CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: patwo ที่ 28-09-2014 16:49:31

หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 28-09-2014 16:49:31

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ด กรุณาอ่านทุกคน
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วย

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)

- - - -- - - - - -- - - - - - -

####ประกาศก่อนอ่านจากคนเขียน

                นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยาย BTS Next Station สถานีรักถัดไป ภาค 2 แต่เป็นส่วนต่อขยายที่เหมือนเราขึ้นรถไฟฟ้าไปอีกสถานนีนึง เป็นตัวละครใหม่ที่อาจมีตัวละครเก่าอยู่ เนื้อหาอาจมีตัวละครบางตัวที่กล่าวถึงถ้าไม่เข้าใจสมารถอ่านได้ตามลิ้งค์นี้  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38286.0

(https://38.media.tumblr.com/2110f7afb2e6852fb5ab0bf33241c9b2/tumblr_nh0j8eROZE1r44tuco1_500.jpg)

►►   สารบัญ  ◄ ◄
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2828028#msg2828028)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2829574#msg2829574)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2840123#msg2840123)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2845170#msg2845170)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2848800#msg2848800)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2854259#msg2854259)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2856347#msg2856347)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2860890#msg2860890) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2862634#msg2862634)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2867017#msg2867017)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2872697#msg2872697)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2874800#msg2874800) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2881467#msg2881467)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2883509#msg2883509) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2886485#msg2886485) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2888517#msg2888517) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2893276#msg2893276) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2895157#msg2895157)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2901790#msg2901790)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2903539#msg2903539) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2907865#msg2907865)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2914765#msg2914765)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนพิเศษวันปีใหม่ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2919030#msg2919030) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2920464#msg2920464)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2927209#msg2927209)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2934820#msg2934820)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2936915#msg2936915)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2941845#msg2941845)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2944467#msg2944467)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2949558#msg2949558)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2956387#msg2956387) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2963237#msg2963237) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนพิเศษวาเลนไทน์  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2965558#msg2965558)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2969920#msg2969920) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2976732#msg2976732)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 34 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2978806#msg2978806) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 35 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2983663#msg2983663) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 36 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2990629#msg2990629) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 37 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg2997562#msg2997562) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 38 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3004742#msg3004742)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 39 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3011965#msg3011965)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 40 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3019434#msg3019434)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 41 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3027627#msg3027627) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 42 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3035148#msg3035148) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 43 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3043266#msg3043266)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 44 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3051800#msg3051800) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 45 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3059945#msg3059945)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 46 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3067920#msg3067920)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 47 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3075910#msg3075910) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 48 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3083061#msg3083061) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 49 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3090342#msg3090342) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 50 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3105738#msg3105738) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 51 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3113001#msg3113001) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 52 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3119663#msg3119663)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 53 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3126849#msg3126849) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 54 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3141259#msg3141259)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 55 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3148014#msg3148014)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 56 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3154008#msg3154008) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 57 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3159368#msg3159368) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 58 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3161162#msg3161162) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 59 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3164944#msg3164944)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 60 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3166405#msg3166405) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 61 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3170000#msg3170000) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 62 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3171717#msg3171717) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 63 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3175536#msg3175536) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 64 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3177159#msg3177159) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 65 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3180998#msg3180998)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 66 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3182575#msg3182575)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 67 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3192936#msg3192936) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 68 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3194719#msg3194719)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 69 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3199382#msg3199382)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนที่ 70 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3205317#msg3205317)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนจบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3211286#msg3211286)

ตอนพิเศษ

เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนพิเศษที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3217241#msg3217241) 
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนพิเศษที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3223487#msg3223487)
เพราะเกลียดจึงรัก :: ตอนพิเศษที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43787.msg3235051#msg3235051)  :z2: :z10: :katai2-1: :katai4:

ใครไม่มียูสในเล้าเป็ดสามารถแท็กผ่านแท็ก #เสือปิง ได้นะคะ [/size]

 :L2: :3123: :L1: ฝากเรื่องใหม่ " ก็บอกว่าไม่ชอบเด็กไง " #ฟานคีย์
 ชื่อเรื่อง ก็บอกว่าไม่ชอบเด็กไง  ตามลิงค์นี้นะคะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53924.0

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 28-09-2014 16:55:54

เพราะเกลียดถึงรัก
( BTSสถานีรัก ส่วนต่อขยาย : เสือปิง)
ตอนที่ 1

[/size]

“ ปิง ปิง มึงเหม่ออะไรอยู่ กูพูดอยู่มึงเนี้ย มึงฟังบ้างเปล่าว่ะ " ผมหันไปตามเสียงของเพื่อนที่กำลังพูดคุยกัน แต่ก็ไม่ใส่ใจอะไรกับคำพูดของมันมากนัก ทั้งๆที่มันกำลังพูดถึงงานกลุ่มที่เราต้องทำกันในวันเสาร์อาทิตย์นี้แท้ๆ แต่สายตาของผมก็ยังมองไปเรื่อยเปื่อย  ' น่าเบื่อจริงๆเลยน้า ' ได้แต่พูดแบบนั้นตอนที่ตาก็มองไปรอบๆ

“ ไอ้ไท " ผมหันไปเรียกเพื่อนที่นั่งข้างๆ ให้หันหน้ามาหา " เมื่อวานกูไปเจอน้องไฟของมึงที่ผับด้วย "

“ เหรอๆ เป็นไงว่ะ " เสียงสนใจของมัน ผมพอรู้มาบ้างว่ามันแอบชอบไอ้ไฟเด็กปีหนึ่งอยู่ พอรู้ด้วยว่าป๊อดจนไม่กล้าจีบ แต่ไม่แปลกหรอกไอ้ไฟเป็นพวกหน้าหยิ่งขนาดนั้นแถมยังไว้ตัว ใครกล้าจีบก็ประหลาดแล้ว เชื่อเลยว่าแฟนมันที่ผมเจอเมื่อคืนต้องมีอะไรสักอย่างแน่กว่าจะคบกันได้ คงไม่ใช่คนที่เดินเข้าไปจีบตรงๆหรอก

“ มากับผัว "

“ อ้าวมีแฟนแล้วเหรอว่ะ " ทำหน้าเสียดายก่อนจะมองไปที่โต๊ะของกลุ่มไอ้ไฟ " แต่หน้าตาแบบนั้นมันจะไม่มีแฟนได้ไง "

“ ดูท่าทางมันจะรักกันมากด้วยนะ "

“ แล้วทำไมมึงรู้ "

“ ก็กูเห็นผู้ชายคนนึงยืนคุยกับมัน กูก็คิดว่าเออพี่ชายมันมั้งเลยจะเข้าไปจีบ .. ที่ไหนได้ ผัวมัน บอกกูด้วยนะ ว่าของมัน "

“ ทำไมไม่แย่งมึงแย่งผัวมันไอ้ไฟโสดกูจะได้จีบ "

“ พอดีกูไม่ชอบแย่งของใคร  "

“ อะไรว่ะ " มันทำหน้าเซงๆ ตอนที่ผมไม่เอากับมันด้วย ไอ้ไทเป็นพวกหน้าตาดีแต่ขี้ป๊อดมันเลยไม่มีแฟน  หนำซ้ำเวลาชอบใครแล้วเค้าก็มีแฟนกันหมดมันก็เคยต้องทนอยู่แบบนี้ " แล้วนั่นมึงจะไปไหน " มันถามตอนที่ผมกำลังจะลุกขึ้นยืน

“ ไปหาเพื่อน " ส่ายโทรศัพท์มือถือไปตรงหน้ามัน ไอ้ไทก็พยักหน้า

“ เพื่อนหรือผัวคนใหม่ "

“ เพื่อน ที่อาจพัฒนาไปเป็นผัว ถ้าน่าสนใจ แต่คนนี้คิดว่าไม่ "  ผู้ชายคนใหม่ที่เข้ามาจีบผม เป็นคนหน้าตางั้นๆแต่รวยที่เรียนมหาลัยชั้นนำของประเทศ ฉลาดแต่ไม่หล่อเท่าไหร่ มันจีบผมเมื่อคืนก็เลยแลกเบอร์กันไปสัญญาไปแล้วว่าหลังเลิกเรียนจะไปกินข้าวกับมัน เห็นว่าวันนี้ที่บ้านมันจะจัดผับริมสระน้ำ

" เออ เรื่องมึงงั้นโชคดีแล้วกัน "

“ กลับแล้วนะครับ ทุกคน สวัสดี " ก้มหัวลาทุกคนก่อนจะวิ่งออกไปเพราะไม่อยากได้ยินเสียงด่า

“ ไอ้ปิง! กลับมาฟังรายงานส่วนที่มึงต้องทำเลยนะ!!! ” เสียงไอ้ฝนตะโกนมาแต่ผมก็คงได้แต่ยิ้มเดินถอยหลังออกมาแบบไม่กลับไป

“ ฝากไว้ที่ไอ้ไทเลยเดี๋ยวกูทำมาส่งเอง " ระหว่างที่กำลังหันหลังเดินออกไป สายตาผมเจอเข้ากับกลุ่มไอ้ไฟที่กำลังเหลียวมา ท่าทางเบื่อหน่ายของมันที่เจอหน้าผม ทำให้ผมอยากเข้าไปแกล้งชะมัด

“ เฮ้ย! ไอ้ไฟ " แค่ทักก็ทำหน้าเซงๆซะแล้ว ผมแอบยิ้มก่อนจะตั้งคำถามกับมัน " กูจะไปมหาลัยเทม ฝากอะไรถึงไอ้เทมเปล่า "

“ ทำไมต้องฝากวะ " คำถามที่มาพร้อมกับความไม่พอใจของมันผมยิ้มก่อนจะทำท่าคิด

“ ก็เผื่อมึงมีอะไรสำคัญจะบอก กูจะไปหาเพื่อนมันที่คณะมันพอดี ก็เท่านั้น "

“ แล้วพี่รู้ได้ไงว่าพี่เทมเรียนคณะไหน " น้องอาเนียถามผม เป็นคำถามที่คงอยากให้เพื่อนสบายใจเพราะคิดว่าผมคงไม่รู้

“ รัฐศาสตร์ ใช่มั้ยละ " ยิ้มให้อีกครั้ง ผมเดินออกไป " ไม่มีก็ดี  งั้นพี่ไปนะ "

   แอบเหล่มองพวกมันที่ทำหน้าเคียดกันใหญ่ เด็กจริงๆเลยพวกมึงเรื่องพวกนี้ถ้าความรู้กูไม่แน่นกูไม่มาถามหรอก แต่ถ้าเอาความจริงว่าผมรู้ได้ไง ก็ต้องบอกว่า รู้จักชอบใจไอ้เทมแฟนมันตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นดูเป็นคนหล่อที่รู้สึกพึ่งพาได้ ตอนนั้นที่เห็นยืนคุยก็คิดว่าพี่ชาย ที่ไหนได้ละ ..

นั่งรถแท็กซี่จากมหาลัยผมมาถึงมหาลัยของ ไอ้หนึ่ง ผู้ชายคนนึงที่กำลังจีบผมอยู่ ก็อย่างที่บอกวันนี้ที่บ้านมันจะจัดงานเลี้ยงริมสระ ของแบบนี้ไม่อยากพลาดหรอกครับ ก็เผื่อว่าจะเจอใครที่น่าสนใจหน่อย ผมลงรถหน้ามหาลัยก่อนจะเดินเท้าต่อเข้ามา คณะรัฐศาสตร์ของมันแต่ตอนที่เดินมาใต้คณะก็เจอเข้ากับใครบางคนซะก่อน

“ เทม! ” ผมฉีกยิ้มให้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ดีใจกว่าเจอใครคนไหนซะอีก เสียดายนี่ถ้าไม่ใช่แฟนน้องผมก็คงจีบไปแล้ว ท่าทางดีหน้าตาก็หล่อ ข้างในเสื้อกล้ามคงเป็นมัดๆ จ้องหน้ามันที่ทำท่าหนักใจผมทำหน้างอ " ดูทำหน้า มึงจำกูไม่ได้แล้วอะดิ ท่าทาง "

“ ปิง ใช่มั้ย " เอียงหน้าหน่อยๆเหมือนไม่ค่อยมั่นใจ

“ ดีใจจัง จำชื่อกูได้ด้วย " ผมเดินเข้าไปใกล้มันอีกตอนที่ยิ้มหวานๆไปให้

“ ใครว่ะ " อีกเสียงนึงถามขึ้นขัดคำพูดของเรา คนที่ยืนข้างๆเทม สาบานว่าตอนแรกผมไม่ได้สนใจที่จะเห็นมันเลย

“ นั่นนะสิ เป็นใครดีน้า " เอียงหน้าอ้อนอีกคน

“ รุ่นพี่ที่มหาลัยไอ้ไฟ "

“ โธ่ อะไรว่ะ เสียใจนะเนี้ย " ทำไมต้องมาพูดชื่อแฟนมึงอะไรตอนนี้กูอุตส่าห์ดีใจที่ได้เจอมึง

“  เสียใจเหี้ยอะไรว่ะ " ว่ายิ้มๆมันหันหน้าไปมองเพื่อนมันที่ทั้งคู่ก็กำลังทำสีหน้าดุๆใส่ผม 

“ ก็ไม่รู้สินะ แล้วนี่เพื่อนมึงเหรอ " เชิดหน้าไปหาอีกคนที่ถามว่าผมเป็นใคร ตัวมันสูงๆเท่าๆกับไอ้เทมเลยครับ หน้าตาดีนะ เป็นผู้ชายหน้าตาคมที่ดูมีเสน่ห์ดี

“ เออ " พูดจาไม่น่ารัก ตอบแบบปัดๆไปทีท่าทางของมันเหมือนรังเกียจผมซะเหลือเกิน เมื่อดูจากสีหน้า

“ แล้วชื่ออะไร "

“ เสือ "

“ เสือเหรอ " ผมหลุดหัวเราะออกมาตอนที่มันทำหน้าตานิ่งๆแล้วแนะนำชื่อตัวเองให้กับผม

“ ยิ้มเหี้ยอะไร กูไม่ใช่เกย์ " พูดเหมือนตัวเองสำคัญ

“ คนเราแค่ยิ้มก็ไม่ได้เหรอ "

“ ไปเรียนเถอะมึงไป " ไอ้เทมชวนเพื่อนของมันขึ้นตึก คงดูท่าทางแล้วว่าอีกไม่นานคงมีศึกถ้ามันยังอยู่คุยกับผมต่อไป " แล้วนี่มึงมานี่ทำไม "

“   มาหาเพื่อนที่คณะมึงนะ  "

“ เพื่อน " ไอ้เทมทวนเสียงเหมือนไม่ค่อยเชื่อ

“ ใช่ ถามทำไมหึงเหรอ " ส่งยิ้มกว้างให้แต่เทมก็ทำได้แต่เงียบมันถอนหายใจแล้วก็ทำหน้าตึงใส่ผม " มาหาเพื่อน เพื่อนจริงๆนะ ไม่ใช่อย่างอื่น "

“ บอกเหมือนใครจะอยากรู้ ใครแม่งอยากรู้บ้างว่ะ "

“ ก็เผื่อ มีใครบางคนเค้าอยากจะรู้ " ผมเว้นเสียงไปสักพักก่อนจะมองหน้าเทม " อ้อ เมื่อเช้ากูบอกไฟด้วยนะ ว่าจะมาหามึง "

“ กูว่าละ " มันพยักหน้ารับ " กูรู้แล้วว่าใครเป็นตัวการที่ทำให้ไอ้ไฟทำท่าทางแปลกๆใส่กู "

“ ไม่ใช่กูสักหน่อย " ผมยิ้ม " กูทำอะไรที่ไหนคนเราถ้ามันเป็นแฟนกัน ถ้ามันหึง ถ้ามันรัก มันต้องห่ามกูตั้งแต่กูล้วงมึงเมื่อคืนแล้วแต่เท่าที่กูเห็น แฟนมึงไม่เห้จะทำอะไรเลย ส่วนตัวแล้วกูนะไม่ยุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้วหรอกนะ " กูอย่างที่พูดเพราะมันบอกว่าแฟนก็เลยเลิกยุ่งไป ก็ไม่ยุ่งกับของของใครจริงๆ แต่คนแบบไไอ้ไฟนี่ก็น่าหมั่นใส้จริงๆ ขนาดเป็นแบบนี้แฟนยังรักขนาดนั้น

“ ไฟมันเป็นคนแบบนั้น "

“ มึงชอบเหรอแบบนั้นนะ " อยากรู้จริงๆ ว่าชอบของแปลกๆแบบนั้นได้ไง ใช่ ผมยอมรับว่ามันหน้าตาดีแต่ก็นะ นิสัยมันแปลกเกินไปหน่อย ปากแข็งที่หนึ่ง

“ กูชอบไฟ " ตอบออกมาแทบจะทันที ครับๆ ผมทราบครับ ว่ารักกันมาก

“ เฮ้อ อิจฉาซะจริงๆ งั้นก็ไปดีกว่า " ผมตบไหล่มันก่อนจะเดินแยกตัวออกห้างจากมันทั้งคู่ แต่ถึงอย่างงั้นก็ได้ยินเสียงแว่วๆมาจากไอ้เสือเพื่อนของมัน

“ คนเหี้ยอะไรว่ะ ประสาท "

“ มึงก็ปากนะ ไอ้สัด " ไอ้เทมว่ามัน ได้ยินเสียงหึแบบยักไหล่ไม่สนใจ

“ ก็กูเกลียดไอ้พวกเกย์แรดๆ "

“ ครับๆ ไปครับ ไปเรียน " เทมลากเพื่อนของมันไป ผมที่ยืนอยู่ตรงนี้ได้ยินทุกคำพูด มึงเกลียดเกย์แรดๆอย่างงั้นเหรอว่ะ  ระวังเถอะมึงจะได้เมียที่แรดยิ่งกว่ากู เกลียดอะไรจะได้อย่างงั้น คนอย่างมึงนะ จะเคยได้ยินคำพูดอะไรแบบนี้ บ้างมั้ย

“ ปิง " เสียงที่เรียกชื่อผม หันไปมองก็พบใครคนนึงที่วิ่งเข้ามาหา ชายที่ผมนัดเจอด้วยวันนี้ มันชื่อไอ้หนึ่งเป็นคนที่ผมเจอที่ผับเมื่อสองสามวันก่อน มันเข้ามาจีบ ผมเองตอนแรกก็ไม่สนใจอะไรหรอกครับ แต่เพื่อนบอกว่ามี ตังค์ก็เลยลองคบด้วย  ก็นิสัยดีแต่ตี๋ไปหน่อย ไม่ใช่สเป็คเท่าไหร่ " รอนานรึยัง โทษทีอาจารย์ปล่อยเลท "

“ ยังไม่นานเท่าไหร่ " บอกไปแบบนั้นก่อนจะยิ้มให้ " แล้วตกลงว่าวันนี้ยังไง ที่บอกว่าจะจัดปาร์ตี้นะ "

“ ที่บ้านนะ นี่ก็กำลังจะกลับไปเตรียมการ หนึ่งจะชวนปิงไปซื้อของนะ "

“ ซื้อของ ของอะไร " ผมสงสัย คนรวยแบบนี้แม่บ้านเค้าไม่ได้จัดเตรียมอะไรไว้ให้หรอกเหรอ แต่สงสัยไม่นานหนึ่งก็เข้ามากระซิบหูผม

“ ชุดว่ายน้ำนะ "

“ ชุดว่ายน้ำ "  ผมทวนเสียงอีกคนก็คนก็มองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

“ ก็วันนี้จะจัดปาร์ตี้ริมสระ ก็แบบมีเพื่อนๆ แล้วก็สาวๆที่รู้จักอยากจะลงไปว่ายน้ำเพลินๆแล้วก็จิบเบียร์เย็นๆ " มันว่าแบบนั้นก่อนจะเลื่อนมือมากอดเอวผม " สนใจว่ายน้ำด้วยกันมั้ยครับ "

“ สนสิ แต่ว่า ยังไม่มีชุดว่ายน้ำเลยนี่นะสิ " ทำหน้าเสียใจใส่อีกคนก็หันมายิ้มให้

“ แล้วมันจะเป็นเรื่องใหญ่อะไร แก้ผ้าสิ แก้ผ้าให้หนึ่งดู"

“ ตลกแล้วหนึ่ง คนก็เห็นหมดสิ ไม่หวงปิงเลยเหรอ " ผมมองหน้าอีกคน พยักหน้าก่อนจะกระชับเอวผมแล้วพาเดินออกไป " ถ้าไม่มีชุดว่ายน้ำ ปิงก็ไม่อยากไปแล้วแล้วละ " เล่นตัวไปงั้น จริงๆก็อยากได้แค่ชุดว่ายน้ำใหม่

“ งั้นก็ไปซื้อสิครับ ยากอะไรละ ไปซื้อพร้อมกันเลยก็ได้ "

“ ขอเป็นของ emporio armani นะ น้า " กระพริบตาปริบๆอีกคนก็พยักหน้าตกลง เสร็จไปหนึ่งราย

...............................................


   ผับริมสระว่ายน้ำที่ผมถูกเชิญให้มาร่วมเมาในวันนี้ ไม่ได้อยากมาหรอกครับ แต่เห็นไอ้หนึ่งเพื่อนของผมบอกว่ามีของเด็ดเยอะก็เลยแวะมาสักหน่อย  ได้ข่าวว่าช่วงนี้พ่อแม่ไม่อยู่บ้านลูกคุณหนูอย่างมันจะทำอะไรก็เหมือนว่าถูกตามใจไปหมดทุกอย่าง

   ผมเดินเข้ามาถึงบริเวณงาน รอบข้างที่มีแต่สาวๆนุ่งบีกินี่กับหนุ่มน่ารักสองสามคนในสระ ผมไม่ได้มีอคติกับเกย์หรือว่าอะไรทั้งนั้น เพื่อนผมเป็นเกย์ก็มีเยอะ แต่จะเกลียดก็ไอ้พวกที่ทำตัวน่าเกลียดเท่านั้น อย่างเช่น คนนึงที่วันนี้เพิ่งเจอมา หน้าตาก็ดีครับ สวย น่ารัก ขาว หุ่นดี แต่นิสัยดูแล้ว น่าจะร่านใช่ย่อย

" เฮ้ย มึง ! ว่าไง  คิดไงว่ะ ถึงจัดผับริมสระ “ ผมถามไอ้หนึ่งตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้า มันยิ้มก่อนจะมองไปรอบๆ

“ คิดดีแล้วไง “

" ก็จัดว่าแจ่มอยู่ " ผมยกเบียร์ที่อยู่ตรงโต๊ะข้างๆขึ้นมาเปิด ชนกับแก้วของมันก็ยกขึ้นดื่ม สาวๆหุ่นดีทั้งนั้นผมซี๊ดปากก่อนจะมองไอ้หนึ่งที่เดินไปอีกทาง

“ เดี๋ยวมามึง “

“ เออ “ บอกแค่นั้นผมเองก็มองไปรอบๆ สะดุดกับสาวหลายๆคนที่มองมา ผมกำลังเล็งครับ กำลังคิดว่าจะหิ้วใครกลับบ้านดี

" เฮ้ย! เฮ้ยมึงง ! “ เสียงที่ได้ยินใกล้ๆ เหมือนมีคนเรียกผม หันไปรอบๆผมเจอใครบางคนเล่นน้ำอยู่ไม่ไกลจากที่ผมยืน ใต้สระน้ำใสๆนั่นมันใส่กางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วสีขาว รอยยิ้มกับท่าทางแบบนั้นที่ผมจำได้แม่น " ไอ้เสือน้อย “

“ ไอ้ปิง “

" ดีใจจังที่มึงจำชื่อกูได้ด้วย “ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะมือแนบกับสระแล้วเอียงหน้ามองผม

“  มึงนี่ก็ ดีใจตลอดเลยนะ เวลามีคนจำมึงได้ “

" แน่นอน ก็ถ้ามีคนจำเราได้ ก็แสดงว่า เราเป็นคนสำคัญ “ ผมนั่งยองลงข้างสระตอนที่มันพูดคำนั้น ดวงตากลมๆที่มองมา มันสวยนะถ้าไม่ร่านก็คงเป็นคนที่สวยมากคนนึง ผมยิ้มเยียดตอนที่กำลังจะเอ่ยปากต่อคำกับมัน

" แต่ที่กูจำได้เพราะไม่อยากเจอมึงอีก “

" เกลียดกูขนาดนั้นเชียว “ ไม่ตอบหรอกครับ แค่หัวเราะในลำคอเท่านั้น แต่นั่นมันคงรู้

" แต่ระวังนะ “ มันพูดเสียงเบา วินาทีที่ผมไม่ทันตั้งตัวมันยืดตัวเองขึ้นจากสระ ใช้มือกอดคอผมไว้ รอบคอเสื้อที่เย็นชื้นด้วยน้ำผมไม่เคยคิด ว่าจะได้ใกล้มันขนาดนี้  " เกลียดอะไรจะได้อย่างงั้น.”

" คนอย่างกูไม่เชื่อคำพูดงี่เง่าๆแบบนั้นหรอก “ ปลดมือมันออกอย่างไว ผมหายใจแรงตอนที่ไอ้ปิงได้แต่หัวเราะในลำคอของมัน ก่อนที่จะเอ่ยคำพูดที่ดูเหมือนว่าตัวเองนั้นมั่นใจเหลือเกิน

" แต่กู เชื่อนะ  “

" ปิง รู้จักเสือด้วยเหรอครับ “ เสียงที่ทักเราให้ออกห่างจากกัน ไอ้หนึ่งเพื่อนผมเดินเข้ามามันย่อตัวลงคุยกับไอ้ปิงที่อยู่ในสระเหมือนผม

" เปล่า ไม่รู้จัก แต่เมื่อกี้เหน็บกินขาปิงนะ เค้าเลยมาช่วย “ ตอแหลสิ้นดี เหน็บกินเหี้ยอะไร เอาหน้ามาใกล้จนเหมือนจะสิงกูอยู่เมื่อกี้

" เหรอ  งั้นขอบใจมึงนะ “ ไอ้หนึ่งตบไหล่ผมก่อนจะหันไปหาไอ้ปิง มือที่ลูบผมให้ ท่าทางแบบนั้นผมคิดว่าคงมีความสัมพันธ์เดียวของมันทั้งคู่ที่ผมจะคิดได้ " เล่นน้ำเยอะเกินไปแล้ว ขึ้นมาได้แล้วครับ “ เดินไปหยิบผ้าขนหนูมาให้อีกคนก็เดินขึ้นทางบันไดของสระ จากที่เห้นก็ต้องยอมรับ ว่าหุ่นของมันเซี๊ยะดีจริงๆ

" ขอบคุณครับ " รับผ้าขนหนูมาห่มก่อนจะมองหน้าผม " ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ว่าแต่นายชื่อ "

“ อ้อ ลืมแนะนำ ปิงครับนี่เสือ เพื่อนหนึ่งเอง ส่วนมึงนี่ปิง "

“ เป็นอะไรกันละ " ผมถามไอ้หนึ่งก็หันมองปิง

“ ความสัมพันธ์ส่วนตัวที่ลุกซึ้งเกินกว่าจะบอกคนนอก " เหอะ คู่นอนคืนเดียวทิ้งอีกละสิ พูดซะสวยเลยไอ้สัด ผมยกยิ้มมองพวกมันไอ้หนึ่งก็ปรามคู่นอนตัวเอง

" อย่ายุ่งกับมันมากนะปิง ไอ้เชี้ยนี้มันบ้า. “

" ว่าเพื่อนทำไมนิสัยไม่ดี นี่ หนึ่งหยิบผ้าขนหนูให้ปิงหน่อยสิ “

“ ได้ครับ “ รับคำแค่นั้นแต่ก็เดินไปเอาให้โดยง่าย เชื่องจริงๆเลยมึง

" แรดนะมึง “ ผมหันมาหาไอ้ปิงที่ก็ยิ้มแบบไม่สนใจอะไร

" แล้วหนักหัวมึงมั้ยละ ชีวิตกูไม่ใช่ชีวิตมึงสักหน่อย “

“ แต่ชีวิตเพื่อนกู กูไม่สนชีวิตมึงหรอก แต่ที่กูสนคือเพื่อนกูตังหาก “

" ไม่ได้ขอให้มารัก.. สักหน่อย มันช่วยไม่ได้หรอกนะ “ ร่างที่กำลังเดินผ่านผมจับมือมันไว้

" เดี๋ยว! “

" อ้ะๆ จับมือกูมันจะดีเหรอ ไหนว่ารังเกียจ “ หันมามองหน้าผมก่อนจะมองลงต่ำไปที่มือ ผมปล่อยมือของมันที่ตัวผมจับอยู่ทันทีที่รู้สึกว่าไม่ชอบมันเท่าไหร่นัก

“  เออ กูลืม “

" อย่าลืมบ่อยแล้วกัน พี่เสือ " คำพูดนั้นชิดริมใบหู จมูกเล็กๆกับหยดน้ำนึงปะทับลงบนแก้มของผมแบบไม่ทันตั้งตัว ตอนนั้นผมยอมรับว่าทุกอย่างรอบตัวของผมมันหยุดนิ่งแม้ไอ้ปิงจะเดินผ่านไปแล้ว แต่ก็มีสิ่งเดียวที่กำลังเต้นอยู่ และเต้นเร็ว ผมคิดว่าสิ่งนั้นคงเป็น  หัวใจ
 
....................................................

เสือปิงตอนแรก เดี๋ยวมาอีกตอน แปปนึงขอเขียนก่อนน้าาา
จะแท็กในทวิตว่าอะไรดี คิดไม่ออก
เดี๋ยวมาแก้ไขอีกที ฝากด้วยจ้าาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 28-09-2014 17:18:55

อุ๊ย  เจอเรื่องใหม่
แต่ชื่อพี่เทมคุ้นๆนะเนี่ย 5555
อ่านตอนแรกในเฟส เมื่อหลายวันมาแล้ว
ก็นั่งรอนอนรอ ตอนที่ 2  อยู่
อยากอ่านต่อมากกกกกกกก
สนุกดีนะอ่ะ คู่นี้
รู้สึกว่าต่อไปนี้  ชีวิตพี่เสือคงต้องปวดหัวอีกมากกกอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: Eternal luv ที่ 28-09-2014 17:28:56

ท่าจะแซ่บ  :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 28-09-2014 17:31:03

เสือปิงเปิดเป็นเรื่องยาวแล้วหรอ
ท่าทางจะแรงทั้งคู่ ชอบค่ะ
ว้ายๆ ตามค่ะตาม  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: Raiwyn ที่ 28-09-2014 17:58:19

วุ้ยๆ ดุเดือด   :m4: ทำไมปิงไม่ชอบตี๋ๆอ่ะ เราโคตรชอบเลย 55555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 28-09-2014 18:19:38

น่าสนุก ชอบบบ มาต่อไวๆนะคะ รอๆๆ   :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 28-09-2014 18:33:45

มาต่อๆ เราชอบเคะแรงๆ ฮี่ฮีา  :m25:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 28-09-2014 18:37:50

และแล้วการโหวตก็ประสบผล เย้ๆ ได้อ่านเสือปิงสมใจอยาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 28-09-2014 19:24:42

เกลียดอย่างไหนได้อย่างนั้นนะเสือ ปิงคงจะแซ่บน่าดู รอตอนที่สองค่ะ
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 28-09-2014 21:17:37

 :hao3: เปิดมาเจอเสือปิงคู่นี้ท่าจะบู๊กันไปรักกันไปแน่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 28-09-2014 21:31:20

พี่เสือระวังจะตกหลุมรัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดถึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: kniixz ที่ 28-09-2014 22:46:31

 :z1: :z1: เย้ๆๆมาแล้ว

หัวข้อ: Re: hate to love เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 28-09-2014 23:57:35

เสือปิงที่รอคอยยยยยย :katai5: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: hate to love เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 29-09-2014 00:18:28

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

 :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: hate to love เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 29-09-2014 19:43:51

เริ่มต้นก็เกลียดเลยนะเสือ
ระวังหลงเสน่ห์เขาละ

หัวข้อ: Re: hate to love เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 1 // 28.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 29-09-2014 20:50:47

ตอนที่ 2


“ เฮ้ย ! ทำอะไรว่ะ " ผมผลักคนที่เอาแต่มองไอ้ไฟแบบเงียบๆจากโต๊ะในโรงอาหาร มองอยู่นั่น มองแล้วจะไปได้อะไร มึงก็คงได้แต่มอง เอาจริงๆผมไม่ค่อยสนับสนุนให้มันไปจีบหรอก ไม่ใช่เพราะไอ้ไฟหยิ่ง แต่ไอ้ไทหน้าหวานนะแค่อย่าเอาหนังหน้ามาเทียบกับผมมันก็เท่านั้น ตัวไม่เตี้ยแต่ก็ขาวแล้วก็ผอม

“ นั่งเฉยๆ เมื่อคืนไปไหนมาว่ะ หายเงียบไปเลยมึง "

“  ก็ไปงานปาร์ตี้ไง ที่กูบอก "

“ ไม่ว่างขนาดไม่ได้รับโทรศัพท์กูเลย "

“ ก็มันเป็นปาร์ตี้สระว่ายน้ำ กูก็ลงเล่นน้ำสิวะ จะเอาเวลาไหนมารับสายโทรศัพท์มึง "

“ แล้วกับคนนี้เป็นไง สนุกมั้ยว่ะ พอจะจริงจังได้ยัง " หันไปมองหน้าคนที่ตั้งคำถามนี้กับผม เอาจริงๆไม่น่าสนใจเท่าไหร่ หนึ่งเป็นคนที่หวังแต่จะเอาผมอย่างเดียว คือถ้าคบกันมันคงหวังแต่เซ็กส์และแน่นอนว่าพอเบื่อก็ต้องเลิก

“ ยังว่ะ คนนี้ไม่ใช่ว่ะ "

“ เรื่องมากจังเว้ยไอ้สัด เลือกมาจะทั้งชีวิตมึงยังเลือกไม่ได้อีกเหรอวะ ไม่มีใครน่าสนใจเลยรึไงทั้งงาน "

“ ก็ไม่.. มี " อยู่ๆก็คิดถึงบุคคล บุคคลหนึ่ง ผมเผลอยิ้มออกมาตอนที่คิดถึงหน้าหล่อๆหยิ่งๆของมัน " มีอยู่คนนึง "

“ แค่มึงยิ้มกูก็ขนลุกละไอ้สัด ดวงไอ้เหี้ยนั่นละคงถึงคราวตายแล้วแน่ๆ  แล้วตกลงใครวะ “ ไอ้ไทถามแบบสนใจ สายตาของมันบอกได้คำเดียวว่า เสือกสุดๆ ผมยิ้มเอามือเท้าคางตอนที่คิดถึงหน้าตาของมันกับนิสัยที่เหมือนจะน่าคบหาอย่างหาที่สุด

“ มึงไม่รู้จักหรอก กูเองยังไม่ค่อยรู้จักเลย เพิ่งเคยเห็นครั้งแรกก็ตอนไปหาแฟนไอ้ไฟที่มหาลัย “

“ พูดถึงแฟนไอ้ไฟอีกละมึง แม่ง “ มันถอนหายใจผมยิ้ม

“ แล้วมึงจะฟังมั้ย เรื่องกูเนี้ย “

“ ฟัง เล่ามาสัด “

“ มันชื่อ เสือ “ ไอ้ไทขมวดคิ้วตอนที่ผมเอ่ยชื่อมัน “ เรียนรัฐสาด ปีสอง ก็อายุเท่าเรา หล่อแบบเข้มๆ ก็อารมณ์เดียวกับแฟนไอ้ไฟ “
 
“ ชื่อไอ้เสือ จะใช่เด็กเก่าโรงเรียนกูมั้ยว่ะ “ 

“ กูไม่รู้ว่ามันจบจากโรงเรียนไหนว่ะ “ ผมบอกมันแบบนั้น ไอ้ไทหยิบมือถือขึ้นมา มันกดอยู่สองสามทีก่อนจะส่งมาให้ผม

“ คนนี้มั้ยวะ “ โลกแม่งกลมสัด เป็นภาพไอ้เหี้ยนั่นจริงๆด้วย ที่ฉายขึ้นบนหน้าจอมือถือของมัน ผมเหล่มองมัน ไอ้ไทพยักหน้า

“ ใช่ คนนี้สินะ “ มันยิ้มผมเองก็ยิ้มด้วย

“ รู้จักเหรอวะ “

“ เพื่อนรุ่นเดียวกับกู “ แอบเหล่มองมันผมเอาคางไปเกยไหล่ของมัน กอดเอวมันไว้

“ เชี้ยไท มึงคร๊าบบบบบบบ “

“ อยากรู้จักใช่มั้ย “

“ เออ อยาก “ ก็ยอมรับ แต่ไม่ใช่ว่าถูกใจอะไรหรอกนะครับ แต่คิดว่าเพราะมันเกลียดผม  ก็เลยอยากลองให้มันรักผมดู เพราะการที่เราทำให้คนที่เกลียดเรารักเราได้ ผมว่ามันน่าดีใจ แล้วก็ท้าทายอยู่นะ ไม่ได้เสียหายอะไร ถ้ามันไม่รัก มันก็แค่เกลียด

“ สามพัน “

“ ค่าเชี้ยอะไร “

“ ค่าเบอร์มือถือ เบอร์นึงกูคิดสามพัน “ แบมือมาตรงหน้ามันกวักมือเข้าหาตัวเอง เหมือนเด็กเหี้ยๆที่ขู่บังคับเอาตังค์จากแม่

“ แค่สามบาทกูก็ไม่ให้มึง “  หันไปอีกทางผมได้ยินเสียงไอ้ไทหัวเราะ

“ ฮ่าๆ งอนแล้วเหรอวะ อยากได้ผัวขนาดนั้นเลย “

“ เปล่า ใครบอกมึงว่ากูอยากได้มัน “

“ อ้าว ไม่อยากได้แล้วจะมาขอเบอร์จากกูทำไม “

“ เรื่องมันยาว “ และแน่นอนว่าถ้ากูเล่ามึงต้องคิดว่ากูบ้าแน่ๆ ก็ใครมันจะอยากได้คนที่บอกว่าเกลียดเรามาเป็นแฟนละวะ ยกเว้นคนบ้าๆ แบบกูเนี้ย

“ ยาวแค่ไหนก็อยากฟัง “

“ กูไม่อยากเล่าเว้ย “ ผมบอกปัดไอ้ไทหัวเราะ เสียงดังพอที่จะทำให้คนทั้งโรงอาหารหันมามองเรา

“ อยากเล่าหน่อยดิว่ะ กูว่าถ้ามึงเล่ากูจะพามึงไปผับที่มันไปบ่อยๆ สักหน่อย แต่ถ้ามึงไม่อยากเล่า กูก็คิดว่า..“

“ เออ อยากเล่า “ ยอมแม่งโดยสดุดีในที่สุด ไอ้ไทหันหน้ามาหาผมเต็มที่ เอามือสองข้างของมันจับผมขึ้นไปทัดหู

“ อยากได้ยินชัดๆ”

ผมเริ่มเล่าเรื่องตั้งแต่ที่ตัวผมเจอไอ้เสือครั้งแรก เล่าทั้งหมดรวมถึงว่ามันด่าผมว่าอะไร  และเล่าด้วยว่าผมไปทำอะไรมันบ้าง
 
“ สมควรโดนเกลียด “ คำพูดสั้นๆที่ไอ้ไทพูดกับผม “ ไอ้เสือมันเกลียดคนแรดๆ สเป็คมันคือสาวเรียบร้อย “

“ ชอบคนจืดๆ “

“ เรียบร้อยกับจืดมันแตกต่างกันนะมึง “

“ แล้วอย่างกูเรียกว่าเรียบร้อยได้มั้ย “ หันไปถามแบบไม่คิด ไอ้ไทถอนหายใจก่อนจะเหล่ผมด้วยหางตา

“ อยากฟังคำตอบจากกูงั้นเหรอ “

“ คิดดูอีกทีไม่อยากจะฟังแล้วว่ะ “ ผมหัวเราะไอ้ไทยกยิ้ม มันส่ายหน้า

“ วันนี้สามทุ่ม เอกมัย “ มันยื่นสถานที่ร้านมาให้ผม เป็นผับแห่งหนึ่งที่ผมเองก็ไม่รู้จักทั้งๆที่ก็เชี่ยวเรื่องกลางคืนขนาดนี้ “ ผับนี้ดูท่ามึงจะไม่เคย “

“ เออ ไม่เคย มีด้วยเหรอว่ะผับนี้ ในเอกมัย “

“ เออผับเพื่อนกู ไม่ค่อยดังไงมันแบบ ผับนั่งชิว “

“ กูเบื่อจริงๆไอ้พวกชอบไปผับนั่งชิวเนี้ย ไม่สนุกเลย กูชอบไปผับแบบ แดนซ์ๆ  กูจะได้แรดให้มันดู “

“ มันก็มี บางเวลาไง แบบคนเยอะๆมันก็เปิดเพลงให้เต้น แล้วแต่คนที่มาเว้ย เปิดเพลงตามใจเจ้าของ “

“ เออ กูไม่แปลกใจว่าทำไมกูไม่รู้จัก “

“ คนอย่างมึง ไปแต่ผับคนเยอะๆ ผับบ้านๆแบบนี้มึงจะไปรู้จักได้ไง “

“ ก็ถ้ามันไม่บ้านนอกมาก กูคงรู้จักละ “

“ แล้ววันนี้ตกลงว่า มึงจะไปมั้ย “  ไอ้ไทหันมาสรุป ผมพยักหน้าเบาๆ มันก็พยักหน้าตอบ “ สามทุ่มแล้วกัน มึงจะไปยังไง ไปเองหรือให้กูมารับ “

“ ให้มึงมารับดิ แต่ไม่ชัวร์นะว่าจะกลับพร้อมมึงรึเปล่า “

“ กลับพร้อมกูแน่ มึงเตรียมตัวแห้วได้ บอกคำเดียว ไอ้เสือแม่งไม่สนใจมึงหรอก “

“ ก็ไม่รู้สินะ “ ก็ไม่อะไรหรอกนะ แต่แค่มั่นใจในความสามารถของตัวเอง ว่าต้องได้มันมาแน่ๆ .. เสือน้อยตัวนี้นะ

.......................................................

    ผับที่ผมไม่รู้จัก เป็นครั้งแรกที่ได้มาที่นี่ บรรยากาศเงียบสงบของมันแตกต่างจากทุกที่ที่ผมเคยไป มันเงียบแถมคนยังน้อย มองไปรอบๆมีแต่รถหรูๆทั้งนั้นที่จอดอยู่ในลานจอดรถ

“ ที่นี่เหรอวะ “

“ เออที่นี่แหละ ลงไปเลย “ ไอ้ไทบอกผมก็เดินลงจากรถพร้อมๆกับมัน หัวใจผมเต้นแรง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น เผลอจับขาตัวเองก็ได้ยินเสียงหัวเราะจากคนข้างๆ  “ นานๆทีจะเห็นเจ้าแม่แบบมึงตื่นเต้น “

“ ตื่นเต้นเชี้ยไร กูแค่จัดขากางเกงเฉยๆ “

“ เหรอครับ ครับๆผมเชื่อก็ได้ แต่กูก็ไม่รู้นะว่าวันนี้มันจะมารึเปล่า “

“ อ้าว ก็ไหนมึงบอกกูว่ามันจะมา สนิทกันจริงๆรึเปล่าวะ “ แอบเหล่มันก็ยกมือขึ้นเกาหัว “ ก็มันนานแล้วนี่หว่าที่กูไม่ได้คุยกับมัน ตั้งแต่เรียนจบกันไปก็ตัวใครตัวมัน “

“ มึงคบกันมากี่ปีแล้วว่ะ “

“ ก็ตั้งแต่ม.ต้น แต่มันไม่ใช่เพื่อนที่แบบสนิท เฮ้วๆกันไปไหนไปกันตลอดอะไรแบบนี้หรอก  ก็แค่เพื่อนโรงเรียนเดียวกัน มันรู้จักกู แล้วกูก็รู้จักมัน “ ยักไหล่แบบอ้างๆ สรุปว่าวันนี้มากับมึงกูจะได้เรื่องมั้ยครับ ไอ้ไท

เข้ามาในร้านที่คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ แต่ก็อย่างที่คิดเอาไว้ ผมเลือกนั่งที่นั่งที่เด่นชัดที่สุด เป็นที่น่าสนใจที่สุด แต่ไอ้ไทแม่งก็ขัดขึ้นอีกครั้ง “ มึงจะนั่งตรงนี้ทำไมว่ะ ไปนั่งตรงนู้น “

“ แล้วไปนั่งตรงนั้น ถ้ามันมา มันจะเห็นกูได้ไง “  เป็นที่นั่งอับๆโต๊ะนึง ที่ถ้าเราต้องการความเป็นส่วนตัวคงเหมาะ แต่พอดีว่า กูมันไม่ใช่สไตส์นี้ไง  กูชอบอะไรที่มันโดดเด่น

“ แล้วถ้ามันเข้ามาเห็นมึงนั่งอยู่ มันจะเข้ามามั้ยละ คนอย่างไอ้เชี้ยเสือ แม่งต้องวิ่งหนีมึงแน่ๆ “ มันว่าแบบนั้นแบบนั้นก่อนจะพาผมเข้าไปนั่งในที่นั่งมุมอับเป็นโซฟาสามตัวเข้ามุมที่เหมาะกับการมานั่งกินเหล้าชิวๆกับเพื่อน

“ แล้วเมื่อไหร่มันจะมาว่ะ “

“ เดี๋ยวก่อนสิว่ะ ใจเย็นๆ มึงจะให้มันมาตามใจมึงได้ไงว่ะ  “ ไอ้ไทว่ามันกวักมือเรียกพนักงานก่อนหันมาสถบกับผม “ อยากได้ผัวจนตัวสั่น “

“ ก็ไม่รู้สินะ “ ยักไหล่ใส่มัน เหมือนไม่ใส่ใจแต่ความจริงก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น  ก็แค่อยากเห็นหน้ามัน ตอนที่มันเจอผม หน้าตามันจะเป็นยังไง จะเหวอ หรือจะยังไง คนที่เกลียดเราทั้งๆที่ไม่รู้จักตัวตนของเรา ท่าทางมันจะเป็นยังไงกันวะ

“ โน่นไง มาละ “ ไอ้ไทเชิดหน้า มันยกแก้วเหล้าขึ้นกิน ผมมองไปที่ไอ้เสือที่เดินเข้ามา มันมาคนเดียว และนั่งตรงโต๊ะตรงแถวเดียวกันกับผม

“ มันมาคนเดียวเหรอวะ “ ผมถาม มันก็ส่ายหน้า

“ ไม่รู้ ก็เห็นพร้อมกันกับมึง “

“ ไม่มีเพื่อนคบรึเปล่าวะ “

“ เดี๋ยวเพื่อนมันก็มา ไอ้เสือเพื่อนมันเยอะจะตาย “ ถึงจะบอกแบบนั้นแต่ก็ดูเหมือนว่ามันมาคนเดียวมากกว่าจะนัดใครมาด้วย

“ กูไม่เชื่อได้มั้ย “

“ แล้วแต่มึง “ บอกแค่นั้นมันก็ยกเหล้าขึ้นกินอีกครั้ง ไอ้เสือนั่งเยื้องอยู่กับตัวผม มองจากมุมนี้ผมเห็นมันที่หันหน้ามาหาผม แต่กลับไม่เห็นผม ท่าทางปกติของมันคือ กินเหล้าแล้วพิงตัวเองกับเก้าอี้ กระดิกเท้าไปตามเพลงที่เพลงเหมือนคนดื่มด่ำกับสถานที่แบบสุดๆ

“ เฮ้ย ไอ้ไท! “

“ อ้าว ไอ้เท่ห์ มึง ” คนข้างผมยืนขึ้นมันกอดคนที่เข้ามาทักแบบดีใจสุดๆ “ มากับใครวะ “

“ มากับเพื่อน “ เชิดหน้ามาทางผม “ เฮ้ย ไอ้ปิงนี่ไอ้เท่ห์ เพื่อนสมัยม.ปลายของกู “

“ หวัดดีครับ “ ผมทักมันยิ้ม ไอ้ไทโดนชนไหล่แซว

“ เพื่อนจริงๆเหรอว่ะ “

“ เออ เพื่อนจริงๆ “ มันย้ำก่อนจะเหล่มองผม “ จีบได้โสด “

“ ฮ่าๆ “ คนที่ชื่อเท่ห์หัวเราะ ก่อนจะหันมามองหน้าผม “ หวัดดีครับ “

“ แล้วมึงมากับใคร “

“ นัดพี่เสือท่านไว้ “ เชิดหน้าไปทางไอ้เสือ ไอ้ไทก็พยักหน้า “ มึงเข้ามา มึงไม่เห็นมันเลยเหรอวะ“

“ ไม่เห็นเลย กูเข้ามากูก็มัวนั่งคุยกับเพื่อน “ ตอแหลเก่งไปอีก

“ มานั่งด้วยกันดิ กูมากับมันสองคนวันนี้ “

“ จะดีเหรอ “ ผมยิ้ม ตอนที่ถาม เท่ห์ก็ยิ้มตอบ

“ ดีสิครับ “

“ น้อยๆหน่อย เพื่อนกูโสดแต่มันก็เลือกนะเว้ย “ ไอ้ไทตบไหล่เพื่อนมัน เสียงหัวเราะจากโต๊ะของเราจนใครบางคนสงสัย

“ เฮ้ย ไอ้เท่ห์  มายืนหัวเราะอะไรอยู่ตรงนี้วะ “  คนที่อยากจะเจอเดินเข้ามาหาแล้ว ผมมองหน้ามัน ในจังหวะที่มันเองก็มองหน้าผมพอดี ยิ้มหวานๆส่งไปให้ ผมทักมันก่อน

“ เจอกันอีกแล้วนะ... อื้มม เสือ ใช่มั้ย “ ทำเป็นจำไม่ค่อยได้ อีกคนก็นิ่ง

“ อ้าวรู้จักกันเหรอวะ “

“ เปล่า ไม่รู้จัก “ เสียงเรียบๆที่พูดกับผม แค่มันเห็นหน้ามันก็หน่ายหน้าใส่ซะแล้ว 

“ เฮ้ยๆ จะไปไหนมานี่ก่อน นี่ๆ ไอ้ไท มึงจำได้รึเปล่า “ เพื่อนมันที่ดึงตัวมันไว้ ไอ้เสือหันมามองไอ้ไทที่ยิ้มให้

“ โย่วมึง ไม่เจอกันนาน “

“ เออมึง สบายดีเหรอวะ “ 

“ สบายดีแล้วมึงล่ะ “

“ ก็ดี แต่จะดีกว่านี้ถ้าไม่เจอใครบางคน “ มันว่าแต่สายตาจ้องมาทางผม

“ ใครเหรอ “  ผมถาม ไอ้เสือก็หันไปพูดกับไอ้ไท

“ เมียมึงเหรอวะ “

“ เปล่าๆ เพื่อนกู “ มันส่ายหน้ารัวๆก่อนจะดึงผมไปแนะนำ “ นี่ปิง เพื่อนกู ส่วนมึงนี่ไอ้เสือ เพื่อนกูสมัยเรียนมัธยม “

“ หวัดดี “

“ หวัดดี “  เสียงที่ตึงพอๆกัน ทำให้ไอ้เท่ห์กับไอ้ไทที่ยืนกั้นระหว่างเราพูดขึ้น

“ ไปนั่งด้วยกันรึเปล่า นั่งหลายคนสนุกดี “

“ ใครชวน “ ไอ้เสือว่า ไอ้เท่ห์ก็จ๋อย

“ อะไรของมึงวะ อารมณ์เสียเหี้ยอะไรมาอีกล่ะ ไอ้สัด “ ไม่อยากจะบอกว่าเพราะกูนี่แหละมันเลย อารมณ์เสีย ผมแอบยิ้มตอนที่มันมองมา  กวนอารมณ์มันที่ก็ไม่ได้ดีอยู่แล้วเท่าไหร่ในตอนนี้

“ ไม่เป็นไร มึงตามสบายเถอะว่ะ กูกับเพื่อนนั่งตรงนี้แหละ “

“ งั้นมึงก็มาได้แล้ว ไอ้เท่ห์ “ ดึงเพื่อนตัวเองไป ผมกับไอ้ไทนั่งลงที่เดิมของเรา เสียงที่โวยวายมาผมได้ยินอยู่ไม่กี่ประโยคที่ว่า

“ ไอ้เชี้ยเสือมึงเป็นเหี้ยอะไรวะ กูจะคุยกับปิงสักหน่อยไอ้สัด “

“ มึงอย่าคุยกับมันเลย มันแรดจะตาย “

“ เออ กูชอบคนแรดๆ “

“ แต่กูไม่ชอบ มึงนั่งลงไอ้สัด “ บังคับเพื่อนเสร็จสรรพ ไอ้ไทหัวเราะในลำคอมันมองหน้าผม

“ ไงละมึง “

“ น่ารักจะตาย น่าเอาชนะให้ได้จริงๆ ไอ้ปากที่บอกว่าไม่ชอบๆกูเนี้ย กูหมั่นไส้สัดๆ “

“ มึงก็บ้าพอๆกับมันนั่นละไอ้สัด ชอบของแปลก แล้วไงกูขอถามหน่อย ถ้ามันเกิดชอบมึงขึ้นมาจริงๆ มึงก็ทิ้งมันเหมือนคนอื่นๆว่างั้นสิ “

“ เรื่องนี้มันเรื่องของอนาคต เพราะงั้นกูเอง ก็ไม่รู้สินะ “

“ อยากต่อยมึงชะมัด “ มันส่ายหน้าให้ ก่อนที่ผมลุกขึ้นยืน “ มึงจะไปไหน “
“ ไปหาผัวดีๆสักคน “

“ เออ ไปเลยไป “ มันกวักมือไล่ ผมก็เดินออกไปตรงเค้าเตอร์เหล้า ผู้คนเริ่มทยอยกันเข้ามาเพลงที่เปิดจากนิ่งๆสบายๆ มันเปลี่ยนให้เป็นเพลงที่มีจังหวะมากขึ้น เพื่อเรียกแขก

“  น้องขอแรงๆ แก้วนึง “

“ ได้ครับ ว่าแต่ชอบแบบไหนล่ะ “ บาร์เทนเดอร์ถามผม ท่าทางดูมีเสน่ห์ดีครับ เค้ายิ้มตอนที่ผมมองตา “ มองตาทำไมครับ ถามว่าชอบแบบไหน “

“ ก็บอกแล้วว่าแรงๆ “

“ ทราบแล้วครับ ว่าชอบแรงๆ แต่ชอบแรงแบบไหน “

“ เอาแบบที่เราคิดว่า เหมาะกับพี่แล้วกัน ขอแก้วนึง “

“ งั้นก็ได้ครับ “ เท้าคางมองคนที่กำลังทำเครื่องดื่มให้ผม เป็นเด็กผู้ชายที่น่าจะยังเรียนม.ปลาย ไม่ก็ปีหนึ่ง ในความคิดของผมอ่ะนะ   “ เพิ่งเคยมาที่นี่เหรอครับ “

“ ใช่ ครั้งแรก แสดงว่าหน้าไม่โหล “

“  หน้าไม่โหลครับ แต่ น่ารักมาก “ ว่าแบบนั้นก่อนจะยิ้มแล้วก็ตั้งแก้วไว้ตรงหน้า “ นี่ครับ ดราย มาร์ตินี่ ”

หัวข้อ: Re: hate to love เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 29-09-2014 20:53:07

“ เฮ้ ทำไมถึงแก้วนี้ล่ะ “

“ ไม่ชอบเหรอครับ “ เค้ายิ้มก่อนจะมองหน้าผม ก้มหน้าลงมองแก้วเหล้าของตัวเองผมยิ้ม

“ เปล่า แค่จะบอกว่าเลือกเก่งดี “

“ ก็เหมาะกับคนมั่นใจในตัวเอง แล้วก็ชอบ ความท้าทาย “

“ อย่างงั้นเหรอ “  ยกแก้วขึ้นจิบผมยิ้มให้อีกคน “ อยู่ม.ไหนแล้วเนี้ย “

“ ปีหนึ่งแล้วพี่ “

“ ถามจริง “ ผมถามย้ำ เอาตรงๆหน้ามันเด็กมากครับ เป็นผู้ชายหล่อคนนึงเลยนะ ขี้เล่นแล้วก็มีเสน่ห์ ดูไปดูมาก็น่าสนใจนะแต่ว่าคงเป็นเหยื่อที่ตกง่ายน่าดู
“ จริงสิ พี่ล่ะ “

“ ให้ทาย “

“ ไม่อยากทำร้ายคนน่ารักเลย พี่บอกเถอะ “ หัวใจมันเต้นแรงดีจริงๆ เหล้าแรงๆกับเด็กๆเนี้ย มันเข้าได้ดีจริงๆ

“ อยู่ปีสอง “

“ มหาลัยอะไรเหรอครับ ผมจะไปนั่งเฝ้าที่ป้ายรถเมล์ “

“ ไม่บอก เพราะไม่นั่งรถเมล์ “

“ ใบ้หน่อยไม่ได้รึไง “

“ ถ้าเลี้ยงแก้วนี้จะใบ้แล้วกัน “ ยกแก้วขึ้นมาตรงหน้า อีกคนก็ยิ้ม เค้ายืดตัวขึ้นมองหน้าผมให้ชัด

“ เลี้ยงก็ได้ แต่ต้องบอกด้วยว่า ที่พี่มาที่นี่น่ะมากับแฟนรึเปล่า “

“ แน่นะ สัญญามา “ ยกนิ้วก้อยขึ้นไปให้อีกคนก็เกี่ยว

“ นิ้วน่ารักจัง .. สัญญาครับ “

“ อยู่มหาลัยเอกชนแถวเอกมัย เรียนอินเตอร์ คนที่มาด้วยเป็นเพื่อนในคณะ “ ชี้ไปที่ไอ้ไทที่หายหัวไปจากโต๊ะแล้ว “ อ้าว ไปไหนแล้ววะ “ มองหามันไปเรื่อยๆผมเจอมันที่กำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะของไอ้เสือแล้วก็ไอ้เท่ห์ “ คนที่ใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าคนนั้นละ เพื่อนแค่คนนั้นคนเดียว “

“ เหรอ ผมคิดว่าคนที่ใส่เสื้อยืดสีขาวแขนยาวคนนั้นซะอีก “ ผมหันไปมองผมพบว่าไอ้เสือใส่ตัวนั้น และกำลังมองผม มันหลบตาตอนที่ผมมองมัน หยุดยิ้มออกมาผมมองหน้าเด็กตรงหน้า

“ ไม่ใช่ “

“ เห็นเค้าจ้องพี่มานานละ ตั้งแต่พี่เข้ามานั่งตรงหน้าผม “

“ เหรอ “ ผมเผลอยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว ยกแก้วเหล้าขึ้นกิน ก็ยอมรับว่ามันดีใจยังไงบอกไม่ถูก เป็นคนที่ปากบอกว่าเกลียด แต่ก็แอบมอง

“ ไม่รู้จักกันจริงๆดิ หน้าตามีพิรุธนะ “

“ มีพิรุธตรงไหน ที่ยิ้มก็เพราะว่า ดีใจที่มีคนแอบมองตังหาก “

“ ปกติทำเหมือนไม่มีใครมอง “

“ ก็ไม่มีใครมองน่ะสิ “ ทำหน้าเซ็งๆใส่อีกคนก็ยิ้ม “ แล้วทำไมถึงมายืนชงเหล้าอยู่แบบนี้ เป็นเด็กเป็นเล็กไม่อ่านหนังสือรึไง “

“พี่อายุมากกว่าผมปีเดียวไม่อ่านหนังสือรึไง “

“ ช่างย้อน “ ผมบอก

“ ทำงานช่วยครอบครัวผมพี่ “

“ ช่วยครอบครัว “ ผมมองไปรอบๆที่ที่ตัวเองนั่ง

“ ผับพี่ชายผมเอง “

“ อย่างงั้นเหรอ “ ผมพยักหน้า “ แล้วคนที่มองกูมันมานี่บ่อยมั้ย “

“ พี่เสือมาเกือบทุกวัน “

“ รู้จักชื่อมันด้วย “ ผมถามอีกคนก็พยักหน้า

“ พี่มากกว่าไหนบอกไม่รู้จัก “ มันยกยิ้มมุมปาก “ ตกลงยังไงกันแน่ “

“ กูรู้แค่ว่ามันชื่อเสือ ก็มันเพื่อนของเพื่อนกูอีกที มึงเถอะทำไมถึงรู้จัก “

“ พี่เสือมาที่ร้านบ่อยๆเค้าเป็นเพื่อนรุ่นน้องของพี่ชายผม “ ว่าแบบนั้นผมก็พยักหน้า ทำเป็นเหล่มองไปรอบๆแต่ความจริงกำลังดูว่ามันมองผมอยู่มั้ย แต่มันก็เป็นแบบนั้น เสือยังมองมาที่ผม ยิ้มให้เด็กตรงหน้าก่อนจะเอียงหน้าเหมือนอ้อนมันไม่รู้อยู่แล้วว่าผมพูดว่าอะไรเห็นแค่ท่าทาง

“ แล้วมึงชื่ออะไร “

“ ชื่อแม็ค ครับ “

“ ยินดีที่ได้รู้จักนะ “ ผมว่ามันก็พยักหน้าให้ “ โอ๊ย “ ร้องขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุผมจับหูตัวเอง “ เจ็บหูว่ะ ไม่รู้เป็นอะไรอยู่ๆก็เสียว มึงช่วยดูหน่อยว่ามีอะไรมั้ย “ บอกแบบนั้นอีกคนก็ยืดตัวเองจากเค้าเตอร์ขึ้นมามองให้ ผมเอียงหน้าบังหน้ามันไว้ ให้มองจากมุมนั้นแล้วคิดว่าเรากำลังหอมแก้มกัน

“ ไม่เห็นมีนะพี่ “

“ เหรอว่ะ สงสัยแมลง มึงเป่าหูให้กูหน่อยสิ “

“ ฟู่! ” เป่ามาเต็มๆหูผมย่นตัวลงนิดหน่อยก่อนจะตีที่อกมันเบาๆ

“ พูดเล่นๆมึงก็เอาจริงๆเลยนะ “

“ อ้าว ก็คิดว่าจริงจัง ฮ่า “ แม็คหัวเราะผมเองก็ลุกจากเก้าอี้ “ พี่จะไปไหนล่ะ กลับแล้วเหรอ “

“ เปล่าจะไปข้างนอก “ ผมเชิดหน้าออกไปข้างนอก มันก็พยักหน้า “ สูบบุหรี่หน่อยเดี๋ยวมา “ แต่ความจริงคือ เปิดโอกาสให้อีกคนเดินออกมาหาตังหาก ก็เห็นว่ามองอยู่นาน ถ้าเกิดว่าเค้าอยากจะด่าอะไรผม .. จะได้ไม่อายใครที่จะเดินเข้ามาหา ..

ยืนรออยู่ข้างๆร้านกับบุหรี่ในมือที่ไม่มีไฟแช็ก ผมนั่งอยู่บนมุมของตึกที่พอนั่งได้ อากาศเย็นๆผมเหล่มองประตูหลังของร้านทุกสามวินาทีที่มันเปิดออก ครึ่งชั่วโมงที่ผมมองดูจนเหมือนจะถอดใจว่ามันคงไม่มาแต่ก็ยิ้มออกมาตอนที่เห็นเท้าที่เดินเข้ามาใกล้ ผมคิดถูก ที่คอย

“ สูบบุหรี่เหรอ “ ไม่ตอบคำถามของผม ไม่มองหน้า มันยืนห่างจากผมแค่หน่อยเดียว ไม่มีทางที่จะไม่ได้ยินหรอก เสียงไฟแช็กที่ดังขึ้นมาไอ้เสือนั่งถัดไปจากผม ควันของมวนบุหรี่ที่ถูกจุดผมมองหน้ามันก่อนจะเดินเข้าไปใกล้

“ ขอต่อไฟหน่อย “ บุหรี่คาบอยู่ที่ปาก ผมก้มลงต่อมวนบุหรี่ต่อจากมันสูดควันจนบุหรี่ของผมติด เสือมองหน้าผมอยู่สักพัก

“ อย่ายุ่งกับไอ้แม็ค “

“ มันเป็นเมียมึงเหรอ “ คนนั้นก็ห้ามยุ่ง คนนี้ก็ห้ามยุ่ง กูยุ่งกับใครไม่ได้ทั้งนั้นรู้จักกับมึงไปหมด

“ เป็นน้องชายของเพื่อนกู ปล่อยให้เด็กมีอนาคตเถอะ “


“ แล้วคบกับกูไม่มีอนาคตตรงไหนล่ะ “ คำถามของผมทำให้มันยกยิ้ม เกลียดที่สุดก็สายตาเหยียดๆของมัน

“ มึงยังจะถาม “

“ แล้วมึงรู้อะไรเกี่ยวกับตัวกูบ้าง ถึงมาตัดสินว่ากูเป็นยังไง “ ผมมองหน้ามันตอนที่กำลังถามคำถามนี้กับมัน ผมเองก็แค่อยากรู้ “ มึงบอกว่าไม่ชอบขี้หน้ากู เพราะกูไปทักไอ้เทมแบบนั้นเหรอ บอกว่ากูแรดแค่กูลงเล่นน้ำเหรอ อะไรที่มึงทำให้กูคิดแบบนั้นเหรอ “ มองหน้ามันที่เหมือนหาคำตอบในคำถามของผมไม่ได้ “ ไม่มีใช่มั้ยละ ..คำตอบของมึงน่ะ “

“ มี “

“ อะไร “

“ กูเกลียดมึงแบบไม่มีเหตุผล เกลียดขี้หน้าอ่ะ “ ผมยกยิ้มขึ้นมามันที่มองหน้าผมอยู่ตอนนี้ อยากจะเถียงนะ ว่าคนที่มึงเกลียดขี้หน้าแต่มึงก็เอาแต่มองกูตลอดเวลา  เป็นคำตอบที่เข้าท่ามากเลย

“ เกลียดแบบไม่มีเหตุผล มีรึเปล่ากูไม่แน่ใจ แต่รักแบบไม่มีเหตุผลน่ะ มีแน่ๆ .. ระวังตัวไว้ก็แล้วกัน “

“ ที่แน่ๆ คงไม่ใช่มึง “

“ พูดแบบนี้ ตายตอนจบทุกที “ ผมพูดก่อนจะนั่งลงตรงที่เดิมของผม

“ เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ “  ถามอีกทีผมได้แต่ยิ้ม

“ ทำไมต้องบอก กูไม่ชอบพูดกับคนที่เกลียดกู อีกอย่างมึงไปได้ละ เดี๋ยวแม็คออกมามันเห็นมึงอยู่กับกูมันจะเข้าใจผิด “ ขยับตัวออกห่างผมทำเป็นไม่สนใจมันที่ขมวดคิ้วใส่ผม  มีเสน่ห์ไปหมดเลยไม่ว่าจะเป็นหน้าตา รูปร่าง ทุกอย่างของมันน่าหลงใหลไปหมด คิ้วเข้มๆ จมูกโด่งๆ ผมรู้สึกตัวเองมากกว่าที่แพ้มัน ไม่รู้ทำไม ถึงปากจะบอกว่าแค่อยากให้มันเปลี่ยนใจ แต่ลึกลงไปข้างในแล้วก็อยากให้มันสำเร็จ .. ไม่สิมันต้องสำเร็จเท่านั้น

ไม่พูดอะไรสักคำ มันนั่งลงข้างผมนั่งอยู่ใกล้ๆกัน ผมแอบเหล่มองมัน “ ไปดิวะ มึงจะนั่งอยู่ทำไม ไหนว่าเกลียด เกลียดก็อย่าเข้ามาใกล้ๆดิ “

“ ไม่มีที่จะนั่ง “ เยอะแยะไปผมเอียงหน้าไปมองตอนที่นั่งไขว้ข้างแล้วมองหน้ามัน

“ อ้าง.. ถามจริงที่บอกว่าเกลียดๆ เกลียดหรือชอบกันแน่ “ ไม่ตอบอะไร มันเอาแต่นั่งนิ่งๆอยู่ข้างๆผม ยิ้มให้มันนิ่งแบบนั้นแล้วตลก ความเงียบจากตอนนั้นมันเหมือนว่าทุกอย่างผ่านไปแบบช้าๆ ผมได้แต่กลิ่นของบุหรี่กับเสียงรถยนต์ที่นานๆจะผ่านไปสักครั้ง เราไม่ได้พูดอะไรกันอีก จนกระทั้งประตูหลังเปิดออกมา

“ อ้าว พี่ พี่เสือด้วย มานั่งทำอะไรกันตรงนี้ครับ “ แม็คในชุดที่เหมือนเลิกงานมันเดินออกมาทัก มันยิ้มให้ผมไม่ได้มองเห็นเพื่อนของพี่ชายมันเลย

“ กูมาสูบบุหรี่ “ ไอ้เสือบอก ผมลุกขึ้น

“ กูกำลังรอมึงอยู่ “ บอกแบบนั้นก่อนจะลุกขึ้นยืน ไอ้แม็คยิ้ม ผมคิดว่าจากแค่สายตาเราก็คงรู้กันว่าหมายถึงอะไร

“ งั้นก็ไปกันเลยพี่ “ มันล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง กุญแจรถที่เอาออกมา BMW สีดำสนิทส่งสัญญาณขึ้นก่อนที่มือนึงจะยื่นมาตรงหน้าของผม “ เชิญครับ “

“ โทษทีว่ะไอ้แม็ค แต่ของมึงยังไม่ใช่วันนี้ “ เสียงไอ้เสือแทรกขึ้นมามันคว้ามือผมก่อนจะดึงออกไปจากวงสนทนา ตัวของผมปลิวไปตามแรงจูงของมัน ในใจที่ยิ้มกริ่มแต่ปากก็บอกออกไปว่า

“ เอ้ย ปล่อยนะเว้ย มึงจะพากูไปไหน “ ไม่มีคำตอบมันพาผมตรงไปข้างหน้า ประตูรถถูกปลดล็อคมันเปิดประตูก่อนจะยัดตัวผมเข้าไปในรถ วินาทีต่อจากนั้นที่มันเข้ามา รถก็แล่นออกไปด้วยความเร็ว  “ ไอ้เสือ “

“ เงียบ “ พูดแค่นั้น ขาก็เอาแต่เหยียบคันเร่งไปเรื่อย มันพาไปทางหลังของเอกมัยที่มืดแถมยังไม่ค่อยมีคน

“ หมายความว่าไงวะ ที่บอกว่าของไอ้แม็คไม่ใช่วันนี้ ฉุดกูมาแบบนี้เหมือนจะบอกว่าวันนี้กูเป็นของมึงเลยนะ “

เอี๊ยด!! รถเบรคอย่างแรงตอนที่ผมพูดคำนั้น ตัวของผมเด้งออกไปชนคอนโซลส่วนหน้าของรถ “ โอ๊ย กูเจ็บนะเว้ย “

หันมามองหน้าผมตอนที่ชักสายตาให้มัน ไอ้เสือโน้มตัวมาใกล้ ผมยกยิ้มตอนที่หลังก็เอนนอนลงไปช้าๆ หน้าที่ใกล้กันของเรา ผมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของมัน สักพักเสียงเปิดประตูรถก็ดังขึ้น  ลมเย็นๆที่พัดเข้ามาข้างในตอนที่มองเหลียวออกไปก็พบว่ามันพาผมมาจอดลงที่ซอยเปลี่ยวที่นึง

“ ลงไป “

“ ตรงนี้ “

“ ใช่ ตรงนี้ “

“ นี่มึง “ ผมหันไปหา “ มึงพากูมาเพื่อ ไอ้สัด!! “

“ พามาทิ้ง “ สั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความ

“ ไอ้..... “ ไร้คำพูดไม่รู้จะพูดอะไร ผมหันมาหยิบเข็มขัดนิรภัยจะใส่แต่มันยื้อไว้

“ ลงไป เดี๋ยวนี้ “  ผลักผมลงมา แรงของมันเอาตรงๆ แค่มือเดียวแต่แรงมากๆก็ปลิวออกมาจากรถแล้ว “ เสน่ห์แรง แถมยังง่ายๆแบบมึง กูว่าคงหาคนไปส่งไม่ยากหรอก แล้วที่บอกว่าคืนนี้ไม่ใช่ของไอ้แม็ค คือกูจะบอกว่า มึงไม่ใช่ของกูแต่ก็ไม่รู้ว่าของใคร หึ “ ยกยิ้มมาให้เปิดประตูรถปิดลงก่อนที่มันจะขับรถเลี้ยวกลับไปในทางเดิม ฝุ่นฟุ้งที่ลอยปะทะหน้าของผม ความเร็วที่ขับออกไปแบบไม่ใยดีผมสถบ

“ ไอ้เหี้ยเอ้ย!!”
.........................................................
“ ฮ่าๆ โอ๊ย ไอ้เหี้ย กูสะใจจริงๆ “ เสียงหัวเราะดังลั่นรถไม่ได้มาจากที่ไหน ไม่ไกลจากตัวผม ไอ้ไทนั่งอยู่ข้างๆมันที่ขับรถออกมารับผมด้วยความเร็วตอนที่รู้ว่าตัวผมอยู่ไหน ถึงจะออกมาด้วยความเป็นห่วงแต่พอมาเห็นว่าผมยืนหน้ามุ่ยคอยมันอยู่เพราะโดนคนที่หวังจะงาบทิ้ง มันก็เอาแต่หัวเราะ “ เป็นครั้งแรกเลยที่กูเห็นมึงโดนทิ้ง “

“ เออ ครั้งแรก ไอ้สัด แค้นชิบหาย “

“ กูก็บอกแล้วว่าอย่าเอาๆ ไอ้เสือมันไม่เหมือนคนอื่น “  ยื่นมือมาตบไหล่ผมเบาๆ “ ไปหาคนอื่นไป คนที่เล่นด้วยกับมึงน่ะ มึงจะได้ไม่แค้นแบบนี้ “

“ กูไม่หา กูจะเอาคนนี้แหละ แล้วมึงคอยดู มันกับกูใครจะแน่กว่ากัน “

“ นี่ยังไม่เข็ด “

“ ถ้ามันเกลียดกูนัก กูจะทำให้มันรักกูให้ได้ มึงคอยดู “

“ นี่คือคำปฏิญาณความมุ่งมั่นของมึง ความมุ่งมั่นในการจับผู้ชาย “

“ และมันคือคนที่จะต้องถูกกูจับ ไอ้สัด!! แค้นเว้ยยยยยยยยยยยยยยย “

.........
ตอนที่สองมาแล้วจ้า
กะจะมาตั้งแต่เมื่อวานแต่สลบไปก่อน วันนี้เลยทดแทนกันไป
ตอนต่อไป เสร็จเมื่อไหร่มาตอนนั้น
นิยายแต่งสด รอหน่อยเด้ออออ
ใครมีทวิตฝากแท็ก #เสือปิง นะคร่าาาาา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์คร่า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:


ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์เสมอๆจ้า
ฝากแท็ก  ‪#Choiceต้องเลือก ด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 29-09-2014 21:21:49

แรงทั้งคู่ เลิศศ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 29-09-2014 21:25:15

ตกหลุมรักปิง หลงไหลเคะราชินีอ่ะ
ปกติเป็นแม่ยกไฟ เพราะไฟก็เคะราชินีนะแม้จะเยือกเย็นผิดกับชื่อไปนิดส์
แต่เพราะเป็นคนเอาแต่ใจและวิธีจัดการกับทาสเทมก็มุ้งมิ้งดี
แต่คดีเสือปิงนี่มันท้าทายอ่ะ ชอบอะไรแบบนี้
รอดูว่าปิงจะงัดกลยุทธ์อะไรมาจัดการกับเสือ
ราชินีกริ้วแล้ว รอดูอิทธิฤทธิ์นาง  :laugh3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 29-09-2014 21:49:20

เหมาะสมกันมากๆ แรงทั้งคู่เลย  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 29-09-2014 22:03:22

สะใจปิง55555555555
ยิ่งยากยิ่งท้าทายใช่ไหมล้าา :hao7:

จะจูนกันติดเมื่อไหร่ ยังไงเนี่ย5555

รออ่านนะคะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 29-09-2014 22:17:49

พี่เสืออออ 5555555555
ปิงท่าทางจะแค้นน่าดู เอาละสิ
ใครจะพลาดท่าก่อนกันนะสองคนนี้ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: firstlove ที่ 29-09-2014 22:18:53

ดุเด็ดเผ็ดมันส์มากกกก
จะรอติดตามนะคะ  ><

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 29-09-2014 22:24:31

กว่าจะได้กันตายก่อน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 29-09-2014 22:44:04

นางจะทำให้เสือใหญ่กลายเป็นลูกแมวเหมียวได้ไหมนะ #ติดตามชม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 30-09-2014 00:36:19

หึงแล้วหรอนายเสือออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 30-09-2014 02:34:02

ฮือ อยากอ่านต่อ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 30-09-2014 04:07:15

ปิง....รักนาง   พี่เสือก็ร้ากกก   :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 30-09-2014 07:06:05

สุดท้ายก็หลงรักกันเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าใครจะรู้ตัวก่อนกัน  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: snowice ที่ 30-09-2014 08:07:31

อือหืออออ ช่างเป็นมวยที่ถูกคู่จริงๆเลยคู่นี้ แรงพอกันทั้งคู่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 30-09-2014 08:09:47

แรงทั้งคู่มาเจอกัน เสือไม่ชอบจริงอะ แต่แอบมิงปิงตลอดเลยนะ  :m12:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: eye_gun ที่ 30-09-2014 08:26:24

เป็นคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อกันมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: PPink ที่ 30-09-2014 08:48:57

อพส. มันแสบบบบบบบบบบบนัก! 5555555555
ต้องแบบนี้หละถึงจะเหมาะกะปิงปิง ไม่งั้นเอาไม่อยู่

ปล. ลุ้นอยู่ตั้งนานว่าหนมมี่จะมาต่อเรื่องไหน ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-09-2014 14:22:55

แรงทั้งคู่ตีกันมันส์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 30-09-2014 21:42:51

นิสัยนะตัว อ่อยไปทั่วเสือก้อหมั่นไส้ดิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: firstlove ที่ 04-10-2014 10:42:58

อยากอ่านต่อจังเลยค่ะ ><

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 2 // 29.9.57} #หน้า 1
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 08-10-2014 21:17:22

มวยถูกคู่สุดๆ 5555555555555555

ปิงจับเสือให้อยู่หมัดเลยนะ

 o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 10-10-2014 21:15:04

ตอนที่ 3

“ ว่าไงมึง เมื่อวานหายไปเลยนะไอ้สัด “ เสียงแรกได้ยินหลังจากที่ตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ที่ดังลั่นห้อง ผมคว้ามันมารับก็พบว่า ตัวเองลืมไปเลยว่าเมื่อวานบอกไอ้เท่กับไอ้ไทว่าจะออกมาสูบบุหรี่หลังร้าน ตอนที่เห็นมันคนนั้นออกไปข้างนอก ไม่ได้ชอบ แต่สงสารไอ้แม็ค น้องไอ้ไมค์ที่มาโดนคนแบบนี้หลอก ไม่อยากให้เด็กหมดอนาคต

“ เออ “ ผมตอบมันแค่นั้นก่อนจะหยิบบุหรี่ที่หัวเตียงขึ้นมาสูบ ปลายตาไปมองข้างๆ สาวที่หิ้วมาด้วยเมื่อคืนยังหลับอยู่ข้างๆ ผ้าห่มคลุมร่างผอมบางของเธอ หัวนมที่โผล่ขึ้นมานั้น มันตั้งเป็นก้อนดูก็รู้ว่าของปลอม ผมดึงผ้าห่มปิดมันไว้ แต่ก็นะ โลกนี้มันก็จอมปลอมแบบนี้  เพราะต้องเป็นคนสวย ถึงมีคนสนใจ ก็คงไม่แปลกที่ ไม่ว่าใครก็อยากดูดี

“ แล้วเมื่อคืนหายไปไหนมาวะ “ พอคิดถึง เรื่องเมื่อคืน ผมก็คิดถึงคนคนนึงขึ้นมา คนที่เจอกันอีกครั้งทั้งๆที่ไม่ได้อยากจะเจอ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันทั้งๆที่ไม่อยากเจอแต่ดันเจอ  พอคนที่อยากเจอกลับไม่เจอ และที่ร้ายแรงไปกว่านั้นคือมันยังมาเป็นเพื่อนของไอ้ไทเพื่อนเก่าอีก ก็ถ้าโลกมันจะกลมขนาดนี้ ชีวิตแม่งจะอัปปีย์ไปถึงไหนกันว่ะ

“ เสือก “

“เอ้า ไอ้เหี้ยนี่กูถามดีๆ “

“ เสือ เสียงดังจังแพตตี้จะนอนนะคะ “ พลิกตัวกลับมาหาลุกขึ้นมาจากเตียง ผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่นั้น ร่อนตกลงตรงเอว เธอกอดผมนมก้อนนั้นแนบกับตัว เธอยืดตัวขึ้นหอมแก้มผม “ เสือ “

“ ท่าจะมีของดี งั้นกูวางละ เดี๋ยวเจอกัน “

“ อื้ม “ ผมกดวางสายก่อนจะ ตอนที่เอี้ยวตัวเอามือถือไว้ที่หัวเตียงขี้บุหรี่จากมวนที่ยังไม่ได้เคาะตกลงบนแขนเธอที่กอดผมอยู่

“ อุ้ย! ร้อน “ เด้งแขนหลบก่อนจะยกขึ้นมาให้ผมดู “ เจ็บจังเลยอะเสือ “

“ แล้วทำไม ไม่หลบ “

“ ใจร้ายจังเลยนะ เสือน่ะ ขี้เก็กจริงๆ “ ผมปรายตามองเธอ ใบหน้าสวยที่ดูไม่เป็นธรรมชาตินั้นเคลื่อนเข้ามาใกล้ เธอดันตัวเองค่อมทับผมก่อนจะจูบ “ เสือ “

“ อยากอีกรอบเหรอ “

“ อื้ม “ ครางเบาๆก่อนจะกัดใบหูของผม

“ ไม่มีถุงยาง “

“ ถ้าให้สด สัญญามาก่อนสิว่าจะรับแพตเป็นแฟน “ กอดคอก่อนจะเอียงหน้าถาม  สายตาของเธอ ทุกอย่างบนหน้ามันปลอมเป็นความปลอมที่เหมือนกับใครบางคนซะเหลือเกิน มองหน้ามันตอนนี้ก็เหมือนเห็นภาพของใครซ้อนทับขึ้นมา คนที่ผมเจอเมื่อคืน คนที่ผมเกลียด

“ ไม่เอา “ ดึงแขนออกไปจากคอ ผมลุกขึ้นจากเตียงก่อนจะออกไปสูบบุหรี่ที่ริมระเบียงก็หันมาพูดเธอก่อนว่า “ ออกไปได้ละ “

“ เสือ “

“ ถ้ายังคร่ำครวญระวังจะไม่มีเวลา เก็บเสื้อผ้า “

“ ชิส์ “ เสียงหงุดหงิดลอยเข้ามาในหูแต่ผมไม่สนใจปล่อยให้มันผ่านไปเหมือนอย่างทุกที  ทุกคนก็เป็นแบบนี้หวังจะเป็นตัวจริง ทั้งๆที่ก็ไม่ได้ดูตัวเอง ในโลกนี้มันจะมีสักกี่คนที่กระโดดขึ้นรถกันมา นอนกันคืนเดียวแล้วก็ได้เป็นตัวจริงของคนคนนั้น คนที่เราจะรักกันไปตลอด  เรื่องแบบนี้มันมีแต่ในนิยายเท่านั้นละ

พ่นควันบุหรี่ออกไปไกล เผลอคิดว่าเมื่อคืนที่ขับรถไปทิ้งมันไว้ตรงนั้น พอห้านาทีต่อจากนั้นก็แอบขับกลับไปดู ไม่รู้ทำไมแต่รอมันอยู่นาน นานพอจนเห็นไอ้ไทขับรถมารับมัน แล้วก็ค่อยขับรถไปที่อื่น เมื่อคืนตอนที่มีอะไรกับเธอคนนั้นก็เห็นแต่หน้าตามั่นใจของมัน  ลอยไปลอยมาจนน่ารำคาญ ตอนนี้ก็เหมือนกัน

“ หงุดหงิดเว้ย “ บี้บุหรี่ลงบนที่เขี่ย  ผมทำได้แค่ถอนหายใจออกมา

.................................................................

“ ว่าไง ตกลงรู้ยังว่าวันนี้มันจะไปไหน “ ผมถามไอ้ไทที่ก็ส่ายหน้า ยกมือถือขึ้นตั้งนานแล้วจริงๆก็นานพอๆกับคำถามของผม

“ นี่ยังไม่เข็ด ? “

“ ยัง บอกแล้วไงว่ากูต้องเอาคืนให้ได้ก่อน “ หันไปมองมือถือมัน ไอ้เหี้ยนี่กำลังเล่นเกมส์อยู่ครับ ไม่ได้สนใจอะไรผมหรอก “ อย่ามัวแต่เล่นเกมส์ดิว่ะ ช่วยเพื่อนมึงก่อน “

“ ช่วยเพื่อนหาผัวก่อน “

“ ตามตัวมันให้หน่อย สืบๆจากไอ้เท่ดิว่ะ ว่ามันจะไปไหนคืนนี้ “ ผมบอกพอคิดถึงเพื่อนของมันคนนั้น ก็เหมือนว่าตัวเองจะมีแผนเด็ด “ มึงถามเท่วันนี้มันจะไปไหน บอกมันไป กูอยากเจอ “

“ ใช้จุดอ่อนของคนอื่น ไม่น่ารักเลยนะครับคุณปิง “ หันมามองหน้าผม แต่ก็ทำได้ยักไหล่ไม่ใส่ใจตอบมันไปแบบนั้น

“ แล้วไง กูไม่น่ารักอยู่แล้ว เพราะกูหล่อ “ เหลือกตามองบนกรอกไปมา ไอ้ไทถอนหายใจ

“ ที่บ้านมีกระจกมั้ย ทุกวันนี้ใครๆเจอกูก็ทักว่ากูมีเมีย ไม่ใช่มีเพื่อน “

“ หนังหน้ากูตัวเมียว่างั้น “

“ นางงามครับนางงาม “ ทำตาโตใส่

“ นานๆทีจะได้รับคำชมจากมึง กูต้องจำวันนี้ไปทั้งชีวิต “

“ เว่อร์ไปๆ “ ก้มหน้าลงเล่นเกมส์ต่อ ผมจับหัวมันให้เงยหน้าขึ้น

“ โทรหาไอ้เท่ให้กูเลยเดี๋ยวนี้ “

“ ถามจริงๆเหอะ เพื่ออะไรว่ะ " มันจ้องหน้าผมตอนที่ถามคำถามนี้

“ ตอนแรกก็หนุกๆ เพราะกูเห็นมันเกลียดกู แต่พอมันเอากูไปทิ้งกูไม่อยากแกล้งมันละ กูอยากเอาคืน ถามจริงๆเถอะ กูไปทำเหี้ยอะไรให้มัน กูกวนตีนมันเหรอ กูอยู่เฉยๆของกูเอง คนที่เข้ามาหากู ก็บังเอิญเป็นคนรู้จักมันก็เท่านั้น กูหน้าตาดีมันต้องมีคนมาสนใจดิ  ก็แค่กูหน้าตาดี กูผิดเหรอว่ะ "

“ กูอยากเถียงก็ตรงหน้าดีแล้วไม่ผิดของมึงนี่เหละไอ้สัด "

“ คราวนี้โทรหาไอ้เท่ได้ยัง " ผมถามมันก็พยักหน้ารับ มันก้มลงกดมือถือคงบอกกันทางไลน์มั้ง " เออ มึง กูอยากรู้ไอ้เสือแม่งมีจุดอ่อนอะไรเปล่าว่ะ "

“ หมายถึง "

“ อะไรสักอย่างที่มันจะทนไม่ไว้ แบบพอเจอแล้วสติแตกไปเลยอะ "

“ ไอ้เสือเหรอว่ะ " ทำท่าคิดอยู่สักพัก ไอ้ไทมองซ้ายมองขวาก่อนจะนิ่งอยู่สักพัก ผมมองตามสายตาของมันก็ได้แต่ถอนหายใจ " วันนี้ไอ้ไฟน่ารักว่ะ "

“ โอ๊ยย ไอ้เหี้ยนี่ก็ละเมอทุกวัน มันมีผัวเป็นตัวเป็นตนไปแล้ว ยังจะเพ้อหาเมียชาวบ้านอีก  "

“ หน้าตาแฟนมันเป็นไงว่ะ "

“ หล่อกว่ามึงอะ " ลืมรักษาน้ำใจเพื่อนไปหน่อยไอ้ไทถอนหายใจ " อารมณ์ไอ้เสือ ฟิวคุณชาย "

“ ก็เหมาะกับมันดี " สร้างความดราม่าให้ตัวเองก่อนจะหันกลับมามองมือถือตัวเองอีกครั้ง " ไอ้เท่บอกว่าร้านเดิม "

“ อื้ม เฮ้ย นี่มึงโอเคเปล่าว่ะ " ผมจับไหล่มัน ผมไม่รู้หรอกรรับ ว่าความรู้สึกที่มันชอบไอ้ไฟมันมากแค่ไหน ผมรู้เพราะสังเกตได้ว่ามันมองน้องตลอด เหมือนไอ้ไฟอยู่ในสายตามันไม่ว่าจะทำอะไร ถ้ามีโอกาสไอ้ไทก็มองไอ้ไฟตลอด รักนะแต่ไม่แสดงออก สุดท้ายพออยากจะแสดงออก เค้าก็มีผัวไปแล้ว ดีงามไปอีก

“ ทำไมต้องไม่โอเคว่ะ " เท้าคางมองหน้าผม ดูตาก็รู้ว่าไม่โอเค

“ หาใหม่เถอะ คนที่หน้าดีกว่าไอ้ไฟมีเป็นร้อย แต่ช่วยตัดกูออกไปด้วยนะ "

“ ถุ้ย! “ สถบออกมา ก็ยังดีที่มันยิ้มได้

“ แล้ววันนี้มึงจะไปกับกูเปล่าวะ "

“ กูก็ต้องไปเปล่าวะ "

“ รู้หน้าที่นี่หว่า " ตบไหล่เบาๆผมมองไปรอบๆ " ถ้ามึงอยากได้คนไหนรีบบอกกูจะเข้าไปจีบให้เอง "

“ ไม่เอาอะ "

“ ทำไมว่ะ จะบอกว่าชอบไอ้ไฟคนเดียว "

“ เปล่า กูแค่ไม่ชอบให้คนอื่นจีบให้ มันดูไม่แมน "

“ ครับ งั้นคนแมนๆก็นั่งจ้องไปเถอะนะ "

“ เออ กูคิดออกละว่าไอ้เสือไม่ชอบอะไร ที่มึงถามกูเมื่อกี้ " หันมามองหน้ามันยิ้ม " มึงไง ไอ้สัด "

“ ขอบใจ " ผมยกยิ้มถามมัน " เกลียดได้เกลียดไป อย่ารักแล้วกัน "

“ มั่นใจเหลือเกิน ถามจริงๆ มึงจะทำยังไงว่ะ "

“ กูไม่มีแผน "  ก็อย่างที่บอก ผมไม่มีแผน ผมรู้แค่ว่า ผมต้องพุ่งตรงไปข้างหน้าเท่านั้น

.....................................................

“ ทำไมวันนี้มึงมาเร็วจังวะ "  ผมถามไอ้เท่ที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะประจำในร้าน ที่แทบทุกครั้งผมมักจะมาก่อนมันเสมอ  ท่าทางตื่นเต้นของมันกับเสื้อผ้าที่ดูดีเป็นพิเศษ " นัดใครไว้วะ "

“ เออ มึงนั่งเถอะ ปกติไม่พูดก็ไม่พูดเลยนะมึง พอพูดที่ซักกูจัง "  นั่งลงตามคำสั่งของมัน ผมชงเหล้าของตัวเอง มองไปรอบๆก่อนจะมาจบที่เพื่อนตัวเอง ผมชอบมาผับที่นี่มันทั้งเงียบแล้วก็ส่วนตัว ชอบมานั่งคั่นเวลาเพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรคนเดียวที่คอนโด " เออมึง "

“ อะไร "

“ เดี๋ยวถ้าเด็กใหม่กูมา มึงไม่ต้องทำหน้าเท่ห์นะ ทำหน้าเหี้ยๆ ไปเลย "

“ ทำไม "

“ มันจะได้ไม่ชอบมึงไง "

“ ตรรกะปัญญาอ่อน " ผมยักไหล่ก่อนจะหันไปทางอื่น ทางที่มีคนจ้องมา ผมเจอเข้ากับแพตตี้สาวที่ผมหิ้วขึ้นห้องไปเมื่อคืนยกแก้วเหล้าขึ้นทักผม หันหน้าหนีมาจากเธอ ผมมองไปที่ประตู  " เด็กที่มึงนัด ใครว่ะ "

“ กูไม่ได้นัดเค้า เค้านัดกู ก็เพื่อนไอ้ไทที่เราเจอเมื่อวานไง " ยังไม่ทันจะฟังได้ถนัดๆ ไอ้เท่หันหน้าไปที่หน้าร้าน มันลุกขึ้นก่อนจะเรียกให้คนคนนั้นเดินเข้ามา

วันนี้ก็ยังเหมือนเดิม แรดเหมือนเดิม การแต่งตัวของมัน หน้าตา ทรงผม ผมเกลียดทุกอย่าง เกลียดที่มันดูดีเกินไป เกลียดที่มันง่าย ทั้งๆที่ผมเองก็รู้สึกว่าตัวเองไร้เหตุผลในการเกลียดมันเลย ถึงผมจะไร้เหตุผลแต่ก็ไม่เคยเป็นอะไรถึงขั้นนี้ ไม่เคยเจอใครแล้วทำให้หงุดหงิดได้ถึงขั้นนี้ มองหน้ามันแล้ว ก็ไม่รู้เหมือนกันว่่าอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกเกลียดมันถึงขนาดนี้ ทั้งๆที่ครั้งแรกที่เจอ ก็ชอบมันด้วยซ้ำ

“ หวัดดี "

“ หวัดดีครับ " ไอ้เท่เรียกมันให้นั่งลงข้างๆ ไอ้ไทเดินมานั่งเก้าอี้ถัดไปจากผม มันพยักหน้าทัก

“ ไม่ดูแลกูเลยนะไอ้สัดเท่ "

“ น่าๆ มึงก็ใจเย็นๆสิครับเพื่อน "  จับไหล่ไอ้ไทก่อนจะบีบแน่นๆ " ปิงชอบกินแบบไหน เพียว หรือ ผสม "

“ ผสมดีกว่า ไม่อยากโดนมอม "

“ หึ " ผมยกยิ้มขึ้นตอนที่เห็นท่าทางของมัน พูดธรรมดาไม่ได้เหรอวะ ทำไมต้องทำหน้าตาน่ารักใส่ไอ้เท่มันด้วย ผมหันมองไปทางอื่น แต่สุดท้ายพอได้ยินเสียงมันพูดก็ต้องหันกลับมามองอยู่ดี .. ชีวิตแม่ง น่าหงุดหงิด ตอนนี้เกลียดยันสายตาตัวเองที่เอาแต่มองมันอยู่ได้

“ มึงกลัวอะไร มึงกินเหล้าเหมือนกับน้ำ "

“ เผื่อมึงทิ้งกูไง "

“ ไม่ต้องกลัวหรอกถ้ามันทิ้ง เดี๋ยวเท่ไปส่งปิงเอง " เพื่อนกูก็อยากได้แม่งจนตัวสั่น มันยิ้มให้กันทุกอย่างอยู่ในสายตาผม

“ พูดมึงกูก็ได้ เรียกชื่อ ขนลุกว่ะ อยากสนิทกันก็ต้องพูดมึงกู "

“ อยากสนิทมากกว่าพูดมึงกู กูควรพูดว่าอะไรวะ " ไอ้เท่ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ปิงที่กำลังยิ้ม มันไม่แม้แต่จะหลบ ผมจ้องมองมัน ที่ก็ตวัดสายตามามองเหมือนรู้ว่าผมกำลังมองอยู่ ผมหลบตาไปมองที่อื่นเหมือนตัวเองไม่ได้มองมัน

“ อย่าเข้ามาใกล้มากคนอื่นมองอยู่นะ "

“ ใครวะ " ไอ้สัดเท่ถาม มันมองไปรอบๆ แต่ปิงแค่ยกยิ้ม มันมองผม

“ ก็ไม่รู้สินะว่าใคร แต่แค่รู้สึกนะ " สายตาที่จ้องมาทางผม ผมมองหน้ามันก่อนจะหันไปหาคนบางคนที่ยังมองผมอยู่   แพตตี้ส่งยิ้มผมยกแก้วเหล้าให้เธอก่อนที่รูปร่างสวยในชุดรัดรูปนั้นจะเดินออกจากโต๊ะเข้ามาใกล้

“ วันนี้เพื่อนเยอะจังเลยนะเสือ สวัสดีค่ะ ขอนั่งด้วยคนนะ "

“ เชิญเลยครับ เชิญเลย " ไอ้เท่ว่า ทุกคนมองมาที่เธอ แพตตี้เป็นคนสวย ตัวเล็กแต่นมใหญ่ " เด็กมึงเหรอวะ " ผมไม่ตอบคำถามของไอ้เท่ได้แต่เงียบแล้วก็มองอะไรไปเรื่อยเปื่อย

“ เย็นชาจังเลยนะ เสือ จะแนะนำตัวแพตหน่อยก็ไม่ได้ "

“ ก็แนะนำเองสิ " บอกแบบนั้น ผมมองไปที่ไอ้ปิงที่กำลังมองผมอยู่ มันแอบหัวเราะ ก่อนจะทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วหันไปมองไอ้เท่

“ ชื่อแพตตี้ค่ะ เป็นเพื่อนของสือ "

“ ผม เท่ครับ แล้วก็นี่ไอ้ไท ส่วนนี่ปิง ยินดีที่ได้รู้จักครับ "

“ มาที่นี่กันบ่อยเหรอ นี่เป็นครั้งแรกที่แพตมาเลย ร้านเงียบดีนะ "

“ ไอ้เสือมันชอบเงียบๆ ผมก็เลยมาที่นี่บ่อยๆ "

“ เป็นคนแบบนี้นี่เอง เสือนี่น่า เหมาะกับชื่อเสือดีนะ เงียบๆ ดุ ๆ น่ากลัวจัง " ว่าแบบนั้นก่อนจะเอียงตัวเข้ามาหาผม คอที่ซบตรงไหล่ผม ไม่ได้หลบแต่กลับนิ่งมองอีกคนที่มองมาในช่วงเวลานึงที่ผมเห็น มันแบะปากใส่แพตที่ทำแบบนั้นกับผม

“ น่ากลัวก็ถอยไป "

“ ไม่เอาน่า ผู้หญิงนะ เค้าชอบผู้ชายแบบนี้ทั้งนั้นเหละ เงียบ แต่ก็เท่ มันมีเสน่ห์นะ "  จูบลงข้างๆแก้ม ผมยกยิ้มสายตาที่มองไปที่มัน อยากจะมองให้ชัดๆ ว่ามันกำลังมองผมอยู่  " ไปเต้นกันมั้ย "

“ อื้ม  " ไม่รู้ทำไม ถึงตอบตกลง อาจเพราะมีสายตานึงกำลังมองอยู่ ลุกขึ้นยืนจากเก้าอี้ มือนึงที่ฉุดมือของผมไว้เธอลุกขึ้นตาม เพลงที่เปิดตอนนี้เป็นเพลงรักธรรมดาที่มีไว้ให้คนมีคู่โยกไปมา แพตเข้ามากอดผม

“ เสือ รู้มั้ยเมื่อคืนนะแพตมีความสุขมากเลยนะ "

“ อื้ม " โยกไปตามเพลง เสียงของเธอถามไม่ได้เข้าหูผมเท่าไหร่ สายตาของผมจดจ้องอยู่แค่ที่เดียว ที่ของคนคนนั้นที่ตอนนี้ไม่ได้มองผมแล้ว คนที่เอาแต่ยิ้มและมีความสุขกับเพื่อนของผม มันกินเหล้า มันคุย มันสนุกสนาน มันหัวเราะ มันใกล้ชิด มันทำทุกอย่างอยู่ในสายตาของผม ไม่ชอบเลยว่ะ กูไม่ชอบเลย

“ เสือ "

“ ขอตัว " ดึงตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของอีกคน ผมเดินออกไปทางหลังร้าน ในความเงียบที่มีแต่แสงไฟนั้น ซองบุหรี่ถูกดึงขึ้นมาจากกระเป๋าผมจุดมันก่อนจะสูดควันเข้าปอดแล้วปล่อยให้ลอยไปทั่ว

“ ไหนบอกว่า ไม่ชอบ  "   เสียงอวดดีเดินเข้ามา ผมเกลียดหน้าตาของมันที่ยกยิ้มใส่ผม รูปร่างบางที่ยืนข้างๆมันหยิบบุหรี่ขึ้นมา " ขอต่อไฟหน่อยสิ "

“ เอาไป " ยื่นไฟเช็คให้ แต่มันกลับไม่รับเอาไป ปิงเดินเข้ามาใกล้ผมมันกอดคอก่อนจะยืดตัวให้บุหรี่ของมันชนกับบุหรี่ของผม สูดมวนบุหรี่เข้าไปก่อนจะพ่นใส่หน้า

“ แบบนี้ดีกว่า เพราะแบบนั้นมันไม่เร้าใจ "

“ ออกไป  "

“ ทำไม รังเกียจเหรอ " ผมไม่ตอบแต่ใช้สายตามองลงต่ำเพื่อบอกแทนความรู้สึกทั้งหมด มันปล่อยมือออกจากตัวผม ปิงหัวเราะ

“ ขำอะไร "

“ ก็ขำคนประเภท เกลียดตัวกินไข่ " มันหันมายิ้ม รอยยิ้มที่ทำให้หน้าของผมผ่อนคลายลง " เกลียดคนแรดๆ ไม่ชอบคนแรดๆ แต่กูก็เห็นมึงเอากับคนแรดๆนี่ "

“ ก็มันแรดมาให้เอา ของฟรีใครจะไม่อยากได้ กูไม่ได้ขอร้องให้มันมาให้เอานี่ มันเสนอมาเอง เสมอมาก็ต้องสนองกลับ "

“ ตอบซะยาว ถามนิดเดียวเอง ตอบสั้นๆก็ได้ กูไม่หึงหรอก " ผมเงียบไอ้ปิงก็ยิ้มกว้าง  " ว่าแต่ ถ้ากูเสนอให้มึง มึงจะสนองกลับเหมือนกับคนอื่นมั้ยนะ    อยากรู้จัง " พ่นควันออกมาตรงหน้ามันทิ้งบุหรี่ลงตรงหน้าก่อนจะใช้เท้าขยี้มันจนแบน เอื้อมมือมาจับกระดุมเสื้อของผม

“ ไม่เอา " ดึงมือของมันออก ผมที่กำลังจะเดินผ่านมัน แต่เสียงมันก็ดังขัดขึ้นมา

“ ที่ไม่ชอบกู ไม่ใช่เพราะว่า ชอบตั้งแต่แรกเห็น แต่ผิดหวังเพราะกูเป็นคนแบบนี้หรอกเหรอ "

“ หึ " ผมยิ้มเยาะมัน แม้สิ่งที่พูดนั่นจะเป็นความจริงก็ตาม ปิงยิ้มตอบกลับมาหาผม ในแววตาของมันที่ผมมอง มันคงรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ชนะ

“ ก็คนที่เค้าเกลียดกัน เค้าคงไม่มองหากันตลอดเวลาหรอก จริงมั้ย " เอียงหน้ายิ้มให้ผม สายตาที่เรามองกันผมยิ้มตอบกลับ

“ แล้วทำไมมึงถึงมองกูตลอดเวลาละ หรือมึงเอง ก็ชอบกู " หน้าเหวอๆของคนที่มั่นใจตลอดเวลานั่นทำให้ผมยิ้มเยาะ เดินเข้าไปใกล้ผมก้มลงจนหน้าของเราใกล้กัน สันจมูกที่กำลังจะหอมลงบนแก้มขาวๆที่จางด้วยสีแดงนิดๆของมันนั้น ผมนิ่ง " ไม่ดีกว่า น่ารังเกียจ "

“ กูไม่ได้มองมึงสักหน่อย " สายตารั้นๆที่มอง มันคงแค้นใจที่ผมไม่ได้ทำอะไรอย่างที่ใจมันคิด

“ แล้วรู้ได้ไงว่ากูมอง "

“ ก็ กู..”

" ถ้ามึงไม่ได้มองกูอยู่ตลอดเวลาเหมือนกัน มึงก็คงไม่รู้ จริงมั้ย " ผมมองหน้ามันที่ตอนนี้ก็จ้องมองผม สายตากลมๆนั้นเหมือนมีแววจนมุมแต่ก็ไม่ยอมแพ้ คนแรงๆมีมุมน่ารักแบบนี้เหมือนกันทุกคนเปล่าว่ะ ตลกดีนะเหมือนกันนะ ที่เห็นคนมั่นใจแบบมันเสียการทรงตัวได้ถึงขนาดนี้ ก็ไม่ใช่มึงคนเดียวหรอก ที่ปั่นหัวคนอื่นเก่ง กูเองก็ทำได้

..............................................

“ เสือ เฮ้ย มึงเป็นอะไรวะ นั่งยิ้มคนเดียว "  ผมหันมองเสียงที่ทักตอนได้สติ ไอ้เทม ไอ้นิว ไอ้โจ๊ก หรือแม้แต่ไอ้เท่ที่นั่งมองผม ได้แต่ถามมันกลับไป

“ มีอะไร "

“ พวกกูเห็นมึงนั่งยิ้มคนเดียวแล้วขนลุก เรียกเท่าไหร่มึงก็ไม่ได้ยิน คิดว่ามึงบ้า "

“ สัด " ผมสถบก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือที่ตั้งอยู่ตรงหน้าต่อ ไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองเอาใจเผลอลอยไปคิดถึงเรื่องเมื่อคืนตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอนึกถึงหน้าแรดๆที่เหวอๆ ก็ทำให้ยิ้มออกมาทุกที ทั้งๆที่เมื่อคืนหลังจากตอนนั้นผมกับมันก็แยกย้าย

“ เมื่อคืนกับแพตมันดีขนาดนั้นเลย " ไอ้เท่ถาม เพราะเมื่อคืนผมกลับกัยแพต แล้วก็เหมือนเดิม ผมกับเธอจบลงที่เตียงของคอนโดผม

“ ก็เฉยๆ "

“ ท่าจะไม่เฉยๆว่ะ " ไอ้โจ๊กว่า แต่ทุกคนก็ไม่ได้สนใจจะแซวอะไรต่อ พวกมันก้มลงอ่านหนังสือ แต่ผมเองก็เผลอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนระหว่างผมกับเธอ

ช่วงเวลาที่ได้สอดใส่เข้าไป เล็บยาวจิกที่หลังของผมแน่น เสียงครางกระเส่าพร้อมกับเสียงหอบกระหายของเธอยังดังก้องอยู่ในหู ช่วงเวลาบีบรัด หน้าอกตึงได้รูปที่ผมเคล้นเธอนั้น ช่วงจังหวะที่ผมกระแทกเข้าไปในร่าง ตอนสิ้นสุดความทรมานนั้น เธอครางชื่อผม แต่ตอนนั้นผมไม่ได้ครางชื่อเธอ ยังจำได้ถึงแรงตบที่ฟาดลงมาบนหน้า พร้อมกับเสียงกร่อนด่านั่นได้

“ มึงชอบเกย์เหรอว่ะ ไอ้เหี้ย "

ตอนนั้นจะบอกว่า เปล่าก็ไม่ได้เพราะเผลอคิดไปว่ากำลังเอากับมันจริงๆ ผมชอบรูปร่างของมัน ชอบคนผอมที่ดูสุขภาพดี เหมือนนางแบบต่างชาติที่ผอมแห้งแต่ก็ดูน่าเอา

“ ขนลุก " ผมพูดก่อนจะยกไหล่ขึ้นสะบัด

“ เป็นเชี้ยไรวะ "

“ เปล่า " ตอบไอ้เทมที่ขมวดคิ้วมองผม

“ มึงแปลกๆนะ เมื่อคืนไปโดนของเด็กที่หิ้วมาเปล่าวะ "

“ เออ โดน " ทุกคนหันมามองหน้า " มันตบกู "

“ ห๊า ! “ ไอ้เท่หันควับมาคนแรก มันตกใจเสียงดังกว่าใคร " น้องแพตอะไรนั่นน่ะนะ ตบมึง "

“ เออ "

“ แล้วมึงทำไง "

“ ผลักมันจนตกเตียง "

“ เลวไปอีกไอ้สัด " ไอ้เทมส่ายหน้า " แต่กูขอถาม ก่อนหน้ามึงทำอะไรกันมันถึงตบมึงแล้วมึงถึงผลักมัน "

“  พูดชื่อคนอื่นตอนเอากับมัน "

“ เยี่ยม เป็นกู กูดึงออกตอนที่แม่งยังไม่เสร็จเอาให้ค้าง ไอ้ห่านี่ก็กล้า ตบยังน้อยไป มึงเอาเค้าอยู่แท้ๆ " ไอ้เท่ว่าก่อนที่เสียงโทรศัพท์ของมันจะดังขึ้น " ครับ ปิง " ผมหันขวับไปมองมันทันทีที่รับสายโทรศัพท์

“ ใครว่ะ ปิง " ไอ้นิวถามแต่ไอ้เท่ก็ทำมือจุ๊ๆใส่มัน

“ ครับ คืนนี้เหรอ คิดว่าคงไม่ไป ต้องอ่านหนังสือ ก็ให้อ่านบ้างมันจะได้ไม่โง่ไง ปิงจะไปเหรอ งั้นถ้าเท่ไป เท่จะแวะไปนะ โอเคครับ บายครับ ไม่แน่เจอกัน " มันวางสายก่อนจะฟุบหน้าลงไปยิ้มกับหนังสือ " นางฟ้าของกูโทรมาว่ะ "

“ ถุ้ย ! คนที่แล้วมึงก็พูดแบบนี้ " ไอ้โจ๊กเสริมมันส่ายหน้า

“ คนนี้นางฟ้าจริงๆ สวยกว่าเมียไอ้เทมอีก " เชิดหน้าไปหาเพื่อน ไอ้เทมส่ายหน้า ทุกคนยอมรับแฟนไอ้เทมน่ารักจริงครับ เป็นคนที่นั่งอยู่ใต้คณะแล้วมีคนมาขอถ่ายรูป ขอเบอร์ตลอด ไอ้เทมก็พอได้อานิสงส์ไปด้วย ในฐานะมีแฟนหน้าตาดี น้องไฟแฟนพี่เทมใครๆก็เรียกแฟนมันแบบนั้นในคณะผม  "คนนี้อย่างสวย กูบอกได้คำเดียวว่าเด็ด ไม่เชื่อถามไอ้เสือ "

“ ก็งั้นๆ "

“ ฮ่าๆ "

“ เอ้า ทำไมพูดแบบนี้ ปิงออกจะสวย กูมีภาพ กูมีภาพแปปนึง เมื่อวานกูได้เฟสมันมา " ผมเหล่มือถือมัน ไอ้เท่กดโทรศัพท์ยิกๆอยู่สองสามทีมันส่งไปให้ไอ้พวกนี้ดู

“ เฮ้ย น่ารักว่ะ "

“ ไหน " ไอ้เทมเอาไปดู " เอ้ย คนนี้นี่มันรุ่นพี่ไอ้ไฟนี่หว่า "

“ เออ ได้ข่าวว่าเรียนเอกชนม.เดียวกับเมียมึง โลกกลมว่ะ "

“ คนนี้เด็ดนะ กูบอกเลย "

“ เด็ดไงว่ะ มึงเคยแล้วเพรอ "

“ ยัง " มันส่ายหน้ารัว " กูเคยที่ไหนละ แต่บอกไว้ดูแบบนี้มันก็ไม่ได้ง่ายกับทุกคนนะเว้ย เพื่อนกูเคยขอยังไม่ได้เลย แต่คนแซ่บๆมั่นๆแบบนี้ เค้าก็บอกว่าเด็ดทุกคนไม่ใช่เหรอว่ะ "

“ แบบเมียมึงนี่เรียก มั่นเปล่าว่ะ " ไอ้เท่แซวไอ้เทมก็ยิ้ม

“ ไม่อะ เมียกูมีดีกว่านั้น "

“ โอ๊ยยย ไอ้คนรักเมีย มึงมันรักเมียที่สุดในโลก "

“ ดูหน่อย " หยิบมือถือมันมาดูผมจำแค่ชื่อของเฟสมันเอาไว้ก่อนจะส่งคืนให้ " ก็งั้นๆ "

“ กูเห็นมึงมองมันทั้งคืน แล้วบอกว่าก็งั้นๆได้ไง "

“ กูไม่ได้มอง " ผมเถียงกลับ

“ สเป็คมึงนี่หว่า ไอ้พวกหน้าสวยเนี้ย " ไอ้โจ๊กว่า ผมเหล่มองพวกมัน " แต่ใครๆก็ชอบอะนะ คนสวยนี่ "

“ คนนี้กูไม่ถอยให้มึงหรอกนะครับ ไอ้คุณชาย บอกไว้เลยว่ากูจริงจัง "

“ ให้มันเลือกมึงเถอะ "

“ หนึ่งศูนย์ไปแล้วครับ นาทีนี้ พี่เท่จะโต้กลับยังไงครับว่าไปๆ  " ไอ้นิวว่า มันทำเหมือนเชียร์บอล ไอ้เท่ถอนหายใจ

“ ไม่ว่าไง เพราะปิงก็มองมันบ่อยๆ มึงหล่อนี่ไอ้สัด " ทำท่าจะหลังมือใส่ ผมเลิกคิ้ว

“ ไปเกาหลีมั้ย "

“ สองศูนย์ไปแล้ว "

“ มึงเงียบปาก " อุดปากตัวเองเอาไว้ ผมมองไอ้เท่ " ไม่มีน้ำยาเอง อย่าโทษคนอื่น "

“ มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงว่ะ "

“ ไม่ได้หมายความว่าไง " ผมบอก

“ หรือมึงชอบปิงจริงๆ "

“ กูไม่ได้ชอบ "

“ มันไม่ได้ชอบหรอกน่า ไอ้เสือมันชอบคนแบบนี้ที่ไหนละ "

“ แต่ถ้าชอบก็แปลกดีนะเว้ย ความรักของพวกมึงคงแปลกดี " ไอ้นิวกลั้นขำ ไอ้สัดนี่เป็นพวกชอบจินตนาการอะไรแล้วหัวเราะคนเดียว " มึงลองคิดดิว่ะ คนเงียบๆแบบมันต้องอยู่กับคนแรดๆแบบนั้น กูว่ามันก็พิลึกดี มึงน่าจะลองนะ "

“ อย่า ของกู กูจอง "

“ ขอแบบนี้มันใครดีใครได้นะเว้ย ไอ้ปิงคนจีบเยอะจะตาย มันออกไปผับคืนนี้คนจีบเป็นสิบ มึงจะมาจองเหี้ยอะไร ตลก ให้มันเอามึงเป็นแฟนเถอะ คนอย่างไอ้ปิงน่ะ ไม่เอาใครเป็นแฟนง่ายๆหรอก " ไอ้เทมว่ามันส่ายหน้าก่อนจะหันมามองผม

“ ทำไม "

“ เปล่า " ยกไหล่ไหวๆ ผมคิดว่ามันรู้ แต่คนแบบมันคงเลือกที่จะไม่พูดมากกว่า 

   หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเปิดเฟสบุ๊คก่อนจะค้นหาชื่อของมัน ผมค้นพบว่าในนั้นมันเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะมาก มันเป็นคนชอบเที่ยวทะเล แล้วก็ชอบกิน ไอจีของมันมีแต่ภาพของกินแล้วก็ทะเลที่ตัวมันไป น้อยที่จะมีภาพผับบาร์ หรือผู้ชายคนอื่นที่มีท่าทางมากกว่าเพื่อน

   เลื่อนลงไปดู ภาพหลายภาพที่มันอัพ ผมสะดุดกับรูปภาพ รูปนึง ภาพที่มันไม่ได้มองกล้องแต่กำลังคุยกับเพื่อนสักคนในงานปาร์ตี้ ภาพที่มันกำลังยิ้ม ภาพเซฟภาพนั้นมา ไม่รู้ทำไม น่าแปลกเหมือนกันที่เราจะเซฟภาพคนที่เกลียดเอาไว้ในมือถือ

สำหรับผม ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไม ถึงทำแบบนี้  ผมไม่มีคำตอบ ผมรู้แค่ว่า ผมอยากทำ ' ก็... น่ารักดี '

....................................................

พี่เสือ... หมั่นเขี้ยว จริงๆเลยยย
กำลังจะพยายามเขียนให้เร็วกว่านี้
แต่ตอนนี้มีรักที่ต้องเลือกด้วยเลยเขียนได้ไม่เร็วเท่าไหร่
แต่จะพยายามปั่นคร่าาาา
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าาาาา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 10-10-2014 21:42:11

 :laugh: หนมมี่มาแล้ว
เสือกับปิงนี่ปากไม่ตรงกับใจทั้งคู่เลยหรือไงนะ จะดีกันยังไงเนี่ย

กร่อนด่า >>> ก่นด่า เนอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 10-10-2014 21:50:12

เริ่มรู้สึกแล้วซินะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 10-10-2014 22:10:56

เสือชอบปิงก็บอก อย่าทำปากแข็ง การกระทำทุกอย่างบ่งบอกมากอะ หึหึ
ปิงรุกหนักๆเลย แต่เสือกับเท่จะไม่มีปัญหากันตอนหลังใช่ไหม ถ้าเสือคบปิงน่ะ
รอลุ้นต่อไป ใครจะปราบใครได้ก่อน ใครจะรักใครได้ก่อน สนุกมาก  o13
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-10-2014 22:16:36

พี่เสือขราาาาา เก๊กมากขนาดนี้เมื่อยหน้าบ้างไหมคะ แหมๆ ใจแข็งจริงเชียว :hao3:
งานนี้เชียรืปิงอ่ะ เอาให้พี่เสือตบะแตกให้ได้เลยนะ หมั่นไส้ๆ  o18

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 10-10-2014 22:36:49

อ้อ ที่จริงชอบปิงมาตั้งแต่แรก แต่ไม่ชอบสไตล์ของปิง อยากให้ปิงรักตัวเองคนเดียวว่างั้น
ก็ทำให้เค้ารักสิ พ่อคู๊ณ พ่อมาปั้นปึงมึนตึงใส่อยู่แบบนี้ก็คงได้แหรกหรอกค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 10-10-2014 22:42:23

ชอบกันแต่ดันทำซึนทั้งคู่ 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 10-10-2014 23:01:21

พี่เสือชอบเขาแล้วอะดิ
รับๆไปเหอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 10-10-2014 23:33:30

พี่เสือปากแข็งจังงงง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 10-10-2014 23:38:26

เหมือนจะหยั่งเชิงกันไปมา ใครแสดงออกมากกว่าแพ้    :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 11-10-2014 00:35:16

คิดถึงตอนเทมแรกๆ บรรยากาศไม่หวานแต่ลึกๆแล้วมีอะไร
มองกันบ่อยขนาดนี้ ชอบหน้าแต่ไม่ชอบนิสัยปิง...หวั่นไหวนิ
ไม่นานคงได้กันก่อนเป็นแฟน มาม่าต้องมาความรักจึงเกิด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 11-10-2014 03:27:47

อร๊ายยยย

อยากอ่านต่อสักสิบตอน

 :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 11-10-2014 04:38:47

แหม๋ เกลียดอะไรระวังจะได้อย่างนั้นนะคะพี่เสือ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 11-10-2014 07:20:55

พี่เสือแย่แล้ว
ถึงขนาดเรียกชื่อปิงตอนอยู่บนเตียงกับสาว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-10-2014 07:54:58

หราาาาาาเกลียดหรอเนีียไม่ยักรู้ เชียร์ปิงจีบให้ติดไวไวเพราะอีกฝ่ายมีใจ

คิดถึงเทมไฟที่สุดดดดดดดดด  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 11-10-2014 08:05:15

ชอบเห็นคนมั่นๆ แบบปิงเหวอจัง
เสือก็ช่วยสงเคราะห์คนอ่านด้วยเน้อ :mew3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 11-10-2014 10:02:16

แบบนี้เค้าเรียก ซึน ค่ะ เสือ นุ้งปิงก็แรงได้ใจ
สรุป ซีน ทั้งคู่ ปากไม่ตรงกับใจ ปากแข็งงงงงง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Roman chibi ที่ 11-10-2014 11:33:30

เสือพ่อหน่มสุดซึน บอกไม่ชอบๆ แล้วเซฟรูปเค้า
เอ๊ะ ยังไง  :m20: o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 11-10-2014 17:19:47

อร้ายยยยยยยย พี่เสือแหม่ๆๆๆ เซฟรูปเขาเฉยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 3 // 10.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 12-10-2014 16:43:38

โบราณเค้าว่า เกลียดอะไร ได้อย่างนั้นนะเออ :hao7:
เทมรู้แน่เลยว่าปิงชอบเสือ
พี่เสืออออ ระวังปิงจะโดนชิงไปก่อนนะ
แต่แอบชอบเค้าแล้วใช่ไหม แนะๆ เซฟรูปทำไม ฮิฮิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 15-10-2014 21:05:14

ตอนที่ 4

“ แล้วมึงเป็นยังไงบ้าง  " ผมกรอกสายทางไกลไปหาอีกคนที่โทรเข้ามาหาวันนี้

“ สบายดีมึงเถอะปิดเทอมแล้วบินมาหาบ้างดิวะ "

“ อื้ม ไว้จะคิดดูแล้วกัน " บอกแค่นั้นผมไม่ได้ตอบอะไรมันกลับไปมากมายกับสายทางไกลที่โทรไปหา" แล้วพ่อกับแม่เป็นไงบ้าง "

“ ก็สบายดี "

“ อื้ม ก็ดีแล้วละ "

“ แล้วคิดรึยัง เรื่องมาเรียนที่นี่ "

“ ยังไม่ได้คิด " ตอบออกไปตามความจริง สูบบุหรี่พลางมองไปรอบๆพื้นที่ที่ผมอยู่ ในคอนโดห้องกว้างนี้ผมอาศัยอยู่ที่นี่คนเดียว ครอบครัวย้ายไปตั้งรกรากและทำธุรกิจที่สิงคโปรนานแล้ว ไปตอนที่ผมอยู่ม.สี่แต่เพราะตอนนั้นยังไม่อยากย้ายไปก็เลยขออยู่คนเดียวที่กรุงเทพ แต่ก็ดันมาสอบได้มหาลัยรัฐที่ดีขนาดนี้อีก ก็เลยพอต่อรองให้ได้อยู่ต่อไปอีกหน่อย อาจเพราะหวงชีวิตอิสระแบบนี้ ใจมันเลยยังไม่อยากไปไหน แม้ชีวิตทุกวันนี้มันจะน่าเบื่อก็ตาม

“ คิดได้แล้ว มึงจะยืดเวลาอยู่นั่นไปได้อีกนานแค่ไหนกันว่ะ "

“ ก็เท่าที่จะทำได้ แล้วมึงละธารไม่คิดจะกลับมานี่รึไง "

“ ไม่อะ " เสียงเบาๆของมันทำให้ผมหลดยกยิ้ม ธารเป็นลูกพี่ลูกน้องของผมมันอายุมากกว่าผมแค่ปีเดียวเราเลยพูดกันแบบเพื่อนสนิท ในพี่น้องมันเป็นพี่น้องที่ผมสนิทที่สุด เพราะทั้งมันทั้งผมก็ล้วนแต่เป็นลูกคนเดียวของบ้าน

“ ยังคิดถึงแฟนคนนั้นอยู่อีกเหรอว่ะ "

“ กูลืมมันไปนานแล้ว " เสียงหัวเราะเสแสร้งหลังประโยคนี้ทำเอาผมยิ้มไม่ออก ผมไม่เคยเห็นหน้าแฟนธารตอนมันอยู่ม.ปลายหรอกครับ เพราะเราอยู่คนละโรงเรียนกัน ผมรู้แค่ว่า มันรักแฟนมันมากแต่ก็ไม่รู้เหตุผลที่ต้องเลิกกันจนมันย้ายไปสิงคโปรกระทันหันหรอก ถึงแม้เป็นเพื่อนแล้วก็ญาติที่สนิทกันแต่ ธารมันก็เป็นคนที่รักความเป็นส่วนตัวของตัวเองมาก

“ ให้มันจริง "

“ แล้วมึงละ เมื่อไหร่จะมีแฟนแล้วส่งภาพมาให้กูดูบ้างว่ะ "

“ ตอนนี้ยังไม่มี " และคิดว่าคงยังไม่เจอคนที่ถูกใจถึงขนาดที่ต้องส่งไปแนะนำให้ พ่อแม่หรือมันได้รู้จัก

“ ไม่มีเข้ามาเลย "

“ เสนอมาเยอะแต่ไม่เอา "

“ ฮ่าๆ มึงก็เล็งๆไว้บ้างเถอะน่า แค่ไม่แรดมากและผ่านศึกสงครามมาเยอะก็พอแล้วมั้งกูว่า อย่าไปพูดถึงความบริสุทธิ์อะไรนั่น กูคิดว่ามันคงไม่มี "

“ แฟนคนแรกของมึงเป็นแบบไหนวะ ธาร " มันเงียบไปตอนที่ผมถามคำถามนี้ นานจนคิดว่ามันคงไม่อยากจะตอบ " ถ้ามึงไม่อยากจะตอบ..”

“ ภายนอกเป็นคนสวยแต่จริงๆเป็นคนน่ารัก ฉลาด ช่างเอาใจ "

“ แล้วทำไมถึงเลิกกัน "

“ มันแรดไปให้คนอื่นเอา "

“ ทั้งๆที่รักกับมึง "

“ ก็คนมันแรดนี่หว่า ช่างเถอะ ตอนนี้กูกับมันก็เลิกกันไปนานแล้ว ป่านนี้ติดเอดส์ตายโหงไปแล้วมั้ง "

“ เป็น.”

“ ผู้ชาย แต่มันเป็นผู้ชายที่สวยมาก ขนาดแม่ยังชมเลยว่ากูนะ เลือกเก่ง  "  มันหัวเราะออกมาเสียงดังแต่ผมเองก็แค่ยกยิ้มตอบกลับไป  หันไปมองนาฬิกาบอกเวลาที่ได้เวลาออกไปข้างนอก

“ เหรอ เออ งั้นแค่นี้ก่อนแล้วกัน กูจะออกไปข้างนอกสักหน่อย "

“ ดริ้งอีกแล้วเหรอว่ะ "

“ เปล่า จะไปหาอะไรกิน แค่นี้เหละ " ผมกดวางสาย ก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อแขนยาวสีขาวมาใส่ กางเกงยีนส์ขายาวสีดำถูกใส่อยู่แล้ว หยิบกระเป๋าเงินกับกุญแจรถ ยืนรอลิฟท์ที่กำลังจะลงมาจากด้านบน

“ อ้าว " เสียงเปิดลิฟท์มาพร้อมเสียงทักที่พอหันหน้าไปผมก็เจอกับรอยยิ้มของมันเข้าทันที คนคนเดิมที่เจอกันทุกทีทั้งๆที่ก็ไม่ได้อยากจะเจอ  " โลกกลมจัง หรือว่าจะเป็นพรหมลิขิตกันนะ "

“ กรรมเก่ากูมากกว่า " ผมสถบตอนที่กดปิดลิฟท์

“ ป๊อดว่ะ ไม่ลงไปละเหรอ แค่เห็นกูแค่นี้ " มันเปิดลิฟท์ออกมา ยิ้มที่ส่งให้ผม " มาเถอะน่า " ยื่นมือมาคว้ามือผมเข้าไปข้างใน ภายในลิฟท์ที่เราสองคนยืนนั้น ผมเหลือบมองชุดที่มันใส่ก็ต้องถอดหายใจ กางเกงขาสั้นแค่คืบกับเสื้อสีขาว ก็เข้าใจว่าขาสวยแต่ไม่ได้หมายความว่ามึงจะใส่สั้นๆแบบนี้เดินไปไหนมาไหนก็ได้ ตามใจชอบนะ  " มึงอยู่ที่นี่เหรอ "

“ อื้ม "

“ อยู่กับใคร คนเดียวเหรอ "

“ อื้ม "

“ เหงาปะ "

“ ไม่ "

“ วันนี้กูมาทำรายงานห้องเพื่อน ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอมึงที่นี่ คิดว่ามึงจะไปผับที่ที่มึงไปทุกวันซะอีก วันนี้กูก็กะจะไปอะนะ แต่เหมือนไม่มีใครไปเลยไม่ไป มึงอ่านหนังสือสอบอยู่ใช่มั้ย "

“ อื้ม "

“ แล้วลงไปข้างล่างทำไม "

“ เสือก " ผมหันไปหามันก่อนจะถอนหายใจ " แล้วหยุดพูดสักที รำคาญ "

“ ใจร้าย คนเค้าพูดด้วยแท้ๆ ไม่อยากให้เงียบหรอก กลัวมึงจะอึดอัดตาย ที่ต้องอยู่กับกูในลิฟท์ " ว่าแค่นั้นประตูลิฟท์ก็เปิดออกทันที ปิงเดินนำผมไปไม่รู้ว่าจะไปไหนแต่มันเดินผ่านประตูหน้าคอนโดออกไป
   ความจริงตัวผมเองก็ตั้งใจจะมากินข้าวที่ร้านใต้คอนโดแต่เพราะมันเดินออกไป และข้างนอกช่วงนี้ก็มีพวกเด็กๆปากหมามาแซวสาวกันบ่อยๆ  ไม่รู้ทำไมพอคิดได้แบบนั้นขามันก็เลี้ยวกลับเดินตามออกไปด้วย

“ ว้าวๆ ขาสวยจังเลย " เสียงวัยรุ่นตรงป้ายรถเมล์ที่แซวมัน ปิงหันไปมองแปปเดียวก็หันกลับ มันที่เหมือนไม่สนใจแต่พวกวัยรุ่นก็ไม่หยุดแค่นั้น " มีแฟนรึยังครับ จีบหน่อยได้เปล่า ฮิ้ววว น่ารักจังเลย "  ผมหันไปมองพวกมันที่พูดคำพูดนั้น พวกมันก็เงียบลงตอนที่ผมเดินผ่านไป ได้ยินเสียงเด็กในกลุ่มนั้นพูดขึ้นมา " มีแฟนมาคุมว่ะ "

“ ตามมาทำไม "

“ ใครตามมึง กูมาเซเว่น " บอกแบบนั้น เซเว่นที่อยู่ตรงหน้าผมเดินนำมันเข้าไป ปิงที่เดินตามเข้ามาขนาดหนุ่มเซเว่นยังมองขาของมันเลย ผมปรายตามองมันถอนหายใจออกมารู้สึกไม่สบอารมณ์ยังไงไม่รู้ ' ใส่ไม่รู้จักสถานที่ไม่มีใครบอกบ้างรึไงว่ะว่าทุเรศ แถมยังก้มๆเงยๆขากางเกงสั้นๆของมึงจะเห็นแก้มก้นอยู่ละ ' ผมเดินเข้าไปยืนช้อนอยู่หลังมัน บังไม่ให้ใครมอง

“ ซื้ออะไร "

“ ขนม " ยืนอยู่ที่ล็อคเดียวกัน ผมเห็นไอ้ปิงหยิบขนมขบเคี้ยวหลายแบบใส่ตะกร้า แปปซี่สองขวด แล้วก็ขนมอย่างอื่น ผมเองที่ก็ไม่รู้จะหยิบอะไร เพราะไม่ได้ตั้งใจมาตั้งแต่ทีแรก เลยได้เบียร์มาแค่หกกระป๋อง  “ มึงได้แค่นั้นเอง "

“ แล้วจะซื้อทำไมเยอะแยะ " ผมมองหน้ามัน ไอ้ปิงก็ถอนหายใจ

“ ก็กูแพ้พนันเพื่อน กูเลยต้องออกมาซื้อขนมคนเดียว แม่งสั่งกันเหมือนกูมีสิบมือ " มันบ่นก่อนจะยกของทั้งหมดขึ้นเค้าเตอร์คิดเงิน " หนักจะตายชัก "

“ ช่วยเอาไปส่งมั้ยครับ "

“ ได้เหรอ " มันตอบรับคำเสนอของพนักงานเซเว่น ยิ้มหวานๆที่ส่งให้กัน ผมวางเบียร์ของผมลงอีกเค้าเตอร์

“ มึงได้เวลาเลิกงานแล้วเหรอ " พี่ผู้หญิงคนที่คิดเงินเค้าเตอร์ผมเธอหันไปบอก รอยยิ้มเจื่อนๆของมันไอ้ปิงยิ้มขำ เราจ่ายเงินพร้อมๆกัน แต่ผมที่เสร็จกว่ายืนอ่านหนังสือพิมพ์อยู่สักพักจนสุดท้ายเราก็ออกมาพร้อมกัน ถุงของมันทั้งใหญ่และพะรุงพะรัง

“ หนัก " 

" แล้วไง "

" ช่วยถือหน่อย " ยื่นถุงที่หนักเพราะมีแปปซี่มาตรงหน้า ผมถอนหายใจก่อนจะคว้ามันมาถือเอาไว้ เดินกลับคอนโดมาจนถึงลิฟท์มันก็เอาแต่เกาขาตัวเอง " ยุงเยอะชะมัด กัดกูอยู่ได้ "

“ ใส่ให้สั้นอีกดิ "

“ หวงเหรอ "

“ จะถือเองมั้ย " ยื่นถุงไปให้มัน ปิงส่ายหน้า มันกดลิฟท์ทั้งที่เป็นชั้นของผมแล้วก็ชั้นของมัน

“ พรุ่งนี้สอบกี่ตัว "

“ ตัวเดียว "

“ อ่านหนังสือยัง "

“ ยัง "  ผมเป็นพวกต้องอ่านหนังสือตอนดึก รู้สึกว่ามันทั้งเงียบแล้วก็เป็นช่วงที่มีสมาธิมากที่สุด ลิฟท์ขึ้นมาถึงชั้นตัวเอง ผมยื่นถุงให้มัน  ไอ้ปิงกดลิฟท์ค้างไว้

“ ขอบใจนะ "

“ อื้ม " ว่าแค่นั้นผมที่กำลังจะเดินออกมา เสียงมันก็เรียกเอาไว้

" เสือ " โยนถุงลูกอมฮาร์ทบีสมาให้ผมรับไว้  “ ให้ ขอบใจที่ช่วยถือของ ขอบใจที่ยืนรอ แล้วก็ตั้งใจอ่านหนังสือนะ ขอให้สอบได้  จุ๊ฟ "   ส่งจูบให้เป็นการส่งท้ายก่อนที่ประตูลิฟท์นั้นจะปิดลง ผมเดินกลับเข้ามาในห้องเบียร์ที่มีอยู่เต็มตู้เย็น ผมเพิ่มอันใหม่เข้าไป เผลอคิดขึ้นมาได้ตอนที่ถึงชั้นบนแล้วว่าตัวเองยังไม่ได้กินข้าวเลย

“ ให้มันได้แบบนี้สิมึง " สถบแบบนั้น ก่อนจะแกะซองลูกอมที่ตัวเองได้รับมา มันเป็นแบบจัมโบ้ที่สอดใส้อะไรไว้สักอย่าง ผมไม่ใช่คนที่ชอบของหวาน แต่ว่าซองนี้ " มันก็อร่อยดีนะ " 

........................................................

“ หน้าระรื่นมาเลยนะมึง มีอะไรดีๆแชร์กูมาเลยนะ " ไอ้ฝนเปิดประตูทัก มันยื่นมือมาหยิบของออกไปจากมือของผม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้มัน ผมเดินลอยหน้าเข้ามาในห้อง

“ วันนี้กูดวงดีมาก คาดว่าพรุ่งนี้กูน่าจะถูกหวย "

“ ดวงดีเรื่อง "

“ กูไม่อยากจะเม้าส์เลย แต่มันอดไม่ได้จริงๆ กูเจอไอ้เสือ ข้างล่างเมื่อกี้ บังเอิญสัด "

“ เสือไหน กูไม่เห็นจะรู้จัก " มันเปิดถุงขนมสาหร่ายก่อนจะพูด " ผัวใหม่มึง "

“ ยัง ยังไม่ใช่ แต่คิดว่าจะกำลังเป็นในอีกไม่ช้า ฮ่าๆ " อยู่ๆก็หัวเราะออกอย่างไม่ทราบสาเหตุ มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกจริงๆ แม้จะไม่ค่อยชอบนิสัยของมัน แต่เพราะมันหยิ่งแบบนี้เลยรู้สึกเหมือนยิ่งจับอยาก

“ ประสาท "

“  มึงนั่นเหละ มึงไม่รู้เลยเหรอว่ะ ว่าชั้นล่างคอนโดมึงมีของดีอยู่ "

“ ผู้ชายหล่อ แบบที่มึงชอบกิน อยู่ข้างล่างคอนโดกู " ไอ้ฝนทำท่าคิด ฝนเป็นเพื่อนผมตอนเรียนมหาลัยมันเป็นคนสวยคม สาวเปรี้ยวจากใต้ที่ขึ้นมาเรียนที่กรุงเทพ " อ๋ออ หนุ่มคนนั้น "

“ เรียนมหาลัยนะ หล่อๆอะ "

“ เออ กูเคยเห็นหน้า คนแมนๆตัวล่ำๆหน้าคมหน่อย ใส่ชุดนักศึกษาแล้วดู คุณชายๆ "

“ เออๆ "

“ เพื่อนไอ้ไท " ผมว่าก่อนจะเปิดถุงขนมขึ้นมากิน " ชื่อ เสือ "

“ เจอกันได้ไงว่ะ "

“ เรื่องมันยาว แต่กูจะเล่าสั้นๆว่า ที่กูสนใจมันเพราะ มันเกลียดกู " นึกถึงปากมันที่ด่าผมแล้วอยากจะคว้าคอเข้ามาจูบ แล้วอยากจะรู้ว่าจะยังปากดีอยู่มั้ย

“ ประสาท ท่าจะประสาทจริงๆ "

   ครืน ครืน ครืน โทรศัพท์ของผมสั่นขึ้นเพราะสายโทรเข้าคว้ามันออกมาจากกางเกง ผมยิ้มกับภาพหน้าจอที่ปรากฏขึ้น " แปปๆ เดี๋ยวมา สุดที่รักกูโทรมาหา "

“ เออ " วิ่งออกไปตรงระเบียง ผมกลืนน้ำลายก่อนจะกดรับโทรศัพท์

“ ครับ คุณปู่ "

“ ทำอะไรอยู่ " เสียงปลายสายที่ตอบกลับมา เสียงยังดูดีมีความสุข " คิดถึงจัง "

“ คิดถึงปู่เหมือนกัน ตอนนี้ปิงอยู่ที่คอนโดไอ้ฝน กำลังกินขนมอยู่ "

“ ชอบกินจริงๆเลยนะ แล้วนี่ปิดเทอมกลับบ้านรึเปล่า ย่าบ่นคิดถึงอยู่นะ  "

“ ปู่บ่นคิดถึงมากกว่าย่าอีก อย่ามาอ้างหน่อยเลย " ผมแอบยิ้มกับเสียงบ่นที่ลอดเข้ามาจากปลายสาย พื้นฐานเดิมผมเป็นเด็กเชียงรายครับ เป็นเด็กกำพร้าถูกแม่ทิ้งและโตมากับปู่ย่าที่เป็นเจ้าของไร่ชาขนาดกลาง ชีวิตดูเหมือนดราม่าแต่ไม่เลย ชีวิตผมมีความสุขดีอีกอย่างปู่กับย่าของผมก็ยังเฟี้ยวเหมือนหนุ่มๆสาวๆเลย เพราะมีลูกกันตั้งแต่ยังเด็ก ปู่เล่าว่าตัวเองมีพ่อผมตอนอายุ 17 ปี แล้วพ่อผมก็มีผมตอนอายุ 20 ปู่บอกว่าถึงผมจะเกิดมาจากความไม่ตั้งใจแต่ปู่ก็รักและดีใจที่มีผม แม้พ่อผมจะด่วนจากไปก่อนก็ตาม

" คิดถึงทั้งคู่เลย เดี๋ยวปิดเทอม ปิงจะไปบินไปหานะ "

“ มาเร็วๆ เลยนะ ปู่จะให้ย่าเตรียมของอร่อยๆ ไว้รอ "

“ คิดถึงปิดเทอมใหญ่แล้วปิดเทอมใหญ่ปิงจะกลับไปเก็บชา " เสียงของปู่ที่หัวเราะ คิดถึงอากาศเย็นๆของที่บ้าน ที่ไม่ใช่ความเย็นแบบที่เปิดแอร์ คิดถึงอากาศบริสุทธิ์ที่ไม่ใช่ที่ที่มีแต่ควันพิษแบบนี้

“ รีบกลับมา ปู่คิดถึงไอ้หนูของปู่นะ "

“ คิดถึงปู่ครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะ ดูแลย่าด้วย หาเสื้อหนาๆให้ย่าใส่ด้วย "

“ ครับผม ตัวเองก็ดูแลตัวเองด้วยนะ "

“ ครับผม รักครับ บ๊ายบาย " ผมวางสายโทรศัพท์ก่อนจะเดินเข้ามาในห้อง ไอ้ฝนที่กำลังนั่งดูทีวีผมนั่งลงข้างๆ

“ ปู่กับย่ามึงสบายดีเหรอว่ะ "

“ สบายดี "

“ กูชอบบ้านมึงจัง ปิดเทอมที่แล้ว ที่ไปเที่ยวกัน แม่งโคตรสนุก อากาศก็ดี อยากไปเก็บชาอีกกูรู้สึกชีวิตเหมือนในฝันเลย ฟรุ้งฟริ้งเหมือนนางเอกในละคร " ไอ้ฝนนั่งเพ้อผมเองก็แอบคิดถึง อยากให้จะปิดเทอมแล้วสิ

   เช้าวันรุ่งขึ้นที่เมื่อคืนผมอยู่ค้างที่คอนโดของมัน ตื่นเช้าขึ้นมาจัดการตัวเองอาบน้ำก่อนจะรีบลงไปชั้นล่าง ประตูห้องที่ปิดสนิทผมไม่แน่ใจว่ามันอยู่ในห้องรึเปล่า กระดาษช๊อทโน๊ตที่ผมเอาติดมือมา เขียนคำสั้นๆลงไป ผมติดมันไว้ตรงประตู

' โชคดีในการสอบนะ : ) ' ก็ไม่รู้จะเห็นรึเปล่า แต่ขอให้เห็นแล้วกัน " กูยอมทำตัวน่ารักเพราะมึงช่วยถือขอเมื่อวานเลยนะเนี้ย โชคเอนะพี่เสือ "

..........................................

“ สอบเสร็จไปไหนกันดีว่ะ "

“ ดริ้ง หลังสอบมันต้องดริ้งเว้ย มันต้องดริ้งเท่านั้น  " ไอ้เท่ว่า เสียงกลืนน้ำลายที่ดังอยู่ข้างๆผมทุกคนหัวเราะ " กูคิดถึงน้องปิงใจจะขาดละ ตอนนี้จะโทรออกมานัดเจอ มอมเหล้าให้เมาแล้วจับปล้ำสักคืน โอ๊ยยยยยย แค่ในความคิดก็กูฟินละ "

“ ความคิดเหี้ยๆแบบนี้ทำไมต้องหลุดออกมาจากหัวมึงทุกทีเลยว่ะไอ้เท่ " ไอ้นิวถามมันที่ยักไหล่ออกมาพร้อมกับการซี๊ดปาก

“ กูก็แค่คิดแต่ไม่ได้หมายความจะทำจริงๆสักหน่อย หรือมึงว่ามันไม่น่าเอา ตัวเล็กๆขาว แค่กูคิดว่ามันคร่อมกูอยู่ ไข่กูก็ขึ้นละ "

“ มันจะเอามึงเหรอ มึงคิดงั้นเหรอ " ไอ้เทมถาม

“ คุยกับพวกมึงแล้วเสียอารมณ์ ขัดกูจริงๆ กูแค่จินตนาการ "

“ แต่ถ้าได้ก็ดี "

“ เออดิ ฮ่าๆ น้องปิง น้องปิง โทรไปนัดออกมาดีกว่า " มันว่าแบบนั้นขาก็เดินออกไปคุยโทรศัพท์นอกกลุ่มของเรา

“ ตกลงคืนนี้จะไปไหน "

“ ที่เดิมของกูแล้วกัน เงียบดี "

“ ไม่คิดจะไปแดนซ์หน่อยเหรอว่ะ " ไอ้โจ๊กถามก่อนที่มันจะคิดอะไรขึ้นมาได้  " เออ แต่มันก็ไม่ใช่แนวของไอ้เสือนี่หว่า ไอ้เชี้ยนี้ชอบกินแบบนิ่งๆ "

“ แต่กูอยากไปสีกับสาวๆนี่หว่า เปลี่ยนร้านบ้างเถอะมึง "

“ ก็แล้วแต่ อยากไปก็ไป แต่กูไม่ไป "

“ เอาไอ้สัด แล้วพวกกูจะไปกันทำไมละว่ะ ถ้าอย่างงั้นนะ "

“ มึง ไปมั้ย " ผมถามไอ้เทม มันพยักหน้า
“ ไป ทิ้งไอ้ไฟไว้ที่บ้าน ให้เฝ้าบ้าน "

“ กูไม่คิดว่ามันจะยอม ยังไงมันก็ต้องของตามมาด้วยแน่ๆ " ไอ้โจ๊กว่าดัก ส่วนตัวผมเห็นไอ้ไฟบ่อยเลยนะ แต่จะว่าตัวมันติดกันก็ไม่เชิง เวลามานั่งกินเหล้าด้วยกันไม่ค่อยออเซาะกันเท่าไหร่หรอก ต่างกันต่างกิน แต่ไม่นับเวลาเมานะครับเพราะช่วงเวลานั้นมันนัวเนียกันจนน่ารำคาญ

“ ตกลงว่าร้านไอ้เสือนะ กูจะกลับบ้านไปนอนก่อน เก็บแรงเอาไว้ไปดริ้งกับพวกมึงแล้วกัน เจอกันเว้ย " มันบอกลาคนแรกก่อนจะแยกตัวขึ้นรถไป ไอ้เท่ยังไม่กลับมาผมยังยืนรออยู่

“ มึงจะกลับเลยเปล่าว่ะ "

“ ยัง " บอกแค่นั้น ผมเห็นไอ้เท่ที่เดินยิ้มเข้ามา

“ ตกลงว่าคืนนี้ที่เดิมนะ กูจะพาน้องปิงของกูไปอวด " ว่าแบบนั้นผมเองก็เดินขึ้นรถของตัวเองไปไม่มีอะไรต้องรอฟังอีกแล้ว แต่เสียงที่ตะโกนมาให้ได้ยิน " แล้วเจอกันนะเว้ยไอ้เสือ "

เดินขึ้นมาบนรถ ผมหันไปมองช็อทโน็ตแผ่นนึงที่ติดอยู่บนหนังสือของผม เมื่อเช้าผมเห็นมันแปะอยู่ที่หน้าประตู ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าของใคร " จะปล้ำไอ้ปิง กูว่าอย่างมึงเร็วไปร้อยปีไอ้เท่ "

   จอดรถที่ผับเดิมผมมาช้ากว่าปกติเพราะเผลอหลับนานไป รถเกือบทุกคันมาถึงแล้ว รวมถึงพอร์ชของไอ้เทมด้วย  เดินเข้ามาในผับเสียงทักทายให้นั่งร่วมโต๊ะก็ดังขึ้น จะขาดก็ไอ้เท่ที่ยังไม่มา

“ หวัดดีครับ " ไอ้ไฟไหว้ผมที่ก็พยักหน้ามันที่ก้มลงเล่นเกมส์ในมือถือต่อ

“ ไอ้เท่ยังไม่มาเหรอว่ะ "

“ เห็นว่าจะไปรับเด็กก่อน " ไอ้เทมว่าแค่นั้นมันหันไปสนใจเหล้าตรงหน้า  " ทำไมวันนี้มึงช้าจังว่ะ "

“ หลับเพลิน ไม่มีคนปลุก "

“ ก็บอกว่าให้หาเมียสักคน " ว่าแบบนั้นไอ้เทมยกมือขึ้นกอดไหล่ไอ้ไฟ ที่หันเหล่มัน

“ คนมีเมียนี่ก็ข่มเพื่อนจังเลยว่ะ " เสียงไอ้เท่มาจากด้านหลัง มือของมันที่จูงไอ้ปิงเดินเข้ามา มันโผล่มาทักทุกคน

“ หวัดดีครับ " และแน่นอนว่าก็ยังแรดเหมือนเดิม

“ หวัดดีครับ " เสียงตอบเบาๆ ของไอ้โจ๊กไอ้นิวก็เหมือนตายไปเลย แน่นอนว่ามันหน้าตาดี น่ารัก คงจะมีก็แค่ผู้หญิงที่ครั้งแรกเห็นมันแล้วจะไม่ชอบ " น่ารักจังเลย "

“ เพลาๆหน่อยกูพาเค้ามา ปิงนั่งเลย นั่งลงข้างไอ้ไฟนี่เหละ ปลอดภัยสุด "

“ มึงมาด้วยเหรอว่ะเนี้ย "

“ หวัดดีครับพี่ "  ทักทายกันแบบเสียงเบาๆ ไอ้ไฟลดเกมส์ลงมันขยับเข้าไปนั่งใกล้ไอ้เทม เป็นท่าคนหึงที่แปลกดีว่ะ ทุกคนยิ้มกับท่าทางของมัน ไอ้ไฟเป็นคนเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ไม่พอใจคือหน้าตามันออกหมดแม้จะไม่พูดก็ตาม ไอ้เทมเอื้อมมือเอานิ้วไปบีบแก้มมันที่สะบัดหน้าออก มีแต่เสียงหัวเราะของพวกเรา

“ ถ้ามึงหึงขนาดนั้น นั่งตักกันเลยก็ได้นะ " ไอ้โจ๊กแซว ไอ้ไฟหันมองไปที่อื่นมันหยิบเหล้าขึ้นมากิน

“ พูดอะไรกันว่ะ ไม่เห็นจะเข้าใจ "

“ กูว่า กูย้ายที่นั่งดีกว่าว่ะ " ปิงลุกขึ้นจากที่นั่งข้างไอ้ไฟย้ายมานั่งข้างๆผม ไอ้เทมมองผมมันอมยิ้ม

“ ยิ้มเหี้ยอะไรว่ะ "

“ เปล่านี่ " มันหันไปมองไอ้ไฟกอดคอก่อนจะหอมแก้ม " ไม่มีอารายย ฮ่าๆ จุ๊บ "

“ เชี้ย " ดันตัวออกห่างแต่เหมือนจะไม่ได้ผล ยื้อไปยื้อมาสุดท้ายมันก็หยุดให้กอดอยู่แบบนั้น น่ารักดีว่ะ เป็นคู่รักที่น่ารักดี  หยิบแก้วเหล้าขึ้นมากินอีกคำจนหมดแก้ว

“ มา ชงให้ " ปิงกำลังหยิบแก้วผม มันหันมาถาม " กินแบบไหน "

“ ชงเอง "

“ ก็บอกว่าจะชงให้ " มันไม่คืนแก้วให้ผม ยึดไว้แบบนั้น  ถอดหายใจออกมา ดื้อด้านจริงๆ

“ ผสมโซดานิดเดียว "

“ ก็แค่นั้น " ปิงชงเหล้ามาให้ผม มันใส่โซดานิดเดียวตามที่บอกจริงๆนั่นเหละครับ

“ ชงให้เท่บ้างสิครับ ปิง เอาแบบไอ้เสือนั่นเหละ " ไอ้เท่ยื่นแก้วเหล้าที่เหลือแต่น้ำแข็งมาให้มัน ปิงยิ้มมันรับแก้วนั่นไว้ มือเล็กๆยื่นไปเขี่ยปลายจมูก

“ กินเยอะเดี๋ยวเมานะ "

“ ไม่เมาหรอกครับ รุ่นไหนแล้ว " เอาหน้าเข้ามาใกล้แต่อีกคนหลบ ปิงมันชงเหล้าให้คนที่บอกไม่เมาเด็ดขาด แต่กินสี่แก้วติดก็ดูเหมือนว่าจะไม่ไหวแล้ว  “ เอามาอีกสิครับ เอามาอีก " ตัวของมันเริ่มล้มมากอดไอ้ปิงตอนที่ขอเหล้าแก้วที่ห้า แก้วเปล่ามีน้ำแข็งอยู่น้อย โดนเขย่าไปมาตรงหน้าปิง  " ปิงน่ารักจังเลย ขออีกแก้วนะ เอิ้ก "

“ กูว่าเริ่มเรื้อนแล้วว่ะ "

“ อะนี่ " มันยื่นแก้วเหล้าให้ พร้อมกับจับมือที่เอาแต่กอดให้ออกห่าง ปิงเริ่มขยับมาใกล้ผมมากขึ้น

“ กอดหน่อยไม่ได้รึไงว่ะ ถ้าไม่ให้กอด ก็ขอหอมแก้มหน่อย " เอาหน้าเข้ามาใกล้ ไอ้ปิงยันหน้ามันไว้

“ ไม่ได้ เมาแล้วมึงไอ้เท่ "

“ อะไรว้า แค่นี้เอง มึงก็ใช่ว่าจะไม่เคยแค่หอมแก้มเองกูไม่ได้จะเอามึงสักหน่อย แต่จะว่าไปจะเอาก็ได้น้า มึงจะใช่ว่าจะไม่เคยเหมือนกัน มึงออกจะบ่อยไม่ใช่เหรอว่ะ น่านะๆ หื้มมมมมมม " เสียงลากยาวๆของมันในช่วงท้าย ยื่นหน้ามาจะจูบไอ้ปิงให้ได้ ร่างข้างๆผมเอียงตัวจนมันเบียดกับไหล่ของผม พาตัวเองออกห่าง

“ มากไปแล้ว มึงเมามากไปแล้วไอ้เท่ " ไอ้เทมยื่นมือมาตบหน้ามันเรียกสติ ทุกคนหันมองหน้าไอ้ปิง เป็นแววตาที่เหมือนว่าจะพูดอะไรไม่ออก " มึงพามันไปส่งบ้านดีกว่าว่ะ ไอ้เสือ "

“ ทำไมต้องเป็นกู "

“ กูไม่กลับเว้ย ถ้าวันนี้กูกลับ ปิงต้องกลับไปกับกู คืนนี้กูต้องได้นอนกับไอ้ปิง เข้าใจ๋ เพราะงั้นตอนนี้กูไม่กลับ ปิงงงง ไปเอากันเถอะ ในรถก็เสียวดีนะ " มือยาวๆของมันยื่นมากอดไอ้ปิงเอาไว้อีก ไม่มีเสียงตอบรับอะไร มันแค่ลุกขึ้นยืน ไม่ได้โต้ตอบอะไร แค่ลุกขึ้นแล้วก็เดินออกไปจากโต๊ะ

“ ปากมึงนี่นะ เชี้ยจริงๆไอ้สัดเท่ "

“ เมาเรื้อนชิบหาย " ไอ้ไฟสถบมันมองไอ้เท่แบบสายตาที่เปลี่ยนไปเลย สายตาที่ไม่ชอบขี้หน้า

   ผมมองแผ่นหลังบางที่เดินออกไปหลังร้าน แผ่นหลังที่ไกลตัวผมออกไปเรื่อยๆ ขามันก็ลุกเองทั้งๆที่ก็ยังไม่ได้อยากกลับ มือผมดึงคอเสื้อไอ้ขี้เมาขึ้นจากโซฟา " ไปเลยมึง กลับ "

“ ฝากถีบสักทีนะ ตอนมันถึงห้องนะ "

“ ของกูด้วยนะ " ไอ้โจ๊กว่าสมทบไอ้เทม

“ ของกูด้วย "

“ ของไฟด้วยนะ " ไอ้ไฟว่าคนสุดท้าย ผมพยักหน้าก่อนจะลากมันออกไป ลานกว้างที่จอดรถผมปลดล็อคประตูหลังก่อนจะโยนมันเข้าไปนอน มองไปรอบๆตอนที่อ้อมตัวมาจะขึ้นรถ ผมเจอใครบางคนกำลังยืนมองผมอยู่  เปิดประตูรถตัวเองฝั่งคนนั่งข้างๆออกกว้าง เชิดหน้าชวนมันให้ขึ้น ก่อนจะเดินไปที่นั่งฝั่งคนขับ

“ จะให้ไปไหน " มันว่าตอนที่ก้มหน้าลงมาถามผมในรถ

“ จะพาไปส่งบ้าน ขึ้นมา "

“ กูไม่อยากไปกับมัน "

“ งั้นตากยุงไปแล้วกัน ไม่ก็รอให้คนเมาอีกสองสามคนหิ้วมึงไปข่มขืน "  ว่าแบบนั้นคนที่เหมือนจะไม่ไปก็ยอมขึ้นรถ

“ มึงรู้จักคอนโดกูรึไง "

“ มึงมีปาก มึงก็บอกสิ " พอว่าแบบนั้นอีกคนก็เลยยอมเข้ามานั่งมันพิงตัวเองกับรถผม

“ อย่าเอากูไปทิ้งอีกนะ คราวนี้กูไม่มีคนมารับกลับแล้วนะ " ผมเผลอยิ้มกับคำพูดของมัน ตอนที่ออกรถมาจากที่นั่น ผมมองไปที่เบาะหลัง

“ คนเค้าพูดความจริงก็ไม่ต้องไปโกรธหรอก "

“ มึงเงียบปากของมึงไปเถอะ " ปิงพูดแค่นั้นมันพิงตัวเองกับเบาะรถก่อนจะถอนหายใจ " กูรู้ว่ามันเป็นความจริงแต่เพราะมันมาพูดต่อหน้ามึง กูว่ามันไม่ค่อยจะโอเคเลยว่ะ "

“ ไม่ได้ทำให้มึงดูดีมากกว่าที่เป็นอยู่นี่ "

“ มึงชอบคนแบบไหนเหรอ " ปิงหันมาถาม สายตากลมๆของมันเหมือนลูกแก้วที่สว่างแล้วก็สดใส

“ ก็แบบ " ผมหันไปจ้องหน้ามัน จ้องอยู่นานจนเหมือนจะตอบแต่ปากก็ตอบอย่างอื่นออกไป  " แบบที่ไม่ใช่แบบมึงนะ "

“ ไม่ตรงกับใจเลยน๊า "

“ จะลงตรงนี้มั้ย "

“ ไม่อะ ขอลงสองที่ ไม่คอนโดกู ก็คอนโดมึงแล้วกัน "

“ งั้นก็ไม่แปลกที่มันจะด่าว่ามึง ง่าย "

“ กูง่ายก็จริง แต่กูจะง่ายให้เฉพาะคนที่กูจะจริงจังด้วย แต่มันจะแปลกอะไรว่ะ ก็กูชอบแล้วกูก็จริงจัง กูผิดเหรอก็คนที่กูจริงจังมันไม่ได้คิดจริงจังกับกูมันก็แค่นั้น "

“ ก็น่าจะหายากเหละ "

“ ตอนนี้ก็หวังจากคนคนนึงอยู่นะ  " ผมพยายามสูดลมหายใจเข้า เพราะสายตาที่มันมองมา ผมทำเป็นหันไปสนใจถนนที่ตัวเองกำลังขับรถ มือของมันเอื้อมมากอดคอผมเสียงกระซิบลงข้างๆหู " หวังจากคนที่กำลังขับรถอยู่ข้างๆนะ "

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดด! ผมเบรครถอย่างแรงจนตัวมันพุ่งไปชนคอนโซนรถอีกครั้ง  ไม่ต้องสนใจเสียงสถบของมันหรือแม้แต่เสียงครวญจากคนข้างหลังหรอกรายนั้นก็ยิ่งดังมันคงกลิ้งตกลงมาจากเบาะ

“ ลงไป "

“ ไม่ไป " คราวนี้มันกอดเบาะรถผมไว้แน่น

“ ลงไป " ผมย้ำเสียงอีกคนก็ส่ายหน้า มันทำปากงอนๆผมที่ตอนนี้กำลังจ้องมันอยู่

“ ไม่พูดแล้วก็ได้ จะไม่พูดอะไรเลย จะเงียบ จนกว่าจะถึงคอนมึง หรือถึงคอนโดกู "

“ ลงไป "

“เปลี่ยนๆ จะไม่พูดอะไรแล้วจนกว่าจะถึงคอนโดกู ไม่ลงนะ ไม่ไป มันน่ากลัวอะ เสือ แม่งมึงอะ ใจร้าย "

“ เงียบ " ผมชี้หน้าบอกแค่นั้นก่อนจะออกรถต่อไป ปิงพยักหน้าแต่หน้างอนๆแบบน่ารักของมันก็ยังไม่จางหายไปไหน  ผมเบือนหน้าหลบไปอีกทางกลั้นยิ้มเอาไว้ก่อนจะหันมาทำหน้านิ่งใส่เหมือนเดิม

“ ใจร้ายว่ะ " หลังจากคำนั้น เสียงบ่นที่ผมได้ยิน งุ้งงิ้งไปตลอดทางเลยครับ

................................................

เก็กได้เก็กไป..
เค้าเรียกทำหน้าเข้มแต่ใจสั่นไหว อยากรู้ปากนี่จะแข็งได้อีกกี่ตอน
วิ้ววววววววววว เหมือนเป็นคนที่ไม่น่าเข้ากันแต่เข้ากันได้อย่างประหลาด
ฝากแท็ก #เสือปิง ในทวิตหรือเฟสก็ได้สำหรับคนไม่มียูสเล้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
ป.ล. ตอนต่อไปอีกไม่นานใกล้เสร็จแล้วววววว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 15-10-2014 21:33:59

เก็กได้อีกพี่เสือออออออ
ทำไมรู้สึกตอนนี้พี่เสือมันน่ารัก
แฟนเก่าเพื่อนพี่เสือนี่... โลกคงไม่กลมๆ 55555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Raiwyn ที่ 15-10-2014 21:37:52

เกลียดมากๆระวังเป็นบ้านะ บ้ารักอ่ะ เคยได้ยินมะพี่เสืออ  :m4:

แฟนเก่าพี่ธารคงไม่ใช่ปิงหรอกใช่มั้ย 55555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 15-10-2014 21:38:52

 :laugh: เสือเอ้ยเสือ ไม่มีอะไรจะพูดนอกจากคำว่า ฮั่นแหนะ!
ขอบคุณพี่หนมมี่ค่ะ กอดๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 15-10-2014 21:54:35

อ่าาาาา แฟนเก่าของธารคงไม่ใช่.....?

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 15-10-2014 22:03:08

อ๊ากกกกกกกกก คือแบบ เขินนนนนนน

พี่เสือแม่ง น่ารักน่าหยิกเกิ๊นนนน ก็ชอบเขาแต่เก๊กอยู่ได้ อยากเห็นตอนเก๊กแตกชะมัด

ปล. หวังว่าแฟนเก่าพี่ธารจะไม่เกี่ยวกับปิงนะ
ปล2. มาต่อไวๆนะคะ :)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 15-10-2014 22:12:48

พี่เทมเค้ารู้อะไรดีๆแน่เลย ชอบแสดงออกว่าข้ารู้

ไฟทำท่าหวงๆเทม เหมือนไม่ชอบปิง แต่พอเท่ปากเสีย ก็เหมือนจะเห็นใจปิง

น้องไฟของแม่(ยก)ช่างเป็นคนจิตใจดีงาม

คาดดว่าเสือจะไม่ได้ไปส่งปิงที่คอนโดนะ เพราะสั่งไว้แล้วนิ่ว่าให้เงียบ

พอปิงเงียบก็จะบอกทางไปคอนโดไม่ได้ไง สุดท้าย นอนคอนโดเสือ ฮ่าๆๆๆ

ปล.รออ่านตอนต่อไปคืนนี้เลยแล้วกันนะคะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 15-10-2014 22:16:16

พี่เสือใจอ่อนบ้างยัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: milkshake✰ ที่ 15-10-2014 22:25:29

ปิงแน่ๆ แฟนเก่าลูกพี่ลูกน้องเสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 15-10-2014 22:58:37

อ้างจาก: Sillyfoolstupid ที่ 15-10-2014 22:12:48  

คาดดว่าเสือจะไม่ได้ไปส่งปิงที่คอนโดนะ เพราะสั่งไว้แล้วนิ่ว่าให้เงียบ

พอปิงเงียบก็จะบอกทางไปคอนโดไม่ได้ไง สุดท้าย นอนคอนโดเสือ ฮ่าๆๆๆ

เห็นด้วยกับคุณSillyfoolstupidค่ะ 555555

แหมพี่เสือ บอกให้ปิงเงียบแล้วจะบอกทางไปคอนโดยังไงนะ o18
เรื่องนี้ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น โอย หมั่นเขี้ยวปิง
ต่างคนต่างจะจัดการกันยังไงนะ
แต่เดี๋ยวนี้พี่เสือแกเก๊กเริ่มแตกแล้ว หึหึ
ฮาอะ โดนปิงเล่นนิดเดียวไล่เขาลงอีกละ55555 ปิงสู้เค้า อย่าไปยอม!

ขอบคุณพี่หนมนะคะ สู้ๆคะ รอตอนต่อไป :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 15-10-2014 23:41:48

ไอ้พี่เสือไอขี้เก๊ก!!!! น้องปิงรุกอีกๆๆๆ

ตอนนี้ขอกรี๊ดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยย

เทมไฟแย่งซีนนน คิดถึงเทมไฟมากเลย  :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 16-10-2014 02:04:33

เก๊กเหลือเกินพี่เสือ


อยากอ่านต่อแล้วววววววววววววว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-10-2014 04:34:38

โด่วววว เสือไม่เก๊กสิ  :m20:
จะรอดูว่าจะอดทนได้ขนาดไหน หึๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 16-10-2014 06:13:57

แอบจุกแทนปิง  :heaven

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 16-10-2014 07:11:09

เสือปากแข็งจริงๆ ใจนี่ชอบเขาไปแล้วล่ะเราว่า ทั้งตามไปเซเว่น
ทั้งไปยืนบัง ไปยืนรอ แถมยังช่วยถือของตามที่ปิงขออีก จะปากแข็งไปได้นานแค่ไหนกันนายเสือ~
แต่ใครคือแฟนเก่าธาร คือกลัวว่าจะเป็นปิงมาก เพราะลักษณะที่ธารบอกนี่ชื่อปิงลอยมา
ได้หวังว่าคงจะไม่ใช่หรอก เพราะปิงคงยังเรียนอยู่ที่เชียงราย แล้วเข้ามากรุงเทพตอนมหาลัย
รอลุ้นต่อไปว่าจะใช่ไหม และเมื่อไหร่เสือจะเลิกปากแข็ง มียิ้มๆ ปิงออกจะน่ารักแบบนี้ไม่หลงรักไงไหวเนอะ
แต่เทมไฟมีบทน้อยแต่ทำเราฟิน คิดถึงไฟกับพี่เทม  :-[
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 16-10-2014 11:01:07

 :mew1:   :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 4 // 15.10.57} #หน้า 2
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 17-10-2014 01:30:33

พี่เสือจริงๆก็แอบใจดีอยู่นะเนี่ย
น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 19-10-2014 20:20:52

ตอนที่ 5

   ครืน ครืน ครืน

    สายโทรเข้าที่ร้อยเข้าไปแล้วสำหรับโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาจนต้องชาร์ตมันไว้อยู่กับที่ ทั้งไลน์ เฟส ทวิต เท่ติดต่อผมทุกช่องทาง ผมรู้ว่ามันจะโทรมาเพื่อขอโทษในสิ่งที่ตัวเองทำลงไป ไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดแบบนั้น เมื่อคืนเมาเลยไม่รู้เรื่อง สารพัดข้ออ้างของมันที่อยากจะพูดออกมา แต่ผมไม่ได้อยากฟังหรอกครับ อีกอย่างเมื่อวานกว่าจะกลับมาถึงบ้านได้ เสือมันต้องไปส่งไอ้เท่ก่อน แล้วก็กลับมาส่งผม ระยะทางยาวเหมือนไปต่างจังหวัด  แม้จะไม่ใช่ครั้งแรกที่นั่งเบนซ์    แต่ก็หงุดหงิดเพราะแม่งพูดแกล้งอะไรมันไม่ได้สักอย่าง ขู่ปล่อยลงกลางทางตลอดเลย

“ กูต้องเปลี่ยนเบอร์รึเปล่าวะเนี้ย " ผมสถบกับตัวเองดูหน้าจอมือถือที่ยังมีการโทรเข้า ผมจ้องโทรศัพท์อยู่ประมาณห้านาที " ถ้าบล๊อคเบอร์มันแล้วกูจะติดต่อกับไอ้เสือยังไงว่ะ " แต่ก็ไม่อยากจะคุยกับมันจริงๆว่ะ

“ ฮัลโหล "

“ ปิง " ผมตัดสินใจกดรับ แต่ก็ถอนหายใจออกมาดังตอนที่ได้ยินเสียงของมัน " เท่อยากจะพูดกับปิงเรื่องเมื่อคืน เท่ขอโทษ "

“ ช่างเถอะ แต่มึงไม่ต้องโทรมาหากูตอนนี้ได้มั้ยวะ กูยังไม่อยากจะคุยกับใคร "

“ แต่เมื่อวานไอ้เสือ มันบอกกูว่า "

“ ว่า " ผมทวนเสียงถามมัน ตอนที่ได้ยินมันเอ่ยถึงอีกคนแต่ก็เงียบลงไป

“ มึงฝากบอกกูว่า อย่ามายุ่งกับมึงอีก มึงไม่มีวันยกโทษให้คำพูดเหี้ยๆของกู คือปิงไม่ใช่ว่ากูไม่เชื่อมัน แต่กูอยากให้แน่ใจว่า มึงต้องการแบบนั้น " ผมเผลอยิ้มออกมาแม้จะดูน่าเกลียดกับอีกคนที่กำลังเครียด รู้สึกเป็นผู้ชนะยังไงก็ไม่รู้ ก็คำพูดพวกนั้นผมพูดที่ไหนละ ไอ้เสือปั้นน้ำเป็นตัวทั้งนั้น

“ มันบอกมึงแบบนั้นจริงๆเหรอ "

“ อื้ม มันโทรมาบอกกูเมื่อเช้า ปิงกูขอโทษ "

“ กูไม่ได้โกรธมึงหรอก กูเข้าใจว่ามึงเมา " ตอนนี้นอกจะไม่โกรธแล้วยังรู้สึกยินดีด้วยซ้ำไป แล้วก็บอกว่าเกลียดกูนะ ไอ้เสือ

“ แล้วปิง มึงพูดแบบนั้นจริงๆเหรอ อย่างที่ไอ้เสือมันพูด "

“ เปล่านี่ กูไม่ได้พูดอะไรสักหน่อย "

“ อ้าว แล้วทำไมไอ้เสือมันพูดแบบนั้นละ " เสียงของมันเหมือนกำลังคิด

“ กูไม่รู้สินะ แบบนี้ก็ต้องถามเพื่อนมึงเอาเอง " บอกปลายสายไปแบบนั้น ผมกดวางสายตอนที่มันกำลังใช้ความคิด ผมยกยิ้มขึ้นตอนที่เผลอคิดถึงคนที่มาส่งผมที่คอนโดเมื่อคืน " เสือตัวนี้ ไม่เห็นจะจับยากเลยนี่หว่า  "

....................................................

“ คืนนี้มึงไม่ไปไหนเหรอว่ะ " ไอ้ไทโทรเข้ามาถามตอนช่วงเย็นๆของวัน วันนี้ผมเงียบไปทั้งวัน ทั้งๆที่ปกติจะเป็นคนออกปากชวนมันกินเหล้า

“ ไม่ไปอะ กูไม่อยากไป กูว่าจะดูหนัง"

“ ที่ไหน "

“ คอนโด "

“ กูไปดูด้วยได้มั้ย " ขมวดคิ้วกับปลายสายที่เหมือนจะแปลกไป " มึงเป็นอะไรวะ ไอ้ไท มึงแปลกนะ "

“ ได้ข่าวเมื่อวานโดนไอ้เท่ด่าต่อหน้าไอ้เสือ "

“ ก็อื้ม " ผมพยักหน้ารับแม้มันจะไม่เห็น  " แล้วมึงรู้ได้ไงวะ "

“ กูพูดไปมึงอย่ากรี๊ดแล้วกัน "

“ ทำไมวะ "

“ ไอ้เสือโทรมาบอกกูเมื่อวาน "

“ เหรอวะ " ผมเผลอยิ้ม เลยโดนปลายสายแม่งหัวเราะใส่

“ เก็บอาหารหน่อย "

“ แบบนี้จะเรียกว่ามัน ห่วงกูได้รึเปล่าว่ะ โอ๊ยไอ้เหี้ย ปากก็บอกว่าเกลียดกู แต่จริงๆ แม่ง ทั้งหวงทั้งห่วง "

“ หวง หวงยังไงวะ " ไอ้ไทถาม มันคงกำลังทำหน้างง กับคำพูดเพ้อๆของมึงเมื่อกี้

“  มันเมคเรื่องบอกไอ้เท่ว่า กูเกลียดมันไม่อยากเจออีก ทั้งๆที่กูไม่ได้พูด แถมยังโทรมาบอกมึงให้โทรมาหากูอีก "

“ มันไม่ได้บอกให้กูโทรหา มันโทรมาเล่ากูว่าเมื่อคืนไอ้เท่ด่ามึง กูโทรมาเอง "

“ แค่นั้น มันเล่ามึงว่าไง "

“ แม่งโทรมาก็บอกเลยว่า เมื่อวานเพื่อนมึงโดนด่า ไม่ถงไม่ถามสุขภาพกูสักคำ สบายดีมั้ย ทำอะไรอยู่ ไม่มีถาม บอกเสร็จแม่งวางสายไปเลย "

“ เหรอว่ะ กูแม่งชักไม่อยากดูหนังแล้วว่ะ อยากไปผับแทนแล้วตอนนี้ ไปหาพี่เสือ "

“ แรดเหี้ย "

“ มารับกูหน่อยดิ ไอ้ไท เผื่อขากลับกูกลับกับไอ้เสือ กูจะได้ไม่ต้องห่วงรถ " ผมว่าเสียงยิ้มๆไอ้ไทแม่งก็พูดแบบหัวเราะเยาะกลับมา

“ วันนั้นโดนทิ้งยังไม่เข็ดเหรอว่ะ "

“ วันนี้มันไม่เหมือนกับวันนั้นแล้วเว้ย วันนี้มันเปลี่ยนไปแล้วเพราะสิ่งที่มึงยังคงไม่รู้คือ เมื่อวานพี่เสือมาส่งกูที่คอนโดนะครับ "

“ เอาจริง เห้ย นี่มันเล่นด้วยกับมึงขนาดนี้เลยเหรอว่ะ "

“ เปล่า  " ผมเงียบเสียงลงไป " ตอนนี้ยังแต่อีกไม่นานก็ไม่แน่   "

“ ตกลง แผนของมึงมันคืออะไรกันแน่วะ ไอ้ปิง " ผมถอนหายใจตอนที่ฟังคำถามของมันอีกครั้ง

“ ไอ้ไท กูบอกมึงแล้วไง ว่ากู ไม่มีแผน " กูมีแค่สิ่งที่กูอยากจะทำเท่านั้นละ  แต่แน่นอนว่าสิ่งที่กูจะทำมันต้องสร้างผลลัพธ์ดีๆออกมาแน่ๆ แต่แค่กูไม่รู้ว่ามันจะในระยะสั้น หรือระยะยาว มันก็เท่านั้น

ผับเดิมที่มาบ่อยตั้งแต่รู้ว่าใครบางคนชอบมา คืนนี้มาสายผมเลยแอบมองไปที่จอดรถ  เบนซ์ SL-Class ยังจอดอยู่ที่เดิมของมัน ผมยกยิ้มขึ้นมาก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน

“ วันนี้คนเยอะดีเว้ย "

“ เออ จริงของมึง " ผมมองไปรอบๆวันนี้เหมือนที่นี่จะเต็มทุกโต๊ะ เวทีด้านนึงมีดีเจเปิดแผ่นคนนึงที่กำลังเช็คเครื่องเล่น" สงสัยคืนนี้แม่งต้องเปิดเพลงให้แดนซ์กันแน่ๆเลยวะ "

“ ไม่พลาดอีกละสิมึง " ไอ้ไทว่ามันเดินเข้ามากอดผม " ชวนไอ้เสือสิ "

“ มึงพูดเหมือนจะได้ "

“ แล้วคนอย่าง ปิง เคยไม่ได้ด้วยเหรอว่ะ " กระซิบข้างหูผมแค่นั้น มันลากผมเดินมาที่โต๊ะไอ้เสือ วันนี้มันมาคนเดียวครับ " เฮ้ย นั่งด้วยคนดิ โต๊ะอื่นเต็มหมด "

“ อื้ม " ว่าแค่นั้นผมสองคนก็นั่งลง

“ วันนี้ทำไมมึงมาคนเดียวว่ะ "

“ ไม่มีใครอยากจะมา " พูดแค่นั้นสั้นๆตามฉบับมันยกแก้วเหล้าขึ้นกิน ไม่ได้สนใจอะไรมากมายหรอกครับ มันชอบกินเหล้าแบบนิ่งๆชิวๆเหมือนมาคนเดียวแล้วรอบข้างเงียบสงบมากกว่า

“ ทำไมวันนี้คนมันเยอะจังว่ะ "  คำถามที่คนตอบปลายตามอง เหมือนบอกว่า เลิกพูดสักทีเถอะกูรำคาญ ไทหันมามองหน้าผม แก้วเหล้าที่ยื่นให้มันเงียบปากลงทันที  ผมมองพวกมันที่ดูเหมือนไม่สนิทก่อนจะมองไปรอบๆก่อนจะเจอใครบางคนที่กำลังมองผมอยู่ คนที่ยกแก้วเหล้าขึ้นมาทางผมแอบยิ้มตอบกลับไปให้  “ มึงยิ้มให้ใครวะปิง "

“ เปล่า ยิ้มไปเรื่อยๆ ใครยิ้มมากูก็แค่ยิ้มตอบ " ตอบคำถามไอ้ไทแต่ตาก็มองไอ้เสือที่ทำเป็นไม่ใส่ใจ  " เมื่อไหร่เค้าจะเปิดเพลงวะ "

“ อีกเดี๋ยวคงเปิดมั้ง  "

“ ขอโทษที่ให้รอครับ long island ครับ " เด็กเสริ์ฟคนนึงที่ผมไม่รู้จักวางแก้วทรงสูงลงตรงหน้าผม เงยมองหน้าคนที่เอามาให้งงๆ

“ คือ ผิดโต๊ะแล้วครับ ผมไม่ได้สั่งครับ "

“ มีคนสั่งให้พี่ครับ พี่ผู้ชายโต๊ะนั้น สั่งมาให้พี่ครับ แล้วก็นี่ครับ " กระดาษแผ่นเล็กๆถูกส่งมาให้ ผมอ่านมันก่อนจะหันไปหาผู้ชายคนที่ฝากมันมาให้ผม เค้ายกแก้วเหล้าขึ้นทักผมยิ้มตอบขอบคุณ 

“ มันเขียนมาว่าไงว่ะ " ไอ้ไทถาม ผมยื่นกระดาษให้มัน

“ ชื่อ ทิม ยินดีที่ได้รู้จัก แค่นี้ "

“ อื้ม " ผมว่าแบบนั้นก่อนจะยกเหล้าขึ้นจิบ " แม่งคิดว่าเป็นผู้หญิงรึไงวะ ถึงส่งเหล้าเบบี้แบบนี้มาให้กูกิน " ยกแก้วเหล้าขึ้นทักคนที่ส่งมาให้ มันก็ลุกจากเก้าอี้เข้ามาหา ท่าทางที่ดูดียืนอยู่เบื้องหลังตอนที่มือก็เอื้อมมาจับเบาะที่ผมนั่ง

“ สวัสดีครับ "

“ หวัดดี ขอบคุณนะ สำหรับเจ้านี้นะ "

“ ถูกใจมั้ยครับ " เค้าถาม เป็นคนดูดีคนนึงเลยก็ว่าได้ ถึงจะไม่ได้ได้หน้าตาดีมาก ให้อารมณ์แบบคุณชายเหมือนไอ้เสือแต่หน้าออกแนวตี๋ๆ จัดว่าก็ดูดีไปอีกแบบ

“ ก็ดี แต่เบบี้ไปหน่อย "

“ ถ้าให้ถูกใจต้องแรงกว่านี้สินะ "

“ ก็ประมาณนั้น " ผมว่าก่อนจะหันมาจิบเหล้าอีกที " มาที่นี่บ่อยเหรอ ขอนั่งด้วยคนสิ "

“ ได้ นั่งสิ "

“ ไม่ได้ " เสียงของผมแทรกมาเป็นเสียงเดียวกับเสียงของไอ้เสือ แต่ก็เป็นคนละประโยคกัน ผม ทิมหรือแม้แต่ไอ้ไทก็หันมองไอ้เสือที่ตอนนี้มันแค่ทำหน้านิ่งๆแล้วปฎิเสธคนอื่นแบบไม่มีมารยาท ทั้งๆที่เก้าอี้ของเราเป็นโซฟาที่นั่งได้เกือบสิบคนแท้ๆ

“ ที่ว่างตั้งเยอะ นั่งได้เป็นสิบ "

“ กูมาก่อน แล้วนี่ก็โต๊ะกู " ว่าแบบนั้นพร้อมสายตาเอาแต่ใจที่ส่งมาให้ผม " กูไม่ให้นั่ง ไปนั่งโต๊ะอื่น "  มันปรายตามามองผมก่อนจะหันไปสนใจอย่างอื่น 

“ ไปนั่งโต๊ะทิมมั้ยละ " อีกคนก้มลงมากระซิบ ผมมองหน้าไอ้ไทที่มันก็พยักหน้าให้ ขาของผมก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้  แต่ตอนนั้นเองเสียงเพลงก็ดังขึ้น

“ เปลี่ยนใจแล้ว ไปเต้นกันดีกว่า "

“ ได้สิ ไปครับ " มือไวๆของทิมกอดเข้าที่เอวของผม หันไปมองหน้ามัน ผมปลดออก

“ อย่ามือไวเป็นปลาไหลสิมึง มันไม่น่ารักเลยนะ "

“ หึ "

เพลงจังหวัดมันส์ดังอยู่ในหู ผู้คนรอบข้างโยกย้ายไปมา ความอึดอัดที่ตัวของผมเบียดอยู่กับคนอื่น ทิมมันเดินเข้ามาประคองเอวเอาไว้ " ตกลงยังไม่รู้เลยว่าชื่ออะไร "

“ ไม่รู้ชื่อแต่กอดคนอื่น ดูไม่ดีเท่าไหร่มั้ง "

“ ก็คนมันน่ากอด "  ผมส่ายหน้าก่อนจะยกยิ้มกับคำพูดของมัน

“ กูชื่อปิง "

“  ชื่อน่ารัก " ว่าแบบนั้นแต่มือที่รัดเอวก็ไม่ห่างไปไหน เราโยกกันไปมาตามเพลง " นี่ถามจริงเถอะ ออกมาเต้นกับทิมแบบนี้ แฟนไม่หึงเหรอ หรือว่าโกรธกันอยู่ "

“ ใครแฟนกู "

“ ก็ไอ้คุณชายหน้าหล่อ คนนั้นไง ที่มันห้ามทิมไม่ให้นั่งด้วย "

“ ทำไมถึงคิดว่าเป็นคนนั้น "  ผมยิ้มตอนที่ถามมัน มือที่เอื้อมไปกอดคอมัน ผมรู้ครับว่ากำลังมีใครบางคนมองผมอยู่

“ ก็มันมองกูกับมึงตลอด มองตั้งแต่กูเดินเข้าไปหามึงแล้วมั้ง "  ผมยิ้ม ตอนที่ทิมก้มลงมาจมูกเกือบจะถึงแก้ม มันกระซิบ " ไม่ใช่ว่าตอนนี้กูกำลังคั่วเมียชาวบ้านอยู่หรอกนะ "

“ ตอนนี้ยังหรอก แต่อีกไม่นาน คั่วไม่ได้แล้วนะ "

“ หมายความว่าไงวะเนี้ย " สถบแค่นั้น ผมดึงตัวเองออกจากความใกล้ชิดนั้น เลื้อยมือขึ้นไปจับที่หน้าอกโยกตัวไปมาตามเพลง สายตาของผมมองกลับไปที่โต๊ะ ก็ยังคงมีสายตานั้นกำลังมองผมอยู่ แอบยิ้มให้กับมัน ไอ้เสือที่ก็หันไปทางอื่นทันที

“ ขอบคุณสำหรับเหล้านะ แต่ทีหลังไม่ต้องหรอก "

“ หื้ม " สีหน้างงๆของมัน มือของผมเลื่อนขึ้นไปจับแก้ม รอยยิ้มที่มอบให้ ผมคิดว่ามันคือรอยยิ้มที่หวานที่สุด ที่มักจะมอบให้คนที่ชอบดูถูกผมแต่เพียงภายนอก

“ เพราะกูไม่ใช่คนที่ง่าย ขนาดที่ว่า ให้เหล้าแก้วเดียวแล้วจะไปนอนบนเตียงด้วยหรอกนะ อย่าดูถูกคนอื่นให้มันมากนัก " ว่าแค่นั้นผมเดินออกมาจากกลุ่มคนเหล่านั้น กลับมาที่โต๊ะแต่ตัวเองกลับไม่นั่ง ผมเดินไปยืนหน้าไอ้เสือ มือของผมเอื้อมลงไปจับมือมัน " ไปเต้นด้วยกันหน่อย "

“ ไม่ " ตอบแค่นั้นสั้นๆ แต่มือผมก็ยังดึงมาให้ลุกขึ้นมา ผมไม่ได้มีแรงเยอะขนาดดึงคนตัวโตๆอย่างมันขึ้นมาจากโซฟาได้ง่ายๆ แต่ไม่รู้ทำไมถึงหลุดติดมือขึ้นมาได้ง่ายนัก แต่คิดว่าคงเป็นเหตุผลเดียวกันที่ว่ามันเองก็เอาแต่มองผมตลอด

“  ตรงนี้แล้วกัน คนน้อยดี " ว่าแบบนั้นมือก็เลื่อนไปกอดคอของมัน ผมโยกย้ายไปตามเพลงที่เปิด ทั้งๆที่อีกคนก็ยืนนิ่งให้กอดอยู่แบบนั้น " ถามจริงๆเถอะ ทำไมถึงเอาแต่มองกู "

“ ถามจริงๆเถอะ ทำไมมึงถึงร่านนัก " สายตาของมันที่มองผม เปลี่ยนไปเหมือนครั้งแรกที่ผมเจอ สายตาที่มีแต่ความรังเกียจไอ้เสือขมวดคิ้ว " กูแค่อยากรู้ ว่าทำไมถึงถึงร่านนัก มึงให้ผู้ชายคนอื่นกอด แล้วมึงก็กอดกู ในชั่วโมงนึงที่กูเจอมึง มึงให้ผู้ชายสองคนกอดและกอดผู้ชายแบบไม่ซ้ำหน้าเลยนะ หรือเป็นอย่างที่มึงบอก มึงจริงจังกับใครมึงจะง่ายกับคนนั้น งั้นมึงก็จริงจังกับทุกคนเลยงั้นสิก็มึงง่ายกับทุกคน "

“ ไม่ใช่ " ผมปฎิเสธ แต่เสียงหัวเราะเยาะของไอ้เสือก็ดังเข้ามากรีดความรู้สึกของผมจะต้องเผงะ ผมไม่ได้ง่ายกับทุกคน คนที่มีอะไรด้วยก็คือคนที่ตัดสินใจแล้วว่าจะคบกัน แต่เพราะพวกมันพอได้กันแล้วไม่นานก็เลิกตลอด บางคนพอได้กันแล้วก็ชอบทำตัวงี่เง่า พอแบบนั้นไม่นานก็เลิกกัน ก็มีที่เลิกกันแบบดีๆ แต่ก็มีที่เลิกกันแบบร้ายๆ คนที่ปล่อยข่าวว่าผมเป็นคนง่ายๆ ก็มาจากไอ้พวกเหี้ยๆพวกนั้นทั้งนั้น

“ เอาไม่ลงจริงๆ ขนาดจะจับตัวมึง กูยังจับไม่ลงเลย " มองดูมือของมันที่วางอยู่ข้างๆลำตัว สายตาของเสือ มีทั้งความเกลียดและความผิดหวังอยู่ในนั้น ผมปล่อยมือออกจาคอของมัน " ทั้งที่กู .. “ ถอนหายใจออกมาไม่ได้พูดอะไรต่อ มันเดินออกไปจากที่ที่ผมยืน

   แปลกชะมัด โดนด่าว่าร่าน ว่าแรดมาตั้งเท่าไหร่ ไม่เคยสน แต่พอเป็นมัน แค่คำเดียว ผมรู้สึกตัวเองไม่ต่างอะไรกับคนที่โดนตบหน้าอย่างแรง
   ในใจความของประโยคที่ผมสัมผัสได้จากสายตาและท่าทางของมันตลอดระยะเวลาไม่กี่วันที่ผมได้ใกล้ ทุกอย่างมันบอกผมแค่ว่า ' กูชอบมึงนะ แต่กูเอามึงไม่ลงว่ะ '

“ เสือ " เอื้อมมือไปจับมือมันที่กำลังเดินออกไปเอาไว้ ผมไม่ได้พูดอะไรต่ออีกเพราะขาที่เดินตรงไปข้างหน้าแม้มือผมจะจับยึดไว้ มันก็ไม่หยุดฝีเท้าลง " กูไม่ได้เป็นอย่างที่มึงคิดนะ "

“ เหรอ " พูดออกมาแค่นั้น ตอนที่หันหลับมามอง เสือไม่ได้เชื่อคำพูดของผม ผมรู้   

ปล่อยมือออกจากมือของมันผมถอนหายใจก่อนจะเดินหันหลังกลับเข้าไปด้านใน บางทีผมก็คิดว่า คนที่ไม่เชื่อในตัวเรา อธิบายอะไรไปมันก็ไร้ประโยชน์  น่าหงุดหงิดจริงๆ ทั้งๆที่ก็ไม่ใช่ความจริงทั้งหมดแต่กลับเถียงอะไรออกไปไม่ได้เลย

' ลองจูบกูสิ แล้วมึงจะรู้ ลองเอากับกูสักคืนมั้ยละ แล้วมึงจะรู้ มึงจะรู้ว่าสิ่งที่มึงคิดจริงๆแล้วมันไม่ใช่ กูไม่ได้เจนจัดขนาดนั้น ' แต่ขืนพูดออกไปแบบนี้ ผมก็ไม่ต่างอะไรกับคนในแบบที่มันคิดหรอก น่าหงุดหงิดจริงๆ

“ ปิง อยู่นี่เอง หาตั้งนาน " ทิมเดินมาเจอผมที่ทางเข้าประตูหน้าร้าน มันเดินเข้ามาจับมือผม " ไปไหนมาละ "

“ แถวนี้เหละ มีอะไร " ผมถามมันที่เอาแต่ยิ้ม

“ เรื่องเมื่อกี้เรายังพูดกันไม่จบเลยนะ "

“ จบแล้วเว้ย " ผมสะบัดมือมันออก คนยิ่งหงุดหงิดๆอยู่อย่ามายุ่งให้มันมากจะได้มั้ยวะ ยิ่งมึงยุ่งกูมากๆ ไอ้เสือแม่งก็ยิ่งคิดว่ากูเล่นด้วยกับมึง แม่งเอ้ย ทำเชี้ยอะไรกูก็ผิดไปหมด

“ ยัง กูยังไม่ได้คิดค่าเหล้าจากมึงเลย " ดึงผมเข้ามาหาด้วยแรงของมันทั้งหมดที่มี ตัวผมปลิวเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของมัน ปากที่จรดลงมาจูบผมตาโตขึ้นตอนที่มันกำลังจะพยายามสอดลิ้น

“ อื้ออ " พยายามผลักมันออก แค่ก้าวเดียวที่ผมผลักมันได้มือที่ง้าจะต่อยโดยอีกคนจับเอาไว้ " ไอ้เหี้ยเอ้ย "

“ หึ หมัดแค่นี้มึงคิดว่าจะล้มกูได้เหรอไง เล่นตัวจริงๆเลยนะมึง ทำตัวให้จับยากทั้งๆที่ก็ไม่มีอะไรดี ใครๆเค้าก็รู้ทั้งนั้นว่ามึงนะเป็นยังไง " มองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า " มึงไม่มีค่าที่จะมาเล่นตัวให้คนอื่นง้อหรอก กูจะบอกไว้ มานี่ "  ดึงแขนผมให้เดินไปที่รถ

“ ปล่อยกูเว้ย ไอ้เหี้ย กูไม่ไป " ผมหันไปรอบๆ ไม่มีใครยืนอยู่แถวนั้น จะมีก็แค่คนเดียวที่ยืนอยู่ ปากผมอยากจะตะโกนขอความช่วยเหลือจากมัน แต่ยังไม่ทันจะอ้าปากเรียกเลยด้วยซ้ำ คนที่ในใจลึกๆคิดว่าคงไม่มีวันเข้ามาช่วย เสือมันเดินมาจับมือของไอ้ทิมเอาไว้

“ เค้าไม่ไปด้วย มึงก็ปล่อยเค้าไปสิ "

“ แล้วเสือกเหี้ยอะไรกับมึงว่ะ นี่ของของกู" ยังไม่ทันจะอ้าปากเถียงแค่วินาทีเดียวที่ผมคิด ทิมก็ล้มลงกองกับพื้นตรงหน้า มันโดนถีบเข้าที่ขาพร้อมกับการโดนเตะอีกสองสามครั้ง มือที่เริ่มคลายออกจากมือผม รีบสะบัดให้หลุดออกมา ผมวิ่งไปหลบด้านหลังไอ้เสือ

“ พอดี กูเป็นคนที่พูดไม่เก่งนะ " ฟาดเท้ากับหน้ามันอีกที ไอ้ทิมเหมือนกึ่งสลบอยู่ตรงพื้นนั่น เลือดที่ออกมาจากปากมันชี้หน้า

“ มึง ฝากไว้ก่อนเถอะ "  นิ่งฟังอยู่ตรงนั้นไม่นาน แขนเสื้อก็ถูกดึงให้ออกมาจากที่ตรงนั้น

“ ขึ้นไป " มันว่าคำสั้นๆตอนที่ผมเอาแต่มอง ไม่อยากขึ้นเลยว่ะ กูไมรู้จะเอาอะไรไปอ่อยมึงแล้ว  กูอ่อยก็หาว่ากูแรด กูอยู่เฉยๆก็หาว่ากูแสดง กูทำอะไรก็ผิดหมดแบบนี้ บอกตรงๆ มันไร้ทางสู้จริงๆว่ะ

“ กูเข้าไปหาไอ้ไทดีกว่า "

“ มึงจะอยู่กับไอ้ไท แล้วรอให้มันปล้ำใช่มั๊ย โอเคตามสบาย " ว่าแบบนั้นมันก็ขึ้นรถตัวเองก่อนจะขับออกไป ผมที่ยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งอยู่สักพัก ตอนที่มองไปที่ไอ้ทิม มันกำลังเคลื่อนตัวลุกขึ้นมา รถที่บอกว่าจะออกไปก็จอด เสือเลี้ยวรถกลับมามันตะคอกใส่ผม  " ขึ้นมาเถอะน่า!! “  สุดท้ายก็ต้องตัดสินใจขึ้นรถไปกับมัน

..................................................


ขับรถไปเรื่อยๆ ไม่มีเสียงเพลงที่เปิดให้ฟัง ไม่มีแม้แต่เสียงของคนข้างๆ คนที่ปกติจะพูดยั่วยวนให้ตัวเองดูไม่มีคุณค่า วันนี้มันเอาแต่เงียบแล้วก็จับปากตัวเองอยู่แบบนั้น ปากที่เมื่อกี้มันโดนจูบทั้งๆที่ไม่ใช่ครั้งแรกของมัน จอดลงหน้าเซเว่นคนที่นั่งเงียบๆก็หันมามอง

“ ลงไป "

“ ไม่ " มันพูดแบบนั้นก่อนจะส่ายหน้า " เดี๋ยวมึงทิ้งกู "

“ ตามใจ " ผมเดินลงจากรถ ในร้านเซเว่นสาขาเล็กๆ ผมหยิบน้ำเย็นมาขวดนึง กับลูกอมถุงนึงที่กลายมาเป็นลูกอมรสที่ชอบตั้งแต่ได้กินไปคราวนั้น ปิงมองตามผมตอนที่เข้ามานั่งในรถ โยนถุงทั้งหมดให้มันอีกคนก็ทำหน้างงอยู่สักพัก

“ อะไร "

“ ล้างปากซะสิ ถูอยู่ได้ น่ารำคาญ "

“ ฮาร์ทบีสนี้ ยังไง " มันชูถุงลูกอมขึ้นมา 

“ อยากจะแดกก็แดก ไม่อยากแดกก็ตั้งเอาไว้ " ว่าแบบนั้นก่อนจะขับรถออกไปอีกครั้ง ไอ้ปิงกินน้ำ มันเกาะลูกอมเม็ดนึงแล้วก็กิน ผมเหล่มองมันที่กำลังยิ้ม

“ ขอบใจมึง "

“ เรื่อง "

“ ของพวกนี้ไง " ชูถุงเซเว่นขึ้นมา มันยิ้มเอียงหน้ามาให้ " มึงแคร์กูเหมือนกันนี่ "

“ พูดมากได้แบบนี้ แสดงว่าแรดได้เหมือนเดิมแล้วนี่ "  รอยยิ้มกว้างของมันค่อยๆจางลง  ปิงหันกลับไปมองทางข้างหน้า มันพิงตัวเองกับเบาะรถ

“ มึงคงคิดว่า กูโดนจูบมาตั้งเยอะกูจะแคร์ทำไม กับแค่โดนไอ้เหี้ยนั่นจูบแค่นั้น " ก็ใช่อยู่นะผมคิดแบบนั้น ว่ามันจะแคร์ทำไมกับเรื่องแค่นี้  " เอาจริงๆ ปกติกูก็ไม่ได้แคร์หรอกแค่นี้เอง  แต่ตอนนี้กูแคร์ว่ะ กูแคร์เพราะมึงเห็น ก็กูไม่อยากให้มึงเห็นนี่ กูไม่อยากให้มึงตัดสินใจว่ากูเป็นแบบนั้น แบบที่มึงคิดจริงๆ  ทั้งๆที่มันไม่ใช่สักหน่อย " มันเช็ดปากตัวเองหลังมือแดงๆนั่นถูกับปากของตัวเอง " ทั้งๆที่มันไม่ใช่อย่างที่ไอ้เชี้ยนั่นพูดเลย กูไม่ได้เป็นแบบนั้น กูไม่ได้ง่ายขนาดนั้น แต่พอมันพูดแบบนั้น มึงที่ได้ยินแบบนั้น กูจะเถียงเหี้ยอะไรได้ว่ะ คนอย่างมึงแม่งก็ตัดสินกูจากคำพูดของคนอื่นมากกว่ากูอยู่แล้ว มึงจะฟังคนที่เกลียดทำไม แต่ว่า .. กูอยากชนะมึงนี่ "

“ ชนะอะไรกู " ผมทวนเสียงมันที่หันมาจ้อง ตาแดงๆของมันที่มองผมเหมือนกับมีบางอย่างมาจุกอยู่ที่คอจนพูดไม่ออก

“ ที่มึงบอกว่าเกลียด กูอยากให้มึงเปลี่ยนคำพูดนั่น สักวันกูจะชนะมึง เสือ คอยดู "  ผมยกยิ้มให้กับความคิดเด็กๆของมัน มือที่ขยี้ปากของตัวเองอยู่นั้น มันยังคงหงุดหงิดที่ไอ้เหี้ยนั่นจูบปากมันอยู่ทั้งๆที่ก็บอกว่าไม่สน " ไอ้เชี้ยเอ้ย "

“ หึ " ดึงมือของมันออก สายตาที่มองผม ทำเป็นไม่เห็นมัน ผมก้มหน้าลงไปชิดหน้าของมันไอ้ปิงถอยหลังหนี  ตาแดงๆของมันโตขึ้นผมยกยิ้ม

“ ถ้าจะแกล้งกูอีก ก็ถอยออกไป "

“ แล้วทำไมต้องทำแบบนั้น " ผมว่าแบบนั้นตอนที่จรดริมฝีปากลงจูบมัน  ผมเกลียดมันที่สุด ใจของผมบอกแบบนั้น เกลียดหน้าตา ท่าทาง ความมั่นใจที่มีมากจนเกินไป หรือแม้ตอนนี้ ปากที่สัมผัสอยู่นี้ ผมเองก็เกลียด .. เกลียดที่มันทั้งนุ่มและน่าหลงใหล ลิ้นของผมอยากจะกลืนกินทุกอย่างเข้าไป มือที่เลื่อนไปกอดเอวมันไว้ เอียงหน้าลิ้มรสความอุ่นภายในปากนั้น ทั้งฟันที่เรียงสวย หรือแม้แต่น้ำลายรสหวานที่รสชาติของลูกอมยังค้างอยู่ในปาก  มันหวานจนผมไม่อยากถอดถอนไปไหน

“ เสือ..” มือที่ดันมือผม ปิงถอนริมฝีปากออกจากผมออก มันหายใจแรง เราจ้องมองกัน ปิงเม้มปากตัวเอง ผมเองที่เหมือนนึกขึ้นได้ก็พยายามหาคำพูดอะไรสักอย่าง

“ ทำเป็นไม่เคยไปได้ ก็ออกจะบ่อยนี่ " คำพูดแรงๆหลุดออกจากปากผม รีบหันกลับมาจับพวงมาลัยรถอีกครั้งแต่ก็ยังไม่ขับออกไปไหน

“ แต่กูไม่เคยนะ .. ไม่เคยกับคนที่ปากบอกว่าเกลียด “ ผมหันไปจ้องมัน ปากดีๆที่เอาแต่พูดแบบมั่นใจ  ในแววตานั้นมีความไม่พอใจซ่อนอยู่

“ ใช่ กูเกลียด " ผมหันไปหามันอีกครั้ง มือที่จับคางของมันไว้ผมก้มลงไปจนปากของตัวเองชิดกับริมฝีปากของมัน ตอนนั้นผมแค่อยากจะให้มันได้ยินผมชัดๆ มือที่จับคางปากของเราที่ใกล้กันผมเอียงหน้าก่อนจะยกยิ้ม " กูเกลียดมึงที่สุด "  แต่ก็จูบมันอีกครั้งหลังจบประโยคนี้   ไม่รู้ทำไม

.........................................

คนเกลียดกันเค้าทำกันแบบนี้เหรอพี่เสือ  :hao3:
งั้นเราลองมาเกลียดมั้ย  :hao7: :hao6:
รู้สึกฟิน
หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะนะ แท็กในทวิตหรือเฟสก็ได้ ถ้าไม่มียูสในเล้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-10-2014 20:42:27

งั้นพี่เสือก็เกลียดปิงให้มากๆเลยนะคะ  :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 19-10-2014 20:46:57

เสือก็มองปิงแบบที่คนอื่นมองอ่ะ
มาจูบเขาแล้วบอกเกลียด น่าจับตบ  :m16:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 19-10-2014 20:56:33

อะไรของแกนังเสือออออ :m16:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 19-10-2014 20:57:33

ปากบอกว่าเกลียดแต่การกระทำนี่ตรงกันข้ามมากนะเสือนะ :m12:
แต่อดสงสารปิงไม่ได้ คงจะเสียใจเหมือนกันใช่ไหมที่ถูกว่าแบบนั้น
เพราะฉะนั้นเอาชนะเสือให้ได้นะ ฮ่าๆๆๆๆ สู้ๆนะปิง
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 19-10-2014 20:58:43

 :-[  คำว่าเกลียด ฟังกี่ทีก็ฟิน 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 19-10-2014 21:06:41

เกลียดกันแบบนี้ลูกดก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 19-10-2014 21:09:24

จ่ะพี่เสือ เราเชื่อจ่ะว่าพี่เกลียดปิงมากๆโลย #ถุ้ย!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 19-10-2014 21:10:55

คือพี่เสือดูขัดแย้งในตัวเองสุดด
อาจจะเพราะรับสารเกี่ยวกับปิงมาแต่ในแง่นั้น
ลองศึกษากันดูหน่อยมั้ยพี่ เผื่อจะเปลี่ยนความคิด อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 19-10-2014 21:40:00

เสือจ๋า ปากบอกว่าเกลียดบ่อยๆ
จะได้จูบกันบ่อยๆให้คนอ่านฟิน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 19-10-2014 22:18:45

ปิงเหมือนสารเสพติด ยิ่งอ่านพาร์ทเสือยิ่งหลง :hao7:

ใจกับปากบอกว่าเกลียด แต่การกระทำไม่สัมพันธ์กันเลยนะ 55555

งั้นเกลียดต่อไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 19-10-2014 22:25:37

พี่เสือนี่ซึนมากค่าาาาาาา

บอกเกลียดแต่เอะอะ ๆ จับจูบนะเออ


 :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 19-10-2014 22:35:32

เกลียดปลาไหล....จูบน้ำแกง #ห่๊ะ?

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 19-10-2014 23:02:09

อั๊ยยะะะะะะะ พี่เสืออออออ :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: snowice ที่ 20-10-2014 00:04:07

หลังจากอ่านจบขอมอบ 3 คำให้พี่เสือ.."เสือ แมร่ง ซึน !!! "  :z2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 20-10-2014 00:05:28

ตอนที่แล้วลืมถาม เรื่อง "ธาร" พี่ท่านเป็นดราม่าลำดับต่อไปใช่ไหมคะ
คืออ่านแล้วรู้สึกเลยว่าปิงต้องเป็นแฟนเก่าคนที่ว่านั่นแน่ๆ
ยิ่งเสือไม่เคยเห็นหน้าอีก โป๊ะเช๊ะมาก

ส่วนของตอนนี้ อยากจะบอกแค่ว่าเกลียดเลยค่ะ เกลียดมากๆ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: kihae129love ที่ 20-10-2014 00:08:18

อ๊ายยยยยย  พี่เสือเกลียดแล้วมาจูบนี่คือไรค๊าาา :mew1: :hao6:  o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 20-10-2014 00:47:29

นี่ถ้าอยู่ๆเกิดว่า ปิงเป็นแฟนเก่าธาร จริงๆ   แล้วพี่เสือไม่ยิ่งเกลียดปิงเข้าไปอีกเหรอเนี่ย

 :serius2: :serius2: :serius2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 20-10-2014 03:04:27

เกลียดกันหนักเลยนะพ่อเสือ  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: kik ที่ 20-10-2014 05:52:30

 :mew1: :mew1:  เสือเอ้ย :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 20-10-2014 11:27:14

เสือ แก แก้มแตกไปแล้วมั้งงงง

หวังว่า คนเขียนจะไมืเอาทฤษฎีโลกกลมมาใช้

กะแฟนเก่าของธาร นะ  :ling3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 20-10-2014 12:16:09

พี่เสือปากกกกกกกร้ายอะ แต่ก็จูบไปแล้วสินะ.  :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 20-10-2014 20:36:45

พี่เสือรู้สึกว่าตอนนี้จัพลาดหลายรอบนะเนี่ย
แต่พี่เสือก็ชัดเจนมากก
ว่าชอบแต่เอาไม่ลง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-10-2014 16:39:32

คนเกลียดเขาทำกัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 5 // 19.10.57} #หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 24-10-2014 19:12:02

งานนี้ไม่รู้ใครจะเจ็บระหว่าง เสือ กะ ปิง

ปิงไม่น่าเอาความรักมาเป็นเรื่องล้อเล่นแค่อยากเอาชนะ

ส่วนเสือก็เอาแต่มองภาพลักษณ์ภายนอก ไม่คบจะรู้ได้ไงว่าเค้าเป็นยังไง

สนุกค่ะ เชื่อยี่ห้อ หนมมี่ อยู่แล้ว เพราะตามมาตั้งแต่ BTS Choice  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 24-10-2014 21:08:16

ตอนที่ 6
 
“ เสือ " เสียงที่เรียกผมเบาบางจนแทบไม่ได้ยิน ถอนริมฝีปากออกจากกันลมหายใจร้อนๆที่ผ่อนออกมาอย่างหนักกับแก้มแดงๆของมัน ปิงเม้มริมฝีปากตัวเองตอนที่ปากของผมยังไม่เลื่อนห่างออกไปไหน

“ กูจะพามึงกลับคอนโด "

“ คอนโดมึงเหรอ " เสียงที่เอ่ยถาม ในแววตานั้นที่มีรอยยิ้มแฝงอยู่ ความรู้สึกเศร้าของมันเมื่อกี้คงหายไปแล้วละผมว่า  ถอนหายใจออกมาพร้อมกับหันกลับมาจับพวงมาลัยตัวเองตามเดิม ผมคิดว่าผมคงชอบหน้าตาของมันเท่านั้นละครับ แค่หน้าตา รูปร่าง  แล้วริมฝีปากด้วยอีกนิดหน่อย

“ คอนโดมึงสิ "   

   ขับรถมาถึงคอนโดของมัน ปิงหันมามองผม เหมือนว่ากำลังพูดอะไรสักอย่าง มือข้างนึงของมันเอื้อมมาจับมือของผมที่กำลังจับเกียร์รถ " ขอบใจนะมึง "

“ เรื่อง "

“ เรื่องที่ทำให้กูสบายใจ " ยกขวดน้ำอีกครึ่งขวดขึ้นมา มันยิ้ม

“ กูไม่ได้ทำ " บอกแบบนั้นผมเบือนหน้าไปทางอื่น ก่อนความอุ่นของริมฝีปากจะแนบลงที่ข้างแก้ม

“ จุ๊ฟ.. ขอบคุณนะ "  เปิดประตูลงไปจากรถมันที่เดินไปที่ประตูรั้วของคอนโด ผมมองดูมันจากตรงนี้ มือมันล้วงหาบางอย่างอยู่ตบๆที่ตูดของตัวเองกระเป๋าหน้ากระเป๋าหลัง ไอ้ปิงหันกลับมามองที่รถแต่ก็ล้วงกระเป๋าหาอีกครั้ง มันคงลืมคีย์การ์ด

ผมหันมามองที่เบาะข้างตัว คีย์การ์ดสีขาวที่วางอยู่มันคงหล่นลงมาจากกระเป๋า หยิบมันขึ้นมาผมตบไฟสูงเรียกปิงให้มาหา แต่ช่วงนึงผมก็มีความคิดประหลาดนึงที่แว๊บเข้ามาในหัวและนั่นก็ทำให้ผมเก็บคีย์การ์ดนั่นไว้ในที่เก็บไว้ในกางเกงแทน  ผมเปิดกระจกรถ

“ เสือ คีย์การ์ดกูไม่รู้มันไปไหน "

“ หาดีๆ " ผมบอกอีกคนก็ตบกระเป๋าตัวเองใหญ่

“ ไม่มีหาแล้ว " ท่าทางหัวเสียของมัน คิ้วขมวดหน้างุนงงดูน่ารักไปหมด " หายไปไหนวะ "

“ กูจะรู้มั๊ยละ "

“ ตกอยู่ในรถมึงบ้างมั้ย "

“ ไม่มี " บอกแค่นั้นอีกคนก็ถอนหายใจ " กูต้องไปทำตกที่ไหนแน่เลยว่ะ ไม่งั้นก็มีคนเอาไป แล้วมันจะแอบย่องเข้ามาหากูตอนกลางคืนเปล่าวะ "

“ เพ้อ "

“ อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นละ " มันว่าแบบนั้นก่อนจะถอนหายใจออกมา ปิงย่อตัวลงเอาคางแนบกับหน้าต่างรถผม " เสือออ "

“ อะไร " คิดว่าน่ารักมากรึไงว่ะ ถึงทำเสียงลากยาวน่ารำคาญแบบนั้นออกมา ผมปั้นหน้ากัดฟันตัวเองแน่นตอนที่มันมองผม

“  ติดรถไปคอนโดมึงด้วยคนดิ "

“ ไปทำไม "

“ ไปหาไอ้ฝน กูจะไปนอนกับมัน "

“ ฝนไหน ใคร " ผมเผลอถามมันออกไป ไอ้ปิงก็ยกยิ้มมันตอบ

“ แฟนมั้ง .. “ เอียงหน้ามองผมก่อนจะหัวเราะ ท่าทางผมก็เหมือนเดิมทำไมมองหน้าแล้วต้องหัวเราะ " เพื่อนนะ เพื่อนผู้หญิง "

“ มึงจะไปนอนกับเพื่อนผู้หญิง "

“ ก็ใช่ "

“ ทุเรศ "  บอกแค่นั้นไอ้ปิงก็ยืนขึ้นมองผม  ท่าทางหาเรื่องของมันไอ้ปิงกอดอกปากสวยๆนั่นเชิดขึ้น

“ ทุเรศยังไงไม่ทราบ ไอ้ฝนเพื่อนกู "

“ ผู้ชายผู้หญิงนอนร่วมเตียงกัน ยังมีอะไรที่กูต้องพูดอีกมั้ย "

“ แต่ไม่ได้คิดอะไรกันเว้ย "

“ แต่คนนอกเค้าไม่รู้นี่ว่าไม่คิดอะไรกัร เห็นออกมาจากห้องเดียวกันก็นึกว่าจะ.. “ ผมเว้นเสียงอีกคนฟึดฟัดถอนหายใจออกมา  " ไปหาไอ้ไทก็ได้ว่ะ พาไปส่งที่คอนโดไอ้ไทหน่อย "

“ เรื่อง ?  กูไม่ได้เติมน้ำมันฟรีสักหน่อย"

“  กูจ่ายให้ก็ได้ "

“ เต็มถัง "

“ เชี้ย เคี่ยวว่ะ " มันบ่บอุบอิบก่อนจะถอนหายใจออกมา หันไปมองประตูรั้วคอนโด " แล้วกูจะไปนอนไหนว่ะ  "

“ กูกำลังจะกลับคอนโดพอดี " พูดออกไปแบบนั้น ไอ้ปิงก็หันมามอง

“ อะไรนะ "

“ กูจะกลับคอนโดแล้วนะ "

“ นี่ "

“ อะไร " ผมไม่ได้หันไปมองมัน  ไอ้ปิงย่อหน้าลงมาค้ำกับกระจกรถผม มันเอื้อมมือแล้วใช้สองนิ้วไต่อยู่บนไหล่

“ ไปนอนคอนโดมึงด้วยคนสิ "

" งั้นมึงก็นอนให้เค้าลากไปเอาอยู่ตรงนี้แล้วกัน " ผมกดปิดหน้าต่างที่เกือบจะงับนิ้วของมันเสียงโวยวายที่ดังอยู่ข้างนอกผมปลดเกียร์ให้เดินหน้าออกไปจากที่ที่มันยืน

“ เชี้ย ไอ้เสือ! “ มองมันผ่านกระจกผมไม่ได้ไปไหนหรอกครับแค่เข้าไปตรงฝั่งลานจอดรถเพื่อเลี้ยวกลับรถก็เท่านั้น  ขับออกมาจอดข้างๆมัน ผมเปิดกระจกรถ

“ ถ้าจะไปด้วยก็อย่าพูดอะไรต่ำๆ " เกลียดที่สุดก็ตอนที่มันทำตัวดูไม่มีค่า อ่อยผู้ชายไปทั่ว แค่คิดว่าทำแบบนี้กับผม แล้วก็คงเคยทำกับคนอื่น แค่คิดมันก็สุดจะทนแล้วจริงๆ

“ ไม่พูดแล้ว จะปิดปากเงียบเลย " เอามือปิดปากตัวเองมันพิงตัวเองลงกับเบาะ  ผมมองมันที่ทำหน้าตาน่ารักก่อนจะหลุดยิ้มขำ เสียงหัวเราะที่มันได้ยิน ผมปั้นหน้าเหมือนไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น " ขี้เก็ก "

“ จะลงไปเดินมั้ย "

“ ไม่ ไม่พูดแล้ว " เอามือปิดปากตัวเองอีกที มันนั่งยิ้มไปตลอดทาง

ขับรถมาถึงคอนโด คนช่างรู้กดลิฟท์ชั้นที่ผมอยู่ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปข้างในซะอีก มันกวักมือเรียกให้ผมเข้าไป ลิฟท์พาเราขึ้นมาถึงห้องของผม ห้องตรงกลางเกือบจะท้าย

“ มึงอยู่ห้องนี้เหรอ "

“ อื้ม " บอกแค่นั้นผมก็ไขประตูเปิดกว้างให้มันเข้าไปก่อน

“ โห ข้างในกว้างกว่าห้องเพื่อนกูอีกนะเนี้ย " ว่าแบบนั้นมันก็เดินไปรอบๆ ผมเปิดแอร์ เปิดทีวีก่อนจะนั่งลงบนโซฟา " มึงแต่งห้องเองเหรอว่ะ สวยจัง "

“ เปล่า ไม่ได้แต่งเอง "

“ จ้างคนมาออกแบบให้ "

“ ก็คงแบบนั้น " ผมบอกแบบนั้น ตาก็สนใจกับทีวีที่อยู่ตรงหน้าทั้งๆที่ไม่ได้อยากฟังหรือดูมันด้วยซ้ำ เพราะตาของผมก็เอาแต่มองคนที่เดินไปเดินมาอยู่ทั่วทั้งห้อง

“ นี่ เสือ "

“ อะไร "

“ ขอเข้าไปดูห้องนอนมึงหน่อยดิ " เสียงติดอ้อนของมันหันมาพูดกับผม พยักหน้าอนุญาติไปให้อีกคนก็ยิ้มกว้าง " โอ้โหห อย่างเท่ห์เลย "  เสียงมันดังออกมาไอ้ปิงหายเข้าไปในห้องนอนของผม ก็แค่ห้องนอนธรรมดาที่แต่งดีเทลออกแนวผู้ชายที่ชอบสีเข้มเป็นสวยใหญ่

“ อาบน้ำได้แล้วไป " ผมบอกมันที่ส่ายหน้ามาจากริมระเบียง ผมเปิดแอร์ก่อนจะเดินตามมันออกไป " อาบน้ำ "

“ ยังไม่อยากจะอาบ ห้องมึงสวยว่ะ น่านอนเลยนะเนี้ย "

“ คืนนี้มึงนอนอีกห้องนึงแล้วกัน " บอกแบบนั้น ไอ้ปิงก็ทำหน้าขัดใจ

“ ไม่เอาอะ สกปรกจะตายห่า มีแต่ฝุ่น กูเป็นภูมิแพ้นะ " มันหันมาบอกก่อนจะโน้มตัวลงมองไปด้านนอก

“ ทำเหี้ยอะไรของมึง " จับแขนมันไว้ไอ้ปิงก็หันมาบอก

“ ก็แค่มองไปรอบๆเอง "

“ มึงไม่เคยเห็นกรุงเทพรึไง "

“ ก็มุมจากห้องมึงกูไม่เคยเห็น " ผมดึงมันขึ้นมาให้ยืนปกติ มันจะพิเศษอะไรนักหนากับแค่ห้องนอนของกู มึงจะตรวจให้ดูทุกซอกทุกมุมเลยหรือไง

“ ยืนอยู่นิ่งๆเลย "  ถ้าตกลงไปมึงจะทำยังไง ไอ้ดื้อเอ้ย ทำเรื่องให้ห่วงได้ตลอด

“ อะไรว่ะ ดูก็ไม่ได้ " 

“ ขอให้มึงตกลงไปแล้วกัน " บอกแบบนั้นอีกคนก็หันหน้ามาหา สองมือของมันกอดคอของผมไว้

“ ไม่ตกลงไปหรอกน่า " มือที่จับคอผม มันพาตัวเองขึ้นไปนั่งบนขอบระเบียง " มีมึงอยู่ด้วยทั้งคน "

“ ปล่อย " ทำท่าจะดึงมือมันออก ไอ้ปิงก็ร้องเหวอ

“ เฮ้ยๆ " ท่าทางที่เหมือนจะพลัดตกลงไปจริงๆ ผมรีบกอดเอวมันไว้แน่น หันมองมันที่ทำหน้าเหวอแบบตกใจแต่ก็ยังยิ้ม " เห็นมั้ย ไม่ตกหรอก ก็มีมึงกอดกูไว้อยู่ "

“ เลิกทำตัวต่ำๆสักทีเถอะ "

“ ต่ำยังไง " มันถาม มือที่ยังไม่หลุดออกจากคอผมไปไหนแต่ยังแน่นขึ้นไปอีกเท่าตัวตอนที่ตั้งคำถามนั้นกับผม แววตาที่มองจริงจัง " ที่บอกว่าคำพูดกูมันต่ำ ต่ำยังไง ไม่ทราบ "

“ คำพูดยั่วยวนชวนให้เอา มึงคิดว่าตัวมึงคงดูมีค่ามากสินะ เวลาที่มึงพูดเหมือนเชิญชวนว่ามึงอยากได้คนที่มึงพูดด้วยมาทำผัวนะ " มองหน้ามันที่นิ่งไป " มึงอย่าบอกนะ ว่าพูดด้วยเฉพาะคนที่อยากจะจริงด้วย แบบที่มึงอ้างว่าให้เค้าเอาเพราะอยากจริงจังด้วย เพราะกูว่าสิ่งที่กูเห็นเวลามึงทำกับเพื่อนกู มันไม่ใช่แล้วละ "

“ ก็มัน "

“ เป็นสันดานไปแล้วละมั้ง " ว่าแบบนั้นผมดึงมาลงมาจากที่นั่ง ปลดมือที่ล๊อคตัวผมก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน แค่เห็นหน้าก็ชวนให้หงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว มันพูดคำพูดแบบนี้ทีไร ใจของผมสั่น  สั่นจนรู้สึกว่ามันก็คงทำแบบนี้เหมือนคนอื่นๆทั่วไป คนอื่นที่มันก็คงกอด จูบ และทำท่าเสนอตัวให้ก่อนเหมือนกันกับที่ทำกับผม

ต่างคนต่างอยู่ในมุมของตัวเอง ผมเดินเข้าไปอาบน้ำหลังจากที่พูดคำพูดนั่นกับมัน แต่ร่างที่ยังยืนอยู่ที่เดิมทำให้ผมหยุดนิ่งกับแผ่นหลังบางที่ยังไม่เคลื่อนไหน

“ อาบน้ำ " ผมบอกก่อนจะโยนผ้าขนหนูลงคลุมหัวมัน อีกคนหันหน้ามามันถอนหายใจ

“ กูว่าคืนนี้กูลงไปนอนห้องไอ้ฝนดีกว่าว่ะ " ดึงผ้าขนหนูลงมาปิงเดินเข้ามาหาผม " อยู่นี่ชุดก็ไม่มี แต่ห้องไอ้ฝนมีทุกอย่าง เสื้อผ้ากูก็มี เดี๋ยวกูไปนอนห้องไอ้ฝนดีกว่า "

“ ไปอาบน้ำ "  ผมย้ำคำ แถมยังไม่รับผ้าขนหนูที่มันยื่นมาให้

“ ก็บอกว่าไม่อาบ "

“ อยากให้เค้ามองมึงไม่ดีรึไง อยู่กับผู้หญิงสองต่อสองนะ " ปิงส่ายหน้า " เค้าจะมองว่าเพื่อนมึงไม่ดีนะ "

“ ช่างเถอะ เรารู้อยู่แก่ใจเราคิดอะไรกัน " สุดท้ายก็วางผ้าขนหนูลงบนเตียงนอน มันทำท่าจะเดินออกไป ผมคว้าแขนมันไว้

“ ที่นี่ ป้าแม่บ้านนินทาเก่งมากนะ "

“ เออช่างมัน " สะบัดแขนผมมันหันมาพูด " ขอบคุณมากมึงที่มาส่ง "

“ ที่นี่ออกไปตอนกลางคืน อันตรายนะ " ปิงหันมามองหน้าผมมันหยุดคิด  รู้ครับว่าคำอ้างพวกนั้นทั้งปัญญาอ่อนทั้งเป็นไปไม่ได้ แต่ไม่รู้ทำไมถึงอ้างไปแบบนั้นเหมือนกัน อาจเพราะ ผมอยากให้มันอยู่กับผม

“ เออช่างมันเถอะ มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับกูง่ายๆหรอก "

“ นี่ "  ผมไร้ข้ออ้างในสุด มือที่จับมันไว้ อยากรู้เหมือนกันว่าทำไม ทั้งๆที่เกลียดมันก็น่าจะปล่อยมันไป อาจเพราะดวงตากลมแดงๆที่น้ำตากำลังเอ่อล้น

“ กูผิดมากเลยเหรอวะ ที่เคยมีอะไรกับคนอื่นมาแล้ว กูผิดมากเหรอที่คนอื่นมันเข้ามาจีบกู ก็มึงไม่จีบกูเอง แล้วมึงจะมาด่ากูว่ากูต่ำ ว่ากูแรดทำไมวะ " เงยหน้าขึ้นมาถามน้ำตาของมันไหลลงมาอาบแก้ม " กูผิดมากเลยเหรอเสือ ทั้งๆที่กู แค่พูดให้มึงสนใจ กูก็ผิดเหรอ คำพูดของกูมันก็แค่คำพูดธรรมดาที่มึงบอกว่ามันต่ำ มันตอแหล เพราะมึงเกลียดกูรึเปล่าวะ ถึงคิดแบบนั้น แล้วถ้ามึงเกลียดกู มึงจะจูบ จะมาทำเป็นหวง กูทำไม กูก็มีหัวใจนะมึง กูก็อยากจริงจังกับใครสักคนเหมือนกันนะ "

“ กูไม่รู้ " ผมตอบออกไปแบบนั้น คนที่ยืนอยู่ตรงหน้ากำลังร้องไห้ น้ำตาที่กำลังไหลของมัน ผมไม่เข้าใจว่าคนแบบนี้ทำไมถึงอ่อนแอนัก จะบอกว่าเสแสร้งก็คงเป็นการแสดงที่สมบทบาทดี

“ ถ้าเกลียดกูก็ไม่ต้องมายุ่งกับกูเลย " มันผลักอกผม ก่อนจะสูดน้ำมูกที่แน่นไปทั้งจมูกจนแดง

“ กูก็ไม่ได้อยากยุ่งนี่ "

“ ไม่อยากยุ่งก็ไปไกลๆ " ผลักผมออกไปอีกที แต่แรงที่บางเบาก็ไม่ได้ทำให้ผมถอยห่างออกไปไหนได้ไกล หนำซ้ำยังทำให้ขาตัวเองก้าวเข้าไปหามันอีก ผมเอื้อมมือไปจับที่หน้า นิ้วที่ยกเกลี่ยน้ำตาให้มัน

" ก็อยากจะไปไกลๆเหมือนกัน แต่อย่าสำออยให้มันมากนักจะได้มั้ย "

“ ไม่ได้สำออย " ผลักมือผมออกไปมันสูดน้ำมูกเสียงดัง

“ งั้นก็เลิกขี้แง แล้วไปอาบน้ำได้แล้ว "

“ ไม่ได้ขี้แงสักหน่อย " ทำหน้ามุ้ยใส่ แบบไม่พอใจสุดๆ ผมเอาผ้าขนหนูคลุมหน้ามัน ก่อนที่ตัวเองจะหลุดยิ้มออกมา

“ ไปอาบน้ำ "  จ้องหน้าผมเหมือนไม่ยอมกันง่ายๆ มันนิ่งผมเองก็นิ่ง " อย่าให้ต้องใช้กำลัง "

“ มึงแม่ง สัด! “ วิ่งเข้ามาผลักผมจนเซลงไปบนเตียง ไอ้ปิงวิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที ตอนที่เห็นผมลุกขึ้นจะตามมัน ถอนหายใจออกมาเอาว่ะ ยังไงก็จัดการให้มันเข้าไปอาบน้ำได้สักทีก็แล้วกัน

ผมเดินออกจากห้องตัวเองตอนที่ได้ยินเสียงน้ำ จัดการล๊อคห้องด้านนอก ก่อนจะขึ้นลิฟท์ไปชั้นบนของคอนโด เดินไปที่ประตูห้องที่ผมแน่ใจทั้งๆที่ไม่เคยเดินมาสักครั้ง เจ้าของห้องที่ครั้งเพื่อนของเค้าเคยเอากระดาษแผ่นนึงไปติดไว้ที่หน้าของห้องผม

ก๊อก ก๊อก

“ ใครคะ " เสียงที่ถามออกมา แต่ประตูก็ไม่เปิดออกมา

“ มาเอาเสื้อให้ไอ้ปิง " พูดออกไปแบบนั้น คนด้านในก็เงียบลงไปก่อนที่ประตูบานนั้นจะเปิดออก

“ ปิง นายคือคนที่ชื่อ เสือเหรอ " เธอถาม ผมคิดว่าเธอน่าจะรู้เรื่องผม ปิงไม่น่าจะปล่อยให้เธอพลาดข่าว

“ ใช่ มาเอาชุดนอน แล้วก็ชุดที่จะใส่พรุ่งนี้อย่างละชุด จัดให้ด้วยจะรออยู่ตรงนี้ " ผมไม่เดินเข้าไปด้านใน แต่ตัดสินใจยืนอยู่ข้างนอก

“ อ่าห๊ะ " ว่างงๆ แต่เธอก็เดินเข้าไปในห้องของเธอ ใช้เวลาไม่นานเธอก็เอามันทั้งหมดใส่ถุงมาให้ เธอยื่นให้ผม " อะนี่ "

“ ขอบคุณ " บอกแค่นั้นก่อนจะเดินหันกลับ อีกคนก็ถามขึ้น

“ เดี๋ยวนะ เอ่อ คือ ถามหน่อย " หันหน้าไปมองอีกคนก็กลืนน้ำลาย " ปิงอยู่ห้องนายเหรอ "

“ อื้ม "

“ แล้วคือ ปิงบอกให้มาเอาเหรอ "

“ มาเอาเอง "

“ แล้วรู้ว่าฉันอยู่ห้องนี้ได้ไง " เธอถามแบบขมวดคิ้ว ผมยกยยิ้มมุมปาก

“ ก็ไม่เห็นยากนี่ เพราะปากยังไงก็มีไว้ให้ถามอยู่แล้ว "  ความจริงผมถามมันมาจากพี่เจ้าหน้าที่ของคอนโดตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อนแล้วครับ อยากรู้ว่าโพสอิสที่ติดอยู่หน้าห้องมาจากห้องไหนของชั้นบน

“ เหรอ งั้นก็ฝากบอกมันว่า ฝันดีนะ "  พยักหน้าให้ผมเดินกลับออกมาขึ้นไปห้องตัวเองก็พบว่า คนที่อาบน้ำยื่นนุ่งผ้าขนหนูรอชุดอยู่แล้วละครับ

“ ไปไหนมา "  ผมโยนถุงผ้าไปให้แทนที่จะตอบคำถามทั้งหมดของมัน  เผลอมองรูปร่างผอมบางของมัน เอวคอดที่ถูกผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่นั้นคาดปิดส่วนล่างเอาไว้ ผิวขาวละเอียด กับปากสีชมพูนั้น ผมอยากจะเข้าไปกอด จูบ หรือแม้แต่ทำรอยเอาไว้ให้แดงไปทั่วร่างด้วยริมฝีปากของผม " เสือ "

“ หื้ม "

“ คิดอะไรอยู่ "

“ เปล่า " บอกแค่นั้นผมสงบจิตสงบใจเดินไปนั่งที่โซฟา เปิดทีวีดูอีกคนก็เข้าไปแต่งตัวในห้อง

หลายนาทีที่ผ่านไป กับหลายครั้งที่ผมเอาแต่หันไปมองประตูที่ยังไม่เปิดออกมา ดูข่าวในทีวีที่ไม่เข้าใจ สมองตอนนี้มันไม่ได้รับรู้อะไรนอกจากว่าเมื่อไหร่มันจะออกมาให้ผมเห็น

“ เสือ ห้องมึงไม่มีโลชั่นเลยเหรอ "

“ ไม่มี " ผมหันไปตอบแต่ก็ต้องนิ่งอยู่ตรงนั้น ชุดนอนของมันทำเอาผมถอนหายใจแผ่วออกมา เสื้อสีขาวตัวยาวย้วยๆกับกางเกงขาสั้นมากจนชายเสื้อปิดมันจนมิด  นี่มึงใส่ชุดนี้นอนกับเพื่อนมึงเหรอว่ะ

“ มองอะไร "

“ ก็แต่งให้กูมอง "  มันมองชุดที่ตัวเองใส่ก่อนจะยกยิ้ม

" ชอบละสิ "

“ ผู้ชายคนไหนเค้าก็ชอบทั้งนั้นละ ก็มึงเล่นใส่มาให้ดูขนาดนี้ แต่ถามว่าอยากเอาทำเมียมั้ยบอกเลยว่า ไม่ "

“ ก็แค่ชุดนอน " ผมหันมามองทีวีต่อ ตอนที่เห็นหน้างอนๆของมัน

“ แล้วคิดไงมึงไปเอาชุดกูที่ห้องไอ้ฝน "

“ ก็มึงบอกไม่มีชุด "

“ เหรอ ขอบใจแล้วกัน " นั่งลงข้างๆผม ขาสวยๆของมันถูกยกขึ้นนั่งชันเข่า " มึงมีอะไรให้ดูบ้างวะ ยกเว้นข่าวของมึงอะ กูเบื่อ "

“ กูจะดูข่าว " บอกแบบนั้นแต่ตาก็แอบมองขาคนอื่น ผมยอมรับว่าตัวเองเป็นคนชอบคนขาสวย แต่ก็ไม่คิดว่ามันเป็นผู้ชายแท้ๆ ขามันจะสวยขนาดนี้ อยากเอื้อมมือไปลูบ ไปจับ แล้วจูบเบาๆลงบนขาขาวๆของมัน ไล่ขึ้นมาด้านบนจนถึงปาก ผมสะบัดความคิดของตัวเองให้พ้นหัว ทั้งๆที่ไม่เคยคิดเรื่องแบบนี้กับใคร ไม่ กูจะไม่คิดเรื่องแบบนี้กับมึง

“ เชี้ยเสือ "

“ อะไร " ผมหันไปมองตามัน ไอ้ปิงมองลงต่ำมาจนถึงจุดส่วนกลางของผมที่กำลังโป่งพอง " ยุ่งน่า ไม่มีอะไร " ลุกขึ้นยืนทันทีผมเดินเข้าไปในห้อง

ถอนหายใจออกมาเบาๆ ผมพยายามสงบจิตสงบใจตัวเองด้วยการไม่คิดถึงอะไรทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง ผิวพรรณ หรือแม้แต่รูปปากของมัน  หายใจเข้า หายใจออกอยู่สักพักใหญ่ ผมได้ยินเสียงเรียกหา

“ เสือ เสร็จยัง "

“ เสร็จเหี้ยอะไร " ผมตะโกนถามมันออกไป

“ ช่วยตัวเองเสร็จยัง "

“ กูไม่ได้ช่วยตัวเอง "  ตะโกนกลับออกไปอีกที  " กูจะนอนแล้วเว้ย "

“ งั้นก็เปิดประตู " มือมันเปิดลูกบิดอยู่หน้าห้องแต่เสียใจที่ผมล็อคมันไว้ " กูจะนอนด้วย เปิดประตูหน่อย "

“ มึงนอนหน้าห้องนั่นเหละ " เพื่อความปลอดภัยของตัวมึงเอง

“ ไม่เอา กูนอนไม่ได้ "

“ อย่าเรื่องมาก นี่ไม่ใช่ห้องมึงนะ "

“ แต่กูแพ้ยุงนะ ถ้ากูโดนยุงกัด กูจะเป็นผื่น "   อยากจะทำเป็นไม่สนใจ แพ้ผื่นก็ช่างหัวมึงสิเกี่ยวอะไรกับกู ก็แค่ผิวขาวๆเนียนๆของมึงจะเป็นแผลมันก็แค่ เท่านั้น

“ เข้ามา " เปิดประตูให้มันเข้ามาจนได้ ไอ้ปิงยิ้ม มันเดินไปนั่งบนเตียง

“ ห้องมึงเย็นสัด หนาวว่ะ " กอดตัวเองเอาไว้ ผมเดินมานอนบนเตียงห่มผ้าก่อนจะปิดไฟ  " เสือ "

“ อะไรอีก "

“ กูหนาวขอ ผ้า..” ยังไม่ทันพูดจบผมคลุมผ้าห่ม ห่มร่างมันเอาไว้ ไอ้ปิงที่เงียบไปมันล้มตัวลงนอนข้างๆผม 

“ พูดมากจริงๆ "

“ นี่ มึงเบาแอร์หน่อยดิว่ะ "

“ ไม่ กูร้อน " บอกแค่นั้นผมเองที่หันหน้าอยู่ ไม่รู้หรอกครับว่าหน้าตามันเป็นแบบไหน จะทำหน้ายิ้ม จะเศร้า หรือจะงอนผมอยู่

ทุกอย่างเงียบไปสักพัก พร้อมกับผ้าห่มของผมที่หลุดออกจากตัวเพียงน้อย มันถูกดึงไป ดึงไปเรื่อยๆ จนตัวผมไม่มีผ้าห่มคลุมตัวเองอยู่เลย พยายามพลิกตัวหันกลับมาหาอีกคนปากที่กำลังจะด่า แต่แผ่นหลังก็เหมือนว่าติดอะไรอยู่สักอย่างที่ทำให้พลิกตัวไม่ได้

“ ปิง " เสียงของผมเบา ตอนที่หันกลับมาพบว่าร่างของคนที่นอนข้างๆหลับไปแล้ว หลับด้วยการซุกตัวอยู่ในผ้าห่มแล้วอิงตัวกับหลังของผมไว้ มันคงอุ่น ผมคิดแบบนั้นกับหัวใจที่เต้นแรง  " ผ้าห่มของกูนะ " พยายามดึงมันออกแต่เหมือนอีกคนจะกอดไว้แน่น

“ อื้อ หนาว " เสียงครางที่ดังกลับมาผมยิ้มกว้างออกมา บางทีอาจจะเป็นช่วงเวลานี้ที่ผมจะสามารถทำอะไรก็ได้ มันก็คงไม่เห็น  ผมเอาศอกค้ำตัวเองให้มองมันได้ถนัด ปากเชิดดูน่ารักเวลาหลับ ผมเองนิ้วของตัวเองเขี่ยมันเล่นเบาๆ ไอ้ปิงกลืนน้ำลายก่อนจะดันตัวเองเข้ามาใกล้ผม  ยื่นมือเข้าไปจับหู หูนุ่มๆของมัน เอานิ้วไล่ไปที่แก้มเนียนๆ ผมลูบอยู่สักพักมันก็หมุนตัวเข้ามาหาจนเราชิดกัน  " หนาว "

“ มึงเข้ามาหากูเองนะ กูไม่ได้อยากจะกอดมึงหรอก " ผมบอกกับมันแบบนั้นด้วยเสียงเบาๆ มือที่เอื้อมไปกอดมันไว้ " กูไม่ได้อยากกอดมึงเลย ไม่ได้อยากเลยสักนิด "

ล้มตัวลงนอนอีกครั้งตอนที่ร่างของตัวเองกอดมันไว้แน่น จมูกที่อยู่ใกล้หน้าผากมน ผมจูบเบาๆลงไปบนนั้น ผมหอมๆของมันผมยิ้ม ก่อนที่จะไม่รู้สึกตัวเองเลยว่า ผมเคลิ้มหลับไปพร้อมกับรอยยิ้มนั่น ตั้งแต่เมื่อไหร่


................................................

คนเกลียดกัน เค้าทำกันแบบนี้เหละ พี่เสือได้กล่าวไว้
กริ้ววววววววววว
จะพยายามอัพให้ไวกว่านี้นะฮับ
ฝากแท็ก #เสือปิง ในทวิตและเฟสด้วยเด้ออออ พี่น้อง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า ตัวเธอ  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 24-10-2014 21:27:05

หมั่นไส้คนซึนโว้ยยยยย

ชอบก็บอกว่าชอบสิ ชิชิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 24-10-2014 21:29:57

พี่เสือซึนแตก กร๊ากกกกกกกกกก
โอย ใครนนะเกลียดปิงอย่างงู้นอย่างงี้
เสือไม่ได้เกลียดทุกอย่างที่เป็นปิงหรอก แต่เกลียดนิสัยที่คนภายนอกมองเห็นมากกว่า

ว่าแต่ ตื่นมาปิงไม่เขินแย่หรอ จะอยู่ท่าไหนนะ 555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 24-10-2014 21:31:40

จะทำยังไงกับพี่เสือขาดีเนี่ย  :katai1:
ปากตรงกับใจหน่อยค่ะพี่ แต่พี่เป็นแบบนี้ก็มีเสน่ห์ดีอ่ะ น้องปิงถึงได้ชอบไง กิกิ :z1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 24-10-2014 21:41:22

 :m16: โอ๊ย หมั่นไส้ อีพี่เสือวะ จะซึนไปไหน อยากก็บอกมาเหอะ ชิส์ :mew5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-10-2014 21:43:36

อยากจะร้อง โห่ฮิ้ววว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: MaEwA ที่ 24-10-2014 21:47:39

หมั้นไส้พ่อหนุ่มซึนจริงๆ ท่ามากนะ อยากกินเค้าจะแย่ เล่นตัวอยุ่ได้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 24-10-2014 21:51:37

ว๋ายๆๆๆๆ วางแผนเอาคีย์การ์ดไปซ่อน
หลอกล่อไม่ให้ปิงไปนอนห้องเพื่อน แกล้งเปิดแอร์หนาวๆด้วย
แล้วคิดเตลิดเปิดเปิงไปไกลขนาดนั้น จะปล่อยปิงนอนเฉยๆจริงดิ่ พี่เสืออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 24-10-2014 21:53:36

แหมพี่เสือความคิดกับการกระทำนี่อัพไซดาวสุด  :give2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 24-10-2014 22:04:47

อีพี่เสือ กรั่กๆๆๆๆ

 :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 24-10-2014 22:10:19

พี่เสือซึนได้อีกกกกกกกกก
น่ารักแล้วอ่ะะะะะะะะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 24-10-2014 22:11:02

ฮิ้ววววว หมั่นไส้ไอ้เสือจังเว้ย
อย่ามาซึนเดเระ  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 24-10-2014 22:15:33

พี่เสือนี่เป็นผู้ชายที่ปากร้ายสุด ๆ
ตอนพูดใส่ปิงตรงระเบียงนี่ไม่โดนฟาดปากก็บุญเท่าไหร่ละ
ซึนได้ซึนไปเลยจ้าาาาาาาาาาาา 5555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 24-10-2014 22:26:19

จะปากแข็งไปอีกนานแค่ไหน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 24-10-2014 22:34:02

 :hao6: คือชอบคือดีงาม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 24-10-2014 22:35:55

ปากพี่อ่ะ พูดดีๆเป็นไหม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 24-10-2014 22:46:17

หมันไส้เสือเบาๆแล้วสิ ปากร้ายพูดจาทำร้ายจิตใจปิงทำไม
แถมยังปากแข็ง ซึนได้ใจเลย หึหึ เลยต้องมาแอบกอดแอบจูบปิงตอนหลับแบบนี้ :m12:
ชอบเขาแล้วก็จีบเลย จะได้กอดได้จูบตามใจ ไม่ต้องทำตอนหลับแบบนี้ :z1:
ปิงน่ารัก ชอบตอนที่เกาะกระจกรถอ้อนเสือ เสือก็ปากร้ายจริงๆเชียว
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: snowice ที่ 24-10-2014 23:14:44

พี่เสือยังคงซึนอย่างต่อเนื่อง อยากจะรู้จริงๆว่าจะซึนไปได้อีกสักกี่น้ำ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 24-10-2014 23:20:44

หมั่นไส้พี่เสือว่ะ ขี้เก็กจริงๆ ผู้ชายอะไรปากจัดกัดเจ็บ   :serius2:  ทำปิงร้องไห้อ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: anuruk97 ที่ 24-10-2014 23:31:51

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 24-10-2014 23:39:45

พี่เสือไม่ได้อยากกอดปิงเลยนะ!??~
ไม่ได้อยากกอดจริงๆเชื่อสิ!
#ถุย!~ #พี่เสือ!~
#พ่อคนปากแข็ง!~
 #ซึนตัวพ่อนี่บอกเลย

 :pig4:    :pig4:    :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: armchair2535 ที่ 25-10-2014 00:42:26

อยากวันสักวันละ8-9ตอน  ชอบมากกกกกกกกกก  55

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: kik ที่ 25-10-2014 03:03:49

 :really2: :really2: :really2: ปากแข็งจัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 25-10-2014 03:26:49

ปากให้มันตรงกับใจหน่อยพี่เสืออ  :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 25-10-2014 06:40:06

พี่เสือน่ารักอ่ะ
ถึงปากร้ายแต่ใจดีมากกกกก
เป็นห่วงตลอดๆๆๆ
ปิงนี่ขยันหาเรื่องให้พี่เสือด่าตลอด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 25-10-2014 06:45:02

เป็นการเกลียดที่ชัดเจนมากเคอะ 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 25-10-2014 10:46:46

เอารางวัลหนุ่มซึนดีเด่นไปเลยเสือเอ๊ย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: venuz ที่ 25-10-2014 11:01:19

หมั่นไส้เสือว่ะ ซึนมากๆแล้วจะรู้สึก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 25-10-2014 11:31:41

พี่เสือ  ปากแข็งจริงๆ 



 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: Theznux ที่ 25-10-2014 11:43:37

เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่าน สนุกมากเลยค่าาา :)
ชอบคนแบบเสือจัง ปากไม่ตรงกับใจ น่ารักดีค่ะ ><

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 25-10-2014 15:24:16

ตบหัวลูบหลังชัดๆ ปากไม่ตรงกับใจสุดๆเลยนะเสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 6 // 24.10.57} #หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: Raiwyn ที่ 26-10-2014 01:36:35

เกลียดเนอะ  :m1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 26-10-2014 20:48:30

ตอนที่ 7


' อึดอัด ' ความรู้สึกแรกตอนที่ลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องที่อากาศเย็นเกินกว่าจะนอนได้แบบสบายๆ คนตรงหน้าหลับสนิท เสียงลมหายใจของมันผ่อนออกมาเป็นจังหวะ มองลงไปด้านล่างตรงเอวกับขา ผมหาคำตอบที่ตัวเองรู้สึกอึดอัดได้ทันที ทั้งผ้านวมผืนใหญ่ ทั้งคนปากแข็งที่บอกว่าเกลียดผม กอดรัดตัวผมแน่นยิ่งกว่างูรัดซะอีก

ผมพยายามดิ้นตัวออกห่าง แต่พอมาคิดดูให้ดีแล้ว นอนมองหน้าคนปากร้ายที่เงียบลงได้น่าจะดีกว่า ..

' ไอ้ปากหมา ไอ้คนใจร้าย ไอ้เหี้ย มึงคิดว่าตัวเอง หล่อมากรึไงว่ะ ถึงทำได้ชอบทำร้ายจิตใจคนอื่นนัก " จ้องหน้ามันที่ยังหลับผมพูดแบบไม่ออกเสียงตอนที่กำลังด่ามัน  ทั้งๆที่โดนด่าขนาดนี้ก็น่าจะต่อยมันแล้วก็เดินออกไปแบบไม่ต้องแคร์อะไรแท้ๆ แต่แม้กระทั้งตอนนี้ก็ยังนอนให้มันกอดอยู่ได้  ' ไอ้เหี้ยหน้าหล่อ แม่ง '  หน้าอยู่ใกล้กันแค่นี้หัวใจเต้นโครมครามของผมสั่งให้เลื่อนหน้าเข้าไปใกล้มันอีก จูบเบาๆลงบนปากของมัน ผมเม้มปากก่อนจะก้มหน้างุด

“ เป็นเหี้ยอะไรตั้งแต่เช้าว่ะ " เสียงง่วงของคนที่กอดผมถามออกมา ผมหลับตาลง " ก็ยังไม่ตื่นนี่หว่า " ยกมือขึ้นลูบหัวผม ไอ้เสือเงียบลงไป

' ถ้าไม่มีใจให้ มึงจะลูบหัวกูทำไม ไอ้นิสัยเสีย ' ลุกขึ้นจากที่นอนอุ่นๆผมรู้สึกเย็นตอนที่พยายามดึงตัวเองออกจากกองผ้าห่มที่ห่อตัวอยู่

“ หนาวชะมัด นอนเข้าไปได้ไงว่ะ " ผมเดินออกมานอกห้องนอน มองเวลาบนเพดานที่ปาเข้าไปเกือบเที่ยงวัน " หิว ห้องมันจะมีอะไรแดกบ้างว่ะเนี้ย " เปิดตู้เย็นที่มีแต่น้ำเปล่ากับเบียร์เกือบครึ่งตู้  " ให้มันได้แบบนี้ดิ "

ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปหยิบมือถือที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ กดเบอร์โทรของไอ้ฝน คนที่คิดว่าต้องช่วยเหลือผมได้แน่นอนในเวลาแบบนี้

“ ว่าไงค่ะมึง ตื่นสายเชียวนะ "

“ มึงอยู่ไหนว่ะ "

“ คอนโดดิ วันนี้ไม่มีเรียน มึงมีอะไร "

“ ที่ห้องมีอะไรให้แดกบ้างว่ะ "

“ โดนแดกจนต้องหาของแดกเลยโน๊ะ " ผมขมวดคิ้วกับคำพูดของมัน แต่ยังไม่ถามอะไรไอ้ฝนก็พูดขึ้นมาก่อน " ขึ้นมาเอาดิ มีอยู่เยอะ มาเลือกแล้วกัน "

“ โอเค " ผมกดวางสายก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอีกครั้ง ไอ้เสือยังนอนอยู่ ก็อยากจะปลุกแล้วบอกมันอยู่หรอกนะ แต่ว่าท่าทางที่หลับสนิทแบบนั้น คิดว่าไม่กวนท่าจะดีกว่า

เดินลงไปที่ห้องไอ้ฝน มันที่ยืนยิ้มอยู่หน้าหน้าเตรียมแซวเต็มที่ " เป็นยังไง เป็นยังไง ท่าทางไม่อิดโรยนี่หว่า สุขสบายดี "

“ ก็ยังไม่ได้โดน มึงจะให้กูอิดโรยทำไม "

“ อ้าว ยังไม่ได้โดนเหรอว่ะ ผิดวิสัยเว้ย ปกตินอนกับผู้ชายไม่ได้ต้องให้เค้าเอา "

“ อีหยาบ " ผมด่ามันก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง  " มีอะไรแดกบ้างวะ "

“ ขนมปัง ข้าว มาม่าก็มี ขนมที่วันก่อนมึงซื้อมาก็ยังไม่หมด เอาไปดิ "

“ เอาแค่ขนมพอ ขี้เกียจเอาอย่างอื่น " ผมหยิบขนมสี่ห้าถุงที่มันมีกับขนมปังอีกก้อนมาใส่ไว้ในถุง

“ ถามจริงๆเถอะ คนนี้ โอเคได้รึยัง "

“ ไม่รู้สิ " ผมว่าแบบนั้นไอ้ฝนก็เดินเข้ามาหา มันพิงตัวเองกับเค้าเตอร์

“ กูอยากให้มึงมีใครที่รักมึงแบบจริงจังสักทีนะปิง กูไม่อยากให้มึงใช้ชีวิตแบบ มีความสุขกับเค้าบ้าง ไม่ใช่ร่อนไปร่อนมาแบบนี้ " ยื่นมือมาลูบหัวผม ไอ้ฝนยิ้มหวาน

“ แล้วมึงคิดว่ากูไม่อยากจะจริงใจกับใครสักคนเหรอวะ กูก็อยากจริงใจกับใครสักคนเหมือนกัน แต่ติดที่ว่าเค้าไม่ได้จริงจังกับกูนะสิ "

“ แล้วคนนี้ละ "

“ ไม่รู้ว่ะ " ผมมองมันไม่ออกหรอก ว่ามันต้องการอะไร หรืออะไรกับตัวผม ปากร้ายที่ชอบด่าผมแม้จะสวนทางกับความเป็นห่วงที่ไม่แสดงออก ไม่รู้เลยจริงๆ ว่ามันคิดอะไรของมันอยู่

“ แล้วใจมึงคิดยังไง "

“ ก็ หล่อดี " บอกแบบนั้นก่อนจะเม้มปากตัวเอง มันมีอะไรมากกว่านั้นแต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคืออะไร

“ แค่นั้น "

“ อย่าถามมากน่ามึง กูไม่รู้จะตอบยังไง " บอกแค่นั้นผมเดินออกไปจากห้องมัน " กูไปละ "

“ เออ เจอกัน "

...............................................
ลืมตาตื่นขึ้นมา ผมพบว่าสิ่งที่ผมกอดเป็นเพียงแค่ผ้านวมไปเสียแล้ว คนที่ซุกอยู่ข้างในนี้เมื่อคืนไม่ได้ได้อยู่ที่นี่แล้ว ลุกขึ้นมาจากเตียงแบบรวดเร็วผมมองซ้าย มองขวาก็พบว่าทั้งห้องก็มีแต่ความว่างเปล่า ไม่มีเสียงอาบน้ำ หรือแม้แต่ดูทีวี

“ ไปไหนของมันว่ะ " เสื้อผ้าที่ใส่เมื่อวานยังอยู่ แม้แต่เสื้อผ้าที่เอามาให้เพื่อใส่วันนี้ก็ยังวางอยู่ " ใส่ชุดนอนไปเหรอว่ะ " ผมหันมองนาฬิกามันบอกเวลาเที่ยงวัน นั่งลงบนที่พักแขนของโซฟามองไปที่ประตูเหมือนสั่งให้มันเปิดออก ' เดี๋ยวมันต้องกลับมาแน่ๆ ' ผมคิดแบบนั้นตาก็จ้องอยู่แต่ที่ประตูไม่เคลื่อนไปไหน

แกร๊ก .. ประตูที่เปิดออกพร้อมกับเสี้ยวหน้าของมันที่ได้เห็นผมถามขึ้นมาทันที " ไปไหนมา "

“ ไปเอาขนม " ชูถุงพลาสติกจากร้านสะดวกซื้อขึ้นมาให้ดู

“ ไปชุดนี้ " พยักหน้าให้แบบไม่ใส่ใจ ผมถอนหายใจออกมา ชุดกางเกงขาสั้นแค่คืบของมึงแค่ใส่ในห้องนอนกูยังอันตรายเลยไอ้เหี้ย แล้วแดดร้อนแบบนั้นมึงจะออกไปตากมันทำไมว่ะ ขาขาว โดนแดด คนแม่งก็มอง แต่มึงคงโชว์จนเป็นนิสัยไปแล้วสินะ ผมไม่รู้จะพูดหรือแสดงอารมณ์อะไรออกไป ทำได้แต่เดินหนีเข้าไปในห้อง

“ อะไรของมันว่ะ "  เสียงสถบที่ได้ยินมันเดินตามผมเข้ามา " เสือ หนมมั้ย "

“ ไม่หิว "

“ เที่ยงแล้วนะ " หันไปมองถุงขนมที่มันถือ มีแต่ขนมขบเคี้ยวกับขนมปังถุงเล็กๆที่มีขนมอยู่ประมาณห้าชิ้น กินคนเดียวยังไม่อิ่มเลย

“ แล้วนั่นคือ อาหารเที่ยงของมึง "

“ ก็ใช่ "

“ งั้นกูไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน " บอกแค่นั้นก่อนที่ตัวเองจะเดินเข้าไปอาบน้ำ กูไม่สงสัยแล้วว่าทำไมมึงถึงตัวเล็กนัก แดกแค่นี้นี่เอง

“ อื้ม "

เข้าไปอาบน้ำแต่งตัวอยู่สักพัก กลับออกมันก็ยังกินขนมอยู่แบบนั้น แต่หมดไปมากกว่าสองถุงแล้ว โยนผ้าขนหนูคลุมตัวมันไอ้ปิงดึงมันลงมา

“ ไปอาบน้ำ "

“ เดี๋ยว ขี้เกียจ "

“ เร็วๆ " บอกแบบนั้นอีกคนก็หันหน้ามามอง " กูหิวข้าว "

“ ก็สั่งมาแดกดิ "

“ กูจะไปแดกที่ร้าน " พอพูดแบบนั้นอีกคนก็ทำตาโตขึ้นมาทันที

“ งั้นที่บอกว่าให้กูไปอาบน้ำมึงจะพากูไปกินข้าวงั้นสิ " ผมไม่ได้ตอบอะไร สายตากลมๆก็ลุกขึ้นจากที่นั่งมายืนอยู่ตรงหน้ามือของมันจับที่มือผม " ไปกินอาหารอิตาเลี่ยนกันนะ " 

“ ไปอาบน้ำ "

“ ครับ รับทราบแล้ว "

' นานสัด ' ผมสถบกับตัวเองตอนที่มันผ่านมาแล้วเกือบครึ่งชั่วโมงสำหรับการอาบน้ำแต่งตัวของมันที่ยังไม่ออกมาจากห้อง ผมเดินเข้าไปในห้องนอนเคาะประตูห้องน้ำที่เงียบลงไปแต่มันก็ยังไม่ออกมา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

" ออกมาได้แล้วมั้ง กูจะแดกวันนี้นะ "

“ ยังไม่เสร็จแปปนึง "

“ ทำเชี้ยอะไรอยู่ กูจะไปแล้วนะ " ผมบอก อะไรมันจะนานขนาดนี้ แน่ใจนะว่าอาบน้ำ ไม่ได้เป็นลมตายอยู่ในนั้น

“ ไปด้วย อย่าทิ้งกูดิ อีก 10 นาที "

“ มึงทำเชี้ยไรวะ "

“ ทาผิวอยู่ "

“ กูไปละ " ว่าแบบนั้นก่อนจะหมุนตัวเดินออกจากห้อง ประตูห้องน้ำถูกเปิดอออกไอ้ปิงนุ่งแค่ผ้าขนหนูเดินออกมา

“ รอด้วย "

“ ทำไมไม่แต่งตัวให้เสร็จก่อน " ผมมองผิวขาวๆของมันก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น

“ ก็มึงบอกจะไปแล้ว กูกลัวมึงทิ้งกู "

“ กูไม่ทิ้งมึงหรอก " หันมาบอกมันแบบนั้น ไอ้ปิงนิ่งไปมันจ้องหน้าผม ผมเองก็เหมือนกัน

“ จริงนะ " คำถามที่เหมือนจะเป็นคนละประเด็นจากเรื่องที่พูด ผมกลืนน้ำน้ำลายตัวเองก่อนจะตอบมันไป

“ จริง " ตอบออกไปแบบนี้ทุกอย่างก็ยิ่งเงียบ "  แต่ถ้ามึงไม่รีบแต่งตัวให้เสร็จภายในห้านาทีนี้ กูทิ้งมึงแน่ "

“ ขี้เก็ก " ต่อยเข้าที่ท้องผมเบาๆ มันเดินผ่านตัวผมเข้าไปที่ห้องน้ำ  แต่ก็ขอบคุณที่มึงเข้าใจ ความหมายในประโยคของกู

ที่บอกว่า ห้านาที ไม่มีจริงหรอก ผมคอยมันอีก ยี่สิบนาทีกว่ามันจะเสร็จเรียบร้อย ผมลุกขึ้นจากโซฟาตอนที่มันมายืนอยู่ตรงหน้าแล้วยิ้มเฉ่ง ก็ไม่ใช่ว่าจะสวยขึ้นเท่าไหร่ก็เหมือนเดิม

“ ตกลงว่าจะพาไปไหน "

“ พามึงไปส่งคอนโดไง "

“ ไม่ได้จะพาไปกินข้าวก่อนเหรอวะ " มันหันหน้ามาถามตอนที่เรากำลังขึ้นรถ ผมถอนหายใจไม่ได้พูดอะไร มันเปิดประตูเข้ามานั่ง สตาร์ทรถมันก็เปิดเพลง " ฟังเพลงนะ "

“ เรื่องกุญแจจะเอายังไง "

“ ไม่เอายังไง " บอกแบบนั้น ผมก็หันไปมองปิงหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงของตัวเอง " กูเจอแล้วละ "

“ เหรอ " หัวใจของผมเหมือนตกลงไปบนพื้น รู้สึกหน้าของตัวเองเปลี่ยนสีตอนที่มันส่ายคีย์การ์ดของมันไปมาอยู่ตรงหน้าผม  เมื่อคืนตอนที่แอบเอาไว้ก็ไม่ได้ใส่ใจอีกเลย ว่ามันจะไปอยู่ไหน

“ ในกระเป๋ากางเกงของมึง "  ผมเงียบไปแต่มันยิ้ม " บอกหน่อย ว่ามันไปอยู่ในนั้นได้ไง "

“ แล้วทำไมกูต้องตอบ "

“ เพราะถ้ามึงไม่ตอบ กูก็จะคิดว่า มึงจงใจพากูไปนอนกับมึงที่คอนโด "

“ แล้วมึงเจอคีย์การ์ดตัวเองได้ไงละ "

“ ในตะกร้าผ้าที่มึงใส่แล้ว " พูดออกมาแบบนั้นมันยิ้ม

“ แอบดมกางเกงในใช้แล้วของกูเหรอ "

“ เชี้ย กูไม่ได้ลามกขนาดนั้นไอ้สัด กูแค่เห็นอะไรขาวๆโผล่ออกมาจากกางเกงมึงมันก็เท่านั้นเหละ ตอนแรกก็คิดว่า ของสำคัญจะเอามาให้ ควาย กูไม่ได้โรคจิตขนาดนั้นสักหน่อย " เถียงไปก็หน้าแดงไปมันเก็บคีย์การ์ดตัวเองใส่กระเป๋า

“ เจอแล้วงั้นก็ดี กูจะพามึงไปส่งคอนโด "

“ อย่า พาไปเลี้ยงข้าวก่อนเลย " ยื่นมือมาจับมือผมที่จับพวงมาลัยรถอยู่มันทำหน้างอ " เมื่อคืนกอดกูทั้งคืน พากูไปเลี้ยงเลย "

“ ใครกันแน่ที่กลิ้งเข้ามาให้กูกอด "

“ กูเหรอ " ชี้หน้าเข้าหาตัวเอง ผมที่ทำหน้านิ่งจนมันเริ่มเม้มปาก หน้าประหม่าของมันที่ผมเห็นครัั้งแรกแอบหลุดยิ้มออกมาตอนที่รีบหันไปอีกด้านเพื่อไม่ให้มันเห็น

“ กูไม่คิดจะกอดมึงก่อนอยู่แล้วละ "

“ แล้วถ้ากูกอดจริงทำไมมึงไม่ผลัก กอดกลับกูทำไม "

“ ตอนนอนกูไม่รู้เรื่องหรอก มึงอาจจะอยากมากก็ได้ ก็เลยทำบุญสงเคราะห์ให้ "

“ ไม่อยากจะไปกินข้าวกับมึงแล้วก็ได้ กลับบ้านเลยดีกว่า " ขี้งอนชะมัด ผมสถบอยู่ในความคิดตอนที่ขับรถออกไปจากใต้คอนโด ทางที่ผมมาไม่ใช่ทางกลับคอนโดของมัน แต่กลับเป็นทางไปร้านอาหารอิตาเลี่ยนที่ผมชอบ เป็นร้านที่แยกโซนของเป็นสองส่วน ทั้งร้านของหวาน และของคาว ชื่อร้านบอกเอกลักษณ์ความหอมหวานของพืชชนิดนึง ตั้งอยู่ในซอยทองหล่อ

“ นี่มันไม่ใช่คอนโดกู "

“ อยากกลับไปคอนโดตัวเองก็ไปสิ กูจะกินข้าว " ผมว่าแบบนั้นตอนที่ลงจากรถแล้วก็เดินเข้าไปในร้าน ไอ้ปิงที่กำลังจะหันตัวเองออกไปทางถนน ผมหันกลับไปจับมือมันให้เดินเข้าไป

“ ไม่ไปเว้ย "

“ ไหนบอกว่าอยากแดก นี่ก็พามาแล้วไง "

“ นี่พากูมาเหรอ " มันเหล่มองผม ถอนหายใจใส่ผมปล่อยมือมันก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน หันมองไอ้ปิงที่ยังนิ่งผมหยุดก่อนจะพูดกับมัน

“ แล้วจะแดกมั้ยล่ะ "

“ แดกสิ " วิ่งมายืนอยู่ข้างๆ เป็นพวกชอบเอาชนะสินะ มันถึงไม่ยอมอะไรผมเลยแบบนี้ เปิดประตูเข้ามาในร้าน พนักร้านบอกให้เราไปนั่งโต๊ะที่อยู่ด้านนอก แต่ผมเลือกที่จะเดินไปนั่งด้านในมากกว่า

“ นั่งซะหลบมุมเลยมึง "  ไม่ตอบอะไรมันสักพัก บริกรก็ยื่นเมนูมาให้

“ เมนูครับ "

“ เอาเครปเห็ดกับเบคอน แล้วก็สปาเก็ตตี้หมูกรอบสไปซี่ "

“ สปาเก็ตตี้มีสบอล แล้วก็น้ำเปล่า "

“ น้ำเปล่าด้วยครับ "

“ ครับ " ยิ้มตอบกลับให้ปิงที่ยิ้มหวานส่งไปให้ พนักงานเดินออกไป มันก็พูดขึ้น

“ มึงรู้ใจจัง กูชอบกินอาหารอิตาเลี่ยนร้านนี้ที่สุด " ผมมองไปรอบๆ ผมเองก็ชอบครับ มาค่อนข้างบ่อย

“ กูมาบ่อยอยู่แล้ว ไม่ได้เกี่ยวกันกับมึง "

“ มึงแม่ง ถามจริงๆเถอะ เคยมีแฟนกับเค้าบ้างเปล่าวะ "

“ ถามทำไม " มองหน้ามันไอ้ปิงยิ้มเยาะผม

“ ก็อยากรู้ว่านิสัยแบบนี้ จะมีใครทนมึงได้บ้าง กูพนันเลยว่า ตอนเลิกกันมันต้องบอกเลิกมึงก่อนแน่ "

“ กูทิ้งก่อนทุกคน " ผมว่าแบบนั้น ไอ้ปิงก็หุบยิ้ม และเป็นฝ่ายผมเองที่ต้องยกยิ้มบ้าง " เพราะกูเบื่อ "

“ เหี้ยว่ะ "

“ เหี้ยยังไง "

“ มึงเลิกกับเค้าเพราะแค่เบื่อ นี่นะเหรอวะ "

“ ก็มันเรื่องจริง จะให้โกหกทำไม ถ้าจะบอกว่าไม่รักแล้ว ก็พูดไม่ได้ เพราะยังไงกูก็ไม่ได้รักมันมาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว "

“ ใจร้ายชะมัด "

“ กูทำแบบนี้กับทุกคนนั่นละ " บอกแบบนั้นตอนที่ผมจ้องตามันไอ้ปิงหลบหน้า

“ มึงทำแบบนั้นเค้าไม่เสียใจแย่เหรอวะ "

“ กูไม่ได้บอกให้ทนอยู่กับกูนิ ถ้ามันอยากอยู่ มันก็อยู่ ไม่อยากอยู่ก็ไป มันก็แค่นั้น "

“ ไม่เคยคิดจะรักใครจริงๆเลยเหรอ " เสียงที่ถามออกมาจริงจังจนผมต้องคิดคำตอบ มองหน้ามันที่เหมือนว่ากำลังลุ้นผมกลืนน้ำลายลง

“ ก็ยังไม่เจอ คนที่อยากจริงจังด้วย มากกว่า "

“ อาหารที่สั่งได้แล้วครับ "  อาหารที่วางลงตรงหน้าตัดประโยคของเราที่กำลังจะพูดต่อ แต่ก็ดีแล้ว ความรู้สึกของปิงจริงจังกว่าจะมาพูดกับคนที่เอาแต่บ่ายเบี่ยงแบบผม

   ก้มหน้าลงกินอาหารของใครของมัน  ผมที่ไม่รู้จะพูดอะไรก็เลยไม่รู้อะไรที่ตัวเองจะต้องเริ่ม เครปคือจานสุดท้ายที่วางลงตรงหน้าเรา ไอ้ปิงเอื้อมมือไปหั่นมันเป็นชิ้นๆ ก่อนจะยื่นป้อนมาให้ผม

“ อร่อย ลองกินดู "

“ วางลงดิ " ผมบอกมันที่ยังไม่วางลงบนจานของผม ช้อมส้อมที่ยื่นมาตรงหน้า มันส่ายหน้าให้กับความต้องการที่จะกินเองของผม

“ แดกๆไปเหอะน่า ไม่มีใครเห็นหรอก "  อ้าปากรับอาหารของมันอย่างเสียไม่ได้อีกคนยิ้ม ก่อนจะก้มลงกินของตัวเองบ้าง " รสชาติเป็นไง "

“ ก็อร่อยดี "

“ เอาอีกมั้ย "

“ เอาอีก " คราวนี้มันตักมาไว้บนจานผม นิ่งอยู่สักพักผมตักมันเข้าปาก แต่ก็รู้สึกว่ารสชาติมันไม่เหมือนเดิม " ไม่อร่อย "

“ อะไรของมึง เมื่อกี้ยังบอกว่าอร่อยอยู่เลย "

“ ก็ตอนนี้มันไม่อร่อยแล้ว "

“ ไหนกูจะชิม " มันชิมของตัวเอง แต่ยิ่งเคี้ยวมันก็ยิ่งขมวดคิ้ว " ก็อร่อยเหมือนเดิม "

“ ไม่อร่อย " ตักของตัวเองขึ้นมากิน มันที่ไม่ยอมตักเครปป้อนผมอีกคำ

“ อะ อีกคำ "

“ อร่อยดี " บอกแค่นั้น ไอ้ปิงก็ขมวดคิ้ว

“ อะไรของมึง "

“ อร่อยก็บอกว่า อร่อย ไม่ไม่อร่อยก็คือไม่อร่อย "

“ เรื่องมาก " บ่นแบบนั้นมันก็ก้มลงกินสปาเก็ตตี้ของมันต่อ เป็นสปาเก็ตตี้แบบเผ็ดที่เข้ากับมันดีครับ  " อยากกินของหวาน "

“ ก็กินสิ "

“ แต่มันอยู่อีกร้านนึง " มองออกไปด้านนอก ผมเห็นหยาดฝนที่กำลังโปรยปรายลง " แต่ฝนตกแล้ว "

“ งั้นก็แดกอะไรที่มันมีที่นี่ไปก่อนสิ " 

“ อื้ม " ตอบแบบไม่อยากจะตอบเท่าไหร่ หน้าตาเสียดายของมัน น่ารักดี จนต้องเผลอยกยิ้ม

“ รอให้ฝนซาแล้วค่อยออกไปกินสิ "

“ กูว่าดูท่าคงนานว่ะ " พูดแบบนั้นก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างร้าน ท้องฟ้าครึ้มที่บอกว่าตกคราวนี้ได้ติดฝนกันยาวแน่ๆ

“ นานก็นานสิ " นานก็ดีเหมือนกัน จะได้อยู่กันนานๆ

“ มึงไม่เบื่อรึไงว่ะ "

“ ไม่นี่ " บอกแบบนั้นก้มลงกินอาหารคำสุดท้ายในจาน ยกน้ำขึ้นดื่มแต่ดูเหมือนว่าอีกคนจะยังไม่เสร็จ มันก้มลงกินของตรงหน้า ท่าทางการกินของมันดูน่าอร่อย ไม่รู้ทำไมถึงเป็นแบบนั้น ไม่ว่าจะกิน จะนอน หรือทำอะไรก็แล้วแต่ อยากรู้นักว่ามีมุมไหนที่ดูไม่น่ารักบ้าง

“ มองอะไร อยากแดกอีกเหรอ "

“ เปล่านี่ "  ผมก้มลงหยิบมือถือขึ้นมาเล่น เหลือบมองมันที่กำลังกินเป็นระยะ

“ เมื่อไหร่ฝนจะแล้งวะ "

“ ก็คงอีกสักพัก "

“ เออ ถามหน่อยสงสัยตั้งแต่เมื่อคืนละ มึงเป็นคนต่างจังหวัดเหรอ "

“ เปล่า "

“ อ้าว แล้วทำไมอยู่คอนโดคนเดียว "

“ พ่อแม่อยู่ต่างประเทศ " บอกแบบนั้น ไอ้ปิงก็พยักหน้า

“ ประเทศอะไร "

“ สิงคโปร์ "

“ เหรอ " มันเงียบลงไปก่อนจะก้มลงกินอาหารต่อ ท่าทางแปลกๆของผม ทำให้ผมเลือกที่จะถามต่อ

“ เป็นอะไร "

“ เปล่านี่ "

“ แล้วมึงละ "

“ เป็นคนเชียงราย  " ก็คิดอยู่แล้วว่ามันไม่น่าจะใช่คนกรุงเทพ

“ อ้าว ปิง " เสียงนึงที่ดังทักมัน หันไปมองผมเจอกับผู้ชายคนนึงที่อายุน่าจะเท่าๆกับเรา หน้าตาดีครับดูเป็นหนุ่มตี๋ มันยืนส่งยิ้มมาให้ไอ้ปิงที่ก็หันไปยิ้มตอบมันพยักหน้า " เป็นไงบ้างว่ะ ไม่เจอกันเลย "

“ ก็สบายดี มึงละแพ็ค "

“ กูก็สบายดี เพิ่งกลับมาจากอเมริกาอะ ตอนแรกว่าจะโทรหา ดันมาเจอมึงซะได้ "

“ ก็นะ " บอกแบบนั้น มันส่งสีหน้าเจื่อนๆ มาให้ผม

“ แล้วนี่ "

“ เพื่อนนะ พอดีมากินข้าวด้วยกัน "

“ อ้อ งั้นเดี๋ยวโทรหา ยังใช้เบอร์เดิมใช่มั้ย " พยักหน้าตอบรับไปอีกคนก็ยิ้มก่อนจะเดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง 

“ ผัวมึงนี่ เยอะนี่นะ "

“ แค่เพื่อน " บอกแค่นั้น ก่อนจะวางช้อนที่กินข้าวลงมันถอนหายใจก่อนจะกินน้ำของตัวเอง  ผมยิ้มออกมาตอนที่มันตอบแบบนั้น " ยิ้มเหี้ยอะไร "

“ ยิ้มให้คำโกหกที่ไม่เนียนของมึง "

“ กูไม่ได้คิดอะไรกับมันสักหน่อย "

“ เคยเอากันรึยัง " คำถามของผม มันอาจจาบจ้วงแต่มันก็เป็นคำถามที่ผมอยากรู้ที่สุด ตั้งแต่มันเดินเข้ามาหา มันคุยกัน ผมรู้สึกว่า ท่าทางและสายตาของมันทั้งคู่คงไม่ใช่แค่เพื่อนกันอย่างที่ผมเองก็อยากจะให้เป็นแค่นั้น  " หึ ไม่น่ารอด มันนะไม่น่าจะรอดมือมึงหรอก "

“ พูดเหี้ยอะไรว่ะ "

“ ก็ตามที่เห็น ถามจริงเถอะ คนที่มึงเอากับเค้านะมึงบอกว่าเป็นเพื่อนทุกคนรึเปล่าวะ  " ผมเว้นเสียงตอนที่มองหน้ามัน " จริงๆเมื่อคืนที่มึงยั่วกูแบบนั้นกูน่าจะเอามึง ก็กูเป็นเพื่อนมึงเหมือนกันนิ " ไม่รู้หงุดหงิดอะไร แต่แค่ไม่เข้าใจว่าทำไมใครๆถึงสนใจในตัวมันนัก แล้วที่ไม่เข้าใจเลยก็คือ ทำไมมันถึงทั่วถึงกับคนที่เข้ามาหามันไปหมดทุกคน " งั้นไอ้ไทนี่ เสร็จมึงยังว่ะ "

“  มึงแม่ง เหี้ยว่ะ " คำพูดลอดไรฟัน ก่อนวินาทีต่อมาน้ำที่มันถือจะถูกสาดมาที่หน้าผม " มึงไม่รู้จักกูดี อย่ามาดูถูกกูนะ ไอ้สัด "  พูดจบแค่นั้นมันเดินออกจากร้านโดยไม่สนใจผมเลยสักนิด ฝนที่ตกกระหน่ำ ผมเช็ดหน้าตัวเองก่อนจะวางเงินบนโต๊ะไว้สองพันแล้ววิ่งตามมันออกไป

ร่างบางเสื้อขาวที่วิ่งตากฝนออกไป ทางไกลที่มันเดินเร็ว ผมก็รีบวิ่งตามก่อนจะจับแขนมันไว้ " พูดความจริงแค่นี้มึงโกรธเหรอวะ "

“ อย่าพูดเหี้ยอะไรอีกเลยว่ะ มึงพอเหอะ ถ้ามึงพูดออกมาแล้วพูดแบบนี้ มึงหุบปากไปเถอะ "

“ ขึ้นรถ " ดึงมันให้เดินไปทางที่รถของผมจอดอยู่ แต่มันก็สะบัดแขนผมออก

“ กูกลับเองได้ ไม่จำเป็นต้องพึ่งมึงหรอก " สายตาแดงๆของมันหันมามองผม ในสายฝนที่ตกกระหน่ำลงมา ปิงกำลังร้องไห้ " จริงๆ กูแม่งโคตรโง่ กูคิดว่ากูน่าจะเปลี่ยนความคิดมึงได้ ด้วยความจริงใจของกู แต่กูว่ากูคิดผิดว่ะ มึงแม่ง นอกจากหล่อแล้ว มึงไม่มีอะไรดีเลย ทั้งเหี้ย แถมความคิดก็ยังต่ำอีก  กูยอมแพ้มึงเสือ มึงชนะแล้ว พอกันที " ทุกอย่างตรงนั้นเงียบไอ้ปิงมองหน้าผม สายตาที่ไม่เคยเห็นมาก่อน " รู้มั้ยตอนแรกกูคิดว่ามึงมีใจให้ จนบางทีกูก็ฝัน ฝันว่าเราจะรักกันได้ "

“ ขอ.. "

“ ถ้ามึงยังจมอยู่กับอดีตของกู กูก็ไม่มีวันชนะใจมึงได้หรอก แต่มึงอย่าลืมนะว่า มึงเองก็มีอดีตเหมือนกัน กูเอากับคนไปทั่ว แล้วมึงละ มึงไม่เอากับคนไปทั่วรึยังไงวะ มึงแม่งไม่แฟร์เลย อยากได้ของดีแต่Kตัวเองก็ไม่ได้ซิงซะหน่อย มึงแม่งก็ร่านเหมือนกันนั่นเหละ ควายเอ้ย "   พูดแบบนั้นในประโยคยาวๆ มันยกยิ้มตอนที่มองหน้าผม " กูจะไม่วิ่งตามมึงแบบที่กูวิ่งอีกแล้ว  พอที  แท็กซี่! “

รถแท็กซี่คันสีชมพูพุ่งเข้ามาจอด มันเข้าไปนั่งก่อนที่รถจะแล่นออกจากสายตาของผมไป ' ขอโทษว่ะ  กลับกับกูเถอะ ' เมื่อกี้ที่อยากจะพูดออกไป แต่ผมรู้ว่ามันคงสายไปแล้ว .. ไม่ทันแล้ว

..................................................

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า
เสือแม่งโคตรเหมาะกับเพลง " พูดไม่คิด " ของ Season Five feat. ฟักกลิ้ง ฮีโร่ โคตรๆเลย
จนแต่งเสร็จก็มานั่งฟังก็พบว่า เออ เพลงนี้ประกอบนิยายเรื่องนี้ได้เลยนะ
ตอนหน้าขอเพลงนี้ประกอบอีกที มันแบบรู้สึกอิน
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า สำหรับใครที่มีทวิตและเฟส
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์นะคะ  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 26-10-2014 21:06:05

อิน ต้องโดนซะบ้างนะเสือ

แต่บางทีปิงก็ดูเหมือนทีเล่นทีจริง จนเสือไม่มั่นใจ

ชอบโมเม้นต์ที่เสือมักจะแอบยิ้มกับปิง โธ่เอ๊ย คู่นี้นี่นะ รอลุ้นตอนหน้าค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 26-10-2014 21:08:01

ฝากบอกพี่เสือด้วยว่า  "ถ้ามัวแต่อุ้มอดีต จะเอามือที่ไหนคว้าอนาคต" คะ

ไม่มีใครที่จะรู้อนาคตได้หรอกค่ะ เพราะถ้าทุกคนรู้อนาคต คำว่า "เสียใจ" คงไม่ถูกบัญญัติขึ้นมาหรอก

คงไม่มีใครอยากเสียใจและผิดหวังซ้ำซากหรอกนะ พี่เสือ 

แหมมมมมอินจริง ๆ :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 26-10-2014 21:14:21

เห็นแว๊บแรก กรี๊ดดดด พี่หนมอัพเสือปิง
แต่โดนทิ้งระเบิด โอยย ฮ่าๆๆๆๆ
เข้ากับเพลงมากจริงๆค่ะ
ว่าแล้วพี่เสือนะพี่เสือ ปากเสียตลอด
กำลังจะหวานอยู่แล้วเชียว ฮึ่ย
เป็นไงละ สำนึกบ้างไหมละเนี่ยยยยยยย
นั่นสิ ว่าแต่ปิงนอนกับคนอื่นไปทั่ว แล้วตัวเองละ พูดไม่ดูเลยโถ่ว
คิดบ้างนะ ปิงเลิกวิ่งตามแล้ว
อยู่ที่แกแล้วละไอ้พี่เสือ จะหยุด แล้วมองหันกลับมาคว้ามือเค้าไว้ไหม
เตรียมสารบาปซะ

ปล.คนอ่านอินจัด  :laugh3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: Raiwyn ที่ 26-10-2014 21:22:18

 :z6: นั่นปากใช่ป่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 26-10-2014 21:27:15

สมน้ำหน้า!!  อยากหัวเราให้ฟันหัก!!
พูดอะไรไม่นึกถึงใจคนฟัง!
เสือ! แกเป็นพระเอกที่ปากหมามาก!!!
ปิง!! ไม่ต้องไปยุ่งกับพ่อคนนี้แล้วนะ
ไม่ต้องวิ่งตามมันแล้ว ให้มันวิ่งตามมั่ง!
ก็สักแต่ว่าปิงอย่างโน้นอย่างนี้
ไม่มองตัวเองบ้าง มันก็เหมือนกันแหละ!
นี่คืออินกับนิยายมากนี่บอกเลย
แล้วยิ่งเจอพระเอกปากหมาอีก
ของขึ้นครับพี่น้อง แม่งถ้าคนแบบนี้มีจริงบนโลกนะ
ฉันจะตบให้หน้าแหก แล้วโดดถีบปากมันซักที!
เซ็งพระเอกมัน! อาโด้ยยยย!!
......กูล่ะเบื่ออออออออออ = =*!

 :pig4:    :pig4:    :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 26-10-2014 21:28:43

เสือแม่งงงงงงง  :z6: ปิงงอลยาวๆเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-10-2014 21:30:38

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 26-10-2014 21:40:31

สมน้ำหน้าอิพี่เสือขา ถึงเวลาพี่ไล่ตามปิงบ้างแล้วค่ะ :m16:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 26-10-2014 21:58:16

ถ้าเสือยังไม่เลิกนิสัยปากเสีย ก็ไม่ต้องไปง้อปิงหรอกนะ ไปแล้วเดี๋ยวก็เหมือนเดิม   :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: snowice ที่ 26-10-2014 22:04:45

คุณหนมคะ ขอตบปากพี่เสือแกหน่อยนะคะ ปากดีๆจริงๆพอคนนี้ ซึนยังพอว่าแต่ปากหมาเที่ยวกัดไม่เลือกแบบนี้คงต้องเอาสักที น้องปิงเอาให้หนักเลยนะ อย่าไปยอมให้ง่ายๆ เอาให้ต้องคุกเข่าขอขมาที่ปากหมาเลยนะคะ (อินจัด)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: พิรุณสีเงิน ที่ 26-10-2014 22:09:57

ปากพาซวยจนได้นะคะพี่เสือ
คือตอนซึนๆ มันก็น่ารักดีนะ แต่ปากพี่เสือนี้ บางครั้งก็ไม่ไหวนะ ฝากคุณหนมตบปากพี่เสือทีนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 26-10-2014 22:15:56

คำพูดบางคำก็กรีดเนื้อได้ลึกกว่ามีด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 26-10-2014 22:31:52

 :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 26-10-2014 22:33:32

บอกได้ว่าสมน้ำหน้าค่ะคุณเสือ

ปากหมาดีนัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 26-10-2014 22:36:33

รู้สึกสะใจมาก
 " อยากได้ของดีแต่Kตัวเองก็ไม่ได้ซิงซะหน่อย มึงแม่งก็ร่านเหมือนกันนั่นเหละ "
คิดว่าคำด่าของปิง
คงตบหน้าพวกผู้ชายหลายคน
ให้หน้าหันได้เลยนะเนี่ย

สะใจ สะใจ สะใจ สะใจจจจจจ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 26-10-2014 22:41:25

อิพี่เสือออออ ปากพี่นี่นะ!!
เลิกยุ่งกับแม่งไปเลยปิง งอนเว้ยยย
พูดมาแต่ละอย่าง ไม่นึกถึงใจคนฟังเลย :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 26-10-2014 22:44:41

เอารางวัลปากห ม า อวอร์ดไปเลยค่าาาาาาา
เอากับเขาสิ ปากร้ายมันทุกตอนอ่ะ
ซึนเข้าไป ซึนเยอะ ๆ โดนแย่งจะละหนาววววววว

ปิงไม่ต้องสนใจพี่เสือมันละ มาหาเรามา 5555555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 26-10-2014 22:55:38

 :angry2: ไอ้เสือ ปากเอ็งมันทั้งแข็งทั้งหมาเลยหวะ
ปิงสู้ๆ หนมมี่สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 26-10-2014 23:12:48

 :laugh: ปิงของขึ้นสุดๆ สมควรพี่เสืออยากปากหมา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-10-2014 23:55:44

ง่าาาาาาา สงสารทั้งคู่เลย เข้าในใจเสือนะที่นิสัยแบบนี้  แต่ก็อดสงสารปิงไม่ได้  คอยดูต่อไปว่าเสือจะทำไงต่อ จะง้อปิงป่าวนะ :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 27-10-2014 00:00:03

ตอนแรกก็เหมือนจะดี ตื่นมาก็ยังกอดกันอยู่เลย

ไหงออกมาสวีทได้แป๊ปเดียว แตกหักเลยนิ ฮรือออ สงสารหนูปิง โดนเสือใช้คำพูดทำร้ายจิตใจ

แล้วตากฝนกลับไป เดี๋ยวก็ป่วยกันพอดี

ปล.ปิงเป๋นคนเจียงฮายเหมือนกัน คนบ้านเดียวกัน เห็นใจปิงขนาดเน้อเจ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 27-10-2014 00:44:46

สมน้ำหน้าอีพี่เสือ

 :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 27-10-2014 01:05:30

สงสารปิงอะ
บ่องตงเสือก็ปากหมาเกิ๊น
พูดไม่คิดจริงๆ
ต่อไปเสือจะทำไงหนอ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 27-10-2014 01:19:04

ถุยชีวิต  ถ้าพระเอกจะปากเสียขนาดนี้ !!! ขอตบที พูดมาแต่ละอย่างกูอยากจะบ้าตาย
ปิงมันทนมาได้ไงว่ะ ขึ้นนะเนี่ยขึ้น คือเหมือนตัวเองดีคนเดียวคนอื่นแย่ไปหมดอ่ะ
เกลียดไม่จริง คนปากแข็ง หึงทีก็พูดอะไรไม่เข้าท่าตลอด สงสารปิงอ่ะ
แต่ที่พูดมาทั้งหมด จัดว่าเด็ด โดนทุกดอก โดนซะบ้างเหอะ
ใจแข็งนะปิง นั่งสวยๆ รอผู้ชายมาง้อ ถ้าไม่ง้อก็เขิดใส่เลย มีอีกเยอะ คนดีที่ไม่ปากเสีย
ตอนเขาป้อนเครปกันนัานน่ารักมาก อีพระเอกก็ชมว่าน่ารัก(ในใจ)ไม่หยุด เสียดายโมเม้นท์ดีๆ
ชดใช้กรรมซะค่ะ อีคุณเสือ

มาต่อเร็วๆ นะคะ กำลังสนุกมาก ขอบคุณค่าาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 27-10-2014 08:25:13

กำลังจะหวานกันแล้วเชียว พอเสือพูดแบบนี้เข้าไปอยากต่อยสักทีให้หายปากเสีย
ทุกคนต่างก็มีอดีตกันทั้งนั้น มันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว ตัวเสือเองก็มี
แล้วยังไปว่าปิงแบบนั้นได้ยังไง จะสงสารเสือที่ปิงหนีไปก็ไม่สุดเสือทำตัวเองนะ
ตามไปง้อเขาสิ ชอบเขานี่ รีบๆเลย ไปพูดกับเขาดีๆ เอาให้ปากตรงกับใจด้วยนะ
แม้จะไม่ตรงมากก็ไม่ต้องพูดเรื่องในอดีตขึ้นมาก็ได้ ปิงออกจะน่ารัก น่าฟัดขนาดนี้

แต่ก็ชอบตรงที่เสือปากร้ายใจดีนะ คอยห่วงปิง คอยแกล้งคอยแหย่ปิงเล็กๆน้อยๆ
แต่มาสะดุดเอาตอนท้ายนี่สิ เฮ้อ  :เฮ้อ:
กอดปิง ตอนนี้ไม่ต้องวิ่งตามเสือแล้วนะ ให้เสือเป็นฝ่ายตามบ้างนะ อย่าร้องนะปิงนะ
เสือรีบตามไปง้อปิงด้วยล่ะนาย
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 27-10-2014 17:26:13

สะใจ!! สะใจมากกกกก สมน่าไอ้พี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 27-10-2014 19:07:18

สะใจด้วยคน ปากแบบนี้ต้องโดนบ้าง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: eye_gun ที่ 27-10-2014 19:44:39

จุกแทนเสือเลย  ปากพาเสียจริงๆ   :seng2ped:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: kik ที่ 27-10-2014 19:59:41

ชอบปิงตอนนี้  ได้ใจ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 28-10-2014 13:26:35

อยากบอกอิพี่เสือสั้นๆว่า สม น้ำ หน้าาาาาาา!!!
แต่ก็เข้าใจฟีลพี่เสืออยู่นะ คือมันชอบไง เพราะว่าชอบเลยอยากเป็นคนพิเศษ
แล้วพอเห็นคนที่ตัวเองชอบทำกับตัวเองเหมือนที่ทำกับคนอื่นไปทั่วมันก็ไม่พอใจเป็นธรรมดา
ที่จริงก็แค่หวงแค่นั้น ทำปากแข็งไปได้ พูดประชดอยู่นั่นแหละ สมน้ำหน้าาาาาาาาาาา
ขอให้น้องปิงหายไปจากชีวิตพี่เสือเลยนะ พอกันทีผู้ชายแบบนั้นอ่ะ! เลิกเล่นด้วยไปเลย
ปล่อยอิพี่เสือเฉาตายมั่งเหอะ ให้มันรู้ซะมั่งเวลาที่ไม่มีน้องปิงคอยวิ่งตามหรืออยู่ในรัศมีสายตามันเป็นยังไง
ตัวเองเอาแต่มองน้องอยู่ตลอดเพราะน้องมาให้มองไง เลยไม่รู้สึก คราวนี้แหละจะได้รู้สึกซะมั่ง หึๆๆ

ข้างบนคืออินมากสุดอะไรสุด 555555555555 เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ครั้งแรกแล้วก็อ่านรวดเดียวเลย ไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆค่ะ ><
สุดยอดจะหมั่นไส้พี่เสือคนซึนเลยให้ตายเถอะ - . - .. ชอบน้องปิงคนน่ารักที่สุดเลย <3
คิดว่าเดี๋ยวต้องมีดราม่าลูกพี่ลูกน้องพี่เสือแน่เลยอ่ะ T ______ T .. กลัวว่าแฟนที่ทำพี่แกเฮิร์ทจะเป็นน้องปิงนี่สิ
กลัวพี่เสือจะเข้าใจผิดว่าตอนนั้นน้องปิงนอกใจลูกพี่ลูกน้องตัวเองไปเอากับผชคนอื่น ทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่แบบนั้น
อาจจะเป็นเข้าใจผิดหรืออะไรซักอย่างแน่ๆ ฮืออออ //มโนไปไกลลิบโลกแล้ว //กลัวไว้ก่อนเลย T T

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะคะ ขอฝากตัวเป็นแฟนคลับพี่เสือน้องปิงไปอีกคนค่ะ >_____<
จะรอตอนต่อไปนะคะ สู้ๆเน้อ ~ ♡

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 28-10-2014 17:01:10

ทำยังไงล่ะเนี่ยพ่อคนขี้เก๊ก
จะมีวิธีง้อแบบเนียนๆ ไปง้อเค้ารึเปล่า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: silverphoenix ที่ 28-10-2014 18:17:24

คราวนี้โกรธหนักๆเลยนะปิง ไม่งั้นได้ใจแย่
แล้วก็กลับเข้าอัหรอบเดิมอีก อย่ายอมมมม

+1 ค่ะ ขอบคุณมากๆเลยย สนุกมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 29-10-2014 22:56:14

กดไลค์ให้สิบทีกะคำพูดปิง55555 สะจายยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 30-10-2014 00:20:35

มาใหกำลังใจจ้า

เพิ่งมาตามอ่าน

ยังอ่านไม่ทัน

ชอบมากๆเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 30-10-2014 15:26:36

แรกๆเข้าใจเสือนะ เหมือนเราเจอคนที่ถูกใจ เห็นรูปลักษณ์ภายนอกแล้วใช่
ประทับใจแรกเห็น แต่พอเอาเข้าจริงเขากลับมีคาแรคเตอร์ที่เราเกลียด ปิงใน
มุมมองเสือเป็นแบบนั้น การแสดงออกของปิงเหมือนให้ความหวังคนไปทั่วหรือ
ที่เรียกว่าอ่อยนั้นแหละ ซึ่งนั้นเป็นสิ่งที่เสือเกลียด ตอนปิงจีบเสือยังเข้าทางเพื่อน
เสือที่ชอบตัวเอง เหมือนเป็นนิสัยของเจ้าตัวที่จริงจังกับความรักและไม่เกี่ยงวิธีที่จะ
เข้าหาเป้าหมายแต่มันเป็นทางเลือกที่ผิดไง ถ้าปิงอยากให้เสือเปลี่ยนมุมมองคงต้อง
ปรับ. ประเภทหมาหยอกไก่ ชอบเช็คเรตติ้ง ให้ความหวังไปทั่วนี้ต้องตัดฉับๆๆๆ
เราชอบคาแรคเตอร์ปิงนะ แรง ตรง ดูเย้ายวน น่าค้นหา ท้าทายในอารมณ์
เหมือนเขาสร้างเปลือกนอกที่แข็งห่อหุ้มความอ่อนแอไว้ และเปลือกนอกนั้นก็ดึงดูด
แมลงมากมายให้เข้ามาตอม ปิงกับไฟมีสิ่งที่คล้ายกันอยู่คิดว่าคงเป็นจุดที่พยายาม
สร้างเปลือกปกป้องตัวเองนี่แหละ ต่างกันแค่ลักษณะที่มีผลต่อบุคคลภายนอก  ซึ่งเปลือก
ของปิงเป็นส่วนที่เสือทั้งชอบทั้งเกลียด สรุปง่ายๆ ฟีโรโมนน่ะปล่อยใส่แค่พี่เสือ ส่วนคนอื่นๆ
น่ะเตะมันให้ไกล แม้แต่เพื่อนอาจต้องเว้นระยะห่าง
เสือเองก็ปากร้ายเกินไป นานๆทีหัดพูดในสิ่งที่ใจคิดบ้างก็ดี ปิงก็อ่อนลงเยอะ
แล้ว แม้เจ้าเสือดูๆจะยังสับสนในตัวเองอยู่ก็เถอะ เหมือนเจ้าตัวกำลังไฝว้กันอยู่ภายใน แต่ถึง
คู่นี้จะตกร่องปล่องชิ้นได้คงต้องปรับเข้าหากันอีก ความรักความหลงในแรกเริ่มน่ะจะลดหรือจะ
เพิ่มขึ้นอยู่กับชีวิตร่วมกันต่อจากนี้แหละ ในตอนนี้ สัมผัสได้ถึงความจริงจังของปิง และความรักของเสือ
เจ้าเสือเนี่ยะมันซึน ยิ่งปากมันบอกว่าเกลียดมากข้างในงี้ตรงข้ามแบบคนละขั้วเลยล่ะ ยังไงก็ขอติดตาม
เอาใจช่วยทั้งคู่ต่อไป ถ้าเพื่อนของเสือที่อยู่ต่างประเทศเป็นอย่างที่คาดไว้ ก็อยากจะฝากบอกปิง ปิงจ้ะ
อย่าให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย ถ้าเข้าใจผิดยังไงก็ต้องลากคอพี่เสือมาปรับให้มันถูกให้ได้นะ สู้ๆๆ
ขอบคุณขนมด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 30-10-2014 17:31:42

อ่านทันแล้วจ้า

พี่เสือพูดไม่คิดนะ

อาการหึงถึงขันรุนแรงเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: army_van ที่ 30-10-2014 18:02:50

เกิดแท๊กซี่บอก

  .......ส่งรถครับ.......

จะเป็นไงน่อออออออว 

พี่เสือคนซึนโดนซะมั้ง  ปากเสียที่ซู้ดดดดดดดดดดด  งานนี้จะทำไงละครับเฮียยยย
ม่าทางชอบอกชอบใจปิงมอใช่น้อยซะด้วยยยยยยย  สงสัยง้อยาวววววว

รอตอนต่อไปนะค้าาาาา จู๊บบบบบบบบบบบบบบบบ  เลิ้ปคนเขียนน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 30-10-2014 21:33:29

หูยกะลังอินเลย อยากอ่านต่อแระ
แอบหมั่นไส้เสือนิดๆ :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 7 // 26.10.57} #หน้า 5
เริ่มหัวข้อโดย: Pine_apple ที่ 31-10-2014 14:40:23

ปิงแร่ดแต่ไม่ร่าน​ เขาเรียกยั่วให้อยากแล้วจากไป
ส่วนเสือ​ ซึนอีกนิดนี่แม่งเข้าคอนเซ็ปซึนเดเระปากบอกเกลียดแต่ใจบอกชอบแล้วนะ

ส่วนท่าทีตอนปิงได้ยินคำว่าสิงคโปร์...​
ก็ไม่อยากคิดว่ามันจะเป็นอย่างที่คิด​ เพราะคิดว่าปิงอ่ะ​ ไม่ใช่คนแบบนั้นแน่ๆ

 :katai5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 31-10-2014 21:02:51

ตอนที่ 8

“ คืนนี้ไม่ไปไหนเหรอวะ "  เสียงของไทกรอกเข้ามาในสายโทรศัพท์ของผม " ไม่ไปตาม ไอ้เสือรึไง "

“ ไม่ไป " ตอบแบบนั้นสั้นๆ ผมยกขาขึ้นมาบนโซฟาก่อนจะกอด " กูจะไม่ไปตามมันอีกแล้ว ไอ้เหี้ยนั่น ความคิดเหี้ยสัด กูเกลียด "

“ อะไรวะ เกิดอะไรขึ้น "

“ ไม่มีอะไร "

“ แบบนี้มีแน่ๆ " ผมถอนหายใจออกมา หวนคิดถึงคำพูดของมันแล้วก็ได้แต่แบะปากออกมา ปากก็เสีย นิสัยก็เหี้ย ใครมันจะไปอยากอยู่ด้วยว่ะ

“ ไม่มีอะไรหรอก กูว่า กูไปหาคนใหม่ดีกว่า "

“ เออ ปิง กูมีอะไรจะบอก "

“ ว่า "

“ งานพิเศษพาสทามที่มึงจะลองทำอะ ที่เคยบอกไว้เมื่อเดือนก่อน ยังอยากจะทำอยู่อีกเปล่าวะ " 

“ อยาก " ตอบออกไปแบบไม่ลังเล เอาชีวิตว่างๆไปทำอะไรที่มันไม่ฟุ้งซ่านสักพักก็คงดี เมื่อก่อนเพราะไม่เคยทำงานพาสทามมาก่อนเลยอยากลองดู อยากรู้ว่าเป็นยังไง สำหรับผมเมื่อก่อนก็คงแค่เพราะอยากจะลองทำดู อยากรู้ว่ามันเป็นยังไง แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนเหตุผลเป็นขอพักใจก่อนแล้วกัน เอาเวลาไปทำงานจะได้ไม่มีเวลาว่างไปเที่ยว แล้วก็ไม่ว่างคิดถึงใครด้วย

“ เป็นงานขายของนะ ได้มั้ยวะ ไอ้ต่ายมันฝากมาถามมึง "

“ ขายไรว่ะ ไม่เอาเซลล์แบบขายตามบ้านนะ ร้อน ไม่อยากตากแดด "

“ ไม่ใช่ ขายของในห้าง ขายน้ำหอม แต่น้ำหอมของผู้หญิงว่ะ มันเพิ่งมาเปิดสาขาที่สยาม "

“ เอาดิ ในห้างก็ดีเลย กูชอบ เย็นๆ ชิวๆ ทำไม่ไหวก็ออก "

“ เออ งั้นเดี๋ยวกูบอกไอ้ต่ายให้ แล้วมึง โอเคนะ "

“ เรื่อง " ถามย้อนมัน ไอ้ไทเงียบ

“ เรื่องไอ้เสือ "

“ ทำไมจะไม่โอเควะ " ปากตอบออกไปแบบนั้นใจก็สั่น กูไม่โอเค กูไม่โอเคเลย สำหรับเสือผมคิดว่า ผมคงแพ้ ผมแพ้ความคิดและอคติของมัน

“ กูว่าไม่โอเคแน่ๆ ทำใจเว้ย หน้าตาดีแบบมึง หาใหม่ "

“ อื้ม " ตอบออกไปแบบนั้น ผมวางสายจากมัน ก่อนจะถอนหายใจออกมา จะบอกว่าเสียดายก็เสียดาย แต่เรื่องอะไรที่เอาตัวไปให้มันด่าแบบนั้น เรื่องอะไรต้องทำให้หัวใจกูเจ็บด้วย

...................................................

ตัวเปียกโชกของผม ยังคงเปียกชุ่มอยู่แบบนั้น ในห้องที่เงียบสงัด ผมคิดถึงแต่ใบหน้าที่กำลังหลั่งน้ำตาลงมาท่ามกลางสายฝนที่ตกรดเรา เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมันร้องไห้แบบนั้น ในแววตามั่นใจที่ดูเย่อหยิ่งกลับแดงกล่ำจากคำพูดของผม

“ โธ่เว้ย " ทุบกำปั้นลงบนโซฟาผมทำได้ถอนหายใจออกมาก่อนจะทรุดลงพิง มองโทรศัพท์ของตัวเองที่อยากจะกดโทรออกหาใครสักคน แต่ก็ตัดใจไม่โทรไป ทิฐิเยอะกว่าใครแถมยังเอาแต่ใจตัวเองที่สุด " ทำเป็นรับความจริงไม่ได้ ตอแหลชิบหาย หึ "

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ ขอโทษค่ะ " เสียงจากหน้าห้องทำให้ผมลุกขึ้นจากเตียงกระตือรือร้นไปที่ประตู เพราะหวังว่าจะเป็นใครสักคนที่มา แต่พอเปิดประตูออกมาก็พบว่า ไม่ใช่ แค่ป้าแม่บ้านที่มาทำความสะอาดก็เท่านั้น " ทำความสะอาดค่ะ "

“ ครับ " ตอบแบบนั้นผมก็ถอยออกให้เธอเข้าไปทำความสะอาด  เป็นป้าอายุสี่สิบปลายๆที่ยิ้มหวานให้ผมเสมอ

“ คุณเสือถอดเสือก่อนมั้ยคะ เปียกทั้งตัวเลย ป้าจะได้ส่งซักให้ "

“ ครับ " บอกแบบนั้นอีกครั้งผมเดินเข้าไปห้องน้ำ เปลื่ยนเสื้อผ้าของตัวเองก่อนจะโยนลงตะกร้าผมเจอกับเสื้อผ้าของบางคนที่แขวนเอาไว้ เสื้อนอนตัวย้วยๆกับกางเกงนอนตัวจิ๋ว

“ เอาไปทิ้งด้วย " คว้ามันมาทั้งหมด ทั้งชุดที่ใส่มาหรือแม้แต่ชุดนอน " รกห้อง "

“ ได้ค่ะ " เธอรับไปก่อจะพับมันอย่างดีเอาไว้บนโซฟา " เสื้อผ้ายังดีอยู่เลยนะคะ กลิ่นก็หอม "

“ สกปรก " บอกแบบนั้นตัวผมที่เดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งตัวด้วยชุดใหม่ก็กลับออกมาอีกครั้ง เสื้อผ้าที่ยังตั้งอยู่ที่เดิม ผมถอนหายใจออกมาตอนที่คิดถึงหน้าตาของคนใส่ คิดถึงเสียง เนื้อตัวนุ่มนิ่มที่ได้กอดกันทั้งคืน ตัดสินใจเดินไปที่โซฟาที่ตั้งมันไว้อีกครั้ง " เปลี่ยนใจละ "

“ อ้าว ไม่ทิ้งแล้วเหรอคะ "  ไม่ตอบอะไร ผมทำได้แค่เอามันไปไว้ในตู้เสื้อผ้าของตัวเองตามเดิม

“ เชี้ย "  หงุดหงิดตัวเองที่สุด ผมขยี้หัวตัวเองจนยุ่ง นั่งลงบนเตียงจนได้ยินเสียงหัวเราะ

“ กำลังคิดมากเรื่องเจ้าของชุดอยู่เหรอคะ "

“ เปล่า " ตอบแค่นั้นผมเปิดทีวีขึ้นมาดูเพื่อเบี่ยงเบนสายตาที่จ้องมาแบบล้อๆ

“ ปากไม่ตรงกับใจอีกแล้ว คุณเสือนี่จริงๆเลย "

“ ยุ่งน่าป้า ทำความสะอาดไปเถอะ "

“ เค้าต้องคอยอยู่แน่ๆ .. ไม่ลองไปง้อหน่อยละคะ " พูดเหมือนรู้ ผมหันขวับไปที่เธอ รอยยิ้มนั่นก็ยังเหมือนเดิม

“ เรื่องอะไร ผมไม่ผิด " ก็ยังมั่นใจว่าเป็นแบบนั้น เอาแต่ใจตัวเองเสมอ

“ ไม่ว่าเราจะผิดหรือไม่ผิด แต่ถ้าเค้าสำคัญกับเรา ไปง้อดีกว่านะคะ บางทีเค้าก็อาจจะแค่น้อยใจ "

“ คนแบบนั้นนะ ผมไม่ไปให้เสียเวลาหรอก "

ครืน ครืน ครืน  มองดูโทรศัพท์ที่ลั่นอยู่ข้างๆ ผมถอนหายใจออกมา ป้าที่มาทำความสะอาดปลีกตัวไปทำอย่างอื่น ตอนที่ผมกดรับสายโทรศัพท์  " มีอะไร "

“ ทำอะไรอยู่ว่ะ "  เสียงของไอ้เท่ถามออกมา ผมถอนหายใจ

“ นั่งเฉยๆ "

“ ว่างเว้ย "

“ มึงมีเชี้ยอะไรก็รีบๆพูดมา " ผมบอก มันก็เงียบ

“ ไปแดกรังแตนที่ไหนมาวะ "

“ เสือก "

“ โอเค เข้าเรื่อง กูจะถามว่าวันนี้ไป ร้านเหล้าเปล่า "

“ เปล่า " ตอบออกไปแบบนั้นอีกคนเงียบ แต่ผมเองกลับคิดอะไรขึ้นมาได้ " แต่เดี๋ยว แล้วมึงนัดใครไปบ้าง "

“ ก็รายเดิม "

“ ใคร "

“ ที่โทรชวนตอนนี้แล้วก็มีพวกไอ้เทม มึงแล้วก็กู  "

“ แค่นี้ " ผมถามย้ำ

“ แล้วมึงจะให้มีใครไปด้วยวะ "

“ ก็ไอ้ไท ไม่ไปเหรอ " เพื่อนไอ้ไทด้วย ไม่ไปเหรอ ใจผมถามแบบนั้น

“ ไอ้ไทว่าจะโทรไปชวนวะ ส่วนปิง มันไม่รับสายกูเลย เลยว่าจะบอกให้ ไอ้ไทชวนมันไป "

“ เหรอ "

“ แต่มึงไม่ไปแบบนี้ "

“ กูไป " ผมรีบเปลี่ยนคำ คราวนี้ไอ้เท่เงียบไปสักพักนึงก่อนจะตอบ

“ ตกลงว่ามึงไปนะ "

“ อื้ม "

“ งั้นคืนนี้เจอกัน เวลาเดิม และ ที่เดิม " บอกแค่นั้นก่อนจะวางสาย ผมวางมือถือลงบนโต๊ะ และอยู่ๆมุมปากก็ค่อยๆยกยิ้มออกมา

   ผับเดิมที่ถูกนัด ผมเดินลงจากรถตอนที่มองไปรอบๆก็เจอเข้ากับรถของทุกคน คืนนี้ตั้งใจมาสายเพราะอยากให้บางคนคิดว่างานนี้ผมคงไม่มา  เดินเข้าไปในร้านโต๊ะมีคนนั่งอยู่เต็มไปหมด แต่ไม่มีคนที่อยากเจอ นั่งลงตรงที่เดิมที่ถูกเว้นไว้ให้ ไอ้ไทมองผมก่อนจะพยักหน้าทัก

“ มาสายจังเว้ยวันนี้ "

“ เออ " บอกแบบนั้นก่อนจะพิงตัวเองเข้ากับโซฟา ทุกคนหันมามอง

“ เซงอะไรมาวะ "

“ เปล่านิ " 

“ ตอแหลว่ะ " ไอ้โจ๊กว่ามันหัวเราะออกมา แต่ผมหันไปจ้องมันก็เงียบไป

“ เอ่อ กูว่าแดกเหอะ แดกเหล้าๆ " ไอ้นิวเสริมผมถอนหายใจก่อนจะหันไปทางอื่น " มันอารมณ์เสียอยู่มึงก็อย่าไปยุ่งมันก่อน "

“ แล้วเวลาแม่งอารมณ์เสีย กับอารมณ์ดี แม่งต่างกันยังไงวะ "

“ แล้วไอ้ปิงไม่มาเหรอวะ ไอ้ไท  " เทมถามขัดคำพูดของไอ้โจ๊กขึ้นมา ผมที่กำลังอ้าปากด่าก็เงียบลงทันที

“ ไม่มา ช่วงนี้มันไปทำงานพิเศษ "

“ งานพิเศษ ? งานพิเศษอะไรวะ "  คำถามดีๆจากไอ้เท่ถามขึ้น ไอ้ไทก็ยังมองหน้าผมอยู่ ผมคิดว่ามันคงรู้ครับ ปัญหาระหว่างผมกับปิง

“ ขายน้ำหอมในห้าง คือมันอยากทำนะ พอดีตำแหน่งว่างเพื่อนกูก็เลยชวนมันไปทำ เป็นพาสทาม "

“ อ๋อ แบบนั้น แล้วขายที่ไหนว่ะ กูจะแวะไปอุดหนุนสักหน่อย " 

“ สยามเซ็น แต่ว่าน้ำหอมผู้หญิงนะมึง "

“ อ้าว ทำไมมันไม่ขายน้ำหอมผู้ชายละวะ "

“ กูว่า หน้าตามันไม่ค่อยเข้ากันว่ะ " ตอบออกมาแบบนั้นผมก็เห็นด้วยกับความคิดของมันอยู่หรอกนะ แต่ขายน้ำหอมผู้หญิงแบบนี้ มึงจะหาเหยื่อใหม่แบบไหนอีกวะ

“ ไว้กูจะพาญาติพี่น้องกูไปซื้อ " ไอ้เท่หัวเราะ แต่เชี้ยนี้ก็ตอแหลทั้งนั้น แม่งลูกคนเดียว แม่แม่งก็แก่มากละ มันจะไปซื้อได้ไง

“ เออไปดิ มันทำเกือบทุกวันอะ "

“ เหรอว่ะ "

“ กูกลับละ " ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้ทุกคนที่หันมามองหน้าผม แต่ก็ไม่ได้สนใจจะตอบอะไรในคำถามพวกนั้นหรอก ก็ไม่รู้จะนั่งไปทำไม นั่งไปก็เบื่อเปล่าๆ ในเมื่อคนที่อยากเจอไม่มา ก็กลับบ้านดีกว่า

............................................

วันก่อนที่พูดว่าไม่สนใจ แต่สุดท้าย ตัวผมเองก็มายืนอยู่ในลานจอดรถของห้างที่มันทำงานทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าจะมาซื้ออะไร  เดินเข้าไปด้านในขาผมตรงไปที่ร้านที่มันขายของ ยืนลังเลอยู่นานตอนที่ขาเดินเข้าไปด้านในพนักงานก็เดินเข้ามาทัก

“ สวัสดีค่ะ " หันไปมองเธอที่ยืนยิ้มหวานอยู่ข้างๆ ผมพยักหน้าก่อนจะมองของไปเรื่อยๆ มันเป็นน้ำหอมแบรนด์ดังของผู้หญิงที่ขายทั้งน้ำหอมและชุดชั้นใน " ไม่ทราบว่าจะมาซื้อน้ำหอมให้แฟนเหรอคะ "

“ เปล่า เดี๋ยวจะเลือกเอง " บอกแค่นั้นเธอก็ก้มหน้าลงแล้วเดินจากผมไป เดินวนอยู่ในร้านหาคนขายของที่อยากจะให้ขายให้ และในที่สุดก็เจอ คนคุ้นหน้าที่กำลังยืนจัดสต๊อกสินค้าอยู่ " ซื้อน้ำหอมหน่อย "

“ ครับ " มันหันหน้ามาจ้องผม ในวินาทีแรกที่เห็นมันนิ่งอยู่สักพัก ก่อนจะลุกขึ้นยืน

“ ช่วยเลือกหน่อย "

“ ใช้เองเหรอครับ " มันถามออกมาแบบนั้นก่อนที่ผมจะส่ายหน้า " แล้วจะซื้อเป็นของขวัญให้ใครครับ "

“ แม่ "

“ แม่ " มันทวนเสียงก่อนจะพาผมเดินไปอีกล๊อคนึง หยิบน้ำหอมขวดนึงขึ้นมาให้ มันบรรยายสรรพคุณของกลิ่น " น้ำหอมตัวนี้จะเป็นกลิ่นที่บอกถึงความเป็นผู้ใหญ่ ไม่หวานไปเหมือนผู้หญิงแต่ก็หอม ลองดมดูนะครับ " ฉีดน้ำหอมลงบนกระดาษมันสะบัดสองสามครั้งก่อนจะยื่นให้

“ ก็หอมดี แต่ไม่เหมาะ "

“ แต่ถ้าไม่ชอบ ก็มีกลิ่นนี้อีกกลิ่นนึงที่น่าจะเหมาะ "  มันฉีดมาให้อีกกลิ่น ผมดมอีกครั้งก่อนจะยื่นให้

“ ไม่เหมาะ "

“ แล้วคุณแม่ของลูกค้าเป็นคนยังไงเหรอครับ " คำถามที่ทำให้ผมมองหน้ามัน ตาของเราจ้องกันผมเผลอตอบออกมา

“ สวย "

“ หมายถึงนิสัยสิครับ " ผมก้มหน้าลงตอนที่กลืนน้ำลายตัวเองลงคอไป

“ ก็ใจดี เป็นคนที่สวย หวานๆหน่อย  "

“ สวยหวานต้องขวดนี้ " มันฉีดลงกระดาษอีกแผ่นยื่นมาให้ " ขวดนี้จะหอมมาก กลิ่นอ่อนๆแต่ก็โดดเด่น "

“ อื้ม ก็หอม "

“ ชอบมั้ยครับ " มันมองตาผม

“ ก็ ชอบ " เผลอพูดออกไปแบบนั้น ผมมองไปที่ขวดน้ำหอม ตอนที่ใจเต้นแรงมือชี้สะเปะสะปะ " ชอบขวดนี้ เอาขวดนี้ "

“ รับขวดนึงนะครับ "

“ อื้ม "  บอกแบบนั้นมันก็เดินพาน้ำหอมไปที่แคชเชียร์ ราคาขวดนึงก็ตกอยู่หลายตังค์อยู่ครับ ผมยื่นบัตรเครดิตให้ ตาที่มองมันจัดน้ำหอมใส่ถุง

“ ถ้าจะส่งไปให้คุณแม่ที่ต่างประเทศจริงๆ อย่าลืมห่อกันกระแทกหลายๆชั้นหน่อยนะครับ " มันว่าแบบนั้นตอนที่ยื่นของมาให้ผม " ขอบคุณครับ "

“ อื้ม " เดินออกจากร้านไปแบบงงๆ ผมเดินกลับมาที่รถก่อนจะโยนถุงนั้นเข้าไปข้างใน " ไม่มีข้ออ้างดีๆแล้วรึไงว่ะ "

และนั่นก็เป็นวันแรกที่ผมมาที่นั้น

วันต่อมาที่ก็ยังคงมาจอดรถที่ห้างเดิม ผมเดินไปที่ร้าน ร้านเดิม คราวนี้คนขายยืนอยู่นอกร้าน ในมือที่ถือในปลิวมันคุยกับคนที่ผ่านไปมา และคนเหล่านั้นก็คือผู้ชายทั่วไปที่เข้ามาสนใจสินค้าให้มันแนะนำ รอยยิ้มของมันส่งให้คนทุกคนที่เข้ามารุมล้อม

“ ขวดนี้หอมจังครับ "

“ ลองซื้อไปให้แฟนสิ " มันบอกคนที่ทำท่าสนใจสินค้าของมัน

“ งั้นก็ให้อะ " ยื่นน้ำหอมขวดนั้นให้ไอ้ปิงที่ขมวดคิ้ว

“ แต่ปิงแนะนำว่าซื้อให้แฟนนะ "   

“  ไม่มีหรอก แฟนนะ มีแต่คนที่ใช่ แล้วคนที่ใช่ก็ยืนอยู่ตรงหน้านี้แล้วไง " ไอ้เหี้ยเอ้ย มุขมึง ผมยกยิ้มก่อนที่ไอ้ปิงจะรับของจากมือคนคนนั้นมันวางไว้ที่เดิม

“ ตลก "  อยากรู้ว่าคนสวย เสน่ห์แรงแบบมันหมดรึเปล่า ทำไมใครๆถึงชอบที่จะอยู่ใกล้มันนัก หรือเพราะมันดูง่ายให้ใครเอาก็ได้ หงุดหงิดชะมัดเวลาเห็นใครอยู่รายล้อมมึง

“ ซื้อน้ำหอมหน่อย " พูดออกไปแบบนั้น มันที่ยืนอยู่ก็หันมามอง

“ ครับ " ตอบรับแบบนั้นก่อนจะเดินแยกตัวออกมา " วันนี้จะรับแบบนี้ดีครับ " นั่นสิ ยังไม่ได้คิดเลยว่าจะมาซื้อน้ำหอมให้ใคร

“ ให้ .. พี่สาว "

“ พี่สาว " มันทวนเสียงก่อนจะพยักหน้า ในใจมันคงถามว่าคนแบบผมมีพี่สาวด้วยหรือไง " ลูกพี่ลูกน้องนะ วันเกิด "

“ อ๋อ แล้ว อยากได้แบบไหนดีครับ "

“ ก็แบบ " แบบมึง ที่ด่าคนอื่นก็ไม่ได้ต่างจากคนอื่นเลย คำพูดจากใจทำไมถึงรู้สึกเลี่ยนจนอยากจะอ้วกอะไรแบบนี้ " เป็นคน ธรรมดา ทำงานออฟฟิส เอาแบบใช้ได้ทุกวัน "

“ โอเคครับ งั้นผมแนะนำกลิ่นนี้ "  ยื่นกระดาษทดลองกลิ่นมาให้ ผมดมก่อนจะยื่นกลับ

“ ไม่ชอบ เอาอ่อนกว่านี้ "

“ อ่อนกว่านี้ ก็ตัวนี้เลย " ยื่นอีกตัวมาให้ผม มองหน้ามันที่ตั้งใจขายของให้กับผม มีหลายคำที่อยากจะพูด เรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องของสินค้าตรงหน้า เรื่องที่เป็นเรื่องของเรา อย่างเช่นคำพูดที่ว่า ทำเป็นรับไม่ได้กูพูดความจริงวันนั้นอย่ากระแดะดิว่ะ หรืออะไรที่มีความหมายว่า ขอโทษนะ กูมันปากเสียไปหน่อย  " เสือ "

“ อะไร " มันยื่นน้ำหอมอีกตัวมาให้ " ตัวนี้ก็เหมาะนะ ไม่ฉุนมากไป กำลังดี ใช้ได้ทุกวัน "

“ อื้ม " บอกแบบนั้นผม ก็รับตัวอย่างมาดม " นี่..”

