ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
-------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สามแล้วค่ะ ขอฝากผลงานเรื่องนี้ด้วยนะคะ
ผลงานเรื่องเก่าๆ ค่ะ
กว่าจะเข้ากันได้ END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51505.0)
-- รอตีพิมพ์
เมฆ ฤ จะเหนือภูเขา™ END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54963.0)
That's Wine I Love You END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=59232.0)
-- กำลังรีไรท์และรอตีพิมพ์
Wishing You (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66313.0)
-- ON AIR
เรื่องสั้นค่ะ
ลูกแก้ว END (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55897.0)
ฝากทวิตเตอร์และเฟซบุ๊คเพื่อพูดคุยหรือติดตาม ได้ที่นี่ค่ะ จิ้มตามไปเลย
Twitter (https://twitter.com/khemmakan)
Facebook (https://www.facebook.com/akanae14)
:mew1: :mew1: :mew1:
ไปอ่านกันเลยค่ะ
*** เล่นหวยกันมั้ยจ๊ะ ***
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/12/ttigoE.md.jpg) (https://www.picz.in.th/image/ttigoE)
งวดแรกมันก็จะลุ้นหน่อยๆ
"เลขขึ้นยังป้า" น้ำเสียงปนเหน่อของชายหนุ่มวัยยี่สิบห้าปีดังมาจากด้านหลังของป้าที่ชายหนุ่มนั้นเพิ่งได้
ถามออกไปที่ต้องถามแทนที่จะเห็นด้วยตาตัวเองก็เพราะรูปร่างป้านั้นอ้วนเทอะทะ ทำให้เขาแทรกตัวหรือชะโงกหน้าเข้าไปดูได้ค่อนข้างลำบาก
“เดี๋ยวสิวะ” ป้าหันมาตอบอย่างขัดใจ
"เห็นมั้ยป้า ฉันเห็นแล้วแต่ไม่ค่อยมั่นใจ" เขาเร่งซ้ำด้วยความใจร้อน
“โอ๊ย อะไรกัน ไอ้น้ำ เลขเพิ่งขึ้น เอ็งก็อยากรู้เดี๋ยวนี้เลยหรือไง” ป้าบ่นออกมาด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจนัก
"เลขไรป้า บอกหน่อยดิ" ไอ้น้ำยังไม่ยอมแพ้ ถามอีกครั้ง
“บ๊ะ! ไอ้น้ำ ข้าเพิ่งพูดอยู่หยกๆ ถ้าเลขข้าเคลื่อนนะ ข้าจะแพ่นกบาลเอ็ง” ป้าบ่นอีกครั้งตามวิถีคนบ้าหวย
“ฉันก็ใจร้อนอยากรู้เหมือนกันนี่” ชายหนุ่มบ่นอุบ และพยายามยื่นหน้าข้ามศีรษะของป้าไป
“ได้แล้วๆ นางสาย เอ็งมาดูสิว่า เอ็งเห็นเลขเดียวกันกับข้าไหม” ป้าแถวหน้าคนเดิมร้องเรียกเพื่อนสนิทที่ขายของด้วยกันในตลาดให้เข้ามาดูอีกแรง
“แปดกับเก้า ใช่หรือเปล่าวะ นางแช่ม” ป้าสายที่มาใหม่พูดตัวเลขขึ้น
“ใช่ๆ แปดกับเก้า เอ็งนี่มันเพื่อนข้าจริงๆ เดี๋ยวให้นางเล็กมาดูด้วย ถ้าเห็นเหมือนกันสามคนข้าว่า งวดนี้มาแน่”
“ร้อนจริง นี่กว่าจะเดินมาถึง เหงื่อซ่กเลย ไหนๆ นางสาย นางแช่ม เห็นเลขหรือยัง” นางเล็กผู้มาทีหลังสุดเบียดแทรกทุกคนเข้าไปโดยไม่สนใจ
“เออ ข้ากำลังมองหาเอ็งอยู่พอดี เอ้า เข้ามาดูสิ” ป้าแช่มบอกเพื่อนร่วมอุดมการณ์ พลางใช้ร่างอันเทอะทะนั้นกันคนอื่นให้ออกไปเพื่อให้นางเล็กแทรกเข้ามาได้
“อืม ตัวหลังนี่ เก้าแน่ๆ แต่ตัวหน้า แปดเหรอวะ ข้าไม่แน่ใจ” นางเล็กพึมพำ
“เห็นไหม นางสาย งวดนี้แปดเก้า แน่ๆ ข้าจะเล่นให้หนักๆ เลย เห็นเหมือนกันสามคนขนาดนี้” นางแช่มพูดขึ้น ประกายตาเปี่ยมไปด้วยความหวัง
“แต่...ผมว่า ตัวหน้าไม่ใช่แปดหรอก ป้า” ชายหนุ่มอาศัยจังหวะที่เหล่าป้า หันมามองทางเขา แล้วแทรกตัวเข้าไปหน้าต้นไม้นั้นที่มีแป้งสีขาวๆ ทาอยู่
“เนี่ย สามชัวร์” ชายหนุ่มบอกด้วยความมั่นอกมั่นใจ พร้อมชี้นิ้วไปบริเวณวงรอบแป้งสีขาวบนต้นไม้ ที่ป้าไปลูบแป้งไว้
“ฮึ่ย มันจะเป็นเลขสามไปได้ยังไง ไอ้น้ำ เอ็งดูดีๆ เห็นหรือเปล่า” ป้าแช่มคนเดิมชี้นิ้วไปจิ้มต้นไม้ย้ำๆ หลายครั้ง ด้วยความขัดใจ
“ก็ที่เดียวกันนั่นแหละป้า สามกับเก้า ชัดๆ”
“เรื่องของเอ็งละกัน ตาใครตามัน ดวงใครดวงมันเว้ยไอ้หนู ถ้าไม่ถูกก็อย่ามาอิจฉาพวกข้าก็แล้วกัน" ป้าแช่มพูดจบพลางเรียกเพื่อนของตนเองกลับตลาดเพื่อกลับไปขายของต่อ พรุ่งนี้ก็จะรวยกันแล้ว
ไอ้น้ำ ชื่อที่ป้าแช่มเรียก ยังยืนดูเลขบนต้นไม้ด้วยความไม่เข้าใจ
มันจะเป็น แปดกับเก้าไปได้อย่างไร
ในเมื่อมันคือสามกับเก้าชัดๆ !!
