อหว่ะ เป็นน้องเป็นนุ่งจะจับตีก้นเลยนะเนี่ย" นายนิกพูดกับเรา
.....พอสายๆประมาณ11โมง พวกไอ้แมคก็กลับมาหาเราที่โรงพยาบาลอีก มากันครบเลย เพราะไม่มีเรียนกันหมด
"หมอมาตรวจยัง ว่าไงบ้างอ่ะ" นายบอมถามนายนิก
"หมอให้นอนต่ออีกคืนนึง พรุ่งนี้ตอนเที่ยงค่อยกลับ"
"อ่านิก ไปกินข้าวก่อน" ยัยส้มพูดแล้วก็ยื่นข้าวให้นายนิก
......นายนิกรับข้าวกล่องไปจากยัยส้ม แล้วก็ไปนั่งกินข้าวที่โซฟา เพื่อนๆคนอื่นๆก็มาคุยกับเราอยู่ที่เตียง
"คืนนี้พวกมึงจะนอนเป็นเพื่อนกูอีกป่าว" เราถามไอ้แมค
"นอนดิว๊ะ พรุ่งนี้เรียนเช้า ตื่นยังไงก็ทัน" ไอ้แมคพูด
"เอิร์ตก็ไม่ต้องไปเรียนหรอกพรุ่งนี้อ่ะ กลับไปพักผ่อนที่ห้อง" นายเอ็มบอกเรา
"พรุ่งนี้สาขาบอมมีเรียนเช้าวิชาเดียว เดี๋ยวบอมมารับเอิร์ตออกจากโรงพยาบาลก็ได้" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"เออ ฝากด้วยนะบอม สาขากูมีเรียนเช้าบ่ายเลยอ่ะดิ" ไอ้แมคบอกนายบอม
"อ่ะเอิร์ต มีคนจะคุยด้วย" ยัยส้มยื่นโทรศัพย์ให้เรา////เราก็รับมาคุย....นายปิ๊กนี่เอง^^
"ฮัลโหล!!!!"
"เป็นไงบ้างเอิร์ต ได้ข่าวว่านอนโรงพยาบาลหรอ" นายปิ๊กถามเรา
"อื้อ!!! แต่หายแล้ว พรุ่งนี้ก็กลับได้แล้ว"
"เป็นไรอ่ะ"
"อาหารเป็นพิษอ่ะ"
"อ่าว!!!!ไปกินไรมาอ่ะเนี่ย"
"อาหารทะเลนั่นแหล่ะ สงสัยจะแพ้ไข่ปลาหมึก"
"อ่อๆ ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว เป็นห่วงๆ"
"ขอบคุณมากนะปิ๊ก"
"อื้อ!!!! งั้นเอิร์ตพักผ่อนไปเถอะ เดี๋ยวปิ๊กไปเรียนก่อนนะครับ"
"อื้อๆ บ๊ายบาย"
"คร๊าบ คิดถึงๆนะ"
"อื้อ...คิดถึงเหมือนกัน" เราบอกนายปิ๊กแล้วก็วางสายไป
"ใครโทรมา" นายนิกถามเรา
"อ่าว!!!! กินข้าวเสร็จแล้วหรอ" เราถามนายนิก
"นิกถามว่า...ใครโทรมา" นายนิกถามเราเสียงแข็งๆ
"ปิ๊กโทรมา"
"อ่อๆ แล้วไป"
"ทำไมเนี่ย เป็นไรอีกเนี่ย" เราถามนายนิก
"ป่าวๆไม่มีไร เป็นไงบ้าง ตัวหายร้อนยังเนี่ย" นายนิกถามเราแล้วก็เอามือมาแตะหน้าผากเรา
"อือ!!!! ตัวอุ่นๆแล้วหล่ะ" นายนิกพูดกับเรา
....พวกเพื่อนๆก็ไปนั่งดูทีวีกันที่โซฟา นายนิกก็นั่งอยู่กับเราตรงเตียงคนไข้
"ไม่ไปดูทีวีกะพวกนั้นอ่ะ" เราถามนายนิก
"ไม่อ่ะ อยู่กะเอิร์ตดีกว่า"
"ไม่กลับไปอาบน้ำหรอ"
"อือ เดี๋ยวไป รอป้อนข้าวกลางวันเด็กน้อยก่อน"
"ว่าใครเด็กน้อยฮ่ะ ไอ่ลิง" เราถามนายนิก
"ก็นี่ไง นอนอยู่นี่ไง" นายนิกบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
.....ทะเล้นจริงๆนายนิกเนี่ย ฮ่าๆ มุมที่ไม่ดุ นายนี่ก็น่ารักดีนะ ดูอ่อนโยน อบอุ่นดี////พอใกล้ๆเที่ยง พี่พยาบาลก็เอาถาดข้าวมาส่งให้เรา พอเข้ามาเห็นพวกเราอยู่กันเยอะแยะ ก็แซวพวกเราว่า คนไข้ห้องนี้ดีจัง ญาติมาเฝ้าไข้เพียบเลย โดดเรียนกันมาหรือป่าวเนี่ย ไอ้พวกนั้นต้องรีบบอกเลยว่าไม่มีเรียน ฮ่าๆ ส่วนข้าวกลางวันมื้อนี้เป็นต้มจืดวุ้นเส้นกับไข่เจียว นายนิกตักป้อนเรา เรากินไปสองสามคำก็หยุดกิน เพราะไม่อร่อยเลย
"ต้องกินอีกนะ เดี๋ยวจะได้กินยา" นายนิกบอกเราให้กินข้าวอีก
"ไม่อ่ะ กินไม่ลงแล้ว"
"กินๆไป อดทนหน่อย" นายนิกบอกเรา
"ไม่อ่ะ" เราส่ายหน้าไม่กิน
"แล้วจะกินไร" นายนิกถามเราแบบน้ำเสียงเริ่มรำคาญนิดๆ
"อยากกินโจ๊ก" เราบอกนายนิก
"โอเค งั้นรอแป๊บ" นายนิกพูดแล้วก็วางถาดข้าว เดินออกจากห้องไป!!!!
"อ่าว!!!เอิร์ต ไอ้นิกไปไหนอ่ะ" ไอ้แมคถามเรา
"ไม่รู้อ่ะ" เราบอกไอ้แมค
"เดี๋ยวส้มไปดูเอง" ยัยส้มพูดแล้วก็วิ่งตามนายนิกออกไป
"เอิร์ต มึงไปขัดใจอะไรไอ้นิกอีกป๊ะเนี่ย" ไอ้แบงค์ถามเรา
"ป่าว!!!"
"แล้วทำไมมึงไม่กินข้าวเนี่ย"
"มันไม่อร่อย อยากกินโจ๊ก"
"เอ่อ!!! บอมว่า นิกคงออกไปซื้อโจ๊กให้เอิร์ตแหล่ะ"
"อือๆกูก็ว่างั้น ดูโทรทัศน์ต่อดีกว่า โล่งใจ นึกว่าแม่งจะฆ่ากันอีกไอ้คู่นี้" ไอ้แมคพูดแล้วก็กลับไปดูโทรทัศน์ต่อ
....ซักพักนายนิกกับยัยส้มก็เดินเข้ามา พร้อมกับขนมถุงใหญ่ พวกนั้นก็นั่งกินขนมกัน ดูโทรทัศน์กันไปเพลินเลย ส่วนนายนิกก็เอาโจ๊กที่ซื้อมาใส่ถ้วยมาให้เรากิน
"อ่ะโจ๊กเซเว่น กินไปก่อนนะ" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆ ขอบคุณนะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ กินให้หมดนะ เลยเวลากินยามาเยอะแล้ว" นายนิกพูดแล้วก็ตักโจ๊กป้อนเรา อร่อยไปเลย
"เช็ดปากหน่อย กินเลอะเทอะเป็นเด็กๆไปได้" นายนิกพูดแล้วก็เอาทิชชู่มาเช็ดปากให้เรา
"ก็คนป้อนไม่ดีอ่ะ"
"โอเคคร๊าบ ผมผิดเอง" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ่นิก ปล่อยเอิร์ตมันนอนไปเหอะ ส่วนมึงอ่ะมานี่ เล่นไพ่กัน" ไอ้แมคชวนนายนิกไปเล่นไป
"เออๆ แป๊บๆเดี๋ยวไป" นายนิกพูด
"ไอ่ดื้อ กินยาแล้วก็นอนนะ" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"อื้อๆ"
.....แล้วนายนิกก็ไปนั่งเล่นไพ่กับพวกนั้น เราก็นอนเงียบๆอยู่บนเตียง จนหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้/////ตื่นมาอีกทีก็นายนิกมาปลุก
"เอิร์ต เดี๋ยวนิกกลับไปอาบน้ำก่อนนะครับ เอาไรมั๊ย" นายนิกถามเรา
"อยากกินเกี๊ยวน้ำ" เราบอกนายนิก
"ได้ครับ เดี๋ยวนิกซื้อมาให้นะ" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆ บอกพยาบาลด้วยนะว่าไม่ต้องเอาข้าวเข้ามาให้หรอก เอามาแต่ยาที่ต้องกินก็พอ" เราบอกนายนิก
"ครับพ้ม!!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินไป
.....แต่ว่า....พวกนั้นจะกลับไปพร้อมกันหมดเลย แล้วเราจะอยู่กับใครหล่ะ ให้อยู่คนเดียวไม่เอานะ น้ำก็ยังไม่ได้อาบเลย
"นี่ จะกลับกันหมดเลยหรอ" เราถามพวกนั้น
"เดี๋ยวบอมขึ้นมา ลงไปรับพี่วิน"
"พี่วินมาเยี่ยมเอิร์ตหรอ"
"ใช่ครับ" นายบอมพูด
"แต่ว่า ลงไปกันหมดเอิร์ตก็อยู่คนเดียวอ่ะดิ"
"งั้นเดี๋ยวนิกอยู่ก่อนก็ได้" นายนิกพูด
"ไม่ต้องเลยมึงอ่ะไอ้นิก กลับไปอาบน้ำเถอะ เฝ้ามันมาทั้งวันแล้ว" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ไม่ต้องเถียงกันแล้ว พี่วินมาแล้ว" ยัยส้มพูด
......พี่วินขึ้นมาพร้อมกับพยาบาลที่เอายามาให้เรา พวกนั้นสวัสดีพี่วิน แล้วก็กลับไปอาบน้ำกัน เหลือแต่นายบอมกับพี่วินอยู่กับเรา
"เป็นไงบ้างเอิร์ต ดีขึ้นยัง" พี่วินถามเรา
"ดีขึ้นแล้วครับพี่วิน"
"แล้วออกจากโรงพยาบาลได้วันไหนอ่ะ"
"หมอบอกว่าพรุ่งนี้ตอนเที่ยงอ่ะครับ"
"อื้อๆ ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว กินส้มมั๊ย มาพี่ปอกให้"
....พี่วินพูดแล้วก็หยิบส้มที่ซื้อมา ปอกแล้วก็ให้นายบอมป้อนเรา แต่เราหยิบมากินเองได้
"แล้วกินข้าวยังอ่ะเนี่ย" พี่วินถามเรา
"ยังครับ รอนิกซื้อมาให้"
"แล้วบอมหล่ะกินข้าวยัง" พี่วินหันไปถามนายบอม
"ยังครับ เดี๋ยวตอนกลับไปอาบน้ำค่อยไปแวะกิน"
"คืนนี้มานอนที่นี่กันหรอ"พี่วินถามนายบอม
"ครับพี่วิน เมื่อคืนก็นอนกันที่นี่แหล่ะ"
"พี่ก็ไม่รู้หรอกว่าเอิร์ตมาโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อคืน เพิ่งรู้เมื่อเช้าเพื่อนพี่บอกมา"
"ขอโทษครับที่ไม่ได้บอก"นายบอมบอกพี่วิน
"ไม่เป็นไร ทีหลังเป็นไรก็บอกพี่ด้วย เผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง" พี่วินพูด
"แล้วค่าห้องพักหล่ะ ห้องพิเศษต้องจ่ายเองนี่" พี่วินถามเรา
"ก็เดี๋ยวพวกบอมคงช่วยๆกันออกให้อ่ะครับ" นายบอมบอกพี่วิน
"เอิร์ตไม่อยากให้ที่บ้านรู้อ่ะครับพี่วินว่านอนโรงพยาบาล" เราบอกพี่วิน
"งั้นไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่จัดการเอง ไม่ต้องกังวลนะ" พี่วินบอกเรา
**สรุปว่าพี่วินออกค่าใช่จ่ายให้เรา แต่เราก็เอาตังค์ไปคืนพี่วินนะ แต่พี่วินเอาคืนแค่ครึ่งเดียว
......พี่วินกับนายบอมนั่งคุยกับเรา จนพวกนั้นไปอาบน้ำกลับมา พี่วินก็ขอตัวกลับ นายบอมก็กลับไปพร้อมพี่วิน////นายนิกก็เอาเกี๊ยวน้ำที่ซื้อมา ใส่ถ้วยป้อนเรา
"นี่ถ้าเอิร์ตเป็นผู้หญิงนะ ส้มอิจฉาตายเลย" ยัยส้มพูด
"ทำไมว๊ะ" ไอ้แมคถามยัยส้ม
"ก็ดูนิกดิ เอิร์ตอยากกินโจ๊ก นิกไปซื้อให้ เอิร์ตอยากกินเกี๊ยวน้ำ นิกไปซื้อให้ เอิร์ตอยากกินอะไรนิกก็ป้อน นั่งเฝ้าไม่ห่าง นี่ถ้าไม่รู้จักสองคนนี้ คงคิดว่าเป็นแฟนกันแล้วอ่ะนะ" ยัยส้มพูด
"มากไปๆ นะส้ม ไม่อยากอิจฉาก็หาแฟนดิ" เราบอกยัยส้ม
"โหยยย ถ้ามันหาง่ายเหมือนปอกกล้วย คงมีไปนานแล้วหล่ะ"ยัยส้มพูด
"กูว่าถ้าส้มมีแฟนนะ โลกคงแตกอ่ะ ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ คนอื่นๆก็หัวเราะตามไปด้วย ฮ่าๆ
"เออ!!!!จำไว้เลยนะ วันไหนส้มมีแฟนแล้วจะอึ้ง ฮ่าๆ" ยัยส้มพูด
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"ว่าไง" เราถามนายนิก
"ป่ะ ไปอาบน้ำ" นายนิกบอกเรา
"อือ ลืมเลยว่าต้องอาบน้ำ" เราพูด
"อาบเองได้นะ" นายนิกถามเรา
"อื้อๆ อาบได้ๆ"
.....แล้วนายนิกก็เอาอุปกรณ์อาบน้ำมา ผ้าขนหนู ชุดคนไข้ แล้วก็พาเราไปอาบน้ำที่ห้องน้ำ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็กลับมาขึ้นเตียงต่อ
ซักพักนายบอมก็มา ไอ้พวกนั้นก็ตั้งวงเล่นไพ่กันอีก เราต้องบอกว่า จะเล่นยังไงก็ดูด้วยนะ เผื่อใครมาเห็นแล้วจะยุ่ง ฮ่าๆ
.....นายนิกก็ไปเล่นกับเค้าด้วย ส่วนเราเองอาบน้ำ ทาแป้ง มันสบายตัวก็เลยนอนหลับไปเลย มารู้สึกตัวอีกทีก็รู้สึกอึดอัด หายใจไม่ออก พยายามลืมตาขึ้นมาก็ลืมไม่ได้ มันรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครนั่งทับหน้าอกเราอยู่(ตอนนั้นยังไม่รู้ว่านี่คืออาการ"ถูกผีอำ") เราพยายามดิ้น พยายามลืมตา พอลืมตาได้ก็เห็นเหมือนคนใส่ชุดคนไข้เหมือนเรา แต่ตัวใหญ่กว่าเรามาก ตัวดำมากมองไม่เห็นหน้าเลย นั่งทับอยู่บนหน้าอกเรา เราเห็นก็ตกใจ ร้องตะโกน แต่ก็ไม่มีใครได้ยินเลย ไฟในห้องก็เปิดอยู่ พยายามฝืนยกหัวขึ้นมองพวกนั้น ก็เห็นพวกนั้นยังนั่งเล่นไพ่กันอยู่เลย เราเรียกนายนิก เรียกนายบอม เรียกใครๆก็ไม่มีใครได้ยิน กลัวมากตอนนั้นอ่ะ นึกขึ้นได้ก็เลยสวดมนต์ ท่องนโม ไปเรื่อยเปื่อย จนรู้สึกว่าคนที่นั่งทับเราอยู่มันหายไปแล้ว ไม่อึดอัดแล้ว เราก็เลยตะโกนเรียกนายนิก นายนิกพอได้ยินเสียงเราก็รีบวิ่งมาหาเราที่เตียง
"เอิร์ตเป็นไรๆ" นายนิกถามเรา
.....พอนายนิกวิ่งมา เราก็ดึงตัวนายนิกเข้ามากอดไว้แน่นเลย ร้องไห้ด้วย
"นิก ผี!!!!!"
"ผีอะไรที่ไหนเอิร์ต พูดดีๆซิ" นายนิกเอามือลูบหัวเรา
"ไหน บอกนิกดีๆซิ ว่าเอิร์ตเป็นไร" นายนิกถามเรา แต่เราตอบอะไรไม่ได้แล้ว เพราะตอนนั้นกลัวมาก ร้องไห้อย่างเดียวกับบอกนายนิกว่าผีๆ
"เอิร์ตเป็นไรว๊ะไอ้นิก"
"ไม่รู้ดิเนี่ย ร้องไห้ เหงื่อออกเต็มเลย ตัวสั่นเหมือนเจออะไร"
"เจอไรว๊ะ ผีหรอ"
"คงงั้นอ่ะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบหัวเรากอดเราแน่นเลย เราเองก็กอดนายนิกไม่ปล่อยเหมือนกัน
"อ่ะ เอาสร้อยพระเอ็มไปให้เอิร์ตใส่" นายเอ็มพูดแล้วก็ถอดสร้อยออกยื่นให้นายนิก นายนิกก็รับแล้วเอามาใส่ให้เรา
"กูว่าปิดไฟนอนกันเหอะหว่ะ" ไอ้แมคพูด
"ไม่นอนบนเตียงแล้วนะ" เราบอกพวกนั้น
"เอิร์ตไม่นอนบนเตียงแล้วจะไปนอนที่ไหนหล่ะครับ" นายนิกถามเรา
"นอนพื้นก็ได้ แต่ไม่นอนบนเตียง" เราบอกนายนิก
"งั้นให้เอิร์ตไปนอนบนโซฟาก็ได้" นายบอมพูด
"อือๆป่ะๆ ลงมาๆ" นายนิกพูดแล้วก็ประคองเราลงจากเตียง พาไปนอนบนโซฟา
"งั้นปิดไฟนอนกันเลยเนอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้า" ไอ้แมคพูด
.....ทุกคนนอนประจำที่ เรานอนบนโซฟาไม่ถนัด เพราะขาเรายาว ก็เลยให้ยัยส้มขึ้นไปนอนแทน ส่วนเราก็นอนบนเสื่อ นอนข้างๆนายนิก นึกถึงเหตูการณ์ผีอำเมื่อกี้แล้วรู้สึกกลัวขึ้นมาเลยอ่ะ
"นิก"
"ครับ"
"กลัวหรอไอ่ดื้อ" นายนิกถามเรา
"กลัว!!!!"
"นิกกอดนะ ไม่ต้องกลัว" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาโอบกอดเรา ดึงเราเข้าไปหาตัวนายนิก
"นิก"
"ครับ ว่าไง"
"อย่าปล่อยนะ"
"ครับ นอนซ๊ะนะ ไม่ต้องกลัวนะอยู่กับนิก" นายนิกพูด
.....เราพยักหน้า แล้วก็นอน...ZZZZzzzzzzzzz!!!!!!!!
:mew6: :mew2: :mew6: :mew1: :mew6: :mew1: :mew6: :mew1:
....ขอบคุณมากมาย สำหรับการติดตามนะครับ รัก..รักรูมเมททุกคนเลย^^
-
อ้ายยยยย เขินแทน แต่สงสารเอิร์ตจังเลย เจอผี ขนลุกเลย
-
อิจฉาๆๆๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นิกเอ้ยยยย รวบหัวรวบหางเอิร์ตได้แล้วมั้งลูก
-
หวานจัง เป็นแฟนกันไปเลยเหอะ :-[
อร๊ายยยยยยย วินบอม พลีสสสสสสสสสสสส :z3: :z3: :z3: :z3:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 44) : ห่างเหิน...ห่วงหวง!!!!
....หลังจากที่เราออกจากโรงพยาบาลแล้ว ก็กลับมาเรียนต่อตามปกติ แต่ด้วยความที่ยังฝังใจกับการโดนผีอำอยู่ก็เลยไม่ค่อยกล้าอยู่ห้องคนเดียว ส่วนนายนิกก็ดูแลเราเรื่องอาหารการกินมากขึ้น ไม่รู้ว่ากลัวเราจะอาหารเป็นพิษอีก หรือว่ากลัวว่าจะต้องไปเฝ้าเราที่โรงพยาบาลอีก ฮ่าๆ แล้วช่วงนี้นายนิกก็ต้องเข้าฝึกซ้อมบาสร่วมกับทีมของคณะด้วย เพราะว่าจะมีการแข่งกีฬาภายในมหาวิทยาลัยช่วงปลายปีนี้ ทำให้กลับห้องดึกๆ เราต้องนอนคนเดียว กว่านายนิกจะกลับมาเราก็หลับไปแล้ว ตอนเช้าไปเรียนก็ไม่ค่อยได้ตื่นพร้อมกันเหมือนเดิม พูดง่ายๆว่าช่วงนี้เรา"ห่างเหิน" กันพอสมควร ขนาดโทรคุยกันยังไม่ได้คุยเลย บางทีเราโทรไปนายนิกก็ไม่ได้รับสาย พอนายนิกมีเวลาว่างโทรกลับมาเราก็ไม่ได้รับสายอีก เราเองก็ไม่รู้จะทำยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ แต่ยังไงเราก็มีกลุ่มเพื่อน ยัยส้ม นายบอม นายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ส่วนนายนิกก็ใช้เวลาอยู่กับเพื่อนๆที่คณะซ๊ะเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ใช่ว่าเราจะห่างเหินกันมากเกินไปนะ ก็ยังพอมีเวลาไปกินข้าวด้วยกันบาง แต่ก็จากไปทุกวัน ก็กลายเป็นอาทิตย์ละวันสองวัน ที่จะได้อยู่ด้วยกัน ยิ่งเสาร์-อาทิตย์นี่ ไม่ได้เจอเลย เพราะว่านายนิกซ้อมตลอด เห็นบอกว่าซ้อมเผื่อคัดตัวของมหาลัยด้วย!!!!
....วันนี้เรียนเสร็จตอนเย็น เราก็ไปนั่งรอนายเอ็มกับไอ้แมคซ้อมบาส ที่สนามของคณะ ยัยส้ม นายบอม ไอ้แบงค์ก็อยู่ด้วยครบเลย
"เออ เอิร์ต ไอ้นิกมันเป็นไงบ้างเนี่ย หายหัวไปเลย" ไอ้แบงค์ถามเรา
"ก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ ขนาดอยู่ห้องเดียวกันยังไม่ค่อยได้คุยกันเลย"
"อ่าว!! ทำไมว๊ะ"
"ก็ช่วงนี้ นิกเก็บตัวซ้อมบาสของทีมคณะ กว่าจะกลับมาก็ดึกแล้ว เอิร์ตก็หลับไปแล้ว ตื่นมาก็ไม่มีเวลาคุยกัน ต่างคนต่างก็ไปเรียน"
"เออ!! ถึงว่า แม่งหายหัวไปเลยจะสองอาทิตย์แล้วมั้งเนี่ย" ไอ้แบงค์พูด
"ของคณะเราไม่เห็นจะซ้อมหนักเลยว๊ะ ดูไอ้แมคกับไอ้เอ็มดิ ชิลล์ๆ"
"ก็หนักอยู่นะเว๊ย แต่ว่าไม่ได้หนักขนาดคณะวิดยาเค้า คณะนั้นเค้าดังเรื่องบาสมานานแล้วก็ต้องสมศักดิ์ศรีหน่อย" ยัยส้มพูด
"คณะเราอ่ะดังเรื่องฟุตบอล" ไอ้แบงค์พูด
"ต่อไปนะคณะเราก็ต้องดังเรื่องเทควันโด้ คอยดูสิ!!!" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"แหม่!!! ไอ้บอม ไม่ค่อยจะชมตัวเองเลยนะมึง ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์แซวนายบอม
"ก็ขอนิดนึงอ่ะนะ ฮ่าๆ" นายบอมพูด
"เออ เอิร์ต ถ้าวันไหนนอนคนเดียว มานอนห้องบอมก็ได้นะ บอกบอมได้" นายบอมบอกเรา
"อื้อ!!! ได้เลยบอม บางทีนิกกลับมาดึกอ่ะ เที่ยงคืนตีหนึ่งเลย"
"โห!!! ดึกขนาดนั้นเลยหรอ แล้วมันตื่นไปเรียนไหวหรอ" ยัยส้มถามเรา
"ก็คงไหวอ่ะนะ ไม่รู้เหมือนกัน บางทีเอิร์ตก็ออกมาเรียนก่อนอ่ะ ไม่ค่อยได้คุยกันเลย" เราพูด
"อื้อ!! คงเหนื่อยน่าดูเลยเนอะ" นายบอมพูด
"อื้อ!!! สงสารนิกเหมือนกันนะ แต่ก็ไม่รู้จะทำไงอ่ะ" เราพูด
"เฮ้ยยย!!! ป่ะๆ ไปกินข้าวกัน" เสียงไอ้แมคตะโกนมาแต่ไกล
"มากินน้ำกันก่อน" เราบอกไอ้แมคกับนายเอ็ม
"ขอบคุณครับเอิร์ต" นายเอ็มพูดแล้วก็รับขวดน้ำไปจากมือเรา
"ไหนน้ำของพี่อ่ะ"
....เราหันไป พี่วินพูดแซวเรา
"อ่า พี่วินสวัสดีครับ" พวกเราสวัสดีพี่วิน
"เดี๋ยวบอมไปซื้อให้นะครับ พี่วินรอแป๊บ" นายบอมบอกพี่วิน
"ไม่ต้องหรอก พี่แซวเล่น" พี่วินพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เฮ้ย!!! ไอ้วิน ไปยัง!!!" เสียงเพื่อนพี่วินเรียกพี่วิน
"งั้นพี่ไปก่อนนะ" พี่วินบอกพวกเราแล้วก็วิ่งไปหากลุ่มเพื่อนๆ
"พี่วินแมร่งโคตรเท่ห์เลยอ่ะ คนอะไรหล่อก็หล่อ เก่งก็เก่ง" ยัยส้มพูด
"ตื่นๆเหอะมึงอ่ะอีส้ม เพ้อเจ้อ!!!" ไอ้แมคบอกยัยส้ม
"ห่า!!!! ไอ้แมค มึงนี่ชอบขัดความสุขกูทุกทีเลย เซ็งหว่ะ ไปกินข้าวดีกว่า" ยัยส้มพูดแล้วก็เดินไป
.....พวกเราก็หัวเราะขำๆกัน เฮฮากันไป แล้วก็พากันเดินไปกินข้าวที่ร้านประจำ พอไปถึงร้าน วันนี้คนเยอะเลย
"เฮ้ย!!นั่น ไอ้นิกป่าวว๊ะ" ไอ้แมคพูดกับพวกเราแล้วชี้ไปในร้านข้าว
"เออ!!!ใช่จริงๆด้วย กูก็นึกว่าตายห่าไปแล้ว ไม่เจอหน้าเลย" ไอ้แบงค์พูด
....แล้วเราก็เข้าไปนั่งในร้าน ใกล้ๆกับกลุ่มที่โต๊ะนายนิกนั่งอยู่ เราก็ไม่ได้เข้าไปทักนายนิกหรอก แต่ไอ้แมคกับนายบอมเดินไปหานายนิก
"ไอ้นิก หายหัวไปนานเลยนะมึง" ไอ้แมคพูดกับนายนิก
"อ้าว!!! ไอ้แมค มากินข้าวกันหรอ แล้วเอิร์ตมาป่าวว๊ะ"
"มาดิ นั่งอยู่โน่นอ่ะ"
"แล้วมึงหายหัวไปไหนเนี่ย กูไม่เจอหน้าเลยช่วงนี้" ไอ้แมคถามนายนิก
"เก็บตัวซ้อมบาสหว่ะ เหนื่อยชิบ" นายนิกบอกไอ้แมค
"ถามเอิร์ต เอิร์ตก็บอกว่าไม่ค่อยได้คุยกับนิกเลยช่วงนี้" นายบอมพูด
"ใช่ๆบอม นิกกลับมาจากซ้อมก็ดึกแล้วอ่ะ เอิร์ตก็หลับไปแล้ว ตอนเช้าตื่นไปเรียนเอิร์ตก็ไปก่อน นิกตื่นทีหลังก็ไม่เจอแล้ว"
"โทรศัพย์ก็ไม่ค่อยได้โทรคุยกันเลย บางทีเอิร์ตโทรมานิกก็ไม่ได้รับ พอโทรกลับเอิร์ตก็ไม่รับสายก็เลยไม่ค่อยได้คุยกันเลย"
"อ่อๆ ซ้อมหนักมากก็พักผ่อนบ้าง แล้วนี่กินข้าวเสร็จแล้วจะไปไหนต่ออ่ะนิก" นายบอมถามนายนิก
"ก็เดี๋ยวไปซ้อมต่อ"นายนิกบอกนายบอม
....แล้วนายบอม นายนิก ไอ้แมคก็เดินมาทางโต๊ะที่เรานั่งอยู่ เราหันไปมองนายนิก นายนิกก็ยิ้มๆแล้วก็จะเดินเข้ามาหาเรา
"ไอ้นิก ไปยังเพื่อนรอแล้ว" เสียงเพื่อนนายนิกตะโกนเรียกนายนิกอยู่หน้าร้านข้าว นายนิกเลยหยุดชะงัก แต่ก็มองเราแล้วก็ยิ้มๆ แล้วนายนิกก็เดินออกไปหาเพื่อนๆที่รออยู่ ไปซ้อมบาสต่อ
"เฮ้อ!!!สงสารนิกอ่ะ ขนาดเจอกันยังไม่ได้มาคุยกะพวกเราเลย"ยัยส้มพูด
"มันซ้อมหนักมากอ่ะ" ไอ้แมคพูด
"เอิร์ต แล้วมึงไม่เหงาหรอว๊ะ เคยมีไอ้นิกอยู่ด้วยทุกวันไม่ห่าง" ไอ้แมคถามเรา
"ก็เหงา แต่ทำไงได้อ่ะ กลับไปก็อาบน้ำนอนแล้ว" เราพูด
"เอ็มก็ไม่ได้ลงมาหาเอิร์ตเลย ช่วงนี้ติดเกมส์ " นายเอ็มพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ไม่เป็นไรหรอกเอ็ม เอิร์ตอยู่ได้" เราบอกนายเอ็ม
"เอิร์ต คืนนี้มานอนห้องบอมป่าว จะได้ไม่เหงาไง"นายบอมชวนเรา
"เออ!!! เอิร์ต มึงก็ออกมานอนกับไอ้บอมสิ" ไอ้แมคบอกเรา
"อื้อๆ ได้ๆ แต่ว่า ถ้านิกกลับมาไม่เจอเดี๋ยวก็ตามอีกแหล่ะ"
"ก็บอกมันว่าออกมานอนห้องไอ้บอม มันคงไม่ตามหรอกมั้ง" ไอ้แบงค์พูด
"บอมพรุ่งนี้มีเรียนบ่าย เล่นเกมส์เพลย์ห้องมึงก่อนได้ป๊ะ" ไอ้แมคถามนายบอม
"แหม่ๆ มึงให้เอิร์ตออกมานอนห้องบอมเพื่อสิ่งนี้อ่ะนะ"ยัยส้มแซวไอ้แมค
"ก็แหม่!!! ไหนๆก็ออกมาแล้วก็เล่นหน่อยไง ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อน
"อื้มๆ ได้ดิ มาเล่นห้องบอม ยังไงพรุ่งนี้ตื่นสายได้อยู่แล้ว"นายบอมพูด
"เอิร์ตมานะ เอ็มด้วย" นายบอมบอกเรากับนายเอ็ม
"ได้ๆครับ" นายเอ็มบอกนายบอม
.....พอตกลงกันได้ เราก็แยกย้ายกันกลับห้องใครห้องมัน เรากับนายเอ็มเดินกลับหอใน อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็เดินมาหอนายบอมพร้อมนายเอ็ม พอมาถึงห้องนายบอมทุกคนก็มารวมกันแล้ว ยัยแพรวกับไอ้มอสก็มาด้วย ขนมเต็มเลย ฮ่าๆ
...พอมากันครบ พร้อมแล้ว นายบอมก็เอาเกมส์เพลย์ออกมาเปิด พวกผู้ชายก็นั่งเล่นกันไป ส่วนเรา ยัยส้ม ยัยแพรว เล่นไม่เป็นก็ได้แต่นั่งดู เอาโน๊ตบุ๊คนายบอมมาเปิดเล่นอะไรไปเรื่อยเปื่อย เปิดเพลงฟัง กินขนมสนุกสนานกันไปเลย ฮ่าๆ อากาศเริ่มเย็นๆ ลมหนาวเริ่มพัดมาแล้วหล่ะ ใกล้วันลอยกระทงแล้วด้วย อาทิตย์หน้านี้แล้ว เห็นว่าคณะเราก็จัดงานลอยกระทงด้วยนะ คงจะสนุกอ่ะ
"เอิร์ต ปิ๊กออนเอ็มด้วย คุยป่าวๆ" ยัยส้มหันมาถามเรา
"อื้อๆ ลองทักไปดิ"เราบอกยัยส้ม
"สวัสดีจ๊าปิ๊ก ทำไรอยู่เนี่ย" ยัยส้มทักนายปิ๊กไป
ดึ่ง ดึง ดึ๊ง.....!!!!!
"เฮ้ย!!บอม หวัดดีๆ ทำไมวันนี้พูดแปลกๆ มีจ๊ามีเจ้อด้วย ฮ่าๆ" นายปิ๊กตอบกลับมา
....ยัยส้มคงลืมไปว่า เมลล์ที่เล่นอยู่เป็นเมลล์ของนายบอม ฮ่าๆ
"ปิ๊ก นี่ส้มเอง แหะ แหะ"
"พอดีมาเล่นโน๊ตบุ๊คห้องบอมอ่ะ"ยัยส้มบอกนายปิ๊ก
"อ๋อ!! ฮ่าๆ ถึงว่า พูดแปลกๆ"
"มีปาร์ตี้กันอีกแล้วหรอส้ม" นายปิ๊กถามยัยส้ม
"นิดหน่อยอ่ะ พวกผู้ชายมันมาเล่นเกมส์"ยัยส้มตอบนายปิ๊ก
"อ่อ คร๊าบ แล้วพรุ่งนี้ไม่มีเรียนกันหรอ" นายปิ๊กถาม
"มีตอนบ่ายอ่ะ ตื่นสายได้ ฮ่าๆ" ยัยส้มตอบไป
"เปิดกล้องดิส้ม คิดถึงๆอยากเห็นหน้าทุกคนเลย" นายปิ๊กบอกให้ยัยส้มเปิดกล้อง
"โห วันนี้ส้มไม่สวยอ่ะ อายปิ๊ก ฮ่าๆ" ยัยส้มบอกนายปิ๊ก
"ฮ่าๆ เปิดเลยๆ เร็วๆ"
....แล้วยัยส้มก็เปิดกล้อง แล้วก็ยกโน๊ตบุ๊คส่องไปรอบๆห้องนายบอม ทุกคนก็ทักทายนายปิ๊ก นายปิ๊กก็โบกไม้โบกมือทักทายพวกเราใหญ่เลย....โลกโซเชี่ยลทำให้เรารู้สึกว่าไม่ห่างไกลกันจริงๆเลยนะ อิอิ คุยกับนายปิ๊กต่ออีกซักพัก นายปิ๊กก็ขอตัวไปอาบน้ำนอนเพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า////เรานึกอยากกินเสลอปี้ที่เซเว่น ก็เลยลงมาเซเว่นคนเดียว เดินลงมาอากาศเย็นๆ ตอนนั้นก็ประมาณสี่ทุ่มกว่าๆแล้ว อยู่ๆก็คิดถึงนายนิกขึ้นมา เฮ้อ!!!!อยากให้ถึงวันแข่งบาสเร็วๆจะได้จบๆ ชีวิตของเรากับนายนิกจะได้กลับมาเป็นเหมือนเดิมซักที
....เราเดินมาถึงเซเว่นก็ตรงไปกดเสลอปี้แก้วใหญ่เลย แล้วก็ซื้อขนมเพิ่มอีกกะว่าจะเอาไปฝากพวกที่เล่นเกมส์อยู่ พอจ่ายตังค์ทั้งหมดร้อยกว่าบาท เราล้วงหากระเป๋าตังค์ ใจหายเลย ลืมเอากระเป๋าตังค์ลงมาจากห้องนายบอม ล้วงหาโทรศัพย์ก็ไม่ได้เอาลงมาเหมือนกัน ทำไงดีหล่ะทีนี้ เราเลยตัดสินใจบอกพนักงานว่าลืมเอากระเป๋าตังค์ลงมา ขอไปเอากระเป๋าตังค์แป๊บนึงนะ.....แต่ว่า....!!!!!
"คิดอันนี้ด้วยครับ จ่ายรวมกันไปเลย"....เราหันไป!!!! นายนิก!!!!!
"นิก!!! มาได้ไงเนี่ย" เราถามนายนิก อารมณ์ตอนนั้นทั้งดีใจแล้วก็ตกใจด้วยที่เจอนายนิก
"นิกออกมากับเพื่อนอ่ะ เพื่อนกลับมาเอาของที่ห้อง"นายนิกบอกเรา
"อ่อๆ ขอบคุณนะที่จ่ายตังค์ให้ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอิรตเอาตังค์ใช้คืนให้นะ" เราบอกนายนิก
"ไม่ต้องหรอกครับ แค่นี้เอง" นายนิกพูดกับเรา
.....พอจ่ายตังค์เสร็จ เรากับนายนิกก็ออกมานั่งคุยกันที่หน้าเซเว่น รอเพื่อนนายนิกด้วย
"แล้วทำไมไอ้ดื้อของนิกออกมาเพ่นพ่านข้างนอกได้อ่ะเนี่ย" นายนิกหันมาถามเราแล้วเอามือมาจับหัวเราเขย่าเล่น
"บอมชวนเอิร์ตมานอนที่ห้องอ่ะ"
"แล้วพวกไอ้แมคก็มาเล่นเกมส์กันที่ห้องบอมด้วย" เราบอกนายนิก
"อ่าว!!! แล้วนิกกลับไปจะนอนกับใครหล่ะ"นายนิกถามเรา
"ก็...ก็!!! นอน...." เราจะบอกนายนิกว่าให้นอนคนเดียว แต่นายนิกก็พูดแทรกขึ้นมาซ๊ะก่อน
"ไม่ให้นอน พรุ่งนี้ไม่มีเรียนหรอเนี่ย" นายนิกถามเรา
"เอิร์ตมีเรียนบ่ายอ่ะ" เราบอกนายนิก
"ไม่ให้นอน!!! เดี๋ยวนิกซ้อมเสร็จเที่ยงคืนเดี๋ยวเดินมารับ"นายนิกบอกเรา
.....เราก็เงียบ ไม่ได้ตอบอะไรไป
"ได้ยินมั๊ยเนี่ย!!!ที่พูดอ่ะ" นายนิกถามเราเสียงแข็งๆ
"อื้อ!!! รู้แล้ว" เราตอบนายนิก
"ไอ้นิก ป่ะๆ" เพื่อนนายนิกขี่มอเตอร์ไซค์มาจอดตรงที่เรากับนายนิกนั่งคุยกันอยู่
"นิกไปเหอะเพื่อนมารับแล้ว"
"เดี๋ยวนิกไปส่งเอิร์ตที่หอบอมนะ" นายนิกบอกเรา
"ไม่เป็นไร เอิร์ตเดินกลับเอง ใกล้แค่นี้เอง"
"ก็ได้ๆ" นายนิกบอกเรา เราก็ลุกยืนจะกลับหอนายบอม
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"อือ!!!ว่าไง" เราถามนายนิก
.....นายนิกจับไหล่เราแล้วก็ก้มหัวลงมาจนหน้าผากติดกับหน้าผากเรา
"รอนิกนะ เดี๋ยวนิกมารับ คิดถึงนะรู้มั๊ย"
.....เราไม่ได้ตอบอะไรไป ได้แต่พยักหน้า นายนิกก็ยิ้มๆแล้วก็ปล่อยเรา เราก็หันหลังเดินกลับหอนายบอม เดินเลยเซเว่นไปนิดเดียว
ก็เจอนายบอมเดินลงมาตามหาเราพอดี
"เอิร์ต ไปไหนมาเนี่ย เห็นหายไปนานเลยลงมาตาม โทรศัพย์ก็ไม่เอาลงมานะ" นายบอมพูดกับเรา
"แหะ แหะ โทษทีนะบอม พอดีเจอนิกอ่ะ เลยนั่งคุยกัน" เราบอกนายบอม
"อ่าว!!! นิกซ้อมบาสเสร็จแล้วหรอ" นายบอมถามเรา
"ยังหรอก นิกออกมาเอาของกับเพื่อนอ่ะ"
"อ่อๆครับๆ"
"เออ!!!บอม เอิร์ตคงไม่ได้นอนห้องบอมแล้วหล่ะ"
"อ่าว!!! ทำไมอ่ะ"
"นิกบอกว่าเดี๋ยวมารับกลับไปนอนหออ่ะ ตอนเที่ยงคืน นิกซ้อมเสร็จ" เราบอกนายบอม
"อ่อๆ หวงจริงๆเลยนะ ฮ่าๆ" นายบอมแซวเรา
"ป่าวซ๊ะหน่อย บอมนี่พูดไรก็ไม่รู้" เราบอกนายบอม
"ใช่สิ!!! ไม่ใช่แฟน ทำแทนไม่ได้นี่เนอะ" นายบอมพูด
"เฮ้ย!!! บอม เพ้อเจ้อแล้ว แฟนเฟินที่ไหนหล่ะ" เราบอกนายบอม
"ไม่ใช่ก็เหมือนใช่แหล่ะเอิร์ตกับนิกอ่ะ" นายบอมพูด
"หยุดพูดเลยนะบอม ไม่งั้นโกรธจริงๆด้วย" เราบอกนายบอม
"อ่าคร๊าบบ ไม่พูดก็ได้ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
......เรากับนายบอมขึ้นมาถึงห้อง เราก็แยกไปกินขนม ส่วนนายบอมก็ไปนั่งเล่นเกมส์ต่อ พวกเรานั่งเล่นกันคุยกันเฮฮาไปจนเที่ยงคืน โทรศัพย์เราก็ดัง
....นายนิกโทรมา ตรงเวลาเป๊ะเลย ฮ่าๆ
"เอิร์ตกลับยัง นิกรออยู่หน้าเซเว่นแล้วเนี่ย" นายนิกบอกเรา
"อ่าๆ รอแป๊บนะจะลงไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
"บอม นิกมารับแล้วอ่ะเอิร์ตไปก่อนนะ" เราบอกนายบอม
"เอ็มๆ ป่ะกลับหอกัน" เราหันไปบอกนายเอ็ม
"อ่าว เอิร์ต ไหนมึงบอกว่าจะนอนห้องไอ้บอมงัย" ไอ้แมคถามเรา
"นิกซ้อมเสร็จแล้วอ่ะ เลยมารับกลับไปนอนห้อง" เราบอกไอ้แมค
"อ่อๆ เออๆ ไอ้นิกนี่แม่งหวงมึงจริงๆนะ ทำยังกะแฟนกัน" ไอ้แมคพูด
"เพ้อเจ้อนะไอ้แมค กูไปหล่ะ อย่าเล่นกันดึกนะ" เราบอกไอ้แมค
"เดี๋ยวบอมลงไปส่ง" นายบอมบอกเรา
.....แล้วเรากับนายเอ็มแล้วก็นายบอมก็ลงมา นายบอมเดินไปส่งเรากับนายเอ็มหน้าเซเว่น เจอนายนิกยืนรออยู่ ใส่ชุดบาสสีขาว เท่ห์จริงๆ ฮ่าๆ
"ซ้อมเสร็จแล้วหรอนิก"นายบอมถามนายนิก
"อือ เสร็จแล้วหล่ะ อยากขึ้นไปเล่นเกมส์ด้วยนะ แต่ไม่ไหวแล้ว เหนื่อย อยากอาบน้ำ" นายนิกบอกนายบอม
"เอาไว้วันหลังก็ได้นิก" นายบอมบอกนายนิก
"ขอบคุณนะบอมที่ลงมาส่ง" เราบอกนายบอม
"ครับ ไม่เป็นไร" นายบอมตอบเรา แต่น้ำเสียงไม่ค่อยดีเท่าไหร่
"เป็นไรป่าวเนี่ยบอม" เราถามนายบอม
"ป่าวๆครับ เอิร์ตกลับเถอะ ดึกแล้ว" นายบอมบอกเรา
"อื้อๆ พรุ่งนี้เจอกันนะ บ๊ายบาย" เราบอกนายบอม แล้วก็เดินกลับหอในกับนายนิก นายเอ็ม
.....พอมาถึงห้อง นายนิกก็เตรียมจะกระโดดขึ้นเตียง เรารีบห้ามไว้
"ไอ่ลิง ไปอาบน้ำก่อนเลย ซ้อมบาสมามีแต่เหงื่อ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบ เอิร์ตก็นอนเลย เดี๋ยวนิกอาบน้ำเสร็จก็จะรีบมานอนเลย อย่าเพิ่งหลับนะ รอนิกก่อน"
"ไปอาบน้ำเถอะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบ"
.....นายนิกเข้าไปอาบน้ำ ส่วนเราก็ขึ้นเตียงนอน นายนิกอาบน้ำ ใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ปิดไฟขึ้นเตียงมานอนข้างๆเรา
"ไอ่ดื้อ มากอดหน่อยดิ๊ คิดถึงหว่ะ" นายนิกพูดกับเราแล้วก็พลิกตัวมากอดเรา
"อีกนานมั๊ยกว่าจะซ้อมเสร็จอ่ะนิก" เราถามนายนิก
"อีกสองอาทิตย์อ่ะ"นายนิกบอกเรา
"เฮ้อ!!! อีกตั้งนาน"
"ไม่นานหรอกนะ เดี๋ยวก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว" นายนิกบอกเรา
"เหนื่อยมั๊ย" เราหันไปถามนายนิก
"แค่เอิร์ตถาม นิกก็หายเหนื่อยแล้ว" นายนิกบอกเรา
"ไอ่เว่อร์"
"จริงๆ"
"นอนดีกว่า"
"ฝันดีนะครับไอ่ดื้อ"
"อื้อ!!! ฝันดีนะไอ่ลิง"
"ขอลิงกอดหน่อยน๊า"......นายนิกพูดแล้วก็พลิกตัวมานอนกอดเรา
...อีกสองอาทิตย์ นายนิกก็จะไม่ต้องไปซ้อมบาสแบบนี้อีกแล้ว อยากให้ถึงเร็วๆจัง แล้วลอยกระทงปีนี้ นายนิกก็ยังต้องไปซ้อมบาสอยู่ คงไม่ได้ไปลอยกระทงกับเราแน่ๆเลย!!!!
:mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew2: :mew1: :mew2:
....ขอบคุณสำหรับทุกๆกำลังใจนะครับ แฮ่ๆ ^^
-
โพสไม่ติดมาหลายตอน :hao7:
เน็ตเรามันกาก
:L2: :pig4:
-
น่ารักอ่ะคู่นี้
-
.....นายนิกจับไหล่เราแล้วก็ก้มหัวลงมาจนหน้าผากติดกับหน้าผากเรา
"รอนิกนะ เดี๋ยวนิกมารับ คิดถึงนะรู้มั๊ย"
อุกรี๊ดดดดดดดดดด ฟินกระจายกับประโยคนี้ :heaven รู้สึกมันสื่อได้ในหลายๆความหมาย
เชียร์ วินบอม เต็มที่ :z2: :z2:
-
เหนื่อยแย่เลยนายนิก
-
น่ารักกกกก ><
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักอ่ะเป็นแฟนกันเร็วๆนะ
:bye2: :bye2:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่45) : วันลอยกระทง#1 : เตรียมงานลอยกระทง+นายขนมต้มบอม^^
.....ในที่สุดก็ถึงวันเพ็ญเดือนสิบสองแล้ว ฮ่าๆ แต่จริงๆแล้วเป็นช่วงเดือนพฤศจิกายนเอง สำหรับลอยกระทงปีนี้ เป็นปีแรกที่ได้มาลอยกระทงนอกบ้านฮ่าๆ สำหรับภาระกิจแข่งบาสของนายนิกก็ผ่านพ้นไปด้วยดี กับการครองแชมป์กีฬาเฟรชชี่ของทีมบาสคณะวิทยาศาตร์ เกษตรของเราก็ไม่น้อยหน้า ได้แชมป์ฟุตบอล แถมนายนิกก็ยังผ่านการคัดตัวเป็นนักบาสของคณะวิทยาศาสตร์ด้วยนะ นายเอ็มกับไอ้แมคก็ได้เป็นนักบาสของคณะเกษตรด้วย สำหรับเทศกาลลอยกระทงนั้นก็เป็นธรรมเนียมของทุกปีที่ก่อนวันลอยกระทงจริงหนึ่งวัน ทุกคณะในมหาวิทยาลัยจะจัดงานลอยกระทงภายในของคณะตัวเอง ปีนี้คณะเกษตรของเราก็จัดนะ แถมภาควิชาของเรายังได้รับหน้าที่ให้ทำกระทงขายภายในงานด้วย รุ่นพี่เลยมอบหน้าที่นี้ให้น้องๆปีหนึ่งอย่างพวกเราทำกระทงขาย ส่วนภาควิชาอื่นๆก็มีหน้าที่ต่างกันไป เช่น ขายเครื่องดื่ม ทำซุ้มเล่นเกมส์ อะไรประมาณนี้ แล้วที่สำคัญคณะของเรามีการจัดประกวดหนุ่ม-สาวเดือนเพ็ญด้วยนะ ให้แต่ละภาควิชาส่งน้องปีหนึ่งขึ้นประกวด แล้วตัวแทนของภาควิชาเราก็คือ...นายบอม ฮ่าๆ
....วันนี้พอเรียนวิชาสุดท้ายเสร็จตอนบ่าย พวกเราปีหนึ่งก้ไปรวมตัวกันที่ชมรมของภาควิชา เพื่อเตรียมการทำกระทงเอาไว้ขายในงานพรุ่งนี้ ยัยส้มกับเพื่อนผู้หญิงไปซื้อดอกไม้แล้วก็อุปกรณ์สำหรับเย็บกระทงที่ตลาด ส่วนนายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ก็ไปช่วยเพื่อนๆผู้ชายตัดต้นกล้วยกับใบตองที่แปลงเกษตรของคณะเรา ส่วนเราก็นั่งรอนายบอมอยู่ที่ชมรม เพราะนายบอมยังเรียนไม่เสร็จ ก็เลยช่วยเพื่อนๆเตรียมสถานที่สำหรับทำกระทง เอาเสื่อมาปูรอ ซักพักพวกยัยส้มที่ไปซื้อดอกไม้ก็กลับมา แล้วต้นกล้วยกับใบตองก็มา////โทรศัพย์เราดัง!!!! นายนิกโทรมา
"เอิร์ตอยู่ไหนเนี่ย"
"อยู่ชมรมอ่ะ นิกไม่ต้องรอกินข้าวนะ วันนี้เอิร์ตต้องทำกระทง ไม่รู้จะได้กลับกี่โมง"
"คร๊าบ เดี๋ยวนิกไปหาที่ชมรมนะ"
....เรายังไม่ทันได้พูดตอบ นายนิกก็วางสายไปเลย เฮ้อ!!!ไอ่ลิงนี่ จะมาทำไมน๊า!!!
"เอิร์ต มึงโทรบอกไอ้นิกยังเนี่ย มันจะได้ไม่ต้องรอกินข้าว" ไอ้แมคถามเรา
"เดี๋ยวนิกมาที่นี่" เราบอกไอ้แมค
"เออ!!! ดีเลย ให้มันมาช่วยทำกระทง"
"ไอ้แมค พูดมาก รีบตัดต้นกล้วยดิ" ยัยส้มบอกไอ้แมค
"ได้คร๊าบ คุณส้ม ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ
....ซักพักนายบอมก็มานั่งลงข้างๆเรา
"อ่าวบอมเรียนเสร็จแล้วหรอ"
"อื้อ!!!ครับ เซ็งอ่ะเอิร์ต" นายบอมหันมาบอกเรา
"อ่าว!!!เซ็งไรอ่ะ"
"ก็ที่ประกวดพรุ่งนี้อ่ะดิ เค้าให้แสดงความสามารถพิเศษด้วยอ่ะ บอมไม่รู้จะทำอะไร"
"อือ!!!ทำไรดีอ่ะ"
"ไอ้บอม มึงก็แสดงเทควันโด้ดิ เนี่ย โชว์เตะต้นกล้วยแม่งเลย เท่ห์ดี" ไอ้แบงค์ตะโกนมาบอกนายบอม
"เออๆ!!! ความคิดเจ๋งหว่ะ ไอ้บอมมานี่ดิ๊ มาลองเตะดู" ไอ้แมคเรียกนายบอมไปลองเตะต้นกล้วย เพื่อนๆคนอื่นๆก็เชียร์ให้นายบอมไปลองเตะดู เพราะบางคนก็เพิ่งจะรู้ว่า นายบอมเล่นเทควันโด้ได้
...นายบอมก็ลุกเดินไป พับขากางเกงขึ้น เตรียมพร้อม!!!
"ไอ้เอ็ม มึงมายืนจับต้นกล้วยให้ไอ้บอมดิ๊"
"เอ้า!!! ทำไมต้องเป็นกูอ่ะเนี่ย"
"ก็มึงหล่ออ่ะ" ไอ้แมคพูด
"มันเกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย"นายเอ็มบ่นๆแต่ก็เดินไปจับต้นกล้วยให้นายบอมเตะ
"เตะดีๆนะบอม อย่าพลาดหล่ะ" นายเอ็มบอกนายบอม
....นายบอมพยักหน้า ตั้งสมาธิแป๊บนึง แล้วก็จัดการเตะท่าถนัด แค่นั้นแหล่ะต้นกล้วยหักเป็นสองท่อน เพื่อนๆฮือฮา ปรบมือให้นายบอม ชมกันใหญ่เลย นายบอมก็ยืนยิ้มกับผลงานของตัวเอง ฮ่าๆ
"สรุป มึงโชว์เตะต้นกล้วยไปเลยไอ้บอม กูว่าโอเคสุดแล้ว" ไอ้แมคบอกนายบอม เพื่อนๆคนอื่นๆก็เห็นด้วย นายบอมเองก็โอเค
"เป็นไงเอิร์ต ใช้ได้ป๊ะ" นายบอมถามเราแล้วก็นังลงข้างๆเรา
"อื้อๆ!!! เท่ห์สุดๆอ่ะบอม พรุ่งนี้เอิร์ตเชียร์บอมคนเดียวเลย" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"เชียร์บอมคนเดียวจริงๆนะ" นายบอมถามเรา
"อื้อ ถ้าไม่เชียร์สายรหัสแล้วจะให้เอิร์ตเชียร์ใครหล่ะ"
....เสียงโทรศัพย์เราดัง นายนิกนั่นเอง
"ออกมารับหน่อย อยู่หน้าชมรมแล้ว"นายนิกบอกเรา แล้วก็วางสายไป
....เราก็เดินออกไปรับนายนิก ยืนหน้าลิงรออยู่หน้าชมรมใส่เสื้อชอร์ปสีน้ำตาลของคณะวิดยา เท่ห์เชียววันนี้.....เราพานายนิกเดินเข้าไปในชมรม เพื่อนๆเห็นสีเสื้อชอร์ปนายนิก บางคนก็มองแบบ งงๆ แต่บางคนที่รู้จักนายนิกตั้งแต่ไปค่ายกับรับน้องก็ทักทายนายนิกกันใหญ่เลย
"ไอ้นิก มานี่เลยมึง จะเป็นเขยเกษตรต้องมาช่วยกูตัดต้นกล้วยก่อน" ไอ้แมคบอกนายนิก
"แหม่ๆ ไอ้แมค ได้ทีเลยนะ นิกไม่ต้องไปช่วยมัน" ยัยส้มบอกนายนิก
"อะไรว๊ะเขยเกษตร" นายนิกหันไปถามไอ้แมค
"อ่าว!!! ก็หมายถึงถ้ามึงจะมาจีบสาวๆคณะกูไง" ไอ้แมคพูด
"อ่อๆ ถ้าไม่จีบสาวแล้วเป็นเขยไม่ได้หรอว๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็มองหน้าเรา แล้วก็ยิ้มๆ
"ไอ่ลิง พูดมาก ไปตัดต้นกล้วยเลย ระวังยางโดนเสื้อนะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ อ่ะฝากชอร์ปหน่อย" นายนิกพูดแล้วก็ถอดเสื้อชอร์ปส่งให้เรา แล้วก็ไปช่วยไอ้แมคตัดต้นกล้วย
....เราก็นั่งทำกระทงไป นายบอม นายเอ็มก็นั่งทำกระทงอยู่กับเรา นายเอ็มทำสวยมาก ส่วนของนายบอมก็บิดๆเบี้ยวๆ ฮ่าๆ
"บอม ทำไมกลีบกระทงบอมเบี้ยวๆหล่ะ ฮ่าๆ" เราหันไปถามนายบอม
"โห!!!เอิร์ต เบี้ยวที่ไหน ศิลปะนะเนี่ย" นายบอมบอกเรา
"ไหนๆดูดิ๊ ศิลปะอ่ะ" ยัยส้มโผล่หน้ามาแจมด้วย
"เป็นไงส้มสวยป๊ะ อย่างนี้ขายเท่าไหร่" นายบอมถามยัยส้ม
"10บาทก็พอของบอมอ่ะ ฮ่าๆ" ยัยส้มพูดแล้วก็หัวเราะ
"โห่!!!! 10 บาทเองหรอ งั้นบอมเก็บไว้ลอยเองดีกว่า" นายบอมพูดแบบอารมณ์น้อยใจ
"โอ๋ๆ ส้มพูดเล่นอ่ะ ขาย30บาทเลยของบอมอ่ะ เดี๋ยวติดป้ายไว้ว่า เป็นกระทงของหนุ่มเดือนเพ็ญนะ" ยัยส้มบอกนายบอม
"เดี๋ยวเอิร์ตซื้อเองของบอมอ่ะ"เราบอกนายบอม
"เอิร์ตไม่ต้องซื้อหรอกเดี๋ยวบอมทำให้ แต่ต้องไปลอยกับบอมนะ"
"ได้เลย แต่ว่าถ้าได้เป็นหนุ่มเดือนเพ็ญคงจะมีแต่สาวๆมาขอลอยกับบอมนะ" เราบอกนายบอม
"ก็ลอยกับเอิร์ตคนสุดท้ายไง ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
....พวกเราช่วยกันทำกระทงได้หลายอันเลย สวยๆทั้งนั้นเลย ตอนนี้ก็สองทุ่มแล้ว นายเอ็มกับไอ้แบงค์ไปซื้อข้าวไข่เจียวใส่กล่องมาแจกให้เพื่อนๆกิน เอาตังค์กองกลางของห้องนั่นแหล่ะไปซื้อ พวกเราพักกินข้าวกัน นั่งคุยกันสนุกสนานเลย นายนิกเองก็มีแต่คนเข้ามาคุยด้วย สาวๆทั้งนั้น อ่าๆ
"บอมพรุ่งนี้ประกวดกี่โมงอ่ะ เดี๋ยวนิกชวนเพื่อนๆมาเชียร์เยอะๆ"นายนิกถามนายบอม
"น่าจะสองสามทุ่มอ่ะนิก"
"โอเค ได้ๆ เดี๋ยวจะมาดูนายขนมต้มบอมนะ" นายนิกพูด
"เออ เจ๋งหว่ะไอ้นิก นายขนมต้มบอม" ไอ้แบงค์พูด
"ไอ้บอม พรุ่งนี้มึงบอกเค้าไปเลยว่าจะโชว์นายขนมต้ม" ไอ้แบงค์บอกนายบอม
"อือๆได้ๆ"
....พวกเรากินข้าวเสร็จ ก็นั่งพักกันซักแป๊บนึง สามทุ่มกว่าๆก็เริ่มทำกระทงกันต่อ รุ่นพี่บอกว่า ต้องได้อย่างน้อยๆ200อัน จะได้พอขายพรุ่งนี้ แต่จริงๆแล้ว200อันนี่ก็ไม่พอขายทุกปี ต้องไปเก็บที่เค้าลอยแล้วขึ้นมาขายใหม่ ฮ่าๆ พวกผู้ชายที่ทำกระทงไม่เป็นก็ช่วยตัดใบตอง เอาดอกไม้มาใส่กระทง ปักธูปเทียนใส่กระทงเตรียมพร้อมแล้วก็เอากระทงไปเรียงเก็บไว้ คัดกระทงแยกเป็นสามราคา คือ 20บาท 30บาท 50บาท
"เอิร์ตแล้ว...ไหนกระทงของเราอ่ะ" นายนิกมากระซิบถามเรา
"ยังไม่ได้ทำเลย" เราบอกนายนิก
"งั้นรอแป๊บเดี๋ยวนิกมา" นายนิกบอกเราแล้วก็ไปขอให้ยัยส้มกับเพื่อนๆผู้หญิงช่วยสอนพับกลีบกระทงให้
.....นายนิกหายไปพักนึงก็กลับมาพร้อมกับหยวกกล้วย
"มาๆ ช่วยกันทำกระทงของเรา นิกไปให้ส้มสอนพับมาแล้ว" นายนิกพูดแล้วก็ขยับมานั่งใกล้ๆเรา
....เราสองคนก็ช่วยกันทำกระทง ทำไปทำมา กลีบกระทงสองข้างไม่เหมือนกันเลย ฮ่าๆ อันที่เราทำจะดูดีหน่อยส่วนข้างที่นายนิกทำก็จะเบี้ยวๆนิดๆ ตามประสาคนไม่เคยทำอ่ะนะ ฮ่าๆ
"นิกว่า กลับกระทงมันเบี้ยวๆป๊ะ" เราถามนายนิก
"ก็เบี้ยวๆนะ แต่ก็สวยดี เอิร์ตว่าป๊ะ" นายนิกถามเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อื้อๆสวยก็สวย"
"ตกลงสวยหรือไม่สวยเนี่ย ถ้าไม่สวยจะได้รื้อทำใหม่"นายนิกถามเรา
"สวยแล้ว ไม่ต้องรื้อแล้ว ยังไงก็ลอยได้" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ พรุ่งนี้รอนิกนะ เดี๋ยวมาลอยด้วยกัน"นายนิกบอกเรา
"อื้อๆ"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้นิกมารับเอิร์ตไปเดินงานลอยกระทงที่คณะนิกนะ ภาควิชานิกขายน้ำปั่นอ่ะเดี๋ยวพาไปชิม" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆได้ๆ ถ้าเอิร์ตว่าง เอิร์ตจะไปนะ"
"เอิร์ตต้องว่าง เพราะถ้าเอิร์ตไปนิกจะได้มีข้ออ้างออกมาส่งเอิร์ตแล้วก็มาดูบอมประกวดได้งัย เดี๋ยวชวนเพื่อนคนอื่นๆมาเชียร์บอมด้วย" นายนิกบอกเรา
"อ๋อๆ!!! ได้เลยๆ"
"ส้ม ทำกระทงให้กูอันนึงดิ" ไอ้แมคบอกยัยส้ม
"ไม่ทำ พรุ่งนี้มึงก็ไปซื้อเอาที่งานเลยไอ้แมค"
"โห่!!!! ไรว๊ะ ต้นกล้วยกูก็ตัด แล้วยังจะให้เสียตังค์ซื้อกระทงอีกนะ" ไอ้แมคบ่น
"เออ ถือซ๊ะว่าช่วยภาควิชานะไอ้แมค" ยัยส้มบอกไอ้แมค
"เออ!!! เอ็ม พรุ่งนี้เอ็มมาช่วยขายกระทงที่ซุ้มด้วยนะ มาช่วยเรียกลูกค้าหน่อย ส้มว่าถ้ามีเอ็มที่ซุ้ม รับรองกระทงขายดีแน่ๆ" ยัยส้มบอกนายเอ็ม
"อื้อๆได้ๆครับ"
"กูก็เรียกลูกค้าได้นะส้ม" ไอ้แบงค์บอกยัยส้ม
"เรียก หรือ ไล่ลูกค้ากันแน่อ่ะแบงค์ ฮ่าๆ" ยัยส้มพูดแล้วก็หัวเราะ
"บอม พรุ่งนี้เดี๋ยวให้ไอ้เอ็มขึ้นไปถือต้นกล้วยให้นะ" ไอ้แมคบอกนายบอม
"ขึ้นไปสามคนนั้นแหล่ะ เอาต้นกล้วยไปสามต้น พรุ่งนี้บอมจะเตะสามท่ารวดเลย"
"เฮ้ย!!!เจ๋งหว่ะ แต่ว่ามึงเตะไหวแน่นะ"ไอ้แบงค์ถามนายบอม
"ชัวร์ ขอเล่นท่ายาก ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"อย่ายากมากนะมึง กูกลัวเตะโดนกูอ่ะ เห็นแล้วเสียวหว่ะ ตึนแม่งหนักชิบ!!!!" ไอ้แมคพูดแบบกลัวๆ ฮ่าๆ
....คุยกันไป ทำกระทงกันไป กระทงของเรากับนายนิกก็เสร็จ นายนิกก็ไปเลือกดอกไม้เอามาประดับกระทง พอนายนิกกลับมา เราเห็นมีแต่ดอกรักสีขาวที่นายนิกเอามา แล้วดอกไม้อื่นๆที่มีนายนิกก็ไม่เอามา
"ทำไมเอามาแต่ดอกรักอ่ะไอ่ลิง"
"ก็นิกอยากให้กระทงมีแต่รักอ่ะ อย่าถามมากๆได้ป๊ะ" นายนิกพูดเขินๆแล้วก็หันมายิ้มๆกับเรา
"แหว่ะ!!!อยากให้กระทงมีแต่รัก กูจะอ้วก ไอ้ลิเก ฮ่าๆ" ไอ้แมคแซวนายนิก
"ลิเกตรงไหนว๊ะ กูว่าไม่ต้องรอให้บอมเตะมึงหรอก วันนี้กูขอเตะก่อน มาๆ" นายนิกพูดแล้วลุกขึ้นแกล้งทำท่าจะเตะไอ้แมค
"อุ๊ย!!! กลัวแล้วคร๊าบ คุณไอ้นิกจะทำอะไรก็เชิญเลยคร๊าบ จะใส่ดอกอะไรก็ตามใจเลยคร๊าบ" ไอ้แมคพูดแล้วก็ลุกหนีนายนิก เพื่อนๆก็พากันขำใหญ่เลย ฮ่าๆ
....คืนนั้นเรานั่งช่วยกันทำกระทงจนเกือบๆเที่ยงคืนก็เสร็จ ได้กระทงทั้งหมดสองร้อยกว่าอัน พวกเราช่วยกันเก็บกวาดชมรม เก็บขยะไปทิ้งแล้วก็แยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน เรา นายนิก นายเอ็มเดินกลับมาหอใน พอถึงห้องเราก็ไปอาบน้ำ ออกมานายนิกก็หลับไปแล้ว น้ำก็ยังไม่ได้อาบ เราเองก็ขี้เกียจปลุก เลยดับไฟแล้วก็ขึ้นเตียงปลดกระดุมชอร์ปให้นายนิกกะว่าจะถอดเสื้อชอร์ปให้ จะได้นอนสบายๆ
"แน่ะ ไอ้ดื้อ จะทำไรเนี่ย แอบแก้ผ้านิกหรอ" นายนิกพูดแล้วก็จับมือเราที่กำลังปลดกระดุมไว้
"ป่าวๆซ๊ะหน่อย เห็นหลับแล้วเลยไม่อยากปลุกไปอาบน้ำ ก็จะถอดชอร์ปให้ไง จะได้นอนสบายๆ" เราบอกนายนิก
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา เราก็หันหน้าไปมองนายนิกที่นอนอยู่
....สายตาของเรากับนายนิกมองกันแม้จะดับไฟในห้องไปแล้วแต่แสงไฟจากข้างนอกที่ส่องเข้ามาผ่านผ้าม่านตรงระเบียงหลังห้องก็ทำให้เราเห็นหน้ากันได้!!!! นายนิกเรียกชื่อเราแล้วก็ไม่พูดอะไร เราก็เงียบ นายนิกก็เงียบ จนได้ยินเสียงลมหายใจของทั้งสองคน
"เอ่อ!!! นิกเรียกเอิร์ตทำไมเนี่ย" เราถามนายนิก
"พรุ่งนี้ไปลอยกระทงกับนิกนะ" นายนิกบอกเราแล้วก็ยิ้มๆให้เรา
"อื้อ!!!ได้ดิ แต่นิกต้องมาลอยที่คณะเอิร์ตนะ"
"ครับ เก็บกระทงที่เราสองคนช่วยกันทำไว้ด้วยนะ" นายนิกพูด
"อื้อ!!! แล้วตกลงจะลุกไปอาบน้ำมั๊ยเนี่ย" เราถามนายนิก
"อาบดิ!!! อ่ะ...ไหนๆก็จะถอดแล้วก็ทำให้เสร็จๆดิ" นายนิกพูดแล้วก็ปล่อยมือที่จับมือเราอยู่ แล้วก็สั่งให้เราถอดเสื้อชอร์ปให้
"ถอดเองเลย ลุกไปอาบน้ำเลย" เราบอกนายนิกแล้วก็ปล่อยมืออกจากเสื้อชอร์ปของนายนิก
"ฮ่าๆ นึกว่าจะแน่" นายนิกว่าเรา
.....แล้วก็ลุกขึ้นมานั่งถอดเสื้อชอร์ปบนเตียง
"งั้นนิกไปอาบน้ำก่อนนะ รีบนอนเลยดึกแล้ว ออกมาต้องหลับนะไอ่ดื้อของนิก"
"อื้อๆ"
.....แล้วนายนิกก็ไปอาบน้ำ ส่วนเราก็หลับไปก่อนที่นายนิกจะอาบน้ำเสร็จซ๊ะอีก รู้สึกตัวอีกทีก็นอนหนุนแขนนายนิกแล้ว!!!!
:mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3:
....ขอบคุณมากมาย สำหรับการติดตามนะครับ แฮ่ๆ
-
45 ตอนแล้วเหรอเนี่ย เหมือนเนื้อเรื่องจะเป็นรักแรกเริ่มจริง ๆ รักน้อย ๆ แต่รักนาน ๆ
-
:-[ กระทงดอกรัก ฮิ๊ววววววววววววว หวานนะเนี่ยนายนิก
ถ้าลอยกระทงกับนิกเสร็จแล้วเอิร์ตจะไปลอยกระทงกับบอมอีกรึเปล่าเนี่ย
-
นิกหวงๆๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
จับกดเลยดีมั้ย แลดูมุ้งมิ้งใสๆ วิ๊งวั๊บ 555
รอติดตามค่า
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่46) : ลอยกระทง#2 : ผิดสัญญา...สายรหัสเดือนเพ็ญ!!
....เราตื่นเช้ามาก็แยกย้ายไปเรียนตามปกติ พอช่วงบ่ายก็มาช่วยกันเตรียมงานลอยกระทงที่จะมีขึ้นในตอนค่ำๆของวันนี้ ที่ลานน้ำพุริมสระน้ำก็มีเวทีมาตั้งแล้ว เป็นเวทีที่นายบอมจะต้องขึ้นไปประกวดหนุ่มเดือนเพ็ญ คืนนี้อ่ะนะ ฮ่าๆ นายบอมเองก็ตื่นเต้นมากๆอ่ะ วันนี้ไม่เป็นอันเรียนเลย มัวแต่คิดท่าที่จะโชว์เตะต้นกล้วยอยู่นั่นแหล่ะ ฮ่าๆ
"เอิร์ตๆเดี๋ยวไปชมรมกับเอ็มนะ ไปช่วยกันยกกระทงมานี่" นายเอ็มบอกเรา
"ได้ๆ แล้วพวกไอ้แมคอ่ะเอ็ม" เราถามนายเอ็ม
"แมคมันไปตัดต้นกล้วยกับบอมอ่ะ ให้บอมไปเลือกเองว่าจะเตะต้นขนาดไหน" นายเอ็มบอกเรา
"อ่อๆ งั้นป่ะ เราไปขนกระทงกัน"
....แล้วเรากับนายเอ็มก็ไปชมรม เพื่อนๆคนอื่นๆก็มารวมกันที่ชมรมแล้ว เราช่วยกันขนกระทงใส่กระบะรถที่ยืมมาจากคณะ แล้วก็เอามาวางเรียงที่ซุ้มขายกระทงของภาควิชาของเรา ไอ้แบงค์กับเพื่อนๆก็ไปเอาทางมะพร้าวมาทำเป็นซุ้มดูสวยดี ยัยส้มกับเพื่อนผู้หญิงก็ไปซื้อไฟเย็นเอามาขายเพิ่มอีก ฮ่าๆ สนุกแน่ๆคืนนี้
"เอิร์ต ไอ้บอมไปไหนอ่ะ รุ่นพี่ให้มาตามมันไปซ้อมบนเวทีอ่ะ" เพื่อนวิ่งมาถามเรา
"บอมไปตัดต้นกล้วยอ่ะ อ่ะนั่นไงมาพอดีเลย" เราบอกเพื่อน เพราะเห็นนายบอมกำลังเดินมาพอดี
"เฮ้ย!!! ไอ้บอม ไปเร็วๆ รุ่นพี่ให้มาตามไปซ้อมบนเวที" เพื่อนคนนั้นตะโกนเรียกนายบอม
"เอิร์ตๆบอมฝากกระเป๋าหน่อย" นายบอมบอกเราแล้วก็ถอดกระเป๋าสะพายออกมาให้เรา
"เออ!!! เอิร์ต ถ้าแม่โทรมาไม่ต้องรับสายนะ ไม่อยากให้แม่รู้ว่าประกวดอ่ะ" นายบอมวิ่งกลับมาบอกเรา
"โอเคๆบอม สู้ๆนะ" เราบอกนายบอม นายบอมก้พยักหน้ายิ้มๆให้เราแล้วก็วิ่งออกไป
.....ด้วยความที่ซุ้มขายกระทงของเราอยู่ริมขอบสระน้ำที่จะใช้ลอยกระทงพอดี แถมยังอยู่หน้าเวทีเลยด้วย ก็เลยดูนายบอมประกวดจากมุมนี้ได้สบายๆเลยหล่ะ รุ่นพี่เรียกรวมตัวแทนผู้เข้าประกวดจากภาควิชาต่างๆของคณะเรา รวมแล้วก็6คู่ ชาย6คน หญิง6คน แล้วก็ซ้อมการเดิน การแนะนำตัวบนเวที เสร็จแล้วก็ให้ไปเตรียมตัวสำหรับประกวด ส่วนเรื่องการแต่งหน้า แต่งตัว ให้ทำกันเอง ตัวแทนภาควิชาเราก็มีรุ่นพี่ผู้หญิงของภาควิชาแต่งให้ ก็นั่งแต่งกันที่ห้องที่ทีมงานประกวดจัดไว้ให้นั่นแหล่ะ นายบอมพอซ้อมเสร็จก็มาหาเรา เอากระเป๋าคืน
"เอิร์ต คืนนี้เชียร์บอมด้วยนะ" นายบอมบอกเรา
"โอเค สู้ๆนะบอม" เราบอกนายบอม
"ไอ้บอม แล้วต้นกล้วยจะเอาไว้ที่ไหนว๊ะ" ไอ้แมคถามนายบอม
"เอาไว้ที่ซุ้มเนี่ยแหล่ะ เดี๋ยวใกล้จะขึ้นเวทีเดี๋ยวบอมเดินมาตาม" นายบอมบอกไอ้แมค
"เออๆได้ๆ ตกลงให้กู ไอ้เอ็ม ไอ้แบงค์ขึ้นไปถือให้ใช่ป๊ะ" ไอ้แมคถามนายบอม
"ก็เออดิ!!! เอาตามที่ซ้อมมาเมื่อกี้เลยนะ" นายบอมบอกไอ้แมค
"นี่แสดงว่า แอบไปซ้อมเตะกันที่แปลงมาแล้วใช่ป๊ะเนี่ย" ยัยส้มถามนายบอม
"ก็นิดหน่อยอ่ะส้ม แหะ แหะ ไปเตะกับไอ้แมค"
"รับรอง คืนนี้ไอ้บอมต้องชนะ ท่ายากแม่งเพียบ" ไอ้แมคบอกพวกเรา
"งั้นบอมไปหล่ะ คืนนี้เชียร์บอมกันด้วยนะเพื่อนๆคร๊าบ" นายบอมบอกเพื่อนๆคนอื่นๆที่ช่วยกันจัดซุ้มอยู่
......เสียงโทรศัพย์เราดัง นายนิกโทรมา
"ว่าไงนิก"
"เอิร์ต อยู่ไหนเนี่ย" นายนิกถามเรา
"กำลังจัดร้านขายกระทงอยู่"
"อ่อครับๆ เดี๋ยวทุ่มนึงนิกไปรับนะ" นายนิกบอกเรา
"อื้มๆ ได้เลยๆ"
"คร๊าบ งั้นนิกช่วยเพื่อนจัดร้านก่อนนะ" นายนิกบอกเรา
"อื้มๆ สู้ๆ"
"คร๊าบบบ ไอ่ดื้อ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
.....เราก็ช่วยเพื่อนจัดกระทง แล้วยัยส้มก็ชวนไปเดินดูซุ้มของภาควิชาอื่นๆ มีทั้งตักไข่ปลา ช้อนปลา(ที่..ที่ช้อนเป็นกระดาษทิชชู่อ่ะ) ปาโป่ง ยิงกระป๋อง บิงโก ซุ้มอาหารก็มีลูกชิ้นปิ้ง น้ำอัดลม น้ำผลไม้ ข้าวไข่เจียว ไอติมหลอด ดูแต่ละอย่างน่าเล่น น่ากินทั้งนั้นเลยอ่ะ เดี๋ยวคืนนี้ต้องแว๊บๆมาเดินให้ได้เลย
"เอิร์ตๆ นั่นๆ พี่วินใช่ป๊ะ" ยัยส้มพูดแล้วก็ชี้ให้เราดูพี่วิน
"ใช่ๆ แต่ว่าพี่วินเดินกับใครอ่ะ แฟนแน่เลย" เราพูดเพราะเห็นพี่วินเดินมากับพี่ผู้หญิงคนนึง ดูน่ารักดี
....เราสองคนเดินไปจนใกล้พี่วิน ก็เป็นพี่วินซ๊ะเองที่เห็นเราก่อน แล้วก็ทักเรา
"อ่าว!!! น้องเอิร์ต น้องส้ม จะไปไหนกันครับเนี่ย" พี่วินพูดกับเรา
"สวัสดีครับพี่วิน เอิร์ตมาเดินดูซุ้มอ่ะพี่" เราบอกพี่วิน
"แล้วบอมไปไหนหล่ะ"
"บอมไปเตรียมตัวประกวดคืนนี้อ่ะพี่วิน"
"ไอ้บอมเนี่ยนะ เป็นตัวแทนภาควิชาเราขึ้นเราขึ้นประกวดอ่ะ" พี่วินถามเราเหมือนจะไม่เชื่อ ฮ่าๆ
"ใช่ๆค่ะพี่วิน" ยัยส้มบอกพี่วิน
"พี่วินมาเชียร์บอมด้วยนะ" เราบอกพี่วิน
"ได้เลยๆครับพี่เพิ่งรู้นะเนี่ย โอเค เดี๋ยวคืนนี้เจอกันนะ เก็บกระทงไว้ให้พี่ด้วยนะเอิร์ต" พี่วินบอกเรา
"พี่วินจะไปลอยกับแฟนหรอค่ะ" ยัยส้มพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เฮ้ย!!!!บ้าแล้ว พี่ยังไม่มีแฟนนะครับน้องส้ม ฮ่าๆ"
"แล้วผู้หญิงคนเมื่อกี้อ่ะพี่วิน นั่นแน่ๆๆ พอเห็นน้องแล้วรีบชิ่งเลยนะ อิอิ" เราแซวพี่วิน
"เฮ้ย!!! ไม่ใช่ๆ คนเมื่อกี้เพื่อนพี่เอง ไม่ใช่แฟน" พี่วินรีบบอกเรา
"คร๊าบ เพื่อนก็เพื่อน"
"แน่ะๆ ไม่เชื่อพี่หรอ เดี๋ยวจับเตะเลยไอ้น้องคนนี้ ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็หัวเราะ
"เออ บอมประกวดกี่โมงอ่ะ" พี่วินถามเรา
"ประมาณสองทุ่มอ่ะพี่วิน"ยัยส้มบอกพี่วิน
"โอเคๆครับ ไงเดี๋ยวคืนนี้เจอกันนะครับ พี่ขอตัวก่อน" พี่วินบอกพวกเรา
.....พอพี่วินไปแล้ว เรากับยัยส้มก็เดินกลับไปที่ซุ้ม ตอนนี้ก็ประมาณหกโมงเย็นแล้ว ฟ้าเริ่มครึ้มๆ อากาศเย็นๆ ได้บรรยากาศจริงๆเลย ไฟประดับเริ่มติด สวยมากๆ คนก็ทยอยมาเดินงาน ซื้อของกิน เล่นเกมส์ตามซุ้มต่างๆ ส่วนซุ้มกระทงของเราก็มีเดินเข้ามาดูบ้าง บางคนก็ซื้อแล้วฝากไว้ก่อน บางคนก็ซื้อแล้วเดินถือไปเลย นายเอ็มก็ทำหน้าที่พนักงานขายได้ดีมากๆ ฮ่าๆ บางคนมาซื้อแล้วก็จะแซวๆว่า ซื้อกระทงแถมคู่ลอยด้วยมั๊ยเนี่ย ฮ่าๆ โดยเฉพาะพวกที่เป็นแบบเรา ก็มาแทะโลมนายเอ็มใหญ่เลย ฮอตมากอ่ะ พนักงานขายคนนี้ ฮ่าๆๆ
.....ทุ่มนึงพอดี นายนิกโทรมาหาเรา
"เอิร์ต ออกมาดิ รออยู่หน้าคณะแล้ว" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆ จะไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ" เราบอกนายนิกแล้วก็วางสายไป ตรงเวลาจริงจริ๊ง!!!!!
"ส้ม เดี๋ยวเอิร์ตมานะ ไปหานิกก่อน เก็บกระทงไว้ให้ด้วยนะ" เราบอกยัยส้ม
"โอเคๆ มาให้ทันดูบอมนะ" ยัยส้มบอกเรา
"อื้มๆ"
......แล้วเราก็เดินมาหานายนิกที่หน้าคณะ วันนี้นายนิกอยู่ในชุดนักศึกษาแขนยาวเรียบร้อยเชียว ฮ่าๆ
"รอนานป่าวนิก" เราถามนายนิก นายนิกหันมาเห็นเราก็ส่งยิ้มมา ยิ้มที่คุ้นตา แต่ทำไมวันนี้เรารู้สึกแปลกๆกับรอยยิ้มนี้นะ ฮ่าๆๆ
"ไม่นานครับ ป่ะๆ" นายนิกพูดแล้วก็กอดคอพาเราเดินไปคณะของนายนิก
.....มาถึงคณะวิทยาศาสตร์ของนายนิก ที่หน้าซุ้มทางเข้างาน ก็จะมีคนเอาสติ๊กเกอร์รูปหัวใจมาติดตรงหน้าอกให้เรากับนายนิก เป็นสัญลักษณ์ว่า ได้มางานลอยกระทงของคณะวิทยาศาสตร์แล้ว ส่วนของคณะเราก็มีนะ แต่จะเป็นเส้นไหมพรมสีเขียวเอามาผูกข้อมือเป็นสัญลักษณ์ว่า ได้เข้ามาเที่ยวงานลอยกระทงของคณะเทคโนโลยีการเกษตรแล้ว....พอติดสติ๊กเกอร์เสร็จ นายนิกก็พาเราเดินไปที่ซุ้มของภาควิชานายนิก เพื่อนๆนายนิกเห็นเราก็พากันมองใหญ่ เพราะไม่เคยเห็นเรา ส่วนเราเองก็ไม่เคยเห็นหรือรู้จักเพื่อนๆของนายนิกเหมือนกัน นอกจากไอ้บอล กับเพื่อนๆที่ไปเกาะล้านด้วยกันคราวโน้น
"ไอ้นิก พาใครมาว๊ะ" เพื่อนนายนิกถาม
"เออ!!! ทุกคน นี่เอิร์ต รูมเมทนิกเอง อยู่คณะเกษตร" นายนิกแนะนำเราให้เพื่อนๆรู้จัก เราก็ยิ้มๆแล้วพยักหน้าให้เพื่อนๆนายนิก
"ยินดีที่ได้รู้จัก"
"สวัสดีๆ"
"เด็กเกษตรน่ารักอ่ะ"
"ทักทายๆ"
.....เพื่อนๆนายนิกพูดทักทายเรา ฮ่าๆ เราก็ทำตัวไม่ถูกเลย ได้แต่ยิ้มๆ ไม่ใช่ถิ่นเรานี่เนอะ ฮ่าๆ
"เอ้ย!!ไอ้นิก พาแฟนมาเที่ยวถึงคณะเลยหรอว๊ะ" เสียงไอ้บอลพูดแซวนายนิก
"เออ แล้วมึงจะทำไม" นายนิกหันไปถามไอ้บอล
"ป่าวๆ ทุกคนนี้ไง แฟนไอ้นิกที่เป็นตุ๊ดอ่ะ" ไอ้บอลหันไปบอกเพื่อนๆนายนิก
"อ่าวไหนนิกบอกว่าเป็นรูมเมทไง" เพื่อนๆนายนิกถามนายนิก
"ก็เป็นทั้งเมทเป็นทั้งเมียแหล่ะ"ไอ้บอลตอบแทนนายนิก
"ไอ้เฮี่ยบอล ปากดีนะมึง" นายนิกพูดแล้วก็จะเข้าไปต่อยไอ้บอล
"นิกอย่า!!!!" เรารีบจับนายนิกไว้ เพื่อนๆคนอื่นๆของนายนิกก็พากันห้ามไว้
"ไอ้บอล มึงก็ไปว่าเค้า เค้าอุตส่าห์มาเที่ยวคณะเรา ปากหมาจริงๆเลยมึงเนี่ย"
"นิก ไปเหอะ" เราบอกนายนิก
"กินน้ำปั่นก่อนป๊ะ เดี๋ยวนิกทำให้" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆก็ได้ๆ" เราบอกนายนิก
"เอิร์ต มานั่งกับพวกเราก่อนนะ ให้นิกมันขายน้ำปั่นก่อน" เพื่อนนายนิกเรียกเราไปนั่งด้วย
"ไปเหอะ นั่งกับเพื่อนๆนิกก่อน" นายนิกหันมาบอกเรา
"ฝากด้วยนะ เดี๋ยวไปขายน้ำก่อน" นายนิกหันไปบอกเพื่อน
.....เราก็เดินไปนั่งกับเพื่อนนายนิกที่หลังร้าน ทุกคนก็ยิ้มให้เราแล้วก็ชวนคุย ยังมีคนจำได้ว่า ที่นายนิกบอกว่าเราเป็นจูบแรกของนายนิก ตอนรับน้องหอใน ก็เลยบอกให้เราเล่าให้ฟังหน่อย เราก็นั่งเล่าให้ฟัง คุยกันสนุกสนานกันไป เรานั่งคุยกับเพื่อนๆนายนิกอยู่นานเลยหล่ะ นายนิกก็ทำหน้าที่ขายน้ำไป ซักพักก็มาเรียกเรา
"เอิร์ตๆป่ะๆ เดี๋ยวไปดูบอมไม่ทันจะสองทุ่มแล้ว" นายนิกบอกเรา
"เออๆ ไปเดินงานคณะเกษตรกันป่าว เพื่อนนิกจะประกวดหนุ่มเดือนเพ็ญอ่ะ ไปดูกันป๊ะ" นายนิกถามเพื่อนๆ
"เออ ไปดิๆ" เพื่อนๆนายนิกบอก
.....แล้วเรากับนายนิก แล้วก็เพื่อนๆของนายนิกอีก4-5คนก็เดินมาเที่ยวงานคณะเกษตรฯ ยัยส้มโทรมาบอกเราพอดีว่านายบอมจะขึ้นเวทีแล้ว เรามาทันเวลาพอดี
....เรากับนายนิกแล้วก็เพื่อนๆนายนิกมาถึงซุ้มขายกระทง เราก็แนะนำให้เพื่อนๆเรารู้จักกับเพื่อนๆนายนิก แล้วก็ดูการประกวดกัน ตอนนี้คนก็มายืนดูกันที่เวทีเยอะมาก ใครที่จะไปหน้าเวทีก็ต้องนั่งดู จะได้ไม่บังคนอื่น ส่วนพวกเรายืนดูจากซุ้มขายกระทงสบายๆเลยหล่ะ เพราะอยู่หน้าเวทีพอดี ซักพักการประกวดก็เริ่มขึ้น ผู้เข้าประกวดเดินโชว์ตัวในชุดที่จะใช้แสดงความสามารถพิเศษ นายบอมก็ขึ้นเวทีในชุดเทควันโด้ เท่ห์มากๆอ่ะ เพื่อนๆผู้หญิงกรี๊ดนายบอมถล่มทลายเลย ฮ่าๆ พอเดินโชว์ครบทุกคนแล้ว ก็เริ่มการแสดงความสามารถพิเศษ ก็มีทั้งร้องเพลง เล่นกีตาร์ เต้นฮิปฮอป รำไทย เล่นขิม พอมาถึงการแสดงของนายบอม นายบอมก็ออกมาแนะนำตัว
"สวัสดีครับ ผมนายกริช กิตติศิริสกุล ชื่อเล่นบอม จากภาควิชาเทคโนโลยีการผลิตพืช วันนี้จะมาโชว์นายขนมต้มครับ" พอนายบอมแนะนำตัวเสร็จ ก็มีแต่เสียงกรี๊ดดด ฮ่าๆ คนเชียร์นายบอมเยอะมากๆอ่ะ
....แล้ว ไอ้แมค นายเอ็ม ไอ้แบงค์ ก็เดินถือต้นกล้วยขึ้นไปบนเวที ยืนห่างกันพอประมาณ ทุกคนก็เงียบกริบเลย ลุ้นว่านายบอมจะโชว์อะไร
นายบอมก็ตั้งท่า ทำสมาธิ เตรียมตัวโชว์แม่ไม้นายขนมต้ม แล้วนายบอมก็จัดการเตะต้นกล้วยทั้งสามต้น ในพริบตาเดียว เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก ไม่ถึงนาทีด้วยซ้ำ ต้นกล้วยทั้งสามต้นก็ถูกนายบอมเตะหักหมดเลย ทุกคนชอบใจ ปรบมือดังมากและนานมากอ่ะ นายบอมก็ไหว้ขอบคุณอยู่บนเวที พวกเราอยู่ที่ซุ้มก็กรี๊ดกันใหญ่แล้วเพื่อนๆภาควิชาเราก็ตะโกนว่าภาคพืชๆๆๆๆๆๆ ดังลั่นเลย ฮ่าๆ ฟังแล้วขนลุกอ่ะ นายบอมสุดยอดมาก!!!!
"เชี่ย!!!!บอมแม่งเจ๋งหว่ะ" นายนิกพูดออกมา
"เพื่อนมึงแม่งเก่งหว่ะนิก ทีมชาติป๊ะเนี่ย"
"ถามเอิร์ตดิ สายรหัสเอิร์ตเค้า" นายนิกบอกเพื่อน
"เอิร์ต ทีมชาติป๊ะคนเนี่ย"เพื่อนนายนิกหันมาถามเรา
"ป่าวๆ แต่ชมรมเทควันโด้ของมหาลัยเรียกไปเก็บตัวแล้วหล่ะ" เราบอกเพื่อนนายนิก
"เออ เจ๋งหว่ะ"
"หล่อด้วยอ่ะ มีแฟนยังอ่ะเอิร์ต" เพื่อนนายนิกถามเรา
"ยังหรอกมั้ง ไม่เคยเห็นบอมพูดถึงแฟนเลยนะ"
"หรอ ดีเลยๆ เดี๋ยวมาจีบดีกว่า เอิร์ตติดต่อให้เราหน่อยนะ"เพื่อนนายนิกบอกเรา
"แหม่ๆ พวมมึงนี้เห็นผู้ชายไม่ได้เลยนะ ฮ่าๆ" เพื่อนนายนิกแซวกันเอง
.....บนเวทีพอทุกคนแสดงความสามารถพิเศษเสร็จเรียบร้อย ก็ลงไปเปลี่ยนชุดที่ทีมงานกองประกวดเตรียมไว้ให้ แล้วก็เดินขึ้นมาโชว์ตัวอีกรอบนึง ชุดที่เตรียมไว้ของผู้หญิงเป็นเสื้อผ้าไหมแขนยาวทรงกระบอก กับผ้าซิ่นสีสดใส ส่วนของผู้ชายเป็นกางเกงขาก๊วยสีน้ำเงินกับเสื้อลายดอกแขนสั้นสีสดใสเหมือนกันผูกผ้าขาวม้าด้วย นายบอมได้เสื้อลายดอกสีเหลืองเลย สวยดี ฮ่าๆ พอเดินโชว์ตัวแล้วก็ประกาศเหลือฝ่ายหญิงสามคน ฝ่ายชายสามคนแล้วก็ให้ตอบคำถามซึ่งนายบอมก็เป็น1ใน3ของฝ่ายชายด้วย นายบอมได้คำถามว่า.....
"ถ้าคืนนี้ให้เลือกได้ จะลอยกระทงกับใครที่อยู่ในงานนี้ เพราะอะไร?"
นายบอมนิ่งไปแป๊บนึง แล้วก็ตอบคำถามออกมา!!!!
"คืนนี้บอมจะลอยกระทงกับทุกๆคนที่อยู่ที่นี่แหล่ะครับ แล้วที่ขาดไม่ได้เลยก็คือสายรหัสทั้งสี่ชั้นปีแล้วก็เพื่อนๆของบอมครับ" พอนายบอมตอบคำถามเสร็จก็มองมาทางพวกเราที่ยืนเชียร์อยู่ ทุกคนก็ปรบมือให้กับคำตอบของนายบอม!!!!
.....พอตอบคำถามครบหมดทุกคนก็มีการแสดงดนตรีคั่นเวลาแป๊บนึง แล้วก็เรียกผู้เข้าประกวดทั้ง12คนขึ้นเวทีอีกครั้ง แล้วก็ประกาศรางวัลพิเศษ เป็นรางวัลป๊อบปูล่าโหวต ฝ่ายหญิงและฝ่ายชาย ซึ่งฝ่ายหญิงเป็นของภาควิชาเรา ส่วนฝ่ายชายเป็นของภาควิชาอื่น แล้วก็ประกาศผลความสามารถพิเศษยอดเยี่ยม ฝ่ายชายตกเป็นของนายบอมอย่างไม่ต้องสงสัย พอประกาศว่านายบอมได้ พวกเรากรี๊ดกันใหญ่เลย ฮ่าๆ อย่างน้อยก็หนึ่งรางวัลแล้วนะบอม อิอิ เสร็จแล้วก็ประกาศผลคนที่ชนะเลย ไม่มีรองหนึ่งหรือรองสอง เพราะอีกสองคนที่เหลือก็ถือว่าเป็นรองเท่ากัน ประกาศผลฝ่ายหญิงเสร็จ ก็ประกาศผลฝ่ายชาย พวกเราภาวนาให้เป็นนายบอมที่ชนะ แล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ พิธีกรประกาศว่า นายบอม คือหนุ่มเดือนเพ็ญคณะเทคโนโลยีการเกษตรประจำปีนี้ พวกเรานี่ กรี๊ด!!!!!กันจนคอแทบแตก ดีใจมากอ่ะ นายบอมเองก็ดูท่าทางดีใจมาก ฮ่าๆ
.....พอเสร็จสิ้นการประกวด มอบรางวัลเสร็จก็เกือบๆสี่ทุ่ม นายนิกกับเพื่อนๆก็ขอตัวกลับไปที่คณะ
"เอิร์ต นิกกลับไปที่คณะก่อนนะ เดี๋ยวกลับมาลอยกระทงด้วย รอนิกนะไม่เกินเที่ยงคืน" นายนิกบอกเรา
.....เราก็ลาเพื่อนๆนายนิก แล้วก็ช่วยเพื่อนๆขายกระทงต่อ บนเวทีก็มีคอนเสิร์ตต่อ เป็นวงดนตรีของคณะนั่นแหล่ะ ตอนนี้คนก็เริ่มทยอยมาลอยกระทงกันแล้ว ยัยส้มขายไฟเย็นได้เยอะเลยอ่ะ กระทงก็เกือบๆหมดแล้วเหมือนกัน นายบอมพอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ ก็มาหาพวกเราที่ซุ้มขายกระทง เดินยิ้มแป้นมาเลย อิอิ
"เจ๋งหว่ะไอ้บอมหนุ่มเดือนเพ็ญ"
"สุดยอดอ่ะบอม เรานะกรี๊ดคอแทบแตกเลย"
"ดีใจด้วยนะบอม สุดยอดๆๆ"
"บอมครับ คุณคือไอดอลผมเลยอ่ะ ฮ่าๆ"
.....เพื่อนๆพากันเข้ามาแสดงความยินดีกับนายบอม นายบอมเองก็ยิ้มแป้นเลย หน้าบานเชียว ฮ่าๆๆ
"เป็นไงเอิร์ต บอมเก่งป๊ะ" นายบอมถามเรา
"เก่งมากอ่ะบอม สายรหัสเอิร์ตเก่งที่สุดเลย ดีใจด้วยนะ" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆให้นายบอม
"ไงไอ่เสือบอม เก่งจริงน้องพี่" พี่วินเข้ามาแซวนายบอม
"อ่าว พี่วิน สวัสดีครับ" นายบอมหันไปสวัสดีพี่วิน
"จะลอยกระทงกับสายรหัส แล้วมีกระทงแล้วหรอเนี่ย" พี่วินถามนายบอม
"เออ!!!นั่นดิ ยังไม่มีเลยครับพี่วิน แหะ แหะ" นายบอมพูด
"อ่ะ งั้นเดี๋ยวพี่ซื้อให้เอง พี่ๆเค้ามารอกันแล้ว" พี่วินบอกเรากับนายบอม
....แล้วพี่วินก็ไปซื้อกระทงที่ซุ้มของเรา ยัยส้มก็เอาอันที่ใหญ่แล้วก็สวยที่สุดมาให้พี่วิน แถมไฟเย็นมาด้วย แล้วเรากับนายบอมแล้วก็พี่วิน แล้วก็พี่ๆสายรหัสปีสามปีสี่ก็ไปลอยกระทงกัน เราคุยกับพี่ๆสายรหัสพักนึงก็แยกย้ายกัน พี่วินเห็นบอกว่าจะไปเดินงานคณะวิศวะกับเพื่อนๆ เรากับนายบอมก็กลับมาที่ซุ้ม พวกยัยส้ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็มชวนไปเดินซุ้มอื่นๆในงาน พวกเราก็ไปเดินกัน เล่นปาโป่ง นายบอมปาให้เราได้ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่มาตัวนึง บางคนเห็นนายบอมแล้วจำได้ว่าเพิ่งได้ตำแหน่งหนุ่มเดือนเพ็ญมาหมาดๆเลย ก็ขอถ่ายรูปกับนายบอม ป๊อบมากอ่ะสายรหัสเรา พอใกล้เวลาเที่ยงคืน เราก็กลับไปที่ซุ้ม เราก็โทรหานายนิก นายนิกก็ไม่รับสาย พวกยัยส้มก็ไปลอยกระทงกันแล้ว เราก็เอากระทงที่เราทำกับนายนิกมารอนายนิก นายนิกก็ไม่โทรกลับ เราก็โทรอีก4-5สาย นายนิกก็ไม่รับสาย!!!!!
"เอิร์ต เอาไง ไอ้นิกจะมาป่าวเนี่ย" นายบอมถามเรา
"ไม่รู้อ่ะบอม นิกบอกว่า เดี๋ยวก่อนเที่ยงคืนจะมาอ่ะ แต่นี่เอิร์ตโทรไปก็ไม่รับสาย"
"เอาไงดีอ่ะ จะเที่ยงคืนแล้วนะครับ" นายบอมถามเรา เราก็เริ่มลังเล เพราะเพื่อนๆคนอื่นๆไปลอยกันหมดแล้ว แล้วก็ช่วยกันเก็บซุ้มแล้ว
....เราโทรหานายนิกครั้งสุดท้าย นายนิกไม่รับสาย
"เอิร์ตๆ มีรุ่นพี่จะขอซื้อกระทงของเอิร์ตอ่ะ ขายป๊ะ หรือว่ารอนิกก่อน" ยัยส้มวิ่งมาถามเรา
"ขายไปเลยส้ม เดี๋ยวเอิร์ตไปลอยกับบอมก็ได้" เราบอกยัยส้มด้วยอารมณ์โกรธนายนิกนิดๆ คือหงุดหงิดอ่ะ นายนิกนะนายนิก ทำไมไม่รับสาย ผิดนัดอ่ะ
"ป่ะบอม ไปลอยกระทงกัน" เราบอกนายบอม
"ห๊ะ!!! อ่าครับๆไปลอยกระทงกัน" นายบอมพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
.....แล้วเรากับนายบอมก็ลงไปลอยกระทงริมสระน้ำ ยกกระทงขึ้นอธิษฐานพร้อมกัน แล้วก็ปล่อยกระทงลงน้ำ นายบอมหันมามองหน้าเรา
"ขอบคุณมากนะครับเอิร์ต ที่มาลอยกระทงกับบอม" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"อื้ม จะขอบคุณเอิร์ตทำไมหล่ะบอม ก็บอมตอบคำถามไว้นี่ว่า จะลอยกับสายรหัสอ่ะ" เราบอกนายบอม
"คร๊าบ แต่ดีใจอ่ะ กระทงที่บอมทำเอง กระทงที่มันไม่สวย แต่เอิร์ตก็มาลอยกับบอม"
"บอมเป็นไรเนี่ย พูดแปลกๆนะ" เราแซวนายบอม
"ป่าวๆครับ อย่าสนใจเลยบอมก็พูดไปงั้นแหล่ะ แหะ แหะ" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
.....เรากับนายบอมลอยกระทงเสร็จก็ขึ้นมาช่วยเพื่อนๆเก็บของ เราหยิบโทรศัพย์ขึ้นมาดู นายนิกก็ไม่มีทีท่าว่าจะโทรกลับมาเลย เราเองก็ไม่โทรกลับแล้ว เพราะอารมณ์ตอนนั้นก็โกรธๆนายนิกนิดหน่อย เราช่วยกันเก็บของจนเสร็จ ก็เที่ยงคืนกว่าๆ แยกย้ายกันกลับหอ นายนิกก็ยังไม่โทรมาอีก เราก็เลยเดินกลับหอกับนายเอ็ม มาถึงหอปรากฏว่านายนิกก็ยังไม่กลับมา เราเองก็ไม่โทรตามแล้ว เราอาบน้ำ แล้วก็ขึ้นเตียงนอน แต่ก็นอนไม่หลับหรอกนะ ใจนึงก็ห่วงนายนิกว่าทำไมยังไม่กลับมาอีก จะโทรหาอีกใจนึงก็ยังโกรธอยู่ รอนายนิกโทรกลับมา!!!! ซักพักนายนิกก็ไขกุญแจ เราก็แกล้งนอนหลับ นายนิกเปิดประตูเข้ามา เปิดไฟ เห็นว่าเรานอนอยู่ นายนิกก็เลยปิดไฟในห้อง แล้วก็เปิดไฟนอกระเบียงแทน นายนิกเปลี่ยนเสื้อผ้า อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก็ขึ้นเตียงนอน เรานอนตะแคงหันหลังให้นายนิก นายนิกคงนึกว่าเราหลับแล้ว นายนิกก็เลยเข้ามาประกบหลังเรา แล้วก็พูดว่า.....!!!!!
"ขอโทษนะไม่ได้ตั้งใจจะผิดนัดนะ"นายนิกเอามือมาจับไหล่เราแล้วก็พูดกับเรา
"เฮ้อ!!! ไอ้นิกนะไอ้นิก แย่จริงๆเลยหว่ะมรึงเนี่ย" นายนิกพลิกตัวกลับไปนอนแล้วก็พูดกับตัวเอง
"ทำไมรู้สึกผิดแบบนี้ว๊ะ ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อนเลย เฮ้อ!!!" นายนิกพูดกับตัวเองอีกแล้วก็ถอนหายใจออกมา
....แล้วนายนิกก็เอื้อมมือมาจับผมเราเล่นลูบหัวเราเล่น!!!!
"ขอโทษจริงๆหว่ะ ขอให้พรุ่งนี้ตื่นมาอย่าโกรธกันนะ"นายนิกพูดแล้วก็เอาผ้านวมขึ้นมาห่มให้เราแล้วก็ห่มให้ตัวเองด้วย!!!
:mew6: :mew5: :mew6: :mew5: :katai1: :mew5: :mew6: :mew5: :mew6:
....ขอบคุณมากมาย....สำหรับทุกๆกำลังใจเลยนะครับ...รูมเมท^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อยากรู้เหตุผลของนิกจังทำไมถึงผิดสัญญากับเอิร์ต
-
แล้วนิกไปไหน ไปลอยกับใครมาอ่ะ
-
ทำไมทั้งระเบิดไว้แบบนี้
me/เดินไปหานิกที่หอในแปป
คนเขียนมาต่อไวๆนะ พลีสสสสสส ค้างมาก
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 47) : ลอยกระทง#3 : วันเพ็ญเดือนสิบสอง....น้ำตานองเต็มตลิ่งT_Y!!
.....เช้าวันนี้เป็นวันเสาร์ เป็นวันลอยกระทงพอดีเลย หลังจากที่เมื่อคืนนี้ นายนิกผิดนัดลอยกระทงที่คณะกับเรา เรางัวเงียตื่นขึ้นมาตอนเช้า นายนิกก็ไม่ได้อยู่บนที่นอนแล้วหล่ะ เราลุกขึ้นมานั่งบนเตียงก็เห็นนายนิกนั่งอยู่หน้าโน๊ตบุ๊ค สงสัยแอบคุยMSNกับสาวๆแน่ๆ อิอิ
หันไปดูนาฬืกาเห็นว่ายังแปดโมงเช้าอยู่เลย เราก็เลยล้มตัวกะว่าจะนอนต่ออีกซักหน่อยนึง.....!!!!!
"ตื่นล้างหน้าล้างตาเลยไอ้ดื้อ จะนอนต่อทำไม" นายนิกพูดกับเราทั้งๆที่ยังนั่งอยู่หน้าจอโน๊ตบุ๊ค
??????รู้ได้ไงหว่าว่าเราตื่นแล้ว เราคิดในใจ แต่ก็ไม่ได้พูดตอบอะไรไป ก็ล้มตัวนอนต่อ กะจะแกล้งนายนิกด้วยแหล่ะ พอเราล้มตัวนอนเท่านั้นแหล่ะ นายนิกก็ลุกจากเก้าอี้ พุ่งตัวมานอนทับเรา ดึงผ้าห่มออก!!!!
"ฮึ๊ยยย!!!!นิก ทำไรเนี่ยเจ็บนะ ตัวก็หนัก" เราว่านายนิกแล้วก็ผลักนายนิกออก แล้วเราก็ลงจากเตียงเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า แปรงฟัน
....พอออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นนายนิกยังนั่งนิ่งอยู่ที่บนเตียง เราก็แกล้งทำเป็นไม่สนใจ เดินไปเปิดประตูระเบียง ออกไปยืนสูดอากาศยามเช้า ลมพัดมาเบาๆอากาศเย็นๆ ฤดูหนาวนี่อากาศเย็นดีจัง เราชอบมาก ซักพักนึงนายนิกก็เดินตามเราออกมาที่ระเบียงหลังห้อง
"ยังไม่หายโกรธอีกหรอเนี่ย" นายนิกถามเราเสียงห้วนๆ
...เราก็นิ่ง!!!!ไม่พูดกับนายนิก
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"ไอ่ดื้อ" นายนิกเรียกเราอีก
....นายนิกพอเห็นว่าเราไม่พูดด้วย ก็เงียบไปพักนึง เราก็ไม่ได้สนใจ ก็ยืนมองต้นไม้ ดอกไม้ไปเรื่อยเปื่อย
"เอิร์ต ปิ๊กจะคุยด้วย เข้ามาเร็วๆ" เสียงนายนิกเรียกเราจากในห้อง เราพอได้ยินว่านายปิ๊กจะคุยด้วย ก็เลยรีบเข้ามาในห้อง เพราะคิดว่านายนิกคงจะออนเอ็มคุยกับนายปิ๊กอยู่
.....พอเราเลื่อนเปิดประตูระเบียงเข้าไป แหวกผ้าม่านเข้าไป นายนิกก็เข้ามาดึงมือเราไว้แล้วรวบตัวเราเข้าไปกอด (นายนิกยืนกอดเราจากข้างหลัง) พอนายนิกกอดเราก็ตกใจ ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่งๆอยู่อย่างนั้น
"ต้องให้ทำแบบนี้ใช่มั๊ยถึงจะเข้ามา" นายนิกพูดกับเรา
..เราก็ยืนนิ่งให้นายนิกกอดอยู่อย่างนั้น ไม่พูดไม่จา
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"ทำไมไม่พูดกับนิกหล่ะ อย่าเงียบดิว๊ะ" นายนิกพูดเสียงเริ่มเหวี่ยงๆ แล้วก็กอดเราแน่นขึ้นด้วย
"ปล่อย เอิร์ตเจ็บ"
"ไม่ปล่อย" นายนิกบอกเรา
"นิก" เราเรียกนายนิกเสียงแข็งๆ
"อ่ะ ปล่อยก็ได้" นายนิกพูดแล้วก็ปล่อยเราออก
....เราก็เดินมานั่งหน้าโน๊ตบุ๊ค เห็นหน้าจอ นายนิกคุยกับนายปิ๊กอยู่จริงๆด้วย
"นิกๆ เป็นไงวิธีที่บอกใช้ได้ป๊ะ" นายปิ๊กพิมพ์มาถามนายนิก
....เราอยากรู้ก็เลยเลื่อนดูข้อความที่สองคนนี้คุยกัน อ่านแล้วได้ความว่า นายนิกเล่าให้นายปิ๊กฟังว่าเราโกรธที่ผิดนัดลอยกระทงเมื่อคืน แล้วเราก็ไม่ยอมพูดกับนายนิก นายนิกบอกนายปิ๊กว่าเราหนีนายนิกไปยืนที่ระเบียงหลังห้อง นายปิ๊กก็เลยวางแผนให้นายนิกเรียกเราเข้ามาแล้วก็ให้นายนิกทำแบบที่ทำกับเราเมื่อกี้....เราอ่านไปแล้วก็ขำๆ ไอ่ลิงเผือกนี่ สงสัยจะง้อใครไม่เป็นจริงๆนะ ฮ่าๆ แอบมาปรึกษานายปิ๊กนี่เอง
=ดึ่ง ดึง ดึ๊ง....ดึ่ง ดึง ดึ๊ง= นายปิ๊กส่งข้อความมาหานายนิก
"นิกเป็นไงบ้าง วิธีที่ปิ๊กบอกใช้ได้ผลป๊ะ"
"เงียบเลย...สงสัยได้ผลเกินคาด ฮ่าๆ"
....เราอ่านแล้วก็ขำๆ นายปิ๊กยังไม่รู้ตัว เราก็เลยพิมพ์ตอบกลับไป ตอนนี้นายนิกก็เอาเก้าอี้อีกตัวมานั่งข้างๆเรา แถมกอดคอเราอีกต่างหาก เราก็เฉยๆ ปล่อยให้กอดไป!!!!
"ใช้ได้ผลมากเลยแหล่ะปิ๊ก จอมวางแผนกันดีนักนะ เดี๋ยวเหอะๆ" เราพิมพ์บอกนายปิ๊ก
"เฮ้ย!!! เอิร์ต ปิ๊กป่าวนะ"
"ก็นิกมาถามอ่ะ ปิ๊กก็แค่บอกเป็นแนวๆเอง ฮ่าๆ" นายปิ๊กบอกเรา
"ก็นั่นแหล่ะ ถือว่าร่วมกันวางแผน จำไว้เลยนะปิ๊ก" เราพิมพ์ตอบนายปิ๊ก
"โห่!!!!เอิร์ตอ่ะ ขอโทษคร๊าบบบ^^" นายปิ๊กพิมพ์ตอบเรา
"เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า คืนนี้ไปลอยกระทงที่ไหนกันเนี่ย" นายปิ๊กถามเรา
"ลอยที่วัดใกล้ๆมหาลัยนี่แหล่ะ แล้วปิ๊กอ่ะ" เราถามนายปิ๊ก
"ก็ลอยในมหาลัยนี่แหล่ะครับ นัดเพื่อนๆไว้"
"เพื่อนหรือสาวๆกันแน่ ฮ่าๆ" เราแซวนายปิ๊ก
"โห่!!!เอิร์ต เพื่อนสิครับ อิอิ"
"แล้วเอิร์ตหล่ะ ไปลอยกับนิกหรอ" นายปิ๊กถามเรา
"ป่าวๆ เอิร์ตก็ไปกับเพื่อนๆนี่แหล่ะ" เราตอบปิ๊กไป
"อ่าว!!! แล้วนิกหล่ะ" นายนิกหันมาถามเรา
.....เรายังไม่ทันหันไปตอบนายนิก ก็มีคนทักMSNนายนิกเข้ามา เราหันไปดูหน้าจอ ปรากฏว่าเป็น"ไหม" ที่ทักนายนิกมา
"นิก คืนนี้ไปลอยกระทงกับไหมนะ" เราหันไปเห็นก็เลยไม่พูดอะไร แล้วก็พิมพ์บอกนายปิ๊ก
"ปิ๊ก เอิร์ตไปอาบน้ำก่อนน๊า บ๊ายบาย เดี๋ยวคืนนี้โทรหา"
"คร๊าบผม บ๊ายบาย" นายปิ๊กพิมพ์ตอบเรามา แล้วเราก็หันไปพูดกับนายนิก
"นี่ไง คนที่จะไปลอยกับนิกอ่ะ" เราบอกนายนิกแล้วก็ลุกจากเก้าอี้ออกมา ให้นายนิกกับไหมคุยกัน
.....นายนิกหันไปมองจอโน๊ตบุ๊ค พอเห็นว่าเป็นยัยไหมที่ทักมา นายนิกก็Sign Out ออกจากโปรแกรม แล้วก็ปิดโน๊ตบุ๊ค
"นิกไม่ไป นิกจะไปกับเอิร์ต" นายนิกพูด
"ไหมอุตส่าห์ชวน ทำไมไม่ไปหล่ะ" เราบอกนายนิก
"ก็นิกไม่ไป นิกจะไปกับเอิร์ตไง" นายนิกบอกเรา
"เดี๋ยวพวกไอ้บอลก็มาลากนิกไป"
"นิกไม่ไป"
"ถ้าไหมมา ยังไงนิกก็ต้องไป"
"ก็บอกว่าไม่ไปไงว๊ะ กูจะไปกับมึง กูจะไปลอยกระทงกับมึง มึงได้ยินมั๊ย แค่นี้ก็รู้สึกผิดพออยู่แล้ว อย่าทำให้กูต้องผิดไปมากกว่านี้ได้มั๊ยว๊ะ" นายนิกพูดกับเราแบบอารมณ์โมโห เราก็ตกใจ ทำไมนายนิกพูดกับเราแบบนี้
"แค่นี้ทำไมต้องขึ้นมึง-กูด้วยหล่ะ" เราพูดแค่นี้แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป อารมณ์ตอนนั้นมันทั้งโกรธทั้งโมโห ไม่เข้าใจ!!!!
"เอิร์ต" เสียงนายนิกเรียกเรา แต่เราก็ไม่ฟัง เข้าห้องน้ำ อาบน้ำ
....เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำ ก็เจอนายนิกนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว รออยู่หน้าห้องน้ำ (แอบหัวใจเต้นแรงนิดๆตอนที่เห็นหุ่นนายนิก ฮ่าๆ)....เราเห็นนายนิกก็ไม่สนใจ เดินผ่านนายนิกไป นายนิกก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ โทรศัพย์เราดัง!!!! ยัยส้มโทรมา เราก็รับสาย
"ว่าไงส้ม"
"เอิร์ต ตื่นยังเนี่ย"
"ตื่นแล้ว อาบน้ำเสร็จแล้ว" เราบอกยัยส้ม
"อ๋อ!!! โอเคๆ สิบเอ็ดโมงเจอกันหน้าเซเว่นหอในนะ กินข้าวๆ" ยัยส้มบอกเรา
"โอเคๆส้ม" เราบอกยัยส้มแล้วก็วางสาย
....แล้วเราก็นั่งเปิดพัดลม เช็ดผม นายนิกอาบน้ำเสร็จก็ออกมานั่งข้างๆเรา ยังใส่ผ้าขนหนูเหมือนเดิม เราก็ไม่สนใจ
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"เรียกทำไม" เราถามนายนิก
"หายโกรธนิกยัง"
"หายแล้ว"เราบอกไปเพราะตัดรำคาญ คือถ้ายังเงียบอยู่ นายนิกก็ต้องถามอยู่นั่นแหล่ะ
"เยส!!!!" นายนิกพูดแล้วก็ลุกขึ้นไปแต่งตัว ทำเป็นผิวปากอารมณ์ดีขึ้นมาทันทีเลย ฮ่าๆ ไอ้ลิงเผือกเอ๊ยยย!!!!
....เราดูนาฬิกา ตอนนี้ก็สิบโมงกว่าๆจะสิบเอ็ดโมงแล้ว
"นิก เพื่อนนัดกินข้าวกันสิบเอ็ดโมง"
"ครับๆ ไปได้แล้วมั้ง จะสิบเอ็ดโมงแล้วเนี่ย" นายนิกบอกเรา
"ป่ะไปดิ"
"โทรหาเอ็มยัง จะได้ออกไปพร้อมกัน" นายนิกบอกเรา
....เราก็กดโทรศัพย์หานายเอ็ม นายเอ็มบอกว่ากำลังจะโทรหาพอดีเลย เราก็เลยลงไปเจอนายเอ็มข้างล่างแล้วก็เดินไปเซเว่นหอในด้วยกันสามคน ไปถึงเพื่อนๆก็รออยู่แล้ว ก็พากันเดินไปร้านข้าวร้านเดิม วันนี้พวกเราสั่งมาเป็นกับข้าว กับข้าวเปล่า กับข้าวหลายอย่างเลย เป็นการเลี้ยงฉลองตำแหน่งหนุ่มเดือนเพ็ญให้นายบอมด้วย อิอิ นายบอมเองก็ฮอตสุดๆอ่ะ ตั้งแต่ได้ตำแหน่งหนุ่มเดือนเพ็ญเมื่อคืนนี้ วันนี้เดินไปไหนมาไหน ก็มีคนจำได้ เข้ามาทัก เข้ามาขอถ่ายรูปเยอะเลย โดยเฉพาะสาวๆ นายบอมยิ้มหน้าบานเลย ฮ่าๆ เท่ห์สุดๆอ่ะสายรหัสเรา พวกเรากินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกลับหอใครหอมัน นัดกันอีกทีตอนทุ่มนึง จะไปเดินงานวัดใกล้ๆมหาลัยแล้วก็ไปลอยกระทงกันด้วย เรา นายนิก นายเอ็ม กลับมาหอใน เรากับนายนิกก็แยกย้ายกับนายเอ็มเข้าห้อง นัดกับนายเอ็มไว้หกโมงสี่สิบ จะได้เดินไปทันเพื่อนๆ พอถึงห้องเราก็เดินไปเปิดแอร์ แล้วก็ปิดม่านที่ประตูระเบียง เพราะว่ากะว่าจะนอน ไม่อยากให้แสงเข้ามาก ส่วนนายนิกเข้าห้องน้ำ เราปิดม่านเสร็จก็เดินมาขึ้นเตียงนอน เสียงโทรศัพย์นายนิกดัง เราหันไปดู..."ไหม" โทรมา!!!! เราก็ปล่อยไว้แบบนั้น ไม่ได้รับสาย หรือกดสายทิ้ง แล้วก็นอนตรงที่ตัวเอง ซักพักนายนิกก็ออกมาจากห้องน้ำ
"ใครโทรมาอ่ะเอิร์ต แม่หรอ?" นายนิกถามเรา
"ไหม" เราตอบไปแค่นั้น
"อ่อๆ" นายนิกตอบเราแค่นั้น
"โทรกลับไปดิ" เราบอกนายนิก
"ไม่โทร"
"ตามใจ บอกแล้วนะ เดี๋ยวจะหาว่าไม่บอก" เราพูดกับนายนิก
"อือ!!! ไม่โทร" นายนิกบอกเรา
.....แล้วยัยไหมก็โทรมาอีกครั้งจริงๆ นายนิกก็ไม่รับสาย แถมกดสายทิ้งอีกต่างหาก
"กดสายทิ้งทำไมอ่ะ" เราถามนายนิก
"ถ้าไม่รับสาย เค้าก็คิดว่านิกอาจจะไม่ว่าง เดี๋ยวก็โทรมาอีก แต่ถ้ากดตัดสาย นั่นหมายความว่า นิกไม่อยากคุยด้วย เข้าใจมั๊ยเนี่ย" นายนิกพูดแล้วเอามือมาขยี้ผมเราเล่น!!!!
"นอนเหอะ นิกปิดเครื่องไปแล้ว" นายนิกบอกเรา
"ปิดทำไม เผื่อคนอื่นโทรมา" เราบอกนายนิก
"ช่างเหอะ นอนเถอะครับ" นายนิกพูดแล้วก็ล้มตัวลงนอน
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"เรียกทำไมอีก"
"หายโกรธนิกแล้วจริงๆนะ" นายนิกถามเรา
"อือ!!! จะโกรธนานไปทำไมอ่ะมีกันอยู่แค่สองคนเนี่ย"เราบอกนายนิก
"คร๊าบพ้ม!!!"
"คืนนี้ลอยกระทงด้วยกันนะ เที่ยงคืน คราวนี้นิกจะไม่พลาดเลย" นายนิกบอกเรา
"ไม่ต้องมาพูดหรอก ไม่อยากฟัง" เราบอกนายนิก
"เอิร์ต!!!!นิกรู้สึกผิดนะเนี่ย"
"ก็ดีที่ยังรู้สึกผิด" เราบอกนายนิก
"พูดมากหว่ะ นอนดีกว่า" นายนิกพูดแล้วก็นอนหันหลังให้เรา เราก็เลยนอนหันหลังให้นายนิกบ้าง ต่างคนต่างนอนหันหลังให้กัน ฮ่าๆ
....ซักพัก นายนิก ก็หันกลับมา รู้นะว่าอยากจะกอดเรา แต่ไม่กล้า ฮ่าๆ ที่เรารู้เพราะนายนิกเขยิบเข้ามาใกล้ๆเรา แต่ก็ไม่กอด ได้แต่เอามือมาลูบผมเราเล่น!!!!
"ไอ่ดื้อๆ ตื่นได้แล้ว" นายนิกปลุกเราแถมยังเอามือมาบีบจมูกเราเล่นอีกนะ ฮ่าๆ
....เรางัวเงียตื่นขึ้นมา ก็หกโมงเย็นแล้ว นายนิกอาบน้ำเสร็จแล้วกำลังแต่งตัว เราก็เลยลงจากเตียงไปอาบน้ำ
"รีบๆอาบน้ำเลยเร็วๆ เดี๋ยวเพื่อนๆรอ" นายนิกเร่งเรา
.....เราอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัว หันไปมองนายนิกวันนี้หล่อเชียว ฮ่าๆ
"มองไรๆ" นายนิกถามเรา
"มองคนหล่อ" เราบอกนายนิก
"ทะลึ่งละๆ พูดมากหว่ะรีบๆแต่งตัวดิ" นายนิกพูด แต่ก็แอบยิ้มๆ ฮ่าๆ
....เราก็เลยรีบแต่งตัว เสร็จแล้วก็เดินลงมารอนายเอ็มข้างล่างหอ ซักพักนายเอ็มก็ตามลงมา นายเอ็มก็แต่งตัวหล่อเลย ฮ่าๆ กับนายนิกนี่กินกันไม่ลงจริงๆ แล้วเราสามคนก็เดินไปหาเพื่อนๆตรงที่ที่นัดกันไว้ พอครบหมดทุกคนเราก็เดินไปวัดใกล้ๆมหาวิทยาลัยกัน อากาศเย็นๆ แสงไฟสวยๆหลากหลายสี เสียงเครื่องไฟ เสียงพุ เสียงปะทัดที่เด็กจุดเล่นกัน มันได้บรรยากาศงานลอยกระทงจริงๆนะ พวกเราไปถึงวัดก็ไปซื้อดอกไม้ไหว้พระกันก่อน
"เอิร์ตรออยู่นี่แหล่ะ เดี๋ยวนิกไปซื้อมาให้นะ" นายนิกบอกเราให้ยืนรอ
"นิกงั้นซื้อให้ส้มด้วย" ยัยส้มฝากนายนิกซื้อดอกไม้
....เรากับยัยส้มยืนรอนายนิกอยู่ ก็เห็นไอ้บอลเดินมากับกลุ่มเพื่อนๆ หนึ่งในนั้นมียัยไหมด้วย
"เอิร์ตๆ นั่นใช่คนที่ชื่อไหม แฟนเก่านิกป๊ะ" ยัยส้มเห็นแล้วก็ถามเรา
"อือ"
"มาด้วยหรอว๊ะ เดี๋ยวเจอนิกก็มีเรื่องกันอีก" ยัยส้มพูด
"ไม่มีหรอกมั้ง" เราบอกยัยส้ม
....ซักพักพวกที่ไปซื้อดอกไม้ก็มา นายบอมตามมาทีหลัง เพราะเมื่อกี้ไม่ได้มาพร้อมกัน
"เอิร์ต เจอพี่วินยัง" นายบอมถามเรา
"ไม่เจอเลยอ่ะบอม บอมเจอพี่วินหรอ" เราถามนายบอม
"ครับ นี่ไง พี่วินซื้อไฟเย็นให้ด้วย" นายบอมพูดแล้วก็ชูซองกระดาษที่ใส่ไฟเย็นให้พวกเราดู
"พี่วินซื้อให้ หรือบอมร้องให้พี่วินซื้อกันแน่ ฮ่าๆ" ยัยส้มแซวนายบอม
"พี่วินซื้อให้จริงๆนะส้ม" นายบอมบอกยัยส้ม แล้วก็ยิ้มๆ
"ป่ะๆเข้าไปไหว้พระกันเถอะหว่ะ เดี๋ยวจะได้เดินเที่ยวงานกัน" ไอ้แมคบอกพวกเรา
.....แล้วพวกเราก็เข้าไปไหว้พระในศาลากัน นายนิกเอาธูปไปจุดมาให้เรา เราก็นั่งไหว้พระข้างๆนายนิก
"ไอ่ดื้อ อธิษฐานไรอ่ะ" นายนิกกระซิบถามเรา
"ไม่บอก" เราบอกนายนิก
"เออ!!! จำไว้เลยนะ" นายนิกบอกเราแล้วก็หันไปไหว้พระต่อเราก็ยิ้มๆให้นายนิก
....พอไหว้พระเสร็จ พวกเราก็ออกไปเดินเที่ยวงานกัน ของขายเยอะมากๆ ปลาหมึกย่างกลิ่นหอมลอยมา ก็เลยจัดซักหน่อย ไอ้แมคเป็นเจ้ามือ ฮ่าๆ
ไส้กรอกย่าง ลูกชิ้นทอด ลูกชิ้นปิ้ง ไก่ย่าง อีกหลายอย่างเลยอ่ะ มีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย ฮ่าๆ พวกเราก็เดินซื้อไปกินไป คนก็เริ่มลอยกระทงกันบ้างแล้ว แต่พวกเรานัดกันแล้วว่าจะลอยตอนเที่ยงคืนพอดี กระทงมีขายตั้งหลายร้าน
"นิกเอิร์ตอยากปากระเทียมเล่นอ่ะ" เราหันไปบอกนายนิก
"เอาดิ เดี๋ยวนิกไปซื้อมาให้นะ" นายนิกบอกเราแล้วก็เดินไปซื้อกระเทียมที่ร้านขายพลุมาให้เรา ไอ้แมค ไอ้แบงค์ก็พากันไปซื้อด้วย แล้วก็เอามาปาใส่กันเล่น สนุกดี ฮ่าๆ ไม่ได้เล่นแบบนี้มานานแล้ว
"เอิร์ตกินไอติมป๊ะ" ยัยส้มถามเรา
"ส้ม ของในมือยังกินกันไม่หมดเลย จะกินไอติมอีกแล้วหรอ" นายเอ็มถามยัยส้ม
"ก็มันน่ากินนี่ เอ็มดูดิ มีตั้งหลายรสนะ" ยัยส้มบอกให้นายเอ็มดูไอติมกะทิโบราณ มันเป็นแบบไอติมตัดอ่ะ เสียบไม้เดินกินได้เลย^^
....สุดท้าย ทั้งยัยส้มแล้วก็นายเอ็มจัดไป....ไอติมคนละ1แท่ง ฮ่าๆ นายบอมเห็นก็อยากกินบ้าง ลากนายนิกไปซื้อมาอีก นายนิกก็ดันซื้อมาเผื่อเราด้วย เราก็เลยต้องกิน ฮ่าๆ คืนนี้กินเปรมอ่ะ นี่ยังไม่หมดนะ ของกินรออยู่อีกเพียบ
"เห็นหนอนรถด่วนแล้วก็คิดถึงไอ้ปิ๊กเนอะ" ไอ้แบงค์พูด
"เออ!!!นั่นดิ คิดถึงมันหว่ะ ว่าแล้วก็จัดซักหน่อย" ไอ้แมคพูดแล้วก็เดินไปซื้อหนอนรถด่วนที่ร้านขายแมลงทอดมากิน
"คือ...คิดถึงปิ๊ก หรือว่าอยากกินกันแน่ว๊ะไอ้แมค" ยัยส้มแซวไอ้แมค
"แล้วมึงจะกินป๊ะหล่ะ" ไอ้แมคถามยัยส้ม
"กินดิ มาๆกินด้วย" ยัยส้มพูด
.....พวกเราเดินมาถึงทางเดินเลียบคลอง ก็นั่งริมถนนตรงนั้น กินขนมที่ซื้อมา แล้วก็นั่งดูกระทงลอยไปตามคลอง สวยงามมาก อากาศเย็นๆแบบนี้มันได้บรรยากาศจริงๆนะ
"เอิร์ตอ่ะลูกชิ้น นิกป้อน" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นลูกชิ้นมาป้อนเรา เราก็งับมากิน
"อร่อยป๊ะ" นายนิกถามเรา
"อื้ม!!! อร่อยๆ" เราบอกนายนิก
"พระจันทร์วันนี้สวยเนอะ" นายนิกพูดกับเรา
"อื้ม!!! ดูดิ ดวงโตมากอ่ะนิก" เราบอกนายนิก
"คืนนี้นอนดูพระจันทร์กันนะ" นายนิกบอกเรา
"ดูที่ไหนอ่ะ"
"บนเตียงที่ห้องเราไง" นายนิกกระซิบบอกเรา
"ทะลึ่หว่ะไอ่ลิง" เราบอกนายนิก นายนิกก็หัวเราะ
"อ่ะๆ สองคนนี้คุยไรกันว๊ะ ขึ้นตงขึ้นเตียง" ไอ้แมคแซวเรากับนายนิก
"ป่าวๆ แค่ชวนเอิร์ตนอนดูพระจันทร์เฉยๆ" นายนิกบอกไอ้แมค
"ดูพระจันทร์บนเตียงเนี่ยนะ" ไอ้แบงค์เสริมเข้ามาอีกคน
"ฮ่าๆ พูดเล่นๆอ่ะ" นายนิกพูด
"เออ!!! นิก เมื่อกี้ก่อนไหว้พระอ่ะ ส้มเห็นพวกไอ้บอลด้วย เห็นไหมแฟนเก่านิกด้วยแหล่ะ" ยัยส้มบอกนายนิก
"หรอ!!! ช่างมันเถอะส้ม" นายนิกบอกยัยส้ม
"เอิร์ต ไปซื้อน้ำกัน" นายบอมชวนเรา
"ไปดิๆ" เราบอกนายบอม
"นิกไปด้วย"
"นิกรออยู่นี่แหล่ะ"
"ก็จะไปด้วย จะทำไม" นายนิกเริ่มเสียงแข็งใส่เรา เราก็เลยยอมๆไป
....เรา นายนิก นายบอม เดินไปซื้อน้ำ อยู่ๆ นายนิกก็ดึงมือเราออกมาจากร้านน้ำ
"นิก จะไปไหนเนี่ย" เราถามนายนิก
"สายไหม กินป๊ะ สีสวยดี" นายนิกถามเรา
"อื้อ!!!กินดิๆๆ" เราบอกนายนิก
....นายนิกก็จัดการซื้อสายไหมมาอันนึง คนขายก็เสียบไม้มาให้ มันเป็นปุยๆเหมือนสำลีเลย สีฟ้า สีชมพู สวยดี
"มาๆ กินพร้อมกัน" นายนิกบอกเรา แล้วเรากับนายนิกก็กัดสายไหมพร้อมกัน ฮ่าๆ
"เอิร์ต"
"เรียกมัยเนี่ย เอามากินอีกดิ๊ อร่อยดี" เราพูดแล้วก็ดึงขนมสายไหมจากมือนายนิกมากิน
"นิก....นิก!!!!"
"อารายๆๆ พูดมาๆๆ"
"นิก...." นายนิกกำลังจะพูด แต่นายบอมมาเรียกซ๊ะก่อน
"โห่!!!! สองคนนี้หนีไปซื้อขนมไม่บอกกันบ้างเลย ปล่อยบอมยืนซื้อน้ำอยู่คนเดียวอ่ะนะ" นายบอมบ่นเรากับนายนิก
"ขอโทษน๊าบอม อ่ะๆ กินสายไหมก่อน นะๆ" เราพูดแล้วก็ยื่นขนมสายไหมไปป้อนนายบอม นายบอมก็กัดขนมกิน
.....เราสามคนเดินมาถึงตรงที่เพื่อนๆนั่งอยู่ ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยเปื่อย ดูกระทงที่ลอยไปตามคลอง ดูเด็กๆจุดพุ จุดประทัดเล่นกัน สนุกสนานได้บรรยากาศลอยกระทงจริงๆนะ
"เฮ้ย!!! พวกมึงมาดูไรนี่ดี เด็กถาปัดฯเอากระทงสายมาลอยหว่ะ สวยๆ" เสียงไอ้แมคตะโกนเรียกพวกเรา
.....เราก็ลุกขึ้นไปยืนดูกันที่ริมคลอง โห!!!! มันสวยจริงๆอ่ะ กระทงสายที่ทำจากกะลามะพร้าว ถูกปล่อยลอยตามกันมาเป็นสายเลย สวยงามมากๆอ่ะ นายนิกก็มายืนข้างๆเราแถมยังเอามือมากอดคอเราอีก
"สวยอ่ะนิก" เราบอกนายนิก ตาก็มองดูกระทงสายที่ลอยอยู่ในคลอง
"ครับ" นายนิกพูด
.....เรารู้สึกว่า ตรงแก้มมันอุ่นๆ ก็เลยหันไปมองนายนิก ปรากฏว่า นายนิกกำลังมองหน้าเราอยู่จมูกเกือบจะชนแก้มเราอยู่แล้วอ่ะ!!!!
"ไอ่ลิง มองหน้าเอิร์ตทำไมเนี่ย" เราถามนายนิก เพราะนายนั่นเอาหน้ามาใกล้กับหน้าเราจนจะติดกันอยู่แล้ว
"มองไม่ได้หรอ" นายนิกถามเรา
"เค้าดูกระทงกัน จะมามองหน้าเอิร์ตทำไมเนี่ย" เราพูดเพราะเริ่มๆเขินแล้ว ฮ่าๆ
"อ่ะๆ ดูกระทงก็ได้ มองหน้าแค่นี้ทำเป็นโวยวาย" นายนิกพูดแล้วก็หันหน้าออกไปดูกระทงในคลอง แต่มือก็ยังกอดคอเราอยู่นะ ฮ่าๆ
"ใกล้เที่ยงคืนแล้ว กูว่าพวกเราไปซื้อกระทงเตรียมกันไว้เหอะหว่ะ เดี๋ยวหมดจะไม่มีลอย" ไอ้แมคบอกพวกเรา
.....พวกเราก็เลยเดินไปหาซื้อกระทงกัน ด้วยความที่ร้านกระทงมันเยอะก็เลยแยกกันเดิน แล้วก็นัดกันว่ามาเจอกันตรงท่าน้ำ เรากับนายนิกแยกออกมาสองคน นายนิกเห็นร้านกระทงที่ทำจากขนมปังก็เลยชวนเราเข้าไปดู
"อ้าว!!! นิกมาอุดหนุนกระทงเราเลย นี่แม่เราทำขายเอง" เพื่อนผู้หญิงของนายนิกเรียกนายนิกไปซื้อกระทง
"เจ๋งอ่ะก้อย กระทงขนมปัง อันละเท่าไหร่อ่ะ"
"สำหรับนิก ก้อยขายให้ยี่สิบบาท" เพื่อนนายนิกบอกนายนิก
"เอาไปร้อยนึงเลย ไม่ต้องทอน" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นแบงค์ร้อยให้เพื่อนนายนิก
"โห!!! อาเสี่ยนิก ฮ่าๆ ขอบใจมากนะไม่ต้องทอนจริงป่าวเนี่ย" เพื่อนนายนิกถามนายนิก
"อื้มๆ แต่ว่าวันจันทร์ก้อยต้องช่วยนิกทำแลปเชื้อรานะ" นายนิกบอกเพื่อน
"โห่!!!! งั้นเอาตังค์ทอนไปเลยดีกว่านิก ฮ่าๆ" เพื่อนนายนิกพูด
.....พอเรากับนายนิกได้กระทง ก็เดินออกมาจากร้านเพื่อนนายนิก จะไปหาเพื่อนๆที่จุดนัดพบ
"เฮ้ย!!! ไอ้นิก มาลอยกระทงกับใครว๊ะ" เสียงเพื่อนนายนิกถามนายนิก เราเห็นพวกนี้ก็จำได้ว่าเป็นเพื่อนโรงเรียนเก่านายนิก ที่เคยเจอที่ร้านเหล้าอ่ะนะ
"อ้าว!!! พวกมึงมาลอยกระทงกันถึงนี่เลยหรอว๊ะ" นายนิกถามเพื่อน
"ก็เออดิว๊ะ มึงจะไปรู้อ่ะไร อยู่แต่กับเพื่อนใหม่"
"ป่ะๆ คืนนี้ไปลอยกระทงกับพวกกูดีกว่า เดี่ยวไปกินเหล้ากันต่อ ไอ้บอลมันจองโต๊ะไว้แล้ว" เพื่อนนายนิกบอก
"เอ่อ!!!" นายนิกพูดแล้วก็หันมามองหน้าเรา เราก็มองหน้านายนิก
"นะ ไปกับพวกกูเหอะไอ้นิก เอาเพื่อนมึงไปด้วยก็ได้ ป่ะๆ" เพื่อนนายนิกพูดแล้วก็เข้ามากอดคอนายนิก
.....นายนิกก็มองหน้า เราก็ไม่พูดอะไร รอดูนายนิกว่าจะทำยังไง!!!
"เฮ้ย!!! ยืนทำไรกันว๊ะ ป่ะๆ" ไอ้บอลเดินตะโกนมาแต่ไกล ยัยไหมก็เดินมาด้วย
"อ่าว ไอ้นิก เจอตัวซักที ขอเวลาไปอยู่กับเพื่อนๆมั่งเหอะหว่ะ" ไอ้บอลบอกนายนิก
"นิกไปลอยกระทงกับพวกเรานะ เนี่ยเพื่อนห้องเรามากันเต็มเลย เดี๋ยวไปหาไรกินกันต่อด้วย" เพื่อนผู้หญิงนายนิกพูด ยัยไหมก็มองเราด้วย เราก็มองยัยไหมแล้วก็ยิ้มๆให้ แต่ยัยไหมนิ่งเฉย ไม่ยิ้มตอบเรา
"แต่กูว่า ไอ้นิกมันไม่ไปหรอกหว่ะ มันต้องไปลอยกับเมีย เอ๊ย!!!เมทมัน" ไอ้บอลพูดประชดนายนิก
"เอ่อ!!! กู...." นายนิกพูด
"เห็นป๊ะหล่ะ ชวนมันก็เสียเวลาเปล่า ไปกันเหอะหว่ะ" ไอ้บอลพูดขึ้นมาอีก
"เอาไงไอ้นิก มึงจะไปกับพวกกูป๊ะ" เพื่อนนายนิกถามนายนิก
:mew5: :mew2: :mew5: :mew2: :mew5: :mew2: :mew5: :mew2: :mew5:
.....ขอบคุณมากมาย...สำหรับกำลังใจนะครับ รูมเมท^^
-
รอๆคำตอบ อยากรู้เหตุผลที่นิกผิดนัดเอิร์ตจังเลย
-
ค้างมะให้ทาย อยากร้อง นิกไม่ชัดเจนอะ นอยแทน :hao7: :hao7: :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ลุ้นๆ
ใจจะขาด
นิกจะเลือกไปกับใคร
งานนี้ต้องเด็ดขาดซะแล้ว
-
ค้างมั้ยให้ทาย
ยุให้บอมจีบเอิร์ตเลย ให้เอิร์ตโกรธนิกนานๆ
เกลียดนิกไม่ชัดเจน โลเล
เด่วๆ อินทำไม เดือดทำไม
:fire: :fire: :fire:
-
แอบๆอ่านไปบางทีผมก็ยอมรับว่าขัดใจอยู่บ้างเหมือนกันนะ 555
คืออยากขออนุญาตแนะนำผู้เขียนนิดนึงคับว่าในแต่ละตอนอยากให้มันมีช่วงบางช่วงที่เป็นไคลแมกซ์ของตอนนั้นๆ ให้เป็นเหตุการณ์สำคัญที่เด่นๆและชัดเจนมากๆไปเลยในแต่ละตอนอ่ะครับ ไม่งั้นเวลาอ่านแต่ละตอนมันจะเหมือนกะว่าอ่านแล้วผ่านไปเลยยังไงไม่รู้สิ
แล้วเหตุการณ์บางอย่างเช่น คราวที่แล้วทำไมนิกผิดนัด ก็ควรเฉลยมาในตอนนี้เลยนะครับ หรือถ้าจะเฉลยทีหลังในตอนต่อๆไปก็ต้องคิดเหตุการณ์เอาไว้ให้ดีๆก่อนนะ เอาให้มันสมเหตุสมผลว่าทำไมถึงต้องผิดนัด เพราะจะว่าไปเราต้องระวังเรื่องนี้ดีๆครับ เหตุการณ์ในเรื่องมันควรจะมีความสมเหตุสมผลกันเพื่อให้คนอ่านแล้วรู้สึกว่าเรื่องของเราสมจริง ไม่งั้นอ่านแล้วก็จะทำให้รู้สึกมันแปลกๆ และอาจจะขัดใจบางคนได้ 555
ก็ยกตัวอย่างเช่นว่า เรื่องอารมณ์ของตัวละครเมื่ออยู่ในเหตุการณ์ต่างๆน่ะครับ เช่น เอิร์ตควรโกรธนิกมากน้อยแค่ไหนเมื่อนิกทำแบบนี้ และเอิร์ตควรจะทำอะไรหลังจากที่โกรธนิก เราต้องคิดเปรียบเทียบกับอารมณ์ของคนจริงๆน่ะครับว่าคนๆนึงจะคิดและรู้สึกยังไงบ้าง และเค้าควรจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อโกรธในระดับนั้น ที่อยากให้คิดละเอียดๆแบบนี้คือผมแค่อยากให้ลองฝึกดูน่ะครับ เพื่อความสมจริงของเรื่องที่เราเขียนนี่เองแหละ อิอิ
จริงๆผมเองก็ไม่ได้เก่งอะไรมากหรอกครับ แต่จากที่ได้อ่านมาหลายๆเรื่องแล้วก็สังเกตเทคนิคเหล่านี้มา ก็ขอฝากผู้เขียนไว้นะครับ ลองเอาไปใช้ดูก็น่าจะดีนะ ขอบคุณครับ :teach:
-
สรุปว่าก็ยังไม่รู้ว่านิกผิดนัดเพราะอะไร :mew5:
เรื่องไหมกับบอลนี่ไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมถึงไม่จบ
กับบอลนี่เรางงมากเลย ไหนตอนนั้นต่อยกันเคลียร์ไปแล้ว แล้วทำไมถึงแขวะเอิร์ตเรื่อยๆ
นิกก็ไม่น่าจะปล่อยให้ทำอย่างนี้ ก็เคลียร์ให้จบซะที ต่อหน้าเพื่อนๆไปเลย
ถ้าเพื่อนมันไม่ฟังเหตุผลก็ไม่ต้องคบมันหรอก เข้าข้างคนไม่ดีทำไม
อร๊ายยยยยยย วินบอม :ling1: :ling1: :ling1:
-
:z13: คุยกับรูมเมท
....ก่อนอื่นต้องขอโทษรูมเมททุกๆคนด้วยนะครับ เรื่องเหตุผลของนายนิกที่ปล่อยให้ค้างคาอยู่ ขอโทษมากๆ พอดีเมื่อวานงานเข้ากระทันหันครับเลยลงเรื่องต่อไม่ได้ ทำให้ต้องมาลงต่อวันนี้แทน ขอโทษจริงๆคร๊าบบบบ!!!! :mew6: :mew6:....คุณGoodfellas....ขอบคุณมากๆเลยนะครับสำหรับคำแนะนำ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เขียนครับ ก็จะพยายามเขียนตอนต่อๆไปให้ออกมาดีที่สุดนะครับ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ ^^...คุณIsDeer...ต้องขออภัยนะครับแฟนครับวิน-บอมเชียร์ไม่ขึ้นนะ แฮ่ๆ o18 o18....คุณwisshy....ต้องขอโทษด้วยนะครับที่ปล่อยให้ค้างคา แฮ่ๆ ไปวิ่งที่สนามกีฬาพระจอมฯมาอ่ะครับ
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 48) : อยู่ใกล้กัน...ยิ่งหวันไหว!!
.....นายนิกมองหน้าเรา เราดูก็รู้ว่านายนิกไม่อยากไป แต่ก็ไม่อยากปฏิเสธเพื่อน สถานการณ์แบบนี้ ถ้าเราเป็นนายนิกก็คงลำบากใจเหมือนกัน...แต่!!!
สำหรับเราก็อยากลอยกระทงกับนายนิกนี่นา เมื่อวานก็ผิดนัดเราทีนึงแล้ว วันนี้วันลอยจริงจะไม่ได้ลอยด้วยกันอีกแล้วหรอ เราคิดในใจก็รู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้นะ เพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน หรือว่า...เราจะ...."รัก"...นายนิกเข้าให้แล้ว.....!!!!
...แต่อีกใจนึงก็ควรที่จะปล่อยนายนิกไปกับเพื่อนๆดีกว่าจะได้ไม่มีปัญหาทีหลัง เพราะคนที่จะมีปัญหาก็คือนายนิก
"เออๆ มันไม่ไปก็ไม่ต้องบังคับมันหรอกหว่ะ ปล่อยมันไปลอยกระทงกับเพื่อนใหม่มันเหอะ"
"เพื่อนโรงเรียนแม่งไม่มีความหมายแล้ว" เพื่อนนายนิกพูดใส่นายนิก
.....เราได้ยินแบบนี้ก็ไม่สบายใจเหมือนกัน คิดว่าให้นายนิกไปลอยกระทงกับเพื่อนๆดีกว่า ก็เลยบอกนายนิกไปว่า....
"นิกไปลอยกระทงกับเพื่อนเถอะ" เราบอกนายนิก
"เอิร์ต...แต่!!!!"นายนิกพูดกับเรา
"ไม่เป็นไรนิก เอิร์ตลอยคนเดียวได้ เอิร์ตไปนะ" เราพูดกับนายนิก
...แล้วก็หันหลังเดินออกมาจากตรงนั้นเพื่อที่จะตัดปัญหา โดยที่ไม่ได้คิดเลยว่าเรากำลังทิ้งให้นายนิกเผชิญกับอยู่ปัญหาคนเดียว!!!
"เอิร์ต!!!!!" เสียงนายนิกเรียกเรา แต่เราก็ไม่หันกลับไป เพราะตอนนั้นน้ำตามันเอ่อๆแล้วหล่ะ อารมณ์มันยังไงก็ไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ รู้แต่ว่าเสียใจ แต่ไม่โกรธ!!!!
.....เราเดินมาถึงตรงที่นัดกัน ก็เจอเพื่อนๆมารออยู่แล้ว
"อ่าว เอิร์ต ทำไมกลับมาคนเดียวหล่ะ" นายเอ็มถามเรา
"เออ นั่นดิ ไอ้นิกไปไหนอ่ะ" ไอ้แมคถามเรา
"แล้วกระทงหล่ะ หรือนิกมันหาซื้อกระทงไม่ได้"
"นิกไปลอยกระทงกับเพื่อนอ่ะ" เราบอกพวกนั้นไป
"เฮ้ย!!! ได้ไงอ่ะ ทำไมมันทำแบบนี้ว๊ะ" ไอ้แบงค์พูด
"ทำได้ดิ พอดีเจอพวกไอ้บอลกับกลุ่มเพื่อนโรงเรียนนิก" เราบอกพวกนั้น
"เหี้ย ไอ้บอลแม่งก็ไม่จบนะ ไอ้นิกแม่งก็ดีเกินไป" ไอ้แบงค์พูด
"เออๆ ช่างมัน ป่ะไปลอยกระทงกันก่อนเหอะ" ไอ้แมคพูด
"เอิร์ตป่ะ ไปลอยกับบอม" นายบอมพูดกับเราแล้วก็กอดคอเราพาไปที่ท่าน้ำ กระทงของนายบอมก็เป็นกระทงขนมปังเหมือนกัน
....แล้วเราทั้งหมดก็เดินไปที่ท่าน้ำ ช่วงเที่ยงคืนคนเยอะมากอ่ะ กว่าจะแทรกตัวไปหาที่ลอยกระทงได้ก็เหนื่อยหน่อย เราก็เกาะนายบอมไม่ห่างเลย กลัวหลง!!!! พอได้ที่ลอยกระทงเรากับนายบอมก็นั่งลงตรงท่าน้ำ!!!
"อธิษฐานพร้อมกันเลยนะเอิร์ต" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อื้มๆๆ แล้วไหนอ่ะไฟเย็นอ่ะ" เราถามนายบอม
"เออ!!!!ลืมเลย อ่ะนี่ๆ แบ่งๆกัน" นายบอมเอาซองไฟเย็นออกมาหยิบแบ่งให้พวกนั้น แล้วก็เอามาปักบนกระทงขนมปังของเรากับนายบอมด้วย
....แล้วเรากับนายบอมก็ยกกระทงขึ้นอฐิษฐานพร้อมกัน แล้วนายบอมก็จุดไฟเย็น แล้วก็ปล่อยกระทงลงน้ำ กระทงขนมปังลอยไปไม่ทันไรเลย ก็มีปลามาฮุบกินซ๊ะแระ ฮ่าๆ
"โหยยย!!!! ดึกขนาดนี้ ปลาแม่งยังไม่หลับไม่นอนอีกนะ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูด แล้วพวกเราก็หัวเราะ
....พวกเราลอยกระทงเสร็จ ก็เดินเที่ยวงานกันอีกรอบนึง วันนี้นอนดึกได้ เพราะพรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์
"บอม ปาโป่งให้หน่อยดิ" เราบอกนายบอม
"เอาดิ เอิร์ตอยากได้ไรอ่ะ" นายบอมถามเรา
"เอิร์ตอยากได้หมอนใบนั้นอ่ะ" เราชี้ให้นายบอมดูหมอนอิงลายการ์ตูน
"ได้เลยๆ" นายบอมพูด แล้วเราก็เข้าไปซื้อลูกดอกมาให้นายบอมปาให้ แต่ว่าเจอนายนิกยืนอยู่ก่อนแล้ว มียัยไหมยืนอยู่ข้างๆด้วย เราเห็นนายนิก นายนิกก็เห็นเรา เราก็เลยเดินออกมา!!!!
เดินออกมาด้วยอารมณ์แบบว่าเฮ้ย!!!ทำไมมึงมากับไหมอ่ะนิก เราเห็นภาพตรงหน้าแล้วก็คิดไปไกล ทั้งๆที่ตัวเองไม่มีสิทธิ์คิด ไม่มีสิทธิ์ที่จะโกรธเลย เพราะเราไม่ได้เป็นแฟนนายนิกนี่!!!!
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเราแล้วก็มาดักหน้าเราไว้
"ถอย" เราบอกนายนิก
"เอิร์ต ฟังนิกก่อนดิครับ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือสองข้างมาจับไหล่เราไว้
"ปล่อย" เราบอกนายนิก
"นิกไม่ปล่อย จนกว่าเอิร์ตจะฟัง"
....เราไม่พูดอะไรต่อ แล้วก็เอามือปัดมือนายนิกออก แล้วเราก็วิ่งออกมาจากตรงนั้น ได้ยินเสียงนายนิกเรียกเรา
"อ่าวเอิร์ต ไม่ปาโป่งแล้วหรอ" นายบอมถามเรา
"ไม่อ่ะบอม ไปกันเถอะ" เราบอกนายบอม แล้วก็เดินออกมาจากตรงนั้น
"เฮ้ย!!!! ไปขึ้นชิงช้าสวรรค์กันป๊ะ" ไอ้แมคชวนพวกเรา
"เออๆไปดิๆ"
.....เราเดินไปชิงช้าสวรรค์กัน เรานั่งกับยัยส้ม ชิงช้าสวรรค์ไม่ได้นั่งนานมาก พอได้มานั่งอีกครั้งก็ยังกลัวเหมือนเดิม ฮ่าๆ ยิ่งพอมันขึ้นไปสูงสุดนะ แล้วมันก็แกว่งๆอ่ะ อย่างเสียวเลย
"เอิร์ตเป็นไรป๊ะเนี่ย โกรธนิกหรอ" ยัยส้มถามเรา คงเห็นเราเงียบไปอ่ะ
"ไม่มีสิทธิ์โกรธซักหน่อย จะโกรธเค้าทำไมอ่ะ" เราบอกยัยส้ม
"ก็เห็นนั่งเงียบเลย"
"อือ!!! ไม่รู้ดิ เซ็งๆ"
"ก็ควรจะเซ็งหรอกนะ นิกก็นะ แทนที่จะมาลอยกระทงด้วยกันก่อนแป๊บนึงก็ไม่ได้"ยัยส้มว่านายนิก
"ช่างเค้าเหอะส้ม อย่าพูดถึงเลย" เราบอกยัยส้ม
....พอนั่งชิงช้าสวรรค์หมดรอบ ดูเวลาก็ตีหนึ่งกว่าๆ พวกเราก็พากันกลับ เราเดินกลับหอในกับนายเอ็ม พอถึงหอใน กำลังจะขึ้นห้อง ก็เจอพวกเพื่อนๆคณะเรากลุ่มอื่นๆกำลังออกไปเที่ยวกันต่อข้างนอก พวกนั้นชวนเรากับนายเอ็มไปด้วย แต่เราไม่ไป ขอขึ้นห้องนอนดีกว่า
"เอิร์ต อยู่คนเดียวได้แน่นะ" นายเอ็มถามเรา
"อื้อ!!! เอิร์ตอยู่ได้ เอ็มไปเถอะ" เราบอกนายเอ็ม เพราะนายเอ็มจะออกไปกับเพื่อนๆกลุ่มนี้
"ครับ ถ้ามีไรก็โทรหาเอ็มนะ เป็นห่วงนะครับ" นายเอ็มพูดกับเรา
....เราพยักหน้าให้นายเอ็มแล้วก็เดินขึ้นห้องไป พอขึ้นมาถึงห้อง ห้องที่ไม่มีนายนิกกลับมาด้วย แล้วก็บวกกับอารมณ์ขุ่นมัวเมื่อกี้ ก็ทำให้เราต้องล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วก็ร้องไห้ออกมาเลย ร้องไห้จริงๆ แล้วโทรศัพย์เราก็สั่น ลืมไปว่าเราปิดเสียงโทรศัพย์ไว้ เราล้วงกระเป๋ากางเกงหยิบโทรศัพย์ขึ้นมาดู ก็เห็นว่าเป็นนายบอมที่โทรมา เราก็เลยรับสาย!!!!
"เอิร์ต นอนยังเนี่ย" นายบอมถามเรา
"ยังอ่ะบอม มีไรป่าว" เราพูดกับนายบอม แต่เสียงก็ยังสะอึกสะอื้นอยู่ดี นายบอมได้ยินก็รู้เลยว่าเราร้องไห้
"บอมว่าแล้ว เอิร์ตต้องร้องไห้ อาบน้ำซ๊ะนะ เดี๋ยวบอมเดินไปรับมานอนด้วยนะครับ" นายบอมบอกเรา
"ไม่เป็นไรบอม เอิร์ตอยู่ได้" เราบอกนายบอม
"อย่าดื้อ เอิร์ตอยู่ไม่ได้หรอก รีบอาบน้ำ บอมกำลังเดินออกไปรับ" นายบอมบอกเรา
"อือ!!!ก็ได้" เราบอกนายบอมแล้วก็วางสาย เข้าห้องน้ำ อาบน้ำ ยิ่งเจอน้ำจากฝักบัว ยิ่งร้องไห้ คิดถึงนายนิก!!!!
......เราอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัว โทรหานายบอม นายบอมก็มารออยู่ข้างล่างหอแล้ว แล้วเราก็เดินลงไปหานายบอม
"ป่ะ ไปนอนห้องบอมนะ" นายบอมบอกเรา เราก็พยักหน้าให้นายบอม แล้วก็เดินมานอนที่หอนายบอม
.....พอมาถึงห้องนายบอม นายบอมก็เอาที่นอนอีกชุดมาปูข้างๆเตียง
"เอิร์ตนอนบนเตียงนะ เดี๋ยวบอมนอนตรงนี้เอง" นายบอมบอกเรา
"ไม่เป็นไรบอม นอนด้วยกันบนเตียงนี่แหล่ะ" เราบอกนายบอม
"อ่าๆก็ได้ครับ"
"แต่อย่าเผลอมากอดเอิร์ตอีกหล่ะ" เราแกล้งแซวนายบอม
"คร๊าบ คราวนี้ไม่เผลอหรอก ตั้งใจกอดเลยได้ป่าวสายหรัสของบอม ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"ตลกละๆ นอนเหอะ ดึกแล้ว" เราบอกนายบอม
"ครับ" นายบอมพูดแล้วก็เดินไปปิดไฟ แล้วก็ไปเปิดม่านที่ประตูระเบียง
.....ประตูระเบียงของนายบอมเป็นกระจกบานเลื่อนเหมือนที่หอในเลย พอรูดม่านออก แสงพระจันทร์เต็มดวงก็สาดเข้ามา มุมนี้ตรงเตียงนายบอม มองเห็นพระจันทร์ดวงกลมโตสวยงามมาก เรานอนดูพระจันทร์ คิดถึงนายนิก น้ำตามันก็ไหลออกมา!!!!! ทำไมนะ.....ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย!!!!
"เอิร์ต หลับยัง" นายบอมถามเรา
"ยังๆ บอมดูพระจันทร์ดิ สวยมากอ่ะ"
"บอมก็ดูอยู่เนี่ยครับ พระจันทร์ที่บอมเห็นก็สวย" นายบอมบอกเรา
"อ่าว!!!!แล้วเราไม่ได้ดูพระจันทร์ดวงเดียวกันหรอเนี่ย ตลกละบอมอ่ะ" เรากลับตัวหันมาพูดกับนายบอม
.....พอเราหันตัวกลับมาหานายบอม นายบอมก็หันมามองเรา สายตาของเราสองคนต่างก็มองกันและกัน ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ!!!!
"เรามองพระจันทร์กันคนละดวง พระจันทร์ของเอิร์ตอาจจะอยู่ไกล พระจันทร์ของบอมอ่ะอยู่ใกล้บอมนิดเดียวเอง แต่แตะต้องไม่ได้" นายบอมบอกเรา
"บอมพูดอะไรอ่ะ เอิร์ตไม่เห็นจะเข้าใจเลย" เราถามนายบอม
"เอิร์ตไม่มีวันเข้าใจหรอก นอนเถอะ ฝันดีนะครับ" นายบอมบอกเราแล้วก็พลิกตัวนอนหันหลังให้เรา
"อื้อๆ ฝันดีนะบอม" เราบอกนายบอม
.....แล้วก็พลิกตัวหันกลับมานอนดูพระจันทร์ดวงกลมโตคิดถึงนายนิก จนหลับไป!!!!
**มีต่อนะครับ
---------------------------------------------
-
....เรางัวเงียตื่นขึ้นมาตอนเช้า มองดูนาฬิกาก็เพิ่งจะเจ็ดโมงครึ่งเอง แต่นายบอมไม่รู้ว่าหายไปไหน จะโทรหาก็ลืมว่าตัวเองลืมเอาโทรศัพย์มาจากห้อง ก็เลยถือโอกาสเดินสำรวจห้องนายบอมซ๊ะหน่อย .....ห้องนายบอมเรียบร้อยมาก สะอาด เป็นระเบียบ ผิดกับห้องเพื่อนผู้ชายคนอื่นๆ แอบเห็นรูปครอบครัวนายบอมด้วย แม่เป็นคุณครู พ่อเป็นทหารนี่เอง เหตุผลนี้ก็เลยทำให้นายบอมมีระเบียบวินัยมั้ง ฮ่าๆ แต่ว่าแม่นายบอมเป็นครูเหมือนแม่นายนิกเลย....!!!!
"เอิร์ต ตื่นแล้วหรอ มากินโจ๊กกันบอมซื้อมาให้เอิร์ตด้วย" นายบอมเปิดประตูห้องเข้ามา พร้อมกับหิ้วถุงของกินเข้ามาด้วย
"ตื่นเช้าจังอ่ะบอม"
"บอมตื่นปกติแหล่ะ เจ็ดโมงเช้า ปกติจะดูการ์ตูนช่องเก้านะเนี่ย ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไปล้างหน้าแล้วออกมากินโจ๊กเร็ว" นายบอมบอกเรา
.....เราก็เลยเข้าห้องน้ำ ไปล้างหน้า บ้วนปาก พอออกจากห้องน้ำมา นายบอมก็กางโต๊ะญี่ปุ่น พร้อมกับเทโจ๊กใส่ถ้วยไว้ให้เราเรียบร้อยเลย เราก็เลยไปนั่งกินโจ๊กกับนายบอม....กินไป ก็มองนายบอมไป ผู้ชายคนนี้ดีจริงๆ ฮ่าๆ
"ไง!!! อร่อยป่าว มัวแต่มองหน้าบอมอยู่นั่นแหล่ะ" นายบอมถามเรา คงเห็นว่าเรามองหน้านายบอมซ๊ะนานเลย
"อื้ม!!! อร่อยดีๆ"เราบอกนายบอมแล้วก็ก้มลงกินโจ๊กแก้เขิน
"อร่อยก็กินให้หมดนะ" นายบอมบอกเรา เราก็พยักหน้าให้นายบอม
.....พอกินโจ๊กเสร็จ เราก็เอาถ้วยไปล้าง
"เอิร์ต จะกลับหอในหรือป่าว หรือจะอยู่ห้องบอมก่อน" นายบอมถามเรา
....เราเองก็ลังเล ใจนึงอยากอยู่ห้องนายบอมก่อน อีกใจนึงก็อยากกลับหอในไปหานายนิกนะ สุดท้ายเราก็เลือกกลับหอใน
"อืม!!! เอิร์ตกลับหอในดีกว่าบอม" เราบอกนายบอม
"โอเคครับ เดี๋ยวบอมเดินไปส่ง" นายบอมบอกเรา
"ไม่เป็นไรบอม เอิร์ตเดินกลับเองได้" เราบอกนายบอม
"ได้แน่นะ เดี๋ยวบอมไปส่งหน้าซอยแล้วกันนะครับ" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
.....นายบอมเดินออกมาส่งเราที่หน้าซอย
"ขอบคุณนะบอมที่ให้เอิร์ตมานอนด้วย"
"ไม่เป็นไรครับ ก็เราสายรหัสเดียวกันนี่" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"แต่ว่า...เอิร์ตกลับไปอยู่คนเดียวได้แน่นะ"นายบอมถามเรา
"นิกคงกลับมาแล้วหล่ะ" เราบอกนายบอมทั้งๆที่ยังไม่รู้เลยว่ากลับไปที่ห้องแล้วจะเจอนายนิกหรือป่าว
"ครับ งั้นเดี๋ยวเจอกันตอนกินข้าวเย็นนะ" นายบอมบอกเรา
เราพยักหน้าให้นายบอมแล้วก็เดินกลับหอใน เราไปถึงหอในก็ไขกุญแจเข้าไปในห้อง ภาพที่เราเห็นก็คือ....!!!!!
.....นายนิกนอนอยู่บนเตียง ตรงฝั่งที่เรานอนประจำ แถมยังเอาผ้าห่มของเรามาห่มด้วย ส่วนผ้านวมที่ห่มด้วยกันทุกคืนนายนิกก็ไม่เอามาห่ม ที่สำคัญบนเตียงฝั่งที่นายนิกนอน....มี"กระทงขนมปัง" ที่นายนิกซื้อเมื่อคืนนี้วางอยู่ เราเห็นแบบนี้ก็พูดอะไรไม่ออกเลย ว่าจะโกรธแล้วนะ แต่พอมาเห็นแบบนี้ ก็สงสารนายนิกแทน ไม่รู้ดิ มันบอกอารมณ์ตอนนั้นไม่ถูกอ่ะ เมื่อคืนนายนิกอาจจะไม่อยากไปกับเพื่อนๆพวกนั้นก็ได้ แต่เป็นเราเองที่พูดให้นายนิกไปกับเพื่อนๆ
....เราเข้าไปแปรงฟันให้ห้องน้ำ เสร็จแล้วก็ออกมา นายนิกตื่นแล้ว นั่งอยู่ยนเตียงนอน
"เอิร์ต ไปนอนที่ไหนมา" นายนิกถามเรา
"ห้องบอมอ่ะ" เราตอบนายนิก
"โทรศัพย์ก็ไม่เอาไปนะ นิกโทรหาตั้งหลายสาย"
"เอิร์ตลืมอ่ะ" เราพูดแล้วก็ไปหยิบโทรศัพย์ขึ้นมาดู โห!!!!! สามสิบกว่าสาย
"เอิร์ตครับ" นายนิกเรียกเรา
"เรียกทำไม" เราถามนายนิก
"เมื่อคืนนี้นิกขอโทษนะ" นายนิกบอกเรา
"ไม่เป็นไร" เราตอบไปแค่นั้น เพราะนึกทีไรก็โกรธนายนิกทุกทีไม่ได้โกรธที่นายนิกไปกับเพื่อนๆ ไม่ได้โกรธที่นายนิกไม่มาลอยกระทงกับเรา แต่โกรธที่เจอนายนิกกับยัยไหมที่ร้านปาโป่ง ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมต้องมาโกรธนายนิกเพราะเรื่องยัยไหมด้วย!!!
"เอิร์ต....เอิร์ตโกรธมาก นิกรู้"
"แล้วไง เอิร์ตมีสิทธิ์โกรธด้วยหรอ" เราถามนายนิก
"มีดิ ก็นิกไม่ได้ไปลอยกระทงเอิร์ต แต่นิกไม่รู้จะทำไงอ่ะ จะอธิบายตอนนั้น เอิร์ตก็ไม่ฟัง" นายนิกบอกเรา
"นิกจะอธิบายอะไร เอิร์ตเป็นแค่รูมเมท นิกไปลอยกระทงกับแฟนนิก มันก็ดีแล้วนี่" เราพูดประชดนายนิกเรื่องยัยไหม
"ไอ้ดื้อ" นายนิกพูดแล้วก็ลุกมาดึงเรา แล้วผลักเราลงไปบนเตียง แล้วนายนิกก็มาทับบนตัวเราอีกทีนึง
"นิกปล่อย เอิร์ตหนัก" เราบอกนายนิก มือก็พยายามดันนายนิกออกจากตัว
"นิกไม่ปล่อย เอิร์ตอ่ะ พูดไม่รู้เรื่อง"
"อะไรอีกหล่ะ"
"ก็นิกไม่ได้เป็นแฟนกับไหม อย่าพูดแบบนี้อีก นิกไม่มีทางรักผู้หญิงคนนั้นได้อีก"
"โอเค ลงไปได้แล้ว" เราบอกนายนิก
"นิกไม่ลง"
"ไอ่ลิง" เราเรียกนายนิก
"ไอ่ดื้อ" นายนิกเรียกเรา
....แล้วสายตาเราก็มองขึ้นไปสบตากับนายนิกพอดี มันเหมือนมีอะไรมาตรึงสายตาของเราสองคนไว้ด้วยกัน มันเป็นสายตาที่เราไม่กล้าสบตามาโดยตลอด แต่วันนี้ทำไม เรากล้าที่จะเงยหน้าขึ้นไปสบตากับสายตาคู่นั้นของนายนิกก็ไม่รู้....เราสองคนอยู่ในความเงียบ มีแต่เสียงหายใจของเรากับนายนิกเท่านั้น ลมหายใจอุ่นๆ นายนิกค่อยๆก้มหน้าลงมา แล้วก็ประกบปากจูบเรา มันเป็นจูบครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เรา"เต็มใจ" ที่จะทำมันลงไป!!!!!
.....นายนิกถอนริมฝีปากออกแล้วก็ซุกไซร้ที่ซอกคอเรา แต่เราผลักนายนิกออกไป!!!
"พอแล้วนิก"
"ทำไมอ่ะ" นายนิกถามเราเสียงเซ็งๆ
"อย่าให้มันมากกว่านี้เลย" เราบอกนายนิกแล้วก็ขยับตัวหนีนายนิก
"เอิร์ตตตตตต" นายนิกเรียกเรา ทำลากเสียงยาวๆ
"งั้นนอนต่อนะ บ่ายๆค่อยตื่นนะครับ" นายนิกพูดแล้วก็เอากระทงขนมปังไปวางที่โต๊ะ แล้วก็ขึ้นเตียงคลานไปนอนตรงที่ตัวเอง!!!!! เราเองก็ไม่ได้ถามนายนิกเลยว่าทำไมยังเก็บกระทงมาอีก!!!
"นัดกินข้าวเย็นกับพวกนั้นแล้วนะ" เราบอกนายนิก
"ครับ รับทราบครับพ้ม" นายนิกบอกเรา
"นิกจะไปกินกับเพื่อนโรงเรียนอีกหรือป่าวหล่ะ" เราแกล้งถามประชดนายนิกอีก
"ไม่ไปแล้วครับ ประชดนิกหรอไอ่ดื้อ จูบอีกซักทีดีมั๊ยเนี่ย" นายนิกพูดแล้วเอามือมาดึงตัวเราเข้าไปหา
"พอเลยๆ นอนๆ" เราบอกนายนิก
.....แล้วเราก็นอนต่อทั้งๆที่เพิ่งตื่นมาจากห้องนายบอมนะ แต่ชีวิตเด็กหอก็งี้แหล่ะ วันหยุดมีแต่กินกับนอน ฮ่าๆ
....นายนิกปลุกเราอีกทีเกือบๆห้าโมงเย็น
"เอิร์ต ไปให้อาหารปลากัน"
"กี่โมงแล้วเนี่ยนิก" เราถามนายนิก
"ห้าโมงเย็นแล้ว"
"ไปให้อาหารปลาที่ไหนอ่ะ"
"ท่าน้ำที่วัดไง เนี่ยเอากระทงขนมปังไปลอยด้วย" นายนิกบอกเรา
"มันเลยวันลอยกระทงมาแล้ว" เราบอกนายนิก
"อย่าพูดแบบนั้นดิ!!!เอิร์ต นิกรู้สึกผิดมากเลยนะรู้มั๊ย"
....เราก็เงียบ ไม่พูดอะไรต่อ เราลงจากเตียงไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็เดินไปที่วัด เรากับนายนิกไปซื้อเศษขนมปังที่วัดมีขายมาเพิ่ม แล้วก็เดินไปที่ท่าน้ำของวัด เอากระทงขนมปังลอยลงคลอง ช้าไปวันนึงคงไม่เป็นไรนะ แล้วเราสองคนก็นั่งที่ท่าน้ำ เอาขนมปังโยนให้ปลา แดดร่มๆ ลมหนาวพัดเย็นๆ มองดูฝูงปลาขึ้นมากินขนมปัง มันก็ให้ความรู้สึกดีจริงๆนะ ....เราหันไปมองนายนิก ในใจมันก็แปลกๆ ทำไมความรู้สึกมันไม่เหมือนเดิมนะ ความรู้สึกโกรธเรื่องลอยกระทงมันหายไปหมดแล้ว เหลือแต่เรื่องยัยไหมที่คิดถึงที่ไรก็ทำให้เราไม่ชอบใจทุกที เราอยากอยู่ใกล้ๆนายนิก อยากมีนายนิกอยู่ด้วยตลอดเวลา ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่แปลกมากๆ เมื่อก่อนเราไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ นายนิกทำให้เราเปลี่ยนไป......เรากำลัง"รัก" นายนิกใช่มั๊ยเนี่ย ไม่นะ เราจะรู้สึกแบบนั้นไม่ได้!!!!
"เฮ้ย!!!! เอิร์ต จ้องหน้านิกทำไมเนี่ย มีปัญหาหรอ ฮ่ะๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอาขนมปังมาเขี่ยจมูกเรา
....เราก็สะดุ้ง รู้สึกตัว ฮ่าๆ
"ไอ่ลิงเล่นไรเนี่ย สกปรกหว่ะ" เราว่านายนิก
"อ่าว ก็นิกเห็นเอิร์ตจ้องหน้านิกอยู่อ่ะ เรียกก็ไม่ได้ยิน จ้องอยู่ได้ เขินนะ ฮ่าๆ" นายนิกบอกเรา
"อ่านะ หลงตัวเองหว่ะ" เราว่านายนิก
"เออ!!!เอิร์ต นิกถามไรหน่อยดิ" นายนิกถามเรา
"อื้ม!!! ได้ ถามมาดิ"
"สัญญานะ ว่าเอิร์ตจะตอบตามความจริง" นายนิกถามเรา
"อื้มๆ!!!!"
"คำถามที่หนึ่ง เมื่อคืนเอิร์ตไปนอนกับไอ้บอมทำไม?" นายนิกถามเรา
"ก็ บอมเห็นว่าเอิร์ตไม่มีเพื่อนนอน บอมเลยมารับไปนอนห้องบอม" เราตอบนายนิก
"อีกคำถามนึง ตอบตามจริงนะ"
"อื้อๆ ถามมาดิ"
"เอิร์ตชอบนิกหรอ?" นายนิกถามเรามาแบบนี้ ตรงๆ
(....ซึ่งคำถามนี้ควรจะเป็นคำถามที่เราต้องถามนายนิกมากกว่าป๊ะ!!!)
"เอ่อ!!!! ป่าวๆ เราเพื่อนกันนะนิก เอิร์ตรู้ว่านิกไม่ชอบคนที่เป็นแบบนี้หรอก" เราตอบนายนิก แต่ในใจก็คิดว่า ไม่ชอบแบบนี้แล้วเมื่อกี้ กอด จูบ กูเนี่ยนะ!!!!
"อื้มๆ ดีแล้วๆที่คิดแบบนี้ นิกบอกไว้เลยนะ นิกไม่มีทางกลับไปรักไหมได้อีก เอิร์ตเองก็อย่าคิดมากนะ เพราะนิกก็ไม่ได้......!!!!!" พอเราได้ยินนายนิกพูดแบบนี้ ไม่ต้องรอให้นายนิกพูดจนจบ เราก็พูดสวนกลับไป!!!
"ทำไม นิกไม่ได้อะไร? แล้วที่ทำอยู่ ที่กอด ที่จูบเอิร์ตมันคืออะไร....ของเล่นใช่มั๊ย!!!!" เราพูดแล้วก็ลุกเดินออกมาจากนายนิก!!!!
(อารมณ์มันแบบว่า มึงกำลังจะบอกกูว่า"นิกก็ไม่ได้คิดอะไรกับเอิร์ตเหมือนกัน" ใช่มั๊ย มึงจะพูดแบบนี้ใช่มั๊ยนิก!!!!)
"เอิร์ต เดี๋ยวก่อน ฟังนิกก่อนดิ" นายนิกตามมาดึงแขนเราไว้
"ปล่อย" เราบอกนายนิกแล้วก็แกะมือนายนิกออกจากแขนเรา
"เอิร์ต!!!" เสียงนายนิกเรียกเรา เราก็ไม่วิ่งหนีหรอก เพราะยังไงนายนิกก็วิ่งตามเราทันอยู่ดีเหนื่อยเปล่าๆ
..... เราเดินมา นายนิกก็เดินตามมา ระหว่างนั้นยัยส้มก็โทรมาพอดี ว่าอยู่ร้านข้าวแล้ว เราก็เลยบอกว่ากำลังเดินไป แต่ใจตอนนั้นไม่อยากกินข้าวแล้ว ไม่อยากเจอใครๆ อยากกลับห้อง!!!! เรากับนายนิกเดินไปถึงร้านข้าว เพื่อนๆก็นั่งรออยู่ เราก็เข้าไปนั่งกับเพื่อนๆ ทำตัวปกติ พยายามเก็บอารมณ์ไม่อยากให้เพื่อนๆรู้ว่าทะเลาะกันมา นายนิกเองก็เหมือนกัน แต่ด้วยความที่เราเป็นคนที่แสดงออกทางสีหน้าได้ชัดเจนมาก คือถ้ามีอารมณ์แบบไหน สีหน้าของเราจะไปเร็วมาก คนอื่นๆจะรู้ทันตลอด แล้วไอ้แมค ก็สังเกตุได้
"เป็นไรว๊ะเอิร์ต" ไอ้แมคถามเรา
"เป็นไรกันอีกอ่ะ มึงอย่าบอกนะว่าทะเลาะกันมาอ่ะ ไอ้เอิร์ต ไอ้นิก" ไอ่แบงค์ถามเราสองคน
....เราก็นั่งเงียบ!!!! นายนิกก็เงียบ!!!!
"กลับหอก่อนนะ ไม่หิวอ่ะ" เราพูดแล้วก็เดินออกมา
"เอิร์ต รอนิกก่อน" นายนิกพูด
"ไอ้นิก มึงอย่าเพิ่งตามมันเลย ไปด้วยกันตอนนี้ก็ทะเลาะกันเปล่าๆ" เสียงไอ้แมคบอกนายนิก
นายนิกก็เลยไม่ตามเรามา!!!!
....เรากลับหอไปแล้วพวกที่เหลือเลยถามนายนิก
"ไอ้นิก มึงทะเลาะไรกันอีกอ่ะ" ไอ้แบงค์ถามนายนิก
"เอ่อ!!!!กู....กูไม่รู้หว่ะ เอิร์ตคงโกรธกูเรื่องที่ไม่ได้ไปลอยกระทงด้วยเมื่อคืน" นายนิกพูด
"มันก็สมควรแหล่ะ ผิดนัดสองครั้งเลยนะมึงอ่ะ" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ก็แล้วจะให้กูทำไงหล่ะ นั่นก็เพื่อนโรงเรียน นี่ก็เอิร์ต" นายนิกพูด
"กะอีแค่มึงเดินมาลอยกระทงกับเอิร์ตมันแป๊บเดียว เพื่อนๆมึงรอกันไม่ได้เลยหรอว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"ก็...ก็ เออ!!!! กูผิดเองอ่ะ กูขอโทษ ไม่รู้จะทำไง เอิร์ตก็เดินหนีกูออกมาก่อน"
"เอ็มว่า คนที่นิกควรไปขอโทษก็คือเอิร์ตนะ" นายเอ็มบอกนายนิก
"นิกขอโทษไปแล้ว เมื่อเช้าก็ยังดีๆอยู่เลย พอมาเมื่อกี้ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน" นายนิกพูด
"ส้มว่า เอิร์ตมันคงโกรธที่นิกไปกับไหมอ่ะ"
"ที่ไปเจอที่ร้านปาโป่งไงนิก" นายบอมบอกนายนิก
"แต่นิกก็ไม่ได้คิดอะไรกับไหมเลยนะ"
"แล้วเมื่อคืนนิกไปต่อที่ไหน"ยัยส้มถามนายนิก
"ก็นี่ไง นิกกำลังจะบอกทุกคนว่า เมื่อคืนนี้นิกไม่ได้ลอยกระทงเลยนะ กระทงขนมปังที่ซื้อไปนิกเอาไว้กับตัวตลอด หาโอกาสแว๊บไปลอยกับเอิร์ต แต่เมื่อคืนติดพวกเพื่อนๆจริงๆ นิกไม่รู้จะแว๊บไปได้ยังไง ก็เลยเก็บกระทงไว้กับตัว กับไหมนิกก็ไม่ได้ไปลอยนะ" นายนิกพูด
"เอ็มไปเจอนิกที่ร้านเหล้าพอดี นิกขอให้เอ็มพาออกมาจากกลุ่มเพื่อน เอ็มก็เลยแกล้งไปชนแก้วกับเพื่อนๆนิก แล้วก็พานิกออกมาข้างนอก ยืมมอไซค์เพื่อนขับมาส่งนิกที่หอใน" นายเอ็มเล่าให้เพื่อนๆฟัง
"ใช่ๆ!!! นิกก็รีบโทรหาเอิร์ตกะว่าจะไปลอยกระทงด้วยกัน โทรติดนะ แต่เอิร์ตไม่รับสาย นิกโทรหลายครั้งมากอ่ะ พอเอิร์ตไม่รับ นิกก็ห่วงนะ รีบขึ้นห้อง ขึ้นไปก็ไม่เจอเอิร์ตแล้ว ก็เลยโทรหาทุกๆคนนั่นแหล่ะ โทรหาบอมก็ไม่รับสาย ถ้าบอมรับแล้วบอกว่าเอิร์ตอยู่กับบอมเมื่อคืนนี้ นิกก็คงไปตามเอิร์ตออกไปลอยกระทงแล้วหล่ะ" นายนิกเล่าให้เพื่อนๆฟัง
"อ่อๆ เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง"ไอ้แมคพูด
.....พวกนั้นคุยกันเสร็จ ปรับความเข้าใจกันเสร็จ ก็ออกมาจากร้าน แยกย้ายกันกลับหอ
.....ส่วนเราเอง พอกลับมาถึงหอ ก็อาบน้ำ ขึ้นเตียง นอนร้องไห้ เพราะตอนนั้นคิดว่า นายนิกไม่ได้คิดอะไรกับเราเลย เห็นเราเป็นแค่ของเล่น แล้วตอนนั้นเราก็ยังบอกตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่า....เรารู้สึกยังไงกับนายนิก เรานอนร้องไห้จนไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน รู้สึกตัวตื่นมาอีกทีก็ตอนท้องร้อง เพราะรู้สึกหิวอ่ะ เราลืมตาตื่นมา ห้องก็ปิดไฟ เปิดแอร์เย็นๆแล้วหล่ะ ที่สำคัญนายนิกก็นอนกอดเราอยู่อีกต่างหาก เราขยับตัว!!!! นายนิกก็ตื่น
"หิวหรอครับ ไอ่ดื้อ" นายนิกถามเรา
"อื้อๆ หิวอ่ะ"
"งั้นไปรอที่โต๊ะไป เดี๋ยวนิกเอาข้าวให้กิน" นายนิกบอกเรา
"มีข้าวหรอ?" เราถามนายนิก
"มีดิครับ นิกรู้ว่าต้องมีคนดื้อหิวอยู่แล้ว เลยซื้อมาไว้ให้ไง" นายนิกบอกเรา
"รู้ได้ไง สนใจด้วยหรอ" เราว่านายนิก
"อย่าพูดมาก ไปนั่งรอที่โต๊ะไป เดี๋ยวนิกเปิดไฟก่อน" นายนิกพูดแล้วก็เดินไปเปิดไฟ เราก็ไปนั่งรอที่โต๊ะ แล้วนายนิกก็เอาข้าวใส่จานมาให้เรากิน มันเป็นข้าวผัดกุนเชียงไม่ใส่มะเขือเทศที่นายนิกชอบกิน^^ เราก็นั่งกินข้าวไปไม่พูดไม่จา เพราะหิวมากไง ด้วยความหิวเลยไม่สนใจอะไรแล้วตอนนั้น
"อร่อยมั๊ย" นายนิกถามเรา เราพยักหน้าแทนคำตอบ แล้วก็เงยหน้ามามองนายนิก
"ฮ่าๆ กินเป็นเด็กเลย" นายนิกพูดแล้วก็เอามือหยิบเม็ดข้าวที่ติดอยู่บนปากเราออก
"กินให้หมดนะ จะได้โตเร็วๆ" นายนิกพูด
"โตพอแล้ว" เราบอกนายนิก
"โตอะไร ยังงอแงเป็นเด็กน้อยอยู่เลย" นายนิกว่าเรา แล้วก็เอามือมาจับหัวเราเขย่าๆ
"พูดมากหว่ะไอ่ลิง" เราพูดแล้วก็กินข้าวต่อจนหมด นายนิกรินน้ำใส่แก้วมาให้เรา
....เราเดินถือแก้วน้ำออกไปกินข้างนอกระเบียง อากาศเย็นๆ สบายมากๆอ่ะ กลิ่นหอมฉุนๆของดอกตีนเป็ดที่ปลูกไว้เป็นรั้วหอใน ลอยมาตามลม ดมมากๆจะอ้วก ฮ่าๆ มึนๆหัวเลยอ่ะ กลิ่นฉุนมากๆ นายนิกตามเราออกมาข้างนอกระเบียง เดินเข้ามาข้างหลังเรา แล้วก็กอดเรา เอาคางมาเกยตรงไหล่เรา!!!!
"นิก!!!!ปล่อยเลยๆ" เราบอกนายนิก
"ก็อากาศหนาว ก็ต้องกอดกันแบบนี้แหล่ะ" นายนิกบอกเรา
"หายโกรธนิกยังไอ่ดื้อ" นายนิกถามเรา
"ไม่รู้" เราบอกนายนิก
"ตอบคำถามมาก่อน" เราบอกนายนิก
"ถามมาดิ"
"วันลอยกระทงคณะทำไมนิกไม่มาลอยกับเอิร์ต" เราถามนายนิก
.....นายนิกก็ตอบมาทันทีเลยเหมือนกัน
"นิกช่วยเพื่อนเก็บร้านที่งานอ่ะ แล้วโทรศัพย์ก็ติดไปกับเพียงดาวเพื่อนนิกด้วย อันนี้ต้องขอโทษจริงๆนะ นิกผิดเอง!!!" นายนิกบอกเรา
"อือ!!!!"
"หายโกรธยัง" นายนิกถามเราอีก
"ถ้ายังไม่หาย นิกก็จะกอดไว้แบบนี้แหล่ะ" นายนิกบอกเรา
"หายแล้วก็ได้" เราบอกนายนิก
"หายโกรธแล้วก็ดีเลย จะได้กอดได้นานๆ" นายนิกพูดแล้วก็กอดเราไว้อยู่อย่างนั้นไม่ยอมปล่อย
"ไอ่ขี้โกง" เราพูดแล้วก็ก้มลงไปกัดแขนนายนิก นายนิกร้องเจ็บ แล้วก็ปล่อยมือที่กอดเราอยู่ เราก็วิ่งหนีนายนิกเข้าไปในห้อง เอาแก้วน้ำไปเก็บแล้วก็เข้าไปแปรงฟันในห้องน้ำ!!!!