“ ขอโทษนะคะ " เสียงที่แทรกคำพูดของผม พนักงานขายคนนึงที่หันมายิ้มให้ผมก่อนจะหันไปหาไอ้ปิง "  ปิง ดูแลลูกค้าคนนู้นหน่อย เค้าขอมา "

“ ครับ " ตอบรับแค่นั้น มันตั้งน้ำหอมไว้ตามเดิม " ขอตัวก่อนนะครับ "

“ ไม่ทราบว่าลูกค้า สนใจจะรับแบบไหนดีค่ะ " เธอที่เข้ามาแยกผมกับไอ้ปิงเอ่ยถาม " ลูกค้าค่ะ "

ผมไม่ได้สนใจเสียงที่เรียกอยู่ สายตาที่เอาแต่มองมันบริการลูกค้าคนนึงที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้มัน ท่าทางมีความสุขดี " แรดเหี้ย "

“ ว่าไงนะคะ " เสียงที่ไม่ต้องการถามผมอีกครั้ง " ลูกค้าต้องการน้ำหอม.. "

“ ไม่เอาแล้ว " วางทุกอย่างลงผมเดินออกไปจากร้าน เวลาที่มันได้ใกล้ชิดผู้ชายคนอื่น ยังไงซะนั่นก็ยังคงเป็นความหงุดหงิดใจขั้นสุดของผมเสมอ ผมไม่ชอบมอง ไม่ชอบให้มันยิ้มให้ใคร อยากให้มีแค่ผมที่ได้เห็นเท่านั้น แค่ผมคนเดียว ' เห็นแก่ตัวชะมัด แต่คนแบบนั้น มันมีอะไรที่ต้องทำให้กู เป็นได้ถึงขนาดนี้ว่ะ '

หันมองเข้าไปในร้านอีกที ภาพที่ผมเห็น คนมากมายที่อยู่ในนั้น แต่ผมกลับเห็นแค่มันคนเดียว มันคนเดียวที่อยู่ในสายตาของผม รอยยิ้มที่ค่อยๆคลี่ยิ้มออกมา ดึงดูดให้ผมหยุดนิ่งเพื่อมองดูมันอยู่แบบนั้น ทั้งๆที่เกลียดคนแบบนี้ แต่ใจก็ยังบอกว่า ' ชอบคนนี้ ' อยู่ดี

ครืน ครืน ครืน เสียงโทรศัพท์ที่สั่นอยู่ในกระเป๋า ผมยกขึ้นมาดูเบอร์ที่โทรเข้าก่อนจะกดรับ " ว่าไงมึง "

“ มึงอยู่ไหนว่ะ " ไอ้เท่โทรเข้ามา

“ มีอะไร "

“ กูยืนอยู่ข้างหลังมึง " ผมหันหลังกลับไปมอง คนที่บอกว่าอยู่ข้างหลังผมกดวางสาย " โย่ว มาทำอะไรว่ะ "

“ ก็เดินซื้อของเรื่อยเปื่อย "

“ อย่างมึงมีคำว่าเรื่อยเปื่อยด้วยเหรอว่ะ " มันเอียงหน้าถามก่อนจะเดินเข้ามากอดคอ " ปกติเห็นเดินแค่ที่ที่คนน้อยๆ ไหงมึงมาเดินที่นี่ได้วะ "

“ แล้วเสือกอะไรกับมึง "

“ เปล่าหรอก เจอมึงก็ดี ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย "

“ ไปไหน " มันเชิดหน้าไปทางร้าน " นี่ไง ร้านที่ปิงทำงาน วันนี้กูจะมาซื้อน้ำหอมสักขวด "

“ ให้ใคร "

“ ยังไมไ่ด้คิดว่ะ แต่พอเห็นหน้าปิง กูคิดว่า คิดคงนึกออก " ยกยิ้มขึ้นมา แขนมันก็ดันตัวผมให้เข้าไปในร้านอีกครั้ง " ปิง " มันเรียกอีกคนที่กำลังบริการลูกค้าคนเดิม คนนั้นอยู่

“ อ้าว เท่ " มันทักไอ้เท่ก่อนจะมองผม " เสือ เมื่อกี้ยังไม่ได้น้ำหอมไม่ใช่เหรอ มาเลือกใหม่สินะ "

“ อะไรว่ะ เมื่อกี้มึงมาแล้วเหรอ " ไอ้เท่ถามผมก็ดึงตัวเองออกจากวงแขนที่มันกอด

" กูไปรอข้างนอกแล้วกัน "

“ อะๆ โอเค "  ว่าแบบไม่ใส่ใจมันยืนอยู่ข้างปิง มองดูขวดน้ำหอมที่มันไม่ได้ตั้งใจซื้อ " จะมาอุดหนุนน้ำหอมนะ แนะนำหน่อยสิ "

“ เอาแบบไหน แล้วให้ใครละ "

“ ไม่มีแบบใช้เองเหรอ "

“ แล้วเท่ชอบน้ำหอมผู้หญิงเหรอ "

“ เอ้า ไม่มีของผู้ชายเหรอ " มันทำหน้างงๆ ใส่ไอ้ปิงที่ก็หัวเราะออกมา

“ ไม่มีหรอก  " ฉีดน้ำหอมขวดนึงลงบนกระดาษ " แต่อันนี้ก็พอใช้ได้นะ อันนี้สำหรับสาวสปอร์ท "

“ หอมดีเหมือนกันนี่หว่า " มันว่าก่อนจะทำจมูกฟุตฟิตตรงหน้าไอ้ปิง " แล้วคนนี้ละ ใช้กลิ่นไหน หอมจัง "

“ กลิ่นนี้ " มันยื่นมาให้เป็นขวดน้ำหอมสีชมพู ไอ้ปิงฉีดที่ข้อมือไอ้เท่ ก่อนที่มันจะยกขึ้นมาดม

“ อื้ม หอมจัง หอมเหมือนปิงมาอยู่ใกล้ๆเลย แต่ว่าบนตัวปิงหอมกว่านะ "

“ ลามก อีกแล้วนะมึง " พูดแบบนั้นก่อนจะยกยิ้มให้กัน

“ ก็มึงน่ารัก "

“ กลับละ "  ผมพูดขัดมันสองคนขึ้นมา ตอนที่เดินหันหลังไปผมได้ยินเสียงสถบของไอ้เท่

“ เป็นเหี้ยอะไรของมันอีกว่ะ "

   เดินกลับออกมาจากร้าน ในทางที่มีแต่ผู้คนเดินไปมา หลายคนก็มาคนเดียว หลายคนก็มาเป็นคู่ บางทีผมคิดว่าผมเองต้องทำอะไรสักอย่างแล้วละ อะไรสักอย่างที่แม้ว่าจะขัดกับการเป็นตัวของผม แต่ผมก็ต้องทำเพื่อบางสิ่ง


“ ซื้อน้ำหอมหน่อย " วันนี้ก็เป็นอีกมา ผมเดินตรงเข้าไปหามันตอนที่เห็นว่าใครหลายคนกำลังมุงมันอยู่เหมือนเดิม

“ ครับ  วันนี้จะซื้อให้ใครอีกดีละ " ผมผงะกับคำถามของมัน วันแรกมาซื้อให้แม่ทั้งๆที่แม่อยู่ต่างประเทศ วันต่อมาซื้อให้พี่สาวทั้งๆที่ก็ไม่มี  ส่วนวันนี้จะอ้างใครดีวะระหว่างที่นึกถึงใครบางคนผมที่มองหน้ามันอยู่ก็นึกขึ้นมาได้

“ ซื้อให้เพื่อน "

“ โอเคได้เลย เพื่อนผู้หญิงนะ " ไม่ได้พยักหน้าให้แต่มันก็พาผมไปเดินเลือกน้ำหอมที่โซนอีกฝั่ง " แล้วเค้าเป็นคนยังไง "

“ สวย แต่บางทีก็น่ารัก มั่นใจในตัวเอง แต่ก็ขี้งอน แล้วก็เป็นคนอ่อนไหว "

“ เป็นคนที่มีหลายอารมณ์ดีนะ" มันบอกผมแบบนั้น ก่อนจะก้มลงหาน้ำหอมขวดที่เหมาะกับคนในแบบที่ผมบอก

" ก็อื้ม "

" แฟนใหม่ "

" ก็ใช่มั้ง "

" ยังไงกันแน่ " สายตาที่อยากรู้ของมันผมจ้อง

" แล้วยุ่งอะไรกับมึงด้วย "

" ก็.. นั่นสินะ " ว่ายิ้มๆก่อนจะหันไปหาน้ำหอมต่อ

" กำลังจะไปขอ .. เป็นแฟน " รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาทันทีตอนที่พูดประโยคนี้

" ก็โชคดีแล้วกัน "  ขวดน้ำหอมสีชมพูที่มันหยิบขึ้นมาฉีดลงบนกระดาษก่อนจะยื่นให้ " กลิ่นนี้มาใหม่ มันจะหอมอ่อนๆ "

“ อื้ม " ก็หอมดีครับ หอมแบบอุ่นๆ เป็นความหอมที่พอดมแล้วก็อยากจะหอมแล้วหอมอีก

“ หอมดีใช่มั้ยละ "

“ ก็นะ "  บอกแบบนั้นผมเอากระดาษที่ตัวเองถือไปชนจมูกมัน " หอมมั้ย " ปิิงยิ้ม

“ หอมสิ "

“ มีแนะนำอีกมั้ย " ผมถามมันก็มองไปรอบๆ

“ ก็กลิ่นนี้ " ขวดเดียวกับที่มันใช้อยู่ตอนนี้ ผมจำได้เมื่อวานมันบอกไอ้เท่ " กลิ่นนี้ก็หอม อารมณ์คล้ายๆกันแต่อันเมื้อกี้จะหอมกว่า "

“ เหรอ งั้นเอาขวดเมื้อกี้ขวดนึง "

“ โอเคครับ สักครู่ " มันหยิบน้ำหอมจากข้างล่างสต๊อกก่อนจะเดินหายไปเค้าเตอร์แคชเชียร์  ราคาหลายพันที่ผมยื่นบัตรเครดิตไปให้ หลังจากคิดเงินเสร็จเรียบร้อยน้ำหอมขวดนึงที่อยู่ในถุงมันยื่นมาให้ผม " นี่ครับ "

รับสินค้าจากมือมันไว้ ก่อนจะยื่นกลับคืนไปให้ " เอาไป "

“ หื้ม " ทำหน้างง ก่อนจะเอียงหน้าถาม " สินค้าไม่ถูกเหรอ "

“ เปล่า ถูก "

“ แล้วส่งคืนมาทำไม "

“ กูซื้อมาให้  " คราวนี้มันก็ยิ่งงง

“ ให้กู ก็ไหนบอกว่าจะซื้อไปขอใครเป็น .. แฟน " เสียงของมันเงียบลง หน้าที่แดงกล่ำของผมผมกัดฟันแน่นด้วยความตื่นเต้น

“ อย่าให้ต้องพูดเป็นครั้งที่สอง " รับถุงนั้นจากมือผม " ฟังดีๆและ จะไม่พูดซ้ำ "

“ อะไร "

“ ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้น " ผมไม่ได้มองมัน ผมมองไปทางอื่นตอนที่กำลังพูดประโยคนั้น  หัวใจของผมเต้นแรง

“ นี่ "

“ ก็บอกว่าจะไม่พูดซ้ำไง "

“ วันนี้กูเลิกงานสี่ทุ่ม จะเลี้ยงตอบแทนไอ้นี่แล้วกันนะ " ยื่นถุงมาตรงหน้า มันยิ้มก่อนจะเดินกลับเข้าไปข้างใน

“ ปิง " ผมเรียกมันไว้ไอ้ปิงก็หันมามอง " รถจอดอยู่ที่ลานจอดรถชั้นหนึ่ง "

“ อื้ม "   รอยยิ้มนั่นที่มันมอบให้ หัวใจของผมเต้นแรงอย่างประหลาดเลยครับ

.....................................................

ไม่รู้จะพูดอะไรดี รู้แค่ว่า รู้สึก หยุดยิ้มไม่ได้
พี่เสือในมุมที่ต้องง้อปิง ก็เป็นอะไรที่ ..เขินดีนะ  :hao7:
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ สำหรับคนที่มีทวิตหรือเฟส
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 31-10-2014 21:26:26

เสือตอนนี้ทำดีเราให้ผ่านค่ะ
ชอบอะ เสือคนปากร้าย เสือคนซึนมาง้อปิง
แถมยังขอเป็นแฟนด้วย :m3: น่ารักมาก หยุดยิ้มไม่ได้จริงๆ
นี่เป็นทางออกที่ดีที่สุด ในเมืีอไม่อยากให้ใครใกล้ปิง
ก็ให้ปิงมาอยู่ใกล้ มาเป็นแฟนซะเลย จะได้มีสิทธิ์หวง คึคึ
เป็นการตัดสินใจที่ดีมากเสือ o13
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: hongzaa ที่ 31-10-2014 21:27:53

เดียววววววว ทำไมฉันมองอิเสือน่ารัก โอ้ยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: firstlove ที่ 31-10-2014 21:34:57

โอ้โหพี่เสืออออออออออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 31-10-2014 21:36:08

เขินเว้ยเฮ้ยยย :hao7: :hao7: :hao7: :impress2:
เทียวซื้อน้ำหอม ทำให้นึกถึงตอนเทมง้อไฟเทียวซื้อขนมร้านคุณเเม่เลย5555555
ให้ผ่านก็ได้แต่ต่อจากนี้ แก้ตัวหใม่ซะ โอกาสมีไม่มากนะจ้ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: venuz ที่ 31-10-2014 21:42:29

ก็ยังหมั้่นไส้เสืออยู่ดี ชิชิ
ง้อดีๆ ทำตัวดีๆล่ะ ปากหมาอีกนี่ฟรีคิกนะบอกให้
เห็นแก่เทียวดมน้ำหอมจนจมูกเปื่อย จะชอบนายนิดนึงก็ได้นะเสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 31-10-2014 22:02:16

กรี๊ดดดดดดดด  :m11: :m11: :m11: :m3: :m3: :m3: ชอบอ่ะ ชอบบบบบบเสือ
คือดีงามคือเริ่ดคือฟิน  o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 31-10-2014 22:03:41

เอ้ออ!!!! ก็แค่เนี่ยะ ตามใจตัวเองไม่เห็นจะยาก
เสือแอบน่ารักนะ เขินกับเขาเป็นด้วย  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-10-2014 22:04:04

ง้อตามสไตล์เสือเลยอ่ะ เขินแทนปิงด้วยเหอะ แอร๊ย :o8:
จุดพลุฉลองให้ตอนหน้าเลย ต้องเตรียมผ้าไว้ซับเลือดด้วยไหมอ่า คาดหวังนะเนี่ย :haun4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 31-10-2014 22:07:17

น่ารักมากกกก ลุ้นแทบแย่   :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 31-10-2014 22:09:52

เสือน่ารักดีตอนนี้ เหมือนเด็กงอแง สับสน และอยากได้ของเล่นคืน รู้ตัวแล้วสิว่าชอบเขา
แต่ก็คงไม่ยอมรับ ยอมบอกออกไปง่ายๆ แน่ ยังมีคำพูดแย่ๆ หลายคำอยู่ในความคิดและที่บ่นออกมา
ถ้าจะรักใครต้องให้เกียรติเขานะ
คนขายน้ำหอมฟีโรโมนกระจายมาก คนสวยๆ มันเข้ากับน้ำหอมจริงๆ แต่คงขายได้อีกไม่นาน เพราะจะมีแฟนแล้ว
และแฟนคงไม่ยอมให้ขาย ฮิ้ววววววว ยึดมั่น ใจแข็ง และเป็นตัวของตัวเองไว้ลูก เอาให้เสือหมอบไปเลย

ขอบคุณค่ะ มารอทุกวันเลยค่ะ ติดเรื่องนี้มาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: พิรุณสีเงิน ที่ 31-10-2014 22:14:23

รู้สึกหมั้นไส้พ่อหนุ่มซีน
แหมมมมม มุกนี้คิดนานมั๊ยคะพี่เสือ  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 31-10-2014 22:27:05

เอ้ยยยย เสือซึนน่ารักโฮกเลยค่ะ > ////////////// <
พรุ่งนี้มีสอบพอดี ได้อ่านเรื่องที่รอนี่ฟินไปเลย T _____ T .. ขอบคุณไรเตอร์นะคะ มาอัพได้ตรงจังหวะมาก ~~

ขออนุญาตช่วยแก้คำผิดนิดนึงนะคะ ^^"
แดงกล่ำ - แดงก่ำ
เชี้ย - เชี่ย
เชี้ยนี้ - เชี่ยนี่
เหรอว่ะ - วะ
ขายไรว่ะ - วะ
ใครมันจะไปอยากอยู่ด้วยว่ะ - วะ
ไมไ่ด้ - ไม่ได้

เสือน่ารักมากกกกเลยค่ะ ฮือ แต่ปิงยอมง่ายไปหน่อยไหมอ่ะ
รู้สึกยังไม่ค่อยเสียอะไรเลย เชอะ หมั่นไส้คนปากแข็งมานานนนนนนนน อยากให้เจอบทเรียนหนักๆกว่านี้เลยค่ะ!  :m16:
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เสมอเหมือนเดิมนะคะ สู้ๆค่า ♡

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: snowice ที่ 31-10-2014 22:36:32

ถึงพี่เสือจะปรับปรุงตัวแล้วก็ยังตัดแต้มกับที่ทำร้ายจิตใจน้องปิงไม่ได้อยู่ดีอะแหละ ชิ!!! (เปนแม่ยกน้องปิง)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 31-10-2014 22:45:33

โอ้ยยยยยยย พี่เสือ เห็นมะ ถ้าไม่ปากหมาใส่ปิงนี่สวีทวี้ดวิ้วกันไปนานละนะ

วันหลังก็เลิกซึนเนาะ ไม่ปากหมาละเนาะ 555555555555555555555

รอโมเม้นท์เค้าหวานกันนะคะ  :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 31-10-2014 22:52:37

หมั่นไส้อิพี่เสือจริงๆ ซึนไปไหนคะพี่
ทิฐิ อคติน่ะ ลดๆลงบ้างนะ
แอบสมน้ำหน้ามัน ว่าเค้าดีนัก เป็นไงละ
แต่ตอนนี้เสือก็ลดลงไปได้เยอะแล้วนะ
คิดว่ามันกำลังพัฒนาไปในทางที่ดีแล้วล่ะ
สู้เค้านะปิง เอาชนะใจพี่เสือให้ได้นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-10-2014 22:57:45

อยากจะร้องไชโยโห่หิ้วววววว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 31-10-2014 23:18:35

พี่เสือน่ารัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 31-10-2014 23:24:56

เหยยยยยย ปิงมาทำงานได้กี่วันเองเนี่ย
สงสัยต้องออกจากงานพาสไทม์แล้วล่ะ
เพราะเสือท่าทางจะทั้งหึงทั้งหวง ไม่อยากให้ยิ้มให้ใคร โว๊ะ! อีเสือเอ้ย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: MaEwA ที่ 31-10-2014 23:27:58

กรี๊ดดดดดด ฟินนนน หุบยิ้มไม่ได้ ทำไงดี  ชอบๆ พ่อหนุ่มซึนดะเระ อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 31-10-2014 23:39:10

 :impress2:Zเสือน่ารักอ่ะะะะะะะ
เดินเข้าร้านขายน้ำหอมเป็นว่าเล่น
เบยยยยยย

หวายยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 01-11-2014 00:10:51

เป็นการง้อแบบว่าไม่คาดคิดมาก่อน

ว่าคนอย่างเสือ

มีวิธีการง้อน่ารักๆแบบนี้ด้วย

เสือคงสับสนน่าดู

เป็นกำลังใจให้รีบๆรู้ใจตัวเองละ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 01-11-2014 00:14:30

ตามมาง้อซะแล้ว
แต่แหมม :z13:
กว่าจะง้างปากง้อได้ก็ลีลาเยอะเหลือเกินนะพ่อคุณเสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 01-11-2014 00:31:40

เสือมีอารมนี้ด้วยอะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 01-11-2014 02:49:07

ว้ายยยย

ตายแล้วๆๆๆๆๆ

เขินนนนนน

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-11-2014 02:49:35

กรี๊ด แต่ดิฉันรับรู้ได้ว่าหวานกันไม่ทันไรเดี๋ยวก็น่าจะมีมาม่าอดีตปิงมาให้ทาน..

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 01-11-2014 06:38:48

พี่เสือนี่คือง้อแล้วเหรอ
ท่าเยอะจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 01-11-2014 06:39:44

พี่เสืออ่อนแล้วววว  o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 01-11-2014 06:58:21

ทำดีมาก นาย !!!! ยิ้มแก้มแตกไปดิ หุหุ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 01-11-2014 07:08:06

เสือคนซึนนนนน


555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 01-11-2014 09:51:07

กว่าจะง้างปากออกมาพูดนะเสือ
นี่ลุ้นยันบรรทัดสุดท้าย เสือแม่ง  :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: KIMKUNG ที่ 01-11-2014 12:21:34

รอน้องปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 01-11-2014 13:15:22

มุมิอ่าาาาาาาาาา

พี่เสือหมดไปหลายพันเลยนะกว่าได้ "น้ำหอม" ที่ถูกใจ
อิิอิิอิ

รออ่านตอนหน้า นางจะดีกันแล้วใช่มั้ยคะ
ปล งานพาร์ทไทม์ มากกว่านะคะ Part-time

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: armchair2535 ที่ 01-11-2014 15:24:03

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด   น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: masochism2018 ที่ 01-11-2014 20:32:05

กรี๊ดดดดดด เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
อิพี่เสือซึนมากจริงๆ คือนางจะมีวิธีของนางที่ใช้บังคับปิง แต่ปากจะไปอีกทาง
อย่างตอนขโมยคีย์การ์ด กับตอนมัดมือชกพาไปกินอาหารอิตาเลียน
คือซึนโคตรๆๆ แผนสูงอะ แต่วิธีพี่แกก็ใช้ได้ผลนะ ตลกกก555555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 02-11-2014 01:35:37

รักกันก้อควรเลิกอคติ คนรักกันแล้วนะเสือ
ทั้งหวงหึงแรงแต่ชอบชวนทะเลาะ
ปากดีแบบนี้อนาคตส่อแววมาม่า

ปล ปิงอ่อนให้เร็วนิ น่าโกรธนานๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 8 // 31.10.57} #หน้า 6
เริ่มหัวข้อโดย: kik ที่ 02-11-2014 19:47:58

เสือเริ่มน่ารักแล้ว :mew3: :mew3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 02-11-2014 21:27:38

ตอนที่ 9

“ วันนี้หนุ่มคนนั้นที่มาซื้อน้ำหอมกับปิงนะ ก็แฟนมันอีกแล้วนะ " เสียงที่ผมได้ยินเป็นเสียงกระซิบกระซาบของพี่ๆผู้หญิงที่ร่วมทำงานด้วยกัน

“ แฟนเยอะชะมัดเลย อิจฉานะเนี้ย เป็นผู้ชายแท้ๆแต่ดันมาคนมาจีบเยอะกว่าพวกเราที่เป็นผู้หญิงอีก "

“ แบบนั้นจะมีผู้หญิงไปทำไมกันนะ " ในห้องสต๊อกเล็กๆ คนสามคนที่กำลังนินทาผมอยู่ไม่ได้รู้ว่าผมยืนอยู่ข้างนอก ยกยิ้มกับคำพูดพวกนั้นของเธอ ผมไม่ได้สนใจคำนินทาอะไรแบบนั้นหรอกครับ เพราะการที่คนคนนั้นไม่มี เค้าก็ต้องอิจฉามันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว

“ แต่คนที่ให้น้ำหอมมันวันนี้นะ โคตรหล่อเลย ว่ามั้ย "

“ คนไหน "

“ ก็คนที่หล่อที่สุด ที่วันนั้น ชมพู่เดินไปบริการแล้วเค้าออกจากร้านไปเลยไง "

“ สงสัยจะแฟน "  หัวใจของผมกระตุกขึ้นมา ตอนที่ได้ยินพวกเธอพูดถึงมัน  ยังจำสีหน้าจริงจังของมันที่แดงนิดๆตอนที่ยื่นขวดน้ำหอมให้ผม คำพูดเอาแต่ใจที่บอกว่า ' อย่าให้ต้องพูดซ้ำ ' เอาตรงๆว่า น่าหมั่นใส้สุดๆ

“ ขี้เก็ก " ยกข้อมือขึ้นมามองนาฬิกา อีกแค่ห้านาทีก็ใกล้เวลาที่ต้องกลับบ้านแล้ว แต่วันนี้ดูท่าว่าจะไม่ได้กลับ

“ ยืนยิ้มอะไรคนเดียวเหรอปิง "

“ พี่ชมพู่ ยังไม่เตรียมตัวกลับบ้านอีกเหรอครับ "

“ เรียบร้อย เราก็เรียบร้อยแล้วสินะ " มองผมที่สะพายกระเป๋าเรียบร้อยเธอพยักหน้าให้ " อย่าไปสนใจคนนินทานะ พวกนั้นนะ ขี้อิจฉา " เธอว่าแบบนั้นก่อนจะเคาะประตูห้องสต๊อกด้านหลัง " อย่านินทาน้อง แล้วก็รีบออกมาได้แล้ว ไม่กลับบ้านกันรึไง "

“ จริงๆ ผมไม่ได้สนใจหรอกครับ ไม่ต้องขนาดก็ได้ " ผมส่ายหน้าให้เธอที่ยิ้มขึ้น

“ ไม่ได้หรอก ทำงานร่วมกันถ้ามาว่ากันให้ได้ยินลับหลังแบบนี้มันน่าเกลียด ถ้าอยากนินทาจริงๆก็ไปนินทาที่อื่น " พี่ชมพู่เป็นผู้จัดการร้านเธอเป็นสาวอายุเกือบสามสิบแต่ก็ยังสวย

“ ไม่ได้นินทาเลยนะ " พี่สาวสามคนจากด้านในที่เดินออกมา พวกเธอมองผมยิ้มๆ ก่อนที่พวกเราทุกคนจะเดินออกจากร้าน ผมเป็นคนล็อคร้านทั้งหมด เช็คทุกอย่างเรียบร้อยทุกคนก็แยกย้าย

“ กลับบ้านดีๆนะครับ แล้วเจอกัน " ผมว่าแบบนั้น ทุกคนก็แค่หันมาโบกมือลา จบหนึ่งวันในการทำงานไปแล้วแต่เหมือนว่าอะไรบางอย่างกำลังถูกเริ่มต้นใหม่ ผมกระชับกระเป๋าสะพายแบบนักเรียนญี่ปุ่นของตัวเองเดินตรงไปที่ลานจอดรถ ลานจอดรถชั้นล่าง มีรถจอดอยู่ไม่ถึงสิบคัน และแน่นอนว่ารถของมันก็เป็นคันที่เด่นที่สุดที่จอดอยู่ตรงนั้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เคาะกระจกรถมันสามครั้ง วินาทีต่อมาประตูฝั่งคนนั่งข้างของมันถูกปลดล็อคออก ผมเปิดประตูก่อนจะโผล่หน้าเข้าไปบอก

“ มีอะไร "

“ เข้ามา "

“ เข้าไม่ได้ กูเอารถมา "

“ จอดทิ้งไว้ " พูดแบบนั้นมันก็หันมามอง สายตาที่บอกว่าให้ผมทำแบบนั้นจริงๆ

“ ตลก รถกูรถยนต์นะมึงไม่ใช่จักรยาน แต่ถึงจะเป็นจักรยานกูก็หวงเว้ย เพราะมันเป็นของของกู "

“ ขึ้นมา อันตราย" ดึงมือให้เข้าไปนั่งในรถ

“ เชี้ย " พอสถบแบบนั้นมันก็หันไปตรงหน้ารถ ยามตรวจอาคารกำลังเดินไปเดินมา ผมขมวดคิ้ว " อันตราย อะไรของมึง "

“ อันตราย " ย้ำบอกแบบนั้นก่อนจะดึงผมเข้าไปจูบ ตาของผมเปิดกว้างตอนที่ปากของเราแนบสนิทกัน มือของมันที่กอดเอวของผมไว้ สมองของผมเบลอไปชั่วขณะตอนที่มันดันตัวออก ตอนนั้นก็ทำได้แค่นั่งนิ่งๆ " ค่ารอ "

“ อะไรของมึงว่ะ " เอียงตัวมาพิงกับเบาะรถ ผมหันไปอีกทางเหมือนคนทำอะไรไม่ถูก ก็เคยแต่จู่โจมคนอื่นด้วยคำพูดที่มั่นใจว่าต้องหว่านเสน่ห์ได้แบบชนะใสๆแน่ๆ แต่ไม่เคยคิดว่าวันนึงกูจะมาโดนไอ้คนที่ปากบอกว่าเกลียดจู่โจมด้วยการกระทำแบบนั้น  แถมยังมีคำพูด ข้ออ้าง กากๆที่ชวนใจเต้นนั่นอีก

“ รถอยู่ไหน "

“ ตรงนู้น " ชี้ไปแบบส่งๆมันก็ขับรถออกจากที่ที่ตัวเองจอด ไปที่รถของผม

“ เขินยังกับไม่เคย มึงบ่อยจะตายไม่ใช่เหรอ แค่จูบเนี้ย .. ลงไปได้ละ " ระหว่างที่นั่งเงียบๆในรถมันก็พูดคำนี้ขึ้นมาอีก บางทีไอ้เชี้ยนี่ก็ดีหมดทุกอย่าง ยกเว้นปากจริงๆ ผมหันไปมองมันตาขวางผมเกลียดที่สุดก็คำพูดดูถูกของมันนี่เหละ

“ เสือ " ผมเรียกมันแค่นั้นก่อนจะดึงคอเสื้อของมันให้ตรงลงมาหา " ถ้ามึงยังพูดดูถูกกูอีกละก็ อย่าหาว่ากูไม่เตือน "

“ แล้วมึงจะทำอะไร "

“ ไม่ทำอะไรหรอก แต่บอกไว้เลยว่า ต่อให้ซื้อของที่กูชอบให้กูล้านชิ้น กูจะก็ไม่กลับมาหามึงอีก "

“ แล้วคิดว่ากูสนรึไง "  ผมปล่อยมือออกจากเสื้อมันช้าๆ ผมถามตัวเอง ' เออ แล้วทำไมมันต้องสนด้วยว่ะ เอาตัวเองไปเป็นข้ออ้างข้อตกลงทั้งๆที่ไม่ได้ดูตัวเองเลยว่าใช้เป็นข้ออ้างไม่ได้  ตัวเราไม่ได้มีค่าสำหรับเค้าขนาดนั้น '  “ แต่ ก็ สน.. นิดนึง " พูดแบบนั้นก็เหมือนปากของมันจะเข้ามาจูบผมอีกครั้ง กลืนน้ำลายลงคอตอนที่ตัวของมันกอดผมไว้แน่น

บางทีก็ไม่เข้าใจเลยว่า ความรู้สึกที่แท้จริงของมันคืออะไรกันแน่ ตกว่า จะเกลียด หรือ จะรัก
 
“ กูไม่เข้าใจมึงเลยว่ะ ไม่เข้าใจจริงๆ มึงบอกว่าเกลียด คนเกลียดกัน เค้าทำกันแบบนี้เหรอว่ะ " คำถามที่ผมแค่อยากรู้ ตอนที่มันผละปากออกจากผม ตอนที่เราจ้องกัน ผมถามคำถามที่ทำให้มันต้องกลับไปพิงเบาะที่นั่งของตัวเองก่อนจะตอบมันออกมา
 
“ กูเอง ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน "

“ เหรอ "

“ กูเกลียดมึง ถึงตอนนี้ก็ยังเกลียดอยู่ กูรังเกียจมึง แม้กระทั้งตอนนี้ก็ยังรังเกียจอยู่ "

“ แล้วมึง " อยากจะถามว่าถ้าเกลียดกูมากขนาดนั้นแล้วมึงจะเข้ามาจูบ มาใกล้กูทำไม เกลียดกูออกไปไกลๆสิว่ะ

“ แต่ทั้งๆที่เกลียด กูก็มาหา กูอยากเห็นหน้า เห็นหน้าคนที่เกลียดแบบมึง ทั้งๆที่รังเกียจร่างกายของมึงขนาดนั้น แต่ก็อยากจะทำแบบนั้นกับมึงตลอด กูเกลียดทุกคนที่เข้ามาใกล้มึง เกลียดทุกคนยกเว้นตัวเอง "

“ นี่กูกำลังโดนสารภาพรักอยู่เหรอว่ะ "

“ ไม่เห็นมีคำว่า รัก สักคำ " มันเถียงมองหน้ามันจากมุมนี้ เสือคงเป็นคนที่ควบคุมกัวใจไม่เก่งแน่ๆ .. และเช่นกัน ผมเองก็ด้วย ทั้งๆที่ตอนนี้น่าจะบอกตัวเองได้แล้วว่า ชนะใจไอ้เสือได้แล้ว แต่ก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนแพ้แบบน็อคไปแล้ว ก็ทั้งๆที่อีกคนบอกว่าเกลียดแท้ๆแต่ใจก็ยังเต้นแรงอยู่เลย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะกระจกทำเอาผมกับไอ้เสือหันไปสนใจคนด้านนอก ผมลดกระจกลง เป็นลุงยามที่ก้มหน้าลงมาหา " ห้างปิดแล้วนะครับ "

“ ครับ " มันว่าแค่นั้นก่อนจะปิดกระจก

“ กูไปนะ " ไม่ตอบอะไร ผมก็เดินลงไปจากรถของผม ขึ้นรถตัวเองเข้าไปนั่งผมสตาร์ทรถก่อนจะตบไฟสูงใส่คนที่จอดรถขวางทางผมอยู่ แต่แทนที่มันจะเดินรถไปข้างหน้าเพื่อออกไป มันกลับถอยหลังแล้วตบไฟสูงบอกว่าให้ผมไปก่อน

' ไปสิ ' ข้อความถูกส่งเข้ามา เป็นเบอร์แปลกที่ผมไม่ได้เซฟเอาไว้ มองรถคันข้างหน้าผมตอบกลับ

' มึงก็ไปก่อนสิ บ้านก็อยู่คนละทางกัน '

' มึงไปก่อน แล้วอย่าขับเร็ว ' กำลังจะพิมกลับว่า แล้วจะทำไม แต่ข้อความอีกข้อความก็ส่งกลับมาให้ก่อน ' ตำรวจเยอะ '

' แค่นั้นเอง '

' อันตราย '

' กูขับเก่งน่า เชื่อมือ '

' อย่าขับเร็ว '

' กูขับคล่องแล้วกัน มึงกลับบ้านไปเถอะ ' เงียบกันอยู่สักพักหลังจากที่ผมส่งข้อความนี้ไป แต่พอเงยหน้าขึ้นมาจากจอ ผมพบว่าใครบางคนกำลังมองผมที่กำลังยิ้มอยู่ มันก้มหน้าลงพิมมือถือของตัวเองอีกครั้ง

' เป็นห่วง '  ส่งมาแค่นั้น ตอนที่ผมจ้องหน้ามันไอ้เสือหันไปทางอื่น ก่อนจะพิมข้อความกลับมาให้อีกครั้ง ' กลัวไปชนคนอื่นตายเสียดายชีวิตคนอื่นเค้า '

' มึงขับไปก่อนเลยไป ' ส่งไปแค่นั้น ผมวางมือถือไว้ข้างๆตัว ตบไฟสูงใส่ แต่ข้อความก็ส่งมาให้อีกครั้ง

' จะขับตามหลังไปส่ง ขับไปได้แล้ว ' เจตนาที่มันต้องการเผยออกมาแล้ว ตอนนี้ให้เดาต้องมีคนหัวเสียหงุดหงิดอยู่ในรถแน่ๆ  ' เผื่อมึงโดนตำรวจจับ '

' ขี้เก็ก ' ตอบกลับข้อความไปแบบนั้น ผมเห็นมันยิ้ม ก่อนที่ตัวผมจะขับรถออกมา

ขับรถมาถึงคอนโดโดยที่มีรถอีกคันตามหลังมาติดๆ ผมจอดตรงที่จอดรถประจำของผม ตอนที่เดินลงจากรถไอ้คนที่คิดว่าจะกลับไปก็เดินลงจากรถ

“ ไปด้วยกันหน่อย "

“ ไปไหน "

“ หิว " บอกแบบนั้นมือที่จับแขนก็เปลี่ยนไปจับมือแทน

“ อยากกินอะไร "

“ อะไรก็ได้ที่เปิดตอนนี้แล้วดูน่าอร่อย " จริงๆแล้วถ้าเวลานี้ต้องทองหล่อ 38 เพราะมันมีอาหารเยอะมากแล้วก็มีแต่ของกินอร่อยๆทั้งนั้น 

“ ไปซอย 38 กันมั้ยละ "

“ เอาสิ " พยักหน้าแค่นั้นมันก็เดินขึ้นรถของตัวเองไป ผมเดินไปนั่งที่คนนั่งข้างๆ ไม่ต้องบอกทางหรอกครับ เพราะที่มันขับรถออกไปแบบนั้น ก็แสดงว่ามันต้องเคยมาแน่ๆ

“ เคยมาแล้วใช่มั้ย "

“ เคย " พูดแบบนั้นแต่ตาก็จ้องไปข้างหน้า " เคยไปผับแถวนั้น " 

“ อ้อ กูก็เคยไป "

“ อย่างมึงก็คงไปแล้วทุกที่เหละ ไม่งั้นจะหาเหยื่อได้รึไง "

“ ทำไมต้องหาเหยื่อวะ กูมานั่งกินกับเพื่อนไม่ได้เหรอ "  ผมตัดสินใจถามมันที่ก็เงียบไป " กูไม่หาหรอกเหยื่อนะ เพราะที่มึงรู้มันก็มาหากูเองทั้งนั้น แล้วพอกูไม่เล่นด้วยก็หาว่ากูนะแรด มึงว่าตกลงว่าใครผิดกันแน่ มึงเองก็เหมือนกันนิสัยไม่ดีชอบว่ากู ทั้งๆที่มึงแม่งไม่รู้จักอะไรในตัวกูเลย มึงดูจากหน้ากูแล้วตัดสินใจ  "

“ ขี้บ่น " ไอ้เสือบอกแค่นั้นหลังจากที่ผมพูดจบ

“ กูไม่ได้ขี้บ่น "

“ กูพูดนิดเดียวมึงพูดเป็ต่อยหอยเลยนะ  พูดมาก "

“ ก็มึงชอบด่ากู "

“ กูไม่ได้ด่า "

“ งั้นที่พูดเมื้อกี้คือพูดปกติของมึงงั้นสิ " มองหน้ามันที่ยังคงทำหน้านิ่งใส่ ผมมองตรงไปข้างหน้า " ขับรถเข้าไปจอดข้างในเลย "

“ ทำไมต้องจอดข้างใน ขี้เกียจเดิน "

“ มันจอดข้างหน้าไม่ได้เว้ย " บอกแบบนั้นมันก็ยอมขับรถไปจอดตรงที่ว่างที่เวลาใครมาที่ที่ก็ต้องมาจอด มันเป็นทางที่ค่อนข้างมืดแต่ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร ถ้ามีคนมาด้วย

“ ไกล " พูดแบบนั้นตอนที่เดินออกมาจากรถ ผมไปยืนอยู่ข้างๆมัน

“ ก็นิดเดียวเอง เดินไปแปปเดียวก็ถึง ไม่ถึงห้านาทีเลย "

“ ขี้เกียจ "  คำพูดที่มาพร้อมกับมือของมันที่กอดคอของผมไว้ ดึงให้เข้ามาใกล้ " ขอพิงหน่อย "

“ อยากจะกอดก็บอก " พูดแบบนั้นคนที่บอกว่าจะขอก็เลื่อนมือจากคอลงไปที่เอว แล้วก็ดึงให้ชิดตัวของมัน

“ แบบนี้ ที่เค้าเรียกว่า กอด "

“ อ๋อเหรอ " ผมมองหน้ามันก่อนจะพยักหน้า " แต่แบบมึงนะ กูเรียกว่าแถ "

“ บะหมี่ร้านนั้นน่ากิน " พูดแบบนั้นแต่มือก็ยังกอดเอวผมไม่ปล่อย ทำเป็นไม่ใส่ใจก่อนจะออกเดินตรงไปข้างหน้า

“ ชิส์ แถ " 

“ อยากจะกินอะไร "

“ อื้มมมม  " ผมครางเสียงยาวตอนที่มันตั้งคำถาม " อยากเข้าไปนั่งกินในร้านนี้ " มันเป็นร้านอาหารสไตส์วินเทจเก่าๆสวยมากครับบอกมันแบบนั้นไอ้เสือก็ขมวดคิ้ว " แต่ว่าของข้างนอกถูกกว่า แล้วก็น่ากินกว่า แต่ร้านนี้ก็อร่อยนะ "

“ เรื่องมาก "

“ เรื่องมากอะไร มึงอะอยากกินอะไร " พอผมถามคราวนี้ไอ้เสือก็มองไปรอบๆ เข้าใจว่าเลือกยากเพราะมันก็น่ากินหมดทุกร้าน

“ ไม่รู้สิ "

“ งั้นกูเลือกนะ " ผมบอกแบบนั้นก่อนจะออกเดิน เลือกร้านก๋วยจั๊บครับ รู้สึกว่ามันง่ายดีอีกอย่างดึกแล้วน่าจะกินอะไรร้อนๆน่าจะดีกว่า  " สั่งเลยนะ "

“ อื้ม เอาเหมือนกัน " ผมสั่งก๋วยจั๊บแบบพิเศษมาสองแล้วก็ข้าวเปล่าอีกสอง นั่งลงตรงกันข้ามผมก็มองไปรอบๆ

“ ไอติมกระทิร้านนั้นก็อร่อย ข้าวเหนียวมะม่วงก็อร่อย  "

“ มึงท้องลูกแฝดเหรอ "

“ เชี้ย แค่บอกว่า อร่อยเว้ย ไม่ได้บอกว่าจะแดกซะหน่อย "

“ เหรอ อย่าให้รู้แดกแล้วกัน " พูดแบบเก็กๆตอนที่อาหารวางลงตรงหน้า มันน่ากินมากครับก็เลยยกมือถือขึ้นถ่ายภาพก่อนกินซะหน่อย ซดน้ำเข้าไปคำแรก อร่อยมากครับร้อนลงไปถึงกระเพาะเลย

“ อร่อยมั้ย "

“ ก็ดี " เหมือนจะบอกว่า เฉยๆ แต่เฉยๆของมันก็กินแบบไม่คุยกับใครเลย ไม่รู้ไปอดอยากมาจากไหน

“ เออ พรุ่งนี้มึงมีเรียนรึเปล่า "

“ มี "

“ กูไม่มี งานก็ไม่ต้องไปทำด้วย เพราะเป็นวันหยุด "

“ คิดยังไงถึงไปทำงาน ไม่มีตังค์เหรอ " เงยขึ้นมามองหน้าผม คงเป็นคำถามที่ไม่ได้คิดอย่างดีหรอก ห่ามก็เท่านั้น

“ คนไม่มีตังค์เท่านั้นเหรอ ที่ต้องทำงานนะ "

“ ก็เปล่า " มันที่เงียบไปผมที่ก้มลงกินอีกครั้ง แต่มันก็พูดขึ้นมาอีก " หรือว่า .. “

“ ไม่ได้ไปหาเหยื่ออย่างที่มึงคิดหรอก "

“ แต่เห็นคนเยอะดีนี่ คนที่มาคอยตามมึงนะ "

“ ไม่ได้ขอร้องให้มา แล้วอีกอย่างกูก็โสด จะมีคนจีบมันก็ไม่แปลกนิ "  พอพูดแบบนี้ระหว่างเราก็เงียบ มันที่จ้องหน้าผมอยู่เหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่  " จะพูดอะไร "

“ อิ่มละ "

“ คิดตังค์เลยครับ " หันไปบอกคนขายให้เก็บเงิน

“ เอาไป " ยื่นกระเป๋าตังค์ทั้งใบมาให้

“ ทำไม "

“ เอาไปจ่าย " บอกแบบนั้นผมก็เอาของมันมาเปิดดูเงินเยอะเป็นฟ่อนเลยเว้ย มีแต่แบงค์ใหญ่ๆทั้งนั้น

“ เลี้ยงกูด้วยนะ "

“ อื้ม " จ่ายค่าอาหารไปไม่ถึงร้อยผมยื่นกระเป๋าเงินให้มันตอนที่เก็บเงินเข้าที่ให้มันเรียบร้อย

“ เอาคืนไป "

“ ถือเอาไว้ก่อน " หันมองหน้ามันที่ตอนนี้ก็มองหน้าผม " อย่างมึงคงไม่กินอย่างเดียวแน่ "

“ จะเลี้ยงอีกเหรอ "

“ แล้วจะแดกมั้ยละ "

“ แดกสิ " พูดกับมันแบบนั้น ผมลุกขึ้นเดินตรงไปข้างหน้า แม้ว่าจะดึกแต่ผู้คนที่สัญจรไปมาหรือแวะเข้ามากินอาหารก็ไม่มีทีท่าว่าจะพร่องลงไปเลย ไอศกรีมกระทิร้านโปรด ผมยิ้มให้แม่ค้า " มึงกินมั้ย "

“ ไม่อะ "

“ เอาไอติมกระทิใส่ฟักทองเชื่อมแล้วก็ใส่ไข่ด้วยครับ "

“ หนึ่งที่นะ " พยักหน้าให้แม่ค้าเธอก็จัดการตักไอติมให้ผม

“ ไม่กินจริงๆอะ อร่อยนะ "

“ ไม่ "

“ นี่จ้ะ ได้แล้ว " เอาตังค์ไอ้เสือยื่นไปให้ ผมรับไอติมมากครับแรกที่ตักเข้าปากคืออร่อยโคตรกินเข้าไปสามคำติด ก่อนตักอีกคำเอาไปจ่อปากมัน

“ กินดูอร่อย " พอทีแบบนี้ก็อ้าปากกินแบบว่าง่าย ไอ้เสือเคี้ยวไม่นานผมก็ถาม " อร่อยมั้ย "

“ ก็ดี "

“ กินอีกคำมั้ย "

“ ก็อื้ม " ทำหน้าตานิ่งๆรู้เหละว่าอร่อย มันมองที่ถ้วยไอติมของผม " เอาอีก "

“ เดี๋ยวกูสั่งให้ "

“ ไม่ต้อง กูจะกินถ้วยนี้ " มองมาที่ถ้วยของผมป้อนมันอีกคำไอ้เสือหันไปทางอื่นตอนมันกินแล้วตอนที่จะกินอีกก็หันกลับมามองถ้วยนั่นอีกครั้ง ทำตัวเหมือนเด็กเล็กๆเวลาแม่ป้อนข้าวเลย

“ เลอะ " เอามือเช็ดขอบปากที่ติดไอศกรีมออกให้มัน ผมเช็ดเข้ากับเสื้อตัวที่เสือใส่อยู่  มันมองมาที่ถ้วยไอติมผมอีกครั้ง " นี่มึงจะแดกของกูให้หมดเลยใช่มั้ย "

“ ก็ยังไม่หมดนิ " มองลงในถ้วยผมตักขึ้นกินคำนึง แล้วก็ป้อนมันอีกคำ

“ อยากกินข้าวเหนียวมะม่วง " ผมชี้ไปอีกร้านก่อนจะเดินออกไปไอ้เสือก็เดินตาม ผมสั่งข้าวเหนียวมะม่วงถุงใหญ่ก่อนจะหันมาป้อนไอติมมันคำสุดท้าย " คำสุดท้ายละ เอา "

“ นี่ยังจะกินอะไรอีกมั้ย " มันถามตอนที่มองไปรอบๆ ผมก็ยังมีหลายอย่างที่อยากจะกินอยู่นะแต่ว่ากลัวน้ำหนักจะขึ้น ส่ายหน้าปฎิเสธมัน แต่หน้าตาเสียดายของผมทำเอามันขมวดคิ้ว " ทำไมไม่กินแล้ว "

“ กลัวอ้วน " เหมือนทุกอย่างถูกสตั้นไป มันมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

“ กลัวอ้วน " คือเข้าใจนะว่าภายนอกผมดูผอมแห้ง แต่ว่าจริงๆก็แอบมีพุงนิดนึง " ผอมยังกับผีตายซากยังจะมากลัวอ้วนอีก "

“ ก็กูมีพุงนิดนึง "

“ อ้วนกว่านี้เถอะ จะได้น่ากอด " พูดแบบนั้น พอผมหันไปจ้องมันก็หลบตา

“ งั้นหมายความว่าตอนนี้ไม่น่ากอด "

“ ก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น " พูดออกมาแบบนั้นมันก็รับข้าวเหนียวมะม่วงมาถือให้แล้วก็เปลี่ยนเรื่องคุย " จ่ายตังค์ไปสิ "

“ นี่ แล้วมึงจะไม่ซื้ออะไรกลับบ้านเลยเหรอ เอาไว้กินตอนเช้า "

“ ไม่ละ "  บอกแบบนั้น

“ งั้นก็ ต้องกลับแล้วสินะ "

“ ก็อื้ม " ตอบตกลงแบบนั้นเราก็เดินกันกลับไปที่รถ ระหว่างทางที่รู้สึกว่าขามันย่างช้าลง ผมเอื้อมไปจับมือมันไม่รู้ทำไม แต่รู้สึกแค่ว่าไม่อยากให้ช่วงเวลานี้สิ้นสุดลงเลย ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษทั้งนั้น " นี่ "

“ หื้ม "

“ มึงนะ กินไอติมอีกสักถ้วยสิ  " หันมาบอกผมแบบนั้น ผมที่ขมวดคิ้วมันก็พูดต่อออกมา " กูยังไม่อยากกลับ "

“ เอางั้นก็ได้ " บอกมันแบบนั้น ผมเดินตรงไปซื้อไอศกรีม เป็นไอศกรีมถ้วยเดียวแต่แบบพิเศษก็แบบเผื่อแบ่งกันกิน

“ อันนี้ให้พิเศษของพิเศษเลย เผื่อโดนแย่งกันกินอีก "  ช้อนที่ใส่มาให้สองคัน ไอ้เสือเดินเข้ามาใกล้ผมมันเอาช้อนอันนึงคืนป้าคนขาย

“ ขออันเดียวครับ จะกินด้วยกัน "

“ จ้ะ " ผมรับไอศกรีมตอนที่เดินออกมามือที่กำลังจะยกขึ้นกินไอศกรีมถ้วยนั้นก็โดนมันคว้าเอาไปจับก่อน

“ คนมีมารยาทเค้าไม่เดินไปกินไปหรอก "

“ แล้วคนมีมารยาทเค้าเดินจับมือคนอื่นแบบไม่ขอรึไงวะ "

“ แล้วทำไมต้องขอ ไม่เคยจะขออยู่แล้วนิ "

" นิสัยเสีย "

" มองอยู่ได้ "

" หื้ม ? " ยังไม่ทันจะหายสังสัยอะไร  ตัวผมก็ถูกดึงเข้ามามันในช่วงวินาทีที่ยังไม่ทันจะตั้งตัวอะไร เสือเชยคางผมขึ้นก่อนจะก้มลงมาจูบผม สองตาที่เบิกกว้างผมหลับตาลงในวินาทีต่อมาที่เหมือนปากนั้นจะดันให้ตัวผมแนบชิดกับมันยิ่งขึ้น " มองอะไร " ถอนริมฝีปากออกจากกันตอนที่มองไปยังด้านหลังของผม เหลียวมองวัยรุ่นที่เหมือนอยู่ในช่วงมหาลัยหน้าร้านเหล้าที่มองมา พวกมันส่ายหัวกันดุ๊กดิ๊กแต่ก็มีคนนึงยิ้มให้ผม

“ อะไรว่ะ "

“ ไม่ชอบให้ใครมามอง " พูดแบบนั้นมือมันก็ดึงผมออกห่างจากทางที่มีแต่ผู้คน

“ มองใครวะ "

“ มองกู " มั่นหน้าเหลือเกินผมเผลอยิ้มที่มันตอบแบบนั้น ท่าทางหงุดหงิดของมันผมหันกลับไปข้างหลัง เด็กพวกนั้นมองกูตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ ยังไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย

“ มองมึงแล้วมึงมาจูบกูทำไม "

“ ถามมาก "

“ ไม่ได้ถามมาก แต่กูเป็นผู้เสียหายนะเว้ย "

“ ผู้เสียหาย "  มันทวนคำพูดของผม ตอนที่เราเดินมาถึงรถ มันนั่งลงตรงหัวรถมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า  " มึงนี่ยังเสียหายได้อยู่อีกเหรอ "

“ แล้วทำไมถึงยังเสียหายไม่ได้ ชีวิตของคน ตราบใดที่ยังมีชีวิตมันก็มีค่าทั้งนั้นละ "  ไอศกรีมที่ผมถือมันเริ่มละลาย มันคงเหมือนช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน แรกๆมันก็อร่อยนั่นละ แต่ถ้าไม่รีบกินหรือทำอะไรกับมันสักอย่าง ไม่ช้าก็ต้องละลาย แล้วพอละลายมันก็กินไม่อร่อยอีก

หลายครั้งที่เรารู้สึกอร่อยกับอาหาร คิดไว้ว่าถ้ากินอีกจานความอร่อยต้องเหมือนครั้งแรกที่กินอีกแน่ แต่ก็ลืมไปว่า ตอนที่เราหิว กับตอนที่เราอิ่มความรู้สึกมันไม่เหมือนกัน ความรักก็แบบนี้ มันต้องมีจุดอิ่มของมัน  ทั้งๆที่ตอนแรกก็น่าอร่อยจนอยากจะกินอีกแท้ๆ

ทุกอย่างรอบข้างของเราเริ่มเงียบลง ผมที่ยืนอยู่นิ่งๆ ไม่ได้จ้องตามันทั้งๆที่มันเองกำลังมองผม  คนเราก็แปลกยิ่งชอบมากเท่าไหร่คำพูดที่ดูไม่น่าเจ็บปวดอะไร ก็ดูเจ็บปวดไปหมด ความรักทำให้คนเข้มแข็งอ่อนไหวเสมอ เสือยื่นมือมาจับมือผมมันจับมือผมไว้แน่น
 
“ ขอกินไอติมหน่อย "

“ ตักกินสิ " บอกแบบนั้นตอนที่ยื่นไปให้มัน แต่นอกจากนั่งนิ่งๆแล้ว ก็คงมีแค่ปากเท่านั้นที่อ้าออกมา 

ความรักนอกจากจะทำให้อ่อนแอแล้ว มันยังทำให้อ่อนไหวได้อย่างน่าเหลือเชื่อ วินาทีก่อนหน้าก็เพิ่งโกรธ แต่วินาทีต่อมาก็ทำให้ดีใจซะแล้ว ผมกัดฟันตัวเองแน่นตอนที่มันอ้าปากอยู่แบบนั้นเผลอยิ้มออกมาก่อนจะป้อนไอศกรีมให้กิน

“ เสือ "

“ หื้ม ? “

“ ทำไมถึงเกลียดคนแบบกูนัก ทั้งๆที่ มึงก็ไม่ได้รู้จักคนแบบกูเลย " ผมก็แค่อยากรู้ แม้จะรู้ว่าบางทีคำถามที่ถามไปมันอาจจะไม่ได้คำตอบ มันที่นิ่งเงียบ ตอนที่หันหน้ามาหาผม มือของมันตักไอติมก่อนจะป้อนผม

“ อ้าปาก "

“ ห๊ะ " ตอนที่เอ่ยคำนั้นไอติมก็พุ่งเข้ามาป้อน 

“ พูดมาก " บอกแบบนั้นมันที่ดึงซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าแล้วก็จุดสูบ ควันที่พ่นออกไปจากปากของมันผมมองจตามก่อนจะมาหยุดที่หน้ามันอีกครั้ง

“ เสือ "

“ งั้นก็ขอทำความรู้จักหน่อยสิ  "  มือที่เลื่อนมาจับมือของผม " ขอทำความรู้จักหน่อย "

“ ยังไง " พอถามแบบนั้น หน้าของเราก็เคลื่อนเข้ามาใกล้กันเสือทิ้งบุหรี่ลงมันเอาเท้าขยี้ มือสองข้างที่ว่างของมันกอดตัวของผมเอาไว้ ริมฝีปากแนบสนิทกันลิ้นชื้นถูกส่งเข้ามาในปากของผมตอบรับลิ้นที่สอดเข้ามามือที่ถือไอศกรีมของผมสั่น แต่สักพักมันก็หล่นลง

ไอศกรีมเหลวๆไหลไปตามพื้นถนน ไม่ต่างอะไรกับตัวผมที่เหลวเป็นน้ำอยู่ในอ้อมกอดของมัน ปากร้ายแต่ก็อบอุ่น คำนี้คงเป็นคำนิยามสั้นๆที่ผมคิดถึงมันเสมอ คนที่ทำให้เจ็บแวดทุกทีที่พูดด้วยแต่ก็เป็นคนเดียวกันที่ทำให้ใจเต้นเวลาปลอบ อยู่กับมันวินาทีที่เสียใจแต่วินาทีต่อมาก็ดีใจ เป็นแบบนี้จนบางทีก็รู้สึกสับสน

“ เสือ "

“ มาทำความรู้จักกันเถอะ "  คำพูดที่พูดชิดริมฝีปากของผม ลมหอบแรงๆที่เพิ่งหยุดจากการจูบ ผมเผลอยิ้มตอนที่พยักหน้าตอบกลับไปก็ถูกจูบอีกครั้ง มือของผมเคลื่อนไปกอดคอของมันน้ำลายเหนียวแต่รู้สึกหวานอาจเพราะไอศกรีมที่เพิ่งกินเข้าไป ลุ่มหลงจนไม่อยากจะหยุดแม้ลมหายใจที่เข้าออกจะติดขัดแต่ก็พยายามจะจูบกันต่อไปอยู่แบบนั้น

“ ก็ได้ " ตอนที่เห็นรอยยิ้มของมัน สาบานเลยว่า ผมจะไม่มีวันลืมรอยยิ้มนั้นของมันเด็ดขาด

ผมกับมัน .. กำลังทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ครับ

 ...................................................

“ เรามาทำความรู้จักกันมั้ย "  :o8: :-[ :impress2:
ปากก็ร้าย นิสัยก็ไม่ดี แล้วทำไมหลง ทำไมหลงพี่เสือ
แบบว่าๆ เพราะเกลียดจึงรักมั้ง บ้าจริงๆเลยยยยย
หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ สำหรับใครไม่มียูสในเล้า ฝากแท็กในทวิตกับเฟสให้หน่อยนะคร่าา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วเคอมเม้นท์จ้าาา :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

ป.ล. ขอฝากนิดนึงใส่รู้วิธีใส่ภาพติดลิงค์ตรงลายเซ็นบ้างเค่อะ แบบว่าหนมใส่แล้วมันบอกไม่ผ่านอะจ้า ใครพอรู้บ้างว่ามันต้องทำยังไง ขอบคุณนะจ้ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 02-11-2014 21:45:58

 :z1: ทำความรู้จักกันนนนนนนนนนนนนนน นานๆนะเคอะะะะะะะะะะ อิอิ  :hao7: :hao7: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 02-11-2014 21:48:51

เกลียดความรู้สึกตอนมีความรัก เพราะรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอ หวั่นไหวง่าย เหมือนคนวัยทอง เลือดจะไปลมจะมา

ตัดปัญหาอย่ามีมันเลยความรัก

ขอให้ เสือ กะ ปิง ทำความรู้จักกันให้ลึกซึ้ง อย่าเชื่อเพียงแค่ฟังเค้ามา  :mew6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 02-11-2014 21:55:51

จะได้ทำความรู้จักกันแล้ว  :mc4: ดีใจมาก
เสือนี่ปากร้ายจริงๆ แต่เวลาปลอบก็ทำให้ใจเต้นแบบที่ปิงว่า
อยู่กับเสือนี่ปิงหัวใจทำงานหนักมากสินะ  :impress2:
ตอนนี้แอบหวานนะ เสือเลี้ยงปิงทุกอย่างเลย
ต่อไปก็ขุนให้อ้วนนะ จะได้น่ากอดอย่างที่ชอบ :impress2:
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 02-11-2014 21:56:14

ไอติมที่ปิงกับเสือกินจะเป็นแบบไหนก็ไม่รู้
แต่คนอ่านนึกไปถึงไอติมกะลา
เสือก็ยังคงปากเสียอยู่ แต่ก็มีคำพูดที่ฟังเข้าหูออกมาบ้าง
ให้หายเกลียดไปนิด คือถ้าเสือเกลียดปิงเลยรัก
คนอ่านก็จะเกลียดเสือ เผื่อจะรักขึ้นมาบ้าง
นี่ทีมปิงนะ รู้ยัง ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-11-2014 21:57:00

หวานกว่าไอศกรีมแน่ๆค่ะงานนี้ :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 02-11-2014 22:00:53

เหมือนเด็กๆเลยเสืออออ 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 02-11-2014 22:02:35

พี่เสือออออ ซึนมากอะบอกเบย

ปิงสู้ๆ พี่เชื่อใจหนูนะ เรื่องในอดีตอย่าไปคิดถึง ทำแต่ปัจจุบัน เอาเสือเข้ากรงให้ได้นะ อิอิอิ

รอดูเสือกลายเป็นลูกแมวนะคะ ฮุฮิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: firstlove ที่ 02-11-2014 22:10:33

อ๊ากกก เขิน ><
จริงๆ
พี่เสือก็น่ารักนะ >/////////<

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 02-11-2014 22:12:39

เสือแมร่งฟอร์มเยอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-11-2014 22:17:15

โอ๊ยยยยย ฟิน เขินๆๆๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 02-11-2014 22:17:58

เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวปากหมาเดี๋ยวก็อ้อน วู้วววววววว

คือต้องซึนใช่มะ 55555555555555555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 02-11-2014 22:21:12

พี่เสือขี้เก๊กชิบ!!
นี่ว่ามันจะบอกรักปิงได้
ฉันว่าตอนจบเรื่องพอดี = =*

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 02-11-2014 22:26:09

กรี้ดดดดดดด เขิลอ่ะ เจ้าเสือไมน่ารักกขนาดดดเน้ๆๆๆๆ
เป็นแฟนกันแล้วๆๆๆๆๆช่ายม้ายยยย แต่ๆๆมีความรู้สึกว่า
มาม่าของจริงมันต่อจากเน้. ตอนที่คบกันนี่ล่ะ โอ้ยยยยย
ลุ้นๆๆๆกระวนกระวายอยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆๆจังงง
ขอบคุณขนมสำหรับตอนนี้จ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: army_van ที่ 02-11-2014 22:44:11

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด  เสืออออออออ
ฟินกระจายยยยยยยยยยยยย   ปิงไหลเป็นน้ำเลยยย

ปล.ภาพตรงลายเซนต์ของพี่หนม ขนาดไฟล์มันใหญ่เกินไปหรือเปล่าคะ มันเลยไม่ผ่านนนน
ลองลดขนาดดูน้าาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-11-2014 22:54:30

หลังๆนี้น่ารักเนอะเสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 02-11-2014 23:01:51

โอยยยยยพี่เสือรุกหนักแบบซึนๆ โคตรรรรรรรรน่ารักกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 02-11-2014 23:04:49

 :angry2:  เสืออออ คิดก่อนพูดนิดนึงดิ คนฟังมันเสียใจนะเว้ยแก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 02-11-2014 23:28:59

ไอ้คนขี้เก๊ก จริ๊ส์~~~~ แต่ก็แอบน่ารักว่ะ ขี้หึงนะเราน่ะ ขี้อ้อนด้วย อะไรๆ ก็จะให้ป้อนๆ
ที่ต้องปรับปรุงคือปาก ปากดีน่าตบมาก จะมีใครชินได้ เสือต้องปรับปรุงนะ
คนเรายิ่งรักมากก็ยิ่งอ่อนไหวมาก คำพูดนิดเดียวก็ร้องไห้ได้ละ จะมีเมียสวยๆ ก็ต้องตั้งใจนะเสือนะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 02-11-2014 23:32:49

ทำความรู้จักกัน ไม่เอานิสัยเดิมแล้วนะเสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 02-11-2014 23:57:43

อิพี่เสือ  เยอะ!!!  ปากหมา  ขี้เก๊ก
แต่เค้าอ่านไปยิ้มไป
น่ารักอ่ะคู่นี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 03-11-2014 00:08:26

ทำความรู้จักแบบไหนกันนนนนน :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 03-11-2014 00:50:53

พี่เสือยังปากเสียเหมือนเดิมนะ
ไม่รู้ทำความรู้จักกันแล้วจะดีขึ้นจากเดิมมั้ยนะ 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 03-11-2014 01:03:12

น่ารักอะ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 03-11-2014 01:47:30

“ อยากจะแดกก็แดก ไม่อยากแดกก็-ตั้ง-เอาไว้ "

คำว่า "วาง"  ใช้กับ  ของเล็กๆ ที่ยกขึ้นได้ด้วยมือ 

คำว่า  "ตั้ง" ใช้กับ  ของชิ้นใหญ่ๆ ที่ยกขึ้นด้วยมือไม่ไหว   

เช่น  ปากกาด้ามนั้นวางอยู่บนโต๊ะ,  อาคารเรียนวิทยาศาสตร์ตั้งอยู่ริมรั้วโรงเรียน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 03-11-2014 07:26:40

เพิ่งได้มาอ่าน
เรื่องนี้ให้ความรู้สึกดาร์กมากๆ
อ่านไปก็ คิดตามไปว่าเออโลกนี้มีคนแบบนี้อยู่ด้วยหรือว่ะ 555+
เสือนี้ก็แบบ แมนๆเลย
ปล.แอบคิดไปว่า ปิงจะใช่แฟนคนแรกของลูกพี่ลูกน้องเสือ คนนั้นหรือป่าว -*-

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 03-11-2014 09:40:58

พี่เสือปากร้ายยยยยมากกก
ระวังปากบ้างงเน้อจะหาว่าไม่เตือน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 04-11-2014 16:06:56

หวานทั้งไอติมหวานทั้งคนเลยใช่มั้ยคะ เสือ
น้องปิง คงต้องเจ็บไปรักไป แต่ตอนนี้พี่เสือก็เปิดใจเยอะแล้วเนอะ
ขอบคุณขนมสำหรับตอนใหม่ค่าาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 04-11-2014 17:12:36

มาให้กำลังใจก่อนจ้า

เดีํยวมาอ่าน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 9 // 2.11.57} #หน้า 7
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 04-11-2014 19:08:19

ทำความรู้จักกัน

แบบว่าหวานและอิจฉาตาร้อนเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 07-11-2014 21:06:26

ตอนที่ 10

“ มึง นี่มันไม่ใช่ทางไปคอนโดกูนะ " คนข้างตัวของผมหันมาถามตอนที่มันมองไปรอบๆแล้วพบว่าผมขับรถออกนอกเส้นทางคอนโดของมัน

“ กูบอกตอนไหนว่าจะไปส่งมึงที่คอนโด "

“ อ้าว แล้วมึงจะพากูไปไหน "

“ ไป " จะบอกว่าไปคอนโดกูก็ไม่อยากจะพูด เขิน ผมชะลอรถตอนที่ติดไฟแดง  " ไปกินข้าวเหนียวมะม่วง "

“ ที่กูซื้อมาน่ะนะ "

“ อื้ม " ตอบแบบนั้น ไอ้ปิงก็ยิ่งขมวดคิ้ว

“ แล้วทำไมเมื่อกี้มึงไม่ซื้อ "

“ ก็ตอนนั้นยังไม่อยากกิน " บอกมันแค่นั้น อีกคนก็มีท่าทางยิ้มๆ " ยิ้มเหี้ยอะไร "

“ เปล่านิ ก็แค่อยากจะยิ้มเฉยๆ "  ขับรถมาถึงคอนโดของผมตอนที่จอดรถอยู่ที่ลานจอดมันก็หันมาถาม " แล้วมึงจะไปส่งกูตอนไหน "

“ อยากกลับเหรอ " พยักหน้าน้อยๆ ผมปลดล็อคประตูก่อนจะเดินลงไป " ไปเรียกแท็กซี่ดิ "

“ อ้าว ไอ้นี่ " มันสถบก่อนจะลงจากรถแบบงงๆ มือที่ถือถุงข้าวเหนียวมะม่วงอยู่ " กลับเองก็ได้ว่ะ " ขาที่กำลังจะก้าวออกไปผมจับมือมันไว้ก่อน  " อะไร "

“ อยากกินข้าวเหนียวมะม่วง "

“ ไปซื้อดิ นี่มันของกู " 

“ เงินกู " บอกแบบนั้นมือก็ดึงมันให้เข้ามาในตัวของคอนโดแบบไม่ให้ได้เถียงอะไร กดลิฟท์ชั้นของตัวเองพอพามันมาถึงห้องไอ้ปิงก็ตรงไปที่ในครัว

“ กินเลย เดี๋ยวกูจะรีบกลับ "

“ ยังไม่อยากกิน " อยากทำอย่างอื่นมากกว่่า ผมเหลียวมองมันที่ตักทุกอย่างใส่จาน " ดึกแล้วนะ "

“ ก็ดึกแล้วน่ะสิ " มันบอกแบบนั้นก่อนจะเดินถือจานข้าวเหนียวมะม่วงเข้ามาหาผม ช้อนตักข้าวเหนียวกับมะม่วงแบบพอดีคำก่อนจะเอามาจ่อตรงหน้า " อะ รีบกิน "

“ ยังไม่หิว "

“ มึงคงไม่ได้อยากกินหรอก ถ้ากูต้องรอมึงหิวนะ คงถึงพรุ่งนี้ เพราะเมื่อกี้มึงยัดมาตั้งเยอะ "

“ ฝนทำท่าเหมือนจะตก " ผมมองออกไปข้างนอก ไอ้ปิงก็มองตาม " ชุดนอนมึงเค้าเพิ่งซักแล้วเอามาส่งให้วันนี้ อยู่ในตู้ "

“ จะชวนให้กูนอนที่นี่เหรอ จะชวนก็บอกมาเลย " สายตาของมันถามผมแบบล้อๆ สายตาน่ารักชวนใจสั่น ผมมองตามัน

“ เอากลับไปด้วย "

“ มึงก็รีบแดกสิ กูจะได้รีบกลับ "

“ ดึกแล้ว ฝนกำลังจะตก "

“ แล้วไง "

“ ชุดนอนมึงก็อยู่ที่นี่นะ " รู้สึกพูดอะไรตรงๆออกไปไม่ได้  ผมอยากจะบอกว่า นอนที่นี่เถอะอย่ากลับไปเลย ความจริงที่พามาที่นี่ก็เพราะอยากให้นอนที่นี่ ไม่ได้อยากกินหรอกไอ้ข้าวเหนียวมะม่วงของมึงนะ " ไม่เข้าใจก็เรื่องของมึง "

“ เข้าใจอยู่แล้วละ " แย้มยิ้มออกมามันกินข้าวเหนียวมะม่วงเข้าไปแล้วก็ตักอีกคำมาป้อนผม " รู้ตั้งแต่ใครบางคนบอกว่าจะกินข้าวเหนียวมะม่วงแล้วละ "

“ รู้อยู่แล้ว ยังเอามาป้อนกูอีกนะมึง "

“ แกล้งหมาแล้วสะใจ " ว่าแบบนั้นมันก็เดินกลับไปนั่งที่โซฟา เปิดทีวีตามใจชอบก่อนจะมองหน้าผม " ถ้าพูดอ้อมๆมันลำบาก ทำไมไม่พูดตรงๆวะ แบบว่า ปิงครับคืนนี้นอนกับเสือเถอะ แบบนั้นนะ "

“ หนวกหูน่า " สถบแค่นั้นก่อนจะลุกเดินออกไป ผมเข้าไปในห้องนอน ถอดเสื้อตัวที่ใส่อยู่ ก่อนจะโยนลงในตะกร้า

“ ทำอะไรวะ " ปิงเปิดประตูเข้ามามันถาม " อ้าว ไม่กินแล้วเหรอ "

“ ไม่กินละ  "

“  งั้นกูก็ต้องกินคนเดียวงั้นดิ "

“ ก็ตามนั้น " มันมองจานที่มันถือก่อนจะถอนหายใจ ท่าทางหงอยๆไอ้ปิงบ่นเบาๆก่อนจะเดินคอตกออกไปจากห้อง

“ ตั้งเยอะ กูจะกินหมดได้ว่ะ "   

“ หมดอยู่แล้วอย่างมึงนะ " เดินไปหามันที่นั่งอยู่บนโซฟาตามเดิม

“ ไม่หมดเถอะ "

“ มากูช่วยกิน " ตามันวาวขึ้นตอนที่ผมพูดแบบนั้น เดินลงไปนั่งข้างๆผมลูบหัวมันแล้วก็ยิ้ม " ช่วยคำเดียว "

“ งั้นก็ไม่ต้องช่วยหรอก สัด "

“ แน่ใจนะ " บอกแบบนั้นมันก็ตักข้าวเหนียวมะม่วงคำโตๆมาจ่อที่ปากผม คำเดียวของมันคือครึ่งนึงในจานเลยครับ

“ นี่ไงคำเดียว " 

“ ปากกู ปากคนนะ "

“ เสือกูกินไม่หมดหรอก จริงๆ ช่วยหน่อย ขอหลายๆคำ "

“ แล้วซื้อมาทำไม "

“ ก็ตอนแรกคิดว่ามึงจะช่วย " ส่งสายตามาให้ผมมันลดขนาดอาหารออกจากช้อนก่อนจะเอามาจ่อปากผม

“ ถามกูสักคำรึยัง ตอนจะซื้อ "

“ น่า " ผมกินมันเข้าไปไอ้ปิงก็กินไปอีกคำ " อร่อยใช่มั้ย "

“ กูอิ่ม " ถามว่า อร่อยมั้ยก็อร่อย แต่เพราะผมอิ่มของอร่อยก็กลายเป็นว่า เฉยๆ

“ เออน่า ช่วยหน่อยน่า นะ อีกสักห้าหกคำ "

“ อย่ามาหัวหมอ อีกห้าหกคำของมึง นั่นก็หมดทั้งจานแล้ว "

“ ก็กูอิ่มแล้ว " มันยิ้มแห้งๆ ตอนที่มองหน้าผม

“ แล้วซื้อมาทำไม "

“ ก็ตอนแรกคิดว่ากินไหว "

“ ไม่หมดก็ทิ้งไม่ต้องฝืน "

“ เสียดาย " หันมานั่งขัดสมาธิอยู่ตรงหน้าผม

“ เสียดายก็แดก "

“ มึงช่วยอีกสองคำสิ นะ แค่สองคำ " ส่งสายตาอ้อนๆมาให้ผม มันเอามือลูบท้องเพื่อบอกว่าตัวเองอิ่ม ก่อนจะเอาหัวมาซบที่อก มันขยับเหมือนจะใช้หัวนั่นทุบตัวผม " ช่วยหน่อย "

ปากผมอ้าออกอัตโนมัติทั้งๆที่ตัวเองก็อิ่ม ขาที่ขัดสมาธิทับกันขาผมขยับให้มันรู้สึกตัว " เร็วๆ แล้วแค่สองคำนะ "

“ ครับผม " ป้อนผมอีกสองคำ มันยิ้มตอนที่เช็ดปากให้ผมในคำสุดท้ายที่ผมกิน วางจานไว้ที่โต๊ะมือของมันเอื้อมมากอดคอผมไว้ก่อนจะดึงตัวเองให้ลอยออกจากโซฟาที่นั่ง  หน้าที่เข้ามาใกล้กัน ปากคู่สวยที่ยิ้มอยู่นั่นจูบลงปากของผม ผมรู้สึกอุ่นจนหน้าแดงไปหมด แล้วตอนนั้นมันก็พูด " ลึกๆ มึงก็เป็นคนใจดีนี่น่า "

“ หนวกหู ถอยไปเลย " ดึงตัวเองออกจากตัวมัน เสียงหัวเราะที่ได้ยิน แม้จะเดินออกมาแล้วแต่ผมก็ยังแอบยิ้ม เพราะรู้สึกที่ดีที่มันได้เห็นผมอยากให้มันเห็นผมในหลายๆมุม มุมที่คนอื่นไม่ได้เห็น

   นั่งลงบนเตียงตอนที่อาบน้ำเสร็จ ผ้าขนหนูผืนเล็กผมเช็ดผมตัวเองหลังจากที่สระผม เหลียวมองไปที่เตียงตอนที่ไอ้ปิงกำลังอาบน้ำ ยกยิ้มขึ้นมาก่อนเสียงโทรศัพท์จะดังขึ้น  สายที่โทรเข้ามาเป็นสายไอ้เท่

“ ว่าไง "

“ ทำอะไรอยู่วะ "

“ เพิ่งอาบน้ำเสร็จ " ตอบมันแบบนั้นผมก็ได้ยินเสียงถอนหายใจ

“ มึง พรุ่งนี้ไปผับร้านประจำด้วยกันหน่อยดิ กูไม่ได้เจอปิงมาหลายวันแล้วว่ะ คิดถึง พรุ่งนี้กูว่าจะชวนไอ้ไท ให้ไอ้ไทพาไอ้ปิงมาด้วย กูอยากเคลียร์กับมัน อยากคุยกันเหมือนเดิม  ตอนที่ไปซื้อน้ำหอมวันนั้นกูว่ามันยังเกร็งๆกับกูอยู่เลย หรือกูเองที่เกร็งๆกับมันก็ไม่รู้ "

“ เหรอ "

“ เสือ กูว่า กูชอบปิงว่ะ " ทุกอย่างรอบข้างของผมเหมือนหยุดนิ่ง ทุกส่วนในร่างกายมันชาไปหมด " เสือ ไอ้เสือ "

“ อื้ม "

“ กูห้ามใจไม่ไหวแล้วว่ะ กูอยากได้ อยากได้ไอ้ปิง "

“ ทำไมถึงเป็นแบบนั้นวะ " ก็แค่อยากรู้ว่า คำว่าอยากได้ของมันในความหมายนั้นคืออะไร

“ มันสวย น่ารัก แล้วก็มีเสน่ห์ ทุกๆครั้งที่กูเห็นมันพูด ยิ้ม หรือว่าจะทำอะไรก็ตาม กูอยากกอด อยากจะจูบ อยากมีอะไรกับมัน กูชอบมันว่ะ บอกไม่ถูกแต่ก็ชอบมาก "

“ มึงชอบที่ร่างกายของมันสินะ " ถอนหายใจออกมาไอ้เท่ก็ตอบรับ

“ จะพูดแบบนั้นก็ใช่ แต่ใครๆก็ต้องมองที่ภายนอกก่อนไม่ใช่เหรอว่ะ พอคบกันก็ดูไปถึงนิสัย "

“ เสือ " เสียงที่ทักผมดังขึ้นผมหันไปมองมันที่กำลังเช็ดผมตัวเองอยู่ " ขอดูทีวีหน่อย "

“ อื้ม "

“ คืนนี้ใครอีกวะ " ไอ้เท่ถามผมทันทีตอนที่ได้ยินเสียงที่แทรกเข้ามาในสาย

“ แค่นี้ก่อนนะ "

“ เออๆ ขอให้ได้ขึ้นสวรรค์ เจอกันเว้ย "

“ ใครโทรมาวะ " นั่งขัดสมาธิลงบนเตียงผมหันไปหา มือบางคู่นั้นยื่นมือมาเช็ดหัวของผมให้ " หัวมึงนี้ผมน้อยดีจังนะ "

“ อื้ม " ตอบแค่นั้นสั้นๆผมดึงเอวมันให้เข้ามาหา ผ้าที่คลุมหัวมันอยู่ผมเช็ดน้ำที่เกาะอยู่ตามแก้มของมัน ' แล้วกูละชอบอะไรในตัวไอ้ปิงบ้างวะ ' ตอนที่มองหน้ามัน ผมก็ถามคำถามนี้กับตัวเอง ปิงเป็นคนยิ้มแล้วรู้สึกน่ารัก แต่ถ้าอยู่นิ่งๆก็เป็นคนสวย มันเด็กกว่าภายนอกที่ดูมั่นใจ ดูเหมือนไม่แคร์ แต่ก็ขี้น้อยใจแล้วก็ขี้งอนที่สุด เป็นคนแข็งนอกอ่อนใน นอกจากหน้าตานั่นแล้ว นี่อาจจะเป็นสิ่งที่ผมชอบละมั้ง แต่ที่แน่ๆคงไม่ใช่แค่ที่หน้าตาอย่างเดียวหรอก

“ เสือ " ตอนที่เข้าไปใกล้หน้ามัน เสียงเบาๆของมันก็เรียกผม จูบลงบนริมฝีปากสีสวยนั่น กลิ่นอาบน้ำกลิ่นเดียวกันของเรา มีความหอมอยู่บนร่างของผมกับมันแตกต่างกัน ประคองหน้ามันให้เอียงเข้ามามืออีกข้างก็กอดเอวมันไว้ ผมลูบเข้าไปด้านในตอนที่ลิ้นสอดตัวเข้าไปกวาดความชุ่มชื้นในโพรงปาก

นุ่ม ลึก  น่าดึงดูดและชวนหลงใหล เหมือนจมลงไปในน้ำลึก ลึกเกินกว่าจะถอดถอนออกจากกัน  เสียงน้ำลายที่ผมได้ยินดังก้องหูมือของปิงเอื้อมมากอดคอของผมไว้ ดึงมันให้ค่อยๆเอนตัวลงบนทีนอน ผละริมฝีปากออกลูบผมที่เปียกน้ำของมัน ผมจูบลงข้างแก้ม ตาใสๆที่ผมมองปิงหันไปทางอื่นตอนที่ผมเอาแต่จ้องมันอยู่แบบนั้น

“ หึ " ยกยิ้มขึ้นมาก่อนจะจูบลงบนข้างแก้มของมันอีกครั้ง ผมจูบไล่ลงมาตรงซอกคอ มันที่หดตัวเกร็งก็ยิ่งทำให้ผมยิ้มกว้าง  ก่อนความคิดนึงจะเข้ามาในหัวของผม ' กูว่า กูชอบปิงว่ะ '

“ เสือ " ไอ้ปิงเรียกผมเอาไว้ตอนที่อยู่ๆก็หยุดหอมแก้มมันไป ดึงตัวเองออกจากตัวของมัน ผมนั่งนิ่งอยู่บนเตียง ปิงที่กำลังลุกตามผมเอาผ้านวมคลุมตัวมันไว้ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงออกไปนอกห้อง

“ มึงนอนไปซะ  "

เดินออกมาจากห้องนอน ผมเปิดระเบียงออกกว้าง นั่งลงตรงเก้าอี้ริมระเบียงกับบุหรี่ซองเก่าที่หยิบติดมือมาจากบนโต๊ะ จุดมันตอนที่สูดบุหรี่เข้าปอดช้าๆผมพ่นควันออกมา คนที่ผมสั่งให้นอนก็เดินมานั่งลงอยู่ข้างๆ

“ มึงเป็นเหี้ยอะไรขึ้นมาวะ ป๊อดเหรอ "

“ ทำไมต้องป๊อด " หันไปหามันที่เอื้อมมาหยิบบุหรี่จากซองของผม

“ ขอตัวนึง "

“ อื้ม " ว่าแบบนั้นผมก็หันไปด้านอื่น ก่อนที่ปิงจะจับหน้าผมไปให้เผชิญหน้ากับมัน " ขอไฟด้วย " จ่อมวนบุหรี่กับมวนบุหรี่ของผม มันสูดลมเข้าไปก่อนจะพ่นออกมา เราหันหน้ามองไปข้างหน้าสายตาที่เหลือบมองผมตลอดเวลาทำให้ต้องยกยิ้มขึ้น

“ มีอะไร "

“ ที่ไม่ต่อ  เพราะอะไรวะ " มันเงียบไปสักพักตอนที่ถามคำถามนั้นกับผม " หรือเพราะว่ามึงคิดว่ากูโดนมาหลายคนแล้วเลยไม่อยากจะเอากู "

“ รู้ตัวด้วยเหรอ " ผมหันไปพูดเล่นๆแต่สีหน้าไม่สู้ดีของมันในตอนแรกก็ยิ่งแย่เข้าไปอีก ผมเอื้อมมือไปจับผมหน้าม้าของทัดใบหู ยิ้มให้มันที่จ้องหน้าผมนิ่งๆ " ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด "

“ แล้วทำไม "

“ ไว้อารมณ์ดีๆแล้วจะบอก "  เอื้อมมือไปจับท้ายทอยของมันผมลูบเบาๆก่อนจะดึงเข้ามาหา จูบบนริมฝีปากมันอีกครั้งก่อนที่ผละออกมา มันก็ถามอีก

“ อารมณ์ดียัง "

“ ยัง " ตอบแบบหน้านิ่งๆแต่พอหันไปอีกทางก็เผลอยิ้มกว้าง ผมถอนหายใจออกมาตอนที่ยืนขึ้นมือผมจับแขนมันขึ้นมาด้วย " นอนได้แล้ว "

“ ก็ได้ว่ะ เพราะยังไงมึงก็ไม่บอกกูตอนนี้อยู่แล้วใช่มั้ย "

“ ใช่ "  พยักหน้าให้มัน ไอ้ปิงเอาบุหรี่ไปทิ้งตรงที่เขี่ยก่อนจะเดินเข้าไปแปรงฟัน

“ นอนก็ได้ว่ะ " บ่นเบาๆแบบนั้น ก่อนจะล้มลงนอนบนเตียงผมเองก็ด้วย " มึงไม่แปรงฟันหน่อยเหรอ กลิ่นบุหรี่ติดตัวนะมึง "

“ จำเป็นเหรอ "

“ เหม็น "

“ แปรงก็ได้ว่ะ " ยอมจำนนต่อหน้าตารังเกียจของมันผมเดินไปแปรงฟันก่อนจะกลับมานั่งที่เตียงเอียงตัวลงนอนร่างบางๆก็ขึ้นมาทับ

“ เช็คหน่อยหอมยัง " จูบลงบนปากของผมมันยิ้มกว้างออกมา “ หอมมาก "

“ นอนได้แล้ว "

“ ครับผม " นอนลงข้างๆกัน ผ้าห่มที่แบ่งกันมันนอนหันข้างมองหน้าผมอยู่

“ มีอะไร "

“ หนาว มึงเบาแอร์หน่อยเถอะ " บอกแบบนั้นมันก็ซุกตัวเองเข้ามาใกล้ ตัวของมันที่มาหยุดอยู่ตรงอกผมตอนที่ตัวเองก็หันข้างไปมองมันพอดี แล้วแบบนี้เรื่องอะไรจะต้องเบาแอร์ให้โง่ว่ะ

“ ไม่ ถ้ามึงเรื่องมากก็ไปนอนข้างนอก "

“ งั้นกูจะอยู่ติดกับมึงแบบนี้ " คำขู่ที่ดูน่ากลัวของมันผมแอบยิ้มออกมาตอนที่มือมันกอดเอวของผมไว้ " จะกอดมึงด้วย "

“ ตามสบาย " พูดออกไปแบบนั้น แต่ในใจของผม ยังไงก็ชอบอยู่แล้ว

........................................................

แสงแดดลอดผ่านม่านผมลืมตาตื่นขึ้นก็พบว่าคนข้างกายก็ยังคงหลับสนิทอยู่ในอ้อมกอดของผม มือของผมแข็งเหมือนมันชาไปแล้วทั้งแขน

“ ตื่น " ขยับแขนนิดหน่อยตอนที่พูดแบบนั้น

“ อื้ม " ครางเสียงเบาๆไอ้ปิงก็ขยับเข้ามาใกล้ผม หน้าตาที่กำลังหลับอย่างมีความสุข อยากรู้นักว่ากำลังฝันถึงอะไร " อร่อยจัง เอากินอีกคำนึงนะ "

“ ตะกละ ขนาดฝัน มึงก็ยังกินเหรอวะ " เผลอยิ้มออกมาตอนที่มันกำลังละเมอ ทำไมไม่ฝันถึงกันบ้างว่ะ คิดแบบนั้นก่อนนิ้วของผมที่เหมือนไร้การควบคุมผมยื่นมือเข้าไปเกลี่ยแก้มของมัน ขนาดหลับก็ยังน่ารัก " อยากนอนต่อชะมัด "

   ถึงจะอยากทำแบบนั้น แต่ก็ต้องไปเรียน เพราะวันนี้ผมมีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ เรื่องที่ต้องทำให้เสร็จสิ้นก่อนที่จะเริ่มต้นใหม่

“ เฮ้ย! ว่าไงวะมึง วันนี้มาสายนะ "

“ สายเหรอว่ะ ยังไม่ถึงเวลาเลย " มองดูนาฬิกาข้อมือของตัวเอง ไอ้เท่ก็เลื่อนตัวเข้ามาหา

“ วันนี้กูจองโต๊ะไว้แล้วนะ แต่โทรนัดไอ้ปิงไม่ได้ว่ะ "  หันไปมองหน้ามัน ไอ้เท่ก็ยิ้ม " มันไม่รับสาย "

“ ก็ยังหลับอยู่จะรับได้ไงว่ะ " ผมว่าเสียงเบาๆ มันก็ขมวดคิ้ว

“ มึงว่าอะไรนะ "

“ เปล่า " ส่ายหน้าให้มันผมถอนหายใจ " นี่ มีอะไรจะพูดด้วย "

“ อะไร "

“ สวัสดีคร่า อาจารย์ " เสียงเพื่อนผู้หญิงหน้าห้องพูดขึ้นตอนที่อาจารย์เดินเข้ามา ผมหันมองก่อนจะกลับมามองไอ้เท่

“ ไว้ค่อยคุยหลังจบคาบ "

“ เออ ก็ได้ "

   ชั่วโมงเรียนสองชั่วโมงผ่านไปเชื่องช้าจนผมรู้สึกว่าทุกอย่างมันน่าเบื่อ คว้ามือถือขึ้นมากดเล่นผมขมวดคิ้วกับไลน์ของตัวเองที่เด้งขึ้นมา สถานะที่บอกว่ามีคนขอมาเป็นเพื่อน

“ ใครว่ะ " สถบแบบนั้นแต่พอกดชื่อดูภาพแล้วก็รู้ว่าใคร ผมยกยิ้มขึ้นมาตอนที่กดรับแอดมัน

“ ยิ้มเชี้ยไรวะ "  ไอ้เทมหันมาถามมันยกยิ้ม " ขนลุกสัด "

“ เสือก "

“  มีความสุขอะไรว่ะ ขอกูแชร์ความสุขนั่นบ้างสิ " มันที่ยื่นหน้าเข้ามาดูมือถือของผม หลบหน้าจอลงพลิกกลับหลบมันที่จ้องอยู่ " ถามจริง เรื่องกับไอ้ปิง ว่าไงบ้าง "

“ ไม่ว่ายังไง "

“ อย่างมึงคงไม่ชอบสินะ คนสไตส์แบบนั้นนะ "

“ แบบไหน "

“ ก็มั่นใจเกินไป เข้าหาคนที่อยากได้แบบมากเกินไป มึงคงไม่ชอบพวกรุกๆแบบนั้น "

“ ก็ไม่ได้แย่ " พูดแค่นั้นผมได้ยินเสียงไอ้เทมหัวเราะ ตัวผมก็พลิกหน้าจอกลับมาดู

' ไปเรียนไม่บอกเลยนะมึงงง ' ส่งข้อความมาแบบนั้นก่อนจะห้อยสติกเกอร์หน้างอนมาให้ ' ตั้งใจเรียนนะ แล้วต้องให้กูรอมั้ย '

“ แล้วแต่มึง  แต่เย็นนี้กูจะไปกินซูชิ "

' รอ  ' ส่งสติกเกอร์หน้าอ้อนมาให้ ผมก็ยกยิ้ม

“ แต่คนนี้ กูว่าท่าทางมึงจะชอบนะ "

“ หนวกหูน่า " ผมยิ้มให้มันก่อนจะก้มหน้าลงเรียนหนังสือต่อ ตอนนี้คงเหลือแค่รอเวลาหมดคาบ

“ เฮ้ย มึงมีอะไรวะ " ไอ้เท่ทักผมตอนที่เลิกเรียน ถอยออกจากเก้าอี้ผมลุกขึ้น

“ ขอคุยส่วนตัว "

“ ท่าทางจะซีเรียสจัด " ผมเดินออกไปนอกห้องตอนที่มันพูดคำนี้ เดินนำไปที่ลานจอดรถผมยืนหันหลังให้มัน

“ เท่ "

“ ว่า "

“ ไอ้ปิงนะ กูขอนะ "

“ ห๊ะ ? “ หันหน้าไปมองมันผมสอดมือเข้าไปในกางเกงก่อนจะพูดให้มันฟังอีกครั้ง

“ ไอ้ปิงนะ กูขอนะ "

“ หมายความว่าไงวะ ไอ้เหี้ย "

“ ก็หมายความตามที่พูด คนนี้กูขอ " จ้องหน้ามันที่ยกยิ้มขึ้น แต่ผมรู้ว่าในใจของมันไม่ได้เป็นแบบนั้น

“ อะไรว่ะไอ้เหี้ย เดี๋ยวๆ อยู่ๆมึงก็มาพูดแบบนี้ ทั้งๆที่ ตอนแรกมึงก็เกลียดมันออกอย่างงั้น แล้วพอตอนที่กูชอบ ทำไมมึงถึงต้องมาขอด้วยวะ " ผมเงียบตอนที่มันพูดแบบนั้น สายตาของมันที่จ้องมองมาเหมือนว่ามันยังไม่เข้าใจ " แล้วถ้ากูบอกว่า กูไม่ให้มึงจะว่าไงว่ะ "

“ กูไม่ได้มาขอ ไอ้ปิงจากมึง เพราะปิงไม่ใช่ของมึง กูแค่บอกเฉยๆ "

“ แต่กูสนใจปิงก่อนมึง "

“ แต่ปิงสนใจกูมากกว่ามึง " ผมพูดออกไปแบบนั้นถึงมันจะฟังดูใจร้ายแต่นั่นคือเรื่องจริง " อีกอย่างเพราะมึงก็หวังแค่ร่างกายมันอยู่แล้ว ถ้าหวังแค่นั้นไปหาคนอื่นเถอะ คนนี้กูขอ "

“ พูดเหมือนมึงจะจริงจัง มึงเคยจริงจังกับใครด้วยรึไง ก็ฟันแล้วทิ้งทั้งนั้น "

“ แต่คนนี้กูจริงจัง  "

“  ไอ้เสือ ถ้ากูไม่รู้จักมึง กูจะต่อยมึงสักที โทษฐานมาแย่งเด็กที่กูหมายปองอยู่ "  เพราะคบกันมานาน ผมคิดว่าแค่มองตามันคงเข้าใจแล้วว่าผมรู้สึกยังไง คงไม่ต้องพูดอะไรมากมายให้ยืดยาว ผมไม่เคยจริงจังกับใคร และที่สำคัญก็ไม่เคยพูดกับอะไรกับใครแบบนี้

“ เพราะเป็นมึงกูเลยอยากมาพูด "

“ กูไปไม่เป็นเลยไอ้เหี้ย "

“ หึ..” ผมยกยิ้มตอนที่มองหน้ามันไอ้เท่ก็ขมวดคิ้ว

“ แล้วทำไมถึงต้องเป็นปิงว่ะ มึงชอบมันตั้งแต่เมื่อไหร่ "

“ กูไม่รู้หรอก ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ความรักมันก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอว่ะ "

เราไม่รู้หรอกว่าเมื่อไหร่ที่เราเริ่มรัก เพราะ ตอนที่รู้ตัวอีกที  ตอนนั้นใจมันก็รักไปแล้ว

................................................

ถึงจะไม่แคร์ใครแต่ก็อยากจะให้พี่เสือให้ความสำคัญกับเพื่อนสักหน่อย
เลยเขียนออกมาแบบนี้ 
ยังคงความซึน ไว้เหมือนเดิม เป็นผู้ชายปากแข็งที่ไม่ค่อยจริงใจกับใครก็แบบนี้
หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ สำหรับใครไม่มียูสในเล้า ฝากแท็กในทวิตกับเฟสให้หน่อยนะคร่าา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วเคอมเม้นท์จ้าาา :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 07-11-2014 21:19:14

พี่เสือเวลาอยู่กับเพื่อนแมนสุด
แต่อยู่กะปิงเหมือนสาวน้อย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: snowice ที่ 07-11-2014 21:22:30

อ่านแล้วหยุดยิ้มไม่ได้เลยอะ  :mew3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 07-11-2014 21:24:05

 :mew1: :mew1:

ชอบพี่เสือก็ตรงนี้แหละ แมนมากกกกก ทั้งที่มีโอกาสที่จะได้ครอบครองปิงแล้วก็ยังนึกถึงเพื่อน รอบอกเพื่อนก่อนอีก

พี่เสือพูดขนาดนี้แล้วเพื่อนจะไม่ให้ได้ไง

งั้นตอนต่อไปพี่เสือก็จัดหนัก ปิง ได้เลยยยยยยยย  :katai2-1: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: army_van ที่ 07-11-2014 21:24:31

เสืออออออ  จริงจังเลยน้าาาาาาาาาาา

ขอให้รักกันเร็วๆ รักกันนานๆ รักกันดีๆ กรี๊ดดดดดดด

ขอบคุณคนแต่งมากเลยค่ะ
  จู้บบบบบบบบบ จุ๊บ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 07-11-2014 21:32:02

เสือตอนนี้เอาใจเราไปเลย นายน่ารักมากกกกกกก
นายทำให้เราเขินเลยอะ แต่ยังปากแข็งได้อยู่นะ
อยากให้ปิงไปนอนด้วยก็ทำเป็นชวนไปกินข้าวเหนียวมะม่วง
งั้นต่อไปก็ชวนไปบ่อยๆนะ คึคึ :z1:

แต่เสือก็ยังดีที่มาบอกกับเท่แบบนี้ ดีกว่าไปรู้ทีหลังแล้วจะมีปัญหากัน
เท่ก็รู้นิสัยเสือเลยไม่โกรธแบบนี้ ต่อไปก็ไม่ต้องติดค้างแล้วนะเสือนะ
ไปต่อจากเมื่อคืนได้แล้วนะเสืออย่าช้า หึหึ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-11-2014 21:33:01

อ๊ากกกก. ถึงขนาดขอจากเพื่อนเลยวุ้ย คริคริ ดีใจแทนปิง :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 07-11-2014 21:53:22

โอเค ไม่ด่าพี่เสือแล้ว พี่เจ๋งที่สุด o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 07-11-2014 21:55:31

เห้ยพี่เสือ เอ็งตรงๆแบบนี้เลยหรอวะ 5555555
หวังว่าพี่เท่จะเข้าใจนะ เพราะเห็นด้วยกับเสือว่ะ
ถ้าหวังแค่ร่างกายไปหาเอาที่อื่นเหอะ จริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 07-11-2014 22:07:22

อ่านตอนนี้แล้วนั่งยิ้มเหมือนคนบ้า
มีความสุข :-[
ทำดีๆไอ้พี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 07-11-2014 22:18:06

เหยยยย พี่เสือแมนอ่ะ มีไปบอกเท่ตรงๆด้วย
ถ้าปิงรู้เรื่องจะเป็นยังไงน้อ
นี่เพราะเท่ยอมเข้าใจพี่เสือนะ
จะยอมยกโทษให้ที่โทรไปขัดจังหวะ
ทำให้พี่เสือหมดอารมณ์ปล้ำปิง ฮ่าาาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 07-11-2014 22:41:11

ขอแบบตรงๆเลยครับ  o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 07-11-2014 22:44:43

เคลียแล้วนะเสือ
ผ่านไปด้วยดี
ต่อไปก็รอกินซูชิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 07-11-2014 23:00:13

ยังมาสายซึนเหมือนเดิม แต่น่ารักกว่าเดิม

ตอนนี้กิ๊วก๊าวหัวใจมาก  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 07-11-2014 23:03:58

เสือแมนดีที่บอกเพื่อนไปตรงๆ เลย ได้ไม่ต้องมาปิดมาบัง เจ๋งว่ะ
เบื่อคนปากแข็งอยากให้เขานอนด้วยก็โยกโย้ไปมา ในใจนี่ชมแต่ว่าเขาน่ารักๆๆๆๆ งี้เรียกหลงแล้ว รักเลยด้วย
น้องปิงก็แบบน่ารักไปไหน อ้อนไปไหน สวยไปไหน อยากได้

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: kumiko yamashita ที่ 07-11-2014 23:06:32

กรี๊ดดด ดีมากๆ เลย เเมนฟุดๆ  :katai4: :katai4: :katai4: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: รอๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 07-11-2014 23:08:49

พี่เสือเอาไปเลย10กะโหลกกกกกกกก
เลิฟฟๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 07-11-2014 23:24:21

นึกว่าจะมีการวางมวยซะอีก

เพื่อนกันรักกันน่ะดีแล้ว

ถ้าปิงมาได้ยินที่เสือพูด

คงดีใจจนยิ้มไม่หุบเหมือนคนอ่านแน่ๆเลย

ดีใจกะปิงด้วยจ้า

อย่างน้อยเสือก็ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-11-2014 00:01:16

เป็นคนตรงๆแต่ปากแข็ง

แอ๊บเย็นชาแต่จริงๆขี้อ้อน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 08-11-2014 00:14:04

ขอให้เข้าใจกันเถิดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-11-2014 00:23:27

อย่างเท่เนอะพี่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 08-11-2014 00:28:20

พี่เสือจะอ้อมโลกไปไหนเนี่ย
เวลาอยู่กับปิง
แต่ก็น่ารักดี
อีกคนอ้อมโลก  อีกคนก็แกล้งซื่อ พาให้พี่เสือจนมุมได้

ตอนแรกกลัวดราม่าพี่เท่กับพี่เสือ
ไม่คิดว่าจะคุยกันง่ายขนาดนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 08-11-2014 03:26:54

พี่เท่ยกให้อีพี่เสือสะดีๆ :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 08-11-2014 04:23:48

ชอบความตรงกับเพื่อนนะคะ แต่ทำไมกับปิงแกปากหมาจังคะเสือ

เป็นดิฉันเลิกสนใจมันตั้งแต่อ้าปากพูดสามครั้งแรกแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 08-11-2014 05:47:27

พี่เสือเท่สุดๆก่อนจะกินปิงต้องเคลียกะเพื่อนก่อน พ่อพระเอกสุดๆ55555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: loveview ที่ 08-11-2014 07:09:20

พี่เสือเริ่มรุกเร็วๆหน่อยกลัวคนอื่นๆแย่ง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 08-11-2014 11:18:27

 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: kik ที่ 08-11-2014 13:49:57

ตอนนี้เสือน่ารักว่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 08-11-2014 14:19:39

ณ จุดนี้วันนี้มียูสในเล้าแล้ว มาเถอะมาเม้นนน :katai4:

ว๊ายยยยย อิบ้าพี่เสือพาร์ทนี้น่ารักน่าเอ็นดูนะพ่อคุณ
คู่นี้นี่แอบลุ้นแอบกลัวเบาๆ แอบเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนยังฝากมาด่าในความซึนของพี่เสือกันเลยทีเดียว
ตอนนี้เริ่มรู้ใจตัวเองแล้วใช่ไหมล่า รักปิงแล้วใช่ไหมล่าาตัวเธอออออว์
ดูดิถึงขนาดกล้ามาขอจากเพื่อนเลยอ่ะ
แต่เท่ก็โอเคนะ แมนๆกันไป เพื่อนกันอย่าแย่งกันนะเด็กๆ หาใหม่ๆ เร้าใจกว่าเยอะ คึๆ

รอพี่หนมมาต่อไวๆ มาต่อน้าาา รอเสมอนะจ๊ะ :hao7: :hao7: :hao7:
#ยกป้ายไฟเชียร์พี่หนม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 08-11-2014 14:31:51

เสือน้อย พ่อยอดขมองอิ่ม น่ารักเจงๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 08-11-2014 17:23:58

เสือน่ารั้ากกก กับเพื่อนอย่างพี่เท่ก็ตรงๆดี จริงใจ แมนๆ
งั้นกับนุ้งปิงก็ลูกตรงบ้างน้า อย่าอ้อมบ่อยแกล้งนิดๆได้
แต่ตบลูกจริงใจปิดท้ายบ้างน้าา ปากแข็งมากๆกับคนทีรัก
ก็ไม่อาจเข้าใจกันได้เด้อ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 08-11-2014 19:13:32

กรี๊ดดดดอิเสืออออออ แก๊ ~~~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-11-2014 20:51:19

รวดเดียวจบ ฟินกับผู้ชายดิบ อ้อยยย!!

รีบมาต่อน้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 09-11-2014 03:17:00

อิพี่เสือน่าหมั่นไส้มวากกกก :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 10 // 7.11.57} #หน้า 8
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 12-11-2014 00:58:17

ดันนนนน
คิดถึงปิงปิงคิดถึงพี่เสือ
 :call:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 12-11-2014 21:11:09

ตอนที่ 11

“ เสือ กลับมาแล้ว!! " เสียงทักของคนเปิดประตูออกมารับ รอยยิ้มกว้างๆของมันผมพบว่าไอ้ปิงแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว แต่ติดอยู่ที่ว่า เสื้อเชิ้ตตัวยาวๆที่มันใส่อยู่ ไม่ใช่ของมัน

“ นั่น เสื้อกู "

“ ใช่ ก็เพราะว่ากูไม่มีเสื้อผ้าไง ยืมใส่หน่อยนะ "

“ พ่อแม่มึงสอนให้ยืมของของคนอื่นตอนที่มึงใส่ไปแล้วเหรอ " มองหน้ามันที่ยิ้มแห้งๆก่อนจะมองไปทางอื่น  เดินเข้าไปใกล้มันขาของผมหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น ไม่ได้เอ่ยบอกอะไรแต่ผมดึงตัวของมันเข้าไปกอด ตั้งคางเอาไว้บนไหล่คู่นั้น ผมยิ้มออกมาอย่างไม่ให้มันรู้

“ มีอะไร อยู่ๆก็มากอด " เสียงล้อๆของมัน ผมคลายอ้อมกอดออกมาก่อนจะหยิบเส้นด้ายเส้นนึงที่คลำๆเจอมายกเป็นข้ออ้าง

“ ด้ายติดอยู่ที่หลัง "

“ ก็ช่างเห็นนะ มึง " ทิ้งเศษด้ายนั่นไปไอ้ปิงก็คว้ามือผมไว้  " ไปกินซูชิกันเถอะ กูหิวแล้ว "

“ ยังไม่อยากไป " เพิ่งหลุดออกมาจากวงจรรถติด จะให้กูกลับไปเผชิญกับมันอีกเหรอว่ะ เดี๋ยวก่อนเถอะน่า ปรายตามองมันผมนั่งลงที่โซฟามือก็ดึงมันมากอด " รถติด "

“ กรุงเทพมันก็รถติดทุกวัน "  บอกแบบนั้นแต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ " ไปเถอะ ตั้งแต่เช้ากูยังไม่ได้แดกอะไรเลย ในห้องมึงแม่งไม่มีอะไรสักอย่าง กูหิวไส้จะขาดอยู่แล้ว  "

เหลียวมองตู้เย็นของผมก็คงจริงอย่างงั้น เพราะทำอะไรไม่เป็น ในตู้เย็นก็มีแต่เบียร์ที่เอาไว้กินแก้เซงเท่านั้น ผมลุกขึ้นจากโซฟามันก็ยิ้มกว้าง

“ จะออกไปแล้วใช่มั้ย "

“ อื้ม "

“ เย้ ! “  ยกมือขึ้นสูงทำตัวเหมือนเด็ก แต่นั่นก็ทำให้ยิ้มได้ไม่ยาก " แล้วจะไปกินที่ไหน "

“ เซนเวิลล์ "

“ ห๊า เซนเวิลล์ " มันทวนเสียงตอนที่หยุดตัวเองที่ดีใจลงยืนนิ่งๆ " ทำไมต้องไปเซนเวิลล์ ตอนแรกคิดว่าจะไปร้านดังแถวๆนี้ซะอีก "

“ แล้วอยากกินร้านไหน " ผมหันมาจ้องมัน ไอ้ปิงก็อ้อมแอ้มตอบ

“ ร้านที่ทองหล่อตรงนั้น คือแบบว่าเห็นเพื่อนไปกินกันบ่อยๆ กูจะไปหลายทีแล้วแต่ว่า กูไม่มีเพื่อนที่ชอบกินอะไรแบบนี้เลย "

“ แล้วเพื่อนมึงชอบกินอะไร "

“ ส้มตำ " มันทำหน้าเซ็งตอนที่ตอบคำถามของผม

“ กูว่าที่เซ็นเวิลล์อร่อยดีเหมือนกันนะ " มันทำหน้าลังเลตอนที่ผมบอก " กูจะไปซื้อของที่ห้างด้วย จะได้ไม่ต้องแวะหลายๆที่ "

“ เอางั้น ก็ได้ " พูดเสียงอ่อยๆผมเดินไปที่หน้าห้องมันก็เดินตาม ท่าทางเศร้าเหมือนเด็กอดกินไอติมไม่มีผิดเลยครับ

“ เดี๋ยวครั้งต่อไปกูจะพาไปกิน "

“ จริงนะ " ตาใสๆที่มือของมันเข้ามาจับแขนผม พยักหน้าให้แค่นั้น เราก็เดินกันออกจากห้อง

   บนถนนรถก็ยังคงติดเหมือนอย่างที่มันเป็นตอนนี้เป็นช่วงเวลาเกือบบ่าย ทั้งๆที่เกลียดรถติดแต่ก็ยอมออกมาเพราะใครอีกคนยังไม่กินอะไร แว็บแรกที่รู้ว่ามันหิวผมโทษตัวเองว่า ทำไมกูไม่มีอะไรที่เป็นของกินติดอยู่ในห้องเลยว่ะ ทั้งๆที่ไม่เคยเป็นแบบนี้ .. ความรักนี่มันช่างร้ายกาจจริงๆ

“ แล้วมึงจะไปซื้ออะไรให้ห้าง "

“ ก็ของใช้ทั่วๆไป "

“ อย่างเช่น "

“ ไปถึงมึงก็รู้เองเหละน่า "

“ ก็อยากรู้ ทำไมมึงจะซื้อกางเกงในเหรอ "  ผมหันมาจ้องหน้ามันตอนที่สายตาของมันกำลังจ้องผมเหมือนล้อๆ มือของมันเลื่อนมานิ้วที่ไล้ไปตามโครงหน้าของผม " ไม่ต้องอายหรอกน่า ยังไงสักวันกูต้องรู้ไซต์ขนาดของมึงอยู่แล้ว "

“ เดี๋ยววันนี้มึงก็รู้  " พูดแบบนั้นมือคู่นั้นก็หยุดนิ่ง มันหดยิ้มตอนที่ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง " เตรียมตัวรึยังไงละ "

“ ไฟเขียวแล้ว " บอกผมแบบนั้นปิงก็หันกลับไปนั่งที่เดิม

ขับรถเลี้ยวเข้าห้างผมวนหาที่จอดก่อนจะดึงเบรคมือขึ้น ไอ้ปิงลงไปจากรถยืนรออยู่แบบนั้นพอตอนที่ผมมองมัน หน้ามันแดงก่อนมองไปทางอื่น

“ เป็นเหี้ยอะไร "

“ เปล่านี่ " ส่ายหน้าไปมาแต่มันก็ยังไม่มองมาทางผม

“ ตื่นเต้นเหรอ " ผมยกยิ้มแซวมันไอ้ปิงก็ปั้นหน้านิ่ง " ทำเหมือนไม่เคยไปได้ "

“ ถึงกูจะเคย แต่กูก็ไม่เคยเจอแบบพวกพูดเรื่องแบบนั้นออกมาหน้าตาเฉยๆแบบมึง "

“ เคยเจอแต่พวกทำหน้าหื่นๆ ถึงเนื้อถึงตัวมึงก่อนเวลาพูดสินะ แล้วพูดหน้าเฉยๆแล้วมันยังไง "

“ ไม่ใช่สักหน่อย " หันไปอีกทางตอนที่หน้ามันกำลังแดงขาที่กำลังจะเดินหนี สวนทางกับความมั่นใจของมันผมคว้ามือมัน ชอบนักเวลาที่บีบบังคับให้อีกคนคลายท่าทางเชิดๆแบบมั่นๆนั่นลงได้

“ ไม่จริงหรอกมั้ง "

 " หน้ามึงแม่ง หื่นชะมัด " สถบออกมาแบบนั้น ปิงมองหน้าผม " เลิกมองกูด้วยสายตาแบบนั้นได้แล้ว " เอามือมาปิดตา พอจะอ้าปากพูดก็เอามือมาปิดปากผมไว้ ผมเลียปากตัวเองให้โดนนิ้วของมันไอ้ปิงเก็บมือ " ไอ้เสือแม่ง"

“ คนอื่นเค้าทำมากกว่าที่กู คนอื่นเค้าเลียมึงทั้งตัว " ผมมองมันไอ้ปิงก็ค่อยๆหดมือที่จับผมลง

“ แต่คนอื่นเค้าไม่ได้มองกู ด้วยสายตาจริงจังแบบนี้ " มันเงยหน้าขึ้นมองหน้าผม " สายตาจริงจังของมึง มันแบบว่า " หลบหน้าเขินๆไปทางอื่น

“ แบบว่าอะไร "

“ เปล่า " ตอบแค่นั้นแต่หน้าก็แดง มันก็เดินนำผมเข้าไปในห้าง ก็อย่างที่เคยพูด ปิงเป็นคนมั่นใจที่มีจิตใจอ่อนไหวมากกว่าที่คิด ตอนนี้คงไม่พ้นกังวลอยู่แน่ๆ

“ ไม่สมเป็นมึงเลย " พูดเสียงเบาๆอีกคนก็หันมาถาม

" แล้วตกลงจะซื้ออะไร "

“ ไปแดกซูชิก่อนแล้วค่อยลงมาซื้อ "

“ โอเค " พยักหน้ารับแบบนั้น เรากดลิฟท์ขึ้นไปชั้นบนของห้างชั้นเดียวกับโรงหนัง ร้านอาหารที่เรามาเป็นร้านอาหารญี่ปุ่นที่อยู่ติดกับบันไดเลื่อนอีกฝั่งมีร้านกาแฟและขนมที่เกี่ยวกับนมฮอกไกโดตั้งอยู่ตรงข้ามกัน

“ อยากกินเค้ก " มันว่าแบบนั้นทั้งที่ขากำลังจะก้าวเข้าไปในร้านซูชิอยู่แล้ว

“ ไหนบอกว่าหิวข้าว "

“ เออนะ " หันมายิ้มแห้งๆให้ ผมคิดไปเองคนเดียวรึเปล่าว่ามันแปลกไป  ไอ้ปิงเดินเข้าไปในร้านอาหาร โต๊ะกลางร้านที่เราได้นั่ง พนักกงานยื่นเมนูมา ไอ้ปิงก็จัดการสั่งของที่มันอยากจะกิน " ยำสาหร่าย ซูชิตับห่าน สองคำ ซูชิไข่หวาน สองคำ ซูชิหมูย่าง สี่คำ แซลม่อนโรล สองคำ ซูชิหอยเชลล์ อีก สองคำ"

“ นี่สั่งเผื่อกูยัง "

“ ยังนะ " ยิ้มให้ผม ก่อนจะดำเนินการสั่งต่อ " จะให้สั่งให้ด้วยมั้ย "

“ อื้ม " พอบอกแค่นั้นของที่มันสั่งไปแล้ว มันก็จัดการบอกไปแค่สั้นๆว่า

“ สองชุดครับ " พนักงานรับออเดอร์พยักหน้าก่อนจะเดินออกไป

“ ถ้ามึงกินไม่หมดนะ น่าดู "

“ หมดอยู่แล้วระดับกู "

“ เมื่อวานกูยังไม่ลืมเรื่องข้าวเหนียวมะม่วงนะ "

“ แต่ตอนนี้กูหิวจริงๆ เชื่อกูน่ากูกินหมดอยู่แล้ว ซูชิชิ้นนิดเดียวจะไปอิ่มอะไร " บอกแบบนั้นตอนที่อาหารทะยอยวางลงบนโต๊ะมันก็เริ่มกิน ไอ้ปิงถ่ายภาพอาหารทุกภาพบนโต๊ะมันกดยิกๆอยู่สองสามครั้งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถามผม

“ มึงมี ig กับเค้ามั้ย "

“ ไม่มี "

“ ทำไมไม่มีว่ะกูจะได้แท็กภาพไปให้มึง "

“ มีแล้วมันดียังไง " ก็แค่อยากรู้ว่ามันดียังไง ก็แค่โปรแกรมที่คนชอบใช้อวดนู้นอวดนี้กัน อาหารอร่อย กระเป๋าแพง การท่องเที่ยวที่ตั้งใจแต่งตัวเพื่อไปถ่ายรูปมากกว่าท่องเที่ยว ก็แค่โปรแกรมที่มีเอาไว้อวดคนอื่นว่าอะไรบ้างที่มึงมี อะไรบ้างที่มึงทำ

“ ก็อย่างเช่นเวลาที่กูมาเที่ยวกับมึงมากินข้าวกับมึง กูก็จะแท็กมึงไป ว่ากูมากับมึงนะ มึงคนนี้ ให้คนอื่นรู้ว่าเรามาด้วยกัน " อยากจะถามออกไปนะ ว่าจะให้คนอื่นรู้ทำไมว่ามาด้วยกัน แต่พอทบทวนคำถามที่ตัวเองอยากถามมันซ้ำๆ ผมก็เหมือนจะได้คำตอบ

“ สมัครให้หน่อยสิ "

“ หื้ม " ยื่นมือถือไปให้มันตอนที่กำลังทำหน้างงๆ

“ สมัครให้หน่อย " ก็ถ้ามันจะทำให้คนอื่นรู้ว่า มันอยู่กับผมแล้วละก็ " สมัครให้หน่อย เอาชื่อยูสว่า "

“ tigerkiki “

“ อะไรของมึง "

“ ก็ศัพท์วัยรุ่นไง ไทเกอร์คิคิ ไทเกอร์ครับ ไทเกอร์ฟุฟุ อะไรก็ว่าไป "

“ แล้วของมึงชื่ออะไร "

“ pn.pingping “

“ ทำไมต้อง pn “  คำถามของผม มันยิ้ม

“ ก็ชื่อจริงกูไง ชื่อจริงกูชื่อ ปาณัสน์ " ชื่อเพราะว่ะ ผมเผลอยิ้มออกมาไอ้ปิงก็ยิ้มตาม

“ แล้วชื่อมึงแปลว่าอะไร "

“ แปลว่า เป็นที่รักเสมอด้วยชีวิต ชื่อนี้พ่อกูตั้งให้นะ " มันว่าแค่นั้นตอนที่ตักชูชิเข้าปากไป " ตกลงว่ามึงจะตั้งชื่อว่าอะไร "

“ trv.tiger แล้วกัน "

“ แปลว่าอะไรว่ะ "

“ เสือก " ขมวดคิ้วส่งมาให้แต่มือก็กดนู้นกดนี่ไปเรื่อย

“ เอ๊ะ เดี๋ยวนะ ไอ้สามตัวหน้านี่ชื่อจริงมึงใช่มั้ย " ผมไม่ตอบแต่ยกยิ้มให้เป็นคำตอบแทน " เลียนแบบ แล้วชื่อจริงมึงชื่ออะไร "

“ ธาวิศ "

“ ชื่อมึงแม่ง อย่างเท่เลยอะ แปลว่าไรวะ "

“ ก้าวข้าม "

“ แล้วอย่างมึงนี่จะไปนำทางชีิวิตก้าวข้ามใครได้ว่ะ "

“ ตัวกูเองไง "

“ อะนะ " มันพยักหน้าแบบเถียงไม่ออก ก้มหน้าลงกินซูชิไปสมัคร ig ไปจนเสร็จมันยื่นมาให้ผม " อะ เสร็จละกูกดฟอลโล่ตัวกูให้แล้วนะ "

“ ถามกูสักคำยัง "

“ ไม่พอใจก็อันฟอลไปดิ " ถึงจะพูดแบบนั้นแต่ผมก็แค่ก้มลงกดดูภาพที่มันแท็กผมมา ในใจความของภาพอาหารนั้นมันเขียนใต้ภาพว่า ' มากินข้าวกับใครคนนี้ @trv.tiger อร่อยมากบอกเลย #อิ่มจังตังค์อยู่ครบ #แฮ่ ' แล้วก็แนบอีโมรูปเสือกับคนที่ยกยิ้ม ' ท่าประจำคนตรงหน้า '

“ มึงจะเล่นมือถืออีกนานมั้ย เสร็จยังจะได้ไปซื้อของ "

“ อีกแปปนึงดิ " มันบอกแบบนั้นก่อนจะเชิดหน้าไปที่หน้าร้าน " ไปซื้อน้ำให้หน่อย ถ้ามึงกินเสร็จแล้ว "

“ ตลก ไปซื้อเองดิ " 

“ งก ใช้แค่นี้ก็ไม่ได้ " ยังไงก็ไปไม่ได้หรอก รอบข้างมีแต่คนมองมันขนาดนี้ เป็นผู้ชายหน้าสวยที่ไม่ค่อยสนใจต่อคนมอง หรือบางทีอาจจะชินกับการมีคนมองจนกลายเป็นว่าไม่ได้ใส่ใจ

“ อยากแดก ก็รีบๆแดกให้มันหมดๆได้แล้ว "

“ แล้วตกลงจะซื้ออะไร "

“ ของใช้ในบ้าน "

“ ของใช้ในบ้าน " มันทวนเสียงก่อนจะทำท่านึก " เช่น "

“ ของกิน " พอพูดแบบนั้นมันก็ยิ้มกว้าง

“ เพราะกูบอกว่า ตื่นมาไม่มีอะไรกินใช่มั้ย มึงเลยจะไปซื้อของมาไว้ในห้องให้นะ "

“ สำคัญตัวผิดมากไปแล้วนะมึงนะ "

“ ชิส์ ขี้เก็ก " บอกแบบนั้มันยัดซูชิคำสุดท้ายเข้าปากก่อนที่เราจะเช็คบิลและออกจากร้าน " แวะซื้อน้ำก่อนนะ "

“ อื้ม "

“ สตอเบอรี่ชีสเค้กปั่น หนึ่งครับ " ยืนรออยู่สักพักคนข้างๆก็ได้น้ำปั่นแก้วที่อยากจะมายืนดูดอยู่ข้างๆ  " จ่ายตังค์ให้หน่อย "

“ มึงไม่มีตังค์เหรอ " ถึงพูดแบบนั้นแต่มือก็ล้วงเงินจ่ายไป

“ มีแต่อยากให้มึงเลี้ยงมากกว่า "

“ ขี้งก "

“ ไม่ได้ขี้งกเว้ย " เดินมายืนข้างๆกันมันก็ยื่นแก้วน้ำมาให้  " ชิมดู "

“ ไม่ละ กูไม่ชอบสตอเบอรี่ "

“ ลองสักนิดแล้วจะติดใจ "

“ ก็บอกว่าไม่ชอบไง " หันมามองหน้ามันที่กำลังกินแบบมีความสุข ผมรู้ครับว่ามันคงชอบน้ำปั่นแก้วนี้แต่รอยยิ้มแบบที่มันมีความสุขตอนที่กินเหมือนจะทำให้ใจผมเต้นแรงไปแล้ว " กูอยากรู้ว่าอร่อยมั้ย "

“ ต้องชิม " มันยื่นแก้วมาให้

“ เดี๋ยวก่อน " ว่าแบบนั้นผมเดินออกมาห้างจากผู้คน ตรงโซนที่ไม่ค่อยมีใครอยู่ผมก้มลงเอียงหน้าไปจูบปากมัน สอดลิ้นเข้าไปแบบเร่งรัดก่อนจะผละตัวออกมา " ก็อร่อยดีนะ "

“ เชี้ย " ถึงจะสถบออกมาแบบนั้น แต่ผมรู้ว่าคนข้างๆต้องกำลังหน้าแดงอยู่แน่

 ................................................

“ แล้วกูต้องซื้ออะไรบ้าง " ปิงหันมาถามผมตอนที่มือของมันจับรถเข็นและกำลังจะเข้าไปด้านใน ก่อนหน้านี้ผมพูดกับมันสั้นๆแค่ว่า ' ซื้อของที่มึงอยากได้แล้วกัน '

“ ก็แล้วแต่มึง "

“ ทำไมต้องแล้วแต่กู คอนโดมึง ไม่ใช่คอนโดกูสักหน่อย " เดินนำไปข้างหน้าผม

“ ถ้าอย่างงั้นก็กลับ เพราะกูไม่คิดจะซื้ออะไรไว้อยู่แล้ว " ไม่ใช่พวกชอบกินขนม หรือชอบกินอะไรตอนดึกๆ อยู่แล้ว

“ พูดแบบนี้ หมายความว่า มึงกำลังชวนกูไปอยู่ที่คอนโดของมึงรึเปล่าน้า " เอียงหน้าเอียงตาส่งยิ้มมาให้ " หรือว่าเพราะห่วงว่ากูจะไม่มีอะไรให้กินตอนที่นอนอยู่ที่นั่น แต่ไม่ว่าจะคิดไปในทางไหน มันก็บอกอยู่โต้งๆอยู่แล้ว ละนะว่ามึงอยากจะชวนกูไปนอนด้วย " ผมดึงรถเข็นให้ห่างออกจากตัวมัน หันไปเลือกของใช้ของตัวเองอีกฝั่ง

“ เพ้อเจ้อ "  ถึงจะจริงแต่ก็ขอเถียงไว้ก่อน หยิบของใช้ส่วนตัวแบบเดิมๆลงไปในรถเข็น

“ นี่ มึงใช้ ครีมอาบน้ำแบบนี้ ไม่หอมเลย " เป็นครีมอาบน้ำของผู้ชายแล้วมันจะให้หอมแบบของผู้หญิงได้ไง " นี่แบบนี้ดีกว่า " หยิบขวดสีชมพูมาให้

“ ไม่เอา "

“ หอมออก " มันเปิดออกมาดม ก่อนจะเอามาจ่อที่จมูกผม " กลิ่นเดียวกับที่กูใช้ประจำ " ใช่ จำได้อยู่กอดกันทีไรถ้ามันไม่ได้นอนที่คอนโดของผม กลิ่นตัวมันก็จะเป็นกลิ่นนี้

“ จะเอาก็ใส่ลงมา "

“ ถามจริงๆสิ ว่าที่พามาซื้อของนะเพราะอะไรกันแน่ "

“ ไม่เคยมีใครพามึงมาซื้ออะไรแบบนี้เหรอ คงไม่มีใครอยากจะจริงจังกับมึงสินะ " ถามกลับออกไปแบบนั้นอีกคนก็หน้าตึง มันเป็นพวกเห็นท่าทางจนมุมของผมเป็นเรื่องสนุกมันชอบที่จะเห็นผมยอมมัน ด้วยการเขินหรือทำอะไรสักอย่างภายใต้การนำของมัน  ส่วนผมก็เป็นอย่างที่เห็น ถึงจะชอบแต่ก็ไม่ได้ยอมไปหมดเสียทุกเรื่องหรอก แล้วการไม่ยอมของผม ก็มักแสดงออกมาในรูปแบบของ คนปากหมาๆแบบนี้เหละ 

“ ก็ไม่เคย งั้นแบบนี้จะเรียกว่า มึงกำลังจริงจังกับกูงั้นเหรอ  "

“ กูพูดแบบนั้นเหรอ " พูดออกไป ก่อนที่ผมจะยื่นแปรงสีฟันไปให้มัน  “ ซื้อแปรงสีฟันใหม่มั้ย "

“ เก็ก " ว่าแบบนั้นแต่ก็รับแปรงสีฟันจากมือผมไป มันเดินไปเลือกสีเป็นสีชมพูก่อนจะหันไปที่ยาสีฟัน " อันนี้ดีกว่า หอมดี "

ปิงเดินซื้อของใช้ส่วนตัวของมันที่ต้องใช้ แชมพูขวดที่มันดมแล้วดมเล่า เลือกอยู่หลายนาทีกว่าจะได้กลิ่นที่ชอบ อย่างอื่นก็เหมือนกันพิถีพิถันจนไม่อยากจะเชื่อว่า มันจะเป็นคนง่ายๆที่นอนกับใครก็ได้

“ อันนี้หอมโน๊ะ " เอาขวดแชมพูมาให้ดม ผมพยักหน้าแต่ไอ้ปิงก็วางไว้ที่เดิม

“ ของมึง ซื้อเสร็จแล้วเหรอ "

“ อื้ม " ก็มีแต่ของเดิมๆที่ใช้เหมือนเดิมทุกๆทีไม่เคยเปลี่ยน ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ต้องเปลี่ยนของที่ดีอยู่แล้วไปเป็นของที่เราไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไง ผมไม่ใช่คนชอบเสี่ยงอะไรกับอนาคต

“ มึงนี่ไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงอะไรบ้างเลยรึไง "

“ ดีอยู่แล้วทำไมต้องเปลี่ยน "

“ ก็เผื่อเจอสิ่งที่ดีกว่าไง "

“ ความคิดนั้นเอาไปใช้กับคนแบบมึงเถอะ " พูดแบบนั้นไอ้ปิงก็หันไปเลือกของอย่างอื่นต่อ

“ อยากเป็นของพวกนั้นของมึงจังเลยนะ "

“ อะไร "

“ แบบว่าของที่มึงใช้แล้วมึงจะไม่เปลี่ยนใจ " ยิ้มบางๆที่ส่งให้ผม มันวางขวดโลชั่นลงในรถเข็น

“ เพ้อเจ้อ "

“ ตามประสาคนโสดที่ต้องการใครสักคนมาดูแลแบบจริงจังมันก็เท่านั้นละ "

“ มึงดูเพ้อนะปิง " ถอนหายใจออกมา มือก็ลากไปซื้อของอย่างอื่นแทน ตอนที่มองมันที่ดูแปลกไปแบบนี้ ผมอยากรู้นักว่าใจมันกำลังคิดอะไร

“ ของใช้เสร็จแล้ว ต่อไปก็ขนม "

“ อื้ม " ลากไปที่โซนขนม ไอ้ปิงจัดการซื้อทุกอย่างแบบรอบเร็วมากครับ มันหยิบนู้นจับนี่ เหมือนว่าอยากกินอะไรก็หยิบอันนั้นมาใส่รถเข็น ขนมขบเคี้ยว ช็อคโกเล็ต ลูกอมเยอะแยะมากมายไปหมด

“ แดกให้หมดนะ ถ้าแดกไม่หมดละน่าดู "

“ ก็คงไม่แดกวันเดียวหรอกน่า " พูดแบบนั้นก่อนจะหยิบมาม่าอีกสองแพ็คใหญ่ " เออ ถามหน่อยมึงทำกับข้าวเป็นมั้ย "

“ ไม่ "

“ แต่กูทำอร่อยนะ รับรองถ้ามึงกินแล้วน้ำตาต้องไหลพรากๆเพราะความอร่อยของมัน "

“ โกหก " พูดแค่นั้นอีกคนก็จิ๊ปากขัดใจแต่นั่นก็ทำให้ผมยิ้ม ถนัดไปจากโซนขนมก็เป็นโซนเครื่องดิื่ม มันเลือกนมแล้วก็น้ำผลไม้

“ น้ำส้ม หรือ น้ำแอปเปิ้ลดี "

“ กูแดกเบียร์ "

“ ไม่ดีต่อสุขภาพนะ แดกเยอะๆระวังลงพุง " ผมยกยิ้มกับคำขู่ของมัน ไม่กลัวอยู่แล้วยังไงผมก็เข้ายิมทุกอาทิตย์ " มึงต้องแดกน้ำผลไม้บ้าง เดี๋ยวกูจะซื้อไปสักสี่กล่อง ไปกรอกปากมึง "

“ เอ่อ ขอโทษนะจ้ะ หนูช่วยหยิบน้ำส้มขวดนั้นให้ป้าหน่อยได้มั้ยจ้ะ " หญิงสูงวัยคนนึงที่เดินมาหยุดอยู่ข้างๆผม เธอหันมาบอก มองขึ้นไปด้านบนผมพบว่ามันไม่มีเหลืออยู่แล้ว

“ หมดแล้วครับ " บอกแบบนั้นเธอก็ยิ้มแห้ง ๆ

“ ขอบใจนะจ้ะ " แต่ยังไม่ทันจะก้าวขาออกไป ตอนพูดคำนั้นไอ้ปิงก็พูดขัดขึ้นก่อน

“ คือ ..ถ้าคุณป้าไม่ถือ นี่ครับเอาของผมไปก่อนก็ได้ "

“ จะดีเหรอจ้ะ " เธอหันมาบอกด้วยท่าทีเกรงใจ แต่คนที่อยากจะให้ก็ยิ้มกว้าง

“ รับไปเถอะครับ ยังไงผมก็กินคนเดียวอยู่แล้ว จะเอาไปสักสองกล่องก็ได้ครับ " 

“ งั้นขอรับไว้กล่องเดียวก็พอจ้ะ " เธอว่ายิ้มๆ " ขอบใจนะจ้ะ สวยแล้วยังใจดีอีก "

“ แฮ่ๆ ไม่เป็นไรครับ " เกาตัวเองเขินๆมันก้มหน้าลง เป็นอีกมุมที่ไม่เคยเห็นเลยจริงๆ ท่าทางเขินแบบน่ารักๆแบบนั้น

“ มาซื้อของเข้าบ้านกันเหรอจ้ะ "

“ ครับ "

“ เราสองคนเป็นแฟนกันสินะ คนนึงก็หล่อ คนนึงก็สวย ขอให้รักกันนานๆนะจ้ะ " เธอว่าแบบรวบรัดก่อนจะเดินออกไปจากที่ที่เรายืน

“ ทำไมมึงไม่ปฎิเสธไป ปล่อยให้ป้าเค้าเข้าใจผิด "

“ แล้วทำไมมึงไม่ปฎิเสธเอง "

“ ก็กูพูดไม่ทัน " เถียงเสียงอ้อมแอ้ม แต่ผมกลับดันรถเข็นให้เดินไปข้างหน้า

“ ช่างมันเถอะ " เพราะคนภายนอกจะเข้าใจอย่างงั้น ก็ดีแล้ว..

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 12-11-2014 21:11:38

กลับมาถึงคอนโดด้วยของมากมายที่ต้องช่วยกันขนขึ้นมาถึงสองรอบ ไอ้ปิงจัดของทุกอย่างเข้าตู้เย็น ส่วนขนมมันก็จัดเรียงเข้าตู้ทำเหมือนบ้านตัวเองไม่ผิด แต่มันก็ทำให้ผมเห็นอีกมุมของมัน ว่ามันก็เป็นคนเรียบร้อยเหมือนกันนะ

“ มึงจะกินอะไรรึเปล่า " หันมาถามผมตอนที่กำลังเดินเช็ดผมหลังอาบน้ำเสร็จออกมาเอาเบียร์ในตู้เย็น แล้วไปนั่งกินอยู่หน้าทีวี ผมส่ายหน้า

“ เปล่า "

“ งั้นกูอาบน้ำก่อนนะ "

“ อื้ม " ตอบรับแค่นั้นมันก็หายวับเข้าไปในห้องน้ำ ใช้เวลาไม่นานก็แค่ชั่วโมงนิดๆเสียงน้ำก็หยุดลง ผมหมดเบียร์ไปสองกระป๋องตอนที่กำลังจะลุกขึ้นไปทิ้ง ฟูกข้างตัวก็ยุบลง

“ กิบเบียร์ก่อนนอนอีกละมึง "

“ แล้วไง ของกู " ว่าแบบนั้นผมก็ยกเบียร์ขึ้นกินอีกคำ ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอของผมได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากคนข้างๆโชยมา กลิ่นหอมหลังจากอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ

“ ชิมคำสิ " ไอ้ปิงว่ามือที่ยื่นมาตรงหน้าผมลังเลที่จะยื่นเบียร์ไปให้มัน

“ ไปหยิบในตู้เย็นดิ "

“ ขี้เหนียว " มันยื่นมือขึ้นมาจับที่ผ้าขนหนูของผม นิ้วที่จับติ่งใบหูมันยิ้ม " ขอกินหน่อยก็ไม่ได้ "

สายตาเย้ายวนของมัน กับเสื้อยืดตัวเดิมที่มันใส่ผมวางกระป๋องเบียร์ลงตอนที่มันมองตามไอ้ปิงขมวดคิ้วตอนที่ผมเอาหน้าเข้าไปใกล้มันแล้วบอก " ชิมสิ "

“ ให้ท่านี่หว่า " ถึงจะพูดแบบนั้นแต่มือที่จับใบหูของผมก็ค่อยๆลดลงมาวางบนคอ ปากของมันเข้ามาใกล้ ท่าทางเหมือนช่างใจแต่ปิงก็จูบผม เป็นครั้งแรกที่อีกฝ่ายเป็นคนจูบผมก่อน ความรู้สึกดีกว่าจูบก่อนเป็นไหนๆ ลิ้นเล็กๆของมันที่แทรกตัวเข้ามา เชี่ยวชาญอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด

กอดเอวมันไว้หลวมๆตอนที่ล้วงเข้าไปด้านใน หน้าท้องบางที่หดเกร็งนั่นทำให้ผมยิ้ม " ยิ้มอะไร " คำถามของมันตอนที่ปากเรากำลังคลอเคลียกันแต่ไม่มีคำตอบออกมาจากปากผม ปิงก้มลงจูบผมอีกครั้ง ภายในห้องที่ได้ยินเสียงแอร์ จูบของเรานั้นคืออีกเสียงที่เรากำลังได้ยิน

ผละริมฝีปากออกจากกันตอนที่เหมือนว่าลมหายใจจะหยุดลง ผมจูบลงบนไหล่บางๆของมัน ล้วงมือเข้าไปให้สูงขึ้น ตอนที่ลากผ่านหน้าท้องผมจับเข้าไปหน้าอกที่แข็งเป็นไต ใช้สองนิ้วขยี้จนอีกคนครางเสียงกระเส่่าปิงทำได้แค่นั่งนิ่งๆตอนที่ผมกระทำแบบนั้นสองมือของมันเลื่อนเข้าไปจับเรือนผมก่อนจะขย้ำเอาไว้

“ อื้อ " ว่าแบบนั้นตอนถูกผลักให้นอนลง ผมเสียหัวนมมันผ่านเสื้อนอกตัวบางดูดและดึงมันด้วยปากพร้อมทั้งอีกข้างก็กำลังใช้นิ้วขยี้  " เสือ "

“ หื้ม " ผมตอบ

“ จะจริงจังกับคนแบบกูได้มั้ย คนแบบกูนะมึงจะลองจริงจังดูได้รึเปล่า "

“ ข้อแลกเปลี่ยนละ " ผมถามตอนที่่ดึงตัวเองขึ้นไปหอมแก้ม จ้องตาคนที่มองผมอยู่ไม่รู้ทำไมแต่ตอนที่จ้องลงไปในแววตานั้น คล้ายว่ามันกำลังจะร้องไห้

“ ไม่มี " ว่าแบบนั้นก่อนจะกอดผมแน่น " ไม่มีอะไรเลย "

“ กูว่ามีนะ " ถึงไม่รู้ว่าจะเป็นอะไร แต่หลายสิ่งหลายอย่างที่คาดไม่ถึงว่ามันจะมี ผมก็เป็นคนคนนั้นที่ได้เห็น " ต้องมีสิ "

“ เสือ " เพราะนี่อาจจะเป็นสิ่งที่มันกังวล เพราะกำลังจะมีอะไรกับผมแล้ว มันคงกลัว กลัวว่าพอให้ไปแล้วผมก็จะไป จะไปเหมือนคนอื่นๆ

“ ทำไมคนอย่างมึงถึงกังวลเรื่องแบบนี้กันวะ ฟันแล้วทิ้งมึงก็เจอมาเยอะแล้วนี่ " คำพูดเหยียดๆของผมตอนที่มองหน้ามันปิงไม่ได้แสดงสีหน้าอะไร ผมจูบลงบนข้างแก้มของมันหลายๆ ครั้งก่อนจะหันกลับไปจ้องตามันอีกครั้ง

“ อาจเพราะคนนี้กูจริงจัง " มือที่ยกขึ้นมาลูบหน้าผม " เหมือนใจมันบอกว่า มึงต่างจากคนอื่นๆ เป็นคนสำคัญมากกว่าคนอื่นๆ "

“  มึงพูดแบบนี้กับทุกคนที่มึงมีอะไรด้วย เพราะอยากให้เค้าจริงจัง อยากทำให้เค้าใจเต้นรึเปล่า  " ผมถามแต่มันก็ส่ายหน้า

“ เปล่า ก็พูดกับมึง“

" แต่กูว่ามันเป็นประโยคที่ได้ผลดีเลยว่ะ "  เอามือของมันขึ้นมาทาบที่หน้าอก

“ หัวใจมึง "  มือของมันที่กำลังสัมผัสความแรงของอัตราเต้นของหัวใจของผม " เพราะกูเหรอ "

“ ก็อย่างที่มึงเข้าใจเหละ " ร่อนเสื้อนอนขึ้นมาสูงหลังจากที่พูดคำนั้น ผมก้มลงดูดหัวนมตึงของมันที่กำลีงชูชันด้วยแรงปรารถณา ร่างที่ดิ้นไปมาตอนที่ผมกำลังดูดและใช้ลิ้นกวาดรอบๆหัวนมนมนั้น เสียงหายใจแรงๆของมันทำให้ผมรู้สึกอยากจะทำทุกอย่างให้รุนแรงกว่านี้

เพราะทั้งหอมหวานและน่าหลงใหล ร่างกายที่กำลังดูดกลืนและสัมผัสใช้มืออีกข้างเกี่ยวกางเกงลงไปจนถึงข้อขา ลูบสัดส่วนของมันแบบไม่เหลือที่ว่างใดๆเอาไว้ ตอนที่จับขาข้างนึงมาฟาดไว้ที่ไหล่ปากก็ไล่จูบมันจากหัวนมจนลงมาถึงส่วนกลาง รอยแดงปะปรายไปทั่วร่างนั้น ผมยิ้มกริ่มกับผลงาน

“ สวย "

“ อะไรสวย " มันถามตอนที่ค่อยยกตัวเองขึ้นมาหา ผมดึงตัวมันเข้ามาใกล้ มือของปิงที่กอดคอเป็นจังหวะเดียวกันที่นิ้วของผมสอดเข้าไปข้างในตัว  " อ๊า "

จิกลงบนไหล่ของผมแน่น ตอนที่อีกนิ้วกำลังยัดเข้าไป และอีกนิ้วที่ตามมามันหลับตาแน่นตอนที่เผยอปากมองหน้าผม อดใจไม่ได้เลยที่จะไม่จูบความเย้ายวนนั้น ยัดนิ้วเข้าไปในร่างอุ่น มันยกตัวขึ้นตามจังหวะของนิ้วที่เสียบลงไปจนมิด

“ ลึก อื้อ ลึกไปแล้วมึง "

“ ยังไม่ลึกนะ " พอแทงเข้าไปแรงๆหลายครั้ง หน้าตาเย้ายวนของมันก็เริ่มมีมากขึ้น เหงื่อที่ผุดขึ้นมาจากไรผม จมูกรั้นแดงตรงปลายนิดๆ พร้อมกับปากที่เผยอกว้างขึ้นมานั้น มันยกตัวขึ้นตามจังหวะการสอดใส่ของนิ้วผม

“ อ๊า เสือ อื้อ ตรงนั้น มันโดนแล้ว อิ๊ อ๊ะ " ส่วนกลางที่กำลังตั้งชันมันพยายามผลักลงแบบอายๆตอนที่ผมมอง " ไอ้หื่น "

“  หึ " ยกยิ้มแค่นั้นก่อนจะรัวนิ้วแบบไม่ยั้งใส่ลงไปด้านในจนตัวของมันงอลง แล้วนอนลงกับเตียง ผมปลดนิ้วดึงตัวเองให้ห่างออกจากมัน จัดการถอดเสื้อผ้า แล้วคว้าเอวมันเข้ามาหาจับมันคุกเข่าส่วนมันก็ก้มลงก้มอยู่ในท่าสี่ขา 

ลูบก้นของมันเบาๆจับปลายท่อของตัวเองที่ใส่ถุงยางเรียบร้อยจ่อเข้าไปใกล้ ช่องทางหลังสวยที่กระพริบถี่มันกัดปากตัวเองตอนที่พยายามค้ำตัวเองกับหัวเตียงเข้าไว้  ยัดเข้าไปในจนคนโดนกระทำแอ่นอกจนสุดมันอ้าปากกว้างตอนที่ผมพยายามยัดมันเข้าไปจนสุด

ผิดจากที่คิด ผมบอกตัวเองแบบนั้น แน่นกว่าผู้หญิงหลายคนที่เคยมีอะไรมาด้วยซะอีก

“ เสือ " เพราะไม่ขยับสักทีคนที่แรงเพราะความเสียวที่เสียบกันอยู่ถึงกับร้องทัก เริ่มด้วยการขยับที่ไม่รุนแรงตัวมันที่ดันไปข้างหน้าหน้าตาคงเย้ายวนชวนใจเต้น  " อ๊า เจ็บว่ะ อื้อ "

" เปลี่ยนท่าดีกว่า "

" อะไรของมึงอีก ไอ้เรื่องมาก " ผมที่จับตัวมันให้พลิกกลับมามองหน้าผมก็พบว่าคนใต้ร่างนั้นกำลังหน้าแดงจัดอยู่ มันมองไปอีกทางตอนที่นอนอยู่บนเตียงแล้วโดนผมจับขาให้ยกขึ้นสูง
 
“ เขินเหรอ " ไม่ตอบอะไรตอนที่ยัดใส่เข้าไปในร่างของมัน ผมขยับแบบพอดี ไอ้ปิงกัดปากแน่นสองมือจิกอยู่ที่เตียงจนแน่นไปหมด

“ อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ เสือ เจ็บ " ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ผมลูบไปตามตัวมันทั้งๆที่ส่วนกลางยังเชื่อมติดกันอยู่ดึงมือที่กำเตียงให้มากอดตัวผมไว้

“ คืนนี้จะยกให้ " คิดว่ามันคงเข้าใจเพราะเล็บที่จิกลงไปบนหลังของผมบอกถึงความเจ็บปวดทุกอย่างได้ดี และมันคนเดียวเท่านั้นที่จะได้สิทธิพิเศษแบบนี้

ผมเร่งจังหวะสอดใส่ของเราให้ถี่ยิบ ความทรมานของมันพร้อมทั้งรอยยิ้มของผมที่พยายามลบเลือนความเจ็บปวดของมันนั้น ตัวของเรากระพืมถี่ เสียงหายใจถี่ร้อนที่ลอยออกไปตามลม แรงขยับที่มากขึ้น จนร่างบนตัวผมสั่นสะท้านไปหมด ร่างบางที่ต้องทนกับแรงสอดใส่จากผมอย่างบ้าคลั่ง

“ อ๊าา เสือ อื้ออออ อ๊า อึก อื้ออ " เสียงใจหอบที่เปล่งออกมาในตอนท้ายที่น้ำขุ่นสีขาวจะทะลักออกมาจากปลายท่อของมันจะเประท้องผมไปหมด มันหอบจนตัวโยตอนที่เงยหน้าขึ้นมามองกันผมจูบมันอีกครั้ง รสจูบหวานๆจากปากของเราทั้งคู่ ผมวางมันลงบนเตียงอีกครั้ง ทั้งๆที่ส่วนกลางยังคงติดอยู่  ผละจูบออกมาผมจูบไปตามใบหน้าไล้มาจนถึงสันคอ

“ ปิง "

“ พอก่อนเสือ กูไม่ไหว ของมึงใหญ่ กูเจ็บ " พอพูดแบบนั้นกลับกลายเป็นผมเองที่ต้องเผลอยิ้มออกมา จูบลงบนเปลือกตาของมันตอนที่มันกำลังหลับตาอยู่นั้นคงเป็นช่วงเวลาที่ผมจะยิ้มได้แบบตามอำเภอใจมากที่สุด

“ ไม่ " กูไม่พอ เพราะกับมึงไม่ว่าอะไรก็เหมือนว่าจะไม่พอ ไม่ว่าจะเป็นความต้องการ หรือแม้แต่ความรู้สึก กูก็ขอมากกว่านี้

“ เสือ ไม่เอา ไอ้เชี้ย อื้ออ พอแล้ว ไอ้คนเอาแต่ใจตัวเอง "  พูดแบบนั้นกำปั้นเล็กๆก็ทุบลงมาบนอก และทั้งๆที่น่าจะโกรธ แต่ผมกลับยิ้ม ยิ้มอย่างไม่มีเหตุผล รู้แค่ว่ามีความสุขดี และทั้งหมดก็มาจากคนที่ผมก็เกลียด

เกลียดนักคนที่ให้ใจกูสั่น เพราะงั้น ก็ต้องเป็นมึงเท่านั้นที่ต้องรับผิดชอบ


.....................................................

และแล้ว...  :z1:
คือพี่เสือมันก็ปากร้ายตลอดทำไม่รู้สึก
พี่เสือเป็นคนปากร้ายที่อบอุ่นจัง
หรือเราจะชอบความรุนแรงไปแล้ว พวกมาโซ
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยคร่าาาา สำหรับใครที่ไม่มียูสในเล้าสามารถ แท็กในทวิตหรือเฟสได้นะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 12-11-2014 21:27:31

 :z1: :z1: :pighaun: :mc4: :mc4: :mc4:


อีพี่เสือที่ดีใจเนี้ย เพราะว่าปิงชมว่าใหญ่หรือป่าว  :hao6:

เลิกซึนซะทีก็ดีนะพี่เสือ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 12-11-2014 21:30:17

โคดขี้เก็กนะเสืออออออ ปิงน่ารักจุง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 12-11-2014 21:35:38

กรี๊ดดดดดดดด หวานไปละๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 12-11-2014 21:41:26

มาแล้วววววว
ยาวสะใจมาก ฮ่าๆๆๆ
พี่เสือคนซึนแต่ปิงปิงอ่านใจพี่เสือออกทุกทีสิน่า><ดีแล้วๆๆ
แหมะ มีซื้อของเข้าบ้าน คงเป็นภาพที่มุมิ ฟรุ้งฟริ้งน่าดู
สุดท้ายก็ :pighaun:
ปิงกลัวใช่ไหมว่าพี่เสือจะทิ้งเหมือนคนอื่นๆ(คนอ่านทีมปิง เอิ้กๆ) ของอย่างนี้มันต้องเสี่ยง
พี่เสือจ้ะ ได้ปิงแล้วดูแลด้วยนะ(ไม่ได้ขู่จริงๆนะ 55555)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 12-11-2014 21:44:01

 :haun4: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 12-11-2014 21:46:34

นี่จะรอวันที่อิพี่เสือหลงปิงจนโง่หัวไม่ขึ้น!!
ดูสิ จะเลิกปากหมามั้ย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 12-11-2014 21:53:43

ถึงพี่เสือจะอบอุ่่น

แต่ปากหมาๆก็ควรปรับปรุงนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 12-11-2014 22:03:11

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด  :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:

เขินเลยค่ะเขินเลย พ่อหนุ่มซึนของเราเค้ายอมรับใจตัวเองแล้วนะคะ

แต่ความปากหมาก็ยังเสมอต้นเสมอปลายค่ะ

ว่าแต่ปิงปิงน่ารัก ><

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: p-lim ที่ 12-11-2014 22:05:37

อร๊ายยยย อิพี่เสืออออ 
 :o8: :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: Candy Venus ที่ 12-11-2014 22:10:10

อร๊ายยยยยยยยยยยยยย

ในที่สุดด

เสือและปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: FahFon ที่ 12-11-2014 22:12:09

"ช่องทางหลังสวยที่กระพริบถี่" ............ อ่านแล้วแปลกๆ ไม่น่าใช้คำว่ากระพริบนะคะ น่าจะใช้คำอื่นมากกว่า แต่นึกไม่อ่านอ่ะ แหะๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 12-11-2014 22:23:47

ปิงน่ารัก พี่เสือได้เห็นมุมต่างๆของปิงมากขึ้น ได้เรียนรู้กันมากขึ้นไปอีกขั้น
และได้กันแล้ว :z1: แถมเสือดูท่าทางจะไม่ยอมหยุดง่ายๆด้วยนะนี่ หึหึ
เมื่อไรเสือจะเลิกซึนสักที แต่แบบนี้ก็น่ารักนะ ชอบแอบยิ้มคนเดียว
ปากร้ายแต่ก็ตามใจ ดูแลปิงดีๆนะเสือ
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 12-11-2014 22:30:30

มาให้กำลังใจจ้า

แปะๆไว้ก่อน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-11-2014 22:30:38

พี่เสือ แกจะไปไหนรอด หึหึ :z1:
น้องปิงก็ดีอ่ะ เข้าใจว่าต้องแปลคำพูดอิพี่เสือเป็นตรงกันข้ามนะ เพราะอิพี่เสือปากร้ายมาก :katai1:
หวานชื่นมาก มดขึ้นจอเลย อิอิ :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 12-11-2014 22:39:36

สมใจอีช้อยนักกกก  :m25:  เสือจิกกัดเก่งจริงๆ   :beat:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 12-11-2014 22:45:53

แหน่ะ เค้าได้กันแล้วเว้ยยย ดีใจจุง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 12-11-2014 23:00:03

เรียบร้อยโรงเรียนพี่เสือ ครั้งแรกก็เบิ้ลเลยนะ ขี้หื่นว่ะ ถามว่าคนอ่านฟินไหม ก็มาก 555
คิดว่าเสือจะยิ่งเพิ่มดีกรีความรักหลงปิงเข้าไปอีก เรื่องสถานะตอนนี้ ไม่เคลียร์ แต่ได้กันแล้ว ยังไงต้องเป็นคนนี้ล่ะวะ ถ้าทิ้งแช่งแน่
จาก #สมาคมคนรักน้องปิง
เรื่องปากเสือ ถ้าสติลไม่แก้ และถ้าปิงรับไม่ได้ เป็นปัญหาแน่ๆ คอยจะส่อเสียดอยู่เรื่อย ดีนะนายเอกชั้นถึก555 สู้ๆ นะปิงลูก

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 12-11-2014 23:29:43

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่คิดว่ามันจะมาแล้วววววว
ตอนฮิมหยุ่นนี่รอนาน แต่พี่เสือนี่มัน ว๊ากกกกก บ้าจริงๆๆๆๆ :jul1: :jul1: :ling1:
พี่เสือปากนะปาก แม้กระทักบนเตียงปากพี่ก็ยัง โอ่ยย
แต่แบบว่า อ๊ายยยย บอกไม่ถูก พูดไม่ออก แต่แบบว่า :hao7: :hao7:
อย่าอย่างงู้นอย่างงี้เลย ชอบเสือปิงอ่ะ รู้ยังพี่หนมรู้ยัง
 :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 12-11-2014 23:56:07

 :mew1: :mew1:

พูดไปตามที่ใจคิดบ้างเหอะเสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-11-2014 23:59:55

 :haun4:  ฟินเวอร์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-11-2014 00:23:25

  :hao7: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 13-11-2014 00:39:53

 :jul1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 13-11-2014 01:40:46

หวายมีอะไรกันแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 13-11-2014 02:35:36

ร้ายกาจที่สุด 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 13-11-2014 04:48:04

อื้อหือ ถ้าปิงจะยั่วยวนชวนหม่ำ ขนาดเน้!!! ก็เรียบร้อยโรงเรียนเสือเลยเถอะ
เรียกเลือดกำเดาคนอ่านด้วย ไม่อยากจิจิ้น กร้าดดด เจ้าเสือมีนุ้งปิงเป็นเมียแล้ว
ต้องเกลียมัวรู้มั้ย ต้องตามใจ ต้องรัก ต้องจริงจัง ต้องดูแลเจ้าปิงมากๆนะ กระซิกๆ
//ซับน้ำตา ทำตัวประหนึ่งพ่อแม่เจ้าสาวส่งลูกเข้าเรือนหออย่างไงอย่างงั้น
ขอบคุณขนมค่าาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: MaEwA ที่ 13-11-2014 06:32:04

 :-[ ชอบจริงๆเลยไอ้ผุ้ชายอย่างเสือเนี่ย ฟินนนนนนนนนนตัวแตกอะ จุดนี้!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 13-11-2014 07:47:22

อิพี่เสือกินน้องปิงจนได้ยย :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 13-11-2014 09:35:46

พี่เสือตอแหลแต่น่ารัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 13-11-2014 11:24:04

ตายสนิท ><

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 13-11-2014 12:44:38

 :hao7: :hao6:

เสือขี้เก็ก ปิงน่ารักมากเลย อยู่ด้วยกันน่ารักดี

แบบไม่หวาน แต่แอบยิ้ม ตอนปิงเขินนี่แหละ ตายสนิท

ไม่อยากนึกถึงเรื่องดร่าม่า ที่เหมือนจะเกิดขึ้นเลย ..

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 13-11-2014 14:59:12

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: กรี้ดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 13-11-2014 15:11:19

เขินนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 13-11-2014 22:11:15

เกลียดกันเข้าไป 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 13-11-2014 23:05:17

เข้ามาให้กำลังใจจ้า

เดี๋ยวมาอ่าน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 11 // 12.11.57} #หน้า 10
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 14-11-2014 02:06:22

กรี๊ดดดดดดดดดด

ปิงปิงโดนเสือจับกินแล้ว
อ่านแล้วเขิลอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 14-11-2014 20:58:48

ตอนที่ 12

ผมลืมตาหนักอึ้งของตัวเองขึ้นมาจากที่นอน ตอนที่ได้ยินเสียงของคนข้างๆที่กำลังคุยโทรศัพท์ แอร์เย็นเฉียบภายในห้องผมซุกตัวเข้าหามันแล้วก็พบว่า ร่างกายของผมอุ่นขึ้นอย่างน่าประหลาด

“ ก็ยังไม่รู้ตอนนี้ยังไม่ได้คิด " ผมไม่ได้ยินเสียงของปลายสายตอนนี้ในหูผมได้ยินแต่เสียงของมัน จูบลงบนแผงอกกว้างผมยิ้มออกมาตอนนี้รู้สึกว่าร่างกายกำลังย้ำตัวผมเองด้วยการเจ็บตรงช่วงก้นว่า ผมได้กลายเป็นของมันแล้วโดยสมบูรณ์ " ไว้คุยกันเถอะน่า แค่นี้เหละ " พูดแบบนั้นมันวางสายลงเสือวางมือถือลงกับเตียงก่อนจะเอื้อมตัวไปหยิบบุหรี่

“ มึงคุยอะไรกับใครตั้งแต่เช้า "

“ พี่ชาย " บอกแบบนั้นกลิ่นบุหรี่ที่มันจุดก็โชยควันออกมาไปทั่ว

“ มึงมีพี่ชายด้วยเหรอ " ผมลุกขึ้นนั่งให้เท่ากับมัน ไอ้เสือพยักหน้า

“ ก็แค่ลูกพี่ลูกน้อง " มือที่ว่างเอื้อมมากอดผมไว้ใต้ผ้าห่มผืนหนา ร่างกายที่เปลือยเปล่าของผม เสือพ่นควันบุหรี่ออกไปก่อนจะก้มลงมาจูบที่ต้นคอของผม  กลิ่นบุหรี่อ่อนๆที่ติดตัวมันน่าหลงไหลพอๆกับความรู้สึกตื่นตัวของรูปปากอุ่นๆที่กำลังดูดอยู่ตรงบริเวนต้นคอ ร่างกายของผมหดเกร็ง มือที่เอื้อมไปกอดคอมันไว้เหมือนปล่อยช่องว่างให้ใกล้กันมากขึ้น

“ ระวัง " มันพูดแบบนั้นตอนที่ยกบุหรี่ให้สูงขึ้น " เดี๋ยวขี้บุหรี่จะโดนตัว "

“ ไม่กลัว ยังไงมึงก็ไม่ยอมให้กูเป็นอะไรอยู่แล้ว "

“ รู้มาก " มันว่าแบบนั้นตอนที่ผมซบตรงอก " รู้ดี "

“ แน่นอนอยู่แล้ว "  ผมยกตัวเองขึ้นไปนั่งบนตักมัน ไอ้เสือก็ยิ่งดึงบุหรี่ให้ห่างตัว " นี่ ห่วงกูขนาดเลยเหรอ "

“ มึงอยากโดนสักทีมั้ยละ " เอาบุหรี่ที่กำลังจุดดึงมาเข้ามาใกล้ผม มันเคาะขี้บุหรี่ออกก่อนจะเอามาจ่อที่แขน " ตรงนี้ดีมั้ย หรือตรงนี้ดี " เอามาจ่อที่คอ

“ อย่า เดี๋ยวผิวกูเสีย ไอ้เชี้ย อย่าเลว "

“ พูดมาก " ดึงบุหรี่ออกอีกที มันเอียงหน้าสูบก่อนจะหันกลับมาหา " มองอะไร "

“ มึงชอบบุหรี่โน๊ะ " คือผมก็ชอบครับแต่ไม่มากเท่าที่เสือสูบ มันถือว่าเป็นคนที่สูบจัดมาก เสือจะสูบบุหรี่ทุกเช้า ก่อนนอน แล้วก็ช่วงเวลาที่มันเซงๆ บางทีเวลากินเบียร์ก็สูบ ห้องมันทุกที่ก็เลยมีแต่กลิ่นบุหรี่เต็มไปหมด

“ แล้วทำไม "

“ ไม่ดีต่อสุขภาพนะ เป็นห่วง " จูบลงข้างๆแก้ม ผมอยากจะคลอเคลียมันทั้งวันไปเลย อยากกอดอยากหอม มีแฟนแล้วก็ชอบอ้อน เป็นนิสัยส่วนตัวไปแล้ว แถมตอนนี้ยังได้มาอยู่กับคนที่ชอบอยากจะได้เป็นแฟนถึงไม่รู้ว่ามันจะอยู่ได้นานเท่าไหร่ แต่ก็มีความสุขจริงๆ

“ ทำอย่างกับว่ามึงไม่สูบ "

“ ก็สูบแต่ก็น้อยกว่ามึงเยอะ "

“ ดีแล้วละ " มันว่าแบบนั้นตอนที่เคาะบุหรี่ลงในถ้วยอีกที

“ ทำไม "

“ เหตุผลเดียวกันกับมึงนั่นเหละ " เป็นห่วงสินะ เผลอยิ้มออกมามือของผมก็กอดมันไว้แน่น ดีใจจนเก็บอาหารเอาไว้ไม่อยู่ ทั้งๆที่ลึกๆก็คอยบอกตัวเองว่า อย่าไปดีใจให้มันมาก ความรักเป็นสัมพันธ์ที่ยิ่งมีความสุขมากเท่าไหร่เราก็ยิ่งหวั่นไหวและเจ็บปวดกับมันมากเท่านั้น 

“ นี่เสือ กูถามอะไรหน่อยสิ วันนั้นนะ วันที่มึงกำลังจะมีอะไรกับกูแต่ไม่มี ทำไมถึงไม่มีละ "

“ ทำไมอยู่ๆถึงถาม "

“ ก็คิดว่ามึงน่าจะตอบได้แล้ว ก็ตอนนี้กูเสร็จมึงไปแล้วนี่ " มันเป็นสิ่งที่ผมอยากรู้ เพราะเมื่อวานทุกอย่างมันบอกผมว่า เสือไม่ได้รังเกียจแต่แล้วทำไม วันนั้นถ้ามันจะจัดการผมมันก็ทำได้แต่ทำไมถึงไม่ทำ แถมยังไล่ให้ไปนอนอีก

“ ไอ้เท่มันโทรมาบอกกูว่า มันชอบมึง "

“ เท่ " ผมทวนเสียง เรื่องนั้นก็พอรู้อยู่แล้วละ " แต่กูไม่ได้ชอบมัน  "

“ ก็มันเพื่อนกู เป็นเพื่อนคนเดียวที่กูเขียนลงไปในเอกสารเวลาที่เค้าให้กรอกเบอร์ติดต่อของคนอื่นที่เป็นญาติที่อยู่ที่นี่ "

“ เพราะมันชอบกู แต่พอมึงจะเอากู มึงก็เลยอยากจะบอกมันก่อนสินะ "

“ ก็แบบนั้น " พยักหน้าเข้าใจ ผมเข้าใจมันนะก็ตั้งแต่แรกมันก็ดูเพื่อนน้อยอยู่แล้ว ทั้งๆที่นิสัยแบบนั้นแต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ไอ้เท่ถึงคบมันอยู่ แต่อาจเพราะนิสัยแบบนี้มันเลยมีคนสำคัญไม่กี่คนและมันก็คงรู้ว่าตัวเองก็ต้องรักษาสิ่งสำคัญแบบนี้ไว้

“ แต่ว่านะ กูนะไม่ได้ชอบเท่เลย ไม่เคยคิดที่จะชอบด้วย " ก็เพราะมีคนที่เล็งไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว กลายเป็นว่าเท่เลยกลายเป็นคนที่ไม่เคยอยู่ในสายตาผมมาตั้งแต่ต้น แถมยังเป็นเหยื่อล่อเสืออย่างมันอีก

“ ก็ดีแล้ว " พูดแบบนั้นบุหรี่ที่มันถือก็ถูกขยี้ลงกับที่เขี่ย สายตาที่หันมาสนใจผมเสือกอดเอวผมไว้ก่อนจะดันร่างให้ล้มลงกับเตียง " กูมีคำถาม "

“ ทำไมเมื่อคืนถึงบอกว่า มึงจริงจังกับกู "

“ ก็กูจริงจัง อยากมีคนที่จริงจัง " มันก็แค่ความจริงที่อยากจะพูดออกไป ตอนที่นอนมองหน้ามันอยู่แบบนี้ ไม่ใช่ผมยอมมันฟรีๆ ที่ยอมก็เพราะอยากจะมีคนที่จริงจัง ผมอยากให้มันจริงจังกับผม คนที่จะรักผมแม้จะมีอะไรมากมายมาทำให้ลังเลและหมดรัก

เพราะบางทีคำพูดก็ร้ายแรงยิ่งกว่าการกระทำไหนๆ

“ ดูต่อไปแล้วกัน "

“ ก็ดีที่ไม่สัญญา " คนที่ไม่ให้ความหวัง คือคนที่ไม่สร้างความหวังให้คนอื่น ไม่สร้างความเจ็บปวดให้คนอื่น ' ดูต่อไปแล้วกัน ' ทุกอย่างบอกได้ด้วยอนาคตมันคงอยากให้ผมดูด้วยตาตัวเอง

“ แล้ววันนี้มีเรียนรึเปล่า " มองดูเวลาที่ยังเช้าอยู่มากผมส่ายหน้า มันก็จูบที่ต้นคออีกครั้งไล่ลงไปตรงหัวนมของผม มันดูด

“ ไม่มีเหรอ "

“ มี แต่ไม่อยากไป วันนี้จะโดด "

“ เพื่อ " เงยหน้าขึ้นมาถามตอนที่มือมันสอดเข้าไปใต้ร่างของผม เสือกอดผมแน่นขึ้น " ทำไมไม่ไปเรียน "

“ ก็มันเมื่อยตัวนี่น่า ไม่อยากจะไปเรียน ตอนเย็นก็ต้องไปทำงานอีก ไม่เอาอะ เก็บแรงนอนยาวๆแล้วไปทำงานทีเดียวดีกว่า " ว่าแบบนั้นเสือที่จ้องหน้าผมอยู่ก็นิ่ง " มึงมีเรียนใช่มั้ยละ "

“ ก็ใช่ "

“ แล้วยังไม่อาบน้ำไปเรียนอีกเหรอ จะเก้าโมงแล้วนะ "

“ เรียนสิบเอ็ดโมง ตอนนี้ยังไม่อยากไป กูมีอะไรให้ทำอีกนิดหน่อย "

“ ทำอะไร " พอถามแบบนั้นคำตอบก็มาพร้อมกับปากอุ่นๆที่แนบลงไปบนต้นคอ รอยฟันกับลิ้นที่จูบเนื้อส่วนนั้นผมเสียวไปหมดทั้งร่าง หายใจถี่ๆตอนที่มือตัวเองก็กอดมันไว้แน่น หัวใจของผมเต้นแรง ตอนที่มันเริ่มย้ายที่ไปจูบลงตรงส่วนอื่น  " เสือ มึงจะทำอะไร "

“ เปล่านี่ "

“ เปล่าเหี้ยอะไรก็ทำอยู่ "

“ รู้แล้วถามทำไม "

“ ก็มัน อยากรู้ นี่ อย่าทำให้เป็นรอยเยอะนักสิมึง กูต้องไปทำงานนะเว้ย มึงเป็นเด็กประถมรึไง " พยายามผลักคนที่เอาแต่จูบคอผมไปเรื่อย มันคงคิดว่ามันเป็นพระเอกแวมไพร์ " ไอ้เชี้ยเสือ " ผมดันมันสุดแรงจนสุดท้ายปากมันก็หลุดออกจากตัวผม

“ อะไร "

“ หยุดเลยนะสัด เดี๋ยวคนอื่นเห็น "

“ แล้วจะทำไม กูไม่แคร์ "

“ แต่กูแคร์ " มันอยู่บนตัวกู กูต้องแคร์สิไอ้เหี้ย กูไปทำงานทั้งสภาพแบบนี้นอกจากขาถ่างแล้ว คอยังมีรอยแดง แม่งคงคิดได้อย่างเดียวไม่มีเหตุผลอื่น

“ มึงแคร์ทำไม "

“ ก็กูไม่ชอบให้คนมอง "

“ กูก็ไม่ชอบให้ใครมองมึง " ผมหยุดกระทำการทุกอย่างตอนที่มันพูดออกมาแบบนั้น มองหน้ามันที่ก็ยังทำท่าทางนิ่งๆเหมือนเมื่อกี้มันไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ หวงกูสินะ "

“ หนวกหูน่า " พูดแบบนั้นแต่ก็หันไปอีกทาง เสน่ห์ของมันคงอยู่ที่ตรงนี้ ปากไม่ต้องกับใจแต่ก็ชอบทำอะไรน่ารักๆให้ใจเต้นตลอด

“ ขี้หวงจังเลยนะพี่เสือ "

“เงียบไปเลย "

“ เสือ "

" อะไร " ผมจับหน้ามันให้มองหน้าผม จูบลงบนปากของมันก่อนที่ผมจะหอมแก้มมันทั้งสองข้าง โน้มหน้าลงไปจูบบนต้นคอของมัน รอยแดงจางๆปรากฏขึ้นบนต้นคอของมัน แม้จะไม่ชัดเพราะผมทำไม่เก่งเท่าไหร่ แต่ก็เป็นรอยจางเล็กๆ

" มีเจ้าของแล้วนะ ห้ามให้คนอื่นจีบละ "

“ มึงบอกตัวเองมั้ย "

“ ไม่บอก ชอบให้แฟนหวง มันน่าตื่นเต้นดี "

“ ใครจะไปหวง "

“ ก็ไม่รู้สินะ " พูดแบบนั้นแต่ร่างของผมก็ถูกกอดไว้แน่น ก็ถ้าแม่งปากจะสวนทางกับการกระทำน่ารักแบบนี้ ผมเองจะไปห้ามหัวใจยังไงไหวละครับ

........................................................

ขับรถมาเรียนก่อนเวลาเมื่อเช้านึกถึงความเป็นเด็กของมันที่ช่างอ้อน น่ารำคาญในบางทีแต่ก็ทำให้ยิ้มได้ คิดถึงหน้ามันที่บอกว่าตั้งใจเรียนนะแต่ตัวเองก็โดดเรียนตอนที่ผมออกมา ตัวเองก็เผลอยิ้มกว้าง

“ เวลาที่เห็นมึงยิ้มก่อนที่จะเข้าเรียนแบบนี้ กูรู้สึกขนลุกชะมัดเลยว่ะ  "

“ อะไรของมึง " ผมหันไปถามเจ้าของเสียงที่เอ่ยแซวผม ไอ้เทมยักไหล่ตอนที่ล็อครถของตัวเองแล้วเดินเข้ามาหา

“ วันนี้ต้องมีเชี้ยอะไรแปลกๆแน่ๆ " 

“ ทำไม "

“ แค่มึงยิ้มก็เป็นเรื่องแปลกแล้ว " มันว่าแบบนั้นก่อนจะยกยิ้มมาให้ " มึงคบกับไอ้ปิงแล้วใช่มั้ย "

“ ก็อย่างที่มึงได้ยินจากไอ้เท่นั่นเหละ "

“ พูดใหม่ ขอกูอัดเสียงหน่อย " มันยื่นมือถือมาตรงหน้าผม

“ อะไรของมึง "

“ กูบอกไอ้ไฟ แต่มันไม่เชื่อ กูเลยจะอัดเสียงมึงไปให้มันฟัง " ผมผลักมือถือของมันออกก่อนจะเดินออกไป

“ ไร้สาระ "

“ ไอ้เสือ " หันกลับไปมองมันอีกที ไอ้เทมก็ถามขึ้น " เอาจริงเหรอว่ะ "

“ อะไร "

“ ก็ปิงนะ มึงจะเอาจริงๆเหรอ "

“ ทำไม " หันไปถามมันไอ้เทมก็ยิ้มก่อนจะส่ายหน้า

“ ก็ไม่ทำไมหรอก กูก็แค่ขำ ว่าวันนั้นที่มึงเจอกัน มึงยังบอกว่ามันแรดอยู่เลย ไหงวันนี้ไปจับเค้ามาทำเมียซะล่ะ " เสียงแซวๆของมันที่พูดกับผม เหมือนในใจลึกๆผมรู้ว่า นี่คงไม่ใช่ประโยคที่มันจะพูด แต่เทมมีความเป็นผู้ดีสูงไป อะไรที่มันคิดว่าไม่น่าจะบอก มันจะไม่พูดเป็นคนที่คิดให้ดีก่อนแล้วค่อยพูดเสมอ

“ มีอะไรจะพูดก็พูดๆมา "

“ ประวัติมันเยอะ ถ้ามึงจะจริงจัง ก็คิดว่าเป็นเสียงนกเสียงกาแล้วกัน "

“ อื้ม " บอกมันแค่นั้น ก่อนที่ผมกับมันจะเดินขึ้นตึกเรียน ในห้องที่ยังมีนักศึกษายังมาบางตา ผมนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆไอ้เท่ที่ก็หันมามอง

“ เป็นไงมึง "

“ ไม่ยังไง " บอกแบบนั้นมันก็ยิ้ม ไอ้โจ๊กไอ้นิวเดินเข้ามาใกล้

“ กูว่ามันโกหกไม่เก่งว่ะ " รอยที่คอโดนจิ้มไปแรงทีนึงโดยฝีมือไอ้โจ๊ก " เด็ดมั้ยว่ะ "

“ แล้วทำไมกูต้องบอกพวกมึง "

“ ก็ใครๆบอกว่ามันเด็ด " ไอ้เท่บอก มันยักคิ้ว

“ แล้วทำไมกูต้องบอก "

“ ยังไงกูว่าไอ้เสือคงไม่จริงจังอยู่แล้ว " ไอ้นิวว่า " งั้นกูจะบอกให้เลยแล้วกัน เพื่อนกูตอนม.ปลายก็เคยมีอะไรกับมัน เห็นว่าตอนม.ปลายมันได้กับผู้ชายเกือบทั้งชั้น  เป็นดาวเด็ดเลยนะเว้ย ใครๆก็รู้จักมันทั้งนั้น ตอนนั้นแค่อยากได้มันก็แค่เดินเข้าไปหา มันก็นอนด้วยแล้ว "

“ หุบปาก ไปเลยไอ้สัด!!  " ผมลุกขึ้นจับคอเสื้อของมันเข้ามาใกล้ สายตาของผมที่จ้องมองมัน แค่ไม่กี่ประโยคแต่ผมโกรธจนต้องง้ามือขึ้นมาต่อย แรงหนักๆที่ดึงผมไว้หันไปมองไอ้เทมก็จับแขนผมอยู่ " ปล่อยกู กูจะต่อยมัน มึงพูดเหี้ยอะไรว่ะ "

“ เชี้ยไรว่ะ ไอ้เสือ มึงก็ไม่ได้จริงจังกับมันอยู่แล้ว ใครจริงจังกับไอ้ปิงก็บ้าแล้ว เยินขนาดนั้น "

“ อย่าพูดอะไรที่มึงไม่รู้จะดีกว่า " ผมรู้ว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่ใครๆคิด ปิงที่ผมรู้จักไม่ได้เป็นแบบนั้น

“ แล้วสิ่งที่มึงรู้คืออะไรวะ " ไอ้โจ๊กถามผม ตอนที่หันไปมองหน้ามัน  " สิ่งที่มึงรู้ คือสิ่งที่มันเสแสร้งรึเปล่า "

“ พอเถอะน่า มึงจะพูดทำไมวะ นั่นมันเรื่องของไอ้เสือ “ ไอ้เทมปรามเพื่อนมัน

“ พวกกูหวังดี ถ้ามันจะจริงจังกับไอ้ปิง ก็อยากให้รู้ทุกอย่าง ไม่อยากให้ถูกหลอก "

“ แล้วมึงรู้เรื่องของมันมาจากไหน " ผมถามออกไปแค่อยากรู้ว่ามันจะตอบยังไง เพราะคำตอบของมันผมก็รู้อยู่แล้ว

“ ใครๆเค้าก็บอก "

“ แล้วใครวะ "

“ ก็เค้าพูดกันแบบนั้น "

“ ใครละ เค้าของมึงน่ะใคร บอกกูมา กูจะไปถามมันว่าจริงมั้ย " ผมปล่อยมือลงจากคอเสื้อของมัน " แต่ถ้าพวกมึงยังไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูด ถ้าพวกมึงรู้แค่ว่า ใครๆเค้าว่ากัน มึงไม่ต้องมาบอกกู อย่ามาเสือกเรื่องของกู "

“ ไอ้เสือ " ไอ้เทมที่เรียกผมไว้ ตอนที่ผมผลักเพื่อนมันจนล้มแล้วเดินออกมาจากห้อง หงุดหงิดจนคิดว่าถ้ายังอยู่กูต้องต่อยพวกมัน คนใดคนนึงแน่ๆ กำหมัดตัวเองแน่ผมต่อยลงบนกำแพงแข็งๆเต็มแรง ถอนหายใจออกมา มือของใครคนนึงก็จับลงที่ไหล่

“ มีอะไร "

“ กูขอโทษแทนไอ้พวกนี้ด้วยแล้วกัน มันคงพูดไม่คิดเท่าไหร่ "

“ นี่ใช่มั้ย เสียงนกเสียงกาของมึง "

“ ก็ใช่ แต่กูคิดว่าคงมีมากกว่านี้ " หันมองหน้ามันที่ถอนหายใจออกมา " มึงก็ทนให้ได้แล้วกัน "

“ ทำไมกูต้องทน "

“ ตอนที่มึงรักมัน มึงก็รู้เองเหละ ว่าทำไม "  มันบอกแบบนั้นตอนที่ตบไหล่ผมเบาๆ " ก็คิดซะว่ามันหวังดี "

“ หวังดี " ผมทวนเสียงมันก็ถอนหายใจ

“ มันก็พูดตามที่มันรู้ มันก็เห็นว่าเค้าพูดกันแบบนั้น มันก็เลยเอามาบอกมึง "

“ หึ " แต่กูไม่ได้คิดว่าแบบนั้นเลย

“ อย่างไอ้เท่ มันก็ไม่ได้จะจริงจังกับปิง เหมือนที่มึงคิดอยู่ตอนนี้สักหน่อย ถ้าคิดจะจริงจังกูว่ามึงต้องทนหน่อยว่ะ คนอยากได้มันเยอะ อยากลองก็เยอะ มึงต้องใจเย็นๆว่ะ "

“ ทำไมต้องใจเย็น "

" พูดกันแบบเหี้ยๆ ปิงก็เหมือนคนของสังคมนั่นเหละ มันมีทั้งคนที่หวังในตัวมัน คนที่ไม่ชอบก็สร้างข่าวร้ายๆให้ หรือคนที่ชอบก็ดีกับมัน มึงจัดการกับทุกคนไม่ได้หรอก มันเยอะ "

" หึ แต่กูไม่สน เพราะมันเป็นของของกู "

" ใจเย็นๆแล้วกัน "  เทมว่าแบบนั้นในช่วงเวลาเดียวกันกับอาจารย์ที่เดินเข้ามา มือมันเอื้อมมาจับไหล่ก่อนจะบีบแน่น ผมเอง อยากจะถามมันให้มากกว่านี้แต่ก็ทำไม่ได้ ได้แต่เดินเข้าไปนั่งในห้องเรียน นั่งลงที่เดิมผมคว้ามือถือขึ้นมากดดู ข้อความของไอ้ปิงที่ส่งเข้ามา มักมาพร้อมสติกเกอร์น่ารักๆเสมอ

' ตั้งใจเรียนนะ สู้ๆ '

“ ไปทำงานกี่โมง " ผมส่งข้อความออกไปแบบนั้น ไม่นานมันก็ตอบกลับ

' ประมาณบ่ายสาม '

“ อื้ม " ตอบกลับไปแบบนั้น อีกคนก็ส่งสติกเกอร์กลับมา

“ ที่พูดเมื่อกี้ขอโทษ " ไอ้เท่ที่นั่งข้างๆพูดขึ้นมา ทำให้ผมได้แต่พยักหน้า  " ขอโทษจริงๆว่ะ "

“ ช่างมัน " ตอบแบบนั้นสั้นๆ มันก็ยิ้มแห้งๆ

“ แล้วมึงกับปิงเป็นยังไงบ้างว่ะ "

“ ก็ " ไม่รู้จะพูดยังไง เพราะสิ่งที่เป็นตอนนี้ก็เหมือนกำลังเริ่มต้น " กำลังทำความรู้จักกัน "

“ รู้จักแล้วมาเล่ากูบ้างนะ " มันว่าล้อๆ

“ เรื่องอะไร "

“ นี่ "

“ หื้ม " หันมองมันที่ทำหน้าเหมือนหนักใจ

“ กูไม่รู้ว่ามันเป็นยังไงแต่ถ้ามึงจะจริงจังกับมัน กูก็ยินดีด้วยนะ มันคงมีอะไรสักอย่างที่มึงชอบ "

“  อื้ม คงงั้นมั้ง  "

“ แล้วถ้ามีอะไรไม่ชอบมาพากล แบบมันนอกใจมึง หรือมึงนอกใจมัน ไม่ว่าจะยังไงนะเว้ย กูจะจัดการให้มึงเอง "

“ ยังไง " ผมถามมันก็ยิ้ม

“ จัดการเอาไอ้ปิงมาเป็นเมียกูซะเลยไง "

“ ไอ้สัด " สถบแค่นั้นผมก็หันไปสนใจเรียนตามเดิม ก้มลงมองมือถืออีกครั้งมันบอกเวลาประมาณเกือบบ่ายสาม ตอนนี้มันคงออกไปทำงานแล้ว

“ ก้มดูแต่มือถือนะมึง "

“ เหมือนมึงไม่ดู " หันไปบอกมันที่แซวมา มองดูมือถือของมันตอนนี้กำลังเล่นเกมส์ด้วยซ้ำ " มึงเล่นเกมส์ปัญญาอ่อนนี้ด้วยเหรอวะ "

“ ก็นะ " มันยักไหล่ตอนผมมองเกมส์เศรษฐีบนหน้าจอของมัน

“ แล้วทำไมมึงไม่ซื้อวะ " ตกลอนดอนแต่ก็ไม่ซื้อ

“ เดี๋ยวกูชนะมัน แล้วมันก็จะโกรธกูอีก "

“ แล้วมึงแข่งกับใคร "

“ เมียกู " มันว่างแบบนั้นแม้จะโดนโกงก็ยังยิ้ม " ถ้ากูแพ้แม่งจะพูดว่า เทมน่ารักว่ะ แล้วก็มามุ้งมิ้งใส่  ถ้ากูชนะมันนะมึง แม่งก็จะบอกว่า กูเกลียดมึงไอ้เชี้ย มึงเลวมาก คะแนนกูตกเลย แล้วก็ตบตีกู เห้อ ไร้สาระ แต่ก็น่ารักดี "

มองมันที่เหมือนจะบ้าเมียมันเอามากๆ ถึงไอ้โจ๊กไอ้นิวจะบอกว่าแฟนมันนิสัยแย่เพราะเอาแต่ใจมากไป แต่ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะเอามาเป็นสาระ ดันมองว่าน่ารักด้วยซ้ำไป

“ แล้วแฟนมึงจะอยากชนะไปทำไมว่ะ "

“ มันแข่งกับเพื่อนมันที่แม่งเป็นเซียนเกมส์ แต่กูก็ไม่เห็นว่ามันจะชนะ สักเกมส์ "

“ เด็กว่ะ "

“ เวลาที่มึงรักใครมากๆ ไม่ว่าอะไร แม่งก็น่ารักไปหมดละ "

“ กูว่า บ้า "

“ หึ เดี๋ยวมึงก็เป็น " มันว่าแบบนั้นก่อนจะก้มเล่นเกมส์ต่อ

“ ไม่มีทาง " ถึงพูดแบบนั้นแต่ก็เหมือนว่าตัวเองจะเริ่มไม่ค่อยไม่มั่นใจสักเท่าไหร่ ตอนที่ก้มลงมองมือถือที่สั่น ไอ้ปิงก็ส่งข้อความเข้ามาอีกที

' เค้าถึงที่ทำงานแล้วนะ พี่เสือ ' ประโยคอะไรของมึงว่ะ ตอนที่อ่านก็คิดแบบนั้นแต่ปากของผมก็ยิ้ม ' มารับเค้าด้วยนะหลังเลิกงาน '

“ เรื่องอะไร ไปเองก็กลับเอง "

' เค้ากลัวมีคนมาจีบเค้า  '

“ ถ้ามึงง่ายนัก มึงก็ไปสิ " พิมออกไปแบบนั้นก่อนจะตอบกลับไปอีกที " กูจะถึงที่นั่นบ่ายห้าโมงเย็น "

' จะรอนะ อย่าเพิ่งกินอะไรมาก่อน มากินพร้อมกันนะ '

“ ถ้าหิวก็แดกก่อน "

' เชอะ ทำงานละ บาย เจอกันเน้อ ' ส่งสติกเกอร์กลับมาให้ผมวางมือถือลงบนโต๊ะก่อนจะหันไปสนใจอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่หน้าชั้น มองดูเวลาที่อีกไม่นานก็จะเลิกเรียนก็ได้แต่ยิ้ม

   หลังเลิกเรียน ทุกคนก็แยกย้ายผมตรงไปที่รถทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงอาจารย์ปล่อยเลิกคลาส ขับรถไปที่ห้างเดิม จอดรถที่เดิมก่อนจะเดินไปที่ร้านขายของที่มันทำงานอยู่ ด้านหน้าร้านที่ปิงกำลังขายของอยู่ วันนี้ก็เป็นอีกวันที่มันต้องออกมายืนต้อนรับลูกค้าหน้าร้าน และเหมือนกันทุกวันที่ลูกค้าของมันก็เยอะเสมอ

“ น้ำหอมตัวไหนที่หอมเหมือนคนขายบ้างละครับ "

“ ตัวนี้ครับ " ยิ้มหวานๆของมันบอกแบบนั้นก่อนจะยื่นกระดาษทดลองกลิ่นไปให้

“ ดมในกระดาษไม่เห็นหอมเลย ต้องดมที่ตัวคนขายมากกว่าถึงจะรู้ " ถึงเนื้อถึงตัวเหมือนทุกทีที่ได้ยิน ปิงยิ้มก่อนจะหันไปสนใจลูกค้าคนอื่น

“ แล้วปิงใช้น้ำหอมกลิ่นไหนเหรอ จะซื้อมาใช้บ้าง "

“ กลิ่นนี้นะ " บอกแบบนั้นมันก็ยกขวดน้ำหอมที่ผมซื้อให้วันก่อนขึ้นมา " แฟนซื้อให้ใช้ "

“ อะไรมีแฟนแล้วเหรอ วันก่อนยังบอกว่าไม่มีเลยอะไรว่ะ ไวไฟไปไหน "

“ ก็วันก่อน กับ วันนี้มันคนละวันกันนี่น่า " พูดแบบนั้นก่อนจะเอียงคอยิ้มให้ผู้ชายเหล่านั้น

“ อะไรว้า "

“ เสียใจด้วยนะ แต่ไว้รอให้เลิกกับแฟนก่อนแล้วกัน " สะดุดกับคำพูดนี้ที่มันใช้พูดกับพวกผู้ชายเหล่านั้น รอยยิ้มสวยๆที่มอบให้ มันโดนจับมือแบบที่ตั้งใจให้จับบ้างแบบไม่ตั้งใจบ้าง แต่รอยยิ้มนั่นก็ยังไม่หายไปไหน ดูไปดูมาก็เหมือนกับว่ามันจะชอบ

“ แล้วเมื่อไหร่ละ "

“ เมื่อแฟนปิงบอกเลิกปิงไง " ยิ้มให้ผู้ชายเหล่านั้นอีกครั้ง มันก็หันมาสนใจสินค้าของตัวเอง

“ แต่ไม่เป็นไรหรอก ถึงจะมีแฟนแล้วก็ไม่เป็นไร ก็เราไม่ได้  ได้จีบแฟนปิงนี่ เราจีบปิง " มุขควายๆ สถบในใจแบบนั้นก่อนจะเดินเข้าไปใกล้มัน

“ เสร็จงานยัง "

“ เสือ " มันมองมาด้วยสายตาตกใจ ผมที่ยืนอยู่ตรงนั้นมันก้มลงมองนาฬิกา

“ เลิกเร็วจัง "

“ ถ้ากูเลิกช้า กูจะได้เห็นมึงทำท่าแรดๆกับผู้ชายอื่นเหรอ "  ว่าแบบนั้นมันก็หันไปมองลูกค้าของตัวเอง ก้มหน้าก้มตาเดินออกมามันจับมือผมดึงออกไปทางอื่น

“ ไม่ใช่แบบนั้น "

“ เหรอ " สายตาที่ผมมองมัน มันคงรู้ว่าผมไม่เชื่อ เอาจริงๆก็โกรธที่มันใกล้ชิดคนอื่น แต่ที่มีมากกว่าความโกรธคือ อยากให้มันออกจากงานนี้สักที

“ จริงๆเสือ กูแค่ขายของธรรมดา ก็มีบ้างที่พูดกับลูกค้า ก็มันเข้ามาจีบกูเอง " มันที่ไม่รู้จะเถียงอะไรเงยหน้ามองผม " มึงมาทันตอนกูบอกเค้าว่า กูมีแฟนแล้วรึเปล่าละ "

“ เปล่า " ผมโกหกมัน " กูได้ยินแค่ว่า ให้แฟนมึงบอกเลิกมึงก่อน มึงจะให้ไอ้เหี้ยนั่นจีบมึง งั้นกูว่ามึงกับกู "

“ เฮ้ยยย เดี๋ยวสิ " รีบเอามือมาอุดปากผมเอาไว้แน่น มือของปิงหอม หอมเหมือนน้ำหอมหลายๆตัวที่ผสมกัน " เสือมึงแม่ง ก็ช่างมาเห็นตอนนั้นนะ สัด "

“ แล้วทำไม "

“ ก็ไม่ใช่อย่างที่มึงคิดเลยสักนิดนะสิ "

“ เหรอ " ส่งสายตาไม่เชื่อไปให้มัน ไอ้ปิงมองซ้ายมองขวาก่อนจะเขย่งเท้าขึ้นจูบผม

“ เชื่อหน่อยเถอะนะ "

“ ไม่ " ตอบแค่นั้นสั้นๆมันก็ถอนหายใจ ในใจของผมคิด แต่ถ้าจูบอีกทีกูอาจจะเชื่อมึงก็ได้นะ

" กูไม่ได้คิดอะไรกับไอ้พวกเหี้ยนั่นเลยนะเว้ย มันเข้ามาจีบกูเอง ก็แฟนมึงหน้าตาดีมึงก็ต้องเข้าใจ "

" เหรอ "  ยิ้มแห้งๆที่ส่งมาให้ผม

" กูบอกพวกมันไปแล้วว่ากูมีแฟนแล้ว มันไม่มาสนใจกูหรอก "

“ เราไม่สนหรอกนะ เรามาจีบปิง เราไม่ได้มาจีบแฟนปิงสักหน่อย " ผมว่าประโยคที่ตัวผมได้ยินออกไป สายตากลมๆของมันกลิ้งไปมาเหมือนใช้ความคิด

“ คือ เรื่องนั้นนะ "

“ จะอ้างยังไง แม่คนชอบแถ "

" ก็ไม่ยังไงหรอก " มันว่าแบบปลงๆ " กูยอมรับว่ามันพูดแบบนั้นจริงๆ แล้วมึงก็เสือกมาได้ยินประโยคเหี้ยนั่นซะด้วย งั้นมึงจะให้กูทำไงละ "

“ กูหิวข้าว "

“ หื้ม "

“ กูหิวข้าว " ว่าแบบนั้นผมก็ลากมันออกมา

“ เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ หิวข้าวไม่ได้กูยังไม่เลิกงาน " มันรั้งตัวเองไว้ไม่ให้เดินตามผม " กูต้องไปทำงานต่อ "

“ เดี๋ยวกูจ่ายให้เอง "

“ อะไร "

“ เงินเดือนของมึง ตลอดทั้งเดือนนี้ที่ต้องได้ " ว่าแบบนั้นมันก็นิ่ง " มากินข้าวกับกูเดี๋ยวนี้ "

“ แต่ว่า " มันลังเล ตอนที่มองไปที่ร้าน ยังคงมีหนุ่มๆมองมาที่มัน ต่างคนก็ต่างมองว่าทีท่าระหว่างมันกับผมจะเป็นยังไง  สายตาของปิงที่มองไปมันเหมือนว่ามันไม่ได้อยากไปกับผม มันอยากกลับไปทำงาน

“ มึงคงไม่ชินกับการอยู่กับใครคนเดียวสินะ " ผมปล่อยมือมันตอนที่พูดคำนั้น " งั้นก็ไปเก็บชุดนอนที่ห้องกูด้วยแล้วกัน "

“ เสือ มึงโกรธกู " เสียงอ่อนๆของมันว่่า

“ พูดเหี้ยอะไร  "

“ กูไม่ได้แคร์คนซื้อ แต่กูแคร์พี่ที่ร้าน เพราะเค้าก็ดีกับกู "

“ แล้วไง ออกตอนไหนมันก็เหมือนกัน "

“ เสือ "

“ ไปเอากระเป๋ามา "

“ มึงแม่ง จอมบงการ " สายตาไม่ยอมของมัน ปิงพยายามสะบัดแขนออกจากมือผมที่กำลังจับแต่ผมเองก็จับไว้แน่น  " ปล่อยกูเลยนะ มึงไม่มีเหตุผลแล้วละ กูออกจากงานก็ได้แต่ขอบอกลาเค้าก่อน ทำงานให้จบวันนี้ ก็มาเจอกันครึ่งทางดิว่ะ ไม่ใช่ว่าจะให้กูทำตามใจมึงอย่างเดียว

“ กูหิวข้าว "

“ ก็ ไปกินก่อนสิ " มันเหมือนจะเถียงไม่ออก พอผมพูดด้วยเสียงอ่อนๆ ปิงที่กำลังกัดปากตัวเองไว้แน่น มันหันหน้าไปทางอื่น

“ ไม่ชอบกินข้าวคนเดียว "

“ ปกติก็เห็นกินได้ "

“ อยากกินข้าวกับมึง "

“ ก็รอก่อน "

“ แต่ตอนนี้หิวแล้ว "

“ ก็ไปกินคนเดียวสิว่ะ " มันหันมาเถียง หน้าแดงๆของมัน ผมรู้ว่ามันคงรู้ตัวว่ากำลังถูกผมอ้อนอยู่

“ ไปกินข้าวด้วยกัน หน่อย "

“ งั้นบอกเหตุผลกูมาสักข้อ ว่าทำไมกูต้องลาออกจากงานตอนนี้ด้วย "

“ กู " จะอ้างอะไรดีที่ทำให้ไม่เสียฟอร์ม ตอนที่มองไปที่พวกมันตอนนั้นก็คิดได้แต่คำนี้ " ไม่อยากให้ใครอยู่ใกล้มึง " พอพูดแบบนั้นออกไปมือที่จับมือของผมอยู่ก็ถูกปล่อยลง ปิงเดินกลับไปที่ร้านแต่ไม่กี่วินาทีก็เดินกลับมาพร้อมกระเป๋าใบนึงที่มันคงสะพายมาทำงาน

“ ไปกินข้าวกันเถอะ " ปิงที่เดินเข้ามาควงแขนผม มันล้อ " อย่าให้มึงต้องเสียฟอร์มไปมากกว่านี้เลย "

“ หนวกหูน่า "

“ กูนะ ดีใจจังเลยนะที่ได้เป็นคนที่มึงหวง "

“ รู้ดีอีกแล้วนะ " ถึงไม่ค่อยเข้าใจความรัก แต่ผมว่า บางทีความรัก อาจเป็นอาการที่ทำให้เรายอมเสียความเป็นตัวเอง  เพื่อใครสักคน ที่รัก

 
..............................................................

อย่าแซว พี่เสือนะ  :impress2:
อย่าให้พี่เสือต้องเสียฟอร์มไปมากกว่านี้เลย #ปิงได้กล่าวไว้ 
ชอบนะ เวลาที่ใครสักคนสูญเสียความเป็นตัวเองเพราะความรัก มันน่ารักดี
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ ในทวิตหรือในเฟสก็ได้จ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: eye-lifestyle ที่ 14-11-2014 21:15:23

 :z1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 14-11-2014 21:16:59

กริ๊ดพี่เสือ มันดูมุ้งมิ้งมากอ่ะ ความรักทำให้คนยิ้มได้มากขึ้น

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 14-11-2014 21:24:12

ฟอร์มไม่เหลือแล้วหละ พี่เสือออ   :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-11-2014 21:24:33

มาติดๆกันแบบนี้ เบาหวานพี่ก็ขึ้นน่ะสิ :o8:
พี่เสือจริงจังกับน้องปิงมากแล้วล่ะ ยอมต่อยกับเพื่อนเพราะแฟน มั่นใจในตัวน้องปิงมากๆ เท่สุดๆ o13
หวานกันนานๆน้า ชอบบบบ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: venuz ที่ 14-11-2014 21:26:55

พี่เสือก็มุ้งมิ้งกะเขาได้สินะ คุคุ
ไม่อยากจะแซว กลัวพี่เสือจะเสียฟอร์มไปมากกว่านี้
ปิงสเน่ห์แรงเหลือเกิน ขอย้ายมาอยู่ทีมพี่เสือแป้บ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 14-11-2014 21:29:36

กลัวดราม่าจัง สงสารปิงล่วงหน้า รู้เลยว่าอนาคตเสือต้องหนักแน่นให้มาก เพราะว่าปิงมีแต่คนอยากได้

แต่ตอนนี้ขอเขินแทนปิงก่อน เสือน่ารัก ไม่อยากให้ใครอยู่ใกล้ปิง

ปล.แอบฮาพี่เทมกะน้องไฟ พี่เทมกลัวเมียน่าดู  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 14-11-2014 21:31:46

ปิงขี้อ้อนเหมือนกันนะ แถมใจอ่อนด้วย เสืออ้อนก็ยอมแล้ว 55555
เสือตอนนี้หลุดฟอร์มเยอะเลยนะ แถมปกป้องปิงด้วย คิดจริงจังกับปิงแล้วยัง
ต่อไปจะยิ่งมีเสียงนกเสียงกาเข้ามาอีกเยอะ อย่าไปสนใจฟังมันนะเสือ
มันก็แค่อดีต ไม่มีใครได้รู้จักหรือเห็นตัวตนของปิงแบบเสือ พวกนั้นไม่รู้จักปิงดี
เรียนรู้กันไปเรื่อยนะ

คิดถึงพี่เทม พี่เทมคนหลงไฟ ยอมไฟทุกอย่างแม้แต่เกมส์เศรษฐี
เสือต้องเรียนรู้จากพี่เทมไว้นะ แล้วจะเป็นคนที่มีความสุขมากๆ
แบบพี่เทมคนหลงเมีย 55555
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 14-11-2014 21:36:34

รู้สึกว่าตอนนี้พี่เสือมุ้งมิ้งจัง  :mew3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: snowice ที่ 14-11-2014 21:38:04

โอ้ยพี่เสือออ ถ้าพี่จะน่ารักแบบนี้นะ!!!หยิกแก้มทีสิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 14-11-2014 21:41:49

เสือขี้หึงงงง

เป็นผัวน้องต้องอดทน

#ปิงไม่ได้กล่าวไว้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 14-11-2014 21:46:44

อยากรู้อดีตปิงนี่บอกเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 14-11-2014 22:03:29

 :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: firstlove ที่ 14-11-2014 22:04:44

เขินมาก ชอบมาก
แต่งให้อ่านอีกหลายๆตอนเลยนะคะ ><

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: ~MiKi~ ที่ 14-11-2014 22:12:34

อุ้ยยยย!!! เกลียดเขามากสินะพี่เสือ พี่เสือดุ๊ดุ พี่เสือโห๊ดโหด ใครมุ้งมิ้งอะไร๊...ไม่มี๊  :z1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 14-11-2014 22:21:45

 :-[ พี่เสือมีมุมนี้ให้เราเขินได้เหมือนกันนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 14-11-2014 22:23:11

มาให้กำลังใจก่อนจ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-11-2014 22:27:41

เดี๋ยวสือก็เป็นแบบเทมพวกหลงเมีย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 14-11-2014 22:48:23

สงสารปิงนะ  เจอแต่พวกคนที่นินทาว่าร้ายแบบนี้

แค่คำของคนๆเดียวก็พอที่จะทำลายชีวิตคนทั้งคนได้เลยนะ

ปิงอาจจะผ่านผู้ชายมาก่อนเจอเสือ แต่ก็ไม่จำเป็นว่าจะสำส่อน ร่าน หรือ ง่าย

แค่แฟนเก่าคนหนึ่งที่หลอกฟันเสร็จแล้วเอาไปเล่าให้คนอิ่นฟังก็พอที่จะทำให้คนอิ่นเชื่อแล้วพูดต่อ

อ่านความคิดของเสือบางตอนยังเจ็บแทน  คนจูบเก่งบางคนแาจจะไม่ค้องฝึกจูบกับคนเป็นร้อยให้เก่งหรอกนะ คนที่มีเซ็กส์พัน

ครั้งก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำเก่ง

ขอบคุณที่อัพตอนใหม่ๆเร็วๆค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 14-11-2014 23:05:00

พี่เสือแม่งน่ารัก ยอมเสียฟอร์มบ้างกะได้ 555555

หูยยยยยย พี่เทมยอมทุกอย่างเพื่อน้องไฟ
คิดถึงเทมไฟฟฟฟ   :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 14-11-2014 23:10:48

ชอบตอนอ้อนกันตอนตื่นมาก ปิงขี้อ้อน เสือก็ชอบให้อ้อน ~~~ น่ารักน่าปล้ำ
เท่ปากเลวจังนะ แบบนี้เขาถึงไม่เอา นิสัยไม่ดี เสือต้องหนักแน่นนะ ใครพูดมากต่อยแม่งแบบวันนี้ 555 #ทีมเสือ
กะแล้ว อีงานนี่คงทำได้อีกไม่นาน เพราะพระเอกเขาขี้หึง จะไปยอมให้ใครมามอง มาสี แฟนตัวเองได้ไงล่ะ
ใครจะไปเข้าไปเข้าใจปิงมากกว่าเสือ กลัวแฟนเสียฟอร์ม โอ๊ย หวานมาก

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 14-11-2014 23:44:25

 :monkeysad: ทำไมมันบีบหัวใจทุกเรื่องเลยอ่ะ มันหน่วงมันหวิวๆในอกจัง อินเป็นปิง อีพี่เสือใจร้ายปากร้าย เราร้องให้ตามปิงตลอดเลย

 เกลียดคนปากแข็งปากร้ายจัง เกลียดๆๆๆๆๆ ตอนอ่านพาทปิงมันเจ็บในใจมากแต่พออ่านพาทเสือก็น่ะ  :hao4: ดูท่าปากร้ายปากแข็งแบบนี้แต่ใจขอให้แข็งๆด้วยน่ะ สงสารปิง ข่าวเสียเยอะมาก แค่อ่อยไม่ได้ก็เอาไปคุยว่าได้ สันดารผู้ชาย :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 15-11-2014 05:11:00

น่ากลัวว่า
ลูกพี่ลูกน้องของเสือ คือหนึ่งในแฟนเก่าของปิง -*-
ว่าแต่ข่าวพวกนั้นของปิงนี้มันยังไง -*-
ใครหนอแม่งช่างสร้าง เห่อ
แต่ก็ยังว่าอะนะ จะไปโทดใครได้
ปิงทำตัว แบบนั้นเอง ทำตัวต่ำๆให้คนอื่นดูถูก
วันหนึ่ง จะมาเรียกร้องความบริสุทธิ์ก็ไม่ทันแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 15-11-2014 06:54:41

สู้ๆนะพี่เสือหนักเข้าไว้
คงจะมีคนมาว่าปิงอีกเยอะเลย
ถ้ารักก็ขอให้มั่นคงน๊าาาาาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 15-11-2014 07:56:23

พี่เสือน่ารักขึ้นเป็นกองเลยยยยยยอร้ายยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 15-11-2014 08:01:33

เบื่อจริงไอ้ว่าเขาว่ากันมาแต่พอเจ้าตัวบอกมาบอกว่าไม่จริงหาว่าโกหกอีก เสือสู้ๆนะคงมีเรื่องให้โมโหอีกเยอะ เพราะมีเมียสวย อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 15-11-2014 08:10:10

อ้ากก ว่าแล้ว สุขไม่สุดจริงๆด้วย มารผจญเยอะ
แถมตัวปิงเอง.  อยากให้ปรับจริงๆพฤติกรรม
ที่เหมือนจะเล่นด้วยกับคนที่เข้ามาจีบเนี่ยะ ถ้าปิงไม่ปรับ
ไม่หนักแน่นมากกว่านี้ต่อให้เสือรักมากแค่ไหน ก็มี
วันที่ทนไม่ไหวได้เหมือนกัน ไหนจะข่าวลือมากมาย
ไหนจะพวกที่อยากลองของ อยากได้แต่ไม่ได้ พวกที่
ปิงเคยไปให้ความหวังไว้ ไหนจะบรรดาแฟนเก่าอีก หลาย
ด่านที่เสือต้องเจอ ยังมาเจอปิงอย่างในเหตุการณ์ล่าสุดนี้อีก
ฟู่ แต่ก็นะ สุดท้ายปิงคงต้องรู้ได้ด้วยตัวเอง ถึงอย่างนั้น
ตอนนี้ก็ฟินเฟ้ออ พี่เสือคนนั้นหัดอ้อนด้วยอ่ะ อ้อนเป็นด้วย
น่าร้ากกกก
ขอบคุณขนมค้าา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 15-11-2014 09:05:25

ดราม่าไปเรื้อยอะเรื่องนี้ จะหวานก็หวานไม่สุด จะมีความสุขก็สุขไม่เต็มที่ เห้อออ แต่สนุกมากเลย น่าติดตาม :)))

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 15-11-2014 10:12:28

ตัดสินคนอื่นด้วยคำพูดของใครก็ไม่รู้
หวังว่าพี่เสือจะไฟว์กลับคนพวกนั้นได้นะ
ตอนนี้อิพี่เสือเริ่มมุ้งมิ้งละๆ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 15-11-2014 10:15:44

เสือแกคงต้องฝึกความอดทน

เพราะเมียแกสวย 555555

ปล.ยังแอบกังวลเรื่องญาติผู้พี่อ้ะ =_=

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 15-11-2014 11:05:39

อิชั้นเขินจนไม่รู้จะเขินยังไงแล้วค่าาา :hao7:
อ้อนกันตอนตื่นนี่แบบ หืยย  ปิงเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆกำลังคลอเคลียพี่เสือตัวใหญ่เลย
ถึงจะต้องบอกว่าเสียงนกเสียงกาอย่าไปสนใจ แต่ถ้ามันมีมากๆเข้า อย่าเผลอมาทำให้มันทำร้ายใจเราได้นะ
ทั้งคู่ต้องช่วยกันแหละ ไม่ใช่แค่เสือที่ต้องมั่นใจในตัวปิง ในตัวเอง
แต่ปิงก็ต้องสื่อความจริงใจของตัวเองให้พี่เสือด้วยนะ  อย่าให้ปล่อยให้เค้าเสียฟอร์มนาน :katai2-1: /พี่เสือตะปป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 15-11-2014 11:39:38

 พี่เสือน่ารักอ่ะ...เราตามมาจากเรื่อง BTS ล่ะ เรื่องนั้นยังอ่านค้างๆคาๆ แต่เข้าเพจไปอ่านโมเมนท์แล้วเจอคู่นี้

มันอดไม่ได้ที่จะโฉบมาอ่านก่อน อ่านมา12ตอน เราว่าหนมมี่เขียนบนนยายความรู้สึกตัวละครเก่งดีอ่ะ

ไม่อยากคิดถึงตอนดราม่าเลย แค่อ่านตอนที่ปิงตัดใจจากเสือเราก็น้ำตาซึมแล้วอ่ะ  :katai1:

ปล. ดีใจนะที่มาเจอนิยายสนุกๆของหนมมี่  ว่าแล้วก็กลับไปอ่านBTS ต่อ เดี๋ยวพี่เทม(ของเค้า) น้อยใจ กิกิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 15-11-2014 14:30:20

 :o8: :-[ อ๊ายยยยย เขินอ่ะ =w= พี่เสือน่ารักจังเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 15-11-2014 15:46:09

ศึกหนักกะเสียงนกเสียงกาสินะพี่เสือ เห้อ!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 15-11-2014 16:57:22

เห็นพี่เสือเป็นแบบนี้แล้วนึกถึงพี่ฮิม ที่เคยบอกว่า 'อย่าแซวนะครับ...หยุ่นเขาอาย'
ใช่เลย คราวนี้ไม่คิดว่าจะมาเจอเมะต้องอายบ้าง แล้วยิ่งเป็นเมะแบบพี่เสือนี่พูดเลยว่า
ไม่คิดว่าพี่แกจะอายได้ 55555555555 โอ๋ๆล้อเล่นนะพี่เสือน้าา
แต่ปากคนอื่นแม่งมีปากมันก็ชอบพูดไปแหล่ะเนอะ
อ่านเรื่องเสือปิงนี่หวาดหวั่นทั้งเรื่องเลย หวาดหวั่นเพราะปากพี่เสือเนี่ย พ่อคุณเอ๊ยยย
ส่วนไอ้ลูกพี่ลูกน้องเสือ หวังว่ามันจะไม่ใช่อดีตของปิงนะ
นี่กะจะไปบนแล้วนะ หวังว่ามันจะไม่ใช่ๆๆๆๆๆ สาธุ (กราบแบบเบญจังคประดิษฐ์)

ปล. แคทตามเชียร์พี่หนมเสมอๆนะ รู้ยัง!!!
เอ้าต่อออออออออออ :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 15-11-2014 18:16:50

น่ารักมุ้งมิ้ง  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 15-11-2014 18:28:40

คือเสือเป็นพวกรักรุนแรงมากๆๆๆๆๆ
แอบเขิลแทนปิงอ่ะ

ปล.พี่เทมขราาาาาา
พี่เทมเป็นพระเอกผู้แสนดีมากกกก
แอบขโมยซีนด้วย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: panari ที่ 15-11-2014 18:43:42

พี่เสือขี้หวงสุดๆ เข้าทางปิงเลยที่เดียว น้องปิงชอบบบบ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 15-11-2014 19:45:16

ไม่ชอบเสือนะยังไงก็ไม่ชอบ
แต่พออ่านตอนนี้เสือก็...น่ารักดี
แต่ก็ยังไม่ได้ชอบนะก็แค่...น่ารักดี

ชอบปิงนะ..มากๆด้วย
นิสัยขี้อ้อนขี้อ่อยช่างเอาใจเนี่ยชอบมากๆ

รู้สึกลูกพี่ลูกน้องเสือนี่คือแฟนเก่าปิงใช่ป่ะ?
ถ้าใช่นี่ต้มมาม่ารอเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: Elleneza ที่ 16-11-2014 01:27:15

พี่เสือเวลาเสียฟอร์มแล้วน่ารักมากอ่ะ  :-[
พี่เสือขี้หวงกับน้องปิงคนขี้อ้อนน่าร๊ากกกกกกก

ปล.อ่านไปแต่ละตอนแล้วรู้สึกกลัว กลัวดราม่า สงสัยติดมาจากเรื่องของไฟท์แน่เลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 18-11-2014 23:04:11

เมื่อไหร่จะพาเสือปิงมาน้อ
คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 18-11-2014 23:12:34

จะมารอเลยอ่านตอนล่าสุดเล่นๆ อ่านเม้นเอ้าเฮ้ย ไม่มีเม้นเรา 555555555 ขอโทษด้วยค่ะ ลืมอ่า T _____ T
พี่เสือซึนน่ารักดีค่ะ แต่แบบไม่ค่อยชอบที่ปากไม่ดีเลย =____=
คือเรื่องกลัวเสียฟอร์มมันก็เข้าใจอ่ะนะ แต่แบบ ไม่ว่าปิงแล้วได้ไหมอ่ะ ..
ขนาดเราเป็นคนนอกอ่านแล้วยังแอบจึ้กเลย ลองคิดว่าคนเป็นแฟนกันแล้วพูดแบนี้ใส่เป็นเราคงไม่ทนอ่ะค่ะ
ถึงจะรู้ว่าปากแข็งปากไม่ตรงกับใจยังไงก็เถอะ มันไม่ไหวจริงๆนะ T T ..

เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เสมอเช่นเดิมเลยนะคะ สู้ๆน้า มาไวๆเค้ารออยู่เน้ออ <3

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: pungpondppp ที่ 20-11-2014 10:46:21

อ่านทันแล้วววว โอ้ยพี่เสือทำไมน่ารักงี้ถึงจะปากแข็ง ขี้เก็กแต่ก็น่ารักกกกก  :o8: ปิงก็ตรงดีช้อบชอบบ :katai2-1:
รอตอนต่อไปน้าา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 20-11-2014 13:36:39

เค้ารออยู่น้า .. ~  :z10:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 12 // 14.11.57} #หน้า 11
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 21-11-2014 13:50:33

โดนเยอะจังคำคนเนี่ย สงสารปิงจัง
แต่ชอบคุณแฟนพ่อขี้หวง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 21-11-2014 20:20:45

ตอนที่ 13

“ อยากจะกินอะไร " ผมหันไปถามมันที่ตอนนี้เดินขึ้นมาชั้นบนของโซนอาหารแต่ก็เหมือนว่าจะเลือกของที่ตัวเองชอบไม่ได้ มันเดินไปเรื่อยๆผ่านไปหลายร้านจนสุดท้ายก็หันมาบอกผม

“ มึงเลือก "

“ แล้วอยากกินอะไร "

“ อะไรก็ได้ " บอกแบบนั้นมันก็เดินต่อ ผมมองไปรอบๆร้านอาหารที่มีเยอะแยะแต่ก็สะดุดกับร้านส้มตำที่มาประจำ อยู่ๆมันก็ซี๊ดปากอยากจะกินแต่ดูท่าทางว่าคุณชายไม่น่าจะชอบ

“ สเต็กมั้ย " ชี้ไปที่ร้านสเต็กที่เบสิคที่สุดบนห้างที่เกือบทุกห้างจะต้องมี ไอ้เสือพยักหน้าตอนที่ตกลงกันมันก็เดินเข้าไปด้านใน

" สองคน " บอกพนักงานแบบนั้นโต๊ะที่เราได้คือโต๊ะโซฟาที่อยู่ในสุด โต๊ะแบบอับๆที่มันชอบ " เชิญค่ะ นี่เป็นเมนูนะคะ อีกสักครู่จะมีพนักงานมารับออเดอร์ "

“ ชอบกินเหรอ "

“ ก็เฉยๆ อยากกินส้มตำมากกว่า " บอกแบบนั้นมันก็วางเมนูลง

“ แล้วเสือกเลือกร้านนี้ทำไม "

“ ก็กูคิดว่า อย่างมึงส้มตำคงไม่ใช่แนว กินสเต็กคงดีกว่า "

“ ถ้ามึงอยากกินทีหลังก็บอก " พลันสายตาจากเมนูขึ้นไปมองหน้าคนพูดที่ก้มลงดูเมนู ไม่สนใจ  " ถ้ามึงอยากกิน กูก็กินได้ "

“ น่ารัก " ยื่นมือไปหยิกแก้มมันไอ้เสือก็สะบัดออก

“ เชี้ยไร "

“ พี่เสือเขินเหรอ "

“ ไร้สาระ  " ทำเป็นไม่ใส่ใจแต่หูแดงๆของมันที่ผมเห็นก็ทำให้อดยิ้มไม่ได้  " สั่งอาหารครับ "

“ เชี้ย เดี๋ยวๆ มึงเลือกได้แล้วเหรอ กูยังเลือกไม่ได้เลย "

“ ก็เรื่องของมึงสิ "

“ จะรับอะไรดีคะ "

“ ซี่โครงหมูบาบีคิว " ว่าแค่นั้นก่อนจะพับเมนูยื่นให้ พนักงานก็หันมามองผม

“ สเต๊กปลาแซลมอนครับ "

“ ค่ะ เชิญตักสลัดได้เลยนะคะ "

“ ครับ " ผมตอบรับแบบนั้นไอ้เสือก็มองไปทางอื่น " ไปตักสลัดกัน "

“ ไปคนเดียวดิ กูไม่ชอบกินผักอยู่แล้ว "

“ มึงเป็นเด็กเล็กๆเหรอ " ผมถามอีกคนก็ยังนิ่ง " เด็กเล็กๆที่ไม่ยอมกินผัก "

“ แล้วมึงยุ่งอะไรด้วย "

“ ไม่ยุ่งก็ได้ แต่อย่ามายุ่งกับกูแล้วกันมึงนะ " ผมลุกขึ้นยืนบีบไหล่มันแรงๆก่อนจะเดินออกไปที่มุมสลัด เอาจริงๆตัวเองก็เป็นคนไม่ชอบกินผักหรอกครับ แต่มากินที่นี่แล้วไม่กินสลัดบาร์รู้สึกแม่งเหมือนมาไม่ถึงยังไงไม่รู้

หยิบจานมาหนึ่งในเลือกเอาสลัดแบบที่ดูน่าอร่อยที่สุด ก่อนจะโป๊ะของชอบลงไปพวกไข่นกกระทาแล้วก็เบคอนทอด ใส่น้ำสลัดเยอะๆ และในตอนที่กำลังลังเลว่าจะตักน้ำสลัดอีกดีมั้ย มือที่ยื่นออกไปก็จับเข้ากับมือของใครอีกคน

“ เชิญก่อนเลยครับ " ผมบอกคนที่ยืนข้างๆก็ยิ้ม

“ เชิญก่อนเลยครับ "

“ งั้นก็ขอบคุณนะ " ผมตักน้ำสลัดราดบนจานก่อนจะเดินไปตักอย่างอื่น

“ ขอโทษนะ แต่ขอถามหน่อยได้มั้ย "

“ ว่า "

“ ชื่ออะไรเหรอ "

“ อ๋อชื่อ ปิง " ผมยิ้มให้อีกคน และตามมารยาทก็ต้องถามกลับไป " แล้วนายชื่อ "

“ ชื่อยุ คือหน้าคุ้นๆนะปิงนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหน  "

“ หน้าเราโหลขนาดนั้นเลย " ชี้เข้าหาตัวเองอีกคนก็ยิ้ม เป็นคนหน้าตาดีใช้ได้ครับแต่ไม่ได้หล่อจนดูน่าดึงดูดใจ ก็ตอนนี้มีคนที่ดึงดูดใจนั่งอยู่ในใจอยู่แล้วด้วยล่ะ

“ ไม่หรอก แต่น่าจดจำมากกว่าเลย คุ้นๆไง "

“ อย่างงั้นเหรอ ขอบคุณนะ " หันไปยิ้มให้คนตรงหน้าผมเดินออกมาหยิบขนมหวาน ผมหยิบมูสช็อคโกเล็ตกับมูสคาราเมลแล้วก็เยลลี่ไปอย่างละอัน

“ ถือหมดมั้ยละนั่น "

“ ก็ไหวอยู่นะ " บอกแบบนั้นแต่ ยุก็ยื่นมาช่วยถือจานของผม

“ ช่วย มาสิ นั่งตรงไหนละ "

“ ใจดีจังเลยนะ " บอกแบบนั้นผมที่กำลังจะหันหลังเดินนำ ยุก็พูดขึ้น

“ ไม่ได้ใจดีเปล่าๆนะ แต่จะขอค่าตอบแทนเป็นเบอร์มือถือ "

“ ไม่ให้ " ไม่รู้ว่าอีกเสียงนึงที่บอกว่าจะไม่เดินมา มายืนอยู่หน้าผมตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่รู้ตัวอีกทีจานที่ยุช่วยถือมันดึงมาถือไว้เอง เสือหันมามองหน้าผม  " อ่อยผู้ชายจนพอใจรึยัง "

“ อ่อยพ่อมึง ไม่ได้ทำสักหน่อย "

“ หึ " เสือหันมายกยิ้มให้ผม สายตาที่ดูถูกสุดๆของมัน เสือหันไปมองยุอีกครั้งด้วยสายตานั้นแล้วก็เดินกลับไปที่โต๊ะ

“ แฟนเหรอ "

“ ก็ ..อื้ม มั้ง " พูดแบบนั้นอีกคนก็หัวเราะ

“ อะไรกัน "

“ ก็ " ไม่เคยถูกขอเป็นแฟนแล้วกูจะไปเป็นแฟนแม่งได้ไงว่ะ อยากจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ก็ทำได้แค่ยิ้มแห้งๆ " ขอโทษทีแล้วกันนะ " พูดออกไปแบบนั้นผมยิ้มก่อนจะเดินออกมา

“ นี่ปิง " เสียงของยุเรียกผมไว้ " ไว้เจอกันนะ "

“ อื้ม ถ้าได้เจอนะ "

เดินกลับมานั่งที่โต๊ะ ผมพบว่าขนมที่ก่อนหน้านี้ไอ้เสือถือมา ไม่มีเหลือสักถ้วยแล้ว " ขนมกู "

“ ช้าเองช่วยไม่ได้ " มันเหล่มองผมก่อนจะมองไปที่โต๊ะของยุที่อยู่ไกลจากโต๊ะของเรา " อ่อยตั้งนาน มันติดกับมึงมั้ยละ "

“ คุยกันนี่มึงเรียกว่าอ่อยเหรอ "  จิ้มไข่นกกระทาเข้าปาก ก่อนจะหันไปมองมันที่กำลังจะเอ่ยปากว่าผม เสือเอาหน้าเข้ามาใกล้ปากที่กำลังจะเอ่ยผมจิ้มไข่นกกระทาใส่ปากแม่งให้เงียบไป " อร่อยนะ ว่ามั้ย "

“ ไม่ "

“ งั้นลองชิมนี้ " ตักผักให้คราวนี้มันส่ายหน้ารัวเลยครับ

“ กูไม่แดก "

“ เด็กชายเสือ มึงกี่ขวบแล้วทำไมไม่แดก อร่อยนะ " ผมตักเข้าปากตัวเองตอนที่ยิ้มกับมันก็รู้สึกว่ามีคนมองอยู่ เงยหน้าขึ้นมาก็เป็นคนเดิม

“ หึ มึงนี่ไปไหนไม่ได้เลยนะ ไปที่ไหนก็หาเหยื่อได้ตลอด "

“ หมายความว่าไง "

“ ก็อย่างที่เห็น " มันมองไปที่ยุ ตอนที่ผมหันไปมองตาม ยุก็ส่งยิ้มมาให้

“ ก็นะ "

“ มึงนี่เป็นที่ต้องการดีนะ "

“ ก็กูหน้าตาดีอะ " หันไปบอกมันที่ หันมามองหน้าผม " มึงเลือกที่จะคบคนหน้าตาดี น่ารัก นิสัยดี ก็ต้องเป็นแบบนี้เหละ ใครๆก็อยากจะจีบไปเป็นแฟน "

“ ไม่ได้ง่ายจนใครๆ ก็เข้าหาเหรอ "

“ เสือ "  เสียงโมโหของผมเรียกมันเสียงเบา

“ มึงไปยุ่งกับมันก่อนเองนะ "

“ กูไปยุ่งกับมันก่อนเหรอ มันก็เข้ามาหากูเอง กูไม่ได้เข้าไปยุ่งกับมันสักหน่อย ก็กูหน้าตาดี ใครๆก็อยากจะเข้ามาคุยด้วย แล้วจะให้กูทำยังไง  มึงเถอะ  ถ้าไม่ชอบให้ใครๆทำแบบนั้นกับกู ทำไมมึงไม่แสดงความเป็นเจ้าของกูละ จะได้ไม่มีคนมายุ่งกับกู ทำไมมึงไม่..”

เสียงของผมเงียบหายไป อย่างไม่ทันตั้งตัวริมฝีปากอุ่นๆของมันที่แนบชิดกับริมฝีปากของผม มือหนาประคองข้างแก้มตอนที่สอดลิ้นเข้ามา รสชาติหวานบางอย่างที่มันกินก่อนหน้าแทรกซึมออยู่ในปากของผม หวานจนรู้สึกห่อตัว ตอนที่ผละออกจากกันเสียงของเสือก็ถามผม

“ แบบนี้นะเหรอ "

“ มึงแม่ง.. เชี้ย " ก้มหน้าลงมุดกับอกมัน ได้ยินเสียงหัวเราะในคอกับมือหนาๆที่ลูบหัวผม

“ อาหารที่สั่งได้แล้วค่ะ " เมนูถูกวางอยู่บนโต๊ะ ผมดึงตัวเองกลับมานั่งที่เดิม

“ ขอบคุณครับ " ว่าแบบนั้นตอนที่เตรียมยกกล้องขึ้นมาถ่ายอาหารจานตัวเอง " ของมึงน่ากินจัง "

“ แน่นอน " ยักไหล่กับคำชม ผมแอบถ่ายภาพอาหารของมันก่อนจะอัพลง ig เป็นอันเสร็จพิธีกินอาหารได้

“ ทำอะไรอยู่วะ "

“ เปล่าทำ " บอกแบบนั้นแต่มือก็ยังก้มเล่นมือถืออยู่ มันกดสองสามครั้งตอนที่ผมมองมันก็ล็อคโทรศัพท์แล้วก็วางไว้บนโต๊ะที่เดิม " แดกสิ "

“ ของมึงน่ากินจัง "

“ แบ่งไปดิ " ผลักจานมาให้ ผมแบ่งซี่โครงของมันมาสองอัน อร่อยมากเลยครับ เนื้อหวานสุดๆ

“ อร่อย "

“ แลกกัน " ผลักจานตัวเองไปให้มัน ไอ้เสือยิ้ม

“ ตลก "

“ ก็ตอนแรกไม่รู้ว่ามันจะอร่อยแบบนี้ "  ผมมองจานมันไอ้เสือก็ทำเฉยๆ มันยังกินของมันนิ่งๆ ผมหันไปกินของตัวเอง

“ จะแดกก็เอาไป " แบ่งของตัวเองแบบชิ้นใหญ่มาใส่ไว้ในจาน

“ เอาของกูไปด้วยสิเอา " มันส่ายหน้าตอนที่ผมทำท่าจะแบ่งปลาให้

“ ไม่เอา " บอกแค่นั้น แต่ผมนะ รู้อยู่แล้วเหละว่าวิธีไหนที่จะทำให้มันกินได้ จัดการตัดแบ่งแบบพอดีคำแล้วเอาไปจ่อปากมัน

“ อะ ชิมดู " มองหน้าผมตอนที่กินสเต็กของผมเข้าไป เสือเคี้ยวอยู่สักพัก

“ ก็ดี "

“ งั้นอีกคำ " บอกแบบนั้นมันก็ทำหน้านิ่งๆ ตอนที่ผมผลักจานไปให้มันตักเอง

“ ไม่ละ "

“ งั้นอีกคำ " พูดคำเดิมแต่คราวนี้ผมป้อน เสือที่อ้าปากรับมันไปกิน ผมเผลอยิ้มออกมาตอนที่มันยังทำหน้านิ่งๆ  " มึงชอบกินปลามั้ย "

“ ไม่ "

“ อ้าว แล้วที่แดกอยู่นี่คืออะไร " ผมมองช้อนตัวเองที่กำลังตักป้อนมันอีกคำ ไอ้เสือทำหน้านิ่งๆตอนที่หันไปกินหมูในจานตัวเอง

“ ก็มึงป้อน "

“ เสือ "  หัวใจของผมเต้นแรงตอนที่มันพูดคำนั้นออกมา ปากที่กำลังจะยิ้มกว้างแต่มันก็พูดขึ้นมาต่อ

“ ถ้าไม่แดกของที่มึงป้อน เดี๋ยวมึงเงิบ สงสาร "

“ ชิส์ " คำแก้ตัวที่ฟังไม่ขึ้น ผมยิ้มกว้างก่อนจะป้อนมันอีกคำ

“ กูแดกเสร็จแล้วกูกลับนะ ถ้ามึงยังไม่รีบกูทิ้งมึงแน่ "

“ มึงไม่ทำแบบนั้นหรอก " พอพูดออกไปแบบนั้นมันที่ยกยิ้มขึ้นมา พูดคำเดียวกันกับผมที่อยากจะแซวมัน

" รู้ดี " และมันก็เป็นอย่างที่พูดจริงๆ เสือรอผมกินข้าวประมาณยี่สิบนาทีกว่าจะได้ออกจากร้าน

“ อยากกินชาไข่มุก " ผมบอกมันตอนที่เราออกจากร้านมาเดินรอบๆห้าง ผมเดินตรงไปซื้อชาไข่มุกก่อนจะเดินลงไปที่ชั้นลานจอดรถ  " ชิมมั้ย "

“ ไม่ชอบกิน " บอกปัดแบบนั้น ผมเอาหลอดไปจ่อปากมัน " ไม่กิน "

“ ท่าจะไม่ชอบจริงๆนะ "

“ ก็ไม่ชอบ "

“ อร่อยจะตาย กูชอบมาก ของหวานๆหลังมื้ออาหาร นี่มันเป็นอะไรที่สุดยอดจริงๆ "  เปิดประตูเข้าไปในรถผมนั่งลงข้างๆมันที่เสียบกุญแจสตาร์ทรถ " มึงไม่ชอบกินของหวานหลังกินข้าวเหรอ แบบว่าล้างปาก "

“ ไม่ " คำพูดที่ยังไม่จบประโยคผมที่กำลังดูดน้ำหันไปมองมันที่กำลังมองผม  " ก็ไม่ใช่ว่าจะชอบ ก็แค่ต้องดูว่าเป็นของหวานอะไร "

“ อะไร " มันที่โน้มตัวเข้ามาใกล้  ผมที่ลดแก้วชาไข่มุกลงจากปากตัวเอง สายตาที่มันกำลังมองผมมือของผมยืนมาเช็ดที่ริมฝีปาก วางแก้วลงกับที่ตั้งข้างหน้าสองมือของผมกอดรอบคอของมันไว้ เอียงหน้ารับริมฝีปากของมันที่เอียงเข้ามาหา จูบดูมดื่มของเราผมรู้สึกถึงความนุ่มของลิ้นที่แทรกเข้ามาหา มือของมันกอดผมเอาไว้ ไม่มีอะไรจะอุ่นไปมากกว่านี้ ผละปากออกจากกัน เสือจูบลงที่ปลายคางของผม 

“ ของหวาน " มันพูดอยู่ข้างๆหูก่อนจะหอมแก้ม ผมชอบความรู้สึกแบบนี้ อ่อนนุ่มจนอยากจะโบยบินแต่ก็หนักแน่นและมั่นคง ไม่เคยคิดเลยว่ามันจะมีมุมนี้ มุมอบอุ่นจนอยากจะกอดเอาไว้แน่นๆ

“ กูเป็นของหวานของมึงเหรอ " ไม่ตอบอะไร เสือจูบผมอีกครั้ง มันคงอยากบอกว่าใช่ แต่คนอย่างมันคงอายเกินกว่าจะพูดออกมา " งั้นกูก็จะเป็นของหวานให้มึงกินเอง "

“ พูดเองนะ "

“ อื้ม " บอกแบบนั้นการจู่โจมที่เพิ่มมากขึ้น เสือสอดมือคู่นั้นเข้าไปในร่างของผม จูบของมันดูดดึงให้ตัวผมยิ่งจมลึกลงไป เสียงน้ำลายที่เราได้ยินก้องหูยิ่งกว่าเสียงไหนๆ ผมดึงตัวเองขึ้นจากที่นั่ง คุกเข่ากับเบาะตอนที่โน้มตัวลงไปกอดคอมัน มือลูบเข้ามาในตัวของผมได้ถนัดขึ้น  ไล่สูงขึ้นมาหัวนมตึงของผมโดนบีบก่อนจะดึง

“ เสือ "

ครืน ครืน ครืน  เสียงหยุดอารมณ์ของเราดังขึ้นก้องรถ โทรศัพท์ของผมกำลังสั่นอย่างบ้าคลั่ง ผมหดตัวลงนั่งตอนที่ไอ้เสือถอนหายใจออกมา มันหันไปทางอื่น " ใครโทรมาว่ะ  "

“ ไอ้ไท " ว่าแบบนั้นมันก็พยักหน้า

“ รับเร็วๆ "

“ ว่าไง " ผมกรอกเสียงไปตามสาย ไอ้ไทก็ตะโกนกลับมา

“ ตั้งแต่มีผัวหายหัวไปเลยนะ ไอ้สัด "

“ ก็นิดนึง มึงมีอะไรละ "

“ อาจารย์สั่งรายงานคู่ มึงคู่กูนะ "

“ เออ " ตอบกลับแบบนั้น ผมก็หันไปจับมือไอ้เสือที่เหมือนจะยังไม่หายหงุดหงิดที่มีคนมากวนอารมณ์ของมัน  " แล้วจะทำวันไหน "

“ ไว้กูบอก " ไอ้ไทบอกแค่นั้นมันก็เงียบ

“ มึงมีอะไรวะ "

“ อยู่กับไอ้เสือรึเปล่า "

“ ก็อยู่ "

“ งั้นค่อยพูด " ไอ้ไทว่าก่อนจะหัวเราะ " กูจะถามหน่อยว่ามึงทำไงถึงจับมันได้ "

“ เออ ค่อยคุยกัน แล้วมีอะไรอีก "

“ ไอ้ฝนชวนไปเมาจะไปรึเปล่า มันจะชวนไปที่ร้านที่ไอ้เสือนั่งประจำ มันให้กูโทรมาชวนมึง เพราะมันคิดว่ามึงคงติดผัวจนไม่อยากจะออกไปไหนในช่วงนี้ " ถูกต้องเลย ช่วงนี้ไม่อยากออกไปไหนทั้งนั้นอยู่ในช่วงติดแฟนขั้นสุดอยากอยู่ใกล้ๆยิ่งออกจากงานแบบนี้แล้วก็เหมือนกับว่าวันทั้งวันก็อยากจะอยู่กับมันแล้วก็ไม่ออกไป

“ ไว้กูจะส่งข้อความไปบอก "

“ ภายในห้านาทีนะ "

“ เออน่า "

“ มีอะไร "  เสือตั้งคำถามกับผมตอนที่ค่อยๆลดโทรศัพท์มือถือลง " มันว่าอะไร "

“ ไท โทรมาชวนกูไปผับคืนนี้ ผับที่มึงไปบ่อยๆ "

“ มึงจะไปว่างั้น " พยักหน้าให้มันอีกคนก็พยักหน้าตอบ เสือขับเกียร์ถอยรถออกจากที่จอด

“ แล้วมึงละ "

“ คิดดูก่อน "

แล้วในคืนนั้น คิดดูก่อนของมันคือมานั่นเหละแต่ทำเก็กเอาไว้ก่อน ผมลงจากรถเดินเข้ามาในผับพร้อมกับเสือในวันที่ไม่รู้เลยว่าวันนี้มันเป็นเป็นแบบผับแดนซ์ ไอ้เสือสถบตอนที่มันกำลังเดินเข้าไปในร้าน

“ กูน่าจะคิดได้ตั้งแต่เพื่อนมึงชวนมึงมาแล้วละ "

“ ก็แหม " ผมเดินตามมันไปนั่งที่โต๊ะตัวเดิมของมัน ที่น่าแปลกวันนี้เท่กับเพื่อนของมันอีกสามคนนั่งอยู่ก่อนแล้ว " หวัดดี "

“ หวัดดีครับ " ทุกคนหันมาทักผมยิ้มให้เท่ มันก็ยิ้มตอบ

“ อย่ามายิ้มน่ารัก เดี๋ยวก็แย่งแฟนเพื่อนซะเลยนี่ "

“ สบายดีนะ " ผมถามเท่ก็พยักหน้า

“ ถ้าไม่รวมว่าปิงทำเท่อกหัก เท่ก็สบายดี " มันว่าแบบนั้นก่อนจะกระดกเหล้าขึ้นกิน ผมหันไปหาเสือที่กำลังชงเหล้าของตัว

“ ไม่ต้องชงเผื่อนะ "

“ ไม่อยู่แล้ว "

“ ขอเป็นแบบขวดครับ " ผมหันไปบอกพนักงานที่พยักหน้าเข้าใจ 

“ วันนี้ทำไมกินแบบขวดละ " เทมถามผม วันนี้น่าแปลกไอ้ไฟไม่ตามมาด้วย

“ เดี๋ยวจะออกไปแดนซ์นะ กินแบบแก้วถือไม่ถนัด " อีกคนพยักหน้ากับคำตอบของผม นั่งอยู่ไม่นานเสียงของฝนก็ทักขึ้นพร้อมกับพนักงานที่เอาเหล้ามาเสริ์ฟให้

“ เฮ้ย! ปิง "

“ เออ " ผมตอบกลับมันไปก่อนจะหันไปหาพนักงาน " ขอบคุณนะ " รับขวดเหล้ามาไอ้เสือก็ยังนั่งอยู่นิ่งๆ " กูไปกับเพื่อนนะ "

“ อื้ม "

“ อย่าเมามากละ " จิ้มแก้มมันไปทีนึงไอ้เสือก็สะบัดออก

“ มึงบอกตัวเองเถอะ "

“ ครับ " เดินออกไปจากวงสนทนาตอนที่ผมกอดคอไอ้ฝน ก็ได้ยินเสียงนึงดังขึ้นมาจากกลุ่มนั้น เสียงของเท่

“ เมียมึงนี่แซ่บจริงๆว่ะ สวย เซ็กส์ เอ็กซ์ แตกสุดๆ "

“ นี่ บอกมาเลยนะว่าได้มาได้ยังไง " ไอ้ฝนหันมากระซิบ ผมยิ้มกริ่มตอนที่หันไปมองมันที่กำลังมองผมอยู่

“ เรื่องมันยาว แต่ถ้าเอาสั้นๆละก็ คนมันสนใจกันทั้งสองฝ่ายแล้วก็มาลงเอยกันแบบแฮปปี้แอนดิ้งไง "

“ น่าหมั่นใส้ที่สุด " มันว่าแบบแบะปาก ผมโยกไปตามเพลงในใจก็นึกอยากจะมีความสุขแบบนี้ไปนานๆชะมัด

“ จริงจังรึเปล่าวะ "

“ กูนะจริงจัง แต่มันกูไม่รู้ ว่าจะทนได้รึเปล่า " บอกแบบนั้นฝนก็จับไหล่ผมแบบปลอบๆ กลัวเหมือนกันไม่ใช่ไม่กลัว เพราะคนที่ชอบมาชวนผมขึ้นเตียงเพราะข่าวที่ว่า ง่าย ก็มีหลายคน ทุกครั้งที่มีแฟนที่คิดจะจริงจังด้วยมันโดยคนพวกนี้ด่าว่าโง่ที่มาเอาผมบ้าง  ได้ยินคนชวนผมขึ้นเตียงบ้าง จนสุดท้ายก็ไม่ไหวแล้วก็เลิกรากันไป 

แต่หนักสุดก็ไอ้พวกที่พอไม่ยอมขึ้นเตียงด้วยก็ชอบเป่าประกาศว่า ได้ผมแล้ว บรรยายสรรพคุณของผมแบบดิบดี ถ้าจะลองก็ไปชวนผมเลย ผมนะขึ้นเตียงกับทุกคนได้ไม่เกี่ยวอยู่แล้ว แบบนั้นก็เลยเปลี่ยนผับ จนกลายเป็นว่าสังคมคนเที่ยวก็มักจะรู้จักผมดี ทั้งๆที่ไม่เคยเลยจะไปขึ้นเตียงกับคนที่เจอหน้ากันแค่ครั้งเดียวเลยสักครั้ง

“ เฮ้ย โทษทีมาช้า รถติดสัด " ไอ้ไทเดินเข้ามาทักมันยิ้มเหยียดๆมาให้ผม " ตั้งแต่มีผัวนี่หน้ามีออร่านะ "

“ มึงก็ แซวจริงๆเว้ย "

“ ไปได้กันอีท่าไหนว่ะ "

“ ธรรมดานี่เหละ มันขึ้นกู ก็เพิ่งครั้งแรกมันต้องเบสิคไปก่อน " ไอ้ไทส่ายหน้า

“ กูไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น อย่ามาทำซื่อไอ้สัด "

“ จะอวดมากกว่า " ไอ้ฝนว่า

“ ค่อยเล่าแบบละเอียดๆน่า เรื่องมันยาว เล่าในนี้ไม่มันส์ ไม่ค่อยได้ยิน "

“ ท่าทางจะมีความสุขมาก "

“ อย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเลยละ ทั้งมีความสุข แล้วก็มีความอยากจะตบ กันอยู่ทุกวัน " ไอ้ไทกับไอ้ฝนหัวเราะเสียงของเราดังแข่งกับเพลงที่กำลังเปิด

โยกย้ายส่ายสะโพกไปตามจังหวะเพลง หัวของผมที่เริ่มมึน สักพักก็เหมือนว่าจะโดนสะกิดจากข้างหลัง ผมหันหน้าไปเจอกับคนที่เหมือนจะคุ้นหน้าอยู่ ขมวดคิ้วมองมันเพราะกำลังมึนก็มองไม่ค่อยชัดสักเท่าไหร่

“ จำได้มั้ย "

“ อื้ม คุ้นนะ " ผมบอกบอกคนตรงหน้าก็ยิ้ม

“ ยุไง ที่วันนี้เราเจอกันที่ร้านอาหาร " ผมพยักหน้าให้อีกคน " วันนี้ก็บอกแล้วนะ ว่าเจอกัน "

“ เจอกันจริงๆด้วย "

“ ต้องมาเจอให้ได้อยู่แล้วละ " บอกแบบนั้นมือของมันที่อยู่นิ่งๆข้างๆก็เหมือนจะขยับขึ้นมากอดเอว ผมถอยห่าง

“ อย่า แฟนกูมองอยู่ " ผมรู้ว่าเสือต้องเห็นแน่ๆ มันก็จ้องผมอยู่ตลอดเวลาไม่วางตาอยู่แล้ว หันไปจับไหล่ไอ้ไท มันที่หันมามองผมมองไปที่ไอ้ยุ

“ จะทำอะไรวะ "

“ ก็เปล่า " ยุปฎิเสธผมก็เดินไปยืนข้างไอ้ไทมากขึ้น " อย่างที่เค้าบอกจริงๆ หวงตัวจังเลยนะ หวงตัวแต่สุดท้ายก็ไปด้วยตลอด อยากรู้นักว่าจะเหมือนกับที่ใครๆพูดมั้ย"

“ พูดว่าอะไร " มันก้มลงมากระซิบ

“ ของมึงนะ เวลาตอดตอนอยากมันสุดยอดมากเลย "

“ สัด " ผมผลักมันออกออกแต่คนตรงหน้าก็ทำได้แค่หัวเราะเท่านั้น ที่แท้ไอ้คนที่เจอวันนี้ที่บอกว่าคุ้นหน้าก็เพราะแบบนี่นี้เอง โลกแม่งไม่ได้กลมหรอก มึงจงใจชัดๆ กูรู้

“ หึ "

“ อย่าไปสนใจเลย เต้นดีกว่า " ไอ้ฝนดึงมือผมให้เดินไปอยู่ข้างๆมัน แต่มืออีกข้างก็ถูกอีกคนดึงเอาไว้

“ น่า ไปด้วยกันหน่อย "

“ อย่ามาดูถูกคนแบบกู  กูมีแฟนแล้ว รักแฟนมากด้วย ปล่อย "

“ แล้วเค้ารักมึงมากรึเปล่าละ " ยุถามผม ตอนที่มันก้มลงมามองผม " น่า ยังไงเค้าก็ไม่จริงจังกับมึงอยู่แล้ว ดูวันนี้ที่เค้าพูดกับมึงกูก็ดูออก  ไปสนุกกับกูดีกว่า "

“ ไม่ไปเว้ย " ผมสะบัดมือออก ก่อนจะหันกลับไปหาไอ้ฝน

“ คนแบบมึงไม่มีสิทธิมาปฎิเสธกูนะ " ดึงแขนตัวให้เข้ามาใกล้ เอวที่ถูกรั้งเข้าไปหา ในวินาทีที่หน้าของมันเหมือนมันจะใกล้ แต่เสียงนึงก็ดังขึ้นก่อนที่แขนของมันจะหลุดออกจากเอวของผมไป เสียงของเก้าอี้ที่ร่างนึงถูกต่อยจนล้มพับลงไป

“ มึงจะทำอะไร "

“ เสือ " ผมหันไปมองมันที่มาอยู่ข้างๆตัวผมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เสียงโวยวายของผู้หญิงที่อยู่ในเหตุการณ์ทำให้คนทั้งหมดหันมามองเรา

“ หึ ไอ้เชี้ยนี่อีกละ มึงนี่ถอยหน่อยได้มั้ย " ยุลุกขึ้นมายืนอยู่ตรงหน้าเสือมันยกยิ้ม " แบ่งๆกันหน่อยสิว่ะ อย่าเก็บไว้กินคนเดียวสิ ของดีๆ "

“ อย่ามายุ่งกับของของกู! " เสือจับเสื้อของยุขึ้นมาจนเหมือนว่าตัวมันจะลอยขึ้นมา  แรงเหวี่ยงของหมัดที่ปะทะหน้าแรงจนอีกคนไถลออกไปไกล

“ อ๊ะ " เสียงร้องของมันมาพร้อมกับเสียงหัวเราะ " ของของมึง ของของมึงได้ไงว่ะ ไอ้เชี้ยนี่นะ โดนเอามาไม่รู้ตั้งกี่คนแล้ว ไอ้ควาย "

“ มึง ไอ้สัด " แรงหมัดของเสือที่โถมเข้าไปใส่ ยุ มันแรงและเร็วจนผมทำได้แต่ยืนนิ่งๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก บางทีก็เร็วจนผมไม่ทันจะตั้งตัว ความน่ากลัวของอารมณ์โกรธของมันเหมือนเสือที่กำลังหิวจัดและไม่ปราณีต่อสิ่งมีชีวิตใดๆ

“ เชี้ยเสือ ปล่อย ไอ้สัด เดี๋ยวมันตาย "

“ มึงเลิกพูดถึงปิงแบบนั้นนะไอ้สัด อย่าให้กูได้ยินอีกเป็นครั้งที่สอง "

“ มึงคิดแบบนี้มึงต้องต่อยคนทั้งผับแล้วละ เพราะใครๆมันก็คิด "

“ ไอ้เชี้ย " เสือที่กำลังจะก้าวออกไป แต่มีแขนนึงที่ดึงมันเอาไว้

“ อย่ามึงพอแล้ว " เทมว่า ตอนที่พยายามดันมันให้เดินมายืนอยู่ข้างผม

“ เสือ " ผมเรียกชื่อมันตอนที่จับแขนของมันไว้ " กูไม่เป็นอะไรหรอก  " ผมกอดมันไว้แน่น ไม่รู้ทำไมถึงต้องทำแบบนั้น อาจเพราะผมไม่เคยมีใครที่ทำแบบนี้เพื่อผมเลยสักครั้ง หลายครั้งที่มีแฟนแต่คนพวกนั้นก็แค่จูงมือผมแล้วเดินหนีออกไป

“ ยุ ! “ เสียงทุ่มที่ตะโกนเรียกยุเสียงดังจนผมสองคนหันไปมอง เพื่อนของมันตัวล่ำๆพอกับเสือ มันตวัดหันมามองเราตอนที่ยุชี้มา

“ ไอ้เชี้ยนั่น "

“ หลบไป " เสือบอกแบบนั้นตอนที่ผลักผมกระเด็นออกไป เสือโดนถีบเข้าที่ท้องจังๆกับหมัดแรงๆที่ซัดเข้ามาจนเลอดซิบ

“ เสือ! " ตัวผมที่กำลังลุกเข้าไปหามันที่ทรุดลงกับพื้น เสือสะบัดตัวผมให้ออกห่างก่อนจะลุกขึ้น

“ เฮ้ย ! เรื่องนี้มึงไม่เกี่ยวนะเว้ย " เทมตะโกนด่าเพื่อนยุที่กำลังจะทำท่าเข้ามาต่อยเสืออีกครั้ง

“ แล้วทำไมก็กูอยากจะเกี่ยว "

“ ก็ไม่ทำไมหรอก เพราะกูก็จะเกี่ยวด้วย " แรงต่อยที่ปะทะกันอีกหนึ่งหมัดตอนนี้มันเหมือนเวทีมวยขนาดย่อมไปแล้ว หมัดที่กำลังจะง้าอยู่ๆ ผู้ชายคนนึงก็เดินเข้ามา ท่าทางที่ดูเป็นที่เกรงขามบอกกับผมว่า นั่นคือเจ้าของที่นี่

“ ถ้ามึงจะต่อย ไปต่อยกันข้างนอก ที่นี่ผับไม่ใช่ลานต่อยมวย "  ทั้งสองที่ถูกจับแยกออกจากกัน " ส่วนมึง นี่มันเรื่องของเค้า มึงเสือกอะไร "

“ ก็นั่นมันเพื่อนกู "

“ ไม่ใช่เหตุผลที่มึงจะมาต่อยมัน เพื่อนมึงอ่อนเอง สู้ไม่ได้  "  ท่าทางโมโหของเพื่อนยุ ที่เหมือนจะไม่ยอมหยุด " หรือจะให้กูเรียกตำรวจดี "

“ ไปไอ้ยุ กลับ " มันหันไปหาเพื่อนมันประคองกันลุกขึ้น

“ เลิกมุงแล้วมาสนุกกันต่อดีกว่า ไปๆ " เค้าตะโกนแบบนั้น เสียงเพลงที่ตอนแรกเงียบไปก็เริ่มดังขึ้น เทมหันมาหาผม

“ ปิง พาไอ้เสือกลับไป ทางนี้กูจัดการเอง "

“ อื้ม " ผมพยักหน้าให้เทมตอนที่กำลังเอื้อมมือไปจับแขนมัน เสือสะบัดออก มันเดินออกไปข้างนอกด้วยท่าทีโมโห

“ เสือ " ผมเรียก ขาที่กำลังจะเดินถึงรถให้หยุดเดิน มันที่นิ่งอยู่แบบนั้น ผมเดินเข้าไปกอดมันจากด้านหลัง " ขอบคุณนะ แต่เสือมึงต่อยกับคนทุกคนที่ด่ากู ที่ดูถูกกู ไม่ได้หรอก "  มันมีเยอะเกินไป เยอะเกินกว่าที่มึงจะต่อยพวกมันได้หมด กูไม่อยากให้มึงเจ็บ ไม่อยากให้มึงเจ็บเพราะกู

“ กูจะทำ " มันพูดด้วยน้ำเสียงโกรธ

“ กูไม่อยากให้มึงต้องเจ็บเพราะกู "

“ ที่มันด่ามึงกูก็เจ็บอยู่แล้ว "  ร่างที่ผมกอดไว้แน่น เสือหันมามองหน้าตอนที่มันกำลังเช็ดน้ำตาให้ " เพราะคนที่ด่ามึงแบบนั้นได้ มีแค่กูคนเดียวเท่านั้น จำไว้ "

......................................................

พี่เสือคนดีของปิง แต่ก็ปากหมาเหลือเกิน
รักนะ แต่ก็ต้องทำร้าย นายเป็นพวกซาดิสสินะ  :a5:
ส่วนปิง แน่นอนว่านางต้องเป็น มาโซคิสแน่ๆ  o22
ใครมีทวิตและเฟส ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์เด้อ  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 21-11-2014 20:42:48

เพราะพี่เสือมันเป็นคนแบบนี้ไง จะด่ามันก็ด่าได้ไม่เต็มปาก  :katai1:
ปิงปิงน่าสงสาร ต้องเจอผู้ชายเลวๆแบบนี้อีกกี่คน แต่ยังไงพี่เสือก็จะปกป้องใช่ไหมอ่า :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 21-11-2014 20:43:39

โอ๊ยยยยย สงสารพี่เสืออ่ะ หนักแน่นให้มากนะ

เราว่าปิงควรเปลี่ยนพฤติกรรมนะ ถ้าไม่อยากให้ใคร ๆ พูดว่าง่าย ก็ต้องทำตัวให้ยากเข้าไว้

บอกตรง ๆ ณ จุดจุดนี้ รักพี่เสือมากค่ะ :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 21-11-2014 20:58:29

โหย ฉันร้าบกับนายได้คนเดียว

คนอื่นไม่มีสิทธิ์ :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 21-11-2014 21:02:19

ว่าแล้วเชียว สันดานผู้ชายเลวๆที่ชอบหลอกกิน เมื่อไม่ได้ก็ว่าแบบนี้ตลอด

สรุป เสือเอ๋ยจะร่านก็ร่านกับกูคนเดียวสินะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 21-11-2014 21:07:13

เสือผู้ชายปากร้ายแต่ปกป้องปิงด้วยชีวิต ใครก็มาว่าปิงไม่ได้นอกจากตัวเอง
เราจะด่าเสือก็ด่าได้ไม่เต็มปาก เพราะสุดท้ายเสือก็จะทำให้เราหลงรักเพิ่มขึ้นไม่รู้ตัว
สงสารปิง จะมีอีกกี่คนที่จะมาทำแบบนี้กับปิง เสือหนักแน่นนะ ปกป้องปิงด้วยนะ
ปิงสู้ๆนะ
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 21-11-2014 21:08:01

สงสารปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 21-11-2014 21:09:17

สรุปคือน้องปิงมันไม่ได้มั่วแต่ผู้ชายชั่วๆมันชอบมโนไปเอง
ถุ้ย!!! เกลียดไอ้คุณยุมาก อยากซัดแม่ม!! = =*

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 21-11-2014 21:21:51

เสือน่ารักมวากกกกก อยากได้ อยากโดน   :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 21-11-2014 21:26:02

เอาจริงๆปิงไม่ได้ดูง่ายเลยนะ คือ คนสมัยนี้อัธยาศัยดีแบบปิงนี่เรื่องปกติเลยนะ

แต่เพราะด้วยหน้าตา และอคติของคนที่เข้ามาหาตราหน้าว่าปิงง่ายอยู่แล้ว

ขนาดเสือเอง ก็ยังเคยมองปิงแบบนั้นเลย เราว่าคนแบบนี้น่าสงสารนะ

เอาใจช่วงพี่เสือกะน้องปิง ให้หนุงหนิงกันไปชั่วลูกชั่วหลาน 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 21-11-2014 21:29:36

หวึยๆ บรรทัดสุดท้ายน่ารักมาก พระเอกเท่ห์ขึ้นทุกวัน
เมื่อไรพวกเลวๆ นี่จะเลิกให้ร้ายปิงสักทีนะ สงสารน้องจัง
บางทีปิงอาจต้องหยิ่งมากกว่านี้ ไม่ต้แงไปคุยกับพวกมันหรอก

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 21-11-2014 21:36:34

พี่เสือผู้เเสนดี รักพี่เสือค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 21-11-2014 21:43:17

แหม๋ ประโยคสุดท้ายเหมือนจะดีนะ

อีตาเสือ

 :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 21-11-2014 21:46:44

สงสารปิงอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 21-11-2014 21:47:20

พี่เสือด่าได้คนเดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 21-11-2014 21:54:53

สงสารปิง ถึงสองคนจะรักกันมาก แต่คนรอบข้างแบบไม่โอเค

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-11-2014 22:02:58

 o13 พ่อพระเอก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 21-11-2014 22:08:13

ใช่อย่างที่ปิงว่า เสือจะต่อยทุกคนที่ว่าปิงไม่ได้หรอกนะ
แต่มันน่าหาคำตอบจริงๆว่า ทำยังไงความรู้สึกที่น่าโมโหเวลาคนว่าปิงจะหายไป...
ต้องทำตัวให้ชิน?
ต้องไม่สนใจเสียงนกเสียงกา?
หรือว่า ความชัดเจนจากทั้งคู่เอง...เวลาด้วยมั้งที่จะพิสูจน์
เหมือนคำพูดสวยหรูนะ แต่เราคิดว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ
เพราะที่เวลาที่ผ่านมา มันสั่งสมความคิดของคนรอบตัวว่าปิงเป็นคนยังไง
งั้นช่วงเวลาต่อจากนี้ไป จะให้เปลี่ยนความคิดคนอื่นรวดเร็วเลยคงไม่ได้ คงต้องค่อยเป็นค่อยไป
สู้ไปด้วยกันนะ
/คนอ่านอินจัด ฮ่าๆ
//ประโยคสุดท้ายนี่กำลังจะชมพี่เสืออยู่แล้วเชียว ก๊ากเลย แหม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 21-11-2014 22:16:31

เสือน่ารักที่สุด...

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 21-11-2014 22:21:03

หนักเข้าไว้น๊าพี่เสือ
อย่าให้อะไรมาทำลายความรักได้น๊า
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง+ปิงเสือสู้ๆคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: MaEwA ที่ 21-11-2014 22:51:14

 :-[ :-[  10 ดาวให้พี่เสือ เอาใจไปเลย แมนมากๆ กรี๊ดดด ฟิน
สงสารปิงมากเลยเรื่องนี้   :hao5: เจอแต่คนเห็นแก่ตัวมาก่อนพี่เสือ ชอบบบบบ
ปล. มีพี่เทมด้วย อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 21-11-2014 22:53:30

เสือนายอย่างเท่ห์อ่ะตอนนี้
แต่ก็ยังคงดีกรีปากสุนัขไว้อย่าเหนียวแน่น
เกือบจะซึ้งล๊ะถ้าไม่มี
"...เพราะคนที่ด่ามึงแบบนั้นได้มีแค่กูคนเดียวเท่านั้น..."

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 21-11-2014 23:05:24

เลิกเที่ยวผับกันสักพักมั้ย สักปี ครึ่งปีก็ยังดี แม้จะกลบข่าวลือไม่ได้
แต่ก็ไม่เสี่ยงเจ็บตัว เริ่มต้นรักแล้วแต่จะรักษาไว้มันยากยิ่งกว่า มาถึง
ตอนนี้คงต้องใช้ทั้งความเข้าใจ ความเชื่อใจ การปรับตัวเข้าหากัน
อีกเยอะ ยิ่งมาเจอปัญหาของปิงแบบนี้ ทั้งปิงและเสือแหละที่ต้องอดทน
ใจแข็ง ก็ได้แต่หวังว่าความรักที่ก่อตัวเพิ่มขึ้นในทุกวัน จะหล่อหลอม
ให้เข้มแข็ง ไม่ไหลไปตามแรงยั่วยุของพวกมารผจญ :mew6:
ขอบคุณขนมสำหรับตอนใหม่ค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-11-2014 00:10:01

 :katai5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 22-11-2014 01:18:13

เอิ่ม คนเดียวที่ด่าได้คือพี่เสือเอ่อเริศ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 22-11-2014 01:44:41

ยุคะ ต่อให้เขาง่ายจริงแต่ถ้าเขาไม่เอาแกก็คือไม่เอาค่ะ

 :beat: :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 22-11-2014 07:41:31

ไม่ได้อยากจะว่าปิงนะ แต่ทุกคนที่เข้าหาปิงน่าจะรู้ ไม่คิดไรแต่ก็ไปปฏิเสธ ให้เด็ดขาด ไม่รู้จักกันออก ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ก็ต้องเจอแบบนี่ไปตลอด ถึงอิพี่เสือมันจะรักขนาดไหน แต่ดึงแต่คนอื่นเข้ามามันไม่โอเคนะปิง ถ้าไม่อยากให้ใครว่าง่ายปรับตัวซะ มันจะลำบากช่วงเริ่ม แต่เชื่อเถอะมันจะดีขึ้น ทำใหคนอื่นเห็นสิว่ามีเสือคนเดียว เลิกนิสัยเดิมๆซะ อดีตแก้ไม่ได้แต่ปัจจุบันทำให้ดีสิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 22-11-2014 08:05:58

พี่เสือหยั่งเท่ห์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 22-11-2014 10:53:03

 :fire:  ไอ้พวกสันดานเสียนี่ คนเขาไม่เบ่นด้วยยังจะมาตอแย  :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 22-11-2014 12:07:47

ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร ต่อยแม่งเลยพี่เสือออออ
เราจะไฟท์ เราจะไม่อยู่เฉยนะ แหม่
แต่ชอบจริงชอบจังที่แบบ...ในร้านอาหารนี่คือไร :-[ :o8: :impress2:
แสดงความเป็นเจ้าของแบบนี้ ชอบนะรู้ยัง!!!!! :hao7:
แต่ตอนก่อนจะจบนี่ยังไงๆๆๆ มีการดูถูกได้คนเดียว ว๊ายยยยย
ยังคงเส้นคงวา การเป็นผู้ชายปากหมาที่หน้าขยี้เสมอ ว๊ายยย
ส่วนคนอื่นต่อยแม่งเลยเนอะพี่เสื้อเนอะ เราต้องไฟท์
แต่ก็หวังว่าพี่จะใจเย็นๆ และอยู่ข้างๆปิงเสมอนะพี่ อย่าไปฟังคนอื่น รวมถึงพี่ชายพี่ด้วย (งานมโนนำหน้าไรเตอร์ต้องมา)

รอๆๆๆ รอพี่หนมนะรู้ยัง (โบกป้ายไฟเชียร์) :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 22-11-2014 14:45:16

เอาเข้าจริงๆ ปิงคงไม่ได้มั่วขนาดนั้นอะ ถึงปิงจะเคยมีอะไรกับคนอื่น  แต่ทุกคสก็เป็นแฟนทั้งนั้นไม่ใช่แค่คู่นอน  เกิดมาสวยช่วยไม่ได้จริงๆ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 22-11-2014 16:27:52

ปิงควรจะปร้บตัวนิดนึงนะ
รู้ว่าสวย ก็ต้องรู้สิว่าใครจะเข้าหาตัวเองแบบไหน
ให้เสือตามไปต่อยทุกคนก็ไม่ได้จริงๆนั่นแหละ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 22-11-2014 17:33:36

ตอนแรกๆ อยากตบปากพี่เสืออ่ะ พูดแต่ละที
แต่หลังๆ คือเริ่มเข้าใจละ ว่าแกคงเป็นคนงี้อ่ะ55555 จะว่าไปพี่แกหนักแน่นนะ
ชอบมากที่บอกว่า คนพี่ด่าปิงได้คือเค้าคนเดียว ยิ่งอ่านยิ่งเข้าใจพี่เสือขึ้นเยอะ
คนที่ควรจะปรับหน่อยก็ปิงอ่ะ อย่าเฟรนลี่มากเลย คนที่เข้าหาก็รู้ๆ กันอยู่
แล้วยิ่งทำตัวเหมือนเดิม คือไม่กลัวพี่เสือจะเชื่อคำพูดคนอื่นหรอก แต่กลัวพี่แกเชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็นอ้ะ
ยืนคุย ยิ้มแป้นกับผู้ชาย มันคิดได้ไม่กี่ทางหรอกว่าเป็นคนยังไง
มาซะยาว จะบอกว่า รักพี่เสือ  :กอด1:

คนเขียนสู้ๆ  :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: panari ที่ 22-11-2014 19:52:17

ชอบพี่เสือจัง หวังว่าจะปกป้องปิงได้ตลอดรอดฝั่งนะ ไม่ใช่ทิ้งปิงไว้กลางทาง T^T

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 22-11-2014 22:34:38

ปิงน่าจะลดๆความอัธยาศัยดีลงหน่อยนะ ในความจริงอยู่ๆเจอกันที่สลัดบาร์แล้วมาถามชื่อนี่คงแบบ เอ่อะ อะไรอ่ะ -O-
แล้วยิ่งถ้าจะเดินไปส่งที่โต๊ะไรงี้มันออกจะเกินไปสำหรับคนเพิ่งเจอกันครั้งแรกไปหน่อยนะ
อัธยาศัยดีกับอ่อยมันเส้นบางๆคั่นเอง แล้วยิ่งปิงมีภาพลักษณ์แบบนี้อยู่ด้วยแล้ว ใครๆจะคิดว่าอ่อยมันก็ไม่แปลกหรอก(รวมทั้งเสือด้วย)
ถ้าอยากให้มันเงียบก็ต้องทำให้เห็นชัดๆไปเลยว่าไม่ได้เป็นแบบนั้น แล้วก็เปิดตัวกับพี่เสือแบบปังๆไปเลย น่าจะเวิร์คนะ
ไม่งั้นเหนื่อยหนักแน่ๆ .. เฮ้อ ..

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 22-11-2014 22:51:05

แหมๆๆ พี่เสือมาแบบเท่ห์
แต่จบเน่ามากค่ะ 555
เอาวะ ก็ถือว่าได้ใจแฟนๆไปอีกเพี้ยบ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 13 // 21.11.57} #หน้า 12
เริ่มหัวข้อโดย: lazat.mchub ที่ 23-11-2014 02:51:36

นี่อ่านรวดเดียวเลย ติดอะ อยากอ่านต่อ 555555555555
รู้สึกว่าจะต้องมีดราม่าลูกใหญ่ๆภายภาคหน้าแง๋  :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 23-11-2014 21:03:41

ตอนที่ 14

“ เจ็บฟรีๆเลยมั้ยละมึง " เสียงที่กำลังพูดเป็นคนเดียวกันกับมือที่กำลังทำแผลให้ แผลที่ไม่ได้มีอะไรมากมายก็แค่ปากแตก แต่คนทำก็ยังดึงดันที่จะทำให้

“ เจ็บ! “ ผมบอกมันตอนที่ปิงเอาสำลีก้อนชุบแอลกอฮอล์มาเช็ดตรงแผลของผม 

“ นิ่งๆ กูจะทำให้เร็วๆเลย " ถึงจะบอกแบบนั้นแต่ก็ไม่เห็นจะเป็นแบบนั้น มันเชื่องช้าแต่ก็เป็นการทำแผลที่บรรจงเอามากๆ สายตาที่เอาแต่มองแผลของผม ทำได้คงเอาแว่นขยายมาส่งดูแล้วทำความสะอาดให้ เบต้าดีนถูกเช็ดเป็นอย่างสุดท้าย สายตามันมองแผลของผม ก่อนจะถอนหายใจแล้วยกมือขึ้นลูบหัวผม " ทีหลังอย่าทำแบบนั้นอีกนะ "

“ ทำไม  เค้าพูดความจริงสินะ " ผมรู้ว่ามันไม่ใช่อย่างงั้น ปิงที่ผมรู้จักแม้จะแค่ช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันก็ไม่ใช่คนแบบนั้น

“ ไม่อยากให้มึงเจ็บตัวเพราะกูมากกว่า " ยิ่งเห็นมันทำหน้าแบบนั้น ใจก็ยิ่งโกรธคนพวกนั้นที่พูดถึงมันแบบเสียๆหายๆ มือของปิงลูบหัวผม มันเล่นปลายผมของผมยิ้มจางๆของมัน ตอนนี้มันคงรู้สึกไม่ดีอยู่แน่ๆ คงคิดถึงเรื่องที่ผมต่อยกับคนอื่น คิดถึงคำพูดของคนอื่นที่ผมได้ยิน คิดถึงสิ่งที่คนอื่นพูด

 ตัวของผมขยับเข้าไปใกล้ตอนที่กอดเอวของมันไว้ ปิงหันมาจ้องหน้า ยิ้มหวานๆนั้นยกยิ้มขึ้น ผมจูบลงบนริมฝีปากมันเบาๆ ลิ้นที่กำลังจะเข้าไปในปาก น้ำลายที่ลากผ่านแผลตรงมุมปากผมหยุดการกระทำทุกอย่างนั้นลง " ซี๊ด "

“ หึ " ปิงผละออกห่างจากผมมันยิ้มก่อนจะยื่นมือมาจับที่แก้ม " ซี๊ดเลยสิมึง "

“ แผลแค่นี้เอง ไม่เท่าไหร่หรอกน่า " กอดมันไว้ทั้งตัวตอนที่จูบมันอีกครั้ง คราวนี้เป็นปิงที่สอดลิ้นเข้ามาหาผมแทน ร่างบางยกตัวขึ้นคร่อมทับบนร่างผม การจูบที่อ่อนหวานทำให้ผมเผลอไผลกอดเอวมันไว้ตัวก็โน้มลงนอนบนโซฟา

“ ให้ท่าเหรอ " ผละริมฝีปากออกถาม มันยิ้มตอนที่สายตาหวานๆนั้นจ้องผม

“ มึงเริ่มก่อนนะ "

“ แพ้มึงทุกทีเลยสิน่า " ปิงว่าแบบนั้นตอนที่จูบผมอีกครั้งก่อนจะผละออก มันซบลงบนอกผม เด็กช่างอ้อน  " เสือ "

“ อะไร "

“ ขอบคุณนะ "

“ เรื่อง "

“ ก็ที่มึงไปต่อยกับคนอื่นเพราะพวกมันเข้ามาด่ากู ขอบคุณนะ กูตกใจมากเลยรู้มั้ย " มันหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะพูดต่อ " มึงเป็นคนแรกเลยที่ทำแบบนั้น "

“ แล้วคนอื่นๆ เค้าทำไงละ "

“ พากูเดินออกมานิ่งๆ แล้วก็ไปส่งคอนโด จากนั้นก็ขาดการติดต่อไป ในที่สุด " ว่าแบบนั้นมันกอดผมแน่นขึ้นไปอีก " มึงน่ะ จะเป็นแบบนั้นมั้ยนะ "

“ แบบไหน "  คำถามของผมทำเอามันเงียบไป ปิงที่หยุดพูดมันเอาแต่กอดผมไว้

“ กูไม่พูดหรอก เดี๋ยวมึงเลียนแบบไอ้เหี้ยพวกนั้น "

“ กูอยากรู้  "

“ ไม่อยากจะเล่า "

“ เล่ามา " ผมดันตัวเองขึ้นมานั่งตอนที่จับมันให้ออกห่างไอ้ปิงก็ถอนหายใจ

“ มันเริ่มมาจากแฟนคนแรกของกูตอนม.สี่แล้วละ " พิงตัวเองกับโซฟามันเริ่มเล่าแบบจริงจัง " ตอนนั้นเพราะเพิ่งเข้ามาเรียนกรุงเทพแรกๆ ยังไม่ค่อยรู้อะไรเท่าไหร่ เพื่อนก็ไม่มี กูเลยหลงกลผู้ชายคนนึงแบบ ง่ายไปหน่อย มันเป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนที่เข้ามาจีบ กูคบมันเพราะเห็นว่าหน้าตาดีแล้วก็อยากมีใครสักคนให้พึ่ง "

“ แล้ว "

“ มันเป็นคนรักที่เหี้ยมาก พอๆกับความรักที่ดีมากๆ มันเป็นคนดี หล่อ แล้วก็รวย เราคบกันมาประมาณปีนึงมั้ง มันก็เริ่มแปลกๆไป กูจับได้ว่า มันนอกใจกูไปเอาผู้หญิงง่ายๆคนนึงมาเป็นเมีย แต่เพราะกูไม่โง่ก็เลยบอกเลิกมันไป แต่มันไม่ยอมเลิก ก็เลยพยายามง้อกูสารพัด กูเองก็ไม่ยอมตอนนั้นเพราะรำคาญ เลยหาแฟนใหม่แม่ง พอมันกลับมาหากูไม่ได้ นิสัยเหี้ยๆของมันก็เริ่มออก เวลาใครถามว่าทำไมเลิกกัน มันก็ให้เหุตผลว่า เพราะกูร่านไปเอากับผู้ชายอื่นมันเลยเลิก  มันก็เล่าไปต่างๆนานาว่ากูนะ เป็นเด็กเสี่ยมาจากเชียงราย กูขายตัวส่งตัวเองเรียนบ้าง "

“ แล้วทำไง "

“ ตอนนั้นก็เฉยๆ กูคิดว่า ก็มันไม่ใช่ความจริงจะไปแคร์อะไร แต่กูแม่งโคตรคิดผิดเลย เพราะมันเป็นคำพูดที่พูดต่อกันไปมันก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ บางคนเกลียดกูมันก็ใส่ไฟเข้าไปจนเกินความเป็นจริง "

" เช่น  "

" ก็บอกว่า กูนะแค่สองร้อยก็ขึ้นเตียงด้วยแล้ว ตอนนั้นผู้ชายเกือบครึ่งโรงเรียนก็มาขอกูขึ้นเตียงตลอด หนักกว่านั้นพอกูบอกว่าไม่ไป แม่งก็อัพราคาให้ บางคนก็ด่าว่าเล่นตัว พอจะจริงจังกับใครมันก็เข้ามาจีบแค่เดือนสองเดือนทำเหมือนรักกูมาก แต่สุดท้ายก็ฟันแล้วทิ้ง " ปิงยิ้มเยาะตัวเองมันก้มหน้า " ไม่มีใครทนได้หรอกที่จะคบกับคนที่มีข่าวแบบนั้น "

“ แต่ตอนนี้มึงเข้ามหาลัยแล้ว ทำไมยังมีอีก "

“ กูเคยคิดเหมือนกันว่าพอเข้ามหาลัยเรื่องนี้คงจบ แต่เพราะเด็กโรงเรียนกูมันเข้าผับตั้งแต่ม.ปลาย เรื่องนี้ก็แผ่ไปทั่ว เป็นไฟลามทุ่งจนห้ามไม่อยู่แล้วละ ก็อย่างที่มึงเห็น " ก็จริงอย่างที่มันพูด ไอ้โจ็กไอ้นิวไอ้เท่ หรือแม้แต่ไอ้เทมก็ยังรู้พวกเราเรียนโรงเรียนชายล้วนเรื่องไปตามปากแบบนี้ไวจะตายไป แถมมันยังเป็นคนที่ชอบเที่ยวกลางคืนอีกไม่ต้องพูดถึงเลยว่าเรื่องของมันจะดังในหมู่นักเที่ยวมากแค่ไหน  เท่าที่เห็นวันนี้ก็พอบอกได้อยู่  " แต่ตอนนี้ลดลงเยอะมากแล้วล่ะ "

“ แล้วแฟนมึงคนนั้น "

“ มันตายจากกูไปแล้วล่ะ ไม่รู้ว่าอยู่ไหน แล้วก็ไม่อยากจะรู้ด้วย "  มันว่าแบบนั้น ตอนที่ยกยิ้มขึ้นมา " กูไม่สนใจอยู่แล้ว "

“ แน่ใจ "

“ มีใหม่แล้ว ทำไมต้องสนใจของเก่า " รอยยิ้มที่ส่งมาให้ผมปิงก้มลงมากอดผมแน่น " เป็นแบบนี้ให้ได้ทุกวันนะมึง "

“ ไม่รู้สิ " ตอนที่มองตากัน ปิงก้มลงมาจูบผมอีกครั้งมันกอดผมไว้แน่น ใจมันคงกลัว แต่ก็ไม่แปลก เพราะคนที่เจอความผิดหวังมาเยอะย่อมกังวลกับการมีการคาดหวังครั้งใหม่อยู่แล้ว

“ จะพูดให้มั่นใจหน่อยไม่ได้รึไง "

“ แล้วทำไมกูต้องให้ความหวังเหมือนคนอื่น "

“ ไม่อยากให้กูเจ็บเพราะคำพูดของมึงสินะ " ผมยกยิ้มขึ้นมาตอนที่หันไปทางอื่นปิงก็จับหน้าผมให้หันมาจ้องหน้ามัน แล้วก็เป็นอีกครั้งที่มันพูดขึ้นมาพร้อมกับผม

“ รู้ดี "

“ เห้ออ คิดว่าจะได้ไปเที่ยวสนุกๆ ไหงกูต้องได้เรื่องเซงๆกลับมาด้วยว่ะเนี้ย "  ดึงตัวเองให้ลุกขึ้นยืนยกมือขึ้นบิดตัวเองไปมาซ้ายขวา " หิวว่ะ "

“ หิว " ผมทวนเสียงมันที่พูดออกมา ไอ้ปิงก็พยักหน้า " นั่นไง" ชี้ไปที่ตู้เย็นขนมวันนั้นที่ไปซื้อมายังมีอยู่เต็มตู้

“ ไม่อยากกินอะ ออกไปซื้ออะไรเป็นเพื่อนหน่อยสิ "

“ ไปคนเดียวดิ " บอกแบบนั้นผมก็เปิดทีวีดู ของกินมีเต็มตู้มึงยังจะอยากออกไปกินข้างนอกอีก

“ ไปคนเดียวก็ได้ว่ะ " พูดจบมันหายเข้าไปในห้องสักพัก ก่อนจะเดินออกมา " ไปนะ มึงจะเอาอะไรมั้ย "

“ อื้ม.. " ผมหันไปมอง ตอนแรกก็อยากจะให้มันเช็คเบียร์ในตู้เย็นให้หน่อย ถ้าหมดจะได้ฝากมันซื้อ แต่ตอนที่เห็นชุดที่มันใส่ทุกอย่างของผม มันก็นิ่งค้างไปแล้ว ก็แค่กางเกงขาสั้นมากๆที่มันใส่นอนกับเสื้อตัวเดิมที่ใส่เมื่อกี้ แถมด้วยการผูกจุกโชว์หน้าตาสวยๆของมัน

“ ว่าไง จะเอาอะไรมั้ย "

“ ไม่ "

“ ไม่เอาอะไรใช่มั้ย " มันถาม ผมที่กำลังจะพยักหน้าก็ลุกขึ้นยืน

“ ไปด้วย "

“ อ้าว ไหนเมื่อกี้บอกไม่ไป "

“ เปลี่ยนใจแล้ว กูจะไปซื้อเบียร์ "

“ ไม่ต้องเลย  เบียร์ของมึงเต็มตู้ " ปิงเดินไปที่ตู้เย็นมันเปิดตู้ให้ผมดู มีอยู่เต็มตู้จริงๆ

“ วันนี้ไม่อยากจะกินยี่ห้อนี้ อยากจะกินยี่ห้ออื่น " พอพูดแบบนั้นมันก็ พยักหน้าเข้าใจ

“ อ๋อเหรอ .. งั้นก็ไปกัน "

   เดินออกจากห้องพร้อมกันมันที่เดินนำผมไป ระหว่างทางที่เดินไปถึงลิฟท์มีผู้ชายสองคนเดินออกมาจากลิฟท์พอดีมันยิ้มให้กัน เป็นมารยาททางสังคมก็จริงแต่สายตาที่พอมองหน้าแล้วก็มองต่ำไปที่ขานี่คงไม่ใช่

“ ใช่ชุดชวนให้ฉุดชิบหายแล้วจะไม่ให้กูมาด้วยได้ไงว่ะ "

“ หื้ม มึงว่าอะไรนะ "

“ เปล่านิ " เดินนำมันเข้าไปในลิฟท์ผมกดปุ่มลงชั้นล่าง

“ เดี๋ยวกูว่ากูจะซื้อขนมให้เยอะๆเลย  "  มันว่าแบบนั้นตอนที่ลงจากชั้นล่าง เดินออกจากคอนโดเราเดินไปตามทางเดิน ตอนกลางคืนรถน้อย แถมอากาศยังเย็นๆ ผมมองออกไปด้านนอกถนนบรรยากาศแปลกๆทำให้ผมคว้ามือมันมาจับไว้ ปิงมองหน้าเหมือนสงสัยว่า มาจับมือมันทำไม

“ หนาว "

“ มึงนี่อะนะ หนาว ปกติเปิดแอร์จนกูสะท้านนี่อะนะ หนาว "

“ ใช่ ทำไมมึงไม่หนาวเหรอ "

“ ไม่นิ อากาศเย็นกำลังดี มึงเถอะมาจับมือกูแบบนี้นะ ไม่ใช่ว่าหนาวหรอก อยากจับมือกูเพราะเห็นว่าบรรยากาศมันโรแมนติกก็บอกมาเถอะน่า " เสียงพูดล้อๆก่อนจะเอามืออีกข้างมากอดแขนผมเอาไว้

“ งั้นก็ปล่อย " พยายามดึงแขนตัวเองออก แต่มันก็จับไว้แน่น

“ ไม่เอาไม่ปล่อย เรื่องอะไรต้องปล่อย " คลายมือออกจากแขนของผม มาจับกันไว้หลวมๆ  " แบบนี้ก็ดีแล้ว "

   ทางเดินที่เราเดินผ่าน มีหลายอย่างที่ผ่านไป ทั้งคนที่เดินมาคนเดียว ที่เมื่อก่อนผมเองก็เคยเป็นคนนั้น แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว กระชับมือของมันให้แน่นขึ้น เราเดินกันเข้าไปในร้านสะดวกซื้อ

“ มึงจะกินเบียร์อะไร "

“ อันนี้ " ก็เบียร์ยี่ห้อเดิมที่ซื้อมานั่นเหละ

“ ยี่ห้อเดียวกันกับที่มีนะ อันนั้นที่มึงหยิบนะ "

“ เปลี่ยนใจแล้ว ไม่อยากจะกินอันนั้นละ "

“ ใจง่าย " มันว่าแบบนั้นก่อนจะยิ้มออกมา " ที่ออกมากับกูเพราะไม่ได้อยากกินเบียร์หรอกกูรู้  หวงกูมากกว่า "

“ พูดมาก มึงจะซื้ออะไรก็ไปซื้อเลยไป ก่อนที่กูจะกลับ "

“ กลับไปก่อนก็ได้กูยังไม่รู้เลยว่าจะกินอะไร  " ว่าแบบนั้นก็อ้อยอิ่งเลือกสินค้าอยู่นาน  หยิบขนมถุงนั้นมาดูก่อนจะวางแล้วก็ดูอีกถุง ไม่ใช่เพราะว่าไม่รู้จะกินอะไรหรอกครับ แต่คิดจะกวนตีนกูมากกว่า เพราะเห็นว่าผมหวงก็ชอบทำให้หวง เป็นเด็กนิสัยเสียคนนึง

“ อื้ม งั้นเจอกัน " ตอบแบบนั้นผมก็เดินเอาเบียร์ไปที่ค้าเตอร์เช็คเงิน ไอ้ปิงก็จ้องมองมา มันคงคิดว่าผมคงไม่ทิ้งมันไว้จริงๆ คิดเงินเรียบร้อยผมหิ้วถุงเบียร์เดินออกมาจากร้าน ตอนที่ตัวของผมออกจากรัศมีของกระจกร้านขาก็หยุดเดิน ผมยืนรอมันอยู่ตรงนั้น ไม่นานปิงก็เดินออกมาจากร้านท่าทางของมันดูรีบร้อน

“ เชี้ย ไปไหนแล้วว่ะ เร็วชิบหาย " พูดออกมาแบบนั้นถุงที่เต็มไปด้วยขนมของมันก็ถูกเหวี่ยงไปมาเหมือนเด็กๆ " จะหวงกันอีกหน่อยก็ไม่ได้ กูกำลังฟินแท้ๆ "

“ วิ๊ด วิ้ว ขาสวยจังเลย ไปไหนครับน้องสาว " มันหันไปชักสายตาใส่คนที่ผิวปากแซวมันเป็นวัยรุ่นที่อยู่แถวๆนั้น

“ น้องสาวอะไร กูผู้ชายเว้ย "

“ อ้าวสัด ผู้ชายทำไมหน้าสวยขนาดนี้ว่ะ " คนแซวสถบงงๆมันมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมา เพื่อนที่นั่งข้างๆเด็กนั่นล้อ " เชี้ยไอ้ปุ่นเป็นเกย์เหรอว่ะ ฮ่าๆ "

“ กลับบ้านไปดูดนมแม่ไป มานั่งไร้สาระกันอยู่ได้ หนังสือหนังหาไม่ยอมอ่าน " อาจเพราะหัวเสียที่ผมไม่รอ พ่วงด้วยมาโดยแซวมันก็หันไปบ่นเด็กผู้ชายพวกนั้น

“ แต่สวยแบบนี้กูไม่ถือนะ สวยกว่าผู้หญิงอีก  " เด็กผู้ชายที่เดินเข้ามาใกล้มันพร้อมกับผมที่เดินออกไป

“ แต่กูถือ "   

“ เสือ " ปิงหันไปมองผม สายตาของมันตกใจพอสมควรที่เห็นผม " ไหนบอกว่ากลับแล้ว "

“ มึงใส่มาสั้นขนาดนี้ กูคงกลับไปหรอก "

“ เค้ามีแฟนแล้วว่ะ " เด็กคนนั้นสถบออกไปมันกลับไปนั่งที่เดิม ผมเองก็ดึงไอ้ปิงให้เดินออกมาจากตรงนั้น

“ นี่มึงรอกูอยู่ตลอดเลยเหรอ " สายตาที่หันมาถาม ผมชอบสายตาที่เหมือนมีลูกแก้วใสๆอยู่ในแววตานั้น มันน่ามอง " แอบยืนรอกูอยู่ตลอดเลยใช่มั้ย " พูดจาสรุปออกมาเองก่อนจะยิ้มกว้าง " รู้แบบนี้กูน่าจะเลือกของสักครึ่งชั่วโมง "

“ ไม่ได้รอ อย่าสำคัญตัวเองผิด " บอกแบบนั้นผมที่ผลักหัวของมัน แต่ปิงก็ยังยิ้ม

“ โกหก มึงนะหวงกูจะตาย ถ้าไม่หวงแล้วจะไปแอบยืนทำไมตรงนั้น มึงนี่น้า.."

“ รู้ตัวก็ดี " ผมบอกออกมาตอนที่เอื้อมมือไปจับมือของมันไว้ " รู้ตัวว่าทำให้กูหวง ก็ดี "  พอพูดออกไปแบบนั้นทุกอย่างรอบตัวของเราก็เงียบลงไป  ทางเดินที่กลับมาสู่บรรยากาศเดิมๆ

“ กูชอบมากเลยรู้มั้ย ช่วงเวลาแบบนั้นนะ " หันไปมองคนที่ไม่ได้มองมาที่ผม ปิงแค่จับมือผมแกว่งไปมา มันเดินตรงไปข้างหน้า " เวลาที่มึงหวงกู กูรู้สึกว่าตัวกู สำคัญกับมึงเอามากๆเลย บางทีกูก็คิดว่าเวลาที่มึงทำท่าแบบนั้นเหมือนกูโดนมึงกอดไว้ตลอดเวลาเลยว่ะ เหมือนมึงบอกว่า ของกูเว้ย กูหวงกูไม่ให้ใคร "

“  ก็แบบนั้นเหละ " ขาของมันหยุดเดินลง หน้าที่หันมายิ้มให้ ปิงดึงมือผมที่กำลังจะเดินไปไว้

“ พูดให้ฟังหน่อยสิ "

“ พูดเหี้ยอะไร " หันมามองมันที่ จ้องตาผมแบบอ้อนๆ บรรยากาศเย็นๆรอบตัวเรา ผมคิดว่าตอนนี้ถ้าเป็นคนอื่นคงอยากจะพูดคำหวานๆออกมา คำพูดอะไรสักอย่างที่ฟังแล้วจะน่าประทับใจ

“ พูดว่ามึงก็หวงกูเหมือนกัน  "

อยากพูด แต่ไม่รู้จะพูดอะไร ผมพูดไม่เก่ง คิดคำพูดที่ฟังแล้วจะทำให้มันประทับใจก็คิดไม่เก่ง เอื้อมมือไปจับแก้มของมันไว้ ตอนที่ก้มลงจูบริมฝีปากเย็นๆของมันปิงทำได้แค่ยิ้มจางๆ มันคงคิดว่าผมอาจจะพูดอะไรอย่างให้มันประทับใจหลังจากการกระทำนี้

“ ขามึงสวยดีนะ "

“ ห๊ะ " เหมือนว่าคำนี้จะไม่ใช่คำพูดที่มันรอคอยสักเท่าไหร่ " มึงจะพูดแค่นี้เหรอ "

“ อื้ม "

“ เรื่องนั้นกูรู้ตัว ไม่ต้องบอกก็ได้ไอ้สัด "

“ ขามึงสวยดี "

“ เออ กูรู้ไม่ต้องย้ำแล้วไอ้เชี้ยเอ้ย  " หน้าตาหงุดหงิดของมัน ผมเผลอยิ้มออกมา

“ เพราะงั้นก็อย่าให้ใครมองสิ กูหวง "

“ ห๊ะ " เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผมอีกครั้ง " เมื่อกี้ว่าอะไรนะ "

“ ของดีมีครั้งเดียวก็พอ " ผมว่าแบบนั้นตอนที่ก้มลงจูบมันอีกครั้งปิงก็ได้แต่บ่นเสียดาย

“ เสือ มึงแม่ง ใจร้ายว่ะ "

“ ปิง "

" อะไร " เสียงเสียงดายของมันยิ้มตอนที่หน้าของเรายังคลอเคลียซึ่งกันและกันอยู่ " วันนี้กูยังไม่ได้กินของหวานเลย " จูบลงข้างๆแก้มของมัน ปิงมีกลิ่นตัวที่หอมเหมือนอะไรสักอย่าง ทั้งหอมล้วก็น่าหลงใหลทุกครั้งที่เริ่มจูบตัวผมก็อยากจะทำทุกอย่างที่ล่วงเกินออกไปจากนั้น

“ ไม่ให้กิน "

“ ไม่ได้ " บอกแบบนั้นตัวผมก็เดินเข้าไปใกล้มันมากขึ้น  " ต้องให้ "

“ เอาแต่ใจ "

“ แล้วจะทำไม " หอมแก้มมันไปเต็มฟอดปิง จับมือผมให้เดินออกจากตรงนั้น ก่อนคำพูดที่ทำให้ผมหลุดยิ้มจะตามมา

“ ไปบนห้องเลย กูจะได้ตามใจถูก "
 
.................................................

โยนถุงขนมที่ซื้อมาไว้บนเค้าเตอร์ หลังจากนั้นก็ปล่อยให้ทุกอย่างไหลไปกับความรู้สึก มือของผมกอดรอบคอของเสือตอนที่ปากของมันก้มลงมาจูบจนชิดริมใบหูของผมแล้วเป่ารด ร่างทั้งร่างก็สั่นสะท้าน

“ เสือ " ผมเอ่ยเรียกมันตอนที่มือหนากำลังสอดเข้าไปใต้เสื้อ มือที่ไม่ถึงกับสากลากผ่านร่างของผมไปจนถึงหัวนมตึง มันบีบเล่นเหมือนกับของเล่นอะไรสักอย่าง

“ ปิง " เสียงที่มันเรียกอ่อนหวานจนผมโอนอ่อนต่อทุกอย่างล้มตัวลงนอนกับโซฟา ปากของเราแนบสนิทกันตอนที่มันสอดลิ้นเข้ามาผมสัมผัสถึงความนุ่มที่เหนียวลื่นนั่นเป็นอย่างดี เสียงของน้ำลายที่คลอเคลียกันเสือผละออกมาก่อนจะจูบลงมาที่ต้นคอของผม  ปากที่ดูดดึงเนื้อ

“ นิสัยไม่ดี ทำรอยอีกแล้วนะมึง " รอยแสดงความเป็นเจ้าของ ของเสือรู้สึกว่าเหมือนเมื่อวานที่มันเพิ่งจางไป จมูกคมกรีดร่างของผมมันดมลงไปจนถึงท้อง มือที่ร่อนเสื้อของผมขึ้นมามันถอดทิ้ง กางเกงก็เหมือนกัน เป็นคนที่ถอดเสื้อผ้าคนได้ไวและเก่งจนแทบจะห้ามไม่ทัน 

“ เด็กโดนแก้ผ้า " มันว่าก่อนจะหอมลงมาบนท้อง ผมหดเกร็งตรงท้อง ตอนที่มันจูบลงบนขนของส่วนกลาง

“ เสือ " ผมเรียกมันตอนที่ประคองหน้าของมันไว้ " กูมีอะไรจะให้ "

“ อะไร " ทุกอย่างของเราหยุดนิ่ง มันที่ลุกขึ้นนั่ง และกลายเป็นผมที่คลานเข้าไปหา ปลดเข็มขัดแล้วก็ซิปคว้าเอาส่วนกลางของมันออกมาประคองไว้ในมือผมรูดขึ้นลง พร้อมกับปากที่ใช้เลียมันจากโคนถึงปลาย เสือซี๊ดปาก

“ เสียวดีใช่มั้ยล่ะ "

“ ท่าทางจะโปร "

“ ไม่เคยทำให้ใครเถอะ " และมันก็เป็นอย่างที่บอก ไม่รู้สึกดีกับใครก็จะไม่ทำแบบนี้ให้ แม้แต่แฟนคนแรกก็กระดากอายเกินกว่าจะทำให้ ร่อนเนื้อหุ้มส่วนที่ปิดออก ผมเลียขึ้นลงอยู่สักพักมันก็แข็งชันขึ้น อมส่วนหัวด้วยปาก ตอนที่พยักหน้าลงขยับ ตูดกลมๆของผมก็โดนจับเอาไว้แน่น มือว่างๆของไอ้เสือไม่เคยอยู่เฉย มันบีบเบาๆ

“ นี่ ขอหน่อยสิ " มันเชยหน้าผมออกจากส่วนกลางของมัน นิ้วชี้เกลี่ยที่ริมฝีปากก่อนจะสอดเข้าไปในปาก มันถูเข้าแล้วก็ออกสอดเข้ามาอีกนิ้วจนสุดท้ายก็มาทั้งสามนิ้ว ผมดูดนิ้วของมันจนลื่น เสือเอามือออก " ต่อสิ "

แม้จะไม่เข้าใจในสิ่งที่มันทำ ผมก็ก้มหน้าลงอมส่วนกลางที่แข็งชันนั่นต่อ มือที่บังคับขึ้นลงพร้อมกับลิ้นที่เลียมันนั้นผมดูดตรงส่วนหัว เสียงอื้มในคอของเสือก็ดังพร้อมกับมือที่ขยำก้นของผมแบบเต็มแรง มันคงเสียว

“ อ๊ะ " นิ้วที่สั่งให้ผมดูดเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงทำแบบนั้น เสือสอดนิ้วเข้ามาในร่างของผม ตอนที่ปากกำลังอมส่วนกลางอยู่ผมไม่ได้แม้จะห้ามปราม " อื้มมม " ได้แต่ส่งเสียงครางในคอแบบนั้นตอนมันที่สอดนิ้วเข้ามาอีกนิ้ว และ อีกนิ้ว

นิ้วที่ขยับให้ร่างมันหมุนวนไปรอบๆเพื่อหาจุดกระสัน ความรู้สึกกดย้ำถี่ ยากเหลือเกินที่จะทำอะไรสองอย่างพร้อมกันในตอนนี้ เสียวก็เสียวแต่ปากก็ไม่อยากหยุด  ผมพยายามทำให้เสือเร็วขึ้นแต่เหมือนมันเองก็อยากจะทำให้เร็วขึ้นเช่นกันกับมือที่สอดอยู่ในร่างกายของผม

“ เสือ ไม่ไหว " ในที่สุดก็พูดออกมา " ไม่มีแรงจะทำให้ต่อแล้ว อ๊าา " ตอนที่มันย้ำจุดกระสันในร่างผมเด้งตัวไปข้างหน้าปล่อยมือที่กำลังทำให้มันลง รอยยิ้มร้ายที่ยกยิ้มมาให้มันดูถูกใจมากกว่าจะตำหนิที่ทำให้ไม่เสร็จ " อย่าตรงนั้นมัน เสือ อ๊าา " เอื้อมมือไปกอดคอของมันไว้ " เสือ อย่า อื้อ มัน ตรงนั้น กูยังทำให้มึงไม่เสร็จเลยนะ หยุดก่อน "

“ ไม่ต้องหรอก แบบนี้เร้าใจกว่าเยอะ " ว่าแบบนั้นตอนที่ดึงตัวผมให้ลุกขึ้นมานั่งบนตัวของผม " ทำให้แบบนี้ดีกว่า " จับแท่นใหญ่ให้ตั้งตรงมันส่ายไปมาตรงช่องทางหลังของผมที่ทับอยู่ 

“ อ๊า " ผมหยิบถุงยางจากในกระเป๋าตังค์ของมันออกมาฉีกก่อนจะใส่ให้

“ ทำสิ " คำสั่งที่มาพร้อมกับการจูบเบาๆลงบนปาก ใช้มืออีกข้างกับที่ไหล่ของเสือ อีกข้างก็จับลำใหญ่นั่นไว้ ผ่อนช่องทางหลังของตัวเองตอนที่สอดเข้าไป ผมกัดฟันแน่น

“ อื้อออออ " สอดเข้าไปจนเกือบสุด ผมหายใจถี่ ตอนที่เริ่มขยับตัวขึ้นลงสองแขนกอดรอบคอของมันไว้ ตอนที่พยายามขยับตัวฝืนกับความคับแน่น เสือดึงหน้าผมเข้าไปจูบตอนที่เริ่มขยับตัวให้เร็วขึ้น มันไล้จูบจากปากลงมาถึงคอ ต่อด้วยหัวนมทั้งดูดและดึงอยู่แบบนั้น " เสือ "

“ อย่างงั้น " มันว่าแบบนั้นมือก็เข้ามาจับตูดของผม มันบีบก่อนจะช่วยผมขยับขึ้นลงให้ทุกอย่างรวดเร็วขึ้น เสียงของน้ำล่อลื่นที่ไหลออกมา ตอนที่มันเลอะออกมาตรงข้างขา เสียงที่ผมได้ยินคือเสียงเนื้อที่กระทบกันอย่างแรง  รวดเร็วและรุนแรงเหมือนการปั้มของน้ำที่ไม่หยุดพัก ควบเข้าหากันจนทุกอย่างถึงขีดสุด

“ อื้ออ " ลมหายใจหอบๆตอนที่มันพ่นน้ำขุ่นเข้ามาในถุงที่มันสวม เสือดันตัวผมให้นอนลงก่อนที่มันจะดึงเอาส่วนกลางออกมา ถอดเอาถุงยางออก ก่อนจะใส่ใหม่อีกอัน " เจ็บอะ พอก่อน  พรุ่งนี้ไปเรียนเดี๋ยวกูตื่นไม่ไหว "

“ หลับไปเลยก็ได้ "

“ มึงจะให้กูหลับยังไง ไอ้เหี้ย "

“ ก็แล้วแต่สิ " จูบลงตรงช่วงไหล่ เสือ ยังไงก็ยังคงเอาแต่ใจอยู่แบบนั้น

“ ไม่ไหวแล้วจริงๆ ท่าเมื่อกี้มันแทงเข้ามาลึกมากเลย กูจุก " จับที่ท้องมันก็เหมือนจะนิ่งไปลุกขึ้นมามองผม " นะเสือนะ "

“ งั้นก็ใส่เสื้อซะ " โยนเสื้อที่กองอยู่บนโซฟามาให้ผมที่นอนนิ่งๆไม่อยากแม้จะขยับ

“ ขยับไม่ได้ " ผมมองมันที่กำลังรูดซิบตัวเอง มือก็เอื้อมไปจับมือ " ช่วยหน่อย "

“ สำออย " ว่าแบบนั้น แต่คนปากร้ายใจดีก็อุ้มผมให้ลุกขึ้น เสือใส่เสื้อให้ก่อนที่มันจะอุ้มผมขึ้นมาจากโซฟาแล้วก็พาเข้าไปในห้อง วางลงบนเตียง

“ กางเกงอ่ะ ไม่ใส่ให้เหรอ "

“ ขี้เกียจ " บอกแบบนั้น ก่อนจะดึงผ้าห่มมาคลุมให้ เสือเปิดแอร์ก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำมันอาบน้ำอยู่สักพักแล้วก็ออกมา " ยังไม่นอนอีก "

“ หนาว ขอกางเกงหน่อย "

“ ไม่จำเป็นหรอก " พูดแบบนั้นมันก็นอนลงข้างๆ สอดตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกัน ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น

“ ไม่จำเป็นจริงๆด้วยๆ " ตอนที่มือของผมเอื้อมไปกอดมันไว้ ผมหลับตาลงและประโยคสุดท้ายที่ได้ยิน ก็เป็นประโยคที่ทำให้ฝันดีทั้งคืน

“ ขอจำเป็นของมึงนะ อยู่นี่แล้ว "

................................................

ยิ้มรับวันอาทิตย์จิตแจ่มใส เพื่อสู้งาน สู้สอบ สู้กับการเรียนในวันจันทร์ เฮ้!
ตอนนี้ยิ้มๆ ใสๆ
ในมีทวิตและเฟส ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าาา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นจ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 23-11-2014 21:12:46

 :z13: :z13:

_____________
กรี๊ดดดดีใจ ได้จิ้มเสือปิงแล้ว  :z2:
วันนี้มาแบบเบาๆมุ้งมิ้ง กะให้คนอ่านหลงเสือเลยใช่ไหมคะ ซึ่งก็บอกเลยว่าหลงจริงๆค่ะ ; ///////////// ;
ผู้ชายอะไร ซึนได้น่ารักได้หยิกที่สุดในโลกแล้ว ขอให้อยู่ข้างๆปิงแบบนี้ตลอดไปนะเสือ ห้ามทิ้งปิงนะเว้ย!
ไม่งั้นเจอคนอ่านรุมแน่ๆ 555555555555 สงสารปิง ยิ่งอ่านยิ่งสงสาร T T .. ปิงสู้ๆนะ ตอนนี้มีเสือแล้ว ยิ้มได้แล้วน้า ~

เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์เช่นเดิมนะคะ มาอัพไวๆน้า รออยู่ค่า >_____<

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-11-2014 21:24:13

 :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 23-11-2014 21:26:15

 :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:

วันนี้พี่เสือพาเลือดท่วมเบย :haun4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: MaEwA ที่ 23-11-2014 21:29:10

ฟินนนนนกะพ่อคนปากแข็งงงงง ชอบบบบค่าาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 23-11-2014 21:33:21

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด

ประโยคสุดท้ายของพี่เสือได้ใจมากจริงๆๆ
รู้ว่าจะมาม่าแต่ขอให้พี่เสือเข้มแข็งไว้นะ ไม่อยากให้ปิงเสียใจ

น้องปิง พี่เสือเค้าหวงแล้ว ลูกเก็บความแซ่บไว้ให้พี่เสือเห็นคนเดียวก็ได้นะ
คุณพี่กลัวมีเรื่อง ใครทักมาไม่ต้องไปทักตอบนะลูก

รออ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 23-11-2014 21:36:25

ว้าวๆๆๆๆๆๆ
พี่เสือมาแรงแซงทุกโค้งเลย
ได้ใจมากๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 23-11-2014 21:38:53

ทำไมพี่เสือน่ารัก? =///=

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Sahrapova ที่ 23-11-2014 21:41:48

กลัวดราม่าจัง แต่พี่เสือดูแลปิงดีดีน้าา :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 23-11-2014 21:48:52

เสือ  o13 ปิงอ่อยเสือมากเป็นไงละโดนจับกินตับเลย 555555.

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 23-11-2014 21:58:17

พี่เสือน่ารักขึ้นทุกวัน ขาแฟนเขาสวย เขาก็เลยหวง ดีใจไปสิน้องปิง
อดีตปิงเจ็บปวดมาก ต้องเข้มแข็งจึงจะผ่านมันไปได้
เสือห้ามทำให้ปิงเสียใจเด็ดขาดเลยนะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-11-2014 21:59:50

ช่วงนี้หวานตลอด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 23-11-2014 22:01:41

เสือรักเว่อร์อ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 23-11-2014 22:02:36

แฟนคนแรกของปิงคนนั้นคือญาติของเสือใช่ไหม
แต่จะใช่หรือไม่นี่อยาก :z6: มากๆเลย
แค่เพราะคนเลวๆเห็นแก่ตัวแบบนี้คนเดียวแท้ๆ
ถึงทำให้ปิงต้องมาทนต่อเสียงต่อว่าคำดูถูกแบบนี้
เสือจะเชื่อใครกัน แต่เสือรู้ว่าปิงเป็นคนยังไง
แม้จะคบกันรู้จักกันได้ไม่นาน อยู่กับปิงเชื่อใจปิงนะ

แต่เสือเดี๋ยวนี้มีหวงนะ หวงก็บอกแม้จะพูดครั้งเดียว
แต่มันน่ารักมากๆ แถมตอนท้ายยัง :haun4:
นี่ถ้าปิงไม่ขออาจถึงเช้ารึเปล่า หึหึ
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Hope2TheEnd ที่ 23-11-2014 22:03:47

หวานกันแล้วววววววว

น่ารักที่สุด ขอฟัดปิงทีนึง XD

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 23-11-2014 22:05:45

 อ่านไปก็ระแวงไป อย่าบอกนะว่าพี่ชายพี่เสือเป็นอดีตของปิงปิง  :ling3: นี่เค้าคิดมากไปใช่มั้ย?

อ่านแล้วชอบเสือ ชอบเมะซึนๆปากร้ายแต่ใจดีแบบนี้ น่ารัก :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 23-11-2014 22:09:13

 :angry2: หมั่นไส้ปนอิจฉาเบาๆ
ดูท่าแล้วอาจมีมาม่าพอให้เราได้กิน แต่พี่เสือถ้าหนักแน่นเชื่อใจและน้องปิงไม่แรดไม่โกหกจะดีมาก  :hao4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 23-11-2014 22:12:15

นับวันยิ่งหวานนนน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 23-11-2014 22:59:25

รักเสือปิง

 :hao5: :hao5:  :jul1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 23-11-2014 23:04:28

ทั้งคาว ทั้งหวานได้รสชาติอูมาหมิ คริคริ :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 23-11-2014 23:48:51

ทำไมพี่เสือมันน่ารักอย่างนี้ฟร่ะะะะะะ :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-11-2014 01:56:03

อร้ายยยยยย ฟินงะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 24-11-2014 06:30:55

หลงรัก ผู้ชายซึน อ้ายย เขิลล. เหมือนปิงจะเริ่มชินกับความซึนของ
พี่เสือแล้วเนอะ เสือเองก็เริ่มเชื่อใจปิงมากขึ้นแล้ว ว่าแต่หวานชิมลางก่อน
มาม่าป่าวเนี่ยะ ง่าา. น้องปิงคะถ้าหนูยังใส่ขาสั้นโชว์ขาเรียวสวย
ที่สมควรให้แค่เจ้าเสือเห็น ออกไปเดินอวดข้างนอกอีก เจ้จิจับมาตีก้น
หุหุ //อันที่จริงอยากหลอกจับกันกลมๆนั้นตะหาก คึคึ อ้ากก หลบตีนพี่
เสือไม่ทัน. เสือจ๋าเค้าล้อเล่งน้าตะเอง
ขอบคุณขนมสำหรับตอนใหม่ค่าาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 24-11-2014 07:55:39

โอโหหวานสะ
ว่าแต่แฟนคนแรกนี้ใช่หรือป่าว -*-

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 24-11-2014 08:57:56

เหมาะกันเสียนี่กระไร
ใครจะไปเข้าใจการกระทำที่แสนหยาบกระด้างของอีเสือได้ดีเท่าปิง ไม่มีอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 24-11-2014 09:12:11

กิ่งทองใบหยกจริงๆอ่ะคู่นี้ มวยถูกคู่สุดๆ ถึงมาม่าจะมาเราก็ไม่หวั่น เพราะคาดว่าคู่นี้จะงอนง้อในแบบฮาร์ดคอร์กันได้เอง 555 จัดมาเลยค่ะ จัดมาหลายๆตอนเลย อยากอ่าน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 24-11-2014 12:13:51

พ่อเสือ.. คนปากแข็ง อยากจะเอาไม้หน้า3ฟาดให้ได้เลือดจริงๆ
 :oo1:
วันนี้ก็โดนอีกแล้วนะปิง
เรื่องราวที่ผ่านมาเป็นอย่างนี้นี่เอง
โดนแฟนคนแรกปล่อยข่าวนี่เอง :beat:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: screaminoflve ที่ 25-11-2014 02:19:59

โอ้ยยย พี่เสือขา ปากปีจอแต่รักแฟนจริงๆ

ปอลิง.เพิ่งสมัครได้ง่ะ พยายามมานาน 5555555
แต่ก่อนหน้านี้เขาก็แท็กเสือปิงในทวิตตลอดนะ ><  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 25-11-2014 08:23:06

คือเสือ  มึนๆ ซึนๆ
น่ารักมากกกกกกกกกอ่ะ
รู้สึกอิจฉาปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 25-11-2014 21:10:35

สนุกมากครับ...
เบื่อพวกชอบใส่ร้ายคนอื่น

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 25-11-2014 21:17:55

จริงๆ...อ่านกี่ตอนๆก็รู้ว่าพี่เสือเป็นคนไม่ขี้หวงเลย
เป็นคนไม่ค่อยจะห่วงใครหรอกจริงๆ ...เอาเถอะ เอาที่พี่เสือสบายใจ
แหมมมมม พ่อคนปากแข็ง แต่ไอ้ที่ชอบขานี่คงไม่ใช่ปากแข็ง คงจะจริงล้วนๆสินะ
แต่พี่เสือ คนชอบแกล้ง ชอบจังเวลาพี่เสือเรียกปิงว่าเด็ก เด็กอย่างงู้นเด็กอย่างงี้
บ้าจริง คนบ้า~~~~~ :hao3:
รักพี่หนมเชียร์พี่หนมน้าาาาา (โบกป้ายไฟเชียร์ :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 25-11-2014 21:53:11

พี่เสือปากเสียไปนิด แต่ก็โอเคนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 14 // 23.11.57} #หน้า 14
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 26-11-2014 20:17:15

ตอนที่ 15

“ โผล่หัวมาได้นะมึง กูคิดว่าหลงผัวจนไม่เห็นหัวเพื่อนละ " เสียงแซวๆที่เอ่ยบอกผมตอนที่เดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ  ผมยิ้มให้ไอ้ไท " ยิ้มเหี้ยอะไร "

“ คนมันมีความสุขยิ้มไม่ได้รึไง "

“ จะอ้วก " ว่าแบบนั้นผมก็โผเข้าไปกอดไอ้ไท

“ เชี้ยไท มึงงงงงงงง "

“ อะไร "

“ มีความสุข "

“ โดนด่าทุกวันนี่มีความสุข " ผมหัวเราะกับคำพูดของมันก่อนจะพยักหน้า " ประสาท พอกันแล้วล่ะ มึงกับมันน่ะ "

“ กูว่ากูแม่ง มาโซคิสชิบหายเลย " กำหัวตัวเองเแน่นผมฟุบลงกับโต๊ะก่อนจะเหลือบตาขึ้นมามองมัน " โดนด่า แต่ก็ยังยิ้ม ยังมีความสุขอยู่ได้ ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ "

“ น่าหมั่นใส้ " ไอ้ฝนว่ามันแบะปากใส่ผม " แล้วเป็นไง มันกับมึง เข้ากันได้ด้วยเหรอวะ  "

“ ก็ ไม่รู้ว่ะ มันบอกไม่ถูกเหมือนกัน เป็นความรู้สึกที่กูไม่เคยเป็นมาก่อน มันดูเหมือนกูแม่ง บ้าไปแล้ว "ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ รู้สึกเหมือนตัวเองสูญเสียความเป็นตัวเองไปหมด จากคนที่ชอบคนพูดจาหวานๆด้วยแท้ ทั้งๆที่เกลียดคนแบบมันที่สุด แต่ใจมันก็ยังเต้นแรงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน มีความสุขอย่างที่ไม่เคยเป็นแม้จะเป็นคำพูดที่ชวนให้ยิ้มหลังจากที่ฟังคำพูดที่ทิ่มแทงใจ ผมว่ามันเองก็คงเป็น .. การสูญเสียความเป็นตัวเองเพราะความรัก

“ ท่าจะบ้าไปแล้วจริงๆ "

“ ไม่คิดเลยว่าจะลงเอยกันแบบนี้ เหนือความคาดหมายของกูสุดๆ " ไอ้ไทพูดขึ้นมันยิ้มให้ผม " คนอย่างไอ้เสือกับคนแบบมึง "

“ กูอยากรู้อย่าง  ทำไมมันถึงเป็นคนเงียบๆแบบนั้นว่ะ แบบว่าทำไมขวางโลกแบบนั้น ยังจำตอนที่มันมาขอเสื้อผ้าไอ้ปิงจากกูได้เลย คือก็หล่อบาดใจแต่คำพูดนี่แม่ง ไม่เข้าสังคมชิบหาย "

“ เออ นั่นสินะ " ผมหันไปหาไอ้ไท เพราะคิดว่ามันคงเป็นคนเดียวที่น่าจะรู้  " กูเองก็อยากรู้ "

“ ทำไมมึงไม่ถามมันล่ะ "

“ มึงคิดว่ามันจะบอกกูเหรอ  "

“ ก็ไม่คิดงั้น " พูดออกมาแบบนั้น ไอ้ไทก็ทำท่าคิด " ตั้งแต่รู้จักมัน ไอ้เสือแม่งก็แปลกมาตลอดอยู่แล้วว่ะ เงียบ นิ่ง แล้วก็โลกส่วนตัวสูง ว่ากันว่ามันอกหักน่ะ เหมือนว่ารักกับคนที่ไม่ควรรักแล้วก็อกหัก "

“ เหรอ " ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะได้มายินเรื่องแบบนี้

“ แต่ก็ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่า ก็เจ้าตัวก็ไม่เคยพูดอ่ะนะ มีแต่เรื่องที่เค้าลือๆกันในโรงเรียน ก็เพราะมันหล่อใครๆก็ต้องอยากจะรู้จักมันอยู่แล้ว วันๆกูได้ยินเรื่องข่าวลือของมันเยอะแยะ ทั้งเรื่องที่บอกว่าอกหัก ทั้งเรื่องที่ครอบครัวหย่ากัน หรือว่าพ่อมีเมียใหม่ แม่มีผัวใหม่ แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเรื่องไหนกันแน่ที่เป็นเรื่องจริง  "

“ แล้วทำไมถึงมีคนลือไปเยอะแยะขนาดนั้นว่ะ "

“ ก็เพราะมันเงียบมาก ไม่ชอบสุงสิงกับใครไง นี่เหละ  ผลของการเงียบ " หันมาเหล่ผม ผมรู้ครับว่าไทหมายถึงเรื่องอะไร เพราะความหลังที่ตามมาหลอกหลอนทุกวันนี้ก็เพราะความเงียบของผมเหมือนกัน

“ แล้วมึงว่าเรื่องไหนที่มัน เหมือนจะเป็นเรื่องจริงบ้างวะ "

“ เรื่องที่มันอกหักมั้ง ว่ากันว่ามันคบกับผู้หญิงคนนึงที่อายุห่างกันมาก เค้าทิ้งมันไปเรียนต่อ แต่เห็นว่าเพราะบอกให้รอ มันก็เลยเลือกที่จะอยู่ที่นี่ แทนที่จะไปเรียนต่อต่างประเทศกับพ่อแม่ "

“ เหรอว่ะ " แปลกใจที่มาได้ยินเรื่องอย่างงี้ยังไงก็ไม่รู้ว่ะ

“ ไอ้ปิงหน้าซีดเลย " ฝนหันมามองมันกอดไหล่ของผม ตบเบาๆเชิงปลอบ

“ ก็อาจจะไม่จริง ก็ไม่ได้มาจากปากมันซะหน่อยก็ลือกันมาทั้งนั้น มันหล่อ คนชอบก็เยอะ คนเกลียดก็มาก "

“ กูไม่ได้คิดมากหรอก " ตอแหลไปแบบนั้นแต่ในใจก็แอบคิด ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริงขึ้นมา งั้นที่มันยังอยู่ที่นี่ก็แสดงว่า มันกำลังคอยผู้หญิงคนนั้นอยู่นะสิน่ะ

“ ให้เป็นอย่างที่ปากพูดเถอะน่า อย่าคิดให้มันมากนักเลย เค้ายังไม่ค่อยสนใจอดีตของมึง มึงก็เหมือนกันอย่าไปใส่ใจอดีตของเค้าให้มาก "

“ แต่เราลบอดีตออกไปไม่ได้นะเว้ย "

“ ก็เหมือนที่ว่าเราไม่รู้อนาคตเหมือนกัน " ไอ้ฝนตบไหล่ผม " แต่ถ้ามึงอยากรู้ มึงก็แค่ถาม แต่ถ้ามึงไม่กล้ามึงก็แค่เงียบ "

“ ถาม ถามเหี้ยอะไร เรื่องนี้นะเหรอ "

“ อื้ม "

“ แบบว่า ถามมันว่า เสือกูได้ยินเค้าพูดกันว่ามึงกำลังรอผู้หญิงคนนึงอยู่ อย่างงั้นเหรอ ถ้ากูถามแม่งตอบแน่ๆว่า เสือก "

“ อะนะ "

“ กูอยากรู้ พอๆกับไม่อยากรู้นั่นเหละ ช่างมันเถอะน่า อาจจะไม่จริงก็ได้ เรื่องที่ถูกเม้าส์กันก็มีตั้งเป็นร้อยเรื่อง  ของกูที่เม้าส์ยังเป็นเรื่องจริงไม่ถึงครึ่งนึงเลย  " ผมว่าก่อนจะลุกขึ้นยืน " มีความสุขกับวันนี้เถอะ อยากจะทำอะไรก็ทำ อนาคตยังไงก็ถูกวางไว้แล้วถ้ามันจะเกิดก็หนีไม่พ้นหรอกน่า จริงมั้ย "

“ แต่ถ้าเป็นกู กูจะไม่สนใจหรอกน่ะ " ไอ้ไทว่าตอนที่มันลุกขึ้นมายืนข้างๆผม " ก็ตอนนี้มันอยู่กับเรา ถ้ามัวมาคิดถึงอนาคตหรือว่าอดีต แล้วตอนนี้จะมีความสุขได้ไง ก็อย่างที่มึงว่า อะไรที่มันเกิดมันก็ต้องเกิดอยู่แล้ว "

“ คว้าเอาไว้ห้ามให้หลุดมือเลยน่ะ ทำให้เรามันรักมึงมากๆ เพราะถ้ามันรักแล้ว ต่อให้แฟนเก่ายี่สิบคนกลับมาหา มันก็ไม่ไปไหนหรอก "

“ เชื่อมือกูเถอะน่า " แม้จะไม่มีความมั่นใจอะไร แต่ผมก็ยังที่จะปลอบใจตัวเองแบบนั้น คนแบบเสือถ้าจะไปผมรู้ว่ารั้งยังไงก็คงไปอยู่ดีแต่นั่นก็ในกรณีที่มันไม่รักผมแล้ว เพราะงั้นตอนนี้สิ่งที่ทำได้คงทำให้มันยังเป็นอยู่แบบนี้หรืออาจจะเพิ่มมากกว่านี้ ทำวันนี้ให้ดีสุด ผมคิดว่าคงไม่มีอะไรจะใช้ได้ผลเท่าสิ่งนี้แล้วล่ะ

“ นี่พวกมึง คืนนี้ไปผับกันมั้ย นานแล้วนะเว้ยที่ไม่ได้ไปด้วยกัน " ฝนหันมาบอกตอนที่กำลังจะเดินขึ้นไปบนตึกเรียน

“ เอาดิ กูก็อยากไปเหมือนกัน มึงไปด้วยมั้ย "

“ ไปสิ แต่ขอควงแฟนไปด้วยได้มั้ย "

“ ตามใจเถอะจ้ะ อีคนมีแฟนแล้ว " ยิ้มกว้างให้มันทั้งคู่ ตอนที่เราเดินขึ้นตึกในผมก็เอาแต่คิดถึงมัน

' ทำวันนี้ให้ดีที่สุดดีกว่า อดีตก็ช่างมันเถอะ '  ผมคิดว่าตอนที่มันฟังเรื่องในอดีตของผม เสือก็ต้องคิดแบบเดียวกันกับที่ผมคิดอยู่แน่ๆ

..................................