"แม่ง จะเข้าบ้านได้ไหมวะเนี่ย ป่านนี้แม่กับฝนนอนแล้วแน่เลย สงสัยคืนนี้ได้นอนกะไอ้ด่าง อีปุยแหง" ชายหนุ่มพึมพำบ่นระหว่างเดินกลับบ้าน เขามัวแต่เถลไถล เดินหาล็อตเตอร์รี่จนมืดค่ำ กว่าจะกลับมาถึงบ้านก็ดึกแล้ว
"สามเก้า หาแถววัดไม่เจอสักใบ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปดูแถวตลาดดีกว่า อาจจะโชคดีเจอสักใบ ว่าแต่ลอตเตอรี่จะเหลือเลขให้ซื้อไหมวะ"
เสียงหมาบางแก้วพากันเห่าแข่งกันขรมเมื่อเห็นเงาดำทะมึนของไอ้น้ำเดินเข้ามาในเขตของบ้าน แต่เมื่อพวกมันพบว่าเป็นคนคุ้นหน้า เจ้านายของมันเอง ก็ต่างพากันครางหงิงแล้ววิ่งเข้ามาพันแข้งพันขาทันที
“คืนนี้ข้าขอนอนด้วยได้ไหมวะ ไอ้ด่าง อีปุย” ไอ้น้ำถามเจ้าหมาสองตัวที่ไม่ได้เข้าใจว่าเขากำลังพูดอะไรเลยแม้แต่น้อย
ถ้าเวลานี้ที่กรุงเทพฯ ล่ะก็ แค่เพียงเริ่มต้นราตรีกาลเท่านั้น แต่ทว่าต่างจังหวัดแบบนี้ แค่ตะวันตกดินชาวบ้านก็เตรียมเข้านอนกันแล้ว เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าตรู่ ลุกขึ้นทำมาหากิน แม่ของเขาเองก็เช่นกัน
“ถ้าไม่อยากมานอนบนบ้าน พี่น้ำจะนอนกับพวกมันก็ได้นะ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก” เสียงหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ทำให้พี่น้ำนั้นสะดุ้งขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว พอหันไปทางต้นเสียงก็เจอใบหน้าขาวใสเปื้อนรอยยิ้มส่งมาให้
“อ้าว น้ำฝน ยังไม่นอนหรือ”
“ยัง ฉันกำลังอ่านหนังสือ ช่วงนี้ใกล้สอบแล้ว” หญิงสาวตอบ
“เหรอ ตั้งใจเข้าล่ะ” พี่น้ำตอบพร้อมกับร่ำลาเจ้าหมาสองตัว
“แล้วพี่จะขึ้นบ้านไหม หรือจะนอนกับหมา ฉันจะได้ปิดประตู” น้ำฝนพูดพลางเตรียมปิดประตูจริงๆ
“เฮ้ย เดี๋ยวก่อน ไปดิวะ นี่เอ็งเป็นน้องหรือแม่ข้ากันแน่วะ ทั้งโหดทั้งดุ” ไอ้น้ำบ่นก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบันไดไม้ที่อยู่หน้าบ้านเพื่อขึ้นบ้าน
“ฉันเป็นน้องพี่นั่นแหละดีแล้ว เพราะถ้าต้องเป็นแม่ ฉันคงเหนื่อยน่าดู ที่มีลูกแบบนี้” น้องสาวของไอ้น้ำตอบคำถามนั้นโดยไม่ถนอมน้ำใจพี่ชายเลยแม้แต่น้อย
“เออ ข้ามันไม่ดี รู้แล้ว เอ็งไม่ต้องมาย้ำ”
“ถ้ารู้แล้วก็รีบกลับกรุงเทพฯ ไปหางานทำใหม่สักที ถ้าไม่คิดจะกลับไปแล้วก็มาช่วยฉันกับแม่ทำสวน มัวแต่ไปขูดหาเลข ไร้สาระ ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย” หญิงสาวตอบหลังจากที่ปิดประตูเสร็จเรียบร้อย
“ตอนนี้ ข้าเล่นหวยก็สนุกดี ไว้ข้าเบื่อเมื่อไหร่ก็จะกลับกรุงเทพฯ เองนั่นแหละ เอ็งไม่ต้องบ่นแล้ว แม่ชลาลัย อายุแค่สิบเจ็ด ทำมาบ่นสอนข้ายังกับ คนชรา” คำสุดท้าย พี่ชายตั้งใจพูดกระทบน้องสาวว่าทำตัวแก่เกินวัยไปเสียเหลือเกิน เขาไม่ได้โกรธที่ถูกน้องสาวดุด่า แต่กลับขำขันมากกว่าจึงตั้งใจพูดเย้าแหย่อีกฝ่ายออกไป
“ฉันจะพูดเหมือนคนแก่ก็ช่าง พี่ไม่ต้องยุ่ง” หญิงสาวสะบัดหน้าเตรียมเข้านอนของตัวเอง
“บ๊ะ! ทีเรื่องข้านั้นเอ็งยุ่งจังเลย ว่าแต่แม่ล่ะ นอนแล้วเหรอ” เขาถามเพราะไม่เห็นแม่
“ก็แหงสิ แม่ทำงานทั้งวัน จะให้ตื่นมารอรับพี่เหรอ”
“อ้อ..” ชายหนุ่มรับคำในคอ พยักหน้าว่าเข้าใจ
“กินข้าวมาหรือยังล่ะ แม่เก็บอาหารไว้ในครัว ถ้าพี่ไม่กินก็เอามันเข้าตู้เย็นด้วย อย่าให้มันบูดเน่าเสียก่อน เข้าใจไหม” น้ำฝนสั่ง
“เข้าใจแล้วครับ คุณน้ำฝน”
“ฉันจะอ่านหนังสือต่อ อย่าทำเสียงดังล่ะ” น้ำฝนกล่าวย้ำก่อนจะปิดประตูห้องนอนของตนเองลง
พี่น้ำของน้ำฝน ยิ้มให้น้องสาว แม้ว่าเธอจะไม่เห็นเลยก็ตาม ชายหนุ่มรู้ดีว่า น้องสาวของเธอเป็นคนพูดจาตรง โผงผาง จนรู้สึกเหมือนกำลังถูกดุหรือด่าตลอดเวลา แต่เขาก็รู้ดีว่า น้ำฝนนั้นปากร้ายไปอย่างนั้น แต่ใจจริงแล้วนั้นรักและห่วงพี่ชายคนนี้มากแค่ไหน
ช่วงสายวันถัดมา ไอ้น้ำ แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าเรียบง่าย เสื้อยืดคอกลมสีน้ำเงินกับกางเกงยีนส์ขาสั้นประมาณเข่า ระหว่างที่เขากำลังใส่รองเท้าแตะอยู่หน้าบ้านนั้นก็มีใครบางคนเรียกชื่อเขาขึ้นมา