"ไอ้ดื้อ มานี่เลยนะกัดนิกหรอ เสร็จแน่คืนนี้" นายนิกพูด แล้วก็ตามเราเข้ามา ปิดประตูระเบียง ปิดม่าน ปิดไฟ
....เราออกมาจากห้องน้ำ มันมืดมาก มองอะไรไม่เห็น แล้วนายนิกก็พุ่งมาจากไหนไม่รู้ มาจับตัวเราไว้ นายนิกเอื้อมมือไปปิดไฟห้องน้ำ แล้วก็ดึงเราขึ้นไปบนเตียงนอน นายนิกกอดเราแน่นมากอ่ะ เราดิ้นไม่ได้เลย จนรู้สึกอึดอัด
"นิก แน่นไปแล้ว เจ็บอ่ะ"
"ฤทธิ์เยอะนักนะไอ่ดื้อ" นายนิกว่าเรา
"ปล่อยเหอะ จะนอนแล้ว" เราบอกนายนิก
....นายนิกก็ปล่อยมือที่กอดเราอยู่ออก แล้วเราก็เขยิบมานอนตรงที่ของตัวเอง
.....ใจก็บอกตัวเองว่า นับตั้งแต่พรุ่งนี้ไป เราจะไม่พยายามคิดอะไรที่เข้าข้างตัวเองว่า นายนิกชอบเราอีกเป็นอันขาด เราจะไม่ปล่อยให้นายนิกกอดเรา ทำกับเราแบบนี้อีก เราจะไม่หวั่นไหว คิดอะไรกับนายนิกเกินกว่าคำว่าเพื่อนอีกเด็ดขาด!!!
:mew4: :mew6: :mew4: :mew6: :mew4: :mew6: :mew4: :mew6: :mew4:
....ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจนะครับ...รูมเมท^^
-
:hao5: :hao5: ขอวันละสิบตอนได้ไหมอะ :mew6: :mew6: :mew6:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai5: :katai5:
-
แอบๆอ่านไปบางทีผมก็ยอมรับว่าขัดใจอยู่บ้างเหมือนกันนะ 555
คืออยากขออนุญาตแนะนำผู้เขียนนิดนึงคับว่าในแต่ละตอนอยากให้มันมีช่วงบางช่วงที่เป็นไคลแมกซ์ของตอนนั้นๆ ให้เป็นเหตุการณ์สำคัญที่เด่นๆและชัดเจนมากๆไปเลยในแต่ละตอนอ่ะครับ ไม่งั้นเวลาอ่านแต่ละตอนมันจะเหมือนกะว่าอ่านแล้วผ่านไปเลยยังไงไม่รู้สิ
แล้วเหตุการณ์บางอย่างเช่น คราวที่แล้วทำไมนิกผิดนัด ก็ควรเฉลยมาในตอนนี้เลยนะครับ หรือถ้าจะเฉลยทีหลังในตอนต่อๆไปก็ต้องคิดเหตุการณ์เอาไว้ให้ดีๆก่อนนะ เอาให้มันสมเหตุสมผลว่าทำไมถึงต้องผิดนัด เพราะจะว่าไปเราต้องระวังเรื่องนี้ดีๆครับ เหตุการณ์ในเรื่องมันควรจะมีความสมเหตุสมผลกันเพื่อให้คนอ่านแล้วรู้สึกว่าเรื่องของเราสมจริง ไม่งั้นอ่านแล้วก็จะทำให้รู้สึกมันแปลกๆ และอาจจะขัดใจบางคนได้ 555
ก็ยกตัวอย่างเช่นว่า เรื่องอารมณ์ของตัวละครเมื่ออยู่ในเหตุการณ์ต่างๆน่ะครับ เช่น เอิร์ตควรโกรธนิกมากน้อยแค่ไหนเมื่อนิกทำแบบนี้ และเอิร์ตควรจะทำอะไรหลังจากที่โกรธนิก เราต้องคิดเปรียบเทียบกับอารมณ์ของคนจริงๆน่ะครับว่าคนๆนึงจะคิดและรู้สึกยังไงบ้าง และเค้าควรจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อโกรธในระดับนั้น ที่อยากให้คิดละเอียดๆแบบนี้คือผมแค่อยากให้ลองฝึกดูน่ะครับ เพื่อความสมจริงของเรื่องที่เราเขียนนี่เองแหละ อิอิ
จริงๆผมเองก็ไม่ได้เก่งอะไรมากหรอกครับ แต่จากที่ได้อ่านมาหลายๆเรื่องแล้วก็สังเกตเทคนิคเหล่านี้มา ก็ขอฝากผู้เขียนไว้นะครับ ลองเอาไปใช้ดูก็น่าจะดีนะ ขอบคุณครับ :teach:
เราเห็นด้วยกับเม้นท์นี้ทุกประการเลยครับ(ที่บอกแบบนี้มีจุดประสงค์ดีเพื่อให้นิยายน่าติดตามยิ่งขึ้นนะครับ)
คือเราอ่านตอนล่าสุดนี่ยิ่งงง อ้าว! นิกกับเอิร์ตยังไม่ได้เป็นไรกันเหรอ คือความรู้สึกมันไปไกลก่านั้นแล้วอ่ะ
แล้วที่ผ่านมาคืออะไรอ่ะ แล้วยิ่งนิกมาบอกว่าไม่ชอบพวกเกย์อีก
คือเรารู้สึกว่าความรู้สึกมันกระโดดกลับไปกลับมา ไม่ค่อยพีคเท่าไหร่ อย่างเรื่องนิคผิดนัดนี่
เอิร์ตเหมือนจะโกรธสุดๆ แต่อย่อารมณ์ก็ดาวน์ลงซะงั้น เราเลยปรับตามไม่ทันคนอ่านกำลัง
เตรียมตัวจะด่านิคแล้ว แต่จู่อารมณ์มันไปไม่ถึงอ่ะ มันไม่สุดซักที ทั้งที่ควรจะพีคได้แล้ว
คือถ้าเอาเป็นอารมณ์คนจริงๆนายนิคควรโดนมากกว่านี้นะ พอเจอแบบนี้คนอ่านบางคงอาจจะขัดใจได้
ส่วนเรื่องภาษาถือว่าไหลลื่นดีนะครับ อ่านแล้วไม่ติดขัดอะไร ติดแค่ตรงอารมณ์ตัวละครแค่นั้นเองครับ
เพราะนอกจากนั้นแล้วทั้งเหตุการณ์หรือเนื้อเรื่องถือว่าน่าสนใจดีครับ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆๆไ
-
:z13: คุยกับรูมเมท
....เอิร์ตเลือกที่จะไม่ใช้อารมณ์ในการโกรธนายนิก แต่ว่ากลับเลือกใช้วิธีการเดินหนีปัญหาออกมาจากนายนิก...!!!! คุณAMINOKOONG...ขอบคุณมากๆนะครับสำหรับคำแนะนำ จะพยายามปรับปรุงเนื้อเรื่องในตอนต่อๆไปนะครับ นี่เป็นเรื่องแรกที่เขียนอาจจะไม่ค่อยลงตัวเท่าไหร่ จะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นนะครับ.....!!!!! :pig4: :pig4:
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 49) : ความคิดที่สวนทาง+ถอยหนึ่งก้าวเพื่อทบทวนตัวเอง!![/u]
......นับตั้งแต่วันนั้น ที่เราคิดว่าสิ่งต่างๆที่นายนิกทำกับเราที่ผ่านๆมา นายนิกไม่ได้คิดอะไรกับเราไปเกินกว่าคำว่าเพื่อนเลย ทั้งที่ๆเมื่อก่อน เป็นเราซ๊ะเองที่คอยเตือนตัวเองว่า อย่าคิดกับนายนิกเกินเพื่อน แต่จากการกระทำของนายนิกและเหตุการณ์ที่ผ่านๆมา มันก็ทำให้เราอดที่จะคิดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ เรากับนายนิกอาจจะเพิ่งมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในรั้วมหาวิทยาลัยได้ไม่ถึงปี แต่ความผูกพันธ์และความรู้สึกดีๆจากเหตุการณ์ที่ผ่านๆมา มันก็ทำให้เราสองคนสนิทกันได้ในเวลาอันรวดเร็ว เราโชคดีที่มีเพื่อนๆจากโรงเรียนเก่ามาเรียนที่นี่ด้วยกัน ก็เลยไม่ค่อยกังวลเรื่องการมีเพื่อนใหม่มากนัก นายนิกเองก็จะมาอยู่กับกลุ่มพวกเราซ๊ะเป็นส่วนใหญ่ เมื่อก่อนเราก็ใช้ชีวิตปกติธรรมดาๆไปวันๆ ไม่ได้คิดอะไร แต่เมื่อเวลามันผ่านไป ความคิดเราอาจจะโตขึ้น ก็เลยทำให้เราอาจจะคิดอะไรไปเอง ซึ่งความคิดนั้นมันกำลังสวนทางกับความรู้สึกแล้วก็ทำให้เกิดความสับสนในใจกับตัวเอง!!!!
.....บอกตรงๆเลย ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์เมื่อวันลอยกระทง วันที่เรากลับมาที่ห้องแล้วเห็นนายนิกนอนห่มผ้าห่มของเรา พร้อมกับมีกระทงขนมปังวางอยู่ข้างๆ ภาพนี้แหล่ะที่ทำให้เรารู้สึกดีกับนายนิกขึ้นมาอย่างแปลกๆ จนเราบอกตัวเองว่า นี่เรากำลัง"รักนายนิก"ใช่มั๊ย ทำไมอยู่ๆความเป็นเพื่อนธรรมดาๆ มันก่อให้เกิดเป็น"ความรักที่เกินเพื่อน" ขึ้นมาได้นะ เมื่อก่อน นายนิกกอดเรา เราก็ไม่เคยคิดอะไรนะ ถึงจะรู้สึกแปลกๆอยู่บ้าง แต่ไม่นานความรู้สึกนั้นมันก็หายไป แต่พอมาวันนั้นที่นายนิกพูดเป็นทำนองว่าไม่ได้คิดอะไรกับเราเลย มันทำให้เราเสียใจมาก ทำไมรู้สึกแบบนั้นก็ไม่รู้ จนต้องมาถามตัวเองอยู่นี่แหล่ะ แล้วก็ได้คำตอบว่า..."เรากำลังรักนายนิก...แต่นายนิกไม่ได้รักเรา!!"
.....เช้าวันจันทร์เราตื่นขึ้นมาตอนสายๆ ก็ไม่เจอนายนิกแล้ว เพราะนายนิกมีเรียนเช้า แต่เราไม่มีเรียนวันจันทร์ ก็เลยตื่นขึ้นมาล้างหน้าแปรงฟัน เปิดโน๊ตบุ๊ค ออนMSN นายนิกเขียนโน๊ตไว้ที่โต๊ะ"นิกมีเรียนเช้า เดี๋ยวตอนบ่ายรอกินข้าวพร้อมกันนะไอ่ดื้อ^^" เราอ่านแล้วก็นั่งยิ้ม ไอ่ลิงเอ๊ย ไอ่ลิง!!!
"ตึ่ง ตึง ตึ๊ง....ตึ่ง ตึง ตึ๊ง"
"สวัสดีเอิร์ต ไม่มีเรียนหรอเนี่ย" เป็นนายปิ๊กที่ทักเรามา
"สวัสดีปิ๊กๆ ไม่มีอ่ะวันนี้" เราตอบนายปิ๊ก
"สบายเลยอ่ะดิ ฮ่าๆ แล้วนิกอ่ะ"
"นิกไปเรียน"
"อ่อๆคร๊าบ"
"แล้วปิ๊กไม่มีเรียนหรอ"เราถามนายปิ๊ก
"คร๊าบ ไม่มีเรียน"
"อืม!!!ปิ๊ก เอิร์ตมีเรื่องจะปรึกษาหน่อยอ่ะ ได้ป่าว"
"ได้ดิ ว่ามาเลย^^"
"เอิร์ตโทรหาดีกว่านะ พิมพ์ไม่สะดวก"
"อ่อได้คร๊าบ"
....เราอยากปรึกษานายปิ๊กเรื่องความรู้สึกของเราที่มีต่อนายนิกในตอนนี้ ว่ามันควรจะทำยังไงต่อไป เราก็เลยโทรหานายปิ๊ก
"อ่ะ ปรึกษาเรื่องไรว่ามาเลย" นายปิ๊กบอกเรา
"เรื่องนิกอ่ะ"
"ทำไมอ่ะ ทะเลาะกันอีกแล้วหรอ"
"ป่าวๆ"
.....แล้วเราก็เล่าเหตุการณ์ตั้งแต่วันลอยกระทงคณะ วันลอยกระทงจริงที่วัด จนถึงเหตุการณ์ตอนไปให้อาหารปลาเมื่อวานนี้ให้นายปิ๊กฟังจนจบ
"ปิ๊กว่า....เอิร์ตอ่ะ รักนิกแล้วหล่ะครับ" นายปิ๊กบอกเรา
"แต่ว่านิกก็รักเอิร์ตนะ นี่ถ้าเอิร์ตไม่พูดปิ๊กคิดว่าทั้งสองคนเป็นแฟนกันไปแล้วนะเนี่ย"
"จริงหรอปิ๊ก"
"แน่นอน"
"แล้วปิ๊กว่า ทำไมนิกพูดแบบนั้นกับเอิร์ตหล่ะ"
"จากที่เอิร์ตเล่ามา ปิ๊กก็ไม่กล้าฟันธงนะเพราะว่านิกยังพูดไม่จบเลย เอิร์ตก็โวยวายไปก่อนอ่ะ"
(คือเรื่องที่ท่าน้ำหน้าวัดกูผิดใช่มั๊ยเนี่ย ที่ไม่ฟังนิกพูดจนจบก่อน)
"จะว่ามันไม่รู้สึกดีๆกับเอิร์ตก็พูดได้ไม่เต็มปาก ทั้งกอด ทั้งจูบขนาดนั้นอ่ะนะ"
"ปิ๊กว่ามันทำไปเพราะ....อารมณ์ตอนนั้นมันพาไปมั้ง" นายปิ๊กบอกเรา
"ทำไปเพราะอารมณ์พาไปโดยที่ไม่มีความรู้สึกรักเลยเนี่ยนะ"
"มันเกิดขึ้นได้ด้วยหรอปิ๊ก" เราถามนายปิ๊ก
"ได้สิครับ อารมณ์พาไปไง" นายปิ๊กบอกเรา
"อืม!!!! ทำไงดีหล่ะทีนี้ เอิร์ตไม่อยากให้ตัวเองคิดกับนิกเกินเพื่อนเลย"
"เชื่อปิ๊ก เอิร์ตทำไมได้หรอก"
"เพราะเอิร์ตอ่ะ กำลังรักนิก" นายปิ๊กบอกเรา
"แล้วเอิร์ตควรทำยังไงอ่ะปิ๊ก"
"อืม!!!!มันก็แนะนำยากอ่ะนะ ปิ๊กว่า...."
"เอิร์ตถามใจตัวเองดูดีกว่า ว่าจริงๆแล้วเอิร์ตรักนิกแบบไหน" นายปิ๊กบอกเรา
"เอิร์ตว่า เอิร์ตกำลังคิดกับนิกเกินเพื่อนอ่ะ"
"ถ้าเป็นอย่างนี้ เอิร์ตก็ต้องถามตัวเองอีกว่า อยากรู้สึกแค่ระดับไหนกับนิก" นายปิ๊กถามเรา
"อืม!!!! อยากรู้สึกแบบเดิมอ่ะ ที่เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน" เราบอกนายปิ๊ก
"เอิร์ตแน่ใจนะ"
"อืม!!! แน่ใจ"
"ถ้างั้นปิ๊กแนะนำให้เอิร์ตถอยมาก้าวนึง หมายถึงถอยออกจากนิกก่อน"
"เพราะถ้าตอนนี้สองคนยังอยู่ใกล้กัน ความรู้สึกเกินเพื่อนที่เอิร์ตมีกับนิกก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ"
"แล้วตอนนั้นถ้านิกมันไม่ได้คิดแบบเดียวกับเอิร์ต จะเป็นเอิร์ตเองที่เจ็บและเสียใจ" นายปิ๊กบอกเรา
"แล้วเอิร์ตต้องทำยังไงอ่ะ" เราถามนายปิ๊ก
"อืม!!!! ช่วงนี้เอิร์ตก็อยู่ห่างๆนิกเข้าไว้ หรือพูดคุยกับนิกให้น้อยลง"
"อย่าอยู่ใกล้กันสองต่อสอง หรือให้นิกกอดแบบเดิมอีก"
"เอิร์ตออกมานอนกับเพื่อนคนอื่นๆดิ กับแมค แบงค์ เอ็มก็ได้" นายปิ๊กบอกเรา
"นิกจะให้เอิร์ตไปหรอ"
"เอิร์ตต้องเชื่อมั่นตัวเอง"
"อืม!!!! เอิร์ตจะลองทำดูนะปิ๊ก ขอบคุณมากๆนะที่ให้คำปรึกษา"
"คร๊าบ ยินดีครับ แต่ว่าปิ๊กไม่อยากเห็นเพื่อนทะเลาะกันนะเอิร์ต อย่าให้มันเป็นเรื่องใหญ่หล่ะ" นายปิ๊กบอกเรา
.....แล้วเรากับนายปิ๊กก็คุยกันเรื่องอื่นๆต่อ จนมีสายนายนิกแทรกเข้ามา
"ปิ๊กๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ มีสายเข้าอ่ะ" เราบอกนายปิ๊ก
"คร๊าบ บ๊ายบาย" นายปิ๊กพูดแล้วก็วางสายไป
....แล้วเราก็กดรับสายนายนิก แต่ไม่ทัน ก็เลยโทรกลับไป
"คุยกับใครอยู่ว๊ะ" นายนิกถามเราน้ำเสียงไม่ค่อยจะดีเลย
"รู้ได้ไงอ่ะ" เราถามนายนิก
"ก็มันขึ้นรอสาย" นายนิกบอกเรา
"อ่อๆ"
"ทำไรอยู่เนี่ย ตื่นยัง"
"ตื่นแล้ว แต่ยังไม่ได้อาบน้ำ"
"ไปอาบให้เรียบร้อยเลย เดี๋ยวตอนเที่ยงนิกเรียนเสร็จไปกินข้าวด้วยกัน" นายนิกบอกเรา
"อื้มๆ โอเคๆ เรียนเสร็จแล้วก็โทรมาละกัน"
"ครับๆ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
.....เราหันไปดูนาฬิกานี่ก็สิบโมงกว่าๆจะสิบเอ็ดโมงแล้ว เราเลยอาบน้ำ แต่งตัวรอนายนิก นั่งบนเตียงคิดเรื่องที่คุยกับนายปิ๊กเมื่อกี้นี้....เราว่า เราจะออกไปนอนกับนายบอมซักอาทิตย์นึง แต่ปัญหาอยู่ที่ว่า เราจะบอกนายนิกยังไงนี่อ่ะดิ เฮ้อ!!!! ว่าแล้วเราก็โทรศัพย์หานายบอม
"ว่าไงเอิร์ต" นายบอมรับสายเรา
"บอม เอิร์ตขอไปนอนด้วยซักอาทิตย์นึงได้ป่าวอ่ะ"
"ได้สิ แต่ว่าทำไม มีเรื่องไรป่าว ทะเลาะกับนิกหรอครับ" นายบอมถามเรา
"ป่าวๆไม่ได้ทะเลาะกัน"
"มีเรื่องไรป่าวเนี่ย"
"ไม่มีๆ"
"แล้วนิกจะให้เอิร์ตมาหรอ"
"นั่นดิ ไม่รู้เหมือนกัน"
"อื้มๆครับ ถ้านิกให้มาก็มานะ"
"อื้มๆ ยังไงเดี๋ยวโทรหานะบอม"
"เอิร์ตจะมาวันนี้เลยหรอ" นายบอมถามเรา
"คิดว่ายังงั้นนะ" เราบอกนายบอม
"คร๊าบๆได้เลยๆ"
....เราวางสายนายบอมเสร็จก็ลุกไปเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า ชุดนักศึกษา ชุดใส่ธรรมดา แต่ก็ไม่ได้เก็บไปหมดหรอก เอาไปเฉพาะที่จำเป็นเท่านั้น แล้วก็เอาหนังสือเรียน เอกสารใส่ถุงกระดาษ เตรียมไว้!!!! เรารอจนนายนิกกลับมาถึงห้อง
นายนิกเปิดประตูห้องเข้ามา!!!! เดินเอาหนังสือไปวางที่โต๊ะ แล้วหันมายิ้มกับเรา^^
"รอนิกนานมั๊ยไอ่ดื้อ เดี๋ยวฉี่แป๊บ" นายนิกพูดแล้วก็เข้าไปฉี่ในห้องน้ำ....
....พอนายนิกออกมา เราก็สะพายกระเป๋ารออยู่แล้ว กะว่า ออกไปกินข้าวแล้วจะเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปไว้ห้องบอมเลย
นายนิกพอเห็นเรายืนสะพายกระเป๋ารออยู่ ก็ทำหน้า งงๆ แล้วก็ถามเรา....!!!!!
"เอิร์ต จะไปไหนเนี่ย"
"...เอิร์ต...!!!!" เราไม่กล้าพูดออกมา
"อะไร!!!! สะพายกระเป๋าจะไปไหน" นายนิกถามเรา
"เอ่อ!!!! เอิร์ตจะไป...." เราก็ไม่กล้าบอกนายนิกอยู่ดิ
"จะไปไหนบอกมาดิ" นายนิกเดินเข้ามาจับไหล่เรา เขย่าตัวเราแล้วก็ถามเราเสียงดุๆ
"จะไปไหนฮ่ะไอ่ดื้อ บอกมา เป็นไรเนี่ย" นายนิกถามเราเสียงดุๆ
"เอิร์ต....เอิร์ตขอไปนอนห้องบอมซักพักนะ" เรารวบรวมความกล้าพูดออกไป
"ทำไมว๊ะ เป็นไรขึ้นมาอีกเนี่ย!!!!" นายนิกพูดแล้วก็ผลักเราลงไปบนเตียง
"เป็นไรอีก บอกนิกมาดิ๊"
"ไม่ได้เป็นไร" เราบอกนายนิก
"ไม่ได้เป็นไร แล้วทำแบบนี้ทำไม ไม่เข้าใจ"
"เอิร์ต..."
"บอกมา ว่าจะไปนอนห้องไอ้บอมทำไม" นายนิกถามเรา////เราก็นั่งก้มหน้า เพราะไม่รู้ว่าจะตอบยังไง
"เงยหน้ามามองนิกนี่ แล้วก็ตอบมาว่าทำไม" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาบีบคางเราให้เงยหน้าขึ้นมองนายนิก
.....สิ่งที่เราเห็นก็คือ นายนิกเริ่มตาแดงๆแล้ว เราเองก็ร้องไห้ออกมาแล้ว เพราะตอนนั้นความรู้สึกทุกสิ่งทุกอย่าง มันมารวมกันจุกแน่นอยู่ที่อก มันเป็นอะไรที่พูดไม่ได้จริงๆ รักก็รักนะ แต่อยากรักแบบเดิมที่เคยรัก เราไม่อยากให้มันมากไปกว่านี้ เพราะคิดว่านายนิกก็ไม่ได้จริงจังกับเรา ก็เลยตัดสินใจที่จะทำแบบที่คุยไว้กับนายปิ๊ก นายนิกเองก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเราเลย นายนิกก็เลย งงๆ กับการกระทำของเราในครั้งนี้!!!!
"ว่ายังไงเอิร์ต!!!" นายนิกเสียงดุใส่เราอีก
"มึงจะพุูดมั๊ย!!!!" นายนิกตะคอกใส่เรา จนเราตกใจ!!!!
"เอิร์ตไม่รู้ เอิร์ต....เอิร์ตขอไปนอนห้องบอมนะ"
.....พอเราพูดแบบนี้ออกไป นายนิกก็ล้มตัวลงมานั่งข้างๆเรา แล้วก็เอามือสองข้างมาจับไหล่เราให้หันไปหานายนิก
"ไอ่ดื้อ เป็นอะไร นิกทำอะไรให้เอิร์ตไม่สบายใจหรือป่าว"
"เราลองมาคุยกันดีๆก่อนมั๊ย เอิร์ตทำแบบนี้ นิกก็ไม่รู้จะทำยังไงนะครับ"....นายนิกพูดกับเราด้วยเสียงที่นุ่มลง
"เอิร์ตขอไปนอนกับบอมซักพักนะ"
......นายนิกเงียบไป......ไม่พูด แล้วก็ไม่ตอบอะไรเรา
"เอิร์ตไปนะ" เราตัดสินใจพูดแล้วก็เดินออกมา
.....มือนายนิกก็ปล่อยเราออกมาช้าๆ นายนิกไม่พูดอะไรอีกเลย แม้กระทั่งเราเดินไปเปิดประตูห้องเพื่อเดินออกมา
นายนิกก็ไม่มาตาม เราเองก็ไม่ได้หันกลับไปมองนายนิกอีกเลยว่าจะเป็นยังไงบ้าง!!!!
ที่เราตัดสินใจทำแบบนี้ ในตอนนั้นก็เพราะว่า คิดว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำให้ความรู้สึกที่เรามีต่อนายนิกเกินเพื่อนมันลดลง!!!!
.....เราเดินออกมาจากห้อง ในตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย คิดแต่ว่าจะต้องหยุดความคิดที่เกินเลยกับนายนิกให้ได้ ต้องห้ามใจตัวเองให้ได้ ไม่ให้คิดกับนายนิกมากไปกว่าความเป็นเพื่อน เพราะว่าเราเห็นว่านายนิกเป็นผู้ชาย เค้าคงไม่คิดอะไรกับเราแบบนั้นหรอก ที่นายนิกทำกับเราที่ผ่านๆมาทั้งกอด ทั้งจูบ นั่นมันเป็นแค่เพียงอารมณ์ชั่ววูบ ผ่านมาก็ผ่านไป จบไปแล้วก็ไม่คิดอะไรอีก เพราะนายนิกเป็นผู้ชายคงไม่คิดอะไรมากกับเรื่องแบบนี้ เราเองก็ไม่อยากเสียใจ เพราะไม่เคยรู้สึกกับใครแบบนี้มาก่อน ตอนเรียนมัธยมก็ไม่เคยคิดจะรักใครหรือมีแฟนเลย(จริงๆนะ) แต่พอมาใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย ความคิดมันก็เปลี่ยนไป ได้มาเจออะไรใหม่ๆ โลกที่กว้างขึ้น สังคมที่หลากหลาย มันก็ทำให้เราเปลี่ยนไป เรื่องความรักก็เหมือนกัน เห็นผู้ชายกับผู้ชายเป็นแฟนกัน เราก็อยากมีแบบนั้นบ้าง ที่มันผิดตรงที่เราดันมารู้สึกแบบนี้กับนายนิก รูมเมทของเราน่ะสิ เราก็เลยต้องถอยตัวเองออกมา แล้วหยุดความคิดนี้ซ๊ะ มันทำยากจริงๆ
.....เราเดินจากหอในมาถึงหอนายบอม ก็โทรหานายบอม
"บอมอยู่หอป่าว"
"อยู่ครับเอิร์ต ว่าไงๆ"
"เอิร์ตอยู่หน้าหอบอมแล้วอ่ะ"
"อ้าว!!! มาเร็วจัง เดี๋ยวบอมลงไปรับครับ" นายบอมพูดแล้วก็วางสายไป ลงมารับเราที่ข้างล่างหอ
....เราเดินขึ้นห้องนายบอม
"นิกให้เอิร์ตมาได้ไงเนี่ย" นายบอมถามเรา
"ไม่รู้ดิ นิกไม่พูดอะไรเลย"
"มีปัญหาอะไรกันหรือป่าว"
"ไม่มีหรอกบอม"
"แล้วทำไมเอิร์ตต้องออกมานอนข้างนอก"
"เอ่อ!!!....เอิร์ตบอกไม่ได้" เราบอกนายบอม
"เอิร์ตต้องบอกได้ดิ มาแบบนี้มันต้องมีเหตุผล ไม่เป็นไร เอิร์ตไม่บอกบอมเดี๋ยวบอมไปถามนิกเองก็ได้"
"เฮ้ย!!! อย่านะบอม เดี๋ยวคืนนี้เอิร์ตบอกเอง"
"โอเค ถ้าเอิร์ตไม่บอก บอมจะส่งเอิร์ตกลับหอใน"
"บอมอ่ะ" นายบอมขู่เราว่าจะส่งกลับ ถ้าเราไม่บอกเหตุผลที่มานอนข้างนอก
....เราอยู่ห้องนายบอมก็ดูโทรทัศน์ อ่านหนังสือไปเรื่อยเปื่อย จนเย็นเพื่อนๆนัดกินข้าวกัน เรากับนายบอมก็ลงไปร้านข้าว ลืมไปว่าเพื่อนๆคนอื่นๆยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้ เราจะทำไงดี จะตอบคำถามทุกคนยังไงถ้าพวกนั้นถาม แล้วนายนิกจะมากินข้าวด้วยมั๊ยเนี่ย ปรากฏว่า นายนิกมากินข้าวด้วย แถมมาถึงก่อนเราอีกไม่รู้ว่านายนิกบอกเพื่อนๆเรื่องที่เรามานอนห้องนายบอมหรือป่าว เรากับนายบอมไปถึงร้านก็นั่งที่โต๊ะ เราไม่ได้นั่งใกล้ๆนายนิกเหมือนอย่างที่เคยนั่ง นายนิกเห็นเราก็ยิ้มๆ แต่เราเฉยๆ
"เอิร์ตมึงมาทำไรห้องไอ้บอมเนี่ย" ไอ้แมคถามเรา
"มาอ่านหนังสือ"
"หรอ..."
"อืม!!!"
"มาอ่านหนังสือ ต้องหอบเสื้อผ้ามานอนด้วยหรอว๊ะ" ไอ้แบงค์ถามเรา
"เอ่อ!!!! " เราถึงกับพูดอะไรไม่ออก
"กูไม่รู้นะเว้ย ว่ามึงเป็นอะไร กูถามตอนนี้มึงก็คงไม่พูด แต่ว่ากูอยากให้มึงคิดเยอะๆหน่อย จะทำอะไรอ่ะเพื่อนๆเป็นห่วง" ไอ้แมคบอกเรา
"ไม่มีไรหรอกน่า ไม่ต้องห่วง"เราบอกพวกนั้น
"ออกมาแบบนี้ไม่สงสารนิกหรอ" ยัยส้มถามเรา
....เราก็ไม่รู้จะตอบยังไงกับคำถามนี้ ได้แต่มองไปที่นายนิก นายนิกเองก็มองเราเหมือนกัน แล้วก็ยิ้มๆเหมือนเดิม
"ป่ะๆ สั่งข้าวเหอะหว่ะ ถามมันตอนนี้มันก็ไม่พูดหรอก" ไอ้แมคพูดตัดบท
....พวกเราก็ลุกไปสั่งข้าว เราไปสั่งเสร็จก็กลับมานั่งที่เดิม แล้วเราก็รู้สึกว่ามีคนมานั่งข้างๆเรา เราก็คิดว่าเป็นนายบอมก็เลยถามไปว่า...
"บอมกินไรอ่ะ"
"................!!!" ไม่มีเสียงตอบ
"บอมกินไร" เราถามย้ำอีก
"...........!!!!" คนนั้นก็เงียบอีก เราก็เลยหันหน้าไปมอง ปรากฏว่าเป็นนายนิกที่มานั่งข้างๆเรา
....นายนิกนั่งมองเราแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็ล้วงหยิบกล่องแปรงสีฟันออกมาจากกระเป๋ากางเกง ยื่นมาให้เรา
"อ่ะแปรงสีฟัน ลืมได้ไง" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
"เดี๋ยวก็ได้กลับไปแปรงฟันที่หอในหรอกไอ่ดื้อ" นายนิกพูดอีกแล้วก็เอามือมาขยี้ผมเรา
"ขอบคุณนะ" เราพูดแล้วก็หยิบกล่องแปรงสีฟันมาไว้กับตัว
"ครับ" นายนิกพูดแล้วก็ลุกไปนั่งที่ตัวเอง
"บอม คืนนี้มึงจัดการสอบสวนให้ละเอียดเลยนะ" ไอ้แมคสั่งนายบอมให้สอบสวนเราเรื่องออกมานอนข้างนอก
"ได้เลย ถ้าเอิร์ตไม่บอก เดี๋ยวบอมจะพาไปส่งหอในนะนิก" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"งั้นเอิร์ตไม่นอนห้องบอมก็ได้" เราพูดขึ้นมา
"แล้วมึงจะไปนอนไหน" ไอ้แบงค์ถามเรา
....เราก็เงียบ เพราะไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปนอนที่ไหน
"เอิร์ตหนีใจตัวเองไม่ได้หรอก" นายเอ็มที่เงียบอยู่นานพูดขึ้นมา
"เอ็ม มันไม่ใช่อย่างนั้นนะ" เราพูดแก้ตัว
"เชื่อเอ็มเถอะ เอิร์ตทำไม่สำเร็จหรอก" นายเอ็มพูดอีก เพื่อนๆก็ยิ่งอยากรู้
....พอดีข้าวที่สั่งมาช่วยชีวิตเราไว้ก่อน พอข้าวมาเสิร์ฟ ทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตากินข้าวกันแทน ไม่มีใครพูดเรื่องเมื่อกี้อีก พอกินข้าวเสร็จก็แยกย้ายกันกลับหอ นายนิกก็เดินกลับหอในกับนายเอ็ม ส่วนเราก็ขึ้นห้องกับนายบอม ขึ้นมาก็อาบน้ำ อากาศหนาวจริงๆนะ ชอบห้องนายบอมเพราะอากาศดีมากๆ นายบอมเปิดประตูระเบียงเลยทำให้ลมหนาวพัดเข้ามา ไม่ต้องเปิดแอร์เลยหล่ะ เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกไปยืนรับลมตรงระเบียงห้องนายบอม นายบอมก็เข้าไปอาบน้ำ เสร็จแล้วก็ออกมายืนที่ระเบียงกับเรา ดูท้องฟ้าดาวเต็มเลย บรรยากาศดีจริงๆ
"เอิร์ต บอมถามจริงๆว่าออกมานอนข้างนอกทำไม" นายบอมถามเราเสียงแบบจริงจัง
"เอิร์ตอยากอยู่ห่างๆนิกอ่ะบอม" เราตัดสินใจบอกนายบอม
"อ่าว ทำไมหล่ะ ทะเลาะกันหรอ" นายบอมถามเรา
"ป่าวๆ"
"แล้วทำไมต้องอยากอยู่ห่างๆนิกหล่ะ"
"คือ...คือ...เอิร์ต ไม่รู้ดิ บอกไม่ถูก"
"ยังไงอ่ะ บอม งง!!!"
"คือเอิร์ตคิดว่าตัวเองกำลัง รัก นิกอ่ะบอม" เราพูดออกมา นายบอมได้ยินก็เงียบไปพักนึง
"ก็เลยหนีความรู้สึกตัวเองออกมาแบบนี้" นายบอมถามเรา
"ใช่"
"แล้วคิดว่าเอิร์ตจะทำได้หรอ"
"ไม่รู้ ก็กำลังลองทำอยู่นี่ไง"
"บอมว่าเอิร์ตทำไม่ได้หรอก"
"เอิร์ตต้องทำได้สิบอม นิกอ่ะเป็นผู้ชาย เอิร์ตจะรักนิกไม่ได้เด็ดขาด"
"แล้วถ้านิกรักเอิร์ตหล่ะ" นายบอมถามเรา
"ไม่มีทางอ่ะบอม นิกมีแฟนเป็นผู้หญิงนะ"
"ไม่เกี่ยวหรอกเอิร์ต"
....นายบอมพูดมาแบบนี้ เราเองก็เริ่มไขว้เขวแล้ว แล้วก็เริ่มคิดถึงนายนิกขึ้นมาแล้วหล่ะ ก็คนเคยอยู่ด้วยกันทุกๆวันอ่ะนะ
"แล้วบอมเคยห้ามใจตัวเองๆไม่ให้รักใครบ้างป่าวหล่ะ" เราถามนายบอม
....นายบอมเงียบไป เงียบไปนานเลย จนเราต้องหันหน้าไปมองนายบอม นายบอมหันหน้ามามองเราแล้วก็หันกลับไปมองบนฟ้า
"เคยดิเอิร์ต บอมถึงรู้ไงว่ามันทำยาก"
"บอมเคยรักใครหรอ" เราถามนายบอม
"พระจันทร์ของบอม" นายบอมพูดออกมา
"ฮ๊ะ!!!! ใครอ่ะพระจันทร์ของบอม" เราถามนายบอม
"อืม!!!! เอิร์ตไม่ต้องรู้หรอก ป่ะๆนอนกันเถอะ อยู่ข้างนอกหนาว" นายบอมพูดแล้วก็ชวนเราเข้าไปนอน
....แล้วเรากับนายบอมก็เดินเข้ามาในห้อง เราดูโทรศัพย์ นายนิกโทรมาแต่เราไม่ได้รับเพราะไม่ได้ยินเสียง นายนิกเลยส่งข้อความมาแทน
"ฝันดีนะไอ่ดื้อ นอนคนเดียวเหงาหว่ะ" เราอ่านเสร็จก็จะกดตอบนะ แต่ก็ตัดสินใจไม่ตอบดีกว่า
"เอิร์ตปิดไฟด้วยนะ" นายบอมบอกเรา
.....เราวางโทรศัพย์แล้วก็เดินไปปิดไฟแล้วก็ขึ้นเตียงนอน นายบอมเปิดประตูระเบียงไว้ ปิดแต่ประตูที่เป็นมุ้งลวดกันยุงเข้ามากัด อากาศก็หนาวมากๆ เราตัวสั่นหล่ะ ฮ่าๆ นายบอมคงรู้ว่าเราหนาว
"หนาวหรอเอิร์ตตัวสั่นเลย เอาผ้าห่มอีกมั๊ย" นายบอมถามเรา
"ไม่เป็นไรบอม เดี๋ยวก็หลับแล้ว"
"งั้น...บอมกอดนะ" นายบอมพูด
"เฮ้ย!! กอดจริงๆหรอ บ้าแล้วบอม" เราพูดเพราะแปลกใจ อยู่ๆนายบอมก็มาขอกอด
"ตอนไปรับน้องบอมก็กอดเอิร์ตนะ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"อ่าๆ ได้ดิๆ เพื่อนกันกอดกันได้อยู่แล้ว" เราพูด
....แล้วนายบอมก็พลิกตัวมากอดเราไว้ มันเป็นกอดที่อุ่นตัวจริงๆ แต่ก็ไม่อุ่นใจ เพราะในใจเราตอนนี้ คิดถึงแต่ห้องนอนที่หอใน คิดถึงแต่นายนิกรูมเมทของเรา สิ่งที่เรากำลังทำอยู่นี้มันดีมั๊ย หรือมันกำลังทำร้ายคนๆนึงโดยที่เราไม่รู้ตัวกันแน่!!
:mew4: :bye2: :mew4: :bye2: :mew4: :bye2: :mew4: :bye2: :mew4:
...ขอบคุณมากมาย สำหรับกำลังใจนะครับ....รูมเมท แฮ่ๆ
-
เหมือนที่เอ็มบอกแหละ เอิร์ตทำไม่ได้หรอก เพราะใจเอิร์ตรักนิกมาก
-
:z3: :z3: :z3: สั้นอะ โป้งๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ทำไมนิก ถึง ปล่อย เอิร์ต ไปง่ายจัง เอิร์ต ก็อย่าปล่อยให้ใครกอดง่ายๆ นัก เก็บไว้ให้ ไอ่ลิงนิกคนเดียวพอ :m16:
-
สั้นมาก me/กรีดร้องงงง
อยากอ่านในมุมของนิคบ้าง งือ ค้างงงงงงงง
:ling1: :ling1:
-
:m16:
คนดีดี..ทำไมไม่รัก
ถ้ารักบอมน่ะ
..ลงเอยแล้ว..
:ling1:
เป็นบอมเหอะ..เอิร์ท
นิกอ่ะ..roommate ก็พอ
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 50) : หมดเวลาสนุกแล้วสิ!!!!
......เราแยกจากนายนิกมานอนห้องนายบอมก็เกือบๆสองอาทิตย์แล้ว จริงๆแล้วตั้งใจจะมาแค่อาทิตย์เดียว แต่ว่าด้วยความที่กลัวใจตัวเอง ก็เลยอยู่ต่อ นายนิกเองก็ไม่มาตามหรือโทรมาเรียกกลับไปนอนหอในนะ เราเองก็แปลกใจทำไมนายนิกดูเฉยชามากกับเรื่องนี้ ก็เลยพาลคิดไปว่านายนิกก็ไม่ได้คิดอะไรกับเราเหมือนอย่างที่เราคิด นั่นเลยเป็นเหตุผลที่ทำให้เราอยากอยู่ห่างๆนายนิกมากขึ้นไปอีก ตลอดเวลาเกือบสองอาทิตย์ที่เรามานอนห้องนายบอม ก็ทำกิจกรรมกับกลุ่มเพื่อนๆปกติ ไปกินข้าวด้วยกัน ไปเดินตลาดนัดด้วยกันปกติ นายนิกก็เหมือนเดิมไปไหนมาไหนกับพวกเราเหมือนเดิม เวลาเจอหน้ากันเราก็แค่ยิ้มๆให้ นายนิกเห็นเราก็จะชวนคุยบ้าง เราก็คุยปกติ แต่นายนิกไม่เคยพูดชวนเรากลับไปนอนหอในเลยนะ เราก็ยิ่งคิดมากเข้าไปใหญ่ คือคิดไปเองอ่ะว่ายังไงนายนิกต้องมาชวนเรากลับไปนอนหอในซักวันนึงแหล่ะน่า แต่ก็ไม่เลยนายนิกกลับดูเฉยมากกับเรื่องนี้ เราก็เลยนอยด์ไปใหญ่เลย ไอ้ลิงไม่ยอมมาชวนกลับไปนอนหอในซักที มัวแต่งอนนายนิก ก็เลยไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่นี้มันกลับดูเหมือนว่า ยิ่งหนีก็ยิ่งรักเข้าไปใหญ่!!!!
.....วันนี้เย็นวันศุกร์ เราก็มากินข้าวกันปกติ นายนิกก็มาด้วย
"เอิร์ต เมื่อไหร่มึงจะกลับไปนอนหอใน" ไอ้แมคถามเรา
"ไม่รู้ดิ เรื่อยๆอ่ะ" เราพูด
"มึงจะเรื่อยๆได้ไง ไม่เกรงใจไอ้บอมบ้างหรอ"
"ก็..ไม่เห็นบอมว่าอะไรนี่" เราพูดแล้วก็มองหน้านายบอม
"เอ่อ!!!! ครับไม่เป็นไร นอนนานแค่ไหนก็ได้ แต่ว่า...!!" นายบอมพูด
"แต่ว่าอะไรหรอบอม หรือว่าบอมไม่ให้เอิร์ตนอนแล้ว" เราถามนายบอม
"ป่าวๆ ไม่ใช่อย่างนั้น คือว่า บอมคิดว่า เอิร์ตน่าจะกลับไปนอนหอในได้แล้ว สงสารนิก"นายบอมพูด
"บางที คนที่เค้าไม่พูด ก็ไม่ใช่ว่าเค้าจะไม่รู้สึกอะไรนะเอิร์ต" นายเอ็มบอกเรา
....เราได้ยินแบบนี้ก็หน้าชาไปเหมือนกันนะ หันไปมองนายนิก นายนั่นก็นั่งเฉยๆ หน้าตาปกติ แต่เราทำไมรู้สึกผิดแปลกๆขึ้นมาก็ไม่รู้
"เอิร์ต กูไม่รู้นะว่ามึงกำลังทำอะไรอยู่ แต่ว่า สิ่งที่มึงคิดกับสิ่งที่ไอ้นิกมันคิด อาจจะไม่เหมือนกันก็ได้ ถ้ามันไม่ได้ร้ายแรงจนถึงต้องตัดความเป็นเพื่อน มึงก็กลับไปนอนหอในเถอะ แต่ถ้ามันร้ายแรงมาก มึงกับไอ้นิกก็เป็นเพื่อนกันมาแค่ไม่กี่เดือนป๊ะ แค่ตัดเพื่อนแค่เนี้ยง่ายจะตาย มึงมีอะไรก็บอกมันไปตรงๆเถอะ จะตัดเพื่อนไม่อยากคบแล้ว ไม่อยากอยู่ด้วยกันแล้วก็บอกมันไปดิ มึงหนีออกมาแบบนี้มันไม่ถูก แต่ถึงมึงจะตัดเพื่อนกับไอ้นิก มึงก็ยังต้องเจอมันอยูู่ดี เพราะพวกกูยังคบไอ้นิกอยู่" ไอ้แมคพูดขึ้นมาซ๊ะยาวเลย เราก็ยิ่งรู้สึกแย่ไปกันใหญ่
....เราไม่ได้คิดถึงขั้นจะตัดความเป็นเพื่อนกับนายนิกซ๊ะหน่อย เพื่อนๆกำลังเข้าใจผิดเหตุผลของเราอยู่มาก แต่เราก็ไม่อยากบอกว่าเราหนี
นายนิกออกมาเพราะอะไร นายบอมเองก็รู้เหตุผลที่เราหนีออกมา นายเอ็มเองก็คงจะรู้ แต่ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ยัยส้ม ไม่ได้รู้เรื่องนี้ด้วย เพราะเราไม่กล้าบอก นายนิกเองก็คงกำลังคิดเหมือนกันว่า สาเหตุที่เราทำแบบนี้เพราะอะไร
"ว่าไง มึงจะเอายังไง" ไอ้แมคถามเรา งานนี้ไอ้แมคท่าจะเครียดจริง
"ขอคิดดูก่อนคืนนี้" เราบอกไอ้แมค
"เออ กูให้มึงคิดแค่คืนนี้นะ พรุ่งนี้กูต้องได้คำตอบ"
.....ไอ้แมคพูดจบ ก็ไม่มีใครพูดอะไรต่อ นายนิกเองก็นั่งเงียบตลอด แล้วเราก็กินข้าวกัน พอกินข้าวเสร็จ เราก็แยกย้ายกันกลับหอ
"เอิร์ต ขึ้นห้องไปก่อนนะ เดี๋ยวบอมมา" นายบอมบอกแล้วก็ส่งกุญแจห้องให้เรา
"บอมจะไปไหนอ่ะ" เราถามนายบอม
"ไปหาเพื่อนแป๊บเดียว เดี๋ยวรีบกลับ" นายบอมบอกเรา เราเห็นว่านายบอมดูรีบๆ ก็เลยไม่ได้สนใจอะไร รับกุญแจามาแล้วก็เดินกลับไปหอนายบอม
....ถึงห้องนายบอมเราก็เข้าไปอาบน้ำ แต่งตัว นั่งทำการบ้าน แล้วนายบอมก็กลับมา
"เอิร์ต พรุ่งนี้พวกนั้นชวนไปเที่ยวเขาดิน" นายบอมบอกเรา
"ไปดิ อยากไป"
"อืม!!!ครับ 9โมงเช้านะ" นายบอมบอกเรา
"โอเค เดี๋ยวเอิร์ตทำการบ้านแป๊บนึง ลืมไปว่าพรุ่งนี้วันเสาร์ เก็บไว้ทำวันอื่นดีกว่า ฮ่าๆ"
"ทำแล้วก็ทำไปเลย จะได้เสร็จๆไป จะได้เที่ยวสบายใจ เดี๋ยวบอมอาบน้ำก่อนนะครับ" นายบอมพูด
....นายบอมเปลี่ยนเสื้อผ้าเข้าไปอาบน้ำ ส่วนเราก็นั่งทำการบ้าน นายบอมอาบน้ำเสร็จก็ออกมาดูทีวี ส่วนเราก็นั่งทำการบ้านต่อจนเสร็จ
"บอมปิดไฟนอนเลยนะ" เราบอกนายบอม
"อ่าครับ การบ้านเสร็จแล้วหรอ" นายบอมถามเรา
"ช่ายๆ ห้าทุ่มแล้วนอนดีกว่า เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย" เราพูด
....เราเดินไปปิดไฟ หยิบโทรศัพย์ขึ้นมาดู นายนิกส่งข้อความมา"พรุ่งนี้เจอกันนะไอ้ดื้อ" เราอ่านก็แอบยิ้มฮ่าๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป////พอตอนเช้า นายบอมปลุกเราอาบน้ำแต่งตัว ไปเจอเพื่อนๆที่ท่ารถตู้ นั่งรถไปอนุสาวรีย์ แล้วต่อรถเมล์ไปเขาดินกัน ตอนขึ้นรถตู้เรานั่งไปกับนายบอม แต่พอไปต่อรถเมล์ นายนิกเดินขึ้นไปก่อนเราแล้วก็นั่งเบาะที่ว่าง เราเดินตามขึ้นไป นายนิกมองหน้าเรา ประมาณว่าให้เราไปนั่งกับนายนิก แต่เราไม่ไป เราเดินเลยไปนั่งเบาะข้างหลังนายนิก
"อ่าวเอิร์ต มึงทำไมไม่นั่งกับไอ้นิกอ่ะเนี่ย ข้างๆมันก็ว่างอยู่" ไอ้แบงค์ถามเรา
"อยากนั่งริมหน้าต่างอ่ะ" เราบอกไอ้แบงค์
"เออๆ ตามใจๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็นั่งลงตรงข้างนายนิก ส่วนข้างๆเราก็มีคนอื่นที่ไม่รู้จักขึ้นมานั่งด้วย
.....พอไปถึงเขาดิน พวกเราก็ไปซื้อบัตรเข้าชมสวนสัตว์ เดินดูสัตว์ไปเรื่อยเปื่อย พอไปถึงกรงลิง เราก็ยืนดูลิง นายนิกก็มายืนข้างๆเราแล้วก็ยื่นกล้วยส่งให้เรา
"อ่ะ เอากล้วยป้อนลิงดิเอิร์ต" นายนิกบอกเรา
....เราก็หยิบกล้วยมาแล้วก็ปอกแล้วก็ยื่นให้นายนิกกิน นายนิกหันหน้ามาก็ทำแปลกใจ
"อ่ะกินกล้วยดิ ไอ่ลิง!!!" เราบอกนายนิกแล้วก็ยิ้มๆให้
....นายนิกก็ยิ้มให้เรา แล้วก็ก้มหน้ามางับกล้วยกิน!!!
"เฮ้ย!!! กินจริงๆหรอเนี่ย ไอ้บ้าเอ๊ย" เราว่านายนิก เพราะไม่คิดว่านายนิกจะกินขึ้นมาจริงๆ ฮ่าๆ
"อ่าว ก็นิกเป็นลิงไม่ใช่หรอ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"แค่แกล้งเล่น ไม่คิดว่าจะกินจริงๆซักหน่อยนี่!!!!" เราบอกนายนิก
"ป่ะ ไปดูอย่างอื่นกันดีกว่า ตามเพื่อนๆไม่ทันแล้ว" นายนิกบอกเรา
....จริงด้วย เราหันไปก็ไม่เจอใครเลย ตรงกรงลิงเหลือแต่เรากับนายนิกแค่สองคน ความรู้สึกปั่นป่วนในหัวใจมันกำลังเกิดขึ้นอีกแล้ว มีทางเดียวก็คือ อยู่ห่างนายนิกเข้าไว้!!!! เราเดินตามมาจนทันเพื่อนๆ โดยที่ไม่สนใจนายนิกเลยว่าจะตามเรามาทันมั๊ย
"อ่าว!!! ไอ้นิกอ่ะเอิร์ต" ไอ้แบงค์ถามเรา
"ไม่รู้ดิ กำลังตามมามั้ง"
"มึงก็ทิ้งมัน" ไอ้แมคว่าเรา
"ป่าวทิ้งนะ" เราพูด
"ไอ้นิกมานั่นแล้ว ไปถีบเรือกันป๊ะ" ไอ้แบงค์ชวนพวกเรา
"ไปดิๆ"
"ส้มไม่ถีบนะ กลัว"
"มึงไม่ลงเรือก็นั่งเฝ้าของอยู่ข้างบนแล้วกัน" ไอ้แมคบอกยัยส้ม
....แล้วพวกเราก็เดินไปตรงที่บริการเรือถีบ ไอ้แมค ไอ้แบงค์ลำเดียวกัน เราเดินตามนายเอ็มลงไป นายนิกก็ไปรออยู่ที่เรือแล้ว
เราเห็นนายนิกมองเรา แต่เราก็ไม่สนใจ ไปลงลำเดียวกับนายเอ็ม ส่วนนายบอมก็ไปลงลำเดียวกับนายนิก แล้วเราก็เริ่มถีบเรือกัน
"เอิร์ต ทำได้หรือยังหล่ะ" นายเอ็มถามเรา
"ทำไรหรอเอ็ม" เราถามนายเอ็ม
"ก็สิ่งที่เอิร์ตกำลังทำอยู่ไง หนีความรู้สึกตัวเองอ่ะ" นายเอ็มบอกเรา
"เอ่อ!!!! ไม่รู้ดิ" เราพูด
"เอ็มบอกแล้วว่ามันทำยาก เอิร์ตก็ไม่เชื่อเอ็ม"
"แต่เอิร์ตต้องทำให้ได้"
"ทำไมหรอ เพราะว่าคนๆนั้นเป็นนิกใช่ป๊ะ" นายเอ็มถามเรา
"ใช่"
"ทำไมหรอ ทำไมเอิร์ตถึงจะคิดแบบนั้นกับนิกไม่ได้หล่ะ" นายเอ็มถามเรา
"ก็...ก็ นิกไม่ได้ชอบแบบนี้นี่ ถึงชอบนิกไปเอิร์ตก็รู้คำตอบอยู่แล้วว่ายังไงนิกก็ไม่ชอบเอิร์ตหรอก" เราบอกนายเอ็ม
"เอิร์ตอย่าคิดแทนคนอื่นดิ" นายเอ็มบอกเรา
"เอ็มหมายความว่าไง" เราถามนายเอ็ม
"ไม่บอก เอ็มพูดแค่นี้แหล่ะ"
"โห่!!!! อะไรอ่ะ พูดให้เคลียร์ดิเอ็ม" เราบอกนายเอ็ม
"เฮ้ย!!! คุยไรกันอยู่เนี่ย" ไอ้แบงค์ถีบเรือเข้ามาใกล้เรา แล้วก็เอามือวักน้ำใส่เรา
"เอ็มกำลังสั่งสอนคน" นายเอ็มพูด
"เออ!!! ดีๆ" ไอ้แมคพูด
"อารัยว๊าาาา หิวข้าวแล้ว ไปหาไรกินกันเหอะ" เราบอกพวกนั้น
"เออๆ ไปดิๆ นั่นไอ้นิกกับไอ้บอมขึ้นไปรอข้างบนแล้ว" ไอ้แมคพูด
......แล้วเราก็ถีบเรือเข้าฝั่ง ขึ้นไปข้างบนแล้วก็ไปหาอะไรกินกัน แล้วก็เดินดูสัตว์ต่ออีกนิดหน่อย ก็พากันนั่งรถกลับมามหาวิทยาลัย ตลอดทางที่อยู่บนรถเมล์แล้วก็รถตู้ เราไม่นั่งกับนายนิกเลย ทั้งๆที่นายนิกก็เบาะข้างๆว่าง เหมือนจะให้เราไปนั่งด้วย แต่เราก็ไม่สนใจ พอถึงมหาวิทยาลัยก็แยกย้ายกันกลับหอ....เรากับนายบอมก็เดินกลับหอ....แต่นายนิกเดินตามเรากลับมาด้วย เราก็ไม่ได้ถามว่ามาทำไม!!!! นายบอมเองก็ไม่พูดอะไรเลย จนมาถึงห้องนายบอม นายนิกก็ขึ้นมาด้วย
"นิกมาทำไรหรอ" เราหันไปถามนายนิก
"หมดเวลาสนุกแล้ว กลับไปนอนห้องเรา" นายนิกพูดกับเรา
"ไม่อ่ะ เอิร์ตยังไม่กลับ" เราบอกนายนิก
"กลับเถอะเอิร์ต อ่ะ....!!!!" นายบอมพูดแล้วก็ส่งกระเป๋าเสื้อผ้ากับถุงใส่หนังสือให้เรา
"อะไรกันเนี่ยบอม ทำไมทำแบบนี้อ่ะ" เราถามนายบอม
"บอมปรึกษากับเพื่อนๆแล้ว เอิร์ตกลับไปนอนหอในเถอะ" นายบอมพูดกับเรา
.....เราเองก็ทั้ง งง!! แล้วก็แปลกใจ อีกความรู้สึกนึงก็อยากจะร้องไห้ มันสับสนวุ่นวายไปหมด ความรู้สึกในตอนนี้ มันบอกไม่ถูกจริงๆ
"ขอบใจนะบอม ที่ดูแลเอิร์ตให้" นายนิกบอกนายบอมแล้วก็รับเอากระเป๋าเสื้อผ้าของเราจากนายบอมมาสะพายไว้ ส่วนถุงหนังสือ นายนิกก็เอาไปถือไว้!!!!
"ป่ะ กลับห้องเรา" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมากอดคอเราเดินกลับ เราหันกลับไปมองนายบอม นายบอมก็ยิ้มให้เรา
"กลับไปเคลียร์กันหน่อยดิ๊เราสองคนอ่ะ"นายนิกพูดกับเรา
.....เราก็เดินตามนายนิกกลับไปโดยดี ความรู้สึกในใจตอนนี้มันบอกไม่ถูกจริงๆว่ารู้สึกยังไง มันเหมือนหมดเวลาสนุก อย่างที่นายนิกพูดจริงๆนะ
พอมาถึงหอใน นายนิกก็เอากระเป๋าวาง เราก็ไปนั่งบนเก้าอี้ หน้าโต๊ะคอมฯ นั่งเงียบเลย เพราะไม่รู้จะพูดอะไรยังไง จนนายนิกลากเก้าอี้อีกตัวนึงมานั่งตรงหน้าเรา!
"ไหนบอกมาซิว่า ที่หนีนิกไปนอนห้องบอมเพราะอะไร" นายนิกเริ่มถามเราก่อน
"ไม่ได้หนี ไม่มีเหตุผล" เราบอกนายนิก
"เอิร์ต เราโตๆกันแล้ว มีเรื่องอะไรเราก็พูดก็บอกกันดิ" นายนิกพูด
"เอิร์ต...เอิร์ต ไม่มีอะไรจริงๆ"
"โอเค เอิร์ตไม่บอกก็ไม่เป็นไรครับ แต่นิกจะบอกเอิร์ตไว้ว่า ตอนที่นิกรู้ว่าเอิร์ตเป็นแบบนี้ นิกก็ไม่ชอบนะ แต่ทำไมนิกเลือกที่จะทำความเข้าใจแล้วก็ปรับตัวเพื่อที่จะให้อยู่กับเอิร์ตต่อได้หล่ะครับ แต่เอิร์ต!! พอมีปัญหา เอิร์ตกลับเลือกที่จะเดินหนีออกจากนิก แล้วนิกก็ไม่รู้เลยว่าปัญหานั้นมันคืออะไร" นายนิกบอกเรา
.....เรา...พอได้ยินแบบนี้ก็จุกอ่ะ พูดอะไรไม่ออก น้ำตามันเริ่มเอ่อขึ้นมาแล้ว รู้สึกผิดมาก ที่ทำกับนายนิกแบบนี้ เราทำไม่ดีกับนายนิกไว้มากอ่ะ
นายนิกพอเห็นว่าเรานั่งก้มหน้า ไม่พูดอะไร นายนิกก็พูดต่อ
"ที่นิกยอมปล่อยเอิร์ตไปนอนห้องบอมแล้วนิกไม่ตามไม่พูดอะไร ไม่ใช่ว่านิกอยู่เฉยนะ นิกก็ถามบอม ถามเพื่อนๆตลอดว่าเอิร์ตเป็นยังไงบ้าง ตอนนั้นคิดอยู่ตลอดว่า นิกไปทำอะไรให้เอิร์ตไม่สบายใจหรือป่าว"
"จนเมื่อวานนี้แหล่ะ ที่บอมมาบอกนิก ว่าที่เอิร์ตหนีนิกไปแบบนี้เพราะอะไร นิกถึงรู้เรื่องไงวันนี้นิกก็เลยมารับเอิร์ตกลับมานอนที่นี่" นายนิกบอกเรา
"แล้วนิก...นิกไม่กลัวเอิร์ตคิดไม่ดีกับนิกหรอ" เราถามนายนิก
"คิดไม่ดีคืออะไร" นายนิกถามเรา
"ป่าวๆไม่มีอะไร" เราบอกนายนิก
"ไอ่ดื้อ!!! นิกจะบอกให้นะ ความรักมันเกิดขึ้นได้ง่าย แต่การที่เราจะบอกใครซักคนว่าเรารักเค้าอ่ะ มันยาก!! นิกเองก็ยังคิดอยู่ว่าจะกล้าบอกเค้ามั๊ย" นายนิกพูด
"นิกจะบอกใครหรอ" เราถามนายนิก
"นิกไม่บอก เดี๋ยวเค้ารู้"
"ไอ่ขี้โกง บอกมาเลย"
"ไปอาบน้ำได้แล้วไอ้ดื้อของนิก" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาลูบผมเรา
"ต่อไปนี้ไม่ว่าเอิร์ตจะรู้สึกยังไงกับนิก ก็ห้ามหนีนิกไปแบบนี้อีกนะ" นายนิกบอกเรา////เราก็ได้แต่พยักหน้า แพ้อีกแล้วเราเกมส์นี้!!
:mew4: :mew1: :mew4: :mew1: :mew4: :mew1: :mew4: :mew1: :mew4:
ขอบคุณมากมาย สำหรับกำลังใจและคำแนะนำนะครับ จะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นนะครับ^^
-
ตอนนี้อยากแนะนำผู้เขียนต่ออีกสักนิดนะครับว่าไม่ต้องเครียด หรือรีบพัฒนาตัวเองเรื่องสำนวนและพล๊อตการเขียนนะครับ เพราะมันจะยิ่งทำให้เรากลัวการเขียนและจะทำให้เขียนงานออกมาไม่ดีไปเลย อันนี้คือผมเป็นห่วงน่ะ
คือตอนนี้อยากให้ลองแบบนี้ก็ได้ครับ พยายามจินตนาการว่าตัวเราเองคือตัวละครนั้น เราคือ เอิร์ต นิก บอม ฯลฯ ไปเลยก็ได้ จากนั้นก็ลองนึกถึงคาแรคเตอร์หลักแต่ละตัวว่ามีนิสัยยังไง แล้วเราจะนึกออกเองว่าตัวละครนั้นควรมีบทบาทอะไรยังไงบ้าง คิดง่ายๆคือ ตัวละครนิสัยแบบนี้ จะทำ และไม่ทำอะไรบ้าง เช่น เอิร์ต นิสัยเงียบๆ ขี้เกรงใจ ดังนั้นเวลามีไรจะเก็บไว้ในใจ ไม่พูดตรงๆ ส่วนนิก เปิดเผย แมนๆ ใจร้อน ถ้ามีอะไรก็จะต้องคุยเดี๋ยวนั้น ทำอะไรต้องทำเลยไม่เก็บไว้ พูดกันตรงๆ
เมื่อเราวางโครงสร้างนิสัยตัวละครได้ชัดๆแล้วจะนึกออกเลยครับว่าตัวละครควรจะทำและไม่ทำอะไร และจะช่วยให้เนื้อเรื่องสมจริงขึ้นอีกเยอะครับ เช่น ถ้าตอนที่นิกโกรธจัด ก็ต้องเดินเรื่องว่านิกโกรธ ประชดโดยออกไปเมา ออกไปอาละวาด ไม่ใช่ว่าโกรธๆอยู่ดีๆก็หายเอง เฟดอารมณ์ไปได้เองซึ่งถ้าเป็นแบบนี้มันจะดูแปลกๆนะ เหมือนมันไม่ค่อยสมจริงน่ะครับ
โอเค ผมอธิบายเพลินอีกละ โทดทีครับ 555 ก็ลองใช้วิธีที่บอกไว้นี่ดูนะครับ ผมว่ามันได้ผลนะ พยายามจินตนาการถึงอารมณ์ที่น่าจะเป็นของตัวคนจริงๆว่ามันจะเป็นยังไงบ้าง แล้วเราจะเห็นเองครับ ลองดูนะ
-
ผ่านมา 50 ตอนแล้ว ยังไม่รู้ใจจริงของนิกเลย
เอิร์ตสู้ๆ :fire:
-
อย่าให้ต้องใช้กำลัง
บังคับกันเลยนะ
นิก+เอิร์ต
..ให้กินยาลดความดัน..
ดันมารักเธอ
หุหุ
-
บอกรักกันเร็วๆนะ
-
ตอนที่ 50 แล้วยังไม่บอกรักกันเลยวุ้ย :katai1:
ถือว่าเป็นหนึ่งในนิยายที่ตัวเอกใช้เวลานานกว่าจะบอกรักกัน
ทำเอาพวกฉันลุ้นทุกตอน ตอนนี้อยากรู้มากว่า นิกจะพูดอะไรต่อ
อร๊ายยยยยยย วินบอมเท่านั้น ฉันจะเชียร์จนสุดใจ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
บอมบอกว่ารักคนอยู่ใกล้แต่อื้มไม่ถึงและเป็นพระจันทร์ของบอม แน่นอนคนั้นคือพี่วิน อ๊ายยยยยยย
ไม่มีทางใช่เอิร์ต เพราะ เอิร์ตคือโลก ไม่ใช่พระจันทร์ พี่วินสิแลดูมีค่าได้มายากดุจพระจันทร์
ฉนั้นปริศนาคำทายนี้จึงตอบได้ว่า บอมรักพี่วิน อร๊ายยยยยยยยยยยย :ling1: :ling1:
-
ลุ้นจนเกร็งไปหมดล่ะ อยากให้บอกๆกันไปเลย
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 51) : นายฟิลด์!!!!
...หลังจากที่ปรับความเข้าใจกับนายนิกครั้งนั้นเราสองคนก็เหมือนจะเข้าใจกันมากขึ้น แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่นายนิกไปรู้มาจากนายบอมนั้นคือเรื่องอะไร ส่วนเราก็เหมือนๆกับจะห้ามใจไม่ให้คิดเกินเลยกับนายนิกได้แล้วนะ ตัวนายนิกเองก็ไม่ค่อยมากอด มาลูบผมเราเล่นแล้ว ดูเหมือนว่าจะห่างๆพฤติกรรมแบบนี้ไป มันก็ดีนะเพราะจะได้ทำให้เราไม่คิดเกินเลยกับนายนิกอีกน่ะสิ ฮ่าๆ
..วันนี้มีเรียนที่อาคารเรียนรวม เรามีเรียนตอนเช้า ตอนบ่ายไม่มีเรียน ส่วนนายนิกมีเรียนตอนบ่าย ตอนเช้าไม่มีเรียน เราสองคนสลับกันฮ่าๆ ตอนเช้าเราออกมาพร้อมนายเอ็ม ไปถึงห้องเรียนก็เข้าไปนั่งจองโต๊ะเพราะพวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ ยัยส้ม ยังไม่มา
"เอิร์ตเป็นไงบ้าง ห้ามความรู้สึกตัวเองได้ยัง" นายเอ็มถามเรา
"อืม!!! ก็เหมือนจะได้แล้วนะเอ็ม"
"ถ้าบังคับตัวเองแบบนี้แล้วทรมาร ก็ปล่อยไปตามธรรมชาติเถอะ" นายเอ็มบอกเรา
"ไม่ได้หรอกเอ็ม นิกอ่ะไม่ได้เป็นเกย์ เอิร์ตชอบนิกไม่ได้หรอก"
"แล้วเอิร์ตรู้ได้ไงว่านิกไม่ได้เป็น" นายเอ็มถามเรา
"ไม่รู้สิ แต่!!!เอิร์ตว่า นิกไม่เป็นหรอก"
"อย่าคิดแทนคนอื่น เอ็มเคยบอกเอิร์ตแล้วนะครับ"
"อ่า!!! เอ็มหมายความว่าไงเนี่ย"
"โตแล้ว คิดเอง เอ็มบอกแค่นี้แหล่ะ"
"โห!!! เอ็มอ่ะ อย่างนี่อีกและ" เราว่านายเอ็ม
"ดีมากไอ้หนู จองโต๊ะไว้ให้พี่" ไอ้แมคเดินเข้าห้องเรียนมาแล้วก็พูดกับเรากับนายเอ็ม
"เออ...นั่งเลยๆ อาจารย์ยังไม่มา" นายเอ็มบอกไอ้แมค
"บอมอ่ะ ไม่ได้มาด้วยกันหรอ" เราถามพวกนั้น
"ห่า!!! ตายยากชิบ แม่งเดินมานั่นแล้ว" ไอ้แมคบอกเรา
....นายบอมกำลังเดินเข้าห้องเรียนมา แล้วก็ตรงมาที่กลุ่มเรา
"ขอนั่งด้วยคนนะคร๊าบบ" นายบอมบอกพวกเรา
"ไอ้คุณบอมตื่นสายนะครับ กระผมโทรไปคุณก็ไม่รับสาย" ไอ้แบงค์พูดกับนายบอม
"กระผมขอโทษครับไอ้คุณแบงค์ กระผมลืมเอาโทรศัพย์ออกมาจากห้องครับ ยังไม่ได้ดูโทรศัพย์เลยครับ" นายบอมบอกไอ้แบงค์
....แล้วซักพักอาจารย์ก็เดินเข้ามาสอน เรานั่งข้างยัยส้มกับนายบอม
"เอิร์ต วันนี้เรียนเสร็จไปดูบอมซ้อมป่าว" นายบอมยื่นสมุดโน๊ตของตัวเองมาให้เรา
"ซ้อมไรอ่ะบอม" เราเขียนตอบกลับไป
"ซ้อมเทควันโดไงครับ" นายบอมเขียนตอบกลับมา
"อื้ม!!! ไปดิๆ แล้วไม่ชวนคนอื่นๆด้วยหรอ"
"ไม่ดีกว่า ชวนเอิร์ตไปคนเดียวพอ ไปหลายคนบอมเขิน ฮ่าๆ" นายบอมเขียนตอบกลับมา
"โอเคๆ" เราตอบกลับไปแล้วก็หันหน้าไปมองนายบอม นายบอมก็หันมายิ้มกับเรา
....พออาจารย์ปล่อยพักเบรก เราก็ออกมาหาอะไรกินกันที่โรงอาหาร
"เอิร์ตมีร้านไอติมเปิดใหม่ ไปลองกันป๊ะ"ยัยส้มชวนเรา
"ไปดิๆ ของชอบเลย" เราบอกยัยส้ม
"ไอ้แมคไปจองโต๊ะ เดี๋ยวซื้อขนมมาให้ เอาตังค์มา" ยัยส้มหันไปบอกไอ้แมค
"โหย!!!ไรว๊ะ ให้กูนั่งจองโต๊ะแล้วยังจะไถตังค์กูอีก" ไอ้แมคบ่นแต่ก็ส่งตังค์ให้ยัยส้มนะ ฮ่าๆ
"เอ็มไปกินไอติมป่าว ร้านเปิดใหม่ๆ" เราชวนนายเอ็ม
"ไปดิครับ"
....เรา ยัยส้ม นายเอ็ม เดินไปร้านไอติมกัน ส่วนนายบอมกับไอ้แบงค์เราไม่ได้รอเพราะมัวแต่ไปเข้าห้องน้ำอยู่ เราเลยเดินกันมาก่อน ร้านไอติมเปิดใหม่คนเยอะเลย เราเข้าไปต่อแถวสั่งไอติม คนข้างหน้าเราเป็นผู้ชาย สูงกว่าเราเยอะมากน่าจะ180ได้นะ ฮ่าๆ เพราะยืนเทียบกับนายเอ็ม นายเอ็มก็177-178แล้วอ่ะ เราหันมาคุยกับยัยส้มรอคิวซื้อไอติม
"เอิร์ตๆถึงคิวแล้ว" ยัยส้มบอกเรา
...เราเลยรีบหันมาเพื่อจะสั่งไอติม แต่ว่าเป็นจังหวะเดียวกับที่ผู้ชายคนข้างหน้าเราซื้อไอติมเสร็จแล้ว แล้วก็หันกลับมาพอดีเหมือนกัน เราสองคนเลยชนกัน ไอติมโคนที่นายนั่นถือก็เลยมาเปื้อนตรงปกเสื้อเราพอดี เพราะเราเตี้ยกว่า ฮ่าๆ
"เฮ้ย!! อ่า ขอโทษครับ" นายนั่นขอโทษเรา
"เอ่อ!!! ไม่เป็นไรๆ"เราก้มหน้าก้มตาพูดแล้วก็เอามือปัดๆไอติมที่เปื้อนตรงปกเสื้อ
"เปื้อนเลย เดี๋ยวเช็ดให้นะครับ" นายคนนั้นพูดแล้วก็หันไปหยิบกระดาษทิชชู่ที่หน้าร้านมาเช็ดปกเสื้อให้เรา
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราเช็ดเอง" เราพูดแล้วนายนั่นก็ส่งกระดาษทิชชู่มาให้เรา
"ขอโทษอีกครั้งนะครับ แหะ แหะ" นายนั่นพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ไม่เป็นไรๆ" เราก็ได้แต่พูดคำเนี้ยอ่ะนะ ฮ่าๆ
"ไอติมโดนเราแล้ว นายจะซื้อใหม่ป่าว" เราถามนายนั่นเพราะถ้านายนั่นจะซื้อใหม่เราจะได้ซื้อให้เลยไม่ต้องต่อแถวใหม่เสียเวลา
"ไม่เป็นไรครับ กินได้ๆ" นายนั่นบอกเราแล้วก็มองไอติมที่อยู่ในมือ ฮ่าๆ
"งั้นเราขอตัวก่อนนะครับ ขอโทษอีกทีครับ" นายนั่นบอกเราแล้วก็เดินไป
"เอิร์ต ใครว๊ะ หล่อมากกกกกกกกกอ่ะ" ยัยส้มเข้ามาถามเราแล้วลากเสียงยาวเลย ฮ่าๆ
"ไม่รู้ดิ ทำไอติมเปื้อนหมดเลยเนี่ย" เราบอกยัยส้ม
"ขอเบอร์ดิๆ" ยัยส้มบอกเรา
"ไม่ทันแล้ว เดี๋ยวถ้าเจออีก เดี๋ยวจะขอมาให้นะ" เราบอกยัยส้ม
....แล้วเรากับยัยส้มก็หันไปซื้อไอติม
"ป่ะไปกันยัง" นายเอ็มถามเรากับยัยส้ม
"ป่ะๆ เดี๋ยวไปดูขนมให้ไอ้แมคก่อน เดี๋ยวมันบ่นอีก" ยัยส้มบอก
....เราไปซื้อขนมกันแล้วก็กลับไปที่โต๊ะ กินขนม นั่งคุยกัน แล้วก็เข้าไปเรียนต่อ เราดูโทรศัพย์ นายนิกโทรเข้ามาสามสาย เราไม่ได้รับ เราก็เลยโทรกลับ
"มัวทำไรอยู่ว๊ะ โทรตั้งหลายสาย" นายนิกพูดกับเรา
"ขอโทษ ปิดเสียงไว้อ่ะ เรียนอยู่ด้วย"
"อ่อครับๆ เดี๋ยวนิกไปกินข้าวเที่ยงด้วยนะ"
"อื้มๆ เดี๋ยวรอนะ"
"ครับ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
....เราเรียนกันเสร็จอาจารย์ก็ปล่อยไปกินข้าวเที่ยง ตอนบ่ายพวกเราไม่มีเรียน ก็คงจะแยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน รอมากินข้าวด้วยกันตอนเย็น เราออกมาจากห้องเรียน นายนิกก็มายืนเรารออยู่หน้าห้องเรียนแล้ว
"อ่าว ไอ้นิก มีเรียนบ่ายหรอว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"เออ!!"
"รู้ได้ไงว่าเอิร์ตเรียนห้องนี้อ่ะ" เราถามนายนิก
"นิกมีตารางเรียนเอิร์ตไง รู้ทุกวิชาแหล่ะ" นายนิกบอกเรา
"แหม่ เอิร์ต แล้วมึงอ่ะ มีตารางเรียนไอ้นิกป๊ะ" ไอ้แบงค์ถามเรา
"ไม่มีอ่ะ"เราตอบแล้วก็ส่ายหัว
....แล้วพวกเราก็เดินไปกินข้าวที่โรงอาหารกัน กินเสร็จ ก็แยกย้ายกันกลับหอ นายเอ็มจะไปหอสมุดกับเพื่อนคนอื่นๆต่อ ส่วนเราก็เดินมาส่งนายนิกที่ห้องเรียน แล้วก็เดินไปหานายบอมที่ชมรมเทควันโด เราซื้อน้ำเย็นไปขวดนึง นายบอมจะได้กินเผื่อหิวตอนซ้อม เราเดินไปถึงหน้าห้องชมรม เสียงซ้อมจากข้างในดังออกมา น่าสนุกดีนะ ฮ่าๆ ตาก็มองหานายบอม เจอแล้วนั่นไงนั่งหันหลังอยู่ เราเลยจะแกล้งนายบอม เราค่อยๆเดินเข้าไปข้างหลังแล้วก็เอาขวดน้ำเย็นแตะตรงซอกคอนายบอม
"บอมยังไม่ซ้อมหรอ ฮ่าๆ" เราถามนายบอมแล้วก็หัวเราะ////แต่ว่า!!!! คนที่หันมาไม่ใช่นายบอมน่ะสิ!!!
"ไม่ใช่บอมครับ เราฟิลด์ครับ"
.....เราก็เอ๋อ!!! กินดิทีนี้ ฮ่าๆ หน้าแตกยับเยินเลย^^!!!!
"เอ่อ!!! ขอโทษนะ นึกว่าเพื่อนอ่ะ" เราบอกนายคนนั้น
"ถือว่าหายกันแล้วกันนะ เพราะเมื่อเช้าเราทำไอติมเปื้อนนายอ่ะ" นายฟิลด์บอกเรา
....อ๋อ!!!! จำได้แล้ว นายคนนี้คือคนที่ทำไอติมเปื้อนเราเมื่อเช้านี่นา บังเอิญจริงๆเจอกันอีกแล้ว ฮ่าๆ
"แล้วนายชื่อไรอ่ะครับ" นายฟิลด์ถามเรา
"เราเอิร์ต" เราบอกนายฟิลด์
"ครับ เราเรียนวิศวะนะครับ เอิร์ตคณะไรอ่ะ"
"เกษตรครับ" เราบอกนายฟิลด์
...นายฟิลด์คนนี้นี่เองที่ทำให้ยัยส้มใจละลายฮ่าๆ สูง180 ขาว ตี๋ คิ้วเข้ม ปากแดง หุ่นล่ำๆ สเปคยัยส้มเค้าหล่ะ
"อ่าว!!! เอิร์ตเรียนเกษตรก็ต้องรู้จักบอมสิครับ" นายฟิลด์ถามเรา
"บอม...รู้จักดิ ก็เอิร์ตจะมาดูบอมซ้อมเนี่ย" เราบอกนายฟิลด์
"เอิร์ต มาถึงนานยัง แล้วไม่เข้าไปข้างในอ่ะ....อ่าวไอ้ฟิลด์ไม่เข้าไปซ้อมว๊ะ" นายบอมพูดกับเราแล้วก็นายฟิลด์
"แล้ว!!!! สองคนรู้จักกันด้วยหรอ" นายบอมถามเราแล้วก็ทำหน้าสงสัย
"กูกินข้าวมาอิ่มๆอยู่ มานั่งย่อยเนี่ยเดี๋ยวไปซ้อมแล้วจุก" นายฟิลด์บอกนายบอม
"แล้วมึงรู้จักเอิร์ตด้วยหรอไอ้ฟิลด์" นายบอมถามนายฟิลด์
"ก็เพิ่งรู้จักเนี่ยแหล่ะ พอดีเมื่อเช้ากูทำไอติมเปื้อนเสื้อเค้าอ่ะ" นายฟิลด์พูดแล้วก็มองมาที่เรา
"อ่อ!!! มึงนี่เอง กูว่าจะถามเอิร์ตพอดีว่าใครทำ" นายบอมพูด
"อ่ะบอม กินน้ำก่อน" เราบอกนายบอมแล้วก็ยื่นขวดน้ำให้
"ขอบคุณครับ" นายบอมรับขวดน้ำไปกิน
"สองคนนี้ แปลกๆนะ มีไรกันป๊ะเนี่ย ฮ่าๆ" นายฟิลด์พูดแล้วก็หัวเราะ
"ป่าวๆ คือกูกับเอิร์ตอ่ะเป็นสายรหัสเดียวกัน มึงจะทำไม" นายบอมบอกนายฟิลด์
"ป่าวๆ กูก็แค่สงสัย...นึกว่า....!!!!" นายฟิลด์พูดค้างไว้
"นึกว่าอะไรว๊ะ พูดดีๆนะมึง" นายบอมถามนายฟิลด์แล้วก็มานั่งตรงข้างๆเรา
"ป่าวๆ กูไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ เดี๋ยวไปเตะกับมึง" นายฟิลด์บอกนายบอมแล้วก็ลุกเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าไป
....นายบอมนี่ หุ่นจะบางกว่านายฟิลด์นิดนึง ส่วนสูงพอๆกัน พอมาอยู่ในชุดเทควันโดแล้ว นายบอมนี่เท่ห์สุดๆเลยอ่ะ
"เอิร์ต แล้วกับนิกเป็นยังไงบ้าง" นายบอมถามเรา
"ก็...ปกตินะบอม ไม่มีไรหรอก หายห่วงได้เลย" เราบอกนายบอม
"ครับ โล่งใจไป!!!เฮ้อ!!!" นายบอมพูดแล้วก็ถอนหายใจยาวววว
"โล่งใจเรื่องอะไรหรอบอม" เราถามนายบอม
"อ่อ!!! ป่าวๆครับ ไม่มีไร แหะ แหะ" นายบอมปฏิเสธแล้วทำหัวเราะกลบเกลื่อน
"เอิร์ตชอบไอ้ฟิลด์หรอ" นายบอมถามเรา
"เฮ้ย!!! บ้าแล้วบอม พูดไรเนี่ย ป่าวเลยๆ" เราว่านายบอม
"อ่าว!!! ก็เห็นนั่งคุยกันซ๊ะ เหมือนสนิทกันมานานอ่ะนะ" นายบอมพูด
"ก็เพิ่งรู้จักกันเมื่อกี้เอง ไม่มีไรหรอก คิดมากน่ะบอม" เราบอกนายบอม
"ถ้าชอบเนี่ย บอมติดต่อให้ได้นะ" นายบอมบอกเรา
"ไอ้บอม ถ้ามึงพูดแล้วตัวมึงเจ็บมึงจะพูดทำไมว๊ะ" เสียงนายฟิลด์แทรกขึ้นมา
"ป่าวซ๊ะหน่อย เจ็บอะไร" นายบอมพูดกลบเกื่อน
"ก็รู้ๆอยู่ว่ามึงอ่ะชอบ....!!!!" นายฟิลด์ยังพูดไม่ทันจบ นายบอมก็ลุกขึ้นเอามือไปปิดปากนายฟิลด์แล้วก็ลากนายฟิลด์เข้าห้องซ้อมไป เราเองก็ ยิ่ง งง!!!! ไปกันใหญ่ อะไรกันเนี่ย ฮ่าๆ สองคนนี้แปลกๆ
"เอิร์ตเข้ามาดูดื เดี๋ยวฟิลด์จะเตะไอ้บอมให้ดู" นายฟิลด์ตะโกนเรียกเราให้เข้าไปนั่งดู
....เราก็เดินเข้าไปในห้องซ้อม ทุกคนกำลังซ้อมกันขมักเขม้นเลย ดูแข็งแรงกันมากๆอ่ะ แต่ละคนนี่ เตะแต่ละที ทำเอาเราเสียวสันหลังวาบเลยหล่ะ ฮ่าๆ ถ้าโดนเตะแบบนี้บ้าง ตัวคงหักไปแล้วอ่ะนะ/////ตอนนี้ นายบอมกับนายฟิลด์ก็กำลังจะปะลองฝีมือกันเอง นายบอมหันมามองเรา เราก็ทำปากบอกนายบอมว่าสู้ๆ นายบอมก็พยักหน้าแล้วก็ยิ้มๆให้เรา นายฟิลด์ดูจะได้เปรียบหน่อยที่ตัวจะล่ำๆกว่านายบอม แต่ความสูง ความยาวขาก็พอๆกัน เตะแต่ละทีเนี่ยไม่ต้องพูดถึง ฮ่าๆ ....แล้วโทรศัพย์เราก็ดัง นายนิกโทรมา!!!! เราออกจากห้องซ้อมไปรับโทรศัพย์
"ว่าไงนิก"
"เอิร์ต อยู่ไหนเนี่ย เย็นนี้รอนิกด้วยนะ เลิกประมาณหกโมงเย็นอ่ะ" นายนิกบอกเรา
"อื้มๆ รออยู่แล้วหล่ะ ไอ่ลิงเรียนหนักหรอวันนี้อ่ะ" เราถามนายนิก
"ใช่ครับ อาจารย์เพิ่มชั่วโมงอ่ะ เพราะเดี๋ยวอาทิตย์หน้าสอบแล้ว" นายนิกบอกเรา
"เหนื่อยแย่เลย"เราบอกนายนิก
"ขอแค่ได้ยินเสียงก็พอ" นายนิกพูด
"เว่อร์!!!!"
"ฮ่าๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ นิกไปเรียนก่อน เดี๋ยวเรียนเสร็จแล้วนิกโทรหานะไอ่ดื้อ" นายนิกบอกเราแล้วก็วางสายไป
....เฮ้อ!!!! โล่งใจไป ดีนะ นายนิกไม่ถามเราว่าอยู่ที่ไหน ถ้ารู้ว่าเรามาดูนายบอมซ้อมเทควันโดนี่นะ ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงเลย แต่ก็คงไม่มีไรหรอก เพราะนายนิกก็คงไม่ได้คิดไรมากมายเหมือนอย่างที่เราคิด ฮ่าๆ เราเดินเข้าไปในห้องซ้อมต่อ นายบอมกับนายฟิลด์เตะกันเสร็จแล้ว นายบอมออกมานั่งพักข้างนอก
"เอิร์ตไปไหนมา" นายบอมถามเรา
"โห!!! เหงื่อเต็มเลยบอม พอดีนิกโทรมาอ่ะ" เราบอกนายบอม
"นิกหรอ? ครับๆ" นายบอมพูดแล้วก็เงียบๆไป
"เป็นไง บอม!!! ชนะฟิลด์ป๊ะ" เราถามนายบอม
"อยู่แล้วหล่ะ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาหัวเราะกับเรา
"ก็แหง!!!!หล่ะ กำลังใจมันมาเชียร์นี่" นายฟิลด์เดินเข้ามาพูดใส่นายบอม
"อะไรหรอฟิลด์ กำลังใจไหน!!!" เราถามนายฟิลด์
"ก็เอิร์ต...!!!" นายฟิลด์กำลังจะบอกเรา
"เฮ้ย!!! เอิร์ต..ไม่มีไร ไอ้ฟิลด์มันกำลังหมายถึง เอิร์ตมาดูด้วยไง" นายบอมพูดแทรกขึ้นมา
"อะไรว๊ะไอ้บอม มึงจะพูดแทรกกูทำไมเนี่ย" นายฟิลด์ว่านายบอม
"ก็...ก็ไม่มีไรจริงๆเอิร์ต อย่าไปสนใจมันเลยไอ้ฟิลด์อ่ะ ไร้สาระ" นายบอมบอกเรา
"อ่อๆ ไอ้คุณมึงนี่สาระมากเลยนะครับคุณบอม ที่เตะกูนี่กล้ามาก ที่อย่างอื่นกลับไม่กล้า" นายฟิลด์แซวนายบอม
....สองคนนี้พูดอะไรกันก็ไม่รู้ บางอย่างเราก็ไม่เข้าใจหรอก ฮ่าๆ พักเหนื่อยซักพักนายบอมกับนายฟิลด์ก็เข้าไปซ้อมต่อ เราก็ตามเข้าไปดู จนได้เวลาเลิกประมาณห้าโมงครึ่ง
"เอิร์ต เดี๋ยวบอมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" นายบอมเดินเข้ามาบอกเรา
"เฮ้ย!!! ไอ้น้องบอมเป็นเกย์หรอว๊ะ กูเห็นแต่คนอื่นมีผู้หญิงมาเฝ้า แต่น้องบอมมีผู้ชายมาเฝ้าหว่ะ" เราได้ยินรุ่นพี่สองคนคุยกัน แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไร
"เอิร์ต อย่าไปสนใจเลย แต่มันก็จริงอ่ะ ไอ้บอมยังไม่มีแฟนหรอ" นายฟิลด์ถามเรา
"อืม!!! ยังนะ ไม่เห็นบอมพูดถึงแฟนเลยอ่ะฟิลด์"
"แล้วไม่มีใครมาจีบมันเลยหรอ" นายฟิลด์ถามเรา
"เพียบอ่ะฟิลด์ ทั้งเพื่อน ทั้งรุ่นพี่ ทั้งผู้หญิง ทั้งผู้ชาย เอิร์ตเห็นมาจีบบอมตั้งหลายคน แต่ว่าก็ไม่เห็นบอมสนใจใครซักคน" เราบอกนายฟิลด์
"บอมมันสนใจอยู่คนเดียวนั่นแหล่ะ" นายฟีลด์พูดออกมา
"ฟิลด์รู้หรอ ใครอ่ะ บอกเอิร์ตได้ป๊ะ"
"ไอ้ฟิลด์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดิ เดี๋ยวกูรอ ไปกินข้าวกัน" นายบอมออกมาขัดจังหว่ะพอดี
"ฟิลด์ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ" นายฟิลด์พูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ////อารายว๊า ยังไม่ได้คำตอบเลยอ่ะ
"คุยไรกันอ่ะ" นายบอมถามเรา
"ก็เริ่องทั่วไปอ่ะบอม ไม่มีไรหรอก"
"ครับๆ แล้วนี่เอิร์ตโทรหานิกยัง" นายบอมถามเรา
"นิกโทรมาแล้ว เดี๋ยวหกโมงเย็นก็เลิกเรียนแล้วอ่ะ"
"อ่อๆ งั้นจะได้เดินไปรับนิกด้วยเลย" นายบอมบอกเรา
"ป่ะๆ" นายฟิลด์เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จพอดี
.....เราสามคนก็พากันเดินไปที่ตึกเรียนรวม ระหว่างนั้นนายนิกโทรมาพอดี คงจะเรียนเสร็จแล้ว
"นิกเรียนเสร็จแล้วหรอ" เราถามนายนิก
"ครับ นิกรออยู่ตรงตู้ATMนะครับ" นายนิกบอกเรา
"โอเคๆ จะถึงแล้วหล่ะ" เราบอกนายนิกแล้วก็วางสายไป
....เรา นายบอม นายฟิลด์ เดินไปจนถึงแถวๆตู้ATMที่นายนิกยืนรออยู่ ก็เจอไอ้ลิงยืนหน้าแป้นแล้นอยู่เลย ฮ่าๆ
"อ่าวบอม สวัสดี ไปไหนมาเนี่ย" นายนิกทักทายนายบอม
"บอมไปซ้อมเทควันโดมาอ่ะ พอดีเอิร์ตไปด้วย" นายบอมบอกนายนิก
"อ่อๆครับๆ"
"นิก นี่ฟิลด์ เพื่อนที่ซ้อมเทควันโดกับบอม อยู่วิศวะ"
"ฟิลด์นี่นิก รูมเมทเอิร์ตที่หอใน อยู่คณะวิดยา" เราแนะนำทั้งสองคนให้รู้จักกัน
"สวัสดีครับ" นายฟิลด์บอกนายนิก
"สวัสดีครับ " นายนิกบอกนายฟิลด์
"ไอ้ฟิลด์มึงจะไปกินข้าวกับพวกกูป๊ะเนี่ย" นายบอมถามนายฟิลด์
"ไม่ดีกว่า ไว้คราวหน้าแล้วกันนะ" นายฟิลด์บอกพวกเรา
"งั้นแยกกันตรงนี้เลยนะครับ ฟิลด์ไปหล่ะ" นายฟิลด์พูดแล้วก็เดินแยกไป เหลือเรา นายบอม นายนิก เดินไปที่ร้านข้าวร้านประจำ
....พอไปถึง พวกนั้นก็มารอกันอยู่แล้ว กินข้าวเสร็จ เรา นายนิก นายเอ็มก็เดินกลับหอใน พอถึงห้อง เราก็เข้าไปอาบน้ำ อาบเสร็จออกมาแต่งตัว นายนิกก็เข้าไปอาบน้ำ นายนิกอาบเสร็จก็ปิดไฟ ขึ้นเตียงมานอนข้างๆเรา
"เอิร์ต"
"เรียกไมเนี่ย"
"ฟิลด์คือใคร รู้จักกันได้ไง"
"ฟิลด์ก็คือเพื่อนที่ซ้อมเทควันโดกับบอมอ่ะ ก็บอกไปแล้วนี่เมื่อเย็นอ่ะ" เราบอกนายนิก
"แล้วเอิร์ตรู้จักมันได้ไง"
"ก็เมื่อเช้าเอิร์ตไปซื้อไอติมตอนพักเบรกแล้วฟิลด์ทำไอติมเลอะเสื้อเอิร์ตอ่ะ นิกไม่เห็นหรอตรงปกเสื้ออ่ะ"
"ไม่ได้สังเกตุอ่ะ แล้วไงต่อ"
"ก็ไม่มีไรนี่ เอิร์ตก็ไปเจอฟิลด์อีกตอนที่ไปดูบอมซ้อมเทควันโดอ่ะ"
"อือ!!! ช่างเหอะ นอนดีกว่า" นายนิกพูด
"เอ้า!!! ไอ่ลิงนี่ เป็นไรอีกอ่ะเนี่ย" เราถามนายนิก
"ไม่ได้เป็นไร"
"อืม!!! งั้นนอนแล้วนะ"เราบอกนายนิก
"ครับ ฝันดีนะ" นายนิกบอกเรา
:mew5: :mew1: :mew5: :mew1: :mew5: :mew1: :mew5: :mew1: :mew5:
.....ขอบคุณมากมายคร๊าบ...สำหรับกำลังใจ แฮ่ๆ
-
อึนมากกกกกก
สั้นมาก 5555555
ปล.ไปตามหาน้องฟิลด์แปป ว่าแต่น้องฟิลด์เรียนภาคไร จะได้ตามถูก อิอิ
-
สงสารนิก อ่ะ แต่นิกก็ปากแข็ง ไม่ยอมบอกรัก เอิร์ต เอิร์ต ก็น่าจะบอกรักไปเลย ไหนๆ ก็ทั้งกอดทั้งจูบ กันแล้วนิ โอ๊ย อารมณ์เสีย งอนกันไป งอนกันมา :ling1:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 52) : เอ๊ะ!! ชักยังไง...นายบอม!!
....วันนี้เรามีเรียนเช้า แต่ปรากฏว่า พอไปถึงห้องเรียน อาจารย์ปิดป้ายกระดาษแจ้งว่าวันนี้"งดทำการเรียนการสอน" พวกเราก็เฮกันใหญ่ ฮ่าๆ เพราะกว่าจะมีเรียนอีกทีก็ตอนบ่ายเลย!! พวกเราก็เลยพากันแยกย้ายกันกลับหอ เฮ้อ!!! ขัดใจคนตื่นมาเรียนเช้าจริงๆเล๊ย!!
....พอไม่มีเรียนวิชาตอนเช้าเพื่อนๆก็แยกย้ายกันกลับ!!
"กูกลับไปนอนต่อนะ เจอกันบ่ายเลยละกัน" ไอ้แมคบอกพวกเรา
"กูกลับด้วย" ไอ้แบงค์พูด
"ส้มก็กลับ"
"เอ็มกลับด้วย เอิร์ตจะกลับหอในป่าว" นายเอ็มหันมาถามเรา
....เราก็อึกอักๆ เพราะไม่อยากกลับอ่ะ กลับไปนายนิกก็ไม่อยู่ที่ห้อง
"เอิร์ตไม่กลับดีกว่าเอ็ม เดี๋ยวไปหอสมุดดีกว่า" เราบอกนายเอ็ม
"แล้วมึงอ่ะไอ้บอม" ไอ้แมคหันไปถามนายบอม
"เอ่อ!!!! งั้นบอมไปหอสมุดกับเอิร์ตนะ" นายบอมหันมาพูดกับเรา
"อื้มๆไปสิๆ" เราบอกนายบอม
"โอเค งั้นบ่ายเจอกันที่ห้องเรียนนะ" ไอ้แมคพูด
"ป่ะๆแยกย้ายๆ"
....เรากับนายบอมพากันเดินมาหอสมุดของมหาวิทยาลัย ระหว่างนั้นต้องข้ามถนนไปอีกฝั่งนึง ซึ่งการข้ามถนนเนี่ยเป็นอะไรที่เราไม่ชอบมากๆเลย จริงๆสะพานลอยก็มีให้ข้ามนะแต่ด้วยความขี้เกียจไงก็เลยไม่ขึ้นสะพานลอย เรามองซ้าย มองขวาเห็นว่าไม่มีรถแล้วก็เดินข้ามถนนไป แต่แล้วก็มีเสียงแตรรถ!!!!
ปรี๊นนน!!!!!แล้วก็มีรถวิ่งผ่านหน้าเราไปอย่างเร็วอ่ะ!!!!
"เฮ้ย!!!เอิร์ต ระวัง!!!" เสียงนายบอมตะโกน....แล้วตัวเราก็ถูกฉุดกระชากกลับมาบนฟุตบาธ
....เราทั้งตกใจทั้งกลัวอ่ะ ตัวสั่นเลย อารมณ์คนตกใจอ่ะนะ
"เกือบไปแล้วมั๊ยหล่ะ ตกใจเลยดิ!!!" นายบอมพูดปลอบใจเราแล้วก็กอดเราไว้แน่นเลยเราก็กอดนายบอมแน่นเลยเหมือนกัน!!!!
....เราได้สติก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้านายบอมที่กำลังก้มมองเราอยู่เหมือนกัน...ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอมสะกดเราได้จริงๆ มันทำให้เราเกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมา!!!
"ขอบคุณนะบอม" เราบอกนายบอม
"ครับ ทีหลังจะข้ามถนนก็ระวังหน่อยนะ" นายบอมบอกเรา
"งั้นไปข้ามสะพานลอยดีกว่า ป่ะๆ" นายบอมพูดแล้วก็ปล่อยมือจากตัวเรา พาเราเดินข้ามสะพานลอย!!
...ในขณะนั้นนายนิกก็ส่งข้อความมาหาเรา
"ไอ้ดื้อ ตอนกลางวันไปกินเค้กกันนะ เดี๋ยวนิกเรียนเสร็จแล้วโทรหา^^" เราก็ตอบนายนิกไปว่า
"O.K."
....ถึงหอสมุดเราก็ไปหาโต๊ะนั่งกัน เราเลือกมุมที่ห่างๆคนหน่อย เพราะไม่ชอบที่คนเยอะๆ ฮ่าๆ พอนั่งโต๊ะได้ นายบอมก็ฟุบเตรียมตัวจะนอน!!
"บอมจะนอนหรอ" เราถามนายบอม
"ครับ เมื่อคืนเล่นเกมส์ดึกไปหน่อยอ่ะ" นายบอมตอบเรา
"อืม!!! งั้นเอิร์ตไปหาหนังสืออ่านก่อนนะ"
"ครับๆเดี๋ยวบอมเฝ้าโต๊ะให้" นายบอมพูดแล้วก็ฟุบหลับต่อไป!!
....เราก็เดินไปหาหนังสืออ่าน เดินไปเรื่อยเปื่อย กำลังเพลินๆเลย
"ตุ๊บ!!!"
"อู๊ยย!!! เจ็บอ่ะ!!!" เราร้องแล้วก็เอามือกุมหัว เพราะอยู่ๆก็มีหนังสือตกจากชั้นวางหนังสือลงมาใส่หัวเรา
"ขอโทษครับๆ เป็นไรมากป่าวครับ" เสียงคนที่ทำหนังสือตกรีบวิ่งมาถามเรา
"ไม่เป็นไรๆ" เราพูดแล้วก็เงยหน้าไปมองเจ้าของเสียงนั้น
"อ้าว!!!เอิร์ต"
"อ้าว!!!ฟิลด์"
....เรากับนายฟิลด์พูดขึ้นมาเกือบพร้อมๆกัน แล้วก็พากันเอามือจุ๊ปาก เพราะว่าเสียงเราสองคนดังเกินไป ฮ่าๆ
"ไหนดูดิ๊ หัวแตกป่าวเนี่ย" นายฟิลด์เอาหนังสือหนีบไว้ที่ข้างตัว อีกมือนึงก็เอามาเสยผมเรา
"ไม่แตกหรอกเจ็บนิดหน่อยอ่ะ" เราบอกนายฟิลด์
"อ่าคร๊าบ ขอโทษอีกทีนะ" นายฟิลด์บอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"เอิร์ตไม่มีเรียนหรอเนี่ย" นายฟิลด์ถามเรา แล้วก็เก็บหนังสือที่หล่นไปด้วย
"มี...แต่อาจารย์ไม่สอนอ่ะ ก็เลยมานั่งตากแอร์ที่หอสมุดนี่แหล่ะ แล้วฟิลด์อ่ะ"
"ฟิลด์ก็ไม่มีครับ พอดีมาหาข้อมูลทำรายงานกับเพื่อนๆอ่ะ ไอ้บอมมาด้วยป่าวเนี่ย"
"มา หลับอยู่ที่โต๊ะอ่ะ" เราบอกนายฟิลด์
"อ่อ!! ครับๆ"
"ดูท่าจะเรียนหนักเนอะ วิศวะอ่ะ" เราพูดกับนายฟิลด์
"ใช่ๆครับ เรียนหนักจริงๆ แล้วเกษตรอ่ะ เรียนหนักป่าว" นายฟิลด์ถามเรา
....เรากับนายฟิลด์ จากยืนคุยกันก็กลายเป็นพากันนั่งลงกับพื้นคุยกันตรงชั้นหนังสือซ๊ะเลย โซนนี้ไม่ค่อยมีคนเข้ามาหาหนังสือด้วย เลยเงียบๆ อิอิ
"เกษตรก็เรียนไม่หนักหรอก แต่ว่าเทอมนี้เรียนวิชาพื้นฐานอ่ะ เคมี ฟิลิกส์ ปวดหัวมากอ่ะฟิลด์" เราบ่นกับนายฟิลด์
"วิชาพื้นฐานก็เรียนเหมือนกันหมดแหล่ะ ถ้าเอิร์ตไม่ได้ฟิสิกส์ เดี๋ยวฟิวล์ติวให้ได้นะ" นายฟิลด์บอกเรา
"อื้มๆ ได้เลยๆ เอิร์ตยอมเลยฟิสิกส์อ่ะ ตั้งแต่มัธยมแล้ว ฮ่าๆ" เราบอกนายฟิลด์
"เออ!!! เอิร์ต เอิร์ตอยู่จังหวัดไรอ่ะ"
"นครสวรรค์อ่ะ"
"แล้วฟิลด์อ่ะ"
"ใกล้ๆกันเลย ฟิลด์อยู่พิษณุโลกครับ"
"เฮ้ย!!จริงดิ ใกล้ๆกันเลย ตอน ม.5 เอิร์ตก็ไปเรียนกวดวิชาที่พิษณุโลกนะ" เราบอกนายฟิลด์
"จริงดิ!!! ฟิลด์ก็เรียน ไม่แน่เราสองคนอาจจะเคยเจอกันมาแล้วก็ได้นะ ฮ่าๆ" นายฟิลด์พูดแล้วก็หัวเราะ
"เอิร์ต..ฟิลด์ถามไรหน่อยดิ"
"ถามมาดิ"
"เอิร์ตเคยมีแฟนป๊ะ" นายฟิลด์ถามเรา
"ไม่เคยอ่ะ" เราตอบกลับไปทันทีเลย ฮ่าๆ
"อ่อๆครับ"
"ถามทำไมอ่ะฟิลด์"
"อ่อ!!! ป่าวๆครับ"
"แน่ะ บอกมาเลยนะ"
"ก็..ก็เอิร์ตไม่เคยมีแฟนเอิร์ตก็ไม่รู้หรอก"
"รู้อะไรอ่ะ"
"รู้ว่ามีคนกำลังชอบเอิร์ตไง"
"ใครอ่ะฟิลด์"
"ไม่บอกๆ งั้นฟิลด์ไปละ หายมานานแล้ว เดี๋ยวเพื่อนสงสัย" นายฟิลด์พูดแล้วก็หันมายิ้มกับเรา
"เฮ้ย!!!อะไรอ่ะฟิลด์ อย่าขี้โกงดิ บอกมาเลยๆ"
"เดี๋ยวเอิร์ตก็รู้เองแหล่ะ ไปหล่ะครับ ไว้เจอกัน" นายฟิลด์พูดแล้วก็ลุกเดินไป ปล่อยให้เรานั่งสงสัยอยู่คนเดียว เฮ้อ!!!!
.....เรานั่งคิดอยู่ซักแป๊บนึง ก็ลุกขึ้นมาเดินหาหนังสืออ่านต่อ เจอแล้ว หนังสือที่อยากอ่าน แต่ว่า มันอยู่สูงเกินไปอ่ะ คือขนาดเราสูง172 cm....ยังเขย่งเอื้อมได้แค่ปลายมือเลย เราก็ยืนเขย่งๆอยู่อย่างนั้นอ่ะนะ ตาก็มองหาเก้าอี้ กะว่าจะเอามาปีน แต่แล้ว!!!!ก็มีมือนึงมาหยิบหนังสือเล่มนั้นให้เรา โดยที่เราก็ไม่ได้ทันมองว่าคนคนนั้นคือใคร
"อ่ะ"
"ขอบคุณนะ" เราพูดแล้วก็เงยหน้ามองคนที่หยิบหนังสือให้เรา
"อ่าว!!!บอม"
"ครับบอมเอง...เห็นหายไปนาน บอมเลยมาตามหานี่แหล่ะ" นายบอมพูด
"อ่อๆขอโทษนะ พอดีเดินดูหนังสือเพลินไปหน่อย" เราบอกนายบอม
"ครับ เอิร์ตจะเอาเล่มไหนอีกป๊ะ เดี๋ยวบอมหยิบให้" นายบอมถามเรา
"ไม่แล้วหล่ะ ป่ะกลับโต๊ะกัน" เราบอกนายบอม
....แล้วเรากับนายบอมก็เดินกลับมาที่โต๊ะ เราก็นั่งอ่านหนังสือไป นายบอมก็ทำท่าจะนอนต่อ
"ใกล้เที่ยงแล้วปลุกบอมด้วยนะเอิร์ต" นายบอมบอกเรา
"อื้มๆได้ๆบอมนอนเถอะ" เราบอกนายบอม
....เราก็นั่งอ่านหนังสือไป นายนิกส่งข้อความมาอีกแล้ว
"อยู่ไหน?"
"หอสมุด"
"ไปกับใคร"
"บอม"
"เออ!!"
"ไอ่ลิงเป็นไรเนี่ย"
"ป่าว!!"
"เรียนไปเลย"
"คร๊าบ เดี๋ยวเรียนเสร็จแล้วจะโทรหานะ"
(**ตอนนั้นAIS มีโปรแพคเกจSMSฟรีอ่ะนะ เราก็เลยส่งข้อความคุยกันได้ เหมือนเล่นไลน์สมัยนี้เลย ฮ่าๆ)
....เรานั่งอ่านหนังสือไปเรื่อยเปื่อย จนหันไปเห็นนาฬิกาก็11โมงครึ่งแล้ว ก็เลยปลุกนายบอม
"บอมๆตื่นๆ จะเที่ยงแล้ว"
"อืม!!!ครับ!!" นายบอมงัวเงียตื่นขึ้นมา
"ฮ่าๆ ดูดิผมยุ่งหมดเลยบอมอ่ะ นอนไม่ระวังเล๊ย สายรหัสเอิร์ตเนี่ย" เราว่านายบอมแล้วก็เอามือไปเสยผมนายบอมให้เข้าทรงเรียบร้อย
"เอิร์ตก็นะ ก็คนนอนนี่ครับ จะให้ผมไม่ยุ่งได้ไงอ่ะ" นายบอมพูดแล้วก็เอามือมาจับมือเราที่กำลังเสยผมให้นายบอมอยู่
.....แค่นั้นแหล่ะ มันเหมือนโดนไฟช๊อตอ่ะ รู้สึกแปลกๆ มือนายบอมอุ่นๆมาจับมือเรา
"เอ่อ!!!!....เดี๋ยวเอิร์ตเอาหนังสือไปเก็บก่อนนะ" เราบอกนายบอมแล้วก็เอามืออกจากมือของนายบอมแล้วก็ลุกเดินเอาหนังสือไปเก็บ
....แต่!!!ลืมไปว่า หนังสืออยู่ชั้นบนสุด ซึ่งเราเอื้อมไม่ถึงอยู่แล้ว ฮ่าๆ ก็เลยเขย่งๆอยู่แบบนั้น จะถึงอยู่แล้วเชียว ก็มีคนๆนึงมายืนประกบหลังเราแล้วก็หยิบหนังสือจากมือเราไปเก็บให้ เราก็เลยหันกลับไป หน้าของเราอยู่ตรงหน้าอกคนๆนั้นพอดี.....นายบอม!!!!
"เตี้ยก็เงี้ย ลำบาก ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"ขอบคุณนะบอม" เราพูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นไปมองนายบอม
....เราสองคนเงียบกริบ สายตาเรากับนายบอม ต่างคนต่างก็มองกัน มีแต่ความเงียบ!!!! ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่....ที่เราโดนดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอมสะกดอยู่!!!!
"เอิร์ต!!!" นายบอมเรียกเรา
"ว่าไงบอม" เราหลบสายตานายบอมมองลงไปที่พื้น (เรายืนอยู่กับนายบอม หลังเราพิงชั้นหนังสือ หน้าเราอยู่ตรงหน้าอกนายบอม เพราะนายบอมสูงกว่าเรา อิอิ) นายบอมก้มหน้าลงมาหาเราจนเรารู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของนายบอมที่พ่นใส่ผมของเรา
"เอ่อ!!! เอิร์ตไป...ไป!!!" นายบอมจะพูดอะไรบางอย่างกับเรา แต่ว่านายนิกโทรมาซ๊ะก่อน!!!เรารับโทรศัพย์นายนิก
"อยู่หน้าหอสมุดแล้ว" นายนิกพูดมาตามสาย
"อ่อๆ โอเคๆ เดี๋ยวเอิร์ตลงไปนะ รอแป๊บ" เราบอกนายนิกแล้วก็วางสาย
"บอม ไปกินเค้กกับเอิร์ตกับนิกป่าว!!!" เราชวนนายบอม
"เอ่อ!!! เอิร์ตไปเถอะครับ"
"อ่าว ทำไมอ่ะ ป่ะๆไปด้วยกันนี่แหล่ะ" เราพูดแล้วก็จูงมือนายบอมออกมาจากตรงนั้น
....นายบอมก็ตามเรามา พอออกจากมุมชั้นหนังสือเราก็ปล่อยมือนายบอม ลงมาข้างล่างก็เจอนายนิกยืนรออยู่
"สวัสดีบอม ป่ะๆไปกินเค้กกัน ร้านที่คณะนิกเอง เพิ่งเปิดใหม่" นายนิกชวนนายบอม
"เอ่อ!!!" นายบอมก็ทำท่าอึกอัก จะไป ไม่ไป
"คิดนานนะบอม ป่ะๆ" เราบอกนายบอม
"เฮ้ย!!!บอม ไปกินข้าวกับกูป่าว" เสียงนายฟิลด์ตะโกนเรียกนายบอมมาแต่ไกล
"สวัสดีๆนิก" นายฟิลด์ทักทายนายนิก
"สวัสดีครับ" นายนิกพูดกับนายฟิลด์
"เอ่อ!! เดี๋ยวบอมไปกินข้าวกับฟิลด์ก็ได้ นิกกับเอิร์ตไปกันเถอะ เอิร์ตตอนบ่ายเจอกันที่ห้องเรียนนะ" นายบอมบอกเราแล้วก็เดินไปหานายฟิลด์
...เราก็ งงๆ กับนายบอม แต่ก็ไปกินเค้กกับนายนิกที่ร้านคณะนายนิกนะ อร่อยดี กินทั้งเค้กทั้งไอติมเลยหล่ะ สะใจจริงๆ มีแต่ของอร่อยๆทั้งนั้นเลย ฮ่าๆ////พอบ่ายเราก็แยกย้ายกับนายนิกไปเรียนที่คณะเรา นายนิกเดินมาส่งที่หน้าคณะแล้วก็กลับหอใน เพราะนายนิกไม่มีเรียนแล้ว
"บ๊ายบายนิก เจอกันตอนกินข้าวเย็นนะ" เราบอกนายนิก
"ครับ เรียนเสร็จแล้วโทรหานิกนะ"
"โอเคๆ ขอบคุณนะที่เลี้ยงเค้กวันนี้"
"อร่อยป๊ะหล่ะ"
"มากอ่ะ"
"ครับ นิกไปนะ ไอ่ดื้อตั้งใจเรียน" นายนิกบอกเรา เราพยักหน้าให้นายนิกแล้วก็เดินเข้าคณะไป
....ที่ห้องเรียน
"ไอ้บอมมันไปหอสมุดกับมึงไม่ใช่หรอเอิร์ตแล้วทำไมไม่มาพร้อมกันว๊ะ" ไอ้แมคถามเรา
"บอมไปกินข้าวกับฟิลด์อ่ะ แต่กูไปกินเค้กกับนิกมา เลยมาไม่พร้อมกัน" เราบอกไอ้แมค
"นั่นไง แม่งตายยากชิบ มานู่นแล้วพ่อหนุ่มเดือนเพ็ญ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็พยักหน้าไปทางประตู
นายบอมกำลังเดินเข้ามา
"ไอ้คุณบอมครับ พ่อหนุ่มเดือนเพ็ญ ไปกินข้าวที่เชียงใหม่มาหรอครับ ช้าโคตร" ไอ้แมคแซวนายบอม
"ป่าวๆ บอมไปกินที่คณะวิศวะมาอ่ะ"
"แหม่ ข้าวเกษตรไม่อร่อยหรอบอม เลยไปติดใจข้าววิศวะเนี่ย" ยัยส้มแซวนายบอม
"ข้าววิศวะหรือว่า...สาววิศวะกันแน่" นายเอ็มแซวนายบอม
"ข้าวดิคร๊าบ บอมไปกินกับฟิลด์มาอ่ะ"
"ฟิลด์ กรี๊ดดดด!!! ชอบฟิลด์อ่ะ หล่อล่ำ หูยยย!!!!ฟินนนน!!!" ยัยส้มพูดแล้วก็เคลิ้ม ฮ่าๆ
"ออกนอกหน้ามาก มึงอ่ะส้ม ให้ไอ้บอมติดต่อให้ดิ" ไอ้แมคบอกยัยส้ม
"เอาเบอร์มั๊ยส้ม บอมมีนะ เบอร์ฟิลด์อ่ะ" นายบอมบอกยัยส้ม
"แฮ่ๆ ไม่เอาอ่ะบอม ส้มเกรงใจ แหะ แหะ" ยัยส้มบอกนายบอม
....แล้วอาจารย์ก็เข้ามาสอน...นายบอมที่นั่งเรียนอยู่ข้างๆเราก็หันมามองๆเราตลอดเลย บางทีเราก็หันไปสบตากับนายบอมบ้าง พอเรามองนายบอม นายบอมก็จะหันหน้าไปทางอื่น แปลกๆไปนะเนี่ยนายบอม!!!!
....พอเรียนเสร็จตอนเย็น ก็ไปกินข้าวด้วยกัน เจอกันครบหมดทุกคนเลย สั่งข้าวเสร็จแล้วก็นั่งคุยกันรอข้าวมาเสิร์ฟ
"เดี๋ยวหยุดวันพ่อ ไปเที่ยวบ้านนิกกันมั๊ยสามวันอ่ะ" นายนิกเอ่ยปากชวนพวกเรา
"อืม!!!ไปดิๆ"
"บ้านนิกอยู่สุพรรณเองไม่ใช่หรอ ใกล้ๆ"
"ไปๆ"
....สรุปว่า เดี๋ยวหยุดวันเสาร์-อาทิตย์-จันทร์ หยุดยาววันพ่อแห่งชาตินี้เราจะไปเที่ยวบ้านนายนิกกัน ไปกันครบหมดทุกคนเลย ไอ้แมค
ไอ้แบงค์ นายเอ็ม นายบอม ยัยส้ม เรา นายนิก ตอนหลังมาเพิ่มยัยแพรวอีก2แพรวกับไอ้มอสด้วย สนุกแน่ๆงานนี้ เพราะตรงกับงานศาลเจ้าประจำปีบ้านนายนิกด้วยหล่ะ....หรือที่เรียกว่า"งานงิ้ว" อ่ะ!!!!
:mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3:
....ขอบคุณมากมาย สำหรับกำลังใจนะครับ....รูมเมททุกๆคน แฮ่ๆ
-
:hao7: :hao7: :hao7: สั้นไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
จะทำอะไรก็รีบทำเหอะนิค เชียร์บอมขึ้นมาจริงๆไม่รู้ด้วยนะ :katai5:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
:katai1: ห้าสิบกว่าตอนแล้วงะ ทำไมยังไม่มีแบบว่า :oo1: กันเลยงะ :katai4:
-
นิกอย่าช้า เด๋วเชียร์คนอื่นให้มาเสียบเลยนะ
-
:hao5: กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
คนเขียนทำร้ายจิตใจฉัน
แอร๊ยยยยยยย ต้อง'วินบอม' เท่านั้น
-
เชียร์บอมสุดใจดิ้น เพราะตั้งแต่อ่านมาไม่เคยชอมนิคเลย ไม่ชัดเจนซักอย่าง
อีกทั้งชอบทำให้เอิร์ตเสียใจอยู่ตลอดอ่ะ บอมเป็นพระเอกเหอะ สู้ๆนะบอม
-
:z13: คุยกับรูมเมท
....ในตอนที่53 นี้จะเป็นพาร์ทของนายบอมซ๊ะเป็นส่วนใหญ่นะครับ เพราะอย่างที่บอกเอิร์ตมันก็พยายามจะไม่คิดเกินเลยกับนายนิก แต่นายนิกก็ยังคงสไตล์เดิมคือหยอดเข้ามาเรื่อยๆแต่ก็ไม่ชัดเจน ส่วนคนที่กลับมาเหมือนจะชัดเจนก็คือ...นายบอมนั่นเองนะครับ ก็ไม่รู้จะยังไงคงต้องติดตามกันต่อไป.... :katai5: :katai5:ส่วนเพื่อนๆที่ถามหาฉากNC...ต้องยอมรับว่าNCยังไม่ใช่แนวที่คนเขียนถนัดอ่ะครับ แต่ยังไงก็มีแน่นอน จะพยายามหาประสบการณ์ไปหาข้อมูลจากNCเรื่องอื่นๆมาก่อนนะครับ...แฮ่ๆ :a5: :a5: :a5: :a5:
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่53) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[1]....ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น!!
....ต้นเดือนธันวาคมแบบนี้ อากาศหนาวๆ มีหมอกลงบางๆตอนเช้าๆ อากาศดีจริงๆ หยุดยาววันพ่อแห่งชาติ เสาร์-อาทิตย์-จันทร์ เรามีนัดไปเที่ยวบ้านนายนิกกัน พอดีที่บ้านนายนิกที่สุพรรณบุรี มีงานศาลเจ้าประจำปีพอดีเลย หรือเรียกกันว่า"งานงิ้ว" งานงิ้วนี้ที่บ้านเราที่นครสวรรค์ก็มีนะ ถือว่าเป็นงานประจำอำเภอเลยก็ว่าได้ งานจะมี9วัน9คืน พวกเราที่ไปถล่มบ้านนายนิกคราวนี้มีทั้งหมด10คน...เรา นายนิก นายบอม นายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ไอ้มอส ยัยส้ม ยัยแพรวทั้ง2แพรว เรานัดกันขึ้นรถตู้ตอน9โมงเช้า ไปต่อรถตู้อีกทีที่อนุสาวรีย์ แล้วก็ไปถึงบ้านพี่สาวนายนิกที่ตลาดประจำอำเภอตอน11โมงกว่าๆ รถตู้จอดให้ที่หน้าบ้านพี่สาวนายนิกเลย บ้านพี่สาวนายนิกเป็นทาวเฮ้าส์3ชั้น ชั้นล่างและชั้นลอยเปิดเป็นร้านชา-กาแฟ นมปั่น ผลไม้ปั่น เบเกอรี่พวกเค้ก คุกกี้ พวกเด็กๆนักเรียนชอบมานั่งคุยกันหลังเลิกเรียน ส่วนชั้นที่3เอาไว้นอน ห้องนายนิกก็อยู่ที่นี่นะ ตอนนายนิกเรียนก็จะมาอยู่กับพี่สาวที่นี่....พวกเราลงรถที่หน้าร้านพี่สาวนายนิก ก็มีเจ้าตัวน้อยวิ่งมารับเลย ฮ่าๆ
"น้านิก...น้านิก" เจ้าโน๊ต หลานชายตัวน้อยของนายนิก วิ่งออกมาพร้อมกับเรียกนายนิกไปด้วย เสียงดังเชียว
"ไอ้เสือ คิดถึงที่สุดเลย มาหอมแก้มทีดิ๊" นายนิกพูดแล้วก็อุ้มเจ้าเสือโน๊ตขึ้นมาหอมแก้มฟอดใหญ่เลย นายนิกนี่เวลาอยู่กับเด็กๆก็น่ารักไปอีกแบบนะ ดูอ่อนโยนยังไงก็ไม่รู้ ฮ่าๆ
....พวกเราเดินเข้ามาที่ร้านพี่สาวนายนิก มีคนอยู่ในร้านพอประมาณ ตอนนี้เป็นช่วงกลางวัน ร้านค้ายังไม่ค่อยเปิดมาก แต่ตอนเย็นๆค่ำๆ ร้านค้าต่างๆในงานศาลงิ้วก็จะเปิดร้าน ที่ถนนหน้าร้านพี่สาวนายนิกก็จะมีร้านของกินเต็มไปหมดเลย
"สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ" พวกเราสวัสดีพี่สาวนายนิก
"สวัสดีจ๊ะ..มาๆ เข้ามาในร้านก่อน นิกพาเพื่อนๆขึ้นไปชั้นบนนะ" พี่สาวนายนิกพูด
....นายนิกพาพวกเราขึ้นมาชั้นบน มีโต๊ะให้นั่งกินชิลล์ๆ เพลงเปิดเบาๆฟังแล้วสบายหูจริงๆ นายนิกเอาเมนูมาให้พวกเราสั่งของมากินกัน เราก็นั่งกินนั่งคุยกัน นายนิกลงไปช่วยพี่สาวข้างล่าง เจ้าเสือโน๊ตมาอยู่กับพวกเราไม่ห่างเลยแต่ก็เรียกหาแต่น้านิก...น้านิก ฮ่าๆ น่ารักจริงๆ นายนิกเอาขนมที่พวกเราสั่งขึ้นมาเสิร์ฟให้พวกเรา เราก็ลงไปช่วยนายนิกยกขึ้นมา แล้วก็นั่งกินกัน คุยกันไป ซักพักนายนิกก็ขึ้นมาเรียกพวกเรา!!
"ป่ะๆ ไปบ้านย่ากันเถอะ เที่ยงกว่าแล้ว ย่าทำกับข้าวไว้รอแล้วหล่ะ" นายนิกขึ้นมาเรียกพวกเรา
"ไปกับพี่ป่าวไอ้เสือโน๊ต" นายนิกถามเจ้าโน๊ตแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตขึ้นมา
"เอาไว้นี่แหล่ะ เดี๋ยวกลุ่มแฟนคลับเค้ามากินจะไม่เจอ" พี่สาวนายนิกบอกพวกเรา
"โห!!!ตัวแค่นี้มีแฟนคลับด้วยหรอคะเนี่ย" ยัยส้มถามพี่สาวนายนิก
"มีสิ เยอะด้วยนะ สาวๆทั้งนั้น" พี่สาวนายนิกบอกกับพวกเรา
....ก็เด็กกำลังน่ารักอ่ะนะ ขยันพูดขยันคุย ใครๆเห็นก็เอ็นดู เป็นดาราตัวน้อยประจำร้านเลยนะเนี่ย เจ้าเสือโน๊ต////พวกเราขอบคุณพี่สาวนายนิกแล้วนายนิกก็เอารถกระบะของพี่สาวขับพาพวกเราไปบ้านย่า ที่อยู่นอกตัวอำเภอ เราเคยมาแล้วกับนายนิกตอนที่มาเอาเต๊นท์ไปค่าย คิดถึงอาหารฝีมือคุณย่าที่สุดเลย แอบลุ้นว่าคุณย่าจะทำอะไรไว้รอพวกเราบ้าง จะมีกล้วยบวชชีของโปรดหลานชายหรือป่าวน๊า อิอิ....ไม่นานพวกเราก็มาถึงบ้านคุณย่าของนายนิก พ่อกับแม่ของนายนิกก็นอนที่บ้านนี้ด้วย เพราะต้องดูแลคุณย่า บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ใต้ถุนสูง ข้างล่างเทปูนขัดมัน ด้านหนึ่งทำเป็นห้องครัว มีโต๊ะไม้หินชุดใหญ่ไว้สำหรับนั่งกินข้าว ข้างๆบ้านก็มีต้นไม้เต็มไปหมด เดินไปไม่ไกลก็เจอทุ่งนาของพ่อนายนิกแล้ว มีสระน้ำขนาดพอดีๆอยู่ด้วย พวกเราลงรถก็ขนกระเป๋าเข้าไปแล้วก็สวัสดีแนะนำตัวกับคุณย่า คุณพ่อ คุณแม่ของนายนิก
"อ่าว!!!มาถึงกันแล้วหรอ มาๆกินข้าวเลย ย่าเค้าทำกับข้าวไว้รอตั้งแต่เช้าเนี่ย" แม่นายนิกพูดกับพวกเรา
"ไปนิก ช่วยกันยกข้าวออกมากินกัน" ย่านายนิกพูด
"เป็นไงเอิร์ต อ้วนขึ้นป่าวเนี่ยลูก" แม่นายนิกถามเรา
"แหะ แหะ เหมือนจะอ้วนขึ้นครับแม่ คิดถึงกล้วยบวชชีฝีมือคุณย่าสุดๆเลยครับ" เราบอกแม่นายนิก
"เหมือนย่าจะรู้ใจ หม้อใหญ่เลยในครัวอ่ะเอิร์ต" นายนิกเดินเข้ามาบอกเรา แล้วก็เข้าไปนั่งกอดแม่
"แม่ครับ คิดถึงสุดๆ มาหอมที" นายนิกพูดแล้วก็หอมแก้มแม่ฟอดใหญ่ ฮ่าๆ
"จะอ้อนเอาอะไรอีกหล่ะเนี่ย" แม่นายนิกถามนายนิก
"เอ่อ!!!แม่ครับ...!!!!" นายนิกเรียกแม่ แล้วก็หันมามองเรา เราก็เลยมองนายนิก เหมือนนายนิกจะพูดอะไรซักอย่างกับแม่
"ว่าไงลูก!!"
"เอ่อ!!! ไม่มีไรครับแม่ แหะ แหะ ไปกินข้าวดีกว่า"
"ป่ะเอิร์ต ไปกินข้าวกัน" นายนิกพูดแล้วก็จูงมือเราไปกินข้าว
....กับข้าววันนี้ คุณย่าต้อนรับพวกเราด้วย แกงกะทิไก่ใส่มะเขือ ไข่เจียว ปลาทับทิมทอด อร่อยมากๆ โดยเฉพาะปลาทับทิมทอด สี่ตัวหมดเกลี้ยงเลย ตบท้ายด้วยกล้วยบวชชี หอมหวานอร่อย พวกเรากินกันอิ่มแปล้เลย ฮ่าๆกินเสร็จก็ช่วยกันยกจานชามไปล้าง เสร็จแล้วก็ออกมานั่งคุยกับคุณย่า แล้วก็พ่อแม่นายนิก
"เป็นไงกับข้าวฝีมือย่านิกอร่อยป๊ะ" นายนิกถามพวกนั้น
"อร่อยสุดๆอ่ะ แกงไก่อร่อยมากบอมชอบ"
"ปลาทอดอร่อยมากอยากกินอีกค่ะ" ยัยแพรวพูด
"ส้มก็อยากกินอีกค่ะ ที่กรุงเทพฯขายแพงมาก"
"ผมอยากกินน้ำพริกกะปิอ่ะครับคุณย่า" ไอ้แมคบอกกับคุณย่า
"ได้เลย แต่คงต้องเป็นมื้อเช้าพรุ่งนี้นะ เดี๋ยวเย็นนี้พวกหนูก็ไปงานศาลเจ้ากันนี่" คุณย่านายนิกพูด
"ครับคุณย่า"
"เดี๋ยวบ่ายๆไปทอดแหกับพ่อ ใครอยากกินปลาอ่ะ" พ่อนายนิกพูดกับพวกเรา
"ได้ครับพ่อ สอนผมทอดแหด้วยนะครับ" ไอ้แมคพูด
"ได้สิลูก เด็กกรุงเทพฯทอดแหกันไม่เป็นแล้วมั้ง เจ้านิกก็ทอดไม่เป็น สอนยังไงก็ไม่เอา" พ่อนายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"โห!!! ไอ้นิก อ่อนหว่ะ แค่ทอดแหยังทำไม่เป็นเลย" ไอ้แมคพูดกับนายนิก
"แหม่ๆ ไอ้แมค เดี๋ยวมึงก็รู้ว่ามันยากขนาดไหน" นายนิกพูด
"นิก พาเพื่อนๆเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บสิลูก ดูที่หลับที่นอนด้วยว่าพอกันมั๊ย" แม่นายนิกพูดกับนายนิก
"ครับแม่!! ป่ะๆเอาของขึ้นไปเก็บกัน" นายนิกบอกกับพวกเรา
....พวกเราพากันขึ้นไปบนบ้าน พื้นบ้านเป็นพื้นไม้ ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี สะอาดเงาวับเลยหล่ะ แถมยังเย็นๆเท้าด้วย อากาศเย็นจริงๆที่บ้านนายนิกเนี่ย คืนนี้ต้องขอผ้านวมผืนใหญ่ๆซ๊ะแล้ว พวกเราคงจะนอนกันที่โถงกลางบ้านนั่นแหล่ะ เพราะเห็นแม่เตรียมมุ้งไว้ให้พวกเราสามหลังแล้วก็ฟูกที่นอน หมอน ผ้าห่มพร้อมเลย
"กางมุ้งกันเป็นหรือป่าวนี่ลูก" แม่นายนิกถามพวกเรา
"เป็นครับ/เป็นค่ะ"
"คงนอนกันพอมั้งเนี่ย"
"อันนี้มุ้งใหญ่ นอนสี่คน ส่วนนั่นมุ้งเล็กอีกสองหลัง ส้ม แพรวนอนด้วยกันนะผู้หญิงสามคน" นายนิกพูด
"เดี๋ยวมึง เอิร์ต ไอ้บอม นอนมุ้งเล็กก็แล้วกันนะไอ้นิก พวกกูสี่คนจะนอนมุ้งใหญ่เอง" ไอ้แมคบอกนายนิก
"เออๆได้ๆ อ่ะใครจะนอนพักผ่อนก่อนก็ได้นะ หรือจะลงไปนอนเปลใต้ถุนบ้านก็ได้ เดี๋ยวเย็นๆไปทอดแหกัน" นายนิกบอกพวกเรา
....แต่พวกเราไม่มีใครนอนซักคน ก็พากันลงมาใต้ถุนบ้านเอาเสื่อไปปูนั่งริมสระน้ำกัน ตามขอบบ่อคุณย่าปลูกตะไคร้ ข่า ไว้หลายกอเลย มีพวกกระเพรา โหระพาด้วยนะ ครบเลย
"ไอ้นิก มะม่วงเก็บกินได้ป่าวว๊ะ" ไอ้แบงค์ตะโกนถามนายนิก คงจะเดินไปเจอต้นมะม่วงเข้าแล้ว ฮ่าๆ
"ได้เลยๆ เก็บมากันเลย เดี๋ยวกูทำน้ำปลาหวานให้" นายนิกตะโกนตอบไอ้แบงค์
"เดี๋ยวกูไปช่วยเก็บ" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินไปหาไอ้แบงค์
"ทำเป็นหรอไอ่ลิง" เราถามนายนิก
"ทำไรอ่ะ"
"ก็น้ำปลาหวานอ่ะ"
"แหะ แหะ ไม่อ่ะ เดี๋ยวไปบอกแม่ทำให้" นายนิกบอกเรา
"แม่คร๊าบบบ ทำน้ำปลาหวานจิ้มมะม่วงให้หน่อย" นายนิกพูด
"มาๆเข้ามาหัดทำเอง เดี๋ยวแม่สอน" เสียงแม่นายนิกบอกนายนิก
"เอิร์ต!! มาเร็วๆแม่จะสอนทำน้ำปลาหวาน" นายนิกกวักมือเรียกเรา เราก็เลยเดินตามนายนิกเข้าไปในครัว
"อ่ะเอาหอมแดงมาปอก เอิร์ตมานี่ลูกตักกะปิใส่ถ้วยเตรียมไว้ เดี๋ยวแม่ไปหยิบพริกแห้งก่อน" แม่นายนิกพูด
....เราก็เดินไปตักกะปิในโหล ที่แม่เอาออกมาจากตู้เย็น กะปินี้นายนิกบอกว่า ย่าเป็นคนทำเอง ไม่เคยซื้อกะปิตลาดมากินเลย เราตักเสร็จก็เดินไปดูนายนิกที่กำลังปอกหอมอยู่
"เฮ้ย!!! ร้องไห้ทำไมเนี่ยไอ่ลิง" เราถามนายนิกเพราะเห็นนายนิกปอกหอมแดงไป น้ำตาก็ซึมๆ
"ไม่ได้ร้องไห้ แต่ปอกหอมมันแสบตา แต่ถ้าได้หอมคนบางคนก็จะไม่แสบตา อิอิ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ่ลิงเอ๊ย!!! พูดมากหว่ะ ปอกหอมไปเลย" เราพูดแล้วก็แอบหยิกเอวนายนิกไปหนึ่งที ฮ่าๆ
....แล้วแม่ก็เอาก็เอาน้ำตาลปี๊บมาใส่ในถ้วยกะปิแล้วก็ให้เราเอาช้อนคลุกกะปิกับน้ำตาลปี๊บให้เข้ากัน เอาน้ำมาใส่นิดหน่อยให้ส่วนผสมละลาย เสร็จแล้วก็ใส่หอมแดงซอยแล้วก็พริกแห้งบิเป็นชิ้นเล็กๆ หน้าตามันก็จะออกมาแบบข้นๆเหนียวๆ หอมกลิ่นกะปิ รสชาติหวานๆเค็มๆ ติดเผ็ดนิดๆ จิ้มกับมะม่วงก็พอดี อร่อยมากอ่ะ พวกเราจัดการมะม่วงไปหลายลูกเลย น้ำปลาหวานหมดเกลี้ยง จนแม่ต้องเตือนว่าอย่ากินเยอะ เดี๋ยวท้องไส้จะปั่นป่วนกันหมด ฮ่าๆ เรานั่งกันจนแดดร่มๆ พ่อก็มาเรียกเราไปทอดแหกัน
"อ่าว!!! ป่ะๆ พร้อมกันยังลูก ไปทอดแหกัน" พ่อเดินถือแหมาพูดกับพวกเรา
"พร้อมครับพ่อ เดี๋ยวพวกผมถอดเสื้อผ้าแป๊บนึงครับ" ไอ้แมคบอกกับพ่อ
.....พวกผู้ชายก็ถอดเสื้อออกเหลือแต่บอกเซอร์ แต่เราไม่ถอดเพราะเขิน ฮ่าๆ แล้วพวกเราก็เดินตามพ่อไปที่ขอบสระอีกด้านหนึ่ง พ่อก็จัดการจัดท่าทาง แล้วก็เหวี่ยงแหลงไป
"โคร๊มมมม!!!!!"
....แหกาง สวยงามมาก พ่อค่อยๆดึงแหขึ้นมา โห!!!! ปลาทับทิมติดมาเยอะแยะเลย พ่อเลือกเอาปลาตัวใหญ่ๆมาสี่-ห้าตัว แล้วที่เหลือก็ปล่อยลงน้ำไป หลังจากนั้นพ่อก็สอนไอ้พวกนั้นทอดแห
นายนิกคนแรกเลย แหเหวี่ยงสวยงาม แต่ไม่ได้ปลาซักตัว ฮ่าๆ
ไปแบงค์ แหไม่กาง แถมยังเกือบตกบ่อน้ำอีก ฮ่าๆ
มาถึงไอ้แมค เหวี่ยงแหได้สวยมาก ได้ปลามา2ตัว เจ้าตัวคงจะคุยโวไปหลายวันเลย ฮ่าๆ
นายเอ็มเจ๋งสุด ได้ปลาเยอะสุดห้าตัว เก่งมากอ่ะ
มาถึงนายบอม ตั้งท่าเหวี่ยงซ๊ะอย่างดี แห...กางสวยงามมาก แต่ตัวนายบอมเสียหลัก ลื่นลงบ่อไปพร้อมแหเลย ฮ่าๆ ทุกคนหัวเราะกันใหญ่ เราก็เดินไปขอบบ่อเอื้อมมือ ให้นายบอมจับจะได้ดึงขึ้นจากบ่อ แต่ปรากฏว่า จังหว่ะที่จะดึงนายบอมขึ้นจากบ่อ เรากลับลื่น แล้วก็ตกลงบ่อไป พร้อมกับนายบอมอีก ตัวเราทับอยู่บนตัวนายบอม เราสองคนโผล่ขึ้นจากน้ำ นายบอมก็กอดเราแน่นเลย กลัวเราจมน้ำมั้ง แต่น้ำในบ่อก็ไม่ลึกมากนะ ฮ่าๆ เรากับนายบอมมองหน้ากัน แล้วก็หัวเราะ.....แต่ว่า....ทำไม? เราเองกลับรู้สึกแปลกๆกับ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอมนะ มันเป็นสายตาที่มองเราแบบมีอะไรบางอย่าง หรือว่าเป็นเราที่คิดไปเอง!!!!!
"บอมขอโทษนะเอิร์ต ทำเอิร์ตตกน้ำเลยอ่ะ" นายบอมพูดกับเรา
"ไม่เป็นไรบอม ป่ะ!!ขึ้นกันเถอะ จะได้ไปอาบน้ำ" เราบอกกับนายบอม
....แล้วเราสองคนก็ขึ้นจากบ่อ เพื่อนๆยังขำกันไม่หาย นายนิกเองก็พลอยขำไปกับเค้าด้วย
"บอมเอิร์ต ไปอาบน้ำกันเลยลูก เดี๋ยวจะคัน" แม่นายนิกบอกเรากับนายบอม
"ไปอาบพร้อมกันเลย มึงสองคนอ่ะจะได้เสร็จเร็วๆ" ไอ่แมคบอกเรากับนายบอม
"ไปล้างตัวกันที่โอ่งตรงนั้นก่อน เดี๋ยวนิกไปเอาเสื้อผ้ามาให้" นายนิกบอกเรากับนายบอม
....เรากับนายบอมล้างตัวเสร็จก็เข้าห้องน้ำ พอเข้ามาในห้องน้ำ นายบอมก็ถอดเสื้อผ้าออกหมดเหลือแต่กางเกงใน เราหันไปก็ตกใจดิ!!!!
"เฮ้ย!!บอม จะถอดหมดเลยหรอ" เราถามนายบอม
"ไม่หมดหรอก ก็เหลือกางเกงในนี่ไง หรือเอิร์ตจะให้บอมถอดหมดหล่ะ" นายบอมถามเรา
"เอ่อ!!ป่าวๆ คือ..ใส่บอกเซอร์อาบก็ได้มั้ง แหะ แหะ" เราบอกนายบอม
"เอิร์ตก็ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำได้แล้ว บอมเริ่มคันแล้วเนี่ย" นายบอมพูดแล้วก็ตักน้ำอาบ
....เราก็เลยถอดเสื้อผ้าออกแล้วก็อาบน้ำกับนายบอม
"ถูหลังให้ป๊ะ" นายบอมถามเราแล้วก็หัวเราะ
"ไม่เป็นไรๆ แหะ แหะ รีบๆอาบเถอะบอมอ่ะ"
"คร๊าบบบ"
"เอิร์ต หันมานี่ดิ๊" นายบอมเรียกเรา เราก็เลยหันไป
....นายบอมยืนเอามือจับกับขอบอ่างน้ำแล้วก็หันมามองหน้าเรา เราหันไปก็เจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น ทำให้รู้สึกแปลกๆ เราก็เลยหลบสายตาคู่นั้น มองไปในอ่างน้ำ
"จะหันหน้าหนีไปไหนอ่ะ บอมจะเอาขี้โคลนออกให้เนี่ย" นายบอมพูดกับเรา แล้วก็เอามือจับหน้าเราหันขึ้นมา เอานิ้วเช็ดขี้โคนตรงหางคิ้วออกให้เรา
"อาบน้ำยังไง ขี้โคลนยังออกไม่หมดเลย เฮ้อ!!!สายรหัสคนนี้นี่ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็ไปเช็ดตัว
"บอมไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะ เดี๋ยวเอาเสื้อผ้าไปแช่ไว้ข้างนอกให้นะ" นายบอมพูดแล้วก็ออกไปจากห้องน้ำ เราก็อาบน้ำต่อจนเสร็จ ก็ออกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อนๆคนอื่นๆก็ทยอยกันมาอาบน้ำ เพราะเดี๋ยวค่ำๆ เราจะไปเดินงานงิ้วกัน เราใส่เสื้อผ้าลงมานั่งรอพวกนั้นที่ใต้ถุนบ้าน ก็เห็นนายนิกกำลังเอาคาลาไมล์ ทาตัวให้นายบอมอยู่
"อ่าว!!!บอม คันหรอ" เราถามนายบอม
"ครับ คันยิบๆเลยเนี่ย แล้วเอิร์ตอ่ะไม่คันหรอ" นายบอมถามเรา
"ไม่อ่ะ ยังไม่รู้สึกอะไรเลย"
"ดีแล้วๆ บอมคันมากอ่ะตอนนี้" นายบอมพูด
"ทายาแล้วอย่าเกานะลูก เดี๋ยวจะเป็นแผล" แม่นายนิกบอกนายบอม
"ครับแม่"
"อ่ะ!!เสร็จแล้ว คืนนี้ต้องพกยาไปด้วยป๊ะเนี่ย เผื่อเดินๆงานอยู่แล้วคันจะได้มียาทา" นายนิกแซวนายบอม
"ไม่ต้องหรอกนิก ฮ่าๆ อันนั้นก็เกินไป ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ้นิกไปอาบน้ำได้แล้วมึง เดี๋ยวมืด" เสียงไอ้แมคเร่งนายนิก
"ไอ่ดื้อ!!" นายนิกเรียกเราเบาๆ เราก็หันไป
"นิกไปอาบน้ำก่อนนะ" นายนิกบอกเรา
"อื้มๆ เร็วๆนะ" เราบอกนายนิก
"ครับ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆกับเรา เราหันไปก็เห็นแม่นายนิกมองเรากับนายนิกอยู่แล้วก็ยิ้มๆ ความรู้สึกเขินเกิดขึ้นมาทันที ทำให้นึกถึงเมื่อตอนกลางวัน ตอนที่นายนิกจะบอกอะไรบางอย่างกับแม่ แต่ก็ไม่บอก เราอยากรู้จังว่า สิ่งที่นายนิกจะบอกกับแม่คือเรื่องอะไร เห็นรอยยิ้มของแม่แล้วรู้สึกยังไงๆก็ไม่รู้สินะ ฮ่าๆ คิดไปเองอีกแล้วเรา^^
:mew3: :mew3: :mew1: :mew1: :mew3: :mew3: :mew1: :mew1:
...ขอบคุณมากมายสำหรับกำลังใจนะครับ....รูมเมททุกๆคน รักๆ แฮ่ๆ
-
นิก ขอโทษนะ เราเชียร์บอม แล้วอะ
:hao6: :hao6: :hao6:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 53) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[2]..ความอบอุ่นใต้แสงจันทร์
....พวกเราอาบน้ำ แต่งตัวกันเสร็จเรียบร้อยครบทุกคนแล้ว ประมาณหกโมงเย็น นายนิกก็พาพวกเรานั่งรถกระบะไปเที่ยวงานงิ้วกัน ตอนนี้ถนนสายหน้าบ้านพี่สาวนายนิก รถวิ่งเข้าไปไม่ได้แล้ว เพราะเค้าเอาป้ายมากั้นไว้เป็นทางเข้าเฉพาะคนเดิน นายนิกเลยเอารถไปจอดตรงที่รับฝากรถแทน แล้วพวกเราก็เดินเข้างานกัน อันดับแรกเราตรงไปที่ร้านของพี่สาวนายนิกก่อนเลย อากาศหนาวๆเย็นๆแบบนี้ ร้านพี่สาวนายนิกมีเมนูพิเศษเป็น"ฟองดูว์ขนมปังแล้วก็ผลไม้สด" ไว้บริการด้วย น่ากินมากอ่ะ เมนูนี้จะสั่งเป็นชุดคือชุดขนมปังแล้วก็จะมีที่จิ้มเป็นช๊อกโกแลต หรือไวท์ช๊อกโกแลตก็ได้ให้เลือกหรือจะเอาสองอย่างเลยก็ได้ ซึ่งช๊อกโกแลตจะถูกเสิร์ฟมาในหม้อไฟร้อนๆ แล้วเราก็เอาขนมปังหรือผลไม้สดจิ้มลงไปเคลือบช๊อกโกแลตอุ่นๆ หูย!!!!หน้าหนาวแบบนี้ได้มานั่งจิ้มฟองดูว์ ฟังเพลงเพราะๆชิลล์ ดูบรรยากาศงานงิ้ว คนเดินไปมานี่โรแมนติกสุดๆอ่ะ ฮ่าๆ ชอบๆ ยิ่งได้มากับคนรู้ใจนะ เป็นอะไรที่ดีมากๆอ่ะ ฮ่าๆ ในร้านพี่สาวนายนิกวันนี้คนเยอะมาก เกือบเต็มทั้งชั้นหนึ่งและชั้นสองเลย เจ้าเสือโน๊ตก็เดินทั่วร้านเลย เข้าโต๊ะนู้นทีโต๊ะนี้ที ลูกค้าส่วนมากก็จะเป็นเด็กนักเรียนก็จะมากันเป็นกลุ่มๆเลย คุยกันสนุกสนานกันไป ฮ่าๆ เห็นแล้วคิดถึงตอนเรียนมัธยม....!!!!
"น้านิก...น้านิก" เจ้าเสือโน๊ตเห็นนายนิกเข้ามาในร้านก็วิ่งมาหาแล้วก็เรียกนายนิกไปด้วย
"ว่าไงไอ้เสือน้อย ไปเดินงานงิ้วกันป๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็อุ้มเจ้าเสือโน๊ตขึ้นมาแล้วก็จัดการหอมแก้มน้อยๆฟอดใหญ่
"ไปคับ"
"ไปแน่นะโน๊ต มาๆขอพี่อุ้มหน่อย" ยัยส้มพูดแล้วก็รับเอาเจ้าเสือโน๊ตมาอุ้มไว้เอง เจ้าเสือโน๊ตก็ยอมให้ยัยส้มอุ้มแต่โดยดีนะ
"พี่ครับมีอะไรให้พวกผมช่วยมั๊ยครับ เห็นลูกค้าเยอะเลย" นายเอ็มถามพี่สาวนายนิก
"ไม่เป็นไรจ๊า ไปเดินงานกันเถอะ ทางนี้พี่ดูแลเอง" พี่สาวนายนิกพูด
"นิกเอาโน๊ตไปด้วยนะ" นายนิกบอกพี่สาว
"แน่ใจหรอ เดี๋ยวก็ร้องกลับอีก เอาไว้นี่แหล่ะ"
"เดี๋ยวก็ร้องตาม"
"ไม่ตามหรอก วันนี้ในร้านเพื่อนเล่นเค้าเยอะ ไปกันเถอะเดี๋ยวจะดึก" พี่สาวนายนิกบอกพวกเรา
"โน๊ต อยู่ขายของน๊า เดี๋ยวพี่ซื้อขนมมาฝากนะครับ" ยัยส้มบอกเจ้าโน๊ตแล้วก็วางเจ้าโน๊ตลง
"น้านิก...น้านิก ไปด้วย" เจ้าโน๊ตวิ่งเข้าไปเกาะนายนิกไว้แน่นเลย
"โอเคๆ ไปก็ไป ห้ามร้องกลับนะ" นายนิกพูด เจ้าโน๊ตก็พยักหน้า
....พี่สาวนายนิกก็เลยเอาเสื้อกันหนาวมาใส่ให้เจ้าโน๊ต แล้วพวกเราก็เดินออกมาเที่ยวงานข้างนอกกัน อากาศเย็นๆ เสียงลิเก เสียงดนตรี เสียงงิ้ว ดังผสมปนเปกันไปหมด
"ขอพี่อุ้มหน่อยนะเสือโน๊ต" นายบอมพูดแล้วก็รับเจ้าโน๊ตมาจากนายนิก
"บอม...จากินๆ" เจ้าโน๊ตเรียกนายบอมแล้วก็ชี้ไปที่ร้านขายน้ำตาลปั้น
....เพื่อนๆเคยเห็นหรือเคยกินน้ำตาลปั้นกันมั๊ยครับ ที่มันจะเป็นน้ำตาลสีๆ มีสีเขียว สีแดง สีขาวแล้วก็อีกหลายสีเลย แล้วเค้าก็จะเอามาปั้นเป็นรูปต่างๆเช่น มังกร ลิง ไก่ นก แล้วก็เสียบไม้ให้เราถือเดินกินได้อ่ะ มันเป็นหนึ่งในสิ่งที่ขาดไม่ได้เลยนะในงานงิ้วอ่ะ ฮ่าๆ////เจ้าโน๊ตร้องจะกินน้ำตาลปั้น พวกเราก็เลยแวะร้านน้ำตาลปั้นกัน!!!
"อ่ะเลือกเลยโน๊ต เอาตัวไหนดีครับ" นายบอมบอกให้เจ้าโน๊ตเลือกน้ำตาลปั้นตัวอย่างที่เสียบไม้โชว์อยู่...เจ้าโน๊ตชี้ไปที่รูปลิง
"โห!!!เลือกรูปปั้นไอ้นิกด้วย ตาถึงจริงๆนะโน๊ตเนี่ย ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแซวนายนิก
"ไอ้ห่าแบงค์ เล่นกูเลยนะมึง ฮ่าๆ" นายนิกพูด แล้วพวกเราก็หัวเราะกัน
"เอิร์ตเอาตัวไหน ลองกินดูป๊ะ" นายเอ็มหันมาถามเรา
"อืม!!!เอิร์ตเอามังกรแล้วกัน สวยดี"
"มังกรนิกก็มี" นายนิกมากระซิบข้างๆหูเรา
"มังกรอะไรไอ่ลิง" เราหันไปถามนายนิก
"ไม่บอก เดี๋ยวก็รู้ แหะ แหะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ไอ่ลิงนี่ ไร้สาระ" เราว่านายนิก
"ว่าใครๆเดี๋ยวเหอะ" นายนิกว่าเรา
"อ่ะกินไป พูดมาก" เราพูดแล้วก็ยื่นน้ำตาลปั้นให้นายนิก นายนิกก็รับไปกิน
....พวกเราซื้อน้ำตาลปั้นกันเสร็จ ก็เดินเล่นไปเรื่อยเปื่อย ดูของโน่นนี่นั่นไปตามประสา พวกสาวๆยัยส้มยัยแพรวก็เข้าแต่ร้านเสิ้อผ้า ได้เสื้อคนละตัวสองตัวสบายเลย ฮ่าๆ
"หิวกันป๊ะ กินหอยทอดร้านนี้ดีกว่า รับรองอร่อยมาก" นายนิกหันมาพูดกับพวกเรา
"อืมๆเอาดิๆ"
"หอยทอด ไม่ได้กินมานานแล้ว"
....พวกเราตกลงกินหอยทอดกัน นายนิกพาเดินเข้าร้าน
"สวัสดีครับลุงปอ" นายนิกสวัสดีคุณลุงเจ้าของร้าน พวกเราก็เลยสวัสดีตาม
"อ้าวๆ เจ้านิก นึกว่าใคร ไม่เจอนานเลย"
"ครับ นิกไปเรียนกรุงเทพฯแล้วครับลุง"
"เอ้า จบมอหกแล้วหรอเนี่ย เร็วจริงๆไอ้พวกนี้ เหมือนยังเห็นมาเล่นบาสกันอยู่เลย"
"ครับลุงแล้วป้าไปไหนอ่ะครับเนี่ย ปล่อยลุงขายคนเดียวเลย"
"โอ๊ย!! นู่น หน้าโรงลิเกนู่น มาๆกินไรกันบอกมา ลูกค้ากำลังน้อย เดี๋ยวลุงทำให้"
"มาร้านลุงก็ต้องหอยทอดสิครับ สิบจาน จัดมาเลยครับลุงปอ"
"ได้ๆไปๆหาโต๊ะนั่งกันเลย ไอ้บาสเอาน้ำแข็งมาให้พวกพี่ๆเค้าด้วยนะ" ลุงปอตะโกนบอกลูกชายให้เอาน้ำแข็งมาเสิร์ฟพวกเรา
"คร๊าบพ่อ" เสียงนายบาสตอบพ่อ
"ไม่ต้องหรอกบาส เดี๋ยวพวกพี่ตักกันเอง" นายนิกบอกนายบาส
"อ่าวพี่นิก สวัสดีครับ ไม่เจอกันนานเลยพี่"นายบาสทักทายนายนิก
"ครับ ขึ้นมอห้าแล้วอ่ะดิเราอ่ะ"
"ครับมอห้าครับพี่"
"อื้มๆ นี่เพื่อนๆพี่" นายนิกแนะนำพวกเราให้นายบาสรู้จัก นายบาสก็สวัสดีพวกเรา
....แล้วจานหอยทอดก็ทยอยมาเสิร์ฟพวกเราจนครบทุกคน อร่อยสมกับที่นายนิกบอกจริงๆนะ แป้งกรอบพอดีๆ หอยก็ตัวใหญ่ ราดซอสพริกอร่อยมากอ่ะ
"อ่ะโน๊ต กินมั๊ยครับ" นายบอมถามเจ้าโน๊ตแล้วก็ลองป้อนหอยเข้าปากชิ้นนึง เจ้าโน๊ตก็กิน เจ้าโน๊ตนี่ไม่ยอมห่างนายบอมเลยแฮะ!!
"สงสัยจะติดพี่บอมแล้วมั้งเนี่ย ไอ้เสือ" นายนิกพูดกับเจ้าโน๊ต
"บอมรีบมีแฟนดิ จะได้มีลูกเร็วๆ" ยัยส้มบอกนายบอม
"เฮ้ย!!!ส้ม ก็พูดไป ฮ่าๆ บอมยังไม่อยากมีแฟนหรอก"
"ทำไมว๊ะไอ้บอม นี่ถ้ากูโปรไฟล์ดี เล่นกีฬาได้แบบมึงนะ เท่ห์ๆแบบนี้ สาวตรึมอ่ะ" ไอ้แมคบอกนายบอม
"ถุย!! ไอ้แมค แค่นี้กูก็เห็นมึงจีบเค้าไปทั่วแล้ว ไม่เห็นจะติดซักคน ฮ่าๆ" ไอ้มอสแซวไอ้แมค
"มึงก็ไปว่าเพื่อนนะไอ้มอส เพื่อนเสียใจ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์ร่วมแซวด้วยอีกคน
"พอละๆ กินหอยทอดต่อเถอะ แค่นี้กูก็ช้ำแระ" ไอ้แมคตัดพ้อตัวเอง ฮ่าๆ พวกเราก็ฮากันทั้งโต๊ะสิ ฮ่าๆ
"บอมๆ หาแม่ๆ" เอาหล่ะสิ เจ้าเสือโน๊ตร้องหาแม่ซ๊ะแล้ว!!!!
"เอาแล้วไง กูว่าแล้ว มาๆเดี๋ยวนิกพาไปส่งนะไอ้เสือโน๊ต" นายนิกรับเอาเจ้าโน๊ตมาอุ้มไว้
"เอิร์ตไปเป็นเพื่อนหน่อย" นายนิกหันมาพูดกับเรา
....เรากับนายนิกก็เดินไปส่งเจ้าโน๊ตที่ร้านพี่สาว ดีนะไม่ไกลกันมาก ระหว่างทางก็เดินดูของไปเรื่อยเปื่อย
"อ่าวไอ้นิก กลับมาด้วยหรอว๊ะ เดี๋ยวไปนั่งโต๊ะสิงโตหน่อยนะ" เพื่อนนายนิกที่เราไม่รู้จักเข้ามาทักนายนิก
"อ่าวไอ้ปัน สบายดีนะมึง นี่เอิร์ตเพื่อนที่มหาลัยกู" นายนิกแนะนำเราให้เพื่อนนายนิกรู้จัก
"เอิร์ตนี่ปัน เพื่อนนิกเองเรียนมัธยมด้วยกันอยู่ห้องเดียวกันตลอด"
"สวัสดีครับ" นายปันพูดกับเรา
"สวัสดีครับ" เราบอกนายปัน
"ไง โต๊ะสิงโตปีนี้คนมาเยอะป่าวว๊ะไอ้ปัน" นายนิกถามนายปัน
"ก็เยอะนะ รุ่นเราจองไว้สองโต๊ะ มึงไปด้วยหล่ะไอ้นิก"
"เออ แต่!!!กูพาเพื่อนมหาลัยมาเที่ยวด้วยอ่ะดิ"
"มึงก็แว๊บๆไปก็ได้ ไปให้เพื่อนๆเห็นหน้าบ้างมึงอ่ะ เรียนจบก็หายหัวเลย"
"ไอ้นิก ไม่เจอกันนาน หอบลูกกลับบ้านเลยหรอมึง" เพื่อนนายนิกอีกคนเข้ามาทักนายนิก
"ห่าต้น นี่หลานกู ไอ้โน๊ตไง ตอนนั้นเพิ่งจะแบเบาะ ที่มึงมาบ้านกูอ่ะ" นายนิกบอกเพื่อน
"อ่าวหรอว๊ะ โตไวจริงๆ"
"น้านิกๆ หาแม่ๆ" เจ้าโน๊ตเริ่มงอแงละ
"เออ!!! งั้นกูไปก่อนนะ เอาโน๊ตไปส่งบ้านก่อน ไอ้ต้นไอ้ปันเดี๋ยวกูตามไปที่โต๊ะนะ"
"เออๆได้ๆ"
....แล้วเราก็แยกย้ายจากเพื่อนนายนิก นายนิกเล่าให้เราฟังว่า เวลาที่มีงานงิ้ว ลูกหลานคนที่อยู่ในตลาดก็จะมาเล่นเองกอ สิงโต ถือป้าย แบกเกี้ยวเจ้าพ่อ ในวันที่มีการแห่อันเชิญองค์เจ้าพ่อออกจากศาลเจ้ามาประดิษฐานให้คนในงานได้กราบไว้ แล้วทุกปี นายนิกก็จะเล่นเชิดสิงโต กับกลุ่มเพื่อนๆ ก็จะมีสิงโตรุ่นต่างๆมารวมตัวกันในงานนี้ เค้าก็จะมีการกินเลี้ยง พบปะพูดคุยกันตามประสารุ่นพี่รุ่นน้อง นายนิกก็ถือว่าเป็นสิงโตรุ่นหนึ่งเหมือนกัน รุ่นนายนิกก็จะมารวมตัวกัน คุยกันอะไรประมาณนี้!!!!////เราสองคนเดินมาถึงร้านพี่สาวนายนิก ก็เอาเจ้าโน๊ตคืนให้พี่สาว แล้วก็เดินกลับออกมาหาเพื่อนๆ พวกนั้นก็รอเราอยู่ที่ร้านหอยทอดที่เดิม
"เออ!!! เดี๋ยวนิกแวะไปหาเพื่อนๆมัธยมแป๊บนึงนะ" นายนิกบอกกับพวกเรา
"อื้มๆได้ๆ นิกไปเถอะ" นาบเอ็มบอกนายนิก
"ถ้าจะกลับก็โทรหานิกนะเอิร์ต" นายนิกบอกเรา
"อือ!!! อย่ากินจนเมาหล่ะ" เราบอกนายนิก
"ไม่เมาครับ ไม่กินๆรับรอง" นายนิกบอกเรา
"ขอโทษด้วยนะ ทุกคนวันนี้ขอไปหาเพื่อนก่อน ขี้เกียจมีปัญหาอีก แหะ แหะ" นายนิกบอกพวกเรา
"เออๆ กูเข้าใจไอ้นิก ตามสบายเลย" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ไปเถอะนิก เดี๋ยวมีปัญหาอีกจะเที่ยวไม่สนุกกัน คงไม่ใช่กลุ่มยัยไหมอะไรนั่นใช่มั๊ยเนี่ย" ยัยส้มถามนายนิก
"ไม่ใช่ๆครับ เพื่อนที่เล่นสิงโตด้วยกันอ่ะ"
"หา!!!นิกเล่นสิงโตด้วยหรอ"ยัยแพรวถามนายนิก
"ครับ เดี๋ยวไว้จะเล่าให้ฟังนะแพรว นิกไปละ"
"ไอ้ดื้ออย่าลืมโทรหานะ สี่ทุ่ม" นายนิกบอกเรา
"อื้มๆ ไปเถอะไอ่ลิง" เราบอกนายนิก
.....นายนิกแยกจากพวกเราไปหากลุ่มเพื่อนๆ ส่วนเราที่เหลือก็เดินงานต่อ
"เฮ้ย!!ไปปาโป่งกัน" ไอ้แมคบอกพวกเรา
"เออ!!!ไปดิๆ"
"แมค....ปาเอาตุ๊กตาให้แพรวหน่อยดิ" ยัยแพรวอ้อนไอ้แมค
"ได้ๆแพรว เดี๋ยวแมคจัดให้"
...พวกเราเข้าไปที่ร้านปาโป่ง ซื้อลูกดอกมาปา กัน เราเองก็ปานะ แต่พลาดลูกสุดท้าย เลยได้แค่น้ำส้มมากิน ฮ่าๆ
"เยสสสส!!!! เอิร์ตเลือกเลยจะเอาตัวไหน บอมปาได้แล้ว" นายบอมตะโกนด้วยความดีใจแล้วก็หันมาบอกเรา
"โห!!!บอม อะไรๆก็ให้เอิร์ตนะ" ยัยส้มว่านายบอม
"อ่านะ งั้นเดี๋ยวบอมปาให้ส้มด้วย มาๆ พี่ครับเอาลูกดอกอีก"
"จริงหรอบอม อิอิ ปาเลยๆ ตั้งใจๆ ส้มอยากได้หมีพูห์ตัวนั้นอ่ะ บอมสู้ๆ" ยัยส้มตะโกนเชียร์นายบอมใหญ่เลย////แล้วก็ไม่พลาด ยัยส้มได้หมีพูห์มากอดสมใจด้วยฝีมือนายบอม
....เพื่อนๆคนอื่นๆก็ไม่พลาดกันเลย ฮ่าๆ เก่งๆทั้งนั้น เราหอบตุ๊กตาออกมาจากร้านปาโป่งหลายตัวเลย ฮ่าๆ งานนี้คุ้มอ่ะ
"ไปเล่นบิงโกกันเหอะ" นายเอ็มชวนพวกเรา
"เออ ไปดิๆๆ"
"บอมขี้เกียจแล้ว เดี๋ยวรอแถวๆนี้แหล่ะ" นายบอมพูดกับพวกเรา
"อ่าวบอม ทำไมไม่ไปเล่นด้วยกันอ่ะ" ยัยแพรวถามนายบอม
"ไปเล่นกันเถอะเดี๋ยวบอมรอแถวๆนี้หล่ะ" นายบอมพูด
"งั้นเดี๋ยวเอิร์ตอยู่เป็นเพื่อนบอมเอง ที่เหลือไปเล่นกันเถอะ" เราบอกพวกที่เหลือ
"เออๆ ได้ๆ" ไอ้แมคพูด แล้วพวกนั้นก็แยกกับเราไปเล่นบิงโก ส่วนเรากับนายบอมก็ยืนกันอยู่สองคน ยังไม่รู้ว่าจะไปรอพวกนั้นที่ไหนดี
"เอิร์ต ไปตักปลากัน" นายบอมพูดแล้วก็ชี้ไปที่บ่อตักปลาที่อยู่ข้างๆร้านบิงโก
"อื้มๆ ไปดิๆ" เราพูดแล้วก็เดินไปที่บ่อตักปลากับนายบอม
....หันไปมองไอ้แมคที่กำลังเล่นบิงโกอยู่พอดี เราเลยพยักหน้าให้ไอ้แมค รับรู้ว่าเรากับนายบอมตักปลาอยู่ใกล้ๆตรงนี้นะ////ในบ่อปลาพลาสติก เปิดน้ำวนๆ ปล่อยปลาไว้หลายตัว มีปลาเงินปลาทอง ปลาหางนกยูง ปลาบอลลูน ปลาสอด เราซื้อที่ตักปลากับนายบอมอันละห้าบาท เป็นไม้ลวดกลมๆติดกระดาษไว้ เราต้องตักด้วยความระมัดระวัง ไม่งั้นกระดาษโดนน้ำมันจะเปื่อยแล้วก็ขาดได้ ต้องซื้อที่ตักใหม่ เรากับนายบอมตักปลากันสนุกเลย นายบอมตักเก่งมากอ่ะ ได้ปลาทองสองตัว ส่วนเราตักตัวแรกก็ขาดซ๊ะแระ ต้องซื้อที่ตัดใหม่ หมดที่ตักไปหกอัน ได้ปลาทองสี่ตัว ปลาสอดอีกห้าตัว....แต่ไม่รู้ว่าจะเอาปลาพวกนี้ไปทำไรดี!!!!ฮ่าๆ
"บอม เราจะเอาปลาไปไหนดีอ่ะ"
"ไปเลี้ยงที่ห้องบอมไง"
"โหยย!!!กว่าจะถึงกรุงเทพฯ ปลาตายพอดี ฮ่าๆ"
"เออ!!!นั่นสิ แล้วเอิร์ตว่าจะเอาปลาพวกนี้ไปไหนดีอ่ะ"
....นายบอมพูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองเรา เอาอีกแล้ว!!!!ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น ทำร้ายเราอีกแล้ว นายบอมนะนายบอม
"ไม่รู้สิ!!บอม ให้น้องๆแถวๆนี้ก็ได้นะ" เราพูดแล้วก็ก้มหน้าหลบสายตาคู่นั้นของนายบอม
"อื้ม!!!ก็ได้ครับ" นายบอมพูด
"น้องครับๆอ่ะปลา พี่ให้!!!" นายบอมพูดแล้วก็ส่งขันใส่ปลาให้กับเด็กๆแถวนั้น
"พี่ให้จริงๆหรอครับ"
"จริงสิครับ อ่ะ!!!" นายบอมตอบเด็กคนนั้นแล้วก็ส่งขันใส่ปลาให้
"โห!!!!พี่ได้ปลาทองด้วย พี่ตักเก่งจัง ตักให้ผมอีกได้ป่าวครับพี่"
"ฮ่าๆ ได้สิครับ มาเอาไม้มา" นายบอมพูด
"ครับ เดี๋ยวผมไปซื้อไม้มาเพิ่มก่อน อีกสองไม่พอป่าวพี่"
"ไม้เดียวก็พอครับ"
.....เด็กคนนั้นไปซื้อไม้มาให้นายบอม แล้วนายบอมก็ตักปลาให้เด็กคนนั้นอีก ได้เพิ่มอีกหลายตัวเลย เรานั่งมองนายบอมจนเพลินเลย ฮ่าๆ คนอะไรดูดีจริงๆ แหะ แหะ
"เอิร์ต มองบอมทำไมเนี่ย" นายบอมพูดแล้วก็วักน้ำในบ่อปลาใส่เรา
"เฮ้ย!!!บอมเล่นไรเนี่ย เปียกหมดเลย" เราว่านายบอม
"ก็...ก็บอมเห็นเอิร์ตนั่งมองบอมอยู่อ่ะครับ"
"มองไม่ได้หรอ" เราถามนายบอม
"ได้สิครับ...ได้ตลอดเลย ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ้บอม ไอ้เอิร์ต เล่นไรกันว๊ะ หัวเราะคิกคักเชียวนะสองตัวเนี่ย" ไอ้แบงค์เดินมาหาเรากับนายบอม
"อ่าว!!!เล่นบิงโกกันเสร็จแล้วหรอ" นายบอมถามไอ้แบงค์
"อื้มๆ หิวอีกแล้วอ่ะ กี่ทุ่มแล้วอ่ะเอิร์ต" ยัยแพรวถามเรา
"สามทุ่มเองอ่ะแพรว ไปเดินหาไรกินกันป๊ะ"
"อื้มๆ ไปดิๆ"
....พวกเราไปเดินงานกันต่อ ซื้อขนม ซื้อของกินไปเรื่อยเปื่อย แล้วก็ไปหาที่นั่ง นั่งกินขนม ของกินที่ซื้อมากัน พวกเราไปนั่งแถวๆหน้าโรงงิ้ว งิ้วกำลังแสดงพอดีเลย ฟังกันไม่รู้เรื่องหรอก ฮ่าๆ แต่ก็ดูสนุกดีนะ เสียงนี่แสบแก้วหูมากอ่ะ
"ตอนเด็กๆนะไอ้แมคอ่ะกลัวงิ้วมาก ส่วนเอิร์ตก็กลัวมังกรตัวยาวๆอ่ะ ส้มจำได้เลย" ยัยส้มพูดขึ้นมา
"แต่ตอนนี้กูไม่กลัวแล้วนะ งิ้วก็งิ้วเหอะ!!" ไอ้แมคพูด
.....คือ...เราอ่ะ กลัวจริงๆนะมังกรตัวยาวๆอ่ะเวลาเค้าแห่มังกรกันเรานี่จะหลบอยู่ข้างหลังเลย ด้วยความที่บ้านเรา บ้านไอ้แมค บ้านยัยส้มอยู่ใกล้ๆกันพอมีงานงิ้วที่บ้านเราทั้งสามครอบครัวก็จะพากันไปเดินงานงิ้วกัน เราสามคนเลยสนิทกันตั้งแต่เด็กๆอ่ะ!!
"พระจันทร์คืนนี้สวยดีนะ" นายเอ็มพูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นไปมองบนฟ้า
"อื้มๆสวยจริงๆด้วย ดวงกลมโต ใหญ่กว่าที่กรุงเทพฯอีก" ยัยส้มพูด
"มันก็พระจันทร์ดวงเดียวกันนั่นแหล่ะ มึงก็เว่อร์" ไอ้แมคว่ายัยส้ม
"ไอ้แมค มึงก็นะ กูกำลังโรแมนติก ก็มาเบรกซ๊ะ หมดอารมณ์เลย" ยัยส้มว่าไอ้แมค
"เอิร์ต...พระจันทร์เหมือนเมื่อวันลอยกระทงเลยเนอะ" นายบอมพูดแล้วก็เอามือมาจับมือเราที่วางอยู่ข้างๆตัว
"เอ่อ!!!...ใช่ๆ สวยดีนะบอม" เราตอบนายบอม แต่ก็พยายามเอามือตัวเองออกจากมือนายบอมที่จับอยู่
"ครับ" นายบอมพูด แต่ก็จับมือเราแน่นขึ้นไปอีก
....เราหันหน้าไปมองนายบอม นายบอมก็หันหน้ามามองเราแล้วก็ยิ้มกรุ่มกริ่มๆ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น ความอุ่นที่มือเราสองคนจับกันอยู่ รอยยิ้มของนายบอม....เฮ้อ!!! บอมนะบอม!!
:mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2: :mew3: :mew2:
.....ขอบคุณมากมาย...สำหรับกำลังใจนะครับ^^
-
:katai2-1: :hao5: :ling3: :ling3: :katai2-1: :hao5: :hao5: :ling3:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 53) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[3]..พระจันทร์ของบอม
....เราปล่อยให้นายบอมจับมืออยู่อย่างนั้น แต่ในใจชักเริ่มหวั่นไหวๆละ เพื่อนๆไม่มีใครเห็นเพราะตัวเราบังกันอยู่ แล้วทุกๆคนก็กำลังคุยกันไม่มีใครสนใจใคร บรรยากาศแบบนี้ดีมากเลยอ่ะ ฮ่าๆ แล้วโทรศัพย์เราก็ดัง....นายนิกโทรมา!!!! นายบอมก็เลยต้องปล่อยมือออกจากเรา!!!
"ไอ้ดื้อ อยู่ไหนเนี่ย"
"นั่งอยู่แถวๆโรงงิ้วอ่ะ"
"อ่อๆ ขอเวลาอีกครึ่งชั่วโมงนะเดี๋ยวนิกไปหา"
"อื้มๆได้เลยๆไม่ต้องรีบหรอกนิก" เราพูดแล้วก็วางสายจากนายนิก
"ทุกคน..นิกบอกว่าขอเวลาอีกครึ่งชั่วโมง" เราหันไปบอกเพื่อนๆ
"อีกครึ่งชั่วโมงหรอ ไปไหนกันดีว๊ะ" ไอ้แมคพูดขึ้น
"ไปนั่งชิงช้าสวรรค์กันป๊ะ นะนะ" ยัยแพรวพูด
"อืม!!!ดีเหมือนกัน เอ็มว่าไปนั่งชิงช้าสวรรค์รอนิกกันเหอะ" นายเอ็มพูด
"กูไม่ขึ้นนะ กลัว!!!" ไอ้แบงค์พูด
"ห่าแบงค์ แค่นี้ทำใจเสาะนะ" ไอ้แมคว่าไอ้แบงค์
"เออ!!! กูรออยู่ข้างล่างนี่แหล่ะ พวกมึงไปขึ้นกันเถอะ" ไอ้แบงค์บอกพวกเรา
....แล้วพวกเราก็ยกโขยงกันไปนั่งชิงช้าสวรรค์ ตอนเด็กๆนี่กลัวมากอ่ะ เพราะมันสูง แต่พอโตขึ้นกลับมองว่ากระเช้ามันเล็กลงมาก แล้วก็ไม่น่ากลัวเหมือนตอนเด็กๆด้วย แต่ก็ยังสั่นๆอยู่ดีเวลาขึ้นไปแล้วมันแกว่งๆอ่ะ ฮ่าๆ ซื้อบัตรแค่คนละ20บาทเอง
"ส้มมึงมานั่งกับกูนี่มีเรื่องคุย!!" เสียงไอ้แมคเรียกยัยส้ม
"เรื่องไรว๊ะ" ยัยส้มถามไอ้แมค
"เออน่า มาเหอะ"
....ยัยแพรวสองแพรวนั่งด้วยกัน ไอ้มอสกับนายเอ็มนั่งด้วยกัน ส่วนเรานั่งกับนายบอม...แต่ตอนนี้นายบอมกับนายเอ็มหายไปไหนก็ไม่รู้!!!
"เอิร์ต!!! ไอ้สองตัวนั้นหายไปไหนเนี่ย" ไอ้มอสถามเรา
"ไม่รู้อ่ะ"
"นั่นไงมานั่นละ ถืออะไรมาด้วยอ่ะ" ยัยแพรวชี้ให้ดูนายบอมกับนายเอ็มกำลังเดินมา ในมือถือขนมสายไหมสีสวยเลย เสียบไม้พองฟูมากๆๆ เหมือนสำลีสีๆเลยอ่ะ ฮ่าๆ
"อ่านี่คร๊าบบบ ขนมเอาไปกินบนชิงช้าสวรรค์กัน" นายเอ็มพูดแล้วก็แจกไม้สายไหมให้กับทุกๆคน
"หวานมากอ่ะ ไม่ได้กินนานแล้วนะเนี่ย" ยัยส้มพูด
"ป่ะๆ เค้าหยุดให้พวกเราขึ้นแล้ว" ไอ้มอสบอกให้พวกเราไปขึ้นชิงช้า
"เออ!!! เอิร์ต โทรบอกนิกด้วยนะ" นายเอ็มบอกเรา
"อื้มๆได้ๆ" เราบอกนายเอ็ม แล้วก็โทรหานายนิก
"ว่าไงครับ นิกกำลังจะไปแล้วเนี่ย" นายนิกบอกเรา
"ไม่ต้องรีบๆ เอิร์ตแค่จะบอกว่า รออยู่บนชิงช้าสวรรค์นะ" เราบอกนายนิก
"โห!!! ขึ้นชิงช้าไม่ชวนเลยนะ"
"ก็นิกอยู่กับเพื่อนนี่ ใครจะกล้าชวน"
"อ่ะคร๊าบ งั้นพรุ่งนี้มาขึ้นชิงช้าสวรรค์อีกนะ" นายนิกบอกเรา
"อื้มๆ ได้ๆ"
"โอเคครับ เดี๋ยวนิกไปหาที่ชิงช้าละกัน ง่วงนอนแล้ว"
"เมาป๊ะเนี่ยไอ่ลิง" เราถามนายนิก
"ไม่เมาครับ...ที่รัก!!!"
"เฮ้ย!!!บ้าแล้ว แค่นี้นะ"เราบอกนายนิก
"คร๊าบ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
....มาอารมณ์ไหนเนี่ยนายนิก คำว่า"ที่รัก" นี่ตั้งใจพูด แกล้งพูด หรือหลุดปากกันแน่นะ ฮ่าๆ////บนชิงช้าสวรรค์ เรานั่งกับนายบอม นายบอมก็กินขนมสายไหมอย่างเอร็ดอร่อยเลย หมดก่อนเราอีก ของเรายังกินไม่กี่คำเลย มัวแต่คุยโทรศัพย์กับนายนิก
"เอิร์ต ไม่อร่อยหรอ ไม่เห็นกินเลย" นายบอมถามเรา
"อื้มๆ อร่อยๆ ข้างบนนี้หนาวเนอะบอม"
"ครับ อากาศเย็นๆ เอิร์ตเอาเสื้อคลุมบอมไปห่มมั๊ย" นายบอมถามเราแล้วก็จัดแจงถอดเสื้อคลุม
"ไม่เป็นไรบอม เอิร์ตชอบอากาศหนาวๆอ่ะ ทนได้ๆ"
"แน่ใจนะ...เดี๋ยวเป็นหวัด พรุ่งนี้เที่ยวไม่สนุกนะ แหะ แหะ" นายบอมบอกเรา
"อื้มๆ เอิร์ตแข็งแรงจะตาย ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"ขอกินสายไหมได้ป๊ะ" นายบอมพูดกับเรา
"ได้สิบอม อ่ะ!!!" เราพูดแล้วก็ยื่นไม้สายไหมให้นายบอม
"มาๆกินพร้อมกัน" นายบอมบอกเรา
....แล้วเรากับนายบอมก็กัดขนมสายไหมพร้อมกัน มันเป็นจังหวะที่ชิงช้าสวรรค์หยุดพอดี กระเช้ามันก็เลยเหวี่ยงๆหน่อย แล้วกระเช้าของเรากับนายบอมก็อยู่บนสุดเลย พอกระเช้ามันแกว่งๆ เราก็เสียหลักหน้าขมำลงไป!!!
"เฮ้ย!!เอิร์ต เป็นไรป่าวครับ" นายบอมถามเราแล้วก็ประคองเราขึ้นมา
"ไม่เป็นไรบอม กระเช้ามันแกว่งๆอ่ะ นึกจะหยุดก็หยุด ใช้ไม่ได้เลย" เราบ่นคนบังคับกระเช้า
"ฮ่าๆ เอิร์ตนั่นแหล่ะ มัวแต่เหม่อ!!! คิดถึงใครอยู่รึป่าว ฮ่าๆ" นายบอมแซวเรา
"ป่าวซ๊ะหน่อย เอิร์ตไม่มีใครให้คิดถึงหรอกบอม" เราบอกนายบอม
"ว่าแต่บอมเถอะ แซวคนอื่นเค้า สาวๆของตัวเองนี่คิดถึงครบทุกคนยังอ่ะ" เราถามนายบอม
"ไม่มีหรอกเอิร์ต...บอมมีแต่!!!" นายบอมพูดแล้วก็เงียบไป
"แต่...แต่อะไรหรอบอม บอกมาเลยๆๆ" เราถามนายบอม
"เอิร์ต...เอิร์ตว่า เพื่อนกันจะกลายมาเป็นแฟนกันได้มั๊ย" อยู่ๆนายบอมก็ถามคำถามนี้กับเรา
"ไม่รู้สิบอม...แต่สำหรับเอิร์ตนะ เพื่อนเปลี่ยนเป็นแฟนไม่ได้หรอก เพื่อนก็คือเพื่อน" เราบอกนายบอม...นายบอมเงียบไปพักนึง
"แล้วถ้ามีเพื่อนมาชอบเอิร์ตหล่ะ เอิร์ตจะทำยังไง" นายบอมถามเรา
"ฮ่าๆ บอมถามแปลกๆ ไม่มีทางอ่ะ เพื่อนเราไม่มีใครมาชอบเอิร์ตหรอก บอมก็รู้ว่าเอิร์ตเป็นอะไร ใครจะมารักเอิร์ตได้" เราบอกนายบอม
"มีสิครับ" นายบอมพูด
"ใครหรอ บอมรู้หรอ" เราถามนายบอม
"รู้สิ...บอมรู้จักคนๆนั้นดีเลยหล่ะ" นายบอมพูด
"ใครอ่ะบอม" เราถามนายบอม
"เอ่อ!!!!...บอกไม่ได้ บอมยังบอกไม่ได้"
"เอ้า!!! ซ๊ะงั้นอ่ะนะบอม" เราว่านายบอม
"บอมถึงอยากรู้ไงว่า ถ้ามีเพื่อนมาชอบเอิร์ต เอิร์ตจะทำยังไง"
"อืม!!! เอิร์ตก็ไม่รู้สิบอม เพราะยังไม่เคยมีเพื่อนมาชอบเอิร์ตซักคน"
"แต่!!ถ้ามีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดชึ้นจริง เอิร์ตก็คงปฏิเสธอ่ะ" เราบอกนายบอม
"ปฏิเสธเลยหรอ" นายบอมพูดเสียงอ่อยๆ
"แล้วบอมถามเอิร์ตทำไมเนี่ย บอกมาเลยเพื่อนคนไหนชอบเอิร์ต" เราถามนายบอม
"เอ่อ!!!! บอมก็ถามไปงั้นแหล่ะ แหะ แหะ"
"หรือว่า...บอมกำลังชอบเพื่อนคนไหนอยู่ นั่นแน่ๆๆ" เราแซวนายบอม
"เงียบ...แสดงว่า...เรื่องจริง" เราแซวนายบอมต่อ เพราะตอนนี้ นายบอมเอาแต่นั่งเงียบ เงยหน้ามองแต่พระจันทร์ เราจำไม่ได้ว่าชิงช้าหมุนครบรอบไปกี่รอบแล้ว ฮ่าๆ
"บอม..อกหักตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มรักเลยเอิร์ต" นายบอมพูดขึ้นมาเสียงอ่อยๆ
"ทำไมหรอบอม"
"เค้าอยู่ใกล้...แต่ก็เหมือนว่าอยู่ไกล" นายบอมพูด
"บอมพูดไรอ่ะ เอิร์ตไม่เห็นเข้าใจเลย"
"เอิร์ตอย่าเข้าใจเลย เลิกคุยเรื่องนี้ดีกว่า" นายบอมบอกเรา
"อ่านะ บอมเนี่ย แปลกๆนะเนี่ย"
"ไม่มีไรหรอกครับ จริงๆนะ" นายบอมพูดแล้วก็หันหน้ามามองเรา
....เอาอีกแล้ว สายตาของนายบอมทำร้ายเราอีกแล้ว เราหลบสายตานายบอม
"เอิร์ต นิกมารอแล้ว ลงกันเถอะ" นายบอมบอกเรา
....เราหันไปมองข้างล่างก็เห็นนายนิกยืนรออยู่ แล้วก็เห็นไอ้แมคกับยัยส้มลงไปหานายนิกแล้ว เรากับนายบอมก็เลยลงไปด้วย จนครบทุกคน นายนิกก็พาพวกเรากลับบ้าน ประมาณห้าทุ่ม อากาศเย็นมากๆ พอมาถึงบ้านย่านายนิก ก็ทยอยกันไปอาบน้ำ เราว่าจะไม่อาบแล้วนะเพราะอากาศเย็น แต่ก็ต้องไปอาบ เพราะนายนิกบอกว่าถ้าไม่อาบน้ำจะให้นอนนอกมุ้ง ฮ่าๆ พวกผู้ชายตักน้ำในโอ่งอาบกันท่ามกลางแสงจันท์เลย น้ำก็เย็นมากๆ คนล่ะสามสี่ขันก็ตัวสั่นแล้ว ฮ่าๆ พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จ พวกเราก็จัดแจงช่วยกันเตรียมที่นอน กางมุ้ง เรา นายนิก นายบอม นอนมุ้งเดียวกัน เรานอนตรงกลาง!!
"ไอ่ดื้อ หลับยัง" นายนิกกระซิบถามเรา
"ยัง" เราตอบนายนิก
"หนาวมั๊ย"
"อือ!! หนาว"
"ห่มผ้ากับนิกนะ" นายนิกพูดแล้วก็เอาผ้าห่มของนายนิกมาห่มทับตัวเราอีกชั้นนึง แล้วนายนิกก็เขยิบมานอนใกล้ๆเรา
...แล้วอยู่ๆนายบอม ก็เอามือมาจับมือเราข้างที่อยู่ฝั่งนายบอม แล้วก็บีบมือเราแน่นเลย จนเรารู้สึกเจ็บอ่ะ ก็เลยพลิกตัวหันไปทางนายบอม นายบอมก็ปล่อยมือแล้วก็พลิกตัวหันมาทางเราเหมือนกัน
"บอมเป็นอะไรหรือป่าว" เราถามนายบอม
"ไม่ครับ ไม่ได้เป็นไร" นายบอมบอกเรา
"อยู่ๆก็บีบมือเอิร์ตแน่นเลย นึกว่าเป็นอะไร"
"ป่าวครับ ขอโทษครับ เอิร์ตนอนเถอะ" นายบอมบอกเรา
"อื้มๆ ฝันดีนะบอม" เราบอกนายบอม
"ครับ" นายบอมพูดแล้วก็พลิกตัวนอนหันหลังให้เรา เราก็เลยกลับมานอนหงายเหมือนเดิม นายนิกก็เงียบไปแล้วสงสัยจะหลับแล้ว
"ไอ่ดื้อ" นายนิกเรียกเรา
"อือ!!! ยังไม่หลับอีกหรอ" เราถามนายนิก
"จะหลับแล้วหล่ะ...ฝันดีนะ" นายนิกกระซิบข้างหูเรา
"ฝันดีไอ่ลิง" เราบอกนายนิก
"เออ!!! คำก็ลิง สองคำก็ลิงนะ" นายนิกว่าเรา
"อะไรอีกอ่ะ ขี้เกียจทะเลาะแล้ว นอนแล้วนะ ห้ามเรียกอีก" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบ"
.....นายนิกเงียบไปแล้ว สงสัยหลับไปแล้ว แต่เราดิ!!!! นอนไม่หลับ มัวแต่คิดแล้วก็สงสัยกับคำถามและการกระทำของนายบอม คือไม่ได้คิดเลยว่านายบอมจะชอบเราในตอนนั้น คิดแต่ว่ามีเพื่อนคนอื่นชอบเราแล้วให้นายบอมติดต่อให้ เราก็นอนนิ่งๆอยู่อย่างนั้น ยังไม่หลับหรอกนะ แล้วอยู่ๆ นายบอมก็พลิกตัวหันกลับมาทางเรา แล้วก็พูดข้างๆหูเราว่า
"ฝันดีนะครับพระจันทร์ของบอม"นายบอมคงคิดว่าเราหลับไปแล้วอ่ะนะ!!
....นี่เราเองหรอ....คือพระจันทร์ของนายบอม...ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้หล่ะ...บอมนายกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย!!!!
:ruready :mew1: :ruready :mew1: :ruready :ruready :mew1: :ruready :mew1: :ruready
....ขอบคุณมากมายนะครับ...สำหรับกำลังใจ^^
-
นิกถ้านายยังช้านะขอให้เสียเอิร์ตให้บอมเลยเหอะ
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
เอิร์ตก็ซึนไปนะ
-
อ่านตอนนี้แล้ว ทำไมเหมือนได้กลิ่น 3p ยังไงไม่รู้ :oo1: :impress2: :oo1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เอิร์ท
บอมนะ
นิกไม่เวิร์คหรอก
เชื่อดิ
สุดท้ายแล้ว ก็จะต้องเป็นบอม
เจ้าของพระจันทร์
จุ๊บบบบบบ
:mew1:
-
:hao5: กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ
ฉันอุตส่าห์เชียร์ วินบอม ตั้งนานเป็นสิบๆตอน
อ่านตอนมัน กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส :sad2:
ช้ำใจมาก
-
อยากให้บอมคู่กับฟิลด์ อิอิ :z1:
-
:katai4: :katai2-1: :katai4: :katai2-1:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 53) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[4] : เสื้อนายบอมเปื้อนเลือด!!