“ อย่างงั้นเหรอ " ผมรับสายโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาในตอนที่ตัวผมกำลังจะเปิดประตูออกไปจากห้อง สายที่โทรเข้ามาไม่ใช่ใครที่ไหนไอ้ปิงโทรมาบอกว่า วันนี้มันมากินเหล้าด้วยไม่ได้แล้วให้ผมไปกับไอ้ฝน ด้วยเหตุผลที่ว่า มันลุกจากเตียงไม่ไหว " เออ ไม่เป็นไรกูไปกับไอ้ฝนก็ได้ "

“ โทษทีว่ะ แต่ครั้งหน้ากูจะไปลี้ยงเหล้ามึงเอง แต่วันนี้.. เชี้ยเสือมึง ไอ้ห่า อื้ออ นี่กูคุยกับไอ้ไทอยู่ "

“ อยู่กับกู "

“ เออ ก็อยู่นี่ไง กูไปไหนได้ละ มึงเอาใส่ไว้อยู่แบบนี้ "

“ มึงไปทำภารกิจของมึงต่อเถอะ " ผมบอกมันไปแบบนั้นไอ้ปิงก็เงียบ ก่อนเสียงนึงจะแทรกเข้ามาแทนแล้วทุกอย่างก็เงียบไป

“ แค่นี้เหละ "

   วางสายโทรศัพท์ก่อนจะใส่เข้าไปในกระเป๋า ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินออกจากห้อง " มันก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ " เพื่อนกำลังมีแฟน มันกำลังมีความสุขกับชีวิตของมัน ผมไม่ได้โกรธแค่เซงนิดหน่อย เข้าใจอยู่ว่า เพื่อนไม่ได้เห็นความสำคัญของเราน้อยลงไปหรอก แต่แค่ว่า มันต้องแบ่งเวลาที่เคยให้เราเกือบเต็มร้อยไปให้กับใครอีกคนที่มันรัก  ผมก็แค่โชคไม่ดีเองที่ไม่มีแฟน อย่างใครเค้า

ครืน ครืน ขับรถออกมาจากคอนโดได้สักพักเสียงมือถือก็ดังอีกรอบ คราวนี้เป็นไอ้ฝน " ว่าไง "

“ ไท " เสียงโอดๆของมันดังขึ้นมา ผมถอนหายใจออกมา ตั้งแต่ยังไม่ได้ฟังข้ออ้างของมันด้วยซ้ำ  " วันนี้ไม่ได้ไปแล้วนะ มึงไปกับไอ้ปิงสองคนเถอะ "

“ ไอ้ปิงก็ไม่ไปแล้ว นอนให้ผัวมันเอาอยู่ "

“ อ้าว " เสียงของมันเงียบไปสักพัก

“ แล้วมึงจะอ้างอะไรอีก " ผัวไม่มีอยากรู้จะอ้างอะไร

“ กูเมนมาว่ะ ปวดท้องสัด ไปไม่ไหว " เป็นปัญหาของสาวโสดที่ต้องเกิดขึ้นทุกเดือน ผมเข้าใจความเจ็บปวดของมันดี ทุกเดือนก็ต้องวิ่งไปซื้อยามาให้ เพราะไอ้ฝนก็มีหน้าที่นอนทุรนทุรายเหมือนจะขาดใจอยู่บนเตียง

“ กินยายัง "

“ แล้ว เอาน้ำร้อนประคบอยู่ "

“ เออ "

“ โทษนะมึง " มันว่าเสียงอ่อนๆ

“ เออ กูเข้าใจ นอนไปเถอะ หายไวๆละ " ผมกดตัดสายลง นี่กูต้องอยู่คนเดียวจริงๆเหรอว่ะเนี้ย มองไปข้างหน้าที่รถกำลังติด จะให้กลับไปคอนโดผมก็ขับออกมาไกลจนเกือบจะถึงผับประจำอยู่แล้ว มองออกไปรอบๆ ผมสะดุดตากับร้านนั่งเล่นชิวๆแบบไม้เก่าๆที่อยู่ติดถนนเส้นเอกมัย " น่านั่งดีว่ะ "

เป็นร้านเล็กๆที่มีแต่ลูกค้ามานั่งดริ้ง บนโต๊ะประดับด้วยแสงเทียนจากตะเกียง ผมตบไฟเลี้ยวเข้าไปจอดด้านหลังของร้าน คนที่ดูไม่ถึงกับบางตาผมเลือกนั่งที่นั่งแบบเค้าเตอร์เพราะว่ามาคนเดียว

“ เบียร์ขวดนึง "

“ ครับ " รับเบียร์ที่เปิดขึ้นมากินผมฟุบลงกับโต๊ะ น่าเบื่ออะไรแบบนี้ว่ะ นี่ถ้ากูมีแฟนป่านนี้กูอาจจะไม่ต้องนั่งคนเดียวก็ได้

มองไปรอบผมไม่เห็นจะมีใครมานั่งคนเดียว แต่ละคนก็มาเพื่อน หรือไม่ก็มากับแฟน " ที่ของคนโสดบนโลกนี้ทำไมมันหายากจังเลยวะ "

“ ก็ไม่ได้หายากขนาดนั้นหรอก " ผมเงยหน้าขึ้นมองคนพูดที่นั่งอยู่ข้างๆ มันยิ้มให้ผมก่อนจะยื่นเหล้าแก้วนึงมาให้ " เลี้ยง "

“ ใส่อะไรไว้รึเปล่าว่ะ " ยกแก้วขึ้นมาพลิกไปมาตอนที่อีกคนยิ้มผมชิม รสชาติดีเลยล่ะ กลมกล่อม

“ อร่อยดี ขอบใจนะแต่ไม่ต้องเลี้ยงหรอก เดี๋ยวกูจ่ายเอง "

“ ก็ไม่เท่าไหร่หรอก กูเลี้ยง เอาไปเถอะ ยังไงก็คนสไตส์เดียวกันอยู่แล้ว " ผมหันเหล่มองมันที่พูดแบบนั้น ใต้แสงไฟสลัวที่ผมเห็น ใบหน้าคมที่มีเสน่ห์นั้น มีท่าทางนิ่งจนทำให้ใจผมเต้น " คนเหงาเหมือนกัน "

“ อย่างงั้นเหรอ "

“ แล้วทำไม มึงถึงบอกว่าเหงา " ผมหันไปหาคำถามที่เอ่ยถามขึ้นมา

“ ก็เพื่อนกูมันไม่ว่างไปไหนมาไหนด้วยเหมือนเมื่อก่อนแล้ว " ไม่ว่างมาเที่ยว ไม่ว่างมากินเหล้าด้วยกันแล้ว ตลกชิบหาย ยิ่งคิดว่าตัวเองคิดแบบนั้นกูก็ขำตัวเอง เพื่อนมีแฟนแล้วตัวเองมานั่งนอย กูเหมือนเด็กชะมัดเลย

“ เพื่อนมีแฟนสิน่ะ "

“ ก็แบบนั้นเหละ ก็นะ คนมันมีความรักมันก็พูดยาก "

“ ก็แบบนี้เหละ เรามีเพื่อนเพื่อเข้าสังคมเท่านั้น เพราะจริงๆแล้ว ก็ตัวใครตัวมันทั้งนั้น "

“ ไม่ใช่แบบนั้นหรอก " ผมเถียง " แค่มันต้องแบ่งเวลาที่เคยใช้กับเราเกือบทั้งหมด ไปให้คนอื่นด้วย กูไม่ได้ซีเรียสมันอาจจะผิดที่กูเอง ที่ดันไม่มีแฟนเหมือนมัน "

“ ตัวแค่นี้ มีแฟนแล้วเหรอว่ะ " หันขวับไปตามเสียงของคนที่พูดด้วย เสียงที่หัวเราะในลำคอของมัน ทำเอาผมคว้าเอาบัตรประชาชนในกระเป๋าออกมาก่อนจะวางไว้บนโต๊ะตรงหน้า

“ 20 แล้วเถอะ เด็กที่ไหนล่ะ "

“ ยังตัดรองทรงอยู่เลย " มันว่าแบบหัวเราะๆก่อนจะทำท่าหยิบบัตรของผมไป ผมก็เอามาเก็บไว้ " แค่นี้ต้องโมโหด้วย "

“ กูไม่ใช่เด็ก แล้วก็ไม่ชอบให้ใครมาบอกว่าเป็นเด็ก "

“ ครับๆ ไม่เด็กก็ไม่เด็ก " ว่าแบบนั้นมือมันจับแก้วเหล้ามาชนขวดเบียร์ของผม " ขอโทษแล้วกัน "

“ แล้วทำไมมึงมาคนเดียว "

“ ไม่มีเพื่อน "

“ เพื่อนมีแฟน " ผมคิดว่าปัญหามันคงเป็นปัญหาเดียวกันกับผม

“ เพื่อนไม่คบ " เหล้าแทบพุ่งออกจากปาก ผมพยักหน้ารับตอนที่มันหันหน้ามา " เพิ่งกลับมาจากอเมริกาน่ะ เลยยังไม่มีเพื่อน "

“ อื้ม  "

“ พอจะเป็นเพื่อนกันได้มั้ย "

“ เพื่อนกัน " ผมชี้นิ้วเข้าหาตัวผม มันที่ยื่นมือถือมาตรงหน้า " มึงจะเป็นเพื่อนกับเด็กแบบกูนะเหรอ "

“ ก็แล้วทำไมละ ไม่มีกฏข้อห้ามไม่ให้มีเพื่อนอายุต่ำกว่าตัวเองนิ อีกอย่างเราห่างกันแค่ปีเดียวเอง "

“ โกหก " หันไปบอกมันอีกคนก็ยิ้ม

“ กู 21 เอง " หนังหน้าทรยศอายุชัดๆ มองด้วยสายตาผมคิดว่ามันน่าจะประมาณ 25 26 

“ แล้วทำไมต้องเป็นเพื่อนกันว่ะ " หยิบมือถือของมันขึ้นมา ตอนที่ทำท่าชั่งใจกับการให้เบอร์คนที่เพิ่งเจอกันแค่ไม่กี่นาที มันก็พูดขึ้น

“ จะได้ไม่ต้องเหงาคนเดียวไง ยังไงเพื่อนมึงก็คงไม่เลิกกับแฟนเร็วๆนี้หรอกน่า "

“ ก็อาจจะใช่ " หยิบมือถือตัวเองขึ้นมายื่นไปให้มันบ้าง เราต่างคนก็ต่างก้มลงเซฟมือถือให้อีกฝ่ายก่อนจะส่งกลับให้กัน " อิฐ เหรอว่ะ "

“ อื้ม " มันยิ้ม " มึงก็ ไท สินะ "

“ อื้ม "

“ ยังเรียนอยู่เหรอ "

“ ก็ใช่ มึงล่ะ "

“ อีกสองปีจบ "

“ งั้นที่บอกว่ามาจากอเมริกา ตอนนี้ที่นั้นมึงปิดเทอมเหรอ " ผมถามมันก็ไม่พยักหน้ารับ ก็แค่ยิ้ม

“ กูทำเรื่องย้ายกลับมาเรียนที่ไทย "

“ ทำไมวะ "

“ กูเผลอไปยิงคนตายมา " เสียงของมันเย็น ตอนที่หันมายิ้มให้ผม อยู่ๆเหมือนมีใครมาดึงตัวผมให้ไกลออกไปจากมัน หน้าที่เข้ามาใกล้ รอยยิ้มของมันน่ากลัวพอๆกับแววตาที่ส่งมาให้ผม " ล้อเล่น "

“ เชี้ย กูก็คิดว่าจริง "

“ แค่เบื่อสังคมแบบนั้นเลยย้ายมา  "

“ มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะ " อยู่ๆปากผมก็พูดขึ้นมา " คนเราแค่เบื่อ ก็สามารถย้ายออกมาจากที่ที่เบื่อ นั่นได้เลยเหรอวะ "

“ ก็ไม่ใช่ทุกคนหรอก มีแต่คนที่พร้อม แล้วก็กล้าที่จะก้าวออกไปเท่านั้นเหละ "

“ อีกสักแก้วมั้ย " มันเขย่าแก้วเหล้าให้มือที่ถืออยู่ ผมพยักหน้า " เดี๋ยวเลี้ยง "

“ ก็บอกว่าไม่ต้องไง "

“ แววตามึงกำลังอ้อนกูแล้วบอกว่า เลี้ยงหน่อย "

“ ใช่ที่ไหนล่ะ " หันไปมองทางอื่น บางทีตัวผมก็เหมือนว่ามีอะไรสักอย่างบังคับให้มันทำตัวแบบไม่ใช่มัน ตอนที่เจอใครที่ชอบผมก็อยากจะเข้าไปคุย อยากจะเข้าไปทำความรู้จัก แต่ก็ไม่กล้าอาจเพราะเคยประสบการณ์ร้ายๆมาก่อน

บางทีที่มองปิงที่วิ่งชนทุกอย่างเพื่อให้ได้ความรักมา บางทีก็อิจฉา ผมอยากกล้าให้ได้ครึ่งนึงของมัน กล้าที่จะยื่นมือไปหาเค้าก่อน อย่างที่มันกล้าบ้าง อยากปล่อยตัวเองให้ได้ลองมีใครบ้าง แต่เพราะเป็นแบบนี้ โอกาสที่จะมีความรักก็ยิ่งเป็นศูนย์ ผมเป็นแค่คนที่ไม่กล้ากับอะไรเลยสักอย่าง

“ เอานี่ " แก้วที่ถูกตั้งลงตรงหน้า  รสชาติเหล้าที่ชอบชักชวนให้ผมกินเข้าไปอีกแก้ว

“ รสชาติดีจังเลยว่ะ มันคือเหล้าอะไรว่ะ "

“ เหล้าแบบพิเศษที่กูคิดขึ้นมาเอง "

“ เหรอ "

“ ใช่ แต่กูไม่บอกสูตรใครหรอกนะว่าผสมอะไรบ้าง "

“ มึงทำเหมือนว่า กูอยากรู้ "

“ กูบอกเอามั้ยล่ะ"

“ ก็ดี " พอตอบแบบนั้นอีกคนยิ้ม

“ ทำท่าเหมือนไม่อยากรู้เลยนะ "

“ กูลองถามพนักงานเค้าก็น่าจะบอกมั้ง " ผมยิ้มก่อนจะหันไปมองบาร์เทนเดอร์ที่่ยิ้มให้ก่อนจะส่ายหน้า

“ บอกไม่ได้หรอกครับ ความลับของลูกค้า "

“ ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ มึงน่าจะเป็นลูกค้าคนสำคัญนะ "

“ ก็บอกแล้ว ว่ายังไงก็บอกไม่ได้ สูตรนี้นะกูให้แค่คนที่อยากจะให้กินเท่านั้นเหละ " สายตาที่มองมา ผมส่ายหัวตัวเองแรงๆ ตอนที่รู้สึกว่า แค่กินเข้าไปสองแก้วก็เหมือนว่า หัวมันหมุนๆ ไม่เอาน่า เกิดมายังไม่เคยกินเหล้าสองแก้วแล้วเมานะ

“ ไม่เอาน่า " ผมสถบกับตัวเอง บางทีก็ลืมไปว่าสิ่งที่กินตรงหน้าไม่ใช่น้ำเปล่า เหล้าบางตัวแรงแบบไม่มีกลิ่นให้รู้สึกเอะใจ รสชาติที่อร่อย หวาน กลมกล่อม แต่สุดท้ายก็ทำให้เมายิ่งกว่าเหล้าแก้วไหนๆ เหมือนความรักเลย

" ไท "

“ หื้ม ? " ผมพยายามควบคุมสติหันกลับไปมองมันที่เรียกชื่อผม

“ มึงเมาแล้วเหรอ "

“ เปล่านี่ กูยังไม่เมา "  โบกมือไปมาตรงหน้ามัน ผมลุกขึ้นยืน ก่อนจะล้มลงมานั่งบนเก้าอี้อีกครั้ง ในใจผมคิด ' ชิบหายล่ะ นี่กูโดนมอมเหล้าเหรอว่ะ เหล้าธรรมดาที่ใช้กลบกลิ่นแรงๆของเหล้าอีกแบบที่แค่กินครั้งเดียวก็เมา ' ผมชักสีหน้ามองมัน

“ ทำไมมองกูแบบนั้น "

“ มึงมอมเหล้ากู "

“ ที่ไหนล่ะ มึงมันคออ่อนเอง อย่าลืมว่าเพิ่งแดกแค่สองแก้ว " อิฐที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะเมา ยิ้มให้ผมตอนที่พยายามลุกขึ้นอีกครั้ง สติที่ผมมีตอนนั้นพยายามหยิบกระเป๋าออกมาวางเงินไว้บนโต๊ะก่อนจะลากตัวเองออกมา

“ กลับล่ะ "

“ เฮ้ย จะกลับยังไง "

“ กลับได้แล้วกัน ขับรถมา "

“ เดี๋ยวก็ได้ไปชนใครเค้าตายหรอก เมาไม่ขับมึงไม่รู้จักรึไง " ว่าแบบนั้นมือที่จับมือผมไว้ ผมพยายามดึงให้ตัวเองออกไปนอกร้าน แต่มือที่ไม่ยอมปล่อยก็เดินตามมา  " ไท "

“ กูต้องกลับบ้านแล้ว " ผมพิงตัวเองกับรถ หันหลังล้วงหากุญแจรถในกระเป๋ากางเกง

“ นี่ เดี๋ยวจะไปส่ง "

“ ไม่ต้อง " พูดออกไปแทบจะทันที ผมกลัว ผมยอมรับ ส่ายหน้าบอกมันแบบนั้นผมหยิบกุญแจรถออกจากางกง เปิดล็อครถก่อนจะพาตัวเองเข้าไปในรถ " กู กลับเองได้ "

“ ไม่ได้หรอก เหล้ากูแรงมาก อีกเดี๋ยวมึงจะเมามากกว่านี้ " แขนที่ดึงผมออกมาจากรถ หน้าที่หันมาจ้อง สายตาจริงจังของมันนั้น หันมองซ้ายขวา " กูจะเรียกแท็กซี่แล้วพามึงไปส่งที่คอนโด "

“ ไม่ ไม่เอา " ผมพยายามดันตัวเองออกมา เพราะเคยมีความรู้สึกแย่ๆกับเรื่องพวกนี้และตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็ยังจำได้ไม่เคยลืม

“ ทำไมว่ะ แค่จะไปส่งเอง กูไม่ทำอะไรหรอก " มันคว้าเอากุญแจรถของตัวเองออกมาใส่ไว้ในกระเป๋าผม " กูให้รถกูเป็นตัวประกัน "

“ แต่ว่า "

“ ไม่มีแต่แล้ว " ปิดประตูรถผมมันล็อคก่อนจะเอากุญแจมาใส่ไว้ในกางเกง " มึงขับออกไป มึงตายอย่างเดียว มาเถอะ " คว้ามือผมไปเรียกแท็กซี่ ตอนที่ถูกพามาที่คอนโด สายตาของผมที่เหมือนกำลังจะหลับแต่ผมก็พยายามเกรงสายตาตัวเองเอาไว้

“ คอนโดมึงอยู่ที่ไหน "

“ ตรง ราชเทวี "

“ เหรอ " เสียงที่เงียบลงไป ตอนที่ผมบอกรายละเอียดคอนโดของตัวเองให้มันฟัง ผมเห็นลางๆว่า อิฐแอบยิ้ม

“ ทำไมเหล้ามึงถึงแรงขนาดนี้ว่ะ "

“ โทษที ที่คิดว่ามึงน่าจะคอแข็งกว่านี้ "

“ กูเองก็ไม่เคยกินเหล้าแบบสองแก้วจอดเหมือนกัน ก็ต้องยอมรับว่าของมึงแม่ง แรงจริงๆ " ผมทำเป็นหัวเราะ ทั้งๆที่ตอนนี้ก็ชวนคุยไปเพราะไม่อยากจะหลับไปก่อนถึงคอนโด

“ ไว้พรุ่งนี้มากินอีกสิ จะชงแบบอ่อนๆให้ "

“ หึ ไม่เอาอะ อ่อนของมึงก็ไม่พ้น สี่แก้วจอดอีกเหมือนกันละมั้ง "

“ พรุ่งนี้จะทำแบบกินเท่าไหร่ก็ไม่เมาให้แล้วกัน "

“ น้ำเปล่าเหรอ " ผมถามอีกคนก็หัวเราะ

“ พอเมาแล้วก็ช่างพูดดีจริงๆนะ "

“ เปล่าซะหน่อยก็พูดปกติตามที่พูดนั่นเหละ " หันไปมองอีกคนที่กำลังมองผม อิฐยิ้ม ตอนที่เอื้อมมือมาลูบผมของผมให้เข้าที่

“ มึงก็น่ารักดี น่าแปลกนะ ที่ยังโสดจนเหงาแล้วต้องไปนั่งที่ผับคนเดียวแบบนั้น  "

“ กูคงอยู่ใต้รัศมีที่เจิดจ้าเกินไปมั้ง " พอพูดออกไปแบบนั้นปากมันก็หัวเราะออกมา เอียงทั้งตัวหันไปหาอีกคนที่กำลังมองหน้าผม " เพื่อนกูน่ะ สวยมาก เป็นผู้ชายที่สวยมาก ทั้งสวยแล้วก็เข้าหาคนเก่ง เป็นคนช่างพูด มันต่างจากกูลิบลับ ทุกครั้งที่มีใครมองมาเค้ามักจะมองมัน เค้าไม่มองกูหรอก แต่ก็ดีแล้ว กูก็ไม่ได้อยากเป็นแบบมันหรอก "

“ พวกนั้นคงพลาดของดีแล้วละ "

“ กูไม่ใช่คนที่น่าสนใจขนาดนั้นหรอก "

“ ก็ดีแล้ว " ตอนที่พูดแบบนั้น มือหนาอุ่นๆก็เข้ามาลูบหน้าลูบตาให้ " จอดตรงนี้ครับ ถึงละ ลงเถอะ "

“ อื้ม " เปิดประตูรถออกมา คอนโดที่อยู่ตรงหน้าเป็นคอนโดของผมแน่ๆอยู่แล้ว  โซเซลงจากรถอีกคนก็เข้ามาประคอง

“ อยู่ชั้นไหน "

“ 20 “ ขาที่เดินเข้าไปด้านในลิฟท์ มือนึงที่กอดเอวไว้เอื้อมไปกดลิฟท์

“ ถึงละ "

“ ห้องนั้น " ผมชี้ไปที่ห้องตัวเองตอนที่มือพยายามหากุญแจห้อง แต่เหมือนว่าหาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ " กุญแจ ไม่รู้ อยู่ไหน " ตบที่กางเกงตอนที่ล้วงเข้าไปก็เหมือนว่ามันจะไม่มี

“ มาช่วยหา " อิฐดึงตัวผมให้พิงเข้าไปประตูห้อง มือมันล้วงเข้าไปหาตรงกางเกงข้างหลังทั้งสอง ก่อนจะย้ายมาข้างหน้า มืออุ่นๆที่ล้วงเข้าไปหา

“ ลึกเกินไปแล้ว "

“ หึ " เสียงหัวเราะที่ได้ยิน วินาทีต่อมาคีย์การ์ดก็ถูกดึงออกมา มันเปิดประตูห้องก่อนจะพาผมเข้าไปในห้อง " ถึงแล้ว "

“ ขอบใจ "

“ ไม่เป็นไร " คนที่ยืนอยู่ข้างเตียงล้มลงมานั่ง ผ้าห่มที่ถูกดึงขึ้นมาห่มให้ กุญแจรถสองคันถูกวางลงบนโต๊ะหัวเตียงของผม ก่อนที่มือหนาคู่นั้นจะยื่นมาลูบหัว " พรุ่งนี้เอากุญแจรถกูไปคืนพร้อมกับ เงินค่าแท็กซี่ด้วยนะ "

“ อื้ม "

“ ที่ร้านเดิมละ กูจะคอย "

“ อื้ม "

“ ฝันดีนะ "

" อื้ม " พยักหน้าให้มัน ผมไม่มีแรงแม้จะลืมตาขึ้นมาแล้วในตอนนี้

“ นี่ ไท "

“ หื้ม " เสียงของผมเบา แม้จะได้ยินแต่ก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีแรงจะโต้ตอบอะไรออกไปทั้งนั้น ทั้งๆที่ก็อยากจะตอบ

“ มึง ก็เป็นคนน่ารักคนนึงนะ กูว่าบางทีก็ดีแล้วละ ที่ตลอดเวลาไม่มีใครมองเห็นมึงเลย เพราะคนบางคนอาจเกิดมาเพื่อรอใครบางคนก็ได้นะ "

“ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีสิ "   เสียงตอบของผม ก่อนไม่รู้ว่าความอุ่นจากที่ไหนจะแนบลงข้างแก้ม และเสียงสุดท้ายที่ได้ยินจะเป็นเสียงของประตูห้องที่ปิดลง ผมยิ้มทั้งๆที่ในใจก็ยังคิด

ใช่ ถ้าเป็นแบบนั้น มันก็ดีสิ
.........................................................   
เสือปิง ที่ไม่มีบทของพี่เสือไม่ถึงสามประโยค
ตอนนี้เป็นตอนที่ เขียนยากมาก เพราะไม่รู้จะเขรยนเริ่มต้นเรื่องราวของ
ไท ไปทางไหนดี ผู้ชายที่เอาแต่แอบหลงรักชาวบ้านมาตลอด ไม่กล้าสารภาพรัก อยู่กับน้องปิงจนชิน
พอวันนึง ปิงมีแฟน ปิงห่างไป ก็เริ่มจะหาอะไรมายึดเหนี่ยวจิตใจให้ไม่เหงา
มันต้องมีอะไรมากกว่านี้ เพราะงั้นต้องติดตาม นะคะ ฝากด้วยจ้าาาาาาาาาา :katai4:

ใครมีทวิตเตอร์ หรือ เฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิงด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
ป.ล. ตอนต่อไป จะมาเร็วๆนี้เหละ จ้า   :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 26-11-2014 20:32:33

โทษพี่เสือไม่ได้นะ ไทอยากไม่สารภาพรักกับปิงเอง ทั้งที่คิดว่าไทน่าจะเข้าใจปิงดีที่สุด มากกว่าใครทั้งหมด แต่ก็นั่นแหละ

"ใกล้เกลือกินด่าง" สำนวนนี้น่าจะยังใช้ได้ค่ะ :mew2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 26-11-2014 20:41:57

ไทคนขี้เหงาสินะ ต่อไปนี้คงไม่ต้องเหงาแล้ว
เพราะคนบางคนอาจเกิดมาเพื่อรอใครบางคนก็ได้นะ
เพราะไทเกิดมาเพื่อรออิฐ และวันนี้อิฐก็มาให้ไทรู้จักแล้ว
รอลุ้นคู่นี้ว่าจะไปในทิศทางไหน
ว่าแต่เหตุการณ์ฝังใจของไทนั้นคืออะไร
รอตอนต่อไปนะคะ
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: ►MoNkEy-PrInCe◄ ที่ 26-11-2014 20:51:10

ง่าวววว พี่ไทมีคู่แล้นนนนน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 26-11-2014 20:52:56

ขอให้ได้ขอให้โดนนะไท
สองแก้วจอด แอบน่ากลัวนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 26-11-2014 20:54:18

ผู้ชายบุกถึงห้องเลยนะไท :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-11-2014 20:56:45

 :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 26-11-2014 20:59:05

โธ่ไทของเรา เป็นเคะจนได้สินะ  อุตส่าห์ ฟูมฟักมาเผื่อจะได้รุกคนอื่นนน :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: p-lim ที่ 26-11-2014 21:00:42

อร้ายยยย พี่ไทน่ารักจังเลย ชอบคู่นี้
 o13 :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 26-11-2014 21:02:56

เราเข้าใจไท เพราะเราก็เป็น เพื่อนสนิทหนีไปมีแฟนกันหมด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 26-11-2014 21:12:58

เรื่องแฟนเก่าเสืออาจจะจริงก็ได้ อย่ามัวแต่สนใจอดีตกันเลย(ถึงแม้มันอาจจะมีผลในอนาคต 5555555)
อ่านมุมมองไทแล้วเหงาตาม หวังว่าต่อไปไทคงจะไม่เหงาแล้วนะ เจอของแรงแบบนี้ 5555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 26-11-2014 21:18:00

 :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 26-11-2014 21:20:16

ถึงพี่เสือจะมาไม่กี่ประโยค แต่แอบกรี๊ดเลย :o8:
พอปิงมีแฟน ไทก็เหงามากเลยนะเนี่ย แต่มีพี่อิฐมาอยู่ด้วยละ หายห่วงเลยสินะ :hao3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 26-11-2014 21:22:47

อุ๊บส์...น้องไทของแจ้ ตอนแรกเห็นชอบไฟ นึกว่าจะเป็นรุก ดูจากทรงแล้วน้องไทของเราอาจจะได้"รับ"ของนอก555

ปล. พี่เสือนี่หื่นไม่เบา แอบเอาแต่ใจตัวนะ สงสารปิงเล็กๆ :ruready

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 26-11-2014 21:31:48

คืนแรกก็พามาห้องเลยนะ แหม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 26-11-2014 21:38:37

 :katai2-1:  อีกเดี๋ยวก็จะไม่เหงานแล้วนะไทน์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-11-2014 21:47:30

มีคู่กับเขาด้วยไท

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 26-11-2014 21:52:29

ตอนพิเศษน่าร้ากกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 26-11-2014 22:20:01

ลุ้นคู่ไทต่อจ้าา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 26-11-2014 22:42:58

อ้าว คุณเสือเขาก็มีอดีตรักเหรอนี่ ดราม่ามั้ยฮึ
ไทมีคู่แล้ว เย้ๆ ปิงก็นะ มีไรกันอยู่โทรมาไม๊ 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 26-11-2014 22:53:57

พี่ไทมาถูกทางแล้วเจ้าค่ะ งานเราต้องน่าเอ็นดู๊...มาเจอกัยพี่อิฐถือว่าลงตัว
คู่นี้น่ารักและน่าสนใจดีค่ะ เอามาคั่นแบบนี้ดีน้าา ชอบจัง :hao7:
อะไรหลายๆอย่างดูไม่น่าเบื่อ ไม่รู้ทำไมอ่านแล้วชอบเลย :hao5:
ชอบอารมณ์แบบนี้อ่ะค่ะ มันดูมีมวลสารบางอย่างที่อธิบายได้อยาก(คืออะไร?)
แต่รวมๆแล้วชอบ จะผิดไหมถ้าบอกว่าอยากอ่านคู่่นี้ต่อ เก็บเสือปิงไว้ก่อนได้ไหม(อ้าวววววว)
ฮี่ๆๆ :z2:
แต่ไม่ว่ายังไงก็ชอบอ่าาา พี่หนมสู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้พี่เสมอนะคะ
รอเสมอๆๆ ตลอดเลยน้าาา (ปักป้ายเชียร์พี่หนม) :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 26-11-2014 23:00:27

เดี๋ยวนะ เสือรู้รึยังว่าอิฐกลับมา
ไม่ใช่ว่าข่าวลือที่ว่ารอความรักต้องห้ามนี่ หมายถึงพี่อิฐหรอกนะ โอ้ววววว

แล้วไทน่ะ ตอนที่ชอบไฟ ก็คิดว่าจะเป็นรุก
แต่เป็นเพื่อนปิงอ่ะเนาะ สาวขนาดนั้น คงรุกยากแล้วแหละ เจอพี่อิฐซะด้วย

เรากำลังจะได้กินบะหมี่กันใช่มั้ยคะ บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
ที่ถ้าทิ้งไว้นานก็จะอืดดดดด ฮรืออออ
พี่อิฐเคยเป็นแฟนปิงแหงแซะ
ทีนี้พอเสือรู้จะเกิดอะไรขึ้น
คนอื่นพูดอาจจะมั่นคง ไม่หวั่นไหวแต่ถ้าเป็นพี่อิฐพูดล่ะ
เสืออออออออ :ling3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 26-11-2014 23:07:40

โฮะฮา ....... เชียร์คู่นี้ได้ไหมเนี่ย ไทอิฐหรืออิฐไทนะ ยังมึนๆ 555555
อ่านนานชักเริ่มลืม กรึ่มๆเมาๆไปกับไทละ ชอบอารมณ์แบบนี้ดีเหมือนกัน ไม่อยากเหนื่อยแล้ว รู้สึกดราม่าประเดประดังเกิ๊น
อยากอ่านอะไรง่ายๆชิวๆพอดี มาป๊ะกับคู่นี้ถือเป็นโชคดีของเราจริงๆค่ะ จะรออ่านตอนต่อไปน้า
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ ~ สู้ๆค่า ♡

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 26-11-2014 23:08:39

ไท จะมีคู่แล้ววววว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: lazat.mchub ที่ 26-11-2014 23:54:37

นี่มันอิฐไทแหง๋ หลังจากที่อ่านมาไม่มีทางเป็นไทอิฐแน่ๆ 55555555555555
น่ารักน่าติดตามอีกคู่  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 27-11-2014 00:03:13

งืมมม คู่ไท&อิฐ ก็น่ารักดีนะ อิฐดูมีเสน่ห์ อบอุ่นดีนะ
มีผ ัวเป็นตัวเป็นตนก็คราวนี้แหละไทเอ๋ย  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: screaminoflve ที่ 27-11-2014 00:21:49

น้องไทเหงาสินะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 27-11-2014 01:17:33

ก็หวังว่าอิฐจะมาเป็นคนที่ช่วยให้ไทคลายเหงาได้
แบบคลายเหงาให้กันตลอดชีพ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 27-11-2014 03:07:32

จะมีมาม่าชามโตมั้ยเนี่ย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 27-11-2014 07:08:02

 o13 o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 27-11-2014 12:38:25

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 27-11-2014 20:03:54

รีบต่มแล้วต้องรีบกิน ห้ามอืดเด็ดขาด!!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 28-11-2014 01:00:09

เนื้อคู่เกิดแล้วล่ะไท จะไม่เหงาแล้ว o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 28-11-2014 09:40:45

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 15 // 26.11.57} #หน้า 15
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 28-11-2014 20:59:49

ตอนที่ 16

   สะลึมสะลือตื่นขึ้นมาจากเตียงผมมองไปรอบห้องของตัวเองที่ว่างเปล่า ไม่มีใครอยู่ที่นี่ เนื้อตัวไม่ได้เจ็บปวดอะไร เสื้อผ้าก็ยังคงอยู่ในชุดของเมื่อวาน แค่รู้สึกหนักๆที่สมองมันก็เท่านั้นที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองไม่ปกติ  ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแค่เหล้าสองแก้วจะทำให้มีอิทธิพลมากขนาดนี้

“ แฮ้งค์สัดเลยกู "  ลุกขึ้นมาจากเตียงตอนที่หย่อนขาลงกับพื้น มองไปที่หัวเตียงผมพบว่ามีกุญแจรถสองคันที่ตั้งอยู่ คันนึงเป็นของผม แต่อีกคันกลับไม่ใช่ ผมไม่ได้ขับรถหรูขนาดนั้น " ของใครว่ะ " สถบออกมาแบบนั้นสมองก็นึกถึงคนคนนึงขึ้นมา ใครบางคนที่เจอกันเมื่อคืน " อ้อ ของไอ้อิฐ "

ผู้ชายที่เข้ามาคุยด้วยที่ผับ โดนแม่งมอมเหล้าไปสองแก้วเพราะรู้สึกพูดคุยถูกคอ สุดท้ายก็เมาจนต้องให้มันแบกกลับมาส่งที่บ้าน  โชคดีที่มันยังเป็นคนดี ที่ไม่ได้ทำอะไรผมแบบที่กลัว

กริ้ง  หันไปมองโทรศัพท์ที่มีข้อความเข้ามา หยิบขึ้นมากดดูผมพบว่ามันเป็นโปรแกรมไลน์ที่มีคนส่งเข้ามา " ตื่นยัง อย่าลืมเอากุญแจรถมาคืน ค่าแท็กซี่ด้วย "

“ รู้แล้วน่า " ส่งข้อความตอบกลับไป อีกคนก็ตอบกลับมาอีกครั้ง

“ ตื่นเช้าดีนะ "

“ เวลาเมา กูตื่นเช้า "

“ เอาของมาคืนด้วยล่ะ "

“ รู้แล้วครับ  "  ผมวางมือถือลงก่อนจะพาตัวเองที่ยังมึนๆ มาหาน้ำเปล่ากิน หวนนึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็ทำได้แต่หลับตาลง ผมคิดถึงคำพูด หน้าตา หรือแม้แต่เสียงของมัน " ไอ้เหี้ยนั่น มีเสน่ห์อะไรแบบนั้นนะ " แค่นึกถึงก็อดที่จะใจเต้นไม่ได้เลย

.............................................
“ เมื่อวานขอโทษ ขอโทษจริงๆ " ไอ้ฝน ไอ้ปิงเดินไหว้เข้ามาหาผม ตอนที่เปิดประตูเข้าไปในห้องเรียน หัวเราะกับท่าทางของมันก่อนจะส่ายหน้า " มึงไม่โกรธนะ "

“ ไม่โกรธหรอกน่า เรื่องแค่นั้น "

“ แล้วเมื่อคืนสรุปมึงไปไหนว่ะ " ปิงถาม ผมที่มองหน้ามันปากจะตอบว่าไปไหน เหมือนทุกครั้งที่เล่าแบบไม่โกหก แต่หนนี้ไม่รู้ทำไม

“ ไม่ได้ไปไหน " โกหกออกไปแบบนั้น ผมเดินหลบออกมานั่งที่โต๊ะเรียน ไม่อยากให้มันรู้เลยว่าผมไปไหนมา ไม่อยากให้มันเจอ

“ แต่ท่าทางมึงแฮ้งค์ๆนะ "

“ ก็ นั่งแดกเบียร์อยู่ที่ห้อง ชิวๆ "

“ ขอโทษ " ฝนเข้ามากอดผม " งั้นคืนนี้กูจะไถ่โทษด้วยการไปกับมึง กูเลี้ยงเอง ไปกันนะ "

“ เออ ไปกูด้วย  "

“ คืนนี้ไม่ไปละ "

“ อ้าว " สองเสียงที่พูดขึ้นพร้อมกัน ไอ้ปิงนั่งลงข้างๆ " มึงแน่ใจนะ "

“ แน่ใจ กูยังแฮ้งค์ๆของเมื่อวานอยู่เลย เดี๋ยวเรียนเสร็จกูจะกลับไปนอน "

“ รู้สึกผิดชะมัดเลยว่ะ " ไอ้ปิงยิ้มแห้งๆ ตอนที่มองหน้าผม " กูน่าจะไปกับมึงเมื่อวาน ไปเสือแม่งส้นตีน พอกูจะออกไปแม่งมาจับกูไว้ซะงั้น "

“ จับปล้ำ " ไอ้ฝนทำท่าคนกอดรัดฟัดกัน " เป็นไง ฟินเลยสิท่า "

“ มึงคิดแบบนั้นจริงๆเหรอวะ "

“ ทำไม " ผมถามไอ้ปิงที่ทำหน้าหน่ายๆ

“ แม่งฟินก็ฟินเหละ มันก็ดี แต่กูเจ็บ "

“ ปลาดุก หรือ อนาคอนด้า "

“ ช่างเปรียบอีห่า เอาซะกูขนลุก " ทำท่าลูบขนตัวเอง มันส่ายหน้าไปมา ก่อนจะยิ้มออกมา

“ แต่คิดว่าน้องๆอนาคอนด้าเลยนะ "

“ นาง แรง " โดนผลักไหล่ไปทีนึง ไอ้ปิงตอนที่เท้าคางมองหน้าไปข้างหน้า เห็นมันมีความสุขแล้วก็แอบยิ้มตาม ดีกว่าตอนที่มันทำหน้าเศร้า เวลาที่โดนด่าว่าง่ายแล้วยังอยากจะหาคนรักจริง ผมว่าถ้าไอ้เสือกับมันเข้ากันได้ก็เป็นอะไรที่ดีเลย แม่ง แปลกพอๆกัน

“ อย่าพูดถึงเสือได้มั้ย เค้าคิดถึง พี่เสือของเค้า กูก็รักของกูเข้าใจบ้างมั้ย "

“ ขอถุง กูจะอ้วก "

“ อิจฉาก็บอก "

“ ถ้าผัวมึงเป็นไอ้เสือ กูคงไม่คิดอย่างงั้น ด่ากูคำรักกูคำ แบบนี้ พอนะคะ ไม่ดีกว่า " ยกมือขึ้นห้ามไอ้ปิงเบะปากใส่  " กูยอมโสดจนตาย ถ้าได้ผัวซาดิสต์แบบมึง "

“ หล่อนะ "

“ ไปเสนอ ไอ้ไทเถอะ " เชิดหน้ามาทางผม ไอ้ปิงก็ยิ้ม

“ ว่าไงมึง จะรุกหรือจะรับดี "

“ รุก รับ เหี้ยไร " ผมถาม ไอ้สองคนที่พูดอยู่ก็หัวเราะ

“ วันก่อนชอบไอ้ไฟ วันต่อไป ไปผับกันแม่งมาบอกกูว่า ผู้ชายที่เป็นดีเจในผับแม่งเท่ ตอนนั้นกูสับสนสุด ตกลงแม่งจะเอายังไง "

“ มันอาจจะอยากได้ไอ้ไฟเป็นผัวรึเปล่า "

“ มึงเป็นคนตลกนะปิง " ผมว่าไอ้ฝนกับไอ้ปิงก็หัวเราะ

“ กูว่า ถ้ามึงกล้าทำอะไรเพื่อคนที่มึงชอบบ้าง ก็น่าจะดีนะ "

“ แบบมึงนะเหรอ " ผมถาม

“ ไม่ต้องถึงขนาดกูหรอก แค่เอาความกล้าของกูไป 5% ก็เยอะมากแล้ว " ปิงยื่นมือมาตบไหล่ผม " ถ้ามึงมีแฟนมึงจะไม่เหงานะ "

“ แต่กูจะเหงา "

“ งั้นมึงก็ไปหาด้วยสิ "

“ กลัวได้แบบผัวคนเก่าของมึง " ไอ้ฝนว่า คราวนี้ผมเองที่เป็นฝ่ายหัวเราะออกมา

“ นั่นโอกาสน้อยมากเลยนะมึง สัก 5% ใน 100 ยกเว้นมึงจะซวยเอามากๆ ที่ไปเจอ " ท่าทางยักไหล่แบบรังเกียจของมัน ทำเอาผมหลุดขำออกมา " แต่ไม่ต้องห่วง ถ้ามึงมีแฟนแล้วกูเจอ ถ้าเป็นมัน กูจะบอกให้เลิกคบเองเหละ "

“ ถ้ากูรัก "

“ ไม่เอาอย่าโง่ "

“ แต่ความรัก ถ้าไม่โง่ ถ้าไม่บ้า จนถึงที่สุด  ก็ไม่เรียกว่าความรักนะ "

“  ก็อาจจะใช่นะ " ไอ้ปิงว่า ตอนที่มันหันมายิ้มให้ผม มือนั้นเอื้อมมากอดคอ " มึงนี่พูดถูกใจกูจริงๆ "

“ มึงก็กำลัง ทั้งโง่ ทั้งบ้าอยู่สินะ "

“ ถูกแผงเลย "
อย่างที่คิด ความรัก ถ้าไม่บ้า ไม่โง่ จนถึงที่สุด ก็เหมือนจะไม่ใช่ความรักหรอก

เวลานัดเคลื่อนมาถึง ผมนั่งรถแท็กซี่ออกมาจากคอนโดในเวลาที่ค่อนข้างสายนิดหน่อย รถจอดที่ลานจอดผมพบว่าวันนี้คนมาร้านเยอะกว่าเมื่อวาน สังเกตจากหลายๆคนที่ก็เริ่มมานั่งกันที่ด้านนอก มองไปที่กลุ่มคนเหล่านั้นมีผู้ชายคนนึงที่ผมคุ้นหน้ากำลังคุยกับเพื่อนอย่างออกรสชาติ ทั้งๆที่เมื่อวานยังบอกกันอยู่เลยว่า ไม่มีเพื่อนคบสักคน 

“ ตอแหลทั้งนั้น " ว่าแบบนั้นก่อนที่จะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า หยิบกุญแจรถที่กำลังจะเอามาคืนขึ้นมา ผมกดปลดล็อครถ

ปี๊ป ปี๊ป  ไฟสัญญาณท้ายรถที่สว่างขึ้น เจ้าของรถที่นั่งอยู่หันมาขวับมามองที่ลานจอดทันที มันคงรู้ว่าเป็นรถมัน แล้วที่ออกมานั่งข้างนอกแบบนี้ ก็คงมาเฝ้ารถตัวเองไว้อยู่  " กูไม่ได้อยากจะได้หรอก รถหรูๆของมึงนะ "

“ มาแล้วเหรอ "

“ เอาไป " ผมเอากุญแจรถของมัน มัดกับเงินอีกห้าร้อยก่อนจะโยนไปให้

“ นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว " รับกุญแจได้แม่นยำมันแกะเอาเงินห้าร้อยบาทออก " ให้แค่นี้เอง "

“ ทางจากที่นี่ ไปที่คอนโดก็ไม่ได้ไกลนี่ "

“ ค่าตัวกูล่ะ "

“ ต้องจ่ายเหรอ " ผมถามมันก็ยิ้มก่อนจะส่ายหน้า

“ ไม่ต้องก็ได้ " ทุกอย่างเงียบ หลังจากสิ้นสุดคำนั้นก็เหมือนว่า ต่างคนต่างก็ไม่มีอะไรจะพูด ผมมองไปรอบๆในตอนที่ตัดสินใจจะกลับก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังขึ้นมา " กินเหล้าด้วยกันก่อนสิ "

“ นึกว่าจะไม่ชวน "

“ มาสิ " มือที่ยื่นออกมาตรงหน้าตอนที่เดินเข้าไปใกล้ อีกคนก็หันมามองหน้ายิ้มๆ

“ ยิ้มเหี้ยอะไร "

“ มึงน่ารักดี " อิฐก้มหน้าก่อนจะหัวเราะ " ทำท่าเหมือนว่าไม่อยากเข้าแต่จริงๆ ก็อยากให้ชวน "

“ กูก็ไม่ได้คิดอย่างงั้นหรอก "

“ เหรอ "

“ เพื่อนมึงก็เยอะขึ้นแล้วนี่ " ผมหันไปถามมันที่หันมามอง

" ก็คุยไปเรื่อยระหว่างรอมึง "

“ รอกู "

“ ก็ต้องรอสิ " ว่าแบบนั้นเก้าอี้ตัวสูงที่ติดเค้าเตอร์ที่ว่างผมนั่งลงข้างๆมัน ผมยิ้มให้มันเพราะรู้ว่าสิ่งที่มันรอจริงๆนะคืออะไร

“ รอกุญแจรถ ว่างั้นเถอะ "

“ เปล่า กูรอมึง " หันมามองหน้าผม " กลัวว่ามึงจะไม่มา "

“ เอากุญแจรถแพงๆแบบนั้นไปตั้งเอาไว้ ในห้องกูยังไงกูก็ต้องเอามาคืนอยู่แล้ว "

“ นั่นสิ โชคดีนะกูตั้งเอาไว้ ถ้าไม่ตั้งเอาไว้ วันนี้ มึงอาจจะไม่มาแล้วก็ได้ "

“ ก็อาจจะ " บางทีอาจจะมาก็ได้ " น้อง เบียร์ขวดนึง "

“ ไม่เอาเหล้าแบบเมื่อวานที่กูชงให้กินแล้วรึไง "

“ ไม่เอาล่ะ "

“ จะชงแบบอ่อนๆให้ " ผมหันไปหามัน อิฐยิ้มกว้าง " รับรองเลยว่า ต่อให้กินอีกสิบแก้วก็ไม่เมา "

“ กูจะเชื่อมึงได้มั้ยวะ "

“ แล้วจะลองเชื่อดูมั้ยล่ะ " หันไปยิ้มให้มันผมส่ายหน้าไปมาก่อนจะตัดสินใจพยักหน้า

“ ลองดูก็ได้ "

“ เอาแบบอ่อนๆมาแก้วนึง ของกูเอาปกติ "

“ มึงมาที่นี่บ่อยจนสั่งแค่นั้นแล้วเค้ารู้เรื่องเลยเหรอว่ะ " ผมถาม อิฐก็พยักหน้า

“ กูสนิทกับไอ้คอร์นมัน " ชี้ไปที่บาร์เทนเดอร์ที่ยิ้มให้ผม " เวลากลับมาจากเมืองนอกกูมานี่ทุกวัน นั่งจนสนิทกับเจ้าของร้าน ยันบาร์เทนเดอร์ละ "

“ ท่าทางจะไม่มีเพื่อนจริงๆ "

“ ก็บอกแล้วไง ว่าเพื่อนนะมี แต่เพื่อนไม่คบ "

“ จริงเหรอวะ "

“ เรียกว่าไม่คบเพื่อนน่าจะดีกว่า " คอร์นส่งเหล้ามาให้ผมกับอิฐคนละแก้ว เบียร์ถูกเปิดมันก็ส่งมาให้อีกขวด " พี่อิฐเพื่อนเยอะแต่ไม่ชอบคบใคร "

“ กำลังหาเพื่อนรู้ใจอยู่ไง "

“ หน้าตาอย่างมึงไม่น่าจะหายาก " ผมว่าตามที่รู้สึกจริงๆ มันเป็นคนหล่อคนนึง หน้าตาคมเข้ม รูปร่างสูง เอาเป็นว่าถ้าเดินไปไหนมาไหนต้องมีสาวๆเหลียวกันจนคอเคล็ด

“ ถ้านอนกันคืนเดียวหาง่าย แต่ถ้าหาคนที่ใช่ หายาก  "

“ เรื่องมาก มากกว่า " ผมสถบก่อนจะยกเหล้าขึ้นชิม รสชาติไม่ดีเท่าของเมื่อวานแต่ก็ดีครับจะได้กินได้เรื่อยๆ " แต่มึงก็เหมือนเพื่อนกูเลยนะ "

“ เหรอ "

“ กูมีเพื่อนอยู่คนนึง มันเป็นพวกตามหารักแท้นะ "

“ แล้วเพื่อนมึงเจอรึยังล่ะ "

“ ไม่รู้สิ เจอแล้วมั้ง หรืออาจจะไม่ ทำไมมึงสนใจเหรอ "  ผมหันไปมองอิฐที่กำลังยกยิ้ม ท่าทางเหมือนว่ามันจะไม่สนแต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียว " เพื่อนกูสวยนะ ถ้ามึงเห็นมึงอาจจะหลงก็ได้ "

“ ไม่จริงเสมอไปหรอก คนเรามันชอบคนละสไตส์กัน กูไม่ค่อยชอบคนสวย "

“ แล้วชอบคนแบบไหน "

“ ชอบแบบ น่ารักมากกว่า เพราะดูยังไงก็ไม่เบื่อ "

“ เหรอ " พยักหน้าให้มันก่อนอิฐจะพูดอีกคำนึงขึ้นมา

“ มึงก็น่ารักนะ " คำพูดที่มาพร้อมรอยยิ้มที่หันมามองหน้าผม " เมื่อวานตอนเมา แม่งโคตรน่ารัก พูดมาก พูดตลอดทางเลย "

“ เหรอ "

“ นี่ ถามอะไรหน่อยสิ "

“ อะไร "

“ มึงกลัวอะไรนักหนาแค่กูจะไปส่งบ้าน เมื่อวานมึงโวยวายเหมือนกูจะพาไปฆ่า ไม่เอา ไม่เอาอย่างเดียว " หันมองคนถามที่เลิกคิ้วถามแบบสงสัย ผมเหลือบมองบาร์เทนเดอร์ที่ยืนอยู่หน้าเรา ไอ้อิฐก็มอง

“ คอร์น มึงไปตรงอื่นก่อนไป "

“ ครับพี่ " พูดแบบนั้นมันก็หันมามองผมอีกครั้ง

“ พูดมาได้เลย "

“ มึงรู้ได้ไงว่ากูจะพูด ถ้าไอ้คอร์นไม่อยู่ " ผมหัวเราะให้มัน " กูอาจจะไม่อยากพูดอยู่แล้วก็ได้ "

“ แต่กูอยากฟัง "

“ ไม่ได้อยากเล่าเลย " หมุนขวดแก้วในมือไปมา ผมที่จ้องมันอยู่แบบนั้น อิฐก็ยกมือขึ้นมาขยี้หัวผม

“ สบายใจแล้วค่อยเล่า เมื่อไหร่ก็ได้ จะรอฟัง "

“ ตื้อว่ะ "

“ ก็บอกว่าอยากฟัง "

“ กูเคยถูกมอมเหล้าจนเมาสุดๆ ตอนไปกินเหล้าคนเดียวแล้ว ก็โดนคนที่บอกว่าจะพาไปส่ง มันปล้ำเอา " มันเป็นความทรงจำครั้งเลวร้ายของผม ในเช้าวันนั้นผมปวดหัวแทบระเบิดพร้อมกับเจ็บที่ช่วงท้ายแม้ว่าจะไม่ใช่ครั้งแรก ตอนที่นั้นจิตใจของผมมันว่างเปล่า มันไม่ได้รู้สึกสุขหรืออะไรทั้งนั้น ผมจำไม่ได้แม้หน้าของผู้ชายเมื่อคืนด้วยซ้ำ

   ตอนนั้นจำได้ว่าเรื่องแรกที่ทำคืออาบน้ำแล้วออกไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ตรวจดูว่าตัวเองเป็นโรคอะไรบ้าง กลัวที่สุดก็ติดโรค รองลงมาก็โดนแบล็คเมล์ แต่โชคดีที่ไม่มีอะไรแบบนั้น

“ โดยที่มึงไม่รู้ตัว "

“ เพราะกูเมา กูเลยไม่รู้ว่า กูโดนอะไรบ้างมากกว่า หรือกูเองที่ไปทำอะไรเค้าบ้าง "

“ ลืมมันไปเถอะ มันผ่านมานานรึยังล่ะ "

“ ก็ตั้งกูอยู่ม.หกมั้ง ตอนเริ่มกินเหล้าใหม่ๆ  "

“ ก็คิดว่าดีแล้ว มึงจะได้ระวังตัว " อิฐก้มลงยกเหล้าขึ้นมาดื่มก่อนจะเลื่อนมาชนกับแก้วของผม " อดีตนะมันมีเอาไว้ให้เราจำว่าในอนาคตจะไม่ผิดแบบนั้นซ้ำอีก "

“ นั่นสินะ "

“ อย่าคิดมาก คนที่ยึดติดกับอดีตไม่มีความสุขหรอก "

“ พูดอีกก็ถูกอีกนั่นเหละ " ผมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มตอนที่มองไปรอบๆ อิฐก็ถาม

“ จริงๆวันนี้กูคิดว่ามึงจะแค่เอากุญแจรถมาคืนแล้วไปเที่ยวกับเพื่อน "

“ บางทีกูคิดว่าการที่เพื่อนอยู่กับแฟนมันคงมีความสุขมากกว่าที่จะอยู่กับกู " ผมอ้างไปแบบนั้นความจริงก็โดนชวนไปแล้วแต่เพราะผมเองที่อยากมาที่นี่ มากกว่าที่จะไปที่อื่น

“ คนมีความรักนี่น่าอิจฉานะ "

“ อื้ม " พยักหน้าเห็นด้วยไปแบบนั้น ผมดึงขวดเบียร์ของตัวเองมากินต่อ " มีความสุขอยู่กับคนที่ชอบได้ตลอดเวลา ไม่เหงาด้วย "

“ แต่เวลาเสียใจก็น่าสงสารพอกัน แต่ก็ ไม่มีใครมีความสุขตลอดเวลาหรอก  "

“ ก็จริง ตอนนี้ถึงกูจะโสดแต่กูก็ไม่ได้เหงานะ "

“ เหมือนกูนั่นเหละ " เรายิ้มออกไปตรงหน้า ผมคิดว่ามันคงเข้าใจความหมายของคำพูดนั่นดี แต่อิฐก็เป็นคนที่เลือกที่จะพูดย้ำความคิดออกมาอีกที " เพราะมีมึงไง "

“ ก็นะ.. “ ใจของผมเต้น ทั้งๆที่แค่คนข้างๆจะเป็นแค่เพื่อนที่นั่งคุยเวลากินเหล้าด้วยก็เท่านั้น แต่ผมคิดว่าอิฐเป็นคนที่ทำให้ผมสบายใจมากกว่าการพูดคุยกับคนไหนๆ " ขอบคุณนะเพื่อน "

“ อื้ม " พยักหน้าให้กัน ก่อนจะยิ้มออกมา ใจของผมบอกว่าอยากให้เป็นมากกว่านี้ แต่คิดว่าทั้งหมดคงต้องฝากเอาไว้ที่อนาคต  อนาคตที่ผมจะคว้ามันเอาไว้ อย่างที่ไม่เคยทำกับใครมาก่อน

“ แล้วตกลงมึงเข้าเรียนต่อที่ไหน "

“ ก็กำลังคิดอยู่ ถ้าไม่เรียนทางบ้าน ก็คงเอกชน  "

“ เรียนเอกชนก็ดีนะ อย่างน้อยมึงก็จะได้มีเพื่อนมากกว่านี้ "

“ คิดดูก่อนแล้วกัน " ว่าแบบนั้น ก่อนจะเหล้าตรงหน้าขึ้นกิน " แต่ก็คงเรียนอย่างที่มึงบอกละ เอกชนก็คงมีเพื่อนมากกว่า หาเพื่อนกินเหล้า "

“ ถ้ามึงจะหาแค่เพื่อนกินเหล้า มานั่งที่นี่ก็คงได้เพื่อนแล้ว "

“ แล้วมึงเรียนที่ไหน "

“ ไม่บอก เดี๋ยวมึงตามไปเรียนด้วย " ผมบอกแค่นั้นไอ้อิฐก็หัวเราะออกมา

“ กูไม่ไปเรียนที่เดียวกับมึงหรอก "

“ ทำไมมหาลัยกูก็ดีนะ " ก็แอบอยากให้มันมาเรียน แต่ใจนึงก็ไม่

“ อยู่คนละที่ดีกว่า จะได้คิดถึงกัน "

“ ใครจะไปทำแบบนั้น "

“ วันไปสมัครไปด้วยกันหน่อยสิ " อิฐหันมาหาผม"  กูไม่ค่อยคุ้นทาง "

“ เอาสิ ถ้ากูว่าง "

“ จะไปวันที่มึงว่างแล้วกัน " บอกแบบนั้นมันก็ยื่นแก้วเหล้าเปล่าๆของมันมาหาผม “ มึงจะเอาอีกแก้วมั้ย "

“ ไม่ละ ไม่อยากเมา "

“ แต่มึงเมาก็น่ารักดีนะ เมื่อวานนะ มึง "

“ ทำไม " ผมถามอย่างกระตือรือร้นไอ้อิฐก็ยิ้ม " กูทำไม อย่ามายิ้มแบบนั้นนะเว้ย "

“ เมื่อวานตอนกูไปส่งมึงที่ห้อง พอถึงหน้าห้องมึงหาคีย์การ์ดเข้าห้องไม่ได้ กูเลยช่วยล้วงกระเป๋ามึงหาให้ ตอนที่กูล้วงอยู่มึงแม่งทำเสียงเซ็กซี่แล้วบอกกู " ลึกเกินไปแล้ว "

“ ส้นตีนคิดเหี้ยอะไร "

“ อาจจะเป็นแบบเดียวกับที่มึงคิดละมั้ง " ผมหันหน้าไปทางอื่นตอนที่อิฐหันมาจ้องตา ทำไมกูต้องพูด คำพูดเหี้ยๆแบบนั้นออกไปด้วยว่ะ " น่ารัก "

“ เออนี่ " เรียกอิฐให้หันหน้ามา ผมที่จะตั้งคำถามแต่พอทบทวนดูเหมือนก็เหมือนกับว่าเป็นคำถามที่ไม่น่าถามยังไงก็ไม่รู้ กลืนน้ำลายลงคอของตัวเองไป อีกคนก็เลิกคิ้ว

“ มีอะไร "

“ เปล่า "

“ ต้องมีแน่ มีอะไร "

“ กูแค่จะถามว่า เมื่อวานตอนที่มึงไปส่งกู มึงเอาอะไรแนบหน้ากูว่ะ อุ่นๆ " รู้แล้วก็ยังถาม ไอ้โง่ไทเอ้ย มึงนี่แม่งโง่จริงๆ คำถามปัญญาอ่อนของผมหลุดจากปากของตัวเองออกไป แน่นอนว่าพอหลุดออกไปแล้วจะเรียกคืนกลับมาก็ไม่ได้ 

ทุกอย่างตรงนั้นเงียบ อิฐจับปากของตัวเองถูไปมา มันไม่แม้จะตอบผม ตัวทำลายบรรยากาศจริงๆเลย ผมโทษตัวเองแบบนั้นก่อนจะลุกขึ้นยืน " กูว่ากูกลับก่อนดีกว่า พรุ่งนี้มีเรียนเช้า "

“ อ้าว จะกลับแล้วเหรอ "

“ อื้ม กลับก่อนนะ " ผมบอกแบบนั้น ก่อนจะหยิบเงินมาตั้งไว้บนโต๊ะ เดินออกมรจากร้านอยากจะตบปากตัวเองสักร้อยครั้ง ที่เผลอไปพูดประโยคนั้นให้เสียบรรยากาศแทนที่จะได้นั่งคุยกันนานๆสักหน่อย

“ นี่ " เสียงที่ดังขึ้นตรงลานจอด อิฐเดินตามผมออกมามันเรียกผมไว้ " พรุ่งนี้จะมาอีกมั้ย "

“ ก็็ "

“ มาอีกนะ กูจะคอย " เดินเข้ามาใกล้ผม พยักหน้าตอบกลับมันไปผมเดินไปถึงรถของตัวเอง มันก็เดินตามมาติดๆ  " ว่าไง "

“ เออ พรุ่งนี้มา "

“ งั้นกูกลับนะ " ปลดล็อครถผมเปิดประตู ก่อนจะเลื่อนตัวเองไปยืนด้านในแต่ตอนที่กำลังจะนั่งลงด้านในมือนึงก็ดึงประตูรถของผมไว้  " มีอะไร "

“ จะบอกว่า เมื่อคืนกูทำแบบนี้กับมึง " โน้มหน้าลงมาใกล้ผม ริมฝีปากของมันจูบลงบนริมฝีปากของผมไร้การรุกล้ำใดตอนที่ผละออกจากกันอีกคนก็ยิ้ม " แต่ทำที่แก้ม โทษนะ ถ้าไม่ชอบ "

“ อื้ม " บอกแบบนั้นร่างที่สูงตรงหน้าที่ยืนนิ่งมือที่กำประตูรถของตัวเองไว้ ความรู้สึกของผมมันบอกหัวใจของผมต้องการบางอย่าง " ที่อเมริกา ระหว่างเพื่อนเค้าจะบอกลากันด้วยการจูบใช่มั้ย "

“ ก็.. อื้ม "

“ งั้นก็ช่วยบอกลากูหน่อยจะได้มั้ย " มองหน้ามันที่ยกยิ้มขึ้นมาตอนที่หน้าเราใกล้กันอีกครั้ง ผมหลงใหล หลงใหลไปในความรู้สึกนี้ หลงใหลไปกับคนตรงหน้า จูบอุ่นๆที่แนบชิดลงมาบนริมฝีปากของผม มันเป็นจูบบอกลาที่เนิ่นนานเหลือเกิน  อิฐย้ำลงที่ริมฝีปากของผมอีกครั้งก่อนจะผละออกมา รอยยิ้มที่มันมอบให้ก่อนจะยกมือขึ้นขยี้หัว ตอนที่ตัวผมนั้นก้มหน้าลงไป

“ เจอกันพรุ่งนี้ "

“ อื้ม เจอกัน " ผมดึงตัวเองเข้ามานั่งในรถ ตอนที่สตาร์ทแล้วขับออกไป มองมันที่ยืนส่งผมทางกระจกมองหลัง ใจของผมนั้นมันก็เต้นเร็ว
   นึกถึงตอนที่ริมฝีปากของเราสัมผัสกัน มันเหมือนตัวผมเองจมลงสู่น้ำลึกที่เหมือนจะไร้ทางออก เป็นความรู้สึกแปลกอย่างที่ไม่เคยเป็น และไม่เคยรู้เลยว่า ความรู้สึกที่อบอุ่น น่าหลงใหล แต่ก็น่ากลัวนั้น จะหมายถึงอะไร

.................................................
หมายถึง ความรัก ไงจ้ะ
กิ้ววววๆ ฮ่าๆๆ ตอนหน้าจะกลับมาเป้นเสือปิง ตามปกตินะคร่าา
พาพี่เสือไปลับปากแปป รู้สึกช่วงนี้ไม่ค่อยคม #เอิ่อม
ใครมีทวิตกับเฟสหนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า   :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 28-11-2014 21:23:05

คู่นี้น่ารักมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 28-11-2014 21:26:24

โอ่ยยยย ถ้าจะหยอดขนาดนี้ก็คบๆกันไปเถอะ อย่าเอาคำว่าเพื่อนมาอ้างเลยย o13

ถ้าพี่เสือปากจัดกว่านี้  เชื่อว่าต้องเกิดการไขว้กันระหว่างพระนายแน่นอนค่ะ  :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 28-11-2014 21:32:41

 อุ๊ยตายว้ายกรี๊ด...ดด น้องไทมีอดีตหรือนี่น่าสงสารแฮะ เซ็กส์ที่ไม่เต็มใจยังไงมันก็คือการข่มขืนดีๆนี่ล่ะนะ

อิฐดูมีเสน่ห์ เป็นผู้ใหญ่กว่าไท อ่านแล้วรู้สึกว่าอิฐเป็นคนมีของ555 กับความรู้สึกของตัวเองคราวนี้

ไทจะจัดการยังไง เป็นอะไรที่ลุ้นมากอ่ะ ปกติเรานิยมคู่รองนะ แต่เรื่องนี้สงสัยจะอินทั้งคู่หลักคู่รอง

ชอบบุคลิกของทั้งเสือแล้วก็อิฐเลย :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 28-11-2014 21:39:40

กริ๊ดจ้า สกินชิพไปไวมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 28-11-2014 21:51:14

อ๊ากกกกกกกกกกกกก เข้าใจถึงคำว่าจิกหมอน!รู้ซึ้งถึงคำว่าจิกหมอน จิกจริงๆนะคะ
!! เฮ้ยชอบอ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากจะระรัวคำว่าชอบอ่ะ :katai4: :katai4: :katai4:
นี่มันอะไรวะเนี่ยยย มันใช่มันโดนมากอ่ะพี่หนม ลืมพี่เสือไปเลย เมินนน
รู้สึกเลอค่าและลันลากับพี่อิฐมากกว่านะรู้ยัง เจอะแบบนี้มันชอบจุงเบยยยยยย :hao6: :hao6:
ต๊ายยยยย อิฐไทต้องการอะไรจากฉัน เอาใจไป!!! :hao7: :hao7:
แบบชอบมากเลยอารมณ์แบบนี้ แลดูมีมวลสารบางอย่างที่เลอค่า
แต่เอาจริงๆไหม ตั้งแต่เริ่มเรื่องมา ไม่เคยเห็นไทเป็นเมะเลย หรืออาจจะจริง
ไทอยากได้น้องไฟเป็นผัว ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :m20: :laugh:
โดยส่วนตัวรู้สึกชอบพี่หนมเขียนอะไรแนวนี้มากเลย รู้สึกว่ามันเหมาะมันใช่มันโดนฟินและอินมาก
แนวอะไรไม่รู้ แต่มันละมุนละไม แลดูมีมวลสารบางอย่าง แต่หนูสัมผัสได้
อ๊ากกกก ชอบอ่าาาา ชอบๆๆๆๆๆ
พี่หนมมาลงคู่นี้5ตอนรวดไปเลย!! รออยู่ (หื้ม)555555555
รักพี่หนมเชียร์พี่หนมนะคะ (ปักป้ายไฟเชียร์พี่หนม :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 28-11-2014 22:05:59

สรุป ไทเป็นรับสินะ ตั้งแต่มัธยมแล้วด้วย
แล้วพี่ไทมาชอบไฟทำม๊ายยยย ไฟมันยังกดพี่เทมไม่ลงเลย
โหยยยย นึกดูสิ จะไฟไท หรือไทไฟ จะกลายเป็นไทยไฟท์ไปเลยป่ะ ฮ่าๆๆๆ

เรื่องของพี่อิฐกับปิงนี่แปลกๆนะ
มันมีอะไรมากกว่าที่เราคิดใช่มั้ย
แล้วนึกถึงตอนที่ไทพาพี่อิฐมาแนะนำให้ปิงรู้จักสิ เส้นอืดแน่เลย
 :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 28-11-2014 22:11:39

อิฐก็รุกน่าดูนะ ไทก็ไม่เบา อ่อยเนียนๆ 55555
เขามีจูบลากันด้วย นัดเจอกันอีกด้วย  :impress2:
ไทจะมีความรักแล้ว จะได้ไม่เหงาแล้วนะไท
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 28-11-2014 22:18:55

คืออิฐดูน่ารัก  อบอุ่นอ่ะ  ชอบๆๆ
ไท จีบเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: JokerKaorihh ที่ 28-11-2014 22:20:24

คู่นี้มันให้ความรู้สึกอุ่นๆ เหงาๆ ดีอ่ะ ชอบอ่ะ ชอบบบบบบบบบ ชอบอิฐอ่ะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 28-11-2014 22:27:36

ฮิ้ววว เพื่อนกัน บอกลากันแซ่บเกินไปแล้วล่ะ :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-11-2014 22:34:12

จะมีแฟนแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 28-11-2014 22:51:55

คู่นี้น่ารักดีอ่ะ  o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 28-11-2014 22:56:31

น้อววววววววว คนมีความรัก อิจฉา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 28-11-2014 23:36:28

เฮือกกกกก อ่านแล้วอยากอินเลิฟเลยอ่ะ >____________<
คือเอาจริงๆเกิดมาไม่เคยอินเลิฟกับใครเลยค่ะ ไม่ใช่ไม่มีคนคุยนะ คือคนคุยก็มีเรื่อยๆ แต่คนที่มาทำให้ใจเต้นตึกตัก
หรือตื่นเต้นทุกครั้งที่โทรหา หน้าแดงทุกทีที่ได้ยินเสียงนี่แบบ ยังไม่มีเลยค่ะ 555555555 อ่านแล้วอยากมีบ้างเลย ; /////// ;
มันคงกริ๊บกริ๊วหัวใจน่าดู ~~~~ อย่าเพิ่งสลับไปเสือปิงเลยนะนะ ขออ่านคู่นี้ก่อนนะคะ ~ *O*
ขอเอามาเป็นกำลังใจให้การตามหารักแท้(?)หน่อยค่ะ (ฮา)

เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะคะ อ่านผ่านๆเจอใช้ วะ ว่ะ สลับกันอยู่หลายที่อ่ะค่ะ (_ _)/
สู้ๆน้า มาต่อตอนหน้าไวๆ <3

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: ทั่วหล้า ที่ 29-11-2014 00:21:40

คู่อิฐไทโคตรจะน่ารัก
ชอบมากๆๆๆๆอ่ะ คนนึงจีบคนนึงอ่อยแบบน่ารักๆ
ลืมคู่หลักไปเลย กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 29-11-2014 00:52:07

ไทน่ารัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 29-11-2014 01:08:45

อุัต้ะ ไวเฟ่อออ!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 29-11-2014 04:14:26

ทำไมคู่นี้เหมือนจะน่ารัก :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 29-11-2014 04:30:45

กรี้ดดด ฟินนน ไทอิฐ แต่ หวังว่าจะไม่อืดไม่เอี่ยวคู่เสือปิงเข้านะ
รู้สึกมีเค้าลางควันต้มน้ำเดือดหม้อมาม่าลอยมาแต่ไกล ไหนจะอดีต
ของไทอีก เรื่องผู้หญิงในอดีตของพี่เสือด้วย เพิ่มมาอีกหลายปม
ตัวละครหลักเรื่องนี้ค่อนข้างมีเบื้องลึกเบื้องหลังนะ แต่ไม่ว่า
ยังไงตอนเน้. ก็ยิ้มแก้มไม่หุบเลย. กรี้ดด ไทจ๋าเจ้หลงนึกว่านู๋เมะ
มาตลอด ที่ไหนได้ น่าร้อคอ่ะ
ขอบคุณขนมสำหรับตอนใหม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 30-11-2014 23:40:04

คู่รองดูมุ้งมิ้งเนอะ น่ารักกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: screaminoflve ที่ 01-12-2014 00:14:59

น้องไทน่ารักกกก

ปล.คิดถึงเสือปิง  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 16 // 28.11.57} #หน้า 16
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 03-12-2014 21:00:06

ตอนที่ 17

“ กลับมาแล้ว " เสียงที่ตะโกนออกไปมือก็เปิดเข้าไปในห้อง ในห้องที่มีแต่ความเงียบได้ยินแต่งเสียงทีวีที่ดังอยู่ ผมเดินเข้ามามองไปรอบๆ ก็พบว่าคนที่วันนี้ไม่ได้ไปเรียนกลับนอนสบายใจอยู่บนโซฟาหน้าตาทีวี ปล่อยให้ทีวีที่ต้องดูเป็นคนดูมันแทน

' เคร้ง ' เท้าของผมแตะเข้ากับกระป๋องเบียร์สี่ห้ากระป๋องที่วางอยู่ ถุงขนมก็ด้วย กองหนังสือ ทุกอย่างรกรุงรังไปหมด " รกจริงๆ มึงอยู่คนเดียวนี่แบบหายนะชัดๆ "  หยิบรีโมตขึ้นมากดปิดก่อนจะวางลงที่เดิม กระเป๋าของผมก็ด้วย หันมองมันที่กำลังหลับ ผมย่อตัวลงตอนที่เอามือเท้าคางมองมัน

“ เวลาหลับนี่แบ๋วจริงๆนะ " ไม่เหมือนเวลาตื่นเลยสักนิด ไอ้ผู้ชายปากร้ายคนนั้น เป็นคนเดียวกันกับคนที่หลับได้ยังไงก็ไม่รู้  เวลาที่เสือหลับมันเหมือนลูกแมวตัวนึง ผมจะไม่เห็นแววตาดุๆของมัน จะเห็นก็แค่ขนตายาวๆกับจมูกโด่งที่รับกับหน้า ลมหายใจที่ผ่อนเข้าออกเป็นจังหวะ ผิวขาวไม่ซีดแบบผู้ชาย รู้ตัวเองอีกผมเผลอดึงหน้าตัวเองจูบแก้มมันเข้าไปให้แล้ว  " ฝันถึงกูด้วยนะ "

ถ้าได้ยินแบบนี้แน่นอนว่าคนที่กำลังฝันต้องคด้านออกมาอย่างหัวเสียแน่ๆว่า  ' ไม่มีทาง '

ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังผมหันไปมองก่อนจะลุกขึ้นมองผ่านตาแมว ผู้หญิงที่อายุราวประมาณห้าสิบต้นๆกับถุงขยะและไม้กวาด ท่าทางจะเป็นแม่บ้าน ผมขานรับออกไป   " ครับ "

“ สวัสดีค่ะ คุณเสือ "

“ เอ่อ เสือนอนอยู่ครับ คุณป้ามาทำความสะอาดเหรอครับ "  ผมถามเธอก็ยิ้มหวาน

“ ค่ะ "

“ เชิญครับ " เปิดประตูให้กว้างขึ้นผมมองไปที่ อุปกรณ์ทำความสะอาดของเธอ ในถุงขยะมีของที่ส่งเสียงดังได้ พวกแก้ว กับกระป๋อง คือถ้ากระทบกันจนมันตื่น หายนะแน่ๆ  " มาครับผมช่วย เดี๋ยวเสียงดังมากๆมันตื่นแล้วจะหงุดหงิดเอา "

“ ถึงจะขี้หงุดหงิดไปสักหน่อย แต่ก็น่ารักนะคะ เป็นคนที่เอาใจใส่คนอื่นอยู่ลึกๆ "

“ อย่างงั้นเหรอครับ แต่ผมไม่เห็นจะรู้สึกอย่างงั้นเลย " ตอบเธอแบบนั้นอีกคนก็พยักหน้า  " คุณป้าทำงานที่นี่มานานแล้วเหรอครับ "

“ ก็นานแล้วค่ะ สัก 5 ปีแล้ว ตั้งแต่คุณเสือย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ ป้าก็มาทำความสะอาดให้ตลอด "

“ คงมีผู้หญิงมาอยู่เยอะเลยสินะครับ หล่อๆแบบมัน " ก่อนหน้าผมก็คงมีเยอะ อย่างน้อยก็ชะนีน้อยคนนั้นที่ผมเห็นที่ผับ คนที่ชื่อว่า แพ็ตตี้อะไรนั่น

“ ไม่ค่อยมีหรอกค่ะ คุณเสือไม่ค่อยทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้รู้ จะมีก็คนล่าสุดที่ทิ้งชุดนอนไว้ เธอสั่งให้ป้าเอาไปทิ้ง แต่สุดท้ายก็ไม่ยอมไปเก็บกลับมาอีก  " 

“ ป้าหมายถึงตัวนั้นเหรอครับ "  ผมชี้ไปที่ชุดนอนของตัวเองที่แขวนอยู่นอกตู้เสื้อผ้า เธอหัวเราะก่อนจะหันมาตอบ

“ ตัวนั้นเหละค่ะ ของคุณเหรอคะ "

“ ใช่ครับ แต่ว่า ป้าเรียกผมว่าปิงก็ได้ครับ ไม่ต้องคุณนะครับ เรียกว่า น้องปิง "

“ น้องปิง " เธอทวนคำพูด " ในที่สุดก็ไปตามกลับมาจนได้สินะคะ "

“ ยังไงเหรอครับ " คำพูดชวนงงของเธอ ทำให้ผมถามกลับก่อนจะได้รับคำตอบแบบยิ้มๆกลับมา

“ คุณเสือนะ เธอเป็นคนที่ดูภายนอกไม่ค่อยสนใจความรู้สึกของคนอื่น คำพูดก็ดูเป็นคนที่ไม่รักษาน้ำใจใคร แต่ภายในเธอเป็นคนที่แคร์ความรู้สึกของคนอื่นเหมือนกันนะคะ เป็นคนที่แสดงความรู้สึกออกไปไม่เก่ง "

“ ก็ท่าทางจะไม่เก่งเลยละครับ " ชอบพูดทำร้ายจิตใจที่หนึ่ง แม้จะจบด้วยคำพูดที่ชวนให้ใจเต้น แต่นั่นก็ไม่ต่างอะไรกับการตบหัวลูบหลังหรอก

“ ตอนป้ามาอยู่แรกๆ ก็แอบตกใจคำพูดของแกเหมือนกัน เป็นคนที่พูดไม่คิด จนเหมือนไม่มีมารยาทเลย "

“ ถูกเลยครับ "

“ แต่ว่า ตอนนั้นที่ป้าป่วยมากๆ แล้วเธอเข้ามาพยุงแล้วบอกว่าไม่ต้องทำงานให้นอนพักที่ห้องเธอได้ ตอนนั้นป้าก็คิดขึ้นมาว่า เธอก็เป็นคนจิตใจดีคนนึงเหมือนนะ แต่แค่เธอทำอะไรแบบนั้นไม่เก่ง คุณเสือนะเก่งการกระทำมากกว่าคำพูดนะคะ "

“ มันดูเป็นคนดีจังเลยนะครับ " ไม่อยากจะเชื่อว่าจะมาได้ยินเรื่องอะไรแบบนี้เกี่ยวของตัวมันกับคนอื่น คิดว่าดีกับคนอื่นไม่เป็น
 
“ ก็มากกว่าที่เห็นภายนอกนะคะ   "

“ ก็อาจจะใช่นะครับ " ตั้งแต่ตอนแรกแล้ว เสือมักเข้ามาช่วยผมแม้จะมาพร้อมกับคำพูดร้ายๆ แต่ถ้าไม่นับ ความช่วยเหลือของมันพอมาคิดตอนนี้ เสือก็เป็นคนใจดีคนนึง คนที่เข้ามาช่วยผมเสมอ ทั้งๆที่ปากก็บอกว่าไม่ชอบ " ใจดีเหมือนกันนี่หว่า "

“ ใช่มั้ยล่ะคะ "

“ พอมาคิดตามที่คุณป้าพูด ก็เป็นแบบนั้นจริงๆเหละครับ "

“ ถึงจะรู้สึกขัดใจบ้าง แต่ก็ช่วยดูความต้องการของเธอจริงๆ มากกว่าสิ่งที่เธอพูดนะคะ "

“ ป้ารู้จักมันดีจังเลยนะครับ " คำถามของผม ได้รับคำคอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม  " เสือคงดีใจที่มีคนรักมันแบบนี้ "

“ เธอเป็นคนที่ช่วยเหลือป้าในเวลาที่ไม่มีใครเสมอ แค่มีใครสักคนรักเธอและเข้าใจเธอ ป้าก็มีความสุขแล้วล่ะคะ คุณเสือนะเพื่อนน้อย คุณปิงต้องอยู่ข้างๆเธอนะ "

“ ทำไมต้องเป็นผมล่ะครับ " ยิ้มตอบกลับไปอีกคน ยอมรับว่าเขินอยู่เหมือนกันคำพูดนั้น

“ คุณเป็นคนแรกที่ได้มาอยู่ที่นี่กับเธอ แน่นอนว่าเธอต้องเห็นว่าคุณมีความสำคัญอยู่แล้ว คุณเสือนะไม่ใช่ใครก็ได้หรอกนะคะ ต้องเป็นคนที่เธอคิดว่า ใช่ จริงๆ เธอถึงจะให้เข้ามาอยู่ในโลกของเธอ "

“ พูดแบบนี้ ถ้ามันได้ยินคงต้องหงุดหงิดแน่ๆครับ ถ้าเถียงออกมาแน่ว่า เพ้ออะไร ไม่ก็เขินแล้วก็หันไปทางอื่น  " ผมหัวเราะแต่ป้าแม่บ้านก็เช่นกัน

“ แต่ก็ไม่เสมอไปหรอกนะคะ " เชิดหน้าไปทางโซฟาที่ใครบางคนกำลังนอน ผมเดินตรงไปหา นอนที่นั่งลงกับพื้นแล้วมองใครบางคนกำลังหน้าแดงได้ที่ ตาที่กำลังหลับอยู่นั้นเหมือนพยายามหลับมากกว่าเป็นการหลับจริงๆ

“ แอบฟังคนอื่นเค้าพูดเหรอวะ " ผมกระซิบข้างหู ตอนที่หอมแก้มัน เสือก็หันไปทางอื่น เสียงของมันที่พูดขึ้นทำให้ทั้งห้องของเรามีเสียงหัวเราะ

“ ยุ่งน่า " ผมน่ะ ชักอยากจะเป็นคนสำคัญมากๆของมัน จนทนไม่ไหวแล้วล่ะครับ

..............................................

ผมเผลอหลับไปทั้งๆที่คิดว่า จะแกล้งหลับเท่านั้น แต่พอใจมันรู้สึกมีความสุขสักพักความง่วงงุนก็เข้ามาเติมเต็มจนเผลอหลับไปจริงๆจนได้ ลืมตาขึ้นมาตอนที่มองไปรอบๆผมมองหา ปิงเป็นคนแรก

“ ตื่นแล้วเหรอ "

“ อื้ม " ลุกขึ้นนั่งบนโซฟาอีกคนก็ยื่นเอาน้ำส้มมาให้

“ จะได้สดชื่น "

“ ไม่เอา " ผมเบี่ยงตัวหลบ นั่งพิงกับโซฟามันก็ยังคะยั้นคะยอเอาน้ำส้มมาวนตรงหน้า

“ หน่อยน่า "

“ ก็บอกว่าไม่เอาไง " หันไปบอกแบบนั้นปิงก็เบะปากใส่ มันกินน้ำส้มเข้าไปในปากก่อนจะนั่งลงข้างๆผม หยิบรีโมตขึ้นมาเปิดทีวี ตอนที่หันไปมองมันที่เอาแต่กินน้ำส้ม ใจของผมก็รู้สึกอยากจะกินขึ้นมาบ้างเหมือนกัน  " นี่ "

   เรียกมันแบบนั้นก่อนจะก้มลงจูบบนริมฝีปากของมัน ลิ้นลุกล้ำเข้ากวาดเกล็ดส้มในปากของมัน รสชาติหวานอมเปรี้ยว อย่างที่มันบอก สดชื่นดีเหมือนกัน

“ เสือ " ปิงเงยหน้าขึ้นมามอง มันที่ลุกขึ้นค่อมตัวของผมไว้ ปิงนั่งบนบนตักก่อนจะซบ " ขออ้อนหน่อย "

“ มีอะไร " ถามออกไปแบบนั้นแต่อีกคนก็เงียบ " แล้วที่มึงบอกว่าวันนี้มึงจะไปผับกับพวกไอ้ไท "

“ ไม่ได้ไปแล้ว ไอ้ไทไม่ไป " ก็ดี ตอนที่ได้ยินก็คิดแบบนั้น ถ้ามึงไม่ได้ไปมึงก็จะได้อยู่กับกู ไม่ชอบเหมือนกันเวลาที่มันออกไปไหนแล้วไม่มีผม ก็เพราะว่าอยากให้อยู่ในสายตาตลอด

“ ทำไมไม่ไป "

“ ไม่รู้แม่ง กูกลัวมันโกรธที่เมื่อวานกูไปได้ไปกับมัน "

“ งี่เง่าขนาดนั้นเลย " ผมถาม มันก็ส่ายหน้า

“ ก็กูกลัวมันโกรธ "

“ ไร้สาระ " ความคิดของมันน่ะ ที่ไร้สาระ

“ ให้กำลังใจกันหน่อยสิว่ะ "

“ ทำไม่เป็น "  พูดออกไปแบบนั้น คนช่างอ้อนแบบมันก็จับมือผมมาขึ้นมาแนบแก้มของตัวเองไว้

“ ทำแบบนี้ แล้วก็พูด เสียงอ่อนโยนว่า ปิงครับ ไม่ต้องคิดมากน้า ปิงยังมีเสืออยู่ จากนั้นมึงก็กอดกู " จับมือของผมทั้งสองข้างเลื่อนไปกอดเอวมันเอาไว้ " จากนั้นกูก็จะทำหน้าหงอยๆ อารมณ์แบบยังไม่ดีขึ้น มึงก็จะจูบแล้วบอกว่า ร่าเริงหน่อยนะ "

“ ประสาท "

“ น่ารักออก อะไรว่ะ ทำนะๆ ไหนทำดู "  มือที่เข้ามาอ้อน ผมเผลอยิ้มออกมาตอนที่หันไปทางอื่นไอ้ปิงก็ไปดึงหน้าผมให้เผชิญหน้ากับมัน " มึงยิ้ม แสดงว่ามึงเห็นด้วยว่ามันน่ารัก "

“ คิดไปเอง  กูไม่ทำเว้ย " ดึงหน้าออกจากมือมัน ผมหันไปทางอื่นอีกครั้ง ทนต่อสายตาอ้อนๆของมันไม่ไหวจริงๆ

“ ทำหน่อยน่า นิดนึง " มือสะกิดยิกๆผมถอนหายใจออกมา เหล่มองมันที่ยังกระพริบตาใส่ มือก็ยังไม่หยุดอ้อนสะกิดอยู่แบบนั้น น่ารำคาญที่สุดจะอะไรนักหนา รู้ทั้งรู้ว่าเรื่องน่าอายแบบนั้นผมไม่มีวันทำหรอกก็ยังจะมาอ้อนกันด้วยสายตาน่ารักๆนั่นอยู่ได้ น่าหงุดหงิดจริงๆ ต้องแพ้ทางมันตลอด " เสือ "  ตอนที่มันเรียกผมอีกครั้งใจก็สั่งให้หันมามองหน้ามัน ผมตัดสินใจจูบมันเบาๆ ตอนที่ผละออกมาจ้องตามันที่ยังงงๆ ผมพูดออกไป

“ ร่าเริงหน่อยนะ มึงประสาทเหรอ ใครจะพูด "

“ ในที่สุดมึงก็พูดออกมาแล้ว  เขิน " พอพูดจบมันก็ซบลงกับไหล่ผมทันที

“ เขินเหี้ยอะไร " ถึงพูดออกไปแบบนั้นแต่ก็เขินว่ะ มือของผมกอดเอวมันไว้

“ ไม่รู้ แต่เขิน มันดูเป็นมึงดีมั้ง ก็คนแบบมึงจะให้มาพูดหวานๆก็คงไม่ได้ " ไม่ตอบอะไรออกไป ปิงเลื่อนลงมาจากตักมานั่งลงข้างๆมันที่ซบลงมาตรงไหล่

ทุกอย่าง ณ ขณะนั้นมีแต่ความเงียบปิงมองดูทีวีแต่ผมรู้ว่ามันไม่ได้สนใจ เหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่างตอนที่มันดึงมือผมขึ้นมาจับแล้วเล่นนิ้วผมไปเรื่อย

“ เป็นอะไร "

“ เป็นห่วงเหรอ "

“ ทำไมต้องทำแบบนั้น " ดึงมือที่มันกำลังจับอยู่แต่ปิงก็ไม่ยอมปล่อยไปไหน

“ อยู่แบบนี้ก่อน กูแค่อยากจะอยู่กับมึงแบบนี้ " ใจอ่อนยอมนั่งอยู่แบบนั้น ทั้งๆที่รู้ว่าคนที่ทำให้มันคิดหนัก ไม่ใช่ผมคงเป็นไอ้ไทที่มันพูดตั้งแต่แรกแล้วว่า ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ไม่ตลกเลยที่ต้องมานั่งนิ่งๆกอดกับมันแต่มันกับคิดถึงคนอื่น ทั้งๆที่จะแค่เพื่อนก็เถอะ  " ไปไหน "

“ หงุดหงิด " ผมบอกแบบนั้นตอนที่ลุกจากโซฟาแล้วเดินไปหยิบมือถือของมันที่ตั้งอยู่ในครัว โยนไปให้ " เอาไป "

“ อะไร เอามือถือกูมาให้ทำไม "

“ ถ้าคิดถึงมันมากก็โทรไปถามให้รู้เรื่อง ไม่ใช่มานั่งคิดถึงกันอยู่ "

“ คิดถึงอะไร ไม่ใช่สักหน่อย " เถียงออกมา ตอนที่มองหน้าผมสลับกับมือถือ " นี่อย่าบอกว่าหึง "

“ เปล่า "

“ ปากแข็ง หึงแน่ๆ หึงกูที่กูคิดถึงไอ้ไท ทั้งๆที่กอดมึงอยู่ "

“ ตลก " ผมว่าแบบนั้นตอนที่หันหลัง พาตัวเองเข้าห้อง " สำคัญตัวเองผิดไปแล้วมึงนะ "

“ ปากแข็ง " ลุกขึ้นจากโซฟาเดินเข้ามาหา " แต่จริงๆ กูก็ไม่ได้คิดถึงไอ้ไทคนเดียวหรอก " ท่าทางลำบากใจของมัน ผ่อนลมหายใจออกมาตอนที่มองหน้าผม

“ ใคร " ปากก็เผลอถามออกไปแบบนั้น ไอ้ปิงก็ยกยิ้ม

“ กูไม่ได้สำคัญตัวเองผิดไปหรอก ว่ามั้ย " เดินเข้ามาใกล้กัน มือของมันที่กอดคอผมตอนที่ซบลงมา " กูแค่กำลังคิดว่า กูอยู่กับมึงมากเกินไปจนลืมเพื่อนรึเปล่า ใจนึงก็คิดว่าไอ้ไทเข้าใจกูอยู่แล้วเพราะมันสนิทกับกูที่สุด แต่อีกใจก็ไม่คิดแบบนั้น "

“ อื้ม " ผมดึงตัวออกจากอ้อมกอดของมัน เดินไปที่ตู้เย็นก่อนจะหยิบน้ำส้มออกมารินใส่แก้วแล้วส่งให้มัน  " จะได้สดชื่น "  ปิงยิ้มออกมาตอนที่รับแก้วน้ำส้มไปจากผม " มึงบอกเองนะ "

“ อื้ม กูบอก "

“ แล้วมองอะไร " แววตาที่กำลัวยิ้มของมัน ผมถอนหายใจมองไปทางอื่น 

“ อย่างที่ป้าเค้าบอกเลย " ปิงเดินมายืนอยู่หน้าผม มือที่กอดคอผมไว้ มันเขย่งเท้าขึ้นมาจูบตรงปลายคาง " มึงนะ ใจดีกว่าคิด "

“ พูดมาก "

“ เวลาชมก็ชอบเขิน น่ารักสุดๆเลย " ผมหันไปอีกทางที่มันชมด้วยรอยยิ้มน่ารักๆแบบนั้น มือที่จับปลายคางของผมไว้ ปิงเขย่งตัวจูบผม เม้มริมฝีปากล่างเบาๆก่อนจะจูบลงอีกครั้ง " ขอบคุณที่เป็นห่วงความรู้สึกกู "

“ กูไม่ได้เป็นห่วงสักหน่อย " เถียงออกไปแบบนั้นทั้งๆที่ตอนนั้น หน้าก็แดงสุดๆ

“ ครับๆ คิดว่ากูแบ่งความสดชื่นให้แล้วกันนะ "

“ งั้นก็แบ่งให้อีก จะเอาอีก  " ก้มลงมาหน้ามัน ผมหยุดนิ่งตอนที่มองริมฝีปากมัน ปิงก็ยิ้มก่อนจะจูบผมเบาๆ " เอาอีก "  พูดออกไปมอืก็ดึงร่างของมันเข้าไปใกล้ ผมก้มลงจูบปากของมันลิ้นที่สอดเข้าไปด้านใน ปิงเปิดปากรับตอบรับแบบไม่เกี่ยงงอน ก่อนจะผละกันมันต่อยลงบนอกผม

“ เอาแต่ได้ ร้ายนักนะ มึงนะ "

“ รู้อยู่แล้ว ทีหลังก็อย่ายอมสิ " ผมกอดมันไว้ ตอนที่ซบลงที่ไหล่ ปิงก็กอดผม

“ ยากจัง เหมือนจะทำไม่ได้เลย "  แต่นั่นก็ดีแล้วล่ะ ใจผมมันบอกแบบนั้น

ครืน ครืน ครืน โทรศัพท์ขัดจังหวะดังขึ้น ตอนที่กำลังกอดกันแน่นอยู่แบบนั้น ผมถอนหายใจออกมาตอนที่พบว่ามันเป็นโทรศีพท์ของผมเอง น่าหงุดหงิดชะมัด

“ มีอะไร " กรอกเสียงไปตามสาย ตอนที่มองหน้าจอก็พบว่าคนที่โทรมาเป็นใครก็ยิ่งทำให้หงุดหงิด

“ ไม่ออกมาผับบ้างรึไงว่ะมึง กกเมียอยู่ได้ "

“ เรื่องของกู " บอกออกไปแบบนั้นอีกคนก็หัวเราะออกมา

“ ออกมาหน่อยเถอะน่า "

“ แล้วจะไปนะเท่ " ปิงพูดแทรกขึ้น อาจเพราะกอดกันอยู่แบบนี้เลยทำให้มันได้ยินเสียงของไอ้เท่ชัด

“ ครับ ปิง "

“ เงียบไปเลยสัด " กรอกเสียงลงไปตามสาย ผมกดวาง

“ ไปเถอะ ไปเที่ยวกัน อยู่คอนโดไม่มีอะไรทำ  เบื่อ "

“ แต่กูมี มีเยอะ " ผมมองหน้ามัน ตอนที่ดึงมันเข้าไปกอดอีก ไม่เห็นว่าจะอยากไปไหน อยากจะอยู่แบบนี้ ไม่อยากให้ใครเห็นมัน แล้วก็ไม่อยากให้มันเห็นใคร

“ ที่มึงบอกว่า มีเยอะน่ะ หวังว่าคงไม่เกี่ยวกับกูหรอกนะ " หอมแก้มผมเบาๆ ปิงยิ้มตอนที่กอดผมไว้แน่น ใจผมบอก จะไม่เกี่ยวได้ไง เรื่องของกูนะ มีแต่เรื่องของมึงทั้งนั้น

“ หึ "

“ ไปเถอะ แต่ว่าก่อนจะไป พากูไปแวะคอนโดตัวเองก่อน "

“ ไปทำไม " กอดมันแน่นขึ้น น่าแปลกที่ใจกลับกลัวว่ามันจะไปแล้วไม่กลับมาอีก

“ ไปเอาเสื้อผ้า กูไม่มีเสื้อผ้าใส่แล้ว "

“ อื้ม " ผละออกจากอ้อมกอดของมัน ผมเดินเข้าไปแต่งตัวก่อนจะเดินออกมา " ไม่แต่งตัวรึไง "

“ ค่อยไปแต่งที่นู้น ที่นี่ไม่มีเสื้อผ้ากูแล้ว ป้าเค้าเอาไปซักให้หมดละ "

“ อื้ม "  พยักหน้าเข้าใจ ผมคว้ากุญแจรถ กับกระเป๋ามาใส่กระเป๋า คอนโดของปิงอยู่ไม่ไกลจากคอนโดของผม ผมจำได้ดีแม้มันจะไม่บอกทางเพราะครั้งนึงก็เคยมาส่งมันที่นี่

“ จำได้ด้วยว่าที่ไหน "

“ รีบๆลงไปเถอะน่า จะได้ไปผับอีก "

“ ลงมาช่วยขนหน่อยสิ "

“ ตลก " ผมมองหน้ามันตอนที่ยอมลงจากรถ แต่ก็ยืนพิงตัวรถไม่ขึ้นไป

“ มึงจะไม่คิดไปช่วยขนกูเลย "

“ ทำไมกูต้องทำแบบนั้น "

“ กูจะบอกให้ว่า คอนโดกู กูไม่เคยชวนใครขึ้นง่ายๆนะเว้ย ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทกัน นี่ กูชวนมึงคนแรกเลยนะ " ผมมองหน้ามันที่ยังยืนรอผมอยู่ " ไม่ไปก็ไม่ต้องไป แค่เสียโอกาสเป็นคนแรกที่ได้ขึ้น "

“ ไป "

“ ก็เท่านั้น ฟอร์มจริงๆ "

ขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนของคอนโด ห้องของไอ้ปิงเป็นห้องเล็กๆห้องนอนเดียว ที่ไม่กว้างมากไปแต่ก็เหมาะสำหรับการอยู่คนเดียว ผมมองไปรอบๆตอนที่มันหายเข้าไปในห้องนอน ภาพน่ารักของมันใส่กรอบวางเต็มหน้าทีวีไปหมด ภาพครอบครัวที่ถ่ายกับไร่ชาก็มี

“ หายไปสักภาพคงไม่สงสัยหรอกมั้ง " ผมมองผมภาพที่มันกำลังยิ้มหวานให้กล้อง เป็นภาพที่น่ารักดีครับ หยิบออกมาจากกรอบก่อนจะซ่อนกรอบรูปของมันไว้ใต้ลิ้นชัก เอาภาพยัดใส่กระเป๋าเสื้อ

“ เสือ "

“ อะไร " หัวใจผมแทบหยุดตอนที่เสียงของมันเรียกผมไว้

“ มึงทำอะไร "

“ เปล่านี่ " ส่ายหน้าให้มัน ผมเดินเข้าไปหา " มีอะไร "

“ ช่วยหยิบกระเป๋าให้หน่อยสิ หยิบไม่ถึง " มันชี้ขึ้นไปด้านบนของตู้เสื้อผ้า  กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ยักษ์ตั้งอยู่บนนั้น

“ จะเอาใบนั้นไป " ผมถามแต่อีกคนก็ส่ายหน้า

“ ใบที่อยู่ในนั้น " ปิงว่าแบบนั้นก่อนจะเดินไปหยิบเก้าอี้จากห้องกินข้าวมาให้ " อ๊ะ หยิบให้หน่อย "

เก้าอี้เสริมความสูง ผมหยิบกระเป๋าเดินทางให้มัน ภายในกระเป๋าใบยักษ์ที่เปิดออกมา มีกระเป๋าอีกหลายใบซ่อนอยู่ในนั้น ผมมองเสื้อผ้าที่มันกำลังจะยัดลงใส่ในกระเป๋า ก็ไม่เยอะ แค่ครึ่งเตียงนอนที่มันจัดไว้

“ นี่คิดว่าจะไม่ซักเลยรึไง "

“ ก็แหม มันมีหลายแบบนะ ชุดกูนะ มีทั้งใส่นอน ใส่ไปเที่ยว ไปนู้นไปนี่เยอะแยะไปหมด มีชุดว่ายน้ำด้วยนะ " หยิบขึ้นมาให้ผมดูก่อนจะยักคิ้ว " ไว้จะใส่ไปว่ายน้ำกับพี่เสือ "

“ กูไม่ชอบว่ายน้ำ "

“ เดี่ยวมึงเห็นกูใส่ มึงก็อยากว่ายเองละ  "

“ เลิกเอากูไปเปรียบเทียบกับคนพวกนั้นของมึงได้มั้ย กูไม่ได้อยากจะเอามึงอย่างเดียวสักหน่อย อีกอย่าง กูไม่ได้ง่ายเหมือนมึงนะที่จะยอมอะไรง่ายๆไปหมดน่ะ "

“ พูดงี้หมายความว่าไง " สายตาหาเรื่องของมันจ้องมาที่ผม มือที่กำลังจัดเสื้อผ้าลงกระเป๋าหยุดชะงัก

“ ก็อย่างที่พูด "

“ เสือ เลิกพูดทำร้ายจิตใจกูสักทีเถอะ มึงคิดว่ากู ใจดีขนาดนั้นเลยเหรอที่จะให้มึงด่ายังไงก็ได้แล้วยังทนนะ " ปากที่เถียงออกมา มือของมันวางเสื้อผ้าลงบนเตียง แต่ผมก็หยิบมันกลับเข้าไปใส่ในกระเป๋าอีก " คนที่เค้าคบกัน เค้าต้องรักษาความรู้สึกของกันและกันไม่ใช่เหรอวะ แล้วมึงเป็นเหี้ยอะไรถึงชอบพูดจาให้กูรู้สึก เหี้ยๆแบบนี้ ไม่ต้องเอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้กูเลย ไม่ต้องทำดีเลย " น้ำตาขอบมันไหลออกมา

"  แค่นี้ก็ต้องร้องไห้ด้วย คนอื่นด่ามึงแรงกว่านี้มึงไม่เห็นจะร้อง "  ปิงจับหน้าผมให้จ้องหน้ามัน
" มองกูแล้วฟังนะ กูไม่ได้ยอมเพราะคิดว่ามึงจริงใจกับกู แต่ที่กูยอมเพราะกูจริงใจกับมึง แต่มึงอย่าลืมนะเสือ ความคิดของกู ก็เปลี่ยนแปลงได้เหมือนกัน กูไม่จมปรักกับความเสียใจไปตลอด ไม่โง่เพราะคิดว่ามึงคือคนที่จริงใจหรอก ถ้ามึงจริงใจแต่ปากยังเป็นแบบนี้ กูบอกไว้ก่อนว่า กูก็ไม่เอา "

“ ขอโทษ " ผมไม่ได้กลัวกับคำขู่นั้นของมัน แต่ปากกลับพูดออกไปแบบนั้นอย่างอัตโนมัติ มือที่ยกขึ้นเช็ดน้ำตาให้ปิงสะบัดหน้าหนี " นิ่งๆสิ "

“ ยุ่ง " มันพูด

“ ยังติดอยู่ตรงนี้อีกนิด " ตรงหางตาของมัน ผมมองหน้ามันที่ทำท่าไม่สนใจอะไรในตัวผม ยกมือมันขึ้นวางที่หน้า " จะตบมั้ย "

“ ตบ "

“ ถ้าตบแล้วจะหายโกรธมั้ย " ทุกอย่างตรงนั้นเงียบ มือนุ่มๆที่วางอยู่บนหน้าของผมมันอุ่นจนรู้สึกว่า ทำให้ผมเจ็บยังดีกว่าจะปล่อยให้จากไป ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วแต่ปากก็ไม่เคยพูดจาดีๆให้มันฟังเลยสักครั้ง " ถ้าหายโกรธก็ตบเลย "

“ พูดดีๆกับกูบ้างสิ "

“ ยังไง " ผมถามตอนที่เอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้มัน ปิงก็ทำท่านึก

“ พูดดีๆกับกู ทำตัวดีๆกับกูหน่อยสิ กูชอบมึงนะเสือ อย่าทำร้ายกูนักเลย " ปิงดึงตัวเองเข้ามากอดผม " มึงเป็นเด็กอนุบาลรึไง ถึงชอบแกล้งคนที่ตัวเองชอบนะ "

“ ก็คงจะเป็นแบบนั้น " ผมคิดแบบนั้นจริงๆ ก็คงจะเป็นแบบนั้น ถ้าการแกล้งคนที่ชอบเป็นวิถีทางของเด็กอนุบาลผมก็คงจะเป็นแบบนั้น 

“ ก็ไม่ถึงกับว่าต้องพูดครับหรอก แต่ถ้าพูดก็ดี  " มันเว้นเสียงไปสักพักก่อนจะยิ้มให้ผม " พูดจาดีๆ พูดคำหวานๆ พูดอะไรก็รักษาน้ำใจกูบ้างก็เท่านั้นเอง ไม่ได้ขอเยอะเลย ทีกูยังทำตัวน่ารักๆให้มึงเห็นเลย "

“ อันนั้นมันสันดานมึงที่ชอบยั่วยวนผู้ชายอยู่แล้วไม่ใช่เหรอไงวะ "

“ เสือ "

“ ถ้าทำได้ จะขนไปหมดนี่ใช่มั้ย " มองดูเสื้อผ้าของมัน ไอ้ปิงพยักหน้า

“ จะลองดูมั้ย "

“ อื้ม " ก็เพราะว่ามันคงเพียง หนทางเดียวที่รักษาปิงให้อยู่กับผมให้นานที่สุด ทั้งๆที่จริง ผมเองไม่อยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อใครสักนิด แต่เพราะเป็นมัน มันคนเดียวที่ผมจะ ลอง ทำให้

“ เอาแค่สองวันพอ " ปิงว่าแบบนั้นตอนที่ถอนหายใจออกมา " อย่างมึงนะถ้าทำได้ก็เก่งแล้ว "

“ ถ้ากูทำได้ "

“ กูจะย้ายไปอยู่กับมึงถาวรเลย " นิ้วก้อยยื่นมาตรงหน้า " สัญญากัน "

“ ปัญญาอ่อน "

“ ไอ้เสือ "

“ ก็ยังไม่ได้สัญญานี่ " ว่าแบบนั้น นิ้วก้อยของผมที่ยื่นออกไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยของมัน

“ สัญญาแล้วนะ "

“ อื้ม " จะพยายาม ผมบอกตัวเองแบบนั้น ตอนที่มองมันยิ้มจากมุมนี้ ผมเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้จูบมันเบาๆที่ข้างแก้ม ปิงหันมองหน้าผมก่อนจะส่งสายตาล้อเลียนมาให้

“ รีบๆ เก็บกระเป๋าเถอะน่า ชักช้ามัวอ่อยกูอยู่ได้ " ผมว่าออกไปแบบนั้น ตอนที่นึกขึ้นมาได้ " หมายถึง ก็ดีกว่าไปอ่อยคนอื่น ต้อง อ่อยกูเท่านั้น "

“ อย่างงั้นสินะ " รูปซิบกระเป๋าปิงยืนขึ้นข้างๆผม ถอนหายใจออกมา ผมไม่คิดว่าตัวเองจะทำได้หรอก แค่คิดว่าจะพยายามก็เหมือนว่ามันจะยากเอามากๆ  แล้วแบบนี้มันจะรอดรึเปล่าว่ะกู

...................................................
คิดว่าไม่พ้นตอนหน้าพี่เสือก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอยู่ดี
จะฝึกให้พี่เสือพูดเพราะๆ ฝึกหมาให้ไหว้เหมือนยังจะง่ายกว่า  นะ น้องปิง :เฮ้อ:
ตอนนี้เรื่อยไป ใสๆ น่ารัก ยิ้มๆ
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ สำหรับใครที่มีทวิตและเฟส
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 03-12-2014 21:03:35

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 03-12-2014 21:19:35

 :laugh: มันคือนิสัยสินะ ปากอย่างใจอย่างอะ แหม่ๆพี่เสือ ปิงอ้อนจะตายยังกล้าปากจัด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: mur@s@ki ที่ 03-12-2014 21:20:53

ถ้ามันรักจริงมันก็ต้องทำให้ได้
แค่ให้พูดจารักษาน้ำใจกัน ไม่ได้ให้ท่องสูตรคณิต มันไม่ได้ยากขนาดนั้นเลยเสือ

 o18

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 03-12-2014 21:25:47

พี่เสือจะได้เวลาไปผ่าหมาออกจากปากแล้วสินะ ฮ่าๆๆ สะใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-12-2014 21:30:17

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-12-2014 21:31:33

สู้ๆพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 03-12-2014 21:33:23

โถ พี่เสือ ถึงพี่จะปากร้าย แต่พี่ก็กลัวเมียทิ้งอยู่นะครัช :m20:
ถ้าปิงทิ้งนี่ร้องไห้แงๆแหงเลย ชอบเค้ามากล่ะเซ่ะ! ได้ทีเลยล้อใหญ่ อิอิ :z1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 03-12-2014 21:36:00

พี่เสือแก้ไม่ได้หรอก   :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 03-12-2014 21:40:20

พี่เสือชอบพูดทำร้ายจิตจริงๆ
เดี๊ยวปัดเหนี่ยวเลย
สงสารปิงบ้างเหอะ เค้าก็มีจิตใจเข้าใจมั้ยยยยย :angry2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 03-12-2014 21:46:13

เสือมีมุมดีๆอยู่เยอะมากเลยนะ แต่เสียอย่างเดียวคือปาก.....
แล้วจะทำได้ไหมเนี่ยเสือ ลองพยายามดูนะ เพื่อปิงท่องไว้
แค่อย่าพูดแดกดันให้มันมากเกินไปก็พอ สู้ๆนะเสือนะ
ปิงจะได้ย้ายมาอยู่ด้วยถาวร จะได้กอดปิงทุกวัน  คึคึ
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 03-12-2014 21:55:07

ปากหมาตลอดอ่ะอิพี่เสือ
เหมือนที่ปิงว่า ไม่ต้องพูดดีมากก็ได้
แต่รักษาความรู้สึกกันบ้างก็ยังดี ไม่งั้นต่อให้รักแค่ไหน
มันก็คงทนไม่ไหวได้เหมือนกันนะเว้ยย ระวังปากจะพาซวยนะพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 03-12-2014 22:21:38

พี่เสือแมร่งสุดยอด วอนทรีนตลอด ปากหมาสุดๆในบรรดาเมะทั้งหมด ถ้าปิงไม่แรงนี่คงบอกเลิกกันวันละ 10 รอบ 555 สนุกดีค่ะ ชอบแนวนี้ มาต่อเรื่อยๆนะคะ ชอบบบบ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 03-12-2014 22:23:06

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:  ถอนหายใจแทนปิง ให้เสือเลิกซึน พาไปถ้ำกระบอกมั้ย?

ลองมองในมุมปิง ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าเสือเป็นยังไง แต่คำพูดที่ทำร้ายจิตใจ

ถ้าไม่โดนเองนี่ไม่รู้จริงๆ เอาใจช่วยพี่เสือให้ลดดีกรีความปากกรรไกร

เอาใจช่วยให้ปิง อดทนมากๆ เดินไปด้วยกันตลอดรอดฝั่งนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 03-12-2014 22:36:43

 :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 03-12-2014 22:41:33

เสือแกปากเสียมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 03-12-2014 22:44:12

พี่เสือบอกว่า "ฆ่าฉันให้ตายเสียยังดีกว่า" ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: MaEwA ที่ 03-12-2014 22:56:30

พี่เสือออ ปรับปรึงปากหน่อยจะดีที่สุด ชอบปิงอ้อนอะ มุ้งมิ้งๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 03-12-2014 23:14:03

เสือหงออ่ะ 555 คือแบบยอมฝีปากนางจริงๆ ต้องให้ขู่ไม่งั้นไม่ยอม  :katai2-1:ปรับ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 03-12-2014 23:32:43

รอวันพี่เสือเลิกปากหมา หนักใจจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 03-12-2014 23:47:16

บรรยากาศดีๆ ก็มาพังพวยเพราะปากพระเอกฉันนี่แหละ
ที่ปิงพูดคือเริ่ด ฟีลลิ่งเริ่มเป็นต่อ เสือรีบขอโทษเลย จริ๊สสสสส์

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: screaminoflve ที่ 04-12-2014 00:44:57

ชื่อเสือแต่ทำไมปาก....งี้คะ
แต่น้องปิงนี่เป็นต่อจริงๆ  :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 04-12-2014 00:54:26

ปิงน่าร๊าก~~~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 04-12-2014 01:53:06

ดีละปิง ชอบไม่ชอบอะไรก็คุยกันพูดไปตรงๆเลย จะได้ไม่เก็บไว้ในใจคนเดียวแล้วมาดราม่าระเบิดบึ้มทีหลัง
สั่งสอนเสือบ้างก็ดี คือเข้าใจเว้ยว่าซึนว่าเขินอ่ะ แต่ด่าแหลกเหน็บไม่ยั้งงี้นี่แบบ พูดตรงๆเป็นเราเราไม่ทนตั้งแต่สามวันแรกละ
ไม่ใช่สามวันแรกที่เป็นแฟนนะ สามวันแรกที่สนใจและพยายามอ่อยอ่ะ เจอแบบนี้ไปคือเลิก เลิกสถานเดียว =______=
นิสัยจะจริงๆจะดีแค่ไหนแต่พูดเหน็บในปมของคนอื่นมันก็แสดงให้เห็นว่าเป็นคนแคร์ความรู้สึกคนอื่นน้อยนะ จริงๆ
เพราะคนที่เค้าแคร์กันเค้าก็ต้องพยายามไม่ทำร้ายกันสิ ไม่ว่าจะด้วยคำพูดหรือการกระทำก็เถอะ ดัดหลังไปมั่งดีละปิงๆ -_-;;

รอตอนต่อไปเคิ้บ ♡

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-12-2014 02:23:43

โอ้ยย อ่านตอนนี้แร้วรู้สึกเหมือนตัวเอง 55555++

เพราะเราเปงคนปากหมาแบบพี่เสือ แร้วก้อนิสัยคล้ายพี่เสือเรย

แถมแฟนก้อเคยร้องไห้แร้วขอแบบเนี่ย เหมือนกาน 5555++

เชื่อเถอะว่ายากถ้าจะให้เปลี่ยน แค่เบาลงได้ก้อดีแระเนาะพี่เสือ 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 04-12-2014 07:59:08

ตลอดอ่ะพี่เสือ
ปากไวตลอดๆๆๆ
เรื่องบางเรื่องมันคือจุดบอดในใจ
พอพูดไปเค้าก็เสียใจ
ก็ยังจะเพลอพูดอีก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 04-12-2014 08:53:20

เสือปากหมา อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 04-12-2014 09:16:13

เกลียดปากอิพี่เสือออออออออ #ตีปากๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: felin_kkr ที่ 04-12-2014 17:31:43

จะมีดราม่าอีกมั้ยเนี่ย  =.,=

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 04-12-2014 17:56:42

งื้ออออออออ พี่เสือไมน่ารักงี้อ่ะ  :z3:
ขนาดปากหมานะ แต่พอมันง้อก็ใจอ่อนอ่ะ โกรธไม่ลงจริงๆ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 04-12-2014 20:39:28

พี่เสือนี่น่าตีปาก

เปลี่ยนแปลงตัวเองในทางที่ดีอ่ะ

ทำบ้างก็ได้นะย่ะ เชอะะะะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 04-12-2014 22:55:26

พี่เสืออออ ปากพี่นี่มันมีปัญหา ทั้งเนื้อทั้งตัวพี่ไม่มีไรบกพร่องเลย
มีอย่างเดียวเท่านั้น ปากพี่เลย...พี่เสือแม่งอ่อนอ่ะ เด็กอนุบาลจริงๆ
บางทีคำพูดคำจาคนเรามันก็สำคัญนะ ตั้งแต่อ่านมาตั้งแต่ต้นเรื่องเกิดความรู้สึกนี้อยู่ในใจว่า
ถ้าไม่ใช่ปิง จะมีใครทนคำพูดจากปากพี่เสือได้ไหม อันนี้สงสัยจริงจัง
อ้อ...มีอีกเรื่องนึง อันนี้พี่หนมอย่าขำนะ แต่ป้าแม่บ้านที่มาทำความสะอาดคอนโดพี่เสือ
เค้าอ่านแล้วนึกถึงพี่หนมอ่ะ คำพูดคำจาป้าแม่บ้านนี่มันต้องพี่หนมเท่านั้นเลย ว๊ายย
พอมาคิดๆดูอีกที มันก็ต้องพี่หนมสิเนอะ ก็พี่หนมเป็นคนแต่งนี่นา 55555+
ยังไงก็เเล้วแต่ ยังตามเชียร์ตามชอบอยู่นะจ๊ะพี่หนม
อาจมาอ่านช้า เพราะช่วงนี้ภารกิจเยอะ แต่หนูตามอยู่เสมอๆ
เป็นกำลังใจให้พี่เสมอน้าา อย่าเครียดนะ จุ๊บๆๆๆ
(โบกป้าไฟเชียร์พี่หนม!!!!!   :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 05-12-2014 15:10:50

พี่เสือซึนนนน ปากไม่ตรงกับใจไปวะไกลเล้ยยยยย

รอให้ปิงฝึกพี่เสือสำเร้จนะจ๊ะ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 17 // 3.12.57} #หน้า 17
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 05-12-2014 20:57:49

ตอนที่ 18

ขับรถมาถึงผับประจำ ผมจอดรถตรงที่ประจำก่อนจะเดินลงจากรถ มองไปรอบๆ รถที่ดูน้อยกว่าปกติทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเปิดผับให้เต้นกันแท้ๆแล้วที่ไอ้เท่ชวนมา ก็ไม่ใช่เพราะอะไร มันรู้ว่าปิงชอบเต้นแล้วรู้ว่าถ้าผมเห็นใครเต้นกับมัน ผมจะสติแตกแค่ไหน ไอ้เชี้ยนั่น ถนัดนักก็เรื่องทำร้ายเพื่อนนี่เหละ

“ วันนี้คนน้อยจังเลยว่ะ "

“ ทำไม มึงจะ " ทำไมมึงจะไปยั่วเค้าอีกรึไง ผมจะหันไปบอกมันแบบนั้นแต่ก็ถอนหายใจออกมา ตอนที่มันหันมมองหน้า ผมจำใจตอบอย่างอื่นไปแทน " ก็แปลกใจเหมือนกัน "

“ ปกติเค้าจะเปิดผับให้แดนซ์ กี่วันครั้งว่ะ "

“ อาทิตย์นึงก็ครั้งนึง "

“ งั้นเดือนนึงก็สี่ครั้ง "

“ อื้ม " ผมตอบก่อนจะเดินจูงมือมันเข้าไปในร้าน

“ ก็บ่อยดีเหมือนกันนี่หว่า แล้วทำไมไม่เปิดเป็นอย่างใดอย่างนึงไปเลยละ "

“ จะไปรู้เหรอ กูใช่เจ้าของร้านที่ไหนล่ะ " ผมหันไปตอบมัน " หมายถึง อาจจะเป็น คอนเซ็ปร้านมั้ง "

“ โหยๆ วันนี้เค้าเดินจูงมือกันเข้ามาเลยเว้ย " ไอ้เท่ทักมันทำท่าเบะปากใส่ผมก่อนจะตบโซฟาใกล้ๆให้ไปนั่ง " ไม่ได้บอกให้มึงนั่งข้างกู กูให้ปิงนั่ง "

“ ตลกสัด " ผมนั่งลงข้างมัน และไม่คิดว่าจะลุกขึ้นมาด้วย ปิงหันมายิ้มๆ ก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาชงเหล้า " ของกูเอาเข้มๆนะ "

“ ครับผม " ปิงเป็นคนชงเหล้าเก่งแค่ดูจากท่าทางของผมมันก็ดูออก โซดาผสมนิดหน่อยมันเทเหล้าผสมลงไป คนให้เข้ากันก่อนจะยื่นให้

“ มีเมียชงเหล้าให้กินด้วย "

“ มึงเป็นเหี้ยอะไรพูดมากจังวันนี้ " ผมถามไอ้เท่ที่ส่ายหน้าไปมา ผมมองไปที่ไอ้โจ๊กกับไอ้นิว ที่ยิ้มออกมา

“ มันกำลังจะเมาไง "

“ หายนะชัดๆ " ปิงบอกไอ้เท่ก็ลุกขึ้นมา มือมันชี้หน้าปิง

“ พูดจาไม่น่ารักเลยเหมือนหน้าเลยน้า " ว่าเสร็จก็ทรุดตัวลงนั่งข้างๆผม " จัดการเมียมึงเลย "

“ มึงนั่งนิ่งๆเถอะ "

“ เข้าข้างเมียว่ะ " กูพูดเชี้ยอะไรที่ไหนละ ผมถอนหายใจตอนที่มองหน้ามัน ปิงหันมายิ้มให้ผม

“ เดี๋ยวกูออกไปเต้นนะ "

“ ก็ไปสิ ยังไงก็ถนัดอยู่แล้ว เรื่องเต้นกับผู้.. "  ผมหยุดคำพูดตัวเองง ตอนที่คิดถึงคนที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ  " กูหมายถึง มึงเต้นเก่งนะ "

“ ช่างแถ " มันว่าแบบนั้น ตอนที่ส่ายหน้าออกมา มือก็กอดแขนอีกข้างของผมไว้ " กูจะชวนมึงไปด้วยนะ ไปเต้นกัน "

“ ตลก กูไม่ไป ไปคนเดียวเถอะ "

“ เถอะน่านะ เต้นกันเต้นกัน " ดุ๊กดิ๊กอยู่ข้างๆผม ส่ายหน้าไม่สนใจสักพักมันก็ลุกขึ้น

“ ไปไหน "

“ จะไปสั่งเบียร์ "

“ สั่งให้ " ฉุดมือมันให้นั่งลงข้างๆ ผมยกมือขึ้นเรียกน้องพนักงาน " เบียร์ขวดนึง "

“ ครับ "   

“ นั่งลง " ทำท่าหงุดหงิดปิงเอาหน้ามันค้ำที่ไหล่ของผมก่อนจะยิ้ม " มึงออกไปเดินมีเรื่องทุกที นั่งอยู่นี่เหละ "

“ หวงก็บอก "

“ สำคัญตัวเองผิดตลอดเลยนะ มึงนะ " ว่าแบบนั้น หน้างอนๆของมัน ผมทำเป็นหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม

“ แล้วนั่งกันนี่ไม่คุยอะไรกันเลยเหรอ " ปิงเอ่ยถามพวกไอ้โจ๊กไอ้นิวแล้วก็ไอ้เท่ที่แต่ละคนก็นั่งกินเหล้ากันนิ่งๆ ก็มีบ้าง บางครั้งที่คุยแต่ส่วนใหญ่จะเงียบกันมากกว่า " มึงมานั่งทำอะไรกันว่ะ "

“ กินเหล้าไง "

“ ส่วนใหญ่ไอ้เท่จะเป็นคนคอยสร้างบรรยากาศ แม่งก็เหมือนตัวเชื่อมต่อระหว่างพวกกูกับไอ้เสือนั่นเหละ ถ้ามันเมาก็ "

“ จบ " ไอ้ปิงว่าเสริมไอ้โจ๊กที่อธิบาย มันยักไหล่ไหวๆแบบไม่ใส่ใจ

“ แล้วยังมีไอ้เทมอีกคนที่ทำได้ " ไอ้นิวเสริม

“ มึงดูท่าทางจะเป็นที่รักของเพื่อนดีนะ "

“ ไม่เหมือนมึงหรอก " เป็นที่รักของทุกคนเลย ทุกๆคน แค่คิดก็น่าหงุดหงิดชะมัด  ผมว่าในใจมองไปเท่ที่นั่งกินเหล้านิ่งๆ " เท่ "

“ อะไร "

“ ทำไมอยู่ๆ ถึงแดกจนเมาวะ "

“  คนอยากเมามันต้องมีเหตุผลเหรอวะ  "  เลิกคิ้วถามผม ส่ายหน้าตอบคำถามของมันผมสบถ

“ เรื้อนสัด "

“ บางทีกูก็สงสัยนะเว้ย คนปากหมาแบบมึงทำไมปิงถึงชอบว่ะ " มองหน้าผมตอนที่พูดคำนั้น เท่ยิ้มมันเอื้อมมือมาจับไหล่ของผม " ทำไมเค้าถึงไม่ชอบกู ทั้งๆที่กูแม่ง นิสัยดีกว่ามึงตั้งเยอะ  "

“ ก็เพราะว่าเค้าชอบกูไง ไม่ได้ชอบมึง "

“ มึงแม่งขนาดปากหมา ยังโคตรเท่ห์เลยว่ะ เอาไปเลย สิบดาว " ยกนิ้วโป้งชูให้ผม " กูแม่งโคตรเหี้ย สนใจใครกี่คนแม่งเค้าสนใจมึงหมดเลย มึงนี่แม่ง โคตรจะเท่ห์ เท่ห์กว่ากูที่ชื่อเท่ด้วยซ้ำไป ฮ่าๆ "

" ประสาท " ผมหันหน้าหนี ภายในโต๊ะที่เงียบกริบของพวกเรา เท่ก็ยังไม่หยุดพูด

“ นึกแล้วก็เสียดาย มึงมีคนมาชอบเยอะแยะคนดีๆทั้งนั้น  แต่มึงดันมาชอบไอ้ปิงนี่อะนะ กูแม่งสงสารคนที่เคยมาชอบมึงสุดๆเลย " เท่พูดยิ้มๆมันยกมือขึ้นไหว้ตอนที่มองหน้าปิง " โทษนะปิงนะ โทษๆ เผลอพูดๆ "

“ พูดมากไปแล้วสัด " ไอ้โจ๊กเตือนมันผลักไอ้เท่ที่กำลังพูดให้พิงกับโซฟา

“ ไปเต้นกันเถอะ ไป " ปิงฉุดตัวผมให้ลุกขึ้น ตอนที่เพลงแรกกำลังบรรเลงขึ้นมา ตัวของผมลุกขึ้นตามการฉุดของมัน  เพลงรักซึ้งที่มีคนมายืนกอดกันกอดอยู่กลางฟลอร์ ปิงกอดคอผมไว้ก่อนจะดึงตัวเองเข้ามาใกล้

“ ขี้อ่อยว่ะ "

“ ยอมรับ " มันว่าแบบนั้นก่อนจะเงียบไปอยู่นาน " เรื่องเท่ คิดมากรึเปล่า "

“ เปล่า "

“ ตอแหลไม่เเก่ง "

“ ทำไมต้องคิดมาก มันพูดความจริง คิดมากทำไม "

“ ความจริงอะไร ที่เท่บอกว่า ปากหมาแต่แม่งโคตรเท่ห์เลยนะเหรอ " ผมยกยิ้มตอนที่ปิงแบะปากใส่ " หมั่นใส้ "

“ หึ "

“ คนที่มาชอบมึงนี่ เยอะมากเลยเหรอ " สายตาที่สบกันของเรา ถ้าถามว่าเยอะมากมั้ยก็ไม่เยอะหรอก ก็แค่

“ พอๆกับคนที่ชอบมึงมั้ง "

“ ถ้าพอๆกับของกู งั้นก็เยอะ " มือที่กอดคอผมถูกรัดแน่นขึ้น ปิงโน้มตัวผมลงมา " ชักหวงแล้วสิ " จูบลงบนริมฝีปากของผม ปิงไม่อายเลยมันไม่เคยอายที่จะแสดงความรักกับผมในที่สาธารณะ " บอกไว้ก่อนว่ากูขี้หึงมาก "

“ เท่ากูมั้ยล่ะ "

“ อาจจะมากกว่า "

“ เหรอ " ชักอยากจะเห็นแล้วสิ จะน่าปวดหัวขนาดไหนกันน่ะ รอยยิ้มของปิงที่ยิ้มให้ผม ร่างที่ดึงตัวเองมากอดผมไว้แน่น

“ นี่ เสือ "

“ อะไร "

“ ขานใหม่หน่อยสิ เอาแบบเพราะๆให้กูขาดใจตายไปเลย นี่ เสือ "

“ เรียกทำเชี้ยอะไร "  ผมว่าก่อนจะหัวเราะออกมา มีความสุชชะมัด ทั้งๆที่แค่ได้แกล้งล้อมันก็เท่านั้น

“ บอกว่าให้ขานเพราะๆหน่อย " มือของมันทุบลงบนหลังของผม " นี่ เสือ "

“ ครับผม "

“ ละลายเลยเฮ่ะ " ดึงหน้าออกมามองหน้าผมที่หันไปมองทางอื่น " อย่าเขินน่า " ปิงดึงหน้าของผมมาจ้อง " เป็นกูนะ ดีแล้วเหรอ "

“ ทำไมถามแบบนั้น "

“ เพื่อนมึงพูดให้กูคิด "

“ ต่อยให้มั้ย " ผมถามมันก็ส่ายหน้า " ปกติมึงใส่ใจคำพูดของคนอื่นด้วยเหรอ กูด่าว่าร่านยังไม่สะท้านเลย " ทุกอย่างเงียบหลังจากที่ผมพูดประโยคนั้น ปิงที่เหมือนจะถอยห่างแต่ผมกอดมันไว้ ปากของผมควบคุมยากเหลือเกินผมรู้สึกแบบนั้น

“ ไม่ต้องมากอดเลยสัด "

“ อยากกอดตายละ "

“ งั้นก็ปล่อย "

“ ไม่ปล่อย " ยิ่งพูดก็เหมือนจะยิ่งควบคุมไม่ได้ ผมกอดมันไว้แน่น

“ ไหนบอกไม่อยากกอด "

“ โกหก " หลบหน้าลงที่ข้างไหล่ของมัน ปิงที่ยืนนิ่งๆ

“ แถวบ้านกูเรียกตอแหล "  ว่าแบบนั้น ตัวมันก็ถอนหายใจออกมา " ว่ากูอีกแล้วนะมึงนะ  "

“ ชิน "

“ เค้าเรียก สันดาน "

“ ปากมึงนี่ก็ใช่ย่อยนะ "

“ แต่ปากกูไม่ด่าใครก่อนแน่ๆ ถ้ามันไม่ด่ากูก่อน " บอกแบบนั้นมันดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของผม เปลี่ยนเป็นกอดคอกันไว้หลวมๆ 

“ เหรอ "

" หรือมึงจะลอง อยากฟังคำพูดแบบมึงบ้างมั้ย กูจะพูดให้ฟัง มึงจะได้รู้ว่ามันเจ็บยังไง  " มันทำท่าคิด " เอาคำว่าอะไรดี แบบว่า   งั้นแล้วมึงคนประเภทเชี้ยอะไรที่เอาคนร่านๆมาทำเมีย  ดีมั้ย "

“ ขอโทษ " ผมตัดสินใจพูดออกไป คนที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ก็เปลี่ยนอารมณ์ของมันทันที " กูจะเงียบไว้แล้วกัน " นั่นคงเเป็นทางออกเดียวที่ผมคิดออก

“ คนปากหมา ที่ กำลังจะเงียบสู้กับกู น่าสนใจดีนะ รับรองว่าถ้ากูคุยกับผู้ชายสักคนมึงต้องสติแตกแน่ๆ  "  มองไปทางอื่นตอนที่ปิงซบลงที่อก " แค่มึงพูดว่าครับ กูก็อ่อนไปทางร่างแล้วเสือ เห็นแบบนี้มึงไม่อยากจะพูดดีๆกับกูบ้างเหรอ "

“ ไม่ชอบเหมือนคนอื่น " ข้ออ้างของผมที่บอกมันออกไป ทำไมกูต้องเหมือนกับคนพวกนั้นคนที่ทำให้มึงมีความสุขด้วยคำพูดหวานๆแล้วก็ทิ้งมึงไป กูแค่อยากเป็นกู เป็นคนนี้ คนที่มึงจะรักเพราะเป็นคนแบบนี้ อยากมีความรักอาจจะต้องเปลี่ยนแปลง แต่นั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะของบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ นั่นก็ต้องยอมรับ " ไม่ถนัด "

“ เป็นพวกเถื่อนๆนี่เอง "

“ แล้วชอบมั้ย "

“ ถามอะไรแบบนั้น " มันเอียงหน้าไปทางอื่น ท่าทางเขินของมันที่ผมเห็น ทำให้เอาแต่จ้องมันอยู่แบบนั้น " มึงนี่น่ะ ต้องทำให้กูใจอ่อนทุกทีเลยสิน่า เป็นคนที่พูดจาทำร้ายจิตใจกูสุดๆ แต่บางคำพูดก็ทำให้กู มีความสุขชะมัด "

“ ไม่เหมือนไอ้พวกเหี้ยนั่นใช่มั้ย "

“ พวกไหน "

“ คนที่ทำให้มึงต้องเสียใจ "

“ เสือ ไม่ใช่อยู่แล้ว อย่าใช่เลย " อ้อมกอดที่เรากอดกันไว้แน่น จังหวะเพลงที่เริ่มคึกคัก ผู้คนที่นั่งนิ่งๆเมื่อครู่ออกมาเต้นกลางฟอลกันเยอะขึ้น เพลงร๊อคที่ถูกเปลี่ยนแนวให้ใช้เต้นกันในผับ เวลาของการพลอดรักจบลงแล้ว  " เต้นดิ "

“ ไม่เป็น " บอกไปแบบนั้น ปิงก็จับมือผมยกขึ้นสูง มันหมุนไปมา

“ หน่อยน่า อ๊ะ! " เสียงร้องหลงๆที่ดังขึ้น ผมมองมันที่ก็ส่ายหน้าไปมา " ไม่มีอะไร " ประโยคนั้นจบลงมันก็ถอยตัวให้ติดผมมากขึ้น

“ มีอะไร "

“ เปล่า " ปฏิเสธแบบนั้นมือก็ยังจับมือของผมแน่นมันเต้นไปมาอยู่ข้างหน้า

“ กูจะไปนั่งแล้ว "

“ เดี๋ยวสิ อ๊ะ " คราวนี้มันหันไปทั้งตัว สายตาที่จ้องมองคนข้างหลัง ผู้ชายที่ทำท่าไม่รู้จักหันมามองมันกลับ " เป็นเหี้ยอะไรว่ะ มึงอะ "

“ อะไรของมึง "

“ มึงจับตูดกู "

“ ห๊ะ " ผมว่า ไอ้ปิงก็เข้ามากอดแขน มันมองตรงไปที่ผู้ชายคนนั้น ดูจากหน้าตาคงอายุน้อยกว่าผม ยังเป็นพวกชอบลองของอยู่

“ เสือ มันจับตูดกู  ไอ้เชี้ยนี่ "

“ กูไม่ได้ทำ มึงจะบ้าเหรอ ใครอยากจะจับตูดมึงว่ะ ฮ่าๆ " เสียงหัวเราะที่ดังตามขึ้นมา  " อาจจะคนอื่นก็ได้ กูไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้คนเดียวสักหน่อย "

“ ไอ้เวร " มือที่จับแขนผมปิงกำไว้แน่น " หนแรกกูก็พอคิดได้นะ ว่ามันอาจจะบังเอิญ แต่หนสองนี้ไม่น่าจะใช่ "

“ มึงชื่อปิงใช่มั้ย "

“ แล้วจะทำไม " มันตอบ ปากแรงไม่กลัวใครแม้จะตัวแค่นี้

“ ใครจะอยากจะจับของของมึงว่ะ "

“ แต่กูอยากนะ " ผมว่าออกไป ไอ้เชี้ยนั่นก็ถอนหายใจ

“ มึงมันโง่ไง " ว่าแบบนั้น ผมเองก็ยกยิ้มแต่มันกลับหันไปหาปิง " กูไม่เอามือกูไปจับของของมึงหรอก เสียดายมือ ไม่ใช่น่าจับสักนิด ผ่านมาตั้งกี่มือ "

“ มึงเอามือไหนจับ " ผมถามไอ้คนตรงหน้าแต่มันยกยิ้ม

“ ใครอยากจะจับวะ "

“ กูคิดว่ามือขวาแน่ๆ " ปิงบอก ผมเดินเข้าไปจับมือขวาของมัน หมุนตัวมันหักข้อมือให้ตัวมันล้มลง

“ โอ๊ย!! “ เสียงร้องลั่นของมัน สาวๆในงานกรี๊ดกันเสียงดัง ต้องทำให้กูโด่งดังในเรื่องแบบนี้อีกแล้ว เรื่องใช้กำลังกับคนที่เข้ามายุ่งกับของรัก " ปล่อยกูนะเว้ย! ไอ้สัด!! กูเจ็บ "

“ ก็ไหนบอกว่า เสียดายมือ กูจะหักให้ไง จะได้ไม่มีมือไปจับของของใคร สุ่มๆอีก "

“ เชี้ย! มึงเชื่อมันก็ควายแล้ว "

“ เออ กูเป็นควาย " ผมบิดมือมันให้แน่นขึ้นเรื่อยๆ " มึงจับตูดปิงใช่มั้ย "

“ ไม่ใช่! “

“ ใช่มั้ย " บิดแขนขึ้นไปอีก คราวนี้มันร้องลั่น

“ เจ็บๆ เออๆ กูจับ ก็แล้วทำไมว่ะใครๆเค้าก็จับกัน  " หลังคำสารภาพผมผลักมันลงไปนอนกองกับพื้น " โอ๊ย เชี้ย เจ็บสัด "

“ เก็บมือไว้จับKมึงเถอะ เวลาไม่ได้สวนกับรูจะได้มีมือเอาไว้ควงK " ว่าแบบนั้นผมดึงแขนไอ้ปิงออกมา " ส่วนมึงก็มานี่ "

คว้าแขนมันดึงออกมาจากในผับ ตอนที่ถึงลานจอดรถ  ปิงที่สะบัดแขนจนหลุดจากมือผมก็หันมามองหน้า

“ กูเจ็บเสือ " 

“ ทำไมไม่บอกกูตั้งแต่โดนจับตั้งแต่ทีแรก " ผมว่า

“ ก็กูไม่แน่ใจว่ามันจับจริงๆมั้ย อาจจะแค่มือมาโดนผ่านๆ เลยอยากให้แน่ใจ "

“ มึงชอบให้มันลูบรึเปล่า เลยยืนนิ่งๆน่ะ "

“ ไอ้เชี้ยเสือ ทั้งๆที่มึงก็ได้ยินกูร้องนะ "

" ร้องอ๊ะ นึกว่าโดนเหยียบตีน พอถามว่าเป็นอะไร ก็ส่ายหน้า ถามจริงๆเถอะ มึงชอบเหรอ แบบนั้นนะ "

“ แบบนั้นนะ แบบไหน "

“ แบบที่ให้คนอื่นสัมผัส ให้จับ "

“ ไม่ใช่ " เสียงปฎิเสธของมันเบา ตอนที่มองหน้าผมปิงพูดออกมาเสียงเครือ " ใครจะชอบใครคนอื่นที่มึงไม่รู้จักมาจับเนื้อต้องตัวว่ะ มึงคิดว่ากูชอบนักเหรอ ที่ต้องมาโดนไอ้เชี้ยนั่นจับ แล้วยังต้องมาฟังมึงพูดดูถูกแบบนี้นะไอ้เหี้ย แต่มึงจะให้กูทำไง เลิกเที่ยวเหรอ อยู่กับบ้านเหรอ มึงคิดว่าจะหมดเหรอ คนพวกนี้อยู่รอบตัวกู เวลาไปเดินห้าง ไปเรียน คนพวกนี้มันก็ต้องอยู่ทุกที่ แต่มึงจะให้กูทำยังไง มึงคิดว่ากูมีความสุขเหรอ กูเอง ก็อยากจะมีคนรักแบบที่เค้ารักกูโดยไม่ต้องมาฟังเรื่องเหี้ยๆแบบนี้เหมือนกัน แล้วมึงคิดเหรอว่ากูจะมีความสุข กับการที่ฟังคำบอกเลิกของผู้ชายที่ผ่านเข้ามาเพียงเพราะคำนินทาเหี้ยๆที่มันไม่ใช่เลย มึงเองรู้ดีที่สุดนี่เสือ ว่ากูเป็นยังไง "

“ ไม่ต้องร้อง " ผมบอกมันแบบนั้น ตอนนี้จับหน้ามันขึ้นมาสบตา ตาของปิงที่ผมชอบแดงไปหมด " ไม่สวยเลย "

“ ก็ไม่สวยนะสิ "

“ เดี๋ยวไม่มีคนชอบนะ "

“ ช่างแม่งมัน "

“ ถึงจะร้องไป มันก็เป็นแค่อดีต มึงเปลี่ยนไม่ได้หรอก "

“ รวมทั้งความคิดมึงด้วยใช่มั้ย ที่กูเปลี่ยนไม่ได้ "

“ ไม่ได้บอกแบบนั้น "

“ ที่กูอยากให้มึงพูดดีๆกับกู ไม่ใช่กูอยากให้มึงพูดครับกับกูเลยเสือ ไม่ต้องขนาดนั้น สิ่งที่กูอยากให้มึงพูดกับกูคือ ช่วยเลิกดูถูกกูสักทีเถอะ เรื่องอดีตของกูนะ ช่วยเลิกพูดถึงสักที เพราะต่อให้ไอ้หน้าไหนที่มันว่ากู กูไม่เจ็บ แต่เพราะเป็นมึง รู้มั้ยกูเจ็บมากถึงบางทีมึงจะพูดให้ดีใจ แต่ลึกๆกูก็จุก ช่วยทำเหมือนว่ากูเป็นแฟนไม่ใช่คนที่มึงจะพูดอะไรก็ได้โดยไม่รักษาน้ำใจ กูมีหัวใจนะมึง "

   ทุกอย่างตรงนั้นเงียบลง ผมปล่อยมือลงจากแขนมัน เราทะเลาะกันเรื่องนี้อีกแล้ว เรื่องของอดีตของปิง กับความใจร้อนและปากหมาของผม

“ บอกว่า อย่าร้อง " ผมบอกมันได้แค่นั้นตอนที่ดึงตัวมันเข้ามา ปิงก็สะบัดออก

“ ไม่ต้องมาทำดี กูไม่ใจอ่อนหรอก "

“ ใจอ่อนหน่อยเถอะ " มองหน้ามันที่ถอนหายใจออกมา ปิงหันหน้าหนี  ผมดึงมันเข้ามากอด  แม้จะมีท่าทางแข็งทื่อแบบไม่อยากจะเข้ามาใกล้ " ถึงแม้ว่ากูจะปากหมา ก็ใจอ่อนหน่อยเถอะ เมื่อกี้ กูแค่หวงมึงก็แค่นั้น กูหวงปิงที่เป็นของกู กูไม่อยากให้ใครแตะต้อง ไม่ว่าจะครั้งหรือสองครั้งก็ตาม ก็มึงเป็นของกูนี่ " สุดท้ายแล้วก็ยังเอาแต่ใจกับมันอยู่ตลอด

ทุกอย่างตอนนั้นเงียบปิงเอาแต่มองหน้าผม แววตาของมันมีน้ำใสๆคลอเต็มไปหมด แล้วจากนั้นมันก็ร้องไห้ออกมา

“ ก็บอกว่าอย่าร้อง " เอื้อมมือเช็ดน้ำตาให้มัน “ กูอาจจะเปลี่ยนคำพูดหมาๆไม่ได้ก็จริง แต่ไม่ว่าใครจะพูดยังไงกูก็จะไม่เปลี่ยนไปหรอก " ผมมองหน้ามันที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ ผมรู้ว่าผมเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นอย่างที่มันชอบไม่ได้ อาจจะแค่ดีขึ้นแต่คิดว่าคงไม่ดีอย่างที่ใจมันต้องการ เพราะรู้ว่าทำไม่ได้แต่การคาดหวังว่าผมจะทำได้ อาจกลายเป็นว่าทำให้มันเสียใจอีกครั้ง

“ กูไม่เชื่อ "

“ ไม่ได้ขอให้เชื่อ แต่ขอให้ยกโทษให้ "

“ ทำไมกูต้องทำแบบนั้น เพื่อให้มึงพูดจาเหี้ยๆทำร้ายความรู้สึกกูอีกงั้นเหรอ กูต้องโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ เสือ "

“ ใช่ เพราะกูจะเป็นควายในสายตาคนอื่น เหมือนกัน " สายตาที่จ้องมัน มือของผมยื่นออกไป " ขอโทษนะมึง แต่ถึงงั้นก็อย่าเพิ่งถอดใจจากกูไปเลย โง่แล้ว โง่ให้ถึงที่สุดสิ "   

“  กูนี่แม่งโง่จริงๆ โง่มากๆที่มาหลงคนแบบมึง  มึงเองก็เหมือน มึงโคตรโง่เลยที่เอาคนอย่างกู  " มือที่เอื้อมมากอดเอวผมไว้ เหมือนมือผมที่กอดมันตอบ ผมถอนหายใจออกมา

“ ใช่ กูก็โง่เหมือนกัน "

ความรักที่มีแต่คนโง่เท่านั้น ที่จะเลือก แต่ถ้าเป็นมันแล้ว ผมเองก็ยอมจะเป็นคนโง่ เหมือนกับมันที่จะยอมโง่เพื่อผม

..................................................
กลายเป็นความรักของคนโง่สองคนไปแล้ว
อยากรู้ว่าฟิงจะทนอยู่กับความปากหมานี้ไปได้อีกนานแค่ไหน
ว่ากันว่าคนเรา มีความอดทน และให้อภัยในความผิดซ้ำๆซากๆ ไม่มากเท่าไหร่หรอก :เฮ้อ:
แต่พี่เสือก็ทำให้ เกลียด อยากตบ แล้วก็อยากกอด
ในช่วงสามประโยคที่อ่าน เหมือนฟังแรกๆก็เกลียด ฟังต่อมาก็อยากตบ อ่านต่อไปก็ยิ้มออกมา
อยากจะโกรธ แต่ก็โกรธไม่ลง หรืออาจจะ เพราะเกลียดถึงรัก ก็ได้มั้ง
โอ๊ยยยยย ทอล์คเป็นวลีเลยตรู ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพ้อเจ้อสุดๆ

เอาเป็นว่า ใครมี ทวิต กับ เฟส ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 05-12-2014 21:25:31

แล้วปิงจะทนเสือได้อีกนานแค่ไหนกัน
แต่อย่างน้อยเสือก็เป็นคนที่ปกป้องปิง
เมื่อคนอื่นมาว่าปิงเสียๆหายๆ
ตอนนี้จึงเป็นเรื่องของคนโง่สองคนที่รักกัน :impress2:
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 05-12-2014 21:25:59

งั้นเราก็โง่เหมือนกัน  เพราะตอนนี้เรารักพี่เสืออออ  :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 05-12-2014 21:34:42

รอรู้ความโง่ของคนทั้งสองต่อปายยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-12-2014 21:35:08

 :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 05-12-2014 21:54:03

เสีอพยายามแล้ว......นะ  ก็คงต้องค่อยๆปรับเข้าหากัน

สงสัยเริ่องข่าวของปิงนี่ต้องหาไอ้ตัวต้นตอแล้วกระทึบ เอาให้หยอดน้ำข้าวต้มไปเลย จะได้รู้กันว่าอะไรเป็นอะไร ปากเสียก็ต้องตามกระทึบให้หมด  แต่เท่คืนนี้แปลกๆ จะมาม่าอีกไหมเนี่ย? :mew2:

ขอบคุณมากค่ะ ที่อัพเร็ว  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 05-12-2014 22:12:46

เฮ้ออออออ ไอ้พี่เสือยังไม่ถึงวันเลยนะ ปากทำงานอีกละ
กลัวว่าวันนึงปิงจะทนไม่ไหวนี่ดิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 05-12-2014 22:19:30

โง่ยังไงก็รัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: palm-metto ที่ 05-12-2014 22:28:41

ไม่อยากให้อยู่กันแบบทนอยู่เลย
อยากให้อยู่กันแบบเข้าใจกันและกันทั้งฝ่าย
เพราะท้าทนอยู่ สักวันนึงมันก็จะทนไม่ไหว ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
สู้ๆ นะ ทั้งสองคน
เพราะทั้งคู่ไม่มีอะไรเหมือนกันเลย
ก็ต้องปรับต้องจูนนิดนึงเนอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 05-12-2014 22:29:01

 :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 05-12-2014 23:19:59

นั่นสิ สมกับชื่อเรื่องจริงๆเลยเนอะ เพราะเกลียดจึงรัก .. เกลียดกันมากไหมพี่เสือถึงต้องทำร้ายปิงขนาดนี้ ?
เอาเถอะ .. ขอให้มือเหนียวๆหน่อยแล้วกันนะ เพราะถ้ายังปากไวพลั้งแบบนี้อีกหลายๆครั้ง มันก็คงมีครั้งนึงที่คว้าตัวไว้ไม่ทันซักทีแหละ
ที่ผ่านมายังคว้าไว้แล้วขอโทษได้ทันตลอดนี่เนอะ กี่รอบแล้วล่ะ ? หรือต้องให้ปิงหนีเข้าจริงๆถึงจะสำนึก ?
ก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน เพราะไม่เคยทำกับใครแบบนี้ ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ใส่ อืม .. รออ่านต่อนะ สู้ๆค่ะ

//เม้นมึนนิดนึง เพิ่งผ่านดราม่าหนักหน่วงมา กราบขออภัยไรเตอร์ด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: naamsomm ที่ 05-12-2014 23:31:04

พี่เสือปากเสียอีกแล้ว
แต่เห็นแบบนี้จะโกรธลงใด้ยังไง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: MaEwA ที่ 05-12-2014 23:31:11

ตบปากพี่เสือ 100 ที โมโหทีไรหลุดตลอด ได้ยินทุกวันมันต้องมีวันที่ถึงจุดกันบ้างละ ="=

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 05-12-2014 23:42:38

ต๊ายยยยย ไม่เคยรักคนปากหมาเท่าพี่เสือเลยจริงๆ :mew1: :hao7: :hao6: :mew1:
มารู้จักกับพี่เสือแล้วรู้จักคำว่า ปากหมาแบบสุภาพบุรุษ งงไหม...นี่ก็งงเหมือนกัน แต่พอรู้จักกับพี่เสือเลยเลิกงง :hao7:
แต่รำคาญอิพวกชอบพูด แม่งปากหมากว่าพี่เสืออีกร้อยล้านเท่า แต่ก็อย่างว่า ถ้าเราหยุดไฟไม่ให้มีควันได้
ตอนนั้นก็คงหยุดคนนินทาได้เช่นเดียวกัน ถึงมันจะดูโง่ไปสักหน่อย แต่ก็ยอมดง่กันไปเถอะนะเสือปิง
คนอื่นมันไม่รู้นิ ว่า2คนนี้เป็นคนโง่ที่มีความสุขที่สุดในโลก
อิตาเท่นี่ก็เป็นอีกคนที่อ่านมาแล้วคิดว่าไม่ควรกินเหล้า กินที่ไรนี่ปากหรือส้วม ตอบ!
บางทีก็เหนื่อยแทนเสือปิง แอบหวังว่าจะมีสักวันที่พี่เสือจะหมดปัญหาด้านสุขภาพช่องปาก
แต่คงจะยากแล้วล่ะ มันเลยคำว่าความเคยชินไปเยอะ เห็นด้วยกับพี่หนมที่ว่า พี่เสือนี่แบบเป็นคนที่อ่านตอนแรกแล้วอยาก
เกลียด อยากตบ แล้วสุดท้ายก็อยากกอด คือแกเป็นผู้ชายที่เราเกลียดว่ะ แต่เพราะเกลียดนี่แหล่ะเลยรัก
อ๊ายยยย บ้าจริง ฉันเบื่อพี่เสือว่ะ เลิกทำให้รักเดี๋ยวนี้!!!

(ปล. เชียร์พี่หนมตลอดๆๆๆๆๆ รออยู่น้าา รักพี่หนมมม จ๊วฟฟฟ #โบกป้ายไฟเชียร์  :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-12-2014 23:56:50

ชอบนะ ที่พี่เสือบอกทำนองว่า เปลี่ยนความปากหมาของตัวเองไม่ได้ แต่ไม่เปลี่ยนใจไปจากปิงแน่นอน เราว่าพี่เสือเขาก็พูดจริงใจตามสไตล์เขานะ :katai2-1:
ที่คนเขาบอกกันว่าอย่าคิดจะไปเปลี่ยนอะไรกับคนที่เรารักเลย แค่ยอมรับในสิ่งที่เขาเป็นจะดีกว่า เมื่อไหร่ที่คิดว่าต้องทนอยู่กันแล้ว มันจะเป็นสัญญาณแห่งการจากลานะเราว่า :katai1:
ยังไงก็เอาใจช่วยทั้งสองคนนะ ช่วยกันประคับประคองความสัมพันธ์กันไปนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 06-12-2014 01:07:39

ทำไมเราเชียร์พี่เสือ ถึงนางจะปากหนักยังไงแต่นางก็รักมาก แต่ก็อย่างว่าถ้าเราเป็นปิงก็คงโกรธ ควาจริงน้อยใจมากกว่า มันเหมือนคนรักแท้ๆ แต่ไม่แคร์ความรู้สึกะนเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: waza ที่ 06-12-2014 06:54:24

ทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆ เฮ้อ เหนื่อยใจแทน :mew3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: inpurplethief ที่ 06-12-2014 07:34:12

พูดเหตุผลกันชัดเจนขนาดนี้แล้ว
พี่เสือก็แค่อย่าพูดให้จบประโยคหมาๆ
แล้วก็ขอโทษให้ไว ไม่ต้องพูดแต่ส่งสัญญานที่เข้าใจกันเองว่าเสียใจก็ได้

ทั้งนี้ทั้งคู่ต้องหนักแน่นและมั่นใจเชื่อใจในอีกฝ่ายให้มาก
พยายามเข้านะขอให้โชคดีมีความสุขในรักจ้ะ

คนเขียนมาทันใจจังขอบคุณหลายๆเด้อ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 06-12-2014 08:31:55

คนนึงทนกันเสียงนินทา
คนนึงทนกับคำดูถูก

อ่าาา...ความอดทนมันมีขีดจำกัดไม่ใช่หรอ?

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 06-12-2014 09:55:29

พี่เสือนี่เหมาะกับเพลง "พูดไม่คิด" จริง ๆ #แต่เค้าใส่ลิ้งค์เพลงไม่เป็น 555555

แต่จริง ๆ ชอบนะ คนโง่ 2 คนรักกัน รักกันแบบโง่ ได้โปรดอย่าคิดอะไรให้เยอะเหมือนคนฉลาด ๆ เค้าคิดกันเลย

ได้โปรด..................ใช้หัวใจในการคบกัน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 06-12-2014 10:53:06

ความรักเป็นเรื่องของคนโง่ๆ 2 คนมาเจอกัน อร๊ายยย ชอบอ่ะ อิพี่เสือนี่มันปากหมาสุดๆ หมาตลอดเวเลยนะ เราว่าปิงคงต้องเจอหนักๆอีกหลายช็อตอ่ะ ไม่มีใครเปลี่ยนใครได้ แต่ถ้าอยากอยู่ด้วยกันมันก็ต้องปรับกันให้ได้ เรื่องนี้คงเป็นแนวหึงแรง หวงแรง พูดแรงๆใส่กัน แต่สุดท้ายก็จบด้วยบทรักที่รุนแรง 555 รอติดตามนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 06-12-2014 11:17:20

เอ้อ เสือแก้สันดานตัวเองไม่ได้หรอกเอาจริงๆนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 06-12-2014 14:05:04

จริงของปิง พอเสือพูดน่ะมันเจ็บสุด ค่อยลดค่อยเลิกละกันนะเสือ แพล่มมาเรื่อย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 06-12-2014 20:53:08

ในที่สุดก็ตามอ่านทัน พี่เสือนี่มันปากร้ายเหมือนชื่อจริงๆค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: felin_kkr ที่ 07-12-2014 21:15:52

เสือออออ อย่าทำร้ายจิตใจปิงนักสิ TT__TT

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 08-12-2014 09:13:33

ปากหมาจริงๆนะเสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 08-12-2014 12:40:18

เมื่อคนโง่สองคนมารักกัน
มันก็กลายเป็น
โง๊วววววโง่วววว

ค่อยๆปรับตัวเข้าหากันเรื่อยๆแล้วล่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: screaminoflve ที่ 09-12-2014 22:34:01

โอ้โห ผมนี่ตกใจกับความปากหมาของพี่เสือเลยครับ  o22

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 10-12-2014 14:27:22

เดาว่าธาร ญาติเสือ คือรุ่นพี่ที่เป็นต้นเรื่องๆแน่ๆ ดราม่าจงบังเกิด555555+

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: Preenp ที่ 10-12-2014 14:57:12

 :เฮ้อ: :katai5: :katai5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 11-12-2014 16:08:14

สู้ต่อไปนะเสือปิง   o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 12-12-2014 00:33:12

สนุกดีนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 18 // 5.12.57} #หน้า 18
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 12-12-2014 20:44:13

ตอนที่ 19

ภายในรถที่เงียบสนิท เสือไม่พูดอะไรตั้งแต่ขับรถออกมาจากผับเราต่างก็จมอยู่ในความคิดของกันและกันต่างฝ่ายต่างหันหน้าออกจากกัน ทั้งๆที่เคลียร์กันแล้วแต่เหมือนว่ายังมีเรื่องให้ติดใจอยู่

“ คิดเรื่องอะไรอยู่วะ " 

“ มึงละ คิดอะไรอยู่ " มันถามผมก็ส่ายหน้า

“ ไม่ได้คิด "

“ ปกติพูดมากจนต้องบอกให้หยุดแล้ว ทำไมตอนนี้เงียบไป "

“ มึงเองก็เหมือนกันเหละ  ปกติด่ากูไม่หยุดแล้วทำไมเงียบไป " ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่เงียบไปสักพักเสือก็พูดขึ้น

“ รู้สึกผิด "

“ ผิดเรื่องอะไร " ผมถาม ตอนที่หันไปมอง เสือมองตรงไปข้างหน้า

“ อยากจะต่อยไอ้เหี้ยนั่นชะมัด กูแม่งลืมไปได้ไงว่ะ " พูดออกมาแบบนั้นมันตีมือลงกับพวกมาลัยรถ " หงุดหงิดชะมัด "

“ มันผ่านไปแล้ว ไม่เป็นไรหรอก "

“ ช่างมันได้ไง ของของกู ถึงกูจะบอกว่าไม่เอา กูก็ไม่ให้ใคร " หันมาเถียงผมเสียงดัง คำพูดที่ดูจริงจัง เหมือนมันจะบอกว่าจะมัดผมไว้อยู่กับมันคนเดียวตลอดไป

“ เสือ " ผมพุ่งตัวเองเข้าไปกอดมัน ตอนที่ซบลงกับไหล่อยู่ๆก็รู้สึกรอบดวงตาก็ร้อนไปหมด " ไปชอบเลยว่ะ ไอ้เหี้ยนั่น แม่งจับซะเต็มมือเลย กูแม่งไม่ชอบอะไรแบบนี้เลย "

“ ไม่ชอบ ทีหลังก็อย่ายืนนิ่งๆสิ " บอกแบบนั้นแต่ก็ยกมือขึ้นลูบหัวผมเบาๆ เสือหันมาจูบลงบนเส้นผม " ทีหลังต้องบอกกูเลยนะ "

“ อื้ม "

“ มีอะไรต้องบอกกูเลยนะ "

“ อื้ม จะบอกเลย " กอดมันแน่นขึ้นเสือก็ถอนหายใจออกมา " ขอโทษ "

“ ขอโทษทำไม "

“ ก็ขอโทษ ทั้งๆที่กูเป็นของมึงแท้ๆ แต่ให้คนอื่นมาจับกูอีก "

“ ก็บ่อยไป ซีเรียสเหี้ยไร " มือที่ลูบหัวเบาๆ ผมเขย่าตัวไปมา งอแงใส่มัน

“ เสือ มึงอ่า "

“ กูไม่ชอบให้มึงคุยกับคนอื่น  แต่มึงก็ชอบเหลือเกิน "

“ ต่อไป ปิงจะไม่คุยกับคนแปลกหน้าให้เสือหงุดหงิดแล้ว "

“ มึงทำไม่ได้หรอก "

“ ทำได้ " ผละตัวเองออกมาจ้องหน้ามัน " กูทำได้ดีกว่าที่มึงพยายามจะพูดเพราะๆกับกูอีก "

“ ให้กูพูดเพราะๆกับมึง ยังง่ายกว่ามึงเลิกยุ่งกับคนอื่น พอเข้ามาทักก็ยิ้มร่าทักกลับ มึงคิดว่าไอ้พวกนั้นจะทักมึงเพราะมึงเป็นคนเหรอ มันก็หวังจะเอามึงทั้งนั้น "

“ ก็กู "

“ ร่าน " มันเติมคำต่อจากผม

“ ไม่ใช่ เค้าเรียกมนุษยสัมพันธ์ดี " ผมเถียงมันก็หัวเราะ

“ เหรอ "

“ ต่อไปจะไม่ทำแบบนั้น " เสือหันมามองหน้าผมตอนที่ พูดคำนี้ " ถ้ามึงไม่ชอบก็จะไม่ทำ ถ้าต่อไปใครเข้ามาทักกู กูจะวิ่งหนี "

“ ทำให้ได้แล้วค่อยพูดจะดีกว่า  "

“ กูจะเปลี่ยนแปลงเพื่อมึง ก็เพราะว่ามึงไม่ชอบ กูก็จะไม่ทำ ไม่ยุ่งไม่สุงสิงกับคนอื่น ใครมาถามชื่อกู กูจะวิ่งหนี " ยกยิ้มออกมาตอนที่ผมพูดออกมาแบบนั้น เสือลูบหัวของผมไปเรื่อย   ใช้มือข้างเดียวขับรถ " แล้วมึงละ จะพูดเพราะๆกับกูใช่มั้ย " สองนิ้วของผมไล่อยู่ตรงอกของมัน

“ ทำไม่ได้ "

“ ไหนเมื่อกี้ใครบอกกูว่า มันง่าย "

“ กูเป็นคนพูดเหรอ " ผละออกจากตัวของมัน ผมขมวดคิ้ว

“ มึงนั่นเหละพูด จำไมได้แล้วรึไง " หอมแก้มมันเต็มฟอด หมั่นใส้คนขี้เก็กแล้วชอบตอแหลจังเว้ย " จำไม่ได้แล้วเหรอ "

“ จำไม่เห็นจะได้ " เสือหันมาบอก " แต่กูจำของมึงได้นะ จำได้แม่น "

“ จำได้ว่า "

“ ถ้ามึงเจอคนแปลกหน้าเข้ามาทักมึงจะวิ่งหนี "

“ พอทีตัวเองได้เปรียบ ความจำดีขึ้นมาเชียวนะมึง "

เสือไม่พูดอะไรเอาแต่ยกยิ้มแล้วลูบหัวผมที่กอดมันไปตลอด จอดรถที่ใต้คอนโด ไม่ลืมหยิบกระเป๋าผ้าของตัวเองจากหลังรถออกมาก่อนจะขึ้นลิฟท์กลับมาที่ห้อง ผมตรงเข้าไปในห้องน้ำทันที ร้อนมากเหนียวตัวสุดๆอยากอาบน้ำจะแย่ " อาบน้ำดีกว่า "

“ รีบๆอาบ กูจะได้อาบอีก "

“ ครับ จะอาบแปปเดียว "

“ ตอแหลตั้งแต่มึงบอก แปปเดียวแล้วละ " มันถอนหายใจออกมา แต่ผมหัวเราะเสียงดังเลยครับ ก็เพราะว่าตัวเองอาบน้ำนานมากไอ้เสือบ่นผมทุกทีเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ เรื่องอาบน้ำกับแต่งตัวที่ช้ามากเกินไป

“ ก็กูอยากให้ผิวกูนุ่มนิ่มตลอดเวลา แบบว่าดูดีอยู่ตลอดเวลา ก็แหม มึงไม่รู้จะมาเอากูตลอดไหน กูก็ต้องพร้อมตลอดเวลาดิว่ะ อยากให้มึงประทับใจไม่ใช่จับแล้วสากมือ มันไม่ใช่ " ผมพูดออกไปแบบนั้นตอนที่ปลดกางเกงยีนส์ที่ใส่ลงเหลือแต่เสื้อ

“ อาบด้วย " อยู่ๆเสียงแข็งๆของไอ้เสือก็พูดขึ้นหลังจากผมพูดคำนั้นจับ มันถอดเสื้อโยนลงในตะกร้า ก่อนจะเดินมาช้อนหลัง " มึงช้า กูรีบ ง่วงนอน "

“ งั้นก็ไปอาบก่อน กูยังต้องเช็ดหน้าอีก "  บีบโทนเนอร์เช็ดหน้าใส่สำลีผมเช็ดไปตามใบหน้า

“ เปลืองน้ำ ต้องประหยัด "

“ มึงเป็นคนขี้เหนียวตั้งแต่เมื่อไหร่ "

“ เมื่อกี้ "

“ อย่าบอกนะ ว่าที่กูพูดเมื่อกี้ " ต้องใช่แน่ๆ เสือเป็นคนแสดงความรักแบบ อยากจะทำก็ทำเลยมันไม่ค่อยมีเหตุผลจนบางทีก็เหมือนจะไม่เข้าใจจนในใจต้องสถบว่า ' เป็นอะไรของมึง '

“ มึงพูดเองนะ กูไม่ได้บอก " ว่าแบบนั้นคนที่ถอดเสื้อแล้วก็ยืนมองดูผมเช็ดหน้า " แล้วมึงเช็ดเสร็จยัง "

“ ก็บอกว่าไปอาบน้ำก่อน " 

“ ทำไมต้องเช็ดหน้าด้วย เดี๋ยวมึงก็อาบน้ำ " คนที่ไล่ยังไงก็ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น เสือเดินเข้ามาใกล้มือเอื้อมมาจับก้นของผมมันบีบเบาๆ นิ้วทาบอยู่บนด้านบนห่างกันเพียงแค่กางเกงในกั้นเนื้อเท่านั้น

“ ล้างหน้าอย่างเดียวไม่สะอาดหรอก " ผมหันไปหา จุ่มสำลีกับโทรเนอร์ก่อนจะเช็ดหน้าให้มัน หน้าหล่อๆที่ไร้ที่ติ ตอนที่หงายสำลีออกมา คราบดำที่ติดอยู่เข้มกว่าของผมซะอีก " นี่ไง บนหน้ามึง "

“ เช็ดต่อดิ "

“ อ้อนกูดิ " ผมบอกอีกคนก็ขมวดคิ้ว

" ตลก " มันว่าแบบนั้น แต่พอเห็นผมนิ่งก็พูดขึ้นมาว่า “ เช็ดให้หน่อย "

“ นี่อ้อนแล้ว " เผลอยิ้มออกมาตอนที่อีกคนทำหน้านิ่งซะจนน่าหมั่นใส้ เสือพูดย้ำตอนที่มือก็เอื้อมมากอดเอวไว้

“ เช็ดให้หน่อย  "

“ น่ารักจัง " ผมชมมันแบบนั้นก่อนจะจูบลงบนปากของมัน เช็ดใบหน้าของมันจนสะอาดแต่ก็ต้องสะดุดกับไรหนวดของมันที่กำลังจะขึ้น " หนวดมึงกำลังจะขึ้นนะ "

“ แล้วยังไง "

“ กูจะโกนให้ "

“ ไม่เอา " ผละตัวออกไปเสือเดินเข้าไปในตรงโซนอาบน้ำ ผมที่รั้งมันไว้

“ มานี่ก่อน กูโกนให้ รับรองไม่ทำให้เจ็บ ไม่ทำให้เลือดออก จะทำอย่างเบามือที่สุด "

“ ไม่ต้อง ปล่อย กูจะอาบน้ำ " มันมองที่มือของผมที่ตอนนี้ยังไงก็ไม่ยอมปล่อยมันไปง่ายๆ

“ กูอยากทำให้นี่ อยากมีโมเม้นต์โกนหนวดให้แฟน น่าๆ ตามใจหน่อย " ผมมองตามันไอ้เสือนิ่งอยู่นานก่อนจะพูดขึ้นมา

“ ปล่อย " ย้ำคำแบบนั้น ผมเองก็ปล่อยมือออกจากแขนของมันทันที ก่อนจะหันหน้ากลับไปเช็ดหน้าของตัวเอง มองมันที่ยืนนิ่งอยู่ในกระจก

“ ไปอาบน้ำดิ "

“ อาบได้ไง ยังไม่ได้โกนหนวดเลย " พูดแบบนั้น เสือก็เดินเข้ามาใกล้ผมก่อนจะสอดมือเข้าไปใต้ขาแล้วดึงตัวผมให้ขึ้นไปนั่งบนเค้าเตอร์ของห้องน้ำ ตัวมันที่แทรกเข้ามาระหว่างผมแบบรวดเร็วนั้น เสหน้ามองไปทางอื่นก่อนจะพูดออก " โกนหนวดให้หน่อย "

“ ได้เลย " บอกแบบนั้นตอนที่หันตัวไปหยิบอุปกรณ์ด้านหลัง เสือก็พูดขึ้น

“ ถ้ากูได้แผล มึงโดนแน่ "

“ ไม่ทางเป็นแบบนั้นแน่ " ผมมั่นใจอย่างงั้น แม้จะไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร ก็เพราะว่าถ้าเป็นเสือก็ต้องใส่ใจทุกรายละเอียดอยู่แล้ว ผมอยากเป็นคนดูแลมัน เป็นคนที่จะใส่ใจมันในทุกๆเรื่อง อยากเป็นแฟนที่ดี แฟนที่ใครๆก็ต้องอิจฉามัน อย่างน้อยก็ลบล้างอดีตที่แก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว  " นิ่งๆนะ "

ผมบีบโฟมลงบนฝ่ามือ ตอนที่ทาลงไปบนลงไปบนหน้าของมัน ผมผละมันออกไปให้ถอยห่างผม " จะเริ่มแล้วนะ "

“ อื้ม " จับใบมีดโกนล้างน้ำ ก่อนจะเริ่มโกนจากข้างล่างติ่งหูไล่ลงมาเรื่อยๆ เสือยืนเกร็งมันคงกลัวว่าผมจะพลาด

“ ทำไมต้องเกร็งขนาดนั้น กูไม่พลาดหรอกน่า ก็ใช่ว่าไม่เคยทำ " พูดออกไปแบบนั้น แต่จริงๆก็นานแล้วที่ทำ ตัวผมเองไม่มีหนวดหรือว่าขนอะไรพวกนั้นหรอกเลเซอร์ออกไปนานแล้ว

“ เคยทำครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ "

“ ประมาณม.สามมั้ง "

“ ห๊ะ !! " เสียงตกใจของมันมือผมเลยพลาดโกนเคราอีกด้านออกไปซะแรง " โอ๊ย "

“ เสือ เฮ้ยๆ เดี๋ยวนะ ๆ " ผมพุ่งลงจากเค้าเตอร์ ตอนที่ตักน้ำล้างโพมให้มัน ไอ้เสือก็หันมาชักสายตาใส่

“ ไม่ต้อง หลบไป กูทำเอง " ผมดึงตัวผมออก ก้มหน้าโกนหนวดทีเหลือด้วยเสียงซี๊ดซ๊าด ผมรู้ว่ามันไม่เจ็บอะไรขนาดนั้นแต่ก็ซี๊ดใช่ย่อย กับแผลเล็กๆที่แสบๆคันๆ

“ โทษที ก็มึงทำให้กูตกใจเองนี่หว่า มือมันก็พลาดไป "

“ ทีหลังถ้ามึงเคยทำแต่นานขนาดนั้น ก็ไม่ต้องเสือกทำให้กูหรอกนะ " มันว่าออกมาแบบนั้น ตอนที่โกนหนวดตัวเองแบบบรรจง เลือดยังไหลซิบออกมาจากแผลที่ผมทำให้มันเจ็บ

“ ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ กูก็แค่อยากทำให้มึง " เสือเหลือบตามามอง มันถอนหายใจก่อนจะก้มลงไปล้างหน้า เงยหน้าขึ้นมาจากอ่างตัวมันก็หันมาหา

“ เช็ดให้หน่อย " เหลือบตามองมันเสือก็พูดซ้ำ " ก็บอกเช็ดหน้าให้หน่อยไง "

ยื่นผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดให้มัน แผลรอยบาดเล็กๆยาวประมาณเกือบข้อแรกขอวปลายนิ้วก้อย วางผ้าลงกับเค้าเตอร์ผมเขย่งตัวจูบเบาๆลงบนแผงนั่น " ขอโทษ กูทำให้มึงเจ็บเลยทีหลังไม่ทำให้ละ "

“ ทีหลังก็อย่าทำพลาดอีกสิ "

“ จะให้โกนให้อีกรึไง "

“ ทำหลายๆครั้ง เดี๋ยวมันก็เก่งเอง " บอกแบบนั้นมันเองก็มองหน้าผม

“ นี่ยังอยากให้กูทำให้อีกเหรอ "

“ มึงโกนให้ดีกว่า " มันหลบตาผมตอนที่กำลังเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ " มีมึงแล้วจะโกนเองทำไม ขี้เกียจ "

คำพูดร้ายๆที่ทำให้ผมยิ้มได้อีกครั้ง เดินเข้าไปกอดมันไว้ผมได้แต่แอบยิ้มอยู่ที่แผ่นหลังของมันหัวใจของผมเต้นแรงจนมันต้องหันมาล้อ

“ หัวใจมึงเต้นแรง " เสือหันมาหา ตอนที่จับมือผมเอื้อมมือไปจับหัวใจของผม ก็ต้องยิ้มกว้างอีกครั้ง " เหมือนกันเลย "

“ มีความสุขจัง "

“ ไปอาบน้ำไป เพ้ออยู่ได้ " พอพูดคำหวานออกไปก็กลับกลายว่ากลับมารูปแบบเดิมทุกที เสือถอดกางเกงออกไม่รู้เป็นอะไรแต่ทุกครั้งที่เห้นรุปร่างเปลือยของมันหน้าของผมแดงทุกที ถอดเสื้อตัวเองออกพร้อมกางเกงใน ผมยืนบิดไปบิดมาจนมันต้องดึงเข้ามาในห้องอาบน้ำ " เป็นเขี้ยอะไร "

“ ก็เขินอะ ปกติเห็นแบบนี้ก็ตอนเอากัน " รูปร่างของมันเป็นอะไรที่ทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ตรงท้องมีมัดกล้าม จะตูดจะขาไม่ว่าตรงไหนก็มีกล้ามไปหมด ฝักบัวที่เปิดน้ำรดตัวมัน เสือเสยผมขึ้นไปก่อนจะหันมามองผม ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามึงจะมาเป็นแฟนกูได้  ยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกอิจฉาตัวเอง 

“ ยืนยิ้มเหี้ยอะไรอยู่ มึงประสาทรึไง "  ก็ติดอยู่อย่างเดียวเหละที่กูรู้สึกไม่อิจฉาตัวเองเลยสักนิด ไอ้คนปากหมา " มานี่มา "

“ ห้องมันก็ไม่ได้กว้างแล้วจะอาบกันยังไง สองคนว่ะ " ตอนที่ยืนข้างๆกันแต่เพราะว่าเสือตัวใหญ่น้ำเลยรดตัวมันคนเดียว

“ มานี่ดิ " ดึงตัวผมเข้าไปใกล้มันให้ผมมายืนข้างหน้า ในห้องน้ำเบียดๆผมที่ยืนช้อนอยู่หน้ามัน ทุกอย่างเงียบลงทันตา " ถูสบู่ให้หน่อย "

“ ทำไมกูต้องทำ " พูดแบบนั้นตอนที่กดสบู่ของตัวเองออกมาจากขวด เสือก็ดึงผมให้หันมามองมัน

“ เพราะกูอ้อนมึงอยู่ "

“ คำว่าอ้อนของมึงนะ แค่คำว่า หน่อย นะเหรอ " ไม่ได้ตอบอะไรผมขยี้สบู่เหลวให้เกิดฟองก่อนจถูไปตามตัวมัน มัดกล้ามหนาผมถูแบบลวกๆไม่มีอารมณ์จะมาถูแบบยั่วยวนอะไรหรอก กลัวมันขึ้นทุกวันนี้ไอ้เชี้ยเสือแม่งก็หื่นกับผมจะตายอยู่แล้ว

“ ไม่สะอาด "

“ สะอาดแล้ว "

“ ไม่สะอาด " ว่าแบบนั้นตอนที่มันกดสบู่ออกมาจากขวด ถูกกับมือแล้วถูลงบนตัวผม " จะทำให้ดู "

“ ไม่ต้อง "

“ ต้อง " พูดแบบคนดื้อดึง มือที่ถูไปตามเนื้อตัวของผม " เอามือมากอดคอกูไว้ "

“ ทำไมต้องทำ "

“ ทำตามที่พูด " พอเถียงเข้าหน่อยมันก็ใช้เสียงบังคับ ยกมือขึ้นไปจับรอบคอของมัน สบู่ที่ถูกอยู่ตรงไหล่ไล่ลงมาเป็นใต้จักกะแร้ ผมแอบยิ้มเพราะรู้สึกจักกะจี้ ต่อลงมาเป็นหัวนมมันสะกิดตอนที่ถูไปแบบผ่านๆ เสือถูลงมาถึงเอวจนจะไล่ลงต่ำ

“ ต่อจากตรงนั้นกูถูเองก็ได้ ไม่เป็นไร " ผมบอกตอนที่หยุดมือมันไว้แต่ก็ใช่ว่าจะฟังกัน เสือลูบลงไปถึงก้นของผม มันนวดแบบบีบเบาๆก่อนจะกระซิบ

" มันบีบมึงแรงแค่ไหน "

“ อะไร "

“ ก็ไอ้เหี้ยนั่นที่ผับ มันบีบมึงแรงแค่ไหน "

“ เบากว่าที่มึงบีบอยู่ " ถ้าบีบแรงเท่าที่มึงทำอยู่กูคงหันไปถีบยอดหน้ามันแล้วละสัด เสือบีบก้นของผมแรงขึ้นมันก้มลงมาหอมแก้ม  " เจ็บ "

“ กูบีบแทนที่มันแล้ว "

“ อื้ม "

“ จำแค่ของกูก็พอนะ "  พยักหน้าให้แบบนั้นเสือเลื่อนมือจากส่วนหลังมาเป็นส่วยหน้า " กาขาออกสิ "

“ ไม่เอา ไม่ต้องกูทำเองได้ " บอกแบบนั้นแต่มือที่สอดเข้ามาระหว่างขาก็ดื้อดึงเหลือเกิน ผมกางขาออกให้มันเสือสอดมือเข้ามาถูขาข้างทั้งสองข้าง ก่อนจะจับที่ส่วนกลางมันถูขึ้นลง " เสือ พอแล้ว ไม่เอา อย่า เดี๋ยวขึ้น "

“ ขึ้นก็เรื่องของมึงสิ "

“ พรุ่งนี้กูมีเรียนเช้า "

“ กูก็เหมือนกัน " ปากที่เหมือนจะเข้าใจแต่จริงๆก็ไม่ มือที่กำของของผมไว้ขยับขึ้นลงช้าผมเริ่มหายใจติดขัด ตอนที่จับมือของมันให้หยุด

“ พอเสือ พอ "

“ ไม่อยากเสร็จเหรอ "

“ ก็อยากแต่ ถ้ากูเสร็จมึงกูก็ต้องทำให้มึงอีก อื้อ แล้ว แล้วคนอย่างมึงแค่ชักว่าวมันพอที่ไหนว่ะ " ตัวของผมพิงเข้ากับตัวของมันมือที่เอื้อมจับคอของมันไว้ ผมคราง "  เสือ อื้มม "

หน้าท้องที่หดเกร็งแรงมือที่โอบรัดกับการสอดเข้าออกตามจังหวะที่รวดเร็วขึ้น ปากของผมแห้ง ความต้องการที่ทำให้หายใจจนแทบไม่ออก " เสือ เร็ว เร็วกว่านี้อีกสิ " ผมร้องแบบนั้นมือที่หนาคู่นั้นก็เร่งให้เร็วขึ้น  ร่างของผมเกร็งก่อนจะ น้ำขุ่นสีขาวจะทะลักออกมาจากส่วนปลาย  " อ๊า "

“ รู้สึกดีใช่มั้ย " ว่าแบบนั้นตอนที่มันย้ายตัวผมมาให้โดนน้ำของฝักบัว สายน้ำที่รดตัวผม รู้สึกไร้เรี่ยวแรงใดๆทั้งสิ้น ผมหันกลับมาหาก่อนจะจูบลงบนริมฝีปากของมันเป็นการบอกถึงความรู้สึกจากการกระทำก่อนหน้านี้ เสือยิ้มก่อนจะตอบรับเป็นอย่างดี ผมผละออก

“ ก็นะ " จะบอกว่ามันก็ดีอยู่หรอกแต่ว่าก็เหมือนแทบจะขาดใจเลยเหมือนกัน

“ ทำให้กูด้วย "

“ ผิดจากที่กูคิดซะทีไหนละ " เปิดน้ำจากฝีกบัวผมกดสบู่เหลวใหม่อีกครั้ง

“ เอาแค่เหมือนกัน " มันบอกแบบนั้น ผมก็ถูกสบู่ให้มันใหม่ ถูตั้งแต่คอไล่ลงมาจนถึงส่วนกลางของมัน ผมถูไปจนถึงเท้า ก่อนจะเปิดน้ำล้างตัวให้จนสะอาด เสือขมวดคิ้วตอนที่ผมคุกเข่าลงบนพื้นห้องน้ำ

“ กูรู้ว่าถ้าทำกับมือมึงคงไม่ค่อยโอเค " จับส่วนกลางของมันไว้ในมือ ผมเลียตรงปลายอย่างหยอกล้อก่อนจะอมส่วนหัวเข้าไป ลมหายใจที่เป่ารดกับปากที่ครอบส่วนนั้นเอาไว้ ผมรูดเข้าและออกเป็นจังหวะพร้อมเสียงครางของตัวเอง " อื้ม "

“ แรงอีก " เสือเอื้อมมือมาจับหัวของผม มันสอดมือเข้าไปใต้ผมก่อนจะบังคับเร่งทุกอย่างให้เร็วขึ้น ความเร็วที่ควบถี่ ผมหลับตาสนิทตอนที่ต้องอ้าปากออกกว้างเพื่อรับส่วนกลางอันใหญ่ที่กำลังแข็งชันด้วยอารมณ์

หัวขยับเร็วขึ้น เสียงของผมกับเสียงครางของมันดังขึ้นพร้อมกัน ด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง เสือคงมีความสุขกับความรู้สึกเสียวซ่านที่ผมมอบให้ แต่ผมกำลังลำบากไม่ใช่น้อยกับความใหญ่โตที่พองจนคับปากแต่ก็ต้องขยับอย่างรวดเร็ว  ส่วนเด้งส่วนกลางเข้าหาตัวผม มันคงกำลังใกล้เสร็จแล้ว " อื้ม " ฉีดเข้ามานิดหน่อยในปากของผม ตอนที่ผมดึงปากตัวเองออกมา อีกล๊อตใหญ่ก็ฉีดใส่หน้า

“ อื้อหื้อ " พุ่งออกมาจนแทบจะหลับตาไม่ทัน " เต็มหน้าเลย " บอกแบบนั้นอีกคนก็ก้มลงมาหา เสือดึงผมขึ้นไปก่อนจะเปิดน้ำแล้วล้างให้ มือมันลูบไปตามหน้าของผม ท่าทางร้อนรนของมันผมทำได้แต่นิ่งให้เสือล้างหน้าให้

“ อาบน้ำใหม่นะ " สบู่เหลวถูตัวผมอีกครั้ง แต่คราวนี้มันถูให้แบบเบามือและไม่มีการลูบไล้มากเกินไป แค่ทำความสะอาดร่างกายให้สะอาด " อันไหนคือโพมล้างหน้ามึง "

“ เดี๋ยวกูล้างเอง "

“ แล้วแปรงสีฟัน "

“ อยู่ข้างนอก แล้วกูจัดการเอง " บอกแบบนั้นผมจับแขนมันไว้ " ใจเย็นๆ ไม่เป็นไรหรอก แค่นี้เอง " ผมยิ้มให้มันอีกคนก็นิ่ง " มันเป็นของมึงเพราะงั้นก็ไม่เป็นไร "

เสือยืนนิ่งมือมันที่มีฟองสบู่อยู่ เสือเอามันพวกนั้นมาถูตัวผมก็ลูบไปตามตัวของมัน ก่อนจะบอก  " มาสิกูถูสบู่ให้ "

“ กูก็จะทำให้มึง " มือที่ถูไปตามเนื้อตัวของผม เหมือนกับมือของผมที่ถูไปตามเนื้อตัวของมัน ผมกอดมันไว้

“ เสือ "

“ หื้ม "

“ วันนี้เราใช้สบู่กลิ่นเดียวกันเลย "

“ อื้ม " พูดออกมาแค่นั้น ตอนที่เราลูบเนื้อตัวของกันและกันจนทั่ว เสือก็เปิดน้ำ เราล้างตัวกันจนสะอาดก่อนจะนุ่งผ้าขนหนูกันคนละตัวแล้วเดินออกไปตรงอ่างล้างหน้า เราแปรงฟันก่อนจะออกมาแต่งตัว มันเป็นการกระทำเรียบง่ายที่มีสายตานึงจับจ้องผมตลอดเวลา

“ มึงใส่เสื้อตัวไหนนอน " ผมถามมันที่ยืนเช็ดผมที่เปียกอยู่ตรงหน้ากระจก

“ เอาเสื้อขาวลายสีดำกับกางเกงบอล " บอกแค่นั้นผมก็หยิบไปตั้งไว้ให้ ส่วนของผมต้องนี้นี่เลย เสื้อเชิ้ตสีขาวที่เพิ่งเอามาจากบ้าน ใส่แค่ตัวเดียวนอนสบาย  " จะใส่แค่นั้น "

“ ไม่ดีเหรอ ถอดง่ายนะ "

“ มึงอยากเหรอ "

“ คืนนี้ยัง ยังไม่อยาก " ยิ้มแห้งๆให้มัน ผมเดินเข้าไปหา " แต่งตัวได้แล้ว นอนกันเถอะ กูง่วง " ผมเดินไปเปิดแอร์ ตอนที่นั่งลงบนเตียงเสือก็เดินเอาผ้าขนหนูมาคลุมหัวผม

“ เช็ดซะ "

“ เช็ดแค่หมาดๆพอ ยังไงก่อนไปเรียนกูก็ต้องทำผมอยู่แล้ว "

“ เช็ดซะ " พูดออกมาแบบนั้นมัน นั่งลงก่อนจะเช็ดให้ " เดี๋ยวเป็นหวัด "

“ ดีใจจังมึงเป็นห่วง " ผมยื่นหน้าไปจูบคางของมัน เสือถอดหายใจออกมาก่อนจะพูดแก้เขินแบบคนปากหมาเหมือนทุกครั้งที่ชอบทำ

“ เกิดมึงป่วยตายขึ้นมากูไม่อยากเป็นผู้ต้องสงสัย "

“ ชิส์ " หมั่นใส้เหลือเกินผู้ชายคนนี้ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้อารมณ์เสียหรอก วันนี้บรรยากาศทุกอย่างดีจนไม่อยากจะทำให้เสียอารมณ์ ผมดมไปตามเนื้อตัวของตัวเอง มันหอมพอๆกับคนตรงหน้าเลยครับ  " วันนี้กลิ่นตัวมึง หอมเหมือนกูเลย "

“ ไหน "  มือที่ลดจากหัวของผม เสือมองหน้าตอนที่ผมดึงมือของมันเองไปให้มันดม

“ นี่ไง หอมมั้ย "

“ ไม่ "

“ หอมออก " ผมดึงมือมันมาหอมก่อนจะคุกเข่าขึ้นหอมไปที่แก้ม " ตรงนี้ก็หอม ตรงนี้ด้วย "  ท่าทางของมันที่นิ่งมองผมลดตัวเองลงนั่งเหมือนเดิม ก่อนจะถาม " ทำไมว่ะ มีอะไร ไม่ชอบให้กูทำแบบนี้เหรอ " ไม่ได้ตอบอะไร เสือแค่ก้มหน้าลงมาใกล้ผม ก่อนจะรู้สึกอุ่นวาบลงมาตรงข้างแก้ม

“ ตรงนี้ก็หอม "

“ ไอ้บ้า " เขินจนต้องนั่งยิ้มอยู่คนเดียว ไอ้เสือยกยิ้ม

“ ประสาท " มันว่าก่อนจะนอนลง

“ เสือ ตกลงว่าหอมใช่มั้ย " ผมก้มลงไปนอนกอดมันก่อนจะถาม

“ ไม่นี่ ของกูไม่เห็นหอม "

“ แต่กูว่าหอมนะ "

“ ของมึงหอมกว่า " พูดออกมาแค่นั้นทุกอย่างก็เงียบ ผมยิ้มแก้มแทบปริผมนอนลงข้างๆมัน ตอนที่ห่มผ้าห่มให้ตัวเอง คนที่นอนหันหลังให้ก็หันกลับมากอดผมไว้ ในผืนผ้าห่มผืนเดียวกันนั้น มันกระซิบข้างๆหูผม " หอมกว่าจริงๆนะ "

“ แล้วที่กอดกูอยู่ไม่ใช่เพราะว่าอยากกอดแต่เพราะว่าอิจฉาที่ตัวกูหอมกว่าตัวมึงใช่มั้๊ย " ผมพูดแซวถึงคำที่มันชอบพูดอ้างบ่อยๆ แต่คนที่นอนกอดผมก็แค่ยิ้มออกมาก่อนจะพูดตอบกลับมาด้วยประโยคของมันเหมือนทุกที

“ รู้ตัวก็ดี "   

.................................................
หวานๆกันบ้างโน๊ะ เป็นความหวานแบบฉบับเสือปิง
หวานแบบน่าหมั่นใส้ในความซึนของพี่เสือ
ปากร้ายแต่ก็ใจดี
หนมฝากแท็ก #เสือปิง ในทวิตและเฟสด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์คร่าาาา :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 12-12-2014 20:58:31

ปิงอ่อยเสือดัวยชุดนอนอ่ะ สงสารเสืิเลย อดทนได้ป่ะ 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 12-12-2014 21:12:09

มันหวานละมุนมุ้งมิ้งๆ :-[

หวานกว่าแบบพวกปากหวานก้นเปรี้ยวเสียอีก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 12-12-2014 21:24:37

ว่ากันว่าก่อนลมพายุจะมา คลื่นลมมักจะสงบกว่าปกติ

เปรียบเช่นคู่นี้ กลัวว่าอีกไม่นานจะดราม่าาาาาานะสิ

แต่ตอนนี้ขอยกนิ้วให้พี่เสือกับความหวานระดับ สิบดาว :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 12-12-2014 21:36:31

ตอนที่ปิงบิดเขิลอายในห้องน้ำ แล้วเสือถาม 'เป็นเชี้ยอะไร'  ฮาก๊ากกอะ  :m20:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 12-12-2014 21:36:49

 :hao7: :hao7: หวานโฮก..กกก กิ้วก้าวหัวใจมาก ไม่อยากให้ถึงตอนดราม่า
หนมมี่ต้มมาม่าทีไรเราน้ำตาไหลแหมะๆทุกที

ปล.รักนะจุ๊บๆ ทีมปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-12-2014 21:54:06

อ่านแล้วเขิน ตัวบิดไปบิดมา พี่เสือเขาก็หวานเป็นนะ เห็นปากเสียแบบเนี้ย :o8: :-[
ตลกปิงอ่ะ มีอิจฉาตัวเองที่ได้เป็นแฟนพี่เสือ แต่ก็น่าอิจฉาจริงๆนั่นแหละ :laugh:
มีความสุขกันมากๆนะ อย่าทะเลาะกันบ่อยๆเลย ตอนนี้ก็ปรับตัวเข้าหากันได้ตั้งเยอะแล้ว  :z1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 12-12-2014 21:56:11

ตัวเปื่อยกันไปเลยไง อาบกันจนมือเหี่ยวอ่ะ  :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-12-2014 21:59:03

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: lightseeker ที่ 12-12-2014 22:01:48

แฟนเสน่ห์แรงก็งี้ พี่เสือต้องสู้นะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 12-12-2014 22:03:52

ตอนนี้เขาหวานกันมาก  :impress2:
เขินเสือตามปิงเลยอะ
เสือคนปากร้ายแต่ทำปิงเขินได้ตลอด :-[
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: ninghyuk ที่ 12-12-2014 22:16:07

หวานม๊ากกกกกก โอ๊ยยยยยมดกัดๆๆๆๆ ทำดีๆก็เป็นนิเสือ คิๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 12-12-2014 22:22:00

เสือก็หวานได้นะ หวานตามแบบของเสือ

เก็บความหวานนี้ไว้เป็นทุน
ไว้นึกถึงตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 12-12-2014 22:53:26

หวานนนมากกกก หวานที่สุดในสามโลก
ติ่งจะเป็นเบาหวาน 55555

ดีดีดี อบอุ่นหวานๆชิลล์ดี ชอบค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-12-2014 23:02:48

เขินๆเขาหวานกัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 12-12-2014 23:07:32

เบาหวานขึ้นค่ะ บทจะหวานนี่ก็ไม่เกรงใจกันเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 12-12-2014 23:16:07

พี่เสือออออออ เธอนี่นะเป็นคนมั่นคง
ในเรื่องของวาธะศิลป์มากกกกกกกกก ตอนนี้อ่านไปยิ้มไปมุ้งมิ้งแบบ
แบบเสือปิงอ่ะ ไม่รู้สิ...แต่น่ารักจัง คู่นี้คงแบบ...ความรักไม่ได้มองด้วยตา
แต่สัมผัสได้ด้วยหัวใจ น่าจะประมาณนั้นสินะ คึๆ
พี่หนมสู้ๆนะคะ
 o13 :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 12-12-2014 23:23:28

 :-[ มุ้งมิ้งมากมาย อิเสือได้แค่นี้แหละความหวาน อร๊ายยยยยย :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 12-12-2014 23:57:10

ฟรุ้งฟริ้งกระดิ่งแมว  :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: firstlove ที่ 13-12-2014 01:09:55

เสือน่ารักขึ้นนิดนึง ><
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ
ชอบเรื่องนี้มากๆเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 13-12-2014 01:21:10

ขอแบบนี้อีกสิบตอนรวดค่ะ!!! .... โอ๊ย //ใครขว้างกระทะมาคะขอตะหลิวด้วยค่ะ T _________ T
คือมันหวานมากกกกกกกก น่ารักมากกกกก มุ้งมิ้งมากกกกกกก ชอบมากๆเลยค่ะฮือ ; ;
เสือน่ารักอ่ะ ยอมเลย รู้แล้วทำไมปิงถึงรัก(นี่เพิ่งรู้?!) แบบว่าทำไมถึงยังทนได้ เพราะอย่างอื่นนอกจากความปากเสียมันช่างทดแทนกันได้แบบมากมายจริงๆ คือมุมน่ารักๆของเค้าที่มีเราได้สัมผัสแค่คนเดียวมันคงเป็นอะไรที่พิเศษมากๆจริงๆแหละเนอะ

อยากเห็นน้องปิงวิ่งหนีผู้ชายแล้วค่าาา พี่เสือเลิกปากเสียด่วนปฏิบัติ!

เป็นกำลังใจให้คุณหนมนะคะ ~ สู้ๆค่ะ <3

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 13-12-2014 01:58:41

จ้ะ อิจฉามะ 5555++

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 13-12-2014 09:50:34

อีผัวขี้หื่นนนนน แถมยังซึนแต่ก็น่ารักดี
ตอนนี้รู้สึกได้ถึงความรักและหลงที่เสือมีให้ปิง จากการมองนิ่งๆ นั่นแหละ
พระเอกเราก็น่ารักดี แต่ปิงน่ารักกว่าจะทำให้หลงกันไปถึงไหน

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 13-12-2014 10:55:52

น่ารักนะตอนนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 13-12-2014 11:25:14

หวานอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 13-12-2014 21:13:43

หวานที่สุดของพี่เสือสินะ 55555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 13-12-2014 23:11:05

 :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 19 // 12.12.57} #หน้า 19
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 14-12-2014 20:51:09

ตอนที่ 20

เช้าในห้องหนาวๆที่ผมพยายามลืมตาตื่นขึ้นมาขึ้นมา ความอุ่นที่โอบกอดร่างของผม ผมยิ้มออกมาตอนที่หอมแก้มของมัน  เสือขมวดคิ้วแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น

“ ไอ้คนขี้เซาเอ้ย " ถึงจะว่ามันแบบนั้น แต่อากาศแบบนี้ก็น่านอนมากกว่าจะตื่น แต่ผมต้องตื่นแล้วครับ เพราะอาบน้ำช้า มีเรียนเช้า ไม่อยากไปสาย ช่วงนี้โดดเรียนบ่อยเป็นว่าเล่น ถ้าวันนี้เกิดไปสายอีกคงไม่ดีแน่ๆ

ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว ผมทาผิวตัวเองจนเสร็จใส่ชุดนักศึกษา มายืนมองมันที่เตียง มองดูเวลาที่เพิ่งหกโมงครึ่ง เรียนคาบเช้าคือ แปดโมงครึ่ง " ปล่อยให้นอนไปก่อนแล้วกัน "

ผมเดินออกมาจากห้องนอน ตอนที่ปิดประตูลงก็ค้นพบว่าอากาศในห้องด้านนอกร้อนจนทำให้เหงื่อแทบไหล ต่างกับในห้องนอนที่แม้ขนาดปิดประตูโซนแต่งตัวกับห้องน้ำแล้ว ไอความเย็นจากห้องนอนก็ยังลอดผ่านประตูเข้ามาทำให้สะท้าน

“ ยังกับอยู่คนละโลกเลยว่ะ " หยิบรีโมตขึ้นมาเปิดแอร์ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็น อยากจะทำอะไรให้มันกินตอนเช้าหน่อยครับ " ไม่ค่อยมีอะไรเลยเว้ย " มีแต่ไข่กับไส้กรอกอยู่สองสามถุง ผมหยิบมันออกมา ตอนที่เปิดไปตามตู้ใต้เค้าเตอร์ครัว ถือว่ายังโชคดีที่ยังมี อุปกรณ์ที่สามารถทำได้

ตัดสินใจทำออมเล็ตครับ อุปกรณ์ครบพอดี น่าจะพอทำได้กินสองคนพอดี ยังไงวันนต้องผมเองก็ต้องไปซื้อของสดมาไว้บ้างแล้ว ไม่งั้นดูท่า ต้องหิ้วท้องไปกินข้าวของนอกทุกวันแน่ๆ

“ กลิ่นเหี้ยอะไรไหม้ๆ ตั้งแต่เช้าว่ะ " เสียงแรกที่ได้ยิน เสือเปิดประตูห้องออกมา มันที่ยังอยู่ในชุดนอน มองหน้าผมก่อนจะเอียงหน้า ถาม " มึงทำอะไร "

“ ทำอาหารเช้าให้มึงกิน "

“ วางแผนจะฆ่ากูเหรอ " ปากเสียตั้งแต่ลืมตาเลยนะมึง ทั้งๆที่ตอนนอนกอดกูไว้แน่นขนาดนั้นแท้ๆ " ใครจะไปกล้ากินว่ะ "

“ นี่ กูอุตส่าห์ตื่นขึ้นมาทำให้นะ " ผมบอก " เสียอารมณ์ชิบหาย ไปอาบน้ำเลยไป "

“ ใครขอให้มึงตื่นขึ้นมาทำให้ "

“ กูเสือกทำให้เอง แล้วถ้ามึงไม่กิน กูจะกินเองคนเดียว จะไปไหนก็ไปเลยไป " ต้องทำให้กูอารมณ์เสียตั้งแต่เช้าเลยสินะ คนแบบมันนี่ผมควรทำยังไงดีครับ อยากจะพามันไปหาหมอ อยากรู้ว่าในปากมีหมาพันธุ์อะไร ทำไมถึงปากถึงเห่าเก่งขนาดนี้

“ มึงจะให้กูไปไหน นี่มันคอนโดกู " ว่าแบบนั้น มันก็ยกยิ้มให้กับผม เหมือนมีความสุขที่ทำให้ผมอารมณ์เสียได้ เสือเดินเข้าไปอาบน้ำ แค่ 20 นาทีก็เดินออกมา ตอนนั้นอาหารเช้าของผมก็เสร็จพอดีครับ  เสือนั่งลงตรงหน้าจานของมันก่อนจะมองจานของผม

“ นั่นอะไรน่ะ ไข่เหรอ มึงเอาช็อคโกเล็ตมาทาทำไม "

“ กูทำไหม้ " เพราะไม่ได้เข้าครัวนานแล้ว ใบแรกก็เลยไหม้ไปโดยปริยายแต่เพราะมันไม่มีไข่ใบใหม่แล้ว ผมเลยต้องให้อันที่สวยกว่าไปกับไอ้เสือ แล้วตัวเองก็กินไข่ไหม้ๆแทน แต่ก็ไม่ได้ไหม้ทั้งอันหรอกครับ แค่ไหม่เป็นบางจุด แต่ไส้กรอก กับขนมปัง มันก็ยังพอทานได้

“ นึกว่าราดซอสช็อคโเล็ต "

“ ใครจะบ้าทำ เค้าต้องราดซอสมะเขือเทศเว้ย " ผมว่าก่อยจะเดินเข้าครัวไปหยิบซอสมันเขือเทศมาให้ กลับมาอีกทีผมพบว่า จานของผมถูกเปลี่ยนกับจานของมันเรียบร้อย " มึง เปลี่ยนจานทำไม "

“ กูอยากกินจานนี้ จานนี้สวยกว่า "

“ ไหม้ๆเนี้ยอะนะ " ผมถามอีกคนพยักหน้าก่อนจะดึงซอสไปจานมือผม มันเปิดขวดก่อนจะราดลงไปแล้วกิน " กูกินเองก็ได้ "

“ มึงแดกอันนั้นไป อย่าเรื่องมาก "

“ อร่อยมั้ย "

“ ขมดี " เสือบอก

“ ไม่เอาที่ไหม้ๆดิ เอาที่ไม่ไหม้นะ " มองหน้ามันแบบลุ้นๆ ผมเป็นคนชอบทำอาหารนะ แต่ไม่ค่อยมีใครชอบกินเพราะตัวผมทำอาหารไม่เก่ง รสชาติไม่ดี แต่ก็ไม่ถึงขั้นว่าจะไม่อร่อยหรอกนะ

“ ไม่อร่อย จืด ไม่ได้เรื่อง "

“ วันนี้กูคิดว่าจะไปซื้อของสดมาเก็บไว้สักหน่อยว่าจะได้ทำให้มึงกินพรุ่งนี้อีก แต่ไม่ได้เรื่องแบบนี้ ท่าทางว่าจะได้ซื้อแต่ขนมปังแล้วมั้ง " ก้มหน้ายอมรับความผิดของตัวเอง ผมตัดออมเล็ตเข้าปากตัวเอง ก็ยอมรับนะว่าจืดไปนิดแต่ว่าถ้ากินกับซอสมันก็ใช้ได้เลยล่ะ " ขอโทษนะมึง กูทำเสียของหมดเลย "

“ ช่างมัน " บอกแบบนั้นแต่เสือก็ก้มลงกิน ออมเล็ตในจานของตัวเองจนหมด เหลือไว้แค่ที่มันไหม้ๆเท่านั้นที่โดนเขี่ยออก ผมเอาจานของตัวเองและของมันไปไว้ก่อนจะเดินมาหยิบน้ำส้มในตู้เย็นมารินให้

“ อันนี้น้ำส้ม ล้างปาก "

“ ไม่มีกาแฟเหรอ "

“ ไม่มี " บอกแบบนั้นผมก็เดินเข้าไปหยิบแก้วของตัวเองมารินน้ำส้มกินบ้าง " กินน้ำส้มนี่ มันสดชื่นจริงๆเลย มึงว่ามั้ย "

“ ไม่คิดงั้น เปรี้ยว แสบคอ ไม่ชอบ "

“ มันมีประโยชน์เถอะ " คือทุกอย่างต้องเถียงกูหมดเลยใช่มั้ยไอ้สัด ผมได้แต่คิดตอนที่มองมัน เสือก็กินจนหมดแล้วก่อนจะยื่นแก้วเปล่ามาให้ผม

“ นั่งด่ากูอยู่ในใจอยู่ได้ ไปเรียนได้แล้ว " ลุกขึ้นจากที่นั่ง เอาแก้วไปไว้ที่ล้างจาน กลับจากเรียนค่อยกลับมาล้างแล้วกัน ยังไงวันนี้ก็มีเรียนแค่ตัวเดียวอยู่แล้ว

“ รู้ตัวก็ดี " ผมบอกตอนที่เดินไปหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากห้องไปพร้อมๆกับมัน

ขับรถออกจากคอนโดช่วงเช้ารถติดทำให้เราได้แต่นั่งติดเง็กอยู่ในรถที่ไม่ค่อยขยับไปไหน ผมมองดูเวลาแม้มันจะมีเวลาเหลืออีกเป็นชั่วโมงแต่ว่า ก็กลัวว่ามันจะไปสาย

“ มึงจอดส่งกูที่บีทีเอสเอกมัยนะ เดี๋ยวกูต่อวินเข้าไปเอง "

“ ทำไม "

“ ก็เดี๋ยวมึงสาย "

“ นั่งนิ่งๆไปเถอะ จะไม่ส่ง จะส่งมันหน้าที่กู " บอกออกมาแบบนั้นท่าทางที่ดูไม่ทุกข์ร้อนอะไร มันขับรถไปเรื่อยๆ " วันนี้ตอนไปซื้อของ ซื้อกาแฟ กับน้ำแอปเปิ้ลมาด้วยนะ "

“ หื้ม กูไม่ไป "

“ ต้องไป " มันหันมาบอกแบบนั้น ก่อนจะหันกลับไปมองทางข้างหน้า " เพราะพรุ่งนี้กูอยากกินอาหารเช้า "

“ ไหนบอกว่าไม่อร่อย "

“ แต่กูอยากกิน " เงียบไปสักพักก่อนจะพูดออกมาหน้าตาเฉย " กูอยากกินของที่มึงทำให้ "

“ ทั้งๆที่มึงบอกไม่อร่อยนะเหรอ " จอดรถลงลานจอดของมหาลัยพอดี เสือไม่ตอบอะไรมันแค่หยิบกระเป๋าตังค์แล้วหยิบเงินออกมาให้ผมสามพัน

“ ก็บอกว่าจะกิน เพราะมึงมำให้ "

“ พรุ่งนี้จะทำสุดฝีมือเลยครับผม " รับเงินมาจากมัน ก่อนจะดึงตัวเองกอดมันไว้ " แฟนใครไม่รู้น่ารักเป็นบ้า น่ารักด้วยปากหมาด้วย ขอหอมที เค้าจะได้มีกำลังใจไปเรียน " พอจรดจมูกลงไปบนแก้มอีกคนพูดบ่ายเบี่ยง

“ ทำเชี้ยอะไรของมึง " มันหันไปทางอื่นทำท่ารำคาญแต่ก็ยิ้ม

“ แฟนจะไม่หอมเค้าหน่อยเหรอ "

“ ไม่ "

" งั้นเค้าไปนะ ตอนเย็นไปรับกูที่ห้างด้วยนะ กูจะซื้อของเยอะ  อย่าให้กูต้องรอนะครับ " ว่าแบบนั้นผมดึงตัวเองออกมาจากการกอดมัน เปิดประตูรถตอนที่ขากำลังจะก้าวออกมาแต่ก็ถูกดึงไว้  เสือก้มลงจูบผม

“ อยากทำแบบนี้มากกว่า "

“ ตั้งใจเรียนนะ " ผมว่า มันก็หัวเราะในลำคอ

“ มึงบอกตัวเองเถอะ "

“ ครับผม ไปนะ " เดินออกมาจากรถ ผมปิดประตูก่อนจะออกมายืนบ๊ายบายมันอยู่ด้านหน้ารถ มันเปิดกระจกรถตอนที่ถอยรถเตรียมออกไป

" เข้าไปข้างในได้แล้ว ตรงนี้ร้อน "

" รู้น่า แต่กูรอส่งมึงก่อน "  พอเห็นผมพูดแบบนั้น ก็ยอมปิดหน้าต่างก่อนจะขับรถออกไป หัวใจของผมเต้นแรง ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีความสุขอะไรแบบนี้ ทั้งๆที่ว่าความสุขของผมกลับเป็นความสุขที่ประหลาดเอามากๆ ใครจะคิดว่าคนที่ชอบให้คนอื่นเอาใจอย่างผม จะมามีความสุขกับผู้ชายปากหมาที่เก่งการกระทำมากกว่าคำพูด

“ โอไฮโยะ " ทักทายไอ้ฝนที่นั่งอยู่ที่โรงอาหารคนเดียวในเวลาที่ใกล้จะเข้าเรียน ผมมองเวลาตอนที่มองไปรอบๆโรงอาหารตามร้านต่างๆแต่ก็ไม่พบไอ้ไท " ไอ้ไทละมึง "

“ ยังไม่เสด็จ "

“ ทำไมวันนี้มันช้าจังว่ะ " ผมถามอีกคนก็ส่ายหน้า

“ ไม่รู้สิ ยังขี้ไม่ออกมั้ง มึงละทำไมวันนี้ความสุขจัง " ถามออกมา แต่ไอ้ฝนก็พยักหน้าทั้งๆที่ผมยังไม่ทันจะตอบ " ลืมไปคนมีผัวมันก็มีความสุขแบบนี้เหละ "

“ แหม ไม่อยากจะพูดให้มึงเสียความรู้สึกแท้ๆ แต่มันก็เป็นแบบนั้นเหละ " ผมพยักหน้าให้มัน ฝนก็แบะปากใส่ 

“ เห้ออ น่าแปลกจังเลยนะ ไอ้ไทปกติไม่ค่อยสายถ้าไม่เมา แต่ทำไมวันนี้มันสายจังว่ะ อีกสิบนาทีเข้าเรียนแล้ว "

“ ไปกันก่อนมั้ย เดี๋ยวมันก็ตามขึ้นไปเองเหละ "

“ อื้ม " พยักหน้าแบบนั้น เราสองคนก็เตรียมตัวเดินเขึ้นไปบนห้อง แต่อยู่ๆไอ้ฝนก็พูดขึ้น " นี่ ปิง "

“ หื้ม ? “

“ มึงไม่คิดบ้างเหรอ ว่าไอ้ไทนะ มันแปลกๆ "

“ แปลกๆเหรอ " ผมทวนคำถามอีกคนก็พยักหน้า " ยังไงวะ โทษทีว่ะ กูไม่ได้สังเกตมันเลย "

“ ก็แปลกไป แบบว่าทั้งๆที่มันบอกกูว่า มันไม่ได้ไปไหน แต่มันก็นอนตื่นสายทุกวัน บางทีก็โทรไปตอนกลางคืน ก็เหมือนอยู่ในผับแต่ก็บอกว่าอยู่ในห้อง กูว่ามันต้องปิดบังอะไรอยู่แน่ๆเลยว่ะ "

“ ช่างมันเถอะน่า ถ้ามันอยากจะบอก มันก็คงบอกมึงเอง มึงก็รู้นิสัย ถ้าไม่อยากบอก ต่อให้ต้องฆ่ามันก็ไม่บอกหรอก " ผมตบไหล่ไอ้ฝนอีกคนก็ถอนหายใจ

“ มึงไม่ห่วงมันเลยเหรอวะ "

“ ทำไมถามแบบนั้น ห่วงดิว่ะ แต่คนบางคนนะมันก็ต้องมีเรื่องบางอย่างที่บอกใครไม่ได้อยู่ไม่ใช่เหรอวะ ถ้าเราคาดคั้นเอาจากมันแล้วถ้ามันลำบากใจจะบอก กูว่านั่นไม่ใช่การกระทำของเพื่อนว่ะ " ผมคิดแบบนี้ บางทีคนเราก็มีเรื่องที่ไม่อยากจะบอกใคร เรื่องที่เราบอกใครไม่ได้เหมือนกัน แต่ละคนมีโลกเป็นของตัวเอง ผมเชื่อว่า ถ้าเพื่อนอยากเล่ามันจะเล่าเอง " แต่ถ้ามึงเครียด มึงก็ถามมัน มึงเป็นอะไรเปล่าวะ แบบนั้น แต่ถ้ามันไม่ตอบ หรือบอกว่าไม่มีอะไร มึงก็บอกมันไปแค่ว่า ถ้ามีอะไรปรึกษากันได้ แค่นี้มันก็รู้แล้วว่ายังมีเราอยู่ "

“ อื้ม " พยักหน้าแบบนั้น ผมกับฝนก็เดินขึ้นห้องเรียน

คาบแรกผ่านไปเกือบสิบนาที ประตูหน้าห้องก็เปิดขึ้น คนที่ผมคิดว่าไม่มา เดินเข้ามาด้วยท่าทางหอบๆ มันนั่งอยู่ข้างๆผมก่อนจะฟุบลงทันที เสียงเหนื่อยๆสถบออกมา " เหนื่อยสัดเลย ไอ้เหี้ย "

“ ทำไมมาสายจังวะ " ผมหันไปถามอีกคนก็เงยหน้าขึ้นมามอง เพราะเมื้อกี้ไม่ได้มองหน้ามันแบบถนัดเลยไม่ได้สังเกตเห็นขอบตาดำๆของมัน  " ขอบตามึง ดำสัดอะ "

“ หน้ากูโทรมมากเลยเหรอว่ะ "

“ ก็ใช้ได้เลยล่ะ " พอบอกแบบนั้นมันก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นเปิดกล้องหน้าดู  หน้าตามันก็ไม่ได้ดูแย่อะไรหรอกครับ แค่ขอบตาดำนิดหน่อยจากการไม่ได้นอน " มึงไม่ได้นอนเลยเหรอว่ะ "

“ ก็นอน แต่นอนไม่ค่อยหลับ กู.. ติดหนัง " มันบอกแบบนั้นแค่ฟังก็รู้ว่าโกหก

“ ถ้าพร้อมจะบอกเมื่อไหร่ ค่อยบอกกูก็ได้ "

“ หึ " มันหัวเราะออกมาก่อนจะพยักหน้า " แต่มึง ถามหน่อย มึงมีครีมทารอบดวงตาแนะนำกูบ้างมั้ยว่ะ หรือว่ายา "

“ ทำไม "

“ ไม่อยากโทรม "

“ เพื่อนกูเป็นพวกดูแลตัวเองด้วยเหรอวะ " ผมแซวมัน ไอ้ไทก็ทำท่าเหมือนคนพูดไม่ออก แม่งต้องมีความรักแน่ๆ  แต่ไทก็เป็นแบบนี้มันไม่ชอบบอกใคร " ก่อนกูจะแนะนำ กูขอถาม "

“ อะไร "

“ มึงกำลังมีความรักรึไง หรือปิ๊งใครอยู่ "

“ เปล่า " พูดเสียงสูง แสดงว่าโกหก ผมแอบยิ้มก่อนจะตบไหล่มันเบาๆ

“ ถ้ามั่นใจ พามาแนะนำกูด้วยนะ "

“ พูดเหี้ยอะไร ไร้สาระ " มันยิ้มเขินๆ ก่อนจะก้มหน้า

“ มึงเขินแล้ว น่ารักนะ " ผมหยิกแก้มมัน " ผู้ชายรึเปล่าว่ะ หรือว่าผู้หญิง "

" ก็เหมือนทุกที " แสดงว่าผู้ชาย ผมยิ้มกว้างล้อมันไอ้ไทก็หันไปเขินทางอื่น ไอ้ฝนก็เอียงมาหาตัวผม

“ พูดเหี้ยอะไรกัน "

“ พูดเรื่องครีม " ผมบอกไอ้ฝนก็พยักหน้า " มันถามถามว่า ครีมรอบดวงตายี่ห้อไหนใช้ดี "

“ กูจะแนะนำ "

“ นี่ไง ตัวแม่มาละ " ผมบอกมันไอ้ฝนก็ยิ้มกว้าง ครีมที่ดีที่สุดที่มันใช้ถูกแนะนำ พร้อมกับยาบำรุงที่กินแล้วจะทำให้ผิวเนียน อย่าว่าแต่ไอ้ไทเลยครับ ผมที่กินอยู่ทุกวันยังสนใจ

“ แดกแล้วนะ ผิวมึงจะเนียนมาก ถ้าผัวมึงได้ลูบได้จับ ผัวมึงจะไม่หยุดลูบเลยละ เค้าคงจะกอดมึงทั้งวัน "

“ ยี่ห้ออะไร กูจะซื้อสัก 10 กระปุก เอามามัดใจไอ้เสือ "

“ อย่างมึงตอนนี้ยังมัดไม่อยู่อีกเหรอ " ไอ้ฝนแซว

“ ต้องคว้าเอาไว้ให้แน่นหนา หาวิธีมัดใจไว้ น้องกลัวพี่เสือหลุดมือ " ผมว่า แต่ก็ได้รับแต่การแบะปากจากทั้งไอ้ฝน และก็ไอ้ไท " แล้ววันนี้มึงจะไปไหนรึเปล่า "

“ ไม่อะ คิดว่าจะนอน " บอกแบบนั้น แต่ก็สีหน้ากังวลของผมก็ทำให้ผมหันไปถาม

“ ทำไมว่ะ จะนอนต้องลำบากใจขนาดเลย "

“ มึงเคยมีความรู้สึกที่ว่า สมองสั่งให้นอน แต่ใจสั่งให้ไปมั้ย "

“ เค้าเรียกมันว่า ความรักนะ " ผมบอก หน้าไอ้ไทก็ซับสีเลือดตรงแก้มทันที ตาโตๆของมันมองซ้ายมองขวา

“ ไม่ต้องพูดเลยมึง "

“ จริงๆ กูก็สับสนนะ ตอนที่ชอบไอ้เสือ ใจก็บอกว่าชอบ แต่สมองก็บอกว่าไม่เอา ถ้าตอนนั้นไม่ทำตามใจตัวเอง คงไม่มีวันนี้หรอก กูเลยคิดว่า การทำตามใจตัวเองมันดีนะ ความรักนะ ต้องลองถึงจะรู้  "

“ ครับ ท่านปรมาจารย์ " ไทที่หันมายิ้มให้ผม เชื่อว่าอีกไม่นาน ต้องได้ฟังข่าวดีจากมันแน่ๆ

“ นี่ๆ แล้วหลังเลิกเรียนพวกมึงจะไปไหนกัน " ฝนหันมาถาม " ไปกินเค้กกันมั้ย "

“ เสียใจด้วยว่ะ " ผมหันไปบอก มันก็ถอนหายใจ " มึงไปกับไอ้ไทนะ กูต้องไปซื้อของเข้าบ้าน "

“ จ๊ะ นังแม่บ้านคุณชายเสือ "

“ พรุ่งนี้ต้องทำอาหารเช้าให้คุณชายด้วย "

“ ชีวิตดี " ไอ้ฝนว่าผมก็ยิ้ม " แต่ว่าถ้าไปกินเค้กก่อนที่มึงจะไปซื้อของก็น่าจะได้นี่ "

“ ก็จริงนะ เออๆไปก็ไป "

หลังเลิกคาบของช่วงเช้า จากอาหารหวานก็กลายเป็นว่าต้องมานั่งกินอาหารเที่ยงกันก่อน ที่ร้านส้มตำบนห้างเป็นร้านประจำที่มา เราสั่งกันมาเต็มโต๊ะ

“ กูอยากกินส้มตำปูปลาร้ามากมึง แค่คิดน้ำตาก็ไหลล่ะ "

“ ขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ "

“ ก็ไอ้เสือมันไม่ค่อยกิน กูจะไปนั่งจกคนเดียวแล้วมันก็นั่งดูแบบคุณชายนี่ไม่ไหวว่ะ " การกินส้มตำมันต้องกินกันเป็นกลุ่มมันถึงจะอร่อย ในความคิดของผมกินคนเดียวยังไงก็ไม่แซ่บเท่ากินกับเพื่อน

“ ก็จะให้มันมาจกแบบพวกกูก็ไม่ไหวนะ " ไอ้ไทว่าผมก็หัวเราะออกมา ก็แค่จินตนาการว่าคนหน้าตาแบบมัน บิดข้าวเหนียวนั่งจกคงเป็นอะไรที่ฮาพิลึก

“ นี่เราสั่งอะไรไปบ้างว่ะ " ผมถาม

“ ส้มตำปูปลาร้า ลาบ ตับหวาน ยำวุ้นเส้น ไก่ทอด  แล้วก็ ต้มแซ่บกระดูกอ่อน "

“ เลิกพูดๆ กูน้ำลายไหลไปหมดแล้ว " ไอ้ไทว่าแบบนั้น แต่นั่งสักพักอาหารก็มาเสริ์ฟ ผมกินเข้าไปคำแรกบอกได้เลยว่า อร่อยสุดยอด

“ แซ่บลืม "

“ อร่อยมากเลย " ไอ้ฝนว่า เรานั่งกินกันไปเรื่อย โต๊ะของเราเป็นโต๊ะแบบนั่งอยู่ด้านใน ติดกับโต๊ะข้างๆ ก็เป็นโต๊ะแนวตรงกลางร้าน นักศึกษาสาวของมหาลัยไอ้เสือที่อยู่แถวๆนี้เป็นโต๊ะที่นั่งใกล้ๆเรา

“ ถ้าอยู่ดึกๆได้ไปแดกที่หน้าเซ็นเวิลล์กันเถอะ "

“ เออ ได้ๆ กูเองก็อยากร้านนั้น "

“ แต่ร้านหน้ามหาลัยเราก็ไม่ได้กินกันนานแล้วนะ " ผมบอก ทุกคนก็พยักหน้า " อยากแดกแม่งทุกวันเลยช่วงนี้ "

“ สงสัยเมนส์มึงจะมามั้ง ไอ้ปิง " ไอ้ฝนว่าก่อนจะหัวเราะ

“ นี่ๆ ได้ข่าวของเสือที่อยู่คณะรัฐศาสตร์มั้ย " โต๊ะของผมเงียบลงทันทีที่เราได้ยินเสียงของโต๊ะข้างๆ ผมหันไปมองตอนที่พวกเธอสี่คนที่ก็ไม่ได้สนใจอะไรตรงโต๊ะของผม

“ ข่าวอะไร เสือมีข่าวตั้งหลายข่าว "

“ ได้ข่าวว่าตอนนี้มันคบกับอีตัวเหละ " ช้อนที่ผมกำลังจับ อาหารที่กำลังอร่อย หยุดชะงักลงทันที

“ บ้าน่า เสืออะนะ คนล่าสุดที่มันคบคือ ดาวบัญชีเลยนะเว้ย ทำไมพอเปลี่ยนถึงมาคบคนต่ำๆจังวะ " เสียงหัวเราะของพวกเธอ กรีดลงไปในใจของผมจนลึก เคยโดนว่ามาก็เยอะ ไม่เคยสนใจเลย แต่พอมาได้ยิน เสือโดนดูถูกแบบนี้ผมเจ็บจนรู้สึกเหมือนคนโดนตบหน้าจนชาไปหมด

“ ที่แย่กว่าคือ คนที่มันคบนะ เป็นผู้ชายด้วย เห็นว่ากันว่าสวยมากแต่ก็กว่าจะมาได้ไอ้เสือก็ผ่านมาเยอะล่ะ "

“ มึงรู้ได้ไงว่ะ "

“ ทั้งคณะมันลือกันให้แซ่ด ว่ากันว่ามันไปต่อยคนที่มาด่าแฟนมันว่าร่านด้วยนะเว้ย เห็นว่าโดนต่อยด้วย "

“ ไม่คุ้มเลยนะว่ามั้ย เจ็บตัวให้คนแบบนั้น เสือนะ หล่อก็หล่อ แถมยังรวยอีกตังหาก คุณสมบัติดีพอๆกับเทมเลยนะ "

“ สุดท้ายก็เป็นเหมือนเทมเหรอว่ะ " เธอคนนั้นว่าก่อนจะหัวเราะ " ผู้ชายดีๆเป็นเกย์ไปหมดล่ะ "

“ แต่ของเทมนะ แฟนมันนะ ลูกเศรษฐีนะเว้ย เห็นว่าพ่อแม่นะก็รับรู้ด้วยนะ ไฮโซกับไฮโซก็สมอยู่ "

“ ก็แหม ลูกเศรษฐีกับลูกเศรษฐีอะนะ "

“ จริงๆแล้ว กูก็เป็นคนรวยนะ " ผมบอกไอ้ฝนไอ้ไทแบบนั้น ก่อนจะหัวเราะออกมา อาหารบนโต๊ะไม่อร่อยอีกแล้ว " หลานชายเจ้าของไร่ชานะ "

“ ปิง มึงโอเคนะ " ไทว่า

“ ทำไมจะไม่โอเคว่ะ " ใช่ กูไม่โอเคเลย ผมนั่งอาหารตรงหน้า ตอนที่เหลือบมองผู้หญิงพวกนั้น  ยังไม่มีทีท่าว่าพวกเธอจะหยุดพูดเรื่องพวกนั้น

“ แต่ของไอ้เสือนะ น่าเสียดายจริงๆ ถ้ามันรักผู้ชายจริงๆ ก็น่าจะหาคนที่ดีกว่านี้นะ ว่ามั้ย อย่างน้อยคนที่เหมาะสมกับมันนะ "

“ แล้วกูไม่เหมาะสมกับมันยังไง " ผมพูดออกไปทันทีตอนที่ลุกขึ้นยืนไปยืนอยู่หน้าพวกเธอ

“ นาย เป็นใครนะ " เธอว่ายิ้มๆ แต่ผมกลับหัวเราะออกมา

“ คนที่พวกเธอกำลังนินทาอยู่ไง " สายตาที่หันมามอง พวกเธอที่นั่งอยู่เบิกตากว้างออกมา

“ พูดอะไรหัดเกรงใจคนอื่นเค้าบ้างสิ " ไอ้ฝนว่าเสริม

“ ก็ไม่คิดว่าจะนั่งอยู่ตรงนั้น " เธอว่าแบบนั้นตอนที่มองลงต่ำ “ นายเป็น แฟนเสือเหรอ "

“ ใช่ กูเป็นแฟนเสือ คนที่พวกมึงกำลังเอาเรื่องที่ไม่จริงมาพูดอยู่ไง "

“ ไม่จริงยังไง "

“ หน้าตาก็ไม่เคยเห็น ฟังจากปากคนอื่นเค้ามา มึงมีสิทธิอะไรมาว่ากู มีสิทธิอะไรมาว่าเสือ มึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวกูเลยสักอย่าง แต่กลับเอากูไปพูด เอากูไปนินทา เพียงเพราะแค่ไม่รู้ว่ากูนั่งอยู่ตรงนี้ ถามจริงๆเถอะ มึงรู้ชื่อจริงกูมั้ย รู้มั้ย ว่ากูเรียนที่ไหน เป็นคนจังหวัดอะไร ถึงเอากูไปพูดแบบนั้น รู้อะไรในตัวกูบ้าง มึงก็รู้จากที่คนอื่นพูดมาทั้งนั้น "  ทุกอย่างในร้านนั่นเงียบผมยกยิ้มออกมาตอนที่มองหน้าพวกเธอทีละคน " ที่บอกเสียดายคนอย่างเสือนะ กูอยากจะบอกเลยนะว่า อย่าเสียดายเลย ถ้าเสือต้องมาได้กับผู้หญิงแบบพวกมึงนะ ค่อยมาพูดว่าน่าเสียดาย เพราะนั่นนะ จะน่าเสียดายมากจริงๆ "

“ กลับไปนั่งเถอะ ปิงคนมองเยอะแล้ว " ฝนดึงตัวผมให้กลับไปนั่ง หันไปมองพวกเธอผมยกยิ้ม

“ การศึกษาก็ดี หัวสมองก็ฉลาด แต่ความคิด..ต่ำ ชะมัด "

หลังจากกลับมานั่งกินที่โต๊ะ สุดท้ายอาหารก็ไมไ่ด้อร่อยอย่างที่คิดจริงๆ ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่พยายามกินอาหารตรงหน้าให้หมด เราลุกขึ้นจ่ายเงิน ตอนที่มองไปรอบๆ ผู้คนในร้านต่างหันมามองผม ก็แน่นอนว่าฝ่ายที่เข้าไปหาอีกฝ่ายก่อนไม่ว่าตัวเองจะถูกหรือผิด แต่ยังไงก็ผิดอยู่แล้ว

“ มึงโอเคนะปิง " ผนถามผมก็พยักหน้า

“ ทำไมจะไม่โอเคว่ะ เรื่องแค่นั้นเอง "

“ ทำหน้าให้เหมาะกับคำพูดที่บอกว่า โอเคหน่อย " ผมยิ้มให้ไอ้ไท พวกมันก็ยิ้มออกมา

“ กูไปล่ะ ต้องไปซื้อของอีก " บอกลาพวกมันแค่นั้น ก่อนเดินไปที่ห้างอีกห้างที่อยู่ใกล้ๆกัน ยอมรับเลยว่าผมรู้สึกแย่สุดๆ คำพูดพวกนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในสมอง จนทำให้น้ำตาจะไหล  'ได้ข่าวว่าตอนนี้มันคบกับอีตัวเหละ' 'ทำไมคบคนต่ำจัง'

ครืน ครืน ครืน ผมก้มลงดูมือถือที่มีข้อความเข้ามาตอนที่หยิบขึ้นมามันเป็นโปรแกรมไลน์ที่เสือส่งมาบอก ' กำลังจะออกจากมหาลัย '

' อยู่ที่ห้างแล้วนะสุดหล่อ ซื้อของอยู่ '

เดินเลือกซื้อของลงใส่รถเข็น พวกเครื่องปรุงที่ไม่มี  ผมซื้อ ไข่ ผัก ชีส แล้วก็พวกเนื้อ ผมดูพวกของแช่แข็ง ตอนที่กำลังลังเลว่าจะเอาอะไรดี มือหนาๆมือนึงก็หยิบเอาของที่ผมจับใส่รถเข็น แต่พอหันไปก็พบว่าเป็นคนที่คิดถึงพอดี

“ เสือ "

“ ไหนกาแฟ กับน้ำแอปเปิ้ลกู " มันถามผมก็ส่ายหน้า

“ ยังเดินไปไม่ถึงล็อคเลย เลือกของแช่แข็งก่อน เผื่อพรุ่งนี้กับข้าวตอนเช้ากูแดกไม่ได้มึงจะได้มีอะไรสำรอง "

“ ไม่คิดว่าจะแดกได้อยู่แล้ว "

“ นั่นสินะ " ผมว่าแบบนั้นตอนที่เลือกอาหารหลายๆแบบมาใส่ไว้ในรถเข็น

“ เป็นอะไร "

“ เปล่านี่ ทำไมพอกูไม่เถียง ต้องถามเลยเหรอว่าเป็นอะไร " ผมว่าตอนที่เข็นรถเข็นหนีมันไปเลือกดูกาแฟ " มึงจะกินกาแฟแบบไหน "

“ จะไม่บอกกูใช่มั๊ย "

“ แค่ไม่เถียง นี่หมายความว่ากูมีปัญหาเหรอ "

“ เปล่า " บอกแบบนั้นเสือก็ยื่นมือมาจับที่แก้มของผม นิ้วโป้งของมันลูบที่ตา " ตรงนี้บอก "

“ ก็แค่ชะนีคนนึงนินทามึงให้กูฟัง เป็นเรื่องไร้สาระมากๆ " ผมแกล้งหัวเราะออกมาก่อนจะเล่ามันต่อ แม้ว่าตาจะสั่นจนแดงไปหมดเพราะน้ำตาที่กำลังไหลก็ตาม แต่ก็อยากจะทำเป็นว่า ไม่เป็นไร ต่อหน้ามันอยู่ดี  " แบบว่านางพูดว่า มึงนะตอนนี้กำลังคบกับอีตัวอยู่ ก็พูดประมาณว่ามึงกับกูไม่เหมาะสมกัน มึงมาเอาคนต่ำๆอะไรพวกนี้ เป็นครั้งแรกที่กูเจ็บมากเลยเวลาโดนด่า ฮ่าๆ ตอนที่ได้ยินพวกนางบอกว่ามึงชอบของต่ำๆ กูไม่ได้เจ็บที่มันว่ากู กูเจ็บสุดๆ ก็เพราะว่ามันว่ามึงนั่นเหละ ทั้งๆที่พวกนั้นก็พูดความจริง "

“ จะหัวเราะ หรือจะร้องไห้ เอาสักอย่าง " มันบอก ผมจ้องตามัน ตอนที่มองตาเสือที่กำลังมองผมนั้น ผมรู้ว่าบางทีตัวผมไม่ได้เหมาะสมกับมันเท่าไหร่ แต่ตอนนี้ก็รักจนหมดใจ จนปล่อยไปไหนไม่ได้แล้ว " ปิง ถ้ามึงร้องไห้กูจะกอดมึงไว้นะ "

“ งั้นกูจะร้องไห้.. เสือ อึก ฮือๆ "  กอดมันเอาไว้แน่นตอนที่ซบลงบนอก เสือทำได้แค่กอดผมไว้ มันลูบหัวผมเบาๆ " มึงไม่อายเค้ารึไง ถึงพูดคำพูดที่ชวนให้กูร้องไห้แบบนั้น "

" กูไม่รู้จักพวกมัน " เสือว่าแบบนั้น ตอนที่มือมันลูบหัวผม หัวใจของเสือที่ผมแนบตัวอยู่ เต้นแรง “ มึงกำลังร้องไห้... แล้วทำไมกูต้องแคร์คนอื่นที่กูไม่รู้จักด้วยละ "

คำพูดที่ดูเอาใจ แต่เป็นคำพูดที่บอกผมว่า ผมคือคนที่มันแคร์แค่คนเดียว ไม่ใช่ใครคนอื่น
คำพูดที่เอาแต่ใจ แต่ก็น่าดีใจอย่างที่สุด
...........................
มีหลายคนกังวลเรื่อง ดราม่าหลังฉากหวาน
บ้าาาา เสือปิง นี่ก็ดราม่าทั้งเรื่องนะ
แค่พี่เสือปากหมา ด่าปิงทุกตอนนี้ ก็ดราม่าพอแล้วนะแกรรรรรร
ฮ่าๆๆๆ พี่เสือน่าตบ แต่ พี่เสือก็น่ารัก โน๊ะ
คลื่นลม สงบ ไม่มีพายุ โปรดให้ทุกท่านวางใจ #เชื่อหนมนะ
ใครมีทวิตหรือหนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้าาา ตัวเธอว์   :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: snowice ที่ 14-12-2014 21:12:34

โอ้ยยย สงสารปิงจัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 14-12-2014 21:14:59

อยากจะตีเสือซักที ตอนเริ่มก็เอาซะเราด่าเละ
ชอบปากหมาใส่ปิง แต่ตอนจบก็ทำตัวน่ารักน่าหยิก
เฮ้อออ สงสารปิงอ่ะ โดนนินทาตลอดเลยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: GintoniC ที่ 14-12-2014 21:19:03

พี่เสืออย่างเท่ห์อ่ะ ถึงจะปากหมาไปหน่อยก็เหอะ ให้อภัยเพราะนายใจหล่อม๊ากมาก  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-12-2014 21:21:25

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 14-12-2014 21:25:03

ชั้นละเบื่อชะนีขี้อิจฉาจริงๆ :beat:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 14-12-2014 21:26:45

ไม่มีใครในโลกไม่โดนนินทา
อดีตเรากลับไปแก้ไขไม่ได้หรอก
แต่เสือปิงสามารถสร้างอนาคตใหม่ให้กับตัวเองได้นะ
หวังว่าพี่เสือกับปิงจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 14-12-2014 21:26:56

ปิงน่าสงสาร  :m15:  อย่าคิดมากนะ อย่าคิดปล่อยมือเสือนะ
ปิงเหมาะกับเสือที่สุดแล้ว เสือคนปากร้ายแต่แคร์ปิงมากที่สุด
อย่าคิดมากนะปิงนะ เสือดูแลปิงดีๆนะ
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 14-12-2014 21:27:34

 o13 o13 o13 o13

ปากหมา แต่รักแฟน  o13 เยี่ยม

นี่ถ้าเป็นเราแล้วมานินทากันอย่างนี้นะเจอส้มตำปูปลาร้าราดหน้าไปแหละ เหม็นนิสัยไม่พอ ต้องเจอเหม็นทั้งตัว  :katai2-1:

ปล.เชื่อใจหนมว่าไม่ดราม่า แต่ไม่เชื่อใจอีพี่เสืออ่ะ กลัวววววว :mew4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 14-12-2014 21:36:23

ชะนีชั้นต่ำ ไม่มีใครเอาก็เพราะปากอย่างนี้แหละ :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 14-12-2014 21:42:20

เสือปากหมาก็จริง แต่การกระทำนี่ตรงข้ามกับปากเลย  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: jaynos ที่ 14-12-2014 21:43:59

บ้าาาา เสือปิง นี่ก็ดราม่าทั้งเรื่องนะ
แค่พี่เสือปากหมา ด่าปิงทุกตอนนี้ ก็ดราม่าพอแล้วนะแกรรรรรร

" ก็นั่นน่ะซี้"

คลื่นลม สงบ ไม่มีพายุ โปรดให้ทุกท่านวางใจ #เชื่อหนมนะ
"เชื่อได้เร้อ"

เนื้อเรื่องเดินทีละติ๊ด แต่ก็ทำให้จี๊ดๆในอกได้ทุกตอนเลยนะเออ   :m15:

ปล.ได้แต่ส่องมานาน เม้นท์แรกให้พี่หนมเลยน๊าาา  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 14-12-2014 21:45:52

เสือโคตรรรรรเท่ :กอด1:
ตอนหน้าขอเป็นเสือเล่าได้มั้ยอะ อยากรู้ว่าเสือคิดยังไงที่ปิงโดนแบบนี้

ถ้าเป็นดราม่าจากคนอื่นที่เสือปิงช่วยกันผ่านไป เราโอเคนะ
ไม่อยากให้มีดราม่าที่เกิดจากใครคนใดคนหนึ่งอะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 14-12-2014 22:01:06

น้ำตาจะไหล

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 14-12-2014 22:10:14

เค้ากอดปลอบปิงบ้างดิเสือ :mew4:

//โดนเตะออกมา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 14-12-2014 22:17:18

ครืออออ เสือเค้าอาจจะไม่ทำอะไรตามความรู้สึกนะ
แต่เค้าใส่ใจกับความรู้สึกของคนสำคัญนะ
ได้โปรดเข้าใจกัน พรีสสสสสสสสส :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 14-12-2014 22:19:02

อีกแล้ว เจอพวกปากเสียอีกแล้ว ได้ยินกับหูงี้มันก็น่าแค้นนะ
เวลาปิงอ่อนแอ เสือดูออกทันที น่ารักตรงนี้พระเอกชั้น
ปิงเข้มแข็งนะคะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-12-2014 22:25:07

เวลาจะเป็นตัวบอกทุกอย่างเองแหละปิง อดทนไว้นะ หรือไม่ก็ทำแบบพี่เสืออ่ะ ไม่เห็นต้องแคร์คนที่เราไม่รู้จักเลย :กอด1:
สู้ๆ เก็บแรงไว้ทะเลาะกับหมาในปากพี่เสือดีกว่าเนอะ :laugh:
รักคุณหนมจัง มาต่อเร็วมากๆค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 14-12-2014 22:30:45

อ่านตอนนี้นึกถึงเพลงน้ำลายเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 14-12-2014 22:32:41

ปิงต้องเจออะไรแบบนี้อีกเยอะ อดทนนะ   

เสือปิงเหมาะกับเพลง They don't know about us มากเลยค่ะ ยิ่งตรงท่อน if they wanna talk , let them talk นี่ตรงมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 14-12-2014 22:37:53

ง่อววววว ตำแหน่งพี่ฮิมถึงกับสั่นคลอนเมื่อเจอผู้ชายปากหมาแบบพี่เสือ :hao7:
แต่เราแอบไหวหวั่นกับคู่ของหนูไทนะ ชอบจังเลยอ่ะ อยากหาพี่อิฐแล้ว คึๆๆๆ
ส่วนพี่เสือ เป็นคนปากหมาเอาแต่ใจ ที่ได้ใจจริงๆนะ :katai1:
แล้วทำไมเราต้องแคร์คนที่ไม่ได้ทำอะไรให้เราเลย เพราะงั้นเลยเรื่องที่จะแคร์คนแบบปิงมากกว่าน่ะดีแล้ว
ก็เพราะว่าปิงเปลี่ยนไปเป็นคนอื่นไม่ได้จะให้ทำยังไง แต่ก็พร้อมไหมล่ะที่จะรักคนนี้ ถ้าพร้อมก็ช่างมันเถอะ
สงสารปิงนะ สงสาร เกลียดอะไรแบบนี้มากเลย ไม่มีช่องว่างให้แก้ตัว แล้วต้องการให้ทำยังไง?

พี่หนมของหนูวววววววววววววววว สู้ๆน้า จ๊วฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 14-12-2014 22:51:08

ปากร้ายแต่รักจริงไม่มีสแตนอินนะเออ เสืออะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 14-12-2014 22:58:03

ร้องไห้แล้วเสือปลอบ มันดูดีอะ ปกติเสือจะปากหมา อันนี้ มันน่ารักมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-12-2014 23:06:08

พี่เสือชนะเลิศ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 14-12-2014 23:06:21

เห็นไททุ่มสุดตัวแบบนี้ก็หวังว่าพี่อิฐจะไม่มาต้มมาม่าให้ชาวเรากินนะคะ :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 14-12-2014 23:20:32

จะเชื่อได้นานแค่ไหนเนี่ย!!! ดราม่า...ตอนเว้นตอนเลย ได้ข่าว...

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 15-12-2014 00:14:37

ชอบที่พี่เสือตรงๆ จริงใจดี
ปากหมาไปนิดแต่ไว้ใจได้
รักปิงก้อไม่มีกิ๊กสาวอื่นๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 15-12-2014 00:56:04

ตอนแรกอ่านทอล์กก็เชื่ออยู่ดีๆนะคะ แต่พอคุณหนมบอก "เชื่อหนมนะ" ปุ๊บนี่ไม่เชื่อขึ้นมาเลยอ่ะ 5555555  :hao4:
พี่เสือน่ารักกกก เมื่อก่อนเราจะชอบแอนตี้พี่เสือ ออกแนวหมั่นไส้ผู้ชายนิสัยแบบนี้ ยุปิงให้เลิกคบบ้างแหละ
แต่มาวันนี้คือรักหมดใจเลยอ่ะ! T __________ T .. คือถ้าจะหล่อแมนขนาดนี้นะพี่นะ! กราบบบบเถอะ
ชอบมากๆ T T .. ยิ่งประโยคที่บอกว่าถ้ามึงร้องไห้กูจะกอดนี่แบบ ฮือออออออ ใครมาพูดแบบนี้กับชะนีทีเถอะค่ะ :hao5:

รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะคุณหนม สู้ๆเน้อ ♡

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 15-12-2014 01:05:44

พี่เสือช่างสันหาคำมาด่าปิงจังเลย ด่าเองง้อเองแบบเสือ  เสือ 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: Preenp ที่ 15-12-2014 01:16:22

รักเสือ
เชียร์เสือ
โหวตเสือ
#ทีมเสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 15-12-2014 01:56:59

อ่านตอนนี้แร้ว อยากกินส้มตำตรงเซนเวิลเรยจิงๆ 5555++

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 15-12-2014 02:08:23

 :katai1: :katai1:  โอยยยยยย ย ย  ทำไมการคบกันของคนสองคนมันถึงยากลำบากขนาดนี้นะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 15-12-2014 04:59:20

ปากหมาแต่ก็รักแฟน
แต่อย่าปากหมาบ่อยนะพี่เสือ สงสารน้องปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: Ipatza ที่ 15-12-2014 05:21:26

ใกล้จะได้พบกันสะแล้วสินะ
คนๆนั้นคนแรกของปิง(เดาไปเรื่อย)
อยากจะรู้จริงๆตอน ไท พาแฟนมาเปิดตัว ปิงจะว่ายังไง
(ไม่รุ้อะไรแต่เด่าไปก่อนแล้ว 555+ คิดว่า คนที่ทำไห้ปิงมีแตเรื่องแบบนี้คงเป้น อิฐละ)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 15-12-2014 08:03:16

เศร้าตามปิงเลย T T
แต่ว่านะปิง  อดีตมันแก้ไม่ได้ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เปลี่ยนแปลงตัวเอง เวลาจะพิสูจน์เอง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 15-12-2014 18:05:24

อยากให้หวานกันตลอดเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 16-12-2014 15:25:10

หนมคะ เจ้จะเชื่อหนมค่ะ คลื่นลม มาม่าอะไร
เจ้ไม่หวั่นค่ะ ดราม่าดราเมอร์ก็บ่ยั่นค่ะ ขอ
แค่หวานๆกลบอีกสักยี่สิบตอนก็พอค่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: ♫~Eristneth~♪ ที่ 16-12-2014 19:32:19

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 16-12-2014 20:11:06

เสือเป็นคนที่น่าตบ แต่ก็น่ารักจริงๆ  :o8:
ปวดตับแทนปิง ดราม่ามันทุกตอน  :o12:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 16-12-2014 22:54:14

สงสารหนูปิง :mew2:

เราจะเชื่อพี่หนมดีไหมนะ :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: Zarunghaja ที่ 17-12-2014 21:52:02

พี่เสือน่ารักจริงๆถึงบางทีจะแอบหมั่นไส้เล็กน้อยถึงปานกลางก็เถอะ555555

เมื่อไหร่ปิงปิงจะหลุดพ้นจากขี้ปากชาวบ้านสักทีนะ
แล้วไอ้พวกขี้เม้าขี้ฝอยนี่ก็เหลือเกิ๊นน 
ต้องโทษอิแฟนคนแรกคนนั้นคนเดียวเลยที่ทำให้ปิงปิงเสียหายจนถึงทุกวันนี้  :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 20 // 14.12.57} #หน้า 20
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 17-12-2014 21:52:50

สนุกดี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 19-12-2014 21:03:57

ตอนที่ 21

“ แล้วตกลงจะกินกาแฟยี่ห้อไหน " ผมถามมันตอนที่เงยหน้าขึ้นมาจากอกของมันได้สักพัก ไม่ได้ร้องไห้อะไรมากมายแค่รู้สึกเสียใจที่มันโดนด่าก็เท่านั้น " กูเป็นคนไม่กินกาแฟเลยเลือกไม่ถูก "

“ อยากได้เครื่องชงกาแฟ เดี๋ยวจะไปซื้อ "

“ เครื่องชงกาแฟ " ผมทวนเสียงมันก็พยักหน้า

“ ก็ที่มันโฆษณา เครื่องสีแดงๆ " เสือหันมามองผม " กูไม่ยอมแดกกาแฟที่เด็กร้องไห้ขี้มูกโป่ง ไม่กินกาแฟชงให้หรอกนะ เพราะมันต้องไม่อร่อยแน่ "

“ ดูถูก " ผมว่า

“ แต่ก็ดีกว่า ดูผิดแล้วกัน " มันว่าแบบนั้น ตอนที่เดินไปหยิบน้ำแอปเปิ้ลแบบไม่เย็นมาสามกล่อง แล้วก็น้ำส้มอีกสามกล่อง

“ นี่ซื้อน้ำส้มไปทำไมเยอะแยะ ที่บ้านเหลืออีกกล่องยังไม่ได้กินเลย " ผมบอกตอนที่จะหยิบออกไอ้เสือก็เข็นรถออกไป

“ ไหนใครบอกว่าชอบ "

“ กู " ชี้เข้าหาตัวเอง เสือเดินไปหยิบเบียร์มาใส่รถเข็น  " อันนี้เอาไปแพ็คเดียว "

“ ตังค์กู "

“ เออ กูรู้ แล้วตู้เย็นมันใส่ไม่หมดแล้วเว้ย " เอาเบียร์ไปตั้งไว้ที่เดิม ผมเดินข้างมันที่เข็นรถออกไปข้างหน้า ผมมองไปรอบๆที่ไม่มีใครอยู่ในล๊อคของเรา " นี่ "

“ อะไร " จะขานให้เพราะกว่านี้ไมไ่ด้เลยรึไงนะ ผมเดินไปยืนใกล้ๆมันมากขึ้น

“ ขอควงหน่อย " จับแขนมันมาควง ตอนที่เดินออกไปข้างหน้า ผมแซว " พี่เสือดูนั่นสิ ปิงอยากกินจังเลย "

“ ซื้อไปแดกสิ "

“ หื้มมมม กูหมั่นใส้จริงๆ " ต่อยแขนมัน ผมดึงตัวเองออกมาแต่เสือก็ยึดเอาไว้ " มีอะไร "

“ ดูนั่น " จับมือผมยึดเอาไว้มันชี้ไปที่บนชั้นวางของ

“ อะไรของมึง "

“ ช็อคโกเล็ต " ว่าแบบนั้นแต่มือก็ไม่ยอมปล่อยไปไหน ผมยืนนิ่งอยู่แบบนั้นนานก่อนจะชวนมันเดินออกไป

“ ถ้าจะให้เดินอยู่แบบนี้ก็บอก ยังไงกูก็ชอบควงมึงอยู่แล้ว "

“ ใครบอกว่ากูชอบ ไม่เห็นจะชอบเลย " เดินออกไปนิ่งๆ ทำท่าไม่สนใจจนน่าหมั่นใส้ แต่ตอนที่ผมจะเอามือออกก็เอื้อมมาจับไว้แน่น " แค่อุ่นดี "

“ ไม่เห็นจะหนาว "

“ หนวกหูน่า เดินเงียบๆได้มั้ย " มันว่าแบบนั้น ท่าทางหัวเสียที่ทำให้หูแดงไปหมด ผมแอบหัวเราะ ก่อนจะซบลงไปบนไหล่ของมัน ผู้คนที่เดินผ่านไปมานั่นมองเรา บางคนก็ยิ้ม บางคนก็ขมวดคิ้ว แต่ก็ไม่ได้น่าสนใจอะไร เพราะคนที่น่าสนใจกลับยืนอยู่ข้างตรงนี้ ที่ข้างๆผมเท่านั้น

“ นี่  คืนนี้ทำมากิซูชิกินกัน "

“ ของที่มึงทำ แดกแล้วกลัวท้องเสียชะมัด "

“ ไม่เสียเถอะ มันเป็นอาหารที่มีแค่ของที่อยากกินก็แดกได้เลย " เป็นอาหารที่ทำงานที่สุดตั้งแต่ในชีวิตเคยรู้จักมา แถมยังมีแต่อร่อยๆทั้งนั้น

“ ยังไง "

“ ก็แค่มีข้าวญี่ปุ่น สาหร่าย โซยุ วาซาบิ ถ้ามึงชอบนะ แล้วก็ของที่มึงอยากกิน แซลมอน ปูอัด คาโรเกะ มึงก็แค่ห่อมันแล้วก็เอาเข้าปากแล้วก็แดก อร่อยง่ายๆ แถมยังมีแต่ของที่ชอบทั้งนั้น "

“ ก็น่าสนใจ "

“ ใช่มั้ยล่ะ จัดกันเถอะ ต้องอร่อยแน่ๆ มึงอยากกินไส้อะไรบ้างกูจะซื้อถูก "

“ แล้วมึงอยากจะกินอะไร "

“ ไข่หวาน ปลาแซลมอน คาโรเกะ กุ้งทอด ไข่กุ้ง ไข่ปลาแซลมอน แล้วก็ ปูอัด" มองหน้ามันสำหรับคำตอบ เสือนิ่งตอนที่มองหน้าผม " แล้วมึงอยากจะแดกอะไร "

“ ของที่มึงอยากจะแดกเยอะขนาดนั้นยังมาถามกูอีกเหรอ "

“ ก็แหม ตามมารยาทกินข้าวด้วยกันก็ต้องถาม "

“ มึงมารยาทเสียตั้งแต่เลือกของกินเยอะแยะนั่นแล้วละ " ยิ้มให้เสือแห้งๆ อีกก็ยกยิ้มกลับมา

“ งั้นตัดของกูออก "

“ ไม่ต้อง "

“ ก็ไหนบอกว่าเยอะไป "

“ ก็มึงอยากกินนี่ กินให้หมดแล้วกัน " คนปากแข็งแต่ใจดีว่ามาแบบนั้น ผมก็เดินเลือกของไปเรื่อยๆ ตรงโซนของอาหารสดผมลังเลว่าระหว่างชุดใหญ่กับเล็กจะเอาอันไหนดี

“ เฮ้ย!มึง คนนั้น น่ารักจังเลยว่ะ " เสียงผู้ชายที่ผมได้ยินไม่ไกลนัก ทำให้ได้แค่เหลือบสายตาไปมองดู " เออ น่ารักๆ เข้าไปจีบดิ เข้าไปเลย " พอได้ยินมันพูดแบบนั้น มือของผมที่กำลังหยิบของสองชิ้นไปให้มันเลือก

“ นี่ เสือ เอาอันไหนดี " ผมทักมันที่กำลังยืนมองผู้ชายที่กำลังมองผมอยู่

“ ก็เอาอันที่อยากแดกดิ " เสือหยิบแพ็คใหญ่เอามาใส่รถเข็น " เอาอันนั้นไปเก็บ "

“ นี่ ช่วยเลือกปูอัดหน่อย "

“ อื้ม " มันหันมาหา มือที่กอดรอบคอตอนที่ก้มลงช่วยผมเลือกของกับผม

“ มีปูอัดธรรมดา กับปูอัดอลาสก้า " ผมบอกก่อนจะหยิบปูอลาสก้าขึ้นมา " แต่อันนี้อร่อยกว่า " หันไปบอกเสือที่ไม่ได้สนใจผม มันมองไปที่ผู้ชายสองคนนั้นที่ยังคงยืนอยู่แถวนั้น ผมที่หันไปมองจนเค้าหันมาสบตา ไอ้เสือจ้องพวกเขาก่อนจะแอบเอามือชี้มาที่ผม แล้วก็ชี้ที่ตัวเอง แถมยังด้วยการทำท่าเฉือนคอขู่ 

“ ทำอะไรอะ " ผมยิ้มกว้างตอนที่ถาม มันหันมาจ้องผมหน้าแดง

“ เปล่า " ตอบออกมาก่อนจะเงียบไปสักพัก แล้วก็ถามขึ้นมา " นี่ "

“ หื้ม "

“ เมื่อกี้เห็นเหรอ " ผมหันไปมองมันก่อนจะกลั้นยิ้มไว้ ปากก็ถามออกไป

“ เห็นอะไร "

“ ที่กูทำ "

“ ก็ อื้ม เห็นสิ " พยักหน้าไปให้มัน ผมยิ้มกว้างออกมา แต่คนที่จ้องหน้าผมหันกลับไปอีกทางแล้ว หูขาวๆแดงขึ้นอัตโนมัติ เสือหันไปหยิบมายองเนสมาใส่รถเข็น  " เอามาทำไม ไม่เอา เค้าไม่ต้องใส่ "

“ ก็กูจะใส่อะ " มันเถียงผม ตอนที่นิ่งแล้วมองหน้ากัน หน้ามันก็แดงขึ้นมาอีก ผมยิ้ม มันก็ทำท่าทีจะเดินไป มือของผมเอื้อมไปฉุดมันไว้

“ แล้วจะไปไหนอีก ได้ของครบแล้ว กลับได้แล้ว "

“ ไปซื้อเบียร์ "

“ ซื้อมาแล้ว นั่นไง " ชี้ไปที่กล่องเบียร์ที่มันซื้อ เสือยืนนิ่งๆ ผมหัวเราะ " เวลามึงเขินแล้วทำอะไรไม่ถูกนี่ น่ารักดีนะ "

“ พูดมาก "

“ ไม่ล้อก็ได้ " ผมทำท่าชี้ไปที่เสือ ก่อนจะชี้มาที่ตัวเอง แล้วทำท่าเฉือนคอแบบที่มันทำ ผมหัวเราะ มันก็หันไปทางอื่น 

“ ไอ้ปิง " ทำเสียงเข้มๆใส่แม้หน้าจะแดงเพราะเขินอย่างคนเก็บอาการไม่อยู่

“ โอเคๆ ไม่ล้อแล้ว ก็กูมีความสุขนี่ "  กอดแขนมันไอ้เสือก็ถอนหายใจ

“ เมื่อกี้ยังร้องไห้เหมือนลูกหมาโดนแม่ทิ้งอยู่เลย "

“ ไม่ขนาดนั้นเถอะ มีสะอื้นเล็กๆเท่านั้น ก็ตอนนั้นกูโดนทำร้ายจิตใจขั้นรุนแรงมา "

“ มึงน่าจะชินนะ  ไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย "

“ ที่ได้มาฟังเค้าด่ามึงว่าโง่ที่มาเอากูนะ ครั้งแรกเลย "

“ แต่กู ชินแล้ว " ว่าแบบนั้นตอนที่เราเดินเอาของทั้งหมดที่ซื้อไปตรงเค้าเตอร์เช็คเงิน " แต่ก็แค่ ไม่สนใจ "

“ พวกนั้นไม่มีความสำคัญกับมึงสินะ "

“ อื้ม ไม่มีความสำคัญสักนิด ไม่ต้องไปใส่ใจหรอก มันไม่ได้มาโดนกูว่าแบบที่มึงโดน มันไม่สำคัญหรอก "

“ คนที่โดนมึงด่าแบบกูนี่ สำคัญสินะ "

“ อยากด่าทุกวัน ก็ต้องสำคัญอยู่แล้ว " มือที่เอื้อมมาจับมือผม

" มึงทำแบบนี้ อยากให้กูเปลี่ยนใจไม่ชอบที่โดนมึงด่า หันมาชอบแทนใช่มั๊ย "

“ แล้วได้ผลมั้ย "

“ คิดว่าไม่  โดนด่านะมึง ไม่ใช่โดนบอกรัก ใครจะชอบ "

“ แต่กูชอบนะ เวลามีมึงให้กูได้ด่านะ "

“ รู้น่า กูก็ชอบเหมือนกัน  "

“ ที่ได้โดนกูด่า "

“ ที่ได้เห็นหน้ามึง " ผมหันไปมองเสือ ตอนที่จับมือมันไว้แน่น " ชอบจริงๆนะ "

   ขับคอนโดกลับบ้านก็มาถึงมื้ออาหารที่รอคอย มากิซูชิ ผมจัดการเอาของไปเก็บในตู้เย็นก่อนจะวางของที่จะกินเป็นมื้อเย็นไว้บนโต๊ะ

“ กินได้ยัง "

“ ยัง แปปนึง เอาใส่จานก่อน " จัดทุกอย่างใส่จาน ข้าวที่ซื้อมาผมผสมผงโรยข้าวลงไปก่อนคลุกให้เข้ากัน หยิบแผ่นสาหร่ายขึ้นมาวางบนมือ " จะสอนวิธีทำนะ เอาสาหร่ายมาแผ่นนึง ตักข้าวตั้งลงไป ใส่ของที่ชอบลงไปตรงกลาง ของกูจะเอาเป็นไข่หวานแล้วกัน ถ้ามึงชอบซอสก็ราดลงไป ของกูเอาไปโชยุแล้วกัน จากนั้นก็ห่อ แล้วก็ กิน "

“ แค่นั้น "

“ อื้ม " ก็บอกแล้ว ว่าง่าย แถมยังอร่อยอีกด้วย

“ ขอกูเอาแซลมอน "

“ แซลมอนนะ " หยิบแซลมอนมาวางไว้ตรงกลางใส่วาซาบิเล็กน้อย กับโชยุ ผมห่อก่อนจะยื่นให้มัน เสืออ้าปากรับแถมด้วยการงับนิ้วผมไปนิดหน่อย  " เป็นไง " พยักหน้าให้ก่อนจะเคี้ยวพอกลืนลงไปเสือก็พูดขึ้นมา

“ แบบนี้ก็ดีนะ ไม่ต้องเลี่ยงท้องเสียจากการกินอาหารที่มึงทำ "

“ หนอย ไอ้สัด พรุ่งนี้กูก็ไม่ทำอะไรให้แดกซะหรอก "

“ อยากกินข้าว "

“ หื้ม ก็นี่ไง " ชี้ไปที่ข้าวมันก็ส่ายหน้า

“ พรุ่งนี้อยากจะกินข้าวก่อนไปเรียน "

“ ข้าวเหรอ " ผมทำท่าคิด เมนูข้าวๆ

“ ข้าวผัดไข่ดีมั้ย "

“ อย่าให้กูท้องเสียแล้วกัน " ปากมึงนี่สวนทางกับความอยากที่กูอยากจะทำให้กินชะมัด หยิิบสาหร่ายขึ้นมาตั้งบนมือผมตักข้าวลงเกลี่ย " เอากุ้งทอด "

“ แล้วทำไมไม่ทำเอง "

“ ขี้เกียจ " บอกแบบนั้น คุณชายของผมก็เดินไปหยิบเบียร์มานั่งจิบ ก่อนจะอ้าปากรับอาหารจากมือของผมที่ป้อน

“ แล้วแบบนี้กูจะได้แดกมั้ย "

“ เรื่องมึงสิ " มันยิ้มออกมาก่อนจะมองไปบนโต๊ะ " เอาไข่กุ้ง "

“ ไอ้เชี้ยเสือ " สถบออกมาแบบนั้น แต่แม่งก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร หนำซ้ำยังอ้าปากรอรับของที่สั่งให้ผมให้อีก ยัดเข้าปากมันไปคำโตอีกคนก็เคี้ยว " เอาไปทำเองบ้างไป " หยิบสาหร่ายให้มัน ไอ้เสือทำท่าอิดออดแต่ก็ตักข้าวแล้วก็กุ้งทอดใส่ลงไปตรงกลาง มันราดซอสมะเขือเทศกับมายองเนส แล้วก็ห่อก่อนจะยื่นมาตรงหน้าผม

“ อ้าปาก "

“ ให้กู "

“ ไหนบอกยังไม่ได้กิน " ผมอ้าปากแต่มือหนักๆของมันก็ยัดเข้ามาคำใหญ่จนแทบจะเคี้ยวไม่ได้ แต่พอลองพยายามเคี้ยวดูแล้วมองคนตรงหน้าที่ป้อน ผมค้นพบแล้วละว่าทำไม เสือถึงชอบให้ผมป้อนให้

“ อร่อย " บอกตรงๆว่า มันอร่อยกว่าทำกินเองตั้งเยอะอร่อยกว่าครั้งไหนๆที่ได้กินเลย

“ ใช่มั๊ยละ "

“ อื้ม "

“ เอาปลาแซลมอน " เสือบอก ผมวางไปที่โต๊ะ

“ กูเอาไข่กุ้งนะ " ต่างคนต่างทำของที่อีกคนอยากกิน ผมห่อพอดีคำ เสร็จพอดีๆกับเสือที่ผมเสร็จ มันยื่นมือมาตรงหน้าเองก็ด้วย เรากินอาหารที่ต่างคนต่างป้อนให้กัน .. การกินอาหารที่บ้าน ดีอะไรแบบนี้นะ

แล้วก็ ความรักนะ มันดีอะไรแบบนี้นะ

.................................................

“ วันนี้ ไม่มาเหรอ " ปลายสายของเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นในช่วงดึก ผมยิ้มให้กับชื่อบนหน้าจอ ตอนที่ได้ยินเสียงของอีกคนถามออกมาแบบนั้น  เพราะตั้งแต่คืนนั้นผมเองก็ไปผับนั่นทุกวัน

   แม้ความสัมพันธ์ของเราไม่มีอะไรคืบหน้า แค่เจอหน้าแล้วก็คุยกัน กินเหล้าด้วยกัน จากนั้นก็แยกย้าย เป็นความสัมพันธ์ธรรมดาที่ดูน่าเบื่อ  แต่ผมกลับรู้สึกตัวเองเหมือนถูกยึดติดเอาไว้กับความสัมพันธ์นั่นจนแทบจะถอนตัวไม่ขึ้น

“ ไม่ไป " ผมบอก ตอนที่ยิ้มออกมา ผมเอาหน้าซุกหมอน แค่ได้ยินเสียงก็อยากจะเห็นหน้าอีกแล้ว

“ ไปหา ได้มั้ย "

“ อยู่ที่คอนโด "

“ อีก ห้านาทีถึง "

“ ทำไมเร็วขนาดนั้นว่ะ " ตอนที่ผมถามก็ได้ยินแต่หัวเราะในลำคอที่ตอบกลับมา อิฐวางสาย ก่อนที่ผมจะขมวดคิ้วกับคำตอบที่ไม่ได้รับ แต่กลับเป็นเสียงเคาะประตูหน้าห้องที่ดังขึ้นมาแทน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ เอาจริงดิ " ผมสถบ ตอนที่มองผ่านตาแมวหน้าห้อง ก็พบว่าเป็นอิฐจริงๆ ผู้ชายคุ้นหน้าที่วันนี้ใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีนส์ตัวเก่าที่เห็นเกือบทุกวัน ผมก้มลงมองตัวเองที่ใส่ชุดนอนแบบเสื้อบอลทีมโปรด ตอนที่ตัดสินใจว่าจะไปเปลี่ยนอีกคนก็เคาะประตูอีกครั้ง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ ครับๆ " ผมเปิดประตูห้องออก ไอ้อิฐยิ้มตอนที่ชูถุงเซเว่นที่ใส่เบียร์มาเต็มถุง

“ หวัดดี " มันว่าแบบนั้นตอนที่เดินเข้ามา "  คืนนี้ กินเบียร์ด้วยกันนะ "

“ ทำไมทุกครั้งที่เจอ มึงต้องชวนกูเมาทุกทีเลยว่ะ " ไม่ตอบอะไรตอนที่เดินเข้ามาในห้องมันวางถุงลงบนโต๊ะก่อนจะนั่งบนโซฟา

" มีกับแกล้มมั้ย "

“ ไม่มี "  ผมบอกอีกคนก็พยักหน้า มันหยิบรีโมตที่ตั้งอยู่บนโต๊ะขึ้นมา " ขอดูทีวีหน่อยนะ "

“ อื้ม " พยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ผมนั่งลงบนพื้นข้างๆมัน ที่นั่งบนโซฟา เงยหน้าขึ้นมองตอนที่อิฐเปิดกระป๋องเบียร์ แต่ผมเองสงสัยอยู่อย่างนึง " ทำไมมึงมาเร็วจังว่ะ "

“ ทำไมจะไม่เร็วว่ะ กูอยู่ชั้น 22 ตรงนี้เอง "

“ หื้ม ? “ ผมขมวดคิ้วงง มันก็ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง ดึงคีย์การ์ดที่หน้าตาคล้ายๆกับของผมออกมา

“ ห้องที่ 22 ห้อง 2 ห้องกูเอง "

“ มึงอยู่ที่นี่เหรอว่ะ ตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมกูไม่รู้เลย เชี้ย มึงเพิ่งซื้อเหรอ หรือว่ายังไง  " ถามแบบรนๆอีกคนก็จับไหล่

“ ใจเย็นๆ กูรู้ว่าอยากรู้ "

“ ไม่ได้อยากรู้สักหน่อย " บอกปัด อิฐก็ยิ้ม

“ งั้นก็ไม่ต้องบอก "

“ แต่บอกหน่อยก็ดีนะ " อิฐหัวเราะออกมา ตอนที่ยื่นมือมาลูบหัวผม

“ เหมือนลูกแมวเลย "

“ อะไรของมึง " มันส่ายหน้าตอนผมถาม " ว่าไง มาอยู่นานแล้วเหรอ หรือว่าเพิ่งมา " แบบว่า ตามมาอยู่เพราะว่าผมอยู่ที่นี่ ใจผมเต้นแรงตอนที่คิดแบบนั้น ทั้งๆที่มันก็เป็นความคิดที่เข้าข้าง เป็นไปไม่ได้ แถมยังหลงตัวเองเป็นที่สุด

“ นานแล้ว แม่กูซื้อไว้ให้คนอื่นเช่า แต่พอกูมาอยู่นี่ อยากอยู่คอนโดเลยมาอยู่นี่ "

“ มาอยู่ตั้งแต่ตอนไหนว่ะ "

“ ก่อนจะมาส่งมึงครั้งแรกที่นี่ " ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ะ เป็นอะไรที่เซอร์ไฟส์ผมมากๆ อิฐอยู่ใกล้ตัวผมแค่นี้เอง ทำไมถึงเพิ่งมาเจอกันว่ะ

“ งั้นมึงก็รู้ตลอดว่า กูอยู่ที่นี่ "

“ อื้ม " พยักหน้ามันถอนหายใจ " แต่กูก็ไม่ได้โอกาสที่จะเข้ามาหาสักที ไม่รู้จะอ้างอะไร "

“ แล้ววันนี้ทำไมถึงหาข้ออ้างได้ว่ะ "

“ ก็มึงไม่ไปผับนะสิ " ยกเบียร์ขึ้นมากิน ตาที่จ้องทีวีอยู่ผมหันไปมอง เป็นหนังเรื่องนึงที่ผมไม่รู้จัก " คนที่เจอกันทุกวัน แล้วอยู่ๆก็ไม่ได้เจอ รู้สึกแปลกๆว่ะ "  อิฐวางกระป๋องเบียร์ลงกับโต๊ะ มันหัวเราะออกมาตอนที่ใจของผมกำลังเต้นแรง สายตาคมที่หันมามองผมก่อนจะยกมือขึ้นลูบหัวเบาๆ  " โทษทีว่ะ คงทำให้มึงรู้สึกแปลกๆ  แต่อย่าใส่ใจเลย "

“ ไม่ใช่แบบนั้น " ผมบอกตอนที่เอามือไปจับมือของมันที่ตั้งอยู่บนหัวของผม ถอนหายใจออกมาตอนที่เงยหน้าขึ้นยิ้มให้มัน " มึงรู้สึกเหมือนกูเลย คนที่เจอหน้ากันทุกวัน แล้วไม่ได้เจอกันวันนึง มันก็รู้สึกแปลกๆจริงๆ "

“ กูไม่ได้คิดไปเองคนเดียวใช่มั้ย "

“ ไม่หรอก "

“ คิดว่า ตัวเองคิดถึงมึง ก็ไม่ได้คิดไปข้างเดียวใช่มั๊ย "

“ อื้ม ก็ใช่ " หลบสายตาของมันที่หันมามอง ผมหยิบเบียร์ขึ้นมากินก่อนจะมองไปที่ทีวี " แล้วมึงดูอะไรอยู่ "

“ ไม่รู้สิ "

“ อ้าว " หันไปบอกมันอีกที อิฐก็หัวเราะ

“ ก็ปกติ เวลาอยู่กับมึง รอบข้างเสียงดังตลอด จะมานั่งแบบเงียบๆ ไม่รู้ว่ะ มันแปลกๆ เลยเปิดทีวี " อิฐใช้มือค้ำหัวตัวเองกับที่พักแขนของโซฟา มันมองมาที่ผม " กูบอกไม่ถูกเหมือนกัน ว่าตัวเองเป็นอะไร ไม่เข้าใจเหมือนกัน กูรู้สึกไม่ได้อยากได้เพื่อนใหม่ที่ผับนั่นเลย เก้าอี้ตัวที่กูนั่ง ข้างๆอยากให้เป็นมึงเท่านั้น พอรู้ว่ามึงไม่ไป กูก็ไม่อยากไป อยากมาหามึงมากกว่า น่าแปลกชะมัด " คำพูดที่ทำให้ผมใจเต้นแรง ก้มหน้ามองพรมบนพื้นหน้าทีวีของตัวเองผมไม่กล้าแม้จะหันไปสบสายตา

“  กูเองก็รู้สึกตัวเองแปลกๆเหมือนกัน ทั้งๆที่จะนอนอยู่แล้ว ทั้งๆที่อยากจะนอนจะตายอยู่แล้ว แต่ก็ยังดีใจสุดๆกับเสียงโทรศัพท์ของมึง ตอนที่บอกว่าจะมาก็ต้องรีบลุกมาเปิดประตูให้ คิดตั้งนานว่าจะใส่ชุดไหนดี แต่สุดท้ายก็ตื่นเต้นที่มึงมามากไป จนต้องออกมาทั้งชุดนอน ตลกชะมัด "

“ อย่างงั้นเหรอ "

“ แต่ว่า เพื่อนกูเคยบอกไว้ ความรักมักไม่มีเหตุผล มันทำให้เราทำอะไรแปลกๆ โดยที่เราไม่รู้เหตุผล แต่นั่นเป็นสิ่งที่เราอยากทำ อยากทำแบบไม่มีเหตุผล "

“ ความรักงั้นเหรอ " อิฐที่มองหน้าผม มันก้มลงมาใกล้ตอนที่ยิ้มออกมา " งั้นเราก็ "

“ ไม่รู้สิ "

“ มึงนะ เวลาเขินน่ารักมากเลย แก้มตรงนี้แดงนิดๆเหมือนเด็กตัวเล็กๆเลย ยิ่งนั่งบนพื้นก็ยิ่งเหมือนเด็ก " นิ้วชี้ที่เอื้อมมาเกลี่ยแก้มของผม แต่ตอนนี้ผมไม่ได้สนใจคำชมพวกนั้นหรอก สิ่งที่ผมอยากจะฟังมันมีมากกว่านั้น อย่างน้อยก็คำพูดก่อนหน้านี้ที่มันค้างไว้

“ งั้นเราก็อะไรว่ะ "

“ ก็อะไรดีล่ะ "

“ ไม่รู้ " ที่เอาแต่บอกว่า ไม่รู้ เพราะว่าไม่รู้จริงๆ ว่าเราจะเป็นแบบนั้น ได้รึเปล่า เป็นอย่างที่ใจของผมคิด

แต่ตอนนั้นที่คิดว่าจะได้ยินเสียงของใครตอบกลับมา แต่ทุกอย่างเงียบกลับเงียบลงจนน่าใจหาย อิฐไม่ตอบมันไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิด คำพูดหวานๆที่อยากได้ยิน ไม่ใช่แบบนั้น ตอนนี้แม้แต่เสียงทีวีที่ดังก็ยังเป็นเสียงที่เบามากๆจนแทบไม่ได้ยิน อิฐไม่พูดอะไร จนผมเองไม่เข้าใจแม้ความหมาย หรือความสัมพันธ์ที่เจอกันไม่ถึงอาทิตย์แต่อยากผูกมัดเอาไว้ของผม อาจจะเร็วไปที่จะรวบรัด

“ ง่วงแล้วว่ะ มึงกลับไปได้แล้ว กูจะนอน "

“ ไท เดี๋ยวสิ "

“ กลับไปเถอะ " ผมลุกขึ้นยืน ตอนที่หันไปทางอื่น อิฐก็จับมือผม

“ ไท เดี๋ยวสิ ฟังกูก่อน " อิฐลุกขึ้นยืน ขาที่ไม่แม้จะเคลื่อนออกไปไหน " ไม่ใช่ ไม่อยากพูด แต่เร็วเกินไปที่พูด "

“ อื้ม " ผมกำลังหวังอะไรอยู่กันนะ ความรักที่มากับความบังเอิญในคืนหนึ่งที่ผมได้พบงั้นเหรอ คิดว่าตัวเองเป็นตัวเอกในนิยายรึยังไงกันไอ้ไท

   ผมยกยิ้มกับตัวเอง ตอนที่เงยมองหน้ามัน รู้สึกเหมือนเป็นผมคนเดียวที่รู้สึก อยากจะผูกความสัมพันธ์นี้เข้าไว้ด้วยกัน น่าหงุดหงิดชะมัดที่ตัวเองดันพูดคำพูดพวกนั้นไปก่อน " มันคงเร็วไปจริงๆ สินะ "

“ กูอยากให้ความรู้สึกทั้งของมึง และของกูมั่นคงกว่านี้ ไม่ใช่โหยหากันและกัน แล้วลงเอยกัน กูคิดว่าความรักมันมีมากกว่านั้น "

“ อื้ม กูรู้ " แต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะมานั่งฟังเหตุผลอะไรแบบนั้นหรอก อีกอย่างเหตุผลของมึงมันฟังดูไม่ขึ้นยังไงก็ไม่รู้  " แต่กูง่วงแล้วจริงๆว่ะ มึงกลับไปก่อนเถอะ แล้วค่อยคุยกันอีกที "

“ กูไม่ไป "  มันว่าพร้อมกับขาที่ไม่เคลื่อนไปไหน " เพราะถ้ากูไป กูรู้สึกว่า กูต้องไม่ได้เจอมึงอีก "

“ ทำไมคิดแบบนั้น " ทำไมถึงรู้ใจกันถึงขนาดนั้น

“ ความรู้สึกกูมันบอกว่า มึงน่าจะเป็นคนหนีปัญหา แล้วก็เป็นคนอ่อนไหวกับความรู้สึกเล็กๆ แถมยังไม่กล้าเผชิญหน้ากับมัน "

“ มึงไปเถอะ กูง่วงแล้วจริงๆว่ะ "

“ ไม่ไป "

“ งั้นก็ปิดประตูให้กูด้วยแล้วกัน " ผมเลิกที่จะดึงดัน

   บางทีอิฐอาจจะพูดถูกทุกอย่าง ผมเป็นคนหนีปัญหา เก็บความเสียใจ ไม่อดทน ไม่กล้าเสี่ยง  และกลัวความผิดหวัง เมื่อกี้ที่พูดออกไป ก็หวังว่าจะได้คำพูดที่ตัวเองคิดเหมือนกันตอบกลับมา แต่พอมันไม่เป็นแบบนั้น ผมบอกตัวเองแค่ว่า จะไม่มีครั้งที่สอง ที่ผมจะพูดออกไป จะไม่มีครั้งที่สองอย่างเด็ดขาด จะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว

ในความรัก ผมอ่อนแอเกินกว่าจะมีมัน และเพราะรู้แบบนั้น เลยไม่กล้าที่จะมีมาตลอด

พาตัวเองเดินเข้าไปในห้องนอน ผมปิดประตูก่อนจะล็อค ยืนนิ่งอยู่ที่ประตูนั่นอยู่นานก่อนจะทรุดนั่งลงที่ประตู เสียงของอิฐก็ดังขึ้น ใกล้ๆเหมือนกับว่ามันยืนอยู่ตรงนั้น  ตรงที่หน้าประตูห้องของผม " พรุ่งนี้เราจะได้เจอกันที่เดิมมั้ย "

“ ถ้าว่างกูจะไปนะ " ผมบอก

“ ขอโทษนะ แต่เพราะคิดว่าพรุ่งนี้มึงคงไม่ไป เลยอยากจะบอกมึงว่า กูไม่ได้อยากเลี่ยงไม่ตอบ แต่ที่ไม่ตอบเพราะอยากให้ความสัมพันธ์ของเราแน่ใจกว่านี้ กูเลยอยากให้เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าเราจะแน่ใจ มันก็เท่านั้น หวังว่ามึงจะเข้าใจ "

“ ทำไม คนเราต้องเข้าใจอะไร ที่มันยากแบบนั้น ถ้าตอนนี้ยังไม่ใช่ ก็แค่ไม่ใช่ ไม่มีเหตุผลอื่นหรอก แฟนนะมันคือฐานะที่ทำให้เรามีสิทธิศึกษาใครอีกคนจนแน่ใจว่า ใช่ ไม่ใช่เหรอว่ะ ถ้ามึงบอกว่า แน่ใจแล้วค่อยคบ งั้นเราจะเป็นแฟนกันไปทำไมว่ะ กูว่าถ้ามึงบอกว่ากูยังไม่ใช่ กูยังคิดว่านั่นคือเหตุผลที่น่าจะดีกว่าคำพูดที่มึงบอกว่า อยากรู้จักกูให้นานกว่านี้ ทั้งที่ๆสองประโยคนี้ มันก็ประโยคเดียวกัน " ผมหัวเราะออกมา หัวเราะออกมาพร้อมน้ำตาที่ไหลออกมาเรื่อยๆ " ฟังแล้วก็เจ็บเหมือนกัน "

   คำพูดที่หลีกเลี่ยงเพื่อที่จะทำให้กูยังยืนอยู่ในความสัมพันธ์ ทั้งๆที่กูยื่นมือออกไปหาแต่มึงกลับปัดออกไปนั้น คำพูดที่ฟังดูดีพวกนั้น มันไม่มีความจำเป็นหรอก .. เพราะความรู้สึกที่ถูกทำลาย จะพูดคำไหนก็แปลความหมายออกมาได้เหมือนกันหมด

ความรัก ถ้าไม่ใช่ก็คือไม่ใช่เหละ ไม่ต้องพยายามหรอก
................................................

ก็บอกแล้วว่าไม่ดราม่า... เสือปิงอะ ไม่ดราม่า
แต่ไม่บอกนินะ ว่า อิฐไทจะไม่ดราม่า #โดนตบรัวๆ :beat:
รู้สึกความรู้สึกคนละขั๋วเลย หวานๆ กับ เสือปิง แล้วมา.. กับอิฐไท
เจอกันตอนนี้ เร็วๆนี้ ไม่ช้า ไม่นาน ไม่ค้าง ไม่รักไม่ต้องมาแคร์มาดีกับฉัน
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า ทุกท่านนน ในทวิต หรือใน เฟส ก็ได้
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 19-12-2014 21:17:51

เสือปิงเค้าหวานกันขึ้นเรื่อยๆ แต่อิฐไทต้องผ่านไปให้ได้นะจ๊ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 19-12-2014 21:27:10

ได้แบบพี่เสือซักคนจะตั้งใจเรียน  :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 19-12-2014 21:31:53

เสือปิงน่ารักกันมาก หวานกันสุดๆ เสือมีแสดงความเป็นเจ้าของแต่ปิงเห็นด้วย เลยเขินหนักเลยนะเสือ :-[
ข้าวที่คนที่เรารักป้อนให้มันอร่อยกว่าเรากินเองสินะเสือปิง เจริญอาหารกันน่าดูมื้อนี้ เขินเสือปิงมากๆเลย :impress2:

แต่อิฐไททำไมเป็นแบบนี้ล่ะ สงสารไทนะ ตั้งความหวังไว้สูงว่าคนที่รู้สึกดีด้วยเขาจะคิดแบบเราเหมือนกัน
มาพูดมาแสดงเหมือนให้ความหวังกับเรา แต่พอมันไม่ใช่เลยรู้สึกผิดหวังแบบนี้ โธ่ไท :กอด1:
แล้วจะได้เจอกันอีกไหมนี่ ถ้าไทไม่หนี ไม่หลบหน้าอิฐ รอลุ้นคู่นี้ต่อไป
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 19-12-2014 21:33:45

อิฐไทนี่ลำบากเนอะ ..
เราก็เป็นเหมือนไทนะเราจริงๆ เป็นพวกชอบหนีเหมือนกัน แต่ในคนละความหมายกัน ไทหนีเพราะพูดไปแล้วไม่ได้การตอบกลับ ส่วนเราจะหนีเพราะโดนบอกมาแต่ไม่มีอะไรจะพูดกลับเนี่ยแหละ เฮ้อออ
คนที่กลัวความรักนี่ลำบากเนอะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้แล้วกันนะไท ..

ส่วนเสือปิง ขอคอมเม้นนิดนึงนะคะตอนที่ช้อปปิ้ง คืออ่านแล้วมึนๆว่าประโยคนี้ใครพูดอ่ะค่ะ ต้องอ่านซ้ำอีกรอบเลยเพราะอึนจัด
อันนี้ไม่แน่ใจคนอื่นเป็นไหมหรือเราอาจจะเอ๋อไปเอง แฮ่ะๆ ยังน่ารักหวานๆเหมือนเดิม หายห่วงค่ะ~
รอตอนต่อไปนะคะ สู้ๆค่ะ <3

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 19-12-2014 21:53:42

หวานสไตล์พี่เสืออะนะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 19-12-2014 21:54:58

ตอนอ่านทีแรกก็ยังงงๆอยู่ว่าทำไมเสือปิงหวานกันจัง
ปกติต้องมีดราม่าบ้างซักเล็กน้อยทุกตอน
ทีแท้คนเขียนก็มาจัดดราม่าให้อิฐไทแทน  :a5:
อ่านเสือปิงแล้วเขินตาม  :-[ พอมาอ่านอิฐไทเท่านั้นแหละ น้ำตาซึมเลย  :o12:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 19-12-2014 22:12:15

กอดหนูไท :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 19-12-2014 22:36:29

เสือปิงนี่หวานไม่แคร์ใครเลยจริงๆนะ เรารู้สึกเสือดูเปลี่ยนไปนิดนึง อย่างน้อยก็ไม่พูดอะไรที่ทำให้ปิงเสียใจแล้ว ดีใจกับปิงด้วยย

ส่วนไท เฮ้อออ ถ้าไม่ไหวก็ถอยมาพักนึงก็ได้ ถ้าอีกฝ่ายอยากสานต่อ เขาก็น่าจะพยายามขยับเข้ามาใกล้ๆเองแหละ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 19-12-2014 22:38:13

ขอพี่เสือได้ไหมปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 19-12-2014 22:38:28

เสือปิงกำลังกุ๊งกิ๊งเลย อิฐไทคือ.....

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: Preenp ที่ 19-12-2014 23:20:49

พี่เสือของช้านนนนน :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 19-12-2014 23:45:20

ตอนเสือแอบขู่คนมาเหล่ปิงโคตรน่ารักอ่ะ
เขาป้อนซูชิกันไปกันมาน่าเอ็นดูที่สุดอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 20-12-2014 00:05:04

เสือปิงชักจะหวีทกันเกินหน้าเกินตาละ
ตาคนอ่านร้อนไปหมดละค่าาาาา
บทจะหวานมันก็ไม่เกรงใจใครเลยนะ
ต่างกับคู่เพื่อนซี้ปิงเหลือเกินนนน
เข้าใจอารมณ์ทั้งสองคนนะ ทั้งอิฐทั้งไท
หวังว่าเรื่องคงจะไม่แย่ไปกว่านี้เนอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 20-12-2014 00:53:34

เสือกับปิง นี่ดูท่าว่าจะพากันอ้วนกลมนะ มาทีไร หาของกินตลอด 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 20-12-2014 01:29:17

โคตรชอบไท มันโดนใจมาก โคตรใช่เลย โอยยยยยยย ย ยย ย อินนน  มันโดนอ่ะ  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: Shadownights ที่ 20-12-2014 03:05:39

เสือปิงบางทีก็หวานกันเกิน ไม่คิดว่าคู่อิฐไทจะ..

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 20-12-2014 07:26:01

เสือปิงนี่อารมณ์เขินมาเต็ม ดูอิฐไทเซ่ หมดกัน ความมุ้งมิ้ง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 20-12-2014 11:06:30

พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ สนุกดี
น่าติดตามเรื่อยๆเลยค่ะ
พี่เสือน่ารักแบบห่ามๆดี 5555555
เวลาเสือเขินนี่รู้สึกสะใจมากค่ะ 5555555
ซึนๆมึนๆเลี่ยงๆตลอดดด แต่ก็น่ารักกกก
ปิงก็น่ารัก ใส่ใจตลอดเลย เป็นกำลังใจให้สองคนนี้
อย่าให้คำพูดของคนอื่นมาทำให้ทะเลาะกันเลยเนาะ
ส่วนอิฐไท งืมมม.. ไม่คิดว่าจะดราม่าเร็วขนาดเนนน้ T-T
คือจริงๆก็รู้สึกว่ามองในแบบของอิฐมันก็ไม่ผิดอ่ะ
คือความสัมพันธ์มันเร็วมาก อาจจะยังไม่มั่นใจ
ต่างคนต่างเหงา มาเจอกัน ก็กลัวจะเป็นแค่แบบฉาบฉวยไรงี้
ไทให้โอกาสอิฐหน่อยนะะะ อิฐไทสู้ๆ!

รอติดตามต่อจ้าาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 20-12-2014 11:37:36

 :ling1: :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: ♫~Eristneth~♪ ที่ 20-12-2014 12:58:10

 :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 20-12-2014 16:55:29

สงสารไทจัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: felin_kkr ที่ 20-12-2014 20:56:40

 :mew1: :mew1: o18 o18


 :a5: :a5: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 20-12-2014 23:56:14

พี่เสือกะจะเลี้ยงปิงให้เป็นหมูป่ะเนี่ย

หมูอ้วน กับ ไอ้โหด  อิอิ


 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18 o18

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-12-2014 18:31:09

มาม่านิดหน่อยพอเป็นกษัยคู่นี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 23-12-2014 22:56:13

 ถ้าจะขอคำบัญญัติสามคำให้หนมกับตอนนี้คงเป็น
ตู ว่า แล้ว
กะ แล้ว เชียว
T_T แต่ตอนนี้กลมกล่อมดีค่ะ หวานก่อนแล้วค่อยตบ
ด้วยขม แต่รุ่งงี้อ่านไทอิฐที่ขมก่อนค่อยต่อหวานเสือปิง
ก็ดี งือๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 23-12-2014 23:24:08

อ๊ากกกกกกก หนูมาแล๊ววววววว
คอมเม้นเลย!!!
เสือปิงนั้น ยังคงทนกับสไตล์กวนตีนของพี่เสือ อิพี่เสืออิคนปากไม่ตรงกับใจ
แกตลอดอ่ะ แหมๆๆๆๆ ชอบจังคู่ฆ่าคนจะมาจีบเมีย แหมๆ ฟอร์มเยอะฟอร์มจัดมากมาย
ส่วนด้านอิฐไท ว๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย ชอบจุงเบยพูดเลยนะรู้ยัง
ชอบอ่ะ ดูมีอะไรดี เค้าชอบ...เข้าใจความรู้สึกของไทอ่ะ
เข้าใจมากๆ บางทีอ่านงานเขียนของพี่หนมแล้วก็รู้สึกเหมือนมันปลุกความเป็นตัวเองเวลาที่ได้อ่าน
เหมือนได้ดูกระจกเลย สะท้อนตัวตนตัวเองเบาๆ แต่เพราะมันใช่มาก
คิดว่าคนมีคนที่เป็นแบบนี้เหมือนกัน น่าจะโดนในจุดๆนี้ ชอบนะคะ
จัดมาเลยงานอิฐไท...รออยู่นะรู้ยัง!!!

รักพี่หนมเชียร์พี่หนมตลอดน้าาาาาา!!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 25-12-2014 01:28:01

ตักข้าวตั้งลงไป

ของเล็กๆ ที่สามารถยกได้ ใช้คำว่า วาง

ส่วนของใหญ่ๆ ยกไม่ไหว  ใช้คำว่า ตั้ง เช่น อาคาร ก. ตั้งอยู่บนถนนสีลม เป็นต้น

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 25-12-2014 04:54:57

เสือปิงหวานมากกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 21 // 19.12.57} #หน้า 21
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 25-12-2014 23:50:47

น่าติดตามดีครับ
คุ่ไทดราม่าสุดๆ
บางทีคนเราก็อาจใจตรงกันแต่การแสดงออกก็ไม่เหมือนกันนี่เนอะ
 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 28.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 26-12-2014 21:38:39

ตอนที่ 22

เช้าในวันรุ่งขึ้นที่ผมลืมตา พบว่าตัวเองงีบหลับไปทั้งๆที่ยังนั่งอยู่ที่พื้นประตูห้องนอน ผมถอนหายใจออกมาตอนที่พาตัวเองมานอนที่เตียง หยิบโทรศัพท์มือถือที่ตั้งอยู่บนโต๊ะขึ้นมา เสียงรอสายดังอยู่สักพักก่อนปลายสายจะกดรับ

“ ว่าไงมึง "

“ วันนี้กูไม่ไปเรียนนะ ฝากเก็บชีสให้ด้วย "

“ อ้าว ทำไมว่ะ "

“ ไม่มีอะไร ไม่อยากไปเฉยๆ " บอกแบบนั้นอีกคนที่ฟังก็เงียบลงไป ก่อนที่จะหัวเราะออกมาตามด้วยเสียงแซวๆ

“ ไม่มีแรงรึเปล่า เมื่อคืนหนักไปเหรอไงว่ะ  " ผมนึกเจ็บกับคำพูดพวกนั้นของมันจนต้องยกยิ้มให้กับตัวเอง คำพูดเมื่อคืนยังคงจำได้ดี แม้แต่ความเจ็บปวดนั้นก็ยังคงจำได้

“ ถ้าเป็นแบบนั้นกูว่าอาจจะดีกว่าที่เป็นอยู่ "

“ เกิดอะไรขึ้นว่ะ "

“ ไม่มีอะไร " ตอบไปแค่นั้น อีกคนก็ถอนหายใจ

“ ถ้าเราเป็นเพื่อนกัน แต่มึงกลับเก็บความทุกข์ใจไว้คนเดียว ไม่เล่าให้เพื่อนฟังบ้าง มึงจะมีเพื่อนไว้ทำไมว่ะ ไท กูรู้มึงเป็นคนเก็บความรู้สึก แต่บางทีในบางเวลา ถ้ามึงอึดอัดก็ระบายออกมาบ้างดิว่ะ มึงน่ะ เป็นเพื่อนกูนะเว้ย " 

“ ขอบใจมึง "

“ เดี๋ยวจะไปหา จะทำกับข้าวไปให้ " ผมขมวดคิ้วกับคำพูดตอนท้ายของมัน

“ ทำกับข้าว มึงนี่อะนะ ทำกับข้าว "

“ มึงเป็นไอ้เสือสองรึไง ไอ้สัด ถึงชอบพูดจากวนกับอีแค่คนแบบกูทำกับข้าวให้แดกเนี้ย " ท่าทางหัวเสียแบบงอนๆของมัน ทำให้ผมยิ้ม " เดี๋ยวกูไป รอก่อนแล้วกัน "

“ ปิง แต่กูไม่คิดว่า ไอ้เสือจะโอเคถ้ามึงบอกว่าจะโดดเรียนแล้วมาหากู มานั่งคุยกับกูสองต่อสองในห้องว่ะ "

“ กูไม่โง่บอกมันหรอก "

“ โกหกมัน มึงระวัง "

“ อย่าโง่ให้มันจับได้ดิว่ะ แต่ช่างมันตอนนี้ กูสนใจมึงมากกว่า มึงกำลังทุกข์กูต้องไป " เสียงมาดมั่นของมันทำให้ผมยิ้ม อย่างน้อยก็ไม่ได้อยู่คนเดียว ยังมีอีกคนนึงที่เป็นห่วงผมอยู่ " แค่นี้เหละ มันอาบน้ำเสร็จแล้ว "

“ เออ เจอกัน "

“ อื้ม " วางสายลงผมก็ลุกขึ้นจากเตียง เปิดประตูดูภายนอกเล็กน้อยผมเช็คให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครอยู่แล้ว ก่อนจะเดินออกมา ทั้งห้องของผมเงียบสนิท ไม่มีแม้ขยะจากกระป๋องเบียร์ที่กินเมื่อคืน ความสุขของอาทิตย์ที่ผ่านมา คงจบลงไปแล้ว  " วันนี้คงต้องหาอะไรใหม่ๆ ทำแล้วมั้ง "

ก๊อก ก๊อก ก๊อก  เสียงเคาะประตูที่หน้าห้อง หลังจากสองชั่วโมงที่ผมคอยมัน มองลอดผ่านตาแมวเพื่อเช็คให้แน่ใจว่าไม่ใช่ใครอื่น ก่อนที่จะเปิดประตูรับ

“ มาแล้ว เป็นไงบ้าง "

“ ก็ธรรมดา " บอกแบบนั้นก่อนจะเดินกลับมานอนที่โซฟา ไอ้ปิงยืนอยู่ที่โต๊ะในครัวมันเปิดกระเป๋าหยิบเอาของด้านในออกมา

“ แต่กูคิดว่าน่าจะไม่ เอานี่ ข้าวของมึง นี่กูใส่มาให้พิเศษเลยนะ จิ๊กจากไอ้เสือมา มีกุ้งทอด มีไส้กรอก แล้วก็ข้าวผัดไข่ "

“ นี่ปิง "

“ หื้ม "

“ ถ้ามึงโดนคนที่มึงรู้สึกอยากจะได้เป็นแฟน ปฎิเสธ มึงจะทำยังไงว่ะ "

“ เฮ้ยนี่มึง.. เกิดอะไรขึ้นว่ะ " ปิงเดินมาหา มันยืนค้ำหัวผมก่อนจะเอื้อมมือมาดึงให้ผมลุกขึ้นนั่ง " ไหนเล่ามาดิ๊ ไหนบอกไม่ไปผับไง "

“ เค้ามาหากูที่นี่ " ผมยิ้มออกมาตอนที่กำลังเริ่มเรื่อง " ตอนแรกก็ดีนะมึง นั่งกินเบียร์ แล้วก็คุยกัน แต่อยู่ๆไม่รู้ทำไมถึงวนเข้าไปเรื่องนั้นได้ "

“ เรื่องอะไรว่ะ "

“ กูบอกมันว่า กูรู้สึกตัวเองแปลกๆ รู้สึกว่าอยากเจอมันทั้งๆที่อยากจะนอน มันเองก็เหมือนกัน มันบอกว่ามันก็รู้สึกแปลกๆเพราะรู้สึกเหมือนว่าตัวมันอยากจะเจอกูเหมือนกัน ตอนนั้นก็คิดว่ามันจะชอบกู ก็เลยพูดออกไปความรุ้สึกแบบนี้คงเรียกว่า ความรัก มันเลยถามกูว่า งั้นเราก็ แต่เงียบไปแค่นั้น จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่อง พอกูถามย้ำอีก มันก็เงียบ คราวนี้ก็ไม่ตอบเลย "

“ แล้วมึงทำไงต่อ "

“ บอกมันว่าอยากนอน แล้วก็ไล่มันกลับบ้าน "

“ แล้วมันก็กลับ "

“ เปล่า ไม่ได้กลับ มันรั้งไม่ให้กูไปไหน บอกว่าถ้ากูไป มันต้องไม่ได้เจอกูแน่ๆ มันรั้งกูไว้ แล้วก็บอกว่า ที่ไม่บอกว่า เพราะอยากให้ความสัมพันธ์ของกูกับมัน ยาวนานกว่านี้ อยากให้แน่ใจกว่านี้ แต่กูก็เข้าห้องนอนไปว่ะ ตอนนั้นไม่ได้อยากฟัง พอกูเข้าห้องไปแล้ว มันก็พูดว่า  ไม่ได้อยากเลี่ยงไม่ตอบ แต่ที่ไม่ตอบเพราะอยากให้ความสัมพันธ์ของเราแน่ใจกว่านี้ แล้วก็บอกว่า อยากจะให้กูเข้าใจ แต่ปิง มึงเคยบอกกูว่า แฟน มันคือฐานะที่เอาไว้ศึกษาตัวตนของเรา กับใครอีกคนนึงไม่ใช่เหรอว่ะ ว่าเข้ากันรึเปล่า "

“ แล้วมึงตอบมันไปว่าอะไร "

“ ถ้าตอนนี้ยังไม่ใช่ ก็แค่ไม่ใช่ ไม่มีเหตุผลอื่น กูบอกมันไปว่า คำพูดที่มันพูดมา ก็เหมือนเป็นประโยคสุภาพของคำว่า ตอนนี้กูยังไม่ใช่ ก็เท่านั้น "

“ ไม่เอา ไม่ร้อง ดิมึง เหี้ย อย่าร้อง ไท ไม่เอา " ปิงว่ามันเอื้อมมือมาจับไหล่ของผมไว้ ก่อนสองมือจะดึงผมเข้าไปกอด ในตอนนั้นผมคิดทบทวนถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แววตาที่มันมองผมเหมือนคนที่ไม่รู้จะอ้างยังไงให้ผมฟังแล้วรู้สึกดีๆทั้งๆที่กำลังปฎิเสธความรู้สึกของผม ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังจะร้องไห้ รู้แค่ว่าตาของผมมันพล่าไปหมด รู้ตัวอีกทีก็โดนกอดแล้วตอนนั้นน้ำตาก็ไหลลงมาเป็นสายแล้ว

“ ทั้งๆที่กูรวบรวมความกล้าที่จะพูดออกไปว่ารู้สึกยังไง แต่มันกลับปัดมือที่กูยื่นไปให้ ทั้งๆที่กูคิดว่ามันคงไม่เหมือนกับคนอื่น ทั้งๆที่มันเป็นคนแรกที่กูคิด กล้าที่จะทำอะไรแบบนี้ กูมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะปิง คนอย่างกูน่ะ จะมีความรักไม่ได้เหรอปิง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ "

“ มึงไม่ผิด มึงไม่ผิดใจเย็นๆ กูรู้มึงเสียใจแล้วก็ช็อค ไม่คิดว่ามันจะพูดกับมึงแบบนั้น "

“ กูผิดเองเหละ ที่หวังมากไป ไม่เผื่อใจ "

“ บางที มันอาจจะเร็วไปก็ได้นะเว้ย กูคิดว่าในความหมายของเค้า เค้าคงอยากจะรู้จักมึงให้มากกว่านี้รึเปล่า แบบ ไปเที่ยวด้วยกัน อยู่ด้วยกันมากกว่านี้ แล้วพอถึงจุดที่เค้ารู้สึกว่าขาดมึงไม่ได้ เค้าก็ตกลงเป็นแฟนกับมึงแล้วก็ย้ายมาอยู่ด้วยกัน ความสัมพันธ์แบบนั้น มันยั่งยืนกว่าจริงๆนะเว้ย ลองคิดว่าดูว่า ถ้ามึงรู้จักกับใครคนนึง มีความสัมพันธ์มากกว่าการพูดคุย ไปเที่ยว กินข้าวด้วยกัน มึงโอเค เค้าโอเค แล้วมึงกับเค้าก็คบกัน มันไม่ดีกว่าเหรอ "

“ มึงคิดงั้นเหรอ " ปิงพยักหน้าตอนที่ผมถาม

“ กูไม่ได้เข้าข้างเค้า เพราะอยากให้มึงลองอีกครั้ง กูไม่ได้เห็นความเจ็บปวดของเพื่อนเป็นของเล่น แต่ถ้ามึงชอบเค้าขนาดนี้ มึงร้องไห้ขนาดนี้ ความรู้สึกที่มึงมีให้เค้ามันต้องไม่ธรรมดา กูรู้ว่ามันเจ็บมากกับการโดนปฎิเสธแบบนั้น แต่มึงจะทิ้งความรู้สึกนี้ไปโดยที่ไม่ทำอะไรเลยเหรอว่ะ มันเรื่องแค่นี้เองนะเว้ยไท ถึงลองคิดให้แง่ที่กูพูด มึงเองก็รวบรัดเค้าไปนะเว้ย "

   อาจจะจริงอย่างงั้น ผมเองที่เป็นคนรวบรัดมันมากเกินไป ถ้าคิดในแง่ของปิงผมเป็นคนผิด แต่ถ้าคิดในแง่ของผม มันก็เป็นคนผิด มันไม่ใช่ผิดทั้งคู่ แต่เป็นความคิดที่ว่า เราจะเข้าข้างใคร เข้าข้างตัวเอง หรือ เข้าข้างเค้าคนนั้น เข้าข้างหัวใจที่บอกว่า ใช่ๆ เค้าก็ไม่ผิดหรอก กลับไปหาเค้าเถอะ

“ อย่าลืมว่า คนบางคนมันแตกต่างกัน บางคนชอบความสัมพันธ์แบบช้าๆ ทีละก้าวแต่มั่นคง บางคนก็เป็นความสัมพันธ์ที่พุ่งเข้าไปหาแบบรวดเร็ว มึงคิดเหรอว่ากูจะชอบความสันพันธ์แบบรวดเร็วอย่างกูกับไอ้เสือ ไม่เลย ความสัมพันธ์ของกูกับมันเกิดขึ้นง่ายจนกลัวว่าจะจบเร็วด้วยซ้ำ ทุกวันมีความสุขมากๆแต่อีกใจก็กลัว กลัวว่ามันจะจากกูไปเร็ว "

“ อย่างงั้นเหรอ "

“ มึงก็ลองคิดดู ว่าอย่างไหน ที่มันจะมั่นคงกว่าๆ แบบช้าๆ กับ แบบเร็วๆ " ปิงที่เอื้อมมือมาจับไหล่ของผม มันยิ้ม " กูรู้ว่าการที่มึงจะกลับไปพูดกับเค้าหลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนคงทำให้มึงไม่กล้า แต่ว่าไท ถ้าเค้าเห็นว่ามึงใช่ เค้าจะไม่ลังเลที่จะกลับมาแถมยังดีใจด้วยซ้ำ แต่มันก็อยู่ที่ว่ามึงกล้าที่จะลองอีกครั้งมั้ย อยู่ที่มึงตัดสินใจแล้วว่ะ "

“ กู .. “ กูไม่กล้า กูไม่กล้าไปทำอะไรแบบนั้นอีกแล้ว

“ มึงไม่จำเป็นจะต้องไปคุยกับเค้าก่อนหรอก แค่มึงไปที่ที่เดิม เค้าจะเข้ามาทักมึงเองเหละ จะเข้ามาขอโทษ ถ้าเค้าจริงจังกับมึง มากพอ "

“ ทำไมมึงถึงคิดแบบนั้นว่ะ " ผมถาม

“ ก็เพราะว่า ถ้าเค้าคิดจะจริงจังกับมึง เค้าจะไม่ปล่อยมึงไปหรอก "

“ แต่ถ้าเค้าไม่ทัก "

“ กลับมา แล้วมาเริ่มต้นใหม่ ความรักมันต้องลองให้ดู โง่ให้รู้ แล้วก็ บ้าให้ถึงที่สุด จะได้ไม่เสียใจทีหลัง  "

“ ทำไมมึงถึงเป็นคนที่มั่นใจอะไรได้ถึงขนาดนั้นว่ะ ทำไมไม่แบ่งๆความมั่นใจของมึงให้กูบ้าง "

“ กูไม่ได้มั่นใจมากนักหรอก แต่มึงมีน้อยเกินไปตังหาก " ปิงที่กำลังยิ้ม มันเป็นคนที่สวยและเจิดจ้าเสมอในความรู้สึกของผม เป็นคนใจดี แล้วก็ตลก ไม่แปลกที่มันจะเป็นที่ชื่นชอบของใครๆ แม้จะไม่เคยมีใครจริงใจแต่ก็ไม่เคยกลัวที่จะเริ่มต้นใหม่เลยสักครั้ง

“ บางทีกูก็อาจจะไม่มีเลย "

“ ต้องมีนะเว้ย ถ้ามึงไม่กล้าที่จะก้าวออกไป เค้าก็ก้าวเข้ามาหามึงไม่ถึงหรอก ความเข้าใจผิดมันต้องมีมือสองมือยื่นเข้ามาทำความเข้าใจนะไท "

“ งั้นกูจะไปนะ " ปิงยิ้มให้ผม ก่อนจะพยัก

“ อื้ม ให้กูไปด้วยมั้ย อยากไปดูหน้าจริงๆ ไอ้คนที่ทำให้มึงเป็นแบบนี้ "

“ อย่าเลย กูอยากไปคนเดียวมากกว่า   " ปิงที่เอื้อมมือมาจับไหล่ผมมันตบลงเบาๆ

“ คว้ามันมาให้ได้นะ ความรักของมึงนะ "

“ จะพยายาม  " ทั้งๆที่ไม่รู้เลยว่า การที่เชื่อที่ปิงพูด มันจะเป็นอย่างที่มันพูดรึเปล่า แต่เพราะไม่อยากเสียไป ผมคิดว่าเลยต้องมาลองอีกครั้ง

................................................

' รออยู่ที่เดิมนะ อิฐ ' ข้อความที่ส่งมาตอนที่ผมกำลังจะออกจากคอนโด ผมชะงักขาตัวเองลงทันที ที่เห็นข้อความนั้นส่งเข้ามา ใจที่เต้นรัวเกิดอาการไม่กล้าขึ้นมาอย่างช่วยไมไ่ด้

“ ไม่เอา ไม่ตื่นเต้น " ผมบอกตัวเองแบบนั้นตอนที่นั่งสงบสติอารมณ์อยู่โซฟาหน้าทีวี

ครืน ครืน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำเอาผมสะดุ้งจนต้องหันไปมอง เบอร์ที่โทรเข้ามาโชคดีที่ไม่ใช่คนที่คิดเอาไว้ ผมกดรับสาย  " ว่าไงมึง "

“ อยู่ไหน ไปยัง "

“ ยัง กำลังจะไป "

“ ทำไมยังไม่รีบไปวะ จะรอให้ผับปิดเหรอสัด "

“ มันยังไม่ปิดง่ายๆหรอก ผับนะเว้ยมึง ไม่ใช่คลีนิคตรวจภายใน " พูดออกไปแบบนั้น ไอ้ปิงก็หัวเราะออกมา

“ เค้ากำลังรอมึงอยู่นะเว้ย ทำไมไม่รีบไป "

“ รู้น่า แต่เดี๋ยวไปให้มันรอไปก่อน "

“ รู้ได้ไงวะ ว่ามันรออยู่  "

“ ก็มันส่งข้อความมาบอก "

“ แล้วทำไมมึงยังไม่รีบไป " เสียงงงๆ ของมันถามผม

“ ขี้เกียจเดี๋ยวก่อน " นั่งให้หายตื่นเต้น ให้พร้อมก่อนแล้วค่อยไป

“ พอรู้ว่ามีค่า นี่ เล่นตัวใหญ่เลยน้า " 

“ ตลก จะไปเดี๋ยวนี้เหละ " ลุกขึ้นจากที่นั่งก่อนจะวางสายจากมัน คว้ากระเป๋าเงินกับกุญแจรถ ก่อนจะเดินออกมาจากห้อง

   ผับเดิมในช่วงดึกที่ผมมาสายกว่าทุกครั้ง คนเยอะแยะจนแทบไม่มีที่จอดผมมองไปรอบๆก็พบว่ามันอยู่ที่นี่จริงๆ รถคันเดิมที่ผมจำได้จอดอยู่ตรงที่ประจำของมัน เดินเข้ามาในร้านผมมองไปรอบๆ ก่อนจะมองไปที่ ที่นั่งเดิมของผม อิฐนั่งอยู่ตรงนั้นตรงที่นั่งเดิมที่ของมัน และยังมีที่นั่งว่างแค่ที่เดียวอยู่ข้างๆ นั่นก็คือที่นั่งที่ผมนั่งประจำ

“ ขอนั่งด้วยคนนะคะ " เสียงผู้หญิงคนนึงเดินเข้าไปถามมันแบบนั้น  แต่อิฐก็ส่ายหน้า

“ มีคนนั่งแล้วครับ "

“ ขอโทษค่ะ " ว่าแบบเสียดาย ผู้หญิงที่เดินจากไป ผมก็หันไปสบสายตากับพนักงานคนเดิมที่ชงเหล้าให้กินกันประจำ มันชื่อไอ้คอร์นครับเป็นเด็กบาร์ที่ไอ้อิฐสนิทด้วย มันกวักมือเรียกผมตอนที่ชี้ไปที่ไอ้อิฐมันแบะปาก

“ นั่งด้วยคนสิ " ผมเดินเข้าไป ตอนที่มือเอื้อมไปจับเก้าอี้ตัวที่ว่าง อิฐทำท่าจะไม่ให้ แต่สุดท้ายก็ปล่อย มันลุกขึ้นยืนทันทีที่เห็นผม

“ ไท "

“ อื้ม กูนะสิ " บอกแบบนั้นก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ อิฐก็หันมายิ้ม ใจของผมเต้นแรงตอนที่เห้นท่าทางดีใจของมันแบบนั้น  " เบียร์ขวดนึง "

“ เอาแบบเดิมให้กูแก้วนึง "

“ วันนี้กินเยอะแล้วนะพี่อิฐ " น้องพนักงานแอบเหล่ " วันนี้พี่อิฐกินเหล้ารอพี่ไป สิบกว่าแก้วแล้ว "

“ ไม่เมาหรอกกูนะ พวกคอแข็ง "

“ อย่ามาน่าพี่ เมื่อวานเมาแอ๋เลย "

“ เมื่อวานก็มาด้วยเหรอว่ะ "  ผมถามน้อง เค้าก็พยักหน้า

“ มาครับ แต่ดึกมากแล้ว มาก็กินเหล้าอย่างเดียว นั่งเครียดกลุ้มใจ ถามอะไรก็ไม่พูด "

“ เลี้ยงเหล้ากูหน่อยดิ " ผมหันไปบอก อิฐก็พยักหน้า  " ขอแบบแรงๆนะ แก้วเดียว "

“ ทำไมวันนี้ถึงกินแบบนั้น ไม่กลัวโดนมอมเหล้าเหรอ หื้ม ? “ ท่าทางเมาๆของมัน อิฐเอียงตัวเข้ามาหาผมก่อนจะยกยิ้ม

“ ไม่ เพราะกูคิดว่าคนที่เมาน่าจะเป็นมึงมากกว่า "

“ นี่ครับ ของพี่ไท "

“ ขอบใจนะมึง "

“ ดีใจ ที่พี่ไทมา ผมนะคิดว่าวันนี้ต้องโบกแท็กซี่ไปส่งพี่อิฐอีก เมื่อวานนะเกือบโดนลากไปกับสาวเลย เมาไม่รู้เรื่อง จะไปกับเค้าหมด "

“ วันนี้มึงพูดมากจังไอ้คอร์น " มือหนาๆของมันชี้หน้าอีกคน ก่อนมันจะทำดีด้วยการยื่นเหล้าแก้วโปรดให้

“ ของพี่ครับ "

“ ทำดีแล้วมึง " ว่าแบบนั้นมันก็หยิบแก้วตัวเองมาชนกับแก้วผม " หมดแก้ว "

“ อื้ม " ถึงจะตอบไปแบบนั้นแต่ก็แค่จิบไปนิดหน่อยครับ ไม่กล้าหมดแก้วจริงๆ กลัวว่าจะเมาเหมือนวันนั้นอีก

“ ทำไมกินนิดเดียว "

“ กลัวเมา " บอกออกไปตามตรงอีกคนก็ยิ้ม อิฐกินเหล้าเข้าไปหมดแก้วก่อนจะเขย่าไปมา

“ เอามาอีก "

“ เมาแล้วพี่อิฐ "

“ กูมีตังค์จ่ายมึงทำๆมาเถอะน่า " ว่าแบบหัวเสียอีกคนก็พยักหน้าชงเหล้ารินให้อีกคน  " นี่ไท "

“ อะไร "

“ ทำไมถึงมา กูคิดว่ามึงคงจะไม่มาแล้ว "

“ ไม่ได้บอกว่าจะไม่มานี่ กูบอกว่า ถ้าว่างแล้วจะไป กูว่างกูก็เลยมามันก็แค่นั้น "

“ อย่างงั้นเหรอ " อิฐว่ายิ้มๆ มันหันเก้าอี้ตัวเองมาเผชิญหน้ากับผม ตัวของมันดึงเข้ามาใกล้ มือที่กอดเอวของผมไว้ ก่อนปากจะก้มลงจูบเบาๆ " กูกลัวมากเลย กลัวว่ามึงจะไม่มา "

“ อื้ม " ผละออกจากการใกล้ชิดนั่น ผมยกเหล้าขึ้นกิน ไอ้คอร์นยิ้ม " ยิ้มอะไรมึงไอ้คอร์น "

“ ห้องน้ำมีนะพี่ "

“ ตลก ไอ้สัด "

“ งั้นถามอะไรหน่อยได้เปล่าพี่ " คอร์นยิ้ม " พี่สองคนเป็นอะไรกันว่ะ "

“ ไม่ได้เป็นอะไรกัน "

“ อ้าว ก็เมื่อกี้ "

“ เพื่อนกันจูบกันไม่ได้เหรอว่ะ เมืองนอกใครๆเค้าก็ทำกัน " ผมบอกแบบตัดความตอนที่หันมาหาไอ้อิฐมันยกยิ้มก่อนจะกินเหล้าจนหมดแก้ว รวมถึงแก้วของผมด้วย  " อ้าว เอ้ย! ของกู "

“  คิดตังค์มึง กูสองคนจะกลับละ "

“ อะไร กูเพิ่งมานะเว้ย เบียร์ก็ยังไม่ได้กิน " ผมท้วงตอนที่ไอ้ไทยืน มันเอียงตัวเข้ามาหาผม เหมือนคนเมาที่ขาไม่มีแรง

“ กูมีอะไรจะคุยด้วย มานี่หน่อย " มันดึงผมออกมาจากโต๊ะ ตอนที่วางเงินสามพันลงบนโต๊ะ " ที่เหลือติบมึง "

“ โห ขอบคุณพี่อิฐ "

“ เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ " ผมเดินไปประคองมันไว้ ไอ้อิฐเดินโซเซมันชนคนนั้นที คนโน้นที เมาจนหันมากอดเอวผมไว้ เราเดินกันออกไปนอกร้าน " ขับรถพากูกลับหน่อย "

“ แล้วรถมึงละ "

“ จอดทิ้งไว้นี่ เหละ แล้วมึงก็พากูพากลับหน่อย "  มองไปที่รถมัน หรูขนาดนั้นกล้าจอดไว้ที่ผับได้ไงว่ะ

“ แต่มึง "

“ กูรู้จักกับเจ้าของที่นี่ ใครๆก็รู้ว่ารถกู ยามที่เฝ้ากูก็รู้จัก กลับเถอะ กูมีเรื่องอยากจะคุยกับมึง " ตัดสินใจทำตามความต้องการของมัน ขับรถพามันที่คอนโดผมกดชั้นที่ 22 จำได้ว่าเมื่อคืนมันบอกว่า มันอยู่ที่ชั้นนั้น

“ ห้องมึง ห้องสองนะ "

“ ไม่ กูจะไปชั้นนี้ "  กดชั้นที่ 20

“ เฮ้ย! เดี๋ยวๆจะไปห้องกูทำไม " ผมบอกมันที่ดันตัวเองออกจากลิฟท์ตอนที่ประตูออกมา ผมที่จะฉุดไว้แต่แรงของมันก็เยอะเกินจะต้านไหว " มึง "

“ มึงไม่ชอบอะไรแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ถ้าไปห้องกู มึงต้องไม่ปลอดภัยแน่ๆ " มันว่าแบบนั้นตอนที่ค้ำตัวเองกับประตูของห้องผม " คีย์การ์ดละ "

“ อยู่ในกระกระเป๋า " ผมบอกตอนที่กำลังล้วงมันดึงตัวล้มให้ชนกับประตู มือข้างนึงที่ลูบในหน้าของผม ก้มหน้าลงจูบริมฝีปากของผมเบาๆ ลิ้นที่สอดเข้ามามันวนไปรอบโพรงปากของผมก่อนจะผละออกแล้วพูดชิดใบหู

“ หาเร็วๆเข้าสิ "

“ จะทำเหี้ยอะไรว่ะ "

“ งั้นจะช่วยหานะ " จูบลงบนปากผมอีกครั้ง มือของอิฐลล้วงเข้าไปที่กระเป๋าหลังกางเกงมันนวดอยู่สักพัก พร้อมกับปากที่จูบผมอย่างดูดดื่ม นั่นคงไม่ใช่การช่วยหาแล้ว แต่เป็นการช่วยให้มีอารมณ์มากกว่า  " อยู่ไหนกันน๊า "

“  อยู่นี่ " ผมล้วงคีย์การ์ดออกมาจากกระเป๋าตอนที่หันไปเปิดประตูออก อีกคนก็ดึงตัวผมให้เข้ามาในห้อง มันยิ้มตอนที่เสียงประตูปิดลง อิฐกอดผมไว้

“ ไท "

“ อะไร "

“ เมื่อวานขอโทษ ไม่ตั้งใจจะทำแบบนั้น ไม่ตั้งใจจะเงียบ กู.. อยากจะเป็นแบบนี้กับมึงไปเรื่อยๆ อยากรู้จักมึงมากกว่านี้ ก่อนจะค่อยเริ่มความสัมพันธ์แบบอื่น ไม่อยากให้มันเป็นความรักแบบฉาบฉวย อยากให้อยู่นานๆ แต่ก็จริงอย่างที่มึงบอก แฟนคือฐานะที่ใช้ดูว่าเราเข้ากับใครอีกคนนึงได้มั้ย งั้นเรา..”

“ กูไม่เป็น กูไม่อยากเป็นอะไรแบบนั้นแล้ว " ผมบอกอีกคนก็จ้องหน้าผม อิฐจริงจังยิ่งกว่าครั้งไหน สายตาของมันสั่นตอนที่ผมถอนหายใจออกมา " ดูกันไปเรื่อยๆแบบที่มึงว่าก็ได้ เราเป็นเพื่อนกัน กูว่ามันคงดี เราจะได้ไม่ปิดกั้นตัวเองจากคนอื่น มึงก็คุยกับคนอื่นได้ กูก็คุยกับคื่นได้ แต่ถ้าเราสบายใจคุยกัน เราก็คุยกันไปเรื่อยๆได้ แบบที่มึงบอกก็ดี กูเองเหละที่ รวบรัด ต้องขอโทษด้วย "

“ ไท "

“ เมื่อวานพอคิดดูแล้ว ว่ากูเองที่ิผิดเอง ที่ไปรวบรัดมึง วันนี้เลยอยากไปขอโทษ " ผมบอกมันแบบนั้นตอนที่มองตามัน อิฐก็ยิ้ม

“ มีความสัมพันธ์แบบที่เราจะรักดูแลกันและกันไปนานๆเพื่อดูใจกัน ก่อนการเป็นแฟนมั้ย แบบนั้นจะเรียกว่าอะไร "

“ เฟื่อน มั้ง " ผมบอกมันไป ไอ้อิฐก็หัวเราะ

“ อะไรของมึง"

" ก็ผสมคำว่า แฟน กับ เพื่อน ก็ เฟื่อนไง "

“ ตลกจัง มีมุขด้วย " ก้มลงมามองหน้าผม อิฐจูบเบาๆลงบนข้างแก้ม " ไท "

“ กูมีคำถาม "

“ อะไร "

“ ที่บอกว่าอยากให้เรารู้จักกันมากกว่านี้แล้วค่อยพูดคำนั้นนะ เพราะอะไรเหรอ ทำไมถึงเป็นกันตอนนี้ไม่ได้ เพราะกูยังไม่ใช่รึเปล่า " ผมถามมันที่ดึงตัวผมให้เดินมานั่งที่โซฟา อิฐนั่งลงไปก่อน มันดึงตัวผมลงมานั่งบนตักมัน แต่ผมขืนตัวไว้ " ไม่เอาไอ้เชี้ย "

“ น่า กูชอบให้นั่งตัก " ในที่สุดผมที่ฝืนกำลังไม่ให้นั่งลงบนตักก็ฝืนกำลังไม่ไหว รู้สึกแปลกๆ จนได้แต่นั่งนิ่งๆแล้วก้มหน้าอยู่แบบนั้น อิฐหัวเราะ

“ นิ่งเลยมึง "

“ กูไม่ชอบ ยังกับเด็กอนุบาล “

“ ก็มึงยังเด็ก "

“ ก็ห่างจากมึงแค่ปีเดียว " บอกแบบนั้นมันก็ยิ่งหัวเราะ ก่อนจะเงียบแล้วจ้องหน้าผมแทน " มีอะไร "

“ จะตอบคำถามที่มึงอยากรู้ "

“ อื้ม "

“ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน กูรู้สึกว่ามึงเป็นคนน่ารัก ก็เลยขอแลกเบอร์ไว้ พอต่อมาได้คุยกันทุกวัน กูรู้ว่า มึงมันใช่เลยว่ะ กูชอบคนพูดจากับกูรู้เรื่อง เข้าใจในสิ่งที่กูจะพูด หัวเราะไปกับกู ชอบอะไรเหมือนๆกัน กูอยากลองพามึงไปดูหนัง ไปกินข้าว ไปทำอะไรในแบบที่มึงกับกูชอบ คิดไว้พอทำแบบนั้นแล้ว มึงโอเคกับกู กูจะขอมึงเป็นแฟน แต่ถ้าไม่ กูที่ไม่อยากเสียมึง ก็ยังได้เป็นเพื่อนกับมึงอยู่ ดูละโมบไปหน่อย แต่ว่า กูก็ไม่อยากเสียมึงไปเพราะว่าอะไรบางอย่างของเราเข้ากันไม่ได้หรอก อย่างน้อยสุดท้าย ได้เป็นเพื่อนกันก็ยังดี "

“ แต่ถ้ามีอะไรที่เข้ากันไมไ่ด้ ทำไมไม่ปรับว่ะ "

“ ถ้ามึงชอบดูหนังแอคชั่น แล้วกูไม่ชอบ มันจะทำไมว่ะ เข้าไปดูด้วยกันไม่ได้เหรอ ถ้ามึงไม่ชอบกินผัก ทำไมเราเราไม่สั่งกับข้าวหลายๆอย่างมากินด้วยกันละ กูรู้ว่าเราคงไม่ชอบอะไรเหมือนกันหมด แต่กูคิดว่า เราปรับได้ ถ้าอยากจะอยู่ด้วยกัน "

“ ไท "

“ บอกกูมาแค่คำเดียวว่ากูใช่หรือไม่ใช่ ถ้าใช่ กูจะอยู่ แต่ถ้าไม่ กูจะไป กูอยากรู้แค่นี้ " มือของผมกำเสื้อของมันไว้แน่น ตอนที่หันมองตา " ตอบกูอิฐ อย่าเงียบใส่กูแบบเมื่อวานเลย การที่กูเดาใจมึงไม่ถูกมันลำบากนะ "

“ อนาคตไม่รู้ แต่ตอนนี้มึงเป็นคนที่ใช่สำหรับกูนะ "

" อื้ม เท่านี้เหละ ที่อยากรู้ เท่านี้จริงๆ " เพื่อมีแรงให้เดินต่อไปข้างหน้า ต่อให้แค่ไม่กี่เปอร์เซ็นต์ที่บอกว่าผมคือคนที่ใช่ สำหรับมัน ผมก็อยากจะลองอยู่ อยู่เพื่อคำว่า ผมคือคนที่ใช่สำหรับมัน แม้จะเป็นแค่ไม่กี่เปอร์เซ็นต์ก็ตาม

“ แล้วกูล่ะ เป็นคนที่ใช่สำหรับมึงบ้างมั้ย "

“ ตอนนี้ ใช่ แต่อนาคตก็ไม่รู้ เหมือนกัน " ผมยกยิ้มให้มัน ตอนที่อิฐหัวเราะออกมา

“ เลียนแบบเหรอ " หน้าที่ก้มลงมาใกล้ผมยิ้มตอนที่หลับตาลงรับสัมผัสอุ่นจากริมฝีปากของมัน ลิ้มที่แทรกเข้ามาในปากผมได้แต่กอดคอของมันไว้แน่น และเช่นกัน อิฐก็กอดเอวของผมไว้

“ ก็มึงพูดก่อนเองทำไม "

“ พรุ่งนี้ไม่กินเหล้าแล้วนะ " ตอนที่ผละริมฝีปากออกก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง เราจูบกันไม่หยุดแต่เว้นพักช่วงหายใจด้วยการพูดคุยที่ใกล้ชิดริมฝีปากของอิฐขยับและส่งเสียงไปมาบนริมฝีปากของผม " ไปดูหนังกันเถอะ "

“ ต้องพาไปกินข้าวด้วยนะ "

“ ไม่กินผักนะ "

“ ไม่กินเหมือนกัน "

“ ไม่ดูหนังผีนะ "

“ อื้ม ไม่ดูเหมือนกัน " ผมยิ้มให้มัน ผมว่าบางทีเราอาจจะคล้ายกันมากกว่าที่เราคิด

“ นี่ ทีหลังอย่างเงียบตอนที่พูดกับกูอีกนะ "

“ จำจนตายเลยว่าจะไม่เงียบใส่มึงอีก " เราจูบกันเนิ่นนาน นานกว่าที่ตัวผมจะเคยจูบกับใครมาก่อน ลิ้นที่คลอเคลียกัน ผมไม่รู้ว่า มันจะดีรึเปล่ากับการเสี่ยงกับความรัก ด้วยหัวใจแบบนี้ แต่ความรักมันก็เป็นแบบนี้ ถ้าอยากจะได้มันก็ต้องเสี่ยง ไม่ใช่เหรอครับ

.........................................................