“อ้าว เจ้าน้ำ แต่งตัวจะไปไหนอีกล่ะ” แม่น้อย แม่ของไอ้น้ำถามขึ้น หญิงสาวเพิ่งกลับจากการไปดูสวนมาตั้งแต่เช้า
“วันนี้วันอะไร แม่จำไม่ได้หรือจ๊ะ” น้ำย้อนถามแม่บังเกิดเกล้าของตน
“วันอะไร ข้าจำไม่ได้หรอก”
“แม่ก็ วันนี้วันหวยออกไงจ๊ะ แม่ลืมใช่หรือเปล่า” ไอ้น้ำหรี่ตามองแม่แล้วเฉลยให้ฟัง
“เออ จริงด้วย ข้าลืมเสียสนิทเลย แล้วนี่จะไปไหน ข้ายังไม่ได้จดเลขให้เลย เอาเลขของข้าไปด้วย เมื่อคืนนี้ก็ฝันดีเชียว”
“เดี๋ยวฉันก็กลับมาอีกรอบ” น้ำบอกเพื่อให้แม่ไม่ต้องรีบ
“ตอนเอ็งกลับมา ข้าก็กลับไปสวนแล้ว กลัวจะคลาดกันเสียเปล่าๆ”
“ฉันบอกแม่แล้วว่าเดี๋ยวนี้ มีอินเทอร์เน็ต ถ้าแม่ยอมใช้ ก็ส่งข้อความให้ฉันได้ทุกที่ทุกเวลาเลย” ไอ้น้ำทวนความจำให้แม่อีกครั้ง เขาบอกแม่หลายต่อหลายครั้งแล้วว่ามันมีบริการการส่งข้อความฟรีๆ ไม่เสียตังหลายรูปแบบ เพียงแค่เรามีอินเทอร์เน็ต แล้วเขาก็จัดการซื้อโปรโมชั่นอินเทอร์เน็ตพร้อมลงแอปพลิเคชั่นให้แม่แล้วด้วย แต่ทว่าแม่ของเขาก็ไม่ยอมใช้มันเสียที
“โอ๊ย เน็ต เหนิดอะไร ข้าใช้ไม่เป็นหรอก มันยุ่งยาก จดลงกระดาษแบบนี้แหละดีแล้ว รอก่อน” แม่น้อยพูดพลางรีบเดินขึ้นบันไดเพื่อจะเขียนเลขที่ตนเองฝันเมื่อคืนให้ลูกชาย
ไอ้น้ำรออยู่ไม่นาน แม่ของเขาก็เดินลงมาจากบันไดในมือถือกระดาษใบประมาณนามบัตรมาด้วยพร้อมยื่นให้ น้ำรับมาดูก่อนจะพูดว่า
“แม่...เมื่อวานฉันเห็นเลขบนต้นไม้ในวัดที่พวกป้าแช่ม ป้าสาย ป้าเล็กที่อยู่ในตลาดชอบไปขูดเลขกันอะ”
“เหรอ แล้วเอ็งเห็นเลขมาหรือเปล่า เจ้าน้ำ” แม่น้อยถามเสียงเบาเกือบจะกระซิบ พร้อมประกายตาระยิบระยับ ราวกับว่าเรื่องที่จะได้ยินนั้นเป็นเรื่องที่เป็นความสุขของชีวิตทั้งหมดแล้ว
“เห็นสิจ๊ะ แม่ แต่ฉันเห็นเลขไม่เหมือนสามป้านั่นนะ” ไอ้น้ำกระซิบตอบแม่เบาพอกัน
“เลขไม่เหมือนกันทุกตัวเลยเหรอ”
“เปล่า แม่ ไม่เหมือนแค่ตัวหน้าตัวเดียว ฉันเห็นสามกับเก้า แต่ป้าเขาเห็น แปดกับเก้าจ้ะ แม่จะเชื่อฉันหรือพวกป้าๆ ล่ะ”
“ข้าก็ต้องเชื่อเอ็งสิวะ ลูกข้าทั้งคนจะไม่เชื่อได้อย่างไร ข้าเอาด้วย ใส่เลขที่เอ็งเห็นไปให้ข้าด้วย บนล่างเลยนะ” แม่น้อยบอกลูกชาย โดยละตัวเลขไว้ไม่ยอมพูดเพราะกลัวเลขเคลื่อน
“ได้จ้ะ เอาตัวละกี่บาท เอาเท่าเดิมที่แม่เล่นไหม ยี่สิบบาท”
“ห้าสิบบาทเลย” แม่น้อยตอบอย่างแน่วแน่ ท่าทางของเจ้าน้ำที่กำลังจะจดตัวเลขลงบนกระดาษแผ่นเล็กใบนั้นหยุดชะงักลง
“ห้าสิบบาทเลยเหรอ แม่ เยอะไปหรือเปล่า” ไอ้น้ำท้วงเพราะถ้าไม่ถูกขึ้นมา เขาโดนแม่ด่าเปิงแน่
“ทำไมล่ะ งวดเดียวเท่านั้นแหละ เห็นว่าเป็นเลขจากเอ็ง ข้าทุ่มหมดตัว”
“ก็ฉันกลัว ถ้าไม่ถูกขึ้นมา เดี๋ยวแม่จะด่าฉัน”
“ไม่ด่าหรอก เรื่องหวย นี่มันดวงใครดวงมัน”
“แม่รับปากจะไม่ด่าฉันแล้วนะ งั้นฉันเอาหวยไปส่งก่อน” ไอ้น้ำทวนคำสัญญาของแม่น้อย ก่อนจะเขียนตัวเลขลงทันทีแล้วเดินผิวปากออกจากบ้านไป
แม่น้อยเห็นลูกชายเดินออกจากบ้านไปก็เดินขึ้นบันไดเข้าบ้านเช่นกัน ระหว่างนั้นก็นึกขึ้นได้ สีหน้ากังวลขึ้นมาด้วยความเป็นห่วงทันที
‘แล้วมันกินข้าวหรือยังเนี่ย!!!’
ไอ้น้ำ เดินออกจากบ้านมุ่งหน้าไปยังตลาดก่อน เจ้าตัวตั้งใจไปหาซื้อล็อตเตอรี่ก่อน จังหวะที่เขากำลังเลือกหาซื้อล็อตเตอรี่นั้นก็ได้ยินแม่ค้าหลายคนในตลาดพากันพูดเรื่องตำรวจคนใหม่ที่มาแทนคนเก่าเพราะเกษียณอายุไปเมื่อเดือนก่อน
“นี่น้า มีตำรวจคนใหม่มาเหรอ” ไอ้น้ำแทรกถามคนขายแผงล็อตเตอรี่ที่มันยืนเลือกอยู่
“ใช่ เอ็งยังไม่รู้เรื่องเหรอ”
“ยังจ้ะ ยัง น้าเล่าให้ฉันบ้างสิ” สกิลการเผือกของไอ้น้ำไม่เป็นรองใคร บ้านนอกแบบนี้หูตาต้องไว
“ได้ เขาว่ามาตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแล้วนะ ยังหนุ่มยังแน่น เห็นว่าโดนย้ายมาเพราะ..เพราะ..” เจ้าของแผงหวยพูดติดขัดขึ้นมาคล้ายว่าคิดคำพูดไม่ถูก
“เพราะอะไรอะ น้า” เด็กหนุ่มคนซื้อหวยถามด้วยความอยากรู้
“อะไรวะ มันติดอยู่ที่ปาก อะไร คติ .. ติ .. โอ๊ย ข้านึกไม่ออก”
“ทัศนคติ ใช่มั้ยน้า” ไอ้น้ำ ลองเดาคำบอกอีกฝ่าย
“เออ พูดยากจังเว้ย คำนั้นแหละ เห็นว่าไม่ตรงกับคนใหญ่คนโต ในกรุงเทพฯ ก็เลยโดนส่งมาที่นี่”
“งั้นเหรอจ๊ะ”