.....เช้าวันนี้พวกเราโดนปลุกแต่เช้าเลย เพราะแม่จะพาพวกเราไปทำบุญเนื่องในวันพ่อแห่งชาติ คุณย่ากับแม่ทำอาหารสำหรับไปทำบุญเสร็จตั้งแต่เช้ามืดแล้ว พวกเราตื่นมาก็ทยอยกันไปอาบน้ำ ตอนเช้าๆแบบนี้อากาศที่บ้านนายนิกเย็นมากๆ มีหมอกลงด้วยหล่ะ พอทุกคนพร้อมแม่นายนิกก็พาพวกเราเดินไปวัดซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านนายนิกเลย คนแถวนั้นพอเห็นกลุ่มพวกเรา เห็นนายนิก ก็เข้ามาทักทายกันใหญ่ นายนิกเองก็คอยแนะนำพวกเราให้ชาวบ้านรู้จัก กว้างขวางจริงจริ๊ง นายนิกเนี่ย ฮ่าๆ////สำหรับเรื่องคำพูดของนายบอมเมื่อคืนนี้ ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากนะ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ที่จะบอกว่าแอบๆมีหวั่นไหวๆเหมือนกันนะ
"โห!!!พาใครมาเยอะแยะเลยเนี่ยคุณครู" ชาวบ้านแถวนั้นถามแม่นายนิก
"เพื่อนเจ้านิกเค้า!! มาจากกรุงเทพฯกัน" แม่นายนิกตอบ////พวกเราก็ยกมือไหว้สวัสดี
"โตเป็นหนุ่มแล้วหล่อเชียวเจ้านิกเนี่ย เมื่อไหร่จะมีเมียหล่ะ" มีคนถามนายนิก
"แหะ แหะ ยังหรอกครับ ยังไม่ได้บวชเลย" นายนิกพูด
"แล้วมีแฟนรึยังอ่ะเจ้านิก"
"เกือบจะมีแล้วครับป้า" นายนิกพูดแล้วก็หันหน้ามามองเรา
"เกือบจะมี!!!! มีงี้ด้วยหรอว๊ะไอ้นิก" ไอ้แบงค์ถามนายนิก
"ไม่รู้ดิ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ ไอ่ลิงเอ๊ย ไอ่ลิง
"ชักช้า อาจจะไม่ทันนะไอ้นิก" ไอ้แมคพูดขึ้นมา
"หมายความว่าไงว๊ะไอ้แมค" ไอ้แบงค์ถามไอ้แมค
"สงสัยไรนักหนาเนี่ยเชี่ยแบงค์" ไอ้แมคว่าไอ้แบงค์
"อ่าว ก็กูอยากรู้นี่หว่า"
"เออ!!! เดี๋ยวก็รู้"
"บอม เมื่อคืนนอนสบายป่าว" นายนิกหันมาถามนายบอม
"อื้ม!!! สบายมากอ่ะนิก อากาศดีเลยหล่ะ" นายบอมตอบนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ
"นึกว่าเอิร์ตนอนดิ้นไปทับบอมซ๊ะแล้ว ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"พูดมากหว่ะ" เราว่านายนิก
.....ซักพักพวกเราก็มาถึงวัดกัน ที่ศาลาใหญ่คนเยอะแยะไปหมดเลย บรรดาลูกศิษย์ของแม่นายนิกก็เข้ามาสวัสดีแม่นายนิกกันใหญ่เลย แม่นายนิกก็ต้องแนะนำพวกเราให้คนอื่นๆรู้จัก เยอะแยะไปหมด แล้วเพื่อนๆนายนิกที่เรียนมัธยมด้วยกันก็เข้ามาทักทายนายนิกกันใหญ่ นายนิกก็ต้องแนะนำให้พวกเรารู้จักด้วย แต่ไม่เจอไอ้บอลกับยัยไหมแฮะ สงสัยจะอยู่กันคนละหมู่บ้าน นายเอ็มกับนายบอมดูจะขายดีที่สุดมีแต่คนอยากรู้จัก
"ไอ้นิก เดี๋ยวคืนนี้ไป กินน้ำชากัน" นายปันเพื่อนนายนิกชวน
"ชวนเพื่อนๆไปด้วยนะ จะได้รู้จักกัน" นายปันพูด
"เออ!!! ได้ๆ กี่ทุ่มอ่ะ" นายนิกถามนายปัน
"ก็ซักสามทุ่มเป็นไง จุดเทียนถวายพระพรเสร็จก่อน เจอกันข้างๆโรงงิ้วก็ได้"
"เออๆ โอเคๆ"
"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา
"ว่าไงบอม" เราหันไปหานายบอม ก็เจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นอีกแล้ว
"แหะ แหะ ป่าวๆไม่มีไรครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เอ้า!!!! มาแปลกนะเนี่ยบอม มีไรป๊ะเนี่ย" เราถามนายบอม
"ไม่มีๆ ไหว้พระเถอะ พระขึ้นศาลาแล้ว" นายบอมบอกเรา
.....ได้เวลาพระขึ้นศาลามา ทุกคนเงียบสงบ นั่งพนมมือไหว้พระ สวดมนต์ จนพิธีต่างๆเสร็จสิ้น พวกเราก็ออกมาจากศาลา นายนิกก็พาไปไหว้พระที่วิหารภายในวัด แล้วก็กลับมาบ้าน พี่สาวนายนิกกับเจ้าเสือโน๊ตก็มารอพร้อมที่บ้านแล้ว จะได้ทานข้าวเช้าด้วยกัน นายนิกก็ทำซึ้ง ไปเอาพวงมาลัยมาไหว้พ่อ พวกเราก็เข้าไปไหว้พ่อนายนิกด้วย พ่อนายนิกก็ให้พรใหญ่เลย
"น้านิกๆ" เจ้าโน๊ตเข้ามาหานายนิก
"ว่าไงไอ่เสือ" นายนิกพูดแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตมานั่งตัก
....เด็กๆเข้าไปยกข้าวออกมากินกันได้แล้ว ไปทำบุญมาเดี๋ยวจะหิวกัน คุณย่าบอกกับพวกเรา พวกเราก็เลยเข้าไปในครัวยกกับข้าวออกมาเตรียมตั้งโต๊ะกินข้าวกัน วันนี้คุณย่ากับแม่ ทำแกงเขียวหวานไก่ ปลาทับทิมทอดกระเทียม ผัดเปรี้ยวหวานกุ้งสด อร่อยมากๆอ่ะ แต่เราไม่ชอบกินผัดเปรี้ยวหวานไง ก็เลยกินแต่ปลาทอดกับแกงเขียวหวาน
"เอิร์ตกับบอมไม่กินผัดเปรี้ยวหวานหน่อยหรอลูก!!!" แม่นายนิกถามเรากับนายบอม
"เอิร์ตไม่ชอบผัดเปรี้ยวหวานอ่ะครับแม่"
"บอมก็ไม่ชอบครับแม่ แหะ แหะ"
"เด็กๆไม่ชอบกินผัก แต่ทำไมมันตัวโตกันจังเลยนะ" คุณย่าพูด
"บอมกินนมเยอะอ่ะครับคุณย่า เลยตัวสูง" นายบอมตอบคุณย่า
"อ่ะ ลองชิม ย่าอุตส่าห์ทำ อ่ะบอมด้วย" นายนิกพูดแล้วก็ตักกุ้งในผัดเปรี้ยวหวานให้เรากับนายบอมคนละตัว
"ไง อร่อยป๊ะ" นายนิกถามเรา
"อื้ม!!! ถ้ากินแต่กุ้ง ก็อร่อยอ่ะ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"แล้วคนอื่นๆหล่ะเป็นไงกับข้าวฝีมือย่าพี่" พี่สาวนายนิกถามพวกเรา
"อร่อยมากครับ!!! แกงเขียวหวานอร่อยสุดๆ" นายเอ็มพูด
"ปลาทอดครับ กินได้ไม่เบื่อเลย" ไอ้แมคพูด
"ใช่ค่ะ!!ส้มก็ชอบปลาทอด ที่กรุงเทพฯตัวละไม่ต่ำกว่าห้าสิบบาท"
"ถ้าชอบก็มาเที่ยวกันบ่อยๆนะ" แม่นายนิกบอกพวกเรา
"ได้ครับ///ได้ค่ะ"
"น้านิกๆ" เจ้าโน๊ตเรียกนายนิก
"ไม่ห่างพี่นิกเลยนะโน๊ต" ยัยแพรวแซวเจ้าโน๊ต
"ว่าไงไอ่เสือจะกินไร"
"หาบอมๆ" เจ้าโน๊ตจะไปหานายบอม
"หาพี่บอมหรอ!! อ่ะไปเลยๆ" นายนิกพูดแล้วก็ปล่อยเจ้าโน๊ตให้เดินมาหานายบอม เจ้าโน๊ตก็เดินมาหานายบอม นายบอมก็รับมานั่งตัก
"โน๊ตมาหาแม่นี่ พี่บอมเค้ากินข้าวอยู่ ไปกวนเค้าทำไมหล่ะ" พี่สาวนายนิกพูด
"ไม่กวนหรอกครับ บอมกินได้" นายบอมบอกพี่สาวนายนิกแล้วก็คว้าตัวเจ้าโน๊ตมานั่งตัก
"ไอ้นี่ติดคนอื่นเค้าไปทั่วเลย" พ่อนายนิกแซวเจ้าโน๊ต
"แม่ให้เอากลับไปเลี้ยงกรุงเทพฯเอามั๊ยบอม" แม่นายนิกถามนายบอม
"โห!!! ไม่ไหวหรอกครับแม่ บอมดูแลโน๊ตไม่ได้แน่ๆเลยครับ" นายบอมพูดแล้วก็เอามือลูบหัวเจ้าโน๊ตอย่างเอ็นดู
"สงสัยจะติดพี่บอมจริงจังแล้วมั้งเนี่ยโน๊ตอ่ะ" ยัยส้มพูด
"พรุ่งนี้ร้องตามแน่ๆ" ไอ้แบงค์พูด
"บอม...กินน้ำ" นายโน๊ตบอกนายบอมแล้วชี้ไปที่ขันน้ำ
"อ่ะๆ" นายบอมเอาน้ำในขันมาป้อนเจ้าโน๊ต
.....เวลาที่นายโน๊ตอยู่กับนายนิก เราเห็นแล้วก็รู้สึกดีนะ นายนิกดูเป็นผู้ชายที่อบอุ่นไปเลยอ่ะ จากบุคลิกที่แข็งๆก็ดูอ่อนโยน แล้วพอเจ้าโน๊ตมาอยู่กับนายบอมก็เห็นนายบอมอีกมุมนึง ในมุมที่ดูอบอุ่น เอาใจใส่ดีนะ แหะ แหะ ผู้ชายเวลาอยู่กับกับเด็กๆเนี่ยดูแล้วรู้สึกดีจริงๆ
"แม่ครับ เดี๋ยวคืนนี้นิกจะกลับกันดึกหน่อยนะครับ พวกไอ้ปันชวนไปนั่งกินกันต่ออ่ะครับ" นายนิกบอกกับแม่
"อือ!!! อย่ากลับดึกกันนักหล่ะ แล้วพรุ่งนี้จะกลับกันกี่โมงหล่ะลูก"
"บ่ายๆก็ได้ครับแม่"
"ดูแลเพื่อนๆด้วยนะนิก อย่าไปมีเรื่องกับใครหล่ะในงานวัยรุ่นมันมากันเยอะ" พ่อนายนิกพูด
"ครับพ่อ"
.....พวกเรากินข้าวเสร็จก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง เราก็นั่งล้างจานอยู่กับยัยส้ม ยัยแพรวสองแพรว!!!!
"เอิร์ต" ยัยส้มเรียกเรา
"ว่าไงส้ม"
"ส้มว่า...บอมชอบเอิร์ตหว่ะ"
"เฮ้ย!!! ส้มพูดไรเนี่ย บ้าป่าว"
"ไม่บ้าหรอก"
"แล้วส้มรู้ได้ไงว่าบอมเป็นเกย์" ยัยแพรวถามยัยส้ม
"ไม่รู้ดิ!!!! แต่ส้มว่า บอมอ่ะชอบเอิร์ต"
"ไม่จริงอ่ะส้ม"เราพูด
"เชื่อส้มเถอะเอิร์ต ส้มว่าส้มดูออกนะ"
"เอิร์ต บอมช่วยล้างจานนะ" นายบอมพูดแล้วก็ลงมานั่งข้างๆเรา
....เราหันไปมองยัยส้มกับยัยแพรว สามคนนั้นก็มองเรากับนายบอมใหญ่เลย
"บอม!! ปีใหม่นี้พาแฟนไปเที่ยวไหนอ่ะ" ยัยส้มถามนายบอม
"เอ่อ!!!ส้ม บอมยังไม่มีแฟนครับ" นายบอมบอกยัยส้ม แล้วก็หัวเราะ
"ไม่เชื่อหรอก หล่อๆอย่างบอมเนี่ยนะไม่มีแฟน"ยัยแพรวถามนายบอม
"จริงครับแพรว"
"บอมกำลังชอบใครอยู่ป่าว บอกส้มได้นะ" อยู่ๆยัยส้มก็ยิงคำถามตรงแบบนี้เลย
"ส้มรู้หรอ?" นายบอมถามยัยส้ม
"ส้มว่า...ส้มรู้นะ จริงป่าวหล่ะ" ยัยส้มถามนายบอม
"เอ่อ!!!! ก็...ก็"
"อุ๊ย!!!" เราร้องขึ้นมาเพราะรู้สึกเจ็บแปล๊บ!!!ที่ปลายนิ้ว
"เอิร์ตเป็นไร"นายบอมถามเรา
.....เรายกนิ้วขึ้นมา เลือดไหลเต็มนิ้วเลย สงสัยจะโดนมีดที่จมอยู่ในกะละมังล้างจานบาดเอา นายบอมเห็นแล้วก็รีบดึงชายเสื้อตัวเองมาปิดแผลที่นิ้วเราไว้
"ห้ามเลือดไว้ก่อนนะบอมเดี๋ยวเราไปหาที่ทำแผลก่อน" ยัยแพรวพูดแล้วสามคนนั้นก็พากันวิ่งเข้าไปในบ้านทิ้งเราไว้กับนายบอม
"เจ็บมั๊ยครับ" นายบอมถามเรา
"เจ็บอ่ะบอม" เราเงยหน้าตอบนายบอม...เอาอีกแล้ว ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอม ทำเราหวั่นไหวอีกแล้ว มือนายบอมก็บีบแผลเราไว้แน่นเลย
"อดทนหน่อยนะ เลือดจะได้หยุดไหล" นายบอมบอกเรา
"อื้อ!!!!" เราพูดเสียงสั่นๆ เพราะความเจ็บ น้ำตาเลยไหล
"ร้องไห้เลยหรอ ทนหน่อยนะ" นายบอมพูดแล้วก็เอามืออีกข้างมาโอบคอเราให้ซุกหน้าไปกับไหล่นายบอม
.....นาทีนั้นเราก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้ว รู้แต่ว่ามันเจ็บแผลมาก ไม่ได้ร้องไห้มากมายอะไรหรอก แค่น้ำตามันไหลออกมาเท่านั้นเอง
"เป็นไงบ้างลูก" เสียงแม่ดังมาแต่ไกล นายบอมเลยปล่อยเราออก เราเงยหน้าออกจากไหล่นายบอม
"ใครเอามีดทิ้งไว้ในกะละมังล้างจานเนี่ย" แม่นายนิกบ่น
"มาแม่ทำแผลให้นะ"...แม่นายนิกพูดแล้วก็จับมือเราไปดูแผล
....อืม!!!แผลไม่ใหญ่มาก แปะพลาสเตอร์ก็อยู่แล้ว ล้างแผลทนเจ็บหน่อยนะลูก แม่นายนิกพูดกับเรา แล้วแม่ก็เอาสำลีชุบไฮโดรเจนมาเช็ดตรงแผลเรา โห!!!! ความรู้สึกมันเจ็บแสบมากๆอ่ะ ไอโดรเจนมันกัดแผลจนขึ้นฟองเลย เจ็บที่สุด!!!! เราบีบมือนายบอมแน่นเลย
"แม่ครับ แสบมากอ่ะครับ" เราบอกแม่ น้ำตาไหลเลยจริงๆ
"ทนเอาหน่อยนะลูก แผลจะได้ไม่เป็นหนอง" แม่นายนิกพูดกับเรา
"ไอ้ดื้อเป็นไรเนี่ย" นายนิกวิ่งเข้ามาถามเรา
"โห!!! ไอ้นิกมึงไปไหนมาเนี่ย เอิร์ตโดนมีดบาด" ไอ้แบงค์บอกนายนิก
"เป็นไง แผลใหญ่ป่าวครับแม่" นายนิกถามแม่
"ไม่หรอก"
"มีดที่มึงหั่นแตงโมอ่ะไอ้นิก" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ก็นิกเอาแช่ไว้ในกะละมัง"
"นั่นไงเจอตัวแล้วค่ะแม่ คนที่เอามีดมาใส่กะละมัง" ยัยแพรวบอกแม่นายนิก
"ก็มีดนั้นแหล่ะที่บาดเอิร์ตอ่ะนิก" นายเอ็มบอกนายนิก
"ขอโทษคร๊าบ ผิดไปแล้วววว" นายนิกพูด
"เป็นไงบ้าง น้ำตาไหลเลยหรอ" นายนิกนั่งลงแล้วก็พูดกับเรา เอามือมาเช็ดน้ำตาให้เราด้วย
"นิกขอโทษนะ"
"อื้มๆไม่เป็นไรๆ" เราบอกนายนิก
"ขี้แงจริงๆไอ้ดื้อของนิก" นายนิกพูดเบาๆกับเรา
"จำไว้เลยนะไอ่ลิง" เราบอกนายนิกแล้วก็เดินตามเพื่อนๆเข้าไปในบ้านนายนิก
"เอ้า!!!ก็ขอโทษแล้วน๊า" นายนิกพูดแล้วก็เดินตามเราออกมา
"ไม่เป็นไรแล้วนะเอิร์ต งั้นเดี๋ยวพวกส้มเข้าไปล้างจานต่อแล้วกันนะ เอิร์ตนั่งข้างนอกนี่แหล่ะ" ยัยส้มบอกเรา
"เดี๋ยวเอ็มไปช่วย" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินตามเข้าไปล้างจาน
"ไอ้นิก มาสอนกูทำน้ำปลาหวานจิ้มมะม่วงหน่อยดิ๊ นี่กูไปสอยมาแล้ว" ไอ้มอสพูดกับนายนิกพร้อมกับชูพวงมะม่วงที่สอยมาได้
"เออๆได้ๆ มาในครัวนี่มา" นายนิกบอกไอ้มอส
"กินด้วยๆ" เจ้าโน๊ตวิ่งเข้ามาหาไอ้มอส
"ได้เลยครับไอ้เสือโน๊ต" ไอ้มอสพูดแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตเข้าไปในครัวด้วย
"บอม!!!เสื้อบอมเปื้อนเลือดเอิร์ตเลยอ่ะ" เราบอกนายบอม
"ไม่เป็นไรครับ"
"ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อสิ จะได้เอาเสื้อลงมาแช่แฟ๊บไว้ เดี๋ยวเอิร์ตซักให้นะ"
"ไม่เป็นไรครับบอมซักเอง งั้นเดี๋ยวบอมขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ" นายบอมบอกเรา
"อื้มๆ"
"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา
"หือ!!!ว่าไง"
"หายเจ็บแล้วนะ" นายบอมพูดแล้วก็จับมือเราขึ้นไปดู
"อื้มๆหายแล้ว"
"ครับ" นายบอมพูดแล้วก็ปล่อยมือเรา เราไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองนายบอมเลย กลัวเจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอมอีก แล้วมันจะหวั่นไหว......อีก!!!!
....นายบอมขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อข้างบนบ้าน เราก็นั่งอยู่ที่โต๊ะไม้หิน รอกินน้ำปลาหวานมะม่วง ฮ่าๆ
"ไอ้ดื้อ เป็นไง เจ็บมากมั๊ย" นายนิกพูดแล้วก็มานั่งข้างๆเรา เอามือมาจับแผลเราขึ้นไปดู
"ก็เจ็บอยู่นิดๆ มันปวดๆอ่ะ" เราบอกนายนิก
"นิกขอโทษนะ...มาๆเป่าแผลให้จะได้หายไวๆนะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็จับมือเราข้างที่เป็นแผลขึ้นไปเป่า ลมร้อนๆจากปากนายนิกโดนนิ้วเราเลย ฮ่าๆ
"อ่ะ!!!! หายยังๆ" นายนิกถามเรา
"หายแล้ว ดีจริงๆเลยนะหมอคนนี้ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ่ดื้อเอ๊ย!!!! รักหว่ะ อย่าบอกใครนะ" นายนิกก้มหน้ามากระซิบประโยคนี้ข้างๆหูเรา เราก็อึ้งไปเลย ฮ่าๆ
"อ่าวๆ รอกลับหอก็ได้มั้งสองตัวนี้อ่ะ ประเจิดประเจ้อ!!!" ยัยส้มเดินออกมาจากครัวแล้วก็พูดว่าเรากับนายนิก ฮ่าๆ
"อะไรๆส้ม แค่กระซิบความลับกันนิดหน่อย ไม่มีไรเลย" นายนิกพูดกับยัยส้ม
"ความลับไร บอกได้ป๊ะ" ยัยแพรวถามนายนิก
"ถ้าบอกจะเป็นความลับหรอแพรว ฮ่าๆ" นายนิกพูด
"ไอ้นิก เสร็จแล้ว มายกออกไปเลย" เสียงไอ้มอสเรียกนายนิกมาจากในครัว
"เดี๋ยวกินมะม่วงกัน น้ำปลาหวานฝีมือไอ้มอส รับรอง แซ่บ!!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้าครัวไป
"เอิร์ต แผลเป็นไงบ้างครับ" นายเอ็มถามเรา
"ยังเจ็บอยู่นิดๆอ่ะเอ็ม"
"แล้วไอ้แบงค์มันหายหัวไปไหนว๊ะเนี่ย" ไอ้แมคถามหาไอ้แบงค์
"เออ!!! นั่นดิ!!! ตั้งแต่กินข้าวเสร็จ มันก็หายหัวเลย"
"ไอ้นิก ไอ้แบงค์หายไปไหนว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"นั่นไง พูดถึงก็มาเลย" ยัยแพรวชี้ให้ดูไอ้แบงค์ที่กำลังเดินกลับจากนามาพร้อมพ่อกับแม่
"มาแล้ว กับข้าวเย็นนี้ ดอกโสน" ไอ้แบงค์ชูถุงใส่ดอกโสนเหลืองอร่ามมาแต่ไกล
"น้ำพริกกะปิใช่มั๊ยค่ะแม่ เย็นนี้" ยัยส้มถามแม่นายนิก
"ใช่จ๊ะ....ปลาทอดอีกซักมื้อมั๊ยหล่ะส้ม" แม่นายนิกถามยัยส้ม
"ได้อีกหรอค่ะแม่ กินให้หนำใจเลย ที่กรุงเทพฯแพง" ยัยส้มบอกแม่นายนิก
"นี่!!! ถ้าพวกเอ็มมาอยู่ซักเดือนนึง เอ็มว่า ปลาหมดบ่อพอดีนะครับ แหะ แหะ" นายเอ็มพูด
"ไม่ต้องห่วง ปลาพ่อมีอีกเยอะ แถวนี้หาง่าย ไม่เหมือนกรุงเทพฯ กินได้กินเลย เด็กๆกำลังโตกำลังกินทั้งนั้น พ่อไม่หวงหรอกลูก" พ่อนายนิกพูดกับพวกเรา
"โอเคี!!!! งั้นจัดไป แต่วันนี้พวกผม ขอไปทอดแหเองนะครับพ่อ" ไอ้แบงค์พูดกับพ่อนายนิก
"ไปสิ!!! จัดการกันเองเลย จะเอากี่ตัวก็เอามาได้เลย" พ่อนายนิกพูด
"ไอ้เอ็ม ไอ้แมค ไอ้นิก ไปทอดแหเลย เมื่อวานพวกมึงทอดแหแล้วได้ปลา ไอ้บอมไม่ต้องไปเดี๋ยวตกบ่ออีก ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ
"มาๆกินมะม่วงกันก่อน เดี๋ยวค่อยไปทอดแห กูทำน้ำปลาหวานเอง อร่อยๆ" ไอ้มอสพูดอวดฝีมือตัวเอง
....พวกเรานั่งกินน้ำปลาหวานมะม่วงกัน แล้วก็คุยกันไปสนุกสนานเลย แดดตอนกลางวันแรงจริงๆ แต่ว่าอากาศก็ไม่ร้อนนะ มีลมพัดเย็นๆมาเรื่อยๆ บ้านย่านายนิกออกจะโล่งโปร่งซ๊ะขนาดนั้น สูดอากาศบริสุทธิ์ได้เต็มปอดจริงๆนะ
"เอิร์ต เป็นแผลกินกะปิได้หรอ" นายบอมถามเรา
"ไม่รู้ดิบอม กินไปแล้วอ่ะ อร่อย"
"แม่ครับ!!! เป็นแผลนี่กินกะปิได้ป่าวครับ" นายบอมหันไปถามแม่นายนิก
"ได้จ๊ะลูก ไม่เป็นไรหรอก แต่อย่ากินเยอะนักนะ เดี๋ยวท้องเสียกัน อดเที่ยวคืนนี้นะ"
"บอม น่ารักจัง ห่วงเพื่อนด้วย" ยัยแพรวพูดขึ้นมา
"อ๋อ!! บอมก็แค่ถามดูอ่ะแพรว ไม่มีไรหรอกครับ แหะ แหะ!" นายบอมพูด
"ไอ้นิกไม่เห็นมันจะห่วงเลย มันเป็นคนเอามีดไปทิ้งให้บาดเอิร์ตอ่ะนะ"
"ใครว่ากูไม่ห่วง!!!! รูมเมทกูทั้งคนนะเว๊ย" นายนิกพูดแล้วก็จับมือเราไปลูบๆ
"เว่อร์ ไอ้ลิง" เราว่านายนิก
"ถ้าคืนนี้มึงเจอกลุ่มยัยไหมแฟนเก่ามึง มึงจะทำไงว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"ไอ้เแมค ไม่ใช่แฟน มึงอย่าพูดถึงได้ป๊ะ" นายนิกชักเริ่มเสียงขุ่นๆ
"เออๆ กูขอโทษ กูแค่ถามดู"
"ยังคุยกับไหมอีกหรอลูก" แม่นายนิกถามนายนิก
"ไม่ค่อยได้คุยแล้วครับแม่" นายนิกหันไปบอกแม่
"คิดดีๆนะ คิดถึงตอนจะเป็นจะตายตอนนั้นบ้าง ว่าเค้าทำอะไรกับเราไว้" แม่นายนิกพูด
.....พอได้ยินแบบนี้ พวกเราก็หูผึ่งเลยหล่ะ เป็นยัยส้มที่หันไปถามแม่ก่อนใคร
"คนชื่อไหม ทำอะไรนิกหรอค่ะแม่"
"โอ๊ย!!! ตอนโดนเค้าทิ้งนะ ไอ้นี่ร้องไห้จะเป็นจะตาย ข้าวปลาไม่กิน ซึมๆอยู่เป็นอาทิตย์น่ะ" แม่นายนิกพูดแล้วก็ส่ายหน้าพร้อมกับอมยิ้มนิดๆ
"โห!!!! ไอ้นิก มึงเป็นขนาดนี้เลยหรอว๊ะเนี่ย สงสัยจะรักมากหว่ะ ฮ่าๆ" ไอ้มอสแซวนายนิก
"เออ!!! ตอนนั้นรักมาก แต่ตอนนี้ไม่เหลือเลย กูพูดจริง" นายนิกพูด
"ถ้ากลับมาอีกแม่ก็ไม่เอาด้วยหรอก" แม่นายนิกพูดทีเล่นทีจริง ทำเอานายนิกไปไม่เป็นเลย ฮ่าๆ
"เห็นมั๊ยแม่ถึงกับออกปาก แสดงว่าไหมร้ายจริง" ยัยส้มพูด
"ให้มันจริงเถอะนิก" ยัยแพรวว่านายนิก
"จริงๆแพรว นิกไม่คิดอะไรไหมอีกแล้ว มันจบไปแล้ว" นายนิกพูด
"แม่ครับลูกสะใภ้แม่ไม่ใช่คนนี้แน่นอนครับ" นายนิกพูดแล้วก็เข้าไปกอดแม่ แม่นายนิกก็ยิ้มๆ
"แล้วมีแฟนใหม่ยัง" ยัยส้มถามนายนิก
"มีแล้ว นอนด้วยกันทุกวันเนี่ย เนอะๆ" นายนิกพูดแล้วก็หันมาพยักหน้ากับเรา ทำให้แม่นายนิกเงยหน้ามามองเราด้วย!!
"อ่านะ ไอ่ลิง ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"จริงป่าวว๊ะ ถ้าจริงนี่ กูกรี๊ดเลยนะเนี่ย" ไอ้แบงค์บอกนายนิก
"นิก...เปิดตัวกับพ่อแม่เลยป๊ะเนี่ย ฮ่าๆ" ยัยแพรวแซวนายนิก
"แม่รู้แล้ว" นายนิกพูด
....นายนิกพูดแบบนี้ แม่ที่กำลังนั่งเลือกดอกโสนอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองพวกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"เฮ้ย!!!! นิก จริงง่ะ" เราหันไปถามนายนิก
"ล้อเล่นๆน่า ฮ่าๆ" นายนิกพูด
"ตกใจหมด ไอ่ลิงนี่" เราว่านายนิก
"แล้วถ้านิกบอกแม่จริงๆหล่ะ จะยอมเป็นแฟนนิกป๊ะ" นายนิกถามเรา แล้วเพื่อนๆก็หัวเราะกัน แม่นายนิกก็ยิ้มๆไปกับคำพูดของลูกชายตัวเองด้วย!!
"เพ้อเจ้อ!!! ไปเตรียมทอดแหเลยไอ่ลิง" เราบอกนายนิก
"โหยยย!!! ไรว๊ะ ไปก็ได้ ไอ้แบงค์ เอ็ม ป่ะๆ เตรียมทอดแหกัน" นายนิกเรียกพวกนั้น แล้วก็เดินไปเตรียมแห
"บอมเป็นไรนั่งเงียบเลย" เราหันไปถามนายบอม
"เอ่อ!!! ป่าวครับๆ ป่ะไปดูเพื่อนๆทอดแหกันดีกว่า" นายบอมพูดแล้วก็หันมายิ้มกับเรา
"เฮ้ย!!!ไอ้บอม เอาถังใส่ปลามาด้วยนะ" เสียงไอ้แมคตะโกนบอกนายบอม
"เอิร์ตรอบอมแป๊บนะ เดี๋ยวบอมไปเอาถังใส่ปลาก่อน" นายบอมบอกเราแล้วก็วิ่งไปเอาถังใส่ปลา
....เหลือเรานั่งอยู่กับแม่นายนิกสองคน คำพูดนายนิกเมื่อกี้ทำให้เราประหม่ามากที่จะอยู่เพียงลำพังกับแม่นายนิก แม่นายนิกก็นั่งคัดเลือกดอกโสนไป!!
"เอิร์ต อยู่กับนิกทะเลาะกันบ้างมั๊ยลูก" อยู่ๆแม่นายนิกก็ถามเราขึ้นมา
"เอ่อ!! อะไรนะครับแม่" เราถามแม่นายนิกอีกครั้ง!!
"แม่ถามว่าอยู่กับนิกทะเลาะกันบ้างหรือป่าวลูก"
"อ๋อ!! ไม่เลยครับแม่"
"ดีแล้วหล่ะ เจ้านิกเค้าเป็นคนใจร้อนอยู่ด้วยกันก็ค่อยๆพูดค่อยๆจากันนะ" แม่นายนิกเงยหน้ามาบอกเราแล้วก็ยิ้มๆกับเรา
"เอ่อ!!ครับแม่"
"แล้วเอิร์ตคิดจะอยู่กับนิกตลอดไปมั๊ย เห็นนิกเปรยๆกับแม่ว่าอยากย้ายออกมาอยู่หอข้างนอก"
"ถ้าย้ายออกมาก็อยู่อ่ะครับ ถ้านิกให้เอิร์ตอยู่ด้วยเอิร์ตก็อยู่ครับแม่" เราบอกแม่นายนิก
"อืม!!อยู่ด้วยกันก็ดูแลกัน มีอะไรก็ช่วยเหลือกันนะ แม่เห็นนายนิกพาพวกเรามาอย่างนี้แล้วก็สบายใจ เพื่อนๆเจ้านิกมีแต่คนดีๆ น่ารักทั้งนั้นเลย แม่อยากให้พากันมาบ่อยๆ" แม่นายนิกพูดกับเรา
"ครับแม่ อยากมาบ่อยๆเลยหล่ะ ทุกคนใจดีกับพวกเอิร์ตมากครับ" เราบอกแม่นายนิก
"เอิร์ตๆ ป่ะๆ บอมได้ถังใส่ปลามาแล้ว" นายบอมตะโกนเรียกเรา
"เอิร์ตขอตัวก่อนนะครับแม่" เราบอกแม่นายนิก แม่นายนิกก็พยักหน้าให้เรา!!
....แล้วเรากับนายบอมก็เดินออกไปที่บ่อปลา พวกนั้นกำลังเตรียมตัวทอดแหกันอยู่เลย พ่อกับคุณย่าก็มาดูด้วย นายนิกคนแรกเลย โครม!!!!เดียวได้ปลามาสองตัว ฮ่าๆ คนต่อไปนายเอ็ม ได้ปลาห้าตัว ไอ้แมค ไอ้แบงค์ก็ลงไปลอยคอเล่นน้ำอยู่ในบ่อ สนุกไปเลย ฮ่าๆ พวกเราคัดปลาเอาไว้สามตัว ส่วนที่เหลือก็ปล่อยลงบ่อไป เพราะถ้าเอาไปทั้งหมดคงกินไม่หมดอ่ะนะ ฮ่าๆ แล้วพ่อก็เป็นคนเอาปลาสามตัวนั้นไปจัดการให้เรา ไอ้แมคอาสาเป็นคนหมักปลาทั้งสามตัวนี้เอง เดี๋ยวตอนเย็นๆเราจะได้ทอดกินกัน
"ไปอาบน้ำกันเลยลูกเดี๋ยวจะคันกันอีก" แม่นายนิกบอกกับพวกที่ไปทอดแห
"ครับแม่"
....พวกนั้นไปอาบน้ำแล้ว ส่วนเราที่เหลือก็ช่วยแม่เตรียมทำกับข้าวอยู่ในครัว มื้อนี้จะมีน้ำพริกกะปิ ผักต้ม ปลาทอด ไข่เจียว แค่นี้ก็พอแล้วสำหรับพวกเรา คุณย่าช่วยแม่เตรียมของอยู่ในครัว เย็นนี้คุณย่าจะโชว์ฝีมือตำน้ำพริกกะปิให้พวกเรากินเอง
"ส้ม แพรว ไปเก็บผักกับแม่ จะได้เอามาต้มกินกับน้ำพริก"
"ค่ะแม่"
....เหลือเรากับนายบอมนั่งอยู่ในครัวกับคุณย่า
"สองคนนี้ทำอะไรเป็นบ้างหล่ะเนี่ย" คุณย่าหันมาถามเรากับนายบอม
"แหะ แหะ ไม่เป็นเลยครับคุณย่า ไม่รู้จะทำไรดี" เราบอกคุณย่า
"งั้นก็นั่งเฉยๆน่ะดีแล้ว เด็กสมัยนี้เข้าครัวกันไม่เป็นแล้วหล่ะนะ"
"บอมทอดไข่เป็นนะครับคุณย่า" นายบอมบอกคุณย่า
"งั้นดีเลย เดี๋ยวย่าจะให้บอมทอดไข่เจียว"
"ได้เลยครับคุณย่า ทอดเลยมั๊ยครับ"
"ยังๆ ใจเย็นๆ รอย่าตำน้ำพริกเสร็จก่อน"
"คุณย่าครับ ทอดปลาเลยมั๊ยครับ" ไอ้แมคเดินเข้ามาในครัวแล้วก็ถามคุณย่า
"เอาเลยๆ ทอดเลย"
"นิกว่าทอดเตาถ่านดีกว่านะครับย่า เดี๋ยวนิกไปก่อไฟก่อน" นายนิกบอกกับคุณย่า
"นิก มึงก่อไฟเป็นหรอ" ไอ้แบงค์ถามนายนิก
"เป็นดิว๊ะ!!!!กูนี่ มือวางเพลิงประจำบ้านเลยนะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
....นายนิกเดินไปนั่งตรงหน้าเตาไฟแล้วก็จัดการก่อไฟ เราก็เดินไปดู ซักพักควันก็เริ่มลอยขึ้นมา
"นิก เก่งนะเนี่ยก่อเตาถ่านเป็นด้วย" เราพูดกับนายนิก
"อืม!!! ย่าสอนนิกตั้งแต่เด็กๆอ่ะ" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"เฮ้ย!!! ไอ่ลิง หน้าเปื้อนถ่านดำเลยอ่ะ" เราบอกนายนิกแล้วก็หัวเราะ
"ไหนๆ ตรงไหน" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเช็ดหน้า ก็เลยทำให้ถ่านที่ติดมือยิ่งเปื้อนหน้าเข้าไปใหญ่
"เอ้า!!! จะเอามือมาเช็ดหน้าทำไมเนี่ย ยิ่งเปื้อนเข้าไปใหญ่เลย" เราบอกนายนิก
"ไปล้างหน้าข้างนอกเลย เดี๋ยวเอิร์ตดูเตาให้เอง" เราบอกนายนิก
"ไปล้างด้วยกันเลย" นายนิกพูดกับเรา
"ไปทำไมหน้าเอิร์ตไม่ได้เปื้อนนี่"
"นี่ไงเปื้อนแล้ว!!! ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเปื้อนถ่านมาป้ายหน้าเรา ทำให้หน้าเราเปื้อนด้วยเลย
"เฮ้ย!!!ไอ่ลิง เล่นไรเนี่ย เปื้อนหมดเลย" เราว่านายนิก
"ฮ่าๆ มาเลยๆ ไปล้างหน้ากัน" นายนิกบอกเราแล้วก็จูงมือเราลุกขึ้นยืน เดินออกไปล้างหน้ากัน
"อ่าว!!! ไอ้สองคนนี้ ก่อไฟอีท่าไหนว๊ะ หน้าเปื้อนกันมาเนี่ย" ไอ้แบงค์ถามเรากับนายนิก
"ก็นิกอ่ะดิ เอาถ่านมาป้ายหน้าเอิร์ตเนี่ย" เราพูดแล้วเพื่อนๆก็หัวเราะกัน
"เฮ้อ!!!! โตแล้วยังเล่นกันเป็นเด็กๆเลยนะ" แม่นายนิกว่าเรากับนายนิก แล้วก็ยิ้มๆ
:mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3:
.....ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ....รูมเมท แฮ่ๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai1: :ling3: :katai1: :ling3: :ling3:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 53) : เที่ยวงานงิ้วบ้านนายนิก[5] : ฝันร้าย!!
....เรากับนายนิกไปล้างหน้าเสร็จเรียบร้อยแล้วก็กลับเข้ามาในครัว ตอนนี้น้ำพริกกะปิเสร็จแล้ว ผักต้มเสร็จแล้ว ปลาทอดก็จะเสร็จแล้ว
""ไอ้บอม มึงมั่นใจนะ อร่อยแน่นะมึง" ไอ้แมคถามนายบอม เพราะนายบอมรับอาสาทอดไข่เจียวเอง
"มั่นใจ อร่อยแน่นอนครับไอ้คุณแมค ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง" นายบอมหันมาพูดกับไอ้แมค
"บอม กระทะควันขึ้นแล้ว" ยัยแพรวบอกนายบอม
....นายบอมหันไปเอาไข่เทใส่กระทะ โห!!!! ไข่ฟูมากกกกก หอมมากกกก เหลือแต่ความอร่อยว่า จะอร่อยอย่างที่นายบอมพูดไว้หรือป่าว ฮ่าๆ....พอกับข้าวทุกอย่างเสร็จหมดเรียบร้อย พวกเราก็นั่งกินข้าวพร้อมกัน
"น้ำพริกกะปิอร่อยมากอ่ะ" นายบอมพูด
"ไข่เจียวนี่ก็ใช้ได้เลยนะบอม อร่อยๆ" ยัยส้มบอกนายบอม
"ขอบคุณครับส้ม กินเยอะๆนะ" นายบอมบอกยัยส้ม
"แล้วปลาทอดกูหล่ะ" ไอ้แมคถามเสียงแนวน้อยใจนิดๆ
"เอิร์ตกำลังจะชมอยู่เนี่ย ว่าปลาอร่อยมาก"
"อร่อยตั้งแต่คนทอดแหแล้วหล่ะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ่ลิง เว่อร์หว่ะ" เราบอกนายนิก
"ไอ้นิก คนหมักปลาดี ปลาก็อร่อยเว๊ย" ไอ้แมคพูด
"ปลาสามตัวเนี้ย ของไอ้เอ็มทั้งนั้น ส่วนที่ไอ้นิกทอดมาได้ตอนแรกอ่ะ เอาปล่อยลงบ่อหมดแล้ว" ไอ้มอสพูด
"อ่าว สรุปว่านี่ปลาเอ็ม นิกไม่เกี่ยวนะ" ยัยแพรวบอกนายนิก
"เพราะฉะนั้นมึงไม่มีสิทธิ์คุยว่าปลาอร่อยเพราะมึง ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์บอกนายนิก นายนิกก็ทำหน้าจ๋อยๆไปดิ ฮ่าๆ น่าสงสารจริงๆ
"แต่ว่า นิกก่อไฟทอดปลานะ" นายนิกพูดเบาๆข้างหูเรา เราก็นึกขำๆ ฮ่าๆ ไอ่ลิงเอ๊ย!!!
"โอเคๆ คนก่อไฟดี ปลาทอดเลยอร่อยเนอะ" เราหันไปกระซิบกับนายนิก
"ครับ" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
"กลัวคนบางคนจะน้อยใจจนร้องไห้น่ะสิ ฮ่าๆ" เราบอกนายนิก
"ไม่ร้องหรอก เรื่องแค่นี้"
"แล้วทำไมต้องทำเสียงแบบนั้นด้วยหล่ะ" เราแซวนายนิก
"พูดมากหว่ะ อ่ะๆ กินไปเลยปลาเนี่ย" นายนิกว่าเราแล้วก็ตักปลามาใส่จานให้เรา
"บริการกันดีนักนะมึงสองตัวอ่ะ" ไอ้แมคแซวเรากับนายนิก
"นี่ถ้าสองตัวมึงเป็นแฟนกันเมื่อไหร่ บอกกูนะ จะตามกรี๊ด ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์บอกเรากับนายนิก
"ไม่มีทางอ่ะ" นายบอมพูดขึ้น
"เฮ้ย!!!บอม ทำไมพูดแบบนี้อ่ะ" ไอ้แบงค์ถามนายบอม นายบอมก็เงียบ ไม่ยอมพูดอะไรอีก เราก็ งงๆ ว่าทำไมนายบอมพูดแบบนี้ขึ้นมา
"วันนี้ไปขึ้นชิงช้าสวรรค์กันนะ อีกรอบๆก่อนกลับกรุงเทพฯ" ยัยส้มพูดตัดบทขึ้นมา
"เออๆ ดีเหมือนกัน นิกยังไม่ได้ขึ้นเลย" นายนิกพูด
"ไอ้บอม ปาโป่งให้กูด้วยนะ อยากได้หมอนหว่ะ" ไอ้มอสบอกนายบอม
"ได้เลยๆ จัดไป"
.....พอพวกเรากินข้าวกันเสร็จเรียบร้อย ก็เก็บถ้วยจานไปล้าง แล้วก็เตรียมตัวไปเดินงานงิ้วกัน พอค่ำๆนายนิกก็พาพวกเราขึ้นรถกระบะไปจอดที่เดิม เราไปแวะที่ร้านพี่สาวนายนิก วันนี้คนแน่นร้านเหมือนเดิมเลย
"น้านิก...น้านิก" เจ้าโน๊ตเรียกนายนิก แต่วิ่งเข้าไปหานายบอม ฮ่าๆ
"อ่าวๆ ผิดคนป่าวว๊ะไอ้เสือ เรียกน้านิกแล้วทำไมวิ่งไปหาพี่บอมหล่ะเนี่ย" นายนิกว่าเจ้าโน๊ต
"ว่าไงครับโน๊ต วันนี้ไปเดินงานงิ้วกับพี่มั๊ยครับ" นายบอมพูดแล้วก็อุ้มเจ้าโน๊ตขึ้นมา
"ไปๆ" เจ้าโน๊ตพยักหน้าแล้วก็พูดกับนายบอม
"ไปแล้วห้ามร้องกลับอีกนะ ขี้เกียจมาส่ง" นายนิกบอกเจ้าโน๊ต
.....แล้วพวกเราก็เดินออกไปเที่ยวงานงิ้วกัน อิ่มข้าวมาจากบ้าน เลยไม่มีใครสนใจของกินเลย ฮ่าๆ พวกเราไปที่ร้านปาโป่งกัน
"อ่ะโน๊ต ไปอยู่กับพี่เอิร์ตก่อนนะครับ" นายบอมพูดแล้วก็ส่งเจ้าโน๊ตมาให้เรา เราก็รับเจ้าโน๊ตมาอุ้มไว้
"อ่ะ ไอ้บอม จัดการให้กูหน่อย ซื้อลูกดอกมาให้ละ" ไอ้มอสถือจานใส่ลูกดอกมาส่งให้นายบอม
"จัดไป" นายบอมพูดแล้วก็ปาลุกดอกใส่ลูกโป่ง เรียบร้อย ไอ้มอสได้หมอนสมใจ ฮ่าๆ
"เอิร์ต อยากได้ไรป่าว เดี่ยวนิกปาให้" นายนิกเข้ามาพูดกับเรา
"อืม!!!! หมอนแบบของมอสอ่ะจัดให้ได้ป๊ะ" เราบอกนายนิก
"ได้อยู่แล้ว รอแป๊บนะไอ้ดื้อ" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็เดินไปจัดการปาโป่ง
....แป๊บเดียว นายนิกก็เดินหน้ายิ้มแป้นออกมาพร้อมถือหมอนอิงมาด้วย
"อ่ะเอิร์ต ได้แล้วเอากลับไปหอในด้วยเนอะ" นายนิกบอกเรา
"อื้มๆ"
"ไปขึ้นชิงช้ากันเถอะ เดี๋ยวไอ้ปันโทรมาตามไปกินน้ำชาแล้วจะไม่ได้นั่งกัน" นายนิกบอกกับพวกเรา
....พวกเราก็เดินไปที่ชิงช้าสวรรค์กัน เราอุ้มเจ้าโน๊ตขึ้นไปนั่งกระเช้าเดียวกับนายนิก
"เป็นไงไอ้เสือ กลัวมั๊ย!!!" นายนิกถามเจ้าโน๊ต
....เจ้าโน๊ต!!! ไม่มีอาการกลัวเลยซักนิด แถมยังหัวเราะชอบใจอีกด้วย ดูท่าทางตื่นตาตื่นใจมากกับภาพมุมสูงที่มองลงไปจากกระเช้าชิงช้าสวรรค์
"นิก!!!!" เราเรียกนายนิก
"ว่าไงครับ"
"ไหมจะมากินน้ำชาด้วยมั๊ย" เราถามนายนิก
"ไม่มาหรอก"
"นิกแน่ใจนะ เอิร์ตไม่อยากไปเจอแล้วมีปัญหากันอีก" เราบอกนายนิก
"เอางี้!!!! ถ้าไหมมา เราก็ออกไปที่อื่นกัน" นายนิกบอกเรา
"นิกทำไม่ได้หรอก ยังไงก็ต้องนั่งกินกับเพื่อนๆนิก" เราบอกนายนิก
"อย่ากังวลสิ ไหมไม่มาหรอก เพราะไอ้บอลไม่มา" นายนิกบอกเรา
"อืม!!! ขอให้เป็นแบบนั้น"
"กลัวหรอ" นายนิกถามเรา
"ป่าว แค่ไม่อยากเจอ"
"นิกก็ไม่อยากเจอ"
"จริงอ่ะ"
"จริงที่สุด"
"ไอ่ลิง"
"ทำไมไอ่ดื้อ"
....เราสองคนจบประโยคนี้แล้วก็มองหน้ากัน เราสบตากับนายนิก นายนิกก็เอามือมาจับไหล่เราไว้ เป็นจังหว่ะที่ชิงช้าหยุดหมุนพอดีแล้วกระเช้าของเรากับนายนิกก็ค้างอยู่เกือบข้างบนสุด นายนิกค่อยๆเลื่อนตัวยื่นหน้ามาหาเรา สุดท้ายก็หอมเข้ากับแก้มของเจ้าโน๊ตพอดี ฮ่าๆ ไม่ถึงแก้มเราซ๊ะงั้นอ่ะ เราก็เลยหอมแก้มเจ้าโน๊ตบ้าง!!!!!!!(นึกสภาพเจ้าโน๊ตคงคิดว่า ผู้ชายสองคนนี้จะมาหอมแก้มกูทำไมว๊ะเนี่ย)
...เรากับนายนิกหอมแก้มเจ้าโน๊ต แล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองกันแล้วก็ยิ้มๆให้กัน ฮ่าๆ ความรู้สึกแบบนั้นมันกลับมาอีกแล้วอ่ะ นายนิกเนี่ย ชอบทำให้เราคิดไปเองอยู่เรื่อยเลยนะ
"รอบนี้ก็ลงได้แล้วหล่ะ จะสองทุ่มแล้วเดี๋ยวไปจุดเทียนถวายพระพรกัน"นายนิกบอกกับเรา
....พอชิงช้าสวรรค์หมุนครบรอบ พวกเราก็พากันลงมาแล้วก็ไปรวมตัวกันที่สนามหญ้าหน้าอำเภอเพื่อที่จะทำพิธีจุดเทียนชัยถวายพระพร อากาศเย็นๆแบบนี้ เราชอบมากเลยอ่ะนะ เจ้าโน๊ตก็ดูจะตื่นตาตื่นใจไปกับแสงสีไฟสวยๆ นายบอมพาไปซื้อลูกโป่งสวรรค์มาชอบใจใหญ่เลย พอถึงเวลาพวกเราก็ทำการจุดเทียนแล้วก็ร้องเพลงสดุดีถวายพระพรกัน นายนิกอุ้มเจ้าโน๊ต เจ้าโน๊ตจะขอถือเทียนเอง นายนิกก็ให้ถือ เพราะเทียนมีที่รองน้ำตาเทียน เจ้าโน๊ตถือเทียนได้แกว่งไปมา น้ำตาเทียนกระเด็นใส่นายนิกตามแขน แดงเลย ฮ่าๆ หลังจากนั้นก็มีการจุดพลุขึ้นฟ้า สวยมากๆ เราพากันแหงนหน้ามองพลุเพลินเลยอ่ะ เจ้าโน๊ตชอบใจใหญ่เลย พอเสร็จสิ้นหมดทุกอย่างพวกเราก็เดินไปรอนายปันเพื่อนนายนิกเพื่อที่จะไปกินน้ำชากัน
"ไอ้นิกไม่เอาโน๊ตกลับบ้านก่อนหรอว๊ะ ดูดิจะหลับแล้วอ่ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"เออ!!!ลืมไปเลยหว่ะ แต่เดี๋ยวไอ้ปันมาไม่เจอกูอ่ะดิ"
"งั้นเดี๋ยวบอมเอาโน๊ตไปส่งให้ก็ได้"
"เอิร์ตก็ไปเป็นเพื่อนบอมดิ" ยัยแพรวบอกเรา
"อ่าๆก็ได้ๆ"เราพูด
"งั้นรบกวนหน่อยนะบอม" นายนิกบอกนายบอมแล้วก็ส่งเจ้าโน๊ตให้นายบอมอุ้ม
"กลับบ้านนะไอ้เสือ" นายนิกพูดแล้วก็หอมแก้มเจ้าโน๊ตอีก
....ตอนนี้เจ้าโน๊ตเองก็ตาปรือๆแล้วหล่ะ คงได้เวลานอนเค้าแล้วอ่ะนะ พอนายบอมจับอุ้มพาดบ่าได้ไม่ทันไรก็หลับซ๊ะแล้ว เรากับนายบอมเดินมาส่งเจ้าโน๊ตกันสองคน!!!!
"เอิร์ต!!!" นายบอมเรียกเรา
"ว่าไงบอม"
"เอิร์ต"
"ไหนเอิร์ตบอกว่าจะไม่คิดอะไรกับนิกแล้วไง" นายบอมพูด
"ก็ไม่คิดแล้วไงบอม ทำไมหรอ"
"ป่าวๆ ไม่มีไงครับ บอมถามเฉยๆ"
"อ่านะ บอมนี่ถามแปลกๆนะเนี่ย ฮ่าๆ"
"ดูโน๊ตดิ!!!หลับปุ๋ยเลย น่ารักจริงๆ ขอหอมแก้มหน่อยน๊า" เราพูดแล้วเขย่งตัวขึ้นไปจะหอมแก้มเจ้าโน๊ต(ที่ต้องเขย่งเพราะนายบอมสูงกว่าเรา)...แต่จังหว่ะนั้น นายบอมกลับหันตัวมาหาเรา เลยทำให้พลาดเป้า จมูกเราชนกับจมูกนายบอมเต็มๆเลย!!!!
"อุ๊ย!!!ขอโทษนะบอม" เรารีบขอโทษนายบอม
"เอ่อ!!! ไม่เป็นไรครับ บอมไม่รู้ว่าเอิร์ตจะหอมโน๊ต" นายบอมบอกเรา
"ป่ะๆรีบเดินเถอะ โน๊ตจะได้เข้าบ้านนอน" เราบอกนายบอม
....แล้วก็ไม่มีบทสนทนาระหว่างเรากับนายบอมเกิดขึ้นอีกจนส่งเจ้าโน๊ตให้พี่นายนิกแล้วเรากับนายบอมก็พากันเดินกลับมาที่งาน ก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกเลย ไม่รู้ว่าในใจของนายบอมตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่ พอเรากับนายบอมเดินมาถึงโรงงิ้วก็เจอเพื่อนๆยืนรออยู่แล้ว พวกนายปันเพื่อนๆนายนิกก็มากันพร้อมแล้ว นายนิกแนะนำเรากับนายบอมให้เพื่อนๆนายนิกรู้จัก แล้วพวกเราก็เดินไปที่ร้านน้ำชากัน จริงๆก็มีเหล้า เบียร์ด้วยแหล่ะ แหะ แหะ แล้วก็มีบารากุ แต่ในกลุ่มนี้ไม่มีใครกินเหล้า ก็เลยสั่งเบียร์เหยือกมากินกัน เราไม่อยากกินเบียร์ก็เลยนั่งจิบน้ำชากับพวกยัยส้มยัยแพรวแล้วก็เพื่อนๆผู้หญิงของนายนิก คุยกันสนุกสนานเลยหล่ะ พวกผู้ชายดูจะเข้าขากันเร็วมาก โดยเฉพาะนายปัน คุยเก่งสุดๆ เอาเบียร์มาชนแก้วกับเราด้วย แถมบังคับให้เรากินเบียร์ด้วย ฮ่าๆ เราก็ต้องกิน งานนี้เมาแน่เลย!!
"ตอนนิกเรียนอ่ะ แฟนเยอะป๊ะ" ยัยส้มแอบถามเพื่อนผู้หญิงของนายนิก
"เยอะมากส้ม แต่!!ไม่ใช่แฟนหรอก แค่พวกรุ่นน้องที่ตามกรี๊ดอ่ะนะ"
"มันนะทั้งเล่นบาส ร้องเพลง งานโรงเรียนงานไหนงานนั้นขาดนิกไม่ได้ซักงาน"
"มันอ่ะป๊อบจะตาย กลุ่มตุ๊ดตามกรี๊ดเพียบ"
"วาเลนไทน์กุหลาบมาเป็นกระบุง วันเกิดของขวัญไม่เคยขาด"
....เพื่อนๆนายนิกช่วยกันเผานายนิกให้เราฟังกันใหญ่เลย!!!เราก็นั่งฟังจนเพลินเลย นายนิกเนี่ยท่าทางจะป๊อบจริงๆนะ ฮ่าๆ
"เอ่อ!!!ส้มอยากรู้เรื่องนิกกับไหมอ่ะ มีใครรู้บ้าง" ยัยส้มถามคำถามเด็ด
"ไหมหรอ จริงแล้วยัยไหมอ่ะนะ ก็แค่ผู้หญิงคนนึงที่ตามกรี๊ดนายนิกนี่แหล่ะ นายนิกไม่ได้สนใจเล๊ย"
"แต่ยัยเนี่ยร้ายกาจ เที่ยวคุยไปทั่วโรงเรียนเลยว่าเป็นแฟนกับนิก"
"จนหลังๆไอ้นิกมันใจอ่อน ก็เลยยอมเป็นแฟนด้วย แล้วอีท่าไหนไม่รู้ ไอ้นิกดูเหมือนจะรักมากอ่ะ จนสุดท้ายแหล่ะเจ็บเกือบตาย สมน้ำหน้ามัน เราเตือนก็ไม่เชื่อ"
"เจ็บเรื่องไรหรอ" ยัยแพรวถาม
"ก็ไหมไปมีคนใหม่ไง ไอ้นิกนะเงียบไปเลยตั้งแต่นั้น มันเสียใจมากอ่ะ พวกเค้านะต้องคอยปลอบคอยดึงมันกลับมาอ่ะ ไม่งั้นมันคงเรียนไม่จบแน่ๆ"
"โห!!! ขนาดนั้นเลยหรอ" เราพูด
"ก็เล่นมาโรงเรียนแล้วก็ไม่เข้าเรียน เอาแต่นั่งซึม ข้าวปลาไม่กิน พวกเพื่อนๆก็ห่วงกันใหญ่"
"สุดท้ายคุณครูที่ปรึกษาเรียกเข้าไปคุย ถึงคิดได้มั้ง ค่อยดีขึ้นมาหน่อย"
"แล้วนิกไม่มีแฟนใหม่เลยหรอ"ยัยส้มถาม
"ไม่มีนะ ตั้งแต่มันประกาศเลิกกับไหม มันก็ไม่มีใครอีกเลย"
"แต่เราก็เห็นไหมไปที่มหาลัยบ่อยๆ แต่ไปกับพวกบอลอ่ะ" เราพูด
"ไอ้บอลนั่นแหล่ะตัวดีเลย ยัยไหมมันทิ้งนิกไปหาไอ้บอลนี่แหล่ะ"
"นิกมันเจ็บมากก็เพราะว่า ไอ้บอลนี่เป็นเพื่อนกันมานานไง แข่งบาส เล่นดนตรีด้วยกัน แต่มาแย่งแฟนกัน"
"แต่เมื่อวันลอยกระทง นิกก็ไปลอยกับไหมนะ"
"อ่าวหรอ!!! ยัยไหมอ่ะนะ พยายามจะกลับมาหานิกตลอดอ่ะ แต่นิสัยนิกอ่ะ ไม่ก็คือไม่ ตัดก็คือตัด แต่ที่ต้องคุยกันก็เพราะคำว่าเพื่อน"
"นิกดูเป็นคนดีมากเลยเนอะ"ยัยแพรวพูด
"ใช่ นิกอ่ะดีมาก แตกต่างจากไอ้บอลเลยหล่ะอันั้นเลวมาก เลวขึ้นชื่อเลย" เพื่อนนายนิกบอกพวกเรา
"ไง ไอ่ดื้อ คุยไรกันอยู่ นินทานิกอยู่ป๊ะเนี่ย" นายนิกมานั่งกอดคอเราแล้วก็พูด น้ำเสียงนี่คงกรึ่มๆได้ที่แล้วหล่ะ ฮ่าๆ
"ป่าวเลยนิก คุยเรื่องทั่วไปอ่ะ อย่าเมานะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ นิกไม่เมาหรอก มากินด้วยกันดิ มาๆ" นายนิกดึงแขนเราให้เขยิบไปนั่งในวงเบียร์
"ไอ้ปัน เบียร์แก้วนึงให้รูมเมทกูหน่อย" นายนิกบอกนายปัน
"คนเนี่ยหรอรูมเมทสุดที่รักของมึงอ่ะไอ้นิก" นายปันพูด
"ก็เออดิว๊ะ มึงก็เจอไปแล้วนี่เมื่อวานอ่ะ"
"ก็เมื่อวานมึงไม่ได้บอกกูนี่หว่าว่าเป็นรูมเมทอ่ะ" นายปันพูดแล้วก็ส่งแก้วเบียร์ให้เรา
"พูดมากหว่ะ เมาแล้วหรอ" เราถามนายนิก
"ยังครับ นิกไม่ได้เมานะ"
"อ่ะๆมาๆ ชนแก้วกัน ใครกินเบียร์ชนเบียร์ ใครกินชาก็ชนชา เพื่อมิตรภาพ" ไอ้แมคพูดแล้วก็ยกแก้วขึ้น พวกเราก็พากันชนแก้วแล้วก็ดื่มให้กับมิตรภาพดีๆที่เกิดขึ้น รู้สึกดีจริงๆกับเพื่อนๆนายนิกทุกคนที่ไม่ใช่กลุ่มไอ้บอลกับยัยไหม นายนิกก็นั่งกอดคอเราไม่ปล่อยเลย ฮ่าๆ
"สนุกมั๊ย" นายนิกหันมาถามเรา แถมยังเอามืออีกข้างหนึ่งมาเขี่ยๆแก้มเราเล่นอีกต่างหาก
"มากไปละๆ" เราปัดมือนายนิกออกจากแก้มเรา
"ไรว๊ะ เล่นๆแค่นี้ไม่ได้นะ" นายนิกว่าเรา แต่ก็ยังกอดคอเราอยู่นะ ฮ่าๆ
"ไอ้นิกกอดไม่ปล่อยเลยนะ ตั้งแต่ไหมทิ้ง เปลี่ยนรสนิยมเลยหรอว๊ะ ฮ่าๆ" เพื่อนนายนิกแซวนายนิกกับเรา
"เออ!!!! ถ้ากูเปลี่ยน จะคบกูอยู่ป๊ะ" นายนิกถามเพื่อน
"ห่า!!!! กูพูดประชด แต่ถ้าเปลี่ยนจริงก็คบต่อดิว๊ะ เราเพื่อนกัน" เพื่อนนายนิกพูด
"ถ้ามึงเป็นเกย์นะไอ้นิก กูยอมวิ่งขึ้นหอบรรหารเลยอ่ะ" เพื่อนนายนิกพูด
"มูงเตรียมไปวิ่งเลยไอ้ต้น ฮ่าๆ" นายนิกบอกเพื่อนนายนิก
"ไอ้ห่า!!!!เอาจริงหรอว๊ะเนี่ย"เพื่อนนายนิกถามนายนิก
"ไม่รู้หว่ะ...เลิกคุยเรื่องนี้เถอะ!!" นายนิกพูด
....พวกเรานั่งกินกันไป คุยกันไปจนเกือบๆเที่ยงคืน อากาศเย็นมากๆ
"กลับกันได้แล้วมั้งพวกเราอ่ะ" นายนิกพูด
"อือๆ กลับเถอะส้มง่วงแล้วอ่ะ"
"มาๆงั้นมาชนแก้วกันอีกรอบ ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะคร๊าบบบ" นายปันพูดขึ้น
....แล้วพวกเราก็ชนแก้วกันรอบสุดท้ายสำหรับมิตรภาพที่ดีๆในค่ำคืนนี้ และมันจะเป็นมิตรภาพที่ดีตลอดไป เช็คบิลเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เราพากันเดินมาที่รถ
"ไอ้นิก ขับรถไหวป่าวว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"ไหวอยู่ๆ ไม่ต้องห่วง"
"อย่าเลยนิก เดี๋ยวบอมขับให้เอง บอมไม่ค่อยได้กินเท่าไหร่" นายบอมพูด
"อ่ะเอางั้นก็ได้" นายนิกพูดแล้วก็ส่งกุญแจรถให้นายบอม
....นายบอมขับรถพาพวกเรากลับมาบ้าน ก็อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็เข้านอน นายนิกสงสัยจะเมาจริงๆ พออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เข้ามุ้งหลับปุ๋ยเลย เรากับนายบอมพากันเข้ามาทีหลัง
"เอิร์ต!!!" นายบอมเรียกเรา
"อือ!!!ว่าไง"
"เมามั๊ยเนี่ย" นายบอมถามเราแล้วก็เอามือมาเสยผมเราเล่น
"มึนๆนิดหน่อยอ่ะ เอิร์ตเมาง่าย" เราบอกนายบอม
"อื้มๆ!!!นอนเถอะอากาศดีเนอะ" นายบอมบอกเรา
"อื้มๆอากาศดีมากอ่ะ"
"เอิร์ต!!" นายบอมเรียกเรา
"ว่าไงบอม"
"เอ่อ!!!...บอม..บอม!!" นายบอมยังไม่ทันพูดเสร็จ นายนิกก็พลิกตัวกลับมานอนกอดเรา นายบอมเห็นก็เลยไม่พูดอะไรต่อ หันหลังกลับไปนอนเงียบๆ ส่วนเราก็หันตัวกลับมานอนหงายแกะมือนายนิกออกจากตัว แต่นายนิกกลับกอดเราแน่นขึ้นไปอีก หน้านายนิกซุกอยุ่ตรงซอกคอเรา ลมหายใจอุ่นๆของนายนิกพ่นใส่ซอกคอเรามันรู้สึกแปลกๆ เราก็เลยต้องปล่อยเลยตามนอนหลับไปทั้งๆที่นายนิกยังกอดอยู่!!!!!
....นอนไปได้ซักพัก เราก็รู้สึกว่านายนิกขยับตัวเข้ามาหาเรา แล้วนายนิกก็ดึงตัวเราให้ขยับเข้าไปหานายนิก ลมหายใจอุ่นๆของนายนิกพ่นอยู่ตรงซอกคอเราทำให้รู้สึกเสียวๆพิลึก
แล้วสองมือของนายนิกก็ค่อยๆประคองหน้าเราให้หันไปหานายนิก พร้อมกับการจู่โจมของนายนิกที่เข้ามาประกบปากกับเราพร้อมกับสอดลิ้นอุ่นๆของนายนิกเข้ามาในปากเรา ตัวเราแทบจะแน่นิ่งไปในทันทีการโดนจู่โจมอย่างรวดเร็วแบบนี้เราก็ตั้งตัวไม่ทันเหมือนกันนะ
ในขณะที่ปากนายนิกยังทำงานอยู่ มือของนายนิกก็เลื่อนลงไปยกเสื้อของเราขึ้นมาจนเปิดถึงหน้าอกพร้อมกับที่นายนิกละจากการประกบปากกับเราแล้วก็ค่อยๆถูริมฝีปากอุ่นๆเลื่อนลงไปจนถึงหน้าอกของเรา ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนเลย
....เสียงลมหายใจของเรากับนายนิกแรงขึ้นเรื่อยๆจนเรากลัวว่านายบอมที่นอนอยู่ใกล้ๆจะได้ยินแล้วก็ตื่นขึ้นมา
นายนิกใช้ลิ้นจัดการกับนมของเราทั้งสองข้างสลับไปมา เรารู้สึกเสียวจนต้องเอาสองมือขึ้นมาจับหัวของนายนิกไว้ไม้ให้ทำร้ายเราไปมากกว่านี้ เสียงครางที่เราพยายามบังคับให้มันเล็ดลอดออกมาจากลำคอให้น้อยที่สุด มันเป็นความรู้สึกที่ตื่นเต้นจริงๆ
แล้วนายนิกก็เลื่อนหน้าขึ้นมาประกบปากกับเราอีกครั้ง เราชักจะชอบลีลาการจูบที่ร้อนแรงของนายนิกซ๊ะแล้วสิ รอบนี้เราก็เลยให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี สองมือของเราโอบลำคอนายนิกเอาไว้ด้วยอารมณ์ที่ไม่อยากให้นายนิกหยุดการกระทำนี้เลย :hao5: :hao5:
.....แล้วอยู่ๆเราก็รู้สึกจักจี๊ที่หู นายบอมนั่นเองที่กำลังซุกไซร้ใบหน้าอยู่กับซอกคอแล้วก็ใบหูของเรา อารมณ์นั้นเราไม่อาจขัดขืนอะไรได้ต่อไปอีกแล้ว นี่เรากำลังโดนเพื่อนผู้ชายสองคนรุมทำร้ายงั้นหรอ ไม่ใช่สิ มันเป็นการทำร้ายที่มีความสุขมากต่างหากหล่ะ :oo1: :oo1: :z10: :z10:
นายนิกหยุดการกระทำแล้วก็จัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเอง พร้อมกับดึงกางเกงของเรารูดมันออกไปจากปลายเท้าเรา ส่วนนายบอมก็เข้ามาแทนที่นายนิกด้วยการประกบปากจูบกับเรา ลีลาของสองคนนี้มันแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
....ในขณะที่นายนิกมาแบบเร่าร้อนรุนแรง แต่นายบอมกลับมาพร้อมกับการกระทำที่นุ่มนวล เหมือนกับกลัวว่าริมฝีปากบางๆของเราจะบอบช้ำ ลีลาการจูบแบบนี้ของนายบอมทำให้เราได้รับความอบอุ่นจากลมหายใจของเราสองคนที่พ่นใส่กัน มือของนายบอมก็ลูบไล้ไปทั่วหน้าอกของเรา สร้างอารมณ์เร่าร้อนให้กระเจิงไปได้อีก :hao5: :hao5:
.....นายนิกยกสองขาของเราขึ้นพาดบ่า แต่นั่นคือสิ่งที่เราไม่เคยทำมาก่อน เราตกใจมาก นายบอมลุกขึ้นถอดกางเกงของตัวเองออก นายนิกแทรกตัวเข้ามาอยู่ตรงกลางตัวเรา ก้มหน้าลงมาจนจมูกนายนิกชนกับจมูกของเราแล้วก็พูดกับเราเบาๆว่า......."เป็นของนิกนะครับ" :impress2: :impress2:
"ฮึ๊ย!!!!" เราตกใจตื่นขึ้นมา ลุกขึ้นมานั่ง พร้อมกับจังหว่ะการเต้นของหัวใจที่แรงมาก เหงื่อออกเต็มหน้าเลย!!
"เอิร์ตเป็นไรครับ ฝันร้ายหรอ" นายบอมลุกขึ้นมานั่งข้างเรา
...เราหันไปมองหน้านายบอม แล้วก็หันกลับมามองนายนิกที่นอนอยู่ข้างๆเรา แล้วก็เอามือจับเสื้อผ้าของตัวเอง
(เฮ้อ!!! เราฝันไปเองหรอเนี่ย เราคิดในใจ)
"เอิร์ตเป็นไรครับ" นายบอมถามเราอีกครั้ง
"เอ่อ!! ฝันร้ายอ่ะบอม นอนต่อเถอะนะ" เราบอกนายบอมแล้วก็ล้มตัวลงนอน
"อ่าครับๆ เดี๋ยวบอมนอนใกล้ๆนะไม่ต้องกลัวนะ" นายบอมพูดแล้วก็เอามือมาจับมือเราไว้
.....เราพยายามข่มตาให้หลับ แต่ความฝันเมื่อกี้ก็ยังตามมาอยู่ในความคิด เฮ้อ!!!ขอให้มันเป็นแค่เพียงความฝันเถอะนะ!!!!
:katai1: :ling3: :katai1: :ling3: :katai1: :ling3: :katai1: :ling3: :katai1:
.....ขอบคุณมากมาย สำหรับกำลังใจนะครับ แฮ่ๆ^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
3p 3p 3p ชัวร์
:m20: :m20: :m20: :m20:
-
กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสส :hao5:
ไม่นะบอม คู่ของแกคือพี่วิน
เอิร์ตฝัน 3p ด้วยอ่ะ จิตได้สำนึกอยากได้ป่ะเนี่ย :haun4:
-
นึกว่าจะมาแนวแซนวิชกันชะอีก :katai1:
-
ฝันแบบนี้ไม่ดีนะเอิร์ต 3P. เลยนะ
สงสารนายนิก
-
รอวันที่เอิร์ตเสร็จนิกจริงๆ
-
:a5: เอร๊ยยยยย เอิร์ตฝันซะตื่นเต้นเลยนะลูก ใจหายแว๊บเลย นึกว่าจะเล่น 3P เข้าให้แล้ว :serius2:
นายบอมพี่ขอสงวนสิทธิ์น้องเอิร์ตไว้ให้แด่นายนิกเพียงผู้เดียว :katai3:
บอมได้โปรดทำใจ และกลับไปหาคู่ของตัวเอง ( ซึ่งพี่มโนเอาไว้ว่าเป็น "นายฟิลด์" ) ได้แล้วววววว
พี่ลุ้นของพี่มาจนเหนื่อย จนเหนียงพี่ยาน จนปาเข้าไปตอนที่ 50กว่าๆแล้ว นิกกับเอิร์ตก็ยังไม่ได้กัน :ling2:
แล้วบอมเป็นใคร (มโน/บอมเป็นเคะของนายฟิลด์) กล้าดียังไงถึงจะมาเป็นคู่แข่ง ท้าชิงเอิร์ตไปจากนิก :angry2:
พี่คนนี้จะไม่ยอมจริงๆ นะคะ พี่จะไม่ทน ฝันของพี่ มโนของพี่จะต้องไม่สลาย :katai1:
ถ้าบอมยังคงดื้อดึง พี่จะจัดการกับบอมขั้นเด็ดขาด :fire:
พี่จะกดดันคนเขียนให้เพิ่มฉากที่บอมตกเป็นของนายฟิลด์เลยคอยดู ชิส์ ชิส์ #Me โดนบอม & คนเขียนกระโดดถีบขาคู่ :z6: :beat:
-
อร้าาายยยย :hao7: กลิ่น3p :hao6: :hao6: :hao6: :haun4:
:pig4:
-
เอิร์ต ไม่สงสารนิกเหรอ อยู่ด้วยกันมาตั้งนานแล้ว กล้าปันใจให้คนอื่นหรือ นิกก็คงจะบอกแม่แล้วแน่ๆเลย ว่าคนนี้แหละแฟนนิก
-
:z13: :z10: :z13: :z10: :z13: :z10:
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 54) : ข้อความหลังใบเซียมซี!!
....วันนี้พวกเราตื่นแต่เช้าพร้อมกับอากาศที่เย็นสบายสดชื่น ลงมาใต้ถุนบ้าน คุณย่ากับแม่ก็ตั้งโต๊ะอาหารเช้าไว้รอเรียบร้อยแล้ว พวกเราไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วก็มากินข้าวเช้ากัน
"แม่ครับ เดี๋ยวนิกพาเพื่อนๆไปไหว้พระกับเที่ยวแถวๆนี้ก่อนนะครับ" นายนิกพูดกับแม่
"แล้วจะกลับกันตอนไหนอ่ะลูก แม่จะเตรียมขนมไว้ให้กลับไปกินกรุงเทพกัน" แม่พูดกับพวกเรา
"ไม่ต้องหรอกครับแม่ แค่นี้พวกเราก็รบกวนมากแล้ว" ไอ้แมคบอกแม่
"ไม่รบกวนหรอกจ๊ะ วันหลังมาเที่ยวกันอีกนะ"
"ย่าทำกล้วยบวชชีไว้ให้ไปกินที่กรุงเทพกัน" คุณย่าพูด
"ขอบคุณครับ//ขอบคุณค่ะคุณย่า" พวกเราขอบคุณคุณย่ากับแม่
....พอกินข้าวเสร็จ ล้างจานเรียบร้อย นายนิกก็พาพวกเราไปเที่ยวที่"บึงฉวาก" ไปดูอควอเรี่ยมปลาน้ำจืดกัน สวยมากๆ มีปลาหลายชนิดที่พวกเราไม่รู้จักแล้วก็ไม่เคยเห็น ตื่นตาตื่นใจมากอ่ะ หลังจากนั้นพวกเราก็ไปไหว้พระที่วัดป่าเลไลย์กัน เราเห็นนายบอมอธิษฐานนานมาก ก็เลยหันไปถามนายบอม!!
"บอม!! อธิษฐานขอไรอ่ะ นานจัง!!" เราถามนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"อืม!!! บอมไม่บอก" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มให้เรา
"อ่านะ บอกนิดนึงไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้ นิดเดียวก็ไม่ได้เลย"
"เอิร์ตๆ บอมๆ มาๆกินขนมกัน" เสียงยัยแพรวตะโกนเรียกเรา
...พวกนี้เร็วจริงๆ ไปสรรหาขนมมาจากไหนก็ไม่รู้ แต่อร่อยมากๆอ่ะ มีขนมบ้าบิ่นที่นายนิกชอบด้วยแหล่ะ อร่อย หอมหวานมาก
"ออกมาไม่รอเลยนะ" นายนิกเดินมาว่าเรา
"แหะ แหะ โทษทีๆลืมเลยอ่ะ" เราบอกนายนิก
"ลืมหรอ!!! โอเคๆ" นายนิกพูดเสียงแบบน้อยใจ
"โห!!! ทำเป็นขี้งอนไปได้นะไอ้นิก อ่ะขนมบ้าบิ่นของโปรดมึงเอาไปกินซ๊ะ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็ส่งถุงขนมบ้าบิ่นให้นายนิก
"มึงรู้ได้ไงว่ะว่ากูชอบกินบ้าบิ่นอ่ะ" นายนิกถามไอ้แบงค์
"เอิร์ตบอกกู" ไอ้แบงค์ตอบนายนิก///นายนิกก็เลยหันมายิ้มๆกับเรา
"ไปไหนต่อดีอ่ะนิก" ยัยส้มถามนายนิก
"กลับบ้านแล้วก็กลับกรุงเทพกัน นิกกลัวรถติดอ่ะวันนี้วันอาทิตย์ด้วย"
"เออ!!ใช่ๆ รถติดเดี๋ยวดึกอ่ะ" นายเอ็มพูด
"เออๆ ป่ะๆกลับก็ได้"
"เฮ้ย!!! ไปเสี่ยงเซียมซีกันก่อนป๊ะ ก่อนกลับ" ไอ้มอสพูด
"เออๆ ไปดิๆ"
....แล้วพวกเราก็ไปเสี่ยงเซียมซีกัน เราได้เลข2 อ่านแล้วความหมายดีมากอ่ะ ส่วนของนายนิก สงสัยจะไม่ค่อยดี เห็นนายนิกเอาทิ้งไว้ที่วัด
"เอิร์ต อ่ะ!! ไปถึงกรุงเทพแล้วค่อยเปิดอ่านนะ" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นกระดาษเซียมซีให้เรา เราก็รับมาด้วยความ งงๆ
"อะไรอ่ะบอม"
"ก็ที่เอิร์ตถามบอมไงว่าบอมอธิษฐานอะไร" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"อ๋อๆ ทำไมบอกเองกับปากไม่ได้หรอ"
"บอมไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะ" นายบอมบอกเรา
"แสดงว่าเป็นเรื่องลับสุดยอดใช่ป๊ะ" เราพูดเล่นกับนายบอม
"จะว่ายังงั้นก็ได้นะ" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"แต่ว่า เอิร์ตอ่านแล้วห้ามบอกใครนะ"
"โอเค เอิร์ตจะไม่บอกใคร" เราพูดแล้วก็ยิ้มๆกับนายบอม
....พวกเรากลับมาถึงบ้านก็เตรียมกระเป๋าเสื้อผ้า เตรียมขนขนมที่แม่นายนิกเตรียมไว้ให้ขึ้นรถ แล้วก็ไปสวัสดีร่ำลาคุณย่ากับแม่นายนิก ส่วนพ่อนายนิกไม่อยู่ แม่บอกว่าออกไปนอกทุ่งแล้ว!!!
"แม่ครับ นิกไปก่อนนะ" นายนิกเข้าไปกอดแม่
"เดินทางปลอดภัยกันนะลูก แล้วมาเที่ยวใหม่นะ" แม่นายนิกพูดกับพวกเรา
"คุณย่าครับ ไว้คราวหน้าพวกเราจะมากินกับข้าวฝีมือคุณย่าอีกนะครับ" นายบอมพูดกับคุณย่าแล้วก็นั่งกอดคุณย่า
"ได้เลย มาหาย่าบ่อยๆนะ"คุณย่าพูดกับพวกเราแล้วก็เอามือลูบผมนายบอม
"งั้นพวกเราไปก่อนนะครับ" นายนิกพูด แล้วพวกเราก็สวัสดีคุณย่ากับแม่นายนิกอีกรอบ แล้วนายนิกก็ขับรถพาพวกเราไปที่ร้านพี่สาวนายนิก
"น้านิก...น้านิก" เจ้าโน๊ตวิ่งออกมาหานายนิกทันทีเลย
"น้ากลับก่อนนะไอ้เสือโน๊ต" นายนิกอุ้มเจ้าโน๊ตขึ้นมาหอมแก้ม
"จะกลับกันแล้วหรอเนี่ย" พี่สาวนายนิกถามพวกเรา
"เดี๋ยวรอแป๊บนะ พี่เพิ่งอบขนมใหม่ๆเลย เดี๋ยวเอาใส่ถุงให้ไปกินกัน" พี่สาวนายนิกพูดแล้วก็เดินหายไปหลังร้าน ซักพักก็กลับออกมาพร้อมถุงคุกกี้แล้วก็ขนมปังอีกเยอะเลย
"อ่ะ!!!เอาไปแบ่งกันนะ" พี่สาวนายนิกพูดแล้วก็ส่งขนมให้พวกเรา
"ขอบคุณครับ///ขอบคุณค่ะ"
"โน๊ต มาๆขอพี่อุ้มหน่อย" ยัยส้มพูดแล้วก็รับเจ้าโน๊ตมาจากนายนิก งานนี้เจ้าโน๊ตคงแก้มช้ำอ่ะ ฮ่าๆ ได้หอมไปหลายฟอดเลย
"หาบอม...หาบอม!!!" เจ้าโน๊ตร้องหานายบอม
"อ่ะๆ โน๊ตจะหาน้าบอม" ยัยส้มส่งเจ้าโน๊ตให้นายบอม
"พี่ หรือน้าดีหว่า!!! อ่ะ เป็นน้าก็ได้ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"น้าบอมกลับก่อนนะครับเสือโน๊ต เดี๋ยวว่างๆน้ามาหาใหม่นะ" นายบอมพูดแล้วก็หอมแก้มเจ้าโน๊ต
"นิก แล้วโทรจองรถตู้ยังอ่ะเนี่ย" พี่สาวนายนิกถามนายนิก
"เรียบร้อยแล้วครับ เดี๋ยวรถมารับหน้าร้านเลย"
....พวกเรารอรถตู้มารับที่ร้านพี่สาวนายนิก เจ้าโน๊ตก็ไม่ยอมห่างนายบอมเลย สงสัยจะติดนายบอมจริงๆนะเนี่ย ฮ่าๆ
"ไงไอ้เสือ ติดน้าบอมซ๊ะแล้วนะเรา" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบหัวเจ้าโน๊ต
"ไปอยู่กับน้าบอมมั๊ยโน๊ต" ยัยแพรวถามเจ้าโน๊ต เจ้าโน๊ตก็พยักหน้ารับด้วยนะ ฮ่าๆ
"ไปอยู่ห้องน้านิกให้น้านิกกับน้าเอิร์ตช่วยกันเลี้ยง" ไอ้แบงค์พูด
"ห่า!!!แบงค์ มึงนี่ก็เชียร์ไอ้เอิร์ตกับไอ้นิกจังนะ เดี๋ยวมันได้กันขึ้นมาจริงๆมึงจะหนาว" ไอ้แมคพูด
"อ่านะ ไอ้แมค มึงก็พูดไป" เราหันไปว่าไอ้แมค
"มึงเตรียมหนาวเลยไอ้แบงค์ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ป่ะๆ รถมาแล้ว" นายนิกพูด
....รถตู้มาจอดหน้าร้านพี่สาวนายนิก พวกเราสวัสดีลาพี่สาวนายนิกแล้วก็เดินไปขึ้นรถตู้ เป็นไปตามคาด เจ้าโน๊ต ร้องไห้ตามจริงๆด้วย แถมไม่ยอมออกจากนายบอมอีก เกาะนายบอมแน่นเลย นายนิกเอาไปอุ้มก็เกาะนายนิกแน่นเลย นายนิกต้องพาเข้าร้านไปกล่อมอยู่พักใหญ่ ถึงจะยอมปล่อย น่าสงสารจริงๆเจ้าเสือโน๊ต ไว้พี่จะมาหาอีกนะ(เราพูดในใจ)....แล้วพวกเราก็ขึ้นรถตู้ บนรถเรานั่งริมหน้าต่างข้างๆเป็นนายนิก!!!
"ไอ้ดื้อ สนุกมั๊ยมาบ้านนิก" นายนิกหันมาถามเรา
"อื้มๆ!!!สนุกมากอ่ะ บ้านนิกอากาศดีมากๆ ทุกคนใจดีมากๆ"
"ไว้วันหลังมาอีกนะ" นายนิกบอกเรา
"ได้เลย อยากไปทุกอาทิตย์เลยอ่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ ไปอยู่ตลอดชีวิตเลยมั๊ยหล่ะ" นายนิกพูดกับเรา
"ไอ่ลิง!!อย่าเว่อร์"
"ฮ่าๆ นิกพูดจริงๆ"
"ไม่คุยด้วยแล้ว นอนดีกว่า" เราบอกกับนายนิก
.....แล้วเราก็หลับตานอนบนรถ ซักพักนึงนายนิกก็เอาหูฟังมาเสียบที่หูของเรา เปิดเพลงในMP3 ฟัง....มันเป็นเพลง"หนึ่งในไม่กี่คน"อ่ะ เราฟังไปก็ยิ้มไป เพราะเป็นเพลงที่ชอบอยู่แล้วอ่ะนะ ฮ่าๆ....แหล่ะหนึ่งในนั้น ก็คือเธอคนนี้ ที่ฉันนั้นโชคดี ที่เราได้พบกัน จากหนึ่งในร้อย หนึ่งจากในล้าน ได้มาร่วมทางเดิน ให้เธอกับฉันได้เจอกับรัก ดีๆ....ฟังไปจนหลับไปจริงๆตอนไหนก็ไม่รู้!!!!
นายนิกปลุกเราตื่น!!!
"ไอ่ดื้อตื่น ถึงอนุสาวรีย์แล้ว" นายนิกเรียกเรา เราก็งัวเงียตื่นขึ้นมา
....พวกเราลงจากรถตู้ก็ต่อแท็กซี่กลับมาที่มหาลัยกัน พอถึงมหาลัยพวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน เราพอมาถึงห้องก็ขึ้นเตียง นอนเลย เพราะง่วงมาก
"อ่าว!!! เอิร์ต ลุกมาอาบน้ำก่อนเลย เร็วๆ" นายนิกบอกเรา
"นิกอาบก่อนเลย เอิร์ตง่วงอ่ะ"
"อ่านะ จะอาบไม่อาบ อย่าให้ต้องลงมือนะ" นายนิกบอกเรา
"ก็บอกให้อาบก่อนไง" เราบอกนายนิก
"เออ!!! ตามใจ" นายนิกพูดแล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ ส่วนเราก็นอนหลับไป
....มารู้สึกตัวอีกที เพราะรู้สึกหนาวๆ เราก็เลยตื่นขึ้นมา เฮ้ย!!! กางเกงขายาวเราโดนถอดออกเหลือแต่บ็อกเซอร์ เสื้อแขนยาวที่ใส่มาก็ถูกถอดออกเหลือแต่เสื้อกล้ามข้างใน ไอ่ลิง!!!แอบถอดเสื้อผ้าให้เราหรอเนี่ย!!!!
"ตื่นมาทำไมอ่ะเนี่ย" นายนิกถามเรา
"จะอาบน้ำ"
"อาบดิ!!นิกถอดเสื้อผ้าให้แล้ว" นายนิกบอกเรา
"ไอ่ลิง ใครบอกให้ถอดเนี่ย มาแอบถอดเสื้อผ้าคนอื่นได้ไง" เราว่านายนิก
"ไม่ได้แอบ ตั้งใจถอดเลยหล่ะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ่ลิงบ้าเอ๊ยย!!!" เราว่านายนิกแล้วก็เอาหมอนตีนายนิกแล้วเราก็ลุกไปอาบน้ำ
.....อาบเสร็จเราก็มานั่งเปิดพัดลมเป่าผมบนเตียง นายนิกเขยิบเข้ามานั่งข้างหลังเรา แล้วก็ยื่นกระดาษมาให้เรา!!!!
"อ่ะเอิร์ต นิกเจอมันอยู่ในกระเป๋าเสื้อเอิร์ตอ่ะ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นกระดาษให้เรา
...เราเห็นกระดาษก็นึกขึ้นได้ เฮ้ย!!!!นี่มันกระดาษเซียมซีของนายบอมที่ให้เราไว้นี่นา ซวยแล้ว!!!!นายบอมจะเขียนว่าอะไรเนี่ย แล้วนายนิกเปิดอ่านที่นายบอมเขียนหรือป่าวเราก็ไม่รู้ แต่นายนิกก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรเลยนะ
"ผมแห้งแล้วปิดไฟนอนเลยนะไอ่ดื้อ" นายนิกบอกเรา
"อืมๆ!!!"
....เราเซ็ดผมจนแห้งแล้วก็ปิดพัดลม เพราะนายนิกเปิดแอร์ในห้องแล้ว เสร็จแล้วเราก็ปิดไฟในห้องแล้วก็เปิดไฟนอกระเบียง เราออกมานอก
ระเบียงพร้อมกับกระดาษเซียมซีของนายบอม เราค่อยๆเปิดอ่านสิ่งที่นายบอมเขียน....นายบอมเขียนว่า...."ขอให้เราได้เป็นแฟนกันครับ" เราอ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก อารมณ์มันประมาณว่า แปลกใจ ตกใจ แล้วก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อไป เฮ้อ!!!! นายบอมนะนายบอม ว่าแล้วเชียว พักหลังๆมานี่นายบอมทำตัวแปลกๆกับเรามากอ่ะ ไม่คิดเลยว่าจะเป็นนายบอมที่ออกตัวก่อน
"เอิร์ตทำไร!" นายนิกถามเราแล้วก็เดินออกมานอกระเบียง
"เอ่อ!!! ป่าวๆ ดาวสวยดีนะนิก" เราบอกนายนิกแล้วก็แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
"อื้มๆ สวยมาเลยหล่ะ วันนี้แปลกเนอะทำไมดาวเต็มฟ้าเลย ปกติจะไม่ค่อยเห็นนะ" นายนิกพูด
"คืนเดือนมืดด้วยมั้ง" เราบอกนายนิก
"ไหน กระดาษอะไรนิกดูดิ๊" นายนิกพูดแล้วก็ดึงกระดาษเซียมซีไปจากมือเราแล้วก็เปิดอ่าน
"เฮ้ย!!! นิก อย่านะ" เราพูดแต่ก็ห้ามไม่ทันแล้ว นายนิกเปิดอ่านจนได้ ตอนแรกนายนิกอ่านข้อความเซียมซีที่อยู่ข้างหน้าก่อน แล้วก็พลิกกลับไปอ่านด้านหลังที่นายบอมเขียนไว้
"นั่นแน่ มีเขียนอฐิษฐานด้วยอ่ะ" นายนิกพูดกับเรา
"ขอให้เราได้เป็นแฟนกันครับ" นายนิกอ่านตามข้อความนั้น
"ใครหรอๆ เอิร์ตขอให้ได้เป็นแฟนกับใครหรอ" นายนิกพูด
....เราก็โล่งใจไป นายนิกคงนึกว่าเซียมซีใบนี้เป็นของเรา แล้วข้อความนั้นเป็นข้อความที่เราเขียน นายนิกก็แซวเราใหญ่เลย
"ไอ่เอิร์ต บอกมา ขอให้ได้เป็นแฟนกับใครอ่ะ นิกรู้จักป๊ะ" นายนิกยังไม่หยุดแซวเรา
"ป่าวๆ ไม่มีไร เอิร์ตก็เขียนไปงั้นแหล่ะ ป่ะๆเข้านอนกันเถอะ ข้างนอกหนาวแล้ว" เราบอกนายนิก
"อ่านะ บอกแค่นี้ก็ไม่ได้นะ"นายนิกพูด
"ไม่มีไรจริงๆ อย่าสนใจเลย เขียนเล่นๆอ่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบบ" นายนิกพูดแล้วก็ขึ้นไปนอนตรงที่ตัวเอง
.....เราก็คลานไปนอนตรงที่ตัวเอง ได้แต่นอนคิดถึงนายบอมว่า ทำไมนายบอมถึงรู้สึกแบบนี้กับเรานะ
"หลับยัง" นายนิกพูดแล้วก็เอื้อมมือมาลูบผมเราเล่น
"ยังๆ"
"สบายใจหว่ะเวลาเราอยู่ด้วยกัน" นายนิกพูดกับเรา
"ฮ๊ะ!!! นิกว่าอะไรนะ" เราถามนายนิก
"นิกบอกว่า นิกสบายใจเวลาที่อยู่กับเอิร์ต" นายนิกบอกเรา
"เอิร์ตก็สบายใจ" เราบอกนายนิก
....นายนิกเอามือมาโอบคอเราให้ไปนอนหนุนไหล่นายนิก แล้วก็ลูบผมเราเล่นอยู่แบบนั้น
"อย่าทิ้งนิกไปไหนนะ นิกยังไม่ทิ้งเอิร์ตเลย" นายนิกพูดกับเรา
...เราได้ยินแบบนี้ก็ได้แต่เงียบ นายนิกคงคิดว่าเราหลับไปแล้ว ก็เลยนอนให้เราหนุนไหล่อยู่อย่างนั้นจนหลับไปจริงๆ
:katai4: :katai5: :katai4: :katai5: :katai4: :katai5:
....ตอนเช้ามา นายนิกปลุกเราตื่นนอน เพราะเรามีเรียนตอนเช้า นายนิกมีเรียนบ่าย!!
"เอิร์ตๆ ตื่นไปเรียนได้แล้ว" นายนิกปลุกเรา เราก็ งัวเงียตื่นขึ้นมา
"เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราไว้บนเตียง
"ทำไมอ่ะเนี่ย" เราถามนายนิก
....นายนิกเอาสองมือมาจับแก้มเราทั้งสองข้างแล้วก็ลูบๆ เราก็ทำหน้างงๆ งัวเงียๆใส่นายนิก
"ฮ่าๆ บ้านนอกหว่ะ แก้มแตกเป็นขุยๆเลยเนี่ย" นายนิกลูบแก้มเราเบาๆแล้วก็พูด...แล้วก็หัวเราะ!!!!
"ก็อากาศมันหนาวอ่ะ ผิวก็แตกเป็นธรรมดา" เราบอกนายนิกแล้วก็จับมือนายนิกออกจากแก้มเรา แล้วก็ลงเตียงไปเตรียมอาบน้ำไปเรียน
"ทาครีมหน่อยก็ดีนะ" นายนิกบอกเรา
"อือ!!! รู้แล้วน่า" เราพูดแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ
...อาบน้ำเสร็จออกมาแต่งตัว ส่วนนายนิกอ่ะหรอ นอนต่อเพราะมีเรียนบ่าย เราออกจากห้องมาเจอนายเอ็มตรงบันไดพอดี ก็เลยเดินไปตึกเรียนพร้อมกันเลย พอมาถึงห้องเรียน ก็เรียนกันตามปกติ มากันครบแก๊งค์ พอพักเบรก พวกเราก็ออกมานั่งหาขนมกินกัน
"เอิร์ต บอม เฝ้าโต๊ะนะสองตัวมึงอ่ะ เดี๋ยวพวกกูไปซื้อขนมมาให้" ไอ้แมคบอกเรากับนายบอม
"ครับพ้ม ตามสบายเลยครับไอ้คุณแมค กระผมขอชาเขียวปั่นแก้วนึงนะครับ" นายบอมบอกไอ้แมค
"ได้เลยครับไอ้คุณบอม เอาตังค์มา" ไอ้แมคบอกนายบอม
"โห!!! ออกไปก่อนดิ" นายบอมพูด
....แล้วเรากับนายบอมก็นั่งกันอยู่สองคนที่โต๊ะไม้หิน เราก็นั่งนิ่งเลยเพราะไม่รู้จะเริ่มคุยกับนายบอมยังไง ส่วนนายบอมก็ได้แต่นั่งมองเรา แล้วก็เงียบๆเหมือนกัน ทำไมนะ แค่ข้อความในใบเซียมซีนั้น ทำไม...ทำให้เรารู้สึกไม่เหมือนเดิมกับนายบอมได้ขนาดนี้นะ
"เอิร์ต"
"เอิร์ตครับ"
"เอิร์ต!!!" นายบอมเรียกเราแล้วก็เอามือมาจับไหล่เรา
"ฮ๊ะ!!! บอม เรียกเอิร์ตหรอ" เราหันไปถามนายบอมเพราะตกใจ
"ครับ บอมเรียกเอิร์ตสามรอบแล้วเนี่ย" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"อ่าๆ ว่าไงๆ" เราถามนายบอม
"บอมจะถามว่า...เอ่อ...เอิร์ตอ่าน....!!!" นายบอมพูดได้แค่นี้ ก็มีเสียงเพื่อนเรียกเรากับนายบอมซ๊ะก่อน
"เอิร์ต บอม วันนี้เรียนเสร็จอยู่ในห้องเรียนก่อนนะ เดี๋ยวพี่ปี2จะมาเข้าประชุมภาควิชาอ่ะ" เพื่อนเข้ามาบอกเรากับนายบอม
"อ่อๆครับๆ"
"ฝากบอกพวกแมคด้วยนะ"
"อื้มๆ เดี๋ยวเอิร์ตบอกให้ ขอบคุณนะ" เราบอกเพื่อน
....พอเพื่อนคนนั้นเดินไป พวกไอ้แมคก็เดินมาพอดี หอบขนมมาเพียบ
"พวกนั้นมาคุยไรว๊ะไอ้บอม" ไอ้แบงค์ถามนายบอม
"เค้ามาบอกว่า วันนี้เรียนเสร็จอย่าเพิ่งไปไหน เดี๋ยวพี่ปี2จะเข้ามาประชุมภาควิชา" นายบอมบอกไอ้พวกนั้น
"อ่อๆ เรื่องวันพัฒนาชมรมแหงๆเลย" ยัยส้มพูด
"คงงั้นมั้ง..มาๆกินหนมกัน จะได้เข้าไปเรียน" ไอ้แมคพูด
.....แล้วพวกเราก็นั่งกินขนมกัน คุยกันไป นายบอมก็มองๆหน้าเรา เราก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง คือมันรู้สึกเปลี่ยนไปแล้วจริงๆอ่ะกับนายบอม เราไม่กล้าพูดกับนายบอมเหมือนแต่ก่อนอ่ะ นายบอมเองก็คงคิดแบบเราเหมือนกัน
"ห่าเอิร์ต ห่าบอม มึงสองตัวมีไรกันป๊ะเนี่ย ทำไมไม่คุยกันเลยว๊ะ" ไอ้แมคถามเรากับนายบอม
"ป่าวๆ ไม่มีไรนี่" เราพูด
"บอมก็ไม่มีนะ" นายบอมพูด
"แต่กูว่าไม่เหมือนเดิมอ่ะ" ไอ้แมคพูดอีก
"ส้มก็ว่ายังงั้นเหมือนกัน"
"นั่นแน่บอม....ปรึกษาได้นะ" นายเอ็มพูด
"เฮ้ย!!! ไม่มีไรจริงๆ คิดมากน่า ขอตัวไปฉี่ก่อนนะ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกจากโต๊ะไปฉี่
"ไอ้บอมรอกูด้วย ฉี่ด้วย" ไอ้แบงค์ตะโกนเรียกนายบอมแล้วก็ลุกวิ่งตามนายบอมไป
"ไอ้บอมบอกว่าไม่มีไร แล้วมึงอะเอิร์ตมีไรป๊ะ" ไอ้แมคถามเรา
"ก็บอกไปแล้วว่าไม่มีไรไง" เราพูด
"เอิร์ต มึงเป็นเพื่อนกูมากี่ปี แค่นี้คิดว่ากูดูไม่ออกหรอ" ไอ้แมคพูด
"ส้มบอกเอิร์ตแล้วไง ว่าที่ส้มบอกอ่ะเรื่องจริง" ยัยส้มพูด
"เดี๋ยวๆ นี่คุยเรื่องไรกันอ่ะเนี่ย" เราถามยัยส้มกับไอ้แมค
"ก็เรื่องที่พวกเรากำลังคิดว่า บอมชอบเอิร์ตไง" นายเอ็มหันมาพูดกับเรา
"เฮ้ย!!!! ทำไมคิดแบบนั้นกันอ่ะ" เราพูด
"เออน่า!!! กูว่า กูคิดไม่ผิดหรอก ใช่ป๊ะหล่ะ" ไอ้แมคถามเรา
"เอ่อ!!!...มันก็ใช่อ่ะ" เราตอบไปเบาๆ
"ป่ะๆเข้าเรียนกัน" ไอ้แบงค์เดินมาบอกพวกเรา
-
:katai1: :mew2: :katai1: :mew2: :katai1: :mew2:
....แล้วพวกเราก็เข้าไปเรียน จนพักเที่ยงพวกเราก็ยังนั่งอยู่ในห้องเรียนอยู่ รอพวกพี่ๆปี2 เข้ามาประชุมภาควิชา ซักพักนึง พี่ๆก็เข้ามากัน พี่วินเดินเข้ามาหาเรากับนายบอม พร้อมกับยื่นกูลิโกะป๊อกกี้มาให้คนละกล่อง
"สวัสดีครับพี่วิน" เรากับนายบอมสวัสดีพี่วิน
"อ่ะ!!!ขนม" พี่วินพูดแล้วก็ยื่นกล่องป๊อกกี้ให้เรากับนายบอม
"ขอบคุณครับพี่วิน"
...พี่วินพยักหน้าให้เราสองคนแล้วก็เดินไปหาเพื่อนๆเค้า
....พี่ๆปีสองประชุมพวกเรา แล้วก็บอกว่า วันหยุดวันรัฐธรรมนูญ วันที่10ธันวาคมที่จะถึงนี้ ทางชมรมของภาควิชาได้กำหนดให้เป็นวันพัฒนาชมรม ถ้าน้องๆคนไหนไม่ได้กลับบ้าน หรือไม่มีธุระที่ไหน ตอน9โมงเช้า ให้ไปพร้อมกันที่ชมรม เราจะจัดการทำความสะอาดชมรม เก็บกวาดขยะ แล้วก็จัดกระถางต้นไม้ จัดเรือนเพาะชำใหม่ มีทำกับข้าวเลี้ยงด้วย ถ้าวันนั้นใครไม่มีธุระไปไหนก็ไปเจอกันที่ชมรมได้เลย!!!! พอพวกพี่ๆบอกเราเรื่องพัฒนาชมรมเรียบร้อยก็จบการประชุม พวกเราก็แยกย้ายๆกินข้าวกัน ตอนบ่ายไม่มีเรียน เราก็ยังไม่รู้จะไปไหนเลย อาจจะกลับห้องไปนอนดีกว่า ฮ่าๆ
"เฮ้ย!!! ไปกันป๊ะพัฒนาชมรมอ่ะ" ไอ้แบงค์ถามพวกเรา
"กูไป" ไอ้แมคพูด
"ส้มไป"
"เอ็มไป"
"เอิร์ตไป"
"บอมด้วย"
"สรุปไปกันหมด กูก็ไป" ไอ้แบงค์พูด
"แต่ตอนนี้ ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ หิวแล้วหว่ะ" ไอ้แมคพูด
....เสียงโทรศัพย์เราดัง...นายนิกโทรมา
"เอิร์ต อยู่ไหนกันเนี่ย" นายนิกถามเรา
"กำลังไปโรงอาหารอ่ะ"
"วันนี้ทำไมเลิกเรียนช้าจัง นิกรออยู่โรงอาหารนะ"
"มีประชุมภาคอ่ะ"
"คร๊าบๆ มาเลย จองโต๊ะไว้แล้ว" นายนิกบอกเราแล้วก็วางสายไป
....พวกเราเดินไปถึงโรงอาหารก็เห็นไอ้ลิงยืนรออยู่ที่โต๊ะแล้ว
"อ่าว!!!ไอ้นิก มีเรียนบ่ายหรอ" ไอ้แมคถามนายนิก
"อือ!!! เดี๋ยวตอนเย็นไปซ้อมบาสอีก ซวยชิบ!!!"
"แล้วไม่มากินข้าวเย็นด้วยกันหรอ" เราถามนายนิก
"ไม่ได้มาอ่ะ กว่าจะเลิกซ้อมก็ดึกเลย แต่ตอนนี้เราไปซื้อข้าวด้วยกันก่อนเลย ป่ะๆ" นายนิกพูดแล้วก็กอดคอพาเราเดินไปซื้อข้าว
"ไปดูนิกซ้อมป๊ะเย็นนี้" นายนิกถามเรา
"ไม่กล้าไปหรอก เดี๋ยวรอที่ห้องละกันนะ" เราบอกนายนิก
"อยู่คนเดียวได้หรอ"
"ได้ดิ"
"ไอ่ดื้อ!!!"
"เรียกทำไม"
"ก่อนนอนทาครีมด้วยนะ เดี๋ยวหน้าแตก ฮ่าๆ" นายนิกกระซิบบอกเราแล้วก็หัวเราะ
"ไอ่ลิง พูดมากหว่ะ" เราพูดแล้วก็หยิกเอวนายนิก
"โอ๊ย!!! เจ็บไอ่เอิร์ต!!!!" นายนิกร้อง ฮ่าๆ
....เรากับนายนิกซื้อข้าวเสร็จก็กลับมาที่โต๊ะ แล้วเราก็กินข้าวพร้อมกัน
"ไอ้บอม เดี๋ยวกินข้าวเสร็จ ไปเล่นเกมส์ห้องมึงได้ป๊ะ" ไอ้แบงค์ถามนายบอม
"ครับๆ!!! ได้ดิ"
"ป่ะๆงั้นไปเล่นเกมส์ห้องไอ้บอมกันไอ้แมค ไอ้เอ็ม" ไอ้แบงค์หันไปบอกสองคนนั้น
"ส้ม มึงจะไปป๊ะเนี่ย"
"ไม่อ่ะ จะเข้าไปหาแพรวที่คณะ"
"เออๆ เอิร์ตอ่ะ ไอ้นิกไม่อยู่ มึงจะไปไหน"
"กลับห้องไปนอน" เราพูด
"เอ่อ!!!เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา
"ทำไมอีกว๊ะไอ้บอม" ไอ้แมคถามนายบอม
"เอ่อๆ ป่าวๆไม่มีไรครับ" นายบอมพูด
"เอิร์ต ไปนอนห้องบอมก็ได้ จะได้มีเพื่อนอยู่เยอะๆ" นายนิกหันมาพูดกับเรา
....นายนิกบอกว่าให้เราไปนอนห้องบอมก็ได้!!!! งง!!!มาก ทำไมนายนิกถึงให้เราไปนอนห้องนายบอมนะ ปกติจะหวงมาก ฮ่าๆ เราคิดไปเองอีกแล้วอารมณ์ในตอนนั้น แต่เราก็เดินกลับไปที่ห้องนายบอมพร้อมพวกไอ้แมคนะ
"แมคอ่ะกุญแจ ขึ้นไปกันก่อนเลย เดี๋ยวบอมแวะซื้อน้ำก่อน พอดีน้ำในตู้เย็นหมดอ่ะ" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นกุญแจกับคีย์การ์ดให้ไอ้แมค
"งั้นเดี๋ยวเอิร์ตไปเซเว่นกับบอมนะ ช่วยถือน้ำ" เราหันไปบอกนายบอม
"ครับ" นายบอมบอกเรา
....เรากับนายบอมแยกไปเซเว่น พวกนายเอ็ม ไอ้แบงค์ ไอ้แมคไปหอนายบอมก่อน
"เฮ้ย!!! ไอ้บอม ไม่มีเรียนหรอ" เสียงใครคนหนึ่งตะโกนเรียกนายบอม
"อ่าว!!!ไอ้ฟิลด์ เรียนเสร็จแล้ว ตอนบ่ายไม่มีเรียนหว่ะ แล้วมึงอ่ะ!!!" นายบอมถามนายฟิลด์
"กูมีเรียนบ่ายเนี่ย เซ็งหว่ะ มีสอบ" นายฟิลด์บ่นพึมพัมๆ แล้วก็หันมายิ้มกับเรา
"แหม่ๆ ตัวติดกันเลยนะ บอกไปแล้วหรอว๊ะไอ้บอม" นายฟิลด์แซวเรากับนายบอม
"บอกอะไรหรอบอม" เราหันไปถามนายบอม
"เอ่อๆ!!! ไม่มีไรครับ ไอ้ฟิลด์มึงก็พูดเพ้อเจอ" นายบอมหันไปว่านายฟิลด์
"มันไม่บอก เดี๋ยวฟิลด์บอกให้ก็ได้เอิร์ต ไอ้บอมมัน....!!!!" นายฟิลด์กำลังจะอ้าปากบอกเรา
"เฮ้ย!!! อย่านะไอ้ฟิลด์ หุบปากแล้วไปเรียนเลยมึอ่ะ" นายบอมเอามือไปปิดปากนายฟิลด์
"กูไม่คุยด้วยแล้ว ไปซื้อของดีกว่า ป่ะเอิร์ต" นายบอมพูดแล้วก็จูงมือเราเข้าเซเว่นไป
....เราหันไปมองนายฟิลด์ นายฟิลด์ก็ยิ้มๆแล้วทำหน้าทะเล้นๆใส่เรา ทำให้อยากรู้ไปอีกว่า นายบอมพูดอะไรกับนายฟิลด์ไว้ ฮ่าๆ
"เอิร์ตอย่าไปฟังมันมากนะไอ้ฟิลด์อ่ะ มันชอบแกล้งบอม" นายบอมพูดกับเรา
"อ่านะ แล้วบอมคุยอะไรกับฟิลด์ไว้หล่ะ" เราถามนายบอม
"ไม่มีไรหรอก เอิร์ตอย่าสนใจเลยครับ แหะ แหะ" นายบอมพูด
.....ตอนนี้เราเริ่มสังเกตุว่าคนในเซเว่นมองมาที่เรากับนายบอม ตอนแรกก็สงสัย ว่าคนมองเรากับนายบอมทำไม จนนึกขึ้นได้ว่า ตอนนี้ นายบอมจับมือเราอยู่นี่นา
"เอ่อ!!! บอม"
"ครับว่าไง"
"ปล่อยมือก่อนดีมั๊ย แหะ แหะ" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"อุ่ย!!!! ขอโทษครับ แหะ แหะ" นายบอมพูดแล้วก็ปล่อยมือออกจากมือเรา
"เอิร์ตกินขนมไรมั๊ย มาเลือกๆ" นายบอมถามเรา
"ไม่อ่ะบอม ง่วงนอนมากกว่า" เราบอกนายบอม
"เมื่อคืนนอนกันดึกหรอ" นายบอมถามเรา
"อื้มๆ"
"เอิร์ต!!!" นายบอมเรียกเรา
"ว่าไงบอม"
"เอ่อ!!! เอิร์ต...เอิร์ต"
"ว่าไง พูดมาๆ" เราถามนายบอมเพราะเห็นนายบอมทำอึกอักๆ จะพูดก็ไม่พูด
"เอ่อ!!! เอิร์ตชอบกินขนมนี้มั๊ย บอมชอบมากเลยนะ" นายบอมพูดแล้วก็หยิบถุงปาปริก้าขึ้นมา
"ใช่หรอ?บอม บอมชอบกินทาโร่ถุงสีขาว ไม่ใช่หรอ?" เราถามนายบอมแล้วก็ยิ้มๆให้นายบอม
"เอ่อ!!! อ่า!! เอิร์ตรู้ได้ไงอ่ะ" นายบอมถามเรา
"ก็บอมเคยบอกเอิร์ตตอนไปรับน้องไง จำไม่ได้หรอ? ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"ใช่ๆครับ จำได้ดิ? แหะ แหะ งั้น ทาโร่ก็ทาโร่" นายบอมพูดแล้วก็เอาถุงปาปริก้าไปเก็บแล้วหยิบถุงทาโร่มาแทน ฮ่าๆ นายบอมนะนายบอม
.....แล้วนายบอมก็ไปหยิบขวดน้ำ แล้วก็ไปจ่ายตังค์ เสร็จแล้วเรากับนายบอมก็เดินกลับหอนายบอมกัน พอถึงห้องสามคนนั้นก็กำลังเล่นเกมส์กันอยู่เลย แถมยัยส้มกับยัยแพรวก็อยู่ด้วย
"อ่าว!!!ส้ม แพรว มาได้ไงเนี่ย" เราถามสองคนนั้น
"ก็ตอนแรกแพรวว่าจะไปทำรายงาน แต่เน็ตที่คณะล่มอ่ะ เลยกลับมาหอ แล้วส้มก็ชวนมาห้องบอมเนี่ย" ยัยแพรวบอกเรา
"อ่ะเอิร์ต ขนมครกคณะถาปัด อร่อยนะ" ยัยแพรวพูดแล้วก็ยื่นกล่องขนมครกให้เราชิม
"บอม ส้มมีกล้วยปิ้งมาฝาก ไม่ราดน้ำเชื่อม!!!!" ยัยส้มบอกนายบอม
"โห!!!! ส้มนี่รู้ใจบอมจริงๆเลย ฮ่าๆ ขอบคุณคร๊าบบบ" นายบอมพูดแล้วก็มานั่งลงข้างๆยัยส้มกินกล้วยปิ้ง นายบอมอ่ะชอบกินกล้วยปิ้ง แต่ว่าไม่ต้องราดน้ำเชื่อม เวลากินลูกชิ้นก็เหมือนกัน นายบอมจะสั่งแบบไม่ต้องจิ้มน้ำจิ้ม แปลกๆเนอะ!!!!
"เอิร์ตมาหาพี่หน่อย พี่จ้างป้อนขนม มาๆ" ไอ้แบงค์เรียกเราไปป้อนขนมให้มัน
"แหม่ๆ ไอ้แบงค์ จะสบายไปแล้วนะมึงอ่ะ" ยัยส้มว่าไอ้แบงค์
"อ่ะแบงค์" นายเอ็มเรียกไอ้แบงค์แล้วก็เอากล้วยปิ้งทั้งลูกยัดปากไอ้แบงค์
"โห!!!! เล่นงี้เลยหรอ ร้อนชิบเลยเอ็ม" ไอ้แบงค์บ่นนายเอ็ม
"ฮ่าๆ" พวกเราหัวเราะขำไอ้แบงค์
....เรานั่งคุยกับยัยส้มยัยแพรวไป ส่วนพวกนั้นก็นั่งเล่นเกมส์กันไป ซักพักเราก็ง่วง!!!!! ยัยแพรวกับยัยส้มขอตัวกลับไปนอนที่ห้อง ส่วนเราก็เตรียมจะขึ้นเตียงนายบอมแล้ว
"เอิร์ต นอนก่อนมั๊ย" นายบอมถามเรา
"อื้อๆ ง่วงแล้วเนี่ย"
"ครับ..งั้นขึ้นเตียงเลย ตามสบายเลย" นายบอมบอกเรา
....เราก็ขึ้นไปนอนบนเตียงนายบอม ซักพักนายบอมก็ขึ้นมานั่งข้างๆเรา (เรานอนหนุนหมอนอยู่ แต่นายบอมขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงข้างๆเรา)
"หลับเลยนะ เดี๋ยวบอมปลุกกินข้าว" นายบอมหันมาพูดกับเรา
"อื้มๆ"
....เราเงยหน้าขึ้นไปมองนายบอม ก็เจอกับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นอีกแล้ว ทำไงดี!!!! ความรู้สึกมันแปลกๆทุกทีเวลาที่ต้องสบตากับดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอม....นายบอมมองเราแล้วก็ยิ้มๆ
"เฮ้ย!!!ไอ้บอม ตามึงเล่นแล้ว มาเลยๆ" ไอ้แมคหันมาเรียกนายบอม
"อ่า!!!ครับๆ" นายบอมพูดแล้วก็ลงจากเตียงไปนั่งเล่นเกมส์
.....ส่วนเราก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีตอนที่รู้สึกตัวตื่นมาฉี่ ไอ้พวกนั้นเลิกเล่นเกมส์กันแล้ว นอนหลับกันอยู่ข้างหน้าจอทีวีเลย ส่วนนายบอมขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆเรา เราลุกไปฉี่แล้วก็กลับมานอนต่อ พอล้มตัวนอน นายบอมก็พลิกตัวมาหาเรา
"เอิร์ต" นายบอมเรียกเราเบาๆ
"ว่าไงบอม"
"เอิร์ต...เอิร์ต อืม!!!! เฮ้อ!!! นอนต่อเถอะ" นายบอมพูดแล้วก็พลิกตัวหันหลังให้เรา
"บอมเป็นไรเนี่ย มีไรก็พูดมาดิ" เราบอกนายบอม
"ไม่มีไรครับ เอิร์ตนอนเถอะ" นายบอมตอบเราทั้งๆที่ยังหันหลังให้เราอ่ะ
"อืมๆ ถ้ามีไรก็บอกนะเราเพื่อนกัน" เราบอกนายบอม
"เอ่อ!!! เพื่อน!!! ครับๆ" นายบอมตอบเรา
.....แล้วเราก็นอนนิ่งๆหลับตาอยู่อย่างนั้น ก็ไม่ได้หลับหรอกนะ ยังพอรู้สึกตัวอยู่ ซักพักนายบอมก็พลิกตัวหันกลับมานอนหงายเอามือก่ายหน้าผาก
"ทำไมพูดไม่ออกว๊ะไอ้บอม เฮ้อ!!!!"
"แม่งพูดยากจริงหว่ะ"...นายบอมบ่นพึมพัมๆกับตัวเอง
....ซึ่งเราก็ได้ยินนะที่นายบอมพูด ในใจตอนนั้นก็รู้แล้ว ว่าที่นายบอมพยายามจะพูดกับเรา ก็น่าจะเป็นเรื่องข้อความในใบเซียมซีอันนั้นแหล่ะมั้ง.....!!!!!
"เอิร์ตๆ นิกโทรมา" นายบอมเขย่าตัวเราปลุกเราให้ตื่น
....เรางัวเงียๆตื่นมารับโทรศัพย์นายนิก
"ฮัลโหล ว่าไง!!"
"ทำไมรับช้าจังว๊ะ" นายนิกว่าเรา
"ก็เอิร์ตนอนอยู่อ่ะ"
"อ่อครับๆ นิกเรียนเสร็จแล้วนะกำลังเดินไปหา"
"รออยู่หน้าเซเว่นแหล่ะ เดี๋ยวก็ลงไปกินข้าวเลย" เราบอกนายนิก
"ครับๆ รับทราบคร๊าบบ" นายนิกบอกเราแล้วก็วางสายไป
"นิกเรียนเสร็จแล้วหรอ" นายบอมถามเรา
"อือ!!! กี่โมงแล้วเนี่ยบอม" เราถามนายบอม
"หกโมงจะครึ่งแล้วครับ"
"งั้นปลุกพวกนี้ดีกว่า จะได้ไปกินข้าวกัน" เราบอกนายบอม
"ครับๆ" นายบอมพูดแล้วก็เดินไปปลุกพวกไอ้แมค
....ยัยส้มโทรมาหาเรา
"ว่าไงส้ม"
"ตื่นกันยังเนี่ย" ยัยส้มถามเรา
"เอิร์ตตื่นแล้ว กำลังปลุกพวกแมคอ่ะ"
"เคๆ งั้นส้มไปรอที่ร้านข้าวนะ ร้านเดิมๆ" ยัยส้มบอกเรา
"อื้มๆ เดี๋ยวรีบลงไป" เราบอกยัยส้ม
"เออ!!!ส้ม ฝากดูนิกด้วยนะ เอิร์ตบอกให้รออยู่ที่เซเว่นอ่ะ" เราบอกยัยส้ม
"โอเคได้ๆ" ยัยส้มบอกเราแล้วก็วางสายไป
...นายบอมปลุกพวกนั้นตื่นนอน ล้างหน้าล้างตาเรียบร้อย พวกเราก็เดินไปที่ร้านข้าวร้านเดิม ก็เจอนายนิกอยู่กับส้มกับแพรวแล้ว พวกเราก็สั่งข้าวมากินกัน คุยกัน กินเสร็จเราก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน เรา นายนิก นายเอ็มกลับด้วยกัน
"เอิร์ต เอ็ม ไปกินนมร้านป้ากัน" นายนิกชวนเรากับนายเอ็ม
"ป่ะๆไปดิๆ" เราพูด
....แล้วเราสามคนก็เดินไปร้านนมป้าร้านประจำ
"ป้าครับ นมน้ำผึ้งอุ่นสองแก้วครับ" นายนิกบอกป้า
"ของเอ็มเป็นชาเขียวอุ่นครับป้า" นายเอ็มบอกป้า
"แหม!!! หายหน้าไปกันนานเลยนะหนุ่มๆ" ป้าแซวพวกเรา
"วันนี้คิดถึงป้าก็เลยมา" นายนิกบอกป้า
"งั้นแสดงว่าวันอื่นๆไม่คิดถึงป้าใช่มั๊ยเนี่ย" ป้าถามพวกเรา
"คิดถึงทุกวันแหล่ะครับป้า จริงๆนะ" นายนิกบอกป้า
"แหม!!! ปากหวานแบบนี้เอาขนมปังไปกินคนละแผ่นนะป้าแถมให้" ป้าบอกแล้วก็หยิบขนมปังทาเนยให้เราสามคน
"ขอบคุณครับป้า" พวกเราขอบคุณป้าแล้วก็เดินกลับมาหอใน
.....พอกลับมาถึงห้อง นายนิกก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงทันทีเลย
"เฮ้อ!!!! เรียนหนักโคตรๆ นี่ขนาดปีหนึ่งเองนะเนี่ย" นายนิกบ่น
"ไอ่ลิง ไปอาบน้ำก่อนเลย" เราบอกนายนิก
"เอิร์ตไปอาบก่อนดิ เดี๋ยวนิกพักสายตาแป๊บนึง" นายนิกบอกเรา
"อือ!!!"
....แล้วเราก็เข้าไปอาบน้ำ แต่งตัว ออกมาอีกทีนายนิกก็นอนหลับไปแล้ว ชุดนักศึกษาก็ยังไม่ได้ถอดเลย ไอ่ลิงนะไอ่ลิง เราเดินไปปิดไฟแล้วก็ขึ้นเตียง แต่ก็นอนไม่ได้หรอก เพราะนายนิกนอนขวางเตียงขนาดนั้น เราก็เลยเขย่าตัวนายนิก ปลุกนายนิกตื่นไปอาบน้ำ
"นิกๆ ตื่นๆ"
"นิก ตื่นไปอาบน้ำดิ"
"ไอ่ลิง...ตื่น...!!!"
....นายนิกไม่หือไม่อือนะ แต่เอามือมาดึงเราให้นอนลงข้างๆนายนิก หนุนแขนนายนิก
"เฮ้ย!!! ไม่ต้องเลย ตื่นไปอาบน้ำเลย" เราบอกนายนิก
"อือ!!!! ไม่อาบแล้ว นอนเลย นิกเหนื่อยอ่ะ" นายนิกบอกเรา
"ไม่อาบก็ไปนอนข้างเตียงเลย" เราไล่นายนิก
"ไม่ไปจะนอนบนนี้ นอนกับเอิร์ตแหล่ะ"
"งั้นก็ไปอาบน้ำดิ!!!!" เราบอกนายนิก
"เอิร์ต!!!" นายนิกเรียกเรา
"เรียกไม!!!"
"วันหยุดนี้ไปบ้านนิกนะ" นายนิกชวนเราไปบ้านตอนวันหยุดรัฐธรรมนูญที่จะถึงนี้
"เอิร์ตไปไม่ได้อ่ะ มีพัฒนาชมรมพอดีเลย นี่เพิ่งกลับมาจากบ้านนิกนะ" เราบอกนายนิก
"เฮ้อ!!!!ครับๆ งั้นนิกไปอาบน้ำก่อนนะ"
....นายนิกพูดแล้วก็ลุกจากเตียงไปอาบน้ำ ส่วนเราก็เตรียมจัดที่นอนใหม่ แล้วก็ขึ้นไปนอนตรงที่ของตัวเอง นายนิกอาบน้ำเสร็จแล้วก็ขึ้นมานอนตรงที่ตัวเอง
"ไอ้ดื้อ!!!" นายนิกเรียกเราแล้วก็ยื่นแขนมาสะกิดเรา
"ว่าไงๆ"
"ยังไม่หลับหรอ" นายนิกถามเรา
"อือ!!! วันนี้ไปห้องบอมก็นอนยาวเลย" เราบอกนายนิก
"ไม่ได้เล่นเกมส์กะพวกนั้นหรอ"
"ไม่ได้เล่นอ่ะ เล่นไม่เป็น"
"นิกง่วงแล้วอ่ะ"
"นิกง่วงก็นอนสิ"
"อื้ม!!!ครับ เอิร์ตก็นอนได้แล้วนะ"
"อื้มๆ"
"ฝันดีนะครับ"
"อื้ม!! ฝันดีๆ" เราบอกนายนิก
.....แล้วนายนิกก็พลิกตัวนอนหันหลังให้เรา ส่วนเราก็นอนคิดแต่เรื่องของนายบอม เฮ้อ!!!! นี่นายบอมชอบเราจริงๆหรอเนี่ย หรือเรากำลังคิดไปเองอีก เดี๋ยวก็เป็นแบบที่รู้สึกกับนายนิกอีกอ่ะ ไม่อยากให้ซ้ำรอยเล๊ย!!!!
:hao5: :mew1: :hao5: :mew1: :hao5: :mew1: :hao5: :mew1: :hao5:
ขอบคุณมากมายนะครับ...สำหรับกำลังใจ^^
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
คืออ่านแล้วก็หงุดหงิด อยากอ่านอีกไง 55
ถ้านายนิกยังทำตัวหมาหยอกไก่ไปเรื่อยๆแบบนี้นะ โดนคาบไปกินแน่นอนอ่ะ
กับนายนิกเหมือนเอิร์ตจะชินเนอะ
แต่กับนายบอม มันแบบ ให้ความรู้สึก อืมม ไงดี แบบเรารู้กัน มีความรู้สึกพิเศษ ที่ต่างจากเพื่อนคนอื่นๆ
อยากให้เนื้อเรื่องคืบหน้ากว่านี้หน่อยค่ะ ความสัมพันธ์ไม่ชัดเจนเลย
-
อึนมากกกก
บอมนี่อยู่หอไหนหรอ พอดีเราอยู่ซอยเดียวกะบอมเลย
อิอิอิ
:ling3: :ling3: :ling3:
-
:z3: กีซซซซซซซซซซซซซซซซ
วินบอม เท่านั้น :o12:
-
:katai4: :z13: :katai4: :z13: :katai4: :z13: :katai4: :z13:
....วันนี้เรามาทำความรู้จักกับตัวละครกันดีกว่านะครับ คงจะไม่ช้าไปนะ แหะ แหะ เริ่มกันที่คนแรกก่อนเลย...นั่นก็คือ>>นายนิก นั่นเองครับ...ย้อนกลับไปตอนที่นายนิกเรียนมัธยมปลาย เจ้าของส่วนสูง177 ท่าทางกวนๆดูขี้วีน หุ่นนักกีฬาหน้าตี๋คนนี้ มีดีกรีเป็นถึงนักบาสเกตบอลประจำโรงเรียนพ่วงตำแหน่งหนึ่งในรุ่นพี่กลุ่มจตุรเทพที่ฮอตที่สุด สาวๆในโรงเรียนต่างก็พากันคลั่งไคล้และตามติดชีวิตนายนิกแทบจะทุกฝีก้าว และหญิงสาวที่ชื่อ"ไหม" ก็มาดับฝันทุกคนในโรงเรียน เมื่อในวันหนึ่งนายนิกกับไหมเปิดตัวว่าทั้งสองคนกำลังคบหากันอยู่....แต่แล้วไม่นานก็ต้องมีเหตุการณ์ที่ทำให้นายนิกต้องเจ็บและจดจำไปตลอดชีวิต จากการกระทำของที่ผู้หญิงที่ชื่อ"ไหม" ผู้หญิงที่นายนิกเคยพูดได้เต็มปากว่า"รักมาก"....หลังจากวันนั้นความเจ็บและความจดจำที่ยังอยู่ในความทรงจำนายนิกมาตลอดก็เลยทำให้ไม่มีหญิงสาวคนไหนในโรงเรียนได้พิชิตใจนายนิกอีกเลย นายนิกกลับมาทุ่มเทให้กับการเรียนและบาสเกตบอลกีฬาที่ชื่นชอบ...จนกระทั่งนายนิกก้าวเข้าสู่ชีวิตนักศึกษา ก็ได้มาเจอกับ"เอิร์ต" รูมเมทที่อยู่หอในด้วยกัน ในสายตานายนิกเอิร์ตเป็นแค่รูมเมทที่ดูเรียบร้อย เงียบๆ ไม่มีอะไรน่าจดจำสำหรับนายนิกซักเท่าไหร่ นายนิกเองยังแอบๆคิดอยู่เลยด้วยซ้ำว่านายเอิร์ตจะทนพฤติกรรมของนายนิกได้หรือป่าว แต่แล้วความรู้สึกดีๆที่นายนิกมีต่อรูมเมทคนนี้มันก็ค่อยๆเกิดขึ้นโดยที่นายนิกไม่รู้ตัว ความใกล้ชิดกันทุกๆวัน นอนด้วยกันทุกๆวัน ทำให้เกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมา ความรู้สึกที่นายนิกเองก็อธิบายไม่ได้ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน นายเอิร์ตรูมเมทของนายนิกคนนี้กำลังทำให้นายนิกเกิดความสับสนในใจอย่างหนัก เมื่อวันหนึ่งนายนิกอาบน้ำแล้วก็เกิดอารมณ์ก็ช่วยตัวเองในห้องน้ำ ซึ่งเป็นพฤติกรรมปกติของผู้ชายทั่วไป แต่สิ่งที่ไม่ปกติก็คือในขณะที่ช่วยตัวเองอยู่นั้นก็ปรากฏภาพใบหน้าของนายเอิร์ตในมโนภาพของนายนิกซึ่งมันทำให้เค้าสำเร็จความใคร่ได้โดยง่าย เพียงเท่านั้นนายนิกก็เกิดความสับสนอย่างหนัก ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมอยู่ๆเค้าถึงได้มีอารมณ์กับนายเอิร์ตรูมเมทของเค้าคนนี้ นายนิกร้องไห้ออกมาอย่างหนักเพราะนั่นเป็นทางเดียวที่เค้าสามารถระบายมันออกมาได้ เค้าได้แต่คิดกับตัวเองว่าเข้าไม่ได้ต้องการที่จะเป็นแบบนี้ เค้าไม่ได้ต้องการที่จะเป็น....เกย์!!!!...ทำไม และอะไรที่ทำให้เค้ากำลังเปลี่ยนไป!! หลังจากวันนั้นนายนิกก็พยายามที่จะพิสูจน์ตัวเองด้วยการกระทำต่างๆโดยมีนายเอิร์ต รูมเมทของเค้าเป็น"หนูทดลอง" เค้าคิดเพียงแค่ว่าถ้าสิ่งที่เค้าทดลองกับนายเอิร์ตสามารถเปลี่ยนแปลงเค้าได้ นายนิกก็พร้อมที่จะรับสภาพของตัวเอง พร้อมที่จะยอมรับว่าเค้าก็เป็น"เกย์"....แต่ในตอนนี้นายนิกจะทำยังไง....เมื่อเค้ากำลังหลงรัก....หนูทดลองของตัวเองเข้าให้แล้ว!!!!
:katai4: :katai4: :katai5: :katai4: :katai4: :katai5: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate : ตอนที่55....เป็นแฟนกัน..วันพัฒนาชมรม!!
.....ถึงวันหยุดวันรัฐธรรมนูญ นายนิกก็กลับบ้านแต่เช้า เราออกมาส่งนายนิกที่ท่ารถตู้
"ไอ้ดื้อ!!! ไม่ไปกับนิกแน่นะ" นายนิกถามเรา
"อือ!!! ก็ติดงานที่ชมรมอ่ะ เพิ่งไปมาเมื่อวันพ่อแล้วจะให้ไปอีกเนี่ยนะ" เราบอกนายนิก
....ไม่เข้าใจเหมือนกัน พวกเราเพิ่งจะไปบ้านนายนิกมาเมื่อหยุดยาววันพ่อที่ผ่านมา นี่ห่างกันไม่กี่วันนายนิกก็กลับบ้านอีกแล้ว ติดบ้านจริงๆนะนายเนี่ย!!!!
"ครับ!! นิกไปคืนเดียวเดี๋ยวก็กลับมาแล้ว นอนคนเดียวได้ป่าวเนี่ย"
"ได้สิ!!"
"ครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเย็นๆนิกก็กลับมาแล้ว เดี๋ยวโทรหาละกันนะ"
"อื้มๆ รถมาแล้ว ไปขึ้นรถเถอะ" เราบอกนายนิก
"ครับ งั้นนิกไปนะ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วจะโทรบอกนะ"
"บ๊าย บาย!!!"
....เราส่งนายนิกเสร็จก็เดินกลับมาที่ห้อง เตรียมตัวอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็ลงมารอนายเอ็มที่หน้าหอ นัดกันไว้ตอนแปดโมงครึ่ง พอนายเอ็มลงมาเราก็เดินไปที่ชมรมกัน ไปถึงชมรม เพื่อนๆก็มารอกันอยู่แล้ว นายบอมก็มาแล้ว แล้วรุ่นพี่ก็เรียกรวมพวกเรา แบ่งงานให้พวกเราทำ เราได้ไปทำความสะอาดในเรือนเพาะชำ ก็ไปช่วยเพื่อนๆย้ายกระถางต้นไม้ แยกประเภทของไม้ประดับ เก็บกวาดขยะ พวกผู้หญิงก็ไปตลาดกับรุ่นพี่ ซื้อของมาทำกับข้าวเลี้ยงพวกเราตอนกลางวัน แต่ในระหว่างนั้นก็มีเพื่อนๆมาเสิร์ฟน้ำให้พวกเรา ขนม แล้วก็มีลูกชิ้นปิ้งด้วยนะ ติดเตาย่างกันในชมรมนั่นแหล่ะ
"เอิร์ต มาเอาดินใส่กระถางกันดีกว่า" เพื่อนเรียกเราให้ไปช่วย เราก็ไปช่วยแล้วก็คุยกันไป สนุกดี
"เอิร์ตๆ กินลูกชิ้นป่าวเดี๋ยวบอมเอามาให้" นายบอมเข้ามาถามเรา
"โห!!!! ไรอ่ะบอม นั่งกันอยู่ตั้งหลายคน ถามเอิร์ตคนเดียวเนี่ยนะ" เพื่อนผู้หญิงแซวนายบอม
"อ่านะ งั้นบอมไม่ถามแล้ว เดี๋ยวเอามาให้ทุกคนเลยก็แล้วกันนะครับ แหะ แหะ" นายบอมพูดเขินๆแล้วก็เดินไปเอาลูกชิ้นมาให้พวกเรา
"มาแล้วคร๊าบลูกชิ้นปิ้ง" นายบอมถือจานกระดาษใส่ลูกชิ้นปิ้งมาให้พวกเรา
"ไอ้บอม มือเอิร์ตมันเปื้อนดิน มึงก็ป้อนมันหน่อยดิว๊ะ" ไอ้แบงค์บอกนายบอม
"เอ่อ!!!! ป้อนหรอ"
"ก็เออดิว๊ะ มึงไม่เห็นหรอ มือมันเปื้อนขนาดนั้นจะกินได้ไงว๊ะ ไอ้เซ่อ!!!!" ไอ้แบงค์ว่านายบอม
"เออ!!! ช่ายๆ งั้นบอมป้อนนะเอิร์ต" นายบอมหันมาบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
.....แล้วนายบอมก็เอาไม้จิ้มลูกชิ้นมาป้อนเรา
"เฮ้ย!!! ไอ้บอม ทำไมมึงต้องเขินด้วยว๊ะ" ไอ้แมคแซวนายบอม
"เออ!!! นั่นดิ แค่ป้อนลูกชิ้นเอิร์ต ดูดิ หน้าแดงเลยอ่ะบอม" เพื่อนผู้หญิงแซวนายบอม
"หรือว่า...อย่าบอกนะว่าบอมเป็น...." เพื่อนผู้หญิงพูด
"ไอ้บอม มึงชอบไอ้เอิร์ตหรอว๊ะ นั่นแน่!!!!" ไอ้แบงค์แซวนายบอม
"ป่าวๆ พูดอะไรกันเนี่ย บอมไปดีกว่า!!!!" นายบอมพูดแล้วยิ้มๆ ลุกไปจากตรงนั้น
"ไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าบอมจะเป็นเกย์อ่ะ" เพื่อนผู้หญิงพูดกับเรา
"เออ!!!! นั่นดิ บอมกับเอิร์ตสายรหัสเดียวกันด้วยใช่ป๊ะ" เพื่อนถามเรา
"อื้ม!!ใช่ๆ ทำไมหรอ"
"ก็...เป็นแฟนกันเองซ๊ะงั้นอ่ะ"
"เฮ้ย!!! ป่าวๆเลยนะ เอิร์ตกับบอมไม่ใช่แฟนกัน"
"ตอนแรกเรานึกว่า เอิร์ตเป็นแฟนกับนิกนะเนี่ย ตั้งแต่ไปค่ายแล้ว"
"ป่าวๆ ไม่ได้เป็นแฟนกับใครทั้งนั้นอ่ะ จริงๆนะ"
"แต่ว่า...ท่าทางบอมเมื่อกี้ เราว่าบอมชอบเอิร์ตหว่ะ" เพื่อนผู้หญิงบอกเรา
"ใช่ ส้มก็คิดแบบนั้น" ยัยส้มพูด
"เออๆ เนอะๆ บอมต้องชอบเอิร์ตแน่ๆ โหย!!! เสียดายอ่ะ"
"ไม่หรอกนะ อย่าคิดมากดิ บอมไม่ได้ชอบเอิร์ตหรอก"
"เอาเหอะ กูว่าไอ้บอมอ่ะ ชอบมึงนะเอิร์ต" ไอ้แมคบอกเรา
"เฮ้อ!!!! พวกนี้นี่ก็พูดกันไป มาๆทำงานต่อๆ" เราพูดแล้วก็ลงมือทำงานต่อไป
"อ่ะกินลูกชิ้นป๊ะ เดี๋ยวกูป้อน" ไอ้แบงค์บอกเราแล้วก็จิ้มลูกชิ้นให้เรากิน
"อาจจะไม่อร่อยเท่าไอ้บอมป้อนนะเว๊ย ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ
"ห่า!!!!แบงค์ พูดงี้ไปไกลๆเลย" เราว่าไอ้แบงค์
"เอิร์ต น้ำครับ" นายบอมเดินมานั่งข้างๆเราแล้วก็ถือขวดน้ำกับจับหลอดให้เราดูด
"อ่ะแฮ่มๆ นั่งกันอยู่ตรงนี้ก็หลายคนนะครับ แต่ไอ้คุณบอมเห็นไอ้เอิร์ตคนเดียวครับ" ไอ้แบงค์แซวนายบอม
"เพื่อนคนอื่นๆลูกชิ้นติดคอนะครับ ไม่มีน้ำกิน" ไอ้แบงค์แซวนายบอมต่อ
"โอเคๆครับ ยอมแพ้แล้ว เดี๋ยวบอมไปเอาน้ำมาให้นะครับ รอแป๊บ!!" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ (แบบเขินๆอีกแล้วอ่ะ) แล้วก็ลุกไปเอาน้ำมาให้เพื่อนๆคนอื่น เพื่อนๆก็หัวเราะกันใหญ่เพราะขำท่าทีของนายบอม ฮ่าๆ
"เอิร์ตกับบอมเป็นแฟนกันก็ดีนะ น่ารักดี"
"คู่จิ้นประจำภาควิชา"
"ถ้าเป็นจริงๆก็ดีสิ เอิร์ตเคยอ่านการ์ตูนYป๊ะ พระเอกกับนายเอกอ่ะ โคตรโรแมนติกเลย เราชอบอ่าน" เพื่อนผู้หญิงเจ้าแม่การ์ตูนวายประจำภาควิชาพูดขึ้น
"มาแล้วครับน้ำ" นายบอมพูดแล้วก็เอาน้ำแจกให้เพื่อนๆ
"บอม...พี่วินมาป่าว" เราถามนายบอม
"มาครับ ตัดต้นไม้อยู่ข้างนอกอ่ะ" นายบอมบอกเรา
"แล้วเดี๋ยวบอมจะไปทำตรงไหนต่อเนี่ย" เราถามนายบอม
"อืม!!!! เดี๋ยวช่วยเอิร์ตตรงนี้ก็ได้ครับ" นายบอมพูดแล้วก็นั่งลงตรงข้างๆเรา
.....เพื่อนๆที่อยู่ตรงนั้นก็มองเรากับนายบอมใหญ่เลย ฮ่าๆ
"เอิร์ตเนี่ยดีนะ บางทีเรายังไม่รู้เลยว่าเอิร์ตเป็นอ่ะ" เพื่อนผู้ชายบอกเรา
"ถ้ามันออกท่าทาง แรงๆ แรดๆแบบคนอื่นนะ กูเตะไปนานแล้ว" ไอ้แมคบอกเพื่อนๆ
"อย่างนั้นก็เกินไป เป็นแบบนี้แหล่ะดีแล้วเอิร์ต กำลังน่ารักเลย ฮ่าๆ" เพื่อนผู้หญิงบอกเรา
"บอมยิ้มไรเนี่ย" เราหันไปถามนายบอม เพราะเห็นนายบอมยิ้มกรุ้มกริ่มๆอยู่คนเดียว
"เอ่อ!!!!ป่าวๆครับ" นายบอมพูดแล้วก็ก้มหน้าก้มตาหยิบดินใส่กระถางต้นไม้
......เราก็เลยทำงานต่อไป หยิบดินใส่กระถางต้นไม้ หยิบไปหยิบมา มือนายบอมดันมาหยิบเอามือเราเข้า เราตกใจ นายบอมก็ตกใจ ชักมือกลับ!!!!
"เอ่อ!!!! ขอโทษครับ แหะ แหะ" นายบอมบอกเรา
"ไม่เป็นไรๆ" เราพูดแล้วก็หันไปมองนายบอม นายนั่นก็ก้มหน้าก้มตาอย่างเดียวเลย
"เอิร์ต แล้วไอ้นิกมันไปไหนอ่ะเนี่ย ไม่ชวนมาด้วยกันอ่ะ" ไอ้แมคถามเรา
"นิกกลับบ้านอ่ะ"
"อ่าวหรอ แล้วมันจะกลับมาวันไหนอ่ะ"
"พรุ่งนี้ตอนเย็นๆ"
"แล้วคืนนี้มึงก็นอนคนเดียวอ่ะดิ"
"ช่ายๆ"
"ไปนอนห้องไอ้บอมดิ" ไอ้แมคบอกเรา
"ไม่เป็นไรๆ นอนได้ๆ" เราบอกไอ้แมค
"เอ่อ!!!!....เอิร์ตไปนอนห้องบอมก็ได้นะครับ" นายบอมพูดแต่ก็ไม่เงยหน้ามามองเรานะ
"ไม่เป็นไรหรอกบอม เอิร์ตนอนคนเดียวได้"
"อ่อ ครับๆ"
"ไอ้บอม มึงชอบเอิร์ตมึงก็บอกมันไปดิว๊ะ อ้ำอึ้งๆ ก้มหน้าก้มตาอยู่ได้" ไอ้แบงค์บอกนายบอม
"เฮ้ย!!!! ป่าวๆ ไม่มีไรๆ" นายบอมเงยหน้ามาตอบไอ้แบงค์
"เอางี้!!! กูถามมึงตรงๆนะ มึงชอบเอิร์ตป่าวว๊ะ" ไอ้แบงค์ยิงคำถามเด็ดใส่นายบอม
"เอ่อ!!!!.....เอ่อ!!!!! ก็....เฮ้อ!!!! ถามอะไรกันเนี่ย ไม่ตอบๆ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกเดินไปจากตรงนั้น
"เอ้า!!!! ไอ้นี่ แปลกๆหว่ะ ฮ่าๆ แกล้งไอ้บอมเนี่ยสนุกดี" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ
"ห่าแบงค์ มึงก็ไปแซวมัน เดี๋ยวมันก็ไม่กล้าคุยกับไอ้เอิร์ตหรอก"
"เอิร์ต ถ้ามึงกับไอ้บอมเป็นแฟนกันจริงๆ ไอ้นิกไม่อาละวาดหรอว๊ะ" ไอ้แมคถามเรา
"จะอาละวาดทำไม กูกับนิกไม่ได้เป็นแฟนกันซ๊ะหน่อย" เราตอบไอ้แมค
"ก็กูเห็นหวงกันตลอดอ่ะ แต่ตอนเนี้ยขอเชียร์ไอ้บอมให้ขึ้นก่อนหว่ะ สนุกดี" ไอ้แมคบอกเรา
....เราช่วยกันทำงานต่อไป ส่วนนายบอมตั้งแต่เขินที่พวกไอ้แมคแซว ก็ไม่ยอมมาช่วยเราทำตรงนั้นอีกเลย ไม่รู้หายไปไหน ฮ่าๆ เราเองก็ไม่ได้สนใจเลย นั่งช่วยเพื่อนๆทำงาน คุยกับเพื่อนๆต่อไป จนพี่ๆบอกให้พัก เตรียมตัวทานข้าวกลางวันพร้อมกัน เราก็เลยไปล้างมือที่บ่อน้ำของชมรม เรานั่งลงล้างมือ แต่ก็พอจะรู้ว่าข้างหลังเรามีเพื่อนนั่งต่อหลังเราอยู่เหมือนกัน ไม่รู้ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายเพราะเราก็ไม่ได้หันไปมอง คงจะมารอล้างมือต่อจากเราอ่ะนะ ข้างๆเราก็มีเพื่อนผู้หญิงล้างมืออยู่ พอเรานั่งลงกำลังล้างมือ ขัดดินออกจากเล็บ ตรงขอบบ่อใกล้ๆเราอ่ะ เราก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง พอเราหันไปมอง ปรากฏว่าเป็น"งู" กำลังเลื้อยลงมาแล้วก็ว่ายน้ำไปอีกฝั่งหนึ่งของบ่อ เราเห็นแค่ตอนงูเลื้อยมาเท่านั้นแหล่ะ ก็ตกใจมากอ่ะ เพราะกลังงูอยู่แล้ว!!!!
"เฮ้ย!!!! งู!!!!" เราร้องตะโกนเพราะตกใจ!!
..พอเราร้อง!!! เราก็หันตัวกลับไปข้างหลัง สัญชาตญาณคนตกใจอ่ะ เจอใครก็กอดไปหมด ฮ่าๆ(เราเป็นนะ แต่ไม่รู้ว่าคนอื่นเวลาตกใจจะเป็นแบบนี้หรือป่าว) เราหันไปก็กอดไอ้คนที่นั่งต่อหลังเราอ่ะ กอดแน่นเลย อารมณ์ตอนนั้นตกใจมาก กลัวมากด้วย เพื่อนๆคนอื่นๆก็มามุงดูงูกันใหญ่ พวกผู้ชายก็คงจะไปช่วยกันตี หรือไล่งูอ่ะนะ
"เอิร์ตๆ งูไปแล้วครับ" เสียงคนที่เรากอดอยู่บอกเรา////พอได้ยินเสียง เราก็โล่ง....อก ที่คนนี้เป็นผู้ชาย ฮ่าๆ เราก็ปล่อยมือที่กอดออกมาจากคนนั้น
"กลัวงูหรอ" นายคนนั้นถามเรา เราเงยหน้าขึ้นไปมอง เฮ้ย!!!! นายบอม
"อ่า!!! บอม ใช่เอิร์ตกลัวงู กลัวมากด้วย" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มแหยๆ เพราะไม่คิดว่าจะเป็นนายบอมไง!!
"ใช่ครับ บอมเอง" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เหี้ย!!!! แมร่งกอดกันแน่นเลย แล้วบอกไม่คิดอะไร" ไอ้แมคว่าเรากับนายบอม
"เอ่อ!!! คนครับคน ไม่ใช่เหี้ยนะครับ แหะ แหะ" นายบอมพูดเขินๆ
"เออ!!! จะเหี้ยจะคน มันก็คือมึงสองคนนั้นแหล่ะว๊ะ ปากแข็งกันดีนักนะ" ไอ้แมคว่าเรากับนายบอมอีก
"อะไรกันเนี่ยไอ้แมค ก็บอกแล้วงัยว่าตกใจงู" เราพูด
"เอิร์ตๆ นิกโทรมา" ยัยส้มเดินมาเรียกเรา////เราก็เลยนึกขึ้นได้ว่า ลืมเอาโทรศัพย์มาจากห้อง ตายแน่ นายนิกวีนแน่ๆเลยT_T!!
....ยัยส้มยื่นโทรศัพย์ให้เรา เราก็รับมา
"ฮัลโหลนิก"
"ทำไรอยู่ว๊ะ โทรตั้งหลายสาย ทำไมไม่รับโทรศัพย์" นายนิกว่าเรา
"เอ่อ!!! ลืมเอาโทรศัพย์มาอ่ะ ขอโทษนะ"
"ประจำแหล่ะ ลืมประจำเลยนะ"
"ถึงบ้านแล้วหรอเนี่ย" เราถามนายนิก
"อือ!!! ถึงตั้งแต่สายๆแล้ว โทรไปไม่รับอ่ะ เลยลองโทรหาส้มเนี่ย ที่หลังอย่าลืมอีกนะโทรศัพย์อ่ะ"
"อื้มๆ ขอโทษๆ"เราบอกนายนิก
"ครับ...แล้วงานจะเสร็จกี่โมงเนี่ย"นายนิกถามเรา
"คงเย็นๆอ่ะ ดึกๆมีกินกันต่อที่ชมรมนี่แหล่ะ" เราบอกนายนิก
"อย่าเมาหล่ะ เดี๋ยวกลับห้องไม่ได้นะ" นายนิกบอกเรา
"อื้มๆ เอิร์ตไม่กินเหล้าหรอก"
"คร๊าบ งั้นเดี๋ยวนิกไปกินข้าวก่อนนะ เอิร์ตก็กินข้าวด้วยนะ" นายนิกบอกเรา
"อื้มๆ พรุ่งนี้กลับมาเร็วๆนะ"
"คร๊าบ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
....เราก็เอาโทรศัพย์คืนยัยส้ม ตอนนี้เพื่อนๆก็ไปนั่งรอกินข้าวกลางวันกันแล้ว เอาเสื่อไปปูกันตรงสนามหญ้าเล็กๆข้างๆเรือนเพาะชำ มีลำคลองด้วย บรรยากาศดีมากอ่ะ ลมพัดเย็นสบาย แดดไม่ร้อนเลยเพราะมีร่มของต้นไม้ใหญ่ ได้บรรยากาศดีนะปูเสื่อกินข้าวในสวน เพื่อนๆที่ทำครัวก็ทยอยยกกับข้าว จานชาม ออกมา นายบอมก็ไปช่วยเค้าด้วย ส่วนเราก็มานั่งรอกับเพื่อนๆคนอื่นๆ กับข้าววันนี้ก็มี ไข่เจียว ต้มยำไก่ ลูกชิ้นทอด ผัดกะหล่ำปลีใส่กุนเชียง พอทุกคนพร้อมแล้ว ก็มีการกล่าวขอบคุณชาวนากันก่อน...."ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า....!!!" พวกเราท่องจบแล้วก็ลงมือทานข้าวกัน นายบอมไม่ยอมมานั่งกับเราเลย ไม่รู้ไปนั่งตรงไหนเหมือนกัน สงสัยกลัวโดนเพื่อนๆจับตามองอีก!!
"ไอ้บอมมันหายหัวไปไหนว๊ะเนี่ย" ไอ้แบงค์ถามขึ้นมา
"ก็มึงอะไปแซวมัน มันก็ไม่กล้ามานั่งกับไอ้เอิร์ตอ่ะดิ" ยัยส้มว่าไอ้แบงค์
"ก็กูพูดเรื่องจริงอ่ะ" ไอ้แบงค์พูด
"เรื่องจริงไรอ่ะแบงค์" เราถามไอ้แบงค์
"ก็...ก็ที่ไอ้บอมชอบเอิร์ตไง" ไอ้แบงค์บอกเรา
"อ่านะ แบงค์ก็เพ้อเจ้อ!!! ไม่มีทางหรอก"
"ถ้ามันไม่คิดอะไรมันจะหนีไปนั่งที่อื่นทำไมอ่ะ"
"เอางี้นะเอิร์ต....ถ้าไอ้บอมมันชอบมึงขึ้นมาจริงๆเนี่ย มึงจะทำยังไงว๊ะ" ไอ้แมคถามเรา
"เออ!!! นั่นสิ ส้มก็อยากรู้ เพราะว่านิกก็เหมือนจะชอบเอิร์ตเหมือนกันนะ" ยัยส้มพูด
"อ่านะ!!! พูดอะไรกันก็ไม่รู้ เรายังรู้จักกันไม่ถึงปีเลยนะ จะมารักกันได้ไง" เราพูด
"ความรักมันไม่มีระยะเวลาหรอกนะเอิร์ต" นายเอ็มบอกเรา
"เออ!!!! ไอ้เอ็มพูดถูก" ไอ้แมคบอกเรา
"คิดดีๆนะเอิร์ต" ยัยส้มบอกเรา
"ไม่รู้ดิ!!! อย่าเพิ่งคิดเรื่องนี้กันเลยนะ กินๆข้าวต่อเถอะ" เราบอกพวกนั้น
"เดี๋ยวพวกกูนี่แหล่ะ จะทำให้ไอ้บอมพูดเองว่ามันอ่ะ ชอบมึง ไอ้เอิร์ต" ไอ้แมคบอกเรา
"อย่าเลยๆ ถ้าบอมไม่ได้คิดแบบนั้น เดี๋ยวจะเสียเพื่อนป่าวๆนะ" เราพูด
"มันคิด มึงเชื่อกูดิเอิร์ต แต่มันไม่กล้าพูด"
"เออ!!!น่า อย่าเลยๆ" เราพูด
"จะกลัวไรว๊ะเนี่ย ถ้ามันไม่ได้คิดแบบนั้น ก็จะได้รู้ไปเลยไง!!" ไอ้แบงค์บอกเรา
"อ่ะๆ ยอมๆ จะทำไรกันก็ทำเหอะ" เราพูดตัดบท เพราะห้ามไปไอ้พวกนี้ก็ไม่ยอมหยุดหรอก เพราะกำลังสนุกกันไง แกล้งเพื่อนเนี่ย!!
....พวกเรากินข้าวกันเสร็จก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง เราไปช่วยเพื่อนๆล้างถ้วยชามที่หลังชมรม นายบอมก็ยกจานชามที่กินแล้วเข้ามาให้พวกเรา
"บอม ไปนั่งกินข้าวตรงไหนมา" เราถามนายบอม
"บอมไปกินกับพวกไอ้นัทมาอ่ะ"
"อ่อๆ"
"เอิร์ตมีไรป่าว"นายบอมถามเรา
"ป่าวๆ ก็พวกนั้นถามหา"
"อ่อครับๆ" นายบอมพูดแล้วก็เดินออกไป
.....เราล้างจานเสร็จก็ออกมาหน้าชมรม เห็นพวกไอ้แมคยัยส้มนั่งคุยกันอยู่บนเสื่อข้างๆบ่อน้ำ นายบอมก็อยู่ด้วย เราก็เลยเดินเข้าไปหา
"เอิร์ตมาพอดีเลย เดี๋ยวเราจะไปเซเว่นมีใครเอาไรป๊ะ" เพื่อนผู้หญิงถามพวกเรา
"ส้มเอาชาเขียวขวดนึง"
"แมคเอาเอ็มร้อยขวดนึง"
"แบงค์ด้วย เอ็มร้อย"
"เอิร์ตกับบอมหล่ะเอาไรป๊ะ" เพื่อนหันมาถามเรา
"ฟ้าจะไปเซเว่นกับใครอ่ะ" เราถามยัยฟ้า
"ฟ้าจะไปกับเอ็มอ่ะ"
"เอิร์ตจะเอาไรป่าว"
"เอากัสเซน" เรากับนายบอมพูดพร้อมกันเลย(กัสเซนที่เป็นเวเฟอร์อ่ะ คงเคยกินกันนะครับ อิอิ)
"เอ่อ!!! ตกลงเอิร์ตกับบอมเอาเหมือนกันใช่ป๊ะ กัสเซนอ่ะ"ยัยฟ้าถามเรากับนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"เชี่ย แม่งนัดกันมาป๊ะเนี่ย ใจแม่งตรงกันเลย" ไอ้แมคกระซิบกับยัยส้ม
"เอ่อ!!! เอิร์ตเอารสนม" เราบอกเพื่อน
"ของบอมช๊อกโกแลตครับ" นายบอมพูด
"โอเคๆ เดี๋ยวฟ้าจัดให้"
....แล้วยัยฟ้ากับนายเอ็มก็ไปเซเว่นกัน
"เอิร์ตชอบกินกัสเซนหรอ" นายบอมหันมาถามเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อื้มๆ ชอบมากโดยเฉพาะรสนม"
"ครับบอมก็ชอบ"
"แล้ววันนี้ไม่กินทาโร่ถุงสีขาวหรอบอม" เราถามนายบอม
"ที่ห้องมีเยอะเลย กินอย่างอื่นดีกว่า" นายบอมบอกเรา
"ไอ้บอม!!!!" ไอ้แมคเรียกนายบอม
"ครับ ไม่มีไร ไม่ได้คิดไรเลย" นายบอมหันไปบอกไอ้แมคแล้วก็ทำหน้าตาเลิกลั่ก
"เอ่อ!!!! กูยังไม่ได้ถามอะไรเลยนะครับ ได้โปรดอย่าร้อนตัวนะครับไอ้คุณบอม กูแค่เรียกเฉยๆ" ไอ้แมคแซวนายบอม
"อ่อ...ครับๆ แหะ แหะ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆแบบเขินๆ เอามือเกาหัวตัวเองด้วย ฮ่าๆ
"ไอ้แมค มึงก็ไปแกล้งเพื่อน" ยัยส้มหันไปว่าไอ้แมค
"กูแกล้งตรงไหนเนี่ย ยังไม่ทันถามอะไรเลย มึงก็เห็นอยู่นะส้ม ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูด
....พวกเรานั่งคุยกันไปซักพักนึง ยัยฟ้ากับนายเอ็มก็กลับมาพร้อมขนมถุงใหญ่เลย เราได้กัสเซนรสนมมาก็แกะกิน
"บอมชิมบ้างดิรสนมอ่ะ กินแต่รสช๊อกโกแลต" นายบอมบอกเรา
....เราก็เลยหยิบกัสเซนรสนมป้อนนายบอม
"เอิร์ตๆ พี่วินเรียก" เพื่อนผู้ชายเดินมาบอกเรา
....เราก็เลยลุกเดินไปหาพี่วิน ที่นั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆพี่เค้า
"ครับพี่วิน เรียกเอิร์ตหรอครับ" เราถามพี่วิน
"ครับใช่ๆ พี่เรียกเองแหล่ะ" พี่วินบอกเรา
"เพื่อนพี่อยากรู้จัก"พี่วินบอกเรา เราก็ยืน งงๆ
"นี่ไง ไอ้แก๊บ น้องที่มึงแลกกับกูอ่ะ" พี่วินหันไปบอกเพื่อน
"อ่อ คนนี้เองหรอ คือพี่ไม่ได้แลกนะพี่แค่อยากได้น้องผู้หญิง แหะ แหะ" พี่แก๊บบอกเรา
"แล้วเป็นไงหล่ะ น้องผู้หญิงของมึง ยังไม่ทันเรียนเลย ออกไปซ๊ะแล้ว" พี่วินพูด
"ก็นั่นแหล่ะ เซ็งเลยกู แต่ก็ดีเหลือน้องผู้ชายอีกคน" พี่แก๊บบ่นๆ
"กูไม่ให้คืนแล้วนะไอ้แก๊บ" พี่วินบอกพี่แก๊บ
"คร๊าบ หวงน่าดูเลยนะมึง ไอ้วิน"
"กลับไปได้แล้วเราอ่ะ พี่เรียกมาแค่นี้แหล่ะ ให้มันเสียดายเล่น ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็หัวเราะ
.....เราเดินกลับมา เพื่อนๆก็ยังนั่งคุยกันอยู่ เรานั่งลงตรงข้างนายบอม หันไปเห็นกัสเซนเหลืออยู่ชิ้นนึง เป็นรสช๊อกโกแลต เราก็เลยหยิบมากิน
"เอิร์ต มึงกินกัสเซนไปหรอ" ไอ้แมคถามเรา
"อือ!!!"เราบอกไอ้แมค
.....เราสังเกตุเพื่อนคนอื่นๆยิ้มๆ ก็ยิ่ง งง!!ไปใหญ่
"ทำไมหรอ ขนมชิ้นเมื่อกี้ มีไรหรอ" เราถามเพื่อนๆ
"ไม่มีไรหรอกเอิร์ต"นายเอ็มบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"แล้วเอ็มยิ้มทำไมอ่ะเนี่ย มันต้องมีอะไรแน่ๆ"
"บอม!!! ขนมเป็นอะไร บอกเอิร์ตมาเลย" เราหันไปถามนายบอมที่เป็นเจ้าของขนม นายบอมก็นั่งยิ้มๆอยู่
"ไอ้บอมมันไม่กล้าพูดหรอก เดี๋ยวกูบอกให้เอง" ไอ้แบงค์พูด
"ไอ้บอมมันบอกว่า ใครกินขนมชิ้นเมื่อกี้อ่ะ ต้องเป็นแฟนมัน"
....เราได้ยินก็หันไปมองหน้านายบอม นายบอมก็เงยหน้ามายิ้มๆกับเรา!!!!!
"ป่ะๆ แยกย้าย ทำงานๆครับ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกเดินไป!!!!!
-
ไม่น๊ะ เอานิกกลับมาเถอะ อุตส่า ติดตามมา 50 กว่าตอนแล้ว อย่าให้มี ดราม่า เลย :ling1:
-
:hao5: :mew1: :hao5: :mew1: :hao5: :mew1:
.....พอนายบอมลุกไปแล้ว พวกที่ยังนั่งอยู่ก็หัวเราะขำๆกัน มีแต่เรานี่แหล่ะที่นั่ง งงๆ ฮ่าๆ
"ไอ้บอมนี่แม่ง ไม่โรแมนติกเล๊ย" ไอ้แมคพูดแล้วก็เดินไปทำงาน
"นั่นดิ!!!! จะขอเค้าเป็นแฟน ยังไม่กล้าบอกเองเลย ไม่ไหวๆ" ยัยส้มหันมาพูดกับเรา
"นั่นสินะ...เราก็ดันมากินขนมชิ้นนั้นไปอีก แต่ว่า บอมจะเก็บไว้ให้ใครกินหรอส้ม" เราถามยัยส้ม
"ให้เอิร์ตแหล่ะ" ยัยส้มบอกเรา
"เฮ้ย!!!! ไม่ใช่มั้ง ฮ่าๆ ป่ะๆ ทำงานๆ" เราพูดกับยัยส้ม แล้วก็ลุกไปทำงาน แต่ในใจทำไม่มันเต้นแรงๆพิกล แก้มก็ร้อนๆด้วย ฮ่าๆ เหมือนเขินๆยังไงก็ไม่รู้
"เอิร์ตๆมานี่หน่อย มายืนส่งตะปูให้ไอ้บอมหน่อย เราจะไปหาค้อนอีกอันนึง" เพื่อนผู้ชายเรียกเราไปช่วยหยิบตะปูให้นายบอม เราก็เดินไป
"อ่าวเอิร์ต มาทำไมเนี่ย" นายบอมกำลังก้มลงมาถามเรา
"อ่าว!!!! ก็เพื่อนบอกให้มาหยิบตะปูให้บอมอ่ะ"
"อ่อครับๆ มาๆหยิบมา ตัวใหญ่นะ" นายบอมบอกเรา
....เราก็หยิบตะปูส่งให้นายบอม นายบอมตอกตะปูติดป้ายแขวนของชมรม ดูทะมัดทะแมงดีแฮะ
"บอม ระวังด้วยนะ เดี๋ยวตอกนิ้วตัวเอง ฮ่าๆ" เราบอกนายบอม
"ครับ เอิร์ตนั่นแหล่ะต้องระวัง ส่งตะปูแล้วก็ไปยืนห่างๆบอมเลย เดี๋ยวพลาดมาค้อนหล่นใส่หัวนะ" นายบอมบอกเรา
"ห่า!!!!! วันนี้จะเสร็จมั๊ย ใครบอกให้ไอ้คู่นี้มาทำงานด้วยกันว๊ะเนี่ย เดี๋ยวเหอะ กูว่างานไม่เสร็จหรอก" เสียงไอ้แมคตะโกนว่าเรากับนายบอม
"ทำไมว๊ะ ไอ้เอิร์ตกับไอ้บอมมันทำงานด้วยกันไม่ได้หรอ" เสียงเพื่อนถามไอ้แมค
"อ่าว!!! มึงไม่รู้หรอ ก็แม่งสองคนเป็น...."
"โอ๊ยยยย!!!!" ไอ้แมคยังไม่ทันจะพูดอะไร เสียงนายบอมก็ร้องขึ้นมาซ๊ะก่อน แล้วนายบอมก็ลงมาจากบันได้ที่ปีนอยู่ นั่งลงกับพื้นมือก็กุมนิ้วไว้ด้วย
"เฮ้ย!!!บอม โดนมือจนได้นะ" เราพูดแล้วก็วิ่งเข้าไปดูนายบอม
"เจ็บอ่ะเอิร์ต" นายบอมพูดกับเรา
"เฮ้ย!!!ปีสองไปดูน้องหน่อยดิ" เสียงพี่ปีสองตะโกนบอกเพื่อน
.....แล้วก็มีพี่ปีสองผู้หญิงวิ่งมาสองคน
"น้องบอมเป็นไงบ้าง ไหนพี่ดูมือซิ"
....นายบอมก็เอามือให้พี่เค้าดู ปรากฏว่า นิ้วชี้บวมเลย
"ดีนะเนี่ย ที่ไม่ถึงกับเล็บแตก แค่บวมเฉยๆ เดี๋ยวพี่ทายาให้นะ"
"พาเพื่อนไปนั่งโต๊ะไม้หินก่อนเร็ว" พี่หันมาสั่งเรา
"เราก็พยุงนายบอมไปนั่งที่โต๊ะไม้หิน"
"บอม งั้นเดี๋ยวเอิร์ตไปช่วยงานเพื่อนๆนะ เดี๋ยวก็หายเจ็บแล้ว" เราบอกนายบอม
"อยู่เป็นเพื่อนบอมก่อนไม่ได้หรอ" นายบอมพูดกับเรา พี่ปีสองก็กำลังเอาผ้าก๊อตพันนิ้วให้นายบอม
"นั่นแน่!!!! น้องเอิร์ตกับน้องบอม อะไรกันเนี่ย ฮ่าๆ" พี่ผู้หญิงแซวเรากับนายบอม
"ป่าวครับพี่ แหะ แหะ" นายบอมพูด
"เป็นไง!!!! ซุ่มซ่ามจังนะเรา" พี่วินเดินมาถามนายบอม
"น้องรหัสวินหรอเนี่ย" พี่ผู้หญิงหันไปถามพี่วิน
"ทั้งสองคนนี่แหล่ะ" พี่วินบอกเพื่อน
"อ่อๆ ถึงว่า ดูสนิทกันจัง" พี่ผู้หญิงพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"โอเค เรียบร้อยแล้ว อาบน้ำก็อย่าให้น้ำโดนแผลนะ น้องบอม" พี่ผู้หญิงบอกนายบอม
"ขอบคุณครับพี่"
"พี่วิน คืนนี้มีกินอะไรต่อกันที่ชมรมหรือป่าวครับ" นายบอมหันไปถามพี่วิน
"คงมีมั้ง อาจจะเลี้ยงข้าวเย็นน้องๆอีก" พี่วินพูด
"เอิร์ตๆ นิกโทรมา" ยัยส้มเดินมาเรียกเรา
"ขอตัวก่อนนะครับพี่วิน" เราบอกพี่วินแล้วก็เดินออกมาคุยโทรศัพย์กับนายนิก
"งานเสร็จยังไอ้ดื้อ" นายนิกถามเรา
"ยังเลย"
"ครับๆ"
"คืนนี้กลับถึงห้องแล้วโทรหานิกด้วยนะ"
"อื้มๆ ได้ๆ อาจจะดึกๆอ่ะ"
"ครับ ถึงตอนไหนก็โทรมาละกัน"
"โอเคๆ"
"ถ้าไม่โทร กลับไปเจ็บนะ"
"อะไรๆ จะทำไรเอิร์ต"
"ไม่บอก ฮ่าๆ งั้นแค่นี่แหล่ะ" นายนิกบอกเรา
"อื้มๆ บ๊ายบาย" เราบอกนายนิก
"ไอ่เอิร์ต เดี๋ยวก่อน!!!!"
"ไรอีกอ่ะ"
"คิดถึงหว่ะ"
"เหมือนกันๆ"
"ครับ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
.....เราเอาโทรศัพย์ไปคืนยัยส้ม แล้วก็ช่วยพวกยัยส้มกวาดใบไม้ไปเผาทิ้ง
"นิกกลับวันไหนอ่ะเอิร์ต" ยัยส้มถามเรา
"พรุ่งนี้เย็นๆอ่ะส้ม"
"อ่อๆ แล้วบอมเป็นไงบ้างอ่ะ"
"ก็นิ้วชี้บวมอ่ะ ซุ่มซ่าม!!!!"
"อ่านะ ก็ไปว่ามัน"
"คืนนี้มีกินยาวเลยอ่ะ เห็นพี่ปีสองบอกว่ามีเหล้าด้วย" ยัยส้มบอกเรา
"ช่ายๆ เนี่ยเอ็มกำลังจะออกไปซื้อกับพวกแมคอ่ะ" นายเอ็มพูด
"กินกันอีกแล้วหรอเนี่ย"
"ก็คงนิดหน่อยอ่ะนะ เที่ยงคืนกลับไปนอนก็ยังไหว"นายเอ็มบอกเรา
"เอ็มแหล่ะ อย่ากินเยอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปเรียนไม่ไหวนะ" เราบอกนายเอ็ม
"ครับๆ"
.....เย็นวันนั้น พอพวกเราทำงานกันเสร็จ ก็จะมีกินข้าวเย็นด้วยกัน ไอ้แมค ไอ้แบงค์ รับหน้าที่ย่างหมูเหมือนเคย กลิ่นหอมฉุยเลย ฮ่าๆ ส่วนนายเอ็มนายบอมก็นู่น เข้าวงเหล้าไปแล้ว เป็นเด็กชงเหล้าให้รุ่นพี่ซ๊ะงั้นอ่ะ เรากับพวกยัยส้มก็ช่วยๆกันทำกับข้าวอยู่หลังชมรม
"เอิร์ตอ่ะ" นายบอมมานั่งลงข้างๆเราแล้วก็หยิบลุกชิ้นปิ้งป้อนเรา เพราะมือเราหั่นผักอยู่
"ป้อนเอิร์ตคนเดียวหรอบอม" เพื่อนๆแซวนายบอม
"เอ่อ!!! ป้อนทุกคนแหล่ะครับ แหะๆ" นายบอมพูดเขินๆแล้วก็ไปหยิบลูกชิ้นป้อนเพื่อนๆจนครบทุกคน ฮ่าๆ
"วันนี้มีไรกินเนี่ย"นายบอมมานั่งลงข้างๆเราแล้วก็ถามเรา
"ต้มยำซี่โครงหมู ผัดผักรวมมิตร" เราบอกนายบอม
"โห!!!! พูดแล้วหิวเลยอ่ะ"นายบอมพูด
"บอมจ๋า!!!! แม่ครัวอยากกินน้ำเขียวน้ำแดงอ่ะ" ยัยส้มบอกนายบอม
"คร๊าบ ได้ครับ เดี๋ยวบอมจัดให้ รอแป๊บ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกไปหาน้ำมาให้พวกเรา
"คู่รหัสเอิร์ตน่ารักอ่ะ ใช้ง่ายจริงๆ ฮ่าๆ" เพื่อนผู้หญิงพูดกับเรา เราก็ยิ้มๆ
"เอิร์ต นิ้วบอมไปโดนไรมาอ่ะ" เพื่อนถามเรา
"ตอกตะปูพลาดอ่ะ โดนนิ้วตัวเอง" เราบอกเพื่อน
"แล้ว ที่เค้าบอกว่า บอมกับเอิร์ตเป็นแฟนกัน เรื่องจริงป๊ะเนี่ย"
"เออๆ นั่นดิ!!!!"
"สายหรัสเดียวกันด้วยไม่ใช่หรอ"
"ยังไงๆเนี่ยคู่นี้อ่ะ"
.....เพื่อนๆพากันถามเรา เราก็นิ่งเลย!!!! ไม่รู้จะพูดยังไง ได้แต่นั่งก้มหน้าหั่นผัก ฮ่าๆ
"เอิร์ตไม่ตอบ งั้นถามบอมเลยดีกว่า มาพอดี"
"มาแล้วครับน้ำเขียว แต่น้ำแดงไม่มี เอาน้ำส้มมาให้แทนนะครับ" นายบอมพูด
"ขอบใจนะบอม"
"ครับพ้ม!!! ไปละชงเหล้าต่อ"
"เอ่อ!!! บอมๆเดี๋ยวก่อน ถามไรหน่อยสิ" เพื่อนผู้หญิงเรียกนายบอม
"อ่ะครับ ถามมาๆ"
.....เราก็เฮ้ย!!!! ถ้าเพื่อนถาม แล้วนายบอมจะตอบยังไงว๊ะเนี่ย เอาไงดี!!!!
"บอมกับเอิร์ตเป็นแฟนกันหรอ" เพื่อนยิงคำถามใส่นายบอม นายบอมก็เงียบไป เราก็นั่งนิ่งเลย ไม่กล้าเงยหน้ามองสถานการณ์ตอนนี้ ในใจก็ลุ้นอยู่ว่า นายบอมจะตอบยังไง ฮ่าๆ
"เอ่อ!!!! บอมหิวข้าวแล้ว รีบๆทำกับข้าวดิ แหะ แหะ"
"เฮ้ย!!!! ไม่ๆ บอมตอบไม่ตรงคำถามอ่ะ"
"เอ่อ!!!!บอม...เฮ้อ!!!! ถามอะไรกันก็ไม่รู้" นายบอมถอนหายใจแล้วก็พูด
"ก็เราถามเอิร์ตแล้วเอิร์ตไม่ยอมบอกอ่ะ ก็เลยต้องถามบอมนี่แหล่ะ" เพื่อนบอกนายบอม
"บอมก็ยังไม่มีคำตอบครับ แหะ แหะ บอมไปนะ รอกินข้าวนะเนี่ย หิวจะตายอยู่แล้ว" นายบอมพูดแล้วก็ลุกเดินออกไป
"อ๊ะ!!!! อะไรว๊ะเนี่ย ถามใครก็ไม่ตอบ สงสัยจะเรื่องจริง ฮ่าๆ"
"เอิร์ต ถ้าเอิร์ตกับบอมเป็นแฟนกันจริงๆเนี่ย เรากรี๊ดเลยนะเนี่ย คิดแล้วฟินอ่ะ"
"เสียดายอ่ะ บอมไม่น่าเลย หนุ่มเดือนเพ็ญของชั้น" เพื่อนผู้หญิงพูด
"ไม่หรอกน่า อย่าเพิ่งคิดไปไกลดิ" เราพูดขึ้นมา
"เฮ้ย!! เอิร์ต แต่เราเชียร์จริงๆนะ บอมก็น่ารัก เอิร์ตก็น่ารัก ไม่มากเกินไปแบบนี้แหล่ะดีแล้ว เหมาะสมๆ" เพื่อนผู้หญิงบอกเรา
"อะไรกันเนี่ย ทำกับข้าวเลย เดี๋ยวไม่เสร็จ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อน
....พวกเราช่วยกันทำกับข้าวจนเสร็จ ก็กำลังจะทยอยยกออกไป
"เอิร์ต ข้างนอกสถานที่พร้อมแล้วนะ กับข้าวเรียบร้อยยัง" นายเอ็มเดินเข้ามาถามเรา
"เรียบร้อยแล้วเอ็ม เรียกเพื่อนๆมาช่วยยกออกไปได้เลย"
"โอเคครับ"นายเอ็มพูดแล้วก็เดินไปเรียกเพื่อนๆมาช่วยกันยกข้าว
....พอยกข้าวออกไปเรียบร้อย พวกเราก็ทานข้าวเย็นพร้อมๆกัน กินข้าวเสร็จก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง แล้วพวกผู้ชายก็ไปนั่งชงเหล้าให้รุ่นพี่ ส่วนคนอื่นๆบางคนก็กลับหอ บางคนก็ยังอยู่ที่ชมรมนั่งคุยกันไป สนุกสนานดี อากาศเย็นๆ ก่อกองไฟนั่งคุยกัน จนดูนาฬิกาอีกทีเกือบเที่ยงคืน พี่ๆมาบอกพวกเราให้กลับหอ
"ไอ้บอม ไหวป๊ะเนี่ย" ไอ้แมคถามนายบอม
"ไหวๆดิ"
"เหมือนจะเมามากนะบอม" เราบอกนายบอม
"ไม่มากครับเอิร์ต ไหวอยู่ๆ" นายบอมบอกเรา
"ป่ะๆกลับกันเถอะ" เราพูด
....พวกเราเข้าไปสวัสดีรุ่นพี่ แล้วก็พากันเดินกลับหอ
"เอิร์ต ดูไอ้เอ็มด้วยนะ เดี๋ยวกูพาไอ้บอมไปส่งหอเอง"
"เอ่อ!!! บอมขอคุยอะไรกับเอิร์ตหน่อยได้ป่าวครับ" นายบอมพูดขึ้นมา เพื่อนๆก็พากันเงียบเลย
"มึงจะคุยอะไรว๊ะไอ้บอม เมาแล้วพูดมากนะมึงอ่ะ" ไอ้แบงค์ว่านายบอม
"ไม่ได้เมาครับ เอิร์ตไปกับบอมก่อนนะ" นายบอมหันมาบอกเรา
....เราก็มองเพื่อนๆ เอาไงดี แต่นายบอมก็ไม่ได้ดูเมามากอะไรนะ
"เอาไว้คุยพรุ่งนี้ดีกว่ามั้งไอ้บอม วันนี้ดึกแล้ว"ไอ้แมคบอกนายบอม
"ไม่อ่ะ บอมจะคุยวันนี้" นายบอมพูด
"เออๆ ตามใจมึง แล้วไปส่งไอ้เอิร์ตที่หอด้วยหล่ะ"
"ครับๆ"
....สรุปว่า เพื่อนๆแยกย้ายกันกลับ เหลือเรากับนายบอมสองคน
"จะไปไหนอ่ะบอม" เราถามนายบอม
"ไปหาไรอุ่นๆกินกัน" นายบอมบอกเรา
.....เรากับนายบอมก็เดินไปร้านนมป้า แล้วก็สั่งนมน้ำผึ้งอุ่นมาคนละแก้ว
"ไปนั่งคุยที่สถานีรถไฟนะ" นายบอมบอกเรา
....เราสองคนก็พากันเดินไปที่สถานีรถไฟที่อยู่ตรงข้ามกับหอใน อากาศเย็นๆ เรานั่งกันตรงม้าหิน นานๆจะมีรถไฟสินค้าวิ่งผ่านไป สองคนต่างคนต่างเงียบ
"เอิร์ตครับ" นายบอมเรียกเรา
"ว่าไงบอม" เราหันไปมองนายบอม ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นกำลังจ้องมองเราอยู่เหมือนกัน เรารู้สึกร้อนผ่าวๆที่หน้าอีกแล้ว เฮ้อ!!!
"เอ่อ!!! บอม..." นายบอมพูดแล้วก็ก้มหน้าลงไป แล้วก็เงียบไป เราก็กำลังรออยู่ว่านายบอมจะพูดอะไร
"เฮ้อ!!!!" นายบอมถอนหายใจแล้วก็ลุกเดินไปนั่งที่ทางเท้าริมรางรถไฟ เก็บก้อนหินขึ้นมาปาเล่น
"เอ้า!!!! อะไรเนี่ยบอม จะคุยไรอ่ะ" เราถามนายบอม
"บอมไม่กล้าพูดอ่ะเอิร์ต บอมยังไม่กล้า" นายบอมลุกยืนหันหลังให้เรา แล้วก็ปาก่อนหินไปเรื่อยๆ ฮ่าๆ
"บอมจะพูดอะไรอ่ะ ถ้าไม่พูด ก็กลับกันเถอะ เอิร์ตง่วงนอนแล้ว" เราบอกนายบอม
"ครับ เดี๋ยวบอมไปส่งนะ"นายบอมหันมาบอกเรา
....เราเห็นว่ามีรถไฟกำลังจะมา ก็เลยชวนนายบอมเดินขึ้นสะพานลอยข้ามทางรถไฟ เพราะอยากรอดูรถไฟวิ่งผ่านไปก่อนอ่ะนะ/////เรากับนายบอม ยืนเงียบๆอยู่บนสะพานลอย รถไฟสินค้าวิ่งช้า กว่าจะมาถึง!!!!
"บอมง่วงยัง" เราถามนายบอม
"ครับ ง่วงแล้วหล่ะ"
"อื้มๆ"
"เอิร์ต"
"ว่าไงอ่ะบอม จะพูดได้ยังเนี่ย" เราถามนายบอม
"ไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะเอิร์ต"นายบอมบอกเรา
"รอบอมหายเมาก่อนค่อยมาคุยกันก็ได้มั้ง" เราบอกนายบอม
"ป่าวนะ บอมไม่ได้เมานะเนี่ย"
"บอมไม่เมา แค่บอมไม่เหมือนเดิมใช่ป๊ะ ฮ่าๆ" เราแซวนายบอม
"เอิร์ต รถไฟมาแล้ว" นายบอมพูด รถไฟก็เปิดหวูด ปู๊นๆๆๆๆ เสียงดังเลย กำลังจะวิ่งลอดใต้สะพานที่เรากับนายบอมยืนอยู่ เสียงรถไฟดังมาก ขบวนก็ยาวมากด้วย
"เป็นแฟนกันน๊าาาาาาา" อยู่ๆ นายบอมก็ตะโกนประโยคนี้ออกมา ตอนที่รถไฟเปิดหวูดเสียงดัง เราเองก็ตกใจเลย ฮ่าๆ
"อะไรเนี่ยบอม ตะโกนทำไมเนี่ย" เราหันไปถามนายบอม
"ก็บอมกลัวเค้าไม่ได้ยิน"นายบอมบอกเรา
"บอมบอกใครหล่ะ"
"บอมบอกรถไฟครับ"
"อ่อๆ งั้นก็แล้วไป" เราพูดแล้วก็เดินหันหลังให้นายบอมจะกลับหอใน
"เอิร์ต!!!! บอมบอกเอิร์ตนั่นแหล่ะครับ" นายบอมพูดบอกเรา
.....เราเองพอได้ยินประโยคนี้ ก็หยุดเดินยืนนิ่งเลย หัวใจมันเต้นแรงมากอ่ะ เกิดมายังไม่เคยมีใครบอกรักแบบนี้เลย อารมณ์ตอนนั้นไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง มันดีใจก็ดีใจ แปลกใจก็แปลกใจ อารมณ์มันผสมปนเปกันไปซ๊ะหมดอ่ะนะ แต่!!!มันยังไม่ใช่อ่ะบอม มันยังไม่ใช่ตอนนี้เราเองก็สับสนเหมือนกัน เราไม่หันกลับไปมองนายบอมได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น....จนนายบอมเดินมายืนอยู่ข้างหลังเรา!!!!
"เอิร์ตได้ยินมั๊ย" นายบอมถามเราเบาๆ
"อืม!!!ได้ยินแล้ว" เราพูด แต่ก็ไม่ได้หันไปมองนายบอมนะ
"บอมไปส่งที่หอนะ" นายบอมพูดแล้วก็กอดคอพาเราลงสะพานลอยไปส่งที่หอ
.....ตลอดทาง เราไม่พูดอะไรเลย นายบอมเองก็ไม่พูดอะไรออกมาอีกเหมือนกัน จนถึงหน้าหอใน
"ฝันดีนะครับ"นายบอมบอกเรา
"ฝันดีเช่นกันนะบอม" เราพูดแล้วก็เงยหน้ามองหน้าบอม
.....ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น มีน้ำตาด้วย ทำไม!!!! มีน้ำตาด้วยหล่ะ หรือเพราะนายบอมเมา!!
"บอมไม่ต้องการคำตอบหรอกนะครับ แค่อยากบอกไว้ ที่บอมพูดบอมไม่ได้เมานะ" นายบอมบอกเรา
"แล้วบอมร้องไห้ทำไมเนี่ย" เราถามนายบอมแล้วก็เอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาให้นายบอมอารมณ์ตอนนั้นเราก็ใจสั่นๆเหมือนกันนะ ไม่อยากรับปากแล้วก็ไม่อยากปฏิเสธนายบอมเรา คือเราก็ตั้งตัวไม่ติด ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน นายบอมเล่นมาจู่โจมกันแบบนี้!!
"ไม่รู้ดิ มันไหลออกมาเอง"
"อ่อนแอจริงๆเล๊ย สายรหัสเอิร์ตเนี่ย" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
...นายบอมเอามือมาจับมือเราที่กำลังเช็ดน้ำตาให้นายบอมอยู่....แล้วก็พูดกับเราว่า....!!!!!
"แล้วใครหล่ะ ที่ทำให้บอมอ่อนแอ"
....เราพอได้ยินประโยคนี้ก็นิ่ง!!!! ไปเลย....
"แค่วันนี้บอมได้บอกเอิร์ตให้เอิร์ตรู้ บอมก็สบายใจแล้วนะครับ เราเป็นสายรหัสกันบอมดีใจนะครับ" นายบอมพูดกับเรา
....เราก็พยักหน้าให้นายบอม ไม่สามารถที่จะพูดอะไรต่อได้อีกในใจตอนนี้มันตื้อไปหมด มันจุกๆยังไงก็ไม่รู้!!
"เอ่อ!!! บอมกลับไปนอนได้แล้ว พรุ่งนี้เจอกันตอนเรียนนะ" เราบอกนายบอม
"ครับ"
.....แล้วเราก็แยกย้ายกับนายบอม เราเดินขึ้นหอ เข้าห้องไปอาบน้ำ คิดถึงแต่เหตุการณ์เมื่อกี้ เหตุการณ์ระหว่างเรากับนายบอม มันเกิดขึ้นจริงหรอเนี่ย พรุ่งนี้คอยดูอีกทีว่า นายบอมจะจำที่พูดได้มั๊ย ถ้าจำไม่ได้ ก็คงเป็นเพราะว่านายบอมเมา เราหันไปเห็นโทรศัพย์ เลยหยิบมาเปิดดู นายนิกส่งข้อความมา
"ฝันดีนะไอ้ดื้อ นิกนอนก่อนนะ พรุ่งนี้มีขนมไปฝากเพียบเลย"
.....เราก็เลยส่งข้อความ Good Night นายนิก แล้วก็นอนZZZzzzzZZZ!!!!!!
-
อยากเก็บเธอไว้ทั้ง 2 คน
อึนมากกกก
แต่ชอบบอมตรงที่กล้าที่จะบอกความรู้สึกตัวเองกับเอิร์ตแล้ว
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
-
:katai1:โอ่ยยยยยยยขอ3pเถอะนะสงสารบอม //ถ้าว่างเมื่อไรมาเที่ยวฝั่งถาปัตย์บ้างนะจิพาไปเลี้ยงหนม555
-
ฉันขอสนับสนุนให้พี่วินมาปลอบบอม :ling1:
-
ในที่สุดบอมก็กล้าบอกความรู้สึก แล้วนิคล่ะ :mew2: :mew2:
3pเหอะ สงสาร อยากเก็บไว้ทั้งสองคน :heaven
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ขัดใจนายนิกอ่ะ มัวแต่ช้า ห้าสิบกว่าตอนเข้าไปแระ ฮึ่ยๆๆ เห็นมั้ยเนี่ยว่านายบอมมาวินเลยเนี่ยยยยยย :katai1: :ling1: :z3:
-
ไอ่ลิงนิก ไม่กลับมาซะที จะเสียของรักแล้วน๊ะ มาตอนหน้าเลย เร็วๆ นิกเอ้ย :ling1:
-
Roommate&Soulmate(ตอนที่ 56) : ทาโร่...กอด...กัสเซ็น!!
.....เรารู้สึกตัวตื่นมาตอนเช้า เพราะนายนิกมาปลุก!!!!