วันนี้ช้า แถมยังตรวจคำผิดไม่ละเอียด ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ตอนนี้พูดไม่ออกเลยรู้แค่ว่า ความสัมพันธ์แบบนี้ อันตราย
และการแก้ปัญหาแบบไม่ชัดเจนแบบนั้น ก็รังแต่จะสร้างปัญหาในอนาคต
ว่าไปนั้น.. ไม่ดราม่านะ ไม่ดราม่า ไม่เล๊ยยยยยยยย
เชื่อหนมนะ .. เชื่อหนม (มีคนอ่านบอก (อ่านจากเม้นท์) ถ้าหนมว่าบอกเชื่อหนม คือ ห้ามเชื่อ )
เอิ่อม..  :a5:  มาพูดความจริงกันทำไมละคร่าาาาา
เจอกันตอนหน้าจ้า
ใครมีทวิต และเฟส ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 26-12-2014 21:45:55

 :pig4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 26-12-2014 22:03:48

มันต้องลองเสี่ยง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 26-12-2014 22:07:55

อ่านตอนนี้รู้สึกอบอุ่นจัง ><

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 26-12-2014 22:16:12

ต้องขอบคุณปิงเลยนะเนี้ย พูดให้ไทคิดใหม่ลองใหม่ได้
เป็นแบบที่ไทว่าก็ดีเหมือนกัน เป็นเฟื่อนกันไปก่อนละกันนะ 555
เห็นด้วยกับไทที่ว่าถ้าเราชอบอะไรที่ไม่เหมือนกัน
แต่อยากจะเดินไปด้วยกันต่อ มันก็ต้องปรับตัวเข้าหากันละเนอะ
คู่นี้น่ารักดี ขอให้หวีทหวานกันเร็วๆนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 26-12-2014 22:16:39

ลองเสี่ยงเพึ่อไปข้างหน้า ถ้าไม่ทำอะไรเลยก็ไม่ขยับ แพ้ตั้งแต่ในมุ้งคือไม่ทำอะไรเลย รักแล้วกล้าหน่อย  แล้วขึ้นอยู่กับคนสองคนด้วยว่าจะไปในแนวไหน จะปรับตัวยังไง

ไม่เชื่อคุณหนมหรอกว่าไม่ดราม่า   :laugh:  อีกเรึ่องทำเราจุกแทบตาย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 26-12-2014 22:22:11

ชอบคำพูดปิงนะ

"ความรักมันต้องลองให้ดู โง่ให้รู้ แล้วก็ บ้าให้ถึงที่สุด จะได้ไม่เสียใจทีหลัง"

มันรู้สึกลึกซึ้งจริงๆแหละ สมกับเป็นคนที่กำลังอินเลิฟจริงๆ

ส่วนความสัมพันธ์อิฐไทก็ดูอันตรายแบบที่คุณหนมบอกจริงๆแหละค่ะ ตรงที่บอกว่ามีสิทธิ์ไปเจอคนอื่นกินข้าวกับคนอื่น
ศึกษากับคนอื่นไปในเวลาเดียวกันเนี่ยแหละที่อันตราย เฮ้อ .. ก็อยากจะบอกอิฐนะว่ามันทำไม่ได้หรอก
ไม่ยอมคบเป็นแฟนเพราะยังอยากเป็นเพื่อนน่ะ ในเมื่อความรู้สึกมันเลยไปแล้ว ความสัมพันธ์ทางกายก็เลยไปแล้ว
มัน back กลับมาเป็นเพื่อนกันไม่ได้หรอก ไม่อยากกินมาม่าเลย แงงงง T ^ T .. แอบนอยด์ๆดราม่าแนวนี้อ่ะค่ะ

ยังไงก็จะรออ่านแล้วกันนะคะ เป็นกำลังใจให้เช่นเดิมค่ะ ♡

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 26-12-2014 22:47:21

 :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: snowice ที่ 26-12-2014 22:54:20

เปนอะไรไม่รู้อ่านนิยายของหนมแล้วต้องชอบคู่รองมากกว่าคู่เอก -..- อย่างตอนรถไฟฟ้า ก็รู้สึกดีเวลาได้อ่านไฟ- เทม แล้วยัง choice ก็ชอบคู่น้องเล็กสุดกับหมอเซฟ  ส่วนเรื่องดราม่า ไม่เกี่ยงนะคะ กินได้หมดขอให้มันกลมกล่อมก็พอคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 26-12-2014 23:14:10

มันเป็นความสัมพันธืที่เลือกยากจริงๆ
แต่ถ้าชอบอะไรเหมือนกันหลายอย่างขนาดนี้
ดูว่าอนาคต ชีวิตคงดี๊ดี แหละ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 26-12-2014 23:18:30

ดีใจที่คู่อิฐไทไม่ดราาม่านาน
พอเข้าใจกันแล้ว คิดว่าใช่แน่ๆ
ก้อรีบขอเป็นแฟนเลยนะ
คนนี้เค้าอ่อนไหวเด๋วมีมาม่ารอบใหม่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 26-12-2014 23:34:29

รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลองงง  o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 27-12-2014 00:13:30

เพราะปิงถึงทำให้ไทกล้าที่จะลองเสี่ยงกับความรักครั้งนี้ แต่ความสัมพันธ์ช่างดูเปราะบางเหลือเกิน
ยิ่งที่บอกว่าไปกับคนอื่นได้ แล้วถ้าเกิดหตุการณ์นี้ขึ้นมาจริงๆ ทั้งสองคนจะยอมรับได้ไหม  :katai1:
รอลุ้นต่อไปว่าความสัมพันธ์คู่นี้จะก้าวข้ามจุดนี้ตอนไหน แล้วอนาคตจะยังใช่สำหรับกันอยู่ไหม
ขอบคุณคุณขนมนะคะ :pig4:
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 27-12-2014 00:16:01

งืมมมม ลุ้นตัวโก่งเลย :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-12-2014 00:45:59

รัก..ต้องเสี่ยง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 27-12-2014 02:15:14

เขินคู่นี้อ่ะ  สกินชีพโหดมาก เราชอบบบบบ บ  บ  :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-12-2014 02:57:16

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 27-12-2014 13:33:47

อย่าใกล้กันนานกว่านี้เลย
มิใช่อะไร ฉันจิ้นไกล กึกึ
 :z1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 27-12-2014 18:11:09

เป็นเฟื่อนกันไปก็ดีเหมือนกัน 55555555555555555555555555555555555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: sanfran ที่ 27-12-2014 21:09:33

ทำไมเราไม่ไว้ใจเรื่องนี้เลยอะ5555
เหมือนมีดราม่าอันหนักหน่วงจะตามมา
แล้วเรายังไม่ลืมคุณธารนะคะ ที่มาตอนแรกๆ(ถึงจะแค่คุยโทรศัพท์กับเสือก็เถอะ)
แต่แบบมันคล้ายกับแฟนคนแรกของปิงมากกก
คือแบบ คนอ่านคิดเยอะอะ ชอบมโน แต่ขออย่าเป็นแบบนั้นเลย ดราม่าครอบครัวนี้ทำร้ายใจคนอ่านมาก
จะรอตอนต่อๆๆๆ ไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: ♫~Eristneth~♪ ที่ 29-12-2014 20:02:37

เอ๊ยยย คู่นี้  :ling1:  :hao6:  :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 22 // 26.12.57} #หน้า 22
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 31-12-2014 21:26:44

ตอนพิเศษ : วันปีใหม่ของเสือปิง

 “ เฮ้ยมึง! ปีใหม่ปีนี้กลับบ้านรึเปล่า “

“ ก็น่าจะกลับ ถามทำไม “ หันไปบอกไอ้เท่ที่ยิ้มกริ่มขึ้นมา “ ยิ้มเหี้ยอะไร “

“ จะฝากหิ้วของสักหน่อย “

“ ไปเอง “ ตอบสั้นๆ อีกคนก็ทำหน้าเสียดาย มันเอื้อมมาเขย่าตัวผม  ' น่ารำคาญชะมัด '

“ อะไรว้า กูไปฝากไอ้ปิงก็ได้ “

“ ทำไมต้องมัน เกี่ยวอะไรกัน “

“ อ้าว มึงไม่พาเมียมึงไปเหรอ นี่มันปีใหม่แรกตั้งแต่ที่มึงทั้งคู่คบกันไม่ใช่เหรอว่ะ “ ผมนิ่งไปสักพัก เท่ก็หันไปทักพวกไอ้เทมก็เดินเข้ามา “ ว่าไงพวกมึง ปีใหม่นี้ไปไหน “

“ คิดว่าน่าจะอยู่กลับบ้าน “

“ แล้วมึงละไอ้เทม “ ผมหันไปมอง เทมคนที่ครอบครัวอยู่ต่างประเทศเหมือนกันกับผม

“ กูอยู่กับแฟน “ เสียงโห่ที่ดังขึ้นมาหลังจบคำพูดนี้มันยิ้มกริ่มก่อนจะหลับตาลง “ นึกถึงปีที่แล้ว ก็ซี๊ดปาก “

“ ไอ้ห่าเอ้ย ความรู้สึกที่คนไม่มีเมียไม่มีวันเข้าใจ “

“ จะพูดแบบนั้นก็ถูก “ เทมว่าผมยกยิ้ม “ มึงล่ะ “

“ อะไร “

“ ปีนี้ไปไหน “

“ กลับบ้านมั้ง “

“ พาปิงไปด้วย “ ผมส่ายหน้า มันก็ยิ้ม “ กูว่า มึงอยู่ด้วยกันดีกว่านะ “

“ ทำไม ให้มันกลับบ้านไปสิ “

“ มึงจะมีแฟนไปทำไมว่ะ ถ้าปีใหม่นี้ต้องอยู่คนเดียว “ ไม่ได้ตอบอะไร อีกคนก็หันไปคุยกับคนอื่นต่อ “ แล้วพวกมึง “

“ เมียไม่มี ไปหาแม่กันครับ “ ไอ้เท่ตอบ เสียงเฮฮาของพวกเราที่พูดคุยกัน เรื่องราวเหตุการณ์ของเทศกาลปีใหม่ที่กำลังจะเกิดขึ้น

ขับรถกลับมาถึงคอนโด ปิงสอบเสร็จนานแล้ว ช่วงนี้มันเลยว่างแบบสุดๆ วันๆไม่ทำอะไรเอาแต่นอน ดูทีวี แล้วก็ไปชอปปิ้งตามประสา ร่าเริงจนน่าหมั่นใส้

“ พี่เสือกลับมาแล้ว “ เปิดประตูเข้าไปในห้อง เสียงนึงที่นั่งอยู่หน้าทีวีก็หันมาทัก รอยยิ้มกว้างๆลุกขึ้นจากโซฟา ผมมองไปที่โต๊ะตรงหน้า มีขนมเต็มไปหมด เป็นคนที่ไม่ชอบกินข้าว แต่ก็กินขนมได้เป็นวันๆ

“ เออ ก็เห็นนี่ “

“ แหม จริงๆก็ควรพูดว่า กลับมาแล้วครับ แล้วพอตอนที่กูวิ่งออกไปหาแบบนี้มึงสมควรจะเข้ามาหอมแก้ม แล้วบอกว่า คิดถึงจังเลย “

“ ประสาท “ ว่าแค่นั้น ผมเดินไปนั่งลงบนโซฟาหลับตาสนิทก่อนถอนหายใจออกมา  ยังตัดสินใจไม่ได้เลยว่า ปีใหม่นี้จะไปไหนดี จะกลับบ้านหรือจะอยู่กับคนบ้าที่ทำให้ยิ้มออกมาได้ตลอดดี

“ ยิ้มอะไร “

“ เสือก “ บอกมันไปแบบนั้น โซฟาข้างๆก็ยุบตัวลง ลมหายใจที่เข้ามาใกล้ๆ สักพักจมูกเล็กๆนั่นก็หอมแก้มลงบนแก้มผม นิ้วที่ยกขึ้นมาเกลี่ยตรงแก้มเบาๆ

“ เหนื่อยเหรอ “

“ เปล่า “

“ ท่าทางดูเพลียๆนะมึงน่ะ “

“ กูสบายดี “ บอกแบบนั้นตอนที่ลืมตามามองคนที่นั่งใกล้ๆ รอยยิ้มของปิงเป็นสิ่งแรกที่ผมเห็น มันซุกตัวเข้ามาหาก่อนจะสอดมือเข้ากอดเอวผมไว้ เหมือนลูกแมวเลย ลูกแมวขี้อ้อนตัวนึง

“ แล้วคิดเรื่องอะไรอยู่ “

“ กำลังคิดถึงเรื่องปีใหม่ “

“ ปีใหม่! “ เงยหน้าขึ้นมาตัวของผมด้วยความร้อนรน แววตาที่สดใสนั้นจ้องมองผม “ มึงคงกำลังคิดว่าจะพากูไปเที่ยวที่ไหนที่ดรแมนติกเหมาะกับเราสองคนสินะ “

“ กูกำลังคิดว่า จะจองตั๋วเครื่องบินสายการบินไหนกลับบ้านดี “

“ สัด! “ ดึงตัวเองออกห่างจากตัวผม ตอนที่หันไปมองท่าทางหงุดหงิดเต้มกำลังของมันผมใทำได้แค่ยิ้มก่อนจะดึงตัวมันกลับมากอดใกล้ๆ “ จะไปก็ไปเลยไป ไม่ต้องมายุ่งกับกู “

“ เออไป “

“ ไปจริงดิ “ มันถามแบบ ไม่มั่นใจผมไม่ตอบ “ เสือ .. ไปจริงๆดิ จะทิ้งกูไปจริงๆดิ  นี่มันปีใหม่แรกของเรานะ กูยังไม่คิดจะกลับบ้านเลยอะไรว้า “

“ นั่นเรื่องของมึง “

“ ใจร้ายไม่เปลี่ยนเลย “ มันว่าเซ็งๆ ก่อนจะถอนหายใจออกมา ทุกอย่างเงียบลงผมกำลังคิดว่าตัวผมเองจะพามันไปที่ไหนดี ปีใหม่ที่หลายๆคนออกไปเที่ยวต่างจังหวัด กลับบ้าน หรือแม้แต่ต่างประเทศ ไม่ชอบที่คนพลุ่กพล่านอยู่กรุงเทพคงเป้นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้วละมั้ง

“ ทำอะไร “ ผมถามมันที่กำลังก้มหน้าก้มลงลงเช็คมือถือของตัวเอง

“ หาตั๋วเครื่องบินบ้างนะสิ มึงไม่อยู่แบบนี้กูจะอยู่ทำไมล่ะ กลับบ้านไปหาครอบครับดีกว่า “

“ หยุดเลย “ คว้ามือถือของมันมาถือเอาไว้ผมปิดหน้าจอของมัน ปิงหันมามองผมคล้ายจะถามว่าทำแบบนี้ทำไม “ มึงต้องอยู่กรุงเทพนี่เหละ “

“ เรื่องอะไร ทั้งๆที่มึงก็ไม่ได้อยู่กับกู “

“ อยู่กรุงเทพ ห้ามไปไหน เพราะกูเองก็จะอยู่ที่นี่ เหมือนกัน “ อยู่กับมึง

“ พี่เสือ “

“ ถอยไปห่างๆเลยไป “ เบือนหน้าหนีจากมัน อีกคนก็ยิ้มกว้าง

“ งั้นเราจะไปไหนกันดี "

“ ไม่ไปไหนทั้งนั้น อยู่คอนโด "

“ แล้วแบบนั้นมึงจะอยู่กรุงเทพทำไม " สีหน้าเซงๆของมัน ปิงถอนหายใจออกมามันทำหน้าหน่าย " อยู่แต่คอนโดน่าเบื่อ ออกไปข้างนอกเถอะน่า ออกไปเที่ยวกัน "

“ คิดก่อนแล้วกัน "

“ คิดเร็วๆ คิดเลย คิดๆ เซ็นเวิล์ดมั้ย คนเยอะแยะ ก็ออกไปฉลองกัน "

“ คนเยอะไม่ชอบ "

“ งั้นก็อยู่บ้านเถอะ ถ้ามึงอยากไปที่คนน้อยๆ "

“ อยากไปไหน "

“ ไปเซ็นเวิล์ดไปที่คนเยอะๆ ไปฟังเพลง "

“ ไม่อยากไป "

“ อยากไปหน่อยน่า " มันคะยั้นคะยอผม " หรือว่ามึงจะไปที่ผับเดิมของมึง "

“ ก็ดีนะ " อย่างน้อยก็คนไม่เยอะเท่าไหร่อยู่แล้ว

“ กูไม่อยากไป ไปทีไรมีเรื่องตลอดเลย " ก็อยากจะจริงที่มันว่า " เซ็นเวิล์ลนะ "

“ มึงคิดว่าไปที่นั่นมึงจะไม่มีเรื่อง "

“ ก็คนมันเยอะ คงไม่มีใครมารู้จักกูหรอกน่า "  มันว่าแบบนั้น อย่างมั่นใจ แต่บอกตรงๆ กูไมไ่ด้คิดแบบนั้นเลยว่ะ

ครืน ครืน ครืน เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดการสนทนาของเรา ปิงที่หันไปมองมันหยิบจากโต๊ะก่อนจะยื่นให้

“ ว่าไง " พอมองดูเบอร์ก็รู้ว่าใคร ปิงกอดผมเอาไว้แน่น

“ จองตั๋วเครื่องบินรึยัง กูให้กูไปรับกี่โมง "

“ ปีนี้ไม่กลับ "

“ เฮ้ย ได้ไงว่ะ นี่พวกเราจัดงานเตรียมพามึงไปฉลอง " ปลายสายอีกคนว่า ก่อนจะได้ยินเสียงถอนหายใจตอบกลับมา " ทำไมไม่กลับวะ "

“ แค่ปีนี้มีอะไรให้ทำ "

“ ทำอะไร "

“ ต้องพาคนข้างๆไปงานปีใหม่ ที่เซ็นเวิล์ด " อ้อมกอดที่เข้ามากอดรัดผม พร้อมทั้งจมูกที่ก้มลงมาหอมแก้ม

“ K "

“ โทษทีว่ะ ปีนี้กูไม่ได้โสดแล้ว " กดวางสายจากอีกคน ปิงเอื้อมมือมาจับหน้าผมก่อนจะก้มลงจูบหลายครั้งติด รอยยิ้มหวานๆของมัน สายตาที่จ้องมองมา

“ ปีนี้ต้องพาแฟนไปเที่ยว ใจจริงอยากพูดอย่างงี้ใช่มั้ย "

“ คิดไปเองรึเปล่า "

“ ไม่ได้คิดไปเอง แต่คิดว่า คำนี้น่าจะตรงใจมึงมากกว่าคำนั้น "

“ รู้ดี " เคาะหัวมันไปอีกที ปิงทำได้แค่กอดผมไว้แน่นๆ

“ แฟนเค้า น่ารักที่สุดเลย "

จะตามใจมึงสักวันส่งท้ายปีก็แล้วกัน

   คอนเสิร์ตหน้าเซ็นทรัลเวิลด์คนเยอะเหมือนหนอนจนพาลให้หายใจไม่ออก ผมถอนหายใจเซงออกมาตอนที่พยายามเบียดตัวมันให้ออกห่างจากคนอื่นที่คอยแต่จ้องมา
   ท่าทางน่ารักกับเสื้อแขนยาวสีขาวไหมพรมแบบโชว์คอกว้างๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องอยากโชว์ ' มีของดีก็ต้องโชว์ๆกันหน่อย ' มันว่าแบบนั้นตอนที่ผมบอกให้มันเปลี่ยนเสื้อตัวนั้นก่อนออกมา แต่มันไม่ฟัง  เด็กดื้อ

เป็นภาระชะมัด ต้องมาทำให้กูคอยระวังสายตาคนอื่นให้แบบนี้

“ นี่ มองอะไรอยู่ "

“ ยุ่ง " ผมหันไปบอกอีกคนก็ทำหน้ามุ้ย ปิงมองไปรอบๆที่มีคนมองมาที่มัน

“ ใครจะมองกูก็ช่างมันเถอะน่า กูมีเจ้าของแล้ว คนพวกนั้นก็ได้แค่มองเหละ " มือที่ยกขึ้นกอดคอผม เอื้อมมือไปกอดเอวมัน ปิงก็ยิ้มหวาน

“ ไม่ชอบ "

“ ไม่ชอบอะไร "

“ ไม่ชอบให้ใครมองมึง " ผมว่า ก่อนจะก้มลงไปกระซิบที่ใบหูของมัน " สงสารสายตาชาวบ้านเค้า "

“ สงสารหรือหวงกันแน่ " ยกไหล่ตัวเองขึ้นมา เสื้อตัวกว้างของมันก็เหมือนจะตกไหล่ลงไปอีกหน่อย " ว่าไง ไม่ได้หวงหรอกเหรอ "

“ ไม่นี่ " พูดแค่นั้นก่อนจะถอดเสื้อนอกที่ใส่มาคลุมให้มัน " ดึกแล้วจะหนาวนะ "

“ อ้าง "  ปิงดึงเสื้อของผมออกมา " ไม่หนาวหรอกนะ คนเยอะจะตายแย่อากาศกันหายใจแบบนี้จะไปหนาวอะไร มึงใส่ไว้เถอะน่า " เจ้าของใบหน้าที่ใครๆก็หันมาจ้องมองมันหันไปมองรอบๆอีกครั้ง เพลงที่ดังขึ้นมา ปิงเอียงตัวไปมามือมันจับมือของผมทั้งสองข้างไปกอดเอวของมันไว้ ก่อนจะหันหน้ามาหา แล้วริมฝีปากนั้นก็ขยับไปตามเนื้อเพลงบนเวที

' แค่เธออยู่ข้างๆ อ๊ะอ่าว ก็เปลี่ยนให้ชีวิตฉันไม่เหมือนเก่า เธอทำให้ถนน ของฉันสวยงาม (โว๊ะโอโอโอโอ่) ในวันที่เราเริ่ม เดินทาง แค่เพียงมีเธอเดินกับฉันข้างๆ ก็ทำให้โลกนี้ นั้นสดใส สวยงามไปทุกอย่าง '

“ บ่นอะไร "

“ กำลังบอกรัก " มันว่าแบบนั้นก่อนจะหันกลับมากอดผม คนเยอะแยะที่มองเรา เบียดเสียดกันอยู่ในดงของผู้คนที่มานับถอยหลังปีใหม่ คนกรุงเทพที่ไม่ได้ออกไปต่างจังหวัดเหมือนอย่างกับผมและมัน 

“ ไม่เห็นมีคำว่ารัก "

“ แต่มันตรงใจกู "

“ แค่เธออยู่ข้างๆ ก็ทำให้ชีวิตฉันไม่เหมือนเก่า " ผมว่าเสียงเบาๆ ปิงก็เงยหน้าขึ้นมายิ้ม

“ ร้องเพลงเป็นเปล่าว่ะ ไม่เห็นจะเป็นเพลงเลย "

“ ไม่ได้ร้องเพลง " ผมบอก " แค่พูดให้คนข้างๆฟัง "

“ ขี้เก็ก " ปิงบอกก่อนจะก้มลงมาซบผม หันไปรอบๆที่มีคนมองมาที่มัน และมีคนมองมาที่เรา ผมเชื่อว่าหลายคนกำลังอิจฉา

“ นั่นมันไอ้เสือเด็กรัฐสาดนี่หว่า " เสียงนึงที่ดังขึ้นไม่ไกลออกจากตัวผม ไม่ได้หันไปมองแต่ได้ยินเสียงก็รู้แล้วว่าเดี๋ยวจะต้องทำให้โมโหอีกแน่ " มันคบกับเด็กคนนั้นได้ไงว่ะ "

“ แต่แฟนมันน่ารักมากเลยนะเว้ย โคตรสวยอะ "

“ เออ สวยแบบนี้น่ากลัวนะมึง ผ่านมาเยอะ เจ็บมาก็เยอะ อย่างที่เค้าลือจริงๆ "

“ ลืออะไรกันว่ะ "

“ ลือกันว่ามันสิ้นคิด ถึงกับต้องหันมาคว้าเด็กอย่างว่าเป็นแฟน "

“ มึงเงียบปากเถอะ มันหันมามองมึงแล้ว " เพื่อนมันว่าแบบนั้น ตอนที่ผมหันไปมอง ใช้สายตาบังคับให้มันหยุดคำพูดพวกนั้นลง

“ นี่ "

“ อะไร "

"  ได้ยินมั้ย " กระซิบข้างหูมัน อีกคนก็ส่ายหน้า

“ มีอะไร มึงบอกรักกูเหรอ "

“ เปล่านิ ใครจะบอก " ผมกอดเอวมันไว้ เพลงที่ได้ยิน ฝูงคนที่เบียดเราเข้ามา ผมเอาหน้าซบลงตรงไหล่มัน

ช่วงเวลาที่กำลังใกล้เข้ามา คอนเสิร์ตที่กำลังสนุกขึ้นเรื่อยๆ ผมดึงมันออกมาจากผู้คนเหล่านั้นออกมายืนข้างนอกที่มีคนน้อยกว่า ปิงเหงื่อไหลท่วมตัว แผ่นหลังของมันชื้นไปหมด

“ ไหวมั้ย " หันมาถามผมก็ถอนหายใจ  อยากถามมันมากกว่าว่ามันนะเป็นยังไง

“ ร้อน "

“ มาก แต่ก็สนุก " ตัวของมันโยกไปตามเพลง ยังคงขยับตัวขึ้นลง ปากก็ขยับร้องเพลงไปเรื่อย " อยากมีคนพิเศษ อยู่ในคืนพิเศษ คืนสำคัญอีกคืนที่ต้องอยู่อย่างเหงาใจ " ปิงหันมามองผมตอนที่หลายคนกำลังร้องเพลงนี้ตามเสียงศิลปินที่กำลังร้องอยู่บนเวที มือของมันเอื้อมมากอดผม " แต่คืนนี้กูมีคนพิเศษอยู่ใน คืนพิเศษ ไม่ได้เหงาใจอีกแล้ว "

“ พูดเหมือนทุกปี มึงเหงาใจ กูไม่คิดว่ามึงจะเหงาใจนะ "

“ ก็แหม .. อย่าพูดอย่างงั้น แฟนกับกิ๊กมันต่างกันนะครับ พี่เสือต่างกับคนอื่นนะ " จูบลงข้างๆแก้ม ผมก็หันไปมองทางอื่น

“ พูดมาก "

“ เรียกว่า พูดความจริง น่าจะ น่ารักกว่านะ "

เพลงที่ดำเนินไปเรื่อยจนใกล้เวลาสำคัญ ช่วงเวลานับถอยหลังที่กำลังเข้ามา สายตาของผมมองไปข้างหน้าก่อนที่คนข้างๆ จะจับหน้าให้หันไปมองที่มัน " หันมามองกูนี่ " ปิงว่าแบบนั้นก่อนจะยิ้มหวาน

“ ทำไมต้องมองมึง "

“ มองกูไว้เถอะน่า จะนับถอยหลังแล้ว "  มือที่เอื้อมมากอดคอผม ริมฝีปากที่เขย่งตัวขึ้นมาจูบ “ สิบ "

“ เก้า " ผมจูบมัน

“ พี่เสือ .. แปด "

“ เจ็ด " เราพูดขึ้นพร้อมกัน

“ หก "

“ ห้า "

“ สี่ "
“ สาม! “

“ สอง "

“ หนึ่ง "

“ happy new year  "

“ มีมึงอยู่ happy อยู่แล้ว " ผมบอกแบบนั้น สายตาที่เหมือนจะไม่เชื่อคำพูดของผม ทำได้แต่ยิ้มก่อนจะก้มลงจูบมันที่กำลังนิ่งไป "  happy new year “

กอดเอวมันไว้แน่นโน้มตัวลงจูบบนริมฝีปากมันอีกครั้ง ลิ้นที่สอดเข้าเข้าไปในปาก หลับตารับรู้ความรู้สึกหวานและหัวใจที่กำลังเต้นแรง เป็นความรู้สึกเดียวกันเหมือนทุกครั้ง แต่คงต่างกันที่ จูบนี้คือ จูบแรกของปี 2015 ของเรา

“ พี่เสือ จูบน้อง "

“ มันเป็นข้อบังคับ " ผมว่าแบบนั้น ก่อนอีกคนจะขมดคิ้วงง

“ ยังไง " ยกยิ้มมองมัน ก่อนจะยื่นมือถือไปให้มันดู " นั่นอะไร "

“ ช่อมิสเซิลโท "

“ ทำไมต้องช่อมิสเซิลโท ? "

“ ถ้าใครอยู่ใต้ช่อมิสเซิลโท ต้องจูบกัน กูแค่ทำอย่างที่ต้องทำ " 

“ ร้ายนักนะ " มันว่าแบบนั้นก่อนจะเขย่งกอดคอของผมไว้ จูบที่ริมฝีปากของผมเบาๆ " แต่แบบนี้เหละ พี่เสือของกู กูรักมึงนะ รักที่สุด "

“ เหมือนกัน " ผมกอดมันไว้

“ ไม่แมนเลย "

“ เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไรนะ "

“ พูดว่า  รักพี่เสือ รักๆ "

“ เหมือนกัน " ผมว่า " รักเหมือนกัน " กอดกันเอาไว้แน่นผมทำได้แค่จูบลงบนไหล่ของมัน ไม่ว่าใครจะว่ายังไง คำตอบสุดท้าย ก็ยังเป็นมึง  " ปีหน้ามาด้วยกันอีกนะ "

“ แน่นอนอยู่แล้ว "

........................................................

สวัสดีวันปีใหม่คร่าาาาา  :L2:
หนมขอขอบคุณตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา สำหรับคนอ่านที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้
หรือแม้แต่ทุกเรื่อง ที่หนมเป็นคนเขียน สัญญาในปีหน้า จะพยายามเป็นคนเขียน
ที่ดีกว่านี้ และ เขียนนิยายให้คนอ่านเยอะกว่านี้
เพราะงั้นปีหน้า ก็ขอฝากตัว ฝากนิยายด้วยนะคะ

ขอให้คนอ่านของหนมมีความสุข ปราศจากความทุกข์
ขอให้เป็นปีที่ดีนะคะ
สวัสดีปีใหม่ค่ะ

หนมมี่ผู้ใสซื่อ
ป.ล.ตอนพิเศษปีใหม่ ยังมีของ ฮิมหยุ่น บอทไนท์ และเทมไฟ #BTSสถานีรัก ด้วยนะคะ
แต่จะทยอยให้อ่านเรื่อยๆจ้า

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์เสมอๆ
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยน้าา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 31-12-2014 22:02:59

เขิลไปอีกกกก  :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 31-12-2014 22:25:58

 :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 31-12-2014 22:40:44

โห เสือ เจอตอนพิเศษนี่เข้าไปสุดยอดเลย ปี2015 เสือหวานแต่นี้หมดงบทั้งปีแล้วมั๊งเนี่ย

สวัสดีปีใหม่ให้คุณหนมด้วยนะคะ 

ขอให้มีความสุข  สุขที่แท้จริงและยั่งยืน

ขอบคุณสำหรับปีที่ผ่านมาแลัวก็ฝากตัวเป็นแฟนอ่านนิยายปีต่อๆไปด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-12-2014 23:48:38

หวานจริงหวานจัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 01-01-2015 00:16:57

น่ารักที่สุด!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 01-01-2015 00:27:00

มีความสุขมากๆเช่นกันค่ะน้องหนม
ว่าแต่เรื่องนี้ค่อนแฮปปี้แล้ว
อีกเรื่องมาก่อนยังไม่รู้จบไงเลย
เดาทางไม่ออก 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 01-01-2015 01:03:32

 :-[ เขินแทนปิง พี่เสือเป็นคนที่การกระทำชัดเจนดีมาก
แต่ถ้าลดความปากเสียลงได้คงจะดีมากขึ้นไปอีก  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 01-01-2015 05:29:44

แฮปปี้นิวเยียร์ค่า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 01-01-2015 06:07:22

คู่นี้น่ารักจริงๆ อิจฉาตาร้อนนนนนน
ชักจะสวีทกันเกินไปละๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 01-01-2015 06:56:29

เป็นปีใหม่ที่ดีสุดยอดเลย สวัสดีปีใหม่ฮะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 01-01-2015 08:36:22

สวัสดีปีใหม่ค้าบบ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 01-01-2015 08:44:50

เสือปิงน่ารักมาก หวานกันมากๆเลย เสือบอกรักปิงด้วย
ชอบที่ปิงเรียกเสือว่า พี่เสือ มันดูน่ารัก ช่างอ้อนมากๆ

สวัสดีปีใหม่นะเสือปิง สวัสดีปีใหม่นะคะคุณขนม
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 01-01-2015 11:04:54

เสือปิงน่ารักมาก หวานกันมากๆเลย เสือบอกรักปิงด้วย
ชอบที่ปิงเรียกเสือว่า พี่เสือ มันดูน่ารัก ช่างอ้อนมากๆ

สวัสดีปีใหม่นะเสือปิง สวัสดีปีใหม่นะคะคุณขนม
 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 01-01-2015 11:09:04

หวานเว่อร
แต่ขนาดมาคนเยอะๆ ยังมีพวกปากหมาตามมาอีก

สวัสดีปีใหม่ค่า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 01-01-2015 11:57:03

 :-[ อร๊ายยยย ย ย อยากมีโมเม้นอย่างปิงบ้างง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 01-01-2015 12:30:02

หวานไม่ต้องแคร์เสียงนกเสียงกาาา คริๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 01-01-2015 21:55:19

กว่าจะบอกรักน้องได้นะพี่เสือ โอ้ยชีวิตดี๊ดี~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษวันปีใหม่ // 31.12.57} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 02-01-2015 00:11:41

พี่เสือแกก็โรเเมนติกนะ อร๊ายยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 02-01-2015 20:36:02

ตอนที่ 23

“ จะเป็นไงบ้างน๊า "

" บ่นเหี้ยอะไร มุ้งมิ้งอยู่คนเดียว " เสือเอ่ยทักผมหลังจากวางสายจากไทก็เอาแต่ถอนหายใจ หันไปหาเสือที่นั่งลงบนโซฟา ขาที่กำลังเดินไปกอดมันอ้อนๆ ถูกใช้ให้หยุดกระทันหัน " เดินมาแล้วไปหยิบเบียร์มาให้หน่อย "

“ เอาไป " วกกลับไปที่ตู้เย็น ผมหยิบเบียร์กระป๋องก่อนจะโยนไปให้มันที่นั่งอยู่  เสือตบเบาะข้างๆตัวมัน

“ ตรงนี้ว่าง "

“ ตรงนี้ไม่ว่างเหรอ " ผมมองที่ตักของมันไอ้เสือก็มองตาม

“ ก็เห็นอยู่ว่าไม่มีใครนั่ง "

“ จอง " ผมบอกแบบนั้นตอนที่นั่งลงไปบนตักมัน " ที่ตรงนี้จองแล้ว ห้ามคนอื่นนั่ง "

“ ไม่เห็นมีป้ายบอก " มันว่ากวนๆผมก็จูบลงไปบนแก้ม " เมื่อกี้บ่นเหี้ยอะไรคนเดียว "

“ สนใจด้วยเหรอ "

“ ไม่สน "

“ งั้นไม่บอก "

“ ไม่บอกก็ลุกไป " เด้งขาตัวเองที่ผมนั่งทับเพื่อไล่แต่ผมนิ่ง " ลุกไป " มันย้ำขาก็เด้งขึ้นอีกเชิงไล่ " ลุก "

“ เล่าก็ได้ "

“ อื้ม "

“ ไอ้ไทกำลังมีความรัก " เสือลดระดับเบียร์ที่กำลังกินลงทันที ตอนที่ผมพูดแบบนั้น มันมองหน้าผมก็พยักหน้าให้ " กับผู้ชายคนนึง "

“ ผู้ชาย "  ไอ้เสือทวนเสียง " อย่างงั้นเหรอ แล้วมันเป็นอะไร "

“ อะไร "

“ รุก หรือ รับ แต่หน้าตาน่ารักแบบมันน่าจะรับ "

“ หมายความว่าไง ที่บอกว่าไอ้ไทน่ารัก " จับคอเสื้อของมันดึงเข้ามาถาม " กูไม่น่ารักเหรอ มึงยังไม่เคยชมว่ากูน่ารักเลยสักครั้ง หมายความว่าไงที่บอกว่าไอ้ไทน่ารัก "

“ เป็นเหี้ยอะไร "

“ ชมกูบ้างดิ กูไม่น่ารักเหรอ "

“ ไม่นิ " เอามือปิดปากมันไว้ ช่างเป็นคำพูดทีทำร้ายจิตใจอย่างไม่เคยพบเจอมาก่อน " กูชอบคนน่ารัก "

“ แล้วกูไม่น่ารักเหรอ " มองหน้ามันที่มองหน้าผม ทำท่าจะร้องไห้พยายามบีบน้ำตาออกมา เสือนิ่ง " ถ้ากูไม่น่ารัก แล้วถ้ามึงชอบคนน่ารักมึงก็ไปชอบไอ้ไทเลยไป "

“ แน่ใจนะ "

“ ไม่แน่ " กอดคอมันไว้ผมซุก " กูไม่น่ารักจริงดิ กูไม่ยอมอะ กูก็น่ารักนะ "

“ ไม่เห็นน่ารัก "

“ น่ารัก " ผมเถียงตอนที่มองหน้ามัน เสือยกยิ้ม

“ เหรอ ไม่เห็นรู้สึกแบบนั้น "

“ เออ ไม่น่ารักก็ไม่น่ารักว่ะไอ้เหี้ย! “ ลุกขึ้นจากตักมัน จะว่าน้อยใจมันก็น้อยใจ คนเป็นแฟนชมว่าคนอื่นน่ารักทั้งๆที่กูเป็นแฟนมันแต่ไม่เคยได้รับคำชมเลยสักครั้ง นึกถึงหน้าไอ้ไทแล้วหมั่นใส้จริงๆ

“ นี่ " เสือดึงผมลงไปนั่งตักมันที่เดิม " ลุกออกไปแล้ว กูจะพาไอ้ไทมานั่งนะ "

“ เชิญ " ผมว่า

“ คนไม่น่ารัก " มันว่าตอนที่ยิ้มล้อผม เสือเอียงหน้ามอง " คนไม่น่ารัก "

“ เออ รู้น่า "

“ แต่ สวย "

“ หมายถึงกูเหรอ "

“ หมายถึงหมาตัวนี้ " ชี้มาที่เสื้อที่ผมใส่ มันเป็นกราฟฟิครูปหมา เสือกลั้นยิ้ม " สวย " 

“ หมายถึงกูก็บอก ในความคิดมึงกูไม่น่ารักแต่สวยใช่มั๊ยละ "  เสือยกยิ้มมันลูบหัวผม " กูรู้ดีใช่มั๊ย "

“ ก็...อื้ม " 

“ กูอยากเห็นหน้าตาแฟนไอ้ไทจังเลย อยากรู้ว่าหน้าตาจะเป็นยังไง "

“ มึงยังไม่เคยเห็น "

“ ยัง " ผมส่ายหน้า " ไทบอกว่า มันอยากแน่ใจก่อนแล้วค่อยพามาเจอ "

“ แน่ใจก่อนว่าเค้าจะไม่เปลี่ยนใจจากมันแน่ๆ ตอนที่เจอมึง " เสือว่าแบบนั้นมันยกเบียร์ขึ้นกิน

“ หมายความว่าไง "

“ ไม่เข้าใจที่กูพูดรึไง "

“ ก็เข้าใจ แต่จะบ้าเหรอ เค้าแฟนเพื่อนกูแค่เห็นหน้ากู คงไม่เปลี่ยนไปหรอก ไทมันไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอก"

“ มึงแน่ใจได้ไง ไอ้ไทบอกมึงเหรอ " เสือยกยิ้ม " อย่าไปให้แฟนมันเจอมึงซะดีกว่า มึงคงไม่อยากเห็นเพื่อนมึงเสียใจหรอกใช่มั๊ย "

“ แต่ว่า สักวันก็ต้องเจอสิ เพื่อนมีแฟนเราจะไม่เจอแฟนเพื่อนเลยมันจะเป็นไปได้เหรอว่ะ "

“ ถ้าเพื่อนไม่อยากให้เจอ ก็คงเป็นไปไม่ได้ " ความคิดเห็นของมันทำให้ผมคิดถึงตอนที่ผมพยายามบอกว่าอยากเจอหน้าคนที่มันกิ๊กอยู่ตอนนี้แต่มันก็บ่ายเบี่ยง  ไทจะคิดแบบนั้นจริงๆเหรอว่ะ แบบที่เสือบอก จะใช่เหรอว่ะ

“ แต่ถ้าถึงแฟนมันจะหันมาชอบกู แต่ถ้ากูไม่เล่นด้วยมันก็ไม่มีผลอะไรนี่น่า "

“ แต่ยังไงเค้าก็ทิ้งไอ้ไทแล้ว "

“ แบบนั้นก็ดี กูแม่งไปให้มันเห็นพรุ่งนี้เลยมั๊ย ถ้ามันหันมาชอบกู ไอ้ไทก็ยังคบไม่ได้นาน ยังตัดใจได้ทัน "

“ อย่า " ไอ้เสือว่า ผมหันไปจ้องหน้ามัน

“ ที่พูดน่ะ ไม่อยากให้กูไปเจอ เพราะไม่อยากให้ใครมาชอบกูมากกว่า "

“ ใครว่า กูสงสารไอ้ไทมากกว่า ใครจะไปหวงมึง "

“ ชิส์ ปากแข็ง " ถึงเสือจะพูดออกมาเพราะหวงแบบนั้น แต่ผมก็อดคิดไม่ได้เลยว่า เรื่องที่มันพูด ไทจะคิดแบบนั้นจริงๆรึเปล่า

..............................................

“ จอดตรงนี้เหละ " ผมบอกเสือตอนที่มันมาส่งผมที่มหาลัยในเช้าวันต่อมาที่เราทั้งคู่มีเรียน หันไปมองหน้ามันที่ตั้งใจขับรถตัวเองก็เริ่มสงสารมันนิดหน่อย เพราะมหาลัยเราอยู่คนที่กันเสือเลยต้องตื่นก่อนเวลาเพื่อมาส่งผมแล้วขับไปเรียนต่อให้ทัน เพราะแบบนั้นผมเองเดี๋ยวนี้ก็มาเร็วจนต้องมานั่งรอไอ้ฝนไอ้ไทเป็นชั่วโมง  " นี่ วันนี้กูจะกลับไปเอารถที่คอนโดกูนะ "

“ ไปเอามาทำไม "

“ เอามาขับดิ "

“ ไม่ต้อง " มันบอกตอนที่รถจอดสนิทแล้วเสือก็หันหน้ามาหา " เปลืองที่จอดใต้คอนโดกู "

“ รถกูจอดไว้เฉยๆ แบตเตอรี่มันก็เสียหมดดิว่ะ "

“ ช่างมันสิ รถกูที่ไหน "

“ แต่รถกูเว้ย " บอกแบบนั้นอีกคนก็ยกยิ้ม " อีกอย่างมึงจะได้ไม่ต้องตื่นเช้ามาส่งกูด้วย ถ้ากูมีรถมึงจะได้นอนตื่นสายกว่านี้อีกสักหน่อย ตอนเช้าก็ทางใครทางมัน กูขี้เกียจมานั่งรอไอ้ฝนไอ้ไทด้วย ไม่อยากมาเช้ากว่าคนอื่น "

“ ถ้าคิดว่าจะได้ขับก็ไปเอามา "

“ หมายความว่าไง " ผมถามมันยกยิ้ม

“ ลงไปได้แล้ว เดี๋ยวกูสาย "

“ งั้นไปนะ เย็นๆเจอกัน " เดินลงจากรถตอนที่ยืนรอให้มันขับออกไป ไอ้เสือกลับขับรถเข้ามาใกล้ตัวผมอีกครั้ง กระจกรถของมันเปิดออก " มีอะไร "

“ มึงลืม " นั่งอยู่ในรถทำหน้านิ่งๆ ไม่หันมา

“ ลืม ลืมอะไร ของเหรอ " มองเข้าไปที่นั่งข้างๆของมัน ก็พบว่าตัวเองถือทุกอย่างลงมาหมดแล้ว " เอามาครบแล้ว ไม่เห็นมีอะไร "

“ มึงลืม " 

“ ลืมอะไร " ค้ำตัวเองลงกับหน้าต่างที่เปิดออกมา เสือที่กำลังหูแดงจัด ผมพยายามนึก ทุกๆเช้ากูมักจะทำอะไรวะ " อ้อ..” ก้มลงหอมแก้มมันผมยิ้ม " โทษทีๆ ตั้งใจเรียนนะ "

“ มึงบอกตัวเองเถอะ " รถที่ขับออกไปหลังจากประโยคนี้ ผมยิ้มออกมากับความเป็นเด็กของมัน บางทีก็คิดว่าเสือเป็นคนที่มีหลายบุคลิคดีเหมือนกัน ทั้งเอาแต่ใจ ปากเสีย แต่บางทีก็เอาใจใส่ความรู้สึกของคนอื่น แล้วก็อยากจะให้ทำอะไรให้แบบเด็กๆ

“ ยืนยิ้มเหี้ยอะไร คนเดียว มึงเป็นบ้าเหรอ " ผมหันไปตามเสียงคุ้นๆที่เรียก

“ คนมันมีความสุขแล้วใครจะทำไมว่ะ "

“ หมั่นใส้ " ไอ้ไทว่าแบบนั้น มันเดินเข้ามา

“ กูมากกว่ามั้งที่ต้องหมั่นใส้มึง เป็นไงบ้าง "

“ เรื่องของกูนะเหรอ " ผมพยักหน้าตอนที่มันชี้เข้าหาตัวเอง ถ้าไม่ใช่เรื่องของมึงแล้วจะเป็นเรื่องของใครว่ะ " ก็ดี "

“ เคลียร์กันแล้ว "

“ ก็เคลียร์กันแล้ว " บอกแค่นั้นมันก็ยิ้ม " ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม "

“ เหมือนเดิมคือ "

“ ก็เพื่อนกันเหมือนเดิม " พยักหน้าให้มัน " ก็อย่างที่มึงบอกมั้ง ค่อยๆดูกันไปเรื่อยๆก็ได้ ไม่ต้องรีบ"

“ ถ้ามึงคิดแบบนั้น เข้าใจได้แบบนั้น ก็ดี " ผมบอกไทไปแบบนั้นก่อนจะนึกถึงเรื่องที่ตัวเองคุยกับไอ้เสือเมื่อคืนขึ้นมาได้ " เออนิ ว่างๆชวนเค้ามากินเหล้าด้วยกันบ้างดิ กูอยากรู้จัก "

“ อื้ม " ไทหยุดคิดนิดหน่อยก่อนจะค่อยๆตอบออกมาเสียงเบา " ไว้กูกับมันเป็นแฟนกันก่อน กูจะพามาเจอมึงนะ "

“ โอเค จะรอแล้วกัน " พูดแค่นั้นก็รู้ว่าไม่อยากพามาเจอ จะเหตุผลอะไรคบกันมานานก็พอรู้ได้ แต่ช่างมันเถอะ ผมไม่ใส่ใจอยู่แล้ว ถ้าเป็นความสบายใจของมัน คนเราย่อมมีสิทธิ์กลัวและกังวลกับเรื่องในอนาคตที่เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอยู่แล้ว

“ วันนี้ไอ้เสือมาส่งเหรอวะ "

“ อื้ม แต่กูว่า กูจะไปเอารถที่คอนโดมาขับแล้วว่ะ ไอ้เสือมาส่งขี้เกียจตื่นเช้า เลิกเรียนไปส่งที่คอนโดหน่อยดิ "

“ ได้สิ เดี๋ยวไปส่ง " ตกลงกันแบบนั้น ผมกับมันก็เดินไปหาไอ้ฝนที่โรงอาหาร

“ โย่ว เพื่อนฝน "

“ เออ โย่วพวกมึง มาพร้อมกันเลยนะ " ไอ้ฝนแซวมันที่กำลังนั่งกินน้ำปั่นเงยหน้าขึ้นมาจากกองหนังสือที่นิยายที่ตัวเองอ่าน ไอ้นี้มันเป็นพวกบ้านิยายรักครับ วันๆไม่ทำอะไรก็เอาแต่อ่านหนังสือแล้วนั่งบิดไปมา " นี่ไอ้ปิงกูมีอะไรจะเล่า " มันปิดหนังสือที่ตัวเองถือเสียงดังก่อนจะหันมาจ้องผม

“ ฟังจากเสียงเรื่องนี้ต้องไม่ธรรมดา "

“ เออ ไม่ธรรมดาแน่ๆ เพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับผัวมึง "

“ ไหนบอกมา เรื่องอะไร "

“ เรื่องของเมียเก่าผัวมึง " ผมขมวดคิ้ว ไอ้ฝนก็ถอนหายใจ " ใครว่ะ กูยังไม่รู้เลยว่ามันมีแฟนเก่าด้วย "

“ เอ้า! ก็ดาวบัญชีไง นี่อย่าบอกว่าจำไม่ได้แล้ว วันนั้นที่มึงโดนนินทามึงลืมไปหมดแล้วเหรอ ที่อีชะนีพวกนั้นมันบอกว่า เสือมันทิ้งดาวบัญชีมาเอาคนต่ำๆแบบมึงไง "

“ ย้ำซะเจ็บ " ผมว่าแบบนั้น ไอ้ฝนก็ยิ้มกว้าง

“ แล้วมึงรู้อะไรมาวะ " ไอ้ไทถาม มันก็กลืนน้ำลายตั้งใจเล่าสุดๆ

“ กูไปหารูปมาแล้วเหละ ว่าคนไหน คนนี้เลย " ยื่นมือถือมาให้ผม สาวผมยาวตรงสวยที่กำลังยิ้มสู้กล้องไม่ใช่ คนที่ชื่อแพตตี้ที่ผมเจอตั้งแต่ครั้งแรกๆแน่นอนผมมั่นใจ คนนี้สวยกว่า แถมยังเป็นสาวหวาน " รวยด้วยนะมึง ลูกสาวเจ้าของอะไรสักอย่างกูจำไม่ได้ล่ะ "

“ แล้วทำไมมันถึงเลิกกันวะ "

“ อันนี้ไม่รู้ว่ะ แหม กูก็คงไม่รู้มาลึกขนาดนั้นป่ะ  " มันทำท่าหน่ายๆกับคำถามของผม " แต่กูรู้ชื่อนะ  "

“ ชื่ออะไร "

“ ชื่อ มิตา "

“ ฟังชื่อก็รู้แล้วว่าสวย " ไทเสริม แต่ก็อย่างที่มันพูด หน้าตากับชื่อเหมาะสมกันอย่างที่สุด

“ นี่สินะ ผู้หญิงแบบที่เสือชอบ "

“ หมายความว่าไงวะ " ไอ้ฝนถามผมก็ยิ้ม

“ เสือมันชอบคนเรียบร้อย หน้าตาเรียบร้อยแบบนี้เหละ "

“ แล้วมึงที่มันชอบตอนนี้ละ "

“ ผ่าเหล่าไปหน่อย จนบางทีก็แปลกใจเหมือนกันว่า มารักมาชอบกันได้ไง " นึกแล้วก็ขำ มันที่ไม่ใช่สเป็คของผม แล้วผมที่ไม่ใช่สเป็คของมัน แต่ต่างฝ่ายต่างชอบได้ยังไงก็ไม่รู้

“ เค้าเรียกว่าพรหมลิขิต "

“ งั้นก็ช่วยลิขิตให้อยู่กับกูนานๆแล้วกัน กูซาดิสกูชอบให้มันใช้ความรุนแรงกับกู "

“ เอามึงแรงๆงี้เหรอ " ไอ้ไทแซว

“ ด่ากูแรงๆเว้ย พวกมึงแม่ง " ผมหันหน้าไปมองทางอื่น ไอ้ฝนก็พูดเสริมขึ้น

“ แต่คนนี้นะ เสือคบนานมากเลยนะเว้ย ประมาณปีนึง เห็นบอกว่าเพิ่งเลิกกัน ฝ่ายหญิงนะเฮิร์ดสุดๆ "

“ โดนเอาแล้วทิ้งเปล่า "

“ แต่กูก็ไม่รู้ว่ะ ว่าทำไมถึงเลิกกัน "  ทิ้งท้ายไว้แค่นั้น จะว่าอยากรู้ต่อว่าทำไมถึงเลิกก็อยากจะรู้ แต่อีกใจก็ไม่อยากจะรู้ ถ้ารู้ก็จะได้ทำตัวถูกไม่ทำอะไรแบบที่เธอทำ เสือจะได้ไม่รำคาญแล้วก็เลิกลาจากผมไป  แต่อีกใจที่ไม่อยากรู้ก็เพราะยังไงนั่นก็อดีต

“ ช่างมันเถอะน่า อดีตก็คือดีต คนปัจจุบันของเสือ คือกูเว้ย พวกนั้นน่ะ แค่อดีต "

“ จ้า มั่นใจให้มันได้จริงๆ อย่างที่พูดเถอะ ไม่ใช่พูดว่ามั่นใจแต่ใจจริงๆก็สั่น "

“ คนอย่างกูนะ มีดีกว่าพวกเรียบร้อยพวกนั้นเยอะ กูเร้าใจกว่าพวกที่ทำอะไรไม่เป็นได้แต่อายก็แล้วกัน "

“ กูไม่คิดว่าผู้หญิงสมัยนี้จะยังเป็นแบบนี้อยู่ " ไอ้ไทว่าขำๆ มันหันไปถามไอ้ฝน " แล้วมึงคิดไงไปสืบเรื่องผู้หญิงคนนี้มาว่ะ "

“ ก็ถ้าเราจะคบใครสักคน รู้ประวัติของเค้าดีกว่าไม่รู้ไม่ใช่เหรอว่ะ "

“ นิสัยผู้หญิงจริงๆว่ะ ถามทีเถอะ รู้ไปแล้วดียังไงวะ "

“ รู้ดีกว่าไม่รู้ บางเรื่องเค้าอาจจะไม่อยากให้มึงรู้ก็จริง แต่ถ้าต่อไปมึงรู้ มึงจะตั้งรับไหว แต่ถ้ามึงไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับตัวเค้าเลย แน่นอนว่า มึงตั้งรับไม่ไหวหรอก ไอ้พวกคนดีๆแต่จริงๆก็ไม่ได้ดีอย่างที่แสดงกับเราน่ะ มันมีเยอะแยะไป เพราะงั้นรู้ดีกว่าไม่รู้ไม่ใช่เหรอ " ฝนยิ้มให้ไท ที่ตอนนี้ทำหน้าเจื่อนลงทันทีอย่างเห็นได้ชัด แน่นอนว่ามันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวของแฟนมันเลยสักนิด " หัวใจนะ ไม่ใช่ว่าจะทนรับความเสียใจได้ทุกเรื่องหรอกนะ "

“ ก็จริง อย่างที่มึงพูดนะ รู้ดีกว่าไม่รู้ " ผมตบไหล่ไอ้ฝนแบบนั้น " เพราะงั้นกูเลยอยากบอกเสือเกี่ยวกับอดีตของกูไง ให้มันรู้ ให้มันรับได้ ดีกว่ามันมารู้ทีหลัง แล้วจะรับไม่ได้ "

“ ไปเรียนเถอะ ใกล้ถึงเวลาแล้ว "  ฝนว่าแบบนั้นมันเดินนำผมกับไทออกไปจากโรงอาหาร ผมเดินเข้าไปยืนข้างๆมัน

“ อย่าคิดมาก "

“ กูไม่คิดเหี้ยอะไรทั้งนั้นเหละ "

“ ตอแหล " แต่จะว่าแต่ไอ้ไทคิดเลย ขนาดผมที่คิดว่ารู้จักไอ้เสือ ยังอดคิดมากไม่ได้

   ตอนเย็นหลังเลิก จากที่คิดว่าจะไปเอารถของตัวเองที่คอนโดแต่ก็ต้องเปลี่ยนแผนอัตโนมัติ กลายเป็นว่าตอนนี้เพราะคำพูดของไอ้ฝน ผมเลยต้องให้ไอ้ไทฝ่ารถติดมาส่งที่มหาลัยไอ้เสือแทน

“ มึงนี่นะ สันดานชอบจับผิดไม่เปลี่ยนเลย "

“ จับผิดยังไงว่ะ ไม่ได้จับผิดสักหน่อย "  ผมถอนหายใจออกมาตอนที่มองไปรอบๆ " กูอยากมั่นใจว่า มันไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันแล้ว "

“ มันคงไม่เกี่ยวข้องอะไรกันหรอก มึงคิดว่าผัวมึงเฟรนลี่มากเลยรึไง  อีกอย่างเค้าอยู่คนละคณะกัน มึงคิดว่ามันจะเจอกันได้ไงว่ะ "

“ ก็แหม " ไม่รู้จะเถียงอะไร แต่ใจที่สั่งให้มาคืออยากมาเพราะอะไรตัวเองก็ยังงงๆอยู่ จะบอกว่าอยากจะมาดูหน้าของแฟนเก่าแต่พอฟังไอ้ไทพูดก็รู้สึกว่า ' เออ แล้วกูจะมาทำไมวะ '  “ งั้นมึงพากูกลับหน่อย "

“ มึงอย่ามาตลก ไอ้เหี้ยปิง กว่าจะขับมาถึงนี้ ขากูแข็งไปแล้ว เพราะเอาแต่เหยียบเบรคนะ ไอ้ห่า "

“ กูกลัวไอ้เสือด่ากูว่ามาทำไม "

“ มึงก็ตอแหลมันไปดิ มึงเก่งไม่ใช่เหรอ " เหล่มองมัน ไอ้ไทก็มองไปรอบๆ " คณะไอ้เสืออยู่ใกล้กับคณะแฟนเก่าเลยว่ะ ว่าทำไมถึงชอบกันได้ ห่างกันแค่นี้เอง "

“ ก็มีพวกมึงที่ปากชอบพูดให้คิดนี่เหละ กูเลยต้องมา " ผมมองไปรอบๆ ตามไอ้ไทมันก็หัวเราะ

“ ความรักนี่น่า รักมากๆก็ไม่ดี "

“ ทั้งหวงทั้งหึง ทั้งใส่ใจ บางทีเสียใจแต่ก็ไม่แคร์ ชอบคิดถึงความสุขที่มันให้มากกว่า รู้ทั้งรู้ว่าที่ทำมันดูเหมือนคนโง่ แต่มึงไม่สน ไม่ว่าใครจะว่ายังไงก็ไม่สน นั่นเหละ ความรัก "

“ ปิง "

“ หื้ม ? " ผมหันไปหาไอ้ไทที่มองออกไปนอกหน้าต่าง มองตามสายตาของมัน ผมเจอเข้ากับเธอคนนั้น ผู้หญิงที่ชื่อมิตา คนที่เป็นรักครั้งเก่าของเสือ คนนี้แน่ๆ ไม่ผิดแน่นอน " ตัวจริงสวยกว่าในรูปอีกนะว่ามั้ย "

“ ทำไมมันมาอยู่หน้าคณะไอ้เสือวะ "

“ มาหาเพื่อนมั้ง " ผมบอกแบบนั้น แต่การที่เธอนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงโต๊ะหน้าคณะคนเดียว ก็ไม่ได้ทำให้ผมคิดแบบนั้น

“ มึงคิดอย่างงั้นจริงๆเหรอว่ะ "

“ ก็ไม่ "  บอกแบบนั้นแต่ สายตาก็มองเธอไม่วางตา ยิ่งมาดูตัวจริงก็ยิ่งสวย ทำไมพอมองเธอคนนั้นผมถึงรู้สึกแย่ได้ถึงขนาดนี้ว่ะ แฟนคนเก่าดูดีขนาดนั้น แล้วดูแฟนใหม่มึงสิ ถึงหน้าตากูจะไม่ได้ด้อยกว่า แต่รับรองเรื่องอื่นด้อยกว่าจนแทบไม่เห็นฝุ่นแน่ๆ  " นั่น ไอ้เสือออกมาแล้ว  "

“ เชี้ย ลุ้นสัด ยังกับมาแอบดูผัวย่องมาหาเมียน้อยเลย " เรามองภาพทุกอย่างนั้นภายในรถ รอยยิ้มที่เธอมอบให้มันกับเสือที่ทำหน้านิ่งๆตามแบบฉบับ การสนทนาบางอย่างเกิดขึ้นกับทั้งคู่แต่ผมไม่ได้ยิน เสือที่ช่างใจคิดอะไรสักอย่างมันพยักหน้าตกลงเธอก็กระชับกระเป๋าแล้วลุกขึ้นมายืนข้างๆ คนทั้งคู่เดินออกมานอกคณะ " นั่นจะไปไหนกันว่ะ "

“ กูไปล่ะ ขอบใจมากที่มาส่ง " ผมเปิดประตูรถเดินออกไป ไอ้ไทส่งเสียงตะโกนมา

“ เรื่องเป็นไง มึงบอกกูด้วยนะเว้ย "

“ เออ น่า เสือกเรื่องกูจริงๆ "

“ ทีมึงยังเสือกเรื่องกูเลยไอ้สัด! “ สิ้นสุดคำนั้นผมวิ่งออกไป

   คนสองคนที่ผมมองดูอยู่เดินขึ้นรถไปแล้วและรถสีดำคันคุ้นตานั้นกำลังขับออกไป เท้าของผมวิ่งเร่งขึ้นก่อนจะตัดหน้ารถของมันได้สำเร็จ เสียงล้อรถเบียดกับถนนเสียงดังจนผมได้แต่หลับตาแน่น ก้มลงค้ำตัวเองกับฝากระโปรงรถเอาไว้ตอนที่เอาแต่หอบหายใจแรงๆ

“ ปิง! เป็นอะไรรึเปล่า " เสือที่วิ่งลงจากรถมาถาม ท่าทางร้อนรนของมัน จับแขนผมแล้วดูไปทั่ว " ไปโรงพยาบาลมั้ย มึงเจ็บตรงไหนมั้ย "

“ ไม่ ไม่เจ็บ ไม่โดนอะไรเลย " พอมั่นใจว่าผมไม่ได้เป็นอะไรมันก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะด่าเสียงดังลั่น

“ อยากตายรึไงไอ้สัด! ถึงมาวิ่งตัดหน้ารถกูน่ะ “

“ ก็กูกลัวไม่ทัน " ผมบอกมันเสียงอ่อนๆ ไอ้เสือก็หันมองไปทางอื่น " ไทมาส่งกูที่นี่ แล้วพอกูลงรถไทก็เห็นมึงกำลังจะขับรถออกไปพอดีเลยวิ่งมาตัดหน้า "

“ แล้วเสือกมาทำไม รอกูไปรับไม่ได้เหรอ  "

“ ก็วันนี้กูเลิกเร็ว แล้วไทจะมาแถวนี้พอดี กูเลยติดรถมันมา " ผมว่าไปแบบแถๆ

“ ไอ้ตัวยุ่ง มึงนี่ ยุ่งจริงๆ "

“ แล้วนั่นใคร " ผมชี้ไปในรถ ไอ้เสือเริกคิ้วก่อนจะตอบ

“ เพื่อน "

“ ไม่คุ้นหน้า "  พอเถียงออกไปแบบนั้น เสือก็หันมาหน้าผม มันยกยิ้ม

“ กูไม่เชื่อว่าคนอย่างมึงจะไม่รู้จัก " 

“ มิตา แฟนเก่ามึงสินะ "  หันไปมองผมชักสีหน้าใส่มัน แต่ไม่เห็นว่าไอ้เสือจะมีทีท่าหนักใจอะไร แถมยังหัวเราะใส่ผมด้วยซ้ำ " หัวเราะอะไร "

“ มึงหึงกู "

“ เออ ก็หึงดิแล้วแปลกยังไง "

“ ขี้หึงจริงๆด้วย " บอกแบบนั้นมันที่กำลังจะเดินไปขึ้นรถ ผมก็จับแขนมันไว้  " อะไร "

“ กูจะนั่งหน้า บอกให้แฟนเก่ามึงลงไปเลย ไปนั่งหลัง "

“ ไร้สาระ  มึงมาทีหลังก็ไปนั่งหลังสิ "  ผมปล่อยมือออกจากแขนของมัน ผมรู้สึกเหมือนโดนต่อยตอนที่ฟังคำพูดที่ดูเหมือนไม่คิดอะไรของมัน  ใช่สินะ กูมันคนมาทีหลัง

“ กูไม่ไป " ผมถอยหลังหนี เสือที่กำลังจับแขนผมไว้ ผมสะบัด " ถ้าต้องนั่งข้างหลัง กูไม่ไป "

“ อย่าเรื่องมาก ไปขึ้นรถ "

“  ไม่ไป "

“ ปิง " เสือเริ่มขึ้นเสียง มันสตาร์ทรถไว้นานแล้ว ผู้หญิงคนนั้นที่มาก่อนมองเธอนั่งอยู่ในรถแล้วก็ก็กำลังมองดูผมอยู่

“ ถึงกูจะมาทีหลัง แต่ตอนนี้ที่ตรงนั้นก็เป็นที่ของกู ถ้ามึงไม่ให้มันลุก แล้วถอยให้กู กูไม่ขึ้น กูจะไม่ใช่คนที่มาทีหลังแล้วจะต้องยอมให้คนที่มาก่อนโดยเฉพาะคนที่มาก่อนแต่โดนเขี่ยออกไปแล้ว "

“ ขี้นรถ ! "

“ ไม่ขึ้น !! " ตาที่ผมจ้องมัน เสือเองก็จ้องผม

“ อย่าดื้อ " ผมมองไปรอบๆมหาลัยของมัน ถัดไปไม่ไกลหน้าคณะของมันเป็นคณะวิศวะ ผู้ชายคนนึงที่ผมคุ้นหน้ากำลังมองมาทางเรา หนึ่งยิ้มให้ผม ผมกลับมามองมันอีกครั้ง ปากที่ยกยิ้มให้มัน เสือจับมืองผมไว้

“ คนมาทีหลังอย่างมึงนะปล่อย กูจะไปหาหนึ่ง คนที่มาก่อนมึงเหมือนกัน  "

“ ถ้าเดินไปแล้วไม่ต้องกลับมานะ "  ผมหันมามองมัน ตอนที่ยิ้มกว้างออกไป ตาผมมองไปลงในตาของเสือ เสือกำลังโกรธ แต่ผมเองก็กำลังโกรธเหมือนกัน

“ คำขู่ของมึงใช้ไม่ได้ผลทุกครั้งหรอกนะ ครั้งนี้ก็เหมือนกัน "  ขาที่กำลังก้าวไป

“ ปิง  ขึ้นรถ " มือของผมเลื่อนมาจับมือผมมันรั้งไว้ แรงบีบที่ออกแรงกดเอาไว้เหมือนเป็นคำขอร้องแต่นั่นก็เจ็บปวดเหลือเกิน  ผมเจ็บจนน้ำตาไหลแต่นั่นไม่เท่ากับคำพูดของมัน

“ ไปกับคนที่มาก่อนกูเถอะ กูจะไปกับคนที่มาก่อนมึงเหมือนกัน แล้วจำไว้เสือ กูยอมมึงได้ เฉพาะบางเรื่องเท่านั้น ไม่ใช่ทุกเรื่อง กูรักมึงก็จริง แต่กูไม่โง่ " จับมือของมันให้หลุดออกจากมือผม  ผมสะบัดสุดแรงก่อนจะเดินออกจากตรงนั้น เสียงเรียกทุ้มๆที่ดังเรียกผม แต่ผมก็ไม่ได้หยุดฝีเท้าที่เดินตรงออกมาเรื่อยๆ

คนมาทีหลังงั้นเหรอ .. ไปแล้วอย่างกลับมางั้นเหรอ
งั้นจำคำที่มึงพูดไว้ให้ดีแล้วกัน


.....................................................

ศุกร์แรกของปีมาแล้ว เสือปิงก็ต้องมาด้วย
มาธรรมดาไม่ได้นะ ต้องมาแบบพิเศษ
อยู่ในช่วงพิเศษๆก็อย่างงี้เหละ #คนอ่าน :  :z6:

พี่เสือปากหมา ทำร้ายจิตใจน้องปิง งานนี้ขอยกพวกไปตบรัวๆ จากที่ได้ใจไปหลายตอนแล้ว
พี่เสือคะ ขอใจของเราคืนด้วยค่ะ
เสือ : กูไม่ได้เอาไปตั้งแรกแล้วครับ #พี่เสือสไตส์
โอเคค่ะ พี่เสือ   :mew5:

ใครมีทวิตหรือเฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้าา ตัวเธอว์  :L2: :กอด1: :3123:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 02-01-2015 20:53:02

หวานมาล่อลวงซะหลายตอน โผล่มาม่ามาตั้งแต่ต้นปีเลย โอ๊ยยยย ชอบนะ เอามาเบรคบ้างไรบ้าง คู่นี้มันต้องฮาร์ดคอร์ค่ะ มั่นใจได้ว่าไม่มีใครวอกแวก แต่แรงพอกัน คงต้องต้มน้ำรออีกหลายตอน(รึป่าว) หึหึ รอดูว่าพี่เสือจะปากพาจนไปถึงไหน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 02-01-2015 20:53:36

พี่เสือ!!!!!!!!!!!!!! :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

ปล.เป็นเรา เราก็ไม่ยอม เรื่องไรให้แฟนเก่านั่งหน้า เราแฟนปัจจุบันนั่งหลัง สมองไม่มีคิดหรอพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 02-01-2015 21:01:56

คำพูดแต่ละคำนะเสือ  นึกถึงใจคนฟังไหม
ปิงมันเจ็บมาเยอะเพิ่มจากแกอีกหน่อยคงไม่เป็นไรหรอก ใช่ไหม
เหมือนรู้สึกว่าครั้งนี้ปิงจะไม่ง้อ ไม่กลับ ไปหาเสือนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 02-01-2015 21:03:07

ปิงโคตรงี่เง่าเลยว่ะ อ่านแล้วขัดใจจริงๆ :m31: :m31: 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 02-01-2015 21:05:21

หือม์ เจ็บนะเสือ พูดออกมาได้ไง ประเภทให้เกียรติผู้หญิงอีกล่ะมั๊งนี่

ที่ว่าปิงไร้สาระ มาทีหลังควรไปนั่งข้างหลังนั้น สมควรที่จะบอกปองดีๆอีกแบบหนึ่งเพราะว่าไงปิงก็เป็นแฟนคนปัจจุบัน น่าจะหา

อะไรมาครอบหมาในปากบ้างนะเสือ

เห็นทวงจูบก็นึกว่าโอเค หนทางยังอีกไกล *ถอนใจ*

หน่วงท้าย+ต้นปีเลยนะคุณหนม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 02-01-2015 21:06:49

ตบพี่เสือรัวๆๆๆๆ  :beat:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 02-01-2015 21:11:10

คู่นี้ต้องมาสายดราม่าค่ะ ทีมปิง  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Zarunghaja ที่ 02-01-2015 21:13:15

ทะเลาะกันอีกแล้วววววววว :katai1:
เสือน้าเสือออออออออพูดแรงตลอด อยากตบปากเสือด้วยปากจริงจริ๊งงงงงง :katai3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 02-01-2015 21:13:56

ปิงอย่ายอม สู้ๆนะ มาก่อนมาหลังไม่สำคัญ เพราะเราเป็นคนปัจจุบันนะ
เสือคะ ปากทำเรื่องอีกแล้วนะ หวานกันได้ไม่เท่าไรเลย :เฮ้อ:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: felin_kkr ที่ 02-01-2015 21:18:34

กะมาเอาความฟิน อ่านจบ ช็อคเลย ม่ายยยยยยยยยยยยยย :ling1: :ling1:
 :z3: :hao5: :hao5: :o12: :sad4: :z13: :a5: :a5: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 02-01-2015 21:21:41

ทำไมอ่านแล้วสงสารเสือยังไงไม่รู้ เห้อออ  :เฮ้อ: งานนี้ปิงงี่เง่านะเราว่า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 02-01-2015 21:25:31

กรรม :sad2:
บรรยากาศสดใสได้แปปเดียวอ่ะ
อึมครึมอีกแล้ว จะเข้าสู่ดราม่าอีกแล้วเหรอเนี้ย
พี่เพลียยยยยยย :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 02-01-2015 21:33:54

เสืออาจจะไม่ได้คิดอะไร คงคิดว่าจบกับคนนั้นไปแล้ว
อีพี่เสืออาจจะไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าจะเจอปิงระหว่างที่จะไปส่งผู้หญิงคนนั้น
แต่ที่ปิงหึงก็ไม่แปลกอ่ะ ถึงจะมีใครมาบอกว่าทำไมไม่ฟังเหตุผลของเสือบ้าง
แหม ก็พี่เสือมันปากหมาขนาดนั้น ก็พูดอะไรให้มันเคลียร์ๆ
แต่ถ้าเจอสถานการณ์อย่างปิงกับตัวเองก็จะเข้าใจเอง ว่าทำไมปิงต้องหึง

ค่อยสมกับเป็นเรื่องนี้ หัวเราะ  :laugh: เขิน  :-[ และร้องไห้ในตอนเดียวกัน  :o12:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 02-01-2015 21:38:02

ค้างมากมายอะ มาต่อด่วนนน :mew2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 02-01-2015 21:44:00

คือเป็นคนนึงที่เชียร์ให้ปิงหนีพี่เสือมาตั้งแต่ช่วงที่พี่เสือปากหมาก่อนคบกันละ เชียร์มาทุกตอนถ้าไรเตอร์จำได้
แต่สถานการณ์ตอนนี้มันเหมือนแบบ ไม่ทันละป่ะ มันเลยดูปิงงี่เง่าแบบตลกๆอ่ะ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็ทนมาได้ตลอดนะ
เราว่าก่อนหน้านี้เสือพูดแรงกว่านี้อีก น่าตบกว่านี้เยอะอ่ะ อันนี้คือแบบแทบไม่มีอะไรเลย แล้วปิงงี่เง่าไปเองมากกว่า
มันเหมือนไม่ค่อย reasonable อ่ะค่ะ เพราะก่อนหน้านี้มันแรงกว่านี้มากจริงๆนะ ว่าว่าแบบง่าย ไปกับใครก็ได้ ชอบอ่อย งี้ =____=
เซ็งนิดๆค่ะ เหมือนมันสายไปหน่อย แถมยังประชดได้แบบ เฮ้ออออออ จริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: MaEwA ที่ 02-01-2015 21:47:02

 :z6: :z6:  พี่เสืออออออ ปากปีจอแต่ต้นปีเลยยยยย โอยยยย ท้องอืดๆ มาม่าหม้อใหญ่เสือนี่ปาก...ไม่เปลี่ยนเลย โอยยน 
เป็นใครก็เจ็บโดนแฟนตัวเองพุดแบบนั้น  :m31:  แงงงงงง     

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 02-01-2015 21:51:08

 :z3: :z3: :z3:
แง่งงงงงงงงงงงง :serius2: ก่อนจะฆ่าพี่เสือคนที่น่าฆ่าก็พี่หนมนี่ล่ะ  :angry2: อ๊ากกกก :katai1:
ศุกร์แรกของปีมันควรจะหวานๆสิคะ นี่อัลไล!!! แลดูหน่วงๆทั้งปิง ทั้งไทเลยอ่ะ
แลดูไหวหวั่นมากอ่ะ อย่านะ!! อย่ามาทำร้ายกันนะ โปรดเอาความดราม่าไปลงที่ #Choiceต้องเลือก (ห๊ะ?)
งื้อออ ไม่อยากดราม่าเลยนะรู้ยัง
ถึงพี่เสือจะปากหมา แต่ปิงก็ใจร้อน แต่ก็เข้าใจนะว่าถ้าเจอแบบนี้คงไม่ยืนยิ้มหรอก
แต่ปิงก็ไม่น่าไปยิ้มให้ไอ้หนึ่งอะไรนั่นนะ แหม่...ไหวหวั่นตรงคณะวิศวะ เรียกพี่ฮิมออกมาแป๊บ อั๊ย!! (ไม่เกี่ยว?แต่ขอเอี่ยวนิดนึง)
ยังไงก็สู้ๆนะคะ รอความไม่ดราม่าอยู่น้าาา
 :hao7: :hao7: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 02-01-2015 22:00:15

มันต้องมีเรื่องอะไรสิน่า
เหมือนเสือจะไม่คิดอะไร เหมือนจะเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อย
แต่ปิงเห็นเรื่องใหญ่ เรื่องมาก่อนมาหลังนี่ เป็นปมของปิงอะไรมั้ย

สงสารทั้งคู่ แต่ก็หมั่นไส้ทั้งคู่ด้วย ไม่คุยกันด้วยเหตุผลเลยน๊อ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 02-01-2015 22:05:23

คือบางทีพี่เสือก็ดูไม่คิดส้น...ไรเลย - -"

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 02-01-2015 22:06:50

ความรักกับปากหมาๆและเสียงนกเสียงกากากๆ

ถ้าเป็นความอดทนยังไงก็มีขีดจำกัด

แต่ถ้าเป็นความเข้าใจคงรักกันยืนยาว


หวังว่าคงรักกันอย่าเข้าใจกัน

ได้ยินไหมย่ะพี่เสือปากหมา

เรื่องบางเรื่องมันหยอกกันไม่ได้ย่ะ!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 02-01-2015 22:12:34

หวานไม่นานจริมๆ เฮ้ออออออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 02-01-2015 22:28:09

เข้าใจว่าเห็ปิงเป็นผู้ชาย...แต่ปิงเป็นแฟนคนปจบ.มรึงนะพี่เสือ ถ้าคุยไม่รู้เรื่องไปโดดสระน้ำมหาลัยมรึงตายซะ...

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Takarajung_TK ที่ 02-01-2015 22:32:19

เสือ นี่เป็นพวกปากหมาพาซวยนะเนี่ย
พวกปากแบบนี้ไม่ถูกโฉลกกับเราเลย
ไม่ชอบมากๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 02-01-2015 22:51:27

เอาจริงเราว่าปิงก็ควรจะนั่งหลังนะเว้ยย
ยังไม่ทันอะไรเลยโวยวายไปก่อนละ
แต่อิพี่เสือก็ปากวอนไง แต่ละคำทำร้ายจิตใจคนฟังมาก
พอกันทั้งคู่เลย ดูดิใครจะมาง้อกันก่อน ขอทายว่าพี่เสือแน่ๆ ๕๕๕๕๕๕๕๕

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 02-01-2015 23:36:30

#ทีมปิง   

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-01-2015 00:08:22

หวานกันมาหลายตอน มาม่ามาแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: jaynos ที่ 03-01-2015 00:12:44

 :z6: :z6: :z6: :z6:
ขอระบายอารมณ์ก่อนเลย

“ ไร้สาระ  มึงมาทีหลังก็ไปนั่งหลังสิ "

มันมีจริงนะ บางคนที่ให้ความสำคัญกับคนอื่นมากว่าคนข้างตัวอ่ะ 

ปิงไปเหอะ ต่อให้รัก แต่ถ้าชอบทำร้ายจิตใจกัน ก็อย่าอยู่แม่งเลย

 :o12:  :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 03-01-2015 00:45:41

สมน้ำหน้าเสือ ปากพาจนนะ
ปิงช้ำเพราะคำพูดแกมาหลายทีล่ะ
ส่วนปิงเอะอะคิดมากตลอดคนมีปม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 03-01-2015 01:02:44

 :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 03-01-2015 01:39:34

นายเอกพูดถูกต้องที่สุดแล้ว ยอมก็จริงแต่ไม่ใช่ทุกอย่าง มันทำได้เราก็ทำได้เหมือนกัน
เสือมันจะได้รู้ว่าเราไม่ใช่ของตายและพร้อมที่จะไปจากมันได้ทุกเมื่อเหมือนกัน
และที่สำคัญมันทำได้เราก็ทำได้และถ้าเสือมันไม่อยากให้เราทำแบบไหนมันก็ต้องไม่ทำให้เราเห็เป็นตัวอย่างก่อน
ชอบนายเอกแบบนี้มากกกกกกกกกกก เด็ดดวงได้ใจ ใจเด็ดใจถึงสุดๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: lazat.mchub ที่ 03-01-2015 02:35:56

จะว่าเสือผิดก็ผิด จะว่าปิงไม่มีเหตุผลก็ใช่ แต่เราเป็นปิงเราก็ไม่ยอมวะ  555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 03-01-2015 23:30:13

ตอนปีใหม่ยังหวานเชี้ยบอยู่เลย ตอนนี้ดราม่าซะแล้ว
ปิงดูไม่มีเหตุผลแค่ไปนั่งข้างหลัง แต่มานึกถ้าเป็นเราก็คงไม่ยอมอ่ะ ได้ไงล่ะ
พี่เสือจะง้อไหมรอบนี้

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 04-01-2015 00:19:36

อ่านตอนหวานๆ เสร็จ ตบด้วยตอนท้าย บอกได้คำเดียวว่า  :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เสือทำไม่ถูกอย่างแรง เป็นตรู ตรูก็ไม่ยอมเหมือนกัน  :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: yisren. ที่ 04-01-2015 00:31:19

อิพี่เสืออออ แต่ละคำพูด หื้มมมมมมมมมมมมม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: yut1402 ที่ 04-01-2015 19:45:59

ได้ใจ สาดดดดดดดดดดดดๆ มาต่อเร็วๆ นะ รักคนเขียนจัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 05-01-2015 05:42:30

ปวดตับ!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: palm-metto ที่ 05-01-2015 19:31:50

โอ้ยยย

อิพี่เสือ ปากหมาจนได้เรื่องนะ
กะอีแค่แก้ไขคำพูดที่ตัวเองพูด มันจะไปยากอะไร ทำไมต้องทำร้ายจิตใจกันด้วยว่ะ นี่ไม่เข้าใจเลย

ถ้าจะปากแข็งขนาดนี้อ่านะ
นี่สงสารปิงน่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: honey_noii ที่ 06-01-2015 20:19:59

 :mew6: :mew6: :katai1:ขาดตอนสุดๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 06-01-2015 22:42:15

มาเถอะนะ อยากอ่านแล้ว :mew6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 08-01-2015 00:38:29

อะไรคือค้าง มาต่อตอนล่าสุดเถอะนะ

ตามมาอ่านจาก bts เลย เห็นแบบนี้ทำเอาเราชะงักเลยนะ

ไม่กล้าอ่านต่อแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 08-01-2015 07:03:48

หนมๆยังไม่มาอีกหรืออออ
คิดถึงเสือปิงงง :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 08-01-2015 14:00:29

อิพี่เสือปากหมาจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 23 // 2.1.58} #หน้า 23
เริ่มหัวข้อโดย: honey_noii ที่ 09-01-2015 16:12:38

สงสารน้องปิงปิง :monkeysad: :monkeysad:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 09-01-2015 21:19:02

ตอนที่ 24

ขาที่เดินตรงมาเรื่อยๆ ห่างออกมาจากเสือเรื่องๆ หน้าตาหงุดหงิดของผมตอนที่เดินเข้าไปหา หนึ่ง มันยิ้มก่อนจะเดินเข้ามาหาผมเหมือนกัน

" นี่อย่าบอกว่าทะเลาะกันนะ " 

“ อื้ม " ผมพยักหน้า  " แล้วมึงมาทำอะไรที่คณะวิศวะ "

" มาหามึง " หนึ่งที่หยุดอยู่หน้าผม มองไปทางเสือมันหัวเราะ เสียงเร่งเครื่องยนต์ที่ดังกระหึ่มผมหันไปมองทางเสือ มันเร่งเครื่องยนต์ก่อนจะขับพุ่งเข้ามาหาผม

“ ระวัง!! " หนึ่งดึงผมให้เข้ามาหา ตัวเราล้มทับกันอยู่ข้างฟุตบาท

“ โอ๊ย ไอ้เชี้ย!! "

“ แม่งคิดจะชนเมียมันจริงๆเลยรึไงวะ " หนึ่งจับตัวผมไว้มันมองหน้า " ไม่เป็นอะไรนะ "

“ อื้ม ขอบใจนะ "

“ ไม่เป็นไร " ผมดึงตัวเองขึ้นมามันก็ลุกขึ้น " โกธกันท่าไหนว่ะ มันถึงจะทำถึงขนาดนั้น " ไม่ได้ตอบคำถามของมันพอเป็นแบบนั้น หนึ่งก็บอกปัด " ช่างมันเถอะ เดี๋ยวก็ดีกัน "

“ ไม่คิดงั้น " ว่าแบบนั้น คนที่ปลอบใจก็ทำได้แค่หัวเราะแห้งๆ

“ อย่าคิดมาก ไปกูไปส่งที่คอนโด "

“ อื้ม " เดินไปที่หน้าคณะของมัน กลุ่มผู้ชายวิศวะเพื่อนร่วมคณะโหแซวผม

“ ยังกับในละครเลยเว้ย มีล้มทับกันด้วย เนื้อคู่มึงเปล่าวะ ไอ้หนึ่ง "

“ บ้า ไม่ใช่เว้ย เมียไอ้เสือ แต่กิ๊กเก่ากู กิ้วๆ " มันว่าแบบนั้น ก่อนที่ผู้ชายในโต๊ะนั่นจะเลื่อนที่ให้ผมนั่ง " รู้หน้าที่ เชียวนะพวกมึง "

“ นั่งก่อนครับ นั่งก่อน "

“ ขอบคุณนะ "

“ นั่งตรงนี้ก่อนนะ กูจะไปเอารถ อย่าจีบนะเว้ย กูรู้ กูบอกไอ้เสือ "

“ อย่ากับจะกลัว " ผู้ชายหน้าตาคม กับหนวดที่ทำให้หน้าตายิ่งดูดีขึ้น

“ งั้นกูจะบอก ไอ้หยุ่น มึงคงไม่กลัวสินะ " หนึ่งว่าแบบนั้น รอยยิ้มที่ยิ้มอยู่ก็เสหน้าไปทางอื่น " ฝากด้วย เดี๋ยวกูมา "

“ ถ้ามึงกลับมาแล้ว ปิงไม่อยู่มึงก็ไม่สงสัยนะ " เพื่อนอีกคนว่า ทุกคนโห่กันออกมา สมกับเป็นคณะวิศวะจริงๆ

“ รู้ได้ไงวะ ว่ากูชื่อปิง "

“ ก็..” เสียงกำลังจะพูดแต่เงียบลงไป หนึ่งก็พูดสวนขึ้น

“ ก็มึงเป็นแฟนเสือ ใครๆ ก็ต้องรู้อยู่แล้ว ใช่มั้ย "

“ ใช่แล้ว " ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน แต่ก็พอรู้ว่าไม่ใช่อย่างงั้น

“ กูไปเอารถก่อน เดี๋ยวมา "

“ อื้ม " พยักหน้าให้หนึ่ง ผมหันมายิ้มกับคนที่นั่งอยู่รอบๆโต๊ะ ผมมองผู้ชายคนนึงที่คุ้นหน้า " นี่ กูคุ้นหน้ามึงจัง "

“ กูเหรอ " มันชี้หน้าเข้าหาตัวเอง ผมก็พยักหน้า " อ้อ คงที่มหาลัยมึงมั้ง แฟนกูก็เรียนที่นั่น "

“ แฟน " พยักหน้าให้ เป็นคนที่หน้าตาดีชะมัดเลย ตาคมๆกับหนวดที่มีมันพอทำให้ดูแล้วรู้สึกยิ่งเสริมให้ดูดีอย่างน่าประหลาด " หยุ่น ที่เรียนอินเตอร์เปล่าวะ "

“ อื้ม รุ่นน้องมึงสินะ "

“ เพื่อนไอ้ไฟ "

“ ถูกเลย " มันยิ้มให้ผม เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นดีชะมัด

" ก็ว่าทำไมคุ้นหน้า "

“ กูก็คุ้นหน้ามึงนะ "

“ มีคนที่ไม่คุ้นหน้ากูด้วยเหรอ " หัวเราะออกมาแบบนั้น ทุกคนทั้งโต๊ะก็หันมามอง

“ แล้วออกไปกับไอ้หนึ่ง เสือมันไม่ยิ่งโกรธเหรอว่ะ "

“ กูคิดว่ากูควรยอมในเรื่องที่กูสมควรยอม ความรักไม่ใช่ว่าเราต้องยอมไปทุกเรื่องหรอก วันนี้กูคงได้รับข้ออ้างประมาณว่า มันไม่คิดอะไรเค้า แล้วกูก็จะบอกเหมือนกัน ว่ากูก็ไม่ได้คิดอะไร ของแบบนี้ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน มันก็สนุกดีนะ "

บรึ้น บรึ้น เสียงแตรรถยนต์ดังขึ้น ผมหันไปมองก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่ตัวเองนั่ง " ขอบคุณนะ ที่นั่งคุยเป็นเพื่อน ไปละ "

“ แฟนเผลอแล้วเจอกันนะ " เพื่อนในโต๊ะผมหันไปยิ้มก่อนจะพยักหน้า

“ เลิกกับแฟนแล้วมาคบกันนะ "

“ ฮ่าๆ " ผมหัวเราะ ตอนที่เดินมาถึงรถหนึ่งก็เปิดกระจกแซวเพื่อนตัวเอง

“ เห็นคนสวยๆไม่ได้เลยนะพวกมึง "

“ ไม่แซวแล้วมันผิดคอนเซ็ปวิศวะเว้ย " เพื่อนมันโต้กลับไป ผมเข้าไปนั่งในรถก่อนจะปิดกระจกหนึ่งก็หันมายิ้ม

“ ไม่เหมือนปิงเลยนะ ดูพูดน้อย เรียบร้อยจัง "

“ เหรอ " ผมว่าแค่นั้น ตอนที่หันออกไปนอกหน้าต่าง เสียงหัวเราะข้างๆก็ดังขึ้นมา 

“ มันก็เป็นแบบนั้นเหละ เป็นแบบนั้นมานานแล้ว "

“ หมายถึงใคร เสือเหรอ " ผมหันไปถามอีกคนก็พยักหน้า

“ ใช่นะสิ ดูเหมือนไม่แคร์อะไร แต่จริงๆก็แคร์นะ " หนึ่งว่า " เหมือนตอนที่มันจะคบกับมึง มันก็มาหากูนะ "

“ มาหามึง " ผมหันไปมองหน้าหนึ่ง มันก็พยักหน้า  " เพื่อ ? เกี่ยวอะไรกัน "

“  มันคงเห็นว่ากูกับมึงกิ๊กกันละมั้ง " ลืมไปเลยว่าตอนที่เจอมันครั้งแรก ผมก็มาหาหนึ่งที่นี่ ที่คณะของมัน " ไอ้เสือแคร์คนที่มันรัก แล้วก็ เพื่อนมันทุกคน แม้ว่านิสัยมันจะออกขวางโลกแต่ถ้าเป็นเพื่อนกับมันก็จะรู้ว่า นั่นก็เพราะว่ามันเป็นคนที่ถูกเลี้ยงแบบไม่ให้ใส่ใจใครตั้งแต่เด็กๆ คนแบบมันต้องใช้ความเข้าใจในการเข้าใจ "

“ เหรอ "

“ ตอนที่มันมาบอกกูโคตรตกใจ เดินเข้ามานิ่งๆแล้วบอก ' ปิงเป็นของกูแล้ว เลิกยุ่งซะ " แค่นั้นสั้นๆ ยังไม่ทันให้ถามอะไร พี่ท่านก็เดินหนีกูไปซะล่ะ " ผมหลุดยิ้มออกมาตอนที่หนึ่งพูดคำนั้น " กูขอพูดตรงๆนะปิง "

“ อะไร "

“ กูไม่รู้ว่ามึงทะเลาะอะไร แต่ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง มึงให้อภัยมันเถอะ คนอย่างมันที่มาจริงจังกับคนอย่างมึง กูคิดว่ามันต้องมีอะไรมากกว่าคำว่า รัก กับ หลง กูคิดว่า กูพูดแค่นี้มึงคงเข้าใจ "

“ ในสายตาของคนอื่น คนอย่างกูอาจไม่มีค่าที่จะต่อรองคนอย่างมันนะหนึ่ง หลายคนคงคิดว่ามันมาเอากูก็ดีเท่าไหร่แล้วเรื่องแค่นี้ทำไมไม่ทนยังจะต้องการอะไรอีก แต่บอกไว้ตรงนี้เลย กูมีค่ามากกว่านั้นอย่างน้อยก็ในความคิดของกู ถ้ามันไม่ใช่ กูไม่ทน กูมีหัวใจ แล้วมันก็ไม่ได้ทนได้ทุกเรื่อง "

“ งั้นก็ตามใจแล้วกัน " พูดแค่นั้น หนึ่งก็หันไปสนใจทางข้างหน้า มันเหลือบมองผมเป็นระยะ ก่อนจะเอ่ยออกมา " นี่ ที่พูดมาเมื่อกี้ไม่ได้หมายความว่ามึงไม่มีค่า "

“ อื้ม " แต่จริงๆก็คิดแบบนั้น ผมหัวเราะเยะตัวเอง ทั้งๆที่เป็นแบบนี้แต่ก็ยังทิฐิสูง  " นี่ กูถามอะไรหน่อยสิ "

“ อะไร "

“ เสือนะ มันทำไมถึงเลิกกับมิตาวะ "

“ ทำไมอยู่ๆถึงถามเรื่องนี้ "

“ ก็แค่อยากรู้ "

“ ก็ตั้งแต่เข้ามามหาลัยใหม่ๆ มิตาเป็นดาวบัญชี ที่ตอนนั้นก็ดังมากๆเพราะเค้าสวย บอกได้เลยว่าสเป็คไอ้เสือล่ะ เรียบร้อยแล้วก็น่ารัก พูดกันตามเนื้อผ้ามันก็เหมาะสมกัน แต่ที่เลิกกันกูก็ไม่รู้ อยู่ๆมันก็ไม่เดินด้วยกัน พอไปถามไอ้เสือ มันก็บอกว่าเบื่อแล้ว แต่มิตามันก็รักนั่นเหละ เหมือนกับว่า คนสองคนเหมาะสมกันตัวเองก็จริงจัง ตอนนี้ก็เลยยังคอยตามไอ้เสืออยู่ตลอด  "

“ แต่มันก็ไม่ขัดนิ " จากที่เห็นก็ไมไ่ด้แสดงทีท่าว่ารำคาญอะไร

“ คงเพราะสงสารมั้ง ก็ผู้หญิงเค้าเป็นพวกใสๆเรียบร้อย ลูกแหง่อะไรพวกนั้น เสียงหวานๆอ้อนนิดๆหน่อยๆก็คงใจอ่อนแล้ว "

“ ไม่ยักรู้ว่ามันจะใจอ่อนกับเค้าเป็นด้วย " หนึ่งหัวเราะออกมา มันมองหน้าผม

“ เออ ใช่  กูเคยได้ยินเพื่อนมันเล่าว่า ไอ้เสือที่คบกับมิตาได้นานจริงๆไม่ใช่หรอก เหมือนผู้หญิงหลอกคนอื่นว่ายังคบ ยังแสดงความเป็นเจ้าของ ทั้งๆที่จริงแล้วก็เลิกไปนานแล้ว คบกันไม่กี่เดือนเอง แต่ก็ก็คิดว่างั้นเหละ คบคนเรียบร้อยน่าเบื่อจะตาย สู้คนแรงๆไม่ได้เร้าใจกว่าเยอะ "

“ หึ มึงคงไม่เคยเห็นพวกข้างนอกใสๆ ข้างในเป็นโพรงสินะ "

“ หมายความว่าไง "

“ ก็ตามที่พูดนั่นเหละ พวกที่ต่อหน้าเหมือนจะเรียบร้อย แต่พอขึ้นเตียงก็เก่งทุกท่าชำนาญทุกการสอดใส่ไง "

“ แล้วนี่จะเอายังไง "

“ อะไร ยังไง เรื่องไอ้เสือนะเหรอ "

“ ไม่รู้สิ " ผมบอกแบบนั้นตอนที่มองออกไปนอกหน้าต่าง " ไม่รู้เลยจริงๆ "

“ เอาล่ะ ถึงแล้ว " หนึ่งจอดรถหน้าคอนโดของผม ปลดสายรัดนิรภัยก่อนจะเปิดประตู หนึ่งจับมือผมไว้ " นี่ "

“ หื้ม มีอะไร "

“ ถ้ามึงเลิกกับเสือ มาจริงจังกับกูอีกครั้งได้เปล่า " สีหน้าของมันจริงจัง แต่ถึงอย่างงั้นผมไม่คิดว่า หนึ่งจะทนได้หรอกถ้ามันมาเจออะไรแบบที่เสือเจอในหลายๆครั้ง

“ อย่าดีกว่า เป็นเพื่อนกันก็ดีแล้ว "

“ อย่างงั้นเหรอ "

“ มันยั่งยืนกว่าการเป็นแฟนกันนะ มึงไม่คิดงั้นเหรอ " ผมเดินลงมาจากรถ ยืนรออยู่สักพักรอให้รถที่ขับมาส่งเคลื่อนออกไป ก่อนจะเดินเข้าไปในคอนโด " เพราะบางทีเรื่องของกูกับเสืออาจจะจบลงแค่นี้ก็ได้ "

ขี้นลิฟท์มาบนห้อง หย่อนตัวเองลงนั่งบนโซฟาก่อนจะหลับตาสนิท ภาพที่ผมเห็นยังคงเป็นภาพนั้นที่ฉายเข้ามาเรื่อยไม่มีหยุดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภาพที่ผู้หญิงคนนั้นกับมันเดินขึ้นรถไปด้วยกัน คำพูดทุกคำพูดที่มันพูดกับผม ' มาทีหลังก็ไปนั่งหลังสิ ' น้ำตาที่ไหลออกมา คนอย่างผมต้องมาเจ็บกับคำพูดธรรมดาๆแค่นี้นะเหรอ  " น่าสมเพชชะมัด "  ทั้งเจ็บแล้วก็โกรธ

กริ้ง   มองดูโทรศัพท์ที่มีข้อความส่งเข้ามา เป็นข้อความของไอ้ไท ' เป็นยังไงบ้าง ' มันถามเข้ามาแบบนั้นผมก็กดปิดแล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม มันก็ส่งมาอีกครั้ง ' อ่านแต่ไม่ตอบ หมายความว่าไงวะ '

“ ไม่อยากจะตอบแล้วทำไมต้องตอบว่ะ ไม่มีอารมณ์เว้ย " พูดออกไปแม้มันจะไม่ได้ยิน ผมมองไปรอบๆห้องของตัวเองก่อนจะหัวเราะออกมา " นี่ห้องกูนะ ทำไมพอกลับมาอยู่แล้วต้องรู้สึกแปลกๆด้วย " 

ครืน ครืน ครืน

“ มีอะไร " ในที่สุดก็โทรมาจนได้เพราะความอยากรู้

“ ตกลงเป็นยังไงบ้าง ส่งข้อความมาก็ไม่ตอบนะไอ้เหี้ย " ไอ้ไทว่า ผมก็ถอนหายใจ

“ ไม่อยากจะพูดอะไรตอนนี้ว่ะ เพิ่งโดนทำร้ายจิตใจอย่างหนักมา ไม่มีอารมณ์ "

“ ขนาดนั้นเลย "

“ เออ ขนาดนั้น " ยิ่งกว่านั้นด้วยซ้ำไป ผมพูดให้ดูติดตลกไม่อยากให้เพื่อนคิดมาก ลุกขึ้นจากโซฟาที่นอนผมเดินไปจัดภาพของตัวเองที่ตั้งอยู่รอบๆห้องก่อนจะสะดุดกับสิ่งสิ่งนึง " หายไม่ไหนวะ "

“ อะไรหายไป "

“ ภาพกู ไม่รู้ว่าหายไปไหน  " ผมซ้ายมองขวา ผมคิดว่าบางทีอาจจะหล่นอยู่แถวๆนั้น แม้ความเป็นไปได้จะน้อยเอามากๆด็ตามที

“ อ้าว หล่นเปล่า "

“ หาแล้ว แต่เหมือนจะไม่มีว่ะ "

“ โดนขโมยเปล่า มึงพาใครเข้าห้องไปคนสุดท้าย " ไทถามผมก็คิด คนสุดท้าย รู้สึกว่าจะเป็นอาทิตย์ก่อน

“ ไอ้เสือ "

“ หึ คงเป็นมันนั่นเหละ "

“ เอาไปทำเหี้ยอะไรวะ " สบถออกมาแบบนั้น ผมคว่ำกรอบรูปนั่นลง อยากจะยิ้มอีกแล้วพอคิดถึงการกระทำของมันที่ทำให้ผม ผมก็อยากจะยิ้มอีกแล้ว

“ ทำคุณไสย "

“ ไอ้ห่าคิดได้ " ผมว่าแบบนั้นอีกคนก็ได้แต่หัวเราะ แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรที่จะทำให้ขำแบบนั้น

“ นี่ ไปกินเหล้ากันมั๊ย "

“ ทำไมอยู่ๆถึงชวนวะ "

“ ก็มีแค่นี้เหละ ที่กูจะทำให้มึงสดชื่นได้ เดี๋ยวจะไปรับนะ "

“ หึ เออ จะคอยแล้วกัน " ผมวางสายก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองกรอบรูปว่างเปล่าที่ตั้งอยู่ ตอนที่กำลังตั้งคำถามว่ามันจะเอาไปทำอะไร เสียงข้อความเข้าก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เปิดหน้าจอมือถือขึ้นมา คนที่ส่งมาไม่ใช่ไอ้ไทเหมือนอย่างที่ผมคิด แต่เป็นคนที่ไม่คิดว่าจะส่งมา เสือเป็นคนส่งข้อความนี้มาให้ผม ข้อความที่ไม่มีอักษรเป็นแค่ภาพ ภาพเดียว  ภาพเสื้อผ้าและของใช้ของผมที่มันกองรวมกันอยู่บนพื้น  ก่อนข้อความอีกข้อความจะส่งตามมา

“ มาเก็บไปด้วย " ผมยิ้มเยาะออกมาตอนที่มันถ่ายภาพนี้ส่งมาให้ พิมข้อความตอบกลับไป

“ ทิ้งไปได้เลย กูหาใหม่ได้  อ้อ  มึงก็เหมือนกัน กูหาใหม่ได้ " ผมกดปิดโทรศัพท์ก่อนจะโยนลงบนโซฟา ใช่ ไม่ว่าอะไรกูก็หาใหม่ได้ คนรักเหี้ยๆแบบมึงก็เหมือนกัน
..................................................

ตกกลางคืนในเวลานัด ผับที่ไอ้ไทพามาในตอนกลางคืน ผมถอนหายใจออกมาตอนที่มันจอดตรงข้างๆรถคันนึงที่ผมคุ้นตา ผมหันไปมองหน้ามันที่ยิ้มแห้งๆก่อนจะพูดคำเดิมออกมา " ก็กูไม่ได้มานานแล้ว "

“ จงใจพากูมาก็บอก "

“ เปล่านะเว้ย แต่วันนี้มันมีเพลงแดนซ์กูกะจะพามึงมาเต้น แต่ที่ไอ้เสือมา อันนี้กูไม่เกี่ยว กูไม่รู้เรื่อง "

“ เหรอสัด กูตบมึงสักทีมึงคงรู้สินะ " ผมเหล่มองมันไอ้ไทก็ยิ้ม

“ น่าๆ ไม่รักก็ไม่ต้องไปสน หาหนุ่มคนใหม่เย้ยแม่งไปเลย " ไอ้ไทออกความคิดๆมาให้ ตอนที่ผมเปิดประตูเข้าไปเสียงเพลงที่เต้นกันกระหึ่มก็ดังออกมา เรามองไปรอบๆ ไม่มีโต๊ะนั่งแล้ว ผมตรงไปที่เค้าเตอร์

“ น้อง! สเมอร์นอฟ ว๊อดก้า ขวดเล็ก สองขวด เอาแบบไม่ผสมนะ " เหล้าขวดเล็กถูกยื่นมาตรงหน้าผมจ่ายตังค์ก่อนจะยื่นไปให้ไอ้ไท " เอาไป แล้วไปเต้นกัน "

“ เชี้ย มึงเล่นไอ้เหี้ยนี่เลยหรอ เบียร์พอมั้ง "

“ กลัวอะไร โทรไปบอกผัวมึงสิ ว่าถ้าเมามารับด้วย "

“ ตลก "  มันว่าแบบนั้นแต่ก็ลังเลที่จะหยิบมือถือขึ้นมา

“ เค้าเรียกว่า สแตนบายไว้ก่อน " ซัดว๊อดก้าที่อยู่ในมือเข้าปาก มันซี๊ดจนผมได้แต่หลับตาสนิท " ชื่นใจจริงๆ ไป วันนี้กูจะเอาให้ลืมไปเลย "

“ เมาตายแน่ๆ ไอ้เชี้ยปิง "

“ กลัวอะไรว่ะ กูมีมีึงอยู่ทั้งคน "  เสียงถอนหายใจของมันทำให้ผมนึกขำ ถ้าเทียบผมกับมันคนที่น่าจะเมาง่ายกว่าน่าจะเป็นมันมากกว่าไม่ใช่ผม

“ มีคนมองมึงอยู่ว่ะ มองมาทั้งโต๊ะเลย "

“ สนใจอะไร " ผมบอกแบบนั้น ไอ้ไทก็ยกมือขึ้นทักเพื่อนของมัน ผมไม่ได้หันไปมอง ไทก็หันมาพูดด้วย

“ ไอ้เชี้ยเสือแม่งแดกเหล้าอย่างเดียวเลยว่ะ มองมาที่กูเหมือนจะฆ่ากัน "

“ ช่างมันสิ " ผมกินเหล้าในมือที่กำลังถือ เพลงที่กำลังเล่นเอียงตัวไปมายกมือขึ้นเต้นอยู่ตรงหน้าไอ้ไทที่ก็เต้นไปพร้อมๆกับผม โต๊ะที่เสือนั่งอยู่ผมทำให้มันหายไปจากสายตาผมไม่ได้ ปากก็บอกว่าช่างแต่ตาก็มองอยู่ตลอดว่ามันมองอยู่รึเปล่า " ไอ้เชี้ย " ผมสถบออกไปแบบนั้นตอนที่สายตาจ้องกับมันพอดี

“ วู้วววว ขอเพลงที่มันส์ๆกว่านี้หน่อยสิว่ะ ร้อนจังเลยว่ะ " ผมพยายามลูบท้องของตัวเอง รู้สึกกินเหล้ามากเกินไปจนท้องร้อนไปหมด ตาก็เริ่มพล่าๆมัวๆ ผมจับไหล่ของไอ้ไท " ไท มึง เมายังวะ "

“ เมาเหี้ยอะไร กูยังเต็มขวด "

“ หงุดหงิดชิบหายไอ้เหี้ย " กินเหล้าเข้ามาจนหมดขวด ผมวางมันลงบนโต๊ะที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ " เอาของมึงมาหน่อย มึงไม่แดกกูแดกเอง ไอ้ควายโง่ชิบให้เหล้าแดกก็ไม่แดก "

“ หงุดหงิดเหี้ยอะไรนัก ถึงมาลงกับกู "   

“ ทั้งๆ.... ทั้งๆที่กูยืนอยู่ตรงนี้ทำไม มันไม่เดินมาง้อว่ะ มาดิ กูยืนอ่อยมึงอยู่ตรงนี้ไง " ผมว่าแบบนั้นตอนที่หัวเราะออกมา น้ำตามันก็ไหล " น้ำตากูกำลังไหล "

“ เชี้ยปิงมึง "

“ จบแล้วแน่ๆ จบแล้วแน่ๆเลยว่ะ นี่กูแพ้ให้แฟนเก่าคนสวยเรียบร้อยสเป็คไอ้เสือเหรอว่ะ ไอ้ห่า กูนี่ใคร กูมันปิงนะเว้ย ผู้ชายที่ใครๆก็อยากได้ คนสวยเลยนะเว้ย ไอ้ควายยย " ผมตะโกนออกไปไม่รู้ดังแค่ไหนแต่ไอ้ไทก็ปิดปากผมไว้ เสียงเพลงร็อคที่กำลังดัง ผมยิ้มกริ่มตอนที่ดนตรีของมันกำลังดังขึ้นมา

“  วู้ววววววว กูชอบเพลงนี้เลยนะ " ปากของผมมันอ้าปากร้องเพลงออกไป "  ให้เธอได้กับเค้า และจงโชคดีอย่ามีอะไรให้เสียใจ ส่วนตัวฉันจะลืมว่าเคยร้องไห้ ลืมว่าเคยต้องเป็นใคร ที่เธอไม่เอา!! "

“ เชี้ยปิง มึงแม่ง ทำตัวให้มันดีๆหน่อยดิว่ะ เมาแล้วนะเว้ย "

“ กูไม่ได้เมา  กูไม่ได้เมาเลยสักนิด สติกูยังครบถ้วนดี  " ผมยังรู้ตัวอยู่ ผมคิดแบบนั้นแต่ก็แค่อยากจะร้องไห้ อยากจะร้องเพลงออกมาดังๆ " ให้เธอได้กับเค้า และจงโชคดีอย่ามาอะไรให้เสียใจ ส่วนตัวฉันจะลืมว่าเคยร้องไห้ ลืมว่าเคยต้องเป็นใคร ลืมว่าเคยต้องเสียใจ ที่เธอไม่เอา "

“ เชี้ยปิง " เสียงถอนหายใจของมัน ผมยิ้มออกมาก่อนจะตบลงเบาๆที่ไหล่มัน " ปวดฉี่ว่ะ "

“ ไปดิ ตรงนั้นนะ "

“ กูทิ้งมึงไปไม่ได้ "

“ ไม่มีใครมาหิ้วกูไปหรอก " ผมบอกมันแบบนั้น ดึงตัวเองให้ออกห่างจากมัน ผมพยักหน้าอีกคนก็ยังนิ่ง " ไปดิ ไปๆ อย่ามาอั้นไว้ ไม่ดีนะ กูจะยืนร้องเพลงอยู่ตรงนี้ ให้เธอได้กับเค้าแล้วจงโชดี "

“ เพลงมันจบไปแล้วไอ้เชี้ย " ดึงมือผมที่กำลังชุขึ้นสูงนั้นลง

“ อ๋อเหรอ " ยิ้มกว้างให้มัน ไทที่ยิ้มกลับมามันมือมันยกขึ้นมาลูบหัวผม อุ่นจังเลยว่ะ มืออุ่นๆแบบนี้เหมือนมือของมันคนนั้นเลย " เสือ จะไม่ง้อกูหน่อยเหรอ กูงอนมึงอยู่นะ จะไม่ง้อจริงๆเหรอ "

“ มานี่มา " มือคู่นั้นดึงผมให้เดินไปนั่ง " นั่งตรงนี้เดี๋ยวกูมา ฝากด้วยนะมันเมามากแล้ว กูไปฉี่ เดี๋ยวมารับ "

“ อะไรว่ะ " ผมหันซ้ายมองขวา หน้าตาของคนนั่งข้างๆ เบลอจนผมมองไม่ชัดว่าเป็นใคร เหมือนไอ้เสือเลยในความคิดของผมบอกแบบนั้น จ้องอยู่นานพอหันไปอีกทางก็เหมือนว่ามันนั่งอยู่ทางนี้อีก สะบัดหัวสองสามทีผมพยายามลุกขึ้น

“ จะไปไหน " เสียงที่ถามผม มือที่จับมือของผมไว้

“ ยุ่งไรด้วยว่ะ เรื่องของกู เสือกจริง ปล่อย " ผมสะบัดมือมันออกมา ตอนที่เดินออกไปก็ชนคนนู้น คนนี้เยอะแยะไปหมด " ขอโทษนะ ขอโทษแต่ของทางให้กูหน่อยนะ ขอโทษนะ ขอโทษที "

ผมเดินเดินแทรกตัวออกมานอนร้าน ถอนหายใจออกมาตอนที่รู้สึกว่าข้างนอกลมเย็นแล้วก็สดชื่นมากกว่าข้างในขนาดไหน เหล้าในมือยังถืออยู่ ผมยกมันขึ้นดื่ม แต่มือนึงก็รั้งเอาไว้ " อื้ออ ปล่อยเหล้าของกูนะ "

“ พอได้แล้ว "

“ เสือกอะไรด้วยว่ะ คนมันจะกิน " ขวดที่กำลังจรดริมฝีปาก ลิ้นที่กำลังได้รสหวานๆ แต่ยังไม่ทันจะกลืนลงคอขวดนั้นก็ถูกกระชากออกไป มันถูกทิ้งลงตรงนั้น ผมรีบก้มลงไปเก็บ  “ อย่าทิ้งของกูนะ! ดีจัง ยังมีเหล้าเหลืออยู่อีกนิดหน่อย "

“ เป็นเหี้ยอะไร "

“ แล้วเสือกอะไรมึงว่ะ " ผมหันไปหา ใต้แสงไฟที่ผมหันไปจ้องมันเพราะความโกรธ คนที่ไม่คิดว่าจะหันไปเจอก็ยืนอยู่ตรงนั้น ผมพูดออกไปเสียงเบาๆ " เสือก "

“ มานี่เลย "

“ ไม่ไป " ผมสะบัดมือมันออกมา แต่ก็ไม่ได้ง่ายดายแบบนั้น มือของมันที่จับแขนผมนั้นแรงเกินกว่าจะสะบัดแล้วหลุดออกง่ายๆ " ถึงคนอย่างกูจะมาทีหลังแต่ก็ไม่นั่งหลังเว้ย ไม่มีวันนั่งหลังเด็ดขาด "

“ อย่าเรื่องมาก ไปขึ้นรถ "

“ กูไม่ไป!! " เสียงตะโกนของผมดังลั่น ตอนที่มองหน้ามันทุกอย่างก็เหมือนว่าจะ มัวไปหมด ใช่ น้ำตาของผมมันกำลังจะไหล  " เลิกใช้คำพูดบังคับกูสักที กูไม่ไป ทำไมกูต้องไปด้วย กูโกรธมึงอยู่ มึงง้อกูสิ ง้อกูสิไอ้เหี้ย ไม่ใช่เอาแต่บังคับ พูดจาดีๆกับกู ง้อกูบ้างสิ ไม่ใช่ให้กูต้องทำตามมึงทุกอย่าง กูไม่ทำเว้ย ปล่อยกู กูจะไม่ทำอะไรตามใจมึงอีกแล้ว ไม่มีวันทำ จะไม่ทำแล้ว อึก ฮือๆ กูจะไม่ทำอีกแล้ว " น้ำตาของผมมันไหลออกมา ตัวที่ไร้เรี่ยวร้องผมทรุดลงกับพื้น " ทั้งๆที่มึงผิดแท้ๆ แต่ทำไมไม่ง้อกูบ้าง มึงเอาเสื้อผ้ากูไปทิ้ง มึงบอกว่าถ้ากูไปแล้วอย่ากลับมา มึงบอกว่ากูมาทีหลัง กูมาทีหลังแล้วยังไงว่ะ กูไม่ใช่คนปัจจุบันที่อยู่กับมึงหรอกเหรอ หรือว่ากูมันไม่มีค่าเลย หรือเพราะกูเป็นแบบนี้กูเลยต้องทนมึงทุกอย่าง เอาแต่ใจตัวเองก็ไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนั้น กูยอมไม่มีมึงก็ได้ กูไม่ไปกับมึงแล้ว "

" ไม่ใช่แบบนั้น " เสียงเบาๆของมันที่บอก ร่างสูงที่ก้มลงมาหา มันย่อตัวลงก่อนจะถอนหายใจออกมา มือที่เช็ดน้ำตาให้ " ลุกขึ้นมา แล้วกลับบ้าน "

"  ง้อกูสิ "

“ ลุกขึ้น " สะบัดมือที่จับแขนของผมออก ผมนั่งลงบนพื้น พื้นที่มีแต่หิน " มันสกปรก "

“ ทำไมมึงไม่ง้อกูบ้าง ง้อกูสิ ง้อกูหน่อย กูโกรธมึงอยู่นะ จะไม่ง้อกูเลยเหรอ กูไม่สำคัญขนาดนั้นเลยเหรอหรือว่าการง้อคนอย่างกูมันน่าอาย "

“ เด็กดื้อ " เข่าของเสือค้ำลงกับพื้นตรงที่ผมนั่ง พื้นที่สกปรกมันก้มลงมาจูบ " เด็กดื้อ "

“ ไม่ได้ดื้อ "

“ เด็กดื้อ " ว่าแบบนั้นอีกครั้ง แขนที่พยายามฉุดผมให้ลุกขึ้น เหมือนกับการกล่อมและชักจูงเด็กเล็กๆ

“ วันนี้ไปส่งเค้าที่ไหนมา แล้วทำไมต้องไป ทำไมให้มันนั่งหน้า ทำไมไล่กูไปนั่งหลัง ทำไมมึงทำแบบนั้น ทำไมมึงถึงเหี้ยแบบนั้น ทำไมมึงถึงต้องทำร้ายจิตใจของกูด้วย " ทุบลงไปบนอกของมัน ผมพลักมันทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ ทั้งหงุดหงิด จิตใจอ่อนแอของผมทำอะไรไม่ได้นอกจากทำได้แต่ทุบตีมันอยู่แบบนั้นแต่ถึงจะแบบนั้นแต่มันก็ไมไ่ด้ว่าอะไร หนำซ้ำยังนิ่งให้ตีอยู่แบบนั้นอีก  " ทำไมไม่มาง้อกูเลย ทำไมเห็นกูแล้วไม่เดินเข้ามาหา ทำไมไม่มาสนใจ "

“ บ้าจน พอใจยัง ถ้าพอใจแล้วก็ กลับบ้าน "

“ กูไม่กลับ " ผมหยุดทุกอย่างลง ลุกขึ้นยืนที่พื้นสกปรกที่ตัวเองนั่งคว้าเอาขวดเหล้าที่ตั้งอยู่ข้างๆนิดมือมาด้วย ผมหันหลัง " บอกแล้วไงว่าจะไม่ยอมมึงอีกแล้ว "

“ แต่ห้องกูที่ไม่มีมึงอยู่ มันเหงามากเลย  จะไม่กลับไปจริงๆเหรอ " ขาของผมนิ่งตอนที่มันพูดคำนั้น มือก็กำขวดเหล้าไว้แน่น " แล้วพรุ่งนี้ใครจะทำอาหารรสชาติแย่ๆให้กูกิน "

“ ไปบอกให้เค้าทำให้แดกสิ "

“ ไม่ได้อยากกินอาหารดีๆ อยากกินอาหารแย่ๆ ที่ต้องคิดหนักว่าถ้ากินไปจะเกิดอะไรขึ้นกับกระเพาะรึเปล่า " ทุกอย่างเงียบไปสักพัก ลมเย็นๆที่พัดโดนหน้าของผม น้ำตาได้แห้งหายไปแล้ว เหลือเพียงแค่คราบน้ำตาที่ยังคงเกาะติดอยู่บนใบหน้า " ที่ห้องกูไม่มีหมอนข้าง แล้วคืนนี้กูจะนอนกอดใคร "

“ นี่ มึงกำลังง้อเหรอ "

“ คิดว่าอย่างงั้น "

“ เสี่ยว " พูดออกไปแบบนั้น อีกคนก็ยกยิ้มออกมา

“ แล้วมันได้ผลบ้างมั้ย "

“ ไม่ได้ผลอะไรเลย " เสือเดินเข้ามาใกล้ตอนที่ผมพูดคำนั้น ตัวของมันก้มลงกอดผมเอาไว้  " กูจะต้องเริ่มต้นใหม่อีกกี่ครั้ง สำหรับความปากหมาของมึงที่ทำร้ายจิตใจกู "

“ ตลอดไป "

“ อย่าลืมว่ากูไม่ได้โง่ขนาดนั้น "

“ ก็แค่ อยากให้อยู่ตลอดไป "

“ แล้วทำไมต้องทำแบบนั้น "

“ เพราะว่า กูไม่มีหมอนข้างนะสิ "

   ' ก็แล้วทำไมไม่ไปซื้อ ' ผมอยากจะบอกมันไปแบบนั้นแต่มือที่กอดมันไว้แน่นก็สวนทางกับความรู้สึกเสียเหลือเกิน
ผมว่า คนที่โง่ที่สุด คือ คนที่มีความรัก ... และแน่นอนว่า ผมก็คือคนคนนั้น

" กูนี่.. โง่จริงๆเลย " 
..................................................


ความรู้สึกของคนเราไม่ว่าด้านไหน ย่อมมีขีดจำกัดของความอดทนซ่อนอยู่
ตอนนี้ไม่รู้จะเขียนทอล์คว่าอะไร
มีคนบอกว่า ปิงงี่เง่าไปหน่อยที่จะงอนในเรื่องนี้ เรามองว่ามันก็จริงนะ
แต่ว่า คำพูดของคนที่เรารักที่ทำให้เราเสียใจ ไม่จำเป็นต้องหยาบคายหรอก
แค่เป็นคำพูดที่สั้นๆที่ เราไม่อยากฟังจากปากของคนที่เรารัก นั่นก็เสียใจแล้ว

ปิงหายงอนง่ายจัง .. ความรักที่ปิงมีให้เสือ 
ทุ่มเท และ เต็มร้อย จากหลายๆตอนคงรู้ว่า ปากแรง แรด ร้าย แต่ก็ลูกแมวของพี่เสือเหละ

แต่พี่เสือก็อย่าลืมว่า แม้จะเป็นลูกแมว แต่เล็บก็คมอยู่นะ ...

เรื่องยังไม่จบ ฝากติดตามกันต่อไปปปปปป
นี่ขนาดไม่มีอะไรจะพูด นะ หนมนะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วคอมเม้นท์
ฝาก แท็ก ฝาก ไลค์ ในเฟส หรือ ทวิต โดยการติดแท็ก #เสือปิง


รักสุดๆ หนมมี่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 09-01-2015 21:34:26

 :katai1: :katai1:ขัดใจกับปิง ทำไมยอมง่ายจังเฮ้อ  :mew2: :mew2:

เพราะเดวเสือก็จะเป็นอีกแบบเดิม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 09-01-2015 21:39:08

คำพูดของคนทำร้ายคนได้นะ โดยเฉพาะของคนที่เรารัก เพราะว่าคนที่รักเราส่วนใหญ่จะไม่ทำให้เราเจ็บขนาดนั้น

ปิงกับเสือยังต้องปรับตัวและนิสัยเข้าหากันอีกเยอะ

เป็นเราๆก็โกรธนะที่เสือเอาเสื้อผ้ามากองแล้วยิ้มเยาะเย้ย
ให้แฟนเก่ามานั่งหน้าแล้วไล่เราไปนั่งหลังโดยที่พูดไม่ดีไม่ให้เกียรติเรา
ขับรถกะจะเฉี่ยวชน ไม่ใช่เสือแล้ว หมาแล้วนั่น

แล้วแบบที่มาง้อนะ เมิงเห็นปิงเป็นอะไร? หมอนข้างงั้นหรือ? สันดานไม่เปลี่ยนก็อย่ามาเอาปิงเป็นเมียเลยเสือ กลับไปกินหอยเถอะ เห็นชะนีดีกว่าเมีย เมิงรู้ไหมว่าปิงน่ะมีแต่คนอยากได้  ได้เพชรมาไว้ในมือแล้วไมาเปลี่ยนสันดานให้คู่ควรก็อย่าเอาเลย

อ้างถึง

มึงให้อภัยมันเถอะ คนอย่างมันที่มาจริงจังกับคนอย่างมึง

อ่านถึงตอนนี้ปรี๊ดเลยค่ะ  นี่คือคุณค่าของปิงในสายตาตัวผู้เวรทั้งหลาย ผ่านประโยคนี้ไปไม่กี่มากน้อยก็ขอกลับมาคบอีก  เลวค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 09-01-2015 21:42:15

ไม่อยากให้ปิงคืนดีง่ายๆเลย  เสือถึงจะรักแต่พูดดีๆเอาใจปิงบ้าง
ปากแข็งอย่างเดียวไม่ช่วยอะไร เดี๋ยวปิงหมดรักจริงๆแล้วจะรู้สึก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 09-01-2015 21:47:47

 :katai1: หมั่นไส้เสืออะ ปากจัด ปากหนัก ชิส์
แต่ทำไงได้ คนมันรักอะ :ruready ปิงกล่าวไว้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 09-01-2015 21:53:11

เป็นเราเราก็โกรธ เสือชอบพูดไม่คิด
ทำร้าจจิตใจอยู่เรื่อย ใครจะทนไปได้ตลอด
นี่คิดว่าปิงยอมง่ายไปนะเนี่ย 555555
แต่ก็รักอ่ะนะ แค่เค้าง้อนิดๆหน่อยๆ ใจก็ไปแล้ว
 :mew2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 09-01-2015 21:53:39

ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัด

แค่รักมันไม่พอหรอกนะ

ดีที่ไทจับมาเจอกัน

ได้คุยกันได้ระบายออกมา

คือทางออกที่ดีที่สุด

หวังว่าเสือคงปรับปรุงปากตัวเองบ้าง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 09-01-2015 21:54:34

อย่ายอมนะ อย่ายอมมมม

 :katai4: :katai4:
งานเสี้ยมต้องมา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 09-01-2015 21:56:06

เสือไม่ยอมปรับตัวเลยหลายครั้งเกินไปแล้วนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 09-01-2015 21:59:03

เรตติ้งยังตกอยู่นะพี่เสือ ปากหนักสุดๆ จะง้อเค้าก็ยังทำได้แค่นี้ เคสนี้เบาไปค่ะน้องปิง ต้องหาตัวมากระตุ้นความหวงปิงของพี่เสือให้เข็ดบ้างซะแระ โชคดีที่ปิงยังใจอ่อน ถ้าเจอปิงเวอร์ชั่นถอดใจ อิพี่เสือเจองานหนักน้ำตาซึมแน่ รอดูค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-01-2015 22:08:42

ง่ายไปไหมจ๊ะเสือ กัับคำพูดและการกระทำที่ผ่านมา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 09-01-2015 22:09:55

แหม่ะ ไอ้ตอนปิงงอนที่เสือบอกให้ไปนั่งหลัง ก็คิดว่า เออ เสือมันคงไม่ได้คิดไร
คงพลั้งปากพูดไป ไม่ได้สนใจความหมายเรื่องความสัมพันธ์ว่าใครมาก่อนมาหลังงี้

แต่อีตอนขับรถพุ่งมาจะชนกับตอนเก็บของมากองให้ไปเก็บนี่ เกินจะทนนะ
อยากจะยุปิงให้เลิกเถอะ ให้เสือได้กับชะนีซะ กลับเข้าป่าไปพร้อมกันเลย
คือนอกจากเสือจะปากเสียแล้วนิสัยยังเสียมากๆ
ทำร้ายจิตใจปิงมากเกินไป บ่อยเกินไปแล้วนะ แม่ยกไม่ปลื้มมมม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 09-01-2015 22:20:50

นังเสือ ปากอย่างใจอย่างจริงๆ
ตอนที่ถ่ายรูปของใช้ปิงแล้วบอกว่ามาเก็บไปนี่ ต้องการจะสื่อว่าให้มาหาหน่อยใช่ไหม
คบกับเสือ ปิงต้องแปลภาษาเสือให้เป็นภาษาคนปกติอีกทีนะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: jaynos ที่ 09-01-2015 22:29:59

 :a5: ห๊ะ จบตอนแล้ว 

ปิงก็ไม่ได้อยากเลิกอยู่แล้ว เสือก็ง้อแล้วไง
จะถือทิฐิมากไปทำไม คนรักกัน ก็ต้องอยาก อยู่ใกล้ๆกันสิ

ถ้างอนแล้วต้องนอนร้องไห้คนเดียว
เลิกงอนแล้วกลับไปนอนกอดกันดีกว่า เนอะๆ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: imvodka ที่ 09-01-2015 22:34:11

วันนึงปิงทิ้งไปจริงๆจะหัวเราะให้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 09-01-2015 22:39:22

ให้คะแนนพี่เสือติดลบมา2ตอนแล้วนะ !!!  :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Ryojung ที่ 09-01-2015 22:49:08

สงสารปิง อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย
เกลียดเสือแล้วนะ!!!
ไม่อยากให้ปิงยอมง่ายๆ อยากให้ปิงหมดความอดทน
เลิกเลย ขอล่ะ!!! ปิงมีค่ามากนะ เกลียดทุกคนที่ว่าปิง  :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: kumiko yamashita ที่ 09-01-2015 22:52:28

 :impress2: :impress2: :impress2: เชิลลลลๆๆๆ เเอบเศ้านิดๆ มาต่อไวๆนะค่ะๆๆๆๆ รออๆๆ
 :oni2: :oni2: :oni2: :duck1: :duck1: :laugh5: :laugh5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: p-lim ที่ 09-01-2015 22:53:23

ง้อยังไงก็ยังเกลียดอีพี่เสืออยู่ดี
ปิงอย่ายอมง่ายๆ เล่นตัวเข้าไว้
 :angry2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Wereena ที่ 09-01-2015 22:57:24

อิเอี้ยเสือ!!! มันต้องมีสักวันที่ปิงทนต่อไปไม่ไหว วันนั้นจะรอสมน้ำหน้ามัน หึ้ยยย :fire:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: AtoZ ที่ 09-01-2015 23:02:48

จะง้อเมียทั้งทีพูดให้ดีกว่านี้สิ ปากแข็งไปเพื่ออออออออ ถ้าพี่เสืออ้อน ปากหวานนะ โอ๊ยยยยปิงรักปิงหลง

 :เฮ้อ: :m16: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 09-01-2015 23:03:38

ไม่แปลกใจนะที่ปิงยอมง่ายๆอ่ะ แต่แปลกใจเสือมากกว่า
ขอเหอะ ถ้าเป็นเพื่อนแล้วรู้เรื่องทุกอย่างคงอยากถามเสืออ่ะว่าทำอะไรของมึงวะ
จะตามเค้ากลับมาก็เอาเสื้อผ้ามากองแล้วบอกให้มาเอากลับไปเนี่ยนะ ? คือตอนแรกอ่ะเก็ทเว้ยเรื่องนั่งหน้านั่งหลัง
คือรู้ว่าเสือมันไม่ได้คิดไง เรายังบ่นอยู่ว่าปิงงี่เง่าไป แต่นี่มันไม่ใช่ป่ะ เขียนส่งแบบนี้มาเราเลิกจริงๆนะพูดเลย
คือจะซึนจะปากหมาจะปากแข็งอะไรก็เรื่องของมึงแล้วเถอะ มาทำแบบนี้ก็ไม่ต่างจากไล่กันทั้งๆที่ใครผิดก่อนกันแน่ ?
แล้วพอตกเย็นมาค่อยง้อ อืม เจริญ จะประชดจะปากแข็งทำไมไม่ทำให้สุดล่ะ ? คือถ้าเราเป็นปิงนี่จะหนีให้ตามไม่ได้เลยจริงๆ
จะได้รู้ซะบ้างว่าของที่มันมีคุณค่าอ่ะ คืออะไร

/ใช้คำรุนแรงไปตรงไหนขออภัยนะคะ อิน -_-

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: palm-metto ที่ 09-01-2015 23:04:21

ยั่งเงี่ยะแหละ
ปิงต้องเป็นเงี่ยะ นี่มันนิสัยของปิง
ถ้าอยากรู้ ก็ถาม
งอนก็บอกงอน ไม่พอใจไรก็พูด
อันนี้มันคาแรกเตอร์ ที่เราชอบมาก
ไม่ต้องมานั่งเก็บกด คือคิดอะไรก็พูดอย่างนั้น ไม่พอใจตรงไหนก็ว่าไป

แต่กับความอดทน คนเรามันมีข้อจำกัด
บางคำพูด มันก็อาจจะทำให้สติเราพังได้
แต่ก็ถือว่า เสือก็ง้อในแบบของเสืออ่านะ
นิ่งๆ พูดไปอ้อมๆ แต่ความหมายที่ปิงเข้าใจได้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 09-01-2015 23:21:29

การที่ยอมคืนดีกันง่ายไปหรือจะไม่ยอมคืนดีง่ายๆคงต้องให้ปิงเป็นคนตัดสิน
หวังแค่ว่าไม่อยากให้ปิงร้องไห้เพราะเสืออีก
แต่ดูท่างทางจะมีอีกหลายครั้ง  :serius2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 09-01-2015 23:33:31

เสือนี่ถ้าจะเป็นขนาดนี้ก็ไม่ไหวนะ
กระโดดถีบแล้วค่อยมาลูบหัวนี่ ใช่เรอะ??????

 :m16:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 09-01-2015 23:39:17

น่ารัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 09-01-2015 23:48:29

หน่วง
เสือจะหวานได้สุดๆขนาดไหนเนี่ย อยากรู้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 10-01-2015 00:20:42

ก็นะ แค่นี้ๆๆๆๆ ปิงอย่ายอมๆๆ ยอมคราวนี้ต้องมีคราวหน้าแน่
เรื่องชะนียังไม่ค่อยเคลียร์ด้วย ไหนจะที่หอบเสื้อผ้า ข้าวของปิง
มากองอีก ทำเกินไปมากๆๆๆๆๆ แต่ถ้าจะแปลคำพูดเสือดีๆ คือ
พิแกคงไม่ได้หมายถึงคบยัยชะนีนั้นมาก่อนหรอก น่าจะแปลว่า
ยัยนั่นขึ้นไปนั่งข้างหน้าก่อน จะให้ขึ้นๆลงๆเปลี่ยนที่ทำไม เสีย
เวลาเปล่าๆๆ นั่งหน้านั่งหลังก็เหมือนกัน อันนี้คือเราลองเดาๆความ
น่าจะเป็นของความคิดอิพี่เสือจากนิสัยของพิแกอ่ะนะ  บางทีคำพูด
ที่เราพูดออกไป คนฟังอาจตีความหมายคนละอย่างจากที่ใจเราต้อง
การสื่อ  แต่เอาจริงๆเสือมันก็น่าจะยอมๆปิงบ้างอ่ะนะ  ยิ่งปิงเป็นนประเภท
คิดมากด้วย คู่นี้คบกันยังต้องปรับกันอีกยาว แค่ตอนนี้เรื่องชะนีแฟน
เก่าก็ยังไม่เคลียร์เลย  เง้อออออ  :hao4:

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 10-01-2015 00:27:12

สำหรับเรา "ปิงไม่ได้งี่เง่า" เลยนะเรื่องนี้
เสือตังหากที่งี่เง่า อยากให้ปิโกรธหนักๆเลยด้วยซ้ำ
อาจจะคิดว่าตัวเองปากหมาอยู่แล้ว แฟนรับได้
แต่ปากคำพูดมันก็ทำร้ายจิตใจเกิดไปนะ :fire:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 10-01-2015 00:34:20

ก่อนอื่นนั้น...ขอกรี๊ดแป๊บ อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พี่ฮิมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม พี่ฮิมของหนู :hao7: กรี๊ดจริงๆลั่นบ้านไปเลยตอนเห็นพี่ฮิมปรากฏอยู่ในเรื่องนี้
คือเสือปิงดราม่าแค่ไหนตอนนั้นไม่รู้ สติมีแต่คนหนวด รักพี่หนมที่สุดที่หาบทมาให้พี่ฮิมได้ไฉไลอยู่ในเรื่องนี้ได้บ้าง หนูปลื้ม
อยากจะบอกว่าเสือปิงทะเลาะกันได้คุ้มค่า ไม่งั้นพี่ฮิมคงไม่ได้โผล่มา โอ๊ยปลื้ม :impress2:

ส่วนเสือปิงนั้น...บางทีก็รู้สึกว่าพี่เสือเกินไป ถึงแม้ทุกอย่างจะมีสองด้าน แต่คนเราไม่สามารถรับรู้ความคิดของคนอื่นได้ตลอด
ที่พี่เสือไล่ปิงไปนั่งข้างหลัง อาจจะคิดว่ามันน่าเกียจที่บอกให้ผู้หญิงไปนั่งข้างหลัง แต่เพราะพี่เสือปากหมา เลยพูดจามีความคิดได้แค่นั้น แต่ก็อีกแหล่ะลองพี่เสือเป็นปิง ไม่กระโดดถีบหน้าคนที่นั่งอยู่หรอ บางทีพี่เสือควรเรียนรู้คำว่า เอาใจเขามาใส่ใจเราบ้าง
แต่ชอบปิงในตอนนี้มาก เธอบ้าดี ชอบตอนปิงเมา คือมันเศร้าแต่เราชอบ เธอเมาได้ทั้งเศร้าทั้งรั่วในเวลาเดียวกัน เราชอบเราฮา
แต่เราร้องไห้ตอนที่ปิงถามเสือนี่แหล่ะ บางทีก็อยากให้ปิงต่อยหน้าพี่เสือไปซะหมั่นไส้ ข่วนหน้าแม่งเลยเอาให้หมดหล่อ
ลูกแมวมันน่ารักนะ แต่เล็บมันก็คม...บางทีคนที่ควรจะเรียนรู้ ไม่ใช่ปิงหรอกที่เรียนรู้ที่ต้องเข้าใจ แต่พี่เสือก็ควรเรียนรู้ในอีกหลายเรื่องเลยล่ะ นอกจากเรื่องปากหมาที่แก้ไม่หาย แต่พี่ก็ควรปรับปรุงนะ เชอะ...

แต่โดยรวมของทั้งหมด อ๊ายยยย บ้าจริง สุดยอดอ่ะ...ยังไงงานเขียนของพี่หนมเค้าก็รู้สึกว่ามันสุดยอดตลอด
ไม่ว่าอะไรก็ชอบหมดเลย เพราะทุกๆตัวละครของพี่หนมล้วนมีมุมมองให้ได้คิดตามเสมอ บางทีก็อยากแงะหัวพี่หนม
อยากรู้ว่าพี่หนมคิดได้ไง เจ๋งมาก แบบว่ามันแจ่ม มันใช่ มันโดนอ่ะ เค้าปลื้มจริงปลื้มจังนี่พูดเลย o13

ปล. แต่ตอนนี้ปลื้มที่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพราะพี่ฮิม พี่ฮิมของหนูเธอมาบ่ะ อ๊ายยยย พี่ฮิมไม่กลัวเมียเลย จริงจริ๊ง!!!

รักพี่หนมเชียร์พี่หนมน้าาา :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 10-01-2015 00:36:00

 :mew5: :mew5: :mew5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 10-01-2015 00:38:27

ตอนนี้ปิงรักก็ทนได้ไง แต่สันดานไม่เปลี่ยนแบบนี้ถามจริงปิงจะทนได้อีกกี่ครั้ง
แถมทุกครั้งที่ทำก็ไม่เปลี่ยน ไม่เคยดีขึ้น
การบอกว่าตัวเองเป็นคนแบบนี้แหละ แล้วให้คนที่รักทนๆเอา มันใช่รักแน่เหรอ? เห็นแก่ตัวว่ะ

ถ้ารู้ตัวว่าปากหมา พูดดีๆ ไม่ได้ก็ไม่ต้องพูดแค่นี้ทำไม่ได้เหรอไง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 10-01-2015 01:22:42

ปิงน่าจะงอนนานกว่านี้อ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 10-01-2015 01:37:35

ดีกันแล้ว เย่! ใจหายใจคว่ำหมด เสือก็แบบเด็กงอแงอ่ะ ส่งรูปข้าวของน้องมาขู่
เข้าใจปิงนะเรื่องนี้ที่จะงอแงไรงี้ คงต้องทำตัวให้ชินกับเสือ ปากแข็งแต่ก็ใจดีอยู่นะ

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 10-01-2015 02:24:51

เห้อออออออ มันจะไปกันรอดมั้ยคู่นี้ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 10-01-2015 02:49:01

 :เฮ้อ: :katai1: หนักใจกับคู่นี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Saantos ที่ 10-01-2015 03:30:37

เบื่ออีตาเสือจัง

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 10-01-2015 03:59:26

ไม่ชอบที่หนึ่งพูดกับปิงมากๆอ่ะ เป็นเราๆต่อยคว่ำแล้ว แต่ชอบคำพูดของปิงนะที่ว่า

“ ในสายตาของคนอื่น คนอย่างกูอาจไม่มีค่าที่จะต่อรองคนอย่างมันนะหนึ่ง หลายคนคงคิดว่ามันมาเอากูก็ดีเท่าไหร่แล้วเรื่องแค่นี้ทำไมไม่ทนยังจะต้องการอะไรอีก แต่บอกไว้ตรงนี้เลย กูมีค่ามากกว่านั้นอย่างน้อยก็ในความคิดของกู ถ้ามันไม่ใช่ กูไม่ทน กูมีหัวใจ แล้วมันก็ไม่ได้ทนได้ทุกเรื่อง "

เกลียดเสืออ่ะ นี่มันยังไม่สำนึกอะไรเลยก็ยกโทษให้มันง่ายๆ เพลียกับนิยยวายก็ตรงเนี่ยะ
คือปิงทำไมใจอ่อนง่ายโคตรอ่ะ บางคนอาจบอกว่าปิงงี่เง่า แต่ก็ยังดีกว่าอีพวกมั่นคงในรัก
ยอมจนกลายเป็นคนตาบอดทำให้ตัวเองดูด้อยค่า คนแบบนั้นมันดูทุเรศมากกว่าในสายตาเรา
จะรักใครก็รักได้แต่อย่ารักจนลืมรักตัวเอง ถ้ารักแล้วมันทำร้ายตัวเรา ทำให้เราต้องยอมฝ่ายเดียว
นั่นเค้าไม่เรียกว่ารักหรอกนะ

ปล.ยังขัดใจมากที่ปิงยกโทษให้สารลวเสือง่ายๆแบบนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 10-01-2015 07:02:30

อ่าเสือไม่เห็นอธิบายไรเลย

คนอื่น กับ แฟน

แฟนต้องสำคัญก่อนเสมอ แย่จัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 10-01-2015 07:17:18

ง่ายไปไหมมมมมม ปากอิพี่อเสือเนี่ย น่าตีซักที! คือแบบตอนที่แล้ว แค่พูดก็เจ็บแล้วนะ. ตอนนี้มีถ่ายรูปเสื้อแล้วบอกให้เก็บกลับอีก โคตรน่าฟาดซักที

ปิงงงงง อย่าไปยอมขนาดนั้น เราไม่ใช่ของตายนะเฟ้ยย อยากได้หมอนข้างที่ไม่มีชีวิตจิตใจหรืออยากได้แฟนกันแน่วะพี่เสือ คนนะเว้ย เจ็บเป็น!

อินกับปิงเกิ๊นน น่าจะงอนนานกว่านี้ ให้อิพี่เสือมันสำนึกกว่านี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: anntonies ที่ 10-01-2015 08:16:42

ปิงยอมง่ายเกิ๊น เป็นเรานี่ต้องพังกันไปข้างนึง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 10-01-2015 09:32:52

เสืออธิบายด่วนๆว่าไปส่งผู้หญิงคนนั้นที่ไหน ทำไมต้องไป
ช่วยทำอะไรให้มันชัดเจนกว่านี้หน่อยนะเสือนะ
แล้วทำไมต้องเอาเสื้อผ้ามากองแล้วถ่ายรูปส่งมาแบบนั้น
สงสารปิงมากๆ คงอดทนอดกลั้นมานานเลยปลดปล่อยเต็มที่เลย
สุดท้ายปิงก็ใจอ่อนให้เสืออีกแล้ว :เฮ้อ:
เสือคะ :z6: มันน่าจริงๆเลย ทำให้ปิงร้องไห้อีกแล้ว
ลดความปากหมาบ้างได้ไหม ความอดทนของคนเรามีจำกัดนะ
วันนี้ปิงใจอ่อน ยอมกลับไป แต่คราวหน้าจะรู้ได้ไง
ว่าปิงจะใจอ่อนกลับไปอีก
กอดปิง :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 10-01-2015 09:58:13

สงสารปิงอ่าาาา
เสื้อง้ออีกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 10-01-2015 11:01:07

คืนดีกันแล้วสินะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 10-01-2015 13:55:52

คืนดีกันเดี๋ยวก็ต้องทะเลาะกันอีก ปิงนี่โง่จริงๆด้วย
รอตอนต่อไปค่ะ 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 10-01-2015 20:01:20

หนมมี่...ใจร้ายยยย  :monkeysad:

ร้องไห้ไปกับปิง  ทำไมปิงต้องยอม

ห่างกันสักพัก  ให้รู้ไปเลยว่าเรื่องไหนที่ยอมได้ เรื่องไหนที่ไม่ยอม  :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 13-01-2015 00:07:42

ปิงต้องเจ็บไปอีกนานแค่ไหน  :sad4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 24 // 9.1.58} #หน้า 25
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 13-01-2015 11:16:23

 อ่านทีเดียวสองตอนรวด รู้สึกโชคดีที่ไม่ว่างอ่านตอนที่แล้ว มิฉะนั้นคงหน่วงจนกินไม่ได้นอนไม่หลับกระสับกระส่าย

เราเข้าใจทั้งเสือและปิงนะ เราเคยเจอสถานะการณ์แบบนั้นมาก่อน ปิงก็มีมุมมองของปิง เสือก็มีมุมของเสือ

แค่มุมของสองคนไม่เหมือนกัน การทะเลาะกันไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่มันคือบทเรียนที่ต้องจับมือกันผ่านไปของคู่รัก

ปล.รักนะ หนมมี่ จุ๊บๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 16-01-2015 20:43:19

ตอนที่ 25

เสียงเพลงที่ดังอยู่ในหูขาของผมวิ่งไปตามลู่วิ่ง เหงื่อไหลซึมออกมาจากกายผ่อนหายใจออกมาตามจังหวะ เงยหน้ามองนาฬิกาในห้องฟิตเนตของคอนโด เผยนึกถึงเรื่องราวเมื่อคืนที่เกิดขึ้นก็ทำได้แต่ถอนหายใจออกมา ตอนนั้นก็ไม่น่าเลยที่จะพูดแบบนั้นออกเลย ไม่น่าประชดประชันด้วยการทิ้งเสื้อผ้าของมัน ทั้งๆที่พอทิ้งแล้วก็เป็นตัวเองที่เอาไปเก็บไว้ให้เหมือนเดิม ' เด็กชะมัด ' 

“ ปากกูนี่นะ จริงๆเลย " หงุดหงิดแม้กระทั่งปากของตัวเองที่ไปทำร้ายจิตใจของมันเข้า ไม่อยากจะทำแบบนั้น แต่เพราะไม่เก่งอะไรสักอย่างเลยไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ใช้กำลังบีบบังคับ กับคำพูดที่อยากจะให้มันรักแต่ก็ไม่ได้เรื่อง

ครืน ครืน ครืน โทรศัพท์ที่วางอยู่ใกล้ๆ พลันสายตาไปมองผมคิดว่าเป็นคนที่น่าจะตื่นแล้วโวยวายว่าผมไปไหน แต่กลับไม่ใช่

“ มีอะไร " กรอกเสียงไปแบบนั้น ปลายสายก็พูดออกมาเสียงเบาๆ เป็นเสียงอ่อนหวานที่บางทีก็น่ารำคาญเหลือเกิน

“ เสือ เมื่อวานเคลียร์กับปิงแล้วรึยัง "

“ ทำไม "

“ มิตาแค่เป็นห่วงนะคะ อยากจะให้เคลียร์กันเร็วๆ ทั้งหมดเป็นเพราะมิตาเอง ที่ขอร้องให้เสือไปส่งที่สถานี "  ผมถอนหายใจออกมา ตอนนี้ก็พูดได้แต่พอเอาเข้าจริงก็ชอบบีบน้ำตาแล้วก็พูดคำเดิมๆให้ฟังตลอด ' ไม่กล้าให้ใครไปส่งแล้วเสือก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่พ่อกับแม่ของมิตารู้จัก '

ความรัก ที่ผมไม่ได้เรียกว่า ความรัก อาจเพราะถูกสารภาพรักจากคนสวย ในแบบที่ชอบก็เลยตอบตกลงไป แต่พอคบกันก็ไม่ใช่แบบที่คิด มิตา ทั้งน่าเบื่อ แล้วก็น่ารำคาญ แล้วก็ไม่ใช่อย่างที่คิด ไม่ใช่คนที่เรียบร้อยอย่างที่ตาเห็น สุดท้ายก็เลิกกันไปทั้งๆที่ยังคบกันไม่ถึงสามเดือน

“ ทีหลังก็เลิกเข้ามายุ่งสักที รำคาญ "

“ ขอโทษนะคะ " ผมวางสายหลังจากประโยคนี้ ไม่มีอารมณ์จะออกกำลังกายต่ออีกแล้ว เป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญแล้วก็สร้างความวุ่นวายอะไรได้ขนาดนี้นะ ถอนหายออกมาผมหยิบของที่ตั้งอยู่ใกล้ๆก่อนจะเดินออกไปจากฟิตเนต

เสื้อเปียกๆที่ใส่ ถอดออกมาพาดเอาไว้บนไหล่ ลงลิฟต์ไปที่ห้องของตัวเองตอนที่เปิดประตูออกมาผมนิ่งค้างอยู่ตรงนั้น เพราะประตูหน้าต่างที่ถูกเปิดออกสะท้อนแสงแดดเข้ามาในห้อง ร่างบางของคนที่คิดว่ากำลังหลับตื่นขึ้นมาเปิดมันโดยที่สวมแค่เสื้อเชิ้ตและไร้ชั้นในใดๆ โชว์รูปร่างผ่านเงาแดดให้ผมกลืนน้ำลายในตอนเช้า

“ ตื่นเช้านะ " ผมเดินเข้าไปหาตอนที่ปิงหันมาดูมันทำหน้าหน่ายๆใส่ก่อนจะหันกลับไป แต่ผมกลับยิ้มตอนที่ก้มลงกอดเอวมันใจก็คิด ' เด็กขี้งอน '

“ ปล่อย เหม็น "   เสียงหงุดหงิดใจ ผมกอดมันแน่นขึ้นไปอีก อยากให้หายงอน แต่ไม่รู้จะทำยังไงถึงหาย ง้อใครไม่เป็น

“ ทำไมกูต้องทำตามคำสั่งมึงด้วย "

“ รังเกียจออกไปเลย " หันมาหาผม ใบหน้าสวยของมันที่กำลังทำท่างอนผมอยู่ ปิงพยายามดึงมือผมออกไป เคยเกลียดคนที่ทำตัวแบบนี้แต่กลับคนนี้ก็แปลก ไม่เกลียดแต่กลับชอบ น่ารักจังทำท่าแบบนั้นก็ยิ่งน่ารัก ถึงไม่อยากให้งอนแต่เวลางอนก็น่ารัก

“ ขี้งอน "

“ แล้วยังไง เสือก " ตากลมๆจ้องมาแบบหาเรื่อง ผมยกยิ้ม  " ไม่ต้องมายิ้ม เมื่อคืนทำเหี้ยอะไรกับกู "

“ ทำอะไร " เสหน้าไปทางอื่นตอนที่มันถาม ก็แค่ตอนพากลับมาที่นี่ผมเริ่มด้วยการจูบ ถอดเสื้อผ้าจากนั้นก็จูบลงบนคอจนเป็นสีม่วงซ้ำ ปากที่คอยเอาแต่เรียกชื่อผม ยิ่งพูดความรู้สึกอยากจะสอดใส่ให้ลึกก็ยิ่งรุนแรง ยิ่งมันกอดแน่นผมก็ยิ่งไม่อยากจะปล่อยมันไปไหน  " สมยอมกูก่อนทั้งนั้น "

“ ไม่ กูเมา กูไม่รู้เรื่อง "

“ ที่หน้าผับยังพูดมาก เรื่องมาก ขี้งอน เป็นเด็กดื้อ จนน่ารำคาญอยู่เลย เมาเหี้ยอะไรพูดมากขนาดนั้น " ปิงกัดปากตัวเองก่อนจะเงยหน้ามองผมที่เอาแต่ยิ้ม คงกำลังหงุดหงิดอยู่แน่ๆ แต่นั่นก็ดี ยิ่งหงุดหงิดก็ยิ่งน่ารัก " หิวข้าว "

“ แล้วยังไง "

“ ทำให้กินหน่อย "

“ ไม่ทำ " หันหน้าไปอีกทางมันขืนตัวออก แต่เพราะผมกอดแน่นมันก็เลยไม่หลุดไปไหน " ปล่อยดิว่ะ กอดทำเชี้ยอะไร เมื่อคืนก็เอากูไปแล้วจะเอาอะไรอีก "

“ ทำยังไงถึงจะหายโกรธ " พอถามกลับไปก็เงียบไปทันที ทั้งๆที่จริงก็พูดมาก " ที่บอกว่าให้ง้อ ต้องทำยังไง ทำไม่เป็น "

“ ก็ไม่ต้องทำ " มันว่า

“ อยากทำ " อยากขอโทษ " ถ้าให้ตบจะหายโกรธมั้ย " เลื่อนมือไปกุมมือมันขึ้นมาวางบนหน้า ผมเหวี่ยงมือของปิงออกก่อนจะฟาดลงมาบนหน้าของผม ความแรงที่กระทบหน้าไม่ได้เจ็บมาก แต่ก็แสบๆคันๆ ปิงตาโตขึ้นตอนที่มือมันกระทบกับหน้าผม " จะให้ตบจนกว่าจะหายโกรธ "

“ เสือ "

“ เพราะปากนี้ทำให้มึงเสียใจ กูจะให้มึงตบจนกว่ามึงจะหายเจ็บใจ "  จับมือมันฟาดลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฟาดลงบนหน้าของผม มือที่ตบลงมาจนมันชาไปหมด ทั้งชาแล้วก็แสบ

“ พอแล้ว " มันขืนมือที่ผมบังคับ ตาที่เคยแข็งกร้าวเพราะกำลังงอน ตอนที่หันไปมองอีกทีก็เปลี่ยนไปเพราะน้ำตาที่ไหลมาคลอเต็มจนเต็ม ปิงส่ายหน้าตอนที่ก้าวเข้ามากอดผม " มึงอย่าทำแบบนี้ "

“ ก็เพราะปากกูมันไม่ดี "

“ ก็ง้อด้วยอย่างอื่น อย่าทำแบบนี้ หน้ามึงแดงหมดแล้ว "

“ ง้อไม่เป็น มีแค่นี้ที่คิดออก ถ้าปากกูทำให้มึงเสียใจก็จะให้ตบจนกว่าจะพอใจ จะให้ตบจนกว่าจะหายโกรธ " แต่อย่าจากกูไป

“ ไอ้ซาดิส " เสียงงอแงของมันว่า " แล้วทำไม ไม่ง้อด้วยการพูดเพราะๆบ้าง "

“ ยาก ทำไมไม่เป็น "

“ งั้นทำตาม " ตอนที่เงยหน้าขึ้นมาจากอกของผมแล้วส่งยิ้มมาให้ คิดแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้อีกแล้ว “ ปิงครับ "

“ ปิงครับ " ผมพูดตามมันที่พุ่งเข้ามากอดผม ส่ายหน้าอยู่กับอกเหมือนเด็กเล็กๆที่เจอของถูกใจ

“ เสือ "

“ เป็นเชี้ยอะไรอีก "

“ ก็ชอบ ชอบให้มึงพูดแบบนี้ " มันว่า " ปิงครับ เสือขอโทษนะครับ "

" ขอโทษ "

“ แล้วคำว่า ปิงครับ " มันท้วง

“ เมื่อกี้พูดไปแล้ว " ผมคว้ามันเข้ามากอดไว้แน่น สูดลมหายใจเข้าไปก่อนจะถอนหายใจออกมา " ที่พูดออกไปวันนั้นขอโทษนะ ไม่อยากให้สัญญาว่า จะไม่ทำอีก เพราะยังไงก็ต้องทำอีกอยู่แล้ว เพราะงั้น ไม่ว่าจะเป็นครั้งนี้หรือครั้งต่อไปก็ช่วยยกโทษให้กูด้วยเถอะนะ จะตบกูก็ได้แต่อย่าหายไปไหนไกลจากกู กูไม่ให้ไป "

“ เสือ "

“ แบบนี้ พอจะเป็นคำพูดที่มึงชอบได้รึเปล่า " ผมถาม แต่คำตอบก็ได้มาพร้อมกับอ้อมกอดที่กอดผมแน่น

“  ได้สิ .. ดีกว่าที่กูคิดไว้อีก "

......................................................

“ แล้วตกลงว่าไปส่งกันถึงไหน " ถามเรื่องของแฟนเก่าผู้เรียบร้อยของมัน ตอนที่เคลียร์ทุกอย่างเสือก็เข้ามาอาบน้ำ แต่ก็ไม่ลืมลากผมติดมือมาอาบน้ำ แต่เพราะต้องทำอาหารเช้า ตอนนี้เลยมีหน้าที่แค่ส่งแปรงสีฟันที่บีบยาสีฟันเรียบร้อยแล้วส่งไปให้

“ แค่บีทีเอส "

“ แค่นั้น "

“ จะให้กูส่งมันถึงเตียงเลยมั้ย "

“ ไม่ต้องประชดเลยสัด " หันหน้าหนีเสียงของมันผมมองดูตัวเองที่กระจก รอยแดงซ้ำจากการทำรักเมื่อคืนผมถูมันเบาๆที่ต้นคอ " ทีหลังอย่าทำแรงๆแบบนี้นะ "

“ ทำไม "

“ มันดูเหมือนกู เจนจัดในเรื่องแบบนี้เอามากๆเลย ทั้งๆที่จริงๆ เป็นคนสายแบ๋วแท้ๆ  "

“ พูดผิดพูดใหม่ได้นะ  " มันว่าแบบนั้น เสือที่ก้มลงล้างปากก็หันมามอง หน้าที่เข้ามาใกล้รอยยิ้มมุมปากของมัน " แม่เสือสาว "

“ แหม เรียกแบบนี้อยากโดนเสือหนุ่มขย้ำเลยเฮ่ะ " กอดเข้าที่รอบคอของมัน เสือจับชายเสื้อที่ผมใส่ขึ้นมามันลูบที่ช่วงก้นก่อนจะบีบ หน้าที่ก้มลงมาจนเกือบถึงแก้ม

“ ปิง " เสียงนุ่มๆที่มันเรียกผมเรียกเลือดขึ้นมาจากทุกส่วนกองรวมไว้ตรงหน้า ลมหายใจที่เป่ารดใกล้ๆ เสือกระซิบ " ออกไปกูจะอาบน้ำ "

“ ชิส์ "

“ หรือว่าจะอาบน้ำกัน "

“ ไม่ดีกว่า ไม่เลี่ยงเจ็บตัวแบบนั้น " แลบลิ้นให้มัน ผมวิ่งออกมาจากห้องน้ำพร้อมเสียงหัวเราะที่แว่วมา

เดินออกจากห้องเข้าไปในครัวเปิดตู้เย็น ตอนที่กำลังคิดว่าจะทำอะไรเป็นอาหารเช้าดี เสียงโทรศัพท์ที่ไม่ใช่ของผมก็ดังขึ้น เดินกลับเข้ามาในห้องอีกครั้งหน้าจอที่โทรเข้ามาไม่มีภาพ และไม่ได้เขียนชื่อ

“ เสือ โทรศัพท์ " ไม่มีเสียงตอบรับจากมัน ผมก็ถือวิสาสะกดรับ " สวัสดีครับ "

“ ไอ้เสือ กูก็ไม่ได้โทรผิดนี่หว่า " ปลายสายสถบแบบนั้น เป็นเสียงที่คุ้นเอามากๆจนทำให้ผมใจเต้นแรง  " ใช่ เบอร์ไอ้เสือรึเปล่า "

“ เออ ใช่ครับ แต่เสือ อาบน้ำอยู่ "

“ แล้วนี่ใคร " ยิ่งฟังก็ยิ่งคุ้น

“ เอ่อ คือผมเป็น เป็น เพื่อนเสือ "

“ เมีย " เสียงที่แทรกซ้อนกับเสียงผม พอหันไปมองคนที่คิดว่ากำลังอาบน้ำก็ยืนช้อนหลังตัวผมอยู่ " เอาโทรศัพท์มา "

“ เอาไป " ยื่นไปให้มัน ผมก็ยื่นนิ่งตรงนั้น

“ มีอะไร " กรอกสายไปแบบไม่ใส่ใจ แต่เพราะโทรศัพท์ของมันเสียงดังผมเลยได้ยินในสิ่งที่มันพูด

“ เมื่อกี้ได้ยินมึงพูดว่า เมีย อะไรเดี๋ยวนี้เอาผู้ชายทำไมเมียแล้วเหรอ ไหนบอกไม่ชอบอะไรแบบนั้นไง เมื่อก่อนก็ยังด่ากูบ่อยๆ " เสียงแซวนั้น ผมพยายามควบคุมจิตใจที่เต้นแรงให้สงบลงหันมองมันที่ยังคุยกับเค้าผ่านแผ่นหลังที่มีน้ำไหลซึมออกมา

“ เสือก แล้วโทรมาทำไม "

“ กูก็โทรหาน้อง โทรหานุ่งกูบ้างดิว่ะ "

“ มีอะไร ไม่พูดกูจะวาง "

“ จริงๆไม่มีแต่ตอนนี้มีล่ะ ไหนแนะนำเมียมึงให้กูรู้จักหน่อย "

“ แค่นี้เหละ " เสือวางสายลงทันทีก่อนจะหันมา มันคงตกใจที่ยังเห็นผมยืนอยู่

“ เอ่อ คือ ขอโทษที่รับโทรศัพท์มึงแล้วไม่บอก "

“ ช่างมัน "

“ แล้วถ้าครั้งหน้ารับได้มั้ย " เสือหันมามองหน้าตอนที่ถาม

“ ถ้าเป็นเบอร์แบบนี้ อย่ารับ "

“ นั่น ลูกพี่ลูกน้องที่มึงเคยพูดถึงรึเปล่า " เสือพยักหน้า

“ มันชอบม่อ อย่าไปยุ่งกับมัน "

“ หวงเหรอ "

“ เปล่ามั้ง " หันหน้าไปทางอื่นผมหลุดยิ้มออกมา แม้ในใจจะรู้สึกกังวลอยู่ลึกๆ " วันนี้ตอนเช้ามึงทำอะไร ทำไมกูไม่ได้กลิ่นไหม้ "

“ กลิ่นไหม้เชี้ยอะไร " เสือหันไปมองข้างนอก " ยังไม่ได้ทำ จะไปทำเดี๋ยวเหละ "

วิ่งออกมาข้างนอก ผมตั้งไฟกับกระทะ ไอ้คนปากหมาชอบบอกว่ากับข้าวผมไม่อร่อยแต่ก็เห็นกินหมดเกลี้ยงจานทุกครั้ง ตัดสินใจทำอะไรที่ง่ายที่สุด ทอดไข่ดาว ไส้กรอก แฮม แล้วก็ ขนมปังปิ้ง  กลิ่นหอมๆเริ่มโชยไปไกลไอ้เสือเดินมานั่งที่โต๊ะ

“ กำลังจะเสร็จละ แปปนึงขอจัดจานให้สวยงาม โอเค " วางจานลงตรงหน้ามัน หน้านิ่งๆของเสือผมยิ้ม " ทำไม "

“ นี่สวยแล้วเหรอ " หยิบไส้กรอกชิ้นนึงขึ้นมา ไส้กรอกสีแดงที่กลายเป็นสีดำนิดหน่อย

“ ก็ ตอนนั้นเปิดไฟแรงไปหน่อย "

“ คงไม่หน่อย " มันว่าแบบนั้น ผมก็เอื้อมมือไปหยิบไส้กรอกที่ถือแต่เสือหลบ

“ งั้นก็ไม่ต้องกิน "

“ จะกิน " มันเอาเข้าปาก ไอ้เสืออมยิ้ม " ขม สัด "

“ ก็มันไหม้นิ "

“ แล้วไหนของมึง " ผมวางตัวเองลงตรงหน้า จานที่ไม่ได้จัดเป็นจานที่อาหารในนั้นไม่ได้ออกมาสวยเหมือนจานที่ไอ้เสือกำลังกิน เพราะเปิดไฟแรงไป ขนาดไข่ในจานของผมขอบยังไหม้นิดหน่อย "เอื้อมมือไปหยิบซอสแต่พอจะราดลงไป จานของผมก็ลอยออกไปเปลี่ยนเป็นจานของไอ้เสือมาวางลงตรงหน้าแทน

“  เฮ้ย อะไร เปลี่ยนทำไม "

“ อันนี้น่ากินกว่า "

“ มึงแน่ใจนะที่พูดออกมาแบบนั้น " ไข่ดาวไหม้ๆกับไส้กรอกไหม้ๆ เสือพยักหน้ามันก้มหน้ากิน 

“ นี่ แล้วตอนเที่ยงอยากจะกินอะไร กูจะทำสุดฝีมือเลย " ผมบอกมัน ไอ้เสือส่ายหน้ารัว

“ กูจะไปกินที่มหาลัย "

“ วันนี้มึงมีเรียนเหรอ " ถามออกไปแบบนั้น เสือก็พยักหน้า

“ ตอนบ่าย "

“ กูไม่มีเรียน ไปด้วยคนได้มั้ย " ถามออกไปแบบนั้น เสือก็เงยหน้าขึ้นมามอง " อยากไปกินข้าวที่มหาลัยมึงนะ " สายตาที่เรามองกันผมรู้ว่า เสือไม่เชื่อว่ามันเป็นแบบนั้น มันคงรู้ว่าจุดประสงค์ของผมคงมีมากกว่า การไปกินข้าว

“ ก็ตามใจ แต่อย่าให้มีเรื่องแล้วกัน "

“ พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลย " ผมว่าแบบนั้น แต่เสือก็ไปตอบโต้อะไร เรากินอาหารกันจนเสร็จ ผมยกจานทั้งหมดไปล้างก่อนจะได้เวลาอาบน้ำจริงๆของตัวเองสักที ผมเลือกเสื้อเป็นเสื้อตัวโคร่งลายทางสีขาวน้ำเงินปิดก้น กับกางเกงสกินนี่สีดำ เช็คหน้าตาของตัวเองกับกระจกก่อนจะเดินออกจากห้อง " ไปได้ยัง "

“ นี่มึงจะไปไหน "

“ ก็ไปมหาลัยมึงไง " เสือมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า " ทำไม ไม่สวยเหรอ ดูดีมากเลยนะ "

“ ไปเปลี่ยนชุด "

“ เปลี่ยนทำไม ไม่เปลี่ยน "  ผมบอกตอนที่นั่งลงใกล้ๆมัน เสือก็ลุกขึ้น

“ งั้นก็ไม่ต้องไป "

“ เชี้ยไรว่ะ กูแต่งตัวสวยๆ แล้วมึงไม่ชอบ " ว่าแบบนั้น มันก็เดินเข้าไปในห้อง หยิบเสื้อสีแดงกับกางเกงสีเขียวโยนมาให้ผม

“ ใส่ตัวนี้ "

“ ตลก ไม่มีทางใส่เด็ดขาด ไม่เอาอะ หวงรึไง " ผมถามมันที่เงียบก็พยักหน้านิดๆมาให้  “ งั้นก็ไปกันเถอะ " ผมลุกขึ้นไปยืนข้างมันเสือที่แข็งตัวไม่ยอมเดินผมยิ้มหวานๆไปให้ " เดี๋ยวจะเข้าเรียนสายนะ ทูนหัว"

“ มึงนี่มัน..”

“ น่า มีแฟนสวยให้คนอื่นชมไม่ดีกว่ารึไง "

เดินออกไปจากห้องเรานั่งรถไปที่มหาลัยของเสือ ท่าทางกังวลใจของมันผมทำได้แต่ยิ้มกว้าง " นี่ ถ้าใครมาถามกูว่า มีแฟนยัง กูจะบอกว่ามีแล้ว คือพี่เสือคนนี้อย่างแน่นอน ไม่ต้องห่วง "

“ กูไม่เคยเห็นไอ้พวกที่มึงตอบแบบนั้น แล้วมันจะหยุด " ก็จริงของมัน ผมไม่ได้เถียงไอ้เสือก็หันมามอง " รู้สึกว่าวันนี้ มิตาจะไม่มีเรียน "

“ มึงรู้ด้วยเหรอ ว่าเค้ามีเรียนวันไหนบ้างนะ " พอถามแบบนั้นอีกคนก็เงียบ " ถามจริงๆเถอะ มึงกับมันนะ คบกันได้ยังไง แล้วทำไมตอนนี้เลิกกันแล้ว แล้วยังข้องเกี่ยวกันอยู่ "

“ ก็แค่คนในสเป็คที่เข้ามาสารพภาพ ก็เลยคบด้วย ที่เลิกกันก็เพราะ เบื่อ ไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอยู่แล้ว แต่เพราะมันขอร้องให้ช่วย วันนั้นมันขอให้ไปส่งที่บีทีเอสก็เลยไป ก็แค่นั้น "

“ ใจดีไม่เข้าท่า พอทีกูด่าเอาด่าเอาเหมือนหมูเหมือนหมา "

" มึงรู้ได้ไง ว่ากับมันกูไม่ด่า " เสือถามผมก็เงียบ

" เพราะความใจดีของมึงรึเปล่าที่ทำให้มันตัดมึงออกไปไม่ขาดสักที "

“ ไม่รู้ " ว่าแบบนั้น ผมก็มองออกไปนอกหน้าต่างที่รถกำลังเคลื่อนตัวเข้าสู่รั้วมหาลัย " นี่เสือ วันนี้ที่มึงบอกกูว่า เค้าไม่น่าจะมาเรียน กูว่า มึงเดาผิดนะ " ชี้ไปที่ข้างทางสาวสวยที่กำลังเดินอยู่กับเพื่อนหันมามองรถของเราที่แล่นผ่านตัวเธอไปช้าๆ

เสือจอดรถข้างคณะของมัน ผมเดินลงไปยืนข้างๆ ตอนที่เดินเข้าไปในคณะ ทั้งคณะก็หันมามองเป็นตาเดียว ท่าทางว่าเรื่องของกูจะดังไปทั่วจริงๆ    ช่างเป็นคนเด่นคนดังเหลือเกิน

“ หิวรึยัง "

“ ยัง " เมื่อเช้าเพิ่งกินมา ยังรู้สึกอิ่มอยู่เลย

“ กูจะเลิกเรียนอีกทีคือบ่ายสี่โมง "

“ รอไหวน่า ถ้าไม่ไหว เดี่ยวกูไปซื้อน้ำมานั่งกินรองท้อง " เสือพยักหน้าแบบนั้น ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะของเพื่อนมัน " หวัดดีหนุ่มๆ "

“ ว่าไง ครับคนสวย " ไอ้หนึ่งทักผม ที่นั่งลงข้างๆมัน " ดีกันแล้วเหรอ "

“ แน่นอนอยู่แล้ว "

“ เมื่อคืนจัดการกันท่าไหนว่ะ ถึงดีกันได้ " เท่แซวไอ้เสือก็ตอบเสียงเบาๆ

“ เสือก "

“ เมื่อคืนเมาเป็นหมาเลยนะมึง " เทมถามผม ที่เอียงหน้านิดหน่อยตอนที่มันถาม

“ ไม่เห็นรู้สึก "

“ เมาแล้วอ้อนมาก " โจ๊กเสริม

“ อ้อนอะไรว่ะ "

“ อ้อนตีน " หลุดหัวเราะออกมาทั้งโต๊ะ ตอนที่ผมยิ้มออกมา ทุกคนก็เหมือนจะนิ่งไป หนุ่มๆโต๊ะตรงข้ามก็ด้วย

“ เป็นเชี้ยอะไรกัน " ไอ้เสือถาม ทุกคนก็ส่ายหน้า

“ แฟนมึง น่ารักจัง " ไอ้หนึ่งว่า มันหันมายิ้มให้ผม " ยิ้มทีละลายเลย น่ารักๆ ยิ้มอีก " ปากที่กำลังจะฉีกยิ้มเพราะคำชมไอ้เสือก็เอาหนังสือมาปิดหน้าผมไว้ " โหย ไรว่ะ "

“ แฟนเค้าขี้หวงนะ " ดึงหนังสือลง พวกที่อยู่ที่โต๊ะก็หัวเราะกับท่าทางนิ่งๆของมัน ผมกอดคอเสือ ก่อนจะยิ้มเฉ่งให้ทุกคน

“ หุบปาก "

“ หวงก็ทำตัวดีๆกับแฟนบ้างดิว่ะ " ไอ้หนึ่งว่า

“ แล้วเสือกอะไรกับมึงด้วย เรื่องของกู " พูดออกไปแบบนั้น มันที่ยืนขึ้น " ไป เข้าเรียนได้แล้ว "

“ ตั้งใจเรียนนะ "

“ นั่งอยู่ตรงนี้อย่าไปไหน " เสือบอกผมตอนที่คว้ามือมันมาจับไว้

“ ตั้งใจเรียนนะมึง "

“ อื้ม  "  ปล่อยมือออกจากมัน กลุ่มของมันที่เดินห่างออกไปเรื่อยๆจนสุดสายตา ผมมองไปรอบๆ กลุ่มคนที่มองมาทางผม ผู้หญิงที่ต่างพากันนินทากับผู้ชายยิ้มให้

“ นั่นไง แฟนใหม่เสือ เป็นผู้ชายแต่สวยมากเลยโน๊ะ "

“ อื้ม แต่ว่าเห็นบอกว่าประวัติไม่ดีไม่ใช่เหรอ "

“ ก็ใช่นั่นเหละ เลิกกับคนที่สวยแล้วก็รวยแบบมิตาแล้วมาคบคนนี้ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ประวัติไม่ดี แถมเป็นผู้ชาย น่าเสียดายยังไงก็ไม่รู้ "

“ นั่นสินะ ยังไงผู้หญิงก็ดีกว่าผู้ชายอยู่ดีนั่นเหละ "

“ พูดอะไรให้เกียรติคนที่เค้านั่งอยู่ด้วยสิ " ผมหันไปหาพวกเธอคนที่กำลังนั่งนินทาผมอยู่ ตอนที่ลุกจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปใกล้ เธอสามคนก็หันมาทำตาโตใส่ก่อนจะที่ผู้หญิงคนนึงในกลุ่มจะพูดออกมา

“ ขอโทษนะคะ ไปเถอะ อย่าไปยุ่งกับเค้าเลย "

“ การศึกษาก็สูง แต่ปากนี่หมาชะมัด งั้นก็แสดงว่า การศึกษาไม่ได้ยกระดับจิตใจของคนได้เลย "

“ ปิง รึเปล่าค่ะ " ผมหันไปหาเสียงที่เรียกผม ผู้หญิงคุ้นตาที่ทำให้ชะงักนิ่งอยู่นาน คนสวยแฟนเก่าของเสือ มิตา

“ ใช่ "

“ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ มิตานะคะ เมื่อวานที่ทำให้ปิงกับเสือ เข้าใจผิดกัน มิตาขอโทษนะ " ผมรู้สึกจะอ้วกชะมัด ได้ฟังเสียงหวานๆกับแววตาเศร้าที่เอ่ยพูดคำนั้น พอเข้าใจแล้วว่าทำไม เสือมันใจอ่อนกับเธอคนนี้นัก  แบบนี้นี่เอง

“ ไม่เป็นไร ยังไงตอนนี้ก็เข้าใจกันแล้ว "

“ อย่างงั้นเหรอคะ " ผมพยักหน้า เธอที่นั่งลงตรงที่ว่างหน้าคณะก็หันมาถาม "  วันนี้ถ้าขอติดรถไปที่บีทีเอส อีกสักครั้งจะได้มั้ยคะ "

“ ไม่ได้ "  พอบอกออกไป เธอก็หันมาทำตาเศร้าๆใส่ผม

“ แต่มิตากับเสือนะ สนิทกันมากเลยนะคะ พ่อแม่ของมิตารู้จักกับเสือเป็นอย่างดี พ่อแม่มิตาไว้ใจเสือมาก เพราะงั้นมิตาเลยไม่กล้าให้ใครไปส่งยกเว้นเสือ "

“ แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้วเพราะเสือก็ไม่ใช่แฟนของเธอ ไปเรียกแท็กซี่สิ ถ้าไม่ติดส่งรถหรือว่าแก๊สหมด เค้าก็ไปส่งอยู่แล้วล่ะ "

“ แต่ว่า "

“ อย่ามายุ่งกับเสือ กูไม่ชอบให้ใครยุ่งกับแฟนกู "

“ แต่ว่ามิตาเป็นเพื่อน "

“ เพื่อนที่เคยเป็นแฟนเก่า กูไม่นับเป็นเพื่อนหรอก " จ้องตาเธอที่เหมือนกำลังจะหาข้ออ้าง " ทำไมถึงต้องยุ่งกับเสือตลอด เลิกกันไปแล้วไม่ใช่รึไง ยังมายุ่งกับมันแบบนี้ จงใจอยากให้คนอื่นเห็นว่าเสือยังคบอยู่กับเธอรึเปล่า หรือจะจงใจให้ทุกคนเห็นว่าเธอกับมันเหมาะสมกัน "

“ แต่เราก็เหมาะสมกันจริงๆ ไม่ใช่เหรอค่ะ ปิงเองก็น่าจะได้ยินเวลาที่คนอื่นพูดถึง ปิงแล้วก็เสือมาบ้าง มิตาก็เคยได้ยินนะคะ แต่ไม่เคยมีคำพูดดีๆเลย "

“ แล้วจะทำไมละ คนที่เหมาะสมแต่กับเป็นแค่แฟนเก่า กับคนที่ไม่เหมาะสมแต่ตอนนี้กำลังเป็นแฟนอยู่ คนของอดีตกับคนในปัจจุบัน คงไม่ต้องถามหรอกว่าเธอเคยมีความสำคัญยังไง เพราะยังไง ตอนนี้ก็ไม่สำคัญแล้ว "

“ เสือนะ ไม่เอาคนแบบนี้มาเป็นแฟนหรอก ยังไงมิตาก็เชื่อแบบนั้น " เธอไม่ใช่คนที่เรียบร้อยอย่างที่เสือบอกผมหรอก แววตานี้คนเรียบร้อยไม่มีใครทำกัน แล้วอีกอย่างคำพูดพวกนี้ไม่หลุดออกมาจากปากของคนเรียบร้อยแน่ๆ

“ แต่ตอนนี้เสือก็เป็นแฟนของกู ไม่เชื่อ ก็ต้องเชื่อแล้วละนะ "

“ แต่เสือก็ยังตัดมิตาไม่ขาดอยู่ดี "

“ นั่นก็เพราะความสงสารเท่านั้นเหละ เสือบอกว่า ที่เลิกกับเธอไป ก็เพราะว่า เบื่อ .. ก็น่าเบื่อจริงๆนั่นเหละ "

“ แล้วคนแบบปิงที่เสือคบอยู่ สักวัน เสือก็ต้องเบื่อเหมือนกัน " เธอยกยิ้มให้ผม " เสือนะ ขี้เบื่อจะตาย เค้าไม่ชอบให้ใครมาผูกมัด มิตาก็แค่ถอยออกมา แต่ก็ยังไม่ได้เลิกซะที คนที่เป็นสเป็คนะ ยังไงซะ มันก็ยังเป็นสเป็คอยู่ดี "

“ ไม่คิดว่า เสือจะกลับไปเอาคนน่าเบื่อ ที่เอาแต่คิดเข้าข้างตัวเองอยู่แบบนี้ เธอเป็นคนโลกสวยที่ควรไปเจอกับผู้ชายที่เป็นเทพบุตรไม่ใช่ไอ้เสือ คนแบบมันนะ ถ้าทำให้มัน อ้อน ง้อ แล้วก็พูดจาหวานๆ ด้วยไม่ได้  มึงไม่มีสิทธิมีหวังว่าจะกลับไปคบกับมันหรอก "

“ พูดเหมือนกับว่าเคยเลยนะคะ " สายตาเหยียดๆมองผม ที่ตอนนี้กำลังจะยิ้มให้ก็เท่านั้น

“ เคยสิ .. มากกว่าที่เคยทำกับใครๆ เสือทำกับกูทุกอย่างแล้วกูก็สามารถให้มันมากกว่าใครด้วย โดยเฉพาะความรักที่จะทุ่มเทให้ทั้งหมด  "

“ แต่คนที่เคยเจอข่าวฉาวๆ มาเยอะ คนที่มีอะไรกับคนอื่นมาเยอะ คนที่ทำให้เสือต้องโดนด่าว่า โง่ คนที่ทำให้เสือต้องคอยเอาแต่กังวลว่าวันนี้จะร่านไปเอากับใครรึเปล่า มิตาไม่คิดว่าว่าเสือจะทนได้นานหรอก บางทีตอนนี้ก็อาจกำลังสงสัยอยู่ก็ได้ ว่าช่วงเวลาที่ตัวเองกำลังนั่งเรียน แฟนที่ถูกปล่อยทิ้งไว้ข้างล่างแบบปิง จะแอบไปให้ใครเอาตามหลังตึก หรือในห้องน้ำรึเปล่า ... ปิงอาจจะทำให้ปัจจุบันมันดีขึ้นได้ แต่อย่าลืมนะว่า อดีตนะ ลบยังไง ก็ลบไม่ออกหรอก .. “ รอยยิ้มหวานที่พูดปิดประโยค ผมได้แต่มองหน้าเธอ " มองไปรอบๆสิ คนที่มองมา เค้าก็คิดทั้งนั้นเหละ ว่ามิตานะ เหมาะกับเสือ มากกว่าปิงซะอีก "

“ ไม่คิดอย่างงั้น "

“ อย่าหลอกตัวเองเลยค่ะ " เธอลุกขึ้นยืนตอนที่หันมายิ้มให้ผม " ตอนนี้ฉันก็แค่ ฝากเสือไว้ก่อนนะคะ เดี๋ยวจะมาเอาคืน "

“ ไม่คืน " ผมลุกขึ้นยืนจ้องเธอ ตอนที่กำมือตัวเองแน่น มิตามองลงต่ำ

“ โกรธขนาดนี้ มิตาคงไปพูดอะไรที่มันแทงใจดำเข้าสินะคะ ความจริงนะ ก็คือความจริงอยู่แล้ว " มือของผมเริ่มไร้การควบคุมมันยกขึ้นสูง ตอนที่กำลังฟาดลงไปอีกคนก็ทำท่าทางกลัวๆ

“ ถ้าตบลงมา ทุกคนจะคิดว่าปิง ทำร้ายมิตาก่อนแน่ๆ คนอย่างปิงนะถ้าเทียบกับมิตาแล้ว ไม่มีใครมองว่าดีหรอก เรื่องของเสือก็เหมือนกัน ยังไงมิตาก็ดีกว่าแล้วก็เหมาะสมกับเสือมากกว่าอยู่แล้ว  "

“ มึงนี่มัน.... กูทนไม่ไหวแล้วเว้ย " ปาดมือลงไปบนหน้าของอีกคนแบบเต็มๆ  เสียงของแรงตบทำให้มิตาทรุดลงกับพื้นหน้าคณะอย่างจัง ผมที่กำลังก้มลงไปหาเธอ ที่จับหน้าตัวเองเอาไว้  คงไม่คิดว่าผมจะกล้า คงคิดอยู่แล้วว่าตัวเองถือไผ่เหนือกว่า แต่นั่นก็เป็นอะไรที่ คนโง่เท่านั้นจะคิดได้  " ก็อย่างที่เธอบอก กูนะมันแย่อยู่แล้ว แค่ตบ สักที ก็คงไม่ทำให้แย่กว่าเดิมมากหรอก จริงมั้ย " ยิ้มหวานๆให้กับอีกคน " อ้อ..แล้วจะบอกให้รู้ไว้ด้วยว่า คนที่เรียบร้อยแต่หน้า แต่สันดานเหี้ยๆแบบนี้นะ เสือไม่เอาทำเมียหรอก แล้วก็ไม่แค่เสือ ถ้าใครๆรู้ว่าที่แท้เธอเป็นคนที่สันดานแย่แค่ไหน ต่อให้แถมเงินอีกร้อยล้าน กูก็ไม่คิดว่า จะมีคนเอามึงลง "

“ ต่ำ "

“ อย่าว่าตัวเองสิ  " ผมยิ้มก่อนจะว่าเธอเสียงดัง " ถึงเสือกับกูจะไม่เหมาะสมกัน แต่แน่นอนว่า เสือจะไม่เขี่ยกูทิ้ง เพราะความน่าเบื่อ แล้วความเรียบร้อยจอมปลอมแบบมึงแน่นอน แล้วก็ขอบอกไว้เลยนะว่า.. ถ้ามึงคัน อยากได้ผัวคนอื่นมาก ก็ไปคันที่อื่น มึงคันตัวแต่กู คันตีน! ..  "

...........................................
ทุกคนนนนน หนมมี่มาแล้วจ้า
มาพร้อมโล่ให้น้องปิง
หลายคนบอกว่า เฮ้ยแกรร ปิงมันหายงอนง่ายไปปะ ต้องจัดหนักๆให้พี่เสือ
ใจเย็นๆ ของแบบนี้ต้องใช้เวลาสะสม เรื่องยังไม่จบสรุปอะไรไม่ได้นะตัวเธอว์
หนมมองว่าความรักของเสือปิง เป็นอะไรที่ เหมือนต้องพยายามปรับ และพยายามเข้าใจกัน
ฝากไว้ว่า การให้อภัยไม่ได้มีให้ได้บ่อย #ฝากบอกพี่เสือ
ป.ล. มิตานี่แบบ ...
ก่อนไป ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า ในทวิต หรือ เฟสก็ได้
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและ คอมเม้นท์จ้า ตัวเธอว์  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: butter.juliet ที่ 16-01-2015 21:06:32

กรี๊ดดดดดดด ทำไมตัดจบแค่นี้พี่หนมมมมมมมมม
มาต่ออีกตอนเลยไวไวววววววววววววววววววววววววววววววว  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-01-2015 21:13:17

หนูปิง พี่เสือเขาห้ามมีเรื่องไม่ใช่เหรอลูก :serius2:
แต่นังน้องมิตานี่น่า :beat: จริงๆแหละค่ะ ทีดังอยู่แล้ว ต้องดังกว่าเดิมแน่ๆเลยปิง :katai1:
บางทีก็อยากให้ปิงระงับอารมณ์บ้างนะ ทำนองว่า อย่าเอาพิมเสนไปแลกกับเกลืออ่า คนดีแค่เปลือก ซักวันเปลือกมันก็ต้องหลุดร่อนออกมาให้เห็นเนื้อแท้บ้างล่ะ  :m16:
แล้วจะเกิดดราม่า พี่เสือเข้าข้างผู้หญิงอีกไหมอ่า ใครลงมือก่อนเป็นฝ่ายผิดซะด้วยสิ :m31:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 16-01-2015 21:18:30

อีชะนี  :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 16-01-2015 21:28:07

คงต้องให้เวลาเสือในการปรับตัว เปลี่ยนลดความปากร้ายลง
แต่ตอนง้อได้แค่นี้ก็ดีมากๆแล้วนะ
แต่ว่าถ้าลูกพี่ลูกน้องเสือรู้ว่าเสือคบปิงจะเป็นยังไง
จะมาทำให้เสือปิงเข้าใจผิดกันรึเปล่า ปิงก็คุ้นเสียงด้วย ปิงสู้ๆนะ
มิตา :z6: :beat: น่าตบมาก ผู้หญิงแบบนี้น่าตบมาก
ว่าคนอื่นแต่ตัวเองนี่ดีมากสินะ
ปิงอย่างวินตบจริง ด่าเจ็บ แต่ขอเสืออย่าเข้าข้างยัยมิตานะ
มีคดีอยู่นะเสือนะ ฟังที่ปิงพูดด้วยนะเสือ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-01-2015 21:32:20

แหมม เธอแรง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 16-01-2015 21:42:09

ถ้าเจอแบบยัยมิตาก็คงต้องมีตบสักฉาก
พวกสวยแต่เปลือกนอกเนี้ย สมควรแล้วที่โดนทิ้ง
ลูกพี่ลูกน้องเสือเคยเป็นเด็กเก่าปิงแน่เลอออออออออ
จะดราม่ามั้ยหนออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 16-01-2015 21:54:17

อ่านไปรู้สึกฮึกเหิมไป

เหมือนไปช่วยชาวบ้านบางระจันออกรบ 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-01-2015 22:17:23

อ้างถึง

อยากให้หายงอน แต่ไม่รู้จะทำยังไงถึงหาย ง้อใครไม่เป็น

เริ่มที่กูเกิ้ลหาเลยนะคะ วิธีง้อเมีย

เสือก็มองมิตาออกในระดับหนึ่งนะ  แต่ความร้ายแบบที่ปิงเห็นนี่ก็ไม่แน่  ปิงสู้ยิบตาแต่น่ากลัวว่าจะเป็นประเด็น แร่ดร่าน VS เรียบร้อย  ไงคนก็มองปิงว่าร้ายเลวไว้ก่อน แต่ที่สำคัญก็คือเสือนี่สิ

หนทางยังอีกยาวไกล เสือมีหลุดนิดๆหน่อยๆ

ขอบคุณสำหรับตอนใหม่ค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 16-01-2015 22:23:24

อูย โดนตบเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 16-01-2015 22:41:36

 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 16-01-2015 22:48:30

ปิงอย่ามีเรื่อง อย่าไปแคร์ชะนี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: jaynos ที่ 16-01-2015 22:59:14

เสือกินของไหม้ตลอด

ปิงจะกินเอง แต่ก็โดนเสือแย่งสลับไปทุกที

จริงๆก็ให้ความสำคัญ กันและกันอยู่น๊าาา  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 16-01-2015 23:03:44

แล้วยัยมิตาก็ไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่คิดไว้ สายแอ๊บสินะ :laugh:
หวังว่าพอเสือเรียนเสร็จแล้วรู้เรื่องจะเข้าใจปิงนะ
ไม่ใช่ทำร้ายจิตใจอีก... :m13: ขอเถอะนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 16-01-2015 23:17:17

ปิงจ้าสู้ๆๆๆ #เสือปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 16-01-2015 23:25:09

ตบไปก็ดีแล้วนางอ้อนมืออ้อนเท้ามากกกกก หวังว่าเสือจะฟังความนะ
มิตานี่ร้ายมาก มาแต่ละคำแบบจิตใจต่ำ นังหน้าซื่อใจคด
เสือนี่เห็นแฟนตัวเองทีหื่นขึ้นทุกที เขาเรียกว่าทั้งรักทั้งหลง

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 16-01-2015 23:49:25

ที่แท้มิตาเป็นคนแบบนี้นี่เอง :m16:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 17-01-2015 00:35:09

กรี๊ด!!!ปิงแซบเว่อร์....

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 17-01-2015 01:08:00

บอกได้คำเดียวว่า "เเซ่บลืมเลยคะคุณ"

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 17-01-2015 01:38:39

ปิงน้องแซ่บมาก ถูกใจพี่เหลือเกิน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 17-01-2015 02:09:02

อึนๆ ทุกที ประเด็นเดิมๆ ยังไม่จบ อยากให้เอาประเด็นอื่นมาเขียนบ้าง. เฮ้อออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 17-01-2015 07:49:57

มิตาสมควรโดนนนนนนนนน :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 17-01-2015 08:45:32

  มิตานี่คือผู้หญิงส่วนใหญ่ในสังคมสมัยนี้จริงๆนะ แต่มันก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาอ่ะ ในเมื่อผู้ชายส่วนใหญ่ก็ชอบแบบนี้...

เรามองว่าความรักของปิงกับเสือนี่ คงจะมีมาม่า(รสต้มยำ)ให้เสพกันเรื่อยๆ เพราะต่างคนก็ต่างต้องปรับอะไรหลายอย่าง

อ่านนิยายหนมมี่แล้วก็อิน ช่วงไหนดราม่าเราจะไม่ค่อยกล้าอ่านกลัวหน่วง

ปล. รักเหมือนเดิมนะ จุ๊บๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 17-01-2015 15:21:58

นังนี่ต้องโดนให้หนัก  :fire:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 17-01-2015 19:20:36

คือตอนต่อไป อิพี่เสือมันจะด่าปิงอีกไหม อันนี้ชักไหวหวั่นนะ แต่อิมิตานี่เป็นสตรีที่เกลียดมาก เกลียดที่สุดในโลกหล้าเลย
อย่ามาแอ๊บได้ไหม แหม่ ไม่รู้จะด่าอะไร ที่จริงถ้าไม่ติดว่าปิงเป็นผู้ชายจะให้กระทืบซักที ถ้าผู้หญิงแบบนี้ยกมดลูกให้ปิง
แม่งก็หมดประโยชน์กับโลกใบนี้แล้วล่ะ แต่ก็อีก ถึงมีมดลูกก็ใช่ว่าใครเขาจะอยากใช้...ปากแบบนี้ นิสัยแบบนี้
อยากเอาคารามายมาเทราด!!! อ่านแล้วขึ้นเลย ก็ได้แต่หวังว่าพี่เสือจะไม่โง่ เกลียดพระเอกโง่
ก็ได้แต่หวังว่าพี่เสือจะไม่เป็นแบบนั้น
แต่ว่า...พี่หนม ตอนนี้มันสั้นไปอะ
อ่อ...อีกเรื่อง ไอ้บ้าลูกพี่ลูกน้องพี่เสือนี่อย่าบอกว่าคือสามีคนแรกของปิงนะ อ่อนเพลียเลย
ถ้าเป็นแบบนั้น ชีวิตรักคู่นี้ทำไมเขามีอุปสรรคเยอะจังวะ ฝากต่อยปากมิตาอีกที จะดีใจมาก!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 17-01-2015 20:49:02

หวังว่าเสือคงรู้ว่านิสัยนังมิตาเป็นยังไง
ถ้าแอ๊บได้ตลอด3เดือนที่คบกันคงต้องไปเปิดโรงเรียนสอนการแสดงแล้วล่ะแม่คุณ
ถ้าเป็นเราคงไม่ตบนังมิตาแค่ครั้งเดียว ไหนๆคนก็มองว่าแย่อยู่แล้ว
ขอตบให้สะใจเลย แล้วจะทิ้งแบงค์500ไว้ให้มัน ถือซะว่าเป็นค่าปรับถ้ามันอยากไปแจ้งความ
ถ้าฉะกับมันอีกครั้งนะ อัดเสียงประจานแม่งเลย
อยากด่าอีกมากมาย แต่ปล่อยให้คนอื่นด่าต่อละกัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 18-01-2015 01:07:39

ในที่สุดก้อได้เม้นท์แล้ว ดีใจจัง ต้องแอบอ่านในซอกหลืบเสียนาน เพราะเครื่องออฟฟิตเม้นท์ไม่ได้  :katai1: ชอบงานของคุณมากเลยน่ะ เรื่อย ๆ แต่กินใจดี อ่านเรื่อง bts แล้วก้อชอบมาก แต่คงต้องค่อย ๆ เก็บเงิน เพราะช่วงนี้ใช้เงินเยอะมาก จนต้องตัดรายจ่ายออกเยอะ อนาคตคงจะได้มาครอบครอง แต่ติดตามงานของคุณตลอดน่ะจ้ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 18-01-2015 03:23:42

นางชนะ 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 18-01-2015 19:54:30

อุ่ย มิตาโดนจัดสักดอกเลย ยั่ว ต. ดีนัก
พี่เสือต้องฝึกซ้อมอ้อนและง้อบ่อยๆนะ สงสัยหลังๆคงต้องได้ใช้เยอะ :laugh:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 18-01-2015 20:48:45

ตอนที่ 26

“ ไอ้เชี้ยเสือ!  มีเรื่องใหญ่แล้ว เมียมึงตบกับมิตาอยู่หน้าคณะ " หันไปมองตามเสียงหอบที่ดังอยู่ตรงประตู ไอ้เท่ หรือแม้แต่ไอ้เทมลุกยืนขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความตกใจก่อนจะมองผม

“ ไม่ไปดูหน่อยเหรอวะมึง มิตาอาจจะโดนตบตายจมกองเลือดไปแล้วก็ได้  " ความเว่อร์ของไอ้เท่ที่เอ่ยออกมา ผมส่ายหน้าให้มันไอ้เทมก็ถาม

“ ทำไมวะ "

“ ให้ปิงจัดการก็ดี มันจะได้เลิกยุ่งกับกูสักที " ปรายตามองเทม ที่ถอนหายใจออกมา

“ มึงนี่มัน " ยักไหล่ไม่สนใจ ผมที่มองไปรอบๆ ไอ้เท่ก็หันมาจับไหล่

“ มึงน่าจะรู้จักมิตา ดีนะว่า มันเองก็ไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่ใครๆคิด ไม่คิดบ้างเหรอว่ะ ว่าคนที่โดนรุม อาจจะเป็นปิงไม่ใช่มิตา  มึงลืมไปแล้วเหรอว่านี่นะ ถิ่นใคร "  ผมผุดลุกขึ้นทันทีตอนที่ไอ้เท่บอกแบบนั้น ขาที่วิ่งออกไปที่ลิฟท์ กดย้ำๆอยู่นานแต่มันก็ยังช้าไม่ทันใจ

ผมเปลี่ยนเส้นทางวิ่งไปทางบันได ใจที่ไปเร็วกว่าขา ตอนที่ถึงชั้นหนึ่งผมวิ่งไปที่ที่มีคนมุงมากที่สุด เสียงหายใจหอบกับหัวใจที่เต้นเร็ว " หลบออกไปหน่อย " ผมบอกคนที่มุงอยู่ ทุกคนหลีกทางแต่พอมองไปที่พื้น คนที่นั่งกุมหน้าตัวเองอยู่ก็มีแค่มิตา

“ เสือ " เธอหันมาหาผม น้ำตาที่ไหลออกมา มันดูน่าสงสารแต่ก็ไม่ได้เป็นธรรมชาติเท่าไหร่ ไม่เท่าเวลาที่ปิงร้องไห้ ผมมองไปรอบๆ มิตาก็ถูกเพื่อนผยุงให้ลุกขึ้น " เสือ มิตาเจ็บ "

“ ปิงหายไปไหน " ผมมองหามัน แต่พบว่ารอบๆที่ที่ผมเห็นด้วยสายตากลับไม่มีมันเลย

“ นี่เสือ เพื่อนเราเจ็บนะ สนใจกันหน่อยสิ แฟนนายแม่งตบมิตาได้ไง คนเค้าเข้ามาพูดด้วยกันดีๆ "

“ มิตาแค่จะมาขอโทษเรื่องวันนั้น แต่ยังไม่ทันจะพูดอะไร เธอก็ตบเอาตบเอาลูกเดียวเลย " มิตาว่าแบบนั้นก่อนผู้หญิงข้างหลังผมจะกระซิบกันสองคน

“ มันคุยกันตั้งนานแล้วมิตาก็โดนตบแค่ทีเดียวไม่ใช่เหรอว่ะ "

“ แหล ไง มันแหล "

“ เหรอ แล้วยังไงละ " ผมถามกลับ

“ แล้วไง พูดมาได้แล้วไง จัดการให้เลยนะ กล้าดียังไงมาตบมิตา "

“ แล้วมิตากล้าดียังไง ที่มายุ่งกับกู คนที่มีเจ้าของแล้ว " ผมว่า เธอสองคนก็เงียบ " โดนตบมันสมควรแล้วนี่ อยากมายุ่งกับคนที่มีเจ้าของเองทำไม "

“ เสือ "

“ อย่ามายุ่งกับกูสิ ทีหลังจะได้ไม่มีเรื่อง " ผมมองไปรอบๆ ตอนที่เดินออกมาจากกลุ่มคนที่ยืนมุงกันก็ได้แต่ถอนหายใจ " เด็กดื้อ บอกว่าให้อยู่นิ่งๆไง หายไปไหนของมันว่ะ " ล้วงมือหยิบโทรศัทพ์ออกจากกระเป๋าผมกดเบอร์โทรหา เสียงรอสายที่ดังอยู่นานไม่มีทีท่าว่าจะรับ  ผมกดตัดสาย ก่อนจะโทรออกไปเป็นครั้งที่สอง

“ ฮัลโหลพี่เสือ "

“ อยู่ไหน "

“ น้องกำลังยืนซื้อไอติม " ถอนหายใจออกมาตอนที่ได้ยินคำนั้น " ทำไมเรียนเสร็จแล้วเหรอ "

“ ร้านอยู่ตรงไหน "

“ แถวเกตเวย์ คาเฟ่ไอติมน้องปลาอ้าปาก " ผมขมวดคิ้วกับคำบรรยายของมัน " เอาเปล่า เดี๋ยวซื้อให้ "

“ ไม่ล่ะ  แต่อย่าไปไหน ยืนอยู่ตรงนั้น " ผมกดวางสายหลังจากประโยคนั้น  เดินออกจากมหาลัยตรงไปที่ร้านไอศกรีมที่มันบอก คงเป็นร้านเปิดใหม่เพราะผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผู้คนมาต่อคิวกันเยอะเเยะ

“ เสือ "  คนที่กำลังอร่อยกับไอศกรีมวิ่งตรงเข้ามาหา " ชิมมั้ย "

“ ไม่ " ตอบออกไปก่อนจะมองหน้ามัน ผมพยายามจ้องไปตามหน้าตาของมันก่อนจะมองต่ำมาเป็นที่ตัว ไม่มีอะไรผิดปกติ ไม่มีร่องรอยอะไรทั้งนั้น 

“ มองอะไร " ตามันโตขึ้นตอนที่ตั้งคำถาม

“ ซกมก " เช็ดไอติมที่ติดอยู่ที่ริมฝีปากของมัน อีกคนก็ยิ้ม

“ ที่ออกมาเพราะว่าอะไรกันแน่ จะด่ากูเพราะไปตบแฟนเก่ามึง ก็รีบๆด่ามา "

“ ยังไม่ได้บอกว่าจะทำแบบนั้น "

“ แล้วที่รีบวิ่งมามึงมีอะไร " กัดขนมปังรูปปลาเข้าไปคำโต มันมองหน้าผมแบบหาเรื่อง ยกยิ้มขึ้นมาตอนที่คิดว่า ยังหาเรื่องผมแบบนี้ได้คงไม่น่าจะเป็นอะไร

“ ไม่ใช่เพราะมิตาก็แล้วกัน "

“ หมั่นใส้ " แบะปากใส่ผมก่อนจะพูดเลียนเสียง " มิตา มิตา  ทีกูแล้วเรียก มึงๆ จะเรียกกูว่า ปิงสักคำนี้ต้องบังคับ เหมือนจะขืนใจให้อ้าปาก "

“ ที่รีบวิ่งมา ก็เพราะอยากรู้ว่า ปากแบบมึง จะโดนตบไปสักกี่ที "

“ ไม่โดน.. " มันเถียงออกมาก่อนจะหยุดนิ่งคิดไปสักพัก " ที่วิ่งมาเพราะว่าเป็นห่วงกูสินะ "

“ คิดไปเองแล้วล่ะ "

“ แต่จริงๆ ก็เจ็บอยู่นิดหน่อย " เบือนหน้าหนีมันอีกคนก็พูดขึ้น น้ำเสียงของมันอ้อนตอนที่เงยหน้าขึ้นมองผม " กูนะโดนมันตบด้วยนะ แม่งฟาดมาเต็มแรงเลย "

“ ไหนมาดู เจ็บตรงไหน " ผมก้มลงไปหา ตอนที่ประคองหน้าของมันขึ้นมา ปิงก็ยิ้ม

“ เป็นห่วงกูจริงด้วย "  นิ่งเงียบไปตอนที่มันมองผมแบบนั้น ถอนหายใจออกมาผมถามซ้ำกับมัน

“ จริงรึเปล่า "

“ เปล่า " พูดแบบนั้นแล้วก็หัวเราะออกมา น่าจับตีก้นนัก ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย " คนอย่างปาณัสน์  ไม่มีทางให้ใครมาตบได้ฟรีๆหรอก ต้องตบมันก่อน "

“ หึ อย่างงั้นก็ดี " ดึงคอของมันเข้ามากอด ผมก้มลงกินไอติมในมือของมัน " เปรี้ยว "

“ ก็มันเป็นไอติมโยเกิร์ต "

“ เหรอ " ดึงไม้อะไรสักอย่างที่เคลือบช็อคโกเล็ตขึ้นมาจากไอติม ผมชิมไอ้ปิงก็ร้องลั่น

“ อ้าาา เสือ มึงใจร้ายที่สุดเลย กูจะเก็บไว้กินทีหลังแท้ๆเลย นั่นมันของโปรดของกูนะ " สตอเบอรี่เคลือบช็อคโกเล็ตนี่นะเหรอ ผมยิ้มตอนที่มันกระแทกตัวเข้ามาหา สีหน้าหงุดหงิดใจยิ่งมองก็ยิ่งขำ

“ งั้นก็เอาคืนไป " กอดคอปิงแน่นขึ้น ตอนที่หันตัวหนีผู้คนผมก้มลงจูบ แทรกลิ้นเข้าไปให้ปากของมันเปิดออกผมดันสตอเบอรี่ที่มันชอบกลับเข้าไปในปากของมัน " เอาคืนไป "

“ ไอ้เชี้ย คนเยอะแยะ " มาดูซ้ายดูขวา หน้าก็แดงจัด

“ ก็นึกว่าชอบ "

“ แต่จริงๆก็ชอบเหละ " เอาหน้าซบลงมาอกผมก็หัวเราะออกมา " นี่ ถามจริงๆเถอะ โกรธรึเปล่าที่กูทำแบบนั้น "

“ แบบไหน "

“ ก็ไปตบแฟนเก่ามึง " ผมยกยิ้ม กับคนที่ขมวดคิ้วมองผม

“ คนอย่างมึงไม่ทำใครก่อนหรอก ถ้ามึงทำเค้าก็แสดงว่า เค้าต้องมาด่ามึงก่อน "

“ พี่เสือเชื่อใจน้อง " เงยหน้าขึ้นมามอง แววตาใสๆเหมือนเด็ก ผมหันทางอื่น

“ ก็มึงเคยบอกไว้ คนอย่างมึงไม่ทำใครก่อน "

“ พี่เสือจดจำเรื่องราวของน้อง "

“ นี่ถ้ามึงยังไม่เลิกกวนประสาทกูนะ " ก้มลงไปมอง คนที่ยิ้มกว้างก็กอดแขน

“ น่าๆ แกล้งเล่นนิดหน่อยเอง อยากจะลืมเรื่องเครียดๆนะ "

“ เรื่องอะไร "

“ นี่เสือกูอยากกินโทส ไอ้ฝนบอกกูว่ามีร้านเกาหลีเพิ่งมาเปิดใหม่ที่สยามสแควร์วัน ในโทสเหมือนมีชีสเยิ้มๆด้วย ไปกินกันเถอะไป " ลากมือผมให้เดินตรงไปในทางข้างหน้า ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าปิดบังอะไรกันอยู่

“ ไม่อยากจะกิน "

“ ตามใจสักวันเถอะน้า " มือที่ยังคงดึงผมให้ก้าวออกไปข้างหน้า

“ จะตามใจแล้วกัน " ห้างใหม่ที่เพิ่งเปิด ผมมองไปรอบๆอาคารโล่งใจกลางสยาม ปิงพาผมเดินไปที่ร้านขนมหวานมันจูงมือผมเดินเข้าไปข้างใน ตอนที่นั่งลงภายในร้านได้สักพัก พนักงานก็เดินนำเมนูมาให้

“ ฮันนี่โทสครับ แล้วก็ สตอเบอรี่ปั่น มึงจะเอาอะไร "

“ คาปูชิโน่ร้อน " เพลงเกาหลีที่เราได้ยิน ปิงพิงตัวเองกับเก้าอี้มันมองออกไปนอกหน้าต่างก่อนจะหยิบมือถือออกมา

“ ถ่ายรูปกัน "

“ ไม่ " ตอบออกไปแบบรวดเร็ว แต่มันก็ยังดึงดันที่จะเอากล้องมาไว้ตรงหน้าผม ปิงทำหน้ายู่กับผมที่มองกล้องแบบไม่แสดงสีหน้าอะไร มันกดถ่าย

“ ดูมึงทำหน้า เหมือนคนกำลังจะตาย "

“ แล้วทำไม ไม่อยากจะถ่าย "

“ ยิ้มหน่อย "

“ ไม่ยิ้ม " ผมว่ามันก็ยื่นกล้องมาถ่ายอีกครั้ง

“ ยิ้มหน่อย " มันชวนผมให้ยิ้มตามที่มันยิ้ม แต่ตอนนี้ก็ทำได้แค่หันมองผม กดถ่ายไปหลายรูปมันก็ดึงมือถือไปดูภาพที่ตัวเองชอบ " ภาพนี้ดูดี มึงมองมาพอดี อารมณ์เหมือนมีคนห่วงใยอยู่ "

“ ไร้สาระ "

“ เราไม่มีภาพคู่เลยนะมึง มาๆ ถ่ายอีกสักเซ็ท เอาละน้า " กล้องพร้อมตั้งอยู่ข้างหน้า ผมมองปิงที่ตั้งใจกับการเก็กหน้าตาตัวเองให้ออกมาน่ารัก  " หนึ่ง สอง สาม " จมูกเล็กๆหอมแก้มผมทันทีหลังจากสิ้นประโยคนั้น ก่อนจะยิงรัวอีกหลายทีติดต่อนที่ผมเผลอยิ้มออกมา เรามองหน้ากัน " เริ่ดที่สุด โรแมนติกมากๆ "

“ ไหน " ยื่นมือไปขอมือถือ มันก็ยึดไว้

“ เรื่องอะไร อย่ามาลบรูปกูนะ "

“ ใครบอกจะลบ แค่ดู " ผมบอกแต่มันก็ไม่เชื่ออย่างงั้น

“ ไม่เอา ถ้ามึงเห็นตัวเองหน้าเหี้ย มึงต้องแอบลบแน่ๆ "

“ เอามา " คว้าโทรศัพท์เอามาจากตัวมัน

“ อย่าลบน้า "

“ เออน่า ทำตัวเหมือนเด็กไปได้ " พอว่าแบบนั้น คนที่ได้แต่งอแงก็ แบะปากใส่ น้ำสตอเบอรี่มาเสริ์ฟพอดี ผมเลื่อนดูภาพมากมายที่มันกดชนิดเรียกว่า ยิงรัวๆ น่ารักดีครับ ไม่ได้หมายถึงผม แต่หมายถึงว่า มันนะ น่ารักทุกรูปเลย

กดส่งเข้าเครื่องตัวเองตอนที่มันส่งเสร็จปลายสายที่ไม่ได้ปิดเสียงเตือนก็ดังสนั่น ปิดหลุดขำ " จะแอบส่งภาพก็ไม่บอก จริงๆถ้าพี่เสืออยากได้ น้องส่งให้ก็ได้ ไม่มีปัญหาน้า "

“ พูดมาก " โยนมือถือกลับไปให้มัน ที่นั่งดูดน้ำกินสบายใจ ผมเองก็ยกกาแฟขึ้นดื่ม ปิงมองออกไปนอกร้านอีกครั้ง คราวนี้ก็เหม่อออกไปไกล ผมแกล้งไม่ทักมันเหมือนครั้งก่อน อยากรู้ว่าจะเหม่อไปได้นานขนาดไหน

“ ฮันนี่โทสค่ะ " ขนมตั้งลงมาแล้ว แต่คนที่อยากจะกินไม่ได้สนใจจะดูมันเลยสักนิด

“ นี่ ไอติมจะละลายแล้วนะ " 

“ อ้าว มาแล้วก็ไม่บอก "

“ เหม่อไปถึงดาวอังคารแล้วรึไงวะ " ผมสถบอีกคนก็ก้มหน้าลงกินขนมปัง แต่ก่อนกินก็ไม่ลืมถ่ายภาพอาหารตรงหน้าก่อน ปิงยิ้มตอนที่ก้มลงกินอาหารตรงหน้า รสชาติคงอร่อยแต่คนกินไม่ค่อยมีอาหารกินเท่าไหร่

“ อร่อยจัง "

“ ทำหน้าเหมือนแดกขี้อยู่ " ทรมานเหมือนผมฝืนใจให้มันกิน " คิดอะไรอยู่ ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดตลอดเวลา เดี๋ยวก็แก่หรอก "

“ นี่เสือ "

“ อะไร "

“ มึงมีวิธีที่ทำให้เราหยุดคิดเรื่องอะไรสักอย่างได้รึเปล่า " ปิงก้มหน้าลงต่ำจนผมมองไม่เห็นมันเลย ก้มหน้าอยู่แบบนั้นเสียงเบาๆก็พูดออกมา " มีวิธีไหนบ้างที่ทำให้เรา ลบอดีตออกไป "

ทุกอย่างเงียบ ผมที่ได้แต่นิ่งมองมันที่ก้มหน้าลงจนสุด ก่อนน้ำตาจะไหลลงมากระทบกับกระดาษรองโต๊ะที่ตั้งเอาไว้ เสียงดังไม่ขาดสายนั้นผมเอื้อมมือไปลูบหัวมันเบาๆ " กูนะ อยากลบอดีตของกูออกไปให้หมดเลย ให้เหลือไว้แค่ มึงคนเดียวเท่านั้น "

“ ใครว่าอะไรอีก " ผมถาม " บอกมาสิ กูจะไปต่อยปากมันให้ "

ส่ายหน้ามาให้ แต่มันก็เองก็ยังไม่หยุดร้อง " มึงนะ เวลาที่เรียนหนังสืออยู่ เคยคิดบ้างรึเปล่าว่ากูที่อยู่ไกลจากมึงกำลังทำอะไรอยู่ เคยมีในความคิดบ้างมั้ย ว่ากูกำลังอาจจะเอากับคนอื่นอยู่ กูอาจจะกำลังนอกใจมึง มึงจะคิดเหมือนคนอื่นที่เค้าคิดบ้างมั้ย "

“ ไม่เคยคิด " ตอบอย่างที่คิดจริงๆ ผมไม่เคยคิด ไม่เคยเลยสักครั้ง " มึงที่กูรู้จัก แตกต่างจากที่คนอื่นรู้จัก ปิงที่กูรู้จักอ่อนไหว ขี้แย เรื่องมาก แล้วก็ขี้อ้อน  ปิงที่คอยอดทนกับกูมาตลอด คนที่ทำให้กูยิ้มได้ทุกวัน คนที่ทำอาหารเช้าไม่ได้เรื่อง แต่ก็ตื่นขึ้นมาทำให้ทุกวัน คนที่คอยใส่ใจกูทุกเรื่อง บางทีก็กวนตีน ชอบทำให้หึง ชอบทำให้หงุดหงิด  ไม่เหมือนกันกับคนที่เค้าบอกว่า ร่าน คนนั้นนิ ไม่เหมือนเลยสักนิด "

“ เสือ "

“ น่ารำคาญน่า เลิกเรียกกูด้วยเสียงแบบนั้นสักที " เสียงอ้อนๆที่พอเงยหน้าขึ้นมาก็มีแต่น้ำตาอาบสองแก้ม " ไหนบอกว่าไม่สนไงใครจะมองมึงยังไงนะ เก่งแต่ปากนี่ " เกลี่ยน้ำตาที่ไหลอาบแก้มให้มัน ปิงแบะปากทำท่าจะร้องไห้อีกครั้ง

“ พอคิดถึงว่า วันนึงมึงต้องเลิกกับกูไปแน่ๆ ถ้ายังต้องมีผู้ชายคนอื่นมาคอยพูดกับอยู่แบบนั้น ใจกูมันก็สั่งให้น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดเลย แค่คิดว่าพรุ่งนี้จะไม่มีมึงแล้ว น้ำตากู มันหยุดไหลไม่ได้เลย "

“ งั้นต่อไปนี้เรามาเล่นเกมส์กัน "

“ เกมส์อะไร " เอียงหน้าถาม ผมก็หลุดยิ้ม ขนาดร้องไห้ยังน่ารักเลยนะ เด็กน้อย

“ ใครบอกเลิกใครก่อน คนนั้นแพ้ " ลูบหัวมันที่นิ่งค้างไปสักพัก ก่อนจะยิ้มออกมา " อย่าแพ้กูก็แล้วกัน เพราะกูจะไม่วันแพ้มึงแน่นอน "

“ ให้มันแน่นะ สัญญามาสิ " ยื่นนิ้วก้อยมาให้ ผมก็ขมวดคิ้ว

“ ปัญญาอ่อน "

“ นะ " พยักหน้าให้ผม จำใจยื่นนิ้วก้อยไปเกี่ยวกับมันเอาไว้ ปิงกดถ่ายรูป " เพราะมึงไม่เคยขอกูเป็นแฟน งั้นกูจะนับวันนี้ที่เราเริ่มเล่มเกมส์เป็นแฟนกันใครบอกเลิกก่อนแพ้ เป็นวันแรกที่เราคบกันอย่างเป็นทางการนะ "

“ ก็เรื่องของมึง " ผมก้มลงดูมือถือของตัวเอง มันบอกเวลาแล้วก็วันเอาไว้ กดบันทึกทุกอย่างลงในมือถือ ก่อนที่ผมจะคิดเรื่องนึงขึ้นมาได้ " แล้วตกลงใครทำมึงร้องไห้ "

“ มิตา " ผมถอนหายใจตอนที่ได้ยินชื่อที่ออกจากปากมัน

“ อยู่ห่างๆมันไว้ มันไม่ได้ใจดีเรียบร้อยอย่างหน้าตาหรอก "

“ เจอเมื่อกี้ก็รู้แล้ว กูกะว่าจะไม่ตบแต่กูพูดทำร้ายจิตใจกูจนต้องทำให้กูตบไปเต็มๆแรงเลย " มันว่าแบบนั้น เศษน้ำตาที่ติดอยู่ข้างแก้มผมเอื้อมมือไปเช็ด  " ทำเป็นเรียบร้อยอ่อนหวาน ที่แท้ก็มารยา เผลอๆแรดกว่ากูอีกมั้ง "

“ อย่าไปยุ่งกับมันแล้วกัน "

“ มึงบอกตัวเองเถอะ " ผมยิ้ม มันก็ก้มหน้าลงกินเค้ก " ไม่อร่อยแล้วอะ ไอติมละลาย โทสเปียกหมดแล้ว "

“ ก็มัวนั่งร้องไห้อยู่ทำไม ไม่รู้จักแดกๆให้มันหมดๆ "

“ ก็คนมันกำลังเสียใจ "

“ อย่างมึง ตอแหลมากกว่า "

“ หมายความว่าไง "

“ ก็ไม่ไง " ผมยักไหล่ ปิงก้มองตาขวาง " ถ้าไม่พอใจจะบอกเลิกกูแล้วเป็นฝ่ายแพ้ไปก่อนเลยก็ได้ "

“ ไม่มีทาง ไม่มีวันแพ้หรอก " หน้าตาโกรธๆที่เปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม ผมเองก็เผลอยิ้มออกมาเหมือนกัน แต่กลับเบือนหน้าหนีไปทางอื่น

“ เหรอ อย่างงั้นก็ดี " 

“ ขออย่างให้มีใครแพ้ก่อนเลย " ปิงพูดออกมา ก่อนจะก้มลงไปกินขนมตรงหน้า

“ กูไม่มีวันแพ้มึงแน่ "

“ กูเองก็เหมือนกัน "

.........................................

“ ตื่นได้แล้ว " ผมใช้เท้าเขี่ยปลุกคนที่นอนอยู่บนโซฟาหน้าห้อง หลายคืนแล้วที่มันได้มานอนค้างห้องผม  หลังจากที่มันเมามาคราวนั้นดูเหมือนห้องผมและหน้าโซฟาตรงนี้ก็เหมือนว่าจะกลายเป็นที่ประจำของมันไปเลย แม้จะคอนโดเดียวกัน ห่างกันแค่สองชั้น แต่มันก็เลือกที่จะหยุดค้างอยู่ที่ชั้นที่ 20 ของผม

“ ง่วง " หมุนตัวเองไปอีกทาง ร่างสูงกำยำที่ไม่ได้ใส่เสื้อนอน หันหลังให้กับผม ขอบกางเกงบอลโผล่ออกมา จากที่อยู่ด้วยกันหลายวันผมค้นพบว่านอกจากหน้าตาที่ดูมีเสน่ห์ของมันแล้ว รูปร่างยังเป็นอีกอย่างที่ทำให้ใจเต้น ไอ้เสือของไอ้ปิงก็ไอ้เสือของไอ้ปิงเถอะ เจอไอ้อิฐเข้าไป ก็สู้ไม่ได้หรอก ถ้าเป็นรูปร่างนะ

“ นี่ ตื่น กูหิวแล้ว " เอื้อมมือไปจับท่อนแขนของมัน ผมเขย่า " ไอ้อิฐ วันนี้มึงมีเรียนไม่ใช่รึไง "

“ โดด "

“ ขี้เกียจตัวเป็นขนแล้วมั้ง " ผมว่ามันก็หัวเราะในคอ

“ อยากไปเที่ยวมากกว่า "

“ ก็ลุก " ว่าพลางจับมือของมัน ผมฉุดให้มันลุกขึ้นจากโซฟา " อยากไปกินเค้ก พาไปหน่อย "

“ มีอะไรเป็นข้อแลกเปลี่ยนให้กับคนที่ขี้เกียจขับรถละ " ลุกขึ้นมานั่งมองผมรอยยิ้มของมันที่มองมา ดวงตาที่จ้องลึก ตอนที่นิ่งไปรู้สึกอีกที ปากอุ่นๆที่แนบลงบนริมฝีปาก " แบบนี้ก็ได้มั้ง "

“ เชี้ยนี่ กูยังไม่ได้ตกลงอะไรเลยสักอย่าง "

“ ก็เห็นเหม่อ เลยคิดว่า มึงคงพูดไม่ออกมานะ "

“ คิดไปเองนะสิ " ว่าแบบนั้น มันก็ยิ้มขำก่อนจะพิงลงกับโซฟาทำท่าจะนอนอีกรอบ

“ จะว่ายังไงก็ได้ ยังไงเช้านี้ก็ได้กูก็ได้จูบมึงแล้ว " ยื่นมือมาแตะที่ริมฝีปาก ผมกัดปากของตัวเองแน่น " ยังนุ่มเหมือนเดินเลยนะ "

“ ตื่นขึ้นมา อาบน้ำเลย กูอยากกินเค้กแล้ว "

“ เค้กร้านไหน " มันถามคนที่หย่อนเท้าลงกับพื้น

“ ทองหล่อ 13 “

“ โอเค เหมือนกูจะรู้จักอยู่นะ " มันว่าตอนที่ลุกขึ้นยืน ผมก็นั่งลงแทนที่ของมัน " มึงชอบของหวานด้วยเหรอ "

“ ก็ชอบ " อยากจะบอกว่ามากแต่ก็อาย รู้สึกว่าไม่แมนเท่าไหร่ที่ผู้ชายจะชอบกินของหวาน ความจริงตอนแรกก้ชอบไม่มาก แต่พอมาอยู่กับไอ้ฝน ไอ้ปิงที่ชอบของหวานเอามากๆ ผมเองก็เลยกลายเป็นว่า ชอบมากๆด้วยเหมือนกัน ชอบจนคิดว่าวันนึงอยากไปเรียนทำเค้กและชงกาแฟจากเมืองนอกเพื่อมา เปิดร้านเค้กเล็กๆ

“ ดูจากแววตาน่าจะชอบมาก "

“ แล้วมึงไม่ชอบเหรอ "

“ ก็พอกินได้ แต่ถ้ามึงชอบ จะชอบด้วยแล้วกัน "

“ ไปอาบน้ำเลยไป " ผมโยนหมอนใส่หลังคนที่รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ปากก็บ่นออกมา " ชอบทำให้ใจเต้นอยู่ได้ "

   อิฐใช้เวลาอาบน้ำไม่นานเราก็พร้อมออกจากคอนโด นั่งอยู่ในรถของมัน ตอนที่รถเคลื่อนตัวออกไป ผมก็เกิดนึกขึ้นได้ " เออ ! กูลืมไปเลย "

“ ลืมอะไร "  มันจอดรถทันทีตอนที่ผมพูดขึ้น

“ มึงยังไม่ได้แดกอะไรเลย แล้วนี่กูก็ชวนมึงไปแดกของหวาน "

“ มันน่าจะมีพวกขนมปังแบบตอนเช้า ขายอยู่แล้วน่า " อิฐว่าแบบนั้นตอนที่เอื้อมมือมาจับผมของผมก็จะขยี้ " ขอบคุณนะครับ ที่เป็นห่วง "

“ ไม่เห็นมีคำว่า กูเป็นห่วงมึงสักคำ " ผมหันออกไปนอกหน้าต่างมันที่ยิ้มอยู่นั้นก็ใช้มือที่กอดคอผมอยู่ดันแก้มให้หันไปมองมัน

“ แล้วที่ชวนมา มึงจะกินอะไร "

“ ที่กูอยากจะกินคือ ช็อคโกเล็ตที่มาจากเบลเยี่ยล เมื่อวานกูเห็นในเฟสร้านที่เค้าถ่ายวิดีโอมาให้ดู เป็นแบบ ช็อคโกเล็ตลูกกลมๆ แล้วเค้าก็จะราดซอสช็อคโกเล็ตลงไป ลูกบอลจะค่อยๆละลาย มันน่ากินมากเลย "

“ ชอบกินของหวานจริงๆด้วย " มันหัวเราะขำ ตอนที่ดึงมือออกจากคอผม อิฐจะเลี้ยวรถเข้าไปในซอย " เดี๋ยวกูจะไปลองของชอบมึงสักหน่อยนะ ว่ารสชาติเป็นไง "

“ อย่างมึงไม่น่าจะชอบเท่าไหร่ "

“ ก็กินได้แต่ถ้าให้เลือกก็ไม่ชอบกิน " หันมาบอกผมก่อนจะยิ้ม " แต่ว่าตอนนี้กำลังศึกษาดูใจกับมึงอยู่ เพราะงั้น อะไรที่มึงชอบกูก็อยากจะลองดูว่า มันเป็นยังไง  "

“ เฟื่อน สินะ "

“ หึ .. “ หัวเราะออกมาในลำคอ อิฐจอดรถที่หน้าร้าน ก่อนที่เราจะเดินลงไป

“ หิวจัง อยากกินแล้ว ขอให้มีมาเถอะนะ  " ที่ผมกลัวที่สุดก็คือกลัวของหมด  เดินเข้าไปในร้าน พนักงานที่กล่าวทักทายเรา ผมเลือกนั่งที่ด้านในสุดของร้าน " มึงจะเอาแบบอาหารเช้าใช่มั้ย "

“ อื้ม ถ้าไม่มีเอาฮันนี่โทสนะ "

“ แล้วก็ กาแฟนะ "

“ ครับผม " พยักหน้าให้ตอนที่ผมเดินออกไปหน้าเค้าเตอร์

“ สวัสดีค่ะ " พนักงานกล่าวทักผม ยิ้มให้เธอก่อนจะชี้เมนูใหม่ที่แขวนแนะนำอยู่ด้านหน้า

“ อันนี้ 1 ที่ครับ แล้วก็ egg toast 1 ที่ ชาเขียวเย็น 1 แอสเพรสโซ่ 1  "

“ ขอทวนเมนูนะคะ " เมนุที่สั่งถูกทวนออกมา ตอนที่กำลังจะหยิบกระเป๋าตังค์จ่ายเงิน คนที่คิดว่านั่งอยู่ที่โต๊ะก็เดินเข้ามากอดคอผม มันส่งกระเป๋าตังค์ตัวเองมาให้

“ เท่าไหร่ครับ " ราคาที่บอกมา ผมเปิดประเป๋าตังค์ของมันจ่ายเงินไปเหมือนเช่นเคย ช่วงนี้ถ้ามากินข้าวกับอิฐตัวผมไม่ต้องจ่ายอะไรเลยครับ เรียกว่า สบายสุดๆ มีคนเลี้ยงข้าวตลอดเวลา

“ เมนูที่สั่ง รอประมาณ 15 นาทีนะคะ "

“ ครับ " ได้รับป้ายที่เลขที่นั่ง ผมเดินไปโต๊ะตัวเดิมที่นั่งกับอิฐมีที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอ่านข่าว ส่วนผมก็ดูความเคลื่อนไหวในเฟสไปเรื่อยๆ

“ มึงสั่งอะไรให้กูเหรอ "

“ โทสไข่ แบบอาหารเช้าใส่แฮม ใส่ไข่ ใส่ชีส " ว่าแบบนั้นไอ้อิฐก็พยักหน้า  ผมมองหน้ามันที่กำลังก้มลงดูอะไรสักอย่างในมือถือ ในใจก็แอบคิดว่าอยากให้ความสัมพันธ์ของเรา มีอะไรมากกว่านี้ ที่เป็นอยู่ก็สุขดี เรียนรู้กันไปเรื่อยๆ แต่ว่า บางทีก็เหมือนกับตัวผมเป็นคนที่ถูกมันเรียนรู้อยู่ฝ่ายเดียว เหมือนผมไม่ได้เรียนรู้อะไรจากมันเลย 

“ นี่ มึงไม่มีเพื่อนที่ไทยบ้างเหรอวะ "

“ ก็มี แต่กูไปอยู่เมืองนอกนานก็เลยไม่ค่อยสนิทกันแล้วล่ะ "

“ เหรอ " พยักหน้าให้มัน อยากจะถามอีกสักหน่อย ไม่อยากให้โต๊ะเงียบเกินไปแต่ก็ไม่รู้จะพูดคุยอะไรกับมันดี " แล้วทำไม ถึงย้ายไปเรียนเมืองนอกวะ "

“ หนีปัญหานะ "

“ หนีปัญหา ? “ ผมทวนคำตอบของมัน อีกคนก็พยักหน้า

“ สมัยกูเรียนม.ปลายเกิดปัญหาขึ้นกับกูเยอะมาก พ่อแม่ก็เลยส่งไปเรียนเมืองนอก " อิฐว่าแบบนั้นมันยิ้ม " ฟังดู กูเลวมากเลยใช่มั้ย "

“ ก็ยังไม่รู้ว่าเรื่องอะไร บางทีอาจจะไม่ก็ได้ "

“ บางทีนั่นก็อาจจะเป็นเหตุผลที่ว่า ทำไมกูไม่ค่อยมีเพื่อนเหลืออยู่แล้ว "

“ ที่บอกว่าไม่สนิทกันแล้ว คือหมายถึงเค้าไม่คบมึงแล้วงั้นเหรอ  "

“ ก็อาจจะเป็นแบบนั้น "

“ แล้วมัน "

“ อาหารที่สั่งได้แล้วครับ " เมนูที่ส่งถูกวางลงตรงหน้า ขัดคำถามของผมเหลือเกิน แล้วมันเรื่องอะไรกัน มึงไปทำอะไรทำไมถึงต้องหนีไป ผมขมวดคิ้วแน่นตอนที่กำลังเหม่อ พนักงานก็เรียกไว้

“ จะราดแล้วนะครับ คุณลูกค้าจะถ่ายรูปมั้ยครับ "  พนักงานเสิร์ฟหันมาถามผม ตอนที่นึกขึ้นได้ มือถือก็ถูกล้วงออกจากกระเป๋าผมตั้งกล้องถ่าย

“ ถ่ายครับ " ช็อคโกเล็ตกลมๆที่ถูกช็อคโกเล็ตราดลงไป มันค่อยๆหายไปด้วยความร้อนที่ละลายตัวของมันจะเห็นด้านในที่มีไอศกรีมวานิลา

“ น่าอร่อยดีนะ " อิฐว่าผมก็ยื่นช้อนให้มัน

“ อะ อื้ม นั่นสินะ " ผมว่าตอนที่กำลังลงกิน อาหารตรงหน้า ก็รู้สึกได้ว่ามีคนมองอยู่ตลอดเวลา

“ ไม่มีอะไรหรอก ไม่ต้องคิดมาก ไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไร ก็แค่เรื่องของเด็กผู้ชายทั่วไป "

“ เหรอ "

“ อื้ม ไม่ต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้น กูโอเค " มือที่ขยี้ผมของผมจนยุ่ง อิฐยิ้ม " ตอนนี้กูมีมึง กูไม่แคร์เรื่องเก่าๆพวกนั้นหรอก "

“ อิฐ! " ผมหันไปตามเสียงที่ปลุกเราให้หลุดออกจากความคิดที่กำลังคิด เสียงผู้หญิงที่เรียกมัน เราทั้งคู่หันไปดูก็พบกับผู้หญิงผมสั้นสุดเปรี้ยวคนนึง ที่กำลังยิ้มกว้าง " ใช่ อิฐจริงๆด้วย กลับมาตั้งแต่เหมือนไหร่ "

“ อ้าว ดี้ ไม่เจอกันนานเลยนะ "

“ เหมือนกัน กลับมาคราวนี้หล่อกว่า กลับมาคราวก่อนอีกนะ "

“ เจอกันคราวนี้ก็สวยกว่าคราวก่อนอีกนะ " มันว่าพลางเอื้อมมือไปจับเอวคอดของเสื้อเอวลอยที่โผล่พ้นออกมาเห็นผิวขาว " เป็นยังไงบ้าง "

“ สบายดีค่ะ แล้วอิฐสบายดีนะ "

“ สบายดีครับ " ผมพยักหน้าก่อนจะยิ้ม แล้วหันมามองผมที่จ้องอยู่ มือของมันลดต่ำลงมาวางบนโต๊ะ " เอ่อนี้ ไท ส่วนไทนี่ดี้ เพื่อนกู "

“ สวัสดีครับ "

“ สวัสดีค่ะ " เธอยิ้มอย่างเป็นมิตรให้ผม  " ไม่คิดเลยว่าจะเจอที่นี่ แล้วนี่ยังไปผับเดิมอยู่รึเปล่า "

“ ผับนั้น ไม่ค่อยไปแล้วล่ะ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนที่ "

“ แล้วตอนนี้ไปที่ไหน " มือของเธอเอื้อมมาจับไหล่ของมัน เธอก้มลงมากระซิบ " ไว้เดี๋ยวจะไปเมาด้วย "

“ ร้านตรงเอกมัยนะ " มันอธิบายชื่อร้านอีกคนก็ขมวดคิ้ว

“ เอ๋ ? นั่นมันร้านนั่งธรรมดานิ นึกว่าจะเป็นร้านแบบผับแดนซ์ๆซะอีก "

“ เปลี่ยนบรรยากาศบ้างสิ เดี๋ยวนี้สู้เขี้ยวเล็บของผู้หญิงไม่ไหว "

“ แหม พ่อเสือหนุ่ม ถอดเขี้ยวเล็บไปซะตั้งแต่เมื่อไหร่ละจ้ะ "

“ ดี้ ! " เสียงผู้หญิงกลุ่มใหญ่ที่ดังมาจากอีกทาง ผมหันไปมองเพื่อนๆของเธอกำลังกวักมือเรียกเธออยู่

“ ต้องไปแล้ว ยังใช้เบอร์เดิมอยู่ใช่มั๊ย งั้นเดี๋ยวคืนนี้ ไว้จะโทรหานะ "

“ ครับผม " มันพยักหน้าแบบนั้นก่อนที่เธอจะก้มลงมาจูบแก้ม และ จากไป

“ เอ่อคือ..” มันทำหน้านิ่งๆตอนที่มองหน้าผม

“ อเมริกันสไตส์ดีนะ "

“ เพื่อนกัน รู้จักกันที่ผับ " ผมยิ้มให้มันตอนที่ก้มลงกินขนมตรงหน้า มันรู้สึกแปลกไป ไม่อร่อยอีกแล้ว ผมค้นพบแล้วว่าทำไมเราต้องอยากเป็นแฟนกับใครสักคนที่เราชอบ อาจเพราะเราจะได้แสดงความรู้สึกที่เรารู้สึกทุกอย่างออกไปโดยไม่ปิดบัง ไม่ว่าจะ หึง โกรธ หรือ ไม่ชอบใจ .. อยากจะแสดงความเป็นเจ้าของ อยากจะงอนแล้วก็ถูกใครอีกคนง้อ อย่างที่เค้ารู้สึกว่าเราสำคัญ  ไม่ใช่ต้องเก็บความรู้สึกอยู่แบบนี้ 

เก็บเอาไว้ ไม่มีสิทธิจะรู้สึกอะไร  เพราะเราเป็นแค่เพื่อนกัน

................................................................

มีเสือปิงแล้วจะไม่ให้มีอิฐไท ได้อย่างไร
ตอนนี้พี่เสือพูดมาก แต่ก็ยังคงความเป็นพี่เสือไว้อยู่
"ไม่พอใจก็ยอมแพ้เกมส์นี้ได้ " แล้วใครจะยอมแพ้ก่อนกันละจ้ะ
ส่วนอิฐไท ความรักที่ไม่มีฐานะแน่ชัด ย่อม สั่นคลอน มันธรรมดา

ใครมีเฟส หรือทวิต ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าาาา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 25 // 16.1.58} #หน้า 26
เริ่มหัวข้อโดย: palm-metto ที่ 18-01-2015 20:51:01

ตัดจบได้โหดมากก

แต่เชื่อเถอะ ว่ายังไง เสือก็เชื่อปิงมากกว่า

อาจจะเป็นเพราะเสือรู้อยู่แล้วว่านังนั่นเป้นยังไงก้ได้
และก็รู้อีกนั่นแหละ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับปิง
ปิงต้องจัดการได้แน่นอน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-01-2015 21:18:11

ตอนนี้อมยิ้มแก้มแทบแตก พี่เสือน่ารักมาก รู้แล้วว่ารักน้องปิงจริงๆ น้องปิงไม่ต้องหวั่นไหวแล้วนะ  :o8:
คู่นั้นเขาหวานชื่น แล้วคู่อิฐไทนี่ยังไง ต้มน้ำเตรียมชงมาม่าต่อเลย :serius2:
น่าจะไม่ใช่แค่หญิงดี้คนนี้คนเดียวซะด้วย ต้องเตรียมซับน้ำตาให้น้องไทด้วยไหมเนี่ย :katai1:
คุณคนเขียนไม่มีเวลาให้เราปลูกผมเพราะร่วงระนาวตอนซดมาม่าเสือปิงเลยนะเนี่ย หัวโล้นหมดแล้วอ่า :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-01-2015 21:20:08

มีีเรื่องให้ปวดใจตลอด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 18-01-2015 21:23:18

พี่เสือของน้องปิงง  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 18-01-2015 21:23:39

คือแบบว่า จบได้อยากฟาดหัวอิฐมากอ่ะ โถ่ๆ ไทน้อย ยิ่งเป็นคนคิดมากด้วยอยู่แล้ว อย่าเพิ่งเศร้าแล้วปิดกั้นตัวเองนะ

ส่วนเสือปิง เหมือนตอนนี้เสือจะดูดีในสายตาเราขึ้นนิดๆละนะ จากรีบไปหาปิงเมื่อรู้ว่าปิงอาจจะมีอันตราย แต่ก็นะ ความปากหมาของแก ชั้นยังไม่ให้อภัยนะเฟ้ยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: butter.juliet ที่ 18-01-2015 21:25:32

เริ่มรู้สึกถึงความอึมครึมของอิฐไท :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: jaynos ที่ 18-01-2015 21:48:30

ไทเอ๊ยย น่าสงสาร   :กอด1:
ความรักบางครั้งมันก็ง่าย บางครั้งมันก็ยาก คาดเดาไม่ได้  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 18-01-2015 21:49:22

 :กอด1: :กอด1:ขอกอดพี่เสือสิบทีค่ะ เอาใจไปเลย ชอบอ่ะไม่โง่เชื่อชะนีด้วย รักพี่เสือจัง  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 18-01-2015 21:54:43

ดราม่าอิฐไทอีกรอบกำลังจะมาเหรอ  :ling3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 18-01-2015 22:00:20

เสือปิงก็หวานนนน อิฐไทก็แววดราม่าละ สู้นะๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 18-01-2015 22:03:17

 มองไท แล้วเหมือนเห็นตัวเองตอนสมัยยังสาวเลยอ่ะ555 คือต้องการความแน่นอน

อยากได้ใครซักคนที่จะรักเราคนเดียวตลอดไป เราว่าถึงจะอายุไม่ห่างกันมาก

แต่อิฐดูเข้าถึงยาก และโตกว่าไทเยอะ อาจจะเป็นเพราะตั้งแต่อ่านอิฐไทมา

หนมมี่นำเสนอแต่มุมมองของไทอย่างเดียว ถ้ามีของอิฐบ้างคงจะได้รู้จักตัวละครของหนมมี่คนนี้มากขึ้น

สำหรับเรา ถึงจะไม่ชอบดราม่า แต่ถ้าจะให้มุมมอง ความคิดของไทเติบโตและแข็งแรงกว่าที่เป็นอยู่

น้องไทของเราคงจะต้องเจ็บหนักๆซักสองสามจึ๋ง 555 หมายถึงโดนทำให้เสียใจ อ่ะนะ กิกิ

ปล. กับพี่เสือนั้น ป้าทีมปิงก็ไม่มีอะไรจะเว้า ทำได้แค่  o13 o13 o13 พี่เสือทำถูกใจ

ปล. สองรักหนมมี่เหมือนเดิม คริคริ :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 18-01-2015 22:09:15

โอ้ยยยย ตายแล้วน้องไท จะไหวไหมลูก ถ้ามันเจ็บจนไม่ไหวก็พอนะลูก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 18-01-2015 22:24:14

ฮรี่ๆ พี่เสือๆๆๆๆๆๆๆ พี่เสือ คึๆ...ดีใจที่พี่เสือไม่ใช่พระเอกสไตล์โบราณ หนูดีใจหนูชอบ
พี่เสือปากหมาได้ถูกที่ก็วันนี้แหล่ะ "ก็อย่ามายุ่งกับคนมีเจ้าของแบบกูสิ"  ผมนี่ลุกขึ้นปรบมือเลยครับผม!!!
แหม่ะ พี่เสือน่ารักน่าเอ็นดู เริ่มเห้นความเปลี่ยนไปในตัวเธอนะเสือ รู้ยัง รักจังพาร์ทนี้
แต่อิฐไทนั้น ... พูดยากจุงเบย พี่อิฐก็ยังคงเป็นคนที่มีสเน่ ไม่ว่าจะทำอะไรยังไงก็ดูมีสเน่น่าค้นหาไปซะหมด
และนั่นมันอาจจะเป็นข้อเสียรึเปล่า ใครๆก็อยากค้นหา รวมถึงอดีตของพี่อิฐก็น่าสงสัย
หวังว่าพี่อิฐแม่งคงไม่รู้จักกับผัวคนแรกของปิงหรืออะไรนะ  หน้าสงสัยอดีตอิตานี่มากอ่ะ
แต่ไทน่าจะเป็นพวกคิดมาก เราเข้าใจนะ อะไรที่ไม่มีสถานะ มันก็แบบนี้
บางทีอยากให้อิฐมาเจอสถานการณ์แบบที่ไทเจอดูบ้าง มึงจะหึงไหมไอ้พี่อิฐ ตอบ!!!
พูดแล้วขึ้น .... แต่ขอดูไปสักระยะก่อนนะตัวเธอ ถ้าตัวเธอไม่โอเค เราจะมาด่าตัวเธอนะพี่อิฐ
แต่อย่าทำเราผิดหวังเลย เราอุตส่าห์เชียร์นะจ๊ะ

ส่วนตอนนี้ยกความดีความชอบให้พี่เสือ เธอน่ารักจริงๆนะยู้ววววว

ปล. ชอบเวลาปิงแทนตัวเองว่าน้อง มันกวนตีนแบบที่พี่เสือบอกจริงๆนะ 555555+

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 18-01-2015 22:29:24

อารมณ์เหมือนแฟนเก็บอยู่แบบเจ็บๆอย่างคนเป็นน้อย~~

แหม่ มาเป็นเพลง5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 18-01-2015 22:48:25

มันเกือบจะหวานเท่ากับของหวานที่ไปกินกันทั้งคู่แล้วนะ
ติดที่ไทนิดนึง สู้ๆนะ คู่กันแล้ว(?)ไม่แคล้วกัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 18-01-2015 22:52:04

พี่เสือทำให้คนอ่านซึ้ง ไอ้ประโยคยาวๆ นั่นซึ้งมาก เฟฟค่ะเฟฟเลย
น้องปิงแข็งนอกอ่อนใน ที่สุดก็คิดมากอยู่ดีแหละ มันกลัวไปหมดนี่เนอะ
แหม่ ว่าแล้วก็คันมืออยากตบนังมิตาด้วย
ตอนเสือพูดกับมันนี่สะใจ ตัดสวาทขาดเยื่อใยมาก ผู้ชายฮาร์ดคอร์มันก็ดีตรงนี้ ชัดเจนดี

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 18-01-2015 22:53:02

ขอต้มน้ำรอก่อนนะ อิฐไทแววมาม่ามาแต่ไกลเบยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 18-01-2015 23:00:31

รักพี่เสือขอได้มั้ยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 18-01-2015 23:11:10

พี่เสือน่ารักขึ้นนะ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 18-01-2015 23:47:23

วันนี้พี่เสือเยี่ยมมาก  o13  เทใจให้เลยนะ  ปิงเองคิดว่าไม่เป็นไรก็โดนผลจากคำพูดร้ายๆจากมิตาอยู่
อดีตมันลบไม่ได้หรอกปิง  แต่ก็ไม่ได้หักคาไว้นะลูก  คิดว่าน่าจะมีปัญหาตามมาจากอิมิตาแน่ๆ มันไม่เล่นซึ่งหน้าหรอกอิแอ๊บแบ๊วแบบมัน

อิฐ-ไทหน่วงอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 19-01-2015 00:04:59

 :ling3: :ling3:  :ling3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 19-01-2015 00:07:52

 :katai2-1: เสือน่ารักวุ้ยตอนนี้ ชอบปิงเรียกพีเสือแทนตัวว่าน้องจังน่ารักดี  o18
ไทกับอิฐยังต้องลุ้นสินะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: full69 ที่ 19-01-2015 01:41:10

หวานอ่ะ พี่เสือปิง 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 19-01-2015 06:53:06

พออ่านจากมุมมองของไท แล้วน่าเห็นใจไทมาก
จะทำอะไรก็ไม่ได้ จะหึงจะหวงก็ได้
ความไม่ชัดเจนกำลังมีผลกระทบกับอิฐไทซะแล้วซินะ เฮ้อออ
ส่วนเสือปิง ตอนนี้พี่เสือน่ารักอ๊ะะ 555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 19-01-2015 15:41:42

อิฐไท ดราม่ายิ่งกว่าเสือปิงซะอีก

อิฐรู้สึกจะเซฟตัวเองไปป่าว ดูพี่เสือสิจ๊ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: yun+jae@3@ ที่ 19-01-2015 18:36:27

เสือปิงหวานมากตอนนี้ แต่มาขมตรงอิฐไทนี้แหล่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 19-01-2015 19:01:22

เสือปิงเริ่มชัดเจนนะ เป็นห่วงก็แต่คู่รอง :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 19-01-2015 20:20:59

ความอยากเผือกมีเต็มอัตราศึก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 19-01-2015 20:29:55

พี่เสือขาาา วันนี้น่าร้ากกกกที่สุดค่ะ
พี่อิฐคร่ะ ขอให้นุ้งไทเจอคนมาจีบหล่อๆคร่ะ เชอะ
นุ้งปิงคร่ะ ถ้าหนูจะขี้อ้อนแบบเน้ เจ้จิมิทนนะคระ บอกเลอ
นุ้งไทคร่ะ ไม่ต้องไปสนคร่ะ มันไม่ได้เป็นแฟนเรา เราก็มิได้
เป็นแฟนมันเช่นกันคร่ะ เพราะฉะนั้น แฟร์แฟร์ วินวิน หญิงอื่นหอม
มันได้ เราก็หอมคนอื่นได้เช่นกันคร่ะ จัดไปเลยคร่ะ
หนมจ้า หนมตัดฉับได้ทรมารใจเจ้มากคร่ะ ฮือๆๆ แบบค้างมากๆๆ ฮืออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-01-2015 01:26:30

คู่นึงก้อแสดงออกซะ อีกคู่นี่ก้อคลุมเครือไปหนายยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 20-01-2015 02:02:33

พี่เสือเริ่มพูดมากขึ้น เกมส์นี้จะมีคนแพ้ไหมนะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 20-01-2015 11:05:07

ถึงเสือจะปากไม่ดีชอบทำให้ปิงเสียใจ
แต่เสือเป็นคนที่รู้ดีที่สุด ว่าปิงเป็นคนอย่างไร

สงสารไทนะ จะแสดงออกว่าหวงก็ไม่ได้
เพราะเป็นแค่เพื่อนกัน อิฐจะรู้ตัวไหม
ว่าสถานะนี้มันทำให้ไทเจ็บอยู่นะ :monkeysad:

เป็นกำลังใจให้ทั้งปิงและไทผ่านเรื่องต่างๆไปได้
เป็นกำลังใจให้คุณขนมด้วยนะคะ. สู้ๆค่ะ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 26 // 18.1.58} #หน้า 27
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 20-01-2015 22:17:32

อย่าบอกนะว่าลูกพี่ลูกน้องเสือเป็นแฟนคนแรกของน้องปิง

ที่คอยปล่อยข่าวเสียๆหายๆ ชีวิตคนสวยช่างลำบากซะจริงเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 28
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 23-01-2015 20:36:20

ตอนที่ 27

“ ทำไมอยู่ๆถึงเงียบไปวะ มีอะไรรึเปล่า " มือที่ยื่นมากอดคอ ตอนที่หันไปมองหน้ามันผมก้มลงมาจมกับความคิดของตัวเองอีกครั้ง รู้สึกตัวเองกำลังทำพลาดครั้งใหญ่กับหัวใจ

“ เปล่า " ตอบไปแบบนั้นสั้นๆ อีกคนก็ยิ้ม

“ ดี้อะ เพื่อนกู " มันยังคงย้ำแบบนั้น ผมหันไปมองหน้ามัน

“ กูดูโง่ขนาดนั้นเลยเหรอวะ " ผมถาม " กูดูโง่ขนาดที่ต้องเชื่อมึงเลยเหรอ คู่นอนของมึงใช่มั๊ยละ คนนั้นนะ " อิฐเงียบไปมันดึงมือออกจากคอผม กลับไปตั้งใจขับรถอีกครั้ง " ดูท่าว่า ที่บอกว่าไม่มีเพื่อน จะไม่จริงแล้วละมั้ง หรือที่มึงบอกว่าไม่มีเพื่อน คือมีแต่คู่นอนใช่มั๊ย "  เงียบ มันไม่ตอบผม " เสือผู้หญิงนี่หว่า "

“ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก "

“ แค่มีอะไรกับทุกคนที่เข้ามา " อิฐก้มหน้าลงกับพวงมาลัย ท่าทางเถียงไม่ออกของมัน ผมก็หลุดขำ

“ ขำอะไร ไม่ได้หึงหรอกเหรอ "

“ กูทำแบบนั้นได้ที่ไหนละ " หันไปบอกมันแบบนั้น อีกคนก็ขมวดคิ้ว " เราเป็นแค่เพื่อนกัน "

“ เป็น เฟื่อน "

“ จะยังไง กูก็ไม่มีสิทธิจะแสดงความรู้สึก หึงหวงมึงออกไปอยู่แล้ว " หันหน้าไปทางอื่น อิฐจะหลุดยิ้ม " ยิ้มอะไร "

“ ก็ยิ้มเพราะ คนที่บอกว่าไม่มีสิทธิแสดงความรู้สึก กำลังแสดงความรู้สึกอยู่นะสิ " รถหยุดจอดติดไฟแดง อิฐยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม ปลายจมูกของเราชนกัน " หึงละสิ "

“ ไม่ใช่ "

“ โกหก "

“ ความจริง "

“ ก็บอกว่า โกหกไง " ปากที่อยู่ใกล้กันเอียงลงมาจูบผมเบาๆ ปิดปากตัวเองแน่นตอนที่มันกำลังใช้ลิ้นแทรกเข้ามาในปาก อิฐหัวเราะก่อนจะยื่นมือขึ้นมาจับปลายคางของผมให้ปากเปิดออก ลิ้นชื้นๆก็สอดเข้ามา ตวัดเกี่ยวกันและกัน ผมคราง

“ อื้อ " ดึงตัวเองผละออกอีกคนก็ยิ้ม

“ กำลังหึงอยู่จริงๆด้วย "

“ สำคัญขนาดนั้นเลยเหรอมึงนะ " มองออกไปนอกหน้าต่าง ไฟเขียวก็สว่างขึ้น รถที่เคลื่อนออกไปมันขับผ่านตึกหลายๆหลัง ผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ความรู้สึกที่เราคิดกับเค้ามากกว่าเพื่อนแต่เค้าให้ได้แค่เป็นเพื่อนทั้งๆที่อยากจะถอดใจแต่คำพูดที่ว่า เป็นเพื่อนไปก่อน รู้จักให้มากกว่านี้ก่อนแล้วค่อยเป็นแฟน ก็ช่างเป็นคำพูดที่ฉุดรั้งผมได้ดีเหลือเกิน

ในความรัก การให้ความหวังใครอีกคน ช่างเป็นการกระทำที่เลือดเย็นและโหดร้ายเหลือเกิน

' ที่บอกว่าให้กลับไปหาเค้าในตอนนั้น ที่มึงบอกแบบนั้น มันดีจริงๆเหรอว่ะ ปิง ' ตอนนี้ผมอยากจะถามเพื่อนของผมด้วยคำถามนี้มากที่สุด  อยากจะถามให้แน่ใจว่า ผมนะไม่ได้ตัดสินใจผิดใช่มั้ย

อาจเพราะไม่เคยมีความรักมาก่อน ก็เลยคาดหวังกับมันไว้มาก คาดหวังเอาไว้ว่า อย่างน้อยมันจะเป็นความรักที่ไม่ต้องอึดอัดแบบนี้ ความรักที่มีสิทธิมากกว่านี้ ไม่ใช่ครึ่งๆกลางๆที่น่าอึดอัดแบบนี้

“ น่ารำคาญชะมัด "

“ ว่าไงนะ " มันที่หันมาถาม ผมก็ยิ้มให้

" น่ารำคาญชะมัดความรู้สึกที่อยากจะทำแต่ก็ทำไม่ได้ อยากจะพูด อยากจะทำหน้างอนๆใส่มึง อยากจะไม่พูดด้วย อยากแสดงอะไรก็ได้ที่บอกมึงว่ากูแม่งโคตรไม่พอใจที่มึงไปคุ้ยอี้อ้อกับผู้หญิงคนอื่น เกลียดขี้หน้ามึงตอนยิ้มให้เค้าจนอยากจะเอาตีนถีบหน้า แต่เพราะกูไม่ได้เป็นอะไรกับมึงสักอย่าง ตอนนี้ก็เลยแสดงความรู้สึกอะไรออกมาไม่ได้เลย น่ารำคาญชะมัด "   ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่มองไปรอบๆ รถจอดติดไฟแดงอีกครั้งและอิฐก็กำลังหันหน้ามาหาผม ชั่วขณะนั้นผมคิดว่าต้องมีการโต้เถียงของเราเกิดขึ้นแล้วมันก็จะเป็นคำพูดที่เชิงบอกว่า มันไม่ได้เป็นอะไรกับผู้หญิงคนนั้น แค่เพื่อน เพื่อนเหี้ยอะไรมึงคิดว่ากูเพิ่งคลอดออกมารึไงถึงได้ไม่รู้อะไรเลย พลันสายตาไปทางใต้บันไดทางขึ้นของบีทีเอสสถานีหนึ่ง มือผมก็คว้าประตูรถเอาไว้ “ คำพูดแก้ตัวแบบเชื่อไม่ได้ของมึง ไว้กูค่อยฟังนะ แต่วันนี้ไม่มีอารมณ์แล้วว่ะ  "

หันไปพูดกับมันแค่นั้น  ผมเปิดประตูก่อนจะวิ่งลงรถ เสียงเรียกที่ตะโกนให้หยุด แต่ผมก็วิ่งออกไปขึ้นบีทีเอสทันที เบื่อที่จะอยู่ รำคาญที่จะฟัง และเสียใจที่แสดงความรู้สึกอะไรออกไปไม่ได้เหรอ

“ ไปไหนดีวะ " ตั้งคำถามกับตัวเองตอนที่ยืนมองแผนการเดินรถไฟฟ้า อยากจะไปหาเพื่อนสักคนแต่ช่วงเวลาแบบนี้ ไอ้ปิงคงอยู่กับไอ้เสือ ส่วนฝนผมก็ยังไม่ได้บอกมันเรื่องที่ว่าตัวเองกำลังคุยอยู่กับไอ้อิฐ " เอาแบบนี้แล้วกัน "

ผมซื้อบัตรบีทีเอสสถานีสุดท้าย ถ้าคิดไม่ออกก็นั่งมันไปเรื่อยๆแล้วกัน พอเค้าประกาศว่าสถานีอะไร อยากจะลงตรงไหนก็จะไปลงตรงนั้น ยังไงคอนโดก็เป็นที่ที่กลับไม่ได้อยู่แล้ว

ก้าวขึ้นไปบนบีทีเอสที่เหมือนจะไร้ผู้คน ผมเลือกยืนพิงกับส่วนต่อของขบวนในมุมนึงที่สามารถมองออกไปนอกหน้าต่างได้ ปล่อยให้ความคิดล่องลอยออกไกล ผ่านสถานีแล้วสถานีเล่าก็ยังไม่ได้ยินชื่อสถานที่ที่ตัวเองอยากจะลงสักเท่าไหร่

“ นี่ ปล่อย คนเยอะแยะ "

“ ไม่มีใครสนใจหรอกน่า " ผมหันไปตามเสียงที่มายืนอยู่เยื้องกัน ชายหญิงสองคนที่จับมือกัน คนที่โดนจับแม้จะทำทีท่าไม่ชอบใจแต่แก้มสีแดงระเรื่อก็บอกผมได้แค่ว่ากำลังเขินอยู่ กับอีกคนที่จับเอาไว้แน่นดูเหมือนหน้าด้านที่เค้าห้ามไม่ฟังแต่คิดว่าเพราะรู้แก่ใจดีว่าอีกคนแค่อายเลยได้แต่จับไว้แบบนั้น " ยื่นนิ่งๆไปเถอะ " รอยยิ้มที่มอบให้กันผมที่แอบมองอยู่ยังเผลอยิ้มตาม

' ความรักที่ได้เป็นเจ้าของกันและกัน มันดีจังเลยนะ ' มองคนอื่นแล้วคิดย้อนมามองตัวเองแล้วก็ได้แต่ อิจฉา ' อยากมีความรักแบบนั้นบ้างจัง ความรักที่ได้แสดงความเป็นเจ้าของและได้ครอบครองอีกฝ่ายได้เต็มที่ '

   สถานีต่อไปชิดลม ผมเลือกลงสถานีนี้เพราะไม่อยากจะไปเบียดผู้คนเยอะแยะที่สยาม สายโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาตลอดเวลาใกล้จะครบร้อยสายอยู่แล้ว แต่ผมปิดเสียงและปิดสั่น ตอนที่เดินอยู่ตรงทางเชื่อมผมคว้ามือถือขึ้นมาดู  " โทรมาจนแบตกูจะหมดอยู่แล้วไอ้ห่า " แต่หมดไปเลยก็ดีจะได้ไม่ต้องโทรหากันอีก ผมเดินเข้าไปในห้างร้านการ์ตูนที่ผมชอบมาซื้อการ์ตูนประจำ เป็นที่ที่ผมคิดถึงและไม่ได้มานานแล้ว

   ผมเลือกการ์ตูนที่อยู่ในล็อค แม้แต่ในร้านการ์ตูนยังมีเสียงหัวเราะคิกคักมาให้ปวดใจ โลกของคนมีความรัก กับ โลกของคนโสดมันคงแยกออกเป็นคนละโลกกันโดยสิ้นเชิงสินะ " เอาเรื่องนี้แล้วกัน " ชื่อเรื่อง Noragami เทวดาขาจร น่าจะสนุกดี การ์ตูนที่เกี่ยวกับเทพเจ้าที่ไม่มีศาล

“ อ้าว พี่ไท หวัดดีครับ " เสียงที่เรียกให้ผมหันไปมอง ผมนิ่งค้างอยู่ตรงนั้น ตอนที่เห็นว่าเขาเป็นใคร ใบหน้าสวยที่ผมชอบและแอบมองมาตลอด

“ ไอ้ไฟ "

“ พี่มาซื้ออะไรเหรอ "

“ อ้อ การ์ตูนนะ " ยื่นไปให้มันดูในมือที่ผมถือมีอยู่ประมาณสิบเล่มจบพอดี " กูเห็นว่าน่าสนุกดี แล้วมึงล่ะ "

“ วันพีชเล่มล่าสุดนะพี่ " ชูขึ้นให้ผมดู พยักหน้าให้มันก่อนจะหันกลับมามองที่ล็อคหนังสือเหมือนเดิม" พี่ชอบอ่านการ์ตูนเหมือนกันเหรอ "

“ อื้ม มึงชอบอ่านวันพีชสินะ "

“ จริงๆก็ชอบหมดเหละ แต่แค่ชอบวันพีชที่สุด เท่านั้นเอง แล้วพี่ชอบมั้ย "

“ ก็ต้องชอบสิว่ะ " ผมหันไปบอก " มีเด็กผู้ชายคนไหนที่ชอบอ่านการ์ตูนแล้วไม่ชอบบ้างว่ะ "

“ นั่นสินะ " ไฟส่งยิ้มมาให้ ความรู้สึกตอนนั้นก็เหมือนผมตกลงไปในห้วงลึกที่ทำให้รอบข้างหม่นหมองไปหมดแล้วเหลือเพียงแค่มัน เป็นคนที่ยิ้มแล้วน่ารัก แต่เวลาอยู่เฉยๆหน้านิ่งๆก็สวย มันเป็นคนที่ผมชอบมอง มองอยู่ไกลๆและไม่เคยคิดว่าจะได้มายืนอยู่ใกล้ๆขนาดนี้

“ แล้วมึงมาทำอะไรแถวนี้ "

“ มารอรับเพื่อนนะ เพื่อนเรียนอยู่มหาลัยแถวนี้ " ก็คงเป็นแฟนมันนั่นเหละ ไอ้ปิงเคยบอกว่าไอ้ไฟเป็นพวกซึนเดเระ ปากไม่ตรงกับใจ " แล้วพี่ละ "

“ กูก็เรื่อยเปื่อยมา ไม่มีเรียน ไม่มีอะไรทำเลยมาซื้อการ์ตูนสักเล่มสองเล่มไปอ่านแก้เซ็งที่คอนโด "

“ พี่กินอะไรรึยัง ไปกินข้าวด้วยกันเปล่า " ผมเงียบไปนาน สำหรับคำเอ่ยชวนที่ไม่คาดคิด " ผมเพิ่งไปส่งเพื่อนที่มหาลัยเมื่อกี้เอง และอีกนานกว่ามันจะเลิก ตอนนั้นคงหิวอีกรอบพอดี "

“ เอาสิ " แล้วทำไมกูต้องปฏิเสธว่ะ ต่อให้กูอิ่มท้องจะแตก ถ้ามึงชวนกูก็คงไปกินว่ะ " แล้วมึงจะกินอะไร "

“ พี่อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย "  บางทีไฟก็ต่างไปจากที่ผมคิด เคยมีคนบอกว่ามันค่อนข้างไม่ใส่ใจใคร แล้วก็ไม่ค่อยเป็นมิตร จะทำตัวน่าคบหา ก็เฉพาะแค่เพื่อนๆในกลุ่มที่สนิทกันก็เท่านั้น 

“ ไม่มี "

“ เอาอาหารจานเดียวง่ายๆแล้วกันนะ " มันว่า ผมพยักหน้าเราก็จ่ายเงินค่าหนังสือแล้วก็เดินออกมาจากร้านหนังสือ อาหารจานเดียวที่มันแนะเป็นร้านข้าวห่อไข่แบบญี่ปุ่น ร้านเงียบๆที่ไม่มีคนเราเลือกนั่งด้านในสุดของร้านเป็นพี่นั่งแบบโซฟา 

เมนูอาหารที่ถูกตั้งลงมา มีทั้งของคาวและของหวาน ผมสั่งเมนูข้าวห่อไข่ที่ทางร้านแนะไป ไอ้ไฟก็ด้วย " พี่ไท ขอดูหนังสือที่พี่ซื้อมาได้เปล่า "

“ ได้สิ " ยื่นทั้งแพ็คให้มัน " มึงจะแกะอ่านเลยก็ได้นะ "

“ งั้นผมให้ พี่แกะของผมก่อนด้วยแล้วกัน " วันพีชของมันถูกยื่นมาให้ ผมยิ้ม

“ จริงๆ เล่มนี้กูอ่านแล้ว "

“ เหรอครับ "

“ อื้ม กูอ่านตั้งแต่มันออกมาเป็นภาษาญี่ปุ่น ที่เค้าเอามาแปลเป็นอิ้งในคอม "

“ ผมว่ามันขาดอรรถรสว่ะ แบบ ภาษาไทยกับภาษาอื่น แปลออกมาแล้วไม่เหมือนกัน ผมอ่านแบบภาษาไทยมาตั้งแต่เด็ก คือลองอ่านแบบแปลก่อนเหมือนกัน แต่รู้สึกว่าเค้าแปลให้สนุกกว่าเยอะ "

“ กูก็คิดงั้น " ผมแกะหนังสือของมัน ตอนที่เปิดอ่านผมไม่ได้คิดหนังสือที่กำลังอ่านหรอกครับ ผมเหลือบมองคนตรงหน้าที่ตั้งใจอ่านหนังสือของผมมากกว่า ในใจตอนนั้นของผมคิดว่า ตัวผมไม่อยากจะจับหนังสือเล่มนั้นอีกเลย อยากจะเก็บเอาไว้เป็นหนังสือของผมที่ไฟเคยมาอ่าน

“ พี่ไท พี่เหม่ออะไรว่ะ "

“ เปล่านี่ " ผมส่ายหน้าตอนที่ก้มลงอ่านหนังสืออีกรอบ โทรศัพท์ของผมมันยังคงสั่นถอนหายใจออกมตอนดูหน้าจอของสายที่โทรเข้า ไอ้ไฟก็หันซ้ายมองขวา

“ ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรสั่นๆอยู่ มือถือพี่รึเปล่า "

“ ใช่ มือถือกูเอง " ผมบอกก่อนจะตั้งไว้ข้างตัวผมโซฟา

“ ไม่รับเหรอ "

“ ไม่ล่ะ กูไม่ค่อยอยากจะรับสายนี้เท่าไหร่ " มันยิ้มตอนที่ผมบอกแบบนั้น ไฟก้มหน้าอ่านหนังสือต่อก่อนจะพูดขึ้น

“ บางทีเค้าอาจจะมีเรื่องสำคัญที่อยากจะพูดนะ " ผมขมวดคิ้วตอนที่มันพูดประโยคนั้นขึ้นมา

“ ปกติมึงเป็นคนแบบนี้เหรอว่ะ "

“ แบบไหนวะ "

“ ก็แบบที่เข้ามาชวนกุคุย  ปกติกูเห็นมึงไม่ค่อยสนใจคนเท่าไหร่ "

“ ไม่สนใจคนเท่าไหร่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่รู้อะไรเลยนี่หว่า พี่แอบมองผมตลอดผมยังรู้เลย ไม่เห็นว่าต้องมีใครมาคอยบอก  " มันว่า หน้าตานิ่งๆของมันผมหลบตาไปทางอื่น " ผมแค่เบื่อนะ เดินคนเดียวไม่รู้จะทำอะไร เห็นพี่พอดีเลยเข้าไปทัก ชอบการ์ตูนเหมือนกันก็น่าจะคุยเป็นเพื่อนกันได้ "

“ ปกติมึงเป็นคนแบบนี้เหรอ "

“ ก็ไม่เชิงหรอก ผมว่า ผมเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนแล้ว " พยักหน้าให้มัน ตอนที่ก้มอ่านหนังสือต่อ ไฟก็พูดขึ้น " เปลี่ยนไปเพราะว่าผมเอื้อมมือคว้าไปจับมือใครคนนึงไว้ "

   ไม่เข้าใจในสิ่งที่มันพูด แต่คิดว่าคงเป็นประโยคที่มีความหมายอยู่ในตัว ผมมองโทรศัพท์ที่มีสายโทรเข้ามา ผมกับอิฐถ้าพูดถึงความสัมพันธ์
   ผมชอบที่จะได้อยู่ใกล้ๆมันมีความสุขที่ได้ถูกกอดและถูกดึงให้อยู่ใกล้ๆ หงุดหงิดเวลาที่ถูกผลักออกไปไกลแล้วมีใครอื่นเข้ามาเสียบแทน ผมอยากจะเป็นเจ้าของเหมือนให้มันแคร์ผมแค่คนเดียว อยากเป็นคนที่ถูกรักมากๆ แต่ความรักแบบนิยายแบบนั้น ก็คงไม่เกิดขึ้นจริงในชีวิตของผมหรอก ในเมื่อความสัมพันธ์ของเรามีแค่ผมคนเดียวที่คิดอย่างงั้น คิดอยากจะเป็นคนสำคัญของอีกฝ่าย

“ สนุกดีนะพี่ " มันวางเล่มหนึ่งลงบนโต๊ะ ตอนที่กินข้าวกันไป ไฟก็อ่านหนังสือไป สรุปมันไม่ได้พูดอะไรกับผมหรอก เหมือนหลอกชวนกูมาแดกข้าวเพราะอยากจะอ่านหนังสือมากกว่า

“ เออ กูก็ว่าสนุกดี ของมึงก็สนุกดี " มันยื่นหนังสือคืนไปให้มัน ไอ้ไฟรับเอาไว้ ผมเหล่มองโทรศัพท์ที่ยังโทรเข้ามาตลอดการกินข้าวของเรา

“ แฟนเหรอวะ "

“ ทำไมมึงคิดงั้น "

“ เพื่อนกันคงไม่โทรตามจิกทุกวินาทีแบบนี้หรอกพี่ "

“ เพื่อนกันจริงๆ " ผมพยักหน้าให้มัน อีกคนก็ไม่พูดอะไรตอบกลับมา เราต่างคนต่างเงียบ เหมือนคนตรงข้ามจมอยู่กับความสนุกของหนังสือ ส่วนผมก็จมอยู่กับปลายสายที่มีคนโทรเข้ามาตลอด

ครืน ครืน ครืน คราวนี้ไม่ใช่สายโทรศัพท์ของผม แต่เป็นของใครอีกคนที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม มันยกโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ " ว่าไง  อยู่เซ็นเวิลล์ ขี้เกียจขับ มึงนั่งบีทีเอสมาดิ อยู่ร้านข้าว เร็วๆนะ รออยู่ "

“ เดี๋ยวอีก 20 นาที ผมจะไปแล้วนะพี่ " พยักหน้าบอกมันผมก็ยกมือเรียกพยักงานมาเก็บเงิน  ไม่ถึงห้านาทีราคาค่าอาหารก็ถูกใส่ในกล่องสีขาวพนักงานยื่นมาให้ผม

“ เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง "

“ เฮ้ย ไม่เป็นไรพี่ ผมจ่ายเอง "

“ เออ น่ากูเลี้ยงเอง นานๆทีจะได้เลี้ยงมึง " ไอ้ไฟพยักหน้า มันก้มลงไหว้ผม

“ ขอบคุณครับ ไว้ผมจะเลี้ยงพี่คืนนะ "

“ เออ ไม่ต้องคิดมาก มึงก็น้องในคณะ แค่นี้เอง "  พยักหน้าให้กัน ไฟนั่งอ่านหนังสือต่อ ผมเองก็หันไปสนใจหนังสือที่ตัวเองซื้อมาแต่เป็นเล่มหนึ่งที่ไฟอ่านจบไปแล้ว

“ เฮ้ย " เสียงทุ้มดังแทรกความเงียบเข้ามาทัก เงยหน้าขึ้นมองผมพบคนตัวสูงที่ยืนค้ำหัวไอ้ไฟอยู่ ผู้ชายหน้าตาดีท่าทางดูดี เค้าเอื้อมมือมาตั้งอยู่บนผมของมันก่อนจะลูบ " ไปได้ยัง "

“ เออ จะแนะนำก่อน นี่รุ่นพี่ที่มหาลัยกู ชื่อพี่ไท ส่วนพี่ไท นี่เทม คนขับรถส่วนตัวของผม " ผมหลุดยิ้มกับตำแหน่งที่มันมอบให้อีกฝ่าย

" สวัสดีครับ "

“ สวัสดีครับ " ก้มหน้าให้ คนที่โดยแนะนำแบบนั้นแทนที่จะโกรธกับแค่ลูบหัวถี่ขึ้น แววตาที่ดูใจดีมองมันด้วยความรัก ไฟก็ลุกขึ้น

“ เทม เล่มนี้สนุก "

“ แล้วยังไง "

“ ซื้อให้หน่อย " พอบอกออกไปแบบนั้นอีกคนก็ส่ายหน้า

“ สอบเสร็จแล้วค่อยซื้อ "

“ อยากอ่านตอนนี้ ไม่ได้อยากอ่านหลังสอบเสร็จ " มันว่าแบบเอาแต่ใจอีกคนก็ทำได้แค่กุมมือของมันไว้ ก่อนจะดึงเล็กน้อยให้เดินออกมาจากเก้าอี้ " ไปซื้อให้เลย ร้านอยู่ตรงนี้ "

“ ไม่มีแรงจะเดินไปซื้อ "

“ นู้นเชี้ยไรนะ " ไอ้ไฟชี้ไปอีกด้าน มือที่กุมกัน มันยกขึ้นมาหอม เทมหันมามองมันยิ้มก่อนจะเปลี่ยนจากมือที่จับกันเป็นกอดคออีกคนไว้ " มีแรงยัง "

“ ก็เพิ่มมานิดหน่อยอะนะ "

“ งั้นก็ไปเลย " เตรียมตัวจะเดินออกไป แต่ก็ไม่ลืมหันมาพูดกับผม ก็ขอบคุณที่มันยังจำได้อยู่ว่ามีผมนั่งอยู่ด้วย " พี่ไท ขอบคุณมากครับ สำหรับอาหาร ผมไปก่อนนะ "

“ เออ โชคดีมึง " ผมว่ามันก็ยิ้ม

“ เออเกือบลืม.. ผมจะบอกพี่ว่าคนนี้นะที่ผมได้มาเพราะตอบกลับข้อความในโทรศัพท์นะครับ " ขาที่เดินออกไปทิ้งท้ายคำพูดที่ทำให้ผมได้แต่ขมวดคิ้ว ในใจความสำคัญที่มันอยากบอก คงอยากจะบอกให้ผมรับสายโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาของผมซะ มันคงมองมาแล้วเห็นว่า ผมเอาแต่มองโทรศัพท์นั้นอยู่เกือบทุกวินาทีที่นั่งอยู่

ผมเดินออกจากห้างหลังจากที่ไฟออกไปไม่นาน ขึ้นบีทีเอสกลับไปที่คอนโดของตัวเอง แต่ก็ไม่ได้ขึ้นไปชั้นบน เพราะรถที่จอดอยู่ตรงที่จอดทำให้ผมรู้ว่าคนที่เอาแต่โทรมาหา ก็อยู่ที่นี่

“ เอาไงดีวะ " ผมสถบกับตัวเองตอนที่ กำลังลังเลว่าตัวเองจะขึ้นไปชั้นบนดีมั้ย คิดว่าถ้าขึ้นไปมันคงกำลังคอยอยู่ แต่ถ้าตอนนี้จะให้ออกไปผับเลยก็คงเร็วเกินไป ยังไม่บ่ายสี่เลยด้วยซ้ำ ตอนที่กำลังสับสนตัวเองว่าจะทำยังไงดี ความคิดนึงของผมก็ผุดขึ้นมา หยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าผมกดโทรออก

“ ปิง "

“ เออว่าไง "

“ อยู่ไหน "

“ อยู่กับพี่เสือ " มันว่าแบบนั้นผมก็ถอนหายใจโล่ง  " มีอะไรครับ คุณไท "

“ กุญแจสำรองห้องมึงอะ ยังซ่อนไว้ที่เดิมเปล่าวะ "

“ ก็ที่เดิมนะ ทำไมมึงจะไปเหรอ "

“ เออ พอดี กูหนีคนตามล่าอยู่นะ ขอแวะไปงีบหน่อยนะ "

“ ตามสบายครับ แต่เก็บกุญแจไว้ที่เดิมให้ด้วยนะ "

“ เออ ขอบใจมาก ขอให้อยู่กับผัวอย่างมีความสุข " ผมว่าอีกฝ่ายก็ถอนหายใจ แล้วก็พูดติดตลกออกมาว่า

“ อย่าฆ่ากันตายไปซะก่อน "

วางสายจากมัน ผมก็ขับรถออกไปที่หมายทันที แม้ว่าสายโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาจะยังโทรเข้ามาไม่หยุด ตอนนี้ก็เกือบ สองร้อยสายเข้าไปแล้ว ' ไม่อยากจะรับ เบื่อจะฟังคำเดิมๆ '

.....................................................

   ขับรถออกจากคอนโดของไอ้ปิงก็เกือบจะสองทุ่ม เมื่อช่วงเย็นที่ได้รับคำตกลงของไอ้ปิงให้ไปที่คอนโดมันได้ปิงเอากุญแจซ่อนไว้หน้าห้องเหตุเพราะครั้งนึงมันเคยโดนขโมยกุญแจแล้วต้องไปนอนห้องไอ้เสือ ทั้งๆที่จริงเรื่องแบบนี้น่าจะชอบ.. ผมไปถึงที่คอนโดจากที่คิดว่าจะแค่หาที่พักเฉยๆ กลับกลายเป็นว่า เผลอหลับไปซะเต็มอิ่มเลยครับ มองไปที่โทรศัพท์เป็นที่แรกที่ผมตื่น แต่ก็พบว่า ไม่มีใครโทรมาหาแล้วล่ะ  แม้ในใจจะรู้สึกแปลกๆ แต่คิดว่า แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน

จอดรถที่ผับที่ไม่เคยมา เป็นร้านนั่งที่เพิ่งเปิดได้ไม่นาน เดินเข้าไปด้านในก่อนจะนั่งลงตรงส่วนบาร์ " เบียร์ขวดนึง "

“ ครับ " บาร์เทนเดอร์ที่รับออดเดอร์ผม หายไปไม่ถึงนาที ขวดเบียร์ก็วางลงตรงหน้า " นี่ครับ "

รับเบียร์ที่ตั้งตรงหน้ามาถือไว้ ผมถอนหายใจออกมาตอนที่ดื่มเหล้าเข้าไป กุมหัวตัวเองมองไปข้างหน้าตอนที่คิดทบทวนอะไรหลายๆอย่าง อาจจะเป็นผมที่โง่อยู่ในความสัมพันธ์แบบนี้มาตั้งแต่ต้นทั้งๆที่ไม่ชอบ ปิงคนที่ให้คำแนะนำมันอาจจะอยู่ได้ในความสัมพันธ์แบบนี้ แต่ลืมไปว่า นั่นคือ ปิง ไม่ใช่ผม

“ ไม่น่าเลย " สถบกับตัวเองแบบนั้น ตอนที่ถอนหายใจออกมา " ไม่น่า ฟังคนอื่นมากกว่าตัวเองเลย ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ไม่ได้เป็นแฟนคือไม่ได้เป็นแฟน ไม่เห็นต้องรั้งให้อยู่ในความสัมพันธ์ด้วยฐานะอื่นเลย แต่ก็เป็นกูเองที่โง่อยู่ " กูมันโง่เองชัดๆ "

“ เบียร์ขวดนึงน้อง " เสียงที่นั่งลงข้างๆผมหันไปมอง เป็นใครที่ผมไม่รู้จัก " สวัสดีครับ "

“ สวัสดีครับ " ผมพยักหน้าทักกลับไป ก่อนจะหันมานั่งจ้องขวดเบียร์อีกครั้ง

“ มาคนเดียวเหรอ "

“ อื้ม ก็เห็นอยู่ไม่ใช่เหรอวะ ว่านั่งอยู่คนเดียว " ผมตอบอีกคนก็หัวเราะ " หัวเราะอะไร "

“ หงุดหงิดอะไร คนเค้าก็แค่ชวนคุยด้วย "

“ อยากอยู่เงียบๆ " บอกแบบนั้น คนข้างๆก็ยิ่งหัวเราะ มันเป็นผู้ชายหน้าตาธรรมดาไม่ได้ดูน่าดึงดูดเหมือนอิฐในครั้งแรกที่ผมเจอ แต่หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร

“ อกหักมาสิท่า "

“ ไม่ได้อกหัก อกหักเหี้ยไร ยังไม่ได้คบกันเลย " ซัดเบียร์เข้าไปจนหมดขวดหลังจากประโยคนี้ " น้องเอาเบียร์มาอีกขวด "

“ เหล้าเลยดีกว่า หารกับกูสองคนเอามั้ยล่ะ "

“ ไม่เอาละ ขอบใจ เอาเบียร์มาขวด "

“ นี่ครับ " เบียร์ที่ถูกส่งมาให้อีกคนก็ยกยิ้มมุมปาก

“ ยิ้มเหี้ยอะไร "

“ แค่ยิ้มก็ไม่ได้เหรอวะ " ผมไม่ได้ตอบ มันก็ขยับมานั่งใกล้ๆ " คนอกหักสองคนมาเจอกันนี่มันบังเอิญจังเลยนะ "

“ ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้อกหัก ฟังไม่รู้เรื่องรึไงวะ "

“ แต่การที่เรา รู้สึกเสียใจจากการกระทำของใครสักคนที่เราคาดหวัง แต่ไม่เป็นอย่างที่หวัง ถ้าไม่ใช่พ่อแม่ หรือญาติพี่น้อง นั่นก็เรียกว่าอกหักไม่ใช่เหรอวะ อกหักไม่ได้จำเป็นว่าต้องเป็นอาการที่เกิดจากแฟนนี่หว่า อกหักสามารถเกิดกับใครก็ได้ทั้งนั้นเหละ แค่เป็นคนที่เราให้ใจเกินกว่าคนทั่วไปก็พอแล้ว "  ผมเงียบไปตอนที่เบียร์กำลังกินเบียร์เข้าไป คนข้างๆก็ถามขึ้นมาอีก " แล้วมึงชื่ออะไร "

“ ไท "

“ กูลมนะ " พยักหน้าให้ ขวดเบียร์ที่มันกินก็ยื่นมาชนกับขวดเบียร์ของผม " ยินดีที่ได้รู้จัก "

“ อ่าห๊ะ " หน้าตาที่ไม่ค่อยยินดีเท่าไหร่ ถูกส่งไปให้คนที่ยินดีที่จะรู้จักกับผม ทุกอย่างเงียบลง ผมได้ยินเสียงเพลงที่ดังมาจากเวทีของเรา ผู้หญิงคนนึงกำลังร้องเพลง เป็นเพลงเศร้าที่ฟังแล้วไม่ได้มีเนื้อหาตรงใจผมนัก แต่มันกลับเศร้า เศร้าจนรู้สึกว่าน้ำตามันไหลออกมา

“ เฮ้ย ร้องไห้เหรอวะ "

“ เปล่า " 

“ ก็เห็นอยู่ว่าน้ำตาไหล " เอื้ออมือมาเช็ดน้ำตาที่ไหลให้ผม เอียงหน้าหลบอีกคนก็ยังยิ้ม " ไหนบอกว่า ไม่ได้อกหัก คนที่ไม่ได้อกหักเค้าไม่ร้องไห้กันหรอก "

“ เป็นแค่กูที่คิดไปเอง มันก็เท่านั้นล่ะ แบบว่า คิดเองเจ็บเองนะ น้องเบียร์มาอีกขวด "

“ กินเข้าไปเยอะแล้วนะมึง " คนข้างๆทัก ผมมองขวดเบียร์ที่ตั้งอยู่ข้างๆ ก็แค่ห้าหกขวด

“ แค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก "

“ เหรอ ความเสียใจคงมีมากกว่าสินะ " 

“ อาจจะเป็นอย่างงั้น " และคงเป็นอย่างงั้นจริงๆ เมาแค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก อยากจะลืมใครบางคนให้ได้มากกว่า แค่ช่วงวินาทีเดียวก็ยังดี

“ มึงคงอยากจะลืมสินะ แต่เวลากูอกหักกูอยากจำว่ะ ยากจะจดจำคนที่ทำให้กูเจ็บปวดเอาไว้ให้ได้แม่นๆ คราวหลังจะได้ไม่หลงรักคนแบบนั้นอีก "

“ แบบนั้น กูก็เห็นด้วยนะ " พยักหน้ายอมรับก่อนจะล้มลงฟุบกับเค้าเตอร์ที่ตัวเองนั่งอยู่ " แต่มันก็ทรมานเกินไป การที่กูยังคิดถึงมันอยู่ ตอนนี้ก็ทรมานจนเต็มกลืนแล้ว แค่คิดว่าต้องจดจำมันไปตลอด กูก็รู้สึกไม่อยากจะทำอะไรแล้วล่ะ ขอไม่จำดีกว่า "

“ คนเรามีวิธีลบล้างความเจ็บปวดต่างกันอยู่แล้วล่ะ "

เบียร์ที่กินเข้าไปเกือบสิบขวด ผมเริ่มรู้สึกมึนจนแทบจะมองรอบข้างไม่เห็น ฟุบลงกับโต๊ะมือที่คว้าหาขวดที่วางเอาไว้ทุกอย่างกระจัดกระจายไปหมด มือนึงยื่นขวดเบียร์มาให้ผม " เมาแล้ว "

“ ยุ่งน่า กูอยากเมา เมาให้ลืมแม่งไปเลย "

“ กลับกันเถอะ กูจะไปส่งมึงเอง บ้านอยู่ไหน "

“ ไม่ต้อง กูกลับแท็กซี่เองได้ " ผมหันไปบอก อีกคนก็ถอนหายใจ

“ สภาพแบบมึง หน้าตาแบบมึง แท็กซี่คงลากไปข่มขืนสถานเดียวเหละกูว่า " มันว่าแบบนั้น  ผมได้ยินเสียงถอนหายใจออกมาก่อนจะที่มือใหญ่ๆนั่นจะกระชากผมให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้

“ กูไม่กลับ " ผมสะบัดมือที่จับแขนของผมออก " มันกำลังรอกูอยู่ ตรงรอกูอยู่ที่หน้าคอนโดกูแน่ๆ เพราะงั้น กูไม่กลับ กูจะไม่มีวันกลับไปหามัน กูไม่อยากจะอยู่ในความสัมพันธ์ที่กูไม่รู้ว่ากูเป็นตัวเหี้ยอะไรอีกแล้ว ปล่อยกู "

“ ไท "

“ มึงจะไปไหนก็ไปเถอะ มึงแค่ปล่อยกูทิ้งไว้ เหมือนที่ใครๆเค้าทำ มันก็เท่านั้นเอง " นั่งลงบนเก้าอี้อีกครั้ง ปากที่กำลังจะสั่งเบียร์ แต่มือนึงก็ดึงผมให้ลุกขึ้นจากเก้าอี้ ทั้งเร็วแล้วก็แรงจนผมที่ไม่แรงแม้จะตั้งตัวต้องเดินตามมันไปอย่างเสียไม่ได้

“ กูจะพามึงกลับบ้าน "

“ ไม่ไป "

“ ถ้ากูไปมันไม่กล้าที่จะเข้ามาตอแยกับมึงหรอก " มองหน้าคนที่ยืนอยู่ตรงนั้น แว๊บแรกสั้นๆที่ผมคิด ใช่นั่นมันก็จริงอยู่ " คราวนี้ขึ้นรถได้ยัง "

“ ไปก็ได้ว่ะ " พาตัวเองเข้าไปนั่งในรถแบบไม่เกี่ยง รถที่ไม่ใช่ของผมขับพาผมออกไปตามคำบอกที่ผมบอกกับคนขับ ตอนที่รถจอดใต้คอนโด ลมคนที่พาผมมาที่นี่ก็พยุงให้ตัวผมออกจากรถของมัน มือที่โอบเอวเอาไว้แน่นมันกดลิฟท์ตามชั้นที่ผมบอก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 23-01-2015 20:36:50

“ อยากให้แสดงละครแบบไหนดี "

“ อะไร " ผมหันไปถาม

“ แต่น่าจะเอาให้สมบทบาทหน่อยนะ " หันหน้ามามองหน้าผม อยากจะเอ่ยปากห้ามตอนที่ใบหน้าของมันก้มลงมาบนคอของผมแล้วจูบ ความเย็นที่ทำให้ครางออกมา ผมสอดนิ้วเข้าไปในผมของผมพยายามดึงออกมา

“ อย่า ออกไปไกลๆ "

“ มีแรงห้ามให้มากกว่านี้หน่อยสิ "  แย่แล้วล่ะ ผมไม่มีแรงแบบนั้นเลยสักนิด

“ ออกไป " พยายามพยักแต่ปากที่ซุกไปตามคอก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดง่ายๆ

“ กูจะแสดงให้สมบทบาทเลย "  ลิฟท์ถูกเปิดออก ตอนที่มันประคอผมเดินมา ใบหน้าก็ยังไม่หลุดห่างออกจากผมไปไหน มือที่พยายามผลักผมมองไปที่ทางเดินของชั้น พบว่าคนที่คิดว่ากำลังคอยก็กำลังคอยอยู่จริงๆ

“ อิฐ " ผมเรียกชื่อมันเบาๆ แต่คงมีแค่คนที่กอดผมอยู่เท่านั้นที่จะได้ยิน

“ คนนั้นสินะ "

“ ไอ้ไท " อิฐเรียกชื่อผม มันเดินเข้าไปหาตอนที่มือกำลังจะคว้าผมไว้ ลมก็บอกมัน

“ อย่ามายุ่งจะดีกว่า คืนนี้ คนคนนี้เป็นของกู "

“ ของมึง " อิฐทวนเสียง ตอนที่มันหันมามองผม ผมไม่เห็นว่าสายตาที่มองมานั่นจะเป็นยังไง จะกำลังเสียใจ เหมือนที่ผมกำลังเป็นอยู่ในใจตอนนี้รึเปล่า

“ ขอบใจที่มาส่ง " ผมบอกคนที่กอดผมแบบนั้นตอนที่ดึงตัวเองไปพิงกับประตูเอาไว้ มือก็พยายามหาคีย์การ์ด

“ มาสิช่วยหา " ว่าแบบนั้น ลิมห็เข้ามากอดจากด้านหลังสองมือล้วงเข้าไปที่กระเป๋าหลังกางเกง

“ เฮ้ย! จะทำเหี้ยอะไรวะ "

“ อะไรว่ะ ก็ทำแบบที่คนจะนอนด้วยกันเค้าทำกันไง มึงไม่เห็นหรือไง " ไอ้ลมเถียงออกไปตอนที่อิฐผลักมันออกไปให้ไกลจากตัวผม

“ คนนี้ของกู "

“ ของมึง ฮ่าๆ " เสียงหัวเราะที่ทำให้ผมหันมอง ลมก็ดึงตัวผมเข้าไปใกล้ มันจับหน้าของผมให้อีกคนดู ร่องรอยบนคอที่ประทับอยู่นั้น ผมสะบัดมือมันออก " แน่ใจเหรอว่าของมึง เสร็จกันมาตั้งแต่ในรถแล้วล่ะ กูกับมันนะ คนที่ทำให้อีกคนเสียใจจนต้องไปนั่งกินเหล้าเมาแล้วร้องไห้ในผับ มึงยังมีหน้ามาบอกว่า เค้าเป็นของของมึงอีกเหรอ ไม่ใช่แล้วล่ะกูว่า "

คีย์การ์ดถูกดึงขึ้นมาจากกางเกงผมที่กำลังจะไขประตูเข้าไปในห้อง ลมก็เดินเข้ามากอดอีกครั้ง มันที่กระซิบข้างๆหูแต่กลับใช้สายตาเหยียดมองอิฐ " คืนนี้นะ คนนี้เป็นของกู "

' อื้อ ปล่อยน่า ออกไป ' อยากจะเอ่ยไล่แบบนั้น แต่ตอนนั้นก็ทำได้แค่สะบัดตัวให้ออกห่าง แต่ดูเหมือนว่าไม่ง่ายขนาดนั้น

“ หึ เอาไว้ก่อนเถอะน่า " มือที่กระชากคนที่กอดผมออกไปไกล มันคว้าเอากุญแจรถของผมในมือของลมมาก่อนจะยิ้มให้ " ขอสักทีเถอะ "

ผลั๊ก! เสียงต่อยหนักๆพุ่งตรงไปข้างหน้าของอีกฝ่าย มันแรงจนทำให้ลมล้มลงไปกองกับพื้น แล้วกลายเป็นอิฐที่กอดผมไว้แทน " คืนนี้นะ มันต้องเป็นของกูก่อน ไม่สิ.. ต้องบอกว่า มันไม่มีวันเป็นของมึงหรอก  เข้าไป " ผลักผมให้เดินเข้าไปในห้อง ทันทีที่อิฐปิดประตูมันล็อคทุกอย่างแน่น

ขาที่ผมถอยหลัง พยายามหนีคนที่เดินเข้ามาใกล้อย่างจริงจัง " จะหนีไปไหน " คว้ามือผมเอาไว้ตอนที่มันดึงให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอด สายตาของผมก็เบือนหน้าหนี

“ ไปไหนก็ได้ ที่ไกลจากคนอย่างมึง คนที่ทำให้หัวใจของกูต้องเจ็บแบบนี้ กูอยากจะไปให้ไกลเลย "

“ แต่เสียใจด้วยนะ มากที่สุดตอนนี้ที่หนีได้ก็แค่บนเตียง หกฟุตเท่านั้นล่ะ " 

.......................................................

ว๊ายยยยยยยยยยย จะขึ้นไปทำอะไรบนเตียงหกฟุตกันเค่อะ :z2:
ชอบดราม่าแบบนี้ (แกชอบไปคนเดียวเถอะ)
มันดูชีวิตจริงดี แบบ คนเรามันต้องชัดเจนจะมาครึ่งๆกลางๆไม่ได้ถูกมั้ย
จะเป็นแฟนก็ แฟน จะเป็นเพื่อนก็เพื่อน

หนมมี่ฝากด้วยนะคร่าา ใครมีทวิต หรือเฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า   :กอด1: :L2: :3123: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-01-2015 21:03:27

จริงที่สุดค่ะ มันต้องชัดเจน!!!
คือจะเคลียร์กันบนเตียงหกฟุตก็ไม่ว่า แต่ขอตอนเคลียร์แบบชัดเจนด้วยนะคะ :laugh:
น้องไฟกับพี่เทมโผล่มาจึ๋งนึง คิดถึงนะเนี่ย  :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 23-01-2015 21:11:03

หวังว่าอิฐเจอแบบนี้เข้าไปจะชัดเจนขึ้นนะ ชอบกันก็คบเป็นแฟนกันไม่ใช่ครึ่งๆกลางๆ
สงสารไทที่ต้องเจ็บแบบนี้ กำลังจะมีความรักครั้งแรก แต่อิฐมาทำแบบนี้ก็คงเสียความมั่นใจไปอีก

หวงใช่ไหมล่ะ หึงไทใช่ไหมอิฐ เข้าใจความรู้สึกไทหรือยังที่แสดงออกมาไม่ได้ในตอนนั้น
ห่วงแค่ว่าอิฐจะทำรุนแรงกับไทน่ะ อย่าทำอะไรไทแรงเกินไปนะ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 23-01-2015 21:17:44

หนมมี่อี้ๆๆๆๆๆๆ*สครีม แอคโค่* ตัดจบเยี่ยงเน้
อยากเอามีดจิ้มพุงนัก... :ling1: :ling1: :ling1:

ถ้าอิฐคิดจะจบปัญหานี้ด้วยการจกนุ้งไทไปแซ่บ โดยที่ทุกอย่างยังคลุมเครือแล้วล่ะก็นุ้งไทของเจ้คงจะแซ๊ดกว่าเดิมเป็นแน่
หรือว่าพี่อิฐจะหึงจนหน้ามืด คือแบบไอ้ฉากมหัศจรรย์เราก็ชอบนะ ขอแบบไม่ตัดไปที่โคมไฟหัวเตียง
แต่อีกใจนึงก็อยากให้เคลียร์ใจกันก่อนที่จะเคลียร์ร่างกายอ่ะนะ

นุ้งไทได้ดั่งใจเก๊าละ  เป็นเคะที่ดีต้องมีจุดยืน  o13

ปล.ฉันจะมารอหนมมี่ที่หน้าเล้าทุกวันนะแจ๊ะ
ปล2. เลิฟนะ เป็นที่รู้กัน ครุคริ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 23-01-2015 21:20:33

ต้องมีอะไรมากระตุ้นทุกทีเลยย  :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 23-01-2015 21:28:03

อีพี่ลมนี้เล่นสมบทบาทเวอร์ๆๆ เอะหรือมันคิดจริง. 55555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 23-01-2015 21:32:42

ถ้าไม่คิดจะเป็นแฟนตั้งแต่แรก ก็ไม่จำเป็นต้องศึกษากันหรอก เพราะคำว่าแฟนก็คือคนที่คบกันเพื่อศึกษากันอยู่แล้ว เกลียดอิฐ พูดเลย  :ling1: :ling1:

ปล.ค้างมากค่ะ :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 23-01-2015 21:35:21

กรีดร้องงงงง ค้างมาก :o12:

ชัดเจนหน่อยอิฐ อย่าครึ่งๆกลางๆ ตรงๆแมนๆเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-01-2015 21:43:07

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 23-01-2015 21:48:13

อย่าแพนกล้องไปที่โคมไฟข้างเตียงนะคนแต่ง :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: ธารธารา ที่ 23-01-2015 21:50:02

ทำไมรู้สึกอยากอ่านตอนหน้าขึ้นเป็น 10 เท่า

เมื่อเอ่ยถึง เตียงงง

 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 23-01-2015 21:51:24

ตัวกระตุ้นมาแล้วสินะ
ไม่อยากจะคิด ไทจะรอดมั้ยเนี้ยยยยยยย
ท่าทางอิฐจะหึงเลือดขึ้นหน้าซะด้วยสิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 23-01-2015 21:55:25

ตอนหน้าบนเตียงหกฟุตจิเป็นไงไม่รู้
รุ้แต่ตูจิ้นไปไกลแล้ว 55555 อ่านะ

ขอบคุณขนมจ้าาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 23-01-2015 22:14:53

กรี๊ด~~~~~~ ชอบเว่อร์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 23-01-2015 22:16:24

แว๊บนึกแอบจิ้นคู่ลม-ไท :z1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 23-01-2015 22:34:39

เคลียร์ให้ชัดนะบนเตียงหกฟุตนั่นน่ะ  เอาจนให้รู้ไปเลยว่าเป็นอะไรกัน

ลมอินกับบทมากไปนิด จะเป็นใครที่มามีบททีหลังหรือเปล่าหนอ?

ความสัมพันธ์มีไว้แค่ 2 คนนะ มากกว่านั้นมันอึดอัดจนหายใจไม่ออกเชียวล่ะ

เทม-ไฟน่ารัก ออกมานิดเดียวแต่ออร่าความรักสุดๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: whitefang ที่ 23-01-2015 22:36:59

กรี๊ดดดด ประโยคสุดท้ายนี่สุดๆ :ruready

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 23-01-2015 22:40:51

สรุปแล้วลมมันแค่ช่วยแสดงบทบาทหรือมันหวังเคลมจริง?
นึกว่าจะดราม่าแบบอิฐไม่สู้ ปล่อยให้ไทได้กับคนอื่น อ่านไปลุ้นไป
ชอบนะลากไปเคลียร์บนเตียงเนี้ย แก้ปัญหาครอบครัวได้ชะงัดนัก ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 23-01-2015 22:41:44

ห้ามแพลนกล้อง และทำการถ่ายทอดต่อนะค้าบบบ :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 23-01-2015 22:42:38

ฟังที่อิอิฐตอบมันแหม่งๆ น่าตบไงไม่รู้

อ้างถึง

ผลั๊ก! เสียงต่อยหนักๆพุ่งตรงไปข้างหน้าของอีกฝ่าย มันแรงจนทำให้ลมล้มลงไปกองกับพื้น แล้วกลายเป็นอิฐที่กอดผมไว้แทน " คืนนี้นะ มันต้องเป็นของกูก่อน ไม่สิ.. ต้องบอกว่า มันไม่มีวันเป็นของมึงหรอก  เข้าไป " ผลักผมให้เดินเข้าไปในห้อง ทันทีที่อิฐปิดประตูมันล็อคทุกอย่างแน่น

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 23-01-2015 23:11:19

ไปจบกันที่เตียง..ก็ใช่ว่าจะจบเรื่องได้นี่หว่า
ยกเว้นอดีตก็คืออดีต ที่ไม่มีผลอะไรในปัจจุบัน

หลังจากโดนมันเอา..ก็ฟังมันซะหน่อย
เผื่อว่าจะเคลียร์กันได้
บอกว่า..เป็นคนที่มันต้องการจะเอาอยู่เพียงคนเดียว

ใจนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 23-01-2015 23:12:10

ตัวละครใหม่มาอีกแล้ววววววววววววว  :z10:
ยังไงดีอ่ะ เอาเสือปิงก่อนละกัน น่ารักดีปลอดภัยไร้ดราม่า ดูเข้าใจกันดีก็ดีแล้วค่ะ วนลูปอีกรอบก็ไม่ไหวแล้วจริงๆแหละ
ส่วนอิฐไท ความสัมพันธ์ที่เริ่มก็เห็นเค้าล่มนี่จะเริ่มทำไม เอือมจริงๆ ไอแบบครึ่งๆกลางๆ ไม่เป็นเจ้าของแต่ก็มากกว่าเพื่อนเนี่ย
ยิ่งแต่ละคนก็ใช่ย่อยทั้งนั้น อิฐเองก็ทำตัวเองนะ จริงๆก็แอบย้อนแย้งอยู่เหมือนกันเถอะอิฐน่ะ
ตอนที่ผู้หญิงเข้ามาทักนี่ทักกลับซะไม่เกรงใจไทเลย ทำเหมือนไม่เห็นหัวกันเลยนะ พอไทหนีเข้าหน่อยโทรจิกเป็นร้อยสาย
คือมันย้อนแย้งอ่ะ ถ้ากล้าทำแบบนั้น ก็น่าจะเข้าใจที่ไทพูดป่ะ (เรื่องที่แสดงความรู้สึกได้ไม่เต็มที่อ่ะ)
แล้วจะเอากลับไปคิด ตัดสินใจ กลับมาง้อ ขอคบเป็นเรื่องเป็นราว ที่จริงมันควรจะเป็นอย่างงั้นมากกว่ามะ ยังแอบมึนๆ
เอาเถอะ อ่านต่อไปปปปปปปปปป :katai5:

ราตรีสวัสดิ์ค่ะไรเตอร์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 23-01-2015 23:29:10

น้องไฟน่ารักกกกกก  เทมไฟมานิดนึงน่ารักมากเลย
เบื่ออิฐ เบื่อ ไมไม่พูดกันดีดี :beat:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 24-01-2015 01:28:48

กรี๊ดดดดดด  :ling1: ยังเคลียร์กันไม่จบเล้ยยยยยย   :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-01-2015 03:32:39

ดุกันจิงจิ้ง พระเอกเนี่ย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 24-01-2015 08:12:29

อยากเป็นเพื่อนจะมาเสือกหึงทำไม

#อยากขำเป็นภาษาต่างดาว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 24-01-2015 11:18:36

เป็นเฟื่อนไม่ใช่เหรอ มาหึงทำไมล่ะะะะ  เคลียร์กันให้จบนะบนเตียงอ่ะ  :ling3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 24-01-2015 16:40:04

ชัดเจนสิคะคุณอิฐ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: yun+jae@3@ ที่ 24-01-2015 20:33:30

หวังว่าอิฐคงจะชัดเจนกับไทมากขึ้นนะ

ปล.เทมไฟคิดถึงจัง แหมๆคนขับรถส่วนตัวปากแข็งเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 24-01-2015 20:55:34

มีเทมไฟแย่งซีน ส่วนไทไปนั่งแป๊ปก้อมีหนุ่มตามแลัว
รอลุ้นคู่นี้ต้องเจอกันบนเตียงล่ะตอนหนัา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 25-01-2015 20:38:47

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด แบบวาถ้าในบีทีเอสเจอคู่ฮิมหยุ่นอินี่จะฟินกว่านี้ (แกคนเดียวสินะ)
ไหนๆเทมไฟก็มาแล้ว แต่น้องไฟน่ารักมากเลยค่ะลูก คู่นี้ก็น่ารักตลอด พี่เทมก็ตามใจน้องไฟตลอด
คือดีคืองามคือลงตัวและเหมาะสมอ่ะพูดเลย เทมไฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ #ทีมBTS

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อิฐไท!!!!!
ใครไม่ชอบแต่หนูชอบนะคู่นี้ดูมีอะไรมากเลย มีอะไรที่น่าติดตามมาก  กำลังคิดอยากเห็นพี่อิฐหึงไทบ้าง
อยากให้รู้สึกบ้าง ทำไรไม่ได้ไม่มีสถานะมันอึดอัดนะเว้ย มึงจะให้กูยืนยิ้มหรือไงเมื่อเห็นคนที่กูชอบอี๋อ๋อกับคนอื่น
ลองบ้างๆๆๆๆๆๆ เป็นไงเจอลมเข้าไป อ๊ายยยยย สะใจจุงเบย
แต่ก็นะ หาสถานะกันยากนักใช่ไหม โยนเลยๆๆๆๆ โยนขึ้นเตียงแล้วมอบสถานะเมียให้ไทไปเลยจ้าาาา :haun4:
คือต้องการอะไร พี่ขนมอ่านคอมเม้นคงสงสัย คึๆ นี่ขอบอกเลยว่าชอบอิฐไท คือดีอ่ะ คือชอบบบบบ
มี #อิฐไท ไหม แหม่เห็นแล้วอยากแท็กเลย รอๆๆๆๆๆ รอเตียงหกฟุต!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 25-01-2015 20:40:58

ตอนที่ 28

ปัง ปัง ปัง เสียงทุบประตูดังแรงๆพร้อมกับเสียงตะโกนโวยวายอย่างหัวเสีย แต่ตอนนี้ไม่มีใครสนใจเสียงนั้นเลยสักนิด อิฐที่กำลังจับแขนผมมันบีบแรงจนผมได้แต่ย่นหน้า แต่ก็ยังไม่ได้พูดอะไรออกไป
 
“ ปล่อยกู " ผมบอกมันก็เดินเข้ามาใกล้

“ ไม่ปล่อย ไอ้เชี้ยนั่นใคร "

“ เพื่อน " ผมยิ้มตอนที่ตอบมันออกไป " เพื่อนรู้จักกันที่ผับ " ลูบคอตัวเองเบาๆ " อันนี้นะ อเมริกันสไตส์หวังว่ามึงคงรู้จักดีนะ " ดึงแขนออกจากมือที่จับกุมแต่ไม่มีทีท่าว่าจะหลุดออก " ปล่อยสักทีเถอะน่า "

“ อย่าประชดกูไม่ชอบ " มือหนาที่แกร่งเหมือนคีบจับแขนของผม แล้วดึงเข้าไปในห้องนอน โยนลงบนเตียงผมที่รู้สึกปวดหัวอย่างที่สุดก็เอาแต่หัวเราะออกมา

“ ประชดอะไร กูนะเหรอประชด มึงคิดว่า ตัวมึงมีความสำคัญกับกูมากขนาดไหนกันว่ะ มึงนะ ไม่ได้มีความสำคัญอะไรเลยสักนิด ฮ่าๆ " ขอบตาร้อนผ่าวของผมน้ำตาที่ปากบอกว่าไม่ได้เสียใจไหลลงมา เอามือปิดหน้าตอนที่เยียดตัวนอนยาวอยู่บนเตียง ปากที่พูดตามที่ใจอยากจะพูดก่อนแรงยุบข้างๆตัวจะทำให้รู้ว่า อิฐได้ขึhนมานั่งใกล้ๆบนเตียงแล้ว " กูไม่ได้แคร์เลยว่ามึงจะไปนั่งคุยกับใคร หรือใครเข้ามาสนใจในตัวมึงบ้าง กูไม่สนใจเลยสักนิด ถ้าเค้าจะหอมแก้มแล้วทำตัวสนิทสนม กูไม่สนใจเลยถึงขั้นที่ว่า ต่อให้มึงกับเค้าจะเอากันกูไม่ได้เจ็บปวดอะไร   เพราะกูเอง ก็ไม่ได้เป็นอะไรกับมึง แม้กระทั้งเพื่อน กูก็ไม่อยากให้มึงเป็น เพราะเพื่อนกูนะ จะไม่ทำให้กูร้องไห้แบบนี้ "

“ ไท " ตอนที่เรียกชื่อมันที่ก้มลงหอม ผมก็เบือนหน้าหนี 

“ ปล่อยกู " มือที่พยายามปัดมันออกไปให้พ้นทาง แต่ก็ไม่สำเร็จ อิฐจับมือผมตึงเอาไว้เหนือหัว

“ ฟังกูไท "

" กูไม่อยากฟังเลย " พยายามหลบหน้าที่เข้ามาใกล้  ลมหายใจที่รดต้นคอของผม มันถอยห่าง

"กู ยอมรับว่ากูเคยนอนกับดี้มาก่อน แต่นั่นมันก็แบบคืนเดียวแล้วจบไป จริงอยู่ที่ดี้มันอาจจะถึงเนื้อถึงตัวมากไป แต่มันก็แบบเด็กนักเรียนนอกทั่วไปเค้าทำกัน "

“ แต่กูนักเรียนไทยว่ะ " หันมามองหน้ามันตอนที่พูดคำนั้น อิฐก็ถอนหายใจ " ถ้ามึงเป็นนักเรียนนอกจริง มึงไม่น่าจะสนใจอะไรกับรอยที่คอกูนะ นี่มันก็แบบนักเรียนนอกเหมือนกัน เพื่อนแกล้งเพื่อนนะ "

“ ไม่เหมือนกัน "

“ ทำไมไม่เหมือนกัน ทำไมมึงใช้ข้ออ้างเหี้ยๆแบบนี้ได้ แล้วกูใช้ไม่ได้  เพราะมึงเป็นนักเรียนนอกเหรอ อย่าคิดว่าตัวเองถูกอยู่ฝ่ายเดียวสิว่ะ " ผมตะคอกใส่มัน " ความสัมพันธ์แบบที่ดูๆกันไปก่อน ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน ความสัมพันธ์ที่กูหึงหวงไม่ได้ แล้วต้องเชื่อในสิ่งที่มึงพูดทุกคำแบบนั้นนะ กูไม่เอาด้วยหรอก ถ้าไมได้เป็นแฟน มึงอย่ามายุ่งกับกูเถอะ กูจะได้ไปหาคนใหม่ คนที่เค้าจะอยากคบกูเป็นแฟน ไม่ใช่กั๊กกูให้อยู่แต่ไม่ให้เป็นอะไรแบบมึง ความรักแบบหลักลอยแบบมึงนะ กูไม่เอาหรอก มันทรมานเกินไป รักคือรัก คบคือคบ ถ้าไม่รักก็ไม่ต้องคบ ความรักแบบลังเลเผื่อไว้ก่อนแบบมึงนะ ไปหาคนที่เค้ารับได้ดีกว่า กูรับไม่ได้ว่ะ "

“ แต่กูอยากให้เป็นมึง "

“ เห็นแก่ตัว " ผมยกยิ้ม

“ จะด่ายังไงก็ได้ แต่อย่าไป "

“ ทำไมต้องอยู่ในความสัมพันธ์ที่ไม่คืบหน้าแบบนี้ด้วย เพื่ออะไร เพื่อรอมึง รอให้เราเข้าใจกันและกันมากกว่านี้นะเหรอ หรือว่า เพื่อให้มึงสามารถที่จะทำเหี้ยอะไรกับใครก็ได้ โดยที่ไม่ต้องแคร์ว่าคบใครอยู่ ส่วนกูก็เป็นของสำรองที่เมื่อไม่มีใครก็ยังมีกูอยู่ " ผมหัวเราะออกมา สายตาที่จ้องหน้ามัน ผมเสียใจจนได้แต่ยิ้ม กูช่างเป็นคนที่โง่เสียเหลือเกิน  " ที่บอกว่าอยากจะให้แน่ใจ จริงๆ แล้วจะคบกันนะ มันใช่อย่างที่มึงรู้สึกจริงๆเหรอวะ ความรักสำหรับมึง มันต้องแน่ใจขนาดไหนว่ะ ถึงจะรักกันแบบแฟนได้ "

น้ำตาของผมไหลออกตอนที่มองหน้ามันอยู่ตอนนี้ มือที่สะบัดออกจากการจับกุมของมัน อิฐนิ่งค้างอยู่ตรงนั้น ผมยกมือขึ้นปิดหน้าปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอาบสองแก้ม " ออกไปชีวิตกูเถอะ อิฐ กูขอร้อง ออกไปซะ "

“ ไม่ไป " มันว่าแบบนั้น มืพร้อมมือที่กอดผมไว้แน่น " ไม่ไป มึงจะไล่ยังไงก็กูไม่มีวันไปหรอก "

“ หน้าด้าน "

“ ใช่ กูหน้าด้าน แต่กูก็ปล่อยมึงไปไหนไม่ได้เหมือนกัน " เช็ดน้ำตาที่อาบสองแก้มให้ผม มันที่ก้มลงมาหอม ก่อนจะถอนหายใจ " ขอโทษ ที่ขอให้มึงอยู่ในสถานะนั้น แต่กูไม่ได้ตั้งใจจะทำให้มึงคิดไปแบบนั้น ไม่ใช่ว่ากูไม่จริงจังกับมึงนะไท "

“ แล้วเหตุผลอะไรที่ต้องให้กูอยู่ในสถานะนั้น " สถานะที่ไม่แน่ชัดว่าจริงๆ เป็นอะไรกันแน่

“ อยากให้แน่ใจว่า รัก ไม่ใช่ เพราะอยู่ด้วยกันจนชิน "

“ ทำไมมึงต้องอ้างเหตุผลที่มันดูดีอีกแล้วว่ะ " กูเกลียดตัวเองที่เป็นคนที่อ่อนไหวกับคนตรงหน้าซะเหลือเกิน อ่อนไหวกับความรู้สึกที่ทำให้ใจเต้น ทั้งๆที่โกรธเป็นฝืนเป็นไฟ แต่แค่ได้ยินคำพูดที่ทำให้ใจเต้น ก็เหมือนความทุกข์นั้นจะหยุดลงทุกอย่าง " มึงกลับไปก่อนได้มั้ย วันนี้ไม่อยากจะคุยอีกแล้วว่ะ เหนื่อย "

“ ไม่ ทำไมวะ ทั้งๆที่มึงบอกเองว่า อย่าเงียบ มีอะไรก็ให้พูด แล้วทำไมตอนนี้เป็นมึงเองที่หนี ที่เงียบไปเอง ทำไมว่ะ ไท นี่ไงความจริงที่มึงอยากรู้ กูก็มีเหตุผลของกู แล้วทำไมพอกูพูดออกไปมึงถึงรับไม่ได้  คนรักกันมันต้องฟังเหตุผลของทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอวะ "

ก็จริงอย่างงั้น ผมหันหน้าหนี ตอนที่อิฐถอนหายใจ " จะงอนกู จะโกรธกูก็ไม่เป็นไร แต่ขอร้อง อย่าไล่ให้กูไปไหนที่ไกลจากมึง " ใบหน้าที่ซบลงมาตรงแก้มของมัน มือที่กอดผมไว้ทั้งร่าง ผมทำได้แค่ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก " ถ้าโกรธกูจะง้อ ถ้าไม่ชอบอะไรก็ไม่ทำ ขอแค่มึงบอกมา กูจะพยายามปรับตัว แต่มึง ก็ต้องปรับเหมือนกัน เราต้องปรับเข้าหากันนะ " จมูกที่ก้มลงหอม ผมเอียงหน้าหนี “ ขอโทษ แต่ต่อไปนี้กูจะไม่ทำแบบนั้น กับพวกเธออีกแล้ว ต่อไปนี้กูจะให้สิทธิมึงหึงหวงกูได้ตามสบาย "

“ ในฐานะเพื่อนนะเหรอ "

“ ในฐานะแฟน "  ทุกอย่างตอนนั้นนิ่ง ผมเองก็เหมือนถูกหยุดนิ่งทุกอย่างเอาไว้ จ้องมองมันที่ยิ้มมาให้ จะบอกว่าดีใจก็ดีใจแต่ว่า

“ กูดีใจอยู่หรอกนะ แต่เหมือนว่า กูบีบบังคับมึงให้ต้องรู้สึกเลยว่ะ "

“ ความรักคือการปรับเข้าหากันไม่ใช่เหรอ ถ้ากูเอาแต่ความคิดของตัวเอง โดยที่ไม่ฟังความคิด ความต้องการของคนรักเลย แล้วมันจะเรียกว่า ความรักได้ไง " มันถอนหายใจก่อนจะลูบหัวผม " ไม่ต้องคิดมาก ถ้าคิดจะรักก็ต้องเปลี่ยน มันธรรมดาอยู่แล้ว แต่ทีหลัง ถ้าไม่เข้าใจ ก็บอกว่าไม่เข้าใจ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบใจ แต่ก็ทำเป็นเข้าใจ "

“ ก็กู " ผมพยายามเถียง ตอนที่อิฐจ้องตา ผมก็จ้องตามัน

“ ก็กูอะไร "

“ ก็กู ชอบ " ผมกลืนน้ำลายคงคอ ความรู้สึกตื่นเต้นที่ทำให้ต้องเม้มปากสนิท " กูชอบมึง "

    ใจของผมเต้นแรงตอนที่พูดคำนั้น  สำหรับอิฐ ผมชอบมันมาก แม้มันจะทำให้ผมเสียใจ หรือแม้ผมจะทำเป็นไม่แคร์อะไร แต่ผมก็ยังชอบมันเอามากๆ ชอบทุกอย่างที่เป็นมัน ชอบเสียง คำพูด หรือแม้จะเป็นการกระทำ ชอบจนบางทีก็รู้สึกว่า กลัว กลัวว่ามันจะทำให้ผมเสียใจ แต่ยังไงก็แล้วแต่ ผมก็ยังชอบมันที่สุดอยู่ดี

“ กูก็ชอบมึง เหมือนกัน " มือที่กอดรัด อิฐหอมลงบนแก้มของผม เสียงลมหายใจของมันที่กำลังยิ้มอยู่ข้างๆหู " ดีใจที่ได้ยินคำนั้นวะ คำที่มึงบอกว่า ชอบ " 

“ อื้ม "

อิฐก้มลงมามอง มันที่ยิ้มให้เคลื่อนรูปปากนุ่มเข้ามาใกล้ๆก่อนจะบรรจงจูบลงอย่างแผ่วเบา ตัวของผมแข็งทื่อแต่ถึงอย่างงั้นมือก็เลื่อนไปกอดคอมันไว้แน่น ลิ้นที่แทรกตัวเข้ามาทั้งนุ่มนวลและหอมหวาน

“ ดีแล้วเหรอ ที่เป็นแบบนี้ "

“ ต้องดีสิ " มันว่า พร้อมกับลิ้นที่สอดเข้าไปเกี่ยวลิ้นในปากของผม ใบหน้าของเราเอียงไปมารับความอบอุ่นที่เราต่างก็มอบให้กันและกันบนเตียงกว้าง มือของอิฐเลื่อนขึ้นมามันลูบเอว  อิฐหอมแก้มผม มันกระซิบ " ยังมีโอกาสให้หนีอยู่นะ ถ้าอยากจะหนี "  หอมแก้มผมด้วยความอ่อนโยน ตอนที่หันมองหน้ามัน ผมก็พูดด้วยสีแก้มแดงๆ

“ ไม่หนีแล้วล่ะ.. หนียังไงก็หนีไม่พ้นอยู่แล้ว "

“ อยากจะเถียง แต่ก็คงจริง อย่างที่มึงพูด ยังไงก็หนีไม่พ้นอยู่แล้ว " รอยจูบอุ่นทาบทับลงบนต้นคอที่ยังคงมีรอยจางแดงๆ จูบทับที่เหมือนจะลบร่องรอยเก่านั้นออกไป " กลิ่นเหล้าฉุนเลยนะ "

“ อื้ม " ผมยอมรับ ขนาดตัวเองก็ยังรู้สึกว่าได้กลิ่นอยู่ อิฐละจูบลงไปด้านล่างตอนที่ผ่านเสื้อนอก อีกคนใช้มือขยี้ติ่งไต่ที่หน้าอกของผมก่อนจะไล่ลงมาต่ำเรื่อยๆ ชายเสื้อถูกร่อนขึ้นไป ลิ้นหนาเลียลงบนรอบพื้นที่จุกนูนนั่นก่อนจะเม้มจนร่างของผมสะท้าน " อื้ออ "

เสื้อที่กำลังสวมใส่ถูกถอดออกกางเกงก็ด้วย ร่างเปลือยเปล่าของผมที่ปรากฏอยู่ตรงหน้ามัน ทำได้แค่ปิดหน้าของตัวเองเอาไว้ ผมมองผ่านซอกนิ้วมองดูอีกคนแต่ก็ได้รับแค่รอยยิ้มเอ็นดูที่ส่งมา " ร่างดีจังนะ "

“ พูดมาก " ผมว่าแบบนั้น อิฐก็ดึงผมให้ลุกขึ้น ใบหน้าที่เข้ามาใกล้ ผมกระซิบลงข้างๆหู

“ ถอดเสื้อผ้าให้หน่อยสิ " ไม่ได้ตอบอะไรแต่มือของผมก็เลื่อนไปปลดกระดุมเสื้อตัวที่มันใส่อยู่นั่นลงทีละเม็ด ตอนที่ดึงเสื้อให้หลุดออกจากไหล่ ผมแอบเหล่มองกล้ามท้องเป็นมัดของมันก่อนจะเม้มปากแน่น " แก้มแดงนะ " อิฐว่าก่อนจะใช้ปลายจมูกเกลี่ยของผม มันยิ้ม ผมก็ปลดกางเกงออกมาแต่ยังไม่ทันจะบอกให้ลุกขึ้นเพื่อดึงออกทั้งหมด อิฐกลับเป็นฝ่ายที่ดึงให้ผมขึ้นมานั่งบนตักของมันแทน " ช้าจัง "

“ ก็ไม่เคยทำ" ผมว่าตอนที่ก้มหน้าลงต่ำ ไม่กล้าแม้จะสบตามันในช่วงเวลาแบบนี้เลย หัวใจของผมมันร้อนผ่าว ตอนที่รูปปากของอิฐแนบลงมาอีกครั้ง ผมทำได้แค่ตอบรับมัน ความอ่อนนุ่มที่โถมเข้ามาหา มือที่กอดรัดไปทั้งสอง เหงื่อเริ่มผุดขึ้นมาจากชั้นผิว คนตรงหน้าก็ด้วย ผมไล่นิ้วไปตามมัดกล้าม อีกคนก็ยิ้มละไม

“ ชอบเหรอ "

“ อื้ม อยากมีร่างแบบนี้ "

“ มึงนะ เหมาะกับแบบนี้ แบบนี้นะไม่เหมาะหรอก ร่างแบบนี้นะมีไว้เพื่อคนแบบกูเท่านั้น "

“ ทำไมต้องแบบมึง "

“ คนแบบกูคือคนที่เวลาแบบนี้จะกอดมึงเอาไว้ไง  " อิฐว่าตอนที่ผละริมฝีปากออกมาจูบลงบนต้นคอแล้วไล่ลงต่ำ หัวนมตึงที่ผมต้องเด้งตัวเองรับริมฝีปากของมันที่กำลังกวาดพื้นที่โดยรอบ

“ อื้อ " เอวคอดของผมถูกกอดแน่น ปากที่เม้มอยู่กับยอดอก ผมรู้สึกเสียวจนร่างแทบแตกสลายออกไปเป็นชิ้นๆ  " อ๊ะ " นิ้วถูกสอดเข้าไปในช่องทางหลังตอนที่มันพยายามดูดกลืนหัวนมของผมอยู่นั้น เหมือนกำลังจะเบี่ยงเบนความสนใจ นิ้วไล่ลงสอดเข้าไปตามลำดับ ตอนที่หดเกร็งเพราะความไม่เคยมานานอีกคนก็ยิ้ม

“ นานแล้วสินะ "

“ พูดมาก " ต่อยลงไหล่มันอีกคนก็ทำโทษการโดนตีจากผมด้วยการงับหัวนม " อ้า "

นิ้วสอดที่สอดอยู่ในร่าง หมุนวนไปรอบๆ เหมือนกำลังหาบางอย่าง นิ้วของผมจิกลงบนไหล่ของผมจนแน่นเหมือนฝังเล็บลงไปแล้วลากลงมามันสุดจะทนจริงๆตอนที่รู้สึกเหมือนนิ้วนั้นจะขยับถูกปุ่มที่ทำให้ขนลุกไปหมด กัดฟันตัวเองแน่น " อ๊า อิฐ ตรงนั้นมัน " ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันทั้งดี แต่ก็ ทรมาน

“ ตรงนี้สินะ " ย้ำลงมาแรง ร่างผมที่เหมือนเด้งขึ้นลงทำให้มันยิ้ม ร่างกายที่แดงจัดเพราะความทรมานผมทำได้แต่กัดปากแต่นั่นก็ไม่ไหว

“ อ๊า อิฐ อ๊ะ กู กูเสียว " เด้งตัวเข้าไปหาร่างกายที่ถูกจูบพร้อมกับนิ้วที่ไม่หยุดเคลื่อนไหว ผมรู้สึกร่างกายสั่นสะท้าน " ไม่ ไม่ไหว พอแล้วมึง พอแล้ว "

“ ยังไม่อยากพอเลย " กระซิบลงข้างๆหูมันจูบลงบนแก้ม

“ ใส่เถอะ กูรู้สึกเหมือนจะสุดแล้ว อ๊ะ นี่ บอกว่าพอแล้วไง " ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุง ผมเด้งตัวเองขึ้น อิฐก็ก้มลงจูบบนผิวเนินอก " อิฐกูไม่อยากเสร็จด้วยนิ้ว "

“ เหรอ " ย้ำลงไปอีกที ช่องทางหลังก็กระชับถี่อย่างรู้สึก ต้องการ

“ ไม่ไหว ถ้ามึงยังอยู่แบบนี้ กูต้องแตกแน่ๆ " ผมมองลงต่ำตอนที่ ส่วนกลางของผมแข็งชันก็ได้แต่กัดปากไว้

“ ท่าจะจริงนะ.. เจ้านี่ น่าจะไม่ไหวแล้ว " นิ้วยาวของมันจับที่ส่วนปลายมันขยับไปมาก่อนจะยิ้ม น้ำขุ่นสีขาวปริ่มเต็มลำ มันจูบเบาๆก่อนเลีย ผมก็สั่นสะท้าน

   อิฐหยิบถุงยางอนามัยที่ติดอยู่ในกระเป๋าเงิน ใช้ปากฉีกก่อนจะครอบลงมา ร่างผมก็ถูกวางลงบนเตียง ใจของผมเต้นระส่ำมือที่กอดมันไว้ อิฐก้มลงมาจูบมันอ่อนโยนจนผมได้แต่ร้องไห้ออกมา  " คืนนี้ กูจะอ่อนโยนกับมึงที่สุดเลย "

“ อะ อื้ม "

“ ไท.. กูชอบมึงนะ ชอบที่สุดเลย  " พยักหน้าตอบรับตอนที่ขาถูกยกขึ้นบนบนไหล่ ส่วนปลายที่แข็งชันก็สอดตัวเข้ามาในร่าง ช่องทางหลังที่เปิดออกช้าๆ ทุกอย่างมันเข้ามาลึก " แน่นจัง. “

“ เจ็บ.. อ๊า ไม่ไหว พอก่อนนะ " จิกลงบนท่อนแขน อิฐพยายามขยับตัวแต่นั้นก่อนทำให้ผมถึงกลับต้องวางมือลงบนเตียงแล้วกำมันไว้แน่น

   แรงสอดตัวที่ดันเข้าไปในร่างอย่างถี่ยิบ มันเร็วขึ้นเรื่อยๆตามความต้องการของคนที่ควบคุมอยู่บนร่างของผม เสียงเนื้อที่กระทบกันดังคล้องกับเสียงลมหายใจและขาเตียงที่เคลื่อนไหว ผมร้อนจนอยากจะละลาย เหงื่อมากมายที่อาบร่างทำได้แค่ไม่ส่งเสียงอะไรออกไปมาก

“ ถ้าอยากจะร้อง ก็ร้องออกมา เสียงของไทนะ กูอยากฟังนะ เสียงของมึงที่บอกว่า ต้องการกูมากแค่ไหน "

“ อื้ออ อ๊าา เจ็บ อิฐ กูเจ็บจัง " ผมหลับตาแน่น มือที่กำผ้าปูเตียงถูกเลื่อนให้ขึ้นมาจับที่ไหล่  มันเพิ่มแรงมากขึ้น ตอนที่ควบตัวเองเข้าหาผมถี่รัว " เร็วกว่านี้อีก อ๊า ตรงนั้นมัน สุดยอดเลย "  ผมหลับตาแน่นถึงจะทรมานจนขาดใจแต่ก็อดยอมรับไม่ได้เลยว่า มันทั้งแข็งแกร่งและรุ่มร้อน แม้จะเจ็บปวดแต่ก็สุขสม " อ๊ะ อิฐ กูไม่ไหว จะ เสร็จ แล้ว  อื้อ เร็ว " ตัวของผมบิดไปมา แรงที่เคลื่อนเข้าและออกรวดเร็วนั้น ผมกัดฟันแน่นจนสุดท้ายก็ปลดปล่อยมันออกมา ความรู้สึกสุขอย่างที่สุดในคืนนี้ของ ฉีดพุ่งขึ้นเปอะหน้าท้องของผมเอง

“ ไท..” อิฐที่เรียกผม มันลูบผมที่เปียกชุ่มไปไว้ข้างหลัง ก่อนจะก้มลงมาหอมแก้ม เสียงลมหายใจถี่รัวของผมแย้มยิ้มให้มันที่เลื่อนหน้าเข้ามาบรรจงจูบที่ริมฝีปาก " ขอบคุณครับ "

“ เรื่องอะไร "

“ เรื่องที่ยอมเป็นของกู " คำพูดที่ได้ยิน ผมหลบหน้าที่เหนื่อยล้าของตัวเองที่กำลังแดงกล่ำ

“ หยุดพูดเถอะน่า " หันตัวเองไปอีกทางแต่แค่ขยับก็รู้สึกปวดร้าวไปหมด สุดท้ายก็ต้องนอนแดงอยู่แบบนั้นเฉยๆ ยกมือขึ้นมาปิดหน้าอีกคนก็หัวเราะ

" ปิดหน้าทำไม " อิฐพยายามดึงมือผมออก แต่นั่นก็ไม่ได้ง่ายสำหรับมันนัก

“ ไม่เอา ปล่อยกูเถอะน่า " ว่าแบบปัดๆ ทุกอย่างก็เงียบ ผมแอบมองมันผ่านซอกนิ้วมือของตัวเอง สายตาอ่อนโยนที่จ้องมามันมาพร้อมมือที่ลูบหัวผมเบาๆ " เขิน "

“ หื้ม ว่าไงนะ "

“ กูเขินมึง ช่วยเอาหน้าออกไปไกลๆหน่อย "  เสียงหัวเราะที่ได้ยิน ก่อนอิฐจะย้ายตัวเองไปนอนช้อนหลังผม มันกอดเอวผมเอาไว้

“ แบบนี้พอได้มั้ย "

“ อื้ม ก็ได้อยู่ กอดไว้อย่างงั้นก็ได้อยู่นะ "

“ รับทราบครับผม "

...........................................................

   เช้าอีกวันที่ตื่นขึ้นมาตอนเกือบเที่ยง ผมมองไปรอบห้องนอนที่ไม่มีใครอยู่ แม้กระทั่งคนที่ต้องกอดผมเอาไว้ก็ไม่อยู่บนเตียงแล้ว ดันตัวเองขึ้นมานั่ง ผมมองลงไปที่ชุดนอนตัวใหม่ ที่ตัวเองกำลังใส่อยู่ก็ฉุดคิดขึ้นได้ว่า คนที่อยู่กับผมทั้งคืนคงเป็นคนที่ใส่ให้   

“ ไปไหนของมันตั้งแต่เช้า " ผมลุกขึ้นจากเตียงทั้งๆที่เจ็บช่วงก้นจนต้องกัดฟันแน่น พาตัวเองเดินออกมาจากห้อง พลันสายตาไปเห็นช็อทโน๊ตสีส้มที่ติดอยู่ที่ตู้เย็น ' ไปเรียน ตอนเย็นกลับ อย่าลืมกินข้าวกับยาแก้ปวดล่ะ ..อิฐ '  “ ไปเรียนนี่เอง " ผมพยักหน้ากับตัวเองตอนที่เปิดตู้เย็นดูว่าพอมีอะไรบ้างก็เจอแต่นมกับหนมปังที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ

“ แดกๆไปก่อนแล้วกัน จะได้แดกยาแก้ปวด " พูดกับตัวเอง ผมกินอาหารในมือจนหมดก่อนจะหยิบเอาโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะของตัวเองขึ้นมาดู ข้อความสิบกว่าข้อความที่ส่งเข้ามาทำเอาผมขมวดคิ้ว " เชี้ย วันนี้กูมีเรียนนี่หว่า "

ถอนหายใจออกมาแรงๆ ตอนที่เลื่อนข้อความของไอ้ฝน ไอ้ปิงที่ส่งเข้ามาก็อยากจะเอาหน้าผากชนกับกำแพงสักที ผมอ่านข้อความที่ส่งมาด้วยความเป็นห่วงของพวกมัน ว่า อยู่ไหน เป็นอะไรรึเปล่า แล้วทำไมถึงไม่มา  และข้อความสุดท้ายที่ขึ้นมาก็คือ ' มึงเดี๋ยวเลิกเรียนพวกกูไปเยี่ยม '

“ เชี้ยแล้ว " ผมหันมองเวลาที่แขวนอยู่บนผนัง บอกเวลาเลิกเรียนมานานแล้ว เพราะงั้นถ้าพวกมันจะมาเยี่ยมผมจริงๆ นั่นก็หมายความว่ากำลังเดินทางมาอยู่  ผมวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ตอนที่พยายามสำรวจเนื้อตัวโดยรอบก็พบว่าเสื้อนอนคอกว้างที่ตัวเองใส่ คอกว้างเกินไปจนเห็นร่องรอยการถูกกระทำของเมื่อคืนอย่างไม่ต้องถามไถ่ก็คงรู้ได้ว่า ทำไมไม่ไปเรียน

ก๊อก ก๊อก ก๊อก  เสียงเคาะประตูที่ทำให้ผมหันซ้ายมองขวาอย่างไม่รู้จะทำยังไง ก่อนจะวิ่งไปเปิดตู้เสื้อผ้าแล้ววินาทีที่สิ้นคิดนั้น ผม หยิบเสื้อหนาวมาใส่ แล้วจัดการรูดซิปปิดจนถึงคอ  ผมมองออกไปที่ตาแมวแต่คนที่มากลับไม่ใช่คนที่คาดคิดไว้

“ อิฐ " ผมเปิดประตู " กูก็คิดว่าใคร "

“ แล้วมึงคิดว่าใคร " มันถามผมก็โผล่หัวออกไปด้านนอก มองซ้ายมองขวาให้แน่ใจก่อนจะปิดประตู

“ ก็เปล่า " ส่ายหน้าให้มัน " แล้วมึงทำไมกลับเร็วจัง "

“ ก็เลิกเรียนแล้ว ว่าแต่มึงเถอะเป็นยังไงบ้าง "

“ ไม่เป็นอะไรแล้วนี่ " ผมกางแขนขึ้นอีกคนก็นั่งลงโซฟา " แล้วตอนที่มึงเดินขึ้นมาเห็น ผู้ชายหน้าสวยๆ กับผู้หญิงเดินมาบ้างมั้ย "

“ ทำไม "

“ ไม่มีอะไรหรอก แค่เพื่อนกูมันจะมาเยี่ยมเพราะคิดว่ากูป่วยนะ "

“ เอาความจริงมึงก็ป่วยอยู่นะ " รั้งเอวผมให้เข้ามาใกล้ มือที่เลื่อนลงต่ำไปจนถึงก้น มือหนาลูบมันเบาๆ " เป็นไงบ้าง "

“ อะไรเป็นไง "

“ อย่ามาทำเป็นไม่รู้เรื่องน่า ก็ก้นมึงไง "

“ ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย "

“ งั้นเหรอ " พยักหน้าตอบรับ มือที่ลูบก้นของผมก็เปลี่ยนเป็นบีบแน่น ก่อนจะโดนตีลงไปอย่างแรง

“ โอ๊ย! ไอ้เชี้ย กูเจ็บนะมึง " ผมต่อยลงบนไหล่ของมันอีกคนก็ยิ้ม พลางดึงผมลงมาให้นั่งบนตัก

“ ไหนบอกไม่เจ็บ "

“ มึงบีบขนาดนี้กูไม่เจ็บ กูก็ไม่ใช่คนแล้วไอ้เหี้ย "

“ แล้วตกลงเป็นไงบ้าง กินยายัง "

“ กินแล้ว แต่ยังเจ็บอยู่ ก็เพราะมึงตีเมื่อกี้ นี่เหละสัด "

“ ฮ่าๆ " ไอ้อิฐหัวเราะ มือมันกอดเอวของผม ก่อนเสียงโทรศัพท์ของมันจะดังขึ้นมา

ครืน ครืน ครืน  คลายมืออกจากรอบเอวของผม มันหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู มองหน้าผมอย่างชั่งใจ ก่อนจะกดรับ " ครับ ว่าไง "

“ ทำอะไรอยู่คะ อิฐ " เสียงปลายสายที่ผมได้ยินเป็นเสียงผู้หญิงที่ผมคุ้นเคย  ผู้หญิงที่เจอกันที่ร้านเค้กวันนั้น คนที่เข้ามาใกล้ชิดมันจนทำให้เราต้องทะเลาะกัน

“ กำลังนั่งเฉยๆ ดี้มีอะไรเหรอ "  ผมขยับตัวจะลุกขึ้นตอนที่มันตอบเธอไปแบบนั้น ไม่มีใครอยากฟังการสนทนาของคนรักกับคู่นอนเก่าหรอกผมว่า " ไปไหน "

“ ไปไกลๆมึงจะได้คุยกับเค้าสะดวก "

“ ประชดเก่งจังนะ "

“ อิฐ ยังอยู่รึเปล่าคะ " เสียงที่ถามกลับ อีกคนที่กอดผมรั้งไม่ให้ไปไหน

“ อยู่ครับ ดี้โทรมามีอะไร "

“ จะโทรมาชวนไปผับนะ ร้านเดิมที่เราเจอกันไง จำได้มั้ย "  เบือนหน้าไปทางอื่นตอนที่ได้ยินประโยคนั้น ผมถอนหายใจออกมา แต่ไม่เห็นว่าคนที่รั้งผมไว้จะทุกข์ร้อนอะไร

“ ปล่อยน่า รำคาญ " ผมพยายามดึงมือออก แต่ไอ้อิฐก็ยังจับไว้แน่น

“ อิฐอยู่กับใครเหรอคะ "

“ แฟนนะ " คำพูดที่มันบอกเธอ  " กำลังอยู่กับแฟนครับ "

“ แฟน " เธอย้ำเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง ก็อย่าว่าแต่เธอเลย ผมเองก็ด้วยตอนนี้ก็เลยทำได้แต่ก้มหน้างุดอยู่แบบนี้

“ ครับผม "

“ อิฐมีแฟนแล้วเหรอคะ "

“ ครับ มีแล้ว ขอโทษด้วยนะ แต่คงไปไหนด้วยไม่ได้แล้วละ " อิฐว่าตอนที่มันยิ้มออกมา คำพูดที่กำลังจะเอ่ยออกไปนั้นก็กระซิบลงข้างหูของผม " อยากอยู่กับแฟน "

   ใจที่เต้นเร็วขนาดนี้ ผมทำได้แต่ก้มหน้าตัวเองลงต่ำ แล้วนิ่งให้มันกอดเอาไว้ คำพูดของอิฐวนเวียนอยู่ในสมองของผม ' อยากอยู่กับแฟน ' .. ถ้างั้นกูก็คงต้องพูดว่า อยากอยู่กับมึง เหมือนกันสินะ 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 27 // 23.1.58} #หน้า 29
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 25-01-2015 20:41:19

แถม..