“มานี่ก็ไม่รู้ว่าทำอะไรเป็นบ้างหรือเปล่า อยู่ที่กรุงเทพฯ คงไม่ได้ลำบากเหมือนอยู่ที่นี่”
“เขาอาจจะเก่งก็ได้นะน้า ของแบบนี้ต้องดูกันไปก่อน” ไอ้น้ำยังไม่อยากตัดสินใครเพียงคำพูดของคนอื่น
“ขอให้จริงอย่างเอ็งว่า แล้วนี่ได้หรือยัง หรือหาเลขไหนอยู่ บอกข้ามาสิ เดี๋ยวข้าช่วยดูให้” คนขายเสนอตัวทำหน้าที่คนขายได้เป็นอย่างดี
“แปดเก้า มีไหม น้า”
“เลขเด็ดจากนางแช่ม ใช่ไหมล่ะ เอ็งจะเอาเหรอ หมดตั้งแต่เช้า โดนเหมาไปทั้งตลาดแล้วล่ะ เอ็งมาช้าไป”
“เปล่าหรอก ฉันก็แค่ถามดู” ไอ้น้ำตอบพลางยิ้มในหน้า ดีเหลือเกิน ทำให้เลขที่เขาต้องการนั้นยังอยู่ดีมีสุข
มาอยู่กับพี่นะจ๊ะ หวยจ๋า ดวงใจของพี่
“แล้วเอาใบไหนล่ะ”
“เจอพอดีเลยจ้ะ เอาใบนี้แหละ” ไอ้น้ำเจอพอดี เขาชี้บอกให้คนขายดึงแผ่นนั้นมาให้
“แปดสิบบาท” คนขายยื่นกระดาษมีค่าก่อนบ่ายสี่โมงนั้นให้เขา
“นี่จ้ะ” ไอ้น้ำรับมันมาอย่างทะนุถนอมพร้อมกับยื่นเงินจำนวนพอดีให้กับอีกฝ่าย
“โชคดีนะ ไอ้น้ำ”
“ขอบใจจ้ะ น้า”
หลังจากสมหวังกับหวยรัฐบาลที่ถูกกฎหมายแล้วก็ถึงคราวที่จะต้องทำเพื่อหวยที่ไม่ถูกกฎหมายกันบ้าง ไอ้น้ำเดินลัดเลาะไปในตลาดเพื่อไปหาลูกค้าประจำของเขา
“ว่าไงจ๊ะ ป้า พร้อมไหม” ไอ้น้ำแสร้งถามอีกฝ่าย ทั้งที่รู้ดีว่าอีกฝ่ายนั้นเตรียมพร้อมนานแล้ว
“มาช้านะวันนี้ ข้านึกว่าจะไม่มาแล้ว เกือบจะส่งให้คนอื่นแล้วเชียว” ป้าขายหมูในตลาดบ่นพลางยื่นกระดาษมีคราบน้ำมันมาให้เขา น้ำรับมันมาอย่างไม่รังเกียจ
“จะไม่มาได้ยังไง ถ้าไม่มาแล้วป้าถูกหวยรวยเปรี้ยงปร้างขึ้นมา ฉันจะเอาเงินที่ไหนให้ป้าล่ะ จริงไหม” เขาหยอดความหวังพร้อมส่งยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนจะเดินจากไปยังลูกค้าคนอื่นต่อ
“ป้าจ๊ะ ฉันมาแล้วจ้ะ” ไอ้น้ำร้องบอกเสียงไม่ดังนัก
“มาแล้วหรือ รอแป๊ป” ป้าขายไก่ ค้นหาอะไรกุกกักในกระปุกเก็บตังก่อนจะหยิบกระดาษส่งมาให้เขาเช่นกัน
“ขอบใจจ้ะ เฮงๆ นะป้า”
“สมพรปากเถอะว่ะ จะได้หมดหนี้กับเขาบ้าง” ไอ้น้ำยิ้มให้ป้าขายไก่ พลางคิดว่า ป้าก็มีหนี้กับเขาเหรอ แล้วทองหยองเต็มคอ เต็มแขนนั่น ถ้าป้าไม่รวยแล้วใครจะรวย เขานี่สงสัยจริงๆ
เดินไล่ไปตามแผงในตลาดจนครบลูกค้าแล้ว ไอ้น้ำก็เดินกลับบ้านเพื่อไปจดหวยลงโพยใหม่ทั้งหมด เขาต้องทำเวลา วันนี้เขาเสียเวลาไปค่อนข้างมากจริงๆ ตอนนี้ก็สิบโมงกว่าแล้ว ต้องเร่งมือหน่อย เดี๋ยวจะไม่ทันหวยปิดรับ ถ้าเจ้ามือหวยไม่รับขึ้นมา เขาซวยแน่ ถ้าหากมีคนในตลาดเกิดถูกหวยขึ้นมา
ไอ้น้ำเปิดโน้ตบุ๊ค แล้วพิมพ์หวยลงในนั้นอย่างรวดเร็ว โดยไม่ลืมตรวจทานอย่างรอบคอบ เขามองตัวเลขในคอมฯ นั้นอย่างพอใจ เขาส่งหวยให้เจ้ามือแบบนี้ อาศัยการกินเปอร์เซ็นต์จากการขายแล้วเอาเงินที่ได้นั่นแหละมาซื้อหวย แต่งวดนี้ เขาจะลงทุนเป็นพิเศษเลยล่ะ
ไอ้น้ำ บรรจงพิมพ์ตัวเลขที่แยกออกมา
บน 39 100 บาท
ล่าง 39 100 บาท
ทุ่มทุนไปเลย ไอ้น้ำ!!
================================
พี่น้ำ จะถูกหวยไหมล่ะ พี่ ถ้าถูกหวย อย่าลืมเลี้ยงขนมเราด้วยนะ เราอยากกินอะ
เปิดเรื่องใหม่ค่ะ ติด Tag ได้เลยค่ะ #LOTTOสื่อรัก #คนบ้าหวย2018
ซื้อหวยกันมั้ยจ๊ะ
เฟสบุ๊ค https://www.facebook.com/akanae14/ และ ทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/khemmakan
งวดเจ็ด ถ้าไม่อยากรู้ก็ไม่ใช่ไอ้น้ำน่ะสิ
ผลบุญที่อุตส่าห์ทำมาเมื่อวันพระครั้งก่อน คงจะไม่ช่วยไอ้น้ำเลยสินะเพราะงวดนี้ เลขอายุคนตาย ทำคนเจ๊งทั้งบาง ไม่มีใครถูกเลยแม้แต่สักคนเดียว
เจ๊แสง ไม่ถูกตำรวจจับ ไม่ต้องวิ่งหนีตำรวจ ยังรับเงินเข้ากระเป๋าเต็มๆ ไม่เสียให้ใครสักกะบาท
แล้วไอ้น้ำล่ะ
ทั้งวิ่งหนีตำรวจ ทั้งกลัวตำรวจจะจับ หวยก็ยังไม่ถูกอีก!!
“แม่ๆ แม่จ๊ะ” ไอ้น้ำรีบเดินขึ้นมาบนบ้าน อารามที่รีบร้อนจึงไม่ได้ระวังน้ำหนักที่เท้า ตอนนี้บ้านทั้งหลังสั่นไหวเพราะการเดินของไอ้น้ำ
“อะไรวะ เรียกข้าทำไม แล้วเดินบนบ้านให้มันเบาๆ หน่อย มือเท้าหนักแบบนี้ ใครเขาจะอยากได้เอ็งไปเป็นผัววะ” แม่น้อยที่กำลังอุ่นอาหารไว้เพื่อมื้อเที่ยงนั่น ตะโกนลั่นออกมาจากครัว