"ไอ่เอิร์ตๆ ตื่นๆ" นายนิกมาเขย่าตัวปลุกเรา////เราก็งัวเงียๆ ลืมตาขึ้นมามองนายนิก ก็เห็นนายนิกนั่งลงบนเตียงข้างๆเรา
"อ่าว!!!!ไหนว่าจะกลับมาเย็นนี้ไง" เราถามนายนิก
"ก็นิกลืมไปอ่ะ ว่าวันนี้มีเรียนเช้า เลยรีบกลับมาเนี่ย" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
"ป่ะ!!! ตื่นได้แล้ว อาบน้ำเลยๆ" นายนิกพูดแล้วก็ดึงแขนเราให้ลุกจากที่นอน
"อื้อ!!!!" เราส่งเสียงครางในลำคอแล้วก็ลุกลงจากเตียงมานั่งอึนอยู่ข้างๆนายนิก
"แม่กับพี่ฝากขนมมาให้เยอะเลยเนี่ย เจ้าโน๊ตฝากมาหอมแก้มพี่เอิร์ตด้วยนะ แหะ แหะ" นายนิกบอกเราแล้วก็ทำท่าจะหอมแก้มเรา
"มั่วละๆไอ่ลิง" เราว่านายนิกแล้วก็ผลักหน้านายนิกออกไป
"ไหนอ่ะขนม มีไรบ้าง" เราถามนายนิกสายตาก็มองหาถุงขนม!!
"ก็มี คุ้กกี้ สาลี่สุพรรณแล้วก็ขนมลูกเต๋าที่เอิร์ตชอบกินไง" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ขนมลูกเต๋า เอามาจริงป๊ะเนี่ย" เราหันไปถามนายนิกด้วยความดีใจ เพราะชอบกินมาก(ขนมที่เป็นก้อนสีเหลี่ยมขนาดลูกเต๋าอ่ะครับแล้วข้างในมีไส้ถั่วอ่ะ)
"จริงสิ!!!!นี่ไง!!!" นายนิกพูดแล้วก็หยิบกล่องขนมลูกเต๋าขึ้นมาให้เราดู
"โห!!!! รักนิกที่สุดเลยอ่ะ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็เข้าไปกอดนายนิกด้วยความดีใจบวกกับลืมตัว ฮ่าๆ
"แน่ะ!!!!กอดแน่นเลยนะ ไปอาบน้ำเลยไป เดี๋ยวไปเรียนไม่ทันหรอก" นายนิกพูดแล้วก็ก้มมามองหน้าเรา
.....เราก็ปล่อยแขนออกจากตัวนายนิกแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ ออกมานายนิกก็เปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษาเรียบร้อยแล้ว
"อ่าว!!!นิกไม่อาบน้ำหรอ"
"ไม่อ่ะ!! อาบมาจากบ้านแล้ว"
"อ่อๆ วันนี้เอิร์ตมีเรียนเช้า-บ่ายเลยนะ"
"ครับ รู้แล้ว นิกอ่ะรู้ตารางเรียนเอิร์ตทุกวันแหล่ะ"
"อ่านะ แล้วนิกอ่ะเรียนเช้า-บ่ายเลยป๊ะ"
"ครับ เดี๋ยวเจอกันอีกทีตอนกินข้าวเย็นเลยหล่ะ ส่วนขนมนี่เดี๋ยวนิกเอาไปให้กินกันตอนไปกินข้าวเนอะ"
"อื้มๆ อย่างนั้นก็ได้ เดี๋ยวเอิร์ตไปบอกพวกนั้นไว้ก่อนนะว่านิกเอาขนมมาให้" เราพูดแล้วก็ยิ้มกับนายนิก
.....เราแต่งตัวเสร็จ ก็พากันออกจากห้องเดินไปเรียน แล้วเราก็แยกจากนายนิกเดินไปคณะเราพร้อมนายเอ็ม/////ไปถึงห้องเรียน วันนี้อาจารณ์รวมคลาส คือเอาสาขาวิชาของนายบอมมาเรียนรวมกับเราด้วย เพราะปกติจะแยกกันเรียนคนละวัน วันนี้คนก็เลยเยอะเป็นพิเศษ เราเดินไปถึงยัยส้มก็เรียกเราไปนั่งตรงที่พวกนั้นจองกันไว้....พวกสาขานายบอมก็กำลังเดินเข้ามา แต่ยังไม่เห็นนายบอมเลยอ่ะ
"เอิร์ต เมื่อคืนไอ้บอมมันคุยไรกับมึงว๊ะ" ไอ้แมคถามเรา
"ก็...ก็ไม่มีไรหรอก เรื่องทั่วๆไป" เราบอกไอ้แมค เพราะไม่รู้จะบอกเพื่อนๆว่ายังไงอ่ะ
"กูไม่เชื่อหรอก มันต้องมีไรมากกว่านั้น" ไอ้แบงค์พูด
"ใช่ๆ ส้มก็ว่างั้นแหล่ะ"
"นั่นไง!!!ถามเจ้าตัวเลยดิ!!! เดินมานู่นแล้ว" นายเอ็มพูดแล้วก็พยักหน้าไปทางประตู เห็นนายบอมกำลังเดินเข้ามาพร้อมกลุ่มเพื่อนๆพอดี
"เฮ้ย!!! ไอ้บอม นั่งนี่ๆ" ไอ้แมคกวักมือตะโกนเรียนนายบอม////นายบอมหันมาเห็นก็โบกมือให้แล้วพยักหน้า
"เอิร์ต!!!มึงเขยิบมานั่งข้างในให้ไอ้บอมนั่งข้างๆมึงอ่ะ จะได้สอบสวนกันทีเดียวเลย" ไอ้แมคพูด
.....เราก็เขยิบมานั่งใกล้ๆนายเอ็มแล้วนายบอมก็มานั่งข้างๆเรา แต่ว่านายบอมไม่ทักทายเราหรือมองหน้าเราเลยอ่ะ สงสัยจะลืมเรื่องเมื่อคืนไปแล้วแน่ๆเลย
"เอาหล่ะ ได้เวลาแล้ว กูเริ่มเลยนะ" ไอ้แมคพูด
"เริ่มไรอ่ะ" นายบอมพูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองเพื่อนๆ
"มึง!!!เงียบไปเลยไอ้บอม มีคำถามจะถามมึงกับเอิร์ต" ไอ้แบงค์บอกนายบอม
"ไอ้บอม เมื่อคืนมึงคุยอะไรกับไอ้เอิร์ต" ไอ้แมคยิงคำถาม
.....นายบอมนิ่งเงียบไป!!!!
"เอ่อ!!! บอม...บอม!!!"นายบอมพูดอ้ำๆอึ้งๆแล้วก็หันมามองหน้าเรา
"กูถาม มึงได้ยินมั๊ยเนี่ยไอ้บอม" ไอ้แมคพูดกับนายบอม
"เอ่อ!!!ได้ยินๆครับ"
"ได้ยินก็ตอบมาเซ่!!!! ว่าเมื่อคืนมึงคุยอะไรกับไอ้เอิร์ต"
"เอ่อ!!! บอม...บอม!!! เฮ้อ!!!!จะถามทำไมเนี่ย" นายบอมเงยหน้ามาถามไอ้แมค
"ก็พวกกูอยากรู้อ่ะ มึงไปคุยกันสองคน พวกกูก็อยากรู้ดิ!!!" ไอ้แบงค์พูด
"เอ่อ!!! บอม..." นายบอมพูดได้อยู่แค่นั้น เพราะก็คงไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงเหมือนกัน หรือว่าไม่อยากบอกเพื่อน เพราะว่าเรื่องเมื่อคืนแค่พูดเล่นๆ
"ว่าไงว๊ะ ไอ้บอม อ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้"
"เมื่อคืนบอมเมาอ่ะ คงลืมไปแล้วแหล่ะว่าคุยอะไร อย่าถามเลย!!!" เราพูดขึ้นมา
"นั่นสิ!!!บอมคงจำไม่ได้อ่ะใช่ป๊ะ เมื่อคืนบอมเมาอ่ะนะ"นายเอ็มพูด
"เอ่อ!!!ป่าวครับ บอมไม่เมานะ บอม....เอ่อ...บอมขอเอิร์ตเป็นแฟนอ่ะ!!!" นายบอมพูดสวนออกมาทันทีทันใด แล้วก็นั่งก้มหน้านิ่งไปเลย!!!
....ไอ้พวกนั้นพอได้ยินได้ที่นายบอมตอบมา ก็พากันอึ้งไปนิดๆ
"เฮ้ย!!!จริงหรอว๊ะ"ไอ้แบงค์ถามนายบอม
"จริงหรอเอิร์ต" นายเอ็มหันมาถามเราแล้วก็จ้องหน้าเรา
"ห่า!!!ก็แค่เนี่ย ทำเป็นอ้ำอึ้งๆอยู่ได้" ไอ้แมคพูด
"จริง!!!" เราพูดแล้วก็พยักหน้าตอบนายเอ็ม
"แล้วเอิร์ตตอบบอมว่าไงอ่ะ"ยัยส้มถามขึ้นมา
"ยังไม่ได้ตอบอะไรเลย ก็แค่รับรู้ กลัวว่าวันนี้บอมจะลืมที่พูดไว้" เราพูด
"บอมไม่ลืมหรอกครับ บอมไม่ได้เมานะ" นายบอมพูดแต่ก็ยังก้มหน้าอยู่
"มึงจะก้มหน้าทำไมว๊ะไอ้บอม มึงไม่ได้ทำอะไรผิดนะ"ไอ้แมคบอกนายบอม
"ก็...บอมกลัวเพื่อนๆเกลียด"นายบอมพูด
"กูจะเกลียดมึงทำไมว๊ะไอ้บอม มึงก็เพื่อนกู เอิร์ตมันก็เพื่อนกู พวกเราก็เพื่อนกัน ดีซ๊ะอีกที่มึงบอกกันตรงๆแบบนี้ กูไม่ชอบพวกหลบซ่อน!!!" ไอ้แมคเดินไปนั่งกอดคอนายบอมแล้วก็พูดกับนายบอม
"ขอบคุณนะ ที่ทุกคนเข้าใจ" นายบอมเงยหน้าขึ้นมาบอกพวกนั้น
"แล้วมึงอ่ะเอิร์ต ว่าไง!!!" ไอ้แมคหันมาถามเรา
"ก็...ก็...ไม่รู้ดิ!!! คุยๆกันไปก่อน" เราพูดขึ้นมา
"กูอยากรู้ว่ามึงตกลงเป็นแฟนกับไอ้บอมมั๊ย"ไอ้แมคถามเราอีก
"ไม่รู้ๆ ก็คุยๆกันไปก่อนไงไม่เข้าใจหรอ" เราพูด
"หรือมึงเป็นแฟนกับไอ้นิกไปแล้ว" ไอ้แบงค์ถามเรา
"ป่าวๆ ไม่ได้เป็นนะ"
"แล้วมึงจะกลัวไรว๊ะ ก็ตกลงกับไอ้บอมไปดิ มันอุตส่าห์บอกมึงขนาดนี้แล้วนะ" ไอ้แบงค์บอกเรา
"เออ!!!น่า ก็คุยๆกันไปก่อนเนอะบอมเนอะ" เราหันไปพูดกับนายบอม
"ครับๆ" นายบอมรับคำเราแล้วก็หันมามองหน้าเราแล้วก็ยิ้มๆ
....ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น ทำเราหวั่นไหวอีกแล้วหล่ะ!!!! เฮ้อ!!!!
:katai4: :a5: :katai4: :a5: :katai4: :a5: :a5: :katai4:
......อาจารย์เข้ามาในห้องเรียนแล้ว เริ่มเรียน นายบอมนั่งข้างๆเรา เราหันไปเห็นนิ้วนายบอมที่โดนค้อนทุบเมื่อวานยังพันผ้าอยู่เลย!!!!
"บอม...นิ้วหายเจ็บยัง" เราถามนายบอม
"ยังเลยครับ ยังบวมๆอยู่เลยเนี่ย" นายบอมพูดแล้วก็ขยับนิ้ว
"ไหนขอดูหน่อยนะ" เราพูดแล้วก็จับมือนายบอมขึ้นมาดูนิ้วที่พันผ้าไว้
"เป่าให้หน่อยดิ" นายบอมพูด////เราหันหน้าไปมองนายบอม ก็เจอกับรอยยิ้มแล้วก็ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นกำลังหันมามองเราอยู่พอดีเหมือนกัน
"นายกริช นายนนทภรรท เธอสองคนนั่งแยกกันเดี๋ยวนี้" เสียงอาจารย์ที่กำลังสอนพูดชื่อเราสองคน
....เราก็ตกใจหันไปมองอาจารย์หน้าชั้นเรียน ในห้องเงียบหมดเลย เพื่อนๆก็หันมามองเราสองคน
:angry2: :serius2: :angry2: :serius2:
"แน่ะ!!!ยังนิ่งอยู่อีก นายกริชลงมานั่งข้างหน้านี่ นายนนทภรรท นั่งที่เดิมไม่ต้องตามกันมา" เสียงอาจาร์ออกคำสั่ง เพื่อนๆในห้องก็พากันหัวเราะเรากับนายบอม
.....นายบอมหันมามองหน้าเราแล้วก็เดินหอบเอกสารเรียนลงไปนั่งข้างหน้าตามคำสั่งอาจารย์ พวกไอ้แมค นายเอ็ม ไอ้แบงค์ ยัยส้ม หันมาหัวเราะเราใหญ่เลย ฮ่าๆ////พวกเรานั่งเรียนกันจนเกือบๆหมดชั่วโมง อาจารย์ปล่อยไปกินข้าวก่อนเวลาอีก พวกเราเดินออกมาจากห้องเรียนไปโรงอาหารของคณะ
"ห่า!!!มึงสองคนทำอะไรกันว๊ะ อาจารย์ต้องจับแยกกันเนี่ย" ไอ้แมคถามเรากับนายบอม
"ไม่รู้ดิ เค้าคงเห็นตอนเอิร์ตจับมือบอมไปดูแผลมั้ง ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"ฮ่าๆ โคตรอายอ่ะ เพื่อนๆหันมามองเต็มเลย" เราพูด
"บอมอายกว่า เดินไปนั่งข้างหน้ามีแต่คนหัวเราะบอม ฮ่าๆ"
"เออน่า!!! ขำๆ ทีหลังก็อย่าไปจับกันสุ่มสี่สุ่มห้าแล้วกัน มึงสองคนอ่ะ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์ว่าเรากับนายบอม
"เอิร์ต บอม จองโต๊ะไว้ก่อนนะเดี๋ยวพวกส้มไปซื้อข้าวกันก่อน" ยัยส้มบอกเรากับนายบอม!!
:ling2: :mew2: :ling2: :mew2: :ling2: :mew2:
....เรากับนายบอมนั่งจองโต๊ะกินข้าวไว้ พอเหลือสองคน ความเปลี่ยนแปลงก็เกิดขึ้น จากปกติจะนั่งคุยกัน แต่ว่าตอนนี้ เรากับนายบอมต่างคนต่างเงียบ!!!!
"เอิร์ต!!!" เป็นนายบอมที่เรียกเราก่อน
"ว่าไงบอม" เราเงยหน้ามาถามนายบอม
"อ่ะ!!!บอมให้ครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นขนมกัสเซนสีขาวรสนมมาให้เรา
"อ่าว!!!บอมชอบกินรสช็อกโกแลตไม่ใช่หรอ" เราถามนายบอม
"ก็เปลี่ยนมากินรสนมเหมือนเอิร์ตก็ได้ อันนี้บอมให้เอิร์ตไง!!!" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อ่อๆ ขอบคุณนะบอม เดี๋ยววันหลัง เอิร์ตซื้อทาโร่ถุงสีขาวให้บอมบ้างดีกว่า" เราบอกนายบอม
"ได้เลยครับ แต่ตอนนี้อย่าเพิ่งซื้อมาให้นะ บอมยังมีอยู่ที่ห้องอีกหลายถุงเลย เนี่ยเอาใส่กระเป๋ามาด้วย เดี๋ยวเอาไว้ไปกินที่แปลงผักตอนบ่าย" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อ่านะ ได้ๆ หมดแล้วก็บอกนะ เดี๋ยวเอิร์ตซื้อให้เอง" เราบอกนายบอม
"ครับพ้ม!!!"
"อ่าว!!!สองคนผัวเมีย เชิญไปซื้อข้าวเลยครับ" ไอ้แบงค์บอกเรากับนายบอม
"ยังไม่ได้เป็นผัวเมียครับ แฟนก็ยังไม่ได้เป็น เดี๋ยวเพื่อนๆเข้าใจผิดนะครับ" นายบอมบอกไอ้แบงค์
"อ๋อ!!! หรอครับ ผมนึกว่า คุณสองคนได้เสียกันแล้วตั้งแต่เมื่อคืนนะครับเนี่ย" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ
"ห่า!!!แบงค์ มึงก็ไปแซวเพื่อน ไปๆพากันไปซื้อข้าวเลย กูหิวแล้วเดี๋ยวรอ" ไอ้แมคเร่งเรากับนายบอม
:katai5: :hao7: :hao7: :katai5:
.....เรากับนายบอมก็ไปซื้อข้าวมา แล้วก็นั่งกินกับเพื่อนๆ คุยกันไป กินข้างเสร็จพวกเราก็พากันเดินไปที่แปลงเกษตรที่เราปลูกข้าวโพดกันไว้ แต่!!!ข้าวโพดที่ปลูกไว้ตอนนั้นเก็บเกี่ยวไปแล้ว เทอมนี้เราได้ปลูกผักคะน้ากัน พอมาถึงแปลงผักลมพัดเย็นสบายดี พวกเรากับเพื่อนๆคนอื่นๆก็นั่งพักใต้ร่มไม้กันก่อน เพราะอาจารย์ยังไม่มา ตอนบ่ายๆแบบนี้แดดร้อนแรงมากๆอ่ะ ฮ่าๆ
"มาๆกินขนมกันครับ" นายบอมพูดแล้วก็เอาถุงทาโร่สีขาวถุงใหญ่ออกมาจากกระเป๋าสะพายสองสามถุง ส่งให้เพื่อนๆแกะกินกัน
"อ่ะๆ เอากัสเซนไปกินด้วย" เราพูดแล้วก็แกะกัสเซนแล้วก็ส่งให้เพื่อนๆ
....นายบอมหยิบกัสเซนไปชิ้นนึงแล้วก็เอาเส้นทาโร่มาพันๆรอบๆแท่งกัสเซนแล้วก็ส่งมาให้เราแล้วนายบอมก็ทำแบบนี้ให้ตัวเองอีกอันนึง
"อ่ะเอิร์ต!!!" นายบอมยื่นขนมมาให้เรา เราก็รับมา!!!พร้อมกับทำหน้า งงๆ!!!
"อะไรเนี่ยบอม" เราถามนายบอม
"ก็...ก็ทาโร่..กอด..กัสเซน ไง!! แหะ แหะ" นายบอมพูดบอกเราเบาๆแล้วก็ทำท่าเขินๆ ฮ่าๆ
"อ่ะนะ...จะกินได้มั๊ยเนี่ยบอม ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"กินได้สิครับ!!!มากินพร้อมกันนะ" นายบอมบอกเราแล้วก็เอาขนมนายบอมมาชนขนมเรา
"อ่ะกินได้ แหะ แหะ" นายบอมพูดแล้วก็ส่งขนมเข้าปาก เราก็กินเหมือนกัน รสชาติมันก็แปลกๆดีนะ ฮ่าๆ หวานๆเค็มๆมันๆ
"เรากอดกันแล้วนะ" นายบอมหันมาพูดกับเราเบาๆ
:o8: :sad4: :o8: :sad4: (อร๊ากกก!!!! อารมณ์นั้นฟินกระจาย หัวใจเต้นแรงขึ้นมาทันที)
....เราหันไปมองนายบอม ปากก็เคี้ยวขนมอยู่ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นกำลังมองเราอยู่พร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้เรา"อ่อนแอ"...เมื่อวานเป็นเราที่ทำให้นายอ่อนแอ....แต่วันนี้นายก็เอาคืนเราอย่างสาสมเหมือนกันนะ....นายบอม....เพราะเรากำลังอ่อนแอ...กับดวงตาสีน้ำตาลและทาโร่กอดกัสเซนของนาย!!!!!
:jul1: :ling2: :jul1: :ling2: :jul1: :ling2: :jul1: :ling2:
"อ่าว!!!เฮ้ย!! จ้องกันอยู่ได้ เอาขนมมากินมั่งดิ๊" เสียงไอ้แบงค์ว่าเรากับนายบอม
"อ่า!!! ป่าวจ้องนะครับ อ่ะๆขนมๆ" นายบอมพูดกับไอ้แบงค์แล้วก็ส่งถุงทาโร่ให้
"ไม่ได้จ้องห่าไร กูดูอยู่นานละ " ไอ้แบงค์พูด
"ไปถอนหญ้าดีกว่า" เราพูดแล้วก็เดินไปตรงแปลงของตัวเอง
.....เราเดินไปถึงแปลงของตัวเอง ก็นั่งถอนหญ้าไป แดดก็ร้อนๆนะ แต่ลมมันพัดเย็นสบายอ่ะ ก็เลยพอทนได้
"เอิร์ต!!!! เอิร์ตจะตกลงเป็นแฟนกับบอมป๊ะ" นายเอ็มที่อยู่แปลงข้างๆถามเรา
"อืม!!!! ไม่รู้ดิเอ็ม!!! อย่างที่เอิร์ตเคยบอกเอ็มอ่ะ"
"เอิร์ต ความรักอ่ะ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ แล้วเอิร์ตรู้สึกยังไงกับบอมอ่ะ" นายเอ็มถามเรา
"เอิร์ตก็ไม่รู้อ่ะเอ็ม มันแปลกๆอ่ะ แต่ก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ"
"แปลกยังไงอ่ะ" นายเอ็มบอกเรา
"ก็...ไม่รู้ดิ มันอธิบายไม่ได้อ่ะ มันพูดยากอ่ะเอ็ม"
"มันก็เหมือนกับตอนที่บอมบอกพวกเราว่าอธิบายความรู้สึกไม่ได้นั่นแหล่ะ" นายเอ็มบอกเรา
"แล้วกับนิกหล่ะ เอิร์ตรู้สึกแบบไหน"นายเอ็มถามเราอีก
"เฮ้อ!!!! ไม่รู้ดิ!!! เอิร์ตไม่รู้อ่ะเอ็ม" เรานั่งเงียบไป แล้วก็ถอนหายใจออกมา
"อ่ะเอิร์ตหมวก เอ็มด้วย....บอมเอามาเผื่อ" นายบอมเดินเข้ามาตรงแปลงผักของเราแล้วก็เอาหมวกวางบนหัวเรา แล้วก็ยื่นหมวกให้นายเอ็ม!!!!
"ขอบคุณนะบอม!!" นายเอ็มบอกนายบอม
"ครับ!!! งั้นเดี๋ยวบอมไปจัดการแปลงบอมก่อนนะ เดี๋ยวเสร็จแล้วจะมาช่วย" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อื้มๆ"
.....นายบอมเดินออกไปแล้ว..แต่ใจเราดิ!!! มันแปลกๆอีกแล้วอ่ะ เอาไงดีว๊ะเนี่ย...นิก กับ บอม....คำตอบที่เราต้องการในตอนนี้ก็คือ...เรารู้สึกกับนายนิกแบบไหนแล้วนายนิกรู้สึกกับเราแบบไหน...!!!!!มันยากจริงๆ เฮ้อ!!!!
:mew2: :ruready :mew1: :ruready :mew2: :ruready
-
:katai4: :katai5: :katai4: :katai5: :katai4: :katai5:
....โทรศัพย์เราดัง นายนิกโทรมา!!!!
"อยู่ไหนเนี่ย!!"
"อยู่แปลงผัก มาช่วยถอนหญ้าหน่อย"
"โห!!! อยากไปช่วยน่ะ แต่วันนี้น่าจะเลิกช้าอ่ะ ไม่ต้องรอกินข้าวนะ"
"อ่าว ทำไมอ่ะ" เราถามนายนิก
"ก็แลปเชื้อราที่ทำไว้ มันเสียหมดเลย ต้องช่วยกันทำใหม่อ่ะ เซ็ง!!!"
"แล้วจะเลิกกี่โมง ให้เอิร์ตซื้อข้าวไว้ให้มั๊ย"
"ก็น่าจะสองสามทุ่มอ่ะ ได้ครับ เดี๋ยวทำแลปเสร็จจะรีบกลับห้องเลย" นายนิกบอกเรา
"ข้าวผัดกุนเชียงไม่ใส่มะเขือเทศนะ" เราบอกนายนิก
"ครับพ้ม!!!! คิดถึงหว่ะ เดี๋ยวจะรีบกลับไปหานะ"
"เว่อร์ละๆ ไอ่ลิง!!!" เราบอกนายนิก
"ฮ่าๆคร๊าบ ไงเดี๋ยวจะกลับแล้ว นิกโทรหานะ"
"อื้มๆ"
.....นายนิกวางสายไป เราก็ถอนหญ้าในแปลงต่อ วันนี้ไม่มีไรมากหรอก แค่ถอนหญ้าออก แล้วก็รดน้ำ ก็เสร็จเรียบร้อย เพื่อนบอกว่า อาจารย์คุมแปลงสั่งไว้ว่า ถ้าถอนหญ้า รดน้ำเรียบร้อย ก็ให้แยกย้ายกันกลับได้เลย!!!!
"เอิร์ต ไปกินติมกัน มาขายแล้ว" นายเอ็มชวนเรา
"อื้ม ไปดิๆ"
....เรากับนายเอ็มเดินไปตรงศาลากลางน้ำ ตรงที่รถขายไอติมมาขายอยู่ วันนี้มีมาตั้งสามคัน ไม่ต้องแย่งกันเลย ฮ่าๆ
"เอิร์ต ซื้อเผื่อกูด้วยนะ ขนมปังใส่ข้าวเหนียว" ไอ้แมคตะโกนสั่งเรา ทั้งๆที่มันมาถึงก่อนนะ แต่เข้าไปนั่งพักในศาลากลางน้ำ
"แหม่ๆ จะสบายไปแล้วนะไอ้แมค" เราว่าไอ้แมค
.....นายบอมเห็นเรา ก็วิ่งออกมาจากศาลากลางน้ำ มาหาเรา!!!
"มา!!!บอมช่วยถือ" นายบอมพูดกับเราแล้วก็รับไอติมจากมือเราไป
"บอมกับเอิร์ต ทำไรกันอ่ะ อาจารย์ถึงจับแยกเมื่อเช้านี้!!!" เพื่อนผู้หญิงสาขานายบอมถามเรากับนายบอม
"เอ่อ!!! ไม่มีไรหรอกครับ แหะ แหะ" นายบอมบอกเพื่อน
"นั่นแน่!!!! ไม่มีไรของบอมเนี่ย มันมีอะไรตลอดเลยนะบอม ฮ่าๆ" เพื่อนนายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"เมื่อเช้านี้ เอิร์ตเอามือบอมมาดูแผลที่โดนค้อนทุบอ่ะ อาจารย์คงหันมาเห็นพอดี เลยจับแยกน่ะสิ" เราบอกเพื่อนนายบอม
"อ่อๆ ฮ่าๆ ดีนะ อาจารย์ไม่บอกว่า เอิร์ตกับบอมเป็นแฟนกัน"
"เฮ้ย!!! บุ้ง พูดไรเนี่ย ไปละๆ เดี๋ยวไอติมละลาย" นายบอมว่าเพื่อน แล้วก็เดินเข้าไปในศาลา เอาไอติมไปให้พวกไอ้แมค ไอ้แบงค์
"แน่ะ!!!! พูดแค่นี้ ทำเป็นเขินนะไอ้บอม หรือว่า...เอิร์ตกับบอม จะเป็น....!!!!" เพื่อนนายบอมพูดแล้วก็หันมามองหน้าเรา เพราะเรารอจ่ายตังค์อยู่
"ไม่หรอกบุ้ง!!!! อย่าคิดแบบนั้นสิ ฮ่าๆ" เราบอกยัยบุ้งแล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อน
"ถ้าเป็นก็ดี เชียร์ๆ"
:katai2-1: :hao7: :katai2-1: :hao7:
"บุ้ง!!!! ก็บ้า เชียร์ผู้ชายให้เป็นแฟนกันเนี่ยนะ" เพื่อนผู้ชายพูด
"ก็เออสิ!!! ดูดิ น่ารักจะตายทั้งสองคนอ่ะ นี่ถ้าเป็นแฟนกันขึ้นมาจริงๆ บุ้งกรี๊ดเลยนะเนี่ย คิดแล้วฟินอ่ะเอิร์ต อิอิ" ยัยบุ้งพูด
"ฮ่าๆ บุ้งนี่ก็นะ เอิร์ตไปละ บ๊ายบาย"
....เราบอกยัยบุ้งแล้วก็เดินออกมาจากรถขายไอติม เข้าไปนั่งกินไอติมในศาลากับพวกไอ้แมค
"เอิร์ต บอม เอาน้ำไร เดี๋ยวส้มไปซื้อให้" ยัยส้มถามเรากับนายบอม นายบอมก็กำลังนั่งคุยกับเพื่อนๆสาขาตัวเองอยู่
"น้ำเขียว!!!" เรากับนายบอมพูดพร้อมกันเลย เราหันไปมองนายบอม นายบอมก็มองเรา แล้วต่างคนก็ต่างหลบหน้า ฮ่าๆ เขินๆ เพื่อนๆหัวเราะกันใหญ่เลย!!!!
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
"ห่าาา!!!! แดกเหมือนกันอีก กูว่าคงใช่แล้วหล่ะ" ไอ้แบงค์กระซิบกับไอ้แมค
"เชี่ย!!แบงค์ กระซิบไรกัน" เราว่าไอ้แบงค์
"เอ่อ!!! ป่าวๆคร๊าบ ลมพัดเย็นดีเนอะ แหะ แหะ" ไอ้แบงค์บอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"เอ่อ!!! ตกลงสองคนนี้ น้ำเขียวเหมือนกันนะ"
"ครับส้ม!!! น้ำเขียวครับ" นายบอมบอกยัยส้ม
.....พวกเรานั่งพักผ่อนกันไปซักพัก พอหายเหนื่อย แดดร่มๆ เราก็ออกไปถอนหญ้าต่อ เสร็จแล้วก็รดน้ำผักที่ปลูกไว้ แล้วก็เสร็จเรียบร้อย แยกย้ายกันกลับหอ วันนี้เลิกเรียนเร็วมาก
"เดี๋ยวตอนเย็นหกโมง เจอกันร้านเดิมนะ กินข้าวอ่ะ" ไอ้แมคบอกพวกเรา
"เอิร์ต แล้วไอ้นิกอ่ะ มันเงียบหายไปเลยหว่ะเนี่ย" ไอ้แมคถามเรา
"นิกกลับมาตั้งแต่เมื่อเช้าแล้ว แต่วันนี้โทรมาบอกว่า เลิกเรียนสองสามทุ่มเลยอ่ะ ไม่ต้องรอกินข้าว เดี๋ยวเอิร์ตซื้อไปให้เอง"
"อ่อๆ โอเคๆ งั้นหกโมงเจอกันนะคร๊าบ"
"ไอ้บอม ไปเล่นเกมส์ห้องมึงได้ป๊ะ" ไอ้แบงค์ถามนายบอม
"อ่า!!!! ได้ครับๆ เอากุญแจไปเลย ตามสบาย" นายบอมพูดแล้วก็ล้วงกุญแจ ส่งให้ไอ้แบงค์
"อ่าว!!!แล้วมึงจะไปไหนอ่ะ" ไอ้แบงค์ ถามนายบอม
"บอมจะไปที่ชมรมอ่ะ ซ้อมซ๊ะหน่อยวันนี้" นายบอมบอก
"เทควันโดอ่ะหรอ ส้มไปดูด้วยได้ป๊ะ" ยัยส้มถามนายบอม
"ได้สิครับ!!! ป่ะๆ" นายบอมบอกยัยส้ม
"เอิร์ต ไปด้วยกันนะ" ยัยส้มหันมาชวนเรา
"อือ!!! ได้ๆ"
"เอาไง ไอ้เอ็ม ไอ้แมคจะไปเล่นเกมส์ป๊ะ" ไอ้แบงค์ถามไอ้แมคกับนายเอ็ม
"เจ้าของห้องไม่อยู่ เกรงใจอ่ะดิ" นายเอ็มพูด
"โห!!! เพื่อนกันทั้งนั้น ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ ตามสบายเลย" นายบอมพูด
"เออๆ ในเมื่อเจ้าของห้องอนุญาติไปก็ไป" ไอ้แมคพูด
.....สรุป ไอ้แบงค์ ไอ้แมค นายเอ็ม ไปเล่นเกมส์ที่ห้องนายบอม ส่วนเรากับยัยส้มก็ตามไปดูนายบอมซ้อมเทควันโด ที่ชมรม////มาถึงตึกชมรม ก็ขึ้นไปข้างบน นายบอมก็เข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
"อ่าว!!!เอิร์ต สวัสดีครับ" นายฟิลด์เข้ามาทักทายเรา
"สวัสดีๆฟิลด์ นี่ส้ม เพื่อนเอิร์ตเอง" เราบอกนายฟิลด์
"สวัสดีครับส้ม" นายฟิลด์หันไปพูดกับยัยส้ม แต่ตอนนี้ ยัยส้ม ตะลึงไปละ ก็พ่อเทพบุตรของยัยส้มนี่นา นายฟิลด์เนี่ย ฮ่าๆ นั่งเขินใหญ่เลย
:hao6: :hao7: :hao6: :hao7:
"ไอ้บอมหล่ะเอิร์ต" นายฟิลด์ถามเรา
"เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอ่ะ"
"อ่อๆครับๆ"
"เออ เอิร์ต!!! ไอ้บอมมันบอกอะไรเอิร์ตยังอ่ะ" นายฟิลด์กระซิบถามเรา
"บอกไรอ่ะฟิลด์" เราถามนายฟิลด์
"ก็เรื่องที่มัน...."
"อ่าว!!! ไอ้ฟิลด์ คุยไรกัน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย จะได้มาเตะกับกู" นายบอมบอกนายฟิลด์
"เออๆ รอแป๊บ!!!" นายฟิลด์บอกนายบอมแล้วก็ลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ยังไม่ทันจะคุยกันรู้เรื่องเลย เฮ้อ!!! นายบอมขัดจังหวะทุกที!!!!
"เอิร์ต เดี๋ยวบอมไปวอร์มร่างกายก่อนนะ" นายบอมบอกเราแล้วก็เดินเข้าไปข้างในห้องซ้อม
....เรากับยัยส้มก็นั่งกันอยู่ รอนายบอมซ้อม เดี๋ยวก็จะตามเข้าไปนั่งดูข้างในเหมือนกัน
"เอิร์ต หล่ออ่ะ ฟิลด์อ่ะ ได้เจอด้วยอ่ะ เดี๋ยววันหลังเราต้องมาดูบอมซ้อมบ่อยๆนะ ทุกวันเลยยิ่งดี อิอิ" ยัยส้มพูดกับเรา
"อ่านะ ส้ม!!!! ไม่ค่อยเลยนะ ฮ่าๆ"
"ก็ฟิลด์หล่ออ่ะ" ยัยส้มบอกเรา
"ใครหล่อนะครับ!!!" เสียงนายฟิลด์ถามเรากับยัยส้ม
"ฮ่าๆ ส้มบอกว่าฟิลด์หล่อ" เราบอกนายฟิลด์
"อ่านะ ขอบคุณครับส้ม แหะ แหะ" นายฟิลด์บอกยัยส้ม....ส่วนยัยส้มตอนนี้ก็นั่งนิ่งเลย สงสัยวิญญาณหลุดลอยแล้วแน่ๆ ฮ่าๆ
:hao6: :hao7: :hao7: :hao6:
"ป่ะเอิร์ต ส้ม เข้าไปข้างในกัน เดี๋ยวฟิลด์จะเตะกับไอ้บอมให้ดู ป่ะๆ" นายฟิลด์ชวนเรากับยัยส้มเข้าไปข้างใน
.....เข้ามาในห้องซ้อม เราก็นั่งดูกันอยู่ห่างๆ นายบอมกำลังวอร์มร่างกายอยู่ นายฟิลด์ก็ไปวอร์มร่างกาย แล้วซักพักสองคนนี้ก็เตะกัน เราดูแล้วก็ตื่นเต้นอ่ะ นายบอมนี่เท่ห์มากอ่ะ ฮ่าๆ นายฟิลด์ก็ใช่ย่อย ยัยส้มนี่มองตาไม่กระพริบเลย ฮ่าๆ สองคนนั้นเตะกันไปเรื่อยๆจนหมดเวลา ก็แยกมานั่งพัก นายบอมก็ออกมาหาเรา เหงื่อท่วมตัวมาเชียว
"เดี๋ยวเอิร์ตไปซื้อน้ำมาให้นะบอม รอแป๊บ" เราบอกนายบอม
"ไม่เป็นไรครับเอิร์ต เดี๋ยวบอมเดินไปกดกินเอง ตู้น้ำเย็นมีครับ" นายบอมพูดแล้วก็นั่งหอบแฮ่กๆอยู่ตรงหน้าเรา
"เหนื่อยเลยดิเนี่ย!!!อย่านั่งก้มหน้าดิ!!!" เราพูดแล้วก็เอามือไปเสยผมนายบอมให้นายบอมเงยหน้า
"ครับๆ " นายบอมเงยหน้ามามองเรา เอาอีกแล้วดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น เราเห็นสายตานายบอมก็เลยหลบตา แล้วก็เอามืออกจากหัวนายบอม เปื้อนเหงื่อหมดเลย ฮ่าๆ
....ซักพักนายบอมก็ลุกเดินไปกินน้ำ แล้วก็กลับมานั่งข้างๆเรา
"เอิร์ต ไปลองซิทอัพมั๊ย ออกกำลังๆ" นายบอมหันมาถามเรา
"ชุดนี้เนี่ยอ่ะนะ"
"ครับ ชุดนี้ก็ได้ แค่ซิทอัพเอง" นายบอมพูดแล้วก็ดึงแขนเราให้ลุกแล้วก็พาไปในห้องซ้อมที่มีเบาะนุ่มๆ
"ส้มไปด้วยกันมั๊ย ซิทอัพๆ" นายบอมหันไปถามยัยส้ม
"เหอะๆ ไม่อ่ะบอม เดี๋ยวส้มรออยู่นี่แหล่ะ" ยัยส้มพูด เราก็ฝากกระเป๋าไว้ที่ยัยส้ม
.....เข้ามาข้างใน นายบอมก็ซิทอัพให้เราดูก่อน โห!!!! 20ครั้ง นายบอมทำแป๊บเดี๋ยวเองอ่ะ
"มาๆ เอิร์ตนอนดิ!!! เดี๋ยวบอมกดขาให้นะ จะได้ถนัดๆ" นายบอมบอกเรา
....เราก็นอนลง เอามือผสานไว้ที่ท้ายทอย งอเข่าขึ้นมา นายบอมก็ช่วยกดตรงข้อเท้าไว้ให้ จะได้ทำได้ถนัดๆ
"สิบครั้งก่อนก็ได้ เดี๋ยวเอิร์ตเหนื่อย" นายบอมบอกเรา
....เราเอง ด้วยความที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายเลย ก็เลยทำแบบเก้งๆก้างๆ ฮ่าๆ กว่าจะซิทขึ้นมาได้แต่ละทีเนี่ยนะ ทรมานสุดๆอ่ะ ฮ่าๆ ห้าครั้งแรก ก็เหนื่อยหอบแล้ว ฮ่าๆ นายบอมก็นั่งกดขาเราอยู่ เราเองก็พยายามจะไม่มองหน้านายบอมน่ะ กลัวเจอดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นอีก จะครบสิบทีแล้ว!!!! ฮึบ!!! .....จังหวะนั้นเราซิทขึ้นมา แล้วมือที่จับกันอยู่ตรงท้ายท้อยมันหลุดออกจากกัน คงเพราะเราเหนื่อยอ่ะนะ เลยทำให้เราหงายหลังลงไป แต่ว่า!!!! นายบอมปล่อยมือที่กดขาเราอยู่ มาประคองหลังเราไว้ ด้วยความแรงก็เลยทำให้เรากับนายบอมหงายหลังลงไปพร้อมกันเลย นายบอมก็เสียหลักมาทับอยู่บนตัวเรา คล่อมอยู่บนตัวเรา สายตาของเราสองคนจ้องมองกันอีกแล้ว ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น!!! ทุกคนที่อยู่ในนั้น ต่างก็เงียบ!!!แล้วก็หันมามองเรากับนายบอมใหญ่เลย เขินสุดๆอ่ะ ฮ่าๆ
.....เราผลักตัวนายบอมให้ออกจากเรา นายบอมรีบลุกไปจากตัวเรา แล้วก็ดึงมือเราให้ลุกขึ้นนั่ง
"เอิร์ตเป็นไรป่าว เจ็บตรงไหนมั๊ย" นายบอมถามเรา
"ไม่เป็นไรๆบอม ป่ะกลับกันเถอะ ได้เวลากินข้าวแล้วมั้ง เดี๋ยวส้มรอนาน"
"ครับๆ ป่ะๆ"
....เรากับนายบอมลุกเดินออกมาจากห้องซ้อม แต่ทำไม!!!! เรารู้สึกแปลกๆนะ หน้ามันร้อนผ่าวๆ ฮ่าๆ////
:o8: :-[ :o8: :-[ :-[
......แล้วเราก็เดินไปที่ร้านข้าวกัน....เจอพวกไอ้แมคมาจองโต๊ะอยู่แล้ว เราก็สั่งข้าวกินกัน ยัยส้มเอาเรื่องเรากับนายบอมไปคุยกับพวกนั้นสนุกปากเลย ฮ่าๆ พอกินข้าวเสร็จเราก็สั่งข้าวให้นายนิกแล้วก็แยกย้ายกันกลับหอ แต่นายเอ็มจะไปหาเพื่อนที่หอข้างนอกก่อน เราก็เลยเดินกลับคนเดียว
"เอิร์ต เดี๋ยวบอมไปส่งนะครับ" นายบอมบอกเรา
"เออ!!! บอมมึงเดินไปส่งไอ้เอิร์ตก็ได้" ไอ้แมคบอกนายบอม
"ป่ะๆ" นายบอมพูดแล้วก็เดินนำหน้าเราไป เราก็เดินตามนายบอมไป
....ระหว่างทางที่เดินไป ก็ไม่ได้คุยอะไรกันเลย เรื่องเมื่อกี้ยังทำเราเขินๆกันอยู่เลย ฮ่าๆ อากาศเย็นจริงๆนะปลายปีแบบนี้////จู่ๆ นายบอมก็มากอดคอเรา
"หนาวเนอะเอิร์ต" นายบอมพูดกับเรา แต่ไม่หันมามองหน้าเรานะ
"อื้มๆ"
"โอเค ถึงแล้ว แล้วนิกจะกลับมากี่โมงเนี่ย" นายบอมถามเรา
"ก็สองสามทุ่มอ่ะ"
"อ่อๆครับๆ งั้นบอมกลับก่อนนะ"
"อื้ม!!! ขอบคุณนะบอมที่มาส่ง" เราบอกนายบอม
"ไม่เป็นไรครับ สายรหัสบอมบอมก็ต้องดูแลสิ แหะ แหะ" นายบอมพูดแล้วก็เอามือมาขยี้ผมเราเล่น แบบที่นายนิกชอบทำเลย ฮ่าๆ
:ruready o18 :ruready o18
....นายบอมเดินกลับไปแล้ว เราก็หันหลังจะเดินขึ้นหอ แต่ว่า!!!!!! นายนิก....ยืนอยู่ตรงนั้น ตรงบันไดทางขึ้นหอ....ต้องเห็นเรากับนายบอมเมื่อกี้แน่ๆเลยอ่ะ!!! เรายิ้มให้นายนิก แล้วก็เดินเข้าไปหานายนิก แต่!!!นายนิกสีหน้าเรียบเฉย!!!!
:ruready :ruready :ruready :ruready
"อ่าวนิก ไหนบอกว่าจะโทรหาเอิร์ตไง" เราถามนายนิก
"ก็เสร็จเร็ว เลยไม่โทร" นายนิกตอบเรา
"อื้มๆ นี่ข้าวผัดของนิก"
"อือ!!!"
"เหนื่อยป่าวเนี่ย เรียนหนักเลย" เราถามนายนิก
"ห่วงนิกด้วยหรอ"
"อ่าว!!! ทำไมถามแบบนี้อ่ะ ก็ห่วงดิ รูมเมทเอิร์ตนะ" เราบอกนายนิก
"รูมเมท!!!! ครับ!!!" นายนิกพูดแล้วก็เงียบไป
....เราเองก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ พอมาถึงห้อง เราก็เข้าไปอาบน้ำ นายนิกก็เอาข้าวไปกิน เราอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัว นายนิกก็เข้าไปอาบน้ำต่อ แต่ก็เงียบๆเหมือนเดิม ไม่พูดอะไรเลย เราเปิดโน๊ตบุ๊คนั่งดูอะไรเรื่อยเปื่อย จนนายนิกอาบน้ำเสร็จ เราก็ขึ้นเตียงนอน รอนายนิกปิดไฟนอน ถึงตอนนี้เราสองคนต่างก็เงียบ ไม่มีใครพูดอะไรอีก!!!! นายนิกปิดไฟแล้วก็ขึ้นมานอน ....แล้วอยู่ๆ นายนิกก็พลิกตัวมานอนกอดเรา จับเราหันหน้าเข้าไปหาตัวนายนิก หน้าเราซุกอยู่กับหน้าอกนายนิก ไม่มีคำพูดออกจากปากเราสองคน ไม่รู้ว่าทำไม!!!! รู้แต่ว่า นายนิกกอดเราแน่นมาก!!!! เราอยากถามนายนิกนะ ว่าเป็นอะไร แต่!!!!ก็ไม่กล้า!!!!
:mew5: :ling3: :mew5: :ling3: :mew5: :ling3: :mew5:
-
สงสาร นายนิก เอานิกคืนมาให้เอิร์ต เถอะ ก็เขาเป็นผู้ชาย เขาจะกล้าบอกรักผู้ชายง่ายๆได้งัยล่ะ เอิร์ต ก็เข้าใจนิกหน่อยซิ :hao5:
-
เศร้าเลยทีนี้ ทำไงดีๆๆ
-
ช่วยไม่ได้นะนิก นายเลือกจะเป็นแบบนี้เอง เอาตามตรงการกระทำทุกอย่างมันชี้ว่านิกก็ไม่ใช่แค่ชอบหรือหลงเอิร์ต
แต่มันกลายเป็นรักไปแล้ว และคิดว่านิกคงไม่ได้สับสนและก็คงมั่นใจว่านิกรักเอิร์ตแน่ๆ และเราคิดว่า
นิกคงบอกแม่แล้วด้วย แต่ติดดีที่ว่ายังไม่ได้บอกเอิร์ต ซึ่งไม่รู้ว่าจะรออะไร จะมาอ้างว่าเป็นผู้ชายแท้เลยไม่กล้าบอกก็ฟังไม่ขึ้น
เพราะเอาจริงๆจุดยากหรือจุดเปลี่ยนจริงๆมันอยู่ตรงการที่จะยอมรับว่าตัวเองชอบผู้ชายด้วยกันมากกว่าบอกรักอีกนะ
เพราะมันต้องต่อสู้กับใจตัวเองว่าตกลงเราชอบผู้ชายจริงเหรอหรือแค่ผูกพันธ์เฉยๆ มันจะอยู่บนความสับสนมากมาย
แต่เรามองว่านิกผ่านจุดๆนั้นมาได้แล้ว แต่ก็ไม่ยอมทำอะไรให้มันชัดเจน ซึ่งถ้าเป็นเราๆก็คงจะลองคบกับบอมดู
เพราะเราว่าบอมแมนดี กล้าพูดกล้าทำกล้ายอมรับกล้าบอกรักและบอกเพื่อนๆในกลุ่มไม่อายไม่แคร์คนอื่นผิดกับนิกลิบลับ
ไม่รู้จะรออะไร ทั้งที่การกระทำของนิกมันเลยจุดนั้นมาไกลมากแล้ว
-
อยากขออนุญาตเตือนๆผู้เขียนอีกสักนิดนะครับ หากเราเขียนแล้วผูกปมในเหตุการณ์ต่างๆเอาไว้มากๆ ระวังจะตามแก้ไม่หมดนะครับ เช่น เรื่องเอิร์ตกับบอม เขียนๆไปแล้วมันอาจจะกลา่ยเป็นว่า 2 คนนี้ต้องมาได้กันจริงๆก็ได้นะ เพราะผมรู้สึกว่าผู้เขียนเริ่มให้น้ำหนักกับคู่นี้เยอะมาก และมันส่งผลให้บทของนิกดรอปลงไปมากๆจนเริ่มไม่รู้สึกว่านิกเป็นพระเอก ถ้าเป็นระยะยาวๆมันอาจมีผลอื่นๆตามมาอีกนะครับ ถึงตอนนั้นเรื่องราวที่เราเขียนมันจะอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆก็เป็นได้
อีกอย่างถ้าเป็นไปได้ผมอยากรบกวนผู้เขียนกระชับเรื่องราวหลายๆส่วนให้รวบรัดกว่านี้หน่อยจะดีมากๆเลยครับ บทพูดหรือเหตุการณ์ตอนไหนที่คิดว่าไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงก็ข้ามๆไป เน้นไปที่เหตุการณ์สำคัญๆของตอนนั้นไปเลยก็ดีครับ
แต่ถ้านี่เป็นความตั้งใจของผู้เขียนโดยตรงที่จะเขียนออกมาตามนี้ ผมก็โอเคครับ ถ้ายังไงจะรอติดตามตอนต่อไปนะ o13
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
บอมเป็นพระเอกแล้วเนี่ย นานนิกไม่มีบทเลย
-
อยากขออนุญาตเตือนๆผู้เขียนอีกสักนิดนะครับ หากเราเขียนแล้วผูกปมในเหตุการณ์ต่างๆเอาไว้มากๆ ระวังจะตามแก้ไม่หมดนะครับ เช่น เรื่องเอิร์ตกับบอม เขียนๆไปแล้วมันอาจจะกลา่ยเป็นว่า 2 คนนี้ต้องมาได้กันจริงๆก็ได้นะ เพราะผมรู้สึกว่าผู้เขียนเริ่มให้น้ำหนักกับคู่นี้เยอะมาก และมันส่งผลให้บทของนิกดรอปลงไปมากๆจนเริ่มไม่รู้สึกว่านิกเป็นพระเอก ถ้าเป็นระยะยาวๆมันอาจมีผลอื่นๆตามมาอีกนะครับ ถึงตอนนั้นเรื่องราวที่เราเขียนมันจะอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆก็เป็นได้
อีกอย่างถ้าเป็นไปได้ผมอยากรบกวนผู้เขียนกระชับเรื่องราวหลายๆส่วนให้รวบรัดกว่านี้หน่อยจะดีมากๆเลยครับ บทพูดหรือเหตุการณ์ตอนไหนที่คิดว่าไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงก็ข้ามๆไป เน้นไปที่เหตุการณ์สำคัญๆของตอนนั้นไปเลยก็ดีครับ
แต่ถ้านี่เป็นความตั้งใจของผู้เขียนโดยตรงที่จะเขียนออกมาตามนี้ ผมก็โอเคครับ ถ้ายังไงจะรอติดตามตอนต่อไปนะ o13
เห็นด้วยนะ กลัวเป็นเหมือนอีกเรื่องนึง บทมันปูไปอีกคนจนหมด จนตัวหลักกลับเข้ามาไม่ได้ จนต้องรีไรท์เลยล่ะ
แต่คิดว่า ตอนหน้าคนเขียนน่าจะเริ่มๆพากลับมาได้แล้วล่ะ เพราะเหมือนจะพยายามทำให้นิกหึงมากขึ้นเรื่อยๆ จนทนไม่ไหว
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
....ขอบคุณมากๆครับ สำหรับคำแนะนำ คำวิจารณ์เรื่องรูมเมทฯ ยอมรับครับว่าแรกๆก็ไขว้เขวไปบ้างเพราะว่าได้อ่านคำแนะนำ คำวิจารณ์จากเพื่อนๆที่เข้ามาอ่านหลายๆคน ก็เลยต้องมีการเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องจากที่วางเค้าโครงไปบ้างตามคำแนะนำ แต่พอเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องไป ตอนต่อไปก็ไปไม่เป็นเลย แหะ แหะ เลยต้องกลับมา คิดใหม่ว่า คงต้องเสี่ยงเดินทางต่อไปกับโครงเรื่องรูมเมทฯที่เราวางไว้ ยังไงเรื่องนี้เป็นผลงานเรื่องแรกอ่ะนะครับ อาจจะมีผิดพลาดบ้าง ยังไงก็ขอให้ติดตามกันต่อไปนะครับ ขอบคุณมากๆครับ ยังน้อมรับทุกคำแนะนำครับ เพื่อเอาไปพัฒนาในการเขียนเรื่องต่อไปครับ^^
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
ถุงยางอนามัยกลิ่นมิ้นต์
...นายนิกนอนกอดเราแน่นมาก จนเรารู้สึกอึดอัดอ่ะนะ เราก็เลยพยายามผลักตัวนายนิกออก
"ผลักนิกออกทำไมเนี่ย" นายนิกถามเรา
"หายใจไม่ออกอ่ะกอดทำไมแน่นๆ"
"เฮ้อ!!! ไม่รู้หว่ะ อ่ะ!!!ไม่กอดก็ได้" นายนิกพูดแล้วก็ถอนหายใจ แล้วก็ปล่อยแขนที่กอดเราอยู่พลิกตัวกลับไปนอนหงาย
"เป็นไรเนี่ยไอ่ลิง!!!" เราพลิกตัวหันไปถามนายนิก
....นายนิกหันหน้ามามองเรา แล้วก็เอาแขนมาโอบเราเข้าไปหนุนไหล่นายนิก
"นิกเหนื่อยอ่ะ เรียนหนัก"
"เหนื่อยหรอ สู้ๆนะ ถ้านิกกลับมาดึกๆแบบนี้ เอิร์ตซื้อข้าวมาให้ทุกวันก็ได้นะ"
"แต่อยากไปกินด้วยกันมากกว่า" นายนิกพูด
"ก็นิกเรียนเลิกดึกจะไปกินด้วยกันได้ไงอ่ะ"
"ถ้างั้น....ก็ไม่ต้องให้ไอ้บอมมาส่งดิ เดี๋ยวนิกไปรับเองก็ได้ เรียนเสร็จแล้วอ่ะ"
....อืม!!!! เราพอจะรู้สาเหตุที่ไอ่ลิงนิก มีท่าทีตึงๆใส่เราละ ไม่พอใจที่นายบอมมาส่งเรานี่เอง ฮึ...ฮึ!!
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"ก็เมื่อวานเอ็มไปหอเพื่อนต่ออ่ะ บอมเลยเดินมาส่ง" เราบอกนายนิก
"เดินมาคนเดียวไม่ได้งั๊ย!! ต้องให้มันมาส่ง!!!" นายนิกว่าเรา
"ทำไมเนี่ยนิก แค่บอมมาส่งต้องเป็นปัญหาด้วย"
"เออ!!! ปัญหาดิ!!! แม่ง!!!" นายนิกพูดแล้วก็นอนตะแคงหันหลังให้เรา
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
"อ่าว!!! เป็นไรเนี่ย!!!!" เราพูดแล้วก็นอนหันหลังให้นายนิกเหมือนกัน
.....ในใจเราก็คิดว่านายนิกเป็นอะไรว๊ะ ก็แค่นายบอมเดินมาส่ง ทำไมต้องไม่พอใจด้วย/////เรานอนหลับไปจนมารู้สึกตัวอีกทีตอนดึกๆ เราปวดฉี่!!! ก็เลยตื่นขึ้นไปฉี่ แต่!!! ข้างๆเรา นายนิกหายไป ดูนาฬิกาก็ตีสองกว่าๆ นายนิกหายไปไหนเนี่ย ในห้องน้ำก็ไม่มี เราฉี่เสร็จก็จะโทรหานายนิก แต่ว่า!!โทรศัพย์นายนิกก็วางอยู่ข้างๆโทรศัพย์เรา ระเบียงหลังห้องแน่ๆ เราเปิดระเบียงหลังห้องไป ก็เจอนายนิกยืนอยู่....แต่!!!สูบบุหรี่!!!!
:angry2: :serius2: :angry2: :serius2:
"นิก!!!" เราพูดแต่นี้แล้วก็ปิดประตูเดินเข้าห้องมา เกลียดที่สุดคนสุบบุหรี่อ่ะ นายนิกเคยบอกเราว่าเลิกสูบแล้ว แต่ทำไมตอนนี้กลับมาสูบอีก
....นายนิกเดินตามเราเข้ามาเลย แต่ว่าด้วยความที่เป็นห้องแอร์ กลิ่นบุหรี่ที่ติดตัวนายนิกเข้ามา มันก็เลยมีกลิ่นในห้องด้วย
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"เหม็นบุหรี่ ไหนเคยบอกกันแล้วไงว่าเลิกสูบแล้ว" เราบอกนายนิก เราไม่อยากให้นายนิกสูบบุหรี่ เราไม่ชอบ!!!
"นิกขอโทษครับ สัญญาเลยจะไม่สูบอีกแล้ว ป่ะไปกับนิก" นายนิกดึงผ้าห่มเราออกแล้วดึงเราลุกจากที่นอน เปิดประตูห้องออกไป
....นายนิกพาเราลงมาข้างล่างหอ ไปตรงถังขยะ เอาบุหรี่ ไฟแช็ค ทิ้งลงถังขยะ
"นิกทิ้งแล้วนะ จะไม่สูบอีกแล้วครับ" นายนิกหันมาบอกเรา เราก็พยักหน้าให้นายนิกแต่ก็ไม่พูดอะไร เพราะอารมณ์ตอนนั้นโคตรโกรธอ่ะ
:m16: :m16: :m16: :m16:
"งั้น!!!ไปเซเว่นกัน ป่ะๆ" นายนิกพูดแล้วก็กอดคอพาเราเดินไปเซเว่นที่อยู่ใกล้ๆหอในตึกเก่า
....พอไปถึงเซเว่น นายนิกก็กดโค้กมาแก้วนึง เราเองก็ไม่รู้จะกินอะไร ก็เลยไปหยิบโอโจ้ ของโปรดนายนิกมาให้นายนิก แล้วก็ไปจ่ายตังค์หน้าเค้าท์เตอร์ ตรงเค้าท์เตอร์เซเว่น ก็จะมีกล่องถุงยางอนามัยวางอยู่ นายนิกหันไปเห็น!!
"ถุงยางกลิ่นมิ้นต์" นายนิกพูดเบาๆ พนักงานคงได้ยินก็เลยเงยหน้ามายิ้มๆ
"ใช่ค่ะเป็นสินค้าตัวใหม่ของถุงยางยี่ห้อXXX จะรับไปลองใช้หน่อยมั๊ยค่ะ" พนักงานบอกนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ
....เรากับนายนิกก็ขำๆกัน ฮ่าๆ
"เอ่อ!!!ไม่หรอกครับ แหะ แหะ' นายนิกบอกพนักงานขาย
.....แล้วเราก็จ่ายตังค์กันแล้วก็เดินกลับหอใน
"มันก็น่าลองนะ ถุงยางกลิ่นมิ้นต์ คงจะเย็นๆอ่ะ ฮ่าๆ" นายนิกพูด
"ทะลึ่งละไอ่ลิง จะไปลองกลับใครหล่ะ" เราถามนายนิก
"ก็รูมเมทนิกไงครับ ลองป๊ะหล่ะ ฮ่าๆ" นายนิกหันมาบอกเรา
"ไอ่ลิง!!!" เราเรียกนายนิก
"ว่าไง อยากลองหรอ เดินกลับไปซื้อทันนะ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ตลกละๆ ง่วงนอนแล้ว" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ!!!ป่ะๆ"
"กับเอิร์ตอ่ะ นิกไม่ใช้ถุงยางหรอก!!" นายนิกกระซิบข้างหูเราแล้วก็กอดคอพาเราเดินกลับหอใน
"ไอ่ลิง ทะลึ่งหว่ะ" เราพูดแล้วก็หยิกเอวนายนิก
"อู๊ยยยย!!!! เจ็บอ่ะไอ่เอิร์ต เดี๋ยวเหอะๆ" นายนิกหันมาว่าเรา
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
....เราสองคนเดินถึงหอใน ก็ขึ้นห้องแล้วก็เตรียมจะนอน
"นิก!!"
"ครับ'
"ตัวมีแต่กลิ่นบุหรี่ ไม่ต้องขึ้นมานอนบนเตียงเลย"
"ทำไมอ่ะ"
"อ่าว!!! เตียงก็เหม็นหมดอ่ะดิ'
"เออๆ อาบน้ำใหม่ก็ได้ว๊ะ" นายนิกบ่น แต่ก็ยอมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำแต่โดยดี ฮ่าๆ
....นายนายนิกอาบน้ำเสร็จ ก็เป่าผมเช็ดผม แล้วก็ขึ้นมานอนข้างๆเรา
"อ่ะดมดิ๊ ตัวหายเหม็นยัง" นายนิกยื่นแขนมาวางบนจมูกเรา
"เฮ้ยย!!! เล่นไรเนี่ย นอนเลยๆ" เราว่านายนิก
"อ่ะนะ กอดหน่อยดิ" นายนิกบอกเรา
"ไม่!!!!" เราพูดแล้วก็พลิกตัวหันหลังให้นายนิก
"หันหลังหรอ ระวังนะ!!!" นายนิกบอกเรา
....เราก็เลยพลิกตัวหันกลับไปหานายนิก นายนิกก็นอนตะแคงหันมาหาเรา เราสองคนมองหน้ากัน!!!!ต่างคนต่างเงียบ
"นิก...สัญญากันแล้วนะว่าจะไม่สูบบุหรี่อีก" เราพูด
"ครับ ทั้งสัญญาแล้วก็จะทำให้ได้ด้วยว่าจะไม่สูบบุหรี่อีก" นายนิกบอกเรา
"ดีมาก...ไอ่ลิง!!!" เราบอกนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ
"ครับ...นอนได้แล้ว!!!' นายนิกบอกเรา แล้วก็ยื่นหน้ามาหอมแก้มเราแล้วก็รีบย้ายกลับไปนอนตรงที่ตัวเองเลย
"เฮ้ย!!!! ทำไรอ่ะ ผู้ชายเค้าไม่ทำแบบนี้กันหรอก" เราว่านายนิก
"นิกอยากทำมากกว่านี้อีกนะ....รู้มั๊ย!!!" นายนิกเลื่อนตัวมากระซิบข้างๆหูเรา
:hao7: :hao6: :hao7: :hao6:
....อร๊ากกกก มันหมายความว่ายังงายยยย.....ไอ่ลิง!!!! :ling1: :ling1:
"นิก....!!!!" เราเรียกนายนิก เพราะอยากจะถามว่านายนิกคิดยังไงกับเรา คิดเหมือนกับที่นายบอมคิดกับเรามั๊ย เพราะใจเราตอนนั้น ถ้านายนิกไม่ได้คิดอะไรกับเราเหมือนอย่างที่นายบอมคิด เราก็จะตกลงเป็นแฟนกับนายบอม!!!
"อื้อ!!!มีไรๆ"
"เอ่อ!!!! นิก....นิก!!!"
"เอ้า!!! มีไรก็ถามมาดิ อ้ำอึ้งอยู่ได้"
"เอ่อ!!! ไม่มีไรแล้ว นอนเหอะ" แล้วเราก็ไม่กล้าถาม ฮ่าๆ ไม่รู้ดิ มันอยากถาม แต่มันพูดไม่ออกอ่ะนะ
:ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2:
....ตื่นมาตอนสายๆ เพราะวันนี้เรามีเรียนบ่าย นายนิกก็มีเรียนบ่าย นัดกันออกไปกินข้าวกลางวันกับพวกไอ้แมค ยัยส้ม///// เรา นายนิก นายเอ็ม แต่งตัวเสร็จก็ออกไปพร้อมกัน ถึงร้านแล้ว พวกไอ้แมคก็มาจองโต๊ะไว้ก่อนแล้ว
"ห่า!!!! พวกหอใน ช้าทุกที' ไอ้แมคบ่นเรา
"ไอ้นิก กูนึกว่ามึงตายไปละ หายหน้าหายตาไปเลยนะมึง" ไอ้แบงค์ว่านายนิก
"อือ!!! ช่วงนี้เรียนหนักหว่ะ" นายนิกพูด
"เออ!!! สู้ๆเว๊ย!!!" ไอ้แบงค์บอกนายนิก
"แล้วบอมอ่ะส้ม" เราถามยัยส้ม
"บอมเดี๋ยวมาอ่ะ ตื่นสาย!!"
"อ่อๆ"
"อ่าว!!! เป็นแฟนกันยังไงว๊ะ ไม่โทรหากันเลยหรอสองคนมึงเนี่ย" ไอ้แมคว่าเรา
"แฟน!!!" นายนิกพูดแล้วก็มองหน้าเรา
"เอ่อ!!! ป่าวๆนะนิก" เราบอกนายนิก แล้วก็หันไปมองหน้าไอ้แมค////ไอ้แมคก็เหมือนจะรู้ว่าอาจจะเกิดเรื่อง
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
"กูแซวเล่นอ่ะนิก ไม่มีไรหรอก ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็ทำหัวเราะกลบเกลื่อน
"นั่นไงมาพอดีเลย ไอ้ตัวดี" ยัยส้มพูด เพราะนายบอมกำลังเดินมาพอดีเลย
"สวัสดีครับๆทุกคน อ่าวนิก!!!เป็นไง หายไปเลยอ่ะ เรียนหนักหรอ" นายบอมทักทายพวกเราแล้วก็ทักทายนายนิก
"อืม!!ครับ เรียนหนักเลยบอม" นายนิกบอกนายบอม
"สู้ๆครับ จะสอบแล้ว!!" นายบอมพูด
....แล้วพวกเราก็สั่งข้าวกินกัน
"เอิร์ตเอาข้าวไร" นายนิกหันมาถามเรา
"เหมือนนิกอ่ะ"
"ไข่ตุ๋นด้วยโอเคป๊ะ" นายนิกถามเรา
"โอเค จัดไปๆ" เราบอกนายนิก
....แล้วเราก็กินข้าวกัน นายนิกก็ดูเหมือนจะไม่ได้สนใจเรื่องที่ไอ้แมคแซวเราเป็นแฟนกับนายบอมแล้ว เพราะดูนายนิกกับนายบอมก็คุยกันดีอยู่ สงสัยจะคุยเรื่องแข่งกีฬาอ่ะนะ นายเอ็มก็เข้าไปคุยด้วย เห็นนายนิกว่าจะให้นายเอ็มกับไอ้แมคไปช่วยลงแข่งบาสที่คณะอ่ะ แต่ตลอดเวลาที่นั่งกินข้าว นายบอมก็มองเราเป็นระยะๆ แต่ว่าก็ไม่ได้พูดอะไรกับเราเลยนะ แค่มองกันเฉยๆ!!!!
o18 o18 :hao4: :hao4:
....หลังจากวันนั้นที่นายนิกคุยกับพวกนายเอ็ม ไอ้แมค เรื่องรวมทีมแข่งบาส ซึ่งเป็นกิจกรรมของคณะวิทยาศาสตร์ที่จัดแข่งบาสขึ้นมา ให้นักศึกษารวมทีมกันมาแข่ง ไม่จำเป็นต้องเป็นคณะเดียวกันก็ได้ ชั้นปีไหนก็ได้ นายนิกก็เลยรวมทีมกับเพื่อนๆแล้วก็ชวนนายเอ็มกับไอ้แมคไปร่วมทีมด้วย แต่คนละทีมกับไอ้บอลนะ วันนี้ก็ถึงวันแข่งแล้ว เป็นการแข่งนัดแรก แบบแพ้ตกรอบ พวกเราก็ต้องไปเชียร์ด้วย!!!!
....วันนี้เรามีเรียนเช้า ส่วนตอนบ่ายไม่มีเรียน นายนิกเรียนเช้า-บ่ายเลย เราสองคนตื่นตอนเช้าก็อาบน้ำ แต่งตัวไปเรียน
"เอิร์ต วันนี้ไปเชียร์นิกด้วยนะ" นายนิกบอกเรา
"เชียร์ไรอ่ะ"
"อ่าว!!! ก็แข่งบาสไง"
"อ๋อๆ!!! อื้มๆ ไปดิ เพราะเอ็มกับไอ้แมคก็ไปแข่งด้วยนี่"
"ใช่ครับ ไปเชียร์นิกด้วยนะ รู้มั๊ย!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้ผมเรา
"รู้แล้วน่า ผมเสียทรงหมดเลยเนี่ย" เราบ่นนายนิก
"แหม่ๆ แค่นี้ก็น่ารักแล้ว ป่ะๆไปเรียนๆ" นายนิกพูดแล้วก็กอดคอพาเราออกจากห้อง แยกย้ายกันไปเรียน
....เราเจอนายเอ็มข้างล่าง เห็นนายเอ็มกำลังยืนคุยกับผู้หญิงอยู่ แต่เราก็ไม่คุ้นหน้าหรอก สงสัยคนละคณะกัน นายเอ็มเห็นเราก็แยกจากผู้หญิงคนนั้นเดินมาหาเรา แล้วเราก็เดินไปคณะกัน เราก็ไม่ได้ถามนายเอ็มเลยว่า ผู้หญิงคนนั้นคือใคร อาจจะเป็นเพื่อนที่นายเอ็มรู้จักก็ได้!!!!พอถึงห้องเรียน เราก็เรียนกันตามปกติ วันนี้นายบอมไม่ได้มาเรียนรวมกับพวกเรา
"เออ!!! เอ็มเดี๋ยววันนี้ต้องไปแข่งบาสกับนิกใช่ป๊ะ" เราหันไปถามนายเอ็ม
"ครับๆ"
"นิกนัดกี่โมงอ่ะ"
"ก็...ห้าโมงเย็นอ่ะครับ"
"อ่อๆ"
"เอิร์ตไปเชียร์ด้วยนะ" นายเอ็มบอกเรา
"อื้มๆไปอยู่แล้วหล่ะ เพื่อนแข่งอ่ะ" เราบอกนายเอ็มแล้วก็ยิ้มๆ
.....พอพักกลางวัน พวกเราก็ไปกินข้าวกันที่โรงอาหารคณะ
"ไอ้บอมมันหายหัวไปไหนว๊ะวันนี้อ่ะ" ไอ้แบงค์พูดขึ้นมา ตอนที่พวกเรากำลังกินข้าว
"เออ!!!นั่นดิ มันมีเรียนป่าวว๊ะ"
"เอิร์ต...." ไอ้แมคกำลังจะหันมาถามเรา
"อ่ะ!!!นั่นไงมาแล้ว แม่งตายยากชิบ!!!!" ไอ้แมคพูด เราหันไปก็เห็นนายบอมกำลังเดินเข้ามากับกลุ่มเพื่อนๆ สงสัยเพิ่งจะเลิกเรียน
.....นายบอมแยกจากเพื่อนๆก็เดินตรงมาที่โต๊ะเรา นายเอ็มที่นั่งข้างๆเรารีบลุกไปนั่งตรงข้ามเรา ที่ข้างเราเลยว่าง นายบอมก็เลยมานั่งข้างๆเราแทนนายเอ็ม
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"ห่า!!!เอ็ม แม่งรู้งาน ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ////เราหันไปมองหน้านายเอ็ม นายเอ็มก็ยิ้มๆให้เรา
"รู้งานไรอ่ะ" นายบอมถามไอ้แบงค์อย่าง งงๆ
"เชิญคุณไปซื้อข้าวมาแดกเลยครับท่านบอม ช้าแล้วนะครับ" ไอ้แบงค์บอกนายบอม
"อ่าครับๆ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกไปซื้อข้าว
"ห่า!!!บอมแม่งเอ๋อ!!!หว่ะ เหมาะกันๆ"ไอ้แบงค์พูด
"เหมาะไรอ่ะแบงค์" ยัยส้มหันไปถามไอ้แบงค์
"ก็เหมาะกะเอิร์ตไงส้ม บ้ากะบ๊องมาเจอกัน ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ
"แหม่ๆ ไอ้แบงค์" เราว่าไอ้แบงค์
....นายบอมซื้อก๋วยเตี๋ยวมากิน เราก็กินก๋วยเตี๋ยวเหมือนกัน เป็นวุ้นเส้นเย็นตาโฟร์ไม่ใส่เต้าหู้
"ไอ้บอมกินไรว๊ะ" ไอ้แมคถามนายบอม
"เย็นตาโฟร์ครับ"
"ห่า!!!กินเหมือนกัน" ไอ้แมคกระซิบกับไอ้แบงค์
"เส้น...เส้นไรอ่ะบอม" ยัยส้มถามนายบอม
"วุ้นเส้นครับส้ม มีไรป่าวเนี่ยเห็นถามกัน"นายบอมถามขึ้นมา
"เอ่อ...ป่าวๆไม่มีไร บอมกินต่อเถอะ แหะ แหะ" ยัยส้มพูดกลบเกลื่อนแล้วก็หันหน้าไปหาไอ้แมคกับไอ้แบงค์
"แต่บอมไม่ชอบใส่เต้าหู้นะ บอมไม่กิน" นายบอมพูดขึ้นมา
"เชี่ย!!!แล้ว เหมือนกันทุกอย่าง" ไอ้แบงค์พูด
"ฮ๊ะ!!!เหมือนอะไรหรอ" นายบอมถาม
"ก็...ก็บอมกินเหมือนไอ้เอิร์ตเลยไง" ไอ้แมคบอกนายบอม////เราก็นั่งเฉยๆ เพราะกินเสร็จแล้ว ปล่อยให้พวกนี้เล่นกันไป หันไปทางนายเอ็มก็ยิ้มๆอยู่
"อ่าว!!!จริงหรอเอิร์ต" นายบอมหันมาถามเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อื้มๆ" เราตอบแล้วก็ยิ้มให้นายบอม////นายบอมก็หันไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวต่อ ยิ้มๆไปด้วย ฮ่าๆ นายบอมเนี่ย เราก็นั่งเขินไปดิ!!!!
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
"พรมลิขิตบันดาลชักพา ดลให้มาพบกันทันใด" ไอ้แบงค์ร้องเพลงออกมา
"เฮ้ย!!!มึงอย่าปั่นกระแสไอ้แบงค์ ยังไงกูก็เชียร์ไอ้นิกหว่ะ"ไอ้แมคบอกไอ้แบงค์
"กูเชียร์ไอ้บอม"ไอ้แบงค์พูด
"เชียร์บาสตอนเย็นนี้หรอ บอมไม่ได้ลงแข่งนะ" นายบอมพูดขึ้นมา
"เชี่ยบอม อะไรของมึงเนี่ย คนละเรื่องกันเลย มึงตั้งใจกินไปเลย เร็วๆ" ไอ้แบงค์บอกนายบอม
....นายบอมก็กินก๋วยเตี๋ยวต่อไป เรากับนายเอ็มก็นั่งขำๆกัน ฮ่าๆ
"เอ่อ!!!ไอ้คุณบอมครับ มีเรียนตอนบ่ายมั๊ยครับ" ไอ้แมคถามนายบอม
"ไม่มีครับ"
"งั้น!!!!"
"ไปเล่นเกมส์ใช่มั๊ยครับ" นายบอมพูดสวนไอ้แบงค์ออกมา แล้วก็ยิ้มๆ
"ดีมากครับ ใช่แล้วครับ ไม่ทราบว่าจะได้มั๊ยครับ"ไอ้แบงค์ถามนายบอม
"ได้สิครับ ไปกันเลยมั๊ยครับ" นายบอมพูดเรียนแบบไอ้แบงค์
"ป่ะๆ"
....สรุปว่าพวกเรากินข้าวเสร็จแล้วก็ไปห้องนายบอมกันต่อ ส่วนยัยส้มแยกไปหาเพื่อน แล้วเดี๋ยวเจอกันตอนไปเชียร์บาสเลย
"เอิร์ต จะไปหานิกแล้วโทรหาเราด้วยนะ เดี๋ยวมาเจอที่หอบอม" ยัยส้มหันมาบอกเรา
"อื้มๆ ได้เลยส้ม"
....แล้วเราก็เดินไปขึ้นรถสองแถวหน้าคณะ ไปลงที่ซอยหอนายบอม ซักพักรถก็จอดตรงเซเว่นหน้าซอยหอนายบอม เราก็ลงรถกัน
"อ่ะแมค ขึ้นไปก่อนเลย เดี๋ยวบอมซื้อน้ำก่อนครับ" นายบอมยื่นกุญแจให้ไอ้แมค
....เรากับนายบอมไปเซเว่นกัน นายบอมซื้อน้ำเปล่ากับขนมนิดหน่อย จ่ายตังค์แล้วก็เดินไปหอนายบอม
"อ่ะ เอิร์ต บอมให้ครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นกัสเซนสีขาวให้เรา
"ขอบคุณนะบอม" เรารับมาแล้วก็ยิ้มๆให้นายบอม
....พอถึงห้องนายบอม พวกนั้นก็จัดการเล่นเกมส์กัน ส่วนเราก็เหมือนเดิม ขึ้นไปนอนบนเตียงนายบอม นายบอมเปลี่ยนเสื้อผ้า ขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆเรา
"อ่าว!!!กัสเซนอ่ะเอิร์ต" นายบอมถามเรา
"อยู่ในตู้เย็นอ่ะ"
"เอ้า!!!แล้วไม่เอามากินอ่ะ บอมซื้อให้เอิร์ตนะ"
"ตอนนี้อิ่มอยู่ เดี๋ยวเอาไปกินตอนเชียร์บาสนะ" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"อ๋อๆ ได้ครับๆ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เอิร์ตจะนอนหรอ บอมจะได้ไม่กวน" นายบอมถามเรา
"อื้มๆ ง่วงๆอ่ะ บอมเล่นเกมส์ไปเถอะ" เราบอกนายบอม
"อ่าครับๆ" นายบอมพูดแล้วก็ลงจากเตียงไป
.....เราก็เตรียมตัวนอน แล้วก็หลับไปตอนไหนไม่รู้ จนนายบอมมาปลุกให้ตื่น!!!!
"เอิร์ตครับๆ"
"ตื่นได้แล้วๆ"
....เสียงนายบอมเรียกเรา เราก็งัวเงียๆตื่นขึ้นมา
"จะไปกันแล้วหรอบอม"
"ครับๆ เอิร์ตตื่นไปล้างหน้าเลย"นายบอมบอกเรา
"อ่าว!!!แล้วพวกแมคหายไปไหนอ่ะ"
"ลงไปรอข้างล่างแล้วครับ ส้มก็มาแล้ว"
"อ่อๆ"
....เราก็รีบลงจากเตียง ไปล้างหน้าล้างตา ทาแป้งแล้วก็ลงมาข้างล่างพร้อมนายบอม!!!! แล้วเราก็เดินไปคณะวิทยาศาตร์กัน นายนิกรออยู่หน้าคณะแล้ว
"สวัสดีนิก วันนี้ให้ชนะนะครับ" นายบอมทักทายนายนิก
"โอเค ครับบอม ขอบใจนะที่มาเชียร์" นายนิกบอกนายบอม แต่ก็หันมามองเราแปลกๆ ที่เห็นเราเดินมากับนายบอมมั้ง!!!!
"ป่ะๆ เดี๋ยวไปนั่งที่อัฒจรรย์เลยนะ นิกพาพวกนี้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน" นายนิกบอกเรา
....เรา ยัยส้ม นายบอม ไอ้แบงค์ ก็เดินเข้าไปนั่งที่สนาม เพื่อนๆนายนิกที่รู้จักเราก็ทักเราแล้วพาเราไปนั่งด้วย มีแต่คนมองนายบอม บางคนจำได้ด้วยว่านายบอมเป็นหนุ่มเดือนเพ็ญ!!
-
:katai4: :katai5: :katai4: :katai5: :katai4:
....ก็เข้ามาทักทายนายบอมใหญ่เลย บอกว่าวันนั้นอ่ะไปเชียร์บอมด้วยนะ บางคนก็ขอเข้ามาถ่ายรูปกับนายบอม ฮ่าๆ นายบอมนี่ฮอตจริงๆเลย นั่งยิ้มหน้าแดงเลย คงเขิน สาวๆรุมล้อม ฮ่าๆ พวกนายนิกเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เข้ามาในสนาม นายนิกเอากระเป๋ามาฝากเราไว้
"ฝากกระเป๋าด้วยนะ"
"อื้มๆ ขอให้ชนะนะ" เราบอกนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ
"คร๊าบ ถ้าวันนี้นิกชนะ จะให้อะไรนิกอ่ะ" นายนิกถามเราเบาๆ
"นิกจะเอาอะไรอ่ะ" เราถามนายนิก
"งั้น!!!ให้นิกชนะก่อนนะ เดี๋ยวจะบอก"
"ฮ่าๆ ตามสบายเลย ให้ชนะจริงๆก็แล้วกัน" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ!!!ชนะแน่อ่ะ เตรียมตัวเถอะเราอ่ะไอ่ดื้อ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือขยี้ผมเราเล่น
"น่ารักดีหว่ะคู่นี้" เพื่อนนายนิกพูด เรากับนายนิกก็หันไปมองแล้วก็ยิ้มๆ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
"กำลังใจมาห้ามแพ้นะนิก ฮ่าๆ" เพื่อนนายนิกบอกนายนิก
"อยู่แล้วหล่ะ" นายนิกบอกเพื่อน
"นิกไปนะ อย่าลืมนะ ถ้านิกชนะอ่ะ" นายนิกหันมาพูดกับเราแล้วก็วิ่งลงสนามไปวอร์มกับเพื่อนๆ
....การแข่งขันเริ่มขึ้นแล้ว แรกๆเล่นสูสีมากอ่ะ ทีมนายนิกดูจะไม่ค่อยเข้าขากันซักเท่าไหร่ เพราะอาจจะมาคนละคณะ ควอเตอร์แรก
ทีมนายนิกคะแนนตามอยู่ พอควอเตอร์ที่สอง เหมือนกับเริ่มเข้าขากันแล้ว คะแนนนำห่างเลยเกือบ8คะแนนอ่ะ นายเอ็มเท่ห์มากอ่ะ ชู๊ต3คะแนนตั้งหลายลูกเลย
"เอ็มนี่เท่ห์เนอะ ไม่น่าเป็นเกย์เลย" เราพูดกับยัยส้ม
"ฮ๊ะ!!! เอิร์ตว่าไรนะ เอ็มเป็นเกย์หรอ"
"ก็ใช่นะสิ นี่ส้มไม่รู้หรอ"
"ไม่อ่ะ ใครบอกเอิร์ตว่าเอ็มเป็นเกย์อ่ะ" ยัยส้มถามเรา
....เราก็เริ่ม งงๆ ทำไมเพื่อนๆคนอื่นๆไม่รู้เลยว่านายเอ็มเป็นเกย์
"ก็เอ็มเคยบอกว่าชอบเอิร์ตอ่ะส้ม"
"เฮ้ย!!!จริงดิ เอ็มแหย่เล่นหรือป่าว เอ็มไม่ได้เป็นเกย์หรอก" ยัยส้มบอกเรา////เราก็เริ่มไม่แน่ใจขึ้นมาแล้วหล่ะ
.....เพราะที่ผ่านมา ตั้งแต่วันที่นายเอ็มบอกว่าชอบเรา แล้วเราปฏิเสธไปอ่ะนะ เราก็ไม่ค่อยคุยกับนายเอ็มอีกอ่ะนะ แต่ก็คุยกันปกตินั่นแหล่ะ เพียงแต่ไม่ได้พูดคุยเล่นกันเหมือนเดิมอ่ะ!!!
"เอ็มไม่ได้เป็นเกย์หรอกเอิร์ต เป็นผู้ชายนี่แหล่ะ เพื่อนแพรวกำลังจีบเอ็มอยู่อ่ะ" ยัยส้มบอกเรา
"อ่าว!!!!หรอ"
....งั้นผู้หญิงคนเมื่อเช้าก็คือคนที่จีบนายเอ็มสินะ เราคิดในใจ แต่!!!!ทำไมนายเอ็มบอกรักเรา หรือว่าแกล้งเราเล่นอ่ะ เฮ้อ!!!!/////ในสนามแข่ง ตอนนี้แข่งควอเตอร์สุดท้ายแล้ว ทีมนายนิกชนะแน่นอนเพราะคะแนนห่างสิบกว่าคะแนน นายเอ็มเปลี่ยนตัวออกมาพัก นายเอ็มขึ้นมานั่งข้างๆเรา เราก็เลยได้โอกาสถามนายเอ็ม
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
"เอ็ม!!!" เราเรียกนายเอ็ม
"ครับๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็หอบ แฮ่กๆ คงยังเหนื่อยอยู่อ่ะ
"เอ็มไม่ได้เป็นเกย์หรอ" เราถามนายเอ็ม
"ครับ เอ็มไม่ได้เป็น" นายเอ็มพูดแล้วก็หันมาหาเรา ทำหน้า งงๆ!!!
"แล้วตอนนั้นที่เอ็มบอกชอบเอิร์ตอ่ะ"
"อ่อๆ เอ็มแกล้งเอิร์ตเล่นอ่ะครับ"
"ฮ่าๆ เอิร์ตยังจำได้อีกหรอเนี่ย เอ็มแกล้งเล่นอ่ะครับเอิร์ต" นายเอ็มพูดแล้วก็ยิ้มกับเรา
"แล้วทำไมเอ็มไม่บอกเลยว่าแกล้งเอิร์ตอ่ะ ปล่อยให้คิดคนเดียวมาตั้งนาน" เราว่านายเอ็ม
"อ่า!!! ขอโทษคร๊าบ ต่อไปนี้เอ็ม จะดูแลเอิร์ตเอง ในฐานะเพื่อนที่เอ็มรักแล้วก็หวง" นายเอ็มพูดแล้วก็กอดคอเรา
"เข้าใจมั๊ยเนี่ยเอิร์ต"นายเอ็มถามเรา/////เราก็พยักหน้าให้
....อะไรกันเนี่ย เป็นเราเองที่คิดไปคนเดียวตลอดหรอว่า นายเอ็มเป็นเกย์ แต่วันนั้น นายเอ็มทำให้เราคิดจริงๆนะ นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้ว เราโดนแกล้งอยู่คนเดียวเลยนี่นา ถึงว่า....เพื่อนๆคนอื่นๆไม่มีใครแซวนายเอ็มเลยซักคน มันน่ามั๊ยหล่ะนายเอ็ม อำเราคนเดียวเลย ฝากไว้ก่อนเถอะ ฮ่าๆ
:m16: :angry2: :m16: :angry2:
"โกรธเอ็มหรอครับเนี่ย เงียบเลย"นายเอ็มถามเรา
"ป่าวๆไม่โกรธหรอก โกรธทำไมเราเพื่อนกัน" เราบอกนายเอ็ม
"คร๊าบ เดี๋ยววันนี้เอ็มเลี้ยงข้าว โทษฐานที่แกล้งเอิร์ตไง" นายเอ็มบอกเรา
"แล้วถ้าวันนั้น เอิร์ตบอกว่าชอบเอ็มอ่ะ เอ็มจะทำยังไง" เราถามนายเอ็ม นายเอ็มนิ่งเงียบไป
"เออ!!! เอ็มคงไปไม่เป็นเลยอ่ะนะ ฮ่าๆ หรือไม่ก็อาจเป็นแฟนเอิร์ตแล้วก็ได้นะ ฮ่าๆ"
"ตลกละเอ็ม ฮ่าๆ"
"ถ้าเอ็มเป็นเกย์จริงๆนะ วันนั้นเอิร์ตไม่รอดจากเอ็มหรอกนะครับ เสร็จเอ็มแน่ๆ ไปหาถึงห้องขนาดนั้น ฮ่าๆ" นายเอ็มบอกเรา
"เอ็มก็ไปแกล้งเอิร์ตมัน ถึงว่าไม่ค่อยคุยเล่นกันเหมือนแต่ก่อน" ยัยส้มว่านายเอ็ม
"เอ็มก็ลืมไปเลยนะเรื่องนี้อ่ะ ไม่คิดว่าเอิร์ตจะยังคิดอยู่อ่ะดิ ฮ่าๆ"
"เออๆ จำไว้เลยนะเอ็ม" เราว่านายเอ็ม
.....การแข่งขันจบลง สรุปว่า ทีมนายนิกชนะ พวกเราไปกินข้าวเย็นด้วยกัน ฉลองที่ทีมบาสนายนิกชนะด้วย แต่ต้องแข่งรอบต่อไปอีกนะ ยังไม่จบนี่แค่รอบแรก พอกินข้าวเสร็จ พวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอ เรากับนายนิกพอมาถึงห้อง เราก็เข้าไปอาบน้ำ อาบเสร็จนายนิกก็อาบต่อ แล้วก็พากันปิดไฟนอนเพราะดึกแล้ว พรุ่งนี้เรียนเช้า
"ไอ้ดื้อ หลับยัง!!!!" นายนิกถามเรา
"กำลังจะหลับ ทำไมหรอ"
"อย่างเพิ่งหลับดิ ไหนสัญญาอ่ะ ถ้านิกชนะ!!!" นายนิกบอกเรา
"นิกอยากได้อะไรอ่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หาให้" เราบอกนายนิก
"คืนนี้ก็หาได้" นายนิกบอกเรา
"เอาไรอ่ะ บอกมาดิ"
.....นายนิกเขยิบตัวมาตรงตัวเรา แล้วก็กระซิบที่หูเราเบาๆ
"อยากได้อะไรที่มากกว่าหอมแก้ม"
:heaven :heaven :heaven :heaven
.....เราได้ยินก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาทันที ลมหายใจนายนิกยังอุ่นๆรดต้นคอเราอยู่
"นะครับ นะๆ"
....เราก็เงียบ!!!! เพราะอยากรู้ว่านายนิกจะทำยังไงต่อไป แต่บอกตัวเองไว้แล้วว่า จะไม่ให้เกินเลยเด็ดขาด!!!!
"เงียบ แสดงว่าอนุญาติ" นายนิกพูด
.....แล้วนายนิกก็พลิกตัวมาหอมแก้มเรา ซุกหน้าตรงซอกคอเรา เราก็รู้สึกแปลกๆขึ้นมาเลย มันจักจี๊ แล้วก็เสียวๆอ่ะนะ นายนิกเลื่อนขึ้นมาประกบปากเรา เราจับหน้านายนิกเอาไว้!!!!!
"เดี๋ยวก่อนไอ่ลิง"
"อะไรอีกอ่ะ"
"มีถุงยางป๊ะเนี่ย" เราถามนายนิก
"เออ!!!! ลืม ไม่มีอ่ะ" นายนิกพูด
"ไม่มีก็....อด หยุดเลย นอนพรุ่งนี้เรียนเช้า" เราพูดแล้วก็ผลักหน้านายนิกออกไปจากตัวเรา
"โห!!!!!ไรว๊ะ เดี๋ยวออกไปซื้อก็ได้เนี่ย รอแป๊บดิ" นายนิกบอกเรา
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
"ไม่แล้ว หมดสิทธิ์แล้ว ไม่รู้จักเตรียมพร้อมเอง ช่วยไม่ได้" เราพูดแล้วก็แอบๆขำนายนิก
"เออ!!! นอนก็นอนว๊ะ แม่งงง!!!!อดเลย" นายนิกพูดแบบอารมณ์เสีย แล้วก็เดินกลับมานอนบนเตียงตรงที่ตัวเอง
"อ่ะผ้าห่ม" เราแบ่งผ้านวมที่ห่มอยู่ให้นายนิก
"ไม่ห่ม ร้อน!!!" นายนิกพูดแล้วก็สะบัดผ้าออก
"ตามใจ นอนแล้วนะ ห้ามกวน" เราบอกนายนิก
.....นายนิกก็เงียบไป แล้วก็คงนึกขึ้นได้ ก็เขยิบตัวเข้ามาซุกใต้ผ้าห่มกับเรา ใกล้ๆเรา
"ไม่มีถุงยาง แค่กอดก็ได้เนอะ" นายนิกพูดแล้วก็เข้ามานอนกอดเรา
:hao6: :katai5: :hao6: :katai5: :hao6: :katai5:
วันนี้แข่งบาสรอบชิงชนะเลิศ ทีมนายนิกได้เข้าชิง มีคนมาเชียร์ค่อนข้างเยอะเลย นายนิกถูกเปลี่ยนตัวออกมาพัก นายนั่นมองเห็นเราแล้วก็ตรงขึ้นอัฒจรรย์มาหาเราเลย
"สวัสดีครับพี่วิน" นายนิกสวัสดีพี่วินที่นั่งอยู่กับเรา
"ให้ชนะน้องน้องนิก สู้ๆ" พี่วินบอกนายนิก
"ขอบคุณครับพี่วิน"
"ฝากกระเป๋าหน่อย" นายนิกบอกเราแล้วก็ยื่นกระเป๋าให้เรา แล้วก็มานั่งข้างๆเรา
"นิก น้ำครับ" นายบอมพูดแล้วก็ส่งน้ำขึ้นมาให้นายนิก
"ขอบคุณครับบอม" นายนิกขอบคุณนายบอมแล้วรับน้ำมากิน
"เหนื่อยมั๊ยเนี่ยไอ่ลิง" เราหันไปถามนายนิก
"เหนื่อยดิ หิวข้าวด้วยเนี่ย" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆๆ ให้ชนะนะ เดี๋ยวพาไปเลี้ยงข้าว" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ ถ้าชนะ นิกไม่กินข้าวหรอก อยากกลับห้องเลย" นายนิกบอกเรา
.....เราก็ งงๆกับคำพูดนายนิก แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
"ไอ้นิกๆ มาลงสนาม" เสียงเพื่อนเรียกนายนิก
"เอิร์ต ถ้าแม่โทรมา รับสายเลยนะ บอกว่าเดี๋ยวแข่งบาสเสร็จโทรกลับ" นายนิกสั่งเราแล้วก็วิ่งลงไปเล่นบาสต่อ
.....เราก็เชียร์ไปเรื่อยๆ แข่งไปเรื่อยๆจนมาถึงควอเตอร์สุดท้ายแล้ว ตอนนี้คะแนนเท่ากันอยู่ ถือว่าสูสีมากอ่ะ////แล้วโทรศัพย์นายนิกก็สั่น เราก็เปิดกระเป๋านายนิกล้วงเอาโทรศัพย์ออกมารับ แม่นายนิกโทรมา เราก็เลยรับ แล้วบอกแม่ว่านายนิกแข่งบาสอยู่เดี๋ยวให้นายนิกโทรกลับ ก่อนวางสายแม่นายนิกยังชวนเราไปเที่ยวปีใหม่ที่บ้านด้วย
สุดท้าย การแข่งขันจบลง ทีมนายนิกแพ้ไปแค่2คะแนนเอง น่าเสียดายมาก แต่ก็ถือว่ายอดเยี่ยมมากแล้ว ทุกคนก็ดีใจ
....หลังจากแข่งเสร็จ พวกเราก็เดินไปกินข้าวกัน ฉลองที่ได้ที่2
"ปีใหม่นี้ไปบ้านไอ้เอิร์ตกัน" ไอ้แมคพูดขึ้น
"เออ!!!ไปดิๆ บ้านเอิร์ตมีสนามหญ้ากางเต๊นท์นอนได้สบายๆอ่ะ" ยัยส้มพูด
"นิกต้องกลับบ้านอ่ะดิ" นายนิกบอกพวกเรา
"แล้วบอมอ่ะ" ไอ้แมคถามนายบอม
"เอ่อ!!!บอมขอไปถามที่บ้านดูก่อนนะ แต่อยากไปอ่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ให้คำตอบ" นายบอมบอกพวกเรา
"เอ็มอ่ะ"
"เอ็มไปได้ตลอดอ่ะครับ ปีนี้ที่บ้านว่าจะไปภูชีฟ้ากัน แต่เอ็มไม่อยากไป เดี๋ยวไปบ้านเอิร์ตดีกว่า"
"โอเค ได้ไอ้เอ็มคนนึงละ"ไอ้แมคพูด
"ไอ้แบงค์มึงอ่ะไปป๊ะ"
"ไปดิ ไม่ปฏิเสธคร๊าบบบ"
"เหลือบอมกับนิกนะ พรุ่งนี้ขอคำตอบด้วยนะ" ยัยส้มบอกนายบอมกับนายนิก
"บอมให้คำตอบตอนนี้เลยก็ได้ครับ เดี๋ยวโทรถามแม่แป๊บนึง" นายบอมพูดแล้วก็เดินออกไปโทรศัพย์
.....นายนิกเอามือมาจับมือเราใต้โต๊ะ แล้วบีบมือเรา!!! เราก็เลยหันไปมองหน้านายนิก นายนิกกำลังมองหน้าเราอยู่
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
"เป็นไรเนี่ย" เราถามนายนิก
"อยากไป" นายนิกบอกเรา
"ก็ลองคุยกับแม่ดูสิ" เราบอกนายนิก
"อือๆ"
..นายนิกพยักหน้ารับคำ แล้วก็หันไปกินข้าวต่อ แต่มือที่จับมือเราไว้ก็ไม่ยอมปล่อยไปจากมือเราอยู่ดี
"บอมไปได้ครับ แต่ต้องหลังจากวันที่28นะ ต้องกลับไปทำบุญกับที่บ้านก่อนอ่ะครับ" นายบอมบอกกับพวกเรา
"เยี่ยมเลย งั้นก็เหลือไอ้นิกคนเดียว พรุ่งนี้ขอคำตอบด้วยนะครับ ไอ้ลิงของไอ้ดื้อ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์แซวเรากับนายนิก
"ไอ้นิก โทรถามแม่เลยดิ จะได้รู้เรื่องกันไปเลย" ไอ้แมคบอกนายนิก
"อือๆ แต่!!!โทรศัพย์แบตหมด"นายนิกพูด
....เราก็ยื่นโทรศัพย์เราให้นายนิก นายนิกก็รับไปโทรหาแม่ ซักพักก็เดินเข้ามาหาพวกเรา
"เป็นไง!!! ไปได้ป๊ะไอ้นิก" ไอ้แมคถามนายนิก
"ไปได้คร๊าบ!!!!แต่ว่าต้องหลังจากวันที่28นะ แม่ให้นิกไปทำบุญที่บ้านก่อนอ่ะแล้วจะฝากขนมไปบ้านเอิร์ตด้วย" นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้ามากอดคอเรา
"โอเค!!! งั้นตกลงวันที่29 กับมาเจอกันที่นี่นะ พวกกูจะรอ" ไอ้แมคบอก
"เออๆได้ๆ เดี๋ยวนิกทำบุญเสร็จปุ๊บจะรีบมาเลย"
"เอ็มก็เดี๋ยววันที่28อ่ะจะกลับมา เดี๋ยวกลับบ้านก่อน"
"บอมด้วย เดี๋ยวกลับมาวันที่28เหมือนกัน"
.....สรุปว่า ปีใหม่ปีนี้ พวกเราจะกลับไปฉลองปีใหม่กันที่บ้านของเราที่นครสวรรค์ แต่เรายังไม่ได้บอกที่บ้านเลยว่าเพื่อนๆจะไป แต่ก็ไม่มีปัญหาหรอก ฮ่าๆ .....หลังจากกินข้าวเสร็จ พวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน!!!!
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
.....เราถึงห้องก็เปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ เสร็จแล้วนายนิกก็เข้าไปอาบน้ำต่อ เราแต่งตัวเสร็จก็ขึ้นเตียงสวดมนต์ก่อนนอน แล้วนายนิกก็ออกมาจากห้องน้ำ ใส่ผ้าขนหนูผืนเดียวมานั่งเปิดพัดลมเป่าผมอยู่ปลายเตียง เราหันไปเห็นชุดบาสที่นายนิกใส่เล่นวันนี้พาดอยู่ที่เก้าอี้ ก็เลยลงจากเตียงหยิบเอาไปไว้ที่ตะกร้าผ้าหลังห้อง แต่ว่า!!!! พอหยิบกองเสื้อผ้ามา ก็มีของบางอย่างตกลงบนพื้นห้อง เราหันไปดู นายนิกก็เงยหน้ามามองของสิ่งนั้น......กล่องถุงยางกลิ่นมินต์!!!!!!
:katai1: :hao6: :katai1: :hao6: :katai1:
"นิก...เอามาจากไหนอ่ะ" เราถามนายนิก
.....นายนิกไม่ตอบ แต่รีบก้มมาหยิบกล่องถุงอย่างไปไว้ในมือ แล้วเงยหน้ามามองเรา////เราก็ทำตัวไม่ถูกเลย!!!!
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
"เอ่อ!!! ตอนแรกนึกว่าวันนี้จะชนะอ่ะ เลยซื้อมาเตรียมไว้" นายนิกบอกเรา
"อ่านะ ไอ่ลิง!!!!"
"แต่!!!วันนี้นิกแพ้ ก็เลยไม่ได้ใช้มันอ่ะ เดี๋ยวนิกจะเอาไปทิ้งพรุ่งนี้" นายนิกพูดแล้วก็เอากล่องถุงยางขึ้นมาจับดูพลิกไปพลิกมา
:ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2:
"เฮ้อ!!!!" นายนิกถอนหายใจแล้วก็ลงจากเตียงไปใส่เสื้อผ้า
....เราเองเห็นหุ่นนายนิกแล้วก็รู้สึกแปลกๆ ฮ่าๆ ผิวขาวเนียน แขนมีกล้ามตามประสาคนเล่นกีฬา กล้ามหน้าท้อง เฮ้อ!!! เลิกคิดๆๆ คือเห็นแล้วมันรู้สึกแปลกๆอ่ะ ฮ่าๆ
"นิก ใส่เสื้อผ้าเสร็จปิดไฟเลยนะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบผม"
....นายนิกใส่เสื้อผ้าเสร็จ ก็ปิดไฟแล้วก็ขึ้นเตียงมานอนข้างๆเรา
"เฮ้อ!!! วันนี้นิกไม่น่าแพ้เลยอ่ะ" นายนิกพูด
"มาถึงรอบชิงก็ดีแล้ว เก่งแล้ว" เราบอกนายนิก
"อือ!!! วันที่27 กลับบ้านกับนิกนะ" นายนิกชวนเรา
"ไม่เป็นไรนิก เดี๋ยวเอิร์ตรอนิกอยู่ที่นี่แหล่ะ"
"อยากให้ไปบ้านนิกอีก"
"เดี๋ยวหลังปีใหม่นะ" เราบอกนายนิก
"สัญญานะ"นายนิกบอกเรา
"อือ!!!"
"ครับ!!!! เมื่อยอ่ะนวดให้หน่อย" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นแขนมาวางบนหน้าอกเรา
"นวดหรอ...นี่แน่!!!" เราพูดแล้วก็จับแขนนายนิกขึ้นมางับไปทีนึง
"โอ๊ยยย!!!!ไอ่ดื้อเจ็บเว๊ย" นายนิกร้อง
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
"มานี่เลย กัดมั่งเลย" นายนิกพูดแล้วก้ยื่นหน้ามากัดหูเรา
.....แต่ว่า!!!! มันรู้สึกแปลกๆอ่ะ เราผลักหน้านายนิกออก สองคนต่างจ้องมองหน้ากัน ในห้องถึงจะปิดไฟแล้วแต่แสงไฟจากข้างนอกหอก็ส่องเข้ามาพอที่จะมองเห็นหน้ากันได้อยู่เพราะเราไม่ได้ปิดผ้าม่าน
"นิก!!!!" เราเรียกนายนิก
"ครับ" นายนิกตอบเรา
.....เรากับนายนิกจ้องหน้ากันอยู่อย่างนั้น ไม่มีใครพูดอะไรอีก แล้วนายนิกก็เลื่อนหน้าเข้ามาหาเรา จับหน้าเราเข้าไปหานายนิกแล้วก็จูบหน้าผากเรา
"รักหว่ะ!!! อย่าให้พูดคำนี้บ่อยได้ป๊ะ เดี่ยวทนไม่ไหวนะ" นายนิกบอกเรา
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
"ไอ่ลิง!!!!" เราเรียกนายนิกแล้วก็เข้าไปกอดนายนิกนายนิกก็กอดเราตอบแน่นเลย!!!!!
:mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3:
-
พี่นิกอด :oo1: ไป
:laugh: :laugh: :laugh:
-
:hao7: :hao7:
-
เอิ่มมมมม :a5:
เอิร์ตนี่ยังไงเนี่ย
ทำเหมือนว่าจะตัดใจจากนิกได้แล้ว แล้วก็ทำเหมือนว่าชอบบอม แล้วก็จะมีอะไรกับนิกถ้านิกมีถุงยางเตรียมพร้อมอย่างงั้นหรอ?????
คือตอนนี้เราในฐานะคนที่เชียร์นิกมากมายก่ายกอง (คือมันเป็นความคิดเห็นส่วนตัวของเราคนเดียวนะคะ ถ้าแรงไปเราขอโทษด้วยนะคะ) เรารู้สึกว่าเราเฟลมากกกกกกก ตั้งแต่ที่ได้อ่านตอนที่ 56 ไปเมื่อตอนเย็น คือมีความรู้สึกเลยอ่ะว่าบอมคือพระเอก บอมเด่น บอมเริ่ด บอมเจิดมาก อะไรจะเข้ากั๊นเข้ากันกับเอิร์ตได้ดีขนาดนี้ เพื่อนเชียร์ คู่จิ้น คืออ่านแล้วเฟลอ่ะ เม้นท์ไม่ออกเลย เสียใจนิดๆ ที่เอิร์ตทำตัวเหมือนให้ความหวังกับทุกคน มันมีบางฉาก บางตอน บางการกระทำอ่ะ ที่เอิร์ตก็น่าจะรู้ตัวได้แล้วว่ามีใครบ้างที่รู้สึกมากกว่าเพื่อนกับเอิร์ต แต่เอิร์ตก็ทำตัวว่าไม่รู้มาตลอด เลยส่งให้เอิร์ตเนี่ยดูเหมือนจะให้ความหวังกับทุกคน แต่ก็ไม่ได้โทษเอิร์ตคนเดียวหรอกนะ เพราะทุกคนในเรื่องนี้ก็ไม่มีใครชัดเจนเลยซักคน นิกก็ไม่ทำอะไรให้มันชัดเจน บอมก็ไม่ชัดเจน นี่ถ้าเพื่อนไม่กระตุ้นบอมก็คงยังไม่บอกชอบเอิร์ตหรอกมั้ง
คืออ่านแล้วก็มีความรู้สึกกับตัวละครแต่ละคนแตกต่างกันไป
1. จะสงสารนิกก็สงสารนะ อุตส่าห์ค่อยๆ ยอมรับตัวตน และหัวใจของตัวเองได้แล้ว แต่ก็สมน้ำหน้าด้วย มัวแต่ช้าอยู่นั่นแหละ บอมเลยคาบไปรับประทาน
2. ตอนนี้หมั่นไส้เอิร์ตมาก พูดเลย คือในมุมของคนแต่ง คนแต่งอาจจะแต่งออกมาให้เอิร์ตดูใสซื่อนะ แต่ในความรู้สึกนี่คือนางแอ็บอ่ะ คือหลายครั้งเลยอ่ะ บางอย่างก็ควรจะดูออกแต่ก็ดูไม่ออกซักที แล้วกับนิกเนี่ยออกห่างเพราะอยากตัดใจ ถือคติไม่อยากได้เพื่อนมาเป็นแฟน แต่กับบอมไม่ยักจะออกห่างแถมใกล้กว่าเดิมอีก แถมมีการบอกอีกว่าถ้านิกไม่ชอบตัวเอง ก็จะตัดสินใจไปคบกับบอม อ้าววววว แล้วไม่ถือคติไม่กินเพื่อนแล้วหรอคะแอ็บศรีขาาา
คืออยากให้เอิร์ตชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองเหมือนกันนะ จะชอบใครก็เลือกมาเลย คิดเองเลย ทำไมต้องรอถามนิกล่ะว่านิกชอบตัวเองรึเปล่า ตัวเองก็เลือกเองเลยสิ ถ้าชอบนิกก็อยู่กับนิก ถ้าชอบบอมก็ไม่ต้องสนใจนิก เลือกบอมไปเลย นี่เหมือนกับว่าตัวเองก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองชอบใครกันแน่ แล้วแบบนี้มันไม่ใจร้ายกับคนที่เข้ามาพัวพันไปหน่อยหรอ ถ้าเลือกนิกเพราะนิกให้คำตอบว่าชอบเอิร์ตแล้วเอิร์ตมารู้ตัวเองทีหลังว่าชอบบอมล่ะ??? แล้วถ้าเลือกบอมเพราะบอมเป็นฝ่ายมาขอคบก่อนแต่มารู้ตัวเองทีหลังว่าชอบนิกล่ะ คือตัวเองต้องรู้ตัวเองก่อนป่ะ ก่อนจะเลือกคบใครอ่ะ ชัดเจนกับตัวเองหน่อย
3. กับบอมนี่เราไม่มีอะไรจะกล่าวถึงนอกซะจาก นายคือพระเอก?????
คืออย่างที่บอกตอนแรกอ่ะนะคะว่าอันนี้คือความคิดเห็นส่วนตัวของเราเฉยๆ (แถมยังเป็นความคิดเห็นที่มีอคติกับเอิร์ต และบอม เพราะเชียร์นิก ฮ่าๆๆๆๆ) จริงๆ ถึงคนแต่งจะแต่งมาแบบไหนเราก็ติดตามผลงานอยู่แล้วค่ะ เพราะนิยายเรื่องนี้เป็นของคนแต่ง เราเป็นแค่คนอ่านที่มีหน้าที่อิน และเพลิดเพลินไปกับจินตนาการของคนแต่งเท่านั้น ไม่มีสิทธิ์ไปบังคับคนแต่งว่าให้แต่งแนวไหน หรือไม่มีสิทธิ์ไปกำหนดเนื้อเรื่องที่มันควรจะเป็นตามความคิดของคนแต่งอยู่แล้วค่ะ ไม่ว่าจะยังไงเราก็เคารพสิทธิ์ของคนแต่งเสมอค่ะ :กอด1:
ปล. เหมือนจะจำได้ว่าตอนที่เอ็มบอกว่าชอบเอิร์ตอ่ะ รู้สึกว่าเอ็มจะบอกเอิร์ตไปแล้วตั้งแต่ตอนนั้นเลยนะคะว่าเอ็มพูดเล่น ซ้อมบอกชอบเอิร์ตเล่น จะเอาไปแหย่นิก ประมาณว่าจะดูว่านิกจะทำยังไงนี่แหละมั้งคะ ถ้าเราจำไม่ผิดนะคะ ตอนนั้นเราก็คิดว่าเอ็มแก้ตัวรึเปล่า? ชอบเอิร์ตจริงแต่ไม่กล้ารึเปล่า
สุดท้ายนี้ขอโทษด้วยนะคะที่เราอินมากไปหน่อย และขอบคุณค่ะ :pig4:
-
จับทำเมียชะทีดิ
-
ลุ้นจนใจจะขาด อ่ะโด่วววว :katai5: :katai5: :katai5:
-
:a5: :a5: เฮ้ยๆๆๆๆๆ เดี๋ยวก่อนนะคนเขียน
คือว่า คนเขียนข้ามตอนอะไรไปรึเปล่า
ทำไมอยู่ๆ นิกกับเอิร์ตก็จ้องจะเอากันเฉยเลยอ่ะ ก่อนหน้านี้ก็ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนหรือบอกรักนี่
แล้วตอนนี้มาบอกรักกันกุ๊กกิ๊กเฉยเลย ไม่แปลกไปหน่อยเรอะ
ตอนก่อนๆเห็นอ้ำอึ้งไม่ได้บอกรักกันซักที อยู่มาบอกรักเหมือนเป็นแฟนกันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ
แล้วถ้านิกมีถึงยางนี่เอิร์ตจะยอมให้เอาเลยเหรอ คือแปลกมากไม่คิดว่าจะเป็นอย่างนี้
แล้วนิกเป็นผู้ชายจะมีอะไรกับผู้ชายทำไมแลดูเชี่ยวจัง ไม่อายไม่ตะกุกตะกักหน่อยเหรอ ก่อนหน้ายังกล้าๆกลัวๆอยู่เลย
เหมือนความสัมพันธ์มันกระโดดไปมาพิลึกมากๆ :mew5:
-
สุรุปนิกเป็นพระเอกซินะ (ดูจากชื่อเรื่อง)
ถ้ายังงั้นก็ทำให้บทของบอมซอฟๆลงหน่อยแบบทำให้เหมือนพระรองอะไรแบบนี้อ่ะ
บางทีก็เหมือนเอิร์ตชอบบอมแล้วตอนต่อมาก็เหมือนยังชอบนิกแล้วมันทำให้เฟลไปเลยนะ
มันงงๆอ่ะว่าสรุปเอิร์ตจะเลือกใครทั้งๆที่การกระทำของแต่ละคนที่แสดงออกกะเอิร์ตมันบ่งชัดมาก
แต่เอิร์ตก็ยังทำเป็นไม่รู้ เฮ้อ :z3: :z3: :z3:
แต่ยังไงเราก็รออ่านทุกวันอยู่นะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai4: o13 :katai4: o13 :katai4: o13 :katai4:
:z13: คุยกับรูมเมท
....ขอบคุณมากๆเลยนะครับรูมเมท ที่อ่านแล้วก็รู้สึกอิน แฮ่ๆ นั่นแสดงว่าคนที่อ่านกำลังเข้าใจนิสับของตัวละครในเนื้อเรื่องแล้วอ่ะครับ ขอบคุณมากๆนะครับ จริงๆแล้วอยากอธิบายอะไร
มากมายเลยนะครับ แต่ว่าให้รูมเมททุกๆคนลองอ่านๆกันก่อนดีกว่านะครับ แฮ่ๆ :o8: :o8:
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
...จากเนื้อเรื่องรูมเมทฯ....ผมกำลังเขียนให้ทุกคนได้เห็นถึง "ความไม่สวยงามของความรัก" ที่เอิร์ตมันกำลังทำอยู่ในตอนนี้ครับ ใช่ครับ!!ทุกคนอาจจะนึกว่ามันเป็นคนที่ใสๆ แบ๊วๆ ไม่ค่อยทันคน แต่ว่าจริงๆแล้ว พอเอิร์ตมันรู้ว่าตอนนี้มีคนมาชอบมันถึงสองคนที่ค่อนข้างชัดเจนแล้วนั่นก็คือ นายบอมกับนายนิก มันก็รู้สึก...เอ่อ!!!!...จะพูดว่ายังไงดีอ่ะ...อืม!!"รู้สึกทะนงตัว" นะครับน่าจะใช้คำนี้ได้ คือรู้สึกทะนงตัวที่ตอนนี้ตัวเองมีสิทธิ์ที่จะเลือกได้ว่าจะคบใครดีระหว่างสองคนนี้ ซึ่งจากที่นายบอมได้สารภาพรักไปก่อนหน้านั้นแล้ว ที่เอิร์ตมันไม่ค่อยสนใจ เพราะมัน"แคร์" นายนิกมากกว่า อยากให้นายนิกชัดเจนแบบนี้บ้าง ทั้งๆที่คนอ่านต่างก็
บอกกันว่านายนิกชัดเจนจนไม่รู้จะชัดเจนยังไงแล้วแต่เอิร์ตก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ นั่นแหล่ะครับ คือด้านมืดของเอิร์ตมัน เอิร์ตพยายามรอให้นายนิกชัดเจน เพราะยังไงมันก็เลือกนายนิกอยู่แล้ว....รู้แบบนี้แล้ว คนอ่านคงจะเกลียดเอิร์ตมันเลยแน่ๆ แต่ว่านี่ก็คือความจริง นิสัยคนมันก็มีแบบนี้จริงๆนะครับ....ขอให้ติดตามอ่านกันต่อไปนะครับ แฮ่ๆ:-[ :-[ :o8: :o8:
:katai4: :katai4: :katai5: :katai5: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulemate(ตอนที่57)..นั่งรถไฟกลับบ้าน....ตอนปีใหม่!!
....วันที่29 ธันวาคม พวกที่กลับบ้าน ก็กลับมาที่มหาลัยกัน เย็นนั้นเรากินข้าวด้วยกันแล้วก็คุยเรื่องที่จะเดินทางไปบ้านเราในวันพรุ่งนี้ ซึ่งพวกเราเลือกที่จะนั่งรถไฟไปกัน....ต่างคนก็ต่างตื่นเต้น เราเองยังตื่นเต้นเลยเพราะเพื่อนๆจะไปบ้าน เราโทรคุยกับแม่บอกว่าจะมีเพื่อนๆไปบ้านด้วยหลายคนเลย แม่ก็รอต้อนรับเต็มที่เลยอ่ะ....พวกเรากินข้าวเร็จแล้วก็แยกย้ายกันกลับมานอน นัดกันอีกทีตอนตีสี่ที่ท่ารถตู้คณะวิทยาศาสตร์!!
....ขึ้นมาบนห้องที่หอใน เราก็เข้าไปอาบน้ำแต่งตัว ออกมาแล้วก็ขึ้นเตียงนอนรอนายนิกที่กำลังเข้าไปอาบน้ำ พอนายนิกอาบน้ำเสร็จก็ปิดไฟนอนเลย!!
"ไอ่เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"ว่าไง"
"เห็นพวกนั้นแซวว่าบอมมันจีบเอิร์ตหรอ" นายนิกถามเรา
"เอ่อ!!! นิกถามทำไมเนี่ย" คำถามนี้ทำเอาเราไปไม่เป็นเลย
"ก็อยากรู้ว่ามันจริงมั๊ย"
"ก็จริง!!" เราบอกนายนิกไป
"แล้วนิกหล่ะ" นายนิกถามเรา
"นิก....ทำไมหรอ" เราถามนายนิก
"เออ...ช่างมันเหอะ นอนได้แล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้า!!" นายนิกพูดแล้วก็ขยับตัวนอนหันหลังให้เรา
:mew3: :mew5: :mew3: :mew5:
..เราก็ งงๆ ดิ!! นายนิกเป็นอะไรอีกเนี่ย!!
"เลือกซักคนเถอะหว่ะ" นายนิกพูดขึ้นมาทั้งๆที่ยังนอนหันหลังให้เรา
....เราได้ยินก็เลยขยับตัวนอนหันหลังให้นายนิกบ้าง ในใจก็คิดว่ายังไงกูก็เลือกมึงอยู่แล้วอ่ะนิก แต่อยากให้มึงชัดเจนกับกูมากกว่านี้หน่อยได้มั๊ย ไม่ใช่มาทำหมาหยอกไก่แบบนี้ ส่วนเรื่องที่คุยกันตอนจะมีอะไรกันตอนนั้น ถ้าเอาเข้าจริงๆกูก็ไม่ยอมมึงหรอก สถานะอะไรก็ยังไม่มี แฟนก็ไม่ใช่ มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะ!!
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
....เราตื่นมาอีกทีตอนนายนิกมาปลุกให้ไปอาบน้ำ
"เอิร์ตๆ ตื่นได้แล้วตีสามละ เดี๋ยวไม่ทัน" นายนิกเขย่าตัวปลุกเรา
...เราก็งัวเงียลุกไปอาบน้ำ ออกมาแต่งตัวเสร็จก็เดินไปที่ท่ารถตู้ เราไปลงกันที่อนุสาวรีย์แล้วก็ต่อรถแท็กซี่ไปสถานีรถไฟหัวลำโพง รถไฟขบวนที่พวกเราจะไปออกหกโมงเช้า เป็นขบวนรถไฟฟรี ก็เลยไม่ต้องเสียค่าเดินทางกัน แต่ว่าใช้เวลานานกว่าจะไปถึงบ้านเรา น่าจะประมาณหกชั่วโมง รถไฟไทยก็งี้แหล่ะครับ แฮ่ๆ
....พอไปถึงสถานีรถไฟ พวกเราก็เอากระเป๋าขึ้นไปจองที่กัน เรานั่งกับนายนิก ยัยส้ม ยัยแพรว ส่วนเบาะตรงข้ามเรานายบอม นายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์นั่งด้วยกัน!!!
"ใครจะอยู่เฝ้าของบนรถ เดี๋ยวกูจะลงไปซื้อของกินมาให้" ไอ้แมคถามพวกเรา
"เดี๋ยวนิกอยู่กับเอิร์ตก็ได้" นายนิกบอกไอ้แมคแล้วก็หันมาพยักหน้าให้เรา
"อือๆไปกันเถอะ เดี๋ยวเราเฝ้าเอง"
....แล้วพวกนั้นก็ลงจากรถไปหาซื้อของมากินกัน เหลือเรากับนายนิกนั่งกันอยู่สองคนบนรถ!! วันนี้ไอ่ลิงมีท่าทีแปลกๆ จริงๆแล้วก็แปลกๆมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วหล่ะ!!
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"อือ!! ว่าไง"
นายนิกขยับตัวย้ายไปนั่งฝั่งตรงข้ามเรา แล้วก็เงยหน้ามามองเรา
"ตั้งแต่อยู่กับนิกมา รำคาญนิกบ้างมั๊ย!!"
นายนิกถามเรา
"เฮ้ย!! นิกถามอะไรเนี่ย" เราพูดไปก็หัวเราะไป ทำไมนายนิกอยู่ๆก็มาถามแบบนี้
"ไม่ขำ" นายนิกพูด
...เราก็เลยหยุดหัวเราะ เพราะสถานการณ์เริ่มจะไม่ดีละ
"เอ่อ!!!ทำไมนิกถามแบบนี้หล่ะ"
"นิกถามก็ตอบมาเหอะน่า"
"ไม่รำคาญเลย ทำไมต้องรำคาญนิกด้วยอ่ะ"
"ก็นิกทำเอิร์ตไว้ตั้งหลายเรื่อง ทั้งไอ้บอล ทั้งไหม เอิร์ตก็เจ็บตัวตอนนั้น" นายนิกบอกเรา
"ช่างมันเหอะนิก เรื่องมันผ่านมาแล้ว" เราบอกนายนิก
"ครับ...นิกมีบางเรื่องจะบอกเอิร์ตนะ" นายนิกบอกเรา
"เรื่องไรอ่ะ บอกมาดิ"
....นายนิกเงียบไป แล้วก็เอามือมาจับมือเราขึ้นไปกุมไว้!! เราก็มองการกระทำของนายนิก ใจก็เต้นมากอ่ะ นายนิกจะมาไม้ไหนเนี่ย!! แล้วอยู่ๆนายนิกก็ปล่อยมือเราลงแล้วก็ลุกจากที่นั่งเดินออกไป!!
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
.....นายนิกคงเห็นว่าพวกไอ้แมคกลับมากันพอดี ก็เลยลุกไปช่วยพวกนั้นถือของเข้ามากินกันตรงที่นั่งของพวกเรา ตอนนี้เกือบๆได้เวลารถออกแล้วอ่ะนะ คนก็ขึ้นมาจับจองที่นั่งบนรถกันเยอะแล้วหล่ะ พวกนั้นซื้อไก่เคเอฟซีมาชุดใหญ่เลย ลูกชิ้นปิ้ง ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ไข่ปิ้งอีก กินกันอิ่มพุงแทบแตก ฮ่าๆ
"อ่ะเอิร์ต น้ำเขียว" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นน้ำเขียวกระป๋องมาให้เรา
"แหม่!! รู้ใจกันดีนักนะมึงสองคนอ่ะ" ไอ้แบงค์แซวนายบอม
"ป่าวนะ ใครๆก็รู้ว่าเอิร์ตชอบกินน้ำเขียวอ่ะ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
....นายนิกเองก็เงียบๆไปเลย เราเองก็ยังสงสัยอยู่ว่านายนิกจะบอกอะไรกับเรา แต่ก็ไม่กล้าถามอะไรในตอนนี้ เพราะท่าทีนายนิกดูไม่ธรรมดาเลย!!
....แล้วก็ได้เวลา รถไฟค่อยๆเคลื่อนขบวนออกจากชานชาลา นายนิกเองก็ดูตื่นเต้นนะเพราะไม่เคยนั่งรถไฟมาก่อน นายบอมก็เหมือนกัน!!
"ที่บ้านอากาศหนาวนะเว๊ย ใครไม่เตรียมเสื้อกันหนาวมามีทรมานอ่ะ" ไอ้แมคบอกพวกเรา
"แล้วเราจะนอนในเต๊นท์กันไหวหรอว๊ะ" ไอ้แบงค์พูดอย่างกังวล
"ไหวดิ!! คงไม่หนาวอะไรขนาดนั้นมั่ง" นายนิกพูดขึ้นมา
"แม่เตรียมที่นอนไว้ให้บนบ้านแล้วหล่ะ ถ้าหนาวมากก็นอนบนบ้านกันก็ได้" เราบอกพวกนั้น
"ไอ้แมคบ้านมึงอยู่ใกล้บ้านเอิร์ตเลยหรอว๊ะ" ไอ้แบงค์ถามไอ้แมค
"เออ!!...บ้านส้มด้วย ก็กูเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กๆอ่ะ" ไอ้แมคบอก
"เออ!!ดีเนอะ โตมาด้วยกัน เรียนก็ยังมาเรียนด้วยกันอีก" นายเอ็มพูด
"ช่ายๆ รู้นิสัย รู้ไส้รู้พุงกันหมดละ" ยัยส้มพูด
...พวกเราคุยกันบ้าง หลับกันบ้าง นายนิกเองก็หลับ แถมยังเอาหัวมาซบกับไหล่เราด้วย คงนั่งรถไฟโยกไปโยกมา ไหนละลมที่พัดเข้ามา ไอ่ลิงก็เคลิ้มหลับไปได้นะ ฮ่าๆ
o18 o18 o18 o18 o18 o18
....เกือบๆบ่ายสอง รถไฟก็มาถึงสถานีบ้านเรา ไอ้บอม น้องชายของเรา(เป็นลูกป้าเรา) ก็มารอรับอยู่แล้ว!! พวกเราลงรถไฟกัน!!
"พี่เอิร์ตๆ ทางนี้ๆ" ไอ้บอมเห็นเรามันก็เรียกเรา
"สวัสดีครับพี่ๆ" ไอ้บอมสวัสดีเราแล้วก็เพื่อนๆ
"โห!!พีเอิร์ต รอนานมากอ่ะ" ไอ้บอมบ่นๆเรา
"อ่านะ ก็รถไฟมันช้าอ่ะ" เราบอกไอ้บอม
....แล้วเราก็แนะนำไอ้บอมให้เพื่อนๆคนอื่นๆรู้จัก นายบอมเองก็ยิ้มๆนะเพราะมาเจอคนชื่อเดียวกัน ฮ่าๆ พวกนั้นก็แซวๆว่า นายบอมชื่อโหล ปีนี้ไอ้บอมน้องเราก็ขึ้นม.5ละ ดูโตขึ้นมาก มันขับรถยนต์เป็นแล้วหล่ะ ก็เลยเอารถมารับพวกเรากลับบ้านกัน!!
.....ไอ้บอมขับรถพาเรามาถึงที่บ้าน ญาติๆมารวมตัวกันที่บ้านเพียบเลย พวกเราลงรถไปก็เข้าบ้าน สวัสดีทุกๆคน เราก็แนะนำเพื่อนๆให้ทุกๆคนรู้จัก
"สวัสดีครับย่า สวัสดีครับแม่" เราเข้าไปกอดย่า แล้วก็กอดแม่
"เป็นไงลูกไปอยู่มหาลัย อยู่สบายมั๊ย เรียนหนักมั๊ย" แม่เราถามเราแล้วก็เอามือลูบผมเรา
"ไม่ต้องห่วงมันหรอกครับป้า มันมีคนดูแลดี" ไอ้แมคบอกแม่เรา
"อ่านะ ใครจะดูแลมันได้ ดื้อขนาดนี้" แม่เราพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ดื้อจริงแหล่ะครับ" นายนิกพูดขึ้นมา
.....เราได้ยินก็หันไปมองนายนิก นายนั่นก็ทำหน้ากวนๆใส่เรา ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ซ๊ะงั้นอ่ะ!!
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
"พี่ส้มพี่แพรว เดี๋ยวบอมไปส่งที่บ้านนะครับ" ไอ้บอมบอกยัยส้ม
"ได้เลยป่ะๆ เดี๋ยวพี่เอาของไปเก็บแล้วเดี๋ยวแว๊นมอไซค์มาเอง" ยัยส้มพูด////จริงๆบ้านยัยส้มกับยัยแพรวก็ไม่ไกลจากบ้านเราเท่าไหร่ แต่ว่าถ้าเดินไปก็เหนื่อยหน่อย ฮ่าๆ ไอ้บอมเลยอาสาขับมอไซค์ไปส่ง
"ตามสบายกันเลยนะพวกเราอ่ะ เดี๋ยวเตรียมกินข้าวกัน เอิร์ตไปช่วยกันยกข้าวออกมากินเลย" แม่บอกเรา
"ทุ่งหญ้าบ้านเอิร์ตกว้างมากอ่ะ น่าไปกลิ้งตัวคงนุ่มดี"ไอ้แบงค์พูด
"ไปกลิ้งดิ มึงจะได้โดนวัวขวิดเอา ฮ่าๆ" ไอ้แมคบอกไอ้แบงค์
"ย่าครับ เดี๋ยวแมคไปบ้านก่อนนะ เดี๋ยวมาใหม่ครับ" ไอ้แมคหันไปบอกย่าเรา////บ้านไอ้แมคอยู่ใกล้บ้านเราที่สุดละ เดินถัดจากบ้านเราไปสองหลังเอง พ่อเรากับพ่อไอ้แมคเป็นเพื่อนกันอ่ะนะ
....เรากับพวกที่เหลือ นายเอ็ม นายบอม นายนิก ไอ้แบงค์ ก็นั่งกินข้าวกัน
"เอิร์ต บอมอยากไปดูวัวอ่ะ" นายบอมบอกเรา
"อือๆ ไปด้วยๆ มันจะขวิดมั๊ย" นายเอ็มพูด
"ไม่ขวิดหรอก แต่อย่าเข้าไปใกล้มันมากก็แล้วกัน" แม่เราบอกพวกนั้น
"ครับแม่"
"ใครเอาขนมมาเต็มเลยเนี่ย" ย่าเราถาม
"ของนิกอ่ะย่า แม่นิกฝากมาให้" เราบอกย่า
"ไหน คนไหนนะนิก" ย่าเราถาม
"เห็นมะ ไม่ทันไร ย่าก็ลืมแล้ว" เราแซวย่า
"ก็มากันเยอะ ย่ายังจำหน้าไม่ได้หรอก" ย่าบอกพวกเรา
"ผมครับนิก คุณย่าทานขนมเยอะๆนะครับ อร่อยๆทั้งนั้นเลย"
.....นายนิกพูดแล้วก็ไปนั่งใกล้ๆย่าเรา
"บ้านอยู่ที่ไหนอ่ะเนี่ยลูก" ย่าเราถามนายนิก
"สุพรรณบุรี ครับคุณย่า"
"อ่อๆ หนุ่มสุพรรณนี่เอง ผิวพรรณ หน้าตาดีจังเลย ลูกคนจีนน่ะสิเนี่ย" ย่าเราถามนายนิก มือก็ลูบไปตามแขนตามตัวนายนิก
"ครับคุณย่า แต่พ่อนิกก็ทำนาแบบนี้แหล่ะครับ"
"อ่อๆ สุพรรณ นาเยอะนะ แล้วเรียนคณะเดียวกับเอิร์ตหรอลูก"
"ป่าวครับ อยู่หอห้องเดียวกันครับคุณย่า"
"อื้อ!!! อยู่กันดีๆ ดูแลกัน อย่าทะเลาะกันนะลูก" ย่าเราบอกนายนิก
"ครับคุณย่า"
"สามคนนั้นเรียนคณะเดียวกับเอิร์ตอ่ะย่า แต่นิกเรียนคนละคณะ" เราบอกย่า
"แล้วที่เหลือชื่ออะไรกันบ้างหล่ะ" ย่าเราถาม
"บอกไปย่าก็จำไม่ได้อีกแหล่ะ เรียกไอ้หนูแหล่ะรู้เรื่อง!!!!" เราบอกย่า
"ผมเอ็มครับ"
"ผมบอมครับ"
"ผมแบงค์ครับ"
....พวกนั้นเข้าไปบอกชื่อกับย่าเรา
"เอิร์ต เดี๋ยวพาเพื่อนๆพักผ่อนกันตามสบายเลยนะ" ป้าเราพูด
"แม่จัดที่นอนให้ข้างบนนะ ขึ้นไปดูว่าพอกันหรือป่าว" แม่พูดกับเรา
"ไม่เป็นไรครับแม่ เดี๋ยวพวกเรานอนเต๊นท์กันครับ" นายนิกบอกกับแม่เรา
"ลืมบอกว่าพวกนี้เค้าเอาเต๊นท์จะมากางนอนกันที่ทุ่งหญ้าอ่ะครับ" เราพูด
"จะไหวหรอ อากาศตอนกลางคืนมันหนาวมากนะ" แม่เราถาม
"ไหวครับแม่ นอนแบบนี้ได้บรรยากาศดีครับ" นายบอมบอกแม่เรา
"อ่าๆ ตามใจๆ แต่ถ้าหนาวก็พากันขึ้นไปนอนบนบ้านก็แล้วกันนะ"
"ครับแม่"
....เราพาพวกนั้นเอากระเป๋าเสื้อผ้าขึ้นไปเก็บข้างบนบ้านที่ห้องนอนของเรา บ้านย่าของเราเป็นบ้านไม้ใต้ถุนสูงคล้ายๆกับบ้านย่าของนายนิก แต่ว่าเราสร้างครัวแยกออกไปจากตัวบ้าน แล้วข้างๆบ้านก็มีบ้านอีกสองหลังเป็นบ้านปูนชั้นเดียว ของอาเรา
"นี่หรอห้องนอนเอิร์ตอ่ะ" นายเอ็มถามเรา
"ใช่ๆ เปิดหน้าต่างไปก็เจอทุ่งหญ้าเลย" เราบอกนายเอ็ม
"ห้องสะอาดมากอ่ะ" ไอ้แบงค์พูด
"ก็ไอ้บอมมาอยู่แทนอ่ะตอนนี้ มันเรียนที่นี่ไง เลยมายึดห้องเอิร์ตเลย" เราบอกพวกนั้น
"อ่อๆ"
"ไอ้นิก มาดูรูปไอ้เอิร์ตดิ ตอนมัธยมอ่ะ โคตรเด๋ออ่ะ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์เรียกนายนิกไปเปิดอัลบัมรูปที่เราเก็บไว้มาดู พวกนั้นเลยได้ที ค้นห้องเราใหญ่เลย ฮ่าๆ เราก็ปล่อยให้พวกนั้นสนุกกันซักพัก แล้วก็ชวนกันลงไปใต้ถุนบ้าน
....ลงมาก็เจอกับไอ้แมค ยัยส้ม ยัยแพรว แล้วก็ใครคนนึง!!!!!กำลังนั่งคุยกับย่าเราอยู่
"เอิร์ตมาดูดิว่ากูพาใครมา"ไอ้แมคเรียกเรา
"ไอ้หมอ แฟนมึงมาแล้วเนี่ย"
"ออฟ"เราเรียกนายออฟ
"เอิร์ต"นายออฟเรียกเรา
....นายออฟเนี่ย เป็นเพื่อนผู้ชายที่สนิทกับเรามากๆเลยนะ เพราะเป็นเพื่อนคนแรกเลยที่เรารู้จักตอนเรียนมัธยม ถึงแม้ว่าตอนม.ปลายเราจะไม่ได้เรียนห้องเดียวกัน แต่ว่าก็สนิทกันมาก ไป-กลับโรงเรียนด้วยกัน นายออฟบ้านอยู่ในตลาดพ่อเป็นหมอฟัน แม่เป็นพยาบาล พ่อนายออฟเป็นเพื่อนกับพ่อเรา เรารู้เพราะตอนงานศพพ่อเรา ครอบครัวนายออฟมาช่วยงานทุกวันเลย ก็เลยสนิทกันขึ้นไปอีก ด้วยความที่พ่อนายออฟเป็นหมอ เพื่อนๆก็เลยพากันเรียกนายออฟว่า"ไอ้หมอ" ตั้งแต่เรียนมหาลัยเราก็ได้แค่โทรคุยกันบ้าง เพราะต่างคนต่างก็ต้องปรับตัวกับที่เรียนใหม่ นายออฟเรียนวิศวะ ม.เกษตร เรายังไม่เคยกลับมาเจอกันเลย นี่เป็นครั้งแรกที่เจอกันตั้งแต่จบมัธยมปลายไปอ่ะนะ
ก็เลยอึ้งๆนิดๆ
"เป็นไงบ้างเอิร์ต สบายดีป่าวเนี่ย" นายออฟเดินมาหาเรา
"อื้มๆสบายดี ออฟอ่ะสบายดีป่าว"
"สบายดีครับ"
....แล้วเราก็แนะนำให้นายออฟรู้จักกับพวกนายนิก นายเอ็ม ไอ้แบงค์ นายบอม
"เอิร์ต พาไปดูวัวหน่อยดิ" นายบอมบอกเรา
"อื้มๆได้ๆ"
...พวกเราเดินไปที่ทุ่งหญ้าเลี้ยงวัว วัวกำลังกระจัดกระจายกันยืนเล็มหญ้าอยู่ แดดตอนบ่ายๆไม่ค่อยร้อนมาก ลมหนาวพัดมาเย็นๆ
"เดี๋ยวแป๊บนะ เอิร์ตมีเสื่อป๊ะ เอาไปปูนั่งเล่นกัน"ไอ้แบงค์ถามเรา
"เดี๋ยวบอมไปเอามาให้ครับ" ไอ้บอมน้องเราพูดแล้วก็วิ่งเข้าบ้านไปหาเสื่อมาให้พวกเรา
"ไอ้นิก เนี่ยแฟนไอ้เอิร์ตตัวจริง" ไอ้แมคแกล้งบอกนายนิกว่านายออฟเป็นแฟนเราตัวจริง
"หรอ จริงป๊ะเนี่ย!!!" นายนิกหันไปถามไอ้แมค
"นี่แฟนเอิร์ตหรอครับ" นายออฟถามนายนิก
"เอ่อ!!!!" นายนิกคงไม่รู้จะพูดยังไงก็เลยหันมามองหน้าเรา
"นี่รูมเมทเอิร์ตที่หออ่ะออฟ"
"อ่อๆ งั้นฝากดูแลเอิร์ตด้วยนะครับ" นายออฟบอกนายนิก
"ครับๆได้ครับ"นายนิกพูด
"ออฟ ไม่พาแฟนมาด้วยหรอปีเนี่ยอ่ะ" ยัยแพรวถามนายออฟ
"เลิกแล้วอ่ะแพรว ตอนนี้โสดครับ ฮ่าๆ" นายออฟพูด
"งั้น!!!คืนนี้มากินฉลองโสดบ้านไอ้เอิร์ตเลยนะมึง มานอนเต๊นท์กับพวกกูเนี่ย" ไอ้แมคชวนนายออฟ
"อื้มๆ มานะออฟ หลายๆคนสนุกดี"
"ครับๆได้เลยเอิร์ต"
...ไอ้บอมเอาเสื่อไปปูใต้ต้นมะม่วงกลางทุ่งหญ้า ไอ้พวกนั้นก็พากันเดินเข้าไปเล่นกับลูกวัวน้อยๆกัน ลูกวัวก็ไม่หนีนะ คงหนาวเลยอยากนอนอาบแดดมากกว่า คนเข้าไปลูบตัวเล่นก็ไม่หนีไปไหน น่ารักดี ฮ่าๆ แต่ต้องระวังตัวแม่มันหน่อยนะ เดี๋ยวจะย่องเข้ามาขวิดเอา
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
นายบอม นายเอ็ม ไอ้แบงค์ดูสนุกกับการเล่นกับลูกวัวมากอ่ะ ส่วนนายนิกก็นั่งคุยอยู่กับนายออฟ ไม่รู้คุยอะไรกัน ฮ่าๆ ผู้ชายนี่ดูสนิทกันเร็วนะ
"พี่เอิร์ต เดี๋ยวตอนเย็นๆไอ้แตมไอ้ตามมาอีก สนุกแน่ๆอ่ะ" ไอ้บอมพูดถึงลุกชายฝาแฝดของน้าเราที่จะตามมาสมทบตอนเย็นๆ
"อื้มๆ เราเหอะ เรียนเป็นไงบ้างเนี่ย หรือมัวแต่ติดสาว" เราถามไอ้บอม
"ไม่เลยครับ ตั้งใจเรียนจริงๆ ม.5 อย่างยากอ่ะพี่" ไอ้บอมพูด
"ไปสอบเข้าลาดกระบังเลยนะบอม จะได้เจอพวกพี่ๆ" ยัยส้มพูด
"ครับพี่ส้ม บอมจะพยายาม อยากเรียนวิศวะลาดกระบัง"
"อื้มๆดีเลย ตั้งใจๆ เดี๋ยวก็สอบได้ มีโควตามาโรงเรียนเรานี่วิศวะลาดกระบังอ่ะ" ยัยแพรวพูด
"มีครับพี่แพรว เดี๋ยวบอมจะลองสมัครแบบโควต้าดู ต้องเร่งทำเกรดอ่ะครับ เดี๋ยวว่าปิดเทอมนี้จะขอไปกวดวิชาที่พิดโลกกับเพื่อนๆอ่ะครับ"
"อื้มๆดีแล้วๆ สู้ๆนะบอม"
"ขอบคุณครับพี่!!"
....พวกเรานั่งคุยกันจนเกือบๆเย็น ก็พากันเข้าบ้าน พวกนายนิกก็เอาเต๊นท์มาเตรียมกางกัน นายออฟขอตัวกลับบ้าน เดี๋ยวตอนค่ำๆจะมาใหม่ เรากับนายนิกนอนด้วยกัน แล้วก็มีเต๊นท์ใหญ่ของบ้านไอ้แมค ที่นอนได้7-8คนอ่ะนะ ก็ให้ไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็ม นายบอม นอนด้วยกัน ส่วนยัยส้มยัยแพรวคงกลับไปนอนบ้าน!!!!
:mew1: :mew1: :hao6: :hao6: :hao6: :mew1: :mew1: :mew1: :hao6: :hao6:
-
เหมือนข้ามอะไร ๆ จริง ๆ ด้วย มันเร็วไป กระมิดกระเมี้ยนมาตั้งนาน อยู่ดีดีมาเตรียมพ้อมขนาดนี้ แถมเอิร์ตยังถามอีกว่ามีถุงยางไหม อ่านตอนนี้แล้ว งง ๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
น้องเห็นแก่ตัวเบาๆ ให้ความหวังบอมไปเรื่อย
ส่วนน้องบอมมาเรียนวิศวลาดกระบังนะพี่จะดูแลอย่างดี
อิ้
-
:hao5: :hao5: :hao5: หน่วงตล๊อดดดดดด
-
ไม่ได้เกลียดเอิร์ตน๊าา แต่หมั่นไส้ :m20:
พอมองเอิร์ตตามมุมที่คนแต่งอธิบายแล้วก็แบบว่า กลับมาย้อนมองดูตัวเองเลยนะ แล้วก็เข้าใจอารมณ์เอิร์ตขึ้นมาเลย อารมณ์แบบว่าชั้นสวยอ่ะ ชั้นเลือกได้ เพราะเราเองก็เคยมีอารมณ์นั้นเหมือนกัน แต่ไม่ปล่อยให้มันเป็นแบบนั้นนานไปแบบเอิร์ตนะ เพราะสงสารเค้า (แลดูเป็นคนดีเนอะ) ฮ่าๆๆๆๆ :hao7:
ก็แบบ OK ไม่มีใครเพอร์เฟค ทุกคนมีด้านมืดกันทุกคน ความรักไม่ได้สวยงาม และลงตัวเสมอไป
แต่ก็แบบยังไงก็หมั่นไส้อ่ะ คือมันหมั่นไส้สะสมมาหลายตอนมากเลยไง กร๊ากกกกกกกกก :laugh:
ณ จุดๆ นี้ บอกเลยว่าสงสารบอม บอมควรฝึกร้องเพลงนี้ มาร้องให้เอิร์ตฟัง
(https://s3-ap-southeast-1.amazonaws.com/plengarai/chordpics/16750/0.jpg)
พอร้องเสร็จก็หันไปซบอกล่ำๆ ของฟิลด์ ให้ฟิลด์ปลอบใจ เอร๊ยยยยย ฮิ้ววววววววววว :hao6:
-
นิกเขาก็ลูกผู้ชาย ทำตามสัญญา เห็นมั๊ย แข่งไม่ชนะ นิกก็ไม่ทำอะไรเอิร์ต ถ้าจะทำก็ทำได้ อุปกรณ์พร้อมแล้ว แต่นิกไม่ทำ นายแมนมาก :katai2-1:
-
อ่านแล้วมันรู้สึกขัดๆกับตอนที่แล้วอ่ะ
คือตอนที่แล้วมันจะเอากัน บอกรักกัน แต่พอตอนนี้มันกลับเป็นเหมือนสองตอนที่แล้ว
คือรู้สึกตอนที่แล้วมันเป็นช่วงสะดุดไปเลยยังไงไม่รู้สิ
อ่านแล้วไม่สมูทจริงๆนะ เหมือนตอนนี้พยายามจะแก้ไขตอนที่แล้วประมาณว่าพยายามดึงกลับมาแต่มันดึงกลับมาไม่ได้อ่ะ
ตอนที่แล้วก็เลยแปร่งๆ
:m3: อร๊ายยยยยย หนุ่มวิศวะเกษตร เชียร์คนนี้ได้ไหม ขอให้มีคู่เอิงเอย :hao3:
-
:ling1:
-
เอิร์ตทำเป็นอินโนเซ้นนะคะ
-
555 รู้สึกว่าจะเริ่มสนุกขึ้นมาอีกนะ แต่ก็เริ่มรู้สึกว่าจะมีตัวละครมาเพิ่มอีกแล้วเหรอ เดี๋ยวจะอ่านแล้วยิ่งงงกันรึป่าวน้อ
จริงๆแล้วผมเข้าใจคนเขียนดีครับ สิ่งที่เราคิดไว้นั้น เวลาเราเขียนถ่ายทอดออกมาบางอย่างมันก็ถ่ายทอดได้ไม่ตรงกับที่ใจเราคิด คนอ่านเข้าใจไปทางหนึ่ง ในขณะที่เราต้องการสื่อไปอีกทางหนึ่ง นั่นเป็นเพราะตัวเราเองอาจจะยังประสบการณ์ไม่มากพออ่ะนะครับ
การจะถ่ายทอดเหตุการณ์และอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครให้ได้ตรงใจเรามันเป็นเรื่องยากครับ มีคนสอนผมว่า เราควรเขียนกำหนดอุปนิสัยของตัวละครทุกตัวของเราให้ชัดเจนไปซะก่อน แล้วถึงจะมาเขียนโครงเรื่อง สุดท้ายค่อยมาเขียนบรรยายรายละเอียดของเหตุการณ์ในแต่ละตอน
ที่เป็นแบบนี้เพราะอุปนิสัยของแต่ละตัวละครมันจะเป็นตัวกำหนดทุกๆอย่างในเรื่องที่เราเขียนนั่นเองครับ คล้ายๆกับว่าแท้จริงแล้วเราไม่ได้เป็นคนเขียนเรื่องนี้หรอก แต่ตัวละครทุกตัวที่มีอุปนิสัยชัดเจนแล้วพวกนี้ต่างหากที่จะเป็นคนเดินเรื่องทั้งหมดเอง
ที่ผ่านๆมาบางครั้งผู้เขียนก็เขียนออกมาได้ดีมากแล้วครับ อุปนิสัยของตัวละครมันเห็นได้ชัดเจนพอสมควร จะมีก็แค่บางช่วงที่อ่านแล้วแปลกๆ เช่น เรื่องความ"ซึน"ของน้องเอิร์ตนี่แหละครับ 555 หลายครั้งที่ต้องบอกว่า เป็นใครๆมันก็ต้องรู้แล้วว่า เค้าคิดยังไงกับเรา ท่าทีของบอมและนิกเด่นชัดมากจนขนาดนั้น "แต่ทำไมเอิร์ตไม่รู้สักทีล่ะ" อันนี้มันเกิดคำถามในใจผู้อ่านบางคนน่ะครับ
เพราะอย่างที่ผมบอกแหละ ถ้าเราจะเขียนให้นายเอกซึนมาก เราก็แค่คิดเหตุการณ์ให้มันยังคลุมเครือนิดๆ พอให้ตีความไปได้สองอย่างว่ารักชัวร์ๆแล้วล่ะ แต่คิดอีกทีหรือมันอาจจะไม่ได้รักก็ได้ เป็นอะไรแบบนี้มากกว่า เพราะถ้าเหตุการณ์มันมาแบบเต็มที่ชัดเจนไปเลย แล้วนายเอกยังจะซึน มันก็จะดูเหมือนนายเอกโง่ไปเลยนะครับ เพราะถ้าเป็นคนจริงๆมันต้องดูกันออกล่ะครับว่าเค้าคิดไงกะเราอ่ะนะ
แต่ตรงนี้ผมไม่ว่ากันอยู่แล้วครับ คนเราถ้าเริ่มเขียนใหม่ๆก็มักจะยังไม่รู้หรอกครับว่าจะสร้างเหตุการณ์ยังไงให้มันออกมาได้ลงตัวพอดีๆ และผมเชื่อว่าถ้าผู้เขียนได้เขียนไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็จะค่อยๆเข้าใจไปเองครับ ขอให้ตั้งใจเขียนงานออกมาเรื่อยๆแล้วกัน จะรออ่านและเป็นกำลังใจให้นะครับ o13
-
:z13: คุยกับรูมเมท
:pig4: คุณjj_girl : ดีใจอ่ะที่เข้าใจในคาแรกเตอร์ของเอิร์ตมัน ขอให้รักเอิร์ตน้อยๆ แต่รักนานๆนะครับ แฮ่ๆ
:pig4: คุณIsDeer : ขอโทษนะครับที่ทำให้เนื้อเรื่องสะดุด ยอมรับว่ามีเซๆหลงทางไปเหมือนกันตอนที่โดนคำวิจารย์แนะนำหนักๆตอนก่อนหน้านี้ จะพยายามดึงเนื้อเรื่องกลับเข้ามาให้สมูทเหมือนเดิมนะคร๊าบ แฮ่ๆ
:pig4: คุณGoodfellas : ขอบคุณมากๆครับ สำหรับคำแนะนำ แล้วก็คำติ-ชม จะพยายามพัฒนาฝีมือการเขียนให้ดีขึ้นเรื่อยๆนะครับ ขอบคุณที่ติดตามรูมเมทฯ นะครับ^^
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
ใจไม่กล้าพอ!!!!
.....พอพวกนั้นจัดการกางเต๊นท์เสร็จเรียบร้อย ไอ้บอมก็ขับรถพาไปตลาดกัน หาซื้อของที่ตลาดเย็นมาทำกินกันคืนนี้ ตลาดเย็นตั้งอยู่ริมแม่น้ำน่านเลย บรรยากาศดีมาก เย็นนี้เราจะทำปิ้งย่างกินกัน ยัยส้ม ยัยแพรว นายบอม ไอ้แมค แยกไปซื้อของทะเล ลูกชิ้น แล้วก็เหล้า เบียร์ น้ำอัดลม ส่วนเรา นายนิก นายเอ็ม ไอ้แบงค์ เดินซื้อพวกน้ำจิ้มกับขนมไทย เอาไว้ไปทำบุญพรุ่งนี้ คือที่วัดบ้านเราจะทำบุญสองวันคือวันที่31วันสิ้นปีกับวันที่1 คือวันปีใหม่ เราก็เลยจะไปทำบุญกันทั้งสองวันเลย
"เอิร์ต ขนมบ้าบิ่นมีป๊ะ..นิกอยากกิน" นายนิกบอกเรา
"มีสิ!! ร้านแม่เพื่อนเอิร์ตเอง อร่อยสุดๆอ่ะ" เราหันไปบอกนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ
"พานิกไปซื้อหน่อย อยากกินแล้วอ่ะ" นายนิกพูดแล้วก็เดินมากอดคอเรา
....เราพานายนิกเดินมาที่ร้านแม่เพื่อนเรา ยัยแก้วเพื่อนห้องเดียวกับเรากำลังช่วยแม่ขายขนมอยู่เลย
"สวัสดีแก้ว" เราทักทายยัยแก้ว
"อ้าว!!!!เอิร์ต คิดถึงๆเป็นๆบ้างสบายดีป๊ะเนี่ย" ยัยแก้วทุกทายเราแต่สายตานี่มองนายนิกที่กำลังกอดคอเราอยู่!!
"อื้มๆ สบายดี"
"เอาหนมไรๆ บ้าบิ่นอีกหล่ะสิ" ยัยแก้วแซวเรา
"อื้อ!!! ของโปรดนี่เนอะ จัดมาๆห้าสิบบาท แล้วก็ฝอยทองกับเม็ดขนุนด้วยนะ เอาไปทำบุญพรุ่งนี้อ่ะ" เราบอกยัยแก้ว
"ได้เลยๆ เอิร์ต!!!ใครอ่ะ แฟนหรอ" ยัยแก้วกระซิบถามเราแล้วหันไปทางนายนิก
"เฮ้ย!!!ป่าวๆ เพื่อนที่มหาลัยอ่ะ มาเค้าท์ดาวที่บ้านเรา" เราบอกยัยแก้ว
"น่ารักดีอ่ะ ฮ่าๆ" ยัยแก้วพูดแล้วก็หัวเราะ////นายนิกก็หันมาทำหน้า งงๆที่เรากับยัยแก้วหัวเราะกันสองคน ฮ่าๆ
.....เรากับนายนิกได้ขนมครบแล้วก็เดินไปที่รถรอพวกนั้นซื้อของเสร็จ นายนิกกินขนมบ้าบิ่นก็ชมว่าอร่อยมาก ก็ของโปรดตัวเองนี่เนอะ ฮ่าๆ
"เอิร์ตก็ชอบกินบ้าบิ่นหรอ" นายนิกถามเรา
"อื้อ!!!ชอบดิ"
"ชอบเหมือนนิกเลย" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ มือก็หยิบบ้าบิ่นเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆเลย
"ไอ่ลิงอย่ากินเยอะนะ เดี๋ยวกินตอนเย็นไม่ไหวนะ" เราว่านายนิก
"คร๊าบ อร่อยนี่หยุดไม่ได้"
"ไอ่เว่อร์" เราพูดแล้วก็เอามือดึงหูนายนิก
"โอ๊ย!!ไอ่เอิร์ต เจ็บนะเว๊ย" นายนิกร้อง เราก็หัวเราะ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
.....เพื่อนๆเราที่เรียนด้วยกัน ผ่านมาเห็นเราก็ทักทายกัน แต่แทบทุกคนก็จะมองๆนายนิก โดยเฉพาะพวกผู้หญิง ฮ่าๆ นายนิกก็อัธยาศัยดี คุยกับเค้าไปหมด ปีใหม่แบบนี้เพื่อนๆกลับมาบ้านเยอะมาก คืนนี้ก็คงจะสนุกนะ ฮ่าๆ
.....พวกเราซื้อของเสร็จก็กลับมาบ้าน เตรียมตัวทำของไว้ปิ้งย่างเย็นนี้ น้ารุ้งก็มาถึงบ้านพ่อดี ไอ้ตามกับไอ้แตมเห็นเราก็วิ่งมาหาเลย ปีนี้แฝดนรกนี่ดูโตขึ้นมาก ที่เราเรียกแฝดนรกก็เพราะว่าดื้อมาก ฮ่าๆ
"พี่เอิร์ต สวัสดีครับ" ทั้งสองคนสวัสดีเรา
"หวัดดีน้องพี่ นี่เพื่อนๆพี่" เราแนะนำให้สองคนรู้จักพวกนายนิก
"สวัสดีครับพี่ๆ"
....แนะนำตัวกันเสร็จก็แยกย้ายทำหน้าที่ใครหน้าที่มัน ไอ้ตามไอ้แตมก็ตามเราไม่ห่างเลย นานๆเจอกันทีก็เงี้ย ฮ่าๆ
"พี่เอิร์ต นอนเต๊นท์หรอครับ ขอนอนด้วยนะ"
"จะไหวหรอ มันหนาวนะ"
"ไหวดิครับ นะๆนอนด้วยๆ"
"ได้ๆมานอนเลย ใครบ่นหนาวเดี๋ยวจะเตะให้ร้อนเลย"ไอ้แมคพูด
"โห!!!!พี่แมคอ่ะ"สองคนนั้นโห่ไอ้แมค
"เต๊นท์พอหรอไอ้แมค" เราถามไอ้แมค
"เหลือเฟือเอิร์ต เต๊นใหญ่นอนได้ตั้งหก-เจ็ดคน" ไอ้แมคบอกเรา
....เรานอนเต๊นท์เล็กกับนายนิก เต๊นท์ใหญ่ก็จะมี ไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายบอม นายเอ็ม ไอ้ตาม ไอ้แตม ก็คงพอดีกัน เพราะนายออฟโทรมาบอกเราว่าคืนนี้ต้องกลับไปนอนบ้านที่ตลาดก่อน เดี๋ยวมาเค้าท์ดาวด้วยพรุ่งนี้
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
.....ค่ำๆเราก็เริ่มกินกัน พวกผู้ใหญ่ก็นั่งกินกันใต้ถุนบ้าน ส่วนพวกเราเด็กๆก็ตั้งเตาปิ้งย่างกันกลางสนามหญ้ากับปูเสื่อกินกันกลางสนามหญ้าแหล่ะ บรรยากาศตอนกลางคืนอากาศเย็นมากๆ แต่ท้องฟ้าไม่มืดนะช่วงเดือนหงายพอดี ได้แสงไฟจากบ้านก็โอเคละ นายเอ็มก่อกองไฟก็คลายหนาวไปได้บ้าง บรรยากาศดีอ่ะ ย่างปลาหมึก กุ้ง ลูกชิ้น กินกัน แล้วพวกนั้นก็กินเบียร์ ไม่มีใครกินเหล้านะ!!!
"อย่ากินกันเยอะนะลูก พรุ่งนี้ต้องไปทำบุญกันนะ" แม่เราเดินมาคุยกับพวกเรา
"ครับแม่ อากาศดีจังเลยครับ"นายเอ็มบอกแม่เรา
"อื้ม!!!ดึกๆจะหนาวกว่านี้นะ ไปขนผ้าห่มมาใส่เต๊นท์ไว้เยอะๆนะ"
"ครับแม่"
"ตามแตม จะนอนเต๊นท์กับพี่ๆเค้าหรอลูก" น้ารุ้งเดินมาถามไอ้ตามไอ้แตม
"ครับแม่"
"น้าฝากสองคนนี้ด้วยแล้วกันนะ" น้ารุ้งหันไปบอกพวกนั้น
"ได้เลยครับน้ารุ้ง"ไอ้แมคบอกน้ารุ้ง
.....เราอาบน้ำเสร็จ แต่งตัวเสร็จก็ลงบ้านมา ออกไปสมทบกับพวกนั้น
"เอิร์ต ไปเรียกนิกมากินข้าวก่อนสิลูก" ย่าบอกเรา
"นิกกินข้างนอกแหล่ะครับย่า"
"อื้อ!!!ถ้าหิวข้าวก็เข้ามากินกันข้างในนะ กินอย่างนั้นมันจะอิ่มหรอ"
"ของกินเยอะแยะน่ะย่า ห่วงแต่นิกคนเดียวนะเนี่ย" เราแซวย่า
"ย่าคงจำชื่อได้คนเดียวน่ะเอิร์ต ฮ่าๆ" ป้าบอกเราแล้วก็หัวเราะ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
.....เราเดินไปสมทบกับพวกนั้นที่สนามหญ้า นายนิกส่งสัญญาณทางสายตามาว่า ต้องนั่งตรงนี้นะ ข้างๆนิก ฮ่าๆ////เราก็เดินไปนั่งข้างๆนายนิก
"อ่ะกิน!!!!" นายนิกส่งแก้วเบียร์ให้เรา
"โห!!! กินเลยหรอ ท้องว่างอยู่เลย" เราบอกนายนิก
"อ่ะงั้นกินลูกชิ้น" นายนิกพูดแล้วก็ส่งลูกชิ้นให้เราไม้นึง เราก็รับมากิน
"ตาม....พี่ขอน้ำเขียวแก้วนึงดิ" เราบอกไอ้ตาม
"ได้คร๊าบบบ"
"เออ!!!แมค ไม่เอากีตาร์มาเล่นอ่ะ มันเงียบๆไปนะ" เราบอกไอ้แมค
"เออ!!!ลืมเลย เดี๋ยวกูกลับไปเอาแป๊บนึง" ไอ้แมคบอกเราแล้วก็กลับบ้านไปเอากีตาร์
....ไอ้บอมน้องเรากับนายบอมก็คุยกันไม่หยุดเลย สงสัยชื่อเหมือนกันเลยคุยกันถูกคอ
"เอิร์ตแล้วออฟไม่มาหรอ" ยัยแพรวถามเรา
"ออฟโทรมาบอกว่าจะมาพรุ่งนี้อ่ะ วันนี้ไปนอนบ้านที่ตลาด"
"อ่อๆ ไม่รู้ว่านิกแอบไปสืบอะไรจากออฟบ้างนะ เห็นคุยกันตั้งนาน" ยัยแพรวแซวนายนิก
"ไม่มีไรหรอกแพรว นิกสืบแค่เรื่องที่สำคัญๆอ่ะนะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆกับเรา
"ไอ่ลิง!!!" เราเรียกนายนิกเบาๆ
"อะไร กินป๊ะเนี่ยเบียร์อ่ะ" นายนิกถามเรา
"มาๆกินก็กิน" เรารับแก้วเบียร์จากนายนิกมากิน
....ด้วยความที่เราไม่ค่อยได้กินของพวกนี้อ่ะนะ ก็เลยเรียกว่าคออ่อนมากๆ กินไปแก้วเดียวก็หน้าแดงละ ฮ่าๆ
"อาบน้ำมาแล้วหรอ" นายนิกถามเรา
"อือ!!!"
"ถึงว่า ตัวหอมๆ" นายนิกพูดแล้วก็หันหน้ามาดมๆตรงไหล่เรา
"ไอ่ลิง!!!" เราเรียกนายนิก
"ครับ" นายนิกพูดแล้วก็เงยหน้ามามองหน้าเรา แล้วก็นิ่งอยู่อย่างนั้นอ่ะ
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
.....ซักพักไอ้แมคก็เอากีตาร์มาแล้วก็ส่งกีตาร์ให้นายนิก
"อ่ะ ไอ้นิก จัดการเลยมึง"
.....นายนิกก็รับกีตาร์มาแล้วก็เล่น นายเอ็มมาร้องเพลง สนุกสนานกันไป ตอนดึกๆ ลุงกับน้าเรา(พ่อไอ้ตามไอ้แตม)ก็ออกมานั่งกินนั่งคุยกับพวกเราด้วย สนุกสนานกันไป ลุงเราเป็นทหารก็มีเรื่องมาเล่าเยอะแยะเลย นายบอมกับไอ้แบงค์ก็คอยถามใหญ่เลย เลยสนุกกันไปทั้งเด็กทั้งคนโต ฮ่าๆ พวกเรานั่งกินกันจนดึก น้ำค้างลงแล้วก็เกือบๆเที่ยงคืน ก็เลยเลิกกิน ช่วยกันเก็บข้าวของไปล้างเก็บ แล้วก็แยกย้ายกันเข้านอน พวกนั้นก็ดูเมากันนิดๆ เราเองก็มึนๆเหมือนกัน เก็บของเสร็จเราก็ไปอาบน้ำอีกรอบนึง ก็กระจายไปอาบกันที่บ้านป้าเราด้วย จะได้เสร็จเร็วๆ เราอาบเสร็จก็มารอนายนิกที่เต๊นท์
"นิกเอิร์ตเข้าเต๊นท์ก่อนนะ" เราบอกนายนิก
"อือ!!!!เดี๋ยวตามเข้าไปนะ"นายนิกบอกเรา
.....แล้วเราก็เดินมาที่เต๊นท์ เห็นนายบอมนั่งเขี่ยๆกองไฟอยู่ เราก็เลยไปนั่งข้างๆนายบอม
"เป็นไงบ้างบอม อากาศดีมั๊ย"เราถามนายบอม
"ครับ หนาวมากอ่ะเอิร์ต" นายบอมพูดแล้วก็เอามือขึ้นมากอดตัวเองทำท่าหนาวๆ
"สนุกป๊ะเนี่ย เอิร์ตกลัวเพื่อนๆไม่สนุกอ่ะ" เราบอกนายบอม
"สนุกดิครับเอิร์ต" นายบอมพูดแล้วก็หันมายิ้มกับเรา
"นี่ถ้าฟ้ามืดกว่านี้ ดาวคงเต็มท้องฟ้าเลยเนอะ" นายบอมพูดแล้วก็ล้มตัวลงนอนบนพื้นสนามหญ้า
"เฮ้ย!!!บอมเปื้อน ลุกมาเลย เดี๋ยวก็คันอีกหรอก" เราพูดแล้วก็ดึงมือนายบอมให้ลุกขึ้น แต่นายบอมดึงมือเราลงไป ตัวเราก็เลยล้มลงไปทับตัวนายบอม
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
"บอม!!!!" เราเรียกนายบอม
"ครับ!!!!"
"เฮ้ย!!!ไอ้บอม ป่ะๆเข้าเต๊นท์" เสียงไอ้แมคดังมา เราก็เลยลุกจากตัวนายบอม นายบอมก็ลุกขึ้นมาเหมือนกัน
"อ่าวเอิร์ต ไอ้นิกนอนแล้วหรอ" ไอ้แบงค์ถามเรา
"ยังๆ อาบน้ำอยู่อ่ะ"เราบอกพวกนั้น
"อ่อๆ เดี๋ยวรอลูกสมุนเอ็มก่อนนะครับแป๊บนึงๆ" นายเอ็มหมายถึงไอ้ตามไอ้แตม สงสัยสองคนนั้นจะติดนายเอ็มซ๊ะแล้ว ฮ่าๆ
"พร้อมครับพี่เอ็ม" ไอ้สองคนนั้นมาพอดี พร้อมกับนายนิกด้วย
"พี่นิกนอนไหนอ่ะครับ" ไอ้แตมถามนายนิก
"พี่นอนเต๊นท์ข้างๆเนี่ยหล่ะ"
"นอนกับพี่เอิร์ตหรอครับ"
"ใช่ครับ"นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ไอ้แตม มันสองคนเป็นผัวเมียกันก็ต้องนอนด้วยกันดิ" ไอ้แมคบอกไอ้แตม
"จริงหรอครับพี่" ไอ้แตมถามนายนิกเสียงแบบตกใจ
"ไอ้แมค ปากหมานะมึงเนี่ย เดี๋ยวน้องมันก็เชื่อหรอก" เราด่าไอ้แมค
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"ฮ่าๆ ขำๆน่ะ" ไอ้แมคพูด
"ป่ะๆพี่ไปส่งเข้าเต๊นท์" นายนิกพูดแล้วก็กอดคอไอ้ตามไอ้แตมพาไปส่งที่เต๊นท์
....ส่งพวกนั้นเข้าเต๊นท์เสร็จเรากับนายนิกก็กลับมาเข้าเต๊นท์ตัวเอง
"นิก!!!" เราเรียกนายนิก
"ครับ"
"เมาป๊ะเนี่ย"
"นิดหน่อย กินไปเยอะอ่ะ"
"อือ!!!!ฟังเสียงก็รู้ละ"
"ทำไม เมาแล้วจะทำไม" นายนิกพูดกวนๆกับเรา
"ป่าวๆ!!!!นอนเลยเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปทำบุญไม่ทัน" เราว่านายนิกแล้วก็ล้มตัวลงนอน
"ยังไม่นอน"
"ไอ่ลิง อย่าดื้อ"
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
.....นายนิกไม่พูดอะไร แต่หันตัวมากอดเราจนแน่นเลย เอาหน้าซุกเข้าซอกคอเรา
"เฮ้ย!!!นิกทำไรเนี่ย ปล่อยเลย" เราพูดแล้วก็ผลักหน้านายนิกออกจากซอกคอเรา
/////แต่!!!!นายนิกไม่หยุด ลุกขึ้นมาทับตัวเรา เอาปากประกบปากเรา มันรวดเร็วมาอ่ะ เราก็ไม่รู้จะหนียังไง ก็ปล่อยเลยตามเลย/////
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
"อย่าเสียงดังดิ!!!" นายนิกพูดกับเราเบาๆ
"เลิกเลย นอนเถอะ" เราบอกนายนิก
"นิกไม่นอน"
....นายนิกพูดแล้วก็ก้มหน้าลงมาจูบเราต่อ ด้วยความที่ตัวนายนิกสูงใหญ่กว่าตัวเรา เราก็เลยดิ้นหนีไม่ได้เลย นายนิกก็จัดการซุกไซร้ไปเรื่อยๆ แล้วนายนิกก็ถอดเสื้อเราออก แล้วก็ถอดเสื้อตัวเองออกเหมือนกัน นายนิกเลื่อนหน้าลงมาตรงหน้าอกเรา แล้วก็จัดการต่อไป ฮ่าๆ
แล้วอยู่ๆ นายนิกก็หยุดไป!!!!! แล้วเราก็ได้ยินเสียงนายนิกเบาๆว่า!!!!
"แล้วไงต่อว๊ะเนี่ยลืม!!!!"
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
....เราเองก็มึนๆ ตอนนั้นไม่มีแรงแล้วหล่ะ ก็โดนรุกซ๊ะขนาดนั้นอ่ะนะ ฮ่าๆ
"หยุดเถอะนิก" เราบอกนายนิก
"ไม่"
....นายนิกพูดแค่นี้แล้วก็ดึงกางเกงเราออก เราก็ลุกขึ้นมาจับมือนายนิกไว้ ไม่ให้ถอด นายนิกก็ดันตัวเรานอนหงายลงไปแล้วก็ขึ้นมาทับตัวเรา ตอนนี้ถึงได้รู้ว่านายนิกเองก็ไม่เหลือเสื้อผ้าแล้วเหมือนกัน แล้วนายนิกก็........จัดการดันน้องชายเข้ามาในตัวเราเลย!!!!!!
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
.....เราก็เจ็บดิ!!! คนไม่เคยอ่ะ อยู่ๆก็ดันเข้ามาแบบนี้!!
"โอ๊ย!!! เจ็บอ่ะนิก พอเถอะ" เราพูดแล้วก็เอามือดันท้องนายนิกไว้
"ทนหน่อยนะ"นายนิกพูด
"อื้อ!!!เจ็บอ่ะ พอเหอะ!!!!" เราพูดเสียงสั่นๆจะร้องไห้ น้ำตามันไหลออกมาแล้วหล่ะ ก็มันเจ็บจริงๆนี่หว่า
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
.....นายนิกพอเห็นเราจะร้องไห้ ก็เลยหยุดการกระทำ แล้วก็ลงมานอนข้างๆเรา เอามือลูบผมเรา
"เจ็บมากมั๊ย" นายนิกถามเราเบาๆ เราไม่ตอบได้แต่นอนกอดผ้าห่ม น้ำมูกน้ำตาไหล
"นิกขอโทษนะครับ หยุดก็ได้"
"นิกใส่เสื้อผ้าให้นะ" นายนิกพูดแล้วก็หยิบเสื้อผ้าจะมาใส่ให้เรา
"เดี๋ยวใส่เอง" เราบอกนายนิกแล้วก็หยิบเสื้อกับกางเกงมาใส่ นายนิกก็นั่งมองเราอยู่อย่างนั้น
.....เราใส่เสื้อผ้าเสร็จก็นอนลงที่เดิม นายนิกใส่เสื้อผ้าเสร็จก็มานอนข้างๆเรา
"เอิร์ต นิกขอโทษนะครับ"นายนิกพูด
.....เราก็เงียบไปพูดอะไร เพราะไม่คิดเลยว่านายนิกจะทำกับเราแบบนี้คือตอนนั้น งง!!!ไง ทำไมนายนิกถึงทำแบบนี้กับเรา นายนิกคิดอะไรอยู่!!!!!!
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
"ไอ่ดื้อ พูดกับนิกดิครับ"นายนิกเข้ามากอดเรา
"เอิร์ต!!!!!"
"อือ!!!!นอนเถอะ" เราบอกนายนิก
"หันมาหานิกหน่อยสิ" นายนิกพูดแล้วก็จับตัวเราพลิกมาหานายนิก
....หน้าเราอยู่ตรงกับหน้าอกนายนิก
"เงยหน้ามามาดิ๊" นายนิกพูด
....เราก็เงยหน้าขึ้นไป เจอสายตาของนายนิกที่มองเราอยู่ นายนิกก้มหน้าลงมา เอาจมูกมาชนจมูกเรา
"นิกขอโทษนะครับ"
"อือ" เราพูดไปแค่นั้น
"ไม่โกรธนิกนะ"นายนิกถามเรา
"อือ"
.....แล้วนายนิกก็พลิกตัวกลับไปนอนหงาย
"โอเค!!!! เดี๋ยวกลับไปศึกษามาใหม่ คราวหน้าจะไม่พลาดเลย" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไอ่ลิง ไม่สำนึกนะ" เราพูดแล้วก็ดึงหูนายนิก
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
"โอ๊ยย!!!!" นายนิกร้อง
"เฮ้ย!!!ไอ้เต๊นท์นั้นเล่นไรกันว๊ะ แหกปากซ๊ะขนาดนั้น" เสียงใครคนนึงตะโกนมาจากเต๊นท์ใหญ่
....ชู้วววว!!!! นายนิกทำท่าเอามือมา จุ๊ๆตรงปาก ให้เราเสียงเบาๆแล้วก็แกล้งเราต่อ!!
"ดึงหูนิกหรอ!!!มานี่เลย" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราขึ้นไปนอนหนุนอยู่บนหน้าอกนายนิก หัวใจนายนิกเต้นแรงมากอ่ะ
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
"คราวหน้า เตรียมเป็นเมียนิกได้เลยนะ" นายนิกพูด
.....เราก็เงียบไม่ได้พูดอะไรต่อ
.....แล้วเรากับนายนิกก็นอนหลับไป อากาศในเต๊นท์เย็นสบายมากอ่ะ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
คืนข้ามปี
"ไอ้เอิร์ต ไอ้นิก ตื่นๆ" เสียงใครมาปลุกเราแต่เช้า เรางัวเงียตื่นขึ้นมา เปิดเต๊นท์ออกไปดู////ไอ้แมคมาปลุกเรา
"ตื่นอาบน้ำกันเลยสองตัวมึงอ่ะ จะได้ไปทำบุญ" ไอ้แมคบอกเรา
....เราพยักหน้าให้ไอ้แมคแล้วหันกลับมาปลุกนายนิก นายนิกก็งัวเงียตื่นขึ้นมา อากาศตอนเช้าเย็นมากๆอ่ะ นายนิกนั่งกอดเราจากข้างหลัง
"หนาวหว่ะ นอนต่อได้ป๊ะ" นายนิกพูดแล้วก็เอาคางมาเกยที่ไหล่เรา ลมหายใจอุ่นๆของนายนิกโดนต้นคอเรา รู้สึกแปลกๆขึ้นมาอีกละ!!
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
"ไม่ได้ ไปอาบน้ำเร็วๆเลย"
"มีน้ำอุ่นป๊ะ" นายนิกถามเรา
"มี ป่ะๆ" เราบอกนายนิกแล้วก็พากันมุดออกมาจากเต๊นท์ เจอไอ้แมคยืนรอพวกนายเอ็ม นายบอมอยู่หน้าเต๊นท์เรา ไอ้แมคหันมาเห็นเรากับนายนิก
"เชี่ย!!!!มึงสองตัวเข้าไปสำรวจตัวเองก่อนมั๊ย เดี๋ยวคนอื่นเห็น" ไอ้แมคบอกเรา เรากับนายนิกก็ งงๆ
"สำรวจไรว๊ะ" นายนิกถามไอ้แมค
"ก็กางเกงมึงสองคนอ่ะ ไปดูกันเอง เร็วๆก่อนที่ไอ้พวกนั้นจะออกมาเห็น กูจะไม่บอกใคร" ไอ้แมคพูด
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
.....เรากับนายนิกก็ก้มมองกางเกงของตัวเอง เชี่ย!!!!แล้ว เราใส่กางเกงสลับกับนายนิก คือท่อนบนอ่ะเราสองคนใส่เสื้อแล้วก็มีเสื้อกันหนาวไหมพรมคลุมทับอีกทีนึง แต่ข้างล่างเราใส่กางเกงบ๊อกเซอร์ธรรมดาๆ ส่วนนายนิกใส่กางเกงเล่นบาสของนายนิก แต่ว่าตอนนี้กางเกงเล่นบาสของนายนิกมาอยู่บนตัวเราซ๊ะแล้ว/////เรากับนายนิกรีบเข้าไปในเต๊นท์ ถอดกางเกงเปลี่ยนกัน ในใจก็ขำๆ แต่เดี๋ยวต้องออกไปอธิบายกับไอ้แมคอีก เพราะมันต้องมาถามแน่ๆ
"กางเกงในสลับกันด้วยป่าว" นายนิกถามเรา
"ไม่รู้...ช่างเหอะกางเกงในไม่มีใครเห็น" เราบอกนายนิก
"ขำหว่ะ เกือบแล้วเชียว โดนไอ้แมคด่าแน่เลย" นายนิกพูด
"นั่นดิ จะอธิบายยังไง" เราก็เริ่มกังวล
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
"เดี๋ยวนิกเคลียร์เอง"นายนิกบอกเราแล้วเอามือมาขยี้ผมเราเล่น
"ป่ะๆ"นายนิกเรียกเราออกจากเต๊นท์
....ออกมาก็เจอพวกนั้นอยู่หน้าเต๊นท์ ยืนรอเราอยู่จะได้ไปอาบน้ำ แม่เรากับน้ารุ้งก็เดินลงมาจะปลุกพวกเราพอดี ไม่มีใครถามอะไร มีแต่ไอ้แมคที่มองๆเรากับนายนิก เราไปอาบน้ำกับพวกนายบอม นายเอ็ม ไอ้แบงค์ ส่วนนายนิกเราให้ไปอาบกับพวกไอ้ตามไอ้แตมที่บ้านป้า เพราะบ้านป้ามีเครื่องทำน้ำอุ่น พออาบน้ำเสร็จ ไอ้บอมก็พาพวกนั้นขึ้นรถกระบะไปวัดกัน ส่วนเรากับนายนิกเอามอเตอร์ไซค์ตามไป ไอ้แมคกับนายเอ็มด้วย ระหว่างทางที่ขี่รถไปข้างๆกัน ไอ้แมคก็ถามขึ้นมา!!!!
"สรุปว่ามึงสองตัว เมื่อคืนนี้อะไรยังไง" ไอ้แมคถามเรา นายเอ็มที่ซ้อนอยู่ก็ทำหน้า งงๆ
"ไรอ่ะแมค" นายเอ็มยื่นหน้าไปถามไอ้แมค
"ไม่มีไรหรอก ยังไม่มีไรเกินเลย" นายนิกพูดขึ้นมา
"แล้วกางเกง" ไอ้แมคพูด
"ก็...!!!! เอ่อ!!!!" นายนิกพูดแค่นั้น แล้วก็คงไม่รู้จะพูดอะไรต่อ!!!
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
"ไอ้เอิร์ต ว่าไงมึงอ่ะ" ไอ้แมคถามเรา
"เอ่อ!!!! ก็....คือ มันสลับกันอ่ะ" เราบอกไปแค่นั้น
"ถ้ามึงสองคนไม่ทำอะไรกัน มันจะสลับกันได้ไง" ไอ้แมคพูด
"ฮ๊ะ!!!! อะไรนะ เมื่อคืนนี้ เอิร์ตกับนิก คือ....!!!!!" นายเอ็มหันมาถามเรากับนายนิก
"ครับ!!!! แต่ว่า ยังไม่ถึงขนาดนั้น" นายนิกพูด
"สรุปว่า ที่มึงทำ ไม่สำเร็จหรอไอ้นิก" ไอ้แมคถามนายนิก
"อือ!!!!"
"ห่า!!! ไอ้ป๊อดเอ๊ย ฮ่าๆ" ไอ้แมคว่านายนิก แล้วก็หัวเราะออกมา
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
"ฮ่าๆ เอ็มพอจะรู้เรื่องละ" นายเอ็มพูดแล้วก็หัวเราะ เราก็ยิ่งอายไปกันใหญ่
......ซักพักเราก็ถึงที่วัด วันนี้คนมาทำบุญกันเยอะมาก เลยย้ายมาทำกันที่ศาลาใหญ่ ช่วงเทศกาลก็งี้แหล่ะ คนกลับบ้านมากันเยอะ ลูกหลานแต่ละครอบครัวมากันเต็มไปหมด นายนิกเดินพาย่าเราไปส่งที่กลุ่มคนเฒ่าคนแก่ นั่งคุยกัน ส่วนแม่ ป้ากับน้าเราแล้วก็พวกเราก็เข้าไปข้างในกัน เจอใครก็สวัสดีไปหมด เพราะเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ที่เรารู้จักทั้งนั้นเลย แถมยังต้องแนะนำพวกเพื่อนๆให้รู้จักอีก!!!!
"สงสัยย่าจะชอบนิกหว่ะเอิร์ต เรียกใช้ไม่ห่างเลย" ยัยส้มกระซิบคุยกับเรา
"นั่นสิ!!!!"
....นายนิกส่งย่าเสร็จก็เดินกลับมาตรงที่ที่พวกเรานั่งอยู่ ยัยส้มเขยิบให้นายนิกมานั่งข้างๆเรา
"ส้มๆ กูมีไรจะบอก" ไอ้แมคเรียกยัยส้ม
"ไรว๊ะแมค"
....เอาแล้ว!!!! ไอ้แมคกระจายข่าวแล้วแน่เลย ซวยแล้วเรา เฮ้อ!!!!!
"มาๆฟังให้ครบทุกคนเลย กูจะได้เล่าทีเดียว" ไอ้แมคพูด แล้วพวกนั้นก็เขยิบมานั่งล้อมวงตรงไอ้แมค
"เมื่อเช้านี้เว๊ย!!! คนสองคนตื่นมา ใส่กางเกงสลับกัน ถ้าเป็นมึงเห็นมึงจะคิดยังไง" ไอ้แมคถามพวกนั้น
"เฮ้ย!!!ใครว๊ะ" ยัยส้มถาม
"นั่นแน่ มีได้ มีเสีย ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หันมาทางเรากับนายนิก
....นายนิกเองก็นั่งยิ้มๆ แต่เราดิ มันอายๆยังไงไม่รู้
:ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2:
"ยังไงกันๆ เอิร์ต....นิก" นายเอ็มหันมาทางเรากับนายนิก
"เฮ้ย!!!เอ็ม ไปใส่ร้ายไอ้เอิร์ต ไอ้นิกมัน แมคไม่ได้พูดนะว่าใคร" ไอ้แมคบอกนายเอ็ม
"อ่าวหรอ!!!! โทษทีๆ ฮ่าๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็หัวเราะ
"โห่!!!! เอ็มพูดมาอย่างนี้ นิกก้แย่ดิครับ แฮ่ๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเกาหัว
"อ่าวๆ แถลงข่าวเลย ก่อนพระขึ้นศาลานะครับ" ไอ้แบงค์พูด
"เอ่อ!!!!ไม่มีไรหรอก อย่าคิดมากครับ" นายนิกพูด
.....เราก็ได้แต่นั่งเงียบ มองไปเห็นนายบอมนั่งมองเราอยู่ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นจ้องมาที่เรา เราก็หลบสายตานายบอม นายบอมจะคิดยังไงนะ เพราะนั่งเงียบเลย
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
"คือสรุปว่า ยังไม่สำเร็จ ไอ้นิกแม่งห่วย!!!!" ไอ้แมคแซวนายนิก
"แมคก็ไปแซวเพื่อน เอิร์ตมันอายนะ" ยัยแพรวพูด
"มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีนะครับ ใช่มั๊ยบอม เงียบเลยนะมึง" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หันไปตบไหล่นายบอม
"อือ!!!!ครับ ยินดีด้วย" นายบอมพูดน้ำเรียงราบเรียบ
"สรุปว่ามึงสองคนเป็นแฟนกัน เอ๊ย!!!ไม่ใช่ ต้องผัวกับเมียกันสินะ" ไอ้แมคพูด
"เฮ้ย!!!ยังๆ ยังไม่ได้มีอะไรกันขนาดนั้น" เราพูดออกมา
"ไอ้นิกแม่งเจ๋งหว่ะ บุกมาถึงบ้าน ฮ่าๆ" ไอ้แมคบอกนายนิก
"เออ!!!! เจ๋งป๊ะหล่ะ" นายนิกพูดแล้วก็หันมามองหน้าเรา
"ไอ่ลิง" เราว่านายนิก
.....นายนิกก็ทำหน้ายียวน กวนประสาทตามสไตล์เค้าหล่ะ ฮ่าๆ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
"เด็กๆ เลิกคุยกันได้แล้ว พระขึ้นศาลาแล้ว" น้ารุ้งหันมาบอกพวกเรา
....พวกเราก็หันกลับมานั่งพับเพียบเรียบร้อย ยกมือไหว้พระ//////ทำบุญเสร็จ ก็พากันกลับบ้าน พักผ่อนที่บ้านกัน เพื่อนๆตอนมัธยมก็พากันมาที่บ้านเรา มาสวัสดีปีใหม่ย่าเรา ย่าเราเลยจะทำกล้วยบวชชีเลี้ยงพวกเพื่อนๆ ไอ้บอมพานายบอมกับนายนิกไปตัดกล้วยที่หลังบ้าน พอดีมีเครือที่กำลังสุกพอดีเลย ส่วนไอ้แมคกับนายเอ็มก็ไปสอยมะพร้าว เราตามไปดู มะพร้าวนี่เป็นอะไรที่สอยยากมากอ่ะ เพราะต้นมันสูง เวลาสอยต้องเล็งดีๆ เงยหน้าจนเมื่อยคอไปหมด ฮ่าๆ
"งานนี้ต้องเป็นของไอ้นิกนะเนี่ย ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดถึงนายนิก
"เออ!!!นั่นดิๆ ต้องให้ไอ้ลิงมาปีนเก็บมะพร้าว ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"เอิร์ต!!!เมื่อคืนกูถามจริง มันเกิดไรขึ้นว๊ะ" ไอ้แมคหยุดสอยมะพร้าวแล้วหันมาถามเรา
"อือ!!!นั่นดิ เอ็มก็อยากรู้"นายเอ็มพูด
"เอ่อ!!! นิกคงเมาอ่ะนะ ก็เลย...!!!!"
"ก็เลยปล้ำมึง ใช่ป๊ะ" ไอ้แมคพูด
"อิอ!!!! แต่ว่าไม่ทันได้ถึงขนาดนั้นหรอก"
"โห่!!!! ทำไมว๊ะ"
"เจ็บ!!!"