“ นี่เหรอ ที่บอกว่าอยากอยู่ด้วยกันนะ " ผมถามคนที่นั่งอยู่ใต้ร่างของผม กัดปากตัวเองแน่นตอนที่ร่างขยับขึ้นลงอีกคนก็ยิ้ม เหงื่อเม็ดเล็กผุดออกมาจากตัวไหลลงไปราวกับออกกำลังกายอย่างหนัก รูปปากของเราถูกดึงดูเข้าหากันเหมือนส่วนกลางที่กำลังเชื่อมต่อ เสียงเนื้อที่กระทบกันของเรา นี่คงไม่ใช่ความรู้สึก อยากอยู่กับแฟน ในแบบที่ผมคิด

“ อื้ม แบบเหละนี่เหละ ไม่ชอบเหรอ " จูบเบาๆลงบนหลังใบหูชื้น มันขบเม้นเบาๆ ตอนที่ขยับช่วงล่างขึ้นมาสอดให้ลึกขึ้น " ไม่ชอบรึไง "

“ อ๊า.. ไม่รู้ " เกร็งเล็บจิกลงไปบนตัวของอีกคน ใบหน้าแดงกล่ำของผมตอนที่มองไปที่ส่วนกลางของเราที่สอดกระสานกัน ผมเสหน้าไปทางอื่น

“ อุ่นจังนะ.. ข้างในนี่นะ "

“ พูดมาก มึงมันคนพูดมาก " ผมจูบลงบนปากของผม ตอนที่แทรกลิ้นเข้าไป กวาดทุกอย่างที่อยู่ในนั้น แรงของการสอดใส่เข้ามาจากอีกคนก็แรงมากขึ้น  " อ๊า แรง แรงเกินไปแล้วนะ "

“ เหรอ " ขยำก้นของผมด้วยสองมือ อิฐยิ้ม ตอนที่มันจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของผม

“ มองอะไร "

“ เวลาแบบนี้มึงสวยจัง ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่ "

“ ก็บอกว่าอย่าพูดมากไง " กอดมันไว้ผมซบลงบนลาดไหล่ของมัน " ยิ่งมึงพูดมาก หัวใจกูยิ่งเต้นแรงนะ "

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้น ตอนที่ผมกำลังดำดิ่งลงสู่ความสุขหันขวับไปมองที่ประตู อิฐยังเคลื่อนไหวส่วนล่างของมัน แต่ผมเองกลับอ้าปากค้าง แล้วเสียงนึงก็ดังขึ้น

“ มันไม่อยู่เหรอว่ะ "  เสียงของไอ้ฝนดังขึ้น ผมกลืนน้ำลายคงคออีกคนก็หอมแก้ม อิฐไม่ได้ทุกข์ร้อนหนำซ้ำยังมองเป็นเรื่องตลก

“ กูจะพาไปเปิดประตู " มันว่าตอนที่ทำท่าจะลุกขึ้นผมก็ตีลงบนหลังของมัน

“ อย่าเชียวนะไอ้เชี้ย! “ พูดผ่านไรฟันอีกคนก็หัวเราะขำ

“ งั้นจะลองใช้วิธีนี้ดู " มันหมุนตัวผมที่หันหน้าเข้าหามันให้กลับหลังหันเอามือค้ำกับโต๊ะ ตัวของอิฐที่ลุกขึ้นยืนก่อนจะกระแทกส่วนกลางเข้ามาจนลึก มันลึกซะยิ่งกว่าท่านั่งที่ทำได้นานๆนั่นซะอีก

“ อ๊า อิฐ  ตรงนั้นมัน ลึก ลึกเกินไปแล้ว " กำโต๊ะตัวเองไว้แน่นผมกัดริมฝีปากตัวเอง ไม่อยากให้เสียงมันออกไปมากกว่านี้  มือหนาที่จับเอวของผมก่อนอีกข้างจะยื่นลงมาบีบหัวนม " อ๊าา "

“ ไอ้ไท มันเอากุญแจสำรองไว้ตรงไหนน้า มันเคยบอกไว้ " เสียงไอ้ปิงว่าแบบนั้น อิฐก็ยิ่งเพิ่มความแรงของการสอดใส่ ในใจของผมภาวนา ' อย่าเลย อย่าจำได้เลย อย่าเข้ามาเลยนะพวกมึง "

“ กำลังจะเข้ามาแล้ว เอาท่าไหนดีละ "

“ ไอ้เชี้ย " เห็นความกังวลของกูเป็นเรื่องน่าสนุกรึยังไง อิฐยกขาผมขึ้นขานึงมันเด้งตัวไปข้างหน้าแรงขึ้นจนผมได้แต่กัดปากตัวเองแน่น

“ กูว่าโทรหามันก่อนดีกว่า มันอาจจะทำอะไรอยู่ หรืออาจจะไปข้างนอก "

“ เออ " หลังจากที่ได้ยินเสียงนั้นไม่นาน โทรศัพท์ของผมก็สั่นขึ้น อยากจะขอบคุณตัวเองหลายๆครั้งที่ชอบปิดเสียงเอาไว้

“ ไม่รับโทรศัพท์เหรอ " คนด้านบนของผมกระซิบ ส่ายหน้าไปให้มันเป็นคำตอบ

“ ไม่รับว่ะ "

“ หรือมันอาจจะตายอยู่ในห้อง นอนป่วย ไม่มีแรง " ไอ้ฝนกำลังพูดด้วยเสียงร้อนรนจนทำให้ผม ตัดสินใจรับ

“ ฮัลโหล " กรอกเสียงเบาๆออกไป อีกฝ่ายก็ถามขึ้นเสียงดัง

“ มึงอยู่ไหน "

“ อยู่ อยู่ข้างนอก อื้ม " ยิ่งพูดก็เหมือนยิ่งแกล้ง อิฐกระแทกตัวเองลงมาจนลึกผมได้แต่กัดฟันแน่น

“ ข้างนอกเหรอ แล้วทำไมเงียบจังว่ะ "

“ กู อยู่ในห้องน้ำนะ อ๊ะ อื้ม  นี่ มึง วางสาย ไปก่อนนะ เดี๋ยวกูโทรกลับ"

“ อื้ม แค่นี้เหละ ขอให้มีความสุขนะ " มันว่าแบบนั้น ผมก็ถอนหายใจออกมา อาจเพราะเสียงหอบหนักของผม ไม่แปลกใจเลยถ้าปิงจะจับได้ " ไอ้ฝนกลับ มันไม่อยู่ที่นี่ "

“ อ้าว "

“ เออกลับเถอะน่า " เสียงฝีเท้าที่เดินออกไป ผมวางมือถือลงกับโต๊ะ แต่อีกคนก็สอดใส่ส่วนกลางเข้ามาแบบไม่มีหยุด  หนำซำ้ยังแรงขึ้นทุกๆครั้ง

“ เพื่อนรู้เข้าซะแล้ว "

“ เพราะใครกันล่ะ ไอ้สัด " ผมบอกแต่นั่นก็ได้กลับมาแค่แรงของเนื้อของเราที่กระทบกัน เร็วจนผมได้แต่หลับตาแล้วกำขอบโต๊ะเอาไว้แน่น " อ๊าาา ไม่ไหว อ๊า อิฐ กูไม่ไหวแล้ว อ๊า อ๊ะ อื้อ " เด้งตัวไปข้างหน้าตอนที่น้ำสีขาวพุ่งเข้ามาในถุงยางอนามัยจนผมรู้สึกได้ หอบหายใจถี่ อิฐดึงผมให้นั่งอยู่บนตัวมัน  ผมเอื้อมมือไปต่อยที่แขนมันก่อนจะหายใจหอบๆออกมา แต่นั่นก็โดนดึงเข้าไปจูบอีกครั้ง

“ มีความสุขจัง " ผมหลบหน้ามัน อีกคนก็ยิ้ม " ได้แกล้งคน "

“ นิสัยเสียไอ้ห่า ถ้าเพื่อนกูเข้ามาจะทำไง "

“ บอกให้เค้ารู้ว่า มึงเป็นของกู แนะนำตัวเองกับเพื่อนของมึง ก็เท่านั้น  "  ไม่ได้ใส่ใจอะไรจริงๆด้วย เบือนหน้าหนีอีกคนก็หอมแก้มไปเสียเต้มฟอด " ไม่ชอบเหรอ "

“ ใครชอบก็บ้าแล้ว " 

“ แต่กูชอบนะ "

“ เพราะว่ามึงเป็นคนบ้า คนประสาท "

“ แต่มึงก็รักคนบ้าไม่ใช่เหรอ " อิฐกอดผมเอาไว้แน่น ตอนที่กระซิบลงข้างๆหู ความรู้สึกที่อยากจะให้มันปบ่อยก็ลดลง ผมถอนหายใจออกมาตอนที่หันไปมองหน้ามัน ผมจูบมันก่อนจะยอมรับทุกอย่าง

“ ก็คงจริงอย่างงั้น "

....................................................
ขอเลือดด่วน.. #เสียเลือดเยอะ
ตอนนี้หนมไม่รู้ว่า โอเครึเปล่า แต่คิดว่า การเคลียร์กันตรงๆ คงเป็นอะไรที่ดีที่สุด
การเคลียร์ไปทำไป ดูโหดร้ายกับไทมากเกินไปในความรู้สึกของหนม
ไทน่าจะมีเซ็กส์ด้วยความสุขมากกว่า ไทน่าจะมีความทรงจำดีๆในความรักบ้าง
เหมือนเติม ความมั่นใจเข้าไป กำลังนั่งกังวลว่า เหตุผลที่กล่าวไปใช้เป็นเหตุผลได้มั้ย
แต่เหมือนความรักไม่มีอะไรมาก มึงไม่เข้าใจกูก็ตอบให้มึงเข้าใจ
ถ้าดึงดันมากไป เรารู้สึกมันไม่แมนเท่าไหร่ ในความคิด
เนื้อเรื่องอาจจะรู้แปลกๆ เพราะว่ามันเขียนแค่ด้านของไทคนเดียว แต่อ่านไปเรื่อยๆนะคะ
จบเป็นยังไง จะเข้าใจเอง

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
หนมฝากแท็ก #เสือปิง ในเฟสหรือทวิตด้วยนะคร่าาาาาาาาาาา  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 25-01-2015 20:54:45

อ้างถึง

ไทน่าจะมีเซ็กส์ด้วยความสุขมากกว่า ไทน่าจะมีความทรงจำดีๆในความรักบ้าง

คุณหนม นี่แสดงว่าจะดราม่าแบบสุดๆหรือเปล่านี่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 25-01-2015 21:05:12

 :katai2-1: :katai2-1: ปรบมือให้ ไท รัว ๆๆๆๆๆ วันนี้คำพูดไท คือ ที่สุดค่ะ  o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 25-01-2015 21:08:36

 :pighaun: :pighaun: :pighaun: พุ่งปรี้ดดดดดดดดดดด
สมหวังซะทีนะไท ครึครึ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 25-01-2015 21:18:06

ในที่สุดก็เคลียร์กันได้แล้ว แต่ถ้าไทพูดมันออกมาตรงๆให้อิฐได้รับรู้แต่แรก
อิฐก็คงจะยอมคบกันแต่แรก(หรือเปล่า) แต่ไทไม่มีความมั่นใจในความรัก
เลยไม่กล้าที่จะพูดมันออกไป หลังจากนี้อยากให้ไทกล้าที่จะพูดจะถามมากขึ้นนะ
เพื่อความรัก เพื่อความสุขของตัวเอง เพราะดูแล้วไทคงจะรักอิฐยอมอิฐมากพอดู
อิฐได้ไทแล้วก็ดูแลดีๆ รักให้มากๆด้วยล่ะ พูดอธิบายอะไรออกมาตรงๆเลยนะ
เพราะคิดว่าถ้าไม่กดดันหรือเป็นแบบครั้งนี้ไทคงไม่พูดออกมาหรอก
เพราะนิสัยที่ดูขาดความมั่นใจในตัวเองแบบนี้ของไทด้วย
ขอให้ความรักครั้งนี้ของไทสมหวังยาวนานนะ สู้ๆนะไท ดูแลไทดีๆนะอิฐ

 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 25-01-2015 21:21:45

อั้ยยยยย เขินนน  :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 25-01-2015 21:22:54

 :z1: :haun4: หมดตัวแล้วววววววว
ไทฮอตไม่แพ้ปิงเลย o18

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 25-01-2015 21:23:42

มันชั่งดี... :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 25-01-2015 21:26:04

ไม่ว่าคู่ไหน ขอให้ได้เคลียร์บนเตียง รู้เรื่อง!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 25-01-2015 21:26:47

งื้ิอ บอกตรงๆไม่ไว้ใจอิฐ

พ่อนักเลียนนอกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 25-01-2015 21:41:58

  หนมมี่มาล้าวววววว...ววว ผ้าเช็ดน้ำหมากที่เตรียมไว้ไม่เป็นหมัน แต่ขอบอกว่าไม่พอจ้า

ทั้งน้ำหมาก เลือดกำเดา พุ่งกระฉูด  :pighaun: ถึงหนมมี่จะยังไม่ได้เขียนพาร์ทของอิฐ

แต่จากกระกระทำและบทสนทนา เราว่าอิฐชอบไทนะแต่แค่อาจจะเคยมีความสัมพันธ์คล้ายๆแบบนี้มาก่อน

แล้วล้มเหลว พอมาคราวนี้เลยหาแนวทางหรือวิธีการคบแบบเซฟตัวเอง ซึ่งพอมาเจอคนที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อนอย่างไท

มันเลยไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ เราว่าอิฐดูโตนะ มีความคิดเป็นผู้ใหญ่ คล้ายๆเทมแต่ดูมีเหตุผลกว่า

(แต่อีกใจนึงก็ระแวงว่าหนมมี่เจ้าแม่ดราม่าจะหักมุมให้ไทโดนหลอกฟันแล้วทิ้งรึเปล่า555)

นิยายหนมมี่นี่ทำเราอินเกินไปนะ พอดราม่าป้าก็หน่วง จิตใจห่อเหี่ยว กินเกี๊ยวไม่อร่อยไปหลายวัน

บทจะหวานก็ มุ้งมิ้งกันจนยิ้มแก้มแตก ตอนหน้าเราจะรอดูว่า เสือปิงจะเป็นยังไง พี่เสือจะได้ไปเก็บใบชามั้ย

ปล. เลิฟนะ จุ๊บๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 25-01-2015 21:54:09

 :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 25-01-2015 22:02:32

ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้วเนอะ แบบนี้ไทไม่ต้องอิจฉาปิงแล้ว อิอิ :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 25-01-2015 22:06:34

แปลกดีค่ะ  ใช้คำว่า ร่าง แทนที่จะเป็นคำว่า หุ่น ^^

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 25-01-2015 22:20:59

อ่านแล้วรู้สึกเหมือนยังชอบนายอิฐได้ไม่สุดใจนัก
ต้องรออ่านต่อไป..แต่อยากให้แฮปปี้นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 25-01-2015 22:36:00

มันก็เท่ากับว่าเป็นการเปิดใจของคนทั้งคู่นะ
อยากเห็นน้องไทมีความสุข /ชุุป้ายไฟ #ทีมอิฐไท  >_____ <!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 25-01-2015 22:40:15

แอบดีใจที่อิฐไทได้คบกันซักที แต่อ่านตอนนี้ยังรู้สึกแปลกๆ กับอิฐ กลัวไทจะมีเรื่องที่ต้องเสียใจในอนาคตอ่ะ
กลัวว่าอิอิฐนี่จะหลงไทเฉพาะเรื่องบนเตียง  :mew6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 25-01-2015 22:46:06

อืมมมมม เอาจริงๆนึกว่าพี่อิฐจะโหดกว่านี้ซะอีกอ่ะนะ แต่ว่าแบบนี้ก็เข้าใจเหตุและผลของพี่ขนมดีค่ะ
เพราะไทก็ไม่ได้เจอรักดีๆเลยสักที เป็นคนที่ค่อนข้างกลัวกับความรักนะ เพราะงั้นถ้าอยู่ๆมีโยนขึ้นเตียงแล้วจับขย่ม
ก็จะแลดูทำร้ายความรู้สึกไทมากไป (ถึงแม้หนุจะชอบก็เถอะ :hao7: 555555)
ทุกอย่างโอเคนะ เคลียร์กันแบบนี้ก็โอดูชัดเจนดี ตอนอ่านไปก็คิดไป อิฐไททำไมเขาละมุ่นกันจังน้าบนเตียงเนี่ย
รู้สึกว่าไทจะพูดเก่งขึ้นไหม รู้สึกเหมือนไทจะพูดอะไรกับพี่อิฐเยอะกว่าแต่ก่อนรึเปล่า เหมือนพูดได้แบบไม่กลัวที่จะพูด
ชอบพี่อิฐด้วยนะ ที่จริงๆพี่อิฐดูมีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ดีนะ ทุกคนก็มีเหตุผลของตัวเองทั้งนั้น
ในที่นี้พี่อิฐก็คงมีเหตุผลของพี่อิฐ และหวังว่าพี่อิฐจะไมทำไทเสียใจ คนที่เคยผิดหวังกับความรักน่ะ มันเจ็บได้ไม่บ่อยหรอก
แต่เราก็ต้องดูต่อไป โถ่...มันพึ่งจะเริ่มล่ะเนอะ แต่ก็ชอบอิฐไทอยู่ดี นี่ก็จะรอพี่อิฐหึงไทอยู่นะพูดเลย
พี่ลมไปไหนแล้ว แหม่มาแหกปากดวยวายทุบห้องคนอื่น แล้วพี่ไปไหนแล้วจ๊ะพี่ลมมมม
แต่...ทำไมอิฐกับปิงไม่ได้เจอกันสักที หวังว่าคุณคงไม่เคยรู้จักกันมาก่อนนะคะ
โดยส่วนตัวนี่ชอบอิฐไทชอบคู่นี้ในทุกกรณี เพราะเนื้อหาของคู่นี้ดูมีอะไรให้ได้ลุ้นนะ คือมีอะไรมากๆ เหมือนยังมีอะไรซ่อนอยู่
อาจเป็นเพราะตัวละครแบบพี่อิฐนี่ล่ะ มันน่าสนใจนะ พี่ขนมอย่าคิดมาก เพราะพี่แต่งได้ดีแล้ว
ชอบนะคะ ชอบอิฐไทนี่พูดเลย เม้นยาวแบบนี้พี่จะอ่านไหม
หนูไม่ได้แต่งเรื่องใหม่นะ อันนี้หนูเม้น ก๊ากกกกกกกกกกกกกก :hao3: :hao3: :hao3:

พูดเลยว่ารอคู่นี้นะ ปล. พี่ขนมอย่ามาทำร้ายอิฐไทหนูน้าาาา :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 25-01-2015 22:53:58

ชีวิตไทแฮปปี้มากค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 25-01-2015 23:13:54

อาจจะเพราะเล่าเรื่องผ่านไทฝ่ายเดียว
เราเลยรู้สึกยังไม่ค่อยไว้ใจอิฐเท่าไหร่
หวังว่าอิฐจะดีกับไทไปจนตลอดรอดฝั่งนะ
เพราะเราชอบคู่อิฐไทพอๆกับคู่หลักเสือปิงเลยนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 25-01-2015 23:40:48

จัดนักจัดเต็ม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 25-01-2015 23:44:13

ตามมาจากทวิต 555+ ไม่ม่าจริงด้วย

แต่ก็ไม่ชอบความสัมพันธ์แบบนี้ งอแงๆ

อยากเห็นไทมีความสุข มีแต่รอยยิ้ม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 26-01-2015 00:10:03

เอื้ออออออออออออ  กระอักเลือดดดดดดดดด  ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 26-01-2015 00:12:30

สุดยอดไปเลยไท :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 26-01-2015 00:32:19

หวายยยย ได้กันสักที ขอให้คู่นี้หวานกันนานๆนะหนมมี่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-01-2015 02:33:26

เส้ดไปอีกหนึ่งคู่สินะ หึหึ ><

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 26-01-2015 02:54:47

ในอนาคต อย่าทำให้ไทเสียใจก็พอไม่ขออะไรมากก

ปล.คิดถึงพี่เสือจังเลยค่ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 26-01-2015 18:38:38

เย้! ในที่สุดก็เป็นแฟนกันซักที เห็นไทมีความสุข แล้วดีใจจัง

แต่ว่านะ ทำไมเรายังไม่ไว้ใจอิฐแหะ รอเวลาพิสูจน์ดีกว่า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: XL ที่ 26-01-2015 20:21:23

รู้สึกไม่สุด รู้สึกเหมือนมันกำลังจะมา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 26-01-2015 21:14:55

ต้องปรับตัวเข้าหากัน
แบบตอนแถม..

นั่นอ่ะดี..เร็วด้วย
เห็นมะ..เรื่องจบบนเตียง

จบเลย
ฮ่าฮ่า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 28 // 25.1.58} #หน้า 30
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 26-01-2015 22:20:35

บางมุม นิสัยน้องไทเหมือนไฟเลย
อ่อนไหวนิดๆแต่ขี้อ้อนขี้อายนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 30-01-2015 20:17:20

ตอนที่ 29

“ กลับมาแล้ว " เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเสียงร่าเริงอย่างที่สุดเหมือนทุกวัน  ผมหันไปมองที่ประตูตอนที่หันกลับมาดูทีวี ร่างบางๆของมันก็วิ่งเข้ามากอดจากด้านหลังเหมือนทุกวัน " พี่เสือ "

“ ก็ได้ยินแล้วไง " โดนหอมแก้มไปเต็มฟอด มันก็เดินอ้อมมานั่งข้างๆ

“ ได้ยินแล้วก็น่าจะพูดออกมาบ้างว่า กลับมาแล้วเหรอครับที่รัก เหนื่อยมั้ยครับ ไม่ใช่ทำหน้าเหมือนจะตายตอนเจอกู มึงเจอแฟนมึงที่หายไปเรียนหลายชั่วโมงนะ ไม่ใช่เจอคนที่คนที่มึงไม่ชอบขี้หน้าสักหน่อย "

“ แล้วมันต่างอะไรกัน " ผมหันไปถามมันก็ ทำหน้านิ่ง " แล้วมึงหายหัวไปไหนมา เลิกเรียนนานแล้วไม่ใช่เหรอ "

“ ห่วงใยแฟนละสิว่าทำไมไม่กลับบ้าน "

“ มึงจะบอกกูมั้ย "

“ บอกๆ " ยื่นมือมาลูบแขน " ไปหากิ๊กมา "  เหลือบมองมันที่ยิ้มกว้างออกมาให้ ผมทำหน้านิ่ง ปิงก็ล้มตัวลงมากอด " ล้อเล่น "

“ กูขำมั้ย "

“ คิดว่าไม่ " ทุกอย่างเงียบลงปิงส่งยิ้มแห้งๆมาให้ " ไปหาไทมา วันนี้มันไม่ไปเรียนนะ กูเลยนึกเป็นห่วงว่ามันจะเป็นยังไงบ้าง "

“ แล้วมันเป็นไง "

“ เอากับผัวอยู่ในห้อง เลยไม่ได้ไปเรียน " ปิงว่าหน่ายๆมันถอนหายใจออกมา " อยากรู้จังเลยน่า หน้าตาแฟนไอ้ไทจะเป็นยังไง "

“ แล้วไปเสือกอะไรเรื่องชาวบ้าน "

“ ไม่ได้เรียกว่าเสือก เรียกว่า ห่วงใย "

“ อ้าง " ผมว่าเบาๆ อีกคนซบลงมา ปิงหลับตาลงก่อนจะบ่นออกมาด้วยเสียงน่ารัก

“ เหนื่อยจัง คืนนี้กูต้องทำการบ้านตั้งเยอะแยะ " ดันตัวเองเข้ามาหาผมมากขึ้น หน้าที่ซบลงบนต้นคอ " แถมพรุ่งนี้ต้องไปพรีเซ็นต์งานอีก "

“ ก็รีบทำซะตั้งแต่ตอนนี้ "

“ ตอนนี้ขี้เกียจ อยากจะนั่งกอดแฟน " มือของปิงกอดเอวของผมไว้แน่น ทุกอย่างรอบตัวของเราเงียบ ผมเองก็ได้แต่นั่งลูบหัวมัน

“ ทำไมตัวร้อนๆ "

“ ร้อนเหรอ " มันเงยหน้าขึ้นมาถาม ผมก็พยักหน้า  “ รู้สึกปวดหัวอยู่เหมือนกันเหละ "

“ งั้นวันนี้ก็รีบนอน "

“ ไม่ได้ บอกว่าวันนี้ต้องทำการบ้านไง การบ้านเยอะ "

“ งั้นก็รีบไปทำ " ผมดึงมือมันกอดผมไว้ออกจากตัว " ไปทำการบ้านของมึงซะ "

“ ไม่เอา ชาร์ตแบตก่อน " ดึงตัวเองเข้ามากอดผมอีกครั้ง " อยากกอดมึงไว้อย่างงี้ "

   อยากจะดึงมันออกจากอ้อมกอดของตัวเอง อยากจะให้มันไปรีบทำการบ้านให้เสร็จ แล้วอาบน้ำ กินยา พักผ่อนซะ แต่ใบหน้าที่กำลังซบลงมาบนอก กลิ่นหอมๆที่ทำให้ผมยิ้มได้ ถึงอยากจะให้ออกไปห่างๆแต่ก็ปฎิเสธไม่ได้เลยว่า กอดกันอยู่แบบนี้ ก็ทำให้รู้สึกดียิ่งกว่า การการะทำไหนๆ

   เข้าสู่ช่วงดึกที่ทุกอย่างในคอนโดเงียบสนิท ปิงแยกตัวออกจากผมไปนั่งทำการบ้านเงียบๆ คนเดียวอยู่ในห้องนอนอีกห้องที่ไม่ใครอยู่ ผมมองดูเวลาสลับกับประตูห้องที่ยังไม่เปิดออกมาสักที แม้จะผ่านไปหลายชั่วโมงแล้วก็ตาม

“ นี่ไม่คิดจะออกมาเลยรึไงว่ะ " บ่นออกมาตอนที่ตามองไปที่ทีวีที่ไม่มีอะไรให้ดูเท่าไหร่ มันน่าเบื่อพอๆกับประตูที่อยากจะให้เปิดแต่กลับไม่เปิดออกมา แม้จะจ้องมองเท่าไหร่ก็ตาม ผมลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปหยิบเบียร์ในตู้เย็น ตอนที่กำลังหาอะไรสักอย่างผมพลันไปเจอกับช็อคโกเล็ตที่ตั้งอยู่ในตู้เย็น ช็อคโกเล็ตที่ไม่ใช่ของผม หยิบมันขึ้นมาก่อนจะเดินตรงไปที่ประตูห้องที่ไม่เปิดออกมาสักที

“ ปิง " ผมเปิดประตูเข้าไป ก่อนจะยื่นช็อคโกเล็ตไปให้ อีกคนที่เงยหน้าขึ้นจากคอม " เปิดให้หน่อย "

“ ห๊ะ? " 

" เปิดให้หน่อย "

" นี่มันของกูนะ " ชี้มาที่ช็อคโกเล็ตที่ผมถืออยู่

" ก็แล้วทำไมกูจะกิน มีปัญหารึไง"

" ก็เปล่า "  ขมวดคิ้วมองผม แต่มือก็รับช็อคโกเล็ตในมือผมไปเปิดให้ มันยื่นกลับมา " เอาไป .. ให้ทำเรื่องแค่นี้เอง "

“ อื้ม แล้วจะทำไม " ผมหยิบช็อคโกเล็คที่ถูกเปิดแล้วขึ้นกิน รสชาติดีเลยครับเป็นแบบมีเหมือนเนื้อสัมผัสกรอบๆอยู่ด้านใน

“ ก็คิดว่า เข้ามาเพราะเป็นห่วง "

“ เอาไป " ผมยื่นช็อคโกเล็ตให้มัน " ไม่เห็นจะอร่อย ไม่ชอบ "

“ ซะงั้นไป " มันรับของที่ผมยื่นให้ก่อนจะตั้งเอาไว้บนโต๊ะเหมือนเดิม สายตาที่จ้องคอมพิวเตอร์อยู่นั่น ผมไม่เข้าใจหรอกครับว่ามันกำลังทำอะไรแต่การจดจ้องที่ตั้งใจมากเกินไปก็ทำให้ผมหงุดหงิด

“ ไม่กินเหรอ "

“ อะไร " ตอบออกมาแต่ก็ไม่ได้หันมามองผม

“ ช็อคโกเล็ต "

“ ไม่อะ เดี๋ยวก่อน "

“ อร่อยนะ "

“ ไหนบอกเมื่อกี้ไม่อร่อย " ปิงหันมาหาผม มันมองช็อคโกเล็ตที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ก่อนจะหยิบขึ้นมา " อย่าบอกนะ ว่าเอามาให้กูแก้เครียด แต่ก็น้า คนอย่างพี่เสือเหรอจะแกะห่อช็อคโกเล็ตไม่ได้ "

“ แค่ไม่ชอบ แกะของใครก่อน "

“ มารยาทดีแบบนี้ ไม่น่าจะใช่นิสัยมึงนะ มารยาแน่ๆ  "

“ แค่กลัวว่ามดมันจะมา ถ้าไม่รีบกิน "  ไม่รู้จะอ้างอะไรผมบอกอีกคนไปแบบนั้น " มึงก็รีบๆกินซะ "  เดินออกมาจากห้องนอน ผมทำได้แค่ขยี้หัวไปมาตอนที่ปิดประตูบานนั้นลงอีกครั้ง  " ไม่มีข้ออ้างอะไรที่พูดแล้วดูดีกว่านี้ รึไงว่ะ "

   ผมล้มตัวเองนอนลงบนโซฟาอีกครั้งมองดูนาฬิกาที่ผ่านเคลื่อนไปช้าๆ สลับกับประตูห้องที่ปิดสนิท คืนนี้มันคงทำงานอีกนาน ตอนที่เข้าไปเมื่อครู่สายตาจริงจังกับงานที่อยู่ตรงหน้า ผมไม่อยากจะเชื่อว่ามันก็เป็นคนจริงจังกับงาน ปกติเห็นแรดๆไปวันๆ แต่ปิงก็แบบนี้ ไม่สามารถตัดสินได้ว่าเป็นคนยังไง ด้วยการมองเพียงครั้งเดียว

“ น่าเบื่อชะมัด " ถอนหายใจออกมา ตอนที่มันอยู่ข้างๆแม้มันจะน่ารำคาญ แต่ก็ดีกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้ ทั้งเบื่อแล้วก็เหงา

    ผมตัดสินใจลุกขึ้นจากโซฟาอีกครั้ง เดินไปที่ห้องครัว หยิบแก้วออกมาหนึ่งใบ ก่อนจะพลันไปเจอแก้วอีกใบที่ตั้งอยู่ เอามันลงมาวางข้างๆกัน  ตักผงไมโลใส่ลงไปในแก้วตัวเอง ครีมเทียม นม ตอนที่ตักน้ำตาลใส่แก้วผมพลาดตักใส่มันมากเกินไป ผมย้ายน้ำตาลตักลงไปในแก้วของปิง "  ไม่ได้ชงให้นะ ก็แค่น้ำตาลเหลือไม่อยากจะเอากลับไปในขวดเท่านั้นเหละน่า "

จัดการชงไมโลร้อนสองแก้วตอนที่คนให้มันเข้ากัน ตอนที่ลังเลว่าจะเอาไปให้มันด้วยเหตุผลอะไรดี  ขาก็นำทางออกไปแล้ว ผมมีคำตอบเดียวที่ตัวเองรู้สึก ' นั่งด้วยคนสิ อยากจะอยู่ด้วย '

ปัง ปัง ปัง! ผมเอาเท้าเคาะประตู สักพักห้องปิงก็เปิดประตูออกมา " มีอะไรอีก คราวนี้จะให้แกะอะไรให้อีก "

“ เอาไป " ยื่นไมโลร้อนไปให้มัน ปิงก็ขมวดคิ้วงงตอนที่ยื่นมือมารับมันไว้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผม แววตาน่ารักที่บอกถึงความดีใจ

“ ชงให้กูเหรอ "

“ กูชงเหลือ แก้วนี้ไม่อร่อย "

“ ไม่อร่อยจริงๆเหรอ ไหนชิม " ยกแก้วในมือขึ้นชิม " ก็อร่อยดีนี่น่า "

“ งั้นก็แดกซะสิ "  เดินผ่านมันเข้าไปในห้อง ผมนั่งลงบนโซฟาที่ตั้งอยู่ใกล้ๆโต๊ะทำงานของมัน

“ แล้วมึงเข้ามาทำไม ออกไปดิกูจะทำงาน " ตวัดสายตาไปมองคนที่ออกปากไล่ ก่อนจะหันมานอนนิ่งๆเหมือนไม่ได้ยิน  " นี่ กูไม่มีสมาธิ "

“ เปลืองแอร์ "

“ ห๊ะ "

“ ก็อยู่หลายๆห้อง เปิดแอร์หลายๆ ตัวมันเปลืองแอร์ " หยิบหูฟังจากกระเป๋ากางเกงเสียบกับโทรศัพท์ผมกดเปิดเพลงฟัง สายตาที่มองมันอยู่ ปิงยิ้มก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ของมัน ผมเผลอถอนหายใจโล่งอกที่มันไม่ได้เอ่ยถามหรือแซวอะไร เพราะที่ผมเข้ามานั่งในห้องนี้ก็แค่ อยากจะเห็นหน้ามัน อยากจะอยู่ด้วยกัน ก็เท่านั้น

แต่ถ้าจะให้บอกออกไปตรงๆ.. ก็คงไม่กล้า

ฟังเพลงจนเผลอหลับไปรู้สึกอีกทีก็ตอนที่มีผ้าห่มผืนหนากำลังถูกยกขึ้นมาคลุมร่างของผมไว้ " เสร็จยัง " ผมเอ่ยถามมันที่ยิ้มออกมาก่อนจะส่ายหน้า

“ ยังเลย อีกเยอะมึง "

“ ตีเท่าไหร่แล้ว "

“ ตีสาม "

“ ค่อยทำต่อพรุ่งนี้ " ผมบอก ตอนที่ลุกขึ้นจับข้อมือของมันไว้ " ตอนนี้ไปนอนได้แล้ว "

“ ไม่ได้หรอก  กูต้องเสร็จก่อนพรุ่งนี้เพราะว่า กูต้องพรีเซ้นต์คาบเช้า " ผมขมวดคิ้วก่อนจะนั่งลงที่เดิม สายตาที่จ้องมันตอนที่ปิงเห็นแบบนั้นมันก็ย้ายตัวเองจากเก้าอี้หน้าคอมมานั่งบนตักผม มือเรียวของมันประคองใบหน้าของผมไว้ "  มึงนะ ไปนอนได้แล้ว "

“ พรุ่งนี้กูไม่มีเรียน "

“ เหรอ " พยักหน้าให้มันปิงก็ซบลงตรงไหน " นี่ เสือ ของชาร์ตแบตหน่อยสิ "

“ อื้ม " กอดเอวของผมไว้แน่น ปิงนิ่งอยู่แบบนั้นสักพัก ก่อนจะบ่นออกมา " ปวดตา ปวดหัว มึนไปหมดแล้ว "

“ ก็นอนพักสักชั่วโมง " ยื่นมือไปทำทีท่าว่าจะลูบหัว ผมก็ลดลงมาเป็นวางที่หลังผมถอนหายใจตอนที่ตัวเองไม่นึกกล้าที่จะทำอะไรอย่างงั้น ด้วยความหงุดหงิด " นอนสักชั่วโมงก่อนจะค่อยลุกขึ้นมาทำใหม่ "

“ ไม่เอาอะ ขืนทำแบบนั้น กูต้องนอนยิงยาวไม่ลุกแน่ๆ ค่อยกลับมานอนทีเดียวตอนที่เรียนเสร็จแล้วกัน "

“ ก็ตามใจ " บอกแบบนั้นมันก็ดันตัวเองออกจากตัวของผม ขาที่กำลังจะลุกขึ้น ผมฉุดแขนมันไว้ " เสร็จแล้วเหรอ "

“ อะไร "

“ มึงชาร์ตแบตเสร็จแล้วเหรอ "

“ พี่เสือ อยากให้น้องกอดพี่เสืออีกเหรอ " ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไร ปิงล้มตัวลงมากอดคอ มันหอมแก้ม " กูก็อยากจะทำมากกว่านั้นหรอก แต่ว่า ทำงานให้เสร็จแล้วก็ค่อยมานั่งกอดกันให้หนำใจไปเลยดีกว่า อย่ารำคาญกูไปก่อนแล้วกัน "

“ กูเคยไม่รำคาญมึงด้วยเหรอ "

“ คิดว่าไม่นะ ฮ่าๆ " เสียงหัวเราะของมันดังขึ้นท้ายประโยค " มึงนะ กลับไปนอนที่ห้องได้แล้ว "

“ คืนนี้ จะนอนห้องนี้ "

“ อยากจะอยู่กับกูก็บอกมา "

“ หนวกหูน่า " ล้มต้วลงนอนบนโซฟาตัวเดิม ผมหลับไปอีกครั้งแม้ว่าคืนนี้ข้างกายจะไม่รู้สึกอุ่นเหมือนก่อน

...............................................

แสงแดดสาดกระทบลงมาบนร่างของผมในตอนตอนเช้าบรือตาขึ้นเล็กน้อยก่อนจะมองไปรอบๆแล้วก็พบว่าไม่มีใครอยู่ในห้องนี้แล้วยกเว้นผม คอมพิวเตอร์ที่ปิงทำงานอย่างหนักเมื่อคืนถูกปิดลงไปแล้ว ลุกขึ้นจากโซฟาพาตัวเองเดินออกไปนอกห้อง กลิ่นหอมๆของกาแฟทำเอาผมขมวดคิ้ว

“ ตื่นแล้วเหรอ " เสียงใสเหมือนทุกวันที่เอ่ยทักผม พร้อมกับวางขนมปังปิ้งในจานลงบนโต๊ะ

“ ถ้ามีเวลาทำอาหารพวกนี้ กูว่ามึงเอาเวลาไปนอนดีกว่ามั้ง " บอกมันแบบนั้นก่อนจะนั่งบนเก้าอี้  " เมื่อคืนนอนกี่โมง "

“ ยังไม่ได้นอน " เสียงเรียบๆว่าออกมา ปิงจับหัวตัวเองก่อนจะนวด " เดี๋ยวค่อยกลับมานอนทีเดียวก็ได้ "

“ เป็นอะไร "

“ ปวดหัว ปวดมากเลย จะอ้วกด้วย " มันว่าแบบนั้นตอนที่พาตัวเองมานั่งอยู่ตรงหน้าผม " มึงไม่มีเรียนวันนี้ กูไปเรียนกับไอ้ฝนดีกว่า  " โทรศัพท์ถูกหยิบออกมาจากกระเป๋ามันที่กำลังจะกดโทรออก ผมก็หยิบโทรศัพท์นั่นออกมือมันแล้ววางลงที่เดิม

“ ไม่ต้องหรอก " กินขนมปังเข้าไป พลางบอกอีกคนที่เงยหน้าขึ้นมา ปิงกำลังกินกาแฟแม้จะเป็นของที่ตัวเองไม่ชอบ  " กูจะไปส่งเอง "

“ เป็นห่วงกูสินะ "

“ กลัวมึงตายกลางทางมากกว่า "

“ ชิส์ รู้หรอกน่า ว่า เป็นห่วง "  เท้าคางมองผมกินอาหารเช้า สายตาโรยราของมันที่มองมาแทบจะปิดลงทุกครั้ง

“ หยุดสักวันเถอะ "

“ ไม่ดีกว่า  เพราะถ้ากูหยุดงั้นที่กูอุตส่าห์นั่งทำทั้งคืนก็หมดความหมายงั้นสิ ไม่เอาหรอก " ส่ายหน้าไม่ยอม ผมถอนหายใจออกมา ' เด็กดื้อ '

หลังจากมื้ออาหารเช้าผมรีบอาบน้ำ แต่งตัวก่อนจะพาคนป่วยที่วันนี้ดูโรยราไม่สดใสเหมือนเมื่อหลายวันก่อนไปมหาลัย ปิงเดินนิ่งๆอยู่ข้างๆผม ท่าทางแปลกไปจนผมรู้สึกอดห่วงไม่ได้ ยกมือขึ้นจับที่หน้าผากของมัน ตัวของปิงร้อนจี๋

“ ไข้แดกหนักแล้วนะ ยังจะไปอีกเหรอ "

“ ไป " ผมมองหน้ามันที่ยังคงดื้อดึงไม่ยอมเลิก ถอนหายใจออกมา มันก็ส่งยิ้มแห้งๆมาให้ มือของมันเอื้อมมาจับมือผมแล้วกุมเอาไว้แน่น " ไม่ต้องห่วง มีมึงอยู่ด้วยทั้งคน เดี๋ยวกูขึ้นไปพรีเซ็นต์งานเสร็จแล้วจะกลับบ้านมากินยานอนเลย กูไม่เป็นอะไรหรอก กูไหวน่า สบายมาก "

   ถึงจะพูดออกมาแบบนั้น แต่หน้าแดงๆเพราะพิษไข้ก็ทำให้ผม ทำได้แค่ถอนหายใจออกมา อยากจะกระชากมันกลับขึ้นไปบนห้องยัดยาแล้วสั่งให้หลับ แต่ว่าก็ดูเป็นการทำร้ายความตั้งใจที่มันก็อุตส่าห์ทำงานนี้มาทั้งคืน ผมถอนหายใจออกมาแล้วส่ายหน้ากับความคิดของตัวเอง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าแรดก็ป่วยเป็นกับเค้าด้วย

   จอดรถที่ลานจอด ปิงเดินออกจากรถ ตอนที่แสงแดดจัดส่องลงมามันหลับตาก่อนจะเซไปอีกทางจนต้องใช้มือค้ำกับตัวรถเอาไว้ " ปิง! “

“ รู้สึกปวดหัวมากเลย "

“ ก็บอกว่าให้หยุดสักวัน มึงป่วยขนาดนี้ แค่ยื่นใบลามันก็จบแล้วไม่ใช่รึไง ทำร้ายตัวเอง โง่รึเปล่า " อดหงุดหงิดไม่ได้เลยที่เห็นมันต้องมาเป็นแบบนี้ อยากจะป่วยแทน อยากจะเอาอาการป่วยที่ทรมานของมันมาไว้กับตัวเองแทนถ้าทำได้ ผมไม่ชอบเลย.. ชอบแบบที่มันจะสดใสร่าเริงมากกว่า

“ มันเป็นงานกลุ่มที่เราช่วยกันทำมาทั้งคืน ทุกคนก็เหนื่อยเหมือนกันหมด แล้วแบบนั้นกูจะทิ้งเพื่อนเพราะแค่ตัวเองป่วยได้ไง "

“ น่ารำคาญ " ผมว่าออกไป ตอนที่ยื่นมือไปจับมันไว้ แล้วจูงมือมันเดินออกจากตรงนั้น โรงอาหารที่คนพลุกพล่านหลายสายตาหันมามองเรา " ไหนเพื่อนมึง "

“ นั่นไง " มันชี้ไปก่อนที่ไอ้ไฝนไอ้ไทจะเดินมา

“ เชี้ยปิง มึงเป็นไรเปล่าวะ " ไทเดินเข้ามาจับที่หน้าผาก " ว่าทำไมหน้าซีดเหมือนศพ ตัวร้อนจี๋เลย "

“ จัดการพรีเซ็นต์งานของพวกมึงให้เสร็จ กูจะคอยมันอยู่ตรงนั้น " ผมว่าตอนที่ชี้ไปที่ใต้ร่มไม้ไม่ไกลนัก

“ อื้ม "

“ จะคอยอยู่ตรงนั้นนะ เสร็จก็ลงมาเลย กูจะพาไปหาหมอ "

“ อื้ม อย่าไปไหนนะ " ผมลูบหัวมันตอนที่ปิงเอ่ยคำนั้น สายตาล้าๆของมัน ผมพยักหน้ารับ

“ จะคอยอยู่ตรงนี้ ไม่ไปไหนเลย "

“ อื้ม " ผมพยักหน้า ผนก็ประคองมันเดินออกไป ผมคว้าแขนไอ้ไทไว้

“ ฝากด้วยนะ มันปวดหัวมาก พรีเซ็นต์งานเสร็จมึงพามันลงมาเลยนะ กูจะพามันกลับบ้าน "

“ ก็น่าจะพักสักวัน " ไอ้ไทบ่น " จริงๆ กูกับไอ้ฝนพรีเซ็นต์ให้ก็ได้ "

“ พูดเหมือนเพื่อนมึงฟังกู ดื้อจะตายห่า "

“ มึงที่ปราบไอ้ปิงลงไม่ได้ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยนะ " ผมเหล่ไปที่คำพูดของมัน " ใจดีขนาดนี้ไอ้ปิงจะไปไหนรอดวะ "

“ ไม่ไปไหนจากกู นั่นก็ดีแล้ว " ผมว่าเสียงเบาอีกคนก็หันมาถาม

“ มึงว่าอะไรวะ "

“ เสือก " เดินออกไปนั่งคอยที่ม้านั่งที่บอกไอ้ปิงไว้ ไอ้ไทก็สบถ

“ พอกับเพื่อนนี่มึง คนละคนเลยนะสัด "   

   ได้แต่มองไปรอบๆที่นั่งที่ผมนั่งคอย เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ไม่มีทีท่าว่าคนป่วยจะลงมาสักที ผมเริ่มถอนหายใจตอนที่มองไปรอบๆอย่างเบื่อหน่าย ก่อนจะมองกลับไปที่บันไดอีกที คนที่รอก็เดินลงมา

“ เสือ " เสียงที่เรียกผม ตอนที่ขามันเดินเข้ามาหา ปิงทรุดลงนั่งทันทีก่อนจะซบลงที่อกของผม " ปวดหัวจัง "  หน้าผากร้อนๆที่ซบลงมาแผ่ความร้อนจากหน้าผากของมันลงมาที่หน้าอกของผม ความร้อนที่เพิ่มมากขึ้น ปิงหายใจอ่อนๆออกมาทางปาก " แน่นจมูกไปหมดเลย หายใจไม่ออกด้วย "

“ ไปโรงพยาบาล "

“ ไม่เอา " มันส่ายหน้าดุ๊กดิ๊กกับอกผม " กูจะกินแค่ยาแล้วจะนอนเลย "

“ ดื้อ "

“ ไม่ดื้อ แต่ไม่ไป ไม่ไปจริงๆมึง กูเกลียดโรงพยาบาล กูกลัวเข็ม " มันว่าออกมาตรงๆ ผมก็ยกยิ้ม

“ ตัวโตเป็นควายยังกลัวเข็ม มึงเป็นเด็กอนุบาลรึยังไง "

“ ก็กูไม่ชอบเวลาอะไรแหลมๆ แทงเข้ามาในเนื้อกูนี่ "

“ แล้วตอนกูเอามึง ทำไมไม่ร้องไห้กลัวบ้าง เอาอีกเอาอีกตลอด " ผมแซว

“ สัด ! นั่นเข็มเหรอ " ปิงเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะก้มลงซบตรงอกผมอีกครั้ง " ไม่เอาอย่าแกล้งน้อง พี่เสือ ปวดหัวจริงๆ กลับบ้านเถอะ "

“ อื้ม " ประคองมันลุกขึ้นเดิน ปิงที่เอียงตัวมากอดผมไว้ท่ามกลางนักศึกษาสาวหลายๆคนที่มองมาที่เรา มันก็ทำท่าทางแบบคนเดินไม่ไหวจนผมต้องกอดเอวมันไว้ " ขาเดี้ยงขึ้นมาเลยนะมึง "

“ ก็พี่เสือของกู  "

“ ก่อนจะหวงกู มึงเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ "  ผมเปิดประตูรถ ปิงเข้าไปนั่งรถก่อนจะถอนหายใจออกมา

“ รู้สึกเหมือนสมองจะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆเลย "

“ จะไม่ไปโรงพยาบาลจริงๆรึไง " ยื่นมือไปทาบทับบนหน้าผากของมัน  " ตัวร้อนมากเลยนะ "

“ กินยา แล้วนอนเดี๋ยวก็หาย กลับกันเถอะเสือ " มันหันตัวหนีผมไปอีกทาง ยื่นมือไปปิดแอร์ฝั่งของมัน ก่อนจะหยิบเสื้อเจ็คเก็ตจากเบาะหลังห่มให้ ผมเดินไปที่ที่นั่งคนขับ เปิดแอร์ให้เบาที่สุดก่อนจะขับรถออกมาจากมหาลัย

   หันมองปิงที่หลับสนิทตลอดทาง ผมตัดสินใจจอดรถตรงหน้าร้านขายยาแห่งหนึ่ง เปิดกระจกฝั่งมันลงเล็กน้อย ตอนที่ปิดรถแล้ววิ่งลงไปซื้อยา

“ ซื้อยาแก้หวัดครับ "

“ มีอาการเป็นยังไงบ้างคะ " เจ้าหน้าที่ขายยาถามผม เธอยิ้มหวาน

“ เห็นบอกว่า ปวดหัว ตัวร้อน หายใจไม่ออก หน้าแดง ไม่ค่อยมีแรง งอแง แล้วก็ดื้อ " ผมรู้อาการเท่านี้ ก็เลยบอกไปแบบนั้น เธอยิ้ม ทำเอาผมเสหน้าไปมองทางอื่น " เอายาแก้หวัดที่กินแล้วหายนะ อะไรก็ได้ "

“ ไม่ทราบว่าคนป่วยแพ้ยาอะไรรึเปล่าคะ "

“ เปล่าครับ " น่าจะไม่นะ ผมต่อท้ายในประโยคที่อีกคนถาม  " เอ่อ เค้าตัวร้อนมากแล้วก็บอกว่าหายใจไม่ออก ผมอยากให้เค้าหายเร็วๆ ขอยาที่กินแล้วหายเร็วที่สุดนะ "

“ อันนี้เป็นยาแก้หวัดนะคะ ลองให้เค้ากินสักชุดว่าอาการดีขึ้นมั้ย "

“ ครับ " รับยามาถือเอาไว้ตอนที่จ่ายเงิน ผมก็ถามเธอออกไป " มียาบำรุงที่จะไม่ทำให้เป็นหวัดอีกมั้ยครับ "

“ อื้ม ยาบำรุงแบบนั้นคงไม่มีหรอกค่ะ แต่ถ้าดูแลสุขภาพดีๆ ก็คงจะไม่ป่วย แต่ว่าถ้าอยากได้ยาบำรุงจริงๆ แนะนำเป็น วิตามินซีนะคะ "

“ เอามาขวดนึงครับ " จ่ายเงินค่ายาทั้งหมด ผมเดินกลับมาที่รถก่อนจะขับออกไปอย่างไว

“ อื้ออ " เสียงสะลึมสะลือของมันดังขึ้น ตอนที่ผมพยายามช้อนตัวของมันขึ้นมาอุ้ม

“ นิ่งๆน่า เดี๋ยวกูก็ปล่อยให้ตกลงไปซะหรอก " ว่าออกไปแบบนั้นทั้งๆอีกคนก็หลับสนิทเพราะพิษไข้แบบไม่รู้สึกตัว ผมอุ้มมันเดินมาถึงห้อง เปิดประตูคอนโดด้วยความทุลักทุเล ผมวางมันลงบนเตียง " จะเช็ดตัวให้ก่อนแล้วกัน "

   ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ หยิบเอาชามใบเล็กๆในครัว ใส่น้ำก่อนจะโยนผ้าผืนเล็กๆลงไป ปลดกระดุมเสื้อของมันลงมา มือสั่นๆของผมแม้จะไม่ใช่ครั้งแรก แต่การที่ตัวของอีกคนอุ่นจนน่ากอดแถมแดงระเรื่อไปหมดด้วยพิษไข้ก็ไม่ใช่เรื่องที่เห็นได้บ่อยนัก

“ อื้ออ หนาว  "  มันว่าแบบนั้น ก่อนจะหันหลบไปทางอื่น ผมที่ไม่ได้เปิดแอร์ก็ขมวดคิ้ว

“ ก็ไม่ได้เปิดแอร์ หันมานี่มึงจะหนีทำไม " บิดผ้าขนหนูจนแห้งผมเช็ดไปตามใบหน้าของผมก่อนจะเป็นตัว

“ เสือ "

“ เรียกทำเหี้ยอะไรอีก "

“ หนาว " เสียงเบาๆ มือที่ไม่ได้สติก็พยายามจะยื่นมาจับผม " กอดหน่อย "

“ ไม่ต้องมาทำให้กูติดไข้จากมึงเลย กูไม่หลงกลหรอก " วางผ้าขนหนูนั้นลงในชามใส่น้ำ ผมเดินไปหยิบเสื้อนอนมาใส่ให้มัน เปลี่ยนจากกางเกงยีนส์แนบเนื้อที่รัดตัวจนอึดอัดเป็นกางเกงตัวสั้นที่มันชอบ

“ หนาว "

“ ลุกขึ้นมากินยา " ผมดึงมันให้ลุกขึ้นมานั่งตบลงบนหน้าสองสามครั้งเบาๆ เพื่อเรียกสติ  ปิงที่ลืมตาขึ้นช้าๆก่อนจะเอื้อมตัวมากอดคอผมไว้

“ เสือ "

“ แดกยาก่อนแล้วค่อยพูด " ผมว่า ตอนที่ยื่นยาให้ มันก็รับไปกินพร้อมกับน้ำแม้จะอิดออดนิดหน่อยที่อดออดอ้อนผมอย่างที่มันคิด " กินน้ำเยอะๆ "

“ ไม่ไหว " ผมส่งแก้วคืนให้ผมก่อนจะล้มตัวลงซบลงมาบนอก

“ ยังหนาวอยู่มั้ย "

“ ทำไม " มันถาม แต่แทนที่จะตอบคำถามนั้นผมกลับกอดมันไว้ ปิงขืนตัว

“ เดี๋ยวมึงจะติดไข้จากกู "

“ แล้วเมื่อกี้ที่บอกว่าหนาว "

“ ตอนนี้ไม่หนาวแล้ว " มันว่า " ออกไปหน่อย เดี๋ยวมึงจะติดไข้จากกูนะ "

“ กูนะแข็งแรงมากนะ ไม่ป่วยง่ายๆหรอก " ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงใกล้ๆ ปิงที่ถอนหายใจออกมามันยิ้มตอนที่มือก็กอดผมเอาไว้แน่น " จะถามอีกที ยังหนาวอยู่มั้ย "

“ ถ้ามึงอ่อยขนาดนี้ กูคงต้องบอกหนาวแล้วเหละ .. หนาวมากเลย "

“ กินยาแล้วก็นอนซะ "

“ หัวใจมึงเต้นแรงกูนอนไม่หลับ " ปิงว่าออกมาแบบนั้น มันยิ้มออกมาจางๆ " แต่หัวใจกูเองก็ด้วย  นี่ เสือ "

“ อะไร " ก้มลงไปลูบผมที่ปรกหน้าให้มัน ปิงเงยหน้าขึ้นมามอง

“ อย่าหายไปไหนนะ ถ้ากูตื่นมา ขอให้กูเจอมึงคนแรกนะ "

“ มึงกอดกูไว้ขนาดนี้จะหายไปไหนได้ไง จะไปฉี่ยังไปไม่ได้เลยมั้ง " ว่าออกไปแบบนั้น ตอนที่มองลงไปเจอสายตาที่เงยหน้าขึ้นมามอง " เห็นป่วยอยู่หรอกนะ " ผมจูบลงหน้าผากของมันก่อนจะกระชับอ้อมกอดเอาไว้แน่น " ไม่ต้องห่วง กูไม่ไปไหนหรอก จะอยู่ข้างๆ "

ไม่ใช่แค่ตอนนี้หรอก อยากจะบอกออกไปเลยว่า.. ตลอดไป

.............................................

อยากเป็นคนป่วยให้พี่เสือดูแล แต่ไม่เอาตบหน้าปลุกให้มากินยาได้มั้ย
รู้สึกฮาร์ดคอจังพ่อคุณ จริงๆ พี่เสือก็เป็นผู้ชายอบอุ่นนะ อบอุ่นแต่ไม่แสดงออก
( คนอ่าน  : อบอุ่นแบบคนแต่งคิดไปคนเดียวป่ะ )
พี่เสือจะอบอุ่นขึ้นเหละ เพราะพี่เสือ มีความรัก บ้าาาาาาา #ปาหัวใจใส่รัวๆ  :mew1:
คนอ่านอาจจะสงสัย ตอนนี้รู้สึก ใส แบ๋ว แบบอ่านเรื่อยๆจัง .. ทำไมความปากหมาของพี่เสือไม่ค่อยมี
อยากให้ยิ้มกันสักหน่อย ยิ้มๆ ยิ้มมมมมมมมมมมมม
แหม พี่เสือก็มีมุมที่ห่วงใยคนอื่นนะ

ฝากแท็ก #เสือปิง ในเฟสหรือทวิตด้วยน้าาา ได้โปรด พลีส คนดี
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า ตัวเธอว์  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 30-01-2015 20:33:00

อ่านเสือปิงแล้วคิดถึง #เทมไฟ เมื่อไหร่จะมีตอนพิเศษออกมาบ้างนะ

ปล.อ่ะ ได้ข่าวว่ามาเวิ่นเว้อผิดเรื่อง  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 30-01-2015 20:45:18

ปิงป่วย เสือก็ดูแลเป็นอย่างดี เป็นห่วงมากๆ
เสือมุมนี้น่ารักมาก อยู่ข้างๆปิงไปตลอดนะ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 30-01-2015 20:47:49

น้องปิงของพี่เสือป่วยยย  :mew5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 30-01-2015 20:55:35

ซึนสุดขีดจริง ๆ พี่เสือนี่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 30-01-2015 21:00:26

ดีมากพี่เสือซึน ดูจะระงับคำพูดตัวเองได้มากขึ้นนะ ดีๆกับปิงหน่อย ปิงจะได้อ้อนพี่เสือไง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: firstlove ที่ 30-01-2015 21:00:45

อยากให้พี่เสือดูแลน้องปิงไปตลอดเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 30-01-2015 21:12:49

ไม่เคยเจอพระเอกที่ไหนซึนเท่าพี่เสือมาก่อนเลย ปากหนักมากกกกกกกก  :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: tkaekaa ที่ 30-01-2015 21:25:20

หวานๆ  :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 30-01-2015 21:30:29

พี่เสือน่ารักกกกกกแต่ปากน่าตบมากอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 30-01-2015 22:01:33

พี่เสือน่าร๊ากกกกกกก

#แม่คะหนูอยากได้ผู้แบบนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 30-01-2015 22:27:39

อยากจะป่วยเรื้อรังเลยโว้ยยยยยยยยยยยย  :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 30-01-2015 22:48:17

วันที่ฉันป่วยนี่แหละจะได้รู้ว่าใครรักใครห่วงจริง
พี่เสือดูแลดีมาก ห่วงน้องมาก น่ารัก ขำตอนไปบอกอาการกับเภสัช ดื้อด้วย งอแงด้วย นี่ต้องบอกไหม 555
พี่เสือติดแฟนด้วยอ่ะ อยากอยู่ใกล้ตลอดๆๆๆ น้องปิงก็อ้อนจัง

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 30-01-2015 22:56:56

อิจมั้ยละ ขอสักคนได้มั้ย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 30-01-2015 22:59:04

แค่นี้..หวานแล้วเหรอพี่เสือ

คบกันไป..ปิงคงเป็นเบาหวาน
หุหุ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: monetacaffeine ที่ 30-01-2015 23:14:42

เอาแบบนี้อีกสิบตอนนนนนน ยิงยาวไปเลยยยยยยยยยย!!! :mc4: :mc4: :mc4:
*โดนคุณหนมเตะ* 5555555555555555 ชอบพี่เสือแบบนี้มากมากมาก ที่สุดเลยค่ะ T ______ T
ชอบน้องปิงขี้อ้อนด้วย น่ารักสุดๆเลย จากเสือสาว(?)ยั่วสวาทกลายเป็นลูกแมวเหมียวตัวน้อยขี้อ้อน น่ารักน่าขยี้สุดๆไปเลยเจ้าค่ะ ><
ยังแอบนอยด์ๆเรื่องอิฐไทไม่หายเลย ฮือ ; _ ; .. เอาจริงๆเราว่าไทเป็นตัวละครที่น่าสงสารมากนะคะ
เรื่องแฟนยังไม่พอ เรื่องเพื่อนอีก คืออยู่กับปิงมาตลอด ก็เหมือนถูกแสงที่เจิดจ้ากลบทับ ขนาดมีแฟนยังไม่กล้าให้แฟนเจอปิงเพราะกลัวแฟนจะเปลี่ยนใจไปหา คือมันเป็นอะไรที่แบบ .. พูดตรงๆเราสงสารมากอ่ะค่ะ
อยากให้คนนี้เป็นคนสุดท้ายแล้วจริงๆนะนะ เจอปิงก็อย่าเปลี่ยนใจเลย เราสงสารไท ; ;

เป็นกำลังใจให้คุณหนมนะคะ ~ เอาพี่เสือน่ารักๆมาเสิร์ฟบ่อยๆนะ เค้าจะได้รักพี่เสือซะที :katai1:
สู้ๆค่า รอตอนต่อไปครับผม! ♡

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 30-01-2015 23:19:22

เสือน่ารักมากกกกกกกกกกตอนนี้  น่ารักสุดๆ
อยากอยู่ใกล้จนตัองหาเรื่องเข้าใกล้  อร้ายยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: white shark ที่ 30-01-2015 23:34:06

เราเข้ามาอวดรวดเดียวจบเลย
โอ๊ยยย ชอบพี่เสือน้องปิงมากจริงๆ อ่านแล้วแทบจะลงไปดิ้นกับพื้น
พี่เสือน่ารักมากกกก
น้องปิงจะไม่ทนนน :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 30-01-2015 23:53:14

แอบน่ารักนะพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 30-01-2015 23:54:33

นี้คือเสือแสดงอาการเป็นห่วงสุดๆแล้ว.  อิอิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 31-01-2015 00:28:43

พี่เสือน่ารัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 31-01-2015 00:31:41

ถึงปากจะร้าย แต่พี่เสือก็ดูแลปิงอย่างดี
ไม่ใช่แค่ปิงที่ติดพี่เสือ พี่เสือเองก็ติดปิงเหมือนกัน
ถ้าตัดเรื่องปากร้าย พี่เสือก็เป็นผู้ชายอบอุ่นคนหนึ่ง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: yun+jae@3@ ที่ 31-01-2015 00:57:07

พี่เสือน่ารักง่ะ ดูอบอุ่น แต่ยังปากแข็งเหมือนเดิม

ระหว่างพี่เสือกับไฟเนี่ยใครปากแข็งและซึนมากกว่ากันเนี่ย
อยากเห็น2คนนี้คุยเรื่องแฟนด้วยกันจัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 31-01-2015 02:28:22

ไม่น่าเชื่อว่าพี่เสือจะมีมุมนี้กับเขาด้วย
ถึงปากจะเสียแต่การกระทำของตอนนี้
ทำให้พี่หล่อขึ้นสิบเท่าเลยค่ะ
เห็นละอยากให้ปิงป่วยนานๆ ฮ่าา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 31-01-2015 03:14:20

ง๊อววววว น่าร๊ากกกกก ก ก ก ปิงก็อ้อน เสือก็ห่วง  :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 31-01-2015 06:47:09

กรี้ด อิพี่เสือ แกอย่าทำแบบเน้น้าาาา อย่า! อย่า!! อย่า!!!
น่าร้ากกกกกกก ขนาดดดเน้!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 31-01-2015 08:23:49

ตบหน้า(เบาๆ)สองสามทีปลุกขึ้นมากินยา โถวววว...พี่เสือช่างฮาร์ดคอร์ :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 31-01-2015 09:48:39

ปากแข็งตลอดเลยอะ พี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 31-01-2015 09:50:57

พี่เสือดูเป็นคนอบอุ่นขึ้นมาทันที

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-01-2015 17:04:33

พี่เสืออ้อน!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 31-01-2015 17:30:22

พี่เสือๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 31-01-2015 23:53:18

เราชอบล่ะ ชอบอะไรแบบนี้ ชอบจังละมุนละไมแบบนี้น่ะเราชอบที่สุดเลย
แบบเหมือนมีอะไรอุ่นๆแบบนี้ รู้สึกว่ามันไม่ค่อยจะเจอในเรื่องเสือปิง แต่มาเจอตอนปิงป่วยนี่ล่ะ
แต่ก็ไม่แน่ว่าอาจจะเจออีกเรื่อยๆ เพราะพี่เสือมีความรัก โฮกกกกกกก
พี่เสือคนที่ไม่อยากอยู่ใกล้ปิง เธอบอกว่าไม่อยากจริงๆ คนไม่อยากแต่ไปสิงอยู่ในห้องรบกวนชาวบ้านทำงาน
เอ๊ะ...ก็บอกว่าไม่อยากไง เนอะๆ อย่าล้อพี่เสือนะ เดี๋ยวพี่เสืออาย 555555555555555555+
เอาจริงๆประโยคเด็ดของตอนนี้ ที่แบบอ่านมาแล้วสะดุดปุ๊บ
'ไม่อยากจะเชื่อ แรดก็ป่วยเป็นกับเค้าด้วย'
โถ่ๆๆๆๆๆๆๆๆ อิพี่เสือออออออออออ เธอนี่มันพี่เสือจริงๆ

ปล. รออิฐไท!!!  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 29 // 30.1.58} #หน้า 31
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 01-02-2015 21:01:33

พี่อิฐจัดเต็มมาก :z1:
พี่เสือใจดีจังนะตอนนี้ อยากป่วยมั่งเลย :really2:

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 06-02-2015 20:41:07

ตอนที่ 30

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความปวดหัว พลิกตัวดูเวลาที่ตั้งไว้หัวเตียง " เพิ่งห้าโมงเช้าเองเหรอวะ " สบถออกมาแบบนั้นตอนที่หันมองไปรอบๆ ก็ไม่พบไอ้เสือที่ควรนอนอยู่ข้างๆ " ไหนบอกว่าจะอยู่ข้างๆไง โกหกชัดๆ "

เผลอยิ้มออกมาก่อนจะส่ายหน้าผมหย่นขาตัวเองลงข้างเตียงแต่ก็พบว่า พื้นไม่เย็นเฉียบแต่ก็กลับนุ่มจนน่าใจหาย " เชี้ยยยยย !!" ตะโกนออกมาเสียงดังจงร่างที่นอนอยู่ตรงนั้นก็สะลึมสะลือตื่น

“ มึงจะร้องหาพ่อมึงรึไง เสียงดังชะมัด "

“ โทษๆ กูคิดว่าศพ "

“ หึ ศพ ? “ มันทวนเสียง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาหาผม " ดูตัวเองก่อนมั้ย แล้วเป็นไงบ้าง "

“ ก็ไม่ดีขึ้นเท่าไหร่ ยังปวดหัว ปวดตัวอยู่เลย พี่เสือครับ " ผมดึงตัวเองขึ้นจากที่นอนลงไปนั่งตักของคนที่นั่งอยู่ด้านล่าง สองมือที่กอดคอมัน ผมซบ " ปวดหัวแบบนี้อยากโดนหอมแก้มสักฟอดจัง "  เสือที่กำลังจะหยิบซองบุหรี่ขึ้นมาค้างชะงักก่อนจะจูบแก้มผมเบาๆ บุหรี่ถูกดึงจากซองมันคาบไว้ก่อนจะชายตาไปมองหาไฟเช็ค ผมก็ดึงบุหรี่ออกจากปากมัน " สูบบุหรี่ในห้องที่มีคนป่วย ไม่ได้นะ "

“ รู้น่า แค่คาบไว้เฉยๆ "

“ แหลจังนะ " วางบุหรี่ลงบนโต๊ะ ผมจูบปากมันเบาๆสองสามครั้ง " นี่ ขอมือหน่อย "

“ มึงเห็นกูเป็นหมารึไง "

“ ขอมือหน่อยสิ " ยื่นมือออกไป เสือก็ยื่นมาจับไว้ก่อนจะถอนหายใจเซ็งๆ

“ ตัวยังร้อนนะ "

“ ก็บอกว่า ยังไม่หายป่วยเลย แค่ดีขึ้นเฉยๆ อยากนั่งอ้อนพี่เสือแบบนี้ทั้งวันเลย " ผมจ้องที่ตาของมันตอนที่กำลังอ้อน คำถามนึงก็ผุดขึ้นมาในหัว " วันนี้มึงมีเรียนนี่ "

“ ไม่ไป "

“ ทำไมไม่ไป "

“ ขี้เกียจ " เสือที่ขยับตัวมันกำลังจะลุกขึ้นจากที่นอน ถอนหายใจก่อนจะมองมือผมที่จับมือมันแน่น " ปล่อย แล้วก็ลุก"

“ ไม่เอา ไม่ปล่อย พี่เสือจะทิ้งน้องไปไหน น้องไม่ให้ไป "

“ บอกว่าให้ปล่อยไง "

“ ไม่เอา มึงจะไปไหน  ไม่ให้ไปนะ "

“ ไปขี้ ! เจ็บขี้ " หันมาบอกด้วยเสียงจริงจังผมดึงตัวเองขึ้นจากตักก่อนจะปล่อยมือมัน อีกคนก็หันมาถาม " มึงจะไปด้วยกันมั้ยละ "

“ ไม่ล่ะครับ ขอบคุณครับพี่ "

เสือยกยิ้มให้ผม มันเดินเข้าไปในห้องน้ำ ผมเองก็ล้มลงนอนต่อ หยิบมือถือขึ้นมากดเล่นเช็คข่าวในเฟสกับไลน์ของไอ้ฝนไอ้ไทที่ส่งมาถามอาการ ' ยังไม่ดีขึ้นเท่าไหร่เลยวะ ยังปวดหัว เมื่อยตัวอยู่ " ผมตอบกลับไปแบบนั้นก่อนจะวางมือถือลงข้าง ผมซุกตัวอยู่ในผ้าห่มก่อนจะหยิบรีโมตขึ้นมาเปิดทีวีดู 

“ ไม่เห็นมีอะไรดูเลย " กดย้ายทีวีไปช่องอื่นเรื่อยๆ แล้วสุดท้ายมันก็วนมาที่เดิม " ดูการ์ตูนก็ได้วะ " ผมหยุดที่ช่องการ์ตูน แต่ก็ไม่ได้ดูแบบจริงจังหรอกครับ ตอนนี้สมองกับร่างกายสั่งให้นอน ให้พักผ่อนมากกว่า

' ติดแน่นลดไข้ใช้ได้ทันที ' ผมถอนหายใจออกมาตอนได้ยินเสียงโฆษณาแผ่นเจลลดไข้ เด็กที่กำลังป่วยหนัก แปะแผ่นเจลแล้วตื่นเช้าขึ้นมาก็หายป่วยชนิดที่ว่าเหมือนไม่เคยมีอาการป่วยเกิดขึ้น " ถ้าชีวิตเป็นแบบในโฆษณาก็ดีนะสิน้า "

“ บ่นเหี้ยอะไร "

“ อ้าว ขี้เสร็จแล้วเหรอ " เสือพยักหน้าก่อนจะจ้องมาทางทีวี มันอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดใหม่แล้วด้วยซ้ำ

“ เดี๋ยวมานะ "

“ ไปไหน " แต่ยังไม่ทันได้คำตอบ เสือก็เดินออกจากห้องไป ผมได้ยินเสียงล็อคห้องดังแว่วมา " อะไรของมันว่ะ ถามก็ไม่ตอบ "

หน้าจอทีวีที่เบื่อหน่ายผมปิดมันลงก่อนจะพาตัวเองกับผ้าห่มออกมาข้างนอก " ให้มันได้แบบนี้ดิ ไปไหนไม่เคยบอกเลยนะ "

   แกร๊ก เสียงเปิดประตูดังขึ้นตอนที่หันไปมองไอ้เสื้อเดินเข้ามาพร้อมกับถุงใบใหญ่ที่หิ้วติดมือมา มันวางถุงนั้นลงบนโต๊ะก่อนจะหยิบบางอย่างออกจากถุงแล้วตรงเข้ามาหาผม " ไปไหนมา "

“ ก็เห็นอยู่ว่าหิ้วถุงมา ก็ต้องไปซื้อของมาสิ "

“ ป่วยอยู่นะ อย่ากวนกันนักจะได้มั้ย " ผมขมวดคิ้วมองหน้ามัน ไม่ได้มีอารมณ์มารองรับความกวนตีนของมึงนะไอ้เหี้ย ผมสบถแบบนั้นในใจ ตอนที่กำลังจะอ้าปากเถียงออกไปของบางอย่างในมือที่มันถือติดมาก็แปะลงบนหน้าผากของผม " นี่มึง..”

“ ติดแน่นลดไข้ใช้ได้ทันที " มันก้มหน้าลงอ่านข้อความบนซองแผ่นเจลลดไข้ ผมเผลอยิ้มออกมา ยอมรับว่าเมื่อกี้อยากจะอ้าปากด่าว่าไปไหนมา แต่พอมันแปะไอ้แผ่นเจลนี่ลงบนหัวแล้วพูดคำ สโลแกนของแทนคำพูดออกมาเพราะคิดหาคำเพราะๆไม่ได้ก็ได้แต่ยิ้มกว้างจนหุบไม่ลง

“ ลงไปซื้อไอ้นี้มาเหรอ "

“ เปล่า มีอย่างอื่นด้วย " มันบอกแบบนั้นก่อนจะเดินไปที่ถุงที่มันซื้อมา ของบางอย่างถูกหยิบออกมา เป็นอาหารแช่เย็นแบบที่เค้าขายในร้านสะดวกซื้อ แค่อุ่นก็ทานได้เลย " โจ๊กกุ้ง กับโจ๊กหมูจะแดกอะไร "

“ กินหมูก็ได้แต่ว่าขอใส่ไข่ด้วยนะ "

“ ทำไม่เป็น "

“ ก็พออุ่นแล้วก็ ตอกไข่ใส่ลงไปปิดฝาสักพัก ก็กินได้แล้ว  กูชอบกินไข่แบบไม่สุกเท่าไหร่ " ผมว่า เสือไม่ตอบอะไรมันแค่เดินเข้าไปในครัว ผมได้ยินเสียงตู้เย็นเปิดมันจัดการทำอะไรอยู่สักพัก ได้เสียงกระทบกันของบางอย่างมันทำแบบทุลักทุเล ทำแบบคนไม่เคยทำ ผมนั่งพิงโซฟา ยิ้มมองมันที่กำลังตั้งใจทำอะไรพวกนั้นที่ไม่ถนัดเอาซะเลย

“ เสร็จแล้ว " เหงื่อเยอะแยะของคนทำมาพร้อมกับถ้วยโจ๊กหมูใส่ไข่ของผม

“ ทำไมไข่แดงแตกแบบนั้น " ผมชี้ไปในจาน ไม่เหลือคราบความน่ากินอยู่เลย ไข่สีเหลืองกระจายอยู่หน้าโจ๊ก

“ จะแดกมั้ย " เสือที่กำลังจะหยิบถ้วยออกไปที่อื่น

“ แดกสิ " จับมันเอาไว้แน่น ผมหันไปยิ้มกว้างให้มัน " พี่เสือตั้งใจทำให้ขนาดนี้ จะไม่แดกได้ไง "

“ แดกให้หมดจะได้กินยา "

“ แล้วมึงกินอะไร " ผมหันไปถามอีกคนก็หันไปมองที่โต๊ะ

“ ข้าวผัดกับหมูอะไรสักอย่างน่ากินดี " ยื่นออกมาให้ดูเป็นข้าวผัดฝั่งนึงหมูผัดอีกหนึ่ง

“ มานั่งกินด้วยกันตรงนี้ดิ " ผมตบลงที่นั่งข้างๆ เสือก็ส่ายหน้า

“ กูยังไม่หิว มึงนะรีบๆแดกเถอะ จะได้กินยา " เสือเดินหายเข้าไปในห้องตอนที่เดินออกมา มันถือถุงยาติดมือมาด้วย นั่งลงข้างๆผมก่อนจะแกะยาพวกนั้นตั้งเอาไว้บนถุง มันลุกขึ้นเดินไปหยิบแก้วใสตอนที่ผมมองไป เสือกดน้ำร้อนใส่ลงไปตามด้วยน้ำธรรมดาก่อนจะใช้ช้อนตักชิมว่าร้อนพอดีรึเปล่า แล้วเดินเอามาวางไว้ให้ " แดกยาเสร็จก็ไปนอนซะ "

“ ขี้เกียจกินแล้วอะ " ผมหันไปมองมันด้วยสายตาอ้อนๆ เสือถอนหายใจออกมาตอนที่มองถ้วยของผมที่ยังไม่พร่องลงไป " ไม่ค่อยหิว "

“ มึงจะเอาเหี้ยอะไรก็ บอกมา  "

“ ป้อนหน่อย "

“ ไม่ "

“ ป้อนหน่อยดิ อยากให้พี่เสือป้อน ป้อนน้องหน่อยน้า " ผมมองมันที่นิ่งไป ไอ้เสือจ้องผมผมเองก็จ้องมัน " นะ พี่เสือ แค่กๆ " ผมไอออกมา มันก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะหยิบถ้วยขึ้นมา

“ อ้าปาก " พอทำตามที่สั่งข้าวคำใหญ่ก็ถูกยื่นมาผมเด้งตัวหลบ " อะไรอีก "

“ ใหญ่ไป ปากกูเล็กนิดเดียวจะยัดได้ไง "

“ เหรอ ไม่เคยคิดว่าปากมึงเล็กสักนิด " มันว่า ผมก็ยกยิ้มใช้ลิ้นเลียขอบปากช้าๆ

“ มันก็พอดีกับส่วนนั้นอยู่หรอกนะ แต่ว่าข้าวเนี้ยมันร้อน ก็คงจะไม่ไหว " เสือยิ้ม มันตักข้าวขึ้นมาเป่าเบาๆก่อนจะยื่นมาป้อนผม

“ รีบๆแดกๆซะไป "

“ คร๊าบบบ " ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ผมกินข้าวในช้อนที่มันป้อน รสชาติไม่ดีแต่ก็ไม่ได้แย่อาจเพราะผมป่วยเลยรู้สึกว่ากินอะไรก็ไม่อร่อยเท่าไหร่ " นี่ เสือ "

“ อะไร "

“ ไม่ค่อยหิวจริงๆนะ มันไม่อร่อย ลิ้นชาๆไงไม่รู้ "

“ ลิ้นชา " เสือทวนเสียง " กินๆเข้าไปเถอะน่า บ่นมาก  " ผมฝืนมันกินเข้าไปอีกสองคำ พอคำที่สามป้อนมาก็ส่ายหน้า

“ ไม่ไหวแล้ว พอเถอะกูรู้สึก อยากจะอ้วกแทนแล้วว่ะ ถ้าต้องยัดอีก "

“ หาหมอมั้ย " มันที่พูดขึ้น ผมส่ายหน้า

“ ติดไอ้นี่อยู่นะ " ผมชี้ไปที่หน้าปากตัวเอง " เดี๋ยวตื่นขึ้นมาก็หายเองเหละ "

“ ให้มันจริงเถอะ "

“ แล้วที่ซื้อมาไม่ใช่เพราะอยากทำให้กูหายป่วยหรอกเหรอ "

“  ไม่อยากให้ตายอยู่ที่ห้องกูมากกว่า ไม่ชอบเป็นข่าว " มันว่าก่อนจะตั้งจานอาหารพร้อมกับยื่นยาแล้วก็น้ำมาให้ " กินซะ "

“ เห็นแบบนี้แล้วก็อยากป่วยตลอดเลยน้า ช่วงเวลาที่มีพี่เสือดูแลนี่มัน ดีจริงๆเลย " ผมรับน้ำมาจากมัน เอียงตัวพิงกับโซฟาตอนที่กินยาพร้อมกับน้ำเข้าไปเรียบร้อย ผมวางแก้วลงบนโต๊ะ " ขอบคุณครับ "

“ ไปนอนได้แล้ว "

“ อื้อ ไปก็ได้ " ผมลุกขึ้นจากโซฟา ก่อนจะจูงมือมันที่นั่งอยู่ตรงนั้นเข้าไปในห้องด้วยกัน " ฝากถือผ้าห่มมาด้วยนะ "

“ ทำไมต้องกู "

“ ก็เพราะว่ากูป่วยยังไงล่ะ "

“ ตอแหล สำออย  " หันไปมองหน้ามันที่เดินมา แล้วถือผ้ามาห่มมาให้ ยังไงคนแบบมันก็ขอให้ต้องด่าสิน่า

“ ครับๆ กูมันสำออยโน๊ะ " ยื่นมือไปกอดคอมัน ผมยิ้มออกมาตอนที่เขย่งเท้าขึ้นจูบแก้มมันเบาๆ แล้วก็เลื่อนมาเป็นปาก " เสือ "

“ ตัวยังร้อนอยู่เลย "

“ อยากให้มึงนอนกอดกูอีกจัง " ซบลงบนอกผมแค่อยากจะอยู่อย่างงี้ ถึงแม้รู้ดีว่าอาจจะทำให้มันป่วยตามผมก็ตาม

“ นอนลงไปได้แล้ว " เสือก้าวออกมาจากจุดที่มันยืน และค่อยๆเอนตัวเองที่มีผมกอดไว้แน่น นอนลงบนเตียง ปากอุ่นๆที่คิดถึงจูบลงบนข้างแก้มของผม " ไว้หายป่วยจะพาไปเที่ยว "

“ เที่ยวไหน "

“ นรก " มันว่าแบบนั้นก่อนจะยกยิ้ม

" น่าไปสัดเลย ไม่เอา ไปดีๆไอ้เหี้ย ไปนรกพูดเป็นลาง ส้นตีนจริง "  เสือปลดมือผมที่กอดคอมันออก จัดท่านอนให้ผมมันห่มผ้าให้ ก่อนจะนั่งลงบนเตียง มือหนาลูบไปตามใบหน้า

“ มึงนอนไปเถอะ พูดมาก เดี๋ยวกูเอาหมอนยัดปาก "

“ เป็นตรงนี้ไม่ได้เหรอ " ส่งสายตาหวานๆไป พร้อมมือที่จับส่วนกลางของมัน ผมลูบ

“ หรือมึงจะเอา สักที มั้ย "

“ อุ้ย.. ของจริง "  ผมยิ้มก่อนจะเปลี่ยนมือเลื่อนมาจับที่เสือ " นี่ กอดหน่อยสิ อยากให้มึงกอด " ไม่มีเสียงตอบรับ มีแค่แผ่นเจลเท่านั้นที่ถูกดึงออกมา

“ กูจะไปเปลี่ยนแผ่นใหม่ให้ " เดินออกไปนอกห้องผมถอนหายใจออกมา ตอนที่ห่มผ้าห่มถึงคอ สักพักเสือก็เดินกลับมาพร้อมกับแผ่นเจลแผ่นใหม่ มันติดลงบนหน้าผากของผม เสือลูบมันเบาๆเหมือนจะให้ติดแน่นขึ้น ก่อนจะจูบลงบนหน้าผาก

“ หายไวๆนะ อย่าตายไปซะก่อนละ  "

“ อื้ม " การกระทำของมันทำผมใจเต้นแรง หน้าแดงๆที่รู้สึกเหมือนเลือดทั่วร่างจะมากองอยู่รวมกันอยู่บนหน้าผมให้ผมเหลือบตาไปทางอื่น " เสือ กอดหน่อยสิ " คนที่ผมเรียกชื่อจับมือผมไว้ก่อนจะนั่งลงข้างๆ

“ แบบนั้นเดี๋ยวก็หายใจไม่ออกตายหรอก แบบนี้ก็พอ "

“ ไม่อึดอัดนะ " ผมเถียงก่อนจะเอียงตัวเข้าไปใกล้มัน

“ ไหนเมื่อคืนมึงบอกว่าเสียงหัวใจกูทำให้มึงนอนไม่หลับ "  ทุกอย่างเงียบผมที่มองหน้ามันตอนนี้ก่อนจะเอ่ยปากแซว

“ งั้นตอนนี้หัวใจมึงก็เต้นแรงงั้นสิ " เสือไม่ตอบอะไรผม แต่กลับก้มลงจูบปากผมเบาๆเหมือนจะหยุดรอยยิ้มและคำพูดที่กำลังแซวมันนั้นให้หยุดลง

“ พูดมาก "

“ มึงมันร้าย " ผมบอก " ตัวเองหัวใจเต้นแรงคนเดียวไม่พอ ต้องมาทำให้คนอื่นหัวใจเต้นแรงด้วย ไม่สงสารคนป่วยเลย พี่เสือใจร้ายกับน้องที่สุด  "

“ มึงร้ายกับกูก่อนเองทำไม " เสือดึงผ้าห่มขึ้นห่มให้อีกครั้ง " นอนได้แล้วเพ้อเจ้ออยู่ได้ พูดมาก กูรำคาญมึงนะเนี้ย "

“ อยู่ตรงนี้นะ อย่าไปไหน  " ซุกตัวเข้าหาแขนของมัน " อยากหายป่วยจังเลยน้า ถ้าหายป่วยจะกอดไว้แน่นๆไม่ให้ไปไหนเลย "  หลับตาลงช้าๆผมเผลอหลับไปเพราะฤทธิ์ของยาที่เริ่มทำให้หลับ ก่อนเสียงนึงที่ลอดเข้ามา ผมรู้สึกว่า มันเป็นเสียงที่ทำให้รู้สึกร่างกายแข็งแรงดียิ่งกว่ากินยาตัวไหนๆ

“ หายป่วยไวๆนะ เพราะกูเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน "

................................................

ครืน ครืน ครืน ผมหันไปข้างนอกห้องที่เสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้น มือที่จับกับมือของปิงที่นอนหลับเพราะป่วยอยู่นั้น ทำให้ผมไม่อยากจะลุกไปไหน

“ อื้ออ " มันขยับตัวช้าๆ เหมือนรำคาญเสียงของโทรศัพท์ที่ดังอยู่นั้น ถ้าตอนนี้กำลังฝันดี เสียงนั่นคงกำลังรบกวนมันอยู่แน่ๆ ผมเดินออกไปรับกดรับสายโทรศัพท์ แต่ก็ขมวดคิ้วกับคนจากทางไกลที่โทรมาหาตั้งแต่หัววัน

“ มีอะไร "

“ ทำอะไรอยู่ ได้ข่าววันนี้มึงไม่ไปเรียน " ผมขมวดคิ้วตอนที่ฟังคำถามของอีกคน

“ มึงรู้ได้ยังไง "

“ รู้ได้ไง ไม่ต้องสนใจหรอกน่า สนใจแค่ว่ากูรู้ก็พอ " ธารว่าแบบนั้น ด้วยเสียงเจ้าเล่ห์ของมัน

“ มิตาบอกมึงสินะ " ผมว่า อีกคนก็หัวเราะในคอ " มันบอกอะไรมึงบ้างล่ะ "

“ ก็บอกทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่ว่าตอนนี้มึงเอาผู้ชายหลายผัวคนนึงมาทำเมีย " ผมเงียบไปสักพัก ผมคิดแล้วว่าเรื่องนี้สักวันต้องเกิดขึ้น มิตาไม่มีวันปล่อยปิงไปง่ายๆหรอก ผมรู้จักผู้หญิงคนนั้นดี คนที่ทำแสร้งว่าดี เรียบร้อย น่ารัก และอ่อนหวาน แต่แท้ที่จริงแล้วเป็นคนที่เอาแต่ใจและเจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างไม่น่าเชื่อ 

“ มันบอกมึงแบบนั้นเลย "

“ ก็ไม่ได้บอกแบบนั้น แต่กูไม่รู้จะพูดยังไงให้มันไม่แรงเหมือนที่มิตาพูดเลยคิดออกมาได้แค่นั้น "

“ แล้วมันบอกมึงว่าอะไร "

“ บอกว่ามึงเอากระหรี่ผู้ชายมาทำเมีย บอกว่า นิสัยเหี้ยสัดๆแค่มันเข้าไปคุยด้วยก็โดนตบตั้งหลายที มันบอกว่าพอมันเล่ามึงก็ไม่เชื่อมัน มันก็บอกว่ามันหวังดีไม่อยากให้มึงโดนหลอก มึงอ่ะ หลงเมียใหม่หัวปักหัวปำ มันว่ามาอย่างงี้ "

“ แล้วมึงก็เชื่อมัน "

“ ก็แหม กูไม่เคยเห็นไง เลยมาโทรมาถาม "

“ ไม่ต้องเสือกเรื่องของกูจะดีกว่า มึงอยู่ให้สบายๆเถอะ" ผมบอก

“ เสือ " ผมเริ่มถอนหายใจออกมา เพราะรู้ว่าการที่ธารเรียกชื่อผม นั่นหมายความว่ามันกำลังจะพูดแบบจริงจัง " มึงก็รู้ว่ากูเคยถูกคนแบบนั้นทำอะไรมาก กูไม่อยากให้มึงตกอยู่ในสภาพของกู คนที่มันร่าน ยังไงซะมันก็ต้องร่านอยู่แล้ว มันทิ้งสันดานตัวเองไม่ได้หรอกนะเว้ย เขี่ยมันทิ้งซะ แล้วไปหาคนดีๆ ถ้ามึงชอบแบบนี้ คนดีๆก็มีเยอะ อย่าไปไว้ใจคนพวกนั้น "

“ เรื่องกู กูจัดการเองได้ มึงเอาตัวเองให้รอดเถอะ ไม่ต้องมาเสือกเรื่องคนอื่น " ผมที่กำลังจะกดวางสาย ตัดสินใจพูดคำนึงออกไป " มันเป็นเมียกู มันเป็นยังไงกูรู้ดีที่สุด ไม่ต้องให้คนอื่นแบบมึง มาสอนหรอก "

 วางสายลงจากมันผมถอนหายใจออกมาตอนที่ก้มลงดูโทรศัพท์ของตัวเองอีกครั้ง ผมกดโทรออกไปหาเธอคนนั้นที่เหมือนจะกัดไม่ปล่อย

" เสือ "

" มิตา "

" ค่ะ "

"  อย่ายุ่งกับกูแล้วก็ปิงอีก ถ้ามึงยังไม่ฟัง จะมาหาว่าทำร้ายผู้หญิงไม่ได้นะ "

“ เอ๊ะ ? “

“ กูรู้ว่ามึงเป็นคนโทรไปหาธาร ไปเล่าเรื่องกูกับปิงให้ธารฟัง เลิกยุ่งเรื่องของกูได้แล้ว ถ้ามึงยังไม่เลิก กูเล่นมึงแน่ แล้วบอกไว้เลยว่า กูไม่ได้ขู่ กูเอาจริง "

ผมวางสายลงจากเธอ ตอนที่โยนมือถือลงโซฟาด้วยความหงุดหงิด เสียงข้อความเข้าก็ดังขึ้น ผมมองไปที่หน้าจอมือถือที่เหมือนจะโชว์ข้อความนั่นให้ได้รู้ มันเป็นข้อความทางไกลมาจาก ธาร ข้อความสั้นๆที่ทำให้ผมต้องถอนหายใจหงุดหงิดออกมา

' ไว้กูว่างเมื่อไหร่ จะไปเมืองไทย อยากจะเห็นนัก คนที่ทำให้มึงหวงขนาดนี้ มันจะสวย น่ารัก หรือมีทีเด็ดอะไรมัดใจน้องชายกูได้อยู่หมัดขนาดนี้  '

ความรู้สึกตอนนี้ ..
ผม..ก็แค่ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย มันก็เท่านั้น

............................................................

มีคนอ่านมาบอกว่า เสือปิงไม่หน่วงเลยพี่หนม
หนูอยากอ่านแบบหน่วงๆ
จัดไปจ้าา เอาแบบ ปูพื้นฐานไปก่อน รอให้พี่ธารว่างแล้ว พี่ธารจะมานะ.. :m29:

หนมฝาก แท็ก #เสือปิง ในเฟส แล้ว ทวิต ด้วยนะคร่าาาา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและ คอมเม้นท์นะจ้ะ  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 06-02-2015 20:58:07

กลัวธารจะมาลองใจ จีบน้องปิง โดยไม่บอกว่าเป็นพี่ของพี่เสือ แต่มั่นใจ น้องปิงไม่วอกแวกแน่ ๆ ใช่ไหม?? :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 06-02-2015 20:59:30

กอดน้องหน่อย ป้อนน้องหน่อย โอ๊ยยยยยย อิน้องปิงคะ จะอ้อนไปไหน
พี่เสือก็ทำให้ทุกอย่างนะ ทำไป ด่าไป ตามคอนเซ็ปต์ 555

มีมาม่าออกมาหน่อยๆแล้ว
รอกันไป สิ่งที่เสือไม่อยากให้เกิด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 06-02-2015 21:03:37

งวดนี้เทใจให้เสือเลยค่ะ

อ้างถึง

มันเป็นเมียกู มันเป็นยังไงกูรู้ดีที่สุด ไม่ต้องให้คนอื่นแบบมึง มาสอนหรอก "

ชอบมากๆเลย ชอบที่จัดการกับมิตาได้เด็ดขาดมากๆ คือเสือไม่ได้โง่ เพียงแต่ไม่พูดเฉยๆ
เดาเอาว่าธารเป็นแฟนคนแรกของปิง แล้วทุกอย่างก็เกิดขึ้นมาจากคนๆนี้
อ่านที่ปิงอธิบายแฟนเก่านี้เ-ี้ยมาก แค่อ่านที่ธารมันพูด มันออกตัวเป็นผู้ถูกกระทำอย่างเต็มที่
ปวดตับรอแล้วค่ะตอนต่อไป

กลัวความหน่วงนี่แหละ  อย่าหน่วงมากเด้อ
แค่จากรักที่ต้องเลือกก็หน่วงจนปวดตับเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 06-02-2015 21:06:32

อื้อหือ...ก่อนน้านี้มันก็หน่วงอยู่นะ
ไม่ต้องหน่วงแล้วก็ได้...ขอหวานๆมั้งดีกว่านะ
อ่านตอนโล่ง(ใจ)ๆได้แปปๆ จะเข้าโหมดหน่วง(อีกแล้วเร๊อะ) :a5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: AuyAaiz ที่ 06-02-2015 21:11:12

ฮาตรง ไปขี้ เจ็บขี้  555  :laugh:
เเต่ เจ็บขี้ นิมันทะเเม่งๆนะ  ปวดขี้ป่ะนาย ฮุฮุ :m13:
ว่าพี่ธารนิ ใช่คนที่ปิงเคยพูดถึงป่ะ เคยมีอดีตกับปิงอ่ะ :m28:
ถ้าใช่ หวังว่าพี่เสือจะยังเชื่อใจน้องปิงนะ :m5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 06-02-2015 21:11:50

อยากจะคว่ำหม้อมันซะตั้งแต่ตอนนี้เลย  :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: chaotic69 ที่ 06-02-2015 21:14:25

ง่า  หวานๆอ้อนๆกันแบบนี้ก็ดีอยู่แล้วนาาา  /ส่งสายตาอ้อนวอน  (>.<)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 06-02-2015 21:33:05

พี่เสือหนักแน่นหน่อยก็แล้วกันนะ :mc4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 06-02-2015 21:40:14

เสือน่ารัก ดูแลปิงดีมากขนาดนี้ เท่าที่คนแบบเสือจะทำได้ มันน่ารักตรงนี้นี่แหละ :impress2:
ปิงป่วยแล้วก็อ้อนเยอะนะ หายป่วยไวๆนะ พี่เสือจะได้พาน้อวปิงไปเที่ยว

เซ็งยัยมิตาจริงๆ แต่ดีที่เสือเป็นคนเด็ดขาด และรู้ทันนิสัยมอตา อย่ามายุ่งอีกนะ :angry2:
พี่ธารมาเมื่อไรคงหน่วงมากสินะ เตรียมพร้อมรับมือ แต่อยากให้เสือยึดมั่นในคำตัวเองที่ว่า
เสือรู้จักปิงดีที่สุดว่าเปผ็นคนยังไง ถ้าได้ฟังอะไรก็ให้ถามปิงก่อนด้วยนะเสือนะ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 06-02-2015 21:42:18

ให้เสือปิงได้พัฒนาความรู้สึกให้ลึกซึ้งบ้างเถอะ 


เอือมชะนีแบบมิตามาก  คือ ก็ตัวร้ายแหละ แต่แหลแบบจิตใจไม่ปกติอย่างแรง คนเราลองโกหกได้ขนาดนี้ สภาพจิตใจไม่ปกติมาก
หรือจริงๆ นางผิดปกติทางจิต?

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 06-02-2015 21:42:39

อีมิตา.  เด้ยวจะโดน. ว่าแต่พี่ธารนี้มาแบบน่ากลัวอะ.  จะมาสร้างความร้าวฉานให้เสือกะปิงแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-02-2015 22:16:44

มัันกำลังจะมา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 06-02-2015 22:27:57

ไหนๆ คนอ่านคนไหนบอกไม่หน่วง อยากได้หน่วงๆ มานี่เลย มาๆ เจ้ขอไม้เรียวตีตรูดหน่อยซิ กรี้ดดดดด เจ้ไม่ชอบหน่วงๆค่ะ T^T

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 06-02-2015 22:40:21

คนเค้ารักกันดีๆจะตีกันเพราะพวกชอบเสือกเนี่ยแหละ :(

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: patchamai28 ที่ 06-02-2015 22:46:44

อย่าหน่วงมากน้าเค้าไม่ชอบเลย หุหุ :mew2: :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 06-02-2015 22:57:26

หน่วงเพื่อ!!!!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 06-02-2015 23:39:20

พี่ธารขี้เสือกมาก มาทำไมเนี่ยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 07-02-2015 00:13:01

หวังว่าต่อไปพี่เสือคงไม่คิดแบบที่คนอื่นเขาคิดกันนะ รักษาคำพูดด้วยนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 07-02-2015 00:51:22

มิตานี่ทำไมเลวนัก นังเลว นี่ด่าไม่ถูก เสือว่าขนาดนั้นนางก็ยังด้าน เชื่อเถอะ
น้องปิงอ้อนมากๆๆๆ น้องๆ พี่ๆ น่ารักง่ะ ตอนเสือไปซื้อแผ่นเจลมาให้น่ารักเว่อร์ ตอนติดให้อีก กรี๊ดๆๆ
พระเอกเรตติ้งพุ่งกระฉูดเลยนะช่วงนี้

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 07-02-2015 01:09:59

พี่เสือดูเป็นพระเอ๊กกกก พระเอกขึ้นมาทันที 55555
กลัวธารมาแล้วจะหน่วงแบบจริงจัง นี่กลัวจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 07-02-2015 01:41:16

มิตามันน่านักกกกก  :oo1: :m16:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 07-02-2015 01:46:39

เบื่อชะนีจริงๆ #ทีมปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 07-02-2015 04:13:19

ไม่ใช่ว่าพี่ธารคือกิ๊กเก่านะ
ไม่งั้นงานเข้าของแท้แน่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 07-02-2015 07:17:06

 :katai4: :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: Au_y ที่ 07-02-2015 16:16:46

ธาร จะใช่รักครั้งแรกของปิงตอนม.4มั้ยน๊า
ไม่อยากดราม่าเลย
มาต่อไวๆนะ
รอ ร้อ รอ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 07-02-2015 22:40:27

ชะนีนี่ก็กัดไปปล่อยหรอห่ะ  :beat:
ที่จิงแล้วคนที่เลวอาจจะเป็นแกก็ได้นะธาร  :z6:
รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 08-02-2015 00:13:13

อิยัยอามิตาพุตนี่ต้องการอะไรจากสังคม ไหนตอบ เดี๋ยวแม่ตบหมกส้วมเลย จัดซักทีดีไหมย๊ะ
เดี๋ยวแม่ราดด้วยคาลามายจะได้หายคัน!! อารมณ์เสือปิงกำลังมา อิบ้าพี่ธารจะมาไม ว่างหรอย๊ะ
ไม่ต้องมาเลย ไม่เชิญนะ เดี๋ยวดีดติ่งหูเลย  :katai1: หนูเป็นคนนึงที่ไม่ชอบความหน่วง ไม่ชอบเลยนะ
แล้วเสือปิงกำลังน่ารักเลยอ่า โถ่...อิยัยอามิตาพุตกับอิพี่ธารโผล่มาปูความหน่วงซะงั้น :z10:
แต่ว่าตอนนี้น่ารักจังเลย พี่เสือน่ารักจังเลยอ่าาา  :hao7:
แหม่ๆๆๆๆๆๆ ตอนนี้ก็มีประโยคเด็ดมาอีกแล้วนะจ๊ะตะเอง ว่าด้วยเรื่องการโฆษณา
ประโยคเด็ดของพี่เสือ “ ติดแน่นลดไข้ใช้ได้ทันที " อิฉันขำเจ้าค่าาาา 5555555555555555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 08-02-2015 13:55:31

แล้วที่เคยทำให้ปิงต้องเจ็บปวดกับอดีตจะรับผิดชอบยังไงเรืองในอดีตยังไม่แก้ไขยังจะมาทำร้ายปัจจุบันขอปิงอีก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 08-02-2015 13:58:33

เสืออาจจะรู้แล้วก็ได้มั้ง ว่าธารเป็นแฟนเก่าปิง
ถึงได้ไม่อยากให้มาเจอ(ก็เดากันไป)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 08-02-2015 14:23:09

ปิงๆขี้อ้อนจังงงง  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 30 // 6.2.58} #หน้า 32
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-02-2015 00:11:21

งะ จะเป้นเรื่องมั้ยนี่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 13-02-2015 20:36:05

ตอนที่ 31

“ เหนื่อยชะมัด " ผมบ่นออกมากับตัวเองเบาๆ ตอนที่เปิดประตูเข้าไปในห้อง ผมพบว่า มันไม่ได้ล็อค " เมื่อเช้ากูก็ว่ากูล็อคแล้วนะ " เดินย่องเข้าไปด้านในผมหยิบเอาร่มที่ตั้งอยู่หน้าประตูเดินเข้าไปด้านในช้าๆ ภายในห้องที่เงียบสนิทผมมองซ้ายดูขวา ก่อนเสียงประตูที่เปิดออกจะทำให้ใจหายวาบ จนแทบจะหยุดหายใจ

“ อ้าว กลับมาแล้วเหรอ "

“ ไอ้อิฐ " ผมว่าเสียงสั่นตอนที่มองมัน เดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวที่พันช่วงล่าง พร้อมกับหยดน้ำที่พรมไปทั้งตัว ผมถอนหายใจ

“ เป็นอะไร แล้วนั่นจะเอาร่มไปไหน "

“ ก็เอามา " ผมมองไปรอบๆ กำลังหาข้ออ้างอะไรดีๆ  " อื้ม หยิบติดมือมาเฉยๆ "

“ เหรอ " เสียงติดตลกของมันเอ่ยขึ้น ผมมองต่ำลงไปที่กล้ามท้องของมัน แอบกลืนน้ำลายนิดหน่อยก่อนจะมองไปทางอื่น " แล้วพรีเซ็นต์งานเป็นไง "

“ ก็ดีละมั้ง มันก็ต้องดีอยู่แล้วเหละ  " ก็อย่างที่พูด มันต้องดีอยู่แล้วเหละ ปิงมันเป็นคนเก่งพูดตามตรงกลุ่มเรามีมันเหมือนเป็นหัวเรือใหญ่ เวลาทำงานกลุ่มก็ได้ดีทุกครั้ง เพราะมันเป็นคนเจ้าความคิด " เพื่อนกูทุ่มทำงานนี้จนป่วยเลย มันจะไม่ดีได้ไง "

“ เพื่อนมึงป่วย คนไหนล่ะ "

“ อื้ม คนชื่อปิง ที่กูเคยเล่าว่าหนุ่มๆจีบมันเยอะแยะไง มันทำงานหนักจนป่วยไปเลย " ผมเดินเอาร่มมาเก็บไว้ที่เดิม ตอนที่มองกลับไปหามันที่นิ่งอยู่ผมก็ถาม " แล้วทำไมมึงมาอยู่ที่นี่ได้ "

“ วันนี้กลับเร็วก็เลย เอากุญแจสำรองของมึงไขเข้ามา ตัวเองก็เป็นคนบอกกูเองไม่ใช่เหรอเมื่อเช้านะ ว่าถ้ากลับมาก่อน ก็ให้เข้ามาได้เลย " มันเดินเข้ามาใกล้ ยื่นมือมากอดคอผมไว้ก่อนจะก้มลงเอาแก้มของมันมาซบลงมาบนแก้มผม " ขี้ลืมจังนะ "

“ ปล่อยน่า เปียก " เอียงหน้าหันไปทางอื่น เสียงหัวเราะที่ดังข้างๆหู ผมถอนหายใจ " พรุ่งนี้กูหยุด ไปเที่ยวกันมั้ย "

“ เที่ยวไหน "

“ อยากไปไหนล่ะ "

“ ไม่มี " ผมบอกมันไปแบบนั้น ก่อนจะทำท่าคิด ที่ที่อยากไปเหรอว่ะ

“ เดทแรก ..มึงไม่เคยคิดเลยเหรอ ว่าอยากจะไปไหน "

“ เดทแรก " ผมทวนเสียง ก่อนหน้าของผมจนร้อนขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ กัดปากตัวเองเบาๆผมดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของมัน " เดทแรกเชี้ยอะไร ไม่เห็นรู้เรื่อง "

“ อย่ามาทำซึนน่า " มันแซว

“ ซึนเหี้ยอะไรของมึงเล่า " ผมหันหน้าไปทางอื่น อิฐก็หัวเราะ

“ อยากไปไหน "

“ ไม่อยากไป "

“ แน่ใจนะ " คนตัวสูงหันมาถาม ผมก็เงียบไป " ไม่อยากไปไหนแน่นะ "

“ ก็... จริงๆ ไปไหนก็ได้ " หันมองหน้ามันที่ทำท่าคิด ใจจริงๆของผม อยากจะบอกมันว่า ' ไปไหนก็ได้ ถ้ามีมึงอยู่ กูก็คงอยากจะไปทุกๆที่ '

“ สยามดีมั้ย ก็ถ้าเกิดมึงเกิดงอนกูแบบวันนั้นอีก มึงจะได้ขึ้นบีทีเอสกลับได้ ถ้าไปต่างจังหวัดเดี๋ยวมึงหลง "

“ ไอ้สัด "

“ คุยกันอยู่ดีๆ มึงก็เปิดประตูรถออกไป กูนี่ใจหายวาบเลย "

“ เลิกพูดเรื่องนั้นน่า เงียบปากไปเลย "  เอามือปิดปากมันไว้อีกคนก็หัวเราะชอบใจ

“ ตกลงไปไหนกันดี "

“ อยากไปดูหนัง "

“ งั้นก็เซ็นเวิลล์แล้วกัน " พยักหน้าอีกคน อิฐก็ยื่นมือมาขยี้หัว " อยากจะกินอะไรก็คิดไว้เลยนะ "

“ ให้มึงนั่นเหละคิด "  ผมหันไปบอกมัน ไอ้อิฐหายเข้าไปในห้องแล้วตอนที่เดินตามเข้าไป ผมต้องตะลึงงันอยู่หน้าประตูอยู่หลายนาที " นี่มัน เหี้ยอะไรกันวะ "

กองเสื้อหลายกระเป๋าที่ไม่ใช่ของผม กองอยู่บนพื้นในส่วนของห้องแต่งตัว ผมมองไอ้อิฐที่หันมายิ้มก่อนจะตอบเต็มเสียง " ของกูเอง "

“ แล้วมึงเอามาทำไม "

“ ก็กูย้ายมาอยู่กับมึงไง "

“ กับกู "

“ ทำไม กูย้ายมาอยู่กับแฟนกูไม่ได้เหรอ หรือมึงไม่โอเค " สายตาคมที่จ้องมา ผมเงียบไปทันทีเหมือนคนพูดอะไรไม่ออก ก็จะให้กูบอกออกไปได้ไงว่ะว่าเชิญอยู่ได้ตามสบายเลยนะครับ

“ ไม้แขวนเสื้อพอรึเปล่า ถ้าไม่พออยู่ตรงตู้สุดท้ายนะ เสื้อผ้าใส่ได้ตู้เดียวคือตู้สุดท้าย ที่เหลือของกู "

“ ครับผม "

“ แขวนให้เรียบร้อยเลยนะมึง เร็วๆด้วย "

“ ถ้าจะให้เร็วๆ ต้องมาช่วยแล้วเเหละ เพราะของกูมันเยอะ "

“ ขี้เกียจเว้ย ทำเองดิ "

“ แล้วของพวกนี้มึงจะให้กูไว้ไหน " ผมหันไปมองของที่มันถาม เป็นพวกกางเกงในหลายตัวที่อยู่ในถุง

“ ก็มันมีลิ้นชักอยู่ในตู้ "

“ ตรงไหนวะ " อิฐหันไปมองมันก็ตั้งอยู่ในตู้แต่คนเจ้าเล่ห์ก็ทำเป็นไม่เห็น

“ มึงไม่เห็นจริงๆ หรือจะแกล้งกวนตีนกู " เดินข้าไปใกล้มันตอนที่หยิบชั้นวางให้มัน อิฐก็ยิ้ม " งั้นก็ฝากจัดหน่อย "

“ ให้กูจัดกางเกงในให้มึงเนี้ยอะนะ ไอ้บ้า "

“ แล้วมันแปลกตรงไหน แค่จัดกางเกงในใส่ตู้ให้แฟน "

“ ชอบพูดคำนี้อยู่เรื่อยเลย " ผมบ่น มือหนาของคนที่ยืนข้างๆก็ยื่นเข้ามากอดเอว

“ ทำไม ไม่ชอบ "

“ เออ ไม่ชอบ " ก็เพราะว่ามันทำให้กูหน้าแดงแบบนี้ไงเลยไม่ชอบ คำพูดที่ทำให้ใจเต้นแรง เกลียดมึงจริงๆ ที่ทำให้กูเขินอยู่ได้ ไอ้คนนิสัยไม่ดี

“ แต่กูชอบพูดนะ " หน้าที่ก้มลงมาใกล้ มือข้างที่กอดเอวยื่นขึ้นมาจับที่ผมก่อนจะลูบเบาๆ " เพราะเวลาที่พูดทีไร หน้ามึงจะแดง .. ตรงนี้นะ " เอานิ้วมาเกลี่ยแก้มผมเบาๆ " แก้มแดงๆ น่ารักดี "

“ ยุ่งน่า จัดของไปเลยไป "

“ มึงก็จัดกางเกงในกูไปเลยไป " มันว่าผมก็ถอนหายใจก่อนจะหันมาจัดสิ่งที่มันบอก ก็แค่กางเกงในกูก็ใส่ แล้วทำไมต้องหน้าแดงด้วยว่ะ

“ หน้าแดงนะ "

“ เงียบไปเลย " จัดการจัดกางเกงในให้มันเรียบร้อย แล้วเอาเสื้อผ้าของมันขึ้นมาแขวน " สรุปว่ากุต้องจัดการให้มึง หมดเลยสินะ "

“ ก็ถูกแล้ว นั่นหน้าที่แฟน "

“ คิดว่ากูจะทำให้มึงฟรีๆ รึไง "

“ อยากได้อะไรเป็นของตอบแทนดีละ " อิฐที่เดินเข้ามาใกล้ มันแขวนเสื้อผ้าที่เหลืออยู่

“ อาหารหรูที่สุดในกรุงเทพ หนึ่งมื้อ "

“ มากไปแล้วมั้ง "

“ งั้นเอาเป็นเหล้าแพงๆสักขวด แล้วกูจะกินคนเดียว "

“ สูตรเหล้ากูก็แพงนะ " มันหันมาหาผม " หรือว่ากูจะคิดสูตรเหล้าไว้เพื่อมึงดี "

“ เพื่อกู "

“ เป็นเหล้าที่ไม่ต้องอ่อนมาก กินได้เรื่อยๆ แต่กินเยอะๆก็เมา "

“ มึงนี่ก็พยายามจะทำให้กูเมาจริงๆเลยนะ " ผมว่า  อีกคนก็หัวเราะ

“ ก็เวลามึงเมาแล้วน่ารัก เซ็กซี่ด้วยนะ มีอ้อน มียั่ว แฟนทำแบบนั้น ไม่ชอบก็บ้าแล้ว "

“ เลิกพูดน่า มึงนี่เป็นเหี้ยอะไร ถึงชอบพูดอะไรไม่รู้เรื่องตลอด "

“ เขินละสิท่า " คนตัวสูงเข้ามากอดผมไว้ ผมหัวเราะเยาะอยู่ข้างๆหู

“ เออ! หน้ากูแดงหมดแล้ว เห็นมั้ย ไอ้เหี้ย หายใจไม่ออกเว้ย ตื่นเต้น หยุดเลย ไอ้บ้า นิสัยเสีย!! ชอบแกล้งกูเรื่อยเลย " ผมผลักออกไป เสียงหัวเราะที่ดังไล่หลัง อดยิ้มไม่ได้เลยก็จริง แต่แบบนี้มันก็เกินไปหน่อย 

“ น่ารักจังเลยน้า "

“ พอได้แล้ว เชี้ย " ยกมือขึ้นกุมหัวใจตัวเอง ผมบีบมันแน่นอยู่แบบนั้น สมองผมบอกมัน ' ช่วยเต้นเบาลงกว่านี้หน่อย เดี๋ยวก็ไม่ไหวเอาหรอก ถ้าเกิดอกหักอีก มึงจะแย่เอานะ '

ประสบการณ์ของอดีตที่เจ็บปวด สอนให้ ระวังตัวในอนาคตเสมอ
แต่ผมคงลืมไปว่า นั่น..คงใช้ไม่ได้ ถ้าเป็นความรัก 
.............................................

ตอนสายของวันที่ไม่มีเรียนแทนที่จะได้นอนยืดตัวยึดที่นอนทั้งวัน กลับกลายเป็นว่าผมต้องฝืนตัวเองลุกขึ้นมาจากเตียงเพียงเพราะนัดที่ติดค้างกับใครอีกคนเอาไว้  ทั้งๆที่เมื่อวานก็เข้านอนเร็ว แต่ทำไมมันถึงรู้สึกอยากจะนอนอีกวะ " อยากจะนอนต่อ "

“ ทั้งๆที่เมื่อวานมึงก็นอนเร็วนะ "

“ ก็มะรือกูไม่ได้นอนทั้งคืน  เมื่อวานนอนเต็มอิ่มก็จริง แต่คิดว่าคงไม่ช่วยเท่าไหร่ " ปรับเบาะที่นั่งลงนอนยาว ผมถอนหายใจออกมาอีกคนก็ยื่นมือมาลูบหัว " เปลี่ยนแผนจากดูหนัง แล้วกลับบ้านไปนอนกันเถอะ "

“ กูกลัวว่ามึงจะไม่ได้นอนนะ "

“ สัด " สบถใส่หน้ามันอีกคนก็หันมายิ้ม " แล้วมึงจะดูหนังเรื่องอะไร "

“ เรื่องที่มึงอยากดูแล้วกัน "

“ ทำไมกูต้องคิด "

“ กูตามใจมึง "

“ มึงไม่มีเรื่องที่อยากดูมากกว่า เลยเอามาให้กูคิดแทน "

“ ฉลาดจัง " ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่อิฐขับรถเข้าไปในห้าง ผมมองไปรอบๆวันนี้รถบนลานจอดไม่เยอะเหมือนทุกวัน อาจเพราะเป็นวันธรรมดา เราจอดรถใกล้กับประตูทางเข้าก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน

“ จะกินก่อนหรือว่าจะดูหนังก่อนดีล่ะ "

“ กินก่อน " หันไปตอบแบบไม่ต้องคิดนาน ตอนนี้หิวมากครับเหมือนจะกินหมูเข้าไปได้ทั้งตัว

“ งั้นจะกินอะไร "

“ จริงๆกูก็อยากจะกินมันหมดนั่นเหละ เพราะกูกำลังหิว "

“ มึงอยากจะกินอะไร "

“ ของที่มึงอยากจะกิน " ผมถอนหายใจออกมาตอนที่ยินคำพูดนี้

“ ช่วยมีความคิดเป็นของตัวเองหน่อยเถอะครับ "

“ งั้นก็ อยากจะกิน ไก่ทอดเกาหลี แล้วกัน " บอกออกมาแบบนั้น ผมก็นึกออกอยู่ร้านเดียว พยักหน้าเข้าใจสิ่งที่มันพูด เราก็เดินไปที่ร้านโชคดีที่สุดคือ ไม่ต้องต่อคิว

“ โชคดีชะมัด ได้ที่นั่งตรงนี้ด้วย " เป็นที่นั่งหน้าเค้าเตอร์เครื่องดื่ม มันไม่อุดอู้ดีครับ  อิฐมองไปมามองก่อนจะหันมองผม

“ กูไม่เคยมากินเลย "

“ เรื่องจริง ? " ผมถามมันเสียงสูงอีกคนก็พยักหน้า " เออ มึงเพิ่งกลับมาจากเมืองนอกนี่นะ "

“ ดีจังเลยน้า ที่ได้มากินกับมึง "

“ เลิกพูดมากน่า " ผมว่าก่อนจะหันไปเรียกพนักงานมาสั่งอาหาร ผมสั่งอาหารแบบเมนูเด็ดๆของทางร้านตอนที่คืนเมนูหลังสั่งเสร็จผมก็หันไปเห็นอะไรสักอย่างที่กำลังคืบคลานอยู่บนกำแพงของร้าน ด้านหลังไอ้อิฐ  " อิฐ "

“ อะไร "

“ พ่อมึง อยู่ข้างหลัง " ผมชี้ไปข้างหลังมัน ร่างสูงที่เหลียวไปมองมันสบถพร้อมลุกเด้งทันทีจากที่นั่งก่อนจะมายืนข้างๆผม

“ เชี้ย!!! “

“ เวร นั่งลง เบาๆ คนเค้าหันมองหมดแล้ว " ดึงมันให้นั่งลงข้างๆ ตาไอ้อิฐยังคงมองไปที่ พ่อของมันที่ผมบอก ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ก็แค่แมลงสาปตัวเดียวที่เกาะอยู่กับกำแพงหินสีดำ

“ มึงก็สายตาดีจังนะ เสือกเห็นแม่งอีก "

“ กลัวเหรอ " ผมถามมันก็ ถอนหายใจออกมาแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร " กลัวสินะ ตัวออกจะโตกลัวแมงสาป "

“ ไม่ได้กลัว "

“ ไมไ่ด้กลัวก็กลับไปนั่งที่เดิมดิ มานั่งเบียดกูทำไม "

“ ก็อยากจะอยู่ใกล้ๆมึง " มันว่าอ้างๆ ผมหัวเราะ

“ เหรอ แต่มันประหลาดนะมึง มานั่งข้างกันแบบนี้ เค้าต้องนั่งตรงข้ามกันดิว่ะ "

“ มึงพูดมากน่า "

“ ไม่กลัวก็ไปนั่งดิ " คำท้าทายของผมหันไปบอกมัน ดูก็รู้ว่ามันกลัว ปากซีดๆบอกผมได้ดีว่า ผมแกล้งมันได้ถูกทางแล้ว อิฐลุกขึ้นยืนขาที่กำลังจะก้าวไปกล้าๆกลัวๆที่จะออกไปนั่งอีกครั้ง " แต่ถ้ามึงไปนั่งมันอาจจะปีนขึ้นหลังมึงแล้วก็เกาะอยู่อบบนั้น "

“ ไมไ่ด้กลัว แต่ไม่ไปล่ะ " มันนั่งลงที่เดิมข้างๆผม ถอนหายใจออกมา สายตาของมันมองไปที่ แมลงสาปที่ยังเกาะอยู่ไม่ไปไหน " เชี้ย นี่มันร้านอาหารประเภทไหนว่ะ มีไอ้ตัวเหี้ยนี่ได้ แสดงว่าด้านในครัวต้องสกปรกแน่ๆ " 

“ จะรอดเหรอ " ผมว่าเบาๆ ก่อนจะยื่นมือไปตบไหล่มัน " แต่นี่เหละมึง หลักฐานของความอร่อย "

“ คำพูดนี้กูคุ้นๆว่ะ เหมือนใครสักคนกูเคยบอกนะ "

“ เพื่อนกูบอกกูเองเหละ ฮ่าๆ " ผมยิ้มออก อาหารก็เสริมลงตรงหน้าเรา

“ รู้สึกไม่ค่อยอยากจะแดกแล้ววะ "

“ ถ้ามึงไม่แดก กูแดกเองได้นะ กูโอเค ไม่เป็นอะไร " ตักไก่ขึ้นกิน คนข้างๆก็มีท่าทีอิดออด " อื้ม อร่อยนะ อร่อยมากๆเลย " ผมมองมันที่กลืนน้ำลาย รู้ครับว่าอยากจะกินมาก แต่ก็คงไม่ค่อยอยากจะกินเท่าไหร่ ตักเอ็นข้อไก่ส่งให้มัน " อันนี้อะ อร่อยมากเลยนะ กูชอบกินมาก มึงต้องชอบแน่ๆ "

“ เหรอ "

“ อื้ม ไม่เป็นน่า อย่าคุณหนูนักเลยแดกๆไปเถอะ  ถ้ามึงเกิดท้องเสีย ก็ไม่ได้มีแค่มึงหรอก กูเองก็ด้วย  "

“ ตลก " มันว่าแบบนั้นก่อนจะกินไก่ที่ผมตักให้เข้าปากไป " อื้ม แม่งเป็นหลักฐานของความอร่อยจริงๆ "

“ กูบอกแล้วว่า อร่อย "
 
“ ถ้าวันนี้ไม่มีมึง รับรองว่า มื้อนี้กูคงไม่ได้กินหรอก "  คำพูดที่ไม่ได้ใส่ใจ มือของผมที่กำลังตัดชิ้นไก่ในจานหยุดลง อิฐหันมามองเหมือนเชิงถามว่ามีอะไร ผมส่ายหน้า

คำพูดที่เหมือนไม่ใส่ใจ แต่เหมือนบอกออกมาเลย เพราะมีผมอยู่  จะคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ย ว่ามันเห็นว่า ผมสำคัญ

   รอบหนังแนวแอคชั่นที่เราเลือกดู และผมขอปฎิเสธหนังเรื่อง 50 ท่าของคุณเกรย์นั่น ด้วยเหตุผลทางกายภาพของตัวเองแม้มันจะคะยั้นคะยอแค่ไหนก็ตาม

    อิฐเลือกที่นั่งฮันนีมูน ด้วยเหตุผลนั่งสบาย พอเถียงออกไปว่า เป็นเหตุผลที่ฟังมันไม่ขึ้น มันก็หันมาเถียงต่อแบบยิ้มๆว่า ' เดทแรกก็เหมือนฮันนีมูนนั่นเหละ ' กลับกลายเป็นว่า ผมเองที่เถียงต่อออกไปไม่ได้เลย แต่ความน่ารำคาญของข้างๆก็ไม่จบลงแค่นั้น

“ นี่ ที่นั่งมีตั้งเยอะแยะ มึงก็ช่วยขยับออกไปหน่อย " เสียงหัวเราะในคอของมันตอบกลับมา ตอนที่ผมพยายามผลักมันให้ห่างออกไปแต่ร่างนั้นก็ยังเข้าชิดอยู่ใกล้ๆ

“ อยากอยู่ใกล้ๆมึง "

“ มึงจะอยากอยู่ใกล้อะไร นักหนาว่ะ สัด "

“ หนาว "

“ หนาวพ่อง อย่ามาตลก ขยับออกไป หนังจะฉายแล้วมึง นี่มันหนังแอคชั่นนะมึง ไม่ใช่หน้าเรทอาร์ ไม่ต้องใกล้กูขนาดนี้ก็ได้ ขยับออกไป " ผมขยับตัวออกห่างจากมัน แต่มันก็ก้มลงมากระซิบ

" ก็บอกว่าให้ดูเรื่อง 50 ท่านั่น เราจะได้เอาไปปรับใช้กัน " อิฐหัวเราะก่อนจะดึงตัวเองพิงหลังกับโซฟานิ่งๆ  “ ดูหนังดีกว่าไม่แกล้งล่ะ เดี๋ยวมึงหนาวก็เข้ามาซุกกูเองล่ะ "

“ ฝัน "

“ บรรยากาศพาไปใครจะรู้ " มันทำท่าทางลอยหน้าลอยตา ผมส่ายหน้า หนังก็เริ่มฉาย แอคชั่นที่ไม่กุ๊กกิ๊กอะไรแต่มือนึงข้างๆก็ยื่นมาจับมือผมเอาไว้ ก่อนจะเอียงหน้าเข้ามากระซิบ " นั่งนิ่งๆนะกูกำลังสร้างบรรยากาศ "

“ กูจะดูหนัง " ผมว่า ยิ่งกูดูไม่รู้เรื่อง มึงก็ยิ่งกวนนะสัด

การกระทำรบกวนของมันหยุดลงผมที่นั่งดูหนังนิ่งๆก็หันไปมองที่กำลังตั้งใจดูหนังเต็มที่ ขยับตัวออกห่างเพราะนั่งเบียดกันมากไปผมมองมัน สลับกับดูหนัง อิฐก็หันมามอง

“ มีอะไร ปวดฉี่เหรอ "

“ เปล่า " ส่ายหน้าไปให้ ผมหันกลับมาดูหนังตามเดิม อาจเพราะเป็นหนังที่ดูแล้วไม่ค่อยเข้าใจ หรือเพราะไม่ได้ดูภาคต้นมาก็ไม่ทราบได้ แต่อากาศเย็นกับมืออุ่นๆที่จับผมไว้ รู้สึกตาเริ่มบรือลงอย่างไม่ทราบสาเหตุ ไม่นะ หนังสนุกอยากจะดูต่อแต่ว่า ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกหนังตาหนักขนาดนี้

“ ง่วงเหรอ "

“ เปล่า " ปากบอกออกไปแบบนั้น แต่ตาก็เริ่มหลับลงไปเรื่อยๆหัวของผมเอียงเข้าไปหามันจนซบกับอกอุ่นๆนั่น ผมรู้สึกมือของผมถูกปล่อยลงและแทนที่ด้วยการโดนโอบกอดไว้  ในตอนที่สติจะล่องลอยไปกับฝัน ผมได้แต่บอกตัวเองในตอนนั้นว่า ' กูว่ามันได้ผลนะ.. ทฤษฎีบรรยากาศมันพาไปของมันนะ  "


...........................................................
ก็น่าจะดูเรื่อง 50 ท่าของคุณเกรย์เค้านะ ฮ่าๆ
แต่เรื่องนี้แบบนี้ ไปให้ เสือปิงมาดูน่าจะโอเคกว่า
ส่ง อิฐไท แบบน่ารักๆ มาให้ก่อนวาเลนไทน์ที่กำลังจะมาถึงในวันพรุ่งนี้
วาเลนไทน์ปีนี้ หนมแต่ง ไว้สองตอนสั้นๆนะคร่า
มีของ #BTSสถานีรัก พาสเทมไฟ ( ลงในหน้านิยายบีทีเอสเด้อ ) ไปอ่านกันได้ลงวันเสาร์
ส่วนอีกตอนเป็นของ #เสือปิง ลงวันอาทิตย์
ยังไงก็ฝากด้วยนะคร่าาาาาาาาาาา

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
ในมีทวิต หรือเฟส ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าาาาาา  :mew2: :mew1:
 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 13-02-2015 20:53:50

ดูไปก็อาจจะซ้ำกับท่าที่ทำอยู่ก็ได้นะ  :haun4:
แฮปปี้วาเลนไทน์เดย์ล่วงหน้า 1 วัน ขอให้รักกันมากๆนะจ๊ะอิฐไท :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 13-02-2015 21:04:28

อิฐชอบแกล้งให้ไทเินจริงๆเลย

หวานกันเยอะๆน่ะ เราชอบบบ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 13-02-2015 21:06:43

ไทน่ารัก เป็นเด็กหนุ่มขี้อาย
เขินกับทุกคำพูดของอิฐ
อิฐก็ชอบแกล้งชอบหยอดไท
ให้ไทเขินตลอดๆ :impress2:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-02-2015 21:10:28

เดทกันเบาๆสบายๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: gupalz ที่ 13-02-2015 21:17:26

แต่ก็อยากให้ศึกษาเผื่อจะได้ท่าใส่ลูกเหล็กบ้าง 5555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 13-02-2015 21:23:35

นุ้งไทเคะซึนแห่งปี โหยหาความรัก แต่ก็กระดากอายที่จะยอมรับตรงๆ

อ่านๆดู นุ้งไทแอบน่าสงสารนะ นางระแวงกลัวความผิดหวังยังกะผ่านชีวิตมาสามสิบหนาว

แต่ยังไงซะก็อยากในไทไทของแจ้ สมหวังในความรักแบบไม่ต้องซดมาม่าต้มยำชามใหญ่

ขอแค่ไวไว ขี้เมาแห้งชามเล็กๆก็พอนะหนมมี่ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 13-02-2015 21:36:47

รักหนมจัง จ๊วบ~~~~~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 13-02-2015 21:48:49

ฉลองแต่งงานใหม่หราาาคู่นี้ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 13-02-2015 22:07:22

 :mew1: หวานรับวาเลนไทน์
เสียดาววันี้ไม่มีคู่พี่เสือกับน้องปิง...เค้าคิดถึงอ่ะ

แอบตะหงิดใจเล็กๆว่าแฟนเก่าของปิง(ต้นตอข่าวลือ)จะเป็นธารหรืออิฐหรือป่าวหนอ???

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 13-02-2015 23:31:51

ตอนนี้ขอรักกันก่อน

ตอนหน้าค่อยลุ้นใหม่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 13-02-2015 23:35:38

ว้ายๆๆๆโมเม้นนี้ อิฐพูดคำว่าแฟนจนติดปากเลยนะ
ทีแรกน่ะ ลีลา จะดูกันไปก่อน พอได้เท่านั้นแหละ แหมๆๆๆๆๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 14-02-2015 01:32:51

อิฐไทน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอให้น่ารักแบบนี้นานๆนะ ชอบค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 14-02-2015 05:53:49

คือฟินอ่ะเรื่องนี้  เลิฟๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 14-02-2015 07:04:16

เขิลอิฐ  :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 14-02-2015 14:55:16

น่ารักกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 14-02-2015 15:15:11

 :L1: :L1: :L1: หวานกันเบา ๆ แต่อยากให้จัดหนัก คู่เสือปิง  :L2: :L2: :3123: :3123:

ปล.ดีใจเนื้อเต้นจะได้เจอกะ พี่เทมกะหนูไฟ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 14-02-2015 16:19:25

 :impress2: อร้ายยย รักคู่นี้มุ้งมิ้งขั้นสิบ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 14-02-2015 16:48:48

หวังว่าอิฐจะไม่ทำให้ไทเสียใจอีกนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 15-02-2015 11:59:21

 :mew1: คิดถึงงงงงงง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 31 // 13.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 15-02-2015 20:22:05

ตอนพิเศษ วันวาเลนไทน์


“ พี่เสือ " เสียงน่ารำคาญปลุกอยู่ข้างหูตั้งแต่เช้า ผมหันหลังหนีเสียงนั่นแต่ก็พบว่าลำตัวอุ่นๆกลับก้มลงมากอดผมไว้แน่น " พี่เสือ "

“ รำคาญออกไป "

“ ลืมตาขึ้นมามองน้องก่อน " มันยังคงเรียกร้อง ผมถอนหายใจตอนที่ลืมตาขึ้นมามองมัน ปิงที่อยู่ในชุดมหาลัยกำลังยิ้มกว้าง

“ มีเหี้ยอะไรอีก "

“ ปากหมาจังน้า " มันยิ้ม " แต่วันนี้วันดี น้องจะให้อภัย แต่ทายมาสิ วันนี้วันอะไร "

“ วันเสาร์ " เป็นวันเสาร์ที่กูมีเรียนตอนบ่าย หลับตาลงนอนต่อแต่เหมือนว่านั่นไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้อง ปิงก็เลยยังไม่ยอมลุกไปไหน

“ ไม่ใช่เว้ย! แหกตาดู  " ชี้ไปที่ปฎิทิน ผมเอียงตัวหนี

“ ช่างแม่งเถอะ ถ้าไม่ใช่วันตายของพ่อมึงละก็  กูจะนอน "

“ เชี้ย  วันนี้ วันสำคัญนะ " มันบอกแบบนั้นด้วยเสียงอ่อนๆ ทุกอย่างเงียบไป จนผมต้องลืมตาขึ้นมองคนที่นั่งนิ่งๆอยู่บนตัวผมด้วยท่าทาง และ สีหน้าที่กำลังน้อยใจ

" วันเหี้ยอะไรอีก "

" วันแห่งความรัก " ตอนที่ฟังมันพูด ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะล้มตัวลงนอนต่อ

" ไร้สาระ "

" ไม่ไร้สาระนะ วันวาเลนไทน์นะเว้ยวันนี้อะ "

“ เออ ช่างมันเถอะ กูไม่สนวันอะไรแบบนั้นหรอก ไร้สาระ "

“ แต่กูสน " เสียงน้อยใจที่ได้ยิน มันน่ารำคาญก็จริง แต่นั่นก็ทำให้รู้สึกหงุดหงิดตัวเองขึ้นมาอีกแล้ว ทั้งที่น่าจะพูดอะไรสักหน่อยในความคิดก็คิดไว้แบบนั้น แต่กลับเอาแต่หลับตานอนนิ่งเหมือนไม่ใส่ใจมัน ปิงก้มลงมาหอมแก้มผม " กูไปเรียนละ "

   น้ำหนักตัวที่ลุกขึ้นจากตัว มันเดินลงจากเตียงก่อนเสียงบ่นเบาๆจะดังตามรอยเท้าที่เดินออกไป " แฟนส้นตีน วันวาเลนไทน์แท้ๆ จะทำอะไรให้กูยิ้มสักหน่อยก็ไมได้ Kเอ้ย เสียอารมณ์ "  ผมแอบยิ้ม ทั้งๆที่ตอนนั้นหลับตาลง แต่ในสมองก็แอบคิด

“ แล้วคนอย่างกู จะทำอะไรดีวะ "

   มหาวิทยาลัยในช่วงเย็นของการเรียนชดเชย ที่อาจารย์ขอหยุดไปเมื่ออาทิตย์ก่อน ผมนั่งรอเข้าเรียนอยู่ที่หน้าคณะ ทุกคนต่างพูดเรื่องดอกไม้ในวันวาเลนไทน์แต่ไม่ใช่ผมที่ได้แต่มองของพวกนั้นเงียบๆ

“ เทม มึงให้อะไรไอ้ไฟวะ ปีนี้ " ไอ้นิวถามเพื่อนมัน ไอ้เทมยักไหล่ก่อนจะส่ายหน้า

“ ไม่ได้ให้ "

“ ตอแหล " มันชี้หน้าเพื่อนก่อนจะเดินมานั่งใกล้ๆ " ไม่มีทางที่มึงจะไม่ให้ วันก่อนยังบอกกูไอ้ไฟบ่นว่าอยากได้นาฬิกา "

“ วันก่อนกับวันนี้มันไม่เหมือนกันนี่หว่า " เทมว่าสั้นๆ มันหันไปทางอื่น " มึงถามไอ้เสือดิ "

“ กูไม่ได้ซื้อ "

“ ทำไมวะ ทะเลาะกันเหรอ "

“ เปล่า ไร้สาระเลยไม่ซื้อ " ผมบอกแบบนั้นทุกคนก็เงียบไปเหลือแต่ไอ้เท่คนเดียวที่ขยับตัวเข้ามาหา " มีเชี้ยอะไร "

“ ซื้อให้มันเถอะน่า สักดอกก็ยังดี "

“ แค่นั้น ยังมีไม่พออีกเหรอวะ ส่วนตัวมันก็มีหลายดอกอยู่นะ "

“ ไม่ใช่แบบนั้นสิครับ ดอกไม้จริงๆ ดอกกุหลาบสีแดงสวยๆ ให้เมียมึง "

“ ไร้สาระ " ซื้อไปก็เหี่ยว ทิ้ง  เปลืองเงิน

“ มันไม่ไร้สาระ สำหรับคนที่มึงรัก แล้วเค้าก็รักมึงหรอก มันเป็นการแสดงความรัก " มือที่ยื่นมาตบไหล่ ผมที่ถอนหายใจไม่ใส่ใจอะไรทั้งนั้น  ผมลุกขึ้นยืนเตรียมตัวขึ้นไปเรียนก่อนจะเจอเข้ากับใครบางคนที่เดินถือดอกไม้ช่อโตเข้ามาให้

“ เสือ " เสียงเรียกหวานๆของเธอ ผมเหลือบมองหน้า มิตาที่กำลังยิ้มเขิน " สุขสันต์วันวาเลนไทน์ค่ะ "

“ อื้ม " ไม่ได้ยื่นมือไปรับ ได้แต่พยักหน้าก่อนจะเบี่ยงตัวเองออกมา มิตาก้าวเดินตามผมมา

“ เสือ "

“ อะไรอีก " ผมหันไปมอง

“ ดอกไม้ " เธอยื่นมาให้ ดอกไม้ที่โดนยัดใส่มือผมไม่ได้เอื้อมมือไปจับเลย แม้มันจะกำลังยัดเยียดมาให้ " รับไว้หน่อยสิค่ะ คนอุตส่าห์ให้นะ "

“ ไม่ได้อยากได้  ซื้อมาให้ทำไม "

“ ก็ วันนี้มันวันวาเลนไทน์ ก็ต้องซื้อดอกไม้ให้คนที่รักสิ "

“ แต่กูไม่ได้รัก เพราะงั้นกูก็ไม่รับ จบนะ " เดินห่างออกจากเธอ ผมได้ยินเสียงของไอ้เท่ที่เดินไปรับหน้าให้ เหมือนอย่างทุกที มันมักจะรับของที่อื่นให้ผมแล้วพูดจาเชิงที่ว่า ผมเป็นคนขี้อาย ไม่กล้ารับของอะไรแบบนี้ มันจะจัดการให้ มันจะเอาไปให้ผมเอง  แต่สุดท้ายก็ไม่เคยถึงหรอก มันก็อาไปส่งต่อให้สาวคนอื่นของมันตลอด

“ มึงนี่ก็แรงกับมิตาเสมอเลยนะ " เทมทัก แต่ผมก็ไม่ได้สนใจเสียงของมัน  " แล้วตกลงจะไม่ให้จริงๆเหรอ ดอกไม้กับไอ้ปิงนะ "

“ อื้ม " จริงๆ ก็แค่ไม่รู้จะเอาไปให้ยังไง ทำหน้าตาแบบไหน ตอนที่ยื่นให้ ใช้ข้ออ้างอะไร ตอนที่คิดอะไรแบบนั้นไม่ออกก็เลยตัดสินใจว่า ไม่ให้มันซะก็สิ้นเรื่อง

“ แต่กูว่า ถ้ามึงให้ มันต้องดีใจนะ คนบางคนปากบอกว่าไม่อยากได้ แต่จริงๆก็กำลังคอยอยู่ "

“ กูไม่คิดว่ามึงจะพูดถึงไอ้ปิงนะ " ผมหันไปบอกมัน " เลิกคราสแล้วไปซื้อของให้แฟนมึงเถอะ ปากบอกว่าไม่อยากซื้อ แต่ก็อยากซื้อไม่ใช่รึไง "

“ หึ " เทมยกยิ้ม เราก้าวเข้าไปในลิฟท์พร้อมกัน

“ ปกติคนทั่วไปอยากได้อะไรกันวะ "

“ ก็ต้องดอกไม้สิ วาเลนไทน์ก็ต้องดอกไม้ อย่างไอ้ปิงนี่  ต้องดอกกุหลาบสีแดง "

“ ของมึงให้กันตลอดเลยเหรอ "

“ ก็นะ ถึงไอ้ไฟเป็นประเภท ปากบอกว่าไม่อยากได้ก็เถอะ "

“ รู้ใจดีกันจังเลยนะ มึงกับแฟนน่ะ "

“ ก็แฟนกู กูก็ต้องรู้สิ " บางทีมันจะรู้ตัวรึเปล่า ว่าตัวมันเป็นพวกบ้าแฟนเข้าขั้นโคม่าไปแล้ว แต่ก็ยอมรับ แฟนมันหน้าตาดีไม่หลงก็แปลกแล้ว

“ เวลาพูดถึงแฟน เลิกทำหน้ายิ้มแบบนั้นสักทีเถอะว่ะ กูสยอง "

“ บอกตัวเองเถอะ " เทมบอกแบบนั้น มันตบไหล่เบาๆ ก่อนจะเดินออกจะลิฟท์เข้าไปในห้องเรียน

   ชั่วโมงการบรรยายที่น่าเบื่อ สมองของผมไม่ได้สั่งให้รับฟังสิ่งที่ต้องฟัง แต่กลับสั่งให้คิดเรื่องบางเรื่องที่สำคัญกว่านั้น ข้ออ้างที่จะพูด กับของที่จะให้

“ เสือ เป็นเหี้ยอะไร "

“ เสือก " ตอบไอ้เท่สั้นๆ มันก็ถอนหายใจ

“ คิดเหี้ยอะไรอยู่ กูช่วยคิด " ผมไม่ได้ตอบ แต่คนรู้มากก็รู้ได้โดยไม่ต้องบอกอะไรสักอย่าง " กำลังคิดว่าจะซื้ออะไรให้ไอ้ปิงเป็นของขวัญสินะ "

“ เปล่า " โกหกมันไป แต่เพื่อนสนิทคนนี้ก็ยิ้ม

“ ตอแหล กูรู้ว่ากำลังคิดไอ้สัด " มันว่า " ดอกไม้สิ วาเลนไทน์ก็ต้องดอกไม้ทั้งนั้น แต่ถ้ามึงคิดว่าเมียมึงนี่ ดอกพอแล้ว ก็ช็อคโกเล็ต "

“ ไม่อยากซื้อสักอย่าง "

“ กูว่า ถ้าเมียมึงได้ดอกไม้จากมึง แม่งต้องวิ่งเข้ามากอดแล้วก็จูบมึงรัวๆ ถอดเสื้อผ้า จับมึงเอาแน่ๆ เพราะเมียมึงแซ่บ "

“ ก็ไม่ถึงขนาดนั้น " ในสายตาของพวกมึง ปิงแม่งเป็นคนยังไงกันแน่ กูอยากรู้ " เลิกพูดถึงมันแบบนั้น กูไม่ชอบ ถ้าอยากพูด ไปพูดกับคนอื่น "

“ ครับ พี่ครับ โทษทีปากมันพาไป " เท่ตอบ มันก้มหน้าขอโทษผม  " คือจริงๆจะหมายความว่า มันคงจะดีใจมาก จนวิ่งเข้ามากอดมึง " ถ้าเป็นแบบนั้นก็คิดภาพออกอยู่ว่าจะเป็นยังไง คนตัวขาวที่วิ่งเข้ามาแล้วกอดผมแน่น จมูกรั้นๆหอมแก้มผมตอนที่กำลังดีใจ พอคิดถึงภาพนั้นก็รู้สึกว่าตัวเอง ต้องทำอะไรสักอย่าง ผมหันไปถามเท่

“ ดอกกุหลาบสวยๆ ที่ไหนขายบ้างวะ "

ปากคลองตลาด ไอ้เท่บอกแบบนั้น แต่มันเป็นสถานที่ โคตรไกล และ ก็ไม่อยากจะไปไกลขนาดนั้น ผมตัดสินใจจบลงที่ห้างใกล้มหาลัย ร้านดอกไม้ที่มีคนเยอะแยะ ผมมองไปรอบๆอย่างไม่รู้จะถามใคร เจ้าของร้านที่กำลังวุ่นวายได้แต่ถอนหายใจตอนที่หันไปมองเธอ ที่ก็หันมาสบตากับผมพอดี

“ เชิญเลือกได้ตามสบายเลยนะคะ อยากได้ดอกไม้แบบไหน " เหลือบไปมองทางอื่น ตอนที่เธอถาม ทำเหมือนคนที่ไม่ได้ซื้อแค่มาดูเฉยๆ " อยากได้ดอกไม้แบบไหนคะ "

“ ไม่ได้มาซื้อเองครับ " ผมตอบออกไป เจ้าของร้านก็ทำหน้านิ่งนิดหน่อยก่อนจะยิ้ม " คือ เพื่อนฝากมาซื้อ "

“ อ๋อค่ะ แล้วเพื่อนอยากได้ดอกไม้แบบไหนคะ "

“ ก็ดอกกุหลาบสีแดง ดอกนึงครับ "

“ เอาดอกแบบไหนค่ะ แบบดอกธรรมดา หรือว่า ดอกใหญ่ " มีหลายราคา ตั้งแต่ถูกยันแพงมาก ทั้งๆที่มันก็แค่ดอกไม้ดอกเดียว

“ ดอกเดียว เอาแบบดอกใหญ่ "

“ อยากจะให้ห่อแบบไหนคะ "

“ ธรรมดาครับ "

“ รอสักครู่นะคะ " เธอว่าแบบนั้น  ตอนที่กำลังจะเดินเข้าไปด้านในเพื่อจัดดอกไม้ให้ผม ดอกไม้ซื้อแล้ว คราวนี้ก็เหลือแต่ข้ออ้างที่จะพูดตอนที่มอบให้ แต่ตอนที่กำลังใช้คำคิดอยู่นั่น เสียงคุ้นๆก็เรียกผม

“ เสือ " ผมหันไปตามเสียง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า มันจะมายืนอยู่ตรงนั้น ไอ้ปิงกับเพื่อนที่กำลังมีความสุขกับไอศกรีมในมือ ผมถอนหายใจ " ทำอะไรอะ " มันยิ้มกว้างก่อนจะเดินเข้ามา ดูก็รู้ วันวาเลนไทน์แล้วตัวผมก็มายืนอยู่หน้าร้านดอกไม้แบบนี้

“ โอ๊ย ตอแหล ทำเหมือนไม่รู้ " ฝน เพื่อนของมันบอก ไอ้ปิงส่งสายตาจิกกัดไปให้ " หมั่นใส้ "

“ เพื่อนฝากมาซื้อดอกไม้ "

“ เหรอ ไม่ได้ซื้อให้กูนะ "

“ คิดว่าตัวเอง สำคัญขนาดนั้นเลย " ผมถาม ปิงก็ทำหน้างอ

“ ก็เปล่าหรอก "

“ มึงจะเอาไง ไปกับไอ้เสือ หรือมากับพวกกู " ไอ้ปิงเงยหน้าขึ้นมองเพื่อน ตอนที่มองหน้าผม มันก็ช่างใจ

“ อื้ม พวกมึงไปเถอะ กูจะอยู่กับพี่เสือ "

“ อื้ม กูรู้แล้วเเหละ งั้นไปนะ " พยักหน้ารับกันและกัน ไอ้ไทยกมือขึ้นบอกลาผม ก่อนจะเดินออกไปพร้อมกับเพื่อนของมันอีกคน ปิงหันมายิ้ม

“ ดอกไม้สวยจังเลย ดอกกุหลาบสีขาว กูชอบที่สุดเลย  จะมีใครซื้อให้มั้ยน้า " ผมชะงักทันที ที่ได้ยินมันพูดคำนั้น ไอ้สัด.. กูก็คิดมาตลอดว่ามึงชอบสีแดง

“ เรียบร้อยแล้วค่ะ นี่ค่ะ " ดอกไม้ดอกสวย ถูกยื่นมาให้ ผมที่ยื่นไปให้ปิงที่เม้มปากตัวเองแน่น ใบหน้าของมันแดงกล่ำ ..

“ พี่เสือ " 

“ ฝากถือหน่อย จะล้วงเงินจ่ายให้เค้า "

“ ไอ้สัด " มันสบถออกมาก่อนจะถอนหายใจเซ็งๆ มือที่เอื้อมมารับดอกกุหลาบนั่นไว้  มันมองแบบเหยียดๆ " ของใครวะ "

“ ของไอ้เทม มันฝากซื้อให้เมียมัน "

“ แล้วทำไมไม่มาซื้อเอง "

“ มันบอกขี้เกียจ "

“ แล้วมึงขยันจังนะ " มันถาม " คนแบบมึงนะเหรอ จะอาสามาซื้อดอกไม้ให้เพื่อน เพราะเพื่อนขี้เกียจ สลับกันมากกว่ามั้ง เชื่อไม่ได้เลย เอาความจริงบอกมา ซื้อให้กูใช่มั้ย "

“ ถือไปเถอะน่า พูดมาก " ผมกอดคอมันก่อนจะดึงเข้ามาใกล้ เราเดินไปทามกลางคู่รักที่สวนทางกับเราไป ปิงยืดตัวขึ้นนิดหน่อยเหมือนกำลังจะอวดคนทั่วไป อะไรมันจะขนาดนั้น ผมแอบยิ้ม

“ วันนี้มึงไม่ได้อะไร เลยเหรอ หรือว่าอยู่ในรถ "

“ ไม่รับ กูไม่ชอบรับของจากคนที่กูไม่ได้รัก "  ผมบอก

“ แล้ว ของกูมึงจะรับมั้ยละเนี้ย " บ่นออกมาเสียงเบา ผมที่หันไปมองก่อนจะยื่นมือไปหา " อะไร "

“ เอามา "

“ อะไร "

“ ของที่มึงบอกจะให้ "

“ ไหนบอก ไม่อยากได้ไง "

“ กูแค่ไม่รับของจากคนที่กูไม่ได้รัก แต่มึงไม่ใช่ เอามา " มองไปทางอื่นก่อนจะพูดคำนั้นออกมา ปิงก็ยิ้ม

“ เพราะกูเป็นคนที่มึงรักสินะ "

“ มึงพูดมากจังนะ ไหนละ " ขัดประโยคน่ารำคาญของมันก่อนหูผมจะแดงไปมากกว่านี้ ปิงเปิดกระเป๋าตัวเอง ก่อนจะก้มลงหา มันควานหาของของมันอยู่สักพักก่อนจะหันมามองผม 

“ จะเอาของ ของกูแล้วไหน ของของมึงละ "

“ อะไร "

“ ยังไม่ได้ให้อะไร กูเลย มึงจะเอาของของกูลูกเดียวเลยนะ "

“ ที่ถืออยู่นั่นอะไร ดอกไม้จันเหรอ "

“ ก็เมื่อกี้บอกว่า ซื้อให้เพื่อน "

“ กูเป็นคนแบบนั้นเหรอ " ผมถาม ปิงส่ายหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมา

“ เป็นวิธีมอบดอกไม้ที่จัญไรดีนะ หลอกให้กูช่วยถือแล้วก็ให้เลย ไม่พูดอะไรสักคำ "

“ แล้วจะให้พูดอะไร "

“ ปิงครับ สุขสันต์วันวาเลนไทน์ครับ  เสือรักปิงนะ รักที่สุดเลย เราจะรักกันตลอดไป "

“ มึงกำลังฝันอยู่เหรอ "

“ เออ ใช่ กำลังฝัน ไอ้สัด " มันกัดปากตัวเองแน่น ก่อนจะยื่นดอกไม้มายัดใส่มือผม " เอาไปเลย ไม่อยากได้แล้ว พูดเหี้ยอะไรก็ไม่พูด มากวนตีนใส่กูอีก วันวาเลนไทน์ก็ไม่เว้น คู่รัก คู่อื่นเค้าหวานๆ แฟนกูนี่อะไร สันดาน นิสัยเสีย  มึงแม่งใจร้าย " หันหลังหนีผม มันถอนหายใจออกมา ผมที่เดินเข้าไปหา ยื่นดอกไม้ผ่านทางหลังมันไป

“ เห็นว่าเหมาะกับมึง เลยซื้อมาให้ " ผมบอก ปิงที่กำลังจะหันหน้ากลับมา ผมสั่งให้หยุดอยู่แบบนั้น " อย่าหันมานะ "

“ ทำไม "

“ ไหนบอกว่าอยากฟังไง คำพูดตอนให้ดอกกุหลาบ "

“ ก็ แล้วทำไมหันไปไม่ได้ "

“ ถัามึงหันมา กูพูดไม่ออก " บอกตามความจริงออกไป คนที่หันหลังให้ ยิ้มกว้างจนผมเองยังมองเห็น ปิงกำดอกไม้ที่ผมยื่นให้ มันก้มหน้าลงดม ทั้งๆที่อยากจะเห็นใบหน้าเปื้อนยิ้มของมันแทบตาย แต่สุดท้ายก็เขินจนไม่กล้าจ้องหน้า  " ปีหน้า กูจะซื้อให้อีกนะ อยู่ให้ถึงปีหน้าด้วยละ  เอ่อ.. จริงๆ ถ้าอยู่จะซื้อให้ทุกปีเลย อยู่ให้ถึงแล้วกัน "

“ นี่ เป็นคำพูดหวานๆเหรอ " ปิงหันมาถาม ผมไม่ได้ตอบรับหรือพยักหน้าอะไร แต่ปิงกลับยิ้ม ยิ้มให้ผมที่ไม่ใช่คนได้เรื่องอะไรในเรื่องแบบนี้

“ อื้ม "

“ ไม่เห็นหวานเลย ไม่ได้เรื่อง " มันถอนหายใจออกมา " มานี่มา กูจะสอนให้ " มือที่ยื่นมากอดคอผมไว้ หน้าที่เข้ามาใกล้ ผมเหลือบมองรอบข้างที่ที่กำลังหันมามองเรา แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่ปิงสนใจในตอนนี้ ใบหน้าที่เลื่อนเข้ามาใกล้ มันจูบลงบนริมฝีปากของผม  " กูรักมึงนะ ปีหน้าก็ขอดอกไม้อีกก็แล้วกันนะ ขอทุกปีเลย "

“ จะอยู่ถึงเหรอ " กอดมันเอาไว้แน่น ตอนที่ถามคำถามนี้ ปิงยิ้ม

“ ถึงสิ ต้องอยู่ถึงแน่นอน เพราะงั้นปีหน้าขอกุหลาบสีขาวนะ ไม่เอาดอกกุหลาบสีแดง กูไม่ได้ร้อนแรงขนาดนั้น คนเรียบร้อยอย่างกูนะ มันต้องสีขาวบริสุทธิ์ "  ผมหัวเราะ

“ กูจะบอกอะไรให้ฟังนะ คนเรียบร้อย เค้าไม่กล้าเขย่งตัวจูบแฟนตัวเองกลางห้างหรอก "

“ พอดี คนอย่างกูมันเป็นข้อยกเว้น "

“ คนอย่างมึง นี่มันเป็นยังไง "

“ เป็นคนน่ารักจะทำอะไรก็ได้ สังคมให้อภัย " ผมยกยิ้ม

“ สังคมมึงคงมีมึงอยู่คนเดียวสินะ "

“ พี่เสือแม่ง " มันว่าแบบหงุดหงิด ผมที่ดึงมันเข้ามาใกล้ เราเดินกอดคอกันออกไปจากที่ที่เรายืน  ผมจูบลงบนผมของมัน

“ แต่ไม่หรอก สังคมของมึงไม่ได้มีมึงอยู่คนเดียวหรอก สังคมของมึง มีกูอยู่ด้วย " เอามือปิดปากคำพูดแซวๆของมัน ปิงเอื้อมมือมากอดเอวผมไว้ เราเดินกันไปเรื่อยๆ เหมือนคนที่เขินจนทำอะไรไม่ถูก

ผมว่า มันก็เป็นวาเลนไทน์ที่มีความสุขดีนะ

.......................................................

วาเลนไทน์ ของพี่เสือ กับ น้องปิง  :z2:
ก็ มันก็ อีกแบบไปนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

มีความสุขกับวาเลนไทน์มากๆนะคะ
ขอบคุณสำหรับกับเข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
ยังไงฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 15-02-2015 20:34:56

กว่าจะมีโมเม้นต์หวานๆได้นะ
แต่ก็หวานตาามแบบฉบับคู่นี้แหละ
น่าร๊ากกกกกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: p-lim ที่ 15-02-2015 20:35:26

อร้ายยยย  น่ารักกกก อิพี่เสือนี่ฟอร์มเยอะจริงๆ
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 15-02-2015 20:40:53

เป็นคนน่ารักจะทำอะไรก็ได้ สังคมให้อภัย ปิงกล้าพูดเน้อ ตอนนี้หวานแบบเสือปิงจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 15-02-2015 20:41:03

มันช่างฮาเหลือเกินน  :m20:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: patchamai28 ที่ 15-02-2015 20:43:05

พี่เสือเป็นคนน่ารัก ฮ่าๆ :L2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-02-2015 20:48:36

เป็นวาเลนไทน์ที่หวานมากกกกก ปลอบใจจากคู่เทมไฟที่มีหน่วงนิดๆ :o8:
เหมาะกับคู่นี้สุด หวานใส่กันบ้าง จิกกัดใส่กันหน่อย :impress2:
สุขสันต์วันวาเลนไทน์ย้อนหลังนะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 15-02-2015 20:49:43

เกิดเป็นปิงนี่ทั้งน่าอิจฉาทั้งน่าสงสารเลยนะเนี่ย 55555 คำพูดอิพี่เสือแต่ละประโยคนี่หน้าตบมากก!!
#ปิงๆไฟท์ติ้ง :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 15-02-2015 21:01:49

เป็นการให้ดอกไม้ที่เหมาะกับสไตล์เสือมาก
แต่มันหวานน่ารักมากๆนะ เขินตามเลย :impress2:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 15-02-2015 21:02:16

หวานแบบกวนตีนฉบับเสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 15-02-2015 21:03:25

 :L1: :L1: :L1: :pig4: :pig4:

ชอบประโยคนี้ของน้องปิงมาก "เป็นวิธีการให้ดอกไม้ที่จัญไรมาก" 55555 คู่รักฮาร์ดคอร์

ปล.ถ้าแฟนเราเป็นแบบพี่เสือนะ เจอ :z6: :z6:  :hao3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 15-02-2015 21:06:31

มาให้กำลังใจจ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 15-02-2015 21:13:34

ปิงมีแฟนเป็นพี่เสือ ก็หวานที่สุดแล้วก็พี่เสือนี่หน่า คนปากเสีย
ทำได้ขนาดนี่ก็น่าดีใจ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 15-02-2015 21:15:19

เสือนี่บอกตรงๆนะ เสียวฟันเลย
อ่านไปด้วยกัดฟันไปด้วย
อะไรจะปานนี้
แต่ก็น่ารักพอๆกัน

อ้างถึง

แต่ถ้ามึงคิดว่าเมียมึงนี่ ดอกพอแล้ว

ประโยคนี้ใครช่วยโลกกระบาลอิเท่สัก 2 - 3ที ให้หน่อยสิ ปากนะนั่น แฟนเพื่อนก็กรุณาให้เกียรติ์หน่อย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 15-02-2015 21:19:01

หวานที่สุดของพี่เสือแล้ว  :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 15-02-2015 21:20:28

อ่านแล้วเขินจัง
แอร๊ยยยยยยยย>////<

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 15-02-2015 21:32:55

5555555555555555555555555555555555555+
ขอขำก่อนเริ่มมาก็ปากหมา ปากหมาทั้งตอนแต่ว่า มันก็ดูเป็นเสือปิงดีจังเลยน้าาา
ความรักของเสือปิงที่จริงๆมันก็น่ารักดีน้า พี่เสือคนปากแข็ง ที่ไม่รู้จะพูดจาหวานๆกับแฟนยังไง
ที่จริงมันก็น่ารักจริงๆนะเนี่ย รู้สึกว่าบรรยากาศของเสือปิงมันคงจะเป็นแบบนี้สินะ
มันน่าจะเริ่มเข้าถึงแล้วใช่ไหมน้า น่ารักจังเลย

ตอนนี้ไม่รู้จะหาวลีเด็ดของพี่เสือตรงไหน เพราะอ่านๆไป รู้สึกว่ามันเด็ดหลายประโยคมากจริงๆ
เด็ดแม้กระทั่งความคิดที่ว่าพี่เทม  'บางทีมันจะรู้ตัวรึเปล่า ว่าตัวมันเป็นพวกบ้าแฟนเข้าขั้นโคม่าไปแล้ว' << อ่านมาถึงตรงนี้
ขำจนไม่รู้จะขำยังไง รู้สึกว่ามันใช่แบบที่พี่เสือคิดจริงๆ แต่อย่าว่าพี่เทมเลย อีกหน่อยพี่เสือก็ไม่ต่างหรอก
รู้สึกว่าตอนนี้ก็เริ่มๆตามพี่เทมไปแล้วล่ะนะ5555555

แต่ก็นะ ติดใจประโยคนี้จริงๆ 'แค่นั้น ยังมีไม่พออีกเหรอวะ ส่วนตัวมันก็มีหลายดอกอยู่นะ' << ดู๊ ดูปากอิพี่เสือ
55555555555555555555555555555555555
 :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 15-02-2015 21:37:48

หวานของพี่เสือเขาล่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 15-02-2015 21:41:05

พี่เสือเเม่งทำไมไม่หวานให้สุด แต่แค่นี้ก็เกินลิมิตพี่เสือละ 5555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 15-02-2015 22:15:31

สำหรับปิง จัดดอกกุหลาบเจ็ดสีไปเลยจ้า เพราะนางสเปเชี่ยล ฮ่าๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 15-02-2015 22:32:40

เป็นตอนพิเศษวาเลนไทน์ที่ชอบที่สุด
พี่เสือแม่งโหดสัส แต่ไงก็รักนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 15-02-2015 22:38:07

หวานนนนนน
แบบพี่เสือ
 :กอด1:

ดีไปอีกแบบ
หุหุ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: Money11 ที่ 15-02-2015 22:51:29

วรั้ยยยยยย พี่เสือคนซึนอยากโดนปิงจุ๊บจนต้องมาตามหาซื้อดอกไม้เลยเหรอะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 15-02-2015 23:00:15

 :3123:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 15-02-2015 23:10:46

สวีทเล็กๆสินะ :L1: :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 15-02-2015 23:31:49

น่ารักตามสไตล์ เสือปิง
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 16-02-2015 00:50:42

อิจฉาจางงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: lazat.mchub ที่ 16-02-2015 01:40:55

หลังๆมาเนี่ยนี่หวานหยดเยิ้มเลยนะครับแหม่  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: palm-metto ที่ 16-02-2015 07:50:27

นี่ขนาด วาเลนไทน์น่ะ
พี่เสือ ยังหวานได้ขนาดนี้เลยน่ะ ??
จะสงสารปิงดีมั้ยเนี่ยะ ที่มีแฟนขี้เขิลขนาดนี้
 :mew4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 16-02-2015 12:05:34

อิพี่เสือ  :ling1: นี่แกหวานสุดแล้วใช่มั้ย เฮ้อ กลุ้มแทนปิงแป๊บ คิดไปคิดมาก็เหมาะกันดี ถ้าเป็นคนอื่นคงเผ่นไปนาน 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: theflipflop ที่ 16-02-2015 16:33:10

พี่เสือนี่แม่งเป็นคนซึนที่น่ารักจริงๆ ฮรือ หาแบบพี่เสือได้ที่ไหนอีก จะเอาาาาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 19-02-2015 01:45:55

อ้อยย!! น่ารักและกวนส้งติงสึดๆ 55555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษ วาเลนไทน์ // 15.2.58} #หน้า 33
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 20-02-2015 20:51:40

ตอนที่ 32

“ ตื่นได้แล้ว " เสียงกระซิบดังอยู่ข้างๆ ผมพยายามลืมตาขึ้นมามอง ภายในความมืดของโรงหนังที่เรื่องราวแฟนตาซีสุดสนุกได้จบลงไปแล้ว

“ อื้ออ " ผมครางออกแบบนั้นตอนที่เอียงตัวหลบมันก็ได้ยินเสียงหัวเราะ

“ ตื่นได้แล้ว ไม่งั้นกูจะปล่อยมึงไว้ที่นี่คนเดียว " 

“ นิสัยเสีย " ผมว่าก่อนจะยิ้มออกมา " หนังจบนานแล้วเหรอวะ "

“ มึงน่ะ นิสัยเสีย หนังสนุกแต่มึงดันดับ เสียมารยาท "

“ ก็มันง่วงนี่หว่า คนที่ลากกูมาแบบมึงนั่นเหละที่ผิด บอกว่าง่วง ยังไม่ฟังกันเลย  "

“ ออกไปได้แล้ว บ่นงุ้งงิ้งอยู่ได้ "

“ ไม่ได้งุ้งงิ้ง งุ้งงิ้งเหี้ยอะไรของมึง " ลุกขึ้นจากที่นั่งในโรงหนัง ถอนหายใจออกมาตอนที่หันมองมัน อิฐก็ยิ้ม  " ยิ้มเหี้ยอะไร "

“ น่ารักดี " ยื่นมือขึ้นมาลูบหัวผม " หัวยุ่ง ๆ "

“ ทำเองได้น่า " ปัดมือมันออกห่างตัว ผมเดินออกไปที่กระจก ตอนที่กำลังจัดทรงผมที่ยุ่งเหยิงนั้น อิฐก็มายืนซ้อนข้างหลัง สายตาของมันที่กำลังมา " นี่ ดูผมข้างหลังให้หน่อย มันยุ่งมั้ย "

“ นิดนึง " นิ้วที่ยกขึ้นสางผมให้ " แล้วอยากจะไปไหนต่อ "

“ ไม่มี มึงล่ะอยากไปไหน "

“ ก็ไม่มี "

“ แต่ยังอยากอยู่ด้วยกัน อยากจะอยู่ด้วยกันอีกสักหน่อย " สายตาของมันมองผมผ่านกระจก

“ อยากกินบ๊อปคอร์น "

“ ตอนนี้ "

“ มีกฏข้อไหนของโรงหนังบอกว่า กินบ๊อปคอร์นได้เฉพาะตอนดูหนังวะ " 

“ ไม่เถียงเลยครับ " ยกมือขึ้นยอมแพ้ ผมเดินออกไปซื้อบ๊อปคอร์น ตอนที่ลังเลว่าจะเอารสอะไรเสียงของคนข้างๆก็ดังขึ้น " ขอเป็นรสหวานนะ "

“ เอาหวานกับชีส ผสมกัน "

“ แป๊ปซี่ด้วยสิ "

“ งั้นเอาแบบเช็ตดีกว่า ที่แก้วน้ำมีตุ๊กตาด้วย " เป็นแก้วที่มีตุ๊กตาเล็กๆอยู่บนฝาแก้ว

“ เอาตัวไหนดี "

“ เอาตัวนี้ หน้าเหมือนมึงเลย ฮ่าๆ " เป็นตัวละครนึงในหนังที่ลาโรงไปแล้ว

“ กอลั่มนี่อะนะ "

“ อื้ม เหมือนมากเลย "  ผมเอาไปเทียบหน้ามันก่อนจะหัวเราะออกมา อีกคนปัดทิ้ง

“ ตลก "  อิฐส่ายหน้ามันยื่นเงินให้กับพนักงานก่อนจะหยิบกล่องบ๊อปคอร์น ออกมาหาที่นั่งแถวๆนั้น มือก็หยิบบ๊อปคอร์นเข้าปากไป

“ มึงเรียนที่มหาลัยเป็นไงบ้าง "

“ ก็ดี "

“ แค่ก็ดีเหรอ มีปัญหาอะไรรึเปล่า " ไอ้อิฐส่ายหน้ามันเรียนมหาลัยเอกชนแถวๆบางนาครับ  แต่ผมไม่ค่อยรู้เรื่องการเรียน หรือเรื่องเพื่อนของมันสักเท่าไหร่ " เพื่อนก็ไม่มีปัญหาเหรอ "

“ เอาจริงๆ กูไม่ได้ใส่ใจอะไรอยู่แล้วเรื่องเพื่อนนะ เพราะว่ากูก็ไม่ได้อยากจะเข้าสังคมอะไร มีไว้แค่ทำรายงานกลุ่ม ส่วนเรื่องเรียนยังไงก็ก็ได้ภาษาอยู่แล้ว ก็โอเคเเหละ ไม่มีปัญหาอะไร มึงเถอะทำไมถึงถาม "

“ ก็แค่อยากรู้มึงไม่ค่อยพูดถึงเพื่อนมึงเท่าไหร่ก็แค่นั้น "

“ ทำอย่างกับมึงพูดถึงบ่อยๆ "

“ ก็บ่อยกว่ามึงแล้วกัน " ผมว่าตอนที่หยิบบ๊อปคอร์นขึ้นกินอีก อีกคนก็หันมามอง  " ทำไม "

“ นี่กำลังจะสืบเรื่องประวัติของกูเหรอ "

“ ก็อยากจะรู้อยู่นะ " ผมคิดว่ามันคือพื้นฐานของคนรักกัน แม้ว่าความชอบทั่วไปจะมาจากการเรียนรู้แบบอยู่ด้วยกัน แต่บางเรื่องก็ไม่ใช่ บางเรื่องเป็นเรื่องที่ต้องถามถึงจะรู้

“ เพื่อนที่มหาลัยจะว่าไปก็ไม่ค่อยสนิทหรอก กูก็คบไปแบบนั้นเหละ ก็อย่างที่บอกไว้ทำรายงาน มีแค่ไว้เข้ากลุ่มกินข้าวเท่านั้นเหละ "

“ แล้ว เพื่อนโรงเรียนเก่า "

“ ก็ยังคบกันอยู่บ้างนะ แต่นานๆทีถึงจะเจอกัน ไม่ค่อยได้เจอกันหรอก "

“ ไม่เหงาเหรอว่ะ อยู่คนเดียวไม่มีเพื่อน  "  ผมก็แค่อยากรู้ คนที่ไม่เพื่อนแบบมันภายในลึกๆจะรู้สึกเหงาแค่ไหนกัน แต่คำถามของผมก็มาพร้อมกับการส่ายหน้า

“ ตอนนี้ก็มีมึงอยู่ ก็ไม่ได้เหงาอะไรแล้วล่ะ "

“ เพื่อนกับแฟน มันต่างกันนะ " อิฐหันมามองหน้าตอนที่ผมพูดคำนั้นออกไป

“ กูไม่เคยมองว่าเพื่อนกับแฟนต่างกันเลย จริงๆนะ  เพื่อนก็ส่งข้อความหากันได้ เพื่อนโทรชวนไปกินเหล้า ไปกินข้าว ไปชอปปิ้ง ไปดูหนัง "

“ แต่เรา หึง เพื่อนไม่ได้นะ ยกเว้นว่าเราจะแอบชอบเพื่อนตัวเอง  นั่นเหละ ส่วนที่เพื่อนกับแฟนต่างกัน " อิฐเงียบไป " แฟนคือฐานะที่มึงจะหึง แสดงความเป็นเจ้าของ กับคนที่เป็นแฟนมึงได้ แต่เพื่อนทำแบบนั้นไม่ได้  เพื่อนไม่มีสิทธิหึงเพื่อนตัวเองหรอกนะ ยกเว้น ว่ามึงจะแอบชอบเค้า "

“ ก็อาจจะจริงอย่างงั้น  "

“ แล้วอีกอย่างคงไม่มีใครมีเซ็กส์กับเพื่อนหรอกจริงมั้ย "

“ ช่างพูดจริงๆเลยนะมึงนะ "  อิฐก้มหน้าลงดูดน้ำให้แก้ว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถาม " เออ แล้วมึงเป็นคนที่ไหน กรุงเทพเลยมั้ย "

“ ก็ใช่ "

“ แล้วทำไมถึงอยู่คอนโด "

“ อ้อ เพราะว่าบ้านกูมันอยู่ไกลจากในตัวกรุงเทพมากไง " เอาจริงๆก็ไม่ไกลมาก แต่ก็แค่ไม่อยากอยู่บ้าน เลยหาเรื่องออกมาอยู่หอมากกว่า

“ เป็นลูกคนเดียว "

“ อื้ม "

“ ก็ท่าทางเอาแต่ใจเอาเรื่องอยู่นะ "

“ หมายความว่าไง " ผมหันไปถาม มันก็ยิ้ม

“ ชัดเลย สายตาหาเรื่อง เอาแต่ใจนี่ไง ลูกคนเดียวชัดๆ "

“ ไม่ใช่สักหน่อย แล้วมึงละ "

“ ให้ทาย " ขมวดคิ้วมองมันผมใช้ความคิด ชอบอยู่คนเดียวแบบมันท่าทาง

“ อื้ม ลูกคนกลาง "

“ ทำไมถึงคิดแบบนั้น "

“ ก็ มึงเป็นคนไม่ชอบความวุ่นวาย แม้จะชอบไปผับก็เถอะนะ แต่นั่นก็ฉาบฉวย กูเลยคิดว่าบ้านมึงน่าจะเป็นครอบครัวใหญ่ "

“ ถึงแม้จะน่าตกใจ แต่ก็ถูกต้องแล้วละ "

“ จริงเหรอ " เผลอยิ้มออกมาแบบดีใจสุดๆเหมือนตอนตัวเองเล่นเกมส์ชนะ  " เยส "

“ กูมีพี่สาวแล้วก็ น้องชายนะ ที่บ้านก็อย่างที่มึงบอก กูมีพ่อแม่แล้วก็ปู่ย่า วุ่นวายแม่งสุดๆไปเลย กูเลยไม่ชอบอยู่บ้าน น่ารำคาญ ออกมาอยู่คนเดียวตั้งแต่ม.ปลายแล้วละ "

“ แล้วน้องชายมึง "

“ ตอนนี้เรียนอยู่เมืองนอก จริงๆมันก็ไปเรียนกับกูนี่เหละ แต่เกิดทะเลาะกัน นับวันมันจะเริ่มควบคุมไม่ได้กูเลยกลับมา "

“ แล้วปล่อยน้องมึงไว้คนเดียว " ผมทวนถามมันก็ยิ้ม

“  ใช่ สุดท้ายแม่กูก็ไปรับกลับมา ก็อยากทำตัวไม่ดีเองก็ช่วยไม่ได้นะ "

“ ใจร้ายสุดๆ "

“ มึงลองไปเป็นพี่มันมั้ยละ ไอ้เหี้ยนั่น กวนตีนจะตายห่า "

“ แล้วตอนนี้น้องชายมึง "

“ ก็เรียนม.ปลายที่นี่เหละ แม่บอกว่าถ้าทำตัวดีจะให้กลับไปอีก หึ แค่ปีเดียวเอง "

“ แล้วมึงละ " ผมหันไปถาม

“ กูทำไม "

“ ไม่คิดจะกลับไปเรียนต่อที่นู้นแล้วเหรอ "

“ ตอนแรกก็คิด แต่ตอนนี้มันก็เปลี่ยนไปแล้วละ " มือที่ยกขึ้นลูบหัวผมยิ้มก่อนจะกินบ๊อปคอร์นในมือ

“ แล้วพี่สาวกับน้องชายมึงชื่ออะไร "

“ พี่สาวอิม กูอิฐ น้องกูชื่ออัด "

“ คล้องกันดีนะ อิมอิฐอัด " ผมว่าน่ารักดีครับ ครอบครัวที่มีชื่อคล้องกันแบบนี้ " มีรูปมั้ยว่ะ อยากเห็น "

“ ก็มีอยู่นะ " มันทำท่านึกก่อนจะหยิบมือถือออกจากหลังกระเป๋ากางเกง ปลดล็อคมือถือมันค้นดูในภาพสักพักก่อนจะส่งมาให้ดู " พี่สาว น้องชายแล้วก็กู  ถ่ายกันตอนที่พี่สาวกูไปเยี่ยมนะ "

“ พี่สาวมึงอายุห่างจากมึงมากเหรอ "  ในภาพ ผู้หญิงที่ผมเห็นค่อนข้างมีอายุครับซึ่งแตกต่างกับไอ้อิฐอยู่มาก ส่วนน้องชายก็น่าจะห่างกันไม่มาก

“ ก็ประมาณเจ็ดปี น้องชายกับกูแค่ไม่กี่ปี ประมาณสองปี "

“ อื้ม ดูท่าทางก็รู้ว่าอายุห่างกันไม่มาก แต่น้องมึงหล่อนะ " คนนั่งข้างๆหันเหล่ผมตอนที่พูดคำนี้ ก็ไม่เห็นจะแปลกคนหล่อ ก็ ชมว่าหล่อ ดูดีจริงๆครับ หน้าคล้ายๆไอ้อิฐแต่เด็กกว่าแล้วก็ดูผอมกว่า อิฐมีกล้ามเยอะช่วงบนของมันเลยดูหนาๆ

“ กูเป็นแฟนมึง มึงยังไม่เคยชมว่ากูหล่อ แต่มึงกลับชมว่า น้องกูหล่อ "

“ ก็ว่าไปตามเนื้อผ้านะครับ " ผมว่า ก่อนจะหัวเราะท่าทางหงุดหงิดที่ออกทางสีหน้าด้วยการขมวดคิ้วและหันไปมองทางอื่น

“ ทีหลังกูไม่ให้มึงซบแล้ว เมื่อยจะตาย หัวก็หนัก ทับลงมาจนตะคริวแทบแดก แล้วสุดท้ายมาบอกว่า น้องชายกูหล่อ ซึ้งเลยครับ "

“ ปัญญาอ่อน  " ผมลุกขึ้นจากที่นั่ง อีกคนก็ขมวดคิ้ว

“ นี่หึงอยู่นะ "

“ รู้เว้ย "

“ ไม่ง้อหน่อยรึไง " ผมหันไปมองมันที่กำลังส่งสายตาเชิงอ้อนมาให้ สายตาที่มองผมด้วยความหวังว่าผมน่าจะเอ่ยอะไรออกไปสักอย่าง

“ ไม่ล่ะ เพราะกูพูดความจริง แล้วความจริงก็เป็นสิ่งที่มึงต้องยอมรับนะ "

“ ไม่น่ารัก ไม่อ่อนหวานเลยนะ มึงเนี้ย ตอนเมายังน่ารักกว่านี้ตั้งเยอะ "

“ หมายความว่าไง "

“ อยากรู้ก็ไปเมากับกูสิ " สายตาที่จ้องมา ผมรู้สึกถึงความจริงจังที่ซ่อนอยู่ในแววตานั้น " ไปเมากัน "

“ กูปฎิเสธได้มั้ยวะ "

“ คิดว่าน่าจะไม่นะครับ " มือที่ยื่นมาให้จับ ผมยื่นมือออกไปตีก่อนจะเดินำออกไป อิฐก็เดินตาม

“ แต่มึงจะไปตอนนี้เลยรึไง "

“ ก็ไม่หรอก แต่ที่บอกให้ไปเพราะจะไปทำอย่างอื่นก่อน "

“ ทำอะไร " ผมถาม อีกคนที่เดินจูงผมไปข้างหน้า

“ อยากได้เสื้อผ้าใหม่สักหน่อย เลยจะชวนไปซื้อ " 

“ มึงจะซื้อที่นี่ "

“ อื้ม ก็มาแล้วจะขับไปซื้อที่อื่นทำไม ขี้เกียจขับ ถนนไม่ได้โล่งนะครับคุณแฟน " ผมเงียบลงทันทีตอนที่มันพูดคำนี้ คล้ายเป็นคำต้องห้ามที่ทำให้นิ่งค้างอยู่นาน

“ นี่ ที่นี่แพง ไปที่อื่นเถอะกูมีแนะนำ "

“ ที่ไหน " มันหันมาถาม ผมก็ลากมันออกมาจากห้าง สกายวอล์คยาวๆตรงหน้าเรา ไอ้อิฐถอนหายใจ " นี่อย่าบอกว่าจะพาไปขึ้นบีทีเอส "

“ ก็ไหนบอกขี้เกียจขับรถ "

“ ขับก็ได้นะ " มันว่า ก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ " ขับรถออกไป รถติด หาที่จอด ซื้อของ ออกจากห้าง เฉลี่ยเวลาคงได้เวลาเข้าผับพอดี "

“ บีทีเอสนี่เเหละ เดินออกมาแล้ว " ผมว่า " เดินเถอะน่า ทางมันไกลดี ก็ใช่ว่าจะได้เดินด้วยกันบ่อยๆนี่นะ  " ขาที่ก้าวออกไปของผมมาพร้อมกับเสียงถอนหายใจของคนข้างๆ

“ จะตามใจแล้วกัน "

   สกายวอล์คที่เราเดิน คนพลุกพล่านเหมือนทุกวันที่ผมเดินผ่าน " กูอยากให้ไม่มีคนอยู่แถวนี้ " ผมพูดออกไปแต่ตาก็มองไปข้างหน้า ขาที่เดินก้าวไป มือนึงฉุดดึงให้ถอยหลังมาก้าวนึงเพื่อกอดคอเอาไว้

“ เพื่อจะทำแบบนี้สินะ "

“ เปล่าสักหน่อย "

“ แน่ใจ " มันที่ทำท่าจะปล่อยมืออกจากคอของผม แต่ผมก็จับมือนั้นไว้

“ อยู่เฉยๆแล้วเดินไปเถอะน่า " 

“ อยากทำแบบนั้นสินะ "

“ ไม่ได้บอกสักหน่อย " เราแลกเหรียญที่พนักงาน ตอนที่เดินมากดบัตรที่ตู้ อิฐก็บ่นออกมา

“ แล้วถ้ามันขายบัตรให้กูมันจะไม่ง่ายกว่าเหรอว่ะ นี่ต้องไปแลกเหรียญ แล้วก็มากดบัตร เสียเวลา "

“ ถ้าทำแบบนั้น ตู้กดเหรียญมันคงไม่ได้ใช้หรอก เค้าคงกลัวเครื่องเสีย เค้าเลยทำแบบนั้น "

“ แม่พระ " ยื่นบัตรให้มันตอนที่ไอ้อิฐว่าแบบนั้น

“ คนทั้งชาติเค้าก็คิดแบบมึงนั่นเหละ แต่เพราะมันแก้ไขอะไรไม่ได้ พูดไปก็เหมือนเสียน้ำลายเปล่าว่ะ "

“ แล้วนี่เราจะไปไหน "

“ อโศก ไปเทอมินอล"

“ มีเสื้อผ้าผู้ชายด้วยเหรอวะ "

“ ถามแบบนี้มึงคงไม่เคยไปสินะ " ผมถามมัน รถไฟฟ้าที่มาจอดเทียบสถานีพอดี รถไฟฟ้าในช่วงเวลาที่คนไม่เยอะเท่าไหร่ผมเลือกยืนพิงกับส่วนต่อของขบวน อิฐเดินมายื่นข้างๆ

“ ไม่นั่งล่ะ "

“ ไม่เอาอะ ชอบยืนมากกว่า แล้วมึงล่ะ ทำไมไม่นั่ง "

“ ชอบยืนกับมึงมากกว่า "

“ มึงเลิกพูดคำพูดเลี่ยนๆเถอะ  " มองออกไปข้างนอก แต่สายตานึงก็ยังมองผมอยู่แล้วไม่ละไปไหน " มองอะไร "

“  แล้วมึงมองอะไร "

“ ก็มองข้างนอก น่าสนใจดี "

“ แต่กูก็มองมึง น่าสนใจดี " เหลือบสายตากลับมามองมัน ผมถอนหายใจก่อนจะยิ้ม " เขินล่ะสิ "

“ เพราะมึงพูดมากไปไง " เบือนหน้าหมีมันผมยอมรับว่า เขินจนใจเต้นไปหมด แต่มันก็แบบนี้ชอบทำให้ผมเป็นแบบนี้ตลอด  " นิสัยเสียจริงๆ "

ห้างใหญ่ตรงสถานีอโศก ตอนที่เราเดินเข้าไปด้านในคนข้างๆก็ยกมือขึ้นมากอดคอผม " แน่ใจนะ ว่านี่ที่มีเสื้อผ้าให้เลือกจริงๆ "

“ แน่ใจสิ กูมาที่นี่บ่อยจะตาย เพื่อนกูยังชอบเลย เริ่มที่ชั้นสองแล้วกัน "

เสื้อผ้าหลายๆแบบ ผมชอบมาที่นี่ เหตุผลหลักๆคือใกล้มหาลัย " แล้วกูควรซื้อแบบไหน "

“ ก็แบบที่มึงชอบ "

“ มึงว่าแบบไหนดี "

“ ก็แบบ อื้ม..” ผมลากเสียงไปเรื่อยตอนที่มองไปรอบๆก็สะดุดตากับเสื้อสีขาวธรรมดาที่แขวนอยู่คู่กับเสื้อเชิ้ตสีขาว " แบบนี้มั้ง " หยิบขึ้นมาทาบบนตัวมัน " มึงใส่อะไรก็ดูดีนะกูว่า แต่กูชอบแบบนี้ กูชอบแบบมีเสื้อเชิ้ต ถ้าไม่มีมันจะเน้นกล้ามมึงมากไป "

“ งั้นก็เอาแบบนี้ " มันว่าง่ายๆ แบบชนิดที่ว่าเอาเสื้อตัวที่ผมหยิบขึ้นมาทาบที่ตัวเพื่อวันขนาดก่อนจะยื่นให้คนขาย " ตัวนี้ครับ "

“ ง่ายๆแบบนี้เลย "

“ ก็มึงชอบ "

“ เหตุผลง่ายดี "  ยักไหล่ไม่สนใจ ผมเดินออกจากร้าน เราซื้อเสื้อผ้าอยู่หลายร้าน แล้วร้านพวกนั้นก็เป็นร้านที่ผมเลือกให้ทั้งนั้น

“ นี่ อยากได้ไอ้นั้น " อิฐชี้ไปที่ร้านขายบ๊อกเซอร์

“ มึงเข้าไปเลือกดิ กูจะไปซื้อไอติมรอ "

“ มึงมานี่เลย " ลากคอผมเข้าไปในร้าน เป็นร้านที่ขายบ๊อกเซอร์รูปการ์ตูนที่จัดว่าหลากหลายลายดีครับ " เอาลายไหนดี "

“ ของแบบนี้ก็ต้องถามกูด้วยเหรอว่ะ "

“ ก็มึงเป็นคนจัดให้กูเมื่อวาน "

“ ไอ้เชี้ย! เสียงดังไอ้สัด " ผมว่ามันรอดไรฟันอีกคนหัวเราะชอบใจก่อนจะหยิบบ็อกเซอร์ลายอุตต้าแมนส่งมาให้ผม

“ อันนี้เหมาะกับมึง "

“ เหมาะพ่อง ไม่เห็นจะเหมาะ "

“ งั้นตัวนี้ " คราวนี้ลายดอกไม้ " เหมาะกับมึงจริงๆ " มันเอามาทาบที่ตัวผม

“ เอาออกไปเลยไอ้เหี้ย ไม่เอา "

“ ดูทำหน้า " มันว่าแซวๆ " งั้นกูเอาตัวนี้ " บ็อกเซอร์ลายสก๊อตสีน้ำเงินถูกเลือกออกมา ผมสะกิดก่อนจะพูดเสียงเบาๆ

“ มีแล้ว "

“ อะไร " อิฐหันมาถาม

“ สีนี้ มึงมีแล้ว "

“ เหรอ " สีหน้ายิ้มๆของมันผมถอนหายใจออกมา " สีน้ำเงินยังไม่มี "

“ สีขาว "

“ อื้ม กูว่าดูดี " ส่วนตัวผมเป็นคนชอบชั้นในสีขาว ไม่รู้ทำไมแต่รู้สึกว่ามันสะอาดตาดี

“ งั้นก็เอาสีนี้ งานนี้ต้องตามใจคนถอด "

“ ไอ้สัดนี่ กวนส้นตีน " ถลึงตาใส่มัน แต่มันกลับหัวเราะ มือที่ดึงคอผมเข้ามากอดคอ " ปล่อยเลย "

“ พูดความจริง ทำเป็นเขิน "

“ ไม่ได้เขินเว้ย " มองไปรอบๆร้านผม ผมสะดุดตากับกางเกงในบ๊อกเซอร์ลายเสือตัวนึง มือที่เอื้อมไปหยิบเสียงของพ่อค้าก็ทักผม

“ ตัวนั้นขายดีนะน้อง เหลือตัวสุดท้ายแล้ว "

“ อยากได้เหรอ เซ็กซี่ดีนะกูว่าลายเสือ "

“ เซ็กซี่อะไร " กูก็แค่หยิบมาดูเห็นว่าแปลก ก็เท่านั้นเอง

“ กูซื้อให้ เอาตัวนี้ตัวนึงครับ " มันหันไปหาพี่คนขาย เค้าก็แพ็คทุกอย่างใส่ถุง

“ เอ้ย ไม่เอา "

“ เอาไปเถอะน่า " มันว่าแบบนั้นตอนที่จ่ายเงินเสร็จเราก็เดินออกจากห้าง " กลับบ้านกันดีกว่า "

“ ไหนบอกจะไปผับ " ตอนที่หันถามอีกคนก็ส่ายหน้า

“ ไม่อยากไปแล้ว "

“ เอ้ามึง ! พอจะไปก็จะไป พอไม่อยากไปก็ไม่อยากไปขึ้นมาซะงั้น "

“ ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว มีอะไรที่อยากทำมากกว่าไปผับ "

“ อยากทำอะไร " ตอนที่หันไปถามอีกคนก็ยิ้มกว้าง

“ อยากกลับคอนโด "

“ กลับคอนโด ? กลับไปทำไม “

" ไปดูมึงลองเสื้อผ้า " ถุงบ๊อกเซอร์ที่ชูขึ้นมาตรงหน้า ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่อีกคนเอาแต่หัวเราะ มือหนาของอิฐก็คว้ามือผมไปจับเอาไว้ มันเดินนำไปมือที่ถูกจูงออกไป " กลับคอนโดของเรากันเถอะ "

“ คอนโดของเรา " อยากรู้นัก ทำไมคำพูดธรรมดาของมัน  ถึงทำให้ใจเต้นแรงนัก คอนโดของเรา ที่ที่มีมันกับผมอยู่ด้วยกัน .. ดูมีความหมายชะมัดเลย

“ กลับไปลองกางเกงในให้กูดู "

“ ไอ้โรคจิต " ผมว่าแบบนั้นก่อนจะหยิบมือถือขึ้นจากกระเป๋าแล้วถ่ายภาพฝ่ามือที่เรากำลังเดินจูงกันอยู่ พร้อมกับแผ่นหลังที่ไม่เห็นเสี้ยวหน้าของมัน ผมไม่ได้แท็กภาพให้มันไป แต่กลับเขียนข้อความลงไปใต้ภาพแทนว่า  ' ของ ของเรา '

...............................................

เกือบจะมาอัพไม่ทัน  :katai4:
ตอนนี้ยังคงเป็นอิฐไทนะคะ รู้สึกน่ารักฟรุ้งฟริ้งแปลกๆ
แบบว่า ผู้ชายขี้เล่น กับ หนุ่นน้อยผู้ไม่เคยมีความรักมาก่อน
ก็เป็นอีกอารมณ์นึง คิดว่า ถ้าเป็นพี่เสือกับปิง
ปิงคงเป็นคนบอกว่า กลับคอนโดเถอะน้องอยากจะลองเสื้อผ้าให้พี่เสือดู
แล้วพี่เสือคงจะพูดว่า ใครจะอยากดูของของมึง

รู้สึกถึงความแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง เลยทีเดียวเชียว
ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
ใครมีทวิตกับเฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าาาาาาา
ขอบคุณมากคร่าาาา  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-02-2015 21:07:53

น่ารักๆๆ
คิดถึงว่าเป็นเสือ-ปิงก็นึกภาพออกเลยแหละ
ยังไงก็ขอให้ความสัมพันธ์นี้ยั่งยืน
ห่วงนิดหนึ่งก็เรื่องเพื่อนเก่าของอิฐนี่แหละ
คงจะไม่มีมาม่าอะไรนะ

กลัวอย่างว่าไม่ธารก็อิฐที่อาจจะเป็นแฟนคนแรกของปิง
หรือคนที่เคยมีเซ็กส์กับไทตอนที่ไทเมา ขออย่าให้เป็นอิฐเลยนะ
ขอบคุณมากสำหรับตอนใหม่ค่ะ  ชื่นอกชื่นใจหน่อยแล้ววันนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-02-2015 21:24:24

อิฐไทเค้าก็น่ารักของเค้า มุ้งมิ้งตามประสา อิอิ :z1:
แต่ถ้าพี่เสือกับน้องปิง คงอย่างที่คุณคนเขียนว่า พี่เสือจิกกัด แต่น้องก็มาโซฯตามเคย :m20:
น่ารักกันคนละแบบ แต่ชอบทั้งคู่เลย แอร๊ย :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 20-02-2015 21:29:13

หุยยยย คู่นี้เค้ามุ้งมิ้ง  :katai3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 20-02-2015 21:32:11

หวานๆกัน อิฐช่างหยอดชอบพูดให้ไทเขินได้ตลอดเลย ไทก็น่ารัก เขินตลอด :impress2:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 20-02-2015 21:41:33

 อยากเห็นไทใส่บ๊อกเซอร์ลายเสือมั่งจัง

 :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-02-2015 21:57:22

หวานเกิ้นนน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 20-02-2015 21:59:55

คู่พี่อิฐไท อิฐจะแสดงออกมากกว่า ไทค่อนข้างขี้อายมากกว่า
ส่วนคู่พี่เสือปิง ปิงแสดงออกเต็มที่(ก็คนของฉัน) พี่เสือก็ปากร้ายใส่ปิง
แต่ที่จริงก็รักมาก 555 มันหวานคนละแนว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 20-02-2015 22:00:43

ถ้าเป็นเสือ >> ไม่ใส่ดีกว่านะปิง เหมาะกับคนแร่ดๆ แบบเมิงมากกว่า


คิดแล้วก็โกรธแทนปิง
คิดเองโกรธเอง นี่อิชั้นอินเกินเหตุมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 20-02-2015 22:24:54

อ่านแล้วอยากกินป็อบคอร์นเลยเชียว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 20-02-2015 23:29:16

มุ้งมิ้งดี หวานนิดๆแบบน่ารัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 21-02-2015 00:22:23

หวานน้อยๆแต่ขอแบบหวานนานๆนะ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 21-02-2015 13:02:08

คู่นี้ก็น่ารักกก  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 21-02-2015 15:49:36

ตาร้อนผ่าว อิจฉาทั้งสองคู่อะ  อยากได้อยากโดน งุงิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: ToffeE_PrincE ที่ 21-02-2015 21:26:34

หวานแบบกรุบกริบ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 21-02-2015 22:34:02

คู่นี้นี่มันกระเซ้าเย้าแหย่จริงงง :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 22-02-2015 15:07:35

คู่นี้นี่น่ารักกันจิงๆ  :-[
รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 23-02-2015 00:06:29

รู้สึกชอบพี่อิฐจังเลย พี่อิฐเป็นผู้ชายมีของนี่อิฉันพูดเลย
รู้สึกว่าตอนนี้เรื่อยๆ แต่ก็ไม่นะ เพราเธอมีของๆเธอ
แต่ถ้าจะพูดให้ถูก ตอนนี้เป็นผู้ชายมีของๆเราไปซะและ ว๊ายยยยย เสี่ยวโครตๆ
แต่ก็เสี่ยวได้ใจนะจ๊ะ  คึๆ
ตอนที่พี่อิญหึงนี่ดูน่ารักมากๆๆๆ ปกติในทุกตอนจะดูว่าพี่อิฐเป็นคนที่เท่ห์จังน้า
แต่ว่าตอนนี้กลับรู้สึกว่าพี่อิฐนี่น่ารักว่ะ คือกวนประสาทแบบกรุบกริบน่าเอ็นดู
แต่พอมาอ่านตอนนี้แล้วก็คิดว่าไทเป็นคนที่ไม่เคยมีความรักจริงๆสินะ เหมือนไทยังไม่ค่อยเป็นตัวของตัวเอง
ไทไม่ใช่แบบน้องไฟที่แบบทำอะไรตรงกันข้ามนะ แต่เหมือนยังไม่กล้าทำมากกว่า
เลยอยากรอดูไทตอนที่มีความกล้ามากกว่านี้ อยากเห็นไทแสดงออกมากกว่า
แต่ก็พูดเลยว่าชอบคู่นี้นะ  เค้าดูเรียบๆแต่ดูมีของมากเลยนะคู่นี้เนี่ยยยยยยยยยย
 :hao7: :impress2: :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 23-02-2015 01:47:48

 :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 24-02-2015 11:57:35

หวานนนนนนนนน~

ของ " ข อ ง เ ร า "

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: firstlove ที่ 24-02-2015 12:01:45

น่ารักมาก
หวานเกินหน้าเกินตาจริงๆ 55555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 24-02-2015 12:37:12

อ้างจาก: fuku ที่ 20-02-2015 22:00:43  

ถ้าเป็นเสือ >> ไม่ใส่ดีกว่านะปิง เหมาะกับคนแร่ดๆ แบบเมิงมากกว่า


คิดแล้วก็โกรธแทนปิง
คิดเองโกรธเอง นี่อิชั้นอินเกินเหตุมาก

คิดแบบนี้เหมือนกัน  อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 24-02-2015 18:50:23

ลูกพี่ลูกน้องของเสือ ต้องเป็นคนที่เคยทิ้งปิง แล้วสร้างเรื่องราวไม่ดี ๆ ให้ปิงแน่ ๆ อีกหน่อยคงกลับมาเจอกัน แล้วเสือก็เข้าใผิด

แม่หมอดูขันน้ำมนต์มาแล้ว  :ling2: :ling2: :ling2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 32 // 20.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 27-02-2015 09:44:01

ตามอ่านทันแล้วค่าาา เฮ่~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 33 // 27.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 27-02-2015 20:30:24

ตอนที่ 33

   ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า มันจะพาผมกลับมาคอนโดจริงๆ ท่าทางมีความสุขจนน่าหมั่นใส้ อิฐเดินเข้ามาด้านในมันวางถุงทั้งหมดที่ซื้อมาไว้บนโซฟา เสื้อผ้าถูกนำออกจากถุง ก่อนบ๊อกเซอร์ตัวลายเสือตัวที่มันซื้อมาจะถูกยื่นมาให้ผม " ไปลองมาให้กูดูหน่อย "

“ ทำไมกูต้องทำแบบนั้นวะ " มันเลิกคิ้วมองมาที่ผม

“ นี่กูตั้งใจกลับคอนโดมาเพื่อดูเลยนะ "

“ แล้วใครใช้ให้มึงกลับเร็วๆวะ "

“ ใจ " ตอบออกมาได้ไม่อายปาก ผมถอนหายใจออกมา บ็อกเซอร์ที่ถูกยื่นมาให้ถูกยัดใส่ลงไปในมือ " ไปใส่มาให้ดูหน่อย "

   ยืนมองหน้ามันที่ยังคงยิ้มอยู่ตอนนี้ ในเวลานี้ ผมอยากหยิบยืมความกล้าของไอ้ปิงมามากที่สุดเลยครับ ถ้าเป็นมันเรื่องแบบนี้คงไม่ต้องบอกเพราะคนอย่างมันก็พร้อมที่จะคว้าถุงชั้นในแล้ววิ่งไปใส่มาให้ดูแล้วก็ทำท่าทางน่ารัก.. แต่กูมันทำแบบนั้นได้ที่ไหนล่ะ

“ อ้อนกูหน่อยดิ อยากเห็น "

“ ทำไม่เป็นหรอก " ผมเดินเข้าไปในห้อง ตอนที่ปิดประตูลง ตัวเองก็ถอนหายใจออกมาเสียงดัง ในห้องแต่งตัวที่มีกระจกบานใหญ่ฉายรูปร่างของผมเสียเต็มบาน ก็ไม่ใช่คนร่างเล็กร่างน้อยอะไรใส่แล้วจะเป็นยังไงบ้างว่ะ ผมถอดกางเกงยีนส์ลงส่วนร่างก็เปลือยเปล่า ใส่บ๊อกเซอร์ตัวใหม่ที่ได้มาโดยไม่คำนึงว่า มันจะทำให้แพ้แล้วก็คันจากการที่ใส่เสื้อผ้าที่ยังไม่ซัก  " ดูแปลกๆชะมัด "

อาจเพราะไม่เคยใส่อะไรแบบนี้ละมั้ง ผมบอกกับตัวเองแบบนั้นก่อนจะหมุนตัวเองไปมาหน้ากระจก " ก้นเป็นก้นเลยกู อุบาทว์สัด "

“ เสร็จยังครับ " เสียงที่ดังออกจากนอกห้อง " ไม่ต้องสวยมาก แค่นี้ก็หลงจะตายอยู่แล้ว "

“ ยังไม่เสร็จเฉยๆเว้ย " ผมตะโกนกลับ

“ แล้วตอนนี้เสร็จยัง "

“ เสร็จแล้ว " เดินออกมาจากห้องตอนที่บอกมันแบบนั้น เพราะเสื้อสั้นก็เลยยืดให้มันปิดๆ ผมพยายามจัดทรงผมให้ดูดี แต่สุดท้ายก็ขยี้จนยุ่ง เพราะไม่อยากให้มันเห็นว่าตั้งใจเกินไป  เปิดประตูออกมาคนที่กำลังคอยก็พลันสายตากลับมามอง อิฐยิ้ม

“ น่ารัก "

“ ไอ้หื่น " ผมว่า มันก็กวักมือเรียกให้เข้าไปใกล้ " ทำไม ใส่แล้วไง "

“ ไหนหมุน "

“ ไม่เอา " ไอ้สัดนี่แม่งโคตรหื่นเลย ผมเหลือบมองมัน รู้สึกร้อนหน้าไปหมดกับรอยยิ้มแบบนั้น

“ ถ้ามึงไม่หมุน กูจะไปจับมึงหมุนเองนะ " ร่างสูงที่กำลังจะลุกขึ้นผมเดินก้าวไปหาอีกก้าว

“ กูหมุนเอง มึงนั่งตรงนั้นเเหละ " มันยิ้มก่อนจะพยักหน้าเข้าใจ ผมหมุนตัว หมุนแบบเร็วๆ  มันก็หัวเราะ

“ มึงหมุนเร็วขนาดนั้นกูจะไปมองเห็นอะไร " ก็ไม่อยากให้มึงเห็นไง

“ กูใส่ได้เหละน่า ไปเปลี่ยนละ "

“ เดี๋ยวๆ " อิฐลุกขึ้นมาคว้าแขนผมไว้ " มานั่งตรงนี้ก่อน " ผมมองมัน ได้รับคำตอบเป้นการกระทำของมัน ที่ค่อยๆดึงผมให้นั่งตามมัน อิฐให้ผมนั่งลงบนตัก ผมหัวเราะในคอ ' ไอ้หื่นเอ้ย '

“ มึงชอบอะไรแบบนี้สินะ "

“ แบบไหน "

“ เหมือนไอ้เฒ่าหื่นๆ เลี้ยงเด็กมหาลัย " เสียงหัวเราะของมันดังขึ้น ผมที่กำลังนั่งค่อมขามัน มือหนาที่อยู่ไม่นิ่งก็เอื้อมมาบีบก้น

“ มีใครไม่ชอบให้แฟนตัวเองทำตัวเซ็กซี่ๆบ้างว่ะ "

“ กูไม่เห็นชอบเลย " ผมมองหน้ามัน อิฐยิ้ม

“ ไม่ได้ชอบตรงนี้ของกูหรอกเหรอ " มันจับมือของมันไปวางไว้บนหน้าท้องของมัน " เห็นมองตลอด "

“ ไม่ได้ชอบ " ยกมือของตัวเองออก แต่มือมันที่จับที่ก้นผม ยังไม่เคลื่อนไปไหน

“ แต่กูชอบนะ ตรงนี้ของมึง " ลูบเบาๆก่อนจะกระซิบ " แต่จริงๆก็ชอบทุกอย่างที่เป็นมึง "

" พอได้แล้ว " ผมก้มลงซบที่ไหล่ของมัน ยอมรับเลยว่า ไม่ไหว หัวใจของผมเต้นแรงขนาดนี้ รับไม่ไหวแล้ว " หัวใจกู " ยกมือขึ้นจับที่หน้าอก ผมถูมันไปมา " หัวใจกูมันเต้นแรงมากเลย "

“ น่ารักจัง " โดนจูบแก้มไปอีกที เสียงลมหายใจตอนที่มันยิ้มลอยเข้าหู " ขอจูบหน่อย "

“ ถามทำไม ปกตึมึงถามเหรอ "

“ วันนี้มารยาทดี "

“ อยากแกล้งกูมากกว่า " จูบลงบนริมฝีปากมันเบา มือที่เอื้อมกอดคอมันไว้ " แต่รอบนี้ไม่สำเร็จหรอก "

“ เร้าใจดีจัง " ว่าแบบนั้นก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ริมฝีปากที่แนบลงมาลมหายใจอุ่นที่รดลงมาลิ้นก็แทรกเข้ามาอย่างรู้หน้าที่ ผมหลับตาลงเหมือนกับมันที่หลับตาลง ภายในโพรงปากอุ่นลิ้นชื้นของผมถูกนำพาให้กอดเกี่ยวกับลิ้นของมัน น้ำลายของเราเหมือนตัวหล่อลื่นความรู้สึกให้จมลึก

“ อื้ม " ผมครางออกมาเบาๆ ตอนที่อิฐผละริมฝีปากออกจากตัวผม มันจูบลงบนซอกคอของผม ก่อนจะไล่ต่ำลงมาเป็นหน้าอก เสื้อขาวที่บดบังเอาไว้ไม่ใช่ปัญหาของความต้องการที่อยากจะริมรด มันจูบพร้อมขบเม้นยอดอกของผมจนต้องงอตัวเพราะเสียวไปทั้งร่าง  ลมหายใจที่ผ่อนออกมาเบาๆ ผมไม่ได้ผลักมันออกอย่างที่ต้องทำแต่กลับกัน ผมกอดมันมันไว้ " อื้ออ อิฐ "

“ ชอบจัง " มันร่อนเสื้อผมขึ้น " ชอบแบบนี้ "

“ มึงคงชอบคนเซ็กซี่สินะ  " อิฐไม่ตอบ แต่กลับยิ้มให้ผม " ใช่จริงๆด้วย "

“ จะพูดว่าอย่างงั้น กูชอบคนเซ็กซี่จริงๆ "

“ แต่กูไม่ใช่แบบนั้นเลย "

“ คำว่าเซ็กซี่ไมไ่ด้หมายความต้อง ทำตัวแรงๆ กล้าแสดงออก หรือแต่งตัวโป๊ๆหรอก  ความเซ็กซี่มันอยู่ที่ว่าคนคนนั้นแสดงออกมายังไงมากกว่า "

“ ไม่เข้าใจ " อิฐหัวเราะ

“ สำหรับกูแค่มึงใส่กางเกงในตัวนี้แล้วเริ่มจูบกูก่อน มึงก็เซ็กซี่แล้ว "

“ แค่นั้น "

“ อื้ม แค่นั้น " พยักหน้าลงช้าๆ มันกอดผมไว้ " ก็เพราะเป็นมึงไง เลยแค่นั้น "

“ นิสัยเสียจังนะมึงน่ะ " ชอบทำให้กูใจเต้นแรงเรื่อยเลย

“ หัวใจมึงเต้นแรงนะ " อิฐบอกตอนที่กอดผมให้แน่นขึ้น

“ พูดมากน่า "

.............................................
ตกดึกกับผับแห่งหนึ่งที่ผมไม่รู้จัก อิฐเป็นคนขับรถพาผมตอนที่ลงจากรถแล้วมองไปรอบๆ สภาพแวดล้อมข้างๆผมเองยังขมดวคิ้วงง " ที่นี่ที่ไหนวะ "

“ แถวมหาลัยกูเอง "

“ มหาลัยมึง " ผมทวนคำพูดของมัน

“ อยากพามึงมาแนะนำกับเพื่อนกูนะ " มือที่ยกขึ้นชี้เข้าไปด้านใน ผมพยักหน้ารับแต่ก็ยอมรับว่า ใจมันเริ่มเกร็ง

ด้านในเป็นผับแดนซ์โต๊ะใหญ่สุดที่อิฐจูงมือผมเดินเข้าไปหาเรื่อยๆ ผมขืนตัวเอาไว้ในที่สุด ทั้งๆที่มันก็ใกล้จะถึงอยู่แล้ว " มีอะไร "

“ ปวดฉี่ กูไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวมา " ทำท่าจะเดินไป อีกคนก็ยิ้ม

“ กูรู้มึงไม่ได้ปวดหรอก "

“ แล้วทำไมไม่บอกก่อนว่าจะพามาล่ะวะ "

“ กลัวมึงไม่เซอร์ไพส์ " โธ่ ไอ้สัด กูนี่กังวลจนฉี่จะราดแล้วไอ้เหี้ย  " ไปเถอะน่า เพื่อนสมัยม.ปลายกูทั้งนั้น มีแต่ผู้ชาย " แต่นั่นก็ยิ่งน่ากังวลไม่ใช่หรือไงว่ะ 

ขาของอิฐนำผมเดินเข้าไป เพื่อนคนนึงของมันหันหน้ามาหาผมทุกคนเหล่มองกัน ก่อนเสียงทักทายจะดังขึ้นมา  " มันมาแล้วเว้ย "

“ เออ หวัดดี ว่าไงพวกมึง "  อิฐนั่งลงมันเลื่อนเก้าอี้ให้ผม " มึงนั่งนี่แล้วกัน "

“ แนะนำกันก่อนสิว่ะ "  เพื่อนมันบอกตอนที่หันมามองผม

“ กูพามาแนะนำอยู่แล้วไง " มันว่าก่อนจะยื่นมือมากอดคอผม " แฟนกู ชื่อไท ส่วนไทนี่เพื่อนกู "

“ โอ้โห มันแนะนำแบบไม่เกรงใจคนโสดเลยเว้ย " เพื่อนคนนึงของมันบอก

“ ไอ้เชี้ยที่พูดอยู่นั่น ชื่อ ภู " ผมพยักหน้า " ส่วนคนที่นั่งข้างกูนี่ชื่อ ซัน " อิฐแนะนำเพื่อนของมันจนครบก่อนเพื่อนคนที่ซันจะถามมันขึ้นมา

“ คนนี้เหรอว่ะ ที่บอกวันนั้น "

“ อื้ม คนนี้เหละ " มันว่าก่อนจะยิ้ม

“ มึงแม่งโคตรน่าหมั่นใส้ " เพื่อนคนที่ชื่อซันว่าแบบนั้นก่อนจะกอดคอไอ้อิฐ" แต่คนนี้ก็น่ารักนี่หว่า "

“ แฟนกูขี้เขินมึงอย่าพูดแบบนั้น "

“ ปีนี้คงเป็นปีชงของมึงสินะไอ้ไท ถึงมาเจอกับคนแบบไอ้อิฐได้ " ผมยิ้มให้ก่อนจะพยักหน้าให้เพื่อนของไอ้อิฐ

“ กูคิดว่า คงเป็นแบบนั้นเหละ " รอยยิ้มที่ผมมอบให้ ภูเป็นคนที่หน้าตาธรรมดาครับ ไม่ได้หล่อมากมายติดดำด้วยซ้ำไป กับอีกคนซันที่ขาวหน้าตาตี๋ๆ " โชคร้ายชะมัด "

“ แล้วทำไมพูดแบบนั้นล่ะครับ หื้ม " กอดคอก่อนจะเอียงตัวเข้าหา ได้รับเสียงโห่ดังขึ้นอีกครั้ง

“ ปล่อยน่า " พูดเสียงเบาๆผมหันไปมองแก้วเปล่า ภูก็ยื่นมาให้

“ กินยังไง เดี๋ยวจะชงให้ "

“ ธรรมดาก็พอ ไม่ต้องเข้มมาก "

“ เอาแค่นี้นะ " ภูรินเหล้าผสมกับโซดาให้ผม พยักหน้าให้ ตอนที่รับมา อิฐก็บอกเพื่อนมัน

“ ของกูล่ะ "

“ ชงเองสิวะ "

“ เลือกปฎิบัติเหรอไอ้สัด "

“ เออ " มันว่าแบบนั้น ตอนที่เถียงกันผมก็รู้สึกไม่เห็นจะเป็นอย่างที่บอกเลย ไหนบอกไม่สนิทกับเพื่อนโรงเรียนเก่า แต่เท่าที่เห็นก็ดูสนิทดีนี่หว่า  " แล้วไทเรียนที่ไหน "

“ พูดมึงพูดกูกับกูก็ได้ ไม่ต้องทางการขนาดนั้น " ผมบอกภูที่หันหน้ามาถาม มันยิ้ม อิฐก็กอดผม

“ ไม่ต้องยิ้มหวานกับแฟนกูขนาดนั้นก็ได้ ไอ้สัดภู นี่แฟนกูนะ แฟนกู "

“ กูรู้น่า แค่ชวนคุยก็แค่นั้น "

“ อย่าไปยุ่งกับมันมาก มันชอบม่อ " ผมส่ายหน้าตอนที่หันไปยิ้มให้ภู มันก็ยิ้มให้ผม

“ มันไร้สาระมากเลยใช่มั้ย "

“ ก็แบบนั้นเหละ " หันมองคนข้างๆที่หันไปคุยกับเพื่อนคนอื่นเสียมากกว่า เรื่องราวสมัยเรียนที่ผมไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็ยิ้มๆกับความตลกของเรื่องราวแบบนั้น ผมนั่งนิ่งๆฟังมันพูดกับกินเหล้าในแก้วไปเรื่อยๆ ก่อนที่มือของอิฐจะเอื้อมมาจับมือผมไว้ ทั้งๆที่ปากก็กำลังพูดไป แต่กลับจับมือผมไว้เหมือนจะบอก มันยังนั่งอยู่ข้างๆตรงนี้

“ แล้วมึงสองคนคบกันได้ไง "

“ แล้วทำไมจู่ๆ มาเปลี่ยนเรื่องวะ " ถามออกไปตอนที่หัวเราะออกมา ทุกคนก็มองหน้าไอ้อิฐ

“ โชว์แมนหน่อย พูดออกไปเลย "

“ เจอกันที่ผับ คนมันน่ารักก็เลยจีบ " ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะหันไปถามมัน

“ ปกติมึงขี้เล่นแบบนี้เลยเหรอวะ "

“ แล้วปกติ มันเป็นแบบไหนวะ " ซันถามผม

“ ก็ นิ่งๆ ล่ะมั้ง "

“ จริงๆ ไทอยากบอกว่ากู หื่น " 

“ ไอ้สัด ใช่ที่ไหนละ " แม้จะคิดแบบนั้นแต่จะให้พูดออกไปได้ว่ะ

“ ชาติเสือไม่ทิ้งลายเว้ย " อิฐว่าแบบนั้น มันบีบมือผมแน่นขึ้น มันหันไปพูดกับเพื่อนมันอีกครั้ง ผมยกเหล้าขึ้นมากิน ภูที่กำลังมองมันตอนที่หันไปมองมันก็ยิ้ม

“ แล้วมึงเรียนที่ไหน "

“ นี่เดียวกับไอ้เหี้ยนั่นเหละ แต่คนละคณะ " เชิดหน้ามาทางไอ้อิฐ " แล้วมึง "

“ ก็เอกชนเหมือนกัน " ผมบอกออกไปมันก็ยิ้ม

“ หน้าตามึงคุ้นๆนะ "

“ มึงเที่ยวผับบ่อยๆก็คงคุ้นเหละ กูก็เที่ยวบ่อยนะ "

“ มึงนี่ชวนแฟนกูคุยจังนะไอ้ภู "

“ กูมึงไม่ชวนมันคุยนี่หว่า กูก็เห็นมันนั่งเงียบๆ "

“ เหงาเปล่า กลับบ้านมั้ย " ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ คลอเคลียอวดเพื่อนจนน่าหมั่นใส้

“ ไม่ต้องทำดีกับกูขนาดนี้ก็ได้ เอาแบบปกติเถอะ" ผมยิ้ม เพื่อนทุกคนก็หัวเราะออกมาแบบสะใจ

“ ปกติไม่เป็นแบบนี้สินะ "

“ นิ่งๆเงียบๆ "

“ ก็แฟนน่ารักอวดเพื่อนบ้างสิว่ะ หวานกันบ้างเพื่อนจะได้อิจฉา "

“ ไม่มีใครอิจฉามึงหรอก มีแต่คนสงสารกูทั้งนั้นเหละ "

“ ปากนี่นะ " โดนดึงปากไปทีนึง ก่อนอิฐจะขยี้หัวผมมันกอดคอ

“ แฟนมึงนี่พูดถูกใจกูจัง เข้าใจความคิดกูพอดีเลย "

“ พวกมึงนี่ก็เหี้ยนะ "

“ อิฐ! “ ทุกคนเงียบกับเสียงหัวเราะที่เรากำลังเฮฮา ทุกคนหันไปมองต้นเสียงนึงที่เรียกคนข้างผม ผู้หญิงที่ผมจำหน้าได้ดี ผู้ลุคเปรี้ยวๆคนนั้น

“ อ้าว ดี้ "

“ ไหนบอกว่าจะไม่ออกมาไง " เธอว่าแบบนั้นมือก็ยื่นมาจับไหล่ของมัน ก่อนจะก้มลงมากอด เธอหันไปยิ้มให้รอบข้างของมัน " สวัสดีค่ะ "

“ สวัสดีครับ " ทุกคนตอบรับ

“ พอดี ไอ้พวกเหี้ยนี่ชวน "

“ แล้วก็ไม่ชวนกันเลยนะ " ทำหน้างอนพอเป็นพิธี มันก็ยิ้มให้ตามมารยาท  ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่ยกแก้วเหล้าขึ้นกิน เพื่อนของมันทุกคนก็มองหน้าผม สลับกับหน้าของมัน

“ ชวนได้ไงล่ะ  "

" ทำไมล่ะ ใจร้ายจังเลยนะ "

" จะชวนได้ไง กูพาแฟนมาด้วย "  ดึงไหล่ผมเข้าไปใกล้ เธอที่กำลังยิ้มก็หยุดนิ่ง

“ แฟน .. คนนี้เหรอ " เธอมองหน้าผมเหมือนจะไม่เชื่อสายตา แต่ก็ยังยิ้มออกมา " อย่ามาล้อเล่นน่า ไม่ขำนะ อิฐ ตลกเล่า "

“ ก็ไม่ได้ขำ แฟนจริงๆ คนนี้เหละ แฟนกู  " มือที่ปล่อยลงจากไหล่ของอิฐ เธอมองหน้าผมด้วยสายตาที่เหมือนไม่เชื่อเท่าไหร่ ก่อนจะยิ้มออกมาแบบอึ้งๆ

" งั้นไปก่อนนะ " ว่าแบบนิ่งๆ แล้วก็เดินออกไปจากกลุ่มของเรา

“ ท่าทางจะช็อคไปแล้ว " ซันว่า มันมองเพื่อนมัน " นั่นกิ๊กมึงเหรอ "

“ เออ ตั้งนานแล้ว แต่มันยังไม่ยอมเลิกไปไหน "

“ ก็คนมันหล่อ ก็พูดยากนิดนึง " ยกไหล่ขึ้นแบบไม่ใส่ใจ มันยกเหล้าขึ้นกินจนหมดแก้ว " กลับกันยัง "

“ จะกลับเลยเหรอว่ะ " ยังไม่ทันจะเมาเลย มานั่งเม้าส์ๆแล้วกลับ " ไหนบอกจะให้กูกินเหล้าจนเมาแล้วค่อยกลับ "

“ ไม่เอา เดี๋ยวพวกเชี้ยนี่เห็น "

“ เห็นไม่ได้เหรอว่ะ มันเป็นยังไง เมียมึงเรื้อนขนาดนั้นเลย " ภูถาม

“ เออ มาก เรื้อนมากจนไม่อยากให้ใครเห็น เรื้อนแบบ กูอยากเห็นแค่คนเดียว "

“ ขี้หวง " ซันว่ามันก้มหน้าลงยิ้มๆก่อนจะส่ายหน้า

“ กูทำธุระเสร็จแล้ว "

“ ธุระอะไรของมึง " ผมถาม

“ พาแฟนมาเปิดตัว ตอนนี้ทำเสร็จแล้วเรียบร้อย  "

“ โธ่..ไอ้สัด " ไอ้ภูสบถออกมา ทุกคนก็หัวเราะ  ผมก้มหน้าลงก่อนจะยิ้มออกมา

“ ไทเขินใหญ่แล้ว "

“ พูดมากน่า " ผมว่า ก่อนจะเขย่าแก้วขอเหล้าเพิ่ม

“ นี่ยังจะกินอีก " อิฐถาม

“ พรุ่งนี้โดดได้ กลัวอะไร " ผมว่า มันก็ดึงแก้วเหล้าของผมออกไปตั้งบนโต๊ะ

“ ถ้ามึงโดดได้ งั้นเราไปทำเรื่องของเราไม่ดีหว่าเหรอ กลับบ้านเถอะ "

“ เชี้ยไร กูยังแดกเหล้าไม่หมดเลย "

“ อย่าทำเป็นไม่รู้เรื่องน่า " ว่าแบบนั้นอิฐก็ดึงผมให้ลุกขึ้นยืน เหล้าที่ถือติดมือมา มันดึงไปดื่มเองจนหมด “ หมดแล้ว กลับบ้านได้ "

“ คันKแล้วก็บอกเมียมึงไปตรงๆ บางทีมันก็ไม่รู้ "

“ ตอนนี้ก็รู้แล้วไง " พูดแบบนั้นตอนที่จ้องตา ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะหันไปเกาหัวแก้เก้อกับทุกคน

“ งั้นกลับแล้วนะ "

“ โชคดีนะ อย่าเจ็บอย่าป่วย " ซันบอก  " ถนอมหน่อยนะครับ อย่าเพลิดเพลินให้มาก "

“ พูดเหี้ยอะไรกันว่ะ " ผมมองหน้าพวกมันที่ทุกคนเอาแต่ยิ้ม " สันดานเดียวกันทุกคนเลยนะพวกมึง ว่าทำไมคบกันได้ "

“ ก็ว่าไป " ภูยกเหล้าขึ้นดื่ม

“ เจอกันพวกมึง เดี๋ยวจะพามาอีก "

“ เออ รอบหน้าหวังว่าจะไม่ใช่คนใหม่ "

“ ปากหมาว่ะ " ว่าแบบนั้นมันยกมือบอกลาเพื่อนก่อนจะกอดคอผมแล้วเดินอกมา รถถูกปลดล็อคผมที่แยกตัวออกไปที่ประตูอีกฝั่ง

“ เพื่อนมึงนี่ ตลกดีนะ "

“ ตลกยังไง " มันว่าตอนที่ย่อตัวลงไปนั่งในรถ

“ ก็ตลก " ผมบอกตอนที่นั่งลงตรงที่นั่งข้างๆ

“ ชอบมั้ยล่ะ "

“ ทำไมต้องไม่ชอบวะ "  หันไปบอก ผมก็ส่ายหน้าก่อนจะยกมือขึ้นมาขยี้หัวผม

“ ก็เพราะถ้ามึงไม่ชอบกูคงรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ "

“ เกี่ยวอะไรกันว่ะ " ผมหัวเราะออกมา ตอนที่มองออกไปนอกหน้าต่าง ทุกอย่างในรถก็เงียบลง อิฐพูดขึ้น

“ ไม่มีใครอยากให้แฟนไม่ถูกกับเพื่อนหรอก "  กอดอกตัวเองตอนที่มันกำลังพูดประโยคนั้น ผมทำได้แต่เงียบตอนที่มันหันมามองด้วยความสงสัย " เป็นอะไร "

“ เปล่า " ผมส่ายหน้า " แค่่่่่่่่  หัวใจกำลังเต้นแรง "

“ น่ารักอีกแล้ว " มันโน้มตัวเข้ามาใกล้ ตอนที่สองมือกอดเอวผมไว้ หัวใจก็ยิ่งเต้นแรง จมูกลดระดับลงมาใกล้อิฐหอมแก้มผมก่อนจะจูบ " ไท "

“ หื้ม ? “

“ กูจริงจังกับมึงมากนะ "

“ กูเอง ก็เหมือนกัน " ปากที่ก้มลงมาจูบอีกครั้ง ไม่มีอะไรต้องพูดอีกแล้ว ความรู้สึกทั้งหมดจรดลงบนริมฝีปากของกันและกันแล้วในตอนนี้ ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามใจ จูบที่อยากจะลึกล้ำเท่าไหร่ก็ไม่มีการห้ามปราม

ความสุขของผม เรียบง่ายที่สุด ตั้งแต่เคยมีมา ..

“ ถ้าพูดว่า รัก จะเร็วไปมั้ย " อิฐมองหน้าผมตอนที่เอ่ยถามมันไปแบบนั้น รอยยิ้มนั่นยกยิ้มที่มุมปาก มันจูบลงบนปากผมอีกครั้ง แผ่วเบาและอบอุ่น

“ ไม่เร็วไปหรอก เพราะกูก็กำลังจะบอกเหมือนกัน "

เหมือนตกลงไปในหลุม หลุมลึกที่อยากจะปีนขึ้นมาได้ ..ผม  ตกหลุมรัก

..........................................

คิดถึงเสือปิง กันแล้วละสิ
ตอนหน้าเสือปิงแล้วคร่าาาา
เปิดทางให้ พี่อิฐน้องไทบ้างน้าาาาาา
อ่านไปเรื่อยๆ ไม่มีอะไรหรอก จริงๆ ..
ด้วยรัก หนมมี่ผู้ใสซื่อ

ฝากแท็ก #เสือปิง ในเฟสและทวิตเตอร์ด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์คร่าาา  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 33 // 27.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 27-02-2015 20:54:47

 :impress2: หวานตลอดๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 33 // 27.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 27-02-2015 20:55:58

ต๊ายยยย นารักอีกแล้ว  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 33 // 27.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 27-02-2015 20:59:22

ไทเป็นคนขี้เขินมากจริงๆ แล้วอิฐก็ชอบแกล้งชอบแหย่ให้ไทเขิน
แต่ไทเขินแล้วมันน่ารักน่าฟัด อิฐเลยชอบแกล้งให้เขินสินะ :m3:
อิฐก็พาไทมาเปิดตัวกับเพื่อนแล้ว แถมชัดเจนด้วย ถึงกับเงิบเลยสินะดี้ หึหึ
บอกรักกันแล้วด้วย รักไม่ต้องการเวลา  :impress2:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 33 // 27.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-02-2015 21:05:44

มีความสุขแล้วนะไท

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 33 // 27.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 27-02-2015 21:07:36

โอ้ยย อิฐมันน่ารัก เปิดเผย ชัดเจนดี
อยู่กับเพื่อนพูดมาก 555
(ปล.ตอนลองกางเกงอิฉันก็แอบคิดภาพตาม  :z1: )

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 33 // 27.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 27-02-2015 21:54:34

 :o8

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 33 // 27.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 27-02-2015 22:08:52

ไทพลาดแล้วที่บอกว่าพรุ่งนี้โดดเรียนได้ อิฐจัดหนักแน่ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 33 // 27.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 27-02-2015 23:11:29

มดขึ้นแล้ววว  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 33 // 27.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-02-2015 23:31:03

 :katai1: :katai1:  :katai1:  สารภาพรักกันแล้ววว. คิดถึงเสือปิง มากๆเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 33 // 27.2.58} #หน้า 35
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 28-02-2015 18:08:59

เข้ามารอเสือปิงนะคะ  :t3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 01-03-2015 20:56:46

ตอนที่ 34


“ เสือ! ” มือที่กอดจากด้านหลังผมสะดุ้ง จมูกแนบลงบนแก้ม คนขี้อ้อนเอียงตัวไปมา น่ารำคาญแต่ก็ทำให้ยิ้มได้ " ทำอะไรอยู่เหม่อคนเดียวทำไม คิดถึงกูอยู่เหรอ "

“ กูบอกแบบนั้นเหรอ " ผมตอบ มันก็ทำหน้าหน้ายู่อย่างทุกทีก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ วันก่อนยังทำท่าเหมือนจะตายอยู่เลย

“ แล้วคิดอะไรอยู่ คิดถึงคนอื่นที่ไม่ใช่กูเหรอ ! " สองมือจับหน้าผม ก่อนจะจูบ  ' กวนส้นตีน ' ผมคิดแบบนั้นก่อนจะเมินหน้าหนี เพราะหน้าผมแดงเกินไปถ้าไม่ทำแบบนั้น อีกเดี๋ยวก็ต้องถูกล้อ " ห้ามคิดถึงคนอื่นที่ไม่ใช่กูนะ "

“  ถ้าคิดแล้วจะทำไม มึงห้ามความคิดกูได้รึไง " ยื่นมือไปจับปลายผมข้างหลังของมัน

“ กูต้องห้ามได้สิ .. เพราะกูน่ะ เก่ง เพราะถ้ามึงเผลอคิดถึงคนอื่นที่ไม่ใช่กูแล้วละก็ .." เสียงท้ายประโยคที่เบาลงมันลุกขึ้นจากที่นั่งข้างๆมาค่อมตักของผม ก่อนปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาที่ตัวเองใส่ลงทีละเม็ดจนถึงกลางอก ดึงเสื้อให้เห็นลาดไหล่ ใบหน้าของมันลดลงมามองผมใกล้ๆ ปิงจูบลงบนต้นคอของผม " กูจะทำให้มึงลืมกูไม่ลงเลยล่ะ "

“ ด้วยวิธีอะไร " ถามเหมือนไม่รู้ ปิงยิ้มมุมปาก ลิ้นเล็กๆเลียใต้ใบหูของผมเบาๆ

“ วิธีที่กูถนัด "

“ ร้ายกาจ " ผมว่าก่อนจะเอียงตัวลงนอนบนโซฟา คนที่อยู่ด้านก็โน้มลงมา ปิงซบ

“ นี่ มึงคิดถึงคนอื่นจริงๆเหรอ "

“ อื้ม " ผมพยักหน้ามันก็ก้มหน้าลงกัดหัวนมของผม " โอ๊ย! ไอ้สัด "

“ คิดถึงแต่กูเลยนะ "

“ งี่เง่า " ถลึงตาใส่ผม มันที่ถอนหายใจนิ่งเงียบไป ขาที่กำลังจะลุกออกไปจากตัวผม กอดเอวมันเอาไว้แน่น

“ ไหนบอกว่า งี่เง่า "  ถึงจะงี่เง่าก็อยากให้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ ใจผมบอกแบบนั้น " แล้วกำลังคิดถึงใครอยู่ "

“ เปล่า แค่คิดว่าจะพามึงไปเที่ยวไปดี " ผมโกหกมันไปแบบนั้น ไม่อยากให้มันรู้ว่า ผมยังคงคิดถึงเรื่องของสองวันก่อน เรื่องของธารที่ส่งข้อความเข้ามาหา ใจความสำคัญที่ว่า มันกำลังจะเดินทางมาหา แน่นอนว่าที่กังวลไม่ใช่เพราะมันจะมา แต่ที่กังวลมากกว่าคือผมจะไม่มีทางรู้เลยว่า ธารจะมาเมื่อไหร่

“ ตอแหล กำลังเครียดอยู่ชัดๆ "

“ รู้ได้ไง "

“ ก็เป็นเรื่องของพี่เสือนิ เวลามึงเครียด คิ้วชอบผูกโบว์ " มันจิ้มลงบนระหว่างคิ้วของผม " อย่าเครียดน่า วันนี้ไปเที่ยวกัน "

“ ผับไหนล่ะ "

“ ไม่ไปผับที่มึงไปบ่อยๆนะ วันนี้กูจะพามึงไปผับพี่ที่มหาลัยกู เพิ่งเปิดใหม่ "  ผนักหน้ารับความต้องการของมัน ผมยกมือขึ้นจับที่หน้าผาก ไม่มีไข้แล้ว ตัวกลับมาอุ่นเหมือนเดิม " กูจะชวนไอ้ไทไอ้ฝนไปด้วย มึงก็ชวนไอ้เท่ ไปด้วยดิ "

“ แล้วทำไมกูต้องชวนไอ้เท่ "

“ มึงจะได้มีเพื่อนนั่งไง เพราะผับพี่กูมันเป็น ผับแบบแดนซ์ยังไงกูไอ้ไท ไอ้ฝนต้องออกไปดิ้นอยู่แล้ว เพราะงั้นถ้ามึงไม่หิ้วเพื่อนไป มึงจะเฉานะ "

“ ไม่ชวน " ผมบอก " ค่อยไปชวนผู้หญิงที่นู้นสักคน "

“ ปากเสีย ชอบทำร้ายหัวใจกู "

“ ชวนเพื่อนไปด้วยเลย เดี๋ยวกูจะโทรไปชวนให้ "

“ ขี้หึง "

“ ก็พี่เสือของกู " ยกยิ้มก่อนจะส่ายหน้ากับท่าทางของมัน " จะเหี้ยแค่ไหนก็รัก " มึงก็เหมือนกัน แรดแค่ไหนกูก็รัก

“ แล้วมึงจะไปกี่โมง "

“ ก็คงประมาณ สามทุ่ม คนกำลังเยอะ จะได้เต้นแบบมันส์ๆ "

“ มึงนัดเพื่อนแล้วสินะ " ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะส่งยิ้มมาให้ผม

“ แน่นอนอยู่แล้วเหละ งั้นเค้าโทรไปชวนเพื่อนเท่ให้พี่เสือเลยนะ " หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมา มันกดโทรออก ไม่ยักจะรู้ว่ามันมีเบอร์ไอ้เท่อยู่ในเครื่องด้วย

ปิงหันมายิ้มให้ผม มันที่กำลังรอสายไอ้เท่อยู่นั่น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่จนน่ารำคาญ ผมเอื้อมไปดึงมือถือที่มันกำลังโทรลงมาวางสายนั้นซะ " มึงมีสิทธิอะไรมายิ้มน่ารักตอนที่โทรหาผู้ชายอื่นต่อหน้ากูกัน "  ผมว่าอย่างงั้นตอนที่จูบปิงเพื่อปิดคำพูดล้อเลียนของมันที่กำลังจะพูดล้อผม

“ กูจะโทรไปเอง " บอกแค่นั้นตอนที่ผละริมฝีปากออกจากกัน อีกคนก็ยิ้มเขินก่อนจะก้มลงมากอด

“ ถ้ากูพูดล้อ มึงจะเขินใช่มั้ย "

“ อื้ม "

“ งั้นจะไม่พูดแล้วกัน "

“ ดีมาก แต่จะยิ่งดีกว่านี้ ถ้ามึงลบเบอร์พวกนั้นออก "

“ ขี้หึงจังเลยนะ " ดึงตัวเองที่กำลังกอดออกมาจ้องหน้ากัน " กูมีไว้ติดเครื่อง เอาไว้ใช้ในยามจำเป็นเท่านั้นเหละ "

“ นอกจากกู ยังมีอะไรที่มึงจำเป็นต้องมีอีก "

“ ไม่มี ไม่มีอีกแล้ว " หลบหน้าเขินทันทีหลังจากที่ส่ายหน้าให้ผม ปิงเงียบไปผมก็กดส่งข้อความไปหาไอ้เท่ รอจนมันตอบกลับก่อนจะวางโทรศัพท์ลงข้างตัว " นี่.. เสือ "

“ อะไร "

“ หัวใจกู เต้นแรงมากเลย "

“ เหรอ ไม่ยักรู้เลย "

“ เต้นแรงขนาดนี้ยังไม่รู้อีก "

“ ก็เต้นแรงเหมือนกันขนาดนี้ กูจะไปแยกออกได้ไง ว่าของใครเป็นของใคร "

“ บางทีก็อยากจะหยุด ช่วงเวลาปากหวานๆของมึงไว้ตรงนี้ "

“ มึงชอบคนพูดหวานๆสินะ "

“ เปล่า กูชอบมึงชอบที่มึงพูดหวานๆ " ดึงตัวเองมาจ้องหน้าผม ยิ้มหวานที่ส่งมาให้ มือมันลูบไปตามใบหน้าของผม " ก็ยอมรับว่าชอบคนพูดหวานๆ แต่ว่าตั้งแต่เจอมึง กลายเป็นว่ากูชอบคำพูดหวานๆที่มาหลังจากคำพูดร้ายๆของมึงมากกว่า ตั้งแต่กูชอบมึง กูกลายเป็นคนซาดิสไปแล้ว กูเป็นพวกชอบให้ใช้ความรุนแรงนะ "

“ แบบนั้นก็ดี " แบบไหนก็ได้ ถ้ามึงชอบกูได้ แบบไหนก็ดีไปหมด

   ถึงเวลานัดหมายของเรา ผับเปิดใหม่ที่ผมไม่เคยมาอยู่แถวชานเมืองติดกับมหาวิทยาลัยของมัน เป็นผับที่เล็กมากกว่าที่ผมคิดไว้ เราจอดรถอยู่ด้านหน้าที่แทบจะไม่มีที่จอด หันมองไปรอบๆ เสียงนึงก็ทักขึ้น

“ เชี้ยเสือ! “

“ เออ " ไอ้เท่ที่มาก่อนเดินเข้ามาหา มันกอดอกมองผม

“ มึงก็เลือกที่มาซะ ภูธรเลยนะมึง มาลำบากจะตายห่า "

“ แล้วมึงมาทำไม " ผมถามอีกคนก็ยิ้ม

“ ที่มาก็เพราะว่า น้องปิงมาไงล่ะ " เอียงหน้ามองปิงที่กำลังมองอย่างอื่น ผมทำหน้านิ่ง

“ แหม ล้อเล่นน่า กูก็ต้องมาเป็นเพื่อนมึงอยู่แล้ว ไม่ต้องแยกเขี้ยวใส่หรอก กูไม่เอาหรอกน่า เมียมึงน่ะ "

“ ก็ดี " ตอบคนตรงหน้าก่อนจะหันไปมองคนข้างๆที่เอาแต่มองไปทั่ว " มึงหาอะไรอยู่ "

“ ก็หาพี่ที่คณะ เค้าบอกว่าถ้ากูมาเค้าจะเลี้ยงเหล้ากู " สายตาที่กำลังมองหามันบ่นไปเรื่อย " ก็บอกแล้วนี่น่า ว่าจะมาวันนี้ เวลานี้ ไปอยู่ไหนของเค้าวะ "

“ ปิง! “ ทุกคนหันไปตามเสียงที่เรียกแม้จะไม่ได้ชื่อปิง คนที่เดินเข้ามาใกล้ยิ้มกว้างมาตั้งแต่ไกลและใกล้เข้ามาเรื่อย มือข้างนึงยื่นออกมากอดคอคนของผม " มานานยังมึง โทษที กูติดคุยกับเพื่อน "

“ พึ่งถึงเอง " มันว่า " แต่เดี๋ยวขอแนะนำเพื่อนก่อนแล้วกัน นี่พี่เขต พี่ที่คณะกู ส่วนพี่เขตนี้ เสือ แล้วก็ เท่ "

“ แล้วคนไหนแฟนมึง "

“ คนนี้ " ชี้มาทางผม อีกคนก็พยักหน้ารับ " เต็มที่เลย กูเลี้ยงเอง "

“ กินเหล้าขวดที่แพงได้ไม่อั้นเลยนะสิ เต็มที่นะ "

“ K เอาพอประมาณก็พอ มึงหัดเกรงใจคนอื่นบ้าง มารยาทผู้ดีไม่มีเลยรึไงวะ "

“ มี แต่พอได้ของฟรีก็ไม่ค่อยได้ใช้ " หัวเราะกันออกมา แต่มือก็ยังไม่ยอมปล่อยออกจากกัน ผมเอื้อมไปดึงตัวมันไว้ก่อนจะดึงเข้ามาหาตัว

“ เลิกให้แม่งกอดได้แล้วมั้ง กูยังยืนอยู่ตรงนี้นะ "

“ แฮ่ๆ " ปิงยิ้มแห้งๆให้รุ่นพี่ของมันทันทีตอนที่ฟังคำพูดของผม

“ มึงเข้าไปข้างในเถอะ ไอ้ฝน ไอ้ไทรออยู่แล้ว "

“ เหรอๆ แล้วไอ้ไทพาใครมาด้วยเปล่าวะ " คำถามที่ดูกระตือรือร้นของมัน

“ กูเห็นมันมากับไอ้ฝน "

“ เหรอ โอเคพี่ เจอกัน " โบกมือลาพี่ร่วมคณะ ไอ้เท่เดินนำเข้าไปในร้าน ไอ้ฝนไอ้ไทโบกมือเรียกให้เป็นนั่ง แต่พอหย่อนก้นลงนั่นไอ้ปิงก็หันไปถามเพื่อนมันทันที " มึงมานานแล้วเหรอวะ "

“ ก็ได้สักพัก "

“ แล้วทำไมไม่พาแฟนมาเปิดตัววะ "

“ ทำไมต้องเปิดตัววะ วันนี้เค้าไม่ว่างเว้ย "

“ ตอแหล ไม่อยากพามาก็บอก " ไอ้ฝนท้วง " ไม่ต้องเขินหรอกน่า ยังไงก็ต้องพามาโชว์อยู่แล้ว มึงทำตัวให้เหมือนปิงดิว่ะ รู้ตั้งแต่ยังไม่ได้กันเลย "

“ แล้วมาเหน็บกูทำไม " ทำหน้างอนใส่ไอ้ฝนที่ดึงมันเข้ามากอด  ' กอดอีกแล้ว '  ความคิดนี้ผุดขึ้นมาตอนที่เห็นมันโดยกระทำแบบนั้นแม้การเล่นกันของเพื่อน แต่ก็เหมือนจะถึงเนื้อถึงตัวไป ไม่ชอบ ไม่ชอบเลยว่ะ

“ เป็นอะไรไปว่ะกู "

“ บ่นเหี้ยอะไรของมึง " เท่หันมาถาม ตอนที่วางเหล้าไว้ตรงหน้ามันขมวดคิ้ว ผมเองก็หันไปตอบเหมือนทุกที

“ เสือก "

“ โอเคครับพี่ ผมจะไม่ยุ่ง " ยกมือขึ้นยอมแพ้ เท่มองไปรอบๆก่อนจะสะดุดกับบางอย่าง " เสือ "

“ อะไร "

“ ผู้หญิงคนนั้นสวยว่ะ " มองตามมือที่ชี้ไปของมัน ผู้หญิงที่มันบอกว่าสวยกำลังยืนยิ้มอยู่กับกลุ่มเพื่อน ก็เป็นแบบที่มันชอบ ผู้หญิงผมยาว แต่งตัวจัด " สเป็คเลย "

“ ไปจีบดิ "

“  สวยแบบนั้นคงมีผัวไปแล้วเหละ "

“ ถ้ามันชอบมึง ต่อให้มันมีผัว มันก็ทิ้งผัวมันมาเอามึงเองเเหละ " บอกไปตามความจริง อีกคนก็หัวเราะ

“ เป็นคำพูดที่โดนใจกูดีว่ะ " เท่ว่า ก่อนจะกินเหล้าที่อยู่ตรงหน้าไปอีกครึ่งแก้ว " แล้วมึงไม่สนใจใครบ้างเหรอวะ "

“ สนใจอยู่คนนึง " ชี้ไปที่คนข้างๆ ไอ้เท่ก็ถอนหายใจ " สนใจคนนี้ "

“ เมียมึงนี่อะนะ "

“ แล้วจะทำไม " ก็แค่ตอนนี้ไม่ได้สนใจใครอีกแล้ว นอกเหนือจากคนคนนี้ แล้วจะผิดอะไรถ้าผมจะเลือกตอบแค่ความจริง

“ กูหมายถึง คนอื่นไม่ได้หมายถึง เมียมึง กูรู้ว่ามึงสนใจเมียมึงอยู่แล้ว "

“ คนอื่น ตอนนี้ไม่มี "

“ รักเมียคนเดียวจะบอกว่างั้น " ผมไม่ตอบ แต่เลือกที่จะพยักหน้าแทน ไอ้เท่หัวเราะก่อนคนข้างๆที่กำลังเม้าส์กับเพื่อนจะหันมาสนใจ

“ พูดอะไรกันอยู่เหรอ กูพูดด้วยสิ "

“ ก็พูดเรื่อง "

“ เสือก " ผมบอกมัน ไอ้เท่ที่หุบปากลงทันทีก่อนจะหัวเราะ

“ มันคงเขินถ้ากูบอกมึง "

“ อะไรกันว่ะ เล่าหน่อยก็ไม่ได้ " ปิงรบเร้า มันเข้ามากอดแขนผม ก่อนจะเอียงหน้ายิ้ม " เล่าหน่อยดิ "

“ ไหนบอกว่าจะไปเต้น แล้วทำไมยังนั่งอยู่ "

“ ก็กำลังจะไปนี่เหละ "

“ ก็ไปซะสิ " ปิงพยักหน้า มันหันไปมองเท่

“ อย่าให้ใครมาจีบเสือของกู แล้วอย่าชวนเสือของกูเจ้าชู้นะ คุณเท่ " มันว่าเล่นๆ แลบลิ้นให้อีกคนก่อนจะหยิบขวดวอคก้าของมันแล้วลุกขึ้นจากโซฟาที่นั่ง

“ อย่าห่วงเลย " มันว่าแบบนั้นก่อนจะต่อท้ายด้วยประโยคแสนเบา " ขนาดกูชวน แม่งยังสนใจแต่มึงเลยสัด "

“ หึหึ " หัวเราะในลำคอ ไอ้เท่ก็หันมามอง

“ มึงนี่ก็รักมันมากนะ "

“ คิดงั้นเหรอ " 

“ ก็ปกติมึงไม่ค่อยสนใจใคร "

   มองไปที่ร่างบางที่เรากำลังกล่าวถึง ปิงอยู่ในวงล้อมของเพื่อนๆ มันที่กำลังยิ้มและเต้นส่ายเอวไปมาด้วยรอยยิ้ม ไม่เคยสักครั้งที่ผมจะสบอารมณ์เวลาที่เห็นมันเป็นแบบนั้น มันที่กำลังยิ้มให้คนอื่นที่มามอง มันที่กำลังมีความสุขทั้งๆที่ไม่ได้มีผมอยู่ข้างๆ ถ้าทำได้ก็อยากจะเก็บมันไว้ไม่ให้ใครเห็น อยากจะเป็นคนเดียวที่ได้เห็น อยากเป็นคนเดียวที่ได้เป็น เป็นทุกอย่างแม้แต่ความสุขของมัน เป็นเพียงหนึ่งเดียว เหมือนอย่างที่ผมก็ให้มันเป็น เพียงหนึ่งเดียวสำหรับความสุขทั้งหมดของผมที่มี

“ คงเป็นแบบนั้น " ตั้งแต่มีมันเข้ามา ทั้งๆที่ไม่ใช่คนแบบที่ชอบ แต่ทุกวันกลับมีความสุขมากกว่าคนในแบบที่เคยชอบเสียอีก อาจเพราะตัวตนของมัน

“ แต่ถ้ามองข้ามเรื่องแบบนั้น มันก็สวยน่าหลงจริงๆนั่นเหละ ผู้ชายอะไร สวยกว่าผู้หญิงอีก "

“ ผู้ชายที่เป็นเมียกูไง " หันไปมองมัน อีกคนก็พยักหน้า

“ ครับ เมียพี่ผมจะไม่ยุ่ง " มันว่า " แต่ถามจริง มันรู้บ้างเปล่าว่ะ ว่ามึงรักมันขนาดนี้ "

“ มันไม่จำเป็นที่ต้องรู้หรอก " ไม่มีความจำเป็นเลย

“ จะบอกว่าให้รู้ว่า ไม่รัก ดีกว่าใช่มั้ย "

“ อื้ม "

" นี่มึงมองกูหน่อยสิว่ะ ตอบกูแต่ไม่มองกูเลย " แล้วหน้ามึงมีอะไรให้กูสนใจเหรอไง ถึงต้องมอง อยากจะบอกมันแบบนั้น แต่การกระทำที่ไม่มีมารยาทกับเพื่อนสนิทก็เป็นอะไรที่ทำให้เถียงไม่ออก สายตาของผมเอาแต่มองปิง ไม่อยากให้คาดสายตาไปเลยสักนาที

" ก็คุยกันอยู่ กูจะมองอะไรมันก็เรื่องของกูสิว่ะ "

" งั้นกูไปม่อสาวดีกว่า นั่งกับมึงแล้วเซง เอาแต่นั่งมองเมีย " ไอ้เท่ว่าแบบนั้น ผมก็พยักหน้าก่อนที่มันจะลุกออกไป

สายตาของมันยังมองไปที่มัน เหล้าที่ชงเพิ่มให้ตัวเอง มันมีความสุขกับการเต้นจนผมต้องยิ้มออกมา " นั่งด้วยคนได้มั้ยคะ " ผมหันไปตามเสียงที่เอ่ยขึ้นมาใกล้ ใบหน้าสวยที่อยู่ใกล้จนเกือบชิดผมถอนหายใจออกมาก่อนจะผละตัวออกห่าง ผู้หญิงที่ไอ้เท่บอกว่า สวย

“ เต็มแล้ว "

“ เต็มแล้วอะไร โซฟาตัวใหญ่แต่ก็เห็นอยู่ว่านั่งคนเดียว "

“ ไม่อยากให้นั่ง มึงมีปัญหาให้ปะ กูจะนั่งคนเดียว "

“ ก็ไม่เห็นต้องพูดแรงๆเลย " เธอว่าแบบนั้น ด้วยเสียงไม่สบอารมณ์ก่อนจะเดินออกไปจากที่นั่งข้างผม

“ แล้วกูพูดดีๆ มึงเข้าใจรึเปล่าล่ะ "

   พลันสายตากลับมามองปิงอีกครั้ง คนที่บอกว่าไม่อยากจะให้คาดสายตายังไม่หายไปแล้ว แต่กลับมีใครบางคนเข้ามาร่วมแจมกับพวกมันด้วย คนที่ผมเจอเมื่อสักครู่ที่หน้าผับ พี่ชายร่วมคณะของมัน ท่าทางสนิทสนมจนเกินความจำเป็น ตอนที่มองก็ชวนให้หงุดหงิดจริงๆ ผมที่กำลังจ้อง อีกฝ่ายที่กำลังอยู่กับปิง ก็หันมามอง มันยิ้ม .. ยิ้มมุมปากก่อนจะยักคิ้วให้

“ เฮ้ย! ดูนู้นสิ " มือที่สะกิดจากด้านหลัง ไอ้เท่ก้มลงตัวมากระซิบ " มันกำลังหยามมึงอยู่ชัดๆเลยว่ะ "

“ เห็นแล้ว " ผมบอกสั้นๆ

“ แล้วทำไมไม่เดินไปจัดการเลยว่ะ "

“ เข้าไปตอนนี้ไอ้ปิงก็หาว่ากูทำร้ายพี่มันสิ ไอ้เหี้ยนั่น บทจะโง่ แม่งก็โง่นะ "

“ กูไม่คิดว่ามันจะคิดกับปิงเป็นพี่น้องธรรมดา "

“ กูก็ไม่ได้โง่คิดแบบนั้น  " จะบอกว่ารู้ตั้งแต่มันมองมาแล้วเหละ เพราะแบบนั้นเลยได้แต่นั่งจ้องแบบนี้ไม่หันไปมองทางไหนไง

   ภาพด้านหน้าของผม ปิงกำลังยืนถ่ายรูปคู่กับรุ่นพี่ของมัน ท่าทางสนิทสนมไม่เท่ากับกับการกอดที่ถึงเนื้อถึงตัว แนบชิดจนแม้แต่อากาศก็ไม่สามารถแทรกผ่านได้ หน้าแนบหน้า ตัวแนบตัว แถมด้วยการกอดเอว ทุกอย่างที่กระทำอยู่ต่อหน้าผม ' หึ . เพราะแบบนี้ไงใครๆถึงบอกว่ามึงง่าย เหมือนจะไม่โง่แต่ก็โง่ พอเป็นคนที่สนิทก็ไม่เคยระวังตัวอะไรเลย '

   มือถือที่ถ่ายรูปด้วยกันถูกลดลง จากที่ควรแยกย้ายแต่กลับกลายเป็นว่าทั้งสองกลับเข้ามาแนบชิดอีกครั้ง เพลงเต้นที่เปิดอยู่คนสองคนโยกย้ายไปตามจังหวะเพลง มันหันมามองผมอีกครั้งก่อนจะยิ้มให้ ยิ้มแบบคนที่กำลังเหนือกว่า สายตาที่บอกว่าอยากจะครอบครองคนของผม

    รุ่นพี่ของมันยกมือขึ้นลูบหัวทัดผมไปไว้ข้างหูอีกคนก็ยิ้มให้ มืออีกข้างก็ยกขึ้นจับเอวไว้หลวมๆผมเคล้นหัวเราะออกตอนที่ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินตรงไปหา ' มึงคิดว่ากูเป็นคนใจดีขนาดนั้นเลยรึไงกันนะ '

“ มึงจะแรดเกินไปแล้วมั้ง " ผมพูดขึ้นทันทีตอนที่เดินถึงตัวมันทั้งคู่ มองมันสองคนสลับกัน " มึงก็จะจับเมียกูมากเกินไปแล้วนะ "

“ เสือ มึงเมาเปล่าวะ "

“ เมาเหี้ยอะไร แดกไปยังไม่ถึงแก้ว " ผมว่า " มึงนั่นเหละ เป็นเหี้ยอะไรถึงยืนชิดๆแล้วให้มันจับอยู่ได้ กูมองอยู่ก็น่าจะเห็น นี่มันต่อหน้ากูเลยนะ มึงนี่แม่ง.. “ ผมมองมันต่ำจนถึงเท้า "  ร่านจริงๆเลย "

“ จะมากเกินไปแล้วนะ มึงนะ "

“ เสือก นี่เรื่องผัวเมีย " ผมผลักอกอีกคนที่ทำท่าจะกอดปิงปกป้อง ผมเดินเข้าไปใกล้มัน  " อย่าคิดว่ากูไม่รู้ว่ามึงคิดอะไร "

“ เสือ เป็นอะไรของมึง " หันไปมองตาปิงที่กำลังตั้งคำถาม

“ ไหนบอกว่าผ่านมาเยอะ ทำไมเรื่องแค่นี้มึงถึงไม่รู้ ว่าไอ้เหี้ยนี่คิดอะไร "

“ คิดมากเกินไปแล้ว " มันพูดรอดไรฟัน "  ขอโทษพี่เขตเลย พี่เค้ามีเมียแล้ว พี่น้องเว้ยพี่น้อง " ปิงว่ายิ้มๆ มันหันไปมองรุ่นพี่ของมันก่อนจะยกมือไหว้ " ขอโทษแทนเสือด้วยครับ พี่เขต "

“ เออ ไม่เป็นไร ยังไงกูกับมึงก็พี่น้องกันอยู่แล้ว มึงสวยขนาดนี้จะไม่ให้หึงได้ไง จริงมั้ย " จับไหล่ปิงก่อนจะตบ มันกอดไว้อย่างงั้น ผมยิ้ม ยิ้มในคำว่าพี่น้องของมัน

“ พี่น้อง ในความคิดของมึง พี่น้องท้องชนกันรึเปล่าวะ "

“ เสือ! ไอ้เชี้ย มึงเงียบปากไปเลย "  ดันตัวผมให้ออกมาจากกลุ่มของมัน ปิงตีหลังผมตอนที่เราเดินออกมาจนถึงโต๊ะ แต่รุ่นพี่ที่มันกำลังปกป้องกลับเดินตามเรามา " ทำไมมึงพูดแบบนั้นวะ บ้ารึเปล่า นั่นรุ่นพี่กูนะเว้ย "

“ รุ่นพี่ที่หวังจะเอามึง "

“ พูดอะไรให้เกียรติปิงหน่อยนะ ไม่ใช่เป็นแฟนแล้วจะทำอะไรก็ได้ " เสียงที่แทรกขึ้น ผมหันไปมอง

“ มึงก็ทำให้ได้อย่างที่พูดเถอะ มึงเองก็คิดว่ามันก็แค่ คนที่ไม่เกียรติอะไรพวกนั้นไม่ใช่เหรอ ที่ยิ้มแล้วยักคิ้วให้กู ไม่ได้จะบอกกูหรอกเหรอ ว่าคืนนี้มึงจะเอามันไปนะ "

“ เชี้ยเสือ! อย่ามาปากหมา พี่เขตเป็นคนดีนะเว้ย รู้จักกับกูมาตั้งนาน  " ผมหัวเราะออกมาตอนที่มันพูดคำนั้น

“ โง่ แล้วยังเสือกอวดฉลาดอีก "

“ พี่เขต ปิงขอโทษ เสือมันคงเมาเลยพูดจาไม่รู้เรื่องนะ ขอโทษนะครับ ขอโทษนะ " ปิงลากผมออกมานอกร้าน คราวนี้มันปล่อยมือผมลงก่อนจะผลักให้ออกห่าง " เป็นเหี้ยอะไรว่ะ! กูกับเค้าก็แค่สนิทกัน ถ่ายรูปกันนิดหน่อยก็แค่นั้น "

“ เหรอ "

“ เสือ ไม่มีอะไรจริงๆ ก็แค่ถ่ายรูปธรรมดา กูก็ใกล้ชิดแบบนี้กับคนที่กูสนิททุกคน "

“ พูดแบบนั้น ดูร่านจังเลยนะ ..คนที่มึงสนิททุกคน เวลาเต้นด้วยกันต้องใกล้ขนาดนั้นเลยเหรอ ถ้าใกล้กันขนาดนั้น มึงไม่ถอดผ้าแล้วนั่งเอากันเลยล่ะ กูจะบอกอะไรไว้อย่างนะปิง คนที่ไว้ใจ ไม่ได้น่าไว้ใจทุกคนหรอก ฉลาดมาทุกเรื่องอย่ามาโง่กับเรื่องแบบนี้ "

“ แต่พี่เขตเค้า มีแฟนแล้ว "

“ ถ้าอยากเอากับมึง ไม่จำเป็นต้องเป็นคนโสดหรอก " อยากจะพูดให้แรงกว่านี้ แต่นึกถึงจิตใจของมันเลยพูดได้แค่นั้น อยากจะบอกด้วยซ้ำว่าคนแบบนั้น เข้ามาใกล้ชิดเพื่อเอามึงแล้วทิ้งก็เท่านั้นเหละ คนอย่างมึงคนพวกนั้นคงไม่จริงจังอะไรด้วยหรอก เพราะคนพวกนั้นเค้าไม่ใช่คนแบบกู

“ แต่.. "

“ ถ้ามึงไม่เชื่อกู ถ้ายังโง่ ถ้าเกิดอะไรขึ้น เช่น มึงโดนไอ้เหี้ยนั่นข่มขืนหรือทำอะไรขึ้นมา วันนั้นต่อให้กูเดินผ่านมาแล้วเห็น กูก็จะเดินผ่านไป ร้องคอให้คอแตกกูก็จะไม่ช่วย "

" เสือ มึงพูดเหี้ยอะไรของมึงวะ ไม่ขนาดนั้นหรอก "

“ มึงจะลองกับกูมั้ยล่ะ กูจะทิ้งมึงไว้ มึงเดินเข้าไปหามัน กูรับรองเลยว่า คืนนี้มึงไม่รอดหรอก " จากสายตากับท่าทางที่มองมา ผมคิดว่ามันคงเต็มอิ่มกับการรอคอยมานานแล้ว คนที่หวังจะครอบครองในตัวมันไม่ได้มีแค่แบบผ่านมาแล้วผ่านไปเท่านั้นหรอก จุดอ่อนของปิงคือ เห็นคนที่สนิทกับตัวเองสำคัญที่สุด ความไว้ใจทำร้ายคนมาเยอะแล้ว แต่ปิงกลับไม่เคยมีบทเรียนเรื่องนี้ " มันหวังจะเอามึง เมื่อกี้ยังหันมายิ้มหยามกูอยู่เลย " ปิงขมวดคิ้ว มันมองผม

“ ยิ้มหยามมึง "

“ หยามกูตั้งแต่เดินเข้าไปใกล้มึงแล้วเเหละ "

“ คิดไปเองรึเปล่า "

“ กูไม่ได้โง่นะ "

“ งั้นแล้วทำไม มึงไม่..”

“ คนแบบมึง เคยคิดว่าคนที่มึงสนิท ร้ายด้วยเหรอ "

“ แล้วทำไมถึงเดินเข้าไป "

“ ก็ใครใช้ให้มันเดินเข้ามากอดเมียกู จนทำให้กูฟิวขาดแบบนั้น " ผมถาม ปิงก็ก้มหน้าลง  " ยิ้มยียวนกวนประสาทอยู่ได้ เห็นว่ากูใจดีขนาดนั้นเลยรึไง

“ นี่กำลังหึงเหรอ "

“ พูดเหี้ยอะไร " ผมหันไปทางอื่นทันที ตอนที่ปิงยิ้มออกมาก็นึกขึ้นมาได้ว่า แสดงอารมณ์หึงหวงมากเกินไป สายตาของมันกำลังล้อผม " มึงก็เหมือนกัน อยู่นิ่งๆให้มันกอดอยู่ได้ ต่อมความหวงตัวมันตายด้านรึไง รู้ว่ากูมองอยู่ ก็ยังมีหน้าไปแรดกับผู้ชายอื่นอีก "

“ มึงนี่  นี่ปากจริงๆเหรอ " มือที่ยื่นมาจับปากผม ยกมือขึ้นสะบัดออก

“ เออ แล้วจะทำไม "

“ เปล่า เห็นแค่สงสัยว่าทำไม ปากหมาจัง "

“ ปากกูเป็นแบบนี้ แล้วจะทำไม ถ้ามึงไม่พอใจ ก็กลับไปหาไอ้รุ่นพี่ที่หวังจะเอามึงซะสิ " ผมตะโกนออกไป ปิงที่ถอนหายใจออกมา ทำท่าจะเดินกลับหลังจากผมไปจริงๆ คว้ามือมันเอาไว้ ผมกำไว้แน่น

“ ไหนบอกว่าให้ไปหารุ่นพี่ของกูไง ปล่อยดิ "

“ เปลี่ยนใจแล้ว มึงต้องไปกับกู "

" ไม่แน่จริงนี่หว่า ไอ้คนขี้หึง "

" เออ กูไม่แน่จริง " ดึงมันมาที่รถ ผมเปิดประตูก่อนจะยัดมันเข้าไปด้านใน ผมเดินวนกลับมาจะเปิดประตูเพื่อขับกลับ แต่เสียงนึงก็ดังขึ้น

“ คราวนี้โชคดีไปนะ...หวังว่า จะมีมึงรอช่วยอยู่ข้างๆตลอดก็แล้วกัน  "

“ ไอ้เชี้ยนี่.. " ขาที่กำลังจะเดินเข้าไปหา แต่กลับกลายเป็นว่า ชายร่างสูงสองคนที่ยืนอยู่หน้าผับกลับมายืนกันผมไว้ก่อน

“ เด็กนั่นนะ ฝากมึงไว้ก่อนแล้วกัน ไว้กูจะไปเอาคืน อย่าเผลอซะล่ะ "

“ ไม่ต้องห่วง กูไม่เผลอแน่..”

.....................................................

ความหึงหวงของพี่เสือ มาแบบเต็มแม็ค
เป็นผู้ชายที่แสดงความห่วงใยออกมาได้ ฮาร์คคอมากกกก  :a5:
ตอนแรกนั่งคิดว่า แรงไปเปล่าวะ แต่คิดอีกที ก็พี่เสือนี่หว่า
จะมาพูดว่า " ปิง ไอ้นั่นมันไม่ได้หวังดีกับมึงหรอก " ก็คงจะไม่ใช่

อยากให้เสือปิง มีอะไรบ้าง เพราะมีคนอ่านหลายคนบอกว่า
เสือปิง ไม่มีอะไร #ร้องไห้ อย่างหนัก
ฝากไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
ใครมีทวิตหรือเฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 01-03-2015 21:24:43

เข้าในเสือนะ ปิงก็ไม่ค่อยจะถือเนื้อถือตัวกันคนที่คิดว่าสนิทด้วยสิ
ลืมไปว่าคนที่จ้องงาบตัวเองมีเยอะเกิน ยิ่งชื่อเสียงไม่ค่อยดีอยู่
แต่เสือก็ทันคนดี ฮาร์ดคอร์ได้อย่างสะใจเลย
ชอบตรงนี้

ปิง - เสือ  จะเหี้ยแค่ไหนก็รัก
เสือ - ปิง   แรดแค่ไหนกูก็รัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 01-03-2015 21:36:27

น้องปิงนี่อัพสกิลความอดทนต่อปากหมาๆของพี่เสือเยอะขึ้นมาก เป็นพี่นะ พูดขนาดนี้จะไม่ทน ขอตบซักสองสามทีก่อน :laugh:
แต่พี่เสือก็คือพี่เสืออย่างที่คุณคนเขียนว่า ปากหมาคงเส้นคงวา แถมขี้หึงด้วย อุอิ :o8:
อิพี่เขตไปไกลๆเลย ส่วนธารคือใคร อะไร ยังไง ทำไมมีอิทธิพลขนาดทำให้พี่เสือต้องโกหกปิงด้วยล่ะ :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 01-03-2015 21:38:51

จะปากหมาแต่ไหน ยังไงก็รักพี่เสือค่ะ หึงได้ฮาร์ดคอร์มากกกกก คู่นี้แหละที่คู่ควร รอตอนสวีทบ้างนะคะ ไม่หวานกันมานานแระ ปล่อยให้คู่อิฐ-ไท ขโมยซีนไปหลายตอน รีบกลับมาแซงตอนหน้านะ แฟนคลับรออยู่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 01-03-2015 21:41:41

เสือหึงได้รุนแรงดี แต่ถ้าเอาตามจริงในความคิดเรา
ปิงไว้ใจคนที่สนิทด้วยมากเกินไปแบบที่เสือว่าจริงๆ
คนใกล้ตัวนี่แหละที่ร้ายที่สุด รู้หน้าไม่รู้ใจ
ปิงต้องระวังตัวให้มากขึ้นกว่านี้นะ
เสือไม่ได้อยู่กับปิงทุกเวลา ไปเรียนก็คนละที่กัน
อย่าไว้ใจคนอื่นง่ายเกินไปนะปิงนะ
เสือดูแลปิงให้ดีๆนะ
สำหรับไอ้รุ่นพี่นั่น :z6:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 01-03-2015 21:45:42

ตั้งแต่อ่านมานะ ปิงทำตัวมนุษย์สัมพันธ์ดีเลิศไป จะยิ้มจะทักทุกคนโดยเฉพาะผู้ชาย คือหวงตัวนิดนึงนะปิงนะ

เพราะทางฝ่ายเสือนี่แสดงออกชัดเจนมากไม่สนใจว่าชายหญิง พูดตรงๆได้หมด

ดูแล้วสงสารเสือในขณะที่ต้องอยู่กับคำนินทา ปิงก็ทำตัวมนุษย์สัมพันธ์ดีเลิศเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 01-03-2015 21:56:00

เสือปิงมีธารไงคะ รู้สึกสังหรณ์แปลกๆว่าจะไม่ใช่เรื่องดี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 01-03-2015 21:59:10

พลาดไปสองตอน อิฐไทน่ารักมากกกกกก
อิฐอยู่กับเพื่อนแล้วพูดมากดูเป็นคนละคนเลย 55555
ส่วนเสือปิงนี่ยังไง ได้กลิ่นดราม่ากำลังลอยมาเลย
ไม่รู้ธารจะมาไม้ไหน กลัวใจจจ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 01-03-2015 22:00:25

สนุกมากเลย เพิ่งจะอ่านได้2ตอน แต่ขอเม้นหน่อยเป็นกำลังใจให้คนแต่ง.  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: ROCKLOBSTER ที่ 01-03-2015 22:06:21

เพราะทำตัวอย่างนี้ไง ใครๆถึงคิดว่าปิงง่าย พร้อมถ่างขาให้ตลอด แค่ตอดนิดตอดหน่อยก็ยอมแล้ว
อยากให้คนมองตัวเองดีๆก็หัดทำตัวให้มันดีๆหน่อยสิปิง ตั้งแต่ขายน้ำหอมแล้ว อ่อยไปทั่วจริงๆ
 พอคนเขาว่าก็รับไม่ได้ ก็เข้าใจอยู่ที่ว่าไม่ได้เอากับทุกคน แต่ตัวเธอก็ทำเหมือนกับจะได้กับทุกคนจริงๆนี่ เดี๋ยวกอดเดี๋ยวจับ ไม่เคยหวงตัวอะ
 บุญหัวเท่าไหร่แล้วที่เสือมันรักจริง ก็เข้าใจว่าแค่คนสนิท
แต่ขอเถอะ อย่าเหมือนพวกโง่แต่อวดฉลาดหน่อยได้ไหม
 คือเหมือนมันแอ๊บมากกว่าอะ คุณเที่ยวบ่อยมากไม่ใช่เหรอ สังคมกลางคืนคุณยังไม่รู้ตับไตไส้พุงกันอีกหรือ
เมาแล้วยั่ว มั่วไม่เลือก ได้กันวนไปวนมาอยู่แต่ในสังคมอย่างนั้น แต่อยากจะมีผัวเป็นคนดีรักเดียวใจเดียว ถามจริงเถอะ คนดีๆที่ไหนมันจะไปอยู่สถานที่อย่างนั้นบ่อยๆ เริ่มคิดว่าเสือพูดถูกแล้วล่ะ ร่านจริงๆ อ่อยเขาจนเขาจะเอาจริงๆก็ปฏิเสธ ใครมันจะคิดเล่น มันก็เอาจริงๆทั้งนั้น ถ้ายังอยู่แต่ในที่อย่างนั้นล่ะก็นะ เพลาๆบ้างก็ได้เรื่องเที่ยวน่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 01-03-2015 22:13:43

อยากอ่าน NC เสือปิงค่า   :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 01-03-2015 22:22:38

ไม่มีอะไรที่ไหนกันคระ เราสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างงง
ฮือออ มันใกล้แว้ว ใกล้แล้ว ฉะนั้นขอหวานไปเรื่อยๆๆๆ
ตอนเฮอริเคนถล่มจะได้มีภูมิคุ้มกัน แต่ตอนนี้รุ้สึกปิงจะเริ่มปรับ
ตัวกับความปากร้ายของพี่เสือได้แล้วเนาะ แม้จะอยากจับปิงมาตีก้น
ที่เหมือนจะไม่เชื่อพี่เสือเรื่องไอ้พี่เขต แบบอารมณ์นั้นอยากจับปิงมาเขย่าๆมาก
ครือ หนูจะซื่อไปถึงไหนคระ ต้องรอให้โดนก่อนถึงค่อยคิดได้หรือ แล้วที่ ยอมให้
ไอ้พี่เขตสนิทแนบเนื้อขนาดนั้นเนี่ยะ ถ้าพี่เสือทำบ้างหนูจะว่าไงคะ แบบรุ่นพี่ที่สนิทเหมือนกัน
ไรเงี่ยะ หนูจะโอเคมั้ย  แอบอยากให้พี่เสือยอมให้แม่สาวสวยนั้นนั่งดริ้งค์ด้วย หึหึ
แล้วบอกว่าคนสนิทกัน ดูดิ้น้องปิงจะว่าไง แต่อิพี่เสือก็พูดแรงเกิ้นนน คำว่า ร่านนน
เนี่ยะ ขอซื้อแล้วเผาทิ้งได้มะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 01-03-2015 22:33:38

มาตอนนี้พลัดกันหึงสินะ ฮึ่มมม ตอนหน้าอิรุ่นพี่นี่ต้องเริ่มเดินเกมแน่ๆ   :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 01-03-2015 22:36:19

ธารคือใคร

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 01-03-2015 22:49:50

เป็นคู่ที่เถื่อนจริงๆ เจ๊ปวดหัวมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 01-03-2015 23:43:27

บางครั้งก็รู้สึกรำคาญปิงนะ
โลกสวยเกิน แถมมนุษย์สัมพันธ์ดีเวอร์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 01-03-2015 23:55:57

หนูปิงเอ๊ยยยยยยย
ก็เล่นทำตัวแบบนี้อ่ะนะ จากเนื้อเรื่องเหมือนผ่านอะไรมาเยอะ
แต่ก็ไม่รู้ภัยใกล้ตัวเลย กลับไปปกป้องอีก
ดีที่คราวนี้ไม่ทะเลาะกันจนดราม่าใหญ่โตอีก
อีพี่เจ้าของผักก็เหมือนจะกัดไม่ปล่อย เพราะยังไม่สมใจ ต้องรอต้มมาม่าอีกไหมเนี้ย
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ไม่ค่อยจะได้อ่านแล้วยิ้มเต็มแก้มสักที

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 02-03-2015 00:28:52

อีพี่เขตเลวมาก คิดไรกะปิงอะ  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: theflipflop ที่ 02-03-2015 01:33:49

พี่เสือนี่มันซึนจริงๆ แต่น่ารักอ่ะ
คนไม่แน่ใจจริงของปิงงงงงง

------------------------------------

ตอนแรกนี่ไม่ได้อ่านตอนอิฐไทเลยข้ามตลอด
แล้วอยู่ดีๆอะไรดลใจให้อ่านก็ไม่รู้เหมือนกัน

ต้องสารภาพเลยว่าชอบคนแบบอิฐ ไม่มากไม่น้อยกำลังดีถึงดีมาก
ฮรือ เค้าจะรอติดตามอิฐไทนะ .__________.

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-03-2015 01:53:59

ประสบพบเจอมาก็เยอะน่ะปิงอย่ามาตกม้าตายเพราะเรื่องแบบนี้นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-03-2015 02:03:44

พี่เสือหล่อตล้อดดด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 02-03-2015 04:34:43

 o22 o22

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: bowtotay ที่ 02-03-2015 05:42:05

เสือทำถูกแล้ว
ปิงก็โดนคนอื่นว่ามาเยอะนะ
ทำไมไม่ค่อยหวงเนื้อห่วงตัวเลย
ก็ปล่อยซะขนาดนี้ หวงตัวเองบ้าง
 อย่าปล่อยให้คนอื่นเข้ามาหาแบบแนบชิดเกินไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 02-03-2015 13:29:51

ดีมากพี่เสือ แฟนของเราอย่าไปยอมมัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 02-03-2015 20:03:44

ยิ่งรู้จักยิ่งรักกัน

เน๊าะ

เสือ+ปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 02-03-2015 23:04:26

รุ่นพี่หน้าส้นตรีนมาก....ขอหยาบหน่อยนะค่ะ ใสๆ หึๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 03-03-2015 00:44:49

#ทีมพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 03-03-2015 13:40:21

มารขัดความสุขโผล่มาอีกตัวแล้วสิ  :z3:
รอนะฮะ  :')

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 03-03-2015 15:12:31

มี ผ เป็นตัวเป็นตนแล้วต้องมีระยะห่างจากชายอื่นนิดนึงนะคะปิง ลดความมีมนุษย์สัมพันธ์ดีเลิศลงบ้าง
ก็ไม่แปลกที่เขาจะว่าเรา ง่าย

แต่...ถ้าปิงคิดได้อย่างงี้ คงไม่มีดราม่าให้เราอ่าน 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: £.Ma|e¥ ที่ 04-03-2015 13:03:20

ยังไงเสือก็น่ารักที่ซู๊ดดดด แม้ปากจะน่าตีไปหน่อย  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 06-03-2015 01:16:00

ชอบนะ เราชอบให้พี่เสือด่าปิงแบบนี้ คิดว่าครั้งนี้พี่เสือไม่ผิด
ที่จริงๆก็อยากให้พี่เสือกระโดดถีบหน้าไอ้ห่านั่นด้วยสักที
อ่านๆอยู่ก็อยากจะตะโกนบอกปิงว่าอย่าโง่
อ่านพาร์ทนี้แล้วชอบพี่เสือมากเลย แต่ปิงไม่ระวังตัวมากไปแล้วนะ
แบบนี้ไม่ดีเลย ถ้าไม่มีพี่เสือล่ะ...แล้วคนแบบพี่เสือแม่งก็มีพี่เสือแค่คนเดียวนั่นแหล่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 06-03-2015 12:23:41

เพราะสนิทก็เลยไว้ใจใช่มั๊ยปิง~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 06-03-2015 20:38:01

ตอนที่ 35


อัตราความเร่งของเครื่องยนต์ที่กำลังแล่นอยู่ ทั้งๆที่ไม่ได้หันไปมองเข็มไมล์ก็รู้ว่ามันต้องขับเกิน 120 ไปแล้ว ไม่รู้โมโหมาจากไหน พอขึ้นรถก็ขับพาผมกลับด้วยความเร็ว มันทั้งแซงแล้วก็ขับตัดหน้ารถทุกคันที่ขับช้าอย่างไม่ทันใจ

“ เสือ จะรีบไปไหน ช้าๆหน่อยก็ได้ " ผมบอก แต่เหมือนคนข้างๆจะไม่ได้ยิน เสือมองตรงไปข้างหน้าเท่านั้น " เฮ้ยๆ สิบล้อไอ้เหี้ย อย่าแซง " ผมว่าออกไปแบบรนๆ ตอนที่มันแซงรถสิบล้อในถนนสองเลนที่อาจมีรถสวนกลับมา  " จะรีบไปตายที่ไหนว่ะ กูเป็นลูกมีพ่อมีแม่นะเว้ย "

รถเริ่มลดความเร็วลง เสือตบไฟเลี้ยวจอดข้างทาง รถหยุดลงแต่ทุกอย่างในรถของเรากลับมีแต่ความเงียบ ผมถาม " เป็นอะไร โมโหอะไรอยู่ " ตอนที่ยื่นมือออกไปกอดที่หลัง ร่างหนาก็ดึงตัวเองเข้ามากอด เสือจูบลงไปบนริมฝีปากของผมอย่างหนักหน่วง เลื่อนลงมาเป็นแก้มก่อนจะเป็นลำคอ " เสือ "  พอเรียกชื่อมันก็นิ่งค้าง ถอนหายใจออกมาข้างๆแก้มของผมก่อนจะพูด

“ เลิกคบไอ้เหี้ยนั่นซะ "

“ ไอ้เหี้ยไหน "

“ ไอ้รุ่นพี่เหี้ยๆของมึง "

“ ทำไม " อยู่ๆก็มาบังคับกัน ไม่มีเหตุผลเลยสักนิด แม้เสือจะบอกว่าไม่พอใจที่เค้าเข้ามาใกล้ชิด เข้ามากอด แต่สังคมของผมก็แบบนี้  การใกล้ชิดกันมันเป็นเรื่องปกติ เราทำกันเพราะเป็นพี่น้อง เป็นเพื่อน ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น แต่ถ้าไม่ชอบจริงๆ บอกให้อยู่ห่างๆก็ได้

“ กูเกลียดมัน "

“ ไม่เข้าท่าขอเหตุผลที่ดีกว่านี้ " 

“ ไม่มี " มันบอกออกมาง่ายๆ ผมถอนหายใจ

“ มีเหตุผลหน่อยเสือ คือแค่มึงเกลียดเค้ากูรักมึงกูเลยต้องเกลียดเค้าด้วยเหรอ ทำไมมีอะไร มึงคิดว่าเค้าหวังจะเคลมกูอย่างที่บอก หรือเพราะแค่เค้าเข้ามาใกล้ชิดกูมากเกินไป "

“ ทั้งสองอย่าง "

“ มึงคิดว่ามันเป็นแบบนั้นจริงๆเหรอ กูรู้จักกับพี่เขตมานานแล้วนะมึง ตั้งแต่เรียนปีหนึ่งอีกอย่างเลยคือกูก็สนิทกับแฟนพี่เค้าตั้งแต่ม.ปลายแล้วด้วย "

“ มันเป็นเกย์ "

“ เปล่า " ผมส่ายหน้า " เป็นผู้หญิง คือรุ่นพี่กูที่โรงเรียนเป็นแฟนกับเพื่อนของแฟนพี่เขตมาก่อน กูเลยรู้จักเค้า "

“ แล้วตอนนี้แฟนมันอยู่ไหน ทำไมไม่มาดูแลผัวหน่อยวะ ปล่อยให้มายุ่งของของคนอื่นอยู่ได้ "

“ พี่แนนเรียนอยู่เมืองนอก เจอกันเฉพาะตอนปิดเทอม "

“ หึ " มันหัวเราะในคอ " งั้นก็พอเข้าใจแล้วเหละ ว่าทำไมอยากจะเคลมมึง ก็คงคันK ไม่ได้สอดนาน "

“ เสือ มึงนี่แม่งปาก " อยากจะจูบให้มันหยุดพูดคำพูดร้ายๆแบบนั้นสักที คนอะไร ปากร้ายชะมัด  ดึงตัวเองไปกอดแขนมันไว้ผมซบ " พี่เสือ อย่าขี้หึงไปเลยน่า กูก็รักมึงคนเดียว นั่นแค่พี่ชาย "

“ อย่าให้กูรู้ ว่ามึงไปยุ่งกับมันก็แล้วกัน " ชี้นิ้วแบบออกคำสั่ง ผมถอนหายใจออกมา " ถ้ากูรู้ กูไม่ปล่อยไว้แน่ ทั้งมึงแล้วก็มัน "

“ จะทำอะไรกูไหนบอกหน่อย " จับหน้ามันให้จ้องหน้าผม จูบลงไปบนริมฝีปากนั่นเบาๆก่อนจะพูด " จะทำให้กูเดินไม่ไหวรึเปล่า " ผมไล่มือไปตามแผ่นหลังของมันเสือก็ยกยิ้ม

“ กูแค่จะไม่ปล่อยมึงไว้ พูดง่ายๆ กูก็จะไม่เอามึงแล้วไง "

“ ใจร้าย จะทิ้งกูได้ลงคอเลยเหรอ “

“ กุทิ้งได้อยู่แล้ว " ปากร้ายๆที่คอยพูดให้เจ็บใจ ผมจูบลงไปอีกครั้งก่อนจะกอดมันแน่น

“ อย่าพูดแบบนี้ พูดว่าทิ้งเป็นลางไม่ดีนะมึง "

“ อย่าไปยุ่งกับมัน " 

" ถ้าหวงขนาดนั้น ทำไมไม่มาเฝ้ากูตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยละ "

“ ไม่ต้องห่วงกูทำแน่ "  รอยยิ้มมุมปากที่ยกยิ้มให้ผม ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า แต่ตอนนั้นกำลังรู้สึกว่า ชีวิตของผมกำลังจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ..  และมันก็เป็นอย่างที่คิดจริงๆ

   เช้าวันต่อมาที่ผมมีเรียน เสือยังคงเป็นคนที่มาส่งผมเหมือนเดิม แต่ที่ต่างออกไปคงเป็นใครบางคนที่ใกล้ชิดแต่กลับแปลกไป " เลิกสนใจกูแบบนั้นสักทีได้มั้ยวะ " ผมหันไปหาไอ้ไทที่กำลังจ้องผมอย่างสงสัย ฝนเองก็ด้วย

“  ไม่ได้หรอก ไอ้เสือสั่งไว้ " ฝนว่าแบบนั้น " กูพลาดไม่ได้งานนี้ "

“ พลาดอะไรไม่ได้ "

“ ก็แหม "

“ เสือบอกว่าจะให้กระเป่าใบนึงที่มันอยากได้ เฝ้ามึงไว้ให้ดี " ผมถอนหายใจออกมา โดนหลอกแล้วละสิไม่ว่า พวกมึงนะ โง่จริงๆ

“ มันตอแหล เชื่อคนอย่างมันมึงก็ควายแล้ว "

“ แต่กูคิดว่ามันพูดจริงๆนะ " ไอ้ไทเสริม " ก็มันเป็นเรื่องของมึง ไอ้เสือต้องจริงจังอยู่แล้ว "

“ แล้วของมึง มันบอกว่า มันจะให้อะไร "

“ ขอเข็มขัดไป "

“ ของแบรนเนมทั้งนั้นเลยนะ " ผมว่า ก่อนจะถอนหายใจออกมา ขนาดกูมันยังไม่เคยซื้อให้เลย  แล้วมาซื้อให้พวกมึงด้วยเหตุผลควายๆอย่างนี้นะเหรอ " พวกมึงเชื่อจริงๆเหรอ ว่าพี่เขตชอบกู "

“ ก็ถ้าถามว่าเชื่อมั้ย ก็ ห้าสิบห้าสินะ ก็พี่เขตดีกับมึงมากกว่าใคร ดีด้วยแบบแปลกๆ แต่ว่า เรื่องนั้นมันก็ไม่สำคัญหรอก จะจริงไม่จริง เพราะว่ากูแค่ดูแลมึงไม่ได้เค้าเข้ามายุ่ง กูก็ได้กระเป๋าแล้วนี่น่า มีแต่ได้กับได้ งานง่ายๆ สบายๆ "

“ เหอะ ขายเพื่อน "

“ ขายเพื่อนเหี้ยไร เรียกว่า ดูแลเพื่อนเว้ย "

“ แต่กูไม่คิดว่าพี่เขตจะเป็นแบบนั้น " เรียกว่าไม่เคยอยู่ในสมองเลย ก็เพราะว่าสนิทกันมาตั้งนาน ถ้าจะทำคงทำไปนานแล้ว

“ เพราะมึงเป็นแบบนี้ไง มันเลยต้องจ้างกูกับไอ้ฝนมาคุมมึง เป็นพวกเชื่อใจคนรอบข้างไปหมด "

“ เพื่อนกูน้อยขนาดนี้ จะไม่ให้เชื่อใจคนรอบข้างได้ไงวะ "

“ เอาน่าๆ ก็ทำไปตามความสบายใจของไอ้เสือมัน ไม่มีอะไรเสีย มึงปลอดภัย ไอ้เสือสบายใจ กูสองคนได้ของที่ชอบ "

“ งั้นก็เรื่องของมึงเถอะ " ลุกขึ้นจากที่นั่ง ไอ้ฝนไอ้ไทก็ลุกขึ้นตาม " อะไร "

“ มึงจะไปไหน "

“ ไปห้องน้ำ "

“ ไปด้วย " ไทว่าแบบนั้นมันลุกจากเก้าอี้ขึ้นมามองผม " ไป ไปห้องน้ำกัน "

“ อื้ม ไป "

“ นี่มึงอย่าบอกว่าเสือให้มึงคุมกู ถึงห้องน้ำเลย " ไทยิ้ม สำหรับคำตอบที่จะตอบผม " Kเอ้ย "

“ ผัวรัก ผัวหลง ก็แทนที่จะดีใจ ปกติเห็นชอบ " มันกอดคอ ผมก็มองหน้ามัน

" จะว่ายังไงดีว่ะ คือถามว่ากูชอบมั้ย กูชอบ แหม พี่เสือหวงกูขนาดนั้น รู้สึกมีค่าเลยเหละ แต่ว่า ถ้ามันหวงกูกับคนอื่น กูคงฟินกว่านี้ คนที่แบบไม่สนิทกับกู แต่แบบพี่เขต ที่รู้แน่ๆว่า พี่น้องกัน คือมึง ถ้ามันหึงกูกับคนอื่นกูคงเลิกยุ่งกับคนคนนั้น แต่นี่พี่เขต คือแบบกูรู้จักเค้ามานาน จะมาให้เลิกยุ่งกันเพราะแฟนกูหึง ตลก แฟนกูนี่ก็มีเหตุผลมากเลยนะ สมควรทำตามตายห่าเเหละ "

“ เป็นคนที่เค้าหึง ไม่ว่าจะเพราะสาเหตุอะไร มันก็ดีหมดไม่ใช่เหรอวะ อย่างน้อยก็รู้ว่าเค้ารัก"

“ ไม่ได้โยงเข้าเรื่องตัวเองใช่มั้ย "

“ เปล่าเลย พูดตามความคิดเฉยๆ "

“ ถ้าเป็นคนที่กูไม่สนิท เรื่องที่มันหึงกูขนาดนี้ กูคงรู้สึกดีกว่านี้มาก อีกอย่างกูไม่รู้เลยว่าทำไม มันถึงหวงกูกับพี่เขต "

“ มันไม่ได้บอกอะไรมึงเลยเหรอ "

“ อื้ม บอกแค่ว่าระวังโดนลักพาตัวไปข่มขืน เพราะพี่เขตหวังจะเอาKมาสอดกู "

“ พี่เป็นคนที่ร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ " เสียงที่ดังขัดเรา ผมกับไทหันไปมอง ตอนที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำ ก็เจอเข้ากับพี่เขตพอดี

“ พี่เขต วันนี้มีเรียนเหรอวะ " ไอ้ไทถาม

“ เออ มี " พี่เขตหัวเราะ "  แล้วว่าไง ที่กูถามเมื่อกี้ กูร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ ในสายตาของแฟนมึงน่ะ "

“  ก็ แฟนปิงมันขี้หึงอะ อย่างว่าเหละ มันรักมันหลง ก็พูดยาก อย่าใส่ใจเลย "

“ หึ ถ้าแฟนมึงหึงมึง ขนาดนี้ เลิกคบกับกูไปเลยก็ได้นะ มึงจะได้สบายใจ "

“ เฮ้ย ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก อย่าคิดมากเลยพี่ มันก็แบบนั้น มันไม่เหมือนชาวบ้าน " ผมว่า ตอนที่ตบไหล่พี่เขตเบาๆ เค้าก็ยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นกอดคอ

“ ถ้าไม่สบายใจก็บอก มึงน้องกู "

“ ไม่มีอะไรหรอก ขอบคุณครับ " ก้มหน้าบอกอีกคนพี่เขตก็ขยี้หัวผม เราทำกันแบบนี้บ่อยๆจนกลายเป็นเรื่องปกติ เราเป็นพี่น้องที่สนิทกัน ถึงเนื้อถึงตัวบ้างก็เป็นเรื่องธรรมดา ไม่เข้าใจเลยว่าไอ้เสือจะไปมองแบบนั้นได้ไง ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

“ ถ้ามีอะไรบอกกู กูจะจัดการให้ "

“ ครับ " ผมหยักหน้า พี่เขตก็ยื่นบัตรใบนึงมาให้ เป็นบัตรที่ใส่รายละเอียดถึงบุคคลวีไอพีที่ถูกเชิญไปผับของพี่แกในอีกสองวันข้างหน้า " นี่ ชวนผมไปเหรอ "

“ อื้ม ถ้าแฟนมึงอนุญาตินะ เหล้าฟรี เหล้าเกรดดีด้วยเพราะมีแต่พวกวีไอพี มึงจะไปก็เข้าฟรีได้เลย แค่โชว์บัตร "

“ เฮ้ย ให้จริงๆดิ " พี่เขตพยักหน้า

“ ถ้าแฟนมึงอนุญาติ จะชวนแฟนมึงไปด้วยก็ได้ แต่กูว่า ถ้าไม่มี มึงน่าจะสนุกกว่า "

“ ไว้จะคิดดูนะ ไม่รู้ติดธุระอะไรเปล่า " ผมยกบัตรขึ้นส่ายไปมา " แต่ขอเก็บไว้ก่อนนะครับ ขอบคุณมาก "

“ ถ้าไม่ไปก็เอาคืนมานะเว้ย กูจะได้เอาไปให้คนอื่น "

“ ครับ "  พยักหน้าตกลง อีกคนก็ขยี้หัวผมก่อนจะเดินไป ไอ้ไทถาม

“ ปกติพี่เขตสนิทกับมึงขนาดนั้นเลยเหรอ "

“ อื้ม ก็แบบนี้ตลอด แค่พวกมึงไม่เคยสังเกตเท่านั้นเเหละ " มันคงไม่รู้สึกอะไรเพราะคำพูดของเรา ก็ธรรมดาคนสนิททั่วไป แต่สำหรับไท เพราะเสือให้มันคอยสังเกต จากที่เคยธรรมดา ตอนนี้ก็คงไม่ธรรมดาอีกแล้ว

“ อย่าทำท่าเหมือนเสียอารมณ์ขนาดนั้นน่า "

“ กูอยากให้มันอธิบายอะไรกูบ้าง ไม่ใช่เหี้ยอะไรก็บังคับ แล้วนี่เหี้ยอะไร ให้พวกมึงมาตามกู ตลก " เดินเข้าไปในห้องน้ำ ผมเป็นคนที่ฉี่โถด้านในอยู่แล้ว ตอนที่เดินออกมาก็พบว่า ไอ้ไทยืนคอยอยู่แล้ว  " ฉี่เสร็จแล้วเหรอวะ "

“ ไม่อะ ไม่ได้ฉี่ "

“ เอ้า แล้วมึงมาทำไม " ผมถาม

“ มาเฝ้ามึง ตามคำสั่งผัวมึงไง "

“ ตลกใหญ่แล้วสัด "

“ น่า มันรักมึง มันห่วงใยมึง มันสบายใจก็ปล่อยให้มันทำไป "

“ แต่กูอึดอัดเว้ย ! มาคอยตาม คอยมองกูอยู่ตลอดแบบนี้ " ผมมองไปรอบๆ รู้สึกแปลกๆว่าไม่ได้มีแค่ไอ้ไทคนเดียว

“ โทรไปบอกผัวมึงสิ ว่าให้พวกกูเลิกทำแบบนี้ อ้อ คนอื่นๆด้วยนะ ไม่ใช่แค่พวกกู ไอ้เหี้ยนั่นรู้จักใคร แม่งบอกให้เค้าคอยดูมึงหมด " ไอ้ไทบอก กูว่าแล้วทำไมวันนี้มีแต่คนมองกูแปลกๆทั้งวัน มองแบบจ้อง มองแบบกระดิกตัวไปทางไหน พวกมันก็มอง ผมถอนหายใจออกมาแต่มันกลับยักคิ้วก่อนจะผายมือออก " เชิญครับ คุณปิง เชิญออกไปข้างนอกได้แล้ว "

“ ไอ้ห่า " ผมส่ายหน้าให้มัน พร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมาจากกระเป๋า ผมโทรศัพท์ไปหาคนขี้หึงที่รอไม่นาน ปลายสายก็รับ " ไอ้เชี้ยเสือ "

“ อะไร " มันตอบ

“ เลิกให้ไอ้ไทกับไอ้ฝน ตามกูแล้วมองกูแบบแปลกๆได้แล้ว กูรำคาญ คนอื่นก็ด้วย "

“ ยังไม่ผ่านครึ่งวันเลย " มันว่าเสียงเรียบ ก่อนจะตามด้วยเสียงหัวเราะในลำคอ  " ความอดทนต่ำจังนะ "

   คนที่ไม่เคยถูกตามถูกมองจากเพื่อนสนิทแบบไม่คาดสายตาแบบผม คงไม่เข้าใจหรอก กูเกิดมามีอิสระเต็มที่ไม่เคยตีกรอบให้ตัวเอง ไม่เคยถูกตามทุกฝีเก้าแบบนี้ ไม่เคยถูกมองแบบที่กระดิกตัวไปทางไหนก็มอง ไม่เคยใช้ชีวิตอึดอัดขนาดนี้  ขนาดตอนกูมีข่าวในโรงเรียน ยังไม่มีใครมองกูขนาดนี้

“ เลิกให้พวกมันตามกู ถ้ามึงไม่ฟัง กูจะโกรธ "

“ เลิกคบกับไอ้เหี้ยนั่นสิ มันให้อะไรไว้เมื่อกี้ก็เอาไปคืน "

“ ไม่ " ผมปฎิเสธเสียงแข็ง " แล้วมึงรู้ได้ยังไงว่าเค้าให้อะไรกู "

“ หึ..”

“ ถ้ามึงไม่เลิกให้คนตามกูแบบนี้ กูจะโกรธ จะโกรธจริงๆนะ "

“ งั้นก็เชิญโกรธได้ตามสบาย "

“ กูอึดอัดนะเว้ยเสือ มึงให้คนมาตามกูแบบนี้ ถ้ากูทำบ้างมึงจะว่ายังไง " ผมถาม เพราะรู้ว่า ถ้าเป็นมันคงโวยวายมากกว่าผมเป็นล้านเท่า " บอกกี่ทีแล้ว พี่เขตไม่ได้คิดอะไรกับกูหรอก มีอะไรก็ไม่พูด มึงทำแบบนี้กูจะเข้าใจมึงได้ยังไงวะ แถมพาลให้กูหงุดหงิดอีก  Kเอ้ย อึดอัด!! “

ผมพยายามเข้าใจว่ามันเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดอะไร แต่จะใส่ใจกับการกระทำมากกว่า แต่เรื่องนี้แบบนี้ ถ้าไม่พูด มันจะไปเข้าใจได้ว่ะ ไม่ใช่คำพูดที่ประชดประชัน แต่ผมอยากฟังคำพูดที่เป็นเหตุผลมากกว่า

“ ช่วยพูดเหตุผลให้กูฟังแบบดีๆ หน่อยไม่ได้เหรอ เหตุผลที่ว่าทำไม มึงถึงคิดแบบนั้น อธิบายให้กูฟังหน่อย เค้าร้ายใส่มึง เค้าพูดอะไรกับมึงรึไง "

“ คนแบบกูที่มึงเพิ่งเจอ กับ คนแบบมันที่มึงสนิทด้วย มึงเลือกที่จะเชื่อใครมากกว่ากัน "

“ มึงก็อธิบายมาก่อน "

“ ตอบสิ " มันว่า " ตอบมา " บังคับกันอีกแล้ว เป็นแบบนี้ทุกทีเลย

“ ไม่ตอบ! เพราะทีมึงยังไม่ตอบอะไรกูเลย แล้วทำไมกูต้องตอบมึงด้วย " อีกคนวางสายลง ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะหันไปมองไอ้ไท

“ มึงทำให้มันรัก มันหลงมึงขนาดนี้น่าจะดีใจนะ " ถ้าคิดในแง่นั่นก็ใช่ ความรู้สึกหึง ยิ่งมีมากเท่าไหร่ก็เท่ากับว่าอีกฝ่ายรักเรามากเท่านั้น แต่ในกรณีนี้ กูว่ามันไม่มีเหตุผลเอาซะเลย อย่างน้อยก็น่าจะบอกอะไรกันบ้างกูจะได้รู้ว่าตกลง ตัวเองจะเชื่อใครดี ระหว่าง แฟนที่เอาแต่ใจและปากร้ายอย่างมัน หรือพี่ชายคนสนิทที่ตัวผม ไม่ค่อยมี

" ไท เสือเล่าอะไรมึงรึเปล่า "

“ เล่าอะไร "

“ ก็เรื่องที่มันให้มึงมาตามกูอยู่แบบนี้ "

“ มึงคิดว่าผัวมึง ช่างพูดขนาดนั้นเลย "

“ แล้วมึงจะโง่ทำตามมันโดยที่ไม่รู้เหตุผลเลยงั้นเหรอ " เดินเข้าไปใกล้มัน ตอนที่จ้องหน้าไทก็หลบตา มันไม่เคยโกหกผมได้หรอก " บอกกูมา "

“ แล้วทำไม มึงไม่ไปถามมัน "

“ ถ้ามันบอกกู กูไม่ถามมึงหรอก "

“ เสือบอกว่า พี่เขตบอกมันว่า มันอย่าเผลอ ไม่งั้นเค้าจะแย่งมึงไป " ประโยคที่ไม่อยากจะเชื่อจบลง ผมมองหน้าไทที่ถอนหายใจออกมา  " มึงไม่เชื่อเหรอ "

“ เปล่า " ไม่ใช่อย่างงั้นเลย " แค่กำลังคิดว่า ตัวกู มีค่าขนาดที่มีคนอยากจะแย่งไปจากเสือด้วย คนอย่างกูมีค่าให้เสือปกป้องด้วยเหรอ "

“ พูดเหี้ยอะไรแบบนั้น คนมันรัก มันก็ต้องปกป้องอยู่แล้ว "

“ จริงเหรอวะ กูหมายถึงเรื่องพี่เขตจะเป็นไปได้เหรอ  กูสนิทกับเค้าจนไม่ได้รู้สึกอะไรพวกนั้นเลย "

“ เพราะมึงไม่เคยคิดรึเปล่า " ก็อาจจะเป็นแบบนั้น เพราะผมไม่คิดอะไรเลยไม่ได้รู้สึกอะไร

" แล้วทำไมมันไม่บอกกูวะ "

" ไอ้เสือบอกว่า มึงมีเพื่อนสนิทน้อย มึงไว้ใจคนที่มึงสนิททุกคน คนแบบมันพูดไปมึงคงไม่เชื่อ "

" คนแบบมัน คนแบบมันยังไง มันเป็นแฟนกูนะเว้ย พูดเหมือนตัวไม่สำคัญ ทำเหมือนน้อยใจ แสดง " บางทีนี่คงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมมันถึงถาม คำถามนั้น ถามว่าผมจะเชื่อใคร

“ คนบางคนไม่ได้เก่งอย่างปากพูดหรอก ไม่มึงคิดบ้างเหรอว่าที่มันทำให้มึงอึดอัดแบบนี้ บางทีมันก็อาจจะแค่กลัว "

“ กลัว กลัวอะไร"

“ กลัวว่าจะเสียมึงไปไง " ผมนิ่งกับคำพูดของไท มันตบไหล่ผม " หรือมึงคิดว่าไม่จริง "

“ ก็ไม่ใช่แบบนั้น แค่กำลังสงสัยว่า จริงอย่างที่เสือพูดมั้ย ถ้าจริงพี่เขตชอบกูเพราะหวังแค่จะเอากู แล้วรออะไรอยู่ตั้งนาน ไม่เอาตั้งแต่รู้จักกันแรกๆวะ "

“ รอให้มึงเชื่อใจเค้ามั้ง "  ถึงจะบอกแบบนั้นแต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีนั่นเหละ ว่าทำไปทำไม 

“ กูอยากถามเค้าให้รู้เรื่องวะ อยากรู้ว่าจริงมั้ย "

“ อะไร จะไปถามพี่เขตเหรอ "

“ เออ "

“ มึงมันบ้า ใครจะบอกมึงว่ะ เออ กูกำลังจ้องจะเคลมมึงอยู่ ประสาท " ไทหัวเราะออกมา มันส่ายหน้า " สมองของมึงที่ผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะ คิดได้แค่นี้เองเหรอ "

“ ก็มันอยากรู้นี่หว่า ถ้าจริงกูจะได้เลิกยุ่ง แต่ถ้าไม่จริง กูก็จะได้บอกไอ้เสือ "

“ ด้วยวิธีอะไรไม่ทราบ "

“ ไปยั่วมันมั้ง "

“ สิ้นคิด เปลืองตัว ร่าน " ย้ำออกมาทุกคำ จนผมได้แต่นิ่ง " แค่นี้มึงยังถูกมองว่าง่ายไม่พอเหรอ มึงเห็นร่างกายมึงเป็นอะไร คิดว่าเก่งมาจากไหน ถึงกล้าจะทำอะไรแบบนั้น "

“ ก็มันอยากรู้นี่หว่า กูหงุดหงิดมึงเข้าใจมั้ย กูไม่รู้เหี้ยอะไรเลยเนี้ย กูหงุดหงิด ไอ้สัดเอ้ยยย อยากรู้ "

“ นิสัยเสียไม่เปลี่ยนเลยมึง ไอ้ประเภทที่เสี่ยงไปทั่ว กล้าไปหมด "

“ มึงไม่อยากรู้หรอวะ "

“ จะอยากรู้ทำไม เรื่องกูที่ไหนล่ะ "

“ เชี้ย " สบถออกมา ผมเกาหัวตัวเองแรงๆ ก่อนจะเดินออกไปเรื่อยๆตามระเบียงทางเดินของอาคาร

“ อ้าวมึง นี่ยังเดินไม่ถึงห้องอีกเหรอวะ " เท้าของผมหงุดชะงักลง ตอนที่เงยหน้าขึ้นมอง ก็พบกับผู้ชายคนเดิมที่ผมกำลังสงสัย " ทำไมทำหน้าแบบนั้น "

“ เปล่า แค่เม้าส์เพลินไปหน่อยเลย เดินถึงช้า  แล้วนั่นพี่จะไปไหน "

“ กูลืมของในรถ เลยจะไปเอา " เค้าว่าแบบนั้นก่อนจะเกาหัว " ของเยอะชิบหาย ไอ้พวกเหี้ยนี้ก็เสือกไม่มา กูละเซ็ง "

“ เยอะเหรอ ช่วยขนเปล่า "

“ ได้เหรอ นี่มึงว่าง " เค้ายกนาฬิกาขึ้นดู

“ อีกชั่วโมงนึง ถึงจะเข้าเรียน " ผมบอกเค้าไปแบบนั้น ก่อนจะหันไปบอกไท " มึงไปด้วยนะ "

“  อื้ม "

เราเดินตามกันไปที่ลานจอดรถ ไทที่ดึงแขนผมไว้ มันกระซิบ " คิดอะไรอยู่ "

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 34 // 1.3.58} #หน้า 36
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 06-03-2015 20:38:17

“ เอาน่า ทำตามกูแล้วกัน "

“ อย่าให้เยอะมากแล้วกัน ไม่งั้นผัวมึงฆ่ากูแน่ "

“ น่า " บอกปัดแบบนั้น เราที่กำลังเดินตามอีกคน พี่เขตก็หันมาถาม

“ เออ ปิง กูจะถามว่า แล้ววันนั้นเป็นไง มึงกับแฟนอยู่ๆก็ออกไปเลย ท่าทางแฟนมึงหัวเสียนะ  "

“ มากพี่ มันคิดว่าพี่ชอบผมจริงๆ แบบหวังเคลมอะไรแบบนี้เลยเเหละ "

“ เหรอ " เค้าหันมายกยิ้ม " แต่ก็ไม่แปลกที่จะคิด ท่าทางเราก็สนิทสนมกันเกินไป ไว้กูจะอยู่ให้ห่างมึงแล้วกัน "

“ เอางั้นเลยเหรอ "

“ อื้ม "

“ ก็ดีนะ " ผมว่า ก่อนอีกคนจะเดินไปที่รถของตัวเองตรงลานจอด รถถูกปลดล็อคของหลังรถมากมายที่ต้องขนเหมือนว่าเป็นการพรีเซ็นต์อะไรสักอย่าง " โหย เยอะสัด เพื่อนพี่ก็ดีนะ ไม่มาช่วยขนเลย "

“ เพื่อนประเสริฐก็แบบนี้ พูดยาก " หันมายกยิ้มให้ก่อนจะหยิบเอกสารท้ายรถส่งให้ไอ้ไท " ไท มึงเอาอันนี้ไปก่อน "

“ ครับ " ไอ้ไทรับไว้ก่อนจะยืนนิ่ง พี่เขตหันไปหยิบอย่างอื่น

“ มึงเอาไปไว้ตรงหน้าตึกก่อนก็ได้ อันนี้ของมึงปิง " รับของที่พี่เค้าให้ช่วยถือ ไอ้ไทเดินออกไป ผมที่กำลังเดินตาม " เฮ้ย! ปิง มึงมาเอานี้ไปด้วย "

“ มึงเดินไปก่อนเลยไท เดี๋ยวกูตามไปของมึงคงหนัก " ผมว่าก่อนจะพูดเสียงเบากับมัน " รอที่ข้างประตู อย่าเพิ่งไปไหน ถ้ากูร้อง ออกมาช่วยด้วยนะ "

“ อย่าให้มันเปลืองตัวมากนักก็แล้วกัน "  ไทตกลงผมก็เดินกลับไปที่รถของอีกคน พี่เขตหันมาเอาของที่จะขนยัดใส่มือผม

“ พี่เขต "

“ หื้ม อะไร "

“ ถามอะไรหน่อยสิ เรื่องที่บอกว่าจะเลิกยุ่งกับปิงเพราะแฟนปิงขี้หึงนะ เอาจริงๆเหรอ " ผมถาม อีกคนก็นิ่งเค้ายกยิ้ม " ไม่คิดบ้างเหรอว่าเรารู้จักกันมานานแล้วนะเว้ย  ผมว่าก็ไม่น่าถึงขนาดนั้น " นั่งลงตรงขอบของท้ายรถ ผมวางของลง " จริงๆ ถ้าแฟนผมไม่อยู่ เราก็น่าจะทำเหมือนเดิม "

“ อย่างงั้นได้เหรอ " เค้าก้มหน้าลงใกล้ผมยิ้ม

“ ใกล้กันขนาดนี้ เป็นใครใครก็ต้องหึงทั้งนั้นเหละพี่ ต่อให้เป็นแฟนพี่ที่คบกันมานานยังหึงเลย "

“ เค้าไม่หึงหรอกน่า " พี่เขตหัวเราะ แต่ใบหน้าที่เข้ามาใกล้ก็ยังไม่เคลื่อนออกไปไหน

“ ทำไมครับ "

“ เค้าไม่เห็นจะไปหึงได้ไง "

“ ร้ายกาจ " ยิ้มหวานๆ ส่งไปให้ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าอีกคนคิดยังไง คนที่มีความต้องการดูไม่ยากหรอกและอีกอย่างผมไม่ใช่คนที่โง่ขนาดนั้น  " นี่พี่ ตอนที่ฟังเสือบอกว่า พี่หวังจะเคลมผม รู้มั้ยตอนนั้นผมคิดอะไร "

“ คิดอะไร "

“ ถึงจะฟังดูแปลกๆ แต่ตอนนั้น หัวใจของผมเต้นแรงมากเลย " หันไปมองหน้าเค้า อีกคนก็ลดหน้าลงมาใกล้อีก แต่คราวนี้ไม่ใช่แค่หน้า แต่กลับเป็นมือ ที่กำลังกักตัวผมไว้ เบี่ยงหลบเล็กน้อยผมดึงให้ตัวเองลุกขึ้นยืน เพื่อออกจากการจับกุมนั้น

“ มึงมีแฟนแล้วนะ "

“ พี่ก็มีแฟนแล้วนะ "

“ กูจะฟ้องแฟนมึง "

“ งั้นผมก็จะฟ้องแฟนพี่ "  พี่เขตยิ้ม ผมเดินถอยห่างออกไปช้าๆ เหมือนคนที่กำลังเล่นตัว ส่งสายตาที่มีแต่ความต้องการไปหา เอียงหน้ายิ้มหวานให้  " บอกความจริงมาซะดีๆ พี่รู้สึกยังไงกับผมกันแน่ "

“ ชอบ ชอบมานานแล้ว  กูชอบมึง "

“ งั้นก็จริงนะสิที่ใครๆบอกว่า พี่อยากจะแย่งตัวผมไปจากแฟนนะ "   หลบสายตาของอีกคนที่จ้องมา ผมทำท่าเขิน " จริงเหรอ ที่จะหลอกฟันกันนะ ใจร้าย "

“ กูเอาจริงๆ กูอยากได้มึงจริงๆ แต่ใครจะหลอกฟันคนแบบมึงได้ลงคอกัน กูไม่ได้เริ่มต้นชอบมึงตั้งแต่เมื่อวานสักหน่อย ชอบ ชอบมานานแล้ว   " เค้าเดินตรงเข้ามาใกล้  ผมแอบยิ้ม ในที่สุด .. กูก็เจอคนโง่ เข้าให้แล้ว

“ หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ พี่เขต คนบ้า พูดอะไรก็รู้ "

“ ทำไม "

“ ก็ถ้าพี่เข้ามาใกล้ผม ผมก็จะเขินนะสิ ก็เรากำลังพูดเรื่องแบบนี้ รู้จักกันมาตั้งนานทำไมเพิ่งมาบอกว่าชอบเอาตอนนี้ ตอนที่ผมมีแฟนแล้ว "

“ ก็เพราะว่ากู เห็นว่ามึงกำลังจะจริงจังกับมันนะสิ "

“ ใจร้าย แบบนี้มันหมาหวงก้างนี่น่า เปลี่ยนใจดีมั้ยน้า ทั้งๆที่คืนนี้คิดว่าจะหลอกแฟนว่าไปทำรายงานบ้านเพื่อนสักหน่อย เปลี่ยนใจไม่ไปคอนโดพี่แล้วดีมั้ยน้า "

“ ใจร้ายอะไรกันวะ กูที่รอมึงอยู่ตั้งนาน อดทนรอมึงอยู่ตั้งนาน เรียกว่าใจร้ายเหรอ มึงมากกว่าที่กำลังจะใจร้ายกับกู ที่คิดไปจริงจังกับไอ้เหี้ยนั่น " ขาที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ ผมมองเค้าก่อนจะมองไปรอบๆ ไม่ถึงเมตรที่ห่างตัวผมไป มียามคนนึงกำลังนั่งมองเหตุการณ์ของเราอยู่ ผมยิ้ม พี่เขตก็ยิ้ม " คืนนี้มาสิ มาแอบทำอะไรสนุกๆลับหลังคนอื่นกัน กูจะทำให้มึงสนุกถึงเช้าเลย "

“ หยุดอยู่ตรงนั้นเหละพี่ "

“ อะไรอีกล่ะ " เค้ายิ้มก่อนจะส่ายหน้า " นี่ยังเขินอยู่อีกเหรอ "

“ หยุดอยู่ตรงนั้นแล้วอย่าเข้ามาใกล้กูอีก "  ผมบอกก่อนจะยิ้ม " มึงแม่งโคตรโง่อะรู้ตัวป่ะ ทั้งโง่ แล้วก็เลว "

เขานิ่ง นิ่งอยู่นานก่อนถาม “ หมายความว่าไง "

“ หมายความว่า กูตอแหลมึงไง เรื่องทั้งหมด กูตอแหลมึง " ผมหัวเราะออกมา ก่อนจะส่ายหน้ามองอีกคน " ทั้งๆที่กูไว้ใจมึง คิดว่ามึงเป็นพี่ที่ดีกับกู แต่จริงๆ มึงแม่งก็ไม่ต่างกับคนอื่นที่มองกูเลย กูเกือบแล้ว เกือบโกรธแฟนกูเพราะไว้ใจคนอย่างมึง คืนนี้มาแอบทำอะไรสนุกๆลับหลังคนอื่น ไอ้เหี้ย มึงคิดได้ไงว่ะ เลวอย่างเดียวไม่ได้นะ ความคิดแบบนี้ต้องเหี้ยควบคู่ด้วย "

“ มึงหลอกถามกู โดยใช้.. "

“ มารยาของกู ในแบบที่มึงคิดว่ากูเป็นไง " ผมยกยิ้ม " กูไม่ใช่ลูกแมวเวลาขึ้นเตียงแบบที่มึงคิดหรอกนะ แล้วกูก็ไม่ได้ โง่ขนาดที่จะโดนมึงหลอกด้วยท่าทางแบบพี่ชายผู้แสนดีด้วย  "

“ ทำไมมึง..ถึงรู้ "

“ ก็มึงโง่บอกแฟนกูเองนิ ถึงแม้ตอนแรกก็จะไม่เชื่อก็เถอะนะ เพราะตลอดมา มึงก็เป็นพี่ชายแสดงดีของกูมาตลอด " ผมเดินถอยห่างจากอีกคนที่เดินเข้ามา " คนอย่างมึง กูเสียดายแม้กระทั่งเวลาที่กูเคยไว้ใจด้วยซ้ำ "

“ ทั้งๆที่กูรักมานาน แต่มึงกลับเชื่อไอ้เหี้ยนั่นมากกว่ากู "

“ ใช่ แล้วมันก็จริงที่แฟนกูพูดจริงๆ "

“ กูรักมึงนะปิง รักมานานแล้ว รักมากกว่าแนน มากกว่าใครๆที่เคยรัก ชอบมาก "

“ ชอบมาก รักมาก ทำไมไม่เข้ามาจีบกู " ผมยกยิ้ม " เพราะมึงก็หวงที่จะแค่เอาแล้วจบไปเหมือนกับคนอื่นใช่มั้ย เพราะไมไ่ด้คิดจะจริงจัง จะเอาเล่นๆเฉยๆ ก็เลยไม่กล้า  มึงไม่ได้รักกูหรอก มึงก็แค่หวงกูเท่านั้นเหละ มึงแค่เห็นว่า กูกำลังจะจริงใจกับใครสักคน แล้วมึงก็กำลังจะหลอกเอากูยากขึ้น มึงก็เลยบีบเวลาให้เร็วขึ้น แต่บอกตรงๆเลยนะ เป็นแผนที่โง่มาก ต้องเป็นคนที่เงี่ยนมากๆแล้วละ ถึงจะคิดออก " ผมก้มหน้าลงก่อนจะยิ้ม " กูไม่มีวันเป็นของมึงหรอก กูไม่มีวันเป็นของคนเห็นแก่ตัวแบบมึงหรอก แฟนมึงคงมีกรรมเยอะ ก็ให้ตกนรกไปแล้วกัน แต่กูไม่ทำกรรม บาย ลาก่อน ตลอดไป  " ยกมือขึ้นโบกไปมาก่อนจะยิ้มกว้าง " อุตส่าห์แสดงละครตั้งนานหวังจะเอากูให้หนำใจสักหน่อย เสียเวลาเลยโน๊ะ รู้แบบนี้หลอกเคลมไปนานละ "  อีกคนตรงหน้าก็กำมือตัวเองแน่น เค้าพูดรอดผ่านไรฟัน

“ ไอ้ปิง .. มึง “ ขาที่เหมือนกำลังจะวิ่งมาหา ผมตะโกน

“ เชี้ยย ! ช่วยด้วย!!! ช่วยด้วยครับ ยามมมมมมมมม  “

   ปรี๊ดๆ เสียงนกหวีดที่ถูกเป่าขึ้นของยาม ผมก้าวถอยหลังเตรียมวิ่งหนีทันที ตอนที่ยามวิ่งเข้ามาจับตัวมันไว้  ไอ้ไทก็วิ่งออกมาจากประตูที่ผมให้มันไปยืนคอย พร้อมกับไอ้ฝนแล้วก็ยามอีกสองคนที่วิ่งนำมันมาก่อนเพื่อช่วยกันจับคนที่กำลังโกรธจัดแล้วพุ่งมาหาผม

“ มึง ไอ้เหี้ย! มึงงง "

“ เชี้ยปิง มึง น่ากลัว " อย่างที่ฝนกำลังพูด คนที่กำลังโกรธดิ้นอยู่แบบนั้นมันกำหมัดแน่น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือคนที่เคยสนิทของผม เคยเป็นพี่ชายที่แสนดี คนที่จะคอยช่วยเหลือผมตลอดในเวลาทุกอย่าง คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ รู้นิสัยไม่รู้สันดานจริงๆ

“ พี่เขต พี่ไม่น่าทำแบบนี้เลยว่ะ เสียดาย เวลาทั้งหมดที่เรารู้จักกัน พี่เคยคิดสงสารแฟนพี่บ้างรึเปล่าวะ "

“ ที่ผ่านมา ที่กูทำดีกับมึงกูก็แค่อยากให้มึงไว้ใจแล้วขึ้นเตียงกับกูก็เท่านั้น ในความคิดกูยังไงคนอย่างมึงก็ไม่ปฎิเสธอยู่ละ เพราะคนอย่างมึงมันง่าย กูไม่เคยคิดจะรวบรัดอะไรหรอก กูอยากมีมึงไว้เอานานๆ เพราะยังไงคนแบบมึง ก็ไม่มีใครคิดจะจริงจังด้วยอยู่แล้ว สู้ให้มึง ง่ายไปเรื่อยๆ จนคิดว่าตัวเองเอากับใครก็ได้ดีกว่า ถึงตอนนั้น ถ้ากูต้องการมึงก็คงให้กูเอาแบบง่ายๆ นั่นคือสิ่งที่กูคิด แล้วกูก็คิดมาตลอด  มึงไม่ได้มีค่ามากกว่านั้นหรอก เป็นน้องกูก็ไม่เคยคิด ใครจะอยากคบคนมีข่าวให้ตัวเสียหายวะ ถ้าไม่หวังอะไร "

“ เลวสัด โคตรเหี้ยเลย " ไอ้ไทว่า

“ แผนดูเหมือนฉลาดนะ " ผมว่า " พี่ก็ดูเหมือนเป็นคนฉลาดนะ แต่ผมว่า พี่คงลืมไปว่า ถึงแม้ว่าพี่จะเป็นฉลาด แต่ก็ยังมีคนที่ฉลาดกว่าพี่ และคนคนนั้นก็คือผม คนโง่ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาด แล้วก็ฉลาดก็ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนที่ฉลาดกว่า " ก้มหน้าลงไปให้ผมยกยิ้ม " แล้วพี่ก็คือเหยื่อของผม ขอบคุณสำหรับทุกอย่างหวังว่าจะชาตินี้หรือชาติหน้า ก็อย่าให้เราต้องมาเจอกันอีก "

คำพูดที่ผมทิ้งท้าย ตอนที่หันหลังกลับมาผมทำได้แค่หลั่งน้ำตาออกมาเงียบๆคำว่า ' คนอย่างมึงไม่มีใครคิดจะจริงจังอยู่แล้ว คนอย่างมึง ' คำพูดที่กัดกินหัวใจผมจนทำได้แต่นึกถึงใครบางคนออกมา เป็นภาพที่ชัดเจนอยู่ในความรู้สึก

ผมเสียความรู้สึกกับคำพูดและความสัมพันธ์ระหว่างตัวผมกับพี่เขตจนทำได้แค่ต้องนั่งนิ่งๆ แม้ปากจะอวดเก่งบอกไปแบบนั้น แต่ในใจลึกๆ ความรู้สึกก็ถูกทำลายลงไปไม่มีชิ้นดี ทั้งๆที่ไว้ใจ ทั้งๆที่เชื่อใจคิดว่าเป็นคนที่สนิทขนาดนั้น ก็ยังทำร้ายกันได้ อย่างที่เสือบอกเลยจริงๆ " ผมมันไว้ใจคนอื่นมากเกินไปโดยเฉพาะคนสนิท "  ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดก่อนจะโทรออก ปลายสายที่ผมรอ สักพักก็มีคนกดรับ

“ ว่าไง "

“ พี่เสือ " ผมกรอกสายลงไปเสียงอ่อยๆ อีกคนก็ร้อนรน

“ มีอะไร เป็นอะไร ใครทำอะไร " ผมก้มหน้าลงก่อนจะส่ายหน้าแม้มันจะไม่เห็น คนที่ร้อนรนและเป็นทุกข์กับเสียงที่ไม่สู้ดีของผม " ปิงมันทำอะไรมึง มึงอยู่ไหน " คนที่สมองคิดถึงและกังวลอยู่แค่เรื่องของผม คนอย่างผมที่ไม่มีค่าในสายตาของใคร

“ เปล่า ไม่มีใครทำ " พอบอกแบบนั้น อีกคนก็ถอนหายใจ

“ แล้วเป็นเหี้ยอะไรทำไมเสียงเป็นแบบนั้น "

“ แค่จะโทรมาบอก "

“ อะไร "

“ จะโทรมาบอกว่า ที่มึงถามว่ากูจะเชื่อใคร กูได้คำตอบแล้ว  กูเชื่อใจมึงนะ กูเลือกที่จะเชื่อใจมึงนะ "

“ อิ้ม อย่างงั้นก็ดี "

“ มึงจะไม่หลอกกู อย่างที่คนอื่นทำใช่มั้ย "

“ อื้ม ก็ตั้งใจไว้ว่า จะไม่มีวันทำอย่างงั้น " เสือว่า " ได้ยินแบบนี้ ก็ แรดเหมือนเดิมได้สักที มึงจะทำเสียงเหมือนคนจะตายไปถึงไหน อย่างมึงทำเสียงแบบนั้นไปก็ไม่มีใครสงสารหรอก  "

“ พี่เสือก็ พูดแบบนี้เดี๋ยวก็อดใจไม่ไหว นั่งรถไปหาแล้วกระโดดจูบรัวๆหรอก "

“ แรดได้อย่างงั้น ก็ดี "

“ พี่เสือ กูรักมึงนะ ขอบคุณนะ " ผมกัดปากตัวเอง ปลายสายที่เงียบลงไปสักพัก

" เหมือนกัน "  เสือตัดสายตัวเองลง  อย่างไม่ทันให้ผม ถามไถ่หรือล้อเลียนอะไร 

“ ตัดสายไปแบบนี้ กูจะคิดเข้าข้างตัวเองนะ ว่ามึงบอกว่า รักกูเหมือนกัน "

ถึงจะไม่ใช่คนในแบบที่ชอบ แต่สุดท้ายก็เป็นคนที่ชอบที่สุดอยู่ดี
 
................................................