“ใครจะเอาฉันเป็นผัวหรือไม่เอา ก็ช่างมันก่อนเถอะแม่ ฉันได้ยินคนในตลาดพูดกันว่ารู้ผลตรวจศพแล้ว” ไอ้น้ำไม่สนใจคำค่อนขอดของมารดา เขาเข้าไปในครัวเพื่อคุยกับแม่ในเรื่องที่ได้ยินมา
“อ๋อ ศพนางพัดใช่มั้ย”
“ใช่จ้ะ แม่รู้แล้วเหรอ”
“เออสิวะ มีเรื่องไหนที่ข้าไม่รู้ล่ะ ทำไมล่ะ เอ็งไม่รู้รึ” แม่น้อยหันมาถาม แต่สีหน้าไม่ได้ถามเพราะเป็นห่วงบุตรชาย แต่กลับแฝงไว้ด้วยความเป็นต่อ
“จ้ะ ฉันมันหูตาไม่ค่อยรวดเร็วอย่างแม่ ไหนเลยจะทันแม่ได้ล่ะ” ไอ้น้ำหมั่นไส้มารดา จึงแสร้งย้อนกลับไป
“บ๊ะ!เดี๋ยวไม่เล่าเสียหรอก”
“เล่าจ้ะเล่าเถอะนะ ฉันอยากรู้” ไอ้น้ำเข้าไปนวดตามแขนแม่น้อยอย่างประจบเอาใจ แต่แม่น้อยสะบัดแขนออก ไม่ใช่ว่ารำคาญ แต่เพราะนางกำลังอุ่นหมูที่อยู่ในกระทะต่างหาก
“เขาลือกันทั้งตลาดว่านางพัดถูกฆ่าตายจริงๆ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนฆ่า น่ากลัวจริง จริ๊ง ตั้งแต่ข้าเกิดมาจนแก่หมู่บ้านเราไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เลย ดูสิแค่พูดข้ายังขนลุก” แม่น้อยลูบแขนทั้งสองข้างด้วยความกลัว
“ตำรวจเขาเริ่มสอบปากคำไปหรือยังอะแม่”
“เมื่อวันก่อนเรียกนางสอนกับไอ้สินไปให้ปากคำ”
“แล้วเป็นยังไงบ้างจ๊ะ”
“เรื่องตำรวจถามว่าไง ข้าไม่รู้หรอก แต่คนที่ตลาดก็คงแห่ไปถามนางสอนกับไอ้สินนั่นแหละ”
“เขาว่าไง แม่” ไอ้น้ำต้อนถามอย่างร้อนใจ เรื่องพวกนี้เขาชอบมาก เขาน่ะเป็นแฟนคลับโคนันตัวยงเลยล่ะ
“คนในตลาดมันก็เล่าต่อๆ กันมาว่านายสอนถูกเรียกตัวไปแล้วกลับมาเล่าให้คนในตลาดฟังว่ามันไม่เห็นรู้เรื่องว่าใครจะเข้ามาทำร้ายนางพัดจนตายถึงในบ้านเลย มันหลับสนิทตลอดคืน พอตอนเช้าเอะใจ นางพัดไม่ใช่คนเกียจคร้านแต่สายโด่งยังไม่ลงมาทำกับข้าว นางสอนเลยขึ้นไปปลุก ก็นั่นแหละไปถึงก็ตัวแข็งหมดแล้ว”
“แล้วพี่สินล่ะ เขาไปไหน”
“คืนนั้นไอ้สินมันไปนอนเฝ้าบ่อกุ้งน่ะสิ ไม่ได้อยู่ที่บ้าน จะว่าไปก็น่าสงสารมันนะ ถึงมันจะหึงโหดแต่ก็รักเมียมากนี่เมียตายกลับไม่รู้เรื่องเลย มันยังเสียใจไม่เลิก ข้าวปลาไม่กิน ข้าเห็นเมื่อวันก่อน ใบหน้าลำตัวผอมแห้งไปหมดอย่างกับคนตรอมใจ ข้าล่ะกลัวมันจะตายตามเมียมันไปอีกคน”
“ไม่ถึงอย่างนั้นหรอกมั้งแม่” ไอ้น้ำไม่อยากเชื่อว่าพี่สินจะตรอมใจจริงๆ
“ใครมันจะไปรู้วะ คนมันรักมากก็ยิ่งเสียใจมากเป็นธรรมดา”
“ไม่ทุกคนหรอกจ้ะ” น้ำยืนยัน
“พูดอย่างกับรู้ดี”
“ไม่ใช่ว่าฉันรู้ดี ฉันแค่เห็นตัวอย่าง”
“ตัวอย่างอะไรของเอ็งวะ” แม่น้อยไม่เข้าใจ
“ก็ตอนที่พ่อตายอะ แม่ยังไม่ตายตามไปเลยนี่นา หรือว่าแม่ไม่รักพ่อ” ไอ้น้ำพูดพลางทำหน้าทะเล้น
“เอ็งนี่มันเอาตะหลิวแพ่นกะบาลจริงๆ คิดหรือว่าข้าไม่อยากตามไป แต่เพราะมีภาระอย่างเอ็งกับยายฝนแบบนี้ ถ้าข้าตายตามพ่อเอ็งไป ใครจะอยู่เลี้ยงพวกเอ็งวะ”
“แหะๆ ก็จริงของแม่จ้ะ”
“ข้าไม่คุยกับเอ็งแล้ว อารมณ์เสีย แล้วนี่เอ็งก็อย่าไปเชื่อให้เรื่องนางพัดให้มันมากล่ะ คนเขาเล่ากันมาไม่รู้กี่ปากต่อกี่ปาก ยิ่งเล่าเรื่องมันก็ยิ่งเปลี่ยน” แม่น้อยเตือนด้วยความหวังดี
“แน่นอนจ้ะ ฉันฟังหูไว้หูอยู่แล้ว” ไอ้น้ำบอก สัญชาตญาณนักสืบที่ดีต้องหาข้อมูลให้มากที่สุด และอย่าปักใจเชื่อในคราวเดียว
“เออ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้ว ข้าจะกลับไปสวนอีกรอบ”
“ไปทำไมล่ะ ก็เมื่อเช้าแม่เพิ่งบอกฉันว่าตอนบ่ายจะทำงานบ้านไม่ใช่เหรอ” ไอ้น้ำถามเพราะทีแรกแม่ของเขาตั้งใจจะไม่ไปที่สวนแล้ว
“เออ ข้าลืมไปว่าวันนี้พ่อค้าเขาจะมาซื้อผลไม้ที่สวน เลยต้องไปดูเสียหน่อย”
“ก็ให้พี่กุ้งขายแทนก็ได้นี่จ๊ะ ปกติแม่ก็ทำแบบนั้นไม่ใช่เหรอ” พี่กุ้งเป็นมือขวาของแม่ ช่วยงานแม่มาตั้งแต่ยันสาวจนตอนนี้ลูกโตพอๆ กับยายฝนแล้ว”
“ก็ใช่ แต่สวนของเราก็ต้องเข้าไปดูบ้างสิวะ จะปล่อยให้เขาทำอย่างเดียวได้ยังไงกัน”
“นี่แม่” ไอ้น้ำถามขึ้นอีกครั้งเมื่อเก็บอาหารจากมื้อเที่ยงเรียบร้อย
“อะไรอีกวะ เรียกแม่ๆ ทั้งวัน” แม่น้อยบ่นไม่จริงจังนัก ระหว่างที่หยิบหมวกมาสวมเพื่อเตรียมจะออกไปที่สวนอีกรอบตามที่ได้บอกไปแล้ว