"ห่า!!!!" ไอ้แมคว่าเรา
"ฮ่าๆ ครั้งแรกก็งี้แหล่ะเอิร์ต" นายเอ็มบอกเรา
"เอ็มพูดเหมือนเคยเลยนะ ฮ่าๆ" แล้วเราก็หัวเราะกัน
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
.....คือ!!!! ด้วยความที่เรากับไอ้แมคสนิทกัน คุยกันได้ทุกเรื่อง ก็เลยไม่อายที่จะพูดคุยกันเรืองแบบนี้ อีกอย่าง เราก็เป็นคนที่ไม่ค่อยชอบปกปิดอะไร เพราะมันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะมานั่งปกปิดกันซ๊ะหน่อย มันอาจจะเป็นเรื่องส่วนตัวก็จริง แต่บางเรื่องก็อย่าไปซีเรียส(มันมีเรื่องที่ซีเรียสมากกว่านี้อีกไง แหะ แหะ)
"มะพร้าวได้ยังเนี่ย" นายนิกเดินมาถามเราบนบ่าก็แบกกล้วยมาด้วยเครือนึง เหลืองสวยเลยน่ากินอ่ะ
"เออ!!!! ใครใช้ให้ไอ้นิกไปตัดกล้วยว๊ะ มันใช่เลยอ่ะ ลิงกินกล้วย" ไอ้แมคแซวนายนิก
"ห่า!!!!แมค มะพร้าวอ่ะเร็วๆเลย" นายนิกพูด
"นิก มึงเอากล้วยไปเก็บนะ แล้วมาปีนเก็บมะพร้าวต่อ ฮ่าๆ" ไอ้แมคบอกนายนิก
"เดี๋ยวบอมเอากล้วยไปเก็บเองครับ" นายบอมพูดแล้วก็รับกล้วยต่อจากนายนิกเข้าไปที่บ้าน
ส่วนนายนิกก็เอาไม้ไปสอยมะพร้าว ได้มาสาม-สี่ลูก ไอ้แมคก็เอาไปปอก แล้วก็เอาไปให้พวกยัยส้มขูดมะพร้าว เราพากันเดินเข้ามาที่บ้าน ก็นั่งคุยกับเพื่อนๆ ซักพักนายออฟก็มา
"แม่ฝากข้าวเหนียวหมูทอดมาให้ครับ" นายออฟบอกแม่เรา
"อ่า!!!!ฝากขอบคุณแม่ด้วยนะออฟ เอิร์ต มาเอาไปใส่จานกินกันเลย" แม่บอกนายออฟแล้วก็เรียกเราไปเอาหมูทอดมาแบ่งเพื่อนๆกิน
.....เราเดินมาหานายออฟ นายออฟก็ส่งกล่องข้าวเหนียวหมูมาให้เรา แล้วก็ตามเรามาในครัว ช่วยเอา
ข้าวเหนียวหมูแบ่งใส่จาน/////ในครัว พวกยัยส้มกำลังสอนนายนิกให้ใช้กระต่ายขูดมะพร้าว นายบอมก็กำลังหั่นกล้วย
"เมื่อคืนเป็นไงบ้าง สนุกกันมั๊ย"นายออฟถามเรา
"อื้ม!!!สนุกดี คืนนี้ออฟมานะ" เราบอกนายออฟ
"ครับ มาแน่นอนบอกแม่แล้ว"นายออฟบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
:really2: :really2: :really2: :really2:
.....แล้วเรากับนายออฟก็ยกจานข้าวเหนียวหมู ออกมาให้พวกผู้ใหญ่ แล้วก็แบ่งเอาไปกินที่กลุ่มเพื่อนๆด้วย ตอนกลางวันมื้อนี้ แม่กับป้าเราทำราดหน้าเลี้ยงพวกเพื่อนๆ ทุกคนก็เลยแบ่งหน้าที่ช่วยกันทำ ป้าเรานี่มือวางอันดับหนึ่งเลยหล่ะ เรื่องทำราดหน้า ฮ่าๆ อร่อยยกนิ้วเลย อิอิ
เราเดินเข้าไปในครัว นั่งลงข้างๆนายนิกที่กำลังขูดมะพร้าวอยู่
"เป็นไงนิก สนุกหรอขูดมะพร้าวอ่ะ" เราถามนายนิก
"ขูดยากมาก เมื่อยด้วย กระต่ายมันเตี้ย" นายนิกบ่นๆ
"อ่าว!!! ก็อยากสูงเองทำไมหล่ะ ขายาวมันก็เมื่อยดิ" เราว่านายนิก
"อย่างอื่นก็ยาวนะ เมื่อคืนไม่รู้หรอ" นายนิกก้มลงมากระซิบข้างหูเรา
"ทะลึ่งหว่ะไอ่ลิง" เราพูดแล้วก็หยิกขานายนิกไปทีนึง
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
"โอ๊ย!!! เจ็บนะเว๊ย" นายนิกร้อง/////เราหัวเราะแล้วก็เดินมาตรงนายบอมกับนายเอ็มที่กำลังปอกกล้วยอยู่
.....แล้วนายนิกก็ได้เจ็บจริงๆอ่ะ ขูดมะพร้าวแล้วลื่น อุ้งมือก็เลยโดนใบมีดหยักๆตรงที่ขูดอ่ะ เป็นรอยแผลขีดยาวเลย แต่ไม่ลึกมากหรอกเพราะมันไม่ค่อยคมเท่าไหร่ แม่เราเลยพาออกไปทำแผลข้างนอก
"เอิร์ต แบงค์มันหายหัวไปไหนเนี่ย" นายเอ็มถามเรา
"ไปทอดแหที่บ่อกับลุงอ่ะเอ็ม"
"ทอดแหหรอ บอมอยากทอดบ้างอ่ะ" นายบอมเงยหน้ามาบอกเรา
"อ่านะ เดี๋ยวก็ตกบ่ออีกหรอกบอม ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ
"ฮ่าๆ ก็ตอนไปบ้านนิกมันลื่นนี่นา เลยพาเอิร์ตตกด้วยเลย" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ/////เราเห็นแบบนี้ก็สบายใจ นึกว่านายบอมจะคิดมากเรื่องเรากับนายนิกเมื่อเช้า!!!
"คืนนี้คงสนุกเนอะ เพื่อนๆมากันเยอะเลย" นายเอ็มบอกเรา
"อื้มๆ เพื่อนๆมารวมตัวกันทุกปีหล่ะ แล้วแต่ว่าจะไปบ้านใคร พอดีว่าปีนี้มาบ้านเอิร์ตไง" เราบอกนายเอ็ม
"ดีเนอะ เอิร์ตเพื่อนเยอะดี"
"เพื่อนๆตอนมัธยมทั้งนั้น ก็รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กๆอ่ะนะ"
......พอทำทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ก็กินข้าวกลางวันด้วยกัน แล้วก็พักผ่อน พวกนั้นก็ตั้งวงเหล้า-เบียร์กันเลย ที่บ้านเราก็ไม่ห้ามนะ เพราะว่านานๆมากันที แล้วก็เป็นช่วงเทศกาลด้วย กีตาร์มาเพลงก็มา ไอ้บอม ไอ้ตาม ไอ้แตมน้องๆเราก็พลอยสนุกไปกับเค้าด้วย แต่เราห้ามไม่ให้พวกมันกินเหล้า-เบียร์กัน ก็กินน้ำอัดลมกันไป วันนี้เพื่อนมาเยอะ วงเลยใหญ่ขึ้น พอตอนเย็นๆค่ำๆ นายเอ็มก็ก่อกองไฟอีก แล้วทีนี้เราก็ตั้งวงรอบกองไฟกันเลย ฮ่าๆ สนุกดีนะ เพื่อนๆเรากับพวกนายนิกนายเอ็มก็รู้จักกันเร็ว คุยกันก็เลยสนุกขึ้น โดยเฉพาะพวกผู้หญิงนี้ ไม่พลาดที่จะเข้าไปคุยกับนายเอ็ม นายบอม
ไอ้แบงค์ นายนิกเองก็โดนขอเบอร์ ฮ่าๆ
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
"เพื่อนเอิร์ตมาขอเบอร์นิกด้วย"นายนิกบอกเรา
"หรอ แล้วให้ไปป๊ะ"
"ให้"
"อือ!!!"
"นิกให้เบอร์เอิร์ตไปอ่ะ ยังไงก็ได้คุยกับนิก" นายนิกบอกเรา
"อ่านะ ไอ่ลิง" เราว่านายนิก
.....นายนิกยิ้มๆแล้วก็หันไปกระดกแก้วเบียร์กินต่อ/////พอดึกๆ ป้าก็มาเตือนพวกเราว่าอย่าเลิกกันดึกนัก เพราะต้องไปทำบุญกันนะ แล้วกำชับเราว่าให้ดูไอ้บอม ไอ้ตาม ไอ้แตมด้วย พวกเราก็รับปาก แล้วก็นั่งกินกันต่อ จนเที่ยงคืนถึงเวลาของปีใหม่ พวกเราก็จุดไฟเย็น จุดพลุกัน สวยงาม!!!!!!
......นายนิกยืนถือไฟเย็นอยู่ข้างๆเรา แล้วก็หันมาพูดกับเราว่า
"ไอ่ดื้อ สวัสดีปีใหม่นะครับ เราจะดีต่อกันแบบนี้ตลอดไปนะครับ"นายนิกบอกเรา
"อื้อ!!!!สวัสดีปีใหม่นะนิก ขอบคุณที่ไม่ทิ้งเอิร์ตนะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบไอ่ดื้อ นิกจะทิ้งไปไหนได้หล่ะฮึ!!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาลูบผมเรา
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
.....แล้วพวกเราก็ไปนั่งกินกันต่อ เราเจอช็อตไหนไปไม่รู้ รู้แต่ว่าเมาอ่ะ เลยขอตัวเข้าไปนอนในเต๊นท์ก่อน พวกที่เหลือก็ยังนั่งกันต่อไป เพื่อนๆคนอื่นๆก็ทยอยกันกลับบ้าน เรามารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีคนมานอนข้างๆเรา ก็คงเป็นนายนิก เราก็เลยขยับตัวแต่!!!!คนที่นอนข้างๆเรากลับเอามือมากอดเราไว้ เราก็ดิ้นไม่ได้ อารมณ์ตอนนั้นเราก็เมาอ่ะ เมากว่าเมื่อวาน ไม่มีแรงเลย!!!! ด้วยความมืดกับหนาวมาก ก็เลยไม่ได้ลืมตามามองว่าใคร ก็นอนต่อไป แล้วคนนั้นก็ดึงหน้าเราเข้าไปจูบ มันเป็นจูบที่นุ่มนวลมาก มันแผ่วเบาแต่บางครั้งก็ร้อนแรงยังไงก็ไม่รู้ แล้วเสื้อผ้าก็ถูกถอดออก อากาศหนาวนะ แต่ความร้อนจากร่างกายของเราสองคนมันทำให้อบอุ่น เนื้อสัมผัสเนื้อ ตัวสัมผัสตัว มันเป็นไปตามธรรมชาติของคน เมื่อไม่มีสติและควบคุมตัวของตัวเองไม่ได้ มันก็เลยดำเนินไปตามธรรมชาติ รสจูบที่เราได้รับมันคุ้นๆเหมือนรู้สึกว่าเคยสัมผัสอารมณ์จูบแบบนี้มาก่อน เราบดปากแลกลิ้นกันอยู่ซักพักนึง เค้าคนนั้นก็ถอนริมฝีปากออกไปแล้วก็เลื่อนลงไปจัดการกับนมของเราทั้งสองข้าง มันรู้สึกว่าเลือดในร่างกายสูบฉีด
มาก ด้วยความเมาทำให้เพิ่มอารมณ์ของเราสองคนให้เร่าร้อนขึ้นไปอีก เสียงหายใจของเราสองคนเริ่มดังขึ้น เราหยุดนิ่งเมื่อเค้าคนนั้นยกขาของเราทั้งสองข้างพาดไว้ที่บ่าอันแข็งแรง พร้อมๆกับที่เค้าดันสิ่งนั้นเข้ามา มันเจ็บมากเหมือนตัวจะแตกแยกออกจากกัน เราพยายามกัดฟันข่มความเจ็บ แต่ก็ไม่ไหวได้แต่เอามือไปดันหน้าท้องของเค้าคนนั้นไว้ เค้าคนนั้นหยุดการกระทำช่วงล่างแล้วหันมาเล่นงานเราด้านบนแทนด้วยการก้มหน้าลงมาไล้ลิ้นใส่ซอกคอและใบหูของเราแล้วก็จบลงด้วยการประกบปากสัมผัสริมฝีปากเราอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าเราค่อยๆผ่อนคลายแล้วก็ไม่เกร็ง ก็จัดการรุกล้ำช่วงล่างของเราต่อทันที คราวนี้มันมีแต่ความรู้สึกที่แปลกใหม่ที่เราสองคนต่างก็ส่งสัมผัสที่พิเศษให้กัน จังหว่ะการกระแทกที่ดูเหมือนจะหนักหน่วงแต่ก็เป็นสัมผัสที่อ่อนละมุนทะนุถนอมเราเป็นอย่างดี...มันเป็นช่วงเวลาที่พิเศษจริงๆ....เกมส์แรกจบลงเมื่อเค้าคนนั้นกระแทกตัวใส่เราอย่างรุนแรงแล้วก็ฟุบลงมาซบหน้าอยู่บนอกของเรา ตัวเค้าเกร็งกระตุกพร้อมกับส่งความเป็นตัวตนของเค้าเข้ามาในตัวเรา....เสียงหอบเสียงลมหายใจของเราสองคน ลมหายใจอุ่นๆของเค้าที่พ่นลงมาใส่หน้าอกเรา เราเอามือของเราขึ้นมาลูบผมเค้าคนนั้นด้วยความรู้สึกดี!!!! แล้วเค้าคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมาสัมผัสกับริมฝีปากกับเราอีกครั้ง แล้วก็ล้มตัวลงนอนข้างๆเราดึงตัวเราเข้าไปกอด!!
....เราสองคนนอนกอดกันทั้งๆที่ไม่มีเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้น มันเป็นอ้อมกอดที่อบอุ่นมาก ไม่รู้สึกหนาวเลยซักนิด ลมหายใจอุ่นๆของคนๆนั้น พ่นอยู่ตรงซอกคอเรา มันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ เรารู้สึกตัวมาอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเป็นเวลากี่โมงแล้ว เราขยับตัว!!!! อีกคนนึงก็ขยับตัวแล้วก็จูบเราอีกครั้ง การกระทำของเราสองคนเกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง มันรู้สึกดีและราบรื่นกว่าครั้งแรกมาก จนเสร็จสิ้นแล้วเราก็นอนกอดกัน!!!!!
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
.....เรารู้สึกตัวตื่นมาอีกทีเพราะได้ยินเสียงไอ้แมคตะโกนข้างๆเต๊นท์
"เชี่ย!!!!แล้ว เก็บผิดเต๊นท์" เสียงไอ้แมคพูด
.....เราเลยตื่นขึ้นมา แล้วก็พบว่าตัวเองไม่มีเสื้อ
ผ้าติดตัวซักชิ้น เต๊นท์ถูกปิดรูดซิบเรียบร้อย แล้วคนที่นอนข้างๆเรา เราหันไปมองก็ตกใจมาก....เพราะคนคนนั้นคือ....นายบอม!!
"บอม!!!!!!" เราพูดออกมาด้วยความตกใจ!!
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
....นายบอมนอนห่มผ้าผืนเดียวกับเราอยู่ ไม่ใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน แสดงว่าเมื่อคืนนี้.....!!!!!!เรากับนายบอมก็.....เฮ้อ!!!!!!ทำไงดีว๊ะเนี่ยยย!!!!
เรารีบปลุกนายบอม!!!!
"บอมๆตื่นๆ" เราเขย่าตัวปลุกนายบอม
.....นายบอมงัวเงียตื่นขึ้นมา มองหน้าเรา
"เอิร์ต!!!!!" นายบอมพูดแบบอารมณ์ตกใจแล้วก็เด้งตัวลุกขึ้นมา
"เมื่อคืน บอม....เฮ้ย!!!!เสื้อผ้า" นายบอมพูดกับตัวเองเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่มีเสื้อผ้าติดตัวซักชิ้นเหมือนกับเรา
....นายบอมก้มมองตัวเองที่แก้ผ้าอยู่ เราก็ส่งเสื้อผ้าให้นายบอม นายบอมก็รับไปใส่
"เอิร์ตครับ บอมขอโทษนะครับ เมื่อคืน คือ....!!!!!" นายบอมพูดขอโทษเรา
:m15: :m15: :m15: :m15: :m15: :m15:
"เอ่อ!!!! สัญญากันก่อนนะบอมว่าเรื่องนี้เราสองคนจะเก็บเป็นความลับ" เราบอกนายบอม
"ครับๆ สัญญาครับบอมจะไม่บอกใคร"
"บอม....บอมคือคนแรกของเอิร์ตเลยนะ" เราบอกนายบอม
"เหมือนกันครับ เอิร์ตก็คนแรกของบอม บอมขอโทษนะครับ" นายบอมขอโทษเราอีก ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นมองมาที่เราด้วยความสำนึกผิด!!
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
.....จบตอนที่57แล้ว...ขอบคุณสำหรับกำลังใจและคำแนะนำจากรูมเมท...ทุกๆคนเลยนะครับ^^
-
ขำนิกอ่ะ แล้วไงต่อ5555
คราวหน้าศึกษามาให้ดีกว่านี้
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
โอยยยยเครียดเลยอ่ะ
ม่ายยยยยยยยยยย ศรีไม่เชื่อว่าคนเรามีเซ็กส์กันมันจะไม่ลืมตามามองกันเลย ศรีไม่เชื่อเด็ดขาด
ตอนที่โดนจิ้มครั้งแรกไม่ได้ลืมตามาดูอะไรเลยเพราะเมามาก อันนั้นก็ไม่เท่าไหร่พอฟังได้
แต่อีตอนโดนจิ้มยกที่สองอ่ะ คือคุณน้องแอ็บศรีคะ หล่อนต้องสร่างเมาแล้วแน่ๆ แล้วหล่อนไม่คิดจะเปิดตามาดูลีลาอันแสนเร่าร้อนของคนที่จิ้มหล่อนอยู่บ้างเลยหรอคะ
มันเป็นไปไม่ได้อ่ะที่จะไม่รู้ว่าโดนใครจิ้มจนกระทั่งตื่นขึ้นมาถึงได้รู้ คือรอบสองที่สร่างเมายังไงก็ต้องรู้บ้างอ่ะ สัญชาตญาณความอยากรู้อยากเห็นของคนเราอ่ะมันมีโดยพื้นฐานอยู่แล้ว มันต้องกระตุ้นให้ลืมตาขึ้นมาดูบ้างแหละ
นายบอม แล้วแกจะตกใจทำไมในเมื่อแกตั้งใจ
แกตั้งใจที่จะจิ้มแอ็บศรีอยู่แล้ว แกไม่ได้แบบว่าเข้าไปในเต็นท์จับคลำดูว่าเป็นคน ใครก็ได้กรูส์จิ้มหมด กรูส์จิ้มดะซักหน่อย
แกจะทำท่าตกใจทำม๊ายยยยยย แล้วแกก็ไม่ต้องขอโทษหรอก เพราะสิ่งที่แกทำอ่ะแกตั้งใจ ทำแล้วมาขอโทษทีหลังมันดูไม่แมนเลยอ่ะ สู้ยอมรับแบบแมนๆ ไปเลยดีกว่าว่า เออ กรูส์จิ้มเมิงเองอ่ะ กรูส์ตั้งใจ ทำไมอ่ะก็กรูส์ชอบเมิงอ่ะ กรูส์เอาไปแล้วอ่ะ ใครจะทำไม แมนๆ ตัวๆ แบบนี้ยังจะดูดีซะกว่า
ศรีไม่เชื่อจริงจัง และเด็ดขาด ศรีว่ามันไม่เมคเซนส์ ไม่สมเหตุสมผลกันค่ะ :m31: :m31: :angry2: :serius2: :m15:
ปล. บอมนายเป็นพระเอกไปเถอะ ศรียอมแล้ว สงสารนิก //ร้องไห้แพพ อินเกิ๊นนนนนนนนน
-
อุ๊ย! ตาย เสร็จบอมจนได้ :pighaun: :pighaun: ได้เอิร์ตก่อนนิคคอีก นิคศึกษามาไม่ดีพอ ช่วยไม่ได้อ่ะนะ :hao6: :hao6:
เหมือนจะเริ่มเข้าสู่เส้นทาง3pเรื่อยๆแล้วสินะ :katai4: :katai4:
ขอบคุณคนเขียนมากมาย เล่าเนื้อเรื่องได้เห็นภาพและองค์ประกอบชัดเจน
-
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
โอยยยยเครียดเลยอ่ะ
ม่ายยยยยยยยยยย ศรีไม่เชื่อว่าคนเรามีเซ็กส์กันมันจะไม่ลืมตามามองกันเลย ศรีไม่เชื่อเด็ดขาด
ตอนที่โดนจิ้มครั้งแรกไม่ได้ลืมตามาดูอะไรเลยเพราะเมามาก อันนั้นก็ไม่เท่าไหร่พอฟังได้
แต่อีตอนโดนจิ้มยกที่สองอ่ะ คือคุณน้องแอ็บศรีคะ หล่อนต้องสร่างเมาแล้วแน่ๆ แล้วหล่อนไม่คิดจะเปิดตามาดูลีลาอันแสนเร่าร้อนของคนที่จิ้มหล่อนอยู่บ้างเลยหรอคะ
มันเป็นไปไม่ได้อ่ะที่จะไม่รู้ว่าโดนใครจิ้มจนกระทั่งตื่นขึ้นมาถึงได้รู้ คือรอบสองที่สร่างเมายังไงก็ต้องรู้บ้างอ่ะ สัญชาตญาณความอยากรู้อยากเห็นของคนเราอ่ะมันมีโดยพื้นฐานอยู่แล้ว มันต้องกระตุ้นให้ลืมตาขึ้นมาดูบ้างแหละ
ศรีไม่เชื่อจริงจัง และเด็ดขาด ศรีว่ามันไม่เมคเซนส์ ไม่สมเหตุสมผลกันค่ะ :m31: :m31: :angry2: :serius2: :m15:
ปล. บอมนายเป็นพระเอกไปเถอะ ศรียอมแล้ว สงสารนิก //ร้องไห้แพพ อินเกิ๊นนนนนนนนน
....ลืมตาอยู่แล้วครับ พยามมองแล้วครับ แต่ในเต๊นท์มันมืดนะครับคุณพี่ศรี
อารมณ์นั้นสนุกอย่างเดียวครับ ไม่สนใจละว่ากะลังxxxxอยู่กะใคร แฮ่ๆ
-
เห็นด้วยกะรีข้างบน ๆ นะ หลังรู้สึกว่ามันแปลกขึ้นทุกวันในเนื้อเรื่อง อ่านแล้วมันไม่เคลียร์เลย มันไม่เหตุสมผล แต่ก็จะติดตามต่อไปนะ
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
...เบาๆนะคร๊าบ...คนเขียนกลัวตอนนี้ที่สุดละ และจากที่เห็นคอมเม้นต์ด้านบน
ทำใจละครับ เตรียมตัวโดนแหกแน่ๆ แฮ่ๆ เบาๆนะคร๊าบ
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
-
:sad4: :sad4:คือ สงสารนิกอ่ะ ทั้งๆ ตัวเองมีโอกาส แต่ยังไม่ทำเลย คนเขียน ขอ รีไรท์ ได้มั๊ย อ่ะ น่ะ แล้วเราจะลืมฉากนี้ไป :sad4: :sad4:
-
หน่วงอีกที
-
เอ่อ สรุปว่ากลายเป็น 3P ไปเหรอครับ ว้า เสียดาย
ยอมรับว่าผมเป็นคนยึดๆกะความรู้สึกว่าแค่ 2 ก็พอเห๊อะ แต่ถ้าตั้งใจเขียนมาแบบนี้ก็ตามนั้นล่ะครับ บ้ายบาย :bye2:
ขอให้เขียนงานออกมาเรื่อยๆนะครับ เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิมนะ :bye2:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
หวังว่าจะฝันอีกรอบได้มั้ย
มันไม่ใช่อ่ะ
-
ยิ่งอ่านเรายิ่งงงกับอารมณ์ตัวละครเรื่องนี้ทุกตัวอ่ะ
คือเอาตามตรงจริงๆเราก็ไม่ได้ชอบนิกมันแต่แรกอยู่แล้ว
ถ้าจะให้เชียร์ระหว่างนิกกับบอมเราคงเลือกบอม
แต่ตอนนี้คือมันไม่ใช่อ่ะ สรุปอะไรยังไงตอนแรกเหมือนจะได้กับนิก
พอท้ายๆดันมาได้กับบอม คือจะทำร้ายตัวละครเอิร์ตเหรอครับ
แค่นี้ก็โดนด่าว่าโลเล อีวันทองมามากพอแล้วนะ แม้จะเมาก็เถอะ
ส่วนเรื่องนิกจะเอายังไงก็ไม่เอาซักอย่างคือมันผ่านมา57ตอนแล้วอ่ะ
เราว่ามันกินเวลานานไปนะมันยืดเยื้อซะจนไม่ลุ้นแล้ว เราว่ามันเกินสมควรแก่เวลาแล้วนะ
นิกก็ไม่บอกรักเอิร์ตแต่จะเอาเค้าซะแล้ว มันทุเรศเกินไปมั๊ย
จะบอกก็ไม่บอกซักทีจะกลัวอะไรนักหนาไม่เค้าใจเลยจริงๆ
ถ้าอ่านจากชื่อเรื่องนี่นิกยังไงก็พระเอกแน่ๆ แต่อ่านๆมาเราเริ่มไม่มั่นใจ
สงสัยคงตอนที่200มั๊งเอิร์ตถึงจะได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตน
-
ยิ่งอ่านเรายิ่งงงกับอารมณ์ตัวละครเรื่องนี้ทุกตัวอ่ะ
คือเอาตามตรงจริงๆเราก็ไม่ได้ชอบนิกมันแต่แรกอยู่แล้ว
ถ้าจะให้เชียร์ระหว่างนิกกับบอมเราคงเลือกบอม
แต่ตอนนี้คือมันไม่ใช่อ่ะ สรุปอะไรยังไงตอนแรกเหมือนจะได้กับนิก
พอท้ายๆดันมาได้กับบอม คือจะทำร้ายตัวละครเอิร์ตเหรอครับ
แค่นี้ก็โดนด่าว่าโลเล อีวันทองมามากพอแล้วนะ แม้จะเมาก็เถอะ
ส่วนเรื่องนิกจะเอายังไงก็ไม่เอาซักอย่างคือมันผ่านมา57ตอนแล้วอ่ะ
เราว่ามันกินเวลานานไปนะมันยืดเยื้อซะจนไม่ลุ้นแล้ว เราว่ามันเกินสมควรแก่เวลาแล้วนะ
นิกก็ไม่บอกรักเอิร์ตแต่จะเอาเค้าซะแล้ว มันทุเรศเกินไปมั๊ย
จะบอกก็ไม่บอกซักทีจะกลัวอะไรนักหนาไม่เค้าใจเลยจริงๆ
ถ้าอ่านจากชื่อเรื่องนี่นิกยังไงก็พระเอกแน่ๆ แต่อ่านๆมาเราเริ่มไม่มั่นใจ
สงสัยคงตอนที่200มั๊งเอิร์ตถึงจะได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตน
เห็นด้วยตามนั้นครับ
-
โถๆๆๆๆๆอี่เอิร์ต แกหลับตา อ้าขาให้เขาซ่ำอย่างเดียวเหรอ ตลกละ เกินไปหรือเปล่า
-
:a5: ชั้นว่าสองตอนนี่มันก็แปลกๆอีกแล้ว
ขอโทษนะคือไม่รู้ว่าจะพูดแรงไปมั้ย สรุปว่าเอิร์ตนี่ความจริงมันแอ๊บเหรอ
ทำไมตอนหลังๆ เอิร์ตไม่ไม่อะไรกับการมีอะไรซักเท่าไหร่เลยล่ะ
ดูจากนิสัยตั้งแต่อ่านมาเป็นสิบๆตอนแลดูรักงวลสงวนตัวดีออก แต่พอหลังมานี่
ถึงเอิร์ตกับนิกจะไม่ใช่แฟนกัน แต่เอิร์ตก็จะยอมมีอะไรด้วยได้อ่ะ สังเกตจากเอิร์ตยอมให้นิกแทงโดยสดุดี
ถ้าไม่เจ็บก็คงเสร็จไปแล้ว ไหนจะบอมอีกคือเอิร์ตเหมือนตั้งใจยอมเลยอ่ะ
มันเหมือนความรู้สึกมันข้ามไปเลย ตอนที่แล้วยังบอกเลยว่าไม่ใช่คนยอมอะไรง่ายๆ
พอมาตอนนี้จะจิ้มสดนางก็ยอมเฉยเลย ประหลาดมากๆ
อีกอย่างตอนที่อิ๊อ๊ะกับบอม เอิร์ตมันไม่รู้ได้ไงวะ!!!!!!!
คือมันผิดนิสัยนิกไม่ใช่เหรอ แถมตอนเอากันไม่พูดไม่มีเสียงหน่อยเรอะ
แล้วไม่มีการมาลูบคลำมองหน้า นี่มันไม่รู้ว่าเป็นนิกจริงๆหรือคันจัดจนไม่สนอะไรกันแน่
ถึงจะในเต็นท์ แต่เพื่อนอยู่ข้างๆนะ ไม่กลัวรู้เหรอ เสียงอิ๊อ๊ะใครจะไม่รู้ ครางหน่อยก็ได้ยินแล้วล่ะ
งามไส้มาก ยังไม่ได้เป็นแฟนแต่กลับมามีอะไรในเขตบ้านตัวเองไม่อายเพื่อนๆ (ด่าทั้งกรณีนิกและบอม)
เราเข้าใจว่าคนเรามีทั้งด้านดีและไม่ดี แต่ไอ้เรื่องคันไม่คันนี่ไม่ใช่จะเปลี่ยนกันง่ายๆนะ
แรกๆเห็นมันหวงตัวดีหรอก แต่ไหงมาอีหรอบนี้ พิลึกมากๆ
-
:serius2: :serius2: :serius2: :serius2:
เรารับไม่ได้กับเอิร์ตโอ๊ยเพลีย
เอาตรงๆสงสารนิกเลย ณ นาทีนี้
-
เฮ่ยๆ!!!!!!
คืออะไรเนี่ย ยังไงๆ ทำไมมาได้กะบอมเฉยเลย
เริ่มไปไกลแล้วหรือเปล่า เอ๊ะยังไง รอนะคะ
-
แหม่... มันคาใจมากจนต้องย้อนมาอีกรอบ 555
สำหรับตอนนี้คือ จริงๆผมไม่รู้เหมือนกันว่าผู้เขียนคิดอะไรอยู่ถึงเขียนออกมาราวๆนี้ มันขาดความสมจริงไปหลายอย่างมากเกินไปจนแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ยกตัวอย่างเช่น
1.คนเราถ้ามีอะไรกันจริงมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีการเรียกชื่ออีกคนเลยแม้สักครั้ง และทุกคนจะมีนิดนึงแหละที่อยากเห็นอยากมองหน้าคนที่เรากำลังมีอะไรด้วยอยู่ในตอนนั้นไม่ว่าจะเมาสักแค่ไหน ดังนั้นความเป็นไปได้ที่จะมีอะไรกันโดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใครมันจึงเป็นไปไม่ได้เลยครับ สังเกตว่าผมไม่ได้บอกว่าเป็นไปได้ยากนะ แต่มันเป็นไปไม่ได้เลยต่างหาก
2.ถ้าตั้งใจเขียนเรื่องให้สุดท้ายมาลงเอยกับบอม หลังจากนี้คนที่เชียร์นิกอยู่ผมไม่รู้ว่าจะทนอ่านกันได้อยู่มั๊ย เพราะแน่นอนว่าในชีวิตจริงมันจะไม่มีใครรับได้หรอกครับถ้าคนที่เรารักและต้องการมากอย่างนั้นมีใครมาชิงตัดหน้าไปซะก่อน
และผลที่จะเกิดตามมาหลังจากนี้คือ นิกคงรับไม่ได้อย่างสุดๆ จากที่เจ็บมากเรื่อง"ไหม"มาแล้วครั้งนั้น พอมาคราวนี้ต้องเจ็บหนักยิ่งกว่าเดิมอีกมากเพราะเอิร์ตอีก และที่แน่ๆคงต้องแค้นบอมไปตลอดกาล เสียทั้งคนรักทั้งเพื่อนไปในคราวเดียวกันอีกแล้ว
ถามว่าโหดร้ายกับนิกมากเกินไปรึเปล่า ผมคงไม่มีคำอธิบาย เพราะถ้าคิดตามที่ผมกล่าวไปคงรู้สึกได้เลยว่ามันเกินไปจริงๆ ก็คงได้เห็นกันแล้วนะครับว่าสิ่งที่เราเขียนให้ตัวละครเป็นไปนั้น มันมีผลเยอะมาก ที่สำคัญคือ ตอนนี้มันแทบจะแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วด้วย และสุดท้ายที่ผมกลัวก็คือ ถ้าคนอ่านส่วนนึงเขารับตรงนี้ไม่ได้ก็คงต้องเลิกอ่านกันไปแน่ๆ ไม่อยากให้เป็นงั้นเลยครับ
ถ้าเป็นได้นะ ผมอยากให้แก้ซะว่าทุกอย่างเมื่อคืนจริงๆแล้วเป็นตัวนิกเองที่มีอะไรกันไป ส่วนบอมแค่เมามากแล้วเข้าเต้นท์มาผิด ส่วนนิกมันก็แค่ลุกไปเข้าห้องน้ำตอนใกล้เช้าแล้วอาจจะเผลอไปหลับอยู่ในบ้านแม่แค่นั้น คงแก้เรื่องได้ประมานนี้น่ะครับ ไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว ลองไปพิจารณาดูแล้วกันนะครับ คุณคนเขียน
สุดท้ายนะ จริงๆผมก็กลัวว่าคุณคนเขียนจะหาว่าผมก้าวก่ายคุณมากไป แต่บอกตรงๆว่าผมเองก็ชอบเรื่องนี้มากอยู่เลยติดตามมาถึงตรงนี้ ยอมรับว่ารับไม่ได้เหมือนกันถ้าเรื่องมันจะเบนเข็มจากเดิมไปมากขนาดนี้โดยไม่มีเหตุผลที่ดีพอมารองรับ
อยากให้คุณคนเขียนลองไปคิดดูใหม่ให้ดีๆอีกทีละกันครับว่า ใจเราจริงๆอยากเขียนให้มันเป็นแบบนี้เหรอ ในเมื่อมันจะทำร้ายจิตใจตัวละครของเราอย่างร้ายแรงจนอาจจะแก้ไขอะไรไม่ได้ไปเลย และหลังจากนี้เรื่องจะเขียนยากขึ้นอีกมากเลยนะครับ ดราม่าไปขนาดนี้
-
:z13: คุยกับรูมเมท
....คนเขียนต้องขอดื้อลงตอนต่อจากนี้ไป ลองเสี่ยงดูอีกซักครั้งนะครับ ถ้ายังทำร้ายจิตใจรูมเมทท่านอื่นๆอยู่ก็คงต้องขอเวลารื้อพลอตเรื่องกันใหม่ แหะ แหะ ไม่อยากให้คนอ่านหายไปเหมือนกันครับ
ความไม่สมจริงหรือ ความไม่สมูทของเนื้อเรื่องที่เกิดขึ้นต้องขออภัยจริงครับ ผมคงใช้ภาษาและคำที่อธิบายได้ไม่ดีพอ....แล้วก็ต้องขอบคุณมากๆเลยนะครับ สำหรับคุณGoodfellas...รูมเมทที่กลับมาอีกครั้ง เพราะเมื่อวานยอมรับเลยว่า ตกใจเหมือนกันกับคำว่า บ๊าย บายของคุณGoodfellas....ขอบคุณสำหรับคำแนะนำที่ดีมากๆในทุกครั้ง อาจจะทำตามคำแนะนำได้ไม่ดีที่สุด แต่จะค่อยๆแก้ไขไปเรื่อยๆนะครับ...ขอบคุณรูมเมททุกๆคนมากๆครับ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่58)..คำสัญญา...บนสะพานข้ามทางรถไฟ
.....หลังจากที่เราตกลงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนกับนายบอมเรียบร้อยแล้ว อารมณ์นั้นคือต้องปล่อยเลยตามเลยเรื่องนี้ไปก่อนทั้งๆที่ในใจต่างคนก็ต่างรับไม่ทันกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่...เพราะว่าต้องรีบอาบน้ำแต่งตัวไปทำบุญก็เลยต้องหยุดไว้แค่นี้ก่อน เรากับนายบอมพากันออกมาจากเต๊นท์ แล้วก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ แต่ว่าเราไม่เห็นนายนิก ก็เลยกลับไปที่เต๊นท์ใหญ่ เจอนายนิกยังนอนอยู่ เราก็เลยเข้าไปปลุก!!!!
"นิกๆ ตื่นๆ" เราเขย่าตัวปลุกนายนิก
"อือ!!!! นอนต่ออีกแป๊บดิ!!!" นายนิกงัวเงียๆ แล้วก็ดึงตัวเราลงไปนอนข้างๆ
"ไม่ๆ ตื่นเลย สายแล้ว" เราบอกนายนิก
"อื้อ!!!คร๊าบบบ" นายนิกพูดแล้วก็ลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ
"อ่าว!!! ทำไมนิกมานอนเต๊นท์นี้อ่ะ" นายนิกถามเราแบบ งงๆ!!
"ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อคืนคงเมากันมากอ่ะ" เราบอกนายนิก
"แล้วเอิร์ตนอนไหนอ่ะ" นายนิกถามเรา
"เอิร์ตนอนเต๊นท์นิก"
"นอนกับใคร!!" นายนิกถามเราแล้วก็มองหน้าเรา
"เอ่อ!!!!..."(เราก็...เอาไงดีว๊ะ ถ้าไม่บอกตอนนี้ นายนิกรู้ทีหลังก็เป็นเรื่องแน่ๆ แค่ความผิดเมื่อคืนก็รู้สึกผิดพอแล้ว)
"นิกถามว่า...นอนกับใคร หรือนอนคนเดียว"
"เอ่อ!!!"
"ไอ่ดื้อ!!!!" นายนิกเรียกชื่อเราแล้วก็เอาสองมือมาจับไหล่เรา
"นอนกับบอม" เราก้มหน้าบอกนายนิก
....แล้วนายนิกก็เงียบไป!!!!ไม่พูดอะไรอีก
"เฮ้ย!!! ไอ้นิกไอ้เอิร์ต อยู่ไหนว๊ะเนี่ย ไปอาบน้ำเร็วๆ" เสียงไอ้แบงค์เรียกเรากับนายนิก
....นายนิกลุกจากเต๊นท์ออกไปอาบน้ำเลย ทิ้งเราอยู่ในเต๊นท์ เฮ้อ!!!!อยากจะร้องไห้!!!!! ความผิดที่ไม่ได้ตั้งใจนี้ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะรู้สึกดีขึ้น!!!! แน่นอนมันคงต้องปกปิดเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าวันนึงเค้าคงจะรู้ความจริง หรืออาจจะเป็นความลับตลอดไป!!!!
.....เราออกมาจากเต๊นท์ ไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็ไปที่วัดกัน นายบอมเองก็คงอยากจะพูดอะไรกับเราดูกระวนกระวาย พวกไอ้แมค ไอ้แบงค์เองก็ดูเฉยๆนะ คงไม่ได้สนใจเรื่องที่เก็บนายนิกกับนายบอมมานอนผิดเต๊นท์ซักเท่าไหร่////จนทำบุญเสร็จเรียบร้อย พวกเราก็ไปไหว้พระกัน
"ส้ม....ไอ้ออฟอยู่ไหนว๊ะ ไม่ได้มาทำบุญหรอ" ไอ้แมคถามยัยส้ม
"ทำที่วัดในตลาดมั้ง ทำไมหรอ"
"ก็เมื่อคืนดิ!!!! กูให้มันพาไอ้บอมไปนอนเต๊นท์ แม่งเสือกพาไปนอนเต๊นท์ไอ้นิก แล้วเอาไอ้นิกไปนอนเต๊นท์ใหญ่" ไอ้แมคพูด
"อ้าวววว!!!!! จริงดิ แล้วเมื่อคืน เอิร์ตกับบอมก็นอนด้วยกันอ่ะดิเนี่ย!!!" ยัยส้มหันมาถามเรา
"ครับ!!!!"นายบอมพูด
"นิกก็ งง!!!เลย เอิร์ตไปปลุก ตื่นมานอนเต๊นท์ใหญ่เฉยเลย ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"กูว่า ไอ้เอิร์ตเสร็จไอ้บอมแล้วแน่ๆ ฮ่าๆ เมาทั้งคู่ด้วยอ่ะดิ!!!" ไอ้แบงค์พูด
"เออ!!!หว่ะ" นายเอ็มพูด
"ไงเนี่ย!!!สองคนมึงอ่ะ เงียบกันเลยนะ" ไอ้แมคถามเรากับนายบอม
....เรากับนายบอมก็มองหน้ากัน!!!! จังหวะนั้นนายนิกเอามือมาจับมือเรา แล้วก็บีบแรงมาก เราเลยหันหน้าไปมองนายนิก ก็เจอกับสายตาของนายนิกที่กำลังมองเราอยู่ (ประมาณว่า...นิกก็อยากรู้เหมือนกัน)
"เอ่อ!!! ไม่มีไรหรอกครับ แหม่!!!! เมาขนาดนั้น ไปนอนได้ยังไงบอมยังไม่รู้เรื่องเลย" นายบอมบอกพวกนั้น
"ห่า!!!! แค่เนี่ย คิดนานเนอะกว่าจะตอบ" ไอ้แบงค์พูด
"ก็จริงนี่ครับ ไม่มีไรหรอก อย่าคิดมากๆ" นายบอมพูด
"แล้วเอิร์ตอ่ะ ว่าไง!!!!" นายนิกหันมาถามเรา
"เอ่อ!!!! เอิร์ตเข้าไปนอนก่อน ไม่รู้เรื่องเลยว่าบอมเข้ามานอนตอนไหน" เราพูด
"เออ!!!! สรุปว่า!!!!ไอ้นิกชนะ" ไอ้แมคหันไปพูดกับไอ้แบงค์
"ชนะอะไร ยังไง งง!!!" ยัยแพรวพูด
"เอ่อ!!! เดี๋ยวถึงเวลาแมคจะบอกเองนะแพรว ตอนนี้ปล่อยให้ งง!!! ไปกันก่อน ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ ไอ้แบงค์ก็หัวเราะ
"อะไรกันว๊ะไอ้สองคนนี้" ยัยส้มพูด
.....เราหันไปมองเพื่อนๆ ก็เห็นนายเอ็มอมยิ้มนิดๆ เพราะนายเอ็มรู้เรื่องเรากับนายนิกนี่นา ฮ่าๆ นายบอมกับนายนิกก็ งงๆ
....พวกเราพากันไหว้พระที่วัด เสร็จเรียบร้อยก็กลับมาที่บ้าน พรุ่งนี้เช้าก็ต้องกลับกรุงเทพฯแล้ว เฮ้อ!!!!กลับไปพร้อมกับความผิดที่ติดตัวติดใจ ไม่รู้จะทำยังไง เราอยากรู้ว่านายบอมจะคิดยังไงกับเรื่องนี้นะ!!!!
"พรุ่งนี้แม่เหมารถตู้ให้แล้วนะ ให้ไปส่งถึงที่เลย" แม่บอกพวกเรา
"ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณครับแม่" พวกเราขอบคุณแม่
"ไม่เป็นไรๆ แล้วพากันมาเที่ยวอีกนะ แม่จะรอนะลูก" แม่บอกพวกเรา
"ค่ะ/ครับ" พวกเรารับปากแม่
"เป็นไงกันบ้าง สนุกกันหรือป่าว" ป้าเข้ามาถามพวกนายนิก นายเอ็ม นายบอม ไอ้แบงค์
"สนุกสิครับป้า เมื่อวานลุงพาไปทอดแห ผมชอบครับ" ไอ้แบงค์บอกป้า
"กล้วยบวชชีของย่าอร่อยมากเลยครับ เอ็มกินไปเยอะเลย กลับไปน้ำหนักขึ้นแน่ๆ แหะ แหะ"
"บอมชอบวัวครับป้า ไอ้ตัวเล็กอ่ะ น่ารักดีครับ"
"ป้าให้เอาไปเลี้ยงที่กรุงเทพฯมั๊ยหล่ะบอม" ป้าบอกนายบอม
"แฮ่ๆ ไม่ดีกว่าครับ ไม่มีทุ่งหญ้าให้มันอยู่แบบนี้สงสารมันครับป้า" นายบอมบอกป้า
"แล้วคุณย่าไปไหนอ่ะครับเนี่ย ยังไม่กลับจากวัดหรอครับ" นายนิกถามแม่เรา
"อ๋อ!!! ย่าเค้าถือศีลน่ะลูกตามประสาคนแก่ เดี๋ยวเย็นๆให้ไอ้บอมไปรับกลับน่ะ" แม่เราบอกนายนิก
"นิกหล่ะเป็นไง อยู่กับเอิร์ตมันดื้อมั๊ย ขยันอ่านหนังสือหรือป่าว" แม่เราถามนายนิก
"ดื้อครับแม่!!!!"นายนิกบอกแม่แล้วก็หันมายิ้มๆกับเรา
"จัดหนักเลยนะไอ้นิก มีอะไรฟ้องแม่ไปให้หมดเลย" ไอ้แมคบอกนายนิก
"เดี๋ยวพอไปบ้านไอ้นิก เอิร์ตมึงก็ฟ้องแม่ไอ้นิกบ้างนะ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ
"ดื้อ!!!มากก็จัดการเลยนิก แม่อนุญาติ ยังไงแม่ฝากเอิร์ตด้วยก็แล้วกันนะ" แม่เราบอกนายนิก
"ครับแม่ นิกจะดูแลเอิร์ตเองครับ" นายนิกบอกแม่เรา
....พวกเรานั่งคุยกับแม่อยู่นานเลย แล้วก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน
"พี่บอมๆ ไปดูวัวกันครับ" เสียงแฝดนรกไอ้ตามไอ้แตมชวนนายบอมไปดูวัว
"ป่ะๆครับๆ"
"พี่เอ็มหล่ะครับ" ไอ้ตามถามหานายเอ็ม
"อยู่นี่ครับ จะไปไหนกัน" นายเอ็มถามไอ้ตาม
"ไปดูวัวครับพี่เอ็ม"
"ป่ะๆ"
"เอาเสื่อไปปูนอนที่ทุ่งหญ้าดีกว่า ป่ะๆ" ไอ้แบงค์ชวนพวกเรา
"ได้เลยครับพี่แบงค์ เดี๋ยวแตมไปเอาเสื่อเอง พวกพี่เดินกันไปก่อนเลยครับ" ไอ้แตมบอกพวกเรา
.....พวกเราก็เดินไปตรงทุ่งหญ้า ใต้ต้นมะม่วงที่เดิม ไอ้ตามไอ้แตมหอบเสื่อมาปู พวกเราก็นั่งคุยกัน นายนิกนอนหนุนตักเรา แต่ภาพที่ทุกคนเห็นก็คงไม่มีใครคิดอะไร ก็แค่ผู้ชายนอนหนุนตักกันธรรมดาๆ
"เดี๋ยวกูไปทำน้ำปลาหวานดีกว่า ส้มมึงไปเก็บมะม่วงเลย" ไอ้แมคบอกยัยส้ม
"ไม่ต้องหรอกครับพี่ส้ม เดี๋ยวบอมไปเก็บเองดีกว่า" ไอ้บอมบอกยัยส้ม แล้วก็เรียกไอ้ตามไอ้แตมไปช่วยเก็บมะม่วง
"ไอ่ดื้อ ไปเล่นลูกวัวกัน" นายนิกชวนเรา
"อือ!!!ไปดิ!!!"
....เรากับนายนิกเดินไปตรงทุ่งหญ้า ที่วัวกำลังกินหญ้าอยู่ นายบอมกับนายเอ็มกำลังเล่นกับวัวอยู่เลย เห็นลูกวัวนอนอยู่ตัวนึง
นายนิกก็เลยเดินเข้าไปนั่งลงแล้วก็ลูบหัวลูบตัว ลูกวัวตัวนั้น
"มันน่ารักจริงๆนะ ขนนิ่มมาก" นายนิกพูด
"อื้อ!!!น่ารักดิ ลูกวัวอ่ะ เอิร์ตชอบเล่นกับมันนะ" เราบอกนายนิก
"ตรงนี้ตุ่มๆเขามันจะงอกหรอ" นายนิกถามเราแล้วก็จับตรงตุ่มเขาบนหัววัวเล่น
"อือๆใช่ๆ เดี๋ยวตอนโตเขามันก็งอก" เราบอกนายนิก
....แล้วนายนิกก็เอามือมาลูบๆจับๆหัวเรา
"แล้วตัวนี้โตแล้ว ทำไมเขาไม่งอกหล่ะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ไอ่ลิง!!!!ได้ทีเลยนะ" เราว่านายนิก
"ฮ่าๆ แต่วัวตัวนี้น่ารักนะ นิกจะเลี้ยงให้ดีที่สุดเลย" นายนิกพูดกับเราแล้วเอามือมาเขย่าหัวเราจนสั่นไปมา ฮ่าๆ
"ไอ่ลิง เว่อร์หว่ะ" เราว่านายนิกแล้วก็ปัดมือนายนิกออก
"ฮ่าๆ" นายนิกหัวเราะแล้วก็หันไปเล่นกับลูกวัวต่อ
"เฮ้ย!!! มากินมะม่วงกันเร็วๆ" เสียงไอ้แมคตะโกนเรียกพวกเรามาแต่ไกล เรากับนายนิกก็เลยเดินกลับไปที่เสื่อใต้ต้นมะม่วง นั่งล้อมวง กินมะม่วงน้ำปลาหวานกัน ฝีมือน้ำปลาหวานไอ้แมคยังอร่อย แซ่บเหมือนเดิม ฮ่าๆ
....ตอนเย็นวันนั้นเรากินข้าวด้วยกัน วันนี้ไม่มีเหล้าเบียร์ เพราะพรุ่งนี้ตอนสายๆก็ต้องกลับกรุงเทพฯกันแล้ว แม่เลยห้ามพวกเรากินเหล้าแล้วก็ไม่ให้นอนดึก ย่าคุยกัยนายนิก นายเอ็ม นายบอม ไอ้แบงค์ นานเลย สงสัยคงไม่พ้นเรื่องฝากดูแลเราอีกนั่นแหล่ะ ฮ่าๆ สี่ห้าทุ่ม เราก็แยกย้ายกันเข้านอน คืนนี้อากาศก็เหมือนเดิมหนาวเย็นมาก นายนิกเข้าเต๊นท์มาทีหลังเราก็จัดการปิดเต๊นท์ เรียบร้อย!!!!
"ไอ่ดื้อ!!!!" นายนิกเรียกเรา
"เรียกไม"
"ลุกขึ้นมานั่งก่อนดิ๊" นายนิกบอกเราให้ลุกขึ้นไปนั่ง
....เราก็ลุกขึ้นไปนั่ง แล้วนายนิกก็หันหน้ากลับมาหาเรา เอาสองมือมาจับแก้มเราไว้ แสงสว่างจากข้างนอกยังพอทำให้เรามองเห็นกันและกัน
"เมื่อคืนนี้ไม่มีอะไรจริงๆใช่มั๊ย" นายนิกถามเรา
....เราไม่ตอบนายนิก แต่พยักหน้า/////แต่ในใจอยากร้องไห้นะ มันรู้สึกผิดมากๆที่ต้องโกหก
"เฮ้อ!!!!โล่งเลย" นายนิกพูดแล้วก็เอาสองมือรวบตัวเราเข้าไปกอด
"คืนนี้...!!!!"นายนิกพูด
.....เรารคิดว่านายนิกต้องขอทำเรื่องแบบวันนั้นแน่ๆ
"นิก!!!!" เราเรียกนายนิก
"ครับ"
"ง่วงแล้วอ่ะ นอนเถอะ"
"แต่ว่า....นิกมีอะไรจะบอกเอิร์ตอ่ะ!!!!!"
"ไอ่ลิง ไว้กลับกรุงเทพก่อนนะ" เราเอาสองมือจับแก้มนายนิกแล้วก็บอกนายนิก
"ที่นี่ไม่ได้หรอ"
"ไม่อ่ะ"
"ทำไมหล่ะ"
"ง่วงนอนแล้วอ่ะ" เราบอกนายนิก
...นายนิกก็เงียบไป!!!!
"ครับ...งั้น!!!!นอนเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสาย" นายนิกบอกเรา
....แล้วเรากับนายนิกก็พากันนอน นายนิกไม่กอดเรา ไม่มานอนใกล้เราเลย ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน ทำไมดูแปลกๆนะ!!!!
....ตอนเช้า นายนิกปลุกเรา!!
"ไอ่ดื้อ ตื่นๆ"
....เราก็งัวเงียๆตื่นขึ้นมา นายนิกก็นั่งมองเราอยู่
"ตื่นได้แล้ว ขนของไปเก็บด้วย เดี๋ยวนิกเก็บเต๊นท์ก่อน" นายนิกบอกเรา
....เราก็ช่วยกันพับผ้าห่ม ผ้านวมที่เอามาห่มกัน แล้วเราก็ขนขึ้นไปเก็บที่บ้าน ส่วนนายนิกก็เก็บเต๊นท์ พวกไอ้แมคก็เก็บเต๊นท์เรียบร้อยแล้วเหมือนกัน แล้วพวกเราก็อาบน้ำ กินข้าวเช้า เพราะว่าสายๆเราก็ต้องกลับกรุงเทพฯกันแล้ว รถตู้ที่แม่เหมาไว้ให้พวกเราก็เป็นรถตู้ที่ตลาดบ้านเรานั่นแหล่ะ วิ่งประจำเวลาเรากลับบ้านก็กลับรถตู้นี้เหมือนกัน พวกเราเก็บเสื้อผ้า เตรียมตัวกันเสร็จก็นั่งรอรถตู้มารับ
"ย่าครับ เดี๋ยวว่างๆนิกมาบ้านย่าอีกนะครับ" นายนิกพูดแล้วก็เข้าไปกอดย่าเรา
"อื้ม!!!!แล้วมาหาย่าอีกนะ" ย่าพูดแล้วก็ลูบผมนายนิก
"ทำคะแนนเชียวนะไอ้นิก" ไอ้แมคแซวนายนิก
"แมคด้วย ไปอยู่นู่นก็ดูแลกันดีๆ มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน" ย่าบอกไอ้แมค
"ครับย่า ไม่ต้องห่วงไอ้เอิร์ตหรอกครับ มันมีคนดูแลดี" ไอ้แมคบอกย่าเรา
"อ่าวเด็กๆ รถมาแล้ว เตรียมตัวเรียบร้อยกันหรือยัง" ป้าเดินเข้ามาบอกพวกเรา
....เราเดินไปกอดย่า สวัสดีย่า แล้วก็ไปกอดแม่
"แม่ครับ เอิร์ตไปก่อนนะ เดี๋ยวปิดเทอมจะรีบกลับมาเลยครับ" เราบอกแม่แล้วก็กอดแม่
"อื้ม!!!ขยันๆหล่ะ อ่านหนังสือ ทำการบ้านบ้างนะ" แม่บอกเรา
"ครับแม่"
....แล้วเราก็ไปสวัสดีป้า ลุง น้ารุ้ง
"พี่เอิร์ตสวัสดีครับ/////สวัสดีครับพี่ๆ" ไอ้บอม ไอ้ตาม ไอ้แตม เข้ามาสวัสดีเรา
"พี่เอิร์ต แล้วไปเที่ยวลำปางบ้างนะครับ" ไอ้ตามบอกเรา
"พี่เอิร์ตกอดที!!!!" ไอ้แตมเดินเข้ามากอดเรา ไอ้ตามก็เข้ามากอด แล้วไอ้บอมก็เข้ามากอด
"ถึงกรุงเทพฯแล้วโทรบอกบอมด้วยนะ" ไอ้บอมบอกเรา
.....อารมณ์นี้น้ำตาจะไหลอ่ะ พี่น้องนานๆจะได้มาเจอกันที ไอ้เด็กพวกนี้ถึงมันจะดื้อไปบ้าง แต่มันก็น่ารัก นานๆจะได้กลับมาเจอกันที นี่ก็ต้องไกลกันอีกแล้ว เฮ้อ!!!!!!
......แล้วพกวเราก็ขึ้นรถตู้กลับกรุงเทพฯกัน เรานั่งมากับนายนิก บนรถก็คุยกันสนุกสนานกันไป
"เฮ้ย!!!!ไอ้บอม เป็นไรว๊ะ เงียบเชียว!!!" ไอ้แบงค์ถามนายบอม////ก็จริงนะ นายบอมตั้งแต่ขึ้นรถมาก็เงียบ ไม่พูดไม่จา!!!!
"สงสัยแม่งคิดถึงวัวแน่ๆเลย" ไอ้แมคพูด
"ป่าวครับ ไม่มีไรครับ" นายบอมหันมาตอบ แล้วก็หันหน้าไปมองข้างทาง
"บอมดูแปลกๆไปนะเนี่ย มีไรป่าว" ยัยส้มถามนายบอม
"ป่าวครับส้ม ไม่มีไรจริงๆ"
"บอม" เราเรียกนายบอม
"ครับ!!!" นายบอมหันมามองเรา ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นมันดูเศร้าๆอ่ะ////คงมีแต่เราที่รับรู้ได้ว่า นายบอมกำลังรู้สึกยังไง
"เดี๋ยวรถแวะปั๊ม เอิร์ตซื้อทาโร่ถุงสีขาวให้กินนะ" เราบอกนายบอม
"ครับ เดี๋ยวบอมซื้อกัสเซนให้เอิร์ต แลกกัน" นายบอมพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
.....เราก็สบายใจที่นายบอมยิ้มได้ แต่ว่าก็คงยิ้มได้แบบไม่สบายใจอยู่ดีใช่มั๊ยหล่ะ...บอม!!!! เพราะเราเองก็ไม่สบายใจ!!
....ประมาณสี่โมงเย็นรถตู้ก็พาเรามาส่งถึงมหาวิทยาลัย เราลงรถตู้กันตรงหน้าเซเว่นซอยหอนายบอม เพราะพวกนายบอม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ยัยส้ม ยัยแพรว อยู่ซอยนั้นกัน ส่วนเรา นายนิก นายเอ็มต้องเดินย้อนกลับหอในเอง นายเอ็มขอแยกไปหอเพื่อนก่อน เรากับนายนิกก็เลยเดินกลับหอในกันสองคน หยุดยาวปีใหม่แบบนี้บางคนก็ยังไม่กลับมา ที่มหาวิทยาลัยคนเลยดูน้อยๆ เรากับนายนิกเดินไปถึงสถานีรถไฟตรงหน้าหอใน ต้นชมพูพันทิพย์ที่อยู่ริมรางรถไฟออกดอกสีชมพูเต็มต้น บางส่วนก็ร่วงลงพื้นดินสวยงามมากๆ เหมือนต้นซากุระเลยหล่ะ รถไฟสินค้ากำลังวิ่งมา นายนิกเลยชวนเราเดินขึ้นสะพานลอย ไปยืนดูรถไฟกัน
....บนสะพานลอย เรากับนายนิกยืนดูรถไฟที่กำลังแล่นมาช้าๆ รถไฟเปิดหวูดปู๊นๆดังมาแต่ไกล ลมเย็นๆพัดผ่านตัวเราสองคน ดอกชมพูพันทิพย์สีชมพูสวยงามมาก โรแมนติกอ่ะ ฮ่าๆ
"ไอ่ดื้อ!!!!" นายนิกเรียกเราแล้วก็เอามือมากอดคอเรา
"ว่าไงไอ่ลิง!!!" เราพูดแล้วก็หันหน้าไปมองนายนิก นายนิกหันหน้ามามองเราแล้วก็ยิ้มๆ
"นิกมีไรจะบอก!!" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็หันหน้าไปมองดอกชมพูพันทิพย์
"อือ!!! มีไรอ่ะบอกมาดิ!!"
"นิกจะบอกเอิร์ตตั้งแต่เมื่อคืนละ แต่เอิร์ตก็จะนอนลูกเดียวเลย" นายนิกบ่นๆเรา
"อ่านะ...ก็คนมันง่วงอ่ะ!! บอกมาๆดิ"
"ตั้งใจฟังดีๆน๊า..." นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาจับหัวเราเขย่าเล่น
"อือ!!บอกมาเหอะน่า รถไฟจะมาถึงแล้วนะ" เราบอกนายนิก
"เป็นแฟนนิกนะ" นายนิกพูดขึ้นมา!!
....เราได้ยินถึงกับพูดอะไรไม่ออกเลย ก็ได้แต่เงียบ!!!! เพราะว่าที่ผ่านมาเราปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเรารักนายนิกมาตั้งนานแล้ว แต่ว่าด้วยอีโก้ หรือทิฐิ หรืออะไรก็ตามของตัวเราเอง ทำให้เราเลือกที่จะไม่แสดงมันออกมา แล้วก็ทำให้เราพลาดอะไรไปหลายๆอย่าง จนเรื่องที่เราพลาดกับนายบอม นั่นแหล่ะเป็นแผลสำคัญที่ทำให้เราถึงกับไปต่อไม่เป็นเลยหล่ะ รู้ซึ้งแล้วหล่ะ!!
"อ่าว!!!!เงียบเลยตกลงมั๊ยครับ" นายนิกเอามือบีบที่หัวไหล่เรา คงเห็นว่าเราเงียบไป!!
.....เราไม่ตอบ แต่หันหน้าไปหานายนิกแล้วก็พยักหน้าให้นายนิก....ถึงรู้ว่าตัวเองทำเรื่องผิดๆกับนายบอมไว้ แต่ว่าสิ่งที่เราต้องการมานานแล้วก็คือเป็นแฟนกับนายนิก!!
.... นายนิกเอาสองมือมาจับไหล่เราให้หันหน้าไปหานายนิก แล้วก็พูดว่า....!!!!
"รักหว่ะ ได้ยินมั๊ย"
....เราก็ได้แต่พยักหน้าให้นายนิก!!!!
....เราได้ยินประโยคนี้ อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลอ่ะ มันทำให้เราคิดไปถึงตอนที่นายบอมพาเรามาบนสะพานนี้แล้วตะโกนใส่รถไฟบอกรักเราขอเราเป็นแฟน แล้ววันนี้นายนิกก็มาขอเราเป็นแฟนที่นี่อีกบนสะพานนี้ สะพานเดียวกับที่นายบอมเคยขอเราเป็นแฟน!!!!!
เราก็ได้แต่ก้มหน้า น้ำตาไหล ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมามองนายนิก ตอนนี้เราตกลงเป็นแฟนกับนายนิกไปแล้ว สถานะเราสองคนมันเปลี่ยนไปแล้ว เราไม่ใช่เพื่อนกันเหมือนเมื่อปีที่แล้วแล้วนะ สิ่งที่เราทำผิดโดยไม่ได้ตั้งใจกับนายบอม มันก็ยังคงติดอยู่ในใจของเรา เราคงจะรู้สึกผิดแบบนี้ไปตลอด เราจะทำดีกับนายนิกให้มากๆ เผื่อว่าความรู้สึกผิดที่อยู่ในใจมันจะลดน้อยลงไปได้บ้าง////แต่ถ้าวันไหน นายนิกเกิดรู้ความจริงนี้ขึ้นมา เราก็คงต้องยอมรับกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นหลังจากนั้น....!!!!!!เพราะความจริงก็คือความจริง กับนายบอมเองตั้งแต่นี้ต่อไปเราจะมองหน้ากันยังไง เพราะต่างคนต่างก็รู้ตัวว่าทำอะไรไว้....แต่ว่า!!!ทั้งหมดนี้ มันเกิดจากความไม่ได้ตั้งใจของเราสองคน....ดูเหมือนตัวเองเลวนะ!!
.....นายนิกเห็นเราเงียบไป ก็เอาสองมือมาประคองหน้าเราให้เงยหน้าขึ้นไปมองนายนิก!!!!
"อ่าว!!!ร้องไห้ทำไมครับเนี่ย ขี้แงจริงๆเลยแฟนนิกเนี่ย" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"เอิร์ต...ถ้าวันไหนเราสองคนทะเลาะกัน หรือโกรธกัน ให้มาที่สะพานนี้นะ อีกคนนึงจะได้ตามหาเจอ" นายนิกพูดกับเรา
....เราได้ยินประโยคนี้ก็น้ำตาแตกไปกันใหญ่ ได้แต่พยักหน้าให้นายนิก นายนิกก็ดึงตัวเราเข้าไปกอด
"แต่!!นิกว่ามันคงไม่มีหรอกวันนั้นอ่ะ เราจะทะเลาะกันทำไมอ่ะเนอะ มีกันอยู่แค่สองคนเนี่ย!!"นายนิกพูดกับเรา
....เราก็ยิ่งร้องไห้ไปกันใหญ่!! นายนิกเห็นก็คงจะ งงๆ ว่าเราร้องไห้ทำไมขนาดนี้!!
"โอเคๆ งั้นนิกไม่พูดอะไรแล้ว ป่ะกลับห้องกันนะครับ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบผมเรา!!!!!
....แล้วเราสองคนก็พากันเดินกลับหอใน!!!!
-
:mew1: :katai5: :mew1: :katai5: :mew1: :katai5: :mew1:
รักเริ่มต้น
....เรากับนายนิกเดินมาถึงห้อง ก็จัดแจงเคลียร์เสื้อผ้าในกระเป๋าออกมาใส่ตะกร้าเตรียมส่งซักพรุ่งนี้
"ไปอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวนิกจัดการเสื้อผ้าให้เอง" นายนิกบอกเรา
"อือ!!! งั้นเอิร์ตไปอาบน้ำก่อนนะ" เราพูดแล้วก็ไปเตรียมตัวอาบน้ำ
"ครับๆ"
....แล้วเราก็ไปอาบน้ำ อาบเสร็จก็นุ่งผ้าขนหนูออกมาจะใส่เสื้อผ้า นายนิกก็เข้าไปอาบน้ำต่อ เรานั่งเปิดพัดลมเป่าผมเช็ดผมไป ในใจก็คิดว่า เหตุการณ์เมื่อกี้มันจริงใช่มั๊ย นี่เรากับนายนิกเป็น"แฟนกัน" แล้วใช่มั๊ย ก็เพิ่งจะมีแฟนคนแรกไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้จะทำตัวยังไงจริงๆ แล้วสิ่งที่ผิดพลาดมากับนายบอม ก็ยังตามติดอยู่ในความรู้สึกตลอดเลย ไม่อยากโกหกนายนิก ไม่อยากทำผิดกับตัวเอง แต่มันก็เป็นเรื่องที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เพราะเรากับนายบอมต่างก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้น เฮ้อ!!!!!
"นั่งคิดไรอยู่เนี่ย!!!!" นายนิกมานั่งข้างๆเราแล้วก็กอดคอเรา
"เอ่อ!!!ป่าวๆ อ่ะนิกเป่าผมดิ เอิร์ตไปใส่เสื้อผ้าก่อน" เราพูดแล้วก็ลุกเดินออกมาจากตรงนั้น
"เดี๋ยว!!!ไม่ให้ไป" นายนิกพูด
....แล้วก็ดึงมือเราจนเราล้มไปบนเตียงนอน แล้วนายนิกก็เดินไปปิดไฟแล้วก็ขึ้นมาบนเตียงนอนทับตัวเรา เราก็จะลุกหนี นายนิกก็ทับตัวไว้
"นิก!!!"
"ไม่ต้องมาเรียก" นายนิกบอกเรา
....แล้วนายนิกก็ก้มหน้าลงมาไซร้ซอกคอเรา ผ้าเช็ดตัวเราหลุดไปตอนไหนก็ไม่รู้ ของนายนิกก็ด้วย เราสองคนเหลือแต่ตัวเปล่าเปลือยทั้งคู่
"ไอ่ดื้อ!!!!"
"อือ!!!"
.....นายนิกเรียกชื่อเรา แต่ก็ไม่พูดอะไร ยังทำตามหน้าที่ของตัวเองไปเรื่อยๆ ซุกไซร้ ไปเรื่อยเปื่อย เหมือนแบบวันนั้นที่นายนิกทำกับเรา!!
"พร้อมแล้วน๊า เจ็บนิดเดียว" นายนิกพูดแล้วก็เตรียมท่าทาง แต่ว่า....เสียงโทรศัพย์ดัง...โทรศัพย์นายนิกดัง
"นิกรับโทรศัพย์ก่อนดิ"
"วู้วว!!!!ใครโทรมาว๊ะ ไม่รับหรอก มาๆต่อๆ" นายนิกพูดแล้วก็จะทำต่อ...แต่ว่าโทรศัพย์ก็โทรเข้ามาอีกครั้ง
"ไปรับก่อนเถอะ แม่โทรมามั้ง" เราบอกนายนิก นายนิกถึงได้ยอมไปรับ แต่ก็บ่นพึมพำๆ
....นายนิกรับโทรศัพย์แล้วก็นุ่งผ้าขนหนูออกไปคุยที่ระเบียงหลังห้อง บอกเราว่า แม่โทรมา////เราก็เลยลุกใส่ผ้าขนหนู เปิดไฟ แล้วก็เข้าไปล้างตัวในห้องน้ำ ออกมาก็ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย นายนิกคุยโทรศัพย์เสร็จ เข้ามาเห็นเราใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยก็บ่นใหญ่เลย
"ไรว๊ะ ใส่เสื้อผ้าทำไมเนี่ย" นายนิกถามเรา
"อ่าว!!!ก็นอนไง"
"แต่เมื่อกี้ยังค้างอยู่เลยนะ"
"ไว้วันหลัง" เราพูดแล้วก็ล้มตัวนอนตรงที่ตัวเอง
"โหย!!!!ไม่เอาอ่ะ ไอ้ดื้อ มาๆต่อนะครับ" นายนิกพูดแล้วก็ล้มตัวมานอนข้างๆเรา
"ไม่แล้ว ไปล้างตัวใหม่แล้วมานอนเลย เร็วๆไอ่ลิง"
"โหย!!!! ไรว๊าาาา เซ็งหว่ะ" นายนิกบ่น แต่ก็ลุกไปล้างตัว ออกมาใส่เสื้อผ้าแต่โดยดี
...นายนิกใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ปิดไฟ ขึ้นมานอนข้างๆเรา
"มานอนใกล้ๆนิกดิ๊"
"ทำไมอีกเนี่ย"
"เอาอีกละ บอกให้มาก็มาดิว๊ะ จะถามทำไมเนี่ย ถามแม่งทุกรอบ" นายนิกบ่นเรา
"ทำไมต้องว่ากันด้วยเนี่ย" เราว่านายนิก
"ก็บอกดีๆทำไมไม่มาหล่ะคร๊าบ" นายนิกพูดแล้วก็กางแขนมาโอบตัวเราเข้าไปนอนหนุนไหล่นายนิก
"พรุ่งนี่เที่ยง มากินข้าวกับนิกนะ เดี๋ยวไปรับ" นายนิกบอกเรา
....เราก็เงียบไป
"อ่าว!!! ได้ยินไม่เนี่ย" นายนิกพูดเสียงชักเริ่มเหวี่ยงๆอีกแระ
"อือ!!!"
"เดี๋ยวไปรอหน้าหอสมุดนะ เรียนเสร็จแล้วโทรหานิกด้วย"
"อือ!!!"
"เอิร์ต นิกขอไรอย่างนึงนะ" นายนิกพูด
"ขอไรอ่ะ"
"เอิร์ตอย่าเพิ่งบอกเพื่อนๆนะ ว่าเราเป็นแฟนกัน นิกยังไม่อยากให้ใครรู้"
"อือๆ ครับ" เราบอกนายนิก แหม่!! เหมือนพวกนั้นจะดูไม่ออกเลยเนอะ
"เฮ้ย!!!! ครับ พูดเป็นด้วยหรอ" นายนิกแซวเรา
"อ่าว!!!ครั้งที่แล้วก็พูด ไม่ได้ยินหรอ" เราบอกนายนิก
"ฮ่าๆ ได้ยินดิ เอิร์ตพูดครับแล้วมันแปลกๆน่ะ"
"แปลกตรงไหนเนี่ย หรือว่าชอบให้หยาบคาย" เราบอกนายนิก
"ไม่ๆ อย่างนี้แหล่ะดีแล้ว ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"หัวเราะไรเนี่ยไอ่ลิง" เราว่านายนิกแล้วก็เอามือบีบจมูกนายนิก
"โอ๊ยยยย!!!!ไอ่เอิร์ต เจ็บนะเว๊ย!!!!" นายนิกพูด
....เราก็ขยับตัวหนีนายนิกออกมานอนตรงที่ตัวเอง
"จะหนีไปไหน มานี่เลย" นายนิกพูดแล้วก็ตามมานอนทับตัวเรา
....แล้วนายนิกก็ก้มหน้าลงมาหาเรา จนปลายจมูกนายนิกชนกับปลายจมูกของเรา ลมหายใจอุ่นๆของเราสองคนพ่นใส่กัน ได้ยินแต่เสียงหายใจที่ไม่เป็นจังหว่ะของเราสองคน เราไม่กล้าสบตานายนิก ก็ทำได้แต่หลบสายตานายนิกแล้วก็หลับตาลง/////นายนิกค่อยๆเอาริมฝีปากมาประกบกับริมฝีปากเรา มันเป็นจูบครั้งที่เท่าไหร่ของเราสองคนแล้วก็ไม่รู้ แต่ครั้งนี้มันนุ่มนวลมาก รู้สึกแปลกๆอย่างบอกไม่ถูกเราสองคนจูบกันอยู่นานมาก จนเราเองรู้สึกหายใจไม่ออก ก็เลยเอาสองมือมาจับแก้มนายนิก ดันหน้านายนิกออกไป!!!
"ทำไมเนี่ย!!!"นายนิกถามเรา
"หายใจไม่ออกอ่ะ" เราบอกนายนิก
"อ่าวหรอ!!!! แหะ แหะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆให้เรา
"นอนเถอะนิก"
"ไม่อ่ะ นิกยังไม่ง่วง"
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นสายนะ"
"นิกตื่นก่อนเอิร์ตอยู่แล้ว" นายนิกบอกเรา
"อ่านะ งั้นเอิร์ตนอนแล้วนะ"
"นิกกอดนะ" นายนิกพูดแล้วก็ขยับตัวมานอนกอดเรา
.....เราก็นอนหลับไปในอ้อมกอดของนายนิก!!!
////ตอนเช้า นายนิกปลุกเราตื่นไปอาบน้ำ เรากับนายนิกแต่งตัวเสร็จก็ลงมา เจอนายเอ็มรอเราอยู่ข้างล่าง
"ป่ะเอ็ม" เราบอกนายเอ็ม
....แล้วเรากับนายเอ็มก็แยกกับนายนิก ไปเรียนที่อาคารเรียนรวม ส่วนนายนิกก็เดินไปเรียนที่คณะนายนิก เรากับนายเอ็มไปถึงอาคารเรียนรวมก็เจอพวกไอ้แมคนั่งรออยู่
"เป็นไงว๊ะ เมื่อคืน ไอ้นิกสอบซ่อมป๊ะ" ไอ้แมคถามเรา
"สอบซ่อมไรอ่ะ" เราถามไอ้แมค
"อ่าว!!!ก็เรื่องเมื่อคืนนั้นไง" ไอ้แบงค์ถามเรา
"แหม่ ไม่มีไรจะถามกันแล้วใช่ป๊ะ" เราว่าไอ้พวกนั้น
"อ่าว!!!ก็คนอยากรู้นี่หว่า" ไอ้แบงค์พูด
"เออ!!!!ไอ้บอมไปไหนเนี่ย" ไอ้แมคถามถึงนายบอม
"ไม่รู้ดิ โทรไปเมื่อเช้าแม่งก็ไม่รับ" ไอ้แบงค์บ่นนายบอม
"เดี๋ยวเอิร์ตโทรเอง" เราพูดแล้วก็กดโทรศัพย์หานายบอม
....นายบอมรับสาย
"ครับเอิร์ต"
"ไม่มาเรียนหรอบอม"
"ไปครับ กำลังไป ตื่นสายอ่ะครับ"
"บอมเป็นไรป่าวเนี่ย ไม่สบายหรอ เสียงแปลกๆ" เราถามนายบอมเพราะเสียงนายบอมแปลกๆ เหมือนมีน้ำมูกไหล
'ป่าวครับ ไม่มีไรครับ เอิร์ตวางสายเถอะเดี๋ยวบอมก็ถึงแล้ว" นายบอมบอกเรา เราก็เลยวางสายไป
"ไอ้บอมเป็นไรว๊ะ" ไอ้แมคถามเรา
"ไม่รู้ดิ เสียงเหมือนคนไม่สบาย"
"อ่าว!!!!แล้วมันมาเรียนป๊ะเนี่ย"
"มาๆ กำลังเดินมา"
"อ่อๆ มาเรียนไหว แสดงว่าคงไม่เป็นไรมาก" นายเอ็มพูด
"นั่นไง มานู่นแล้ว ดูมันเดิน แปลกๆหว่ะ ไหวมั๊ยนั่น มันไม่สบายหรอว๊ะ" ไอ้แบงค์พูด
....นายบอมเดินมาจนถึงกลุ่มเรา แล้วก็ทิ้งตัวนั่งลงบนโต๊ะแบบอ่อนแรง
"เป็นไรว๊ะไอ้บอม ไม่สบายหรอ ตัวก็ไม่ร้อนนี่หว่า" ไอ้แมคพูดแล้วก็เข้าไปนั่งข้างๆนายบอม เอามือแตะหน้าผากนายบอม
"ป่าวครับ บอมไม่ได้เป็นไร" นายบอมพูด
"ตาแดงๆ บวมด้วย ร้องไห้หรอบอม"ยัยแพรวถามนายบอม
"เออ!!!!บอมมีเรื่องไรก็บอกเพื่อนนะ" นายเอ็มบอกนายบอม
....นายบอมก็นั่งนิ่งเงียบไป ก้มหน้ามองพื้น
"เชี่ยบอม ใครทำไรมึงว๊ะ หรือว่า อกหัก สาวที่ไหนทิ้งว๊ะ ฮ่าๆ" ไอ้แมคแซวนายบอม
"ป่าวๆไม่มีไร ป่ะๆเข้าห้องเรียนกันเถอะ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกเดินไปเข้าห้องเรียน พวกเราก็เดินตามนายบอมไป ยัยแพรวก็แยกไปเรียนที่คณะตัวเอง
"ห่า!!! แม่งเป็นไรของมันว๊ะเนี่ย อย่างกะคนอกหัก" ไอ้แมคพูด
"คงงั้นมั้ง สาวที่ไหนหักอกไอ้บอมว๊ะ เพรียบพร้อมขนาดนี้" ไอ้แบงค์พูด
"แถวๆนี้หล่ะ" นายเอ็มพูดออกมา
.....เราก็หันหน้าไปมองนายเอ็ม แล้วนายเอ็มก็ยิ้มๆ
"ฮ๊ะ!!!! เอ็มรู้หรอว่าใคร เพื่อนคณะเราหรอ" ยัยส้มถามนายเอ็ม
"ใช่ครับ"นายเอ็มตอบแล้วก็ยิ้มๆ
"ใครอ่ะเอ็ม บอกมาเลยจะได้ไม่ค้างคา" ยัยส้มถามนายเอ็ม
"เดี๋ยวส้มก็รู้ เอ็มไม่บอกดีกว่า เดี๋ยวไม่สนุก" นายเอ็มพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เอ็มอ่ะ ส้มงานหนักอีกแระ ชอบหาเรื่องมาให้สอดรู้อยู่เรื่อยเลย ฮ่าๆ" ยัยส้มพูดแล้วก็หัวเราะ
....พวกเราเดินเข้าไปที่ห้องเรียน เราไปนั่งข้างๆนายบอม
"บอม เป็นไรเนี่ย เพื่อนๆเป็นห่วงนะ" เราบอกนายบอม
"ป่าวครับ ขอบคุณนะที่เป็นห่วง" นายบอมพูดแล้วก็หันมายิ้มให้เรา
"แล้วบอมเป็นไรเนี่ย" เราถามนายบอม
"ป่าวครับ เป็นหวัดมั้ง บอมไม่เป็นไรหรอก" นายบอมบอกเรา
"แต่บอมเหมือนร้องไห้เลย ใครทำไรบอมอ่ะเนี่ย"
"เค้าไม่ได้ทำตัวบอมหรอก เค้าทำ"ใจ"บอม" นายบอมบอกเรา////เราก็ งงๆ ไปกันใหญ่
"อ่านะ ใครทำไรเพื่อนเอิร์ตเนี่ย" เราพูดแล้วก็เอามือไปจับไหล่นายบอม
"เพื่อน....ครับ!!!!" นายบอมพูดคำว่าเพื่อนออกมา แล้วก็ก้มหน้าไม่มองหน้าเราเลย
"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา
"อือ!!!!ว่าไงบอม"
"บอม...บอมขอโทษเรื่องวันนั้นจริงๆนะครับ" นายบอมบอกเรา
"อือ!!!!" เราพูดแค่นั้นแล้วก็เงียบไป เพราะพอพูดถึงเรื่องนี้ มันมีแต่คำว่า"รู้สึกผิด" วนเวียนอยู่ในหัวใจกับความรู้สึกตลอดเวลา เราทั้งผิดกับตัวเอง ผิดกับนายบอม ผิดกับนายนิก ด้วยเรื่องนี้ เราคงมีความผิดติดตัวไปตลอด ถึงมันจะเป็นความผิดที่เราสองคนต่างก็ไม่ตั้งใจทำให้มันเกิดก็เถอะ!!!!!
"เฮ้ย!!! สองตัว คุยไรกันว๊ะ เดี๋ยวก็โดนอาจารย์จับแยกอีกหรอก" ไอ้แมคว่าเรากับนายบอม
....ไม่ทันไร อาจารย์คนที่เคยจับเรากับนายบอมนั่งแยกกันก็เดินเข้ามาสอน อาจารย์เช็คชื่อก่อนเรียน พอมาถึงชื่อนายบอม!!!!
"นายกริช กิตติศิริสกุล"
"มาครับ"นายบอมบอกอาจารย์
"ไหนๆนั่งอยู่ตรงไหนนายกริช'
"อยู่นี่ครับ นายบอมพูดแล้วก็ยกมือให้อาจารย์"
....อาจารย์มองขึ้นมาเห็นเรากับนายบอม นั่งข้างๆกัน ก็เกิดเรื่องเลย ฮ่า!!!!
"นั่งด้วยกันเดี๋ยวก็คุยกันอีก แยกกันเดี๋ยวนี้ เธอสองคนอ่ะ นายกริช นายนนทภรรท" อาจารย์บอกเรากับนายบอม
.....เพื่อนๆในห้องเรียนก็หัวเราะกันใหญ่ นายบอมมองหน้าเราแล้วก็หอบหนังสือเรียนลงไปนั่งข้างล่าง
"อาจารย์แม่งกีดกันไอ้เอิร์ตกับไอ้บอมหว่ะ" ไอ้แมคแซวเรากับนายบอม
"เออ!!!นั่นดิ หรืออาจารย์จะรู้ว่า เอิร์ตกับบอม จีบกันว๊ะ" ไอ้แบงค์พูด
"ฮ๊ะ!!!! เอิร์ตกับบอมนี่นะ จีบกันอ่ะ" เพื่อนผู้หญิงที่นั่งข้างหน้าเราได้ยินไอ้แบงค์พูดก็เลยหันมาถาม
"อือ!!!! เพิ่งรู้หรอเนี่ยนุ่น"
"นุ่นไม่รู้เลย บอมกับเอิร์ตเป็นเกย์หรอเนี่ย หูยยยย!!!!!"
"หูยยย!!!! ทำไมเนี่ย" ยัยส้มถามยัยนุ่น
"ป่าวๆ เชียร์ๆ จีบเลยๆ นุ่นเชียร์ อิอิ" ยัยนุ่นพูด
.....เพื่อนๆคนอื่นๆก็เลยหันมาสนใจตรงพวกเราที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ อาจารณ์ก็เช็คชื่อไปเรื่อยๆ พอครบทุกคนก็เริ่มสอน พวกเราก็นั่งเรียนกันไป พักเบรกก้ออกมานั่งข้างนอก
"บอมๆ" เพื่อนผู้หญิงเรียกนายบอม เป็นกลุ่มยัยนุ่นนั่นแหล่ะ
"ว่างัยครับนุ่น"
"บอมจีบเอิร์ตหรอ" ยัยนุ่นถามนายบอม
"บ้าแล้วนุ่น!!!!"นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"อ่าว!!!ก็แมคบอกนุ่นว่า บอมกับเอิร์ตกำลังจีบกันอ่ะ"
"แหะ แหะ ไม่มีไรหรอกครับนุ่น"
"โหยยย!!! อุตส่าห์จะเชียร์ซ๊ะหน่อย น่ารักดีทั้งสองคนอ่ะ นุ่นชอบ อยากให้เป็นแฟนกันจริงๆ" ยัยนุ่นบอกนายบอม
"อ่าครับ แหะ แหะ" นายบอมพูดแล้วก็หันมามองหน้าเรา
.....เราก็มองหน้านายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
:mew2: :mew6: :mew2: :mew6: :mew2: :mew6:
-
:เฮ้อ: ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมเลย บอกตรงๆ ตอนนี้แทบไม่ตั้งใจอ่านจริงๆ แบบผ่านๆ เหมือนให้มันจบตอนๆ ไป :เฮ้อ:
-
ความรู้สึกเหมือนอ่านจับใจความสำคัญอ่ะ เหมือนเนื้อเรื่องมันเดินไปช้าๆ แต่ชอบนิยายเรื่องนี้นะ เพราะมันเป็นเรื่องราวที่ไม่สวยหรูหรือไม่ทำให้คนอ่านมีความสุขและฟินกันเสมอไป เพราะนิยายที่ให้ความรู้สึกหน่วงๆแบบนี้ก็มีเสน่ห์ไปอีกแบบนะ ชอบนิยายเรื่องนี้ที่นำเสนออีกมุมนึงของสังคม ที่ย่อมมีความผิดพลาดกันบ้าง จะให้เป็นไปตามใจผู้อ่านเสมอไปไม่ได้หรอก
ไม่อยากให้มีการ"รี"เรื่องนี้เกิด ถ้ารีแล้วยอมรับเลยว่าข้าน้อยจะเกิดอาการขี้เกียจอ่านใหม่และไม่น่าติดตาม เพราะเนื้อเรื่องอันเดิมยังอยู่ในหัว เดี๋ยวจะเกิดการเปรียบเทียบ แต่ยังไงก็เคารพการตัดสินใจของผู้เขียน
โดยรวมชอบนิยายเรื่องนี่ครับ อยากจะให้กำลังใจคนเขียน และอยากจะขอให้คนเขียนตั้งใจเขียนออกมาจากใจเลยคับ อย่าไขว้เขว เดี๋ยวจะทำ
ให้เรื่องไปกันใหญ่ และคนเขียนก็จะลำบากในการแต่ง
ขอบคุณคนเขียนนะครับ สู้ๆ อย่าท้อ :pig4: :pig4 :pig4::
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao7:จริงๆแล้วติดตามอ่านมาตลอด แต่พอมาถึงจุดนี้ความรู้สึกก็เสียไปเกือบครึ่งเหมือนกัน ต้องเข้าใจนะว่าคนอ่านก็อินไปกับเนื้อเรื่องไปเหมือนกัน หลังจากนี้ก่ไม่รู้เหมือนกัน
-
คนแต่งก็แต่งตามแนวทางของตัวเอง แต่งตามแผนที่วางเอาไว้เถอะค่ะ
ยังไงเราก็เคารพการตัดสินใจของคนแต่งเสมอๆ ค่ะ
ส่วนการคอมเม้นท์ เราก็คอมเม้นท์ตามความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่านแต่ละตอน เป็นตอนๆ ไป รู้สึกยังไงก็คอมเม้นท์อย่างนั้น ขึ้นอยู่กับว่า ณ ตอนนั้นๆ คนแต่งจะพาอารมณ์ของนิยายและคนอ่านให้ไปทางไหนอ่ะค่ะ ไม่ได้ผูกใจเจ็บถึงขนาดจะเลิกอ่านถาวรอะไรขนาดนั้น เพราะยังไงก็ติดตามกันมาตั้งแต่ต้น ลุ้นกันมาตั้ง 50กว่าตอนแล้ว คนอ่านอาจจะนิสัยไม่ดีขี้โวยวายไปบ้างก็อย่าถือสาเลยนะคะ อารมณ์มันพาไปค่ะ อิอิ
เม้นท์สำหรับตอนนี้
สงสารนิกที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรเลย
บอมก็น่าสงสาร คือรักเค้าชอบเค้าแถมมีอะไรกับเค้าไปแล้ว แล้วเค้าก็ไม่เลือกเรา มันโคตรจะเสียใจเลยนะ
ส่วนเอิร์ต ชั้นไม่มีอะไรจะคุยกับเธ้อออออออ (ใส่ทำนองเพลงของแสน นากาเข้าไปในประโยคด้วยนะ)
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ปล. จิ้มไข่เป็ดข้างบน อิอิ :hao7:
-
ไม่รู้จะเม้นว่าไรดี
อธิบายไม่ถูก
:mew2:
-
สมมติน่ัครับ ว่าถ้า จะ รีไรท์ ขอแค่คืนนั้น บอม เอิร์ต เมา แต่ไม่มี อะไรกัน แค่นั้นเอง แล้ว นิกมาบอกมาขอเป็นแฟน เอิร์ต ก็แค่ไปบอกบอม ว่า มีแฟนแล้ว นอกนั้นเนื้องเรื่องเหมือนเดิม งัย ไม่รู้จะมีใครเห็นด้วยมั๊ย คือถ้าผูกปม อย่างนี้ ก็คงทะเลาะกันครั้งใหญ่ แน่นอน ถ้าเดาเนื้อเรื่องไม่ผิด ถ้ามาแบบนี้
-
ครับ ก็อย่างที่บอกไป ถ้าคิดว่าจะแก้ก็ขอให้แก้ในส่วนเรื่องของ คืนข้ามปีอันนั้่นก็ได้ให้เป็นอย่างที่บอกคือ บอมไม่ได้มีอะไรกับเอิร์ตจริงๆ เป็นแค่ฝันก็ได้หรือมีคนอื่นๆมาแกล้งจัดฉากก็ยังดี เพราะบอกเลยว่าถ้าผู้เขียนผูกปมเรื่องให้แน่นมากขนาดนี้ มันแก้ยากมากนะครับ บางขนาดผู้เขียนมือโปรแล้วยังแก้ปมประมาณนี้ไม่ได้เลย
เพราะหลักสำคัญคือ เอิร์ตเสียอะไรๆไปแล้วกับบอม และมันเรียกคืนกลับมาไม่ได้และจะเป็นอะไรที่ด่างพร้อยทั้งกายและใจตลอดไป นิกไม่มีทางรับได้ จริงอยู่ว่ารักมาก แต่เชื่อเถอะครับว่าอีกนานมากจริงๆว่าจะยอมรับกันได้ และบอมเองก็รับไม่ได้เหมือนกัน ทำให้ตอนนี้ทั้ง 3 ไม่อาจจะมองหน้ากันได้ แต่ถ้าเราเขียนตอนหลังๆนี้ให้เหมือนกับไม่มีอะไร นิกยอมรับได้ ผมว่ามันขัดความเป็นจริงมากไปมากๆเลยนะ อ่านแล้วคงทำให้คาใจกันไปอีกน่ะ
อย่าลืมว่าการเขียนนิยายที่ดี คือการเล่าเรื่องให้คนอ่านเชื่อว่ามีตัวละครเล่านั้นอยู่ แม้จะแค่จินตนาการ ดังนั้นการทำให้คนเชื่อได้อย่างสนิทใจมันก็คือการเขียนออกมาให้สมจริงนั่นเองครับ ถ้าขาดความสมจริง นิยายนั้นก็จะไม่สนุกไปเลยนะ ฝากไว้ด้วยละกันครับ :mew2:
-
...นิกยังไม่รู้เรื่องนี้นะครับ ยังไม่มีใครรู้เรื่องนี้นอกจาก
เอิร์ตกับบอมเท่านั้น และทั้งสองคนตกลงกันแล้วว่าจะเก็บเรื่องนี้เป็น
เป็นความลับต่อไป ถึงบอมจะรักเอิร์ตมากก็เถอะเค้าก็เคารพการตัดสินใจของ
เอิร์ต แต่บอมก็ยังอยากที่จะรับผิดชอบกับสิ่งที่เค้าทำอยู่ดี!!
-
แล้วที่ เอ็มหรือแม็คหรือใครนะ ที่บอกมาเปิดเต้นน์แล้วบอกว่าเก็บผิดเต้นน์อ่ะ ที่มาเจอเอิร์ตกับบอม ใช่ป่าว
-
ผมเป็นแฟนพันธ์แท้เรื่องนี้เลย บอกตามตรง ตอนนี้รู้สึกเหมือนถูกผลักลงเหวยังไงไม่รู้ รีไรท์หน่อยได้ไหมครับ ผมหาทางขึ้นจากเหวไม่ได้ :o12: :mew2:
-
แล้วที่ เอ็มหรือแม็คหรือใครนะ ที่บอกมาเปิดเต้นน์แล้วบอกว่าเก็บผิดเต้นน์อ่ะ ที่มาเจอเอิร์ตกับบอม ใช่ป่าว
ไม่ได้เปิดเต๊นท์ครับ ในเรื่อวจะสื่อว่า แมคตื่นมาแล้วเจอนิกนอนอยู่
ที่เต๊นท์ใหญ่ แต่ไม่เห็นบอม เลยออกมาพูดเพราะตกใจ ว่าเก็บผิดเต๊นท์
-
ี่อี่เอิร์ตแรด
-
ไม่ชอบเอิร์ตแล้วอ่ะ
แต่ชอบนายนิกเหมือนเดิม
-
:ling2: ขอโทษคนเขียนจริงๆนะ เราเป็นคนนึงที่ยอมรับตัวเองว่าอ่านแล้วค่อนข้างเฟล
อาจจะเป็นเพราะอินมากไปหน่อย ยิ่งตอนที่แล้วมันรังควาญใจอีกตะหาก
อย่างที่เราบอก คนเรามีอะไรกันมันจะไม่ครางหรืออะไรเลยเหรอ คนอื่นก็น่าจะรู้ใช่ป่ะ
แถมเอิร์ตโดนจิ้มครั้งแรก มันก็น่าจะมีอาการบาดเจ็บกันบ้าง เราว่าใครดูก็น่าจะรู้ว่าเดินแปลกๆ
ตอนนี้อ่านแล้วสงสารนิกขึ้นมาเลย เหมือนโดนคนที่ตัวเองรักหักหลังอีกแล้วอ่ะ
ถึงบอกว่าไม่ตั้งใจก็เหอะ แต่เราว่าการที่นิกกับบอมมีอะไรกันในคืนที่แล้ว มันพิลึกมากๆ ตรงเอิร์ตไม่รู้ว่าไม่ใช่นิก
เวลามีอะไรกัน ไม่มีเรียกชื่อดูหน้าเลยเหรอ จิ้มกันอย่างเดียวใช่มั้ย อย่างน้อยก็ควรจะจำเสียงได้ป่ะ
เหมือนคนเขียนปูทางไว้ว่าเดี๋ยวยังไงนิกก็ต้องรู้ความจริงแล้วเราก็ต้องกินมาม่าชามใหญ่
ถ้านิกจับได้ด้วยนิสัยของนิก คงไม่มีทางที่เอิร์ตจะได้กลับมาคบกับนิกแน่ๆ
ขนาดไหมยังเลิกเลย ไม่กลับไปคบอีก ซึ่งตรงนี้คงจะท้าทายมากว่าจะเขียนยังไงให้สมเหตุสมผลและคนอ่านยอมรับ
เราเข้าใจว่านิยายมันไม่จำเป็นต้องใสๆและโลกความเป็นจริงก็ไม่ได้ใสๆ แต่นิยายมันมักจะต้องใส่แนวออกมาให้ค่อนข้างชัดและต้องสมูทไปด้วยกัน แต่อยู่ๆเรื่องก็เปลี่ยนจากใสๆเป็นไม่ใส โดยมีเหตุการณ์จิ้มกันเป็นตัวแปล
มันเลยทำให้เกิดการหักมุมแบบทำลายความคาดหวังของคนอ่าน
เราบอกได้เลยว่านิยายแบบนี้เหมาะกับการ อ่านรวดเดียวจบ มากกว่า พอมันค้างเป็นตอนๆบางคนก็ทนไม่ได้แล้วไม่อยากอ่านต่อ
เราก็อยากเป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อมาเร็วๆนะ ถ้าได้อ่านจนถึงคลี่คลายปมก็อาจจะโอเคกับมันก็ได้
ซึ่งตอนนี้ปมที่คนเขียนผูกมันเป็นปมที่ดึงอารมณ์คนกลับมาได้ยากมากๆเพราะความมืดมิดของปมที่ใส่มามันค่อนข้างขัดกับตัวเรื่องหลักที่ผ่านมาห้าสิบกว่าตอน ความจริงมันแปลกๆตั้งแต่นิกจะจิ้มกับเอิร์ตแล้วล่ะ
ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง ก็คงเชื่อได้เพราะโลกเรามันมีอะไรไม่คาดฝัน อย่างพระเอกบอกรักนายเอกปุ๊ปก็โดนรถชนตายปั๊ปอะไรยังงี้
แต่สำหรับนิยายเรื่องที่เป็นเหตุเป็นผลมันรู้สึกสนุกกว่าจริงๆนะ
ปอลิง: โดยส่วนตัวหากจะรีไรท์จริงๆ อยากให้แก้ตั้งแต่พฤติกรรมแปลกของเอิร์ตกับนิก ไม่ใช่แค่ตอนที่แล้ว
แต่ความจริงก็ไม่ค่อยชอบรีไรท์หรอกเพราะ เนื้อเรื่องมันจะฝังใจมาก่อนแล้วอ่ะดิ
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
โดนแอบถ่าย..บนสะพานลอย!!
.....พอเราพูดไปแบบนั้น นายบอมก็เงียบไปเลย ไม่พูดอะไรอีกจนเราสองคนเดินมาถึงห้องเรียน เราเองก็ขี้เกียจถามแล้ว แต่ในใจก็อยากรู้ว่านายบอมเป็นอะไร คือตอนนั้นไม่ได้ทันคิดไงว่าจะเป็นเรื่องของเรากับนายนิกที่ทำให้นายบอมเป็นแบบนี้!!!! พอไปถึงห้องเรียนก็เห็นพวกเพื่อนๆนั่งอยู่หน้าห้อง!!!!
"อ่าว!!!ทำไมยังไม่เข้าห้องเรียนกันอีกอ่ะ" เราถามเพื่อนๆ
"อาจารย์ยกเลิกคลาสอ่ะ ไม่สอน เลยรออยู่ว่าจะไปไหนกันดี" ยัยส้มบอกเรา
"ไปห้องสมุดคณะกัน" นายเอ็มชวนพวกเรา
"เออๆไปดิ หลับซักตื่นนึง ฮ่าๆ" ไอ่แมคพูด
"บอมกลับห้องนะครับ เดี๋ยวจะไปห้องซ้อมอ่ะ" นายบอมพูด
.....แต่เรารู้ทันว่านายบอมไม่ได้ไปซ้อมหรอก!!!!
"ถ้าเอิร์ตไม่ให้กลับหล่ะ" เราบอกนายบอม
"ก็ไม่กลับไงครับ ไปห้องสมุดกับเอิร์ต"นายบอมบอกเรา
"ป่ะ!!!งั้นก็ไปห้องสมุดนะ" เราบอกนายบอม////เพราะไม่อยากปล่อยให้นายบอมกลับไปอยู่คนเดียว รู้ว่านายบอมอาจจะมีปัญหาบางอย่างเราก็ห่วง!!!!
"ครับ" นายบอมพูด
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
....แล้วพวกเราก็เดินไปห้องสมุดคณะกัน ห้องสมุดคณะเราอ่ะจะอยู่กลางสระน้ำ บรรยากาศดีมากๆ มีสะพานทอดเชื่อมตึกเรียนสองตึกแล้วก็มีห้องสมุดของคณะอยู่ตรงกลาง อากาศเลยเย็นสบาย ตรงสะพานก็มีม้านั่งยาวๆให้นักศึกษาได้เอาอาหารมาให้ปลาด้วย ปลาที่อยู่ในสระก็จะเป็นปลาสวาย ปลานิล ตัวใหญ่ๆทั้งนั้นเลย....ระหว่างทางที่เดินมาเราเจอพี่วินพี่รหัสเรากับนายบอมกำลังเดินออกมาจากห้องสมุดพอดีเลย!!!!
"สวัสดีครับพี่วิน" เรากับนายบอมสวัสดีพี่วิน
"อ่าว!!!เอิร์ต บอมจะไปห้องสมุดกันหรอ"
"ครับพี่ ไม่มีเรียนอ่ะครับ"เราบอกพี่วิน
"อ่อๆสบายเลย เดี๋ยวพี่ไปเรียนก่อนนะ เออ!!!!ตอนเย็นว่างกันหรือป่าวอ่ะบอม" พี่วินถามนายบอม////นายบอมก็เงียบ!!!!คงไม่ได้ยิน
"บอม!!!พี่วินถามอ่ะ" เราพูดแล้วก็เขย่าแขนนายบอม
"เอ่อ!!!อ่าครับ พี่วินถามอะไรบอมนะครับ" นายบอมถามพี่วิน
"พี่ถามว่าเย็นนี้ว่างกันหรือป่าวพี่จะชวนมาเล่นบาสที่สนามในคณะ" พี่วินบอกนายบอม
"อ่อๆเดี๋ยวบอมถามเพื่อนๆก่อนครับ เดี๋ยวบอมโทรบอกนะครับพี่วิน" นายบอมบอกพี่วิน
"อืมๆได้ๆ เป็นไรป่าวเนี่ยน้องพี่ มีไรบอกพี่ได้นะ แปลกๆนะเรา" พี่วินพูดแล้วก็เอามือจับไหล่นายบอม นายบอมก็ก้มหน้าก้มตา
"ไม่มีไรครับพี่วิน" นายบอมบอกพี่วิน
"งั้นพี่ไปละ ยังไงก็โทรมาบอกพี่ด้วยนะบอม" พี่วินบอกนายบอม
"ครับๆ"
....พี่วินเดินไปเรียน เรากับนายบอมก็เดินไปห้องสมุด
"เอิร์ต ยังไม่ต้องเข้าไปได้มั๊ย" นายบอมพูดกับเรา
"ได้ดิ บอมจะไปไหนหรอ" เราถามนายบอม
"ไปให้อาหารปลากัน" นายบอมชวนเรา
"อือๆป่ะๆ"
:really2: :really2: :really2: :really2:
....เรากับนายบอมเดินไปตรงม้านั่งริมสระน้ำ นายบอมเดินเอาตังค์ไปใส่กล่องค่าอาหารปลา ได้เศษขนมปังมาถังนึง แล้วนายบอมก็มานั่งลงข้างๆเรา!!!!เราสองคนเอาเศษขนมปังโยนให้ปลา ไม่มีใครพูดอะไร มีแต่ความเงียบ!!!!!! เราหันหน้าไปมองนายบอม จังหว่ะเดียวกันกับที่นายบอมหันมามองเราพอดี ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นมันดูเปลี่ยนไป!!!!!
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
"บอม...บอมเป็นอะไรหรือป่าวเนี่ย ทำไมดูแปลกๆไป" เราถามนายบอม
....นายบอมหันหน้ากลับไปมองสระน้ำ!!!!
"ไม่มีไรหรอกครับ เดี๋ยวคงหายไปเอง"
"เป็นอะไรอ่ะเนี่ย บอกเอิร์ตดิบอม"
"ไม่เป็นไรครับ เอิร์ตไม่ต้องห่วงนะ"
"ห่วงดิบอม เราเพื่อนกันนะ"
"ครับ ขอบคุณครับ" นายบอมพูดแค่นี้แล้วก็เงียบไป เราก็เงียบด้วย!!!!เพราะถามยังไงนายบอมก็ไม่บอก ไม่พูดว่าเป็นอะไร!!!!
"เอิร์ตดูดิ!!!!มีปลาสวายเผือกด้วย" นายบอมชี้ให้เราดูปลาสวายตัวสีเหลืองทองว่ายน้ำมากินขนมปังที่เราโยนลงไป
"อือ!!!!ตัวใหญ่มากอ่ะ" เราบอกนายบอม
"น่ากินอ่ะ"นายบอมพูด
"บ้าแล้วบอม กล้ากินหรอ"
"พูดเล่นครับ เอิร์ตนี่ก็เชื่อบอมเนอะ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะออกมา
....เราก็ดีใจนิดๆที่นายบอมยังหัวเราะได้แบบนี้
"อาหารปลาหมดแล้วอ่ะ ไปในห้องสมุดกัน" นายบอมพูดแล้วก็ปัดๆมือตัวเอง แต่คงให้เศษผงขนมปังปลิวเข้าตานายบอมอ่ะนะ
"อุ๊ย!!!!เข้าตาเลย" นายบอมพูดแล้วก็หลับตาเอามือจะขยี้ตา เราก็จับมือนายบอมไว้
"อย่าขยี้นะบอม ไปล้างตาในห้องน้ำดีกว่า เดี๋ยวเอิร์ตพาไป" เราพูดแล้วก็ลุกพานายบอมเดินไปห้องน้ำ
....พอถึงห้องน้ำ นายบอมก็จัดการเอาน้ำล้างตา จนเศษขนมปังออกไปจนหมด
"ตาแดงเลยอ่ะ" นายบอมบอกเรา
"อื้อๆ อย่าเอามือขยี้นะ" เราบอกนายบอม
....แล้วเราสองคนก็ออกมาจากห้องน้ำ เดินไปห้องสมุด พวกนั้นก็ถามใหญ่ว่าไปไหนกันมา
"มึงสองตัวหายหัวไปไหนมาเนี่ย อ่าว!!!แล้วไอ้บอมตามึงทำไมแดงแบบนั้นว๊ะ" ไอ้แมคถามเรากับนายบอม
"เศษขนมปังเข้าตาอ่ะดิ ไปให้อาหารปลามาเมื่อกี้อ่ะ" เราบอกพวกนั้น
"เออ!!!!พี่วินถามว่าตอนเย็นว่างมั๊ย พี่วินชวนไปเล่นบาส" นายบอมบอกพวกนั้น
"ว่างๆ" นายเอ็มพูด
"กูก็ว่าง" ไอ้แมคพูด
"กูไปด้วย" ไอ้แบงค์พูด
"เอิร์ตโทรชวนนิกด้วยดิ" นายเอ็มบอกเรา
"อือๆ บอมโทรบอกพี่วินเลยนะ" เราหันไปบอกนายบอม
....แล้วเราก็โทรศัพย์ไปหานายนิก ไอ่ลิงนอนแน่ๆเลย เสียงงัวเงียเชียว!!!!
"ว่าไงครับ!!!"
"พี่วินชวนมาเล่นบาสอ่ะนิก"
"หรอ!!!กี่โมงอ่ะ"
"ห้าโมงเย็น"
"ครับๆไปๆ แล้วนี่ไม่เรียนหรอ โทรมาได้เนี่ย"
"อาจารย์ไม่สอน ตอนนี้อยู่ห้องสมุดคณะ"
"อื้อ โอเคเดี๋ยวนิกไปหา" นายนิกบอกเราแล้วก็วางสายไป////เฮ้อ!!!!ไอ้ลิง ยังไม่ทันจะคุยกันรู้เรื่องเลย เป็นงี้ทุกที!!!!
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"งั้นเดี๋ยวฝากของก่อนนะเอิร์ต เอ็มจะกลับหอไปเปลี่ยนชุดก่อน" นายเอ็มบอกเรา
"อ่อๆได้เลยเอ็ม ฝากเอานิกมาด้วยนะ" เราบอกนายเอ็ม
"ครับๆเดี๋ยวเอ็มโทรหานิกเอง" นายเอ็มบอกเรา
"ไอ้บอมจะกลับหอป๊ะเนี่ย จะได้ไปพร้อมกูเลย" ไอ้แมคหันไปถามนายบอม
"อ่าๆกลับๆครับ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า" นายบอมพูด
"งั้นส้ม มึงกับเอิร์ตรออยู่นี่นะ เดี๋ยวพวกกูมา" ไอ้แมคบอกเรากับยัยส้ม
....แล้วพวกนั้นก็กลับหอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เรากับยัยส้มก็นั่งกันอยู่ในห้องสมุด
"ขอโทษนะคะ น้องใช่คนในรูปนี้หรือป่าวคะ" รุ่นพี่ผู้หญิงคนนึงเดินเข้ามาถามเราแล้วก็เอารูปถ่ายใบนึงให้เราดูแล้วก็มีพี่ผู้ชายคนนึงเดินตามเข้ามา เราเห็นก็ งงๆ เพราะไม่คุ้นหน้าเลย ไม่ได้อยู่คณะเราแน่ๆ
....เรากับยัยส้มก็ดูรูปนั้น เฮ้ย!!!!มันเป็นรูปที่เรากับนายนิกยืนดูรถไฟกันบนสะพานลอยตอนกลับมาจากบ้าน ตอนปีใหม่อ่ะนะที่นายนิกขอเราเป็นแฟนนั่นแหล่ะ ในรูปจังหวะตอนที่นายนิกกอดคอเราอยู่พอดีเลย รูปโดนแอบถ่ายอ่ะ แต่ด้วยจังหว่ะ องค์ประกอบต่างๆมันดูดีมากอ่ะทั้งดอกชมพูพันทิพสีชมพูสดใส ทั้งรางรถไฟ สะพานลอยแล้วก็เรากับนายนิก!!!!
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
"เอ่อ!!!ใช่ครับพี่ พี่ถ่ายมาได้ไงเนี่ย!!!" เราถามพี่เค้า
"แหะ แหะ ไม่บอกๆ แต่พี่จะถามว่า น้องเป็นแฟนกันหรอ คือพี่จะขออนุญาตเอารูปนี้ไปลงนิตยสารของมหาลัยอ่ะ" พี่คนนั้นบอกเรา
"โห!!!!พี่ลงนิตยสารมหาลัยเลยหรอ จะดีหรอพี่" เราถามพี่
"เอาน่า พี่ว่าต้องมีคนสนใจมากแน่ๆ รูปน่ารักดี พี่ยังชอบเลย" พี่เค้าพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เอ่อ!!!!เอาไงดีอ่ะ" เราพูดแล้วก็หันหน้าไปมองยัยส้ม
"ให้พี่เค้าเอาลงไปเถอะ รูปก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรนี่ น่ารักจะตาย" ยัยส้มพูดแล้วก็หันไปยิ้มๆกับพี่เค้า
"ไม่ถามนิกก่อนหรอ เดี๋ยวถ้ามาเห็นทีหลังจะโวยวายอีก" เราปรึกษายัยส้ม
"ไม่ต้องถามหรอก พี่เค้ารอคำตอบอยู่เนี่ย"ยัยส้มบอกเรา
"อ่าๆได้ครับพี่ แต่ว่าอย่าเอาลงปกหน้านะ เขิน ฮ่าๆ" เราบอกพี่เค้า
"ขอบใจมากเลยนะน้องเอิร์ต เดี๋ยวถ้านิตยสารออก เดี๋ยวพี่จะเอามาให้เอิร์ตเล่มนึง เดี๋ยวฝากไอ้วินเอามาให้" พี่ผู้หญิงคนนั้นพูด
"อ่าว!!!พี่รู้จักพี่วินด้วยหรอครับ"
"รู้จักดิ ไอ้วินเพื่อนพี่ แต่พี่อยู่คนละคณะ"
"แล้วพี่เรียนอะไรหรอครับ"
"ถาปัด ค่ะ"
"อ่อๆครับๆพี่ ฮ่าๆ แสดงว่ารูปนี้พี่วินก็เห็นแล้วสิครับ"
"ก็มันนั่นแหล่ะเอามาให้พี่ดู พี่เห็นก็แทบกรี๊ดเลย ชอบมาก ฟินเลยอ่ะผู้ชายสองคนกอดคอกันน่ารักดี!!!!" พี่เค้าพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เมื่อกี้เอิร์ตก็เจอพี่วิน ไม่เห็นพี่วินจะบอกเรื่องนี้เลย ร้ายกาจมากอ่ะพี่วิน" เราบ่นๆพี่วิน
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
"พี่ถึงได้รู้ไงว่าเอิร์ตเป็นน้องรหัสมัน มันบอกว่าเอิร์ตอยู่ในนี้พี่เลยเดินเข้ามาหา"
"อ่อๆครับๆ"
"แล้วคนที่กอดคอเอิร์ตหล่ะ ชื่ออะไรอยู่คณะอะไรหรอ"
"ชื่อนิกครับ อยู่คณะวิดยา เป็นรูมเมทหอในกันอ่ะครับ"
"อ่อๆ เป็นรูมเมทกันด้วย ทำพี่คิดไปไกลเลยนะเนี่ย ฮ่าๆ"
"แล้ว เป็นแฟนกันหรือป่าว" พี่เค้าถามเรา
"เอ่อ!!!!!ป่าวๆครับ เป็นรูมเมทกันเฉยๆ" เราตอบพี่เค้าไป
"แต่รูปนี้มันสื่ออารมณ์ได้หลายอย่างจริงๆนะ พี่ว่าถ้าลงรูปนี้ไปจะต้องมีแต่คนถามหาคนในรูปแน่ๆ"
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
.....พี่เค้าพูดกับเรา แล้วก็ขอตัวกลับไป เราคิดในใจว่า.....แค่เห็นรูปคนก็คงชอบ แต่ถ้าได้รับรู้เรื่องราวเบื้องหลังภาพถ่ายใบนี้ คนเหล่านั้นก็คงจะฟินกันไปใหญ่แน่นอนเลย คนที่แอบถ่ายภาพนี่ได้ก็เก่งมากๆเลยนะ อยากรู้จังว่าใครเป็นคนถ่ายรูปนี้!!!
:ruready :ruready :ruready :ruready
....เรากับยัยส้มนั่งกันไปซักพัก นายนิกก็โทรเข้ามาหาเรา
"ออกมาข้างนอกได้แล้ว"
"อ่าว!!!ถึงแล้วหรอนิก" เราถามนายนิก
"ไม่ถึงจะให้ออกมาหรอ"
"กวนหว่ะ จะออกไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบ"
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
....เราวางสายนายนิกแล้วก็ชวนยัยส้มเดินออกไปหานายนิก นายนิกกับนายเอ็มนั่งรออยู่ตรงม้านั่ง พวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายบอมก็มาพอดี
"ไปรอที่สนามเลยมั๊ย เอาลูกบาสนิกเล่นกันก่อน" นายนิกพูด
"แดดคงไม่มีแล้วมั้ง" ยัยส้มพูด
"ที่สนามต้นไม้ใหญ่เยอะแยะ ไม่มีแดดหรอกส้ม" นายเอ็มพูด
"ป่ะๆงั้นก็ไป"
"บอม โทรบอกพี่วินยังอ่ะ"
"โทรแล้วครับ พี่วินบอกให้ไปรอที่สนามเลยก็ได้"
"โอเคๆ เดี๋ยวไปเล่นรอพี่วินที่สนามกันดีกว่า" นายเอ็มบอกพวกเรา
......แล้วพวกเราก็เดินไปที่สนามบาสของคณะกัน ไม่มีแดดจริงๆด้วย พวกนั้นก็ลงสนามไปวอร์มร่างกาย แล้วก็เล่นๆกันไป ไม่นานพวกพี่วินก็มาถึงสนามบาส
"มากันนานยังเนี่ย" พี่วินนั่งลงข้างๆเราแล้วก็ถามเรา
"ซักพักละครับพี่วิน"
"เออ!!!มีเพื่อนพี่เข้าไปหาเอิร์ตป่าว" พี่วินถามเรา
"มีๆครับ เรื่องรูปถ่ายอ่ะ"
"เออ!!!นั่นแหล่ะ พี่บอกให้มันไปถามเอิร์ตเอง ฮ่าๆ"
"แล้วพี่วินเอารูปนี้มาจากไหนอ่ะ" เราถามพี่วิน
"เพื่อนพี่มันเล่นกล้องเพิ่งซื้อกล้องมาใหม่ มันเห่อ ก็เลยเอาไปลองถ่ายแถวๆสถานีรถไฟอ่ะ แล้วก็ได้ภาพเอิร์ตกับนิกพอดีเลย" พี่วินบอกเรา
"แต่วันนั้นเอิร์ตไม่เห็นคนถ่ายรูปแถวนั้นเลยนะ"
"ก็ถ้ามันไม่แอบถ่าย จะได้รูปนี้หรอ ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็หัวเราะ
"โห!!!!พี่วินอ่ะ"
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"แล้วยังไงเนี่ย เรากับน้องนิกอ่ะ ตกลงว่า....!!!!" พี่วินถามเราแล้วก็ทำหน้ากรุ้มกริ่มๆ
"อ่ะนะพี่วิน เป็นกับเค้าด้วยหรอเนี่ย"
"อ่าว!!!ก็คนอื่นเค้าอยากรู้ พี่ก็อยากรู้บ้างดิ น้องรหัสพี่นะเราอ่ะ"
"ฮ่าๆคร๊าบบบ" เราหัวเราะกลบเกลื่อน
"ไม่บอก....เดี๋ยวพี่ไปถามนิกเองก็ได้" พี่วินพูด
"เฮ้ย!!!อย่านะพี่วิน" เราห้ามพี่วิน แต่ก็ไม่ทันละ พี่วินวิ่งลงไปสนามบาสไปเล่นบาสแล้ว
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
...เรากับยัยส้มก็นั่งคุยกันไป ดูบาสกันไป ซักพักนายนิกก็วิ่งออกมา ล้มตัวนอนข้างๆเรา
"อ่ะน้ำ เหนื่อยเลยดิไอ่ลิง" เราถามนายนิกแล้วก็ยื่นขวดน้ำให้นายนิก
"อือๆเหนื่อยโคตรอ่ะ ไม่ได้เล่นนาน"
"อ่อนหว่ะ ไม่แข็งแรงเล๊ย" เราว่านายนิก
"เดี๋ยวคืนนี้ก็รู้ว่าแข็งไม่แข็งอ่ะ" นายนิกลุกขึ้นมากระซิบข้างหูเรา
"ทะลึ่งหว่ะ...ไปไกลๆเลย" เราว่านายนิกแล้วก็แกล้งผลักนายนิกออกไป
"แหม่!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาปัดหัวเราคว่ำเลย ฮ่าๆ
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
"สองคนนี้ก็นะ ดูทำดิ จะไม่ให้คนอื่นคิดว่าเป็นแฟนกันได้ไงอ่ะเนี่ย" ยัยส้มแซวเรากับนายนิก
"ส้มอยากให้เป็นแฟนกันหรอครับ เดี๋ยวนิกจัดให้ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็นั่งกอดคอเรา ดูพวกนั้นเล่นบาสไป
"เฮ้ย!!!ไอ้นิก จะออกไปพักนานเกินไปแล้วมึงอ่ะ มาๆลงสนามเลย" ไอ้แมคตะโกนเรียนนายนิก นายนิกก็วิ่งลงไปเล่นบาสต่อ
....นายบอมวิ่งขึ้นมาพัก ล้มตัวลงนอนบนพื้นหญ้า
"เป็นไงบอมเหนื่อยเลยดิ เล่นแต่เทคควันโดเนอะ วันนี้เปลี่ยนมาเล่นบาส ฮ่าๆ" ยัยส้มแซวนายบอม
"เหนื่อยกว่าเทควันโดอีกอ่ะส้ม" นายบอมบอกยัยส้มแล้วก็หอบแฮ่กๆ
"กินน้ำก่อนนะบอม ดูดิเหงื่อออกเต็มเลย" เราพูดแล้วก็เอามือไปเสยผมที่หน้าผากนายบอม เช็ดเหงื่อให้นายบอม
.....แต่!!!!นายบอมเอามือมาปัดมือเราออกไป แล้วก็ลุกขึ้นมานั่ง เราก็ตกใจทำไมนายบอมทำแบบนี้ แต่ยัยส้มคงไม่ทันเห็นอะไร เราก็เลยเงียบๆไม่พูดอะไร
"อ่ะน้ำ!!!" เราพูดแล้วก็ยื่นขวดน้ำที่เปิดแล้วให้นายบอม
"ไม่เป็นไรครับ" นายบอมพูดแล้วก็เอามือปัดขวดน้ำ ทำให้ขวดน้ำหลุดจากมือเราตกลงพื้นสนามหญ้าหกหมดเลย!!!!
"อุ๊ย!!!!" เราพูดแล้วก็มองหน้านายบอม นายบอมก็มองหน้าเราเหมือนกัน
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอิร์ตเอาไปทิ้งเอง" เราพูดแล้วก็ลุกเดินไปเก็ยขวดน้ำที่หก ไปทิ้งถังขยะ
....เรากลับมานั่งที่เดิม นายบอมก็ลงสนามไปเล่นบาสแล้ว/////พอพวกนั้นเล่นบาสเสร็จก็ค่ำๆพอดี เลิกเล่นแล้วเราก็เดินไปกินข้าวกัน เราสั่งข้าวแล้วก็เดินไปเซเว่นกะว่าจะไปซื้อกัสเซนมาเก็บไว้กินที่ห้องอ่ะนะ เราเดินไปตรงชั้นที่วางกัสเซน ก็เจอนายบอมยืนอยู่แล้ว นายบอมคงตามเรามาอ่ะ เรามองนายบอม นายบอมก็มองเรา เพราะจากเหตุการณ์เมื่อกี้ที่นายบอมปัดมือเรา จนเล่นบาสเสร็จ เดินกลับมากินข้าว เรากับนายบอมก็ยังไม่ได้คุยกันเลย!!!!....เราหยิบกัสเซนแล้วก็เดินจะไปจ่ายตังค์
"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา
....เราหยุด...แต่ก็ไม่ได้หันหน้ามามองนายบอมนะ
"เอ่อ!!!เดี๋ยวบอมจ่ายให้นะครับ" นายบอมพูดแล้วก็เดินมาหยิบกัสเซนจากมือเราไปจ่ายตังค์ เราก็ออกจากเซเว่นมารอนายบอมข้างหน้า นายบอมจ่ายตังค์เสร็จก็เดินออกมาหาเรา
"นี่ครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นขนมให้เรา
"ขอบคุณนะบอม"
"ครับๆ"
.....แล้วเราก็เดินไปร้านข้าวกัน ตลอดเวลานายบอมจะมองเรากับนายนิกตลอดเลย แล้วก็เงียบๆ ไม่คุยเหมือนเมื่อก่อน เราก็คิดว่าทำไมนายบอมเป็นแบบนี้นะ เปลี่ยนไปจริงๆ เหมือนนายบอมมีเรื่องอะไรในใจที่อยากจะบอก หรือบางทีก็อาจจะอยากถามเราก็ได้!!!!!
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
ช่วยไอ่ลิง....ทำแลปฯ
....ครบสองอาทิตย์แล้วที่ ใช้ชีวิตอยู่กับนายนิกในสถานะ"แฟน" ซึ่งมันก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่างจากเมื่อก่อนเล๊ย ฮ่าๆ ก็ยังปฏิบัติต่อกันเหมือนเดิม มีแต่เพื่อนๆแหล่ะที่เริ่มจับตาดูเรากับนายนิกมากขึ้นทั้งเพื่อนๆฝั่งเราเองแล้วก็เพื่อนๆฝั่งคณะวิดยาของนายนิก ฮ่าๆ แต่มีอยู่อย่างนึงที่นายนิกเปลี่ยนไปก็คือ เวลาอยู่กับเพื่อนๆนายนิกจะไม่ค่อยพูดกับเรา จะทำตัวปกติมาก ยังไปแซวหญิงกับเพื่อนๆอยู่เลย ฮ่าๆ แต่เมื่อไหร่ที่อยู่กับเราสองคน นายนิกจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย จะคุยกับเราดีมาก ก็มีเหวี่ยงๆบ้างเป็นบางครั้ง แต่น้อยกว่าเดิม ฮ่าๆ////ส่วนนายบอม เราก็คุยกันปกติ ทำตัวปกติเหมือนเดิมทุกอย่าง จะมีแค่บางทีที่คิดถึงเรื่องที่มีอะไรกับนายบอมครั้งนั้นขึ้นมาก็ได้แต่รู้สึกผิด!!
....วันนี้วันเสาร์ เราจะว่าจะตื่นสายๆหน่อยเพราะเมื่อคืน นายนิก นายเอ็มชวนไปนั่งเล่นเกมส์ห้องนายบอมกลับมากันจนดึกดื่น ฮ่าๆ ไอ่แมคกับไอ้แบงค์คงนอนห้องนายบอมเลยอ่ะนะ แต่ว่า...!!!!!!ไอ้ลิงปลุกเราแต่เช้าเลย!!!!
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
"ไอ้ดื้อ ตื่นๆ" นายนิกเขย่าตัวเรียกเรา
"อือ!!!!ปลุกทำไมแต่เช้าเนี่ย!!!" เรางัวเงียถามนายนิก
"ไปคณะกับนิก ช่วยทำแลปฯหน่อยดิ" นายนิกบอกเรา
"ไปแต่เช้าเนี่ยนะ"
"เช้าอะไรจะเก้าโมงแล้วเนี่ย ต้องไปเขย่าสารเติมก่อนสิบโมงอ่ะ เดี๋ยวไม่ทัน ตื่นเร็วๆ" นายนิกทั้งเขย่าตัว ทั้งดึงตัวเราลุกจากที่นอน
"อื้อ!!!!นิกไปเหอะ เอิร์ตรออยู่ห้องนะ" เราขี้เกียจตื่นอ่ะเลยบอกนายนิกไปแบบนั้น
....นายนิกเอามือมาจับแก้มเราสองข้างไว้ แล้วก็ก้มหน้ามาพูดกับเราว่า!!!!
"แต่เราเป็นแฟนกันนะ จะไม่ไปช่วยนิกเลยหรอครับ"
....นายนิกพูดกับเราแบบนี้ เราก็เลยลืมตาขึ้นมามองหน้านายนิก เห็นสายตาของนายนิกแบบนี้แล้ว คงจะต้องการความช่วยเหลือจริงๆเราก็เลยงัวเงียๆลงจากที่นอน ไปล้างหน้าอาบน้ำ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
"เดี๋ยวนิกเตรียมชุดนักศึกษาให้นะ จะใส่แขนสั้นหรือแขนยาวอ่ะ" นายนิกตะโกนถามเรา
"ต้องใส่ชุดนักศึกษาด้วยหรอ" เราตะโกนถามนายนิกจากข้างในห้องน้ำ
"ใส่ดิครับ ขึ้นตึกใหญ่อ่ะ ต้องใส่ชุดนักศึกษา" นายนิกบอกเรา
"ใส่แขนยาวดีกว่า แดดร้อนอ่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบ"
....เราอาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งตัว....โทรศัพย์นายนิกดัง
"ว่าไงก้อย"
"ครับกำลังออกไปเนี่ย"
....เพื่อนนายนิกคงโทรมาเตือนเรื่องไปทำแลปฯอ่ะนะ
....เราแต่งตัวเสร็จ ก็เดินมาคณะนายนิก
"ไอ่ดื้อ หิวมั๊ยเนี่ย หาไรกินก่อนมั๊ย" นายนิกถามเรา
"ไม่ค่อยหิวอ่ะ นิกรีบไปทำแลปฯก่อนดีกว่า เดี๋ยวไม่ทันเวลานะ" เราบอกนายนิก
"ครับๆ ป่ะๆ"
"แล้วทำไมนิกต้องมาทำแลปฯวันเสาร์อ่ะเนี่ย" เราถามนายนิก
"เพื่อนกลุ่มนิกกลับบ้านกันหมดอ่ะครับ แล้วมันต้องเติมสารเร่งวันนี้อ่ะ นิกเลยต้องมาทำนี่ไง"
"แต่เอิร์ตทำอะไรไม่เป็นเลยนะ จะช่วยอะไรได้อ่ะ" เราหันไปถามนายนิก
....นายนิกไม่ตอบเรา ได้แต่ส่งยิ้มกวนๆมาให้ ฮ่าๆ
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
"อ่าว!!!ไอ่ลิงนี่ ถามไม่ตอบ งั้นกลับหอดีกว่า" เราพูดแล้วก็หยุดเดิน
"โห!!!! เดี๋ยวจะให้ช่วยอะไรเดี๋ยวนิกบอกเองแหล่ะน่า แต่ตอนนี้ช่วยเดินตามมาเงียบๆได้ป๊ะ อย่าถามไรมากเลย" นายนิกบ่นเราแล้วก็จับมือพาเราเดินขึ้นตึกไป!!!!
มาถึงห้องแลปฯ ที่ห้องแลปฯก็มีเพื่อนๆนายนิกคนอื่นๆมาทำแลปฯเหมือนกัน เจอเพียงดาวด้วยหล่ะ เพียงดาวเห็นเรากับนายนิกก็หันมายิ้มแล้วก็โบกมือให้
"นิกๆมาทำแลปฯหรอ แหม่!!!!ต้องพาเอิร์ตมาด้วยนะ" เพียงดาวแซวเรากับนายนิก
"มานานยังอ่ะเพียงดาว ฝากลิงไว้ตัวนึงนะ" นายนิกพูดกับเพียงดาว แล้วก็หันมาบอกเราให้นั่งคอยอยู่กับเพียงดาวก่อน
"ฮ่าๆได้เลยนิก เดี๋ยวดาวดูแลเอิร์ตให้เอง" เพียงดาวพูดแล้วก็หันมายิ้มกับเรา
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
....นายนิกไปเบิกอุปกรณ์สำหรับทำแลปฯมา มีสารเคมีทั้งที่เป็นผงแล้วก็เป็นของเหลวที่นายนิกต้องผสมด้วย แล้วก็อุปกรณ์อื่นๆอีกเยอะเลย เราก็เรียกไม่ถูกจำชื่อไม่ได้หรอก ฮ่าๆ นายนิกมานั่งผสมสารลงในขวดรูปชมพู่ แล้วก็เอาไปเข้าเครื่องเขย่าให้สารละลายเข้ากันดี
"เขย่า20นาทีใช่ป๊ะเพียงดาว"
"ใช่ๆ เขย่าในน้ำอุ่นนะนิก ใช้เครื่องเขย่าอีกอันนึงอ่ะ" เพียงดาวบอกนายนิก
"ครับๆ"
....นายนิกเอาสารไปใส่เครื่องเขย่า แล้วก็เดินมานั่งตรงที่เรากับเพียงดาวนั่งอยู่
"เออ!!!เดี๋ยวนิกมานะ เอิร์ตอยู่กับเพียงดาวก่อนนะ"
"จะไปไหนอ่ะ"
"ไปหาซื้อขนมมาให้กินไง เดี๋ยวหิวแล้วบางคนจะงอแง" นายนิกพูดแล้วก็หันมายิ้มๆกับเรา
"แหม่ๆ พูดไรเกรงใจเราบ้างนะนิก ฮ่าๆ" เพียงดาวแซวนายนิก
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
.....นายนิกออกจากห้องแลปฯไปแล้ว เหลือเรากับเพียงดาวแล้วก็เพื่อนคนอื่นๆ ก็มานั่งพักกัน
"เอิร์ต!!!!" เพียงดาวเรียกเรา
"ว่าไงเพียงดาว"
"เอิร์ตอยู่กับนิกมา เอิร์ตคิดว่านิกเป็นคนยังไงอ่ะ" เพียงดาวถามเรา
"ก็ดีอ่ะ กวนประสาท ดุด้วย" เราบอกเพียงดาว
"ฮ่าๆ ใช่เลยนิกอ่ะมันกวนประสาทแบบนี้แหล่ะ แต่ถ้าใครที่มันไม่รู้จักหรือไม่สนิทนะ มันก็จะไม่ค่อยคุยด้วย บางคนเลยมองว่านิกมันเป็นคนหยิ่งอ่ะ"
"แล้วอีกอย่างนึงนะ นิกอ่ะ มันไม่ชอบคนโกหกสุดๆ ถ้ามันจับได้นะ เลิกคบสถานเดียว" เพียงดาวบอกเรา
...."นิกมันไม่ชอบคนโกหก" ประโยคนี้ของเพียงดาว ทำเอาเราจุกอกไปเลย พูดอะไรไม่ออก แอบคิดไปว่า ถ้าเกิดวันนึงนายนิกเกิดรู้เรื่องที่เรากับนายบอมมีอะไรกันขึ้นมา วันนั้นเราคงตายแน่ๆ ถ้านายนิกรู้นายนิกคงเสียใจมากอ่ะ แต่ว่า!!!!เราไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้นเลยนะ!!!!
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
....นายนิกหายลงไปซักพักก็โทรเข้ามาหาเรา!!!!
"ออกมาข้างนอกดิ ชวนเพียงดาวมาด้วย"
"อือๆ"
....เราวางสายแล้วก็ชวนเพียงดาวออกไปหานายนิกข้างนอกห้องแลปฯ
"อ่ะแซนวิช กินรองท้องไปก่อนนะ" นายนิกพูดแล้วก็ยื่นแซนวิชให้เรา
"อ่ะนี่ของเพียงดาวนิกซื้อมาเผื่อ"
"ขอบใจมากนะนิก"
....แล้วเราสามคนก็นั่งกินตรงที่นั่งหน้าห้องแลปฯ
"นิกไม่อยู่ แอบนินทานิกกันป๊ะเนี่ย" นายนิกถามเรากับเพียงดาว
"ไม่เลยๆ อย่างนิกมีเรื่องไรให้นินทาอ่ะ" เพียงดาวพูด
"เอ้า!!!ใครจะไปรู้หล่ะ เพียงดาวรู้เรื่องนิกหมดทุกอย่างนี่" นายนิกพูด
"แหม่ๆ รู้หมดทุกอย่าง แต่ก็ใช่ว่าจะพูดหมดทุกอย่างที่รู้นะ หรือว่าจะให้บอกเอิร์ตหมดเลยหล่ะ" เพียงดาวถามนายนิก
"อ่านะ ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวนิกบอกเอง ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาเขย่าหัวเรา
"ไอ่ลิง!!!!" เราว่านายนิก
"แหม่ๆ สองคนนี้ก็นะ" เพียงดาวพูดแล้วก็หัวเราะ
:impress3: :impress3: :impress3: :impress3: :impress3:
"ฮ่าๆ ป่ะๆ ไปทำแลปฯต่อเถอะ" นายนิกหัวเราะแล้วก็พาเราเข้าไปทำแลปฯต่อ
.....พอเข้ามาในห้องแลปฯ เราก็ไปนั่งตรงโต๊ะของกลุ่มนายนิก ส่วนนายนิกก็ไปทำแลปฯของตัวเองกับเพียงดาว แล้วก็เพื่อนๆ เราก็นั่งเฉยๆเพราะไม่รู้จะช่วยอะไรน่ะสิ ฮ่าๆ////โทรศัพย์เราดัง....นายบอมโทรมา!!!!
"ว่าไงบอม!!!"
"เอิร์ตอยู่ไหนครับ ตื่นยังเนี่ย!!!"
"ตื่นตั้งแต่สายๆแล้ว อยู่ที่ห้องแลปฯกับนิกอ่ะ"
"อ่าว!!!!หรอครับ" นายบอมพูดเสียงอ่อยๆ
"บอมมีไรป่าวเนี่ย" เราถามนายบอม
"ป่าวๆครับ ไม่มีไรๆ งั้นเอิร์ตช่วยนิกทำแลปฯไปเถอะครับ บอมไม่รบกวนแล้ว" นายบอมพูด
"บอม!!!!" เราเรียกนายบอม
"ครับ!!!"
"มีไรพูดมา" เราถามนายบอม
"เอ่อ!!! บอม....บอมจะชวนมากินข้าวกลางวันอ่ะ พวกแมคเพิ่งตื่นอ่ะครับ"นายบอมบอกเรา
"อ่อๆ ไม่ทันแน่ๆอ่ะนี่ก็จะเที่ยงแล้ว นิกยังทำแลปฯไม่เสร็จเลยอ่ะบอม"
"อ่อๆครับๆ ไม่เป็นไรครับ" นายบอมพูดแล้วก็วางสายไป
"ใครโทรมาอ่ะ" นายนิกเดินเข้ามาถามเรา
"บอมอ่ะ ชวนไปกินข้าวกลางวัน" เราบอกนายนิก
"แลปฯเสร็จไม่ทันอ่ะดิ คงต้องกินที่คณะนี่แหล่ะ"นายนิกบอกเรา
"อือ!!!เอิร์ตบอกบอมไปแล้วหล่ะ"
"แต่ว่า เห็นตอนเย็นคุยกันว่าจะทำสุกี้กินที่ห้องบอมอ่ะ"นายนิกบอกเรา
"อ่าวหรอ!!!! ทำไมเอิร์ตไม่รู้เลย" เราถามนายนิก
"ก็จะรู้เรื่องอะไรกับเค้าหล่ะ หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้" นายนิกว่าเรา
"อ่าวหรอ แล้วทำไมนิกไม่บอกเอิร์ตหล่ะ"
"จะบอกทำไม ถึงเวลาเดี๋ยวก็รู้เองแหล่ะ มานี่เลย!!!ช่วยทำงานหน่อย" นายนิกเรียกเราให้ไปหา
"ทำไรอ่ะ" เราถามนายนิก
"ก็มาก่อนดิ จะถามทำไมเนี่ย บอกให้มาก็มาเหอะน่า" นายนิกว่าเรา
"นิกก็พูดดีๆไม่ได้หรอ ดูพูดกับเพื่อนดิ" เพื่อนนายนิกว่านายนิก
"เออ!!!! พาเค้ามายังจะว่าเค้าอีกนะไอ้นิก" เพื่อนนายนิกพูด
....นายนิก พอโดนเพื่อนว่า ก็ยิ้มๆ แต่ก็ไม่พูดอะไร!!!! เราก็เดินไปหานายนิก นายนิกก็เอาหลอดสารเคมีที่มีของเหลวสีชมพูส่งมาให้เรา แล้วก็สอนเราให้เขย่าหลอดสารเคมี เขย่าแบบหมุนเป็นวงกลมอ่ะนะ!!!!
เราก็เขย่าไปตามที่นายนิกบอก
"เดี๋ยวถ้ามันเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้วเรียกนิกนะ"นายนิกหันมาบอกเรา
....เราก็เขย่าจนสารละลายค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีเขียว เราก็เรียกนายนิก นายนิกก็รีบมาเอาสารละลายนั้นหยอดลงไปในจานทดลองเชื้อราของนายนิก////เราช่วยนายนิกจนถึงตอนเที่ยง นายนิกก็พาลงมากินข้าวที่โรงอาหาร วันนี้วันเสาร์ร้านข้าวเปิดแค่สองร้าน ร้านก๋วยเตี๋ยวที่มากินกับนายนิกวันนั้นก็ไม่เปิด ก็เลยนั่งกินข้าวหมูแดงกัน คุยกับเพื่อนๆนายนิกก็สนุกดี ฮ่าๆ เพื่อนผู้หญิงของนายนิกบางคนยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเราเป็นอะไร!!!!ฮ่าๆ มีบางคนถามขอเบอร์เราจากนายนิกด้วย ////พอกินข้าวเสร็จ ก็ขึ้นมาทำแลปฯต่อ เสร็จเรียบร้อยก็ตอนบ่ายสามกว่าๆเกือบๆจะสี่โมงเย็น////ยัยส้มโทรมาบอกว่าให้ไปเจอกันที่ "Top Supermaket" จะได้ไปช่วยกันซื้อของมาทำสุกี้ เรากับนายนิกก็เดินไปเจอพวกยัยส้มที่Top
....พอไปถึงก็ช่วยกันซื้อของที่จะไปทำสุกี้ แล้วเรากับนายนิกก็แยกไปเดินซื้อของใช้เข้าห้อง พวกยาสีฟัน ยาสระผม แป้ง พูดถึงแป้งทาตัว ปกติเนี่ย เรากับนายนิกจะแยกกันใช้ คือจะมีแป้งทาตัวของใครของมัน ตั้งแต่แรกๆเลยที่มาอยู่หอในด้วยกัน เราจะใช้"แป้งโคโดโมะ" ส่วนนายนิกจะใช้"แป้งเด็กแคร์" จะซื้อแป้งของใครของมันมาใช้ตลอด ฮ่าๆ วันนี้เราก็เดินไปหยิบแป้งโคโดโมะของเรามา แต่ไม่เห็นนายนิกจะไปหยิบแป้งแคร์มาเลย!!!!
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
"ไหนแป้งนิกอ่ะ ไปหยิบมาดิ จะได้ไปจ่ายตังค์" เราถามนายนิก
"ก็นี่ไง!!!!" นายนิกพูดแลัวก็หยิบแป้งโคโดโมะของเราขึ้นมา
"อ่าว!!!!ใช่หรอ นี่แป้งเอิร์ต นิกใช้แป้งแคร์ไม่ใช่หรอ" เราถามนายนิก
"ก็เปลี่ยนมาใช้โคโดโมะเหมือนเอิร์ตแล้วไง เราจะได้กลิ่นเดียวกัน" นายนิกพูดกับเราเบาๆแล้วก็ยิ้มแบบกวนๆ
"อ่านะ ไอ่ลิงนี่!!!อ่ะ ไปจ่ายตังค์เลย" เราพูดแล้วก็ส่งตะกร้าของให้นายนิกไปต่อแถวจ่ายตังค์
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
....นายนิกไปรอจ่ายตังค์ เราก็เดินดูของเรื่อยเปื่อย
"เอิร์ตใช้แป้งโคโดโมะหรอครับ" นายบอมถามเรา////มายืนข้างๆเราตอนไหนก็ไม่รู้ ฮ่าๆ
"อ่าว!!!บอม ใช่ๆเอิร์ตใช้โคโดโมะมาตั้งแต่เด็กๆอ่ะเลยติดเลย" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"บอมใช้เบบี้มายด์อ่ะครับ"
"รู้แล้วหล่ะ เอิร์ตไปนอนห้องบอมก็ทาเบบี้มายด์ของบอมนะ ฮ่าๆ" เราบอกนายบอมแล้วก็หัวเราะ
"เออ!!!!ลืมไป ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะกับเรา
"เอิร์ต บอม ป่ะๆจ่ายตังเรียบร้อยแล้ว" นายนิกเดินมาตามเรากับนายบอม
....แล้วเราก็พากันมาห้องนายบอม เรากับนายนิกแยกกลับมาที่หอในกันก่อนเอาของมาเก็บกับเปลี่ยนเสื้อผ้า////เสร็จเรียบร้อยเรากับนายนิกก็เดินไปหอนายบอมกัน พวกนั้นก็เตรียมของทำสุกี้กัน เราก็ไปช่วย!!!!อากาศช่วงนี้ยังหนาวเย็นอยู่ นั่งกินสุกี้ร้อนๆคงได้บรรยากาศดีอ่ะ!!!!
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
....เรากลิ่นเดียวกัน
.....หม้อสุกี้พร้อม ทุกอย่างสุก น้ำซุปส่งกลิ่นหอมฉุยเลยฮ่าๆ พวกเราก็เริ่มกินสุกกี้กัน คุยกันสนุกสนาน เราก็เพิ่งจะรู้ว่าทำไมวันนี้ถึงนึกอยากทำสุกี้กินกัน ได้ยินนายบอมคุยกับไอ้แบงค์เรื่องฟุตบอลคู่คืนนี้ ที่พวกผู้ชายกำลังรอดูกันอยู่ นายนิกเองก็คงจะอยู่ดูด้วย ได้ข่าวว่าเป็นเด็กหงส์ ฮ่าๆ พอกินสุกี้เสร็จ ทุกอย่างหมดเรียบร้อย ก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง ระเบียงหลังห้องนายบอม ลมพัดเย็นมากๆอ่ะ อากาศก็หนาวอยู่แล้ว นี่ยังจะมีลมพัดเข้ามาให้หนาวกันขึ้นไปอีก!!!!!
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
"อากาศหนาวๆแบบนี้ กูว่าจิบเบียร์กันซักหน่อยป๊ะ" ไอ้แบงค์พูดขึ้น
"เออๆดีเหมือนกัน" นายเอ็มพูด
"เอาดิ พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ตื่นสายได้" นายนิกที่กำลังล้างแก้วอยู่พูดขึ้น แล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองเรา
"งั้นเดี๋ยวบอมลงไปซื้อมาให้ครับ" นายบอมพูด
"แพรวไปด้วยบอม ช่วยถือของ"
"เอิร์ตไปด้วย หาหนมกิน"
....แล้วเรา ยัยแพรว นายบอมก็เดินไปเซเว่นกัน ถึงเซเว่นนายบอมก็แยกไปซื้อเบียร์ ส่วนเรากับยัยแพรวก็ไปหาซื้อขนมเป็นกับแกล้มให้พวกนั้น
"เอิร์ต" ยัยแพรวเรียกเรา
"ว่าไงแพรว"
"เอิร์ตว่า บอมดูแปลกๆไปป๊ะ" ยัยแพรวถามเรา
"แปลกตรงไหนอ่ะ"
"ก็ แพรวคิดว่าบอมดูซึมๆ ไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อนเลยอ่ะ บางทีบอมก็มองเอิร์ตแบบว่า สายตามันเศร้ามากอ่ะ เป็นไรกันป่าวเนี่ย มีปัญหากันหรอ" ยัยแพรวถามเรา
o18 o18 o18 o18 o18 o18
"ป่าวนะแพรว เอิร์ตกับบอมก็เหมือนเดิมอ่ะ ไม่ได้มีปัญหากันเลยนะ" เราพูด
"แต่ว่า บอมไม่เหมือนเดิมจริงๆนะ เอิร์ตลองถามบอมดูดิ ว่าเป็นอะไรหรือป่าว"
"อยากถามนะแพรว แต่ไม่รู้จะถามยังไงอ่ะดิ" เราบอกยัยแพรว
"ถามอะไรใครหรอครับ" อยู่ๆนายบอมก็พูดขึ้นมา
"เอ่อๆ มาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ยบอม ไม่มีไรๆหรอก" ยัยแพรวบอกนายบอม
"อ่อๆครับๆ ได้ของครบยังเนี่ย บอมจะได้ไปจ่ายตังค์ครับ" นายบอมถามเรากับยัยแพรว
"ครบละๆป่ะ" เราพูด
....แล้วเราสามคนก็ไปจ่ายตังค์ นายบอมซื้อเบียร์ไปหกขวดกับสปายอีกสี่ขวด แต่เราคิดว่าเบียร์คงจะไม่ใช่แค่หกขวดนี่แน่ๆ ฮ่าๆ////พอมาถึงบนห้อง พวกผู้ชายก็ตั้งวงกินเบียร์กันไป ห้าทุ่มฟุตบอลก็ถ่ายทอดสดพอดี พวกนั้นก็นั่งดูกัน ส่วนเราก็กินสปายกับยัยส้มยัยแพรวไปก็เริ่มมึนๆนิดหน่อยละ ฮ่าๆ
....เราเดินออกไปนอกระเบียงห้องนายบอม ก็เห็นนายบอมยืนอยู่
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
"บอมไม่ดูบอลกับพวกนั้นหรอ"เราถามนายบอม
"อ่าวเอิร์ต!!! ไม่อ่ะครับ"
"ไงเนี่ย เจ้าของห้องไม่ดู รบกวนบอมป่าวเนี่ย"
"ไม่รบกวนเลยครับ บอมสบายๆเพื่อนๆกันทั้งนั้น"
"หรือว่าบอมง่วงนอนแล้ว" เราพูดกับนายบอม
"ยังหรอกครับ บอมแค่ออกมาคิดอะไรเพลินๆอ่ะ"นายบอมพูด
"บอมเป็นอะไรป่าวเนี่ย ทำไมช่วงนี้เงียบๆไป" เราถามนายบอม
...นายบอมก็เงียบไปซักพัก แล้วก็หันหน้ามามองเรา ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นอีกแล้ว!!!!
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
"เอิร์ตอยากรู้จริงๆหรอครับ ว่าบอมเป็นอะไร" นายบอมถามเรา
"อือ!!!!ไม่ใช่แค่เอิร์ตนะ เพื่อนๆคนอื่นๆก็อยากรู้ เพราะทุกคนบอกว่าบอมดูเปลี่ยนๆไป" เราบอกนายบอม
"ไม่หรอกครับ บอมก็เป็นของบอมแบบนี้แหล่ะครับ"นายบอมบอกเรา
"ไม่ใช่อ่ะ ไม่ใช่บอมคนเดิมที่เอิร์ตรู้จัก" เราบอกนายบอม
"เอ่อ!!!! บอม...บอมไม่เป็นไรจริงๆครับเอิร์ตไม่ต้องห่วงบอมนะ" นายบอมบอกเรา
"ห่วงดิบอม!!!!" เราพูด
"เอิร์ต!!!!"นายบอมเรียกชื่อเรา
"คือ...บอมแค่คิดถึงเรื่องคืนนั้นที่เราสองคน....เอ่อ!!!! คือบอม บอม....อยากรับผิดชอบอะไรมากกว่านี้ แต่ว่า...บอมคิดว่าไม่ทันแล้ว!!!!" นายบอมพูดขึ้นมา เราก็ งงๆนิดๆ แต่ว่าก็พอจะเข้าใจอะไรบางอย่างแล้วหล่ะ
"บอม เราสองคนไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเกิดขึ้นหรอกนะ ไม่มีใครผิดหรอกเรื่องนี้อ่ะ บอมก็ไม่ผิด ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรนี่" เราบอกนายบอม
"เอ่อ!!!! อ่า!!!ครับๆ คือว่าบอม..เอ่อ!!!!" นายบอมยังไม่ทันได้พูดอะไรออกมา!!!!
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
"เฮ้ย!!!ไอ้สองตัว แอบมาคุยกันอีกแล้ว เดี๋ยวไอ้นิกก็แยกเขี้ยวใส่หรอก" ไอ้แมคเดินมาแซวเรากับนายบอมแล้วก็เข้าห้องน้ำไป////เรากับนายบอมมองหน้ากันแล้วก็ยิ้มๆ
"ข้างนอกเริ่มหนาวแล้ว เอิร์ตเข้าไปในห้องเถอะครับเดี๋ยวบอมตามเข้าไป"นายบอมบอกเรา
"อือๆ อย่าคิดมากนะบอม" เราบอกนายบอม
"ครับ" นายบอมบอกเรา
....เราก็เดินกลับเข้ามาข้างในห้อง!!
"ไอ่ดื้อ!!!!มานี่ดิ๊"นายนิกเรียกเราให้ไปหา
....เราก็เดินไปนั่งข้างๆนายนิก
"เมาแล้วดิเนี่ยไอ่ลิง" เราถามนายนิก
"อือ!!!!พานิกกลับห้องด้วยนะ" นายนิกบอกเรา เสียงก็คงจะเมาแล้วจริงๆ หน้าแดง ตัวแดงไปหมดเลย ไอ่ลิงนะไอ่ลิง!!!! ฮ่าๆ
"ไอ้นิก มึงกลับไป อย่าเพิ่งนอนนะเว๊ย" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ทำไมว๊ะ!!!!" นายนิกถามไอ้แมค
"ทำการบ้านก่อนดิว๊ะ ครั้งที่แล้วไม่ผ่านอ่ะ มึงซ่อมรึยัง" ไอ้แมคถามนายนิก
....ตอนแรกนายนิกก็ทำหน้า งงๆนะ แต่สงสัยคิดไปคิดมาคงจะนึกออกว่า ไอ้แมคหมายถึงเรื่องอะไร ก็เลยหันมายิ้มๆกับเรา
"อ๋อ!!!!....ได้เลยเดี๋ยวจะซ่อมให้ได้เกรดAเลย" นายนิกพูดแล้วก็หันมามองหน้าเรา ยิ้มแบบยียวนกวนประสาท ฮ่าๆ
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
"มันต้องอย่างนี้สิว๊ะ ฮ่าๆ"ไอแบงค์พูด
"พวกนี้คุยเรื่องไรกันเนี่ย ซ่อมอะไร ใครซ่อมใคร" ยัยแพรวถามขึ้นมา
"แพรวรู้ไม่ได้หรอก เรื่องลับสุดยอดฮ่าๆ" ไอ้แมคบอกยัยแพรว
"ถ้าแพรวรู้เดี๋ยวแพรวจะตกใจ ฮ่าๆ" นายเอ็มบอกยัยแพรว
"ดูบอลต่อเหอะว่ะ" ไอ้แบงค์พูด
.....พวกนั้นก็ดูบอลกันต่อไป นายบอมก็เข้ามานั่งดูบอลกับเพื่อนๆแล้ว ตอนนี้ก็ครึ่งหลังแล้ว เดี๋ยวบอลจบ ก็จะได้แยกย้ายกันกลับหอใครหอมัน/////พอบอลจบ ก็กลับหอกัน นายบอมเดินมาส่งเรา นายนิก นายเอ็มที่หน้าปากซอย
"เดินกลับกันได้นะ" นายบอมถามเรา
"อื้อๆ ขอบใจมากนะบอมที่มาส่ง" เราบอกนายบอม
"ครับๆ"
"เอิร์ต!!!!" นายบอมเรียกเรา
....เราก็เลยเดินกลับไปหานายบอม
"ว่าไงบอม"
"เอ่อ!!!....เดินกลับดีๆนะครับ ฝันดีนะ" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อื้มๆ ฝันดีเช่นกันนะบอม" เราบอกนายบอมแล้วก็หันหลังเดินกลับไปหานายนิกนายเอ็ม
.....เรา นายนิก นายเอ็ม เดินมาถึงหอในก็แยกย้ายกันเข้าห้อง////พอเข้ามาในห้อง นายนิกก็เอาสองมือมาจับแก้มเรา
"ไอ่ดื้อ!!!!หนาวหว่ะ นอนเลยเนอะ ไม่ต้องอาบน้ำ" นายนิกบอกเรา
"ไม่ได้ ไปอาบน้ำเลย กลิ่นสุกี้เต็มตัวไปหมด สระผมด้วยนะ" เราบอกนายนิก
"เอิร์ตอาบก่อนดิ หรือว่า...จะอาบพร้อมกันเลย" นายนิกพูด
"ไม่ต้องเลยนิกไปอาบก่อนเลย เดี๋ยวเอิร์ตอาบก่อน ออกมานิกก็มั่วนิ่มหลับไปอีก" เราบอกนายนิก
"แหม่ๆ เออๆ อาบก็ได้ว๊ะ"นายนิกบอกเรา
"จะว๊ะทำไมเนี่ย พูดดีๆไม่เป็นงั๊ย!!!!" เราว่านายนิก
"พูดมากหว่ะ!!!!" นายนิกว่าเราแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
.....พอนายนิกอาบน้ำเสร็จ เราก็เข้าไปอาบต่อ พอเราอาบเสร็จก็ออกมานั่งเปิดพัดลมเป่าผมอยู่ปลายเตียง นายนิกก็นอนอยู่บนเตียง ไอ่ลิงใส่ชุดบาสนอน(ที่มันเป็นแบบเสื้อกล้ามอ่ะ)
"ใส่เสื้อกล้ามนอนไม่หนาวหรอ" เราถามนายนิก
"ไม่หนาวครับ เดี๋ยวก็นอนกอดไง"นายนิกบอกเรา
"เหอะๆ ใครจะให้กอด"
"ไม่ให้กอดก็จะกอด ใครจะทำไม"นายนิกบอกเรา
.....เราก็เงียบไป พอเป่าผมเสร็จ เราก็เดินไปปิดไฟแล้วก็ขึ้นเตียงไปนอนตรงที่เรา////อารมณ์นั้นเรานึกยังไงก็ไม่รู้ อยากกอดนายนิก ฮ่าๆ
"นิก" เราเรียกนายนิก
"ครับ...ว่าไง!!!!"
"กอดหน่อยดิ" เราพูด
"อะไรนะ"
"เอิร์ตบอกว่า กอดหน่อยดิ!!!!" เราบอกนายนิก
"เอิร์ตจะกอดนิก หรือว่าให้นิกกอด ถ้านิกกอด นิกไม่กอดอย่างเดียวนะ ฮ่าๆ"นายนิกพูด
"เอิร์ตกอดเอง" เราพูด
"จะกอดก็มาดิครับ" นายนิกบอกเรา
....แค่นั้นแหล่ะ....เราก็ขยับตัวไปกอดนายนิก นายนิกกางแขนออกมารอกอดเราอยู่แล้ว ฮ่าๆ หัวเราหนุนอยู่บนหน้าอกหน้านิก
"เป็นไรอ่ะวันนี้ ถึงได้มากอดนิกเองเลยเนี่ย" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบผมเราเบาๆ
"ไม่รู้ดิ" เราบอกนายนิก
"ไม่รู้ได้ไง ไหนมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อนดิ๊!!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาผลักหัวเราออกจากหน้าอกนายนิก แล้วจับหน้าเราหันไปหานายนิก
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
"จะนอนแล้วไม่คุยแล้ว" เราบอกนายนิก แต่ก็ก้มหน้าก้มตา ไม่กล้ามองหน้าสบตานายนิก ฮ่าๆ
"ไม่ให้นอน"นายนิกบอกเรา
"ไอ่ลิง นอนได้แล้ว ไม่กอดแล้วก็ได้" เราบอกนายนิกแล้วก็จะขยับตัวออกจากนายนิก
....แต่นายนิกเอาสองแขนมากอดตัวเราไว้แน่นเลย แล้วก็ก้มหน้ามาซุกตรงซอกคอเรา
"หอม!!!!เราสองคนกลิ่นเดียวกันแล้วนะ" นายนิกเงยหน้ามาพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
"ไอ่ลิง!!!!เว่อร์หว่ะ" เราบอกนายนิก
"เว่อร์ตรงไหน ก็ใช้แป้งเหมือนกันก็กลิ่นเดียวกันไง"นายนิกบอกเรา
"อือ!!!รู้แล้ว" เราบอกนายนิก
"นอนได้แล้วไอ่ดื้อของนิก"นายนิกพูด
"ฝันดีนะไอ่ลิง"
"ครับไอ่ดื้อ นิกกอดนะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็นอนกอดเรา
....อากาศหนาวจริงๆนะ แต่ใต้ผ้านวมลายสนูปปี้ที่คลุมตัวเรากับนายนิกอยู่ มันอุ่นมากอ่ะ!!!!
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอโทษนะครับที่เม้นท์นี้อาจทำให้คนแต่งนอยด์ได้
ก่อนอื่นบอกเลยว่ายิ่งอ่านเรายิ่งเข้าไม่ถึงตัวตนของนิก
คิดดูนะครับว่าผ่านห้าสิบเกือบหกสิบตอนแต่เรายังไม่เข้าใจนิกมันเลยจริงๆ
เอาตรงๆคือเพื่อนๆหรือแม่แต่แม่ของนิกก็เหมือนจะดูรู้ว่านิกชอบเอิร์ต
และที่สำคัญนิกมันก็น่าจะรู้ด้วยว่าคนรอบข้างเข้ารู้กันแล้ว
แล้วมันจะบอกเอิร์ตให้ปิดไปเพื่ออะไร มันต้องการอะไรจากสังคมกันแน่
บางคนอาจบอกว่าเพราะมันเป็นผู้ชาย อาจจะอาย คือถ้าไม่พร้อมขนาดนั้น
ก็อย่ามาขอเค้าคบสิวะ หันกลับไปกินหอยไปคั่วชะนีเหมือนเดิมนู่น
มันเหมือนกับว่านิกไม่ให้เกียรติและแคร์คนอื่นมากกว่าเอิร์ต
แต่คนที่น่าสงสารสุดคงเป็นบอม อิเอิร์ตนี่ไม่รู้จะใช้คำไหนกับมันนอกจากร่าน+แรดเงียบ
สรุปเลยคือสับสนกับตัวตนของตัวละครจริงๆ เราเข้าไม่ถึงซักตัวทั้งเอิร์ตและนิก
ถ้ามันจะได้กันก็สมควรแล้วล่ะ ปล่อยบอมไปเจอคนดีๆเถอะ เอิร์ตไม่คู่ควรกับบอมหรอก
ปล.ช่างเป็นนิยายที่ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดตัวละครเอกทั้งสองตัวจริงๆ น้อยเรื่องนักที่จะทำได้
ถ้าอันนี้เป็นจุดประสงค์ที่คนแต่งต้องการจะสื่อก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วล่ะครับ
เข้าใจว่ามันคือนิยายและชีวิตจริงก็ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิด แต่.....ไอ้ประเด็นของนิกเนี่ย
รบกวนคนแต่งชี้แจงให้ทีว่ามันคิดอะไรอยู่กันแน่ คืออย่างเอิร์ตเรายังเข้าใจว่ามันรักนิกเลยไม่แคร์
แต่สำหรับเราที่ฐานะเป็นคนอ่าน เราไม่เก็ท ว่ามันจะปิดบังหาพระแสงอะไร คือตอนนี้มันอึดอัด
และงงว่านี่ตูอ่านนิยายรักหรือสืบสวนสอบสวนกันแน่ ไม่ได้อยากให้คนแต่งรีไรต์ใหม่ แต่กรุณาขยายความ
หรือจุดประสงค์หลักให้คนอ่านเข้าใจทีเถ๊อะ คือแทนที่อ่านแล้วจะหน่วงหรือเศร้าแต่เราอ่านแล้ว
มีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมดเลยอ่ะไม่เข้าใจเหตุและผลของการกระทำโดยเฉพาะนิก หรือเราโง่เกินไปก็ไม่รู้นะ อิๆๆ
ใครที่เข้าใจก็ช่วยบอกเราทีนะ อธิบายเค้าหน่อย มันมึนๆอึนๆยังไงไม่รู้ หรือเราอ่านพลาดไปตรงไหน
ก่อนที่เราจะเกลียดนิกไปมากกว่านี้ แม้อาจจะไม่ชอบเอิร์ตแต่อย่างน้อยตอนที่มีอะไรกับบอม
นิกก็ไม่มีสิทธิ์จะโกรธหรือต่อว่าเอิร์ตอยู่ดี เพราะตอนนั้นยังไม่ได้เป็นอะไรกัน
และเราถือว่าเอิร์ตไม่ได้ทำผิดต่อนิก(แต่ผิดต่อบอม) แต่ไม่เข้าใจว่า
ทำไมนิกถึงอยากให้ปิดบังสถานะของนิกกับเอิร์ต เพราะดูๆแล้วเราลองหาเหตุผลที่จะมารองรับแทบไม่มีเพราะมันขัด
กับการกระทำของนิก คือถ้าอายนิกมันคงหลบๆซ่อนๆไม่โจ่งแจ้งอะไรแบบนี้ โอ๊ย!พอดีกว่า ยิ่งพิมพ์ไปยิ่งงง :katai1: :katai1:
-
ขอโทษนะครับที่เม้นท์นี้อาจทำให้คนแต่งนอยด์ได้
ก่อนอื่นบอกเลยว่ายิ่งอ่านเรายิ่งเข้าไม่ถึงตัวตนของนิก
คิดดูนะครับว่าผ่านห้าสิบเกือบหกสิบตอนแต่เรายังไม่เข้าใจนิกมันเลยจริงๆ
เอาตรงๆคือเพื่อนๆหรือแม่แต่แม่ของนิกก็เหมือนจะดูรู้ว่านิกชอบเอิร์ต
และที่สำคัญนิกมันก็น่าจะรู้ด้วยว่าคนรอบข้างเข้ารู้กันแล้ว
แล้วมันจะบอกเอิร์ตให้ปิดไปเพื่ออะไร มันต้องการอะไรจากสังคมกันแน่
บางคนอาจบอกว่าเพราะมันเป็นผู้ชาย อาจจะอาย คือถ้าไม่พร้อมขนาดนั้น
ก็อย่ามาขอเค้าคบสิวะ หันกลับไปกินหอยไปคั่วชะนีเหมือนเดิมนู่น
มันเหมือนกับว่านิกไม่ให้เกียรติและแคร์คนอื่นมากกว่าเอิร์ต
แต่คนที่น่าสงสารสุดคงเป็นบอม อิเอิร์ตนี่ไม่รู้จะใช้คำไหนกับมันนอกจากร่าน+แรดเงียบ
สรุปเลยคือสับสนกับตัวตนของตัวละครจริงๆ เราเข้าไม่ถึงซักตัวทั้งเอิร์ตและนิก
ถ้ามันจะได้กันก็สมควรแล้วล่ะ ปล่อยบอมไปเจอคนดีๆเถอะ เอิร์ตไม่คู่ควรกับบอมหรอก
ปล.ช่างเป็นนิยายที่ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดตัวละครเอกทั้งสองตัวจริงๆ น้อยเรื่องนักที่จะทำได้
ถ้าอันนี้เป็นจุดประสงค์ที่คนแต่งต้องการจะสื่อก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วล่ะครับ
เข้าใจว่ามันคือนิยายและชีวิตจริงก็ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิด แต่.....ไอ้ประเด็นของนิกเนี่ย
รบกวนคนแต่งชี้แจงให้ทีว่ามันคิดอะไรอยู่กันแน่ คืออย่างเอิร์ตเรายังเข้าใจว่ามันรักนิกเลยไม่แคร์
แต่สำหรับเราที่ฐานะเป็นคนอ่าน เราไม่เก็ท ว่ามันจะปิดบังหาพระแสงอะไร คือตอนนี้มันอึดอัด
และงงว่านี่ตูอ่านนิยายรักหรือสืบสวนสอบสวนกันแน่ ไม่ได้อยากให้คนแต่งรีไรต์ใหม่ แต่กรุณาขยายความ
หรือจุดประสงค์หลักให้คนอ่านเข้าใจทีเถ๊อะ คือแทนที่อ่านแล้วจะหน่วงหรือเศร้าแต่เราอ่านแล้ว
มีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมดเลยอ่ะไม่เข้าใจเหตุและผลของการกระทำโดยเฉพาะนิก หรือเราโง่เกินไปก็ไม่รู้นะ อิๆๆ
ใครที่เข้าใจก็ช่วยบอกเราทีนะ อธิบายเค้าหน่อย มันมึนๆอึนๆยังไงไม่รู้ หรือเราอ่านพลาดไปตรงไหน
ก่อนที่เราจะเกลียดนิกไปมากกว่านี้ แม้อาจจะไม่ชอบเอิร์ตแต่อย่างน้อยตอนที่มีอะไรกับบอม
นิกก็ไม่มีสิทธิ์จะโกรธหรือต่อว่าเอิร์ตอยู่ดี เพราะตอนนั้นยังไม่ได้เป็นอะไรกัน
และเราถือว่าเอิร์ตไม่ได้ทำผิดต่อนิก(แต่ผิดต่อบอม) แต่ไม่เข้าใจว่า
ทำไมนิกถึงอยากให้ปิดบังสถานะของนิกกับเอิร์ต เพราะดูๆแล้วเราลองหาเหตุผลที่จะมารองรับแทบไม่มีเพราะมันขัด
กับการกระทำของนิก คือถ้าอายนิกมันคงหลบๆซ่อนๆไม่โจ่งแจ้งอะไรแบบนี้ โอ๊ย!พอดีกว่า ยิ่งพิมพ์ไปยิ่งงง :katai1: :katai1:
เห็นด้วยนะ จะว่าบุญบาป หลัง ๆ มันออกอ่าว ออกทะเลไปไกล ไม่รู้ดิ มันหลุดออกจากเนื้อเรื่องไปหน่อย ยอมรับว่ารอเรื่องนี้ทุกวัน หลัง ๆ ไม่ค่อยตื่นเต้นเลย รู้สึกเซ็งไปเลย
-
สงสารบอมจัง
เด่วนิกรู้ความจริงก็มาม่าชวนโตเลยดิ
ไม่อยากให้เป็นงั้นเลย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะฮับ แม้หลังๆเรื่องวันจะเฟลๆ เดาเนื้อหาได้ก็ตาม
อยากให้นิกกะบอมได้แข่งกันจีบเอิดแบบสมศักดิ์ศรีอ่ะ เหมือนตอนนี้แข่งยังไงบอมก็แพ้ แพ้แบบยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย แล้วเอิดก็มาทำซึนถ้าไม่ได้ชอบบอมทำไมไม่บอกไปเลย
me/ดักตบเอิดแถวเซเว่นหอใน
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สงสารบอม แต่ย่างว่ะล่ะ จะทำอะไรกลำบาก เพื่อนกันทั้งนั้น :เฮ้อ:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เชื่อว่าขณะนี้ผู้เขียนคงเริ่มรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก เนื่องจากการคิดพล๊อตเรื่องหลังจากนี้มันทำได้ยาก เพราะการจะเขียนออกมาให้เนื้อเรื่องมันคลี่คลายไปในทางที่ดีกว่านี้และต้องสมเหตุสมผลด้วยนี่มันยากมากสุดๆแล้วล่ะ
หลังจากนี้ผมอยากให้ผู้เขียนรบกวนช่วยกระชับเรื่องราวขึ้นอีกหน่อยนะครับ เหตุการณ์ไหนที่ไม่จำเป็นต้องไปกล่าวถึงเราก็ข้ามๆไปบ้าง เพราะผมกลัวว่าคนอ่านจะหาว่าทำไมมันมีแต่ "น้ำ" ไม่มี "เนื้อ" เรื่องนี้สำคัญอยู่นะครับเพราะไม่งั้นเรื่องราวของเรามันจะน่าเบื่อ สังเกตได้เลยว่าผ่านมา 50 กว่าตอนแล้ว แต่ความสัมพันธ์ของตัวเอกก็ยังไปไม่ถึงไหนกัน ซึ่งสำหรับผมแล้ว ผมคิดว่ามันช้าเกินไปมาก กลัวว่าคนอ่านจะเบื่อกันซะก่อนนะครับ
จริงอยู่ที่ว่าถ้าผู้เขียนตั้งใจเขียนออกมาแบบนี้ แต่ผมอยากให้นึกถึงใจคนอ่านบ้างก็จะดีครับ คนอ่านส่วนใหญ่ใจร้อนกันทั้งนั้นแหละ ไม่ค่อยมีใครอยากรอนานๆแบบนี้ มีแต่คนเชียร์ให้ตัวเอกลงเอยกันซะทีทั้งนั้นแหละครับ ดังนั้นผมอยากให้รีบรวบรัดเหตุการณ์ให้ตัวเอกลงเอยกันไปได้ก่อน หลังจากนั้นค่อยเพิ่มเหตุการณ์อะไรเข้าไปทีหลังก็ได้ครับ แต่สิ่งสำคัญคือ ความสัมพันธ์ของตัวเอกที่ป่านนี้มันควรจะลงเอยกันไปได้แล้วนั่นแหละ งั้นก็ลองไปพิจารณาดูละกันนะครับ ขอบคุณมาก :mew1:
-
ขอโทษนะครับที่เม้นท์นี้อาจทำให้คนแต่งนอยด์ได้
ก่อนอื่นบอกเลยว่ายิ่งอ่านเรายิ่งเข้าไม่ถึงตัวตนของนิก
คิดดูนะครับว่าผ่านห้าสิบเกือบหกสิบตอนแต่เรายังไม่เข้าใจนิกมันเลยจริงๆ
เอาตรงๆคือเพื่อนๆหรือแม่แต่แม่ของนิกก็เหมือนจะดูรู้ว่านิกชอบเอิร์ต
และที่สำคัญนิกมันก็น่าจะรู้ด้วยว่าคนรอบข้างเข้ารู้กันแล้ว
แล้วมันจะบอกเอิร์ตให้ปิดไปเพื่ออะไร มันต้องการอะไรจากสังคมกันแน่
บางคนอาจบอกว่าเพราะมันเป็นผู้ชาย อาจจะอาย คือถ้าไม่พร้อมขนาดนั้น
ก็อย่ามาขอเค้าคบสิวะ หันกลับไปกินหอยไปคั่วชะนีเหมือนเดิมนู่น
มันเหมือนกับว่านิกไม่ให้เกียรติและแคร์คนอื่นมากกว่าเอิร์ต
แต่คนที่น่าสงสารสุดคงเป็นบอม อิเอิร์ตนี่ไม่รู้จะใช้คำไหนกับมันนอกจากร่าน+แรดเงียบ
สรุปเลยคือสับสนกับตัวตนของตัวละครจริงๆ เราเข้าไม่ถึงซักตัวทั้งเอิร์ตและนิก
ถ้ามันจะได้กันก็สมควรแล้วล่ะ ปล่อยบอมไปเจอคนดีๆเถอะ เอิร์ตไม่คู่ควรกับบอมหรอก
ปล.ช่างเป็นนิยายที่ยิ่งอ่านยิ่งเกลียดตัวละครเอกทั้งสองตัวจริงๆ น้อยเรื่องนักที่จะทำได้
ถ้าอันนี้เป็นจุดประสงค์ที่คนแต่งต้องการจะสื่อก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้วล่ะครับ
เข้าใจว่ามันคือนิยายและชีวิตจริงก็ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิด แต่.....ไอ้ประเด็นของนิกเนี่ย
รบกวนคนแต่งชี้แจงให้ทีว่ามันคิดอะไรอยู่กันแน่ คืออย่างเอิร์ตเรายังเข้าใจว่ามันรักนิกเลยไม่แคร์
แต่สำหรับเราที่ฐานะเป็นคนอ่าน เราไม่เก็ท ว่ามันจะปิดบังหาพระแสงอะไร คือตอนนี้มันอึดอัด
และงงว่านี่ตูอ่านนิยายรักหรือสืบสวนสอบสวนกันแน่ ไม่ได้อยากให้คนแต่งรีไรต์ใหม่ แต่กรุณาขยายความ
หรือจุดประสงค์หลักให้คนอ่านเข้าใจทีเถ๊อะ คือแทนที่อ่านแล้วจะหน่วงหรือเศร้าแต่เราอ่านแล้ว
มีแต่เครื่องหมายคำถามเต็มไปหมดเลยอ่ะไม่เข้าใจเหตุและผลของการกระทำโดยเฉพาะนิก หรือเราโง่เกินไปก็ไม่รู้นะ อิๆๆ
ใครที่เข้าใจก็ช่วยบอกเราทีนะ อธิบายเค้าหน่อย มันมึนๆอึนๆยังไงไม่รู้ หรือเราอ่านพลาดไปตรงไหน
ก่อนที่เราจะเกลียดนิกไปมากกว่านี้ แม้อาจจะไม่ชอบเอิร์ตแต่อย่างน้อยตอนที่มีอะไรกับบอม
นิกก็ไม่มีสิทธิ์จะโกรธหรือต่อว่าเอิร์ตอยู่ดี เพราะตอนนั้นยังไม่ได้เป็นอะไรกัน
และเราถือว่าเอิร์ตไม่ได้ทำผิดต่อนิก(แต่ผิดต่อบอม) แต่ไม่เข้าใจว่า
ทำไมนิกถึงอยากให้ปิดบังสถานะของนิกกับเอิร์ต เพราะดูๆแล้วเราลองหาเหตุผลที่จะมารองรับแทบไม่มีเพราะมันขัด
กับการกระทำของนิก คือถ้าอายนิกมันคงหลบๆซ่อนๆไม่โจ่งแจ้งอะไรแบบนี้ โอ๊ย!พอดีกว่า ยิ่งพิมพ์ไปยิ่งงง :katai1: :katai1:
เชื่อว่าขณะนี้ผู้เขียนคงเริ่มรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก เนื่องจากการคิดพล๊อตเรื่องหลังจากนี้มันทำได้ยาก เพราะการจะเขียนออกมาให้เนื้อเรื่องมันคลี่คลายไปในทางที่ดีกว่านี้และต้องสมเหตุสมผลด้วยนี่มันยากมากสุดๆแล้วล่ะ
หลังจากนี้ผมอยากให้ผู้เขียนรบกวนช่วยกระชับเรื่องราวขึ้นอีกหน่อยนะครับ เหตุการณ์ไหนที่ไม่จำเป็นต้องไปกล่าวถึงเราก็ข้ามๆไปบ้าง เพราะผมกลัวว่าคนอ่านจะหาว่าทำไมมันมีแต่ "น้ำ" ไม่มี "เนื้อ" เรื่องนี้สำคัญอยู่นะครับเพราะไม่งั้นเรื่องราวของเรามันจะน่าเบื่อ สังเกตได้เลยว่าผ่านมา 50 กว่าตอนแล้ว แต่ความสัมพันธ์ของตัวเอกก็ยังไปไม่ถึงไหนกัน ซึ่งสำหรับผมแล้ว ผมคิดว่ามันช้าเกินไปมาก กลัวว่าคนอ่านจะเบื่อกันซะก่อนนะครับ
จริงอยู่ที่ว่าถ้าผู้เขียนตั้งใจเขียนออกมาแบบนี้ แต่ผมอยากให้นึกถึงใจคนอ่านบ้างก็จะดีครับ คนอ่านส่วนใหญ่ใจร้อนกันทั้งนั้นแหละ ไม่ค่อยมีใครอยากรอนานๆแบบนี้ มีแต่คนเชียร์ให้ตัวเอกลงเอยกันซะทีทั้งนั้นแหละครับ ดังนั้นผมอยากให้รีบรวบรัดเหตุการณ์ให้ตัวเอกลงเอยกันไปได้ก่อน หลังจากนั้นค่อยเพิ่มเหตุการณ์อะไรเข้าไปทีหลังก็ได้ครับ แต่สิ่งสำคัญคือ ความสัมพันธ์ของตัวเอกที่ป่านนี้มันควรจะลงเอยกันไปได้แล้วนั่นแหละ งั้นก็ลองไปพิจารณาดูละกันนะครับ ขอบคุณมาก :mew1:
...แฮ่ๆ นอยด์จริงครับ พอได้อ่านคำวิจารณ์ที่ผ่านๆมาของรูมเมทที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์ ต้องยอมรับว่ามีนอยด์ๆไปเหมือนกันครับ เพราะคำวิจารณ์ของแต่ละคนมีประโยชน์แล้วก็สะท้อนความคิดเห็นของคนอ่านออกมามาก เราเป็นคนเขียนก็คิดแต่ว่าเค้าอ่านแล้วคงจะเข้าใจตามเนื้อเรื่องที่เราเขียนและวางพล๊อตไว้ แต่ความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่เลย อาจจะมีบางคนที่เข้าใจ แล้วบางคนที่เห็นต่างไป ก็เลยกลับมาคิดว่านี่เราประสบความสำเร็จหรือว่าล้มเหลวกับเรื่องนี้เนี่ย!!
....ยังไงก็ต้องขอขอบคุณมากๆนะครับที่ติดตามเรื่องนี้ ส่วนเรื่องที่ทำให้ไม่เข้าใจ ก็ต้องขอโทษด้วยนะครับเพราะอธิบายให้กระจ่างไม่ได้จริงๆ กลัวว่าอธิบายไปแล้วมันจะทำให้คนอ่านสับสนไปกันใหญ่!! เพราะความรู้สึกของแต่ละคนที่อ่านเรื่องนี้ตอนนี้ก็มีความเห็นแตกต่างกันไปครับ
....สุดท้ายขอบคุณมากๆอีกครั้งนะครับที่ยังติดตามรูมเมทฯ แม้ว่ามันอาจจะเป็นนิยายที่ดูแย่ ขอบคุณมากๆครับที่ให้โอกาส!!
-
อ่านแล้วเหนื่อยใจกับเอิร์ตและนิกจริงๆ
คือเราไม่เข้าใจว่า จนถึงตอนนี้เอิร์ตกับนิกยังต้องปิดเป็นความลับแม้กระทั่งเพื่อนอีกเหรอ
คือเพื่อนมันดูออกไปสามชาติเศษแถมเม้าท์มอยกันแล้วด้วย
ส่วนเอิร์ตทำตัวไม่ดีขึ้นเรื่อยๆเลยอ่ะ คือตัวละครพลิกมากๆ แรกๆเล่าแต่ส่วนดีแต่พอหลังๆมันแรดเงียบ
เรามาแอบเฟลตรงนี้ ในจะเรื่องรูปถ่าย เราว่านางก็แอบอยากโชว์ว่า'ผู้ชายคนนี้ของฉัน'
เพราะโดยนิสัยนิกในตอนนี้ ไม่น่าจะอยากตกเป็นประเด็นว่าเป็นเกย์กับทั้งมหาลัย
แค่รูปผู้ชายสองคนคู่กันหวานซึ้ง ใครมันจะไม่คิดว่าเป็นเกย์
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่59)..Railway....In....Love!!
.....วันนี้ นายนิกไม่รู้นึกยังไง โทรมาหาเราตอนเที่ยงๆ
"เอิร์ต วันนี้เรียนเสร็จไปเดินหาหอนอกกันเถอะ" นายนิกบอกเรา
"อ่าว!!! ทำไมอ่ะ"
:ruready :ruready :ruready :ruready
"ก็เดี๋ยวขึ้นปีสอง ก็จะได้ย้ายออกมาอยู่หอนอกกันไง" นายนิกบอกเรา
"อ่อๆ ก็ได้ๆ นิกเลิกเรียนกี่โมงอ่ะ"
"สี่โมงเย็นครับ เดี๋ยวไงนิกโทรหานะ" นายนิกบอกเราแล้วก็วางสายไป
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
....เรานั่งกินข้าวอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆ ก็เลยถามๆพวกนั้นว่ามีหอนอกตรงไหนน่าอยู่บ้าง
"หอซอยบอมอ่ะเอิร์ต กำลังสร้างใหม่ เปิดเทอมปีสองน่าจะเสร็จทันพอดีนะครับ" นายบอมบอกเรา
"จะแยกอยู่กับนิกหรอเอิร์ต" ยัยส้มถามเรา
"ป่าวๆ นิกนั่นแหล่ะชวนมาหาหอนอกอยู่อ่ะ"
"เอ็มก็ว่าจะหาหอนอกอยู่เหมือนกันอ่ะเอิร์ต เดี๋ยวเอ็มไปหาด้วยนะ" นายเอ็มบอกเรา
"อือๆได้ดิเอ็ม จะได้อยู่ตึกเดียวกัน"
"ไอ้นิกมันจะไปกี่โมงอ่ะ"ไอ้แมคถามเรา
"ก็เรียนเสร็จอ่ะ 4โมงเย็นเดี๋ยวนิกโทรหา"
"เออๆ เดี๋ยวพาไปดูหอที่ท้ายซอยเราก่อนที่ไอ้บอมบอกอ่ะ" ไอ้แบงค์พูด
"เดี๋ยวบอมไปดูด้วยถ้าราคาไม่เกิน3,600 บอมก็จะย้ายไปอยู่เหมือนกันครับ" นายบอมบอกเรา
"อือๆดีเลยบอม จะได้อยู่ใกล้ๆกัน" เราหันไปบอกนายบอม นายบอมก็ยิ้มๆ
o13 o13 o13 o13 o13 o13
....แล้วพวกเราก็ไปเรียนกันต่อ เรียนเสร็จ4โมงเย็น นายนิกก็โทรมาตามเวลาเป๊ะๆเลย ฮ่าๆ
"นิกรออยู่หน้าหอสมุดนะ"
"อื้มๆ กำลังเดินออกไปอ่ะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
....พวกเราเดินออกไปเจอนายนิกที่หน้าหอสมุด
"โห!!!มากันครบเลย แหะ แหะ" นายนิกพูด
"ทำไมว๊ะไอ้นิก พวกกูไปดูหอใหม่กับมึงบ้างไม่ได้หรอ" ไอ้แมคถามนายนิก
"ได้ดิคร๊าบ นี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะ" นายนิกบอกไอ้แมค
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
"เดี๋ยวไปดูหอท้ายซอยบอมอ่ะนิก กำลังสร้างใหม่น่าจะเสร็จทันเปิดเทอมพอดี" นายบอมบอกนายนิก
"ครับๆ" นายนิกพูดแล้วก็หันไปยิ้มๆกับนายบอม
"ไอ่ดื้อมานี่ดิ๊" นายนิกเรียกเราให้ไปเดินใกล้ๆนายนิก////เราก็เดินเข้าไปหานายนิก
"ทำไมเนี่ย!!!"
"นิกมีไรจะให้ดู" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"อะไรอ่ะ"
"นี่ไง!!!มีรูปเราสองคนด้วย" นายนิกพูดแล้วก็หยิบนิตยสารของสถาบันฯออกจากกระเป๋าขึ้นมาให้เราดู
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
.....เราก็เลยรู้เลยว่าต้องเป็นรูปนั้นแน่ๆ รูปเรากับนายนิกบนสะพานข้ามทางรถไฟอ่ะ ฮ่าๆ เราอุตส่าห์บอกพี่เค้าว่า อย่าเอาลงหน้าปกนะ แต่นี่พี่เค้าเอาลงตรงหน้ากลางพอดีเลย ฮ่าๆ มันเป็นคอลัมส์เกี่ยวกับนักถ่ายรูปสมัครเล่นจากชมรมช่างภาพของสถาบันฯ
.....พี่คนที่ถ่ายรูปเรากับนายนิกได้ เข้าตั้งชื่อรูปนี่ว่า"Railway In Love" พี่เค้าบรรยายใต้ภาพด้วยว่า "ผมได้ภาพนี่จากการแอบถ่ายครับ พอดีวันนั้นอยากลองกล้องใหม่ก็เลยจะไปถ่ายมุมยอดฮิตของพวกเรานั่นก็คือสถานีรถไฟนั่นเองครับ ดอกชมพูพันทิพย์ที่ร่วงหล่นลงมาเกลื่อนพื้นตรงสถานีรถไฟ มองไกลๆเหมือนพรมดอกไม้สีชมพู ในขณะที่ผมกำลังถ่ายภาพอยู่ก็เห็นน้องผู้ชายสองคนเดินมาแล้วเค้าสองคนก็ชวนกันขึ้นสะพานลอย ผมแปลกใจมากเพราะน้อยคนนักที่จะเดินข้ามสะพานลอยแห่งนี้ แต่ตอนนั้นก็มีรถไฟสินค้าขบวนนึงกำลังวิ่งมาช้าๆ ระยะมันก็ไกลพอที่น้องผู้ชายสองคนนั้นจะข้ามทางรถไฟด้านล่างทันโดยที่ไม่ต้องขึ้นสะพานลอยข้าม ผมก็เลยจับตาดูน้องทั้งสองคนนี้ต่อไป คาดว่าน่าจะเพิ่งกลับมาจากบ้านหลังเทศกาลปีใหม่เพราะทั้งสองคนสะพายกระเป๋าใบโตเลย น้องสองคนนั้นขึ้นไปบนสะพานลอยแล้วก็ยืนหันหน้ามามองรถไฟ ผมเห็นตอนแรกก็ไม่แปลกใจอะไรเพราะน้องคงอยากดูรถไฟ แต่มีจังหว่ะนึงที่น้องผู้ชายคนที่ตัวสูงกว่าเอามือมา
กอดคอน้องผู้ชายอีกคนนึง แล้วเค้าสองคนก็คุยอะไรกันไม่รู้ ผมไม่อาจที่จะได้ยินได้ แต่ดูจากสีหน้าของทั้งสองคนแล้วผมคิดว่ามันต้องเป็นเรื่องราวดีๆแน่นอน รอยยิ้มของน้องผู้ชายทั้งสองคนทำให้ผมต้องยกกล้องขึ้นมาแอบถ่ายภาพของน้องทั้งสองนั้นไว้ ผมเคยคิดว่าถ้ามุมตรงนี้เป็นรูปผู้ชายกับผู้หญิงมันคงจะฟินไม่น้อยเลย แต่พอผมได้ภาพน้องผู้ชายสองคนนี้มา มันทำให้ฟินได้มากกว่า มันทำให้เราสนุกตรงที่ต้องมานั่งคิดว่า ที่น้องผู้ชายสองคนนี้คุยกันมันคือเรื่องอะไร ภายใต้รอยยิ้มของทั้งสองคนนั้นมันมีเรื่องราวอะไรเกิดขึ้น แม้กระทั่งตอนนี้ผมก็ยังคิดไม่ออกเลย...สุดท้ายผมอยากจะขอบคุณน้องผู้ชายสองคนในภาพที่เลือกที่จะเดินขึ้นสะพานลอย เพราะถ้าน้องข้ามทางรถไฟด้านล่างน้องทั้งสองคนต้องเห็นผมแน่ๆ แล้วผมก็จะไม่ได้เก็บภาพ Railway In Love ที่ผมจินตนาการเรื่องราวของน้องทั้งสองคนนี้แน่ๆ"
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
.....เราอ่านจบแล้วก็ยิ้มเลย ฮ่าๆ นายนิกเองก็ยิ้มหน้าบานเลย
"ดูดิเอิร์ต พี่เค้าเขียนดีมากเลยอ่ะ นี่เพื่อนนิกไปเจอมาแล้วก็เอามาให้นิกดูนะเนี่ย นิกเลยเก็บเอามาให้เอิร์ตดูด้วย" นายนิกบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"แล้ว...แล้วนิกไม่กลัวคนอื่นๆจะคิดเหมือนกับที่พี่เค้าบรรยายหรอ" เราถามนายนิก
"จะกลัวอะไร ขำๆน่ะ" นายนิกบอกเรา
"แค่ขำๆหรอ" เราถามนายนิกแล้วก็มองหน้านายนิก
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"เอ่อ!!!!ป่าวๆ ไม่ใช่อย่างนั้น ก็นิกหมายความว่า มันก็ไม่ได้ร้ายแรงอะไรนี่ จะกลัวทำไมอ่ะ" นายนิกบอกเรา
"อ่อๆ"
"ไหนๆเอามาดูบ้างดิ๊" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หยิบหนังสือไปจากมือเรา
"เฮ้ย!!!! เฟดเฟ่!!!!! Railway In Love" ไอ้แบงค์พูดออกมาเสียงดัง
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
"ไรว๊ะเชี่ยแบงค์ เรียลเวย์อินเลิฟของมึงอ่ะ" ไอ้แมคเดินเข้ามาดูหนังสือกับไอ้แบงค์
"ห่า!!!!! อินเลิฟจริงๆหว่ะ ภาพแม่งโคตรสวยเลย มึงสองคนไปให้พี่เค้าถ่ายตอนไหนว๊ะ" ไอ้แมคถามเรากับนายนิก
"ป่าวๆ อ่านดูดิ พี่เค้าแอบถ่าย" เราบอกไอ้แมค
.....ยัยส้ม นายเอ็ม นายบอมก็เดินเข้าไปดูหนังสือกับไอ้แบงค์ด้วย
"กรี๊ดเลยอ่ะนิก" ยัยส้มบอกนายนิก
"แหะ แหะ ไม่ขนาดนั้นหรอกส้ม"นายนิกบอกยัยส้ม
"กูว่านะ เดี๋ยวต้องมีกระแสไอ้เรียลเวย์อะไรเนี่ยของมึงแน่ๆอ่ะ ไอ้เอิร์ตไอ้นิก" ไอ้แมคพูด
"ขนาดนั้นเลยหรอ คงไม่หรอกมั้ง" เราพูด
"เออ!!!บอมจะแวะห้องก่อนป่าว หรือว่าจะเดินเลยไปดูหอเลย" เราหันไปถามนายบอม
"บอมไม่ไปดูแล้วครับ จะไปซ้อมเทควันโดอ่ะ" นายบอมบอกเรา
:ling2: :ling2: :ling2: :ling2:
"อ่าว เชี่ยไรว๊ะไอ้บอม เมื่อกี้ยังบอกว่าจะไปดูหอด้วยกันอยู่เลย" ไอ้แบงค์ว่านายบอม
"อือ!!!!ตามสบายเลยครับ เดี๋ยวบอมไปดูวันอื่นก็ได้ "นายบอมพูดแล้วก็เดินเข้าหอตัวเองไป
"บอมเป็นไรอ่ะ" ยัยส้มถามพวกเรา
"กูก็มาด้วยกันกับมึงเนี่ย จะถามใครได้ว๊ะ" ไอ้แมคว่ายัยส้ม
"เออ!!!นั่นดิ มันเป็นไรว๊ะ" ไอ้แบงค์พูดขึ้น
"บอมคงจะไปซ้อมจริงๆแหล่ะ เดี๋ยวตอนเย็นก็เจอกันตอนกินข้าวอยู่ดี" นายเอ็มพูดขึ้น
....ส่วนเราก็เงียบๆไปเลย ไม่สบายใจที่เห็นนายบอมเป็นแบบนี้!!