หนมว่า ปิงผ่านอะไรมาเยอะ ไม่ควรหลงกลกับคนแบบนี้
ปิงรักเสือมาก น่าจะเชื่อเสือ ในความคิดของหนมปิงที่เจอเรื่องแบบนี้
น่าจะออก มาในแนวนี้ ถึงจะเหมาะ ดูฉลาด มีชั้นเชิง เพราะปิงผ่านอะไรมาเยอะ

ใครมีทวิตกับเฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าา  :mew2:
ขอบคุณสำหรับการเข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 06-03-2015 21:15:39

สมไอ้พี่เขตเสลดเป็ด  :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 06-03-2015 21:16:53

พี่เสือขา  :sad4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 06-03-2015 21:19:35

 :เฮ้อ:
โล่งอกกกกกก
กลัวปิงดีเกินไป แล้วเชื่อใจคนที่ตัวเองคิดว่าดีมาตลอดซะแล้ว
อยากมีแฟนเป็นพี่เสือออออออ 5555555
การกระทำก็บอกแล้วว่าโคตรรัก โคตรห่วงเลย
ปิงอย่าโกรธพี่เสือเลย เค้ารักเค้าเลยทำ :mew2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 06-03-2015 21:25:12

อ่านตอนนี้จบละแบบบบบ ผู้ชายแบบพี่เสือนี่หายากนะ
ถึงปากจะหมาไปหน่อยก็เถอะ แต่มีแบบนี้อีกสักคนมั้ยยยย
เซเว่นมีพี่เสือขายมั้ย อิจปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-03-2015 21:29:26

  o13 ให้เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: ธารธารา ที่ 06-03-2015 21:33:20

พี่เสือออออออออ ตอนนี้ออกน้อยนะ
แต่สะใจ สะจ๊ายยยยยยยย  :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 06-03-2015 21:35:11

สงสารปิงเลยเจอแบบนี้ ทุกคนที่เข้ามาก็หวังแต่เรื่องอย่างว่ากับปิง ไม่มีใครที่จริงใจกับปิงเลย
ยิ่งไอ้พี่เขตไรนั่นมาพูดแบบนี้อีก คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ สู้ๆนะปิง
ดีแล้วที่ปิงทำแบบนี้ นี่ถ้าไทไม่ยอมบอกว่าเสือให้เฝ้าทำไม เสือปิงคงได้โกรธกันหนักแน่เลย
เสือเองก็ปากหนัก แต่น่าจะจริงอย่างที่ไทว่า เพราะปิงสนิทกับพี่เขตมันมากมาก่อน
จะให้เข้าไปบอกตรงๆก็เดี๋ยวจะพาลทะเลาะกันใหญ่ แล้วเสือคงกลัวที่จะเสียปิงไป เสือรักปิงมากนะ
แต่เรื่องครั้งนี้คงจะทำให้ปิงไม่คิดไว้ใจใครมากไปนะ เพราะคนที่เข้ามาไม่เคยหวังดีกับปิงเลย
และเสือรักปิง ห่วง หวงปิงมากจริงๆ คำพูดนี่อย่างร้าย แต่ทุกการกระทำคือรักและห่วงใย
ดูแลน้องปิงดีๆนะพี่เสือ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 06-03-2015 21:46:10

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
โล่งใจแทนพี่เสือ...ที่ปืงไม่หลงกลพี่เขตง่ายๆ
ผ่านประสบการณ์มาก็มาก อย่าให้คนอย่างพี่เขตมาทำลายความรู้สึกระหว่างตัวเองกับพี่เสือนะดีแล้ว
อ่านช่วงต้นนึกว่าปิงจะไม่เชื่อพี่เสือซะแล้ว..ถ้าไม่เชื่อพี่เสือ เราคงรู้สึกแย่กับปิงน่าดูอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 06-03-2015 21:56:15

เกือบไปแล้วปิง ดีนะที่พี่เสือเตือนสติ
กลับมาออแรดได้เหมือนเดิม สมเป็นปิงหน่อย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 06-03-2015 22:13:46

แต่นางก็เกือบพลาดละนะ นี่ถ้าไทไม่เฉลย keyword ให้ นางคงพลาดไปแล้ว
เสือทุ่มมากอ่ะ ลงทุนจ้างเพื่อนเฝ้าเลยนะ ไหนจะคนรอบข้างที่แอบแฝงอีก ปรบมือให้เสือรัวๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 06-03-2015 22:35:03

อึดอัดเลย กลัวปิงจะเชื่อพี่ที่สนิทมากกว่าพี่เสือ ในความเป็นจริง แฟนมาบอกเราให้เลิกคบกับพี่/เพื่อน/น้อง/คนที่สนิทกันมานาน มันก็น่าลำบากใจจริงๆนั่นแหละ เหมือนพ่อแม่บังคับให้เลิกกับแฟนไรงี้ ไม่รู้จะทำยังไง ฝ่ายไหนก็รักไง ไม่อยากให้เสียใจ
แต่ดีที่อิพี่เขตมันชั่วของจริง ปิงเลยไม่ตกเป็นเหยื่อมันเสียก่อน โล่งๆๆๆๆ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 06-03-2015 22:41:07

เราเข้าใจนะที่ปิงบอกว่าไม่เห็นก็คือคนไม่คิดก็ไม่เห็น ไม่รู้จักมองหา
ทุกอย่างวกกลับไปหาต้นตอข่าวลืออีกแล้ว
จนทำเอาเราอยากรู้ว่าต้นตอมันมายังไง
เรารู้จากมุมมองของปิงแล้วแต่จากอีกฝ่ายเล่า?
อยากรู้อีกจริงๆนะว่าอดีตผู้ชายของปิงที่ฟันแล้วทิ้งมันมีเยอะขนาดไหนเชียวถึงได้มีข่าวออกไปขนาดนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 06-03-2015 22:46:39

คิดไปซะว่า..ก็แค่มีเหี้ย..วิ่งผ่านตัดหน้าเราไปตัวหนึ่ง..ก็พอ

ไอ่เขตมันเป็นได้แค่นี้


 :จุ๊บๆ:
จุ๊บๆๆๆๆๆ พี่เสือ รัวๆๆๆๆๆ
น่าร้วกกกกกกกอ่ะ คนนี้
ดีใจกับปิง..มีแฟนดีดี..มันเป็นยังงี้เอง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 06-03-2015 23:34:06

ปิงฉลาดมากลูก

อยากจะกอดแน่นๆ

จุ๊บรัวๆสักสิบสี่ที

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 07-03-2015 00:09:42

ผ่านไปอีกชาม ...รอมาม่าขั้นสุด เชื่อว่ายังมีอีก
อิพี่เสือปากมอมแต่รักจริง เริ่ดส์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 07-03-2015 00:12:42

ตอนนี้เป็นตอนแรกเลยที่ไม่หงุดหงิดไปกับปิง
อย่าไว้ใจใครที่มาทำดีด้วยอีกนะ

ถึงใครจะบอกว่าคนอย่างปิงง่าย ไม่มีค่า แต่ไม่ใช่กับเสือนะ
อย่าไปแคร์คำพูดของคนที่ไม่หวังดีกับเราเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 07-03-2015 00:32:17

ถ้าเอาตามจริงสมัยนี้ คนแบบปิงเยอะนะ แบบที่ผ่านประสบการณ์มาแล้ว
หาสดๆซิงๆยากนะ แต่สิ่งนี้มันก็ไม่น่าจะเอามาตีคุณค่าของคน อย่าว่าแค่
ฝั่งผู้หญิงหรือฝั่งรับฝ่ายเดียว ฝ่ายผู้ชายผ่ายรุกทั้งหลายก็
ผ่านมาแล้วทั้งนั้นแหละ ยิ่งไอ้ประเภทฟันดะ เอาไปทั่ว แล้วมานั่งภูมิใจทีหลัง
เนี่ยะ โคตรทุเรศ ปิงมาโชคร้ายตรงมีพวกขี้อิจฉาเยอะ เลยโดนใส่ไฟข่าวลือ
จากพวกนั้นเยอะตามไปด้วย
เพราะถ้าจะเปรียบจริงๆแล้วผู้หญิงบางคนยิ่งกว่าปิงเยอะ แต่ไม่เป็นจุดสนใจ
แบบปิงไง จะว่าไปปิงนี่เป็นเน็ตไอดอลได้เลยนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 07-03-2015 00:48:40

เจ๋งงงง จากตอนที่เเล้วคือ ทำไมปิงต้องมาใสใสตอนนี้T^T
สมน้ำหน้าไอ้พี่เขต :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-03-2015 00:56:42

พี่เสือรักน้องเยอะๆน้าาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-03-2015 01:18:18

กว่าจะรู้นะปิง โง่อยู่ได้ตั้งนาน  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 07-03-2015 17:36:39

ในที่สุดดดด ก็ตัดอิพี่เชตออกไปได้ซะที
 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 07-03-2015 18:04:04

 :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-03-2015 20:19:00

เกือบจะปลื้มแระ แต่ก้อโอเคถือว่าฉลาดอยู่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 07-03-2015 20:37:36

เข้าใจสะทีนะปิง :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 35 // 6.3.58} #หน้า 37
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 08-03-2015 21:53:26

พี่เขตแมร่ง~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 13-03-2015 20:38:47

ตอนที่ 36


“ แรด ร่าน ง่าย " สามคำที่อีกคนมอบให้ผมที่นั่งอยู่ข้างๆตอนนี้ เสือไปรับผมที่มหาลัย ระหว่างทางกลับบ้านก็เผลอไปเล่าเรื่องของพี่เขตที่เกิดขึ้นให้มันฟัง เรื่องราวความฉลาดของผมที่ยั่วยวนคนจนต้องคลายความลับ เรื่องราวที่น่าจะได้รับคำชม แต่ก็ไม่ใช่อย่างงั้น เพราะมันผิดจากที่คิดซะมากมาย ดูได้จากคำสามคำที่มันที่บอก

“ ก็ที่ทำไป แค่อยากรู้ความจริง " กอดแขนมันอ้อนๆ ผมเลื่อนตัวไปนั่งใกล้ๆมัน

“ เหอะ มึงง่ายมากกว่า ที่ไปยืนพูดยั่วผู้ชายอยู่แบบนั้น "

“ ใช่ที่ไหน "

“ จริงๆ มึงน่าจะโดนลากไปปล้ำนะ "

“ พี่เสือ " ตีเข้าที่แขนมันหันหน้าไปทางอื่น " พูดอะไร เกรงใจกันบ้างดิว่ะ "

“ ทำอะไร เกรงใจกันบ้างสิว่ะ " มันมองหน้าผม " กูไม่แสดงความรู้สึก จนมึงคิดว่าจะทำเหี้ยอะไรก็ได้ กูก็ไม่รู้สึกเหรอ "

“ ก็ไม่ใช่แบบนั้น สักหน่อย " ผมว่าเสียงอ่อย อีกคนก็ถอนหายใจ " เสือ มึงโกรธกูเหรอ "

“ เปล่า มึงจะสำคัญอะไรขนาดนั้น " สายตาที่จ้องมาทางผม เหมือนไม่ได้ใส่ใจแต่ก็เจ็บปวด " กูแค่อยากรู้ ว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมึง ตอนนี้มึงจะนั่งทำหน้าตอแหลสำนักผิดได้แบบนี้มั้ย "

“ ก็ไม่ได้ เกิด "

“ กูหวงมึงไปเพื่ออะไรวะ ถ้ามึงไม่หวงตัวเองเลย "

“ ก็บอกว่า วางแผนไว้แล้ว ไทก็อยู่ตรงนั้น " อยากจะบอกว่า กูไม่ได้โง่ขนาดนั้น แต่เพราะสายตาที่บอกเป็นห่วงผมของมัน ทำให้พูดอวดเก่งแบบนั้นออกไปไม่ได้ ก็จริงอย่างที่พูด ตอนนี้ไม่เกิดเรื่องอันตรายก็พูดได้ แล้วถ้าเกิดขึ้นมา จะปากดีแบบนี้รึเปล่า

“ กูโง่เอง ที่พยายามปกป้องมึง ไม่น่าโง่ทำแบบนั้น "

" เสือ " ผมจับมือของมันไว้แน่น คำพูดเชิงน้อยใจของมันทำให้หัวใจของผมมันบีบรัดกันจนแน่น

" ปกป้องแทบตาย สุดท้ายมึงก็เดินออกไปเสี่ยง  ในความคิดของมึง คนอย่างกูคงโง่มาก  "

“ ไม่ใช่อย่างงั้น ไม่ใช่นะเว้ย เสือ ไม่เอา อย่าทำเสียงเฉยชากับกูแบบนี้ " ผมพยายามกอดมัน แต่อีกคนก็นิ่ง เสือดึงตัวผมออกมา มันลุกขึ้น " กูแค่ไม่คิดทบทวนให้ดี "

“ ไม่ใช่ คิดทบทวนไม่ดีหรอก  การเข้าไปหาคนอื่นแบบนั้น  เป็นสันดานที่ทำบ่อยๆอยู่แล้วมากกว่า มึงคงคิดว่า ตัวเอง ไม่เป็นอะไร ฉลาด รู้ทันคนอื่น แต่อย่าลืมนะ คนที่มึงว่าเค้าโง่ บางทีอาจจะฉลาดกว่ามึงก็ได้  "

“ ขอโทษ " ว่าเสียงเบาๆ รู้สึกผิดขึ้นมาทันทีเลย ทั้งๆที่ตอนแรกกลับจะเล่าด้วยความ ภูมิใจแท้ๆ

“ ที่กูคอยให้ไอ้ไท ไอ้ฝน แล้วก็เพื่อนๆกูตามมึง เพราะกูไม่อยากให้มันเข้ามาใกล้มึง รู้ทั้งรู้ว่ายังไงมันก็ต้องเข้าใกล้แต่ตอนนั้นก็อยากจะให้มีใครสักคนอยู่กับมึง แล้วดูสิ่งที่มึงทำสิ ตอนนี้กูคิดว่า ถ้ามึงไม่ได้โชคดีแบบนี้ ถ้ามึงโดนไอ้เหี้ยนั่นทำอะไร กูจะทำยังไง กูที่อยู่ห่างอย่างงั้นจะมาช่วยมึงให้ทัน ต้องทำยังไง กูหวงมึงมากขนาดนี้ มึงบอกว่า อึดอัด แล้วก็เอาตัวเองไปเสี่ยง ทั้งๆที่กูไม่เคยทำแบบนี้ให้ใคร  ทั้งที่กูหวงมึงมากกว่าใคร มึงยังทำกับกูได้ "

“ คือ " ผมเถียงไม่ออกจนได้แต่ จับมือของมันไว้แน่น คำพูดแบบนี้ที่อยากจะฟัง แต่ก็ไม่ใช่ในอารมณ์แบบนี้ อารมณ์ที่บอกผมว่า มันเป็นห่วงผมมากแค่ไหนแต่ผมกลับไม่ใส่ใจเลยสักนิด

“ หวงตัวมึงเอง ให้เหมือนอย่างที่กูหวงตัวมึงบ้างเถอะ มึงไม่ได้เป็นเจ้าของร่างกายของตัวเองคนเดียวนะ ยังมีกูก็เป็นเจ้าของมันอีกครึ่งนึง " 

   ทุกอย่างดำเนินไปด้วยความเงียบ เสือดึงมือผมที่จับมือของมันออก ก่อนจะเดินออกไปจากที่ที่เรานั่ง เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่า เสือพูดทุกอย่างออกมาจากใจของมัน แต่เป็นความจริงในใจที่ทำให้ผม เจ็บปวดชะมัด

.....................................................

“ สมน้ำหน้า " คำพูดที่ไทเอ่ยบอกผม หลังจากเล่าเรื่องราวเมื่อคืนให้ฟัง มาถึงตอนนี้ เสือยังไม่พูดกับผมสักคำ แม้จะชวนพูดมากเท่าไหร่ก็ตาม " มึงมันสมควรโดนแล้ว มันเคยห่วงใครที่ไหน แล้วมันมาห่วงมึง มึงยังทำกับมันแบบนี้ "   

“ แบบไหน กู ทำอะไรที่ไหน กูแค่อยากรู้ความจริง แล้วกูก็ควบคุมได้น่า มันก็ห่วงกูเกินไป " คำสุดท้ายผมพูดเสียงอ่อน  อยากจะเถียงเพื่อตัวเอง แต่ความผิดก็รัดแน่นเกินไป 

“ ให้พูดใหม่ เอาแบบอย่าเข้าข้างตัวเอง "

“ ก็ผิดเหละ คือถ้าคิดว่า มันอาจจะเกิดเรื่องที่กูควบคุมไม่ได้ แล้วก็อาจจะเกิดเรื่องอันตราย ตอนนั้นที่กูคิดทำแบบนั้น มันก็ผิดเหละ "

“ ไม่ผิดเเหละ หรอกค่ะ ผิดเลยค่ะ ผิด! “ ฝนชี้หน้ามาที่ผม

" กูผิดเพราะมึงไม่ได้ของกำนัลจากไอ้เสือรึเปล่า ดอก "

" ไม่ใช่หรอกค่ะ กูไม่คิดจะได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ทำไปก็ห่วงมึงล้วนๆ มึงคิดว่ากระเป๋าตั้งหลายหมื่นใครมันจะมาซื้อใกู สมองมี คิดให้เยอะๆหน่อย "  ผมถอนหายใจออกมาพอได้ยินแบบนั้น ก็ทำได้แค่ฟุบลงบนโต๊ะ

“ กูจะทำยังไงดี เสือไม่คุยกับกูเลย ไม่พูดเลยสักคำ ชวนคุยก็ไม่พูด อื้ม เออ ตลอดเลย กูอึดอัด ไอ้เชี้ยเอ้ย "

“ สมน้ำหน้า "

“ เออ ไม่พวกประเสริฐ ไอ้เพื่อนผู้ประเสริฐ ทีมึง กูยังช่วยมึงเลยสัด ทำไม มึงไม่ช่วยบ้างว่ะ  " เงยหน้าขึ้นมามอง ไอ้ฝน ไอ้ไทมองผม

“ ช่วยยากว่ะ มีทางเดียวที่จะบอกคือ มึงก็ไปง้อมันสิ บอกว่า ผิดไปแล้วคราวหลังจะไม่ทำอีก "

“ กูพูดไปแล้ว คำพูดเบสิค กูพูดไปหมดแล้ว "  ทุกคำพูดอย่างที่บอกจริงๆ ขอโทษนะกูแค่อยากเคลียร์แบบไม่ให้มันมายุ่งกับกูเลย กูขอโทษ กูผิดไปแล้ว กูไม่ทันคิด กูวู่วามไป กูไม่ได้คิดถึงใจมึงเลย กูขอโทษนะเสือ กูขอโทษ แต่พอพูดออกไปมันก็แค่นิ่ง แล้วก็นอนนิ่งๆฟัง เหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไร พอผมกอด มันก็นิ่งให้กอด ทั้งๆที่ปกติ ก็จะกอดผมตอบ

เชื่อแล้วว่า การนิ่งเงียบ ตอนที่ทะเลาะกัน ทำให้อีกคนทรมานใจมากกว่า การด่าแรงๆซะอีก

“ ถ้ามันโกรธที่มึงไปแกล้งยั่วคนอื่น ทำไมมึงไม่ไปยั่วมันบ้างล่ะ "

“ ใครมันจะไปทำแบบ...นั้น " ผมว่าก่อนจะเกิดความคิดดีๆ ขึ้นมาในสมอง " เออ แต่มันก็เข้าท่าดีนะ "

“ แรดๆ อย่างมึง ผ่านมาเยอะขนาดนี้ไม่น่าจะคิดไม่ออก " จริงของไอ้ฝน

“ ก็แหม พี่เสือเป็นคนสำคัญของกูนี่ มันก็ต้องมีบ้างที่คิดไม่ออก ทำตัวไม่ถูก เขินๆ ใสๆ ซื่อๆ "

“ โธ่อีดอก กล้าพูดว่าใสซื่อ " ไอ้ไทว่า

“ พอโกรธกันทำตัวไม่ถูก ถามจริงๆ ตอนจะเอากันนี่มีเข้าทางไม่ถูกบ้างมั้ย "

“ ไม่มีทางจะผิด จะเข้าทางผิดได้ไง มีอยู่ทางเดียว " ยักไหล่ให้ไอ้ฝน ทุกคนก็ยิ้ม แต่ผมเองก็ไม่ได้มั่นใจอะไรหรอก สำหรับเสือ ตั้งแต่คบกันมาผมพบว่า วิธีที่เคยใช้ได้กับคนอื่น ทำใช้กับเสือไม่ได้ " กูไปหาพี่เสือดีกว่า "

“ ไปยังไง " ไทถาม

“ บีทีเอส " ผมว่าแบบนั้น ตอนที่ลุกขึ้นจากที่นั่ง ก็พาตัวเองออกจากมหาวิทยาลัย วันนี้ผมไม่มีเรียนแล้ว แต่ไม่ใช่เสือมันจะมีเรียนตอนบ่ายอีกตัว

เดินกินไอติมสีแดงที่ซื้อได้จากระหว่างทาง ผมเดินดูดไอติมแท่งยาวเข้ามาในมหาวิทยาลัยของมัน มองไปทางซ้ายและขวาอย่างไม่สนใจรอบข้างที่มองมา ก่อนจะยกมือถือขึ้นกดเบอร์เสือแล้วโทรออก  เสียงรอสายดังอยู่สักครู่ก่อนมันจะกดรับ

“ อื้ม " ถึงแม้จะโกรธแต่แค่คำว่า ฮัลโหล ก็น่าจะพูดได้อยู่นะ

“ พี่เสือวันนี้ไม่ต้องมารับน้องนะ "

“ ทำไม "

“ เพราะตอนนี้น้องอยู่ที่มหาลัยพี่เสือแล้ว "  ทุกอย่างเงียบ ผมก็บอกมันออกไป " กูอยู่หน้าคณะมึงนะ "  ยืนดูดไอติมไปพูดไป เสือก็ยังเงียบอยู่แบบนั้น ไม่มีเสียงตอบกลับมา ผมมองหน้าจอมือถือที่เงียบไป " เสือ.... เสือ " เรียกอยู่แบบนั้นแต่มันก็ยังนิ่งไม่ตอบรับ แต่ตอนที่กำลังจะวางสาย คนที่ไม่ยอมพูดอะไร กลับมายืนหอบอยู่ข้างหน้า

“ มาทำไม "

“ ก็มาหา เรียนเสร็จแล้ว " ดูดไอติมที่ละลายในมือ เสือก็ถอนหายใจตอนที่มองไปรอบๆ

“ ยังโกรธเค้าอีกเหรอ พี่เสือ " ยื่นมือไปจับมือของมัน ที่ไม่พูดอะไร เสือเดินนำผมเข้ามาด้านในคณะ เพื่อนๆของมันมองผมตั้งแต่ตอนที่เดินเข้ามา พอนั่งลงยังไม่ทันจะพูดอะไร กระดาษทิชชูก็ถูกส่งมาให้ " เลอะเหรอ "  ถามออกไป แต่เสือก็ไม่ตอบอะไร

“ ตรงมุมปากนะ แล้วก็ปากด้านบน " เท่บอกแบบนั้น ผมก็พยักหน้าเข้าใจ หันมองหน้าเสือ ก่อนจะใช้ลิ้นเลียรอบปากจนหมด

“ โอ๊ยแม่ เซ็กซี่สัด "

“ เสียใจด้วยมีเจ้าของแล้ว " เอียงตัวไปหาอีกคนผมกอดแขน " โน๊ะ พี่เสือโน๊ะ "  ไม่ตอบอะไร ทุกคนในโต๊ะก้มองหน้าผม เท่เอ่ยถาม

“ โกรธกันเหรอ "

“ ก็นิดหน่อย "

“ มึงนี่โชคดีนะ "

“ เรื่องอะไรวะ " เรื่องที่มันโกรธกูนะเหรอ อย่ามาตลก

“ ไอ้เชี้ยนี่ ไม่เคยงอนใครหรอก มันถนัด ทิ้งอย่างเดียว เดี๋ยวนี้เพื่อนกูมันเพิ่มสกิลแล้วเว้ย " ตบไหล่ไอ้เสือแบบล้อๆ อีกคนสะบัดออก

“ เพื่อนเล่นเหรอสัด "

“ ก็ไม่ครับ ขอโทษครับ " เท่ว่า มันยิ้มให้ผม "  รีบง้อเลย มันงอนมึงออกนอกหน้านอกตาขนาดนี้   "

“ น่ารำคาญว่ะ " ดึงแขนตัวเองที่ผมกอดเอาไว้ออก เสือลุกขึ้น

“ จะไปไหน "

“ กลับคอนโด "

“ อ้าว มึงไม่เรียนรึไง " ผมถาม

“ แล้วเสือกอะไรมึง วันนี้กูไม่มีอารมณ์ " มันเดินออกไปจากโต๊ะที่เรานั่ง หันมองเพื่อนมันทุกคนที่นั่งร่วมโต๊ะ ผมถอนหายใจ

“ เห้อ เอาแต่ใจจริงๆ "

“ เพราะมึงนั่นเหละ ทำให้มันโกรธ เพราะมึงคนเดียวเลยทำให้พวกกูต้องรับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของมัน มึงไปเลย ไปง้อผัวมึงเลย " เท่สะบัดปลายนิ้วไล่ผม

“ เออน่า ก็จะไปเดี๋ยวนี้เเหละ " ลุกขึ้นวิ่งตามไปผมเรียก " เสืออออออออ รอด้วย "

“ ตามมาทำไม ไม่นั่งยั่วเพื่อนกูต่อล่ะ "

“ นี่หึงอะไรอีก ยังไม่ได้ทำอะไรเลย " มันหันมาหา ยกยิ้มมองผมก่อนจะเสหน้าไปทางอื่น

“ ที่เลียปากเมื่อกี้ก็ปกติงั้นสิ "

“ ไม่ใช่ อันนั้น ตอนทำก็มองหน้ามึงอยู่กูยั่วมึงนั่นเหละ อย่างอนไปเลยน่า ยังไงก็รักมึงคนเดียว " ขาที่กำลังจะวิ่งไปหา ผมเผลอชนกับใครบางที่เดินสวนมากพอดี " อุ้ย! โทษครับ "

“ ขอโทษค่ะ " คนที่ผมโดนชนตอบออกมา เธอก้มหัวขอโทษด้วยท่าทางอีกครั้งก่อนจะเดินจากไป ผมยกมือขึ้นจับที่หัวไหล่ ตัวก็นิดเดียวแต่ชนแรงชะมัด

“ เป็นอะไรมั้ย "

“ เป็นห่วงน้องเหรอ " เอียงหน้าผมมัน เสือหันหลังกลับเดินไปที่รถของตัวเอง " เดี๋ยวๆ รอด้วย "

เปิดล็อครถ เสือโยนหนังสือของตัวเองไปไว้เบาะหลัง ก่อนจะเปิดประตูฝั่งคนขับเข้าไปนั่งด้านใน ผมเองก็ด้วย

“ เป็นอะไรมั้ย " มันถามอีกที ตอนที่มองไปที่หัวไหล่ของผม อาจเพราะยังจับอยู่มันเลย ถามออกมาด้วยความเป็นห่วง

“ ก็เจ็บ มันชนกูจังๆเลย แต่ไม่เป็นไรหรอก " ปล่อยมือลงก่อนจะยักไหล่ให้มัน ผมถาม " แล้วไม่เข้าเรียนได้เหรอ มึงไม่เคยโดดเลยนะ "

“ กูไม่อยากจะเรียน เรียนไปก็ไม่เข้าสมอง " ว่าแค่นั้น เสือก็ขับรถออกจากมหาลัย

ถนนสายเดิมที่เราเดินทางไป มันคือทางกลับบ้าน มันที่นิ่งเงียบตลอดเวลา ผมเอียงตัวเข้าไปหา " เสือ "

“ กูขับรถอยู่ "

“ ขอโทษ " ดึงตัวเองออกมานั่งที่เดิม เราขับรถมาจนถึงคอนโดด้วยความเงียบ แม้จะเข้ามาในห้องก็ยังไม่มีใครพูดอะไร

   ผมไม่รู้จะเริ่มต้นด้วยคำไหน เลยทำได้แค่มองมันที่เดินไปมาอยู่ในห้อง เสือหยิบเบียร์จากตู้เย็นออกมาสองกระป๋อง มันนั่งลงหน้าโซฟาก่อนจะเปิดทีวีดู และไม่มีการพูดจากับผมสักคำ ' คนขี้งอน '

“ เสือ "

“ อื้ม "

" นั่งด้วยคน " นั่งลงข้างๆ ผมที่เบียดตัวเองให้แนบชิดกับมัน เสือนิ่งไม่มีทีท่าว่าจะขยับไปไหน แต่ปากกลับพูดออกมา

“ มึงไม่คิดว่ากูจะอึดอัดบ้างเหรอ "

“ ไม่ เพราะกูอยากจะอยู่ใกล้ๆมึงแบบนี้ "

“ อยากจะทำอะไรก็ทำไป " ว่าแค่นั้น มันที่นั่งดูทีวีต่อก็ไม่หันมาสนใจผม

" นี่ กินเบียร์ด้วยสิ " จับเบียร์ที่อยู่ในมือของมัน ผมดึงลงมากิน แต่อีกคนก็ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจ กลืนเบียร์ลงคอ ก่อนจะดึงตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งค่อมตักของมัน ผมยิ้มให้เสือตอนที่จับหน้ามันไว้ให้มองผม เสือขมวดคิ้ว " เบียร์ขมว่ะ ไม่อยากกินแล้ว เอาคืนไปเลย " 

ว่าแบบนั้น ก่อนจะก้มลงจูบบนริมฝีปากของมัน ลิ้นของผมแทรกตัวเข้าไปในปาก กวาดรสชาติของรสเบียร์ทั้งหมดเอาไว้ แต่ว่าลิ้นที่ควรตอบสนองกลับหยุดนิ่ง ผมพยายามเชิญชวนทำทุกอย่างที่ตัวเองทำได้ ทั้งดันและพยายามรุกล้ำให้มันตอบรับ แต่นั่นก็ไม่มีผล เสือไม่ได้จูบผมตอบ

ผละตัวเองออกจากปากของมัน ผมจูบก่อนจะซบลงไปไหล่  “ เสือ  กูทำผิดขนาดนั้นเลยเหรอ " ผมถาม " กูทำผิดถึงขนาดนั้นเลยเหรอ มึงถึงทำให้กูทรมานขนาดนี้ อย่าทำแบบนี้กับกูเลย พูดกับกูหน่อยเถอะ จะด่ากูก็ได้ แต่ช่วยพูดกับกูหน่อย "

“ กูเกลียดมึง " คำพูดที่หลุดออกจากปากมัน ทำให้ผมถึงขั้นสะอึก  เงยหน้าจากไหล่ขึ้นมามองตามัน เสือมองตาผม " แต่กูก็เกลียดตัวเองด้วย กูเกลียดที่มึงต้องอยู่ใกล้ชิดคนอื่นๆ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม จะเป็นเพื่อนมึง หรือเพื่อนกู กูรู้ ว่าก็แค่เพื่อน แต่กูก็ไม่ชอบ กูไม่ชอบให้มึงอยู่ใกล้คนอื่น ยกเว้น ตัวกูคนเดียวนั้น นั่นคือเหตุผลที่ว่า ทำไมกูเกลียดมึง แล้วทำไมกูถึงเกลียดตัวเองนัก "

“ เสือ "

“ กูหวงมึง กูไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ แล้วสิ่งที่มึงทำ คืออะไร เอาตัวเองไปยั่วไปเหี้ยนั่นเพื่อที่จะได้รู้ความจริง ไม่โง่จริงๆคงคิดไม่ได้ มึงไมไ่ด้ฉลาดเลย กลับกัน มึงโง่มากตังหาก สิ่งที่กูคิด คือ ถ้ามึงเป็นอะไรไปกูจะทำยังไง ถ้ามันทำอะไรมึง กูจะทำยังไง กูแค่กำลังคิด ว่ากูจะใช้ชีวิตต่อไปยังไง " สายตาที่เสือมองผม เสือไม่ได้ร้องไห้ แต่มันกำลังเจ็บปวด " มึงอาจไม่รักตัวเอง มึงอาจไม่ห่วงตัวเอง ไม่เป็นไร มึงไม่ต้องรัก ไม่ต้องห่วงมันก็ได้ แต่กู ห่วงมัน  " เสือชี้มาที่หน้าอกของผม " กูรักมัน "

“ พี่เสือ .. ขอโทษ เสือกูขอโทษ  ขอโทษนะมึง " กอดมันเอาไว้แน่น ทั้งๆที่มัน ทั้งรักทั้งห่วงมันขนาดนี้ กูยังทำแบบนั้นอีก สิ้นคิดจริงๆ โง่จริงๆ กูมันโง่ " กูจะไม่ทำแบบนั้นอีก ขอโทษนะ เสือกูขอโทษ กูก็แค่อยากจะเคลียร์ไปให้มันจบๆ กูไม่อยากให้มึงและกูต้องมาทะเลาะกัน ไม่อยากให้ผิดใจ ใช่กูยอมรับ ว่ากูไม่ได้เชื่อที่มึงพูดทั้งหมด กูคิดจะพิสูจน์ว่า เรื่องที่มึงพูดมันถูกต้องมั้ย แต่ที่กูทำ เพราะกูอยากจะตัดเค้าออกไป กูไม่อยากทะเลาะกับมึง กูคิดน้อยไป กูคิดว่ากูควบคุมได้ แต่กูไม่ได้คิดเลยว่ามึง ห่วงกูแค่ไหน ทั้งๆที่กู อยากได้มากที่สุดก็คือ ความรัก แล้วก็ความเป็นห่วงจากคนที่กูรักแท้ๆ แต่กูไม่ได้รักษามันไว้เลย เสือกูขอโทษ ขอโทษนะ คราวหลังกูไม่ทำอีก จะคิดให้มากกว่านี้  " ผมกอดมันไว้แน่น พูดทุกอย่างที่อยากจะพูดออกมา " ก็กู ไม่เคยมีคนที่รักกูแบบมึงนี่น่า กูก็เลย ไม่ทันได้คิดให้ดี  ขอโทษนะ "

ทุกอย่างรอบตัวของเราเงียบ แม้แต่เสียงทีวีก็ถูกปรับให้ลดลง เสือมองหน้าผม ผมเองที่มองหน้ามัน รู้สึกว่าขอบตาตัวเองร้อนเผ่า เสือก็พูดขึ้น “ ออกไป กูหนัก "

“ เสือ ยังไม่หายโกรธเหรอ "

“ เปล่า " มันว่าแบบนั้น ตอนที่ยกขึ้นมาเช็ดน้ำตาที่กำลังจะหล่น " ไม่ใช่อย่างงั้น ไม่ต้องสำออย "

“ ไม่ได้สำออย แค่กลัวว่ามึงจะไม่หายโกรธ " เสือไม่พูดอะไร ทำได้แค่ยกมือขึ้นมาขยี้หัวผมเบาๆ แล้วก็ลูบหลัง  " หายโกรธกูนะ   " จูบลงไปบนปากของมัน ก่อนจะเอียงลงหอมบนแก้ม " อย่าโกรธกูเลยนะ ขอโทษ "

“ อื้ม ช่างมันเถอะ ไม่อยากจะสนใจ " มันว่า ก่อนจะจูบผมเบาๆลงบนริมฝีปาก ผมเม้มเบาๆ

“ แบบนี้แสดงว่า หายโกรธเค้าแล้ว ใช่มั้ย  หายโกรธกูนะ กูไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทั้งพูดกับมึงดี ขอร้องหรือว่าจะยั่วมึง "

“ ยั่ว ? อะไรที่เรียกว่ายั่ว " เสือถาม

“ ก็แบบ จูบมึงตอนที่มึงกินเบียร์ "

“ นั่นเรียก ยั่วของมึง " ผมพยักหน้า เสือก็ยกยิ้ม " อ่อน "

“ เชี้ย หมายความว่าไงที่บอกว่า อ่อน กูไม่อ่อนเถอะ " ผมเถียง " แค่เมื่อกี้มึงยังโกรธกูอยู่ กูเลยไม่อยากจะทำอะไรให้มากมาย กลัวมึงจะตะเพลิดกู "

“ เคยทำแบบนั้นรึไง "

“ ตลอดนั่นเหละ เป็นสันดานของมึง " ผมว่า เสือก็มองหน้า ผมกอดมัน " แต่ยังไงน้องก็ก็รักพี่เสือนะ " จูบลงบนแก้มของมัน ผมยิ้มออกมาตอนที่เลื่อนมือขึ้นปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาตัวที่มันกำลังใส่ " วันนี้กูร้อนจัง "

“ ไม่เห็นจะร้อน "

“ เดี๋ยวมึงก็ร้อนเองเหละ " ว่าพลางปลดกระดุมเสื้อของตัวเองลงช้าๆทีละเม็ด สายตาที่มองมันผมยิ้ม " ร้อนรุ่ม  อยู่ข้างใน " จูบลงข้างหลังใบหู ผมยิ้มก่อนจะใช้ลิ้นเลียเบาๆ ผมจูบเสือจากต้นคอไล่ลงมาจนถึงกล้ามอก ผมจูบเบาๆลงบนนั่นก่อนจะขบเม้มหัวนมของมัน เสือสะดุ้ง

“ เล่นอะไร "

“ อยากให้มึงร้อน " ผมจูบลงบนปากของมันใช้ลิ้นเกลี่ยขอบปากก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปด้านใน เสือตอบรับลิ้นของผมในครั้งนี้ มันดูดดึงและใข้มือกอดรัดเรือนร่างของผมภายใต้เสื้อที่กำลังสวมใส่ ไล่มือล้วงลงไปจนถึงก้นเสือนวดเบาๆ ผมก็ผละริมฝีปากออกจากมันก่อนจะกัดเบาๆ " อ๊า กูต้องการมึงจังเลยเสือ " ผมยกตัวเองโดยใช้เข่าค้ำกับโซฟา หน้าอกอยู่ประดับเดียวกันกับหน้าผมถอนเสือของตัวเองออก ไว้ตรงข้อมือก่อนจะยื่นมาให้มัน " มัดกูไว้สิ กูจะได้ดิ้นหนีจากมึงไม่ได้ "

มือที่รักเสื้อสีขาวไว้กับข้อมือ ผมใช้ช่องว่างของแขนทั้งสองกอดคอมันไว้ ดันหัวของมันให้เข้ามาใกล้หน้าอกของผม ก่อนจะดันตัวเองไปข้างหน้า ใช้หัวนมตึงที่เต็มไปด้วยความต้องการเกลียไปตามริมฝีปากของมัน " เสือ .. อื้อ เสือ " วนไปรอบๆปากของมันก่อนจะถูกงับดูดเอาไว้ด้วยความแรง " อ๊าาา ยังยั่วไม่สะใจเลยน้า "

“ อื้ออ เสือ "  ผมกัดปากของตัวเอง มันเสียวจนรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะหายใจไม่ออก ปากได้รูปของมันดูดหัวของผม มันทั้งกวาดวนไปทั่วรอบพื้นผิวและขมเม้มแรงๆจนต้องกัดฟันแน่น สองมือที่อยู่ตรงก้นขยำเต็มมือก่อนจะเลื่อนมาข้างหน้าเพื่อปลดกระดุมและซิบ มันถอนกางเกงของผมมากองไว้ที่ขาพับ รวมถึงกางเกงใน ตีตูดของผมเบาๆ มันดุงตัวผมให้ย่อลงนิดหน่อยเพื่อสอดนิ้วเรียวลงในไปช่องทางหลังที่เปิดกว้างขึ้น " อ๊าาาาา " 

นิ้วที่สอง และ สามถูกสอดต่อกันเข้าไป ผมตอดรับความต้องการที่กำลังกดย้ำตรงจุดกระสัน เสือเริ่มขยับตัวมันดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของผม ทั้งๆที่ยิ้วยังคงสอดใส่อยู่ มันปล่อยให้ตัวผมค้ำตัวเองอยู่กับเบาะของโซฟาขาที่คุกเข่าอยู่บนโซฟาโชว์ก้นไปทางเสือที่กำลังยืนอยู่ข้างหลัง แล้วขยับนิ้วเข้าออกถี่ๆ จนก้นของผม ส่ายไปมา  " เสือ เสียว กูเสียวนะ อ้าาาา "

เสือก้มลงกัดเนื้อแก้มก้นเบาๆ ผมหดตัวเองหนี " เสือ พอแล้ว ไม่เอานิ้ว ใส่ได้แล้วนะ " ตอดนิ้วของมันที่กำลังจะดึงออก ผมได้ยินเสียงซิบกางเกงที่กำลังจะถอดออก ก่อนความอุ่นเปียกจะมาวนอยู่ตรงช่องทางหลัง " ใ่ส่ถุงยางแล้วยัง "

ไม่มีเสียงตอบรับจากสิ่งที่ผมถาม แต่กลับเป็นเพียงความอุ่น ลำใหญ่ที่เคบื่อนเข้ามารวดเดียวจนมิดด้าม " อ๊าาาา เสือ!! มึง " ผมกัดฟันแน่น ทั้งเจ็บแล้วก็จุก หนำซ้ำมันยังไม่ใส่ถุงยาง " ทะ ทำไม ไม่ใส่ถุงยาง "

" ไม่อยากใส่ " มันว่าแบบนั้น ตอนที่ขยับเข้าออก ผมก็ไร้ทางเถียง เสีือขยับออกรวดเร็ว มันใช้มือของมันจับที่ก้นของผม ดึงเข้าและออกเป้นจังหวะอย่างรวดเร็ว เสียงเนื้อกระแทกกัน ผมรู้สึกเสียวจนทำได้แค่อ้าปากค้าง และ ร้องครางออกมาขาด " อ๊าา อ๊ะ อ๊ะ "

ตวามบวมที่ขนาดออก ผมรู้สึกร้อนตรงช่องทางหลัง จนรู้สึกว่ามันแดงไปหมด กลืนน้ำลายเหนียวลงคอ แรงที่กระแทกเข้ามา มือผมจิกลงบนโซฟาแน่น " ลึก ลึกไปแล้วมึง อ๊าาา อึ อึเสือ ไม่แตกในนะ อย่าแตกใน " ผมพยายามบอก ความเร็วแบบนี้ ความคับแน่นที่กำลัง สอดเข้าและออกแบบนี้ ความรู้สึกสุขแตกต่างกันก็จริงๆ เสียวกว่ามากก็จริง แต่ก็กลัวเพราะไม่เคยให้ใครได้ถึงขนาดนี้ แตกในแบบที่ไม่ใส่ถุงยาง เสือเป็นคนแรกจริงๆที่ทำกับผม

“ อ๊าาา " ทรุดตัวเองลงกับโซฟาทันทีตอนที่น้ำจากส่วนกลางของมันพุ่งอัดเข้ามาใส่ร่างของผมจนจุก " ก็บอกว่าอย่าแตกในไง " หายใจหอบอยู่ ผมรู้สึกถึงความอุ่นที่ไหลจากก้นลงมาอาบขาด้านในช้าๆ ตัวสั่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผมซบหน้าตัวเองกับเบาะ เสือกอดจากด้านหลัง

“ มึงมันเลว " ผมว่า แต่กลับได้ยินเสียงยิ้มออกมาจากข้างหู " ถุงยางก็ไม่ใส่ เสือกมาแตกในใส่กูอีก "

“ ไม่เคยรึไง " มันถามตอนที่ปลดเสื้อที่มัดข้อแขนของผมให้หลุดออก

“ ก็ไม่เคยนะสิ มึงเป็นคนแรก "

“ อย่างงั้นก็ดี " มันว่าก่อนจะจูบลงไปบนผม และแนวสันหลัง ตลอดจนถึงก้น แก้มก้นที่ถูกฉีกออก ผมได้ยินเสียงฉีกยิ้มของมันอีกครั้ง " สำหรับมึง อะไรที่ใครยังไม่ได้ไป  อะไรที่มึงหวงเอาไว้ให้คนสำคัญของมึง  กูจะต้องได้มันเป็นคนแรก เพราะกูนี่เหละคือคนสำคัญของมึง "

คำพูดเอาแต่ใจที่กำลังจะผูกมัดผมไว้กับมันตลอดชีวิต
แม้จะต้องเจ็บปวดก็หนีไปไหนไม่ได้ แต่ถึงอย่างงั้น หัวใจก็พร้อมและยินดี

“ อื้ออ " เสียงครางของผม ตอนเสือใช้ลิ้นเลียตรงช่องทางหลังของผมเบาๆ  ลิ้นที่แทรกเข้ามา ผมตอดรัดก่อนจะกัดฟันแน่น " อ๊าาา อย่า อย่าทำอย่างงั้น มันดูทุเรศ เสือ พอแล้วมึง อื้ออ  " น้ำขุ่นที่ขาวที่ยังไหลออกมา มันคงมีอีกเยอะเพราะตอนนี้ก็แน่นเต็มท้องของผมไปหมด เสือยังคงเลียและดันนิ้วเข้าไปด้านใน " เสือ อื้ออ "

“ กูจะทำให้ กูจะทำแบบนี้ให้มึงเป็นคนแรก "

นี่ไม่ใช่การผูดมัด นี่ไม่ใช่การกักขัง
แต่นี่คือการยอมให้ผูดมัด และยอมให้กักขัง อย่างไม่คิดหนีด้วยวิธีใดๆ

...............................................


อาจมีคำผิดมากมายมาที่ทำให้หัวเสีย ขอโทษด้วยนะคะ พอดีเราเพิ่งกลับจากข้างนอก  :mew2:
ตอนนี้ ไม่รู้จะพูดอะไรนอกจาก พี่เสือ พูดมากจัง ฮ่าๆๆๆๆๆ เหมือนพี่เสือพูดความรู้สึกของตัวเองมาหมด
จุกไปหลายดอกสินะปิง แต่ปิงก็คือปิง ปิงไม่เคยทิ้งคอนเซ็ป แต่พี่เสือก็ด้วย
ความรักของคนปากหมากับคนแรดๆ ก็ยังคงดำเนินต่อไป
ฝากติดต่อด้วยนะคร่าาาาาาา

ใครมีทวิตและเฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า
ขอบคุณสำหรับการเข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 13-03-2015 20:52:30

ซื๊ดๆๆๆ ปาดน้ำลายแป๊บ
คนปากหมากับคนแร่ดแบบเสมอต้นเสมอปลาย
น่ากลัวคือความรู้สึกต่างฝ่ายต่างรุนแรง
สงสารปิงตอนที่บอกว่าไม่เคยมีใครรักปิงขนาดนี้
พี่เสือคนแรกและคนสุดท้ายโน๊ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 13-03-2015 21:00:54

ตอนแรกก็ยังเคืองน้องปิงแทนพี่เสือนิดนึง :m16:
ต่อมาสงสารน้องปิงละ พี่เสืองอนนาน ง้อยากจริงๆ :mew2:
สุดท้าย...ตายอย่างสงบค่ะ คนแรกของน้องปิงเป็นพี่เสือเนี่ย :jul1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: pemiko2012 ที่ 13-03-2015 21:04:39

 :m25:

แอร้กกกกกกกกกกกกกกกก
กรีดร้อง น้องปิงของพี่เสือ :hao7:
เสือโกรธได้ไม่นานหรอก ก็คนมันรักนิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 13-03-2015 21:10:59

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่า พี่เสือน่ารักจัง
ดูรักปิงมากอ่ะ  :o8: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 13-03-2015 21:13:34

กรี๊ดดดดด nc พี่เสือ เรารักพี่เสือ  :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 13-03-2015 21:28:05

หลายอารมณ์จริง จำไว้นะปิงว่าพี่เสือเขารักเขาหวง
ไม่ด่าไม่ว่าแต่เงียบ อึดอัดมาก  พอเคบียร์กันแล้วก็หื่นมาเชียว
แต่พี่สือน่ารักขึ้นทุกวัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-03-2015 21:30:29

พี่เสืออออ.    ชอบๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 13-03-2015 21:36:46

 :m25: เฮานึกว่าจะดราม่าเเล้ว :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 13-03-2015 21:42:24

เสือ~ พูดความในใจทุกอย่างออกมาจนหมดเลย
เสือรักและห่วงปิงมากๆนี่คงกลัวมากไม่งั้นไม่หลุดออกมาหมดแบบนี้
ปิงต้องรักตัวเองด้วยนะ รักและดูแลตัวเองเพื่อเสือนะ
เพราะเสือรักและห่วง หวงปิงมากๆ  :impress2:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: p-lim ที่ 13-03-2015 21:55:37

อร้ายยย  ขอเลือดเพิ่มด้วยค่ะ
ตอนนี้ยกให้พี่เสือคนปากแข็ง
 :jul1: o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 13-03-2015 22:06:35

 :pighaun: คู่นี้เค้าร้อนแรงจริงๆ อิฐไทอย่ายอมมมม 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 13-03-2015 22:22:43

อุ๖๊ะพี่เสือมีโมเม้นขี้งอน ว้ายยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: bowtotay ที่ 13-03-2015 22:27:51

ที่เสือโกรธ มันก็ถูกแล้วล่ะนะ
ปิงจะได้รู้ตัวบ้าง ว่าที่ทำไปมันเสี่ยง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 13-03-2015 22:29:41

พี่เสือเป็นคนปากหมาที่น่ารักมาก

ช่างเป็นการง้อที่ร้อนแรงจริงๆ  :jul1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 13-03-2015 22:44:42

ร้ายนักนะพี่เสือ :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 13-03-2015 22:49:42

โดนงอนซะจนทำอะไรไม่ถูกเลยนะ ปิง
นี่ถ้าไม่ถวายตัว อาจจะโดนงอนอีก
อยากง้อพี่เสือก็ต้องยอมๆเค้าหน่อยนะจ๊ะ น้องปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: eddiam ที่ 13-03-2015 22:50:36

หวังว่าปิงจะหวงตัวซะทีนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 13-03-2015 23:18:09

หวังว่าสิ่งที่เสือบอกปิงรอบนี้จะทำให้ปิงคิดอะไรแบบถี่ถ้วนขึ้นนะจ๊ะ

ปล.ตายอย่างสงบ  :jul1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 13-03-2015 23:31:41

สำหรับปิง คิดให้(รอบคอบ)มากๆ
สำหรับเสือ พูด(ดีดี)ให้มากๆ

เฮ้ !!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 13-03-2015 23:54:18

ร้อนแรงม่อก

ไอ่น้องเต้นตุ๊บๆเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: kitty08 ที่ 14-03-2015 00:01:37

อ่านคู่นี้แล้วให้ความรู้สึกน่ารักจริง ๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 14-03-2015 00:23:06

เข้าใจเสือนะ ปิงก็ดื้อเกิ้น ดีกันได้ซะที :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-03-2015 00:31:37

ถึงคราวเสือเอาคืน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 14-03-2015 11:30:47

พี่เสือรักน้องจังเลย :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: waza ที่ 14-03-2015 11:31:02

เสียงฉีกยิ้มคืออะไารอ่ะคนเขียน อ่านแล้วเรานึกถึงหนังผีเลยยยย แต่ตอนนี้มันช่าง :jul1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 14-03-2015 18:10:08

ซื้ดดด ปิงค่อดเซะซี่ พี่เสือตอนนี้โดนใจมากๆๆๆๆๆ
ไม่ใช่แค่ปิงที่ปรับตัว แต่เสือเองก็เริ่มเปิดใจมากขึ้น
รุ้สึกเหมือนการมีอะไรกันครั้งนี้ของเสือปิง เหมือนเป็น
การร่วมรักผูกสัมพันธ์แบบลึกซึ้งที่สุด ต่างฝ่ายต่าง
มอบ ครั้งแรก ให้แก่กัน ยิ่งพี่เสือแสดงความต้องการ
ความครอบครอง ความเป็นเจ้าของแบบแสดงออกมาก
ไม่มีกั๊ก ปิงก็ไม่ต้องกลัวอะไรแล้วนะ ถึงท้องพี่เสือก็รับผิดชอบ
ครึครึ #อยากให้เคะมีมดลูก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-03-2015 22:01:56

กรี้ดดด! พี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 15-03-2015 01:05:21

ปิงอย่าทำแบบนั้นอีกนะ ทำอะไรคิดถึงเสือนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 15-03-2015 04:28:47

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 15-03-2015 16:46:23

ปิงก็หวงตัวเอง
ให้สมกับที่เสือเค้าหวงน๊าา

~.~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 36 // 13.3.58} #หน้า 38
เริ่มหัวข้อโดย: comai0618 ที่ 16-03-2015 22:12:49

แอร๊กกกกกกก พี่เสือของน้องงงงงงงงงงง
 :pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 20-03-2015 20:52:39

ตอนที่ 37

ในเช้าที่บนเตียงนอนของผมยังมีคนขี้เกียจซุกตัวเองอยู่ในผ้าห่มทั้งๆที่ตอนนี้ก็ควรจะได้เวลาตื่นได้แล้ว ปิงกำลังนอนคว่ำใบหน้าของมัน สวยแม้กระทั้งยามหลับใหล ยื่นมือไปเขย่าปลุกคนที่กำลังนอนแต่ก็ได้รับสิ่งตอบกลับมาเพียงแค่เสียงครางเบาๆกับการพลิกตัวหนีออกไปให้ไกลจากมือผม

“ ตื่นได้แล้วมั้ง มึงจะนอนให้ถึงพรุ่งนี้เลยรึไง " ผมถาม

“ เออ " มันตอบ ถอนหายใจออกมา ผมมองนาฬิกาของตัวเองบนตู้หัวเตียง จะเก้าโมงอยู่แล้ว แต่กูยังไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย ไม่แม้จะลงมืออ่านหลังสือ  สอบปลายภาคใกล้เข้ามาแล้ว สอบก่อนจะปิดเทอมใหญ่ " เป็นอะไร ไม่สบายรึเปล่า " ยื่นมือไปจับที่หน้าผากของมันก็ไม่มีอาการอะไร ไม่ได้ร้อนอย่างที่มันกำลังนอนซึมอยู่อย่างงี้  " เป็นเหี้ยอะไร "

“ กำลัง คิดถึงเรื่องเมื่อวาน "

“ เรื่องเมื่อวาน " ผมทวนเสียง

“ เรื่องเมื่อวาน บนโซฟา ที่มึงเอากู "

“ คิดทำไม " ผมถามมันก็ยังนิ่งไม่หันมาคุยด้วยกันตรงๆ " ปกติก็โดนเอาปกติอยู่แล้ว "

“ ไม่ปกติเว้ย!! " มันพูดขึ้นเสียงดัง ก่อนจะเถียงผมเสียงอ้อมแอ้ม " เมื่อวานมึงไม่ได้ใส่ถุงยาง "

“ เรื่องแค่นั้น "

“ มึงแตกใน "

“ เรื่องแค่นั้นเอง " พูดออกไปแบบนั้น คนที่นอนหันหลังก็หันมามองหน้า

“ ของมึงอาจเรื่องแค่นั้น แต่ของกูไม่ใช่ " สายตาจริงจังที่จ้องมา ผมเองก็มองหน้ามัน " กูไม่เคยให้ใครทำแบบนั้น แต่มึงเสือกเอาไปแบบหน้าด้านๆเลย "

“ แล้วทำไมไม่ดิ้นหนี ตอนกูใส่เห็นมึงครางก็คิดว่าจะชอบ "

“ ก็ชอบ ! " มันเถียง " แต่กูอยากพูดคำพูดหวานๆกับมึงก่อนที่กูจะโดนนี่ ไอ้เชี้ย อยู่ๆมึงแม่งใส่เข้ามาเลย กูยังไม่ทันตั้งตัว "

“ ไร้สาระ "

“ ไร้สาระของมึง แต่มีสาระของกู " ปิงเถียง " คนอย่างกูอาจจะมีอะไรกับใครมาเยอะแล้วก็จริง มึงอาจคิดว่ากูไม่สมควรใส่ใจเรื่องแบบนี้ แต่กูใส่ใจนะ ถ้ากูไม่รักเค้าจริงๆ แล้วเค้าจะหยุดที่กู หรือกูจะหยุดที่เค้า ถุงยางคือสิ่งที่ต้องใส่อย่างน้อยก็เนื้อหุ้มพลาสติกที่ดันเข้ามา ไม่ใช่เนื้อสดๆแบบของมึงเมื่อวาน "

ผมนิ่งฟังมันที่กำลังหัวเสีย สาเหตุที่เงียบไปคงเพราะ กำลังคิดว่า คนอย่างมันใส่ใจกับเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ ผมยิ้ม ปิงก็ยิ่งไม่สบอารมณ์

“ ยิ้มเหี้ยอะไร "

“ เปล่า ตื่นได้ กูหิว นั่งเพ้ออยู่ได้ กูรำคาญ "

“ หาแดกเองสิ กูจะนอน ร่างกายกูยังไม่พร้อมจะทำอะไรตอนนี้  กูกำลังช็อค " มันว่าแบบนั้นผมก็คว้ามือมันให้ลุกขึ้นมา

“ มึงเพิ่งโดนครั้งแรกรึไง ลุกขึ้น "

“ เออ ครั้งแรก " มันเถียงก่อนจะพูดออกมาเสียงเบา " แบบไม่ใส่ถุงยางครั้งแรก "

“ ไหนบอกว่าอยากให้คนที่รักมึงแล้วก็มึงรักเค้า "

“ ก็ใช่ "

“ แล้วจะนี่มึงจะเสียใจทำเหี้ยอะไร กูก็เป็นคนนั้นไม่ใช่รึไง " ผมจ้องหน้ามันที่เงยหน้าขึ้นมามองผม รอยยิ้มที่ค่อยๆยิ้มออกมา

“ พี่เสือ "

“ ยังมีเหี้ยอะไรให้ต้องเสียใจอีกมั้ย "

“ ไม่มีแล้วก็ได้ " ผมลุกขึ้นจากเตียงมายืนที่พื้น ปิงเองก็ด้วย มันลุกขึ้นยืนบนเตียงก่อนจะเดินมากอดผม ความสูงที่ต่างกัน หัวผมอยู่ที่ช่วงอกของมันพอดี ปิงสอดมือเข้าไปในชั้นผมของผม มันยิ้มก่อนจะจูบลงข้างแก้ม " พี่เสือ "

“ มีเหี้ยอะไร "

“ เดี๋ยวนี้พูดจาหวานๆ เก่งจังเลยนะ เพราะมีแฟนน่ารักแบบกูรึเปล่าเอ่ย "

“ เพราะมีแฟนแรดๆ "

“ ถ้าน้องแรดแล้วพี่เสือจะน่ารักขึ้น น้องจะแรดกว่านี้ พี่เสือจะได้ น่ารักกว่านี้ " ผมถอนหายใจ คนที่กอดผมไว้ก็ยิ้ม " นี่ มึง "

“ อะไร "

“ ปิดเทอมนี้ ไปเที่ยวบ้านกูกันมั้ย "

“ ไม่ไป " ตอบแบบไม่คิดผมดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของมัน  ไม่อยากจะไปให้เค้าเกลียด ผมรู้ตัว ผมไม่ใช่คนที่เข้ากับคนอื่นได้ดีนัก

" ปิดเทอมนี้กูจะกลับบ้านด้วย กูไปนานนะ ไม่ไปแน่เหรอ  " เสียงข้างหลังที่เอ่ยบอก ปิงกำลังล่อผมให้ติดกับดักของมัน " แต่ในฐานะแฟน กูไม่เคยพาใครไปเที่ยวที่บ้านเลยนะ จะไม่ไป จริงๆเหรอ "

ทุกอย่างเงียบ ปิงเดินลงจากเตียงมันที่กำลังเดินไปทางฝั่งห้องน้ำ ผมจับหลังเสื้อของมันไว้ " ไม่เคยพาใครไปจริงๆใช่มั๊ย "

“ อื้ม ก็ไม่เคยนะ  แต่มึงก็คงไม่อยากจะ.."

“ ไป กูจะไป ไปบ้านมึง " ปิงยิ้ม มันพยักหน้า ก่อนจะยกมือถือที่ตั้งอยู่ตรงหัวเตียงขึ้นมา

“ ดีจัง  เพราะกูจองตั๋วสองใบไปเชียงรายไว้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วเหละ "

“ หัวหมอ " ผมว่า ปิงก็เดินเข้ามากอดคอ

“ ก็น้องอยากให้พี่เสือไปด้วย " มันยิ้ม " กูอยากพามึงไปแนะนำให้ปู่กับย่ากูรู้จัก เพราะมึงคือคนสำคัญของกู "

“ ไม่คิดว่า ปู่กับย่ามึงจะอกแตกตายรึไง ถ้าเห็นหน้ากู " ผมเป็นผู้ชาย และกำลังจะไปบ้านของมันในฐานะคนรักของหลานชาย เป็นเรื่องตลกร้ายที่ผมไม่คิดว่า ผู้ใหญ่ส่วนใหญ่จะรับได้เพราะท่านคงไม่ได้มีความคิดเหมือนเด็กๆสมัยนี้

“ เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอก เพราะเค้าเลี้ยงกูมา เค้าย่อมรู้ว่ากูเป็นยังไง ไปกันเถอะนะ "

“ อื้ม ไปก็ไป "   

   ฤดูแห่งการสอบจบลงไปแล้ว ผมที่กำลังนอนถอนหายใจอยู่กับโซฟา และกำลังจะหลับลงด้วยความเหนื่อยที่ไม่ได้นอนทั้งคืนเพราะต้องอ่านหนังสือ แต่ตอนที่สติกำลังจะหลับใหลอีกเสียงก็ดังขึ้นอย่างไม่เกรงใจจนทำให้สะดุ้ง

“ พี่เสือ!! “ ผมเงียบเสียงฝีเท้าก็เดินเข้ามาใกล้ " กูจัดกระเป๋า แล้วก็ซื้อของฝากแล้วนะ มึงจะจัดรึยังจ๊ะ "

“ ยัง "

“ ทำไมยัง "

“ กูจะนอน " ผมบอก แต่คนที่กำลังดีใจที่จะได้กลับบ้านก็ไม่มีอารมณ์จะมาเข้าใจผม มันยิ้มให้ท่าทางมีความสุขผมมองไปที่ถุงของฝากมากมายที่มันถือเข้ามา " นั่นอะไรเยอะแยะ "

“ ของฝากนะ "

“ อื้ม "

“ พรุ่งนี้บินไฟท์เช้า กูว่ามึงรีบจัดของดีกว่านะ " ยื่นมือมาจับมือผม ปิงส่งสายตามาอ้อน

“ ขี้เกียจ "  ขี้เกียจจริงๆ จะลุกยังไม่อยากจะทำเลย ผมลุกขึ้นจากโซฟาเดินเข้าไปในห้อง ล้มตัวลงบนเตียง พลิกตัวหนีแสงที่ส่องเข้ามา ปิงก็เดินตามมานั่งอยู่ขอบเตียง

“ เป็นอะไรวะ ป่วยเหรอ " ยกมือขึ้นจับที่หน้าผาก ผมปัดมือมันออกเบาๆก่อนจะถอนหายใจ

“ ง่วง จะนอน "

“ แต่นอนตอนนี้ เดี๋ยวคืนนี้ก็ไม่หลับหรอก ยังมีของที่ต้องจัดอีกนะมึง "

“ ไว้ก่อนเถอะ  กูไม่มีแรงแล้ว กูเหนื่อย "

“ งั้นกูจัดให้ ! “ มันเอียงหน้ามาถาม ผมเองก็บรือตามองมัน ที่แสดงความต้องการแบบนั้น ผมยกยิ้มก่อนจะหันไปทางอื่น ให้มึงจัดมีหวังกูได้เป็นนายแบบในไร่ชาแน่ๆ การแต่งตัวจัดว่าดูดีครับ แต่สำหรับผมบางโอกาสก็ดีเกินไป เป็นคนที่ชอบทำอะไรไม่ต้องเนี๊ยบแต่จะเข้ากับสิ่งที่ทำมากกว่า ไม่ใช่พวกใส่เสื้อสองชั้นกางเกงขายาวเซ็ตผมเท่ๆไปเดินทะเล  เป็นพวกชอบใส่กางเกงตัวเดียวมากกว่า " ยิ้มแบบนั้นหมายความว่าไงวะ เสือให้กูจัดให้ รับรองว่าดูดีแบบสไตส์มึง "

“ กูไม่ใช่ควาย เพราะงั้นกูไม่เชื่อ "

“ ไม่จัดเสื้อโค๊ดไปให้หรอกไอ้สัด มึงจะกลัวอะไร ทำไมกูต้องให้แฟนกูดูไม่ดี กูต้องทำให้มึงดูดีสิ ไอ้โง่ ลุกขึ้นมาตกลงกับกูเลย "

“ อยากทำ "  มันก็พยักหน้า " เรื่องของมึง "

“ เป็นอันอนุญาติ "

“ จะทำอะไรก็ไปทำไป กูจะนอน " บอกปัดแบบนั้น เสียงเท้ามันก็เดินไปอีกด้านของห้องที่เป็นห้องแต่งตัว ผมตะโกนบอก " เอาเสื้อผ้าแบบสบายนะ แล้วก็เอากางเกงในตัวที่กูใส่บ่อยๆด้วย "

“ รู้แล้วเหละน่า น้องไม่ใช่เพิ่งคบกับพี่เสือวันนี้สักหน่อย " ผมยิ้มกับคำพูดของมันก่อนจะหลับสนิทไปกับความเหนื่อยที่พลังงานสุดท้ายกำลังจะหมดลง

   ไฟท์เช้าที่สนามบินผมอ้าปากหาวออกมาแบบไม่เกรงใจคนที่ยืนมีความสุขอยู่ข้างๆเลยสักนิด มองดูกระเป๋าใบใหญ่ข้างกายของมัน ผมเองก็สงสัย " มึงจะแบกบ้านกลับไปที่บ้านมึงรึไง "

“ ใช่ที่ไหน ของฝากทั้งนั้น "

“ ซื้อไปทำไมเยอะแยะ คนที่บ้านมึงไม่เคยมากรุงเทพเหรอ "

“ ไม่ใช่ของปู่กับย่ากูทั้งหมดหรอก เดี๋ยวไปถึงก็รู้เองเหละน่า พูดมาก " เอามือมาบีบปากผม ปิงกระชับกระเป๋าของตัวเองไว้ ของผมเป็นแค่กระเป๋าเป้ครับ ของไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะคิดว่าจะไปกันแค่อาทิตย์เดียว

“ ถือให้หน่อย " โยนไปให้มันที่รับเอาไว้แทบไม่ทันด้วยสองมือ ผมตัดสินใจดึงกระเป๋าที่มันถือเอาไว้มาถือไว้เอง เพราะดูท่าทางว่ามันจะหนัก " กูจะถืออันนี้ให้เอง " 

“ ขอบใจนะ แฟนใครก็ไม่รู้ น่ารักที่สุดเลย "

“ แฟนของแรดตัวนึง แรดเผือกหน้าแหลม ที่กำลังจะสูญพันธุ์ " ยื่นมือไปจับจมูกของมันส่ายไปมา

“ ว่ากูอีกแล้วนะไอ้แฟนเหี้ย " ผมปัดมือผมออก " ไม่ต้องมายุ่งกับกูเลย "

“ ต้องยุ่ง "

“ อยากจะยุ่งกับน้องเพราะรักน้องสุดหัวใจก็บอก " ทำหน้ายิ้มเขินจนตัวผมเองจนต้องแอบยิ้มตาม

“ ใครว่า " ผมถาม " มึงก็แค่สัตว์สงวนที่กูต้องดูแลเท่านั้นแหละ พวกแรด พวกชะนี "

“ มึง... ไอ้ควายเผือกตัวสุดท้าย มึงคิดว่ามึงเป็นควายเผือกตัวสุดท้ายรึไง ที่มีค่าขนาดที่จะทำอะไรกูก็ได้นะ  ห๊ะ! "

“ หึหึ "

“ สักวันกูจะต้องทิ้งมึงไปเอาควายธรรมดา "

“ ระวังแพ้เกมส์นะ " ผมยิ้มให้มัน ปิงหลุดยิ้มออกมาก่อนจะมองไปทางอื่น

“ ชิส์ "

“ ไปเช็คอินได้แล้ว ยืนยิ้มทำเป็นคนบ้าอยู่ได้ "

“ ครับๆ ปากนี่น่าตบแล้วจูบจริงๆเลยน้า เดี๋ยวเถอะ จะเลือดกลบปาก " ผมยกยิ้ม ปิงก็เดินไปเช็คอินตั๋วสองใบของเรา ความตื่นเต้นกำลังย่างเข้ามาใกล้แล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่ผมคิดจะไปเที่ยวบ้านของคนที่ได้ชื่อว่า คนรัก แม้จะไม่เคยบอกว่า รักเลยก็ตาม แต่นั่นเพราะปิงเองก็ไม่เคยร้องขอ แต่ถึงจะร้องขอ บางทีก็ยังไม่รู้เลยว่าคนอ่านผม จะพูดมันออกมาเป็นแบบไหน

   สายการบินของชาติพาเราลัดฟ้ามาที่สนามบินแม่ฟ้าหลวงของเชียงราย สูดอากาศเข้าไปเต็มปอดสำหรับคนข้างๆที่เท้าเหยียบบ้านเกิดของตัวเอง ผมขยับแว่นกันแดดมองไปรอบๆ ปิงก็เช่นกัน

“ อยู่ไหนกันน้า " มันพูดออกมาเสียงเบาๆก่อนจะยกโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก " พี่เมฆอยู่ไหนแล้ว "

“ ใกล้ถึงแล้วอีกสิบนาที ยืนรอไปก่อน " ปลายสายที่ผมได้ยินลอดออกมา ปิงพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะวางสาย มันหันมาบอกผม " พี่กูบอกรออีกสิบนาที "

“ มึงมีพี่ด้วย "

“ ก็ลูกพี่ลูกน้องนะ เป็นญาติห่างๆ " มันว่า  " ที่นี่อากาศดีนะ ว่ามั้ย "

“ ก็อื้ม " ไม่ขอเถียงอากาศดีจริงๆ อย่างน้อยก็ดีกว่ากรุงเทพที่มีแต่มลพิษ กับรถติด  " มึงพูดภาษาเหนือได้มั้ย "

“ ไม่ได้ "

“ เป็นคนเหนือทำไมพูดไม่ได้วะ  "

“ ไม่จำเป็นนี่หว่า ไม่ใช่ว่าคนเหนือจะต้องพูดภาษาคำเมืองเป็นทุกคนหรอก นู้น พี่ชายกูมานู้นแล้ว " ชี้ไปที่รถที่กำลังขับเข้ามาใกล้ เป็นรถแลนด์โลเวอร์สีดำที่เหมาะกับพื้นที่

“ พี่เมฆ! สวัสดีครับ" มันยกมือไหว้ ผมเองก็ด้วย

“ เออหวัดดี ขึ้นมาๆ เลย " ลากกระเป๋าไปไว้ท้ายรถ เปิดประตูเข้าไปนั่งด้านใน ส่วนปิงก็นั่งด้านหน้า " แนะนำเพื่อนให้รู้จักหน่อยสิ "

“ อ้อ คนนี้เสือ แฟนปิงเอง ส่วนมึงนี่พี่เมฆพี่ชายกู "

“ สวัสดีครับ " ผมว่า ก่อนจะก้มหน้าให้อีกคนที่มองผมผ่านกระจก เค้ายกยิ้มก่อนจะหันไปขยี้หัวน้องชาย

“ แล้วนี่บอกปู่กับย่ารึยังว่าจะพามาให้รู้จัก "

“ บอกแล้ว " มันว่าเสียงสูง ผมก็มองออกไปนอกหน้าต่างบรรยากาศธรรมชาติสองข้างทาง ต้นไม้ใบเขียวกับถนนลาดยาง ผมได้ยินเสียงของปิงคุยกับพี่ชายไม่ขาดปาก เรื่องราวที่ผมไม่เข้าใจทำให้ได้แต่เงียบ ลอดมองมันผ่านกระจกมองข้าง ปิงก็หันมาหา

“ อีกสิบนาทีก็ถึงแล้ว บ้านกูอยู่บนเขานะ สบายมากๆเลยเเหละ เป็นไร่ชาสวยๆ โน๊ะ พี่เมฆ "

“ ใช่แล้ว มานี่ก็อย่าลืมเก็บชาล่ะ "

“ ครับ " รับคำแบบนั้น จากที่มองพี่เมฆคงอายุคงประมาณเกือบสามสิบแล้ว ผิวคล้ำนิดหน่อยอาจเพราะต้องออกแดดและทำงานหนัก

“ ชาของเรานะ อร่อยที่สุดเลย "

“ แล้วทำไมไม่พาฝนกับไทมาด้วยละ "

“ ไทมันมีแฟนแล้ว มันก็อยู่กับแฟนมันสิ ส่วนปิงมีแฟนแล้ว ก็ต้องพาแฟนมาหา ปู่กับย่าก่อน " มันหัวเราะคิกคัก พี่เมฆก็หัวเราะตาม

“ คบกันได้ไงวะ คนนึงเงียบไม่พูดไม่จา คนนึงพูดมากแถมยังวุ่นวาย "

“ คนที่เหมือนกันมากมาคบกัน มันก็น่าเบื่อแย่สิ ต้องแบบนี้เหละ ไม่เหมือนกันมาคบกัน มันถึงจะเร้าใจ "

“ คำพูดแบบนั้น มันต้องเป็นเสือที่ต้องพูดไม่ใช่เหรอไง "

“ เสือมันไม่พูดหรอก แฟนเค้าเป็นคนเงียบๆ เก็กๆ " มันว่า ก่อนจะหันมายิ้มกว้างกับผม สบสายตามันสักพักผมหันไปมองข้างทางที่กำลังเสี้ยวเข้าสู่พื้นที่กว้าง " กำลังจะถึงแล้วน้า ตื่นเต้นๆ "

   สองข้างทางจากทางที่เราต้องเลี้ยวเข้ามาไกลอยู่มาก ก่อนรถจะจอดลงตรงสวนหน้าบ้านที่มีคนสองสามคนมายืนรอรับอยู่ ปิงเด้งตัวลงจากรถ เสียงใสๆของมันตะโกนเรียกคนสองคนที่ยืนยิ้มรอรับมันอยู่

“ คุณปู่! คุณย่า! ปิงกลับมาแล้ว " อ้อมกอดของมันวิ่งเข้าไปกอดท่านทั้งสองที่ยิ้มกว้างออกมา ปู่กับย่าไม่ได้ดูแก่มากมายอย่างที่ผมคิด ผมคิดว่าท่านคงอายุประมาณเจ็ดสิบแล้ว ผมคงขาวและดูท่าทางจะไม่มีแรง แต่ภาพที่เห็นก็ไม่ใช่อายุของท่านน่าจะประมาณ ห้าสิบกว่าๆใกล้จะหกสิบ ผมดำที่มีเยอะกว่าผมขาวบอกผมว่าท่านยังคงแข็งแรง ไม่ได้ถือไม้เท้าอย่างที่คิด

“ นี่ พอแล้ว อะไรจะขนาดนั้นกันเรา " มันหอมแก้มปู่กับย่าซ้ายทีขวาที ดูน่าปวดหัว เสียงหัวเราะมีความสุขของมัน ตอนนี้มันคงลืมผมไปแล้วเเหละครับ

“ ก็คิดถึงนี่่น่า คิดถึงสุดๆเลย พี่ม่อน พี่แจ่ม สวัสดีนะครับ เป็นยังไงบ้างสบายดีนะ "

“ สบายดีค่ะ คุณปิงสบายดีนะ "

“ อื้ม! “ พยักหน้ารับ ปู่มันก็ถาม

“ แล้วนั่นจะไม่แนะนำหนุ่มคนนั้นให้ ปู่กับย่ารู้จักก่อนเหรอ "

“ อ้อ ลืมไปเลย " มันว่าก่อนจะยิ้มเขิน ผมถอนหายใจออกมา ปิงเดินมาหา มันจับมือผมแล้วลากให้เข้าไปหาปู่กับย่าที่ยืนคอยอยู่ " ทุกคนครับ นี่เสือ แฟนปิง ส่วนมึงนี่ ปู่ ย่า พี่ม่อน แล้วก็ พี่แจ่ม "

“ สวัสดีครับ " ยกมือขึ้นไหว้บุคคลทั้งสี่ที่มันแนะนำ สองสาวที่มองผม พวกเธอยิ้มเขิน

“ แฟนคุณปิงนี่ หล่อมากเลยนะคะ "

“ ใช่มั้ยล้าาาา เสือของปิงหล่อมากเลย "

“ ให้มันน้อยๆหน่อย เมื่อก่อนปู่หล่อกว่านี้อีก ไม่เชื่อถามย่าเลย "

“ ย่าว่า เสือน่าจะหล่อกว่านะ " คุณย่ายิ้มหวาน เธอเดินมาหาผมก่อนจะยื่นมือมาจับหน้า " ตามสบายนะ ขาดเหลืออะไรก็บอกปิง หรือว่าบอกม่อนกับแจ่มได้เลยนะ "

“ ครับ คุณย่า "

“ หน้าตาหล่อเหลาดีจริงๆเลยนะ เด็กสมัยนี้ "

“ แล้วนี่คิดไว้รึยัง ว่าจะไปเที่ยวที่ไหนกัน "

“ ก่อนอื่นขอพักผ่อนก่อนดีกว่า ปิงเหนื่อย ปิงอยากจะนอน " บอกย่าด้วยสีหน้าอ้อนๆ ก่อนจะหันมาจับมือผม " ไปกันมึง " มันว่าแบบนั้น ก่อนจะลากกระเป๋าที่ตัวเองพามาเข้าไปในบ้าน  บ้านไม้บรรยากาศร่มรื่น ตอนที่เดินขึ้นมาชั้นสอง ปิงเปิดประตูห้องนอนของมันผมก็เดินตามเข้าไป

ห้องนอนแบบโล่งกว้างแล้วก็ใหญ่ ด้านหน้าเป็นกระจกบานสูงเห็นวิวของไร่ชา " นั่น ไร่ชาเหรอ "

“ อื้ม มันอยู่ด้านหลังของบ้านกูนะ " ปิงเดินมายืนข้างๆ ก่อนจะอธิบาย " นั่นไร่ชา นั่นโรงเก็บชา นั่นก็โรงงาน ก็เป็นไร่ชาเล็กๆที่ส่งออกภายในประเทศเท่านั้นเหละน อ้อ นู่นถัดไปเป็นไร่กาแฟเหละ กาแฟของไร่กูหอมมาก แล้วก็ดังมากด้วยนะ "

“ อวดว่ะ " ผมว่า ก่อนจะผลักหัวมันแล้วกลับมานั่งลงบนเตียง

“ อวดอะไร ไม่ได้อวดเถอะ ถ้ามึงได้กิน มึงจะติดใจ เหมือนที่มึงติดใจกูนั่นแหละ เพราะกูก็คือผลผลิตจากที่นี่ "  ปิงนั่งลงข้างๆ มันหันมามองผมที่กำลังล้มตัวลงนอนบนเตียง " เป็นไงบ้าง ปู่กับย่ากูใจดีมั้ย "

“ ตอนนี้ ก็ดี "

“ ท่านนะ น่ารัก ใจดี แล้วก็มีเหตุผล " ปิงว่ายิ้มๆ ก่อนจะเอียงตัวนอนลงตามผม มันที่ดึงตัวเองเข้ามาซุกอยู่ที่อกผม " กูดีใจจังที่ได้พามึงมาที่นี่ มารู้จักกับครอบครัวของกู "

“ มึงอยู่ที่นี่ตั้งแต่เกิดเลยเหรอ "

“ ก็เท่าที่จำความได้ โตขึ้นมาก็อยู่ในบ้านหลังนี้แล้วเหละ กูวิ่งอยู่ในไร่ตั้งแต่เด็กๆ กูเก็บใบชาเป็นด้วยนะ แล้วก็เคยลองปลูกสตอเบอรี่เองด้วย "

“ ก็ว่าทำไมโตขึ้นมา ตอแหลจัง "

“ ส้นตีน ไม่เกี่ยวเถอะ " ปิงว่าแบบนั้นก่อนจะก้มลงกัดหัวนมของผม มันลุกขึ้นนั่ง " จัดเสื้อผ้าให้มึงก่อนแล้วกัน อีกเดี๋ยวคงได้เวลาอาหารเที่ยง กูคิดว่ามื้อนี้ มื้อใหญ่แน่ๆ โดยเฉพาะอาหารพื้นเมือง "

“ ถ้ากูแดกไม่ได้ทำไงดี "

“ ทำใจ แล้วก็ฝืนแดกไป "

“ คิดว่ากูทำได้ "

“ ไม่ได้หรอก " ปิงหันมายิ้มตอนที่กำลังเอาเสื้อผ้าทั้งของผมแล้วก็ของมันไปแขวนในตู้ " เพราะงั้น ถ้ามึงแดกไม่ได้กูจะเข้าครัวไปทำให้เอง "

“ ถ้าแบบนั้น กูคิดว่า กูฝืนแดกของที่บ้านมึงดีกว่า อย่างน้อยก็คงไม่ท้องเสีย "

“ ส้นตีน นิสัยไม่ดีเลยนะ ไม่น่ารัก ไม่น่าจุ๊บๆเลย " 

“ ปัญญาอ่อน " ถึงจะบอกแบบนั้น แต่ผมก็เผลอยิ้มออกมาแบบห้ามตัวเองไม่ได้ทุกที

   กลิ่นหอมของมื้อเที่ยงพาผมกับปิงเดินลงมาชั้นล่างที่ตอนนี้กำลังจัดเตรียมอาหารเที่ยงกัน คุณปู่นั่งอยู่หัวโต๊ะ ท่านกำลังอ่านหนังสือ ผมกับปิงเดินเข้าไปใกล้ " มึงนั่งตรงนี้ กูจะไปช่วยย่ายกกับข้าว "

“ อื้ม " พยักหน้าให้มัน ผมก็นั่งลงข้างๆท่านที่ลดหนังสือที่อ่าน แล้วส่งยิ้มมาให้

“ เป็นยังไงบ้าง พอนอนได้มั้ย "

“ ได้ครับ สบายมากเลย " ผมตอบตามความจริงอีกคนก็ยิ้ม

“ ดูท่าทางเป็นคนพูดน้อยนะ "

“ ครับ "

“ ส่วนหลานชายฉันก็เป็นคนพูดมาก ดูไม่ค่อยเข้ากันเลยว่ามั้ย "

“ แตกต่างก็ดีนะครับ ถ้าเหมือนกันมากไปก็คงน่าเบื่อ "

“ นั่นคือ เหตุผลที่คบกันเหรอ " ท่านถามก่อนจะยิ้ม

“ ปิงบอกผมแบบนั้นครับ "

“ เด็กคนนั้น เพราะว่าเป็นลูกคนเดียวแล้วก็ไม่มีพ่อแม่ ก็เลยทำตัวร่าเริงมาตลอด เพราะอยากจะให้เป็นที่รักของใครๆ แต่ก็เหมือนว่าเค้าทำถูกแล้ว ปิงเป็นที่รักของทุกคนที่นี่ เค้าใส่ใจคนอื่นอยู่เสมอ "

“ ครับ "

“ แล้วเธอล่ะ เธอใส่ใจคนอื่นมั้ย "

“ ผมใส่ใจเฉพาะคนที่ผมรักครับ "

“ เป็นคนตรงๆนะ แล้วตอนนี้เรียนอะไร " 

" เรียนรัฐศาสตร์ครับ "

“ ชอบเหรอ "

“ ก็สนุกดีครับ ผมชอบเรียนอะไรแบบนี้อยู่แล้ว " ปู่พยักหน้า

“ แล้วมาเจอกันได้ยังไง ทำไมถึงเป็นปิงล่ะ "

“ ไม่ใช่แบบที่ชอบตั้งแต่หรอกครับ แต่พอมาอยู่ด้วยกัน แล้วรู้สึกว่าใช่ "  ผมเว้นเสียงไปสักครู่ ตอนที่คิดถึงวันที่เจอมันครั้งแรก ตอนที่ด่า หรือแม้ช่วงเวลาในอดีตของเรา " รู้สึกตัวอีกทีผมก็ขาดมันไม่ได้แล้ว "

“ ท่าทางจะไม่เคยบอกเจ้าตัวนะ ประโยคนี้นะ " ผมมองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้า ผุดยิ้มออกมาผมพยักหน้า

“ ผู้ชายก็แบบนี้เหละ เก่งเรื่องเดียวก็คือทำให้เค้าอารมณ์เสีย ทั้งๆที่ก็รักขนาดนั้น แต่ก็ทำอะไรหวานๆไม่เป็นไรหรอก ทำได้ดีอย่างเดียวก็แกล้งให้ขัดใจนั่นเหละ "

“ กับข้าววันนี้มาแล้ว " เสียงของปิงดังมาพร้อมกับฝีเท้าที่เข้ามาใกล้ มันตั้งถาดอาหารก่อนจะจัดเรียงถ้วยอาหารพื้นเมืองที่ผมไม่รู้จัดไว้เต็มโต๊ะ  " คุยอะไรกันอยู่เหรอ "

“ เรื่องของหนุ่มๆนะ "

“ ปิงก็หนุ่มนะ ขอฟังด้วยได้มั้ย " มันเดินเข้าไปหา ปู่ก้มลงกอดจากด้านหลังก่อนจะยิ้มหวาน " ขอฟังด้วยคนสิครับ "

“ ไปเอากับข้าวมาให้หมดก่อนไป "

“ ไม่ยอมเล่าด้วย ท่าทางจะเป็นความลับ  " มันว่าแบบนั้นก่อนจะหันมามองผม " คุยอะไรกันเหรอมึง "

" เสือก " ปิงทำตาโต มันตีแขนผม

" นี่มันต่อหน้าปู่กูนะมึง ว่ากูแบบนี้ได้ไง " ผมยิ้มก่อนจะหันไปก้มหน้าขอโทษกับปู่

" ใจร้าย ปู่เองก็ไม่ด่ามันสักคำ " ปิงนั่งลงข้างๆผม อาหารอีกส่วนที่เหลือ พี่ม่อนกับพี่แจ่มเป็นคนยกออกมา คุณย่านั่งลงตรงหน้าผม 

“ ตักข้าวได้เลยแจ่ม "

“ ค่ะ คุณย่า " เสียงรับคำก่อนปิงจะตั้งคำถาม

“ คุณย่าไม่รอ พี่เมฆเหรอ "

“ รายนั้นเค้าไปกินกับแฟนเค้า  " ปิงพยักหน้ารับ ก่อนจะยิ้มกว้าง

“ เมื่อไหร่จะมีหลานน้า หลานตัวเล็กๆ หรือว่าย่า พี่เมฆไม่ค่อยทำการบ้าน  "  ผมหันไปหามันที่ก็หันมาอธิบายผม " พี่เมฆนะ แต่งงานแล้วกับพี่มีนาแต่งมาปีนึงแล้วแต่ยังไม่มีลูกน่ะ "

“ ถ้าเป็นเราป่านนี้คงวิ่งเล่นได้สักโขลงแล้วล่ะ " ปู่พูดแซวมันก็ยิ้มกว้างก่อนจะบิดตัวไปมา

“ ปู่ก็ พูดอะไรก็ไม่รู้ ไม่ได้บ่อยขนาดนั้นสักหน่อย " ก้มหน้าลงกินข้าว ผมมองเมนูอาหารที่ไม่คุ้นตาก่อนจะยิ้มจางๆออกมาเพราะไม่รู้ว่าจะตักอันไหนกินดี

“ อาหารคงไม่คุ้นตาใช่มั้ย เสือ " ย่าถาม

“ ครับ ผมไม่เคยกินอาหารเหนือ " บอกออกไปแบบนั้นอีกคนก็ยิ้มกว้าง

“ รสชาติมันไม่จัดมากหรอกจ้ะ งั้นลองอันนี้ก่อนนะ แกงฮังเล นิดนึงก็พอ ชิมดูว่าเป็นยังไง "  หมูชิ้นนึงถูกตักมาใส่จานให้พร้อมกับน้ำแกงของมัน ผมตักกินพร้อมกับข้าว รสชาติดีเลยครับ ดีกว่าที่คิดไว้

“ อร่อยครับ "

“ มาเป็นแฟนคนเหนือ ก็ต้องรู้จักชอบอาหารเหนือสิ ถูกมั้ย " ปู่แซวผม ท่านยิ้มก่อนจะตักผัดวุ้นเส้นใส่ไข่เค็มให้

“ ขอบคุณครับ "

“ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จ ย่ามีไอติมกระทิของโปรดปิงด้วยนะ "

“ จริงเหรอ โอ๊ยย ต้องกลิ้งกลับกรุงเทพแน่ๆเลยงานนี้ "

“ กินเข้าไปเยอะๆเถอะน่า เรานะ ผอมเกินไปแล้ว " ปู่ว่า " ไม่เต็มไม้เต็มมือเลย เสือมันจะไปชอบได้ไง "

“ ชอบเถอะ " สะบัดใส่หน้าปู่ตัวเอง มันตักไก่ทอดให้ผม

“ เสือชอบโน๊ะ "

“ คิดไปเองรึเปล่า "

“ เชี้ย " มันสบถ ทุกคนก็หัวเราะ " ทำไมต้องรุมปิงด้วย ใจร้ายกันจัง " มันนั่งหน้ามุ้ยอยู่สักพักก่อนเสียงจากหน้าบ้านจะดังเข้ามาถึงในครัว เสียงที่มาพร้อมกับฝีเท้าเล็กๆที่วิ่งเร็ว

“ พี่ปิงงงงงงงงงงงง พี่ปิงของเก้า พี่ปิงมาแล้ว "  คนร่างเล็กที่พุ่งเข้ามากอดคนที่นั่งข้างๆผมจากด้านหนัง แก้มของมันแนบกับแก้มของปิงก่อนจะยิ้มกว้าง " คิดถึงจังเลยครับ คิดถึงจังเลย "

“ เก้า ปล่อย อึดอัด " ปิงว่าก่อนจะหันมาหาผมที่ขมวดคิ้วมองมันอยู่

“ ไม่ปล่อย เก้าคิดถึงพี่ปิง พี่ปิงของเก้า "

“ ปล่อยเว้ย แฟนกูมองอยู่เดี่ยวมันก็กินหัวมึงหรอก " พอบอกออกไปแบบนั้น เด็กตัวเล็กที่เอาแต่กอดก็เงยหน้าขึ้นมองผม

“ แฟน .. อะไรที่บอกว่าแฟน " เก้าถาม พอเห็นหน้ามันชัดๆ ก็จัดว่าเป็นเด็กหน้าตาน่ารักนะครับ แต่ดูกวนตีนชอบกล

“ คนนี้พี่เสือ เป็นแฟนพี่ ส่วนเสือนี่เก้า น้องกูอยู่ป.สอง "

“ ไม่ใช่น้อง!!! “ มันตะโกนออกมา แววตาโกรธที่ส่งไปให้ปิง ปู่กับย่าก็พากันหัวเราะ " ไม่ใช่น้องสักหน่อย คุณปู่คุณย่าไม่ต้องมาหัวเราะเลย เก้าเป็นคู่หมั้นนะ เก้าเป็นคู่หมั้นพี่ปิง!! “

“ ห๊า " ผมว่า " ไอ้เปี๊ยกนี่อะนะ "

“ ใช่ที่ไหนกันเล่า "

“ เก้าเป็นคู่หมั้น เก้าเป็นคู่หมั้นของพี่ปิง!! “ แววตาโกรธของมันที่มองผม สองมือก็ก้มลงกอดปิงเข้าไปแน่น ผมได้แต่หันไปมมองปู่กับย่าที่พากันยิ้ม กับปิงที่เกาหัวแบบเซงๆ

“ นี่มันเรื่องอะไรกันว่ะ "

............................................
 
ตอนหน้าพบกับ พี่เสือกับเด็ก
เราว่ามันเป็นอะไรที่... มากเลย ถ้าพี่เสือต้องมาเจอกับเด็ก ฮ่าๆ
อยากให้พาสไปเที่ยวบ้านปิงเป็นพาสที่ทำให้ทุกคนยิ้มๆ อบอุ่นๆนะคะ
ฝากด้วยจ้า

ใครมีทวิต หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 20-03-2015 21:16:47

ปิงพามาแนะนำแล้ว ต่อไปก็พี่เสือสินะที่ต้องแนะนำ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 20-03-2015 21:23:54

ระวังงง!!! เสือจะกินเด็กนะ!!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 20-03-2015 21:31:43

ป.2 นะเว่ยพี่เสือ 55555555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 20-03-2015 21:33:18

ฮ่าๆๆๆ พี่เสือกับเด็กแค่คิดภาพก็ฮาล่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: schneesturm_fubuki ที่ 20-03-2015 21:38:32

พี่เสือกับเด็กป.สอง พนันข้างพี่เสือยี่สิบ ความเกรียนพี่เค้าอันลิมิต เด็กก็เด็กเถอะ เผลอตะปบเกรียนแตก555 :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-03-2015 21:41:41

น่ารักจังเลย
กันกันแม้แต่ต่อหน้าปู่ย่าเลยนะคู่นี้
แต่ไม่มีเคอะไม่มีเขินเลยนะพี่เสือ
ไปเจอญาติผู้ใหญ้ฝ่ายเมียทั้งที

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-03-2015 21:54:34

เป็นตอนที่ดูน่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 20-03-2015 21:55:16

น้องปิงพาพี่เสือเข้าบ้านแล้ว
ตอนหน้าพี่เสือจะรับมือกับคู่หมั้น(มั้ง)ของปิงยังไง
 o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 20-03-2015 21:57:33

พี่เสือของปิงนี่น่ารักมากกกกก ขาดปิงไม่ได้
รักปิงมากแต่ไม่รู้จะบอกยังไง แต่เชื่อว่าปิงรับรู้ได้อยู่แล้วล่ะจากที่ผ่านมา
แต่ตอนนี้คือยิ้มทั้งตอนเลยจริงๆ ยิ้มกับเสือคนปากแข็งที่ชอบเหน็บปิง
แต่ก็แอบยิ้มกับทุกๆอย่างที่ปิงทำและพูด เขินพี่เสือของปิง :m3:
ปิงก็น่ารัก ชอบที่ปิงต่อล้อต่อเถียงกับเสือ มันเป็นอะไรที่น่ารักมาก แฟนหยอกกัน 5555
คุณปู่คุณย่าก็ดูท่าจะชอบเสือด้วยนะ แต่คู่หมั้นปิงมาได้ไง 5555
เหมือนเสือจะมีคู่แข่งนะ 5555 อยากรู้เลยเสืออยู่กับเด็กจะเป็นยังไง จะดุจนเด็กร้องรึเปล่า พี่เสือสู้นะ ฮาาาา

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 20-03-2015 22:06:48

พี่เสือตะปบเด็กตาย แน่ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 20-03-2015 22:27:27

รอดูพี่เสือทะเลาะกับเด็ก คริคิร ไม่อยากจะคิด 555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-03-2015 22:34:00

น้องหนูเก้า หนูอยู่ป.2 เองนะลูก ทำไมแก่แดดแบบนี้ล่ะ :laugh:
เค้าล่ะกลัวใจพี่เสือเลย จะอดไม่กินหัวเด็กได้ไหมเนี่ย ดูน้องหนูเก้าจะเอาเรื่องอยู่นะ :m20:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 20-03-2015 22:45:38

เห้ย ป.2 แก่แดดว่ะ พี่เสือมีมารเป็นเด็กละ555555555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 20-03-2015 22:53:35

อ่านแล้ว..อบอุ่นจัง
ครอบครัวน่ารัก


พี่เสือนับวันยิ่งทำตัวน่ารัก
มากขึ้นจนน่าอิจฉาปิง
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 20-03-2015 22:59:15

รอดูศึกชิงปิง ระหว่างพี่เสือกับน้องเก้า  :m20:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: xela ที่ 20-03-2015 23:48:53

ส่งออกภายในประเทศ ที่ถูกน่าจะเป็น ส่งออกต่างประเทศ หรือขายภายในประเทศนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 21-03-2015 01:10:55

มันส์แน่ เด้กป.สอง 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-03-2015 07:59:58

 :hao7: เชียร์น้องเก้าแทนพี่เสือดีมั๊ยนะเราชอบเด็ก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 21-03-2015 10:57:23

 :laugh: พี่เสือจะทำยังไงทีนี้ คู่หมั้นปิง เปิดตัวละนะ  :ruready

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: Moose ที่ 21-03-2015 11:35:31

ชอบปิงจัง น่ารักน่าหยิก  :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: Aoya ที่ 21-03-2015 11:54:15

ปิงน่ารักจังเลย  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: patchamai28 ที่ 21-03-2015 13:47:33

พี่เสือจะไฝ้วกับเด็กป.2  :m20: :m20:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 21-03-2015 17:18:46

คือตอนที่อิหนูน้องเก้าวิ่งมากอดปิงนี่คือคิดว่าแม่งต้อง19แน่ๆ คำพูดคำจา

อะไรคือป.2 เดี่ยวจับฟาดเลย แก่แดดหรอย๊ะ!

ส่วนประโยคเด็ดของพี่เสือในพาร์ทนี้ ยกให้แก่ประโยค " มึงก็แค่สัตว์สงวนที่กูต้องดูแลเท่านั้นแหละ พวกแรด พวกชะนี "

โถ่ๆๆๆๆๆ ปากอิพี่เสือ ปากอิพี่เสือนี่แม่งคือปากอิพี่เสือจริงๆค่ะคู๊นนนนนนนน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 21-03-2015 19:49:28

 :laugh: :laugh: เอาแล้วไงเสือ ปิงมีคู่หมั้นแล้วนะ จะสู้งายย ยย ย ย ย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: donutnoi ที่ 21-03-2015 20:09:03

พี่เสือจะเปลี่ยนไปเพราะเด็ก  :hao3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 22-03-2015 00:18:26

จะพาแฟนมาเปิดตัว ไหงเปิดตัวคู่หมั้นแทนละ 55555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 22-03-2015 07:57:59

ท่าทางจะสนุกนะ พี่เสือจะหลุดรึป่าว 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 22-03-2015 08:41:16

พาไปบ้านแล้ว ครอบครัวปิงนี่ดีจัง
ยอมรับได้ ไม่มีทำแย่ๆเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 22-03-2015 22:12:22

ครอบครัวปิงอบอุ่นจัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 23-03-2015 20:18:02

เข้ามารอครับผม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 25-03-2015 11:02:34

พี่เสือที่ว่าแน่ จะแพ้เด็กปอสองไหม  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 37 // 20.3.58} #หน้า 39
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 27-03-2015 19:02:06

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 27-03-2015 20:42:04

 

ตอนที่ 38

“ พี่ปิงทางนั้น ไปทางนั้น " เสียงที่น่ารำคาญ ผมคิดว่าเสียงนี้เป็นเสียงที่น่ารำคาญที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินมา หลังจากอาหารเที่ยงของผม แทนที่จะมีแค่เจ้าของบ้านพาเดินชมไร่กันสองต่อสองแต่กลับต้องมามีเด็กน่ารำคาญที่ตะโกนปาวๆ บอกว่าตัวเองเป็นคู่หมั้นของปิง ทั้งๆที่ว่า มันยังอยู่แค่ชั้นประถมสอง เตี้ยกว่าไอ้ปิงตั้งเยอะ ตลกแล้วเด็กน้อย

“ เดี๋ยวๆ รอเสือก่อน มึงจะรีบไปไหนวะ ไอ้เก้า " ปิงพยายามรั้งตัวเองเอาไว้ไม่ให้เดินตามคนที่กำลังลากมันเดินไปเรื่อย เก้าหันมาชักสายตาใส่ผมตอนที่ปิงว่าแบบนั้น มันถอนกายใจ

“ ก็ ไม่อยากให้พี่เสือตามมา "

“ มึงอย่ามาตลก นั่นแฟนกู "  โดนตีหัวไปเบาๆ ปิงหยิกแก้มมัน ก่อนจะปล่อยมือที่จูงกันอยู่ " มึงไปเล่นกับเพื่อนเถอะ กูจะอยู่กับเสือ " ปิงว่าแบบนั้น ขาก็เดินกลับมายืนข้างๆผม มือที่จับเอาไว้ เก้าจ้องมาที่ผมด้วยสายตาโกรธที่กำลังหาเรื่องผม ตลก กูสะกิดมึงก็ปลิวแล้วละ

“ ดูมันมองกูสิ " ชี้ไปที่เก้า ปิงก็ส่ายหน้า

“ ทำไมมึงมองพี่เสือแบบนั้นล่ะเก้า  "

“ ก็ไมชอบนี่น่า  เก้าไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับพี่ปิงของเก้านี่ " มันบอกแบบนั้นพร้อมใบหน้าขัดใจที่กำลังจะแบะปากร้อง เด็กชะมัด " ก็ตั้งนานกว่าพี่ปิงจะกลับบ้าน กลับมาทีไรก็ชอบพาเพื่อนมา แต่เก้าอยากอยู่กับพี่ปิงนี่ เก้าก็คิดถึงพี่ปิงเหมือนกันนะ "

“ เก้า "

“ ร้องไห้แล้วมั้ง เด็ก.. " ผมพูด คนที่โดนผมแซวก็เงยหน้าขึ้นมาพูดแบบไม่ค่อยพอใจ

“ แล้วยุ่งอะไรด้วย พี่เสือแย่งพี่ปิงไปจากเก้า ไม่หล่อแล้วยังใจร้ายอีก "

“ อ๋อเหรอ " ครั้งแรกเลยที่โดนด่าว่าไม่หล่อ ผมถอนหายใจออกมามองไปทางอื่น" ไปทางนู้นเถอะ กูรำคาญเด็ก " 

“ แปปนึง " ปิงหันมาบอกผม มันเดินไปหาเก้า ย่อตัวลงนั่งข้างหน้า " เก้า เก้าไปหาพ่อก่อนนะ พี่ปิงจะอยู่กับพี่เสือ  "

“ แต่เก้าอยากอยู่กับพี่ปิง "

“ แต่ว่ากูจะมาสนใจมึงมากไม่ได้นะ เพราะกูต้องสนใจแฟน "

“ ไม่เป็นไรก็ได้ แต่เก้าอยากอยู่กับพี่ปิงนะ " มันจับมือแล้วก็แอบตัวอยู่ข้างหลัง

“ ถามเสือดิ กูพามึงไปด้วยได้มั้ย "

“ พี่เสือ เก้าขอไปด้วย "

“ ไม่ให้ไป " ผมบอก

“ งื้ออ ไปด้วยจะไปด้วย " มันว่าแบบงอแง ผมเดินหันหลังไปเรื่อยๆ เกลียดที่สุดก็เด็ก ไม่ว่าจะอายุแค่ไหนก็ไม่เคยชอบ ทั้งงอแงแล้วก็น่ารำคาญ

   ผมมองออกไปบริเวณโดยรอบของไร่ชา คนงานที่กำลังเก็บชา ผมไม่เคยเข้าใจถึงการเก็บเลยสักครั้งว่ามันทำยังไง รู้แค่ว่ามันต้องเก็บที่ยอดตามในโฆษณาที่เคยเห็น  ก้มลงมองใบชาเสียงนึงก็ดังขึ้น

“ เก็บชากันเปล่า " หันไปมองปิงที่ถือตะกร้าเก็บชาอยู่ พร้อมด้วยเด็กด้านหลังที่ช่วยมันแบกไว้อีกสองใบตะกร้าที่เหมือนจะตัวใหญ่กว่านั้น ทำตามคนที่เอาแต่ตามใจผมอย่างว่าง่าย ผมพยักหน้า  " ก่อนอื่นก็สะพายมันไว้ แบบแบกเป้นะ "

“ อื้ม "  ผมทำตามที่มันบอก

“ แล้วเวลาเก็บก็เก็บแต่ยอดใบอ่อนของมัน แบบนี้ "

“ แค่นี้ "

“ อื้ม แค่นี้เหละ "

“ ง่าย "

“ เหมือนง่ายแต่จริงๆก็ยากนะมึง มึงก็ต้องใส่ใจในการเก็บนิดนึง ถ้าสักแต่เก็บอย่างเดียวมันจะติดใบแก่มาด้วย " ปิงว่าแบบนั้น ผมก็ลงมือเก็บยอดชาตามที่มันสอน " อันนั้นยังอ่อนไป ไปเก็บอันนู้น " มันชี้ไปที่อีกต้น ผมก็เลื่อนมือไปเก็บ

“ พี่เสือ ไม่เก่งเล๊ย ขนาดเก้ายังเก็บเก่งกว่าอีก เก้าเก็บเร็วด้วย "

“ พี่เสือเพิ่งมาเก็บครั้งแรก ไม่เก่งก็ถูกแล้ว มึงเก็บมาตั้งแต่ยืนไม่ถึงต้น มึงก็ต้องเก่งสิ "

“ พี่ปิงเข้าข้างพี่เสือตลอดเลย " มันว่าเสียงงอนๆ

“ ก็แฟนกูนี่ " ผมบอก เก้าก็หันมาชักสายตาใส่ มันสะบัดหน้าหนี

“ เชอะ "

“ มึงเชอะอะไร " ผมถาม อีกคนก็ลอยหน้าลอยตา เด็กกวนประสาท

“ เชอะ เชอะ เชอะเฉยๆ "

“ เชอะเฉยๆ พ่อมึง "

“ พ่ออยู่ตรงนู้น " ชี้ไปที่ด้านบน ปิงก็หัวเราะ

“ ขำเหี้ยอะไร "

“ เปล่า น่าๆ มึงอย่าทะเลาะกัน มึงนี่ก็อย่าไปกวนตีนมัน " ปิงบอกน้องก่อนจะหันมาหาผม " มึงก็ใจเย็นๆหน่อย นั่นมันเด็ก "

“ กูเกลียดเด็ก "

“ เก้าก็ไม่ชอบผู้ใหญ่แบบพี่เสือเหมือนกัน "

“ มึงว่าไงนะ " ผมก้าวเท้าเข้าไปหา ผมหยิบใบชาที่ไอ้ปิงเก็บอยู่ในตะกร้าโยนใส่ไอ้เด็กน่ารำคาญ มันที่หลับตานิ่งก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดังหลังจากที่ถูกใบชาโยนใส่แบบไม่ยั้ง

“ พี่เสือแกล้งเก้า "

“ เออ แล้วมึงจะทำไม "

“ เก้าไม่ยอมหรอก " สิ้นสุดทำพูดมัน เก้าเอาใบชาที่มันเก็บออกจากตะกร้าที่ตัวมันสะพายก่อนจะโยนใส่ผม เราสาดใบชาอ่อนใส่กันเหมือนกำลังสาดน้ำ " นี่เหน่ะ "

“ ไอ้เด็กนรก "

“ ไอ้ผู้ใหญ่นรก "

“ พอแล้ว " เสียงปิงแทรกเข้ามาระหว่างที่เรา เสียงเบาๆที่เราเกือบไม่ได้ยิน แต่เพระาแบบนั้นทำให้คนที่ยืนอยู่ตรงกลางถึงกับทนไม่ไหวจนต้องตะโกนออกมา " กูบอกว่า พอได้แล้ว!!!! " ทุกอย่างหยุดนิ่ง ผมมองหน้าไอ้เก้าที่ทำหน้าเศร้าทันทีที่เห็นปิงโกรธ " ของเล่นรึไง ที่มึงโยนเล่นกันเนี้ย ของขายเว้ย “

“ มึงนั่นเหละผิด " ผมบอกเก้า ก่อนจะวางตะกร้านั่นลงบนพื้น

“ แล้วเสือ นั่นมึงจะไปไหน "

“ ไปที่ที่ไม่มีเด็ก กูรำคาญ "

“ พี่ปิง พี่เสือแกล้งเก้าก่อน พี่เสือโยนใส่เก้าก่อน  " มันจับมือปิงไว้แน่น เสียงถอนหายใจที่ผมได้ยิน จากที่หันหลัง ผมก็หันกลับมามอง

“ ถ้ามึงจะอยู่กับไอ้เด็กเหี้ยนี่ มึงก็อยู่ไป กูไปคนเดียวได้ "

“ เสือ เดี๋ยวสิ " มันมองผมสลับกับเก้า

“ แต่จริงๆมึงก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ ทำไมไม่มีใครขอโทษกันล่ะ "

“ แล้วทำไมกูต้องทำแบบนั้น "

“ จะให้เด็กเห็นพฤติกรรมเหี้ยๆไม่ได้นะ มึงต้องทำเป็นตัวอย่าง "

“ กูไม่ทำ " ผมบอก ตอนที่จ้องหน้าปิง มันถอนหายใจก่อนจะส่งสายตาเชิงอ้อนมาให้ สายตาที่บอกกับผมว่า ทำหน่อยเถอะนะ ยอมน้องหน่อยเถอะนะ

“  เสือ น่ะ "

“ ขอโทษ แล้วทีหลังอย่าพูดจากวนตีนกับกู กูเกลียดเด็ก กูจะใจดียกโทษให้มึงครั้งนี้ครั้งเดียว อย่ามายุ่งกับกูอีก "

“ ขอโทษครับ " เก้าว่าเสียงอ่อยๆ มันกอดหลังของปิงเอาไว้

“ แค่นี้เองเห็นมั้ย ทำผิดก็ขอโทษกัน คราวนี้มึงก็เที่ยวด้วยกันได้แล้ว "

“ ไม่ " ผมบอก " ถ้ามึงจะอยู่กับเด็กนั่นมึงอยู่ไป แต่กูจะไม่อยู่ กูรำคาญ " ผมตัดสินเดินห่างออกมาจากมันทั้งคู่ ด้านบนของไร่ชาพี่เมฆกำลังยืนหัวเราะพวกเราอยู่

“ ไม่สนุกเหรอ "

“ เปล่าครับ แค่ผมไม่ค่อยชอบเด็กเท่าไหร่ "

“ เก้ามันก็แบบนั้นเหละ มันไม่มีแม่ ปิงมันก็ไม่มีน้อง ตอนเด็กๆเพราะพ่อเก้าเอาแต่ทำงาน ปิงก็เลยต้องเลี้ยงเก้าแทน เก้ามันก็เลยติดปิงมาก ตั้งแต่ตอนเด็กๆก็บอกว่า ถ้าโตขึ้นมันจะแต่งงานกับปิง ปิงนะใจดี มีแฟนใจดีก็ลำบากหน่อยนะ "

" งั้นเหรอ " แล้วยังไง ผมเถียงต่อในใจ ถ้าสนิทกันมากมึงไม่ต้องพากูมาที่นี่ตั้งแรกจะได้อยู่กับเด็กนั่นได้ตามใจ แต่ตอนนั้นก็ทำได้แค่พยักหน้าก่อนจะยิ้มพลางถอนหายใจออกมาตอนที่มองไปด้านล่างก็ยังเห็น ปิงเล่นกับเก้าอยู่ มันช่วยกันเก็บใบชาที่หล่น เสียงหัวเราะดังไปทั่ว 

“ ท่าทางจะไม่ชอบเด็กเอามากๆเลยสินะ "

“ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ แค่ไม่ชอบให้ใครใกล้ปิงมากกว่า " ผมว่า อีกคนก็ยิ้ม

“ งั้น ไปดื่มชากันมั้ย อร่อยนะ "

“ ครับ " 

“ บนนู้นนะ " ชี้ขึ้นไปด้านบน มันเป็นบ้านต้นไม้ที่สามารถมองเห็นวิวของไร่ชาได้ทั่ว  บ้านขนาดไม่เล็กมาก บรรยากาศดีอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด อากาศเย็นๆมองออกไปท้องฟ้าสีครามก็ตัดกับพื้นที่ของไร่ชาสีเขียว " ที่นี่น่ะ เมื่อก่อนเคยเป็นฐานลับของปิงเค้านะ "

“ เหรอครับ "

“ ทุกครั้งที่โดนดุ เค้าจะงอนแล้วก็มาแอบอยู่ใต้ต้นไม้นี้ ต้นไม้นี้มีความหมายกับเค้ามากนะ "

“ ยังไงครับ " ผมรับชาหอมๆจากมืออีกคนก่อนจะตั้งคำถามออกไป

“ พ่อของปิงเสียตั้งแต่เค้ายังเล็ก เถ่ากระดูกของเค้าเลยถูกโปรยลงใต้โคนต้นไม้ต้นนี้ ต้นที่ปู่ปลูกเอาไว้ตอนที่พ่อเค้าเกิด พี่เห็นว่าเค้างอนแล้วชอบมาแอบอยู่ที่นี่ ทุกครั้งตอนที่กลับไปก็จะโดนยุงกัดทุกครั้ง ก็เลยสร้างบ้านต้นไม้ให้ ยุงจะได้ไม่กัด แต่คราวนี้ก็กลายเป็นว่าทุกครั้งที่เค้างอน เค้าจะแอบมานอนที่นี่ ไม่ยอมกลับบ้านเลย "

“ ขี้งอนจังเลยนะครับ "

“ ตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ พี่พูดถูกมั้ย " ผมพยักหน้า อีกคนก็ยิ้ม

“ ดูสนิทกับปิงจังเลยนะครับ "

“ ก็มีกันแค่สองคนนี่ แต่พี่นะ ไม่ใช่หลานแท้ๆของปู่แบบปิงหรอก เป็นแค่หลานของลูกพี่ลูกน้องของปู่อีกทีเพราะอุบัติเหตุทำให้ญาติๆตายหมดปู่สงสารเลยเก็บมาเลี้ยง ตอนที่พี่มาอยู่ที่นี่ ตอนนั้นก็สักหกขวบมั้ง ปิงยังเดินไม่ได้เลย นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมถึงสนิทกัน แล้วครอบครัวเสือล่ะเป็นยังไง "

“ อยู่ที่สิงคโปร์ครับ ทำธุรกิจอยู่ที่นู้น ผมเป็นลูกคนเดียวแต่ก็มีลูกพี่ลูกน้องที่สนิทด้วย ก็คล้ายๆกัน แต่ของผมอายุใกล้กันมาก ห่างแค่ปีเดียว "

“ อย่างงั้นเหรอ คงเป็นเพื่อนมากกว่าสินะ "

“ ครับ ก็แบบนั้น " ผมดื่มชาในมือ ยอมรับเลยว่าชาสดๆจากไร่มันทั้งหอมแล้วก็อร่อย " ชารสชาติดีจังเลยครับ "

“ ใช่มั้ยค่ะ เวลาดื่มชา ดื่มที่ไร่ชาอร่อยที่สุดเลย อร่อยทั้งชา อร่อยทั้งบรรยากาศ "

“ โหหห ก็หาอยู่ตั้งนานมานั่งเม้าส์กับพี่เมฆอยู่ตรงนี้เอง " ปิงพูดแทรกบทสนทนาของเราอย่างไร้มารยาท ผมหันไปมองมัน ด้านหลังยังคงมีเด็กน่ารำคาญกอดเอวเดินตามมาด้วย " ดื่มชากันอยู่เหรอ "

“ จะเอาด้วยมั้ยล่ะ "

“ ครับผม "

“ เก้าไม่เอานะ " เด็กน้อยส่ายหน้าอยู่หลังปิง มันเหลือบมองผม ผมก็ถาม

“ มองอะไร " ถามออกไปแบบนั้น คนที่มองมาก็ส่ายหน้าดุ๊กดิ๊ก

“ เปล่าครับ "

“ นั่งลงก่อน อย่าเอาแต่กอดกูสิ " ปิงว่า มันนั่งลงข้างๆผม อีกคนก็เดินมานั่งแทรกตรงกลาง

“ ดูเค้าทำ แล้วไปนั่งแทรกพี่เสือพี่ปิงเค้าทำไม "

“ ก็พี่ปิงของเก้า " กอดเอวไอ้ปิงไว้แน่นมันมองผม ก่อนจะทำท่าทางลอยหน้าลอยตาไม่สนใจอะไร อยากจะถีบแม่งให้ตกเก้าอี้นัก

“ เด็กๆ พี่เอาขนมมาให้ ขนมลูกชุบน่ากินมากๆเลย กินกับชาอร่อยนะ " ผู้หญิงคนนึงในชุดเสื้อสีขาวกับผ้านุ่งแบบเมืองเหนือรอยยิ้มสวยๆของเธอยิ้มให้ทุกคน ก่อนจะวางขนมลงบนโต๊ะ

“ พี่มีนา สวัสดีครับ "

“ สวัสดีค่ะ ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะเรา " เธอหยิกแก้มปิงตอนที่ปิงยกมือไหว้

“ ไม่ได้ไปสวัสดีที่บ้านขอโทษนะครับ "

“ ไม่เป็นไรหรอก พี่เองก็ยุ่งๆทำขนมอยู่ " เธอยิ้มก่อนจะมองมาที่ผม

“ อ้อ ลืมแนะนำไปเลย นี่เสือครับ แฟนปิง ส่วนมึงนี่พี่มีนา พี่สะใภ้กูเอง แฟนพี่เมฆ "

“ สวัสดีครับ "

“ สวัสดีค่ะ หน้าตาดีจังเลยน้า "

“ พี่มีนาเป็นคนทำขนมเก่งที่สุดของบ้านเรา ถ้ามึงอยากกินขนมอะไรก็บอกพี่มีนาเลยนะ "

“ ใช่แล้ว บอกได้เลย พี่จะทำให้กินเองจ้ะ แต่ไม่รู้จะถูกปากรึเปล่านะ " เธอถามตอนที่ผมกำลังกินขนมลูกชุบของเธอพอดี เคี้ยวอยู่สักพักรสชาติดีครับไม่หวานมากเกินไป

“ อร่อยครับ อร่อยมากเลย "

“ ใช่มั้ยล่ะ " ปิงเสริม มันเองก็กินขนมแบบไม่ขาดปาก

“ ขอบคุณมากค่ะ เดี๋ยวถ้าหมดก็ให้เจ้าเก้าไปเอาให้ครัวได้เลยนะ มีอีกเพียบเลย "

“ งั้นพวกพี่ไปทำงานก่อน คุยกันไปแล้วกันนะเด็กๆ " พี่เมฆกอดเอวพี่มีนาเดินออกไป ผมกับปิงก็มองหน้ากัน 

“ มีอะไร "

“ บ้านมึงอบอุ่นดี "

“ ชอบใช่มั๊ยล่ะ " ผมพยักหน้าปิงก็ยิ้ม " งั้นมึงมา.." ตอนที่กำลังจะพูดอะไรออกมาสักอย่างขนมจากมือของเก้าก็ยัดใส่ปากปิงแบบไม่ให้พูดเสียก่อน

“ แต่ถ้าไม่มีเด็กนี่กูคงมีความสุขกว่านี้ "

“ แต่ว่าเก้ามีความสุขมากเลย ที่ได้อยู่กับพี่ปิง " กอดไอ้ปิงไว้แน่น ปิงก็หยิบจานขนมขึ้นมา

“ ถ้ารักกูก็ไปเอาขนมมาให้กูหน่อยไป "

“ อ่าา ไม่อยากไปนี่ " เก้างอแงมันส่ายหน้า

“ ทำไม "

“ ไม่อยากทิ้งพี่ปิงไว้กับพี่เสือ เดี๋ยวพี่เสือพาพี่ปิงหนีไป "

“ ทำไมกูต้องทำอะไรเด็กๆแบบนั้นด้วย "

“ ไม่หนีหรอก หนียังไงก็หนีไมไ่ด้ ในไร่นี้มึงรู้จักทุกพื้นที่ดีกว่าใคร ถ้ามันพากูหนีจริงๆ มึงต้องหาเจออยู่แล้ว ไปเอาขนมมาให้กูได้แล้วไป " ยื่นจานไปให้อีกคนก็ลุกขึ้นทำท่าแบบเซงๆ " น่าคนเก่ง ไป ไปเอาขนมให้พี่ปิงหน่อยนะ "

“ ก็ได้ครับ " เก้าเดินถือจานเดินออกไป ผมก็ขยับตัวเองมานั่งใกล้ปิง มันมองไปรอบๆก่อนจะหยุดที่ผม

“ มองอะไร "

“ มองคนขี้หึง "

“ หึงยังไง "

“ ก็หึงแบบว่า ขนาดเก้ามึงยังเกลียดขี้หน้าเลย คงเพราะไม่ชอบให้มันอยู่ใกล้ๆกูล่ะสิท่า "

“ ไม่ได้คิดอย่างงั้น " ผมบอก แต่มือก็แอบเอื้อมไปกอดเอวมันไว้หลวมๆ

“ การกระทำ สวนทางกับคำพูดจังนะ " ยื่นมือขึ้นมาประคองใบหน้าก่อนจะลดหน้าลงมาจูบริมฝีปากของผม ปิงยิ้ม " ปากเย็นหมดแล้ว "

“ หนาวนิดหน่อย "

“ อยากจูบปากมึงให้หายเย็นไปเลย "

“ อยากจะทำให้ร่างกายอุ่นขึ้นมากกว่า " ผมบอกก่อนจะดึงตัวเองเข้าไปใกล้สองมือที่กอดมัน อีกคนก็ยิ้มเขิน ผมจูบลงไปบนต้นคอเบาๆ รอยแดงจางๆก็ปรากฏขึ้น

“ ไอ้เชี้ยเสือ มึงทำรอยทำไม  เดี๋ยวปู่กับย่ากูก็เห็นหรอก น่าเกลียด "

“ ทำไว้อวดเด็ก "

“ ตลก " มันหัวเราะ " มึงนะ เด็กชะมัดเลย " การพูดคุยของเราทำให้ผมอยากจะอยู่ใกล้มันมากขึ้น ทั้งๆที่มาด้วยกันแค่สองคนแต่กลับรู้สึกว่าเราห่างกันไปไกล อาจเพราะมันมัวแต่สนใจไอ้เด็กนั่น ผมดึงขาของมันขึ้นมาทับบนขาของผม อีกคนก็กอดตัวเองแน่นมันมองไปรอบๆ " นี่รู้มั๊ยที่นี่นะ "

“ เป็นฐานลับในอดีตของมึงที่พี่เมฆสร้างไว้ "

“ รู้ได้ไง! “ มันถามออกมาเสียงดัง ด้วยเสียงตื่นเต้น

“ พี่เมฆบอก "
 
“ นินทาอะไรกูบ้างเนี้ย หื้มม ไหนบอกมา " มันจับแก้มผมให้มองหน้ามัน

“ ก็เยอะ "

“ ไหนเล่ามาหน่อย "

“ ไม่เล่า " พอพูดออกไปแบบนั้น มือมันก็บีบแก้มผมให้แน่นขึ้นไปอีก มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะจูบ

“ เล่าหน่อยน่า น่ะ อยากฟัง " หัวใจของผมเต้นสมองที่กำลังคิดถึงแต่หน้าและการกระทำของมัน  น่ารักอะไรแบบนี้นะ

“ เล่าว่าเมื่อก่อนมีเด็กขี้งอนคนนึงชอบมานั่งงอนคนที่บ้านอยู่ใต้ต้นไม้นี้ "

“ หึ " ปิงยิ้มออกมา มันถอนหายใจ " แล้วเล่าด้วยรึเปล่าว่าทำไมต้องมาที่นี่ "

“ เล่า "

“ กูนะทุกครั้งที่มาที่นี่ จะชอบมาร้องไห้แล้วก็ฟ้องพ่อประจำเลย ฟ้องว่าย่าตีบ้าง ฟ้องว่าปู่ไม่ยอมซื้อของเล่นให้บ้าง กูฟ้องทุกอย่างเลย ฟ้องเหมือนกับว่าเค้ายังอยู่ตรงนี้  กูนะ.."

“ ไม่ต้องเล่า กูไม่ได้อยากฟัง  " ผมบอก ปิงก็หันมามองหน้า " ถ้าเล่าด้วยความรู้สึกเจ็บปวดแบบนั้น ก็ไม่ต้องเล่า กูไม่อยากฟัง " ถ้าต้องเรื่องเล่าต้องทำให้มันเจ็บปวด ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรที่ผมอยากจะรู้ " ไม่มีเรื่องสนุกๆแล้วรึไง "

“ เสือ "

“ เล่าเรื่องที่มึงมีความสุขสิ เรื่องที่เล่าไปแล้วจะยิ้มไป " แบบนั้น กูคนที่กำลังฟังเรื่องราวของมึงก็คงมีความสุขมากกว่า

“ แล้วแบบนี้จะไม่ให้รักพี่เสือได้ยังไง " มืิอของมันดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น เป็นจังหวะเดียวกันที่ เก้า ก็เดินถือขนมขึ้นมาให้พอดี

“ พี่ปิง!! “ มันตะโกนเรียกก่อนจะวิ่งเข้ามาใกล้ วางจานขนมลงบนโต๊ะก่อนจะดึงแขนปิงออกจากตัวผม " อย่ากอดพี่เสือ อย่ากอดพี่เสือ "

“ แล้วจะทำไม นี่แฟนกูนะ "

“ มากอดเก้าดีกว่า กอดเก้า " มันว่า มือก็ตบลงกับอกตัวเอง " ตัวเก้านุ่มกว่านะ "

“ ไม่เห็นรู้สึกแบบนั้น " มันเป็นเด็กผอมๆครับ ผมเลยพูดไปแบบนั้น " ไปกินข้าวให้หมดจานก่อนไป "

“ พี่ปิง " มันซบลงบนไหล่ ก่อนจะยืนขึ้นบนเก้าอี้แล้วโน้มตัวลงมากอดคอ " ถ้าพี่ปิงไม่กอดเก้า งั้นเก้าจะกอดพี่ปิงเอง "

“ มึงนี่มัน " ผมสบถ ปิงก็มันหัวเราะแห้งๆออกมา

“ ช่างมันเถอะ มันดื้อจะตายมึงไล่มันยังไง มันก็ไม่ไปหรอก "

“ เพราะว่า พี่ปิงเป็นของเก้า " มันหอมแก้มปิง ที่ยิ้มแห้งๆให้ผม เก้าหอมทั้งซ้ายทั้งขวา ก่อนจะส่งยิ้มกว้างๆให้ผม " พี่ปิงของเก้า "

“ เหรอ ของมึงเหรอ " ผมตอบแค่นั้นสั้นๆ ก่อนจะดึงหน้าของปิงเข้ามาจูบ สอดลิ้นแทรกเข้าไปในโพรงปากอีกคนที่อึกอักดึงลิ้นหนีแต่มันทำแบบนั้นได้ไม่นานหรอกครับ

“ ปล่อยเลย พี่ปิงของเก้า พี่ปิงของเก้า " มือเล็กๆที่พยายามดันอกผม มันน่ารำคาญพอๆกับยุงที่บินว่อนไปว่อนมาตอนอยากจะกินเลือด

“ ของกู " ผมพูดย้ำอีกครั้งก่อนจะดึงมึนออกจากปิง ผมวางเก้าให้ยืนอยู่กับพื้น มันก็สูดน้ำมูกแบบขัดใจก่อนจะแบะปากแล้วก็ร้องไห้ออกมา

“ ฮืออออ พี่ปิงของเก้า พี่เสืออย่าแย่งพี่ปิงของเก้าไปนะ " มันยกมือขึ้นทำท่าจะเอามากอดปิงอีก แต่ผมก็ดันให้ออกห่างไป

“ มึงนี่ยังไง อย่าทำมัน มึงแกล้งเด็กว่ะ มันตัวแค่นี้เอง " ปิงที่ทำท่าจะโกรธ แต่ผมดึงหน้าของมันไว้ ผมจูบมันอีกครั้งแต่คราวนี้ปิงดึงออก มันพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้จะหงุดหงิดกับการกระทำของผมแต่นั่นก็ทำให้มันมีความสุข " หึงแม้กระทั่งเด็ก " 

“ แล้วทำไม "

“ เก้าจะฟ้องพ่อ "

“ ไปเลย ไปเร็วๆด้วย ไปให้ไวเลย ไปไกลๆจากกู " ผมบอกแบบนั้น อีกคนก็งอแง วิ่งร้องไห้ออกไปทันที  " ไปได้สักที "

“ มึงนี่น้า แกล้งเด็ก จะยอมหน่อยก็ไม่ได้ "  มันมองไปที่เก้าจนสุดสายตา ก่อนจะบ่นออกมาเบาๆ " สงสารไอ้เก้าชะมัด ใจนึงก็สงสาร แต่ใจนึง ก็ดีใจอยู่หรอกนะที่ได้อยู่กับมึง  "

“ กูยอมไม่ได้ มึงเป็นของกู กูยอมให้ใครไม่ได้ "

“ เป็นคำพูดเอาแต่ใจที่ทำให้ ใจเต้นแรงดีจัง "  ปิงจูบปากผมเบาๆ มันยิ้ม " เวลาที่กูอยู่กับมึง กูรู้สึกตัวเองมีค่าชะมัด ทั้งๆที่..”

“ จำแค่ว่ามึงมีค่าสำหรับใครก็พอ "

" แล้วมีค่าสำหรับใคร "

" ไม่รู้ คล้ายๆว่าจะเป็นกูมั้ง " ผมตัดจบประโยคของมัน ปิงที่กอดผมไว้แน่นในตอนนี้

“ กูเลือกรักคนไม่ผิดเลย "

“ คิดได้อย่างงั้นก็ดี " เพราะสำหรับผม ก็คงมีคำตอบคล้ายๆว่าจะเหมือนกับคนตรงหน้า

........................................

เหมือนกำลังอยู่กลางไร่ชา เป็นความรักของ
หนุ่มกรุงปากหมากับหนุ่มไร่ชาสุดแซ่บ ที่มีตัวร้ายเป็นน้องนายเอก ว่าไปนั่น
หนมอยากให้มันออกมาแบบ อบอุ่น ผสมกับความวุ่นวายของพี่เสือกับเด็กๆ
คล้ายๆว่า เหมือนปิงต้องจัดการกับเด็กสองคน
แต่พาสนี้เราชอบความอบอุ่นของพี่เสือนะ
ให้อารมณ์ถึงบรรยากาศจะพาไปให้สร้างอารมณ์หวาน แต่พี่เสือก็คือพี่เสืออยู่ดี
เจอกันตอนหน้าคร่าาาาาา

สุดท้ายนี้ได้โปรด ใครมีทวิตหรือเฟส ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 27-03-2015 21:01:01

พี่เสือเด็กน้อยมากทะเลาะกับเด็กด้วย

แต่ก็น่ารักสุดๆเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 27-03-2015 21:17:25

เขินนนนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 27-03-2015 21:17:49

พี่เสือแม่งเกลียดเด็กจริงจัง 55555555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 27-03-2015 21:18:13

น้องเก้านี่มันง้องแง้งจริงๆ พี่เสือก็ขี้หึงมากกก กับเด็กก็ไม่เว้น น่าสงสารสุดก็คงจะเป็นคนกลางอย่างปิง :m20:
ญาติดีกันเถอะนะพี่เสือน้องเก้า ปิงจะได้สบายใจ จะว่าไปก็เหมือนลูกได้เลยนะนั่นน่ะ :pigha2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 27-03-2015 21:18:31

ีไม่อยากให้ญาติของเสือกลับมาเลย ดราม่าแน่ๆ พูดถึงหลายรอบละ แอร๊ยยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 27-03-2015 21:18:40

พอๆกันเลยทั้งเสือทั้งเด้กนั่น

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 27-03-2015 21:20:22

พี่เสือน่ารักจังเลยย  :katai3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-03-2015 21:30:40

ช่างทำกับเก้าได้ลงคอ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 27-03-2015 21:37:03

แอบสงสารน้องเก้า พี่เสืออ่าาา ยอมน้องสักตอนเหอะนะ :sad11:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 27-03-2015 21:38:35

พี่เสือน่ารักแต่สงสารเก้าอ่ะ 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 27-03-2015 21:54:00

พี่เสือทะเลาะกับเด็กและตลก5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: ekonut ที่ 27-03-2015 22:03:00

เก้า อย่างอแงนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 27-03-2015 22:11:04

ทะเลาะกะเด็ก. อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 27-03-2015 22:11:56

กลับไปอย่าเป้นเรื่องนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 27-03-2015 22:23:09

เด็กน้อยเค้าตีกัน 5555555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 27-03-2015 22:37:40

กร้ากกกก พี่เสือ แม้แต่เด็กแกรยังหึงได้เนาะ
แต่เข้าใจโน้ะก็หนูปิงน่าร้ากกกกซะขนาดนั้น

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 27-03-2015 23:25:52

พี่เสือใจร้ายกับน้องเก้ามากๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 28-03-2015 10:05:43

น่ารักแท้...

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 28-03-2015 19:07:31

เสือเป็นแบบนี้ จากที่เคยด่าแต่ตอนนี้เรารักเสือหมดใจเลย
ถึงเสือจะปากร้ายปากแข็งแค่ไหนแต่การกระทำคือรักปิงหมดใจ

ตอนนี้ก็ทะเลาะกับเด็กได้นะเสือนะ เพราะความหึง หึงแม้แต่กับเด็ก
แต่เสือก็ได้รู้จักตัวตนและชีวิตวัยเด็กของปิงเพิ่มด้วย เข้ากับครอบครัวปิงได้ด้วย
การมาเชียงรายบ้านปิงครั้งนี้ทำให้ทั้งคู่ได้เรียนรู้กันมากขึ้นนะ
และจะทำให้ผูกพันรักกันมากขึ้นด้วย รักกันนานๆนะเสือปิง

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 28-03-2015 21:37:45

น้องเก้าน่ารักจัง  :katai2-1: (อีเด็กแก่แดด)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 28-03-2015 23:46:01

ปิงเสือน่ารัก แต่เก้าน่ารักอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 29-03-2015 00:30:11

อยากเบิ้ดกระโหลกเด็ก  อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 29-03-2015 09:40:05

อื้อหืออออ พี่เสือหวงปิงสุดๆ เด็กก็ไม่ได้รับการยกเว้น

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 29-03-2015 12:18:59

พี่เสือขี้หึง กับเด็กก็ไม่เว็น อิอิ :hao7: :mew3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: ycrazy ที่ 01-04-2015 23:04:05

ว้ายตามทันแล้ว  :katai2-1:
พี่เสือน่ารักจัง ซึนได้ใจ 55555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 02-04-2015 22:23:56

หึยยยยยยยย    :z2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 03-04-2015 20:57:08

ตอนที่ 39

“ ปิง ไปดูเก้าหน่อย เก้าไม่ยอมขึ้นมากินข้าว " หันไปตามเสียงของย่าที่เอ่ยบอก ผมหันมองเสือที่นั่งนิ่งๆอยู่ข้างปู่ ในช่วงเวลาของมื้อเย็น

“ ทำไมล่ะครับ "

“ เห็นบอกว่า ไม่อยากเจอเสือนะ " อีกคนยกยิ้ม ผมที่ถอนหายใจออกมา จนได้ หาเรื่องให้กูจนได้

“ ไปเป็นเพื่อนหน่อย " ผมสะกิดบอกมันที่เงยหน้าขึ้นมามอง เสือทำท่าไม่สนใจผมก็เขย่าแขน " มาเป็นเพื่อนหน่อย มึงนั่นเหละตัวดีทำเรื่องไว้ "

“ กูทำอะไร "

“ แกล้งเด็กไง " ยังจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อีก น่าหมั่นใส้ชะมัด ผมสอดมือเข้าไปจับมือเสือไว้ เราเดินออกจากบ้านอีกคนก็ถาม

“ แล้วมึงจะไปไหน "

“ ไปหาเก้าไง มันคงไปแอบงอนอยู่ที่ไหนสักที่ "

“ ใส่ใจอะไรขนาดนั้นวะ " เสือว่าเสียงหน่ายๆถอดหายใจออกมา มันมองไปรอบๆ " ช่างมันหัวดิ มันอยากออกมามันก็ออกมาเองเหละ แค่ยุงกัดเดี๋ยวก็วิ่งออกมาแล้ว "

“ แบบนี้ไง ที่เค้าเรียกว่าครอบครัว " คนข้างๆ เงียบลงไปผมจับมือมันแน่นขึ้นก่อนจะตะโกนเรียกเจ้าตัวแสบ " เก้า เก้าอยู่ไหน เก้า ออกมาเร็ว ได้เวลาอาหารเย็นแล้วนะ ช่วยหน่อยสิมึง เดินเงียบๆอยู่ได้ "

“ แล้วทำไมกูต้องช่วย "

“ แล้วใครทำให้มันงอนแล้วหนีไป "

“ แล้วใครใช้ให้มันมายุ่งกับมึง "

“ ก็..” นับวันก็รู้สึกเหมือนตัวเองจะเถียงคนข้างๆไม่ค่อยออกเท่าไหร่ คำพูดตรงๆกับสีหน้าไม่แสดงความรู้สึกอะไร  " อย่างน้อยในเวลาที่พูดแบบนั้นก็ช่วยแสดงสีหน้ารักใครกูสักนิดจะได้มั้ยครับ แบบว่า โอบกอดกูเอาไว้แน่นๆ บอกรักเบาๆข้างหูกู  "

“ มึงเพ้ออะไร "

“ ไม่ได้เพ้อเว้ย เค้าเรียกว่า สิ่งที่ต้องการ " ผมบอกก่อนจะถอนหายใจออกมา ก่อนจะหันไปถาม " ทั้งๆที่รู้สึกกับกูทั้งขนาดนี้ ทำไมถึงไม่ยอมบอกรักกูสักทีล่ะ " 

คนที่ต้องตอบหันมามองหน้าผม มันเงียบไปสักพักก่อนจะอ้าปากเปล่งเสียงออกมา แต่นั่นก็ไม่ใช่คำพูดที่ผมอยากจะฟังเท่าไหร่ " เก้า  เก้าอยู่ไหน ออกมาได้แล้ว "

“ เห้อ ฟอร์มจัดๆจริงๆเลย มึงเนี้ย "

“ อะไร "

“ ไม่อยากพูดก็ไม่บังคับหรอก "

“ พูดอะไรไม่เข้าใจ " มันส่ายหน้าเสือที่กำลังจะเดินออกไป ผมก็จับมือมันไว้ 

“ ถ้าเพราะกูไม่เคยพูดว่าอยากจะฟังมึงเลยไม่คิดจะพูดแล้วล่ะก็ งั้นถ้ากูบอกว่า อยากจะฟังคำนั้น มึงจะพูดให้ฟังมั้ย "

“ ถ้าพูดเพราะถูกบังคับให้พูด คำคำนั้นก็ไม่มีความหมายหรอก "

“ ก็เหมือนคนอย่างมึง จะพูดออกมาได้ง่ายๆอย่างงั้นเเหละ " ถ้าไม่ฉีกปากคงต้องโดนยิงตายเหมือนในหนัง สวมกอดกันแล้วก็บอกว่า รักในวินาทีสุดท้ายของชีวิต "  ผมส่ายหน้าให้มันตอนที่เดินนำออกไป ปากก็ร้องเรียกอีกคน " เก้า อยู่ไหน ออกมาเลย ถ้าไม่ออกมาภายในสิบวิ พี่จะไม่หาแล้วนะ อยู่ไหนของมันวะ "  ผมสบถ ตอนที่มองไปรอบๆ ก็ไม่เจอแม้เงา

“ ถ้าไม่ออกมาภายในสิบวิ กูจะเอาปิงกลับกรุงเทพแล้วนะ "

“ อยู่นี่! “ สิ้นสุดเสียงของเสือ เสียงของเก้าก็ดังขึ้น มันหันมามองผมก่อนที่เก้าจะวิ่งเข้ามากอด " พี่เสืออย่าเอาพี่ปิงกลับไปน้า "

“ ไปแอบอยู่ไหนมามึงนี่ ขี้งอน " ผมขยี้หัวมัน อีกคนก็เอาหน้ามาส่ายไปมาอ้อนๆอยู่ตรงเอว " ไปกินข้าวได้แล้ว "

“ พี่ปิงจะยังไม่กลับไปกรุงเทพใช่มั้ย "

“ อื้ม ยังไม่ไปหรอก อยู่เล่นกับมึงก่อน " ผมลูบหัวมันก็หันไปหาเสือ สายตากับน้ำเสียงที่เอาเรื่อง

“ เก้าไม่ให้พี่ปิงกับพี่เสือหรอก "

“ กูบอกเมื่อไหร่ว่าอยากได้พี่มึง " หันมาบอกแบบนั้นก่อนจะเดินล้วงกระเป๋าเหมือนอย่างเคยเข้าไปในบ้าน แค่บอกว่าอยากฟังคำว่ารักเข้าหน่อย ถึงกับต้องงอนเลยเหรอวะ หรือว่ากูพูดอะไรไม่เข้าหูอีก

“ ทีมึงพูดไม่เข้าหูกูบ่อยๆ กูยังไม่โกรธเลย " ผมพูดเบาๆกับตัวเอง เก้าก็เงยหน้าขึ้นมาถาม

“ พี่ปิงคุยกับเก้าเหรอ "

“ เปล่า " หันไปตอบมันก่อนจะออกตามอีกคน " ไปกินข้าวได้แล้ว วันนี้เป็นข้าวซอยนะ ของโปรดมึงไง "

“ จะกินน่องไก่ชิ้นใหญ่ๆเลย ข้าวซอยของย่าอร่อยที่สุดเลย "

อาหารมื้อเย็นของบ้านผ่านไปทุกคนก็แยกย้าย เสือที่ดูไม่ค่อยพูดจาทั้งๆที่ตอนมาแรกๆก็คุยกับปู่แบบถูกคอแท้ๆ ทุกคนมองหน้าผมเหมือนจะถามว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เพราะเสียงช่างเอาใจที่ดังอยู่ข้างๆของเก้าทำให้ไม่มีใครได้จังหวะถาม จนตอนนี้เสือขึ้นไปชั้นบนแล้ว ย่าก็ยังเอาแต่จ้องผม

“ มีอะไรครับ "

“ ทะเลาะกับเสือเหรอ " ย่าถาม ทุกคนก็มองหน้า เก้ายังคงดูทีวีอยู่ พี่เมฆพี่มีนา ช่วยกันเก็บโต๊ะ ปู่ก็กำลังฟังคำตอบอยู่หัวโต๊ะไม่ลุกไปไหน

“ แล้วทำไมต้องจ้องปิงถึงขนาดนั้น "

“ ก็เป็นเราคนเดียวไม่ใช่เหรอ ที่ทำให้เค้าโกรธได้นะ "

“ ยังมีคนนั้นอีกคนนะ " ผมชี้ไปที่เก้า ทุกคนก็หัวเราะ  “ แต่ก็ไม่มีอะไรหรอก ลิ้นกับฟันนะ ปิงไม่ทะเลาะกับมันสิแปลก "

“ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นก็เป็นคนที่เราเลือกแล้วนิ ไม่งั้นคงไม่พามาหรอก " ผมพยักหน้าให้ย่าที่ยิ้มให้ผม

“ มันเป็นคนขี้หึงแล้วก็ขี้หวงนะ เก้าที่เอาแต่ติดปิงแบบนั้น เสือมันไม่ชอบหรอก " ถอนหายใจออกมามือที่เช็ดโต๊ะไปเรื่อย ทุกคนก็หัวเราะ

“ งั้นก็สมควรเสียอารมณ์เเหละ เก้าติดปิงขนาดนั้น ตั้งแต่เจอหน้านี่ยังไม่ถอยออกจากปิงสักวินาทีเลย "

“ มีคนที่หวงเรา หึงเรา ก็ดีกว่าไม่มีใครเลยนะ แบบนั้นมันก็แสดงให้เห็นว่า มีคนรักเราไม่ใช่เหรอ เพราะถ้าไม่รักก็คงไม่ทั้งหึงทั้งหวงหรอก คนบางคนการกระทำสำหรับมากกว่าคำพูดนะ "

“ เหมือนปู่นะเหรอ " ย่าหันไปถาม ปู่ได้แต่ยิ้ม ก่อนจะลุกเดินออกไปนั่งที่โซฟาข้างๆเก้าที่กำลังดูการ์ตูน

“ ปู่เขินจนเดินหนีย่าไปแล้ว "

“ เก้า กลับบ้านกันเดี๋ยวพี่เดินไปส่ง " พี่มีนาตะโกนไปที่ห้องนั่งเล่น เด็กเอาแต่ใจก็หันมาส่ายหน้า เก้าวิ่งเข้ามากอดผม

“ ไม่กลับ คืนนี้เก้าจะนอนกับพี่ปิง "

“ นอนไม่ได้ "  พี่เมฆว่า " คืนนี้พี่ปิงเค้าจะนอนกับพี่เสือ "

“ แต่ทุกครั้งที่พี่ปิงกลับบ้าน เก้าจะมานอนกับพี่ปิงนะ "

“ แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว พี่ปิงมีแฟนแล้ว พี่ปิงต้องอยู่กับแฟนสิ " พี่มีนาลูบหัวมัน ตอนที่เงยหน้าขึ้นมามอง เก้าก็ปล่อยมือออกจากเอวของผม

“ แค่พี่ปิงมีแฟน เก้าก็อยู่กับพี่ปิงไม่ได้แล้วเหรอ งั้นเก้าก็ไม่อยากให้พี่ปิงมีแฟนเลย เพราะเก้าอยากให้พี่ปิงอยู่กับเก้า " น้ำตาไหลออกมาพร้อมกับคำพูดของมัน ผมทำได้แต่มองมันนิ่งๆ ถึงจะฟังดูเอาแต่ใจ แต่เด็กก็คือเด็ก ขนาดเราเป็นผู้ใหญ่ยังไม่อยากเสียของรักของเราไปเลย แล้วนับภาษาอะไรกับเด็ก ที่อยากเป็นคนสำคัญของคนที่ตัวเองรัก

“ เก้า " ผมเรียกมันแต่ดูเหมือนขาเล็กๆ จะวิ่งออกไปแล้ว

“ ปล่อยไปก่อนเถอะ คงยังไม่ชินที่อยู่ๆ ปิงพาแฟนมาที่บ้านเหละ ก็เก้าน่ะเคยเป็นคนสำคัญของปิงเวลาที่ปิงมาที่นี่ตลอดเลยนิ "

“ คงใช้เวลาเปลี่ยนกันหน่อยนะ " ผมพยักหน้าให้ย่า ตอนที่ถอนหายใจออกมา ผมก็ขอตัวขึ้นมาด้านบน

เปิดประตูบานที่ไม่ได้ล็อคเอาไว้ ในห้องนอนของผมเสือกำลังสนใจอะไรบางอย่างบนหน้าจอทีวี ผมเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ เอาคางวางบนไหล่ " ทำอะไรวะ " ผมถาม มันที่ไม่ได้หันหน้ามาสนใจ ก็ถามขึ้น

“ เป็นเหี้ยอะไร "

“ สงสารเก้า "

“ สงสารมันทำไม "

“ สงสารมัน มันถูกแย่งความรัก "

“ มึงหมายถึงกู " ผมพยักหน้าก่อนจะกอดมัน " งั้น กูบอกตอนไหนว่ากูอยากได้ "

“ พูดแบบนี้อีกแล้ว "

“ ถ้าแคร์ไอ้เด็กน่ารำคาญนั่นมาก มึงก็ไปนอนกับมันไป " เสือบอกก่อนจะเชิดหน้าไปทางประตู ท่าทางไม่สบอารมณ์ของมันทำให้ผมยิ้ม

“ ไม่เอา ไม่ไป จะอยู่กับพี่เสือ ช่วงนี้มึงเมนส์มารึเปล่า อารมณ์ขึ้นๆลงๆนะ " ชักหางตามามองหน้า ผมยิ้มก่อนจะล้มลงนอนตักมัน " กูแค่สงสารมันตรงที่ เพราะมันยังเด็กมันคงไม่อยากโดนแย่งของรักไป คงไม่อยากให้กูรักใครมากกว่ามัน "

“ กูไม่ใช่เด็ก กูยังรู้สึกแบบนั้นเลย "

“ หื้ม " มองหน้ามันที่ก้มลงมามอง เสือเงียบ ผมก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง" เมื่อกี้ว่าอะไร จะบอกว่าตัวเองก็เป็นเหมือนกันเหรอไง อะไร งง "

“ ไม่รู้ "

“ จะบอกว่า ตัวเองเหมือนเก้าตรงไม่อยากให้กูรักใครมากกว่าตัวเองว่างั้น " ผมหันมากอดเอวมันไว้ เสือไม่ได้ตอบคำถาม ผมก็ซุกลงไปบนหน้าท้องของมัน  " ว่าไง คิดแบบนั้นใช่มั้ย "

“ รู้แล้วถามทำไม "

“ พี่เสือของน้อง " หอมลงไปบนท้องของมัน ผมถอนหายใจออกมา " ถ้ามึงเข้ากับเก้าได้ก็คงจะดีนะ "

“ เด็กเหี้ยนั่นอะนะ " เสือหัวเราะออกมา ก่อนจะหันไปทางอื่น

“ ถ้าคิดในแง่ของมึงมันน่ารำคาญก็จริง แต่คิดในแง่ของกู ยังไงมันก็น้องละนะ ก็เด็กเเหละ ก็ครอบครัวของกู  "

“ น่ารำคาญ "

“ เก้าใช่มั้ย "

“ มึงนั่นเหละ " ทุกอย่างหยุดนิ่งค้าง ผมลุกจากตักขึ้นมามองมัน ไอ้เสือก็ลุกจากเตียงที่นั่งออกไปที่ระเบียง ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้

“ นี่ นั่งตรงนั้น เดี๋ยวยุงก็กัดหรอก " ไม่มีการเคลื่อนไหวจากใครอีกคน ผมก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้าไปหา " นี่ เดี๋ยวยุงกัด"

“ ดาวที่นี่สวยดีนะ " เสือชี้ไปบนท้องฟ้ามันที่ถอนหายใจออกมาก่อนจะเอามือท้าวคางตัวเองกับที่พักแขนของเก้าอี้แล้วหลับตาลง " สงบดี "

“ มึงเป็นคนชอบที่สงบๆแบบนี้ด้วยเหรอ "

“ กูไม่ใช่คนชอบความวุ่นวายแบบมึงหรอก " มันคงหมายถึงผมเป็นคนชอบเที่ยวผับละมั้ง มองซ้ายมองขวาบนนี่มีเก้าอี้ตัวเดียว ผมที่ทำท่าจะนั่งลงตรงที่พักแขนแต่มันก็เอาแขนตั้งไว้

“ นั่งตรงนี้สิ " ตบลงบนตักตัวเอง ทั้งๆที่หลับตาแบบไม่ใส่ใจ " ไม่มีที่นั่งไม่ใช่รึไง "

“ อยากให้กูนั่งตักก็บอก " ผมนั่งลงบนตักของเสือ สองมือที่กอดคอของมันไว้ผมซบ เสือมีกลิ่นอุ่นๆที่เวลาอยู่ใกล้ก็อบอุ่นใจทุกครั้ง เหมือนกลิ่นของแสงแดด

“ ถ้าพูดมากกูจะผลักมึงออกไป "

“ รุนแรง " ผมหอมแก้มมันก่อนจะเอาแก้มไปแนบแก้มมันใกล้ๆ

“ เคยคิดบางมั้ยว่าตัวเองน่ารำคาญ "

“ ไม่นะ เพราะคิดว่ามึงคงชอบ "

“ คิดไปเอง " มันบอกผมก็หัวเราะ เสือขยับตัวเล็กน้อยมันเอาอีกข้างที่ว่างมากอดเอวผมไว้

“ นี่ถามหน่อยสิ "

“ อะไร "

“ ครอบครัวกูเป็นยังไงบ้าง ในความคิดของมึง "

“ ก็ดี " คำตอบแบบสั้นๆทั้งๆที่คิดว่าน่าจะได้ฟังอะไรที่มันยาวกว่านี้สักหน่อย

“ แค่นั้น แค่ดี "

“ จะเอายังไงล่ะ " มันเงยหน้าขึ้นมามอง

“ อยากได้คำอธิบายด้วยสักนิด "

“ ก็ดี  อบอุ่นดี "

“ ใช่มั้ยล่ะ " ผมยิ้ม มันก็หันไปทางอื่น " นี่หันมามองกูก่อน " จับหน้ามันให้หันมาจ้องหน้าผม " ครอบครัวกูอบอุ่นโน๊ะ "

“ อื้ม " 

“ แล้วรู้มั้ย ทำไมกูถึงอยากพามึงมาที่นี่  "  เสือส่ายหน้าผมก็ยิ้ม " เพราะว่ามึงเป็นคนสำคัญของกูเหมือนอย่างที่ครอบครัวกูเป็นสิ่งสำคัญของกูไง กูเลยต้องพามาทำความรู้จัก เพราะว่ามึงสำคัญกับกูนะเสือ " ผมจ้องหน้ามันตอนที่เอียงหน้าลงใกล้ ผมจูบลงบนริมฝีปากของมันเบาๆ " มึงเป็นคนสำคัญของกู "

ในช่วงเวลาที่ทุกอย่างเงียบ ผมกำลังรอฟังคำพูดดีๆของมันที่น่าเอ่ยบอกอะไรกันสักอย่าง แต่ก็เปล่าเลย เสือนั่งฟังผมคำพูดของผมแบบเงียบๆหูของมันแดงจัดจนผมได้แต่ยิ้มออกมา จูบลงบนริมฝีปากของมันอีกครั้ง ใช้ลิ้นเลียเบาๆที่ช่องว่างของปากที่ปิดสนิท

“ เสือ "

“ หื้ม "

“ กูรักมึง " ผมจูบลงบนคอตอนที่ไล่ต่ำลงเรื่อย อีกฝ่ายก็ใช้ทั้งสองมือกอดผมไว้ สายตาของเราสบกันผมเลื่อนหน้าของตัวเองให้เข้าใกล้มันช้าๆก่อนจะวางหน้าผากของตัวเองซบกับหน้าผากของเสือ " เสือ ปิงรักเสือนะ "

“ อื้ม รู้แล้วพูดย้ำกันอยู่ได้ " รอยยิ้มที่มุมปากของมัน เปลี่ยนเป็นจูบที่แนบลงบนริมฝีปากของผม แทรกลิ้นเข้ามาในปากลิ้นชื้นก็คลอเคลียกันอย่างไม่เกี่ยงงอน ผมล้วงมือเข้าไปในเสื้อของมัน ลูบแผงอกก่อนจะร่อนเสื้อขึ้นมาก่อนจะถอดมันทิ้งลงข้างๆตัว

“ คนใจร้าย "

“ ใจร้ายยังไง " คำถามของมันมาพร้อมมือที่ถอดเสื้อของผมออก เสือปลดกระดุมกางเกงของผมแต่มือผมก็ปลดกระดุมกางเกงของมันเช่นกัน

“ บรรยากาศดีขนาดนี้แทนที่จะพูดคำหวานๆ แต่กลับพูดเหี้ยอะไรออกมาก็ไม่รู้ "

“ แล้วจะทำไม ก็กูไม่อยากจะพูด "

“ ไม่กล้ามากกว่า "

“ ยังไม่ถึงเวลา "

“ นั่นเรียกว่าไม่กล้ามากกว่า " ลุกขึ้นจากที่นั่งบนตัของมัน ผมยืนอยู่ตรงหน้าของเสือ กางเกงที่ถูกปลดกระดุมแล้วผมใช้มือลูบไปตามร่างกายของตัวเองก่อนจะมาหยุดอยู่ที่กางเกง ใช้มือเลื่อนซิปลงช้าๆ ก่อนจะปล่อยกางเกงให้ตกลงไปที่ข้อขา ตามด้วยกางเกงในที่ตอนนี้ผมใช้นิ้วเกี่ยวมันไว้ ผมจ้องตาของเสือตอนที่ย้ายตัวไปมาเพื่อถอดกางเกงให้หลุดออกช้าๆ

ส่วนกลางที่กำลังเข็งผมลุบมันเบาๆก่อนจะยกยิ้ม " มึงนี่นะ ขนาดกูต้องการมึงขนาดนี้ มึงยังนิ่งเลย "

“ เคยบอกแล้วใช่มั้ย ว่าห้ามเอาเรื่องนี้มาหยามกัน " เสือเดินตรงเข้ามาหา มันดึงตัวผมให้เข้าไปใกล้ มันจูบเบาๆที่คอ ผมเองที่ยื่นมือไปกอดมันไว้ก่อนจะใช้ขาทั้งสองข้างกอดไว้ที่เอว

“ ไม่เห็นจำได้เลยว่าเคยพูด "

“ จะทำให้ดูแล้วกัน ว่าถ้าหยามกูเรื่องนี้ขึ้นมาจะเป็นยังไง "

“ อดใจรอไม่ไหวแล้วสิ " จูบลงบนปาก ขาของเสือก็เดินเข้าไปในห้อง ตอนที่วางผมลงบนเตียงมันก็จัดการถอดกางเกงของตัวเองออก ก่อนจะล้มลงจับข้อมือของผมให้ยึดอยู่เหนือหัว มันจูบลงไปบนต้นคอ ไล่ต่ำลงมาเป็นหัวนม เสือปล่อยมือผมเปลี่ยนมาจับไว้ที่เอวคอด เสียงดูดรุนแรงของมัน เสือจูบลงมาต่ำเรื่อยๆจนถึงสะดือ ลิ้นที่แทรกเข้าไปในในรูสะดือ ผมสะท้านขึ้นมาทั้งร่าง มือก็สอดเข้าจับผมของมันไว้แน่น " เสือ เลียแบบนั้นเสียวจัง "

“ กูจะทำให้มึงต้องร้องเสียงหลงเลย "

“ อ๊าา ใจร้ายจังเลย " ยกขาขึ้นตั้งฉากผมฉีกขาออกเล็กน้อย ตอนที่ปากอุ่นๆจูบไล่ลงไปเรื่อยจนถึงส่วนกลางของผม มันใช้ลิ้นตวัดส่วนหัว ปลายลิ้นที่เลียมันเบาๆแบบย้ำๆ ผมหดร่างทั้งร่างอย่างทรมาน " อื้ออ เสียว เสือ กูเสียวจัง "

กลืนน้ำลายของตัวเองลงคอ เสือก็ดึงตึวของผมให้เข้ามาใกล้ส่วนกลางของมัน ก่อนจะพลิกตัวให้ผมอยู่ในท่าคลาน มันตีตูดของผมเบาๆก่อนจะกัด ผมหดตัวเองเบี่ยงนิดๆมันก็หัวเราะในคอ นิ้วเป็นสิ่งแรกที่สอดเข้ามา มันใช้สามนิ้ววนอยู่สักครู่ พอผมฉีกขาออก เสือก็เปลี่ยนเป็นส่วนกลางของตัวเองก่อนจะยกตัวผมขึ้น  เป็นอีกครั้งที่มันปฎิเสธการใส่ถุงยางอนามัย

“ อ๊าา จะไปไหน " ผมถาม แต่นั่นก็ไม่ได้รับคำตอบ แขนล้ำกอดผมเอาไว้มันพาผมที่อยู่บนเตียงให้ลงมายืนอยู่บนพื้น ดันตัวกลางมาข้างหน้าเพื่อบอกให้เดินไปช้าๆ จนถึงกำแพงกระจกผมยกตัวเองขึ้นยืนร่างที่แนบลงกับความเย็นของกระจก เสือก็เริ่มขยับตัวเองไปข้างหน้า

ลมหายใจจากปากของผมที่พ่นเบาๆลงบนกระจก ฝ้าขาวจางๆกระจายตัวไปทั่วตามแรงของการเคลื่อนไหว  มือหนาจับลงตรงเหนือเอว มันกระแทกลงมาถี่ๆ จนผมทำได้แต่รองคราง " อ๊าา เสือ  ลึก ลึกไปแล้ว "

“ แต่แบบนี้จะลึกกว่า " มันจับขาของผมข้างนึงให้สูงขึ้น ใช้มืออีกข้างจับไหล่แล้วกระแทกส่วนกลางลงมาจนมิด

“ อ๊าาาา เจ็บ อื้ออ อ๊ะ อ๊ะ " เสียงหายใจหอบของผม ฝ้าขาวๆถูกมือของผมปัดป่ายไปมาเพราะความทรมานของความแรงที่พุ่งกระแทกเข้ามาแบบถี่ยิบ กัดฟันของตัวเองกลืนน้ำลายหนืดลงคอ ผมไมไ่ด้ยินเสียงอะไร ยกเว้นเสียงของลมหายใจและเนื้อที่กระแทกกัน ก้นของผมค่อยๆแอ่นลงช้าๆเพื่อตอบรับการสอดใส่ที่ลึกขึ้น  " เสือ อื้ออ อ๊าา อ้า! “

หอบหายใจจนตรงแนบตัวเองพิงลงไปกับกระจกด้านหน้า น้ำของความต้องการที่ทะลักเข้ามาในร่างเก็บไว้ไม่หมดจนต้องไหลซึมออกมาตรงข้างขา ผมมองหน้ามันที่เดินเข้ามากอดเอวผมไว้  เสือหอมแก้มก่อนจะจูบลงบนคอ " ถ้าหยามกันจะเจอแบบนี้เเหละ "

“ ใจร้ายจัน้า " ผมพลิกตัวเองให้หันมามองหน้ามัน เสือจูบลงบนริมฝีปากผมอีกครั้งก่อนจะดึงตัวผมมากอดเอาไว้ทั้งร่าง ก่อนจะอุ้มขึ้นมาไว้ผมเตียง แล้วจับตัวผมให้นอนคว่ำแล้วดึงช่วงก้นให้สูงขึ้นมา นิ้วสองนิ้วถูกสอดเข้าไปน้ำล่อลื่นมากมายก็เหมือนค่อยๆซึมออกมา " อ๊าา เสือ อื้ม "

ผมขมิบช่างทางหลังของตัวเอง มันที่ยิ้มกริ่มก็ลึกขึ้นยืนก่อนจะสอดตัวกลางของตัวเองเข้าไปอีกครั้ง " อ๊าาา อีกแล้วเหรอ ยังไม่ได้หยามอะไรมึงเลยนะ "

“ เสียงมึงยั่วกูเกินไป "

“ ข้ออ้าง " ว่าแบบนั้นแต่ส่วนกลางที่สอดตัวเองเข้ามาจนมิดด้ามก็ทำให้ผมกำผ้าปูเตียงของตัวเองจนแน่น

   ค่ำคืนที่มีแต่ความร้อนแรงของเรา เสียงร้องครางของผมดังก้องไปทั่วห้องเหมือนกำลังจะแข่งกับเสียงหัวเราะที่กำลังเต้นแรงเช่นกัน ความรู้สึกที่ถูกโอบกอดและสอดใส่ แม้จะรู้สึกเปียกแฉะตรงช่องทางหลัง แต่ก็มีความสุขดี

“ สูบบุหรี่แต่เช้าเลยนะ " ผมตื่นนอนขึ้นมาเพราะกลิ่นบุหรี่ของเสือที่กำลังสูบ ลุกขึ้นนั่งบนเตียงปลายเตียงที่มองไปก็พบคนที่แม้จะพูดแบบนั้นแต่ปากก็ยังพ่นควันออกมาไม่หยุด ผมขยับตัวเล็กน้อยไปที่ปลายเตียงแม้จะรู้สึกเจ็บแบบปวดเมื่อยไปหมดก็ตาม 

ผมกอดเอวมันไว้ ก่อนจะวางคางไว้บนไหล่ของมัน เสือขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะหันมาจูบผมเบาๆ ยิ้มให้มันในตอนเช้า บุหรี่ก็ถูกบี้ลงกับที่เขี่บบุหรี่

“ ทำไมไม่นอนต่อ "

“ เหม็นบุหรี่ใครก็ไม่รู้เลยตื่น "

“ ตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำ กินข้าว " ผมส่ายหน้ากับคำสั่งของมัน ก่อนจะล้มตัวลงนอนอีกครั้ง

“ ไม่ล่ะ อยากจะนอนต่อ มึงหิวก็ไปกินก่อนได้เลย ป่านนี้แล้ว ย่าคงทำข้าวต้มเสร็จแล้วเหละ " บอกมันแบบนั้นแต่ตัวเองก็เอาหมอนที่เสือหนุนมานอนกอดเอาไว้

เสียงเงียบไม่เถียงเงียบหายไปสักพักก่อนเสือจะเดินออกมาพร้อมกับ กางเกงขาสั้นแล้วก็เสื้อนอนตัวโคร่งของผม มันเปิดผ้าห่มที่ห่มตัวผมอยู่

" จะทำอะไร "

" ใส่เสื้อผ้าซะ " มันโยนลงมาบนเตียงผมก็พูดออกไปเชิงขี้เกียจ

" ไม่เอาอะ นอนแบบนี้ก็สบายดี " แต่พอพูดแบบนั้น คนที่เหมือนจะไม่ใส่ใจก็ก้มลงมาแล้วก่อนจะจัดการใส่กางเกงแล้วก็เสื้อให้ผม 

“ นอนแก้ผ้าอยู่ได้ ทุเรศ "

“ ก็นึกว่ามึงจะชอบซะอีก " ผมยิ้ม " แต่มึงก็ไม่น่ารีบตื่นเลยนะ อากาศน่านอนแท้ๆ "

“ จะต้องไปง้อเด็ก เลยต้องรีบตื่น " มันว่าแค่นั้น ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วก็ออกจากห้องไป ผมที่สงสัย อยากจะถามแต่คิดว่านอนก่อนค่อยตื่นขึ้นมาถามก็ได้ เสียพลังงานไปเยอะ จะให้ถามตอนนี้ก็คงไม่ไหวจริงๆ  ไว้ก่อนแล้วกันนะ

................................................

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 38 // 27.3.58} #หน้า 40
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 03-04-2015 20:57:36

“ สวัสดีตอนเช้าครับ " ผมเอ่ยทักทุกคนที่กำลังนั่งทานอาหารเช้ากันอยู่ที่โต๊ะระเบียงที่ยื่นออกไปนอกบ้าน อากาศยามเช้าดีๆที่สูดลมหายใจเข้าไปได้เต็มปอด

“ สวัสดีตอนเช้าจ้ะ เสือ ตื่นเช้าจังเลยนะ "

“ ผมชอบอากาศตอนเช้าๆครับ " พอพูดแบบนั้น ทุกคนก็หัวเราะออกมาจะเว้นเพียงแต่เด็กน้อยคนนึงที่ยังคงนั่งกินโจ๊กในจานแบบนิ่งๆ

“ งั้นเดี๋ยวพี่จะไปตักโจ๊กหมูร้อนๆมาให้นะ "

“ ขอบคุณมากครับ " ผมนั่งลงร่วมโต๊ะข้างๆกับ เก้า แต่มันก็ขยับตัวห่างออกไป

“ ปิงยังไม่ตื่นสินะ รายนั้นถ้าไม่หลับจนเต็มอิ่มจริงๆคงไม่ตื่นหรอก "

“ ครับ ยังไม่ตื่น " และคิดว่าอีกนานกว่าจะตื่น เพราะเมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ดึกมากแล้ว

“ งั้นวันนี้ก็กลับบ้านไปก่อนแล้วค่อยมาอีกทีก็ได้ พี่ปิงยังไม่ตื่นหรอก " พี่เมฆหันไปบอกเก้าที่ก็ส่ายหน้ารัวๆ มันพูดทั้งๆที่ข้าวเต็มปาก

“ ไม่ เก้าจะคอยพี่ปิง "

“ ก็แล้วแต่ แต่อดไปเล่นสนุกๆไม่รู้ด้วยน้า " พี่มีนาว่าก่อนจะวางโจ๊กลงตรงหน้าผม " นี่ของเสือจ้ะ "

“ ขอบคุณครับ "

“ แต่เก้าอยากจะเล่นกับพี่ปิง "

“ ไปเล่นกับพี่มั้ยล่ะ " ผมถามอีกคนก็หันมามองหน้า มันปฎิเสธเสียงแข็ง

“ ไม่!”

“ ไม่ก็ไม่สิ " บอกแบบนั้น ก่อนจะลงมือกินโจ๊กตรงหน้าของตัวเอง " งั้นไปเล่นเครื่องบินบังคับคนเดียวก็ได้ "

“ อ่า ใช่ๆ เครื่องบินบังคับเค้าต้องเล่นกันตอนเช้าๆสินะ เพราะว่ากลางวันก็ร้อนไป กลางคืนก็เล่นไม่ได้  "

“ ทำไมเล่นไม่ได้ล่ะ พี่เมฆ "

“ ก็ถ้ามันหายเก้าก็หาไม่เจอนะสิ " พี่มีนาบอก เด็กน้อยข้างๆก็พยักหน้า มันเหลือบมองหน้าผม ก่อนจะหันไปมองพี่เมฆ

“ งั้นพี่เมฆไปเล่นกับเก้านะ "

“ ไม่ได้พี่ต้องทำงานครับ "  ลูบหัวน้องชายตัวเองเบาๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ " งั้นผมไปทำงานก่อนนะ "

“ แล้วอย่างงั้น เก้าจะเล่นกับใคร พี่ปิงก็ยังไม่ตื่น "

“ มีคนชวนเล่นอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ " ปู่บอก อีกคนก็หันมามองผม

“ งั้นเก้าเล่นคนเดียวก็ได้ " พอพูดแบบนั้น คนเอาแต่ใจก็วิ่งลงจากเก้าอี้แล้วเดินออกไปเลยทันที

“ ดื้อจริงๆเลย เด็กคนนี้ " ย่าบ่นออกมา เธอยิ้มให้ผม " ไม่ต้องไปใส่ใจหรอกนะเสือ เก้านะไม่ใช่เด็กก้าวร้าวอะไรหรอก ก็แค่ "

“ ก็แค่ไม่ค่อยชอบผม เพราะผมเป็นแฟนปิง "

“ จะว่าอย่างงั้นมันก็ถูกนั่นเหละ " ปู่เสริม ผมพยักหน้า ก้มลงกินโจ็กของตัวเองให้หมดก่อนจะขอตัวออกมาข้างนอก

   ไร่ชาที่มีการเก็บชากันตั้งแต่เช้า ผมเดินไปรอบๆ ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่บ้านต้นไม้ ผมเดินขึ้นไปด้านบนแต่ยังไม่ทันถึงก็ได้ยินเสียงบ่นดังกลับมา

“ เมื่อไหร่พี่ปิงจะตื่น เก้าอยากเล่นแล้ว อยากเล่นๆ อยากเล่น " เด็กน่ารำคาญในสายตาของผม มันพยายามพลิกกล่องของเล่นไปมาอย่างไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับมัน กล่องเครื่องบินบังคับที่ปิงซื้อมาให้เป็นของฝาก

“ บ่นอะไรคนเดียว " ผมทัก มันก็ลุกขึ้นยืนมองผม

“ ไม่ได้บ่นสักหน่อย "

“ ก็ได้ยินอยู่ "

“ อยากแกะเหรอ มาสิแกะให้ " ผมย่อตัวลงนั่งข้างๆ อีกคนก็มาหยิบกล่องของฝากของตัวเองแล้วกอดไว้แน่น

“ ไม่ต้องมายุ่งมายุ่งของของเก้าเลย เก้าจะให้พี่ปิงแกะให้ "

“ คิดว่ากูอยากจะยุ่งนักรึไง แต่ถ้ามึงรอมันตื่นกุว่าพรุ่งนี้มึงคงได้เล่น "

“ เก้าก็จะรอ "

“ พรุ่งนี้อาจจะฝนตกจนไม่ได้เล่นก็ได้ " ผมเงยมองฟ้า อีกคนก็มองตาม มันทำหน้างอ

“ งั้นก็รอไปอีกวัน "

“ ก็อาจจะตกลงมาติดต่อกันสองวัน "

“ ก็รออีก "

“ อาจจะตกติดต่อกันสามวันเลยก็ได้นะ "

“ งั้นก็จะรออีก "

“ งั้นก็เก็บเอาไว้เถอะ เพราะว่ามันคงบินกลับกรุงเทพแล้ว "  หน้าตาน่ารักทำท่างอนใส่ผม ผมยิ้มขึ้นมาก่อนจะยื่นมือไปตรงหน้าอีกคน " มาสิ จะแกะให้ "

“ ก็ได้ เก้ายอม " มันนั่งลงบนพื้นอย่างยอมแพ้ ผมก็เอากล่องเครื่องบินบังคับมาแกะกล่องเปิด เป็นเครื่องบินบังคับอย่างดีเลยครับแบบที่ผู้ใหญ่ใช้เล่น ผมยื่นให้มัน

“ สวยจังเลย เก้าชอบ "

“ อันนี้รีโมต อันนี้เครื่องบิน ส่วนนี้ก็คู่มือ ไปเอาถ่านมาสิ จะใส่ให้ "

“ ครับ "  ขาเล็กๆวิ่งลงไปข้างล่างไม่นานก็กลับมาพร้อมกับถ่านสี่ก้อน " นี่ครับ "  ผมจัดการใส่ถ่ายในรีโมตบังคับก่อนจะอ่านวิธีการเล่นของมัน แล้วก็ยื่นรีโมตบังคับให้อีกคน

“ มานี่จะสอน "

“ อื้ม  " ผมชี้ปุ่มบอกมัน ปุ่มบินขึ้น บินลงไปขวาไปซ้าย ปุ่มสำคัญๆ

“ จะให้เล่นให้ดูก่อนมั้ย "

“ ก็ได้ " ผมลุกขึ้นยืน เก้าก็มายืนอยู่ข้างๆ ถึงแม้ผมจะเกลียดเด็ก แต่ก็ยอมรับว่ามันเป็นเด็กที่หน้าตาน่ารักแม้จะดูรั้นๆไปสักหน่อย

“ มายืนนี่มา " ดึงเก้าห้นมายืนอยู่ในอ้อมแขน ผมสอนมันไปด้วยแล้วก็เล่นไปด้วย เครื่องเริ่มสตาร์ทเครื่องบินก็ออกบินช้าๆ  ผมบังคับเครื่องบินให้บินไม่ให้ห่างจากเรามากนักเพราะถ้าไกลจากสัญญาณเสามากนัก มันก็จะตก " เวลาเล่นก็อย่ายืนไกลจากมันมากเพราะมันจะตกลงมาตอนที่เครื่องบินรับสัญญาณจากเสาไม่ได้ "

“ ครับ " มันพยักหน้าก่อนจะยิ้มกว้างออกมา " สนุกจังเลยครับพี่เสือ เก้าชอบ "

“ ชอบก็ดี ปิงคงดีใจที่มึงชอบ "

เราเล่นเครื่องบินบังคับกันสักพัก เล่นจนคล่องมือ เก้าก็หยุดเล่น มันนั่งลงข้างๆผมมือก็คอยลูบเครื่องบินอยู่ไม่ห่าง " มึงนี่ท่าทางจะชอบเครื่องบินนะ "

“ ก็พี่ปิงซื้อให้ เก้านะเก็บของเล่นทุกชิ้นที่พี่ปิงซื้อไว้ให้อย่างดีเลย "

“ รักไอ้ปิงมากนะ มึงนะ "

“ ก็พี่ปิงรักเก้า เก้าก็ต้องรักพี่ปิง " มันยิ้มให้ผม แต่พอคิดขึ้นได้ว่าผมเป็นแฟนปิงมันก็หุบยิ้ม

“ นี่ ปิงนะ รักมึงมากนะ ไม่ต้องห่วงหรอก ยังไง ความรักที่มันรักมึง กับความรักที่มันรักกูต่างกันอยู่แล้ว "

“ ทำไมถึงต่างกัน "

“ มึงมันครอบครัว ไม่มีวันเลิกกันได้หรอก แต่กูไม่ใช่ กูมันแค่แฟน อาจจะเลิกกันก็ได้ แต่มึงนะ ไม่มีวันเลิกหรอก เพราะงั้นก็ไม่ต้องทำท่าทำทางไม่พอใจกูถึงขนาดนั้น ไอ้ปิงมันไม่สบายใจ "

“ จริงๆเหรอ "

“ ไม่โกหกหรอก " ผมบอกอีกคนก็ยิ้มกว้าง ท่าทางดีใจที่ปิดไม่มิดของมัน เก้าตั้งคำถามกับผม

“ แล้วทำไมพี่เสือชอบพี่ปิง "

“ ไม่มีเหตุผล "

“ ทำไมไม่มี "

“ เวลามึงมีความรัก มึงมักจะไม่มีเหตุผล " ผมบอกก่อนจะยิ้มออกมา " โตขึ้นมามึงรักใครสักคนที่ไม่ใช่ครอบครัวมึง มึงก็รู้เองเหละ "

“ งั้นตอนนี้มาเล่นกันต่อดีกว่า " มันหยิบรีโมตบังคับมาตรงหน้าผม พยักหน้าให้อีกคนก็ยิ้มกว้าง

“ มาสิ "

ผมยืนเล่นเครื่องบินบังคับกับเก้าอยู่นาน นานจนไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครบางคนมายืนอยู่ข้างหลัง เสียงของปิงหัวเราะผมก็หันไปมองเก้าอีกก็ด้วย

“ เฮ้ยๆ อย่าหันมามองกู เดี๋ยวเครื่องบินตกนะ " มันบอก เก้าก็ตั้งใจเล่นแบบโชว์ให้ไอ้ปิงดู " เก่งจังเลย มึงเล่นได้ไวนะเนี้ย "

“ พี่เสือสอนให้เก้าเหละ "

“ เหรอ " มันพยักหน้ารับก่อนจะหันมามองหน้าผม " ใจดีเหมือนกันน้า ไหนบอกว่าไม่ชอบเด็กไง ไหนบอกว่าเกลียดเด็ก "

“ เพราะว่ามึงรักมัน " ผมบอก

“ แล้วยังไง "

“ เพราะว่ามึงรักมันกูเลยต้องรักด้วย "

“ ไม่เห็นเกี่ยว " ผมหันไปมองหน้ามันก่อนจะหลบไปมองทางอื่น

“ เกี่ยวสิ ก็เพราะว่า มึงก็เป็นคนสำคัญของกู เหมือนกัน "

เป็นคนสำคัญที่ถ้ามันรักใคร ผมเองก็อยากจะรักด้วย

............................................

พ่อคนดี... พ่อเสือคนดีของน้อง
(ขออภัยหากมีคำผิดนะคะ )
ช่วงนี้พี่เสือน่ารัก แม้ปากไม่ดี แต่ก็น่ารักอยู่ดี
รู้สึกหลงรักพี่เสืออีกครั้ง
ใครมีทวิต หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าาา ขอบคุณมากจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์  :กอด1: :กอด1: :L2: :L2: :3123: :L1: :L1: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: patchamai28 ที่ 03-04-2015 21:21:19

พี่เสือพ่อยอดชาย เป็นคนดีจริ๊งจริง  :m20:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 03-04-2015 21:22:45

#เสือเก้า  :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 03-04-2015 21:26:26

และแล้วพี่เสือก็ต้องยอมสงบศึกกับน้องเก้า เพราะความักที่มีต่อน้องปิงแท้ๆ :z1:
คิดว่าวันนี้จะไม่มาถึงซะแล้ว คนที่น้องรักพี่ก็ต้องรักด้วย หูยยย หวานมากกกก :o8:
นานๆพี่เสือจะบอกรักน้องปิงซักที แต่พูดแต่ละทีมันมีความหมายมากๆ จังหวะโอเคเลย  o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 03-04-2015 21:41:28

พี่เสือออออออออออออ ป๊าดน่าฮักมว๊ากกกกกก
นานๆจะเห็นพี่เสือหวาน เขินแทนปิง
 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 03-04-2015 21:48:10

เสือทำตัวน่ารักขึ้นจริงๆ รักเสือมากขึ้นไปอีก :-[
ชอบที่เพราะเก้าคือคนที่ปิงรักเสือเลยรักด้วย
เพราะปิงคือคนสำคัญสำหรับเสือ ถ้าปิงรู้คงดีใจมากๆ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 03-04-2015 21:49:21

พี่เสือหวานก็เป็น  :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-04-2015 21:58:42

กว่าจะจับมือกันได้ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ยินคำว่ารัจากเสือเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 03-04-2015 22:04:36

อร๊ายย ฟินพี่เสือจุง  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 03-04-2015 22:06:40

 :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: lazyvespa ที่ 03-04-2015 22:10:45

โอ้ยยยยยยย  พี่เสือตั้ลลากกกกกกกก  อ่านแล้วยิ้มไม่หุบเลออออ   :impress2: :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 03-04-2015 22:26:21

พี่เสืออออ แกน่ารักหวะ ปากแข็ง ตั้งท่า
แต่ในที่สุดก็เข้าใจปองจนใจอ่อน โฮร๊วว น่ารัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 03-04-2015 22:42:30

อื้อหือ...พ่อเสือออออออ :impress2:
สรุปคือปากเสียปากแข็งกับปิงคนเดียวใช่ไหมเนี้ย 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 03-04-2015 22:48:59

 :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 03-04-2015 23:20:57

ไม่รักปิงจริงไม่ทำนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 04-04-2015 00:35:45

แหมมม อารมณ์ดีเพราะอะไรรึเปล่าะพี่เสือ  :z1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: Lovelyjess ที่ 04-04-2015 01:12:39

พี่เสือ รักเด็ก.
ปอลิง ซื้อBts ที่งานหนังสือมาแล้วนะคะ.

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 04-04-2015 01:26:33

เฮ่ย แอบมีแว๊บ พี่เสือจะกินเด็ก 5555 ไม่ใช่ละ
ตอนนี้ก็ร้อนแรงอีก บ้านนี้เป็นบ้านไม้
สงสัยนอนไม่หลับกันทั้งคืน เพราะเสียงร้องของน้องปิง แหงๆ 555

ชอบปิงจัง อ้อนเนียนๆพี่เสือตลอด ชอบเคะรุก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-04-2015 01:45:58

อ้อยยย!! พี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: pungpondppp ที่ 04-04-2015 03:46:45

พี่เสือออออออ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 04-04-2015 10:13:38

พี่เสือเทห์ระเบิดไปหเลย  แอบมาง้อเด็กด้วย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 04-04-2015 12:25:30

พี่เสือมาง้อเด็กด้วย น่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 04-04-2015 12:33:44

อยากให้สองคนนี้อยู่เชียงรายนานๆ จัง
มีช่วงเวลาหวานๆ กันเยอะมาก :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 04-04-2015 13:46:02

พี่เสือหวาน  :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 04-04-2015 20:35:08

หวานน้ำตาลเรียกพี่เลยยยยยย
ไม่อยากให้กลับกรุงเทพเลยยยยย
รู้สึกเหมือนจะมีเรื่องวุ่นๆรออยู่ยังไงไม่รู้
 :z13: :z13:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 04-04-2015 23:54:15

ขอบอกเลยว่า ตอนก่อนหน้านั้นอ่านแล้วรู้สึกอยากเตะเก้าให้กระเด็นตกเนินเขาไปเลย (อินี่ก็เป็นผู้ใหญ่โหดร้าย)

แต่พอมาอ่านตอนนี้ก็โอเค พี่เสือเธอน่ารักจริงๆนะ พี่เสือยอมทำอะไรหลายๆอย่างให้ปิง

ถึงแม้ว่าสิ่งที่ปิงต้องการพี่เสือจะยังไม่ทำก็ตาม แต่พี่เสือน่ะน่ารักมากเลย

เราเห็นพัฒนาการต่างๆของพี่เสือเยอะมาก ก็คิดว่าถ้าพี่เสือไม่ปากหมา ก็คงจะไม่อยากอ่านแล้วล่ะ

เพราะแบบพี่เสือต้องปากหมาเท่านั้นล่ะนะ :hao3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 05-04-2015 00:43:35

เก้าน่ารักจัง โตมาต้องเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักแน่ๆ :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: Loveryday ที่ 05-04-2015 19:09:38

พี่เือหึงแล้วน่ารักทะเลาะได้แม้กะทั่งเด็ก  :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 39 // 3.4.58} #หน้า 41
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 05-04-2015 20:31:43

โอ๊ยเสือจะปากหนักไปถึงไหน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 10-04-2015 20:42:53

ตอนที่ 40


“ ดูสนิทกันจังเลยนะ " เสียงแซวที่ผมได้ยิน หันไปตามเสียงของคนแซวที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ ในระหว่างที่กำลังนั่งเล่นเครื่องบินบังคับเก้าที่กำลังมีความสุข มันนั่งอยู่บนตักผม

“ พูดมาก "

“ นี่ ไปเล่นน้ำกันมั้ย "

“ เล่นน้ำ " ผมส่ายหน้าตอนที่มันชวน เกลียดที่สุดก็คือทำให้ตัวเองเปียกโดยที่ยังใส่เสื้อผ้า คิดถึงตอนทีต้องขึ้นจากน้ำแล้วรอให้เสื้อผ้าแห้ง ไม่ชอบเลยอะไรแบบนั้น " งั้นก็ไปดูเฉยๆก็ได้ ไปถ่ายรูปกูกับน้ำใสๆ "

“ มึงสวยขนาดนั้นเลย "

“ อ๊ะ แน่นอน " มันทำท่ามันใจก่อนจะสะกิดไหล่เก้า " เก้าไปเล่นน้ำกัน "

“ พี่เสือเล่นน้ำเปล่า " มันหันมาถามผม ผมก็ส่ายหน้า " งั้นเก้าก็ไม่เล่น เพราะพี่เสือไม่เล่น "

“ ให้มันน้อยๆหน่อยมึง เมื่อวานยังหวงกูกับมันอยู่เลย วันนี้คืออะไร มันสอนเล่นเครื่องบินบังคับเข้าหน่อยเปลี่ยนพรรคเปลี่ยนพวกเลยเหรอ ไม่รักกูแล้วเหรอ "

“ ไม่ใช่น้า ไม่ใช่ " มันส่ายหน้าก่อนจะหันมามองปิง เก้าลุกขึ้นจากตักผมเดินไปนั่งบนตักปิงทันที " ไม่ใช่นะพี่ปิง เก้ารักพี่ปิงนะ "

“ เครื่องบินตกแล้ว " เพราะไม่ได้มอง เครื่องบินที่ไม่ได้มองก็เลยตกลงไปในไร่ชา เก้าลุกขึ้นยืน

“ เครื่องบินตกแล้ว เครื่องบินตกแล้ว เครื่องบินของเก้า " มันวิ่งลงไปชั้นล่าง ท่าทางตกใจของมัน ผมลุกเดินไปดูที่ระเบียงโชคดีที่ไม่ได้หายไปไหนคนงานที่กำลังเก็บชา เก็บไว้ให้แล้ว เพราะทุ่งชากว้างขนาดนี้ถ้าหายจริงๆคงต้องหากันเป็นวันๆแน่

“ กูจะไปจัดเสื้อผ้าหน่อย มึงรออยู่นี่นะ "

“ ไปไหน "

“ เล่นน้ำไง "

“ กูขี้เกียจ กูไม่เล่นนะ "

“ ไม่ต้องเล่นหรอกน่า แค่ไปดูกูเล่นก็พอ ไปเป็นเพื่อนกัน "

“ อื้ม " พยักหน้าตามใจอีกคนที่ก็เดินออกไปจัดของ ผมเดินลงไปชั้นล่างเพื่อรอเก้า มันวิ่งมาแบบกระหือกระหอบ " ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ " ผมลูบหัวมัน เก้ามองซ้ายขวา

“ พี่ปิง พี่ปิงละครับ "

“ ไปจัดเสื้อผ้า เราจะไปเล่นน้ำกัน "

“ พี่เสือเล่นมั้ย " มันเงยหน้าขึ้นมาถามอีกครั้ง ผมก็ยังส่ายหน้าเหมือนเดิม

“ เก้าไม่อยากเล่นเลย แต่อยากเอาเครื่องบินไปเล่นที่ลำธาร "

“ เป็นลำธารเหรอ " ผมถามอีกคนมันก็พยักหน้า

“ เป็นน้ำแค่หัวเข่าของพี่ปิงตรงนี้ " เอามือไปจับที่หัวเข่าของตัวเอง ก่อนจะเอามาจับที่อก " แต่ของเก้าตรงนี้ "

“ อย่างงั้น เหรอ " เด็กน้อยยิ้มกว้างมาให้ ผมก็ยิ้ม

“ แต่ว่าหินเยอะ ปู่กับย่าไม่ชอบให้เราไป แต่พี่ปิงชอบไป พี่ปิงชอบเล่นน้ำ "

“ ไม่เคยสังเกตว่ามันเป็นแบบนั้น " ผมรู้สึกแค่ว่ามันชอบแช่น้ำเลยเป็นคนอาบน้ำนานในห้องน้ำของเรา ปิงมักมีสบู่สำหรับแช่ตัวหลากหลายยี่ห้อ อาบน้ำทีนึงเป็นชั่วโมงๆ แต่ไม่ยักจะคิดไปว่ายน้ำที่สระของคอนโด " แล้วทำไมหินเยอะแล้วปู่กับย่าไม่ให้ไป "

“ ปู่กับย่ากลัวพี่ปิงเจ็บ "

“ เจ็บยังไง "

“ ก็หินในน้ำทำให้เจ็บ " ไม่เข้าใจ ผมอยากจะบอกมันแบบนั้นแต่คิดว่ายิ่งถามก็ยิ่งไม่เข้าใจ เลยปล่อยผ่านไปคงเป็นอะไรที่ดีกว่า

“ ไปกันเถอะ เสร็จแล้ว " ปิงกระชับเป้ที่ตัวเองสะพายมา เป้ใบเล็กๆที่ไม่รู้มีอะไร

“ แล้วไปยังไง "

“ เดินไป " ขมวดคิ้วมองมัน ปิงก็ยิ้ม

“ ไม่ไกลหรอกน่า เดินได้ๆ "

ขาที่เดินตามกันออกมาจากบ้าน ลำธารที่ไม่ไกลของปิงแต่ผมไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนั้นเพราะเดินเท้ามายี่สิบนาทีแล้วแต่ยังไม่ถึงเลย ปิงจับมือเก้าเดินร้องเพลงไปตามทาง กระเป๋าที่มันกระชับขึ้นหลายๆครั้ง ผมที่เดินตามหลังก็ก้าวให้เร็วขึ้นเพื่อดึงมันมาถือไว้เอง กระชับกระเป๋าที่หนักนิดหน่อยเดินนำมันไป

“ จะเอาไปไหน " คำถามของปิง ผมหันมาบอก

“ หนักก็บอกจะถือให้ เห็นตกไหล่อยู่หลายที รำคาญลูกตา "

“  พี่เสือใจดีกับพี่ปิงจังเลย " เก้าบอก ผมก็หันไปเดินนำหน้ามัน แอบยิ้มกับคำพูดของเด็กแล้วก็ปิงที่ได้ยินตามหลัง

“ ก็เสือแฟนพี่นิ ก็ต้องใจดีกับพี่อยู่แล้ว "

“ แต่พี่เสือก็ใจดีกับเก้า เพราะว่าเก้าเป็นน้องของพี่ปิงใช่มั้ย "

“ อื้ม ใช่ แน่นอนสิ แม้จะปากเสียไปหน่อยก็เถอะแต่ก็ใจดีนะ "

“ จริงๆด้วย "

“ พูดมาก " ผมบอกแบบนั้นแต่พอถึงทางแยกก็เดินเลี้ยวไปอีกทางแบบไม่ได้ถามความเห็นเจ้าของพื้นที่

“ แล้วนั่นจะไปไหน มันไปทางนี้ " หันมาหาปิงที่ชี้ไปอีกทาง ก้มหน้าเดินตามที่มันบอก เสียงหัวเราะก็ดังตามมา

“ พี่เสือกำลังเขินนะ "

“ พูดมาก "

“ ไม่พูดมากก็ได้ " ปิงเข้ามาเดินข้างๆผม มัน กอดแขนของผมไว้ ขาที่กำลังเดินไปตรงทางข้างหน้า สักพักเก้าก็เดินมาจับแยกมือของผมกับปิงออกจากกัน มันเอามือมันทั้งสองมาจับมือผมกับปิงไว้คนละข้าง เก้าที่เดินอยู่ตรงกลางมันยิ้ม

“ เก้าเดินด้วยนะ "

เราเดินจูงมือกันมาจนถึงลำธาร เป็นลำธารเล็กๆที่เกิดจากน้ำที่ไหลลงมาจากเขา ระดับน้ำแค่เข่าอย่างที่เก้าบอกจริงๆ ผมนั่งตรงชานไม้ไผ่ที่ยื่นออกไป ปิงที่นั่งลงข้างๆ จับเก้าถอดเสื้อเหลือแต่กางเกง ก่อนจะเอาเสื้อชูชีพใส่ให้

“ พี่ปิง ทำไมเก้าต้องใส่ด้วย "

“ เดี๋ยวจมไง มึงว่ายน้ำไม่เป็น "

“ เก้าว่ายน้ำไม่เป็นหรอ " ผมถาม อีกคนก็พยักหน้า " จับโยนลงไปในน้ำเลยสิเดี๋ยวก็ว่ายเป็นเองเหละ "

“ ตลก ไอ้เชี้ยน่ากลัว น้องกูมีพ่อมีแม่จมน้ำตายขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ "

“ ไม่จมหรอก คนเรามีสัญชาตญาณในการเอาตัวรอดอยู่แล้ว " บอกไปแบบไม่ใส่ใจอีกคนก็ส่ายหน้า

“ ไม่เอาด้วยหรอก เกิดตะคริวแดกขึ้นมาจะทำยังไง " มันว่าแบบนั้นก่อนจะร่อนชายเสื้อของตัวเองขึ้น

“ จะทำอะไร "

“ จะเล่นน้ำ "

“ ไม่ต้องถอดเสื้อ ถอดทำไม " จับเสื้อของมันไว้ ปิงก็ยกยิ้ม

“ ไม่อยากให้เก้าเห็นหุ่นสวยๆของกูก็บอก "

“ งั้นก็ถอดเถอะ แต่กูเตือนมึงแล้วนะ ว่าอย่าถอด " ผมถอนหายใจกับมัน ปิงร่อนเสื้อของตัวเองขึ้นสูง ผมยกยิ้ม ตอนที่เก้าก้มย่อตัวลงนั่งแล้วเอานิ้วไปจิ้มลงบนรอยแดงตามตัวของมัน

“ พี่ปิงเป็นอะไรไม่รู้ สีแดงๆเต็มตัวเลย "

“ เอ่อ.. ยุงกัดนะ " คำตอบเบสิคที่ทำให้มันเปลี่ยนใจที่จะถอดเสื้อทันที ผมหัวเราะก็เลยโดนตีเข้าให้ที่แขน

“ เดี๋ยวกูก็ต่อยเลยมาตีกู "

“ ก็มึงอะ "

“ กูบอกแล้ว ว่ากูเตือนมึงแล้ว "

“ ชิส์ ก็นึกว่าจะหวงกู " ยกมือขึ้นลูบหัวมันตอนที่พี่ปิงเอ่ยคำนี้

“ สำคัญตัวเองผิดตลอดเลยนะมึงน่ะ "

“ ไม่ต้องเลย " ปัดมือผมออกตัวมันก็ลุกขึ้นยืน ขาที่ก้าวออกไปยืนที่ตรงขอบชานไม้ไผ่ที่ยื่นออกไปก่อนจะหย่อนตัวเองลงไปในน้ำ " เย็นนนนนน มาเร็วเก้า กระโดดลงมาเลย "

“ ได้เลย " เสียงน้ำที่กระเด็นขึ้นมา ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะล้มตัวลงนอนยาว มองท้องฟ้าแจ่มใส่กับเสียงนกร้องที่ตัวเองได้ยิน แต่เสียงโวยวายของคนเล่นน้ำก็ชวนให้ หันไปมองตลอด

“ วันนี้กูจะสอนมึงว่ายน้ำนะ "

“ ครับ " ไม่ว่าจะให้ทำอะไร ถ้าปิงขอก็ดูเหมือนเก้ามันจะทำให้ทั้งหมด เสียงหัวเราะผสมกับเสียงน้ำที่ขาเล็กๆกำลังตี ผมเผลอยิ้มออกมาตอนที่เห็นรอยยิ้มของพวกมัน

“ ถอดชูชีพแล้วก็หัดสิ มึงทำแบบนั้น มันก็ไม่ได้หัดลอยตัวหรอก โง่จริง "

“ แต่ถ้าเก้าจม "

“ มันไม่จมหรอกน่า " ปิงทำท่าคิดก่อนจะหันมองหลานมัน

“ มึงกล้ามั้ย "

“ กล้า!! “ พยักหน้าแบบมั่นใจ ปิงก็อุ้มมันมานั่งบนชานไม้ไผ่ ถอดเสื้อชูชีพให้ก่อนจะอุ้มมันลงไปอีกครั้ง

“ มึงเอามือสอดตรงท้องแล้วให้เก้าก็ตีขา "

“ อื้ม " พยักหน้ามันก็ทำตามผม สายตาของมันจ้องอยู่แค่ที่เก้า ที่กำลังหัดตีขาอยู่ในน้ำ

“ กลั้นหายใจแล้วเอาหน้าจุ่มลงไปในน้ำด้วย จะได้ฝึกหายใจใต้น้ำ "

“ มึงมาสอนเองเลยมั้ยสัด พูดมากอยู่ได้ "

“ งั้นไม่พูดล่ะ " ผมบอกก่อนจะหลับตาลง ทำเป็นไม่ใส่ใจแต่ก็เปิดตานิดหน่อยเป็นระยะตอนที่มันกำลังสอนเก้าว่ายน้ำ เอาจริงๆการสอนเด็กว่ายน้ำไม่ได้สนุกหรอก น่าเบื่อแถมยังเมื่อย แล้วคนที่เบื่อง่ายอย่างมันอีกไม่นานต้องเลิกไปแบบดื้อๆแน่ๆ

“ เก้า เมื่อยยัง "

“ ยังครับ "

“ ยังเหรอ " เด็กชายที่กำลังตั้งใจว่ายน้ำ ท่าทางขันแข่งต่างการปิงที่ถอนหายใจออกมา เพิ่งสอนไปไม่ถึงยี่สิบนาทีเบื่อซะแล้ว " แต่กูว่า มึงไปใส่ชูชีพแล้วมาเล่นอย่างอื่นกับกูดีกว่า "

“ เบื่อแล้วก็บอกน้องมันไปตรงๆ " ผมว่า เก้าก็ถามปิง

“ พี่ปิงเบื่อแล้วเหรอ "

“ เปล่า แค่เมื่อยแขนนิดหน่อย "

“ งั้นเก้าไปใส่เสื้อชูชีพก็ได้ พี่ปิงจะได้ไม่เมื่อยแขน " พยักหน้าแบบว่าง่าย ปิงก็หันมาจ้องผม
 
“ ไอ้เสือปากหมา " ผมยักไหล่ตอบมัน ไม่ได้ใส่ใจอยู่แล้ว ผมมองมันที่ดึงตัวเองขึ้นมานั่งตรงชาน ปิงหันตัวมาหา " ไม่คิดจะเล่นน้ำหน่อยเหรอ "

“ ไม่ล่ะ  กูไม่อยากให้เสื้อเปียก "

“ แค่นั้นเอง " มันยื่นมือมาเขย่าแขนผมอ้อนๆ " น่า เล่นหน่อยน้าา เสื้อเปียกเดี๋ยวก็แห้ง กูเหงาไม่มีเพื่อนเล่น "

“ ไปเล่นกับเก้าสิ "

“ ก็ไม่หนุกเท่าเล่นกับมึงนี่ " มันว่าเสียงเบาๆ ผมก็ส่ายหน้า

“ ไม่เอา "

“ ชิส์ " เสียงสุดท้ายที่ได้ยินก่อนมันจะกระโดดลงไปเล่นในน้ำอีกครั้ง เสียงหัวเราะเฮฮาของมันทั้งคู่ ว่ายน้ำอยู่ในลำธารอยู่นานจนผมเองก็เผลอหลับไปเพราะอากาศเย็นๆรอบตัว

“ เสือ เสือ .. เสือ "

“ พี่เสือ พี่เสือ "

“ หื้ม " ผมลืมตาขึ้นมาเพราะเสียงเรียกเบาๆ สลับกับเสียงหนักๆ ที่ดังอยู่ใกล้ๆ หยดย้ำไหลลงมากระทบกับหน้า แล้วพอลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเก้ากำลังก้มลงเขย่าตัวผมอย่างแรง นัยส์ตาของมันแดงกล่ำผมลุกขึ้นนั่ง " หื้ม เป็นอะไร "

“ พี่ปิง " มันชี้ไปที่ชานไม้ไผ่ที่ปิงกำลังยืนอยู่ หน้าตาซีดๆของมัน กำลังมองมาทางผม

“ เรียกตั้งนานหลับอยู่ได้  ช่วยหน่อย "

“ แล้วเป็นอะไร " ผมถามตอนที่เดินออกไปหาแล้วยื่นมือออกไปจับมือมันให้ดึงขึ้นมานั่ง

“ ขาพลิกแล้วหินก็บาด "

“ ห๊ะ! ไหนดูหน่อย " ผมยกเท้าข้างขึ้นมาดู เลือดที่ไหลอาบออกมา แผลไม่ใหญ่มากแต่ก็ไม่ได้เล็กเลย " มึงเจ็บขาข้างนี้ด้วยใช่มั้ย "

" อื้ม " มันพยักหน้า

" เล่นยังไงของมึง ไม่ดูแลตัวเอง " ผมบอกอีกคนก็ทำหน้ามุ้ย " มาจะดูให้ "

“ เก้าหยิบผ้าขนหนูในกระเป๋าให้พี่เสือหน่อย "

“ ครับ " ผ้าขนหนูผืนเล็กสีขาวถูกยื่นมา ผมเช็ดเลือดที่ไหลออกเพื่อดูแผลก็ไม่ใหญ่อย่างที่คิดจริงๆ แต่หนังเปิดเลือดก็เลยออกเยอะ  ผมเอาผ้าขนหนูพันเท้าไว้ก่อนเพื่อห้ามเลือด ก่อนจะจับข้อเท้าของมันพลิกไปมา

“ โอ๊ย! เจ็บอะ เจ็บๆ เสือ "

“ สมน้ำหน้า มึงเล่นยังไงของมึง "

“ ก็แหม เพลินไปหน่อย ลืมไปด้วยว่าตรงนั้นมีหินเยอะ "

“ สะเพร่า " ผมบอก ก่อนจะถอนหายใจ ผมหันไปหาเก้า ดึงมันมาใกล้ตัวถอดชูชีพก่อนจะใส่เสื้อให้ " กลับกันได้แล้ว "

“ กลับได้ไงกูเดินไม่ไหว "

“ ขึ้นมาสิ " หันหลังให้มัน แต่คนเจ็บที่ต้องขึ้นมาบนหลังผมก็นิ่ง ผมหันไปมอง " ทำไมไม่ขึ้นมา "

“ เดี๋ยวเสื้อมึงเปียก มึงไม่ชอบให้เสื้อของมึงเปียก "

“ ขึ้นๆมาเถอะน่า เสื้อเปียกเดี๋ยวมันก็แห้ง " ผมตะคอกมันแบบรำคาญปิงก็หยุดที่จะเถียงแล้วดึงตัวเองขึ้นมากอดคอผมไว้ ขาดันตัวเองให้ลุกขึ้นผมกระชับตัวมัน เก้าที่รู้หน้าที่มันสะพายกระเป๋าเป้ก่อนจะเอื้อมมือมาจับชายเสื้อของผมไว้

“ อารมณ์เสียเหรอ " ปิงถามแต่ผมก็ไม่ตอบ ยังคงก้าวเท้าไปข้างหน้า ระยะที่ไกลที่เราเดินมา ผมกระชับตัวมันขึ้นอีกครั้ง เสื้อเปียกไปหมดเพราะน้ำจากตัวของคนที่กำลังเจ็บไหลซึมลงมา " เสือ อารมณ์เสียเหรอ " มันกอดผมตอนที่เอาหน้ามาใกล้ ผมรู้สึกว่าตัวเองไมไ่ด้มีสีหน้าท่าทางอะไรตอบกลับมันไปเลยสักนิด  แต่นั่นคงทำให้มันใจไม่ดี " เสือ "

“ แค่ไม่ชอบเวลาที่มึงเจ็บตัว "

“ ขอโทษ "

“ เมื่อไหร่จะคิดได้ว่า ไม่ใช่ตัวมึงคนเดียวอีกแล้วนี่เป็นเจ้าของร่างกายตัวเอง " แต่กูเองก็เป็นหนึ่งในเจ้าของนั้น กูที่ทั้งหวงแล้วก็ห่วงมึง ทำไมไม่คิดบ้างว่า มีกูที่เป็นห่วงอยู่ ผมอยากจะตะโกนบอกมันออกไป แต่ก็ตัดใจที่จะพูดออกไปแค่นั้น

“ เสือ "

“ อะไร "

“ ขอโทษนะ ที่ทำให้เป็นห่วง " มันกอดคอของผมไว้แน่น " ขอโทษที่ทำให้เสื้อของมึงเปียกด้วย "

“ ช่างมันเถอะ พูดมากอยู่ได้ ก็บอกแล้วไง ว่าเสื้อเปียกเดี๋ยวก็แห้ง "

“ นี่..ยังจำเรื่องที่บอกว่า อยากฟังคำว่ารักได้มั้ย " มันซบอยู่ตรงไหล่ของผมตอนที่พูดคำนั้นออกมา ผมพยักหน้าก่อนจะตอบ

“ อื้ม ทำไม "

“ จะบอกว่า ถ้ามึงอยากจะพูดก็อยากจะฟังเหละนะ แต่ถ้ามึงไม่อยากจะพูดก็ไม่เป็นแล้วเหละ "

“ ทำไม " ทั้งๆที่เมื่อวานยังบอกว่าอยากฟังอยู่แท้ๆ

“ ก็สิ่งที่มึงทำ มันก็บอกกูอยู่แล้ว ว่ามึงรักกูมากแค่ไหน ก็มันช่วยไม่ได้ ที่กูจะมีแฟนที่เก่งการกระทำมากกว่าคำพูด " แต่ถ้าพูดให้ถูกคือ ถ้าบอกก็คงอยากจะฟัง ถ้าบอกก็คงจะดีใจมากๆ ถึงแม้ว่าจะรู้ว่ามันรู้สึกยังไง แต่ปากก็หนักเกินกว่าจะพูดออกไปอยู่ดี

“ ยังเจ็บเท้าอยู่มั้ย "

“ ก็เจ็บ "

“ ทีหลังก็ระวังตัวให้มากกว่านี้ "

“ อื้ม " พยักหน้าตามคำสั่งของผม  " ขอโทษทั้งๆที่มึงไม่ชอบให้เสื้อเปียกแท้ๆ เลย "

“ มึงสำคัญกว่าเสื้อของกู งสำคัญกว่าสิ่งที่กูไม่ชอบ "

“ เสือ "

“ เงียบไปเลย ไม่ต้องพูดอะไรหรอก " เพราะรู้ว่ามันต้องล้อ เลยไม่อยากจะฟัง ก็ตอนนี้รู้สึกแก้มกับหูจะร้อนไปหมด ปิงหอมแก้มผม

“ แบบนี้รึเปล่า คำบอกรักที่ไม่มีคำว่ารัก "

“ ไม่รู้สิ "

“ เดี่ยวนี้น่ารักขึ้นเยอะเลยนะ หัดพูดจาเข้าหูกูด้วย ถึงจะไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่มึงกำลังปรับปรุงตัวให้ดูดีขึ้นกูรู้นะ อยากให้มีสาวมาจีบรึไง " ยื่นมือมาหยิกแก้มก่อนจะถอนหายใจออกมา " แค่นี้ยังมีสาวมาจีบไม่พอรึไง "

“ เปล่า ไม่ได้ทำเพราะแบบนั้น "

“ แล้วทำไมถึงพูดจาดีขึ้น "

“ มึงชอบแบบใช่มั้ย คนพูดจาดีๆ "

“ ก็ต้องชอบสิ "

“ กูทำเพราะเหตุผลนั่นเหละ " เหตุผล ทั้งหมด ก็เพราะว่า มึงชอบ

“ เสือ "

“ บอกกี่ทีแล้วว่าอย่าเรียกกูด้วยเสียงแบบนั้น  น่ารำคาญ "

“ สยิวก็บอก "

“ น่ารำคาญ " ผมย้ำ แต่ปิงที่กำลังยิ้มก็ทำได้แค่กอด

“ กูมีความสุขจัง "

“ แต่กูหนักจัง โทษทีเถอะ มึงอ้วนขึ้นรึเปล่า หนักเป็นหมูเลยไอ้เหี้ย "

“ โอ๊ย ไอ้สัดกูออกจะร่างดีขนาดนี้ หมูเหี้ยอะไร " มันยกมือขึ้นตีที่หลังผม " เมื้อกี้ยังพูดจาหวานๆกับกูอยู่เลย พอชมเสร็จปากเหี้ยเลยนะ "

“ กูชอบแบบนี้ "

“ มึงชอบแกล้งคนที่มึงรักเหรอ มึงเป็นเด็กอนุบาลรึยังไง "

“ ใช่ กูเป็นเด็กอนุบาล "

“ ไอ้บ้า เดี๋ยวรักตายเลย พี่เสือของน้อง " แขนที่กอดอยู่ตรงคอรัดแน่นขึ้น ผมกระชับตัวมัน ตอนที่เก้าที่เดินมาเงียบๆข้างๆ ปล่อยมือจากแขนแล้ววิ่งออกไป

“ กลับมาแล้ว คร๊าบบบบบบ "  มันวิ่งเข้าไปหาปู่แล้วก็ทุกคนที่ออกมายืนรอพวกเราอยู่หน้าบ้าน  " ปู่ๆ พี่ปิงเลือดไหลเต็มขาเลย เดินไม่ได้ด้วย "

“ เว่อร์ไปแค่หินบาดนิดหน่อยกับขาแผลง " ปิงบอก ผมที่เดินมาถึงหน้าบ้าน ทุกคนก็เปิดทางให้ไปหย่อนตัวเองลงบนเก้าอี้ให้คนเจ็บนั่ง

“ ไปที่ลำธารมาอีกแล้วสิท่า เปียกกันมาขนาดนี้ "

“ ก็แหม สายน้ำมันคู่กับปิงนี่น่า " มันว่าแบบนั้นก่อนจะยิ้มแห้งๆให้ กับย่าที่ยื่นมือมาหยิกที่แขน " โอ๊ย เจ็บ ย่าอ่า "

“ ลำบากเสือเลยเห็นมั้ย ต้องแบกเรากลับมานะ "

“ ปิงเบาจะตาย แค่นี้ไม่หนักหรอก โน๊ะ เสือโน๊ะ "

“ หนัก ยังกับแบกหมู "

“ ไอ้เชี้ย "  มันสบถออกมา ผมที่ยกยิ้มก็นั่งลงตรงหน้า ยกเท้ามันขึ้นมาตั้งบนเข่า

“ จริงๆเลย ม่อน ไปเอายาทำแผลมาให้ย่าทีไป "

“ ค่ะ คุณย่า " ผมเปิดแผลของมันออก ตอนที่เช็ดเบาๆ มันก็ทำท่าจะหดเท้ากลับ

“ นิ่งๆ "

“ งั้นเสือก็ทำแผลให้ปิงนะ ปู่กับย่าจะเข้าไปรอ กินอาหารเย็นข้างในนะลูก "

“ ครับ " ผมตอบทุกคนก็เดินเข้าไปข้างใน รวมทั้งเก้าด้วย

“ ให้ย่าทำก็ได้ มึงคงทำแรง เดี๋ยวกูเจ็บแล้วดิ้นจะถีบหน้ามึงเอานะ "

“ ช่างมันเถอะ " ผมบอก ก่อนจะยื่นมือไปหยิบกระปุกยาที่พี่ม่อนหยิบมาให้ ใช้สำลีเช็ดแอลกฮอล์ก่อนจะเช็ดไปรอบๆแผล ปิงนั่งบิด

“ เชี้ย แสบมากกกก โอ๊ยยย พี่เสือ ฮืออ "

“ มึงจะโดนฆ่ารึไง เงียบๆ " ผมบอก มันก็หุบปากแน่น เป่าเบาๆลงบนแผลก่อนจะทาเบต้าดีนลงไปปิงหดเท้ากลับนิดหน่อยแต่ผมก้ยังเป่าเท้ามันเบาๆ อยากให้ยาซึมเข้าไปเร็วๆมันจะได้เจ็บน้อยลงหน่อย ผมติดพาสเตอร์แผ่นใหญ่ลงไปก่อนจะวางเท้ามันลงที่เดิม

“ จริงๆแล้ว ไม่ต้องเป่าแบบนั้นก็ได้ "

“ ไม่อยากฟังหมูร้องโหยหวนเหมือนโดนฆ่า "

“ ชิส์ ว่ากูอ้วนแล้วมึงละ "

“ กูมีกล้ามท้องก็แล้วกัน " พอบออกแบบนั้นคนที่อยากจะเถียงก็เหมือนจะเถียงไม่ออก " มาทายานี่ได้แล้ว " ผมฉีดยาคลายกล้ามเนื้อลงไปก่อนจะนวดเบาๆ อีกคนก็ทำหน้าแย่

“ เจ็บๆ เบาๆ กูเจ็บนะ มึงอะ รุนแรงกับกูตลอดเลย "

“ ขี้บ่น "

“ ก็มันเจ็บนี่หว่า "  บอกแบบนั้นก่อนจะยื่นมือมาจับที่ข้อเท้าของตัวเอง " นี่ถามจริง มึงทำแบบนี้ให้กูเป็นคนแรกเลยมั้ย "

“ ถามทำไม "

“ ก็อยากรู้ "

“ อื้ม คนแรก " ไม่เคยอยากจะจับเท้าใครแล้วเอาเป่าหรอก ไม่ใช่สิ่งที่อยู่สูงเท่าไหร่อยู่แล้ว ปิงยิ้มตอนที่ได้รับคำตอบ

“ นี่ ตอนนี้ก็ไม่มีคนอยู่แถวๆนี้ กูขออะไรอย่างนึงสิ "

“ อะไร "

“ ตอนเด็กๆอะ เวลากูที่กูล้ม หรือว่าได้แผล พ่อจะคอยทำแผลให้กูตลอดเลย แล้วเวลาทำแผลเสร้จเค้าก็จะเสกคาถา "

“ กูไม่ทำ " บอกปฎิเสธทันที ตอนที่ฟังมันเล่าเรื่องนั้นจบ

“ นี่! ยังไม่รู้เลยว่าจะให้ทำอะไร "

“ ให้กูเป่าเท้าให้แล้ว เสกคาถา บอกว่าให้หายเร็วๆ "

“ รู้ด้วย "

“ กูไม่ได้โง่นี่ " เงยหน้ามองหน้ามัน ปิงที่กำลังทำหน้าอ้อนผม " ไม่ต้องทำหน้าเหมือนหมาอยากกินนมแม่ขนาดนั้น "

“  เสืออ่าา น้า นะๆ ทำให้หน่อย กูไมไ่ด้โดนทำแบบนี้ตั้งแต่พอกูเสียแล้วนะ "

“ ไม่ต้องมาดราม่า "

“ น้าา เสือ ทำให้หน่อย อยากให้มึงทำให้นะ " ยื่นมือมาประคองหน้าผมให้เงยขึ้นจ้องหน้ามัน " พี่เสือทำให้น้องหน่อยนะ " ผมถอนหายใจออกมาตอนที่ยกเท้ามันขึ้นมา เอาจริงๆตอนเด็กๆแม่ก็เคยทำให้ แต่ก็คิดมาตลอดว่าปัญญาอ่อนชะมัด

“  โอม มะลึกกึกึ้ย โอม มะลึกกึกึ้ย เพี้ยง หายไวๆ "

“ หึ ฮ่าๆ พี่เสือน่ารักจังเลย ขอบคุณนะ " มันก้มลงมาจูบปากผมก่อนจะดึงเข้ามากอด " มึงแม่ง เติมเต็มทุกอย่างที่กูขาดได้จริงๆด้วย "

“ กูไม่ใช่พ่อมึง "

“ ใช่อยู่นะ " มันยิ้ม " พ่อคุณทูนหัวไง ทูนหัวของบ่าว "

“ ปัญญาอ่อน "

“ พี่เสือกับพี่ปิง ปู่กับย่าให้เก้ามาบอกว่า ให้พี่เสือกับพี่ปิงไปกินข้าว " เสียงเล็กๆที่แทรกเสียงหัวเราะของปิง ดังขึ้นมา ผมพยักหน้าตอนที่ประคองปิงที่ก็เดินกระเผลกเข้าไปด้านใน

“ เดี๋ยวกูเดินเข้าไปเอง มึงเก็บยาเอาไว้ในกล่องเถอะ "

“ ใช้กูใหญ่เลยนะ "

“ แหม ก็กูเจ็บขานี่ หิวแล้วด้วย " ผมส่ายหน้า ตอนที่อีกคนเดินยิ้มกว้างออกไป แต่เก้าก็ยังยืนอยู่ที่เดิม

“ ไม่เดินตามพี่ปิงไปล่ะ "

“ จะช่วยพี่เสือก่อน " มันยื่นมือมารับเหล่าสำลีที่ผมถืออยู่

“ งั้นช่วยเอาไปทิ้งให้หน่อยนะ "

“ ครับ " สองมือเล็กๆที่โกยเอาขยะพวกนั้นไปทิ้ง ก่อนจะวิ่งกลับมาหา " พี่เสือ "

“ หื้ม มีอะไร "

“ เก้า ยกพี่ปิงให้พี่เสือก็ได้นะ! “

“ ยกให้กูเหรอ " แต่มันก็เป้นของกูมาตั้งนานแล้วนะ ผมเถียงกับตัวเองในความคิด

“ อื้ม "

“ ก็พี่เสือดูแลพี่ปิงได้ ทำให้พี่ปิงยิ้มได้ตลอดเลย เพราะงั้นเก้าเลยจะยกพี่ปิงให้พี่เสือนะ ! แต่ว่า พี่เสืออย่าทำให้พี่ปิงเสียใจนะ เก้าไม่อยากให้พี่ปิงเสียใจ " ผมยิ้มตอนที่เก้าก้มหน้าพูดคำนั้นออกมาเหมือนไม่ค่อยกว้าพูด ผมย่อตัวลงตรงหน้ามันก่อนจะลูบหัวมันเบาๆ

“ ขอบคุณนะ ที่ยกของสำคัญของมึงให้กูนะ  กูจะดูแลมันไว้อย่างดีเลย "

“ สัญญานะ " นิ้วก้อยที่ยื่นมาหา ผมเกี่ยวมันไว้  " เกี่ยวก้อยสัญญาใครผิดสัญญาต้องกลืนเข็มพันเล่ม "

“ อื้ม กูสัญญา ว่าจะดูแลมันไว้อย่างดี "

ถึงแม้ว่าโลกนี้จะไม่มีความรักแบบที่มีแต่ความสุข แต่ก็ขอสัญญาว่า จะดูแลมันไว้เป็นอย่างดี


 ..................................................

หากมีคำผิดขออภัยนะคะ
ตอนหวานๆของเสือปิง ทำไมรู้สึกว่า ก็หวานนะ
แต่หวานแบบไม่สุด คงเพราะพี่เสือ
เลยทำให้หวานไปอีกแบบนึง  :z3:
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์นะค่า
ใรมีทวิตหนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
ขอบคุณมากจ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 10-04-2015 21:04:01

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: nnaon ที่ 10-04-2015 21:04:42

หวานนนนนนนนนนนน
 :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-04-2015 21:05:11

อยากกกกด้ายยยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 10-04-2015 21:05:25

พี่เสือโรแมนติก :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 10-04-2015 21:06:28

 พี่เสือโหดร้ายยยยย  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-04-2015 21:39:46

พี่เสือดีงามอะ ฟินนนนน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: มาโซซายตี้ ที่ 10-04-2015 21:49:09

แค่นี้ก็หวานมากแล้วสำหรับคนอย่างเสือ ที่ใกล้จะเป็นแมวเต็มทีละ
ขนาดน้องเก้ายังยกพี่ปิงให้เลยคิดดู

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 10-04-2015 21:53:06

หวานแบบเสือได้แค่นี้ก็ดีมากแล้ว 55555
แต่มันน่ารักมากๆเลย เสือที่รักและดูแลปิงอย่างดี
แม้จะไม่พูดว่ารัก แต่การกระทำคือรักหมดใจ
ชอบที่ปิงอ้อนแล้วเรียก เสือ~ พี่เสือ~ 55555
มันทั้งดูน่ารักน่าหยิกดีนะ ปิงที่ทำหน้าอ้อนๆไปด้วย
เป็นเสือจะจับฟัด
กับเก้าก็ดีกันแล้ว น้องยอมยกพี่ปิงให้พี่เสือแล้วด้วย
สัญญากับเก้าแล้ว ดูแลปิงให้ดีๆนะพี่เสือ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 10-04-2015 21:54:25

พี่เสือพัฒนาแล้ว หวานเบาๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 10-04-2015 23:39:17

น่ารักจริงๆ อ่านแล้วมีความสุขไปกับปิงจริงๆ
ได้มีพ่อทูนหัวแล้วววว ว  :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 10-04-2015 23:44:02

พี่เสือออออออออออ มาดแมนแอนดแฮนซั่มมากๆ
 :impress2: :impress2:
อ่านช่วงที่เป็นความคิดพี่เสือก็ฮาดีนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 10-04-2015 23:48:52

 :-[ ตอนนี้พี่เสือน่ารักทำตามที่ปิงขอด้วย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 11-04-2015 00:08:32

โอ้ยยย!! ปริ่ม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: DoubleBass ที่ 11-04-2015 02:03:28

พี่เสืออออออออ น่ารักสุด ซึนสุด  :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: pungpondppp ที่ 11-04-2015 04:18:14

พี่เสือก็น่ารักกตลอดดดดดถึงจะปาก_ไปหน่อยยยยย55555555 :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 11-04-2015 06:03:21

 :mew1:หวานมากกก น่ารักกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-04-2015 09:29:34

พี่เสือมุ้งมิ้งงงงงงงงง >///////<

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 11-04-2015 10:18:36

หวาน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: becrazie ที่ 11-04-2015 11:42:16

เสือนี่ดีจัง
 :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 11-04-2015 22:26:31

พี่เสือน่ารักขึ้นทุกวันเลยเว่ยย  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 12-04-2015 01:39:02

พี่เสืออออออออออออออ

กรีดร้องงงงงงงงงงงงงงง
น่ารักอ่าๆๆๆ ชอบโมเม้นตอนอยู่กับเก้ามากเลย

ปิงเธอมันเก่งจริงๆ ฝึกพี่เสือได้ด้วย
แต่พี่เสือก็รักปิงมากๆจริงๆนะ โอ๊ยกรี๊ด

รออ่านค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: nuum ที่ 12-04-2015 02:20:04

 :m25:  โอ๊ย  โดนคนแต่งหลอก สลบ    :jul1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 12-04-2015 21:05:36

อิจฉาปิงงงงงงงงง เค้าแอบรักเด็กอนุบาลอ้ะ ><

อยากได้พี่เสือต้องทำไง!! 5555555 น่ารักกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: Theodore ที่ 14-04-2015 22:50:57

อ่านทันแล้ว หวานเลี่ยนมาก 40 ตอนแล้วดราม่ายังไม่มี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 15-04-2015 00:06:21

ชอบคาถาพี่เสอ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 15-04-2015 15:36:57

โอยย น่ารักไม่ไหวแล้ววว หวานเว่อร์ :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 40 // 10.4.58} #หน้า 42
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 17-04-2015 21:06:22

ตอนที่ 41


“ ปิดเทอมนี้ไปไหนกันดี " ผมเงยหน้าขึ้นจากเกมส์เอียงมองคนที่พูดขึ้นในระหว่างดูข่าวภาคค่ำ อิฐกำลังนั่งอยู่บนพื้นด้านล่าง หลังของมันพิงกับโซฟาตัวที่ผมนอน

“ ปิดเทอมเหรอ " ใจจริงก็อยากจะอยู่คอนโดมากกว่า ไม่อยากจะไปไหนทั้งนั้น ปกติปิดเทอมทีไร ถ้าไม่ไปบ้านไอ้ปิงไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่เชียงรายแล้วก็เก็บชาท่ามกลางธรรมชาติไม่ก็นนอนนิ่งๆอยู่ที่คอนโด หาหนังสือการ์ตูนมาอ่านเล่นๆ แต่ปีนี้ดูเหมือนไอ้ปิงอยากจะพาไอ้เสือมากกว่าจะหนีบเพื่อนอย่างผมหรือไอ้ฝนไปด้วย " ไม่รู้สิ กูไม่รู้จะไปไหน "

“ แล้วปกติไปไหน ไม่กลับบ้านเหรอ "

“ ไม่อะ ไม่ได้กลับ " ขี้เกียจกลับไปโดนบ่นเลยไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไหร่นัก  " ปกติจะไปเที่ยวไร่ชาของไอ้ปิงที่เขียงราย แต่ปีนี้ดูเหมือนมันจะพาแฟนมันไป "

“ เหรอ " เสียงของอิฐบอกแบบนั้น ผมก็ลุกขึ้นนั่ง

“ แล้วมึงล่ะ ปกติไปไหน "

“ เพราะปิดเทอมไม่ตรงกัน ระหว่างที่อเมริกากับไทย เวลากูกลับมาเลยไม่มีใครไปเที่ยวกับกู ส่วนใหญ่แค่นัดเจอกันแล้วกินเหล้า "

“ แล้วเพื่อนมึง ไม่ไปเที่ยวไหนเหรอ "

“ เพื่อนกูเหรอ "

“ อื้ม ลองถามดูสิ " ผมบอก อิฐก็หยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาเปิดไลน์ของตัวเอง มันพิมพ์ข้อความอยู่สักพักก่อนจะยกยิ้มแล้วหันมาหาผม

“ เพื่อนกูจัดทริปไปภูเก็ต "

“ เหรอ " ผมทำท่าคิด มันก็ถาม

“ สนใจมั้ย "

“ ใครไปบ้างวะ "

“ ก็มี ไอ้ภู ไอ้ซัน แฟนของไอ้ซัน แล้วก็ ไอ้กราส เพื่อนกูอีกคนนึง "

“ แค่นั้น " มันพยักหน้า " ทั้งหมดเป็นผู้ชาย

“ แฟนไอ้ซันเป็นผู้หญิงคนนึง "

“ ซันมีแฟนแล้วเหรอวะ กูคิดว่ามันโสด "

“ คิดอะไรอยู่รึเปล่า " อิฐหันมามองหน้า มันชี้นิ้วมาหาก่อนจะมองหน้าแบบคนจับผิด " ว่าไง "

" คิดเหี้ยอะไร ไม่ได้คิด " ผมผลักนิ้วของมันที่ชี้มาทางผม อิฐยิ้มก่อนจะลุกขึ้นมานั่งค่อมผมที่กำลังนอนบนโซฟา

“ คิดอะไรบอกมา "

“ ไม่ได้คิดเว้ย มึงจะให้กูคิดอะไร " มองหน้ามันที่กำลังเลื่อนเข้ามาใกล้ จมูกโด่งที่ผมเห็นก้มลงมาใกล้จนต้องหลบ

“ คิดว่าไอ้ซันหล่อ "

“ เออ มันก็หล่อ " ก็หน้าตาดีใช้ได้ แต่ถามว่าเป็นแบบที่ชอบมั้ยก็ไม่ ผมไม่ชอบคนที่ถ้ามองมาที่คู่เราแล้วเค้าจะแยกไม่ออกว่าใครเป็นอะไร ผมชอบแบบคู่ไอ้ปิงไอ้เสือ ผมชอบคู่ที่ให้ความรู้สึกแบบนั้นและถ้าเทียบตัวผมกับซันเราก็สูงต่างกันไม่มากแถมยังผอมพอๆกัน

“ ทำไมต้องชมว่ามันหล่อ แล้วทำท่าทางคิดไปไกลด้วย "

“ แล้วมึงจะทำไม "

“ หึง " สั้นๆ ง่ายๆ ผมหันไปทางอื่น อีกคนก็ยิ้ม " กูหึง กูไม่ชอบให้มึงคิดถึงใคร "

“ ประสาท คนเรามันก็ต้องคิดถึงคนอื่นบ้าง "

“ กูไม่อนุญาติ กูอนุญาติให้มึงคิดถึงกูเท่านั้น " ท่าทางนิ่งๆของมัน ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะยื่นมือไปจับแก้มมันไว้ทั้งสองข้าง บีบให้หน้ามันยู่เข้าหากันผมยิ้ม " แล้วตกลงจะไปมั้ย "

“ แล้วแต่มึง "

“ งั้นกูบอกให้ไอ้ภูจองตั๋วให้เลยแล้วกัน " ผมพยักหน้า อิฐก็คว้าเอามือถือที่ตั้งบนโต๊ะมากดอีกครั้ง " เรียบร้อย อีกสองวันเดินทาง " ร่างหนาที่ทับอยู่กับตัวมองมือที่เอื้อมมากอดเอวอิฐซบลงตรงอก " แต่จริงๆ อยู่บ้านเฉยๆก็ดีนะ "

“ อะไรของมึง เดี๋ยวบอกว่าอยากไปเที่ยว เดี๋ยวบอกว่าอยู่บ้าน "  เสียงถอนหายใจของอิฐมันเงียบอยู่สักพัก ลำตัวหนักๆที่ทุ่มน้ำหนักลงมาบนร่างทำให้ผมขยับไปไหนไม่ได้ " เชี้ยย หนัก ออกไป "

“ พอได้กอดมึงอยู่แบบนี้ แล้วไม่ค่อยอยากไปไหน "

“ พูดอะไรของมึง " ผมเลิกที่จะดิ้นหนี กลายเป็นว่าหลังจากประโยคนั้นตัวเองก็ทำได้แค่นอนนิ่งๆให้มันกอด

“ แน่จริง อย่านิ่งดิ เขินเหรอ "

“ พูดมาก "

“ แก้มแดงหมดแล้ว "

“ ก็บอกว่า อย่าพูดมากไง "  จับหน้าของอิฐให้เงยหน้าขึ้นมา ผมก้มลงจูบปากมันเบาๆ " มึงฟังไม่รู้เรื่องเหรอ "

“ วิธีนี้เด็ดขาดมากเลย " มันยิ้ม " แต่ทำแบบนี้กูชักไม่อยากไปเที่ยวแล้วสิ " จมูกที่เข้ามาใกล้หลังคำพูดของมันผมถอนหายใจออกมา ตอนที่ร่างของเราเริ่มเคลื่อนเข้ามาแนบชิดมากขึ้น ฝ่ามือหนาสอดเข้าไปในเสื้อตัวที่ผมสวม จมูกจูบลงบนต้นคอจนต้องกัดปากเบาๆ  ถ้าเป็นในหนังผมคิดว่าการกระทำต่อจากนี้คงไม่พ้นการตัดฉากออกไปที่โคมไฟหัวเตียง

   สนามบินสุวรรณภูมิของเช้าวันเดินทางที่ผู้ร่วมทางอย่างผมยังคงง่วงงุน ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปกันตั้งแต่เช้าขนาดนี้ ผมนั่งลงตรงเก้าอี้รอเช็คเอ้าท์เพื่อนของไอ้อิฐก็ทะยอยกันมาถึง

“ สวัสดีค่ะ " หญิงสาวหนึ่งเดียวในทริปทักขึ้น ผมหันไปมองหน้าให้เธอก็ยิ้ม " ชื่อแอ้มนะ ยินดีที่ได้รู้จัก ไท ใช่มั้ย แฟนอิฐ "

“ อ่า " ผมอ้าปากค้างนิดหน่อยตอนที่กำลังจะแนะนำตัวกับเธอ พยักหน้าเบาๆ เธอก็หัวเราะ

“ หน้าแดงใหญ่เลย ขี้อายนะเนี้ย "

“ พูดมากน่า อย่าแซวดิวะ " อิฐปราม แต่เหมือนทุกคนที่ได้ยินแบบนั้นจะแบะปากใส่ซะมากกว่าจะหยุด " พวกมึงแม่งเป็นเหี้ยอะไรกัน "

“ หมั่นใส้เว้ย " แอ้มว่า ก่อนจะยักไหล่ใส่ หน้าสวยๆของเธอกับผมยาวทรงที่ถูกสะบัดไปด้านหลัง เธอเป็นคนสวยที่ดูน่ามองมากเลยครับ ไม่ใช่ความสวยแบบคนสวยธรรมดา แต่เป็นความสวยที่แฝงไปด้วยความเซ็กซี่ ดูน่าหลงใหล " ไทต้องดูมันดีๆให้ดีนะ ไอ้นี่นะ หัวหมอ ตั้งแต่สมัยก่อนแล้ว "

“ ครับผม " บอกแบบนั้น ผมหันไปหาอิฐที่ส่ายหน้า

“ มีอะไร "

“ เปล่ามี แค่กูเห็นว่าพวกมึงสนิทกันดีจัง "

“ แอ้มเป็นแฟนไอ้ซันตั้งแต่กูอยู่ม.ปลายแล้ว ก็เลยสนิทกันมาก "

“ รู้ความลับของมันมากด้วยนะ " แอ้มหันมาบอก ผมก็ยิ้ม แต่แอ้มกลับยักคิ้วให้ไอ้อิฐ

“ อย่าไปฟังมันมาก มันประสาท "

“ อ๊ะๆ พูดแบบนี้ แสดงว่ากลัว " ชี้หน้าไปที่อิฐ อีกคนก็ผลักมือ

“ ไม่กลัวเว้ย "

“ มึงอย่าไปกวนมัน เดี่ยวมันก็กินหัวหรอก ไอ้เชี้ยนี่ เรื่องเมียมันเรื่องใหญ่ " ซันกอดคอแอ้มพาเดินออกไป แต่คนสวยชอบกวนก็ยักแลบลิ้นส่งมาให้

“ กวนส้นตีน "

“ น่ารักดีนะ "

“ มึงระวังไว้เถอะ มันสนิทกับคนง่าย อย่าเชื่ออะไรมันมากก็แล้วกัน "

“ มึงเห็นกูเป็นคนเชื่อคนง่ายขนาดนั้นเลย " พอถามออกไปแบบนั้น อิฐก็ชายตามามองก่อนจะถอนหายใจ

“ คงไม่มั้ง "

“ เชี้ย กูก็ไม่ถึงขนาดนั้น อย่างน้อยถ้ามันบอกว่า มึงเคยเอากับหมา กูก็คงไม่เชื่อ "

“ ถ้าเชื่อ มึงก็บ้าแล้วเหละ เรื่องนั้นนะ " รอยยิ้มของมันที่ส่งมา ผมแอบหัวเราะก่อนเสียงเรียกของภูจะดังขึ้น

“ เอาไป ตั๋วของพวกมึง "

“ ที่นั่งข้างกันใช่มั๊ย "

“ เออ กูไม่ให้มึงแยกกันหรอกน่า " ภูว่าก่อนจะส่ายหน้า " พวกมึงเข้าไปได้เลย "

“ ก็ใกล้ได้เวลาแล้วเหละ " ผมมองเวลาที่ตั๋วสลับกับนาฬิกาข้อมือของตัวเอง อิฐพยักหน้าก่อนจะยกมือขึ้นกอดคอแล้วเดินนำลากออกไปตรวจตั๋วเพื่อผ่านเข้าไปด้านใน

“ กูว่าทริปนี้หวานสุด คงไม่ใข่คู่กูแล้วละมั้ง " เสียงแซวจากด้านหลัง ผมจำได้ว่ามันเป็นเสียงของซัน

“ มึงกับกูรักมันเก่าแล้ว ไม่มีเชี้ยอะไรมาหวานแล้วเหละ " แอ้มว่าเสริม ก่อนอิฐที่กำลังกอดคอผมจะหันไปพูดแบบไม่ค่อยถ่อมตัวเท่าไหร่

“ แน่นอนอยู่แล้ว เพราะของกูมันข้าวใหม่ปลามัน " บอกตรงๆเลยครับว่า ตอนนที่ได้ยิน อยากจะตะโกนออกไปมาว่า กูอยากจะอ้วก

การเดินทางบนเครื่องบินที่ผมเอาแต่หลับ รู้ตัวอีกทีก็ถูกเคาะหัวสั่งให้ตื่นแล้วก็พบว่า เครื่องบินทั้งลำไม่มีผู้โดยสารอยู่แล้วยกเว้นพวกผม

“ ตื่นได้ยัง หรือบินกลับไปกรุงเทพ "

“ แล้วทำไมไม่ปลุกให้เร็วกว่านี้ละไอ้สัด " ผมว่า ใบหน้าเปื้อนยิ้มของแต่ละคน ดูก็รู้ว่า กำลังแกล้งกันอยู่ชัดๆ

“ ชอบดูเวลามึงนอน "

“ โอ๊ยยยยย กูหมั่นใส้ ไปๆ ลงไปได้แล้ว " แอ้มว่า เธอที่เดินนำออกไป ทุกคนก็ลุกตามอิฐสะพายกระเป๋าให้ผม

“ เอาเป๋ากูมา กูถือเองได้ "

“ มึงเดินให้ตรงทางเถอะ ไอ้สัด " ผมพยักหน้า ก็จริงอย่างที่มันว่า คงเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับตอนนี้เลยอยากจะนอนอย่างเดียวมากกว่าอย่างอื่น ไม่เหมือนคนที่นอนข้างๆ รายนั้นพอหัวถึงหมอน แม่งก็กรนแล้ว

“ ง่วงสัดๆ กูถึงโรงแรมแล้วกูจะนอน ก่อนที่กูจะทำอย่างอื่น "

“ นั่งเครื่องบินกลับบ้านมั้ยล่ะ กลับไปนอน " อิฐหันมาถาม ผมขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองสจ๊วตหนุ่มที่ส่งยิ้มมาให้ 

“ พูดมาก ไปๆ ลงไปได้แล้ว มึงแม่งช้า "

“ มึงมากกว่ามั้ง "

เราเดินทางสู่โรงแรม เป็นโรมแรมใหญ่ติดชายหาดป่าตองของภูเก็ต เปิดระเบียงออกไปรับลมมองวิวทิวทัศน์ของน้ำทะเลสีฟ้าตัดกับทรายสีขาว สูดลมหายใจเข้าเต็มปอด อิฐก็เดินมายืนข้างๆ มือมันเอื้อมมากอดคอ

“ บรรยากาศดีนะ "

“ มึงนี่นะ " ผมมองมือมันก่อนจะหันไปมองหน้า

“ ทำไม "

“ เปล่า " ผมส่ายหน้าอิฐก็ดึงตัวให้เข้ามาใกล้ " ง่วงวะ "

“ จะไปนอนก่อนก็ได้ กูว่าอีกนานกว่าพวกมันจะออกจากห้องไปหาอะไรกิน "

“ เหรอ งั้นนอนก่อนแล้วกัน " ดึงมือมันที่กอดคอออก ผมเดินมาล้มตัวลงนอนก่อนจะถอนหายใจออกมา หันมองอิฐที่ยังยืนอยู่ที่เดิม มือที่ล้วงเข้าไปในกระเป๋าก่อนม้วนบุหรี่จะถูกดึงออกมา แผ่นหลังหนาๆของอิฐแค่ดูก็รู้สึกอบอุ่นแล้วครับในความคิดของผม  " นี่ มึงไม่ง่วงเหรอ "

“ ถามทำไม อยากให้นอนด้วยเหรอ "

“ ใช่ที่ไหนละสัด กูถามเฉยๆ "

“ คนเราเวลาถามอะไรต้องมีประเด็นนะ " มันเดินเข้ามาในห้อง นั่งลงบนเตียงก่อนจะเคาะบุหรี่ลงกับถ้วยตรงหัวเตียง ผมลุกขึ้นนั่งมือข้างที่ว่างของอิฐก็เชยคางผมขึ้น " ว่าไง อยากให้กูนอนด้วยใช่มั้ย  "

“ ไม่ใช่ "

“ โกหก " อิฐว่า ใบหน้าของมันยื่นเข้ามาใกล้ ริมฝีปากที่ค่อยๆแนบสนิทกันกลิ่นของควันบุหรี่ลอยจางไปทั่ว " ว่าไง " ผละริมฝีปากออกมาถาม ผมหลบสายตาไปหยิบบุหรี่ที่มันคีบขึ้นมาจากนิ้ว สูดเข้าไปในปอดก่อนจะพ่นออกมาเบาๆ ยื่นมือออกไปกอดคอของมันไว้แล้วจูบลงบนแก้ม

“ ท่านี้เด็ดดวงชะมัด " ร่างของผมถูกอุ้มขึ้นมานั่งบนตักของมันหลังจากประโยคนี้ อิฐหอมแก้มมือก็กอดเอวผมไว้แน่น

“ มึงชอบอะไรแบบนี้นะ บ้าเซ็กส์นะมึงนะ "   

“ ก็ไม่นะ " มันไม่ยอมรับ ผมถอนหายใจ

“ ไม่บ้าได้ไง "

“ แล้วมึงทำไมถึงคิดว่ากูบ้า "

“ ก็ " แล้วกูจะบอกยังไงดีวะ ผมเหลือบตามองไปรอบๆ " ตอนมึงเอากู กูก็รู้แล้ว "

“ ตอนกูเอามึง กูก็ทำธรรมดานะ ไม่ได้เล่นท่าพิศดารอะไร หรือมึงอยากให้กูพาเหาะ "

“ เหาะพ่องมึง คนเซ็กส์จัดต้องเน้นท่าพิศดารเหรอ แค่มึงชอบเอากู กูก็คิดว่าเซ็กส์จัดแล้ว  "

“ ก็มึงน่าเอา " มันเถียงออกมาทันทีตอนที่โน้มตัวผมลงนอนบนเตียงมือที่ถือบุหรี่เอาไว้ก็ถูกยึดไว้จนสูง " หน้าตาน่าเอา รูปร่างก้น่าเอา เสียงเวลาร้องเพราะว่าต้องการก็น่าเอา  น่าเอาไปหมด นั่งหรือนอนเฉยๆ ก็น่าเอาเลย "

“ มึงแม่งโคตรเซ็กส์จัดเลย "

“ แต่ถ้าไม่มีก็ได้นะ กูรู้สึก แค่มีมึงอยู่ข้างๆก็พอแล้วมั้ง " อิฐยิ้มก่อนจะดึงบุหรี่ออกมามือผม มันดึงตัวเองลงนั่งข้างๆก่อนจะสูบเข้าปอด มืออีกข้างที่ว่างยื่นมาลูบหัวของผมที่ซบลงกับฟูก  " จะนอนก็นอนไป กูคิดว่าไอ้พวกเหี้ยนั่นก็คงต้องนอนเหมือนกัน เงียบเฉียบขนาดนี้ "   

“ เหรอ แต่กูนอนไม่หลับแล้ววะ "

“ ทำไม "

“ เพราะคำพูดของมึง เมื่อกี้นั่นเหละ รับผิดชอบเลยนะ "

“ รับผิดชอบยังไงดี " มันล้มตัวลงมานอนข้างๆ อิฐดึงผมให้ดึงตัวเข้าไปหา " อย่างงี้ได้มั้ย "

“ ก็พอได้อยู่นะ "

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูห้องทำให้ผมดึงตัวเองให้ลุกขึ้นจากที่นอน หัวยุ่งของผมพาตัวเองไปดุตาแมวที่หน้าห้องก่อนจะตัดสินใจเปิดตอนที่เห็นภูยืนอยู่หน้าประตู

“ ตื่นแล้วยัง "

“ ถ้ามึงไม่มาก็คงยังไม่ตื่น " ผมบอกก่อนจะยิ้ม แต่อีกคนกลับยื่นมือมาขยี้หัวผมให้เข้าทรง

“ หัวยุ่งสัด "

“ เออ ขอบใจ " ยกมือขึ้นจับหัวตัวเอง ภูดึงมือตัวเองลงมันมองหน้าผม แต่กลับไม่พูดอะไร " แล้วมีอะไร "

“ ไอ้พวกนี้ให้มาตาม จะออกไปหาอะไรกินกันข้างนอก "

“ แปป กูปลุกไอ้อิฐให้ มันยังหลับ "

“ เหรอ งั้นกูปลุกเอง " ภูเดินเข้าไปใน ไอ้อิฐที่กำลังนอนไม่ได้รู้สึกถึงภัยร้ายที่กำลังก้าวล้ำเข้ามาใกล้ ภูยืนยิ้มอยู่บนข้างเตียง มันก้าวขึ้นไป กระโดดไปมาบนเตียงสองสามครั้งก่อนจะล้มลงใส่คนที่นอนอยู่ทั้งตัว อิฐลืมตาตื่นขึ้นพอมันรู้ว่าใครกระโดดลงมาทับ เสียงร้องก็ดังขึ้นมาจากปากมัน

“ ไอ้เชี้ยยยย กูเจ็บนะสัด " มันงอตัวเองลุกขึ้นนั่ง เพราะคนที่กระโดดทับ ดันเอาซอกลงแทงกลางตัว เท้าที่เริ่มเคลื่อนไหวอาจเพราะไม่ทันสังเกต ภูที่เอาแต่หัวเราะถูถีบเข้ากลางตัวจนตกเตียง

“ โอ๊ย ไอ้สัด "

" มึงแม่ง ทับมาได้ไอ้ควาย "

“ ก็เห็นไม่ตื่น " ภูว่า มันลุกขึ้นก่อนจะหัวเราะเสียงดัง " ตื่นได้แล้วไอ้เชี้ย เค้าหิวกันหมดแล้ว รอมึงตื่น นึกว่านอนกกเมียจนตายห่าไปแล้ว "

“ ปลุกธรรมดาก็ได้ กูก็คน "

“ กูไม่คิดว่ามึงจะใช่นะครับ " เหล่มองเพื่อนตัวเอง ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ อิฐที่ยืนขึ้นก็กอดคอให้ไอ้ภูล้มลงบนเตียง " ไอ้เชี้ยย กูหายใจไม่ออก ไอ้สัดอิฐ "

“ คนอย่างมึงแม่งสมควรตายไอ้สัด "

“ ม่ายยยยย กุยังไม่มีเมียเลยนะ "

“ ไม่ต้องมีแม่งแล้ว "

ผมส่ายหน้ากับพวกมันที่เล่นอะไรเหมือนเด็กๆ ภายในห้องน้ำที่มีกระจกบานใหญ่ ผมยกมือขึ้นลูบหัวของตัวเองที่ดูยุ่งๆ หลังจากตื่นนอน จนต้องเผลอคิดถึงสัมผัสของภูที่ยกมือขึ้นมาลูบหัวผมเมื่อครู่ " แค่ลูบหัวน่า คิดมาก "

“ ไท "

“ หื้ม " ผมหันไปตามเสียง ภูที่ยืนอยู่ตรงนั้นมันยกยิ้ม

“ ขอเข้าห้องน้ำหน่อย "

“ อื้ม เอาเลย " พยักหน้าไปให้แต่พอจะเดินออกไป อีกคนก็จับแขนยึดไว้

“ กูแค่ฉี่ไ ม่ต้องออกไปก็ได้ "

“ แล้วจะให้กูยืนมองฉี่มึงนี่อะนะ " ผมถาม อีกคนก็หัวเราะ

“ เออ ก็จริง งั้นก็ออกไปก่อนไป "

“ จะขี้เลยก็ได้ กูเสร็จแล้ว "

“ เสร็จเหี้ยอะไร ตรงนี้ยังยุ่งอยู่เลย "  ภูยื่นมือมาจัดทรงผมให้ผมอีกครั้ง มันยิ้มตอนที่เราสบตากัน " เสร็จละ "

“ ทำอะไรกันวะ "

“ จัดผม " ไอ้ภูตอบ อิฐก็หันมาเหล่ผมก่อนจะมองเพื่อนมัน

“ แล้วมึงทำไมไม่ฉี่ซะละ "

“ กำลัง " บอกแบบนั้น ประตูบานนั้นก็ปิดลง อิฐหันมามองหน้ามันเหล่แบบหันมาจ้อง

“ มีอะไรรึเปล่า " ผมส่ายหน้า

“ ไม่มี " เดินเข้ามาใกล้อิฐ ผมยกมือขึ้นจัดผมให้มัน " ผมมึงยุ่งนะ "

“ นี่ เมื่อกี้นะ กูเห็นไอ้ภูมัน "

“ ไปกันเถอะ พวกมึงเสร็จแล้วใช่มั้ย " เสียงของภูดังขัดเรา ผมผ่อนลมหายใจออกมา เผลอขอบคุณมันที่เดินออกมาได้ตรงเวลาพอดี เพราะถ้าให้ตอบคำถามของอิฐก็ไม่รู้เหมือนกันว่าการกระทำของภูเมื่อกี้คืออะไร ถ้าจะบอกว่ามันมีท่าทางเหมือนชอบผม ก็ดูเหมือนจะเข้าข้างตัวเองไปสักหน่อย

พวกเราเดินออกจากโรงแรม ทางเดินสองข้างทางที่มีแต่รถ กับคนต่างชาติที่เดินสวนทางกับเราไป คนข้างกายของผมเงียบ อิฐเหมือนจะเงียบไปผิดปกติตั้งแต่ที่เราออกจากห้อง ผมเหลือบมองมัน " มึง "

“ หื้ม " อีกคนที่หันมาตอบ ผมมองหน้ามันก่อนจะมองไปรอบๆอย่างไม่รู้จะพูดอะไร สายตาที่เจอเข้ากับเสื้อตัวนึง ผมชี้

“ เสื้อตัวนั้นสวย "

“ อยากได้เหรอ "

“ ก็นะ " ผมบอก ตอนที่หยุดเดิน อิฐก็ตะโกนไปหาเพื่อนมัน

“ พวกมึงเดินกันไปก่อน กูจะดูของกับไทหน่อย "

“ เออ งั้นก็แล้วแต่เดินไปอีกสามร้านก็ถึงละ มึงเดินตามมาก็ได้ แต่ช้าหมดอดแดกนะมึง " กราสเพื่อนอีกคนของไอ้อิฐว่า เราพยักหน้าพร้อมกัน ทั้งสี่คนที่กำลังหิวก็เดินตรงไปที่ร้านอาหาร

“ ไหน เสื้อตัวไหนที่อยากได้ " ผมเหลือบมองเสื้อตัวที่ไม่ได้อยากได้ จ้องอยู่นานก่อนจะหันไปหามัน

“ มึง "

“ ไม่ได้อยากได้เสื้อใช่มั้ย "

“ ก็..อื้ม "  พยักหน้ายอมรับ " ทำไมอยู่ๆ ถึงเงียบไปวะ "

“ มีอะไรให้คิดนิดหน่อย "

“ อะไร " ผมถาม

“ เรื่องของมึงกับไอ้ภู กูว่าแปลกๆ " อิฐจ้องหน้าผม " ท่าทางของมึงแปลกๆ มันทำอะไรมึง "

“  เปล่านิ " ส่ายหน้าไปให้ อีกคนก็ถอนหายใจ

“ ไม่อยากบอกใช่มั้ย "

“ มันไม่ใช่เรื่องอะไรที่ร้ายแรง แค่มันจัดผมให้กูแค่นั้นเอง "

“ จัดผม แค่จัดผมเหรอ "

“ อื้ม " พยักหน้ายอมรับแม้จะไม่ได้บอกว่ายังมีสายตาที่จ้องมาแบบแปลกๆตอนที่ลูบผมให้ผมด้วยก็เถอะ " มันไม่มีอะไรหรอก แค่ลูบผม เพื่อนก็ทำกันได้ "

“ ไอ้ภูเป็นเกย์นะ "

“ แต่การเป็นเกย์ไม่ได้หมายความว่า มันจะมาชอบกูนะเว้ย "  แต่เรื่องของภู ดูจากสายตาที่มองกูก็รู้ล่ะ ว่าเป็นยังไง ก็อย่างที่เค้าว่า ผีย่อมผีอยู่แล้ว " แต่ช่างมันเถอะ มึงก็ทำหน้าคิดมากไปได้ว่ะ มันคงไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอก มันก็รู้ว่ากูแฟนมึง " ผมบอกแบบนั้นก่อนจะหัวเราะกลบเกลื่อนออกมา แต่ดูเหมือนว่า อีกคนจะไม่ได้เป็นแบบนั้น

“ ไอ้ภูเคยชอบแฟนเก่ากูมาก่อนนะ มันเป็นพวกที่ชอบคนมีเจ้าของนะ  "

" ห๊ะ .. " คำสั้นๆที่หลุดออกจากปาก ผมนิ่งค้างตรงหน้าอิฐที่ยกยิ้มขึ้นมา

" ถ้าเคยเกิดเรื่องนี้แบบนี้ขึ้นกับกู  มึงว่า กูควรที่จะทำหน้าตาคิดมากได้ยัง "

“ ถ้าเป็นแบบนั้นก็นะ " ยกมือขึ้นเกาหัวตัวเอง ผมมองหน้าอิฐ " ไม่รู้จะพูดอะไรเลยกู "

“ อย่าอยู่ใกล้มันให้มากนักนะ " มือหนายื่นมาจัดทรงผมของผมให้เข้าที่ ก่อนจะลูบแล้วมาหยุดอยู่ที่ต้นคอ เสียงถอนหายใจกับเสียงหน้าหนักใจที่มองผม " กูหวง "

...............................................

มีคนขออิฐไทมา เพราะไม่เจอนานแล้ว
ขอถามคนอ่านสักนิด นิยายเรื่องเสือปิง ค่อนข้างเอื่อยเฉื่อยไปมั้ยคะ
มีคนบอกว่า ค่อนข้างอ่านไปเรื่อยๆ มากไป
เลยอยากถามว่า คนอ่านก็รู้สึกอย่างงั้นรึเปล่า
เรื่องนี้จริงๆ หนมอยากให้อ่านแบบเรื่อยๆเหมือนอ่านไปยิ้มไปอ่านได้บ่อยๆไม่เบื่อ
แต่ไม่อยากให้เอื่อยเฉื่อยนะเค่อะ  :hao5:
ยังไงก็จะพยายามปรับปรุงไปเรื่อยๆนะคะ

ใครมีทวิตหนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
ขอบคุณมากค่าาาาา  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-04-2015 21:27:04

มีคนมาขอแทรก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 17-04-2015 21:35:19

ไม่เอาดราม่าหนักแบบเทมไฟนะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 17-04-2015 21:47:33

เราว่าดีแล้วนะ เราชอบอ่านแบบเรื่อยๆ แต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้เฉื่อยนะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 17-04-2015 21:50:09

 :pig4: :pig4:

ก่อนแสดงความคิดเห็นส่วนตัวค่ะ  เราชอบนิยายของคุณหนมมี่มาก โดยเฉพาะ BTS ซื้อไว้แล้วด้วยค่ะ ความประทับใจในเรื่องนั้นทำให้คาดหวังกับเรื่องอื่น ๆ ตามมา จริง ๆ เรื่อง เสือปิง นี่ก็ชอบนะคะ ชอบคาแรคเตอร์ เสือมาก คือน่ารักแบบ ซึน ปิงก็น่ารักแบบนายเอกที่ไม่นายเอกน้ำเน่า เพียงแต่การนำเสนอเรื่องมันดูไม่มีค่อยมีจุดพีคเท่าไหร่ คือ จะดราม่าก็ไม่สุด จะหวานก็ไม่ล้ำ มันเลยทำให้อ่านก็ได้ ยังไม่อ่านก็ได้ แต่เราก็อ่านทุกครั้งที่อัพเลย ยังไงต้องขอบคุณคุณหนมมี่ ที่เขียนนิยายให้อ่านนะคะ รักเหมือนเดิมค่ะ  :กอด1: :กอด1:

ปล.ยังดีที่เรื่องนี้ไม่ดราม่าหนักเท่ากับ Choice รักต้องเลือก เวลาเรื่องนั้นดราม่าก็ต้องหลีกมาอ่านเรื่องนี้เบรกอารมณ์แทน :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: nutty ที่ 17-04-2015 21:53:34

อารมณ์เรื่องนี้คือเรื่อยๆ ไม่ต้องลุ้นมาก
แต่ละคู่ลงตัวไม่มีแตกแยกล่ะ
ส่วนอีกเรื่องที่เปิดไว้ เครียด&ลุ้นกว่า
(จนจะเลิกลุ้นล่ะ เพราะพีือยู่ทีมไฟท์อิน)
รอน้องหนมมาอัพต่อนะจร้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 17-04-2015 22:10:30

มัน ก็ดูเรื่อยๆจิงนะคับ แต่ก็ดีแล้วคับ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 17-04-2015 22:25:52

กลัวภูทำดราม่าอ่ะ  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 17-04-2015 22:28:07

ภูคิดจะแทรกจะแย่งไทจากอิฐหรือไม่
ไทอย่าอยู่ใกล้ภูตามลำพังนะ อิฐหวงไทมาก

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 17-04-2015 22:48:56

เราว่ามันก็เรื่อยๆจริงอะ ไม่เหมือนช่วงแรกๆดูมีอะไรหน้าตื่นเต้นดี
ยังไงก็สู้ๆนะค่ะเห็นอัพทีไรต้องรีบกดมาดูเสือปิงตลอดเลย :3123:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 17-04-2015 22:50:18

เพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดป่าวนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 18-04-2015 00:28:27

เห้ย ภูอาจจะชอบอิฐก็ได้นะ 5555555555555555
นี่ก็คิดไปปป :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: Theodore ที่ 18-04-2015 01:02:49

แทงข้างหลังเพื่อนหรอภู

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 18-04-2015 03:03:39

จะดราม่าไหมอ่ะ เราไม่อยากให้ดราม่าเลย :hao5: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 18-04-2015 08:14:29

ทริปนี้จะสนุกมั้ยน้อ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 18-04-2015 09:34:48

บางทีภูอาจจะไม่อยากให้อิฐมีแฟน ภูชอบอิฐงี้ ภูไม่ได้ชอบไท 55555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 18-04-2015 13:13:59

ชอบนิยายที่น้องหนมแต่งมากค่ะ ตั้งแต่ bts ชอบมาก จนมาเสือปิง ชอบสุดๆ ชอบคาแรกเตอร์เสือ กับปิง แต่ไม่ชอบการเขียนเรื่องของคู่รองแบบเต็มๆ คือ อยากให้เขียนเป็น เรื่องเป็นตัวหลัก แล้วมีสอดแทรกตัวรองเข้ามา ไม่ใช่เป็นเรื่องของตัวรองทั้งพาร์ท หรือเรื่องตัวรองก็เอาไว้มาเป็นตอนพิเศษไป  ความชอบส่วนตัวนะคะ แค่อยากบอกน้องหนมไว้ #รักพี่เสือน้องปิงมากกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 19-04-2015 00:25:18

ยังไงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: theflipflop ที่ 19-04-2015 02:32:52

ในที่สุดอิฐไทก็มา รอมานาน เข้ามารอตลอดเลย -3-
พูดเรื่อง เอากัน ได้ปกติมาก 555555555
ไม่เขินกันเลยง่ะ แต่คนอ่านเขิน
ชอบอิฐจริงๆดูทะเล้น กำลังดี

ส่วนเรื่องนิยายเรื่อยไปไหม
ถ้าตัวละครยังคีพความเป็นตัวเองได้
แต่เปลี่ยนสถานการณ์ไปเรื่อยๆ
เราอ่าน ไม่เบื่อนะคะ :)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 19-04-2015 19:55:35

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 19-04-2015 21:21:29

แจ่ม!!!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: palm-metto ที่ 19-04-2015 22:48:25

เหมือนจะมีดราม่าอิฐไทนะ

แต่ก็ขอลุ้นนให้ผ่านไปได้ด้วยดี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 20-04-2015 23:43:29

มาถือป้ายไฟเชียร์ พี่เสือกับน้องปิง  คู่ของไทกับอิฐก้ออย่าเพิ่งน้อยใจน้า  เจ้ชอบทุกคู่เลย  รักนะ  :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 21-04-2015 15:30:47

ตามทันแล้ววว...ตาแฉะเลย 555+

#เสือป่า น่ารักอ่าาา~!!! อย่ามาม่าอิฐไทนะเพราะเราไม่ชอบ ฮือออ~!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 21-04-2015 20:32:20

อย่าให้อิฐไทมีมือที่สามได้มั้ยคะ...
เราขอร้อง.....

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 23-04-2015 23:52:20

อะไรยังไงไม่รู้ รู้แต่ว่าอิฐไทนี่ไม่เอื่อยนะ มาแบบก้าวกระโดด แคทชอบคู่นี้มากๆๆๆๆๆๆ มากเพราะมันดูมีอะไรที่น่าสนใจ

น่าหลงไหลมาตั้งแต่แรกแล้วอ่ะคู่นี้ แต่แบบ...มาอ่านตอนนี้ อีพี่ภู เธอมาจากรูไหน กลับไปเล๊ย!!!

ไม่เอานะ อย่ามาทำร้ายคู่อิฐไทของเค้าน้าาาา ทำไมอ่านตอนนี้แล้วไหวหวั่น หรือเพราะว่าคิดมากไป

แต่เหมือนเป็นลางหลอกหลอนว่าจะดราม่า ไม่น้าาา นี่รอคู่อิฐไทมาตลอดเลยน้าาา :katai1:

ชอบคู่นี้มากๆเลย เพราะมีอะไรน่าสนใจตลอดเวลาเลยค่ะ

เพราะงั้นรอนะคะ รอคู่นี้ .... :katai2-1:

อย่าม่ามากนะพี่ขนม หัวใจหนูอ่อนไหวววว :mew6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 24-04-2015 01:51:59

นั่งรอพี่เสืออออออออออออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 41 // 17.4.58} #หน้า 43
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 24-04-2015 20:40:53

ตอนที่ 42

   เราเดินมาที่ร้านอาหารด้วยสองมือเปล่าทั้งๆที่บอกเอาไว้ว่าจะแวะซื้อของกันสักหน่อย ผมนั่งลงข้างๆแอ้มส่วนอิฐก็นั่งถัดไปจากตัวผม  อาหารที่สั่งมาเต็มโต๊ะมีแต่ของทะเลสดๆ ผมมองไปรอบๆ มันเป็นร้านอาหารแบบเปิดที่มองเห็นวิวทะเล

“ แล้วซื้ออะไรกันมาวะ " แอ้มถาม มันมองมือผมกับอิฐที่ไม่ถืออะไรกลับมา หน้าสวยๆนั่นก็ทำท่าทางสงสัย " ไม่เห็นมีอะไรเลย "

“ ไม่มีเสื้อไซส์ไอ้ไทน่ะ ก็เลยไม่เอา "

“ อ๋อออ " ว่าแบบนั้นก่อนจะพยักหน้า " ไทเอาอะไร เบียร์กับเหล้า "

“ เบียร์แล้วกัน " ขวดเบียร์สีเขียวถูกยื่นมาให้ ก้มหน้าขอบคุณ แอ้มยิ้มก่อนจะยื่นเหล้าไปให้ไอ้อิฐ

“ นี่ค่ะ ของคุณชาย "

“ เออ ขอบใจ อีแอ้ม "

“ ไอ้สัด "

“ พรุ่งนี้เข้าไปเที่ยวในเมืองกัน "

“ เที่ยวไหน กูอยากไปแหลมพรหมเทพ " ไอ้กราสพูดออกมา ทั้งๆที่ปากมันก็กำลังเคี้ยวข้าวอยู่เต็มปาก เศษข้าวพ่นออกมาใส่หน้าไอ้ซัน

“ โอ๊ยยย เชี้ยมึงครับ ใจเย็นๆก็ได้ เดี๋ยวกูพาไปนะ " ตบไหล่เพื่อนที่กลืนข้าวลงไป ซันหันมองผม " แล้ว ไอ้ไทมึงอยากไปไหนป่ะ "

“ ถามเมียมึงอย่างกูก่อนมั้ยคะ "

“ ครับ แล้วน่าแอ้มไปไหน " เอาหน้าเข้ามาใกล้กัน ผมยิ้มออกมาแต่ไอ้อิฐแบะปากใส่

“ ชื่อเหี้ยอะไร น่าแอ้ม น่าแอ้มตรงไหน เปลี่ยนเป็นน่าอ้วกได้ล่ะ "

“ ไอ้สัดอิฐมึง " คนโดนแซวยืนขึ้นจากเก้าอี้มันเอาน้ำแข็งในถังขว้างอีกคน ที่หลบแทบไม่ทัน  "  ไปลงนรกซะไป "

“ ช่วงนี้ไม่มีนรกให้ลง ขึ้นสวรรค์อย่างเดียว " เอียงตัวเข้ามาหาผม มันยักคิ้วให้ใส่แอ้มที่แบะปาก

“ สองสามวันนี้กูจะพูดให้ไทเปลี่ยนใจจากมึงไอ้สัด "

“ เชิญ " ยักไหล่ไหวๆ ผมส่ายหน้าก่อนจะตักข้าวผัดทะเลมากิน  " มึงไม่แดกกุ้งละ ตัวใหญ่นะ "

“ ขี้เกียจแกะ มันคาว " จบคำตอบสั้นๆของผม  อิฐก็ยื่นมือไปหยิบกุ้งเผาในจานมาแกะให้ผม

“ แค่นี้เอง อยากแดกก็บอก กูจะแกะให้ " มันยื่นกุ้งที่แกะแล้วมาใส่ในจาน มันจะไม่แปลกอะไรหรอกครับถ้าสายตาของทุกคนไม่ได้หันมามองผม

“ มองทำไมกันวะ "

“ ก็เปล่า " ภูบอกก่อนจะหันไปมองทางอื่น

“ แค่ ไม่เคยเห็นมันทำแบบนี้ให้ใคร " ซันเสริม แต่ไอ้อิฐก็ส่ายหน้า

“ พูดมากว่ะสัด พวกมึงก็รีบแดกๆเข้าเถอะ กูอยากจะเล่นน้ำ " มันมองออกไปด้านนอก

" นั่นเขินเหรอว่ะ " แอ้มถาม " กูคิดว่าขี้ไม่ออก "

" มึงแดกไปเถอะ ไอ้น่าอ้วก "

" สัด " เสียงทะเลาะของมันกับแอ้มทำให้ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ลมทะเลที่กำลังพัดมา เรานั่งกินข้าวกันอยู่สักพักก่อนจะเช็คบิลออกจากร้านแล้วเดินลงไปที่ชายหาดที่แค่ข้ามถนนมาก็ถึง กิจกรรมทางน้ำที่น่าสนใจผมนั่งกับฝืนทรายสีขาวแอ้มก็นั่งลงข้างๆ

“ ไทชอบเล่นน้ำทะเลมั้ย "

“ ก็โอเคนะ "

“ แย่ละ ไทแม่งบอกโอเคว่ะ คือนี่มีกูคนเดียวที่ไม่อยากจะเล่น "

“ มึงก็เล่นสิ " ซันบอกก่อนจะยื่นมือมาให้ " ทาผิวให้หน่อย "

“ ไม่เอาอะ กูขี้เกียจเล่น แล้วทำไมมึงไม่ทาเองเหนียวจะตายห่า " ปากว่าไปแต่มือก็ทาครีมให้ไอ้ซัน " หันหลังมา "

“ ฝากหน่อย " หมวกที่อิฐใส่มันเอามาใส่ไว้ที่หัวผม " แล้วจะเล่นมั้ย "

“ กูจะนั่งเป็นเพื่อนแอ้มก่อนแล้วกัน "

“ เออ แล้วแต่ "

“ จริงๆเหรอ นั่งเป็นเพื่อนกันนะ งั้น ไอ้กราสไปซื้อขนมตรงนู้นมาให้กูหน่อย กูจะนั่งเม้าส์กับไท "

“ ทำไมต้องกูทำไมไม่ใช่ผัวมึง " กราสหันมามอง ไอ้แอ้มก็ส่งสายตาพิฆาตไปให้  " ไปก็ได้ว่ะ ภู ไป ไปกับกู "

“ มึงนี่แม่งขาใหญ่จริงจัง " ผมแซว แต่อีกคนก็แค่ยักไหล่ส่งมาให้

“ เสร็จละ ไปเล่นน้ำได้ "

“ โอเค " ขวดครีมถูกปิดลงในมือ ไอ้อิฐดึงมันมาจากมือของแอ้ม

“ ยืมหน่อย "

“ อะไรนี่มึงจะทาครีมเหรอ " อิฐพยักหน้าอีกก็ถอนหายใจ " โอ๊ยยยย ผิวหนาๆแบบนี้ทายังไงก็ไม่เข้าหรอกจ้า  "

“ ฮ่าๆ พูดถูกใจวะ "  ผมที่กำลังยืนหัวเราะ กุมท้องตัวเองแน่น ก่อนครีมที่มันยืมจะถูกยื่นมาตรงหน้า

“ ทาให้หน่อย "

“ ห๊ะ " หุบปากของตัวเองลง ผมมองหน้ามันที่แค่ทำหน้านิ่งๆก่อนจะถอดเสื้อตัวเองออก

“ ทาผิวให้หน่อย ทาให้ทั่วทั้งหลังเลย "

“ เอางั้นเลย "

“ เออ " หันหลังมาให้ ผมบีบครีมลงบนมือก่อนจะทาลงไปบนหลัง ไม่ทั่วหรอกครับ รีบๆทาไปแบบนั้น คนมองเยอะแยะ

“ กูละหมั่น "

“ อยากให้ผัวมึงทาให้มึงก็ถอดเสื้อสิ "

“ ไอ้อุบาทส์ อยากดูนมกูเหรอ " แอ้มตีแขนมัน ไอ้อิฐก็หัวเราะ

“ นมแบนๆ ใครจะอยากดู ไอ้ไทยังมีนมเยอะกว่ามึงอีกมั้ง "

“ ไอ้สัด ปากมึงเหรอ เชี้ย " แอ้มฟาดมือลงไปบนหลังของอีกคนแบบรัวไม่ยั้ง

“ เชี้ย! แอ้มกูเจ็บไอ้สัด "

“ ไอ้ปากหมา ไอ้เลว กูก็มีนมเว้ย "  มันว่าก่อนจะเด้งหน้าอกของตัวเองขึ้นมา คือก็มีครับ แต่น้อยไปหน่อย

“ พอๆ ไม่ต้องทะเลาะกัน มาถ่ายรูปกับกูดีกว่า " ซันเข้ามาห้ามทัพ มันชวนแอ้มออกไปถ่ายรูป ไอ้อิฐก็หัวเราะมันเดินเข้ามาผม

“ มึงก็ประสาท ชอบแกล้งมัน "

“ ก็แกล้งแม่ง สนุกสุดแล้วนี่หว่า " พูดออกมาแบบยิ้มๆ มันมองไปที่ที่เพื่อนทั้งสองกำลังถ่ายรูป ก่อนแขนหนาจะยื่นมาให้ผม " ทาแขนให้ด้วย "

“ แขนนี่มึงน่าจะทาเองได้นะ "

“ อยากให้ทาให้ " ผมถอนหายใจออกมา " มึงมีปัญหาป่ะ "

“ กูไม่มีหรอก ถึงมีไป ยังไงก็ทาให้มึงอยู่ดี " อิฐพยักหน้ารับผมก็เทครีมกันแดดลงบนมือก่อนจะทาให้มันจนทั่วแขน " ถามจริง ผิวอย่างมึงทาไปมันจะซึมเข้าไปจริงๆเหรอวะ "

“ ปากเหรอ หื้มม ปากเหรอที่พูดนะ " แขนล่ำกอดคอผม แน่นมันล็อคเอาไว้ ก่อนจะล้มตัวลงนั่งกับพื้นทราย

“ โอ๊ย เชี้ย กูเจ็บนะสัด " ตัวของผมถูกล็อคคอไม่ปล่อยไปไหนจนร่างทั้งร่างมาล้มมาทับตักของอีกคน

“ ไปเล่นน้ำกัน " อิฐพูดขึ้นมันคลายมือที่กอดคอผมเปลี่ยนเป็นลูบหัว

“ เออ เดี๋ยวไป " ผมดึงตัวเองขึ้นจากตักมัน 

“ เฮ้ย! ไอ้อิฐ ไปเล่นน้ำไป " ซันตะโกนมา พร้อมกับแอ้มที่เดินเข้ามาใกล้

“ มึงไปก่อนเดี๋ยวกูนั่งคุยเป็นเพื่อนแอ้มสักพักแล้วจะตามไป "

“ อย่าฟังมันมากนักละ ไอ้แอ้มนะ "

“ ท่าทางมึงนี่สตอรี่จะเยอะนะ กังวลจัง " มันหันมายกยิ้ม ไม่พูดอะไรมากแค่ลูบหัวแล้วก็วิ่งออกไป แอ้มนั่งลงแทนที่ " ไม่คิดจะเล่นจริงๆเหรอแอ้ม "

“ ไม่อะ แต่ถ้าไทอยากเล่น ไทไปเล่นได้เลยนะ แอ้มนั่งคนเดียวได้ "

“ กูก็ไม่ค่อยอยากเล่นเท่าไหร่ " ผมบอก

“ เอาครับ คุณนายขนม " ถุงของร้านสะดวกซื้อถูกยื่นลงมาตรงหน้า ไอ้ภูกับไอ้กราสยืนถอนหายใจก่อนอยู่สักพัก ก่อนที่ต่างคนต่างก็ถอดเสื้อลงโยนไว้กองเดียวกับไอ้อิฐไอ้ซัน " เออ ไท กูซื้อไอติมมาฝาก " ภูยื่นถุงขนมมาให้ เป็นไอติมหวานเย็น

“ แล้วของกูล่ะ  " แอ้มหันไปถาม แต่อีกคนก็ยักไหล่แบบไม่ใส่  “ อีกแล้วนะ อีกแล้วนะ "

“ กูไปล่ะ " ยื่นไอติมมาให้ผมรับ ก่อนจะวิ่งออกไปทันที คนข้างๆผมหันมามอง เธอยิ้ม

“ แล้วกูจะทำยังไงดีละเนี้ย "

“ แดกๆไปเถอะ อย่าไปใส่ใจเลย มันก็แบบนี้ทุกที " 

“ แบบนี้น่ะ แบบไหนวะ " ผมแกะไอศกรีมในมือ ตอนที่ยื่นไปให้แอ้มเธอก็ส่ายหน้า

“ ก็แบบที่ มันชอบสนใจแฟนของเพื่อนไง "

“ เหรอ " มองไอศกรีมในมือมีไอเย็นๆออกมา

“ ตั้งแต่แฟนคนเก่าของไอ้อิฐแล้ว คนนั้นมันก็ชอบ ก็ทำตัวแบบมึงนี่เหละ ชอบซื้อนู้นซื้อนี่มาให้ ชอบเข้าไปอ่อย "

“ แล้วตอนนั้นไอ้อิฐ มันว่าไงบ้างวะ "

“ ก็ไม่ว่าไง แต่จะพูดว่าไงดีละ มันคงคิดว่าเพื่อนอีกอย่างแฟนมันทุกคนก็ไม่มีใครสนใจไอ้ภูอยู่แล้ว ส่วนใหญ่สเป็คไอ้อิฐสูงจะตาย ไม่มีใครชายตามามองมันหรอก "

“ อย่างงั้นเหรอ "

“ จะว่าไป ไทก็เป็นคนแรกที่แปลกออกไป " แอ้มหันมายิ้ม " แต่กูไม่ได้หมายความว่า มึงไม่โอเคนะ มึงเป็นคนน่ารัก แต่ส่วนใหญ่คนที่อิฐคบด้วยจะเป็นคนเปรี้ยวๆ หน้าตาสวยๆมากกว่าจะเป็นคนน่ารักแบบมึง " 

“ อ้ืม " ผมพยักหน้า ก่อนจะหันไปยิ้มให้เธอ

“ แต่ไม่ใช่ว่า ภูไม่ดีหรอก มึงไม่ต้องคิดมาก ภูเป็นคนดีกว่าที่มึงคิด จิตใจของมันนึกถึงความรู้สึกของคนอื่นเสมอ ไม่เหมือนเพื่อนๆมันหรอก ไอ้ซัน ไอ้อิฐ แล้วก็ไอ้กราส ไม่ค่อยคิดถึงจิตใจของคนอื่น " ทำไมรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยคิดแบบนั้นเลยว่ะ  ผมรู้สึกว่า อิฐก็นิสัยดีหรืออาจจะเป็นนิสัยที่แสดงกับผม " มึงคบกับมันมานานแค่ไหนแล้วล่ะ "

“ ไม่นานหรอก ประมาณ สามสี่เดือนเอง "

“ เหรอ " แอ้มพยักหน้า " ชอบอะไรในตัวอิฐเหรอมึงน่ะ "

“ มันเป็นคนที่คุยด้วยแล้วสบายใจ "

“ อื้ม ถึงจะกวนตีนไปหน่อย แต่มันก็เป็นคนแบบนั้นเหละ บางทีกูก็คิดนะว่า ที่คบกับซันได้นานขนาดนี้ ก็เพราะว่า อิฐนั่นเหละ คอยช่วยพูดให้ตลอด แม้จะเป็นคนที่อารมณ์ร้อน ทำอะไรไม่คิด แถมยังแก้ปัญหาแบบโง่ๆ แต่มันก็ยังมีข้อดีของมัน  กูอยากให้มึงคิดแบบนี้นะ หมายถึงถ้าต้องทะเลาะกันนะ "

“ อื้ม " ถึงไม่เคยเห็นข้อเสียแบบที่คนข้างๆพูดมา แต่คิดว่าพอถึงวันนั้นตัวเองคงมีข้ออ้างที่ว่า มันก็ยังมีข้อดี ไว้ให้อภัยมันอยู่แล้ว "  เออ นี่ แลกเฟสบุ๊คกันมั้ย "

“ เอาสิ " แอ้มดึงมือถือออกมาจากกระเป๋า เธอบอกชื่อเฟสบุ๊คของตัวเองให้ผมค้นหา

“ เพื่อนเยอะจังเลยนะ "

“ มึงเพื่อนน้อยตังหาก "

“ ก็คงอย่างงั้น " ผมว่า ตอนที่ไล่ดูข้อมูลในเฟสบุ๊คของแอ้ม เหมือนกับว่าเธอมีเฟสบุ๊คเอาไว้บันทึกเรื่องราวต่างๆในชีวิต แต่ก็คงเหมือนกับคนทั่วไปตอนนี้ เพราะไม่ว่าจะกิน เที่ยว นอน หรือทำอะไร ก็ดูเหมือนจะต้องอัพเดทลงโซเชี่ยลกันหมด

“ แล้วทำไม ไทถึงคบกับอิฐละ ไปเจอกันได้ไง "

“ ที่ผับนะ เจอกันแบบบังเอิญ " ผมบอก

“ แต่กูว่า ความบังเอิญไม่มีในโลกหรอกนะ " หันมองอีกคนที่ยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะเอ่ยคำพูดแซวผม " แต่คิดว่าต้องเป็นพรหมลิขิตแน่ๆเลยยยย กิ้วๆ "

“ หึหึ เหมือนมึงกับซันสินะ "

“ แต่กูคิดว่า ไอ้เหี้ยนั่นเป็นกรรมเก่ามากกว่า เป็นเจ้ากรรมนายเวรที่ชาติที่แล้วกูคงไปทำเหี้ยอะไรไว้ ชาตินี้เลยมาเจอมันอีก  "

“ ก็พูดเว่อร์ไป "

“ จริงๆนะเว้ย ก็คิดแบบนั้นจริงๆ ทั้งๆที่อยากจะหาแฟนใหม่แทบตาย แต่ยังไงสุดท้ายก็ต้องเป็นมันอยู่ดี " 
 
“ กูว่า ถ้ามันได้ยินต้องดีใจแน่ๆเลย "

“ ไอ้เหี้ยนั่นอะนะ ไม่มีความรู้สึกแบบนั้นแล้วเหละ บางทีก็คบกันมานานเกินไป จนคิดว่า เป็นมากกว่าแฟนจนกลายเป็นคนว่าเพื่อนคู่ชีวิตไปแล้ว "

“ แต่ความรู้สึกแบบนั้นไม่ใช่เหรอวะ ที่ใครๆ ก็อยากจะมีกัน " ความรู้สึกที่เราจะได้คบกับคนที่เรารักไปนานๆ จนคำว่า แฟน กลายเป็นคนว่า เพื่อนคู่ชีวิต ที่จะไม่ทิ้งเราไปไหน จนกว่าตายจากกัน 

“ มึงก็อยากจะให้ มันกับมึงเป็นแบบนั้นสินะ "

“ กูคิดว่าถ้าเราจริงจังกับใครสักคน ทุกคนก็ต้องคิดแบบนั้น "

“ แต่จะดีเหรอ ไอ้อิฐนะ " แอ้มหันมาถาม สายตาที่มองผม เป็นสายตายิ้มๆที่ทำให้รู้สึกพูดเล่นมากกว่าจะจริงจัง " ลองหาคนอื่นที่ดีกว่าดูก็ได้นะ "

“ ถ้ามีดีกว่าก็ไปนะ " ผมว่า ก่อนจะหัวเราะออกมา " แต่แค่ตอนนี้ กูไม่มีที่ดีกว่านี้ให้ไป "

“ เฮ้ย! ไท มานี่ " เสียงเรียกของอิฐจากทะเลที่กำลังเล่น มันกวักมือเรียกผมให้เข้าไปหา

“ ไปเล่นน้ำก่อนนะ "

“ อื้มไปเถอะ กูจะนั่งกินหนมตรงนี้ " แอ้มบอก ผมที่กำลังลุก แต่เสียงของเธอก็ดังขึ้นอีก " ไท "

“ หื้ม "

“ คิดถึงข้อดีของอีกฝ่ายมากๆ ก็ดีนะ " ผมทำหน้างง ใบหน้าสวยก็ยิ้มหวาน " กูอยากให้มึงคิดถึงกูนะ ถ้ามีปัญหาอะไรกับอิฐก็ขอให้คิดถึงกูนะ เหมือนอย่างที่กูเองก็คิดถึงอิฐเวลาที่กูมีปัญหากับไอ้ซัน "

“ อื้ม ได้สิ "  พยักหน้าส่งกลับไปให้ ก่อนที่ผมจะวิ่งออกไปข้างหน้า

   ทะเลคลื่นไม่สูง พะยูนหนุ่มสี่คนกำลังเล่นจับอีกฝ่ายทุ่มลงไปในน้ำ ผมที่วิ่งเข้าไปเบรคหยุดอยู่หลังไอ้อิฐก่อนจะถูกดึงออกมาให้อยู่ตรงกลาง ทุกคนก็รุมสาดน้ำใส่อย่างไม่ทันตั้งตัว " เดี๋ยวๆ "

“ ฮ่าๆ สาดมันเลย สาดมัน "

“ เชี้ย เค็มสัด มึงเรียกกูมาให้โดนสาดน้ำรึไง ควาย " ผมตะหวาดขึ้นแต่เสียงหัวเราะก็ดังออกไป ไม่ได้สดใจอะไรสักนิด

“ มานี่เลย " เสียงของอิฐ รั้งเอวให้เข้าไปใกล้มัน ร่างที่ถูกยกขึ้นสูง และวินาทีต่อมาผมก็ถูกทุ่มตัวลงกับน้ำทะเล

“ ไอ้เชี้ยยย " ยื่นเท้าไปถีบมันเต็มๆ แต่ก็ได้ยินแต่เสียงหัวเราะ " กูเจ็บนะไอ้สัด "

“ เจ็บเหรอ " อิฐเดินเข้ามาใกล้ " โทษๆ ไหนเจ็บตรงไหน "

“ ตากู น้ำทะเลเข้าตากู  แม่ง แสบ " ยกสองมือขึ้นปิดหน้า มันก็เดินเข้ามาใกล้จับข้อมือของผมก่อนจะพยายามดึงลง

“ ไหนดูหน่อย " ผมเดินถอยหลังออกจากกลุ่ม ตอนที่เอามือค่อยๆลดลง ตัวผมก็ก้มลงสาดน้ำทะเลใส่มัน

“ นี่แหน่ะ "

" เชี้ย!! "

“ สมน้ำหน้า ชอบแกล้งกู ไอ้สัด " มือที่สาดน้ำใส่มันไม่ยั้ง ไอ้อิฐล้มลงนั่งบนพื้นน้ำ ทุกคนก็หัวเราะออกมา " รุมแม่งเลย "

   น้ำทะเลที่ถูกสาดใส่อิฐ มันยกมือขึ้นปิดหน้าก่อนจะลุกขึ้นแล้วพุ่งตัวเข้ามากอดผม เราสองคนล้มลงไปในทะเลอีกครั้ง เสียงโห่ดังขึ้น

“ โอ๊ย เชี้ยยยยยย น้ำทะเล หวานหมดแล้วสัด "

“ เห็นใจกูที่ไม่มีเมียบ้าง "

“ เห็นใจกูที่เบื่อเมียบ้าง " เสียงดังของเพื่อนๆที่ยืนล้อมเรา  ผมดึงตัวเองขึ้นจากน้ำทะเลก่อนจะดึงอิฐขึ้นมาด้วย  รอยยิ้มที่มอบให้กัน อิฐเดินมาขยี้หัวผม 

“ พอๆ ไอ้สัดพอ  "  ภูว่า ทุกคนยิ้มให้กัน

“ อิจฉา ก็รีบหาเมีย "

“ ชอบของเพื่อนทำไงดีว้า " เสียงของไอ้กราสดังขึ้น มันหันไปมองไอ้ภูที่ยิ้มออกมา

“ แย่งแม่งเลย "

“ ตีนกูสิ " ไม่ว่าเปล่า ตีนจริงๆ ถีบเข้าเต็มๆจนภูล้มลงไปในทะเล

“ ไอ้สัด เจ็บไอ้เชี้ยย กูเต๊าะเฉยๆเว้ย "

“ คนนี้ แค่เต๊าะก็ไม่ได้เว้ย " กอดคอผมขึ้นจากทะเล เสียงของซันก็โห่แซว

“ แหมมมมม คนนี้หวงเว้ย ท่าทางจะรักจริง "   เราสองคนเงียบ อิฐไม่ได้ตอบอะไร เหมือนกับผมที่ยังคงก้มหน้าเราเดินออกไปเรื่อย

" เฮ้ย แล้วมึงสองคนจะเดินไปไหน " ซันถาม คนข้างๆผมก็หันไปตอบ

" จะเดินไปเรื่อยๆ "

" ไม่ต้องเขินหรอก ไม่เข้ากับหนังหน้า "

" ไม่ได้เขินเว้ย แต่จะพาไปทำอารมณ์โรแมนติก " ผมกอดตัวเองตอนที่ลมทะเลพัดเข้ามาใส่ตัว ตอนนี้มันทั้งเหนียวและเปียกแบบสุดๆแต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถึงยังอยากจะเดินไปเรื่อยๆ อยู่แบบนี้ 

   พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน แดดที่สาดลงมาทะเลตอนนี้กำลังเป็นสีส้ม ผมออกไปตรงทางข้างหน้าที่ไม่มีที่สิ้นสุด มันทั้งกว้างและไกลเกินกว่าจะเดินไปถึง  อิฐเอื้อมมือมากอดคอผมไว้

“ เราจะเดินกันไปอีกไกล แค่ไหนวะ "

“ แล้วมึงอยากเดินไปไกลแค่ไหนละ " อิฐถาม ผมที่นิ่งอยู่ในอ้อมแขนของมัน อิฐปล่อยมือลงข้างตัว ผมก็เอื้อมมือไปจับมือมันไว้

“ เท่าที่มึงอยากเดินไปแล้วกัน "  มือของอิฐกระชับมือของผม

“ เป็นครั้งแรกเลย ที่กูรู้สึก รักคนธรรมดา "

“ ปกติแฟนเก่ามีแต่พวกนางฟ้าเหรอ " ผมถาม มันก็ยิ้ม

“ ปกติมีแต่พวกแซ่บๆเอาใจเก่ง แต่มึงแม่ง โคตรธรรมดา เป็นคนธรมดาที่ไม่มีเหี้ยอะไรเลย แต่กูกลับมีความสุขเวลาที่ได้อยู่กับมึง  เป็นความสุขที่ธรรมดาดี "

“ เหรอ "

“ ยังนึกแปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกัน ว่าทำไม " อิฐหันมามองหน้า มันที่กำลังยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นจับที่ต้นคอของผม " อยู่กันนานๆนะ "

“ อะไรเข้าสิงว่ะ อยู่ๆถึงมาพูดแบบนี้กับกู ปกติเห็นเงียบไม่เคยพูดอะไร "

“ กูแค่รู้สึก บางอย่างในใจกูเปลี่ยนไป "

“ อะไร " ผมถามทั้งๆที่รู้

“ หัวใจกูมั้ง "

“ จะอ้วก " ผมหลบตา มันก็หัวเราะ

“ แต่กูรู้สึกอย่างงั้นจริงๆนะ กูรู้สึกว่ามันเปลี่ยนไป " 

“ มึงเพิ่งรู้สึกเหรอ " ผมถาม อิฐที่ก้มหน้าลงมาใกล้ เราไม่ได้สนใจสิ่งใดที่อยู่รอบตัว มันก้มลงมาจูบในวินาทีนั้นที่พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า สาบานว่า นี่เป็นจูบที่โรแมนติกที่สุดสำหรับผม จูบที่ผมจะไม่มีวันลืมเลย

“ ใช่ ทำไม "

 " แต่กูรู้สึกมาตั้งนานแล้วว่ะ "

“ รู้สึกว่ารักกูนะเหรอ "  ผมไม่ตอบ แต่กลับเขย่งตัวเองขึ้นจูบมันที่กำลังยิ้มออกมา " ว่าไง "

“ เออ รู้สึกอย่างงั้นเหละ "

“ กูเองก็รู้สึกอย่างงั้น "

 รู้สึกว่าเรารักกัน  ใช่ คำนี้รึเปล่า ที่มึงกำลังจะพูด เพราะถ้าใช่ กูเองก็รู้สึกอย่างงั้น


..................................................

ก็ยังคงเป็นอิฐไท ขอพื้นที่ให้อิฐไทนิดนึง อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ  :mew2:
แบบว่า เรื่องราวต้องดำเนินไป ถ้าาดไปเดี๋ยวจะไม่อินนะจ้ะ ตัวเธอว์
มีคนแซวว่า อ่านอิฐไทแล้วรู้ว่า เหมือนผู้ชายร่างใหญ่ๆคุยกัน ฮ่าๆ
จริงๆ ก็ไม่ขนาดนั้น พี่ไทตัวเด็กจิ๋วเดียวเอง คิดว่าผู้ชายอ้วนกว่าพี่ปิงหน่อยๆ
แบบพี่ปิงผอม พี่ไทสมส่วนงี้ มีเนื้อหนัง
ผู้ชายแบบนั้นกับผู้ชายร่างยักษ์ๆดิ ก็เหมาะกันออกน้า :hao6:
ช่วงนี้เหมือนอยู่ในช่วงโปร หวานๆ ยิ้มๆ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์นะคร่า
ใครมีทวิตหรือเฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆคร่า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 24-04-2015 20:54:52

เหมือนอิฐมีเบื้องหลังที่แบดบอยมากกกกก
ไทสู้ๆ :3123:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 24-04-2015 21:00:03

เราชอบอิฐเพราะเป็นคนตรงๆ  แต่เรารักพี่เสือขาามากกว่า  :katai3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 24-04-2015 21:10:46

กลัวคู่นี้ดราม่าหนักกว่า พี่เสือ กะ น้องปิง อีก  :mew2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 24-04-2015 21:11:31

หวานๆๆ แต่กลัวจบดร่ามา อย่าเลยน่ะอยากเห็นไทมีความสุขแบบนี้ไม่อยากให้ไทเศร้า คู่เสือปิงกลับม่จากเชียงรายต้องมีม่าม่าเกิดขึ้นแน่นอน เอาม่าม่าเบาๆน่ะคะ  :mew4: :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 24-04-2015 21:12:53

ทำไมคำพูดแอ้มมันชวนคิดจริงจริ๊งงง ง ง ง

รึเราจะคิดไปเองง  :onion_asleep:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-04-2015 21:30:29

เราคิดมาตลอดนะว่าไทกับอิฐตัวพอๆกัน
พี่เสือหนาสุด ปิงบางสุดแบบเกย์สาว

แอ้มเตือนไททำเอาเราชักกลัวอดีตของอิฐแล้วสิ
กลัวมากๆว่าอิฐจะเป็นคนที่ทำไทตอนเมา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-04-2015 22:09:15

อร๊ายยย. หวานเวอร์ๆๆ หวานกว่าเสือปิง เยอะเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 24-04-2015 22:53:49

แบบนี้อิฐไทต้องมีมาม่าแน่เลย /_\

เสือปิง...คิดถึงๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 24-04-2015 22:54:30

ชีวิตดี๊ดี #อิฐไท

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 24-04-2015 23:00:36

อิฐเท่ห์จริงๆนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 25-04-2015 00:10:37

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชอบน้าาาาาาา :hao7:

ชอบ #อิฐไท นี่ขออยู่ทีมอิฐไทเลยค่ะพี่ขนม คู่นี้ดูมีอะไรมากเลย ไม่ใช่แค่รักทะเลาะหรืออะไร แต่มันมีพัฒนาการในตัวของมัน

ดูมีอะไรเสมอๆสำหรับคู่นี้ ดีใจที่ได้อ่านคู่นี้นะ ไม่น่าเบื่อดีสำหรับคู่นี้

แต่นี่ยังนะ ยังไม่วางใจพี่ภู อย่ามายุ่งกับหนูไทนะจ๊ะตัวเธอ ชอบจังเลยตอนที่พี่อิฐถีบพี่ภูเนี่ย ไม่ค่อยหวงไทเลยจริงๆ

กลัวพี่ขนมจริงๆ รู้สึกเหมือนมันจะไม่ได้มีแค่นี้ เหมือนมันจะมีอะไรอีก อย่านะ อน่ามาทำร้ายอิฐไทหนูน้าาา :katai1:

ส่วนไทถ้าไทอ้อนกว่านี้ หวานกว่านี้อีกหน่อยจะน่ารักมากเลยน้าา เปิดใจกับความรัก และเลิกกลัวมันได้แล้วน้าหนูไท

ลุ้นและรอคู่นี้ต่อไปจ้าาา :katai2-1:

ปักป้าย ทีม...อิฐไท!!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 25-04-2015 02:25:20

ทำไมแอบหน่วงละ งงอยู่!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 25-04-2015 06:36:44

ตามธรรมเนียมของหนมมี่นี่ พอหวานไม่เท่าไหร่ ความขมจะตามมาป่าวคะเนี่ย แบบระแวงอ่ะ :laugh:
แต่ว่าโรแมนติกจังเลย  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 25-04-2015 06:58:55

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 25-04-2015 16:13:24

อิฐไทตอนนี้หวานจนน้ำทะเลหายเค็มไปเลย 
ไทน่ารักนะ อิฐก็ดูแลไทดีแกะกุ้งให้ คอยแกล้ง 5555
แต่เขินตอนที่เดินจับมือคุยกัน จับมือกันแล้วเดินไปด้วยกันนานๆนะ

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 42 // 24.4.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 25-04-2015 16:49:38

ตอนนี้หวานกันจริงๆเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 01-05-2015 21:00:11

ตอนที่ 43

“ ไปไหนกันมาวะ กูคิดว่าจมทะเลหายไปละ " แอ้มทักตอนที่ทุกคนกำลังนั่งกินขนมกันอยู่ริมหาด เสื้อที่เราใส่เริ่มจะแห้งแล้ว ผมหย่อนตัวเองลงนั่งข้างๆเธอ ไอ้อิฐก็หันไปหยิบเบียร์ก่อนจะโยนมาให้ผมกระป๋องนึง

“ เสือกไรมึง "

“ กูถามดีๆ "

“ ไปเดินเล่นมานะครับ น่าแอ้ม ไปสวีทกันไปทำอะไรโรแมนติกๆกันสองต่อสอง ไม่ให้ใครเสือก "

“ ส้นตีน "

“ มึงนี่ก็เป็นเหี้ยอะไรชอบทำให้มันหงุดหงิดนักวะ " ผมถาม ไอ้อิฐก็หัวเราะก่อนจะยื่นมือไปขยี้หัวแอ้ม

“ โอ๋ๆ โทษน้า ตัวเอง เค้าขอโทษนะ "

“ ไม่ต้องมายุ่งกับหัวกูเลยไอ้สัด " แอ้มปัดมือไอ้อิฐที่ก็หัวเราะออกมา มันยื่นมาจับหัวผมแทน

“ กูจับหัวไอ้ไทก็ได้ "

“ ปล่อยเลยมึง " ผมว่า ทุกคนรอบข้างก็หัวเราะ

“ กูว่า พวกมึงควรกลับไปอาบน้ำที่โรงแรมได้แล้วนะ ฟ้ามืดละ นอนสักพักแล้วค่อยตื่นไปหาอะไรกันกินกัน " เธอว่าแบบนั้นตอนที่ลุกขึ้นยืน มือก็ยื่นไปหาแฟนตัวเองที่นั่งอยู่ข้างๆ " ไปเลยมึง "

“ ไป " พยักหน้ารับตอนที่อิฐเรียกผมให้ลุกขึ้น เราเดินขึ้นโรงแรมไปบนห้อง ตอนที่เปิดประตูห้องน้ำ อิฐก็เดินตามผมเข้ามา  ร่างหนาที่ยืนช้อนหลังกัน ผมมองตัวเองในกระจกที่กำลังสะท้อนร่างของเราสองคน

“ มึงจะอาบก่อนมั้ย ถ้ามึงอาบก่อน กูจะอาบทีหลัง "

“ เสียเวลานะกูว่า อาบพร้อมกันเลยก็ได้ ยังไงก็ผู้ชายด้วยกัน "

“ กูให้มึงพูดอีกที ไม่เอาข้ออ้างกากๆแบบนี้ " ผมหันไปหาไอ้อิฐ มันที่ยิ้มออกมาตอนที่ยื่นมือมาลูบหัวผม " ข้ออ้างมึงแม่งโคตรกาก "

“ อาบน้ำด้วยกันเลย ยังไงมึงก็แฟนกู "

ผมไม่ได้ตอบอะไรแต่คนข้างผมกลับถอดเสื้อผ้าออกเสียแล้ว อิฐเดินไปอ่างน้ำมันเปิดฝักบัวรดร่างกายตัวเองก่อนจะมองผม " มาสิ "

“ กูว่ามึงอาบก่อนก็ได้ "

“ จะอายอะไรนักหนา กูเคยเอามึงแล้วน่า เห็นมาหมดแล้ว "

“ เออ กูรู้แล้ว " แต่มันก็ยังเขินอยู่ดีนี่หว่า มึงจะให้กูทำท่าทางไม่คิดเหี้ยอะไรทั้งไที่มึงกำลังโชว์กล้ามกับร่างเปลือยๆให้กูดูนี่อะนะ ไอ้เหี้ย ผมเดินเข้าไปใกล้มันแบบช้าๆ ตอนที่ถอดเสื้อผ้าลงข้างๆอ่าง ตัวก็ก้าวขึ้นไปยืนข้างๆกัน

“ มีทรายตรงหลังคอ เต็มเลย "

“ อื้ม " มือหนายกขึ้นถูตรงหลังคอให้ ผมหันมาหามันอิฐก็ส่งสายตาสงสัยมา ปากหนักๆที่อยากจะพูดอะไรบางอย่างในเวลานี้หันไปมองขวดแชมพูก่อนจะหยิบมันขึ้นมาถามอีกคน  " สระผมหน่อยมั้ย "

“ เอาดิ "  มันว่าพลางหัวเราะ " ก็ไม่เห็นต้องเกร็งขนาดนั้น "

“ กูไม่ชอบให้ใครมาโดนตรงคอ "

“ อ้างรึเปล่า เขินก็บอก "

“ กูจะเขินอะไร ไม่ใช่ครั้งแรก " ว่าไปแบบนั้น แต่ตัวเองกลับถอนหายใจ อิฐหัวเราะออกมาลั่นห้องน้ำ

“ ฮ่าๆ มึงนี่มัน "

“ ทำไม " ผมหันไปจ้องตามัน อิฐก็จ้อตาผมกลับ

“ น่ารัก "

“  พูดมากน่า ไอ้เหี้ยเอ้ย " บีบแชมพูใส่มือ ผมขยี้ลงไปบนบนของมันแต่คนกวนตีนก็เอาแต่หัวเราะ มันดึงเอวผมให้เข้าไปใกล้ " เชี้ยไรอีก "

“ มึงมันน่ารัก "

“ แตกต่างจากแฟนมึงคนก่อนๆที่จะเปรี้ยวๆใช่มั้ย "

“ รู้ได้ไง " อิฐก้มหน้าลงมาถาม

“ แอ้มบอก "

“ ปากหมาจริงไอ้น่าอ้วก "

“ ว่าเพื่อนอีกแล้วนะมึง " ขยี้หัวมันแรงขึ้นไอ้อิฐก็ยกยิ้ม " อยากเห็นแฟนเก่ามึง "

“ แฟนเก่ากู "

“ อื้ม อยากเห็นว่า หน้าตาจะเป็นยังไง ที่บอกว่าเปรี้ยวๆ อยากรู้ว่าจะเปรี้ยวสักแค่ไหน  "

“ แน่ใจเหรอ ว่าเห็นแล้วมึงจะไม่หึง " ผมส่ายหน้า ก็ไม่ได้ปัญญาอ่อนขนาดนั้นที่แค่เห็นภาพแฟนเก่าแล้วหึง  " ถึงแม้กูจะยังเก็บเบอร์ เก็บเฟส ก็ไม่ได้หึง " ผมนิ่งไปก่อนจะตอบ

“ ก็.. คงไม่ "

“ หึงแน่ๆ  "  ก้มหน้าลงมาแซวก่อนจะหยิบฟองแชมพูจากหัวมันมาถูลงบนหัวผม " มึงก็สระด้วยสิ "

" เทแชมพูมาใหม่สิมึง แค่นี้หัวกูมันจะไปสะอาดอะไร " 

“ บ่นจังเว้ย เดี๋ยวกูก็เอาไอ้นี่ยัดปากซะหรอก " จับKตัวเองส่ายไปมา ผมทำหน้านิ่งๆตอนที่มันจะยื่มมือมาจะจับหัว

“ หยุด มึงจับKมึงแล้วจะมาจับหัวกูนี่อะนะ "

“ เวลามึงอมKกู กูก็ต้องจับหัวมึงเหมือนกันนั่นแหละครับ "

“ ส้นตีน "  นี่ก็ช่างเปรียบเทียบไปอีก " ไม่ต้องหรอกกูสระเองได้ " ผมว่า ตอนที่ยกมือขึ้นสระผมให้ตัวเอง มันก็ยกมือมาสระให้ผมก่อน

“ ถ้ามือมึงว่างสระผมให้กูหน่อยสิ พอดีมือกูไม่ว่าง "

“ หึ ไอ้หัวหมอเอ้ย " ยกยิ้มกับการกระทำของมัน ผมสระผมให้อิฐที่ยืนยิ้มนิ่งๆ ก่อนที่มือหนาของมันจะไล่ต่ำลงไปเรื่อยจนถึงก้น " มือมึงอะ ต่ำไปมั้ยไอ้สัด "

“ ชอบระดับอยู่ในนี้ "

“ หื่น "

“ หื่นที่ไหน แค่จับเฉยๆ " มันว่า

“ โทษทีพอดีมึงไม่ได้จับกูแค่วันนี้ไง " ผมไม่รู้จะนิยามมันว่าอะไร แต่ที่ผมรู้คือ มันเป็นอะไรที่คงเรียกว่า หื่น แบบ ชอบจับชอบต้องชอบมานั่งใกล้ๆ แล้วก็เป็นผมทุกทีที่คล้อยตามการสัมผัสของมัน

“ ก็มึงมันน่าจับ กูชอบ "  ก้มหน้าลงมาใกล้กัน ผมเอียงตัวเองหลบมันก็เอาแต่หัวเราะ เสียงหัวเราะที่เหมือนคนโรคจิต

“ มึงแม่งเหมือนคนโรคจิตเลย "

“ ตรงไหน " มือที่เลื่อนลงต่ำ อิฐกอดผมแน่นขึ้น

“ ตรงเสียงหัวเราะของมึงไง "

“ กูว่าหุ่นมึงเซี๊ยะดีจัง ถึงจะผอมแต่ก็อ้วนกกว่าแฟนคนก่อนกูนะ "

“ ทำไมต้องเปรียบเทียบด้วยวะ นิสัยเสียไอ้สัด " ผมหันไปว่ามัน คนที่คิดขึ้นมาได้มาเผลอพูดไปก็นิ่งค้างไป มันยิ้ม

“ โทษๆแต่ยังพูดไม่จบนะ กูชอบแบบนี้มากกว่าผอมๆ กูชอบแบบนี้ "

“ แถ " ผมว่า ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบสายฝักบัวมาฉีดน้ำใส่หน้ามัน

“ โอ๊ย เชี้ยยย ไอ้สัด กูแสบตานะมึง "

“ สมน้ำหน้า อยากปากเสียทำไมวะ  " ฉีดลงไปบนหน้ามันอีก อิฐคว้ามือผมไว้ ตอนที่มันพยายามแย่ง น้ำก็กระเด็นไปทั่วห้องน้ำ เสียงหัวเราะของเราดังไปหมด ร่างเปลือยเปล่าของผมที่ถูกกอดรัดเอาไว้

“ ถ้ายังไม่หยุดกูจะ.. "

“ จะทำอะไร " ฉีดน้ำใส่หน้ามัน ไอ้อิฐยิ้ม " ฮ่าๆ " ผมหัวเราะก่อนจะลูบหน้าที่มีแต่ฟองแชมพูไหลลงมาของมัน

“ โอ๊ยแสบเชี้ยเอ้ย ล้างให้หมดเลย " มันก้มหน้าลงมาผมล้างฟองแชมพูบนหัวมันให้มันจนหมด ก่อนที่อิฐจะจูบตรงเอวเบาๆ เหมือนกำลังให้รางวัล มันเงยหน้าขึ้นมายิ้ม " ขอบคุณครับ "

“ ออกไปได้แล้วไป มึงเสร็จละ กูจะได้อาบน้ำ "

“ อาบด้วยคนดิ "

“ ตีนดิ ออกไป " ผมสะบัดมือไล่ มันก็หัวเราะก่อนจะเอื้อมมือมาตีก้นผม

“ ไปก็ได้ "

“ กวนส้นตีน " สบถออกไปแบบนั้นก่อนจะแอบยิ้มให้อิฐที่เดินออกไป ผมล้างแชมพูบนหัวก่อนจะล้างตัวนิดหน่อย หยิบผ้าขนหนูที่วางอยู่บนชั้นมานุ่งแล้วเดินออกไปจากห้องน้ำ " ทำอะไรอยู่วะ " ผมเอ่ยถามคนที่แต่งตัวเรียบร้อยแต่กำลังจ้องไปที่หน้าจอมือถือ ผ้าขนหนูที่กำลังเช็ดหัวให้ตัวเอง ผมแต่งตัวของตัวเอง แต่ตอนที่เดินกลับมายืนข้างๆ อิฐก็ดึงให้นั่งลง " ทำไม ถามไม่ตอบ "

“ กำลังหาภาพแฟนเก่า ให้มึงดู "

“ แฟนเก่ามึง " ผมหันไปถาม อิฐก็พยักหน้า มันดึงมือถือมาเลื่อนมือถือมาตรงหน้าของผม ภายในหน้าจอฉายภาพผู้ชายหน้าสวยคนนึงที่กำลังยิ้มสู้กล้องด้วยท่าทางที่เรียกว่า จิกสายตาใส่กล้องด้วยความมีเสน่ห์ 

“ คนนี้ชื่อ ไวท์ "

“ ชื่อเหมาะกับหน้าตาดีว่ะ " ผมบอก ตอนที่จับมือถือมันไว้แล้วขยายหน้าของเค้าดู ก็อย่างที่แอ้มบอก อิฐชอบคนที่ดูเปรี้ยวๆมีเสน่ห์ ถ้าเอาไวท์มาเทียบกับผม ก็ดูเหมือนว่า ผมเองก็เป็นผู้ชายธรรมดาไปเลย

“ ส่วนคนนี้ชื่อพลอย " มันยังแนะนำแฟนเก่าของมัน ที่มีหน้าตาในแบบเดียวกันหมด มันยังคงแนะนำแฟนมันไปเรื่อยๆ อารมณ์ถ้าทำได้คงไล่มาตั้งแต่อนุบาล " คนนี้ คนล่าสุด เลิกก่อนกูจะกลับไทย ชื่อ ลอเร้น  "

“ ถามกูสักคำมั้ยสัด ว่าอยากจะรู้รึเปล่า "

“ กูรู้ มึงอยากรู้ "

“ ไม่เลยสักนิด " จะว่าไปก็อยากรู้นั่นแหละ แต่ใครมันจะไปพูดวะ ว่าอยากรู้จังเลย ช่วยเล่าหน่อย ภาพหลายภาพที่ผมได้ดู บอกได้คำเดียวว่าไอ้อิฐมีแฟนเยอะชิบหาย ทั้งผู้ชาย ทั้งผู้หญิง แถมยังหน้าตาสวยเปรี้ยวบาดใจกันทุกคน " แต่กูอยากรู้อย่างนึง "

“ อะไร "  มันที่กำลังก้มหน้าเงยหน้าขึ้นมาหาผม

“ กูอยากรู้ว่า ระหว่างเอากับผู้ชาย กับ เอากับผู้หญิง มึงชอบอะไรมากกว่ากัน "

“ ถามอะไรแบบนั้น " มันก้มหน้าลงเล่นมือถือต่อ มือที่กำลังเช็คข่าวในเฟสไปเรื่อยๆ ผมเอื้อมมือไปจับผมที่กำลังเปียกของอิฐตอนที่กำลังเล่นปลายผมมันอยู่ ก็ดึงหน้าตัวเองเข้าไปใกล้ๆ

“ อยากรู้ บอกหน่อย "

“ มึงไม่เคยรึไง " ผมส่ายหน้าทันทีที่มันถาม ไอ้อิฐก็ยกยิ้ม มันทำท่าคิด

“ ก็คนละแบบ "

“ ยังไง "

“ อยากรู้เหี้ยอะไรของมึงวะ ใครเค้าพูดกัน กูไม่อยากพูด "

“ สุภาพบุรุษจังนะมึง " ผมว่า " ก็เปรียบเทียบวงกว้างก็ได้ ไม่ต้องเจาะจงใคร กูอยากรู้ "

“ ก็คนละแบบ ผู้ชายก็แบบนึง ผู้หญิงก็แบบนึง มีความเร้าใจคนละแบบ "

“ ความเร้าใจ " ผมทวน " เร้าใจยังไง "

“ ก็เร้าใจไง ทำไมต้องถามมากวะ "

“ ก็อยากรู้ว่าเร้าใจยังไง "

“ ก็เร้าใจแบบผู้หญิงก็มีนมให้จับ นมกลมๆ ผู้ชายมีแบบจุกๆให้บีบ " ผมยิ้มแต่คนอธิบายกับทำหน้าเซงๆ

“ อธิบายต่อสิ "

“ ผู้หญิงก็คับแต่ของผู้ชายคับกว่า ก็คนละแบบ "

“ แล้วทำไมมึงต้องพูดไปแล้วเขินด้วยวะ ไม่เข้ากับหน้าเลย " บอกแบบนั้นตอนที่หันมามองหน้าผม " ไม่เข้ากับหน้าเลย "

“ กูไม่อยากพูด มันน่าเกลียด "

“ งั้นเปรียบเทียบกูกับผู้หญิงคนล่าสุด "

“ ของมึงเหรอ " อิฐทำหน้างง ก่อนจะยกยิ้มมุมปากแล้วดึงตัวเองเข้ามาใกล้ผม  " จำไม่ได้แล้ววะ ต้องลองใหม่ "

“ ไอ้สัด " ส่ายหน้าให้มัน ผมดึงตัวเองออกห่างก่อนจะล้มตัวลงนอน " เดี๋ยวจะไปไหนกันต่อวะ "

“ คงหาอะไรแดก เข้าผับ ฟังเพลงชิว "

“ ชีวิตมีแค่นี้จริงๆเหรอวะ อยู่กรุงเทพก็แบบนี้ มาภูเก็ตก็แบบนี้ "

“ ชีวิตวัยรุ่นมันก็เท่านี้  แล้วมึงอยากจะทำอะไร " พอมันถามแบบนั้น ผมก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้วหันมามองมัน

“ ซื้อเบียร์มาแดกแล้ว จุดไฟเย็นเล่น "

“ เด็ก "

“ ทำไมวะ ก็เข้าผับฟังเพลงกินเหล้าแม่งน่าเบื่อ มึงไม่คิดอย่างงั้นรึไง "

“ ไม่คิดนี่ ก็ธรรมดา " ล้มตัวลงนอนต่อตอนที่มันพูดแบบนั้นอิฐหัวเราะก่อนจะนอนลงข้างๆผม

“ อยากจะเล่นไฟเย็นก็บอก กี่ขวบกันมึงมาทะเลแล้วต้องเล่นไฟเย็น "

“ ก็กูชอบ กูมากับเพื่อนทีไร เล่นกันตลอด เอามาเขียนเป็นคำๆแล้วอัพลง ig “

“ เด็กน้อย "

“ ไม่ใช่เด็กน้อยเว้ย ใครๆก็ทำกัน " ผมเถียงอิฐก็เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเอง มาพิมพ์อะไรบางอย่าง อาจจะกำลังชวนเพื่อนให้ออกไปข้างนอก ผมคิดว่าอย่างงั้นนะครับ

“ ไม่มีใครตอบกลับกูมาเลย "

“ หลับกันหมดแล้วมั้ง "

“ กูก็ว่างั้น " วางโทรศัพท์ลงข้างตัว อิฐลุกขึ้นนั่งก่อนจะหันมาหาผม " งั้นมึงก็ไปกับกูสองคนมั้ยละ "

“ ไปไหน "

“ ไปเล่นดอกไม้ไฟไง " รอยยิ้มที่หันมาผม " จะตามใจมึงสักวันแล้วกัน "

ชายหาดยามค่ำคืน มีผู้คนออกมาเดินริมหาดกันเยอะแยะ บางคนก็พกเบียร์มานั่งคุย เรานั่งลงตรงพื้นที่ว่าง อิฐมองซ้ายขวาก่อนจะหันมาพูดกับผม " อยู่นี่นะ เดี๋ยวมา "

“ ไปไหน " คว้ามือมันมาจับ อีกคนก็ยิ้ม

“ ไม่อยากให้กูไปไหนเหรอ "

“ ใครบอก จะไปไหนก็ไปเลยไป " ปล่อยมือมันลงอีกคนก็ลูบหัว อิฐก็เป็นซะแบบนี้ชอบลูบหัวทำเหมือนว่าตัวผมเป็นเด็ก

“ จะไปซื้อพุ กับเบียร์มาทำในสิ่งที่มึงอยากจะทำไง รอตรงนี้แปป "

“ ไปเลยไป " หันกลับมามองที่เดิม อีกคนก็เดินออกไปที่ที่ยืนอยู่ ผมเหลือบมองมันที่เดินออกไปไกล ก่อนจะหันมามองทะเลเบื้องหน้า เสียงคลื่นที่ซัดสาดเข้ามาผู้คนที่เดินไปมาอยู่ตรงหน้า มีคู่รักแสดงความรักกันแบบดูดดื่ม มันเห็นได้ชัดจากแสงไฟของผับที่เปิดจ้าไปหมดเป็นสถานที่ที่ไม่มีวันหลับจริงๆ

“ อยากถูกจูบแบบนั้นบ้างเหรอ "

“ ภู " ผมหันไปหา อีกคนที่อยู่ๆก็ทักขึ้นมาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง

“ เออ กูเอง แต่ไม่ต้องทำหน้าเหมือนเห็นผีขนาดนั้นก็ได้ "

“ เปล่า กูแค่ตกใจ "

“ นั่งด้วยคน "

“ มึงนั่งก่อนที่กูจะตอบว่าโอเคซะอีก "

“ กลัวมึงปฎิเสธนะสิ " มันขยับเข้ามาใกล้ แต่ผมขยับตัวออกมา ภูหัวเราะในคอ "  แล้วมึงมาทำอะไรตรงนี้คนเดียว "

“ ใครบอกคนเดียว กูมากับไอ้อิฐแต่มันไปซื้อของให้กู "

“ อย่างงั้นเหรอ " พยักหน้าแค่นั้น มันก็มองไปรอบๆ " ทำไมมึงไปนั่งไกลกูขนาดนั้น กลัวอะไรนักหนา  "

“ ไม่ได้กลัวเว้ย "

“ มึงไม่ได้คิดเหรอ ว่ากูจะจีบ "

“ เปล่าคิด " บอกออกไปแบบนั้น ตอนที่หันมองหน้า ภูยิ้มก่อนจะยกมือขยี้หัวผม

“ โกหก  แต่มึงไม่ต้องสยองกูขนาดนั้นหรอก ไม่ใช่ว่ากูเป็นคนไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรซะหน่อย อย่างน้อยกูก็เข้าใจว่าของเพื่อน กูไม่แย่งมาหรอก แต่แค่ กูอยากบอกให้มึงรู้ว่า กูสนใจ "

“ อื้ม " ทำได้เพียงแค่ตอบออกไปสั้นๆ สำหรับผม ผมไม่ได้มองว่าภูหน้าตาแย่หรืออะไรหรอกครับ เหตุผลที่แอ้มบอกว่าระดับแฟนอิฐไม่มีทางหันลงมามองภู ดูเป็นคำที่ใจร้ายกับคนตรงหน้ามาไปหน่อย ภูไม่ได้หน้าตาแย่ขนาดนั้น " กูก็ไม่ได้โง่ขนาดว่าจะไม่รู้หรอก "

“ ชอบไอ้อิฐตรงไหนเหรอ " ผมเงียบ ภูก็พูดขึ้นก่อนจะหัวเราะ " กูจะได้ทำตัวแบบมันบ้าง "

“ ทำไมใครๆก็ชอบถามกูเรื่องนี้วะ "

“ ก็มึงมาเป็นแฟนไอ้อิฐนี่หว่า  "

“ ดูเหว่ากูเข้ามาคบกับความดูไม่น่าคบใครที่สุดในกลุ่มมึง "

“ ก็คงแบบนั้น " มันพยักหน้าก่อนจะยิ้มแล้วก้มหน้าลง ภูดูไม่สบายใจเหมือนมีอะไรอยู่ " พวกกูชอบมึงนะ มึงทำให้ไอ้อิฐดูแปลกไปจากที่มันเคยเป็น "

“ อย่างงั้นเหรอ " แอบยิ้มให้ตัวตอนที่ได้ยินคำนั้น ภูพยักหน้ารับ

“ อื้ม "

“ กูเองก็.. “

“ ก็อะไร "  เสียงที่ขัดบทสนทนาของเรา ผมหันไปมองเบื้องหลังก่อนจะพบว่าไอ้อิฐยืนอยู่ข้างหลังพร้อมกับถุงเบียร์และพลุไฟจำนวนนึง มันนั่งลงขกั้นกลางระหว่างผมกับภู

“ มึงจะเบียดเข้ามาทำไมวะ คิดว่าตัวเองตัวเล็กมากรึไงวะ "

“ ก็อยากจะนั่งตรงนี้ มึงถอยออกไปหน่อยดิไอ้สัดภู  " ภูยิ้ม ก่อนจะถอยออกไปจากที่ที่ตัวเองนั่งเล็กน้อย " เอานี่ ดอกไม้ไฟของมึง "

“ ขอบใจ "

“ ไปเล่นไฟเย็นของมึงดิ "

“ มึงไม่เล่นเหรอ "

“ ไม่เล่น " มันว่าก่อนจะยื่นไฟเช็คมาให้ อิฐหันไปหาภู ผมลุกขึ้นยืน " แล้วมึงมานั่งอะไรอยู่ตรงนี้ "

“ ก็กูตื่นแล้วไปหามึงที่ห้องไปเจอเลยลงมาเดินเล่น แล้วก็เจอไอ้ไทนั่งอยู่คนเดียวเลยมานั่งคุยเป็นเพื่อนมัน "

“ เหรอ " ท่าทางไม่เชื่อถือ ภูหยิบเบียร์มาเปิดกิน " มึงนี่มัน "

“ จะหวงอะไรนักหนาวะ ทำแบบนั้นมันดีรึไง " ภูลุกขึ้นมาจากที่นั่งมันเดินมายืนตรงหน้าผม คว้าเอาถุงที่ใส่ไฟเย็นที่ผมถือ  " เล่นด้วยคน "

“ เอาดิ "

“ ไม่เล่นจริงๆอะ " ผมถามอิฐที่ก็ยังส่ายหน้าเหมือนเดิมแม้จะทำท่าหงุดหงิดก็ตาม

“ ไม่เล่น "

“ มาเล่นกับกูมา มึงจะเล่นแบบไหน "

“ จะเล่นแบบนี้ " หยิบไฟเย็นขึ้นมาอันนึง ผมจุดไฟสงสว่างเหมือนดาวก็ฉายอยู่ตรงหน้า ยิ้มให้ภูที่ยืนอยู่ตรงนั้น ผมหันไปมองอิฐที่กำลังไม่พอใจ ภูเองก็ด้วย

“ ทำหน้าแบบนั้น ไอ้ไทมันก็เล่นไม่สนุกกันพอดีสิวะ "

“ กูทำหน้าแบบไหน "

“ กูไม่เอาเมียมึงหรอกน่า คิดมากไปได้ แฟนคนเก่าของมึงที่กุชอบ คนนั้นมันแซ่บจริงๆนี่หว่า เลยชอบ "

“ เหรอ " ยกยิ้มขึ้นมา มันกินเบียร์ในกระป๋องของมันแต่ตาก็ยังมองผม มันทำให้ไม่อยากเล่นยังไงพิกล คือไอ้ภูมันก็พูดออกมาตรงๆแล้วว่า ชอบ แต่ไม่คิดจะแย่งอะไร แต่ไอ้อิฐที่มองมาแบบนั้นผมเองก็แอบเกรงใจที่จะไม่เล่นกับไอ้ภูแบบออกนอกหน้าทั้งๆที่มันก็อาสาจะมาทำให้อะไรๆมันสนุกขึ้น

“ ถ้าไม่พอใจ ถ้าหวงมาก มาเล่นด้วยกันก็สิ้นเรื่อง "

“ ปัญญาอ่อน ทำไมกูต้องมาทำเรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้ด้วยวะ "

“ หวงมากก็แมนๆ เดินออกมาเลย "

“ ถ้ามึงพูดแบบนั้น กูก็คงต้อง " ลุกออกมาจากที่นั่งเป็นคนท่ามากคนนึง ที่ทำตัวเหมือนเด็กๆ

“ มึงแม่ง ท่ามากวะ " ผมบอกมันที่หยิบไฟเย็นออกไปจากถุง

“ กูเล่นด้วยคน "

“ ท่าเยอะจริงๆ " ส่ายหน้าให้มัน ไฟเย็นตรงหน้าก็ถูกจุด ไฟที่สว่างขึ้นมาอีกครั้ง ผมหยิบอีกอันขึ้นต่อไฟจากมัน เรายิ้มให้กันตอนที่แสงเฟลชสว่างจ้าจนต้องหันไปมอง

“ แอบถ่ายเหรอวะ "

“ โทษทีกูลืมปิดเฟลช " ภูบอก ก่อนจะก้มลงดูภาพตรงหน้าจอตัวเอง " นี่กูคิดถูกคิดผิดวะ ถึงลงมาเล่นกับพวกมึงเนี้ย ไอ้สัด "

“ ถ่ายให้อีก  "

“ เชี้ย คิดผิดแล้วกู " ภูบ่นแต่ก็ยังยกมือถือขึ้นถ่ายให้ " นี่ไท กูอยากรู้ มึงคิดยังไงกับพวกกูวะ "

“ หมายถึงอะไรวะ "

“ ชอบเพื่อนไอ้อิฐมั้ย "

“ ก็ดี ตลกกันดี กูแอบปลื้มแอ้มนะ " ผมหัวเราะ จากจริงๆก็ชอบทุกคน แต่เหมือนผมกับแอ้มคุยกันมากที่สุด แล้วมันกับไอ้อิฐก็ทะเลาะกันเรียกเสียงหัวเราะตลอด

“ มันมีผัวแล้วนะมึง แล้วมึงก็มีกูแล้วนะ "

“ ก็ชอบนี่หว่า มึงจะทำไม " ผมถามไอ้อิฐที่ยังคงเล่นไฟเย็นที่เมื่อกี้มันก็บอกผมตั้งหลายรอบว่าเป็นการกระทำของ เด็ก

“ แล้วมึงไปเจอเพื่อนไอ้ไทยัง " อิฐส่ายหน้าตอนที่ ภูหันมาถาม

“ เค้าไม่ค่อยอยากให้กูไปเจอหรอก เค้ากลัวกูกับเพื่อนเค้าสป๊ากกัน พอดีเพื่อนเค้าสวย เพื่อนเค้าพรีเมี่ยม "

“ ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย กูก็ตั้งใจจะพาไปเจออยู่แล้วละน่า "  พอพูดออกไปแบบนั้น ไอ้อิฐก็หันไปแบะปากกับเพื่อนมัน  " ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นไอ้สัด กูก็คิดจะพาไปจริงๆ "

“ เมื่อไหร่ "

“ ก็ประมาณเปิดเทอมละมั้ง "

“ อะไรที่ไม่ใช่ก็ไม่ต้องฝืนหรอกน่า "

“ ทำไมพูดแบบนั้นวะ กูไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อย " ก็คิดจริงๆว่าเปิดเทอมจะพาอิฐไปเจอ ไอ้ฝนไอ้ปิงก็อยากจะเจอมันจะตายอยู่แล้ว พอบอกว่ามาเที่ยวภูเก็ตกับมันก็ชอบบอกให้ถ่ายรูปส่งไปให้ดูหน่อย แต่สำหรับผม อยากให้พวกมั้นเจอตัวจริงก่อนน่าจะดีกว่า

“ กูไม่ได้กดดันมึงนะ "

“ ไม่เลยไอ้สัด " ชกอกมันที่กำลังดึงผมเข้าไปกอด อิฐหอมลงบนผมก่อนจะยิ้้ม

“ ขอจูบหน่อย "

“ ตอนนี้ ? “

“ เออ ตอนนี้แหละ " ก้มหน้าลงมาจูบ ริมฝีแนบลงมาพร้อมกับลิ้นที่แทรกตัวเข้ามาหาผมตอบรับความรู้สึกนั้น เราจูบกันอยู่นานตอนที่ผละออกอิฐจูบลงบนริมฝีปากของผมอีกที  " ถ่ายทันมั้ยมึง "

“ รัวไปแบบไม่ยั้ง "

“ ส่งมาให้กูด้วย "

“ กูไม่เก็บเอาไว้ในสะเทือนหัวใจกูหรอกครับ ไอ้สัด "

“ คิดอยากจะชอบเมียเพื่อนก็แบบนี้แหละ "

“ ไอ้สัดเอ้ย โหดร้ายกับกูจริงๆ " ภูขยี้หัวมันเดินกลับไปนั่งที่เดิมผมกับอิฐก็หันมองหน้ากัน

“  นี่ กูคิดจะพามึงไปหาเพื่อนกูจริงๆนะ ไม่ใช่ไม่เคยคิดสักหน่อย "

“ มั่นใจแล้วเหรอ ว่าเป็นกู ถึงจะพาไปแนะนำกับเพื่อนนะ "

“ ทำไมมึงถามอย่างงั้น "

“ ก็สำหรับมึง มึงต้องแน่ใจไม่ใช่เหรอ ว่าใช่จริงๆ ถึงจะพาไปแนะนำ กูเลยถามไง ว่าสำหรับมึง กูใช่แล้วจริงๆเหรอ "

“ ถึงจะรู้จักกันไม่นาน แต่ตอนนี้มึงใช่ที่สุดสำหรับกูนะ "  ผมหลบตาลงทันที ตอนที่พูดคำนั้นออกมา อิฐยิ้มออกมามันดึงตัวผมเข้าไปกอด ใบหน้าที่ซบตรงไหน เสียงลมหายใจตอนที่ค่อยๆยิ้มออกมา " อิฐ "

“ มีความสุขมากเลย เวลาที่อยู่กับมึง กูมีความสุขมาก ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย "

   สองแขนที่เอื้อมกอดมันไว้ ผมยิ้มกว้างออกมาตอนที่ซ่อนมันไว้ภายใต้อ้อมแขนของอิฐ ' เวลาที่อยู่กับมึง กูมีความสุข ' ช่างเป็นคำพูดที่ทำให้มึงความสุขอะไรแบบนี้นะ

........................................................