“ฉันสงสัยว่าเมื่อก่อนนี้ที่แม่ยังไม่มีพ่อค้ามาติดต่อซื้อที่สวน แม่เอาผลไม้ ผักพวกนี้ไปขายยังไงจ๊ะ”
“ก็ไอ้แก่ข้างล่างไง” แม่น้อยหมายถึงรถกระบะคันที่จอดอยู่ใต้ถุนบ้าน ที่มันใกล้จะปลดระวางเร็วๆ นี้ พักหลังมันเริ่มสตาร์ทไม่ค่อยติดเพราะไม่มีคนใช้ แม่น้อยก็คร้านจะตามคนมาซ่อมเพราะอายุอานามของมันก็เกินสิบปีแล้ว
“อ๋อ...ไอ้แก่บรรทุกผลไม้ไปส่งที่ตลาดใช่มั้ยแม่”
“นั่นมันทีแรกหลังแล้วก่อนนี้ตอนที่เพิ่งทำสวนใหม่ๆ ไม่มีเงินซื้อรถหรอก ก็ใช้ไอ้จ่อยกับไอ้จ้อยลากไป” แม่น้อยหมายถึงวัวกับควายที่เคยเลี้ยงเอาไว้ ไม่ได้เอามันมาไถนาหรือทำสวนอะไรหรอก แม่บอกเอาไว้ลากของหนักๆ พวกเกวียนแบบนี้มากกว่า
“ฉันจำได้ พูดแล้วคิดถึงมันเนาะ เราฝังมันไว้ตรงไหนนะแม่” เพราะอายุอานามที่หลายปีพอวันหนึ่งมันสองตัวจึงพากันล้มตายด้วยความชราตามวัย
“ไม่ได้ฝังหรอก”
“หืม?” ไอ้น้ำงง จำได้ว่าฝังมันเองกับมือ
“ขายมันไปทั้งคู่ จำไม่ได้หรือ ไอ้น้ำ” แม่น้อยพูด ไอ้น้ำยิ่งงง ก็ฝังเองนี่นา หลุมที่ฝังก็แถวๆ หลังบ้านนั่นแหละ
“ขายมันไปได้ยังไง ฉันยังจำได้ว่าเราฝังมันเองนะแม่”
“ก็ขายวัวขายควายส่งลูกเรียนหนังสือแล้วกลับมานอนกระดิกตีนอยู่ที่บ้านไง” แม่น้อยทิ้งท้ายแล้วเดินลงบันไดไปเข้าสวนทันที
หึ รู้จักแม่น้อย น้อยไปนะเว้ย
หลังจากส่งงานโปรเจ็คส่วนสุดท้ายเสร็จ ช่วงนี้ไอ้น้ำเลยว่าง เมื่อเช้าเขาได้รับโทรศัพท์จากพี่บาสว่าได้โอนเงินเข้าบัญชีเขามาเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มเช็คยอดจากโทรศัพท์ก็พบว่าเงินโอนเข้ามาแล้วจริงๆ เขาเลยถือโอกาสนี้จะนั่งรถเข้าไปในเมืองเสียหน่อย ไปซื้อของ เดินเล่น หาอะไรอร่อยๆ กิน แวะอัพเดทสมุดบัญชีด้วย แล้วเย็นๆ รอกลับบ้านพร้อมยายฝนดีกว่า
“แม่ วันนี้ฉันจะเข้าไปในเมืองเสียหน่อย เย็นๆ จะกลับมาพร้อมกับยายฝนนะ แม่จะเอาอะไรในเมืองหรือเปล่า” ไอ้น้ำถามแม่ก่อนจะลงบันไดออกจากบ้าน
“ไม่เอา วันก่อนยายฝนมันก็เพิ่งซื้อมาให้ ขอบใจมาก” แม่น้อยบอกเพราะยายฝนเรียนพิเศษอยู่ในเมืองทุกเสาร์ แม่น้อยมักจะฝากซื้อหลังเลิกเรียนเสมอ
“งั้นฉันไปก่อนนะแม่”
“เออ นั่งรถดีๆ ล่ะ” ไอ้น้ำยกมือไหว้ลาแม่น้อยแล้วเดินผิวปากลงจากบ้านไป หมู่บ้านของเขามีรถประจำทางขับผ่านอยู่ที่หน้าถนนใหญ่ตลอดเวลา ขอแค่ไม่กลับดึกเกินไปยังไงก็มีรถมาหมู่บ้านตลอดเวลา และถ้าหากสุดวิสัย กลับดึกจริงๆ ก็มีรถเหมาให้ไปรับได้เสมอเพราะระยะทางจากหมู่บ้านเข้าเมืองนั้นไม่ไกลมากนักแค่สามสิบนาทีหรือประมาณยี่สิบห้ากิโลเมตรเท่านั้นเอง
น้ำเดินทอดน่องเดินไม่รีบร้อนไปถนนใหญ่หน้าหมู่บ้านนัก วันนี้เขาค่อนข้างอารมณ์เดิน จิตใจแจ่มใส เพราะได้รับเงินงวดสุดท้าย
ทุกอย่างจะเยียวยาได้ด้วยเงิน
น้ำเชื่ออย่างนั้น
เสียงแตรจากรถยนต์ดังขึ้น ทำให้ไอ้น้ำรีบหลบเข้าข้างทางกะทันหัน และชายหนุ่มจึงพบว่ามีรถยนต์สีดำมันปลาบคันหรูจอดนิ่งอยู่ข้างตัว ไอ้น้ำสงสัยจนกระทั่งกระจกรถด้านหน้าข้างคนขับนั้นถูกลดลง เขาจึงเห็นหน้าเจ้าของรถยนต์คันนั้น
“จะไปไหน ไอ้หนู” ผู้กองหนุ่มทักมาจากในรถยนต์ ประโยคเดียวกันเป๊ะเหมือนวันที่เจอกันครั้งแรก
“ในเมือง” ไอ้น้ำตอบเสียสั้นเพราะไม่อยากเสวนาด้วย
“เหรอ นึกว่ากำลังจะไปส่งโพยหวย”
“ผมไปล่ะ” ไอ้น้ำฟังแล้วฉุน จึงตัดบททันที
“เดี๋ยวก่อนสิ ฉันก็จะเข้าไปในเมืองเหมือนกัน ไปด้วยกันสิ” ผู้กองหนุ่มเอ่ยชวนด้วยควาหวังดี ไปทางเดียวกัน ประหยัดน้ำมัน
“ไม่เป็นไร ขอบคุณ” น้ำปฏิเสธความหวังดีนั้นทิ้งลงอย่างไม่ใยดี
“แล้วนายจะไปยังไง”
“รถประจำทางผ่านหน้าหมู่บ้านเยอะแยะ” นี่คงเป็นประโยคที่ยาวที่สุดของน้ำในวันนี้แล้ว
“ไปด้วยกันก็ได้นี่” ผู้กองยังคงหยิบยื่นน้ำใจให้
“ไม่ล่ะ ขอบคุณ”
“อืม ก็ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันไปก่อนก็แล้วกัน ฉันก็แค่อยากหาคนคุยด้วยก็เท่านั้นเอง เรื่องคุณพัดมันซับซ้อนเหลือเกิน” ผู้กองหนุ่มพูดพลางกดปุ่มให้กระจกรถยนต์เลื่อนขึ้นเพื่อปิด
“เดี๋ยวๆ ขี้เกียจเดินแล้ว มันร้อน ไปด้วยนะ” ไอ้น้ำหูผึ่ง วิญญาณนักสืบออกล่าทันที เขาจะพลาดโอกาสนี้ไม่ได้
“เปลี่ยนใจแล้ว?”