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
......ส่วนเราก็เงียบเลย ไม่รู้ว่านายบอมเป็นอะไรเหมือนกัน พักนี้ดูแปลกๆไป/////พวกเราเดินไปจนถึงหอตึกใหม่ ก็เจอคนที่ดูแลพอดีเลย ป้าคนที่ดูแลหอบอกว่า ตึกที่สร้างเสร็จแล้วอันนี้เป็นหอหญิง ส่วนตึกข้างหลังที่กำลังสร้างเป็นหอชาย ถ้าจะดูห้องตัวอย่างก็ขึ้นไปดูของหอหญิงก่อนก็ได้เพราะแบบห้องเหมือนกันทั้งสองตึก พวกเราก็ตกลงขึ้นไปดูห้องกัน พอไปถึงห้อง ก็กว้างพอสมควรอยู่2-3คนได้สบายๆเลย มี่แอร์ ตู้เย็น ทีวี โต๊ะเขียนหนังสือ ห้องน้ำในตัว ระเบียงหลังห้อง ตู้เสื้อผ้าตู้ใหญ่ เตียงเดียวขนาด6.5ฟุต แต่ป้าเค้าบอกว่ามีบางห้องที่เป็นเตียงคู่ ก็แล้วแต่เราจะเลือก นายนิกเห็นห้องแล้วก็โอเคเลยอ่ะ
"ป้าครับ ราคาอ่ะครับเท่าไหร่" นายนิกถามป้า
"3,500บาทจ๊ะ"ป้าบอกนายนิก
"อ่อครับๆ"นายนิกพูด
"ก็ไม่แพงนะเอิร์ต หารกันสองคนรวมค่าน้ำ-ค่าไฟก็คงไม่ถึง4500หรอกมั้ง" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆ เอิร์ตยังไงก็ได้ ชอบที่เป็นหอใหม่นี่แหล่ะ" เราบอกนายนิก
"แล้วเอ็มอ่ะว่าไง" เราหันไปถามนายเอ็ม
"ราคานี้เอ็มก็โอเคนะครับ เอิร์ตกับนิกจะจองเลยป่าวหล่ะ" นายเอ็มถามเรากับนายนิก
"เดี๋ยวถามป้าก่อนว่าเปิดจองหรือยัง"นายนิกพูดแล้วก็หันไปถามป้า
"ป้าครับ แล้วหอชายเปิดจองตอนไหนอ่ะครับ"
"ก็ลงชื่อจองไว้ก่อน ส่วนค่ามัดจำหอป้าจะโทรแจ้งให้ทราบอีกทีนะ ป่ะลงไปคุยกันที่ห้องสำนักงานดีกว่า" ป้าบอกเรา
....เราก็เดินตามป้าลงมาที่ห้องสำนักงาน
"ไอ้เอ็ม มึงอยู่คนเดียวจะจ่ายไหวหรอว๊ะ" ไอ้แมคถามนายเอ็ม
"ไหวครับ เอ็มไม่มีปัญหาหรอก" นายเอ็มพูด
"อือๆ"
....พอไปถึงห้องสำนักงาน ป้าก็เอาแผนผังของตึกหอชายมาให้พวกเราดู แล้วก็ให้กากบาทจองห้องที่เราเลือก ตึกนี้มีสี่ชั้นชั้นละ12ห้อง แบ่งเป็นฟากละ6ห้อง เรากับนายนิกคุยกันแล้วว่าจะอยู่ชั้นสาม นายเอ็มก็ชั้นสามกับเราด้วย สรุปว่า เรากับนายเอ็มเลือกห้องตรงข้ามกันเลย เป็นห้องริมสุดทั้งสองห้อง พอเราเลือกห้องกันเสร็จก็ให้เบอร์ป้าเค้าไว้แล้วก็สำเนาบัตรนักศึกษา
"ยังไงเดี๋ยวป้าจะโทรบอกนะ" ป้าพูดกับเรา
....พวกเราก็ลาป้า ออกมาไปรอกินข้าวกัน
"มึงนี้ปุ๊บปั๊บๆก็ย้ายหอกันเลยนะ" ไอ้แมคพูด
"ก็เบื่อหอในแล้วอ่ะ หาหอนอกอยู่ใกล้ๆพวกมึงไม่ดีหรอ" นายนิกหันไปถามไอ้แมค
"ก็ดีคร๊าบไอ้คุณนิก"ไอ้แมคบอกนายนิก
"เอิร์ตโทรหาบอมดิ๊ จะมากินข้าวกับพวกเราหรือป่าว" ยัยส้มบอกให้เราโทรหานายบอม
"อ่าวนั่นไงเจอฟิลด์พอดีเลย เดี๋ยวไปถามฟิลด์ก็ได้" เราพูดแล้วก็เดินไปถามนายฟิลด์ที่กำลังยืนอยู่กับเพื่อนๆหน้าเซเว่น
"สวัสดีๆฟิลด์"
"อ้าวเอิร์ต!!! ว่าไงครับ"นายฟิลด์พูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ได้ไปซ้อมเทควันโดมาป่าว เจอบอมมั๊ยอ่ะ"เราถามนายฟิลด์
"ซ้อมครับ เจอครับ แต่บอมยังไม่มาเลย เตะกระสอบทรายอยู่ เออ!!!เจอเอิร์ตพอดีเลย ฟิลด์ถามหน่อยดิ ไอ้บอมมันเป็นไรอ่ะเดี๋ยวนี้ ซ้อมกับฟิลด์นะเตะโคตรหนักเลย ฟิลด์โดนลูกหลงไปตัวจะเขียวหมดแล้วเนี่ย วันนี้ก็โดน ดูดิเนี่ย!!!!" นายฟิลด์พูดแล้วก็ถกแขนเสื้อให้เราดูรอยช้ำๆที่แขนนายฟิลด์
:z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
"โห!!!!ฟิลด์ โดนขนาดนี้เลยหรอ" เราพูด
"ครับ ฟิลด์เลยอยากรู้ไงว่ามันไปแค้นอะไรใครมาหรือป่าว ใส่อารมณ์ซ๊ะขนาดนั้น แต่ฟิลด์ก็ไม่อะไรหรอกครับ มันแรงมาฟิลด์ก็เอาคืน ฮ่าๆ" นายฟิลด์พูดแล้วก็หัวเราะ
"เอ่อ!!!!ใช่คนในรูปหรือป่าวค่ะ" เพื่อนนายฟิลด์ถามเราแล้วก็ยื่นนิตยสารของสถาบันหน้าที่มีรูปเรากับนายนิกให้เราดู
"อ่า!!!!ใช่ๆครับ แหะ แหะ"
"กรี๊ด!!!! ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยนะคะ อีกคนนึงมามั๊ยอ่ะคะ ตามหาเจอแล้ว อิอิ" เพื่อนผู้หญิงของนายฟิลด์พูดแล้วก็ขอถ่ายรูปกับเรา
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
"อ่ะๆฟิลด์ ถ่ายรูปให้เราหน่อยดิ" เพื่อนนายฟิลด์พูดแล้วก็ยื่นโทรศัพย์ให้นายฟิลด์
"แหม่ๆ ไม่ได้เลยนะ" นายฟิลด์แซวเพื่อน
"แหม่!! เอิร์ตเปิดตัวเลยป๊ะเนี่ย" นายฟิลด์ถ่ายรูปให้เพื่อนเสร็จก็หันมาแซวเรา
"เปิดตัวไรอ่ะฟิลด์"
"ก็ในรูปถ่ายนี่ไง ฟิลด์เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าคนที่เจอวันนั้นเป็นแฟนเอิร์ตอ่ะ"
"อ่านะ ฟิลด์ก็นะ"
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
"งั้น!!ฟิลด์ก็พอจะรู้ๆแล้วหล่ะว่าทำไมไอ้บอมมันเป็นแบบนี้" นายฟิลด์พูดกับเรา
"ทำไมอ่ะ" เราถามนายฟิลด์
"ก็...ก็ไอ้บอมมัน....!!!"
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
.....แล้วจังหวะนั้น นายบอมก็โทรมาหาเราพอดี เราก็เลยขอตัวจากกลุ่มนายฟิลด์ไม่ได้ทันฟังที่นายฟิลด์จะบอกเราเลย
เราเดินออกมาหาพวกนายนิกที่ยืนรออยู่ แต่เรารับโทรศัพย์นายบอมไม่ทัน ก็เลยโทรกลับหานายบอม!!
"ครับเอิร์ต"
"เมื่อกี้รับไม่ทันอ่ะ บอมอยู่ไหนเนี่ย เพื่อนๆรอกินข้าว" เราบอกนายบอม
"กินกันไปเลยครับ ไม่ต้องรอบอม" นายบอมพูดเสียงหอบๆ
"ยังซ้อมไม่เสร็จอีกหรอบอม"
"ครับๆ"
"แต่เมื่อกี้เอิร์ตเจอฟิลด์นะ ฟิลด์บอกว่าซ้อมเสร็จแล้วนี่"
"เอ่อ!!!! บอม...บอมอยู่ซ้อมต่ออ่ะครับ"
"บอม มากินข้าว" เราบอกนายบอม
"เอิร์ตครับ ไม่ต้องรอบอมไง"
"เอิร์ตจะรอ"
"อ่า...เอิร์ตอ่ะ ได้ๆครับ เดี๋ยวบอมจะไปเดี๋ยวนี้หล่ะ" นายบอมพูดแล้วก็วางสายไป
:ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2:
....เราก็บอกให้เพื่อนๆไปรอที่ร้านข้าว เดี๋ยวนายบอมตามมา พวกเราสั่งข้าวรอนายบอม ซักพักนายบอมก็มา เท่ห์เลยชุดเทควันโด มีแต่คนมองนายบอมอ่ะ
"เอิร์ตสั่งข้าวให้บอมด้วยนะครับ เอาแบบเอิร์ตเลย เดี๋ยวบอมไปเปลี่ยนชุดก่อนครับ" นายบอมเดินเข้ามาบอกเราแล้วก็เดินกลับหอไปเปลี่ยนชุด เพราะหอนายบอมอยู่ใกล้ๆร้านข้าวเลย
....นายบอมเปลี่ยนชุดเสร็จก็กลับมาที่ร้าน แล้วก็นั่งกินข้าวกัน
"บอม ฟิลด์บอกว่าโดนบอมเตะจนแขนเขียวเลย" เราบอกนายบอม
"หรอครับ"
"อือ!!!!ฟิลด์เปิดแขนให้เอิร์ตดูด้วยอ่ะ ถามเอิร์ตว่าเดี๋ยวนี้บอมเป็นอะไรทำไมรุนแรงจัง"
"เอ่อ!!!!ไม่มีไรหรอกครับเอิร์ต บอมก็ซ้อมกันปกติอ่ะครับ" นายบอมบอกเรา
"บอม" เราเรียกนายบอมแล้วก็หันไปมองนายบอมที่นั่งข้างๆเรา
"ครับ" นายบอมหันหน้ามามองเรา////ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอม ยังสะกดเราได้เหมือนเดิม////ทำไมเรารู้สึกแปลกๆแบบนี้ หรืออาจจะเป็นเพราะว่า การที่เราพลาดมีอะไรกับนายบอมตอนนั้น มันทำให้เรารู้สึกผูกพันกันขึ้นมาได้!!!!
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
"เอ่อ!!!ไม่มีไรหรอก บอมกินข้าวเถอะ"เราบอกนายบอม
"ครับ" แล้วนายบอมก็กินข้าวต่อไป
"ถามกันเสร็จแล้วใช่ป๊ะ งั้นต่อไปกูขอถามมึงบ้างนะเอิร์ต" ไอ้แมคพูดกับเรา
"อือ!!ถามไรอ่ะถามมาดิ"
"ถามไอ้นิกด้วยเลยละกัน...วันนี้เพื่อนๆอยู่กันครบคือพวกกูอยากรู้อ่ะจะได้ตอบคำถามทีเดียว" ไอ้แมคพูดกับเรา
"ถามเรื่องไรอ่ะ" นายนิกถามไอ้แมคแล้วก็ก้มกินข้าวต่อ
"คือขอถามแทนเพื่อนๆเลยแล้วกันนะ พวกกูอยากรู้ว่ามึงสองคนเป็นแฟนกันใช่ป๊ะไอ้นิก ไอ้เอิร์ต พวกกูอ่ะคิดกันมานานแล้วหล่ะ ไหนๆก็ไหนๆละวันนี้ขอถามตรงๆเลยละกัน" ไอ้แมคยิงคำถามมาแบบนี้
....เราพอได้ยินคำถามก็แทบจะหยุดเคี้ยวข้าวเลยอ่ะ นายนิกเองก็เหมือนกัน เราหันหน้าไปมองนายนิก นายนิกก็หันหน้ามามองเราข้าวยังคาปากอยู่เลยดูแล้วก็ตลกนะ แต่หัวเราะไม่ออกอ่ะ!!
...เราก็อ้ำๆอึ้งๆ ไม่รู้จะทำยังไง
"ตอบมาดิว๊ะ มีกันอยู่แค่นี้ ใช่ก็บอกใช่ ไม่ใช่ก็บอกไม่ใช่ แค่นั้นก็จบ พวกกูจะได้หายสงสัย" ไอ้แบงค์พูด
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
"เอ่อ!!!..." เรากำลังอ้าปากจะตอบ นายนิกก็เอามือมาบีบมือเราใต้โต๊ะ เราก็เลยหยุดพูด!!
"อ่าว!!ตอบมาดิว๊ะ!!" ไอ้แมคพูด
"ใช่...เป็นแฟนกัน!! ทุกคนจะว่าอะไรมั๊ยถ้านิกกับเอิร์ตเป็นแฟนกัน" นายนิกบอกไอ้พวกนั้น
....เราก็อึ้งไปเลยดิ!!! ก็ตอนนั้นนายนิกยังห้ามไม่ให้เราบอกเพื่อนๆ แต่ตอนนี้ตัวเองกลับมาบอกเพื่อนๆซ๊ะเองอ่ะนะ ทำไมเป็นแบบนี้อ่ะ!!
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
"ห่า!! พวกกูก็สงสัยมานานละ เอาหล่ะเคลียร์นะเว๊ย" ไอ้แมคพูดกับเพื่อนๆ
"ไม่ว่าหรอกนิก เราเพื่อนกันทั้งหมดเนี่ยมีกันอยู่แค่นี้จะว่ากันทำไมหล่ะ" ยัยส้มพูด
"ยอมรับได้ซักทีนะมึงไอ่ลิง" ไอ้แบงค์แซวนายนิก
....เราหันหน้าไปมองนายนิก นายนิกก็หันหน้ามามองเราแล้วก็ยิ้มๆ
"นิกห้ามไม่ให้เอิร์ตบอกเพื่อน แต่ทำไมนิกบอกเองอ่ะ" เราถามนายนิก
"ก็นิกอยากบอกทุกคนด้วยปากของนิกเองไง เข้าใจมั๊ยครับ!!" นายนิกตอบเรา
"แหม่!!!ไปหวานไกลๆเลยหว่ะ" ไอ้แบงค์พูด
"จริงๆแล้วนิกคิดไว้แล้วหล่ะว่าจะบอกเพื่อนๆด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าวันนี้แมคจะถามแบบนี้ ไหนๆก็ถามแล้วก็บอกไปเลยละกัน" นายนิกบอกเพื่อนๆ
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
"เออ!! ดูแลเพื่อนกูให้ดีละกันนะไอ่นิก กูหวงนะเว๊ย" ไอ้แมคพูด
"นี่ถ้าไม่มีรูปบนสะพานลอยแบบนี้ จะยอมรับกันมั๊ยเนี่ย!!" นายเอ็มแซวเรากับนายนิก
"เอ่อ!! บอมกลับห้องก่อนนะ อ่ะเอ็มฝากจ่ายค่าข้าวด้วยนะ" นายบอมพูดแล้วก็วางตังค์ไว้ข้างๆนายเอ็ม
"ไอ้บอมเป็นไรว๊ะ ปวดขี้หรอ?" ไอ้แบงค์แซวนายบอม
"ป่าวๆครับ"
"เออ!!!บอม นิกกับเอ็มจองห้องแล้วนะที่ตึกใหม่อ่ะ ยังเหลือห้องว่างอีก บอมจะไปจองเลยมั๊ย จะได้อยู่ห้องติดๆกัน" นายนิกถามนายบอม
"อืม!!!!เดี๋ยวบอมคิดดูก่อนนะครับ อาจจะไม่ย้ายก็ได้" นายบอมพูด
"อ่อๆ ถ้าจะย้ายก็รีบๆไปจองนะจะได้อยู่ใกล้ๆกัน"
"ครับๆ"
....นายบอมพูดแล้วก็เดินออกจากร้านไป เพื่อนๆคนอื่นๆอาจจะไม่คิดอะไร มีแต่เราคนเดียวเท่านั้นที่คิด รู้สึกไม่ดีเลยที่เห็นนายบอมเป็นแบบนี้!!
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
....พวกเรานั่งคุยกันอีกพักนึงก็จ่ายค่าข้าวแล้วก็แยกย้ายกันกลับหอ เรากับนายนิกพอมาถึงห้อง เราก็แยกไปอาบน้ำ นายนิกก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงเลย!!!!
"ไอ่ลิง บอกไม่จำ ยังไม่อาบน้ำแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียงนะ" เราว่านายนิก
"อ่าว!!!ก็คนง่วงนอนนี่ครับ เอิร์ตไปอาบก่อนดิ" นายนิกบอกให้เราไปอาบน้ำก่อน
"ถ้าช้า!!!!นิกจะไปอาบด้วยนะ" นายนิกพูด
"ไม่ต้องเลย" เราว่านายนิกแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ
.....เราอาบน้ำเสร็จ ออกมาใส่เสื้อผ้า ก็ตามระเบียบไอ่ลิงหลับไปแล้ว ชุดนักศึกษาก็ยังไม่ได้ถอด น้ำก็ยังไม่ได้อาบ เราก็เลยขึ้นเตียงไปปลุกนายนิก
"ไอ่ลิงๆ!!!!ตื่นไปอาบน้ำก่อนเลย" เราเรียกนายนิกแล้วก็เขย่าตัวนายนิก
....แต่!!!!นายนิกเอาแขนมารวบตัวเราเข้าไปซบ!!!บนหน้าอกนายนิกที่นอนหงายอยู่!!!!
"เสียงดังหว่ะ นอนเถอะ"นายนิกพูดแล้วก็เอาแขนกอดตัวเราไว้แบบนั้น
"ไม่ต้องเลย ปล่อยเลย แล้วตื่นไปอาบน้ำ" เราบอกนายนิก
"นิกไม่อาบ" นายนิกพูด
"ไอ่ลิง!!!!"
...นายนิกก็เงียบ ไม่พูดอะไรต่อแต่ก็กอดเราไว้แบบนั้น!!!!
"ไม่อาบก็ปล่อยเอิร์ตดิ จะไปนอนแล้ว" เราบอกนายนิกแล้วก็พยายามแกะแขนนายนิกออกจากตัว
"นอนตรงนี้แหล่ะ จะไปไหนหล่ะ"นายนิกพูดแล้วก็ไม่ยอมปล่อยมือออกจากตัวเรา
"บอกเรื่องของเรากับเพื่อนๆไปแล้ว...สบายใจอ่ะ" นายนิกพูดกับเรา
"อือ!!เอิร์ตก็สบายใจ"
"อือ!!!!เดี๋ยวนิกไปปิดไฟก่อนดีกว่า อยู่ตรงนี้นะห้ามหนีไปไหน" นายนิกพูด
....แล้วนายนิกก็เดินไปปิดไฟ แสงไฟจากข้างนอกระเบียงสาดผ่านผ้าม่านเข้ามา ทำให้เห็นนายนิก...ลางๆ นายนิกเดินมาที่ปลายเตียงตรงที่เรานอนอยู่ แล้วนายนิกก็ถอดเสื้อนักศึกษาออก ถอดเข็มขัดกางเกงออก ปลดตะขอกางเกงแต่ยังไม่ได้ถอดกางเกงนะ....แล้วนายนิกก็เดินมาขึ้นเตียง มาคร่อมตัวเราไว้!!!
"เล่นไรเนี่ยไอ่ลิง ไปอาบน้ำเลย" เราว่านายนิก
"สอบซ่อมก่อนไง ครั้งที่แล้วยังไม่ผ่านเลย" นายนิกพูดแล้วก็เอามือสองข้างมากดแขนเราทั้งสองข้างไว้ แล้วก็ก้มหน้าลงมาซุกตรงซอกคอเรา เราเองก็ไม่ทันตั้งตัว ไม่คิดว่านายนิกจะเล่นอะไรแบบนี้ หนีไม่ทัน!!!!!!
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
"อื้อ!!!! ไอ้ลิง ปล่อย!!!! จั๊กจี้!!!!"
"เสียวอ่าดิ เหอะๆ" นายนิกพูด แต่ก็ไม่หยุดทำนะ ยังคงซุกไซร้ต่อไปเรื่อยๆจนเราก็เริ่มจะปล่อยเลยตามเลยแล้วหล่ะ อารมณ์เริ่มจะพาไปแล้ว
.....แล้วนายนิกก็ถอดเสื้อ ผ้าเราออก รวมทั้งกางเกงนักศึกษาของนายนิกด้วย แล้วก็ก้มลงมาประกบปากจูบกับเรา เราเผลออ้าปากรับการบุกรุกของนายนิก นายนิกสอดลิ้นของตัวเองเข้ามาในปากเราอย่างงรวดเร็ว สงครามน้ำลายเกิดขึ้นในทันที เนิ่นนานจนรู้สึกหายใจไม่ออก!! เราผลักหน้านายนิกออก!!!! นายนิกก็ทำหน้า งงๆ!! เงยหน้าขึ้นมามองหน้าเราอยู่อย่างนั้น!! เราก็หันหน้าหนีนายนิก นิ่ง...เงียบ!! หายใจแรงมาก หน้าร้อนผ่าวๆ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
"รักมากนะ...รักจนไม่รู้จะบอกยังไงว่ารัก" นายนิกพูดกับเรา แล้วก็ก้มลงไปจัดการกับหน้าอกเรา เราเสียวมากจนต้องเอาสองมือขึ้นมาโอบคอนายนิกเอาไว้!!! นายนิกซุกไซร้ใบหน้าไปกับหน้าอกเรา ปากก็จัดการกับนมของเรา แล้วก็ค่อยๆเลื่อนลงไปผ่านหน้าท้อง ไปจนถึงท่อนล่างของเรา!! เราเอามือไปจับหัวนายนิกเอาไว้ ห้ามการกระทำของนายนิก นายนิกก็หยุดแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองเรา!!
"ทำไมอ่ะ ไม่ชอบหรอ" นายนิกถามเรา
"อือ!!"
"งั้น!! ทำให้นิกนะ" นายนิกพูดแล้วก็ขึ้นมานั้งคล่อมหน้าอกเราไว้ ส่งน้องชายมาทักทายเรา นายนิกจับน้องชายมาถูๆกับปากเรา
"ไอ่ลิงเล่นไรเนี่ย"
"อ้าปากดิ...นิกรู้ว่าต้องทำยังไง ทำการบ้านมาแล้วน่า" นายนิกพูดกับเรา
....แล้วก็เอามือมาจับหัวเราโยกเข้าหาน้องชายของตัวเอง เราก็อ้าปากรับน้องชายของนายนิกมาไว้ในปาก นายนิกสูดปากด้วยความเสียว!!
"อือ!!!!อ่าส์!!!เสียวอ่ะ"
....เราเล่นลิ้นกับน้องชายนายนิกอยู่ซักพัก นายนิกก็ขยับตัวออกจากเราแล้วก็ยกขาเราพาดบ่า พร้อมกับก้มลงลงมาจูบปากกับเราด้วยความนุ่มนวล
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
"พร้อมนะครับ ห้ามหลับนะ" นายนิกบอกเราแล้วก็ดันเจ้าน้องชายเข้ามา
"อือ...เบาๆนะนิก จุกอ่ะ"
"ครับ...อ่าส์...อีกนิดนะทนนิดนึง"
"อือ!!!....เจ็บอ่ะนิก เอาออกก่อน" เราบอกนายนิกเพราะรู้สึกเจ็บมากๆเหมือนตัวจะฉีกออกจากกัน
"งั้นแป๊บนึงนะ" นายนิกบอกเราแล้วก็ลงจากเตียงเข้าไปในห้องน้ำ
....นายนิกกลับมาอีกครั้งพร้อมกับโลชั่นทาผิว แล้วนายนิกก็เทโลชั่นใส่ฝ่ามือแล้วก็เอามาป้ายที่ก้นเราพร้อมกับทาที่น้องชายของตัวเอง แล้วนายนิกก็จับขาเราพาดกับช่วงไหล่ของนายนิก พร้อมกับก้มหน้าโน้มตัวลงมาเอาจมูกมาชนกับจมูกเรา!!
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
"พร้อมนะครับ!! อดทนนะ" นายนิกพูดแล้วก็ดันท่อนล่างเข้ามาในตัวเรา
....จังหว่ะการโยกของนายนิก แล้วก็ได้โลชั่นมาเป็นตัวหล่อลื่น ทำให้กิจกรรมของเราสองคนเป็นไปอย่างราบลื่น เนิ่นนาน เสียงนายนิกหายใจอยู่ในลำคอดังฟืดฟาด!!!! คงเหนื่อยแล้วสินะ!!
"อือ!! อู้ว!!! เสียวหว่ะ ซี๊ด!!! อื้อๆ...!!!!" นายนิกสูดปากตัวเองพร้อมกับโยกท่อนล่างใส่ตัวเราอย่างหนักหน่วง!!!...ผับ!!...ผับ!!!เสียงเนื้อของเราสองคนกระทบกันไปตามจังหว่ะ!!!
....อึ๊...อึ๊....จะเสร็จแล้วนะ..อึ๊บ!!!..อ่าส์!!!...!!!!!!!
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
....เสียงครางของนายนิกจบลงพร้อมกับร่างที่เกร็งกระตุกฉีดน้ำอุ่นๆเอามาในตัวเรา....นายนิกปล่อยขาสองข้างของเราลงจากไหล่ตัวเอง แล้วก็ทิ้งตัวลงมาซบกับหน้าอกเรา นายนิกหอบจนตัวโยนเลย หายใจแรงจนเรารู้สึกได้..ลมหายใจอุ่นๆของนายนิกพ่นใส่หน้าอกเรา..เราเอามือสองข้างขึ้นมาลูบผมนายนิกด้วยความรู้สึกดี ผู้ชายคนนี้บอกรักเรา ผู้ชายคนนี้ทำให้เรามีความสุข!! นายนิกเงยหน้าขึ้นมามองเรา แล้วก็เอามือมาบีบจมูกเรา!!
"เป็นไงบ้าง เหนื่อยมั๊ย นอนเฉยๆเนี่ย" นายนิกถามเรา
"อ่านะ ไอ่ลิง!!"
....นายนิกยิ้มให้เรา แล้วก็ก้มลงมาจูบปากกับเราเป็นการส่งท้ายกิจกรรมของเราสองคน!! แล้วนายนิกก็ลุกออกไปจากตัวเราพร้อมกับจับมือของเราสองข้างให้ลุกขึ้นมาด้วย!!
"ป่ะ...ไปอาบน้ำกัน" นายนิกพูดแล้วก็จูงมือเราลงจากเตียงเข้าไปอาบน้ำ!!
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
อ๊ากกกกกกกกกกก เลือดพุ่งเทียงๆ
-
ทำไมเราอ่านแล้วไม่ฟินหรือมีความสุขกับเอิร์ตและนิกเลย
มันเหมือนมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นอ่ะ จริงอยู่
ที่ความรักมันห้ามกันไม่ได้ แต่ในเมื่อเอิร์ตก็รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองรักนิก
แต่ก็ยังไปให้ความหวังบอมทั้งยังไปมีอะไรด้วยอีก แม้จะเมาก็เหอะ
มันยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดให้บอมอีกอ่ะ หมั่นไส้แกมากเลยอ่ะเอิร์ต
สงสารบอมจับใจ ลืมๆมันไปเถอะบอมคนแบบนั้น มาซบเราก็ได้ อิๆๆ
ปล.เหมือนนิกมันจะดีแตกรึป่าวไม่รู้ ไม่รู้สินะคือมันเหมือนเราอคติกับนิกมันมาแต่แรก
เราเลยไม่ปลื้มไม่เชียร์ไม่รักตัวละครตัวนี้ ซึ่งเราว่ามันก็ไม่แปลกหรอกเพราะขนาดเพื่อนๆในกลุ่มเอิร์ต
ก็ยังเชียร์บอมซะส่วนใหญ่เพราะอย่างงน้อยบอมก็เป็นคนก็ชัดเจนและสามารถปกป้องเอิร์ตได้ดีกว่านิกเยอะ
ดูได้จากการที่ไอ้บอลกับยัยไหมมาหาเรื่องแล้วนิกมันทำอะไรได้มั่ง นอกจากยืนดูพวกมันว่าร้ายและทำร้ายเอิร์ต
ไม่เหมือนบอมต่อยร่วง ซึ่งเราชอบคนแบบนี้มากกว่าแม้ว่าจะดูเป็นการใช้กำลัง แต่ก็ปกป้องเราได้และไม่ได้ทำเกินกว่าเหตุ
ใจจริงอยากให้บอมตบยัยไหมซะด้วยซ้ำ เพราะเราต้องการให้คนรักเป็นสุภาพบุรุษกับเราและคนรอบข้างเราเท่านั้น
คนอื่นชั่งหัวมันอย่าได้แคร์ แม้แต่ตอนล่าสุดก็ยังไม่ชอบนิกเท่าไหร่ เลยจะรอดูว่ามันจะดีแตกเมื่อไหร่
อีกใจก็รอเวลาที่นิกมันรู้ว่าเอิร์ตมีอะไรกับบอม เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ได้เห็นความเจ็บปวดของพวกมันสองคน
รอสะใจแทนบอม(ดูโรคจิตเนอะ 555++) รอสะใจเอิร์ตที่โลเลมาให้ความหวังบอม และรอสะใจนิกที่ปากอมขี้หมาอยู่ไม่ยอม
พูด บอกรักหรือขอเป็นแฟนซักที จนบอมได้ไปกินก่อน ส่วนบอมก็ขอให้เจอคนดีๆ ที่จะทำให้ลืมนังแรดเงียบอย่างเอิร์ตได้ซักทีนะ
สรุปคือทั้งเรื่องเราชอบบอมมากที่สุด ณ ตอนนี้
-
ไม่ฟิน :katai1:
ปล.อี่เอิร์ตมึงจะให้ความหวังกับไอ่บอมอีกทำไม แรดและร่านนะมึง
-
ทำไมเราอ่านแล้วไม่ฟินหรือมีความสุขกับเอิร์ตและนิกเลย
มันเหมือนมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นอ่ะ จริงอยู่
ที่ความรักมันห้ามกันไม่ได้ แต่ในเมื่อเอิร์ตก็รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองรักนิก
แต่ก็ยังไปให้ความหวังบอมทั้งยังไปมีอะไรด้วยอีก แม้จะเมาก็เหอะ
มันยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดให้บอมอีกอ่ะ หมั่นไส้แกมากเลยอ่ะเอิร์ต
สงสารบอมจับใจ ลืมๆมันไปเถอะบอมคนแบบนั้น มาซบเราก็ได้ อิๆๆ
ตามนั้นจ้า
-
ได้ซะทีนะนิค ลุ้นตั้งนาน :pighaun: :pighaun: :pighaun:
แต่แล้วก็อดสงสารบอมที่สุด อิเอิร์ตก็ยังทำแอ๊บ ไม่รู่ไม่ชี้ ถามจริง โง่รึแกล้งโง่ที่ไม่รู้ว่าบอมเปลี่ยนไปเพราะใคร ทั้งๆที่บอมก็บอกความรู้สึกไปแล้วนะ ก็ยังมาแอ๊บแกล้งโง่อีก :katai1: :katai1: :katai1:
ปล.อินจัด :m31:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สงสารบอมมมมมมม ใจจิขาดดดด
เหมือนจะหอซอยเดียวกันกับบอมเลยแฮะ
ฝากถึงบอมเจอกัน เกสี่นะ 5555555
me/วิ่งไปปลอบบอม
:mew6: :mew6:
-
ทำไมเราอ่านแล้วไม่ฟินหรือมีความสุขกับเอิร์ตและนิกเลย
มันเหมือนมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่นอ่ะ จริงอยู่
ที่ความรักมันห้ามกันไม่ได้ แต่ในเมื่อเอิร์ตก็รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองรักนิก
แต่ก็ยังไปให้ความหวังบอมทั้งยังไปมีอะไรด้วยอีก แม้จะเมาก็เหอะ
มันยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดให้บอมอีกอ่ะ หมั่นไส้แกมากเลยอ่ะเอิร์ต
สงสารบอมจับใจ ลืมๆมันไปเถอะบอมคนแบบนั้น มาซบเราก็ได้ อิๆๆ
ปล.เหมือนนิกมันจะดีแตกรึป่าวไม่รู้ ไม่รู้สินะคือมันเหมือนเราอคติกับนิกมันมาแต่แรก
เราเลยไม่ปลื้มไม่เชียร์ไม่รักตัวละครตัวนี้ ซึ่งเราว่ามันก็ไม่แปลกหรอกเพราะขนาดเพื่อนๆในกลุ่มเอิร์ต
ก็ยังเชียร์บอมซะส่วนใหญ่เพราะอย่างงน้อยบอมก็เป็นคนก็ชัดเจนและสามารถปกป้องเอิร์ตได้ดีกว่านิกเยอะ
ดูได้จากการที่ไอ้บอลกับยัยไหมมาหาเรื่องแล้วนิกมันทำอะไรได้มั่ง นอกจากยืนดูพวกมันว่าร้ายและทำร้ายเอิร์ต
ไม่เหมือนบอมต่อยร่วง ซึ่งเราชอบคนแบบนี้มากกว่าแม้ว่าจะดูเป็นการใช้กำลัง แต่ก็ปกป้องเราได้และไม่ได้ทำเกินกว่าเหตุ
ใจจริงอยากให้บอมตบยัยไหมซะด้วยซ้ำ เพราะเราต้องการให้คนรักเป็นสุภาพบุรุษกับเราและคนรอบข้างเราเท่านั้น
คนอื่นชั่งหัวมันอย่าได้แคร์ แม้แต่ตอนล่าสุดก็ยังไม่ชอบนิกเท่าไหร่ เลยจะรอดูว่ามันจะดีแตกเมื่อไหร่
อีกใจก็รอเวลาที่นิกมันรู้ว่าเอิร์ตมีอะไรกับบอม เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ได้เห็นความเจ็บปวดของพวกมันสองคน
รอสะใจแทนบอม(ดูโรคจิตเนอะ 555++) รอสะใจเอิร์ตที่โลเลมาให้ความหวังบอม และรอสะใจนิกที่ปากอมขี้หมาอยู่ไม่ยอม
พูด บอกรักหรือขอเป็นแฟนซักที จนบอมได้ไปกินก่อน ส่วนบอมก็ขอให้เจอคนดีๆ ที่จะทำให้ลืมนังแรดเงียบอย่างเอิร์ตได้ซักทีนะ
สรุปคือทั้งเรื่องเราชอบบอมมากที่สุด ณ ตอนนี้
เม้นท์นี้ถูกใจเราเต็มๆ เมื่อก่อนหมั่นไส้นิกคนเดียว
หลังๆนี่หมั่นไส้เอิร์ตเพิ่มอีกคน มันแรดเงียบบบบบบบ
สงสัยอย่างนึง ทำไมคราวนี้ไม่ใส่ถุงยางถึงยอม ไหงหลังๆเอิร์ตมันทำตัวใจง่ายโปรยเสน่ห์อีก
ปอลิง: คนถ่ายภาพ(พี่วิน) เป็นใช่มั้ย ภาษาเขียนคอลัมน์ส่อมากๆ ฮ่าฮ่าฮ่า
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
สนูปปี้....เปื้อนเลือด!!!!
......เมื่อคืนตอนนอนเราเริ่มรู้สึกร้อนๆหนาวๆ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ปรากฏว่า!!!พอตอนเช้านายนิกปลุกให้อาบน้ำไปเรียน เราตื่นไม่ไหว เพราะเกิดเป็นไข้ไม่สบายขึ้นมานอซมอยู่บนเตียงเลย!!
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
"ไอ่ดื้อ!!!ไม่สบายเลยหรอ" นายนิกขึ้นเตียงมานั่งข้างๆเราแล้วก็เอามือมาแตะหน้าผากเรา
"อือ!!!!ตื่นไม่ไหวอ่ะ"
"งั้นก็ไม่ต้องไปเรียนนอนพักผ่อนอยู่นี่แหล่ะ เดี๋ยวไงกินยาก่อนนะ นิกลงไปซื้อยามาให้" นายนิกพูดแล้วก็รีบออกจากห้องไป เราก็นอนรออยู่บนเตียง ลมหายใจร้อนมากอ่ะ ตาก็จะปิด สงสัยจะเป็นหนักนะคราวนี้!!
.....นายนิกหายไปพักใหญ่ๆก็กลับมา หอบมาเชียวไอ่ลิง!!!!
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
"อ่ะเอิร์ต กินซาลาเปาก่อนนะ จะได้กินยา" นายนิกประคองเราให้นั่งพิงหัวเตียงแล้วก็บิซาลาเปาเป็นชิ้นเล็กๆแล้วก็ป้อนเราเราก้อ้าปากงับมากิน!!
"อ่ะคำสุดท้ายแล้ว เดี๋ยวกินยาต่อนะ" นายนิกป้อนซาลาเปาคำสุดท้ายเข้าปากเราแล้วก็ลงจากเตียงไปหยิบน้ำกับยามาให้เรากิน
"กินแล้วก็นอนพักผ่อนซ๊ะนะ เดี๋ยวนิกสอบแลปฯเสร็จจะรีบกลับมาหาเลยนะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือลูบผมเรา ด้วยความเป็นห่วง!!
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
"อือ!!!"
"อยู่คนเดียวได้นะ!!" นายนิกถามเรา
"อือ!!!"
"เดี๋ยวนิกบอกเอ็มให้ว่าเอิร์ตไม่สบาย"
"อือ!!!รีบไปเหอะเดี๋ยวสอบไม่ทันหรอก" เราบอกนายนิก
"ครับ นอนเลยนะ จะได้หายไวๆ" นายนิกพูดแล้วก็ก้มหน้าเอาแก้มมาแตะหน้าผากเรา
"จะรีบกลับมานะครับ" นายนิกพูดแล้วก็ออกจากห้องไป
.....เราก็นอนพักผ่อนไป หลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นมาอีกที พวกนายเอ็ม ไอ้แบงค์ ไอ้แมค ก็มานั่งเต็มเตียงเราเลย!!!
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
"เป็นไงบ้างเอิร์ต ดีขึ้นยัง"นายเอ็มถามเรา
"อือ!!!ยังปวดๆหัวอยู่อ่ะเอ็ม"
"ตอนบ่ายมีประชุมอ่ะเอิร์ต ถ้ายังไม่หายก็ไม่ต้องไปหรอก เดี๋ยวเอ็มมาบอกเอิร์ตเอง"นายเอ็มบอกเรา
"อือ!!!แล้วนิกไปไหนอ่ะ" เราถามนายเอ็ม
"ลงไปรับไอ้บอมข้างล่าง อ่ะนั่น..มาพอดีเลย" ไอ้แมคบอกเรา
.....นายนิกกับนายบอมเดินเข้าห้องมา
"เอิร์ตเป็นไงบ้างครับ" นายบอมตรงเข้ามานั่งข้างๆเราบนเตียงแล้วก็ถามเรา
"ยังปวดหัวอยู่เลยบอม"
"ครับๆ กินยายังเนี่ย"นายบอมถามเรา
"กินแล้วๆ"
"ไอ้นิกมานี่ดิ๊ มึงอ่ะ" ไอ้แมคเรียกนายนิก
"ว่าไง!!" นายนิกถามไอ้แมค
"มึงทำไรไอ้เอิร์ต มันถึงไม่สบายอ่ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"ป่าวๆ ไม่ได้ทำไรนี่"
"มึงอย่ามาโกหก มึงทะเลาะอะไรกันรึป่าว"ไอ้แมคพูด
"เออใช่!!! ทำไมต้องลงไม้ลงมือขนาดนี้" ไอ้แบงค์พูด
"เฮ้ย!!!ป่าวเลยนะ ไม่ได้ทะเลาะกันเลยครับ" นายนิกบอกไอ้แมค
"แล้วนี่รอยเลือดอะไรบนที่นอน" ไอ้แมคถามนายนิก
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
....เราได้ยินก็อึ้ง!!!ไปเลย หันหน้าไปมองนายนิก นายนิกก็หันหน้ามามองเรา แล้วก็พุ่งตัวไปดูรอยเลือดบนที่นอน เราเองก็ไม่เห็น แล้วก็ไม่รู้ว่ามีเลือดเปื้อนอยู่!!!!
"บอกกูมาไอ้นิก"ไอ้แมคถามนายนิกเสียงแข็ง
"เอิร์ตเป็นไรตรงไหนป่าวครับ"นายบอมถามเราเบาๆ
"ไม่เป็นไรอ่ะบอม" เราบอกนายบอม แต่ก็ งงๆ ว่าเลือดมันมาได้ยังไง!!
"เฮ่ย!!!นิก มีไรบอกกันดิ"นายเอ็มก็เสียงแข็งกับนายนิกบ้าง
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
"เออ!!นั่นดิ เมื่อวานบอกกูว่าเป็นแฟนกัน แต่วันนี้มีเลือด มันหมายความว่าไงว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"มึงจำที่กูพูดได้ป๊ะไอ้นิก ถ้ามึงทำไอ้เอิร์ตอีก โดนตีนกูอ่ะ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็เดินไปตบไหล่นายนิกเบาๆ
"อย่าให้กูถามไอ้เอิร์ตนะ" ไอ้แมคพูดขึ้นมาอีก
....เราก็เริ่มอึดอัดละ ไม่รู้เลยว่าทิ้งร่อยรอยเมื่อคืนไว้!!!! นายนิกเองก็คงไม่รู้เพราะผ้านวมผืนใหญ่มันคงปิดรอยเลือดอยู่อ่ะ!!!//มันอาจจะเป็นแค่รอยเล็กๆอ่ะนะ ไม่ได้เปื้อนมากมายอ่ะไร แต่ก็พอที่จะสังเกตได้//หันไปดูนายนิกก็นั่งนิ่ง เงียบเลย เราก็อยากรู้ว่านายนิกจะทำยังไงต่อไป!!!!โดนกดดันซ๊ะขนาดนี้!!!
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
"ว่าไงครับนิก!!!" นายเอ็มถามนายนิกแล้วก็ลุกขึ้นยืน!!!!จะเดินเข้าไปหานายนิก....!!!!
"นิก!!!!" นายบอมเรียกนายนิก
...นายนิกเงยหน้ามามองพวกนั้น แล้วก็ก้มหน้ามองพื้น!!!!
"เอ่อ!!!!เมื่อคืน นิก...นิก!!!!"
"นิกอะไรหล่ะ พูดมาดี๊!!!!" ไอ้แบงค์พูดเสียงดัง!!!
"นิก...เอ่อ!!!" นายนิกพูดแล้วก็เงยหน้าขึ้นมามองเรา เราก็มองหน้านายนิก
"ไอ้นิก!!!" ไอ้แบงค์เรียกชื่อนายนิก
"นิก...เอ่อ!!!นิกสอบซ่อมอ่ะ" นายนิกพูดเบาๆแล้วก็ก้มหน้าก้มตามองพื้น!!
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
"เชี่ย!!!! จิงป๊ะเนี่ย" ไอ้แมคถามแล้วก็หัวเราะ
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
"จริงดิ!!แต่ไม่รู้ว่ามีเลือดอ่ะ" นายนิกตอบเบาๆ
"โถ่!!!!! ไอ้นิก ถามแล้วทำเป็นอ้ำอึ้ง เกือบโดนตีนกูแล้วมั๊ยหล่ะ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็เดินเข้าไปตบไหล่นายนิก
"เลือดสาดเลยหรอ รุนแรงนะนิก ฮ่าๆ" นายเอ็มแซวนายนิก
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
"เอ่อ!!!ตกลงมันเรื่องอะไรกันหรอครับเนี่ย" นายบอมถามขึ้นมา
"ก็ไอ้นิกข่มขืนไอ้เอิร์ตไงบอม มันถึงได้นอนซมขนาดนี้อ่ะ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์บอกนายบอม
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
"ห่า!!พอเปิดตัวนี่จัดหนักเลยนะไอ้นิก ฮ่าๆ" ไอ้แมคแซวนายนิก
"ไอ้บอมในฐานะที่มึงเป็นสายรหัส เก็บค่าเสียหายเลย...ฮ่าๆ" ไอ้แมคบอกนายบอม
"จริงหรอเอิร์ต"นายบอมหันมาถามเรา
.....เราหันไปมองหน้านายบอม เห็นดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น ก็พูดอะไรไม่ออก เราแค่พยักหน้าให้นายบอม!!!!
"ครับ!!!!" นายบอมพูดแค่นั้นแล้วก็หันหน้าไปทางอื่น!!!!
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
"ห่า!!!!นิก มึงก็รุนแรงเกินไป ถึงว่าไอ้เอิร์ตแม่งจับไข้เลย ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์แซวเรา
"แล้วเป็นไงบ้างอ่ะเอิร์ต สนุกป่าว"นายเอ็มหันมาถามเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อย่าไปถามเลย ไม่รู้เรื่องนอนอย่างเดียว" นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้ามานั่งข้างๆเรา
"ไอ่ลิง!!" เราว่านายนิก นายนิกก็หันมาแล้วยิ้มกวนๆกับเรา
"นานป่าวว๊ะไอ้นิก"
"พอเลยๆไม่ต้องถามกันแล้ว" เราบอกไอ้พวกนั้น
"เอ็มว่า เรากลับกันเถอะ เอิร์ตจะได้พักผ่อน" นายเอ็มบอกพวกนั้น
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
"อือๆป่ะๆ ไงเดี๋ยวประชุมกลับมาตอนเย็น เอ็มแวะมาหาที่ห้องนะเอิร์ต" นายเอ็มหันมาบอกเรา
"อือๆขอบคุณมากนะเอ็ม"
"ครับ"
"กูไปละ หายเร็วๆนะมึง ใจเสาะแค่นี่ทำเป็นไม่สบาย" ไอ้แมคแซวเรา
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
"ซ่อมครั้งนี้เกรดA เลยนะไอ้นิก ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์แซวนายนิก
"ป่ะๆเดี๋ยวนิกลงไปส่ง"นายนิกพูด
....แล้วพวกนั้นก็ออกจากห้องไป นายบอมตั้งแต่ตอนที่ถามเรา แล้วก็ไม่พูดอะไรออกมาอีกเลย ได้แต่นั่งเงียบๆ เราเองก็เสียใจ แต่ว่า!!!!ก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ในเมื่อทุกอย่างมันเกิดขึ้นมาแล้วอ่ะ!!!!
.....นายนิกลงไปส่งพวกนั้นแล้วก็หายไปเลย ซักพักก็กลับมา!!!
"ไอ่ดื้อ ไหนมาจับดิ๊ ตัวหายร้อนยัง" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาแตะหน้าผากเรา
"อ่ะเดี๋ยวกินโจ๊กก่อนนะ จะได้กินยา" นายนิกพูดแล้วก็เอาโจ๊กเซเว่นมาเป่าๆ แล้วก็ป้อนเรา
"เดี๋ยวกินเสร็จไปอาบน้ำนะ นิกจะเปลี่ยนผ้าปูที่นอนครับ"นายนิกพูด
.....พอเรากินโจ๊กเสร็จ นายนิกก็จัดการเปลี่ยนผ้าปูที่นอน เราก็ไปอาบน้ำ ตัวเริ่มเย็นๆแล้ว อาการปวดหัวไม่มีแล้ว เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ออกมานายนิกก็เปลี่ยนผ้าปูที่นอนเสร็จแล้ว กลับมาเป็นลายสไปเดอร์แมนเหมือนเดิม
"มาๆกินยา แล้วนอนพัก"นายนิกเรียกเราไปนอน
.....เราก็ขึ้นไปนอน นายนิกก็ขึ้นเตียงมานอนข้างๆเรา
"สอบเป็นไงบ้าง" เราถามนายนิก
"ก็ได้เกรดAไง" นายนิกพูดแล้วก็หันมายิ้มๆกวนๆกับเรา
"ไอ่ลิง!!!!คนละเรื่องกันแล้ว" เราว่านายนิก
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
"อ่อๆ ก็ทำได้ครับ สอบแลปฯง่ายๆ" นายนิกบอกเรา
"เดี๋ยวผ้าปูที่นอนทิ้งเลยนะ" นายนิกบอกเรา
"มันเปื้อนเยอะเลยหรอ"
"ก็ไม่เยอะหรอก แต่ไม่อยากเอาไปซักอ่ะ"
"เดี๋ยวเอิร์ตซักเองก็ได้"
"ทิ้งเลย เดี๋ยวนิกซื้อให้ใหม่นะครับ" นายนิกหันมาบอกเรา
"อือ!!!ตามใจๆ" เราบอกนายนิก
"นอนพักผ่อนได้แล้ว ยังเจ็บอยู่มั๊ย" นายนิกถามเราเบาๆ
"อือ!!!นิดหน่อยอ่ะ"
"ไหนดูดิ๊ เจ็บตรงไหน" นายนิกพูดแล้วเอามือมาเลื้อยๆตรงก้นเรา
"ทะลึ่งหว่ะไอ่ลิง ปล่อยเลย" เราว่านายนิกแล้วก็ปัดมือนายนิกออก
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
"อ่านะ งั้นนอนเลยตื่นมาจะได้หาย" นายนิกพูด
.....เราก็หลับไป!!!! ตื่นมาอีกที นายนิกปลุกเรา บอกว่านายเอ็มมาหา เราลืมตามาก็เจอนายเอ็มนั่งอยู่
"เดี๋ยววันนี่ทุ่มนึง พี่ปี2นัดประชุมที่ชมรมนะเอิร์ต ไปไหวป่าว" นายเอ็มถามเรา
"ไหวๆ"
"ครับ งั้นเดี๋ยวเจอกันตอนกินข้าวเลยนะ"
"นิกต้องไปทำงานกลุ่มห้องเพื่อนอ่ะ" นายนิกบอกเรา
"อือ!!!เดี๋ยวเอิร์ตไปกับเอ็มก็ได้" เราบอกนายนิก
"ครับๆฝากด้วยนะเอ็ม" นายนิกบอกนายเอ็ม
"ครับๆ"นายเอ็มพูด
"งั้นเดี๋ยวหกโมงเย็น เจอกันใต้หอนะ ไปกินข้าวกันก่อน แล้วค่อยไปชมรม" นายเอ็มบอกเรา
"อือๆ" เราบอกนายเอ็ม
.....นายเอ็มออกจากห้องไป เราก็นอนเล่นอยู่บนเตียง รอเวลาออกไปกินข้าว นายนิกก็เตรียมเอกสารที่จะไปทำรายงานที่ห้องเพื่อน!!!!!
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
.....เกือบๆหกโมงเย็น นายเอ็มก็มาเคาะประตูห้องเรา นายนิกเดินไปเปิดประตูรับนายเอ็ม
"เอิร์ตไปยังๆ" นายเอ็มเดินเข้ามาถามเรา
"ป่ะๆไปดิเอ็ม"
....แล้วเรา นายนิก นายเอ็มก็เดินออกจากหอใน นายนิกก็แยกไปทำรายงานที่ห้องเพื่อน
"เอิร์ตเลิกประชุมแล้วโทรหานิกด้วยนะ" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆ"
....เรากับนายเอ็มเดินมาตรงสะพานลอยข้ามทางรถไฟ พอข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งก็เจอยัยส้ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์แล้วก็นายบอมยืนรออยู่แล้ว เราเห็นนายบอมก็ยิ้มๆให้ แต่!!!!ว่านายบอมมองหน้าเราแล้วก็หันไปทางอื่น ไม่ยิ้ม ไม่พูดกับเราเลย เราก็เลยเฉยๆ ในใจยังไม่คิดอะไรในตอนนั้น!!!!พอไปถึงชมรม ก็นั่งคุยกัน รอเพื่อนๆคนอื่นๆก่อนเพราะเหลืออีกครึ่งชั่วโมงกว่าจะทุ่มนึง แต่รุ่นพี่ปี2ก็ทยอยๆมากันแล้วหล่ะ เราก็นั่งคุยกับเพื่อนๆไป
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
"เอิร์ตทำไมวันนี้โดดเรียนเนี่ย" เพื่อนเข้ามาถามเรา
"ไม่สบายอ่ะฟ้า ตื่นไม่ไหว แหะ แหะ"
"อ่าว แล้วหายดียังเนี่ย"
"ดีขึ้นแล้วหล่ะ" เราพูดแล้วก็ยิ้มให้ฟ้า
"เอิร์ตมันได้หมอดีอ่ะฟ้า" ไอ้แมคพูด
"เออๆใช่ๆ หมอจัดยาเข็มใหญ่ให้เลยอ่ะฟ้า ก็เลยหายเร็ว ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูด
"เข็มใหญ่จริงหรือป่าวว๊ะไอ้เอิร์ต ฮ่าๆ" ไอ้แมคหันมาแซวเรา////เราก็เลยหันไปแยกเขี้ยวใส่ไอ้แมค ฮ่าๆ
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
....นายเอ็ม นายบอม ยัยส้ม นั่งฟังอยู่ก็หัวเราะกันใหญ่เลย ยัยส้มคงรู้เรื่องแล้ว ไอ้แมคคงไปบอกยัยส้มแล้วหล่ะ เรื่องที่นายนิก"สอบซ่อม"อ่ะนะ ฮ่าๆ////ในขณะที่เพื่อนๆกำลังคุยกันเรื่องเราอยู่ นายบอมก็ลุกออกไปจากกลุ่มเลย!!!!
"ไอ้บอมจะไปไหนว๊ะ"ไอ้แบงค์ถามนายบอม
....นายบอมหันมามองพวกเราแล้วก็ไม่พูดอะไร แล้วก็หันหลังเดินไปข้างหลังชมรม
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
"บอมเป็นไรอ่ะ เงียบๆไปนะ"ยัยส้มถามพวกเรา
"ไปเข้าห้องน้ำมั้ง" นายเอ็มพูด
"เราก็ว่าบอมดูเศร้าๆนะ มีเรื่องอะไรหรือป่าว" เพื่อนในกลุ่มถามพวกเรา
"ถามเอิร์ตดิ เอิร์ตเป็นสายรหัสเดียวกับบอมไม่ใช่หรอ"
"เออ!!!ใช่ๆ บอมเป็นไรอ่ะเอิร์ต"
"เอ่อ!!!! เราก็ไม่รู้อ่ะ เมื่อกี้ก็ไม่ได้คุยกันเลย"เราบอกเพื่อนๆ
"เฮ้อ!!!!หนุ่มเดือนเพ็ญของเรา อกหักรึป่าวน๊า" เพื่อนผู้หญิงในกลุ่มพูดออกมา
"คงงั้นมั้งครับ" นายเอ็มพูดแล้วก็หันมามองๆเรา!!!!
....เราเห็นนายเอ็มหันมามอง ก็หันไปมองนายเอ็ม นายเอ็มก็ยิ้มนิดๆที่มุมปากใส่เรา เราก็ยิ่ง รู้สึกผิดไปกันใหญ่!!!!////พวกเรานั่งคุยกันซักพัก รุ่นพี่ก็เรียกรวมพวกเราก็ไปนั่งรวมกัน เราเห็นนายบอมนั่งอยู่...เราก็เลยไปนั่งลงข้างๆนายบอม แต่!!!!นายบอมลุกขึ้นยืนแล้วก็บอกให้นายเอ็มที่กำลังเดินเข้ามานั่งให้มานั่งตรงนั้นแทน!!!!
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
"เอ็มๆมานั่งนี่ๆ!!!" นายบอมเรียกนายเอ็ม
....นายเอ็มก็มานั่งข้างๆเราแทนที่นายบอม แล้วนายบอมก็ขยับไปนั่งถัดไปมีนายเอ็มมานั่งคั่นระหว่าเรากับนายบอมไว้!!!!////รุ่นพี่ก็เริ่มประชุม!!!!
"น้องๆครับ เดี๋ยวอาทิตย์หน้า ทางชมรมแล้วก็ภาควิชาของเราจะจัดงานฤดูหนาวประจำปีนะครับ"
"ชื่องานดอกไม้บาน ก็จะจัดตรงสนามหญ้ากว้างๆตรงข้างๆชมรมเรานี่แหล่ะครับเราจะจัด3วันนะครับ คือ31มกราคมกับ1และ2กุมภาพันธ์นะครับ เดี๋ยวรายละเอียดการจัดงานพี่จะแจ้งอีกทีครับ"
"ในงานพวกพี่ปี2 ก็จะเอาไม้ดอกไม้ประดับมาขาย"
"แล้วก็มีภาควิชาอื่นๆมาเปิดซุ้ม เปิดร้านขายของกันด้วย"
"มาถึงพวกเราน้องปี1 พี่ก็จะฝากงานไว้ให้น้องๆ2งานนะครับ"
"งานแรกให้เปิดซุ้มขายของหรือซุ้มเกมส์หรืออะไรก็ได้ในงานดอกไม้บานเพื่อหารายได้ที่จะมาทำในงานต่อไป"
"งานต่อไปสำหรับพวกเราปี1ก็คือ "จัดช่อดอกไม้วันเวเลนไทน์" งานนี้จะสนุกมาก น้องๆน้องมาตั้งโต๊ะรับออร์เดอร์จัดช่อดอกไม้แล้วก็มีบริการส่งดอกไม้ในคืนวันวาเลนไทน์ด้วยนะครับ เดี๋ยวยังไงพวกพี่จะเรียกประชุมอีกทีนึงเรื่องวาเลนไทน์นะครับ แต่ตอนนี้เอางานดอกไม้บานนี่ก่อน พี่ให้เวลาคิดก็แล้วกันว่าจะทำอะไร เดี๋ยวอีกซักพักพวกพี่จะเข้ามาถามอีกทีนึงนะครับ"
"น้องๆคะ เปิดหลายๆซุ้มก็ได้นะคะ จะได้มีตังค์เยอะๆ เอาไว้ทำงานต่อๆไป"
....รุ่นพี่ปล่อยให้พวกเราปรึกษากันว่าจะทำอะไรในงานดอกไม้บาน
"ขายน้ำมั๊ย ง่ายดีๆ"
"เออๆจดๆไว้ก่อน"
"กูว่าขายข้าวไข่เจียวดีกว่าหว่ะ น่าจะขายดีนะ"ไอ้แมคพูดขึ้น
"เออๆน่าสนใจหว่ะ"
"เดี๋ยวกูเป็นคนเจียวเอง" ไอ้แมคพูด
"ก็ดีนะแมค ขายซัก15-20บาท" เพื่อนผู้หญิงพูด
"โอเคๆ งั้นก็เปิดไปเลยร้านนึงน้ำกับข้าวไข่เจียว ขายเป็นแพคเกจไปเลยไข่เจียว1ฟองกับน้ำ1แก้ว20บาท" เพื่อนคนที่เป็นหัวหน้าภาควิชาในรุ่นปี1พูดขึ้น
"โอเคได้แล้วหนึ่งร้าน ไปคิดชื่อร้านมาด้วยนะ"
"อีกอันนึงทำไรดีอ่ะ"
"ส้มว่าอีกอันนึงเราทำเป็นซุ้มถ่ายรูปดีมั๊ย แบบว่าจัดเป็นซุ้มสวยๆอ่ะ แบบเป็นฉากถ่ายรูปอ่ะแล้วเราก็เก็บค่าเข้ามาถ่ายไง ซักคนละ5บาท10บาทอ่ะ!!!"
"เออๆเจ๋งอ่ะส้ม"
"เอาดิๆ ทำซัก2ซุ้ม"
"ไอ้นิว จักรยานโบราณของมึงอ่ะ ยืมมาตั้งในฉากถ่ายรูปก่อนได้ป๊ะ" เพื่อนผู้ชายถามนายนิว นายนิวมีจักรยานโบราณขี่มาเรียนทุกวัน สวยคลาสสิคมากๆอ่ะนะ ขี่ไปไหนก็มีแต่คนมอง แต่นายนิวกลัวจักรยานหายมาก อ่าๆเห็นบอกว่าซื้อมาแพง
"อื้อๆครับๆได้ครับ"นายนิวบอกเพื่อนๆ
"ไอ้เอ็ม ไอ้บอม ไอ้เอิร์ต ฟ้า แมงปอ ตุ๊กตา วันงานห้ามหายนะ ต้องมานะ มาเป็นเด็กเสิร์ฟข้าวไข่เจียวให้ป๋าหน่อยนะครับ แหะ แหะ" ไอ้แมคบอกเรากับเพื่อนๆ
o13 o13 o13 o13 o13 o13
"แหม่ๆแมค ปอกลัวจะมาไล่ลูกค้าแมคอ่ะดิ" แมงปอบอกไอ้แมค
"ไม่ไล่หรอกปอ ได้แบบปอมาเสิร์ฟสิดี หนุ่มๆเข้าร้านตรึมแน่ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูด
"ไอ้บอม ใส่ชุดเทควันโดมาด้วยนะมึง"ไอ้แมคบอกนายบอม
....แต่!!!นายบอมดูเหมือนว่าจะไม่ได้ยินที่ไอ้แมคพูด!!
"ไอ้บอม!!!!"
"เฮ่ย!!!ไอ้บอม ได้ยินป่าวว๊ะเนี่ย!!!"
....ไอ้แมคเรียกนายบอม
"บอมๆแมคเรียกอ่ะ"
"อ่า!!!ครับๆแมค มีไรหรอ" นายบอมสะดุ้งตัวขึ้นมาถามไอ้แมค
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
"ห่า!!!!บอม เป็นไรว๊ะเนี่ย รู้เรื่องบ้างป่าวเนี่ยว่าเพื่อนเค้าคุยไรกันอ่ะ"ไอ้แมคว่านายบอม
....นายบอมก็ส่ายหน้า ไม่รู้เรื่องเลย
"เออๆ เดี๋ยวเราไปคุยกันนอกรอบ"ไอ้แมคบอกนายบอม
"อ่า!!!ครับๆ"นายบอมพูด
.....แล้วพวกพี่ปี2ก็เข้ามาอีกครั้ง มาขอคำตอบจากพวกเราว่าจะทำอะไรกัน
"ว่าไงตกลงกันได้ยัง ว่าจะทำอะไร" พี่ปี2ถามพวกเรา
"พวกผมว่าจะเปิด2ซุ้มครับ ซุ้มแรกจะขายข้าวไข่เจียวกับน้ำครับ อีกซุ้มนึงจะทำเป็นซุ้มถ่ายรูปครับเก็บค่าเข้าไปถ่าย5บาท" หัวหน้าภาคประจำรุ่นเราตอบรุ่นพี่ปี2
"อืม!!!!ดีๆ ซุ้มถ่ายรูปไอเดียดี"
"เออ!!แล้วพี่แนะนำอีกอย่างนึงเรื่องของงานจัดดอกไม้วาเลนไทน์ ยังไงทำใบปลิวมาแจกในงานดอกไม้บานนี้ก่อนก็ได้นะคะ แล้วเดี๋ยววันงานเกษตรแฟร์งานใหญ่ของคณะเราค่อยไปตั้งโต๊ะเปิดรับออร์เดอร์ในงาน ยังงัยพี่ขอตัวแทนน้องผู้หญิงซัก3คนที่จะรับผิดชอบเรื่องวาเลนไทน์เดี๋ยวออกมาคุยกับพี่ตอนนี้เลยนะคะ" รุ่นพี่ผู้หญิงพูดกับพวกเรา
....พวกเราก็หันมาคุยกันเรื่องที่ใครจะเป็นตัวแทนเรื่องงานวาเลนไทน์ พอได้ตัวแทนแล้ว3คนนั้นก็ออกไปคุยรายละเอียดกับรุ่นพี่///ส่วนเรื่องงานดอกไม้บานของเราก็ตกลงกันตามนั้น เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกเราไม่มีเรียนทั้งวัน ก็จะมาคุยรายละเอียดของงานกับแบ่งหน้าที่ รวบรวมเงินกัน พวกเราได้เงินทุนจากพี่ปี2มา3000บาท
....ประชุมกันเสร็จพวกเราก็นั่งคุยกันที่ชมรมกันต่อ เราเห็นนายบอมนั่งอยู่บนชิงช้าตัวใหญ่ เราก็เลยเดินเข้าไปหานายบอมแล้วก็นั่งข้างๆนายบอมบนชิงช้า แต่ว่า!!!!!นายบอมกลับลุกออกจากชิงช้า เดินออกไปเลย เราก็อึ้งดิ!!!!!ได้แต่นั่งนิ่งอยู่บนชิงช้าอ่ะ มันจุกๆพูดอะไรไม่ออกเลย!!!! ทำไมนายบอมเป็นแบบนี้อ่ะ!!!!
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
"เอิร์ตๆ ไปนั่งกินอะไรกันต่อป๊ะ ยังไม่ได้กินข้าวไม่ใช่หรอ นี่สี่ทุ่มแล้วนะ" ไอ้แบงค์ถามเรา
"ไม่ดีกว่าแบงค์ เอิร์ตว่าจะกลับหออ่ะ"
"งั้นเดี๋ยวเอ็มเอามอไซค์เพื่อนไปส่งเอิร์ตก่อนดีกว่า" นายเอ็มบอกเรา
"ไม่เป็นไรหรอกเอ็ม เอ็มไปเถอะเอิร์ตกลับได้"
"นี่ไงบอมมาแล้ว บอมก็จะกลับหอไม่ใช่หรอ กลับพร้อมเอิร์ตเลยดิจะได้ไปส่งเอิร์ตด้วย" ยัยส้มบอกนายบอม
....นายบอมพอรู้ว่าเราไม่ได้ไปกับพวกนี้ ก็เปลี่ยนใจไม่กลับหอ (อันนี้เราอาจจะคิดไปเองนะ)
"งั้น!!!บอมไปกินข้าวด้วยก็ได้ครับ ไม่กลับหอละ"นายบอมพูด
"เอ้า!!!! ไอ้นี่ เปลี่ยนใจง่ายจริงนะมึง"ไอ้แมคว่านายบอม////นายบอมก็เงียบไม่พูดอะไร
"แล้วเอิร์ตจะกลับกะใครอ่ะ นิกทำรายงานเสร็จยังอ่ะเอิร์ต" ยัยส้มถามเรา
"ยังไม่ได้โทรหาเลย เอิร์ตกลับคนเดียวก็ได้ คนเดินกันเยอะแยะ" เราบอกยัยส้ม
"เออๆ กลับไปก็พักผ่อนนะมึง กินข้าว กินยา" ไอ้แมคบอกเรา
"อือๆ"
"กลับได้แน่นะเอิร์ต"นายเอ็มถามย้ำเรา
"ได้ๆ" เราพูดแล้วก็ยิ้มให้นายเอ็ม
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
....แล้วเราก็แยกจากพวกนั้น เราเดินกลับมาตามทางเรื่อยๆ โทรหานายนิก นายนิกก็รับสายอย่างเร็วเลย
"ประชุมเสร็จแล้วหรอ อยู่ไหนเนี่ย" นายนิกถามเรา
"กำลังเดินกลับอ่ะ"
"แล้วกินข้าวยังเนี่ย"
"ยังเลย นิกอ่ะกินยัง" เราถามนายนิก
"นิกกินแล้ว เอิร์ตเดินถึงตรงไหนแล้วเนี่ย แล้วพวกนั้นไม่มาด้วยกันหรอ" นายนิกถามเรา
"พวกนั้นไปกินข้าวกันต่ออ่ะ ร้านไหนไม่รู้ เอิร์ตอยากกลับหออ่ะ เลยไม่ได้ไปด้วย" เราบอกนายนิก
"อือๆครับๆ นิกก็ทำรายงานยังไม่เสร็จเลย เหลืออีกหลายพาวเวอร์พ้อยเลยอ่ะน่าจะดึกอยู่ ดีนะพรุ่งนี้ไม่มีเรียน"นายนิกบอกเรา
"อือๆงั้นนิกทำรายงานไปเถอะ เดี๋ยวเอิร์ตกลับหอแล้ว" เราบอกนายนิก
"เดี๋ยวนิกไปรับ อยู่ตรงไหนแล้ว"
"ป้ายรถเมล์ตรงข้ามหอสมุดอ่ะ" เราบอกนายนิก
"อือ!!!หยุดอยู่ตรงนั้นนะ เดี๋ยวนิกเอามอไซค์เพื่อนออกไปรับ รอแป๊บ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป!!!!
....เราก็ยืนรอนายนิกอยู่ตรงนั้น ซักพักนายนิกก็ขี่มอไซค์มารับเรา
**มารู้ทีหลังว่า นายบอมเอารถมอไซค์เพื่อนขี่ตามจะมารับเราไปส่งหอ แต่ว่าพอมาถึงก็เจอตอนที่นายนิกมารับเราพอดี!!!!!
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
....นายนิกมารับเรา...แล้วก็พาเราไปกินข้าว แล้วก็พาเรากลับมาส่งที่หอ
"ไอ่ดื้อ นอนคนเดียวได้นะ" นายนิกถามเรา
"อือๆ นิกจะกลับดึกเลยหรอ"
"น่าจะตีหนึ่งตีสองอ่ะ ยังไงจะรีบกลับมานะ"นายนิกบอกเรา
"ไม่ต้องรีบหรอก ทำงานไปเถอะ"
"หรือว่าจะไปอยู่กับนิกที่ห้องเพื่อน ไปป๊ะนอนที่นั่นก็ได้"
"ไม่ดีกว่า งั้นเอิร์ตขึ้นห้องแล้วนะ"เราบอกนายนิก
"ครับๆ"
....เราบอกนายนิกแล้วก็หันหลังเดินขึ้นหอใน
"ไอ่เอิร์ต!!!"นายนิกเรียกเรา
"ว่าไง"
"เดี๋ยวนิกขึ้นไปส่ง" นายนิกพูดแล้วก็เอารถจอดแล้วก็เดินขึ้นมาส่งเราบนห้อง
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
.....พอเข้ามาในห้อง นายนิกก็เอายามาให้เรากิน
"อ่ะ กินยาให้เห็นก่อนเลย แล้วก็อาบน้ำนอนเลยนะ เดี๋ยวนิกรีบกลับมานะครับ" นายนิกบอกเรา
.....เราก็รับยามากิน แล้วก็เตรียมตัวอาบน้ำ
"งั้นนิกไปก่อนนะ อยู่คนเดียวได้แน่นะ"
"อื้อๆ ได้ๆ"
.....แล้วนายนิกก็กลับไปทำรายงานต่อ เราก็อาบน้ำแล้วก็ขึ้นเตียงนอนเลย เพราะรู้สึกเพลียๆอ่ะ เห็นโทรศัพย์มีสายที่ไม่ได้รับจากนายบอม แต่เราก็ไม่ได้โทรกลับไป ไม่รู้ว่าโทรมาตั้งแต่ตอนไหน/////เรานอนหลับไปมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนตี2กว่าๆนายนิกกลับมาแล้ว ไอ่ลิงมั่วนิ่มอีกแล้ว กลับมาแล้วไม่ยอมอาบน้ำ ขึ้นเตียงนอนเลย เฮ้อ!!!!! บอกไม่จำ!!!!
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
-
ณ จุดๆนี้ คงเจ็บปวดมากสินะนายบอม สงสาร ถือซะว่าโชคชะตาเล่นตลกเถอะลูก คนอย่างเอิร์ตลืมๆไปเถอะ :mew2: :mew2: :mew2:
เสียตัวให้อิเอิร์ตครั้งเดียวอย่าเก็บมาทุกข์อีกเลย เจ้ล่ะสงสารเจงๆ :mew4: :mew4: :mew4:
-
:katai3: นอนจิบน้ำชา รอดราม่า
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
งานดอกไม้บาน+ไข่เจียวRailway
"ไอ่เอิร์ต ตื่นได้แล้ว!!!" นายนิกปลุกเรา
"อือ!!!กี่โมงแล้วเนี่ย" เราถามนายนิก
"สิบเอ็ดโมงกว่าแล้ว ตื่นอาบน้ำเลยเดี๋ยวพวกนั้นรอกินข้าวนะ"
"อือ!!!" เราลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจแล้วก็ลงจากเตียงไปอาบน้ำ///ส่วนนายนิกอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จก่อนเราอีก
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
...เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ออกจากห้อง โทรหานายเอ็ม นายเอ็มก็ลงมาเจอกันหน้าหอแล้วก็เดินไปกินข้าวกัน////พวกนั้นมากันครบเลย
"เอิร์ตเมื่อคืนกลับหอยังไงอ่ะ" ไอ้แมคถามเรา
"นิกมารับอ่ะ"
"อ่อๆ"
"อ่าว!!! บอมก็เอารถโอ๊ตขับไปไม่เจอเอิร์ตหรอ" ยัยส้มถามเรากับนายบอม
"เอ่อ!!!! เจอครับ แต่ว่าเห็นนิกมารับพอดี!!!"
....แล้วตอนนั้นก็มีข้อความเข้ามาในโทรศัพย์เรา เอาก็เปิดดู อ่าว!!!นายบอมส่งมานี่เอง เพิ่งส่งมาเมื่อกี้เลยนะเนี่ยดูจากเวลาแล้วอ่ะ
ข้อความ:"ขอโทษครับที่เมื่อวานไม่ได้กลับด้วย"....เราอ่านแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมา เห็นนายบอมมองเราอยู่ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นกำลังทำร้ายเราอีกแล้ว เราก็ยิ้มๆให้นายบอม นายบอมก็ยิ้มให้เรา!!!!
o18 o18 o18 o18 o18
....พวกเรากินข้าวกันเสร็จ ก็พากันเดินไปชมรม เพราะวันนี้ต้องไปเตรียมงานดอกไม้บานกัน กลุ่มที่ทำร้านข้าวไข่เจียวกับขายน้ำก็ไปรวมกลุ่มกันแจกแจงงาน ส่วนกลุ่มที่ทำซุ้มถ่ายรูปก็รวมกลุ่มกันแจกแจงงาน ส่วนเรา นายบอม นายเอ็ม ก็ช่วยงานทั่วๆไป ไปช่วยงานได้ทั้งสองกลุ่มเลย ฮ่าๆ เรามีเวลาเตรียมงานกันแค่6ชั่วโมงเองนะ เพราะตอนเย็นวันนี้(31 มกราคม) งานก็จะเริ่มแล้ว!!!
"ไอ้นิก มาช่วยทำซุ้มหน่อยดิ ส่วนเอิร์ตมึงไปช่วยร้านไข่เจียวเลย ถ้าอยู่ด้วยกันเดี๋ยวงานไม่เสร็จ" ไอ้แบงค์บอกเรากับนายนิก
"อ่าว!!!แบงค์ ทำไมต้องจับแยกด้วยอ่ะ เค้ามาด้วยกันนะ" เพื่อนผู้หญิงถามไอ้แบงค์
"เออ!!!เชื่อแบงค์เถอะน่า อย่าให้มันสองคนอยู่ใกล้กันเลย ไปๆแยกย้ายๆ" ไอ้แบงค์เดินมาตรงที่เรานั่งอยู่กับนายนิก
แล้วก็กอดคอพานายนิกไปตรงที่ทำซุ้มถ่ายรูป!!!!
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
"เอิร์ตไปฟาร์มภาคสัตว์กับเอ็มป่ะ ไปซื้อไข่ไก่" นายเอ็มชวนเรา
"ไปไงอ่ะเอ็ม"
"แว๊นมอไซค์ไป ไปป๊ะๆ" นายเอ็มบอกเรา
''อื้อ!!! ไปดิๆ"
"บอมไปซื้อไข่กัน" เราชวนนายบอม
"เอิร์ตไปเถอะ เดี๋ยวบอมจะไปช่วยแบงค์กับนิกอ่ะครับ" นายบอมบอกเรา
"อือๆตามใจๆ"
"ป่ะๆเอิร์ต"นายเอ็มเรียกเรา
....เราซ้อนมอไซค์นายเอ็มมาแล้วก็มีเพื่อนผู้หญิงอีกสองคนแว๊นมอไซค์อีกคันตามมาด้วยกัน////เราไปถึงฟาร์มเลี้ยงไก่ของภาควิชาสัตวศาตร์ ก็เดินเข้าไปติดต่อขอซื้อไข่ไก่ พอดีเจอเพื่อนๆรุ่นเดียวกันที่เรียนภาคสัตว์อยู่ที่ฟาร์มพอดีก็เลยคุยกันง่ายหน่อย วันแรกนี้เราเอาไข่มาแค่10แผง////ตอนขากลับซ้อนรถนายเอ็มกลับมา เราก็ต้องเอาแผงไข่วางไว้บนขา นั่งเกร็งมาอ่ะ///กลัวไข่แตก ฮ่าๆ
"เอ็ม ขับไม่ต้องเร็วนะ เดี๋ยวไข่แตก" เราบอกนายเอ็ม
"คร๊าบบบ" นายเอ็มพูดแล้วก็หัวเราะ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
....กลับมาถึงชมรม อีกกลุ่มนึงที่ไปซื้อของที่ตลาดก็กลับมาพอดี เราเดินไปดูตรงส่วนที่จัดงาน ก็คืบหน้าไปบ้างแล้ว พี่ปี2ปี3ปี4บางคนที่ว่างก็มาดูพวกเราทำงานกัน พี่บางคนก็มาช่วยพวกเราด้วย ที่ร้านไข่เจียว ไอ้แมคพาเพื่อนๆไปขนฟางอัดก้อนมาหลายสิบก้อนเลย เอามาทำเป็นที่นั่งสำหรับคนที่จะกินข้าวไข่เจียว แนวคันทรี่ คาวบอยคาวเกิลด์มากๆอ่ะ ฮ่าๆ ป้ายชื่อร้านก็เสร็จแล้วด้วย "ไข่เจียว Railway" หรือไข่เจียวรางรถไฟนั่นแหล่ะ ฮ่าๆ หน้าร้านสวยแนวมากอ่ะ ไอ้แมคไอเดียดี ไปขอยืมเหล็กรางรถไฟท่อนสั้นๆกับไม้หมอนรถไฟที่สถานีรถไฟมาวางหน้าร้าน จำลองเป็นทางรถไฟ!!!! ประมาณว่าใครจะเข้ามากินไข่เจียวที่ร้านก็จะต้องข้ามทางรถไฟนี้มาก่อน ส่วนป้ายชื่อร้านก็จำลองมาจากป้ายสถานีรถไฟ สวยมากอ่ะ!!
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
.....ไปดูที่ซุ้มถ่ายรูปกันบ้าง ซุ้มที่นายนิก นายบอม ไอ้แบงค์ช่วยกันทำเราเห็นก็เหวอเลย!!!! ว่าแล้วมันต้องเล่นแบบนี้ ฮ่าๆ ไอ้แบงค์ทำซุ้มเลียนแบบรูป"Rialway In Love"ของเรากับนายนิก ตอนแรกเพื่อนๆไม่รู้คอนเซป แต่พอไอ้แบงค์เอารูปในนิตยสารให้เพื่อนๆดู ทุกคนก็เข้าใจ พวกสาวๆเข้ามาคุยกับนายนิกเพียบเลย ขอรอถ่ายรูปกับนายนิกแบบในฉากนี้บ้าง ไม่เห็นจะมีใครมาขอถ่ายรูปกับเราเลย ฮ่าๆ
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
"สาวตรึมเลยนะ" เราเดินเข้าไปแซวนายนิก
"แหะ แหะ ซุ้มเนี่ยของเราสองคนนะเนี่ย" นายนิกพูดแล้วก็เงยหน้ามายิ้มให้เรา
"เหงื่อออกเต็มเลย เดี๋ยวไปหาผ้ามาเช็ดให้" เราบอกนายนิก
"ไม่ต้องหรอก" นายนิกคว้าข้อมือเราไว้ เราก็นั่งลงข้างๆนายนิก แล้วนายนิกก็ดึงชายเสื้อเราขึ้นเอาไปเช็ดหน้านายนิก พุงเราก็เปิดเลย ฮ่าๆ
"เย้ยยย!!!! ฟินนนน สองคนนี้ทำไรกันเนี่ย" เพื่อนผู้หญิงแซวเรากับนายนิก
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
"พุงขาวมากอ่ะเอิร์ต ฮ่าๆ" เพื่อนแซวเรา
"ไอ่ลิง!!!บ้าหว่ะ ทำไรเนี่ย!!!" เราว่านายนิก แล้วก็ยิ้มๆกับเพื่อน////พวกเพื่อนก็มองเรากับนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ ฮ่าๆ
"นิกร้อนก็เข้าไปนั่งพักก็ได้นะ" ยัยฟ้าบอกนายนิก
"ไม่เป็นไรคับฟ้า ทนได้ๆสนุกดี" นายนิกพูด
"น่ารักอ่ะเด็กวิดยา อุตส่าห์มาช่วย" ยัยฟ้าพูด
"ก็แฟนมันอยู่เนี่ย มันก็มาช่วยดิ"ไอ้แบงค์พูด
"เฮ้ย!!!จริงดิ แฟนนิกอยู่เกษตรหรอ ใครอ่ะ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย" ยัยฟ้าพูดแบบตกใจๆ
"เอิร์ต ใครแฟนนิกอ่ะ" ยัยฟ้าหันมาถามเรา
"อือ!!!ไม่รู้ดิ"
"อ่าว!!!!ไม่รู้ได้ไง รูมเมทกันต้องรู้ดิ!!!"
"ฟ้าถามนิกเองดิ เดี๋ยวเอิร์ตไปเอาน้ำมาให้กิน" เราพูดแล้วก็ลุกเดินไปชมรม เอาน้ำมาให้พวกทำซุ้มกิน
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
.....เราเดินมาที่ชมรม ก็เจอพี่วินกับกลุ่มเพื่อนๆนั่งอยู่
"สวัสดีครับพี่ๆ" เราสวัสดีพี่ๆกลุ่มพี่วิน
"เอิร์ต มานี่ดิ๊!!!!ดังใหญ่แล้วนะเรา ลงนิตสารด้วยน้องพี่เนี่ย" พี่วินแซวเรา
"โห่!!!!พี่วิน ใครจะไปรู้ว่าโดนแอบถ่ายหล่ะครับ" เราบอกพี่วิน
"เพื่อนผู้หญิงพี่มันคลั่งจะตายกันแล้ว ฮ่าๆ มันอยากเจอนิกอ่ะ มาป่าวเนี่ย" พี่วินถามเรา
"นิกหรอ!!!มาครับช่วยทำซุ้มอยู่ตรงนู้นอ่ะ" เราบอกพี่วิน
"อ่อๆ แล้วเป็นไงเราอ่ะช่วยเค้าทำไรบ้างเนี่ย บอมหล่ะมาป่าว" พี่วินถามเรา
"บอมมาครับทำซุ้มอยู่ เอิร์ตก็ช่วยไปเรื่อยอ่ะครับ ตอนเย็นไอ้แมคให้มาช่วยเสิร์ฟข้าวไข่เขียวที่ร้านอ่ะ"
"อ่อๆ พี่เห็นแล้ว ร้านสวยดี ไอเดียเจ๋งอ่ะชอบๆ"
"ขอบคุณครับพี่วิน"
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
....เราคุยกับพี่วินต่ออีกแป๊บนึง ก็ขอตัวไปเอาน้ำ เราหิ้วกระติกน้ำเป็นน้ำแดงเฮลบลูบอยผสมน้ำเย็นมีน้ำแข็งด้วย เราหิ้วกระติกไปที่ซุ้มก็ตักน้ำให้เพื่อนๆทีละคนเพราะแก้วมีใบเดียว!!!!
"ไอ่ลิง กินน้ำก่อน" เราตักน้ำส่งให้นายนิก นายนิกก็รับไปกิน
"ขออีกแก้วได้ป๊ะ ป้อนด้วย" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"อย่าเว่อร์ ไอ่ลิง กินเองเลย" เราตักน้ำส่งให้นายนิกอีกแก้ว นายนิกก็รับไปกิน
"เอิร์ต น้ำแม่งคงหวานจนมดขึ้นแล้วมั้ง" ไอ้แบงค์แซวเรากับนายนิก
"เออ!!!โคตรหวานอ่ะ อ่ะชิมดูดิ" นายนิกพูดแล้วก็เอาน้ำที่เหลือก้นแก้วนิดๆสาดใส่ไอ้แบงค์
"เชี่ย!!นิก เปื้อนหมด เหนียวเลยมึง" ไอ้แบงค์ว่านายนิกแล้วมันก็หัวเราะ
:m20: :m20: :m20: :m20:
.....เราเดินหิ้วกระติกไปหานายบอมที่กำลังทาสีอยู่
"อ่ะบอม กินน้ำก่อน"
....นายบอมก็เงียบ!!!!
"บอมๆ" เราเรียกนายบอม
....นายบอมก็เงียบเฉยอีก ไม่หันมาหาเรา ยังนั่งทาสีอยู่แบบนั้น
....เลยเอามือไปสะกิดไหล่นายบอม!!!!
"บอมกินน้ำก่อนนะ"
"ก็บอกว่าไม่กินไง!!!" นายบอมเงยหน้ามาว่าเรา แล้วตัวนายบอมก็โดนมือเราจนแก้วน้ำหลุดจากมือตกพื้นหกหมดเลย
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
.....เราก็อึ้งเลย!!!! นึกถึงตอนไปค่าย ที่นายนิกตะคอกเราแล้วก็ปัดแก้วน้ำตกแบบนี้ แล้วเราก็เงียบ มองหน้านายบอม นายบอมก็มองหน้าเรา เพื่อนคนอื่นๆก็มองเรากับนายบอม
"เฮ้ย!!เป็นไรกันอ่ะสองคนนี้" นายเอ็มเดินเข้ามาถามเรากับนายบอม
"เดี๋ยวนิกเอาแก้วไปล้างให้นะ" นายนิกพูดแล้วก็หยิบแก้วจากพื้นเดินไปล้างที่ในชมรม
"งั้นเดี๋ยวเอิร์ตไปล้างมือก่อนนะ" เราพูดแล้วก็เดินออกไปจากตรงนั้น ไม่เข้าใจเหมือนกันว่านายบอมเป็นอะไร อยู่ๆก็มาตะคอกใส่เรา
นายบอมไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ!!!!
.....แล้วนายเอ็มก็คุยอะไรต่อกับนายบอมก็ไม่รู้ เราก็ไม่ได้สนใจ เดินเข้าชมรมมาหิ้วกระติกกลับมาด้วย ไม่กินก็ไม่ต้องกิน นายนิกเดินออกมาเจอเราพอดี
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
"อ่าว!!!แล้วบอมเอาแก้วที่ไหนกินน้ำอะ" นายนิกถามเรา
"ไม่ได้กินอ่ะ"
"เป็นไรกันป่าวเนี่ย" นายนิกถามเรา
"ไม่รู้อ่ะ ไม่มีไรหรอก" เราบอกนายนิก
"อ่อๆครับๆ"
"น้องนิกๆ" เสียงพี่วินเรียกนายนิก
"อ่าว!!!พี่วิน สวัสดีครับ" นายนิกสวัสดีพี่วินแล้วก็พี่ๆคนอื่นๆ
"ใช่น้องคนนี้ป๊ะวินที่ถ่ายรูปกอดคอน้องเอิร์ตอ่ะ" เพื่อนพี่วินถามพี่วิน
"อือ!!!"
"กรี๊ด!!!! พี่ขอถ่ายรูปหน่อยนะ ถามไรหน่อยดิ สองคนนี้เป็นแฟนกันหรอ" เพื่อนพี่วินถามเรากับนายนิก
"น้องนิกก็ไปค่ายนี่นา"
"ใช่ๆครับ"นายนิกบอกพี่เค้า
"ในรูปน่ารักมากเลยอ่ะ ตัวจริงยิ่งน่ารัก"
"แล้วทำไมไปกอดคอกันบนนั้นได้อ่ะ" เพื่อนพี่วินถามเรา
"อ๋อ!!!เอิร์ตกับนิกเพิ่งกลับมาจากบ้านอ่ะครับตอนปีใหม่ เดินขึ้นสะพานลอยไปดูดอกชมพูพันทิพกัน มันสวยดี"
"แล้วทำไมต้องกอดคอกันด้วยอ่ะ"
"ก็ไม่รู้อ่ะครับ แหะ แหะ"
"อากาศหนาวครับพี่ ต้องกอดกัน ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
....เราคุยกับพี่ๆเค้าซักพัก ก็กลับไปช่วยเพื่อนๆทำงานต่อ งานในส่วนของปีหนึ่งก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างแล้วหล่ะ ใกล้จะเสร็จละ ซุ้มถ่ายรูปเสร็จไปซุ้มนึงละ อีกซุ้มนึงที่นายนิก นายบอม ไอ้แบงค์ทำก็กำลังจะเสร็จ เหลือแต่เอาจักรยานนายนิวมาตั้งไว้ในฉากก็เรียบร้อย
...งานซุ้มถ่ายรูปนี่ ยัยฟ้ากับยัยส้ม รับอาสาเป็นคนเก็บตังค์เอง
...ส่วนร้านข้าวไข่เจียวก็เสร็จสมบูรณ์พร้อมขายแล้วไอ้แมครับหน้าที่พ่อครัว เรา นายเอ็ม นายบอม กับเพื่อนๆผู้หญิงที่ไอ้แมคบอกไว้รับหน้าที่เด็กเสิร์ฟ ฮ่าๆ คืนนี้คงสนุกอ่ะ
.....ส่วนไอ้แบงค์ รุ่นพี่ให้ไปเรียนรู้งานขายดอกไม้กับรุ่นพี่ เพราะเดี๋ยวพอขึ้นปีสองก็จะต้องทำ จะได้ทำเป็น มาแจกแจงงานให้เพื่อนๆได้
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
.....ตอนหกโมงเย็นงานก็เริ่ม พวกเราทำงานกันรวดเดียวเลย ไม่ได้กลับห้องมาอาบน้ำเลย คนที่เรียนเสร็จแล้วก็ทยอยมาเดินที่งานดอกไม้บาน เด็กคณะอื่นๆก็มาเดินด้วยนะ ในงานมีหลายซุ้มเลยอ่ะ ทั้งซุ้มตักปลา ตักไข่ปลาพาโชคของภาควิชาประมง ซุ้มขายไม้ดอกไม้ประดับ ไข่เจียว+น้ำ ซุ้มถ่ายรูปของภาคพืช เกมส์ปาโป่ง ขายหนูแฮมเตอร์ ร้านสเต็กของภาคสัตว์ ไวน์ผลไม้ของภาคกีฏะ แล้วก็มีเวทีให้นักศึกษาขึ้นไปเล่นดนตรีสด ร้องเพลงหมุนเวียนกันไป มีกองฟางอัดก้อนให้นั่งคุยกัน กินขนมกันชิลล์ๆ ท่ามกลางอากาศเย็นๆ เป็นงานที่บรรยากาศดีมากอ่ะ เกษตรมาก จริงๆมีร้านขายของขายขนมอีกเยอะนะ ทั้งลูกชิ้นปิ้ง บาร์บีคิว ข้าวโพดคั่ว ขนมครก แล้วก็สินค้าแฮนเมด เสื้อผ้า รองเท้ามือสอง ที่นักศึกษาเอามาวางขายแบบปูเสื่อแบกะดินอ่ะ!!!!
....ที่ร้านข้าวไข่เจียวเรา ก็คนเยอะเลย เพราะขายถูกด้วย แถมเด็กเสิร์ฟหน้าตาดีอีกต่างหาก ฮ่าๆ มีแต่คนชมไอเดียทางเข้าร้าน แบบข้ามทางรถไฟ เกร๋มากๆ ฮ่าๆ ไอ้แมคนี่ยิ้มแก้มปริเลย แล้วเมนูไข่เจียวชีสปูอัด ขายดีมากๆอ่ะ นายนิกเองก็ดูสนุกกับงาน ไม่ได้กลับไปอาบน้ำเลย ช่วยไอ้แมคทอดไข่อยู่หน้าร้าน เรา นายเอ็ม นายบอมก็เดินเสิร์ฟกันสนุกเลย
"เอิร์ตๆ นิกๆ ไปที่ซุ้มถ่ายรูปหน่อยดิ" ยัยฟ้าวิ่งมาเรียกเรากับนายนิก
"ทำไมอ่ะมีไรหรอฟ้า" นายนิกถามยัยฟ้า
"มีคนเค้าอยากถ่ายรูปกับสองคนในภาพอ่ะ" ยัยฟ้าบอกนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ
"อ่อๆครับๆ ไม่ไปได้มั๊ยอ่ะ เขินฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไม่ได้นะนิก เค้าจ่ายมาตั้ง20บาท เพื่อจะถ่ายรูปกับสองคนเนี่ย" ยัยฟ้าบอกนายนิก
"โห!!!!ขนาดนั้นเลย" เราพูด
"ช่ายๆมาเลยๆเร็วๆ เดี๋ยวเค้ารอนาน เพื่อตังค์น่า!!!!" ยัยฟ้าบอกเรากับนายนิก
....เรากับนายนิกเดินมาที่ซุ้มถ่ายรูป คนที่รอถ่ายรูปกับเรากับนายนิกก็เข้ามาถ่ายรูปกัน สนุกสนานกันไป ฮ่าๆ บางคนก็ยุให้เรากับนายนิกเป็นแฟนกันซ๊ะเลย ฮ่าๆ ถ้าพวกเค้ารู้ความจริงระหว่างเรากับนายนิกคงจะฟินกันมากกว่านี้ เรากับนายนิกก็ยิ้มๆ นิ่งๆกันไป ทำตัวธรรมดาๆ////แล้วเราก็กลับมาช่วยไอ้แมคที่ร้านไข่เจียวต่อ ตอนนี้คนเริ่มน้อยแล้วเพราะพากันไปเดินซื้อของกับนั่งฟังดนตรีสด
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
"ใครจะกินไรไปเจียวกันเองเลยนะ คนไม่มีแล้ว"
"เอิร์ตกินไรเดี๋ยวนิกไปทำมาให้"นายนิกมาถามเรา
"นิกทำกินก่อนเลย ทำงานไม่หยุดเลย ไม่หิวหรอเนี่ย" เราถามนายนิก
"หิวดิ!!! แต่รอกินพร้อมเอิร์ตไง"นายนิกบอกเรา
"อื้อๆนิกไปเจียวของนิกก่อนเถอะ เดี๋ยวเอิร์ตเก็บขยะตรงนี้ก่อน" เราบอกนายนิก
"อ่าครับๆตามใจๆ"
....เราเก็บขยะเสร็จ ก็เดินกลับมาที่ร้าน ไอ้แมค นายนิก นายเอ็ม ยัยส้ม ก็มานั่งกินข้าวกันอยู่ หน้าร้านเอาป้ายปิดชั่วคราวมาแขวนไว้ ฮ่าๆ เราเดินไปหน้าร้าน เตรียมทำไข่เจียวกิน
"ให้บอมทำให้นะครับ" นายบอมยืนพูดข้างๆเรา
....เราหันหน้าไปมองนายบอม ในใจก็ยังเคืองๆเรื่องที่นายบอมตะคอกใส่เราอยู่ เราก็เลยไม่พูดอะไร นิ่งๆไป
"เอิร์ต ให้บอมทำไข่เจียวให้นะ" นายบอมพูดกับเราอีก
....เราก็เงียบไม่พูดอะไร!!!!
"ครับ งั้น...บอมไม่รบกวนแล้วก็ได้" นายบอมพูดแล้วก็เดินหันหลังออกไป
:mew6: :mew6: :mew2: :mew2:
"บอม!!!!" เราเรียกนายบอม
''ครับ!!!!"
"ไข่เจียวชีสปลาหมึกจานนึง" เราบอกนายบอม
"ครับ ได้เลยครับ" นายบอมพูดแล้วก็เดินกลับมาทำไข่เจียวให้เรากิน
"เอิร์ตไปนั่งรอเลยนะ เดี๋ยวบอมเอาไปให้ครับ"
....เราเดินกลับมานั่ง ก็ไม่เจอนายนิกกับไอ้แมคแล้ว เจอแต่นายเอ็มกับยัยส้มนั่งอยู่
"อ่าว!!!นิกกับแมคไปไหนอ่ะ"
"ไปปาโป่งกันมั้ง ไอ้แบงค์มาชวนไปอ่ะ"
"เออ!!!แล้วแบงค์กินไรยังอ่ะเนี่ย อยู่แต่กับซุ้มพี่ปี2 น่าสงสาร"
"กินแล้ว มันบอกว่าซุ้มรุ่นพี่ของกินเพียบ ฮ่าๆ"
o13 o13 o13 o13 o13
...ซักพักนายบอมก็เอาไข่เจียวมาให้เรา แล้วก็นั่งกินด้วยกัน นายบอมเอาซอสมะเขือเทศเขียนบนไข่เจียวว่า"ขอโทษ" เราเห็นก็ยิ้มออกเลย ฮ่าๆ....นายบอมก็นั่งมองเราแล้วก็ยิ้มๆ เราเงยหน้ามามองนายบอมแล้วก็พยักหน้าให้นายบอม
"แล้วจะกินลงมั๊ยเนี่ย ไข่เจียวขอโทษเนี่ยเอิร์ต ฮ่าๆ" นายเอ็มแซวเราแล้วก็หัวเราะ
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
....เรายิ้มให้นายเอ็มแล้วก็นั่งกินข้าวไข่เจียวกับนายบอม เสร็จแล้วก็เดินออกรวมกับพวกนายนิก เดินเที่ยวงานกัน ไอ่ลิงปาโป่งได้แป๊บซี่มาสองขวด ยิ้มหน้าบานมาเลย ฮ่าๆ/////เห็นเพื่อนๆคณะวิดยากลุ่มนายนิกมาเดินงานด้วย
ก็มีมาแซวๆเราเรื่องรูปบนสะพานลอยกับนายนิกบ้าง ฮ่าๆ ก็สนุกสนานกันไป นี่แค่งานวันแรกนะ วันพรุ่งนี้ก็คงสนุก แล้ววันสุดท้าย 2 กุมภาพันธ์ วันเกิดเราพอดีด้วย อาจจะได้เป่าเทียนบนไข่เจียวแทนเค้ก ฮ่าๆ!!!!!
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
บรรดารูมเมทหายไปไหนหมด :katai5:
มารอดราม่าเป็นเพื่อนฉันก่อน :katai1:
-
บรรดารูมเมทหายไปไหนหมด :katai5:
มารอดราม่าเป็นเพื่อนฉันก่อน :katai1:
.....เศร้าเลย T_Y!! :mew2: :mew4: :mew6:
-
บรรดารูมเมทหายไปไหนหมด :katai5:
มารอดราม่าเป็นเพื่อนฉันก่อน :katai1:
เราติดตามอ่านอยู่จร้าา แต่ตอนนี้ไม่มีอารมณ์เม้นต์
:really2: :really2: :really2:
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่60)...Happy Birth Day To.....You!!
.....เมื่อคืนงานเลิกตอนเที่ยงคืน ช่วยกันเก็บของแล้วก็พากันกลับหอ มาถึงเรากับนายนิกอาบน้ำแล้วก็พากันนอนหลับเป็นตายเลย ฮ่าๆ เพลียมากเหนื่อยมากจริงๆ แต่ก็สนุกมากๆด้วย เราสองคนขึ้นเตียง หัวถึงหมอนได้ก็หลับปุ๋ย!!!!เลย นายนิกก็คงจะเหนื่อยจริงๆเพราะช่วยงานไม่ได้หยุดเลย สาวๆแวะเวียนมาคุย บางทีก็พวกตุ๊ดแต๋วที่แสดงออกมากกว่าเราก็เข้ามาคุยกับนายนิก ถามถึงเรื่องรูปในหนังสือใหญ่เลย แต่นายนิกก็บอกให้พวกนั้นมาถามเราเอง เราก็ต้องตอบคำถามซ้ำไปซ้ำมาอยู่นั่นแหล่ะ ฮ่าๆ บางคนก็หาว่าเรากับนายนิกเป็นแฟนกัน
แต่ก็นั่นแหล่ะ!!!!คำตอบที่เราตอบทุกคนไปก็คือ"เรากับนายนิกเป็นแค่รูมเมทกัน" ขืนบอกความจริงไปว่าเป็น"แฟนกัน"มีหวัง!!!ได้ตอบคำถามจนปากเปื่อยแน่ๆ ฮ่าๆ ปล่อยให้คิดไปกันเองแบบนี้แหล่ะดีแล้ว เรากับนายนิกก็ขำๆนะ ไม่ได้คิดอะไรมาก!!!!
....เช้าวันนี้เป็นวันเสาร์ที่1กุมภาพันธ์ เรามีเรียนตอนเช้า1วิชา ส่วนนายนิกมีซ้อมบาสตอนสายๆ เราตื่นแต่เช้าอาบน้ำ แต่งตัวเตรียมออกไปเรียน แต่!!!!แปลกแฮะ!!!ไอ่ลิงไม่ยังไม่ตื่น ปกติไม่ว่าจะวันหยุด มีเรียนหรือไม่มีเรียน นายนิกจะเป็นคนตื่นปลุกเราทุกครั้งเลย สงสัยจะเหนื่อยจากเมื่อวานจริงๆแหล่ะ เราอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็ขึ้นเตียงไปหานายนิก
"นิกๆ เอิร์ตไปเรียนก่อนนะ" เราเขย่าตัวบอกนายนิก นายนิกเอาผ้านวมห่มคลุมตัวเองจนมิดเลย เราก็เลยดึงผ้านวมออก
....แต่นายนิกกลับเอาผ้านวมมาคลุมตัวเราแล้วก็ดึงตัวเราเข้าไปใต้ผ้านวมแล้วกอดเราไว้แน่นเลย
"ไม่ให้ไป!!!" นายนิกบอกเรา
"เฮ้ย!!!นิก ปล่อยเลย จะรีบไปแล้วเดี๋ยวเอ็มรอ" เราบอกนายนิก
"ก็ปล่อยให้รอไปดิ!!!!" นายนิกบอกเรา
"อ่าว!!!ไอ่ลิงนี่ เกเรหว่ะ ปล่อยเลย!!!"
"ไม่ปล่อย"
"นิกเดี๋ยวเอิร์ตไปเรียนสาย!!"
"โห่!!!ไรว๊ะ ไปเลยๆรีบๆไปเลยนะ เล่นนิดเล่นหน่อยไม่ได้" นายนิกพูดแล้วก็ผลักตัวเราออกมาจากผ้านวม
"แล้วมันใช่เวลาเล่นมั๊ยเนี่ย" เราบ่นนายนิก
"บ่นหรอๆ เดี๋ยวไม่ให้ไปซ๊ะจริงๆหรอก" นายนิกพูดแล้วก็เอาหมอนข้างตีเรา
"ไอ่ลิง!!!ไปดีกว่า เบื่อไอ่ลิง!!!" เราว่านายนิกแล้วก็วิ่งไปที่ประตูเพราะนายเอ็มโทรมาตามเราพอดี
"ไอ่เอิร์ตเดี๋ยวก่อน" นายนิกเรียกเรา เราก็หยุดอยู่หน้าประตู
"เรียกไมอีกอ่ะ เอ็มโทรตามแล้ว!!!"
"เลิกเรียนแล้วโทรหานิกนะ เดี๋ยวนิกออกไปกินข้าวด้วยครับ" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆได้"......เราบอกนายนิกแล้วก็เปิดประตูรีบวิ่งลงไปหานายเอ็มหน้าหอ////แล้วเรากับนายเอ็มก็เดินไปคณะกัน
.....พอเข้าไปที่ห้องเรียน อาจารย์ยังไม่มาเลย พวกเราก็เลยนั่งคุยกัน
"เอ็ม เดี๋ยวเรียนเสร็จไปซื้อไข่มาเพิ่มอีกนะ วันนี้ขอซัก15ถาด เพราะว่าเมื่อคืนขายดีอ่ะ ไม่ทันไรเลยไข่หมด!!!" ไอ้แมคบอกนายเอ็ม
"อื้อๆได้ครับๆ"
"เอามา20ถาดเลยก็ได้มั้งแมค เหลือยังไงก็ขายพรุ่งนี้ได้ต่อนะ" นายบอมบอกไอ้แมค
"อือๆงั้นก็ได้"
"หารถยนต์ไปขนมาเถอะ เมื่อวานเอิร์ตถือไข่ซ้อนรถเอ็มมากลัวไข่แตกจะแย่" เราบอกพวกนั้น
"ได้ๆ เดี๋ยวให้รถพวกที่ไปซื้อของที่ตลาดแวะไปเอาไข่ที่ฟาร์มด้วยก็แล้วกันนะส้ม" ไอ้แมคบอกยัยส้ม
"เออๆได้ๆ"
"เห็นรุ่นพี่บอกว่าวันนี้งานเลิกตี1อ่ะ เพราะพรุ่งนี้วันอาทิตย์วันหยุดตื่นสายได้มั้ง ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูด
"อ่อๆ เดี๋ยววันนี้เอ็มขึ้นร้องเพลงด้วยหล่ะ เดี๋ยวชวนนิกขึ้นไปด้วย" นายเอ็มพูด
"นิกซ้อมบาสอ่ะวันนี้จะได้มาหรือป่าวก็ไม่รู้" เราบอกพวกนั้น
"อ่อๆ ต้องมาดิ เที่ยงคืนก็วันเกิดเอิร์ตแล้วนะ" นายเอ็มบอกเรา
"ไม่รู้ดิ แหะ แหะ" เราพูด
"เดี๋ยวกูจัดเค้กพิเศษให้เลยไอ้เอิร์ต" ไอ้แมคบอกเรา
"ไอ้บอม!!!" ไอ้แบงค์เรียกนายบอม
"ฮ๊ะ!!!ครับๆ" นายบอมพูดแบบอารมณ์ตกใจ
"ห่า!!!เค้าคุยกันอยู่นี่ มึงนั่งเหม่อคิดอะไรเนี่ยไอ้บอม เป็นเอามากนะเดี๋ยวนี้อ่ะ" ไอ้แบงค์ว่านายบอม
"เอ่อ!!!ป่าวๆครับ บอมไม่ได้เป็นไร" นายบอมพูดแล้วก็เกาหัวแก้เก้อ!!!! ฮ่าๆ
"เดี๋ยวคืนนี้เอ็มจัดให้นะบอม" นายเอ็มหันไปพูดกับนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ////นายบอมก็ยิ้มๆแล้วก็หันหน้าไปทางอื่น
....เราเองก็ งงๆว่านายเอ็มจะจัดการกับนายบอมเรื่องอะไร แต่ก็เฉยๆไม่ได้ถามอะไร ฮ่าๆ คือคิดว่าไม่น่าจะเกี่ยวกับตัวเรา!!!!
....ซักพักอาจารย์ก็เข้ามาสอน ก็คนเดิมกับที่จับเรากับนายบอมแยกกันนั่งนั่นแหล่ะ อาจารย์เดินเข้ามาแล้วก็เรียกชื่อนายบอม!!!
"นายกริช"
"ครับ"นายบอมขานรับอาจารย์
"ไหนนั่งอยู่ตรงไหน" อาจารย์ถามแล้วก็มองหานายบอม///นายบอมก็ยกมือ!!!!
"เหมือนเดิม ให้เร็วเลย บอกไม่จำสองคนนี้ห้ามนั่งใกล้กัน" อาจารย์ว่าเรากับนายบอม เพราะวันนี้นายบอมก็นั่งข้างๆเราอีกอาจารย์ก็จำได้ทุกที ฮ่าๆ
.....พออาจารย์พูดเสร็จ นายบอมก็หอบข้าวของลงไปนั่งข้างล่างตามเดิม
"บอมๆมานั่งกับฟ้าก็ได้" ยัยฟ้าเรียกนายบอม
"เออ!!!เธอนี่นะนายกริช สาวๆมีให้นั่งข้างไม่นั่ง ชอบไปนั่งใกล้กันจังเลยกับนายเอิร์ตเนี่ย แล้วก็คุยกันไม่สนใจเรียน" อาจารย์ว่าเรากับนายบอม เพื่อนๆในห้องก็หัวเราะกันใหญ่เลย ฮ่าๆ
"อาจารย์ก็ชอบจับแยกจังเลยครับ!!!" ไอ้แมคบอกอาจารย์
"อ่าว!!!ทำไมยะนายแมค ชั้นจะจับแยกมันก็เรื่องของชั้น" อาจารย์ว่าไอ้แมคแบบขำๆ
"อาจารย์ไม่รู้หรอครับว่า มันสองคนเป็นแฟนกันอ่ะ" ไอ้แมคบอกอาจารย์ เพื่อนๆในห้องก็ขำกันใหญ่
"อุ๊ย!!!เทอนี่ก็พูดไป!!! เอาหล่ะๆเริ่มเรียนดีกว่า" อาจาร์พูดแล้วก็หัวเราะขำๆ แล้วอาจารย์ก็เริ่มสอน!!!!
///ตั้งแต่ไอ้แมคบอกอาจารย์ว่าเรากับนายบอมเป็นแฟนกัน อาจารย์ก็ไม่จับเรากับนายบอมนั่งแยกกันอีกเลย!!
.....พอเรียนเสร็จ ก็เกือบๆเที่ยง อาจารย์ปล่อยก่อนเวลา พวกเราเดินมาที่โรงอาหารของคณะกัน เราก็โทรหานายนิก!!!....แต่...นายนิกไม่รับสาย สงสัยจะยังซ้อมอยู่!!!!แล้วซักพักนายนิกก็โทรมา!!!
"ว่าไงไอ่ลิง!!!ซ้อมเสร็จยัง" เราถามนายนิก
"เอ่อ!!!นี่ไหมนะ นิกยังซ้อมไม่เสร็จอ่ะ" เป็นยัยไหมที่รับสายแล้วก็คุยกับเรา
"อ่อๆ งั้นไม่เป็นไร" เราพูดแล้วก็วางสายไป
....ในความรู้สึกตอนนั้น ยัยไหมหรอ!!!! ยัยไหมมาดูนายนิกซ้อมบาสหรอ แล้วโทรศัพย์นายนิกอยู่กับยัยไหม เออ!!!!คิดแค่นี่แหล่ะ ไม่ต้องคิดอะไรต่อแล้ว.....เราก็เลยไม่รอนายนิกกินข้าวแล้ว จะไปกินกับใครที่ไหนก็ช่าง คงจะไปกินกับยัยไหมนั้นแหล่ะ!!!!ตอนนั้นไม่ได้โกรธหรอกแต่อารมณ์มันยังไงก็ไม่รู้อ่ะ หงุดหงิด....หงุดหงิดตรงที่เป็นยัยไหมนี่แหล่ะ!!!!
....ตอนที่เรากินข้าวอยู่นายนิกก็โทรมา แต่เราไม่รับสาย คือตอนนั้นอารมณ์มันยังไม่ดีอ่ะ กลัวรับไปแล้วจะทะเลาะกันไง แล้วเราก็ไม่แน่ใจด้วยว่าคนที่โทรมาคือนายนิกหรือยัยไหม เราก็เลยไม่รับสาย นายนิกโทรมาสองสาย เราไม่รับ นายนิกก็เลยโทรไปหานายเอ็มแทน!!!!
"เอิร์ต...นิกโทรมาเนี่ย อ่ะคุยดิ" นายเอ็มพูดแล้วก็ยื่นโทรศัพย์ให้เรา///เราก็รับมาคุย!!!
"ว่าไง!!!" เราพูด
"โทรไปไม่รับสายอ่ะ" นายนิกพูดแบบอารมณ์เหวี่ยงๆใส่เรา
"แล้วตอนเอิร์ตโทรไปนิกให้ใครรับสายอ่ะ" เราถามนายนิกกลับ
"แล้วใครรับหล่ะ นิกไม่รู้อ่ะ"นายนิกบอกเรา
"อ่าว ก็ฝากโทรศัพย์ไว้กับไหมไม่ใช่หรอ" เราบอกนายนิก
"เอ่อ!!!มันไม่ใช่แบบนั้นนะ"
"แล้วมันแบบไหนอ่ะ" เราพูดเสียงแข็งใส่นายนิก
"อย่าเสียงแข็ง...นั่งอยู่ตรงนั่นแหล่ะ กำลังไปหา!!!!" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
....เราส่งโทรศัพย์คืนให้นายเอ็ม
"เป็นไรกันป่าวเนี่ยเอิร์ตกับนิกอ่ะ" ยัยส้มถามเรา////คงได้ยินเราคุยโทรศัพย์!!
"ป่าวๆไม่มีไรหรอก กินข้าวเถอะ" เราพูด แล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
"เอิร์ตมันเพิ่งจะเริ่มเองนะ ใจเย็นๆนะ" นายเอ็มพูด
"ไม่มีไรหรอกเอ็ม" เราบอกนายเอ็ม
.....ทุกคนก็กินข้าวกันต่อ ไอ้แมคกับไอ้แบงค์ที่ซุบซิบๆกันตามระเบียบ พอกินข้าวเสร็จ พวกเราก็จะเดินไปชมรมกัน เพราะต้องไปเตรียมตั้งร้าน ซื้อของมาทำขายคืนนี้!!!! พอเราเดินออกมาจากโรงอาหาร นายนิกก็เดินมาถึงเราพอดี ใส่ชุดบาสมาเลยสงสัยมาจากโรงยิมเลย!!!!
"อ่าวนิก ไปซ้อมบาสมาหรอ"ยัยส้มถามนายนิก
"ครับๆ มากินข้าวด้วยไม่ทันเลย" นายนิกบอกยัยส้ม
"แล้วมึงต้องกลับไปซ้อมอีกป๊ะเนี่ย" ไอ้แมคถามนายนิก
"กลับดิ!!!ซ้อมอีกทีตอนบ่ายสามอ่ะ เดี๋ยวสองทุ่มก็เลิกซ้อมแล้ว" นายนิกพูด
"เออๆ เลิกซ้อมแล้วรีบมานะไอ้นิก ลูกมือสุดหล่อไม่มาช่วยใครจะเข้าร้านกูว๊ะเนี่ย ฮ่าๆ ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ"
"เออๆ เดี๋ยวจะรีบมาเลย แต่ตอนนี้ขอดึงตัวไว้คนนึงก่อนนะ" นายนิกพูดแล้วก็มองหน้าเรา
"เออๆ เอิร์ตอยู่เป็นเพื่อนไอ้นิกกินข้าวก่อนดิ มันอุตส่าห์ออกมา" ไอ้แบงค์บอกเรา
"อือๆ" เราพูดแล้วก็พยักหน้า
"ไงก็ตามไปชมรมนะเอิร์ต" นายเอ็มพูดกับเรา////เราก็พยักหน้าให้นายเอ็ม
.....พวกนั้นเดินไปแล้ว เหลือเรากับนายนิกสองคน นายนิกเดินเข้ามาแล้วก็กอดคอเราเดินเข้าไปในโรงอาหาร เราจับแขนนายนิกที่กอดคอเราออกไม่ให้นายนิกกอดคอ!!!! นายนิกหยุดเดินแล้วก็จับแขนเราไว้ บีบแน่นเลย เราก็เจ็บดิ!!!!
"เจ็บ ปล่อย!!!!" เราบอกนายนิก
"อย่าเสียงแข็ง คุยกันดีๆ" นายนิกบอกเรา
"ก็ปล่อยก่อนดิ!!!"
....นายนิกก็ปล่อยแขนเรา แล้วก็เดินไปนั่งโต๊ะในโรงอาหาร มีแต่คนมองนายนิก ฮ่าๆ สงสัยเห็นว่าแต่งตัวชุดบาสมามั้ง!!!! เรานั่งรอที่โต๊ะ
นายนิกก็เดินไปซื้อข้าวมานั่งกิน เราก็นั่งเงียบเลย!!!!
"เอิร์ต!!!" นายนิกเรียกเรา เราไม่ตอบแต่!!!เงยหน้ามามองนายนิก นายนิกก็กำลังมองเราอยู่
"อย่าคิดมากเรื่องไหม" นายนิกบอกเรา
"ไม่เคยคิด" เราบอกนายนิก
"อย่าโกหก" นายนิกว่าเรา
"แล้วทำไมจะคิดไม่ได้" เราถามนายนิก
"แล้วทำไมต้องคิด" นายนิกถามเรา
"ก็..ก็โทรศัพย์!!!" เราพูด
"คือนิกฝากเพียงดาวไว้ แล้วมันไปอยู่ที่ไหมได้ไงก็ไม่รู้ นิกก็ไม่รู้เรื่อง พอซ้อมเสร็จนิกจะไปเอากระเป๋าก็เจอมันอยู่กับไหมแล้วอ่ะ นิกก็เลยหยิบกระเป๋าแล้วออกมาเลย ออกมาหาเอิร์ตเนี่ย!!!" นายนิกบอกเรา
"อือ!!!" เราพูดแค่นั้น เพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
"ยากที่จะพูดให้เชื่อ ก็แล้วแต่จะคิดแล้วกัน" นายนิกบอกเรา
"อือ!!!คิดเองก็ได้"
"ไอ่ดื้อ!!!!" นายนิกว่าเรา
....เราก็เงียบ ไม่พูดอะไร สถานการณ์ตึงเครียดขึ้นมาเลย!!!!!
"อย่าให้ใครก็ไม่รู้....มาทำให้เราสองคนต้อง..หยุด!!! ได้มั๊ยครับ!!" นายนิกพูดกับเราด้วยน้ำเสียงที่ดีขึ้น
.....เราได้ยินนายนิกพูดขึ้นมาแบบนี้ก็รู้สึกดีขึ้น แต่!!!!ก็ยังต้องวางฟอร์มอยู่ เพราะออกตัวแรงไปตั้งแต่แรกว่าโกรธเรื่องยัยไหม จะมายอมใจอ่อนได้ง่ายๆมันก็ไม่ใช่เรื่อง!!
"ถ้ารู้สึกไม่ดี เอิร์ตไปดูนิกซ้อมมั๊ยหล่ะ แล้วเดี๋ยวสองทุ่มนิกเลิกซ้อมก็มางานด้วยกัน" นายนิกบอกเรา
"ไม่เป็นไร เอิร์ตอยู่ช่วยเพื่อนๆดีกว่า นิกไปซ้อมแล้วรีบมานะ" เราบอกนายนิก
"ครับ เดี๋ยวนิกจะรีบมาเลย...เออ!!!นิกขอไรอย่างนึงได้ป๊ะ" นายนิกถามเรา
"ขอไรอ่ะ...ขอมาดิ!!"
"นิกอยากกินข้าวไข่เจียวฝีมือแฟนนิกอ่ะ" นายนิกพูดแล้วเอามือมาบับจมูกเราเล่น
"ไอ่ลิงนี่!!!" เรารีบปัดมือนายนิกออก เพราะกลัวคนอื่นในโรงอาหารจะเห็น!!
"เจียวไข่ให้นิกกินหน่อยนะ นะ!!"นายนิกบอกเราแบบเสียงอ้อนๆ
"อือๆให้มาก่อนเถอะ เดี๋ยวจะเจียวให้กิน" เราบอกนายนิก
"ป่ะ!!!งั้นเดียวนิกไปชมรมกับเอิร์ตแป๊บนึงก่อน แล้วเดี๋ยวค่อยไปซ้อมดีกว่า" นายนิกบอกเรา
.....เรากับนายนิกก็พากันเดินออกมาจากโรงอาหาร บังเอิญมาก เจอเพียงดาวพอดี
"อ้าว!!!นิก เอิร์ต เพียงดาวว่าจะโทรหานิกอ่ะ" เพียงดาวทักเรากับนายนิก
"ไม่ทันละ นิกเคลียร์เรียบร้อยละเพียงดาว" นายนิกบอกเพียงดาว
"เคลียร์เรื่องไรหรอนิก"เพียงดาวถามนายนิกแบบ งงๆ
.....นายนิกเองก็คงลืมตัว เพราะเพียงดาวยังไม่รู้ว่าเรากับนายนิกเป็นแฟนกัน แต่เพียงดาวก็แอบๆคิดว่าเรากับนายนิกเป็นแฟนกัน!!!!
"เอ่อ...ป่าวๆไม่มีไรหรอกเพียงดาว" นายนิกบอกเพียงดาว
"เรื่องไรอ่ะบอกเรามาเลยนิก"เพียงดาวถามนายนิกอีก
"ก็นิกฝากกระเป๋าไว้กับเพียงดาว แล้วเพียงดาวเอาไปฝากใครไว้ต่ออ่ะ" นายนิกถามเพียงดาว
"อ่อๆ เพียงดาวขอโทษนะนิก"
"แหม่!!!ฝากใครไม่ฝาก เอาไปฝากไหม" นายนิกบ่นเพียงดาว
"ขอโทษ ก็ตรงนั้นมีไหมนั่งอยู่คนเดียวนี่!!!พอดีเพียงดาวจะไปเข้าห้องน้ำอ่ะ"
"ทิ้งกระเป๋านิกให้หาย ก็ยังดีกว่าเอาไปฝากกับคนนั้นนะเพียงดาว" นายนิกบอกเพียงดาว
"โห!!!!นิกอ่ะ เราขอโทษ!!!" เพียงดาวขอโทษนายนิก
"ไม่เป็นไรเพียงดาว นิกล้อเล่นอ่ะ แต่ทีหลังอย่าเอาไปฝากไว้ที่ไหมอีกนะ"
"อื้อๆ เพียงดาวจะจำใส่หัวไว้เลยนิก สัญญาๆ " เพียงดาวบอกนายนิก
"คร๊าบ!!แล้วจะไปไหนเนี่ย" นายนิกถามเพียงดาว
"อ๋อ!!!เพียงดาวแวะมาหาเพื่อนอ่ะ แล้วเดี๋ยวจะเข้าไปโรงยิมดูซ้อมต่อไงแล้วนิกอ่ะจะไปไหนต่อ เอิร์ตไปดูนิกซ้อมด้วยกันมั๊ยอ่ะ" เพียงดาวพูดแล้วก็หันมาชวนเรา
"ไม่อ่ะเพียงดาว เอิร์ตต้องช่วยเพื่อนที่งานดอกไม้บานอ่ะดิ!!!" เราบอกเพียงดาว
"อ๋อๆ เดี๋ยวนิกซ้อมเสร็จ เพียงดาวจะให้นิกพามาเที่ยวงาน เมื่อวานเสียดายไม่ได้มา แหะ แหะ"
"ได้เลยๆเพียงดาว มากินไข่เจียวร้านเอิร์ตด้วยนะ" เราบอกเพียงดาว
"อื้อๆ งั้นเดี๋ยวเพียงดาวไปก่อนนะ เจอกันๆ" เพียงดาวพูดแล้วก็เดินไปหาเพื่อน
.....เรากับนายนิกเดินมาที่ชมรม เพื่อนๆก็กำลังเตรียมงานกันอยู่ เราก็ไปช่วยเพื่อนๆเตรียมงาน พี่วินเรียกนายนิกเข้าไปหา คุยอะไรกันก็ไม่รู้ สงสัยเรื่องบาสนี่แหล่ะมั้ง!!!!
"ไอ่ดื้อ นิกไปซ้อมก่อนนะ เดี๋ยวซ้อมเสร็จจะรีบมาหาเลย" นายนิกคุยกับพี่วินเสร็จแล้วก็เดินเข้ามาบอกเรา
"อื้อๆ"
"อย่าลืมนะเจียวไข่ให้นิกกินด้วยนะ"นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆกับเรา
"อื้อๆ"เราพูดแล้วก็พยักหน้าให้นายนิก
.....แล้วนายนิกก็กลับไปซ้อมบาส เราก็ช่วยงานเพื่อนๆต่อ จนหกโมงเย็น งานเริ่ม คนก็เริ่มมาเที่ยวงานกัน วันนี้วันเสาร์คนเลยเยอะเป็นพิเศษ!!!! ไข่เจียวร้านเราที่นั่งแทบไม่ว่างเลยฮ่าๆ วันนี้มีวงดนตรีสดมาเล่นอีกต่างหาก คนก็มานั่งฟังกัน เดี๋ยวตอนดึกๆพวกนายเอ็มจะขึ้นไปร้องเพลงกัน เพราะวันนี้งานยิงยาวถึงดี1เลย สบายๆ วันนี้คนมาซื้อไข่เจียวถามหาแต่ลูกมือน่ารักของไอ้แมค ก็คือนายนิกนั่นแหล่ะ!!!
....ตอนสองทุ่มกว่าๆ นายนิกซ้อมเสร็จก็มาหาเราที่งาน
"ข้าวไข่เจียวของนิกด้วยครับ" นายนิกบอกเรา
"เข้าไปนั่งรอเลยไอ่ลิง เหนื่อยป๊ะเนี่ย"
"หายเหนื่อยละ" นายนิกบอกเราแล้วก็เดินเข้าไปหากลุ่มนายเอ็มที่นั่งรออยู่หลังร้าน
....เราก็เดินไปหาไอ้แมคที่หน้าร้าน คนไม่ค่อยเยอะแล้ว
"แมคๆสอนทำไข่เจียวหน่อยดิ นิกจะให้เอิร์ตทำให้กินอ่ะ"
"แหม่ๆ เออๆมาๆ" ไอ้แมคแซวเรา
....แล้วไอ้แมคก็สอนเราทำ จริงๆเราก็ทำเป็นแหล่ะไข่เจียวอ่ะ แต่การทำให้ไข่เจียว"อร่อย"อ่ะ เราทำไม่เป็น ฮ่าๆ เพราะที่ทำๆไปก็คือทำกินเอง จะอร่อยหรือไม่อร่อยเราก็ทำกินเองไง แต่นี่ต้องทำให้นายนิกกิน เดี๋ยวไม่อร่อยก็จะโดนบ่นเอาได้ ฮ่าๆ เราทำไข่เจียวเสร็จก็เอาไปให้นายนิกที่นั่งรออยู่ นายนิกกำลังคุยกับนายเอ็ม ไอ้แบงค์ ยัยส้มอยู่ ส่วนนายบอมก็ไปช่วยพี่วินที่ร้านขายต้นไม้ของพี่ปี2 เพราะเปลี่ยนให้ไอ้แบงค์มากินข้าว
"อร่อยป๊ะ" เราถามนายนิกทันทีที่ตักคำแรกเข้าปาก
"แค่ได้กลิ่นก็อร่อยละ"
"เว่อร์หว่ะ ไอ่ลิง!!"
"หวานเว่อร์!!!" ยัยส้มแซวเรากับนายนิก ฮ่าๆ
....พอห้าทุ่ม นายเอ็ม นายนิก นายบอม ก็ขึ้นไปบนเวที จับกีตาร์ร้องเพลงกัน มีคนมาฟังเยอะมาก วันนี้ขนาดดึกแล้งคนก็ยังเยอะอยู่เลย ไข่เจียวขายได้เรื่อยๆ นายเอ็มเป็นคนร้อง นายนิกผลัดกันเล่นกีตาร์ กับนายบอม แล้วซักพัก!!!ก็มีเพื่อนเอาเทียนพรรษาแท่งสีขาวแท่งใหญ่เลยอ่ะมาตั้งไว้หน้าเวที เราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็คงจะเอามาจุดธรรมดานั่นแหล่ะ เพราะเทียนพวกนี้เราได้มาจากวัด เอาไปใช้จุดตอนไปค่ายอสากันนั่นแหล่ะ อันนี้มันคงเหลือมาจากบนค่ายอ่ะ ก็เลยเอามาใช้จุดในงานนี้ เรา ยัยแพรว ยัยส้ม เพียงดาวกับเพื่อนๆ ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ก็มานั่งฟังนายเอ็มกับนายบอมร้องเพลงบนเวที อ่าว...!!!นายนิกหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้!!!!แล้วพอเที่ยงคืนปุ๊บ ไฟในงานก็ดับ!!!!แล้วนายเอ็มก็ดีดกีต้าร์เป็นเพลง Happy BirtH Day แล้วก็ร้องเพลงด้วย แล้วคนอื่นๆที่อยู่ในงานก็คงจะรู้ว่ามีเซอร์ไพร์วันเกิดก็ช่วยกันร้องเพลงHappy Birth Day กันใหญ่เลย เสียงดังมาก!!!แล้วนายนิกก็ยกก้อนเค้กออกมา แล้วก็จุดเทียนพรรษาแท่งนั้นแทนเทียนวันเกิด ฮ่าๆ แล้วรุ่นพี่ปี2ที่เป็นพิธีกรในงานก็ประกาศเรียกชื่อเรากับนายบอม เราก็เดินออกไปหน้าเวที แล้วก็เตรียมจะเป่าเทียน!!!!
"อ๊ะๆ!!!!น้องเอิร์ตอย่าเพิ่งเป่าครับ ใจร้อนจริงๆ รอเพื่อนก่อนครับ" รุ่นพี่แซวเรา เราก็เลยหยุดชะงัก เกือบเป่าไปแล้วสินะ
.....แล้วนายบอมก็มายื่นตรงเทียนข้างๆเรา เราก็ งงๆ มองหน้านายบอม
"Happy Birth Day นะครับสายรหัสของบอม" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
.....นายบอมเห็นเราทำหน้า งงๆ ก็เลยบอกเราว่า...!!!!
"บอมเกิดวันเดียวกับเอิร์ตครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"จริงหรอบอม" เราอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก////เพราะนายบอมไม่เคยบอกเราเรื่องนี้เลย เราเองก็ไม่เคยถาม!!!!
....นายบอมไม่ตอบเรา แต่พยักหน้าให้เราแล้วก็ยิ้มๆ ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นกระทบกับแสงเทียนสะกดเราได้อีกแล้ว!!
"เป่าเทียนเลยครับสองคน" รุ่นพี่บอกเรากับนายบอมให้เป่าเทียน
"Happy Birth Day นะบอม" เราบอกนายบอม
"ครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มให้เรา
....แล้วเรากับนายบอมก็ช่วยกันเป่าเทียนพรรษา แล้วก็ตัดเค้กแบ่งๆกันกิน ฮ่าๆ////มารู้ทีหลังว่าเรื่องนี้คนอื่นๆรู้หมดแล้ว นายนิกก็รู้ว่าเรากับนายบอมเกิดวันเดียวกัน มีเราที่ไม่รู้....ทุกคนก็เลยจัดเซอร์ไพร์วันเกิดให้เรา!!!แบบนี้แหล่ะ ฮ่าๆ
"บังเอิญจัง เอิร์ตกับบอมเกิดวันเดียวกันเลย" ยัยส้มพูด
"ไหนๆเอาบัตรประชาชนออกมาดูดิ สองคนมึงอ่ะ" ไอ้แบงค์พูด
"ไม่ต้องมาพูดเลยทุกคนรู้หมดแล้วมีเอิร์ตคนเดียวไม่รู้เรื่องเลยเนี่ย" เราบ่นๆพวกนั้น
....แล้วเรากับนายบอมก็เอาบัตรประชาชนขึ้นมาให้พวกนั้นดู
"เออ!!!จริงๆด้วยหล่ะ โคตรบังเอิญอ่ะ"
"เอิร์ตเกิดตอนกี่โมงอ่ะ" นายเอ็มถามเรา
"อืม!!!ถ้าจำไม่ผิดนะ เอิร์ตเกิดตอนบ่ายอ่ะ จำเวลาไม่ได้น่าจะบ่ายหนึ่งกว่าๆ" เราบอกนายเอ็ม
"แล้วบอมอ่ะ กี่โมงจำได้ป๊ะ" นายเอ็มถามนายบอม
"บอมเกิดตอนแปดโมงเช้าครับเคารพธงชาติพอดี แหะ แหะ" นายบอมพูดแล้วก็ขำๆตัวเอง
"ถึงว่า!!!!ไอ้บอม แม่งเคารพธงชาติทุกวันตอนตื่นนอน ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์แซวนายบอม
"ทะลึ่งหว่ะแบงค์ ฮ่าๆ" เราว่าไอ้แบงค์
"เอิร์ตคิดไรเนี่ย ฮ่าๆ" นายเอ็มแซวเรา
"งั้นบอมก็เป็นพี่เอิร์ตตั้งหกชั่วโมง" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ช่ายๆ" นายบอมพูด
"แต่นิกเป็นน้องบอมกับเอิร์ตตั้งเดือนนึงอ่ะ" นายนิกพูด
"หรอ!!!งั้นนิกก็เกิด2มีนาอ่ะดิ" ยัยส้มถามนายนิก
"ใช่ครับ"
"จิงป๊ะ ส้มเกิด8มีนา"
"เอ็มก็มีนาด้วยวันที่10"
"โห!!!!เดือนมีนา3คน เลี้ยงพร้อมกันที่เดียวเลยนะ ฮ่าๆ"
"ไอ้แบงค์ ไอ้แมคมึงอ่ะเกิดวันไหน"เพื่อนผู้ชายถามไอ้แบงค์กับไอ้แมค
"กูวันจักรี" ไอ้แมคพูด
"กูวันฉัตรมงคล"ไอ้แบงค์บอก
"งั้นก็ยังอีกนาน"
......พวกเรานั่งคุยกันอยู่จนเกือบๆตีหนึ่ง ก็ช่วยกันเก็บข้าวของ/////พี่วินเดินมาหาเรากับนายบอม
"อ่ะนี้ของขวัญวันเกิดน้องรหัสพี่2คน ดีเลยเกิดวันเดียวกัน จะได้เลี้ยงง่ายๆ ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็ยื่นกระถางแคสตัส(กระบองเพชรต้นเล็กๆ) ให้เรากับนายบอมคนละกระถาง///
"ดูแลมันให้ดี มันเจริญเติบโตดี ก็แสดงว่าเราดูแลมันดี เราโตมันก็ต้องโตนะ" พี่วินบอกเรากับนายบอม
"ขอบคุณครับพี่วิน" เรากับนายบอมขอบคุณพี่วิน
.....เก็บของเสร็จ พวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอ พอมาถึงห้อง เรากับนายนิกก็อาบน้ำ แต่งตัว ขึ้นเตียงกันเลย นายปิ๊กโทรมาหาเรา แต่เราไม่ได้รับสาย นายปิ๊กก็เลยส่งข้อความอวยพรวันเกิดมาแทน....นายนิกพลิกตัวมากอดเราไว้
"ไอ่ดื้อ!!!"
"อือ!!!"
''Happy Birth Day นะครับ" นายนิกพูดแล้วก็ก้มลงมาประกบปากกับเรา////ลมหายใจอุ่นๆหอมๆมาอีกแล้ว กลิ่นแป้งเด็กโคโดโมะที่เรากับนายนิกทาด้วยกันมันหอมอ่อนๆ ได้บรรยากาศจริงๆ////นายนิกจูบแป๊บนึงแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าเรา
"นิกมีของขวัญจะให้เอิร์ตด้วย" นายนิกบอกเรา
"อะไรอ่ะ"
"ให้แล้วเอิร์ตจะมองไม่เห็นมันหรอก" นายนิกบอกเรา
"อ่าว!!!มองไม่เห็น แล้วมันคืออะไรอ่ะ"
.....นายนิกยกตัวขึ้นมามองหน้าเรา เอามือมาเสยผมที่หน้าผากเราเล่น
"ของขวัญที่นิกจะให้ก็คือ....เวลา....ไงครับไอ่ดื้อ!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาบีบจมูกเรา
แล้วก็พลิกตัวลงมานอนข้างๆเรา!!!!
.....เราดิ!!!!พูดอะไรไม่ออกเลย มัวแต่อึ้ง!!!กับของขวัญที่นายนิกให้เรา.....เวลา!!!!!
:mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1: :mew3: :mew1:
....ขอบคุณมากมาย....สำหรับกำลังใจนะครับ^^
-
:z2: :z2: มาเต้นเชียร์เรียกคนกลับมา
มาช่วยอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน :z3:
เอาเทียนพรรษาปกบันเค้ก เค้กไม่เละเหรอ :mew5:
-
:call: :call: :call: :call:
รอจร้าาาาา
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
:z2: :z2: มาเต้นเชียร์เรียกคนกลับมา
มาช่วยอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อน :z3:
เอาเทียนพรรษาปกบันเค้ก เค้กไม่เละเหรอ :mew5:
....ไม่ได้เอาเทียนปักบนเค้กนะครับ เทียนน่ะเอาตั้งไว้ต่างหาก เพราะเป็นเทียนพรรษแท่งใหญ่ เอาปักบนเค้กไม่ได้ เลยจุดเป่าข้างนอกครับ^^ :mew3: :mew3:
-
เวลา?? งง?? ทำไมนิคไม่จัดของขวัญชุดใหญ่ให้เอิร์ตหน่อยล่ะ :hao6: :hao6: ส่วนเอิร์ตกับบอม บังเอิญไปมั้ย เอ๊ะ!รึว่าพรหมลิขิต :impress2: :impress2:
เริ่มสงสัยแล้วสิว่านิยายเรื่องนี้อิงมาจากชีวิตจริงของผู้แต่งป่ะเนี่ย :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งครับ ทุกคำวิจารณ์ที่มีคนมาบอก เราสามารถรับฟังได้
ถ้าเค้าชมก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ถ้าเค้าติก็ให้น้อมรับไว้
ที่สำคัญต้องหนักแน่น อย่าหวั่นไหวตามเสียงเชียร์ ดำเนินเรื่องตามพล็อตที่วางไว้แล้ว
เคยเห็นคนเขียนบางคนเปลี่ยนพระเอกกลางเรื่องแล้วคนอ่านหายหมดเลยก็มี
สู้ๆ ครับ เป็นกำลังใจให้
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งครับ ทุกคำวิจารณ์ที่มีคนมาบอก เราสามารถรับฟังได้
ถ้าเค้าชมก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ถ้าเค้าติก็ให้น้อมรับไว้
ที่สำคัญต้องหนักแน่น อย่าหวั่นไหวตามเสียงเชียร์ ดำเนินเรื่องตามพล็อตที่วางไว้แล้ว
เคยเห็นคนเขียนบางคนเปลี่ยนพระเอกกลางเรื่องแล้วคนอ่านหายหมดเลยก็มี
สู้ๆ ครับ เป็นกำลังใจให้
...ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ยอมรับว่ามีหมดแรงนิดๆที่คนอ่านอยู่ๆก็หายไป
แต่ก็เข้าใจครับ คิดว่าคงถึงจุดที่เค้าไม่ชอบกันจริงๆก็ไม่ว่ากัน
....ก็คงจะลงเรื่องนี้ต่อไป จนจบหล่ะครับ คอมเม้นต์แค่หนึ่งคนก็มีกำลังใจ
ละครับ
...ขอบคุณคนอ่านทุกๆคนนะครับ^^
-
ปกติไม่เคยได้เม้น แต่อยากเป็นกำลังใจให้น้า... เราติดตามอ่านตลอดเรา สู้ๆ น้า... และลงเรื่อยๆ หละ เราจะติดตามตลอด :mew1:
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
.....ตอนสายๆ นายนิกปลุกเราตื่น!!!!
"ไอ่เอิร์ตๆ" นายนิกเรียกแล้วก็เขย่าตัวเราปลุกเราให้ตื่น
"อือ!!! เรียกทำไมเนี่ย!!!"
"ตื่นได้แล้วมั้ง...จะแปดโมงครึ่งแล้ว เดี๋ยวต้องไปวัดกันนะ" นายนิกบอกเรา
"อือ!! นอนต่ออีกหน่อย....นะ"
"ไม่ต้องเลย ตื่นไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้ เออ!!!ลุกขึ้นมาโทรหาแม่ก่อนเลย เมื่อเช้าแม่โทรมา เร็วๆ" นายนิกเริ่มดุ แล้วก็หยิบโทรศัพย์มาให้เราโทรหาแม่เรา
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
....เราก็งัวเงีย...โทรหาแม่ แม่ก็อวยพรวันเกิด แล้วก็บ่นๆเราตามระเบียบว่าตื่นสาย ไม่ยอมไปทำบุญใส่บาตร เราก็เลยบอกแม่ว่านี่กำลังจะตื่นไปทำสังฆทานแทน เพราะเมื่อคืนนอนดึก!!!! เราคุยโทรศัพย์กับแม่เสร็จก็ลุกไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วเรากับนายนิกก็พากันออกจากห้องมาเจอนายเอ็มหน้าหอใน แล้วก็เดินไปสบทบกับพวกยัยส้ม ยัยแพรว นายบอม ไอ้แบงค์ ไอ้แมค ที่หน้าเซเว่นซอยหอนายบอม แล้วก็เดินไปวัดกัน
...ไปถึงวัดพวกเราก็จัดการซื้อถังสังฆทาน ดอกไม้ ธูปเทียน แล้วก็เข้าไปหาหลวงพ่อในศาลา
"ไหนหล่ะเจ้าของวันเกิด ออกมานั่งข้างหน้าสิ" หลวงพ่อบอกกับพวกเรา
....เรากับนายบอมก็เลยขยับออกไปนั่งข้างหน้า นายนิกก็ขยับมานั่งข้างหลังเรา
"อืม!!!สองคน เกิดวันเดียวกันเลยรึ" หลวงพ่อถามเรากับนายบอม
"ครับ!!!" เรากับนายบอมตอบหลวงพ่อ...หลวงพ่อก็มองหน้าเรากับนายบอม
....แล้วพวกเราก็กล่าวคำถวายสังฆทานกัน เสร็จเรียบร้อยหลวงพ่อก็พรมน้ำมนต์ให้พวกเรา เคาะหัวเรากับนายบอมซ๊ะเปียกโชคเลย ฮ่าๆ เราหันกลับไปมองนายนิก นายนิกก็ขำๆแล้วก็เอามือมาเช็ดน้ำที่หยดลงมาตรงปลายจมูกเรา
"เห่ยๆ!!! ในวัดในวาก็ไม่เว้นนะไอ้นิก" ไอ้แบงค์แซวนายนิก////พวกนั้นก็ยิ้มๆกัน
.... แล้วหลวงพ่อก็ให้พรเรากับนายบอม////เสร็จเรียบร้อยพวกเราก็กราบลาหลวงพ่อออกมาข้างนอก หยอดตู้ให้ค่าอาหารปลา แล้วก็หยิบขนมปังมาคนละแถว มาให้ปลาที่คลองหน้าวัดกิน เวลานี้ตอนสายๆสิบโมงกว่าๆ แดดไม่แรงมาก แถมศาลาท่าน้ำของวัดลมก็พัดเย็นสบายเลย พวกเราก็เลยนั่งคุยกันเพลินเลย โยนขนมปังให้ปลากินไปด้วย!!!!
"ไงหล่ะเอิร์ต เมื่อคืนไอ้นิกอวยพรวันเกิดไปกี่ยกอ่ะเนี่ย ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแซวเรา
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
"แหม่ๆ ไอ้แบงค์ มึงก็ถามไม่คิด กูว่าไม่ต่ำกว่าสองหว่ะ ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ
"ทะลึ่งหว่ะไอ้พวกนี้!!!" ยัยส้มพูด
"มึงรู้หรอส้ม ว่ากูคุยเรื่องไรกันอ่ะ" ไอ้แมคถามยัยส้ม
"เออ!!!ก็รู้ดิ!!!อย่างพวกมึงจะคิดอะไรดีๆกับเค้าได้หล่ะ" ยัยส้มว่าไอ้แมค
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
"แล้วตกลงกี่ยกครับ ไอ้คุณนิก เงียบเลยนะมึง!!!" ไอ้แบงค์หันไปถามนายนิก!!!
.....เราก็หันไปมองนายนิก นายนิกก็ยิ้มๆ
"ห้า!!!!" นายนิกพูดแล้วก็ยกมือมาชูห้านิ้ว
"เชี่ย!!!!ห้ายก ยังมีแรงตื่นมาทำบุญ เจ๋งหว่ะไอ้นิก" ไอ้แมคพูด
o22 o22 o22 o22 o22 o22 o22
"ห้าเลยหรอนิก ฮ่าๆ" นายเอ็มแซวนายนิก
"ไอ้บอม พูดไรมั่งก็ได้นะมึง เงียบไปป๊ะ!!!เป็นไรป่าวว๊ะวันนี้วันเกิดนะเว๊ย" ไอ้แมคว่านายบอม
"เอ่อ!!!ป่าวๆครับ ก็เห็นคุยกันอยู่ก็นั่งฟังอยู่เนี่ย!!!" นายบอมพูด
"ไอ้นิก....ห้ายกนี่ท่ายากป่าวว๊ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"ท่าเดียวเลย!!!" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ห่า!!!!เมื่อยตายเลย!!!" ไอ้แบงค์พูด
"คุยเรื่องอื่นเถอะ เราเป็นผู้หญิงนะ" ยัยแพรวพูด
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
"แฮ่ๆ แพรว นิกหมายถึง ห้านี่ก็คือ นับหนึ่งถึงห้าหัวถึงหมอนก็หลับกันเลยครับ ไม่ได้ทำไรเลย ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"อ่านะ...นิกก็พูดซ๊ะ...ให้คิด!!" ยัยแพรวว่านายนิก
"เฮ้อ!!!!!" อยู่ๆ....นายบอมก็ถอนหายใจออกมาเสียงดัง เพื่อนๆก็ได้ยินกันทุกคน!!!!
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
"ไอ้บอม มึงถอนหายใจทำไมว๊ะ!!!" ไอ้แบงค์ถามนายบอม
"เอ่อ!!!ป่าวๆครับ ไม่มีไรๆ ขอโทษๆครับ" นายบอมพูดขอโทษพวกนั้น
"บอม!!!เป็นไรป่าวเนี่ย ส้มว่าบอมดูแปลกๆนะเดี๋ยวนี้อ่ะ" ยัยส้มถามนายบอม
"เออ!!!แพรวก็ว่าบอมดูเศร้าๆ เงียบๆยังไงก็ไม่รู้ อกหักหรอบอม" ยัยแพรวแซวนายบอม
"ป่าวๆครับ บอมไม่ได้เป็นไรเลย!!!" นายบอมพูดแล้วก็นั่งก้มหน้า
"แล้วมึงจะก้มหน้าก้มตาทำเชี่ย!!ไรเนี่ยไอ้บอม" ไอ้แมคว่านายบอม
"เอ่อ!!ป่าวๆครับ ขอตัวแป๊บนะ!!!" นายบอมพูดแล้วก็เดินหยิบขนมปังลงไปที่ท่าน้ำ แล้วก็นั่งเอาขนมปังให้ปลาตรงบันไปท่าน้ำ
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
"เอิร์ตลงไปดูบอมหน่อยดิ!!! สายรหัสกันน่าจะคุยกันได้นะ" นายเอ็มหันมาบอกเรา
"เออๆลงไปดูมันหน่อย เดี๋ยวแม่งกระโดดน้ำตายขึ้นมาทำไงอ่ะ"ไอ้แมคพูด
"ไปดิไอ่ดื้อ!!!" นายนิกบอกเรา แต่ก็เอามือมาจับมือเราแล้วก็บีบแน่นเลย///เราก็ไม่เข้าใจว่านายนิกจะบีบมือเราทำไม
....เราพยักหน้าให้เพื่อนๆแล้วก็เดินลงไปที่บันไดท่าน้ำ แล้วก็นั่งลงข้างๆนายบอม
"บอม!!!!" เราเรียกนายบอม
"ครับ!!!"
"วันนี้วันเกิดนะ บอมเป็นอะไรเนี่ย" เราถามนายบอม
"ไม่ได้เป็นไรครับ" นายบอมตอบเราแต่ก็ไม่เงยหน้ามามองเรานะ ได้แต่นั่งเอามือจับขนมปังจุ่มน้ำให้ปลามาตอดกิน
.....เราก็เลยเอามือไปจับมือนายบอม นายบอมก็สะดุ้งนิดนึง แล้วก็เงยหน้ามามองเรา!!!
"เอิร์ตไม่ชอบเห็นบอมเป็นแบบนี้เลย มันไม่ใช่บอมคนเดิมที่เอิร์ตรู้จัก" เราบอกนายบอม
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
"บอมก็เป็นคนเดิมนี่แหล่ะครับเอิร์ต"
"ไม่จริงอ่ะ บอมไม่รู้ตัวเองหรอกว่าบอมเปลี่ยน แต่เพื่อนๆคนรอบข้างบอม คนที่เค้าใกล้ชิดกับบอมเค้าก็รู้สึกได้กันทั้งนั้น"
....นายบอมก็เงียบไป!!!!ไม่ตอบอะไรเรา!!!
"เอิร์ตอยากได้บอมคนเดิมกลับมา เอิร์ตต้องทำยังไงบ้าง บอมบอกเอิร์ตได้มั๊ย" เราถามนายบอม
..นายบอมก็เงียบไปอีก!!!!
"บอม!!!!" เราเรียกนายบอม
"ครับ!!!"
"ตอบเอิร์ตมาดิ"
"เอ่อ!!!!บอม...บอมรักเอิร์ตจริงๆนะ" นายบอมเงยหน้ามาบอกเรา
....ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอม มองมาที่เรา!!!! มันทำให้เราสะท้านในใจมากอ่ะ เข้าใจความรู้สึกนะแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง!!
"เอ่อ!!!...แต่บอมก็รู้ว่าเอิร์ตกับนิก...เป็นแฟนกันไปแล้ว!!" นายบอมบอกเรา
:ling2: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2:
"อือ!!!!" เราเองก็พูดอะไรไม่ออกเหมือนกันในตอนนั้น เราพูดอะไรไม่ออกจริงๆ ไม่รู้จะไปต่อยังไงเลย!!!!
"เฮ้ย!!!สองคน หิวข้าวแล้วหว่ะ ไปกินข้าวกัน เดี๋ยวจะได้ไปชมรม" เสียงไอ้แมคตะโกนเรียกเรากับนายบอม
"บอม สัญญากับเอิร์ตนะว่าจะไม่เศร้า ไม่เงียบแบบนี้อีก ไม่งั้นเอิร์ตจะไม่พูดกับบอมอีกเลย" เราบอกนายบอม
"ไม่สัญญา!!!!" นายบอมพูด
"งั้นก็ตามใจ" เราพูดแล้วก็ลุกเดินขึ้นมาบนศาลา
"ไม่สัญญา แต่!!!บอมจะทำให้เห็น" นายบอมพูดแล้วก็เดินตามหลังเรามา////เราเองก็หยุดแล้วก็ยิ้มๆกับสิ่งที่นายบอมพูด!!!!
o18 o18 o18 o18 o18 o18
....เรากับนายบอมเดินขึ้นมาบนศาลา แล้วก็เดินออกจากวัดกะว่าจะไปกินข้าวที่ร้านประจำกัน////นายนิกมาเดินข้างๆเรา กอดคอเรา แถมเอานิ้วมาเขี่ยแก้มเราเล่นอีกนะ ซนจริงๆไอ้ลิง
"กูว่าไปกินข้าวที่ชมรมกันเถอะ เจียวไข่กินกัน" ไอ่แมคพูด
"เออๆดีเหมือนกัน"
"งั้นก็โบกสองแถวสิครับพี่น้อง ถ้าเดินกันไปขาลากแน่ครับ ฮ้าๆ" ไอ้แบงค์พูด
.....พวกเราโบกสองแถวมาลงที่หน้าชมรม เข้าไปในชมรมก็มีพี่ๆนั่งอยู่แล้วก็พวกยัยฟ้านั่งกันอยู่ในครัว
"นี่ไงมาพอดีเลย พ่อครัว" รุ่นพี่พูดถึงไอ้แมค
....พวกเราก็สวัสดีรุ่นพี่ที่นั่งอยู่ตรงนั้นแล้วก็แยกไปนั่งกับพวกเพื่อนๆที่ปูเสื่อนั่งอยู่ข้างๆสระน้ำ
"แมค พี่มีเนื้อหมูอยู่ในถังอ่ะ ช่วยจัดการให้พี่หน่อย" รุ่นพี่บอกไอ้แมค
"ครับๆได้ครับ พี่อยากกินไรอ่ะครับ" ไอ้แมคถามรุ่นพี่
"แล้วแต่เลยน้องแมคตามแต่สะดวก ขาดเหลืออะไรบอกพี่"รุ่นพี่บอกไอ้แมค
"แมคพี่อยากกินหมูย่างแบบบนค่ายอ่ะ" พี่วินเดินเข้ามาในชมรมพอดี!!!
"ได้เลยครับพี่วิน งั้นเดี๋ยวทำหมูย่างนะครับ จิ้มน้ำจิ้มแจ่ว" ไอ้แมคพูด
o13 o13 o13 o13 o13 o13
"อ่ะ...ไอ่สองคนของพี่ ขนมวันเกิด" พี่วินบอกเรากับนายบอมแล้วก็ส่งถุงเซเว่นให้เราถุงใหญ่เลย ขนมเพียบ!!
"ขอบคุณครับพี่วิน" เรากับนายบอมขอบคุณพี่วิน
....แล้วพวกเราก็จัดการช่วยกันทำหมูย่าง!!!!
"ไอ้นิก ช่วยติดเตาย่างให้หน่อยดิ" ไอ้แมคบอกนายนิก
"อือๆได้ๆ ป่ะ...ไปช่วยกัน" นายนิกหันมาบอกเรา
"เดี๋ยวฟ้าไปช่วยด้วย" ยัยฟ้าเดินตามเรากับนายนิกมา
....เรากับนายนิกเอาถ่านมาใส่ลงบนเตาย่าง เราแกล้งเอามือที่เปื้อนถ่านไปป้ายหน้านายนิก ฮ่าๆ
"เฮ้ย!!!ไอ้เอิร์ต เล่นไรเนี่ย!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอามือเช็ดหน้า ทำให้ถ่านเปื้อนหน้ามากเข้าไปอีก
"ฮ่าๆ มอมเป็นแมวเลย" เราว่านายนิก
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
"ไหนๆแมวอ่ะ" ยัยฟ้าหันมามองนายนิกแล้วก็หัวเราะ
"แมวที่ไหนอ่ะฟ้า นี่เสือชัดๆ" นายนิกพูดแล้วก็ทำท่าแยกเขี้ยวแบบเสือให้ยัยฟ้าดู
"แต่ถ้าฟ้าอยากเห็นแมวนะ เดี๋ยวนิกทำให้ดู" นายนิกพูด
.....แล้วนายนิกก็เอาแขนมาล็อกคอเราไว้ แล้วก็เอามืออีกข้างที่ว่าง ป้ายถ่านมาบนแก้มเราเป็นเส้นๆเหมือนหนวดแมว เราดิ้นยังไงก็ไม่หลุดนายนิกล๊อกแน่นมาก ฮ่าๆ นายนิกแกล้งเราเสร็จก็ปล่อยเรา!!!!
"ไอ่ลิง เลอะเทอะหว่ะ!!!" เราว่านายนิก
"นี่ไงแมวอ่ะฟ้า น่ารักป๊ะ ไหนร้องดิ เมี๊ยวๆๆ...ฮ่าๆ" นายนิกพูดแซวเรา
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
"ฮ่าๆ สองคนนี้ก็นะ เล่นไรกันเป็นเด็กๆเลย นี่ถ้าบอกฟ้าว่าเป็นแฟนกันก็เชื่อนะเนี่ย ฮ่าๆ" ยัยฟ้าพูด
....เรากับนายนิกก็หยุดหัวเราะเลย เหมือนอารมณ์มันสะดุดกึ๊กอ่ะ ฮ่าๆ แล้วนายนิกก็ไปก่อไฟในเตา
"ไอ้แมค กูบอกแล้วว่าอย่าให้ไอ้สองคนนี้ทำงานด้วยกัน แล้วได้เรื่องป๊ะเนี่ย เตาไฟยังไม่ติดเลย" ไอ้แบงค์ว่าเรากับนายนิก
"กินชาตินี้นะครับ เตาไฟพร้อมยังครับ" ไอ้แมคตะโกนมาจากหลังชมรม
"เตาย่างพร้อมครับ มาเลยๆ" นายนิกตะโกนบอกไอ้แมค
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
"มาๆพี่ช่วยย่าง" พี่วินเดินเข้ามากอดคอเรากับนายนิก
"อ่าว!!!เลอะเทอะกันเลยนะสองคนนี้ ไปล้างเลย ให้เร็ว!!!!" พี่วินดุเรากับนายนิกให้ไปล้างหน้า
.....เรากับนายนิกก็เข้าห้องน้ำไปล้างหน้ากัน////ตอนออกมาจากห้องน้ำ มีรุ่นพี่ผู้หญิงรอเข้าห้องน้ำต่อจากเรา พอเราเปิดประตูออกไป นายนิกก็เดินตามเราออกมา!!!!รุ่นพี่ผู้หญิงก็ตกใจ!!!! เรากับนายนิกก็ยิ้มๆให้แล้วก็พากันเดินมาที่เตาย่างหมู!!
o22 o22 o22 o22 o22 o22
.....ตอนนี้ตรงเตาย่าง ทุกคนก็มาช่วยกันย่างหมูเยอะมาก เรายืนอยู่ตรงนั้นก็ดูเค้าย่างนายนิกเข้าไปช่วยย่างหมู!!
"วินๆ น้องรหัสวินเป็นเกย์หรอ" เราได้ยินพี่ผู้หญิงเข้าไปถามพี่วิน
"ทำไมอ่ะ น้องคนไหน"
"น้องเอิร์ตอ่ะ"
"ทำไม!!!เอิร์ตมันทำไมหรอ"พี่วินถามเพื่อน
"ก็เมื่อกี้เราเห็นเอิร์ตออกมาจากห้องน้ำพร้อมน้องคนนั้นอ่ะ" พี่ผู้หญิงหมายถึงเรากับนายนิก
"อ่อๆ วินให้น้องมันไปล้างหน้าอ่ะ มันก่อไฟย่างหมูกัน หน้าเปื้อนถ่านเลอะไปหมด ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็หัวเราะ
"แต่ว่า!!!ทำไมต้องเข้าไปพร้อมกันด้วยหล่ะ" เพื่อนผู้หญิงยังถามพี่วินอยู่ ฮ่าๆ
"ไม่เห็นแปลก ผู้ชายเข้าห้องน้ำด้วยกันมันเรื่องธรรมดา เลิกสงสัยแล้วมาช่วยกันย่างหมูนี่!!!" พี่วินบอกเพื่อน
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
.....เรายืนฟังอยู่ แล้วก็เดินออกจากตรงนั้น เพราะว่าควันย่างหมูเริ่มลอยมาตรงนั้น ฮ่าๆ เราเดินไปนั่งตรงเสื่อ นายบอมนั่งอยู่ตรงนั้น คุยอะไรอยู่กับนายนิก นายเอ็มก็ไม่รู้ เราก็เลยไปนั่งลงข้างๆนายบอม
"บอมกินทาโร่ป๊ะ" เราถามนายบอม
"กินครับ ไหนอ่ะ"
"ต้องไปซื้ออ่ะ"
"ได้ๆ เดี๋ยวบอมไปซื้อให้ครับ เอิร์ตเอากัสเซ่นด้วยป่าว" นายบอมถามเรา
"อือ!!!เอาดิๆ"เราบอกนายบอม
"ครับๆรอแป๊บนะ เดี๋ยวบอมมา" นายบอมพูดแล้วก็ลุกเดินไปยืมมอไซค์เพื่อน
"ไอ่เสือบอมจะไปไหน" พี่วินเรียกนายบอม
"ไปเซเว่นครับพี่วิน พี่วินจะเอาไรป่าวครับ"
"อะไรขนมที่ซื้อมาให้เมื่อกี้หมดแล้วหรอ" พี่วินถามนายบอม
"แหะ แหะ ไม่เหลือแล้วครับ" นายบอมตอบพี่วิน
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
"อ่ะนี่พี่ให้!!!จะกินไรก็ซื้อมา"พี่วินพูดแล้วก็ส่งตังค์ให้นายบอม200บาท
"ขอบคุณครับพี่วิน"
....นายบอมรับตังค์จากพี่วินแล้วก็ไปเซเว่น เราก็นั่งคุยอยู่กับนายนิก นายเอ็ม....ซักพักพวกยัยส้มก็เอาจานหมูย่างกับน้ำจิ้มแจ่วมาวางตรงเสื่อที่เรานั่งอยู่แล้วก็มีข้าวไข่เจียว ทยอยเอามาวางบนเสื่อ แล้วพวกเราก็นั่งล้อมวงกันรอกินข้าว นายนิกนั่งอยู่ตรงข้ามเรา นายบอมกลับมาจากเซเว่นพอดี เราก็เลยเรียกนายบอมมานั่งข้างๆเรา นายบอมก็มานั่ง คราวนี้ดีขึ้นแฮะ ยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่นั่งเหม่อนั่งเศร้าเหมือนแต่ก่อน ฮ่าๆ นายบอมนะนายบอม
....พอครบหมดทุกคน พร้อมแล้ว พวกเราก็ลงมือกินข้าวกลางวันด้วยกัน มื้อนี้อร่อยมากๆ นั่งกินท่ามกลางร่มไม้ ธรรมชาติมากๆ เข้ากับเด็กเกษตรดี ฮ่าๆ หมูย่างของไอ้แมคก็อร่อย ฝีมือไม่ตกเลย น้ำจิ้มแจ่วก็แซ่บมาก/////พอกินข้าวเสร็จก็ช่วยกันเก็บจานชามไปล้าง แล้วก็ออกมานั่งคุยกัน เรานั่งคุยอยู่กับพวกยัยฟ้า ยัยส้ม ยัยแพรว อยู่ๆนายนิกก็เดินมาแล้วก็นอนหนุนตักเรา เพื่อนๆพวกนั้นเห็นก็ยิ้มๆ แซวเรากับนายนิกใหญ่เลย!!
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
"อิ่ม!!!แล้วก็ง่วงนอน" นายนิกพูดแล้วก็นอนเอามือลูบพุงตัวเอง
"ไอ่ลิง ไม่ต้องมานอนเลย ลุกไปทำงาน" เราว่านายนิกแล้วก็เอามือตีพุงนายนิกเล่น
"แหม่ๆ เอิร์ต เอาอีกซักภาพดีมั๊ย!!!ลงหน้าปกเลยดีกว่า" เพื่อนแซวเรากับนายนิก
"นี่!!!ถ้าสองคนนี้เป็นแฟนกันขึ้นมาจริงๆนะ เรากรี๊ดอ่ะ ฮ่าๆ" เพื่อนผู้หญิงพูด
"งั้นเธอต้องกรี๊ดให้คอแหกแล้วหล่ะ เพราะมันสองคนเป็นยิ่งกว่าแฟนอีก" ไอ้แบงค์บอกเพื่อนคนนั้น
"เฮ้ย!!!จริงป๊ะเนี่ยเอิร์ต แล้วยิ่งกว่าแฟนนี่หมายความว่าไงอ่ะ"เพื่อนคนนั้นถามเรา
"หรือว่า เอิร์ตกับนิกจะ.....จะ...อืยย!!!!คิดแล้วฟินนน!!!"
"เหอะๆ อย่าคิดไกลๆ พวกเธอก็ไปเชื่อไอ้แบงค์มัน!!!" เราพูด
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
"เชื่อเถอะครับ!!!" นายนิกลุกขึ้นมาแล้วก็บอกเพื่อนผู้หญิง แล้วก็เดินไปช่วยไอ้แมคขนของไปที่ร้านไข่เจียว
....เพื่อนผู้หญิงก็อึ้งไปเลย ที่นายนิกมาบอกแบบนั้น
"อย่าไปเชื่อพวกนั้นนะ ฮ่าๆ" เราบอกเพื่อนพวกนั้น
"ไม่ทันแล้วหล่ะเอิร์ต เราเชื่อไปแล้ว กรี๊ดอ่ะ ฮ่าๆ" เพื่อนผู้หญิงพูด
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
ถุงยางอนามัย!!...กลิ่นมิ้นต์
....นายนิกไปช่วยพวกไอ้แมคตั้งร้านไข่เจียว เราก็ยังนั่งคุยกับเพื่อนๆอยู่ที่ชมรม!!
"เอิร์ตๆ เราถามจริง นิกนี่เป็นเกย์ป๊ะ" เพื่อนผู้หญิงถามเรา
"เออ!!!นั่นดิ เราอยากรู้อ่ะ แล้วตอนอยู่ด้วยกันที่หอใน นิกรู้ป๊ะว่าเอิร์ตเป็นเกย์อ่ะ" เพื่อนอีกคนถามเรา
"อือ!!!!ไม่รู้ดิ แต่ว่านิกก็เห็นเราเป็นเหมือนกับที่พวกเธอเห็นเราน่ะแหล่ะ" เราตอบเพื่อนๆ
"หมายความว่านิกก็รู้หรอว่าเอิร์ตเป็นเกย์อ่ะ"
"ก็...คงงั้นมั้ง" เราตอบเพื่อนๆ
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
"เฮ่ย!!! แต่ว่า ถ้าเราไม่รู้จักเอิร์ต เราก็ดูไม่ออกเลยนะว่าเอิร์ตเป็นอ่ะ" เพื่อนผู้ชายพูด
"เออๆ ช่ายๆ เราก็ไม่รู้นะ ถ้าเอิร์ตไม่เปิดตัวอ่ะ แต่เป็นแบบนี้แหล่ะน่ารักดี เนอะๆ" เพื่อนผู้หญิงพูดกับเรา////เราก็ยิ้มๆให้
"แล้ว!!!!นิกรู้ว่าเอิร์ตเป็น นิกไม่กลัวหรอ!!!" เพื่อนถามเรา
"พวกเธอไม่รู้อะไร ไอ้นิกอ่ะพอรู้ว่าไอ้เอิร์ตเป็นนะ มันโกรธเลยเว๊ย ไม่พูดกับไอ้เอิร์ตเลย" ไอ้แบงค์บอกเพื่อนๆ
:m31: :m31: :m31: :m31: :m31:
"เฮ่ย!!!จริงดิ!!!"
"ก็จริงๆ ใครไม่ได้ไปค่ายไม่รู้หรอก ดราม่าแม่งตั้งแต่วันแรกๆเลย"
"เล่ามาๆ เอิร์ตเราขอฟังหน่อยนะ อยากรู้อ่ะ" เพื่อนๆบอกเรา////เราก็พยักหน้าให้ ไอ้แบงค์มันเล่าเต็มที่ ฮ่าๆ
.....ไอ้แบงค์ก็เล่าเรื่องเรากับนายนิกให้เพื่อนๆฟังตั้งแต่ต้นจนจบ เพื่อนๆก็ตั้งใจฟังกันมากเลยนะ
"อือ!!!!นิกนี่ก็ดีเนอะ ที่รับได้ว่าเอิร์ตเป็น"
"เป็นเรา เราก็รับได้นะ เพราะเอิร์ตไม่ได้ตุ้งติ้งอะไรนี่ ไม่เหมือนตุ๊ดคนอื่นๆอ่ะ ถ้าตุ้งติ้งกว่านี้เรากลัว!!!" เพื่อนผู้ชายบอกเรา
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
"แบบมันนี่แหล่ะน่ากลัว ระวังตัวเหอะพวกมึงอ่ะ" ไอ้แบงค์พูดกับเพื่อนๆผู้ชาย
"แหม่ๆไอ้แบงค์ ถ้าเราไม่ดีจริง นายไม่รอดหรอก ฮ่าๆ" เราหันไปบอกไอ้แบงค์
"เฮ่ย!!! เอิร์ต นี่แสดงว่า คิดไรกับเราหรอเนี่ย!!!!" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็ทำท่ากลัวๆ
"ล้อเล่นน่ะ ฮ่าๆ ไม่เคยคิดเลย สาบาน" เราพูด
"แล้วไปๆ ฮ่าๆ"
"แต่ว่า....ตอนนี้เพื่อนๆครับ เอิร์ตกับนิกก็เป็นแฟนกันเรียบร้อยแล้วครับ" ไอ้แบงค์บอกเพื่อนๆ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
"เย้ยยย!!! จริงอ่ะ ถึงว่าเมื่อกี้นิกพูดแปลกๆ"
"โหยย!!! เสียดายอ่ะ ทั้งคู่เลย"
...ไอ้แบงค์บอกเพื่อนๆแบบนี้เราก็นั่งนิ่งเลย ทำไรไม่ถูก!!! เพื่อนๆผู้หญิงก็พากันบ่นเสียดายใหญ่เลย
"ไม่ได้เว๊ย!!!! ไอ้เอิร์ตมันต้องเป็นแฟนกับไอ้บอมเท่านั้น" ไอ้แมคเดินเข้ามาพูด
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
"เออ!!!ช่ายๆ เราก็ว่า บอมต้องชอบเอิร์ตแน่ๆ แต่ไม่แน่ใจว่าบอมจะเป็นเกย์ป่าวอ่ะ" เพื่อนผู้หญิงพูด
"แต่เราว่า เอิร์ตกับนิกก็น่ารักดีนะ เห็นรูปในนิตยสารแล้วก็ยิ้มทุกที เราชอบอ่ะ!!!!"
"คิดแล้ว เขินแทนอ่ะ นิกนี่ดูจะติดเอิร์ตมากๆเลยนะ ไปไหนมาไหนด้วยตลอดเลยอ่ะ นี่ดูดิ ขนาดไม่ใช่งานคณะตัวเองยังมาช่วยเราทำเลย น่ารักจริงๆ"
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
"ติดจริงแหล่ะ!!!! ท้องนี่ติดกันเลย ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูด
"ไอ่แมค!!!! พูดอะไร!!!!เดี๋ยวเพื่อนๆเข้าใจผิดกันหมด!!!!" เราว่าไอ้แมค
"หรือไม่จริง!!!!" ไอ้แมคถามเรากวนๆแล้วมันก็เดินออกไป
"อ่านะ เลิกคุยเรื่องนี้ดีกว่า เราไปก่อนนะ แหะ แหะ" เราพูดแล้วก็เดินออกมาจากกลุ่มเพื่อนๆ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
.....เราเดินไปตรงที่จัดงาน พวกนั้นกำลังตั้งร้านไข่เจียวกันอยู่ นายนิกก็กำลังขมักเขม้นเลย
"ไอ่ลิง เหนื่อยป่าวเนี่ย" เราเดินเข้าไปถามนายนิก
"เหนื่อยครับ แต่ตอนนี้หายแล้ว" นายนิกเงยหน้ามาตอบเราแล้วก็ยิ้มๆ
"อ่าว!!!หายเหนื่อยเร็วจัง!!!" เราพูด
"ก็แฟนนิกมาไง!!" นายนิกพูด!!!!
"เว่อร์!!!!หว่ะ!! กินน้ำป่าว เดี๋ยวไปเอามาให้" เราถามนายนิก
"กินคร๊าบ!!!!"
o18 o18 o18 o18 o18
.....เราเดินไปที่ซุ้มพี่ปีสอง นายบอมนั่งคุยอยู่กับพี่วิน
"อ่าวเอิร์ต มาเอาไรเนี่ย" พี่วินถามเรา
"เอาน้ำไปให้นิกครับพี่วิน" เราบอกพี่วิน
"แหม่ๆ ดูแลกันดีจังเลยนะคู่นี้ ฮ่าๆ" พี่วินแซวเรา
"แซวน้องนะพี่วิน" เราว่าพี่วิน
"น้ำอยู่ในถังน้ำแข็งอ่ะ ไปเปิดหยิบเอาได้เลย" พี่วินบอกเรา
"ขอบคุณครับพี่วิน" เราขอบคุณพี่วินแล้วก็เดินไปเอาน้ำที่ถังน้ำแข็ง นายบอมเดินตามเรามา
"เอิร์ตเดี๋ยวบอมหยิบให้ มันเย็น!!!" นายบอมบอกเรา แล้วก็ก้มลงไปเอามือควานหยิบขวดน้ำที่แช่ไว้
....แล้วนายบอมก็เอาขวดน้ำขึ้นมาส่งให้เรา!!!!
"เย็นมากป่าวบอม" เราถามนายบอม
"เย็นดิ!!! นี่ไง!!!! เย็นป๊ะหล่ะ" นายบอมพูดแล้วก็เอาสองมือมาทาบลงบนแก้มเราสองข้าง////เราก็ สะดุ้งเลยดิ ก็มันเย็นอ่ะ ฮ่าๆ
"อื้อ!!!!เย็นมากอ่ะบอม" เราทำหัวสั่นๆแล้วก็เงยหน้าไปพูดกับนายบอม
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
....นายบอมเห็นเราสะดุ้งก็ชอบใจ หัวเราะ แล้วก็ยิ้มๆให้เรา ดวงตาสีน้ำตาลคู่เดิม รอยยิ้มของนายบอมคนเดิมกลับมาแล้ว!!!!!ดีใจอ่ะ!!!
"ป่ะๆ นิกรอกินน้ำแล้วมั้ง" นายบอมพูดแล้วก็พาเราเดินไปที่ร้านไข่เจียว!!!!แล้วนายบอมก็แยกไปช่วยที่อื่น ส่วนเราก็เดินไปหายนายนิกที่นั่งพักอยู่บนก้อนฟางอัด!!!!
"อ่ะกินน้ำก่อนนิก!!!" เราพูดแล้วก็ยื่นขวดน้ำให้นายนิก
...นายนิกรับขวดน้ำจากเราไปแล้วก็กระดกกินเลย ด้วยความรีบร้อน นายนิกสำลักน้ำ น้ำพุ่งออกปากออกจมูก ไปหมดเลย
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
"เอ้า!!!! ไอ่ลิง ค่อยๆกินดิ เห็นมั๊ยสำลักน้ำเลย" เราพูดแล้วก็เอามือไปลูบหลังนายนิก
.....นายนิกนั่งก้มหน้าอยู่ พอเงยหน้ามามีแต่น้ำเต็มไปหมดเลย เลอะเทอะจริงๆ แล้ว!!!!!นายนิกก็เอามือมาดึงตัวเราเข้าไปหาแล้วก็เอาหน้ามาซุกกับหน้าอกเรา แล้วก็เช็ดน้ำที่เปื้อนอยู่บนหน้า/////เรานี่!!!อึ้ง!!!เลย ไม่คิดว่านายนิกจะทำแบบนี้!!!!!
"ไอ่ลิง เป็นไงบ้าง!!!" เราพูดแล้วก็เอาสองมือจับหัวนายนิกให้ออกจากตัวเรา
"ไม่เป็นไรแล้ว แค่สำลักน้ำเอง" นายนิกพูด
"อ่ะ!!!!แล้วมาเช็ดบนเสื้อเอิร์ตเนี่ย เปื้อนหมดเลย" เราบ่นนายนิก
"เดี๋ยวซักให้ก็ได้คร๊าบบบ" นายนิกพูดแล้วก็มองหน้าเรา เราก็มองหน้านายนิก
.....สายตาของนายนิกสะกดเราอีกแล้ว ทุกๆครั้งที่เรากับนายนิกมองตากัน เราต่างก็เงียบ!!!! ครั้งนี้ก็เหมือนกัน เรากับนายนิกต่างคนต่างเงียบ ได้แต่นั่งจ้องตากันไปมา!!!!! มันก็เป็นหน้านายนิกที่เราเห็นอยู่ทุกวันอ่ะนะ แต่ว่า!!!เราไม่เคยหยุดเพื่อที่จะมองหน้ากันนานๆแบบนี้ ความรู้สึกแปลกๆมันก็เลยเกิดขึ้นมา!!!!
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
"เชี่ยยย!!!! มองหน้ากันอยู่นั่น เดี๋ยวก็ท้องหรอกมึง" ไอ้แมคเดินเข้ามาว่าเรากับนายนิก
.....เรากับนายนิกก็สะดุ้งเลย แล้วต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไป เขินอ่ะนะ
"ไม่ใช่ปลากัดนะเว๊ย จะได้ท้อง!!!!" นายนิกพูดแล้วก็เตะไอ้แมคเล่นๆไปทีนึง
"โห่!!!!ไอ้คุณนิกครับ ชอบใช้กำลังจังเลยนะครับ แหม่!!!!!" ไอ้แมคว่านายนิก ที่ดดนนายนิกเตะ!!
o18 o18 o18 o18 o18 o18
.....เราเดินไปตรงซุ้มถ่ายรูปที่ยัยส้ม ยัยฟ้า นายเอ็มนั่งคุยกันอยู่ ส่วนนายบอมก็นู่น ไปตักปลาเล่นกับเพื่อนๆ
"เอิร์ต ดูนี่ดิ ฟินป๊ะ!!!" ยัยส้มพูดแล้วก็ยื่นโทรศัพย์ให้เราดูรูป
"เฮ้ย!!!! ถ่ายไว้ทำไมเนี่ย!!!!" เราถามยัยส้ม เพราะมันเป็นรูปที่นายนิกเอาหน้ามาซุกหน้าอกเรา ตอนสำลักน้ำเมื่อกี้อ่ะ!!!!
"ฮ่าๆ หันไปเห็นพอดี ฉากนี้ฟิน ฟ้าเลยถ่ายไว้อ่ะเอิร์ต" ยัยฟ้าบอกเรา
'"แหม่ๆ ฟ้าอ่ะ ลบเลยๆ" เราบอกยัยฟ้า
"ไม่ลบๆ เก็บไว้ให้เพื่อนๆคนอื่นดูก่อน ฮ่าๆ" ยัยฟ้าบอกเรา
"เอิร์ตถ่ายรูปกัน เดี๋ยวตอนเย็นคนเยอะจะไม่ได้ถ่าย" นายเอ็มชวนเราไปถ่ายรูปกับฉากของพวกเรา
"อ่ะส้ม ถ่ายรูปให้เอ็มหน่อยดิ ต้องจ่ายตังค์ป่ะครับเนี่ย" นายเอ็มถามยัยส้มแล้วก็ยิ้มๆ
"จ่าย!!!ดิ จ่ายเยอะๆด้วยนะเสี่ยเอ็ม" ยัยส้มบอกนายเอ็ม
"โห่!!!!คนกันเองนะเนี่ย ฟรีไม่ได้หรอครับ!!!" นายเอ็มแซวยัยส้ม
"10บาท จ่ายมาๆ" ยัยส้มบอกนายเอ็ม นายเอ็มก็ควักเหรียญ10จ่ายยัยส้มไป
....แล้วเรากับนายเอ็มก็ถ่ายรูปคู่กัน จริงๆก็ผลัดกันถ่ายแหล่ะ เรา นายเอ็ม ยัยฟ้า ยัยส้ม สนุกสนานกันไป ฮ่าๆ
"ถ่ายด้วยๆ" นายนิกวิ่งเข้ามาขอถ่ายรูปกับพวกเราด้วย
"เอารูปคู่กะเอิร์ตป๊ะนิก เดี๋ยวส้มถ่ายให้" ยัยส้มถามนายนิก
.....นายนิกยืนนิ่งแป๊บนึง มองหน้าเรา แล้วก็หันไปพยักหน้ากับยัยส้ม แล้วนายนิกก็เอาโทรศัพย์ส่งให้ยัยส้มถ่ายรูปให้////นายนิกเดินเข้ามาในฉาก เข้ามาหาเรา นายเอ็มเดินออกไปแล้วก็บ่นๆ
"เราเป็นแค่องครักษ์ ขอตัวหลบก่อนนะครับ" นายเอ็มพูดแล้วก็ยิ้มๆ
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
.....แล้วนายนิกก็เดินเข้ามายืนคู่กับเรา แล้วก็ถ่ายรูปด้วยกัน หลายรูปเหมือนกันนะ ถ่ายเสร็จ นายนิกก็กลับไปช่วยไอ้แมคที่ร้านไข่เจียว เพราะตอนนี้หัวค่ำแล้ว คนก็ทยอยๆเดินมาเที่ยวงานกันเรื่อยๆ วันนี้วันสุดท้ายแล้วด้วยอ่ะนะ คนก็เลยมากันเยอะเลย ข้าวไข่เจียวขายดีเลยหล่ะ มีแต่คนบอกว่าให้ไปเปิดร้านขายในงานเกษตรแฟร์ต่อ
o13 o13 o13 o13 o13 o13
.....เราไปช่วยไอ้แมคเสิร์ฟไข่เจียว ส่วนนายนิกช่วยไอ้แมคอยู่หน้าร้าน นายนิกก็มีหน้าที่ทอดไข่ ส่วนไอ้แมคจะรับ
ออเดอร์จากนายบอมแล้วก็จะเป็นคนปรุงไข่ ใส่ส่วนผสม แล้วก็ส่งต่อให้นายนิกเป็นคนทอด สนุกดีนะ ทำกิจกรรมแบบนี้ ถ้าใครได้ไปสัมผัสบรรยากาศแบบนั้นนะ จะชอบใจ นายนิกเองก็ดูสนุกไปกับงานนี้ด้วย ทั้งๆที่ไม่ใช่งานคณะตัวเองเลย เพื่อนๆนายนิกที่เข้ามาเดินในงาน รู้ว่านายนิกมาทอดไข่ขายก็พากันเข้ามากิน แล้วก็แซวนายนิกว่าจะเปลี่ยนคณะเลยมั๊ย ฮ่าๆ ก็ขำๆกันไปอ่ะนะ พอดึกๆมีการแสดงบนเวที เล่นดนตรี แล้วก็มีแอบๆซื้อเบียร์ มากินกัน ไอ้แบงค์ไปเอาเบียร์มาจากไหนก็ไม่รู้ เห็นบอกว่ามาจากซุ้มรุ่นพี่ มันเอาใส่แก้วมาเดินเสิร์ฟให้พวกเรากินจนทั่วเลย ฮ่าๆ เบียร์เย็นๆผสมกับน้ำสไปรท์อ่ะ ออกมารสชาติมันก็จะหวานๆมันๆ อร่อยไปอีกแบบ เราก็กินไปหลายรอบเลย แต่แค่จิบๆเอานะ ฮ่าๆ แค่นี้ก็หน้าเริ่มแดงแล้วอ่ะ ส่วนไอ้แมคกับนายนิกสองคนหน้าเตาทอดไข่ก็กินเบียร์กับเค้าด้วย จนเราต้องเดินไปเตือนว่าอย่ากินเยอะนะ เดี๋ยวจะทอดไข่ไหม้ ฮ่าๆ นายนิกก็เริ่มกรึ่มๆแล้วหล่ะ ไม่รู้ว่าที่หน้าแดงนี่เพราะเมาเบียร์หรือความร้อนจากเตาทอดไข่ ฮ่าๆ
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
.....ตอนนี้คนเริ่มน้อยแล้ว ไข่ก็จะหมดแล้วด้วย ไอ้แมคเลยปิดร้านซ๊ะเลย ฮ่าๆ แล้วพวกเราก็มานั่งพักกัน คุยกัน พวกยัยส้ม ยัยแพรว ยัยฟ้าไปเดินหาซื้อขนม ลูกชิ้นปิ้ง หมูย่างมากินกัน เพราะมัวแต่ขายข้าวไข่เจียว ยังไม่ได้กินข้าวกันเลย!!!!
"เอิร์ต เดี๋ยวนิกทอดไข่เจียวให้กินนะ" นายนิกมานั่งข้างๆเราแล้วก็บอกเรา
"อื้อๆ อร่อยๆนะ" เราบอกนายนิก
"อร่อยอยู่แล้วครับ เชื่อมือนิกดิ!!!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินไปทอดไข่เจียวให้เรา
....ซักพักนายนิกก็เดินมาพร้อมกับข้าวไข่เจียว
"อ่ะ ได้แล้วไข่เจียว ลองชิมดู อร่อยนะ" นายนิกบอกเราแล้วก็วางจานไข่เจียวลงตรงหน้าเรา
"อ่าว!!!แล้วนิกกินไรอ่ะ ไม่หิวหรอ"เราถามนายนิก
"ก็กินจานเดียวกับเอิร์ตแหล่ะ อ่ะ!!!ลองชิมดูดิ!!!" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
o18 o18 o18 o18 o18 o18
.....เราก็ลองตักมาชิมดู!!!!
"อื้อ!!!อร่อยอ่ะ สาบานนะว่าทำเอง" เราถามนายนิก
"ครับพ้ม ด้วยเกียรติของเด็กวิดยาเลย" นายนิกพูดแล้วก็ทำมือชูสองนิ้วแบบลูกเสือสำรอง ฮ่าๆ ไอ่ลิงนะไอ่ลิง!!!!
"อ่าว!!!มาช่วยกันกินดิ!!!!นั่งมองอยู่ได้!!!" เราบอกนายนิก
"ครับๆ" นายนิกพูดแล้วก็มานั่งกินไข่เจียวจานเดียวกับเรา เราก็กินไปเรื่อยๆ
.....จังหว่ะนึงที่เราเงยหน้าไปมองเพื่อนๆ เราก็เห็นนายบอมกำลังนั่งมองนายนิกกับเราอยู่ พอนายบอมเห็นว่าเรามองไป นายบอมก็หันหน้าหนีไปทางอื่น แต่!!!!เราก็ไม่ได้คิดอะไรนะ!!!!/////พอใกล้ๆเที่ยงคืน พวกเราช่วยกันเก็บร้าน แล้วก็แยกย้ายกันกลับหอ เรา นายนิก นายเอ็ม เดินกลับมาถึงหอใน ก็แยกย้ายกันเข้าห้อง เพราะพรุ่งนี้ต้องมาช่วยกันเก็บกวาดสถานที่จัดงานดอกไม้บานให้เรียบร้อย แล้วก็เตรียมย้ายของเข้าไปที่ซุ้มของชมรมเราในคณะ เพราะจะมีงาน"เกษตรเจ้าคุณทหารแฟร์" ต่อเลย เป็นงานใหญ่ประจำปีของคณะเราเอง
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
.....เรากับนายนิกเข้าห้องมา นายนิกก็รีบไปอาบน้ำเลย
"นิกอาบน้ำก่อนนะไอ่ดื้อ" นายนิกบอกเราแล้วก็คว้าผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเลย
....เราเองก็ งงๆ แปลกแฮะ วันนี้ทำไมไอ่ลิงยอมอาบน้ำโดยดี ไม่ต้องบังคับกันเลย ฮ่าๆ พอนายนิกอาบน้ำเสร็จ เราก็เข้าไปอาบน้ำต่อ เราอาบน้ำเสร็จ ก็นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นนายนิกยังนั่งอยู่บนเตียง เสื้อผ้าก็ยังไม่ใส่ ใส่แต่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเหมือนเรา แต่เราก็ไม่ได้ถามอะไรนะ เราก็เดินเข้าไปนั่งปลายเตียง เพราะจะเอาพัดลมเป่าผม นายนิกนั่งขวางอยู่!!!!
"ไอ่ลิง เขยิบดิ๊!!!!จะเป่าผม" เราบอกนายนิกแล้วก็นั่งลงข้างๆนายนิก เตรียมจะเป่าผม!!!!
.....จังหว่ะที่นายนิกเขยิบให้เรานั่ง ก็มีบางสิ่งบางอย่างหล่นออกมาจากตัวนายนิกแล้วก็ล่วงลงพื้นห้อง เราก็ก้มลงไปดู
มันเป็น"กล่องถุงยางอนามัยกลิ่นมิ้นต์" นี่นายนิกยังเก็บเอาไว้อีกหรอเนี่ย!!!!
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
......พอเราเห็นปุ๊บ!!!!เราก็เด้งตัวลุกขึ้นจากเตียงปั๊บ กะว่าจะหนีไง เพราะเรารู้แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น นายนิกเองก็คงจะคิดว่าเรารู้ทัน ก็ลุกขึ้นแล้วก็ไปปิดไฟ แล้วนายนิกก็ผลักเรานอนลงบนเตียงแล้วตัวเองก็ตามขึ้นมาทับอยู่บนตัวเรา หลังจากนั้น....ผ้าขนหนูเราก็ถูกดึงทิ้งไปเหลือแต่ตัว นายนิกเองก็เหมือนกัน นายนิกขึ้นมาคล่อมตัวเราไว้แล้วก็ก้มหน้าลงมาซุกไซร้ซอกคอเรา
มือเราก็เลื้อยขึ้นมาโอบคอนายนิกไว้ นายนิกประกบปากจูบกับเราอย่างดูดดื่มนุ่มนวล!!!! แล้วนายนิกก็ยกขาเราขึ้นไปพาดบ่าทั้งสองข้าง..แล้วก็...!!!!..จัดการท่าถนัด!!!
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1:
"อื้อ!!!เบาๆดิ จุก!!!!" เราพูดแล้วก็เอามือดันหน้าท้องนายนิกไว้
"เจ็บหรอ!!!" นายนิกถามเรา
"อือ!!!!" เราตอบนายนิก
"ถ้าไม่อยากเจ็บ ก็ต้องจูบสินะ!!!" นายนิกพูดแล้วก็ก้มหน้ามาประกบปากกับเรา
....มันเป็นไปอย่างนุ่มนวล อ่อนโยน ลมหายใจของเราสองคนพ่นใส่กัน มันอุ่นๆ เหตุการณ์ดำเนินต่อไปจนทุกอย่างเสร็จสิ้น!!!!
เรากับนายนิกนอนหมดแรงข้างๆกัน นายนิกเองก็นอนแผ่อยู่ข้างๆเรา หายใจดังเลย!!!!
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
"เหนื่อยเลย เป็นไงบ้างไอ่ดื้อ!!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอาแขนมาคล้องคอเราเข้าไปหาตัวนายนิก
.....เราก็เงียบ ไม่พูดอะไร
"เออ!!!!สำรวจก่อนดีกว่าว่ามีเลือดอีกมั๊ย!!" นายนิกพูดแล้วก็ลุกลงจากเตียงไปเปิดไฟ เราก็ลุกตามลงไป!!!! นายนิกเปิดไฟแล้วก็ขึ้นไปสำรวจบนเตียง!!!!