มีคนอ่านหลายคนมาถามว่า เนื้อเรื่องทั้งหมดจะมีแค่เสือปิงไม่ได้เหรอ
ทำไมต้องมีอิฐไทด้วย
ขอตอบสั้นๆว่า มันสำคัญมากเลยนะ อิฐไทน่ะ สำหรับกับเสือปิงมากเลยนะ
ถ้าไม่อ่านอิฐไท จะไม่อินเนื้อเรื่องทั้งหมดนะ เพราะมันสำคัญเลยต้องมาทั้งตอน
อ่านไปเถอะนะ อารมณ์ว่า อ่านไปแบบชิวๆนะ ไม่มีอะไรอ่านมาอ่านกันดีกว่า แบบนั้น
เชื่อสิ  :mew1:

ฝากแท็ก #เสือปิง สำหรับใคที่มีทวิต เดี๋ยวจะเข้าไปรีรัวๆเลย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
ส่วนใครที่คิดถึงเสือปิงสามารถเข้าไปอ่านในเพจตามลิงค์ข้างล่างได้จ้า
หนมเขียนเรื่องสั้นน่ารักๆไว้ในคลายความคิดถึง
 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 01-05-2015 21:21:20

คู่นี้ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่สนุกนะ
ยังไงก็หวังว่าไม่ใช่อิฐจะเป็นแฟนคนแรกของปิงเน้อ
ตอนนี้ก็นอยด์เรื่องแฟนคนแรกของปิงไปหมดแล้ว
ดีใจนะที่อิฐมีโมเมนท์ที่มีความสุขกับแฟน

ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 01-05-2015 21:29:11

ชอบคู่นี้จริงๆ โมเม้นน่ารักน่าหยิก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: jilantern ที่ 01-05-2015 22:07:59

โอยยยย ชอบอิฐไทมากกกก
ดีใจมากที่ตอนนี้ยังเป็นอิฐไท
เพราะอ่านตอนก่อนแล้วเอาไปนอนฝัน5555

รอตอนต่อไปค่าาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 01-05-2015 22:14:33

น้องอิฐของเจ้  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 01-05-2015 22:18:58

พอคนเขียนบอกว่าเนื้อหาไทอิฐมันจะต่อเนื่องกับคู่หลัก ทำเอาคิดหนักเลย :hao5:
แต่ก็ชอบบรรยากาศปัจจุบันมากเลยนะ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 01-05-2015 22:31:04

คู่ไหนก็อ่านจ้า
คาดว่าจะมีจุดเชื่อมโยงกัน
แต่เค้าก็ชอบคู่เสือปิงที่สุดนะ อยากดูการเติบโตของคู่นี้ไวๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: yun+jae@3@ ที่ 01-05-2015 22:55:25

เค้าชอบคู่อิฐไทนะ
หวังว่าคู่นี้ไม่มีดราม่านะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 01-05-2015 23:31:01

มีอะไรก็พูดกันตรงๆน่ารักดี  :mew3: ดูจริงใจต่อกัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 01-05-2015 23:35:49

หวานกันอย่างต่อเนื่อง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 02-05-2015 00:06:21

ยิ่งอ่านยิ่งหน่วง จะไม่มีอะไรจิงๆช่ายมะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 02-05-2015 00:11:53

แต่เราชอบคู่นี้น้าาาาา :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 02-05-2015 05:16:45

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 02-05-2015 06:52:42

ชักจะหวั่นใจ ถ้าคู่อิฐไท เป็นส่วนสำคัญของเสือปิง อิฐชอบคนเปรี้ยว แบบปิงนี่ใช่มั่ยอะ อย่านะ ขออย่าดราม่าเพราะอืซกับปิงเลย *****จากที่เคยบอกว่าทำไมไม่เสือปิงก่อน ไม่ใช่อะไรนะคะ หมายถึง ถ้าจะมีคู่รอง อยากให้แทรกคู่หลักเข้าไปในพาร์ทบ้าง จะได้มีทั้งสองคู่ แบบคิดถึง อยากเก็บไว้ทั่งสองคู่ในพาร์ทเดียว 555" ปล.ชอบเรื่องนี้มากๆอีกเรื่องค่ะ ชอบบุคลิกทั่งสองคู่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 02-05-2015 09:06:29

เราชอบทั้งสองคู่เลย เราคิดว่าทั้งสองคู่มันให้ความรู้สึกต่างกันนะ
อย่างเสือปิงมันให้ความรู้สึกคนรักที่อยู่ด้วยกันมานาน มีแซะกันทะเลาะกันบ้าง แต่ก็รักกัน
แต่อิฐไทมันให้ความรู้สึกคู่รักวัยรุ่นที่พึ่งมีรักแรก พึ่งคบกันชวนกันทำนู่นนี่ ค่อยๆรักกัน
55555 มันเป็นความรู้สึกของเราเองนะเวลาอ่านทั้งสองคู่นี้ แต่เราชอบมากทั้งคู่แหละ
ตอนนี้อิฐไทก็น่ารัก ค่อยๆผูกพันกัน รักกัน ได้ทำอะไรด้วยกันมากขึ้นๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆแบบนี้นะคะ :pig4:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Theodore ที่ 02-05-2015 11:28:45

คู่อิฐไทเหมือนอากาศที่สงบก่อนเกิดพายุจริงๆ  :hao4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 02-05-2015 14:02:15

 สำคัญกับเสือปิงด้วย อย่านะไม่อยากกินมาม่านะ แต่คงไม่ได้กินหรอกเนอะ แค่ซดน้ำก็พอ อุ๋ย = ="

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 02-05-2015 16:45:54

หวานๆๆชอบทั้งสองคู่น่ะ  :กอด1: :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 02-05-2015 17:29:48

อิฐไทหวานกันเกินไป กลัวเลยว่าตอนหลังๆจะมีดราม่าขนาดใหญ่  :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 03-05-2015 00:41:19

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ทีมอิฐไทนี่พูดเลย
ในความคิดเห็นส่วนตัวคิดว่า ถ้ามีแค่เสือปิง เรื่องมันจะงั้นๆมากอ่ะ แต่พอมีอิฐไทแล้วดูน่ารักขึ้นเยอะเลย
แล้วนี่อะไร โครตหงุดหงิดพี่อิฐตอนเอารูปแฟนเก่ามาให้ดูอ่ะ คือแบบ...ใครขอดู ถ้าเราเป็นไทนี่คือด่าละ
แต่น้องไทก็ดูนะลูกน้าาา คู่นี้น่ารักอ่ะ ดูมีอะไรมากๆ เนื้อเรื่องน่าสนใจดูมีอะไรดีเลยชอบ
ไม่เรื่อยไม่เอื่อยดีค่ะ แต่จะไปเชื่อมโยงอะไรกับเสือปิง อย่านะ อย่ามาทำร้ายอิฐไทนะพี่ขนมมมมมมมมมมมมม
 :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 03-05-2015 01:47:33

เดี๋ยวนะ อิฐไท สำคัญต่อ เสือปิง ไม่ใช่ว่าจะมีดราม่าแบบเชื่อมโยงนะคะ TT
กลัวนะเนี่ยยยยย

ยอมรับเลยว่าอิฐไทเรานี่อ่านแบบผ่านมากๆ ทีมเสือปิงค่ะ 555 แต่เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ยังไงก็ได้ติดตามค่าาา #พลีสอย่ามาม่าหนักนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 03-05-2015 16:32:11

อ่านทันแล้ววววว ฮิ้ววววว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 43 // 1.5.58} #หน้า 44
เริ่มหัวข้อโดย: Kalamall ที่ 04-05-2015 19:13:00

 :hao3: ชอบทุกคู่เลย พี่เสือนี้ก็น่ะ 5555 ปากร้ายใจดี๊ดีอ่ะชอบๆ ปิงขี้อ้อนขี้งอน อินจัดทุกทีที่อีพี่เสือปากร้ายใส่ปิง

คู่ไทอิฐจะมีอะไรให้มาม่ากันน่ะ(・・?) แต่ที่แน่ๆอีพี่ธารลูกพี่ลูกน้องเฮียเสือเรานี้สงสัยจะเป็นคนก่อไฟลุกพรึบๆแน่ๆ ดูท่าจะเป็นแฟนเก่าคนที่ว่าปิงใช่ม่ะ ผู้ชายปากหมานิสัยไม่ดีอีกคน !

อย่าให้มาม่าชามโตน้า ขอแค่คัพสิบบาทพอเค้าแพ้ผงชูรส |(￣3￣)|

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 08-05-2015 20:27:13

ตอนที่ 44

“ ถึงสักที " เสียงถอนหายใจข้างๆของผมดัง ตอนที่เราเปิดประตูห้องเข้าไปด้านใน ปิงถอดรองเท้าก่อนจะล้มตัวเองลงนอนยาวที่โซฟาทันที ผมที่ถือกระเป๋าเดินตามเข้ามาได้แต่เดินตามเงียบๆ กลับจากทริปเชียงรายหนนี้ นอกจากได้รู้จักครอบครัวมันแล้ว ยังได้ของฝากมาอีกเพียบ ไม่รู้ว่าปีนี้จะกินหมดรึเปล่า โดยเฉพาะผลไม้ที่อาจมีสิทธิเน่าก่อนกินหมดแน่ๆ  " เหนื่อยจังเลย คิดถึงห้องพี่เสือสุดๆ คิดถึงเตียงนุ่มๆ ที่มีกลิ่นของพี่เสือ คิดถึง " ปิงเอื้อมตัวมากอด มันจูบผมก่อนจะยกขาขึ้นเกี่ยวเอวผม

“ ตอแหล " ผมว่าออกไป ก่อนจะยกยิ้ม ปิงหันมามองมันขมวดคิ้ว

“ หมายความว่าไงที่บอกกูตอแหล "

“ ตอแหลก็คือ ตอแหล เป็นสันดานของมึงไง " ล้มนั่งลงบนโซฟาคนที่เอาแต่กอดผมไว้ก็ไม่ยอมเลื่อนตัวเองไปไหน ยังไงคงกอดแน่นอยู่แบบนั้น มองไปมองมาก็รู้สึกขึ้นมาอีกครั้ง  ' เด็กขี้อ้อน น่ารักอีกแล้ว '

“ ปากนี่นะ อยากจะกระชากลงมาจูบจริงๆเลย " ว่าแบบนั้น ลำตัวที่นอนนิ่งๆก็เลื่อนขึ้นมาสูงขึ้นอีกจนผมล้มตัวลงนอนบนโซฟา ปิงดึงตัวเองขึ้นมาทับตัวผม มันจูบเบาๆลงบนริมฝีปาก

“ ทำเหี้ยอะไรของมึง รำคาญออกไป "

“ นี่ พูดจาให้มันดีๆหน่อย กูกำลังสร้างโมเม้นท์ของเราสองคนอยู่นะ " นิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากของผมเบาๆ ปิงก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง

“ ลุกออกไปน่า อึดอัด "

“ ไม่ออกหรอก น้องรู้ ลึกๆพี่เสือก็ชอบ พี่เสือรู้สึกดี " ก้มลงมาจูบปากของผมอีกครั้ง ลิ้นเล็กๆแทรกเข้ามาในปาก ผมตอบรับความรู้สึกนุ่มนวลชวนหลงไหลนั่น ลิ้นอุ่นในโพรงปากของผม เชี่ยวชาญจนรู้สึกว่าถ้าไม่ตอบรับก็คงจะไม่ได้

   เสียงจูบอืออึงดังอยู่ในหู ผมยื่นมือขึ้นกอดมัน ปิงผละริมฝีปาก " บอกแล้วเห็นมั้ย ว่าพี่เสือชอบ " ก้มลงกอดผมแน่นไว้มันซบลงตรงอก " รักพี่เสือจังเลย ไปว่ายน้ำกันมั้ย "

“ ไม่ไป " ก็แล้วไง ว่าเป็นคนไม่ชอบน้ำ ไม่ชอบเวลาที่ตัวเองตัวเปียกๆ ทั้งๆที่ยังใส่เสื้อผ้า

“  ไม่ไปเหรอ แน่ใจนะ " สายตาเจ้าเล่ห์ที่ถามผม เอียงหน้าเข้าไปใกล้ จูบมันเบาๆก่อนจะถาม แต่แค่นั้นคนตรงหน้าของผมก็หน้าแดงจัด

“ จะทำอะไรอีก "

“ เปล่าสักหน่อย " มันว่าแบบเขินๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากตักของผม " งั้นกูไปอาบน้ำก่อนนะ ร้อน " ผมผยักหน้าปิงก็เดินถอยไปเปิดทีวี กับแอร์ให้อย่างรู้ใจ

   เวลาผ่านไปราวหนึ่งชั่วโมงจากการคำนวนเวลาในการดูทีวีของผม เหลือบมองประตูห้องนอนทุกยี่สิบนาทีแต่นั่นก็ยังปิดสนิทไม่มีการเปิดออกมาแต่อย่างใด ปิงเป็นคนอาบน้ำนาน ผมรู้ แต่ก็น่าแปลกที่ตัวเองก็ชอบส่งสายตามองหามันตลอด

   แกร๊ก ..เสียงเปิดประตูดังขึ้น ผมเบือนหน้าหนีมามองทีวีทันที เหมือนคนที่ไม่ได้รอมันอยู่ ความเงียบเชียบที่ไม่ได้หันไป ผมกำลังสงสัยว่าทำไมมันถึงไม่ได้เดินมาหาเหมือนกับทุกทีที่ชอบทำ เหลือบตามองมันที่แค่อยากรู้ว่าทำอะไรอยู่ แต่ก็กลับต้องหันทั้งหน้าไปมองมันทันทีตอนที่เห็นว่า ปิงกำลังใส่ชุดอะไรอยู่

“ พี่เสือ ไปว่ายน้ำกันเถอะ " เดินเข้ามาใกล้ด้วยชุดที่ทำให้ผม ทำได้แค่ขมวดคิ้ว เสื้อเชิ้ตสีขาวที่ตอนโดนน้ำจะบางจนเห็นชั้นในตัวเดียวที่คิดว่าน่าจะเป็นกางเกงว่ายน้ำ

“ ชุดเหี้ยอะไรของมึงวะเนี้ย "

“ ชุดว่ายน้ำไง แล้วนี่ก็เสื้อคลุม " ดึงเสื้อตัวนอกยืดออกให้ผมดู ก็บางพอสมควร บางชนิดที่ว่าถ้ามันลงน้ำแล้วขึ้นมาใส่ก็คงแนบเนื้อจนต้องคิดว่า มึงจะเอามาใส่เพื่ออะไร " ไปด้วยกันมั้ย ไปว่ายน้ำเล่นกัน อากาศร้อนๆแบบนี้ อยู่แต่ในห้องน่าเบื่อนะ "

“ ไปเปลี่ยนเสื้อนอกของมึงไป ชุดเหี้ยอะไร อุบาทตา สงสารคนมองบ้างเถอะ "

“ สงสารอะไร ที่มันของดีชัดๆ " ปิงบอก มันเอียงหน้ามองผมก่อนจะส่งยิ้มจางๆมาให้ " กูน่ะ พอไปถึงสระว่ายน้ำ จะค่อยๆปลดกระดุมทีละเม็ดแบบนี้ " มือมันเอื้อมปลดประดุมลงมาทีละเม็ด ผิวขาวที่ค่อยๆเผยออกมา ผมกลืนน้ำลายตอนที่ปิงเห็นแบบนั้นมันก็ยิ้ม " จะไม่ลงไปเล่นน้ำด้วยกันแน่เหรอ "

“ มึงนี่ น่าจะไปเป็นกระเทยนะ " องค์ประกอบทุกอย่างครบแล้วขาดแค่ไปทำนมกับตัดไข่ออก  ความสวยแบบผู้หญิงก็มีแล้ว ความแรดก็ไม่ต้องพูดถึงมีเยอะกว่าแรดทุกตัวบนโลกนี้รวมกันอีกมั้ง

“ อะไรคือข้อกำหนดว่า เป็นเกย์แล้วจะแรดไม่ได้  ถ้าแรดคือต้องเป็นกระเทย คือกูต้องทำตัวยังไงเหรอ มีกล้าม แต่ใส่เสื้อผ้าฟิตรูปร่าง ทำตัวแมนๆเหรอ แบบนั้นมึงจะมาเอากูเหรอ " มันถามด้วยสีหน้าจริงจัง ผมก็ยิ้ม " กูแค่ชอบที่กูเป็นแบบนี้ ยังชอบที่ตัวเองเป็นผู้ชาย ชอบที่ตัวเองมีไข่ แล้วกูก็ไม่อยากมีนม ไม่ชอบไว้ผมยาว "

“ จริงจังเหี้ยอะไรขนาดนั้น "

“ ก็เวลาที่มึงพูดแบบนั้น เหมือนมึงอยากจะบอกกูว่า มึงชอบแบบนั้น "

“ ไร้สาระ ใครบอกแบบนั้น " ผมเบือนหน้าหนี อยากจะบอกเหมือนกันว่าชอบแบบที่มันเป็น แต่ปากก็เหมือนจะหนักจนไม่ขยับอีกแล้ว

“ ก็คิดว่าชอบขยำนมโตๆเวลามีเซ็กส์ "

“ ถ้ากูชอบแล้วมึงจะทำยังไง " แค่อยากรู้เลยถามออกไปแบบนั้น

“ ไปทำนมมั้ง " ปิงว่าพลางเอามือสองข้างจับที่หน้าอกของตัวเอง หวนคิดภาพร่างกายของคนตรงหน้าตอนที่มีนม

“ ไม่ค่อยชอบซิลิโคนเท่าไหร่ "

“ เหรอออออ " มันแบะปากใส่ผม " กูเห็นเมียมึงคนก่อนๆ ซิลิโคนทั้งตัว ปลอมทั้งหัวตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ขนาดจิ๋มมันยังรีแพร์เลยมั้งสัด "

“ ขี้อิจฉา " มองคนที่ใส่ความรู้สึกออกมาในคำพูดแล้วรู้สึกขำ ปิงลุกขึ้นจากที่นั่งบนโซฟา ระบัดชายเสื้อที่ตัวเองใส่ก่อนจะติดกระดุมจนครบทุกเม็ด

“ ไม่ได้อิจฉาเว้ย ไปว่ายน้ำดีกว่า อยู่กับมึงแล้วยิ่งร้อน "

“ เดี๋ยว " ผมจับชายเสื้อของคนที่กำลังเดินไปไว้ " ไปด้วย จะไปด้วย "

“ ไหนบอกไม่ชอบเวลาตัวเองเปียก "

“ แค่จะไปนั่งเฉยๆ นั่งอยู่ในห้องแล้วมัน  ร้อน "

“ แล้วทำไมไม่เปิดแอร์ให้แรงกว่านี้ " กูว่าแล้วมึงต้องพูดคำนี้ ผมถอนหายใจปิงก็ล้มตัวลงมาจ้องผม " เปลืองไฟสินะ ที่ไปไม่ได้หึง หวง หรืออยากจะไปเฝ้าอะไรหรอก แค่เปลืองไฟในห้อง ข้ออ้างมึง กูพูดถูกมั้ย "

“ น่ารำคาญจังนะ มึงน่ะ " ลุกขึ้นจากโซฟาตอนที่พูดคำนั้น ผมแอบยิ้มเพราะกำลังเขินโดนรู้ทันจนได้แต่ปิงก็ไวเสมอสำหรับการล้อ

“ เห็นนะ ว่าแอบยิ้ม ฟอร์มจริงๆเลย ที่รักเนี้ย "

   สระว่ายน้ำของคอนโด ไม่มีใครอยู่เลยต่างไปจากที่คิดไว้ว่า ช่วงอากาศร้อนๆแบบนี้น่าจะมีคนอยู่เยอะพอสมควร ผมมองไปรอบๆ สวนด้านข้างก็เช่นกันไม่มีใครอยู่เลย

“ อะไร ที่นี่ ไม่มีคนเลย " ปิงพูดขึ้นด้วยเสียงไม่ชอบใจนัก มันถอนหายใจออกมาเซ็งๆ ผมก็หันมอง  "  มองอะไรครับ มองกูแบบนี้ต้องการอะไร "

“ มองแบบนี้ มองแบบไหน " ผมถาม

“ มองดูด้วยสายตาแห่งความรัก "  ปิงที่เดินเข้ามาใกล้ ผมยกยิ้ม

“ กูว่า มองใหม่เถอะ  เรียกว่ามองดูด้วยสายตาสมเพชมากกว่า "

“ หมายความว่าไง " มันตะโกนขึ้นถามเหมือนคนหาเรื่อง ผมเดินไปนั่งที่เก้าอี้ริมสระแบบไม่ใส่ใจ แต่ปิงเองก็เดินมานั่งค่อมบนตักแบบอยากให้ใส่ใจอยู่ดี " หมายความว่าไง หื้ม " ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ผมนั่งนิ่งอยู่นาน ปิงยื่นมือมากอดคอก่อนจะจูบ " หมายความว่าไง "

“ แต่งตัวแบบนี้มาอวดชาวบ้านไม่ใช่รึไง เสียใจด้วยนะที่ไม่มีใครให้มึงอวด "

“ มึงไง กูอวดมึงก็ได้ " ปลดกระดุมเสื้อที่ตัวเองใส่ลงทีละเม็ด สายตาที่จ้องมองผม " ปลดกระดุมให้หน่อยสิ "

“ ไม่มีมือรึไง " ผมเอื้อมไปจับกระดุม ปิงถอนหายใจออกมา มันหันไปทางอื่นก่อนจะบ่นออกมาเสียงเบาๆ เสียงเบาๆที่มันตั้งใจให้ผมได้ยิน

“ พูดดีๆกับกูแล้วแม่งจะเป็นริดสีดวงปากรึไงวะ "

“ กูได้ยินนะ "

“ เออดี ตั้งใจจะให้ได้ยิน " หน้าตาไม่สบอารมณ์ ผมดึงเสื้อมันให้ร่างของปิงเข้ามาใกล้ เอนตัวลงนอนกับเก้าอี้ริมสระน้ำ ตัวของปิงก็พิงลงมาบนอกผม ลูบหัวมันเบาๆปิงก็ทิ้งตัวลงนอนใช้ขาเรียวกอดตัวผมไว้

“ ไม่ไปเล่นน้ำแล้วรึไง "

“ นานๆทีมึงจะอ่อนโยนแบบนี้ ใครมันอยากจะไปเล่นกัน "

“ เมื่อกี้ยังแช่งให้กูเป็นริดสีดวงปากอยู่เลย "

“ ก็แหมมมม "

“ แล้วมึงจะลงมาเพื่อ " ผมถาม

“ ก็ก่อนลงมามึงปากเหี้ยนี่หว่า ถ้ามึงจะอ่อนโยนกับกูแบบนี้ ทีหลังก็บอกกูก่อนสิ แบบว่า อีกสิบนาทีที่จะถึงนี้ เค้าจะอ่อนโยนกับตัวเองนะ อ่อนโยนกับตัวเองเป็นเวลา สิบนาที อะไรแบบนี้ "

“ ปัญญาอ่อน " หยุดยิ้มออกมาตอนที่พูดคำนั้น ปิงลุกขึ้นจากการนอนกอดของผม มันปลดกระดุมเสื้อลง

“ ไม่ไปเล่นด้วยกันเหรอ กางเกงที่มึงใส่ก็เล่นน้ำได้นะ "

“ ขี้เกียจ "

“ แล้วมึงจะมาทำไม " มันถาม ตอนที่อ้าปากจะตอบ ปิงก็พูดออกมาในประโยคเดียวกัน " เปลืองแอร์ในห้อง " มันยิ้มก่อนจะก้มลงหอมแก้มผม " โอเค เค้ารู้แล้ว พี่เสือไม่ได้หวงน้องเลยสักนิด ไม่เลยสักนิดเดียว "

“ ไปเล่นน้ำของมึงได้แล้วไป "

“ ไม่ต้องไล่หรอกจะไปเดี๋ยวนี้แหละ " ปลดกระดุมลงอีกเม็ด ผมก็ถอนหายใจ

“ จะปลดถึงพรุ่งนี้เลยมั้ย กระดุมมึงน่ะ "

“ แหม ก็น้องชอบ แล้วน้องก็รู้ว่าพี่เสือก็ชอบ " ปิงเหล่ผม " ไม่งั้นมันจะดันกูขนาดนี้เหรอ " ถอนหายใจออกมาปิงถอดเสื้อออกจากร่าง มันเอื้อมมือไปหยิบโลชั่นในกระเป๋าที่มันถือมาด้วย  " ทาผิวให้กูหน่อย "

“ มึงจะให้กูเอามึงตรงนี้ให้ได้เลยใช่มั้ย "

“ พี่เสืออ่าาาา " ยิ้มกว้างออกมา ผมถอนหายใจกับมันเบาๆ ปิงหันหลังมาให้ท่าทางมีความสุขเหลือเกินที่ทำให้ผมหลุดปากคำพูดนั้นออกมาได้  " ทาผิวให้น้องหน่อย "

“ ไม่ทา ขี้เกียจ มันเหนียว "

“ แล้วใครจะทาให้น้อง น้องทาไม่ถึงนะ ถ้าลงน้ำไปเดี๋ยวผิวน้องจะไม่สวยนะ ชอบเหรอ เอาเหรอแบบนั้นอะ ทาเร็วๆเลย " มันหันหน้ามาหา บีบครีมทาผิวใส่ในมือแบบยัดเยียด " ทาผิวให้น้องนะ ทาๆ ไม่ต้องทำหน้าขัดใจ ผิวกูนุ่มลื่น ทาให้แล้วมึงจะฟินสุดๆเลยแหละ "

ถูครีมกับมือทั้งสองข้าง ผมทาไปบนหลังสวยๆของมัน ก็จริงอย่างที่บอก ผิวของปิงนุ่มลื่นไปหมด แต่ทาให้แล้วไม่ได้รู้สึกฟินอะไรหรอก ทรมานมากกว่า ทรมานที่ได้สัมผัสผิวนุ่มๆของมันแต่กลับทำเหี้ยอะไรที่อยากจะทำต่อจากนั้นไม่ได้เลย

“ ไปว่ายน้ำได้แล้วไป "

“ ไปก็ได้ รอน้องแปปนะ เดี๋ยวจะรีบขึ้นมาหา " จูบลงข้างแก้มอีกครั้งผมยิ้มมันก็ค่อยๆเดินถอยหลังห่างจากผมออกไป " โอ๊ะ " ผมหันไปตอนมันร้องขึ้นมาแบบนั้น  ปิงเดินชนกับใครคนนึงที่ดูท่าทางว่าจะมาว่ายน้ำเหมือนกัน " ขอโทษครับ "

“ ไม่เป็นไรครับ " คนที่มันชนเอ่ยเบาๆ ก่อนจะยิ้ม สายตาที่บอกว่า นี่คือรักแรกพบ ถูกใจตั้งแต่แรกเจอ แต่มึงแห้วแล้วล่ะ เพราะมันเป็นของกู ปิงก้มหน้าลงขอโทษอีกครั้งก่อนจะเดินไปลงสระ แต่ดูเหมือนว่าคนที่โดนชนจะนิ่งจนไม่เคลื่อนไปไหน

“ มึงจะนิ่งมองเมียกูอีกนานมั้ย "  ผมถาม มันที่หันหน้ามาก่อนจะยกยิ้ม แล้วก็เดินไปลงสระตรงฝั่งเดียวกับไอ้ปิง  สระกว้างแต่เหมือนว่าไอ้เหี้ยนั่นจะว่ายวนๆอยู่แถวนั้น บริเวณที่ไอ้ปิงว่ายอยู่

สระว่ายน้ำเริ่มมีคนเยอะขึ้น ทั้งผู้ชายแล้วก็ผู้หญิง รวมทั้งเด็ก แต่ทุกคนก็หันมองมาที่ปิงก่อนจะลงสระตลอด อาจเพราะความขาวที่โดดเด่นของมัน และผมก็เกลียดจริงๆกับอะไรแบบนี้ ถ้าทำได้ก็อยากจะสร้างสระว่ายน้ำไว้ข้างบน ถ้ามันชอบนักละก็ มาว่ายอวยชาวบ้านแบบนี้ เห็นแล้วมันหงุดหงิด

“ ขึ้นจากสระได้ยัง " ผมเดินไปหามันที่ว่ายมาตรงขอบสระ ปิงที่ดำผุดดำว่ายอยู่ในสระเหมือนคนที่กำลังมีความสุข โผล่มาจากน้ำแค่ครึ่งหน้าก่อนจะส่ายหน้า " ขึ้นได้แล้ว มึงจะแช่ให้ตัวมึงเหี่ยวเลยรึไง "

“ ไม่เหี่ยวหรอกน่า เพิ่งเล่นไม่ถึงสามสิบนาทีเลย "  ปิงหันมองซ้ายขวา " ถ้าไม่ชอบคนเยอะ ขึ้นไปก่อนก็ได้ เดี่ยวกูตามขึ้นไปอีกสักพัก "

“ เพื่อให้มึงอ่อยไอ้เหี้ยนั่นได้ตามสบายใจน่ะเหรอ ไม่มีทาง " เดินกลับไปที่นั่งของตัวเอง ผมถอดเสื้อที่ตัวเองใส่เหลือแต่กางเกงบิลลาบองตัวเดียว หย่นตัวเองลงสระน้ำปิงที่นิ่งมองก็ยิ้ม

“ ท่าถอดเสื้อเมื่อกี้เด็ดดวงมากเลยขอบอก " มันเดินเข้ามาใกล้ มือที่ยกขึ้นกอดคอผม ทุกคนในสระต่างหันกันมามอง " ไหนบอกไม่อยากเปียก "

“ เลิกทำตัวแรดๆให้กูต้องเป็นแบบนี้สักทีสิ " กูหวงนะ มึงรู้มั้ย

“ กูทำอะไรที่ไหน มึงก็เห็นอยู่ตลอดเวลากูยังไม่ทันจะทำอะไรเลย ก็มองกันมาเอง กูจะเสียงดังหรือทำอะไรให้เป็นจุดเด่นนั้นก็เปล่า  งานนี้จะมาว่ากูผิดไม่ได้นะ  "

“ มึงมันจุดเด่น "

“ ยังไง " ผมเบือนหน้าหนีกับเหตุผลที่มันถามหา ไม่อยากจะพูดออกไปเลยว่า แค่มึงนั่งนิ่งๆมึงก็เป็นจุดเด่นแล้ว เป็นคนสะดุดสายตาของใครๆเสมอ น่ารำคาญ

“ ไม่รู้ " บอกปัดมัน ก่อนจะว่ายน้ำหนีออกไปไกลจากที่ที่มันยืน ผมว่ายไปกลับอยู่สองรอบตอนที่กลับมาที่เดิมปิงที่ว่ายน้ำตามผมก็หยุดหอบ

“ มึงแม่งว่ายน้ำเร็วชะมัด "

“ แล้วใครบอกให้ว่ายตาม "

“ มึงว่ายสองรอบ เท่ากับกูว่ายรอบเดียวเอง " พิงหลังตัวเองลงกับขอบสระ ผมถอดหายใจออกมา ปิงก็เงียบ " โกรธอะไรกูอีกเนี้ย "

“ ไม่ได้โกรธ แค่กำลังหงุดหงิด "

“ หงุดหงิดอะไรของมึงนักหนา " บ่นออกมาเบาๆเหมือนอยากจะได้ยินกันสองคนแต่มันก็ไม่ใช่แบบนั้น 

“ มีแฟนสวยมันก็น่าหงุดหงิดแบบนี้ละครับ ผมยังหยุดมองคุณไม่ได้เลย " ผู้ชายคนที่มันเดินชนเอ่ยบอก ผมปรายตาไปลงก่อนจะยกยิ้มขึ้นมา ก็รู้อยู่แล้วว่ามันหาโอกาสจะเข้าใกล้ไอ้ปิงตั้งแต่เห็นหน้าครั้งแรกแล้ว  ปิงหันมามองผม มันไม่ตอบอะไร

“ ต้องใช้ความหน้าด้านขนาดไหนถึงจะกล้าทักเมียชาวบ้านแบบนั้นทั้งๆที่ผัวมันก็ยืนอยู่ตรงนี้วะ " หันไปหามัน ผู้ชายอีกคนก็ยิ้ม ผมดึงตัวเองออกจากขอบสระขาที่ก้าวไปหาอีกฝ่าย แต่ปิงเดินมาขวางไว้

“ เสือ ขึ้นเถอะ ไม่อยากเล่นละ กลับห้องกัน "

“ ไม่กลับ " ผมดึงตัวมันยืนใกล้ๆ ปิงกระซิบ

“ เสือ ไม่มีเรื่องนะมึง "

“ ยุ่ง " บอกแบบนั้น ก่อนจะดึงอีกคนเข้ามาจูบ ปิงนิ่งอยู่ในสระมันกอดคอผมตอนที่ผละออกแล้วมองหน้าคนที่ยืนมองอยู่ข้างๆ ผมรู้ว่าการกระทำของผมมันเด็ก เหมือนกำลังหวงของเล่น แต่นี่ก็เหมือนเป็นทางเดียวที่คิดออก แค่อยากจะบอกใครหลายๆว่า คนตรงนี้เป็นของผม แต่ดูเหมือนไม่ใช่การกระทำที่ได้ผมเท่าไหร่ เพราะคนข้างๆกลับยิ้มตอนที่เห็น 

“ หน้าตาแบบนี้ น่าจะหาคนดีๆเป็นแฟนไม่ยากนะครับ เสียดาย " คำพูดทิ้งท้ายของอีกคน ชวนให้ขาผมก้าวออกไปอัตโนมัติ ปิงที่คว้าตัวผมกอดรั้งไว้

“ เสือไม่เอา ขึ้นเถอะ กลับห้องกัน "  ปิงบอกผมมันดึงหน้าผมให้หันมองหน้ามัน สายตาที่กำลังบอกว่าให้หยุด มันพยักหน้า " ขึ้นห้องกัน อย่ามีเรื่องเลย "

“ ใจดีจังน้า ใจดีแบบนี้ยิ่งไม่เหมาะกันเสียดาย "

“ โทษทีเถอะนะ " ผมหันไปบอกปิงที่ปล่อยมือออกจากตัวผม คนที่ยกยิ้มอยู่ในสระ ผมเดินเข้าไปใกล้ ก่อนจะปล่อยหมัดแรงๆซัดเข้าไปจนเต็มหน้าอีกฝ่าย มันหงายลงกับสระ ก่อนจะลุกขึ้นมาซัดหมัดกลับใส่ผมอย่างรุนแรง หมัดมันหนักพอๆกับผม ดิ่งตรงไปจับคอของมันผมดันให้แผ่นหลังนั้นชนกับกำแพง  มือที่ยกขึ้นต่อยมัน แน่นอนว่าต้องได้หมัดแรงๆสวนกลับมา

“ พอแล้ว เสือ พอๆ " ปิงที่พยายามห้าม มันมองซ้ายมองขวาก่อนจะร้องเรียกผู้ชายที่กำลังว่ายน้ำอยู่แถวนั้น " ช่วยทีเถอะครับ ช่วยจับแยกให้หน่อย " พลเมืองดีตอบรับคำขอร้องมาดึงตัวอีกฝ่ายออกจากผม แต่ช่วงเวลานั้นขาที่อยู่ใต้น้ำก็เร็วพอที่จะถีบมันออกไป แต่คงไม่เจ็บเท่าไหร่หรอก ก็มันอยู่ใต้น้ำ  " เสือ ขึ้นๆ ขึ้นมาเลย " มันที่ดึงผมขึ้นไป ปิงวิ่งไปหยิบเสื้อของตัวเองมาใส่ก่อนจะคว้าเอาของทุกอย่างของเรามาใส่ในกระเป๋าของมัน " ไปเถอะ "

“ อย่าปากหมาให้มันมากนะมึง ตีนกูมันคันง่าย แล้วอีกอย่าง นี่เรื่องผัวเมีย อย่าเสือก "

“ ไปเถอะ " ปิงลากผมออกไป ตอนที่กำลังจะเดินออกไปข้างนอก ตาผมหันไปมองอีกคนที่วิ่งขึ้นมาจากสระ ผมดึงตัวปิงไปไว้ข้างหลังก่อนจะหันกลับมาซัดหมัดลงไปบนหน้าของมัน

“ เล่นทีเผลอเหรอมึง " ขาผมเดินเข้าไปใกล้ หมายจะซ้ำแต่เสียงนึงก็ดังขัดเราขึ้นมาก่อน   

“ เปอร์ ! “

   ผู้หญิงท่าทางคุ้นตาวิ่งผ่านหน้าผม เธอที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์แบบทันสมัย ผมยาวๆคุ้นตา หันกลับมามองผมด้วยสายตาโกรธ " นี่คุณ! “

“ พี่ปิ่น "

“ เสือ " สายตาของเธอเปลี่ยนไปกระทันหัน พี่ปิ่นคือรุ่นพี่ที่มหาลัยของผม เป็นผู้หญิงเรียบร้อยที่มีหน้าตาสวยดีกรีดาวคณะ แล้วก็ยังเคยเป็น.. " นี่ มันอะไรกัน "

“ เหอะ .. “ ผมหัวเราะออกมาตอนที่เธอถาม สายตาที่หันไปมองคนที่ผมต่อยเมื่อครู่ในวินาทีที่คิดถึงสิ่งที่มันพูดจนทำให้ผมควบคุมอารมณ์ไม่ไหว " นี่นะเหรอ แฟนพี่ "

“ อื้ม เกิดอะไรขึ้นนะ ทำไมต้องทำร้ายแฟนพี่ด้วยละ " ผมยิ้ม เธอเองก็ยิ่งสงสัย " เสือ "

“ กูก็คิดว่าเมียมึงจะเหมาะกับมึงมากแค่ไหน โธ่ ไอ้สัด ไม่เหมาะกันยิ่งกว่าอีกมั้ง นรกกับสวรรค์ชัดๆ " พูดแบบนั้นตอนที่หันไปมองพี่ปิ่น ผมก็ต้องถอดหายใจออกมา เธอเป็นดีมาก เป็นพี่สาวในคณะที่ใจดีกับรุ่นน้องทุกคนแม้จะเป็นคนที่ไม่ค่อยคบใครแบบผม เธอก็ยังใจดีด้วย " เลิกซะเถอะ ไอ้เหี้ยนี่นะ แล้วไปทำบุญซะ มาคบกับไอ้เหี้ยนี่ได้ ท่าทางช่วงนี้จะมีเคราะห์หนักนะครับ "

“ นี่พี่งงไปหมดแล้วนะ มันหมายความว่าไงอะ " คำถามที่เธอถาม ผมก้มหน้าลงไปใกล้เพื่อไม่ให้ใครได้ยิน  ผมเหลือบมองแฟนของเธอก่อนจะยกยิ้ม

“ ไปถามแฟนพี่สิ ว่าทำอะไรแฟนผม "

“ เสือ " ปิงดึงผมให้ออกห่างจากเธอ มือของมันดึงให้ผมเดินไปข้างหน้า ทุกอย่างเงียบจนกระทั่งถึงห้อง ปิงเปิดประตูออกมันดึงผมไปที่ห้องน้ำเพื่อไม่ให้น้ำที่เกาะตามตัวของเรา " คนนั้นใคร "

“ ใคร " ผมทวนคำถามมันก็เม้มปาก  " คนที่เข้ามาหามึงนะเหรอ "

“ ไม่ใช่ ผู้หญิงคนนั้น "

“ รุ่นพี่ที่มหาลัย " สายตาที่มองมา " มีอะไร "

“ มึงใกล้ไปนะ เมื่อกี้ กระซิบอะไรกัน "

“ ยุ่ง "

“ จะบอกกูดีๆได้มั้ย " ผมหันไปหามันตอนที่ ปิงพูดคำนั้น ยกยิ้มใส่มันที่ขมวดคิ้วไม่พอใจ

“ มึงมีสิทธิอะไรมาพูดกับกูแบบนี้ เรื่องมึงกูยังไม่เคลียร์เลยนะ "

“ เรื่องเหี้ยอะไร มึงก็เห็น กูทำอะไรที่ไหน มันเข้ามาหากูเอง คิดจะมีเมียสวยเรื่องแบบนี้ต้องทนให้ได้เว้ย ถ้ามึงไม่อยากให้ใครแย่งก็ไปคบคนหน้าแย่ๆสิ "

“ มึงมันดูแรดมากกว่า ใครๆก็เลยเข้าหา คนแรดที่มันดูง่ายๆ ของฟรีแบบมึงใครจะไม่อยากได้บ้างวะ "

   เพี๊ยะ! ผ่ามือบางๆตบลงบนหน้าผม แรงฟาดที่ทำให้ชาไปหมดผมเหลือบมองมันที่ดวงตามีแต่สีแดงกล่ำ " มึงคงคิดแบบนี้มาตลอดสินะ กูทนมานานแล้วนะ กับคำพูดเหี้ยๆของมึงแบบนี้นะ คำก็ง่าย สองคำก็แรด มึงเห็นกูแรดไปเสนอตัวให้มันรึไง ถึงมาว่ากูแบบนี้ ตั้งแต่กูคบกับมึงมากูเคยทำแบบนั้นให้มึงเห็นรึไง ทำไมมึงต้องเอาแต่ว่ากูด้วย คำว่าแรดกับง่ายมันคงเป็นคำติดปากมึงไปแล้วสินะ นึกถึงหัวใจกูบ้างสิเสือ กี่ครั้งแล้วที่กูต้องยิ้มให้มึงทั้งๆที่กำลังโดนด่า  กี่ครั้งที่มึงว่ากูต่อหน้าเพื่อนของมึง กูก็คนนะเว้ย ไม่ใช่ควายที่จะทนมึงได้ทุกอย่าง  "

“ ปิง " ผมจับมือของมันไว้ น้ำตาที่ไหลออกมา ปิงสะบัดมือของตัวเองออกจากการจับกุมของผม

“ มึงเองที่เข้ามาหากูเพราะกูง่ายไม่ใช่รึไง แล้วตอนนี้ทำไมไม่ทิ้งกูไปสักทีละไอ้เหี้ย มึงได้กูไปกี่ครั้งแล้ว หรือยังไม่พอใจอีก มึงเอาแต่ว่ากู อะไรๆก็เพราะกู เพราะกู กูทำเหี้ยอะไรยัง มันก็เข้ามาหากูเองทั้งนั้น กูแรดอะไร แค่หน้าตากูเป็นแบบนี้ ก็กูสวยนี่ไอ้สัด คนหน้าตาดีอะเข้าใจมั้ย  มึงคิดว่ากูต้องเข้าหาผู้ชายทุกคนที่กระสันอยากจะสอดKเข้ามาสอดกูเลยเหรอ มึงมันเหี้ย เหี้ยจนกูคิดว่า ด่ามึงว่าเหี้ย กูยังสงสารเหี้ยเลยไอ้สัด "

“ ปิง "

“ ปล่อยกู ไม่ต้องมายุ่งกับคนแรดๆหรอก ไปหานางฟ้าแบบที่มึงชอบเถอะ "

“  กูไม่ชอบนางฟ้า " แต่กูชอบมึง ผมอยากจะบอกออกไปแบบนี้ แต่คนที่เอาแต่ร้องไห้ก็หันหลังให้ผมเสียแล้ว มือที่กำลังเอื้อมไปกอดปิงถอนหายใจออก

“ ออกไปไกลๆกูไป กูอยากอยู่คนเดียว "

“ แต่นี่มันคอนโดกู " เสียงที่พูดออกไปไวกว่าความคิดที่คิดว่าไม่สมควรจะพูดอะไรออกไปแบบนั้น ปิงหันมามองหน้าผม

“ อย่างงั้นสินะ กูนี่ลืมไปได้ยังไงวะ กูสินะที่ต้องไป งั้นกูไปเอง " ลำตัวที่กระแทกตัวผมเดินผ่านไป ผมเอื้อมมือคว้ามันไว้ทัน

“ เดี๋ยว "

“ เก็บคำพูดดีๆของมึงไปเถอะ ตอนนี้ไม่อยากฟัง " ปิงดึงข้อมือตัวเองหลุดออกไปจากมือของผม มันเดินออกไปนอกห้อง เสียงจัดเก็บอะไรสักอย่างดังอยู่ไม่ไกลตอนที่เดินออกไปดู มันคว้าเอาเสื้อผ้าสองสามชุดของตัวเอง

“ กูไม่ให้เอาไป " ผมไปดึงมันมาไว้ที่เดิม " กูไม่ให้มึงไป " คว้ามันมากอดไว้ผมจูบแต่ปิงก็สะบัดด้วยแรงทั้งหมดที่มันมี มือที่กอดมันไว้จนแน่น " กูไม่ให้มึงไป "

“ ปล่อยกู ปล่อยกูสิวะ " ทั้งตบทั้งตี มือบางๆที่ไม่คิดว่าจะเจ็บฟาดลงมาบนตัวผมแบบไม่ยั้ง ปิงดิ้นจนหลุดออกจากอ้อมแขนของผม มันกระชากเสื้อของตัวเองลงมาทีเดียวเกือบห้าตัวแต่ผมก็ยังจะเอาไปเก็บเอาไว้ตามเดิม  "  ของของกู "

“ กูไม่ให้เอาไป ถ้าจะไปก็ไปแต่ตัว "

“ ได้ งั้นกูไม่เอา " มันโยนเสื้อผ้าที่กำลังเก็บทิ้งลงบนพื้น ขาที่ก้าวออกไป ผมคว้ามันไว้

“ จะไปไหน "

“ ที่ไหนก็ได้ ที่ไกลจากมึง ที่ไหนก็ได้ ที่ไม่มีมึง ไม่มีคนพูดจาร้ายๆ คนที่คอยเอาแต่คิดว่ากูมันเหี้ย ทั้งๆที่กูไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง ไปไกลๆจากคนที่แสดงออกมาว่ารักกู แต่จริงๆใจกับปากก็พูดด่ากูเหมือนคนอื่นๆ กูจะไปให้ไกล ไปให้ไกลจากคนแบบมึง "

   มือที่หลุดออกไปจากการจับกุม ปิงเดินออกไปแล้ว พร้อมกับเสียงดังของประตูที่ปิดลง เหลือทิ้งไว้แต่ผม คนที่รักมัน แต่กลับทำให้มันเจ็บปวดเสมอ ไม่มีการกระทำใดๆ รั้งมันไว้ได้อีกแล้ว ไม่มี 

................................................

รู้สึกปรับอารมณ์ไม่ทันบ้างมั้ย
อารมณ์ว่าอ่านๆไป ขำๆ น่ารักๆ แล้วสักพักก็แบบ อ้าว..มึง
เรื่องจะแซ่บขึ้นเรื่อยๆ โปรดติดตามชม
ป.ล. มีคนอ่านมาแอบบอกหนมว่า เหงาอยากซเดราม่า เสือปิงไม่ค่อยมีดราม่ามันน่าเบื่อ
หนมมี่จึง.. จัดไป
ใครมีทวิตเตอร์ ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ เดี๋ยวหนมไปอ่านแล้วรีรัวๆเลย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า จุ๊บๆ :mew1: :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 08-05-2015 20:41:42

มาม่ามาเต็มๆ อิ่มไป 1 ชาม และคาดว่าจะมีชามถัดไปรออยู่ หุหุ ชินซะแระกะคู่นี้ หวานกันธรรมดามันก็คงไม่ใช่เสือปิงสินะ 555 รออิเสือปากพาจนตามไปง้อเมียค่ะ อยากรู้ว่าคราวนี้จะตบปากตัวเองกี่ครั้ง ขี้หึงขี้หวงแต่ปาก...ตลอด แอบสงสารปิงเหมือนกันนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 08-05-2015 20:44:09

พี่เสือแม่ง!!!!! อีกแล้วนะ!!

TT

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-05-2015 20:44:36

ทำไมรู้สึกสะใจ #ทีมปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 08-05-2015 20:47:05

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

นี่คือโมเม้นต์ ที่ต้องการ อย่างเสือต้องโดนจัดหนักสักชุดสองชุด ไม่งั้นปากก็เสียอยู่ร่ำไป

 :hao3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 08-05-2015 20:50:32

ถึงจะอยากได้อยากโดนพี่เสือ แต่ปากแบบนี้ โดนซะบ้างก็กร๊าวววใจดี
ปิงแม่งโคตรทนจริงๆ ทำให้พี่เสือแม่งหลุดฟอร์มที
แต่จบแบบนี้ก็ค้างไปปปปปปปปปป  :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 08-05-2015 21:04:01

เอาให้หนักเลยปงเอาให้สำนึก ทนมานานแล้วปากพี่เสือเนี้ยยย  :call:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-05-2015 21:04:20

กำลังคิดพอดีเลยนะเรื่องปากเสือเนี่ย
คำก็แร่ด สองคำก็ร่าน
คำด่าแต่ละคำร้ายๆทั้งนั้นเลย
นี่แฟนนะ จะเรียกเมียก็ได้มั๊ง
ไม่ใช่อิตัว นะได้เรียกแบบนั้นอยู่ได้
เป็นลูกเป็นเต้าจะตบปากสั่งสอนแล้วให้เอาสบู่ถูปากบ้างออกเสียบ้างเลย

ป.ล ปิ่นนี่ก็อดีตของเสือใช่ไหมนี่?

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: Sahrapova ที่ 08-05-2015 21:24:40

พี่เสือนะพี่เสืออออออ  :a5: :a5: :a5: :a5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 08-05-2015 21:25:07

เอ่อ คุณคนอ่านคนไหนเหรอคะที่อยากซดมาม่า ฮือออ เค้าล่ะน้ำตาร่วงเลย :hao5:
ตอนแรกมาอย่างหวาน ตอนท้ายขมสุดๆ เพราะความปากหมา + ปากหนักของพี่เสือแท้ๆ :katai1:
พูดว่ารักนี่มันยากมากเลยเหรอคะพี่เสือขา เมื่อไหร่พี่เสือขาจะจำได้ซักทีคะว่าต้องทะเลาะกับปิงเรื่องนี้มากี่รอบแล้ว :serius2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 08-05-2015 21:32:00

ตอนแรกๆคือน่ารักกันอยู่เลย แต่ทำไมตอนท้ายถึงเป็นแบบนี้
เสือนี่มันปากเสือไม่เลิกเลยจริงๆ ทำไมต้องมาพูดให้ปิงเสียใจแบบนี้อีกแล้ว :beat:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 08-05-2015 21:41:59

ทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆ นึกว่าเสือจะพูดรุ้เรื่องตั้งแต่ทะเลาะกันครั้งนั้นแล้วนะ ==

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 08-05-2015 21:57:39

กว่าจะมาถึงตอนนี้ได้ คอยนานนะ ไม่งั้นอ่านๆ ไปก็นึกว่าปิงเป็น M ไม่สนใจคำพูดร้ายๆ ของเสือ แล้วก็จบแบบแฮปปี้

เพราะถ้าในความคิด หากเสือยังคิดว่าตัวเองเป็นคนปากหนัก ปากไม่ดี ไม่ต้องการเปลี่ยนนิสัย แต่คอยให้คนรอบข้างเดาใจ เอาใจตลอด คงไม่มีทางที่จะคู่ใครได้ สุดท้ายในชีวิตจริงก็ต้องเลิกกันแน่นอน ยากจะโลกสวยกลับมาคืนดีกัน ยิ่งเป็นเด็กมหา'ลัย ได้ง่ายก็เลิกง่าย

คนจะคบกันต้องปรับตัวเข้าหากัน ที่แข็งก็ต้องอ่อนลง ที่หูเบาก็ต้องทำตัวหูหนัก เชื่อใจกันและกัน ทำดีก็ต้องชม เวลาปกติต่อหน้าคนอื่นจะปากร้ายก็ไม่มีผิดแบบคนปากแข็ง

แต่เวลาส่วนตัวจะพูดหวานสักนิดไม่มีให้เป็นน้ำทิพย์ชโลมใจกันบ้างเลย มีแต่พูดร้ายๆ แล้วเสือก็คิดอีกอย่างตรงข้ามกันให้คนอ่านเข้าใจ แต่ปิงไม่มีทางเข้าใจหรอก ทำแบบนี้มาตลอด มันวนลูปจนนึกว่า คงเป็นนิยาย SM คำพูด ถ้าปิงไม่ทนแล้ว จะมีการเปลี่ยนทิศไปแค่ไหน....คอยอยู่ค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 08-05-2015 23:19:40

สงสารปิงอะ. อีพร่เสือปากหมาเหมือนเดิม.  จะง้อปิงไงละทีนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 08-05-2015 23:36:32

ใครเป็นคนบอกว่าเหงาอยากซเดราม่าเนี้ย :katai1:
อิพี่เสือก็ดราม่าปากหมา(เหมือนเคย)อีกล่ะ
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
พี่ไม่รู้จะเซงเรื่องไหนดีเลยเนี้ย
แต่ถ้าพี่เสือยังไม่ปรับไม่เปลี่ยนปากตัวเอง ถ้าไม่เลิกกันไปเลย
ก็คงวนดราม่าเรื่องนี้ซ้ำเหมือนเดิม
เป็นคนปากหนักอ่ะได้ แต่ปากร้ายพูดแต่ปมด้อยของคนที่เรารักอ่ะมันไม่โอเค!!!!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: Lovelyjess ที่ 09-05-2015 00:11:26

บางทีมาม่าก็ชามใหญ่ไปนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: zilmp ที่ 09-05-2015 00:21:54

ดราม่าเหรอ

ยังไม่พอ มะ จัดหนักๆมาอีกก

สงสารปิง :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 09-05-2015 00:24:09

ก็ดีนะ ..เผื่อพี่เสือจะปากดีในทางที่ดีกับเค้าบ้าง....

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 09-05-2015 00:30:08

ปรับโหมดไม่ทัน ไม่เอาได้มั้ย ดร่าม่า :katai1: :katai1: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 09-05-2015 00:47:04

หูยย รอมานานเหอะซีนนี้ เป็นไงปากหมาจนได้เรื่องเสือเอ๊ยยยยยย
ดูปากน้องนัชชานะคะ "สม-น้ำ-หน้า"
ชริ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 09-05-2015 00:48:39

 :ling2:  จัดมาชามใหญ่ๆเลยนะหิวอิอิิ    ว่าแล้วมันต้องโดนซะบ้าง   ไม่รู้ทำไมชอบฉากที่เสือด่าปิงแล้วปิงเสียใจ    ปิงเป็นคนตลก  ยิ้มรับเสมอ มีดราม่าคั่นอารมณ์บ้างก็ดีนะตื่นเต้น
ปล. แต่ทำไมต้องว่าปิงต่อหน้าเพื่อนด้วย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 09-05-2015 01:22:31

ไอ้พี่เสือเอาอีกแล้ววว ไม่รู้ปิงโกรธครั้งนี้ พี่เสือมันจะเข็ดมั้ยนะ  :katai5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 09-05-2015 01:44:05

สมน้ำหน้า! ปากหมาตลอด
ความอดทนของคนมันมีขีดจำกัดนะเว้ยพี่เสือ!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 09-05-2015 03:04:25

อยากตบพี่เสือบ้างอ่ะ55

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: Jimmytorn ที่ 09-05-2015 05:54:48

เอาหนักๆเลยปิง...เกลียดปากอิเสือ.... :z6: :m15:สงสารปิง..หาผัวใหม่เหอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 09-05-2015 10:55:55

กร๊ากกกกกกกก โดนจนได้ ปากพาจนจริงๆพี่เสือ หลายรอบแระ สม555+

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 09-05-2015 11:34:16

มันน่าตบปาก อิพี่เสือ ให้แตก  :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 09-05-2015 11:35:32

ปากแบบนี้ สมน้ำหน้าอิพี่เสือ โดนบ่อยๆมันก็เจ็บ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 09-05-2015 11:52:27

สมน้ำหน้าพี่เสือปากแบบนี้อย่ายกโทษง่ายๆนะ เอาทรมารทุรนทุรายไปเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 09-05-2015 11:55:25

สมน้ำหน้าเสือ ปากหรือส้วมคอยแต่จะพูดแย่ๆออกมาโทษใครไม่ได้ต้องโทษปากตัวเอง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: nunamicky ที่ 09-05-2015 12:17:31

แล้วคนปากร้ายแบบเสือ จะทำยังไงเพื่อง้อปิงละเนี่ย
รออ่านอยู่นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: PharS ที่ 09-05-2015 12:47:42

 :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 09-05-2015 14:08:46

ทะเลอะกันอีกแล้วววว   รีบไปเครียร์นะพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 09-05-2015 14:31:21

ลองหายไปซักเดือนซิ  จะดูว่าไอ้หมาบ้ามันจะทำไง
ปากแบบนี้  มันก็เกินไปจริง ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 09-05-2015 14:40:12

55555555555 สมน้ำหน้าอิพี่เสือ ซึนตัวพ่อ ปากพาจน
ไปเลยนะแกรอิพี่ ..รีบตามไปง้อน้องด่วนๆ แล้วสำนึกผิดบาปด้วยซะเลยนะ :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 09-05-2015 23:38:08

ถ้าเราเป็นปิง จะชกปากแม่งอีกทีให้เลือดกบปากก่อนเดินออกมา
สมน้ำหน้าว่ะ พูดได้แค่นี้จริงๆ
มีบทเรียนกันได้แล้วนะ ทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 10-05-2015 03:21:13

สงสารปิงอ่ะ เสือนิสัยแย่มากกกกกกกก ทำไมพูดไม่คิดเลยวะ
เห้ออออออ จะแก้นิสัยยังไงล่ะพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 10-05-2015 15:38:56

นั่งไงว่าแล้ว แม่งต้องทะเลาะกันเพราะปากหมาๆของไอ้เสือ วุ้ยยยยย
เสือแม่งเคยพูดดีๆกับแฟนบ้างมั้ยวะ  :fire: :fire: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 10-05-2015 21:46:25

เอาอีกแล้วนะอีพี่เสือปิงต้องทนเจ็บช้ำน้ำใจไปอีกเท่าไร

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 10-05-2015 22:59:27

 :pig4: :3123: :3123:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinebj ที่ 14-05-2015 20:47:36

คนแต่งหายไปไหนนนนน :t3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 44 // 8.5.58} #หน้า 45
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 15-05-2015 20:54:10

ตอนที่ 45

ปัง ปัง ปัง ! แรงเคาะประตูแรงๆที่ผมทุบลงไปบนบานประตูตรงหน้า น้ำตาที่ไหลมันอาบหน้าไปหมดจนมองเห็นอะไรไม่ชัด หลังมือของผมยกขึ้นเช็ดมันลวกๆปรับสีหน้าให้ปกติที่สุด " เปิดประตูสิวะ ไอ้ฝน เปิดประตู  "

“ มาแล้วๆ " เสียงที่ดังพร้อมประตูที่เปิดออก " โอ๊ยแม่คุณ เคาะขนาดนี้ทะเลาะกับผัวมารึไง.... เฮ้ย ปิง   "

“ เออ! ทะเลาะกัน “ อีกคนเงียบไปทันทีตอนที่ผมตอบออกไปแบบนั้น ฝนเม้มปากของตัวเอง จริงๆมันก็น่าจะรู้อยู่แล้วตั้งแต่ที่เห็นผมร้องไห้

“ ปิง มึงร้องไห้ "

“ เปล่านี่ กูไม่ได้ร้องไห้ น้ำตามันก็แค่ไหลออกจากตา ไหลออกมาล้างความโง่ของกูไง คือกูไม่ได้ร้องไห้ น้ำตาแค่ไหลออกมาเอง " ปาดน้ำตาที่ไหลออกมาอีกครั้ง ผมก้มหน้าก่อนจะใช้สองมือปิดหน้าตัวเอง ขยี้ตาแรงๆก่อนจะลูบหน้าตัวเองเหมือนจะทำให้มันหายเศร้า " กูเช็ดละ ช่างมัน ก็เหมือนทุกทีเปล่าว่ะ ที่กูโดนทิ้ง "

“ ปิง " ฝนเรียกผม มันเดินเข้ามาหาก่อนจะกอด " ใจเย็นๆ ไม่ต้องพูดอะไรแล้วก็ได้ แต่ใจเย็นๆก่อน ไม่ต้องร้อง "

“ กูบอกว่า กูไม่ได้ร้อง คนอย่างกูไม่เสียน้ำตาให้คนแบบมันหรอก " ผมหันหลังให้ฝน ในคอนโดเล็กๆของมัน มันยากเกินกว่าจะหนีออกไปไหนสักที่ ยากเกินกว่าจะปลีกตัวให้ออกห่างจากมัน " ขอกูอยู่คนเดียวได้มั้ย "

“ เข้าไปในห้องกูสิ "

“ ขอบใจนะมึง "

“ อื้ม " มันพยักหน้า ขาของผมก็เดินตรงไปแต่เสียงของฝนก็ดังขึ้นมาอีก " ไว้มึงร้องไห้.. ไม่สิ ไว้น้ำตามึงหยุดไหลเมื่อไหร่ เราค่อยคุยกัน "

“ อื้ม "

   ประตูที่ปิดลงผมทรุดลงตรงนั้นก่อนจะปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาอย่างหนัก ผมไม่รู้ว่าทำไมผมตองร้องไห้หนักขนาดนี้ อาจเพราะเสียใจกับคำพูดนั้น คำพูดที่ไม่คิดว่าจะออกมาจากปากของมัน คำพูดที่คิดว่าความรักที่เรามีให้กันคงทำให้มันกลืนคำพูดนั้นลงคอไปแล้ว แต่ไม่ใช่เลย.. ผมก็ยังคงเป็นผม ยังคงเป็นคนเดิมในสายตาของเสือเสมอ

   คนง่ายๆ ที่ทั้งร่าน ทั้งแรด คนที่พร้อมจะวิ่งพุ่งเข้าชนKทุกอันที่เสนอตัวเข้ามาให้สอด ... เป็นแบบนั้นในความคิดของมันก็แค่นั้น

   ทรุดลงนอนลงบนพื้นทั้งๆที่เสื้อที่ใส่อยู่ก็ชื้นจนรู้สึกหนาว ขดตัวอยู่ตรงนั้นเพราะไม่มีแรงจะลุกไปไหน ผมปล่อยให้น้ำตาของผมไหลออกมา แรงสะอื้นที่หนักขึ้น ผมหันมองตัวเองที่กำลังนอนเหมือนคนหมดสภาพ หลับตาลงอีกครั้งตอนที่ลุกขึ้นนั่งช้าๆ ผมเหลือบมองตัวเองที่สะท้อนเงาอยู่ในกระจก

   ร่างของผมสะท้อนเงาของตัวผมอยู่บนนั้น คนที่ยังคงใส่กางเกงว่ายน้ำกับเสื้อคลุมบางๆ หน้าตาที่ดูไม่ได้เพราะน้ำตามากมายที่ไหลออกมา สายตาที่ทั้งแดงและซ้ำ มันเหมือนไม่ใช่คนที่ผมรู้จัก " มึงเคยเข้มแข็งกว่านี้นะปิง ไม่เอาสิ มึงหน้าตาออกขนาดนี้ ออกไปคืนเดียวก็หาใหม่ได้แล้ว แคร์อะไรมันเล่า ผู้ชายห่วยๆเหี้ยๆ พรรค์นั้น "  แต่ถึงจะพูดออกมาแบบนั้นแต่ทำไม น้ำตายังไหลออกมามากมายขนาดนี้

   ปาดน้ำตาด้วยหลังมืออีกครั้ง ผมเดินเข้าไปอาบน้ำสระผมก่อนจะออกมาแต่งหน้า แล้วก็ แต่งตัว โชคดีที่ไอ้ฝนไม่ใช่คนอ้วนอะไร เสื้อผ้าของมันมีหลายแนว และผมก็สามารถใส่ได้อยู่

“ จะออกไปไหน " ฝนถามตอนที่เห็นผมแต่งตัวเรียบร้อย มันลุกขึ้นจากโซฟามายืนอยู่ตรงหน้า " ไม่เป็นอะไรแล้วเหรอ "

“ จะไปผับ "

“ ตอนนี้นะเหรอ " ผมพยักหน้า

“ แล้วมึงจะให้ไปตอนไหน นี่มันมันก็สองทุ่มแล้วกว่าจะนั่งบีทีเอสไปถึงอีก "

“ แล้วทำไมไม่เอารถไป " มันถาม ผมก็ถอนหายใจ  “ อยู่ในห้องไอ้เสือหมดเลยเหรอ "

“ อื้ม "

“ นี่ ขอถามหน่อยสิ "

“ กูไม่อยากจะพูด ไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้น มึงไม่ต้องถามได้มั้ย " ถ้าต้องให้มาพูดเรื่องนี้อีกผมต้องร้องไห้ออกมาแน่ๆ เพราะงั้นได้โปรดช่วยอย่าถามอะไรกูเลย " กูนั่งแท็กซี่ไปแล้วกัน ขากลับอาจจะไม่กลับมานี่นะ"

“ เฮ้ย ไม่เอาน่า อย่าทำตัวแบบนั้นดิวะ ถ้ามึงคิดแค่ว่า อยากจะประชดไอ้เสือ มันมีหลายวิธีนะปิง อย่าทำตัวง่ายๆดิวะ "

“ ก็กูมันง่ายอยู่แล้วไง!  แล้วทำไมต้องแคร์ด้วยวะ "  ผมหันไปตะคอกใส่ฝนที่นิ่งไปทันที มันหน้าเสียตอนที่เห็นผมเป็นแบบนั้น " โทษที "

“ ไม่เป็นไร กูเองก็พูดไม่ดี มึงจะอยากไปผับใช่มั้ย งั้นกูจะไปด้วยนะ รอกูแปปนึง กูขอไปแต่งตัว " มันวิ่งเข้าไปในห้อง แต่ก็ยังตะโกนออกมา " รอกูด้วยนะปิง อย่าเพิ่งไปนะเว้ย "

“ เออ เร็วๆเถอะน่า "

“ รู้แล้วๆ แต่งหน้าสามนาทีน่า กูก็ขอสวยบ้างสิ มึงเล่นแต่งซะเต็ม "

“ เร็วๆเถอะน่า พูดมากอยู่ได้ "

ไม่ใช่สามนาทีอย่างที่บอก แต่เกือบสามสิบนาที ที่ผมนั่งรอฝนแต่งตัว ตอนที่ออกจากห้องมันมองซ้ายขวาเหมือนคนที่ระมัดระวังอะไรอยู่ตลอดเวลา " เป็นอะไรของมึง "

“ ก็เปล่า "

“ มันไม่ออกมาเดินอยู่ชั้นมึงหรอก "

“ ใครจะรู้ มันรักมึงจะตายไม่แน่ก็อาจจะมาง้อ แล้วที่กูต้องมองอยุ่แบบนี้เพราะกูไม่รู้ว่ามันจะมาง้อมึงด้วยวิธีไหนไง "

“ คนอย่างมัน ไม่มาหรอก "

“ หมายความว่าไง " มันถาม ผมก็ถอนหายใจ

“ ชีวิตกูกับมันไม่เกี่ยวกันแล้ว ก็เท่านั้น " ผมเว้นเสียงลงไปตอนที่ถูกถามถึงมันก้ชวนให้คิดถึงมัน พอเป็นแบบนั้นก็รู้สึกหงุดหงิดจนแทบจะหายใจไม่ออก  " อีดอกนี่ กูบอกว่าอย่าถามมาก ก็ถามอยู่ได้ "

“ น่าๆ ไม่ถามแล้วจ้า ไม่ถามแล้ว งั้น ไปกันเถอะนะกูส่งข้อความหาไอ้ไทละ มันบอกเดี๋ยวมันมา "

“ แล้วมันรู้รึไงว่ากูจะไปร้านไหน "

“ นั่นสินะ " ไอ้ฝนหยิบมือถือขึ้นมาจากกระเป่าตอนที่กำลังปลดล็อคหน้าจอโทรศัพท์

“ บอกมันไปว่า ร้านเดิม "

“ ร้านไหน "

“ ร้านที่กูกับไอ้เสือชอบไปบ่อยๆไง กูจะไปร้านนั้น " ผมบอก ขาที่เดินนำฝนออกไป อีกคนก็ถามขึ้น

“ แต่ว่า ร้านนั้น เพื่อนไอ้เสือเยอะนะมึง ถ้ามึงจะไปแรด กูว่าไปร้านอื่นดีกว่า " 

“ ก็นั่นแหละ เหตุผลที่อยากจะไปร้านนั้น "

   ผับเดิมที่ไม่ได้มาเสียนานด้วยเหตุผลที่ว่า มาทีไรก็ทะเลาพกันทุกครั้งเลยตัดสินใจไม่มา เสือไม่ใช่คนที่ชอบเที่ยวผับ จากที่ได้อยู่ด้วยกันผมค้นพบว่า มันเที่ยว เพราะมันเหงา ก็เท่านั้น

“ คนเยอะ ใช้ได้เลยนี่หว่า " ฝนสบถออกมาเสียงเบาที่เราก้าวขาเข้าไปในร้าน มองซ้ายดูขวาก่อนจะเจอโต๊ะกลมเล็กที่ว่างอยู่ตรงโซนที่อยู่ใกล้ๆกับส่วนพื้นที่กว้างที่ใช้ออกสเต๊ปแดนซ์ " น้อง สั่งเหล้าหน่อย "

“ ครับ " บริกรหันหน้ามาหา

“ แบล็คขวดนึง น้ำแข็งถังนึง แก้วสามใบ โซดาสามขวด "

“ ครับผม "

“ เอาวอคก้าด้วยขวดนึง "

“ จะแดกวอคก้าเลย "

“ จะแดกให้เมาเลย ไม่เมากูจะไม่กลับบ้าน "

“ กลัวจะโดนหิ้วไปก่อนนะสิ " ไอ้ฝนว่า มันหัวเราะก่อนจะมองไปรอบๆ เพลงจังหวะมันส์เริ่มเปิดขึ้น เราโยกย้ายไปตามจังหวะ ผมยิ้มให้มัน

“ แต่นั่น ก็ใช่ว่ากูจะแคร์ หิ้วก็หิ้วสิ ถูกใจก็มาหิ้วกูไปได้เลย "

“ กูรู้ว่ามันว่ามึงแรดอีกแล้วมั้ย " ผมหันไปหาฝน มันถอนหายใจออกมา " แล้วทำไมต้องประชดโดยการทำตามที่มันพูดด้วยวะ ทำไมไม่พิสูจน์ตัวเอง "

“ กูไม่มีเวลาพิสูจน์ให้มันดูทั้งชีวิตหรอก ถ้ามันจริงใจกับใครไม่ได้ ก็ไม่ต้องจิรงใจดิ"

“ ขออนุญาติครับ " เสียงของบริกรคนเดิมที่รับออเดอร์ของเราพูดแทรกขึ้นมา เค้าวางเหล้าที่เราสั่งพร้อมกับ ลองไอซ์แลนด์หนึ่งแก้วไว้ตรงหน้าผม

“ คือ แก้วนี้พี่ไม่ได้สั่งนะน้อง "

“ แก้วนี้ พี่ผู้ชายเสื้อขาวโต๊ะนู้น สั่งให้พี่ครับ " มองตามมือที่ชี้ออกไป ผู้ชายเสื้อขาวที่นั่งอยู่บนโซฟาตรงโซนวีไอพีอีกฝั่งก็ยกแก้วเหล้าของเค้าขึ้นทักทายผม

“ แหม อยากหาผัวก็ได้ผัวเลยนะ ดอก " ฝนว่าเหน็บๆ ผมยักไหล่เบาเบา ไม่ใส่ใจก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นทักอีกฝ่าย แอบชิมเหล้าฟรีที่ได้มานิดหน่อยก่อนจะวางลงบนโต๊ะ

“ หน้าตาก็ดี เพราะงั้นก็จากภายนอกก็โอเคแหละ "

“ ระวังเป็นเอดส์นะ ไอ้เหี้ย " ผมชงเหล้าขึ้นดื่ม ผมยกยิ้มให้มัน " หลุดถุงออกมามีเยอะแยะไป "

“ ปากมึงนี่ น้องๆไอ้เสือเลยนะ "

“ แล้วพูดดีๆ มึงฟังมั้ยละ "

“ นั่นสินะ " เอียงหน้ายิ้มให้มัน ฝนถอนหายใจออกมา เป็นจังหวะเดียวกันกับผู้ชายคนที่เลี้ยงเหล้าผม เดินมาหาถึงโต๊ะ แก้วที่ถือมาด้วยเค้าชนกับแก้วของผม

“ นั่งด้วยคนได้มั้ยครับ "

“ เก้าอี้ตัวที่นั่งข้างๆก็ว่างไว้อยู่แล้วล่ะ "  ผู้ชายตรงหน้าของผมยิ้ม รูปร่างสูงกับกล้ามล่ำยิ้มเข้มเข้ากับใบหน้า

“ ปิง " เสียงเบาๆของไอ้ฝนเรียกผม มันชายตาไปมองที่ประตูทางเข้าผับเหมือนบอกให้หันไปดูอะไรสักอย่าง สายตาของผมที่หันไปมองไม่ใช่ใครที่ไหน ก็แค่ ไอ้เท่เพื่อนไอ้เสือก็เท่านั้น

“ มีอะไรดีๆงั้นเหรอ " เสียงที่ทักขึ้น ผมส่ายหน้าก่อนจะมองไปรอบๆ

“ แค่กำลังคิดว่าอยู่ตรงนี้ เพื่อนจะเกร็งเอาน่ะ งั้นเราไปเต้นกันมั้ย ตรงนั้น " ชี้ไปที่อีกฝั่ง เค้าก็พยักหน้า

“ ไม่ชัดอยู่แล้ว "

“ เดี๋ยวกูมานะ "

“ อย่าให้เยอะนักนะมึง " ฝนบอก ผมยิ้มก่อนจะเดินนำออกไป

ใบหน้าของเราหันหน้าเข้ามาหากันลำตัวที่ถูกดึงดูดเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆคล้ายกับอารมณ์ที่เหมือนว่าทั้งสองจะมีให้กันและกัน มือหนาเอื้อมมากอดเอวผมมันดึงให้เข้าไปใกล้ยิ่งขึ้น สองแขนของผมก็ไม่รอช้ากอดรอบคอของมันกลับไปทันทีอย่างไม่รีรอที่จะตอบรับ

“ ชื่อ ปิง ใช่มั้ย ได้ยินเพื่อนเรียกเมื่อกี้ "

“ แย่จัง ชื่อยังไม่รู้จักดันมายืนกอดกันได้ " ลดมือที่กำลังกอดคอผู้ชายตรงหน้าลงช้า แต่มือที่กอดเอวผมก็เลื่อนมารั้งมันไว้

“ ชื่อ คิว "

“ อื้ม " ผมพยักหน้า

“ คราวนี้ก็กอดเหมือนเดิมได้แล้วใช่มั้ย "

“ เป็นคนปากว่ามือถือจังนะ " ยิ้มหวานให้อีกคน ผมมองไปที่เพื่อนของเสือที่นั่งอยู่ตรงเข้ามกับที่ที่ผมยืน ทุกคนที่มองมาเป็นตาเดียว เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น

“ รู้จักเหรอ กับคนกลุ่มนั้นน่ะ "

“ ก็ไม่ได้สนิทหรอก แค่รู้ว่าชื่ออะไรก็เท่านั้นเอง อีกอย่างเค้ามองมาก็เลยมองตอบกลับไป "  คิวก้มลงมามองผม ใบหน้าที่เข้ามาใกล้เรื่อยๆจนลมหายใจรดต้นคอของผม

“ นึกว่า ปิงจะใจร้ายสนใจคนอื่นมากกว่าคิวซะอีก " ยิ้มกว้างที่ใช้สายตามองมา ผมสบสายตาคู่นั้นก่อนจะก้มหน้าเขิน " แบบนั้นคงเสียใจแย่ "

“ ชอบใช้วิธีอ้อนแบบนี้กับทุกคนรึเปล่า "

“ ไม่นะ กับปิงคนแรก " ตอแหล ผมคิดในใจ ดูหน้าก็รู้แล้วว่ามึงน่ะมันเชี่ยวแค่ไหน คนไม่เคยทำไมมันกล้าขนาดเข้ามากอดคนแปลกหน้าได้หน้าตาเฉยวะ

“ งั้นวิธีนี้ ก็ใช้ได้นะ ใจเต้นแรงดีจัง "

“ แต่คิวน่ะ มีวิธีที่ทำให้ปิงใจเต้นแรงกว่านี้นะ " ใบหน้าที่ก้มลงมาใกล้ผม ไอของลมหายใจละผ่านใบหน้าก่อนจะรดลงตรงคอ ผมหลบออกช้าๆ อีกคนก็ยกยิ้ม

“ แค่นี้ก็ใจเต้นพอแล้วแหละมั้ง "

“ หึ "  คิวยิ้มให้ผม มือที่ยกมือขึ้นทัดหูผมก้มหน้าลงต่ำ

“ น้องเบียร์สองขวด "

“ กำลังจะมอมเหล้ากูเหรอ แย่จังนะ " ผมถาม ตอนที่อีกคนหันไปสั่งเบียร์กับพนักงานที่เดินผ่านมา

“ ถ้ามอมได้ง่ายขนาดนั้นก็ดีสิ "

“ ขอบคุณครับ " ผมบอกมันก่อนจะยื่นเบียร์ที่พนักงานเอามาให้ส่งต่อผม เราชนขวดกันเบาๆ ผมโยกย้ายร่างกายไปตามจังหวะเพลง คิวก็ยิ้ม

“ ถามจริงๆ น่ารักแบบนี้ หนีแฟนมารึเปล่า "

“ สนใจอะไรกันเล่าเวลาแบบนี้ แค่กูอยู่กับมึงก็พอไม่ใช่เหรอ "

“ นั่นสินะ " คิวเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ตอนที่พูดคำนั้นมือที่รั้งเอวของผมไปกอดเอาไว้  ริมฝีปากของมันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ หัวใจของผมเต้นแรงสบสายตาที่ไม่คุ้นเคย ผมยกขวดเบียร์ที่ถือขึ้นกั้นระหว่างปากของเราเอาไว้

“ ไม่โอเคเหรอ "

“ ที่นี่ไม่โอเค " ผมบอกปัดแบบนั้น อีกคนก็ดึงเข้าไปกอดไว้แน่น คางที่ค้ำอยู่ตรงไหล่รู้สึกถึงน้ำหนักที่ทุ่มลงมาใส่  เสียงเบาๆที่พูดอ้อนอยู่ข้างๆหู

“ งั้นไปที่อื่นมั้ยละ "

   ผมเงียบตอนที่ได้ยินคำนั้น หวนคิดถึงสายตาที่มองมา อ้อมแขนหนาที่กอดผม ในความรู้สึกตอนนี้หัวใจมันเต้นแรงจนเหมือนจะทะลุออกมาข้างนอกอก แต่ก็ไม่ใช่ความรู้สึกที่ว่า เขินหรือไม่เคย แต่เป็นความรู้สึกว่า ไม่ใช่มากกว่า เคยชินกับการอยู่กับไอ้เหี้ยนั่นไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะกู ไม่ดีเลย พอต้องเลิกกันกูก็เหมือนคนที่ไร้ความรู้สึกกับใครไปหมด สูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ตอนที่เขย่งตัวขึ้น กระซิบลงข้างหูของอีกฝ่ายก่อนจะสบสายตาและยิ้มหวาน

“ ไปสิ จะไปไหนดีละ " 

“ ไปลงนรกสิ " เสียงคุ้นที่ทักเรา ผมหันไปมองก่อนจะหลุดชื่อของคนตรงหน้าออกมา

“ เสือ "

“ ก็กูน่ะสิ มึงคิดว่าผัวคนไหนละ "

“ ใครเหรอ " คิวหันมาถาม ผมก็ส่ายหน้าไปให้

“ แฟนเก่านะ แต่ว่า มันมีนิสัยที่ชองรังคานไม่เลิก อย่าไปใส่ใจเลย " บอกอีกคนแบบนั้น เสียงหัวเราะในลำคอของเสือก็ทำให้เราหันไปมอง มือมันเอื้อมมาจับข้อมือผมก่อนจะออกแรงดึงให้เข้าไปใกล้

“ ปล่อย "

“ จะทำอะไรวะ ปล่อยปิงเดี๋ยวนี้ " คิวพูดขึ้นมาเอื้อมมือมาจับมือผมเช่นกัน มือข้างเดียวที่ไอ้เสือจับ แต่คนเอาใจอย่างเสือก็ทำได้แค่ชี้หน้าด้วยใบหน้าโกรธที่พร้อมจะทำร้ายทุกคนที่เข้ามายุ่งกับเรื่องนี้

“ อย่าเสือกเรื่องผัวเมียคนอื่น ปล่อยมือเมียกูถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว "  ผมหันหน้ามองคิวที่ค่อยๆปล่อยมือออกจากมือผม  เสือยกยิ้มให้มันผมเองก็สะบัดข้อมือตัวเองออก แต่เหมือนว่ามันจะรัดแน่นเกินไป

“ ปล่อย กูบอกว่าให้ปล่อยไง "

“ ไม่ปล่อย " มือนั้นเริ่มออกแรงกำแรงขึ้นไปอีก เสือดึงให้ผมเดินตามมัน ขาที่พยายามรั้งตัวเองเอาไว้ ปากของผมตะโกนออกไป

“ ช่วยด้วย ปล่อยกูสิวะ ไอ้เชี้ยนี่ ปล่อยกู "

“ เงียบ! ” ใบหน้าโกรธที่หันมาตะคอกผม สองแขนที่จับผมก่อนจะดึงเข้าไปหา มันพูดลอดไรฟันออกมา " ถ้ามึงไม่เงียบ กูจะทำให้มึงอายยิ่งกว่านี้ทั้งๆที่ไม่เคยมียางอายอะไรเลย "

“ คิดว่าขู่แค่นี้กูจะกลัวเหรอ .. มึงรู้จักกูน้อยไปน้อยไปนะ "

“ ปล่อย กูบอกว่าให้ปล่อยกูไง ช่วย..” ยังไม่ทันหมดคำร้องขอ เสือที่กำลังโกรธก็ดึงผมเข้าใกล้มันบดเบียดริมฝีปากลงมาจูบผม ความแรงที่ไร้ความปราณีใดๆ มือหนาที่เคยอุ่นล้วงเข้าไปในเสื้อราวกับคนตละกะและมีแต่ความต้องการ จูบที่ไล่ลงไปจนถึงคอน่ารังเกียจจนแทบจะเผาความรู้สึกของผมทั้งหมดที่มีต่อมันให้ไหม้ไปจนหมดสิ้น  ผมยืนนิ่งอย่างงั้นก่อนจะพูดออกมาเสียงเบาๆ " ปล่อยกูบอกว่า ให้ปล่อยไง ปล่อยก่อนที่กูจะเกลียดมึงไปมากกว่านี้ "

“ แล้วปกติมึงชอบกูรึไง "

“ ไม่เคยชอบ " แต่กูรักมึงตังหาก ใจผมบอกแบบนั้น เสือที่ก้มลงมาจูบผมด้วยความรุนแรงอีกครั้ง น้ำตาของผมไหลตอนที่ผลักมันออกไปสุดแรง ผมตบมันทันทีที่มันถอยห่างออกไป

“ ไอ้เชี้ยนี่ " เสือสบถออกมา มันโกรธจนง้ามือออกเหมือนกำลังจะตบผม

" ตบสิ แน่จริงมึงก็ตบเลย "  คำพูดท้าทายของผมสายตาที่จ้องมองมัน  เสือลดระดับมือลงเปลี่ยนมาเป็นคว้าข้อมือผมก่อนจะดึงให้เดินตามมันออกไป  ขาที่ฉุดตัวเองไว้รั้งไว้ไม่อยู่อีกแล้ว ประตูรถที่มันเปิดออกเสือดันผมเข้าไปด้านในเข็มขัดนิรภัยที่ถูกดึงมาให้รัดให้ ผมที่กำลังดิ้นเสื้อก้จับไหล่ไว้แน่น มันกำลังพยายามทำให้ผมหยุด

“ หยุด! แล้วอยู่นิ่งๆ ถ้ามึงไม่อยากเจ็บตัว "

“ กูไม่จำเป็นต้องฟังมึง กูเจ็บอยู่แล้ว อยู่กับมึงก็กูเจ็บอยู่แล้ว " สายตาเราที่สบกัน เสือผละออกจากการจับกุมผมมันถอนหายใจราวกับว่ากำลังควบคุมอารมณ์ของตัวเองอยู่ ประตูถูกปิดลงอย่างแรงตรงฝั่งผมก่อนจะประตูด้านคนขับจะถูกเปิดออก แล้วรถก็ขับออกไป

รถเคลื่อนตัวออกไปด้วยความเร็ว ผมหันมองรอบข้างที่ผ่านสายตาเรื่อย จนรถของเราจอดลงใต้คอนโดของเสือ มันดึงผมออกจากรถแต่ตัวผมก็ยังรั้งไว้แบบนั้น

“ ออกมา "

“ ไม่ไป "

“ กูบอกว่าให้ออกมาไง ! “ กระชากแขนของผมออกมาจากรถแรงจนทำให้ตัวของผมปลิวออกมาได้ทั้งตัว ความเจ็บปวดของแขนเจ็บไม่เท่าหัวใจเลยในตอนนี้ ผมร้องไห้ออกมาตอนที่เงยหน้ามองมัน เสือก็นิ่ง

“ ปล่อยกูไป ไม่ได้เหรอ มึงปล่อยกูไปได้มั้ย "

“ มึงมันแรด ทั้งแรดแล้วก็ร่าน ทะเลาะกับกูไม่ทันข้ามวัน ไม่กี่ชั่วโมงต่อมามึงก็เดินไปหาผู้ชายคนใหม่มาเอาซะแล้ว หึ " รอยยิ้มที่ยกยิ้มให้ผม แต่ทั้งๆที่แบบนั้นผมก็เห็นว่าสายตาของมันกำลังแดงกล่ำ " ร่านผู้ชายจนกลายเป็นสันดาน แล้วรู้อะไรมั้ย กูเกลียดคนประเภทนี้ที่สุดเลย "

“ เกลียดแล้วทำไมไม่ทิ้งกูไปซะล่ะ มึงจะตามกูไปทำไม จะไปเอากูกลับมาทำไม ทำไมมึงไม่ปล่อยกูไปละ กุมันแรดนี่ ทั้งแรดทั้งง่ายอย่างที่มึงบอกนั่นแหละ กุมันง่ายเข้าหาผู้ชายไม่เลือก แล้วยังไงล่ะ กูเป็นแบบนี้ก็ชีวิตกู มึงเสือกอะไรด้วย ไม่รักก็ปล่อยกูสิไอ้เชี้ย รั้งไว้ทำไมล่ะสัด "

“ ก็เพราะ รักไง .. " เสียงเรียบๆที่พูดออกมา เหตุผลทั้งหมดที่ผมอยากรู้ " เพราะกูรักมึงไง กูเลยปล่อยมึงไปไหนไม่ได้ "

...........................................................

วันนี้อัพช้ามาก โปรดให้อภัย
หนมยุ่งมากจริงๆเลยเค่อะวันนี้ เลยยังไม่ได้ตรวจไฟล์
ยังไง ช่วยมองข้ามคำผิดไปก่อนนะคะ  :mew2:

อีกอย่างที่จะบอกว่า " สงครามยังไม่จบอย่างเพิ่งนับศพทหารนะคะ "
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 15-05-2015 21:06:29

 :z3: :z3: :z3: :z3:
ก็เล่นทำตัวแบบนี้จะไม่ให้คนอื่นมองว่าง่ายได้ยังไง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 15-05-2015 21:07:17

โอ๊ยยยยย สั้นไปนะะะะ นี่จะไม่รู้จะอยู่ทีมไหนเลยเนี้ยะ ขออยู่ #ทีมหมออิน ละกัน อ้าว ผิดเรื่องงงง :ling3: :ling3:

 :mew2: :mew2: แอบทวงนิยายเบา ๆๆๆ #Choiceต้องเลือก  :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 15-05-2015 21:09:36

เห้อออออออออ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 15-05-2015 21:10:12

เอางี้นะ  เป็นเราๆจะจับสองคนนี้ไปขังที่ไหนสักที่ๆมีแค่ 2 คนนี้  จะตบจะตีจะดีจะปี้กันยังไงก็เอาไปเลย จะฆ่ากันก็จัดการกันเลย แต่ต้องให้ลงตัว  ต่างคนต่างใช้อารมณ์ใส่กันคุยกันดีๆได้ไม่เกิน 1 ตอน  เสือเองก้รู้ตัวชอบพูดไม่คิดแต่ก็ยังทำอยู่ ปิงเองก็ชอบยั่วให้อีกฝ่ายโกรธ รู้ว่าคนอื่นว่าเราว่าไงก็ชอบทำตัวประชดไม่แคร์ชาวบ้าน ที่เขาว่าก้เข้าเป้าพอดีเลย  ชอบคู่นี้นะแต่เหนื่อยแทนบางครั้ง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 15-05-2015 21:10:49

เห่ยยยยยยย มันสั้นไปนะะะ :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: Sahrapova ที่ 15-05-2015 21:17:56

แอบค้างเบาๆ ที่จริงปิงไม่น่าทำแบบนี้เลยอ่ะ พี่เสือก็มารุนแรงอีก จะอยู่ทีมใครดีล่ะเลือกไม่ถูกอ่ะโห้ยยยยย  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 15-05-2015 21:19:53

 o22  ตอนนี้นะบอกเลยสมน้ำหน้าปิงที่สุดเลย
เกลียดคนประเภทเนี้ย  ตอนแรกอยู่ทีมปิงตอนนี้ขอย้ายทีม ถึงเสือมันจะปากหมาไม่แ_กแต่มันไม่น่าหมั้นไส้เท่าปิงไง  :fire:  ทำตัวให้เค้าว่าได้ แทนที่จะถอยดูเชิงนิ่งกลับประชดแบบเด็กๆไม่โอเคอย่างแรกเสียทรงหมด #อุ้ยอินจัด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 15-05-2015 21:20:57

ปิงอย่าประชดพี่เสือแบบนี้อีกเลยนะ  :hao5:
คุยกันดีๆเถอะ แต่คงไม่ใช่สไตล์คู่นี้สินะ :laugh:
คำว่ารักของพี่เสือ จะรั้งปิงได้หรือไม่ รอลุ้นฮะ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: patchamai28 ที่ 15-05-2015 21:22:45

เห้อออ  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 15-05-2015 21:34:59

เพราะรักไง


จอดเลยค่ะ ประโนคเดียว จอดเลย ㅠㅡㅠ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 15-05-2015 21:40:49

แล้วก็จะวนกลับมาที่เดิม?????? :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 15-05-2015 21:44:10

ตอนที่แล้ว สมน้ำหน้า เสือ
ตอนนี้ อยากโบกหัวปิง เผื่อสมองจะเข้าที่เข้าทางมั่ง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: EverGreen™ ที่ 15-05-2015 21:52:38

ทำไมรู้สึกว่าสิ่งที่ปิงเลือกที่จะทำมันไม่ฉลาดเลยล่ะ

สรุปทำร้ายกันไปมา เจ็บทั้งคู่ อยู่ที่ใครจะยอมแพ้ก่อนกัน
แล้วความรักมันอยู่ตรงไหนล่ะทีนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 15-05-2015 21:54:55

บางทีก็ขัดใจนะ ถ้าเสือไม่ไปตามคือ?
ก็จะไปกับผช.คนนั้นแบบที่คิดว่าตัวเองไม่ผิดน่ะหรอ
เหมือนที่ฝนบอก ถ้าอยากจะประชดเสือมันมีอีกเป็นพันวิธี
แต่ก็ชอบทำตัวแบบนี้ จะไม่ให้คนอื่นมองว่าง่าย ว่าแรดหรอ
บอกแต่ว่าตัวเองเป็นคนแบบนี้ ชีวิตเป็นแบบนี้จะทำไม
งั้นคำว่ารักของเสือก็คงไม่ช่วยอะไรค่ะ เชิญใช้ชีวิตแบบนั้นต่อไปค่ะ
#อิน  :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 15-05-2015 22:03:54

อยากตบพี่เสือแล้วก็กระโดดกอดสักทีนึง555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 15-05-2015 22:10:54

เราไม่ชอบวิธีของปิงที่พอทะเลาะแล้วทำตัวประชด
มันดูเหมือนตัวเองไม่มีค่าเลย รู้ว่าเสียใจแต่ควรทำหรอ
ปิงก็พอๆกับเสืออ่ะ ทำไมไม่คุยกันดีๆ รุนแรงกันไปมา
อีเสือก็ปากหมา แต่มันก็รักของมัน มันก็หวง
เราว่าควรจะเลิกกันไปก่อนดีมั้ยสองคนน่ะ
ให้ตัวเองมีเวลาคิดทบทวงกันบ้าง
อยู่ไปก็ทะเลาะแบบนี้เรื่อยๆ
ยังไงก็สู้ๆนะ เป็นกำลังใจให้เสือปิงค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 15-05-2015 22:26:00

มีแต่คนด่าปิง แต่เราอยู่#ทีมปิงนะ โครตเข้าใจความรู้สึกปิงเลย เป็นเราก็ทำแบบนี้ ไหนๆมึงก็มองกูง่ายละนี่ ทำให้สมพรปากแล้วไง ตัวกู กูจะง่ายยังไงก็เรื่องของกูอยู่ดี ด่ากูร่านนัก มึงก็ไปรักคนที่มึงว่าดีสิ จะมาทนอยู่ทำไม ไม่เข้าใจ

ปากบอกว่ารัก แต่ไม่เคยให้เกียรติ ไม่เคยถนอมน้ำใจ โดนคนอื่นดูถูกยังเจ็บไม่เท่าโดนคนที่รักดูถูก ให้ทนอยู่กับคนแบบนี้หรอ นับหนึ่งใหม่สิ ตั้งแต่เริ่มรักมึงกูเคยทำพฤติกรรมแบบนั้นรึไง ถ้าไม่ก้าวผ่านอดีต ต่อให้ตอนนี้ทำตัวดีเป็นนางฟ้า มึงก็ขุดเรื่องเก่ามาด่ากูอยู่ดี แล้วจะคบไปเพื่ออะไร

ปล.อย่ายอมมันง่ายๆแค่คำว่ารักนะปิง ถ้ารักแล้วยังทำให้กันได้แค่นี้ เลิกรักเหอะ ไม่มีประโยชน์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 15-05-2015 22:28:29

โอ๊ยยย. ปิงๆจะประชดไอ้พี่เสือเพื่อออออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 15-05-2015 22:28:56

พูดไม่เต็มปาก~~~~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 15-05-2015 22:49:30

คนสองคนที่ยังหลงอยู่ในวังวนเดิม
ทำผิดเดิมๆ ประชดเรื่องเดิมๆ เสียใจเรื่องเดิมๆ
.
.
.
คนอ่านก็อ่านและหน่วงเหมือนเดิม :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: Lovelyjess ที่ 15-05-2015 23:22:17

เหมือนเดจาวู. ทะเลาะกันด้วยเรื่องเดิมๆ
ที่เสือด่าปิง แรด ร่าน พอปิงโกรธ ก็บอกว่าจะไม่ทำอีก
แต่ก็พูดเรื่องเดิมๆ อีกจนได้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 15-05-2015 23:31:34

โอ้ยหนักหน่วง ดราม่ามากมาย
แต่บางที ในที่สุดแล้วคนประเภทเสือกับปิง ก็เหมาะกันที่สุดแล้ว จริงๆ นะ
ความซึน ปากร้ายของเสือ กับความปิง (ความปิงคืออะไร 55)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 15-05-2015 23:31:39

จะอยู่กันรอดมั้ยนะ เหมือนเทปฉายซ้ำเลย  :mew2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 16-05-2015 00:56:56

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 16-05-2015 01:18:50

พี่เสือนะพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 16-05-2015 01:54:23

เริ่มเข้าใจพี่เสือละ

ปิงตีค่าตัวเองไว้ต่ำแค่ไหนวะ บ้านก็โอเคอบอุ่นมีเงินใช้ เพื่อนก็ดี แค่นี้ไม่พอเหรอ ทำไมต้องประชดด้วยการลดค่าตัวเองด้วย ไม่เข้าใจอ้ะ อิพี่เสือมันปากหมาก็ใช่ แต่การกระทำบลาๆของมันที่ผ่านมาไม่ช่วยแทนคำว่ารักได้เลยเหรอ TT เก็บกดอ่ะ #ทีมพี่เสือ

ไม่อยากกินมาม่าแล้ว เค้าอยากกินของหวาน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 16-05-2015 07:27:25

อ้างจาก: naumi ที่ 15-05-2015 22:26:00  

มีแต่คนด่าปิง แต่เราอยู่#ทีมปิงนะ โครตเข้าใจความรู้สึกปิงเลย เป็นเราก็ทำแบบนี้ ไหนๆมึงก็มองกูง่ายละนี่ ทำให้สมพรปากแล้วไง ตัวกู กูจะง่ายยังไงก็เรื่องของกูอยู่ดี ด่ากูร่านนัก มึงก็ไปรักคนที่มึงว่าดีสิ จะมาทนอยู่ทำไม ไม่เข้าใจ

ปากบอกว่ารัก แต่ไม่เคยให้เกียรติ ไม่เคยถนอมน้ำใจ โดนคนอื่นดูถูกยังเจ็บไม่เท่าโดนคนที่รักดูถูก ให้ทนอยู่กับคนแบบนี้หรอ นับหนึ่งใหม่สิ ตั้งแต่เริ่มรักมึงกูเคยทำพฤติกรรมแบบนั้นรึไง ถ้าไม่ก้าวผ่านอดีต ต่อให้ตอนนี้ทำตัวดีเป็นนางฟ้า มึงก็ขุดเรื่องเก่ามาด่ากูอยู่ดี แล้วจะคบไปเพื่ออะไร

ปล.อย่ายอมมันง่ายๆแค่คำว่ารักนะปิง ถ้ารักแล้วยังทำให้กันได้แค่นี้ เลิกรักเหอะ ไม่มีประโยชน์

เราชอบคอมเม้นนี้ คิดแบบนี้เหมือนกัน คือตอนอยู่ด้วยกัน มึงไม่เห็นเหรอว่ากุทำตัวแบบไหน ด่าเพราะติดปากกับคำเดิมๆ ปิงอย่ายอมนะ อย่างน้อยก็เล่นตัวไปสักพัก อยู่ห่างๆมันสักพัก ถึงจะอยากคืนดีแค่ไหน ให้เสือมันมาง้อให้ถึงที่สุด
 #ทีมปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: palm-metto ที่ 16-05-2015 09:35:00

พี่เสือก็ปากหมาไป

แต่ว่า ปิงไม่น่าทำอย่างนั้นอ่ะ
มันดูเหมือนยิ่งลดคุณค่าตัวเองลง
แถมยังประชดอะไรแบบนี้อีก
มันยิ่งดูไม่โอเคเท่าไหร่

แต่ก็ดีใจที่ เสือบอกรักปิงสักที
เหมือนปิงงี่เง่า เพื่อการนี้ไงไม่รู้
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: poterdow ที่ 16-05-2015 09:47:45

หึงโหดชิบ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: arjinn ที่ 16-05-2015 12:40:50

เอาดีๆ ค่ะ เสือปิง

ไม่งั้นก้อเลิกกันให้ขาดไปเลย

คนนึงปากเสีย
คนนึงก้อประชดแบบเอาตัวเข้าแลก
ตรงไหนคุ้ม! ไม่มีเลย

เพราะเกลียดจึงรัก มิใช่หรือ
ต่างเกลียดและต่างรัก

เครียดนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: MaEwA ที่ 16-05-2015 13:04:22

 :ling3:พี่เสือนี่ปาหหมาไม่เปลี่ยนแปลงเลย  ชอบพุดเชี่ยๆ ตัลลอด  ปิงก็ยังใช้วิธีประชดแบบนี้อีกละ จะให้เค้าคิดอย่างอื่นไดไงเนี่ยย  โอยยย.....อินค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 16-05-2015 22:37:35

อย่าไปยอมมันง่ายๆนะปิง
ทำตัวดีๆไม่ชอบไง
#ทีมปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: ธารธารา ที่ 16-05-2015 22:52:03

เรา #ทีมปิง วะ แบบโคตรเข้าใจความรู้สึกเลย
เพราะปิงแบบยอมทนฟังมาสักพักเพราะพยายามเข้าใจว่าเป็นนิสัยของเสือ
แต่แบบเสือควรปรับเข้ามาหาปิงบ้าง
ฟังแล้วยิ้มแล้วตลกใช่ว่าข้างในไม่รู้สึกอะไร

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 17-05-2015 11:06:54

อย่าทำร้ายกันด้วยการประชดกันเลย มันมีแต่เจ็บกันทั้งสองฝ่าย :katai1:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 18-05-2015 11:43:40

ให้ตายเหอะ!! เอาตรงๆหมั่นไส้ทั้งคู่อ่ะ ทั้งปิงแล้วก็เสือ
เหมือนพอกันทั้งคู่อ่ะ คนนึงปากเสีย พูดไม่คิด
อีกคนก็ชอบประชดทำเหมือนเหมือนที่เขาว่า ทำให้เรื่อง
มันไปกันใหญ่ไง ขัดใจอ่ะ (อินจัด พูดเลย)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: sunshinebj ที่ 21-05-2015 18:33:00

 :hao7: :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 45 // 15.5.58} #หน้า 46
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 22-05-2015 20:43:37

ตอนที่ 46

“ ลงมา " ผมพูดเรียบๆ ตอนที่มันเอาแต่นิ่งอยู่แบบนั้น หลังจากคำพูดนั้นของผม " คำที่อยากฟังก็พูดไปแล้ว คราวนี้จะมาได้ยัง "

“ มึงคิดเหรอว่าแค่พูดคำว่ารัก มันจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้  สำหรับกู มึงมันไม่ได้มีความหมายอะไร " แววตาที่หันมาจ้องผม ปิงลุกขึ้นจากที่นั่ง ขาที่กำลังจะเดินไปผมคว้ามือมันไว้ก่อนจะกำแน่น

“ หมายความว่าไง "

“ โง่จังนะมึง พูดถึงขนาดนี้แล้ว ยังจะต้องให้พูดอะไรอีกเหรอ ไม่เข้าใจรึไงว่า กูไม่ต้องการมึงแล้ว "

“ แล้วมึงต้องการอะไร ไอ้เหี้ยนั่นนะเหรอ " ผมถามออกไปมือที่บีบข้อมือของมันแรงพอจะทำให้อีกคนนิ่วหน้า

“ ปล่อย ถึงกูจะต้องการใครมันก็ไม่ได้เกี่ยวเหี้ยอะไรกับมึง " มือที่พยายามจะดึงออก แต่มันก็ไมไ่ด้ง่ายขนาดนั้น " ปล่อยกูสิว่ะ ไอ้สัด กูบอกว่าให้ปล่อย "

“ กูบอกมึงเมื่อไหร่ ว่าเราเลิกกัน ถ้ากูไม่ให้มึงไป มึงก็ไม่มีสิทธิ์ไปไหน "

“ แต่กูจะไป มึงไม่ให้ไป กูก็จะไป กูไม่ทนแล้ว ไม่ทนอีกแล้วเว้ย กับคำพูดเหี้ยๆของมึง ความรู้สึกที่ สามวันดีสี่วันทะเลาะ กูจะไม่ทนมันอีกแล้ว " ยิ่งพูดข้อมือนั่นก็เหมือนยิ่งดึงดันที่จะให้หลุดออก " กูเจ็บนะ ไอ้เชี้ย ปล่อยสิวะ "

ก้มลงมองข้อมือขาวที่เริ่มแดง ผมกำมันไว้แน่นและยิ่งแน่นขึ้นตอนที่สมองคิดอยู่เพียงแคต่ว่า ถ้าหลุดมือไป มันต้องหายไปแน่ๆ หายไปจากผม หายไปและกลายเป็นของของคนอื่น

“ ปล่อยสิว่ะ " เสียงที่ยังเรียกร้อง ผมกำมือมันแน่นตอนที่ปิงเริ่มตีที่อกผมยกข้อมือมันขึ้น ก่อนจะดันร่างบางให้ชนด้านข้างของตัวรถ

“ กูไม่ปล่อย กูไม่มีทางปล่อยให้มึงไปเสวยสุขกับไอ้เหี้ยนั่นหรอก กูจะปล่อยมึงไปก็ต่อเมื่อกูพอใจกับสิ่งที่กูต้องเสียไปแล้วเท่านั้น "

“ มึงเสียอะไรไป "

“ ชื่อเสียง " ผมตอบออกไปแบบนั้นอีกคนก็ขมวดคิ้ว " กูเสียชื่อเพราะต้องมาคบกับคนอย่างมึง เพราะงั้นถ้ากูยังไม่พอใจก็อย่าคิดว่า จะหนีจากกูไปง่ายๆเลย "

“ โง่เอง แบบนั้นก็ช่วยไม่ได้  ไม่ใช่ไม่รู้นี่ว่ากูเป็นยังไง " ปิงยกยิ้มมองผม สายตาที่มีแต่ความเจ็บปวด สายตาที่เพิ่งผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ผมยิ้มเยาะ

“ เพราะมึงง่ายไง กูก็เลยเอา ก็ได้มาแบบง่ายๆจริงๆด้วย "

   เพี๊ยะ! มือที่ถูกดึงลงอย่างแรง มันยกขึ้นตบผมจนหน้าชาไปทั้งข้าง ตวัดสายตามองมันกลับผมปล่อยมือมันทั้งสองข้างก่อนจะคว้าใบหน้าของมันเข้ามาจูบ จูบรุนแรงที่บดเบียดรุนฝีปากลงไปลิ้นที่พยายามจะเข้าไปด้านในแม้จะไม่ต้องการก็อยากจะยัดเยียดให้ ปิงสะบัดหน้ามันใช้มือผลักผมแรงๆ เราที่ผละออกจากกัน ปิงก็ง้ามือขึ้นอีก ผมชี้หน้ามัน

“ ถ้ามึงตบกูอีก คราวนี้กูไม่หยุดแค่จูบแน่ "

“ แล้วมึงคิดเหรอ ว่ากูจะกลัว " คำพูดที่มาพร้อมกับมือที่ฟาดลงบนหน้าผมอีกครั้ง แรงตบอืออึงอยู่ในหู ผมหลับตาแน่นก่อนจะตวัดสายตามองมัน

" นี่ มึง " ลากเสียงกัดฟันแน่น ผมง้ามือขึ้นกำหมัดแน่น

“ ต่อยสิ แน่จริงมึงก็ต่อยเลย " ใบหน้าที่กำลังเอียงท้าทาย ผมยกยิ้มก่อนจะดึงมือนั่นให้เดินตามเข้ามาด้านใน

ประตูห้องถูกผมผลักปิดอย่างแรง ร่างบางของปิงก็เช่นกันผมเหวี่ยงมันลงบนโซฟา ตายที่เดินเข้าไปใกล้ในสมองก็คิดถึงภาพต่างๆที่ผมเห็น สายโทรศัพท์ที่เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนโทรเข้ามา " ไอ้เสือ เมียมึงอยู่ไหน " ไม่รู้ไปตายที่ไหนสักที่ละมั้ง ตอนที่ตอบออกไปแบบนั้น ไอ้เท่ก็ยกยิ้มให้ได้ยิน " มันอยู่ที่ผับเดิม กำลังนัวผู้ชายอยู่มาเก็บมันไปเลยมึงก่อนที่มันจะถูกไอ้เหี้ยนั่นเอาไป " ผมเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นั่นตอนที่ได้ยินคำนั้น ตอนที่ขับมาถึงที่ร้านภาพที่เห็นก็เหมือนวันแรกๆที่เจอกัน มันที่กำลัวนัวเนียกับผู้ชายแบบไม่อายใครหน้าไหน  แม้จะคิดว่าว่า นั่นคือสันดานของคนที่แก้ไม่หายแต่หัวใจมันก็เจ็บ

“ คนอย่างมึง คนอย่างมึงคือคนที่น่ารังเกียจจริงๆ " ผมเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะค่อมทับอีกฝ่ายเอาไว้ สองมือจับแขนที่กำลังจะใช้มันทุบตีผมอีกครั้ง " ความร่านคงเป็นสันดานของมึงสินะ ที่ไม่ว่านานแค่ไหนก็ไม่เคยเปลี่ยน "

“ ใช่ แล้วมึงทำไม  นี่มันเรื่องของกู " มันยังยืนยันแบบนั้นด้วยท่าทางอวดเก่งแบบที่มันชอบทำ ผมกัดฟันแน่นทั้งๆที่ในใจโกรธจนแทบบ้า " กูร่านก็เรื่องของกู ก็อย่างที่มึงบอก มันเป็นสันดานของคนแบบกู แต่มึงเสือกอะไรด้วยล่ะ ต่างคนต่างอยู่ไปสิ"

“ นี่มึง " แรงบีบแขนเพิ่มแรงขึ้นจนมันร้อง

“ ก็เจ็บนะ ปล่อยสิ "

“ อยู่นิ่งๆ " ผมตะหวาด " มึงเป็นเหี้ยอะไร ถึงต้องประชดกูแบบนั้น กูด่ามึงแค่นั้นมึงถึงกับต้องไปถ่างขาให้คนอื่นรึไง กูด่าว่ามึงง่ายมึงก็ไปง่ายกับคนอื่น มึงเห็นคุณค่าของตัวเองบ้างมั้ยปิง ที่มึงง่ายเพราะว่าคนอื่นด่าว่ามึงง่าย หรือจริงๆมึงง่ายเพราะสันดานกันแน่วะ ถ้ากูด่าว่ามึงควายมึงต้องไปเป็นควายเหรอ มึงคิดสิ กูด่าว่ามึงร่านมึงจะโกรธกูก็ได้แต่จำเป้นต้องถ่างขาให้คนอื่นเอาเหรอ โกรธกูก็มาลงกับกู มาตบกู มาด่ากู มาเคลียร์กับกู ไม่ใช่ประชดแล้วไปทำตัวง่ายๆแบบนั้น กูด่ามึงแล้วยังไง มึงไม่รักตัวเองรึไง ถึงสำส่อนแบบนี้ "

“ เออ กูไม่รัก " มันดึงตัวเองขึ้นมาเถียง แต่ผมก็ตะคอกมันกลับไป

“ แต่กูรัก! “

   ปิงเงียบลงมันผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ ผมปล่อยมือมันทั้งสองก่อนจะดึงให้มันลุกขึ้นจากโซฟา ดันตัวมันเข้าไปในห้องนอน ผมล็อคประตู " อยู่เงียบๆ แล้วนั่งคิดว่าสิ่งที่มึงทำ กับสิ่งที่พูด ใครที่ผิดมากกว่ากัน อารมณ์เย็นเมื่อไหร่แล้วค่อยคุยกัน "

“ งั้นมึงก็ช่วยคิดด้วยละกัน "

“ ไม่ต้องห่วง กูคิดแน่ "

..............................................

   ผมเดินไปเปิดประตูห้องนอนตอนที่ผ่านไปแล้วหลายชั่วโมง มองไปทั่วห้องที่เย็นจัดเพราะเครื่องปรับอากาศ ปิงนั่งอยู่ที่ริมหน้าต่างกอดเข่าของตัวเอง ท่าทางนิ่งไม่ไหวติง ผมเดินเข้าไปใกล้ตอนที่ย่อตัวลงนั่งตรงหน้ามัน ก็พบว่าอีกฝ่ายกำลังหลับ ใบหน้าที่มีแต่คราบน้ำตา กี่ครั้งกันที่เราทะเลาะกันด้วยเรื่องไร้สาระ มันที่ชอบประชดเหมือนเด็กๆไม่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่ ฉลาดแต่จริงๆก็โง่ เพราะคิดว่าตัวเองฉลาด ส่วนผมก็แค่คนที่รักมันมากแต่กลับรักษาของรักไม่เป็น

   สองมือสอดเข้าไปใต้ร่าง ผมอุ้มมันที่กำลังหลับอยู่ตรงนั้นให้ขึ้นไปนอนบนเตียง ปิงที่สะดุ้งตื่นขึ้นมันมองหน้าผมนิ่งๆ ตอนที่วางมันลงบนเตียงอีกคนก็ ก็ขยับตัวออกห่างจากผม

“ เป็นเหี้ยอะไร "

“ พูดดีๆแล้วจะตายรึไงวะ " สถบออกมาก่อนจะตอบคำถามผม " กูจะนอน " ปิงหันหลังให้มันดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม แต่ผมรั้งไว้ " ทำไม จะบอกว่าของของมึงห้ามกูห่มอีกรึไง "

“ ใช่ " เสียงเรียบๆของผมตอบออกไป ก่อนจะดึงผ้าห่มที่มันกำลังจะห่มให้ลงต่ำ ปิงพลิกกลับตัวมาหาคิ้วที่ขมวดเข้าหากันบอกถึงความไม่เข้าใจในการกระทำของผม " นี่มันผ้าห่มของกู แต่นี่ เป็นผ้าห่มของมึง "

ก้มตัวลงไปกอดมันตอนที่เอ่ยคำนั้นจบลง ปิงนิ่งอยู่แบบนั้น ผมก็กอดมันแน่นขึ้นในใจก็คิด ขอกอดหน่อยนะ ขอกูกอดมึงหน่อย

“ หายโกรธกูได้ยัง "

“ คนอย่างมึง จะพูดดีๆกับกูไม่ได้เลยเหรอ " ปิงพูดออกมาเสียงเรียบๆ มันถอนหายใจก่อนจะดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของผมเปลี่ยนเป็นท่านั่งข้างกายที่ต่างฝ่ายก็ต่างเงียบ " กูเคยคิดนะเสือ ว่าคงเป็นไปไม่ได้ที่จะให้มึงพูดในแบบที่กูคิด ในแบบที่กูชอบ ให้มึงพูดครับ ให้มึงพูดกับกูแบบที่แฟนทั่วไปเค้าพูดกัน ไม่ต้องครับก็ได้ ต้องต้องอ่อนโยนอ่อนหวานเหมือนใครๆหรอก แค่ไม่ด่ากูด้วยคำพูดแบบนั้น คำพูดแบบนั้น มันใช้สำหรับคนที่เกลียดกูเค้าด่ากูไม่ใช่เหรอวะ ถ้าคนที่กูรักเอาคำพูดของคนพวกนั้นมาด่ากูซะเองแล้วแบบนั้น กูจะมีคนที่กูรักไว้ปกป้องแล้วอยู่ข้างๆกูทำไมวะ กูขอมึงมากเกินไปเหรอ กูเป็นแฟนมึงนะเว้ย กูรักมึงคนเดียวแบบนั้นกูยังเป็นคนที่มึงต้องเรียกว่า ร่าน เหรอ " มันผ่อนลมหายใจออกมาปิงไม่มีน้ำตาอีกแล้ว มีแต่แววตาของความเจ็บปวดที่ตัดพ้อตอนที่มองหน้าผม " คนอื่นจะมองกูยังไงกูไม่สนหรอก จะด่ากูว่าแรดจะบอกว่ากูง่ายยังไงก็ได้ ถ้ามันทำเกินไปกูแค่เข้าไปตบ มีเรื่องกันสักพักมันก็จบ แต่กับมึง กับคนที่กูรัก ต่อให้ตบมึงแรงแค่ไหน กูไม่หายเจ็บหรอก สำหรับกูต่อให้คนอื่นมองยังไงกูไม่สนหรอก ขอแค่คนที่กูรัก มองเห็นตัวตนของกูข้างในกูก็โอเคแล้ว เพราะคนอื่นมันก็แค่คนอื่น คนที่กูรักสิ ที่สำคัญ "

“ ปิง ขอโทษ " มือบางยกขึ้นลูบหน้าผมตอนที่พูดคำนั้น  มีคำพูดมากมายที่อยากจะอธิบาย ผมผิดที่พูดไม่คิด หลายครั้งก็เป็นแบบนั้นเป็นคนปากไวกว่าสมองเสมอ แต่ถึงจะรู้สึกผิดและอยากขอโทษมันยังไงสุดท้ายก็เหมือนจะมีแค่สองมือเท่านั้นที่แสดงความรู้สึกออกไปจริงๆ สองมือที่กอดมันไม่ยอมปล่อย  " ขอโทษ แต่ถึงมึงจะเจ็บแค่ไหน จะไม่ชอบมากแค่ไหน แต่กูก็ปล่อยมึงไปไหนไม่ได้ ปล่อยไปไหนไม่ได้จริงๆ ขอโทษนะ "

“ กูขอโทษที่ทำอะไรสิ้นคิดแบบนั้น ขอโทษที่เอาอารมณ์มากกว่าเหตุผล "

“ มึงไม่ได้ร่านอย่างที่กูบอกหรอก อย่าเอาตัวเองประชดกูแบบนั้นอีกนะ " มือของผมยกขึ้นลูบหัวมัน ในใจจริงๆก็อยากจะทำมากกว่านั้น อยากจะตบ อยากจะด่า แต่พอคิดว่า เพราะคำพูดของผมมันเลยโมโหแล้วประชดออกมาแบบนั้น มันทำให้ผมเงียบแล้วเลือกที่จะทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ ผมดึงมันเข้ามากอดอีกครั้ง " ครั้งหน้าถ้ามึงโกรธกู อย่าทำร้ายตัวเองแบบนั้น มึงไม่ใช่คนร่านถ้าไม่ทำตัวเองให้ดูร่าน "

“ นี่ไม่ใช่คำพูดง้อ ที่กูอยากฟัง เหมือนมึงกำลังด่ากูมากกว่า "

“ กูกำลังสอน ว่าถึงแม้จะโกรธก็ควรมีสติ ไม่ใช่กูบอกว่ามึงร่านแล้วมึงก็ออกไปร่าน มึงจะไปเมาอย่างเดียวกูจะไม่ว่าเลย นี่ไปร่าน ถามจริงๆ ถ้ากูบอกว่า มึงควาย มึงไปจะกินหญ้ามั้ย "

“ หยุด ไม่ต้องพูด "

“ กูผิดที่ด่ามึง กับ มึงที่ผิดเพราะไปร่าน ใครผิดมากกว่ากัน ปิงถามจริงๆ มึงเคยมองว่าตัวเองสำคัญเหมือนที่กูมองว่ามึงสำคัญมั้ย อย่างที่มึงบอก คนที่ไม่มึงไม่รักจะมองยังไงมึงไม่สน มึงแคร์คนที่มึงรัก งั้นมึงก็ไม่รักตัวเองนะสิ มึงถึงไม่แคร์มันเลย "

“ รัก กูก็รักตัวเอง "

“ ทำตัวให้สมกับที่ปากบอกว่ารักด้วยแล้วกัน "

“ แล้วทำไมตอนนี้กลับเป็นว่า เหมือนมึงมาโกรธกูแทน " สายตาที่มองมาผมถอนหายใจออกมา ภาพที่มันกอดผู้ชายคนนั้นยังอยู่ในสมองของผม เป้นการกระทำที่โคตรดง่ โง่ที่สุดตั้งแต่เคยคบใครมา ปิงไม่ต่างอะไรจากเด็ก เด็กเอาแต่ใจตัวเอง

“ กูไม่ได้โกรธ เพราะกูรู้ว่ากูมีส่วนที่ทำให้มึงเป็นแบบนั้น แต่กูกำลังสอน สอนให้มึงรักตัวเอง เหมือนที่กูรัก "

“ พูดคำว่า รักบ่อยจังเลยนะ " มันยิ้มนิดๆ สองมือก็เข้ามากอด " ขอโทษ กูขอโทษที่ทำอะไรไม่คิด ต่อไปจะมีสติให้มากกว่านี้ กูก็รักมึงมากนี่ กูเสียใจนะ ที่ขนาดมึงที่กูคิดว่ารักกู ยังมองเป็นแบบนั้น ทั้งไที่รักมึงคนเดียวยังถูกมองว่าเป็นแบบนั้น "

“ คนแบบกู รักษาของรักไม่เป็นหรอก "

“ พูดคำว่ารักอีกแล้ว "

“ ชอบฟังไม่ใช่รึไง " ผมถาม อีกคนก็ยิ้มก่อนจะลุกขึ้นมานั่งบนตักผม กลับมาเป็นเด็กขี้อ้อนคนเดิมแล้ว

“ มีใครไม่อยากฟังคำว่า รักจากแฟนตัวเองบ้างวะ กูรักมึงนะเสือ  "

“ นั่นสิน่ะ " จะมีใครไม่ชอบฟังคำว่ารักจาก แฟนของตัวเองบ้าง

..................................................

“ จอดตรงนี้แหละ ขอบคุณมากน้า " ปิงหันมาบอกผมก่อนจะดึงตัวเองมาหอมแก้ม " พี่เสือตั้งใจเรียนนะ " ยิ้มหวานส่งมาให้ผมที่กำลังจะตอบมันไป ปิงก็ขัดขึ้นก่อนแบบรู้ทัน " บอกตัวเองเถอะ "

“ ตามนั้น "

“ ไหนหอมแก้มน้องก่อน "

“ ทำไมต้องทำอย่างงั้น " เอื้อมมือไปกอดคอมัน ปิงยิ้มกว้างออกมาก่อนจะซบอกผม

“ พี่เสืออ่า "

“ เป็นเหี้ยอะไรของมึง "

“ โมนเม้นต์นี้ น้องชอบ " จูบลงตรงคอเบาๆ ก่อนจะหอมแก้มผมอีกครั้ง " แม้ปากจะหมาไปหน่อยแต่เวลาแบบนี้ก็ดีนะ ก็พี่เสือซึนนี่น่า "

“ ซึนเหี้ยอะไร " เล่นผมมันตอนที่ถาม

“ ก็ซึนเดเระไง พสกปากไม่ตรงกับใจนะ รักมากนะแต่ไม่แสดงออกไปแบบนี้ไง "

“ เหรอ คิดงั้นเหรอ "

“ คิดอย่างงั้นแหละ น้องไปก่อนนะ ตอนเที่ยงๆมารับน้องด้วยนะ น้องมีเรียนแค่คาบเช้า "

“ อื้ม " ตอบกลับมัน ปิงก็ดึงตัวเองออกห่างก่อนจะประคองหน้าผมให้หันมาจ้องมัน บี้หน้าเข้าหากันจนปากจู๋ " เหี้ยไรเนี้ย " พอถามออกไปก็หัวเราะก่อนจะก้มลงมาจูบแรงๆหลายทีติด " นี่ " สะบัดหน้าออกอีกคนก็หัวเราะ

“ เขินเหรอ แหมม ไม่เข้ากับหน้านะ "

“ มึงมากกว่ามั้งที่เวลาเขินแล้วไม่ค่อยเข้ากับหน้า กูไม่ได้เขิน " ผมหันไปบอกก่อนจะหันมองมัน ถอนหายใจออกมาตอนที่มองหน้ามันที่ยังยิ้ม ผมใช้มือตัวเองยันกับกระจกฝั่งที่มันนั่งตอนที่ก้มตัวลงไปใกล้

“ อะไร จะทำอะไร " ใบหน้าแดงแสดงความรู้สึกเขินออกมาจนผมได้แต่กั้นยิ้มเอาไว้

“ เปล่า ไม่ได้ทำอะไรนิ " ปากที่บอกไปสวนทางกับมือที่ปลดกระดุมเสื้อของมันลงหนึ่งเม็ด

“ พี่เสือ มึงอย่ามาตอแหลกูนะ "

“ ก็ชอบไม่เหรอ อะไรแบบนี้นะ หื้ม " คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ ผมก้มลงจูบมัน จูบดูดดื่มที่แทรกลิ้นเข้าไปด้านในโพรงปากของมัน ความอุ่นและการตอบรับ เสียงปากดูดกันและกัน ปิงผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆตอนที่ผละออกผมก้มลงจูบตรงคอมัน

“ ไม่ทำรอยนะ " ผมไม่ตอบและนั่นเลยทำให้ตัดสินใจทำรอยเล็กๆไป ปิงก้มลงดูตอนที่ผมดึงตัวออกห่างมัน " ไอ้เชี้ย "

“ กูเป็นคนยิ่งห้ามยิ่งยุนะ "

“ แล้วเพื่อนแซวกูมึงรับผิดชอบมั้ย "

“  ทำยังกับคนไม่เคยไปได้ มึงน่าจะชินกับเรื่องพวกนี้อยู่แล้วนะ "

“ เชอะ  ไปละ มารับด้วย "  มันสะบัดหน้าใส่ ผมคว้ามือมันไว้ปิงก็หันมอง " มีอะไร "

“ ถ้าใครถามว่า รอยนั่นของใคร บอกของกูนะ กูรับผิดชอบเอง "

“ รู้แล้วแหละน่า พูดเหมือนตัวเองเท่อย่างงั้นแหละ "

“ ก็มึงบอกให้รับผิดชอบ "

“ ตั้งใจเรียนนะพี่เสือ " จูบแก้มผมอีกครั้ง มันลงจากรถก่อนจะเดินเข้ามหาลัยไป ผมมองมันจนสุดสายตาตอนที่มั่นใจแล้วว่ามันเข้าไปแล้ว ก็ค่อยออกรถจากมหาลัยมันไปยังมหาลัยของผม

เดินเข้าไปใต้คณะ โต๊ะตัวเดิมถูกจับจองด้วยคนกลุ่มเดิม เสียงพูดคุยดังน่ารำคาญผมเดินเข้าไปนั่งร่วมโต๊ะ " อ้าว ไอ้เสือมึง "

“ อื้ม "

“ เป็นไง กูคิดว่าวันนี้มึงจะไม่มาเรียนแล้ว "

“ ทำไมต้องไม่มา " ผมถามไอ้เท่ที่มองหน้าผมมันก็ยิ้ม

“ ก็คิดว่า มึงจะทำโทษเมียจนไม่มีแรงลุก ฮ่าๆ " มันหัวเราะออกมาหลังจากคำพูดนั้น ไอ้เทมมองหน้าผม

“ ทำไมต้องทำโทษด้วยวะ "

“ ก็เมื่อวานกูเจอไอ้ปิงที่ผับกำลังนัวเนียอยู่กับผู้ชาย ตอนกูเข้าไปทีแรกคิดว่าผิดคน ที่ไหนได้ คนเดิม กูเลยโทรให้มันมาจัดการเมียมันไง " เสียงพูดที่แฝงไปด้วยความรู้สึกเยาะเย้ย มันหันหน้ามาถามผมก่อนจะยิ้ม " เป็นไง สันดานเดิมเมียมึงกลับมาแล้วเหรอ "

   ผมยกยิ้มตอนที่ได้ยินมันพูดแบบนั้น ตัวมันลุกขึ้นจากที่นั่งอัตโนมัติ ก่อนมือจะคว้าเข้าที่คอเสื้อของคนที่ได้ชื่อว่าเพื่อนสนิท

ผลั๊ก! หมัดหนักๆซัดลงบนหน้าของมันแบบไม่ยั้ง ไม่มีคำพูดที่จะอธิบายในการกระทำอะไรทั้งสิ้น แรงห้ามปรามของเพื่อนๆทุกคนช่วยกันดึงตัวผม แต่ขาก็ยังออกแรงถีบท้องมันออกไป ช่วงจังหวะที่ถูกรั้งตัวไว้ อีกฝ่ายตั้งตัวได้ ไอ้เท่ลุยเข้ามาต่อยผม ความรู้สึกตอนนั้นคือเจ็บที่หน้า แต่ไม่เท่ากับความแค้นในใจ

“ เชี้ย พอ พอๆ เลิกๆ " เสียงของไอ้เทม มันดันไอ้เท่ออกห่างจากผม ไอ้โจ๊กไอ้นิวเข้ามาช่วยรั้งตัวมันไว้ ผมยกยิ้มตอนที่มองไปที่มันแล้วเห็นเลือดไหลออกมาจากมุมปาก

“ หึ สมน้ำหน้า "

“  มึงมันโง่!! โง่ที่คบกับไอ้ปิง มึงรู้มั้ยใครๆ เค้าก็เข้าหามันเพราะอยากจะแค่เอามันทั้งนั้น มึงมันโง่ที่จริงจังกับคนอย่างมัน แล้วที่กูพูดมันผิดรึไงวะ ใครๆเค้าก็พูดกัน เค้ารู้ทั้งนั้นว่า สันดานมันเป็นคนยังไง ”

“ เรื่องของกู มึงเสือกเหี้ยอะไร " ผมถามไอ้เท่ก็เงียบ " เรื่องของกู จะเป็นยังไงก็เรื่องของกู โง่ก็เรื่องของกู หนักหัวมึงมากรึไง เรื่องของกูทั้งนั้น ไม่เกี่ยวเหี้ยอะไรกับมึงเลย หรือว่าความเป็นจริง มึงยังชอบไอ้ปิงอยู่ แล้วก็คิดอยู่ตลอดว่า เสียดายจังเลยนะยังไม่ทันได้เอาเลย หึ " ผมยกยิ้มเหมือนคนเหนือกว่า ไอ้เท่ที่อยากจะกระโจนเข้ามาหาไอ้โจ๊กรั้งมันไว้

“ มึงก็เงียบเถอะ ไอ้เหี้ย รู้ทั้งรู้ยังไปถามมันอีก ไอ้สัด "

“ ปล่อยกู " สะบัดตัวเองออกจากการจับกุมของไอ้เทม ผมจ้องหน้ามันที่พูดคำนั้น ก่อนจะหันไปมองไอ้เท่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า " จำเอาไว้ มึงไม่มีสิทะธิมาว่าเมียกู เมียกู กูคนเดียวเท่านั้นที่มีสิทธิด่ามัน แล้วอย่ามาเสือกเรื่องกูอีก "

“ ครั้งต่อไปถ้าเมียมึงส่อสันดานร่านๆอีก นอกจากกูจะไม่โทรไปบอกมึงแล้ว กูก็จะปิดมือถือซะ หรือไม่กูก็จะบอกให้คนแถวๆนั้นจัดการเมียมึง "

“ ไอ้เชี้ยนี่  " ปากสบถออกไปพร้อมขาที่ออกตัวเดินไปข้างหน้า ก็ว่าจะจบแล้วแต่ดูเหมือนคนตรงหน้ายังไม่อยากจบ

“ พอ ไอ้เสือ ไอ้เท่มึงผิดนะงานนี้ หยุดพูดเหี้ยๆแบบนั้นก่อนที่กูจะไม่รั้งไอ้เสือไว้ให้อีก "

“ แล้วมึงคิดว่ากูกลัว "

“ ได้เลยไอ้สัด " ผมผลักไอ้เทมออก ก้าวขาออกไปคว้าไอ้เท่เข้ามาใกล้ ผมต่อยมันลงไปอีกหลายหมัด ตอนนั้นเทมไม่ห้ามแล้ว ไอ้โจ๊กไอ้นิวก็เหมือนกัน

ผู้คนเริ่มมุงดูเรามากขึ้น การชกต่อยที่เหมือนจะมีแต่ผมที่ต่อยมัน " พอๆ พวกมึงจะต่อยกันไปอีกแค่ไหนวะ " เสียงรุ่นพี่เข้ามาห้าม เค้าหันไปหาพวกไอ้เทมที่เอาแต่ยืนดูแต่ไม่ช่วยห้ามเพื่อน " พวกมึงก็เหลือเกินทำไมไม่ห้ามเพื่อน "

“ ก็ห้ามแล้วพี่ แต่ไอ้เหี้ยเท่ยังไม่หยุดปากหมา ก็เลยไม่ห้ามละ มันวอนตีนไอ้เสือเอง "

“ พวกมึงนี่ก็ หยุดเว้ย หยุด " เราสองคนถูกแยกออกจากกัน ผมที่มีแผลตรงมุมปาก กับไอ้เท่ที่มีเลือดไหลบนหน้าอยู่มาก

“ หยุดปากหมาเรื่องเมียกูได้ยัง มึงคิดหน่อยดิวะ ใครมันชอบให้คนอื่นมาด่าเมียมึงบ้าง ไอ้ปิงถึงมันจะเป็นยังไง แต่ยังไงก็แฟนกู ไม่ดีในสายตาของคนอื่นแล้วยังไง แต่มันดีในสายตากู " ว่าแบบนั้นก่อนใช้นิ้วชี้ เคาะลงตรงขมับของตัวเองเบาๆ  " มีสมองมึงก็คิดซะบ้าง ว่าอะไรที่มึงควรพูด อะไรที่ไม่ควรพูด อย่าดีแต่ปาก ไม่งั้นรอบหน้าอย่าหาว่ากูไม่เตือน "

“ พอๆ แยกๆ มึงไปเลย ไอ้เสือ "

“ ไม่ต้องไล่ไปอยู่แล้ว " หันไปบอกรุ่นพี่แบบนั้น ผมที่เดินออกจากวงสนทนา ไอ้เทมก็หันมาตบไหล่

“  ไม่เป็นไรนะมึงน่ะ " ขมวดคิ้วมองมันตอนที่ได้ยินคำถามนั้น ผมยิ้ม

“ ทำไมต้องเป็นอะไรด้วยวะ แค่เสียเพื่อนเหี้ยๆ กูไม่ตายหรอก " มันคงเป็นห่วง อาจเพราะเราสนิทกันมาก ทะเลาะกันแรงแค่ไหนก็ไม่เคยเลยที่จะต่อยกันถึงขนาดนี้

“ ไม่เสียหรอกน่าเดี๋ยวมึงกับมันก็คุยกัน ลูกผู้ชายมันต้องต่อยกัน ถึงจะเข้าใจกัน " เทมยกมือขึ้นตบไหล่ผมก่อนจะยิ้ม " แต่ปิงมันคงมีค่ากับมึงนะ ถึงทำมึงเป็นได้ถึงขนาดนี้ "

“ ถามจริงๆเถอะ ถ้ามีใครมาด่าไอ้ไฟ มึงจะทำยังไง สำหรับกู ถึงใครจะบอกว่า ใครๆเค้าก็คิด ใครๆก็พูด กูไปต่อยคนพวกนั้นไม่ได้ทุกคน แล้วยังไงวะ ถ้ากูได้ยินกูต้องทำเป็นเฉยด้วยเหรอวะ ไม่เป็นไร คนด่ามันแบบนี้ จะให้กูคิดอย่างนี้เหรอ กูคิดไม่ได้วะ กูรักของกู แล้วกูจะปกป้องมัน "

“ กูเข้าใจ กูก็เคยเป็นแบบนั้น ตอนที่ใครๆก็ไม่อยากให้กูคบไอ้ไฟ แต่เรื่องแบบนี้ มันก็มีแค่ตัวมึงเท่านั้น ที่เข้าใจ " เทมยื่นมือมาตบไหล่ ในจังหวะเดียวกันที่ใครบางคนเดินเข้ามาทัก

“ เสือ เป็นยังไงบ้าง "

“ พี่ปิ่น " ผมถอนหายใจมองเธอ ตอนที่มือนั้นยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้

“ เช็ดหน่อยนะอะ แล้วทำไมไปต่อยกับเท่แบบนั้น "

“ เรื่องมันยาว " บอกแบบตัดความรำคาญอีกคนก็ยิ้ม

“ เรื่องแฟนเสือที่ ชื่อปิงละสิ "

“ รู้แบบนั้นแล้วจะถามทำไมวะ " หยิบผ้าเช็ดหน้าจากมือนั้นขึ้นมาเช็ดตรงมุมปาก ไอ้เทมเดินออกไปแล้ว ผมนั่งลงตรงเก้าอี้ใต้คณะตัวที่ว่าง พี่ปิ่นนั่งลงข้างๆ " มีอะไร จะถามเรื่องอะไรก็ถามมา "

“ จะถามเรื่องวันนั้นนะ " ผมหันไปหาเธอ พี่ปิ่นก็ขยายความ " เรื่องที่สระว่ายน้ำวันนั้น เรื่องของคิวแฟนพี่กับแฟนเสือนะ "

“ อื้ม "

“ ถามได้มั้ยว่าเป็นยังไง "

“ มันบอกว่าไงละ "

“ ก็บอกว่า แฟนเสือคุยกับเค้าก่อน เค้าก็เลยคุยตามมารยาท เค้าบอกพี่แบบนั้น "  เธอว่ายิ้มๆแบบไม่สบายใจ " อีกอย่างเค้าก็บอกด้วยว่า แฟนเสือน่ะ เป็นผู้ชายอย่างว่าอยู่แล้ว เค้าเลยเล่นด้วยแบบ เล่นๆ "

“ แล้วพี่ก็เชื่อเค้า "

“ ก็นะ.. จะว่าไงดีละ ในคณะเราก็รู้ว่าแฟนเสือคนนี้เป็นอะไรมากก่อน "

“ อย่างงั้นสินะ แต่ว่าจะบอกอะไรให้อย่างแล้วกัน ผมมองแฟนพี่กับแฟนผมตลอดเวลา เห็นตั้งแต่มันเข้ามาจีบ แล้วผมก็เตือนว่าอย่ามายุ่งกับของของผม แต่มันก็ไม่ฟัง "

“ แต่เสือ เสือมั่นใจในตัวแฟนเสือมากแค่ไหน พี่ว่าบางทีเค้าอาจจะ..”

“ แล้วพี่มั่นใจแฟนพี่มากแค่ไหน ถึงขนาดมันตอแหลขนาดนี้พี่ยังเชื่อ " ผมถามกลับ อีกคนก็เงียบ " พี่มั่นใจว่า มันไม่พูดโกหก มันรักพี่คนเดียวอย่างงั้นเหรอ อะไรที่มันทำให้พี่เชื่อแบบนั้น "

“ สิ่งที่เค้าปฎิบัติต่อพี่ไง เสือเองก็เชื่อปิงเพราะสิ่งที่เค้าปฎิบัติกับเสือไม่ใช่เหรอ "

“ เปล่า " ผมปฎิเสธ " แต่ผมเชื่อมันเพราะสิ่งที่ผมเห็น สิ่งที่ผมเห็นในตัวของมันตังหาก พี่น่ะ มองเห็นแฟนพี่รึไง เชื่อใจก็ได้นะ แต่ต้องคิดด้วยว่า คนแบบนั้นควรให้ความเชื่อใจกับเค้ารึเปล่า "

“ แต่พี่รักเค้านะ พี่เลยคิดมาตลอดว่า พี่ต้องเชื่อใจเค้า เสือเอง ก็เป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ เพราะรักเลยเชื่อใจ เลยปกป้อง พี่เองก็เป็นแบบนั้น "

“ ไม่เหมือน เพราะผมไม่ได้โง่เหมือนพี่ ผมเชื่อในสิ่งที่ผมเห็น แต่พี่เชื่อในสิ่งที่พี่อยากจะเชื่อ พี่เชื่อจากการได้ยิน คนเหี้ยๆมีหลายแบบนะ สำหรับแฟนพี่ ผมว่ามันคงเหี้ยจากสันดานจริงๆ ผู้ชายหน้าตัวเมียน่ะ เสียใจด้วยนะครับ ที่ต้องเจอกับคนแบบนี้ " ผมก้มลง เพื่อบอกลาเธอ แต่ตอนที่กำลังจะลุกขึ้นเดินหนี พี่ปิ่นก็ห้ามไว้ก่อน

“  แล้วเสือคิดเหรอ ว่าสิ่งที่ตาเห็นมันเป็นแบบนั้นจริงๆ ไม่ใช่การแสดง "

“ สำหรับคนฉลาดอย่างผม ไม่ตกหลุมอะไรแบบนี้ง่ายๆหรอก .. แต่ก็อย่างที่ไอ้เทมบอก คนมันรัก พูดยาก แต่ก็ขอให้ฉลาดไวๆแล้วกัน ผมคงดีใจถ้าพี่เลิกยุ่งกับคนแบบนั้นได้ อย่างน้อยก็ในฐานะ รุ่นน้องคนนึง " ที่เคย... แอบชอบรุ่นพี่

   ว่ากันว่า โรคที่รักษายากที่สุด คงเป็น โรครัก โรคร้ายที่ไม่มีทางรักษา  เว้นแต่เสียว่า ตัวเราเองนั้นจะลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่างเพื่อตัวเราเอง เพื่อเปลี่ยนแปลงตัวเอง และ ก้าวไปข้างหน้า ด้วยตัวเอง โรคร้ายที่ผมเองไม่อยากจะเป็นเลย .. แต่คิดว่าคงไม่รอด
 
....................................................................


บอกแล้วว่ายังไม่จบ
ใจเย็นๆ ของแบบนี้มันต้องค่อยเป็นค่อยไป
เอาจริงๆ ปิงก็แรง เสือก็แรง เหมือนคนแรงสองคนมาเจอกัน
มารักกัน แล้วก็ต้องปรับกัน เป็นคู่มวยที่กินกันไม่ลงจริงๆ
มันต้อง " ยอมแหละ " 
เคยฟังเรื่องนี้เปล่า เค้าบอกว่า คนเราเวลามีความรัก ก็เหมือนมีวงกลมสามวงเป็นความอดทนทีละชั้น
ครั้งแรกเราให้อภัย วงกลมก็หายไปวงนึง ครั้งที่สองก็เหมือนกัน จนกว่าวงกลมจะไม่มีเหลือก็ควรปรับตัวเข้ากันให้ได้
แต่สำหรับหนมแล้ว หนมมองว่า คนมันรัก มันไม่มีแค่สามวงหรอก คนมันรัก มันคงมีเป็นร้อยๆวงแหละ
จนกว่าจะหมดความอดทนกันไป

พูดอะไรอยู่ ดูไร้สาระจัง ฮ่าๆๆๆๆ  o22
เนื้อเรื่องกำลังดำเนินต่อไป เป็นกำลังให้ เสือปิงด้วยนะคะ
ว่าจะผ่านพ้น อดีต และ นิสัย ที่เลวร้ายของกันและกันไปได้รึเปล่า
จะปรับตัวเข้าหากันได้มั้ย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
ฝากแท็ก #เสือปิง ในทวิตด้วยนะคะ  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 22-05-2015 21:11:56

เค้าไม่ใช่เรา เราไม่ใช่เค้า บางครั้งตัวเราเองคิดอย่างแสดงออกอีกอย่าง แล้วจะห้ามความคิดห้ามปากคนอื่นได้ยังไง

สำหรับเสือ เราชอบความคิดนายนะ แต่คำพูดน่ะเกินเยียวยา ใครด่าเราไม่เจ็บเท่าคนที่เรารักด่าจริงๆ
สำหรับปิง รักตัวเองให้มากกว่านี้ ที่ผ่านมาเพราะคิดว่าดูแลตัวเองได้ แคร์ทำไมปากคน ถึงเราดีแค่ไหน
แต่ถ้าแสดงตนออกไปแต่ด้านให้คนดูถูก เราก็ต้องยอมรับสิ่งที่กระทำ

ถ้าคิดจะรักกัน ทั้งเสือและปิง คงต้องปรับปรุงหลายๆอย่างเพื่อให้อยู่ด้วยกันด้วยความรัก
ทะเลาะกันเรื่องอื่นบ้างก็ได้นะ นอกจากจะคอยยั่วให้หึง พอโดนด่าก็โกรธ จบท้ายด้วยการประชด มีความสุขกันมั้ย :ling2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: Sahrapova ที่ 22-05-2015 21:18:51

พี่เสือทำไมยังไม่สาใจเล้ยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 22-05-2015 21:25:47

แรกๆก็เคืองหน่อย ปิงหายโกรธเร็วเกินไป
หลังๆนี่ ยอมเลยค่ะ พ่อเสือออออ

กูรักของกู แล้วกูจะปกป้องมัน  :hao7: :hao7:  :katai5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 22-05-2015 21:34:24

เท่กับเสือนี่สมแล้วที่เป็นเพื่อนสนิทกัน
ปากหมาพอกัน
 o12

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 22-05-2015 21:47:20

เสือผิดที่ปากหมา พูดไม่คิด แต่เสือมันก็ชัดเจนในการกระทำ
ปิงผิดที่ทำตัวประชด แต่เป็นการประชดที่ไม่รักตัวเองเอาซะเลย เอาตัวไปเสี่ยงตลอด
สรุป ...เข้าข้างเสือนะ
อ่านคู่นี้แล้ว ต้องขอยาดม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: ตาล ที่ 22-05-2015 21:55:37

พี่ปิ่นคะ ขอให้โดนผัวทิ้งไวๆนะคะ....

พี่เสือขา...I love you

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 22-05-2015 22:03:04

รอตอนต่อไป....

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 22-05-2015 22:06:58

ผิดทั้งคู่ ที่ไม่พูดเปิดใจให้กันพี่เสือปากหนักไปนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 22-05-2015 22:16:39

ปิงหายโกรธเสือแล้ว แต่กูยังเคืองแม่งอยู่เลย เซ็งเว้ยยยยยยย กลับมาหวานแต๋วแตกซะแทบอ้วก อะไรมันจะหายไวขนาดนั้น ไม่เก็บมาคิดหน่อยเลยหรอไอ้ที่เขาด่ามาน่ะ มึงไว้ตัวบ้างก็ได้นะ เห้อออออออ

มาตีตื้นขึ้นมาหน่อยตอนหลังที่ออกโรงปกป้องปิงนี่แหล่ะ แต่ก็ทำลับหลังอ่ะนะ ต่อหน้าล่ะด่า ใครมันจะไม่เจ็บวะ เห้ออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 22-05-2015 22:19:59

เสือปิงจะมีดราม่าอีกมั้ย จัดๆมาให้ครบเลยค่ะ อยากรู้เรื่องพี่ชายเสือด้วย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 22-05-2015 23:12:56

ง่าาาา.  เสือ ปิง สู้ๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 22-05-2015 23:33:28

ว่าจะเกลียดพี่เสือที่ปากหมา แต่อ่านจบ โครตรักพี่เสือเลย ปิงก็อย่าประชดแบบนี้อีกนะลูก ถ้ามันด่า ก็ตบมันไปเลย ไม่ต้องพูดด้วย ทำสงครามเงียบให้พี่เสือมันอึดอัดตายไปเลย อย่าเอาตัวไปให้คนเค้าดูถูกอีก ..ชอบเวลาดีกันจริงๆ มุ้งมิ้ง
ปล.ตอนนี้ บอกเลยรักพี่เสือโครตๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 22-05-2015 23:36:42

แรงยกกำลังสอง คู่เสือปิงคงต้องฝ่าฟันอีกเยอะ เสียงร่ำลือเรื่องแย่ๆของปิงช่างมากมายมหาศาล แอบสงสารนายเอกของเรา ดีที่พระเอกมั่นคงแต่ติดที่ปาก... เรื่องจึงได้บานปลายทุกครั้งที่ทะเลาะกัน ถือเป็นการเรียนรู้มุมแย่ๆของทั้งคู่ค่ะ ตอนนี้แอบสะใจที่เสือด่าเท่ว่าอาจเพราะเท่เาียดายที่ไม่ได้ปิงก็เลยจ้องจะจับผิดปิง ก็คงจริงนั่นแหละ ลึกๆคงแอบอิจฉาพี่เสืออยู่เป็นแน่ ปล. พี่เทมโผล่มาขโมยซีนซะน่ารักเลย อิจฉาไฟจุง คิดถึงคู่เทมไฟ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 22-05-2015 23:37:47

เป็นกำลังใจให้ทั้งเสือทั้งปิง
จ้ามผ่านอุปสรรคไปให้ได้นะ
สู้ๆ!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 23-05-2015 01:49:09

เรื่องนี้มันพอจะเข้าใจ แต่เคลียกันได้ 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-05-2015 06:10:01

เลิกทะเลาะกันเพราะเรื่องแบบนี้ซักทีเถอะ วันที่ต้องแตกหักกันมันจะมาถึงจริงๆนะนี่ :katai1:
คืนดีกันคราวนี้ พักยาวเลยนะ เรื่องทะเลาะกันอ่า :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 23-05-2015 07:08:50

แหม่ เข้าข้างเมียเต็มที่
ฝากตบไอ้เท่ด้วยบาทาหน่อย
ปากดี !!!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 46 // 22.5.58} #หน้า 47
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 23-05-2015 09:10:16

ช่างเหมาะกันจริงๆเสือปิง ปิงก็รักตัวเองให้มากขึ้นกว่านี้นะ
เพื่อตัวเองและเพื่อคนที่รักและห่วงปิงแบบพี่เสือ
ชอบที่เสือชัดเจนและไม่ฟังคำใครอื่นที่มาพูดว่าโดยไม่รู้อะไรจริงแบบนี้นะ
และเสือเป็นคนที่ทำให้หมันไส้ตอนนี้ แต่พออีกแปปกลับทำให้เรารักมากขึ้นได้ 5555
เพราะความรักความจริงใจของเสือนี่แหละ
รักกัน เข้าใจกัน ดูแลกันดีๆนะเสือปิง

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 29-05-2015 20:37:32

ตอนที่ 47

“ สุดท้ายก็เลยดีกัน " ผมพยักหน้าตอนที่ฝนถาม รอยยิ้มแห้งที่ส่งไปให้พวกมัน ไอ้ไทไอ้ฝนมองหน้ากัน " ทำไม พวกมึงไม่ต้องนินทากูทางสายตาเลยนะ "

“ งั้นนินทาต่อหน้าเลยแล้วกัน " ฝนบอก มันหันไปถามไท " มึงคิดว่าเรื่องนี้ใครผิดมากกว่ากัน  เสือที่ด่าไอ้ปิงว่าแรด กับ ไอ้ปิงที่โดนผัวด่าฟิวขาดก็เลยไปทำตัวแรดๆแบบที่ผัวมันว่ากับผู้ชายอื่น "

“ ไอ้ปิง "

“ อ้าว ไอ้สัดนี่ " ผมท้วงไอ้ไท ที่หันมามองหน้า

“ สติไม่มีทีไร ทำตัวไร้ค่าตลอดเลยนะ "

“ นี่พวกมึง "

“ กูแค่อยากรู้ว่า มันจำเป็นต้องทำแบบนั้นเหรอวะ จำเป็นต้องประชดแบบนั้นด้วยเหรอวะ กูแค่อยากรู้ว่า มันมีแค่วิธีนี้วิธีเดียวเองเหรอวะ ทำไมมึงไม่ไปเมาแบบ แค่เมา หรือไม่ก็อยู่นิ่งๆ ทำตัวดีๆให้เค้ามาตามง้อ "

“ กู ก็คือกู "

“ เวลาเสียใจ ขาดสติทุกที " ไอ้ฝนว่า " กูห้ามมันแล้ว แต่มันไม่ฟังกูเลยสักนิด ถามจริงๆเถอะ ถ้าเกิดครั้งหน้าอีก ถ้ารุนแรงกว่านี้อีก มึงจะทำยังไง ถ้าตอนนี้แค่ยั่ว ต่อไปไม่เอากับคนอื่นเลยเหรอวะ กูบอกตรงๆนะปิง กูไม่ชอบเลย เวลามึงเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ไอ้เสือหึง มันดูตัวมึงไร้ค่ามากอะ ทั้งๆที่ไอ้เสือเห็นค่ามึงออกแบบนั้น หรือเพราะเค้าเห็นค่ามึงวะ มึงถึงทำตัวไม่มีค่าแบบนี้ "

“  มึงไม่ใช่กู มึงจะไปเข้าใจเหี้ยอะไร " ผมลุกขึ้นจากที่นั่ง ไอ้ไทเอื้อมมาจับมือผม

“ ใจเย็นๆ "

“ มึงคิดว่ากูอยากจะทำแบบนั้นเหรอ กูไม่ได้อยากทำเลย แต่ขนาดตัวกูเป็นของกูแท้ๆ กูยังไม่รู้เลย ว่าทำไม กูถึงทำแบบนั้น กูไม่มีเหตุผล เหมือนทุกอย่างอยู่เหนือเหตุผล สิ่งที่กูอยากจะทำ คือทำทุกอย่าง เพื่อให้มันรู้ว่ากูเจ็บ กูไม่อยากนั่งร้องไห้ในห้องคนเดียว เพราะรู้ว่ามันจะไม่มีทางรู้ แล้วมึงจะให้กูทำยังไง ไปนั่งเมาคนเดียวร้องห่มร้องไห้ว่ามันทิ้งมันด่าอย่างงั้นเหรอ กูดูไร้ค่าขนาดนั้นเลยเหรอ กูไม่ได้ไร้ค่าขนาดนั้นนะ  กูก็มีค่าแล้วกูอยากจะบอกมันว่า กูเลือกได้ แล้วกูก็ไม่แคร์ ดูโง่ใช่มั้ยความคิดของกูน่ะ แต่เพราะมึงไม่เคยมีความรักไง มึงถึงไม่รู้ แล้วก็ด่ากูอยู่แบบนี้ จำไว้ถ้ามึงมีความรัก มึงก็ทำตัวโง่ๆ ไม่ต่างจากกูหรอก " ผมยกยิ้ม " มึงไม่มีความรักมึงจะพูดเหี้ยอะไรก็ได้ แต่สำหรับกู คนโง่ก็คือคนที่ความรักนั่นแหละ คนที่ทำอะไรออกไปโง่ๆ ทำไปเพราะความรักทั้งนั้น "

“ ขอโทษ "

“ กูไม่โทษมึงหรอก " ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่ก้าวขาออกจากที่นั่ง ผมทิ้งท้าย " คนไม่เคยมีผัวย่อมไม่ผิด "

“ อีสัด มึงด่ากูแบบนั้น มึงฆ่ากูเลยดีกว่า อีเหี้ย "

“ แล้วนั่นจะไปไหน " ไทเอ่ยถาม ผมมองไปรอบๆ

“ ไปห้องน้ำ " ตอแหลออกไปแบบนั้นอีกคนก็ยิ้ม

“ ไปด้วย "

“ นี่ยังไม่หมด ช่วงไอ้เสือให้มึงตามติดกูอีกเหรอวะ "

“ ไม่ใช่หรอกน่า "  ไทบอก " กูแค่จะไปคุยกับมึง ตามประสาคนมีความรักนะ "

“ พวกมึงเป็นเหี้ยอะไร ชอบสร้างความเจ็บปวดให้ชะนี อย่างกูกันจัง " ไทหัวเราะเสียงมันเดินมากอดคอผม

“ เอาน้ำอะไรเปล่า เดี๋ยวกูซื้อมาฝากจะไปหน้ามหาลัยด้วย "

“ โกโก้ปั่น "

“ โอเคครับผม งั้นไปกันมึง " ผมเดินนำมันออกมา ในวันที่อากาศร้อนแทบทำให้ละลาย ได้แต่ถอนหายใจออกมาก่อนจะซับเหงื่อที่ไหลออกมาตามใบหน้า " นี่มึงไม่ได้อยากจะไปห้องน้ำจริงๆใช่มั้ย "

“ อื้ม "

“ กูว่าละ "

“ ออกมาดีกว่า ถ้านั่งนานๆ อาจจะอยากจิกหัวอีฝนมาตบ ปากคอเราะร้ายนัก ทำให้กูรู้สึกผิดขึ้นมาอีกล่ะ ทั้งๆเมื่อคืนกูก็เคลียร์กับไอ้เสือแล้ว "

“ แล้วมึงคิดว่ามึงผิดมั้ย "

“ ผิด แต่ไม่ใช่ทั้งหมด ถ้ามันไม่ด่ากู เรื่องนี้จะเกิดขึ้นป่ะ ก็ไม่เกิด จะไม่เกิดตั้งแรก "

“ พวกมึงนี่เหมือนไฟกับไฟเลยสัด ไม่มีใครยอมให้กันสักคน "

“ แต่สำหรับกู กูไม่เคยยอมให้ใครได้เท่าเสือเลยนะ เวลามันด่ากูทั้งๆที่เจ็บกูมักจะบอกว่า ปากนี่นะ เดี๋ยวตบเลย เดี๋ยวก็จูบเลยนี่ เจ็บนะ บางทีก็คิดว่า คนที่เค้ารักกัน เค้าด่ากันแบบนั้นเหรอวะ "

“ มึงคงไม่เคยเจอมั้ง มันพูดเหมือนคนที่ไหนละ ไอ้เชี้ยนั่นนะ มึงรู้มั้ย เมื่อก่อนมันเงียบมาก "

“ เพราะเวลาพูดมันแบบนั้น มันเลยต้องเงียบไง สัด คนอย่างมันไม่พูดดีกว่า "

“ แล้วทำไม คนสวยเลือกได้อย่างมึงถึงรักมันละ " ผมนิ่งไปสักพักตอนที่ได้ฟังคำถามของไอ้ไท น่าแปลก อยู่เหมือนกันถ้าหวนมาคิดว่าทำไมคนอย่างผมถึงมาชอบคนอย่างมัน เราไม่มีอะไรเหมือนกัน เราต่างกันไปทุกอย่าง

“ ไม่รู้เหมือนกัน เรื่องกรรมเก่าของกูนี่ ตอบยากจริงๆว่ะ "

“ ไอ้สัด " มันสบถก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ตรงร้านน้ำปั่นหน้ามหาวิทยาลัย " เอาน้ำไรมะ "

“ ยาคูลท์ปีโป้ปั่น พิเศษปีโป้ หนึ่ง"

“ โกโก้ปั่นสอง ด้วยครับ " ไอ้ไทสั่ง่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้หน้าร้านน้ำ ผมหันมองมัน

“ แล้วช่วงนี้มึงเป็นไง ชีวิตรักกับผัวโอเคเปล่า "

“ ผัว เหี้ยอะไรของมึง "

“ เอากันแล้ว ก็เรียกผัวได้แล้ว มึงไม่ต้องมาจริตเขินอายอีเหี้ยไม่เข้ากับหน้าของมึงเลย ไม่ต้องมาแอบแรด " ผมบอก ไอ้ไทก็มองไปรอบๆ

“ มึงอายคนอื่นบ้างมั้ยไอ้เชี้ย " มองไปรอบๆตอนที่มันพูด ไม่เห็นจะมีใครเลย แล้วผมก็ไม่ด้พูดเสียงดังด้วย ทำมาเป็นซึน

“ มันมีใครที่ไหนละ พูดแค่นี้ต้องหน้าแดงเหรอวะ "   

“ ไม่ได้หน้าแดง " ไทหลบหน้าผมเอื้อมมือไปจับหูมัน

“ หูแดงหมดแล้วสัด ว่าแต่เมื่อไหร่จะพามาแนะนำ กูอยากเจอแล้วนะ นี่มึงยังไม่มั่นใจอีกเหรอว่าเค้าโอเครึเปล่า "

“ ก็นะ จริงๆ ก็อยากพามาหรอกมึง  มันก็ไม่ได้ขัดอะไร "

“ แล้วทำไม มึงไม่พามันมา "

“ หาเวลาไม่ได้วะ เวลาของกูกับมันไม่ค่อยตรงกัน " ผมมองหน้ามัน ไอ้ไทก็หัวเราะ " จริงๆ ไอ้เชี้ย "

“ เหรอ จริงๆเหรอ ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยวะ "

“ มันไม่น่าเชื่อตรงไหนวะ " มันเถียงด้วยเสียจริงจัง จนผมอยากจะบอกออกไปว่า ท่าทางของมึงนั่นแหละที่กูไม่เชื่อ

“ น้ำปั่นได้แล้วครับ " ผมหันไปตามเสียงทัก ตอนที่ล้วงเงินออกจากกระเป๋าหลัง มือนึงก็ยื่นออกมาตัดหน้า

“ นี่ครับ " หันไปมองคนที่จ่ายให้ ผมถึงกับต้องนิ่ง รอยยิ้มเท่ห์ที่ดูน่ารังเกียจผมคว้าเงินจ่าย

“ ไม่ต้องครับ เอาของผม ถ้าลุงเอาของมัน ผมจะไม่มาซื้อร้านลุงอีก เอาเงินผมไป "

“ ดุจังเลยนะ " ผมเงียบไม่ตอบโต้คำพูดของอีกคน คนที่จำได้ดีว่า เคยเจอกันที่ไหน คนที่ทำให้ต้องเกิดเรื่องยุ่งๆขึ้นในชีวิต " แค่จะเลี้ยงน้ำคนสวยหน่อยก็เท่านั้นเอง "

“ ใครว่ะ " ไทหันมากระซิบ ผมก็ยกยิ้มตอบมัน

“ เหี้ยตัวนึง "

“ ปากคอเราะร้ายจังนะ " ขาที่เดินเข้ามาใกล้ ผมถอยหลัง

“ ไปเถอะมึง อย่าไปใส่ใจเสียหมาเห่าเลย ไม่รื่นหูน่าฟังเท่าไหร่หรอก ขอบคุณสำหรับน้ำนะครับ " ผมหันไปบอกลุงขายน้ำในประโยคสุดท้าย ตอนที่เดินออกมา แขนขวาก็ถูกรั้งเอาไว้

“ นี่ อยู่คุยกันก่อนสิ วันนั้นยังไม่ได้คุยกันเลย "

“ ไม่อยากคุยเว้ย " ผมสะบัดแขนออกจากมันอีกคนก็ยังยิ้ม

“ กูชื่อ เปอร์ มึงชื่ออะไร "

“ ทำไมต้องบอก "

“ ชื่อปิงสินะ "

“ รู้อยู่แล้วจะถามทำไมวะ " ไอ้ไทสบถผมหันไปมองมัน ก่อนจะหันกลับมามองอีกคน

“ ไปเถอะมึง อยู่นานๆ กูคงอยากอ้วก "

“ อะไรจะขนาดนั้น นี่กูพูดด้วยดีๆ ยังไม่ได้พูดไม่ดีกับมึงสักคำเลย ทำไมใจร้ายกับกูนัก "

“ กูไม่ชอบยุ่งกับคนมีเจ้าของแล้ว "

“ มีเจ้าของแล้วก็ เลิกได้ " ผมขมวดคิ้ว ก่อนที่มันจะพูดเสริม " ถ้าเจอคนที่ถูกใจกว่า "

“ แต่กูพอใจในสิ่งที่กูมีอยู่แล้ว อย่ามายุ่งกับกู กูไม่ชอบ " ผมที่พยายามเดินหนีแต่มันก็ยังจับแขนเอาไว้ ผู้คนผ่านไปมามองเรา ตอนนี้ผมกับมันไม่ต่างกับ แฟนที่กำลังทะเลาะกันในความคิดของคนที่ไม่รู้จักเรา

“ นี่เดี๋ยวสิ "

“ มึงเรียนอยู่ที่นี่เหรอ " เพราะไม่เคยเห็นหน้าเลยถามออกไป อีกคนก็ส่ายหน้า

“ พอดีมาหาเพื่อนน่ะ เจอมึงพอดี โลกกลมจัง สงสัย พรหมลิขิต "

“ อย่างมึง สมควรเป็นเจ้ากรรมนายเวรกูมากกว่า "  ผมยิ้มให้มัน ตอนที่ปลดมืออีกคนออก ผมรีบดึงไอ้ไทออกจากบริเวนนั้น

“ นี่ กูพูดจริงๆนะ วันนั้นนะ " ขาของผมหยุดลง ตอนที่หันหน้าไปมองอีกคน " ที่บอกว่า คนสวยแถมยังน่ารักแบบมึงไม่สมควรเป็นแฟนกับคนแบบนั้นหรอก หาคนใหม่ดีกว่า " ผมยิ้มให้มันหลังจากพูดคำนั้น ก่อนจะค่อยๆหุบยิ้มลง

“ เสือก "   

“ ไปเถอะ " ไทดึงผมที่กำลังยกยิ้มให้อีกฝ่ายออกมา ระหว่างทางที่เดินกลับมันก็ถามขึ้น " ใครวะ "

“ ก็เหี้ยนั่นไง ที่ทำให้กูกับไอ้เสือทะเลาะกัน มึงดูปากมันสิไอ้เหี้ย ขนาดกูอยากเอารองเท้าฟาดหน้า ยังเสียดายรองเท้าเลยไอ้สัด เอาไว้รองส้นตีนกูยังดีกว่า "

“ แรง " คำสั้นๆที่ไทบอก ผมถอนหายใจออกอย่างเสียอารมณ์ คิดเล่นๆว่าถ้ามันอยู่มหาลัยเดียวกันกับผม ต้องมาเจอหน้ากันทุกวัน แค่คิด ก็อยากจะอ้วกออกมาอยู่แล้ว  “ เอาไปโกโก้มึง "

“ พวกมึงไปกันนานจัง " ฝนถาม มันที่กำลังนั่งแต่งหน้าเงยหน้าขึ้นมา ผมขมวดคิ้ว

“ อีฝน มึงจะไปเล่นงิ้วที่ไหน นั่นเรียกปัดแก้มเหรอ กูคิดว่าใครเอาไม้หน้าสามฟาดหน้ามึง " แดงเป็นแผ่นอยู่บนหน้าเลยครับ เห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะทัก ผมหยิบแป้งมันขึ้นมาก่อนจะหยิบแปรงปัดให้เบาๆ " มึงต้องลดลงหน่อยนะ "

“ อีเชี้ยนี่ไปกินรังแตนที่ไหนมา ในยาคูลท์บีโป้ของมึง ผมยาบ้าเหรอ "

“ เจอคู่กรณี " ไอ้ไทพูดสั้นๆ ไอ้ฝนก็ยิ้มให้ผม

“ แดกน้ำนะ จะได้ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งขึ้นนะคะ พี่ปิง " ผมถอนหายใจออกมาอีกครั้ง เสียงมือถือสั่นทำให้ผมหงุดหงิดยิ่งขึ้น วางแปรงของอีฝนลงบนโต๊ะ

“ อีเหี้ยนี่ก็ไม่รู้จะโทรมาทำไม คนยิ่งกำลังอารมณ์เสียอยู่ เดี๋ยวกูก็ด่า.. พี่เสือ " พอเห็นภาพหน้าจอก็ถึงกับต้องสงบปาก ไอ้ไทบอก

“ ด่ามันสิ "

“ K "  สบถใส่ไอ้ไท ก่อนจะกดรับ " พี่เสือ ว่าไง มารับน้องแล้วเหรอ "

“ อื้ม ออกมาเลย อยู่ตรงลานจอดตรงข้างคาเฟ่ "

“ อื้ม น้องจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ " ผมกดวางสาย พลางหันไปมองไอ้เพื่อนสองคนที่กำลังนั่งเบะปาก

“ ไอ้ปิงคนเมื่อกี้ไปไหนแล้วมึง "

“ กูไปละ เจอกันพรุ่งนี้เว้ย " คว้าเอากระเป๋าที่ตั้งไว้บนโต๊ะขึ้นมาสะพายไหล่ ผมเดินออกไปตรงลานจอดรถข้างคาเฟ่มหาลัย แต่ระหว่างทางที่กำลังจะผ่านหน้าคาเฟ่ กลับมีเสียงนึงทักขึ้นอีก

“ ปิง " พอหันไปมอง ก็เป็นไอ้เปอร์คนเดิมที่โบกมือทักทายมาให้ เพื่อนๆของมันที่นั่งร่วมโต๊ะกันเป็นเด็กเรียนนานาชาติเหมือนผม และกำลังส่งเสียงล้อเลียนแถมด้วยการโบกไม้โบกมือ ผมทำหน้านิ่งเหมือนไม่เห็นพวกมัน เดินผ่านไปขึ้นรถอย่างไม่ใส่ใจ

“ พี่เสือ " หย่อนตัวลงนั่งในรถ ตอนที่วางกระเป๋าลงข้างหน้าแล้วหันไปหาอีกคน ตัวผมกลับต้องนิ่งอีกครั้ง " เสือ หน้ามึงไปโดนอะไรมา " ปากถามออกไปแบบนั้นทั้งๆที่แค่ดูก็รู้แล้วว่า สภาพมุมปากสีม่วงแบบนั้นก็คงไปมีเรื่องกับใครมาแน่ๆ " ไปมีเรื่องกับใครมาวะ "

“ ไอ้เท่ "

“ เท่ เพื่อนมึงอะนะ ไหนหันหน้ามาให้ดูหน่อย " พยายามจับหน้ามันมาดูใกล้ๆ แต่อีกคนก็หลบ มันดึงมือผมออก

“ ไม่เจ็บหรอกน่า อย่าใส่ใจเลย  "

“ ไม่ให้ใส่ใจได้ไง หันมานี่เลย " สองมือจับบนแก้มก่อนจะหันให้หน้ามาดูอีกครั้ง มุมปากซับสีเลือดผมเช็ดเบาๆอีกคนก็ ซี๊ดที่ปาก

“ เจ็บ "

“ แล้วแบบนี้ยังมาบอกให้กูไม่ต้องใส่ใจอีก " ถอนหายใจออกมา อีกคนก็หลบหน้า " ทะเลาะกับเพื่อนเรื่องอะไร ไหนเล่าให้กูฟังหน่อยสิ "

“ เป็นแม่กูรึไง " ผมยิ้มกับคำถาม ก่อนจะพยักหน้า

“ ใช่ คราวนี้เล่ามาได้รึยังว่าทะเลาะกันเรื่องอะไร "

“ เรื่องไร้สาระ "

“ เรื่องของกูรึเปล่า " ที่ถามออกไปแบบนั้นเพราะมันเคยเกิดขึ้นแล้ว เท่กับเสือเป็นเพื่อนสนิทกันมันคงแย่ถ้ามาทะเลาะกกันด้วยเรื่องของผม  เพราะแม้เสือมันจะโมโหง่ายแต่มันก็ไม่เคยมีเรื่องชกต่อยกับเพื่อนตัวเอง " เสือ ว่าไง "

“ เปล่า "

“ ยังจะมาเปล่าอีก "

“ เซ้าซี้จังเว้ย " ท่าทางเสียอารมณ์เพื่อเพียงจะให้ผมเลิกใส่ใจ สีหน้าบึ้งตึงที่กำลังบอกความจริงกับผม

“ เรื่องของกูจริงๆสินะ คราวนี้เรื่องอะไรอีก "

“ อยากรู้นักใช่มั้ย กูจะบอกให้ก็ได้ เรื่องที่มึงไปนัวเนียกับผู้ชายในผับให้มันเห็นจนต้องโทรมาบอกกูไง " หน้าของผมชาไปหมดตอนที่มันพูดคำนั้นออกมา สายตาที่จ้องมองผม " มันบอกว่า ความแรด เป็นสันดานเก่าที่ดัดไม่ได้ของมึง มึงไมไ่ด้เป็นแบบนั้น แต่เพราะทำแบบนั้น ใครๆเลยมองแบบนั้น คราวนี้รู้รึยัง ว่าทำไมกูถึงบอกว่าให้รักตัวเอง รู้รึยัง ว่าไม่ได้มีแค่มึงคนเดียวที่ต้องเจ็บกับคำพูดพวกนั้น  กูก็เจ็บ มึงคิดว่ากูควรทำยังไง ถ้าได้ยินใครว่าแฟนกูแบบนั้น "

“ มึง เจ็บปวดกับคำพูดที่เค้าว่ากูสินะ " เพิ่งรู้สึกตัววันนี้เองว่า ไม่ใช่ผมคนเดียวอีกแล้วที่ต้องแบกรับคำพูดเหี้ยๆพวกนั้น คนที่เจ็บปวดด้วยกัน ยืนอยู่ข้างหน้าตรงนี้แล้ว  " เสือ " ผมก้มหน้าลงซบกับหน้าอกของมัน " ขอโทษ กูขอโทษ "

“ ต่อไปนี้ ถ้าโกรธกู จะไปยืนให้ผู้ชายกอดแบบนั้นอีกมั้ย "

“ ไม่ทำแล้ว จะไม่ทำอีกแล้ว จะไม่ทำ "

“  อย่าสัญญาแต่ปากก็แล้วกัน  "

“ อื้อ จะไม่สัญญาแต่ปาก " ผมจูบมันเบาๆ ริมฝีปากที่แนบกัน ผมที่กำลังจะถอนออกแต่อีกคนก็รั้งเอวเอาไว้แน่น ลิ้นชื้นดันตัวเองเข้ามาผมที่ตอบรับ หลับตาลงช้าๆรับรู้ความรู้สึกอุ่นและนุ่มละมุน " พี่เสือ "

“ กินอะไรมา ทำไมหวานจัง "

“ นมเปรี้ยวปั่น " ผมยกให้มันดู อีกคนก็พยักหน้า ก่อนมือที่กอดตรงเอวจะเลื่อนขึ้นมาเป็นคอ มันกอดผมอยู่แบบนั้น ตอนที่เราขับรถออกมาจากมหาลัย " นี่.. อารมณ์ไหนเนี้ย "

“ อะไร "

“ ที่กอด กูอยู่แบบนี้ไง "

“ ขอกินนมหน่อย "

“ บ้า ! " ดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของมัน เอามือจับเสื้อตัวเอง ไอ้เสือก็ทำหน้างง " มึงแม่งโรคจิต กำลังขับอยู่แท้ๆ ให้ถึงคอนโดก่อนสิ "

“ กูหมายถึงนมเปรี้ยว "

“ อ๋อเหรอ อะนี่ " ยื่นแก้วไปให้มัน ผมจับหลอดให้มันดูด ไอ้เสือแอบยิ้ม  " ยิ้มเหี้ยอะไรเล่า มึงแม่ง "

“ อยากเหรอ "

“ อยากเชี้ยไร ไม่ได้อยากเถอะ " ผมหุบขาตัวเองตอนที่มันเอามือมาลูบที่หน้าขา " นี่กูบอกว่าไม่ได้อยาก "

“ กูกำลังจะถามว่า อยากกินข้าวมั้ย "

“ เชี้ย ไม่ต้องมาแกล้งเลย สันดาน " ปัดมือมันออก อีกคนก็หัวเราะชอบใจ เสือก้มหน้าลงมามองผมตอนที่รถติดไฟแดง จมูกของเราใกล้กันจนชิดมันยกยิ้มถาม

“ อยากเหรอ "

“ ไม่อยากเว้ย " สะบัดหน้าหนีความกวนตีนของมัน ไอ้เสือหัวเราะลั่นรถแหกปากเหมือนลืมไปเลยว่าสันดานตัวเองเป็นยังไง คนอะไรน่าหมั่นไส้ที่สุด " แต่ว่านะ.. ก็ชักจะอยากขึ้นมาแล้วแหละ " เอื้อมมือไปลูบขาของมัน ผมลูบเบาๆก่อนจะไล่ขึ้นมาจนถึงขอบขา

“ นี่ กูขับรถอยู่นะ "

“ อ้าว พี่เสือ ไม่ได้อยากนี่น่า " ผมเอียงหน้าบอก อีกคนก็หันมาทำหน้านิ่ง เอียงตัวเองเอามือค้ำกับเบาะคนขับ ใช้อีกมือจับลงบนเป้าของมัน ผมลูบเบาๆ " ไม่ได้อยากนี่น่า "

“ นี่ "

“ หรือว่า อยากแล้วกันนะ " ส่วนกลางที่เริ่มขยาย ปลดซิปมนลงช้าๆ มือที่กำลังล้วงเข้าไปด้านในผมหยุดชะงัก ก่อนจะดึงมือกลับแล้วยิ้มก่อนจะหอมแก้ม " คิดจะเล่นแบบนี้กับพี่ ต้องไปฝึกมาใหม่นะน้อง "

“ รูดซิปกลับให้กูด้วย "  เสียงเข้มๆของมันบอก ผมหันไปทางอื่นไม่ได้ใส่ใจ " ถ้าไม่รูดกลับให้มึงมีเรื่องแน่ "

“ เรื่องอะไรเหรอ อยากรู้จัง "

“ กลับถึงคอนโด มึงรู้เรื่องแน่ " ผมทำหน้าตกใจกลัว ตอนที่เอื้อมมือไปทำท่าจะรูดซิปกลับให้ มือผมชะงักลงอีกครั้ง

“ ไม่ทำดีกว่า เดี๋ยวไม่รู้ว่า ถึงคอนโดแล้วจะมีเรื่องอะไร "

   หลังกระแทกเข้ากับประตูห้องอย่างจัง ตอนที่ถึงคอนโด เสือไม่พูดอะไรสักคำ มันแค่จูงมือผมขึ้นห้อง แล้วตอนนี้เราสองคนก็กำลังเผชิญหน้ากันด้วยสายตาที่ไม่มีใครยอมแพ้ สองมือถูกจับมัดด้วยมือหนาของมันแค่มือเดียวไว้เหนือหัว กระดุมเสื้อถูกปลดลง พร้อมกับจูบอุ่นที่แนบสัมผัสลงบนต้นคอ

“ เบาๆ ก็ได้ ใจร้อนจังนะ " ผมบอกมันอีกคนก็ยกยิ้ม เสือจูบปากผมตอนที่ลิ้นชื้นแทรกตัวเข้ามาในปาก มือที่ยึดผมไว้ก็ค่อยๆคลายลง ผมเปลี่ยนมากอดคอมันไว้ ไล้ไปตามแผ่นหลัง มันถอดกางเกงของผมออก จนทั้งร่างหลงเหลือเสื้อไว้เพียงแค่เสื้อตัวเดียว

เสียงจูบดังไปทั่วห้องที่เงียบจนไม่ได้ยินเสียงแอร์ " เสือ "  ผมผละริมฝีปากออกมา ตอนที่เอ่ยเรียกมัน อีกคนยกตัวผมขึ้น ขาเกี่ยวเข้ากับเอว เสือเดินมาหยุดอยู่ที่โต๊ะกินข้าว ร่างของผมถูกวางลงบนนั้น พื้นไม้อุ่นแนบลงกับแผ่นหลัง ปากฝีปากอุ่นจูบผมไปทั่วร่างกาย ไม่เว้นแม้แต่ส่วนน่าอายที่มือกำลังพยายามจะปิด

“ เสือ ไม่เอา "

“ อยากรู้ไม่ใช่เหรอ ว่ากลับคอนโดแล้วจะเป็นยังไง "

“ แต่ตรงนั้นมัน  " ผมเว้นเสียงตอนที่ช่วงแขนของมันสอดเข้ากับใต้ขาแล้วดันให้ตัวผมเข้าไปใกล้  ขาสองขาถูกฉีกให้กางออก ลมอุ่นๆปะทะบนผิว ผมหดเกร็งร่างกาย เสือจูบลงบนส่วนกลางนั้น " อ๊าา ไม่เอา กูอาย "

“ อายเป็นด้วยรึไง " ผมลุกขึ้นนั่งตอนที่มันถามคำถามนี้  เสือเงยหน้าขึ้นมา ผมจูบลงบนแก้ม

" อยู่กับมึง บางทีกูก็อายนะ "

“ แต่คิดว่าไม่น่าจะใช่ตอนนี้ " เสือจูบปากผมอีกครั้ง ความร้อนแรงของเราเหมือนไม่มีใครยอมใคร มือหนากอดผมแนบชิดขึ้นมันดึงให้ตัวผมลงมายืนบนพื้น ก่อนขาอีกข้างจะถูกยกขึ้น ด้วยมือที่ประคองก้นกลมของผมเอาไว้ มันลูบเบาๆก่อนจะบีบ

“ อ๊า " ผละริมฝีปากออกมาครางเบาๆ ตอนที่มือข้างนั้นเปลี่ยนจากลูบก้นมาเป็น วนเบาๆอยู่ตรงช่องทางหลัง ผมหดเกร็งส่วนนั้น พร้อมกัดริมฝีปากแน่น " เสือ  อ๊า " สอดเข้าไปหนึ่งนิ้ว มันวนรอบก่อนจะเพิ่มเข้าไปอีก แล้วอีก จนครบสาม " เสือ "

“ หันหลังสิ " หันหลังตามที่มันบอก แต่นิ้วที่สอดอยู่กลับทำให้เสียวไปทั้งช่วงก้น

ใช้มือค้ำโต๊ะกินข้าวตัวยาวเอาไว้ ผมดันตัวเองไปข้างหน้า ตอนที่เสือขยับนิ้วของตัวเองเข้าออกแล้ววนไปมาอยู่อย่างงั้น กัดริมฝีปากเบาๆ ผมหายใจช้าลงจนเหมือนแทบจะหยุด " อื้ม "

ความต้องการที่กำลังแผ่ไปทั้งร่าง ผมได้ยินเสียงเข็มขัดตกลงกระทบกับพื้นแม้มือของมันจะไม่หลุดออกจากส่วนนั้น มันยังคงขยับหมุนวนอยู่ในนั้น ไม่ใช่ความทรมานแบบทุกที แต่เป็นความเสียวที่อยากให้มีต่อเรื่อยๆ ผมกางขาออกเล็กน้อย ผ่อนลมหายใจเบาๆ เสือก็ดึงนิ้วมือออก แล้วดันส่วนกลางของตัวเองเข้ามาแทนที่

ส่วนกลางที่ใหญ่กลางนิ้วหลายเท่า ส่วนหัวที่ค่อยๆเคลื่อนผ่านเข้ามา มันเจ็บจนผมต้องค่อยๆอ้าปากออกกว้าง โน้มตัวลงช้าๆ เสือเอื้อมมือมาบีบหัวนมของผม มันขยี้ด้วยปลายนิ้ว

“ อื้มม เสือ ทรมานจัง " อยากจะให้ใส่มันเข้ามาทั้งหมด ผมผ่อนช่องทางหลังออกกว้าง เสือดันมันเข้ามาจนสุด " อ๊า "

“ อุ่นจังนะ " ผมยิ้มออกมาตอนที่มันก้มลงมากอดก่อนจะจูบลงบนแผ่นหลังของผม

แรงกระแทกที่สอดเข้ามาจนลึก ผมกัดริมฝีปากแน่น ในสมองเหมือนกับอัดทุกอย่างเอาไว้จนทำได้แต่อ้าปากครางออกมา  มือหนาลูบไปตามร่างกาย เสือดันตัวผมให้ชิดกับร่างกายของมัน ส่วนกลางนั้นถูกดันให้เข้ามาจนลึก มันลูบขาของผมก่อนจะยกขาข้างนึงขึ้นตั้งบนโต๊ะ ขาที่ยืนอยู่กับพื้นเขย่งตัวขึ้น

" เสือ ท่านี้มัน อื้มม ลึกจัง " กัดปากตัวเองแรงๆอีกครั้ง เสือขยับไปข้างหน้าช้าๆ แต่นั่นก้ยิ่งทำให้ผมยิ่งต้องการ " เร็วอีก เร็วกว่านี้ได้มั้ย อื้อ "

“ บอกเองเลยนะ " เอื้อมมือจับขอบโต๊ะ ผมจับมันแน่นเพื่อระบายความรู้สึกทั้งหมดลงไป เสือขยับตัวแรงขึ้น ตัวของผมโยกไปข้างหน้าถี่รัว เนื้อที่เสียดสีกับตัวโต๊ะ ผมกัดปากตัวเองครางเสียงหลง

“ อ๊าาาา เสือ อ๊ะ อ๊ะ อื้ออ " เด้งตัวไปข้างหน้า มือของมันที่ว่างลูบไปตามส่วนโค้งเว้าก่อนจะมาหยุดอยู่ที่เม็ดกลางอกของผม มันลูบวนๆก่อนจะใช้สองนิ้วบี้มันเสียเต็มแรง " แรงอีก เสือ "

คำพูดเอาแต่ใจที่ได้รับการตอบสนอง เสือดันตัวเองเข้ามาเต็มแรง มันปล่อยขาผมทั้งสองข้างเปลี่ยนมาเป็นจับเอวคอดเอาไว้แน่น ดึงตัวผมให้ห่างออกจากโต๊ะ แล้วจับช่วงเอวกระแทกลงมา ผมอ้าค้างเพราะความรุนแรงและลึกของส่วนกลางที่เสียสีอยู่ในร่าง

“ อ๊าา อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ เสือ จะ กู จะ จะเสร็จแล้ว อื้ออ " เสียงครางยาวของผมผสานกับเสียงเนื้อที่กระทบกันดัง เหงื่อที่ผุดขึ้นมาเพราะความร้อนของร่าง ก่อนน้ำขุ่นสีขาวจะพุ่งเข้ามาภายใน จนร่างทั้งร่างสั่นเทา " อ๊าห์ " 

   ผมหอบตัวโย ตอนที่แทบจะทรุดลงพื้น เสือก็หันตัวของผมให้นอนลงบนโต๊ะ มันจูบเบาๆ ก่อนจะกางขาผมออกกว้าง มันปีนขึ้นมา ก่อนจะสอดใส่ส่วนกลางเข้าไปอีกครั้ง  " อื้ออ เสือ ยังไม่จบอีกเหรอ " คว้าเอาคอมันมากอดไว้ มันจูบผมที่ข้างแก้ม

" ยังไม่จบหรอก กูยังไม่หายอยากเลย "

" จะให้กูหมดแรงเลยรึไง ท่าเมื่อกี้นะ "

" แค่นี้มึงแพ้กูแล้วเหรอ "  เสือขยับตัวเข้ามาหาอีกครั้ง ผมยิ้มกับคำท้าทายของมันก่อนจะมอบจูบดูดดื่มให้ 

" ใครบอกแบบนั้นกัน "

"  งั้นอีกสักรอบสองรอบ " ผมหลุดยิ้ม

" คนอะไร ใจร้ายที่สุด " แต่ถึงอย่างงั้นก็ปฎิเสธไม่ได้เลยว่า  ชอบเวลาแบบนี้ที่สุดเลย

..............................................................

“ ก็คิดดูดีๆแล้วกัน " ผมตื่นมาเพราะได้ยินเสียงนี้ที่ดังอยู่ข้างๆหู เสียงคุ้นหูที่พอขยับตัวเข้าไปใกล้ก็ถูกโอบกอดไว้ " แค่นี้ก่อนได้มั้ย จะนอน " ลืมตามองเสียงที่สบอารมณ์นั้นอีกคนก้วางสายโทรศัพท์ลงพอดี

“ ใครโทรมา ทำไมทำหน้ายุ่งแบบนั้น " จูบลงบนคางของมันหลังจากที่จบคำถาม เสือส่ายหน้า มันล้มตัวลงนอนอีกครั้ง พร้อมกับสองมือที่กอดผมไว้แน่น

“ เสือก "

“ ใครมาทำให้พี่เสือของน้องเสียอารมณ์ทั้งๆที่ น้องอุตส่าห์ทำให้อารมณ์ดีแล้วกันนะ " ผมอ้อนพลางซบลงไปบนอก

“ อีกรอบมั้ยละ เผื่อกูจะอารมณ์ดีอีกที มันว่าพลางจับไปที่ก้นผม ร่างกายของเราที่กำลังเปลืองเปล่า ผมยกขาตัวเองขึ้นเสือก็ได้ทีใช้นิ้วเขี่ยเบาๆตรงช่องทางหลัง

“ นี่ เจ็บอยู่นะ เมื่อกี้ตั้งหลายรอบ "

“ หึ "

“ แต่ถ้ามึงบอกว่าใครโทรมากูอาจจะเปลี่ยนใจ " ผมบอก เสือก็ก้มลงมามอง

“ มึงเสือกขนาดยอมแลกกับตัวมึงเลยเหรอ บอกไว้ก่อนว่าถ้ากูเริ่มแล้ว กูไม่หยุดง่ายๆนะ "

“ ก็อยากรู้นี่ "

“ พี่ปิ่น " ผมเงียบไปทันทีตอนได้ยินชื่อนั้น ถอนหายใจออกมา อีกคนก็อธิบายต่อ " เหมือนจับได้ว่าแฟนเจ้าชู้จริงๆ "

“ ก็ควรรู้นานแล้วปะ หลอกตัวเองรึเปล่า คนบางคนอะ เพราะรักก็โง่ยอมทำเป็นไม่รู้ ก็มีถมเถไป  " อยากจะบอกไปว่า วันนี้ผัวนางก็มายั่วกูอยู่เลย แต่ถ้าพูดไปคงเป็นเรื่องแน่ เงียบไว้ท่าจะดีกว่า " แล้วเรื่องแค่นั้น มึงต้องอารมณ์เสียด้วยเหรอ "

“  กูไม่ชอบให้คนไม่สนิท มาร้องไห้ให้กูปลอบ กูรำคาญ "

“ พี่เค้าร้องไห้เหรอ " ผมถามมันก็พยักหน้า " แล้วทำไมต้องมาร้องไห้กับมึงด้วย "  พอถามไปแบบนั้นอีกคนก็เงียบ ก่อนจะก้มหน้าลงมามองผม

“ ไม่รู้สิ "

“ นี่. ถ้ามีครั้งหน้าจะหึงแล้วนะ "

“ ไร้สาระ " เสือสบถ แต่ผมกลับจ้องหน้ามัน

“ บอกไว้ก่อนเลยว่า ใครมายุ่งกับพี่เสือของกู กูเอาตายแน่ "

“ ขี้หวง ขี้หึง " ถูกจูบตรงข้างแก้ม ก่อนตัวผมจะเป็นฝ่ายของกอดมันไว้แน่น

“ ก็แล้วไงอะ พี่เสือของกูนี่ " ใครที่คิดจะมาเอาไป ไม่ว่าด้วยวิธีไหน มันต้องไม่จบแบบสวยๆแน่


..................................................

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกไม่มีความคิดเห็นเลยอะ
สำหรับหนม บางทีเสืออาจจะกระทำการไม่ดีมากๆ ปิงอาจจะไม่ดีมากๆ
แต่ว่ามันก็เป็นเนื้อเรื่องที่ คนที่ไม่ได้ดีอะไรสองคนมาคบกันอะโน๊ะ
มันก็ต้องมีบาง ที่ต้องใช้เวลาในการปรับตัวเข้าหากัน โดยต้องผ่านเรื่องราวและช่วงเวลาต่างๆไปเรื่อยๆ
อาจจะไม่ใช่คู่ที่สมบูรณ์แบบ แต่สุดท้ายถ้ามันใช่ มันก็ใช่แหละ

เจอกันตอนหน้านะจ้ะ ที่เก่า เวลาเดิม
ใครมีทวิต ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะค่าาาาาาาาาาาา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 29-05-2015 21:02:48

บางทีนะการกระทำของปิงนี่เหมือนคนที่เคยถูกหลอกให้เสียตัวเลย    รู้จักผู้หญิงรุ่นน้องอยู่คนทำตัวคล้ายๆปิง วันหนีึ่งน้องเขามาปรึกษาปัญหาชีวิต เขาเล่าเองหมดเลย + กับที่เราเคยได้ยินคนอื่นว่านางมาก็เลยถามนางว่าทำไมถึงปล่อยตัว  นางก็เล่าว่าตอนอายุ 15 เคยโดนผู้ชายที่ครอบครัวสนิทด้วยหลอกมอมยาแล้วเสียตัว  ผู้ชายก็เอาไปเล่าให้คนอื่นฟัง  ชีวิตน้องก็โดนชาวบ้านนินทาครอบครัวด่า  คบกับมครก็มีแต่ว่าคนนั้นคนนี้พูดไปทั่วว่าได้น้องกันหมดแล้ว น้องก็เลยปล่อยตัวอยากได้นักก็เอาไปสิ อะไรแบบนี้  สงสารน้องมากๆมีแฟนๆก็นอกใจตลอด  แต่น่าจะโอเคแล้วมั๊งน้องเขาเพิ่งแต่งงานไปเมื่อ2-3ปีที่ผ่านมานี่เองกับฝรั่ง   

ปิงได้คุยแบบเปิดอกก็ดีนะ  ตอนนี้ก็ไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้ว   แต่อิเปอร์-ปิ่นนี่น่าจะป่วนแน่ ป่วนทั้งสองด้านเลยทั้งปิงทั้งเสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 29-05-2015 21:12:29

ปิงคะ ป้ามีความรักค่ะ แต่พูดได้เต็มปากว่าจะไม่ทำไรโง่ๆแบบนั้นให้ตัวเองดูต่ำ ถือคติรักตัวเองที่สุด งานนี้เห็นด้วยกับฝน

เปอร์จะเป็นตัวทำให้เกิดดราม่าระลอกใหม่ซินะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 29-05-2015 21:13:16

ตอนนี้ช่างร้อนแรง  :z1:
ค่อยๆปรับเข้าหากันนะทั้งคู่
แต่คราวหน้าปิงสัญญแล้วว่าจะไม่ทำแสบบนี้อีก ทำให้ได้นะ
เพราะไม่ใช่แค่ปิงที่เจ็บ พี่เสือของปิงก็เจ็บด้วย
ว่าแต่พี่ปิ่นโทรมาทำไม นางไม่น่าไว้ใจ แต่เสือคงไม่สนหรอก
แล้วไหนจะเปอร์อีกที่มาถูกใจปิง
เรื่องต่างๆเริ่มเข้ามาทดสอบความรักของทั้งคู่แล้วสินะ

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 29-05-2015 21:19:16

ปิงทีนี้รู้แล้วใช่มั้ย ว่าตัวเองไม่ได้เจ็บปวดเพียงคนเดียว
เสือเองก็เจ็บไม่ต่างกัน. รักตัวเองให้มากอย่างที่เสือบอกได้แล้ว


ปัญหาใหม่จะมีเข้ามาอีกแล้วใช่มั้ย

หวังว่าสติจะมีกับตัวทั้งเสือและปิง :katai5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 29-05-2015 21:45:48

เข้าใจอารมณ์เลยค่ะ คน :mew1:เรารัดันเรื่องแชนี้มันต้องมีเป็นธรรมดา
แต่ขอให้ปิงใจเย็น ใช้เหตุผลกับเสือ แต่กับคนที่มาร้าย จัดการให้หมดค่ะ
#รักพี่เสือน้องปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 29-05-2015 22:02:36

ไอ้เปอร์นี่มันน่าเฝ้าระวังจริงๆ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 29-05-2015 22:19:28

ที่ปิ่นโทรมาร้องไห้กับเสือที่โดนเปอร์บอกเลิกป่าววว
คู่นี้มันจะมาป่วนอะไรเสือปิงนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 29-05-2015 22:21:25

เสือมันก็มีมุมดีอ่ะนะ แต่แปลกใจตัวเองเหมือนกันเรายังไม่หายเคืองเสือเลยกับเรื่องที่เพิ่งทะเลาะกันล่าสุด ยิ่งมาตอนนี้ มีชะนีปิ่นเข้ามาเกี่ยวพัน นางเป็นคนที่เสือเคยชอบใช่ไหม เหมือนอ่านเจอแว๊บๆ ยังมีห่วงมีหวังดีกับนาง ขณะที่ปิงไม่ได้รู้สึกอะไรกับเปอร์เลย เกลียดด้วยซ้ำมีแต่เปอร์มาตามตอแย แต่ก็ยังโดนเสือว่าเสียๆหายๆ แล้วแบบนี้ควรอยู่ฝั่งใคร??

อ่านมาตอนนี้แล้วหน่วงๆ ดูแววแล้วชะนีปิ่นมาแน่ๆ อีนิสัยอ่อนไหวไม่กล้าทำร้ายน้ำใจผู้หญิงนี่โครตเกลียดเลยให้ตาย...

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 29-05-2015 22:41:46

 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 29-05-2015 22:56:33

ที่จริงๆเรารู้สึกชอบที่ฝนว่าปิงนะ เพราะบางทีเราก็คิดแบบที่ฝนว่า ในบางเวลาปิงทำตัวไม่มีค่าจริงๆนั่นแหล่ะ
รู้สึกว่าฝนพูดถูกแล้ว ถึงแม้ว่าพอมีความรักเราจะโง่ลงก็เถอะ แต่พี่เสือทำไมดูฉลาดและดีขึ้นล่ะ อยากเห็นปิงคิดอะไรให้มากกว่านี้
ถ้าคิดอะไรไม่ได้ ก็อยากให้คิดถึงพี่เสือ พี่เสือน่ารักมาก น่ารักสุดๆ เป็นผู้ชายปากร้ายที่น่ารักมากอ่ะ
ในแต่ละตอนๆพี่เสือดูพัฒนาขึ้นมาเรื่อยๆ นี่ถ้าใครไม่รักพี่เสือนี่...จิตใจทำด้วยอะไร?
ส่วนอิปิ่นอิเปอร์ ขอตบทีจะได้จบ เอาปิงไปตบเลยไป รู้สึกแปลกๆมาร้องไห้ให้แฟนชาวบ้านปลอบ เพื่อ!!?
อ่านแล้วอินอ่านแล้วขึ้น มันน่า!!

สู้ๆนะคะพี่ขนมมีของหนู!! :mew1: :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 29-05-2015 22:58:42

บรรยากาศกลับมาดีแล้วแท้ๆ แม่นางปิ่นอย่ามายุุ่งกับคนอื่นได้ป่ะคะ :katai1:
กลับไปดูแลแฟนแสนดีของเธอต่อไปเถอะค่ะ แล้วถ้าแฟนเธอนอกใจเธอจริง (ซึ่งก็จริง) ก็เป็นเรื่องของเธอสองคนไหม อยากเลิกก็เลิกกันไป เกี่ยวไรกับพี่เสือขาของน้องปิง นี่หวงแทนน้องปิงนะเนี่ย :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 29-05-2015 23:32:29

NC ล้วนๆคับตอนนี้ :hao6: :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 30-05-2015 00:04:23

สองคนนี้เหมาะกันมากจริงๆ ลงตัวแบบประหลาดๆอ่ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 30-05-2015 01:29:00

มันก้อปรับกันไปอ่าเนาะ ไฟท์ติ้งคะพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 30-05-2015 04:28:26

รักตัวเองเยอะๆนะปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 47 // 29.5.58} #หน้า 48
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 30-05-2015 21:04:41

มันเป็นสิ่งที่ใกล้เคัยงชีวิตจริงค้ะก็ไม่ใช่ว่าโลกนี้มีแต่คนดีๆนี่นา....

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 05-06-2015 20:43:54

ตอนที่ 48

“ ตื่นได้แล้ว " ผมกระซิบลงข้างหูของใครอีกคน ในเช้าวันใหม่ที่แม้อยากจะซุกตัวอยู่ใต้ผ้าห่มให้นานกว่านั้นแต่ก็ต้องฝืนตัวขึ้นมา วันนี้เสือมีเรียนเช้าแล้วหน้าที่ของผมก็คือต้องปลุกมันให้ตื่น ในอ้อมกอดที่ตัวผมกำลังถูกกอดไว้ ผมยิ้มกับตัวเองก่อนจะพลิกตัวขึ้นหอมแก้มแล้วเอ่ยคำนั้นอีกครั้ง " พี่เสือตื่นได้แล้ว "

“ อื้ม " เสียงตอบรับออกจากปากของมัน แต่เสือก็แค่กอดผมให้แน่นขึ้นอีก ไม่ได้มีทีท่าว่าจะตื่น

“ ตื่นได้แล้ว "

“ เสียงมึงแม่ง.. น่ารำคาญ " ริมฝีปากของมันแนบลงบนริมฝีปากของผมหลังจากประโยคนั้น ก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมามอง " คราวนี้จะเงียบได้รึยัง "

“ ไม่เงียบ ตื่นได้แล้ว " ผมก้มลงจูบมันที่ปลายคางอีกคนก็ลูบผมด้านหลังของผม " วันนี้มึงมีเรียนเช้านะ "

“ รู้แล้วน่า "

“ แล้วทำไมยังไม่ตื่น เดี๋ยวก็ไปเข้าเรียนไม่ทันเพื่อน " มันไม่ตอบอะไร เอาแต่จ้องหน้าผม เราสบตากันแต่สุดท้ายคนพ่ายแพ้ก็ต้องเป็นผม ไม่ถนัดจ้องสายตาคมๆแบบนั้นเลยจริงๆ มันร้อนแรงเกินไป " มองอะไรเล่า "

“ มองแรด "

“ คนอะไรมีแรดเป็นเมีย " จูบปากมันอีกครั้ง ผมยิ้มให้มัน เสือเองก็ยิ้มตามมันยังคงมองตาผมแล้วจู่ๆใบหน้านั้นก็เลื่อนเข้ามาใกล้ เสือจูบที่หน้าผากของผมก่อนจะตามด้วยแก้มทั้งสองข้าง มันจ้องตาผม

“ เงียบไว้ละ "

“ พี่เสือ คนบ้า อ่อนโยนกับน้องอีกแล้วอะ " ผมยิ้มกว้างออกมาตอนที่ซุกแก้มแดงๆกับอกของมันไว้ หัวใจของผมเต้นแรงแต่หัวใจเสือก็เช่นกัน

“ แรด " เสือพูดแบบนั้นอีกครั้งก่อนจะพลิกตัวเองขึ้นมาค่อมทับผมไว้ มือหนาที่ค้ำไว้เหนือหัวของผม อีกมือที่ว่างมันลูบผมที่ปกหน้าผากเบาๆ ความอ่อนโยนที่ไม่ค่อยได้สัมผัส เสือยกยิ้มก่อนจะก้มลงใกล้หูผม " แรด "

“ ว่ากูอีกแล้วนะ " เสือยิ้มไม่ได้พูดอะไรต่อ ก่อนมือสองข้างจะยกขึ้นค้ำข้างตัวของผม ลำตัวหนาที่ยกขึ้นและลงเหมือนกำลังวิดพื้น " ทำอะไรอะ "

“ ออกกำลังกาย " มันตอบตอนที่ดันตัวเองขึ้นสูงช่วงที่ลดตัวลงมาริมฝีปากนั้นก็จูบลงบนปากผม แล้วก็ผละออกไปตอนที่ร่างนั้นยกตัวขึ้นไปอีก สลับกันไปมาแบบนั้นจนทำได้แต่กลั้นยิ้มเอาไว้นิ่งๆ เหลือบมองข้างตัวจากปากที่ถูกจูบก็เปลี่ยนเป็นแก้ม ใจของผมสั่นจนรู้สึกว่ามันแทบจะทะลุอกออกมา

" พี่เสือคนบ้า แกล้งน้อง " มือที่จับตรงอกทุบเบาๆสองสามครั้ง อีกคนก็หยุดนิ่งลง

" มึงสิบ้า "

" บ้ายังไง "

" บ้าผู้ชาย " เสือบอก

“ บ้าผู้ชายที่ไหน เค้าบ้าเสือคนเดียวเถอะ " ผมจูบแก้มมัน ก่อนจะจ้องหน้า เสือเองก็หอมแก้มผมกลับ " ทำตัวน่ารักแบบนี้ เดี๋ยวก็ยกให้ทั้งตัวทั้งหัวใจเลยนิ "

“ บ้าผู้ชายจริงๆด้วย "

“ ชิส์ แกล้งน้อง ถามจริงแกล้งกูแล้วมึงมีความสุขรึไง "

“ ก็ดีกว่านอนเฉยๆ "  มันยกยิ้มก่อนมือข้างที่ค้ำอยู่ด้านบนจะลูบหัวผมเล่น

“ นี่อ่อยกูเหรอ "

“ อ่อยเหี้ยอะไร " เสือสบถ

“ ก็มาเล่นผมกู อ่อยกูเหรอ กูไม่ติดกับหรอกนะ บอกไว้ก่อน ถึงกูจะดูง่ายแต่กูก็ได้ยากนะ "

“ ไหนมาลองดูสิ " จมูกคมจูบลงบนต้นคอ ตอนที่มือหนากอดเอวผมไว้แน่น ความอุ่นของปากก็ไล้ลงต่ำจนถึงกลางอก ผมเกร็งตัวเองตอนที่ปากของเสืองับติ่งกลางหน้าอกไล่ต่ำลงไปเรื่อย มือมันเลื่อนไปดึงกางเกงของผมก่อนจะจูบลงบนหน้าท้อง " ไม่เห็นเหมือนอย่างที่พูดเลย "

“ กูเกลียดมึงจัง " เอื้อมมือไปกอดคอของมันไว้ ผมจูบลงบนแก้ม " ทำไมร่างกายของกูถึงต้องยอมเป็นของมึงตลอดเลยนะ "

" มันคงรู้ ว่าใครเป็นเจ้าของมัน " ขยับตัวเข้าไปใกล้มันมากขึ้น ขาของผมกอดเอวของเสือไว้

" งั้นแสดงความเป็นเจ้าของกับมันสักหน่อยมั้ย "

" ไหนบอกได้ยาก ดูท่าว่าจะดูง่ายแล้วก็ได้ง่ายด้วยนะ " หอมแก้มเบาๆ ผมหัวเราะ

" ง่ายกับเจ้าของ มันจะเป็นอะไรไปเล่า " ลูบมือเข้าไปในเสื้อ ผมลูบแผ่นหลังของมัน เสื้อกอดผมก่อนจะตั้งคางไว้บนไหล่ เหมือนกำลังโดนหมาตัวใหญ่ๆอ้อนอยู่เลยในความคิดของผม มันเอื้อมหยิบบุหรี่ตรงตู้ลิ้นชักหัวเตียงก่อนจะจะจุดสูบ ผมลูบหัวมัน น่าแปลกทั้งๆที่ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ในห้องแอร์ แต่กลับรู้สึกว่า พอเป็นมันอะไรๆก็ดูเท่ห์ไปหมด

เสือเป่าควันผ่านหูผมหลบก่อนจะจูบลงบนหูมัน " พี่เสือห้ามแกล้งน้องนะ "

“ หึ " เคาะบุหรี่ลงกับจานรองข้างเตียง มันสูบบุหรี่อีกครั้งแต่ตอนที่จะพ่นควันออกมา ผมก็ก้มลงจูบมันอีก แต่เสือก็หลบ

“ ทำไม "

“ ไม่ชอบกลิ่นบุหรี่จากปากมึง "

“ แล้วพี่เสือคิดว่าน้องชอบเวลาที่พี่เสือทำรึไง " ทำท่าจะหยิบบุหรี่ออกจากมือมันแต่เสือหลบ

“ เดี๋ยวโดนขี้บุหรี่หล่นใส่ "

“ ไม่โดนหรอกน่า พี่เสือไม่กล้าให้มันโดนน้องหรอก " หัวใจของผมเต้นแรง ตอนที่กอดมันไว้ผมจูบลงบนไหล่ของเสือ ทำไมมันมีความสุขแบบนี้ ทั้งๆที่การกระทำของเราไม่มีอะไรเลย น่าแปลกที่ตัวเองกลายเป็นคนที่มีความสุขกับเรื่องแค่นี้ไปแล้ว

“ ลองดูมั้ย " มันดึงบุหรี่ออกจากปาก  สายตาคมจ้องผมก่อนจะยื่นบุหรี่เข้ามาใกล้ ปลายบุหรี่ร้อนมีเถ้าสีแดงสด ผมนิ่ง

“ แน่จริงทำสักรอยสิ "

“ แน่ใจนะ "

“ อื้ม " พยักหน้าให้มัน เสือมองหน้าผม ก่อนจะไล่ลงต่ำ บุหรี่ที่มันถือเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ก่อนจะถูกทิ้งลงข้างตัวอย่างรวดเร็วและเปลี่ยนเป็นจูบอุ่นๆตรงต้นคอแทน จูบเน้นๆลงบนคอความอุ่นและเย็นของลิ้ำให้มือที่วางนิ่งอยู่บนฟูกกำผ้าปูเตียงจนยับ เสือผละออกหลังจากทำให้รอยแดงนั้นชัดจนตัวมันเองพอใจ 

สายตาที่มองผม มันยกยิ้มจนทำให้ผมยิ้มตาม เกิดความเงียบในตอนนั้น ผมก้มลงกอดมันไว้ก่อนจะเลื่อนตัวขึ้นมาจูบปากมัน จูบย้ำหลายๆครั้ง

ครืน ครืน ครืน เสียงโทรศัพท์สั่นหยุดความสุขของเราไปชั่วขณะ ผมหันมองขณะที่เสือหยิบมันขึ้นมาดู คิ้วเข้มๆขมวดเข้าหากัน ผมเหลือบมองหน้าจอของมัน แต่ก็ไม่เห็น เสียงโทรศัพท์เงียบลงเหลือเพียงแค่หน้าจอมือถือธรรมดา เสือกำลังตั้งใจพิมพ์อะไรสักอย่าง กลับกลายเป็นว่า สนใจหน้าจอโทรศัพท์มากกว่าผมเสียแล้ว

“ นี่เสือ " มุดเข้าไปตรงช่องแขนที่มันยกขึ้นพิมพ์โทรศัพท์

“ หื้ม "

“ สนใจกูสิ " จับคอเสื้อของมันไว้แน่น เสือก็ยังไม่สนใจ " นี่ "

“ กูคุยกับไอ้ธารอยู่ แปปนึง "

“ เสือ เล่นกับกูต่อเถอะนะ " ผมจูบปากมัน ตอนที่เงยหน้าขึ้นมาแต่ก็พบว่ามันไม่ได้ใส่ใจเลย " เสือ "

“ อะไรของมึง "

“ สวีทกับกูต่อสินะ " กำลังมีความสุขอยู่เลยแท้ๆ ไอ้โทรศัพท์บ้า สบถในใจแบบนั้น ผมก้มลงจูบมันอีกครั้ง คราวนี้ใช้ลิ้นร้อนๆแทรกเข้าไปในปากของมัน ใช้ลิ้นเกี่ยวลิ้นของอีกคนผมมอบจูบดูดดื่มให้มัน เสือค่อยๆวางมือถือลงมันตอบรับจูบของผม เสื้อถูกร่อนขึ้นเอวถูกลูบเบาๆ ตอนที่ผละออกจากกันผมซบลงตรงอกของมัน

“ ขี้อ่อยจังนะมึง "

“ ก็พี่เสือของน้องนี่น่า " กอดมันแน่นไว้แน่น นึกว่าจะไม่มีอะไรมาขัดได้แล้ว แต่ก็ผิดคาด

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูผมให้ดึงตัวเองขึ้นมานั่ง หันมองหน้าเสือที่มองหน้าผมเหมือนกัน ไม่เคยมีใครมาที่ห้องของเรา ยกเว้นป้าแม่บ้านที่ก็น่าจะไม่ใช่เวลานี้ที่มา

“ ใครมาอะ " ผมพูด เสือก็ขยับขาที่ผมกำลังทับเหมือนเรียก

“ ไปเปิดประตูสิ "

“ ไม่อยากไป อยากอยู่กับพี่เสือ " ล้มตัวลงกอดมัน เสือก็ยิ้ม

“ มึงเป็นลูกแมวรึไง "

“ เมี๊ยว " ผมร้อง อีกคนก็ยิ้มกว้าง ถอนหายใจออกมาจำใจลุกขึ้นมาตอนที่เสียงประตูดังแว่วมาอีกครั้ง " ขัดอารมณ์กูจริงๆเลย นานๆทีกูจะมีช่วงเวลาดีๆกับแฟนกูบ้าง ถ้ามันเป็นพวกเซอร์วิสของคอนโดนะ กูจะด่าให้กลับไปไม่ทันเลยคอยดู "  ผมหันไปหามันที่กำลังยิ้ม " ยิ้มเหี้ยอะไร ไม่ต้องมายิ้มเลย "

“ ขี้บ่น " มันบอกก่อนจะดึงบุหรี่ขึ้นมาจุด  ผมเดินไปที่ประตูหน้าห้อง ยังไม่ทันได้ดูตาแมว มือก็ดันไปเปิดประตูเสียก่อน ปากที่กำลังจะอ้าทักแต่ตาก็ดันเห็นเสียก่อน ทุกอย่างนิ่ง คนตรงหน้าเธอยิ้มให้ผม

“ สวัสดีค่ะ คือ พอดีพี่มาหาเสือ " ขอบตาแดงกล่ำของผู้หญิงใบหน้าสวยคนนั้นเอ่ยขึ้น ผมขมวดคิ้วก่อนจะเปิดประตูให้กว้างขึ้น

“ อยู่ข้างใน   ครับ "

“ ขอบคุณนะคะ " เธอบอกก่อนจะเดินเข้ามา

“ นั่งตรงนี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวจะไปตามมาให้ " เดินเข้าไปในห้อง เสือที่สูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงคนเดียวผมเดินออกไปหา ยืนอยู่ข้างๆมันพอถอนหายใจอีกคนก็หันมามอง

“ ทำหน้าเหมือนคนขี้ไม่ออก ใครมา "

“ พี่ปิ่นรุ่นพี่มีมหาลัยมึงมา นั่งอยู่ที่โซฟาหน้าทีวี ตาที่บวมซ้ำมาเลย มีสตอรี่แน่ๆ "

“ เหอะ " เสือยกยิ้มมันก้มลงมาจูบผม ก่อนจะบี้บุหรี่กับจานรอง ขาที่กำลังจะเดินออกไปของมัน ผมคว้ามือเอาไว้

“ ขอฟังด้วยคนได้มั้ย "

“ ไม่ไว้ใจ "

“ ก็แค่อยากจะฟังเฉยๆ " ผมบอก ไอ้เสือก็แค่ขยี้หัวแล้วเดินออกไป

“ ขี้เสือกอยู่แล้ว อยากฟังก็เดินมา "

เดินตามเสือออกไปที่ห้องนั่งเล่น ผมที่เดินตามออกไปชะงักตัวเองทันทีตอนที่อยู่ๆ คนที่นั่งนิ่งๆกลับลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งมากอดไอ้เสือไว้

“ เสือ " เธอเรียกชื่อมันก่อนจะร้องไห้ออกมาอย่างหนัก  ตอแหล แค่เห็นหน้าผู้ชายต่อมความเศร้าก็ระเบิดเลยนะ อีดอก

“ มีอะไร " ไอ้เสือดันตัวของเธอออก มันถอนหายใจเธอก็สะอึกสะอื้น โธ่..แม่คุณ   

“ พี่ขอคุยกับเสือเป็นการส่วนตัวได้มั้ย " เธอหันมามองหน้าผมตอนที่พูดคำนั้น หน้านิ่งๆที่มองกลับไปผมเลิกคิ้วก่อนจะเดินไปยืนข้างเสือ

“ แต่ผมกับเสือไม่มีความลับต่อกันนะครับ "  เลิกคิ้วมองคนตรงหน้าที่หันกลับไปมองเสือด้วยสีหน้าลำบากใจ " พูดมาเถ่อะ เรื่องแฟนของพี่ ผมเองก็รู้เรื่องนั้นแล้ว "

“ มีอะไรจะพูดก็พูดมา " เสือบอกก่อนจะเดินไปนั่งบนโซฟา รุ่นพี่ของมันนั่งลงตรงข้าม เธอก้มหน้าก่อนจะกำมือไว้แน่น ผมเดินเข้าไฟตรงส่วนของครัวที่ติดกับที่ที่ทั้งคู่นั่ง มองดูคนที่กำลังร้องไห้ และเสือที่กำลังขมวดคิ้วไว้แน่น  " เป็นอะไร " มันถามก่อนจะดึงทิชชูตรงหน้าให้เธอ

“ เรื่องของเปอร์ พี่ไม่รู้ว่าพี่ควรเชื่อใจเค้ามั้ย แต่ว่า เมื่อวานมีคนเห็นเค้ากำลังสนใจเด็กผู้ชายคนนึงที่มหาลัยเพื่อนพี่ แล้วพอพี่ไปถามเค้าก็บอกว่าไม่มีอะไร แต่พอพี่ได้ยินเสือพูดแบบนั้น ตัวเองก็รู้สึกว่า ความเชื่อใจที่มีให้เปอร์มันไม่เหมือนกันเก่า พอเป็นแบบนั้นพี่ที่ไม่เคยเซ้าซี้ก็เริ่มระแวงจนถามเค้าเยอะไป แล้วกลับกลายเป็นว่า เราทะเลาะกันแรงมากเพราะความไม่เชื่อใจกัน "

“ เรื่องทั้งหมด มันเป็นเพราะผมรึไง " เธอส่ายหน้าตอนที่เสือถาม

“ พี่แค่อยากมาถามเสือให้แน่ใจ ว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น "

“ แล้วทำไมต้องมาใส่ใจคำพูดของผมด้วย ไหนบอก ไว้ใจแฟนตัวเอง "

“ ก็เพราะว่าเป็นเสือไง " มันเงยหน้ามองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้ามัน  " เพราะถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ คนอย่างเสือก็คงไม่คิดจะบอกพี่หรอก เสือไม่ใช่คนแบบนั้น เพราะงั้นเรื่องนี้มันสำคัญ แล้วเสือก็เห็นว่าเป็นพี่เสือต้องพูด เสือเป็นคนใส่ใจคนอื่นที่ไหนกัน ถ้าไม่ใช่คนสำคัญ "

   คำพูดที่ทำให้ทุกอย่างเงียบไปผมกำมือแน่นกับคำพูดของเธอ น่าเจ็บใจที่สุด แม้ขนาดยืนฟังก็อยากจะอ้วกเอาคำพูดพวกนั้นออกมาให้หมด ผมมองหน้าเสือที่หันไปทางอื่น เวลาที่ได้ยินคำพูดตรงใจมันมักจะทำแบบนั้น น่าแปลกที่มันใส่ใจคนคนนั้น ก็อย่างที่พูด เสือไม่ใช่คนที่ใส่ใจใคร ถ้าไม่ใช่คนสำคัญ

“ ก็แค่พูดไปตามที่คิด  "

“ เพื่อนพี่บอกว่า ผู้ชายคนนั้นสวยมากเลย คนที่เปอร์เข้าไปจีบ คำพูดของเปอร์คือ ถ้าเค้าคนนั้นสนใจ เปอร์ก็พร้อมจะเลิกกับพี่ " เรื่องราวคุ้นเคยที่ทำให้ผมถึงกับนิ่ง " แล้วผู้ชายคนนั้นก็เหมือนจะตอบรับ " แม้จะใส่ไข่มากไปหน่อยก็เถอะ

“ เพื่อนเล่าว่าแบบนั้นเหรอ "

“ อื้ม "

“ บวกเพิ่มรึเปล่า " เสือถาม

“ บวกเพิ่ม "

“ คนบางคนชอบเล่าเรื่องเพื่ออรรถรส ก็เลยชอบบวกเรื่องราวที่ไม่ได้เป็นจริงลงไป " เธอก้มหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมา เสือจ้องหน้าเธอ

“ พี่ไม่รู้จะทำยังไง เสือ พี่ไม่รู้ว่าพี่ควรเดินไปทางไหน พี่ควรเชื่อเค้าเหมือนก่อนมั้ย หรือพี่ควรเชื่อเสือ พี่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไง อึก พี่ไม่รู้เลย ทำไมมันทรมานแบบนี้ก็ไม่รู้ อึก ฮือๆ " เสียงร้องไห้ดังขึ้นเรื่อยๆ ในวินาทีต่อมาการกระทำที่ทำให้ผมนิ่งงันคงเป็น มือหนาที่ตั้งนิ่งๆ ยื่นมือออกไปลูบผมสวยของอีกฝ่ายเบาๆ สายตาที่ดูมีเยื้อใยพิเศษ ทำให้ผมต้องหันหลังกลับไม่มองภาพที่ที่นั่งอยู่ตรงนั้น

“ อย่าคิดมาก " อ่อนโยนจังน่ะ เวลาอยู่กับคนอื่นดูอ่อนโยนจัง ทำไมถึงเป็นคนที่อ่อนโยนได้ขนาดนั้น อ่อนโยนจนใจผมสั่น  " ถ้าวิธีไหนที่ทำให้สบายใจก็คิดไปในแบบนั้นก็ได้ เรื่องบางเรื่องต้องใช้เวลาในการตัดสินใจ "

“ อื้ม "

“ เรื่องบางเรื่องก็อาจจะไม่เป็นอย่างที่คิด "

“ อื้ม "  เธอพยักหน้าในจังหวะที่น้ำตาก็ไหลลงมา

“ ก็บอกว่าอย่าร้องไง ไม่ชอบให้ใครมาร้องไห้ต่อหน้า " ทิชชูอีกแผ่นถูกยื่นให้ เธอรับไปเช็ดก่อนจะถอนหายใจออกมา

“ ขอโทษทีนะ"

“ แล้วรู้ยัง ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร คนที่แฟนพี่ไปสนใจน่ะ "

“ ไม่รู้หรอก แต่เพื่อนบอกว่า เป็นผู้ชายที่หน้าตาสวย เป็นคนดังในมหาลัยน่ะ อีกอย่างเป็นคนประเภทยังไงก็ได้ด้วย พวกเกย์ง่ายๆ "

“ ถ้าพวกนั้น อาจจะคืนเดียวจบก็ได้ มันง่ายๆก็อยู่แล้ว ไม่ต้องไปคิดมากหรอก อาจจะไม่มีอะไร "

“ แต่มันทำให้พี่คิดถึง " เธอกัดปาก ตอนที่หันมามองผม ที่กำลังมองพวกเขาอยู่ เสือก็ขมวดคิ้วสงสัย แต่เธอก็ตัดสินใจส่ายหน้าในที่สุด  " รบกวนมากเกินไปล่ะ  ขอตัวกลับก่อนดีกว่า "

   เธอทิ้งความสงสัยไว้ให้เสือ ขาที่ลุกขึ้นหันมายิ้มให้ผมก่อนจะก้มหน้าเหมือนขอโทษที่รบกวนเวลา ผมทำหน้านิ่งๆเสือก็ส่งเสียงกระแอมมาให้ คงอยากให้ผมทักทายเธอเสียหน่อย แต่ในความรู้สึกก็ไม่สามารถทำได้ง่ายขนาดนั้น ผมเลือกที่จะนิ่ง เธอก็หันไปบอกเสือ

“ อย่างที่พูดกันในคณะเลยนะ แฟนเสือสวยจริงๆ เป็นผู้ชายที่สวยมากเลยล่ะ "

“ ครับ " มันตอบรับ เธอก็หันมามองผมอีกครั้ง

“ มารบกวนเสือนานไปหน่อย ขอโทษด้วยนะคะ " รอยยิ้มที่ส่องมาให้ ผมก็ยังนิ่งก่อนจะหันหลังไปทำอะไรอย่างอื่นโดยไม่สนใจ คนเสียหน้าหันไปยิ้มให้เสือแทน " พี่ไปก่อนนะเสือ ไว้คุยกัน "

“ ครับ " มันตอบรับ เธอก็เดินออกจากห้องไป เสือล็อคประตูก่อนจะเดินมาหาผม  " นิสัยไม่ดี "

“ ก็นะ " ผมหันไปบอก ก่อนจะหาอะไรอย่างอื่นทำปกติ

“ เป็นเหี้ยอะไร " ผมไม่ตอบอีกคน เสือก็เดินเข้ามาใกล้ มันคว้าแขนผมให้หันไปเผชิญหน้ากับมัน " ไม่พอใจอะไร เสือกอยากฟังเองไม่ใช่รึไง จะมาไม่พอใจอะไรกู "

" นั่นสินะ "  ผมหันไปมองมัน เสือนิ่งผมก็ยิ้ม " กูเสือกอยากจะฟังเองทำไมวะ "

“ ปิง "

“ มึงก็น่าจะเตือนสักหน่อย ว่าจะมีฉากหวานๆแบบนั้น กูจะได้ออกไปจากห้องตั้งแต่ทีแรก "

“ พูดอะไรของมึง " มันดึงผมให้เผชิญหน้า ทำไมอยู่ๆหัวใจมันก็เจ็บขึ้นมาขนาดนั้นวะ เพราะเสืออ่อนโยนอย่างที่ผมไม่เคยสัมผัส เพราะคิดว่าตลอดมาคนที่รับทุกอย่างที่เสือไม่เคยทำให้ใครคือผม เพราะคิดว่าตัวเองคือที่สุด หรือเพราะไม่ไว้ใจในความสัมพันนั่นที่เห็น แต่ก็ไม่กล้าถาม " มีสติหน่อย "

“ กูไม่มีสติตรงไหนวะ บางทีมึงอาจจะไม่รู้ว่า ตอนนี้กูมีสติที่สุดแล้วด้วยซ้ำไป "

“ ปิง คุยกับกูให้รู้เรื่อง " มันดึงผมไว้ ผมหันไปชักสีหน้าใส่ มันก็ยังนิ่ง " เป็นเหี้ยอะไร "

“ เป็นเหี้ยอะไร มึงถามได้ไงว่าเป็นเหี้ยอะไร นี่มึงไม่รู้จริงๆ หรือแกล้งโง่ "  ผมถาม เสือก็ถอนหายใจ  " ใช่ เสือ กูเสือกอยากจะฟังเรื่องราวของมึงกับเค้าเอง แต่กูไม่คิดนี่หว่า ว่ามึงจะทำดีกับคนอื่นยกเว้นกูด้วย กูไม่ได้ต้องการเห็นภาพแบบนั้นนี่หว่า กูผิดรึไง ที่คิดว่ามันจะไม่เกิดขึ้นกับใครยกเว้นตัวเอง คือเหี้ยอะไรวะ มึงปลอบเค้า ลูบหัวเค้า มึงอ่อนโยนกับเค้ามากกว่าตอนที่กูร้องไห้อีก ตอนที่กูเศร้ามึงเอาแต่บังคับ แล้วนั่นเหี้ยอะไร เมียมึงยืนอยู่ตรงนี้เว้ย ไม่ใช่อีดอกนั่น แล้วมึงว่ากูควรรู้สึกยังไง หึงสิ อีเชี้ย มึงเป็นกูเป็นอะไร แม่ชีเหรอ ถึงจะไม่ต้องรู้สึกนะ " ผมยิ้มให้มัน แต่อยู่ๆน้ำตาก็ไหลตามออกมาด้วย " ไม่ใช่แค่หึงอย่างเดียวหรอก อิจฉาด้วยซ้ำไป ทั้งๆที่แฟนกู แต่กูกลับอิจฉาคนอื่น เหี้ยมั้ยละ "

   เสือถอนหายใจออกมาตอนที่ผมพูดออกไปแบบนั้น แสงแขนของมันแทนคำพูดทั้งหมด เสือดึงผมเข้าไปกอด ไม่ได้พูดอะไรแค่กอดไว้อย่างงั้น

“ แค่พี่ที่มหาลัยจริงๆเหรอวะ แล้วทำไมต้องเป็นมึงวะ มึงเป็นพวกญาติดีกับชาวบ้านเหรอ ถึงเชื้อเชิญให้คนมารับคำปรึกษา ปกติต้องด่าแล้วไล่มันไปไม่ใช่รึไง แล้วทำไมต้องทำท่าอ่อนโยนแบบนั้นด้วยวะ ไหนบอกว่าไม่ชอบคนร้องไห้ไง แล้วทำไมมึงถึงไม่ไล่เค้าไป เค้าสำคัญเหรอ เค้าสำคัญเหรอวะ แล้วเค้าสำคัญกว่ากูมั้ย "

“ ถามเหี้ยอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้น "

“ แค่ตอบมาสั้นๆ มึงจะตายมั้ย "

“ ถ้ามึงไม่สำคัญ แล้วกูจะกอดมึงไว้ทำเหี้ยอะไรวะ "  มันกอดผมแน่นขึ้น แต่นั่นก็ทำให้เกิดคำถามที่อยากจะรู้

“ แล้วกับเค้า ทำไมมึงถึงต้องเป็นห่วงขนาดนั้น มันมีอะไรที่กูไม่รู้รึเปล่า " เงยหน้าขึ้นมองมัน เสือเงียบ แม้จะไม่มีคำตอบแต่ก็เหมือนจะรู้ได้ดี " เงียบนี่หมายความไงวะ "

“ ไม่รู้จะพูดอะไร "

“ พูดออกมาสิวะ ก่อนที่กูจะคิดไปไกลกว่านี้ มึงอย่าให้กูคิดไปเอง กูเจ็บ "  เพราะมนุษย์ไม่เคยคิดอะไรไปก่อนในแง่ดีอยู่แล้ว แบบนั้นถึงแม้จะเจ็บที่ได้ฟังแต่ก็คงดีกว่าคิดไปเอง " เสือ ตอบกูมาสิวะ " ผมเขย่ามันก็มองหน้า มือหนายื่นมาลูบผมก่อนจะจูบหน้าผาก " ไม่เอาแบบนี้ พูดออกมาดิวะ อธิบายกูก่อน "

“ ร้องทำเหี้ยอะไร " มันเช็ดน้ำตาให้ ผมยอมรับว่ากลัว ในใจตอนนี้ ก็คิดไปอย่างเดียว เสือมีใจให้เค้า ให้ผู้หญิงคนนั้น

“ ก็มึงไม่พูดนี่ ไอ้เชี้ย "

“ กูแค่สงสารเค้า เค้าเป็นรุ่นพี่ที่ดีกับกูมาก " มันพูดเสียงเรียบๆ " สมัยเข้าปีหนึ่งกูก็เป็นแบบนี้ ไม่เข้ากิจกรรม โดนรุ่นพี่หมายหัว เพื่อนไม่ค่อยมี พี่ปิ่นเข้ามาเคลียร์ทุกอย่างให้กู ทำให้ทุกอย่างดีขึ้น กูเลยสงสารที่มาเจอคนแบบนั้น ก็เท่านั้น "

“ แค่นั้นเหรอ "

“ ไม่เชื่อก็เรื่องมึงสิ "

“ มึงดูใส่ใจอะ มึงลูบหัวตอนที่เค้าร้องไห้ ทั้งๆที่พอเป็นกู มึงเอาแต่ด่า "

“ มึงจะให้กูตบหัวเค้าแล้วไล่ไปรึไง กูมีการศึกษานะ "

“ เหรอ แล้วทำไมทีกูมึงทำ ไอ้คนมีการศึกษา "

“ แล้วมันใช่เมียกูมั้ยละ ถึงต้องมาเจอรู้จักกูทุกด้านนะ "

“ แล้ว "

“ มึงเลิกถามมากได้มั้ยวะ มึงเป็นเชี้ยอะไร ถ้ากูไม่รักกูทิ้งไปนานแล้ว ไม่ยืนกอดมึงแบบนี้หรอก " มันกอดผมไว้แน่น กอดแบบรัดตัวผมเอาไว้ รู้สึกไม่มีอากาศหายใจแต่ก็ดิ้นหนีไปไหนไม่ได้ " อย่าคิดเหี้ยอะไรแบบนั้น อดีตก็คืออดีตไม่มีเหี้ยอะไรหรอก ปัจจุบันที่กูมีมันดีอยู่แล้ว "

“ งั้นขอถามอะไรเป็นอย่างสุดท้าย "

“ เชี้ยอะไรอีก "

“ ตอนนั้นที่เค้าเข้ามาดูแลมึง มึงคงรู้สึกว่า เค้าดีมากเลยใช่มั้ย มึงตกหลุมรักเค้ามั้ย ตอนนั้นน่ะ "

“ เอาความจริงหรือโกหก "

“ ความจริงสิสัด " ผมบอก อ้อมกอดนั้นรัดแน่นขึ้น หัวใจของผมเต้นแรง แน่นอนว่า นี่คงไม่ใช่เรื่องที่ผมอยากได้ยินแน่ๆ

“ ใช่ กูชอบเค้า "

“ มันก็ต้องแน่นอนอยู่แล้ว ในเวลานั้นใครๆก็ต้องตกหลุมรักคนที่ยื่นมือมาช่วยเราทั้งนั้น " พูดเหมือนเข้าใจแต่ในใจลึกๆก็ไม่ได้คิดแบบนั้น ผมกอดเสือตอบ หัวใจชาไปหมดอย่างไม่เคยเป็น คล้ายกับโดนต่อยอย่างแรง เกลียดที่สุดคงเป็นความรู้สึกที่ตกเป็นรอง ความรู้สึกที่ไม่อยากจะสูญเสียคนรักไป ความรู้สึกที่อาจจะทำให้ผมร้ายเพื่อรักษาบางอย่างเอาไว้  ความรู้สึกที่ทำให้รู้สึกตัวเองไม่เหมือนเดิม

“ อยากรู้เองนะ "

“ อื้ม " ผมพยักหน้า " แต่นั่นมันก็อดีตของมึง เพราะปัจจุบันมึงมีกูเป็นเจ้าของอยู่แล้ว "

พูดให้เหมือนดูเก่งแบบทุกครั้ง แต่ในใจทำไมไม่แกร่งอย่างที่พูดออกไปเลย

..........................................................

มีคนมาถามหนมว่า ทำไมดราม่าดูยืดจัง มันไม่ยืดน่าเบื่อหรอก รับรองว่ามีสีสัน
เอาตรงๆจากใจ ตอนแรกจะทำให้จบเหมือนทุกครั้งเลย
คือปิงไปผับ เสือไปหา จบ บนเตียง จบดราม่า ขึ้นฉากหวาน
ตอนแรกก็จะเป็นแบบนั้น คราวนี้หนมมามองว่า คนเราเวลามีความรัก แล้วทะเลาะกัน
เอากันแล้วจบเหรอวะ คือไม่มีอะไรเกิดขึ้นเหรอวะ ไม่มีอาฟเตอร์ช็อค หรือว่าอะไรต่อจากนั้นบ้างเหรอ
มันอาจดูยืดยาวไป แต่เราอยากให้คนอ่าน อ่านมันนะ มันไม่ยาวจนรู้สึกว่ายืดยาวหรอกจ้า
แต่มันมีเหตุผลของมันอยู่ว่าทำไมถึงเป็นแบบนั้น
ปิงกับเสือ เหมือนคนสองคนที่ ไม่เข้ากันเลยสักนิด คนนึงอารมณ์ร้ายปากหมา คนนึงแรดๆแรงๆ
แต่คนสองคนก็มีส่วนลึกที่ไม่เหมือนกัน เสือก็มุมที่ดี ปิงเองก็ด้วย เราไม่อยากเขียนนิยายที่แบบ
ปรับแบบ จากเลวสุดขั๋ว ไปดีสุดขีด เพียงเพราะแค่ด่ากันเอากันสองสามหน เราว่ามันดูไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่
หนมอยากให้ค่อยๆปรับ เข้าหากัน ไม่ช้าไป ไม่เร็วไป มีเหตุผลควบคู่ไป
หนมอยากให้เนื้อเรื่องมีความเรียลอยู่บ้างเล็กๆน้อยๆ มีเหตุมีผลของมัน
ก็ความรักนี่น่า มันต้องมีหลายๆแบบ หลายๆแนวถึงจะสนุกนะ
อยากให้คนอ่านได้อ่านนิยายของหนมในหลายๆแนว  :-[
#พูดยาวจัง ฮ่าๆๆๆๆๆ  :katai4:
ยังไงก็ ฝากเเท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ จะเข้าไปรีรัวๆ เล๊ยยยย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: PREMIUM_ALMOND ที่ 05-06-2015 21:10:39

สงสารปิงจัง :m15: :sad11: พี่ปิ่นนั่นโดนตบสักทีดีมั้ย :m16: :m31:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 05-06-2015 21:12:45

อ้างถึง

ผมลูบหัวมัน น่าแปลกทั้งๆที่ชอบกลิ่นบุหรี่ในห้องแอร์ แต่กลับรู้สึกว่า พอเป็นมันอะไรๆก็ดูเท่ห์ไปหมด

ขาดคำว่าไม่หรือเปล่าคะ?

คือกรณีแบบนี้เราว่าจริงๆแล้วต่างคนต่างไม่รู้ตัวเอง เป็น Learning Process ไปของการคบกันของทั้งสองคน

กับคนอื่นเสือก็คงไม่ร้ายขนาดที่เป็นกับปิงหรอกมังคะ  เหมือนกับว่าเพราะว่าเป็นปิงถึงกล้าแสดงตัวตนที่แท้จริงออกมา   ข้อเสียก็คือคนที่อยู่ด้วยจะรับแต่แบบร้ายๆแรงๆแบบนี้ไปได้ไม่ตลอด   แต่ก็สมควรที่จะบอกกัน  ไม่บอกก็ไม่รู้กันนะคะ

ถ้าหากว่าผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าคนที่เปอร์มันพยายามเกี้ยวคือปิงก็คงไม่จบดีแน่ๆ  เสือก็คงโดนดึงแล้วปัญหาอยู่ที่เสือจะหูเบาไหม? กับชะนีคนเก่าเสือรู้จักนิสัยมาบ้าง แต่กับคนนี้เสือเคยชอบ อาจจะยังหลงเหลือความรู้สึกดีๆอยุ่ด้วย   หน่วงเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 05-06-2015 21:17:31

 :m16: เคืองคุณพี่ปิ่นเบาๆ(เกือบเกลียดล่ะ)
คำพูดที่ใช้เนี้ย มาหาที่ห้องมั้งละ คนสำคัญมั้งล่ะ ไหมจะผู้ชายสวยที่ม.เพื่อน แล้วแฟนเสือก็สวยจริงๆ
มันคืออะไร???? ต้องการอะไร???

ถ้าเสือรู้ว่าผชคนนั้นคือปิง จะเชื่อผญที่เคยชอบไหมนะ
ไอ้เปอร์ไรนั่นก็ไม่น่าไว้ใจ

#เสือปิง จะวนมาลูปเดิมอีกไหมนะ? :เฮ้อ: หวานไม่สุดสักที
เค้ารออยู่นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 05-06-2015 21:23:40

ดราม่าแน่ๆ ตายๆๆ

ปิ่นแอบร้ายค่า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 05-06-2015 21:27:03

ยังไม่เคลียยยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-06-2015 21:30:18

พี่ปิ่นนี่ดูจะเป็นตัวสร้างปัญหาคนต่อไปสินะ แล่นมาหาแฟนคนอื่นถึงในห้องแบบนี้ มันอะไรยังไง พี่ไม่มีเพื่อนให้คอยปลอบเหรอ
ถึงต้องมาให้แฟนคนอื่นปลอบ อันนี้หงุดหงิด :katai1:
ส่วนพี่เสือทำตัวเป็นพระเอกเหรอ ต่อหน้าแฟนนะ ทำถึงขนาดนี้ ลับหลังแฟนเหรอ...ก็แค่นี้ ไม่รู้จะด่าอะไร :laugh:
ก็แค่หงุดหงิดแทนปิงอ่ะ แต่บางมุมเราว่าปิงก็งี่เง่านิดนึง แต่ก็เข้าใจปัญหาคนในอดีต มันกวนใจคนปัจจุบันตลอดกาลแหละ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-06-2015 21:31:42

อีปิ่น ว่าปิงหลายรอบละนะ อีชะนีหน้าโง่ ไปตายซะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 05-06-2015 21:37:23

จริงๆก็ดราม่ามากแหละ

อยากให้เสือทำดีกับปิงมากกว่านี้

แต่เราโรคจิต อยากให้ปิงหายไปจากชีวิตเสือเลย 555+

ปิดบังดันัก หรือไม่ก็เลิกกันไป แต่ปิงไม่ได้ทำตัวเหมือนเมื่อก่อน

ทำตัวดีแล้ว ไม่ยั่วใครง่ายๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 05-06-2015 21:45:02

ยัยพี่ปิ่นนางจะพาดราม่ามาให้เสือปิงสินะ รวมเปอร์มันด้วย
อยากจะ :beat: ยัยพี่ปิ่นจริงๆ ต้องการอะไรมาทำแบบนี้ต้องการอะไร!
เสือก็นะ ก็รู้นี่ว่าปิงอยู่ด้วยแต่ก็ยังทำแบบนั้น น่าจะรู้ว่าปิงเองก็ชอบคิดมาก
แม้ปิงจะคิดมากเหมือนดูงี่เง่า แต่ยัยพี่ปิ่นนางคือคนที่เสือเคยชอบนี่เนอะ
แล้วนางเป็นแบบที่เสือชอบ ถึงจะอยากบอกให้ปิงเชื่อใจเชื่อในตัวเสือ
แต่มันก็อดระแวงไม่ได้ใช่ไหมล่ะ
อีกอย่างก็อยากให้ปิงบอกเสือไปตรงๆเลยเรื่องที่เปอร์มันมาตามที่มหาลัย
อย่างน้อยเสือก็เชื่อปิงว่าปิงไม่โกหก
เรื่องที่จะเข้ามาครั้งนี้ถือเป็นอีกบททดสอบความรักของทั้งคู่นะ ขอแค่อย่าปล่อยมือกันนะเสือปิง

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 05-06-2015 22:12:22

กูว่าแล้วววววววววววว ซื้อหวยไม่ถูกวะ หน่วงชิบหาย

อิเจ้นี่ก็นะ ผัวเมิงทั้งคนมันดีมันเลวมึงคิดเองไม่เป็นรึไง ต้องให้คนอื่นบอกถึงจะรู้สึกหรอ ถ้าดูไม่ออกขนาดนั้นก็ยอมเป็นควายเหอะ อย่าได้ผุดได้เกิดเลย ขนาดเพื่อนตัวเองบอกเมิงก็ยังไม่เชื่อ แล้วมาปรึกษาผัวเค้าก็มาด่ากระทบเมียเค้าอีก นี่มึงเคยเกรงใจคนอื่นไหม นั่นเมียรุ่นน้องมึงนะ ลืมความจริงข้อนี้รึเปล่า คนมีมารยาทสังคมไม่น่าทำได้นะ

เสือแม่งไม่เคยอธิบายอะไรให้เคลียร์ ปากหนักเอาโล่ห์หรอ ทำให้คนที่ตัวเองรักคิดมากนี่มีความสุข? ถ้าเสือคิดที่จะอธิบายให้เคลียร์ ถามมาก็ตอบไป ปัญหาหลายๆอย่างที่เคยเกิดคงไม่เกิด

ปิงก็ปากแข็งขี้ประชดเกิ้น ไอ้ความอวดเก่ง เจ็บแต่ทำเป็นไม่รู้สึกอะไรเนี่ย มันทำร้ายคนมาเยอะแล้วนะ พอทำแบบนี้ไอ้คนปากหนักก็ยิ่งไม่คิดทำอะไรเพื่อเราเพราะคิดว่าเราไหว แต่จริงๆข้างในเราแตกกระจายไปหมดแล้ว มันจะเกินเยียวยาเข้าซักวันนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 05-06-2015 22:41:39

ก็เเค่คนขี้น้อยใจ  ต้องการความรักเเบบอบอุ่นจากคนที่เเสดงออกไม่เก่ง 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 05-06-2015 23:19:21

ถ้าจะให้ดราม่ามากกว่านี้
ผู้ชายหน้าสวยของไอ่เปอร์
ที่ผัวอิปิ่นบอกว่าจะเลิก
แล้วไปขอคบด้วย

คนนั้นคือ..ปิง

ฮ่าฮ่า
ไอ่เสือจะเป็นหมาบ้าหน้าร้อน
บ้าตายไปเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 06-06-2015 00:02:39

ชอบทอคตอนนี้ขอวคุณหนมนะ
เสือกับปิงต้องค่อยๆปรับกันไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: NY_JK ที่ 06-06-2015 00:09:18

คือเจ้ปิ่นแกต้องการอะไร?
ทะเลาะกับแฟนดันมาร้องไห้ปรึกษาคนอื่นทั้งๆที่เมียเขาก็อยู่ มารยาท ความเกรงใจมีไหม
คงไม่มีใครคบสินะเลยไม่มีคนให้ปรึกษา  :m16:
แบบนี้หวังผลชัดๆ อ่านดูก็รู้ว่าเจ้แกจะสื่อว่าคนที่แฟนแกไปจีบที่มอเพื่อนคือปิง
ทั้งบอกว่าคนที่แฟนแกไปจีบเป็นผู้ชายที่สวย ใส่ไฟอีกว่าผู้ชายหน้าสวยคนนั้นกำลังจะตกลง แล้วก็ย้ำว่าแฟนเสือเป็นผู้ชายที่สวย
อยากให้เสือเลิกกับปิงสินะ คงคิดว่าจะได้แก้แค้นคนที่มายุ่งกับแฟนตัวเองว่างั้น หรือนางอยากได้เสือ  :angry2:
ตอนที่ปิงมีเรื่องกับมินตราเสือยังไม่โง่ หวังว่าเสือคงไม่โง่เรื่องของเจ้ปิ่นเช่นกัน  :m31:

รู้สึกอินจัด เรื่องพวกนี้เข้ามาตลอด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 06-06-2015 00:23:04

ขอหนักๆ เอาแบบรู้สึกเกลียดพี่เสื้อไปเลย 555(5

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 06-06-2015 00:34:17

คนอย่างเสือนี่ ถ้าไม่เสียปิงไปจริงๆคงไม่ฉลาด ไม่รู้สึกสินะ

คิดว่าคนเราจะมีอดทนได้ตลอดหรอ อ่อนโยนกับคนที่เคยชอบ แต่กับคนที่ตัวเองรักนี่คนละเรื่อง เป็นใครๆก็คิด ยิ่งเป็นคนที่ได้ชื่อว่าเคยชอบมาก่อน

ไปเถอะปิง แต่ขอร้องนะ ถ้าจะไป ไปอย่างมีค่า มีศักดิ์ศรี ไม่ใช่ไปแบบไร้ค่าอย่างที่ผ่านๆมา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 06-06-2015 00:53:32

เป็นสาวเป็นแซ่มาหารุ่นน้องผู้ชายที่ห้องเช้าตรู่...ไม่งามๆ  แถมยังมาร้องไห้กอดผัวเขาต่อหน้า พูดจาดูถูกเมียเขากลายๆถึงห้อง สุวรรณบุปผามากค่ะ

อารมณ์เสือนี่ มีมารยาทตามสังคมกับคนอื่น แต่ปากหมาเป็นตัวของตัวเองเต็มที่ต่อหน้าเมียซินะ -_-' ก็พอจะเข้าใจล่ะ แต่คุณเมียไม่รู้จะทนได้แค่ไหน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 06-06-2015 01:43:49

 ความรู้สึกที่ไม่อยากจะสูญเสียคนรักไป .. โคตรเข้าใจปิงเลยตอนนี้ เพราะเค้าก็โคตรเกลียดความรู้สึกรู้เลย ยิ่งเป็นคนที่อิพี่เสือเคยชอบด้วย แม่งง ไม่ให้จิตตกได้ไงวะ!! คิดดูคนหลายมิติอย่างอิพี่เสือเคยแอบชอบคนๆนึ่งมันจะลืมง่ายๆเรอะ!! ปิงคงรู้สึกชาๆอ่ะ แบบกูเป็นที่หนึ่งไม่ใช่เหรอ?! แบบนี้ไม่ให้หวั่นได้ไง! ยิ่งอีตอนลูบหัวนี่พีคมากกกก อิน!! TT #ทีมปิง

สงสารนางตอนหน้ายิ้มเถอะนะคะ ช่วงนี้เราสอบไฟนอลด้วย เราจิตตก 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 06-06-2015 02:31:04

ปิ่นเปอร์นี่มาสร้างสีสันให้ชีวิตคู่เสือปิงดีนะ ดีออกกกก
ปิ่นแสดงออกมาก อยากให้ปิงรู้ว่าตัวเองเป็นคนสำคัญของเสือ
ถ้าจะพูดขนาดนั้นบอกเสือไปเลยมั้ย ว่าคนที่เปอร์จีบอยู่คือปิง
โอ๊ยยย ไอ้คู่นี้เมื่อไหร่มันจะได้หวีทหวานกันจริงๆสักทีนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-06-2015 03:43:48

ดราม่าอีกแล้ว ร้องไห้ซ่ำซากเสร็จจากเรื่องคนนี้โผล่ไปเรื่องคนนั้นต่อ นี้เหตุการณ์ต่างๆการกระทำทุกอย่างคำพูดทุกประโยค มันไม่ช่วยสอนเลยหรือไงกัน อยากตบหัวสั่งสอนทั้งคู่จังเลย จะหวานจะมีความสุขไปนานไม่ได้หรือไง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 06-06-2015 08:33:24

ตัวปัญหา..ที่ไม่ได้เรียกหา...

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 06-06-2015 08:56:33

โอ้โห พูดมาแต่ละอย่างนี่คิดมาแล้วแน่ๆ
เพื่อนหล่อนไม่มีหรือไง ต้องมาหารุ่นน้องเนี่ย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 06-06-2015 17:56:56

โอ้ยยยยรอบตัวพี่เสือนี่จะมีชะนีดีๆบ้างไม๊เนี่ยยยยยย
แต่ละตัววว
อยากได้พี่เสือจน...สั่นไปหมดดด แม่มมมมม
สงสาร และเข้าใจปิงสุดๆ
แต่คิดว่าเรื่องนี้เสือน่าจะรู้อยู่แล้ว
จากสายในมหาลัยปิง

และคิดว่าเสือน่าจะรู้ว่าเป็นปิงง
แต่ถ้าเราเป็นปิงในซีนนี้นะ
เราจะเดินเข้าไปบอกเลย ว่าเออ กรูเองนี่แหละที่ผัวมึงมาจีบ
แล้วเล่าความจิงไปเลย
แล้วบอกนางว่าคิดเอาเองว่าจะเชื่อใคร แล้วไม่ต้องมาหาเสืออีก
5555
แรงไปมะ
แต่คิดว่าทำแบบนั้นน่าจะดิ
เพราะอีพี่ปิ่น กับอีเปอร์เนี่ย น่าจะเป็นปัญหาต่อไปนะ เหอะๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 06-06-2015 20:57:05

คิดถึงตอนต่อไปจังค่ะ...

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 06-06-2015 21:58:06

พี่เสือจะเถื่อนไปไหน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: minmin96 ที่ 07-06-2015 09:12:00

มีผัวสักคน..ทำไมมันวุ่นวายนัก
เสือ : บ่อยครั้งที่น่ารำคาญ!!เหมือนฉลาดแต่ดูโง่ๆอึนๆ..คนพูดไม่คิด ครั้งสองครั้งให้อภัยได้ แต่นี่โมโหก้อด่าแรงๆแล้วมาง้อที่หลัง  คือคำพูดคนรักที่พูดว่าร้ายแรงๆตอนที่โมโห ถึงจะขอโทษภายหลังมันก้อไม่สามารถเรียกกลับคืนได้หรอก
แล้วมันใช่เรื่องที่ต้องทนไหม???คนเราปรับตัวฝ่ายเดียวไม่ได้หรอก!!ไปกันไม่รอด หวงเมียไม่อยากให้ใครมาเข้าใกล้ แล้วตัวเองทำคืออะไร??เป็นเราคงลาขาดตั้งแต่ให้นั่งหลังนังมินตราแล้ว.คนไม่พูดคำรัก แต่ให้ดูที่การกระทำ..หลายเหตุการณ์นี่มันรักจริงๆเหรอ?? 
ปิง : นางเปิดเผยตัวตนในความแรดของนาง  แม้หลายๆครั้งที่ปิงประชดประชันบ้าบอ แปลกใจว่าปิงมาจากครอบครัวที่อบอุ่นบอุ่น ปิงน่าจะเป็นคนที่รักตัวเองมากกว่านี้ ความมั่นคงของจิตใจ  น่าจะเข้มแข็งกว่านี้น่ะ
ส่วนสังคมโดยทั่วไปคิดบ้างไหมว่า..จริงๆเราจะมาจ้องนินทาคนเดิมซ้ำๆจนดูโอเว่อร์ไปไหม???ยุคนี้ไม่ใช่ยุคแม่พลอย ที่จะมาเรียบร้อยรักนวลสงวนตัว ปิงก้อผู้ชาย..คบใครเอาใครก้อเป็นเรื่องปกติ คนเขียนเล่นกระทู้นี้มากเกินไปจนดูขัดความรู้สึกเพราะในสังคมปัจจุบันเราก้อเห็นเรื่องเปลี่ยนผัวเปลี่ยนเมียจนเป็นเรื่องธรรมดาแล้ว อย่าตอกย้ำปมนี้เลยเพราะมันผิดยุคผิดสมัย เน้นว่าปิงคือผู้ชาย ถึงจะเป็นเกย์รับก้อคือผู้ชาย!!!ต่อให้เป็นผู้หญิงก้อตาม เลิกกับแฟนคนนั่นคนนี้เป็นเรื่องธรมดา ต้องถูกด่าว่า...ร่านไหม??ตอบเลยว่าไม่ไช่ ถึงใครจะขายตัวก้อเรื่องของเค้า เด็กขายยังไม่โดนว่าขนาดนี้เลย  บรรยากาศการสุมหัวนินทา เหมือนอยู่ในสลัม!!!!!!!!! มากกว่าในสังคมมหาวิทยาลัยน่ะ
เรื่องการนินทาว่าร้าย..ทำให้จบง่ายๆโดยการฟ้องหมิ่นประมาทสักคน สองคนก้อจบ...แค่เห็นตัวอย่างลูกสะใภ้นักการเมืองที่ขายครีม โดนนินทาว่าร้าย พอครอบครัวเค้าประกาศจะฟ้องเรื่องเลยเงียบไม่มีใครกล้าพูดมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 48 // 5.6.58} #หน้า 49
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 07-06-2015 09:57:43

ฮือออออ ตะหนุกกกก ชอบบบบบบบบบบบ

แรดกับแฟนแค่คนเดียวนี่ไม่คิดว่าผิดนะพี่เสือนะ อย่าว่าปิงบ่อยๆนะ สงสารน้อง

ทะเลาะกันทีไรน้ำตาร่วงตามทุกที ฮือออออ ใครผิดไม่รู้ แต่พี่ทีมปิง //หลงเด็กแรดแบบหน้ามืดตามัว

ดราม่ามาอีกแล่วว ดีค่ะ มาอีกก ชอบบบบ ดราม่าเอ๋ยจงเจ้มจ้นยิ่งขึ้นน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 12-06-2015 20:42:22

ตอนที่ 49

เช้าวันใหม่ที่ผมถอนหายใจพลางมองกระทะที่กำลังทอดไข่เป็นอาหารเช้าให้อีกคน รอบตัวของผมเท่าที่รู้ตอนนี้ได้เปลี่ยนออกไปแล้ว ไม่ใช่เช้าที่มีความสุขเหมือนทุกวัน ผมรู้สึกได้ถึงความรู้สึกแบบนั้นภายในใจของตัวเอง  หวนคิดถึงหน้าของเธอคนนั้น พร้อมกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น จนต้องสะบัดหัวแรงๆ

“ ไข่ไหม้แล้วมั้ง " ผมก้มลงมองไข่ในกระทะที่กำลังไหม้มือที่ปิดแก๊สลงทันทีก่อนจะหันไปยิ้มกับคนที่เดินออกมาจากห้องในชุดนอน  " เป็นเหี้ยอะไร เหม่อตั้งแต่เช้า "

“ เปล่า สักหน่อย " เถียงมันออกไป ก่อนจะตักไข่ใส่จานเอาไว้ให้ วันนี้ผมมีเรียนเช้าส่วนเสือไม่มีเรียนแล้วท่าทางที่งัวเงียแบบนั้นก็ทำให้ไม่อยากรบกวนมันเท่าไหร่  " อาหารเช้าของพี่เสือน้า " วางไว้ตรงหน้ามันก่อนจะกอดคอจากด้านหลัง ผมหอมแก้มันซ้ายขวาก่อนจะยิ้มให้

“ เป็นเหี้ยอะไร "

“ เปล่านิ " เอาแก้มแนบกับแก้มมันอีกคนก็นิ่ง  " วันนี้ไม่ต้องไปส่งนะ กูไปเองได้ เดี๋ยวไปกับไอ้ฝน นัดมันไว้ล่ะ "

“ เดี๋ยวกูไปส่ง "

“ ไม่ต้อง มึงไปนอนเถอะ เมื่อคืนดูบอลดึกไม่ใช่รึไง " ผมบอก แต่สายตาที่ส่งมาก็ดูเหมือนไม่ไว้เท่าไหร่ " มองอะไร "

“ เปล่า " หลบตาลงไปกินอาหารเช้า ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาหาพร้อมกับไข่อีกด้านที่มีสีดำที่มันใช้ส้อมจิ้มติดขึ้นมา " ไข่ไหม้เหมือนเดิมเลยนะ "

“ แดกๆไปเถอะน่า " บอกปัดแบบนั้นผมทำหน้ายู้ใส่มันเหมือนไม่พอใจ ก่อนจะนั่งลงตรงหน้ามัน อาหารเช้าของผมไม่มีอะไร แค่นมกับขนมปังสองแผ่น

   ผมรู้สึกตัวเองแปลกไป อยู่ๆก็ไม่อยากจะไปไหนไกลจากมันทั้งนั้น อยากจะอยู่ใกล้ๆ ไม่อยากให้มันอยู่คนเดียว ไม่อยากคิดไปไกลว่า ช่วงเวลาที่ผมไม่อยู่อาจจะมีใครอีกคนมาหามัน มาอยู่ข้างๆมันแทนที่ผม ต้องพยายามทำตัวดีๆให้ตัวเองมีข้อดีบ้างไม่ใช่มีแต่ข้อเสียเต็มไปหมด ในขณะที่อีกคนคงมีแต่ด้านดีๆอย่างน้อยก็ดีกว่าผม

   ต้องทำตัวแบบไหน ถึงจะดีพอๆกับเค้านะ ต้องทำให้ถึงขนาดไหน ถ้าวันนึงต้องเถียงออกไปว่า ทำไมเรายังต้องมีเค้าอยู่ ต้องทำอะไรบ้าง ตอนนี้สิ่งที่อยากรู้ก็มีอยู่เท่านั้น

“ มึงวันนี้ไปเรียนด้วยนะ " ผมพิมพ์ข้อความบอกฝนไป ก่อนจะเตรียมตัวออกจากห้อง ไอ้เสือยืนอยู่ตรงหน้าห้องตอนที่ผมจะเดินออกไป มันค้ำมือกับกำแพงก่อนจะดันตัวผมให้ชนกำแพง เงยหน้าขึ้นมองมัน เสือก็ก้มลงมาจูบ

ริมฝีปากที่แนบลงมาทำผมนิ่งค้างอยู่แบบนั้น ก่อนจะตอบรับความรู้สึกนั้นด้วยสองแขนที่เอื้อมขึ้นกอดคอมันไว้ เกี่ยวลิ้นในช่องปากด้วยความดูดดื่ม สัมผัสถึงความรู้สึกดีในทุกช่วงวินาทีนั้น เสือผละปากออกก่อนจะก้มลงมาถาม

“ ให้กูไปส่งมั้ย "

“ ไม่ต้องกูนัดฝนไว้แล้ว " ผมบอกก่อนจะลูบเบาๆตรงอกของมัน เงยหน้าขึ้นมองเสือ ก่อนจะจูบลงข้างแก้ม " ห่างจากกูไม่ได้ขนาดนั้นเลยเหรอ "

“ ใครบอก "

“ ก็แหม ปกติพี่เสือทำแบบนี้กับน้องเมื่อไหร่ละ ไอ้อยู่ๆ ก็ดึงเข้าไปกอดเนี้ย ห่างจากน้องไม่ได้ก็บอก " เอื้อมมือไปจับแก้มของมัน ผมหอมแก้มมันอีกครั้ง อีกคนก็ถอนหายใจ

“ ตอนเย็นกูจะไปรับ อย่าไปแรดที่ไหนซะละ "

“ รับทราบครับผม งั้นน้องไปเรียนก่อนน้า "

“ อื้ม " ดึงตัวเองขึ้นหอมแก้มเสืออีกครั้ง ก่อนผมจะเดินออกนอกห้องไป เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาในวินาทีถัดไปจากนั้น ตอนที่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาผมพบว่า ไอ้ฝนคือสายเรียกเข้าที่โทรมา

“ ว่าไง "

“ มึงเจอกันที่ลานหน้าคอนโดนะ กูไปทำธุระกับคอนโดแปปนึง โอเคนะคะ คนสวย "

“ เออ อย่าช้าละ อีดอก " บอกมันแค่นั้น ผมวางสายก่อนจะกดลิฟต์ลงไปชั้นล่าง พื้นที่ว่างๆใต้คอนโดที่ไม่มีอะไร ยกเว้นเค้าเตอร์ติดต่อ

โซฟาชุดใหญ่ที่ไร้คนนั่ง ผมนั่งบนเก้าอี้ตัวนั้นก่อนจะมองไปรอบๆ บรรยากาศยามเช้าที่ค่อนข้างสงบก่อนตัวทำลายบรรยากาศนั้น จะเดินผ่านแล้วมาหยุดยืนตรงหน้าผม

“ เจอกันอีกแล้ว " เปอร์ยิ้มให้ผม ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหา ผมหันหน้าไปทางอื่นไม่ใส่ใจอีกคนก็หัวเราะ " ดูทำหน้าเข้า  สวัสดีตอนเช้านะ จะไปเรียนเหรอ กูไปส่งมั้ยละ  นี่ " พอไม่พูดด้วยมันก็ยิ่งเดินเข้ามาใกล้ แต่ก็ไม่ใช่แค่ใกล้ เปอร์ก้มหน้าลงมาให้ จนผมต้องเอียงหลบแล้วลุกขึ้น  " ถามไม่ตอบนะ "

“ ขอโทษนะครับ เราเคยรู้จักกันด้วยเหรอ "

“ คำพูดแบบนี้ นี้มัน " เปอร์เดินเข้ามาใกล้ผมอีกนิด " ได้ใจกูชะมัด "

“ ออกไปไกลๆกู " ถอยห่างออกจากมัน ผมที่กำลังจะเดินออกไป แต่อีกคนก็พูดเรื่องราวบางอย่างออกมา ขาผมหยุดลงทันที

“ เมื่อวานได้ข่าวว่าปิ่นไปหา แฟนมึงถึงห้อง " มันหัวเราะก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ ผมหันหน้าไปมอง " แฟนมึงยังไม่รู้สินะ ว่าคนคนนั้นที่กูยืนคุยด้วย เป็น มึง "

“ รู้แล้ว " ผมเลือกโกหกเพื่อที่ไม่อยากเป็นรองใครอีกคน และมันก็ได้ผม เปอร์หน้าถอดสีมันนิ่งเหมือนสิ่งที่คาดไม่ได้เป็นอย่างที่หวัง " เพราะงั้นก็อย่าปล่อยเมียมึงมายุ่งกับผัวของกูนัก ผัวกูไม่ใช่ศาลา ที่จะให้ใครต่อใครก็ได้ที่มีปัญหาแล้วเข้าไปพักไปนั่งร้องไห้ได้ เรื่องของพวกมึงก็จัดการกันเอาเอง ไม่ใช่ให้พวกกูเข้าไปรู้เรื่องด้วย พวกกูไม่ได้อยากรู้ แล้วถ้ากูขืนหมดความอดทนกับน้ำตาน่ารังเกียจของเมียมึงเมื่อไหร่ กูตบกลับไป อย่าหาว่าไม่เตือนแล้วกัน "

“ ปากดีจังนะ "

“ ไม่ได้มีดีแค่ปากหรอก " ผมบอก อีกคนก็ยกยิ้มก่อนจะก้มลงมาหา

“ ก็รู้อยู่หรอกนะว่ามีดีอย่างด้วย แต่จะดียังไงไว้สักวันจะชิมให้หมดเลย "

“ ไปแดกKพ่อมึงเถอะ ไอ้สัด "

“ หึ "

“ ปิง ! “ ผมหันไปหาเสียงที่เรียก ไอ้ฝนวิ่งมาหน้าตาตื่นมันจับแขนของผมไว้ สายตาไม่ชอบใจส่งไปให้อีกคนตรงหน้าผม " มีอะไรมึง "

“ เปล่า "

“ ไปเถอะ " ฝนบอกผม เราเดินกันออกมาจากตรงนั้น รถที่จอดอยู่ตรงลานจอด ผมเดินไปนั่งในรถก่อนไอ้ฝนจะถามขึ้น  “ ใครวะมึง "

“ คนที่กูเจอเมื่อวานไง " ผมบอก อีกคนก็ขมวดคิ้ว

“ ใครว่ะ "

“ อ๋อ กูไปเจอกับไอ้ไทนี่หว่า ไม่ได้ไปเจอกับมึง " ถอนหายใจออกมาเซ็งๆ ก่อนจะหันไปมองไอ้ฝน " ทีหลังตูดมึงก็ติดเก้าอี้ไว้สิ ไม่ต้องตามพวกกูไป จะได้ไม่ต้องรู้เรื่องเหี้ยไรแบบนี้ไง "

“ อ้าวอีนี่ แล้วบอกไม่ต้องไปเอง อีดอก " มันเถียง " งั้นเล่ากูมา "

“ ไม่เล่า ไปเสือกเอง "

“ อีสัดเล่ามาเลย เร็วๆ กูจะเสือกจากต้นเรื่องนี่แหละ ฟังอีไทเล่าแม่งชอบแอดเรื่องเพิ่มเพื่อความเมามันส์  " ยกยิ้มขำกับคำพูดของไอ้ฝน ก่อนจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้มันฟังรวมทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานด้วย " แล้วมึงไม่บอกเสือมันจะดีเหรอ "

“ เรื่องอะไร "

“ ก็เรื่องที่ไอ้เชี้ยเปอร์อะไรนั่นมาจีบมึงไง มันจะดีเหรอวะ " หันออกไปนอกหน้าต่างเพื่อนทบทวนในสิ่งที่มันพูด ไม่ใช่ว่าไม่อยากบอกเลยนะ ผมอยากบอก แต่ก็รู้ว่าถึงบอกไปก็มีแต่ทำให้อะไรๆดูแย่ไป " มันเองก็ไว้ใจมึงในระดับนึง ถ้ามันมารู้ว่าไม่บอกมันเรื่องนี้มันจะหมดความเชื่อใจรึเปล่า ปิงความเชื่อใจของคนเราไม่ได้สร้างกันได้ง่ายขนาดนั้นนะเว้ย คิดให้ดีๆ "

“ แล้วถ้าบอก จะบอกเพื่ออะไรวะ ข้อดีที่ได้จากการบอกมัน คนที่เค้าลือว่าแฟนพี่ปิ่นไปจีบ จริงๆก็กูเองแหละเสือ แต่ที่ใครๆบอกว่าเค้าคนนั้นเล่นด้วย มันไม่จริงเลยนะ กูไมไ่ด้เล่นด้วย เสือก็จะมองหน้ากู แล้วก็คิด กูจะเชื่อมันได้มั้ยวะ แล้วพี่ปิ่นก็มีหน้าที่บอกกับมันว่า สันดานกูมันดัดไม่ได้แล้ว เชื่อยาก "

“ มึงก็คิดไปในแง่ลบเกิน "

“ อดีตของกูมันบอกให้กูเชื่อแบบนั้นวะ "

“ ก็ลองคิดดูดีๆ " ฝนเตือนผมอีกครั้ง " แต่มึงก็ต้องคิดไว้เสมอนะว่า เสือเป็นคนที่มึงรักแล้วมันก็รักมึง มันต้องฟังคำจากปากมึงก่อนจะฟังจากปากคนอื่น มันต้องเชื่อใจมึงมากกว่าเชื่อใจคนอื่นอยู่แล้ว อย่าทำลายความเชื่อใจของมัน "

“ แล้วกูจะลองคิดดู " ผมบอกฝนเท่านั้น อีกคนก็เงียบไป

เราขับรถมาที่มหาลัยตอนที่ถึงก็พบว่าไอ้ไทเองก้มาถึงแล้วเช่นกัน แต่ผิดกับที่ว่าวันนี้มันไมไ่ด้ขับรถมาเองแต่กลับมา กลับใครอีกคนนึง " นั่งใครมาส่งมันวะ " ผมถามไอ้ฝนที่กำลังชะลอรถจอด

“ ผัวมันรึเปล่าไหนมึงมองดีๆ "

“ มึงก็ขับช้าๆสิ " สายตาที่จ้องไปยังภาพนั้นผมไม่เห็นหน้าคนขับเพราะมันเป็นฟิล์มดำ " กูว่าจอดรถแล้วลงไปดูเถอะไป "

“ แบบนั้นจะดูเสือกแรงไปปะ "

“ แค่นี้ก็ดูเสือกแรงอยู่แล้วนะ " ผมมองไอ้ฝนที่แม้จะขับรถแต่ก็เอนตัวมามองเต็มที่

“ ก็แหมนิดนึง อยากเห็นนี่น่า ไม่หันหน้ามาละวะ " ผมมองไปตามที่ฝนพูด ก็เห็นแค่หน้าหลัง กับข้างนิดหน่อย รถคันที่จอดส่งไอ้ไทเลื่อนออกไปแล้ว ผมก็กดแตรสองสามครั้ง ไอ้ไทก็เงยหน้ามอง สีหน้ามันดูตกใจก่อนจะวิ่งมาหา

“ พวกมึง "

“ ขึ้นรถมาเลย " ไอ้ฝนบอก มันก็ขึ้นรถมานั่งข้างหลัง

“ ทำไมวันนี้มาด้วยวะ " ไทถามแต่เราสองคนก็ขัดมันขึ้นมาด้วยอีกประโยค

“ ใครมาส่งมึงวะ "

“ ก็นั่นแหละ.. แฟนกูสิ "

“ อีดอกหมั่นใส้กูมองอยู่นานละ กว่าจะร่ำลากันเสร็จ ถามจริง มาเรียน หรือมารบ ต้องร่ำลากันขนาดนั้น " ฝนถาม ไอ้อิฐก็หน้าแดงมันหันไปทางอื่น

“ แค่มีเรื่องให้ต้องพูดกันเยอะแยะเว้ย "

“ มึงขับรถมา มึงยังพูดด้วยกันไม่พอ อยู่ที่ห้อง นอนบนเตียงนี่คือพูดด้วยกันไม่พอเหรอ "

“ โอ๊ยอีดอก มึงก็แกล้งมัน " ผมปราม ก่อนจะมองมันผ่านกระจก " บนเตียงใครเค้าคุยกันเรื่องทั่วไปล่ะ มึงก็ต้องเข้าใจมันนิดนึง "

“ มึงนี่ไม่แกล้งมันเลยนะ "

“ โอ๊ยพวกมึงพอเถอะ ไอ้เชี้ย " มันตะโกนขึ้นมา ตอนที่ไอ้ฝนกำลังวนรถหาที่จอดบนตึก 

“ มึงก็พาแฟนมึงมาให้พวกกูรู้จักสักทีสิ "

“ ไว้ก่อนๆ มันไม่ว่าง "

“ ไม่ว่างหรือไม่อยากพามา หรือ เค้าไม่อยากมา มึงเอาให้แน่ " ฝนถาม มันก็เงียบ " ทำไม มึงกลัวเหี้ยอะไร  กลัวแฟนมึงเจอไอ้ปิง แล้วชอบไอ้ปิงเหรอ "

“ เปล่า " ตอบคำถามเสียงอ่อยไปนะมึง ผมยกยิ้ม

“ กลัวเชี้ยอะไรวะ ถ้ามันมาเจอกูแล้ว มันชอบกูยังไงกูก็ไม่เอาอยู่แล้ว มึงก็คิดไปในแง่ดีอีกอย่างที่ว่า มึงจะได้รู้สันดานมัน หรือมึงไม่กล้าอีก " ไทพยักหน้า  ฝนก็ถอนหายใจออกมา

“ คิดมาก มึงต้องหัดเสียใจในเรื่องความรักบ้างเว้ยไท ชีวิตมึงมีอีกเยอะ ไม่ใช่พรุ่งนี้จะอายุสี่สิบ จะหาผัวไม่ได้แล้ว ของดีบางทีมันก็ต้องรอนะเว้ย มึงดูอย่างไอ้ปิง เห็นมั้ย เจ็บจนด้าน นี่ขนาดด้านขนาดนี้ยังได้ไอ้เสือเป็นผัวเลย "

“ อีดอก นี่ไม่ได้แอบว่ากูใช่มั้ย ส้นตีน นิสัยเสียนะ "   

“ จ้าๆ แม่คนนิสัยดี อีนางงามมิตรภาพเพื่อโลกและสังคม แต่ก่อนอื่น นางงามช่วยจัดการเรื่องตัวเองให้จบด้วยนะคะ "

“ เออน่า "

“ เรื่องอะไรกันวะ " ไทถาม ผมก็มองไอ้ฝนที่เผลอพูดคำนั้นออกไป  ไม่ใช่ ไม่อยากเล่ามันหรอกครับ แค่ขี้เกียจฉายเรื่องซ้ำหลายๆรอบ

“ ไอ้ไท ไอ้ปิงมองแรงใส่กู มันไม่อยากเล่ามึง ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูนินทามันให้ฟัง "

“ กูเล่าเองก็ได้ ไม่ต้องเลย มึงแม่งชอบบวกเพิ่ม อีดอก " ขยี้หัวมันแรงๆ ผมก็หันไปเล่าเรื่องทั้งหมดของผมให้ไอ้ไทฟัง ก่อนที่ไอ้ไทจะถามขึ้น

“ ไม่บอกไอ้เสือจะดีเหรอวะมึง "

“ เห็นมั้ย อีดอก คำถามเดียวกันกับที่กูถามไอ้ปิงเลย "

“ เออ ก็บอก เดี๋ยวตอนเย็นของวันนี้กูบอกมัน เองแหละน่า "

“ แน่ใจนะ มึงต้องบอกมันนะ เพราะอะไรรู้มั้ย " ผมเงียบไทก็เสริม " เพราะว่า มันใช้ความเชื่อใจอย่างมากในการ เชื่อใจคนอย่างมึงไง "

“ คนอย่างกูมันเป็นยังไง "

“ อย่าให้ต้องย้ำเลย " ไทพูดแค่นั้น ผมก็ถอนหายใจออกมา " มึงบอกมันก่อนหน้าที่มันจะรู้เถอะ "

“ แต่มันไม่ใช่เรื่องร้ายแรงอะไรเปล่าวะ มันเป็นเรื่องบังเอิญทั้งนั้น  เมื่อวันก่อนเจอกันก็เรื่องบังเอิญ เมื่อเช้าก็ด้วย อีกอย่างมันเข้ามาหากูก่อนทั้งนั้น กูผิดที่ไหนละ "

“ แล้วมึงว่า เค้าจะเชื่อใครวะ ระหว่างมึง กับเค้าคนนั้น " เผลอคิดถึงหน้าหวานๆสวยๆของรุ่นพี่คนนั้นขึ้นมา ผมถอนหายใจ ก่อนจะยอมรับกับตัวเองว่า แน่นอนเค้าต้องไม่เชื่อกูอยู่แล้ว

“ มันน่าน้อยใจนะ ว่ามั้ย "

“ อะไรวะ " ไทถาม

“ มันน่าน้อยใจ เพราะแค่กูเป็นแบบนี้ เพราะกูมีท่าทางแรดๆแบบนี้ มันเลยทำให้ใครๆ ก็ไม่เชื่อกูเลยเหรอวะ ถ้ากูยืนกับผู้ชาย ไม่มีใครจะคิดเลยเหรอ ว่า กูอาจจะแค่คุย หรือคิดว่า กูกำลังปฎิเสธมันอยู่ ทำไมต้องคิดว่ากูให้ท่าเค้าอย่างเดียว เพราะกูเป็นแบบนี้เหรอ งั้นกูต้องทำยังไง ถึงจะเปลี่ยนมันได้ ขนาดแฟนกูยังไม่เชื่อใจกูแล้วฟังคนอื่นมากกว่า งั้นกูก็ไม่มีสิทธิรักใครแล้วสิวะ ถึงจะรักไป ยังไงก็เหมือนเดิม  "

“ ก็ไม่ถึงขนาดนั้น " ไอ้ฝนหันมาจับไหล่ ตอนนี้เรานั่งกันอยู่ในรถ แล้วทุกคนก็กำลังคิดถึงเรื่องราวแสนน่ากังวลของผม

“ แต่มันก็ดีกว่ารึเปล่า ถ้ามึงบอกมัน เพื่อความสบายใจของทั้งตัวมัน และมึง  ถามจริงๆ มึงมีความสุขเหรอ ที่ปิดเสืออยู่แบบนั้น แล้วมึงคิดเหรอ ว่ามันจะยังเชื่อใจมึงอยู่ได้ถ้าได้ยินแบบนั้น ลองคิดให้ทางกลับกันบ้างดิวะ ถ้ามึงเป็นมัน ไอ้เสือเป็นคนเจ้าชู้มากๆ มีคนมาเห็นแล้วไปบอกมึง คนที่มาบอกเป็นรุ่นพี่ที่ดีกับมึงมากๆ หวังดีกับมึงทุกอย่าง ระหว่างพี่เค้ากับไอ้เสือมึงจะเชื่อใคร "

“ ก็..”

“ ถึงปากจะบอกว่า เชื่อไอ้เสือ แต่ในใจลึกๆ มึงไม่เชื่อมันหรอก มึงต้องคิดอยู่อย่างเดียวแหละปิง ไอ้เชี้ยนี่ นอกใจกูอีกแล้วแน่ๆ มันก็เหมือนกัน มันก็เป็นแบบนั้น เชื่อใจมึงนั่นแหละ แต่ลึกๆ ก็ไม่หรอก แล้วแบบนั้นจะไม่ดีกว่าเหรอวะ ถ้าบอกไป เวลาที่เค้ามาบอกมัน มันได้คิดไปก่อนเลยว่า อ๋อ กูรู้ละ ไอ้ปิงบอกกูแล้ว "

“ ช่าย บอกไปเลย " ฝนเสริมอีกแรง

“ อื้ม เดี๋ยวกูจะเล่ามันก็แล้วกัน " ในใจที่เริ่มมีความมั่นใจ ผมคิดว่าทางที่ดีที่สุดก็คงอย่างที่พวกมันว่า ผมคงต้องบอก "  แต่เดี๋ยวตอนเย็นมันมารับกู กูค่อยบอก "

“ ก็ดีไปอีกแบบ เจอหน้ากันมันมองตามึง มันจะได้รู้ว่า มึงไม่ได้โกหก "

“ ออกจากรถไปเรียนได้แล้วมั้ง พ่อแม่กูจ่ายค่าเทอมแพงนะสัด "

“ เออ มึงก็ออกไปสิ ฟังกูพร่ามอยู่ได้ "

“ จ้าๆ "

   ลงจากรถเดินเข้าตึกเรียน ช่วงเวลาที่เหมือนสงบลงสักครู่ แต่ในขณะนั้นผมก็ก้มหน้าลงกดโทรศัพท์ไม่ได้สนใจถึงตำราเรียนที่กำลังสอนอยู่หน้าชั้นสักเท่าไหร่

“ วันนี้ไปกินซูชิกันเถอะ ไม่ได้กินกันนานละ  "
“ หิวจัง คิดถึงพี่เสือแล้วเนี้ย มารับน้องไวๆ อย่าให้น้องต้องคอยนะครับ "
“ พี่เสือ มึงหลับอยู่เหรอ ทำไมไม่ตอบ "
“ อ่านแล้วไม่ตอบอยากมีปัญหากับกูเหรอ " ผมยกยิ้มกับคำพูดของตัวเองที่ส่งไป สักพักก็ได้สติกเกอร์ที่เหมือนกำลังรำคาญส่งมา พร้อมกับข้อความไลน์สั้นๆ

“ ตั้งใจเรียนหนังสือของมึงไปเถอะ ไม่ตั้งใจเรียน ระวังโง่เป็นควายนะ "

“ จะเป็นควายได้ไง น้องเป็นของพี่เสือตังหาก "

“ แรดได้แล้วรึยังไง " คำถาม ที่ทำให้ผมขมวดคิ้ว เสือก็พิมพ์ตอบกลับมาอีกครั้ง " เมื่อเช้าทำหน้าเหมือนหมาขี้หักใน "

“ ขนาดนั้นเลย แล้วหน้าตาหมาขี้หักใน เป็นแบบไหน "

“ แบบมึงไง "

“ โห ถ้าแบบกู ใครๆก็คงอยากให้หมาตัวเองขี้หักในล่ะโน๊ะ "

“ ตั้งใจเรียนเถอะไป "

“ มารับน้องไวๆนะ ถึงแล้วโทรมาหาน้องด้วย โอเคนะ "

“ อื้ม "  ส่งสติกเกอร์จูบไปให้ อีกคนก็ส่งสติกเกอร์หน้าแย่กลับมา ถ้าอยู่ใกล้ๆจะคว้ามาจูบอยากรู้ว่าจะไม่ชอบจริงๆมั้ย

“ เย็นนี้เลิกเรียนไปไหนกันวะ " ฝนถามพวกเราตอนที่หมดคาบ มือผมเก้บหนังสือทั้งหมดมารวมไว้เป็นกองเดียวกันก่อนจะยัดมันใส่ในเป้

“ ไปกินซูชิกับผัวจ้า "

“ จ้า พูดเรื่องนั้นกับผัวด้วยนะอีดอก "

“ จ้าๆ " ยิ้มหน้าระรื่นให้ ก่อนจะเดินออกจากห้องเรียน แต่รอยยิ้มของผมต้องหยุดลง ตอนที่เจอใครบางคนตรงหน้า

“ ไอ้เชี้ยนั่นนี่หว่า " ฝนพูดก่อนจะเดินมากันหน้าผม ไอ้ไทก็ด้วย แต่ภาพที่เป็นแบบนั้น มันทำให้อีกคนแค่ยกยิ้ม มันคงรู้ว่าเวลาที่ตัวเองทำแบบนั้น มันจะดูหล่อ แต่สำหรับผมกูอยากจะเอารองเท้าฟาดหน้ามันมาก น่าตบเหลือเกิน

“ อะไรกันวะเนี้ย กูน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ "

“ มีอะไร " ผมถามก่อนจะเดินออกไปหา แต่ก็ไม่ได้ใกล้กัน " เมื่อไหร่มึงจะเลิกยุ่งกับกุสักทีวะ เปอร์ เราไม่เคยรู้จักกัน กูก็ไม่เคยรู้จักมึง กูแค่เจอมึงครั้งเดียว กูไม่เข้าใจมึงจะมาวุ่นวายอะไรกับกูนัก ต้องการเชี้ยอะไรกันแน่วะ "

“ ตัวมึงไง " สั้นๆง่ายๆได้ใจความ ดีครับ ไม่ต้องคิดไปเองก็บอกกันตรงๆเลย " ขอสักทีแล้วจะเลิกยุ่ง ให้กูได้มั้ยละ "

“ กูมีแฟนแล้ว ถ้ามึงจะให้สมองสักนิด มึงจะคิดได้ว่า มึงไม่ควรมายุ่งกับคนมีแฟนแล้ว  เลิกยุ่งกับกูแล้วกลับไปรักแฟนมึงให้มากๆเถอะไป "

“ อย่าพูดเรื่องอะไรพวกนั้นน่า ไร้สาระ มาสนุกกันดีกว่า จริงมั้ย "

“ มันมีคนแบบนี้อยู่บนโลกนี้ด้วยเหรอวะ โคตรเหี้ย " ไอ้ฝนสบถอยู่ข้างหลัง บางทีก็จริงของมัน คนแบบนี้มีอยู่จริงๆเหรอวะ คนที่เข้ามาจีบใครอีกคนโดนที่ไม่สนว่ามีแฟนอยู่แล้วหรือไม่ จีบเพราะสนใจ อยากได้ ต้องการ จบ หรือเพราะเป็นเกย์ถึงคิดว่าจะทำอะไรก็ได้ ถ้ามันคิดอย่างงั้น นั่นคือการเหยียดเพศที่น่าสมเพศที่สุดสำหรับคนที่มีความคิดแบบนั้น

“ เลิกยุ่งกับกูเถอะ กูรักแฟนกูคนเดียว กูไม่สนใจคนแบบมึงหรอก แฟนกูรักกูจะตาย เรากันมาก กูไม่มีทางสนใจมึงหรอก เพราะถ้ากูคัน ผัวกูเกาได้ "

“ น่าเสียดาย " มือมันเยื่นมาจับแก้มผม สะบัดออกไปทันทีโดยสันชาติญานอีกคนก็ยิ้ม  " แก้มนิ่มจัง เอาเป็นว่าถ้าต้องการก็ติดต่อกูได้ตลอดเลยนะ "

“ กูไม่ต้องการ ไม่ว่าชาตินี้ ชาติหน้า หรือ ชาติไหนๆ "

“ พูดแบบนี้ ก็คลานเข้ามาหากู ตลอดนั่นแหละ "

“ แต่คนคนนั้นต้องไม่ใช่กู Kไม่ได้มีอันเดียวในโลกผู้ชายก็เช่นกัน " ผมบอกมันก่อนจะเดินหันหลังกลับไปอีกทาง

“ เป็นคำตอบที่แซ่บได้ใจกูมาก เอาไปสิบดาว " ไอ้ฝนบอก ผมก็ยกยิ้มให้มัน มือที่โทรศัพท์โทรออกหาไอ้เสือ แต่ไม่มีทีท่าว่าอีกฝ่ายจะกดรับ

“ ไอ้เสือโทรไม่ติดไปอยู่ไหนของมันวะ "

“ กำลังขับรถมารึเปล่า "

“ คงงั้น "

“ ร้อนๆแบบนี้ไปนั่งรอในคาเฟ่กันดีกว่าไป " ไทเสนอความคิด ผมกับไอ้ฝนก็พยักหน้า คาเฟ่ในมหาลัยเปิดแอร์เย็นต่างกับอากาศข้างนอก ผมถอนหายใจตอนที่นั่งลงบนโซฟาชุดในร้านตัวที่ว่าง ไอ้ฝนลุกขี้นเดินไปสั่งกาแฟ

“ มึงจะเอาอะไร "

“ ของกูขอเป็นโกโก้เย็นแล้วกันนะ " ผมบอกมันก็พยักหน้า " ถ้ามีบานอฟฟี่ เอามาด้วยนะ "

“ เออ นี่นี่บานอฟฟี่อร่อยมีคนบอกกูมา "

“ ก็เพราะว่ามันอร่อยไง กูเลยสั่ง " ผมหัวเราะให้ไอ้ไทที่จิ๊ปากใส่ กดโทรศัพท์โทรหาไอ้เสืออีกครั้งแต่ก็ยังไม่มีทีท่าว่ามันจะรับเหมือนเดิม " ไอ้เชี้ยนี่ก็อยู่นอกโลกรึไง โทรติดยากสัด "

“ มันอาจจะกำลังขับรถ มันเลยรับไม่ได้ "

“ โอ๊ยย เกินความสามารถของมันจ้า ขับรถไปเอากูไป คนอย่างมันก็ทำได้ "

“ อีดอก มึงก็กล้าพูด เคยทำยังไง "

“ ไม่เคย กลัวตาย ถ้ามันทำกูจะตบมัน "

“ มึงเคยตบไอ้เสือมั้ยวะ " ไอ้ไทถาม ผมก็ยิ้ม

“ ปากหมาแบบนั้นกูเคยถีบมันด้วยซ้ำไป ตบนี่เบาๆ "

“ มันก็รักมึงมากนะ ให้ตบให้ตีด้วยเว้ย ถ้าเป็นแฟนก่อนๆ มันคงต่อยคว่ำไปแล้วมั้ง "

“ ก็แหม กูสวยขนาดนี้ พี่เสือต้องยอมกูเป็นธรรมดา "

“ ขออ้วกสักทีได้มั้ย "

“ โกโก้ของคุณนายคะ ไม่มีบานอฟฟี่นะ หมด " ผมพยักหน้าก็พอรู้ว่าขายดีอยู่แล้ว รับแก้วน้ำจากมือไอ้ฝนมากิน ผมมองออกไปนอกร้าน ก่อนจะหันกลับมากดโทรศัพท์อีกครั้ง เสียงรอสายที่ดังอยู่นาน ก่อนใครอีกคนจะกดรับ

“ พี่เสือ .. น้อง "

“ กูรออยู่นอกมหาลัยออกมาเลย " เสียงนิ่งๆของมันตอบกลับมา สันชาติญาณของผมบอกว่า นี่ไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีแน่ๆ ผมนิ่งไปสักพักก่อนจะตอบมันไปสั้นๆ

“ อื้ม จะเดินออกไปเดี๋ยวนี้แหละ " ลดมือถือลงจากหู ผมกดวางสายไอ้ไทก็ถาม

“ มันถึงแล้วเหรอ "

“ อื้ม ถึงละ รออยู่ข้างหน้า "

“ แล้วทำไมมึงทำหน้าแบบนั้น " ฝนถาม ผมก็ยิ้ม

“ เสียงที่มันตอบกู มันแปลกๆ เหมือนมีอะไรสักอย่างเลย "

“ คิดมาก ผัวมึงการพูดแย่จะตายห่า ยังไม่ชินอีกเหรอ " จะว่าแบบนั้นก็ใช่  แต่ก็ไม่ใช่ซะทีเดียวหรอก

“ งั้นกูไปก่อนนะ ไว้เจอกันมึง "

“ เออ เจอกัน " มันสองคนตอบรับ ผมก็หยิบกระเป๋าก่อนจะเดินออกนอกมหาลัย 

   รถคันสีดำที่จอดอยู่ ป้ายทะเบียนคุ้นตาผมเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะเปิดประตูรถ ตอนที่เข้าไปนั่งยังไม่ทันจะได้คาดเข็มขัดแล้วทักทายคนมารับ สิ่งนึงก็ถูกยื่นมาให้ผมแทน มันเป็นซองสีขาว

“ อะไรเหรอ มึงจะให้เงินกูเหรอ หรือว่าการ์ดงานแต่งงาน จะชวนกูไปเหรอ " ผมพูดขำๆแต่ดูเหมือนคนยื่นมาให้ จะหน้านิ่งจนผมขำไม่ออกเสียแล้ว

   ซองสีขาวที่ค่อนข้างหนา ผมพลิกมันอยู่สองสามครั้งก่อนจะเปิดออก ด้านในมีกระดาษอยู่อีกปึก เป็นกระดาษคล้ายภาพถ่าย และตอนที่เอาออกมาดูนั่นก็เป็นภาพถ่ายจริงๆ ภาพถ่ายที่มีผมยืนอยู่ในรูปนั้น กับใครอีกคนที่ผมรู้จักดี ไอ้เชี้ยเปอร์

“ ยังจำที่พี่ปิ่นบอกว่า แฟนมันเข้าไปยุ่งกับใครสักคนได้มั้ย คนที่เหมือนมีทีท่าว่าเข้าไปอ่อยแฟนของพี่เค้า เมื่อกี้ก่อนออกมารับมึงเธอเอาภาพนี้มาให้กู แล้วก็บอก คนในภาพก็คือ คนที่เข้าไปอ่อยแฟนเค้า มึงว่า หน้าตาคุ้นๆมั้ย " 

“ เสือ "  ผมหันไปหามันที่ยังคงนิ่ง รถเราไม่ได้เคลื่อนออกไปไหนไกลมันยังคงจอดอยู่ตรงนั้น  หันกลับมามองภาพเหล่านั้นในมือของผม มันมีทั้งภาพที่ถ่ายเมื่อวาน เมื่อเช้า แล้วก็เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา

“ เมื่อวานที่ขัดคำพูดของพี่ปิ่น เพราะมันเป็นมึงมาตลอดใช่มั้ย อีคนแรดๆคนนั้นที่เข้าไปอ่อยผัวชาวบ้าน "

“ ไม่ใช่นะมึง มันเข้ามาหากูเอง กูไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับมันเลย "

“ แล้วภาพเหี้ยนี่คืออะไร " เสือเขย่าภาพในมือของผม " มึงอธิบายมาสิว่ามันคืออะไร เมื่อเช้าที่บอกว่าไม่ต้องมาส่ง เพราะมึงมากับไอ้เชี้ยนี่นะเหรอ นัดเจอกันใต้คอนโดเหรอ มึงนี่มัน.. สันดาน "

“ ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด "

“ ไม่ใช่อย่างที่กูคิด มึงรู้รึไงกูคิดอะไร "

" รู้ " ผมบอก " มึงคิดว่ากูไปอ่อยเค้าจริงๆ แต่มันไม่ใช่มึง มันเข้ามาจีบกู มันมาตื้อกู กูไล่เค้าไปแล้ว ไล่ไปทุกครั้ง เมื่อเช้ากูมาเรียนกับไอ้ฝน ไม่ไปมากับไอ้เชี้ยนั่นสักหน่อย มึงจะไปถามไอ้ฝนก็ได้ จะไปถามไอ้ไทก็ได้ เมื่อเช้ามากูยังเจอไอ้ไทที่แฟนมันมาส่งแล้วยังแซวกันอยู่เลย ไม่ใช่นะเสือ ไม่ใช่เลย "

“ แล้วทำไมมึงไม่บอกกู ว่ามันเข้ามายุ่งกับมึง บริสุทธิ์ใจจริงๆ ทำไมไม่บอกกู มึงต้องรอให้คนอื่นเข้ามาบอกกูแบบนี้เหรอไงวะ มึงรู้มั้ย มันเข้ามาบอกกูว่าไง มันเข้ามาบอกให้กูดูแลเมียกูให้ดี อย่าไปแย่งผัวเค้าอีก "

“ กูกำลังจะบอก กำลังจะบอกตอนที่เจอกัน จะบอก ตอนที่เรากำลังจะไปกินข้าวด้วยกัน เสือ จริงๆนะเว้ย " น้ำตาของผมเริ่มไหล มันไหลออกมาอย่างหนัก ผมทำได้แค่ก้มหน้าของตัวเองให้ต่ำ กูไม่ผิดสักหน่อย ไม่ได้เป็นอย่างที่มันว่าเลย " เชื่อใจกูหน่อยเถอะนะ กูมีมึงคนเดียว แล้วมีคนเดียวมาตลอด ไม่เคยคิดจะนอกใจ ไม่เคยคิดมีใครใหม่ จริงๆ "

“ จะให้กูเชื่อยังไงวะ กูถามหน่อย มึงจะให้กูเชื่อมึงยังไง ภาพมันฟ้องขนาดนั้น ท่าทางสนิทสนมแบบนั้น มึงจะให้กูเชื่อได้ยังไง "

ภาพถ่ายที่มีการจับแก้ม เป็นช่วงเวลาก่อนที่ผมจะสะบัดออก ผมส่ายหน้าน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างหนัก "  มันไม่ใช่  มันไม่ใช่แบบนั้น  กูไม่ได้ทำแบบนั้น ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด "

“ ครั้งนึงกูเคยคิด ว่ากูคงเปลี่ยนแปลงมึงได้ แต่ว่าตอนนี้ กูว่ามันก็เป็นแค่ความคิดแล้ววะ ความคิดที่กูคิดไปคนเดียวเองมาตลอด.. กูเปลี่ยนสันดานมึงไม่ได้ปิง "

   ผมไม่มีอะไรจะอธิบาย อยากบอกให้มันเชื่อใจผม คนที่มันรัก แต่ก็คิดว่า เอ่ยอะไรแบบนั้นออกไปไม่ได้แล้ว คนที่เสือ เลือกที่จะเชื่อใจไม่ใช่ผม ไม่ใช่คนอย่างผม

............................................................

เราอยากให้มองหลายๆ มุมนะคะ น้าาา  :hao5:
อย่างเข้าข้างใครมากเกินไปนะ
เพราะเรื่องนี้ก็ผิดกันในหลายๆฝ่าย
ปิงเองก็ผิด เสือเองก็ด้วย
เพราะงั้น ขอเวลาในการให้ความรักของทั้งคู่ดำเนินไปนะคะ
ด้วยรักอย่างสุดหัวใจ
หนมมี่ผู้ใสซื่อ

ป.ล. ฝากแท็ก #เสือปิง ในทวิตด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้ท์  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 12-06-2015 21:02:09

 :เฮ้อ: ปิงน่าจะบอกไปตั้งแต่เจอหน้ากันวันที่เกิดเรื่องแล้ว
เสือเองก็เลือกที่จะเชื่อคนอื่นมากกว่าคนที่ตัวเองบอกว่ารัก
แล้วจะลงเอยยังไง  :katai1: ตบไอ้เปอร์กับยัยปิ่น :z6: :beat: โมโหมาก

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: rainiefonnie ที่ 12-06-2015 21:03:47

บางทีก็อยากจะสมน้ำหน้าปิงนะทำตัวเองให้เสือไม่เชื่อใจส่วนเสือก็ปากหมาบางทีก้จมแต่กับความคิดกับคำพูดคนอื่นที่ว่าปิง.   

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 12-06-2015 21:14:11

เห้อออ เหมือนในละครน้ำเน่าเลยตอนนี้ :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped: :seng2ped:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: ナマケモノ～ず ที่ 12-06-2015 21:14:41

ต้องมีเรื่องแบบนี้เข้ามาตลอดเลยอะ

แล้วพอทะเลาะกันก็ประชดกันไปกันมา

ทั้งตัวปิงเองก็ออกตัวแรงตลอด อิเสือก็ไม่เคยเชื่อใจเมียตัวเองเลย

เอาจริงๆ เราก็ยังเข้าข้างปิงมากกว่าเสือนะ

เลยคิดว่าเรื่องรอบนี้อาจจะเป็นฝีมือแฟนเก่าอิเสือก็ได้

อ่านแล้วหงุดหงิดทั้งคู่ 5555555  :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 12-06-2015 21:24:37

เจอแบบนี้ปวดตับเลย :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: pepopyj ที่ 12-06-2015 21:33:39

อดีตแก้ไขไม่ได้ ถึงพี่เสือจะปากเสียด่าบ่อยแต่ลึกในใจพี่เสือไม่เคยเชื่อใจปิงเลย ทะเลาะกันทุกครั้งก็แบบนี้ ปิงก็ใจอ่อนให้อภัยพี่เสือจนกลายเป็นความเคยชินล่ะ ออกแนวด่ามาเถอะฉันพร้อมให้อภัย กี่ครั้งกี่รอบล่ะ เลิกกันแบบไม่ต้องนับเลยเพราะรักๆเลิกๆ คำพูดเมื่อหลุดจากปากก็เคยชินด่าได้เดี๋ยวง้อก็กลับมาทุกครั้ง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: INMINTHA ที่ 12-06-2015 21:46:23

เซ็ง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-06-2015 21:47:57

 :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 12-06-2015 21:48:12

เฮ้อ แม่ง งี่เง่าว่ะ ทั้งคู่เลย บางทีคู่นี้มันอาจไม่เหมาะกันจริงๆก็ได้นะ ทั้งๆที่พี่เสือเป็นตัวละครที่เราชอบมาก!!! ฉลาดมาตลอดอย่ามาโง่เพราะเรื่องนี้ได้ไหม ไหนบอกเชื่อใจเมียตัวเองไง!? ปิงก็อีก เป็นอะไร? ก็รู้อยู่ว่าเดี๋ยวต้องทะเลาะกัน แทนๆที่จะพูดๆไปตั้งแต่แรก พอวนลูปมาจบแบบนี้... เฮ้อ พูดไม่ออกเลย TT ตั้งแต่อ่านมา และอ่านหลายรอบ ตอนนี้เป็นตอนที่เราอ่านไม่โอเคเลย TT

อินไปนิด คนเขียนสู้ๆนะ รอค่า :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 12-06-2015 21:54:54

เอาจริง เปอร์เข้าหาปิงทำไมอะ? แค่นั้นจริงๆ
แล้วใครเป็นคนถ่ายรูปพวกนั้น อิผัวเมียคู่นี่สร้างปัญหาไม่เลิกนะ
ท่าทางจะงานช้างด้วยงานนี้ มันก็ผิดกันทั้งคู่แหละ
เหมือนจะดีนะ แต่เสือก็ไม่เคยเชื่อใจปิงหรอก
ส่วนปิงก็พอกัน บอกเสือไปตั้งแต่แรกดีกว่ามั้ย?
ใจเย็นแล้วคุยกันดีๆนะเสือปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 12-06-2015 21:55:05

เหี้ยเอ้ยยยยยยยยยยยยย สมละที่กูเกลียดมึงไอ่ห่าเสือ ตั้งแต่อ่านมาไม่เคยเข้าข้างแม่มเลยจนตอนนี้ยิ่งเกลียด เหมือนจะเป็นผู้ใหญ่มีความคิดนะ พูดจาดีอย่างงั้นอย่างงี้ สุดท้ายมาตกม้าตายเพราะหูเบาหรอ ถุยยยยยย มึงจินตนาการสูงรึไง ตีความเป็นฉากๆ ขนาดปิงมีพยานมึงยังด่าเค้าต่อ ทำไมไม่ถามก่อนล่ะ ไอ้ไทก็เพื่อนเมิงไม่ใช่รึไง ฟังความข้างเดียวอย่างนี้จะให้คิดว่าไง นี่หรอคนรักกัน

มึงด่าปิงว่าหวังว่าปิงจะเปลี่ยนหรอ กูก็รอดูว่ามึงจะเปลี่ยน เปลี่ยนมาเชื่อใจคนรัก คนที่เราควรเชื่อใจที่สุดคือคนที่เรารักไม่ใช่หรอ ในเมื่อเราเลือกแล้วเราต้องเชื่อมั่นสิ ถ้าสุดท้ายจะต้องผิดหวัง แต่เราก็ทำดีที่สุดแล้วในฐานะคนรักกัน อ่านไปอ่านมาแล้วก็ตลก ชะนีปิ่นได้ผัวเลว แต่นางเลือกที่จะเชื่อคนที่นางรักก่อน ใครมาบอกอะไรนางไม่สน เลือกที่จะหาความจริงก่อนตัดสินใจ แบบนี้ยังน่ายกย่องกว่าอีก ถึงโง่แต่ก็เพราะรัก แล้วมึงคืออะไร เลือกปรักปรำคนที่ตัวเองบอกว่ารักโดยไม่ฟังห่าอะไรเลย มึงคู่ควรกับความรักที่เค้าให้แล้วหรอ ถ้าวันนึงที่มึงมารู้ความจริงทีหลัง มึงจะชดใช้การโดนประนามจากสิ่งที่ไม่ได้ทำของเค้ายังไง???

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 12-06-2015 21:56:35

มีห้าพยางค์อยากบอก. มาต่อเร็วๆนะ..  อิอิชอบบบบตอนนี้เหมือนจุคพีคของเรื่องเลยมันต้องมีบ้างให้สะดุดอารมณ์ถึงจะครบรส

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-06-2015 21:57:36

โอ๊ยยยยย. เครียดดด.  ปิงก็นะ. ไม่ยอมพูดตั้งแต่แรก. ทีนี้จะแก้ตัวไรก็ไม่ขึ้นแระ. เฮ้ออออ. พี่เสือจะทำไงต่อไปนะ แล้ว้ปิงจะทำไงให้พี่เสือเชื่อออ. เฮ้อออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: butter.juliet ที่ 12-06-2015 21:59:29

อีปิ่น อีเ_ี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 12-06-2015 22:00:24

ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง

มาต่อเร็วๆเลยน้า ก่อนจะทำคนอ่านช้ำใจ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 12-06-2015 22:00:51

ดราม่ามาแระ กะแล้วว่าคู่นี้คงดีกันไม่เกิน 2 ตอน ใจนึงก็โกรธพี่เสือนะ อีกใจก็อ่อนใจกับนิสัยปิง เฮ้อ ลุ้นตอนต่อไปละกันค่ะ รอ รอ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 12-06-2015 22:14:01

ไม่เข้าใจ...ไม่ชอบใจ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 12-06-2015 23:15:44

เสือน่าจะตัดสินจาก
- นิสัยปิงที่เพิ่งจะผ่านมาคือที่ปิงทำประชดเสือ
- ปิงไม่ยอมเล่าให้ฟังตั้งแต่แรกที่ปิ่นมาเล่าให้ฟัง
- เรื่องของอิเปอร์มันเป็นชนวนมาตั้งแต่แรกที่สระว่ายน้ำนั้น
- เสือเคยมีใจให้กับปิ่นมาก่อน

ถ้ามาอิหรอบนี้ท่าจะเลิกกันแน่ๆ  เสือไม่ฟังเลย  ปิงอธิบายยังไงก็ไม่ขึ้นในความคิดของเสือ  ยังไงก็ขอให้ปิงรักตัวเองให้มากๆ   และเสือก็ให้เย็นลงแล้วค่อยคิดอีกทีว่าสิ่งที่ว่าไปนั้นสมควรหรือเปล่า   รู้ว่าแฟนชื่อเสียงไม่ดีแต่เสียงคนอื่นว่าล้านเสียงไม่เจ็บเท่าคำที่เสือว่าปิงคำเดียวหรอก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Sillyfoolstupid ที่ 12-06-2015 23:42:34

อีผัวเมียคู่นี้ ตามรังควานไม่เลิกจริงๆ
จับไอ้เปอร์ไปตอนให้เป็ดกิน เมียมันก็เอาไปขึงพืดซะ

 :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: LEksUp ที่ 12-06-2015 23:50:55

ปัญหานี้ ปัญหาเดิมๆ ปัญหาหนึ่งเดียวทั้งเรื่อง

 :a5:

ปล.สู้ๆนะปิง #ทีมปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 13-06-2015 00:15:20

ทั่งปิ่นทั้งไอ้เหี้ยเปอร์ #มองแรง
เป็นอะไรนักหนากับแฟนชาวบ้าน ยุ่งกันจัง
อิพี่ปิ่นนี่ถ้าไม่ไว้ใจก็เลิกกับมันไปสิคะ มาหาหลังฐาน
เชื่อโง่ๆว่าผัวตัวเองเชื่อใจได้ ไอ้เหี้ยเปอร์ก็เหมือนกันค่ะ ไปเอากับเมียมึงมั้ยคะ จะมาเอาแต่เมียคนอื่นอยู่นี่แหละ

เสือ... เสือบอกเองไม่ใช่เหรอว่าให้เชื่อใจกัน
แล้วนี่อิพี่ปิ่นเอารูปมาให้ดู เสือกเชื่อ
แล้วตอนก่อนหน้านี้มันมีตวามหมายยังไงวะ

ทั้งอยากด่าทั้งสงสาร.. อย่างน้อยควรบอกเสือมั้ย
รู้ทั่งรู้ว่าแฟนตัวเองเป็นคนยังไง(หรือไม่รู้)
เราไม่โอเคอะ .... เราไม่โอเคจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 13-06-2015 00:25:18

เลิกกันเถอะ ถามจริงมีความสุขไหม ความสุขจริงๆไม่ใช่หลอกตัวเอง เสือเหมือนจะฉลสด แต่สุดท้ายโง่อย่างน่าเสียดาย

ส่วนปิง โดนซ้ำๆถามจริง รักแล้วได้อะไร ในเมื่อแม้แต่ความเชื่อใจยังไม่เคยได้รับ โตแล้วคิดเองได้แล้ว ว่าชีวิตควรจะเป็นยังไงต่อไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 13-06-2015 00:48:29

เพิ่งทะเลาะกัน ดีกัน ทะเลาะอีกแล้ว แถมคราวนี้ สถานการณ์ทุกอย่างนำพาให้หายนะจริงๆ
เลิกๆกันไปเลยก็ดีนะ สงบจิต สงบใจกันทั้งคู่
พี่เสือก็ดันเชื่อคนอื่นมากกว่าเมีย ตามพิมพ์นิยมพระเอก ปิงมีไรก็ไม่คิดจะบอกยิ่งเรื่องมันเซนซิทีฟแบบนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 13-06-2015 01:06:52

เห้อ!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 13-06-2015 01:23:01

เสือผิดที่ไม่ฟังคนอื่น ฟังให้มากกว่านี้ ด่วนตัดสิน
ปิงผิดที่ไม่เชื่อใจคนรัก ไม่กล้าบอก คิดเเล้วคิดอีก คิดนาน จนมันสายเกินไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-06-2015 01:33:58

เลิกกันเลย ต่างคนต่างอยู่ ปัญหาเยอะนักนี้ทะเลาะกันไม่รู้จบรู้สิ้นปัญหาเดิมๆซ้ำซาก เรื่องปากคน ความเชื่อใจ ปากหนักกันเข้าไปแต่ละคน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 13-06-2015 02:08:12

และแล้วก็วนเข้าลูปเดิมอย่างที่คาดไว้
ทะเลาะกันแบบเดิมๆ  :เฮ้อ: 
วนซ้ำๆแบบไม่พัฒนาตัวเองกันเลย
จริงๆไม่ชอบนิยายดราม่าเลย แต่อ่านตอนทะเลาะแบบเดิมซ้ำๆก็แอบคิดว่า
ถ้าเปงชีวิตจริงเลิกกันไปเลยจะเจ็บน้อยกว่าไหม?

ปล.ยังอยากติดตามอยู่นะ มาไขข้อข้องใจไวๆน๊าาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 13-06-2015 03:53:36

นี่ยิ่งกว่า 3 วันดี 4 วันไข้อีกอะ
โอ้ยยยย
แต่คนเราจะรักกัน ก้ต้องปรับตัวอะนะ
เรื่องนี้ก้ผิดทั้งคู่
บอกแล้ว
ถ้าเป็นเราจะตอกกลับไปตั้งแต่อีปิ่นมาปั่นหัวแล้ว
แต่...ก้นั้นแหละนะ นี่คือปิง และนั้นคือเสือ
แล้วจะทำไง เลิกกันอีกไม๊ แล้วปิงก้ไปนั่งร้องไห้อีก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 13-06-2015 08:06:06

โอ้โห เค้ามากันเป็นกระบวณการเชียว
ถ้าไม่โง่นี่ดูกล้องวงจรปิดไหม
ถามเพื่อนฝนเพื่อนไทไหม
ขอร้องอย่าเป็นพระเอกโง่ๆหลอกง่ายๆ
ถ้ายังโง่ก็เลิกเลย ปิงเจ็บกับคนโง่ๆนี่บ่อยมากเจ็บซ้ำๆซ้อนๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 13-06-2015 10:54:30

ควาย  :beat: :beat:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: acorntan ที่ 13-06-2015 17:53:53

ก็บอกให้ปิงเลือกกับเสือไปตอนที่แล้วก็ไม่เลิก
ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในฌลก Kไม่ได้มีอันเดียวในโลก 
หาข้างหน้าที่มันดีๆ กว่านี้ได้อีกเยอะ   จะเจ็บแบบช้ำๆ จบแบบซ้ำ ๆ เมื่อไรก็ซ้ำตรงคำว่าเสียใจ  ไปอีกเมื่อไร
รักแท้มีอยู่จริง  จากหนึ่งใจรักของเธอช่วยต่อลมหายใจ  แต่แม่งยิ่งหายใจยิ่งเจ็บ  ก็ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ไม่ต้องมาดีกับฉัน  เก็บปากมันเอาไว้ไม่ต้องมาเห่าให้เราฟัง ถึงแม้ภายในใจยังลืมเสือไม่ได้  แต่รู้ว่ากลับไปก็ปวดร้าวสักเท่าใด  ปิงได้แต่ปลอบใจตัวเองว่าสักวันฉันได้พบคนที่ดี  เข็บตอนนี้เลิกตอนนี้ ปล่อยให้น้ำตาลบทุกความทรงขำ  ลบทุกคนที่้คยได้ฝากไว้  แม้ต้องนานสีกเท่าไรแต่ต้องลบเลื่อยให้ได้สักวัน  ต่อให้ชีวิตนั้นต้องเดินต่อไป  แม้ว่ามันจะทรมานเท่าไร  ปิงต้องแข็งแกร่งลุกขึ้นยืนด้วยตัวปิงเอง โดยไม่มีเสือ 

เม้นมากับเพลง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: ตาล ที่ 13-06-2015 18:22:03

เรื่องนี้มันสอนอะไรหลายๆอย่าง ทั้งปิงและเสือควรได้รับบทเรียน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 13-06-2015 21:07:49

ความรักของทั้งคู่ สุขเฉพาะบนเตียงเท่านั้นเหรอ :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 13-06-2015 21:50:50

แพทเทิร์นการทะเลาะกันมันเรื่องเดิมๆ ในชีวิตจริงคงมี
แต่ในนิยายเหตุการณ์มันซ้ำๆ เลยดูวนลูปไปเรื่อยๆ
เหมือนนั่งกินข้าวกะเพราหมู เช้า กลางวัน เย็น มาหลายวันแล้ว อยากกินต้มยำ ต้มโคล้ง แกงป่า แกงไก่บ้างก็แค่นั้น

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 13-06-2015 22:36:06

มันไม่มีอะไรเยอะเลยเว้ย ก็แค่ไม่เชื่อใจกัน
บางทีอะ สมควรฟังคนที่รักมากกว่าปะวะ ต่อให้จะเหี้ยมาขนาดไหนก็เหอะ
คนคบกันมันต้องอยู่บนพื้นฐานของความเชื่อใจอะ หูเบาไปไหน เชื่อคนอื่นมากกว่าแฟนตัวเอง  :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 14-06-2015 06:45:49

อ่านแล้ววรู้สึกสงสารปิง รำคาญเสือ
เสือดูไม่มีเหตุผล เชื่อสิ่งที่ตัวเองเห็นและความคิดตัวเอง แค่เห็นรูปและยายปิ่นมาพูด เสือก็เชื่อหมดใจแล้ว ที่เป็นแบบนี้ เพราะในความคิดเสือก็มองปิงเป็นแบบนั้น
มาตลอด ไม่เคยเชื่อใจปิงเลย ส่วนปิงที่ไม่พูดบอกแต่แรก เราคิดว่าบ่งทีมันเป็นเรื่องเล็ก ไม่สำคัญเลยเฉยๆ
เราเคยมีแฟน แล้วเป็นแบบเสือเลย คือเห็นอะไรแบบนี้ก็จะคิดตัดสินโดยไม่ถาม บางทีรูปคู่เพื่อนมีโอบกอดคอกันก็เอามาทะเลาะ เพราะเชื่อว่าความคิดตัวเองถูก ส่วนเรา ก็ไม่ชอบอธิบาย ชอบเงียบ เพราะไม่ได้คิดอะไร บริสุทธิ เลยรู้สึกว่าเข้าใจปิง เรื่องนี้รู้สึกว่ามันวนอยู่แบบเดิม คือเสือโกนธปิงเพราะเรื่องเดิม ในขณะที่ปิงพยามยามพิสูจตัวเอง และเชื่อใจเสืออยู่คนเดียว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Palita08 ที่ 14-06-2015 07:15:24

อยากอ่านต่อมากๆ อ่านไปก็สงสารปิงนะแต่ก็นะ น่าจะบอกไปแต่ทีแรก ไม่งั้นคงไม่มีปัญหาอย่างนี้  เสือก็ฟังแต่คนอื่น ไม่เชื่อใจคนที่ตัวเองรักเลย เฮ้ออออ
 มาต่อไวไวนะคะ สู้ๆคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 14-06-2015 07:21:47

อ้างจาก: May@love ที่ 13-06-2015 21:07:49  

ความรักของทั้งคู่ สุขเฉพาะบนเตียงเท่านั้นเหรอ :z3:

โดนนนนนนนน  :katai4: :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 14-06-2015 11:49:31

ก็ถ้าจะเชื่อคนที่ตัวเองเคยรักและยังรู้สึกดี ๆ กับเขา
ก็เลิกกับปิงไปซะ  ไม่ต้องสืบ ไม่ต้องหาข้อเท็จจริง  ไม่ต้องหาเหตุผล
เอาที่แกสบายใจเลย เสือ .... ส่วนปิง  ให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายกับผู้ชายคนนี้นะ
เจ็บซ้ำ ๆ กับเรื่องเดิม ๆ คนไม่เชื่อใจ  คงไม่มีวันเชื่อใจ
ถ้ารักแล้วต้องเจ็บต้องเสียใจ  อยู่คนเดียวดีกว่า
....
ครั้งนี้  อยากให้ปิงใจแข็ง  แล้วหายไปจากชีวิตของเสือซะ
แล้วก็ไม่ต้องประชดเขาแบบโง่ ๆ เหมือนครั้งที่แล้วอีกล่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 14-06-2015 13:14:27

เลิกกันแหละ ดีละ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 14-06-2015 15:18:19

วดฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

ปวดกบาลมากค่ะ ถถถถถถถถถถถถถถถ

อ่านเนื้อเรื่องว่ามันส์แล้ว คอมเมนท์ดุเดือดไม่แพ้กันค่ะ

รอตอนต่อไปจะเคลียกันได้รึไม่

แนะนำวิธีการง้อสามีหรือภรรยา ง้อกันบนเตียงได้เรื่องสุดค่ะ ถถถถถถถถถถถถถ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 14-06-2015 21:49:07

ไม่เบื่อกันบ้างรึไง

ทะเลาะกันแต่เรื่องเดิมๆ

ทำไมไม่เอาครั้งก่อนๆ มาเป็นบทเรียนบ้าง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: jara ที่ 14-06-2015 22:49:19

เลิกกันเถอะ ถ้าจะขนาดนี้ ทั้งปิงทั้งเสือ ไม่ได้มีความเชื่อใจกันเลยอะ ไม่ลำบากเหรอ ไม่อึดอัดกันบ้างรึไง เราอ่านยังอึกอัดแทนอะ เฮ้อออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 15-06-2015 00:30:07

ทะเลาะกันอีกแล้ว ใจเย็นๆนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: squall ที่ 15-06-2015 17:23:47

เราว่าเสือที่บอกว่าตัวเองฉลาดเนี่ย ตอนนี้โง่นะ แบบ คือถ้าชะนีมันถ่ายภาพมาให้ดูขนาดนี้เป็นเราคงคิดแล้วว่าอีนี่ต้องการอะไรจากกูวะ ลงทุนจัด...

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 17-06-2015 20:50:06

เฮ้อออ!!!
มันเหมือนยิ่งแย่ลงเรื่อยๆเลยเนอะ แย่ลงจนแทบจะไม่เหลืออะไรเลย แต่เราว่าในความแย่นี้มันก็ทดสอบอะไรหลายๆอย่าง แล้วมันจะทำให้เขารักกันเชื่อใจกันมากขึ้น เราเชื่อว่าเป็นแบบนั้น

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 20-06-2015 01:24:01

เข้ามารอ :katai5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Palita08 ที่ 20-06-2015 06:35:59

เข้ามารอ  :mew6: :mew6: :mew6: :katai4: :z2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 20-06-2015 10:11:25

อยากอ่านแล้วอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 21-06-2015 22:27:15

เพิ่งเข้ามาอ่านคร้าบ ถึงตอนที่ 5 ชอบปิงเปิดเผยดี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Palita08 ที่ 21-06-2015 22:50:17

อยากอ่านแล้วอ่ามาาา :hao5: :hao5: :hao5: :impress2: :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 22-06-2015 15:35:10

เข้ามารออีเสือมาทแตก. อยากอ่านแล้วอ่าาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo ที่ 22-06-2015 16:37:05

ใจนึงก็อยากอ่าน แต่อีกใจก็ไม่อยากอ่าน โอ๊ยสับสน :sad4:
ปล. รออยุ่นะ :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: perzear ที่ 23-06-2015 01:41:31

อ่านแล้ว  ฮึ่ม  อยากเขย่าคอพี่เสือมาก  ทำไมไม่เชื่อใจกันเลย มันแสดงให้เห็นว่าถึงจะรัก แต่พี่แกก็ยังติดภาพเดิมๆ มองเห็นแต่ภาพเดิมๆ ที่เคยเห็นปิงว่าแรง ร่าน อยู่กันมาด้วยความระแวงมาตลอด อย่างงี้อนาคตไม่ต้องไปมองมันหรอก ชีวิตคู่เสือปิง มันพังตั้งแต่ปัจจุบันแล้ว
ส่วนปิง ก็เชื้ออออออเชื้อพี่เสือว่าจะเข้าใจ ไม่พูด ไม่อธิบาย น่าจะรู้ว่าคนขี้ระแวงแบบพี่เสือนะ มันไม่เข้าใจหรอก
สรุปคู่นี้ คบกันมาะเลาะกันมา แต่กลับเรียนรู้กันและกันน้อยมาก ต่างฝ่ายคิดจะปรับเข้ากันไหม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: Palita08 ที่ 23-06-2015 20:56:34

พี่เข้ามารอทุกวันเลยนะ. อยากอ่านต่อแล้วววววว สู้คร่าาาาา :mew6:  :mew6: :mew6: :katai1: :mew4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: NONNIE TICHADA ที่ 23-06-2015 21:03:16

ชอบเรื่องนี้มากค่ะ :ling1: :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 26-06-2015 20:39:16

ตอนที่ 50

   ผมเดินลงจากรถในช่วงเวลาที่ภายในรถนั้นเงียบงัน เพราะไม่มีอะไรจะพูดอีก ทุกอย่างมันเลยเป็นแบบนั้น เสือไม่ได้รั้งผมไว้ มันหันหน้าออกนอกหน้าต่างด้วยซ้ำในช่วงเวลานั้น เหมือนกับหินก้อนใหญ่หล่นลงมาใส่หลังผม คงอย่างที่ใครๆบอก ความเชื่อใจที่มีให้คนอย่างผม มันยากกว่าจะมี แต่มันง่ายเหลือเกินที่จะหมดไป

“ อ้าวมึง.. ทำไม " กลับมานั่งลงที่เดิมท่ามกลางความสงสัยของเพื่อนสนิทสองคนที่จ้องหน้ากัน ก่อน ไทจะถามผมขึ้น

“ ปิง มึงเป็นอะไรวะ "

“ ไอ้ฝนมึงจะกลับเลยรึเปล่า ถ้ามึงจะกลับกูติดรถไปลงบีทีเอสด้วยนะ กูจะกลับคอนโดสักหน่อย "

“ เดี๋ยวกูไปส่งที่คอนโดก็ได้  " มันบอกแบบนั้นก่อนยิ้ม ทุกคนยังคงสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรเพราะไม่กล้า ทุกอย่างดูตึงเครียดขึ้นผมมองหน้าพวกมันที่กำลังมองผม ฝนเอื้อมมืิอมาจับมือของผมเอาไว้ก่อนจะบีบเบาๆ " ปิง มึงโอเคนะ "

“ ทำไมต้องไม่โอเควะ " ตอบออกไปทั้งๆที่ดวงตาของผมร้อนผ่าว น้ำตาไหลออกมาช้าๆ ผมพยายามจะยิ้มให้เพื่อน แต่เหมือนทุกอย่างมันควบคุมไม่ได้ ในใจของผมปวดร้าว เจ็บจนรู้สึกหายใจไม่ออก ทั้งเจ็บทั้งอึดอัด " กูทำตามที่พวกมึงบอกแล้วนะเว้ย กูบอกไอ้เสือแล้ว แต่ว่ามันดันรู้จากคนอื่นก่อนที่กูจะบอกมันวะ อีกอย่างมันไม่เชื่อกูด้วย ว่ากูไม่ได้ทำมันจริงๆ แต่ก็นะ จะให้มันเชื่อคนอย่างกูได้ไงวะ คนอย่างกู มันจะเชื่อได้ไง "

   คำที่พูดออกไป ผมพยายามหยุดน้ำตาที่กำลังไหลออกมาอยากหนัก พยายามเช็ด พยายามปิดหน้าตัวเองไว้ หลายคนกำลังมองมา มองมาทางผมด้วยสายตาที่อยากรู้ว่า เกิดอะไรกับผม

“ มึงไม่ต้องคิดมาก " ไทเริ่มพูดปลอบผม ผมยิ้มก่อนจะหัวเราะออกมา

“ มึงไม่ต้องปลอบกูด้วยคำพูดง่ายๆแบบนั้นเลย กูทำไม่ได้หรอก ตอนนี้แค่จะหยุดไม่ให้ตัวเองร้องไห้ กูยังทำไม่ได้เลย "
ุ
“ ให้กูสองคนไปช่วยพูดให้มั้ย กูสองคนก็อยู่ในเหตุการณ์นะ "

“ ขนาดกูมันยังไม่เชื่อ มันจะเชื่อพวกมึงได้ไงวะ แต่ว่า ถ้ามันเชื่อพวกมึงก็แปลกนะ " ผมยิ้ม " แปลกที่มันเชื่อพวกมึง แต่ไม่เชื่อกู แต่จริงๆมันก็แปลกตั้งแต่ที่มันไม่คิดจะฟังกูแล้ว คิดแต่รุ่นพี่คนนั้นของมันแล้วละ แต่ก็อย่างว่าละน้า อย่างที่พวกมึงบอก ระหว่างกูกับเค้าคนนั้น คนอย่างกูก็ดูไม่น่าเชื่อมากกว่า ทั้งแรด ทั้งร่าน ทั้งง่าย ใครมันจะมาเชื่อคนอย่างกูวะ "

“ ปิง " ผมรู้ว่าทุกคนกำลังอยากจะพูดอะไรสักอย่าง เพื่อปลอบให้ผมหยุดร้องไห้ หรือหายเศร้ากับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่สำหรับตอนนี้ มันไม่มีอะไรพวกนั้นหรอก  ไม่มีคำพูดไหนที่ช่วยให้รู้สึกดีได้เลย ไม่มี

“ กลับบ้านกันเถอะฝน มึงจะกลับเลยรึเปล่า ถ้ายัง กูจะกลับก่อนละ กูไม่อยากอยู่แล้ว " กูไม่อยากร้องไห้หนักกว่านี้อีกแล้ว

“ กลับเลยก็ได้ งั้นไทกูกลับก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน "

“ กูขอติดรถไปด้วยสิ " ไทมันลุกขึ้นตามพวกเรา ไอ้ฝนก็หันไปถาม

“ ไม่อยู่รอผัวมึงมารับละ ก็ไหนบอกเค้าจะมารับมึง "

“ อีกนานอะมึง กูกลับบ้านไปก่อนก็ได้ ค่อยโทรบอกมันว่าไม่ต้องมารับ ขี้เกียจนั่งที่นี่คนเดียว เหงา " ฝนพยักหน้ากับสิ่งที่อีกคนพูด เราเดินออกจากร้านผมปาดน้ำตาที่กำลังไหลให้หายไปจากใบหน้า คนที่กำลังมองมา9voที่ผมกำลังจะเดินผ่าน ผมหันไปถาม

“ มองอะไรเหรอครับ "

“ เปล่าค่ะ " เธอคนนั้นที่กำลังมอง ตอบด้วยความตกใจก่อนจะส่ายหน้า

“ ก็เห็นมองมา คิดว่ามีอะไรถึงมองกันอยู่ได้ นึกว่า ไม่เคยเห็นคนร้องไห้กัน "

“ ขอโทษด้วยค่ะ " ตอบแบบนั้นก่อนจะก้มหน้าลงขอโทษทันที ไทกับฝนหันมาหาผมก่อนจะดึงให้เดินต่อ

“ มึงอย่าไปหาเรื่องคนอื่น อารมณ์เสียก็เงียบๆปากไป "

“  อ้าว กูเห็นว่ามันมองมา กูก็ต้องคิดสิ ว่ามันมีเหี้ยอะไรอยากจะถามกูรึเปล่า ถึงมามองกันอยู่ได้ "

“ น่า ใจเย็นๆ ไปๆ อย่าไปใส่ใจ ไปกันเถอะ "

“ อ้าว ปิง จะกลับบ้านแล้วเหรอ ไปส่งรึเปล่า " ผมเงยหน้าขึ้นตามเสียงกวนตีนที่คุ้นหู

“ ไอ้เปอร์ "

“ ทำไม ดูมอง วันนี้แฟนไม่มารับเหรอ กูไปส่งมั้ยละ " ใบหน้ายิ้มยียัว " แต่ไม่รับรองหรอกนะ ว่าจะส่งถึงคอนโดรึเปล่า อาจจะแวะคอนโดกูก่อน หรือถ้าอยากมากๆอาจจะข้างทางก็ได้ " ขาที่เดินเข้าไปใกล้ มือของผมกำหมัดแน่นก่อนจะง้าแล้วซัดมันไปเต็มแรง

ผลั๊ก!!