“ใช่ ปลดล็อคสิ จะได้ขึ้นไป” ผู้กองปรานต์ไม่ได้พูดอะไร เลื่อนมือปลดล็อคฝั่งข้างคนขับ ไอ้น้ำก็กระโดดขึ้นรถโดยไม่ต้องให้เจ้าของรถเอ่ยชวนซ้ำอีก
“เงินเดือนตำรวจ เขาว่าไม่ได้มากมายอะไร แต่ขับรถยนต์เสียแพงเลยแฮะ” ไอ้น้ำบ่นกับตัว
เอง ไม่ได้ตั้งใจให้อีกฝ่ายได้ยิน แต่คงลืมไปว่าบนรถตอนนี้มันช่างเงียบเหลือเกิน
“รถคันนี้เป็นของที่บ้าน” ผู้กองปรานต์คร้านจะอธิบายว่าคันนี้ดูมีมูลค่าน้อยสุดแล้วในบรรดารถยนต์ที่จอดอยู่ที่บ้านที่กรุงเทพฯ ของเขา
“อ่อ..ลูกคนมีกะตัง” ขนาดตอบเลี่ยงแบบนี้ ไอ้น้ำยังหาเรื่องเขาได้ ผู้กองได้แต่ส่ายหน้า คนที่ถูกมองในแง่ลบ ทำอะไรมันก็ลบไปทั้งหมด
“พอมีบ้าง” ผู้กองเลือกตอบให้เป็นกลางมากที่สุด เขาไม่อยากโดนอีกฝ่ายค่อนแคะอีก
“นี่ เล่าสิ”
“เล่าอะไร?” ผู้กองหนุ่มพาซื่อย้อนถามกลับไป
“อ้าว ก็เรื่องคุณพัด ที่ตายไปไง สรุปเป็นฆาตกรรมจริงใช่ปะ”
“รู้จากที่ไหนมาล่ะ” ผู้กองไล่ถามเพราะเขาก็อยากรู้ว่าคนข้างๆ นี่รู้อะไรมาบ้าง มากน้อยแค่ไหน
“ในตลาดเขาพูดกันให้ทั่ว”
“แล้วเชื่อหรือเปล่า”
“ไม่รู้อะ นี่เล่าซะทีสิ จะได้รู้เสียทีว่าอะไรมันเป็นอะไร อุตส่าห์ขึ้นรถมาด้วยเพราะอยากรู้เรื่องนี้เลยนะเนี่ย” ประโยคหลังไอ้น้ำลดเสียงลงพูดกับตัวเอง แต่ในรถมันไม่ได้กว้างขวางอะไร ไอ้น้ำคงลืมอีกแล้วว่าผู้กองได้ยินทั้งหมดที่มันพูดนั่นแหละ
“น่าภูมิใจที่คนในหมู่บ้านให้ความสนใจคดีมากขนาดนี้”
“คนตายทั้งคนจะไม่สนใจได้ยังไง พูดแปลกๆ เมื่อไหร่จะเล่า ถ้าโยกโย้ ไม่เล่าก็จอด จะได้ลง เสียเวลาชะมัด”
“เล่าน่ะเล่าแน่ แต่ก่อนที่ฉันจะเล่าให้นายฟัง ฉันขอถามนายก่อน”
“ได้ ถามมาเลย จะได้จบๆ”
“ชื่อน้ำใช่มั้ย อายุเท่าไหร่”
“จะอยากรู้ไปทำไม เอาไปทำประวัติเหรอ” ไอ้น้ำไม่เข้าใจ คำถามพวกนี้มันเกี่ยวกับคดีคุณพัดตรงไหน
“ตอบมาเถอะ”
“อืม ชื่อน้ำ อายุยี่สิบห้า” น้ำตอบอย่างขอไปที
“ยี่สิบห้าแล้วเหรอ ไม่น่าเชื่อ” ผู้กองถาม เพราะเด็กหนุ่มดูเหมือนเด็กกะโปโลมากกว่าวัยที่เริ่มทำงานไปได้สักพักแล้ว
“จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่เถอะ” ไอ้น้ำขี้คร้านจะเถียง
“แล้วชื่อน้ำนี่ชื่อจริง?”
“ไม่ใช่”
“แล้วชื่ออะไร”
“จะอยากรู้ไปทำไมเนี่ยผู้กอง ผมว่ามันไม่เกี่ยวกับคดีเลยนะ”
“ตอบมาเถอะ ตอบเสร็จแล้วฉันจะบอกว่าถามทำไม”
“นที”
“นทีแปลว่าแม่น้ำ ชื่อเล่นชื่อน้ำ เข้ากันนี้ แล้วตอนนี้นายทำงานอะไร”
“ตอนนี้ไม่ได้ทำงาน ตกงานอยุ่” ถึงจะไม่ได้เต็มใจตอบแต่น้ำก็ยอมตอบให้อีกคนฟัง เพราะเขาอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะถามเขาไปทำไมกันแน่
“ก่อนหน้านี้นายทำงานอะไร...ที่ไหน”
“กรุงเทพฯ” คำตอบห้วนสั้นของน้ำทำให้ผู้กองหนุ่มหันมามองคนนั่งข้างชั่วครู่ก็หันกลับไปมองถนนตามเดิม เอาสิถ้าจะเล่นยี่สิบคำถาม ถามคำตอบคำ เขาก็ยินดีที่จะถามแบบนี้ไปเรื่อยๆ
“ทำงานอะไร” เมื่อไม่ได้ยินว่าคนข้างๆ ตอบว่าทำงานอะไร ผู้กองเลยถามอีกครั้ง
“ผมไม่ตอบแล้ว ถ้าคุณไม่ยอมบอกว่าที่ถามไปเนี่ยมันเกี่ยวกับคดียังไง” น้ำเริ่มไม่สบอารมณ์ เขาไม่เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างตัวเขากับคดีคุณพัดเลย
“ก็ไม่ได้บอกว่ามันเกี่ยวกับคดีนั้นเลยนี่”
“อ้าวลุง พูดแบบนี้ หมายความว่ายังไง” โมโหเสียดีมั้ย นี่มันตั้งใจหากวนประสาทเขาชัดๆ
“อยากรู้ก็เลยถาม”
“อยากรู้ไปทำไม” ไอ้น้ำย้อนถามกลับทันควัน
“ฉันเพิ่งย้ายมาใหม่ จะเรียนรู้ศึกษาประวัติคนในหมู่บ้านก็ไม่น่าแปลกอะไรหรอกจริงมั้ย”
“ไปคุยกับแม่ค้าในตลาดเยอะๆ สิ ผู้กองได้รู้จักประวัติทุกคนแน่” ไอ้น้ำแนะนำแหล่งรวมข่าวน่ะอยู่ที่นั่น
“ไว้จะลองไป เรื่องคดีคนตาย” ผู้กองหนุ่มทิ้งท้ายเท่านั้น น้ำหันมามองผู้กองหนุ่มด้วยตาเป็นประกายดังเดิม ลืมไปหมดว่าเพิ่งไม่พอใจคนข้างๆ อยู่เมื่อสักครู่นี้
“เล่ามาเลย รอฟัง” ไอ้น้ำบอกด้วยความตื่นเต้น
“ทางตำรวจเรียกป้าสอนกับสินมาสอบปากคำที่สถานีตำรวจเมื่อหลายวันก่อน”
“นอกจากที่ป้าสอนไปตามคุณพัดที่ห้องนอนกับพี่สินไปนอนเฝ้าบ่อกุ้ง มีอะไรนอกเหนือจากนี้อีกมั้ย”
“รู้เยอะเหมือนกันนี่”
“อืม รู้แค่นี้แหละ”
“ปกติป้าสอนชอบหรือไม่ชอบลูกสะใภ้คนนี้มั้ย”
“หือ?”