"ใช้ได้ ครั้งนี้ไม่มีเลือดแล้ว!!!!" นายนิกพูดกับเรา
.....จังหว่ะนั้น!!!!เราหันไปเห็นที่พื้น!!! กล่องถุงยางอนามัยยังตกอยู่ที่เดิม!!!! เราก็อึ้งดิ!!!
"ไอ่ลิง!!!! ทำไมไม่ใส่ถุงยาง" เราถามนายนิกเสียงดุๆ
"เออ!!!ลืม!!!! นิกไปอาบน้ำก่อนนะ" นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป!!!!
"โห่!!! ครั้งที่แล้วก็ทีนึงแล้วนะ"เราว่านายนิก
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
"พูดมากหว่ะ!!!" เสียงนายนิกว่าเราออกมาจากในห้องน้ำ
.....นายนิกอาบน้ำเสร็จ เราก็เข้าไปอาบน้ำต่อ เสร็จแล้วก็ออกมาใส่เสื้อผ้าแล้วก็ปิดไฟ ขึ้นเตียงนอน พอเราล้มตัวลงนอนปุ๊บ นายนิกก็พลิกตัวมากอดเราปั๊บ....จริงๆเล๊ยไอ่ลิงเนี่ย!!!!
"เอิร์ต..!!!" นายนิกเรียกเราแล้วก็เอามือมาลูบผมเราเล่น
"อือ...ว่าไง!!"
"จะนอนหรือจะต่ออีกเกมส์ดี" นายนิกถามเรา
"อ่านะ...นอนเลยไอ่ลิง!!!" เราว่านายนิก
"ยังไหวน๊า....!!!" นายนิกกระซิบข้างๆหูเราแถมยังเป่าลมร้อนๆใส่หูเราอีก
"อึ๊ย!!! ไอ่ลิงนี่ ออกไปเลย นอนได้แล้ว" เราพูดแล้วก็ผลักหน้านายนิกออกจากตัวเรา
"เออๆ นอนก็ได้ว๊ะ!!!! หลับเลยนะ ถ้าไม่หลับมีเกมส์สอง!!" นายนิกพูด
"อือๆหลับแล้วๆ" เราบอกนายนิกแล้วก็พลิกตัวนอนหันหลังให้นายนิก นายนิกก็ยื่นมือมาลูบผมเราเล่นจนหลับไปเลย!!!!
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
....ขอบคุณมากมายสำหรับ...กำลังใจนะครับ...รูมเมท
-
ลืมหรือตั้งใจไม่ใช้กันแน่นะ นายนิก
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
สด มันไม่ดีนะ :katai5:
-
แอบอิจฉาเอิร์ตเบาๆ o18 นิคเป็นแฟน บอมเป็นกิ๊ก เอ็มเป็นองครักษ์ โมเม้นต์นี้ใช่เลยอ่ะ :z1: :z1: :z1:
ปล.จินตนาการไปเอง
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เปิดงานเกษตรแฟร์+นอนเต๊นท์กับนายบอม
.....หลังจากงานดอกไม้บานจบลงไปแล้ว ถัดมาอีก3วันก็จะเป็นงานใหญ่ของคณะเกษตรของเรา ก็คือ"งานเกษตรเจ้าคุณทหารแฟร์" งานนี้จะจัดในคณะของเรา ก็จะมีร้านค้าต่างๆมากมายเลย มาออกร้านซึ่งหลักๆก็จะเป็นร้านไม้ดอกไม้ประดับ ไม้ผล ของประดับตกแต่งบ้านและสวน ของกินของใช้ แล้วก็จะมีโซนที่คณะแยกไว้ให้เป็นส่วนของนักศึกษาแต่ละภาควิชาของคณะเกษตรแล้วก็คณะอื่นๆที่สนใจจะมาออกร้านหรือจัดแสดงผลงานของตัวเองอะไรประมาณนี้ ในส่วนของภาควิชาเราก็จะจัดเป็นซุ้มของชมรมซึ่งงานนี้เป็นงานหลักของพี่ปี3 แต่ว่าก็จะต้องมีพี่ปี2กับน้องปี1มาช่วยเพื่อที่จะได้เรียนรู้งานด้วย พอถึงเวลาที่จะต้องทำเองจะได้ทำเป็น ก็จะทำตั้งแต่เลือกต้นไม้ในโรงเพาะชำของเราเท่าที่มีออกมาขาย แล้วก็ทุกๆปีชมรมเราจะไปรับต้นกุหลาบมาขายด้วย รวมถึงไม้ดอกไม้ประดับ ไม้แขวนประดับต่างๆที่ในโรงเพาะชำเราไม่มีเราก็จะไปรับจากร้านข้างนอกมาขายในราคาที่ไม่แพงเลย พี่วินพี่รหัสเราในฐานะที่เป็นเฮดงานหลักของชั้นปีที่2 วางตัวไอ้แบงค์กับนายบอม ให้เป็นตัวแทนปี1ไปเรียนรู้งานตรงนี้ แต่พวกเราที่เหลือก็ต้องมาช่วยอยู่ดี ช่วยพี่ๆขายของสนุกดี!!!
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
....วันนี้พวกเราช่วยกันขนย้ายต้นไม้มาวางเรียงไว้ที่ร้านของเรา ข้างๆกันเป็นร้านของภาคสัตวศาสตร์ขายสเต็กกับลูกชิ้นปิ้ง ไอ้แมคไฟแรงอยากจะยกร้านไข่เจียวริมรางจากงานดอกไม้บานมาขายที่งานเกษตรแฟร์ต่อ!!!!
"พี่วินครับ ผมขายข้าวไข่เจียวได้มั๊ยอ่ะครับ หาเงินเข้าปี1" ไอ้แมคถามพี่วิน
"ได้ดิน้องแมค จัดการเลย" พี่วินบอกไอ้แมค
"ขอบคุณครับพี่วิน"
....ที่นี้ ไอ้แบงค์ นายบอม คือตัวหลักๆแน่แล้วที่จะต้องอยู่ประจำซุ้มขายต้นไม้ของชมรม ไอ้แมคก็เลยต้องฟอร์มทีมขายไข่เจียวใหม่ ก็จะเหลือใครหล่ะ มีเรา ยัยส้ม แล้วก็เพื่อนๆคนอื่นๆ เรากับยัยส้มก็เลยต้องมาช่วยไอ้แมคทำไข่เจียว แต่ก็มีเพื่อนๆคนอื่นๆมาช่วยเยอะนะ พวกเราก็ไปช่วยกันยกข้าวของที่ทำไข่เจียวมา ก้อนฟางที่เอามาทำโต๊ะให้คนนั่งกินเราก็ยกมาจัดวางใหม่ ได้บรรยากาศไปอีกแบบ เวทีเล็กๆจากงานดอกไม้บานก็ถูกย้ายมาในส่วนของนักศึกษานี้ด้วย เอาไว้ให้ใครอยากเล่นอยากร้องก็ขึ้นไปแสดงความสามารถได้เต็มที่ งานนี้สนุกแน่ๆ
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
.....พวกเราปี1 ก็ตื่นเต้นเป็นธรรมดา เพราะงานเกษตรแฟร์ของคณะนี่เป็นงานใหญ่ คนจากข้างนอกมาเที่ยวงานเยอะมาก รุ่นพี่ก็จับพวกเราไปทำความเข้าใจเรื่องการขายต้นไม้ ราคา คำแนะนำเรื่องการปลูกและดูแลรักษา กุหลาบต้นแรกที่เราขายได้ เราดีใจมากอ่ะ ฮ่าๆ นายบอมเองก็มีงานที่ต้องรับผิดชอบเต็มตัวแล้ว ก็ดูนิ่งๆไปนิดนึง เพราะต้องแบกภาระเป็นเฮดงานหลักคู่กับไอ้แบงค์ พอถึงเวลาพวกเราอยู่ปี3 นายบอมกับไอ้แบงค์ก็จะต้องเป็นหลักในส่วนของซุ้มชมรมในงานเกษตรแฟร์นี้ด้วย
o13 o13 o13 o13 o13 o13
....วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดงาน พวกเราตื่นเต้นจริงๆนะ ตอนเช้าพวกเรามีเรียน พอตอนบ่ายเราไม่มีเรียนก็มาที่ซุ้มของชมรม ช่วยพี่ๆเฝ้าซุ้ม นายบอม ไอ้แบงค์ ก็รดน้ำต้นไม้ ทำหน้าที่ของตัวเองไป ไอ้แมคกับเพื่อนๆก็ช่วยกันเตรียมร้านข้าวไข่เจียว เพราะเดี๋ยว5โมงเย็นก็จะเปิดร้านแล้ว เราก็ช่วยทั้งสองงานเลย ทั้งขายต้นไม้ที่ชมรมกับช่วยไอ้แมคเสิร์ฟข้าวไข่เจียว นายเอ็มกลับไปทำธุระที่บ้าน คงจะกลับมาพรุ่งนี้ ส่วนนายนิกวันนี้เลิกเรียนตอนเย็นแล้วก็มีซ้อมบาสต่อ เดี๋ยวเลิกซ้อมบาสแล้วก็จะมาหาเราที่งานนี่แหล่ะ!!!!
:mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
.....มีคนมาดูๆกุหลาบที่ซุ้มของภาควิชาเรา เราก็เลยออกไปถามเค้า
"สนใจดอกสีไหนหรอครับ"
"พี่อยากได้ดอกสีโอรสอ่ะจ๊ะ" พี่คนซื้อบอกเรา
.....เราเองชะงักไปนิดนึง ....สีโอรส.... มันคือสีไหนหว่า? ยอมรับเลยว่าไม่รู้จักจริงๆสีโอรสนี่ ฮ่าๆ พอพี่เค้าเห็นเรานิ่งๆไป เค้าก็เลยถามย้ำเราอีก!!
"มีมั๊ยค่ะน้อง สีโอรสอ่ะ"
"เอ่อๆ...." เราอ้าปากกำลังจะบอกพี่เค้า
"มีครับพี่ สีโอรสนี่จะมีสองแบบนะครับ" นายบอมเดินมาข้างหลังเรากอดคอเราแล้วก็ตอบพี่เค้า///พี่เค้าเห็นนายบอมมาช่วยเราตอบคำถามก็ยิ้มๆ
o18 o18 o18 o18 o18
"สองแบบหรอค่ะ แบบไหนบ้างอ่ะ" พี่คนซื้อถาม
"ก็จะมีสีโอรสที่สีอมชมพู กับสีอมส้มอ่ะครับ"
"สีโอรสอมส้มนี่จะเป็นกุหลาบตัดดอกครับพี่ ดอกจะใหญ่ ก้านยาว ถ้าพี่จะเอาไปปลูกไว้ตัดดอกปักแจกันก็แนะนำอันนี้ครับ"
"แต่ถ้าเป็นสีโอรสอมชมพู ก็จะดอกใหญ่เหมือนกันครับ แต่อันนี้เป็นพันธุ์ผสมจะไม่มีกลิ่นหอมครับ...พี่ชอบสีโอรสแบบไหนอ่ะครับ" นายบอมถามพี่คนซื้อ
"โห!!!!ข้อมูลแน่นมากอ่ะน้อง เก่งๆ" พี่คนนั้นชมนายบอม////นายบอมก็ยังไม่เลิกกอดคอเราซ๊ะที!!
o13 o13 o13 o13 o13 o13
"งั้นพี่ขอดอกที่มีกลิ่นหอมดีกว่า เอาสองต้นเลย เท่าไหร่คะ"
"วันนี้วันแรกขายต้นละ80บาทครับพี่ แต่ถ้าพรุ่งนี้ต้นละ100 นะครับ" ไอ้แบงค์เดินเข้ามาบอกพี่เค้า....ส่วนนายบอมก็เดินเข้าไปจัดการเอาต้นกุหลาบห่อแล้วก็ใส่ถุงให้พี่เค้า
"พี่ครับ ผมแถมปุ๋ยไปให้ด้วย ไม่ทราบว่าพี่จะปลูกลงดินหรือใส่กระถางอ่ะครับ" นายบอมถามพี่คนซื้อ
"ลงกระถางค่ะ"
"ถ้าพี่จะลงกระถางก่อนใส่ต้นกุหลาบ พี่เอาแกลบรองก้นกระถางก่อนนะครับ แล้วก็ปลูกได้ตามปกติ กุหลาบชอบแดดนะครับ"นายบอมบอกพี่เค้า
"เอ่อ!!!น้องมีแกลบขายด้วยหรือเปล่าคะ"
"พี่ครับพี่ทั้งแกลบทั้งดินเลย" เราบอกพี่เค้า
"ดินพี่มีแล้ว งั้นพี่ซื้อแกลบหน่อยค่ะ เท่าไหร่ค่ะ"
"ถุงละ15บาทครับ"
"เอามา2ถุงเลยค่ะน้อง"
....เราก็เดินไปหยิบแกลบมาให้พี่เข้าสองถุง แต่สังเกตุว่าพี่เค้ามาคนเดียว จะยกไปยังไงไหว เราก็เลยถามพี่เค้า
"พี่ครับ พี่จะเดินงานต่อหรือว่าจะกลับเลยครับ"
"เดินงานต่อค่ะ"
"งั้นพี่ฝากของไว้กับพวกเราก่อนก็ได้ครับ เดี๋ยวพอพี่จะกลับพี่ค่อยมาเอาของไปครับ" เราบอกพี่เค้าแล้วก็ยิ้มๆ
"อ๋อๆงั้นก็ได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ" พี่เค้าขอบคุณเรา เราก็ให้ไอ้แบงค์มาเอาของพี่เค้าไปเก็บข้างหลังซุ้มก่อน
"ไง!!!เอิร์ต ไม่รู้จักสีโอรสหรอ?" นายบอมเข้ามาถามเรา
"อือ!!!!ดีนะบอมเข้ามาช่วยทัน แหะ แหะ" เราบอกนายบอม
"อย่างนี้ต้องมีรางวัลให้บอมนะครับ"
"ได้เลย เดี๋ยวเอิร์ตทอดไข่เจียวให้กินนะ" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"ครับพ้ม!!!!" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆกับเรา
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
"บอมๆ ช่วยพี่ยกดินไปส่งลูกค้าหน่อย" เสียงรุ่นพี่เรียกนายบอม นายบอมก็เลยเดินไปช่วยยกดิน
....ส่วนเราพอเห็นว่าไม่มีคนมาหน้าร้านแล้ว ก็ไปช่วยไอ้แมคเตรียมของที่ร้านไข่เจียว นี่ขนาดยังไม่เปิดขายนะนะ ยัยส้มรับออเดอร์ไว้เพียบเลย ก็เป็นของเพื่อนๆ พี่ๆจากซุ้มภาควิชาอื่นๆนั่นแหล่ะ ที่มาสั่งกิน
"ไอ้เอิร์ต ไอ้นิกมันจะมาป๊ะเนี่ย แรงงานหลักกูเลยนะ" ไอ้แมคถามเรา
"อือ!!!!ยังไม่ได้โทรหาเลย เดี๋ยวซ้อมบาสเสร็จก็คงจะมาแหล่ะ" เราบอกไอ้แมค
"เออๆ"
"ส้ม ถ้ามีไรให้ช่วยก็เรียกเลยนะ" เราหันไปบอกยัยส้ม
"ได้เลย เนี่ยออเดอร์เพียบ ส่งข้าวตามซุ้มนี่แหล่ะ เดี๋ยวให้ไอ้แมคทำเสร็จก่อนเดี๋ยวส้มเรียกนะเอิร์ต" ยัยส้มบอกเรา
"อื้อๆได้เลยๆ"
"เอิร์ต ขายกุหลาบได้กี่ต้นแล้วเนี่ย" ยัยฟ้าถามเรา
"ไม่ได้เลย ฮ่าๆ บอมขายได้เยอะอ่ะฟ้า"
"ก็แน่นอนหล่ะ หนุ่มเดือนเพ็ญนี่เนอะ อิอิ" ยัยฟ้าแซวนายบอม
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
"ไรๆ แซวเราหรอฟ้า"นายบอมพูด
"เออ!!!!ฟ้ามาก็ดีละ เดี๋ยวเอาข้าวไข่เจียวไปส่งเป็นเพื่อนเอิร์ตหน่อยนะ ออเดอร์เพียบเลย" เราบอกยัยฟ้า
"อื้อๆได้จ๊า เนี่ยฟ้าก็จะมาช่วยร้านไข่เจียวนี่แหล่ะ" ยัยฟ้าบอกเรา
"น้องครับๆ พี่อยากได้กุหลาบแดงซักต้นอ่ะครับให้แฟน น้องดูต้นสวยๆให้พี่ซักต้นสิครับ" รุ่นพี่เข้ามาถามเรากับนายบอม
"พี่อยากได้สีแดงแบบไหนอ่ะครับ มันจะมีแดงสด แล้วก็แดงกำมะหยี่ที่จะเป็นแดงดำอ่ะครับ แบบนี้อ่ะครับพี่ที่ขอบมันจะเป็นสีดำๆเหมือนสีแดงไหม้อ่ะครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยกต้นกุหลาบสีแดงกำมะหยี่มาให้รุ่นพี่คนนั้นดู
"เออ!!!!สีแดงนี้ก็สวยหว่ะ งั้นเอาต้นนี้เลยละกัน มีกระถางมั๊ย!!!ใส่กระถางเลย เท่าไหร่อ่ะ"รุ่นพี่ถามเรา
"ถ้าใส่กระถางด้วยก็ร้อยนึงครับพี่ กุหลาบ80 กระถางกับดินอีก20บาทครับ"เราบอกรุ่นพี่
"โอเคๆ อ่ะพี่จ่ายเลย" รุ่นพี่พูดแล้วก็ส่งแบงค์ร้อยให้เรา
....แล้วเราก็ยกกุหลาบต้นนั้นไปหลังซุ้ม
"มาเอิร์ต บอมทำให้เอง เดี๋ยวเอิร์ตมือเปื้อน"นายบอมพูดแล้วก็รับต้นกุหลาบไปจากเรา เอาไปใส่กระถาง
"เอิร์ตๆ ไข่พร้อมเสิร์ฟแล้วมาเลยๆ" ยัยส้มตะโกนเรียกเรา
"เดี๋ยวเอิร์ตไปส่งข้าวก่อนนะบอม" เราบอกนายบอม
"ครับๆ"
....แล้วเราก็เดินไปหายัยส้ม ยัยส้มก็ส่งถุงข้าวไข่เจียวให้เรา เซตนี้6ถ้วย พร้อมซอสพริกกับซอสมะเขือเทศแบบซอง
"อันนี้ของซุ้มภาควิชาประมงนะ เอิร์ตเอาไปให้เค้าเลย จ่ายตังค์หมดแล้วนะ" ยัยส้มบอกเรา
"โอเคๆ"
.....เราเดินไปที่ซุ้มประมง ซุ้มประมงมีตู้ปลามาโชว์หลายตู้เลย แล้วก็มีปลาสวยงามขายด้วย ปลาเงินปลาทอง ปลาหางนกยู ปลาสอด แล้วก็อีกเยอะเลย
"ข้าวไข่เจียวมาส่งครับ" เราพูดแล้วก็ยิ้มๆ แต่ก็แอบเขินๆนิดนึงนะ ก็ไม่คุ้นกันนี่นาคนละภาควิชาอ่ะนะ ฮ่าๆ
"คนส่งไข่น่ารักจัง!!!! มาๆหนึ่งแก้วครับน้อง" พี่ซุ้มประมงยื่นน้ำอะไรให้เราก็ไม่รู้ เราก็รับมากิน ปรากฏว่ามันเป็นเหล้าผสมโค้ก ฮ่าๆ ร้อนท้องเลยเรา
o22 o22 o22 o22 o22 o22
"มีกับแกล้มอย่างอื่นอีกมั๊ยครับน้องนอกจากไข่เจียว" พี่เค้าถามเรา
"มีไข่เจียวอย่างเดียวครับพี่"
"งั้นช่วยเอาปลาทองนี่ไปทอดให้พี่หน่อย ฮ่าๆ" พี่เค้าพูดแล้วก็หัวเราะ////เราก็หัวเราะไปกับพี่เค้าด้วย
....แล้วเราก็ขอตัวพี่ๆเค้า เดินกลับมาที่ร้านไข่เจียว เซตต่อไปเราต้องไปส่งที่ภาคสัตว์
"ไข่เจียวมาส่งครับ" เราพูดแล้วก็ยิ้มๆ อันนี้ไม่ค่อยเขินมากเพราะมีเพื่อนภาคสัตว์ที่พอจะคุ้นๆกันบ้าง
"แหม่ๆ นึกว่าคนส่งไข่จะมาเป็นแพคคู่ซ๊ะอีกนะ" เพื่อนแซวเรา
"ฮ่าๆ" เราหัวเราะ
"แล้วอีกคนนึงไปไหนหล่ะ"
"ใครหรอ ถ้าบอมก็ขายต้นไม้อยู่ที่ซุ้มอ่ะ" เราบอกเพื่อนๆ
"ป่าวๆไม่ใช่บอม คนนั้นอ่ะ ที่ถ่ายรูปบนสะพานทางรถไฟด้วยกันอ่ะ" เพื่อนหมายถึงนายนิก
"อ่อๆ นิกไปซ้อมบาสอ่ะ เดี๋ยวก็คงมาครับ"
"น่ารักดี น่าจะเป็นแฟนกันจริงๆนะ ฮ่าๆ" เพื่อนๆแซวเรา////เราก็แค่ยิ้มๆให้แล้วก็เดินออกมา
:z1: :z1: :z1: :z1: :z1: :z1:
"เอิร์ต!!!!บอมหิวข้าวอ่ะครับ" นายบอมเดินเข้ามาบอกเรา
"ร้อนหรอบอม" เราพูดแล้วก็เอามือไปเช็ดเหงื่อที่ปลายจมูกนายบอม
"เปล่าครับ บอมไปล้างหน้ามาอ่ะ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"อ่อๆ เดี๋ยวเอิร์ตไปเอาข้าวไข่เจียวมาให้นะ บอมใส่ไรบ้างอ่ะ" เราถามนายบอม
"อืม!!!ปูอัดกับหมูสับก็แล้วกันครับ" นายบอมบอกเราแล้วก็ยิ้มๆ
"แบงค์ๆ เอาข้าวไข่เจียวป่าว" เราถามไอ้แบงค์
"เอาๆเอิร์ต ใส่ไรก็ได้ หิวโคตรๆ" ไอ้แบงค์บอกเรา
.....แล้วเราก็เดินไปที่ร้านไข่เจียว ให้ไอ้แมคทำไข่เจียวให้นายบอมกับไอ้แบงค์ พอทำเสร็จ เราก็เดินเอาข้าวมาให้นายบอมกับไอ้แบงค์ สองคนนั้นก็มากินที่หลังร้าน
"เอิร์ตไม่หิวหรอ" นายบอมถามเรา
"ยังอ่ะ บอมกินเถอะ" เราบอกนายบอม
"อ่ะชิมดิ บอมป้อน" นายบอมพูดแล้วก็ตักข้าวไข่เจียวมารอป้อนเรา
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
....เรามองหน้านายบอม นายบอมก็มองหน้าเราแล้วก็ยิ้มๆ เราก็เลยอ้าปากรับข้าวจากนายบอม
"เชี่ย!!!!! แค่นี้ต้องป้อน ไปหวานกันไกลๆกูได้ป๊ะ..นี่ถ้าไอ้นิกมาเห็นนะ เป็นเรื่อง" ไอ้แบงค์ว่าเรากับนายบอม
.....เรากับนายบอมก็ยิ้มๆแล้ว เราก็เดินออกมาจากตรงนั้น ให้นายบอมกินข้าวกับไอ้แบงค์ต่อไป พอเราออกมาร้านไข่เจียวก็เห็นนายนิกยืนอยู่แล้ว มากับกลุ่มเพื่อนๆเพียงดาวก็มาด้วย นายนิกเดินเข้ามาในซุ้ม สวัสดีพี่วินกับพวกรุ่นพี่เรา แล้วนายนิกก็มองมาที่เรา เราก็เลยเดินไปหานายนิก
"ซ้อมบาสเสร็จแล้วหรอ" เราถามนายนิก
"อือ!!!"
"กินข้าวมายัง ไปกินข้าวกัน" เราชวนนายนิก
"กินคำเมื่อกี้ยังไม่อิ่มอีกหรอ" นายนิกถามเรา
"คำไหนอ่ะ" เราถามนายนิก
"อ่าว!!!ก็เห็นป้อนกันอยู่!!!!" นายนิกพูด
....เราก็เงียบ!!!!เลย นายนิกเห็นตอนที่นายบอมป้อนเข้าเราด้วยหรอเนี่ย!!!!
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"เอ่อ!!!! ก็บอมให้ชิมอ่ะ" เราบอกนายนิก
"อือๆ ป่ะไปกินข้าวกัน หิวโคตรๆ" นายนิกบอกเราแล้วก็กอดคอพาเราไปที่ร้านไข่เจียว พวกเพื่อนนายนิกกับเพียงดาวก็นั่งรออยู่ตรงฟางก้อน
"เออ!!!...อย่าป้อนกันบ่อยได้ป๊ะ" นายนิกหันมาว่าเรา เราก็หน้าเจื่อนๆไป!!
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
"อ่าวเอิร์ต มาๆกินข้าวกัน" เพียงดาวเรียกเรา
....นายนิกก็พาเราไปนั่งรวมกับเพื่อนๆนายนิก เราก็ยิ้มให้เพียงดาวแล้วก็ทักทายเพื่อนๆนายนิก
"สั่งข้าวกันยังเนี่ย เดี๋ยวเอิร์ตไปเอากระดาษมาจดเมนูให้นะ" เราพูดแล้วก็ลุกไปเอากระดาษมาจดเมนูของเพื่อนๆนายนิกไปส่งให้ไอ้แมค
.....พอได้ข้าวพวกเราก็กินข้าวกัน แล้วก็นั่งคุยกับบรรดาเพื่อนๆของนายนิก
"อยากได้กุหลาบป๊ะ" นายนิกถามเรา
"อยากได้ดิ!!!"
"เดี๋ยวนิกซื้อให้นะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"จะเอาไปปลูกไหนอ่ะ หอในไม่มีที่ปลูกหรอก"
"เอาใส่กระถางตั้งที่ระเบียงหลังห้องไงครับ" นายนิกบอกเรา
"อือๆ เอาไว้วันท้ายๆก่อนดีกว่า" เราบอกนายนิก
"อื้อ!!!ครับๆ"
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
.....เราช่วยกันขายของกันจนห้าทุ่มกว่าๆก็ช่วยกันเก็บร้าน วันนี้พี่วินกับเพื่อนนอนเฝ้าซุ้ม พี่วินบอกให้เรากับนายบอมมานอนเฝ้าซุ้มด้วยกัน
"เอิร์ต บอม พรุ่งนี้มีเรียนบ่ายใช่มั๊ย" พี่วินถามเรา
"ครับๆ" นายบอมบอกพี่วิน
"งั้นคืนนี้มานอนเฝ้าซุ้มกับพวกพี่ เดี๋ยวพี่เอาเต๊นท์มาให้" พี่วินบอกเรากับนายบอม
"ครับๆพี่วิน" เรากับนายบอมบอกพี่วิน
:t3: :t3: :t3: :t3: :t3: :t3:
"นิก เอิร์ตต้องมานอนเฝ้าซุ้มอ่ะ พี่วินให้มา" เราบอกนายนิก
"นอนกับใคร" นายนิกถามเรา
"บอม!!!"
....นายนิกก็เงียบไป!!!
"อือๆ วันนี้นิกมานอนด้วยไม่ได้อ่ะมีเรียนเช้า เดี๋ยวพรุ่งนี้นิกมานอนเป็นเพื่อนนะ" นายนิกบอกเรา
"จริงๆนะ" เราถามนายนิก
"จริงสิครับ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆกับเรา
o18 o18 o18 o18 o18 o18
.....พอเก็บของเสร็จ เรากับนายนิกก็เดินกลับหอใน นายบอมก็กลับหอไปอาบน้ำ เรานัดเจอกับนายบอมตรงสะพานข้ามทางรถไฟฝั่งหอนายบอม เรามาถึงห้องก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็เตรียมเอาผ้าห่มไปด้วย
"ไอ่ดื้อ ไปนอนได้แน่นะ" นายนิกถามเรา
"อือ!!!นอนได้ดิ บอมก็นอนด้วย" เราบอกนายนิก
"ครับๆ อย่าตื่นสายนะ มีเรียนบ่ายนี่" นายนิกบอกเรา
"ครับๆ" เราบอกนายนิก นายนิกก็ยิ้มๆขำๆทุกครั้งที่เราพูด"ครับ" กับนายนิก
:m20: :m20: :m20: :m20: :m20:
"จะหัวเราะทำไมเนี่ย" เราว่านายนิก
"ก็ขำอ่ะ...ฮ่าๆ....นัดกับบอมไว้ที่ไหนเนี่ย เดี๋ยวเดินไปส่ง"นายนิกบอกเราแต่ก็ยังไม่หยุดขำเราอีกนะ
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"ไม่เป็นไร เดินไปเองได้แค่นี้เอง" เราบอกนายนิก
"อื้มๆ เดี๋ยวเรียนเสร็จตอนเย็นนิกไปหานะ" นายนิกบอกเรา
....เราพยักหน้าให้นายนิก แล้วก็เดินออกจากห้องมา ไปหายนายบอมตรงที่นัดกันไว้ นายบอมมายืนรอเราอยู่แล้ว เรากับนายบอมก็เดินไปที่ซุ้ม
พี่วินเอาเต๊นท์มากางให้เรากับนายบอมแล้ว ห่างจากเต๊นท์ของพี่วินกับเพื่อนๆนิดนึง ไอ้แบงค์กับไอ้แมคก็เอาเต๊นท์มากางนอนด้วย พรุ่งนี้นายนิกก็คงตามมานอนกับเราที่ซุ้มแน่ๆ
"อ่าวเด็กๆนอนกันเลยนะ พรุ่งนี้หกโมงเช้าตื่นมารดน้ำต้นไม้นะครับ" พี่วินบอกพวกเรา
"คร๊าบพี่!! แต่ยังไม่ง่วงเลยอ่ะ" ไอ้แมคบอกพี่วิน
"ไม่ง่วงก็ต้องนอน ใครตื่นสายพรุ่งนี้มีทำโทษ" พี่วินบอกพวกเราเสียงดุๆ
:m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
....พวกเราก็เลยต้องเข้านอนกัน!!
....เรากับนายบอมเข้าไปในเต๊นท์ พื้นเต๊นท์กางกะดินมันก็เลยแข็งๆอ่ะ เรานอนไม่หลับแน่ๆ
"เฮ่ย!!! ไอ้เอิร์ต ไอ้บอม นอนกันดีๆนะเว๊ย!!" เสียงไอ้แมคตะโกนมาจากเต๊นท์ข้างๆเรา
"ทำไมอ่ะแมค" นายบอมถามไอ้แมค
"ป่าวๆ กลัวนอนดิ้นแล้วเต๊นท์จะพัง ฮ่าๆ" ไอ้แมคพูดแล้วก็หัวเราะ
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
"นอนกันได้แล้วครับน้องครับ" เสียงรุ่นพี่บอกพวกเรา พวกเราก็เลยเงียบๆกัน
"เอิร์ต ไม่ได้เอาหมอนมาหรอ" นายบอมถามเรา
"ไม่มีหมอนเล็กอ่ะ"
"งั้นเดี๋ยวหนุนกับบอม บอมเอาหมอนใบใหญ่มา" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
.....แล้วเรากับนายบอมก็นอน หนุนหมอนใบเดียวกัน แต่ด้วยความที่พื้นเต๊นท์มันแข็ง เพราะเป็นพื้นดิน เราก็เลยนอนไม่หลับพลิกตัวไปพลิกตัวมา
"นอนไม่หลับหรอครับ" นายบอมถามเรา
"อือ!!!พื้นมันแข็งอ่ะ เจ็บหลัง" เราบอกนายบอม
"งั้น!!!เอาผ้าห่มบอมปูนอนก็ได้ จะได้นุ่มๆ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกขึ้นมาเอาผ้าห่มปูที่พื้นเต๊นท์ให้เรานอน
"อ่ะบอม ห่มผ้ากับเอิร์ตก็ได้" เราพูดแล้วก็เอาผ้าห้มห่มให้นายบอม
"ขอบคุณครับ" นายบอมพูดแล้วก็พลิกตัวกลับมาหาเรา เรากับนายบอมนอนหันหน้าเข้าหากัน หน้าเราสองใกล้กันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่พ่นออกมา ฮ่าๆ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
"หอม!!!!" นายบอมพูด
"หอมไรอ่ะบอม" เราถามนายบอม
"หอมกลิ่นโคโดโมะ"นายบอมบอกเรา
"อ่านะ....เอิร์ตก็หอมกลิ่นเบบี้มายด์นะ" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"หอมจริงอ่ะ" นายบอมถามเรา
"อือ!!!"
"ฝันดีนะครับ" นายบอมพูด
....แล้วนายบอมก็พลิกตัวกลับไปนอนหันหลังให้เรา!!
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
สังหรใจ ยังไงไม่รู้ รอดราม่าๆ และเอิร์ตกับนิกฝ่าฟันไปด้วยกัน
-
ช่วงนี้ดูเฉยๆปกติไปรึป่าว แอบกลัวว่าจะมีมาม่าชามใหญ่รออยู่เนี่ยสิ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อี่เอิร์ตแรด
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
.....ขอบคุณมากมายนะครับ...สำหรับกำลังใจ...รูมเมททุกคนเลย ขอบคุณครับ^^
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:katai5: :katai5:
-
:z2: อ๊ายยยยยย
มาม่ารีบมาได้แล้ว บิวด์มาหลายตอนแล้ว
แต่หลังๆนี้ รู้สึกว่าเอิร์ตมันอ่อยบอมบ่อยจัง
นิสัยหลังๆนี่ตุ๊ดแต๋วแตกมาก ต่างจากตอนแรกๆมากเลยนะเอิร์ต ยังกะคนละคน
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
**วันนี้มาอัพให้ก่อนเดี๋ยวตอนเย็นไม่อยู่ครับ แฮ่ๆ :mew3:
...ผ่าน....วาเลนไทน์ไปด้วยดี!!!!
.....การนอนกับนายบอมคืนแรกในเต๊นท์ผ่านไปด้วยดี ตอนหกโมงเช้า!!!ไอ้แมคมาเรียกเรากับนายบอม ตื่นไปรดน้ำต้นไม้ เรากับนายบอมตื่นมาก็เก็บเต๊นท์แล้วก็ไปช่วยไอ้แมคไอ้แบงค์รดน้ำต้นไม้ จัดกระถางต้นไม้
...นายนิกโทรมาหาเราแต่เช้าเลย!!!
"ไอ่ดื้อ ตื่นยังเนี่ย!!!"
"ตื่นแล้ว รดน้ำต้นไม้อยู่" เราบอกนายนิก
"อ่อๆครับๆ นึกว่ายังไม่ตื่นเลยโทรมาปลุก"
"ครับ!!!งั้นเดี๋ยวนิกอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวแวะไปหาที่ซุ้ม" นายนิกบอกเราแล้วก็วางสายไป!!!
....เราก็ช่วยไอ้พวกนั้นทำงานต่อไป จนเกือบๆแปดโมงเช้า นายนิกก็มาหาเราที่ซุ้มขายต้นไม้ หิ้วแซนวิชคณะวิดยาเจ้าอร่อยมาฝากด้วย ฮ่าๆ
"อ่าว!!!ไอ้นิก ยังไม่ไปเรียนอีกหรอมึง" ไอ้แมคถามนายนิก
"แวะเอาแซนวิชมาให้เนี่ย มีสอบตอนเก้าโมง" นายนิกบอกไอ้แมค
"อ่อๆ ขอบใจนะเว๊ย!!!"ไอ้แมคบอกนายนิก////นายนิกก็พยักหน้าให้ไอ้แมค
....เราเอารับแซนวิชจากนายนิกมา ก็มานั่งกิน พี่วินเข้ามาที่ซุ้ม บอกให้พวกเราเฝ้าซุ้มไปก่อน เดี๋ยวตอน10โมงพี่ๆเค้าจะเข้ามาเปลี่ยน ให้พวกเราไปเตรียมตัวไปเรียนตอนบ่าย!!!!
"อ่ะบอมกินแซนวิชก่อน เดี๋ยวหิว!!!" เราบอกนายบอมแล้วก็ยื่นแซนวิชให้นายบอม
"ขอบคุณครับ" นายบอมรับแซนวิชไปกินแล้วก็ยิ้มๆให้เรา////แล้วเราก็เดินไปหานายนิก
"ไอ่ลิง มีสอบไม่ใช่หรอ ยังไม่ไปอีก!!!"
"สอบชิลล์ๆ เก็บคะแนนเฉยๆ"นายนิกบอกเรา
"ชิลล์ๆทั้งปีแหล่ะ"เราแซวนายนิก////นายนิกก็ยิ้มๆให้เรา
"เมื่อคืนนอนสบายมัย!!! นายนิกถามเราเบาๆ
"ฮ๊ะ!!!อะไรนะ เราถามนายนิกเพราะได้ยินไม่ชัด
"นิกถามว่า!!เมื่อคืนนอนสบายมั๊ย ทำไมต้องให้ถามย้ำด้วยว๊ะเนี่ย!!!" นายนิกพูดเหวี่ยงๆ
"เอ้า!!!จะโมโหทำไมเนี่ย"
"เออ!!!ไม่ต้องตอบแล้ว ไปสอบแล้วนะ เจอกันตอนเย็น!!!" นายนิกบอกเรา
"อยากรู้ก็ลองมานอนดิคืนนี้อ่ะ!!!" เราบอกนายนิก
"เออ!!!มาแน่แหล่ะ" นายนิกบอกเรา(ยังไม่เลิกเหวี่ยงนะไอ่ลิง!!!)
"ไอ่ลิง!!!" เราเรียกนายนิก
"ไรอีกอ่ะ"
"อารมณ์ไม่ดีเดี๋ยวทำข้อสอบไม่ได้นะ" เราบอกนายนิก
"งั้น!!มานี่ดิ๊!!!" นายนิกเรียกเราเข้าไปหา
....เราก็เดินเข้าไปหานายนิก นายนิกเดินเข้ามากอดคอเรา
"คืนนี้!!!!ระวังตัวให้ดี!!!" นายนิกกระซิบบอกเรา แล้วก็เอานิ้วมาเขี่ยแก้มเราเล่น แล้วก็เดินไป!!!
"ไอ้แมค ไอ้แบงค์ บอม นิกไปก่อนนะ ตอนเย็นเจอกัน"นายนิกตะโกนบอกพวกนั้น
"เออๆ ทำข้อสอบให้ได้นะไอ้นิก" พวกนั้นบอกนายนิก
.....พอนายนิกไปแล้ว เราก็นั่งเล่นนั่งคุยกับพวกนั้นอยู่ที่ซุ้ม ตอนสายๆแบบนี้ ยังไม่มีใครมาเดินงานกันหรอกนะ ก็เลยชิลล์ๆกันไป
ตอนสิบโมงกว่าๆพวกพี่วินก็มาหาเราที่ซุ้ม พวกเราก็เลยแยกย้ายกันกลับหอเตรียมตัวไปเรียนตอนบ่าย
"เอิร์ต!!!เดี๋ยวบอมเดินไปส่งที่หอครับ" นายบอมบอกเรา
"ไม่เป็นไรบอม เดี๋ยวเอิร์ตเดินข้ามสะพานไปเอง" เราบอกนายบอม
"อ่อๆครับๆ งั้นเจอกันตอนบ่ายนะ" นายบอมบอกเรา
"อื้อๆ"
"เอิร์ต ไอ้เอ็มมันกลับมาวันนี้ป๊ะ" ไอ้แบงค์ถามเรา
"อือ!!!กลับมาแล้วมั้ง ตอนบ่ายมีเรียนนี่" เราบอกไอ้แบงค์
"เออๆ"
....พอเดินมาถึงตรงสะพานลอยข้ามทางรถไฟ เราก็แยกกับพวกนั้น เดินข้ามไปหอใน รถไฟยังไม่มา เราก็เลยข้ามทางรถไฟข้างล่าง ไม่ได้เดินขึ้นสะพานลอย เรากลับถึงห้องก็เข้าห้องน้ำล้างหน้า แปรงฟัน แล้วก็ขึ้นเตียง นอนเล่นรอเวลาอาบน้ำไปเรียน!!
...เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้+++
..เราตื่นเพราะนายเอ็มโทรมาหาเรา!!!
"เอิร์ต อยู่หอใช่ป๊ะ" นายเอ็มถามเรา
"อื้อๆ"
"โอเคๆ จะได้ออกไปเรียนพร้อมกัน"
"อื้อๆ เดี๋ยวเที่ยงครึ่งเจอกันนะเอ็ม" เราบอกนายเอ็ม
"ครับๆ"
....เราวางสายจากนายเอ็ม ดูนาฬิกาก็ใกล้เที่ยงแล้ว เราลงจากเตียงไปอาบน้ำ แต่งตัว แล้วก็ลงไปรอนายเอ็มที่ข้างล่างหอ นายเอ็มลงมาเราก็เดินไปเรียนกัน!!!! เรียนเสร็จตอนสี่โมงเย็น พวกเราก็มาที่ซุ้มขายต้นไม้ นายนิกก็มารออยู่แล้ว นั่งคุยอยู่กับพี่วิน/////พวกเราเข้าไปที่ซุ้มก็สวัสดีพี่วินกับเพื่อนๆพี่วิน แล้วก็แยกย้ายกันไปเตรียมทำงาน ไอ้แมค เรา นายเอ็ม นายนิก ก็ไปเตรียมเปิดร้านไข่เจียว นายบอม ไอ้แบงค์ก็ไปท่องจำชื่อต้นไม้กับพี่ปีสองอยู่ เพราะว่าเวลาขายของแล้วมีคนมาถามว่าอันนี้ต้นอะไร ปลูกยังไง จะได้ตอบคำถามได้!!!
"เอิร์ต พรุ่งนี้วาเลนไทน์แล้ว กูว่าทำโปรโมชั่นไข่เจียวกันมั๊ย" ไอ้แมคถามเรา
"อือ!!! เอาดิ จะทำยังไงอ่ะ" เราถามไอ่แมค
"ก็เนี่ย กูถามก็ใหมึงคิดไงไอ้เอิร์ต" ไอ้แมคบอกเรา
"อ่าว!!! ซ๊ะงั้นอ่ะนะ เออๆเดี๋ยวคิดให้" เราบอกไอ้แมค
"เอ็มว่า จัดโปรแบบ มาเป็นคู่กินสองจ่ายหนึ่งดีป๊ะ"
"อือ!!!ดีๆ แต่ว่ามีข้อแม้ว่าต้องกินจานเดียวกันด้วยนะ" เราพูด
"แล้วก็ มาเป็นคู่ จะเป็นคู่แฟน คู่เพื่อน ชายหญิง ชายชาย หญิงหญิง ได้หมด แต่ขอให้เข้ามาเป็นคู่" ไอ้แมคพูด
"สรุปเอาตามนี้นะ คิดชื่อโปรโมชั่นมา เดี๋ยวเอาไปเขียนป้ายมาตั้งไว้เลยคืนนี้!!!" ไอ้แมคบอกเรา
....พวกเราคุยกันๆไป ปรึกษากันไป ก็สรุปกันได้ว่า คืนวันวาเลนไทน์ เราจะจัดแคมเปญ"กินไข่เจียวจานเดียวกัน" กติกาก็คือ ขอให้คนที่จะมากินไข่เจียวที่ร้าน จะต้องมาเป็นคู่ จะเป็นคู่เพื่อน คู่แฟน คู่ชายหญิง ชายชาย หญิงหญิง ยังไงก็ได้มาได้หมด แต่ขอให้เดินมาเป็นคู่ ลงทะเบียนหน้าร้านเสร็จ ยัยฟ้าจะรับหน้าที่ลงทะเบียนหน้าร้าน จดชื่อแล้วก็เมนูไข่เจียวว่าใส่อะไรบ้าง พอเข้ามาในร้าน เราก็มีหน้าที่เอาน้ำกระเจี๊ยบเย็นๆใส่แก้วกระดาษไปเสิร์ฟ(เป็นของขวัญพิเศษจัดให้เนื่องในวาเลนไทน์โดยเฉพาะ อันนี้ยัยส้มเป็นคนออกความคิด แล้วก็อาสาจะต้มน้ำกระเจี๊ยบมาให้พวกเราเอง ฮ่าๆ) พวกนายนิก นายบอม นายเอ็มกับเพื่อนๆผู้หญิงก็มาช่วยเป็นคนเสิร์ฟข้าวไข่เจียวให้ ไข่เจียวจะถูกเสิร์ฟมาในจานเดียว เพื่อให้คู่รักได้กินข้าวจานเดียวกัน ฮ่าๆ
....พอพวกเราสรุปงานกันเสร็จ ก็เอาไปปรึกษารุ่นพี่ปี2อีกทีนึง รุ่นพี่ปี2ไฟเขียว ให้ทำได้ ฮ่าๆ พวกเพื่อนๆก็เลยไปทำงานเขียนป้ายที่ชมรมกัน ส่วนพวกเราที่เหลือวันนี้ก็ทำหน้าที่ขายไข่เจียวต่อไป วันนี้ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ไม่ได้กระดิกตัวไปไหนเลย อยากจะอวดว่าข้าวไข่เจียวขายดีมาก จนงานเลิกพวกเราช่วยกันเก็บร้าน แล้วก็นั่งสรุปงานกันในซุ้ม ไอ้แบงค์ ไปซื้อไวน์มะขามมาหลายขวดเลย พวกเราก็เอามานั่งกินกัน แล้วก็ทยอยไปกางเต๊นท์ เตรียมตัวนอนกัน นายนิกเองก็เอาเต๊นท์กับผ้าห่มผืนเล็กของเรามาเรียบร้อย นายเอ็มไปนอนกับนายบอมแทนเรา ส่วนเราก็ตามระเบียบนอนกับนายนิก!!!!! นายนิกไปกางเต๊นท์บนสนามหญ้ามันก็เลยพื้นนุ่มๆขึ้นมาหน่อย นอนสบาย ห่มผ้าผืนเดียวกัน หนุนหมอนใบเดียวกัน แต่แปลกนะเวลาที่ตัวเราโดนตัวนายนิกทีไร มันเหมือนไฟช๊อตๆอ่ะ สงสัยอากาศเย็นมันเลยเป็นไฟฟ้าสถิต ฮ่าๆ
"เมาป๊ะเนี่ย!!!" นายนิกถามเรา
"ไม่อ่ะ กินไปขวดเดียวเอง ไม่อร่อยเลย" เราบอกนายนิก
"อือ!!!นอนได้แล้ว พรุ่งนี่เรียนเช้า" นายนิกพูด
"อือๆ ฝันดีนะไอ่ลิง"
"ครับ!!! พรุ่งนี้วาเลนไทน์แล้วนะ" นายนิกพูด
"แล้วไงอ่ะ"
"ก็...ไม่มีไรหรอก!!!!" นายนิกบอกเรา
"เอ้า!!!แล้วจะพูดทำไมเนี่ย!!!" เราว่านายนิก
"เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้!!!!นอนได้แล้ว พักผ่อนเยอะๆ พรุ่งนี้สุขภาพจะได้แข็งแรงๆ เดี๋ยวต้องทำงานหนัก!!!!" นายนิกบอกเรา
"พูดไรเนี่ย ไม่เข้าใจ!!!"
"เออน่ะ!!!เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้!!!" นายนิกพูดแล้วก็เอานิ้วมาเขี่ยๆหูเราเล่น เราก็จักจี้ดิ!!!! ฮ่าๆๆๆ.....ZZZzzZZzzzzz!!!!!!
......เช้าวันนี้ตื่นมา เป็นวันวาเลนไทน์ วันแห่งความรัก ฮ่าๆ แต่สำหรับเรามันก็เป็นแค่วันธรรมดาๆวันนึง ตอนมัธยมก็แค่แลกลูกอมฮาร์ทบีทกับเพื่อนๆ แจกช๊อกโกแลตกัน ก็ไม่เคยมีแฟนอ่ะเนอะ เรื่องดอกกุลงดอกกุหลาบก็ไม่เคยได้หรอก ฮ่าๆ เราตื่นมาก็ช่วยกันรดน้ำต้นไม้ แล้วก็แยกย้ายกันกลับหอ เพราะมีเรียนเช้า แต่ตอนบ่ายไม่มีเรียน นายนิกเองก็เหมือนกัน ไม่มีเรียนบ่ายเหมือนเรา วันนี้ตารางเรียนเราตรงกัน ฮ่าๆ พอเรียนเสร็จ เราก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารกัน
"เอิร์ต จองโต๊ะไว้ก่อนนะมึง" ไอ้แมคบอกเรา
"เออๆ"
"เอิร์ตเอาไร เดี๋ยวบอมซื้อมาให้ครับ" นายบอมถามเรา
"อือ!!! เย็นตาโฟร์ก็ได้บอม ขอบคุณนะ" เราพูดแล้วก็ยิ้มให้นายบอม
"ครับๆ เหมือนเดิมเลยนะแบบที่เคยกิน" นายบอมถามเรา
"ช่ายๆ ไม่ต้องปรุงมานะบอม"
"คร๊าบบบ"
......จังหวะนั้นนายนิกก็โทรมาหาเรา
"ไอ่ดื้อ!!!กินข้าวยัง"
"อยู่โรงอาหารเนี่ย นิกอ่ะกินยัง"
"โห!!!! รอก่อนเลย กำลังเดินไปหา" นายนิกบอกเรา
"อื้อๆ รอๆ"
"ครับพ้ม!!!!" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
....ซักพักนายนิกก็เดินมาหาเราที่โต๊ะ
"อ่าว!!!คนอื่นไปไหนหมดอ่ะ"นายนิกถามเรา
"ไปซื้อข้าวอ่ะ นิกไปซื้อเลย เอิร์ตฝากบอมซื้อแล้ว" เราบอกนายนิก
"อือๆ"นายนิกวางของไว้ข้างเราแล้วก็ไปซื้อข้าว
.....พวกนั้นก็กลับมาพอดี พอนายนิกซื้อข้าวเสร็จก็เดินมา เราก็ลุกออกมา จะได้ขยับที่ให้นายนิกนั่งได้
จังหว่ะนั้นเราอยากแกล้งนายนิกก็เลยก้มหน้าไปดูดน้ำจากขวดน้ำแดงที่นายนิกถืออยู่
"เฮ้ย!!! ขโมยหรอ!!!" นายนิกหันมาเห็นแล้วก็ล๊อกคอเราไว้
"ไอ่ลิงปล่อยยยย!!!!!"
"น้องครับๆ แป๊บนะ พี่ขอภาพนี้หน่อย แป๊บๆอย่าเพิ่งเลิกตีกันนะ ฮ่าๆ" รุ่นพี่เข้ามาบอกเรากับนายนิก
....เรากับนายนิกก็หยุดเลยทีนี้ ฮ่าๆ แล้วนายนิกก็ปล่อยเรา เลิกเล่น!!!!ยืนกันนิ่งเลย!!!!
"อ่าว!!!ยังไม่ได้ถ่ายเลย" รุ่นพี่พูดแล้วก็ขำๆกับพวกเรา////เรากับนายนิกก็ยิ้มๆให้รุ่นพี่เค้า ฮ่าๆ
"เกือบได้ลงหนังสืออีกแล้วมั๊ยหล่ะ" นายนิกพูด
"กูว่าเล่มนี้อาจจะเป็นหนังสืออาชญากรรมหว่ะ ฮ่าๆ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็หัวเราะ
.....พวกเรานั่งกินข้าวกันเสร็จ ก็เดินไปที่ซุ้มกัน เพื่อนๆกลุ่มที่เขียนป้ายร้านไข่เจียววาเลนไทน์ก็ไปเอาป้ายมาตั้งให้ที่หน้าร้านแล้ว!!!
"กินไข่เจียวจานเดียวกัน....แค่พูดก็หวานซ๊ะ!!!!" ไอ้แบงค์พูดขึ้นมา
"เออ!!! เดี๋ยวต้องไปหาคู่มานั่งกินไข่เจียวจานเดียวกันบ้างละเนี่ย" นายเอ็มพูด
"ไปกินกะเอิร์ตนะเอ็ม" เราบอกนายเอ็ม
"ได้ครับเอิร์ต จองตัวแล้วนะ" นายเอ็มพูด
"เชิญ!!!!" นายนิกพูดขึ้นมา
"โห!!!ไรเนี่ยนิก หวงหรอๆ ฮ่าๆ" นายเอ็มแซวนายนิก.......!!!!!!
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เอิร์ต....กูรักมึง...มากนะ!!!!
....วันนี้...งานเกษตรแฟร์วันสุดท้ายแล้วด้วยหล่ะ เดี๋ยวตอนห้าทุ่ม พวกเราก็ต้องช่วยกันเก็บข้าวของ เก็บร้านไข่เจียว ขนย้ายต้นไม้ที่เหลือจากการขายไปไว้ที่เรือนเพาะชำของชมรม วันนี้ร้านไข่เจียวของปีหนึ่งเรา ทำให้กินกันฟรีๆเลย ไข่5แผงหมดห้าแผงนี้ก็จะเก็บร้านแล้ว คนเข้ามากินเยอะมาก เพราะเป็นของฟรี ฮ่าๆ ไอ้แมค นายนิก ก็ช่วยกันทอดไข่เจียวไม่ได้หยุดเลย เรากับนายเอ็มก็ช่วยเสิร์ฟไข่เจียวสนุกไปเลย!!
"อ่าวน้องเอิร์ต เปลี่ยนคู่แล้วหรอ น้องนิกของพี่ไปไหนอ่ะเนี่ย!!!!" รุ่นพี่ที่มานั่งกินไข่เจียวแซวเรา เพราะเห็นเราเดินมาเสิร์ฟกับนายเอ็ม
"นิกทอดไข่อยู่หน้าร้านอ่ะครับพี่"
"น้องเอ็ม เดินกับน้องเอิร์ตมาระวังเป็นข่าวนะ ฮ่าๆ" รุ่นพี่แซวนายเอ็ม
"โห่!!!! ให้เป็นข่าวเถอะครับพี่ ผมจะได้แกล้งบอกไปเลยว่าเนี่ย แฟนผม ฮ่าๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็กอดคอเรา รุ่นพี่ก็หัวเราะเฮฮากันไป
"เออ!!! สรุปว่า น้องนิกกับน้องเอิร์ต แฟนกันป๊ะ!!!" รุ่นพี่ยิงคำถามใส่เรา
"เอ่อ!!!...ขอตัวก่อนนะครับพี่!!! แหะ แหะ" เราบอกรุ่นพี่เพราะได้ยินเสียงไอ้แมคเรียกเรากับนายเอ็มพอดี!!
"ไอ้เอิร์ต ไอ้เอ็ม เสิร์ฟไข่แล้วหายหัวเลยนะมึง มาเร็วๆเสร็จแล้วอีกสี่จาน" เสียงไอ้แมคตะโกนเรียกเรากับนายเอ็ม
....เราเห็นไอ้ลิงยืนทอดไข่ชิลล์เลย ไม่เห็นจะดูเหนื่อย ไม่บ่นซักคำ!!!!
"นิก พักกินข้าวก่อนก็ได้นะ หิวยังเนี่ย!!!" เราถามนายนิก
"ยัง รอกินพร้อมเอิร์ตอ่ะ" นายนิกบอกเรา แต่ก็ไม่หันมามองเรานะ ยังทอดไข่เจียวต่อไป
"กินน้ำมั๊ย เดี๋ยวเอามาให้" เราถามนายนิก
"ครับๆ"
.....เราเดินไปหาน้ำมาให้นายนิกกิน เปิดขวดเอาหลอดจุ่ม แล้วก็ถือน้ำป้อนนายนิก นายนิกก็หันมาดูดน้ำกิน
"เห่ยๆๆ ไข่เจียวไหม้แล้วมั้ง" ไอ้แมคแซวเรากับนายนิก
"ชื่นใจที่สุด!!!" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆให้เรา
"ไอ่เว่อร์!!!" เราว่านายนิก
.....เราเดินเข้าไปหานายบอมกับไอ้แบงค์ในซุ้ม นายบอมกำลังนั่งท่องชื่อต้นไม้อยู่!!!!
"บอมๆ หิวมั๊ย กินข้าวมั๊ย!!!" เรานั่งลงข้างๆนายบอมแล้วก็ถามนายบอม
.....นายบอมก็เงียบ!!!
"บอม!!!กินข้าวมั๊ย!!"
....นายบอมก็ไม่ตอบเราอีก!!
....เราเลยเอามือสะกิดแขนนายบอมแล้วก็ถาม......"บอมๆกินข้าวมั๊ย!!!"
"อย่ากวนได้มั๊ย จำชื่อต้นไม้อยู่ รุ่นพี่จะมาถาม!!!!" นายบอมหันมาตะคอกเรา
"เฮ้ย!!!ไอ้สองคน อะไรกันเนี่ย" เสียงรุ่นพี่ถามเรากับนายบอม
.....เราพอโดนนายบอมตะคอกกลับมา เราก็อึ้ง!!!นั่งมองหน้านายบอม นายบอมก็มองหน้าเรา แล้วก็คงจะรู้ตัวว่าผิดอ่ะ!!! เราปล่อยมือที่จับแขนนายบอมอยู่ แล้วก็ลุกออกมาจากนายบอม!!!! ไม่เข้าใจ จะตะคอกทำไม ใครจะไปรู้ว๊ะ!!!ว่ากำลังตั้งใจจำชื่อต้นไม้อยู่!!!!////เราเดินออกมาที่ร้านไข่เจียว นายเอ็มยืนอยู่หน้าร้าน!!!
"มีไรอ่ะเอิร์ต ไอ้บอมมันเป็นไร!!!" นายเอ็มถามเรา
"ไม่มีไรหรอกเอ็ม"
"ไม่มีไรแน่นะ...ป่ะๆไปกินข้าวกันเถอะ นิกรอแล้วมั้ง!!!"นายเอ็มพูดแล้วก็กอดคอพาเราเข้าไปในร้าน
"ไอ้เอิร์ต มาๆกินข้าว เจียวเองเลยมึง เดี๋ยวกูเอาข้าวไปให้ไอ้คุณแบงค์กับไอ้คุณบอมก่อน" ไอ่แมคบอกเรา
"ไอ่ดื้อ!!กินไร นิกเจียวให้" นายนิกถามเรา
"อือ!!!เอาปูอัดกับชีสแล้วก็หมูสับ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบบบ!!! ไปนั่งรอเลย เดี๋ยวนิกเอาไปให้" นายนิกบอกเรา
....เราก็เดินออกมาจะไปนั่งรอนายนิก!!!
"ไอ่ดื้อ!!!" นายนิกเรียกเรา
"เรียกทำไม" เราถามนายนิก
"กลับมายืนข้างๆนิกดีกว่า เร็วๆ" นายนิกบอกเรา
...เราก็...อะไรเนี่ย!!!ไอ่ลิง เดี๋ยวให้ไปนั่ง เดี๋ยวให้ไปยืนข้างๆ เฮ้อ!!!!....แต่เราก็กลับไปยืนข้างๆนายนิกนะ ฮ่าๆ
"หอมน่ากินใช่ป๊ะหล่ะ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ มือก็ทอดไข่อยู่
"หิวแล้วเนี่ย!!!" เราบอกนายนิก
"เสร็จแล้วคร๊าบบ"
....นายนิกทอดไข่เจียวเสร็จก็ตักใส่จาน พาเราเดินมาที่โต๊ะ มีนายเอ็ม นายบอม ไอ้แบงค์ ไอ้แมคนั่งอยู่ ส่วนยัยส้มไม่รู้หายไปไหน คงไปเดินงานกับเพื่อนๆอ่ะนะ
"แล้วข้าวนิกอ่ะ" เราถามนายนิก
"ก็กินจานเดียวกันไง" นายนิกพูด
"อ่อๆ"
....พอถึงโต๊ะ เราก็นั่งกินข้าวกัน คุยกัน นายบอมมองเราตลอดเลย เราก็มองนายบอม แต่พอรู้ว่านายบอมมองเราอยู่
เราก็ไม่มองนายบอมอีก เพราะยังโกรธเรื่องตะคอกเมื่อกี้อยู่ งานนี้โกรธจริงๆนะ อุตส่าห์เข้าไปถามดีๆ กลับมาตะคอกเราซ๊ะงั้นอ่ะ!!!!
"เอิร์ต ไข่ไอ่นิกอร่อยป๊ะ" ไอ้แบงค์ถามเรา
"ไอ้แบงค์ มึงถามใหม่ดิ๊ ถามดีๆดิ๊" ไอ้แมคว่าไอ้แบงค์
"อ่าว!!!ทำไมว๊ะ กูก็ถามดีๆเนี่ย ว่าไข่ไอ่นิกอร่อยมั๊ย"ไอ้แบงค์พูดซ้ำอีก
"ไข่ไอ้นิก หรือไข่เจียวของไอ้นิก" ไอ้แมคพูด
"ก็แหม่!!!!....มึงก็คิดได้เนอะไอ้แมค ฮ่าๆ แล้วแต่เอิร์ตมันจะตอบละกัน ว่าไข่ไหนอร่อย!!!!" ไอ้แบงค์หันมาพูดกับเรา
"พูดซ๊ะกูเสียววูบ!!!!เลยนะไอ้แบงค์ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หุบขาเอามือกุมตรงเป้ากางเกงตัวเอง!!!
"ไอ่ลิง ทะลึ่งหว่ะ!!!" เราว่านายนิกเบาๆ
"แล้วตกลงไข่ไหนอร่อยอ่ะ" นายนิกกระซิบถามเรา
"ไข่นี้ไง!!!!" เราพูดแล้วก็เอามือไปหยิกเอวนายนิก
"โอ๊ยยย!!!! ไอ่เอิร์ต เจ็บนะเว๊ยยยย!!!!" นายนิกร้องเจ็บเสียงดังเลย ฮ่าๆ
"ไข่มดแดงไง เจ็บมั๊ย!!!" เราถามนายนิกแล้วก็หัวเราะ
"เออๆ จำไว้ๆ กลับห้องคืนนี้ก่อน เสร็จแน่คอยดู" นายนิกบอกเรา
"เห่ยๆ พักผ่อนๆ มึงจะมาทำอะไรกัน" ไอ้แมคว่าเรากับนายนิก
"เดี๋ยวเอ็มไปแอบถ่ายคลิปดีกว่า ฮ่าๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็หัวเราะ
"ไม่ต้องแอบเลยเอ็ม เดี๋ยวจัดให้ มุมดีๆ ชัดๆ ฮ่าๆ" นายนิกพูด
"ยังไม่หยุดใช่ป๊ะ!!!" เราว่านายนิก นายนิกก็เงียบไปแล้วก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
....นายบอมนั่งกินข้าวเงียบๆ ไม่คุย ไม่พูดไม่จาอะไรกับเพื่อนๆเลย
"เฮ่ย!!!ไอ้บอม มึงเป็นเชี่ย!!!ไรเนี่ย เงียบสัด!!!" ไอ้แบงค์ถามนายบอม
"เอ่อ!!!ป่าวๆครับ ก็นั่งฟังอยู่" นายบอมพูด
"มึงไม่ต้องเครียดนะเรื่องรุ่นพี่จะมาถามเรื่องต้นไม้อ่ะสบายๆ" ไอ้แบงค์บอกนายบอม
"ครับๆไม่เครียดครับ!!! ขอตัวก่อนนะ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกออกไป
"เป็นเชี่ย!!ไรของมันว๊ะ!!!" ไอ้แมคบ่นพึมพัมๆ
"เออ!!ช่างเหอะ บอมคงเครียดเรื่องจะทดสอบชื่อต้นไม้จริงๆแหล่ะ มันจำยากนะคล้ายๆกันไปหมด"นายเอ็มบอกพวกเรา
.....เรากับนายเอ็มก็หันมามองหน้ากัน ใจก็ห่วงนายบอมนะ แต่ตอนนี้ขอโกรธเรื่องเมื่อกี้ก่อนละกัน ////พวกเรานั่งกินข้าวเสร็จก็แยกย้าย ช่วยกันเก็บของ เพื่อนๆคนอื่นๆก็มาช่วยเก็บร้านไข่เจียว พอเก็บร้านไข่เจียวเสร็จเรียบร้อยก็ช่วยกันขนต้นไม้ใส่รถกระบะ เอาไปเก็บไว้ที่เรือนเพาะชำที่ชมรม
"น้องเอิร์ต น้องเอ็ม เดี๋ยวพาเพื่อนไปรอที่ชมรมดีกว่า ไปคอยช่วยเรียงต้นไม้ เดี๋ยวพี่ให้น้องบอมไปบอกว่าจะเอาอันไหนวางตรงไหน" พี่ปีสองบอกเรา
.....เรา นายบอม นายนิก นายเอ็มกับเพื่อนๆอีกส่วนหนึ่งก็เดินมารอที่ชมรมกัน นายบอมก็อธิบายให้ฟังว่าจะเอาอะไรวางตรงไหน แต่เราไม่ได้เข้าไปฟังหรอก นั่งรออยู่ตรงชิงช้าหน้าชมรม นายนิกเดินมานั่งชิงช้าข้างๆเรา
"ง่วงป่าวเนี่ย!!!" เราหันไปถามนายนิก
"ไม่อ่ะ เดี๋ยวขนต้นไม้เสร็จก้ได้กลับแล้วไม่ใช่หรอ"นายนิกถามเรา
"อือ!!!"
.....พอต้นไม้มา พวกเราก็ช่วยกันขนลงจากรถ มาวางเรียงตามที่นายบอมบอก รอบสุดท้ายเป็นต้นกุหลาบ เราก็ยกมาส่งให้นายบอม จังหว่ะนั้น เราโดนหนามกุหลาบแทงอ่ะ รู้สึกเจ็บ ตกใจ!!!เลยชักมือออก กุหลาบก็ร่วง เราก็กุมนิ้วไว้ เลือดออดเยอะเลย เพราะหนามใหญ่ นายบอมเองก็ตกใจ
"เอิร์ตเป็นไรครับ" นายบอมถามเรา
"หนามกุหลาบแทงอ่ะ เจ็บ!!!" เราบอกนายบอม
"ไหนเอามาให้บอมดูดิ๊" นายบอมพูดแล้วก็หยิบมือเราไปดู เลือดไหลแล้วก็ปวดด้วย
......นายบอมเอาเสื้อตัวเองมาเช็ดเลือดให้เรา แล้วก็จูงมือพาเราไปหลังชมรม ล้างแผล ตลอดเวลา เราก็เงียบ นายบอมก็เงียบ คงจะไม่รู้จะเริ่มพูดยังไง เพราะนายบอมก็คงรู้ว่าเรายังโกรธเรื่องที่ตะคอกเราอยู่!!!! พอล้างเสร็จ นายบอมก็พาเราออกมาข้างนอก แล้วนายบอมก็เดินไปช่วยเพื่อนๆต่อ นายนิกมองเรากับนายบอม แล้วก็เข้ามาถามว่าเป็นไร
"เป็นไรเนี่ย!!!"
"หนามกุหลาบแทงอ่ะ"
"ซุ่มซ่ามตลอดอ่ะเรา!!!ไหนดูดิ๊" นายนิกพูดยิ้มๆแล้วก็มาจับนิ้วมือเราขึ้นไปดู
"แผลแค่เนี่ย!!"
"แต่มันเจ็บนะ ปวดมากเลยอ่ะ"
"มานิกเป่าให้" นายนิกพูดแล้วก็ยกมือเราขึ้นมาจะเป่าแผล
"อร๊ายยยย!!!! ฉากนี้ฟินนนนนน!!!!" เสียงยัยฟ้าแซวเรากับนายนิก
.....เราเลยชักมืออกจากนายนิก ฮ่าๆ เดี๋ยวเพื่อนๆเห็นเยอะ!!!
"ฟินนนเลยอ่ะ!!!!ขออีกๆๆ" ยัยฟ้าบอกเรากับนายนิก
"แหม่ๆฟ้าเนี่ย เสียงดังไปป๊ะ ฮ่าๆ!!!" เราว่ายัยฟ้า ยัยฟ้าก็ยิ้มๆให้เรา
.....พอเสร็จงานที่ชมรมเรียบร้อยก็เที่ยงคืนกว่าๆ พวกเราก็แยกย้ายกันกลับหอ เรา นายนิก นายเอ็ม เดินมาถึงหอใน ก็แยกย้ายกันเข้าห้อง พอเข้าห้องมา เราก็เข้าไปอาบน้ำ อาบเสร็จออกมาก็ตามระเบียบ ไอ่ลิงนอนตายยยย!!!! ฮ่าๆ
"นิกๆ ตื่นไปอาบน้ำ" เราเรียกนายนิก
....นายนิกนอนหลับตา ยกแขนมาจะจับตัวเราให้นอนลง แต่เรา!!!หนี เพราะเดี๋ยวนายนิกไม่ยอมไปอาบน้ำ
"บอกไม่จำ ไปอาบน้ำก่อนเลย มาขึ้นเตียงได้ไง" เราว่านายนิก
"ง่วงอ่ะ เหนื่อยด้วย!!!"
"ตื่นไปอาบน้ำก่อน จะได้มานอนเร็วๆ"
"นอนไม่ได้ยังไม่ได้ทำการบ้านเลย" นายนิกบอกเรา
"การบ้านไรอ่ะ"
"การบ้านตั้งแต่วาเลนไทน์ไง!!!!" นายนิกพูด
"ไปอาบน้ำก่อนนะ ถุงยางอยู่ในลิ้นชัก เอามาเตรียมไว้ดิ!!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูแล้วก็เข้าห้องน้ำไป
.....เราก็...ไรว๊ะไอ่ลิง!!!! เรื่องไรจะไปเตรียมถุงยางให้ นอนดีกว่า นายนิกพออาบน้ำเสร็จ ออกมาเห็นเราปิดไฟนอนก็บ่นๆ แล้วก็ขึ้นเตียงมานัวเนียๆเรา เราด้วยความเหนื่อยอ่ะ ก็เลยปฏิเสธ เพราะถ้าให้บ่อยเดี๋ยวเบื่อเร็ว จนนายนิกยอมถอยไปเอง แต่นายนิกหลุดมาประโยคหนึ่งที่ทำเอาเราเงียบไปเลย!!!!
"เออ!!!ไม่ก็ไม่ว๊ะ คนอื่นง่ายๆกว่านี้ก็มี!!!" นายนิกพูด
.....เราได้ยินแล้ว ความรู้สึกแรกคือมันจุกๆอ่ะ เสียใจอ่ะ ทำไมนายนิกพูดแบบนี้!!!!! เราก็เงียบไปเลย!!!!ไม่พูดอะไรอีกเลย!!!!////จนนายนิกแต่งตัวเสร็จ ขึ้นเตียงมา พอเห็นว่าเราเงียบ นายนิกก็เรียกเรา!!!
"ไอ่ดื้อ!!!"
.....เราก็เงียบ!!!!
"ไอ่เอิร์ต"
...เราก็เงียบอีก!!
"เอิร์ต กูขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น"
"แค่พูดเล่น อย่าคิดมาก"
"เอิร์ต!!!!"
.....เราก็เงียบ!!!!
....นายนิกพลิกตัวมาหาเรา เอามือมาลูบผมลูบหัวเรา แล้วก็พูดกับเรา
"เอิร์ต กูรักมึงมากนะ กูบอกแค่นี้แหล่ะ" นายนิกพูดแล้วก็กลับไปนอนที่ตัวเอง!!!!!
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
ตาย! ตาย! ต่อไปดราม่าแน่ๆเลย ภ้านิคคิดนอกใจจะเชียร์บอมสุดเเรงเกิดเลยคอยดู(ถึงอิเอิร์ตมันจะแรดก็ตาม)
ปล.ติดตามตลอดค่ะ
:pig4: :pig4: :pig4:
-
นิกพูดแบบนี้ใครๆก็คิดมากเถอะ อย่าทำตามที่พูดแล้วกันสงสารเอิร์ต
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เล่นไม่เลิก!!!!
...วันนี้เรามีนัดติววิชาภาคกันที่ชมรม รุ่นพี่ปี2จะมาติวให้ ส่วนนายนิกเห็นว่าจะไปหาเพื่อนๆที่พระนครเหนือ!!! เรากับนายนิกเดินลงมาจากหอพร้อมกัน นายเอ็มสงสัยยังไม่ตื่น โทรไปก็ไม่รับ เราเดินไปส่งนายนิกที่หน้าคณะวิดยา เพราะนายนิกนัดเพื่อนๆไว้ที่นั่น!!!!
"เอิร์ตไปกับนิกด้วยหรอ" เสียงเพียงดาวทักทายเรา
"ป่าวๆ มาส่งเฉยๆเดี๋ยวเอิร์ตจะไปชมรมอ่ะ" เราตอบเพียงดาว
"ไปด้วยกันดิเอิร์ต"เพิ่อนนายนิกชวนเรา เราก็หันไปยิ้มๆให้
"แหม่ไอ้นิก ไหนมึงบอกว่าจะพาแฟนไปเปิดตัวไงว๊ะ แล้วไม่เอาเอิร์ตไปอ่ะ" เพื่อนผู้ชายนายนิกแซวนายนิก
"เออ!!! เปิดๆไปเลย อีไหมแม่งจะได้เลิกยุ่ง กูเห็นแล้วหมันไส้มันหว่ะ ไอ้บอลอีกคน" เพื่อนนายนิกพูด
"ไปมั๊ย" นายนิกหันมาถามเรา
"ไม่ดีกว่า นิกไปเถอะ มีแต่เพื่อนๆโรงเรียนนิก เอิร์ตจะไปติวสอบอ่ะ" เราบอกนายนิก
"เอิร์ตไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวเพียงดาวจัดการเอง ไหมก็ไหมเถอะ ฮ่าๆ" เพียงดาวพูดแล้วก็หัวเราะ เราก็ยิ้มๆให้เพียงดาว
"งั้นเอิร์ตไปก่อนนะ!!!!" เราบอกนายนิกแล้วก็เพื่อนๆ แล้วเราก็เดินไปชมรม
.....ยังไม่ทันไรเลย!!! นายนิกก็โทรมา!!!!
"ว่าไงไอ่ลิง!!!"
"อยากให้ไปด้วยกัน"นายนิกบอกเรา
"เอิร์ตมีติวสอบ ถึงไม่มีติวก็ไม่กล้าไปหรอก ไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันนี่"
"ก็ไปได้"
"ไม่คุยด้วยละ ถึงชมรมละ" เราบอกนายนิก
"ครับๆ เดี๋ยวนิกโทรหาเรื่อยๆนะ"
"ไม่ต้องหรอกนิก อยู่กับเพื่อนๆไปเถอะ"
"เออ!!! ก็ได้ๆ"
"เอ้า!!!!เป็นไรเนี่ย"
"แค่นี้นะ กลับมาแล้วจะโทรหา" นายนิกบอกแล้วก็วางสายไป
....เราก็ งงๆ อะไรหว่า เหวี่ยงอีกแระ เฮ้อ!!!! ไอ่ลิง!!!!/////เราเดินมาถึงชมรม ก็เจอเพื่อนๆมานั่งรอกันบ้างแล้ว ไอ้แมค ไอ้แบงค์ ยัยส้มก็มาแล้ว แต่ไม่เห็นนายบอมเลย!!!!
"เอิร์ต ไอ้เอ็มไปไหนอ่ะ" เพื่อนผู้ชายถามเรา
"ไม่รู้อ่ะ ยังไม่ตื่นมั้ง โทรหาก็ไม่รับ"
"ไอ้บอมอีกตัว หายหัว!!!" ไอ้แบงค์พูด
"ห่า!!!!แม่งตายยาก มานู่นแล้ว" ไอ้แมคบอกแล้วพยักหน้าให้เราดูนายบอมที่กำลังเดินมา
.....นายบอมเดินเข้ามาในชมรม ทุกคนก็โห่!!!!ใหญ่เลย นายบอมก็ยิ้มแบบเขินๆ ทำหน้าตาเหรอหราอีก โก๊ะจริงๆนายบอมเนี่ย ฮ่าๆ
"เอิร์ต กัสเซนบอมให้" นายบอมเดินเข้ามาหาเราแล้วก็ยื่นกัสเซนให้เรา เราก็ยิ้มๆแล้วก็รับมา
"หายโกรธบอมยัง" นายบอมถามเรา เพราะตั้งแต่วันที่เกิดเรื่องวันนั้น ก็ไม่มีโอกาสคุยกันจริงๆจังๆแบบนี้ซักที
"หายแล้ว!!!" เราบอกนายบอม
"ครับ!!!!" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆกับเรา
"ปล่อยมือได้แล้วมั้ง" เราบอกนายบอม
"อ้อ!!!! ครับๆ โทษทีๆ แหะ แหะ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มแบบเขินๆ
.....เราสังเกตุว่าเสียงเพื่อนๆเงียบไป เราก็เลยหันไปมองเพื่อนๆ ปรากฏว่า ทุกคนเงียบ แล้วทุกสายตาก็หันมามองเรากับนายบอม เราหันไปก็อึ้งเลย หน้าร้อนผ่าวๆ!!!!! ได้แต่ยืนนิ่งๆ ไม่รู้จะทำยังไง นายบอมก็เหวอๆไปเหมือนกัน
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
"อ่าว!!!น้องๆ พร้อมยังครับ หาที่นั่งเลย พี่จะเริ่มติวแล้ว" เสียงพี่ปีสองบอกพวกเรา
"ไอ้สองตัวของพี่ ตั้งใจติวนะ" พี่วินเดินเข้ามาบอกเรากับนายบอม
"ครับพี่วิน" เรากับนายบอมบอกพี่วิน
....แล้วเราก็เดินเข้าไปนั่งกับเพื่อนๆ นายเอ็มมาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ เราก็เลยเข้าไปนั่งข้างๆนายเอ็ม ส่วนนายบอมมานั่งข้างๆเรา
"ไอ้บอม มานั่งนี่ดิ๊" ไอ้แมคเรียกนายบอมไปนั่งข้างๆมัน
"อ่าๆ ครับๆ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกไปนั่งข้างๆไอ้แมค
.....แล้วเราก็ติวกันไป ก็เพลินๆดีนะ ในชมรมลมพัดเย็นสบาย ใต้ร่มต้นไทรใหญ่ บรรยากาศชวนง่วงนอนจริงๆเลย ฮ่าๆ เรานั่งหาวตั้งหลายครั้ง
"หาวอีกแล้ว นอนเลยมั๊ยเอิร์ต" นายเอ็มแซวเรา
"อ่านะ นอนได้ก็ดีดิเอ็ม ฮ่าๆ"
"มาๆหนุนตักเอ็ม" นายเอ็มพูดแล้วก็เอามือตบๆตักตัวเอง
"ได้โดนพี่ปี2ว่าเอาดิ ฮ่าๆ" เราบอกนายเอ็ม นายเอ็มก็ยิ้มๆ
....พอติวเสร็จครึ่งวันเช้า ก็เกือบๆเที่ยงพอดี รุ่นพี่ก็ปล่อยให้พวกเราไปกินข้าวกัน เราฝากเพื่อนๆซื้อข้าวกล่องมานั่งกินกันที่ชมรม ระหว่างที่รอเพื่อนๆไปซื้อข้าว เราก็ไปเดินเล่นกันที่ชุมนุมของภาคสัตว์ เพราะที่นั่นมีลูกหมา ลูกแมวหลายตัวเลย น่ารักทั้งนั้น มีทั้งที่คนเอามาทิ้ง แล้วก็ที่นักศึกษาไปเจอมาก็เอามาไว้ที่ชุมนุม
....เราเห็นลูกแมวตัวนึง ขนสีส้มลายการ์ฟิลด์ เราชอบมากอ่ะ อยากเลี้ยงเลย เราเลยไปอุ้มมาเล่น
"น่ารักอ่ะเอิร์ต" ยัยส้มเข้ามานั่งเล่นแมวกับเรา
"อยากเอาไปเลี้ยงอ่ะส้ม" เราบอกยัยส้ม
"หอในเค้าไม่ให้เอาสัตว์เข้านี่"
"อือ!!!นั่นแหล่ะคือปัญหา"เราบอกยัยส้ม
"เอิร์ตอยากเลี้ยงหรอ" เพื่อนภาคสัตว์เดินเข้ามาถามเรา
"อือ!!!แต่เราอยู่หอในอ่ะดิ เอาไปเลี้ยงไม่ได้อ่ะ"
"เลี้ยงได้ ก็เลี้ยงที่ชุมนุมนี่แหล่ะ"
"จิงป๊ะ แล้วต้องทำไงบ้างอ่ะ"
"ก็ลงทะเบียนเป็นเจ้าของ หาปลอกคอมาใส่ให้มัน เข้ามาดูแลมาเล่นกับมันบ่อยๆ แล้วก็ช่วยบริจากสมทบทุนค่าอาหารมันอ่ะ!! อาทิตย์ละ50บาทเอง" เพื่อนภาคสัตว์บอกเรา
"อ่อๆ แล้วมันจะนอนที่ไหน ยังไงอ่ะ เวลาเราไม่อยู่ใครจะดูแลให้อ่ะ"เราถามเพื่อน
"ก็พวกเรานี่แหล่ะคอยดูแลให้ เพราะยังไงพวกเราก็ผลัดเปลี่ยนมาดูแลชุมนุมอยู่แล้ว ต้องเข้ามาให้อาหารเจ้าพวกนี้อยู่แล้วอ่ะ ไหนจะต้องมาจับฉีดวัคซีนอีก"
"อ่อๆ เราอยากเลี้ยงตัวนี้อ่ะ"
"ได้ๆ เดี๋ยวเราเอาแบบฟอร์มมาให้เขียนนะ"
"เอิร์ตเลี้ยงแมวหรอ" นายบอมเดินเข้ามาถามเรา พวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็มก็เดินมาด้วย
"ช่ายๆ นี่ไงน่ารักป๊ะ ลายการ์ฟิลด์เลย" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"ไหนๆขออุ้มหน่อย" นายบอมพูดแล้วก็รับลูกแมวไปจากมือเรา
"น่ารักจริงๆเลยลูกพ่อ" นายบอมพูด
"เฮ้ยๆไอ้บอม ได้ข่าวว่านี่แมวไอ้เอิร์ตมันนะ แล้วมึงไปเป็นพ่อมันตอนไหนว๊ะ" ไอ้แบงค์ถามนายบอม
"เอ่อ!!!! ป่าวๆบอมก็พูดไปงั้นแหล่ะ บอมเลี้ยงด้วยดิเอิร์ต" นายบอมบอกเรา
"ตัวเดียวกันนี่อ่ะนะ" เราถามนายบอม
"ครับๆ"
"อื้อๆ งั้นบอมเป็นพ่อมัน บอมเขียนเลย นั่นน่ะเพื่อนเอามาให้ละ" เราบอกให้นายบอมเขียนแบบฟอร์มแสดงความเป็นเจ้าของ
....นายบอมก็เอาไปเขียนนะ พวกไอ้แมคก็เอาเจ้าแมวน้อยไปเล่นกัน ดูแมวมันมีความสุขมากอ่ะ ฮ่าๆ
"ให้มันชื่อไรดีอ่ะเอิร์ต" นายบอมถามเรา
"อือ!!!เอาชื่อไรดี การ์ฟิลด์เลยป๊ะ" เราบอกนายบอม
"อื้อๆก็ได้นะ ลายเหมือนการ์ฟิลด์ก็ให้ชื่อการ์ฟิลด์ละกัน" ยัยส้มพูด
"ไม่อ่ะ บอมจะให้มันชื่อกัสเซน" นายบอมพูดแล้วก็เขียนชื่อแมวลงไป
"อ่าว!!!แล้วจะถามทำไมเนี่ย" ยัยส้มบ่นๆนายบอม ฮ่าๆ
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"กัสเซน ลูกพ่อ!! จำไว้นะ เรียกมันว่ากัสเซนนะ" นายบอมพูดกับเพื่อนๆ
"เออๆ ไอ้บอมผัวแมว ฮ่าๆ" ไอ้แมคว่านายบอม แล้วเพื่อนๆก็พากันหัวเราะ เราเองก็หัวเราะไปกับเค้าด้วย ฮ่าๆ นายบอมนี่ชอบทำอะไรโก๊ะๆจริงๆ
"เฮ้ยๆข้าวมาแล้ว มาๆกินข้าวกัน" เพื่อนตะโกนเรียกพวกเราไปกินข้าว
....เราก็เดินไปกินข้าว เราอุ้มไอ้กัสเซนมาด้วย มันเป็นตัวผู้ เดี๋ยวพอจับทำหมันมันต้องอ้วนแน่ๆฮ่าๆ เพื่อนๆคนอื่นๆที่เพิ่งเห็นก็เข้ามาเล่นกับมันด้วย
"เล่นเบาๆนะ ลูกไอ้บอมมัน ไม่รู้มันไปเป็นผัวแมวตอนไหน" ไอ้แมคบอกเพื่อนๆ เพื่อนๆก็หัวเราะ นายบอมก็หัวเราะไปกับเค้าด้วย ฮ่าๆ
.....นายนิกเงียบไปเลย ไม่โทรมาเลยคงยังสนุกอยู่กับเพื่อนๆ เราเองก็ไม่ได้โทรไปหาเลย แล้วเราก็ติวกันต่อจนเย็น ติวเสร็จเราไปกินข้าวกันที่ร้านเดิม ส่วนเจ้ากัสเซนนายบอมก็เอาไปเก็บไว้ที่ชุมนุมภาคสัตว์ เห็นบอกว่าเดี๋ยวกลับไปหาข้อมูลก่อน อาจจะเอากัสเซนไปเลี้ยงที่ห้อง นายบอมนี่นะจริงๆเลย จนตอนนี้นายนิกก็ยังไม่โทรมา เราก็เลยโทรไปหานายนิก!!!!
"ฮัลโหล นี่ไหมนะ นิกหลับอยู่อ่ะ" เราโทรไปเป็นยัยไหมที่รับสาย แต่เราก็ งง!!!!ว่า ทำไมนิกหลับอยู่!!!!
"อ่อๆ" เราพูดแค่นั้นแล้วก็วางสายไป แต่!!!ตอนนั้นยังไม่คิดอะไรนะ
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
....เราก็ไปกินข้าวต่อจนเสร็จ แล้วก็เดินกลับหอในกับนายเอ็ม
"เอิร์ต ไอ้นิกมันไปไหนอ่ะ"
"ไปหาเพื่อนๆที่พระนครเหนืออ่ะ"
"ยังไม่กลับอีกหรอ"
"ยังอ่ะ"
"ครับๆ"
.....เราขึ้นห้องไป ก็อาบน้ำ แล้วก็นั่งเปิดเพลงฟัง นอนเล่นอยู่บนเตียง นายนิกก็ยังไม่โทรมาอีก เราก็เลยโทรไปอีกครั้งนึง!!!!
"นิกอาบน้ำอยู่อ่ะ" ปลายสายก็ยังเป็นเสียงยัยไหมที่คุยกับเรา
.....เราได้ยินก็ไม่พูดอะไร เราวางสาย ในใจก็เริ่มคิดละ ว่าทำไมบอกว่าไปหาเพื่อน แต่ไปนอนห้องยัยไหม แล้วอาบน้ำอีก คืออะไร เริ่มจะโมโหแล้วหล่ะ
....ซักพักมีข้อความจากนายนิกส่งมาที่โทรศัพย์เรา
"ไม่ต้องโทรมาแล้วนะ คืนนี้ไม่กลับ"
....เราอ่านก็รู้สึกไม่ดีอ่ะ เออ!!!ไม่กลับก็ไม่กลับ แต่อีกใจนึงก็แอบๆคิดว่า ไม่น่าจะเป็นนายนิกที่ส่งมา เบอร์โทรเพียงดาวเราก็ไม่มี เฮ้อ!!!! โทรหานายนิกก็มีแต่ยัยไหมที่รับสาย อะไรกันเนี่ย!!!! เราง่วงแล้ว ก็เลยไม่สนใจละ ไม่โทรไปอีก จะกลับหรือไม่กลับเราก็ไม่สนใจละ แล้วเราก็นอนหลับไป!!
.......จนเช้าอ่ะ เราตื่นเพราะนายเอ็มโทรมาหาเราบอกให้เราเปิดประตูห้องหน่อย เราก็เดินไปเปิดประตูห้อง เจอนายนิกยืนอยู่ เราเห็นด้วยความที่โกรธตั้งแต่เมื่อคืน เราก็ไม่สนใจเลย เดินกลับเข้ามาขึ้นเตียงนอนต่อ!!!! แล้วก็ไม่ได้สนใจนายนิกอีกเลยว่าจะทำอะไร จะพูดอะไรกับเรา!!!!
....จนเรานอนหลับไปตื่นขึ้นมาอีกที ก็เห็นนายนิกนอนอยู่ตรงที่ตัวเอง แต่นายนิกเอาผ้าห่มผืนของเรามาห่มแทน ใจเราก็อยากถามนะว่าเมื่อคืนไปไหนมา แต่มันยังโกรธอยู่อ่ะ ไม่ถามดีกว่า ไม่พูดดีกว่า นอนกับไหม อาบน้ำห้องไหม แค่นี้เราก็ได้คำตอบแล้วมั้งว่าไปไหนมา!!!!
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
เกือบ.....ร้าว!!!!
......เราตื่นมาก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ เพราะนัดกับเพื่อนๆไว้ว่าจะไปถอนหญ้าที่แปลงข้าวโพดกัน ตอนนี้ข้าวโพดฝักเริ่มใหญ่ละ เดี๋ยวคงได้เอามาต้มกินกัน อาบน้ำเสร็จออกมาแต่งตัว นายนิกก็ตื่นแล้วนั่งอยู่บนเตียง เราเห็นก็ไม่ได้พูดอะไร ก็แต่งตัวของเราไป นายนิกเองก็นั่งมองเราอยู่บนเตียง จนเราแต่งตัวเสร็จก็เดินออกจากห้อง นายนิกก็เงียบ เราก็เลยไม่สนใจ เดินออกจากห้องแล้วก็ไปแปลงข้าวโพดเลย ส่วนนายเอ็มเราก็ไม่ได้โทรหา ไม่ได้นัดกันไว้ว่าจะไปพร้อมกัน!!!!
o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18
....เรามาถึงแปลงข้าวโพด เพื่อนๆคนอื่นๆก็มากันแล้ว ช่วงบ่ายแก่ๆแบบนี้แดดไม่ค่อยร้อนแล้วหล่ะ เราก็นั่งถอนหญ้าที่แปลงเราได้สบายๆ อีกอย่างต้นข้าวโพดก็สูงพอที่จะบังแดดให้แล้ว สบายไป เรานั่งถอนหญ้าไปไอ้แมคก็นั่งอยู่ที่แปลงข้างๆเรา ส่วนแปลงนายเอ็มที่อยู่ใกล้เรา นายเอ็มยังไม่มาเลย
"เอิร์ต ไอ้เอ็มไม่มาหรอว๊ะ" ไอ้แมคถามเรา
"ไม่รู้ดิ ไม่ได้มาพร้อมกันอ่ะ"
"เออๆ เดี๋ยวกูโทรตามมันเอง"....ไอ้แมคพูดแล้วก็กดโทรศัพย์หานายเอ็ม
"โทรมาทำไมเนี่ย เอ็มอยู่นี่แล้ว" เสียงนายเอ็มว่าไอ้แมค
"อ่าว!!! ห่า!!!ก็กูเห็นมึงยังไม่มาก็เลยโทรตาม" ไอ้แมคบอกนายเอ็ม
.....เราหันไปก็เห็นนายนิกเดินมาพร้อมกับนายเอ็มด้วย
"อ่าว ไอ้นิก มาช่วยเอิร์ตถอนหญ้าหรอ" ไอ้แมคถามนายนิก
.....เราก็ไม่ได้สนใจว่านายนิกตอบไปว่ายังไง แล้วก็ไม่ได้สนใจด้วยว่านายนิกมาที่นี่ทำไม
"เอิร์ต ไม่โทรปลุกเอ็มเลยนะ" นายเอ็มแวะมาคุยกับเราที่แปลง ส่วนนายนิกก็นั่งอยู่ที่แปลงไอ้แมค
"เอิร์ตนึกว่าเอ็มมาแปลงแล้วอ่ะดิ"
"เออ!!! เอิร์ต เอ็มมีไรจะบอกอ่ะ" นายเอ็มพูดกับเรา
"ไรอ่ะเอ็ม"
"เอิร์ตๆ กินติมป่าว รีบๆมาจะหมดแล้วนะ" เสียงเพื่อนตะโกนเรียกเรา
"ไปกินติมก่อนนะ เอ็มเอาป๊ะเดี๋ยวเอิร์ตซื้อมาให้" เราถามนายเอ็มแล้วก็เดินออกมาจากแปลง
"เดี๋ยวเอ็มตามไป" นายเอ็มบอกเรา
.....เราเดินออกมาจากแปลงเรา ผ่านแปลงไอ้แมค นายนิกกับไอ้แมคนั่งคุยกันอยู่ เราเดินผ่านไป นายนิกก็เงยหน้าขึ้นมามองเรานะ แต่เราก็ไม่สนใจ ยังโกรธอยู่ไง!!!! ฮ่าๆ////เราเดินมาถึงตรงรถไปติม ยัยส้ม ไอ้แบงค์ นายบอมยืนรอซื้อไอติมอยู่ พอเราเดินไปถึง ไอติมหมด!!!!
"หมดแล้วอ่ะเอิร์ต กินกะส้มก็ได้มาๆ" ยัยส้มบอกเรา
"โห!!!มาช้าไปนิดเดียวเอง" เราพูด
"มีติดก้นถังอยู่หน่อยนึงครับ มาขูดเอาเองเลย พี่ไม่คิดตังค์" พี่คนขายไอติมพูดแล้วก็เรียกเราไปขูดไอติมที่ติดอยู่ในถัง
....สบายเราเลยดิ ไอติมที่เหลือติดก้นถังไม่ใช่น้อยๆนะ ถ้าตั้งใจขูดออกมาดีๆก็ได้เยอะเหมือนกันนะ ฮ่าๆ เราเข้าไปขูดที่ถังไอติม แต่ไม่ค่อยถนัดหรอกแขนสั้นงัย ฮ่าๆ
"บอมขูดให้นะ มาๆ" นายบอมพูด
....แล้วก็ยื่นแก้วไอติมของนายบอมให้เรา แล้วก็เอาที่ตักไอติมจากมือเราไปขูดไอติมให้เรา นายบอมแขนยาวกว่าเรา ขูดได้ตั้งเยอะเลยอ่ะ
"ขายได้อีกถ้วยนึงเลยนะเนี่ย" เราหันไปบอกพี่คนขายไอติม
"ถ้วยนี้พี่ให้ฟรีครับ ราดนม ใส่ถั่วได้ตามสบายเลยนะ" พี่คนขายพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ เราก็ขอบคุณพี่คนขาย แล้วก็ไปนั่งกินไอติมกับไอ้แบงค์ ยัยส้ม นายบอม
"ขอบใจนะบอม ขูดไอติมให้เอิร์ตได้ตั้งเยอะอ่ะ" เราขอบใจนายบอม
"ครับๆ"
"เอิร์ต ไหนไอติมเอ็มอ่ะ" นายเอ็มเดินเข้ามาทวงไอติมจากเรา
"เอิร์ตมาถึง ไอติมหมดพอดีเลยอ่ะเอ็ม อ่ะกินกับเอิร์ตก็ได้ มาๆเอิร์ตป้อน" เราบอกนายเอ็มแล้วก็ตักไอติมป้อนนายเอ็ม
นายเอ็มก็กินไอติมที่เราป้อนนะ ฮ่าๆ
"อ่าว!!!ไอ้นิก" เสียงไอ้แบงค์เรียกนายนิก
....เราก็เลยหันไปมอง นายนิกเดินมากับไอ้แมค เพื่อนๆก็เข้าไปคุยกับนายนิกโดยเฉพาะพวกสาวๆ
"เอิร์ตพานิกมาช่วยถอนหญ้าด้วยหรอ"ยัยส้มหันมาถามเรา
"ป่าวอ่ะ"
"อ่าว!!!แล้วนิก.....!!!!" ยัยส้มจะถามเราต่อ แต่นายเอ็มสะกิดยัยส้ม ยัยส้มก็เลยหันไปคุยกับนายเอ็ม เราก็ไม่ได้สนใจว่าสองคนนั้นคุยอ่ะไรกัน ก็นั่งกินไอติมต่อไป!!!!
"เอิร์ต เดี๋ยวถอนหญ้าเสร็จ เราไปเล่นกับไอ้กัสเซนกันนะ" นายบอมชวนเรา
"อื้อ!!!ไปดิบอม" เราพูดแล้วก็หันไปยิ้มกับนายบอม
"เอิร์ตๆ พานิกมาช่วยถอนหญ้าด้วยหรอ" เพื่อนผู้หญิงเข้ามาถามเรา
"ป่าว!!อ่ะ นิกมากับเอ็ม" เราหันไปบอกเพื่อน
"อ่าว!!! เอ็มผิดหรอเนี่ย" นายเอ็มพูด
"ป่าวๆ เอิร์ตก็ไม่ได้ว่าไรเอ็มนี่" เราบอกนายเอ็ม
"ป่ะๆไปถอนหญ้ากันต่อเถอะ" เราพูดแล้วก็ลุกเดินไปที่แปลง
....เห็นนายนิกนั่งคุยอยู่กับไอ้แมค ไอ้แบงค์ เราเดินผ่านไปนายนิกก็มองเรานะ เราเห็นแต่ก็ไม่ได้สนใจ จะทำอะไรก็เชิญ!!!!
"เอิร์ต มานี่ดิ๊มึงอ่ะ" ไอ้แมคเรียกเราให้เข้าไปหา
"จะไปถอนหญ้าต่อแล้ว" เราบอกไอ้แมค แล้วก็เดินไปแปลง
"เป็นห่าไรว๊ะ" เสียงไอ้แมคพูดตามหลังเรามา
.....เราก็ไม่สนใจ เดินไปที่แปลงตัวเอง นั่งถอนหญ้าต่อไปจนเกือบๆเสร็จ นายนิกก็เข้ามานั่งตรงแปลงเราแล้วก็ช่วยเราถอนหญ้า เราเห็นก็เฉยๆ ไม่พูดอะไร นายนิกเองก็ไม่พูดอะไรเหมือนกัน นั่งถอนหญ้าไปเงียบๆ ต่างคนต่างเงียบ!!!!!
"เอิร์ต เดี๋ยวถอนหญ้าเสร็จไปสนามบาสในคณะกันนะ พวกเอ็มจะไปเล่นบาสอ่ะ" นายเอ็มเข้ามาชวนเรา
"เอิร์ตจะไปหาไอ้กัสเซนอ่ะ เดี๋ยวยังไงเอิร์ตตามไปละกันนะ" เราบอกนายเอ็ม
"อ่อๆ ครับๆ นิกไปเล่นบาสด้วยกันนะ"นายเอ็มหันไปชวนนายนิก
"ครับ ไปดิๆ" นายนิกตอบนายเอ็ม
.....เราก็นั่งถอนหญ้าไปเรื่อยๆ นายเอ็มเห็นเรากับนายนิกเงียบ แล้วก็คงจะรู้เรื่องอะไรจากนายนิกมาบ้าง ก็เลยชวนนายนิกคุย ทำลายความตึงเครียดระหว่างเรากับนายนิก!!!!////จนถอนหญ้าที่แปลงเราเสร็จเรียบร้อย เราก็เดินไปล้างมือกัน นายบอมมายืนรอเราอยู่แล้วกับพวกยัยส้ม ไอ้แบงค์
"เอิร์ต เดี๋ยวพวกกูจะไปเล่นบาสกันต่อ มึงจะไปป๊ะ"ไอ้แมคถามเรา
"ไปดิ แต่ว่าเดี๋ยวตามไปนะ จะไปหาแมวก่อนอ่ะ"
"ไปหากัสเซนหรอเอิร์ต"ยัยส้มถามเรา
"ช่ายๆ ส้มไปด้วยกันป่าว"นายบอมตอบแทนเรา
"ไอ้บอม มึงไม่ต้องเลย ไปเล่นบาสกับพวกกู"ไอ้แมคบอกนายบอม
"ครับๆไปครับ แต่ว่าเดี๋ยวบอมไปหาไอ่กัสเซนก่อนนะ เดี๋ยวตามไปกับเอิร์ต"นายบอมพูด
"แล้วไอ้นิกอ่ะ มึงจะให้มันไปไหน" ไอ้แบงค์ถามเรา
....เราก็นิ่งดิ!!! ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง เรามองหน้านายนิก นายนิกก็มองเรา สายตา ท่าทางน่าสงสารจริงๆ แต่ว่าคิดถึงเรื่องเมื่อคืนก็ยังหมันไส้อยู่ดี คงจะทำผิดมาจริงๆแหล่ะก็เลยไม่พูดอะไรไง!!!!
(คือเราก็ไม่ได้คิดเล๊ยว่าตัวเองก็เคยทำผิดมาเหมือนกัน พอนายนิกทำบ้างก็ไปโกรธนายนิก)
"เดี๋ยวนิกไปเล่นบาสกับพวกแมคก็ได้" นายนิกพูดขึ้นมา
"เออๆ ป่ะ ไปกันได้แล้วเดี๋ยวมืด" ไอ้แมคพูด
....แล้วพวกนั้นก็เดินไปสนามบาสที่คณะกัน ส่วนเรากับนายบอมก็แยกไปหาไอ่กัสเซนที่ซุ้มของชุมนุมภาคสัตว์ พอไปถึง เห็นไอ่กัสเซนวิ่งเล่นอยู่ นายบอมก็เข้าไปอุ้มมันขึ้นมา
"อ่ะเอิร์ต อุ้มมันไว้ก่อน เดี๋ยวบอมจะเอาปลอกคอใส่ให้มัน" นายบอมพูดแล้วก็ส่งไอ่กัสเซนให้เราอุ้ม มันน่ารักจริงๆนะแมวเนี่ย อยู่เฉยๆไม่ได้เลย ซนจริงๆฮ่าๆ
....นายบอมล้วงเอาปลอกคอออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วก็เอามาสวมให้ไอ่กัสเซน ตอนแรกๆมันคงไม่ชินที่มีปลอกคอ ก็เอาขาหน้ามาเขี่ยๆปลอกคอเล่น พอโดนกระดิ่งเสียงก็จะดังมันก็ทำเป็นเอียงคอเงี่ยหูฟังเสียงกระดิ่งที่คอตัวเอง ฮ่าๆ เรากับนายบอมนั่งดูไอ่กัสเซนก็พากันขำๆกับท่าทางของมัน ฮ่าๆ ตลกดีอ่ะ!!! นายบอมคงจะหลงรักไอ่กัสเซนซ๊ะแล้วหล่ะ เดี๋ยวอุ้ม เดี๋ยวลูบหัว เดี๋ยวก็เอามาหอม จนเราต้อง
เตือนๆว่ามันอาจจะสกปรกนะ แล้วก็เป็นเรื่อง!!!! นายบอมอยากเอาไอ่กัสเซนไปเลี้ยงที่ห้อง แต่ปรึกษากับเพื่อนๆภาคสัตว์แล้ว เห็นว่าถ้าเอาไปเลี้ยงที่ห้องต้องเตรียมของเยอะมาก ทั้งกระบะทรายสำหรับถ่ายหนักถ่ายเบา ชามข้าว ที่นอน แล้วอีกอย่างเรากลัวมันจะเหงาด้วยถ้าไปอยู่ห้องนายบอม ถ้าอยู่ที่ชุมนุมนี่มันยังมีเพื่อนๆเล่นอีกตั้งหลายตัวงัย แล้วเราก็มาหามันได้สะดวกด้วยหล่ะ นายบอมก็เลยต้องล้มเลิกความตั้งใจที่จะเอาไอ่กัสเซนไปเลี้ยงที่ห้อง ฮ่าๆ
.....เรากับนายบอมเล่นกับไอ่กัสเซนอีกซักพัก ก็พากันกลับแล้วก็เข้าไปหาพวกนั้นที่สนามบาส พอไปถึงนายบอมก็ลงสนามไปเล่นบาสเลย ส่วนเราก็นั่งดูอยู่ริมขอบสนามกับยัยส้ม ยัยฟ้า พี่วินกับเพื่อนๆก็มาเล่นด้วย นายนิกก็เล่นอยู่ในสนาม เหงื่อเปียกท่วมตัวเลย ไอ่ลิง!!!! ซักพักนายนิกก็วิ่งเข้ามานั่งพัก ใกล้ๆเรา
"เอิร์ตๆ เอาน้ำส่งให้นิกหน่อย" ยัยฟ้าพูดแล้วก็ยื่นขวดน้ำมาให้เรา
......เราก็รับมาแล้วก็ส่งขวดน้ำให้นายนิก แต่ก็ไม่พูดอะไรนะ นายนิกหันมาเห็น ก็รับขวดน้ำไปกิน
"ขอบคุณครับ" นายนิกขอบคุณเรา เราได้ยินนะ แต่ก็เฉยๆ ซักพักนายนิกก็ลงไปเล่นบาสในสนามต่อ
.....พอพวกนั้นเล่นบาสกันเสร็จ ฟ้ามืดแล้ว พวกเราก็พากันกลับ เดินไปกินข้าวที่ร้านประจำกัน ตลอดทางเราก็ไม่พูดไม่คุยกับนายนิกเลย ก็คุยเรื่องแมวกับนายบอม พวกไอ้แมคคงจะรู้แล้วหล่ะ ว่าเรากับนายนิกมีปัญหากัน แต่พวกนั้นก็ยังไม่พูดอะไรนะ มีแต่นายเอ็มที่เหมือนจะพยายามบอกอะไรกับเรา พอถึงร้านข้าว พวกเราก็สั่งข้าวกัน ในขณะที่กำลังกินข้าวกันอยู่ ก็มีเพื่อนนายนิกเข้ามาหานายนิกที่โต๊ะกินข้าว
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
-
"ไอ้นิก เจอตัวพอดีเลย อ่ะนี่โทรศัพย์มึง" เพื่อนนายนิกพูดแล้วก็ยื่นโทรศัพย์ให้นายนิก
"ไปเอามาได้ไงเนี่ย ขอบใจหว่ะเพื่อน"นายนิกพูด ดูสีหน้าดีขึ้นมาเลยทันที เราเองก็ งงๆ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
"เพียงดาวฝากมาให้อ่ะ เห็นพวกนั้นบอกว่าเพียงดาวด่าไหมเละเลยเมื่อคืนอ่ะ" เพื่อนนายนิกพูด
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
"เออ!!! กูไม่รู้เรื่องเลย กลับมาก่อนอ่ะ"นายนิกพูดกับเพื่อน
....กลับมาก่อน....นายนิกบอกว่ากลับมาก่อน นั่นแสดงว่า เมื่อคืนนายนิกไม่ได้นอนห้องยัยไหม แล้วนายนิกไปนอนที่ไหน อะไร ยังไง งง!!!
"ก็ตอนที่ร้องคาราโอเกะกันอยู่อ่ะ ตอนมึงออกไปเข้าห้องน้ำ มีคนโทรมา ไหมมันก็เอาโทรศัพย์มึงไปรับสาย แล้วก็เอาโทรศัพย์มึงไปเก็บไว้กับตัวมัน พวกกูที่เห็นก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่ามึงฝากโทรศัพย์ไว้กับไหมมันอ่ะ" เพื่อนนายนิกพูด
"ก็นี่แหล่ะ เพราะแบบนี้แหล่ะ เมื่อคืนกูเลยกลับมาก่อน เบื่อหว่ะ มันเอาโทรศัพย์กูไป พอกูจะไปเอาคืนมันก็บอกว่ากูต้องไปส่งมันที่ห้องก่อนถึงจะคืนโทรศัพย์ให้"นายนิกพูด
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
"แล้วมึงไม่ไปส่งมันหล่ะ"เพื่อนนายนิกถามนายนิก
"ไม่อ่ะ กูก็โมโหแล้วไง กูจบแต่แม่งไม่จบ รำคาญ กูเลยบอกว่าอยากได้ก็เอาไป แล้วกูก็กลับลาดกระบังเลย" นายนิกบอกเพื่อนๆ
....เรานั่งฟังอยู่ ก็พอจะรู้เรื่องราวคร่าวๆแล้วหล่ะ แต่ก็โกรธนายนิกไปแล้วนี่ ทำไงได้อ่ะ ไม่ยอมบอกเองตั้งแต่แรก
"กูถึงว่า พอมึงกลับออกมา เพียงดาวก็เข้าไปคุยกับไหม แล้วก็ด่ากัน จนเพื่อนๆต้องเข้าไปห้ามอ่ะ"เพื่อนนายนิกบอกนายนิก
"ขนาดนั้นเลยหรอว๊ะ"นายนิกถามเพื่อน
"อือ!!! แต่ก็ดีแล้ว ให้มันโดนซ๊ะบ้าง ไอ้บอลอีกคน แม่งเหี่ยจริง สมกันดีนะคู่นี้ ดีแล้วที่มึงเลิกได้อ่ะไอ้นิก" เพื่อนนายนิกพูด
o13 o13 o13 o13 o13 o13
....แล้วเพื่อนนายนิกก็ขอตัวกลับ ที่นี่นายนิกก็ยิ้มออกเลย พูดคุยหัวเราะเฮฮา ขึ้นมาเลยทันที มีแต่เราอ่ะ ที่กลายเป็นคนผิดอีก ที่คิดว่านายนิกไปนอนกับยัยไหมแล้วก็โกรธนายนิก!!!!
"รู้เรื่องแล้วใช่มั๊ยเอิร์ต นี่แหล่ะที่เอ็มพยายามจะบอกเอิร์ตอ่ะ" นายเอ็มพูดกับเราเบาๆ
....เราหันไปมองนายเอ็ม นายเอ็มก็มองหน้าเราแล้วก็ยิ้มๆ
"คือเมื่อคืนนี้อ่ะ ตอนเที่ยงคืนกว่าๆ นิกมาเคาะห้องเอ็ม แล้วก็ขอนอนที่ห้องเอ็ม จนเช้าอ่ะเอ็มเลยโทรปลุกเอิร์ตให้เปิดประตูห้องให้นิกไง"นายเอ็มบอกเรา
"คือที่มึงเงียบๆไม่คุยกะไอ้นิกนี่ เพราะโกรธมันเรื่องนี่หรอไอ้เอิร์ต" ไอ้แมคถามเรา
"ก็ไม่บอก แล้วใครจะไปรู้หล่ะ" เราพูด
:hao4: :hao4: :hao4: :hao4: :hao4:
"ก็ถ้านิกพูดอะไรไป รู้เลยว่าต้องมีทะเลาะแน่ๆ นิกเลยไม่พูดไง"นายนิกพูด
"ก็ไม่พูดแล้วจะรู้ได้ไง ปล่อยให้คิดไปเอง" เราบอกนายนิก
"นิกไม่อยากทะเลาะไง"นายนิกบอกเรา
"อ่ะๆ สรุปเคลียร์แล้วนะ ถ้ามึงสองคนไม่เคลียร์ ก็ไปเคลียร์ต่อกันเองที่ห้องละกัน" ไอ้แมคพูด
"แต่อย่าเคลียร์หนักนะไอ้นิก เดี๋ยวไอ้เอิร์ตไม่สบายอีก"
"ฮ่าๆ เดี๋ยวนิกจะเคลียร์เบาๆละกัน" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ไอ่ลิง!!!!" เราว่านายนิก
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
.....เรานั่งคุยกันอีกซักพัก ก็แยกย้ายกันกลับหอ เรา นายนิก นายเอ็ม เดินกลับหอในกันสามคน
"นี่ดีนะ ยังได้โทรศัพย์คืน"นายเอ็มพูด
"อือ!!!เพียงดาวสุดยอดอ่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ต้องไปเลี้ยงข้าวซ๊ะหน่อย" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"เออ แล้วทำไมเอิร์ตต้องโกรธนิกด้วยอ่ะ"นายเอ็มถามเรา
"อ่ะ เอาโทรศัพย์ไปดูข้อความเองละกัน" เราพูดแล้วก็ส่งโทรศัพย์ให้นายนิกกับนายเอ็มดูแล้วเราก็เล่าเรื่องที่เราโทรหานายนิก แล้วยัยไหมรับสายให้สองคนนั้นฟัง
....นายเอ็ม ถึงกับออกปากว่า ยัยไหมเป็นผู้หญิงอันตราย ฮ่าๆ
o18 o18 o18 o18 o18 o18
....พอถึงห้อง เราก็เข้าไปอาบน้ำ ออกมานายนิกก็เข้าไปอาบน้ำต่อ วันนี้ไม่ต้องเคี่ยวเข็นให้อาบเลยแฮะ นายนิกอาบน้ำเสร็จออกมาก็ขึ้นเตียงนอน เอามือมาจับๆผมเราเล่น
"หายโกรธนิกยัง"นายนิกพูด
"หายละ"
"จริงป๊ะ"
"จริง"
"เอิร์ต"
"เรียกไม"
"รักหว่ะ"
"อือ"
"แก้ผ้าดิ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาดึงเสื้อเราจะถอดเสื้อเรา
"ไอ่ลิง นอนเลย ปล่อย!!!" เราพูดแล้วก็ปัดมือนายนิกออก
"ต้องให้เล่นบทโหดใช่ป๊ะ"นายนิกพูดแล้วก็ขึ้นมาคล่อมบนตัวเรา
"ไอ่ลิง!!!!ปล่อยยยย!!!!!"
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
....ขอบคุณทุกๆกำลังใจนะครับ....รูมเมท
-
ฉันงง คือนิกมันกลับมาก่อน ถึงหอตอนเที่ยงคืน
แต่ทำไมมันไม่เข้ามานอนที่ห้องตัวเอง บ้ารึเปล่า
แล้วนิกมันรู้ได้ไงว่าเอิร์ตจะโกรธ เพราะมันก็ไม่ได้ทำอะไรผิด แถมมันก็ไม่รู้ว่าไหมรับสายเอิร์ต
แล้วทำไมไม่นอนห้องตัวเอง กุญแจก็มี ถึงไม่มีกุญแจเคาะก็ได้นี่
เอิร์ตเห็นนิกกลับมาก็รู้แล้วว่าเกิดอะไร อีกอย่างแค่อธิบายว่าอิไหมเอาโทรศัพท์ไปมันหนักหนาอะไร
ขอยืมโทรศัพท์เพื่อนมาโทรบอกเอิร์ตก็ได้ เพราะตัวเองก็จำเบอร์เอิร์ตได้ขึ้นใจ
ไม่เมคเซนต์อย่างแรง
อีกอย่างคือตอนอิไหมรับโทรศัพท์ เอิร์ตมันไม่ได้ยินเสียงอะไรเร๊อะ
คาราโอเกะนะ ไม่ใช่ห้องดูดเสียง ถึงจะอยู่นอกห้องเสียงมันก็ดัง ไม่สงสัยเรอะ
เพลียกะสองคนนี้ :mew5:
-
ขนาดมีธุระยังอุตส่ามาลงให้แบบเหนือความคาดหมาย รักคนเขียนเลยอ่ะ :mew1: :mew1: :mew1: o13 o13 o13
นิค แกทำแะไรเอิร์ตอ่ะ :haun4: :haun4: :haun4:
-
เห็น 60 มาหลายตอนละ ถึงครึ่งเรื่องยัง อยากจะบอกว่าเป็นคนเล่าที่เก็บรายละเอียดมาก มาก ๆ อ่ะ เหมือนจะวก ๆ วน ๆ อยู่กับเรื่องเดิม ๆ เท่านั้นเอง 2-3 ตอนมาเนี่ย แต่ก็อ่านอยู่ทุกตอนนะ ตามอยู่เหมือนกัน อยากรู้ว่าจะจบยังไง
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่61)...เปิดเทอมแล้ว!!ขึ้นปี2+ย้ายหอใหม่!!
.....หลังจากสอบเสร็จ ก็ปิดเทอมใหญ่สองเดือนกว่าๆ พวกเราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ช่วงนี้เราก็อยู่บ้านเฉยๆ พักผ่อนแล้วก็เที่ยวกับเพื่อนๆแถวๆบ้าน นายนิกก็โทรมาคุยทุกวันเลย จนคนที่บ้านเราสงสัยว่าคุยโทรศัพย์กับใครทุกวันเลย เพราะคุยครั้งนึงไม่ต่ำกว่าครึ่งชั่วโมง ฮ่าๆ....จนถึงวันใกล้เปิดเทอม เรานัดกับพวกไอ้แมค ยัยส้มไว้ว่าจะกลับมาก่อนเปิดเทอมซักสองวันเพราะเราต้องมาย้ายหอไง ออกมาอยู่หอนอกกับนายนิก!!....เปิดเทอมเราก็ขึ้นปีสองแล้ว...เป็นพี่ปีสองแล้วหล่ะสินะ!!
....เรากลับมาที่สถาบันฯ มาถึงตอนเช้าก็ทำการย้ายของ ขนของเข้าหอใหม่กันวันนั้นเลย อย่างที่เราเคยบอกว่าหอใหม่ที่เรามาอยู่จะเป็นหอชาย แต่ว่าพอเอาเข้าจริงๆแล้วไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงก็มาอยู่หอนี้ได้ทั้งนั้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน เพราะตั้งแต่มาเราก็เห็นผู้หญิงเดินเข้า-ออกหอเราตลอดเลย!! ....นายนิกมาถึงก่อนเราวันนึงจัดการจ่ายค่ามัดจำหอเสร็จสรรพแล้วไปนอนหอเพื่อนก่อน ส่วนนายเอ็มก็ขนของเข้าห้องตัวเองเรียบร้อยแล้ว ก็เลยมาช่วยเรากับนายนิกย้ายของด้วย ป้าเจ้าของหอเราบอกว่าเพิ่งทำบุญขึ้นบ้านใหม่ให้หอพักไปเมื่อวานนี้เอง ห้องใหม่ไฉไลมาก ฮ่าๆ เตียงเดี่ยวใหญ่นอนกลิ้งได้สบายเลย แต่ว่า!!!นอนกับนายนิกกลิ้งมากไม่ได้สินะ ฮ่าๆ มีแอร์ มีตู้เย็น ทีวี เครื่องทำน้ำอุ่นให้พร้อมเลยหล่ะ ตู้เสื้อผ้าใหญ่กว่าเดิม โต๊ะคอมฯถูกใจนายนิกมาก ห้องน้ำก็กว้างกว่าหอในอีกนะ แต่เปิดระเบียงไปก็เจอกับอีกหอนึงเลยทำให้ลมไม่พัดเข้ามาไม่เหมือนระเบียงหอใน ป้าเจ้าของหอขึ้นมาหาพวกเราที่ห้อง เรากำลังจัดข้าวของกันอยู่ ป้าใจดีมาก เอาผลไม้กับขนมหวานขึ้นมาให้ บอกว่าเป็นขนมที่ทำบุญหอเมื่อวานนี้ พวกเราก็ขอบคุณป้า ป้าบอกว่าอยู่กันดีๆนะ อย่าทะเลาะกัน ฮ่าๆ!!!!
"เมื่อวานเอ็มก็ได้ขนมเนี่ย ยังอยู่ในตู้เย็นอยู่เลย"นายเอ็มบอกเรา
"เอ็มไม่กินหรอ ให้เอิร์ตได้นะเอิร์ตชอบ ทองหยอดอ่ะ " เราบอกนายเอ็ม
"แหม่!!! ไอ้อ้วน ไม่ต้องกินเลย" นายนิกว่าเรา
....ไอ้แมคโทรมาหาเรา
"เอิร์ตๆขนของกันเสร็จยังว๊ะ"
"ขนเสร็จแล้ว กำลังจัดของอยู่"
"เออๆลงมารับกูดิ๊ อยู่หน้าหอมึงละ เข้าไม่ได้หว่ะ"
"โอเคๆ เดี๋ยวไปรับ" เราลืมไปว่าหอใหม่ใช้คีย์การ์ด ต้องลงไปเปิดให้มัน
....เราลงไปก็เจอไอ้แมค ยัยส้ม ไอ้แบงค์ ยืนรออยู่
"เอิร์ต อ้วนขึ้นป๊ะเนี่ยมึงอ่ะ" ไอ้แบงค์ถามเรา
"แหม่!!!ก็ปิดเทอมอ่ะ ใครก็อ้วนทั้งนั้นแหล่ะ" เราบอกไอ้แบงค์
....แล้วเราก็พาพวกนั้นขึ้นไปบนห้อง นายนิกกับนายเอ็มก็ช่วยกันจัดของในห้องอยู่เกือบจะเสร็จแล้วหล่ะ
"สวัสดีนิก สวัสดีเอ็ม" ยัยส้มทักทายนายนิกกับนายเอ็ม
"สวัสดีครับส้ม" สองคนนั้นทักทายยัยส้ม
"เดี๋ยวเย็นนี้ไปซีคอนกันป๊ะ หาไรกิน" นายเอ็มชวนพวกเรา
"อือๆไปดิ เออ!! เอิร์ต ไอ้บอมกลับมายังว๊ะเนี่ย" ไอ้แมคถามเรา
"อืม!!!ไม่รู้อ่ะ ไม่ได้โทรหาเลย"
"โทรถามดิ!!! จะได้ชวนบอมไปด้วยกัน" นายนิกบอกเรา
....เราก็เลยโทรหานายบอม นายบอมก็รับทันทีเลยเหมือนกัน ฮ่าๆ
"ครับเอิร์ต บอมว่าจะโทรหาอยู่พอดีเลย"
"อ่านะ บอมอยู่ไหนเนี่ยกลับมายัง"
"กลับวันนี้แหล่ะครับ คงถึงเย็นๆอ่ะ"
"อ่อๆ โอเคเลย อย่าเพิ่งกินข้าวมานะ" เราบอกนายบอม
"อ่าครับๆ ทำไมอ่ะ"นายบอมถามเรา
"พวกเราจะไปซีคอนกันอ่ะหาไรกิน"
"อ่อๆ โอเคครับบอมไปด้วย"
"โอเคๆเจอกันตอนเย็นนะสายรหัส" เราบอกนายบอม
"ครับพ้ม!!!" นายบอมพูดแล้วก็วางสายไป
"มันว่าไง กลับมายัง!" ไอ้แมคถามเรา
"บอมมาถึงตอนเย็นๆอ่ะ"
"เออๆ รอมันก่อนจะได้ไปด้วยกัน ส้มมึงไปชวนแพรวด้วยละกัน" ไอ้แมคหันไปบอกยัยส้ม
"เออๆ"
....พวกเราช่วยกันจัดของจนเสร็จก็เกือบๆเที่ยง ลงไปหาข้าวกินกันแล้วก็ขึ้นมาบนห้องเรานัดกันอีกทีตอนนายบอมกลับมาถึงหอแล้วก็จะไปซีคอนกัน นายเอ็มแยกเข้าห้องตัวเองไป ห้องนายเอ็มก็อยู่ตรงข้ามกับห้องเราเลยหล่ะ ฮ่าๆ
เข้าห้องมานายนิกเปิดแอร์แล้วก็ขึ้นเตียงเลย!!!!
"อื้อ!!!ยกของโคตรเมื่อยเลย" นายนิกบ่นๆแล้วก็นอนบิดขี้เกียจ
"ไอ่ลิง ไปอาบน้ำก่อนเลย ขนของมามีแต่เหงื่อ!!" เราบอกนายนิก
"เอิร์ตไปอาบก่อนดิ หรือจะอาบพร้อมกัน" นายนิกบอกเรา
"ฝันไปเถอะ" เราพูดแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
....อาบน้ำเสร็จ เราออกมาจากห้องน้ำก็ตามระเบียบ อาจจะเพราะความเหนื่อย พอมาเจอแอร์เย็นๆ ที่นอนนุ่มๆ ไอ่ลิงก็หลับปุ๋ยไปซ๊ะแล้ว ฮ่าๆไอ่ลิงนะไอ่ลิง เราใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ขึ้นเตียง ที่นอนลายสไปเดอร์แมนของนายนิกก็ตามเรามาอยู่หอใหม่ด้วย ส่วนลายสนูปปี้ที่เปื้อนเลือดคราวนั้น นายนิกเอาไปไว้ที่บ้านแล้วหล่ะ คงต้องไปหาซื้อมาใหม่อีกอันนึงเอาไว้เปลี่ยนกัน!!!
....เราขึ้นเตียงไปนายนิกก็พลิกตัวมากอดเราเลย ฮ่าๆ แล้วก็เอาหน้ามาซุกตรงซอกคอเรา
"แฟนใครนะห๊อม หอมมมม!!!!" นายนิกพูด
"ไอ่ลิงอย่าเว่อร์ ไปอาบน้ำเลย" เราบอกนายนิก
"ไม่อาบครับ เดี๋ยวจะไปซีคอนค่อยอาบ" นายนิกบอกเรา
"งั้นไปนอนไกลๆเลย"
"ไม่อ่ะ จะนอนกอดแฟน"นายนิกพูดแล้วก็กอดเราแน่นขึ้นไปอีกจนเราอึดอัด ฮ่าๆ
"กอดแน่นทำไมเนี่ย อึดอัด" เราพูดแล้วก็พยายามแกะแขนนายนิกออก
"อ่าๆ นอนๆครับ" นายนิกพูดแล้วก็ปล่อยตัวเราออกจากอ้อมแขน แต่ก็ยังเอามือมาลูบผมเราเล่นอีกนะ ฮ่าๆ
เราก็นอนหลับไปเพลินๆ อยู่ๆนายนิกก็เอามือมาบีบจมูกเรา!!!!เจ็บดิ
"อื้อ!!!! เจ็บนะเนี่ย เล่นไรเนี่ย" เราร้องแล้วก็ลุกขึ้นมาเอาหมอนตีนายนิก ป๊าบ...ป๊าบ!!!
....นายนิกก็นอนหัวเราะ ขำกับสิ่งที่แกล้งเรา เราก็เอาหมอนตีนายนิกใหญ่เลย ตีไปหลายที ฮ่าๆ
"เอ้าๆ ตีสะใจยัง บีบไปครั้งเดียว ตีซ๊ะเป็นสิบ" นายนิกจับหมอนเราไว้แล้วก็ว่าเรา
"ก็คนนอนอยู่มาแกล้งกันทำไมเนี่ย" เราว่านายนิก
"อ่าๆ ไม่แกล้งแล้วครับ มาๆนอนน๊า" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราลงไปนอน
"แป๊บนะ" นายนิกพูดแล้วก็เดินลงจากเตียงไปปิดม่านตรงประตูระเบียง ห้องก็มืดลงมาหน่อบบรรยากาศน่านอนมาก
"ปิดม่านแล้ว ที่นี่หล่ะ ออกกำลังกายได้สบายใจ" นายนิกพูดแล้วก็ถอดเสื้อตัวเองออกแล้วก็เดินมาตรงเตียง
"เห่ย!!!!ไอ่ลิง จะทำไรอ่ะ" เราถามนายนิก
"อ่าว!!!ก็ถอดเสื้อผ้าขนาดนี้จะให้ทำอะไรหล่ะคร๊าบ" นายนิกพูดแล้วก็แกล้งขึ้นเตียงมาหาเรา เราก็ลุกหนีดิ!!!
"ไม่อ่ะ!!" เราบอกนายนิก
"หนีไม่พ้นหรอก" นายนิกพูดแล้วก็ทำท่าจะถอดกางเกง
"หยุดเลย!!!" เราพูดแล้วก็ลุกลงจากเตียงหนีนายนิก
"เออ!!!นั่นแหล่ะ ลงจากเตียงแล้วก็ไปหยิบผ้าขนหนูมาให้หน่อยจะอาบน้ำ ฮ่าๆ" นายนิกพูดแล้วก็หัวเราะ
"แหม่!!! ไอ่ลิง!!! ทำเอาตกใจหมด คนจะนอน" เราว่านายนิก แต่ก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูมาให้นายนิกนะ ฮ่าๆ
"คืนนี้หล่ะ ไม่รอดแน่" นายนิกพูดแล้วก็ขยี้หัวเราเล่น แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
....ส่วนเราก็เดินขึ้นเตียงไปนอนต่อ เฮ้อ!!!! ไอ่ลิง กว่าจะอาบน้ำได้นะ ลีลาเยอะที่สุด ฮ่าๆ เรานอนหลับไปรู้สึกตัวอีกทีนายนิกก็นอนกอดเราอยู่ ลมหายใจอุ่นๆของนายนิกพ่นอยู่ตรงซอกคอเรา กอดเมื่อไหร่ก็รู้สึกปลอดภัยเมื่อนั้นอ่ะอ้อมกอดนายนิกเนี่ย!! (-_-)...ZZzzzZzzZz!!!!!
....เราตื่นมาอีกทีก็ตอนนายนิกปลุกเรา!!!!
"ไอ่เอิร์ต หกโมงเย็นละ บอมมาถึงแล้ว" นายนิกบอกเรา
"อือ!!!!" เรานอนบิดขี้เกียจอยู่บนเตียง
"ลุกดิ!!! เตรียมตัวได้แล้ว จะได้ลงไป"
"อื้อ!!!!" เราก็งัวเงียๆ ตื่นขึ้นมาล้างหน้าล้างตา
"เอิร์ต นิก เสร็จยังๆ" นายเอ็มมาเคาะห้องเรา
....นายนิกก็ไปเปิดประตูให้นายเอ็มเข้ามารอเราก่อน
"เอ็มเข้ามาก่อน รอเอิร์ตมันแป๊บ เพิ่งตื่น" นายนิกบอกนายเอ็ม
"ไง ห้องใหม่นอนสบายหรอเอิร์ต ฮ่าๆ" นายเอ็มถามเราแล้วก็หัวเราะ
"สบายมากอ่ะเอ็ม เดี๋ยววันหลังเอิร์ตไปนอนห้องเอ็มบ้างนะ"
"ได้เลยครับ เอ็มนอนคนเดียวอยู่แล้ว" นายเอ็มบอกเรา
"ไม่ให้ไปครับ" นายนิกพูด
"ฮ่าๆ แฟนเผลอแล้วเจอกันนะครับ" นายเอ็มพูดต่อ
"แหม่!!!เอ็มก็รับมุกเนอะ ฮ่าๆ" เราพูดแล้วก็หัวเราะ นายนิกก็หัวเราะด้วย ฮ่าๆ
....แล้วเราสามคนก็ลงมาข้างล่าง แล้วก็เดินออกไปสมทบกับพวกนั้นที่หอนายบอม เพราะอยู่ใกล้ปากซอยที่สุดละ
"สวัสดีเอิร์ต นิก เอ็ม" นายบอมทักทายพวกเรา
"สวัสดีๆบอม"
"อ้วนขึ้นป๊ะเนี่ยเอิร์ต" นายบอมแซวเรา
"อะไรเนี่ย มีแต่คนทักว่าเอิร์ตอ้วน" เราบ่นๆ
"ถ้าหมาพูดได้ แม่งก็คงทักมึงว่าอ้วนเหมือนกันอ่ะ ฮ่าๆ" ไอ้แมคบอกเรา
"โห่!!!!" เราบ่น แล้วพวกนั้นก็หัวเราะกัน ฮ่าๆ เฮฮากันไป
....เราพากันนั่งแท็กซี่ไปซีคอน ไปถึงซีคอนก็ไม่รู้จะกินอะไรกันดี หิวกันมากอ่ะ
"กินไรดีว๊ะ"
"นั่นดิ หิวแล้วอ่ะ" ไอ้แบงค์พูดแล้วก็เอามือลูบๆท้อง
"ซิสเลอร์ป่ะ" ยัยแพรวพูด
"ไม่อ่ะไม่อิ่ม"
"งั้น ฮอทพอท โอเคนะ" นายเอ็มพูด
"เออ เข้าท่าๆ"
"โอเคๆจัดไป"
....แล้วพวกเราทั้ง8คนก็เดินไปฮอทพอทกัน บุพเฟ่ต์ เต็มที่เลย ฮ่าๆ ด้วยความหิว ก็คุยกันเรื่องตอนปิดเทอมว่าไปทำอะไรกันมาบ้าง!!!!
"ห่า!!บอม เงียบอีกแล้วนะมึง เป็นเชี่ยไรเนี่ย" ไอ้แบงค์ถามนายบอม
"เอ้อ!!! ป่าวๆครับ ไม่มีไรครับ" นายบอมบอกพวกเรา
"อ่ะบอม ปลาหมึกยัดไส้ บอมชอบไม่ใช่หรอ" เราพูดแล้วก็ตักปลาหมึกยัดไส้ให้นายบอม
"ครับๆ ชอบครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็คีบปลาหมึกยัดไส้เข้าปาก
"หู้ววว!!! ร้อนๆ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ เอามือป้องปากใหญ่เลย ปลาหมึกร้อนๆกินเข้าไปได้
"ฮ่าๆ เอากินน้ำก่อนบอม เดี๋ยวปากพอง" นายนิกพูดแล้วก็ส่งแก้วน้ำให้นายบอม พวกเราก็ขำนายบอมกัน ฮ่าๆ โก๊ะจริงๆสายรหัสเรา
....นายบอมกินน้ำตามเข้าไป น้ำตาไหลเลย คงร้อนมาก ฮ่าๆ เราก็ยื่นทิชชู่ให้นายบอมเอาไปเช็ดน้ำตา
"ห่า!!! มึงเป็นไรเนี่ยไอ้บอมทำฮา ตั้งแต่ยังไม่เปิดเทอมเลยนะ ฮ่าๆ" ไอ้แมคแซวนายบอม
"บอมเนี่ย โก๊ะ จริงๆเลยนะ" ยัยส้มแซวนายบอม
"พอละๆ อย่าว่าสายรหัสเอิร์ตนะ" เราพูดแล้วก็เอามือไปจับไหล่นายบอม นายบอมก็หันมายิ้มๆกับเรา
.....พวกเรานั่งกินกันจนอิ่มแปล้อ่ะ ฮ่าๆ ลุกเดินแทบไม่ไหว จุกมากอ่ะ เราจัดไอติมไปตั้งหลายถ้วย อร่อยๆ พอจ่ายตังค์เสร็จ พวกเราก็เดินออกมาย่อยอาหารกันข้างนอก ดูเสื้อผ้า ดูของใช้กันไป
"ไอ้ดื้อ เข้าไปดูที่นอนกัน" นายนิกชวนเรา
"ไปดิๆ"
"เอิร์ตเข้าไปดูที่นอนก่อนนะ ไปด้วยกันป๊ะ" เราหันไปชวนพวกนั้น
"เออๆไปดิ"
....แล้วพวกเราก็เข้าไปที่ร้านขายที่นอน ลายละลานตามาก ฮ่าๆ เราก็ตรงเข้าไปหาลายสนูปปี้ของเราเลย
"เอิร์ต ลายนี้น่ารักอ่ะ สนูปปี้" ยัยแพรวบอกเรา
"อือ!!!น่ารักดีอ่ะแพรว"
"เลือกเลยครับ เดี๋ยวเฮียจ่ายเอง"นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ เอามือตบกระเป๋าตังค์
"แน่นอนครับ เฮียต้องจ่ายอยู่แล้วหล่ะครับ เพราะอันเก่าเฮียทำมันเปื้อนเลือดนี่ครับ ไอ้เฮียนิก" ไอ้แมคเดินมาตบไหล่นายนิกแล้วก็แซวนายนิก ฮ่าๆ
.....พวกเราซื้อของเสร็จก็พากันกลับ นั่งแท็กซี่มากัน สรุปว่าเราก็ได้ที่นอนใหม่ลายสนูปปี้กลับมา ฮ่าๆ นายนิกจ่าย!! พอมาถึงหอก็แยกย้ายกัน!!!
"บอม บ๊ายบาย พรุ่งนี้เจอกันนะ" เราบอกนายบอม
"ครับๆ บ๊ายบายครับ"
"เออ!!!พรุ่งนี้เจอกันเที่ยงนะ หน้าหอไอ้บอม กินข้าวกันๆ" ไอ้แมคบอกพวกเรา
"โอเคๆ"
"อ่ะ!!!ถือเองเลย สนูปปี้เนี่ย" นายนิกบอกเราแล้วก็ยื่นที่นอนให้เราถือ
"โห!!!หนักอ่ะ คนละครึ่งทางไม่ได้หรอ?" เราบอกนายนิก นายนิกก็ทำเฉยๆไม่สนใจ เราก็รับที่นอนมาถือไว้ หนักชะมัด
"แป๊บนึงนะ ซื้อไอติมแป๊บ" เราบอกนายนิกกับนายเอ็ม
"มา เอิร์ต เดี๋ยวเอ็มถือที่นอนให้ก่อน" นายเอ็มพูดแล้วก็มาเอาที่นอนไปจากมือเรา
"ขอบใจนะเอ็ม เดี๋ยวเอิร์ตให้มานอนด้วย" เราบอกนายเอ็ม
"คร๊าบ อย่าลืมนะ ฮ่าๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็หัวเราะ
"มาๆ ถือเองก็ได้ว๊ะ!!!" นายนิกพูดแล้วก็ออกอาการเหวี่ยงๆตามสไตล์ ฮ่าๆ แล้วก็มาเอาที่นอนจากนายเอ็มไปถือ
....เรากับนายเอ็มก็หันไปยิ้มๆให้กันเพราะขำกับการกระทำของนายนิก ฮ่าๆ แล้วเราก็เดินเข้าไปซื้อไอติมโคน"คอร์เนตโต"ของโปรดมาไว้กิน ซื้อมา4แท่งหล่ะเผื่อนายนิกกะนายเอ็มด้วย ฮ่าๆ ถ้าใครไม่กินเราจะได้กินเอง แหะ แหะ!!
พอขึ้นมาถึงห้อง นายเอ็มก็แยกเข้าไปห้องตัวเอง เรากับนายนิกก็เข้ามาในห้อง นายนิกวางที่นอนลง แล้วเตรียมจะขึ้นเตียง!!!!
"เห่ยๆ นิก กลับมาตัวเหม็นๆอย่าขึ้นเตียงนะ" เราบอกนายนิก
"โห!!! ถือไอ้สนูปปี้ขึ้นมานี่ก็เมื่อยจะตาย มานวดให้หน่อยดิ๊!!" นายนิกบ่นๆแล้วก็สั่งเรา
....เราเอาไอติมไปแช่ในตู้เย็น แล้วก็เตรียมผ้าจะไปอาบน้ำ แต่ก็เดินเข้ามาหานายนิกที่นั่งอยู่บนเตียง แล้วเราก็นวดๆไหล่ให้นายนิก ฮ่าๆ ทำไปงั้นหล่ะ ขี้เกียจฟังมันบ่น นายนิกพอโดนนวดก็ทำท่าจะเอนหลังนอนบนเตียง เราก็เลยดึงไว้ไม่ให้นอน
"พอละ ไปอาบน้ำละ ห้ามหลับนะ ถ้าหลับเจอดีแน่" เราบอกนายนิกแล้วก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
"คร๊าบ ไม่หลับคร๊าบ" นายนิกบอกเรา
......เราอาบน้ำเสร็จ ก็ออกมาจากห้องน้ำ อ่าว!!!!นายนิกไม่หลับแฮะ นั่งใส่ผ้าขนหนูตัวเดียวอยู่บนเตียง รออาบน้ำ เราก็แปลกใจนิดๆนะ วันนี้ทำไมยอมอาบน้ำง่ายๆแบบไม่ต้องอ้อนวอนกัน นายนิกเปิดโน๊ตบุ๊คแล้วก็เปิดเพลง เราแต่งตัวเสร็จก็นั่งเล่นเฟซฯไป ตอนแรกว่าจะออนเอ็มคุยกะนายปิ๊ก แต่ว่าขี้เกียจละ ดึกละด้วย ฮ่าๆ หันไปมองตู้เย็น อิอิ!!!!กินไอติมดีกว่า!!!! คิดแล้วก็ไปเปิดตู้เย็นหยิบไอติมมานั่งกินบนเตียง นายนิกอาบน้ำเสร็จพอดี ออกมาจากห้องน้ำ!!!!
"โห!!!กินไม่แบ่งนะ" นายนิกพูดแล้วก็มานั่งข้างๆเราบนเตียง มือข้างนึงก็เอาผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผม
"ไปหยิบเองดิ ในตู้เย็นอ่ะ" เราบอกนายนิก
"ไม่อ่ะจะกินอันนี้" นายนิกพูด
"เอ้า!!!อันนี้เอิร์ตกินแล้วอ่ะจะมากินด้วยได้ไง" เราพูด
"ได้ดิ!!!" นายนิกพูด
....แล้วก็เอามือข้างหนึ่งมาจับมือเราที่ถือไอติมอยู่แล้วอีกข้างหนึ่งก็คล้องคอเราลงมาให้กินไอติมด้วยกัน ทำให้ตอนนี้เราสองคนก้มหน้ามากินไอติมอันเดียวกัน จมูกชนกันพ่นลมหายใจอุ่นๆใส่กัน ปากก็ชนกัน แล้วเราสองคนก็หันหน้าขึ้นมามองตากัน เท่านั้นแหล่ะ.....นายนิกก็จู่โจมเราทันที ไอติมที่เหลือหลุดจากมือไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ นายนิกพุ่งตัวเอามาหาเรา กดเรานอนลงบนที่นอน แล้วนายนิกก็ขึ้นมาคล่อมบนตัวเรา ประกบปากกับเราอยู้แป๊บนึง แล้วก็ถอนริมฝีปากออก แล้วเรากับนายนิกก็มองหน้ากัน แล้วก็....!!!!!
"ไปปิดไฟก่อนดิ" เราบอกนายนิก
"ครับ" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆแล้วก็ลุกไปปิดไฟกับปิดโน๊ตบุ๊ค!!!!
....ห้องก็มืดเลยทีนี้ มีแต่แสงไฟจากข้างนอกส่องเข้ามา แล้วนายนิกก็ขึ้นเตียงมาอีกครั้งพร้อมกับถอดเสื้อผ้าเราออก ส่วนนายนิกก็เปลือยตั้งแต่ตอนที่ผ้าขนหนูหลุดแล้วหล่ะมั้ง นายนิกซุกหน้ามาตรงซอกคอเรา มันเสียวๆอ่ะ อยู่นิ่งไม่ได้เลย เราขยับตัวหนีการกระทำของนายนิก แต่!!!!ไอ่ลิงก็จับเราล๊อกไว้ซ๊ะแน่นเลย ก็ใช่สิ!!ตัวมันโตกว่านี่!!
"ไอ่ลิง!!!" เราจับหน้านายนิกไว้ หยุดการกระทำของนายนิก
"จะเบรกทำไมเนี่ย" นายนิกพูด
"ถุงยางอ่ะ" เราถามนายนิก
"ไม่มี ไม่ทันละ" นายนิกพูดแล้วก็ประกบปากจูบกับเราเลย คงกลัวเราจะเบรกอีก
....จูบนี้เนิ่นนานมาก นานพอที่จะได้ยินแต่เสียงเครื่องแอร์ทำงานเบาๆแล้วก็เสียงลมหายใจของเราสองคน ฮ่าๆ แล้วนายนิกก็ถอนปากออกจากปากเรา....!!!!
"เตรียมตัวนะครับ....ไอ่ดื้อ!!!!"นายนิกพูดกับเราแล้วก็เอามือลูบผมเราเล่น
.....เรากับนายนิกทำกันจนเสร็จ พอเสร็จเรียบร้อย เราสองคนก็นอนหอบกันเลย เป็นเราที่ลุกจากเตียงไปอาบน้ำก่อน พอเราอาบน้ำเสร็จเราออกมาข้างจากห้องน้ำ นายนิกก็นุ่งผ้าเช็ดตัวแล้วก็นั่งยิ้มแหยๆอยู่บนเตียง!!!
"ยิ้มไรอ่ะ ไอ่ลิง!!!!" เราถามนายนิก
"แหะ แหะ ที่นอนเปื้อนไอติมหมดเลยอ่ะ" นายนิกพูดแล้วก็หลบลุกจากเตียงมาให้เราดูผลงาน!!!!
"โห!!!" เราพูดแค่นั้น เพราะ....!!!!
....ภาพที่เห็นคือ ที่นอนลายสไปเดอร์แมนของนายนิก มีไอติมรสช๊อกโกแลต เปื้อนเต็มไปหมด แต่ทำไมเราไม่รู้สึกว่าตัวเปื้อนไอติมเลยนะ คิดว่ามันหล่นไปที่พื้นอ่ะ ที่ไหนได้เปื้อนที่นอนหมดเลย ครั้งที่โทษใครไม่ได้ ผิดที่เราทั้งสองคนนั้นแหล่ะ นายนิกหยิบหมอนสองใบกับหมอนข้างลงมาไว้ข้างเตียง แล้วก็รื้อผ้าปูที่นอนออกมา ส่วนผ้าห่มนวมรอดไปไม่เปื้อน เพราะเราสองคนเขี่ยมันลงไปข้างเตียงเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ฮ่าๆ ก็เปื้อนแค่ผ้าปูที่นอน!!!
....นายนิกเอาผ้าปู้ที่นอนอันใหม่ลายสนูปปี้มาปูนอนก่อน จัดที่นอนกันเสร็จ นายนิกก็เข้าไปอาบน้ำ นายนิกอาบเสร็จก็ปิดไฟแล้วก็ขึ้นมาบนเตียง นอนข้างๆเรา นายนิกเอามือมาดึงตัวเราให้เข้าไปนอนใกล้ๆ เราก็ขยับเข้าไปนอนใกล้ๆนายนิกนะ ฮ่าๆ แอร์มันเย็นๆ หนาวๆต้องการความอบอุ่น
"สนูปปี้กับสไปเดอร์แมนรวมกันแล้วนะ ดูที่นอนดิ แหะ แหะ" นายนิกพูดกับเรา มือก็ลูบผมเราเล่น(ประจำอ่ะ)
"นอนเหอะตีหนึ่งกว่าแล้ว" เราบอกนายนิก
"โห!!!เมื่อกี้ ชั่วโมงครึ่งเองหรอ ปกติไม่ต่ำกว่าสองชั่วโมงนะเนี่ย" นายนิกพูด
"ไอ่เว่อร์!!!!" เราว่านายนิก
"แหะ แหะ สนุกป๊ะ" นายนิกถามเรา
"ไอ่บ้า!!!...ใครเค้าถามกันเนี่ย ไม่ตอบนอนแล้วนะ" เราบอกนายนิกแล้วก็พลิกตัวหันหลังให้นายนิก
"จะไปไหนหล่ะ นอนใกล้ๆกันดิ....หนาวนะ!!!" นายนิกพูดแล้วก็พลิกตัวมากอดเราจากข้างหลัง
.....อบอุ่นมาก อบอุ่นจริงๆ นอนกับนายนิกเนี่ย!!!!ZZZzzzZZZZzzzz!!!!
....ตอนสายๆนายนิกก็ปลุกเราให้ตื่น เราก็ตื่นมา!!!!
"ตื่นสายเลยนะเอิร์ต เป็นไงนอนหอใหม่คืนแรก" นายเอ็มถามเรา
"นอนสบายดีอ่ะเอ็ม แหะ แหะ!!!" เราบอกนายเอ็ม
"ไปล้างหน้าแปรงฟันดิ นั่งเฉิ่มอยู่ได้" นายนิกบอกเรา
....เราก็ลงจากเตียงไปแปลงฟัน ล้างหน้า แล้วก็ออกมานั่งบนเตียง สองหนุ่มนั่นเค้ากำลังดูหนังกันอยู่ เราก็เลยเอนหลังนอนดูด้วย ฮ่าๆ
"นิก ผ้าปูที่นอนอ่ะ" เราถามนายนิก
"เอาไปส่งซักแล้ว" นายนิกบอกเรา
"ส่งทำไม เปื้อนแค่นั้นซักเองก็ได้นะ" เราบอกนายนิก
"ที่ระเบียงมันตากไม่พอนี่ครับ" นายนิกบอกเรา
"อ่อๆ ลืมไป แหะ แหะ"
"ผ้าปูที่นอนเปื้อนไรอ่ะ อย่าบอกนะว่า..เปื้อน!!!!" นายเอ็มถามเรากับนายนิก
"เอ่อๆป่าวๆ ไม่ใช่อย่างนั้น เอ็มอย่าคิดไกล" เรารีบบอกนายเอ็ม
"ฮ่าๆ แล้วเปื้อนไรอ่ะ"
"ไอติม" นายนิกบอกแล้วก็ยิ้มๆ
"เมื่อคืนมีคนเอาไอติมขึ้นไปกินบนเตียงแล้วก็ไอติมละลายเลอะเทอะไปหมด" นายนิกบอกนายเอ็ม
"อ่อๆครับ คิดไปซ๊ะไกลแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆ" นายเอ็มพูดแล้วก็หัวเราะ
"แหม่ๆ เอ็มก็นะ คิดไปได้" เราว่านายเอ็ม
"ความจริงก็เป็นอย่างที่เอ็มคิดแหล่ะ คิดถูกละ" นายนิกพูด
"ไอ่ลิง!!!" เราว่านายนิก นายนิกก็ทำหน้าตากวนๆใส่เรา
"ฮ่าๆ ครับๆ" นายเอ็มพูด
....สองคนนั้นดูหนังกันไป ส่วนเราหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ รู้สึกตัวตอนนายเอ็มปลุกให้ลงไปกินข้าว เราสามคนเดินลงจากหอ แล้วก็ไปสมทบกับนายบอม ไอ่แมค ไอ่แบงค์ ยัยส้ม ยัยแพรวที่หอนายบอม แล้วก็พากันไปกินข้าว น้องๆปีหนึ่งก็ทยอยกันมาเข้าหอแล้วหล่ะ เพราะเหลือพรุ่งนี้ว่างอีกวันเดียว ก็จะเปิดเทอมแล้ว แต่พรุ่งนี้น้องๆปีหนึ่งก็รายงานตัวกันนะ ฮ่าๆ แอบตื่นเต้น จะได้มีน้องรหัสกับเค้าแล้วหล่ะ!!!!
"ไอ้นิก กูเห็นผ้าปูที่นอนมึงป๊ะ ตากอยู่หน้าร้านซักรีดอ่ะ" ไอ้แมคถามนายนิก
"อันไหนอ่ะ" นายนิกทำเป็นถามไอ้แมค
"ก็ลายแมงมุมของมึงอ่ะ เหมือนของมึงเลย" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ไม่ใช่หรอก" นายนิกพูด
"จะไม่ใช่ได้ไง งั้นกูเห็นลิงมั้งเดินเอาผ้าไปส่งซักอ่ะ" ไอ้แมคว่านายนิก
....ทีนี้ก็จนตรอกเลย ไอ่ลิง!!!! ฮ่าๆ
"เออๆ ใช่ก็ได้ มันเปื้อนไอติม เลยเอามาซัก"นายนิกพูด
"ยังไม่ได้ถามอะไรต่อเลยครับ ไอ้นิกครับ" ไอ้แบงค์แซวนายนิก
"ก็รู้ไง บอกไว้ก่อน เดี๋ยวมึงก็ต้องถามกันอยู่ดี"นายนิกบอกไอ้แบงค์
"เอิร์ตเอาไอติมขึ้นไปกินบนที่นอนแน่เลย" นายบอมว่าเรา
"ใช่ละบอม!!!" นายนิกบอกนายบอม
"ฮ่าๆ ว่าละ!!!" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"มีเหตุการณ์หลังจากกินไอติมจะสารภาพมั๊ยครับ" ไอ้แมคพูดขึ้นมา
"ไม่มี!!!!" เรารีบพูดก่อนที่นายนิกจะตอบ ฮ่าๆ
"ไอ้นิก มึงอ่ะมีป๊ะ" ไอ้แบงค์ถามนายนิก
"เอ่อ!!!ไม่มีนี่!!!ก็แค่ไอติมหกใส่ที่นอน" นายนิกพูด
"พวกมึงเนี่ยก็ถามซักไซร้หว่ะ น่ารำคาญ" ยัยส้มว่าพวกนั้น
"แต่เอ็มมีเรื่องเล่าครับ"นายเอ็มพูดขึ้นมา
"เรื่องไรหรอเอ็ม เม้าส์ๆ"ยัยส้มพูดเปลี่ยนไปทันที ฮ่าๆ
"แหม่ๆส้ม!!!ตัวดีเลยมึงอ่ะ" ไอ้แมคว่ายัยส้ม ฮ่าๆ
"ก็ เอ็ม...ไปดูหนังที่ห้องนิกมาเมื่อเช้านี้อ่ะ แต่นี้แล่ะครับไม่มีไรหรอก แหะ แหะ" นายเอ็มพูดแล้วก็หัวเราะ
"โห่!!!! ไอ้เอ็ม กูก็นึกว่าเห็นฉากเลิฟซีน" ไอ้แมคพูด
.....แล้วข้าวก็มาเสิร์ฟพวกเราก็หยุดการสนทนากันแค่นั้น ตั้งหน้าตั้งตากินข้าว ฮ่าๆ พอกินข้าวเสร็จ พวกเราก็พากันแยกย้าย!!!
"บอม หนังสือปีสองของสาขาเอิร์ต ที่พี่รหัสให้ไว้มีติดอยู่ที่ห้องบอมบ้างป๊ะ" เราถามนายบอม
"ไม่รู้เลยอ่ะครับ บอมยังไม่ได้แกะกล่องปีสองดูเลยอ่ะ"
"งั้นเดี๋ยวเอิร์ตไปห้องบอมดีกว่า จะได้ไปเอาหนังสือเลย" เราพูด
"อ่าๆได้ครับๆ"
"นิก เอ็ม เดี๋ยวเอิร์ตตามไปนะ ไปห้องบอมก่อน" เราบอกนายนิกกับนายเอ็ม
"ครับๆ งั้นเดี๋ยวเราไปหาเช่าหนังดูกัน เดี๋ยวไปดูห้องเอ็ม บอมไปดูด้วยกันนะ" นายเอ็มชวนนายบอม
"ได้ครับๆ ตามไปพร้อมเอิร์ต" นายบอมพูด
"เร็วๆนะไอ่ดื้อ" นายนิกสั่งเรา เราก็หันไปพยักหน้าให้นายนิก
....เรากับนายบอม แยกขึ้นหอนายบอม เข้าห้องนายบอม นายบอมก็เอาลังที่ใส่เอกสาร หนังสือเรียนสำหรับปีสองที่พี่ๆสายรหัสให้มา เอาออกมาให้เราเลือกหาเอกสารที่เป็นของสาขาวิชาเรา เพราะเรากับนายบอมเรียนภาควิชาเดียวกันแต่คนละสาขาวิชา!!
"เป็นงัย หอใหม่ นอนสบายมั๊ยครับ" นายบอมถามเรา
"อื้อ!!!สบายมากอ่ะบอม"
"ครับ อ่ะกินหนม" นายบอมพูดแล้วก็ยื่นกัสเซ็นรสนมให้เราชิ้นนึง
.....เราเงยหน้ามองหน้านายบอม ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นอีกแล้ว นายบอมยิ้มให้เรา เราก็ยิ้มให้นายบอม แล้วก็อ้าปากงับขนมจากมือนายบอม ฮ่าๆ
"มา บอมช่วยหานะครับ" นายบอมพูดแล้วก็ช่วยเราแยกเอกสาร
....เรากับนายบอมช่วยกันแยกเอกสารเสร็จ ก็พากันลงมาแล้วก็เดินไปที่หอเรา พอถึงห้องเราก็เอาเอกสารเข้ามาไว้ในห้อง นายนิกไม่อยู่ห้องสงสัยดูหนังอยู่ห้องนายเอ็ม นายบอมก็เดินสำรวจห้องเรา
"ห้องใหญ่จัง น่าอยู่อ่ะ" นายบอมพูด
"ก็ให้จองด้วยกันตอนนั้น บอมก็ไม่มานี่นา" เราบอกนายบอม
"ก็...เอ่อ!!!บอม..บอมขี้เกียจย้ายอ่ะ" นายบอมพูด(แต่!!จริงๆแล้วที่นายบอมไม่ย้ายตอนนั้นเพราะโกรธเรากับนายนิกที่มีรูปคู่กันบนสะพานลอยข้ามทางรถไฟ ฮ่าๆ)
"อ่านะ บอมมานอนห้องเอิร์ตได้นะ" เราบอกนายบอม
"ไม่อ่า เอิร์ตไปนอนห้องบอมดีกว่า" นายบอมบอกเรา
"อ่านะ!!!"
"เอิร์ตจะไม่ไปนอนห้องบอมอีกแล้วหรอ" นายบอมพูดเสียงไม่ดีเลย
"ไปสิ!!!! ทำไมจะไม่ไปหล่ะ" เราบอกนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
"ครับ!!!ก็เราสายรหัสกันนี่เนอะ" นายบอมพูด
"อื้มๆใช่ๆ"
"ป่ะ!!!ไปห้องเอ็มกันดีกว่า"นายบอมบอกเรา
....แล้วเรากับนายบอมก็เดินไปห้องนายเอ็มกัน นายเอ็มมาเปิดประตูให้ ไอ่แมค ไอ่แบงค์ นายนิก อยู่กันครบเลย ขาดแต่ยัยส้มกับยัยแพรว++
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
เอิร์ตเริ่มอ่อยบอมแล้ว
:m31: :m31: :m31:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
บอมเจ็บ!!!!!
"ไอ้บอม เอาเกมส์มึงมานั่งเล่นห้องไอ้เอ็มดีกว่าหว่ะ โทรทัศน์แม่ง จอใหญ่น่าจะเล่นมันส์" ไอ้แมคพูด
"อื้ม!!!ได้ดิ"นายเอ็มพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ได้ดิครับ จะเล่นวันไหนบอกเลย เดี๋ยวจัดให้ ฮ่าๆ" นายบอมพูดแล้วก็หัวเราะ
"คืนนี้เลยมะ" นายนิกพูด
"ไอ่ลิง!!!" เราเรียกนายนิก
"ทำไมๆ" นายนิกหันมาพูดกับเราแล้วก็ทำหน้ากวนๆใส่เรา ตามสไตล์!!!
"จะเปิดเทอมละยังจะมาเล่นเกมส์อีก"
.....เรานั่งคุย นั่งดูหนังกับพวกนั้นอีกแป๊บนึงแล้วก็กลับมาห้องตัวเองเพราะพวกนั้นดูหนังฝรั่ง แอคชั่น บู๊กระจาย เราไม่ชอบดูก็เลยขอกลับมานอนที่ห้องดีกว่า ฮ่าๆ สั่งนายนิกว่าจะออกไปกินข้าวเย็นแล้วให้มาเรียกด้วย เผื่อเรานอนหลับ!!!!
.....นายนิกมาปลุกเราตื่นไปกินข้าวตอนเย็น!!
"เอิร์ตๆ ตื่นๆไปกินข้าว" นายนิกเขย่าตัวเรา ปลุกเราไปกินข้าว
"อือ!!!กี่โมงแล้วอ่ะ" เราบิดขี้เกียจแล้วก็ถามนายนิก
"จะทุ่มนึงละ"
"เฮ้ยย!!! จริงดิ!! แป๊บๆล้างหน้าก่อน"
"นิก เอิร์ต เอ็มไปรอข้างล่างนะ" เสียงนายเอ็มเคาะประตูบอกเรากับนายนิก
"คร๊าบเอ็ม ลงไปก่อนเลย" นายนิกตะโกนบอกนายเอ็ม
.....เราเข้าไปล้างหน้า แล้วก็เดินลงไปข้างล่างหอพร้อมนายนิก นายเอ็มรออยู่แล้ว...แล้วก็พากันเดินไปหน้าหอนายบอม ตอนนี้หน้าหอนายบอมกลายเป็นจุดนัดพบของกลุ่มเราซ๊ะแล้ว ฮ่าๆ เพราะหอนายบอมอยู่ใกล้ปากซอยที่สุดแล้วหล่ะ!!!!
"นิก เอิร์ต ไปกินข้าวกันหรอ" เสียงใครถามเรากับนายนิก
....เราหันไป!!!
"อ่าว!!!เพียงดาว ใช่ๆเอิร์ตกำลังไปกินข้าว ไปกินด้วยกันป่าว" เราถามเพียงดาว
"เพียงดาวกินมาแล้วจ๊า รีบๆไปกันเหอะ ดูดิฝนเหมือนจะตกนะ" เพียงดาวบอกพวกเราแล้วก็ชี้ให้มองกลุ่มเมฆบนฟ้า
"เออ!!หว่ะ ฝนตกแน่ๆเลยคืนนี้" เสียงนายนิกบ่นพึมพัมๆ
....เราเดินไปถึงหน้าหอนายบอมทุกคนก็รอกันอยู่พร้อมแล้ว เราก็เดินออกไปหน้าซอยหาข้าวกินกัน ก็ร้านเดิมแหล่ะ ฮ่าๆ ถึงแม้ว่าโต๊ะจะเต็มพวกเราก็ยืนรอจนกว่าจะมีที่นั่งหล่ะ ขี้เกียจไปกินร้านอื่น กินร้านนี้จนพี่เจ้าของร้านจำเมนูโปรดของพวกเราได้ทั้งหมดละ อย่างเช่นข้าวผัดกุนเชียงไม่ใส่มะเขือเทศของนายนิก ข้าวราดพริกแกงไก่ของเอิร์ต ข้าวไก่กระเทียมไข่ดาวของนายบอม ฮ่าๆ
....พวกเราไปถึงร้านวันนี้คนก็มากันเยอะแล้วหล่ะเพราะหยุดพรุ่งนี้อีกวันเดียว เดี๋ยวก็จะเปิดเทอมแล้วหล่ะ น้องๆปีหนึ่งดูจะตื่นเต้นกันมากๆเลยหล่ะ คิดถึงตอนที่เราเข้ามาปีหนึ่งใหม่ๆเลย เราสั่งข้าวแล้วก็รอข้าวมาเสิร์ฟ!!!!
"ตกลงคืนนี้จะไปเล่นเกมส์กันป๊ะเนี่ย" นายเอ็มถามไอ้พวกนั้น
"ไปดิๆ พรุ่งนี้หยุดอีกตั้งวันนึง"ไอ้แบงค์พูด
"พรุ่งนี้น้องๆคณะเรามารายงานตัวกันนะ"ยัยส้มบอก
"แล้วไงว๊ะ" ไอ้แมคพูด
"ก็...ส้มอยากได้คนไปช่วยขายสมุดหน่อยอ่ะ สมุดของคณะเราอ่ะ พี่ปีสามบอกส้มมาว่าพรุ่งนี้ให้ไปช่วยหน่อย" ยัยส้มพูด
"เดี๋ยวเอิร์ตไปช่วยส้มเอง"
"บอมไปด้วยครับ" นายบอมพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"เอ็มไปด้วยก็ได้ งัยเอิร์ตโทรปลุกเอ็มด้วยนะ"นายเอ็มพูดแล้วก็หันมาสั่งเรา เราก็พยักหน้าให้นายเอ็ม
"เออๆ กูไปด้วยก็ได้ว๊ะ ไอ้แบงค์มึงอ่ะไปป๊ะ" ไอ้แมคหันมาถามไอ้แบงค์
"อ่าว!!!ไปดิว๊ะ ไปก็ไป ไอ้นิกมึงอ่ะเงียบเลยนะ" ไอ้แบงค์หันไปแซวนายนิก
"ห่า!!!แบงค์ คนละคณะกัน" ไอ้แมคว่าไอ้แบงค์
"ฮ่าๆ เดี๋ยวนิกดูก่อนว่าที่คณะนิกเค้ามีอะไรหรือป่าว ถ้าไม่มีเดี๋ยวนิกไปช่วยด้วยก็ได้"นายนิกบอกพวกเรา
"นิกโทรถามเพียงดาวสิ" เราบอกนายนิก
"อืม!!!เดี๋ยวขึ้นไปบนห้องค่อยโทร" นายนิกบอกเรา
....ข้าวมาเสิร์ฟแล้ว พวกเราก็นั่งกินข้าวกัน ระหว่างนั้นลมก็พัดแรงมากอ่ะ ฟ้าก็แลบแปร๊บๆ เสียงฟ้าร้องครึมๆดังมา เราไม่ค่อยชอบเลย บรรยากาศแบบนี้อ่ะ นายนิกก็เหมือนจะรู้ว่าเรากลัวเสียงฟ้าร้อง ก็ขยับเก้าอี้มานั่งใกล้ๆเรา เอามือมาบีบขาเราด้วย...ฮ่าๆ ไอ่ลิงนะไอ่ลิง!!!
"ไอ้นิก คืนนี้ถ้าฝนตกฟ้าร้องดังๆ มึงดูไอ้เอิร์ตดีๆนะเว๊ย เดี๋ยวแม่งมุดหลบใต้เตียงมาหล่ะ ยุ่งเลย ฮ่าๆ" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ทำไมอ่ะ เอิร์ตกลัวเสียงฟ้าร้องหรอ" นายเอ็มถามเรา
"ก็เออ!!ดิ แม่งกลัวยิ่งกว่าอะไร ตอนเด็กๆนะ พอฝนตกมีแต่คนเค้าออกมาเล่นน้ำ แต่ไอ่เอิร์ตแม่งมุดหัวหลบอยู่แต่ในบ้านไม่กล้าออกมา กลัวเสียงฟ้าร้อง ฮ่าๆ" ไอ้แมคแซวเรา
"ฮ่าๆ เอิร์ตนี่น่ารักดีนะ ถ้านอนกับเอ็มนะ เวลาฝนตกคงกอดเอ็มแน่นเลยเนอะ" นายเอ็มหันมาพูดกับเรา แล้วก็หัวเราะ
"อ่ะแฮ่มๆ" เสียงนายนิกทำกระแอมกระไอ
"เป็นเหี้ยไรว๊ะไอ้นิก อะไรติดคอว๊ะ" ไอ้แบงค์ถามนายนิก
"ป่าวๆ ไม่มีไรๆ" นายนิกพูด
"แหม่!!! ไอ้นิก ไอ้ขี้หวง ทำไมกูจะไม่รู้หล่ะ" ไอ้แบงค์แซวนายนิกแล้วก็หันไปพยักหน้ากับนายเอ็ม แล้วสองคนนั้นก็หัวเราะ ขำนายนิกกันใหญ่
"อะไรๆ ไม่เคยหวงเลย" นายนิกพูดแล้วก็ยิ้มๆ
"ตั้งใจกินข้าวไปเหอะมึง เขี่ยเล่นอยู่นั่นแหล่ะ" ไอ้แบงค์ว่านายนิกอีก
....นายนิกก็ก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ ฮ่าๆ
"มีแฟนแบบนิกนี่ก็ดีเนอะ ส้มหล่ะอิจฉาเอิร์ตเลย" ยัยส้มพูด
"อ่านะ ส้มก็พูดเกินไป" นายนิกพูดกับยัยส้ม
"นี่ถ้าเอิร์ตไม่ได้เป็นแฟนนิก ส้มคงจับคู่เอิร์ตกะบอมไปแล้วอ่ะนะ ฮ่าๆ"
"ไม่หรอกครับส้ม เอิร์ตเป็นของนิก ไม่ใช่ของบอม ป่ะกลับกันเถอะเดี๋ยวฝนตก" นายบอมพูดแล้วก็เดินออกมาเลย
"อ่าว!!เฮ้ย!!ไอ้บอมจะรีบไปไหนว๊ะ" ไอ้แมคพูด
.....แล้วพวกเราก็พากันเดินกลับหอตามนายบอมไป เราก็อึ้งๆไปกับคำพูดของนายบอม!!
"เดี๋ยวบอมแวะเซเว่นก่อนนะ" นายบอมหันมาบอกพวกเรา
"เออ!!!เดี๋ยวกูไปรอหน้าหอมึงนะไอ้บอม" ไอ้แมคบอกนายบอม
"ครับๆ"
"เอิร์ตไปด้วยบอม" เราบอกนายบอม
"นิก เดี๋ยวเอิร์ตไปหาซื้อเทียนก่อนนะ เผื่อไฟดับ" เราบอกนายนิก
"ครับๆ ซื้อขนมไว้กินด้วยนะ เดี๋ยวหิวตอนกลางคืนอ่ะขี้เกียจลงมาซื้อ"นายนิกบอกเรา เราก็พยักหน้าให้นายนิกแล้วก็เดินตามนายบอมเข้าไปในเซเว่น
....เราเดินไปหยิบเทียน แล้วอยู่ๆก็มีมือมาจับข้อมือเราแล้วก็บีบแรงมากอ่ะ เราก็ตกใจดิ!!!หันไปมองเจ้าของมือนั้น!!!!
"บอม!!!"
"บีบข้อมือเอิร์ตทำไมเนี่ย เจ็บ!!" เราบอกนายบอมแล้วก็เอามืออีกข้างนึงไปแกะมือนายบอมออก
"บอมเอิร์ตเจ็บ" นายบอมก็ยืนนิ่งเลย ไม่พูดอะไร!!!
"บอม!!!" เราเรียกนายบอมแล้วก็หันหน้าขึ้นไปมองนายบอม
....ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นของนายบอม ดูเศร้ามากอ่ะ เราเองก็รู้ว่านายบอมเสียใจ แต่เราก็ไม่รู้จะทำยังไงอ่ะ...นายบอมค่อยๆปล่อยมือที่บีบข้อมือเราอยู่!!!!
"เอิร์ต" นายบอมเรียกเรา
"อือ!!" เราพูดแค่นี้ ได้แต่ก้มหน้า ไม่กล้าเงยหน้าไปมองหน้านายบอมเลย
"บอมบีบข้อมือเอิร์ต เอิร์ตเจ็บมั๊ย!!" นายบอมถามเรา
"เจ็บสิ!!" เราตอบนายบอม
"บอมก็เจ็บ บอมอยู่เฉยๆบอมก็เจ็บ" นายบอมบอกเรา
"บอม....เอิร์ตขอโทษ" เราบอกนายบอม
"เอ่อ!!!เราไปกันเถอะ เดี๋ยวเพื่อนๆรอ" นายบอมบอกเรา
"บอม...เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่มั๊ย!!" เราถามนายบอม
....นายบอมยืนหันหลังให้เรา แล้วก็ตอบเรา!!!
"เป็นสิครับ บอมก็เป็นเพื่อนเอิร์ตมาตั้งแต่แรกแล้วนี่" นายบอมพูดแล้วก็เดินออกไป!!
.....เราก็นิ่งเลยทีนี้ นาทีนั้นรู้สึกแย่มากๆอ่ะ
....เรากับนายบอมจ่ายตังค์เสร็จ ก็พากันเดินออกมาที่หอนายบอม
"ห่า!!!แม่งนานชิบ!!!สองคนมึงเนี่ย" ไอ้แมคว่าเรากับนายบอม
"ขอโทษครับ คนเยอะอ่ะ" นายบอมพูด
....แล้วนายบอมกับไอ้แมคก็ขึ้นหอนายบอมไปเอาเกมส์ลงมา เหลือเรากับนายนิกยืนรออยู่ ส่วนนายเอ็มกับไอ้แบงค์ขึ้นไปรอบนห้องแล้ว ยัยส้มกับยัยแพรวกลับหอไปแล้ว...ซักพักนายบอมกับไอ้แมคก็ลงมาพร้อมเกมส์ แล้วเราก็เดินไปหอกัน ขึ้นไปบนห้อง เราก็แว๊บเข้าห้องก่อนเอาของเข้าไปเก็บ ส่วนนายนิกก็นู่น เข้าห้องนายเอ็มไปละ สงสัยอยากเล่นเกม์มากอ่ะนะไอ่ลิง!!!
....โทรศัพย์เราดัง นายปิ๊กโทรมา
"ฮัลโหล!!!ว่าไงปิ๊ก" เราทักทายนายปิ๊ก
"เอิร์ต สบายดีป่าว คิดถึงๆ" เสียงนายปิ๊กทักทายเรากลับมา
"สบายดีมากอ่ะปิ๊ก ปิ๊กอ่ะเป็นไงบ้าง จะเปิดเทอมแล้วดิ" เราถามนายปิ๊ก
"ครับ พรุ่งนี้แล้วอ่ะ เร็วเนอะปี2แล้ว" นายปิ๊กบอกเรา
"ช่ายๆ ของเอิร์ตเปิดมะรืนนี้อ่ะ พรุ่งนี้ได้หยุดอีกวันนึง สบายเลย" เราบอกนายปิ๊ก
"แล้วนิกไปไหนอ่ะเอิร์ต" นายปิ๊กถามเรา
"นิกเล่นเกมส์อยู่ห้องเอ็มอ่ะ เอิร์ตย้ายออกมาอยู่หอนอกกันแล้วนะปิ๊ก เอ็มก็อยู่ด้วยห้องตรงข้ามกันเลย" เราบอกนายปิ๊ก
"อ่อๆคร๊าบ ดีเลยเนอะอยู่ใกล้ๆกันหมดเลย" นายปิ๊กพูด
"ปิ๊กจะคุยกะพวกนั้นป๊ะ อยู่กันครบเลย เดี๋ยวเอิร์ตเอาโทรศัพย์ออกไปให้ รอแป๊บนะ" เราบอกนายปิ๊ก
"คร๊าบ ได้ครับ"
.....แล้วเราก็เอาโทรศัพย์ออกมาที่ห้องนายเอ็ม เปิดโฟนด้วย ฮา่ๆ
"อ่ะๆ ปิ๊กจะคุยด้วย พูดกันเลย เปิดโฟนแล้ว" เราบอกไอ้พวกนั้น
"เฮ้ย!!!ไอ้ปิ๊ก"
"สวัสดีๆปิ๊ก"
"เฮียปิ๊กคิดถึงหว่ะ"
....ไอ้พวกนั้นพูดทักทายนายปิ๊กกันใหญ่เลย
"คร๊าบ ทีละคนๆครับ ฟังไม่ทัน ฮ่าๆ คิดถึงเหมือนกัน" นายปิ๊กบอกพวกนั้น
"ไอ้ปิ๊ก มาๆเล่นเกมส์กัน" ไอ้แมคบอกนายปิ๊ก
"ไปเล่นได้ก็ดีดิ ฮ่าๆ กินข้าวกันยังเนี่ย" นายปิ๊กถามพวกเรา
"เรียบร้อยแล้ว ฝนจะตกหว่ะปิ๊ก เชียงใหม่ฝนตกป๊ะ" ไอ้แบงค์ถามนายปิ๊ก
"ไม่ตกอ่ะครับ ร้อนมากมายอ่ะ" นายปิ๊กบอกพวกเรา
....ไอ้พวกนั้นคุยกับนายปิ๊กอีกพักนึงก็วางสายไป เราก็กลับมาที่ห้อง กะว่าอาบน้ำแล้วจะไปดูพวกนั้นเล่นเกมส์ซักแป๊บนึง ถ้าง่วงก็จะกลับมานอน เราเข้าไปอาบน้ำก็รู้สึกว่าฝนตกลงมาแล้ว ตกหนักซ๊ะด้วยสิ เสียงฟ้าร้องดังมากอ่ะ เกลียดที่สุดเลย เฮ้อ!!!! เราอาบน้ำเสร็จ ก็ออกมาแต่งตัว ใส่เสื้อผ้าเสร็จกำลังนั่งเอาพัดลมเป่าผม
"เปรี้ยงงงงงง!!!!!" เสียงฟ้าผ่าดังมากอ่ะ ฟ้าแลบเข้ามาสว่างมาก ตึกสั่นเลย แล้วไฟก็ดับ พรึ่บ!!!! เราร้องเรียกนายนิกเลย กลัวมากอ่ะอารมณ์นั้น รู้เลยว่าตัวสั่นมากอ่ะ
"ไอ่ดื้อ!!! เป็นไงบ้าง" นายนิกก็พุ่งพรวดเข้ามาในห้องทันทีเหมือนกัน
....นายนิกเปิดประตูห้องแล้วก็วิ่งมาหาเราที่อยู่บนเตียง นายนิกดึงตัวเราเข้าไปกอดไว้!!!!
"ป่ะ ไปอยู่ห้องเอ็มก่อนนะ แล้วเทียนซื้อมาเอาไปไว้ตรงไหนอ่ะ" นายนิกถามเรา
"อยู่บนตู้เย็นอ่ะนิก"
"ครับๆ ป่ะๆไปอยู่ห้องเอ็มก่อน" นายนิกบอกเรา แล้วก็พาเราออกจากห้อง ไปห้องนายเอ็ม
"เยี่ยวราดเลยมั๊ยมึงอ่ะไอ้เอิร์ต ฮ่าๆ เจอชุดใหญ่ไป" ไอ้แมคแซวเรา
"ห่า!!!แทบตายอ่ะ" เราบอกไอ้แมค
"ไม่รู้ว่าโทรทัศน์จะพังป่าวนะ" นายเอ็มพูด
"ไม่พังหรอก ฟ้าไม่ได้ผ่าที่นี่อ่ะ ไฟแค่ดับเฉยๆ" นายบอมพูด
"เอิร์ต ไปนอนบนเตียงเอ็มก่อนเถอะ จะหลับก็ได้นะเดี๋ยวไฟก็มา" นายเอ็มบอกเรา
"อือๆ" เราพยักหน้าให้นายเอ็มแล้วก็ขึ้นไปนอนบนเตียงนายเอ็ม
....ส่วนพวกนั้นก็นั่งคุยกันอยู่ นายนิกก็มานั่งตรงข้างๆเตียงฝั่งที่เรานอน อยู่ใกล้ๆเราไม่ห่างเลย
"อากาศแบบนี้แม่งต้องมีเบียร์เนอะ"ไอ้แมคพูด
"ลงไปซื้อดิ" นายเอ็มพูด
"ห่า!!!ฝนตกจะไปยังไงอ่ะ แค่จะกลับหอยังกลับไม่ได้เลย" ไอ้แมคบอกนายเอ็ม
"ถ้ากลับไม่ได้ก็นอนที่นี่ก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยกลับหอ"นายเอ็มบอกพวกนั้น
"อือๆ นั่งคุยกันไปก่อน ยังไม่ง่วงหว่ะ" ไอ้แบงค์พูด
"เผื่อดึกๆไฟจะมา"
"กูนอนนี่แหล่ะ ไฟจะมาไม่มากูก็นอนนี่แหล่ะขี้เกียจกลับหอละ" ไอ้แมคพูด
"บอม!!!ไปอาบน้ำก่อนมั๊ย อาบที่ห้องเอิร์ตก็ได้ เอาเสื้อผ้าเอิร์ตใส่ไปก่อน" เราบอกนายบอม
"ครับได้ครับ"นายบอมพูด
"ป่ะเดี๋ยวนิกพาไปห้อง เอิร์ตนอนอยู่นี่ก่อนนะ" นายนิกบอกเรา แล้วก็พานายบอมไปอาบน้ำที่ห้องเรา หาเสื้อผ้าให้นายบอมใส่
....ส่วนไอ้แบงค์กับไอ้แมคก็อาบน้ำที่ห้องนายเอ็ม เอาเสื้อผ้านายเอ็มใส่ นายนิกกลับมาหาเราที่ห้องนายเอ็มอีก รอนายบอมอาบน้ำเสร็จ
"นิก เอาหมอน ผ้าห่มมานอนห้องเอ็มด้วยป่าว" นายเอ็มถามนายนิก
"เอาไง นอนห้องเอ็มมั๊ยหล่ะ" นายนิกถามเรา
"ไม่เป็นไรมั้งกลับไปนอนห้องเราก็ได้" เราตอบนายนิก
"ครับๆงั้นเดี๋ยวนิกไปอาบน้ำก่อนนะ"
....นายนิกกลับไปอาบน้ำที่ห้อง นายบอมอาบน้ำเสร็จก็ออกมาห้องนายเอ็มนั่งข้างๆเราอยู่บนเตียง นายเอ็มก็เตรียมเอาเสื่อมาปูให้พวกนั้นนอนกัน
..."เปรี้ยงงงง!!!!" เสียงฟ้าผ่าอีกครั้งนึง แรงกว่าเดิมอีก!!!! เราเด้งตัวขึ้นมาเกาะนายบอมแน่นเลย เพราะนายบอมอยู่ใกล้เราที่สุดละ ฮ่าๆ
"เอิร์ตๆ เป็นไงบ้าง" เสียงนายบอมถามเราแล้วก็เอาแขนมาโอบเราไว้
....เราไม่ตอบได้ตอบอะไรนายบอมไปได้แต่เกาะนายบอมแน่นเลย!!
"ห่า!!!!แม่งมีอาฟเตอร์ช๊อก!!!"
"กูว่าทั้งคืนอ่ะ เอิร์ต มึงไม่ได้หลับได้นอนแน่ๆ"ไอ้แมคบอกเรา
"เอิร์ต ไม่เป็นไรนะ" เสียงนายบอมถามเรา เราเงยหน้าขึ้นมองหน้านายบอม นายบอมก็ยิ้มๆให้เรา
"ไอ้ดื้อ เป็นไงบ้างเนี่ย" นายนิกเปิดประตูเข้ามา นายบอมก็ปล่อยแขนที่กอดเราอยู่ แต่เราคิดว่านายนิกก็คงทันเห็นว่านายบอมกอดเราอยู่!!!
....นายนิกขึ้นมานั่งบนเตียงกับเรา นายบอมก็ลงไปนั่งกับพวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็มอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำพอดี
.....พวกเรานั่งคุยกันซักพักนึงก็ไม่มีวี่แววว่าไฟจะมา เราก็เริ่มง่วงๆละ ก็เลยขอตัวกลับห้อง เข้ามาในห้องเราก็ล้มตัวนอน นายนิกก็นอนข้างๆเรา แล้วนายนิกก็ดึงตัวเราเข้าไปกอด กอดแน่นมากอ่ะ .....ไอ่ลิงเป็นไรเนี่ย!!!
....ฝนข้างนอกก็ยังตกหนักมาก เสียงฟ้าร้อง แล้วก็มีฟ้าแลบเข้ามาเป็นระยะๆ ไฟก็ดับ แต่อากาศไม่ร้อนเลยนะ เพราะเปิดประตูระเบียงหลังห้อง ทำให้ลมพัดเข้ามาได้ เย็นสบายเลยอ่ะ แต่ฝนไม่สาดเข้ามานะ เพราะหลังคาหอยื่นออกไปเยอะมาก ถึงจะตกแรงเท่าไหร่ฝนก็ไม่สาดเข้ามาถึงในห้องได้
"นิกปล่อยเถอะ อึดอัดอ่ะ" เราบอกนายนิก
.....นายนิกก็ปล่อยอ้อมแขนที่กอดเราอยู่ แล้วก็พลิกตัวกลับไปนอนหงาย เราก็พลิกตัวนอนหันหลังให้นายนิก
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา
"เรียกไมอ่ะเนี่ย"
"มีไรจะบอก" นายนิกกระซิบข้างหูเรา
"บอกมาดิ"
"นิกไม่อยากให้ใครมากอดคนของนิก" นายนิกพูดกับเราเบาๆ
.....เราก็นอนนิ่งเลย ไม่ได้ตอบอะไรนายนิกไป ได้แต่เอามือเราไปจับมือนายนิกมากุมไว้ นายนิกก็บีบมือเรานะ เรานอนหลับไป รู้สึกตัวอีกทีว่าหนาวมากอ่ะ เราตื่นมาแอร์ถูกเปิดแล้ว ประตูระเบียงปิด แต่ก็ยังได้ยินเสียงฝนที่ยังตกอยุ่ เราหันหน้าซุกตัวเข้าหาหน้าอกนายนิก นายนิกก็ดึงตัวเราเข้าไปกอด!!!!!
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อิเอิร์ตทำไมแกชอบอ่อยไปมาอย่างงี้ฮะ
อ่อยมาหลายตอนแล้ว บิวด์มาหลายตอน เมื่อไหร่ดราม่าจะมา
รู้สึกเรื่องมันเวิ่นเว้อยังไงไม่รู้
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate ตอนที่62
งานเลี้ยงภาควิชา...คำสาบาน!!
....เปิดเทอมผ่านมาเกือบๆสองเดือนแล้ว กิจกรรมการเข้าเชียร์ รับน้องใหม่ของคณะเราก็เสร็จสิ้นไปด้วยดี เรากับนายบอมจับสายรหัสได้น้องผู้ชายชื่อนายออมซึ่งมีตำแหน่งเป็นถึงรองอันดับหนึ่งในการประกวดเดือนดาว-เดือนคณะของเราแถมนายออมก็ยังอยู่หอเดียวกับเราซ๊ะด้วยนะ ส่วนนายบอมก็ดูมีความรับผิดชอบมากขึ้นตั้งแต่มีน้องรหัสมานี่ ดูแลนายออมดีมากๆ ส่วนเราก็ช่วยนายบอมดูแลน้องรหัสเหมือนกัน เรากับนายบอมคุยกันไว้ว่าจะดูแลนายออมให้ดีที่สุด ช่วยกันเคี่ยวเข็นให้ตั้งใจเรียน ถ้าผลการเรียนของนายออมออกมาดี ก็ถือว่าเรากับนายบอมประสบความสำเร็จในการช่วยกันดูแลน้องรหัสคนเดียวคนนี้ของเราสองคน :z13: :z13:
....ส่วนเรากับนายนิกก็ยังเหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ได้ข่าวมาว่านายนิกเคลียร์กับไอ้บอลเรื่องยัยไหมก็จบลงด้วยดี ไอ้บอลก็รับปากว่าจะไม่ยุ่งกับนายนิกเรื่องนี้อีก แต่ไม่รับปากเรื่องยัยไหมนะเพราะไอ้บอลก็ไม่รู้ว่ายันไหมจะจบหรือป่าว สำหรับนายนิก...นายนิกจบทุกอย่างแต่ความเป็นเพื่อนกับไอ้บอลก็คงยังคบกันเป็นเพื่อนต่อไป เพียงฟ้าบอกเราว่าตั้งแต่เป็นพี่ปีสองนายนิกฮอตมากๆมีรุ่นน้องตามกรี๊ดนายนิกด้วยหล่ะ ฮอตนะไอ่ลิงเนี่ย!!!! :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
....วันนี้เป็นวันศุกร์ภาควิชาของเราจะไปเลี้ยงฉลองกัน เพราะกิจกรรมรับน้องที่ช่วยกันทำเสร็จสิ้นผ่านพ้นไปด้วยดี ก็เลยต้องมีการฉลองกันนิดหน่อย!!!!
.....เรากลับหอมาอาบน้ำแต่งตัวนายนิกยังไม่กลับ คงมีกิจกรรมที่คณะ พอแต่งตัวเสร็จเราก็โทรหานายนิก
"ว่าไงครับ!!" นายนิกถามเรา
"วันนี้เอิร์ตไปเลี้ยงภาควิชานะ เดี๋ยวตอนกลับเอิร์ตโทรหานะ" เราบอกนายนิก
"ครับผม...แล้วไปยังไงเนี่ย ไปกับใคร"
"เดี๋ยวออกไปพร้อมเอ็มอ่ะ นัดเจอกันที่หอบอม"
"อ่อๆ ครับๆ โอเคๆ ตามสบายเลย อย่ากินเหล้าเมาหล่ะ" นายนิกบอกเรา
"ไม่กินๆ นิกก็กินข้าวด้วยนะ" เราบอกนายนิก
"คร๊าบ บ๊ายบาย" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
....แล้วเราก็ออกจากห้อง เดินไปเคาะห้องนายเอ็ม
"เอ็มๆ เสร็จยังๆ"
....นายเอ็มไม่ตอบแต่เปิดประตูออกมาเลย แต่งตัวหล่อเลยนายเอ็มเนี่ย ฮ่าๆ
"ป่ะๆ" นายเอ็มบอกเราแล้วก็หันไปล๊อกประตูห้องเรียบร้อย
....เรากับนายเอ็มพากันเดินไปที่หอนายบอมจุดนัดพบ ถึงหอนายบอมพวกนั้นมากันครบพอดี ก็พากันขึ้นสองแถวไปที่ร้านอาหารริมน้ำที่นัดกัน บนรถสองแถวเรายืนอยู่ข้างในสุด ถัดมาเป็นนายบอม คนขึ้นมาบนรถเยอะ นายบอมก็เบียดเข้ามาหาเราเรื่อยๆ จนสุดท้ายนายบอมหันหน้ามาหาเรา ได้กลิ่นแป้งเบบี้มายด์หอมอ่อนๆจากตัวนายบอมด้วย!!
"หอมเบบี้มายด์" เราพูด
"อะไรนะ" นายบอมหันหน้าลงมาถามเรา
"เอิร์ตบอกว่าหอมกลิ่นเบบี้มายด์" เราเงยหน้าไปตอบนายบอมแล้วก็ยิ้มๆ
....แต่ว่าดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้น กำลังมองลงมาที่เราอยู่พอดี มันสะกดเราอีกแล้วอ่ะ ดวงตาสีน้ำตาลของนายบอม!!
"แอบดมตัวบอมหรอเอิร์ต" นายบอมถามเราแล้วก็ยิ้มๆ
"ป่าวแอบซ๊ะหน่อย!! ยืนใกล้กันขนาดนี้จะไม่ได้กลิ่นได้ไง" เราบอกนายบอม
"งั้น!!บอมขอดมโคโดโมะหน่อยนะ" นายบอมพูด
....แล้วก็ทำเป็นแกล้งก้มหน้าลงมาหาเรา มือข้างนึงของนายบอมก็โหนราวรถสองแถวอยู่อีกมือนึงก็อ้อมมาคล้องคอเราเข้าไปหานายบอม เราก็พยายามฝืนเพราะรู้ว่านายบอมจะแกล้งเรา แต่!!!!! รถสองแถวดันเบรกดังเอี๊ยดดดด!!!! นายบอมก็เลยเซ...ถลามาหาเรา หน้านายบอมกับหน้าเราชนกันเต็มๆเลย จมูกชนจมูก ปากชนปาก เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมาก แต่ก็เพียงพอที่สายตาหลายคู่บนรถสองแถวจะเห็นภาพนี้ของเรากับนายบอมโดยเฉพาะ ยัยส้มที่นั่งอยู่ใกล้กับที่เรายืนที่สุด!!!!