“ก็แบบเหมือนปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้” ผู้กองปรานต์พยายามอธิบาย
“อันนั้นเข้าใจ หมายถึงว่า นึกยังไง ผู้กองถึงถามแบบนั้น”
“ตอนนี้ทุกคนตกเป็นผู้ต้องสงสัย”
“รวมผมด้วยหรือเปล่า”
“ใช่”
“แล้วมาบอกผมอย่างนี้ไม่กลัวผมหนีเหรอ”
“ถ้านายจะหนีก็มีแค่เรื่องเดียว” ผู้กองปรานต์หันมาบอก
“เรื่องอะไร”
“หวย”
“หวย..หวยอะไร ไม่หนีหรอก หนีทำไม” ไอ้น้ำเสียงดังขึ้นกว่าเดิมเล็กน้อยเพื่อปกปิดความตื่นเต้น
“นายนี่นะ เกือบจะดีทุกอย่างแล้วเชียว แต่ปิดบังตำรวจทำได้ไม่เนียนเอาเสียเลย” ผู้กองหนุ่มหัวเราะเสียงเบา
“ผมเปล่าไม่ได้ปิดบังอะไรเสียหน่อย”
“นั่นล่ะ ทำให้ผมมั่นใจว่าคุณไม่ใช่ฆาตกรแน่”
“เพราะอะไร” ไอ้น้ำสงสัย
“ก็ถ้านายเป็นฆาตกรจริง นายไม่น่าจะอยู่กับฉันที่นี่แน่ นายมันตื่นเต้นง่ายเกินไป”
“พูดเพ้อเจ้อแล้วผู้กอง” ไอ้น้ำรีบปฏิเสธ เขาควบคุมตนเองได้ดีตลอดเวลาน่า
“นายช่วยฉันหน่อยสิ ฉันต้องการนาย” คำพูดห้วนสั้นไม่มีที่มาที่ไปทำให้ไอ้น้ำดันตัวเองติดประตูอีกฝั่งทันที
“อะไรผู้กอง ให้ช่วยอะไร ผมไม่ได้เป็นเกย์ ผู้กองเป็นเหรอ เฮ้ย ผมช่วยไม่ได้หรอก ไปหาคนอื่นเถอะ ผมต้องแต่งงานมีลูกมีเมียให้แม่” ไอ้น้ำพูดรัวเร็วเป็นชุด เขาไม่อยากจะเป็นสามีผู้กองหรอก มีหวังถูกผู้กองข่มเหงแน่นอน เขายังไม่อยากถูกเมียข่ม เขาต้องเป็นผู้นำให้กับครอบครัว
“เป็นอะไร คิดอะไรของนายเนี่ย” ผู้กองปรานต์ขมวดคิ้วหันมามองคนลนลาน
“ก็ผู้กองพูดอะไรออกมาล่ะ”
“ฉันต้องการให้นายช่วยในคดีนี้ นี่นายคิดไปถึงไหน”
“จะไปรู้เหรอ จู่ๆ ก็บอกว่าช่วยฉันหน่อย ฉันต้องการนาย ก็นึกว่าลุงอยากเล่นอะไรในรถน่ะสิ” ไอ้น้ำพูดไปก็หน้าแดงไป มันใช่เรื่องมั้ยที่จะมาคุยเรื่องพรรค์นี้กับคนที่เจอกันไม่กี่ครั้งและคุยในที่สองต่อสองเสียด้วย
“นายนี้เพ้อเจ้อมากกว่าฉันเสียอีก แล้วมาหาว่าฉันเพ้อเจ้อ ตกลงจะช่วยมั้ย”
“ขอฟังข้อเสนอก่อนแล้วจะลองพิจารณาดูว่าจะช่วยดีมั้ย”
================================================
Talk::
เขม : ไอ้น้ำ
น้ำ : ว่าไงลูกพี่
เขม : คนเมนท์เยอะเลยว่ะ
น้ำ : แม่ตะเคียนนี่ขลังจริง
เขม : เออ เดี๋ยวจะฝากสไบไปให้แม่ตะเคียนนะ
น้ำ : ไปให้เองไม่ได้เหรอ
เขม : ได้ไงล่ะ เอ็งเป็นคนไปบอก ก็ต้องเอาไปให้สิ
น้ำ : ฉันทำตามที่พี่บอกนี่นา
เขม : เถอะน่า น่านะ ช่วยหน่อย
น้ำ : ........
แม่ตะเคียน : มาไวๆ นะจ๊ะ พ่อน้ำ ฉันรอ
ติด Tag ได้เลยค่ะ #LOTTOสื่อรัก #คนบ้าหวย2018
เฟสบุ๊ค https://www.facebook.com/akanae14/ และ ทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/khemmakan
สวัสดีค่ะ เขมขอฝากประชาสัมพันธ์เรื่องแบบสำรวจ LOTTO สื่อรัก ที่จะรวมเล่มค่ะ
รายละเอียดและลงชื่อ (แค่ลงชื่อเพื่อความสนใจ ไม่ได้เป็นการสั่งจองค่ะ)
ตามด้านล่างค่ะ
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdjSLihpYcxdR-_t6Gzhu2bcp52hx1IHzltXOA8fojEvuzlDg/viewform
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะ
เขมมาแจ้งข่าวค่ะ
ชื่อเรื่อง: Lotto สื่อรัก (เล่มเดียวจบ)
ผู้แต่ง: เขมกันต์
ภาพปก: HIRUNA
ประเภทนิยาย: Love Comedy
ราคา: 419 บาท (ราคาปกติ 439)
วางจำหน่ายที่งานหนังสือเป็นที่แรกค่ะ
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/12/ttigoE.md.jpg) (https://www.picz.in.th/image/ttigoE)
เรื่องย่อ:
นายนที หรือน้ำ ชายหนุ่มผู้อกหักรักคุดจากกรุงเทพฯ
เมืองฟ้าอมร หอบเอาหัวใจช้ำๆ กลับไปรักษาแผลใจที่บ้านเกิด
แล้วก็ได้ค้นพบความสนุกของการเล่น ‘หวย’
คนเราจะทำอะไรต้องไปให้สุด
ไอ้น้ำคนบ้าหวยเลยเอาหมดทั้งขูดเลข เดินโพย
ก่อนแจ็กพอตจะมาแตก
เพราะดันเดินไปเจอะเข้ากับนายตำรวจหนุ่มที่เพิ่งย้ายมาใหม่
น้ำอาจจะเอาตัวรอดมาได้ในครั้งแรก แต่ครั้งต่อๆ ไปก็ไม่แน่
ดังนั้นเขาจึงต้องเปลี่ยน...
ไม่ใช่เปลี่ยนอาชีพเลิกเดินโพย
แต่เป็นการเปลี่ยนวิธีส่งหว
รวมถึงเปลี่ยนใจผู้กองหนุ่ม
ให้เลิกคิดที่จะจับตัว...มาเป็นจับหัวใจเขาแทน!
กระซิบ ตอนพิเศษ เยอะมาก อิ่มจุใจแน่นอน
อัปเดตรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ Twitter (https://twitter.com/khemmakan) และ Facebook (https://www.facebook.com/akanae14) ของเขม
และ สนพ นาบู (https://www.facebook.com/Nabupublishing) ค่ะ
รายละเอียดโปรโมชั่นในงานหนังสือค่ะ
โปรพิเศษเฉพาะงานสัปดาห์หนังสือฯ
ยังมีอีกมากมาย ให้เลือกช้อปกันแบบ จุก จุก
พร้อมของแถม ยั่ว ยั่ว กันไปเลยค่ะ
- เมื่อซื้อสินค้า ครบ 500 บาท รับฟรี Button badge set ขนาด 5.8 cm. 2 ชิ้น ลาย ROUTE + LOTTO
- เมื่อซื้อ ครบ 1200 บาท รับฟรี เซ็ตที่คั่นพลาสติก Advance Bravely
- เมื่อซื้อครบ 1700 บาท รับฟรีถุงผ้าสปันบอร์น + ตัวอย่างนิยายเรื่อง ไม่มีใครรู้ว่าคุณหนูเป็น ET พร้อมส่วนลดสำหรับซื้อนิยายของมี่มี่มูลค่า 50 บาท
แถมเพิ่ม จุก จุก กับ Co-Promotion สุดพิเศษ
- เพียงนำใบเสร็จจาก Pubat และ Meb mobile book มูลค่า 500 บาท ต่อ 1 สิทธิ์ (สามารถใช้สูงสุด 3 สิทธิ์/วัน และไม่สามารถรวมใบเสร็จได้)
ร่วมสนุกกับบูธ meb X-04 โคโปรโมทชั่นกับ Meb mobile book
- ซื้อครบ 500 บาท สามารถนำใบเสร็จไปลุ้นของที่ระลึกจากทางสมาคมได้ที่โซนรักคนอ่านโคโปรโมทชั่นกับ Pubat
Nabu@งานสัปดาห์หนังสือฯ แพลนนารีฮอลล์ บูธ H14
แล้วเจอกันในงานนะคะ
รัก
เขมกันต์