"เอิร์ต บอม!!!!" เสียงยัยส้มเรียกเรากับนายบอม
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
....เราหันไปมองหน้ายัยส้มแล้วก็ยิ้มๆแก้เขิน ไม่รู้จะพูดยังไงอ่ะนะ ยัยส้มก็ยังมองๆเราแบบ ตะลึงกับเหตุการณ์เมื่อกี้อยู่ ส่วนนายบอมเองหันมายิ้มๆกับยัยส้มแต่ก็ไม่พูดอะไร!! เราก็เลยหันหลังให้นายบอม จะได้ไม่ต้องเห็นหน้ากันอีก จนรถสองแถวมาถึงหน้าร้านอาหารที่จัดเลี้ยงกัน เราก็พากันลงรถ เพื่อนๆก็เริ่มพูดแซวเรากับนายบอมถึงเรื่องเมื่อกี้!!!
"แหม่ ไม่ทันไรเลย จูบกันซ๊ะแล้วนะ" เพื่อนแซวเรากับนายบอม
"มึงตั้งใจใช่มั๊ยไอ้บอม" เพื่อนผู้ชายถามนายบอม
"เฮ้ย!!! ป่าวๆเลย ก็รถมันเบรกพอดีอ่ะ บอมก็เลย....!!!!!" นายบอมพูด
"ส้มเห็นเต็มๆตา ฟินนนน!!!!" ยัยส้มพูดแล้วก็ทำหน้าฟินไปตามเรื่อง ชีชอบจิ้นอยู่แล้วอ่ะนะ
"เกิดไรขึ้นหรอ อยู่ข้างหลังไม่เห็นรู้เรื่องเลย" เพื่อนผู้หญิงเข้ามาถามยัยส้ม
"ก็...ก็" ยัยส้มพูดแล้วก็หันมามองหน้าเรากับนายบอม
"ก็ไรอ่ะส้ม เล่าให้ฟังหน่อยดิ เห็นพวกผู้ชายมันพูดแต่ จูบๆ ใครจูบกันอ่ะ"
"เอิร์ตกับบอมอ่ะ" ยัยส้มบอกเพื่อน
"กรี๊ด!!!! จริงอ่ะเอิร์ต"
"จริงอ่ะบอม!!!"
....เพื่อนๆถามเรากับนายบอม ทำเอาเราตอบอะไรไม่ถูกเลย ฮ่าๆ ได้แต่ยิ้มๆให้ไป ส่วนนายบอมก็พูดได้แค่ว่ามันเป็นอุบัติเหตุ แบบว่ารถเบรกพอดีอ่ะนะ เลยกลายเป็นเรื่องราวขำๆของเพื่อนไปเลย
.....พวกเราเข้าไปในร้านอาหารก็ได้โซนเดิมคือโซนริมน้ำ อาหารจัดแบบบุพเฟต์เหมือนเดิม กิน ดื่มไม่อั้น แถมเวทีให้ร้องเพลงอีก คาราโอเกะกันสบายเลย อาจารย์ประจำภาควิชาก็มานั่งทานอาหารกับพวกเราด้วย แต่ว่าอาจารย์ก็กลับก่อน ส่วนพวกเรายังนั่งอยู่กันต่อจนกว่าจะหมดเวลาคือห้าทุ่ม อาหารหมดก็มีมาเติมตลอด ขนมก็อร่อย นายเอ็มขึ้นไปร้องเพลง พวกเราก็กินกันไปคุยกันไป เพื่อนๆก็ยังมีมาแซวๆเรากับนายบอมเรื่องจูบกันบนรถสองแถวอยู่อีกนะ แต่งานนี้ไม่มีเหล้ามีแต่เบียร์ กินกันชิลล์ๆ แต่บางคนก็เมาจริง ฮ่าๆ พอเริ่มดึก หลายคนก็เริ่มเมา เราก็กรึ่มๆแล้วเหมือนกันนะ นายเอ็มไม่ค่อยได้กินเพราะมัวแต่ไปร้องเพลง ส่วนไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายบอม ไม่ต้องพูดถึง เมาแล้วหล่ะ ..!!!!
....เราปวดฉี่!!!!ก็เลยเดินไปเข้าห้องน้ำ ทำธุระเสร็จเปิดประตูห้องน้ำออกมา กำลังเดินออกจากห้องน้ำ ก็มีคนดันตัวเราเข้ามาในห้องน้ำ เรามองคนคนนั้น เฮ้ย!!!นายบอม!!!!
"บอม ทำไรเนี่ย" เราถามนายบอม แล้วก็พยายามผลักตัวนายบอมออกจากเรา
...นายบอมไม่ตอบ แต่ดันตัวเราจนหลังเราติดกับผนังห้องน้ำ แล้วนายบอมก็ก้มลงมาจูบเรา เราเองก็ด้วยความเมา ก็เลยยืนจูบกับนายบอมอยู่อย่างนั้น แล้ว!!!!ประตูห้องน้ำที่ปิดไว้แต่ไม่ได้ล๊อคก็ถูกเปิดออก!!!!!
"เฮ้ย!!!ไอ้เอิร์ต ไอ้บอม!!!"
....ด้วยความตกใจ เราหันไป เห็นไอ้แบงค์.....ยืนอยู่หน้าห้องน้ำด้วยสีหน้าเครียดๆ
"มึงสองคนทำไรกันเนี่ย" ไอ้แบงค์ถามเรากับนายบอม
....นายบอมปล่อยมือออกจากตัวเรา แล้วก็หันไปตอบไอ้แบงค์....ด้วยเสียงแบบคนเมาๆ
"กูชอบเอิร์ตหว่ะ" นายบอมบอกไอ้แบงค์
"เหี้ยย!!!!!บอม มึงพูดไรเนี่ย" ไอ้แบงค์ว่านายบอม
"เอิร์ตมึงออกไปข้างนอกเดี๋ยวนี้เลยนะ กูขอเคลียร์กับไอ้บอมก่อน แล้วเดี๋ยวกูจะออกไปเคลียร์กับมึง" ไอ้แบงค์บอกเราเสียงจริงจัง!!!! :angry2: :m16:
....เราก็เลยเดินเซๆออกมาข้างนอก ในหัวตอนนั้นมันมึนๆเพราะความเมา ไม่ได้สนใจเหตุการณ์อะไรเมื่อกี้เลยอ่ะ ไม่ได้รู้สึกเครียดหรือว่ากลัวไอ้แบงค์เลย!!!
"เอิร์ตไปไหนมาเนี่ย ไหวป่าวเนี่ย ไม่ต้องกินแล้วนะ" นายเอ็มเดินเข้ามาหาเราแล้วก็พาเราไปนั่งที่โต๊ะ
....เราก็กลับไปนั่งที่โต๊ะ ไม่ได้กินอะไรอีก นั่งนิ่งๆ นายเอ็มเอาน้ำส้มมาให้เรากิน
"อ่ะ กินน้ำส้มก่อนนะเอิร์ต กินเปรี้ยวๆจะได้หายเมา" นายเอ็มบอกเรา
....เราก็รับน้ำส้มมาจิบกิน!!!!
"เอิร์ตๆ มีเรื่องไรกันหรือป่าว เห็นไอ้แบงค์มาตามไอ้แมคไปไหนก็ไม่รู้อ่ะ แล้วบอมอ่ะหายไปไหน" ยัยส้มเข้ามาถามเรา
.....เราก็ได้แต่นั่งส่ายหัว ไม่รับไม่รู้อะไรทั้งนั้น ตอนนั้นมันมึนๆ อยากหลับ นายเอ็มก็นั่งอยู่ข้างๆกับเรานะ นั่งอยู่เป็นเพื่อนเรา คงเห็นว่าเราเมามากอ่ะ!!! :mew5: :mew5:
....ซักพัก พวกไอ้แบงค์ ไอ้แมคกลับมา พร้อมกับนายบอม
"ป่ะ กลับกันเหอะหว่ะ" ไอ้แมคบอกพวกเรา
"กลับแล้วหรอเพิ่งจะสี่ทุ่มเองนะ" ยัยส้มถามไอ้แบงค์
"เออ!!!กลับเหอะป่ะๆ"
"อือๆ กลับก็กลับ!!!"
.....ไอ้แบงค์กับไอ้แมคไปบอกเพื่อนๆคนอื่นๆว่าจะกลับแล้ว...แล้วพวกเราก็พากันขึ้นแท็กซี่กลับหอ เราจำเหตุการณ์อะไรไม่ได้อีก รู้แต่ว่า นายเอ็มพาเราขึ้นมาบนห้อง นายนิกก็พาเราเข้าห้อง แล้วก็เอาผ้ามาเช็ดตัวให้เรา แล้วเราก็หลับไป จำอะไรไม่ได้อีกเลย!!!!!
:jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
....เราตื่นมาอีกทีตอนเกือบๆเที่ยงเลยอ่ะ เสียงโทรศัพย์เราดัง ไอ้แมคโทรมา
"ตื่นยังเมิง" ไอ้แมคถามเรา
"อือ!!!เพิ่งตื่นอ่ะ" เรางัวเงียตื่นขึ้นมารับสายไอ้แมค ยังปวดๆหัวอยู่เลย!! :ling3:
"เออ!!!...อาบน้ำแล้วลงมาเจอกูหน้าหอไอ้บอม" ไอ้แมคพูดแล้วก็วางสายไป
....เราลุกขึ้นมานั่งบนเตียง งงๆดิ มีไรป่าวว๊ะเนี่ย!!!! แต่ก็ลุกจากเตียงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำ เห็นกระดาษโน๊ตแปะไว้ตรงตู้เย็น
"เอิร์ต นิกมีเรียนถึงเย็นเลย ถ้าตื่นมาแล้วโจ๊กอยู่ในถุงนะเปิดกินเลย เดี๋ยวเรียนเสร็จรีบกลับไปหานะครับ ไอ้ดื้อขี้เมา"
....นายนิกมีเรียนนี่เอง ถึงว่าหายไปตั้งแต่เช้า เราเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวก็รีบลงไปหาไอ้แมคตามที่มันบอก เราเดินไปถึงหอนายบอมก็เจอไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายบอมยืนรออยู่ นายบอมมองมาที่เรา แต่ทำไมสายตานายบอมดูเศร้าๆซึมๆยังไงก็ไม่รู้ ส่วนเราด้วยความที่จำเหตุการณ์เมื่อวานแทบจะไม่ได้เลยนอกจากที่จูบกันบนรถสองแถว ก็ยัง งงๆอยู่ดีว่า พวกนี้จะพาเราไปไหน เพราะไม่เห็นมียัยส้ม ไม่เห็นมีนายเอ็มเลย จะว่ากินข้าวก็ไม่ใช่!! แต่เราก็ไม่ได้ถามอะไรนะ ก็เดินตามสองคนนั้นไป กับนายบอมเราก็ต่างคนต่างเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลยตลอดทางที่เดินไป!!!! :mew2: :mew2:
....จนมาถึงคณะเรา ไอ้แมคกับไอ้แบงค์พาเรากับนายบอมไปที่"ศาลพ่อ" ซึ่งเป็นศาลสถิตดวงวิญญาณของผู้ที่ก่อตั้งคณะเรา เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ที่พวกเราให้ความเคารพนับถือ มากราบไหว้ขอพรกัน เราสี่คนนั่งกันตรงหน้าศาลพ่อ ร่มเงาของต้นโพธิ์ทำให้พวกเราไม่ร้อน กลับเย็นสบายเพราะลมเย็นๆที่พัดเอื่อยๆ เราสี่คนนั่งเงียบ จนได้ยินเสียงใบโพธิ์ปลิวลมกระทบกัน!!!
"ไอ้เอิร์ต ไอ้บอม มึงสองคนจำเหตุการณ์เมื่อคืนได้มั๊ย" ไอ้แบงค์ถามเรากับนายบอม
".......!!!!" เราเงียบ นายบอมก็เงียบ
"กูถามเนี่ย ตอบมาดิว๊ะ" ไอ้แบงค์เสียงดังขึ้นมา
"เอ่อ!!!! จำได้ครับ" นายบอมพูดเสียงอ่อยๆ
....แต่เราก็ยังเงียบเหมือนเดิม กำลังนึกเหตุการณ์ย้อนไปว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น!!!!
"ไอ้เอิร์ต มึงอ่ะ จำไม่ได้หรอว่าทำอะไรกับไอ้บอมในห้องน้ำ" ไอ้แมคถามเรา
.....แค่นั้นแหล่ะ เหตุการณ์กับนายบอม ในห้องน้ำเมื่อวานนี้ถึงได้ผุดขึ้นมาในความจำของเรา
"อือ!!!!จำได้"
"แล้วมึงสองคนรู้มั๊ยว่ามันไม่ดี"
"รู้"
"รู้...แล้วทำทำไม?"
"เอ่อ!!!บอมขอโทษครับ บอมเมาอ่ะ" นายบอมตอบพวกนั้น ส่วนเราก็ไม่พูดอะไรเลย เพราะไม่รู้จะตอบอะไร เพราะความเมาแท้ๆเลย
"เอิร์ต มึงเป็นแฟนกับไอ้นิกอยู่นะเว๊ย แล้วมึงทำแบบนี้ไม่สงสารไอ้นิกบ้างหรอ" ไอ้แบงค์พูดกับเรา
....เราได้ยินไอ้แบงค์พูดแบบนั้นก็รู้สึกจุกๆอ่ะ น้ำตาจะไหล นึกถึงหน้านายนิกขึ้นมาเลย!!!!!
"ไอ้บอม มึงก็รู้ว่าไอ้นิกกับไอ้เอิร์ตมันเป็นแฟนกัน แล้วทำไมมึงยังทำแบบนี้ว๊ะ" ไอ้แมคว่านายบอม
"เอ่อ!!!....บอม...บอมขอโทษ!!" :mew3: :mew3:
"มึงสองคนสัญญากับพวกกูต่อหน้าศาลพ่อได้มั๊ย ว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก" ไอ้แมคพูดขึ้นมา
"กูถามว่าได้มั๊ย!!!!" ไอ้แมคเสียงดังขึ้นมา
"อือได้"เราตอบไอ้แมค
"ไอ้บอม มึงอ่ะ สัญญาได้มั๊ย" ไอ้แบงค์ถามนายบอม
....นายบอมเงยหน้ามามองหน้าเรา!!!!
"ได้ครับ" นายบอมตอบเสียงอ่อยๆ
"เข้าไปนั่งหน้าศาลพ่อ"ไอ้แมคบอกเรากับนายบอม
....เรากับนายบอมพากันเข้าไปนั่งหน้าศาลพ่อ แล้วก็พนมมือสัญญาต่อหน้าศาลพ่อ
"ผมขอสัญญาว่า ต่อไปนี้จะไม่ทำอะไรที่ไม่ดีแบบนั้นกับเอิร์ตอีก" นายบอมพูด
"ผมขอสัญญาว่า ต่อไปนี้จะไม่ทำอะไรที่ไม่ดีกับบอมอีก" เราพูดตามนายบอม
"ถ้าเราสองคนผิดคำสัญญา ขอให้เราสองคนเรียนไม่จบครับ" นายบอมพูดเราก็พูดตาม
....แล้วเรากับนายบอมก็ก้มลงกราบ!!!!
....มันเป็นแค่อารมณ์ของนักศึกษาปีที่สอง ที่กล่าวคำสัญญาต่อหน้าศาลพ่อ!!!
:mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
.....เสร็จแล้วเรากับนายบอมก็เดินออกมาหาไอ้แมคกับไอ้แบงค์ที่รอเราอยู่ข้างหน้าศาลพ่อ
"กูไม่รู้นะเว๊ยว่ามึงสองคนพูดอะไรบ้าง แต่ว่าเหตุการณ์ตรงนี้ วันนี้ เราจะรู้กันแค่สี่คนนี้ มึงสองคนพูดอะไรไว้ก็ทำตามที่พูดด้วยละกัน" ไอ้แบงค์บอกเรากับนายบอม
"เข้าใจนะเว๊ยว่าเมา แต่กูไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีก กูไม่อยากเสียเพื่อน" ไอ้แมคพูดแล้วก็เดินเข้ามาตบไหล่เรากับนายบอม
.....แล้วเราสี่คนก็พากันเดินกลับหอ เรากลับมาถึงหอก็เข้าไปในห้อง กินโจ๊กที่นายนิกซื้อมาให้ รู้สึกคิดถึงนายนิกมาอ่ะ เลยกดโทรศัพย์หานายนิก!!!!
"ไอ่ดื้อ นิกเรียนอยู่" นายนิกพูดบอกเราเบาๆ สงสัยจะอยู่ให้ห้องเรียนอ่ะนะ
"อื้อ รีบๆกลับมานะนิก" เราบอกนายนิก เสียงเริ่มสะอื้นแล้ว ยิ่งได้ยินเสียงไอ่ลิงก็ยิ่งจะร้องไห้
"เป็นไรเนี่ย เดี๋ยวนิกเรียนก่อน เดี๋ยวรีบกลับไปหานะครับ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
....เราก็นั่งกินโจ๊กไปทั้งน้ำตาอ่ะ รู้สึกผิด รู้สึกเกลียดตัวเอง รู้สึกไม่ดี มันผสมปนเปกันไปหมด!! เรากินโจ๊กเสร็จก็แปรงฟันแล้วก็ขึ้นไปนอนเล่นบนเตียง จนหลับไปตอนไหนไม่รู้ รู้สึกตัวตอนที่นายนิกมาปลุกเรา
"ตื่นได้แล้วมั้งไอ่ดื้อ" นายนิกพูดแล้วก็แกล้งเอามือมาเปิดเปลือกตาเราขึ้น แถมยังบีบจมูกเราเล่นอีก!!!!
"นิก!!!!!" เราลืมตามาเรียกนายนิก แล้วก็ลุกขึ้นมากอดนายนิกแน่นเลย ร้องไห้....ร้องไห้จริงๆ รู้สึกผิด!!!! :mew4: :mew4: :mew4:
.....นายนิกเองคง งงๆ ว่าเราร้องไห้ทำไม จากเล่นๆก็เลยกลายเป็นนิ่งๆละ
"ไอ่เอิร์ต เป็นไรเนี่ย ร้องไห้ทำไม" นายนิกถามเรา เอามือมาประคองหน้าเราแล้วก็เช็ดน้ำตาให้เรา
.....เราไม่ตอบนายนิก ได้แต่ดึงตัวนายนิกเข้ามากอด อยากกอดอยู่อย่างนั้น!!!! นายนิกเองก็เงียบไป ไม่ถามอะไรเราอีก!!ปล่อยให้เรากอดอยู่อย่างนั้น!!
....เสียงโทรศัพย์นายนิกดัง
"เดี๋ยวนิกไปรับโทรศัพย์ก่อนนะครับ" นายนิกบอกเราแล้วก็ผละตัวออกไปรับโทรศัพย์ เราก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง
...ซักพักนายนิกก็ขึ้นมาบนเตียง ทั้งๆที่ยังใส่ชุดนักศึกษาอยู่เลย นายนิกเข้ามานอนใกล้ๆเรา เอามือมาเสยผมเรา เช็ดน้ำตาให้เรา!!
"นอนต่อนะ เอ็มโทรมาบอกว่าเจอกันตอนกินข้าวเย็น" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราเข้าไปกอด
....นายนิกก็คงอยากถามเราเหมือนกันว่าเราเป็นอะไร แต่ก็เหมือนจะรู้ว่าเป็นเรื่องที่เราไม่อยากพูด!!!!!
:ruready :ruready :ruready :ruready :ruready
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
ร้าว!!!!!
....เรากับนายนิกตื่นนอนกันอีกทีตอนค่ำๆ นายนิกให้เราไปล้างหน้าล้างตา แล้วก็ลงไปกินข้าวกัน เรา นายนิก นายเอ็ม เดินไปที่หอนายบอม ยังไม่มีใครมาเลย เราก็เลยจะไปเซเว่นก่อน
"นิก เอ็ม เดี๋ยวเอิร์ตไปเซเว่นก่อนนะ" เราบอกนายนิกกับนายเอ็ม
"ไปดินิกไปด้วย"นายนิกบอกเราแล้วก็เดินไปเซเว่นกับเรา
"ไปซื้อไรอีกเนี่ยจะกินข้าวอยู่แล้วนะ" นายนิกถามเรา
"อยากกินไอติมอ่ะ อยากกินอะไรเย็นๆ" เราบอกนายนิก
....คือใจตอนนั้นไม่รู้ว่าถ้าเจอหน้านายบอม เราจะทำตัวยังไง แล้วเราก็ไม่รู้ว่านายบอมจะเปลี่ยนไปมั๊ย!!!!
"อยากกินอะไรเย็นๆก็ซื้อน้ำแข็งไปกินดิ" นายนิกแซวเรา
"แหม่!!!จะกินด้วยกันมั๊ยน้ำแข็งอ่ะ" เราหันไปถามนายนิก นายนิกก็ยิ้มแหยๆ o18 o18
"อ่ะๆไม่แซวละ จะกินอะไรก็กินเลยครับคุณแฟน" นายนิกพูดกับเรา ซ๊ะดังเลยนะ คนที่อยู่ในเซเว่นก็หันมามองๆเรากับนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ เราก็เขินดิ!!!!
....เรากำลังก้มหยิบไอติมอยู่ ก็มีเสียงเรียกเรา!!!
"เฮ้ย!!! ไอ้เอิร์ต"
....เราก็เงยหน้าขึ้นมา เป็นเพื่อนภาควิชาเดียวกับเรานี่เองที่เรียกเรา
"ว่าไงๆ" เราถามเพื่อนคนนั้น
"ไงได้ข่าวว่ามีคนเห็นมึงกับไอ้บอมจูบกันในห้องน้ำหรอ เมื่อคืนนี้อ่ะ"
"เออๆนั่นดิ สายรหัสกินกันเองหรอว๊ะ ไม่น่าเชื่อเลย ไอ้บอมแม่งเมาป่าวว๊ะ" เพื่อนอีกคนเดินมาพูดกับเรา
.....เราก็อึ้งดิ!!!! หันไปมองนายนิก นายนิกก็ทำหน้า งงๆ :ruready :ruready
"เอ่อ!!!! ไม่นะ ไม่ใช่นี่ จำคนผิดกันหรือป่าว" เราบอกเพื่อนสองคนนั้น ในใจตอนนีี้เต้นเร็วมาก
"แต่ว่ามีคนบอกเรามาจริงๆนะ หรือว่าอีกคนจะไม่ใช่เอิร์ตว๊ะ แต่ที่แน่ๆไอ้บอมอ่ะชัวร์"
"กูว่าเราไปถามไอ้บอมกันดีกว่า"
"เอ่อ!!!เอิร์ตไปก่อนนะนัดเพื่อนกินข้าวไว้อ่ะ" เราบอกเพื่อนสองคนนั้น
.....แล้วก็เดินออกมาจากเซเว่นเลย ไม่กงไม่กินกันแล้วไอติมอ่ะ นายนิกก็เดินตามเราออกมาแต่ก็ไม่ถามอะไรเรานะ เพื่อนๆมารอเรากับนายนิกที่หน้าเซเว่นแล้วหล่ะ
"อ่ะ ออกมาพอดีเลย ป่ะๆกินข้าวกัน" ไอ้แบงค์พูด
....พวกเราก็เดินไปกินข้าวกันที่ร้านประจำ นายบอมก็มานะ ดูเหตุการณ์ทุกอย่างปกติดี นายบอมก็ไม่ได้มีท่าทีเปลี่ยนไปเลย แต่เราดิ!!! ยัง งงๆ ว่านอกจากไอ้แบงค์ที่เห็นเหตุการณ์วันนั้นแล้วยังมีเพื่อนคนอื่นเห็นอีกหรอ ทำไมมีข่าวเรากับนายบอมในกลุ่มเพื่อนๆได้นะ :hao4: :hao4:
"บอม!!" นายนิกเรียกนายบอม
....เอาหล่ะสิ!!!! พอนายนิกเรียกนายบอม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ก็หันหน้ามามองกันแล้วก็มองมาทางเราด้วย นายบอมเองก็ดูตกใจที่อยู่ๆนายนิกก็เรียก!!!!
"อ่า!!ครับ นิกว่าไง" นายบอมถามนายนิก
"เมื่อคืน..."
"เฮ้ย!!!ไอ้นิก มึงสั่งข้าวผัดกุนเชียงป๊ะ เหมือนกุนเชียงจะหมดหว่ะ ไปเปลี่ยนเมนูดิ๊ หน้าร้านอ่ะ" ไอ้แมคพูดแทรกขึ้นมา
"อ่าวหรอ!!!" นายนิกพูดแล้วก็ลุกไปหน้าร้าน
"ห่า!!!เกือบแล้วมั๊ยหล่ะ" ไอ้แมคพูดพึมพัมๆออกมาแล้วก็มองหน้าเรากับนายบอม
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
"เกือบอะไรหรอ" นายเอ็มถามไอ้แมค
"ไม่มีไรๆ"ไอ้แมคบอกนายเอ็ม นายเอ็มก็เออ ออ ไปตามเรื่อง
"ไอ้แมค มั่วหว่ะ กุนเชียงอ่ะมี แต่หมูกรอบมึงอ่ะหมด ไปเปลี่ยนเมนูหน้าร้านเลย" นายนิกเดินเข้ามาบอกไอ้แมค
"อ่าวหรอ สงสัยจะฟังผิดหว่ะเมื่อกี้อ่ะ" ไอ้แมคพูดแล้วก็เดินไปหน้าร้าน
....นายนิกก็กลับมานั่งตรงข้างๆเราที่เดิม นายบอมก็พยายามไม่มองมาตรงที่เรากับนายนิกนั่งอยู่
....แล้วข้าวที่พวกเราสั่งก็มาเสิร์ฟ พวกเราก็นั่งกินข้าวกันไป นายนิกก็ไม่มีท่าทีสงสัยหรือจะคุยอะไรกับนายบอมอีก
"พี่ๆสวัสดีครับ" เสียงน้องๆสวัสดีพวกเราที่กำลังนั่งกินข้าวกันอยู่
"อ่าว!!!ออม" เราเงยหน้าขึ้นไปก็เห็นนายออม น้องรหัสของเราอยู่ในกลุ่มนั้นด้วย
"ครับพี่เอิร์ต" นายออมพูดแล้วก็ยิ้มๆให้เรา
"มีขุดแปลงกันวันไหนเนี่ยพวกเราอ่ะ" ไอ้แบงค์ถามน้องๆ
"พรุ่งนี้อ่ะครับพี่ ตอนเย็นๆ"
"โอเคๆ เฮ้ยพรุ่งนี้ตอนเย็นเราว่างกันนี่หว่า เดี๋ยวไปช่วยน้องรหัสขุดแปลงกันป๊ะ" ไอ้แบงค์หันมาถามพวกเรา
"เออๆไปดิ" นายเอ็มพูด
"ออม เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่ไปช่วยขุดแปลงนะ" นายบอมหันไปบอกนายออม
"ขอบคุณครับพี่บอม"
"พี่เอ็มกับพี่เอิร์ตไปมั๊ยคะ" น้องผู้หญิงถามเรากับนายเอ็ม
"ไปดิครับ แต่ถ้าใครอยากให้พี่ไปขุดแปลงให้ ต้องมีค่าจ้างนะครับ" นายเอ็มบอกน้องๆ
"โห่!!! พี่เอ็มอ่ะ ใจร้าย"
"พี่เอ็มขี้งกอ่ะ"
...เสียงน้องๆบ่นแซวนายเอ็ม ฮ่าๆ
"อ่ะนี่ๆ ทีหลังอ่ะอย่าจับคู่พี่กับพี่เอิร์ตอีกนะ เดี๋ยวพี่ซวย นั่นแฟนพี่เอิร์ตนั่งอยู่ดูกันซ๊ะ" นายเอ็มบอกน้องๆ
"ไหนอ่ะคะ"
...แล้วน้องๆทั้งกลุ่มก็มองมาที่เรากับนายนิกที่นั่งอยู่ข้างๆกัน เราก็ทำตัวไม่ถูกเลยดิ เห็นนายออมมองเราแล้วก็ยิ้มๆ นายนิกเองก็ถึงกับต้องหยุดกินข้าวเลย ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน
"แฟนพี่เอิร์ตจริงๆหรอคะ เรียนคณะอะไรอ่ะคะ" น้องผู้หญิงถามนายนิก
"คณะวิดยาครับ" นายนิกพูด
"พี่เอิร์ตอ่ะ มีแฟนแล้วก็ไม่บอก ปล่อยให้พวกหนูคิดว่าพี่กับพี่เอ็มเป็นแฟนกันอยู่ตั้งนาน" น้องๆบ่นเรา
"เอ็มนั่นแหล่ะไปแกล้งน้องอ่ะ" เราหันไปว่านายเอ็ม นายเอ็มก็ยิ้มๆกับเรานะ
"แต่อิจฉาออมอ่ะ ได้เป็นน้องรหัสพี่เอิร์ตกับพี่บอม"
"อิจฉากันให้ตายไปเลยพี่รหัสเราดีมาก" นายออมบอกเพื่อนๆ
"โหย!!!อย่าพูด มันยิ่งอิจฉา"
"พอเลยๆออม พูดมากเดี๋ยวไม่ไปช่วยขุดแปลงนะ" เราว่านายออม
"อ่ะครับ แหะ แหะ"
"งั้นพวกหนูขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีคะพี่ๆ"
...น้องๆสวัสดีพวกเราแล้วก็เดินออกไป นายออมก็ยังหันมามองเรากับนายนิกอีกนะ เราหันไปเห็นพอดี นายออมก็ยิ้มๆให้เรา!!!!
"เออ!!บอม" นายนิกเรียกนายบอมอีกครั้ง
"อ่า!!ครับๆนิกมีไร" นายบอมถามนายนิก
"เมื่อคืนเลี้ยงภาควิชาสนุกมั๊ย" นายนิกถามนายบอม
...เราเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า อยู่ๆนายนิกถามนายบอมแบบนี้ทำไม ไอ้แมคกับไอ้แบงค์ก็เริ่มมีปฏิกิริยาละ :katai1: :katai1:
"เอ่อ!!!ก็สนุกครับ เมากลับมาเลยหล่ะ"
"อื้อ!!ใช่ๆ เอิร์ตก็เมากลับไปเลย ดีไม่อ้วกใส่ที่นอน" นายนิกบอกนายบอมแล้วก็หันมายิ้มๆให้เรา เราก็นั่งเฉยเลย ไม่รู้ว่านายนิกจะมาไม้ไหนอ่ะดิ
"อ่าครับบอมก็เมาไม่ไหวอ่ะเลยไม่ได้มาส่งเอิร์ตที่หอเลย"
"ดีนะเอ็มไม่เมามาก พาเอิร์ตขึ้นหอได้ ถ้าเอ็มเมานะคงได้นอนกันอยู่หน้าหอทั้งสองคนอ่ะ" นายเอ็มพูดแล้วก็หัวเราะ o13 o13
"เออ!!แล้วพรุ่งนี้ไปขุดแปลงกันกี่โมงอ่ะ เดี๋ยวนิกไปช่วยด้วย พอดีว่างอ่ะตอนเย็น" นายนิกพูดขึ้นมา
"ก็น่าจะห้าโมงเย็นแหล่ะ ไอ้เอิร์ตมึงก็โทรตามไอ้นิกละกันนะ" ไอ้แมคบอกเรา
"อื้อๆได้ๆเดี๋ยวเอิร์ตโทรบอกนะนิก" เราหันไปบอกนายนิก
"ครับ" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
...เราเห็นรอยยิ้มของนายนิกแบบนี้ก็โล่งใจขึ้นมาบ้าง นายนิกคงไม่ได้ติดใจ หรือสงสัยเรื่องที่เพื่อนพูดถึงนายบอมกับเราในเซเว่นเมื่อกี้แล้วหล่ะ!!!! พวกเรากินข้าวเสร็จก็กลับมาที่หอ นายนิกเข้าห้องไปก็อาบน้ำเลย ระหว่างนั้นเราก็เลยออกไปนอกระเบียงโทรหาไอ้แบงค์ เล่าเรื่องในเซเว่นให้ไอ้แบงค์ฟัง ไอ้แบงค์ก็บอกเราว่ามันก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจะมีใครเห็นเหตุการณ์นอกจากมันอีกหรือป่าว แต่ที่แน่ๆมันไม่ได้ไปเล่าให้ใครฟังแน่นอน
"อาจจะมีเพื่อนคนอื่นเห็นหว่ะเอิร์ต แต่กูว่าวันนั้นในห้องน้ำไม่มีใครแล้วนะ" ไอ้แบงค์บอกเรา
"แล้วเพื่อนรู้ได้ไงว๊ะ มาถามในเซเว่นเลย นิกก็อยู่ เกือบไปแล้วมั๊ยหล่ะ" เราบอกไอ้แบงค์
"เออ!!!นั่นดิ ตอนไอ้นิกเรียกไอ้บอม กูนะโคตรลุ้นเลย" ไอ้แบงค์บอกเรา
"ถ้านิกรู้เรื่องแย่แน่ๆ" เราบอกไอ้แบงค์
"ไม่หรอก เพราะกูก็ไม่พูด ไอ้แมคก็ไม่พูด ไอ้บอมมันก็คงไม่พูดหรอก"
"กลัวนิกจะไปได้ยินจากคนอื่นมาอ่ะดิ เพราะตอนนี้ไม่ใช่แค่สี่คนเราที่รู้นะ"
"เออ!!!นั่นดิ แต่ว่าอย่าเพิ่งคิดมากเลย มันคงไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก" ไอ้แบงค์บอกเรา
"อือๆ ขอบใจมากนะแบงค์" เราพูดแล้วก็วางสายไป
...เราหันตัวกลับจะเข้าไปในห้อง ก็เจอนายนิกยืนอยู่ ไม่รู้ว่านายนิกยืนอยู่นานหรือยัง นายนิกจะได้ยินที่เราคุยกับไอ้แบงค์มั๊ย ใจเราเต้นแรงมากอ่ะ ความกลัวมันเกิดขึ้นมาทันทีเลย :katai1: :katai1: เราเดินผ่านนายนิกเข้าไปในห้อง แต่!!!นายนิกจับข้อมือเราไว้แล้วก็ดึงเราไปที่เตียงนอน ผลักเราลงไปบนเตียงนอน เราเจ็บข้อมือมากอ่ะ!!! เราพยุงตัวลุกขึ้นมาได้ ก็จะลงจากเตียงไปอาบน้ำ
"ไม่ต้องลุกขึ้นมา กูมีเรื่องจะคุย" นายนิกพูดกับเรา ท่าทีเปลี่ยนไปมากอ่ะ จนเรากลัว เราเองก็ตกใจ นายนิกต้องได้ยินเราคุยกับไอ้แบงค์แน่ๆ
"กูได้ยินหมดละที่มึงคุยกับไอ้แบงค์อ่ะ กูอุตส่าห์ไม่พูดตั้งแต่ตอนกินข้าว กูอยากรู้ว่ามึงทำอะไรกับไอ้บอมในห้องน้ำ" นายนิกถามเรา :angry2: :angry2:
.....เราก็เงียบดิ!!!! ความรู้สึกตอนนั้นมันกลัวมากอ่ะ เราไม่อยากทะเลาะกันเลย :katai1: :katai1:
"ตอบดี๊!!! กูถามเนี่ย!!!" นายนิกหยิบหมอนมาฟาดเรา คงทำเพราะด้วยอารมณ์โมโหอ่ะ
....เราก็ยังเงียบอยู่ เรากลัวจนตัวสั่นอ่ะ มันหลายความรู้สึกปนเปกันไปหมด :serius2: :serius2:
"ไม่ตอบใช่มั๊ย ได้!! เดี๋ยวกูไปถามไอ้แบงค์เอง" นายนิกพูดแล้วก็ใส่เสื้อผ้า
"นิก!!!!" เราเรียกนายนิก
"ไม่ต้องมาเรียกกู" นายนิกพูดกับเราด้วยอารมณ์โมโห!!
....เราเองก็ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่นั่งนิ่งอยู่บนเตียง ดูนายนิกใส่เสื้อผ้าแล้วก็เปิดประตูห้องลงไป!!! แค่นั้นแหล่ะ เราร้องไห้เลย!!! ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ เราลุกจากเตียงไปอาบน้ำ แล้วก็ออกมาแต่งตัว นั่งรอนายนิกอยู่ที่ห้อง นั่งรอรับชะตากรรมของตัวเองที่จะเกิดขึ้นหลังจากนี้.....เราผิดเอง!!!!!
....แล้วสิ่งที่เราคิดก็เป็นจริง นายนิกกลับมาที่ห้องอีกครั้ง พร้อมกับไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายบอม นายเอ็ม ยัยส้ม ยัยแพรว ไอ้มอส...มากันครบเลย!!!! เราก็ยิ่งใจเสียไปกันใหญ่ดิ น้ำตาเริ่มเอ่อๆมาอีกแล้ว :mew6: :mew6:
"ไอ้นิก ค่อยๆพูดค่อยๆคุยกันนะเว๊ย" ไอ้มอสบอกนายนิก
"ใจเย็นๆนะนิก" ยัยส้มบอกนายนิก
"เราคุยกันดีๆเลยนะบอม นิกถามจริงๆนะนอกจากเรื่องที่บอมจูบกับมันในห้องน้ำเมื่อคืนนี้แล้วยังมีอะไรนอกเหนือจากนี้อีกมั๊ย นิกเข้าใจนะว่าเมาอ่ะ" นายนิกถามนายบอม
....เราก็ยิ่งกลัวไปกันใหญ่ ถ้านายบอมเล่าเรื่องที่มีอะไรกับเราเมื่อตอนปีใหม่ เราจะทำยังไงอ่ะ
....นายบอมมองหน้าเรา เราก็มองหน้านายบอม น้ำตาไหลอ่ะ ภาวนาในใจว่าบอมอย่าพูดนะ ถ้านายบอมบอกเรื่องนี้ เราก็คง...จบ!!!! ไม่ใช่จบกับนายนิกคนเดียวนะ กับเพื่อนๆคนอื่นๆด้วยเพราะไม่เคยมีใครรู้เรื่องนี้มาก่อนเลย!!!
.....นายบอมนิ่งเงียบไป!! นายเอ็มคงเห็นเราน้ำตาไหลอ่ะ ก็เลยมานั่งบนเตียงข้างๆเราเอาทิชชูมาให้เราเช็ดน้ำตา นาบเอ็มบีบไหล่ให้กำลังใจเรา เพื่อนๆทุกคนคงไม่มีใครคิดว่าจะมีเรื่องอื่นนอกเหนือจากเรื่องนี้แล้ว!!!!
"มีครับ" นายบอมพูดขึ้นมา เท่านั้นแหล่ะ น้ำตาเรายิ่งไหลออกมาอีก นั้นหมายถึงถ้านายบอมเล่าเรื่องนั้นออกมา ทุกอย่างก็...จบ!!!!! :ling3: :ling3:
"เล่ามาบอม นิกเชื่อบอม" นายนิกบอกนายบอม
"มีเรื่องไรอีกว๊ะไอ้บอม" ไอ้แมคถามนายบอม
"มึงก็ให้ไอ้บอมเล่าดิว๊ะ อย่าเพิ่งถามเลย" ยัยส้มบอกไอ้แมค
....ในขณะนั้นฝนก็ตกลงมาอย่างหนักเลยอ่ะ เพิ่มบรรยากาศให้ดูเลวร้ายลงไปอีก ทั้งฟ้าแลบ ฟ้าร้องเสียงดังเลย
"คือ...บอม...บอม!!!" นายบอมพูดแล้วก็เงยหน้ามามองเรา นายบอมเห็นเรามีน้ำตา นายบอมก็เหมือนจะร้องไห้บ้าง!! :mew2: :mew2:
''บอม....บอมมีอะไรกับเอิร์ตเมื่อตอนปีใหม่อ่ะครับ" นายบอมพูด
.....แค่นั้นแหล่ะ ทุกคนเงียบ!!!! มีแต่เสียงฝนตก!!!เราเองก็ใจแทบสลายอ่ะ มันเจ็บ มันจุกอยู่ตรงอกมากๆ พูดอะไรไม่ออก เหมือนมีอะไรมาจุกๆอยู่ที่คอ!! :ling2: :ling2:
"บอมขอโทษครับ ไม่ได้ตั้งใจ อย่าโทษเอิร์ตเลย บอมผิดเอง" นายบอมพูด
"กูไม่เคยรู้เรื่องนี้เลยนะไอ้บอม ไอ้เอิร์ต" ไอ้แมคพูด
....เราหันไปมองนายนิก นายนิกก็ยืนมองมาที่เราน้ำตาไหลเลย แล้วนายนิกก็ออกไปนอกระเบียง นายเอ็มก็ละจากเราเดินไปดูนายนิกที่นอกระเบียง!!!!
....เราเองก็ร้องไห้แบบปล่อยโฮ ออกมาเลยอ่ะ ไม่คิดว่าเรื่องมันจะมาเร็วขนาดนี้ ทั้งเสียใจ ทั้งเกลียดตัวเอง ทั้งสงสารนายนิก ยัยส้มกับยัยแพรวเข้ามากอดปลอบเรา เราผิดอ่ะ ผิดกับเพื่อนๆ ที่สำคัญเราทำผิดกับนายนิก คนที่รักเรามาตลอด ตั้งแต่เป็นแฟนกันมานายนิกไม่เคยระแวงหรือคิดมากกับเราเลย!!!!
"ทุกคนกลับไปก่อนได้มั๊ย นิกขออยู่กับเอิร์ตสองคนนะครับ" นายนิกเดินเข้ามาบอกเพื่อนๆ
"แต่ว่า...!!!!" ยัยส้มพูด
"ไม่ต้องห่วงหรอกส้ม นิกอยากคุยกับเอิร์ตอ่ะ"
"ทุกคนไม่ต้องห่วงนะ" นายนิกบอกกับเพื่อนๆ
"แต่ว่า..ไอ้นิกมึงใจเย็นๆนะ อย่าใช้กำลังนะ" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ไม่หรอก ที่ผ่านมานิกเคยทำร้ายเอิร์ตหรอ" นายนิกพูด
.....เราได้ยินนายนิกพูดแบบนี้ก็ยิ่งร้องไห้ไปกันใหญ่
"นิก...บอมขอโทษนะครับ อย่าทำไรเอิร์ตนะ เอิร์ตไม่ผิด บอมผิดเอง" นายบอมลุกเดินเข้าไปบอกนายนิก
.....นายนิกจับไหล่นายบอม
"เรายังเหมือนเดิมบอม พรุ่งนี้เรากับบอมก็ยังเหมือนเดิม เข้าใจนะ" นายนิกบอกนายบอม นายบอมก็พยักหน้าให้นายนิก!!!!
"เอ่อ!!!งั้นพวกกูไปหล่ะ ห่วงหว่ะ ค่อยๆคุยกันนะ" ไอ้แมคบอกนายนิก
"ไอ้เอ็ม มึงอยู่ใกล้สุดก็ดูๆมันสองคนด้วยนะ" ไอ้แบงค์หันไปบอกนายเอ็ม
....แล้วเพื่อนๆก็ออกไป เราคิดว่าคงไปอยู่ห้องนายเอ็มกันทั้งหมดอ่ะ ไม่มีใครแยกย้ายกลับหอหรอก!!!!
....ในห้องตอนนี้เหลือแค่เรา กับนายนิก ทั้งสองคนต่างก็เงียบ เราก็ยังนั่งร้องไห้อยู่บนเตียง นายนิกเข้ามานั่งบนเตียงข้างๆเรา แล้วนายนิกก็เอามือมากระชากคอเสื้อเราดึงตัวเราเข้าไปหานายนิก
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
"สะใจมึงแล้วใช้มั๊ย ที่หลอกกูมาตลอดเนี่ย กูมันโง่มากเลยใช่มั๊ย" นายนิกว่าเราแล้วก็เหวี่ยงเราลงไปจากเตียง :z6: :z6:
...เราก็เจ็บดิ!!!!ไม่คิดว่านายนิกจะมารุนแรงขนาดนี้ เจ็บ!!! แต่!!!ไม่กล้าร้องออกมา เราก็นั่งกุมท้องอยู่กับพื้นเพราะว่ารู้สึกจุก!!!!
"นิก...เอิร์ตขอโทษ" เราบอกนายนิก
"ขอโทษตอนนี้แล้วได้อะไร ห๊ะ ขอโทษแล้วได้อะไร" นายนิกพูดแล้วก็เตะเข้าที่หลังเรา เราก็จุกเข้าไปอีก นอนตัวงอ!!
"มึงจำไว้เลยนะ มึงทำกูได้เจ็บมากนะไอ้เอิร์ต กูไม่เคยคิดเลยว่ามึงจะเลวขนาดนี้" นายนิกว่าเราแล้วก็ดึงตัวเราขึ้นมา เรากลัวจนตัวสั่นเลยอ่ะ เจ็บมากด้วย
...แล้วจังหว่ะนั้นนายนิกก็เอามือตบเข้ามาตรงแก้มเรา แต่รู้สึกว่ามันชาๆไปทั้งหน้าอ่ะ หน้าเราโดนแรงกระแทกไปชนกับขอบเก้าอี้ เจ็บจี๊ดเลยที่หางคิ้ว :haun4: :haun4: เราก้มหน้าก็เห็นเลือดหยดลงบนพื้นกระเบื้องที่ห้อง แค่นั้นแหล่ะเรารวบรวมแรงแล้วก็เปิดประตูห้องวิ่งออกมาเลย ลงมาชั้นล่างเห็นประตูหอเปิดอยู่เราก็วิ่งออกไปเลย วิ่งหนีแบบที่ไม่มีจุดหมายปลายทาง ฝนก็ยังตกอยู่แต่ไม่แรงมาก ฟ้าแลบฟ้าร้อง ตอนนั้นเราไม่รู้สึกกลัวอะไรแล้ว รู้แต่ว่าต้องหนึ ไม่ให้นายนิกทำร้ายไปมากกว่านี้!!!! น้ำฝนโดนแผลที่หางคิ้ว ทำให้เรารู้สึกแสบๆ เราวิ่งออกมาฝนก็ดันตกลงมาหนักขึ้นไปอีก เปียกปอนไปหมด เราวิ่งจนมาถึงสะพานลอยข้ามทางรถไฟหน้าหอใน ก็นึกถึงคำพูดที่นายนิกพูดกับเราไว้ตอนที่เราตกลงเป็นแฟนกันว่า...."ไอ่ดื้อ ถ้าวันไหนเราสองคนทะเลาะกัน หรือโกรธกัน ให้มาที่สะพานนี้นะ อีกคนนึงจะได้ตามหาเจอ"
.....เรานึกถึงคำพูดของนายนิกก็ร้องไห้ออกมาอีก แล้วก็เดินขึ้นไปบนสะพานลอย นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่บนสะพานลอย เจ็บแผลก็เจ็บ เสียใจก็เสียใจ ร้องไห้แบบปล่อยโฮออกมาเลย ปลดปล่อยออกมา คงไม่มีใครได้ยินหรอก ในเวลานี้มีแต่เสียงร้องไห้ของเรากับเสียงฝนและฟ้าร้อง!!!!!
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
-
ก็สมควรโดนนะ จะเลือกใครก็ไม่เลือก จะบอกว่าแรดเงียบก็ได้ ถ้าเป็นเราเป็นนิกตายทั้งคู่ :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
-
อยากจะบอกว่าโคตรสมน้ำหน้าเอิร์ตเลย
สมควรโดนมากอ่ะทำไรง่ายๆก็แบบนี้ล่ะ
-
ถึงพริกถึงขิง
:hao5: :hao5: :hao5:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เลิกไปเลย แล้ว นิกก็มาคบกับบอม เอาให้มันเจ็บกระอักเลือดไปเลย
-
อร๊างงงงงง ตอนที่เฝ้ารอ สะใจจริงๆ :laugh3:
ชอบอ่อยอยู่นั้นแหละหมั่นไส้ หลังๆนี่ชอบทำพฤติกรรมที่เรียกว่าอ่อยเหยื่อ
ทั้งๆที่รู้ว่านิกมันไม่ชอบคนที่คิดนอกใจ
เอิร์ตควรจะรู้ตัวว่าที่ตัวเองทำนั้นไม่เหมาะสม ไอ้เรื่องมีอะไรกับบอมความจริงก็ไม่ควรปล่อยมาเป็นประเด็นถึงตอนนี้
มันเจ็บนะที่ตอนนั้นบอกว่ารักกัน แต่ดันไปมีอะไรกับบอม ยังไงก็ไม่เชื่อว่าตอนนั้นพลาด
มีอะไรกัน คุณมึงไม่รู้เรอะว่าอีกฝ่ายเป็นใคร
-
คือ... อ่านมาถึงตอนนี้แล้วผมก็พูดอะไรไม่ออกเลย... แบบว่าไม่นึกว่าผู้เขียนจะเขียนออกมาเป็นแบบนี้ แต่ผมก็เข้าใจดีว่ามันเป็นความตั้งใจของผู้เขียนน่ะนะครับ อันนี้ผมก็ต้องเคารพในส่วนนี้แหละ คงไม่โน้มน้าวก้าวก่ายหวังจะให้เปลี่ยนโครงเรื่องอะไรอีกแล้วล่ะ เพราะตอนนี้ก็คงเปลี่ยนอะไรไม่ได้แล้วด้วย :เฮ้อ:
เดิมผมคิดเอาเองง่ายๆว่าเดี๋ยวผู้เขียนคงลดบทบาทของบอมลง เน้นไปที่นิกให้ชัดขึ้น ส่วนเอิร์ตก็คงเน้นให้ดูหนักแน่นกว่านี้เพราะเข้าใจหัวใจตัวเองซะทีรักนิกคนเดียวเท่านั้น
แต่จากที่ผ่านมาเอิร์ตกลับยิ่งไม่ชัดเจน คือมันจะดูร้าย แต่ก็ไม่ได้ร้าย แต่ก็ไม่ได้เป็นคนดี ไม่อะไรสักอย่าง ดูเป็นคนโลเลไม่มีแก่นสารที่โดนลมพัดพาไปเรื่อยๆมากเกินไป ที่สำคัญคือเหมือนคนรักใครไม่เป็น ไม่มีความรักให้ใครจริงจังไปเลยนะ เพราะถ้ารักนิกบ้าง ความรู้สึกนั้นมันจะหยุดตัวเองได้เมื่ออยู่กับบอม แต่ก็เหมือนไม่ได้รักบอมจริงๆอยู่ดี จนบางทีผมอ่านแล้วก็งงไปด้วย ว่าคนๆนึงมันจะเป็นได้ขนาดนี้เหรอ จะซึนหนักได้ยังงี้เลยเหรอ เหมือนคนเอ๋อไปเลยนะบางที 555
และพอถึงตอนนี้บอกตามตรงว่าสงสารนิกมาก เหมือนโดนหักหลังซ้ำแล้วซ้ำอีก ซึ่งตรงนี้ผมไม่แน่ใจว่าผู้เขียนลืมจุดนี้ไปรึเปล่านะถึงเขียนมาแบบนี้ คนเราจริงๆนั้นถ้าลองโดนขนาดนี้รับรองครับว่าจบแล้วจบเลยแน่ ไม่มีรีเทิร์น ยิ่งถ้าเป็นผู้ชายแล้วลืมได้เลยว่าจะมีกลับมาคืนดีกันอีก เพราะงั้นถ้าจะเขียนให้ 2 คนกลับมารักกันได้เหมือนเดิมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมว่ามันจะขัดแย้งความเป็นจริงไปมากนะครับ ฝากให้ลองทบทวนดูละกัน
หลังจากนี้ผมก็คงต้องไปนั่งทำใจใหม่แล้วสินะว่าคู่นี้คงเลิกรากันไปและเอิร์ตคงไปคบกะบอมแทนเหมือนที่บางคนเชียร์มั๊ง 555 ถ้ารู้ก่อนว่าเรื่องจะออกมาเป็นแบบนี้คงไม่เชียร์ใครเลยแต่แรกดีกว่า ผมเป็นคนทำใจยากอ่ะ อิอิ :m8:
-
:ruready :ruready
-
อีตอแหลเอิร์ต สุดท้ายก็ทำได้แค่วิ่งหนี หวังว่านิกจะไม่ไปตามหามันนะ
คงไม่โง่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะถ้าคนเขียนแต่งให้นิกยกโทษให้ง่ายๆเนี่ย
บอกเลยว่าเราไม่อินมากๆ เพราะจงอย่าลืมว่าครั้งหนึ่งนิกเคยโดนยัยไหมสวมเขากับเพื่อนมาแล้ว
และยังมาครั้งนี้อีก โดนแบบเดียวกันเด๊ะๆ ถ้าเราเป็นนิก ต่อให้มันมาตายตรงหน้าก็ไม่แคร์
คือถามว่าสงสารนิกมั๊ยก็สงสารแต่ไม่มาก เพราะเราก็ยังไม่ชอบใจนิกที่มันยังไปมาหาสู่อิยัยไหม
และยังยอมพูดคุยกับไอบอลอยู่ คือเราอยากให้มันตัดขาดจากสองคนนั้นไปเลยดีกว่า
มันเกินคำว่าสารเลวแล้วนะพวกเหี้...นั่นอ่ะ ซึ่งพอมีเรื่องนี้แบบนี้แทนที่จะสงสารนิกกับเอิร์ต
เราเลยขอใช้คำว่าสมน้ำหน้าแลดูเหมาะสมกว่านะ 55555+++
เราอยากให้พวกมันสองคนไม่เหลือใครโดยเฉพาะไอเอิร์ต อีวันทองสองผัว แรดเงียบ
อ่านตอนนี้แลดูมีความสุขดี อิๆๆๆ :m20:
-
อ่านมานานแล้วนะ แต่มันตลกยังไงไม่รู้นะ เพราะมีแต่น้ำไม่มีเนื้อ
-
รอ มาต่อครับ
#เป็นกำลังใจให้คนเขียนครับ
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เหลือเพียงแค่ฝัน!!
....แล้วเราก็คงหลับไป เรารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่มีคนมาเขย่าตัวเรา เรารู้สึกว่าตัวเองลมหายใจร้อนๆแล้วก็รู้สึกปวดหัว ตานี่ลืมแทบจะไม่ขึ้นอ่ะ
"ไอ้ดื้อ กลับห้องเรานะ" เราพยายามลืมตามาก็เห็นว่าเป็นนายนิก ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเรา นายนิกเปียกมาเลย คงจะตากฝนออกมาตามหาเรา!!!
....แล้วนายนิกก็ดึงตัวเราเข้าไปกอดแน่นเลย
"เจ็บมากมั๊ย นิกขอโทษ" นายนิกบอกเรา
"กลับห้องเรานะ เอิร์ตตัวร้อนแล้ว ไม่สบายแน่ๆ" นายนิกพูดแล้วก็พยุงเราให้ยืนขึ้น
"เดินไหวมั๊ย!!!งั้นขี่หลังนิกนะครับ" นายนิกพูดอยู่คนเดียว เพราะเราไม่มีแรงแม้แต่จะลืมตา หรือพูดตอบนายนิกเลย แต่ก็มีสติพอที่จะได้ยินนายนิกพูดกับเรานะ
"ขี่หลังนิกนะ เดี๋ยวนิกพากลับห้องครับ" นายนิกพูดน้ำเสียงปนสะอื้น ร้องไห้ไปด้วย พูดไปด้วย
...แล้วนายนิกก็พยายามจะเอาตัวเราขี่หลังนายนิก แต่ว่ามันเดินลงสะพานลอยลำบาก นายนิกก็เลยเปลี่ยนมาช้อนร่างของเราอุ้มขึ้นมาแล้วเดินลงบันไดแทน ไม่รู้ว่านายนิกอุ้มเราลงมาแบบนั้นได้ยังไง พอมาถึงข้างล่าง นายนิกก็เอาตัวเราวางลงนั่งกับเก้าอี้ที่สถานีรถไฟแล้วก็เอาตัวเราขี่หลังนายนิกได้สำเร็จ นายนิกพาเราขี่หลังเดินตากฝนกลับไปจนถึงหอ....หลังจากนั้นเราก็ไม่รู้สึกตัวอีกเลย!!!!
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
"พี่เอิร์ตครับ พี่ครับๆ" เสียงใครคนหนึ่งเรียกเราแล้วก็เขย่าตัวปลุกเราให้ตื่น
....เราก็ค่อยๆพยายามลืมตาตื่นขึ้นมามองคนๆนั้น ร่างกายมันอ่อนล้าไปหมด ทั้งหนาวทั้งสั่น ปวดหัว ไม่มีเรี่ยวแรงเลยซักนิด
"พี่เอิร์ต ทำไมมานั่งตรงนี้หล่ะครับ โห!!!ตัวร้อนมากอ่ะพี่" นายคนนั้นพูดกับเราแล้วก็เอามือมาแตะหน้าผากแล้วก็ลูบตามตัวเรา
....เราเองก็ไม่มีแรงเลย พยายามลืมตามองดูก็ปรากฏว่าเป็นนายออมน้องรหัสเรานี่เอง แล้วที่ที่เรานั่งอยู่ก็ยังคงเป็นบนสะพานลอยข้ามทางรถไฟที่เดิม แล้วเมื่อกี้ที่นายนิกมารับเรากลับห้อง...นั่นคือ...เราฝันไป!!!!....ใช่มั๊ย!!!!
.....นายออมพยายามประคองเราให้ลุกขึ้น!!!
"พี่เอิร์ตลุกยืนไหวมั๊ยครับ เดี๋ยวกลับห้องกับออมนะพี่ เดี๋ยวออมพากลับห้องนะครับ" นายออมพูดแล้วก็สอดแขนเข้ามายกตัวเราให้ลุกขึ้นยืน
....เราก็พยายามรวบรวมแรงที่มีอยู่ลุกขึ้นนะ
"เฮ้ย!!!พี่ มีเลือดด้วย ไปโดนไรมาครับเนี่ย ใครทำร้ายพี่เนี่ย" นายออมถามเราแต่เราก็ไม่ได้ตอบหรอกนะ ไม่มีแรงจะพูดแล้วอ่ะ
....นายออมประคองพาเราเดินกลับหอด้วยความทุลักทุเล ฝนก็ยังไม่หยุดตกนะ แต่ก็เริ่มปรอยๆแล้วหล่ะ เราก็ไม่รู้ว่าเวลานั้นมันก็โมงกี่ยามแล้วอ่ะ นายออมพาเรามาจนถึงหอ แล้วก็มาที่ห้องนายออม เรานี่หมดสติไปเลยทั้งเจ็บแผล ทั้งปวดหัวตัวร้อน นายออมก็คงจะจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็ทำแผลให้เราอ่ะนะ!!!!
....ในขณะเดียวกัน นายนิกพอตั้งสติได้ ก็วิ่งออกมาตามหาเรา แล้วนายนิกก็คงจะคิดเหมือนเรา นายนิกมาตามหาเราที่สะพานลอยข้ามทางรถไฟ แต่ก็ไม่เจอเราแล้ว เพราะเราอยู่ที่ห้องนายออมแล้ว มีแต่รอยเปียกฝนตรงที่เรานั่งอยู่กับหยดเลือดของเรานิดหน่อย เพียงแค่..............นั้นก็ทำให้นายนิกร้องไห้ออกมาได้!!!!
....ตอนเช้า เราตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงที่ห้องนายออม เสื้อผ้าเราถูกเปลี่ยน มีผ้าขนหนูชุบน้ำวางแปะอยู่บนหน้าผาก ซักพักนึงนายออมก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียว คงจะเตรียมตัวออกไปเรียนแล้วอ่ะนะ นายออมหันมาเห็นเราขยับตัว!!!
"พี่เอิร์ตครับ เป็นยังไงบ้าง" นายออมเข้ามานั่งบนเตียงข้างๆเราแล้วก็ถามเรา มือก็เอาผ้าขนหนูเช็ดหน้าให้เรา
"ยังปวดหัวอยู่เลย" เราบอกนายออม
"เมื่อคืนออมกลับมาจากห้องเพื่อนที่หอใน เจอพี่นั่งอยู่บนสะพานลอยมีแผลด้วย ใครทำอะไรพี่หรอครับเนี่ย" นายออมถามเรา
"เอ่อ!!!!....มีปัญหานิดหน่อยอ่ะ" เราบอกนายออม
"อ่ะครับ เดี๋ยวออมไปเรียนก่อนนะครับ ตอนเที่ยงเดี๋ยวออมซื้อข้าวมาให้กินนะ พี่เอิร์ตนอนพักผ่อนนะครับ" นายออมบอกเราแล้วก็ลุกไปแต่งตัว
"พี่เอิร์ตกินแซนวิชนี่แล้วก็กินยาก่อนนะครับ ค่อยนอนต่อ" นายออมเอาแซนวิชมาให้เรากินแล้วก็เอายามาให้เรา
....เราก็รับมากินนะ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไรเลย รู้แต่ว่าเพลียมากอยากพักผ่อน!!!!
....เรากินยาเสร็จ ก็ล้มตัวลงนอน นายออมก็มาห่มผ้าให้เราแล้วก็ออกไปเรียน
....ทางด้านนายนิกเอง พอเมื่อคืนหาเราไม่เจอนายนิกก็กลับมาที่ห้อง ตอนเช้าก็ออกไปเรียน เจอพวกนายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ถามถึงเรา นายนิกก็ตอบไม่ได้ว่าเราอยู่ไหน ได้แต่บอกว่าเราวิ่งออกมาจากห้องเมื่อคืนแล้วก็ตามหาไม่เจอ ติดต่อเราไม่ได้เพราะเราไม่ได้เอาโทรศัพย์ติดตัวไป พวกนั้นก็ยิ่งเป็นห่วงเราไปใหญ่ แล้วก็ขู่นายนิกว่าถ้าหาเราไม่เจอมีเรื่องแน่ๆ คงจะไม่เป็นอันเรียนกันเลยอ่ะ นายบอมเองก็ดูซึมๆไปเลย แล้วก็ไม่กล้ามานั่งกับพวกนายเอ็ม ไอ้แมคด้วย จนนายเอ็มต้องไปตามให้มานั่งด้วยกันเหมือนเดิม นายบอมก็มานะ แต่ก็ไม่พูดอะไร กลัวว่าเพื่อนๆจะเกลียด!!!!
"บอม" นายเอ็มเรียกนายบอม
"ครับ"
"เอิร์ตหายไปตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้ยังตามหาไม่เจอเลย" นายเอ็มบอกนายบอม
"ห๊ะ!!!! เอิร์ต!!!" นายบอมพูดแล้วก็ร้องไห้ออกมา
"มึงไม่ต้องร้องไอ้บอม เราต้องไปช่วยกันตามหาไอ้เอิร์ตก่อน" ไอ้แบงค์เข้ามาตบไหล่ปลอบใจนายบอม
"ครับ บอมอยากไปตอนนี้เลย" นายบอมพูด
"ไม่ได้ตอนนี้ต้องเรียนก่อน เดี๋ยวเรียนเสร็จค่อยไป" ยัยส้มบอกนายบอม
"ไม่เป็นไรครับ บอมไม่เรียนอ่ะ" นายบอมพูดแล้วก็ลุกจะออกจากห้อง
"ไอ้บอม มึงหยุด!!!" เสียงไอ้แมคบอกนายบอม
"มึงรู้หรอว่ามันอยู่ไหน ออกไปตอนนี้ก็หาไม่เจอหรอก"
"มีสติหน่อยดิว๊ะ พวกกูก็ห่วงมันกันทุกคนแหล่ะ ไอ้นิกเองก็ยังไม่รู้เลยว่าไอ้เอิร์ตไปไหน" ไอ้แมคบอกนายบอม
"ถ้าไม่ตามหาแล้วจะเจอหรอ" นายบอมพูดแล้วก็จะเดินออกจากห้องไป
"บอม!! อย่าหายไปอีกคนได้มั๊ย เอิร์ตหายไปคนเดียวก็พอแล้ว อยู่ด้วยกันที่นี่ก่อนแล้วค่อยออกไปตามหาพร้อมกัน" นายเอ็มพูดแล้วก็ดึงตัวนายบอมไว้
....นายบอมก็เลยนั่งลง...แต่ก็ยังร้องไห้อยู่!!! เพื่อนๆคนอื่นๆเริ่มมีปฏิกิริยาแล้วหล่ะ ต่างก็พากันสงสัยว่านายบอมเป็นอะไร!!
"กูไม่น่าออกมาจากห้องเล๊ย แม่ง!!มีปัญหาจนได้!!" ไอ้แมคบ่นตัวเอง
"เอ็มก็ไม่รู้เลยว่าเมื่อคืนสองคนนั้นทะเลาะอะไรกันอีกหรือป่าว"
"เอาหล่ะๆอย่าเพิ่งโทษตัวเองกันเลย คิดเรื่องตามหาไอ้เอิร์ตให้เจอก่อนดีกว่าหว่ะ โคตรห่วงมันอ่ะ" ไอ้แบงค์พูดกับพวกเรา
.....กลับมาทางด้านนายออม พอเรียนเสร็จ นายออมก็ไปกินข้าวกับเพื่อนๆ ก็เจอกลุ่มพวกเรานั่งอยู่ นายออมเห็นนายบอมก็รีบเดินเข้าไปหา
"พี่บอมครับๆ มานี่กับออมหน่อย" นายออมเรียกนายบอมให้เดินออกไปคุยกัน
....นายบอมก็ตามนายออมออกมา
"มีไรหรอออม" นายบอมถามนายออม
"พี่บอม เมื่อคืนออมเจอพี่เอิร์ตครับ" นายออมบอกนายบอม
"เฮ้ย!!! จริงหรอออม เจอที่ไหน แล้วตอนนี้เอิร์ตอยู่ไหน" นายบอมถามนายออมด้วยความดีใจ เขย่าตัวนายออมใหญ่เลย
"เอ่อ!!!เดี๋ยวๆพี่บอม หยุดก่อนครับ มีเรื่องอะไรหรือป่าวครับเนี่ย" นายออมถามนายบอม
"คือเมื่อคืนพี่มีปัญหากันนิดหน่อย แล้วเอิร์ตก็หนีออกจากห้องไป" นายบอมบอกนายออม
"ไม่นิดหน่อยมั้งครับ พี่เอิร์ตมีแผลด้วยนะ แล้วก็ไม่สบายด้วยตอนที่ออมเจอ" นายออมบอกนายบอม
"เฮ้ย!!! มีแผลด้วยหรอ แล้วตอนนี้เอิร์ตอยู่ไหน"
"ตอบออมก่อนว่าใครทำพี่เอิร์ต" นายออมถามนายบอม
"ออม...ออมอย่าเพิ่งถามอะไรพี่ตอนนี้นะ ออมบอกพี่มาก่อนว่าตอนนี้เอิร์ตอยู่ไหน" นายบอมถามนายออม
"อยู่ที่ห้องออมครับ" นายออมบอกนายบอม
"จริงๆนะออม"
"จริงดิครับ แล้วตอนนี้พี่บอมจะบอกออมได้ยังว่าใครทำพี่เอิร์ต" นายออมถามนายบอม
....นายบอมไม่ตอบ นายบอมวิ่งเข้ามาบอกพวกนายเอ็ม ไอ้แมค!!!!
"ทุกคน ตอนนี้เอิร์ตอยู่ห้องออม ออมเจอเอิร์ตเมื่อคืนนี้" นายบอมบอกพวกนั้นด้วยน้ำเสียงดีใจ
"เฮ้ย!!! จริงหรอออม" ไอ้แมคถามนายออมที่เดินตามนายบอมเข้ามา
"จริงครับ"
"งั้น!!!ออมพาพวกพี่ไปหาพี่เอิร์ตหน่อยนะ" ยัยส้มบอกนายออม
"ได้ครับ!!! แต่...!!!!"
"แต่!!!อะไรอ่ะออม" นายเอ็มถามนายออม
"พวกพี่บอกออมมาก่อนว่าใครทำร้ายพี่เอิร์ต"
....นายออมพูดออกมา ก็ทำให้พวกนั้นเงียบกันหมด!!!!!
"ทำร้ายหรอ เอิร์ตมันเป็นอะไร" ไอ้แมคถามนายออม
"พี่เอิร์ตมีแผลที่คิ้วแล้วก็ไม่สบายด้วยครับ"
"เฮ้ย!!! ไอ้เชี่ยนิก ไหนแม่งบอกว่าจะไม่ทำไอ้เอิร์ตไงว๊ะ" ไอ้แมคพูดด้วยความโมโห
"ไป!!ออม พาพวกพี่ไปหาพี่เอิร์ตหน่อย"
"ไม่ครับ พวกพี่บอกออมมาก่อนว่าใครทำพี่รหัสออม พี่บอมบอกมาดิ!!" นายออมเริ่มเสียงเหวี่ยงๆใส่นายบอมกับพวกไอ้แมค
"ออมครับ เดี๋ยวพี่เล่าให้ฟังนะ พาพี่ไปหาพี่เอิร์ตก่อนนะ"
"ออม พี่ขอร้องหล่ะพาพวกพี่ไปหาพี่เอิร์ตก่อน"
"อ่าครับ ก็ได้ครับ แต่พวกพี่ต้องบอกออมนะว่าใครทำร้ายพี่รหัสออม" นายออมบอกพวกนั้น
....แล้วนายออมก็พาพวกนั้นกลับมาหาเราที่ห้อง
"โทรบอกนิกเลยมั๊ยว่าเจอเอิร์ตแล้ว" ยัยส้มถามไอ้พวกนั้น
"ยัง!!!ส้ม ไม่ต้องโทรบอกมัน" ไอ้แบงค์บอกยัยส้ม
"อย่าเพิ่งไปบอกมัน" นายเอ็มพูด
"เฮ้ย!!!เอ็ม ...เอ็มไม่เคยเรียกเพื่อนว่ามันเลยนะ" ยัยส้มพูดกับนายเอ็ม
"เอ่อ!!! ตอนนี้เรียกได้ มันทำร้ายเอิร์ต เอ็มจะจัดการมันเอง"นายเอ็มพูดด้วยความโมโห!!
"ใจเย็นๆ มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดก็ได้" ไอ้แมคพูด
.....แล้วนายออมก็พาพวกนั้นเข้ามาหาเราในห้อง เป็นนายบอมที่รีบเข้ามาหาเรา นั่งข้างๆเราบนเตียงนอน นายบอมเห็นสภาพเราที่นอนมีผ้าขนหนูแปะหน้าผาก แล้วก็มีผ้าก๊อตปิดแผลอยู่ที่หางคิ้ว ก็ได้แต่น้ำตาไหล แล้วก็จับมือเราไปกุมไว้!!!! เราก็มองหน้านายบอม นายบอมก็มองหน้าเรา!!!
"เอิร์ต ใครทำเอิร์ตเนี่ย ไอ้นิกใช่มั๊ย!!" นายบอมถามเรา
"เอิร์ต คิ้วมึงไปโดนไรมาเนี่ย ไอ้เหี้ยนิกใช่มั๊ย" ไอ้แมคถามเรา
"เอิร์ตล้มโดนเก้าอี้เองแหล่ะ ไม่เป็นไรหรอก" เราบอกพวกนั้น
"กูไม่เชื่อหรอก เมื่อคืนไอ้นิกทำอะไรมึงบ้าง บอกกูมา กูจะไปจัดการมัน" ไอ้แมคพูดด้วยความโมโห
"เอ่อ!!!พี่ครับ มีเรื่องอะไรกันหรอครับเนี่ย" นายออมถามขึ้นมา
....นายเอ็มกับยัยส้มก็เลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้นายออมฟัง นายออมฟังจบก็ดูเหมือนจะอึ้งๆไป แล้วก็ไม่ถามอะไรอีกเลย
"เอิร์ต....บอมขอโทษนะครับ"
...นายบอมพูดขอโทษเรา เราเห็นนายบอมร้องไห้ เราก็จะร้องไห้บ้าง เพราะตอนนี้ดูเหมือนว่านายบอมจะเสียใจจริงๆกับเหตุการที่เกิดขึ้น นายบอมได้แต่โทษตัวเองว่าเป็นตัวต้นเรื่องทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้น!!
"เป็นเพราะบอม ถึงทำให้เอิร์ตเป็นแบบนี้" นายบอมพูดแล้วก็จับมือเราไว้ไม่ยอมปล่อยเลย
"ไม่หรอกบอม อย่าร้องไห้ดิ สายรหัสเอิร์ตต้องอดทนดิ" เราบอกนายบอม เสียงเราก็สั่นๆแล้วอ่ะ จะร้องไห้ไปกับนายบอม
"บอม...อย่าโทษตัวเองเลยนะ ไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นหรอก" ยัยส้มเข้ามาพูดกับนายบอมแล้วก็ตบไหล่ให้กำลังใจนายบอม
"เฮ้อ!! ถ้ากูรู้ว่ามึงสองคนรักกันตั้งแต่แรกนะ เรื่องมันคงไม่เป็นแบบนี้หรอกหว่ะ" ไอ้แมคพูด
"ป่าวๆนะแมค เอิร์ตไม่ใช่ของบอม เอิร์ตเป็นของนิก" นายบอมพูดกับไอ้แมค
"โธ่!!! ไอ้บอม!! มึงอ่ะรักไอ้เอิร์ตมัน พวกกูรู้" ไอ้แบงค์พูดกับนายบอม
"ก็ได้แค่....รัก!!" นายบอมพูดแล้วก็หันหน้ามามองเรา ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั้นเต็มไปด้วยน้ำตา
"บอม!!" เราเรียกนายบอมแล้วก็ยกมือขึ้นไปเช็ดน้ำตาให้นายบอม
"แล้วไอ้เหี้ยนิกมันหายหัวไปไหนว๊ะเนี่ย" ไอ้แมคบ่นถึงนายนิก
"นี่ไง ตายยากหว่ะ โทรมาพอดีเลย" นายเอ็มพูด แล้วก็รับโทรศัพย์นายนิก นายเอ็มเปิดโฟน แล้วก็จุ๊ๆปากให้พวกเราทั้งหมดเงียบ ฟังนายเอ็มคุยกับนายนิก
"ว่าไงนิก"
"เออ!!! เอ็ม อยู่ไหนกันอ่ะ ได้ข่าวเอิร์ตบ้างป่าว" นายนิกพูด
.....นายเอ็มก็หันหน้ามาทางพวกเรา ประมาณว่าจะปรึกษาว่าจะตอบไปยังไงดี ไอ้แมคก็พยักหน้าให้นายเอ็ม
"เจอเอิร์ตแล้วหล่ะ" นายเอ็มบอกนายนิก
"เฮ้ย!!!จริงอ่ะ เอิร์ตอยู่ไหน แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหนกัน เดี๋ยวนิกรีบไปหาเลย" เสียงนายนิกดูดีใจมากที่รู้ว่าเจอเราแล้ว
"อยู่ที่หอนี่แหล่ะ อยู่ห้องน้องออมอ่ะ" นายเอ็มบอกนายนิก
"ครับๆ เดี๋ยวจะรีบไปหาเดี๋ยวนี้หล่ะ" นายนิกพูดแล้วก็วางสายไป
"มาเหอะ เจอตีนกูแน่ไอ้นิก!!" ไอ้แบงค์พูด
"พอๆ ค่อยๆคุยกันก่อนดีกว่า อย่าใช้อารมณ์" ยัยส้มบอกไอ้พวกนั้น
"พี่เอ็มไปบอกพี่นิกทำไมอ่ะ ออมไม่ให้เค้าเจอพี่เอิร์ตหรอกนะ ไม่ให้เข้าห้องออมหรอก" นายออมบอกนายเอ็ม
"อ่าว!! เอาแล้วไง!!ปัญหาใหญ่เลยทีนี้" ไอ้แบงค์พูด
"ออมไม่ให้เค้าเข้ามาหาพี่เอิร์ตหรอกครับ เค้าทำพี่รหัสออมขนาดนี้อ่ะ" นายออมพูดกับไอ้พวกนั้น
"ออม...ให้พวกพี่ได้เคลียร์อะไรกันหน่อยนะ" นายเอ็มบอกนายออม
"พวกพี่ก็ออกไปเคลียร์กันข้างนอกสิครับ ไม่ใช่ที่ห้องออม" นายออมบอกนายเอ็ม
"ไม่เอาน่าออม อย่าใช้อารมณ์" นายบอมเดินเข้าไปพูดกับนายออม
"พี่บอมครับ เค้าทำพี่เอิร์ตขนาดนี้นะ ออมไม่ยอมหรอก พี่รหัสออมอ่ะ เค้าทำพี่รหัสออมเจ็บอ่ะ" นายออมพูดแล้วก็เดินเข้ามานั่งใกล้ๆเราบนเตียง!!
"พวกพี่ไม่เจอพี่เอิร์ตเมื่อคืนนี้ พวกพี่ไม่รู้หรอกว่าน่าสงสารขนาดไหน" นายออมพูดกับพวกนั้นแล้วก็มานั่งกับเราบนเตียง
....พวกนั้นก็เงียบไปเลย ไม่คิดว่านายออมจะโกรธถึงขนาดนี้!!
"เฮ้อ!! เอาไงดีว๊ะ!!ทีนี้ เจอของแข็งกว่าพวกกูอีก" ไอ้แมคพูดขึ้นมา
"ลำบากหน่อยนะเว๊ยไอ้นิก พวกกูก็ช่วยไม่ได้แล้วหว่ะ" ไอ้แมคบ่นพึมพัมๆ
"ออม!! ให้พี่นิกเข้ามาหาพี่เอิร์ตเถอะนะ เค้าจะได้คุยกัน เค้ามีปัญหากันอยู่นะ" นายเอ็มพูดกับนายออม
"ไม่ได้ครับ ออมไม่ให้เค้าเจอพี่เอิร์ตหรอก" นายออมพูดเสียงดุๆ
....พวกนั้นก็พากันนิ่งไปเลย สถานการณ์เริ่มตึงเครียดขึ้นมาเลย เราเองก็นอนเงียบเลย ไม่รู้จะทำยังไง ไม่คิดว่านายออมจะโกรธถึงขนาดนี้ นายบอมเองก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน คงดูๆนายออมแล้วก็คิดว่า ยังไงก็ต้องตามใจนายออมไปก่อน!!
....ก๊อก...ก๊อก!!!! เสียงเคาะประตูห้องนายออม....นายเอ็มก็จะเดินไปเปิดประตู
"เดี๋ยวออมไปเปิดเองครับพี่เอ็ม" นายออมพูด นายเอ็มก็เลยหยุดชะงักไป!! แล้วก็หันมาทำหน้าเจื่อนๆใส่พวกไอ้แมค
...นายออมเดินไปเปิดประตู นายนิกก็พุ่งพรวดเข้ามาเลย แต่!!!!....นายออมจับแขนนายนิกไว้!!! แล้วก็ต่อยเข้าไปที่หน้านายนิก นายนิกไม่ทันระวังตัวก็หลบไม่ทัน โดนหมัดเข้าไปเต็มๆ นายนิกก็ล้มลงไปกองกับพื้น!!
"ทำพี่กู!!....มึงทำพี่กูเจ็บ!!" นายออมพูดแล้วก็ดึงนายนิกขึ้นมาจะต่อยนายนิกอีก
"เฮ้ย!!ไอ้ออม พอๆ" นายบอมดุนายออม แล้วก็เข้าไปดึงนายออมไว้
....พวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็ม ก็เข้าไปช่วยกันห้าม จับแยก นายนิกเองพอตั้งตัวได้ก็ลุกขึ้นมา!! มุมปากนายนิกมีรอยช้ำๆ มีเลือดซิบๆ เพราะโดนหมัดนายออมเข้าไป นายนิกเอามือมาแตะๆคงเจ็บไม่น้อย!!
"เอิร์ต...!!!!" นายนิกพูดแล้วก็จะเดินเข้ามาหาเรา นายนิกเห็นเรานอนอยู่บนเตียง
"ไม่ต้องมายุ่งกับพี่รหัสออม ออกไปจากห้องออมเลย ไปดิ!! ออกไป!!" นายออมพูดแล้วก็เดินเข้าไปผลักนายนิกออกไปจากห้อง!!!
....นายนิกก็พยายามจะดันตัวนายออมออกไป แล้วจะเข้ามาหาเรา ปากก็เรียกชื่อเราไปด้วย!!
"เฮ้ย!! บอกให้ออกไปไง ออกไปดิ!!" นายออมพูดแล้วก็ดันตัวนายนิก
....นายนิกก็ดันตัวนายออมจะเข้ามาหาเรา ไอ้พวกนั้นก็พยายามจะเข้าไปห้ามทั้งสองคน แล้วจังหวะนึงนายนิกคงจะโมโหแล้วอ่ะ ก็ยกแขนขึ้นมาทำท่าจะต่อยนายออม!!
"ไอ้เหี้ยนิก...อย่าทำน้อง!!" ไอ้แมคพูดแล้วก็เข้าไปจับมือนายนิกไว้
....นายนิกก็หยุดแล้วก็ยกมือลง!!
"ออม!!พี่ขอเค้าไปหาพี่เอิร์ตหน่อยนะครับ" นายนิกพูดกับนายออมดีๆ
"ไม่อ่ะพี่ พี่ทำร้ายพี่รหัสออม พี่กลับห้องไปเถอะ" นายออมบอกนายนิก
"เหี้ย!!!ละ จะเคลียร์ยังไงว๊ะเนี่ย ไอ้บอมช่วยพูดหน่อยดิว๊ะ" ไอ้แมคหันไปบอกนายบอม
.....นายบอมก็ยังตกใจกับเหตุการณ์อยู่ แล้วก็คงไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน
"ออมครับ พี่ขอโทษ ขอพี่อธิบายอะไรหน่อยนะ" นายนิกพูดกับนายออม
"ได้ครับ แต่ไม่ใช่วันนี้ พี่เอิร์ตยังไม่สบายอยู่ ต้องพักผ่อน พี่กลับไปก่อนเถอะ พวกพี่ด้วยครับ" นายออมบอกนายนิกแล้วก็หันไปบอกพวกไอ้แมค
"อ่าว!! ซวยพวกกูอีก" ไอ้แบงค์พูด
"ออม!!ใจเย็น ฟังพี่นะ" นายบอมเดินเข้าไปพูดกับนายออม
"พี่บอม!!...ก็กลับไปด้วยครับ" นายออมบอกนายบอม
.....นายบอมก็นิ่งๆไปเลย คงพูดอะไรไม่ออก!!
"ห่า!!! ขนาดไอ้บอมยังโดน กูว่ากลับกันก่อนก็ดีหว่ะ รู้ว่าเอิร์ตมันอยู่ที่นี่ก็สบายใจละ" ไอ้แมคพูด
"ไม่กลับอ่ะ ยังไงก็ต้องคุยกับเอิร์ตให้ได้ก่อน" นายนิกพูดแล้วก็เดินเข้ามา จะมาหาเรา
"อยากโดนต่อยอีกใช่มั๊ย ออมไม่อยากมีเรื่องนะพี่!!" นายออมพูดกับนายนิกแล้วก็เดินเข้าไปขวางหน้านายนิก ไม่ให้นายนิกเข้ามาหาเราได้!!
"เอาเลยออม!! ต่อยพี่เลยครับ ต่อยจนกว่าออมจะพอใจแล้วให้พี่เข้าไปหาพี่เอิร์ต" นายนิกพูดกับนายออม
.....นายออมก็นิ่งๆไป
"ต่อยสิครับ เตะก็ได้ ทำอะไรพี่ก็ได้ ให้ออมสบายใจ ให้ออมหายโกรธที่พี่ทำร้ายพี่รหัสออม พี่ยอมรับ พี่ขอโทษ" นายนิกพูดกับนายออม
"เอาสิครับ ต่อยเลย!!" นายนิกพูด
....แล้วนายนิกก็เอามือไปจับมือนายออมที่ยืนกำหมัดอยู่ขึ้นมาจับไว้
"ต่อยสิออม พี่จะได้เข้าไปหาพี่เอิร์ตซักที"
....นายออมได้ยินนายนิกพูด ก็ยืนนิ่งไปเลย!!!!
"ไอ้นิก กูว่ากลับไปก่อนเถอะหว่ะ คุยวันนี้ก็ไม่ได้เรื่องหรอก" ไอ้แมคเข้ามาพูดกับนายนิก
"นั่นสินิก แค่รู้ว่าเอิร์ตมันอยู่นี่ก็สบายใจได้แล้วนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเคลียร์กันก็ได้" ยัยส้มเข้ามาพูดกับนายนิก
"แต่ว่า...!!" นายนิกพูดขึ้นมา
"นิก...กลับห้องไปก่อนเถอะ!!" นายบอมบอกนายนิก
"วันนี้มึงไปเคลียร์กับพวกกูก่อนก็แล้วกันนะไอ้นิก...เชื่อกูวันนี้พอแค่นี้ก่อน" ไอ้แมคเดินเข้ามากอดนายนิก แล้วก็พานายนิกออกไปจากห้องนายออม!!
"แต่ว่า...เอิร์ต!!!!" นายนิกพยายามพูดบอกเรา พยายามหันมามองเรา เราก็มองดูนายนิกที่ถูกไอ้แมคกอดคอพาออกจากห้องไป!!!!
"ออม..ยังไงพี่ฝากดูแลพี่เอิร์ตด้วยนะ" ยัยส้มบอกนายออม
"ครับพี่ส้ม ไม่ต้องห่วงนะครับ"
"ออม ถ้ามีอะไรเคาะประตูเรียกพี่ได้เลยนะ" นายเอ็มบอกนายออม
"ครับพี่เอ็ม แล้วพรุ่งนี้พี่เอิร์ตต้องไปเรียนหรือป่าวครับ" นายออมถามนายเอ็ม
"ต้องไปดิ พรุ่งนี้มีเรียนเช้าอ่ะ" นายเอ็มบอกนายออม
"แล้วเลื้อผ้าพี่เอิร์ตอ่ะ"
"โอเค เดี๋ยวพี่เอามาให้ละกัน" นายเอ็มบอกนายออม
"เอิร์ต เดี๋ยวเอ็มเอาเสื้อผ้ากับเอกสารเรียนมาให้นะ" นายเอ็มหันมาบอกเรา
"อื้ม!!ขอบคุณมากนะเอ็ม"
"ครับ" นายเอ็มพูดแล้วก็เดินออกจากห้องไป
"เอ็ม...เดี๋ยวก่อน มาหาเอิร์ตก่อน" เราเรียกนายเอ็ม นายเอ็มก็กลับเข้ามาหาเรา
"ว่าไง!!"
"แล้วนิกอ่ะ"
"ห่วงมันทำไม มันทำเอิร์ตขนาดนี้ นี่ถ้าเอ็มรู้เรื่องตั้งแต่เมื่อคืน เอ็มซัดมันร่วงไปแล้วเนี่ย!!" นายเอ็มมานั่งข้างๆเราบนเตียงแล้วก็พูดด้วยอารมณ์โมโหนิดๆ เราไม่เคยเห็นนายเอ็มโมโหใครขนาดนี้เลย!!
"ยังไงก็ค่อยๆคุยกันนะ เอิร์ตเองก็ผิด ผิดตั้งแต่แรกละ" เราพูดกับนายเอ็ม
"เอิร์ต...เอ็มเข้าใจนะเรื่องเอิร์ตกับบอมอ่ะ บอมมันรักเอิร์ตมากนะ เอ็มรู้มาตลอด รู้มานานแล้วด้วย" นายเอ็มบอกเรา
.....เราก็นิ่งเงียบไปเลย....!!!!!
"เอ็มไปก่อนนะ ไม่ต้องห่วงนิกมันหรอก พวกเราคงไม่ถึงกับลงไม้ลงมือกันหรอกนะเพื่อนกันทั้งนั้น" นายเอ็มบอกเราแล้วก็เดินออกจากห้องไป!!
.....นายออมก็เดินไปปิดประตู....แล้วก็เดินมานั่งข้างๆเราบนเตียง!!
"พี่เอิร์ตครับ ไปอาบน้ำไหวมั๊ย" นายออมถามเรา
"อื้อ!!ไหวดิ!!แต่ว่าไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนอ่ะดิ"
"ใส่เสื้อผ้าออมก่อน พี่เอิร์ตใส่ได้ งั้นพี่เอิร์ตไปอาบน้ำเลยนะ เดี๋ยวออมเตรียมเสื้อผ้าให้ครับ" นายออมพูดกับเรา
....เราก็ค่อยๆลุกจากเตียง ไปอาบน้ำ!! อาบน้ำเสร็จก็ออกมาใส่เสื้อผ้าที่นายออมเตรียมไว้ให้ ใจเราก็นึกเป็นห่วงนายนิกขึ้นมาเลย ไม่รู้ว่าพวกนั้นจะคุย จะเคลียร์อะไรกันบ้างนะ อยากรู้ อยากไปดู อยากกลับห้อง.....ห้องของเรากับนายนิก!!....แล้วก็คิดถึงนายนิกด้วย!!
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
ให้ใจเย็นก่อนทั้งสองฝ่ายแล้วค่อยหันหน้าคุยกัน
-
:katai5: แอบเซ็ง ไหงทีกับเอิร์ตนิกมันถึงไม่เลิกไปเลย
รู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้สิ รู้สึกมันประหลาดที่นิกมันออกมาตามหาเอิร์ตแล้วเหมือนมันรู้สึกว่ามันเป็นคนผิด
ทั้งๆที่นิสัยอย่างนิกน่าจะไม่ให้อภัยเอิร์ตซะด้วยซ้ำ :mew5:
-
หมั่นไส้มันหมดทุกคนเลย ทั้งไอ้เอิร์ต ไอ้นิค ไอ้บอม หมั่นไส้ชิบหายเลย ต้องอย่างนายออมสิ ตรงๆ แรงๆ ไม่อ้อมค้อม อย่างนี้สิถึงจะได้อารมณ์
:m20: :m20:แอบสะใจเบาๆตอนนิคโดนต่อย เอิร์ตได้น้องรหัสดีจริงๆ :m20: :m20:
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ไม่สะใจเลย ในเมื่อรักกันแล้วทำไมไม่เลือกเลยว่าจะเอาใคร คบกับใครก็เลือกเอาซักคน ไม่ใช่เลือกทั้งสองอย่าง ถ้าในความเป็นจริงเอิร์ต คงไม่ได้ทั้ง บอม และ นิค จะบอกว่าเอิร์ตนิสัยดีก็ไม่ใช่ เพราะก็ยอมมีอะไรกับบอมทั้งที่คบนิค บอมรักเอิร์ตมากก็ไม่ใช่ เพราะมีอะไรกับเอิร์ตทั้งที่รู้ว่าเป็นแฟนนิค นิครักเอิร์ตมากก็ไม่ใช่ เพราะก็ยังมีไหมเข้ามายุ่งเรื่อยๆ มันเหมือนอยู่กลางๆ ไม่มีใครแสดงอะไรที่ชัดเจน เหมือนกั๊กทำเพื่อตัวเองทุกคน ไม่ได้ทำเพื่อคนที่เรารัก :hao3: :hao4:
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
Roommate&Soulmate(ตอนที่63)....The End Roommate!!(ตอนจบ!!)
.....ตั้งแต่วันที่มีปัญหากันคราวนั้น เราก็ยังไม่ได้มีโอกาสเคลียร์กับนายนิกจริงจัง เพราะต่างคนก็ต่างยังไม่ได้เจอหน้ากันเลย เราเองก็นอนอยู่ห้องนายออมน้องรหัสเราด้วยไม่ได้กลับไปที่ห้องเรากับนายนิกอีก กับกลุ่มเพื่อนๆพวกนั้นก็พยายามที่จะช่วยเราเคลียร์แต่ก็ไม่มีใครทำอะไรได้นอกจากคอยปลอบใจเรากับนายนิก ส่วนนายบอมก็เงียบๆซึมๆไปเลย ได้แต่โทษตัวเองที่ทำให้นายนิกกับเราต้องเป็นแบบนี้ นายนิกเองเราก็ไม่รู้เลยว่าได้กลับมานอนห้องบ้างหรือป่าว เพราะนายนิกก็ไม่ได้มากินข้าวกับกลุ่มพวกเราเลยตั้งแต่วันที่เกิดเรื่อง!! เราจะโทรหานายนิกก็ไม่กล้าเพราะตัวเองผิดซ๊ะขนาดนั้น!!
....วันนี้เราเรียนเสร็จก็เดินกลับหอมากับนายเอ็ม กลับมาถึงหอเราก็ยังเข้าห้องไม่ได้เพราะนายออมมีเรียนถึงค่ำๆ เราเองก็ไม่มีกุญแจห้องนายออม ก็เลยไม่รู้จะไปไหน!! จะกลับไปอยู่ห้องเราเองก็กลัวจะเจอนายนิก!!
"เอิร์ต..ไปอยู่ห้องเอ็มก่อนป่าว กว่าออมมันจะเรียนเสร็จก็ทุ่มนึงนู่นมั้ง" นายเอ็มถามเรา
"ไม่เป็นไรเอ็ม เดี๋ยวเอิร์ตเดินเล่นแถวๆนี้แหล่ะ" เราบอกนายเอ็ม
"เอิร์ต..อย่าเปลี่ยนไปแบบนี้ได้มั๊ย!!" นายเอ็มบอกเรา
....เราก็เงียบไปเลย ไม่รู้จะพูดอะไร!!
"ทำไมเอิร์ตต้องทำแบบนี้อ่ะ จะทำตัวห่างออกจากเพื่อนๆไปทำไม" นายเอ็มถามเรา
"เอิร์ต...ละอายใจอ่ะเอ็ม เอิร์ตรู้สึกผิด รู้สึกผิดมากอ่ะ" เราบอกนายเอ็ม
"เอิร์ต...เราทุกคนเป็นเพื่อนกันนะ ไม่มีใครโกรธเพื่อนได้หรอก เพื่อนจะดีจะเลวก็คือเพื่อน ป่ะไปอยู่ห้องเอ็มก่อน" นายเอ็มพูดแล้วก็จูงมือเราขึ้นหอไปห้องนายเอ็ม!!
....เข้ามาในห้องนายเอ็ม เราก็วางของแล้วก็เดินออกไปยืนนอกระเบียงห้องนายเอ็ม คิดอะไรเพลินๆ
....เราคิดไปถึงวันที่เรากับนายนิกเป็นแฟนกันครบสองเดือน..ตอนนั้น!!ในคืนหนึ่ง.....!!!
"ไอ้ดื้อ หลับยังๆ" นายนิกถามเราหลังจากที่ปิดไฟในห้องเรียบร้อยแล้ว
"ยังๆ ทำไมอ่ะ"
"งั้นลุกขึ้นมาก่อนดิ เร็วๆ" นายนิกพูดแล้วก็เดินไปเปิดไฟ
....เราก็ลุกจากที่นอนลงจากเตียงเดินไปหานายนิก
"ไปหยิบสร้อยคันไถมาดิ แล้วตามออกมานอกระเบียงนะ" นายนิกบอกเราแล้วก็เดินออกไปรอเราที่นอกระเบียงห้อง
....เราก็ งงๆ แต่ก็ไปหยิบ"สร้อยคันไถ" ซึ่งเป็นสร้อยที่ทำจากเชือกสีดำแล้วก็มีจี้รูปคันไถ ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ประจำคณะเกษตรของเรา สร้อยคันไถนี้พวกเราได้รับกันทุกคนในวันที่เสร็จสิ้นการเข้าเชียร์รับน้องเมื่อตอนปีหนึ่ง ถือเป็นสร้อยรุ่นเพราะจะมีตัวเลขรุ่นเราอยู่บนจี้รูปคันไถนั้นด้วย ของคณะนายนิกก็มีเหมือนกันแต่จะเป็นจี้รูป"อะตอม"ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของคณะวิทยาศาสตร์ เราหยิบสร้อยคันไถแล้วก็ออกไปหานายนิกที่นอกระเบียงห้อง!!
.....นายนิกยืนรอเราอยู่ เราก็ไปยืนข้างๆนายนิก นายนิกหันหน้ามามองเราแล้วก็เอามือมาจับไหล่เราทั้งสองข้างให้หันตัวไปหานายนิก เรายืนอยู่ต่อหน้านายนิก ก็ งงๆ ว่านายนิกจะทำอะไร!!
"ครบสองเดือนแล้วนะที่เราเป็นแฟนกัน นิกรู้ว่าเอิร์ตชอบเลขสอง วันนี้นิกก็เลย...!!!" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ เราก็ยิ้มๆให้นายนิก
"อ่ะนี่ครับ ใส่มันไว้กับตัวตลอดเลยนะ ห้ามถอด!!" นายนิกบอกเรา แล้วก็เอาสร้อยอะตอมของนายนิกมาคล้องคอให้เรา
"นิกขอสร้อยคันไถเอิร์ตได้มั๊ย!!" นายนิกถามเรา
"ได้สิ" เราบอกนายนิกแล้วก็ยิ้มๆ แล้วก็เอาสร้อยคันไถของเราคล้องคอให้นายนิก
"รักที่สุดเลยหว่ะ" นายนิกพูดแล้วก็ดึงตัวเราเข้าไปกอดซ๊ะแน่นเลย!! :กอด1: :กอด1:
"ไปนอนได้แล้วไอ่ลิง ง่วงแล้ว!!" เราบอกนายนิก นายนิกก็ยังไม่เลิกกอดเรานะ
"อยากกอดแบบนี้นานๆ อยู่เป็นไอ้ดื้อของนิกแบบนี้ไปนานๆนะครับ" นายนิกพูดแล้วก็ปล่อยตัวเรามาจากอ้อมกอด
....แล้วเราสองคนก็พากันเข้าไปนอน ตั้งแต่วันนั้นสร้อยอะตอมของนายนิกก็แขวนอยู่กับคอเราตลอด ส่วนนายนิกก็แขวนสร้อยคันไถของเราไว้กับตัวตลอดเลยเหมือนกัน!!
.....เราคิดมาถึงตอนนี้แล้วน้ำตามันก็ไหลอ่ะ มันคงหมดเวลาของอะตอมกับคันไถแล้วจริงๆ เรากับนายนิกคงไม่มีทางกลับไปดีกันได้เหมือนเดิมอีกแล้ว เพราะนิสัยของนายนิกอย่างที่รู้ๆกันก็คือไม่ชอบคนโกหก ตัดเป็นตัด จบคือจบ...ซึ่งตอนนี้เรากำลังจะเจอกับคำเหล่านี้ด้วยตัวเอง!! :mew2: :mew2:
"เอิร์ต คิดไรอยู่เนี่ย!!" นายเอ็มเดินเข้ามากอดคอเราแล้วก็ถามเรา :hao4: :hao4:
"เฮ้ย!! ร้องไห้ทำไมเนี่ย" นายเอ็มถามเราด้วยความตกใจ เพราะเห็นเราน้ำตาไหล
"ไม่รู้ดิเอ็ม มันอยากระบายอ่ะ อยากร้องไห้" เราบอกนายเอ็ม
"อ่าครับ งั้นร้องมันออกมาให้หมดเลยนะเอิร์ต ร้องออกมาเลย มาๆเอ็มกอดนะ" นายเอ็มพูดแล้วก็ดึงตัวเราเข้าไปกอดไว้ :กอด1: :กอด1:
.....เราก็ซุกหน้าร้องไห้อยู่กับหน้าอกนายเอ็ม ร้องออกมามากมายอ่ะ รู้สึกว่าร้องจนตัวโยนเลย ขามันอ่อนไปหมดแทบจะล้มอยู่ตรงนั้น นายเอ็มก็กอดเราเงียบเลย คงไม่รู้จะปลอบเรายังไง ก็ปล่อยให้เราร้องไห้ระบายออกมา!!!! เสียงโทรศัพย์นายเอ็มดัง นายเอ็มก็ปล่อยเรา แล้วก็ล้วงโทรศัพย์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง แล้วก็รับสาย!!
"ว่าไงส้ม!!"
"เอ็ม เอิร์ตอยู่กับเอ็มป่าว"
"อยู่ๆครับ"
"โอเคๆ หายห่วง ลงมากินข้าวกันได้ละ เจอกันหน้าหอบอมนะ"
"โอเคครับ จะลงไปเดี๋ยวนี้อ่ะ" นายเอ็มพูดแล้วก็วางสายไป
"เอิร์ต ป่ะลงไปกินข้าวกัน ไปล้างหน้าล้างตาซ๊ะ" นายเอ็มบอกเรา เราเองก็ยังสะอึกสะอื้นอยู่เลย!! :mew4: :mew6:
"อ่ะๆ เอ็มให้เวลาอีกสามนาทีนะ หยุดร้องๆ ไปล้างหน้า" นายเอ็มพูดแล้วก็ยืนมองหน้าเราแล้วก็ยิ้มๆ เอามือมาเช็ดน้ำตาให้เรา
....เราเดินเข้ามาในห้องนายเอ็ม ไปล้างหน้าล้างตา ร้องไห้จนตาแดงเลย เดี๋ยวพวกนั้นต้องถามแน่ๆ แล้วเรากับนายเอ็มก็เดินลงมาจากหอเจอนายนิกกำลังเดินเข้ามาในหอพอดี
"อ่าวนิก...เพิ่งเรียนเสร็จหรอ" นายเอ็มทักนายนิก
....นายนิกเห็นนายเอ็มกับเรา ก็นิ่งๆไป เหมือนทำตัวไม่ถูกที่เจอเรา :katai1: :katai1:
"อ่าครับๆเพิ่งเรียนเสร็จอ่ะ"นายนิกตอบนายเอ็ม
"งั้นไปกินข้าวกัน เนี่ยเอ็มกำลังออกไปกันพอดีพวกนั้นมารอที่หอบอมแล้วหล่ะ" นายเอ็มชวนนายนิกไปกินข้าว
"เอ่อ!! ไม่เป็นไรเอ็มไปเถอะ นิกยังไม่หิวอ่ะ" นายนิกบอกนายเอ็ม เราได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งเศร้าไปอีก
"นิก....ไปเถอะนะ" นายเอ็มบอกนายนิก
"อ่า...ไปก็ได้" นายนิกบอกนายเอ็ม
....แล้วเราสามคนก็พากันเดินมาหอนายบอม พวกนั้นก็ยืนรออยู่แล้ว พอหันมาเห็นนายเอ็มเดินมาพร้อมเรากับนายนิก พวกนั้นก็ทำหน้า งงๆ ว่าทำไมเรากับนายนิกมาด้วยกันได้!!
"เฮ้ย!!! ไอ้เอ็ม นี่หมายความว่า...!!!!" ไอ้แบงค์พูดกับนายเอ็ม"
....นายเอ็มรีบยกมือห้ามแล้วก็ส่ายหัว!!
"มันไม่ใช่อย่างที่คิด...!!" นายเอ็มพูด
"โถ่!!!! กูก็นึกว่ามึงเคลียร์ได้" ไอ้แมคกระซิบกับนายเอ็ม
"เหอะๆ ดูท่าจะยากหว่ะ ทำใจเถอะ!!" นายเอ็มบอกไอ้แมค :heaven :heaven
"เฮ้อ!!!! ก็คงงั้นอ่ะ" ไอ้แมคถอนหายใจออกมา
"แล้วเสื้อมึงไปเปียกอะไรมาเนี่ย" ไอ้แบงค์ถามนายเอ็ม เพราะตรงหน้าอกเสื้อนักศึกษาของนายเอ็มเปียกน้ำตาเราเป็นรอยเลย
"น้ำตา!!" นายเอ็มตอบ พวกนั้นได้ยินก็เงียบๆ ไม่มีใครถามอะไรอีก :hao4: :hao4:
....นายนิกเดินเข้าไปคุยกับนายบอม เราเห็นก็สบายใจ ที่นายนิกกับนายบอมไม่ได้มีปัญหาอะไรกัน แต่ก็เสียใจที่นายนิกคงตัดเราแล้วจริงๆ....พวกเราเดินไปถึงร้านข้าว ก็สั่งข้าวมากินกัน บรรยากาศเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด ไม่เหมือนเดิมแล้วจริงๆ พวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ก็พยายามชวนเรากับนายนิกคุยกัน แต่ก็ไม่เป็นผล ขนาดหน้าเรานายนิกยังไม่อยากจะมองเลย!!
.....พอเรากินข้าวกันเสร็จ นายออมก็โทรมาหาเราพอดี
"พี่เอิร์ตอยู่ไหนครับเนี่ย ออมขอโทษลืมบอกว่าเรียนเสร็จทุ่มนึงอ่า" นายออมบอกเรา
"ไม่เป็นไรๆ พี่กินข้าวอยู่อ่ะ ออมกินไรยัง"
"ยังเลยครับ เพิ่งเรียนเสร็จอ่ะครับ งั้นเดี๋ยวออมไปกินข้าวกับเพื่อนๆก่อน จะกลับหอแล้วจะโทรหาพี่เอิร์ตนะครับ" นายออมบอกเรา
"อื้มๆ ได้ๆ" เราตอบนายออมแล้วนายออมก็วางสายไป
"เอิร์ต ออมไม่อยู่หรอ เข้าห้องได้มั๊ย" นายบอมถามเรา
"อื้ม!! ออมเพิ่งเรียนเสร็จอ่ะ"
"แล้วเดี๋ยวกินข้าวเสร็จ เอิร์ตจะไปอยู่ไหนอ่ะ" นายบอมถามเรา
"ก็เดี๋ยวรอออมก่อนอ่ะ เรียนเสร็จแล้วหล่ะ กำลังมา"
"ไปอยู่ห้องเอ็มก็ได้" นายเอ็มบอกเรา
....เราอ้าปากจะปฏิเสธนายเอ็ม นายเอ็มเห็นก็พูดแทรกขึ้นมา!!
"มีคำตอบเดียวคือไปอยู่ห้องเอ็ม" นายเอ็มพูดเสียงดุๆใส่เรา
....นายนิกเองก็นั่งเงียบเลย ไอ้แมคก็ไปชวนนายนิกคุย!!
....พวกเราจ่ายตังค์ค่าข้าวเสร็จก็พากันกลับหอ เราเองยังไม่อยากกลับหอ เพราะขึ้นห้องไปถ้าเราไปรอนายออมที่ห้องนายเอ็ม ก็เดี๋ยวเจอนายนิกที่อยู่ห้องตรงข้ามอีก เราเข้าใจว่าตอนนี้นายนิกคงไม่อยากเจอเราหรือรู้ว่าเราอยู่ใกล้ๆซักเท่าไหร่!!
"เอ็ม...เดี๋ยวเอิร์ตรอออมอยู่แถวๆนี้ดีกว่า" เราบอกนายเอ็ม
"อ่าว!!ทำไมอ่ะ ก็ไปรอที่ห้องเอ็มไง"
"ไม่เป็นไรอ่ะเอ็ม เดี๋ยวเอิร์ตเดินเล่นอยู่แถวๆนี้อ่ะ"
"ทำไมอีกเนี่ย ดื้อจริงๆหว่ะไอ่คนนี้" นายเอ็มว่าเรา
"คือ...เอิร์ตคิดว่านิกอาจจะไม่โอเคถ้ารู้ว่าเอิร์ตอยู่ใกล้ๆอ่ะ"เราบอกนายเอ็ม
"แล้วเอิร์ตจะไปอยู่ไหน ไอ้ออมก็ยังไม่มาเนี่ย" นายเอ็มถามเรา
"เดินเล่นแถวๆนี้แหล่ะ เอ็มไม่ต้องห่วงนะ" เราบอกนายเอ็ม
"ห่วงดิครับ เอางี้!!เดี่ยวเอ็มอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ ถ้าเอิร์ตไม่อยากขึ้นไปบนห้อง ก็นั่งรอออมกันตรงหน้าหอนี่แหล่ะ" นายเอ็มบอกเรา
"เอ่อ!!! ไม่เป็นไรอ่ะเอ็ม เอ็มขึ้นห้องไปเถอะ อย่ามาลำบากกับเอิร์ตเลย"
"เอิร์ตพูดไรเนี่ย อ่ะๆ งั้นไม่ห้ามละ จะทำไรก็ทำเลย แต่ถ้ามีปัญหาขึ้นมา นับตั้งแต่พรุ่งนี้ไปเอิร์ตต้องเชื่อฟังเอ็มนะ" นายเอ็มพูดกับเรา เราก็พยักหน้าให้นายเอ็ม แล้วนายเอ็มก็เดินขึ้นหอไป!!!! :m16: :m16:
.....เรายืนอยู่หน้าหอซักพัก คิดว่าเดี๋ยวเดินไปนั่งเล่นที่สถานีรถไฟดีกว่า
"เอิร์ต!!" มีเสียงคนเรียกเรา เราก็เงยหน้าขึ้นไปมอง ก็ไม่เห็นใคร แต่ในใจคิดว่าต้องเป็นนายนิกที่เรียกเราแน่ๆ เพราะตรงที่เรายืนอยู่ตรงกับห้องเราพอดี
....พอเห็นว่าไม่มีใครเรียกเรา เราก็เดินออกมาจากตรงนั้นแล้วก็เดินไปที่สถานีรถไฟ นั่งคิดอะไรเพลินๆ ทบทวนสิ่งที่ผ่านมา สิ่งที่ผิดพลาดไป เราทำร้ายคนที่รักเรามากคนนึง โดยที่ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้กล่าวคำ"ขอโทษ"กับเค้าคนนั้นอีกมั๊ย!!
"เอิร์ต มานั่งทำไรตรงนี้เนี่ย" เสียงใครคนนึงถามเรา
....เราก็หันไปมอง!!
"อ้าว!!เพียงดาว"
"อื้มๆ ทำไมมานั่งคนเดียวหล่ะ นิกอ่ะไปไหน" เพียงดาวถามเราแล้วก็มานั่งข้างๆเรา
"ยังไม่ดีกันอีกหรอ" เพียงดาวถามเรา
....เราก็นิ่งเลย นี่เพียงดาวรู้เรื่องเรากับนายนิกด้วยหรอเนี่ย!!
"เอ่อ!!! เพียงดาวรู้เรื่องด้วยหรอ" เราถามเพียงดาว :hao4: :hao4:
"รู้สิเอิร์ต นิกมาปรึกษาเพียงดาวอ่ะ สองสามวันมานี่นิกเงียบๆไป ร้องไห้กับเพียงดาวด้วย"
....เราได้ยินแบบนี้ก็รู้สึก จุกๆอ่ะ :mew6: :mew6:
"เอิร์ตรู้มั๊ย นิกเป็นแบบนี้ทำให้เพียงดาวนึกถึงตอนนิกกับไหมเลยนะ แต่ว่าครั้งนี้ดูนิกจะเสียใจมากกว่า" เพียงดาวบอกเรา
....เราได้ยินก็นิ่งๆไปเลย
"นิกอ่ะรักเอิร์ตมากนะ รักมากด้วยเพียงดาวรู้เพราะว่านิกจะชอบพูดถึงเอิร์ตบ่อยๆ ไม่เหมือนตอนนิกคบกับไหมเลย"
"เพียงดาวอยากให้เอิร์ตกับนิกกลับมาคืนดีกันเร็วๆนะ นิกรักเอิร์ตมากนะ เพียงดาวบอกให้รู้ไว้"
....เพียงดาวพูดแล้วก็ย้ำๆแต่คำว่า"นิกรักเอิร์ตมากนะ" เราเองได้ยินก็น้ำตาซึมๆเลยอ่ะ :mew4: :mew2:
"เคลียร์กันเร็วๆนะกลับมาดีกันเหมือนเดิม เพียงดาวเป็นกำลังใจให้นะ" เพียงดาวพูดแล้วก็เอามือมาบีบไหล่ให้กำลังใจเรา
"คงยากอ่ะเพียงดาว นิสัยนิกเราก็รู้อยู่ จบคือจบ!!"
"ที่ผ่านมาเอิร์ตคิดแต่ว่าอยากให้นิกจบกับไหม แต่ไม่นึกเลยว่าวันนี้จะมาเจอกับตัวเอง"
"ไม่หรอกเอิร์ต นิกอ่ะรักเอิร์ตมาก นิกคงไม่จบกับเอิร์ตง่ายๆเหมือนจบกับยัยไหมหรอกนะ" เพียงดาวบอกเรา
"ถึงนิกไม่จบ เอิร์ตก็คงไม่มีหน้ากลับไปเป็นแฟนนิกแล้วอ่ะเพียงดาว เอิร์ตมันกลายเป็นของสกปรกไปแล้วสำหรับนิก"
"เอิร์ตทำให้นิกเสียใจมาก เอิร์ตทำนิกเจ็บมาก" เราบอกเพียงดาว :ling1: :ling2:
"เอิร์ตอย่าพูดแบบนี้ดิ เพียงดาวจะร้องไห้ เอิร์ตรู้มั๊ยตั้งแต่นิกคบกับเอิร์ตอ่ะ นิกดูดีขึ้นมาเลยนะ"
"เอ่อ!!เพียงดาวหมายถึงนิกดูร่าเริง ไม่เหมือนนิกคนเดิมที่เงียบๆ ขี้หงุดหงิดเลยหล่ะ"
"เพียงดาวยังเคยแซวนิกเลยว่านิกเปลี่ยนไปมากเลยนะเนี่ย"
"รู้มั๊ยนิกตอบเพียงดาวมาว่ายังไง...!!!"
"นิกตอบเพียงดาวมาว่า...ก็นิกมีคนที่กลับไปเจอเค้าแล้วมีความสุขทุกวันอ่ะ"
"นิกหมายถึงเอิร์ตไง!!" เพียงดาวบอกเรา :hao5: :hao5:
เราได้ยินที่เพียงดาวพูด น้ำตาก็ไหลเลยอ่ะ นี่เราไม่รู้เลยว่าเรามีความหมายสำหรับนายนิกขนาดนั้น เราทำลายความรักตั้งมากมายที่นายนิกมีให้เรา เราทำลายมันทั้งหมดด้วยตัวของเราเอง!! :mew4: :mew4:
"เอิร์ตไม่ต้องห่วงนะ เพียงดาวจะช่วยเต็มที่เลย เดี๋ยวเพียงดาวคุยกับนิกให้นะ" เพียงดาวบอกเราแล้วก็บีบไหล่ปลอบใจเรา
"นิกเองก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่ทำร้ายเอิร์ต นิกอยากขอโทษเอิร์ตนะ" เพียงดาวบอกเรา
"งั้นเพียงดาวกลับหอก่อนนะ อย่าคิดมากนะเอิร์ต เพียงดาวเป็นห่วงทั้งสองคนนะ"
"ขอบใจมากนะเพียงดาว"เราขอบใจเพียงดาว
....เพียงดาวเดินกลับไปแล้ว เหลือเรานั่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว ก็ร้องไห้ออกมาอีก ตอนนี้ไม่มีอะไรที่ดีไปกว่าการนั่งร้องไห้แล้วหล่ะ ความรู้สึกทุกๆอย่างมันได้พรั่งพรูออกมาผ่านน้ำตา เรานั่งร้องไห้อยู่ตรงนั้นโดยที่ไม่สนใจว่าจะมีใครผ่านมาเห็นมั๊ย!!
....นายออมโทรมาตามเรา เราก็กลับหอไปห้องนายออม กลับไปก็อาบน้ำนอน มีข้อความเข้ามาในโทรศัพย์เรา...นายนิกส่งมา!!
"พรุ่งนี้ตอนเย็นกินข้าวเสร็จมาเจอกันที่สะพานลอยสถานีรถไฟนะ" เราเปิดอ่านแล้วก็ตอบนายนิกกลับไป!!
.......ตอนเช้าเราตื่นมาก็ไปเรียนตามปกติ ส่วนเรื่องที่นายนิกส่งข้อความมาเราก็ไม่ได้เล่าให้ใครฟังหรอกนะ ในใจเราแทบไม่เป็นอันเรียนอ่ะคิดอยุ่แต่ว่าถ้าถึงตอนที่เราไปเจอนายนิก นายนิกจะคุยอะไรกับเรา อยากให้ถึงตอนนั้นเร็วๆ!!
.....ตอนเย็นพวกเราเรียนเสร็จก็กลับมากินข้าวกัน นายนิกไม่ได้มากินข้าวกับพวกเราด้วย คงไปกินกับเพียงดาวอ่ะ พอกินข้าวเสร็จ เราก็แยกจากพวกนั้นไปหานายนิกตามที่นัดกันไว้!! ตอนนั้นก็ประมาณทุ่มนึง!!
"มึงจะไปไหนอ่ะเอิร์ต" ไอ้แมคถามเรา
"ไป...เอ่อ!!! ไปสะพานลอยทางรถไฟอ่ะ"
"ไปทำไมว๊ะมืดขนาดนี้"
"เอ่อ!!!" เราไม่รู้จะบอกพวกนั้นดีมั๊ยว่านิกนัดไว้
"ยังไงเนี่ย มึงจะไปทำไมที่สะพานลอยตอนนี้อ่ะ" ไอ้แมคถามเรา
"เอ่อ!!!! นิกนัดให้ไปเจออ่ะ" เราบอกไอ้พวกนั้นไป :mew2: :mew2:
....พวกนั้นก็เงียบไปเลย!!
"เออๆ ไปเคลียร์กันหรอ งั้นไปเถอะ เดี๋ยวพวกกูรอดูอยู่ห่างๆนี่แหล่ะ" ไอ้แมคบอกเรา
"อือๆ งั้นไปก่อนนะ" เราบอกพวกนั้นแล้วก็เดินไปสะพานลอยข้ามทางรถไฟ
....เราไปถึงก็เจอนายนิกยืนรออยู่แล้ว สะพานลอยข้ามทางรถไฟในเวลานี้ไม่มีใครเดินขึ้นมาแล้ว บนสะพานมีแต่เรากับนายนิก!! เราเดินเข้าไปหานายนิกแล้วก็ยืนหันหน้าออกไปมองทางรถไฟข้างๆนายนิก!!
"เอิร์ต" นายนิกเรียกเรา แต่ก็ไม่หันหน้ามามองเรานะ นายนิกยังคงมองออกไปข้างหน้ามองไปที่รางรถไฟ
"ว่าไงนิก!!" เราพูดแล้วก็หันไปมองหน้านายนิก
"นิก....นิกจบนะ!!" นายนิกพูดโดยที่ไม่หันหน้ามองเรา :ruready :ruready
.....เราได้ยินก็อึ้ง ทุกอย่างเหมือนจะหยุดอยู่ตรงนั้น อยากร้องไห้นะ แต่มันร้องไม่ออกอ่ะ!! :hao4: :hao4:
...พอเห็นเราไม่ตอบอะไรไป นายนิกก็หันหน้ามามองเรา แล้วก็เอาสองมือมาจับไหล่เราให้หันหน้าเข้าไปหานายนิก แล้วนายนิกก็ถอดสร้อยคันไถออกมาจากคอนายนิก!!
"คืนเวลาให้กันนะ" นายนิกพูดแล้วก็เอาสร้อยคันไถมาห้อยคอให้เรา
.....แล้วนายนิกก็เอาสร้อยอะตอมของนายนิกที่เราห้อยคออยู่ออกไปจากคอเรา เอาไปสวมใส่คอของตัวเองไว้....เท่านั้นแหล่ะ เรากลั้นน้ำตา เก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่จริงๆ ร้องไห้ออกมาเลย!! นายนิกพอเห็นว่าเราร้องไห้ ก็ดึงตัวเราเข้าไปกอด!!
"กอดสุดท้ายแล้วนะครับ....นิกขอโทษที่ทำเอิร์ตเจ็บวันนั้น ขอบคุณครับที่เข้ามาในชีวิตของนิก นิกคงลืมเอิร์ตไม่ได้หรอกเพราะนิกก็รักของนิก แต่ในเมื่อมันเป็นแบบนี้นิกก็ต้องจบ!! ลาก่อนครับ!!" นายนิกพูดจบก็ปล่อยแขนที่กอดเราอยู่แล้วก็หันหลังเดินกลับไป
"นิก...เอิร์ตขอโทษ!! เอิร์ตรักนิก!!" เราพูดให้นายนิกได้ยิน นายนิกก็ไม่หันหลังกลับมามองเราเลย
.....เราทรุดตัวนั่งร้องไห้บนสะพานลอย มันหมดแรงไปหมด เราร้องไห้ออกมามากมาย เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยอมรับการตัดสินใจของนายนิก พรุ่งนี้สำหรับเรากับนายนิกมันไม่มีอีกแล้ว!!....พวกเพื่อนๆที่คงแอบดูเรากับนายนิกอยู่ห่างๆก็พากันขึ้นมาหาเราทุกคนช่วยกันปลอบใจเรา....!!! :ling3: :ling3:
....บนสะพานลอยแห่งนี้เป็นที่...ที่เรากับนายนิกบอกรักกัน...แล้วมันก็เป็นที่...ที่เรากับนายนิกบอกเลิกกัน!!
"เรามาไกลเท่านี้ก็ดีเหลือเกิน....ขอบคุณนะที่เคยมีกัน....มันถึงเวลายอมรับ..ความจริง
เรามาไกลเท่านี้...ก็ดีเกินที่ฝันตั้งเท่าไร...เมื่อชีวิตคือความเป็นไป...สุดท้ายก็ต้องจากกัน...เท่านั้นเอง"
.....จบบริบูรณ์.....
-เอิร์ต...หลังจากที่เลิกกับนายนิกไปแล้ว ก็ไปขนข้าวของของที่เหลืออยู่ออกมาจากห้องนายนิกแล้วก็ไปอยู่ห้องเดียวกับนายออมน้องรหัส แล้วก็ไม่เป็นแฟนกับใครอีกเลย ถึงแม้จะมีคนมาจีบบ้างก็เหอะเอิร์ตก็ไม่สนใจ ไม่คุยกับใคร ไม่ให้ความหวังใครอีก เพราะในใจลึกๆของเอิร์ตยังมีความหวังที่จะกลับไปคืนดีกับนายนิกอีกครั้ง!!
-นายนิก...หลังจากที่เลิกกับเอิร์ตไปก็ซึมเศร้าไปเลย ถึงกับไม่ยอมนอนที่ห้องของตัวเองเป็นเดือนๆ เพราะไม่อยากเห็นอะไรเดิมๆเหมือนกับตอนที่ยังอยู่กับเอิร์ต นายนิกไปขอนอนกับนายเอ็มช่วงเวลาหนึ่งเพื่อให้ทำใจได้กับการที่กลับห้องไปแล้วไม่เจอเอิร์ต!! กับนายบอมนายนิกก็ยังพูดคุยเหมือนเดิม ส่วนกับเอิร์ตนายนิกไม่คุยเลย!! แต่นายนิกเองก้ยอมรับว่ารักเอิร์ตมาก ลืมเอิร์ตไม่ได้เลยจริงๆ แต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันเกินจะรับไหวจริงๆ ได้แต่คิดว่าวันเวลาจะช่วยรักษาจิตใจแล้วถ้ามีโอกาสคงได้กับไปคุยกันอีกครั้งนึง เพราะความผูกพันของทั้งสองคน!!
-นายบอม...ได้แต่โทษตัวเองตลอดว่าเป็นคนผิดที่ทำให้เอิร์ตกับนิกต้องเป็นแบบนี้ ก็พยายามดูแลเทคแคร์เอิร์ต เพราะใจของบอมรักเอิร์ตมากนั่นเอง แต่ติดตรงคำสาบานที่เคยสาบานกันไว้ตอนนั้น นายบอมเลยทำอะไรไม่ได้มากไปกว่าคอยอยู่ใกล้ๆเอิร์ตแล้วก็ช่วยกันดูแลนายออมน้องรหัสของทั้งสองคนให้ดีที่สุด กับนายนิกนายบอมก็ยังพูดคุยเหมือนเดิม
-นายออม...น้องรหัสของเอิร์ตกับบอม วันที่ไปช่วยเอิร์ตย้ายของออกมาจากห้องนายนิก นายออมก็ถือโอกาสพูดขอโทษนายนิก เรื่องที่ต่อยนายนิกในวันนั้น นายนิกก็อภัยให้ไม่โกรธเพราะเข้าใจนายออมว่าห่วงพี่รหัสจริงๆ แถมยังบอกนายออมด้วยว่ายังคุยกันได้เหมือนเดิมนะไม่โกรธ ยังเป็นน้องนายนิกเหมือนเดิม!!
-กลุ่มเพื่อนๆ นายเอ็ม ยัยส้ม ไอ้แบงค์ ไอ้แมค ก็ตกใจที่นายนิกกับเอิร์ตตัดสินใจที่จบกันแบบนี้ แต่ทั้งหมดก็เคารพการตัดสินใจของทั้งสองฝ่าย แต่ก็ยังมีความหวังว่าวันหนึ่งทั้งเอิร์ตแล้วก็นิกจะกลับมาดีกันอีกครั้ง
- เพียงดาวพอรู้ว่าเอิร์ตกับนายนิกเลิกกันจริงๆก็เสียใจมาก บอกกับเอิร์ตแค่ว่าจะช่วยดูแลนิกให้แล้วก็จะทำทุกอย่างให้เอิร์ตกับนายนิกกลับมาคืนดีกันให้ได้!!
-ความสัมพันธ์ในกลุ่มเพื่อนที่มี ไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็ม นายบอม นายนิก เอิร์ต ยัยส้ม ก็ยังเหมือนเดิม นายนิกก็คงมากินข้าวหรือว่าไปไหนมาไหนกับพวกนี้เหมือนเดิม เพียงแต่ว่าไม่ได้มาทุกวันเหมือนเมื่อก่อน แต่เวลาที่นิกกับเอิร์ตเจอกันก็ไม่พูดคุยกัน แต่ก็ไม่ได้เกลียดกันจนถึงขนาดเจอหน้ากันไม่ได้หรือไปไหนมาไหนด้วยกันไม่ได้ เพียงแต่ไม่ได้ไปด้วยกันสองคนเหมือนแต่ก่อน!!
* *สุดท้ายนี้..ในนามของผู้เขียนเรื่องRoommate&Soulmate ขอขอบคุณรูมเมททุกๆคนที่เข้ามาอ่านและติดตาม ขอบคุณสำหรับคำคอมเม้นต์ติ-ชมต่างๆ ก็จะนำไปปรับปรุงงานเขียนครั้งต่อไป(ถ้ามี)ให้ดีขึ้นนะครับ...ขอโทษสำหรับความผิดพลาดจากเรื่องรูมเมทฯที่อาจจะทำให้คนอื่นไม่ชอบในบางตอน เป็นงานเขียนเรื่องแรก ผิดพลาดไปก้ต้องขออภัยด้วยนะครับ สุดท้ายนี้ขอบคุณมากมายจริงๆครับที่ให้กำลังใจเรื่องรูมเมทฯกันมาโดยตลอดจนถึงวันนี้...ขอบคุณมากๆครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านไป น้ำตาไหลไป เคารพการตัดสินใจ
-
ไม่รู้จะเม้นอะไร ก็ตามนั้น
-
เงิบ แปป น้ำตาจิไหล ทำใจไม่ได้ พูดเลยนะตรงนี้ :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3:
-
วางเรื่องมาแบบนี้ก็ต้องจบแบบนี้ จะให้สมหวังก็คงเป็นไปไม่ได้ เราถือว่าจบดีมากเลยนะ ถ้าเกิดขึ้นกับชีวิตจริงคงไม่มีใครทนได้ คงต้งทำเหมือนนิก :mew2: :mew2:
-
ก็ไม่นึกว่าเรื่องนี้ ในที่สุดจะต้องจบลงแบบนี้จริงๆเหมือนกัน ใจก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้นัก แต่ในเมื่อผู้ขียนตัดสินใจแล้วก็ต้องตามนั้นล่ะครับ
สิ่งนึงที่ผมอยากฝากทิ้งท้ายให้ผู้เขียนลองเอาไปพิจารณาเกี่ยวกับงานใหม่ๆที่กำลังจะเขียนนะครับ ก็คือ มีคนเคยบอกผมว่า ตัวเค้าเป็นคนที่จะไม่อ่านเรื่องที่จบเศร้าเลย ไม่ว่าเรื่องนั้นจะสนุกแค่ไหนยังไง
เค้าให้เหตุผลว่า เพราะในชีวิตเค้ามีแต่ความไม่สมหวัง ความไม่สมบูรณ์ทุกๆอย่างในตัวอยู่แล้ว ดังนั้นถ้าจะอ่านนิยายสักเรื่อง เขาคงไม่อ่านอะไรที่มันเศร้ารันทดไปอีก เขาเบื่อที่จะแบกรับมันไว้ อยากให้โลกนี้มีแต่นิยายที่จบอย่างเป็นสุขเท่านั้น ไม่อยากให้ต้องมีนิยายที่เป็นโศกนาฏกรรมเลย เพราะชีวิตจริงมันโหดร้ายกันมากพอแล้ว
ทีแรกผมก็นึกเอาว่า เค้าคนนี้ดูอินกับนิยายมากไปมั๊ยนะ หรือว่าจริงจังกับชีวิตมากไปมั๊ยถึงได้ซีเรียสกับเรื่องว่านิยายจะจบดีหรือไม่ดี
แต่หลังจากนั้นผมได้มารู้ทีหลังว่า คุณคนนี้เขาเป็นคนพิการครับ เกิดมาก็ใช้ขาไม่ได้เพราะไม่มีขาส่วนตั้งแต่ใต้เข่าลงไป หูกับตาก็เสียไปอย่างละข้างใช้การไม่ได้อีกด้วย ก็คือพิการซ้ำซ้อนนั่นแหละครับ
พอรู้ยังงี้แล้วผมเข้าใจเขาทันที ไอ้ที่เค้าบอกว่า ชีวิตเค้ามีแต่ความไม่สมบูรณ์ และไม่เคยสมหวัง มันเพราะแบบนี้น่ะเอง เขาไม่ได้พูดเกินไปหรือนอยด์ไปเองสักนิด และถ้าเราลองมาเป็นเค้า เราก็คงรับไม่ได้เหมือนกัน
ถ้าเค้าจะอ่านนิยายสักเรื่องเค้าจะอ่านเรื่องที่มันสนุกและจบอย่างสมหวัง เพราะเค้าจะสบายใจและยังรู้สึกว่าตัวเองยังมีหวังบ้าง แม้จะเลือนลางแค่ไหน แต่ถ้าเป็นเรื่องเศร้าจบเศร้าเค้าขอไม่รับรู้กับตรงนั้นดีกว่า เขาเศร้ากับชีวิตตัวเองมากพอแล้ว มันคือแบบนี้นี่เอง
ตั้งแต่นั้นมาผมก็ไม่คิดที่จะเขียนนิยายอะไรที่เศร้ามากอีก อย่างน้อยก็ต้องจบอย่างลงตัวมีความสุขกันได้ เพราะเราไม่รู้ว่าคนที่อ่านอยู่มีสักกี่คนที่รอความหวังจากนิยายของเรา บางคนอ่านแล้วเขาอาจจะยิ้มตามและมีความสุขไปด้วย นั่นเท่ากับว่านิยายเราช่วยให้คนบางคนมีความสุขได้ ผมอยากให้เป็นแบบนี้มากกว่านะ
นั่นก็เป็นเหตุผลส่วนตัวของผมเองแหละ ที่ผมจะไม่นิยมนิยายแบบโศกนาฏกรรมเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ได้แอนตี้นะเพราะผมเข้าใจดีว่านิยายบางเรื่องมันต้องเป็นไปแบบนั้น เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่นิยายทุกเรื่องจะแฮบปี้เอนดิ้งกันไปหมด แต่ถ้าเป็นได้ผมเองก็อยากให้มีแต่เรื่องดีๆ จบดีๆเหมือนกันแหละ ไม่รู้มีใครคิดแบบผมมั๊ยนะ 555
ฝากผู้เขียนไว้แล้วกันนะครับ จริงๆแล้วผู้เขียนทำงานแรกออกมาโอเคแล้ว งานต่อๆไปก็คงพัฒนาไปได้เรื่อยๆ ถ้าฝึกสังเกตจดจำเทคนิคต่างๆจากนิยายหลายๆเรื่องในนี้นะ ผมเชื่อว่างานหน้าคงจะออกมาโอเคกว่านี้แน่ๆ จะรออ่านละกันนะ :teach:
-
ว่าแล้วว่าต้องจบแบบนี้
:mew6: :mew6: :mew6:
-
ห้วนไปนิด
-
จะจบแบบนี้ก็โอเคนะ แต่ห้วนไปมั้ย เหมือนตัดจบ
คนเขียนนอยด์รึเปล่าเนี่ย อาจจะรู้สึกไม่ดีกับที่เมนต์ๆไป
สำหรับเรา เราค่อนข้างโอเคที่จบแบบนี้นะ
เพราะเราก็ไม่ได้คิดว่านิสัยอย่างนิกมันจะกลับมาคบเอิร์ตได้อีกในเมื่อความเชื่อใจมันหายไปแล้ว
การที่จะเลิกกับเอิร์ตไปเลยจะไม่แปลก
แต่ตอนสุดท้ายนี้มันเหมือนกับจบไม่ลงมากกว่า เขียนมายืดยาวหกสิบกว่าตอน แต่อยู่ๆก็ตัดจบ
ไอ้ตอนจะรักกันมีเป็นสิบๆตอน แต่พอจบแบบ bad ending ดันเหมือนพลิกภายใน 2-3 ตอนซะงั้น
คนที่เชียร์เอิร์ตกับนิกอาจจะทำใจไม่ได้ล่ะมั้งเพราะเหมือนจะมีแนวโน้ม happy ending
โดยส่วนตัวเรื่องหน้าอยากให้วางพล็อตให้แน่นๆหน่อย
แต่แอบๆคิดว่า จบแบบนี้สามารถปูไปภาคสองได้ หรือว่าจะมีภาคสองต่อ
แต่ความจริงเราดันรู้สึกว่าเรื่องมันแปล่งๆมาตั้งแต่ เอิร์ตฟัดกับนิกและจะไม่ยอมให้นิกเอาเพราะไม่มีถุงยาง แล้วมันก็ลามมาถึงเอิร์ตมีอะไรกับบอม เรารู้สึกว่าช่วงนี้มันทำให้เรื่องเพี้ยนๆไปเลย มันพาเราตัดออกจากนิยายใสๆที่ปูมาเป็นสิบๆตอน
-
....ขอบคุณมากๆครับสำหรับรูมเมททุกๆคน ที่อยู่เป็นกำลังใจกันมาโดยตลอด กลับมาอ่านดูแล้วมันก็ห้วนๆจริงๆในความรู้สึกและมุมมองของคนอ่าน แต่ด้วยเรื่องนี้เป็นเรื่องแรก คือเราไม่เข้าใจว่าอันไหนคือน้ำ อันไหนคือเนื้อ เห็นคอมเม้นบอกว่ามีแต่น้ำไม่มีเนื้อ เราก็เลยไปไม่ถูกอ่ะครับ กลัวว่าเนื้อเรื่องที่พิมพ์ไปเนี่ยน้ำหรือเนื้อกันแน่ มุมมองของคนเขียนกะคนอ่านไม่เหมือนกัน สำหรับคนเขียนคิดว่าสิ่งที่เล่ามาในเรื่องคือการเชื่อมต่อของเนื้อเรื่อง แต่คนอ่านอาจจะคิดว่าเนื้อหาหลวมไปมีแต่น้ำ เราก็ไม่รู้ว่าจะทำให้มันกระชับมีแต่เนื้อๆได้ยังไง ยังไงขอคำแนะนำด้วยนะครับ เราจะได้เอาไปพัฒนาในเรื่องต่อไป!!
....ส่วนเปอร์เซ็นต์ที่รูมเมทฯจะมีภาค2 ก็คิดไว้เหมือนกันนะครับ แต่เราทำเรื่องมันแปล่งๆตั้งแต่ต้นอย่างที่หลายๆคนบอกแล้วอ่ะ มันก็ยากที่จะดึงกลับมาเข้ารูปได้เหมือนเดิม คือมันก็ไปต่อไม่เป็นละเดินหน้าต่อไปก็จะมีแต่ดราม่า ยังไงเรื่องหน้าเรารับปากว่าจะเขียนแบบแฮปปี้แอนด์ดิ้งนะครับ :mew1: :mew3:
....ส่วนแนวฉากNC ยอมรับเลยว่าฝีมือด้านอธิบายฉากNCไม่ดีพอจริงๆ เพราะเราไม่ใช่คนเขียนเรื่องสายNC แฮ่ๆ เรื่องหน้าคงไม่มีฉากNCแบบทะลุ20+แบบนี้นะฮะ คงอย่างมากแค่15+ แฮ่ๆ o18 :haun4: :oo1:
....ขอบคุณอีกครั้งจากใจจริงๆ ที่ให้กำลังใจกันมาตลอดตั้งแต่เริ่มเรื่องจนจบเรื่องวันนี้ อยากพิมพ์ชื่อรูมเมททุกๆคนนะครับ ขอบคุณมากขอบคุณจริงๆ และยอมรับทุกคำติ-ชมนะครับ
....ถ้ามีผลงานเรื่องหน้า ยังไงก็ขอให้กลับมาติดตามกันอีกนะครับ :pig4: :pig4:
-
สำหรับเรานะ ที่เราว่าเป็นน้ำสำหรับเรื่องนี้คือเหตุการณ์ต่างๆที่เราไม่เห็นความคืบหน้าของเรื่องหรือความสัมพันธ์ของตัวละคร
คือมันย่ำอยู่กับที่นั่นเอง เหมือนเหตุการณ์ตอนค่าย มันก็รู้กันแล้วนะว่าเอิร์ตกับนิกชอบกัน
คือตอนนั้นมันน่าจะทำให้ความรู้สึกชัดเจนอย่างรวดเร็ว แต่ก็ถ่วงเวลาด้วยความรู้สึกแบบเดิมมาเป็นสิบตอน
อ่านมันก็มีความสุขนะ แต่มันไม่เห็นความก้าวหน้าของความสัมพันธ์ในตัวละคร
อ่านจบแต่ละตอน ก็เราก็ได้แต่คิดว่า เมื่อไหร่มันจะบอกชอบกัน
คือมันวนไปวนมา ไม่กล้าบอกชอบเป็นสิบตอน มันเลยรู้สึกเหมือนน้ำไง
ชอบเรื่องนี้นะแต่มารู้สึกแปล่งไปอย่างที่บอก ก็แอบคิดว่าจะมีภาคสอง ไม่ก็ตอนพิเศษที่มันมาเสริมตอนจบให้ดูสมบูรณ์ขึ้น
จะเป็นเอิร์ตไม่ได้คู่กับนิก ก็ไม่ว่ากัน เพราะโดยนิสัยนิกเราว่าเป็นแบบนี้ก็โอเคแล้ว ถ้าจะกลับมาคบเราว่าอีกนานมาก
เพราะเอิร์ตมันก็ต้องพิสูจน์ตัวเองหลายๆอย่าง
ที่สำคัญ ฉันขอคู่ 'วินบอม' อร๊ายยยยยยย :ling1: เชียร์มาตั้งนานโดนอิเอิร์ตคาบไปเฉยเลย
ขอบคุณจริงๆที่เขียนเรื่องนี้มาให้อ่าน
-
:a5:
o22
:a5:
คือกรี๊ดอ่ะ ไม่ได้เข้ามาอ่านแค่ไม่กี่วันเพราะงานหนักมาก ได้แต่แว๊บเข้าแว๊บออกเล้า แต่ไม่ได้อ่านอะไรจริงจังมากมาย พอจะมาอ่าน นิก เอิร์ต บอม ก็มาเจอแบบว่า อุ๊ต๊ะ!!! จบแล้วหรอออ ตกใจอ่ะ รีบกดเข้ามาอ่านอย่างไวเลย (อ่านแต่ตอนจบด้วยนะ ข้ามตอนก่อนหน้าที่ยังไม่ได้อ่านไปเลย ด้วยความใจร้อน เหอๆ)
อ่านแล้วก็มีความรู้สึก
คือเศร้าอ่ะ :monkeysad: สงสารนิก สงสารบอม ถึงแม้ว่าตัวละครทั้งสองคนนี้จะไม่ได้นิสัยดีเด่อะไรไปมากกว่าใคร และมีข้อบกพร่องมีจุดด้อย มีเรื่องทำผิดอะไรก็แล้วแต่ (นี่ลำเอียงมาก พูดเลย)
แล้วก็แบบว่า สะใจเอิร์ตมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ที่สุดท้ายก็เสียทุกอย่าง ถูกนิกบอกเลิก กับบอมก็ไม่ได้คบเป็นแฟน คือสะใจมากพูดเลย (อยากหัวเราะให้ลั่นทุ่งดอกทานตะวัน :laugh: :m20: ) ทำตัวเอง นิสัยเเบบนี้เจอแบบนี้ก็สมควรแล้ว :beat: :z6:
ถูกใจค่ะที่จบแบบ bad end ไม่มีใครได้คู่กับใครเลย :katai2-1:
แต่อนาคตถ้ามีภาค2 แล้วนังเอิร์ตมันปรับปรุงตัวได้อันนี้ก็ค่อยว่ากันใหม่ ค่อยเชียร์ ค่อยเอาใจช่วยกันใหม่
ขอบคุณคนเขียนที่แต่งนิยายเรื่องนี้มาให้เราได้มีฟีลลิ่งหลากหลายร่วมกันนะคะ :pig4: :pig4: :pig4:
-
มี ภาค2กะดีนะครับ
ทำใจไม่ได้ ....
-
เป็นกระทู้ที่เฮฮาดีนะ ถ้าเป็นชีวิตจริงคนอย่างอี่เอิร์ตคงไม่ต่างอะไรกับ.......คนหนึ่งหรอก
-
ใช่ๆต้องมีภาค2 นะ ทำใจไม่ได้ ถ้าจบแค่นี้บอกตรงผิดหวังมาก ไม่ชอบเรื่องดราม่าอ่าครับ
-
ดีใจนะที่ผู้เขียนไม่ท้อซะก่อน เรื่องที่ว่ายังไม่ค่อยเข้าใจว่าตรงไหนมันเรียกว่า "น้ำ" หรือ "เนื้อ" นั้น เราไม่ว่ากันครับ แต่อยากให้ค่อยๆทำความเข้าใจด้วยการลองอ่านเรื่องที่เราชอบจากในบอร์ดไปเรื่อยๆครับ แล้วจะค่อยๆเข้าใจไปเอง ต้องใช้ประสบการณ์นั่นแหละครับ
"เนื้อ" ในที่นี้มันก็คือ เหตุการณ์สำคัญๆเป็นพิเศษที่จะเกิดขึ้นในตอนที่เราเขียนนั้นๆ ถ้าเป็นเส้นกราฟ มันก็คือช่วงพีคที่เส้นกราฟขึ้นจนสูงสุดนั่นแหละ เหตุการณ์สำคัญเหล่านี้แหละที่จะทำให้คนอ่าน "อิน" ไปกับเรื่องของเราครับ
คิดง่ายๆคือ ถ้าเราทำการย่อตอนที่เราเขียนให้พอได้ใจความ นั่นล่ะครับ มันคือ"เนื้อ" ของทั้งหมด ไม่มีรายละเอียดอื่นๆ เช่น เนื้อเรื่องตอนจบที่เพิ่งลงไปนี้ กล่าวถึง
"เอิร์ตที่เสียใจและไม่กล้ากลับไปอยู่กับนิก เพื่อนๆทุกคนก็เป็นกำลังใจให้ โดยเฉพาะ เพียงดาวที่อยากให้กลับไปคบกับนิกเหมือนเดิม แต่อยู่ๆนิกก็ส่งข้อความให้ไปพบที่สะพานลอยสถานีรถไฟ พอถึงเวลาจริงเอิร์ตก็ไปพบนิกตามที่นัดแต่ก็ต้องเสียใจหนักเพราะนิกได้บอกเลิกและคืนสร้อยให้แก่กัน ทำให้เอิร์ตได้แต่เสียใจเพราะที่นี่เป็นที่ๆนิกบอกรัก แต่ก็ต้องกลายเป็นที่ๆบอกเลิกกันด้วย จบความรักที่มีต่อกัน"
สังเกตนะครับว่าการย่อความจะทำให้ได้ใจความสำคัญออกมาประมาณนี้แหละ ที่เหลือก็คือรายละเอียดต่างๆที่ไม่ค่อยสำคัญนัก ก็ลองสังเกตดูไปละกันครับ ของแบบนี้อาจยากแต่ถ้าฝึกสังเกตไปเรื่อยๆเราก็จะเข้าใจไปเองแหละ ลองดูครับ
-
ชอบเรื่องนี้มากๆครับ แต่ผมชอบอ่านนิยายที่จบแล้ว จะได้ไม่ต้องรอ
:mew2: :mew2:
-
อ่านแล้วไม่พ้องกับชื่อเรื่องเลย เหมือนยังไม่มีการคุยหาเหตุผลไรเลย เวลา รอ เลิก จบ ปิ้ง
-
ชอบจ้า ตามอ่านจนจบทุกตอน เราดันไม่เหมือยคนอื่นแหะ เราชอบอ่านนิยายที่มีน้ำแบบนี้อะ เล่าถึงชีวิตประจำวันขำๆกับเพื่อนเฮฮา คงเพราะในชีวิตเราไม่มีโอกาสได้สนุกแบบนั้นเลยชอบที่จะอ่านกับนิยายแทน ซึ่งเราโอเคกับนิยายเรื่องนี้มาก นางเอกเป็นคนไม่ชัดเจนกล้าๆกลัวๆ ยังไงก็อยากให้มีภาค 2 นะ จะมาสานความสำพันกันในค่ายอาสาปีสองก็ดีนะ หรือจะเปิดคู่ใหม่ดี 555 คนเขียนขยันเราชอบ ขยันเขียนncหน่อยนะ ตอนที่มันฟินๆใส่ไปเลย คนอ่านดิ้นตาย. 555555. จะติดตามเรื่องใหม่นะ ขอบคุณค่าาา
-
:sad4: :sad4: :sad4:
-
....ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณผู้อ่านทุกๆคนมากๆ สำหรับคำแนะนำและกำลังใจ มีกำลังใจขึ้นมามากเลยครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
รูมเมทฯ เดี๋ยวมีมาต่อภาค2 แน่นอนครับ แต่ขอเวลาไปขัดเกลาเนื้อเรื่องซักนิดนึง
แต่ว่า....เดี๋ยวมีเรื่องสั้นๆมาคั่นเวลานะครับ อิอิ!!
:mew1: :mew1: :mew1:
[/b]
-
จะรออ่านนะครับ ไม่เอาดราม่านะครับ 555
-
รอจ้า ว่าแต่ภาคใหม่นี่ขึ้นกระทู้ใหม่เลย
หรือว่าต่ออันเก่า
แต่ใจจริงอยากให้ขึ้นอันใหม่จะได้ หาเจอง่ายหน่อย
-
ป๋มว่า วิจารณ์อ่านได้ แต่อย่าเอามาเป็นคติเวลาเรื่องเดินไปแล้ว
มันจะทำให้สิ่งที่ยังเหลืออยู่เป๋กว่าเดิม เป็นธรรมดาที่ผู้อ่านต้องการให้เรื่องดำเนินตามสถานการณ์ที่สามารถเป็นจริง (ฟิน + ไม่สับสน)
เพราะ บางครั้งผู้เขียน ลงเค้าโครงเรื่องกำหนดทิศทาง ว่าอะไรลงจังหวะไหน แต่ไม่ได้วางลักษณะพื้นฐานตัวละครก่อน
หรือใส่เหตุการณ์ที่น่าสนใจต่อตัวละครหลัก แต่ขัดกับลักษณะพื้นฐานของตัวละคร
การเดินเรื่องอาจจะสนุกจริง แต่มันไม่จูงใจให้ฟินตาม (คือ เห็นด้วยกับหลาย ๆ ความคิดเห็น)
แต่ถ้าไปรีบปรับซะตอนนั้นเลย บางทีจะกลายเป็นการทุบโครงสร้างที่วางไว้ และเสียงานเขียนไปเลยงับ
======================================================================
ป๋มแนะว่า อย่าไปปรับโครงเรื่องหลักที่วางไว้ เพราะมันถูกออกแบบมาแล้ว ส่วนที่เป๋ ก็ปล่อยไป
แล้วนำมาอธิบายโดยเขียนเป็น ตอนเสริม ขยายความสถานการณ์ ที่มันดูมึน ๆ ให้เข้าใจมุมมองก็ได้งับ
เห็นการ์ตูนวาย หลายเรื่องใช้เขียนเสริม ช่วงที่ขาดหายไป หรือในส่วนที่ถูกข้าม หรือ ลักษณะของเหตุการณ์ที่ผิดพื้นฐานตัวละคร
======================================================================
เรื่องนี้ มันขยายต่อเป็นเรื่องใหม่ได้เลยแหละ ป๋มว่า ตัวละครรอง หลายคนน่าหยิบมาทำ
เช่น ตัวของหลานนายเอิร์ต กับนายนิก
เกี่ยวกับ ชีวิตวัยเยาว์ของแก๊งค์ เอิร์ต แม็ค ส้ม (โดยเฉพาะเรื่องที่ ส้ม/แม็ค กัดกันตลอด)
หรือนายเอ็ม / นายบอม ดูสองคนนี้ยังเหมือนมีด้านที่น่าสนใจอยู่ (รายแรกดูเหมือนจะมีความคิดอ่านเป็นแบบผู้ใหญ่ > พี่วิน อีก)
หรือไม่ก็อีกด้านตอนเกิด ดราม่า ในค่ายจากมุมมองของนายแบงค์ / นายปิ๊ก (ตัวละครที่เติมในช่วงนั้น)
ฯลฯ
เอาจริง ๆ มีแค่แอบศรี ที่มันดูน่า :z6: มากกว่าความดื้อมึน ๆ
เค้าบอกรัก คุณมึงยังไม่รู้ตัวอีกว่า กำลังหักอก คน ๆ หนึ่ง :beat:
แต่ยังไงก็อ่าน เพราะบางที่ก็ต้องเป็นตัวของตัวเองบ้าง นิด ๆ :katai3:
เพื่อคนผิดมนุษย์อย่าง แอบศรี น่าจะมีอยู่น้อยตามสัดส่วนของกุลเกย์ (คือ มันมึนไปไหม)
เท่านี้แหละ หึหึ o8
-
....ยังคงเข้ามาขอบคุณหลายๆความคิดเห็นเลยนะครับ
...ส่วนเรื่องใหม่มาแล้วนะครับ ขอกำลังใจด้วยนะครับ แฮ่ๆ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42954.0
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
อย่าพึ่งโกรธกันนะถ้าขอแสดงความเห็นบ้าง
เป็นการจบที่โหดร้ายนอกจากทำร้ายตัวละครแล้ว ยังทำร้ายคนอ่านอย่างรุนแรง
เราพยายามเลิกอ่านนิยายที่คาดว่าจะจบโหดร้ายแบบนี้
รู้ไหมว่าคนอ่านถูกดึงเข้าไปผูกพันกับความรักของเอิร์ธและนิกตลอดเรื่อง มีความรักในตัวละครทั้งสอง
การจบแบบนี้ จึงขัดกับความรู้สึกมาก เหมือนผู้เขียนหลุดพล็อตของตัวเอง ไปแต่งบทจบตามความรู้สึกของคนอ่านบางคนหรือปล่าว
พวกเขาเหมือนมีตัวตนมาโลดแล่นในความคิดความฝันของคนอ่าน ตลอดเวลาเขาเหมือนเพื่อนที่เรารักเช่นกัน
เหมือนเหตุการ์มันยังดูไม่สมเหตุสมผล การจะให้รู้สึกเกลียดตัวละคร จนถึงขั้นให้เลิกรากันคงจะขัดไปในความรู้สึก
ตอนนี้จิตใจดูหดหู่ไปการเรื่องคนทั้งสอง
การกระทำของเอิร์ธจะว่าไป ก็ทำไปเพราะไม่รู้ไม่เห็น แมคกับแบงค์เองที่เป็นคนคึกคะนองสลับที่ นิกกับบอม
จะว่าเป็นความผิดเต็มๆคงไม่ใช่ แต่กลับไม่มีการเคลียร์ประเด็นพล็อตหลักที่สำคัญ
การที่นิกจะเข้าไปขอโทษหลังวันเกิดเหตุดีๆ พอตัดมากลับไม่ได้มีความพยายามมาเคลียร์อะไรอีก
ถ้าเป็นไปได้ อยากให้แต่งต่อและรักษาหัวใจของคนอ่านบ้างนิดหนึ่งนะครับ
:mew2: :mew2: :mew2:
-
....ขอบคุณมากๆครับ ได้มานั่งอ่านความเห็นจากเพื่อนๆหลายๆคนแล้ว ทำให้เรามีกำลังใจที่จะต่อภาค2ของรูมเมทฯขึ้นมาเลยครับ ขอบคุณมากๆจริงๆครับที่ยังชื่นชอบในนิยายเรื่องนี้ ภาคที่2ของรูมเมทฯจะพยายามเขียน เรียบเรียงออกมาให้ดีที่สุดครับ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ขอโทษนะคะแต่ขอเม้นตรงๆเลยนะ
เสียดายเวลาที่อ่านมาเกือบ2วัน ช่วงแรกๆสนุกดีแต่หลังจากกลับจากค่ายเรื่องมันไม่ค่อยไปไหนเลย
ความสัมพันธ์ของตัวนายเอกกับนิกที่ดูแล้วคงวางให้เป็นพระเอกมันไม่ได้คืบหน้าอะไรเลย
แต่กับตัวละครบอมที่ออกมาแล้วบทมันกลับมีน้ำหนักมากกว่านิกเสียอีก
เอิร์ตเธอเป็นสาวน้อยใสซื่อเหรอคะ ซื่อไปมั้ย ซุ่มซ่ามอีกต่างหาก
คือไม่ว่าจะทำอะไรต้องมีคนอยู่ข้างๆจะไปไหนต้องมีคนไปด้วย ดูแลกันเหมือนเป็นเด็กเลย
อ่านมาตั้งนานยังไม่รู้เลยว่าข้อดีของเอิร์ตคืออะไร อะไรที่ทำให้ใครๆต่างมารุมรักนางกันหมด
แล้วตอนที่คุณจะเทน้ำหนักไปทางตัวละครไหนคุณต้องให้ตัวละครนั้นแยกตัวไปกับเอิร์ตตามลำพัง
เพื่อนในกลุ่มมีตั้งเยอะเพราะอะไรถึงต้องไปแต่กับบอม ทำไมไม่ไปกับเอ็ม กับแม็ค กับส้ม กับแบงค์
ตอนที่เอิร์ตคิดว่าตัวเองรักนิก เราอ่านยังไงมันก็ยังไม่ได้รักอยู่ดี เหมือนเป็นอารมณ์อ่อนไหวมากกว่า
เพราะก็รู้สึกแบบนี้กับคนอื่นเช่นบอม เอ็ม แล้วมันต่างจากที่รู้สึกกับนิกยังไงถึงคิดว่าตัวเองรักนิก
เรารอให้นิกบกความในใจมาห้าสิบกว่าตอนแต่สิ่งที่ได้กลับมามันคืออะไรที่รับไม่ได้มากที่สุด
คือเอิร์ตไปมีอะไรกับบอม อ้างว่าไม่รู้เรื่อง ใสๆ คือมันไม่เมคเซนส์อย่างแรงยิ่งกว่าตอนที่อยู่ดีๆก็จะมีอะไรกับนิกซะอีก
จะเก็บเป็นความลับของสองเรามันจะรอดไหม เห็นมีเรื่องอะไรเพื่อนรู้หมดตลอด
แล้วพอนิกมารู้ทีหลังไม่อยากจะคิดว่าจะเสียใจขนาดไหน
จากนี้เรื่องจะเป็นอย่างไรก็แล้วแต่เถอะค่ะ เราเองคงไม่อ่านต่อแล้ว สงสารนิกอดีตซ้ำรอย
-
ชอบครับ ถ้ามีต่อภาค 2 จะรออ่านนะครับ แอบใจหายเหมือนกันตอนจบ 555555 ยังไงภาค2 ก็ขอให้สมหวังนะครับ รออ่านๆ :z2: :pig4: :z2: :z13:
-
คือว่าจะไม่อะไรแล้วนะ อย่าว่ากันนะ อ่านมาถึงตอนนี้แล้วมันมีจิตวิญญาณของผู้แต่งสิงอยู่ในตัวละครที่ชื่อเอิร์ตเยอะอะ เราจับพลังงานได้แบบนี้ ตอนที่แต่งเรื่องนี้คงอยู่ในช่วงวัยสาวน้อยวัยใส เริ่ดเฉิดสไตน์การเขียนและการดำเนินเรื่องมันเลยออกมาแบบแบ๊วศรี นางเอหเรื่องนี้คือคนแต่ง น่าติดตามค่ะ เลิศ
-
อืมมมมมมมมมมมมมมม จะว่าไงดีล่ะ เราแอบอ่านเงียบๆมานานละ แต่คือตอนนี้ไม่ไหวละ ตอนเริ่มอ่านแรกๆ เราว่าอารมณ์มันได้อยู่นะ น่ารัก นั่น นี่ นู่นกันดี มิตรภาพระหว่างเพื่อน มันงดงาม ชัดเจน แต่ตั้งแต่ตอนที่เกิดเรื่องนั้นระหว่างบอมกะอิเอิร์ต (ขอเรียกตามความรู้สึกนะ) เราก็เฟลมาก รู้สึกว่าเรื่องนี้คงไม่เหมาะกะเราแล้วล่ะ คงต้องขอออกตัวเลย รับไม่ได้จริงๆ สงสารนิกมากกกกกกกกกกกกกกกก ใครจะบอกว่านิกไม่ชัดเจนก็เหอะ นิกเป็นผู้ชาย ที่มีแฟนเป็นผู้หญิงมาก่อน จะให้ยอมรับตัวเองง่ายๆ เลย เราว่ามันก็คงยากนะ เราเข้าใจอ่ะ แต่เอิร์ต เราว่ามันชัดเจนอยู่แล้วว่ารู้สึกยังไงกะนิก แล้วเท่าที่อ่านเอิร์ตก็เป็นคนค่อนข้างพูดอะไรตรงๆ นะ แต่พอมามีเรื่องบอมกะนิก ดันไม่ยอมเคลียร์อะไรเลย ปล่อยให้คาราคาซังแบบนี้ ไม่ไหวนะ ดูขัดแย้งกันอ่ะ
สรุป ขออนุญาตลา นิกไปก่อนนะ คงไม่ได้มาตามบทสรุปแล้วล่ะ คือเสียความรู้สึกมากๆ บอกเลย
ปล. แต่ก็ให้กำลังใจผู้แต่งนะ เพราะเราก็เชื่อว่า ในความเป็นจริง มันก็คงมีบ้างแหละ จะให้มันสวยหรู สมหวังทุกสิ่งก็คงไม่ใช่ แต่โดยส่วนตัวคือรับไม่ได้จริงๆ ขอบคุณผู้แต่งที่เอานิยายมาแบ่งปันผู้อ่านนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
>>ขอบคุณมากๆครับ แปลกใจมากที่ยังมีเพื่อนๆตามมาอ่าน มาเม้นต์อยู่ ขอบคุณสำหรับคำติ-ชมมากๆครับ ขอโทษที่เนื้อเรื่องตอนท้ายทำให้เสียความรู้สึกกันไปบ้าง...ตอนนี้เรากำลังพล๊อตเรื่องภาค2อยู่ ก็เลยเริ่มลังเลใจว่า จะลงดีหรือป่าว กลัวไม่มีคนอ่าน
ขอบคุณทุกๆคนนะครับ ที่คอยติ-ชม ให้คำแนะนำ จะพยายามปรับปรุงให้ดีขึ้นครับ
...ตอนนี้เราลงเรื่อง Blood Between อยู่ เดี๋ยวหลังจากจบเรื่องนี้ ก็คงจะเป็นรูมเมท ภาค2 อ่ะครับ
-
เรารออ่านภาค 2 นะ บางครั้งในชีวิตจริงก้มีบางสิ่งบางอย่างที่เราไม่สามารถทำให้มันออกมาให้ดีที่สุดตามที่เราต้องการได้ คนเรามันก้ต้องผิดพลาดกันบ้าง คงไม่มีใครที่เกิดมาแล้วไม่เคยทำผิดหรอก จริงมั๊ย ..........เพราะว่าเรื่องนี้มันมาจากชีวิตจริง มันก้เลยไม่สมหวังเหมือนในนิยายไง คงไม่มีใครที่อยากจะผิดหวังหรอก ทุกคนก้คงอยากสมหวังในชีวิตกันทั้งนั้นแหละ แต่ในชีวิตคนจะมีสักกี่ครั้งที่จะสมหวังดังใจต้องการได้ตลอด
:mew1:
ปล.เค้ารออยู่นะ รักไอ้ลิง กะไอ้ดื้อ อยากให้กลับมารักกันจริงๆ ถึงแม้มันจะเป็นไปได้อยากก้ตาม แต่พรมลิขิตก้เคยเหวียงทั้งสองคนมาเจอกันแล้ว ถ้าจะเกิดขึ้นอีกครั้ง ก็คงไม่แปลก มันน่าจะดี แอบมีความหวังเล็กๆ
-
ผมต้องขอโทษก่อนนะครับที่อาจกล่าวอะไรแรงๆ และในเมื่อคนเขียนอยากให้จบแบบนี้ก็ไม่ได้ว่าอะไรและเคารพการตัดสินใจนะครับ
สำหรับผมนะ พอได้อ่านออกมาเหมือนตัวผมหลุดเขาไปในเรื่อง ทุกคน ทุกสถานทีมันกลายเป็นภาพปะติดปะต่อได้ จนเรียกว่า"อิน"ก็ว่าได้ ช่วงตอนก่อนถึงปีใหม่ มันทำให้ผมติดตามอย่างบ้าครั่ง555จยไม่อยากนอนเลย แต่พอมาช่วงปีใหม่บ้านเอิร์ตมันทำให้สดุดลง ผมถึงกับปิดโน๊ตบุ๊คเลย แต่แล้วผมก็ตัดสินใจอ่านต่อ แล้วเหตุการณ์หลังจากนั้นมั้นก็ทำให้ผมเริ่มสนใจอีกครั้งแต่แล้วมันมาจบแบบนี้ ผมคนหนึ่งแหละที่รับไม่ได้ เพราะผมคิดว่านิยายมันควรที่จะให้ความหวังคนอ่านดีกว่าทำให้ "ไม่รู้สิบอกไม่ถูก... บอกตรงๆนะผมชอบเรื่องนี้มากถึงหลายคนจะเม้นตักเตือนในแต่ละตอนแต่ผมก็เฝ้าติดตาม แต่ตอนจบมันทำให้หมดอารมณ์จนไม่อยากอ่านเรื่องอื่นอีกเพราะกลัวความผิดหวัง บอกเลยนะตอนแรกผมะจะไม่อ่านอีกเพราะผมผิดหวังในตอนจบของเรื่องสองเรื่องแบบเดียวกันนี้แหละชีวิตในวัยเรียนแต่มไม่ได้โทษคนเขียนนะ แต่พอเห็นเรื่องนี้และทำให้อยากอ่านเพื่อจะได้ลืมเรื่องสองเรื่องนั้น แต่คิดไม่ถึงว่าจะมันจะทำให้ผมอินจนไม่ใช่เพื่อลืมแต่แพื่อรอผลสรุปที่ดี แต่ก็ต้องเคารพกันนะครับ แต่เห็นว่าอยากจะเขียนภาคสองก็อยากลงติดตามและหวังว่าผลสุดท้ายจะแก้ไขออกมาดีนะครับ
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับสู้ๆครับ :mew1: จะติดตามผลงานและอยากขอให้ผลงานออกมาเพื่อให้คนอ่านคลายเครียดได้นะครับ
สุดท้ายบอกเลยเสียดายยยยยยยยยยยยเรื่องนี้มาก :mew6:
และหวังเรื่องที่จะออกมาแก้ไขเรื่องนี้นะครับ :mew6:
-
:mew2: :mew6:อยากอ่านภาค2อ่ะ เก็บไปจิตนาการต่อไม่ไหวแล้ว เก็บไปฝันจนครั่งแล้วเนี่ย ขอร้องแต่งภาคสองต่อจากภาคนี้เถอะนะครับ จบแบบนี้มันทำให้รุ้สึกแย่และกะวนกระวายใจมากเลย ผมเชื่อว่าหลายคนก็อยากอ่านภาคสองเพราะรับไม่ได้กับการจบแบบนี้
:mew2: :mew2: :mew2: :mew2:
-
ขอภาคต่อจ้ะ จบได้แบบ... ช้านตามอ่านเพื่ออะไรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร :katai1:
แต่งได้สะเทือนจิตสะเทือนมากอ่ะคนเขียน ตอนแรกๆที่อ่านคือมันสนุกอ่ะ เลยนั่งอ่านมาเรื่อยๆ
แต่แล้วก็สะดุ้งตอนที่นายเอกมีอะไรกับเพื่อนสายรหัส เหยยยยยแก ทำใจไม่ได้อ่ะบอกเลย :sad4:
แต่งให้เขารักกันมาก ก็แต่งให้เขาเข้าใจกันด้วยดิ ฮืออออออออ (ขอมากไปมั๊ย 55555)
เราแต่งนิยายไม่เป็นหรอก เรารู้ว่ามันยากแต่จะได้แต่ละตอนอ่ะ
เรื่องนี้มีอะไรดึงดูดมากเลยนะ เรื่องนี้เราชอบ ขอภาคสองแบบสวยๆ ไม่เอาร้าวรานหัวใจแบบนี้นะคนเขียน ผมนี่ปาดน้ำตาเลยครับ
สู้ๆนะจ๊ะ เรารอภาคสองอยู่น้าาาาาา :katai2-1:
-
ผมนี่ชอคไปเลยกับตอนจบ
แต่ก็สนุกดีค่ะ แม้จะอยากให้คู่กันก็ตาม
-
ว๊ายยยยยยยยยย พอได้ข่าวว่าปีหน้าจะลงรูมเมทภาค2 ผมนี้ลุกขึ้นเต็นอ่ะดีใจโคตรรรรรร :hao7: ทนรอแทบไม่ไว้แต่จะรอนะคร๊าาบบ o13
ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้อ่านอีกรักคนเขียนสุดๆๆๆอ่ะ :mew1:
จะรอนะคร๊าาบบบ สู้นะครับ :กอด1:
:heaven :mew1: :-[ :o8: :impress2:
-
เขียนได้ดีและสนุกมากครับ มาเป๋ในตอนท้ายๆไปเสียได้ เป็นกำลังใจให้มาต่อภาค2ครับ เอาให้เคลีย อยากขอให้นิกเป็นพระเอกครับ :pig4:
-
เอาจริงก็ไม่ผิดหรอกนะมีไรกันก่อนนิคขอเป็นแฟรไม่ใช่หรอ แต่ไม่แปลกใจที่ต้องจบกันแบบนี้ เพราะต่างคนต่างเงียบไม่อธิบายกันให้รู้เรื่อง ไม่เปิดใจกันคุยกัน แต่ก็หวังว่าจะคืนดีกันในอนาคตนะครับเป็นภาคสองไง
นายเอิรตอึนไปหน่อยนะ
เหมือนมุกขัดจังหวะจะเยอะไปหน่อยนะครับ
-
คนเขียนอาจจะตั้งใจหักมุมให้จบแบบนี้ อันนี้เข้าใจได้
ยอมรับว่าเศร้าจริงๆนะตอนจบ โดยเฉพาะช่วงถอดสร้อยคอและกอดสุดท้าย มันเศร้ามาก
ปล. มีภาคสองด้วยหรอ ขอลิ้งหน่อย 555+
-
ก่อนเขียนภาค 2 ช่วยรีไรท์ภาคนี้ให้กระชับและสมเหตุสมผลก่อนจะดีกว่าไหม จะได้สมูทและเนื้อเรื่องไม่เป๋ไปมากกว่านี้ด้วย
แรก ๆ อ่านสนุกมาก ตอนค่ายสนุกสุด ๆ แต่ตั้งแต่เสียตัว นี่มันเอิร์ทคนเดียวกะต้นเรื่องแน่ ๆ เหรอ
ที่จริงอยากเม้นต์แรงกว่านี้นะ ตะลุยอ่าน 3 วันจบ ถึงตอนเม้นต์นี่คืออ่านจบ เห็นคนเขียนโดนถล่มจนนอยด์รับประทาน สงสารนะ แต่อยากให้ได้ยาแรง
โครงเรื่องโอเคแล้วล่ะ แต่การถ่ายทอด มันทำให้เราไม่สงสารใครเลย นิคก็รักอ้ำอึ้ง เอิร์ทก็แร่ดได้ใจ นายบอมก็นะ
อยากแนะนำว่า อย่าเสียดายตัวละครที่เป็นพระรอง เสียดายบอมมากหาใครมาดามอกบอมก็ได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นเอิร์ทหรอก แม้จะอยากให้เป็นปมของเรื่องก็เหอะ แต่เอาเข้าจริงอยากให้เอิร์ทเป็นคนอย่างไรกันแน่ หรือที่จริงเอิร์ทก็ไม่ใช่คนดีอะไร เป็นเรื่องจริงนะ คนใส ๆ เวลาเจออะไรรุนแรงก็อาจจะเป๋ แต่นี่มันไม่ใช่วิสัยของคนใส ๆ นี่มันแร่ดหลบในของแท้ดั้งเดิมเลยแหละ
ขอโทษที่เม้นต์นี้อาจจะทำให้ไม่สบายใจ เรื่องแรกด้วย อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ทุกคนแนะนำไปก่อนหน้านี้ คนเขียนคงรับทราบและเข้าใจดีแล้ว เราก็ไม่อยากอะไรมาก เพราะปกติจะอ่านแต่นิยายที่จบแล้ว ดังนั้น กว่าจะเม้นต์ก็เหลือแต่ควันละ แต่ถ้าได้มาอ่านเม้นต์นี้ ก็ขอบอกให้รู้ว่า เราชอบนิยายคุณนะ ไม่ชอบไม่อ่านจนจบและไม่เม้นต์หรอก และด้วยความรู้สึกที่อยากให้นิยายเรื่องนี้มันดีกว่านี้ เลยบอกออกไป เราเคารพในโครงเรื่องของคนเขียน เพียงแต่อยากให้มันกลมกล่อมและสมเหตุสมผลมากกว่านี้นิดนึง ทุกอย่างจะโอเค
//รอภาค 2 นะ และถ้าจะรีไรท์ภาคนี้ จะเป็นอะไรที่ปลิ้มปริ่มสุด ๆ
-
อยากอ่านภาคสอง มาคืนดีกันเหอะ คนอ่านช้ำใจ
-
..โห...ขอบคุณมากๆเลยครับ ไม่คิดว่ายังจะมีใครมาอ่าน มาเม้นต์อยู่ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำแล้วก็คำติ-ชม
ของทุกๆคนเลยนะครับ จะพยายามทำความเข้าใจแล้วก็พัฒนาให้ดีขึ้นครับ ตอนนี้ไม่นอยด์แล้วครับ แฮ่ๆ
สำหรับภาค2 มีต่อนะครับ กำลังรวบรวมครับ ขอบคุณคนอ่านที่ยังรอติดตามนะครับ
ภาค2นี้ ตัวละครโตขึ้น มีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ก็คงมีเหตุมีผลมากกว่านี้ครับ
-
:serius2: :serius2:
เรื่อยๆ แต่ซึ่งอะ
ขอบคุณคะ :hao5: :hao5: o13
-
ไปไม่ถูกเลยคร้า ดิฉันตั้งรับไม่ทัน
-
สรุปคนแต่งได้มาแต่ง ภาค2 ต่อรึเปล่าครับ ถ้าแต่งรบกวนขอหน่อยนะ หาไม่เจอ ขัดใจมากๆอ่ะจบแบบนี้
-
ชอบเรื่องนี้มาก มันไปเรื่อยๆ
มีเนื้อมีน้ำประกอบกันไป
มีเสน่ห์เหมือนเรื่องเล่า
เพื่อนๆของเอิร์ต แต่ละคนมีความแตกต่าง เด่นๆ กัน
อย่างที่มี รีบน เสนอแนะมาน่าสนใจ
สามารถเอาไปแต่ง เป็นแต่ละเรื่องได้เลย
ตามไปอ่าน Blood Between ที่ธัญวลัย
แต่ค้างนะ ไร้ท ไม่เขียนต่อเหรอ คิดถึงไอ้ลิงสองตัว
ขอบคุณไร้ท มาก อ่านแล้วอยากไปเที่ยวเชียงราย
กิบเค้กกล้วยหอมใส่ลำไย กับกาแฟร้อนๆ
อากาศบริสุทธิ์ เย็นสบาย ทิวทัศน์สายงาม
มีสวนส้มรายล้อม ผู้คนเป็นมิตร ฟินนนน
จะไปอ่าน @@[บั๊ดด๊อก&บั๊ดดี้]ค่ายนี้มีรัก
อย่างมีความสุขและ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ผมเพิ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้ที่คุณเขียน อ่านได้สามตอนผมเลยทำสารบัญมาให้ครับ (บอกตามตรงว่านั่งรันแค่หน้าแรก
พอมาอ่านอีกทีผมลืมแล้วว่าอ่านถึงตอนที่เท่าไหร่ เลยขออนุญาติทำสารบัญมาฝากนะครับ) แล้วบางตอนที่ใส่จุด ผมเห็นเหมือนจะเป็นตอนพิเศษหรือป่าวผมไม่แน่ใจ แต่เห็นหัวเรื่องยังไม่เปลี่ยน เลยทำเป็นพาร์ทต่อของตอนนั้นนะครับ
ปล.ผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี่ด้วยนะครับ
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2712400#msg2712400)
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2712675#msg2712675)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2713042#msg2713042)
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2713314#msg2713314)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2713683#msg2713683)
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2714155#msg2714155)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2715080#msg2715080)
ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2715294#msg2715294)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2716080#msg2716080)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2716169#msg2716169)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2717040#msg2717040)
ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2717577#msg2717577)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2718417#msg2718417)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2719050#msg2719050)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2719451#msg2719451)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2720241#msg2720241)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2720392#msg2720392)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2721004#msg2721004)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2721141#msg2721141)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2721718#msg2721718)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2721957#msg2721957)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2722699#msg2722699)
ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2723363#msg2723363)
ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2723917#msg2723917)
ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2724040#msg2724040)
ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2724250#msg2724250)
ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2724773#msg2724773)
ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2725117#msg2725117)
ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2725636#msg2725636)
ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2725945#msg2725945)
ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2726342#msg2726342)
ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2726571#msg2726571)
ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2726970#msg2726970)
ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2727655#msg2727655)
ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2727975#msg2727975)
ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2728339#msg2728339)
ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2728817#msg2728817)
ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2729943#msg2729943)
ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2730073#msg2730073)
ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2730694#msg2730694)
ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2731241#msg2731241)
ตอนที่ 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2731439#msg2731439)
ตอนที่ 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2732072#msg2732072)
ตอนที่ 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2733186#msg2733186)
ตอนที่ 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2734029#msg2734029)
ตอนที่ 46 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2734763#msg2734763)
ตอนที่ 47 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2735078#msg2735078)
ตอนที่ 48 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2735613#msg2735613)
ตอนที่ 49 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2736007#msg2736007)
ตอนที่ 50 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2736278#msg2736278)
ตอนที่ 51 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2736565#msg2736565)
ตอนที่ 52 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2737137#msg2737137)
ตอนที่ 53.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2737565#msg2737565)
ตอนที่ 53.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2738015#msg2738015)
ตอนที่ 53.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2738023#msg2738023)
ตอนที่ 53.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2738874#msg2738874)
ตอนที่ 53.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2738920#msg2738920)
ตอนที่ 54 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2739703#msg2739703)
ตอนที่ 55.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2740504#msg2740504)
ตอนที่ 55.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2740525#msg2740525)
ตอนที่ 56.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2742110#msg2742110)
ตอนที่ 56.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2742437#msg2742437)
ตอนที่ 57.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2742860#msg2742860)
ตอนที่ 57.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2743758#msg2743758)
ตอนที่ 57.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2743774#msg2743774)
ตอนที่ 58.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2744717#msg2744717)
ตอนที่ 58.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2744725#msg2744725)
ตอนที่ 58.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2746295#msg2746295)
ตอนที่ 58.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2746297#msg2746297)
ตอนที่ 59.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2747584#msg2747584)
ตอนที่ 59.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2748562#msg2748562)
ตอนที่ 59.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2749372#msg2749372)
ตอนที่ 60.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2750850#msg2750850)
ตอนที่ 60.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2751516#msg2751516)
ตอนที่ 60.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2751544#msg2751544)
ตอนที่ 60.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2752147#msg2752147)
ตอนที่ 60.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2752770#msg2752770)
ตอนที่ 60.6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2752773#msg2752773)
ตอนที่ 60.7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2753092#msg2753092)
ตอนที่ 61.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2753467#msg2753467)
ตอนที่ 61.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2753796#msg2753796)
ตอนที่ 62.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2754778#msg2754778)
ตอนที่ 62.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2754793#msg2754793)
ตอนที่ 62.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2756066#msg2756066)
ตอนที่ 63(ตอนจบ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42187.msg2756577#msg2756577)
-
อู้ววว ขอบคุณมากๆเลยนะครับ ปกติก็เข้ามาอัพนิยายบ่อยๆ ตอนนี้ เรื่องTrain To Samoeng ครับ แต่ไม่เคยเข้ามาดูห้องนิยายที่เขียนจบแล้วเลย ไม่ได้สนใจเข้ามาเลย แต่วันนี้ไม่รู้อะไรทำให้กดเข้ามา เห็นเรื่องRoommate เด้งขึ้นมาก็ตกใจปนดีใจ แปลกใจด้วยว่า เฮ้ย ยังมีใครเข้ามาอ่านอยู่หรอเนี่ย ต้องขอบคุณมากๆนะครับ และต้องยอมรับว่า เขียนเรื่องนี่เป็นเรื่องแรก เอาลงที่พันทิพก่อน การเขียนอาจจะสะเปะสะปะไปหน่อยครับ แล้วก็มีคนแนะนำให้เอามาลงที่เล้าเป็ด ก็เลยได้มาลงที่เล้าเป็ดครับ ขอบคุณจริงๆนะครับที่ยังติดตามกัน สำหรับภาค2 ยังเขียนไม่จบเลยครับ เดี๋ยวจะเอามาลงในนี้ให้อ่านนะครับ ขอบคุณมากๆครับ
ขอบคุณที่ทำสารบัญให้ด้วยน๊า :mew1: :mew1:
:pig4: :L1: :pig4: :L1: :pig4: :L1:
-
ขอลิ้งภาค2 ในพันทิปหน่อยได้ไหมคร้าบบ
-
รออ่านภาคสองในเล้าเป็ดดีกว่าครับ เพราะเอามาลงเล้าเป็ดต้องมีการปรับเนื้อเรื่องใหม่นิดนึง สนุกกว่าเดิมครับ^^
ขอบคุณนะครับที่เข้ามาอ่าน Roommate&Soulmate
:pig4: :mew1: :pig4: :mew1:
-
รูมเมสไหม่ฝากตัวด้วยครับ
ผมใช้เวลาอ่านมากไปนิดนึง
สนุกสุดๆๆๆเลย
พออ่านตอนความรู้สึกเพียงดาวน้ำลายไหลออกทางตาเลย
:hao5: :hao5: :hao5:
ชอบฟุดๆๆเลยจะติดตาทต่อ รอภาค2 อิคึอิคึ
-
เราอ่านมาถึง 54 แล้วความชั่วของเราก้แสดงผล. เรื่องจากอ่านเรื่องนี้มา 5 วันล่ะ (ติดเรียน) เราเลยแอบอ่านตอนจบ แม่ง!!!!! :z3: หมดแรงเด๋วค่อยอ่านต่อวันหลังนะ :o12:
-
สวัสดีคับ คุณฟูจิซัน ผมเป็นคนนึงที่ชอบอ่านและติดตามเว็ปนี้มาตลอด แต่มีช่วงหนึ่งที่เรียนหนักเลยไม่ได้เข้ามาหาอ่านนิยายในเล้าเป็นปีๆแล้ว พอดีประจวบเหมาะกับการที่มหาวิทยาลัยหยุด ในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมเลยถึงโอกาศเข้ามาหานิยายอ่านแล้วก็มาเจอกับเรื่องนี้ ต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นพวกที่นิยมอ่านตอนแรกก่อน ถ้าตอนแรกของเรื่องไหนสามารถดึงดูดผมให้เข้าไปอ่านต่อได้ ผมก็จะอ่าน แต่ถ้าไม่ดึงดูดผมก็เปลี่ยนเรื่องเลย 555 แต่เรื่องที่คุณเขียนทำให้ผมรู้สึกว่าอยากติดตามต่อ และผมก็อ่านเรื่องคนคุณจบภายในเวลาไม่กี่วัน (ติดมากๆ ว่างเมื่อไรเป็นต้องแอบเปิดมือถืออ่าน) มีบ้างบางตอนที่ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดกับสำนวน ฉาก หรือบทคำพูดบางบทที่มันสมควรจะดูเรียลมากกว่านี้ ถ้าเรื่องนี้แต่ขึ้นจากเค้าโครงเรื่องจริง ก็โอเคอาจจะเป็นไปได้ตามเนื้อเรื่องที่คุณเขียน (แต่ผมชอบมากเลยนะ สถานที่ ฉากต่างๆ ที่อ่านแล้วสัมผัสได้ว่ามันมีอยู่จริง มันทำให้จินตนาการไปได้ดีทีเดียว) แต่ถ้าเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อให้สมจริง ผมว่ามันมีหลายจุดที่สามารถเขียนให้สมจริงได้มากกว่านี้ (คืออ่านแล้วค้าง ทำไมไม่สุดว่ะ555+) แต่ด้วยความที่ผมอินจัดซะมากกว่า เลยพยายามมองข้ามไป จนมาถึงตอนสุดท้ายที่ได้อ่าน ไม่คิดเลยว่าจะจบแบบนี้ ด้วยความที่อินมากมาตลอดเรื่อง มีร้องไห้ตามเลยอ่ะ โดยเฉพาะในตอยสุดท้าย หลังอ่านจบมันบรรยายคงามรู้สึกไม่ออก มันทั้งอิน ทั้งเศร้า ทั้งผิดหวัง ทั้งยินดี คือมีหมดอะ มันทำเอาผมเครียดไปเลยช่วงนึงนะจริงๆ(อาจจะเป็นเพราะมีบางช่วงที่เหมือนกับชีวิตตัวเอง55+ บวกกับผมอ่านรวดเดียวหลังจากที่เขียนจบแล้ว ไม่ได้ตามอ่านตั้งแต่คุณเริ่มเขียน เลยทำให้อารมณ์มันต่อเนื่องได้มากกว่า) มันทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะต้องสมัครสมาชิกเพื่อมาล็อกอินบอกคุณนักเขียนว่าผมรู้สึกขอบคุณมากที่เขียนเรื่องสนุกๆให้ได้อ่าน และจะติดตามผมงานคุณต่อไป ผมได้อ่านย้อนไปดูคอมเมนท์ต่างๆ ผมรู้สึกดีใจมากที่รู้ว่ามันจะมีภาคต่อ แต่พอสังเกตุปี ค.ศ. มันก็ราวๆ 2 ปีแล้วเนอะ สิ่งที่ผมอยากฝากคือ ภาคต่อนี่แหละคับ อยากให้ทำออกมาให้เราได้อ่านเร็วๆ อารมณ์ตอนนี้ผมแทบจะอดใจรอไม่ไหวแล้ว ค้างจริงๆ และหวังว่ามันคงจะแฮปปี้เอ็นดิ้งนะครับ (ไม่เอาแล้วนะจิตตกแบบภาคนี้) TT ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ หรือถ้ามีภาคสองยังไง รบกวนแปะลิงค์ไว้ให้หน่อยนะคับ ผมจะพยายามเข้ามาตามรออ่านนะครับ ส่วนเรื่องอื่นๆก็จะติดตามต่อไป ขอให้กำลังใจคุณนักเขียน เขียนเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้อ่านกันอีกนะครับ ปล.สิ่งที่อยากให้คุณนักเขียนรักษาไว้คือ การวางพล็อตเรื่องและฉากที่มันสมจริง ความเป็นไปได้ที่มันจะเกิดขึ้นจริง ซึ่งมันจะช่วยทำให้คนอ่านได้จินตนาการไปได้อย่างดีเยี่ยมเลยครับ เช่นในเรื่องนี้ ฉากแรกๆอ่านๆไป ผมยังจินตนาการถึงมหาวิทยาลัยในเรื่องได้อย่างชัดเจน ฉากอื่นๆ ค่าย ต่างจังหวัด งานเทศกาลก็เช่นกัน ผู้เขียนวางฉากได้ดีมาก ชอบตรงนี้แหละ แต่ที่จะติ มีนิดนึงคือ บทพูด อย่างในชีวิตจริง เพื่อนกลุ่มใหญ่ขนาดนั้น สนิทกันขนาดนั้น ในเวลาทั่วๆไป คงไม่มีใครพูดจาเพราะๆ ครับ ค่ะ กันได้ตลอด มันทำให้ความเรียลตรงนี้ดรอปไปนิดนึง แค่นี่แหละที่อยากฝาก ปล2. ขอบคุณจริงๆคับที่ทำให้ผมอินได้ขนาดนี้ 555 ปล3. ภาคต่อ ขอด่วนๆ ได้โปรดดดด!!!!!!!! TT กินไม่ได้นอนไม่หลับแล้วเนี้ย 55+ ปล.4 ที่พูด ปล.มาทั้งหมดนี่จริงจังนะ
-
นายเอกเรื่องนีเป็นเราก็เอาไม่ลง อ้าขาให้คนอื่นแบบใสๆ(งั้นเหรอ?) เหอะ ทำไปด้ายยย
-
:pig4: :pig4:
-
ใช่ๆๆๆเรื่องนี้เลยคิดถึงตามหามานานอิอิ
:hao5: :hao6: :hao5:
-
"ไอ่ดื้อมานี่" นายนิกพูดกับเราเบาๆแล้วเอามือมาจับตรงแก้มเรา แล้วก็ดึงมือเราลุกขึ้นไปนอนกับนายนิก
"นอนน่ะ ไม่ต้องกลัว" นายนิกกระซิบข้างๆหูเรา แล้วก็ดึงตัวเราเข้าไปหาตัวนายนิก หน้าของเราซุกอยู่ตรงหน้าอกนายนิก
รำคาญมาก ผีเข้าผีออก สติไม่ดี เดี๋ยวโกรธเดี๋ยวดี บ้าป่าว
-
"นิก หนาวมั๊ย" เราถามนายนิก
".......!!!!" (นายนิกไม่ตอบ)
"ดีนะที่ยังมีเทียนมาให้จุด ไม่งั้นมืดตายเลยเนอะ" เราพูดกับนายนิก
"......!!!!!" (ก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม!!)
"เดี๋ยวฝนหยุดก็ได้กลับแล้วเนอะ" เรากลั้นใจพูดไปอีก
แต่นายนิกก็..."เงียบ!!!!"....ทีนี้น้ำตาเราเริ่มเอ่อแล้วหล่ะ กลัวก็กลัวกับบรรยากาศรอบข้าง แถมยังมาเจอนายนิกไม่คุยด้วยอีก ไม่รู้จะทำยังไง ร้องไห้ดีกว่า เราหันไปมองนายนิก นายนั่นก็ได้แต่นั่งหลังพิงเสา แล้วก็มองไปที่เทียน ไม่พูดไม่จา
หยุดเถอะ จะด้านหน้าไปพูดกับเขาถึงไหน น่าสมเพชนะ ทำตัวได้ไร้ราคามาก รู้จักอายบ้างก็ได้นะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ถ้าเป็นตุ๊ด กรูไม่เอาไว้แน่ เสียงนายนิกพูดแบบหนักแน่น
ถ้าเขาเป็นแล้วมึงจะทำอะไรเขา มึงเป็นใครวะไอ้สัส ใหญ่มาจากไหน
-
..คืนนี้เรากับนายนิกนอนที่บ้านคุณย่า ไอ้เสือโน๊ตขอนอนด้วย นายนิกปูที่นอนเป็นฟูกแล้วก็กางมุ้งด้วย อากาศตอนกลางคืนที่นี่เย็นมากๆ
อย่าบอกนะว่ายืมชุดคุณย่าเปลี่ยน
แต่งมาแต่ต้นบท ผูกเรื่องว่าไม่ต้องเอาเสื้อผ้ามาให้ใช้ของนิกแทน ตรงนี้ผูกเรื่องขึ้นมาโดยไม่จำเป็น แล้วในที่สุดก็ลืม โป๊ะแตกเอง ยิ่งใส่เงื่อนไขเยอะยิ่งพลาด อะไรที่ไม่ได้มีประโยชน์กับเนื้อเรื่อง อย่าไปผูกปมขึ้นมา
-
ลงไปกรุงเทพฯแล้ว ว่างๆก็ขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่กันบ้างนะลูก มาอยู่กับแม่กับปิ๊ก
ค่ายอาสาอยู่เชียงรายหรือเชียงใหม่แน่?
-
"ช่ายๆวันพุธเราไม่มีเรียนอ่ะ"
ใช่เลย มช.ไม่เรียนวันพุธ นอกจากบางวิชาที่จำเป็น หรือนัดสอนเพิ่มเท่านั้น