“ เพราะมึงคนเดียวไอ้เหี้ย!!  เพราะมึงคนเดียว " แรงซัดอีกทีต่อยเข้าไปที่หน้า ก่อนจะโดนผลักออกมาโดยเพื่อนของเปอร์ที่เหมือนจะเข้ามาช่วยเพื่อนของตัวเองไว้

" อะไรกันวะ อยู่ๆก็มาต่อยเพื่อนกู "

“ แล้วมึงเสือกไปคบเหี้ยทำไมวะ " ผมบอก ก่อนจะยิ้ม " ทำไมชีวิตกูต้องมาเจอคนจัญไรแบบมึงด้วยว่ะ คนเหี้ยๆที่มีเมียเหี้ยๆคอยจับผิดผัวเหี้ยๆแบบมึง แต่คนซวยคือกู กูที่ปฎิเสธมึงจนไม่รู้จะปฎิเสธความหน้าด้านของมึงยังไง แล้วเป็นไง สุดท้ายกูได้เหี้ยอะไรบ้าง กูไม่เกี่ยวเหี้ยอะไรเลย แต่เสือกต้องมารับกรรมแทน คนเหี้ยๆอย่างมึงสองคน ขอโทษทีเถอะนะ แต่ช่วยไปเงี่ยนกับคนอื่นเถอะ Kของมึงกูไม่อยากได้วะ แล้วฝากบอกเมียมึงด้วยว่า Kในโลกนี้มีเป็นล้าน  Kเหี้ยๆอันเดียว ทิ้งไปเถอะ "

“ ไอ้ปิง... " มันกัดฟันกรอด แต่ผมที่กำลังร้องไห้ก็ทำให้มันหยุดนิ่งแล้วมองอยู่แบบนั้น

“ โกรธเหรอ เเกลียดเหรอ อยากต่อยกลับกูเหรอ เอาสิ ทำได้เลยนะ กูไม่เจ็บหรอก กูคงไม่รู้อะไรอีกแล้ว มึงทำชีวิตกูพังไปหมดแล้ว ชีวิตของกู!! " ผมตบที่อกของตัวเอง " กูเคยทำเหี้ยอะไรให้มึงหนักหนาวะ ถึงต้องมาทำกับกูขนาดนี้ กูกำลังมีความสุข กำลังมีความสุขกับคนที่กูรัก แล้วทำไมมึงทำแบบนี้ มึงเข้ามายุ่งกับกูทำไม กูไม่ได้ทำอะไรผิดเลย กูแค่อยู่ของกูเฉยๆ แล้วมึงก็เข้ามา กูไม่ได้ยุ่งกับมึงเลยสักนิด  แต่เพราะมึง เพราะมึงกับเมียมึงทำให้ชีวิตของกูต้องเป็นแบบนี้ เพราะพวกมึง กูเกลียดพวกมึง ไอ้เหี้ย  อึก ฮือๆ " ผมร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เสียงร้องไห้ที่ดังไปทั่วจนใครหลายคนหันมามอง เปอร์นิ่งค้างอยู่แบบนั้น ผมไม่รู้ว่ามันคิดอะไร

“ ปิงไปเถอะ ไปๆ " ไทพยายามดึงผมออกจากเหตุการณ์นั้น มันกอดคอผมไว้ จนเราเดินถึงชั้นจอดรถด้านบน เปิดประตูเข้าไปนั่งผมไม่พูดอะไรตั้งแต่นั้นเอาแต่ร้องไห้เงียบๆอยู่คนเดียวกับสายตาที่เอาแต่มองนอกหน้าต่าง

“ ให้กูอยู่เป็นเพื่อนมั้ยปิง "

“ ไม่ต้องหรอก " ผมบอก ตอนที่มองไปรอบๆก็พบว่ารถเคลื่อนมาถึงคอนโดของผมแล้ว " ขอบใจที่มาส่งนะ " ขาที่ก้าวลงจากรถ กระจกฝั่งคนนั่งข้างของไอ้ไทก็ลดลง

“ ถ้าคืนนี้มึงอยากออกไปไหน มึงโทรมาหากูนะ กูจะไปเป็นเพื่อนมึงเอง "

“ อื้ม " พยักหน้ารับไปแบบนั้น แต่ใจลึกๆก็ไม่ได้อยากจะออกไปไหนหรอก อยากจะอยู่บ้านเงียบๆคนเดียวมากกว่า

   ทางเดินเข้าคอนโดเงียบสงบกว่าทุกที ช่วงเย็นที่มีผู้คนเดินผ่านไปมาแต่ทุกอย่างก็ดูเงียบสงบ โลกทั้งโลกของผมเหมือนมืดดำไปหมดจนเหลือเพียงแค่ผมที่มีแสงสว่างส่องลงมา คล้ายว่ามองไปทางไหนก็มีแต่คนมีความสุข ยกเว้นผมคนเดียวที่มีความทุกข์

   ห้องว่างที่ไม่ได้กลับนานหลายเดือน ผมมองไปรอบๆก่อนจะถอนหายใจออกมา ฝุ่นจับเป็นเซ็นเลย ถ้ามองจากสภาพ "  อย่างน้อยก็มีอะไรให้ทำ ก็แล้วกัน "  วางกระเป๋าไว้บนโต๊ะ เปิดเพลงที่ชอบที่ฟังแล้วก็ไม่ได้เพราะเหมือนทุกครั้ง จากเครื่องเล่นที่ต่อกับทีวีก่อนจะเริ่มทำความสะอาด  ตอนนั้นเวลาที่ผ่านไปเรื่อย ผมไม่ได้ใส่ใจอะไรรอบข้าง แต่กลับวุ่นวายกับสิ่งที่ทำอยู่เท่านั้น

“ เสร็จสักที "  ทรุดลงนั่งบนโซฟากว้าง หลังอาบน้ำ ร่างกายที่เหมือนชาไปหมดเพราะความเหนื่อย ทำได้แต่นิ่งแล้วก็ฟังเพลงที่กำลังเปิด เพลงเศร้าๆที่ไม่ได้ตรงกับอารมณ์ในตอนนี้ แต่มันกลับทำให้เศร้าเหลือเกิน อาจเพราะทำนอง อาจเพราะเสียงร้อง หรืออาจจะเป็นอะไรสักอย่าง บางทีก็อาจจะเป็นความรู้สึกเศร้าในตอนนี้ก็ได้มั้ง

ครืน  ครืน ครืน เสียงโทรศัพท์ดังอยู่ที่โต๊ะ ขาที่ลุกออกไปรับแบบรวดเร็วนั้นในใจมันสั่น ใครคนนั้นอาจโทรมา  แต่พอหยิบออกมาจากกระเป๋าก็พบว่ามันไม่ใช่

“ ย่า สวัสดีครับ " ผมกดรับก่อนจะกรอกเสียงลงไป อีกคนก็ทักกลับมา

“ สวัสดีครับ เป็นยังไงบ้าง สบายดีมั้ย "

“ สบายดีครับ ย่ากินข้าวรึยัง เย็นแล้วนะ "

“ ยังเลย กำลังรอพี่เมฆอยู่น่ะ เราละ กินข้าวรึยัง วันนี้ไปกินอะไรกับเสือเหรอ "

“ ปิงทำอาหารเองในห้องแหละ ปิงเริ่มหัดทำอาหารอร่อยๆได้แล้วนะ ย่า แม้ไอ้เสือจะบอกว่ารสชาติแย่ก็เถอะ แต่ว่าถ้าย่าได้กินมันต้องอร่อยแน่ๆเลย "

“ อย่างงั้นเหรอ ดีแล้ว ย่าโทรมาก็เพราะเป็นห่วงนะ "

“ เรื่องอะไรกันครับ " ผมถาม

“ มีความรู้สึกอยากโทรหาเรานะ เหมือนกำลังรู้สึกว่า ปิงคงอยากให้ย่าโทรไปหา แต่ว่า ย่าคงคิดผิดแล้วละมั้ง " สมองที่กำลังสั่งในนิ่งไปชั่วขณะ น้ำตาของผมไหลออกมาอีกครั้ง ย่าที่เห็นผมเงียบไปก็ถามขึ้นมาอีก " ไม่ได้ทะเลาะกับเสือนะ "

“ เปล่าครับ " ตอบออกไปทั้งๆที่เสียงเครือ หมดกัน ความรู้สึกที่อยากปิดบังเอาไว้ไม่ให้อีกคนเป็นห่วง

“ ปิง "

“ ย่าเชื่อปิงสิ ปิงจัดการได้อยู่แล้ว ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปิงอกหักหรอกนะ ปิงของย่าเก่งจะตาย ปิงอยู่ได้ ย่า ไม่ต้องห่วงปิงหรอกนะ ปิงโอเค "

“ อย่าโอเคแต่ปากนะปิง เวลาทำใจมันไม่ได้ง่ายเหมือนเวลาพูดหรอกนะ " ย่าบอก " ทะเลาะอะไรกันย่าไม่รู้หรอก แต่ว่า ต้องใจเย็นๆนะ ไม่ใช่เอ๊ะอะอะไรก็เลิก แบบนั้นแล้วมันจะไม่เรียกว่าความรักหรอก ประคับประคองมันไว้ให้ดีสิ คนสำคัญของเราน่ะ ต้องปรับตัวเข้าหากันนะ "

“ ครับ " ผมตอบออกไป เพื่อให้อีกคนสบายใจ ย่าไม่รู้เรื่อง ไม่รู้ว่าอะไรคือปัญหา มันก็ถูกแล้วที่เค้าจะพูดในมุมมองแบบกว้างๆ

“ ถ้าอยากร้องไห้ก็ร้องไห้ออกมา แต่อย่าคิดว่าไม่มีใครนะ ปิงยังมีทุกคนที่นี่ ที่รักปิงนะ รักในแบบที่ปิงเป็นปิง ไม่ว่ายังไงพวกเราก็รักปิงเสมอนะ "

“ ปิงก็รักย่านะ "

“ แล้วตอนนี้เราอยู่ไหน ไม่ได้อยู่กับเสือใช่มั้ย "

“ อยู่ที่คอนโดปิงสิย่า คอนโดตัวเองก็มี ไปอยู่คอนโดมันทำไมเล่า "

“ ปิง.. ในช่วงเวลาแบบนี้จะอ้อนย่าบ้างก็ได้นะ ปิงน่ะ เป็นหลานของย่านะ อย่างน้อยถ้าเจ็บกับความรักมากๆ ก็อ้อนย่าบ้างก็ได้ ไม่จำเป็นต้องทำให้ตัวเองมีความสุขตลอดเพราะไม่อยากให้ทุกคนเป็นห่วงหรอก ยังไงซะ คนเรามันก็ต้องมีทั้งสุข ทั้งทุกข์อยู่แล้ว เพราะงั้นขอให้ย่าได้อยู่กับปิง ทั้งช่วงเวลาที่กำลังสุข แล้วก็ทุกข์เถอะนะลูก "

“ ย่า " เสียงของผมเริ่มสั่นแล้วอยู่ๆน้ำตามากมายที่ตอนแรกพยายามกลั้นเอาไว้ก็ไหลออกมา ผมร้องไห้จนเสียงร้องเปล่งออกมาเหมือนเด็กน้อยตอนที่ถูกผู้ใหญ่สักคนรังแก ก้มหน้าจับโทรศัพท์ไว้แน่นก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้ย่าฟัง คนที่ฟังโดยไม่ขัดและฟังอย่างตั้งใจ  “ มันไม่เชื่อปิงเลยย่า มันเชื่อแต่สิ่งที่มันเห็น มันเชื่อผู้หญิงคนนั้น เชื่อตามที่ผู้หญิงคนนั้นเชื่อ เพราะปิงเป็นแบบนี้เหรอย่า เพราะปิงเป็นคนแบบนี้ใช่มั้ย มันถึงไม่เชื่อปิง งั้นปิงควรทำไงดีย่า ก็ปิงน่ะ เปลี่ยนแปลงอดีตไม่ได้นี่ "

“ ปิง ก่อนอื่นปิงต้องเข้าใจเสือด้วยนะ แล้วก็ต้องเข้าใจในสถานะของตัวเองก่อนนะลูก เสือก็ไม่ผิดหรอก เค้าอาจจะไม่โกรธปิงเลยก็ได้ ถ้าเค้ารู้เรื่องราวทั้งหมดก่อนหน้านั้นด้วยปากของปิงเอง มีคนมาจีบปิงนะ คนนี้นะ ปิงไม่ได้เล่นด้วยนะ ปิงไล่มันไปแล้ว ไม่เชื่อ ถามไทถามฝนก็ได้ แต่เพราะปิงไม่ได้เล่าเสือ ปิงไม่กล้าเล่า เพราะงั้นเรื่องเกิด เสือจะไม่เชื่อปิงมันก็ไม่แปลก เราไม่แสดงความไว้ใจต่อเค้าก่อนถูกมั้ย แต่ย่าก็ไม่เห็นด้วยหรอกนะ ที่เสือจะใช้คำพูดรุนแรงแบบนั้นกับปิง เสือที่กำลังโกรธไม่ฟังใครแบบนั้น ย่าก็คิดว่าไม่ถูกเหมือนกัน เสือต้องฟังปิงบ้าง ไม่ต้องเชื่อใจหรอก แต่ควรต้องชั่งใจบ้างว่า สิ่งที่เกิดขึ้นมันจริงมั้ย ไม่ใช่คิดว่าปิงผิดแบบนี้โดยฟังความแค่ข้างเดียวแต่ใช้อดีตของเรามาเป็นตัวชี้วัด  "

“ ครับ "  ผมฟังในสิ่งที่ย่ากำลังพูด มันจริงของย่า จริงอย่างที่พูดทุกคำ

“ แต่ความรักมันก็แบบนี้แหละลูก ไม่มีใครสมบูรณ์แบบหรอก มันก็เหมือนวงกลมหนึ่งวงเราเป็นคนละครึ่งวงกลมนั้นที่มาจากที่ที่แตกต่างกัน ครึ่งวงกลมของเราที่รอบข้างอาจะขรุขระไปบ้างมันจึงไม่เข้ากับอีกครึ่งนึงของเค้าโดยทันทีหรอก เพราะงั้นเราเลยต้องปรับ ต้องขัดต้องเกลา ต้องทำให้มันเข้ากันไง แต่ไม่ใช่ว่า ย่าพูดกับปิงแล้ว ปิงต้องปรับอยู่แค่คนเดียวหรอกนะ แต่เสือเองก็ต้องปรับด้วย "

“ เสือมันทำไม่ได้หรอกย่า "  จากที่เคยพยายามขอร้องให้พูดกันดีๆมาตลอด แต่ผมก็พบว่าเสือไม่เคยทำมันได้เลย

“ ใครว่า ไม่ใช่เสือหรอกเหรอ ที่ทั้งๆไม่ชอบเล่นน้ำ ไม่ชอบให้เสื้อเปียกแต่กลับยอมแบกเราที่ตัวเปียกกลับบ้าน เค้าที่ไม่ชอบทำอะไรบางอย่าง แต่เวลาที่เราขอ เค้าก็มักทำให้ตลอดเลยนิ ทำแบบที่ไม่เคยทำให้ใคร แบบนั้น ย่าก็มองว่า เสือเองก็ปรับแล้วนะแต่แค่มีบางเรื่องที่เค้ายังไม่ปรับ ปิงเองก็เหมือนกัน เราไม่เคยยอมใครได้เท่าเสือ ปิงยังยอมให้เสือเลย เพราะงั้นมันดีแล้วที่ปรับเข้าหากัน แล้วก็เรื่องนี้มันก็เป็นอีกเรื่องที่ต้องปรับเข้าหากันนะ "

“ ทำไมคนเราเวลามีความรัก ต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมต้องทะเลาะ เสียใจ ทำไมเรารักกันอย่างเดียวไม่ได้ "

“ คนเราต่างพ่อต่างแม่ ต่างการเลี้ยงดู มาเจอกัน มาอยู่ด้วยกัน มันต้องปรับอยู่แล้ว แล้วทำไมปิงไม่คิดละว่า บางทีเรื่องแย่ๆที่เกิดขึ้นมา ก็ทำให้เรา รัก และ เข้าใจกันมากขึ้น "

“ แต่ตอนนี้ปิงไม่รู้จะทำยังไง เสือมันไม่สนใจปิงแล้วย่า มันทิ้งปิงไปแล้ว " ขนาดเดินออกมาจากรถยังไม่รั้งไว้สักคำ ในตอนนั้นก็คิดว่า คงจบแล้วละ เรื่องของเรา

“ เพราะเสือไม่รั้งปิงไว้ ย่าเลยคิดว่า ถ้าปิงสำคัญ เสือก็จะกลับมาตามเอาปิงคืนไปเองแหละ รอให้ทุกฝ่ายใจเย็นลงกว่านี้ ให้นั่งทบทวนนานกว่านี้ ย่าเชื่อว่า อะไรๆมันก็คงจะดีขึ้น "

............................................

“ โธ่เว้ย!!! “ ฟาดมือลงกับพวงมาลัยรถอย่างแรงตอนที่ขับเร่งเครื่องออกมาแล้วต้องมาจอดติดอยู่ตรงสี่แยก ฟันในปากกัดแน่นจนรู้สึกแข็งไปหมด ผมทุบลงบนพวงมาลัยอีกทีอย่างเสียอารมณ์ นึกหวนถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ที่เกิดขึ้น ทั้งๆที่ก่อนหน้าที่ตัวเองกำลังยิ้มกับหน้าจอมือถือ ก็ยิ่งพาลให้รู้สึกหงุดหงิด

' เดี๋ยวเราไปกินซูชิกันนะ ' ผมฟังคำอ้อนของมันก่อนจะแอบยิ้มตาม  ' มารับไวๆนะ คิดถึงแล้ว ' หรือคำพูดอะไรพวกนั้น ก็ชวนให้ยิ้มแล้วมองดูข้อความเหล่านั้นอยู่นานแต่ก็ไม่ตอบจนโดนท้วง ' นี่ ทำไมอ่านแล้วไม่ตอบ '

   ผมลุกขึ้นมาตอบไลน์ของมัน ตอนที่มองดูเวลาก็น่าจะเป็นช่วงเวลาที่กำลังเรียนอยู่ " เด็กขี้เกียจเอ้ย " วางโทรศัพท์หลังการอ้อนผ่านข้อความเสร็จสิ้น ผมเดินไปอาบน้ำแต่งตัวแล้วก็กลับมานั่งหาร้านซูชิน่ากินสักร้านที่จะพามันไปกินหลังเลิกเรียน นึกถึงหน้าแรดๆที่จะยิ้มดีใจตอนได้กินของอร่อยๆ ก็อดจะยิ้มตามไม่ได้ วันนี้มันดูเครียดๆ อาจเพราะเรื่องพี่ปิ่นที่เราคุยกันเมื่อวาน " จะตามใจสักวันก็แล้วกัน " ผมคิดอย่างงั้นคิดว่าอยากให้มันอารมณ์ดี

ก๊อก ก๊อก ก๊อก  เสียงเคาะประตูหน้าห้อง ดังอยู่หลายครั้งราวกับคนไม่มีมารยาท ผมเดินออกไปดูตาแมวตรงประตูก็พบว่า พี่ปิ่นกำลังยืนอยู่หน้าห้องด้วยสีหน้าที่กำลังโกรธจัด เธอเคาะประตูห้องผมอีกครั้ง

“ มีอะไร " ผมถามตอนที่เปิดประตูออกไปหา เธอไม่พูดอะไร แค่ยื่นซองสีน้ำตาลอันนึงให้ผม " อะไร "

“ เปิดดูสิ แล้วจะรู้เองแหละ "

   ถอนหายใจออกมาด้วยความเซ็ง ตอนที่ล้วงมือเข้าไป ผมสัมผัสได้ว่ามันน่าจะเป็นภาพถ่าย หลายสิบใบที่อยู่ในนั้น ตอนที่เอาออกมา ผมนิ่งค้างอยู่กับภาพที่เห็น มันเป็นภาพของปิง ปิงกับผู้ชายคนนั้นคนที่ผมมีเรื่องด้วย ผู้ชายของพี่ปิ่น

“ นี่ไง คนดีของนาย คนดีของนายที่นายไว้ใจไง คนดีของนายมันแย่งแฟนพี่ เสือ! “ เธอตะโกนออกมาใส่หน้าผม ตอนที่มองดูภาพเหล่านั้นที่อยู่ในมือ ภาพของปิงที่กำลังพูดคุยอยู่กับผู้ชายคนนั้น ภาพที่บางทีก็สนิทสนมถึงขั้นถึงเนื้อถึงตัว และภาพทุกภาพที่ผมได้เห็น คือภาพที่เกิดขึ้นที่มหาลัยของปิงเอง หนำซ้ำยังมีที่คอนโดด้วยซ้ำ  " เค้าแอบพบกัน เปอร์ไปหาปิงที่มหาลัยอยู่บ่อยๆ แล้วเค้าก็ออกมาเจอกัน ที่นี่ก็ด้วย "

“ ไปเอาภาพพวกนี้มาจากไหน "

“ พี่จ้างนักสืบตามถ่ายรูปเปอร์เพื่อจับเค้าให้ได้คาหลังคาเขาเองละ พี่อยากรู้ว่า คนที่มันแอบนอกใจพี่คือใคร แต่ก็ไม่คิดนะว่าคนที่เค้าบอกว่า ดูท่าทางแรดๆ จะเป็นแฟนเสือ ก็ไหนบอกว่า เชื่อใจเค้าไง เค้าไม่ทำแบบนั้นไง ไม่ใช่คนแบบนั้นไง แล้วนี่คือเหี้ยอะไร นี่คือคนดีของเสือเหรอ ถ้ามันใช่แล้วละก็ ทีหลังหัดดูแลแฟนตัวเอง อย่าให้มายุ่งกับแฟนของคนอื่นด้วยแล้วกัน หัดทำการบ้านกับแฟนตัวเองให้มากๆหน่อยก็ได้ ทีหลังจะได้ไม่ต้องอยากได้ของของคนอื่น " ปากที่พูดคำพูดร้ายๆออกมา ผมได้แต่ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น ไม่ได้โต้ตอบอะไรออกไป อาจเพราะเป็นครั้งแรกที่ในชีวิตต้องมาเจออะไรแบบนี้ ในมือกำซองสีน้ำตาลนั้นไว้แน่น 

   ผมขับรถออกไปด้วยความโกรธ แล้วตอนที่เจอมันก็พูดทุกอย่างออกไป คำพูดที่ทำร้ายมันเหมือนครั้งก่อนๆ แต่ตอนนั้นแม้ว่ามันกำลังร้องไห้ แล้วบอกว่าให้เชื่อแค่ไหน หลักฐานขนาดนั้น โดนด่ามาขนาดนั้น ผมทำใจเชื่อไม่ลงจริงๆ

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง มันดังอยู่สักพักก่อนผมจะเดินออกไปที่ประตูก็พบว่าเป็นป้าแม่บ้านที่มาทำความสะอสาดอยู่บ่อยๆ

“ อ้าว คุณเสือ วันนี้อยู่ห้องเหรอคะ ป้าคิดว่าไม่อยู่ " ผมไมไ่ด้ตอบอะไร แต่กลับไปนั่งนิ่งๆบนโซฟาตามเดิม เธอมองไปรอบๆยามที่กำลังทำความสะอาด " วันนี้คุณปิงไม่อยู่เหรอคะ "

“ ถ้าอยู่ก็คงเห็นแล้วละครับ "

“ ทะเลาะกันอย่างงั้นสินะคะ " เธอพูดแค่นั้น ก่อนจะทิ้งคำพูดสุดท้ายเอาไว้ก่อนจะไปทำงานต่อ " แต่โกรธกันแล้ว ปล่อยอีกคนไว้แบบนั้น จะดีเหรอคะ ไม่กลัวมีใครมาดามใจคุณปิงเหรอ "

' คนแบบนั้น .. ถ้าจะดามใจก็คงมีแค่วิธีเดียว ' ผมตอบเธออยู่ในความคิด หลายครั้งที่เราโกรธกัน ปิงก็ทำแค่เรื่องเดิมๆ มันจะไปที่ผับเดิมแล้วก็เต้นยั่วผู้ชาย ไม่ก็เชิญชวนให้ผู้ชายทำอะไรกับมันสักอย่างเพื่อยั่วโมโหผม แล้วก็พบว่า มันก็ได้ผลเสียทุกครั้ง ผมแทบสติแตกทุกครั้งในเวลาแบบนั้น

   รอยยิ้มที่กำลังยิ้มให้คนอื่น หรือแม้แต่ช่วงเวลาร้องไห้ที่ให้คนอื่นกอดปลอบ ผมนั่งคิด คิดถึงภาพเหล่านั้น มือคนอื่นที่สวมกอดมัน คนที่มันอยู่ใกล้ๆ ใครสักคนที่ไม่ใช่ผม พอคิดได้แบบนั้น สมองมันก็ลืมทุกอย่าง มือคว้ากุญแจที่ตั้งอยู่บนโต๊ะหน้าที่นั่งแล้วรีบวิ่งออกไป

   ขับรถไปตามถนนที่ค่อนข้างติด ผมพยายามรีบเพื่อไปให้ทันก่อนที่จะถึงเวลา มองดูเวลาที่ใกล้เข้ามา ผับเดิมที่ผมชอบไปกำลังจะเปิดแล้ว อยากไปจะนั่งอยู่ก่อน เหมือนเมื่อก่อนที่จะไปนั่งอยู่ก่อนมันมาเสมอ

“ เฮ้ย ดูดิ ว่าวันนี้ใครมา " ไอ้โจ๊กทักผม ที่พยักหน้าให้มัน นั่งลงตรงข้ามกับไอ้เท่ที่มองมา ผมก็มองมัน " มึงอย่างมากรุ่นกันแถวนี้นะ "

“ กรุ่นเหี้ยอะไร " ไอ้เท่ถาม ผมก็นั่งแบบไม่ใส่ใจ " วันนี้เมียมึงไปไหนซะละ "

“ ถามทำไม "

“ กูขอโทษที่พูดออกไปแบบนั้น ปากมันไปไวไปหน่อย ขอโทษจริงๆวะ "  สายตาที่มองผม มันที่กำลังขอโทษจากใจจริงผมพยักหน้ารับ

“ อื้ม ช่างมันเถอะ "

“ แบบนี้ดิวะ ค่อยผ่อนคลายหน่อย " ไอ้นิวว่า มันยื่นเหล้าให้ผมแก้วนึงก่อนจะถาม " แล้วเมียมึงไปไหนวะ "

“ เสือก "

“ ท่าทางแบบนี้ทะเลาะกันมาแน่ๆ เมียหาย แล้วเมียมันพอเวลาโกรธก็จะมาที่นี่ แล้วก็ " ผมหันไปหาไอ้ท่ที่กำลังพูด มันหยุดคำพูดตัวเองทันทีทำท่ารูดซิปปากก่อนจะ หันไปคุยเรื่องอื่นกับไอ้นิวไอ้โจ๊ก

   ผมมองไปรอบๆสถานที่แห่งนี้ เวลาผ่านไปชั่วโมงแล้ว ชั่วโมงเล่า ก็ไม่พบว่าตัวผมจะเจอมัน ผมไม่เห็นแม้เพื่อนของมัน ราวกับว่ามันไม่มีอยู่ในชีวิตประจำวัน หรือ สถานที่ที่ผมคุ้นเคยอีกแล้ว เสียงพูดคุยดังพร้อมๆกับเสียงเพลงที่เหมือนจะเปิดแข่งกันแต่ผมกลับไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น ตาของผมเอาแต่มองหา ใจของผมเอาแต่ภาวนา ขอให้มันมา ขอให้มันมาที่นี่จะทำอะไรก็ได้ ผมจะได้ลากมันกลับไปเหมือนอย่างทุกที .. แต่ตอนนี้กลับไม่มีแล้ว ปิงหายไปแล้ว หายไปจากแววตาของผม .. หายไปแล้ว

ทั้งๆที่มันนอกใจ ทั้งๆที่ปิดบัง ทั้งๆที่ทำกันถึงขนาดนั้น แต่มันก็น่าตลก ที่ใจผมยังคงมองหามันอยู่แบบนั้น

“ เสือ มึงเป็นอะไรวะ " เท่ถามผมขึ้น ตอนที่มันเห็นว่าอยู่ผมก็ก้มหน้าลงต่ำ และไม่หันไปมองสิ่งใดรอบตัวอีก

“ กูเจ็บวะ "

“ เจ็บอะไร " มันถาม แต่ผมกลับไม่มีอารมณ์ที่จะตอบอะไรมันในตอนนี้ ผมหวนนึกถึงทุกสิ่ที่เกิดขึ้น ทั้งจุก ทั้งโกรธ ที่โดนกระทำแบบนั้น แต่กลับสู้ตอนนี้ไม่ได้ ตอนนี้ผมรู้สึก เจ็บ ทั้งเจ็บแล้วก็อึดอัด ทรมานเหมือนอยากจะตายให้ได้

   ความรู้สึกที่คล้ายกับว่าไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้ว ปิงไม่ได้หันมาสนใจผมเหมือนเดิมแล้ว ปิงที่กำลังจะเดินออกไป เพียงเพราะผม ที่ไม่เชื่อใจมัน ไม่เชื่อในสิ่งที่มันต้องการจะพูด  ' กูรักมึงคนเดียว ' นั่นคือสิ่งที่มันพูดแล้วตอนนี้ก็กำลังก้องอยู่ในหูของผม

“ ไอ้เสือ "

“ กูเจ็บวะ เจ็บตรงนี้ " กำเสื้อตรงหน้าอกข้างซ้ายของตัวเองไว้แน่น จะเจ็บเหมือนกันรึเปล่าวะ ในช่วงเวลาแบบนี้ จะรู้สึกเจ็บแบบนี้เหมือนกันรึเปล่า จะเจ็บที่หน้าอกข้างซ้ายแบบนี้เหมือนกันมั้ย

........................................................

อยากให้มองในมุมมองของพี่เสือบ้าง
ถึงแม้ พี่เสือในเรื่องนี้จะเป็นคนปากหมาและไม่น่าคบหาเท่าไหร่
แต่ว่า คนอ่าน รู้ถึงความจริงที่เกิดขึ้นถูกมั้ย
แต่เสือ มันไม่รู้นะ ใช่ ไม่รู้ไม่เกี่ยวกับการไม่เชื่อใจ
แต่ว่า การเชื่อใจคนอย่างปิง ทำได้ไม่ง่ายนะ ตลอดมา พี่เสือก็เชื่อมาตลอด
แต่นี่คือ ปิงเองไม่บอก แถมยังมีเรื่องภาพอีก 
เราอยากให้คนอ่านลองมองในมุมพี่เสือบ้างน้า พี่เสือก็เจ็บปวดนะ  :mew4:
ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ
ฝากแท็ก #เสือปิง ในทวิตด้วยเด้อ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:
ป.ล. เสือปิงตอนที่ 50 แล้วอะ เร็วแท้
ป.ล.2 ขอโทษที่อัพช้านะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 49 // 12.6.58} #หน้า 50
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 26-06-2015 20:57:40

รู้สึกดี ที่ปิงไม่ประชดด้วยวิธีเดิมๆแบบที่ผ่านมา กลับบ้านไปหาปู่ย่า เยียวยาใจหน่อยดีไหม
แก้ไขอดีตไม่ได้ ก็ทำปัจจุบันให้ดี ไม่ต้องประชด ถ้าเสือมันมองไม่เห็น คิดไม่ได้ ก็ถือว่าเป็นกรรมที่จะไม่ได้คู่กันล่ะกัน
ห่างๆกันไปซักพัก ให้ใจเย็นกันทั้งคู่ แล้วค่อยว่ากัน
อิเปอร์ นี่ก็ทุเรศมาก มีเมียอยู่แล้วยังม่อคนอื่นเรี่ยราด สมควรโดนจัดหนักๆซักที

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 26-06-2015 21:04:04

ต่างก็เจ็บกันทั้งคู่ และผิดทั้งคู่ ยังรักกันค่อยๆปรับตัวเข้าหากันนะ
มันอาจจะใช้เวลา แต่ไม่ก็ไม่ยากเกินที่คนรักกันจะทำให้กันหรอกเนอะ
เสือก็ตามไปง้อไปขอโทษเร็วๆนะ ก่อนที่จะสายไปจริงๆ

ตบเปอร์กับปิ่นติดฝาผนัง :z6: :beat: เพราะมันสองคน :m31:

 :mew1: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: veeveevivien ที่ 26-06-2015 21:04:32

วี่แววเรื่องนี้คงไม่ซ้ำรอย "Choice รักต้องเลือก" อีกนะคะ เพราะดูท่าคุณหนมมี่จะเสพติดการหักหลังคนอ่านแล้วหล่ะ

จริง ๆ นิยายที่จะเป็นนิยมหรือคนอ่านเยอะแล้วได้รับคำวิจารณ์ดี ๆ ไม่จำเป็นหักมุม และซับซ้อน จนเข้าใจยากนะคะ

หรือว่าอันที่จริงแล้วคุณหนมมี่ ก็แค่เขียนให้ถูกใจตัวเอง ไม่ต้องการคนอ่านหรือป่าว ถ้าเป็นเช่นนั้นก็จะไปค่ะ

รักเสือปิง เพราะความพยายามที่จะรักของทั้งคู่ พยายามที่จะปรับตัว แต่นี่หนมมี่เขียนแบบนี้ ทำให้ไม่เห็นถึงความพยายาม

ของทั้งเสือ และปิงเลย เหมือนพยายามสร้างดราม่าแล้วให้จบแบบเศร้า ๆ แล้วไปตลบอีกทีตอนพิเศษ หึหึหึ

ขอบคุณนิยายเรื่อง BTS ที่ทำให้เรารู้จักกันค่ะ ดิฉันสนับสนุนหนังสือคุณนะคะ ไม่ใช่ว่าอ่านแล้วไม่สนับสนุน แต่ว่า

ทั้ง รักต้องเลือก และเสือปิง นี่เกินเยียวยาแล้วค่ะ 50 ตอนแล้วยังไม่ไปไหนเลย ..... :pig4: :bye2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 26-06-2015 21:05:22

ค่อยๆจูนกันไปเรื่อยๆ อ่านแล้วก็ยังสงสารปิงอยู่ เคสนี้ปิงไม่ผิดเลยจริงๆ ตอนที่ฉะด่าไอเปอร์ไปแบบนั้นสะใจมากค่ะ อีสองผัวเมียนิสัยเพลียๆที่มาทพให้คู่อื่นเค้าผิดใจกัน มันแย่มากจริงๆ ขอให้อิพี่เสือตาสว่าง รีบกลับไปง้อปิงแบบเปิดใจ ปรับทัศนคติกันบ้างอะไรบ้าง เชื่อว่าคงจบกันบนเตียง 555 มันใช่หรา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: minniekook ที่ 26-06-2015 21:13:12

สงสารทั้งคู่เลย  :m15: รีบๆคืนดีกันน๊า :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 26-06-2015 21:15:26

เจ็บค่ะพี่เสือเวลาแบบนี้เจ็บและอึดอัดเหมือนพี่เสือเลย ฮืออออออออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: patchamai28 ที่ 26-06-2015 21:21:46

หน่วงยาวๆไป เห้อออ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 26-06-2015 21:21:59

มองในมุมเสือ ที่ตัวเสือหูเบา ปากหมา ไม่ไว้ใจใคร แค่รักแต่ปรับตัวได้น้อยมาก
คนแบบนี้น่ารำคาญนะถ้ามีตัวตน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 26-06-2015 21:22:34

น้ำตาไหลเลย แต่เราก็ยังโกรธพี่เสืออยู่ ยังไม่ให้อภัยง่ายๆ หรอก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 26-06-2015 21:23:24

มันก็เจ็บด้วยกันทั้งคู่นั่นแหละนะ :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: Asichoii ที่ 26-06-2015 21:25:12

โอ้ยยย มาอัพต่อเร็วๆนะะะะ
มันรวดร้าวมากจริงงง  :ling1:
ตอนนี้พอเข้าใจพี่เสือละะะ
แต่เกลียดอิพี่นั่นมากกก อะไรพูดเป็นตุเป็นตะะ ปิงยังไม่ทำไรเลยยย
รอตอนหน้านะะะะ ✌

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 26-06-2015 21:26:42

ตั้งสติก่อนนะเสือ
สำนึกได้ยัง?
รักย่าจังตอนนี้ :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 26-06-2015 21:27:34

แค่รักมันไม่พอ

เสือคิดได้อีกละ แต่พอเจอเหตุการณ์แบบนี้ทีไรสติไม่เคยมี ปากเสียซ้ำซาก

ส่วนปิง ดีขึ้นนะ ไม่ใช้อารมณ์ประชดเหมือนเก่า

ยังคงติดตามขีวิตรักของทั้งคู่ต่อไป
เพราะเรื่องรักมันยุ่งยาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 26-06-2015 21:32:51

เหมือนจะเข้าใจกัน เชื่อใจกันมากขึ้น หลังจากทะเลาะกันมาก็หลายครั้ง
แต่มันไม่ไปไหนเลย ทะเลาะกัน ไม่มีใครฟังใคร เหตุการณ์เดิมๆวนลูป
ที่บอกว่าจะค่อยๆปรับ ค่อยๆเปลี่ยนตัวเองเพื่อกันและกันคงอีกนาน
ผ่านมาแล้ว 50 ตอน พัฒนาการของคู่นี้น้อยนิดมาก
สงสัยอีก 50 ตอนก็คงไม่คืบหน้าไปไหน

ความรักทำให้คนดูโง่เสมอแหละ ลองถอยกันคนละก้าวก็ดีค่ะ
เผื่อจะมองอะไรเห็นอะไรได้มากขึ้น คิดและทบทวนกับตัวเองให้ดีๆ

ก็ยังจะตามติดชีวิตเสือปิงอยู่นะคะ ยังอยากรู้ว่าสุดท้ายแล้ว
มันจะไปกันรอดมั้ย? เป็นกำลังใจให้ค่ะคนเขียน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 26-06-2015 21:34:32

เอาเป็นว่าให้กำลังใจทั้งคู่นะ ถอยห่างกันคนละก้าว คงมองอะไรได้ชัดเจนขึ้น :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 26-06-2015 21:37:06

คือน้ำตาซึมเลย ห่างกันสักพักมันคงจะดีเสียกว่า   :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: tararatart ที่ 26-06-2015 21:42:46

 o22อยากอ่านดราม่าให้ปิงเจ็บหนักๆไปเลย  เผื่ออิเสือจะคิดได้บ้างว่าเวลาที่มีอยู่ทำไมไม่พูดจากันดีๆ #อิเสือปากหมา....ตอนนี้เข้าใจเสือนะบางทีอะไรที่เราเชื่อในสิ่งที่เราเชื่อแล้ววันนึงเรารู้สึกว่ามันผิดจากที่เราคิดไป อาการผิดหวังมันจะมากมายจนตั้งรับไม่ทัน #แค่นี้พี่เสือก็ขนกระตุกหมดแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 26-06-2015 21:43:38

เอาจริงๆไหม เราชอบพี่เสือนะ เราเข้าใจพี่เสือ
คนมันไม่รู้นี่ มันก็เป็นนิสัยพี่เสือด้วย
เราทีมพี่เสืออ่ะ สงสารโดนด่าตลอดเลย :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 26-06-2015 21:55:30

บอกตรงๆ มันวนลูป เหมือรไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย 50 ตอนที่ยังไม่รู้สึกพัฒนาอะไรขึ้นมาเลย เหนื่อย หน่วง เป็นแบบนี้ต่อไป คงขอพักการอ่านสักระยะ 55555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 26-06-2015 22:11:37

เราว่ามันน่าจะถึงเวลาที่ปิงจะเอาคืนอีสองผัวเมียมหาประลัยซักทีแล้วนะ
คือแบบบทั้งเบื่อและรำคาญพวกมันมาก ถ้าพวกมันหาเรื่องกันดีนักก็จัดหนักๆให้พวกมันซักที ร้ายใส่มันให้ถึงที่สุด
คือบางกรณีเราก็ควรที่จะปลงและถอยห่าง แต่ถ้าทำแล้วพวกมันยังไม่หยุดก็ต้องตาต่อตาฟันต่อฟันได้แล้ว อย่าอยู่เฉยๆ
ให้พวกมันกระทำและปั่นป่วนชีวิตเราฝ่ายเดียว ไม่งั้นก็ไม่มีอะไีพัฒนาซักที 50ตอนก็เหมือน5ตอน
เพราะตัวละครยังวนอยู่ที่เดิม(หมายถึงการกระทำอ่ะนะ) เสือก็ยังปากหนักปากหมาเหมือนเดิมถ้าเราเป็นปิงก็คงโกรธอ่ะ
ส่วนปิงก็ยังดีขึ้นที่ไม่ประชดประชันเหมือนครั้งก่อน แต่ชอบตอนที่ระบิดอารมณ์กับไอ้เลวนั่นที่ชอบมาวอแว
น่าจะเอาส้นเท้าลูบปากมันสิบทีนะจะได้หายแค้น  :z6: :beat: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 26-06-2015 22:19:21

อ่านมุมเสือแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นแม่งจะเจ็บช้ำอะไรเลย ทำตัวเองทั้งนั้น หูเบา คิดเองเออเอง ไม่ถงไม่ถาม ทำร้ายน้ำใจคนที่มึงบอกว่ารัก แล้วมานั่งเจ็บปวดเอง เป็นบ้าหรอ??

ปล.ชอบคำพูดของปิงที่ระเบิดใส่เปอร์ “ โกรธเหรอ เเกลียดเหรอ อยากต่อยกลับกูเหรอ เอาสิ ทำได้เลยนะ กูไม่เจ็บหรอก กูคงไม่รู้อะไรอีกแล้ว มึงทำชีวิตกูพังไปหมดแล้ว ชีวิตของกู!! " ผมตบที่อกของตัวเอง " กูเคยทำเหี้ยอะไรให้มึงหนักหนาวะ ถึงต้องมาทำกับกูขนาดนี้ กูกำลังมีความสุข กำลังมีความสุขกับคนที่กูรัก แล้วทำไมมึงทำแบบนี้ มึงเข้ามายุ่งกับกูทำไม กูไม่ได้ทำอะไรผิดเลย กูแค่อยู่ของกูเฉยๆ แล้วมึงก็เข้ามา กูไม่ได้ยุ่งกับมึงเลยสักนิด  แต่เพราะมึง เพราะมึงกับเมียมึงทำให้ชีวิตของกูต้องเป็นแบบนี้ เพราะพวกมึง กูเกลียดพวกมึง ไอ้เหี้ย  อึก ฮือๆ "สุดๆอ่ะ เข้าใจถึงความอึดอัดที่กดลึกจนทนไม่ไหวเลย มาเจอแบบนี้ก็ประสาทเสียเหมือนกันละวะ บวกกับมีผัวแบบเสือเข้าด้วยแล้ว ดิ่งเหวเลยชีวิต.....

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-06-2015 22:37:44

จะวนมาแบบเดิมไหม จะมีอะไรพัฒนาหรือเปล่ากับตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 26-06-2015 22:41:47

เราก็เจ็บเหมือนกัน...

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: dalnim ที่ 26-06-2015 22:47:17

เหมือนมันวนกลับมาที่เดิม เจ็บซ้ำๆ 50ตอนแล้วไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย เอาจริงๆเรายังไม่มีความรู้สึกเลยว่าที่ผ่านมาเสือปิงมันรักกันได้ยังไง เหมือนแค่คบๆ ทะเลาะกันก็เลิกได้ง่ายๆ ตัวเสือปากหมา ทำอะไรไม่คิดก่อน ปิงก็คิดง่ายไป ถ้าปรับเข้ากันได้ยากหนักก็อย่าคบกันต่อเลย ต่างคนต่างเจ็บกันทั้งคู่ ห่างกันก็ดีนะจะได้อยู่กับตัวเองว่าจะเอายังไง
เราติดตามหนมตลอดนะ เอาจริงๆเราอ่าน choice แบบผ่านๆมากดราม่าเกินที่เรารับไหว เราชอบเสือปิงตอนแรกๆ คิดว่าคงเป็นความรักที่ต้องมีความสุขมากแน่ๆ อ่านไปยิ้มไป แต่มันไม่ต่างจาก choice เลย สำหรับเราหน่วงเกือบทุกตอน เราอยากเห็นเสือปิงมีความสุขสักที แต่ตอนนี้ขอหลบไปพักใจก่อนนะ แต่เราไม่ทิ้งเสือปิงแน่นอน :o12: :o12:

ปล.ติดตามหนมและเป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆเด้อ รักเสือปิงเหมือนเดิม    :sad11: :sad11:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 26-06-2015 22:49:09

คือชอบ bts มาก เป็นเรื่องที่อ่านแล้วรักมาก ทำให้ติดตามหนมมา แต่มา 2 เรื่องหลัง ความน่ารักมันน้อยลง ดูดราม่ามากกว่า ตอนนี้ รักเสือปิงมาก เข้าใจทั้งคู่ แต่ครั้งนี้ สงสารปิงสุดๆ นางอยู่เฉยๆ แต่กลับโดนแบบนี้ ยังไงก็ให้กำลังใจหนมมี่นะคะ ขอให้เสือปิงเจอทางออกที่น่ารักสดใส

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 26-06-2015 23:08:35

พี่เสือแม่งงงงงงงงง  :beat:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 26-06-2015 23:14:47

คือถึงพี่เสือไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น แต่มันก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าไอ้นั่นเคยม่อปิงที่สระว่ายน้ำ แล้วปิงมันก็ไม่เล่นด้วย
คืออยากจะถามที่ผ่านมานี่สรุปแล้วเคยเชื่อใจปิงมันบ้างป่ะ! ถึงปิงมันจะผิดที่ด้วยก็เถอะ อินนะเนี่ย
ตอนนี้ยังไม่กล้าอ่าน เรากลัวดราม่าและจิตตก TT
วนลูปไหมไม่รู้ แต่คู่นี้เป็นอะไรที่ ถ้ารักอย่างเดียวไม่พอก็ลองถอยมาพักกันก่อนดีไหม?

คนเขียนสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 26-06-2015 23:15:02

เจ็บกันทั้งหมดนั่นแหละ...

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: jaynos ที่ 27-06-2015 00:15:12

ก็ยสวอยู่นะ แต่ทำไมรู้สึกเหมือนมันสั้น รึยังไง :m21: :m21: :m21:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 27-06-2015 00:39:22

อ่านตอนนี้เเล้วติดอะ ชอบ
คือ ชอบที่ปิงด่าเปอร์ อินเนอร์มาเต็มมาก
คือด่ายังงี้คงเจ็บไปอีกนาน หวังว่าเปอร์คงจะไม่มายุ่งอีก
ถ้าเทียบเเล้วที่ผ่านมาอารมณ์ด่าเปอร์คงคิดว่าหยอกๆ เเต่นิ ถึงใจมว้ากกกกก


ไหนๆก็รอปิงเเล้วนะพี่เสือ ลองหาปิงไม่เจอสักสองสามวัน
คงจะดีขึ้นอะ ได้ทบทวนบ้างอะไรบ้าง คงดีขึ้นมากๆเลย

อ่านเเล้วติด มาต่อเร็วๆน้าาา /กอดดดด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 27-06-2015 01:15:20

โอ้ยยยย

ร้องไห้หนักมากกกก
สงสารทั้ง 2คนเลย

พูดกันไม๊ยังไงงงง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 27-06-2015 07:03:42

เรามองแบบนี้นะ  เห็นเมนท์กันว่า 50 ตอนแล้ววนอยู่ลูปเดิมๆ ที่จริงมันก็ไม่ถึง 50 ตอนหรอกเพราะว่ามีพาร์ทอิฐ-ไท เข้ามาด้วย
ที่เห็นว่ามันวนๆกันอยู่ก็คือเป็นที่สันดารค่ะ  นิสัย+สันดารคนมันเปลี่ยนกันยาก   ที่ว่ากันว่าวนๆกันนั้นก็เห็นการเปลี่ยนแปลงของทั้งเสือกับปิงทีละเล็กละน้อยในทุกตอน ต่างคนต่างปรับเข้าหากัน เปลี่ยนสันดารกันทีละเล็กทีละน้อย   ตอนนี้เห็นชัดเลยว่าถึงจุดแตกหักของนิสัยทั้งคู่แล้ว

ที่เสือไม่เชื่อปิงก็น่าเข้าใจนะ  เรื่องเก่าเพิ่งผ่านมาไม่นานเอง    ดีกันได้ไม่กี่วันก่อนที่เรื่องเปอร์จะงอกออกมา  เสือเองก็รู้กันอยู่ว่าปากมันไม่ดีอยู่แล้ว คนมันโกรธมันก็กะใส่แรงๆ  เสือเองก็อคติจากเรื่องเก่าๆของปิง จากความรู้สึกเก่าๆที่เคยชอบผู่หญิงคนนั้น จากความโกรธที่ปิงไม่บอก  ที่ไม่บอกก็เพราะว่าปิงผิดใช่ไหม   เสือมันยังไม่ได้มานั่งคิดวิเคราะห์หรอกว่าอะไรเป็นอะไร   ให้เวลามันหน่อยเดี๋ยวก็รู้ตัวว่าตัวเองทำปิงเจ็บขนาดไหน  ทำในสิ่งที่ไม่สมควร   ยิ่งตอนนี้สันดารเดิมก็คิดว่าไม่น่าจะมีะไร   เดี๋ยวปิงก็มายั่ว  เดี๋ยวตัวเองก็จะลากปิงไปซั่มแล้วก็จบ ดีกันใหม่ แต่พอไม่เห็นเสือก็เริ่มกลัวเริ่มเข้าใจแล้วสิว่ามีอะไรสักอย่างที่เปลี่ยนไป   ตัวเองเริ่มกลัว เริ่มเจ็บ  ยิ่งคิดก็ยิ่งเป็นเพราะเสือจะเข้าใจมากขึ้นว่าตัวเองพลาดขนาดไหน


เราเคยเมนท์เรื่องปิงไว้เมื่อก่อนนะว่าปิงเหมือนคนที่เคยโดนข่มขืนและประชดตัวเอง ไม่รักตัวเอง  คนเราเปลี่ยนอดีตไม่ได้แต่เปลี่ยนอนาคตได้  ตอนนี้ปิงเริ่มทำแล้วเพราะว่าได้กำลังใจจากย่า  ปิงเองก็ถึงจุดองศาเดือดเหมือนกันที่ต่อยเปอร์แล้วด่าออกไป  เราว่าเดี๋ยวข่าวลือก็น่าจะมีออกไปให้ถึงหูของเสือ  ตอนนี้น่าจะเป็นตอนที่เกิดการแปรผันในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ ถ้าหากว่าสองคนนี้ก้าวข้ามไปได้นะ  ปิงทำถูกแล้วที่ไม่ออกไปไหน   แยกแยะความรู้สึก  เลียแผลใจก่อน  ค่อยยังชั่วแล้วค่อยออกไปเปชิญโลก  ไม่ต้องยั่วเสือ  เพราะว่าถ้าเสือรักจริงเดี๋ยวมันก็ต้องคลานมาหา   ถ้ามาแล้วด่าก็ไม่ต้องไปพูดกับมัน ปากมันหมาก็ไม่ต้องสนใจ ที่ปิงยอมมาตลอดก็เพราะว่าประวัติของปิงด้วย  แต่ตอนนี้ไหนๆก็ไหนๆแล้วไม่ต้องยอมอีกแล้วค่ะ   เฉยไว้ดีที่สุด   ต่อไปนี้ไม่ใช่เสือเลือกปิงนะคะ    จากนี้ไปคือปิงเลือกจะเอาเสือหรือเปล่าต่างหาก

เรารู้สึกเหมือนว่าเมียอิเปอร์อยากได้เสือกลับคืนมามากกว่า ถึงได้ทำแบบนี้  ปิงด่าไม่เก็ทกันหรอกมั๊ง เสือน่าจะด่านะไหนก็ปากเสียอยู่แล้วก็น่าจะใช้ความปากหมาให้เป็นประโยชน์สักครั้ง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: yokky34 ที่ 27-06-2015 07:26:16

คือ ไม่สงสารใครเลย
สงสารตัวเองค่ะ TT ใกล้จบยังอ่ะ ทรมานจุง

คือ ตอนต่อไปขอเร็วกว่านี้ได้มั้ยคะ ตอนที่แล้วพีคมากเลยค่ะ รอแล้วรอเล่า รอจนลืม
เรื่องดราม่าจะเป็นแบบไหนเราโอเคนะกับที่คุณเขียน แต่บางทีก็อยากอ่านแบบต่อเนื่องอ่ะค่ะ ซัก 3-4 วันมาต่อก็ได้ค่ะ
อย่าหายไปยาวๆ เลย กราบค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: Palita08 ที่ 27-06-2015 08:14:03

ทรมานจุงงงงงงงง. อ่านไปนำตาหยดแหมะๆTT. ตอนด่าเปอร์นี่อินตามเลยอะ. ชอบมากคะ เรื่องนี้ มาต่อไวๆนร้าาาาา.  หายไปแบบนี้แทบขาดใจ. จุ๊บๆๆ :mew2: :mew1: :hao5: :m15: :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 27-06-2015 11:28:38

เจ็บปวดมากด้วยกันทั้งคู่ ห่างกันแล้วคงคิดอะไรได้เยอะขึ้นนะ

สู้ๆนะ ทั้งสองคนเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: iforgive ที่ 27-06-2015 11:35:23

ชอบเรื่องนี้นะ  ถึงแม้ว่าจะมีคนบอกว่า  เหมือนเรื่องไม่ได้พัฒนาไปไหนเลย  วน ๆ อยู่กับที่
โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า  ชีวิตคนก็แบบนี้แหละ  นอกจากเรื่องเรียน เรื่องงานที่พอจะมองเห็นพัฒนาการที่ชัดเจนแล้ว
เรื่องความสัมพันธ์กับคนก็มักจะวนอยู่กับที่แบบนี้แหละ  เพราะอะไร  เพราะนิสัยถาวรของคนมันเปลี่ยนยากน่ะสิ
... เราจะเคยรับรู้เรื่องของคนอื่นผ่านสื่อมาบ้างว่า  บางคนมีปัญหาแบบนี้ซ้ำซาก  แต่ก็ยังทนอยู่ด้วยกัน
อาจจะเพราะรัก  หรืออาจจะเพราะอะไรก็ตาม  .. เรื่องแบบนี้มีอยู่เป็นประจำกับบางคน บางครอบครัวอยู่แล้ว
... เพียงแต่พอมันมาเกิดกับตัวละครที่ตนเองรัก  ก็เลยรู้สึกว่า  ถ้าเป็นกรูนะเมิ๊งงงงง  อะไรทำนองนี้ขึ้นมา
....
พี่ชอบเรื่องนี้มากกว่าเรื่อง choice นะ ... เรื่องนั้นอ่านไม่จบ  พอมีเตเข้ามา  เลิกอ่านไปเลย
รู้สึกเียใจแทนตัวเอก  ได้ตามอ่านแต่เมนท์ของคนอื่น ๆ ทำใจไม่ได้จริง ๆ
.... แต่กับเรื่องนี้พอมาถึงปัจจุบันที่ปิงเจ็บ เสียใจ  และยอมฟังเพื่อน  นิ่ง  อยู่กับตัวเอง
ก็รู้สึกว่า  เออ  มันต้องอย่างนี้สิ  ยังไงก็... จะรออ่านต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: sodawan1 ที่ 27-06-2015 13:02:42

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 27-06-2015 13:42:56

ตอนด่าเปอร์นี่แทบจะร้องไห้ตามเลย ความอัดอั้นมันระเบิดออกมาแล้ว แง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 27-06-2015 17:01:51

ปิงไม่น่าจะชกแค่ทีเดียว แม่ง!!!
ค่อยๆปรับกันเนอะเสือปิง...ความรักมันต้องมีอุปสรรคอยู่แล้ว กว่าจะผ่านบางอุปสรรคไปได้บางทีมันก็แทบกระอักเลือดเหมือนกัน  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 27-06-2015 18:27:19

อ่านมาทั้งหมด บอกเลยว่าเรา #ทีมปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 27-06-2015 18:30:39

เราไม่ชอบผู้ชายนิสัยอย่างเสือเลย รอดูพัฒนาการด้านการสื่อสารของเสืออยู่นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: yuuri ที่ 27-06-2015 19:46:49

ก็หลักฐานมันมี แถมตลอดมาก็มีแต่คนใส่ไฟว่าปิงแรดตลอด
รู้จักกันเครั้งแรก ในความคิดเสือ ปิงก็แรด
รักมากก็เจ็บมาก  เวลารู้ว่าคนที่เรารักหักหลัง มันเจ็บมาก
จนบางทีก็ไม่ลืมหูลืมตา แต่ในใจลึกๆก็มักมีความหวังว่า มันจะไม่เป็นความจริง
พอเย็นลงก็ค่อยมาถามหาความจริงทีหลัง ซึ่งบางครั้งมันก็อาจจะสายไป
แต่ว่าเราไม่โทษหรอกนะว่าเสือผิด ถ้าเราเป็นเสือ เราก็คงเป็นแบบเดียวกัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 28-06-2015 00:52:33

กระโดดตีเข่าไอ้เปอร์ แกกกกกกกกกก

ฮืออออออ แงงงงงงงงงงงง // น้ำตาไหลพราก

ทำไมความรักถึงแค่รักกันอย่างเดียวไม่ได้ เข้าใจปิงอะ //น้ำตาท่วมจอ

ขอบคุณคุณย่าที่ให้คำตอบและสติปิงนะคะ ฮืออออออออออออ //น้ำตาท่วมบ้าน

เจ็บตามทั้งคู่ โอ๊ยยยยย เมี่ยงเจ็บบบบบบ แงงงงงงงงงงงงง //น้ำตาท่วมกรุงเทพฯ

#อิเวอร์!!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: beautifuldead ที่ 28-06-2015 23:34:29

เข้าใจพี่เสือขึ้นมานิดนึง แต่ยังไง ก็ยังคงอยู่ฝั่งปิง
บางทีพี่เสือก็ปากไว ปากร้ายเกิ๊นนน
หวังให้คนมาเข้าใจ แต่ตัวเองก็ยังไม่ได้เข้าใจ และพยายามเชื่อใจก่อนนี่นา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: ลูกสมุนตัวเอฟ ที่ 01-07-2015 23:15:47

อ่านตามสองวันแล้วจนถึงตอนสุดท้ายเสียน้ำตาไปหลายถังมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: monkiiz ที่ 03-07-2015 01:02:36

รออ่านต่อนะครับบบบบ  :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 03-07-2015 11:41:22

หน่วงได้อีก ตามคนต่างผิดอ่ะ
ดีที่ปิงไม่ได้ประชดแบบเดิมๆอีก
ความเชื่อใจของเสือนี่จริงๆแล้วมันมีหรือเปล่านะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 03-07-2015 22:39:23

ตอนที่ 51

   เสียงเพลงที่ผมได้ยินไม่ใช่เพลงเศร้า ไม่ได้โดนใจเท่าไหร่ แต่ดนตรีที่ได้ยินกลับดูเศร้าจนทำให้หัวใจของผมจมลึกลงไป ผมไม่รู้สึกถึงใครที่นั่งรอบข้าง ราวกับทุกอย่างนั้นมืดดำไปหมด   แก้วเหล้าที่ถือในมือไม่เหล้าอยู่อีกแล้ว ตอนได้ยินเสียงน้ำแข็งละลายกระทบกันก็เผลอคิดขึ้นได้ว่ากำลังเหม่อเกินไปแล้ว

" อีกแก้วมั้ย " ไอ้นิวถาม ตอนที่ผมวางแก้วเหล้าลงบนโต๊ะข้างหน้า ผมพยักหน้า

" ไม่ต้องผสมนะ "

" อื้ม " ไม่มีใครคุยอะไรกับผม เหมือนกับว่ารู้อยู่แล้วว่าเกิดอะไร เลยไม่อยากจะถามไถ่อะไรกันอีก และนั่นก็ดีแล้ว เพราะถึงจะถามอะไรออกมาผมก็ไม่ตอบอยู่ดี   " อะ เอาไป "

“ มันไปที่อื่นรึเปล่า " ไอ้โจ๊กว่า ผมที่เหลือบมองมัน อีกคนก็ขยายความ " กูหมายถึงไอ้ปิง มันไปที่อื่นรึเปล่า "

“ ไม่รู้สิ " ตอบออกไปเสียงเรียบๆก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม สายตามองไปรอบๆ ไม่มีอะไรน่าสนใจอีกแล้ว ประตูมันปิดนิ่งอยู่อย่างงั้นนานแล้ว เว้นแต่คนภายในจะเปิดออกไปบ้าง จนผมตระหนักถึงเวลาปิดของผับที่กำลังใกล้เข้ามา ' ไม่อยากลุกเลย ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น อยากนั่งอยู่ตรงนี้ นั่งไปเรื่อยๆ '

“ มึงยังไม่กลับเหรอวะ " เท่ถาม ผมก็พยักหน้า " งั้นพวกกูกลับก่อนนะ "

“ อื้ม " ผมตอบ ไอ้โจ๊ก ไอ้นิว ไอ้เท่ก็ลุกขึ้นจากโซฟามันแยกย้ายกันกลับ ผู้คนรอบข้างผมก็เช่นกัน ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับออกไป เหลือเพียงแค่ผมที่ยังคงนั่งนิ่งๆอยู่ตรงนี้ " ไม่มาจริงๆสินะ "

   น้ำตาไหลซึมออกมาช้าๆ ผมทำได้แค่หลับตาลง หวนคิดถึงเรื่องราวต่างๆของเราตลอดเวลาที่ผ่านมา วันแรกที่เจอกันหรือแม้แต่ครั้งแรกที่ทะเลาะ เสียงอ้อนที่ชอบมานั่งข้างๆ น่ารำคาญแต่ก็มีความสุข

   เผลอคิดภาพร่างบางที่จะมานั่งอยู่ข้างหน้า มันที่ชอบนอนหนุนตักของผม แม้จะบอกว่าหนัก จะบอกว่าไม่ชอบ แต่ตัวมันในทุกครั้งก็จะไม่ขยับไปไหน หนำซ้ำยังกอดผมไว้แน่นอีก ' ออกไปให้พ้นๆไป ' ตอนที่บอกแบบนั้นออกไปก็เพราะว่า เขิน ทั้งๆที่ชอบให้มันนอนอยู่ใกล้ๆ ทั้งๆที่ทุกครั้งพอเป็นเวลาแบบนั้นก็จะกอดมันไว้ แต่ปากก็ต้องขยับด่าออกไปก่อน คำด่าที่ปิงรู้ดีว่าก็แค่ทำไปเพราะเขิน มันเลยจะแค่เงยหน้าขึ้นมามองผมเท่านั้น ก่อนจะหลุดคำแซวแบบแรดๆของมัน แต่นั่นก็ไม่ได้จากไปไหน อย่างที่ผมบอกมันให้ออกไป

   แต่ทว่าตอนนี้ กลับไม่มีอีกแล้ว ไม่มีปิงคนนั้นอีกแล้ว มันไม่มาที่นี่ ไม่เหมือนทุกครั้งที่แม้ผมจะด่า จะว่า มันแรงแค่ไหน มันก็ยังคงอยู่ตรงนี้ อยู่ใกล้ๆ อยู่ในสายตาแต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว ไม่มีปิงคนที่คอยทำให้ผมโมโหเวลามันเข้าไปยั่วผู้ชายคนอื่นเพราะโกรธผม ไม่มีใครคนนั้นที่ทำไปเพราะแคร์ผมอีกแล้ว .. ไม่มีแล้ว

   ตอนนี้ก็เหลือเพียงแค่ผม คงจะจริงอย่างที่ใครบอก ' ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด ' แล้วความอดทนของปิงคงมาถึงขีดสุดแล้ว

“ ขอโทษนะครับ ร้านจะปิดแล้ว "

“ อื้ม " ผมหันไปตอบพนักงานที่เดินมาบอก แต่ขาก็ยังไม่ขยับลุกไปไหน ผมยังนั่งอยู่แบบนั้น มันลุกไม่ขึ้น มันไม่อยากลุก ตอนนี้ไม่อยากจะไปไหนทั้งนั้น แม้จะเดิน นั่ง กิน หรือแม้แต่นอนผมก็ไม่อยากจะทำ ไม่มีกระจิตกระใจจะทำอะไรทั้งนั้น อยากจะนั่งอยู่อย่างงี้ แค่นั่งอยู่เฉยๆ

“ เฮ้ย ยังไม่กลับอีกเหรอวะ " ผมหันไปมองต้นเสียงที่เดินมาถามอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันกลับเป็นเสียงที่ผมคุ้นเคย ตอนที่หันไปเห็นใบหน้าแบบนั้นตัวผมก็ถอนหายใจแล้วหันหน้ากลับมามองตรงจุดเดิม อีกคนก็หัวเราะ " ถอนหายใจแล้วหันไปทางอื่นตอนเจอกู หมายถึงเหี้ยอะไรวะ "

“ จะปิดร้านแล้วเหรอ "

“ เออดิ ตีสามแล้วมึงจะให้กูเปิดถึงเจ็ดโมงเช้าเลยรึไง " ไอ้พายเพื่อนสนิทของผมมันพูดก่อนจะยกยิ้ม พายเป็นเจ้าของผับที่นี่ " เป็นเหี้ยอะไร ร้องไห้ทำไมวะ "  ผมเงียบไม่ได้ตอบมันออกไปแต่ก็เหมือนว่าทุกอย่างมันจะรู้ได้โดยที่ผมไม่ต้องบอก " ทะเลาะกับแฟนเหรอวะ “ ผมหันไปมอง มันก็ขยายความ " ผู้ชายคนสวยๆที่มึงชอบพามาบ่อยๆ  "

“ อื้ม "

“ เรื่องอะไรวะ " พอมันถามผมก็เงียบอีก

“ กูไม่อยากพูดถึง " ไม่อยากจะพูดถึงไม่อยากจะคุยกับใคร อยากอยู่คนเดียวแบบนี้ อยู่เงียบๆ ผมลุกขึ้นยืนตอนที่เดินออกไปนอกร้าน ไอ้พายก็เดินมาส่ง

“ มึงโอเคเปล่าวะ ไอ้เสือ มึงเหมือนไม่ใช่เพื่อนกูคนที่กูรู้จักเลย มึงเคยแคร์ใครด้วยเหรอ คบๆเลิกๆมันเรื่องธรรมดา เพื่อนกูเป็นคนแบบนี้ไม่ใช่เหรอวะ " มือที่เอื้อมมาจับไหล่ อาจเพราะพายคบกับผมมานานมันเลยรู้ว่าตัวผมนิสัยเป็นยังไง ผมในความคิดมันก็คงเหมือนคนนิ่งๆที่ไม่แคร์กับอะไร อารมณ์ร้าย แล้วก็ไร้ความรู้สึก  " มึงเหมือนไม่ใช่ไอ้เสือเพื่อนกูเลย จริงๆนะ เป็นคนที่แคร์คนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ "

“ ไม่รู้สิ " ผมตอบ " คงตั้งแต่ที่กูเจอมันมั้ง "

   จากที่ไม่ชอบเอาใจใคร บางทีก็ต้องยอมเอาใจมัน  รำคาญเวลาคนอื่นมายุ่งวุ่นวาย แต่ก็ชอบให้มันมาวุ่นวายอยู่ใกล้ๆ ชอบเวาลาที่มันยิ้ม เกลียดเวลาที่มันร้องไห้ เกลียดคนทำตัวแรดๆ แต่ก้็ยิ้มทุกคนที่มันพูดอ้อนด้วยคำพูดแบบนั้น เสียงที่พูดว่า ' น้องปิง ของพี่เสือ ' ครั้งแรกที่ได้ฟัง ผมเกลียด แต่ตอนนี้ กลับเป็นเสียงที่คิดถึงที่สุด

“ กูคิดถึงมึงวะ " ผมบอกตัวเองแบบนั้นตอนที่เคลื่อนรถออกไปจากหน้าผับ บนถนนที่ค่อนข้างโล่งในตอนกลางคืนรถของผมขับเคลื่อนไปตามถนนที่ไม่ใช่ทางกลับคอนโดของตัวเอง แสงไฟสีส้มส่องผ่านตัวรถที่กำลังจอดติดไฟแดงแม้ไม่มีผู้คนเท่าไหร่ แล้วสุดท้ายใจของผมก็พามาที่นี่ ที่คอนโดของใครคนนึงที่กำลังคิดถึง

   จอดรถที่หน้าคอนโดผมนั่งนิ่งอยู่ในนั้น ไม่ได้ขยับไปไหน ทั้งๆที่มาถึงแล้ว แต่ทุกอย่างกลับนิ่งอยู่แบบนั้น ผมได้แต่นั่งนิ่งๆ แล้วหวนคิดถึงคำพูดของปิงที่พูดออกมาทั้งน้ำตา ' เชื่อกูนะเสือ กูรักมึงคนเดียว '  ตอนที่ผมต้องเชื่อใจมัน ผมกลับคิดถึงช่วงเวลาต่างๆที่ผ่านมาของเรา ตอนที่มันเข้าไปหาผู้ชายคนอื่นแบบง่ายๆ ตอนที่เราทะเลาะกัน ผมหวนคิดถึงภาพที่ผมเห็น ท่าทางของมันที่ออกมาจากภาพถ่าย คำพูดของผู้หญิงคนนั้นที่ด่าผม ผมไม่รู้อะไรคือสิ่งที่ผมต้องทำ ถ้ากอดมันไว้จะดูโง่มั้ย ถ้าเชื่อใจใครสักคนที่ทุกอย่างก็บอกอยู่แล้ว ภาพถ่ายถ่ายที่ออกมา หรือแม้แต่ความจริงที่ปิดบังผม

   ผมกำมือของตัวเองแน่น เจ็บปวดที่ไม่มีทางไหน ทำให้ผมเชื่อมันได้เลย ถ้ามันบอกผมก่อน ถ้ามันแค่พูดว่า ตอนนี้มีใครที่มาสนใจมัน ถ้าผมรู้ มันคงไม่เป็นแบบนี้ ผมอยากเชื่อใจมัน อยากเถียงในสิ่งที่ตัวเองรู้ มันไม่ได้เป็นคนแบบนั้น ผมอยากจะบอกเธอคนนั้น แต่เพราะผมก็เพิ่งรู้จากเธอเหมือนกัน ผมเลยไม่รู้ ว่าต้องตอบเธอว่าอะไร

“ ทำไมมึงถึงไม่บอกกู " ทำไมถึงต้องให้กูรู้คนสุดท้าย

   ผมนั่งนิ่งๆอยู่แบบนั้นตอนที่คิดวกไปวนมาถึงเรื่องนี้ แล้วพอรู้ตัวอีกที ก็ตอนที่น้ำตามันไหลอาบสองแก้ม  ผมมองไปข้างหน้าก่อนจะทุบพวงมาลัยรถอย่างแรงด้วยความหงุดหงิด ' ทำไมมึงถึงไม่บอกกู ทำไมมึงถึงไม่บอกกูวะ ทำไมต้องให้คนอื่นมาบอก ทำไมต้องให้คนอื่นมาพูดแบบนั้น ทำไมวะ ถ้ามึงบอกกูอะไรๆมันคงดีกว่า กูจะตอบเธอคนนั้นไปว่า ใช่ มึงบอกกูแล้ว กูจะบอกเค้าไปแบบนั้น กูจะไปจัดการไอ้เหี้ยนั่นให้ แต่มึงก็ไม่บอก ไม่เคยคิดที่จะบอกอะไรกูเลย '

   ผมนั่งอยู่ในรถเหมือนปล่อยเวลาให้ผ่านไปช้าๆ ขาที่อยากจะเดินออกไปจากรถ แล้วเดินขึ้นไปหาใครอีกคนที่อยู่บนนั้น คนที่ตอนนี้ถ้าไม่ร้องไห้ ก็คงกำลังนอนหลับ ถ้าไม่ใช่ทั้งสองอย่างก็คงมีความสุขอยู่กับอะไรสักอย่างหรือใครสักคน ที่ถ้าเป็นอย่างงั้นผมอาจจะเป็นแค่คนโง่ที่คิดเชื่อใจมัน

   นานราวชั่วโมงที่ตัดสินใจเดินลงจากรถ ก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงประตูห้องของมัน  ผมลังเลที่จะก้าวเดินออกไป ทั้งกลัว แล้วก็สับสน ผมไม่รู้ว่าผมควรเดินไปมั้ย ถ้าเจอกันจะพูดอะไร หรือแม้แต่ถ้าเจออะไรที่ไม่อยากเจอจะทำหน้ายังไง คนที่ไม่เคยต้องมาใส่ใจกับเรื่องพวกนี้ กำลังเดินหน้าไปหาคนที่คิดถึง โดยที่ไม่แน่ใจเลยว่า อะไรกำลังจะเกิดขึ้นกัน  ในผลสุดท้าย ผมจะเป็นคนที่เข้าใจผิด หรือ คนที่โง่มาตลอดกันแน่

   เอื้อมมือขึ้นกำลังจะเคาะประตู แต่ก็หยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น หัวใจที่กำลังเต้นแรง สั่งให้ทุกอย่างหยุดนิ่งไว้แค่นั้น ผมไม่กล้าแม้จะเคาะประตู  ไม่กล้าแม้จะเผชิญความจริง ที่อยู่ตรงหน้า ได้แต่หยุดทุกอย่างแล้วนิ่งค้างอยู่แบบนั้น

“ กูแพ้มึงแล้วเหรอวะ " ผมบอกตัวเอง " กูแพ้มึงแล้วจริงๆเหรอวะ " กูที่ไม่เคยแคร์ใคร  กูที่ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากตัวเอง แต่วันนี้ กูเป็นคนเดียวกันกับคนที่ร้องไห้เพียงเพราะคิดถึงมึง ร้องไห้เพราะไม่อยากจะเชื่อว่านั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้นจริง ทั้งๆที่ภาพทั้งหมดมันก็ฟ้องว่าทุกอย่างคืออะไร เหตุผลมีครบ จนไม่สามารถที่จะเถียงได้ แต่ผมก็เลือกที่จะลังเล มันอาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด ปิงอาจไม่ใช่คนแบบนั้น ทั้งๆที่ทั้งภาพ แล้วเรื่องที่มันปิดบัง ไม่ได้ชวนให้คิดได้แบบนั้นเลย แต่ใจก็ยังลังเล  " เพราะกูรักมึงแล้วสินะ เพราะคนอย่างกูแพ้ให้กับความรักครั้งนี้ซะแล้ว มึงนี่มันโง่จริงๆเลยวะ " หันเราะออกมาทั้งน้ำตา " มึงแม่ง มึงนี่มัน มึงนี่จริงๆเลย " ใช้มือค้ำกับประตูห้องของมัน ผมเอาแต่ร้องไห้อยู่แบบนั้น มันทรมานกับการดึงให้อีกคนอยู่ทั้งๆเราลังเลในความบริสุทธิ์ใจของเค้า มันทรมานที่แม้จะเจ็บปวดกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่ต้องทำเป็นลืมมันไป ไม่รู้ ไม่สนใจ เอาความรักที่มีบอกกับตัวเองว่า ไม่จริงหรอก เราต้องเชื่อใจกัน ทั้งๆที่เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้น่าเชื่อใจอะไรเลยสักนิด แต่ใจก็สั่งให้เข้าข้างเค้าไปแบบนั้น " กูเกลียดที่สุดก็คือคนแรดๆแบบมึง เพราะกูรู้ว่า สุดท้ายมันก็ต้องเป็นอย่างวันนี้  แล้วตอนนี้กูก็คือไอ้คนน่าสมเพศคนนึง ที่กำลังหลอกตัวเองว่าเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่ใช่เรื่องจริง แล้วกูก็กำลังขอร้องคนในแบบที่ตัวเองเกลียด ให้กลับมาหา แล้วกูมอบความเชื่อใจให้อีกครั้ง ใครมันจะน่าสมเพศเท่ากูวะ คงไม่มีอีกแล้ว ไม่มี " ผมยิ้มออกมา หัวเราะออกมา ทั้งๆที่กำลังร้องไห้ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องแสดงความรู้สึกอะไร ไม่รู้เลยว่าต้องทำยังไง มันถึงจะหายจากความทรมานนี้ ไม่รู้เลย

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมตัดสินใจเคาะประตู ตอนที่เอียงตัวหลบตาแมวที่มันอาจจะส่องดู ผมก็เคาะประตูอีกครั้ง ยืนรออยู่นาน ก่อนประตูจะเปิดออกแต่ก็ไม่หมดซะทีเดียว มันแค่แง้มออกมานิดหน่อยจะกลอนประตูที่ล็อคไว้ ผมมองหน้ามัน ปิงเม้มปากแรงตอนที่เห็นผม

“ เสือ "   พูดแค่นั้นก่อนจะยืนนิ่ง รอบตาของมันแดงกล่ำในแววตาที่มองหน้าผมนั้น ก็มีแต่คราบน้ำตา " มีอะไร " มันถามก่อนจะหลบหน้า

“ อยากจะคุยด้วย " ผมบอกเสียงเรียบๆ ทั้งๆที่อยากทำมากกว่านั้น ใจที่อยากจะพังประตูที่กั้นนั้นแล้วดึงมันมากอดไว้ แต่ก็ทำไม่ได้ ปิงไม่ได้ให้สิทธินั้นกับผม 

“ คุยเรื่องอะไรเหรอ เรื่องนั้นรึเปล่า " มันถาม " เรื่องที่กูนอกใจมึง "

“ ช่วยอธิบายให้กูฟังหน่อยได้มั้ย เปิดประตูหน่อยได้มั้ย "

“ พูดไปมึงจะเชื่อเหรอ ตอนที่กูขอให้มึงฟังกู มึงไม่ฟังกูเลยสักนิด แล้วตอนนี้มึงจะให้กูอธิบายอะไร อธิบายไปจะเชื่อเหรอ " ปิงถาม  มันเป็นคำถามที่ทำให้ผมนึกย้อนไป ตอนที่ไม่ฟังอะไรมันทั้งนั้น มันที่เอาแต่ขอร้องขอให้ผมฟัง น้ำตาที่ไหลออกมามากมาย รั้งผมขอให้ฟังมันสักครั้ง คำพูดที่บอกว่า รักคนเดียวและรักมากแค่ไหน แต่ผมกลับไม่ฟังมันเลย 

“ ปิง " ผมเรียกมันไว้ มือที่จับประตูไว้แน่น แต่สายตาที่จ้องมามอง สายตาเจ็บปวดของคนตรงหน้า

“ เราห่างกันสักพักเถอะมึง เผื่ออะไรๆ มันจะดีขึ้น มึงเองก็ไม่ได้เชื่อใจกู เพราะงั้นกูว่า เราห่างกันสักพักมั้ย เราจะได้รู้ไงว่าจริงๆ เราคิดยังไงต่อกันอยู่  เรายังรักกันอยู่มั้ย เรายังอยากอยู่ด้วยกัน หรือจริงๆ เราก็แค่มีกันและกันก็ ไม่มีก็ได้ "

มือของผมจับกลอนประตูนั่นเอาไว้แน่น ยามที่มันพยายามจะปิดลง และผมก็ดันทุรังเอาไว้  สายตาที่เอาแต่จ้องหน้ามัน ผมรู้ว่าถ้าปล่อยมือไป  ผมอาจจะไม่เจอหน้ามันอีกก็ได้ ผมจึงไม่ยอม ยอมให้มันปิดประตูบานนั้นลง

“ เสือ กูก็แค่ขอเวลาบ้าง ให้กูได้พัก ได้คิด มึงเองก็ด้วย  "

“ ไม่ได้เลิกกันใช่มั้ย " เพราะใครๆ ก็ชอบบอกว่า การห่างกันสักพัก ก็เหมือนการบอกเลิกกันในแบบที่ ให้เวลาอีกฝ่ายทำใจเสียก่อน " บอกกูสิ ว่าเราไม่ได้เลิกกันใช่มั้ย มึงจะกลับมา หลังจากที่พักจะหายเหนื่อยแล้ว มึงจะกลับมา " ประตูที่พยายามดันเอาไว้ทั้งๆที่มันกำลังจะปิด ผมมองหน้ามันใบหน้าที่ผมรัก " ถึงมึงจะโกหกกู กูก็ยังรักมึง ถึงมึงจะทำเรื่องั้นมั้ย หรือไม่ทำ ยังไงก็ยังรัก มันเป็นคำขอเหี้ยๆที่คนเหี้ยๆไม่ควรขอ กูพูดเหี้ยกับมึง กูไม่ดีกับมึง แต่กูก็อยากให้มึงรักกู รักคนเหี้ยๆอย่างกูนี่แหละ  แต่ถ้าไม่รักแล้ว บอกกูมา อย่าบอกให้กูห่างกับ แค่บอกว่าไม่รัก เดี๋ยวกูไปเอง "

“ ไม่ใช่ไม่รัก กูรักมึง กูรู้ว่ากูเองก็ผิด ที่ปิดบัง เพราะงั้น กูเลยขอเวลา ขอโทษทีมึง ขอเวลากูสักหน่อยเถอะนะ อย่าดันทุรังคบกันไปทั้งๆที่สุดท้ายมันก็จบแบบเดิมๆเลยวะ ถ้าคิดว่าแค่เคลียร์แล้วจบ ไม่แก้ไข ทุกอย่างมันก็เหมือนเดิม สักวันก็ต้องกลับมาในจุดนี้เหมือนเดิม เราแค่ห่างกันเสือ เราไม่ได้เลิกกัน " 

“ เราจะห่างกันแค่ไหน ถ้าห่างกันแบบมึงไปนอนคอนโดกูแล้วเราอยู่คนละห้อง ห่างกันแบบนั้นได้มั้ย "

“ ขอกูอยู่คนเดียวเถอะ กูอยากอยู่คนเดียว " มันปิดประตูลง ตอนที่มือของผมผ่อนลงจากกลอนประตูนั้น ขาที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น ประตูที่ปิดลงเสียงของมันเหมือนมีดที่ปักลงไปในหัวใจของผม อยากจะถามมันเป็นคำสุดท้าย แต่ตอนนี้ไม่มีโอกาสที่จะถามออกไปอีกแล้ว

“ จริงใช่มั้ย ที่เราจะไม่เลิกกัน " ผมก็แค่กลัว กลัวว่าเรื่องของเราจะเหมือนเรื่องของคนอื่นๆที่ผมเคยได้ยินมา

ห่างกันสักพัก ... ก็คือสถานะที่เราจะได้คิดทบทวนว่าความรักของเรา ควรหยุด หรือ จะไปต่อดี
 
.........................................................

   ลืมตาตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่ ไม่รู้ตัวเลยว่าผมเผลอหลับไปตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่พอพลิกตัวใช้เท้ายันพื้นพรมก็พบว่ามันไม่นุ่มเหมือนเดิม ความเย็นกับเสียงของกระป๋องเหล็กที่ถูกเหยียบ ผมยกเท้าตัวเองขึ้นก่อนจะเขี่ยมันออกให้พ้นทาง คว้าโทรศัพท์ที่โต๊ะขึ้นมากด พร้อมมืออีกข้างที่หยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ  ขมวดคิ้วกับข้อความไลน์ ที่ผมปิดเสียงไว้ตั้งแต่เมื่อคืน ไอ้เท่กับไอ้เทมส่งข้อความสั้นๆ มาถามว่าทำไมไม่ไปเรียน

' ขี้เกียจ ' ตอบมันไปทั้งคู่แค่นั้นก่อนจะโยนมือถือไว้ที่เดิม 

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังอยู่สามครั้งก่อนเสียงกุญแจจะดังถัดมาเป็นเสียงต่อไป ผมเหลือบมองคนที่เข้ามา ยังคงเป็นป้าแม่บ้านคนเดิมที่เข้ามาทำความสะอาด

“ คุณเสืออยู่เหรอคะ ป้าคิดว่าไปเรียน " ผมไม่ตอบเธอก็มองไปรอบๆห้อง " แล้วคุณปิงล่ะคะ "

“ ห่างกันสักพักน่ะ " ผมตอบ ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเข้าไปในห้องเพื่อล้างหน้าแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า

“ อ้าว ทำไมถึง เมื่อวานไม่ได้ไปง้อเธอหรอกเลยคะ "

“ ก็ไปไง เลยต้องห่างกันสักพัก ไปซื้ออะไรกินนะ " ไม่อยากจพนั่งอยู่ให้เธอถามไถ่ ผมเลยจำเป็นที่ต้องเป็นฝ่ายเดินออกมาข้างนอกเสียเอง

   ลิฟท์ที่พาผมลงมาตรงชั้นล่างสุดของคอนโด ลานด้านหน้ากว้างๆที่พอเดินตรงไปข้างหน้า สายตากลับเห็นคู่รักคู่หนึ่งที่กำลังเดินเข้ามา  พี่ปิ่นกับไอ้เปอร์กำลังยิ้ม แล้วก็หัวเราะ มีความสุขเสียจนทำให้ผมยกยิ้มขึ้นมาเบาๆ มือที่กำหมัดแน่นยามที่เห็นภาพนั้น ตอนนั้น อยากจะหัวเราะออกมาดังๆเสียด้วยซ้ำ ' คนที่ทำความรักของคนอื่นย่อยยับ มันมีสิทธิ์มีความสุขขนาดนี้เหรอวะ ' ผมอยากถามแต่ก็ไม่รู้ว่าใครจะให้คำตอบนั้นได้ 

“ มีความสุขกันจังเลยนะ " ผมทัก ตอนที่มองไปทั้งคู่ก็หยุดยืนนิ่งก่อนจะหันมามองผม

“ เสือ " พี่ปิ่นทักผม เธอมองดูใบหน้าของผม จ้องเข้ามาลึก " ทำไมหน้าโทรมขนาดนั้นละ ไม่สบายเหรอ "

“ กูเกลียดมึงวะ "  เสือลอดไรฟันที่ผมบอกตอนที่มองมันทั้งคู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ เสือ "

“ อย่าไปใส่ใจเลย ก็แค่คนโดนทิ้งเท่านั้นแหละ " ไอ้เปอร์บอกคนข้างๆมันแบบนั้น เธอที่พยักหน้าก่อนจะพูดออกมา

“ แต่เลิกกันไปก็ดีแล้ว เสือหาคนใหม่ที่ดีกว่านั้นเถอะ คนแบบนั้นไม่เหมาะกับเสือหรอก "

“ มึงบอกตัวเองเถอะ "

“ เสือ " เธอยังคงเรียกผม

“ เรียกกูทำไม กูพูดอะไรผิดงั้นเหรอ " ผมถาม " มึงสองคนก็ควรเลิกกันไปได้แล้ว  คนเหี้ยๆอย่างมันไม่เหมาะสมกับพี่หรอก แต่ไม่สิ บางทีมันอาจจะเหมาะสมกันสุดๆก็ได้ แบบว่า ผีเน่ากับโรงพุไงครับ "

“ หมายความว่าไง " ไอ้เปอร์ผม ผมก็ยกยิ้ม

“ โง่เหรอวะ ถึงไม่เข้าใจ "

“ เสือ นี่พี่หวังดีนะ อีกอย่างเปอร์เองก็บอกกับพี่เองว่าตลอดมาเค้าโดนปิงเข้ามายั่ว เค้าก็อดใจไม่ไหว พี่ว่าเสือโชคดีแล้วนะที่มาเจอพี่ ทำให้ได้เจอธาตุแท้ของปิงนะ ดีกว่ารักเค้าไปมากกว่านี้นะ อย่าตาบอดเพราะความรักสิ "

“ มึงบอกตัวเองเถอะ " ผมย้ำ " ทุกสิ่งที่มึงพูดมา มึงบอกตัวเอง เอาตรงๆเลยนะ เคยจับบนหัวตัวรึเปล่า ว่าตอนนี้มีอะไรงอกออกมาบ้าง เริ่มจะเป็นควายแล้วนะ เริ่มไม่ใช่คนแล้ว แต่ก็ยินดีด้วยแหมะกันดี แมงดาตัวผู้ กับควายตัวเมีย เข้ากันดีครับ "

“ เสือ มันจะมากไปแล้วนะ ที่พี่ทำไปเพราะหวังดีนะ "

“ ขอบคุณ แต่ทีหลังไม่ต้องเสือก "

“ มันรับที่แฟนมันเป็นแบบนั้นไม่ได้มากกว่า ไปเถอะครับปิ่น พูดไปก็เท่านั้นละ เราทำดีไปมันก็เท่านั้นละ " คำพูดที่ดูเหมือนดูดี ผมทำได้แต่ยกยิ้มกับสิ่งที่ได้ยินอยู่แบบนั้น ในใจมันเจ็บไปหมด เจ็บจนรู้สึกว่า ทำไมกูต้องมีความทุกข์แล้วให้คนเหี้ยๆแบบนั้นมีความสุขด้วยวะ เพราะมันแท้ๆ เรื่องนี้ถึงเป็นแบบนี้ ถ้าไม่มีมันสักคน เรื่องนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น แล้วดูสิ ว่าตอนนี้ผมเสียอะไรไป

“ เดี๋ยวก่อน "

“ อะไร " เปอร์หันมาพูดด้วยเสียงฉุนเฉียวใส่ผม

“ กูขอสักทีเถอะนะ "

   ผลั๊ก!!! หมัดแรงๆฟาดลงบนหน้าของมัน ตัวที่ขึ้นไปค่อมทับตัวมันที่ล้มลงกับพื้น กระชากคอเสื้อขึ้นมาก่อนจะรัวหมัดลงไปบนหน้าของมัน

“ เสือ พอ พี่บอกให้หยุดไง " เสียงของพี่ปิ่นตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจ " ช่วยด้วยค่ะ ช่วยได้ นี่ "  ยามที่วิ่งมาผมรู้สึกถึงแรงกระชากที่เข้ามาตรงหลังแล้วดึงให้ออกห่างจากคนที่พยายามจะต่อสู้กับผม แต่เหมือนหลับตาแล้วต่อยลมเสียมากกว่า

แขนหนาสองแขนที่ดึงผมขึ้นแล้วมัดไว้กับตัว คนที่นอนอยู่บนพื้นก็ลุกขึ้นมา มันสบโอกาสที่ยามตึงแขนของผมไว้ ไอ้เปอร์ซัดหมัดลงมาบนหน้า  ผมที่ยกยิ้มขึ้นให้มันกับหมัดเบาๆที่สวนมา ไม่ได้เจ็บอะไรเลย ไม่รู้สึกเจ็บสักนิด   

" มึงยังมายิ้มอีกเหรอ "

" เปอร์พอแล้ว " เสียงห้ามของพี่ปิ่นตอนที่พยายามห้ามแฟนตัวเอง ไม่ให้ทำร้ายผม คนไม่แน่จริงที่พยายามต่อยหมัดหนักๆลงหน้าผม มันคงคิดว่าในเวลานี้คงเป็นเวลาเดียวที่สามารถทำได้ เพราะมือผมก็ถูกมัดอยู่

“ มึงมีแรงหมัดแค่นี้เองเหรอ ลองแรงตีนกูหน่อยมั้ย " ผมว่า ก่อนจะยกตีนขึ้นถีบลงไปบนท้องมัน แรงหนักๆที่อัดลงไป ทำให้ทั้งไอ้เปอร์แล้วพี่ปิ่นที่กำลังห้ามล้มลงไปนอน

“ นี่มึง "

“ พอแล้วครับ " ยากที่ออกปากว่า เปอร์ก็ลุกขึ้นจะหาเรื่องต่อ

“ จับมันส่งตำรวจเลยครับ ผมจะเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุด "

“ โทรหาลุงผมที่เป็นผู้กำกับให้ด้วยนะ " หันบอกยามที่กำลังจับผม ก่อนจะหันไปยกยิ้มให้มัน สีหน้าที่กำลังเปลี่ยนสี " บอกด้วยนะว่า ให้เค้าลงมาจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ไม่ต้องให้คนอื่นมาทำแทน "

“ เปอร์ อย่าให้มีเรื่องถึงขั้นนี้เลย " พี่ปิ่นกระซิบ มันก็ถอนหายใจ

“ ก็ได้ " มันพูดเหมือนเสียไม่ได้ ทั้งๆที่จริงตัวเองก็กลัวจนตัวสั่น  " ก็ได้ คราวนี้กูทำเพราะปิ่นขอร้อง แต่คราวหน้ามึงไม่รอดแน่ "

“ คราวหน้า ถ้ามึงเจอกู แล้วไม่อยากโดนต่อย มึงวิ่งให้ไวก็แล้วกัน "

ผมว่าทิ้งท้ายก่อนมือที่ถูกจับกุมจะคลายออกช้าๆ พอมันเห็นว่าสองแขนของผมถูกปล่อยเป็นอิสระ ยามที่ขาของผมก้าวเข้าไปใกล้มันช้าๆ เปอร์ก็รีบหันหลังแล้วเดินหนีออกไปทันที เหลือทิ้งไว้แต่พี่ปิ่นที่ได้แต่มองผมนิ่งๆ

“ มึงทำชีวิตกูพังหมดแล้ว มึงรู้ตัวมั้ย "

“ เสือ "

“ เพราะมึงแล้วก็เพราะคนรักเหี้ยๆของมึง กูเกลียดมึง " ผมบอกก่อนจะเดินหันหลังจากเธอมา กูเกลียดมึง แล้วกูก็เกลียดตัวเองด้วย กูอยากจะบอกแบบนั้น อยากจะตะโกนบอกแบบนั้น

กูเกลียดที่ตัวกูเอง ไม่ฟังในสิ่งที่คนที่กูรักอยากจะพูด กูเกลียดที่กูเอาแต่มองอดีตของมัน โดยไม่มีคิดฟังอะไรทั้งนั้น เพราะมันมีภาพ เพราะมันไม่ยอมบอก เพราะคิดว่า เหตุผลของมัน ฟังไม่ขึ้น ก็เลยไม่ฟังอะไรทั้งนั้น  ไม่แม้จะให้โอกาส ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ก็อยากจะฟังมันมากกว่านี้ ตอนที่มันบอกว่า ให้เชื่อ จะฟังแล้วเชื่อให้มากกว่านี้ 

หลายครั้งๆ ชีวิตก็มีช่วงเวลาที่เราอยากย้อนไป ย้อนไปเปลี่ยนแปลง ย้อนไปแก้ไข
แต่ทุกคนต่างรู้ ว่าเวลามักไม่เคย ย้อนกลับมา  ไม่ว่าจะทำยังไงก็ตาม

........................................................................

“ มึงก็เข้าไปสิ "

“ มึงนั่นแหละเข้าไป "

“ มึงนั่นแหละ มึงสนิทกับมันมากกว่ากู มึงไปเลย "

เสียงสองเสียงที่กำลังเถียงกัน ผมหันไปมองพวกมันที่ก็หยุดนิ่งทันทีแล้วยิ้มแห้งๆมาให้ ไอ้เท่ ไอ้นิว หันไปทางอื่น ผมก็นั่งนิ่งเหมือนเดิม บรรยากาศอึมครึมในโต๊ะของเรา คงมีเพียงผมที่นั่งนิ่งแต่ไม่สนใจเสียงสนทนาใดๆในกลุ่ม

“ มันยังไม่ดีกับเมัยมันเหรอวะ "

“ กูได้ข่าวว่าห่างกันสักพัก "

“ จริงเหรอ มันห่างกันได้เหรอ "

“ พวกมึงนี่หวังจะกินตีนไอ้เสือจริงๆ ใช่มั้ยวะ " ไอ้เทมหันไปถามไอ้สองคนนั้น ผมก็ถอนหายใจออกมา " ก็เห็นว่ามันอารมณ์เสีย ก็กวนตีนมันอยู่ได้ "

“ ครับ คุณชาย เรื่องนี้ผมจะไม่ยุ่ง " ไอ้เท่ว่า คราวนี้พวกมันก็แยกย้ายกันออกไป โต๊ะที่มีแค่ผมกับเทม อีกคนก็ถามขึ้น

“ เป็นเหี้ยอะไรวะ "

“ มึงจะถามเรื่องที่รู้อยู่แล้วทำไม "

“ ถอดเขี้ยวถอดเล็บแล้วเหรอมึงน่ะ " เทมว่าผมก็หันไปมอง " สิ้นลายเลยนะ ไหนบอกว่าเกลียด "

“ ถ้ามึงจะพูดแบบนี้ มึงเลิกพูดเถอะ "

“ กูก็เคยเป็นนะ ความรู้สึกที่ว่า โกรธจนไม่อยากจะเจอหน้า เจ็บจนหายใจไม่ออก เจ็บจนกูต้องร้องไห้ออกมา เพราะรัก เพราะตอนนั้นรักมาก ทำใจไม่ได้จริงๆที่ต้องเป็นแบบนั้น แต่แทนที่กูจะให้ความโกรธของกู มาตัดความสัมพันธ์ของกูกับมันให้จาก แล้วหายกันไป กูเลือกที่จะดึงมันเอาไว้ ทั้งๆที่ใครก็บอกว่า โง่ แต่ตอนนี้ กูดีใจที่วันนั้นกูยอมโง่แบบนั้น "

“ จะพูดอะไรกันแน่วะ " ผมถาม ไม่ได้รู้เรื่องที่มันพูดหรอก แต่คิดว่าคงเป็นเรื่องที่ครั้งนึง มันเคยโดนเด็กผู้ชายคนนึงแทงด้วยมีด ผู้ชายที่แฟนของมันแอบคบด้วย  จำได้ว่าตอนนั้นไอ้นิวไอ้โจ๊กหัวเสียกับเรื่องนี้มาก

“ กูแค่จะพูดว่า ถ้ามันสำคัญ มึงอย่าปล่อยมันไป เพราะของบางอย่างถ้าปล่อยไปแล้ว มันอาจจะไม่กลับมาหาเราอีกก็ได้ "

“ กูไม่ใช่คนในแบบที่มันชอบ " ไม่ใช่คนพูดเพราะ ไม่ใช่คนมีเหตุผล ไม่ใช่คนที่มีนิสัยเฟอร์เฟคเหมือนไอ้เทม เป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่เคยแคร์ใคร ไม่คิดถึงความรู้สึกใคร ทำทุกอย่างที่สมองสั่งทั้งๆที่ในใจก็ไม่ได้อยากทำ ผมรู้ตัว ว่าไม่ใช่คนในแบบที่มันชอบ แต่ก็ยังรั้งมันไว้อย่างนั้น รั้งให้มันอยู่กับคนอย่างผม  คนที่มันไม่ชอบ คนอย่างผม

“ แล้วทำไม มึงไม่เปลี่ยนแปลงให้เป็นคนที่มันชอบ แบบจริงๆจังๆ ดูสักครั้งละ ทำไมไม่ลองทำอะไรในแบบนั้นบ้างวะ " ผมเงียบไม่ตอบอะไร เทมที่นั่งข้างๆมันถอนหายใจ อาจจะรู้ว่า พูดไปก็เท่านั้น ผมทิฐิสูงและไม่คยยอมลงให้ใครทั้งนั้น  " กูไม่รู้หรอก แต่กูแค่พูดในสิ่งที่กูคิด เพราะถ้าเป็นกู ถ้าคนคนนั้นเป็นคนที่กูรัก กูจะไม่มีวันยอมเสียเค้าไป ไม่ว่าจะต้องทำยังไง กูก็จะทำ ถึงมันจะเจ็บที่ต้องไม่เป็นตัวเอง ที่ต้องฝืนตัวเอง แต่มันก็น้อยกว่าตอนที่ไม่มีเค้าไม่ใช่เหรอวะ "

ใช่ อย่างน้อยก็คงเจ็บปวดน้อยกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้

........................................................................

หนมมี่ขออยู่ #ทีมพี่เสือ หนึ่งตอน ฮ่าๆ
เราขอโทษที่อัพนิยายช้ามาก
พอดีวันนี้ ธุระนิดหน่อย
นิยายจึงยังไม่ได้เช็คคำผิด ไว้จะกลับมาเช็คให้อีกทีนะคะ  :katai4:
ยังไงก็
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้ะ  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: butter.juliet ที่ 03-07-2015 22:39:50

ทำไมจบแค่นี้ ขออีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :katai1: :katai1:
พี่หนมกลับมาก๊อนนนนนนนนน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 03-07-2015 22:41:34

ปักกก

ห่างกันซักพัก ห่างกันซักพัก คือใช่อะ
พี่เสือสู้ๆนะ ยอมให้น้องปิงหน่อย
ไหนๆก็รักเค้าเเล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 03-07-2015 23:18:34

หึหึ ห่างกันสักพัก ต่างคนต่างคิดทบทวน อกีตมันกลับไปแก้ไม่ได้ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายพยายามที่จะไม่ทำแบบอดีต อีกคนพร่ำบอกว่าเชื่อใจๆๆๆ สุดท้ายคือแค่ลมปาก 2 คนนี้ยังมีอะไรอีกเยอะที่ต้องเรียนรู้ แก้ไขและปรับปรุง คิดถึงช่วงเวลาที่ดีๆ ที่มีกันและกันมันวิเศษขนาดไหน สุดท้ายเอาใจช่วยแล้วกัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 03-07-2015 23:20:22

ในที่สุดก็ถึงวันของปิง เย้ อิพี่เสือรู้สำนึกแล้ว ผช.หยิ่งๆพอบทจะเศร้านี่ดูเศร้ามากนะ ถึงขั้นต้องให้พี่เทมสอนมวย หุหุ แอบฟินคู่เทมไฟเบาๆ ขอตอนหน้ารีบต่อโดยไวค่ะ สงสารพี่เสือจะลงแดงตายเพราะขาดปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 03-07-2015 23:30:51

เฮ้ออออ. เสือง้อปิงให้ได้นะ.

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 03-07-2015 23:31:32

 :sad4: หน่วงมากพี่เสือ พี่หนมสู้ๆค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 03-07-2015 23:36:48

หน่วงงงงงง บางอย่างถ้าช้า ก็อาจสูญเสียไปทั้งชีวิตก็ได้นะเสือ รู้ตัวตอนนี้ก็ยังทันอยู่นะ เราอาจจะยอมให้ปิงกลับไปหาเสือก็ได้ถ้าทำตัวดีๆ ลองฟังคำแนะนำของเทมสิ รายนั้นเจ็บมาเยอะ #ทีมปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: awila ที่ 03-07-2015 23:43:29

เสือสู้ๆนะ
หวังว่าครั้งนี้จะช่วยให้เสือปิงเข้าใจกันมากขึ้นนะ
ตอนหน้าขอให้มีเรื่องดีๆสักทีเน้อะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 03-07-2015 23:44:58

ยังอึมครึมต่อไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: MaEwA ที่ 03-07-2015 23:49:59

ช่วยแต่งเพิ่ม ตอนพี่เสือถีบเปอร์ ใหม่ได้ไหมคะ ฝากเอาเก้าอี้หรือโคมไฟฝาดหัวให้ที แล้วก็ให้ปิ่นล้มลงหัวฝาดขอบโต๊ะ เลือดคั่งสมอง เป็นอัมพาตไปเลย อะไรอย่างงี้อะคะ #แรงหมั่นไส้มีเยอะมากกก #เห็นภาพตอนที่2 คนนี้เดินเข้ามาเลย มันน่านักกกก มาต่อเร็วๆนะค่าาา อยากอ่านต่อแทบขาดใจจจ :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 03-07-2015 23:52:23

จัดหนักๆ ให้ผัวเมียนรกคู่นั้นทีเถอะค่ะ ขัดใจหลายๆ
แหม่ๆ หูตาสว่างขึ้นมาเลยนะพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 03-07-2015 23:55:06

แหม คิดได้เร็วดีจริงนะคะพี่เสือ
หวังว่าการห่างกันสักพักครั้งนี้จะเป็นบทเรียนที่ดีให้คู่นี้นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 03-07-2015 23:56:34

อยู่ทีมปิงนะ แต่วันนี้ถูกใจคำพูดไอ้เสือ "แมงดาตัวผู้กับควายตัวเมีย" ถูกใจแม่ม อยากเข้าไปกระทืบแม่งด้วยจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 03-07-2015 23:58:41

ดีแล้วล่ะ ห่างกันสักพัก ให้รู้ว่ามันทรมาน ให้รู้ว่าคิดถึง ให้รู้ว่าขาดกันไม่ได้ คราวหน้าเวลามีปัญหา จะได้ค่อยๆคุยกัน พี่เสือ ไม่ต้องเปลี่ยนต้องเปลี่ยนตัวเองมากแบบพลิกฝ่ามือก็ได้ เป็นพี่เสือปากหมาแบบนี้ก็น่ารักอยู่แล้ว แต่เพิ่มความไว้ใจและให้เกียรติปิงมากขึ้นหน่อย  น้องปิงของป้า อย่างอลพี่เสือนานนะ อย่าลืมนะ ขอเลิกก่อนแพ้นะลูก #รักพี่เสือน้องปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 04-07-2015 00:14:39

แหม คิดได้เร็วดีจริงนะคะพี่เสือ
หวังว่าการห่างกันสักพักครั้งนี้จะเป็นบทเรียนที่ดีให้คู่นี้นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 04-07-2015 00:16:00

เรื่องนี้จะให้ความกระจ่างกับพี่เสือได้ยังไงนะ :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 04-07-2015 00:20:43

โทนสักทีเหอะไอ้เหี้ยเปอร์!
อยากให้เสือจัดการอินังปิ่นอีกคน อิโง่! อยากตบแทนเลยด้วยซ้ำ (ความจริงจะโทษนางทั้งหมดก็ไม่ได้ แต่เกิดจากความหมั่นไส้จากเราล้วนๆ)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 04-07-2015 00:23:39

บทเรียนราคาแพง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 04-07-2015 00:42:06

ปิงพอจะใจแข็งก็โคตรใจแข็งเลย..แต่ก็นะ ถ้ายังเป็นเหมือนเดิมมันก็คงจะกลับมาทะเลาะกันแบบนี้อีก
ตอนนีเสือคิดไรได้ขึ้นเยอะเลย...สู้นะเสือ ฮึบบบ!!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 04-07-2015 00:54:04

ปิงทำถูกแล้วจริงๆ คนอย่างพี่เสือสมควรอยู่เป็นโสด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 04-07-2015 05:50:47

อ่านแล้วอยากจะหัวร่อด้วยความสะใจ
ห่างกันสักพักนี่คิดให้ได้นะ
อะไรๆที่เพื่อนบอกหัดเก็บมาคิดและปฏิบัติมั่ง
อุว่ะ ฮ่ะๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 04-07-2015 06:52:24

เข้าใจพี่เสือขึ้นมาหน่อย แต่ก็ห่างกันซักพักเพื่อมารักกันให้มากขึ้นเนอะ น้องปิงก็คงเสียใจเหมือนกันที่ต้องห่างกัน แต่มันคงจะดีขึ้นนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 04-07-2015 07:15:28

เสืออย่าโทษคนอื่นเลยที่ทำให้ความรักมันพังลง โทษตัวเองดีกว่าที่จับมืออีกฝ่ายไม่แน่นพอ เพราะถ้าหากมันแน่นพอคงทำให้รู้สึกได้บ้างว่ามีอีกคนที่ต้องแคร์มากกว่า

ส่วนปิง บอกได้อย่างเดียวว่าอย่าคิดแทนคนอื่น ไอ่นิสัยที่คิดว่ามีอะไรตัวเองจัดการได้เนี่ย เพลาๆลงบ้าง รู้นะส่ายังเป็นผู้ชาย ดูแลตัวเองได้ แต่เรื่องทุกเรื่องมันจะไม่ง่ายขึ้นมาทันที ถ้าเป็นของคนสองคน คนรักกัน

คนที่มันจะอยู่ด้วยกัน นอกจากพื้นที่ส่วนตัวแล้วมันต้องไว้ใจ เชื่อใจ ปรึกษากันได้ ไม่ใช่ทะเลาะกัน จบลงที่เตียงตลอด แบบนี้ต่อให้คุยกันแค่ไหน แต่ไม่มีใครเริ่มปรับเปลี่ยนแบบจริงจังสักที ต่อให้ยื้อแค่ไหนก็ไปไม่รอดอยู่ดี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 04-07-2015 09:20:26

เสือต้องปรับตัวอีกเยอะ

ปล. อ่านตอนนี้แล้วคิดถึงหนุ่มๆ BTS เดี๋ยวไปเอามาอ่านใหม่ ฮี่ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 04-07-2015 11:36:56

เพิ่งจะมาคิดได้นะเสือนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 04-07-2015 12:22:26

ห่างเพื่อทบทวน เป็นอะไรที่ใช่อ่ะ จะได้คิดอะไรเยอะขึ้น

สู้นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 04-07-2015 14:52:12

อ่านละขึ้น เปอร์ปิ่น เออ เหมาะกันดีนะ อยากไปร่วมวงกระทืบด้วย

อิพี่เสือด่าสะใจมากค่ะ โอ๊ย ปากจัดสุด 555555

ห่างกับปิงไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวพี่ปลอบใจปิงให้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: aoraor ที่ 04-07-2015 15:49:02

โอยยย สะใจตอนด่าปิ่นมากกก  แมงดาตัวผู้กับควายตัวเมีย
 :katai2-1:

ส่วนนังปิ่นนี่ ด่าแต่คนอื่นหัดดูตัวเองซะบ้าง คันหัวบ้างมั้ยเวลาเขางอกน่ะ  หลงผช.จนหน้ามืดตามัว
ทำคนอื่นพังแต่ตัวเองดันมีความสุข ยอมไม่ด๊ายยยยย เสือจัดให้หนักกว่านี้เลย !!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 04-07-2015 19:05:18

อยากจะ  :beat: :z6: เปอร์กับปิ่นให้มากกว่านี้ ผู้หญิงก็โง่คิดว่าตัวเองฉลาด ผู้ชายก็เลวชั่วช่างเหมาะกันดี
หวังว่าต่อไปจะไม่มายุ่งวุ่นวายกับเสือปิงอีกนะคะ ไม่งั้นจะตามไปกระทืบ หึ่ย! *อินมาก

การห่างกันอาจจะเป็นทางเลือกที่ดีในตอนนี้ ให้ทั้งคู่ได้คิดทบทวนกันมากขึ้นว่ารักกันมากแค่ไหน
ต้องการกันมากแค่ไหน ให้ทั้งสองคนได้คิดทบทวนเพื่อปรับตัวเพื่ออีกคน ให้เสือได้ง้อปิง
และกลับมาคบกันอีกครั้งทั้งคู่อาจจะรักกันมากยิ่งขึ้น เข้าใจ เชื่อใจกันมากยิ่งขึ้น

ขอบคุณคุณหนมมี่ค่ะ :mew1:

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 04-07-2015 20:29:43

ถ้าพี่เสือเส้นใหญ่ในคอนโดขนาดนี้
ทำไมไม่ไปขอดูกล้องวงจรปิด
หรือไปถามเพื่อนปิงวะ ไอ้พวกคนที่ให้ไปตามปิงอะจะได้รู้ความจิง
แล้วก้ค่อยไปนั่งขอโทษ

พี่เทมพูดดีอะ เขินนนน น่ารักกกกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 05-07-2015 01:27:29

เจ้บปวดดดด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 05-07-2015 21:41:31

เว้นระยะห่างเพื่อระยะทางที่ยาวไกลนะพี่เสือของน้อง
ให้เวลากันและกัน เดี๋ยวอะไรๆ ก็จะดีขึ้น  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: eveeveclub ที่ 06-07-2015 16:31:37

 :a5: ห๊ะ จบแล้ว ทำไมรู้สึกว่าสั้นจัง

สมน้ำหน้าอิพี่เสือ เมียไม่ดีด้วย  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: monkiiz ที่ 08-07-2015 13:56:18

รอตอนต่อไปนะคร้าบบบ  :o8: :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 08-07-2015 14:15:12

เจอเรื่องแรงๆบางทีก็ดีเหมือนกัน จะได้เปลี่ยนตัวเองกันได้สักที

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 51 // 3.7.58} #หน้า 53
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 10-07-2015 20:36:16

ตอนที่ 52

   โต๊ะม้าอินอ่อนหน้าคณะ ที่ผมกำลังนั่งนิ่งๆแล้วจดจ้องอยู่กับหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ แค่ไม่มีอะไรจะทำก็เลยหยิบมันมากดเล่นไปเรื่อยเปื่อยเหมือนฆ่าเวลาว่างๆให้จบไป

“ กินอะไรหน่อยมั้ยมึง " ไอ้ไทที่ยื่นขนมปังมาให้ ผมส่ายหน้ามันก็ถอนหายใจ " แดกเข้าไปหน่อยเถอะน่า "

“ กูไม่อยากกินเลยวะ "

“ ไม่อยากกินก็ต้องกิน มึงไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวานแล้ว " ผมมองขนมปังตรงหน้าด้วยสายตาเลี่ยนอย่างบอกไม่ถูก  ไม่อยากจะกินอะไรเลย อย่าว่าแต่กิน ตอนนี้แม้จะเคลื่อนตัวยังไม่อยากจะทำอะไรสักอย่าง อยากจะแค่นอน นอนนิ่งๆให้หมดวันไปเรื่อยๆ มันเบื่อ แล้วมันก็เซ็ง

“ มึงเอง ก็ไล่มันไปเอง มึงจะมานั่งเสียใจไม่ได้นะเว้ย ถ้าบอกว่า ขอห่างกันสักพักเพื่อทบทวน มึงก็ต้องทบทวนจริงๆไม่ใช่มานั่งเศร้าเหมมือนจะตายแบบนี้  ไหนมึงบอกไง ว่าไม่ได้เลิกแค่ห่างกัน ถ้าจะมานั่งเศร้าขนาดนี้มึงพูดแบบนั้นทำร้ายตัวเองไปทำไมวะ ทบทวนสิความสัมพันธของมึงทั้งคู่น่ะ  " ฝนบอก ผมก็ถอนหายใจ

“ กูไม่รู้ว่าจะทบทวนอะไร “ ในสมองที่เอาแต่คิดถึงมัน ไม่รู้เลยว่าอะไรคือสิ่งที่ต้องทำ เก่งแต่ปากแยยนี้ตลอดเลย

“ การห่างกันสักพัก คือการที่เราจะได้ลองมาใช้ชีวิตคนเดียวอีกครั้ง แล้วคิดว่าเวลาที่ไม่มีกันและกันอยู่ข้างๆ เราจะคิดถึงกันมั้ย จะยังต้องการกันมั้ย หรือจริงๆ สบายใจมากกว่าที่จะอยู่คนเดียว ที่กูเข้าใจมันคือแบบนั้นไม่ใช่เหรอ " ไทถาม ผมก็พยักหน้า ใช่ มันเป็นแบบนั้น แล้วตอนนี้ผมก็กำลังเหมือนคนกำลังตรอมใจที่ได้แต่คิดถึงมัน

" มึงอยากทบทวนจริงๆ หรือเพราะ ที่พูดไปเพราะไม่อยากเผชิญหน้ากับเสือเฉยๆกันแน่วะ"

   ผมหลบสายตาที่จ้องมองมาของฝน ไม่รู้จะตอบอะไร ไม่มีคำพูดไหนที่จะพูดออกมา ราวกับว่าผมรู้สึกว่าตัวผมเป็นแบบนั้น เหมือนไม่พร้อมที่จะเผชิญกับคนตรงหน้า มันไม่ใช่ความผิดของเสือทั้งหมด เสือไม่ผิดที่จะรู้สึกกับผมแบบนั้น ไม่ผิดที่จะไม่เชื่อ เพราะถ้าผมเป็นมัน ผมก็ไม่เชื่อ หลักฐานมัดแน่นยังกับเชือกเส้นหนา ทั้งภาพ ทั้งเรื่องที่ผมปิดบัง ต่อให้คนดีแค่ไหนก็ต้องช่างใจอยู่แล้ว ในความคิดของผมถ้าตอนนั้นผมบอกมัน ทุกอย่างก็คงไม่เป็นแบบนี้ แค่ผมเอ่ยบอกมัน เรื่องจะไม่เกิดขึ้น แต่ผมก็ไม่ทำ..

“ เฮ้ย ปิง " เสียงของไทเรียกผมตอนที่หันไปมองมัน ไทก็เชิดหน้าไปทางประตูทางเข้ามหาลัย ผู้ชายคุ้นตาที่เดินเข้ามาทุกสายตาต่างมองไปที่เค้า ไม่ใช่เพียงเพราะหน้าตาหล่อเหลาที่ดูนิ่งเท่ห์ แต่เพราะดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่ในมือที่ถือติดเข้ามาด้วย

“ เสือ " ฝนที่เอ่ยเรียกมันราวกับสิ่งตรงหน้าคือภาพที่เหมือนไม่มีทางเกิดขึ้นได้ในความจริง  ร่างสูงที่มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าผมนั้น เรามองตากันแล้วเสือก็ยิ้มให้ผม

   หัวใจที่กำลังเต้นแรงผมเงยหน้ามองมันให้ชัดไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่านี่คือ เสือ คนที่กล้าเดินถือดอกไม้สวยๆช่อนี้แล้วตรงเข้ามาหาผม สายตาที่สบกันของเรามันเม้มปากก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ

“ เอา.. เอามาให้ "

“ ขอบคุณนะ " รับดอกไม้ช่อนั้นมาไว้ในมือ ท่าทางและเสียงที่ดูตื่นเต้นของมันตอนที่พูดออกมานั้น ทำเอาผมหลุดยิ้มก่อนจะก้มหน้า ไอ้ไท ไอ้ฝนรู้หน้าที่มันลุกออกจากโต๊ะเพื่อให้ผมกับเสือได้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง" ทำไมอยู่ๆถึงนึกจะเอาดอกไม้มาให้กูละ "

“ ก็คิดว่าน่าจะชอบ " มันว่าพลางยกมือขึ้น จัดผมที่ตกลงมาบดบังสายตาของผมให้ขึ้นไปทัดหู  " ชอบมั้ย "

“ ชอบ " เสือยิ้ม ตอนที่ผมกระชับช่อดอกไม้นั้นไว้ในอ้อมแขน  " เสือ "

“ ครับผม " ผมเงียบตอนที่มันตอบกลับผมมาแบบนั้น สายตาที่หันมามองมีแววตาสงสัย " มีอะไรเหรอ "

“ มึงแปลกไปนะ "

“ แปลกยังไง " เสือถาม

“ ก็ปกติมึงไม่ใช่คนแบบนี้นิ นี่กำลังง้อกูเหรอ ถึงซื้อดอกไม้มาให้ พูดจาเพราะๆด้วยแบบนี้ กูบอกว่าขอห่างกันสักพักไง ไม่ได้ฟังคำขอกันเลยใช่มั้ย "   ผมถาม คำถามที่แม้ตัวเองถามออกไปเองแท้ๆ แต่ตอนที่มองหน้ามันน้ำตามันก็ไหลออกมา ไม่ได้อยากจะห่างจากมันหรอก ไม่ได้ต้องการแบบนั้นเลย แต่เพราะกูเองก็ผิด รู้สึกผิดในความงี่เง่าของตัวเองจะไม่กล้าแม้จะเผชิญหน้ากับมึง หาข้ออ้างต่างๆนานา เพื่อให้มึงถอยออกไปก่อน ทั้งๆที่จริงๆ อยากให้มึงกอดกูเอาไว้ แล้วฟังคำที่กูจะพูดอีกครั้ง แต่เพราะกลัวทุกอย่างไปต่างๆนานา ก็เลยบอกว่าให้ห่างกันไปก่อน คิดแค่ว่าถ้าเรื่องมันเงียบหายไปอะไรๆก็คงดีขึ้นเอง  " เสือ กูขอโทษ " ผมเอียงตัวเข้าซบมันตอนที่พูดคำนั้นออกมา 

   ทุกอย่างที่ระเบิดออกมาจากใจ ผมทำได้แต่ร้องไห้ น้ำตาที่ไหลลงมาอย่างหนัก สะอึกสะอื้นเสียงดังแต่กลับไม่มีเสียงบ่นว่ามันแม้แต่น้อย เสือทำแค่ลูบหลังผม มันกอดผมไว้แน่น ก่อนจะพูดคำพูดที่ทำให้ตัวผมยิ่งกอดมันแน่น

“ ขอโทษ ขอโทษนะ แต่อย่าห่างกันเลยได้มั้ย กูไม่ชอบอะไรแบบนี้  กูสัญญาว่ากูจะปรับ กูจะปรับจริงๆ แต่ว่า อย่าให้กูต้องห่างจากมึงเลยนะ มันเหมือนว่ากูเลิกกับมึงไปแล้ว เหมือนกูไม่มีมึงแล้ว ที่ข้างๆกู ไม่มีมึงแล้ว " คำพูดที่ทำให้ผมยิ่งร้องไห้ออกมา ได้แต่พยักหน้า ตอนที่ยื่นมือไปกอดเสือไว้ดอกไม้สวยช่อใหญ่ที่ตั้งบนตักก็ถูกบีบอัดเข้าไปด้วยกัน  " จะโกรธกูก็ได้ จะด่ากูก็ไม่เป็นไร ไม่อยากพูดกับกูก็ได้ แต่อย่าห่างกันเลยได้มั้ย "

“ ไม่ห่างแล้ว ไม่ห่างกัน " ผมบอก บอกมันซ้ำๆอยู่แบบนั้น เราที่กอดกันอยู่ในความรู้สึกของผมราวกับกำแพงสูงที่ตัวเองสร้างขึ้นเพื่อกั้นมันไว้ ตอนนี้ถล่มลงมาหมดไป ไม่เหลืออีกแล้ว ไม่มีอะไรเหลือเลย เกลียดหัวใจตัวเองจริงๆ ทำไมพอเป็นมันแล้ว ต่อให้ตั้งใจเอาไว้มากแค่ไหน สุดท้ายก็ทำไม่ได้สักที

   ทั้งๆที่ก็คิดมาตลอดว่า คนเรามักมีวงกลมสามชั้น ไว้ให้อภัยคนที่เรารักได้เสมอ เหมือนสามครั้งที่ทำผิดและให้อภัยกันได้  แต่สำหรับผมแล้ว เพราะมันคือคนที่รัก ไม่มีวงกลมแบบนั้นหรอก สำหรับเสือ ผมก็เหมือนคนที่เจ็บแล้วไม่เคยจำ เพราะไม่ว่ายังไงก็ให้อภัยมันได้เสมอ 

อาจจะจริงที่ใครบอกไว้ คนเราชนะได้ทุกอย่าง ยกเว้นความรัก

“ เลิกร้องไห้ได้แล้ว  " มันที่ดึงผมออกจากไหล่หนาที่กำลังซบอยู่ในตอนนั้นด้วยความเบามือ ก่อนจะย้ายฝ่ามืออุ่นคู่นั้นขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ผม " ไม่น่ารักเลย "

“ ห๊ะ เมื่อกี้ว่าอะไรนะ " ผมหัวเราะ ตอนที่ได้ยินมันพูดแบบนั้น เสือยิ้มก่อนจะบีบปลายจมูกของผมเบาๆ

“ บอกว่า เลิกร้องไห้ได้แล้ว ไม่น่ารักเลย "  ย้ำคำพูดอีกที เพื่อบอกว่าเมื่อกี้ที่ได้ยินผมไม่ได้หูฝาด

“ ทำไมอยู่ๆถึงพูดอะไรแปลกๆแบบนั้นวะ " ผมถามออกไปเพราะความไม่ปกติของมัน เมื่อก่อนถ้าผมร้องไห้มันจะแค่เช็ดน้ำตาแบบลวกๆแล้วก็พูดด้วยเสียงเซ็งๆแค่ว่า ' หยุดร้องไห้ได้แล้ว โตเป็นควายแล้วยังจะร้องไห้อีก ' หรือไม่ก็ ' มึงไม่อายคนอื่นเค้ารึไง แต่กูอายเว้ย หยุดร้อง ' ปากร้ายๆที่มักด่าให้หยุดร้องแต่ก็กอดผมไว้ แต่ตอนนี้มันกลับเปลี่ยนไปแล้ว ผมได้ทั้งอ้อมกอดอุ่นๆและเสียงหวานๆที่กอดปลอบกันไว้ 

“ หิวมั้ย กินอะไรรึยัง วันนั้นบ่นอยากกินซูชิ ยังไม่ได้กินเลยนิ " เสือที่ชวนเปลี่ยนเรื่องผมเองก็พยักหน้ารับ " งั้นไปกินข้าวกันดีกว่า " มันยกนาฬิกาขึ้นมาดูก่อนจะเปลี่ยนมาลูบหัวผม  " มึงไม่มีเรียนแล้ว ไปกินซูชิกันมั้ย "

“ ก็ได้ไปสิ " ผมพยักหน้ารับ แม้มันจะรู้สึกแปลกแต่ก็ไม่ได้ขัดอะไรอีกคน หันไปมองรอบๆ ผมมองหาไอ้ไทกับไอ้ฝน   " แต่ไม่รู้ว่าไอ้ไท ไอ้ฝนมันอยู่ไหนนะสิ "

“ โทรไปบอกมันมั้ย " เสือว่า ก่อนจะลุกขึ้นหยิบหนังสือของผมกับกระเป๋ามาถือไว้ให้ ผมเหลือบตามองมันที่ไม่เคยใส่ใจใครพูดแบบนั้น ปกติก็แค่ลากผมออกไปโดยไม่ใส่ใจคนอื่นแต่หนนี้กลับหยุดรออย่างใจเย็น  ผมหันไปมองทางอื่นด้วยความงุนงงมือก็กดมือถือโทรออกไปหาพวกมัน เสียงรอสายที่รอสักพักก่อนจะอีกฝ่ายจะรับแล้วแล้วส่งเสียงผ่านสายมา

“ ดีกับผัวแล้วใช่มั้ย อีดอก "

“ ก็นะ " ผมตอบไอ้ฝน " มึงกูจะกลับบ้านแล้วนะ เดี๋ยวจะออกไปหาอะไรกิน พวกมึงอยู่ไหน "

“  ยืนเสือกอยู่ใต้ตึกนี่แหละ พวกมึงไปเถอะ เดี๋ยวมึงออกไป พวกกูค่อยเดินไปที่โต๊ะ " ฝนบอก ผมก็พยักหน้า

“ งั้นกูกลับก่อนนะ "

“ อย่าทะเลาะกันอีกละคุยกันดีๆ " มันเตือน

“ อื้ม " วางสายโทรศัพท์ลงผมหันไปมองหน้ามันก่อนจะพยักหน้า " ไปกันเถอะ มันอยู่แถวๆนี้แหละ "

“ งั้นก็ไปกัน " มือที่เอื้อมมากุมมือของผม เสือสะพายกระเป๋าผมไว้บนไหล่ตัวเอง มันเดินจูงมือผมออกไป หลายสายตาที่หันมามองเรา ผมเร่งฝีเท้าให้ตัวเองเข้าไปใกล้มันมือที่กำลังกุมกัน ผมเปลี่ยนมากอดแขนมันไว้ เสือหันมายิ้ม ทั้งๆที่ถ้าเป็นเมื่อก่อนก็คงด่าไปแล้วกับท่าทางหวงมันที่ผมแสดงออก ' แรดจังเลยนะ '  มันพูดประจำจนผมจำขึ้นใจ ทั้งๆที่อยากจะพูดว่า ' ก็พี่เสือของน้อง ' แต่วันนี้คงไม่ได้พูดออกไปแล้ว

“ เสือ "

“ หื้ม ? มีอะไรครับผม "

“ เปล่า " เจอมันตอบแบบนี้ก็ทำได้แค่ ส่ายหน้าไปให้ก็แค่นั้น

ผมว่า มันแปลก รู้สึกแปลกกับคนข้างๆ จนเหมือนว่ามันไม่ใช่คนเดิม เหมือนไม่ใช่คนที่ผมเคยรู้จัก 

    รถที่แล่นออกไปบนถนนที่กำลังติดขัด ผมเผลอคิดถึงความเปลี่ยนแปลงไปแบบสุดโต่งของคนข้างๆ  เพลงที่เปิดคลอไปเรื่อยไม่ได้เข้าหูเท่าไหร่นัก มีแต่ความคิดที่คิดถึงมันในแบบเมื่อก่อนนี้เท่านั้น ผู้ชายปากแรงๆที่ชอบด่าผม หวนคิดที่มันบอกว่าจะเปลี่ยนตัวเองเมื่อครู่ก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา ' ดีแล้วเหรอ ที่จะให้เป็นแบบนั้น '  เสือที่เห็นผมนิ่งแล้วเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่างมันก็หันมาถาม

“ คิดอะไรอยู่ " ว่าแบบนั้น ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือผมไปกุมไว้

“ เปล่า " ผมตอบ ก่อนจะมองหน้ามัน คนข้างๆก็คนเดิม มือที่จับกันก็ยังคงอุ่นเหมือนเดิม แต่น่าแปลก ไม่มีอะไรเหมือนเดิมเลย อยู่ๆก็คิดถึงผู้ชายปากร้ายคนนั้นขึ้นมา คนที่หน้าตาเหมือนคนตรงหน้าแต่การกระทำที่อบอุ่นนี้บอกกับผมว่า ' มันคงไม่ใช่ '

“ ตอบว่าเปล่า แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้น " มันเขี่ยปลายจมูกผมก่อนจะยิ้ม " มีอะไรไหนบอกกูหน่อยสิ "

“ มึงเป็นอะไร "

“ เป็นอะไรล่ะ หื้ม ? " มันเอียงหน้าถามผม

“ อยู่ๆมาพูดจาดีๆกับกู ทำดีกับกู เป็นอะไร " ผมถามด้วยสีหน้าจริงจัง แต่ทว่าคนตรงหน้าก็แค่ยิ้ม มันยิ้มอย่างใจเย็น ไม่ได้หงุดหงิดหรือแม้ชักสีหน้ากังวลอะไร " มึงเป็นอะไรวะเสือ กูงง วันนี้มึงหอบเอาดอกไม้ที่กูชอบมาให้ พูดดีๆกับกู ทำตัวดีกับกู ทั้งๆที่คนแบบมึงไม่ชอบทำอะไรแบบนี้ ทั้งๆที่คนแบบมึงเกลียดอะไรแบบนี้ แล้วทำไม มึงถึงทำวะ มึงทำไปทำไม "

“ เพราะกูรักมึงไง " คำตอบสั้นๆที่เอ่ยออกมา ไม่ต้องยืดยาว ไม่มีอะไรมากกว่านั้น เป็นแค่คำอธิบายคำเดียวที่ตอบแทนได้ทุกคำถาม " กูอยากเป็นคนที่มึงชอบ มึงชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ กูจะพยายามเป็นคนที่มึงชอบนะ เป็นในแบบที่มึงชอบ "

“ แต่มึง.. “ ผมที่พยายามเถียง คนตรงหน้าก็ส่ายหน้า ราวกับรู้ว่าผมจะพูดอะไร

“ คนที่รักกัน มันต้องปรับเข้าหากันไม่ใช่เหรอวะ จะให้มึงมาปรับหรือยอมเปลี่ยนเพื่อกูคนเดียวได้ไง "  ผมอยากเถียง แต่นี่มันมากไป ผมอยากจะบอกมันแบบนั้นแต่เสือก็ดึงผมเข้าไปกอดเสียแล้ว ไม่ได้ให้โอกาสพูดอะไรสักอย่าง  ผมไม่รู้ว่าผมต้องรู้สึกยังไง มันก็ดี แต่มันก็ไม่ใช่ แบบนี้เหมือนมันมากเกินไป มากเกินกว่าสิ่งที่ผมต้องการ จนกลายเป็นว่า เราเหมือนไม่ใช่คนที่รู้จักกันด้วยซ้ำ เหมือนไม่เคยรู้จักกันมาก่อน

“ นี่ กลับไปทำอะไรกินกันที่คอนโดมั้ย  "

“ ไม่อยากไปกินซูชิแล้วเหรอ " ผมพยักหน้า

" ก็มันไม่อยากกินแล้วอะ ความอยากกินมันจบไปแล้ว "

“ แล้วก็ไม่บอกนะคนเรา  " มันบ่นแค่นั้นแต่ก็ยอมเลี้ยวรถกลับอย่างว่าง่าย ต่างจากทุกทีที่จะต้องเอ่ยปากด่าผม

“ หรือว่ามึงอยากกิน " ผมถาม เสือก็ส่ายหน้า

“ เปล่าหรอก กูกินอะไรก็ได้แล้วแต่มึงเลย  "

“ ตามใจกันจังเลยน้า พี่เสือน่ารักจัง " แม้จะเอ่ยชมมันเหมือนก่อนแต่ก็ยังรู้สึกแปลกๆ ผมเอียงตัวเข้าไปกอดแขนมัน เสือที่กำลังขับรถทำได้แค่เอียงหน้าเข้ามาหาผม มันหอมแก้มก่อนจะตั้งใจขับรถไปยังทางข้างหน้า

อบอุ่นดีนะ แต่แปลก แปลกไปจนทำให้รู้สึกคิดถึง ใครคนเดิมคนนั้น

" วันนี้ป้าเข้ามาทำความสะอาดแล้วเหรอ ห้องสะอาดจัง " ผมถามตอนที่มาถึงห้องแล้วมองไปรอบๆ ห้องมันสะอาดราวกับห้องใหม่ ถังขยะที่ไม่มีแม้ขยะสักชิ้น ผมวางช่อดอกไม้ลงตรงเค้าเตอร์ครัว เสือเองก็เดินไปที่โต๊ะหน้าทีวี มันวางกระเป๋าของผมลงพร้อมทั้งของของมันก่อนจะเดินมาหาผม

“ แล้ววันนี้จะทำอะไร " มือที่เอื้อมมากอดจากด้านหลังก่อนใบหน้าคมใช้คางซบลงตรงไหล่  หัวใจที่เต้นแรงทำได้แค่ยืนนิ่งอยู่แบบนั้น ยามที่มันหอมแก้มแล้วส่ายตัวเอียงไปมา " จะทำอะไรให้กูกินเหรอ "

“ มึงอยากกินอะไรละ เดี๋ยวกูจะทำให้กิน "

“ อะไรก็ได้ "

“ ไม่มีนะสิ เมนูแบบนั้นน่ะ " ผมหันไปหามัน ก่อนเสือจะยกตัวผมขึ้นนั่งบนเค้าเตอร์  ขาที่เกี่ยวมันให้เข้ามาใกล้ เสือใช้มือสองข้างค้ำอยู่ข้างตัวผมราวกับจะกั้นไม่ให้หายไปไหน

“ แล้วอะไรที่มึงทำอร่อย "

“ จากประสบการณ์ที่ทำให้มึงกินมา กูพบว่ามันไม่มี จำได้มั้ยทอดไข่คราวก่อนยังไหม้เลย "

“ จำได้ครับ " มันยื่นมือมาบีบจมูก " แล้วใครก็ไม่รู้บอกว่าจะกินของที่ไหม้เอง ใครจะยอมให้ทำแบบนั้นกัน "

“ เสือ " ท่าทางและคำพูดที่ทำให้ผมนิ่งไปอีกครั้ง อีกคนก็พูดขึ้น

“ งั้นกูทำให้กินมั้ยละ "  คำพูดที่ไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ยิน ผมตวัดสายตามองมันงงๆ

“ มึงทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ " ผมถามออกไปเสือก็พยักหน้า

“ ไม่อยากจะบอกว่า มันอร่อยจนมึงต้องร้องขอชีวิตเลยละ  "

" เว่อร์ อะไรจะขนาดนั้น "

" คอยดูแล้วกัน " มันบอกแบบนั้นก่อนจะหันไปเปิดตู้เย็นแต่ก็พบว่าในนั้นไม่มีอะไรอยู่เลย ไม่มีของที่สามารถทำกินเป็นอาหารได้ " แต่มันไม่มีของที่กูจะทำอาหารได้เลยวะ งั้นเดี๋ยวกูออกไปซื้อก่อนแล้วกัน จะไปด้วยกันมั้ย "

“ ไปสิ อยากกินขนมด้วย "

“ งั้นก็ไปกัน " มันคว้ามือผมมาจับไว้ ก่อนจะดึงเบาๆให้ลงจากเค้าเตอร์

“ แล้วมึงจะทำอะไรให้กูกินเหรอ "

“ อยากกินอะไรละ "

“ อื้มมมมมม " ทำท่าคิดก่อนจะกอดเอวมันไว้ เสือยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบหัวผม " มีเมนูแนะนำมั้ย "

“ สปาเก็ตตี้คาโบนาร่า กับ สปาเก็ตตี้ซอสมะเขือเทศหมูสับ อยากจะกินอะไรมากกว่ากัน "

“ อื้ม ซอสมะเขือเทศดีกว่า " ผมบอกอีกคนก็พยักหน้า

“ โอเคครับได้เลย "

   คำพูดเพราะๆที่ตอบรับ ยังไงก็ไม่ใช่เสือเลยสักนิด ผมเลื่อนตัวจากที่กอดมันเปลี่ยนมาเป็นเดินข้างๆกัน ขาที่ก้าวเดินออกไปจากห้อง มือของผมโดนอีกคนดึงมากุมไว้ ตอนที่หันมองหน้ามัน เสือก็ถาม

“ ไม่ชอบเหรอ "

“ เปล่า ชอบสิทำไมจะไม่ชอบละ " ผมตอบ แต่ก็ชอบมึงแบบเดิมมากกว่า จะว่ายังดีละ แบบนี้ก็ดี แต่ว่ามันคงจะดีกว่าถ้ามันยังคงความเป็นตัวเองไว้ ไม่ปากหมาสุดๆแบบที่มันเป็นแล้วเพิ่มความใส่ใจในตัวผมไปอีกนิด อยากให้มันปรับตัวนะ แต่ก็อยากให้มันยังคงเป็นตัวของตัวเอง

   ห้างเล็กๆใกล้คอนโดของเรา เป็นห้างแบบญี่ปุ่นที่รวมของใช้ที่จำเป็นเอาไว้อยู่เยอะพอสมควรผมคว้ารถเข็นมาถือไว้ก่อนจะโดนคนที่ยืนข้างๆดึงไปเข็นเอง

“ เดี๋ยวกูเข็นให้นะ "

“ อื้ม " ผมพยักหน้าเราที่เดินเข้าไปด้านใน เสือเลือกอุปกรณ์ในการทำอาหารของตัวเอง ส่วนผมก็เลือกขนมไปเรื่อยเปื่อย พอหันมาอีกทีขนมที่เลือกเอาไว้ก็เหมือนจะเต็มรถเข็นไปหมด " กูเลือกเยอะไปมั้ยวะ "

“ ไม่เป็นไรหรอก ก็มึงชอบกินเลือกไปเถอะอยากได้อะไรก็ซื้อไปเลย " ปกติมันต้องบอกว่า ถ้าแดกไม่หมดมึงตายแน่ไม่ใช่เหรอวะ ผมมองหน้ามันนิ่งๆก่อนจะยิ้ม

“ กูกลัวถือกลับไม่หมดวะ "

“ ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูถือกลับให้เอง "  ยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกว่าคนข้างๆไม่ใช่แฟนผม มันห่างเหินเสียจนรู้สึกว่า นี่ไม่ใช่ธรรมชาติในแบบที่มันเป็น ผมไม่มีอารมณ์จะหยิบอะไรอีกแล้ว ได้แต่มองดูอีกคนซื้อของทำครัวไปเรื่อย " แล้วพรุ่งนี้จะกินอะไร "

“ พรุ่งนี้เหรอ จะตื่นมาทำให้กูกินเหรอ "

“ อื้ม อยากจะกินอะไรละ "

“ เสือ " ผมที่อยากจะพูดกับมัน แต่อีกคนที่รู้ตัวว่าผมจะพูดอะไรก็ขัดขึ้นมาก่อน

“ เอาเป็นข้าวผัดมั้ย ไข่ดาว แล้วก็ไส้กรอก หรือมึงไม่อยากกิน หรือว่าจะเป็น ขนมปังปิ้งกับแยม กูว่าทำแซนวิชก็ดีนะ "

“ แล้วแต่อะไรก็ได้ เอาที่มึงอยากจะกินน่ะ "

“ งั้นแซนวิชนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ทำให้กิน " ผมพยักหน้าเสือก็หันมายิ้มให้ก่อนจะคว้ามือผมเอาไว้แล้วเข็นรถเข็นออกไป  น่าแปลก มือคู่เดิมแต่ไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีก ยืนอยู่ข้างกันแท้ๆ แต่เหมือนอยู่ห่างกันไกลมาก

   เราเดินกันกลับเข้าห้องโดยที่ผมไม่พูดอะไรกับมันสักคำ เดินอยู่บนทางเดินเงียบๆ สองมือที่เรากุมกันเสือเป็นคนหิ้วถุงทั้งหมดคนเดียว มันที่ไม่ปริปากบ่นอะไรได้แต่ยิ้มเสมอตอนที่ผมหันไปมองแล้วถามว่า ' ช่วยมั้ย ' แต่อีกคนก็แค่ส่ายหน้าปฎิเสธ

“ นั่งรอแปปนึงนะ เดี๋ยวกูทำให้กิน แปปเดียว " มันที่หันมาบอกตอนที่วางของกินไว้บนเค้าเตอร์ " เอาขนมไปกินรองท้องก่อนมั้ย หิวรึยัง "

“ เสือ "

“ ไปนั่งดูทีวีก่อนไป เดี๋ยวเสร็จแล้วกูจะเรียกให้มาชิมฝีมือนะ "

“ นี่มึง "

“ หรือว่าจะเอาอะไร " มันถามเหมือนจะเลี่ยงตอบในสิ่งที่มันรู้อยู่แล้วในสิ่งที่ผมจะถาม " อยากให้กูแกะขนมให้กินมั้ย "

“ เสือ ไม่ใช่ฟังกูก่อน "

“ อยากให้กู " สองแขนที่กำลังจะกอดผมสะบัดมันออกก่อนจะตะโกนใส่หน้ามัน

“ เสือ!! หยุดแล้วฟังกูเดี๋ยวนี้ " ทุกอย่างมันจบแล้ว ผมรับมันไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว พอกันทีกับความอึดอัดแบบนี้ พอกันทีกับคนแปลกหน้าคนนี้ พอกันที กับการที่มันจะต้องไม่เป็นแตัวเอง  " นี่มัน ไม่ใช่แฟนกู นี่มันไม่ใช่เสือแฟนกู อึก เสือแฟนกูไม่ใช่คนคนนี้ อึก ฮือๆ ไม่ใช่ มึงไม่ใช่แฟนของกู "

“ ปิง "

“ กูไม่ได้อยากได้คนแสนดีแบบนี้ กูไม่ได้อยากได้คนเพอร์เฟ็ค คนที่กูอยากได้ คือแฟนของกู เสือของกู ได้โปรด คืนเสือแฟนกูมาเถอะนะ ได้โปรดคืนแฟนคนนั้นกลับมาให้กูเถอะ อึก อึก " ผมสะอื้น ไม่รู้ว่าทำไมถึงพูดกับมันแบบนั้น แต่ผมรู้สึกได้เลยว่าคนตรงหน้าเหมือนไม่ใช่แฟนของผม มันไม่ใช่ " แฟนกู คนที่เค้าต้องด่ากูเวลาที่ซื้อขนมเยอะๆแล้วกินไม่หมด คนที่ทนกินอาหารของกูทั้งๆที่มันไม่อร่อย คนที่บอกตรงๆว่ามันไม่อร่อยแต่ก็ยังกิน คนที่จะทำอะไรต่างจากใจที่อยากจะพูด คนที่คอยด่ากูแต่ก็กอดกูเพราะรักกู มึงเอาแฟนกูกลับมาเถอะนะ เอาแฟนกูกลับมาเถอะ กูไม่เอาอะ กูไม่เอาคนนี้ " ผมผลักมันให้ออกห่างจากผม เสือที่ยืนนิ่งมันร้องไห้ออกมาเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นแล้วนั่นก็ยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักขึ้น

“ ขอโทษ กูขอโทษ " มันบอก   " แต่กูแค่อยากเป็นคนที่มึงชอบ กูแค่อยากเป็นคนแสนดีของมึง กูอยากเป็นคนในแบบที่มึงชอบ กูไม่รู้ว่า กูต้องทำแบบไหนให้มึงชอบ ที่กูคิดออก มันก็มีเท่านี้ กูต้องตามใจ ใส่ใจ แล้วก็แสนดีมากๆ กูคิดออกเท่านี้ กูขอโทษ ที่มันคงไม่ธรรมชาติ เพราะกูไม่ใช่คนแบบนั้น แต่กู แค่อยากได้มึงคืนมาจริงๆนะเว้ย อยากให้มึง มีความสุขจริงๆนะ เพราะกูรู้ว่า ถ้ากูเป็นแบบเดิม ยังไงมึงก็ไม่กลับมาอยู่แล้ว ถ้ากูเป็นแบบเดิม มึงจะไม่มีความสุข "

“ มึงรู้ได้ไงว่ากูไม่มีความสุข " ผมถาม " กูเลือกที่จะรักมึงเพราะกูชอบในแบบที่มึงเป็นมึง ใช่ มันอาจมีบ้างที่กูไม่ชอบ แต่ไม่ใช่ว่าทั้งหมดนี่ ไม่ใช่มึงต้องเปลี่ยนแบบนี้ ไม่เอาดิเสือ ไม่เอา กูไม่เอาแบบนี้  มึงฝืนตัวเอง มึงกำลังไม่เป็นตัวเอง มึงไม่ทรมานเหรอ ที่ต้องทำตัวเหมือนไม่เป็นตัวเองแบบนี้  "

“ ทรมาน แต่มันก็น้อยกว่าตอนที่ไม่มีมึงอยู่ "  มันเว้นเสียงก่อนจะเดินเข้ามากอดผมไว้ อ้อมกอดที่รัดแน่น น้ำตาที่ไหลลงตรงไหล่ เสือนิ่งไปสักพักก่อนจะพูด " สำหรับกูตอนนี้ กูอยากได้มึงคืนมา จะทำยังไงก็ได้ ไม่อยากพูดกับกูก็ไม่เป็นไร จะเกลียดกูก็ได้ ะไม่รักกูก็ได้ แต่อย่าหายไปไหน อย่าหายไปจากกู อยู่กับกู อยู่ให้กูรัก "

   น้ำตาที่ไหลลงอาบสองแก้มของผม แทบจะทรุดลงตรงนั้น มันที่กอดผมไว้แน่น ทำได้แต่ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก ' เพราะรัก ' นั่นคือเหตุผลที่เราต้องทำทุกอย่าง

“ กูจะอยู่นะ กูจะอยู่ในมึงรัก แต่กูขอ ขอแฟนคนเดิมของกูกลับมานะ เสือคนเดิมของกู " ผมดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของมัน มือที่ยกขึ้นเช็ดน้ำตาให้ " แฟนกูไม่ใช่คนขี้แย แฟนกูไม่ยอมให้กูเห็นน้ำตาของมันหรอก ปากก็หมาถึงจะหน้าตาหล่อก็เถอะ "

“ มึงเงียบปากไปเลยไป " เสือส่ายหน้าหนีผม มันอายจนต้องดึงผมไปกอดไว้ " พูดเหี้ยอะไรวะ ไม่รู้เรื่องเลย "

“ นี่ไง พี่เสือ พี่เสือของน้อง "  ไม่มีเสียงตอบรับแต่ผมรู้ว่าใครบางคนกำลังยิ้ม แล้วนั่นก็ดีที่สุดแล้วในตอนนี้  " ไม่ต้องเปลี่ยนไปมากหรอก เปลี่ยนแค่นิดๆหน่อยๆก็พอ ยังไงคนที่กูรักก็คือมึงที่เป็นแบบนี้นะเสือ "


รักคนนี้ คนที่ไม่ได้แสนดี แต่ยังไงก็รักอยู่ดี
......................................................

อ่านมีความเห็นยังไงคะ
ระหว่างพี่เสือคนนั้น กับ พี่เสือคนนี้
พี่เสือควรเป็นแบบไหนดี ..
เลือกคนไหน เม้นท์ได้นะคะ ใครเม้นท์ไม่ได้แท็ก #เสือปิง ในทวิตกับเฟสได้นะคะ  :katai2-1:
แต่สำหรับหนม พี่เสือก็คือพี่เสือ มีเสน่ห์ในแบบของเค้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์นะคะ  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: Sahrapova ที่ 10-07-2015 21:03:57

พี่เสือแบบใหม่มันก็ดีอยู่นะ แต่ก็อยากได้พี่เสือแบบเก่าด้วยง่ะ พี่เสือแบบเก่าอาจปากร้ายไปนิด
แต่แบบใหม่มันดูขาดความเป็นตัวเองอ่ะเนอะ แต่ (อีกแล้ว) ก็อยากได้พี่เสือแบบใหม่อีกอ่ะ555555
เอาเป็นว่ามิกซ์รวมกันไปเลยดีที่สุด  :mew4: :mew4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 10-07-2015 21:11:26

เอามารวมกันแล้วหารสองค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: nnaon ที่ 10-07-2015 21:23:29

 :mew6: :mew6:
เอาพี่เสือคนเดิมมมมม
มาม่าหมดแล้วใช่มั้ย เจ็บปวดแทนเลยอ่ะ
 :sad4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-07-2015 21:34:49

คือบางที น้องปิงนี่ก็เรื่องมากนะคะ :m20:
รู้สึกว่าพี่เสือมันก็ไม่ได้ฝืนไรมากหรอก แค่ยอมทำทุกอย่างให้ปิงกลับมาอยู่ด้วยกัน แม้มันอาจไม่ใช่ตัวพี่ทั้งหมด แต่ที่พี่ทำเพราะรักน้องมันแมนมากอ่ะพี่  o13
แต่น้องเรื่องมากไง ขำอ่ะ อ่านไปก็ขำไป ทีตอนเค้าพูดเพราะแล้วไม่ชอบ ชอบตอนเค้าด่า น้องปิงแกเป็นมาโซใช่ไหม สารภาพมาซะดีๆ :laugh:
ปลื้มปริ่มที่คืนดีกันแล้ว ดีใจจัง :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 10-07-2015 21:34:58

ปวดหัวกะอิตาเสือว่ะ สุดโต่งเกิ้นนนนนน เอาที่พอดีๆไม่ได้รึไง นี่ก็เปลี่ยนซะยังกะตายแล้วเกิดใหม่ ฝืนแบบนี้จะทำได้ถึงไหนกันเชียว แค่ลดการทำร้ายจิตใจคนที่ตัวเองรักแค่นั้น ทำไม่เป็นรึไง

ปล.แต่ก็ยอมรับว่าอ่านตอนนี้แล้วเกลียดแม่มน้อยลงล่ะนะ ดูกันต่อไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 10-07-2015 21:45:04

เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่เลย  ปรับตัวเข้าหากัน ไม่ฝืนเข้าหากันเนอะ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 10-07-2015 21:48:43

โอ้ยยยยพี่เสืออออ ขอแบบนี้สักคนนน
อ่านตอนแรกโคตรเขิน คนบ้า!!
อ่านมาเรื่อยๆ เข้าใจปิงละ มันมากไป
อย่าเปลี่ยนจนไม่เหลือตัวเองขนาดนี้
คือไม่ใช่ไม่ดีแต่มันไม่ใช่พี่เสือคนดีคนเดิมอ้ะ
พอตอนท้ายพี่เสือบอกปิงว่าพูดเหี้ยไร เราชื่นใจมาก
รักกกกกกกพี่เสืออออออ รักคนเขียนนนนนนนน  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 10-07-2015 21:55:50

เข้าใจกันแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: Eangoey ที่ 10-07-2015 21:58:29

เลือกยากเลย แต่ชอบเสือซึนมากกว่าไม่ต้องเอาคนดีมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 10-07-2015 22:00:55

ผมชอบพี่เสือแบบที่แสนดี เพราะผมไม่ชอบให้ด่าเวลาทำผิด ชอบให้สอนด้วยเหตุและผลมากกว่า อีกอย่างเพราะผมไม่ใช่ปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-07-2015 22:05:07

นึกว่าจะดราม่าซ้ำสอง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 10-07-2015 22:13:59

 :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 10-07-2015 22:38:06

ขอครึ่งๆสมกันได้ไหมพี่เสือ
ปรับเปลี่ยนแค่บางส่วนก็พอ เนอะๆ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 10-07-2015 22:42:00

พี่เสือคนเดิม...แต่ที่เพิ่มเติมคืออย่าพูดคำที่ปิงจะเสียใจ
เนอะปิง...ใครๆก็ต้องรักคนที่ทำให้เรารักเขา เพราะเขาเป็นเขา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 10-07-2015 22:53:45

เป็นตัวของตัวเองดี่ที่สุดครัช^^

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 10-07-2015 23:03:13

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
นึกว่าจะยังไม่หายยยย
พี่เสือก้มากไปปป หน้าตีนเปนหลังมือเลยย
ก้ฝืนไปปป
แค่ไม่ด่าปิงว่าแรดก้พอแล้วมั้งงงงง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-07-2015 23:11:36

เอาพี่่เสือคนเดิมของน้องปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 10-07-2015 23:35:27

เอาคนใหม่ กะ คนเก่า มาปั่นรวมกัน น่าจะโอเคที่สุดละ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 11-07-2015 00:41:14

ปิง... #โบกหัวนายเอกตอนนี่ได้มั้ยคะ
สรุปเธอก็ชอบเสือแบบที่เสือเป็น เธอชอบเสือคนที่เข้าใจเธอ ใช่มั้ย

อย่ามีอะไรที่ทะเลาะกันอีกเลยนะ ขอเถอะ
แค่ตอนที่เสือไม่เป็นตัวของตัวเอง พูดเพราะตลอดเวลา ตามใจปิงทุกอย่าง เรายังอึดอัดแทนเลย
เป็นตัวของเสือเองดีกว่า ...
เราว่าสิ่งที่ควรปรับเข้าหากันคือ เสืออย่าปากหมาเวบาที่ไม่ควรปากหมา ส่วนปิงอะชอบคิดว่าตัวเองจัดการเรื่องที่เข้ามาได้ด้วยตัวเอง แต่ผลลัพธ์คือยิ่งทำให้นางทะเลาะกับเสือเข้าไปอีก มีแฟนก็ปรึกษาแฟนให้แฟนช่วยแก้สิ ปัญหาชีวิตคู่น่ะ โอเคนะ

รักกันชื้นมื่นก็ดีแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 11-07-2015 00:55:34

ผูกคอกันแล้วค่อยหาร

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 11-07-2015 01:01:51

โอ้ยยยย!! พี่เสืองะ น่ารักจัง น่าเอ็นดูด้วย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-07-2015 02:28:38

จับมาบวกกันแล้วหารสองล่ะกัน
แฮปปี้ทั้งปิงและคนอ่าน
ว่าแต่รู้สึกตอนนี้สั้นๆอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 11-07-2015 03:25:07

พี่เสือแค่ต้องพอดีและเป็นตัวของตัวเองก็พอ
แค่อย่าปากไวมากนัก
คิดก่อนพูดบ้างไรบ้าง
ถึงตอนนี้จะน้ำตาท่วมจอไปหน่อยแต่ก็น่ารักดี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 11-07-2015 05:25:42

ปิงรักพี่เสือในสิ่งที่พี่เสือเป็นนะ ปากร้ายแต่จริงใจ
 ปรับปรุงตัวก็ดี แต่แบบนี้มันฝืนไป เราอ่านแล้วยังอึดอัดเลย

ที่ต้องปรับจริงจังนะคือเวลาหึงอ่ะใช้ตามอง ไม่ใช่ความรู้สึก
แล้วหาทางกันปิงออกมา ไม่ใช่ด่าปิงประชด ที่จะเลิกกัน 3 ครั้ง ต้นเหตุจากหึงหวงทั้งนั้น


รักยังต้องเรียนรู้ ค่อยๆปรับกันไป แต่ต้องไม่ทิ้งตัวตนที่เป็นเพราะต่างรับรู้กันอยู่แล้ว

ว่าแท้จริงปิงและเสือเป็นยังไง :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 11-07-2015 05:26:03

อยากได้พี่เสือตนเดิม แต่ที่เพิ่มเติมคือความเข้าใจ ...
เอาคนเดิมค่ะ แต่ขอให้มีความเชื่อใจมากขึ้น
อารมณ์เย็นมากขึ้นหน่อย ถึงจะปากหมาก็รักนะพี่เสือ เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด แต่ขอให้มีเหตุผลมากขึ้นกว่าเดิม เป็นกำลังใจให้ หนม นะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 11-07-2015 07:39:04

อยากได้พี่เสือคนเดิม แต่มีสติมากกว่าเดิม ถนอมน้ำใจปิงมากกว่าเดิม

อยากได้ปิงคนเดิม แต่คิดก่อนทำมากกว่าเดิม รักตัวเองมากกว่าเดิม

#เริ่มต้นใหม่กับคนเดิม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 11-07-2015 07:42:26

พี่เสือคนใหม่ อ่านแล้วยังอึดอัดแทน
มันมากเกินไปจริงๆ พี่เสือคนเดิมแหละดีแล้ว
แค่ลดความปากหมาลงหน่อย ใส่ใจความรู้สึกปิงอีกนิดก็พอแล้ว
สิ่งที่ต้องทำคือปรับตัวเข้าหากัน ไม่ใช่เปลี่ยนตัวเอง
ปิงก็เหมือนกัน ต้องปรับตัวเหมือนกัน คิดเยอะๆคิดดีๆเวลาจะทำอะไรอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 11-07-2015 10:32:22

เสือโหมดนี่มันแปลกๆจริงๆ แต่ก็เข้าใจว่าอยากจะเปลี่ยนเพื่อปิง

ค่อยๆเปลี่ยนก็ได้ค่ะพี่ เป็นกำลีงใจให้ทั้งคู่นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 11-07-2015 14:30:19

ปิงคงชอบแบบเก่ามากกว่า555+ แต่อาจไม่ชอบคำด่าประเภทกล่าวหาม้าง อย่างแรด ร่าน ไรงี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 11-07-2015 19:29:27

ชอบเสือแบบเดิมมากกว่า เสือคนปากเสียปากร้ายแต่ก็รักปิงขาดปิงไม่ได้ ปิงเองก็รักเสือคนนั้นมากกว่า เป็นตัวของตัวเองอย่าฝืนเป็นแบบที่อีกคนชอบจนเกินไปเลยเสือ แค่ปรับปรุงตัวบางจุด จุดที่ทำให้ปิงเสียใจมานักต่อนักเรื่องปากนี่แหละที่ปรับปรุงให้ดีขึ้นหน่อยแค่นี้ก็คงพอ

คนรักกันก็ค่อยๆปรับตัวเข้าหากันแต่ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองเป็นแบบที่อีกฝ่ายชอบจนไม่เป็นตัวของตัวเอง มันจะฝืนจนถึงจุดหนึ่งอาจจะฝืนไม่ไหว มันไม่ดีต่อความรักเลยนะแบบนั้น งื้อ!

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 11-07-2015 20:35:29

พี่เสือของน้องงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 11-07-2015 23:41:55

เฟดเฟ่อย่างกับพระเอกเกาหลี ถถถถถถถถ

ปิงให้อภัยแล้ว กลับมาเถอะพี่เสือ อ่านละแบบคิดถึงพี่เสือคนที่ปากร้ายแต่ใจดีอะ

ไม่ต้องปรับซะพระเอกขนาดนั้นก็ได้ค่ะพ่อคุณ ถ่อวววว แค่ลดคำพูดที่ทำร้ายปิง ใจเย็นลง

ก็โอเคละ เพราะเรารักพี่เสือแบบที่พี่เสือเป็นเนอะ :))

ดีใจกับปิงด้วยยย คืนดีกันแล้ว ถ้าคราวหน้าเสือทำร้ายปิงอีก พี่ตะไปลักพาตัวน้องมาอยู่กับพี่ค่ะ!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 12-07-2015 01:24:41

งงไม่เเพ้ปิงตอนแรก อะไรเข้าสิงแกนังเสือ555
ไม่คิดว่าจะเปลี่ยนขนาดนี้  เหมือนลองใจปิงอีกทาง
ว่าถ้าเป็นแบบที่ปิงชอบ ปิงจะรู้สึกไง

เข้าใจกันแล้วละเนอะ 
ตอนนี้ดีมากๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: Marmalade Gal ที่ 12-07-2015 13:27:38

ชอทุกๆเรื่องที่คุณเขียนเลยค่ะ เห็นทั้งพัฒนาการด้านการเขียน อารมณ์ของตัวละคร เนื้อหาสนุกน่าติดตามไม่ได้เวิ่นเว้อยืดเยื้อเลยค่ะในความคิดเรานะ ทุกๆอย่างย่อมมีเหตุผลของมัน เราเชื่อว่าคุณวางทุกอย่างมาแล้วไม่ได้เขียนเรื่อยเปื่อย เรากำลังซึมซับความรู้สึกของตัวละครต่างๆที่คุณเขียน เป็นกำลังใจให้นะคะ เขียนซัก200ตอนเราก็จะรออ่านค่ะ #เสือปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 52 // 10.7.58} #หน้า 54
เริ่มหัวข้อโดย: Niinuii ที่ 16-07-2015 21:22:45

พี่เสือโดนสิง
อ่านแล้วสงสารปิงเบาๆนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 17-07-2015 20:27:06

ตอนที่ 53

   ภายในห้องครัวที่เงียบเชียบ ผมหันมองหน้ามัน มันก็มองหน้าผม เราเงียบให้กัน เหมือนไม่มีอะไรจะพูดต่อกันอีกหลังจากนั้น ผมหยุดหัวเราะออกมา อีกคนก็หันมาถาม

“ หัวเราะอะไร "

“ ก็กูคิดถึงมึงก่อนหน้านี้ขึ้นมาแล้วอยู่ๆมันก็ขำ " ผมบอกมันก่อนจะยื่นมือขึ้นไปกอดคออีกฝ่าย เสือนิ่งแบบนั้นก่อนจะก้มลงมาหอมแก้ม " แล้วตกลงจะทำอะไรให้กูแดกได้ยังไง "

“ แล้วทำไมกูต้องทำด้วยวะ "

“ เอ้า " ผมสบถก่อนจะปล่อยมือออกจากคอมัน " เมื่อกี้หมาตัวเองไหนบอกทำอาหารอร่อย "

“ คนอย่างกู ต้องทำอาหารให้มึงกินด้วยเหรอ " มันถามก่อนจะจะยักคิ้วใส่  " ว่าไง "

“ นี่ พี่เสืออะ น้องอยากกินทำให้กินหน่อยสิ น้าาาาา " เอียงหน้าอ้อนมันอีกคนก็ยกยิ้ม เสือไม่พูดอะไรมันแค่หันหน้าเข้าหาเค้าเตอร์ครัว ผมมองมันที่กำลังจัดการของที่กำลังซื้อมา " ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามึงจะทำเป็น " ผมว่าก่อนจะดึงตัวเองขึ้นนั่งบนเค้าเตอร์ก่อนจะมองดูมัน  " หยิบขนมให้หน่อย "

“ หยิบเองสิ มือมึงก็มี " มันก้มหน้าตัดถุงสปาเก็ตตี้พลางบอกผม  " ทำกับข้าวให้แดกแล้ว ยังต้องหยิบขนมให้กินอีกเหรอ "

“ หยิบให้หน่อยน่า  กูขึ้นมานั่งบนนี้แล้ว กูขี้เกียจลุก "

“ จะเอาอะไร "

“ เอาอันนั้น เอาป๊อกกี้ เอาป๊อกกี้ทุกกล่องเลย "

“ มึงซื้อมันมาเท่าไหร่วะเนี้ย " ไอ้เสือว่าตอนที่มันหยิบขึ้นมาสามกล่องแล้วแต่ยังไม่หมด

“ รู้สึกจะห้ากล่อง "

“ มึงแดกไม่หมดน่ะ มึงตาย " มันขู่ก่อนจะยื่นขนมให้

“ โอ๊ยกลัวตายอะ " ผมบอก " กับมึงกูแค่อ้อนนิดอ้อนหน่อยก็ได้แล้ว "

“ อ้อนตีน "  มันถามก่อนจะหันมาจ้องหน้า

“ ไม่ใช่ดิ อ้อนแบบ พี่เสือ พี่เสือของน้องแบบนี้สิเว้ย อ้อนตีนไร " ผมบอกก่อนจะเปิดขนม เสือที่ก็ยิ้มก่อนจะก้มหน้าทำอาหาร มันคงยังดูแปลกๆ แต่ก็ไม่แปลกเท่ากับเมื่อครู่ แม้จะดูเหมือนเดิมแต่ก็รู้ว่ามันยังคงกังวล เหมือนยั้งๆปากให้การพูดคุยกับผม คิดมากขึ้นไม่เหมือนเมื่อก่อนที่ไม่คิดอะไรเลย " เสือ "

“ ว่าไง "

“ ใส่ไข่ด้วยนะ ไข่แบบ ไข่แดงไม่สุกนะ "

“ เรื่องมากจังเว้ย " มันสบถแต่มือก็ทำอาหารไปเรื่อย ท่าทางที่ดูคล่องแคล่วของมันดูไม่ค่อยผิดจากที่มันคุยไว้สักเท่าไหร่

“ ช่วยมั้ย "

“ ช่วยนั่งนิ่งๆเถอะ "

“ อะไรวะ กูก็ทำเป็น ไม่ถึงกับทำไม่เป็นไรเลย วันก่อนยังทำให้มึงกินอยู่เลย "

“ ไข่ดาวไหม้ๆกับข้าวผัดรสชาติเหมือนน้ำปลาหกใส่อะนะ " เสือถาม ผมก็แบะปากมองมัน

“ เมื่อกี้ใครยังทำบีบจมูกกูอยู่เลย " ผมว่าพลางยื่นมือไป บีบจมูกของมันแล้วส่ายไปมา " ให้จะยอมให้กินกันละ "

“ ชิส " เสือสะบัดมือผมออกมา มันยิ้มเขินผมก็ขำ  " พูดมากวะ "

“ เขินๆ อ๊าาาา พีเสือของน้องน่ารัก " จับแขนมันมากอดอีกคนก็ถอนหายใจ เสือดึงแขนตัวเองออกจากอ้อมกอดของผม

" เดี๋ยวมึงจะไม่ได้แดก " น้ำที่เริ่มเดือด เสือใส่เกลือลงไปในหม้อเล็กน้อยก่อนจะหย่นเส้นสปาเก็ตตี้ตามลงไป จัดการนำเส้นที่สุกใส่น้ำเย็นแล้วเอามามาคลุปน้ำมันพักไว้ เนื้อหมูบดที่ซื้อมามันทำความสะอาดก่อนจะเอาลงไปผัดในหม้อที่ใส่เนยกับกระเทียมสับไว้  ก่อนจะใส่มะเขือเทศสับกับซอสมะเขือเทศที่หั่นไว้ลงไป ใส่เครื่องปรุงแล้วก็ชิม มันผัดอยู่สักพักก่อนจะปิดไฟ คล่องราวกับว่าทำบ่อยๆเลย ทึ่งจนอยากจะถ่ายวิีดิโอเก็บเอาไว้  " จะกินเลยมั้ย "

“ กินเลย ของอร่อยต้องกินร้อนๆ  " ผมบอก หน้าตามันน่ากินสุดๆเลยละครับ พูดแบบไม่อวยเลย  ลุกขึ้นจากเค้าเตอร์ที่นั่งผมเดินไปช้อหลังมันก่อนจะทำจมูกฟุตฟิตใส่ " หอมจัง " กอดเอวมันไว้ก่อนจะตั้งคางไว้บนไหล่ของมัน " แต่จะกินแล้วน้ำตาไหลพรากเหมือนตอนมึงกินกูมั้ยเนี้ย ต้องขอชิมก่อนนะ "

สปาเก็ตตี้ถูกตักใส่จาน มันราดซอสให้ผมแบบตั้งใจจัด ตอนที่หันมายื่นจานให้มือที่จะรับไว้มันก็ดึงจานให้สูงขึ้นก่อนจะยื่นหน้ามันเข้ามาใกล้ผม  “ ลองชิมดูได้เลย แต่กูไม่คิดว่าจะอร่อยกว่าตัวมึงหรอก "

“ พี่เสือ " ผมพูดพลางกัดปากตัวเองแน่น ส่งสายตามองมันที่ก็ยกยิ้ม

“ ลองชิมดูสิ " หยิบจานที่มันถืออยู่มาถือไว้เอง เสือหยิบช้อนส้อมมาให้ ก่อนที่ ตัวผมจะเดินไปนั่งอยู่ที่หน้าโซฟา เสือจัดการอะไรนิดหน่อยไม่นานมันก็เดินมานั่งใกล้ๆ " มึงไม่ตักมากินด้วยกันกลับกูละ "

“ ไม่หิว " มันตอบผมก็คลุกเส้นสปาเก็ตตี้ให้เข้ากับซอส หมุนส้อมลงบนเส้นให้เป็นคำก่อนจะตักเข้าปาก รสชาติแรกที่รู้สึก ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า มันจะเป็นอาหารจากคนข้างๆที่ทำให้ทาน

“ อร่อย " บอกมันแบบนั้นอีกคนก็ยกยิ้มพอใจ อร่อยจริงๆครับ เหมือนกับกินในร้านอาหารเลย เผลอๆจะอร่อยกว่าด้วยซ้ำ  " อร่อยกว่าในร้านที่กูไปกินอีก "

“ เหรอ " มันว่าก่อนจะยื่นมือมาเช็ดซอสที่มุมปากให้

“ ทำอาหารอร่อยขนาดนี้ก็ไม่บอก แล้วปล่อยกูทำให้แดกตั้งนาน "  เอียงตัวพิงมันตอนที่กินอาหารอยู่นั้นเสือก็ถาม

“ ขึ้นมานั่งตักกูเลยมั้ย "

“ ได้เหรอ "  หันไปถามมันด้วยความหวังอีกคนก็หันมามองนิ่งๆ เสือมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

“ กูประชด "

“ สัด " กลับมากินอาหารในจานต่อ สักพักก็มีมือนึงจากด้านหลังเลื้อยเข้ามากอดเอวของผมไว้ ตอนที่จะหันไปถามว่าทำอะไรก็พบคำตอบด้วยการกระทำที่ว่า เสือได้ดึงผมขึ้นไปนั่งบนตักมันแล้ว " อยากให้กูนั่งตักก็บอก "

“ ใครบอกว่าอยาก " มันถาม " อ้วนยังกับหมู นั่งทีเหน็บแดกเป็นวัน "

“ งั้นกูลุก " ทำท่าจะลุกอีกคนก็กอดไว้

“ ตักสปาเก็ตตี้มาให้กินคำนึง " มันพูดนอกเรื่องผมก็แบะปากใส่ หมุนสปาเก็ตตี้ในจานแบบพอดีคำก่อนจะป้อนมันตัวผมก็คิด

“ ไม่ให้กินดีกว่า "

“ ทำไม "

“ ก็พี่เสือทำให้น้องกิน น้องหวง น้องไม่ให้พี่เสือกินหรอก " ผมบอกก่อนจะกินอาหารในช้อนของตัวเองก่อนจะหันไปเคี้ยวให้มันดู

“ ขี้เหียวเหี้ยอะไรมีเป็นหม้อ ป้อนมา เร็วๆ " มันว่าพลางขยับขาที่ผมนั่งทับไปมา " เร็วๆ "

“ สั่งแบบนี้อยากจะยัดเข้าไปแม่งทั้งจานเลย "

“ เอาแบบพอดีคำ เร็วๆ ป้อนมาคำนึง "

“ พี่เสืออะ ชอบบังคับน้อง "

“ ป้อนมา " มันเร่ง ผมก็หมุนเส้นสปาเก็ตตี้แบบคำโตๆก่อนจะยกขึ้นป้อน  " เอาคำเล็กๆ ปากกูมันใหญ่ขนาดนั้นเลยรึไง "

“ อ้าว นี่ปากคนเหรอ ไอ้เราก็นึกว่าปากหมา " เสือนิ่งผมก็ยิ้ม " โอ๋ๆ เค้าไม่แกล้งละ มาม่ะ เค้าจะป้อน "  ตักแบบพอดีคำให้มันอีกครั้งก่อนจะป้อน เสือกินเข้าไปก่อนจะเคี้ยว  " เป็นไง กูป้อนอร่อยมั้ย "

“ กูทำอร่อยเถอะ "

“ แหม คนทำมันก็ส่วนนึงแต่อีกส่วนนึงมันก็อยู่ที่คนป้อนด้วย  " ผมบอกมันเสือก็เอียงหน้าถาม

“ เกี่ยวกันยังไง "

“ ก็เวลาแฟนป้อนของมันต้องอร่อยกว่าตอนที่กินเองสิ มึงไม่คิดแบบนั้นเหรอ " ผมว่าก่อนจะป้อนให้มันกินอีกคำ ซอสที่เลอะอยู่ตรงมุมปากผมเช็ดให้แต่ตอนที่ไม่รู้ว่าจะเอาไปเช็ดไปที่ไหน เสือก็จับนิ้วเลอะซอสผมขึ้นมาก่อนจะจูบเช็ดบนนิ้วให้เบาๆ " พี่เสือ "

“ ไหน ป้อนกูอีกครับสิ "

“ มึงอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา " ผมพุ่งเข้ากอดมันอีกคนก็หัวเราะเบาๆ  " กูเขินนะ มึงอะ ใจร้ายที่สุด ทำกูใจเต้นแรง "

“ แรดจริงๆ "

“ แรดแล้วรักมั้ยละ "

“ ไม่รักมั้ง " มันกอด ผมก็กอดมันไว้แน่น

“ จะบอกว่ารักก็ได้ น้องไม่ว่าพี่เสือหรอกน่า ปากแข็งจังนะ "  ผมป้อนสปาเก็ตตี้ให้มันอีกคำ เสือที่เคี้ยวอยู่สักพักก่อนจะอ้าปากอีก " นี่ตกลงมึงทำให้กูแดก หรือมึงจะแดกเองกันแน่ ไหนบอกไม่ไหวไง "

“ ตอนนี้กูหิวแล้ว "

“ อะไรวะ "

“ ก็มึงบอกเอง " เสือมองหน้าผม มันยิ้มตอนที่เห็นผมตั้งใจฟังในสิ่งที่มันพูด " ว่าเวลาแฟนป้อนให้มันอร่อยกว่าป้อนเอง แฟนกูป้อนให้ กูต้องอยากกินมากกว่ากินเองสิ "

“ พี่เสือ " ผมหยุดยิ้มไม่ได้แล้ว ได้แต่นั่งบิดไปมาอยู่บนตักของมัน หัวใจที่แทบจะเต้นออกมาทะลุ ตอนที่ช้อนตามองมันอีกคนก็ถาม

“ บิดไปบิดมาเป็นเหี้ยอะไร ปวดขี้เหรอ "

“ ไอ้สัด หมั่นใส้มึงเนี้ยยย มาปล้ำที " มาจานเอาไว้บนโต๊ะ ผมที่ดึงตัวเองขึ้นกอดมันอีกคนก็เลื่อนตัวลง นอนบนโซฟา " ไม่ค่อยอ่อยเลยนะ "

“ แล้วใครเริ่มกอด " เสือถาม

“ กูเอง " หอมแก้มมันไปเสียเต็มฟอดผมกอดมันอยู่แบบนั้น ก่อนความเงียบจะกัดกินเราให้ทำได้แค่นอนกอดกันนิ่งๆเท่านั้น

“ ไหนบอกจะปล้ำกู "

“ มึงอยากเหรอ " ผมถามอีกคนก็หอมแก้ม  เสือลูบผมของผมมันทำทุกอย่างด้วยความเบามือ สายตามองผมอยู่นั้น " เสือ กูมีอะไรจะถาม "

“ อะไร "

“ ตอนนี้มึงรู้สึกยังไงเหรอ รู้สึกยังไงกับกูเหรอ "

“ ทำไมถามแบบนั้น "  มือที่ลูบหัวผมอยู่หยุดลง เสือก้มลงมามองผมที่ตอนนี้ก็เงยมองหน้ามัน ถอนหายใจออกมาเบาๆตอนที่ดึงตัวเองขึ้นมานั่งบนตัวเสือ ผมอธิบาย

“ กูอยากรู้ว่า ตอนนี้รู้สึกยังไงกับเรื่องที่กูปิดบังมึง เรื่องกูกับเปอร์ " ผมรู้ว่ามันไม่พูดเพราะไม่อยากจะรื้อฟื้นเรื่องเก่าๆ แล้วผมก็รู้ว่าถ้าเราไม่พูดกันให้รู้เรื่อง วันนึงที่เรามีเรื่องทะเลาะกันอีก เรื่องนี้ก็กลายมาเป็นหอกแหลมทิ่มแทงกันอีกครั้ง

“ ไม่ได้คิดอะไรแล้ว " มันบอก

“ อย่าพูดแบบนั้น อย่าบอกปัด พูดกันด้วยเหตุผลสิมึง เอาความจริงในใจของมึงมาพูดกับกู อย่าคิดแค่ว่าเพราะรักกันเลยยอม เลยเชื่อ อย่าเอาคำว่ารักมาอ้าง เชื่อออกมาจากใจจริงๆ พูดออกมาจากใจจริงๆ ตอนนี้คิดอะไรอยู่ บอกกูได้มั้ย " ผมมองหน้ามัน " เรื่องของกู มึงรู้สึกยังไง "

“ ช่วยเล่าเรื่องของมึงกับมันให้กูฟังหน่อยได้มั้ย เรื่องที่มึงไม่ได้บอกกูตอนนั้น เรื่องของมึงกับไอ้เปอร์ " เสือลุกขึ้นนั่ง ผมที่เลื่อนตัวเองลงจากตักของมันไปนั่งข้างๆ ถอนหายใจออกมาตอนที่คิดถึงเรื่องราวเหล่านั้น

“  มันเข้ามาจีบกู เราเจอกันอีกครั้งที่มหาลัยของกู มันเข้ามาทักจะเลี้ยงน้ำแต่กูก็ด่ามันกลับไป แต่เหมือนมันจะฟังไม่เลย ก็ยังยุ่งวุ่นวายกับกูแบบนั้น "

“ แล้วมันพูดว่าอะไรบ้าง " 

“ บอกว่าให้มาคบกับมัน แล้วก็พูดอะไรอีกอย่างแต่กูจำไม่ได้แล้ว มันก็กวนตีนกูไปแบบนั้น แล้วกูก็ด่ามันไป กูคิดว่ามันจะจบ แต่ก็เหมือนจะไม่ วันต่อมาพี่ปิ่นมาหามึง จำได้มั้ย วันที่เค้าบอกว่า เพื่อนเค้าบอกว่า เปอร์เหมือนนอกใจนางอยู่ กูรู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้วแหละ ว่าเค้าหมายถึงกู แต่เพราะคิดว่าจัดการได้กูเลยปล่อยไปก่อน แต่มันก็หยุดแค่นั้น กูเจอมันอีกครั้งที่หน้าคอนโด มันเข้ามาหาเรื่องกูเหมือนเดิม จีบเหมือนเดิม คำเดิมๆ อีกครั้งก็ที่มหาลัยกูอีก แต่ทุกครั้งกูก็ปฎิเสธมันทุกครั้ง ทั้งด่า ทั้งว่า ทั้งไล่ กูทำทุกอย่างเท่าที่กูจะทำได้แล้ว แต่มันก็หน้าด้านเหลือเกินวะ เกินที่กว่ามนุษย์ธรรมดาๆจะมีได้  กูด่ามันแค่ไหนมันก็สะท้าน สิ่งที่เดียวทำได้ คงต้องเอาน้ำกรดมาสาดหน้ามันแล้วละ " ผมเว้นเสียงก่อนจะถอนหายใจออกมา "  กูกับมันไม่ได้มีอะไรจริงๆ กูไม่เคยพูดดีกับมันเลยสักคำ ไม่เคยคุยกันเกิน 20 นาทีด้วยซ้ำไป แล้วภาพที่มึงเห็นก็เป็นแค่ภาพที่เหมือนคนถ่ายภาพ จงใจให้มันสื่อออกแนวแบบนั้น ตอนกูด่ามันทำไมถ่ายไม่ติดบ้าง "

เสือเงียบไปผมที่หันไปมองหน้ามันตอนนี้ ก็เหมือนว่ามันกำลังคิดอะไรอยู่ อะไรสักอย่างที่ผมไม่รู้ " เสือ " ผมเรียกก่อนจะประคองหน้ามันด้วยฝ่ามือ " คิดอะไรอยู่ "

“  คิดว่าทำไม มันถึงทำแบบนั้น ทำไมเรื่องยุ่งๆต้องมาเกิดขึ้นกับเราด้วย ความรักที่ไม่ได้ดีอยู่แล้ว ยังชอบมีปัญหาเหี้ยๆเข้ามาอีก กูปากหมา นิสัยก็ไม่ดี ทั้งๆที่เป็นแบบนั้น แต่ทุกครั้งที่เกิดเรื่องเหี้ยๆก็ต้องทะเลาะแล้วทำให้มึงเสียใจตลอด "

“ อย่าคิดแบบนั้นเลย " ผมบอกมันก่อนจะยิ้ม เสือที่ดึงผมเข้าไปกอดเราผมเองก็กอดตอบมันเอาไว้แน่น " ย่าบอกว่า คนเรารักกันก็เหมือนกับวงกลมที่ไม่เต็มวง หาส่วนที่ขาดมาเติมเต็ม วงกลมที่ไม่ได้เข้ากันพอดี มันต้องปรับ ต้องตัด เพื่อให้วงกลมสองวงเข้ากันได้อย่างพอดี ก็เหมือนเรา คิดซะว่าเรื่องที่เกิดขึ้น มันทำให้เรารักกันมากขึ้น ก็แล้วกัน "

“ เป็นคนมองโลกในแง่ดีตั้งแต่เมื่อไหร่ " เสือเชยคางผมขึ้นมาให้ดวงตาของเราสบกัน มันยิ้มก่อนจะห้มลงหอมแก้ม " ขอโทษนะ ที่ไม่เชื่อมึงตั้งแต่ทีแรก "

“ มันก็เชื่อยากจริงๆนี่ " ผมยิ้มให้มัน ในใจที่คิดแบบนั้นทำได้แค่ยิ้มรับความรู้สึกนั้นก็เท่านั้น " ต่อให้กูเป็นคนแสนดี ก็ยังเชื่อยากอยู่ดี ยังไงก็ต้องฉุกคิดในใจขึ้นมาบ้างละ มันไม่แปลกหรอก "

“ มองโลกในแง่ดีแบบนี้เหมือนไม่ใช่แฟนกูเลยนะ ปกติแฟนกูถ้าใครมาหาเรื่อง มึงเป็นแบบนี้เหรอ  "

“ กูมันเป็นแบบนั้นไหน " ผมถามเสือก็ลูบผมของผมราวกับกำลังคิดอยู่ " แบบว่า ถ้าใครทำอะไรกูไว้มันต้องโดนกูเอาคืนรึเปล่า "

“ แบบนั้นมั้ง "

“ ก็ไม่ผิดนิ กูก็เป็นแบบนั้น " บอกมันแค่นั้นก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ผมยิ้มให้เสือก่อนจะยักคิ้วให้มัน ผมรู้ว่าเสือรู้ว่าผมกำลังคิดอะไร

“ อย่าทำอะไรเกินตัว  อย่าให้ตัวเองเป็นอันตราย มีอะไรให้บอกกูทันที "

“ มึงรู้เหรอว่ากูจะทำอะไร "

“ คนแบบมึงเดาได้ไม่ยากหรอก แต่อย่าลืมนะ คนฉลาดย่อมตกเป็นเหยื่อของคนที่ฉลาดกว่าเสมอ ระวังตัวแล้วกัน "

“ ถามจริงๆเถอะ ไม่โกรธบ้างเหรอ คนพวกนั้นนะ "

“ เพื่อให้มันไม่จบไม่สิ้นนะเหรอ " เสือที่ยิ้มให้ผมมันกอดผมไว้ในตอนนั้นมีสิ่งเดียวที่ผมคิด ' มึงเจอกูแน่ ในแบบที่มึงได้ทำไว้กับกู '

.....................................................

   ขับรถออกจากคอนโดในเช้าวันใหม่ที่มีเรียนตามปกติ แต่วันนี้ผมมีธุระสำคัญที่จะต้องทำก่อนออกไปเรียน เลยให้เสือมาส่งตามปกติไม่ได้ ก็ดีเหมือนกันที่ได้ขับรถตัวเองบ้างไม่อยากจอดทิ้งไว้เฉยๆ

“ กูกำลังจะถึงแล้วนะ ออกมารอหน้าคอนโดได้เลย " ผมโทรไปไอ้ไท วันนี้มารับมันติดรถไปทำธุระด้วย

“ โอเค " ตอบรับไม่ถึงสอบนาทีผมก็ขับรถไปจอดหน้าคอนโดมัน ไทที่เปิดประตูขึ้นมานั่งบนรถ ผมก็ขับต่อไปยังจุดหมาย " เอาจริงเหรอวะ "

“ กูมารับมึงขนาดนี้ คงไม่เอาจริงหรอกมั้ง "

“ แต่ปิงกูว่า "

“ กูแค่ทำในสิ่งที่ถูกต้อง " ผมบอกมัน ไทก็ถอนหายใจ วันนี้ผมนัดนักสืบคนนึงที่ไอ้ฝนแนะนำมาให้ไว้ที่ร้านอาหารแถวๆเอกมัย ร้านอาหารที่ดูเงียบๆไม่ค่อยมีผู้คน ผมเข้าไปก็เจอกับใครคนนึงที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

“ คุณชัย ใช่มั้ยครับ " ไทเอ่ยทักผู้ชายคนนั้นเค้าก็พยักหน้า

“ ผมไท แล้วคนนี้ก็ปิงนะครับ "

“ สวัสดีครับ " เค้าทัก เราสองคนก็นั่งลงตรงหน้า ผมยื่นเอกสารให้เค้าเป็นภาพถ่ายที่หาได้จากเฟสบุ๊ค แล้วก็ข้อมูลชื่อจริง ที่อยู่ แล้วก็สถานศึกษา

“ อยากให้ช่วยตามสืบเรื่องผู้ชายคนนี้ให้หน่อยนะครับ ถ่ายภาพตอนที่เค้ากำลังนัวเนียกับผู้หญิง หรือผู้ชายมาให้หมดเลยนะครับ "

“ ได้ครับ "

“ ไม่ทราบว่ากี่วันถึงจะได้ภาพครับ "  ผมถามอีกคนก็ทำท่าทางคิด

“ มันต้องดูด้วยครับว่าเค้าออกจากบ้านเมื่อไหร่ กิจวัตรประจำวันของเค้า "

“ งั้นเหรอครับ " แอบเสียใจนิดหน่อยตอนที่ได้ยินแบบนั้น ใจผมอยากได้ภาพเร็วสุดเท่าที่จะทำได้ เร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี

“ อยากได้เร็วที่สุดเหรอครับ "

“ ใช่ เร็วที่สุด แล้วก็ภาพดีที่สุด " ผมทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะจ่ายเงินมัดจำแล้วหลังจากนั้นก็แค่ รอ

“ มันไม่เกินไปหน่อยเหรอวะปิง " ไทหันมาถาม ตอนที่ผมกลับขึ้นมาบนรถแล้วขับไปที่มหาลัย

“ เกินไปยังไง "

“ มึงเหมือนจงใจทำให้ ผู้หญิงคนนั้นรู้ว่าแฟนตัวเองเจ้าชู้ "

“ ใช่ กูจงใจ " ผมบอก " ทีมันยังจงใจให้กูกับไอ้เสือทะเลาะกันเลย "

“ เค้าอาจจะไม่ได้จงใจ  แต่ภาพถ่ายมันจงใจถ่ายให้เห็นเป็นแบบนั้น  "

“ งั้นมันจะแปลกอะไรละ ถ้าคราวนี้กูจะทำแบบนั้นบ้าง ให้มันทะเลาะกันแบบกูแล้วก็เสือบ้างก็ดีนะ " ผมมองหน้าไทที่ถอนหายใจออกมา " กูว่ามันต้องขอบคุณกูด้วยซ้ำนะ ที่ทำให้มันตาสว่าง กูเป็นคนดีออก "

“ มึงนะมึง เค้าจะเป็นยังไงก็เรื่องของเค้า มึงดีกันแล้ว อย่าไปใส่ใจเลย "

“ มึงไปบวชมั้ยสัด คนดีจังนะมึง "

“ แล้วมึงคิดว่าทำแบบนี้มันจะจบเหรอ "

“ จบสิ เพราะมันจะไม่รู้หรอกว่าใครเป็นคนทำ กูก็แค่ผู้หวังดีเฉยๆ "

“ ถามจริงๆ มึงทำไปเพื่ออะไร "

“ ความสะใจ "

   ผ่านไปเป็นอาทิตย์สำหรับการว่าจ้าง ในที่สุดภาพที่ผมรอคอยก็ถูกส่งมาถึงมี ภาพจำนวนมากในซองสีน้ำตาลที่ทำให้ผมถึงกับยกยิ้มตอนที่เห็นผลลัพธ์ของมัน ภาพของเปอร์ที่กำลังกกกอดกับผู้หญิงและผู้ชายมากหน้าหลายตา มีภาพนัวเนีย หรือแม้กระทั้งภาพจูบ

“ ภาพเด็ดๆ ทั้งนั้นเลย "

“ แล้วมึงจะให้ใครไปส่งให้วะ " ไทถาม ผมก็ยิ้ม

“ บุรุษไปรษณีย์ไง "

   ภาพทั้งหมดไม่มีชื่อผู้ส่ง มีแต่ชื่อผู้รับ ผมแนบจดหมายฉบับนึงไป จดหมายที่ไม่ได้เขียนด้วยลายมือ แต่กลับพิมพ์แล้วส่งไปให้ ' ก่อนที่มึงจะว่าคนอื่น มึงว่าผัวมึงแล้วรึยัง ก่อนที่มึงจะว่าใครแรด มึงมองผัวมึงรึยัง ก่อนที่มึงจะเดินไปบอกให้คนอื่นดูแลคนรักของเค้าดีๆ แล้วมึงละ ดูแลคนรักของตัวเองดีแล้วรึยัง  '

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูในบ่ายของวัน ผมที่เอียงหน้าหันไปประตู ตอนที่จะลุกไปเปิด คนที่อยู่ใกล้กว่าก็เดินถึงประตูเสียงแล้ว เสือมองผ่านตาแมวก่อนจะถอนหายใจออกมา

“ ใครเหรอ " ผมถาม

“ พี่ปิ่น " มันตอบก่อนจะหันมองหน้าผม เหมือนกำลังจะถาม เปิดดีมั้ย

“ เปิดสิ เค้าอยากจะมีอะไรคุยกับมึงก็ได้นะ " ผมบอกก่อนจะยิ้ม แล้วหันมามองหนังสือแฟชั่นในมือต่อ

เสียงเปิดประตูที่ผมหันไปมอง ผู้หญิงคนนั้นที่มีแต่รอยน้ำตาเธอมองเสือด้วยสายตาโมโหราวกับว่ากำลังโกรธอยู่มากมาย " ทำไปทำไม ทำแบบนี้ไปทำไม "

“ ทำอะไร " เสือถามหลับ

“ ยังมีหน้ามาถามอีก ก็ภาพพวกนี้ไง " เธอยื่นภาพเปอร์จำนวนมากที่ผมส่งให้เธอให้เสือดู " ทำไปเพื่ออะไร จะแก้แค้นที่พี่เอาภาพแฟนสุดที่รักของเธอมาให้เธอดูเหรอ "

“ ทำไมต้องทำอะไรแบบนั้น อย่าเอาสันดานตัวเองมายัดเยียดให้คนอื่น " ตอนที่เสือเอ่ยบอกกับเธอ ผมก็ลุกเดินออกไปยืนข้างๆ สายตาที่หันมามองมีแววตาตกใจก่อนจะยกยิ้ม

“ งั้นฝีมือนายใช่มั้ย ที่ทำ "

“ ทำไมต้องพยายามทำอะไรแบบนั้นละ " ผมถาม " มันสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอ "

“ เธออยากให้ฉันเลิกกับเปอร์เพราะเธอจะได้รักกับเค้าได้อย่างสบายใจใช่มั้ย "

“ นี่คิดอะไรอยู่ ผัวมึงKเป็นทองคำเหรอ กูถึงพยายามทำอะไรสิ้นคิดแบบนั้น " 

“ หึ พูดแบบนี้ตอนนั้นยังยั่วกับผัวชาวบ้านเค้าอยู่เลยไม่ใช่รึไง "

“ มึงก็ดีแต่โทษคนอื่น บอกเค้ายั่วผัวตัวเอง ทำไมมึงไม่มองกลับไปบ้างว่า ผัวมึงรึเปล่าที่เริ่มก่อน ทำไมมึงไม่เคยรู้จักโทษผัวตัวเองเลย ทำไมถึงเอาแต่โทษคนอื่น จะบอกว่า รักแล้วจะมองว่าถูกเสมอ เชื่อใจเสมอทุกเรื่องที่พูด โดยไม่คิด ไม่ไตร่ตรอง มันใช่เหรอ มึงไม่มีสมองเหรอ คิดเองไม่ได้เหรอ "

“ แล้วกูผิดอะไรที่กูเชื่อใจเค้า เชื่อใจคนที่กูรัก คนที่รักกันมันก็ต้องเชื่อใจกันอยู่แล้ว "

“ อย่างมึงเค้าไม่เรียกเชื่อใจแล้วละ เค้าเรียกว่า อีโง่ " ผมถอนหายใจ " กูอยากด่ามึงว่าควายนะ แต่กูก็สงสารควาย เพราะควายมันคงฉลาดกว่ามึง "

“ นี่..”

“ ก่อนจะเดินหน้ามาหาเรื่องชาวบ้าน มึงถามคนที่อยู่ข้างๆมึงรึยัง ว่ามันไปทำอะไรมา มึงถามมันรึยัง มึงด่ามันรึยัง มึงด่าแล้วมึงคิดบ้างมั้ย ว่าคนที่เค้ารักกัน เค้าทำกันแบบนี้ เค้าทำกันแบบที่ไอ้เหี้ยนั่น มันทำกับมึงเหรอ ถ้ายังมีสมองอยู่สักนิดก็สำนึกได้สักทีเถอะ ว่าผัวมึงไม่ได้เป็นที่ต้องการของคนทั้งโลก โดยเฉพาะคนอย่างกู " ผมผลักเธอออกจากขอบประตู ก่อนจะปิดประตูใส่หน้าอย่างแรงก่อนจะถอนหายใจออกมา

“ แผนมึงสินะ "

“ คนดีออก พูดเตือนสติ แถมยังทำให้ได้สติ "

“ มันไม่ได้สติหรอก " เสือบอก

“ แล้วแต่บุญแต่กรรมของมันก็แล้วกัน อย่ามายุ่งกับมึงของกูก็พอ " ผมกอดเอวเสือเอาไว้ อีกคนก็หัวเราะออกมา

“ ผัวมันไม่ใช่ที่ต้องการของคนทั้งโลก โดนเฉพาะมึง แล้วมึงนี่ต้องการคนแบบไหน "

“ ที่ถามนี่ ต้องการคำตอบแบบไหนไม่ทราบ " ยิ้มแซวมันอีกคนก็ก้มลงมากอดผม มันซบลงไปที่ไหล่ ท่าทางน่ารักที่ทำให้หัวใจเต้นแรง " มึงก็แบบนี้ทุกที ชอบทำตัวน่ารัก หลังพูดจากน่าตบตลอดเลยนะ "

“ แล้วชอบอะไรแบบนี้มั้ย "

“ เออ กูชอบอะไรแบบนี้ "

..............................................................

อ่านแล้วอาจจะมีกลิ่นไหม้เล็กน้อย
ไฟไหม้หลังแรงมากคือปั่นแทบไม่ทัน  :katai4:
ยังไงถ้าชอบอะไรแบบนี้ ก็ดีเนอะ อ๊ายยยยย #แซวพี่เสือ
ตอนหน้ามาหวานกันหน่อยมั้ย ฟรุ้งฟริ้ง ชีวิตต้องมีความหวาน
เจอกันตอนหน้าจ้า
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอเม้นท์จ้า  :mew1: :L2: :กอด1: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 17-07-2015 20:50:18

' ก่อนที่มึงจะว่าคนอื่น มึงว่าผัวมึงแล้วรึยัง ก่อนที่มึงจะว่าใครแรด มึงมองผัวมึงรึยัง ก่อนที่มึงจะเดินไปบอกให้คนอื่นดูแลคนรักของเค้าดีๆ แล้วมึงละ ดูแลคนรักของตัวเองดีแล้วรึยัง  '

ชอบประโยคนี้ที่สุด แต่เหมือนจะน้อยไปหน่อยสำหรับปิ่นกับแฟน(ผัว)
อยากให้โดนเยอะกว่านี้ แต่ก็ชั่งเถอะ หวังว่าจะคิดได้นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 17-07-2015 21:08:23

งื้ออออออพี่เสือของน้องงงงงงงงงงงงงง
รอตอนหน้าไม่ไหวแล้ววว  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 17-07-2015 21:10:59

แหม๋ คิดได้นะปิ่น ว่าทำไปเพราะจะให้พวกเธอแยกกันแล้วรอเสียบ คือถ้าไม่หลงผัวหน้ามืดตามัว คิดไม่ได้นะเนี่ยะ เพลีย

ตอนนี้ ตอนหน้ารักกันหวานชื่น แต่จะมีดราม่าอะไรรออยู่อีกไหมเนี่ยะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 17-07-2015 21:15:48

 :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-07-2015 21:21:42

สะใจนิดๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 17-07-2015 21:24:28

แหมคุณพี่ปิ่นคะ สามีคุณพี่นี่ดีเลิศมาจากไหนคนอื่นถึงอยากได้นักหนา
เหอะ ถ้าคิดว่ามันดีจริงก็จมปลักอยู่กับมันไปนะคะ หน้ามืดตามัวรักมันไปนั่นล่ะ
แต่อย่ามายุ่งกับเสือปิงอีก ไปดูแลคนของเธอให้ดีเถอะนะ ไปเถอะไป  :เฮ้อ: น่าสงสารนิดๆ

เสือทำอาหารอร่อยแบบนี้แต่ยังกินอาหารที่ปิงทำเพราะรักมากออนะ
กินอาหารที่แฟนป้อนก็อร่อยมากขึ้นด้วย เขินเสือปิงตอนนี้ :-[
พูดคุยปรับความเข้าใจกัน รอตอนหน้าแทบไม่ไหว อยากอ่านตอนหวานๆของคู่นี้แล้ว
หวานกว่านี้จะขนาดไหน แค่นี้ก็ดูหวานมากสำหรับเสือปิงแล้ว
รอตอนต่อไปนะคะ :mew1:

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 17-07-2015 21:30:37

น้องปิงสุดยอดดดด. ปรบมือรัวๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-07-2015 21:33:08

อ่อยยย!! ดีไปอีก ด่าแบบผู้ดีสุดๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: biibbmnt ที่ 17-07-2015 21:48:34

จริงๆ เจ้ปิ่นนางควรโดนปิงตบซักทีนะ
จะได้เลิกโง่ไง 55555555555
รักพี่เฉือนะะ กรี๊ดๆ  :katai5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 17-07-2015 21:52:23

ชะนีหลงผัวมากกก ลืมตามาเจอความจริงสักทีเถอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 17-07-2015 21:54:12

ชอบค่ะ ชอบอยู่คำนึง อยากด่าว่าควาย แต่สงสารควายคงจะฉลาดกว่ามึง อื้อหืออ วัวล้วนๆไม่มีควายผสมเลยล่ะ หึหึ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: nicksrisat ที่ 17-07-2015 21:56:07

สะใจมากตอนนี้ โดนสะบ้าง พี่เสือกับปิงก็เข้าใจกันมากขึ้นสินะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 17-07-2015 21:57:12

หลักฐานคาตาก็ยังคิดไม่ได้ ก็คงต้องแล้วแต่เวรแต่กรรมจริงๆ
หวังว่าครั้งนี้จะเป็นบทเรียนที่ดีให้กับเสือปืง
ประคับประครองกันและกันไปได้ตลอดรอดฝั่ง
เป็นกำลังให้เสือปิงและคนเขียนเสมอ :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 17-07-2015 22:19:40

น้องปิง แก้เผ็ดได้แซ่บมากกกก :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 17-07-2015 22:34:11

ปิงแอคติ้งรุนแรงมากตอนเห็นพี่เสือมุ้งมิ้ง ก๊ากกกกกก  :hao7:
พี่เสือนี่ก็ขัดตลอด ให้น้องเขินๆแซวๆหน่อยก็ไม่ได้ ชิ

สมน้ำหน้านังปิ่น อวยสะมีจนหน้าจะมุดดินอยู่แล้ว
เจออะไรเข้าหน่อย ก็พุ่งหาแต่เสือ
ถูกของปิงแล้วหละ นางต้องหันหน้ากลับไปหาคนของตัวเองบ้าง
ไม่ใช่เอาขึ้นให้บูชาไว้  ทำอะไรไม่ได้ โลกสวยมากดวก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 17-07-2015 22:45:33

ปิงพูดได้แบบโคตรดี โคตรสะใจ
พี่เสือทำอาหารอร่อย...งี้ต่อไปพี่เสือก็เป็นคนทำให้ปิงตลอดเลยได้มั้ยน้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 17-07-2015 22:52:45

ปั๋วมึงKเป็นทองคำเหรอ5555555555555 ปิงเด็ดมาก ชะนีปิ่นน่าโดน  :z6: สักสิบที ปั๋วหล่อนประเสริฐที่สุดในสามโลกกกก โลกของหล่อนคนเดียวนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: naoai ที่ 17-07-2015 22:54:18

รักกันรักกัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 17-07-2015 22:55:14

น่ารักจริงๆ สงสารปิ่นนะ หลงอยู่เเต่กับผช.เเบบนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 17-07-2015 23:13:51

ดีมากปิง ทำดี
เริ่มปรับเข้ากันแล้ว
ดีๆๆๆๆๆ

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 17-07-2015 23:24:58

อิพี่ปิ่น อิโง่ ขอด่าด้วยคน :angry2:
ฉากทำอาหารมันน่ารัก มุ้งมิ้ง แอร๊ยยย
ตอนหน้าหวานเว่อร์ใช่ไหมอ่าาาา :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 17-07-2015 23:28:40

ยัยปิ่นนี่ ชะนีหลงผัวมาก หลักฐานคาตาขนาดนั้นแล้วยังไม่เชื่ออีก แล้วอีกอย่างไม่ทราบทนายที่ไปจ้างมานี่จงใจสร้างภาพให้คนอื่นเค้าเข้าใจผิดกันหรอยะ ตอนด่ากันไม่เห็นถ่ายไว้เลย ชิชะ

พี่เสือและปิงดีมาก พัฒนาชีวิตคู่ต่อไปเป็นในแนวทางที่เป็นตัวของเรา ปรับบ้างเปลี่ยนบ้างก็ต้องมีบ้างเป็นธรรมดา

รออ่านตอนกลับมาสวีทกันแล้วเนี่ย คิดถึง กินมาม่าตั้งหลายตอน อืดท้องหมดแล้ว 5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: Loveryday ที่ 17-07-2015 23:49:55

พี่เสือน่ารัก มุ้งมิ้งมากเลย ปิงก็ขี้อ้อนเหลือเกิน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 18-07-2015 00:08:01

ปิ่นโคตรโง่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 18-07-2015 00:44:40

โลกนี้ยังไม่มีผู้หญิงโง่ๆแบบนี้อยู่อีกเหรอ?  :mew5:

#ทีมปิง หนมมี่ไฟท์ติ้ง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 18-07-2015 01:31:34

พี่เสือน่ารัก....

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 18-07-2015 04:18:48

พี่เสือน่ารัก ไม่อยากกินมาม่าต้มยำชามใหญ่แล้วนะ เอาแค่มาม่าช้างน้อยของเด็กพอค่ะ เอาแค่งุ้งงิ่ง นิดหย่อยพอ กลัวจริงๆหลังความหวานเนี่ย อยากบอกว่าตอนนี้สะใจมาก #เสือปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 18-07-2015 22:06:58

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: poisongodx ที่ 19-07-2015 22:16:21

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 21-07-2015 00:04:44

ปิงเด็ด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 22-07-2015 22:09:33

ชอบเสือปิง พี่เสือซึนได้ใจ ต้องดูที่การกระทำมากกว่า แต่โดยรวมน่ารักก อิจฉาปิงงเลยนะเนี่ยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 53 // 17.7.58} #หน้า 56
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 31-07-2015 20:51:32

ตอนที่ 54

   วันที่ 24 ของเดือนนี้เป็นสำคัญวันนึง ไม่ใช่วันที่ 24 ธรรมดาเหมือนหลายเดือนที่ผ่านมา ผมมองปฎิทินในมือถือที่ตั้งใจใส่บันทึกเตือนล่วงหน้าเอาไว้สองวันก่อนจะถึงวันจริง ' ไม่อยากจะลืม แล้วก็ลืมไม่ได้ด้วย '

“ ตื่นแล้วยัง " เสียงทักที่ผมได้ยิน ตั้งมือถือไว้ข้างเตียงเหมือนเดิมก่อนจะทำเป็นหลับต่อ 

“ กูได้ยินเสียงไลน์มึงดัง มึงไม่ต้องแกล้งทำเป็นหลับต่อเลยนะ " ปิงว่า เสียงที่เหมือนจับได้เดินเข้ามาใกล้แรงที่ทำให้เตียงยุบลงมันเลื่อนตัวมาใกล้ก่อนจะค่อมตัวบนไว้ น้ำหนักตัวที่นั่งลงบนตัวผมถอนหายใจมันก็ก้มลงมาจูบแก้ม " จะตื่นไม่ตื่น "

เผลอยิ้มออกมาแต่ก็ยังหลับอยู่แบบนั้น ปิงเลื่อนมาจูบที่ปาก กับแก้มอีกข้างก่อนจะกระิบข้างหูผม " ถ้ายังไม่ตื่น กูจะเหมารวมว่ามึงชอบสิ่งที่กูทำนะ "

“ ใครบอกว่ากูชอบ " ผมหลับตาบอกแบบนั้น  ก่อนจะดึงมันเข้ามากอด

“ ตื่นได้แล้ว วันนี้มีเรียนนะ "

“ แล้วทำไมมึงตื่นเช้าจัง " ผมถามปิงก็กอดผมไว้

“ ก็ตื่นขึ้นมาทำอะไร อร่อยๆให้พี่เสือของน้องไง "

“ นี่ยังกล้าที่จะทำ ทั้งๆที่รู้ว่ากูทำอร่อยกว่า ก็ยังกล้าที่จะทำ " หันมองอีกคนที่ก็ถอนหายใจออกมา ปิงลุกขึ้นมาเท้าคางมองหน้าผม

" แล้วคนที่มันทำแล้วอร่อย ทำไมไม่ลุกข้ึนไปทำวะ นอนอืดอยู่ได้ "

“ ขี้เกียจ " ผมบอก ก่อนจะเลื่อนมือไปตบตูดมันเบาๆ

“ งั้นก็ไม่ต้องบ่น แดกๆไปเถอะน่า " ปิงว่าก่อนจะล้มตัวลงนอนบนตัวผมอีกครั้ง มันถอนหายใจผมก็หัวเราะ " นี่เสือ "

“ อะไร "

“ อีกสองวันว่างรึเปล่า " 

“ มีอะไรละ " ผมถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว อีกคนที่ได้ฟังถอนหายใจก่อนจะกลับไปมองเพดานด้านบน มันคงคิดว่าผมไม่รู้

“ จะชวนไปเที่ยวสักหน่อย อยากจะชวนมึงไปนั่งรถเล่น แล้วกินของอร่อยๆกัน ไปกันนะ " ปิงหันมาหาผมอีกครั้ง " ขอวันนึงเป็นวันของกูนะ "

“ ได้สิ ยังไงก็ไม่มีเรียนอยู่แล้ว "

“ พี่เสือใจดีจัง " มันว่าแบบนั้นก่อนจะลุกขึ้นนั่งบนเตียง " แต่ตอนนี้มึงไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวก็สายหรอกข้าวผัดไข่กูเย็นหมดแล้ว รีบๆแดก แล้วไปเรียนได้แล้วไป ปลุกยากปลุกเย็น มึงเป็นเด็กประถมเหรอ "

“ ขี้บ่นวะ " จูบปากมันอีกครั้งก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ

จัดการอาบน้ำแต่งตัวตอนที่ออกมาที่ครัว ปิงก็กำลังตักข้าวมาไว้บนที่โต๊ะให้ผม หน้าตาของข้าวผัดไข่วันนี้มีสีที่เกือบไหม้นิดหน่อย ผมอมยิ้มตอนที่นั่งลงปิงก็ถาม

“ มีไส้กรอกด้วยนะ "

“ เหรอ "

“ กินมั้ย " มันถามก่อนจะยกเอามาให้ผมดู ไส้กรอกไหม้ๆที่ดูเหมือนกินไม่ได้ปิงยิ้ม " คือตอนแรกเลยนะ กูจะทอดใส่ลงไปในข้าวนั่นแหละ แต่พอดีว่า เปิดไฟแรงไปหมดเลยไหม์หมดเลย ตักไม่ทัน แต่มันก็พอดูได้นะ กูลองกินแล้วรสชาติเหมือนเดิมแต่เค็มนิดหน่อย "

“ อยู่กับมึงไปนานๆ สักวันกูต้องเป็นมะเร็งแน่ๆ "

“ ไม่หรอก สักวันกูต้องทำอาหารเก่งขึ้นแน่ๆ " มันหมายมั่นกับตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปมากอดคอผมจากด้านหลัง " น้องไม่ยอมปล่อยให้พี่เสือเป็นอะไรไปก่อนน้องหรอกน้า "

   ก้มลงกินอาหารตรงหน้ารสชาติถือว่าไม่เลวหรอกครับ แต่ก็บอกไม่ได้ว่าอร่อย รสชาติไม่ทำให้ใครตายเหมือนแต่ก่อนมันก็เท่านั้น ผมกินข้าวในจานจนหมด ชิมไส้กรอกไหม้ๆของมันไปอีกสองชิ้นก่อนจะกินน้ำ

“ นี่ "

“ หื้ม " ผมหันไปมองหน้ามัน ปิงที่กำลังยิ้มเอียงหน้ามองผม " มีอะไร "

“ ไปถามไอ้ไทดูมั้ยว่า อีกสองวันมันวันอะไร "

“ ทำไมต้องถาม "

“ ก็ " มันอึกอักที่จะพูดออกมา " งั้นก็ช่างมันเถอะ มึงไปเรียนได้แล้ว เดี๋ยวจะสาย "

“ ไปนะ "

“ อื้ม งั้นมาหอมที " เขย่งตัวขึ้นหอมแก้มผม ปิงปิดประตูผมก็หันหลังยิ้มแล้วเดินออกมา

   ขับรถออกไปตามทางผมเผลอคิดถึงวันที่กำลังจะถึงในอีกสองวันข้างหน้า ไม่รู้ว่าอะไรที่มันจะถูกใจ ผมอยากให้ของที่คนรับจะยิ้ม แค่ยิ้มให้ผม อาจจะเดินเข้ามากอดแล้วบอกว่าตัวเองดีใจแค่ไหนที่ได้รับมัน แต่ก็ไม่รู้เลยว่าของแบบนั้นจะเป็นอะไร  ปิงไม่มีอะไรที่เจ้าตัวแสดงออกว่าชอบเป็นพิเศษ  เหมือนกับว่ามันชอบไปหมดทุกอย่าง ไม่มีของอะไรที่ไม่ชอบเหรอ

“ คิดอะไรอยู่วะ " ผมหันไปหาต้นเสียงที่ถาม ไอ้เท่ที่มีทีท่าสงสัยผมมองหน้ามัน  " ทำไม มีอะไร "

“ ถามอะไรหน่อย "

“ มีอะไร "

“ มึงจะซื้ออะไรในวันเกิดให้แฟนวะ "

“ มึงจะซื้อให้ไอ้ปิงเหรอ "พยักหน้าไอ้เท่ มันทำหน้าไม่เชื่อผมเท่าไหร่ก่อนจะคิด " กูว่า ถ้ามึงซื้อให้มันก็ชอบหมดนั่นแหละ "

“ เหรอ "

“ ก็มึงไม่ค่อยให้อะไรมัน กูว่าถ้ามึงให้ ไม่ว่าอะไรมันก็ชอบไปหมดละ "

“ ถ้าดีใจไปหมดแบบนั้น กูจะให้ถุงยางมันละกัน "

“ ดีนะ " ไอ้เท่ว่า " แทนความต้องการและความห่วงใย "

“ พ่อมึง " ผมสบถอีกคนก็หันไปหาไอ้เทม

“ มึงถามไอ้เทมดิ เผื่อมันมีความคิดดีๆ "

“ ทำไมกูต้องถามวะ "

“ มึงไม่อยากได้ คำปรึกษาดีๆหรอกเหรอ เผื่อมีอะไรที่จะช่วยมึงได้ไง คนมีเมียมันก้ต้องถามคนมีเมียสิวะ " มันบอกผมก็ถอนหายใจออกมา  " แม้เมียมึงกับเมียมันจะคนละขั๋วกันเลยก็เถอะ  เทม "

“ ว่า "

“ ไอ้เสือมีอะไรจะถาม "

“ อะไรวะ " มันเงยหน้าขึ้นจากมือถือมาถามผม ท่าทางของมันที่หันมาสนใจทำให้ผมสงสัย

“ ทำไมมึงต้องทำหน้าสงสัยแบบนั้นวะ "

“ อ้าว นานๆทีมึงจะมีคำถามมาถามกู ปกติมีแต่กูที่อยากจะถามมึง ว่าไง มีอะไร "

“ กูแค่อยากรู้ว่าตอนวันเกิดแฟนมึง มึงให้อะไร "

“ วันเกิดเหรอ " ไอ้เทมทำท่าคิดก่อนจะหันมามองผม " นี่มึงจะให้ของขวัญวันเกิดไอ้ปิงเหรอ "

“ อื้ม ทำไม "

“ ก็เปล่า " มันส่ายหน้า " แต่คิดว่า เพื่อนกูมีคนสำคัญถึงขั้นต้องมานั่งคิดเรื่องของขวัญวันเกิดแล้วเหรอวะ "

“ เลิกพูดมากแล้ว บอกมาเถอะว่าอะไร " ผมบอก มันก็ยิ้ม

“ แล้วมันมีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษมั้ยละ " เทมถาม " ขอกูมันก็ไม่มีอะไรมากหรอก แฟนกูชอบนาฬิกามาก มันสะสมนาฬิกาเลยด้วยซ้ำวันเกิดมันส่วนใหญ่จะเป็นนาฬิกา แต่เมื่อปีก่อนกูไม่ให้นาฬิกามัน "

“ แล้วมึงให้อะไร "

“ ให้ทุกอย่างที่มันชอบเลย "

“ ทุกอย่าง " ผมย้ำ มันก็พยักหน้า

“ ก็กูคิดว่านาฬิกาคงมีคนอื่นซื้อให้มันแล้ว เช่นแม่มันหรือพี่ชายมัน พ่อมัน กูเลยอยากจะให้อย่างอื่นที่คิดว่ายังไงมันก็คงไม่ได้จากใครหรอก " เทมพูดเหมือนกำลังคิดถึงเรื่องที่ผ่านมา มันพูดไปยิ้มไป "  แต่จริงๆ ขึ้นชื่อว่าของขวัญ สำหรับปิง เพราะมึงให้มันอะไรมันก็คงดีใจไปหมดละมั้ง มันรักมึงจะตายไป "

“ เหรอ " แต่ถึงอย่างงั้นก็อยากจะให้มันดีใจอยู่ดีนั่นแหละ

“  ก็ลองคิดดูว่ามันชอบอะไร มึงก็ซื้อไปให้มัน จัดเซอร์ไฟส์เล็กๆ นั่นก็พอแล้ว "

“ อะไรที่มันชอบเหรอวะ " ผมคิดตอนที่มองออกไปที่กระดานดำก็เอาแต่คิดของที่ปิงชอบดูเหมือนมันจะไม่มีอะไรที่ผมคิดออกเลย จะมีที่คิดได้ก็คงจะเป็น ตัวผม แต่จะให้ตัวผมเป็นของขวัญวันเกิด แค่คิดว่าต้องเอาโบว์มาผูกที่หัวก็อยากจะอ้วกออกมาอยู่แล้ว ใครมันจะไปทำได้วะ

' ของที่ปิงชอบ ' ผมเขียนคำนี้ลงไปในกระดาษขาวที่ตั้งอยู่ตรงหน้า ขีดแยกออกเป็นข้อๆ ' มันชอบให้คนตามใจและหลายครั้งที่บอกให้ผมทำ  ชอบให้พูดเพราะๆ ชอบให้กอด ชอบให้หอม เป็นคนชอบให้แตะต้องตัวในแบบอบอุ่น ' ผมนั่งเขียนข้อมูลเหล่านั้นที่คิดออก เขียนแล้วก็ส่ายหน้าให้กับกระดาษตรงหน้า  " สิ่งที่มึงชอบ ไม่ใช่ตัวกูทั้งนั้นเลยนะ "

“ คิดออกยังวะ " เท่หันมาถาม ผมที่มองหน้ามันก่อนจะยิ้มออกมา

“ อื้ม กูคิดออกละ "

“ อะไรวะ "

“ เสือก " ตอบมันแบบนั้น อีกคนก็ถอนหายใจออกมา

“ เอาที่พี่เสือสบายใจเถอะครับ ถ้าอย่างงั้นนะ "

   ของขวัญที่ไม่มีอะไรมาก แต่คิดว่ามันคงจะชอบใจที่สุด มากกว่าของขวัญชิ้นไหนที่มันจะได้รับวันเกิด สำหรับผมคิดว่ามันคงเป็นอะไรมันน่าจะชอบที่สุดแล้ว ก็เพราะดูเหมือนว่า สิ่งนั้นจะเป็นสิ่งเดียวที่มันชอบ

“ พี่เสือ " เสียงที่เดินมาพร้อมกับขาที่นั่งลงใกล้ๆ วันนี้ปิงใส่กางเกงขาสั้นแบบที่มันชอบ ขาขาวยาวๆที่พาดลงมากับขาผมที่กำลังนั่งดูทีวีทำให้ต้องหันไปสนใจมันเสียก่อน

“ มีอะไร "

“ พรุ่งนี้วันอะไร ไปถามไทมายัง "

“ ทำไมต้องถามวะ " ผมถามมันที่ก็ยู่หน้าใส่ " มึงบอกกูไม่ได้รึไง ทำไมต้องให้กูยุ่งยากไปถามคนนู้น คนนี้ "

“ ก็ไม่ใช่เรื่องที่มันต้องบอกกันเปล่าวะ " ปิงบอกเสียงเบาๆก่อนจะถอนหายใจ " ช่างมันๆ ช่างมันเถอะ "

“ อะไรของมึง "

“ ไม่มีอะไรไง " กอดผมเอาไว้ก่อนจะถอนหายใจออกมา " เสือกอดปิงหน่อยสิ "

“ ขี้อ้อน " ผมบอกก่อนจะกอดมัน ปิงที่กำลังซบ มันก็บ่นออกมาเบาๆ

“ กูกำลังเศร้าใจ "

“ เรื่องอะไร "

“ กูมีเรื่องนึงที่กูอยากจะบอกใครคนนึงมากๆ แต่ว่ากูบอกเค้าไม่ได้ ถ้าบอกแล้ว เค้าก็จะไม่ได้รู้เองอย่างที่กูอยากจะให้เค้ารู้จริงๆ กูอึดอัดอะ กูคันปาก กูอยากพูด กูอยากจะตะโกนอะเสือ มึงงงงงง " มันดิ้นอยู่บนตัวผมพร้อมกับกอดไว้แน่น เผลอหัวเราะออกมาอีกคนก็มองหน้า " หัวเราะอะไรกูกำลังทุกข์ใจนะ "

“ ถ้ามึงทุกข์ใจนัก มึงก็แค่บอกเค้าไป "

“ ไม่เอาอะ "

“ เรื่องมากเองจะเครียดหาพ่อมึงเหรอวะ "

“ มึงไม่เข้าใจจิตใจอันอ่อนไหวของมนุษย์เมียหรอก " 

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูที่ทำให้คนที่อยู่บนร่างบนเงยหน้าขึ้นมามอง มันถอนหายใจเซ็งๆ ก่อนจะล้มตัวลงพิงตัวผมต่อ

“ ไปเปิดประตู " ผมบอกมันอีกคนก็นิ่ง

“ ตอนนี้ตอมใจ ไม่อยากจะทำอะไรทั้งนั้น "

“ งั้นก็ลุกกูจะไปเปิด "

“ กูไปเปิดเองก็ได้ " มันบอกแบบนั้นก่อนจะลุกขึ้นยืน  ถอนหายใจเซงๆแล้วก็บ่นหงุดหงิดไปตลอดทาง มือบางที่เปิดประตูออกไม่ดูด้วยซ้ำว่าคนที่มาเป็นใคร

“ มีของมาส่งครับ " พนักงานหน้าห้องที่ยื่นช่อลูกโป่งให้มัน ปิงทำหน้างงๆ ก่อนจะรับเอาช่อลูกโป่งลูกใหญ่นั้นมาถือเอาไว้ " แล้วก็มีกล่องของขวัญด้วยครับ "

“ เดี่ยวนะครับ คือว่า แน่ใจนะว่าถูกห้อง "

“ ครับ แน่ใจครับ ส่งคุณปาณัสน์ นี่ครับ " กล่องของขวัญสีดำที่ถูกยื่นมาให้ " ช่วยเซ็นต์รับตรงนี้ด้วยครับ "

“ ครับ " รับปากกาเซ็นต์ไปแบบงงๆ ปิงที่ปิดประตูห้องมันลากเอาลูกโป่งมายืนอยู่ตรงหน้าผม

“ อะไร "

“ ฝีมือมึงเหรอ "

“ ไม่ใช่หรอก " ผมบอกมันก็เหล่มอง

“ ตอแหล ไม่ใช่มึงแล้วจะใคร " มันว่าพลางเปิดกล่องสีดำใบเล็กที่เค้าให้ติดมาด้วย กล่องที่ดูเหมือนไม่มีอะไร มันเปิดออกก่อนจะพบว่ามันไม่มีอะไรเพียงแค่การ์ดใบเล็กๆเท่านั้น ปิงหยิบออกมา " อะไร "

“ มึงก็อ่านสิ "

“ บัตรตามใจในวันเกิด  คือ ? " เงยหน้าขึ้นมาถาม ปิงก็พลิกการ์ดไปมาอยู่แบบนั้น " บัตรที่ใช้ได้แค่ในวันเกิดเท่านั้น สามารถสั่งให้แฟนของคุณทำอะไรก็ได้ในวันเกิดของผู้ถือบัตร แต่เฉพาะแค่แฟนของคุณเท่านั้น นี่เล่นอะไรวะ มึงกี่ขวบเนี้ยให้อะไรกู "

มันยิ้มเขินพลางมองหน้าผมที่ลุกขึ้นมายืนตรงหน้า ปิงดึงตัวเองเข้ามากอดก่อนจะหัวเราะออกมา " บัตรนี่เริ่มใช้ได้ตั้งแต่วินาทีแรกที่มันเข้าวันเกิดกูเลยใช่มั้ย "

“ ใช่ " ผมตอบ

“ แต่ก่อนจะใช้ งั้นขอถามหน่อย "

“ อะไร "

“ ทำไมถึงคิดทำอะไรปัญญาอ่อนแบบนี้ "

“ ก็นี่มันของที่มึงชอบไม่ใช่เหรอ " ผมบอก ปิงก็เงยหน้าขึ้นมอง มือของผมชี้มาที่ตัวเอง " กู คือคนที่มึงชอบไม่ใช่เหรอ จะเป็นในแบบที่มึงชอบให้หนึ่งวันก็แล้วกัน "

“ ก็บอกแล้วไง ว่ายังไงก็ชอบแบบปากหมาน่ะ "

“ พรุ่งนี้เป็นวันตามใจถ้าชอบอะไรก็จะทำแบบนั้น " มันผละตัวออกจากอ้อมกอดของผม รอยยิ้มของปิงทั้งดูมีความสุขแล้วก็มีชีวิตชีวา

“ กูเคยได้ของขวัญที่แพงที่สุดในชีวิต แต่นี่เป็นของขวัญที่ไม่ลงทุนเหี้ยอะไรเลย แต่มึงรู้มั้ย เป็นของขวัญที่ทำให้กูรู้สึกว่า กูหุบยิ้มไม่ได้เลย ทั้งๆที่มันก็แค่การ์ดบัตรเดียวไม่ได้มีราคาอะไรมาก กูว่า กูต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ "

“ แล้วตกลงจะใช้มั้ย "

“ ใช้สิ " มันบอก " ไม่ใช่ก็โง่นะสิ ต้องใช้อยู่แล้ว "

“ ถ้าประกาศใช้ตอนนี้ เห็นผลอีกทีคือวินาทีแรกที่เข้าวันใหม่นะ "

“ งั้นขอประกาศใช้เลยแล้วกันนะ "

“ อื้ม " ผมพยักหน้าอีกคนก็ขำ

“ กูว่ามึงต้องดูการ์ตูนมากไปแน่ๆ ทำไมพี่เสือของกูถึงได้คิดอะไรน่ารักๆแบบนี้ได้นะ ไม่เข้ากับปากเหี้ยๆของมึงเลย " มันว่าพลางจับแก้มผมดึงออกจากกัน ผมสะบัดออก

“ จะเอาไม่เอา "

“ โอ๋ๆ โดนล้อมากๆ ก็งอนเหรอครับ " มันแซวผม ที่ตอนนี้ทำได้แค่มองหน้ามันนิ่งๆ " โอเคๆ งั้นกูจะเริ่มใช้แล้วนะ "

“ อื้ม " พยักหน้ารับ ปิงก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“ กูขอแฟนที่จะตามใจกูหนึ่งวัน ให้เค้าตื่นมาทำกับข้าวให้กูกิน ปลุกกูให้ตื่นนอน กอดๆ หอมๆกู พากูไปเที่ยวในวันเกิดแล้วก็ ให้ของขวัญชิ้นเล็กๆกับกู แต่ขอให้แฟนกู เป็นตัวของตัวเอง มีนิสัยที่ไม่ได้เปลี่ยนไปแค่ตามใจกูมากๆก็แค่นั้น "

“ แน่ใจนะ "

“ อื้ม ก็กูชอบพี่เสือที่เป็นแบบนี้นี่ ไม่เอาคนที่แสนดีมากเหมือนวันก่อนนะ เหมือนแฟนกูถูกผีสิงเลย "

“ พูดมากจัง " ยื่นมือไปกอดคอมันเอาไว้ ผมปิดปากปิง " เดี๋ยวก็ไม่ให้ซะหรอก ไอ้ของขวัญนี่นะ "

“ ได้ไง มึงให้กูแล้วนะ " มันหันมาหา สองแขนที่ยื่นขึ้นกอดคอผมไว้ " ยังไงซะ พรุ่งนี้มาเป็นทาสกูซะ "

“ ทาสอะไร "

“ ทาสหัวใจของกูไง " เขย่งเท้าขึ้นจูบผมเบาๆ สองแขนที่กอดเอวมันไว้ " พี่เสือของน้อง "

“ เลิกพูดคำเลี่ยนๆหูแบบนั้นสักทีเถอะ "

“ พี่เสือไม่ชอบเหรอ พี่เสือของน้อง น่ารักออก "

“ เกลียด "

“ เกลียดเหรอ " มันเอียงหน้าถาม " งั้นพรุ่งนี้มึงต้องเรียกกูว่า น้องปิงของพี่ ตกลงมั้ย นี่คือคำสั่ง "

“ ไม่ "

“ ไม่มีสิทธิปฎิเสธ " มันโบกการ์ดไปมาต่อหน้าผม ก่อนจะยักคิ้วให้ " งานนี้มึงเป็นทาสกูแล้วไอ้เสือ "

“ ร้ายนักนะ "

“ ขอบคุณสำหรับของขวัญนะพี่เสือ "  มันเขย่งตัวขึ้นกอดผมไว้แน่น นาที ก็คงมีแต่ผมแล้วละ ที่ต้องกุมขมับแล้วถอนหายใจ

..............................................

เป็นเกริ่นความหวาน ฉบับเสือปิง
กิ้วๆ หลังจากดราม่ามาหลายตอน
ชีวิตก็ควรเติมความหวานกันบ้าง เติมเข้าไปเยอะๆ
ยิ้มเยอะๆ พี่เสือออออออ #ซุกแรง  :ling1:
ใครมีทวิตหรือ เฟส หรือฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยจ้า
ถูกใจอะไรยังไง แท็กให้เยอะๆเลยนะคะ หนมจะไปรีรัวๆเล๊ยยย
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: Sahrapova ที่ 31-07-2015 21:13:47

พี่เสือมุ้งมิ้งไปแล้วนะอร้ายยยยยยยยยยยยยยยผักเเหสงว่ดหเวสฟฟหดอืานเเิาบบาทท  :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 31-07-2015 21:16:35

สั้นไปน้าา แอร๊ยยยยย  :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-07-2015 21:34:53

เป็นของขวัญที่ดีมากใช่ไหมล่ะ ขนาดเค้ายังชอบเลย อร๊างง :o8:
สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดล่วงหน้านะน้องปิงของพี่เสือ :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 31-07-2015 21:37:09

พี่เสือโหมดมุ้งมิ้ง น่ารักเฟ่อร์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 31-07-2015 21:48:50

พี่เสือน่ารักมุ้งมิ้งมว๊ากกกกกกกกกกกก
อ๊ากกกกกกกกก ฟินตัวแตกแล้วววววววว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 31-07-2015 21:53:53

โอ้ยยย น้องปิงของพี่เสือ เละเเน่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 31-07-2015 22:08:02

"พี่เสือของน้อง" นี่ได้ยินบ่อยแล้ว แต่"น้องปิงของพี่"เนี่ยะ จั๊กจี้อ่ะ 555 อิพี่เสือ นางจะกัดลิ้นไปพูดไปไหม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 31-07-2015 22:36:28

ปิงได้โอกาสเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 31-07-2015 22:44:46

555 พี่เสือน่ารักกกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 31-07-2015 23:42:36

พี่เสือ! น่ารักว่ะ :o8:


ปล.หนมบอกเติมความหวานให้เยอะๆๆๆๆ นี่กลัวนะบอกเลย
จาก ปสก.เรื่องอื่น ดราม่าหนักๆกำลังจะมา :mew5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: nnaon ที่ 01-08-2015 00:30:38

น่ารักอีกแล้ววววว
มาต่อเร็วววววว :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 01-08-2015 00:49:44

อิจฉาปิงจัง วันอาทิตย์นี้ก้อวันเกิดเค้าแต่ก้อนะ เห้ออ!!

อ่านแร้วก้อได้แต่อิจฉา เราก้อคงต้องทำใจต่อปาย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 01-08-2015 01:39:04

ตอนหน้าาาาา
ต้องหวานนนมากกกแน่เลยยยยยยยย
 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 01-08-2015 07:10:34

เขินเสือ  :-[ ไม่คิดว่าเสือจะทำอะไรน่ารักๆแบบนี้
ตอนหน้าต้องหวานมากแน่เลยปิงใช้การ์ดแล้ว
อย่างเห็นเสือเรียกปิงแบบที่ปิงอยากให้เรียก
น้องปิงของพี่ กับ พี่เสือของน้อง  :m3:

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: Monnee ที่ 01-08-2015 09:35:32

=^_______^=

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 01-08-2015 13:07:24

หวานเยิ้มมมมม :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 01-08-2015 22:02:42

พรุ่งนี้พี่เสือจะรอดมั้ยน๊าาาา :hao6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 01-08-2015 22:17:21

ของขวัญวันเกิดปิงที่พี่เสื้อให้น่ารักอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 02-08-2015 12:25:55

น่ารักกว่านี้มีอีกไหมมมม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: JUzpETeR ที่ 02-08-2015 13:50:53

นึกภาพี่เสือพูด "น้องปิงของพี่เสือ"  ..............

#ขนลุกระดับสิบ โอ๊ยยยย มันต้องฮามากแน่เลย อยากเห็นแล้ววว

ตอนหน้าเบาหวานกำเริบแหง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 54 // 31.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 07-08-2015 20:34:45

ตอนที่ 55

“ เสือ อีกสองนาทีแล้วนะ " เสียงดังอยู่ข้างหูเตือนเวลาที่กำลังเข้ามาใกล้ แขนที่เอื้อมมากอดเอวผมไว้ " อีกสองนาทีก็จะเข้าวันใหม่แล้วนะ "

“ อื้ม " ผมตอบรับอีกคนที่ตั้งเวลาเอาไว้ แต่เหมือนมันจะหยิบโทรศัพท์ออกมาดูแทบทุกนาทีเลยก็ว่าได้

“ เสือ "

“ ก็ยังไม่ถึงเวลาสักหน่อย " บอกคนตื่นเต้นไปแบบนั้นอีกคนก็หันไปนอนนิ่งๆ

“ กูตื่นเต้นจัง "

“ ตื่นเต้นเหมือนครั้งแรกที่มีอะไรกับผู้ชายมั้ย " ผมถามก่อนจะหัวเราะ

“ จะกวนตีนกูเหรอสัด " มันเว้นเสียงก่อนจะถอนหายใจออกมา " โอ๊ย กูจำความรู้สึกครั้งนั้นไม่ได้แล้วละ "

“ นานขนาดนั้นเลย "

“ เสือ มึงกวนตีนกูแล้วนะ งอนเล่า " คงไม่ชอบให้พูดเรื่องนี้ผมคิดแบบนี้ตอนมันหันหนีแบบงอนๆ ในจังหวะเดียวกันที่คิดว่าจะง้อยังไง เสียงนาฬิกาบอกเวลาวันใหม่ที่ปิงตั้งเตือนมันก็ดังขึ้น

' กริ้ง กริ้ง กริ้ง ' พอมือเลื่อนไปกดปิดเสียงมันหยุดลง ผมก็ดึงเอวของอีกคนเข้ามากอด ปิงที่เงียบอยู่แบบนั้น ผมกระซิบข้างหูมัน

“ น้องปิงของพี่เสือ สุขสันต์วันเกิดนะ "

“ เห้ออ " มันถอนหายใจออกมาก่อนจะยิ้มแล้วซุกหน้าลงกับหมอน " อยากจะงอนนานกว่านี้จัง ทำไมพอกับมึงมันทำยากนักนะ กูอยากจะรู้ "

   ผมไม่ได้ตอบคำถามนั้น ได้แต่ดึงมันเข้ามากอดเอาไว้ ปิงพลิกตัวกับมาหามาที่ซุกเข้าหาสูดลมหายใจเข้าปอด " วันเกิดปีนี้อยากได้ของขวัญอะไร "

“ ที่มึงให้อยู่ กูก็โอเคแล้วนะ ถ้าเป็นมึงอะไรก็ได้ แค่คนอย่างมึงจำได้นั่นก็ดีแล้ว "

“ คนอย่างกูมันเป็นยังไง "

“ อย่าให้ต้องพูดเลย น่าจะรู้ตัวอยู่ " มันเงยหน้าขึ้นมาบอก หน้าตาที่พูดออกมาด้วยเสียงจริงจัง " ว่าแต่พรุ่งนี้จะทำอะไรให้กูกินเหรอ "

“ อยากจะกินอะไรละ "

“ อาหารเช้าสุดหรู "

“ ไข่ดาวแล้วกัน " ผมบอกปัดอีกคนก็ถอนหายใจออกมาก่อนจะยิ้มราวกับว่าคิดอะไรดีๆขึ้นมาได้

“ งั้นขอเป็นไข่ดาวรูปหัวใจนะ "

“ ปิง " ผมเรียกมันพลางลูบหัว

“ หื้ม "

“ หลับยัง "

“ ยัง หลับแล้วจะพูดกันได้ไง  "

“ ก็กูเห็นมึงฝันแบบเพ้อๆ ไอ้เรื่องไข่ดาวรูปหัวใจ เลยคิดว่าหลับแล้วรึเปล่า ขออะไรที่ได้ดูนิสัยแฟนมึงเลยนะ "

“ พูดกับมึงแล้วหงุดหงิดว่ะ ชีวิตกูจะเพ้อบ้างไม่ได้รึไง "

“ ช่วยอยู่ในโลกแห่งความจริงหน่อยได้มั้ย กูก็เป็นให้มึงได้เท่านี้แหละ " ผมบอกมันตอนที่กอดมันไว้ ปิงก็กอดผม

“ ปากหมาให้น้อยลงหน่อยนะ แล้วกูจะรักมึงมากขึ้น "

“ คิดว่ากูเป็นเด็กรึไง ถึงชอบเอาอะไรมาล่อ "

“ น้องเสือ  น้องเสือของพี่ปิง " มันจูบปลายคางผมที่ยกยิ้มขึ้นมาก่อนจะกอดมัน

“ หลับได้แล้ว กูง่วงแล้ว "

“ มึงหลับไปก่อนสิ กูยังไม่ค่อยง่วงเลย "

“ อื้ม " ผมตอบ ปิงก็ยื่นมือมาลูบหลังผมเบาๆ

“ เดี๋ยว กูจะกล่อมมึงเอง " 

   ความเงียบและแรงลูบเบาๆที่หลัง ผมหลับตาลงก่อนจะหลับไปทั้งอย่างงั้นอย่างไม่รู้ตัว ตื่นขึ้นมาอีกที ในเช้าอีกวันที่อีกคนกำลังซุกตัวอยู่อกผม ยามที่ขยับตัวออกมันก็ขยับตามเสียงที่ร้องอย่างขัดใจ ผมได้แต่ลูบหลังมันไว้ ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง

   วันนี้เป็นวันเกิดของมันเป็น ช่วงเวลานี้หากย้อนกลับไปหลายปีก่อน คงเป็นวันที่ทำให้หลายคนมีความสุขอยู่ไม่ใช่น้อย ผมยิ้มตอนที่กำลังอาบน้ำแล้วก็แต่งตัว หันไปมองรอบๆห้อง ไม่รู้หรอกว่าการที่จะต้องเอาใจใครมันเป็นยังไง แต่คิดว่าการทำให้ใครอีกคนยิ้มได้ นั่นก็คงดีแล้ว

“ ไม่รู้ว่า เมนูโปรดของมันคืออะไรวะ " ผมสบถกับตัวเอง ตอนที่กำลังยืนอยู่หน้าเตา ลังเลกับวัตถุดิบที่สามารถทำเป็นอะไรหลายอย่างแต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไร ผมอยากจะทำอาหารที่มันชอบ มันจะได้รู้สึกดีในวันพิเศษ

ครืน ครืน ครืน

   ผมหันไปมองโทรศัพท์ที่สั่นอยู่บนโต๊ะ ตอนที่เดินเข้าไปใกล้ก็พบว่า คนที่ไม่ได้โทรมาหานานแล้ว กลับมีชื่อปรากฏอยู่บนหน้าจออีกครั้ง ถอนหายใจก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับ

“ ว่าไง "

“ ไม่ได้คุยกันนาน แทนที่มึงจะโทรหากูบ้างไม่มีเลยนะ "  มันบ่น เหมือนปกติทุกครั้งที่ทำ

“ มีอะไร "

“ ทำไมทุกครั้งที่กูโทรไปมึงต้องทำเสียงหงุดหงิดกูตลอดเลยวะ ทำไม ทำอะไรอยู่ วันนี้ตื่นเช้าเว้ย ที่ไทยเพิ่งจะเจ็ดโมงเองไม่ใช่รึไง "

“ อื้ม " พยักหน้าตอบกลับไปผมเดินไปหยิบบุหรี่ก่อนจะจุดแล้วสูบมัน

“ ตื่นขึ้นมาทำอะไรวะ มึงมีเรียนเช้าเหรอ "

“ ทำกับข้าวให้เมีย " พอบอกแบบนั้น อีกคนก็ถามอีกครั้ง

“ เมื่อกี้ว่าไง "

“ ทำกับข้าวให้เมีย " ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะพูดด้วยเสียงที่ดังขึ้น

“ นี่ยังคบกันอยู่อีกเหรอวะ กูคิดว่าเลิกกันไปแล้ว "

“ ก็ยังคบกันอยู่ " ผมตอบ

“ นานจังเลยนะ ปกติมึงรักง่ายหน่ายเร็วจะตายไป คนนี้จริงจังเหรอ " ผมไม่ตอบมันก็พูดต่อ " คนที่เคยบอกกูว่า แรดๆคนนั้นมั้ย "

“ ก็อื้ม "

“ ระวังไว้เถอะคนแบบนั้นน่ะ "

“ โทรมามีอะไร " ผมถามเพื่อให้มันหยุดที่จะพูดเรื่องปิง ธารมีความทรงจำไม่ดีเกี่ยวกับเรื่องของผู้ชายแรดๆคนนึงที่มันเคยคบด้วยแล้วเค้าก็หักอกมัน

“ ก็เปล่าแค่จะบอกว่า ที่กูเคยบอกว่าจะไปหามึงอ่ะ ช่วงนี้ไม่ว่าง "

“ ไม่ต้องมาก็ดีแล้ว "

“ อะไรว่ะ กับพี่กับเชื้อมึงรังเกียจ กูนี่อยากจะไปหามึงจะตาย " ธารบอกก่อนจะหัวเราะ 

“ กูหรือเมียกูกันแน่วะ ที่มึงอยากจะมาเจอ "

“ เมียมึง "

“ หึ " ผมยกยิ้มอีกคนก็หัวเราะชอบใจ 

“ แล้วนี่ทำกับข้าวอะไรให้เมียมึงกิน "

“ ไม่รู้ " ผมบอก

“ ทำเหี้ยอะไร ถ้าไม่รู้ "  นั่นนะสิ ผมเองก็กำลังคิดอยู่

“ มึงว่าทำอะไรดีวะ "

“ มึงทำสปาเก็ตตี้กินอร่อย " ธารบอก " รสชาติเด็ดอย่าบอกใคร กูอยู่นี่ยังคิดถึงรสชาติสปาเก็ตตี้ของมึงเลย "

“ เพิ่งทำให้กินไปเมื่อวันสองวันก่อน "

“ งั้นเอาเป็น ไส้กรอกทอด ไข่ดาว "

“ เบื่อ " กูกินทุกข้าว คือกูต้องกินอีกเหรอวะ ข้าวผัดไหม้ๆ ไส้กรอกไหม้ๆ ไข่ดาวไหม้ๆ แค่คิดก็เบื่อแล้ว

“ เอ้า " ธารบ่น " ข้าวต้มละ โจ๊ก มึงน่าจะทำได้นะ ก็ไม่ยาก "

“ ยาก " ผมบอก รู้สึกคิดๆแล้วขั้นตอนเยอะยังไงชอบกล

“ แดกๆไปก่อนเถอะน่า เมียมึงเรื่องมาก หรือมึงเรื่องมากวะ "

“ กู " ผมตอบ

“ แล้วเรื่องมากทำไมวะ "

“ อยากจะหาเมนูที่ดีที่สุดให้มัน วันนี้วันเกิดมัน "

“ แล้วทุกวันมึงตื่นขึ้นมาทำอาหารให้มันกินมั้ย "

“ ก็ไม่ "

“ การที่มึงตื่นขึ้นมาทำอะไรเพื่อมัน นั่นก็พิเศษแล้ว " ธารบอก " ไม่ว่ามึงจะทำอะไร ถ้าทำด้วยใจ กูว่า นั่นก็พิเศษแล้ว "

“ อื้ม "

“ จะแค่ทอดไข่แล้วเอาไปตั้งบนข้าวผัดธรรมดา นั่นก็พิเศษแล้ว "

“ กูรู้แล้วว่าจะทำอะไร แค่นี้นะ " ผมกดวางสายก่อนจะวางมือถือตั้งไว้บนโต๊ะ จัดการอุ่นข้าวสวยแบบสำเร็จที่ปิงชอบซื้อมาสองกล่องผมพักมันไว้จนเย็นก่อนจะนำมาผัดกับซอสมะเขือเทศหั่นเห็ด หั่นกุ้งใส่ลงไปนิดหน่อย ปรุงรสแล้วผัดให้เข้ากันก่อนจะพักทิ้งไว้  ตีไข่สองฟอง ก่อนจะเทลงในกระทะร้อนๆ หมุนจนเป็นบางๆก่อนจะตักข้าวพอประมาณใส่ลงไป ก่อนจะพลิกไข่กลับมาอีกด้านเพื่อให้มันห่อข้าวไว้ ผมตักใส่จานแล้วไปวางไว้บนโต๊ะ  " ก็หวังว่าจะชอบนะ "

   จัดโต๊ะอาหารเสร็จเรียบร้อย ผมเดินกลับเข้าไปในห้อง คนที่นอนอยู่ก็คงยังนอนอยู่ที่เดิม แต่ปิงก็ไม่ใช่คนหลับลึกอะไรบางทีแค่ผมพลิกตัวตอนกลางคืนมันก็ตื่นแล้ว

“ ปิง "  ผมเรียกมันแต่กลับได้ยินแต่เสียงขัดใจที่ส่งมา ยามที่กวนใจตอนกำลังหลับ " ตื่นได้แล้วมั้ง มึงจะนอนให้ถึงพรุ่งนี้เลยรึไง  "

“ อื้ออ อีก ห้านาที "

“ อีกห้านาทีข้าวจะไม่อร่อยแล้วนะ " ผมบอกมัน ปิงที่ลืมตาขึ้นก็หันหน้ามาหา มันทำจมูกฟุตฟิตเหมือนหมาก่อนจะตื่นเต็มตาอย่างตื่นเต้น

“ กลิ่นไข่เจียวนิ นี่มึงทำอาหารเช้าเสร็จแล้วเหรอ "

“ อื้ม " พยักหน้าให้มัน ปิงก็กลิ้งไปมาบนเตียง ท่าทางเขินอายของมันพร้อมกับคำพูดที่ชวนให้ผมถอนหายใจออกมา

" พี่เสือ พี่เสือของน้อง น่ารักที่สุดเลย ลุกขึ้นมาทำอาหารเช้าให้น้องด้วย "

“ อยากจะด่าว่า แรดจังนะ แต่ก็เกรงใจ " ผมบอกมันก็นิ่งก่อนจะยื่นสองแขนมาตรงหน้า

“ จูบน้องหน่อยสิ น้องไม่มีแรงจะลุกอะ ขอจูบเพิ่มพลังหน่อย " มันขอผมก็ดึงตัวเองเข้าไปใกล้มันอย่างว่าง่าย โดยใช้สองแขนค้ำอยูตรงไหล่่หัวมันก่อนจะก้มลงจูบปากมันช้าๆ 

   บนริมฝีปากนุ่มที่ผมบดเบียดริมฝีปากของตัวเองลงไปพร้อมด้วยลิ้นดันแทรกตัวเข้าไปหา กวาดเอาทุกอย่างในโพรงปากนั้นก่อน มอบจูบดูดดื่มให้จนกว่ามันจะหมดแรง ผมผละริมฝีปากออกไล้ลงมาตรงคอ มือบางที่กำผมเอาไว้แน่นก่อนปิงจะพูดชิดริมใบหู  “ เกินห้านาทีแล้วข้าวจะไม่อร่อยนะ "

“ งั้นก็รีบลุกขึ้นมา " ผมดึงตัวเองออกห่างมัน ถอนหายใจเล็กน้อยที่เหมือนโดยพูดตัดโอกาสที่จะทำอะไรที่อยากจะทำใหนยามเช้า แต่ทว่าก็เหมือนว่าอีกคนจะจับความรู้สึกผมได้ว่าต้องการอะไร

“ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ " มันว่าพลางเลื่อนมือขึ้นมากอดคอผมไว้ตอนที่ยกตัวเองขึ้นมานั่งตักผม มันก็หอมแก้ม " เรายังมีเวลาทั้งวันนะ ถ้ามึงขืนรีบร้อนตอนเช้า กูก็เที่ยวไม่สนุกสิ " ปิงหอมแก้มผมอีกข้างมันจ้องตาผม " ถ้าทำตอนเช้าให้ทำรอบเดียว แต่ถ้าทำตอนกลับจากเที่ยวแล้วให้ทำหลายรอบเลยนะ จะทำตอนไหน "

“ กลับจากเที่ยว "

“ ดีมากเลย คนเก่ง " จูบปากผมแรงๆ มันยิ้มก่อนจะเอียงหน้า " อุ้มกูไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวหน่อยสิ "

“ ห๊ะ ? "

“ อุ้มกู ไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวหน่อยสินะ "

“ ไม่เอา ปัญญาอ่อน ตีนมีก็เดินเองสิวะ " ผมบอกปัด ไอ้ที่ทำอยู่ก็รู้สึกตัวกูปัญญาอ่อนจะตายห่าอยู่แล้วนี่ยังจะให้ทำอะไร หวานเว่อร์แบบนั้นอีก แค่คิดก็รู้สึกแน่นในหน้าอกแล้ววะ

“ วันนี้เกิดกูนะ ไหนบอกจะตามใจกูทุกอย่างไง ให้การ์ดกูเองไม่ใช่เหรอ " มันเถียง สายตาที่ต้องมา ผมจ้องหน้ามัน " อุ้มน้องไปที่โต๊ะกินข้าวหน่อยสิพี่เสือ "

“ ก็ได้วะ " ผมอุ้มมันขึ้นจากเตียง เดินมาที่โต๊ะก่อนจะวางลงบนเก้าอี้ ปิงยิ้มพอใจก่อนจะมองอาหารเช้าที่อยู่ตรงหน้า

“ ข้าวห่อไข่เหรอ " ปิงถาม

“ มึงเห็นเป็นผัดกระเพรารึไงละ "

“ โอ๊ยปาก " มันบ่นก่อนจะรับช้อนกับส้อมที่ผมยื่นให้ " แล้วไม่มีซอสมะเขือเทศราดหน้าเหรอ ที่แบบปกติเค้าจะทำเป็นรูปหัวใจ "

“ ว่าไงนะ อยากให้กูวาดรูปKให้เหรอ "

“ หัวใจสิ ไม่ใช่หัวK ไอ้สัด "  มันว่าก่อนจะกวักมือเรียก " มาเร็ว มาเขียนความในใจที่มีให้น้อง "

“ กูเกลียดความแรดของมึงชะมัดเลยวะ " ผมสบถตอนที่เขย่าขวดซอสแล้วไปยืนช้อนหลังมันเพื่อเขียนให้ " เอารูปอะไร "

“ ก็แล้วแต่พี่เสือ "

“ แล้วแต่กู รูปหัวKมั้ยละถ้างั้น "

“ แดกไม่ลงนะ อย่างงั้นน่ะ " มันบ่นตอนที่เงยขึ้นมองหน้า " หัวใจสิ รักน้องนิดนึง "

“ หัวใจ " ผมวาดรูปหัวใจให้มันอีกคนก้ยิ้มเขินก่อนจะลุกขึ้นวิ่งเข้าไปในห้อง  " ไปไหนอีกละ มากินสิ "

“ กูจะเอามือมือมาถ่ายรูป กูจะอัพลงโซเชี่ยลทุกโซเชี่ยลที่กูมี เพื่อประกาศให้โลกรู้ว่า วันนี้พี่เสือทำอาหารสุดแสนจะน่ารักให้กูกิน  และเป็นวันพิเศษที่พี่เสือจะน่ารักเป็นพิเศษด้วย โลกโซเซี่ยลของกูต้องจดจำและจารึกมันไว้ "

“ ประสาท " ผมบ่นแต่อีกคนก็ไม่ได้ใส่ใจ มันยังคงถ่ายรูปตัวเองกับจานอาหาร และอาหารที่ผมทำให้ คิดว่าจากเสียงชัตเตอร์ที่ได้ยิน คงถ่ายไปราวๆยี่สิบกว่าภาพ

   หลังจากจบมื้ออาหารแล้วได้เวลาออกจากคอนโด ปิงใช้เวลานานไปกับการแต่งตัวทั้งๆที่พอแต่งออกมาแล้วกลับดูเหมือนเดิมทุกครั้ง ผมหลับไปตื่นนึงตอนที่รอมันแต่ก็พบว่าชุดที่มันใส่ก็แค่เสื้อยืดกางเกงสามส่วนแล้วก็ผ้าใบ

“ ไปกันวันนี้พี่เสือจะพาน้องไปไหนเอ่ย "

“ มึงอยากไปไหนละ "

“ เรื่องนี้มึงต้องคิดเองนะ " มันหันมาบอกผมตอนที่เปิดประตูรถ ปิงก็มองไปรอบๆ " ไม่มีอะไรเซอร์ไฟส์กูเลยเหรอ " มันถามก่อนจะเปิดนู้นเปิดนี่ไปทั่ว " ไม่มีเซอร์ไฟส์เหรอ "

“ เซอร์ไฟส์อะไร "

“ กูแต่งตัวตั้งนานมึงน่าจะใช้เวลานี้ในการซ่อนของขวัญนะ "

“ ไร้สาระ กูนอนดีกว่า " ผมบอกอีกคนก็ถอนหายใจ

“ ไม่โรแมนติกเล๊ย " มันบ่นก่อนจะหันมาถามอีกครั้ง

“ ตกลงจะพาไปไหน "

“ ไปไหนดีน้าาา  " ผมลากเสียงถามก่อนจะดึงอีกคนเข้ามากอด ใช้มือเดียวบังคับพวงมาลัยรถขับไปยังทางข้างหน้า ปิงที่มองไปรอบๆ มันหันหน้ามาถาม

“ มึงจะพากูไปไหนอะ ตื่นเต้นจัง "

“ หัวหิน "

“ ห๊ะ! อะไรนะ " มันเสียงดังขึ้นมาทันทีตอนที่ผมบอกแบบนั้น ปิงที่นิ่งไปผมที่กำลังจะถามมันว่าทำไม แต่อีกคนก็เสียงดังขึ้นมาก่อน " ทำไมมึงไม่บอกกู ว่าจะพากูมาหัวหิน กูจะได้แต่งตัวให้เข้ากับทริป นี่คิดว่าเดินห้างสวยๆ เข้าช็อปหลุยส์แล้วมึงซื้อให้ "

“ ตลก " พูดสั้นๆ อีกคนก็จิ๊ปากเซง

“ รู้งี้น้องจะเลือกเสื้อกล้ามบางๆมาใส่โต้ลมทะเลเบาๆ "

“ ให้ลมพัดโกรกหัวนมนะเหรอ "

“ สัด ความคิด " มันสบถ " แค่ถ่ายลงโซเซี่ยลเก๋ๆเว้ย "

“ ชุดนี้ก็ได้ "

“ แต่มันไม่เปรี้ยวไง มันไม่ใช่อะ นี่ไม่ใช่ชุดไปทะเล นี่ชุดเดินพารากอน "  มันเถียง

“ เรื่องมาก หรือว่าจะไม่ไป "

“ ไป " มันหันมาบอก รอยยิ้มที่ยิ้มให้ผม ก่อนจะเอนตัวเข้ามาซบ " วันพิเศษแบบนี้ได้อยู่กับมึงสองคนจะไม่ไปได้ไง "

   ขับรถออกจากรุงเทพราวสองชั่วโมง ตอนที่ผมจอดรถแถวชายหาดปิงก็เปิดประตูรถแล้วลงไปยืดเส้นยืดสายโต้ลมละเทที่พัดเข้ามาใส่เรา " นอนที่นี่สักคืนได้มั้ย "

“ ได้สิ " ผมบอกมันอีกคนก็ยิ้มกว้าง

“ พี่เสือใจดีกับกูจัง "

“ ก็วันนี้วันเกิด "

“ แล้วถ้าไม่ใช่วันเกิดจะไม่ใจดีเหรอ " มันหันหน้ามาถามผมที่เดินมายืนข้างๆมัน แต่เพราะเงียบไปตอบอีกคนก็เลยเอียงหน้าลงมาใกล้ " ว่าไง "

   ขาที่เดินหนีคำถามนั้น ผมเดินลงไปที่ทะเล แม้จะไม่ชอบอากาศเหนียวๆกับอะไรเปียกๆก็เถอะ ปิงเดินมายืนข้างกันมันที่จับมือผมไว้ก่อนจะหันมาถาม

“ ถ่ายรูปนะ "

“ อื้ม " พยักหน้ารับ มันที่เปิดกล้องหน้าก็ฉายภาพของเราสองคน หันหลังให้เห็นวิวทะเลชัดๆ ผมยิ้มปิงก็เขย่งตัวขึ้นจูบที่แก้ม มันที่กอดผมไว้หลังจากที่ถ่ายรูปแค่รูปเดียวนั้น ทำเอาผมไม่เข้าใจการกระทำของมันเอาซะเลย  " ปิง "

“ ขอบคุณที่พามาทะเลนะ กูน่ะ ชอบทะเลที่สุดเลย " มันบอกแต่ก็ยังไม่ปล่อยแขนออกจากผม

“ เพราะวันนี้เป็นวันพิเศษของมึง ก็อยากทำให้ " ผมบอกก่อนจะถอนหายใจออกมา " วันที่มึงเกิดมาที่บ้านมึงคงมีความสุขกันมากเลยสินะ "

“ ไม่หรอก ไม่มีใครมีความสุขหรอกตอนนั้นน่ะ " มันที่ผละอ้อมกอดออกจากผม แววตาที่มองมาทำได้เพียงมองมันนิ่งๆ ปิงมองออกไปยังท้องทะเลข้างหน้า " ตอนนั้นไม่มีใครมีความสุขหรอก เพราะแม่กับพ่อยังเด็กทั้งคู่เรียนก็ไม่จบแถมยังท้องอีก ตอนนั้นฝ่ายแม่อยากจะให้เอากูออกจากตายไป แต่ปู่กับย่าก็ไปขอไว้ ฝ่ายนั้นก็บอกว่า เพราะปู่กับย่าเองก็ท้องก่อนแต่งเหมือนกันก็เลย ลูกก็เลยทำตามจนเรื่องออกมาแบบนี้ ทำให้ลูกสาวของเค้าเป็นแบบนั้น ตอนนั้นน่ะ ไม่มีใครมีความสุขหรอก วันเกิดของกูทุกปี เพราะแบบนี้ก็เลยไม่เคยมีความสุขเลย เหมือนเกิดมาเพื่อสร้างความลำบากให้คนอื่นเลย ว่ามั้ย ไม่มีใครมีความสุขที่กูเกิดมาหรอก " ใบหน้าหวานที่หันมาถาม ผมก้มลงจูบมันทันทีในตอนนั้น

   อ้อมแขนที่กอดมันเอาไว้แน่น ปากที่จูบมันเบาๆ รู้สึกได้ถึงลมทะเลที่พัดอยู่รอบตัว ผละริมฝีปากออกแล้วกอดมันไว้อีกครั้ง ปิงที่นิ่งงงอยู่นั้นก็เรียกผมขึ้นมาด้วยความสงสัยในการกระทำ

“ เสือ "

“ กูไง " ผมบอก " กูมีความสุขที่มึงเกิดมา "

" เสือ " เสียงที่เรียกผมอีกครั้ง ปิงกอดผมไว้แน่นเช่นกัน รอยยิ้มที่กำลังยิ้มอยู่นั้น ผมย้ำกับมันอีกครั้ง

" ขอบคุณที่เกิดมานะ ขอบคุณที่เกิดมาเพื่อคนอย่างกู "

อย่างน้อยก็ยังมีกูที่มีความสุข ที่ได้มีมึงอยู่บนโลกใบนี้ 
ในใจ มันอยากจะตะโกนออกไปบอกมันว่าแบบนั้น


....................................................

มันอาจจะสั้นไปสักหน่อย แต่มันยังมีอีกนะ เพราะมันค่อนข้างจะยาว
ก็เลยแบ่งๆ มาลงนะคะ
ช่วงนี้เสือปิงจะน่ารักเป็นพิเศษ
พี่เสือก็จะทำตัวให้ดีขึ้น น้องปิงก็ด้วย
เพราะงั้นต้องติดตามต่อไปนะเค่อะ รับรองทริปนี้ หวานทะเลจืดไปเล๊ยยย

ฝากแท็ก #เสือปิง ในทวิตกับเฟสด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: Eternal luv ที่ 07-08-2015 20:53:31

 :hao3:
ฮ่อลลล พี่เสือของน้อง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 07-08-2015 20:55:12

ตอนนี้น่ารัก กอดปิง :กอด1: คงเสียใจมากเลยนะที่รู้แบบนั้นตอนวันเกิดตัวเอง
ตอนนี้มีคนที่มีความสุขมากๆที่ปิงเกิดมาแล้วนะ พี่เสือของปิงเขามีความสุขมากๆเลย
หวานกันมาก น่ารัก ชอบที่ปิงเป็นแบบนี้ แรดๆน่ารักสไตล์ปิง มันน่าเอ็นดู :-[

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 07-08-2015 21:03:15

ให้เสพความหวาน ก่อนธารจะมาซินะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-08-2015 21:05:26

ขอให้เป็นวันที่ดี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 07-08-2015 21:13:12

ตอนนี้น่ารัก พี่เสือใจดีกับร้องปิงมาก คนอ่านเขินเลย :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: nnaon ที่ 07-08-2015 21:20:46

น่ารักกกกกกกก
 :-[ :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 07-08-2015 21:34:39

น่ารักมุ้งมิ้ง กระดิ่งแมวมากกกก ธารนี่ก็ดูเหมือนจะเป็นคนดีเนอะ จากคำแนะนำตอนที่เสือถาม แต่ถ้าธารคือแฟนคนแรกของปิง นี่อยากรู้มากว่าตอนนี้ธารรู้สึกยังงัย ทำไมต้องต้องว่าร้ายแฟนคนแรกอยู่ตลอด แล้วเรื่องจริงเป็นยังงัยยยย เพราะถ้าตามที่ปิงเล่านี่มันคนละอย่างกะที่ธารเล่าเลยนะ และเดาว่าการที่ธารไม่มา คือคนเขียนต้องการต่ออายุการกินมาม่าออกไปก่อนใช่มะค่ะ #นี่มโนล้วนๆ 55555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 07-08-2015 21:41:48

พี่เสือของน้องปิงน่ารักมากกกก ตามใจเมียสุดๆ  :impress2: :-[
 ขอหวานๆให้สำลักความหวานไปเล้ยย   :mew3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: Monnee ที่ 07-08-2015 21:56:26

เขาว่ากันว่า_________ความสุขนั้นแสนสั้น!!!!>>>>>>>>จริงแฮะ


 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:  รอต่อไป :katai3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: kantiyakon ที่ 08-08-2015 00:22:37

อย่าพึ่งดราม่านะ ขอหวานๆ ต่ออีกหน่อย สุดๆไปเลยค่ะ
มาอัพต่อไวไวนะคะ คิดถึง...
 :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 08-08-2015 00:41:03

คิดถึงแล้วน้ะะะะะะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 08-08-2015 02:46:32

ชัดเรย พี่ชายเสือต้องมีอดีตกะปิงแน่เบย กลัวจรุง!!

ไม่มาม่านะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 08-08-2015 05:10:08

พี่เสือน่ารัก. กอดปิงแน่นๆจ้า

เสือขอให้วันข้างหน้าเมื่อตัวปัญหาเดินทางมาถึง
คิดถึงรอยยิ้มและความสุขขอปิงไว้อย่าทำให้มีน้ำตา
แก้ปัญหาด้วยสติ อย่าใช้อารมณ์

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 08-08-2015 07:08:27

อ่าาชอบพี่เสือจังเลย รักน้องมากๆนะ ไม่เอามาม่านะคะ5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: terui ที่ 08-08-2015 08:15:33

อยากเห็นข่าวห่อไข่ของพี่เสือจัง มีรูปหัวใจข้างหน้า  :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 08-08-2015 17:09:20

พี่เสือจะน่ารักไปแล้ววว~  :mew2: :mew2: :mew2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 55 // 7.7.58} #หน้า 57
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 09-08-2015 00:49:07

แอบสงสารปิง
แต่ตอนนี้จะมีพี่เสืออยู่ข้างๆแล้ว ไม่เหงาแล้วนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 7.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 14-08-2015 20:34:29

ตอนที่ 56

“ แวะห้างซื้อเสื้อผ้าก่อนไม่ได้เหรอ "

“ จะซื้ออะไร "

“ เสื้อผ้าสิ มานอนค้างคืนยังไง ยังไม่มีกางเกงในสักตัว "

“ ไม่มีก็ไม่ต้องใส่ " ผมบอกระหว่างที่เรากำลังขึ้นรถเพื่อไปโรงแรม ผมรู้ครับมันไม่ได้อยากจะซื้อแค่กางเกงในหรอก มันคงอยากจะซื้อเสื้อผ้าที่เหมาะกับการมาเที่ยวทะเลของมันมากกว่า

“ นะ เสือ น้า พาไปห้างหน่อย " มันกอดแขนผมอ้อนก่อนจะสบตา " วันนี้วันเกิดกูนะ ตามใจกูหน่อยสิ การ์ดตามใจไง ไปห้างกันนะ "

“ นี่จะใช้กับทุกอย่างเลยใช่มั้ย "

“ เออดิ ต้องเอาให้คุ้ม " ผมหัวเราะออกมาตอนที่มันพูดแบบนั้น " อยากกินอาหารทะเลจัง คิดถึงตอนที่พี่เสือแกะหอยให้ แกะกุ้ง แกะปูให้ คงฟินแน่ๆเลย "

“ อยากกินก็แกะเองดิวะ มายุ่งอะไรกู "

“ แต่วันนี้วันเกิดกูนะ  อย่าลืมวันนี้มึงเป็นทาส " ปิงใช้นิ้วชี้หน้าผม ที่งับมันไว้ก่อนอีกคนจะรีบดึงออกทันที " วันนี้ต้องเป็นเด็กดีของน้องนะ รู้มั้ย "

“ ไม่รู้ " ผมบอกก่อนจะหันไปกอดคอมันแล้วถอยรถขับออกไปบนถนนใหญ่อีกครั้ง  " แล้วนี่จะไปไหนครับ "

“ ไปห้าง ไปซื้องของ "

ห้างใหญ่ที่ผมพามันมาปิงยิ้มกว้างตอนที่เราเดินถึงชั้นเสื้อผ้าที่มีให้เลือกหลายแบบ มันหยิบตัวนู้น ดูตัวนี้เยอะแยะและนานจนทำให้ผมที่มาด้วยได้แต่นั่งนิ่งๆตรงโซฟาแถวนั้นแล้วมองดูมันเลือกอยู่แบบนั้น

“ มึงว่า ตัวนี้ กับ ตัวนี้ ตัวไหนสวยกว่ากัน " เสื้อยืดสีขาวตัวบางมากชนิดที่ว่าแค่ถือก็ทะลุไปเห็นลายพิมพ์บนเสื้อของคนที่ถือมันอยู่  เสื้อสองตัวที่ไม่เห็นว่าจะต่างกันตรงไหน

“ มันต่างกันตรงไหน " ผมถาม

“ ก็อันนี้มันเว้าคอ แต่ตัวนี้มันเป็นเชือกที่ปลายเสื้อ เนื้อผ้าก็ไม่เหมือนกัน มึงว่าตัวไหนเหมาะกับกู " ทาบตัวนั้น ก่อนจะทาบอีกตัว มันยิ้มหวานเอียหน้าเอียงตาถาม ' ก็น่ารักไปหมด ' ผมอยากบอกมันแบบนั้น มันเป็นคนสวยจะใส่อะไรก็ดูดี

“ จะใส่อะไร  มึงเลือกๆมาเถอะ "

“ ก็อยากให้เลือกให้ เลือกให้หน่อย " มันที่ยังคะยั้นคะยอผมมองเสื้อสองตัวนั้น ตัวคอกว้างบางน้อยกว่าตัวมีเชือกที่เอว

“ ตัวนั้น " ชี้เลือกตัวคอกว้างไป อีกคนก็ยิ้มก่อนจะยื่นมันมาให้ผม

" ถือให้ก่อน ขอเลือกกางเกงก่อน " มันบอกก่อนจะเดินไปอีกมุมนึงของเรา ผมไม่ได้ตามเพราะดูท่าทางว่าจะนอนก็เลยตัดสินใจเอามือถือขึ้นมากดเล่น ก่อนยี่สิบนาทีต่อมาเสียงเดิมจะเรียกให้หันไปสนใจอีกครั้ง " เสือ ตัวไหนดี "

“ กางเกงในเหรอ " ผมถามอีกคนก็ส่ายหน้า

“ กางเกง "

“ กางเกงเหี้ยไรสั้นปิดไข่มึงพอดีขนาดนั้น " กางเกงสีดำ กับสีน้ำเงิน สั้นเหมือนถ้าใส่ข้างหน้าปิดแค่ไข่ ส่วนข้างหลังก็คงจะเห็นแก้มก้น

“ ดูมันพูด กางเกงใส่เที่ยวทะเลมันก็สั้นๆแบบนี้แหละ ขากูสวยกูจะโชว์ เอาสีไรดี สีดำ สีน้ำเงิน "

“ สีดำ " ผมบอกมันก็ยื่นมาให้

“งั้นถือไว้ "

“ นี่มึงซื้ออะไรอีก กูหิวข้าว มึงแดกเสื้อผ้าแทนข้าวรึไง "

“ ก็รอเดี๋ยวนึง " มันพูด " กูต้องเลือกซื้อผ้าดีๆ สวยๆ เพื่อเชิดหน้าชูตาของมึงนะ เวลามีใครผ่านไปมาเค้าจะได้บอกไง อุ้ยๆ ดูสิแฟนของผู้ชายคนนั้นสวยจังเลย "

“ เหรอ กูดูจากชุดแล้วเค้าน่าจะพูดว่า นั่นคงไม่ใช่แฟนเค้าหรอก คงเป็นอีตัวมากกว่า "

“ ปาก กูออกจะสวย มันอยู่ที่หนังหน้าคนใส่เถอะของแบบนี้อะ "

“ แล้วนี่เสร็จรึยัง "

“ ยัง " ผมถอนหายใจออกมาตอนที่มันตอบแบบนั้น " นี่แค่สองตัวเอง ยังมีรองเท้าแตะ เสื้อผ้าใส่กลับอีกละ อยากได้กระเป๋าที่มันเป็นใสๆยังเลยอะ แล้วข้างในก็เป็นผ้ากูเคยเห็นของไอ้ฝนตอนไปเที่ยวทะเลกันหนก่อนขอยี่ห้ออะไรน้า " มันหยิบโทรศัพท์จากในกระเป๋าขึ้นมากด คงไลน์ถามฝนว่ากระเป๋าใบนั้นยี่ห้ออะไร " หมวกด้วย หมวกปีกกว้าง "

“ กูไปนั่งร้านกาแฟรอนะ "

“ ก็ไปสิ " มันหันมาบอกด้วยสีหน้าเรียบๆแบบไม่พอใจ ผมแอบยิ้มออกมา ตอนที่กำลังลุกขึ้นมันก็ถอนหายใจออกมา " วันนี้วันเกิดกูแท้ๆ

“ จะเอายังไง "

“ ก็ไม่เอาไง มึงจะไปรอที่ร้านกาแฟก็ได้ " แปลว่า มึงจะไปก็ได้แต่ถ้ามึงไปกูจะงอน ผมเผลอยิ้มออกมาตอนที่นั่งลงตรงที่เดิมมันก็ถามด้วยเสียงเรียบๆ " ไม่ไปแล้วรึไง "

“ ขี้เกียจง้อคนขี้งอน "

“ ไม่ได้งอนเถอะ " แต่ถ้ากูไปมึงงอนแน่ๆ

“ ไปเลือกเร็วๆไป ก่อนที่กูหมดความอดทนแล้วทิ้งมึงไว้ที่นี่ "

“ มึงไม่กล้าทำแบบนั้นหรอกน่า " พูดแบบนั้นก่อนจะเดินไปเลือกเสื้อผ้าต่อ ส่วนตัวผมเองก็อยากจะทำให้ได้สักครั้ง ไอ้เรื่องที่ทิ้งมันไว้อย่างที่ปากพูดไปแต่ไม่รู้เมื่อไหร่จะทำได้สักพัก

   ผ่านไปประมาณชั่วโมงนึงกว่าทุกอย่างจะเสร็จเรียบร้อย ผมถอนหายใจออกมาตอนที่มันยื่นถุงครึ่งนึงให้ผมถือ " ทำไมกูต้องถือด้วย "

“ นี่ใจคอจะให้แขนเล็กๆของกูถือคนเดียวเลยเหรอ ถ้าหักไปจะทำยังไง ถ้าเกิดว่ามันนิ้วกูเกิดเคล็ด บวม แดง พี่เสือจะไม่เห็นใจมือสวยๆของน้องเลยเหรอ "

“ มึงนี่พูดตอแหลตลอดเลยนะ " ผมคว้าคอมันเข้ามากอดอีกคนก็เงยหน้าขึ้นมามอง

“ วันนี้กูซื้อเสื้อให้มึงด้วยละ แล้วก็กางเกงใส่เล่นน้ำแบบที่มึงชอบ "

“ แบบไหน แบบที่กูชอบ " ผมถาม

“ แบบที่มึงใส่เล่นน้ำทุกทีไง จะได้ใส่ไปเล่นกับกู "

“ ใครบอกมึงว่ากูจะเล่นน้ำ กูเกลียดการที่ตัวเปียก มึงจำได้ไม่เหรอ "

“ จำได้ " มันยิ้ม " แต่วันนี้ทาสต้องทำตามเจ้านายหนึ่งวันไง เพราะงั้น มึงต้องมาเปียกเป้นเพื่อนกู นี่คือ คำสั่ง "

“ มึงใช้กูจังนะ " ผมบ่น มันก็หัวเราะ

“ เสือให้กูเอง อันนั้นก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ "
“ งั้นขอคืน " ผมแบมือไปหามันอีกคนก็ตีกลับ

“ ตลก แล้วนี่จะไปโรงแรมเลยมั้ย " ผมพยักหน้ามันก็ถอนหายใจออกมาแล้วก็ยิ้ม " จะเป็นโรงแรมแบบไหนกันนะ "

“ แบบไหนดีละ ที่มึงชอบ "

“ แบบว่าเป็นวิลล่ามีสระว่ายน้ำส่วนตัว  มีครัวให้ทำอาหาร " มันที่พูดถึงตอนนี้ผมก็ขัด

“ ให้กูกินอาหารดีๆกับเค้าบ้างเถอะ ใจคอจะให้กูกินแต่ของไหม้ๆ ทุกวันเลยรึไง "

“ ปากมึงนี่นะ มันก็ไม่ขนาดนั้น " ผมเหล่มันก็ก้มหน้า " ก็แบบว่า มือใหม่หัดลงครัว มันก็มีบ้างที่พลาด "

“ ไม่บ้างนะ ตลอด ตั้งแต่คบกันมา "

“ เออๆ งั้นก็ไม่ทำก็ได้ แต่อยากมีเตาย่างบาบีคิวอะ จะเป็นโรงแรมแบบไหน้า ตื่นเต้นจัง "

   เราขับรถออกจากห้างตรงไปยังโรงแรมที่พัก โรงแรมที่ผมจองไว้เป็นโรงแรมที่ค่อนข้างฮิตและเป็นที่นิยมในหัวหิน เพราะตกแต่งแบบหรูหราด้วยสไตส์โมร็อกโก  โรงแรมสวยๆที่เหมาะกับการถ่ายรูปอัพลงโซเซี่ยล มันคงชอบผมคิดแบบนั้น ตอนนี้จองเพราะเป็นจองเวลาที่กระชั้นชิด ราคาห้องหรูที่จองให้ก็แพงซะจนคิดว่าถ้ามันไม่ชอบแล้วบ่นละก็ คงต้องพลั้งมือฆ่ามันแน่ๆ

“ ตื่นเต้นจังเลยน้า " มันพูดก่อนจะมองไปรอบๆ ตอนที่ผมเลี้ยวเข้าไปในบริเวณโรงแรมมันก็หันมาถามอย่างตื่นเต้น " ที่นี่เหรอ "

“ ไม่ใช่มั้ง " ผมจอดรถตรงด้านหน้ามันก็ยังคำถามคำถามเดิม

“ ที่นี่จริงๆเหรอ "

“ ไม่ลงใช่มั้ยงั้นกูลงนะ "

“ ลงสิ ลง มึงละก็แกล้งกู " ปิงบอกก่อนจะหยิบเอากระเป๋าที่มันก็จัดการเอาของที่ซื้อมาทั้งหมดใส่เอาไว้ในกระเป๋าที่ก็ไปถามฝนจนซื้อมาจนได้  " ม่อยากจะเชื่อเลยว่ามึงจองโรงแรมที่นี้ให้กูได้ "

“ ทำไมต้องไม่เชื่อด้วย " ผมยื่นเอกสารให้พนักงานต้อนรับเพื่อเช็คอิน รับคีย์การ์ดห้องและฟังรายละเอียดเล็กน้อยจากพนักงาน

ผมเลือกห้องพักแบบเห็นวิวทะเล ด้วยกระจกสูงที่เห็นท้องทะเลฟ้าคราม ปิงเดินเข้าไปในห้องก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้า ผมจ่ายทิปให้กับพนักงานก่อนจะปิดประตูแล้วเดินมากอดเอวมันจากด้านหลังเอาไว้

“ ชอบมั้ย "

“ ถูกใจที่สุดเลย "  ปิงหันมาตอบก่อนจะหอมแก้มผม ปิงหันมากอดคอผมไว้มันพูด" พี่ใจดีกับน้องจัง คืนนี้ต้องให้รางวัลแล้ว "

“ ให้เลยไม่ได้เหรอ " กอดเอวมันแน่นขึ้นผมดันมันให้เข้าไปใกล้เตียงอีกนิด ปิงตีลงที่อกผมเบาๆ

“ ไม่ได้ ตอนนี้ให้กูกินข้าว เล่นน้ำ เพลินเพลิดกับร่างกายของตัวเองก่อนสิ "

“ หึ " ผมยกยิ้ม ก่อนจะหอมแก้มมันเบาๆ ปิงก็ผละตัวออกจากอ้อมกอดของผมไปนอนกลิ้งบนเตียง

“ นอนสักสองคืนได้มั้ย "

“ หมดโปรแล้วนะ " ผมบอก มันก็ยิ้มก่อนจะหันมามอง

“ ต่อโปรให้หน่อยไม่ได้รึไง "

“ ไม่ได้ "

“ ชิส์ ขี้เหนียว " สิ้นประโยคนั้น ปิงก็ลุกขึ้นจากเตียงมันเดินไปหยิบกระเป๋ามาเปิดก่อนจะเอาเสื้อผ้าที่ซื้อมาขึ้นมาแขวนไว้ในตู้ " เดี๋ยวกูจะอาบน้ำหน่อยนะ แล้วเราก็ค่อยไปถ่ายรูปแล้วก็กินอะไรอร่อยๆกันเนอะ "

“ อื้ม " ผมพยักหน้า

“ มึงน่าจะเอากล้องถ่ายรูปมาด้วย ช่วงเวลาแบบนี้แหละ ที่เราต้องเก็บภาพแห่งความประทับใจไว้ "

“ กูเอามานะ แต่อยู่ในรถ " ปิงหันมายิ้มทันทีที่ได้ยินแบบนั้น " เดี๋ยวกูลงไปเอามาให้แล้วกัน "

“ โอ๊ยพ่อพระ ระดับสิบ งั้นเดี๋ยวน้องจะอาบน้ำแต่งตัวสวยๆเป็นนายแบบรอตากล้องนะ "

“ อื้ม " ตอบตกลงแล้วเดินออกจากห้องมา ลงลิฟท์มาถึงชั้นล่างผมเดินตรงไปยังฝั่งร้านขนมของโรงแรมมากกว่าจะเป็นที่จอดรถ " สวัสดีครับ "

“ สวัสดีค่ะ " พนักงานที่ดูแลไหว้ตอบรับ

“ ที่นี่มีเค้กมั้ยครับ "

“ มีค่ะ " เธอตอบรับก่อนจะผายมือไปที่ตู้เค้ก ผมมองดูเค้กที่ตัดชิ้นวางเรียงรายอยู่ในนั้น

“ มีแบบทั้งก้อนมั้ยครับ พอดีจะขอให้ช่วยเซอร์ไฟส์วันเกิด "

“ ยังไงค่ะ " ผมยิ้มให้เธอ ก่อนจะบอกเรื่องเล่าสิ่งที่คิดออกไป พนักงานที่พยายามออกความคิดเห็น เธอแจ้งไปที่พนักงานต้อนรับที่คอยประสานให้เป็นอย่างดี ผมยิ้มให้พวกเธอก่อนจะกล่าวขอบคุณ

“ ขอบคุณนะครับ "

“ ยินดีค่ะ "

เดินไปหยิบกล้องที่รถ ตอนที่เดินกลับขึ้นห้องกลับพบว่าคนที่เคยอาบน้ำช้า วันนี้มันอาบน้ำเสร็จแล้วเรียบร้อย มันที่กำลังยืนหมุนตัวเองไปมาอยู่หน้ากระจก ผมแอบยิ้มก่อนจะเรียกมัน

“ ปิง "

“ หื้ม " จังหวะที่มันหันมาผมแอบถ่ายรูปมันก็ยิ่งยิ้มกว้าง  " วันนี้มีความสุขจังเลย เราลงไปหาอะไรกิน แล้วก็ถ่ายรูปกันเถอะ "

“ อื้ม " พยักหน้าตามใจมันที่ก็คล้องแขนเข้ากับแขนผม

   เราสั่งอาหารง่ายๆที่ห้องอาหาร กินเสร็จก็เดินถ่ายรูปกันไปเรื่อยๆ รูปเดี่ยวบ้าง รูปคู่บ้าง โดนอีกคนห้ามแก้มไปหลายฟอด แก้มที่รอยลิปสติกจางๆปิงถ่ายภาพนั้นไว้ก่อนจะอัพลงโซเชียลของมัน ' วันพิเศษกับคนพิเศษ ' ภายในข้อความที่แท็กมาหาผมมันเขียนข้อความว่าแบบนั้น

“ ตรงนั้นสวยจัง " มันชี้ไปที่ลานหญ้าระหว่างทางเดินที่เรากำลังจะลงไปที่ทะเล " คืนนี้มานั่งตรงนี้กันมั้ย "

“ เอาสิ แต่ไม่กลัวยุงกันรึไง "

“ กลัว " มันพยักหน้าก่อนจะมองลึกเข้าไปอีก " งั้นนั่งในๆ ก็คงได้มั้ง "

“ นั่งในๆดีกว่าเดี่ยวยุงกัดขา "

“ หวงขาน้องด้วยอะ "

“ พูดมากจัง " ผมยิ้มก่อนจะเดินนำมันไป ทะเลใสตรงหน้าเราผมหลับตาฟังเสียงคลื่นอยู่สักพักปิงก็พูดขึ้น

“ ขอบคุณนะ ที่พามา "

“ อื้ม " หันไปมองมันที่กำลังยิ้มก่อนจะหันมามองหน้าผม

“ รู้แล้วใช่มั้ย "

“ รู้อะไร "

“ ก็ความรักแบบที่เค้าเรียกว่า การให้ไป ไม่ใช่การรับอย่างเดียว มันเป็นยังไง "

“ รู้มาตั้งนานแล้ว " ตั้งแต่ที่เจอมึงก็เริ่มเรียนรู้มาตลอด พลาดบ้าง ไม่ใช่บ้าง แต่คิดว่า ตอนนี้ คงเริ่มจะพอดีบ้างแล้วละมั้ง

“ ถ่ายรูปแบบนี้ให้หน่อย " มันบอกก่อนจะจับมือผมเหมือนจะจูงกันออกไปแต่ก็หยุดอยู่แบบนั้น " เค้ากำลังฮิตกันเลยนะภาพที่เหมือนจูงมือแฟนน่ะ ถ่ายให้หน่อยนะ "

“ อื้ม " ก็พอรู้มาบ้างว่ามันฮิตกันอยู่ในช่วงนี้ " หันไปก่อนสิ กูเรียกแล้วค่อยหันมา "

“ โอเคครับ ตากล้อง " มันว่าก่อนจะหันกลับหลัง มองผมที่กำลังพริ้วไปตามลมทะเลผมเอ่ยเรียกมัน

“ ปิงครับ " ใบหน้าน่ารักตอนที่ผมกดถ่ายปิงเดินมาดูรูปถ่ายก่อนจะดึงกล้องไปจากมือผม

“ ขอหน่อย จะส่งไฟล์ภาพเข้าเครื่องกู "

“ เดี๋ยวกูค่อยส่ง ถ่ายให้เสร็จก่อน มาเดินไปข้างหน้ากันดีกว่าน่า " ผมคว้าเอวมันมากอดก่อนจะเดินประคองไปยังทางข้างหน้า

" ตอนที่พูดว่า ปิงครับ นี่แบบ ได้ยินแล้วรู้สึกถ้ามีมดลูกมดลูกคงสะท้าน "

" พูดมากจริง " ผมยิ้มมันก็เอียงตัวเข้าหา

“  จะว่าไป มึงไม่เคยเล่าเรื่องครอบคัวตัวเองให้กูฟังเลยนะ ครอบครัวมึงที่นู้นเป็นยังไงบ้างเหรอ "

“ ก็เป็นครอบครัวธรรมดาที่ใช้เหตุผลกับเงินในการเลี้ยงลูก " ผมหันไปบอกมันที่ก็ขมวดคิ้วสงสัย

“ ไม่เข้าใจตกลงว่าดีหรือไม่ดี "

“ สำหรับกูก็ดีนะ " มองไปยังทะเลตรงหน้าก่อนจะยิ้ม " กูเป็นคนไม่ชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวาย ชอบอยู่คนเดียว  พ่อแม่กูทำงานมาตลอด ไม่มีเวลาสนใจเท่าไหร่ เวลาที่อยากทำอะไรเค้าจะฟังเหตุผลในสิ่งที่กูต้องการ มาเป็นหลักเพราะคิดมาตลอดว่า ในสักวันกูก็จะมีชีวิตในแบบของกู แล้วก็ให้เงิน "

“ ไม่ใช่ว่าไม่สนใจหรอก เรียกว่าให้อิสระทางความคิดมากกว่า " ปิงหันมาบอกก่อนจะยิ้ม " แล้วอีกอย่างกูไม่เคยมองว่ามึงเป็นคนที่ชอบอยู่คนเดียวหรืออะไรหรอก มึงไม่ใช่คนที่ชอบอยู่คนเดียวนะ "

“ เหรอ "

“ มึงก็แค่ คนที่ไม่เจอคนที่มึงอยากจะอยู่ด้วยมากกว่า เพราะแบบนั้นก็เลยคิดว่า อยากจะอยู่คนเดียว "

“ ก็คงจะจริงแบบนั้น " ผมพยักหน้าให้มัน ปิงก็ยิ้ม

“ เห็นด้วยใช่มั้ยล่ะ "

“ อื้มเห็นด้วย " ผมบอก " เพราะตอนนี้กูก็ไม่ได้รู้สึกอยากจะอยู่คนเดียวแล้ว "

“ เพราะมีกูอยู่ใช่มั้ย " มันหันมายิ้มล้อๆ ปกติถ้าได้ยินอะไรแบบนี้ถึงจะเป็นคำพูดที่ตรงใจคงจะบอกไปว่า ไม่จริง ไม่ใช่ แต่วันนี้คิดว่ายังไงก็จะลองตามใจเพราะเป็นวันพิเศษมันดูสักครั้งแล้วกันนะ ผมคว้ามันมากอดปิงที่เบิกตากว้างผมบอก

“ ใช่ เพราะมีมึงอยู่ กูเลยไม่อยากจะอยู่คนเดียวอีกแล้ว "

“ เสือ..”

“ กูตอแหล " ผมบอกก่อนจะปล่อยอ้อมกอดที่กำลังกอดมันอยู่ ยกคิ้วให้มันที่ยกยิ้มอยู่ข้างหน้า

“ ถ้าเขินมาก ก็บอกว่า ไม่ใช่หรอก กูหลงตัวเอง อย่างที่เคยทำก็ได้นี่ "

“ ก็แล้วทำไม กูอยากพูดความจริง "

“ ไหนบอกตอแหล "

“ แล้วเชื่อเหรอ ที่กูบอกว่าตอแหลน่ะ " ผมเดินนำไป มันก็หัวเราะก่อนจะเดินตามมาคล้องแขนผมไว้

“ ไม่เชื่อ.. แต่เชื่อที่บอกว่าเพราะมีกูอยู่มึงเลยไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้วมากกว่า "

“ แบบนั้นก็ดี .” ผมบอกก่อนจะหันหน้าที่กำลังแดงของตัวเองหลบสายตาอีกคนเอาไว้ " คิดแบบนั้นก็ถูกแล้ว "

........................................................

มันอาจจะดูสั้นๆ
ดูไม่สุด .. เอ๊ะ ยังไง
มันยังมีอีกนะคะ แต่คือว่าถ้าเขียนต่อไปมันจะยาวมาก ยาวแบบ ยาวไม่ไหวแล้ว
เลยจบแต่เพียงเท่านี้ ไปก่อน เดี๋ยวตอนหน้าจะมายาวๆ ยาวกว่านี้ สักสามหน้า
ตอนนี้ยังไม่หวานนะ ตอนหน้า หวานยิ่งกว่านี้ #เตรียมปากแบะแรงๆอิจฉาน้องปิงได้เลย จ้า
และก่อนจะจากไปวันนี้ หนมของรบกวนเพื่อนๆตอบแบบสอบถามนี้นะคะ
ทั้งนี้ ขอย้ำว่า เป็นแค่แบบสอบถามเด้อ
แบบสำรวจการรวมเล่มนิยาย "เพราะเกลียดจึงรัก" #เสือปิง
https://docs.google.com/forms/d/1QJ8LHs0P-nDkC2icyuoZwz0T_Xr8F-ay3JKgGDfPYus/viewform?usp=send_form  (https://docs.google.com/forms/d/1QJ8LHs0P-nDkC2icyuoZwz0T_Xr8F-ay3JKgGDfPYus/viewform?usp=send_form)
#ฝากเข้าไปทำแบบสอบถามด้วยนะคะ
แล้วก็อ่านแล้ว ใครมีเฟส หรือ ทวิต อย่าลืมแท็ก #เสือปิง ด้วยนะค่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 14-08-2015 21:00:50

เสือเตรียมเซอร์ไพรส์วันเกิดให้ปิงด้วย จะหวานแค่ไหนกันนะ  :-[
วันนี้พี่เสือก็ตามใจน้องปิงมากแล้วปากตรงกับใจด้วย ปิงก็น่ารัก

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-08-2015 21:03:49

ยังหวานได้อีก แอร๊ยยยยยย :o8:
พี่เสือน่ารักมากนะตอนนี้ ปลื้มๆๆๆ น้องปิงต้องมีความสุขมากแน่ๆ :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 14-08-2015 21:06:29

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-08-2015 21:10:10

หวานๆกันไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 14-08-2015 21:16:18

รอตอนต่อไป มีความสุขละ สมใจอยากน้องปิงของพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 14-08-2015 21:20:26

พี่เสือน่าร๊ากกกกกกกกกกกก  :katai2-1:

เซอร์ไพรส์ สะกดแบบนี้ค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 14-08-2015 22:01:05

เติมความหวานกันหน่อยยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 14-08-2015 22:09:05

ปิงน่ารักจังเลยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 14-08-2015 22:11:56

หวานไปอีกแบบนี้ยาวไปๆ...หลังจากที่มีพายุโหมกระหน่ำไปรอบนึงแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 14-08-2015 22:17:25

โอ้ยยยย  อยาให้มีโปรดีๆแบบนี้ทุกวันจัง  ดี๊ดีอ่ะ ปิงใช้ให้คุ้มน่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-08-2015 22:43:25

อัอยยยย!! อยากมีฟิลงี้บ้าง นี่ของตัวเองแทบจะตีกันทุกวัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 14-08-2015 23:05:35

พึ่เสือตามใจน้องงงงงง พี่เสือน่ารัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 15-08-2015 02:35:41

 :ling1: พี่เสือตอแหล อ้ายยยชอบๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 15-08-2015 08:58:24

น่ารักมากกก :-[
พี่เสือตามใจน้องโคตรร

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: OrangeryLemon ที่ 15-08-2015 09:50:04

สะดุดกับการสะกดคำว่า เซอร์ไพรส์ มาก เห็นตั้งแต่เรื่องก่อนๆแล้ว

พี่เสือน่ารักที่สุด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: Monnee ที่ 15-08-2015 17:43:42

 :fire: :fire:
จะหวานกันไปไหนนนนนนนนนน_____เห็นใจคนอ่านบ้าง>>>>>> ข้อความถึงพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: Teaw_HC+MJ ที่ 16-08-2015 00:47:20

หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รอคนเขียนมาต่ออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 16-08-2015 08:11:00

หวานมากกกกก พี่เสือตามใจเมียสุดๆ  :impress2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 21-08-2015 20:20:08

ตอนที่ 57

“ เล่นน้ำเป็นเพื่อนหน่อย "

“ ไม่เอา "

“ วันนี้ต้องตามใจนะ " คำนี้อีกแล้ว ผมถอนหายใจออกมาราวพันครั้งก็เพราะคำนี้ หลังจากที่ดื้อดึงและตื้อผมอยู่นาน ปิงซื้อกางเกงเล่นน้ำแบบที่ผมใส่ประจำมาจากห้างด้วย เป็นกางเกงสีดำธรรมดา มีลายสีขาวนิดหน่อย ก็ยอมรับว่ามันรู้ใจเพราะผมไม่ชอบอะไรที่มันฉูดฉาด " มึงอย่าทำหน้าหน่ายเหมือนกำลังจะลาโลกสิ มึงมาที่นี่ทั้งทีมึงต้องลงสระนะ เพราะมันสวย มึงเข้าใจมั้ย "

“ ไม่เช้าใจ "

“ เข้าใจเถอะ ก่อนที่กูจะถีบมึงลงไป " มันบอกก่อนจะถอนหายใจออกมา

“ กล้า "

“ ลองดูมั้ย " ผมหันไปหามันมองดูมันหัวจรดปลายเท้าแล้วได้แต่ถอนหายใจ เสื้อสีขาวคอลึกแบบบางกับกางเกงสีดำที่สั้นมากตัวนั้นที่มันซื้อมา " หรือว่ามึงจะ..”

“ อะไร "

“ หรือว่ามึงจะหวงกูไม่อยากให้ผู้ชายแถวๆนี้มองหุ่นดีๆของกู มึงหวงละสินะ เพราะว่ากูสวยขนาดนี้ " มันที่กำลังยิ้มกว้าง ผมส่ายหน้าไปมาก่อนจะผลักมันให้ตกน้ำไป เสียงน้ำที่กระจายเป็นวงกว้าง ปิงเด้งตัวขึ้นมาด่าผม “ ไอ้เชี้ย "

“ สดชื่นพอที่จะทำให้ตื่นจากฝันได้รึยัง "

“ พูดกันดีๆก็ได้ " มันสาดน้ำใส่ " ผลักกูซะเต็มแรง เจ็บเลย เมื่อกี้ข้อศอกโดนกับกระเบื้องของล่างด้วย "

“ เหรอ " ผมถามมันก่อนจะนั่งยองๆ ลงตรงขอบสระ " ไหนมาดู " กวักมือเรียกมันมาใกล้อีกคนก็ทำหน้างอนตอนที่ค่อยๆเดินมา ปิงยื่นแขนในผมจับ แต่ทว่าในวินาทีนั้นมันก็คว้าเอาแขนไว้ได้ก่อนจะใช้อีกมือดันผมให้ตกไปลงไปในสระน้ำด้วยกัน

“ ฮ่าๆ " เสียงหัวเราะของมันดังตอนที่เดินเข้ามากอดคอผมมันก็ล้อ " ว๊ายๆ แพ้มุขหลอกเด็กประถมละ "

“ ขำมากมั้ย "

“ มากถึงมากที่สุด " มันยิ้มกว้างหัวเราะสะใจก่อนจะใช้ขากอดเอวผมไว้ " เล่นน้ำกันเถอะน่า ยังไงก็เปียกแล้ว สนุกๆด้วยกัน กูเล่นคนเดียวกูเหงานะ น้า พี่เสือ น้า พี่เสือของน้อง "

“ ทำไมมึงต้องพูดแบบนั้นทุกที "

“ พูดแบบไหน พี่เสือของน้องนะเหรอ "

“ อื้ม " ผมบอกมันก็กอดแน่น

“ น่ารักออก ไม่คิดงั้นเหรอ มึงก็ลองพูดสิ น้องปิงของพี่ "

“ ทำไมกูต้องพูดอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้น "  ผมถาม มันก็จ้องหน้า

“ เพราะวันนี้วันเกิดกูไง "

“ มึงลืมในสิ่งที่มึงขอกูแล้วเหรอ " ผมจ้องหน้ามันกลับตอนที่ยื่นมือไปจับคางของมัน ปิงก็เลิกคิ้วมอง " ตามใจมึง แต่ก็ยังเป็นตัวกู แล้วมึงคิดเหรอว่าคนอย่างกูจะพูดอะไรแบบนั้น "

“ ก็แหม อยากฟังบ้าง อยากรู้ว่าจะหลอนหูขนาดไหน "

“ ก็คล้ายๆเวลาที่กูได้ยินมึงพูดนั้นแหละ หลอนระดับนั้น " ผมดึงมันออกจากตัว ก่อนจะหันไปตั้งใจว่ายน้ำในสระ ว่ายไปกลับไปมาจนรู้สึกเหนื่อย พิงตัวเองเข้ากับขอบสระก่อนจะยกตัวเองขึ้นนั่งบนนั่น ปิงที่ว่ายเข้ามาหามันโผล่มาตรงกลางระหว่างขาของผม

“ พี่เสือว่ายน้ำเร็วจัง น้องว่ายตามไม่ทันละ "

“ มึงนี่ชอบเล่นน้ำจังนะ " ผมจับหน้ามันที่อยู่ในน้ำครึ่งนึงก่อนจะยิ้ม ปิงชอบเล่นน้ำ ถ้ามันว่างและมีโอกาสมันไม่พลาดแม้จะลงน้ำ ไม่ว่าจะที่คอนโด หรือเวลามาเที่ยว

“ สดชื่นดีออก กูชอบ มันเย็นดี "

“ แต่มันเปียกกูไม่ชอบ " ขยี้ผมเบาๆด้วยมือ ก่อนจะหันมองใครบางคนที่เหมือนกำลังจะมองผมอยู่จากฝั่งตรงข้าม ผู้หญิงที่ใส่บีกีนี่ที่กำลังนั่งอยู่เก้าอี้ริมสระเธอก็ยิ้มให้ ปิงก็หันไปมอง

“ นี่!! ต่อหน้าต่อตากูเลยนะ "

“ แล้วกูทำเหี้ยอะไรนี่ไหนละ มันก็มองมาเอง "

“ คนนี้มีเจ้าของแล้ว มองมาทำไม "

“ กูหล่อ "

“ หน้าอะ หล่อ แต่ถ้าได้ฟังคำพูดแล้ว อาจจะวิ่งหนี " ปิงหันกลับมามองผมเหยียดๆ " พวกมีดีแต่หน้า "

“ ไปเล่นน้ำได้แล้วไป "  ผมยกยิ้มก่อนจะเอ่ยปากไล่มัน แต่ปิงกลับกอดผมไว้

“ ไม่เอา ไม่ไป "

“ ทำไม "

“ เดี๋ยวกูห่างมึงไปพวกชะนีขอบสระทั้งหลายจะหลังเข้าใจผิดว่า มึงไม่มีเจ้าของ "

“ เหรอ " ผมชี้ที่คอก่อนจะก้มลงไปหามัน ปิงยิ้มก่อนจะจูบมันจนเป็นรอยแดง " พอใจยัง กูจะไปซื้อเบียร์ "

“ โอเค ซื้อมาเผื่อด้วยนะ "

“ อื้ม " ลุกขึ้นจากขอบสระเดินไปที่บาร์ใกล้ๆ ผมสั่งเบียร์สองขวดแต่ตอนที่จะเดินกลับมาสาวคนที่สบตาด้วยเมื่อครู่ก็มายืนช้อนหลังผมไว้

“ สวัสดีค่ะ "

“ สวัสดีครับ " ผมตอบรับตอนที่จะเดินเบี่ยงเธอก็กั้นไว้

“ คุยกันก่อนสิ "

“ คุยอะไร "

“ ขอไลน์หน่อยได้มั้ย " ผมมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า เป็นคนสวย เปรี้ยว แล้วก็มั่นใจ ไม่ต่างอะไรจากปิงมากนักหรอก แค่เธอเป็นผู้หญิง

“ ไลน์เมียกูได้มั้ย " ผมถามเธอก็ยิ้ม " โทษทีครับ พอดี มีแฟนแล้ว "

“ คุยกันเล่นๆไม่ได้เหรอ "

“ โทษนะ พอดีไม่ชอบเล่นของเล่น "  เดินเบี่ยงออกจากเธอตอนที่ตอบออกไปแบบนั้น ผมเดินไปหาปิงที่กำลังหันหลังเล่นกับเด็กฝรั่งคนนึงในสระ เสียงสระที่มันเล่นกับเด็กคนนั้น ผมยิ้มออกมาก่อนจะวางเบียร์ลงบนไหล่มันที่สะดุ้งทันทีก่อนจะหันมามอง

“ พี่เสือมาแล้วเหรอ น้องน่ารักมั้ย "

“ น่ารักดี " ผมบอกก่อนจะจิ้มแก้มสาวน้อยคนนั้นไปหนึ่งที เธอยิ้มก่อนจะตีน้ำกับห่วงยางไปเรื่อย

“ ชื่อน้องโอลิเวียละ น่ารักจังอยากมีลูกสาวหน้าตาน่ากอดแบบนี้เหมือนตุ๊กตาเลย  "

“ มึงมีมดลูกเหรอ ถึงอยากมีลูกน่ะ "

“ ไม่มีสิ ไอ้สัด " มันด่าผมก่อนจะหันไปหยิกแก้มน้องอีกทีนึง เหมือนจะยังแค่ประมาณสี่ขวบห้าขวบเองครับวัยกำลังซน  ปิงลุกขึ้นมาจากสระมันหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดน้ำบนตัวก่อนจะหยิบเสื้อคลุมมาใส่ เบียร์ที่ยกขึ้นจิบแต่สายตาก้ยังมาไปที่เด็กที่สระว่ายน้ำ " น่ารักจังน้า เด็กผู้หญิงน่ะ มึงชอบเด็กมั้ย "

“ ไม่ชอบ "

“ ทำไม น่ารักออกไม่คิดงั้นเหรอ "

“ ไม่คิด " ผมหันไปตอบก่อนจะหลับตาลง " ทั้งชอบร้องไห้ งอแง เอาแต่ใจตัวเอง เป็นวัยที่โคตรน่ารำคาญ ไม่ชอบอะ "

“ กูว่า น่ารักจะตายไป " มันบอกแบบนั้นตอนที่หันไปเหล่มอง ปิงก็ยังคงมองไปที่เด็กผู้หญิงคนนั้น มันเป็นคนรักเด็กดูได้ง่ายๆ ก็อย่างหลานมัน ไอ้เก้าซนก็เท่านั้น หัวหมออีก ไม่มีความน่ารักเลยสักนิดมันยังรักเลย

“ ขึ้นข้างบนกันเถอะ กูง่วงละ "  ลุกขึ้นบอกมันที่กำลังจะเอนหลัง ปิงมองหน้าผมมันขมวดคิ้ว

“ อะไร ไม่นอนตรงนี้สักพักเหรอ "

“ จะนอนแล้ว ง่วง ขึ้นไปนอนตากแอร์ข้างบนเถอะ ร้อน เปียกจนเหนียวแล้วก็คันไปหมดแล้ว " เพราะแบบนี้เลยไม่ชอบเล่นน้ำให้ตัวเปียก เกลียดตอนที่ตัวใกล้จะแห้งรู้สึกอึดอัดน่ารำคาญ

“ เรื่องมากจัง ไปก็ไป แล้วมาโรงแรมติดทะเลทั้งที กลับขึ้นไปนอนบนห้องเหรอ นอนที่บ้านมั้ยเสือ  "

“ งั้นมึงก็นอนคนเดียวเลยไป "

“ โอเค เดี๋ยวเจอกันข้างบน " มันว่าก่อนจะหันไปทำท่าจะนอนลงต่อตรงที่เดิม ผมคว้ามือมันไว้ให้ลุกขึ้น ไม่ยอมปล่อยมันไว้คนเดียวหรอก

“ ร้อนๆแบบนี้มึงจะนอนให้ตัวมึงดำรึไง "

“ หวงก็บอก หวงก็บอก พี่เสือละก็ หวงน้องละสิ " มันคว้าเอาแขนผมไปกอด เราเดินกันขึ้นห้อง อาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดใหม่ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนเตียงใหญ่ กับแอร์เย็นๆที่เปิดแข่งกับอากาศร้อนๆในช่วงบ่าย

ลืมตาตาตื่นขึ้นมาอีกที คนที่นอนข้างๆกันผมพบว่าตอนนี้มันไม่อยู่แล้ว ลุกขึ้นจากเตียงผมเดินไปที่นอกระเบียงก็ไม่พบ แต่พอเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำกลับพบว่ามันกำลังยืนแต่งหน้าอยู่ที่หน้ากระจก

“ ตื่นแล้วเหรอ " ปิงถามผมผ่านกระจก พยักหน้าตอนที่มองชุดที่มันกำลังใส่เป็นเสื้อตัวโคร่งสีขาวกับกางเกงสามส่วนสีดำ " เดี๋ยวเราลงไปดินเนอร์มื้อค่ำกันนะ "

“ อื้ม "

“ จริงๆ เพิ่งบ่ายสี่เองนะ มึงก็น่าจะนอนต่ออีกหน่อยมึงแต่งตัวเร็ว ก็น่าจะทัน "

“ ไม่ละ เต็มอิ่มแล้ว " ผมเดินเข้าไปฉี่ในห้องน้ำ จัดการแต่งตัวเซ็ตผมก่อนจะเดินออกมา ง่ายๆ ไม่มีอะไรมาก

“ เออ เมื่อกี้กูนอน กูฝันด้วยละ "

“ ฝันว่าอะไร "

“ ฝันว่ากูมีลูกกับมึงเป็นเด็กผู้หญิง หน้าตาเหมือนน้องคนนั้นที่เราเจอที่สระน้ำเลย " ปิงบอกก่อนจะหันมายิ้ม

“ เหมาะสมที่จะเป็นฝันกลางวันดีนะ "

“ สัด " มันสบถก่อนจะหันไปที่กระจกต่อ ลิปที่ถูกยกขึ้นทา สำหรับปิงตอนนี้สิ่งที่มันขาดอย่างเดียวก็คงจะเป็นมดลูก " ใครจะรู้ถ้ามึงมีลูก มึงอาจจะรักเค้าก็ได้ เด็กน่ะบริสุทธิ์จะตายไป  หน้าตาใสซื่อแบบนั้น พออ้อนมึงเข้าหน่อย ป๊าขา ป๊าขา มึงก็มีแต่จะใจอ่อนลูกเดียวละกูจะบอกให้ "

“ ไม่คิดว่าอย่างงั้น " ถึงจะไม่คิดว่าจะมี แต่ถ้ามีคงไม่เป็นแบบนั้น เพราะผมไม่ใช่คนแบบนั้น

“ ไม่เชื่อก็คอยดู ร้อยทั้งร้อยก็เป็นแบบที่กูพูดทั้งนั้นแหละ ขี้คร้านมึงจะไม่ยอมออกห่างลูกเลย "

“ มึงพูดเหมือนมึงมีลูกให้กูได้ "

“ แม่อุ้มบุญไง " ปิงหันมาบอกก่อนจะนั่งลงบนเตียงข้างๆ มันเอนตัวนอนลงบนตักผม

“ พวกผู้หญิงให้เช่ามดลูกอะนะ "

“ ทุเรศ " มันบอก ผมก็ยกยิ้ม

“ สำหรับกู ถ้าต้องมีขอเป็นเด็กที่มาจากครอบครัวของกู หรือมึงดีกว่า  ไอ้ที่ต้องเอาสเปริ์มไปผสมกับแม่อุ้มบุญเพื่อให้ได้เด็กมาแบบนั้น แม้ไม่ได้มีเพศสัมพันธ์กันแต่สำหรับกู ก็ไม่โอเคอยู่ดี  ถ้าเค้าคือลูกของมึงกับกู คือลูกของมึงกับกู แต่ถ้าไม่ใช่ ก็ขอเป็นหลานที่เอามาเลี้ยงดีกว่า "

“ นี่ขนาดไม่ชอบเด็ก ฟิวลิ่งพ่อคนยังมาเต็มขนาดนี้เลยนะ " ปิงทำตาโตมันยิ้มออกมาก่อนจะหันมากอดเอวผม " กูว่า อยู่สองคนดีกว่าเด็กก็แค่ชื่นชมได้ตามที่เห็นนั่นแหละ ยังไงอยู่ด้วยกันสองคนก็ดีกว่าอยู่แล้ว "

“ คิดงั้นเหรอ "

“ ก็หมายถึงในตอนนี้อะนะ "

   หลังพระอาทิตย์ตกดินที่เรายืนถ่ายรูปสวยๆ บนระเบียงห้องและพื้นที่โดยรอบของโรงแรมก่อนจะแวะมาทานอาหาร ผมหันไปหาพนักงานที่เหมือนตอนกลางวันจะนัดแนะกับเธอไว้ พยักหน้าทักเธอ เธอเองก็พยักหน้าทักกลับ เธอเดินเข้ามาหาก่อนจะเชิญให้ไปนั่งที่โต๊ะอาหารเป็นโซนพิเศษที่ผมจองเอาไว้แล้ว

“ จองโต๊ะอาหารไว้แล้วด้วย " ปิงหันมาแซวผมก็พยักหน้า " พี่เสือแอบเตรียมการณ์อะไรไว้รึเปล่าน้า "

“ มึงนี่ถามมากจังนะ " ผมบอกก่อนจะรับเมนูอาหารจากพนักงานมาดู ผมเลือกสั่งสเต็ก ปิงเองก็ด้วยแต่ของมันเป็นปลา แล้วก็เพิ่มปาเก็ตตี้มาอีกจาน " สั่งไวน์มั้ย "

“ เอาสิ "

“ น้ำส้มก็อยากกิน ไวน์ก็อยากกิน แต่คืนพิเศษแบบนี้ ไวน์ก็แล้วกัน ไวน์แดง "

“ เรื่องมาก " ผมบ่นมันแบะปากทำเป็นไม่ใส่ใจ ก่อนจะยื่นเมนูไปให้พนักงาน

“ แค่นี้ครับ "

“ ค่ะ รออาหารสักครู่นะคะ " 

   ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปคนตรงหน้าในระหว่างที่กำลังรออาหาร ปิงหันมามองก่อนจะยิ้มให้ผม " แอบถ่ายรูปน้องเหรอ พี่เสือ "

“ เปล่า ถ่ายวิว "

“ ส้นตีน " มันยู่หน้าผมก็ถ่ายเอาไว้ ได้ภาพมันมาหลายช็อทในระหว่างที่กำลังรอ 

   ผ่านไปไม่นานสักพักอาหารก็ถูกยกมาเสิร์ฟ ปิงถ่ายภาพอาหาร ก่อนจะบอกให้ผมถ่ายภาพให้มัน จนกว่ามันจะพอใจในรูปภาพถึงจะได้ลงมือกินอาหารตรงหน้าได้

“ กูก็นึกว่าจะไม่ได้แดกซะแล้ว " แอบมันมันที่ยู่หน้าใส่ ผมตักชิ้นเนื้อเข้าปากก่อนจะเคี้ยว

“ อร่อยจัง " ปิงพูดออกมาตอนที่ชิมสเต็กของตัวเองเข้าไปคำแรก ปิงมองออกไปที่วิวด้านนอกมันหันมายิ้มให้ผม " วันเกิดมึง เรามาที่นี่กันอีกสิ กูชอบมากเลย "

“ จ่ายค่าโรงแรมให้กูสิ "ผมบอกอีกคนก็ถอนหายใจออกมา

“ เสือ "

“ หื้ม "

“ ตอบตกลงง่ายๆไม่ได้เหรอ ทำไมมึงชอบทำให้เสีบบรรยากาศเรื่อยเลย " ส่ายหน้าก่อนจะก้มหน้าลงกินอาหารตรงหน้าต่อ แอบยิ้มกับท่าทางเซ็งๆนั่นผมหันไปด้านนอก

“ เดี๋ยวกินข้าวเสร็จไปนั่งกินเบียร์กันที่บาร์มั้ย "

“ เอาสิ อยากนั่งชิวๆคุยกับมึงเหมือนกัน " ปิงเงยหน้าขึ้นมายิ้ม " จะว่าไป เราไม่ค่อยได้นั่งคุยเลยนะว่ามั้ย "

“ คุยเรื่องชาวบ้านแบบที่มึงชอบนะเหรอ กูไม่ถนัดนะ " ผมถามมันก็ถอนหายใจออกมา

“ ถ้ามึงไม่เลิกกวนตีนกูนะเสือ "

“ อ้าว กูเห็นมึงชอบพูดเรื่องชาวบ้านกับไอ้ฝน ไอ้ไท ก็คิดว่ามึงจะมาพูดกับกู "

“ ไม่พูดด้วยเล่า "

“ อย่าพูดนะ " ผมบอกมันก็กัดปากตัวเองก่อนจะก้มลงกินอาหารตรงหน้าด้วยท่าทางนิ่งๆแบบไม่พอใจ ผมแอบยิ้มตอนที่ยกกล้องขึ้นถ่ายปิงก็เหลือบขึ้นมามอง

“ ถ่ายรูปกูทำไม "

“ ไหนบอกจะไม่พูดด้วย แล้วถามกูทำไม ไม่แน่จริงนี่ "

“ ไอ้สัด มึงแม่งแกล้งกู " มันทำหน้างอนก่อนจะยิ้มออกมา ผมยิ้มตามมันก่อนที่เราจะก้มลงกินอาหารตตรงหน้า หลังจบมื้ออาหารที่เรานั่งนิ่งๆอยู่สักพักก่อนจะเรียกเช็ดบิลและเดินออกจากห้องอาหารลัดไปออกไปที่บาร์ เราเลือกโซนโต๊ะที่อยู่ด้านหน้าเค้าเตอร์ของบาร์เทนเดอร์พอดี โต๊ะที่มีแสงสว่างเพียงพอ พร้อมกับเสียงเพลงเบาๆที่ฟังเคล้ากับเสียงคลื่น  " บรรยากาศดีจัง "

“ จะสั่งอะไรดี ค็อกเทลดีกว่ามั้ย " ปิงพยักหน้ามันมองไปรอบๆก่อนจะสั่ง

“ เอาโมฮิโตะแก้วนึง "

“ เบียร์ขวดนึง " ผมบอกพนักงานที่พยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป

“ นี่พรุ่งนี้ต้องกลับจริงๆเหรอ "

“ อยากอยู่ต่ออีกสักคืนเหรอ "  พอถามไปแบบนั้นอีกคนก็พยักหน้า " จ่ายค่าโรงแรมให้กูสิ "

“ ไม่อะ " มันบอกก่อนจะส่ายหน้า " เรื่องอะไรละ วันเกิดกูมึงจ่ายให้สิ ของขวัญเป็นชิ้นเป็นอันยังไม่ให้เลยนะ "

“ นี่ยังไม่ให้อีกเหรอ " เบียร์วางลงตรงหน้าตอนที่ผมถามคำถามนั้นออกไปพอดี ยกเบียร์ขึ้นดื่มก่อนจะยกยิ้มให้มัน " เป็นคนที่ยึดติดกับสิ่งของสินะ มึงน่ะ "

“ ขอโทษนะคะ " ปิงหันไปมองคนที่เรียกมันไว้ พนักงานสาวที่ถือดอกกุหลาบสีแดงช่อโตเอาไว้ในมือนั้น เธอยื่นให้กับมันที่นั่งหน้างงเหมือนไม่เข้าใจเหตุการณ์

“ ไม่ได้สั่งนะครับ " มันเถียงเธอก็ยิ้ม

“ คุณผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าคุณสั่งไว้ให้ค่ะ " ใบหน้าหวานที่หันควับมามองผมทันที มันรับไว้ก่อนจะยิ้มกว้างออกมา " สุขสันต์วันเกิดนะคะ "

“ ครับ " ตอบรับออกไปแต่ยังไมทันจะหันมาพูดอะไรกับผม เสียงกีต้าร์ก็ถูกบรรเลงขึ้นพร้อมกับเค้กก้อนกลมจะถูกยกตามออกมา แสงเทียนที่ถูกจุดอยู่บนนั้นมันมองผมที่ตอนนี้กำลังนั่งพิงเก้าอี้แล้วก็ยิ้มให้มัน เสียงเพลงวันเกิดที่ค่อยๆถูกร้องออกจากนักร้องของที่นี่ ปิงยิ้ม ในแววตานั้นมีแสงเทียนจากเค้กที่ตั้งอยู่ข้างหน้า

“ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์  แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู "

“ สุขสันต์วันเกิดนะ น้องปิงของพี่ " ผมบอกหลังจากที่จบเสียงเพลงนั้น ปิงยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง " ไม่รีบเป่าเทียนเดี๋ยวไม่ได้ขอพรนะ "

“ อื้ม " ตอนที่ลดมือลงมาแล้วตอบ ผมเห็นว่ามันกำลังร้องไห้แววตาที่ผมชอบมันมีน้ำตาคลอเต็มไปหมด ปิงยกสองมือขึ้นกำไว้กลางอก ผมไม่รู้ว่ามันกำลังขออะไรในช่วงเวลาเล็กๆก่อนจะเป่าเทียนทุกเล่มบนนั้นให้ดับลง " ขอบคุณนะครับ " มันหันไปบอกพนักงานทุกคนที่อยู่โดยรอบที่ก็พยักหน้ารับคำขอบคุณของมัน

“ มีความสุขมากๆนะคะ " พนักงานสาวบอกก่อนที่ทุกคนจะแยกย้ายมันก็หันมามองผม

“ ร้ายนักนะมึง " ว่าแบบนั้นก่อนจะลุกจากที่นั่งมานั่งตักผมปิงที่กอดคอผมไว้มันก้มลงหอมแก้ม " ขอบคุณนะ ไม่คิดเลยว่าคนแบบมึงจะคิดอะไรแบบนี้กับเค้าออกด้วย "

“ วันเกิดก็มีแค่วันเดียวในหนึ่งปี ก็ต้องพิเศษหน่อยสิ "

“ แล้วดอกไม้นี่หนักชะมัด กี่ดอกเหรอ "

“ ไม่บอก " ผมบอกมันก็ยิ้มกว้าง

“ ต้องมีความหมายแน่เลย หมายถึงอะไรเหรอ "

“ ไม่บอก ใครจะบอก " หันไปมองมัน ปิงที่ก้มหน้าลงเอาหน้าผากมาแนบกับหน้าผากของผม

“ มีความสุขจังมึงรู้มั้ย ตั้งแต่คบกับมึงมา นี่แหละช่วงเวลาที่สุขที่สุด "

" เหรอ " ผมถามมันก็ผละตัวออกห่างก่อนจะคิด

" จริงๆก็มีความสุขทุกครั้งที่มึงเป็นแบบนี้ ใจดี แล้วก็น่ารัก แม้จะปากแข็ง กวนตีน ปากหมาแล้วก็ชอบทำให้หงุดหงิดไปสักหน่อยก็เถอะ " มันยิ้มก่อนจะกอดผมไว้อีกครั้ง " เป็นครั้งแรกที่กูมีความสุขจนร้องไห้ออกมาเลยมึงรู้มั้ย ขอบคุณนะ "

“ อื้ม " ตอบมันสั้นๆ ก่อนจะหันไปอีกทาง

" สุขจนกูกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่เลย ครั้งแรกเลยนะที่มีคนทำอะไรแบบนี้ให้ แล้วพอคิดว่าเป็นมึงก็ยิ่งมีความสุข " ปิงบอกก่อนจะยิ้มมันหอมแก้มผม

“ ทำไมพอคิดว่า ยิ่งเป็นกูก็ยิ่งมีความสุข "

“ คนแบบมึงไม่เคยทำอะไรให้ใคร ปากหมาไปวันๆก็เท่านั้น มาใส่ใจ มาทำอะไรแบบนี้ให้กู ถ้าไม่รักมากก็คงไม่ทำให้หรอกจริงมั้ยละ " มันซบลงมาที่อกผมที่ก็ยกแขนกอดเอวมันไว้

“ รู้ตัวด้วยเหรอ ว่ากูรักมาก "

“ รู้สิ ทำไมจะไม่รู้ละ เพราะน้องก็รักพี่เสือเหมือนกัน " เรายิ้มให้กันปิงก็ถาม " เมื่อกี้ตอนกูจะเป่าเค้กกูได้ยินมึงพูดด้วย "

“ อะไร "

“ น้องปิงของพี่ " ผมเงียบไปตอนที่มันพูด " พูดให้ฟังอีกทีสิ "

“ ไม่ "

“ อะไรวะ " มันทำหน้าเซง " อยากฟังอีกทีนี่น่า เมื่อกี้ฟังไม่ชัดมัวตื่นเต้น "

“ ของดีมักมีครั้งเดียว " ผมผลักมันเบาๆให้ลุกขึ้นจากตัก ผมลุกขึ้นยืนปิงก็ทำหน้างอ

“ จะขึ้นห้องแล้วเหรอ "

“ อื้ม " ผมพยักหน้ามันก็ถอนหายใจ

“ อย่าเพิ่งขึ้นดิ แค่สี่ทุ่มเอง "

“ ขึ้นได้แล้วดึกแล้ว แทบไม่มีใครแล้วนะ " ผมบอกอีกคนก็ยังนิ่ง " ขึ้นมาเถอะ " ผมหันหลังแต่มันก้ยังยืนอยู่ตรงนั้น บทจะดื้อก็ดื้อไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ " ปิง "

“ ยังไม่อยากขึ้นนี่หว่า อยากนั่งอยู่ตรงนี้อีกสักพัก "

“ ขึ้นห้องได้แล้วน่า น้องปิงของพี่ " พอพูดแบบนั้นคนที่ดื้อดึงก็หันมามองก่อนจะอมยิ้มทันที มันกลั้นขำก่อนจะหัวเราะออกมา

“ ฮ่าๆ ในที่สุดก็ได้ยินมึงพูดชัดๆแล้ว "

“ คราวนี้จะขึ้นได้ยัง "

“ ขึ้นก็ได้ เห็นแก่พี่เสือของน้องหรอกนะ " มันเดินมาควงแขนผมเราเดินขึ้นห้องแต่ก็ไม่ลืม ถือเค้กติดมือมาด้วย

   

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 56 // 14.7.58} #หน้า 58
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 21-08-2015 20:20:27

บนห้องพักที่เงียบสนิท ผมถือเค้กไปวางไว้บนโต๊ะ ปิงก็เดินมานั่งที่เตียงมันเริ่มนับดอกกุหลาบที่อยู่ในอ้อมแขนของตัวเองช้าๆ ผมที่นั่งลงข้างๆยิ้มให้มัน ปิงก็หันมาถาม

“ ยิ้มอะไร " 

“ ก็เมื่อกี้มึงนับดอกนั้นไปแล้ว แล้วมึงก็นับอีกที " ผมชี้ไปที่ดอกๆนึง มันก็ทำหน้างอ

“ ก็เยอะนี่หว่า พอถามว่ากี่ดอกมึงก็ไม่บอกกู "

“ ทำไมต้องบอก " หันไปกอดมันผมหอมแก้มปิงก็หันกลับมาหอมแก้มผมอีกครั้ง

“ ชวนกูขึ้นห้องเพราะจะทำแบบนี้ก็บอก "

“ เหยื่อรู้ตัวแล้วเหรอ " ถามออกไปแบบนั้นมันก็ถอนหายใจออกมา ก่อนจะยื่นมือมาลูบหน้าผม

“ กูไม่ใช่เหยื่ออ่อนต่อโลกสักหน่อยนิ " วางดอกกุหลาบเอาไว้ข้างเตียงก่อนจะหันมากอดคอผม ที่ก็ค่อยๆจูบเบาๆ ลงที่คอของมัน

“ อยากจะให้จูบตรงไหนอีก "

“ ทำไมต้องถาม "  ปิงเอียงหน้าถาม " ปกติไม่ถามนิ "

“ ก็วันนี้กูต้องทำตามคำสั่งมึง "

“ พอทีแบบนี้ทำมาเป็นท้วงกูนะ " มันถอนหายใจ " จะจูบตรงไหนก็จูบไปเถอะน่ายังไงซะกูก็เป็นของมึงอยู่แล้ว "

“ พูดเองเลยนะ ถามกูรึยัง ว่าอยากได้เปล่า "

“ อยากได้ไม่อยากได้ ยังไงมึงก็เอากูอยู่แล้ว " ปิงบอกมันยักคิ้วให้ผมที่ก็จูบลงบนริมฝีปากมั่นใจนั่นของมัน ลิ้นนุ่มแทรกตัวเข้ามาเริ่มก่อนผมตอบรับจูบร้อนแรงของมันที่ค่อยๆ ดันตัวเองให้ผมล้มลงบนเตียง ปิงผละออกจากอ้อมกอดของผมมันขึ้นมานั่งบนตัวก่อนจะก้มลงมาจูบที่คอไล่ลงต่ำเรื่อยๆ ก่อนจะยิ้มกริ่มมองผม " ถอดเสื้อให้หน่อยสิ "

“ อ่อยกูแบบนี้ แรดจังนะ " ผมดึงตัวเองขึ้นมาหอมแก้มมัน ตอนที่ถอดเสื้อให้อีกคนก็ยิ้ม

“ จูบตรงนี้สิ " มันชี้ที่หน้าอกตัวเองก่อนจะแอ่นหน้าอกให้ผมที่ก้มลงไปจูบแล้วดึงมันเบาๆ มืออีกข้างที่ยกขึ้นบี้หัวนมอีกฝั่งปิงกัดฟันแน่นก่อนจะครางเสียงเบา " อื้ม เสือ "

“ แค่เสียงยังแรดเลย " ผมเงยหน้าขึ้นมาบอกก่อนจะเลื่อยขึ้นมาจูบต้นคอแล้วใช้มือสองข้างล้วงเข้าไปในขอบกางเกงของมัน บีบตูดกลมนวดเบาๆ ก่อนจะดึงกางเกงทั้งหมดที่มันสวมลงมาจากร่างบางนั้นว่างเปล่า

“ ขี้โกงจังนะ ถอดของกูหมดแต่ตัวเองยังใส่ครบเลย "

“ ถอดให้กูสิ " ผมบอกมันก็ยิ้มก่อนจะล้วงมือเข้าในเสื้อ แล้วถอดออกมา ปลดเข็มขัดที่ใส่ ดึงซิปช้าๆ ปลอดกางเกงลงมาใต้ตูดก่อนจะลูบส่วนกลางนั้นด้วยฝ่ามือ มันมองผมก่อนจะถาม

“ ทำอะไรให้ดีนะ "

“ วันนี้ทำไมเร้าใจจัง " มันยิ้มกับคำชมปิงล้วงส่วนนั้นออกจากกางเกงใน มันรูดขึ้นลงด้วยฝ่ามือช้าๆ เบาๆ ก่อนจะก้มลงเลียส่วนปลายด้วยลิ้น " อื้ม "

ค่อยๆเลีย ค่อยๆชิมจากปลายขึ้นสู่ยอดดูดส่วนหัวเบาๆ ก่อนจะใช้ปากครอบแท่งยาวของผมไว้มันขยับปากขึ้นลง ฟันที่ขูดเบาๆกับส่วนนั้นผมได้ได้จิกนิ้วกับเตียงระบายความรู้สึกที่กำลังถูกปรนเปรอด้วยริมฝีปาก มันเร่งความเร็ว ทั้งเสียงและลมหายใจที่เป่ารด ผมเอื้อมมือข้างนึงสอดเข้าไปในไรผมสวยนั้น ก่อนจะบังคับให้มันเร็วขึ้นมากกว่านี้  ทั้งเร็วและแรงจนร่างกายปลดปล่อยสารความสุขออกมาจนล้นปากอีกคนไปหมด

ผมเอื้อมไปหยิบทิชชู่ที่หัวเตียงแต่ตอนที่กำลังเช็ด มันแค่เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม แล้วเลียปากตัวเองเบาๆเท่านั้น ปิงกลืนมันเข้าไปหมด ผมยกยิ้มก่อนจะสั่ง " หันหลังหน่อยสิ "

“ หันหลัง " มันทำตาม

“ ก้มลงไปข้างหน้า "

“ ก้มลงไปข้างหน้า " ช่างทางหลังที่ปรากฏแก่สายตา ผมใช้นิ้วเช็ดน้ำขุ่นสีขาวที่มันหกเลอะอยู่หน้าท้องตัวเอง ป้ายลงไปเบาๆที่ช่องทางหลังของมัน ปิงหดตัวเกร็งในยามนั้น นิ้วที่วนไปรอบๆ มันหดตัวหนี ตอนที่ใส่นิ้วเข้าไปมันก็ตอดรัด " อื้มม เสือ "

ใช้นิ้วเดียว ก่อนจะเพิ่มเป็นสอง และสาม กวาดทั่วทุกบริเวณภายในนั้นก่อนจะกดย้ำจุดรอบๆหาจุดกระสันของมัน ตอนที่กดย้ำลงไปหลายครั้งมันตอดรัดนิ้วผมแรงๆก่อนจะเอียงตูดส่ายไปมา " ตรงนั้นเสือ ตรงนั้น " มันจิกนิ้วบนที่นอนก่อนจะครางออกมาตามนิ้วที่กดซ้ำลงไปหลายๆครั้ง " อ๊า ตรงนั้น อื้อ เสือ " ผมสอดนิ้วเข้าออก ย้ำลงแรงๆให้ถูกจุด มันกัดฟันแน่น " พอแล้ว พอ ไม่เอานิ้วแล้ว เหมือนจะเสร็จเลยเสือ " มันหันมาพูดผมที่ยกยิ้มยังคงทำต่อไป " อ๊า เสือ บอกว่าให้พอไง "

“ พอก็พอ แต่ทำต่อเอง อยากได้อะไรก็ใส่เอง " ผมบอก ก่อนจะคว้ากระเป๋าตังค์มาหยิบถุงยางอนามัยใส่ส่วนกลางไว้ ก่อนปิงจะหันหน้ามา แล้วนั่งอยู่บนส่วนกลางนั้น มันแท่งยาวด้วยมือ กัดฟันตัวเองแล้วผ่อนช่องทางหลังที่ค่อยๆดันส่วนนั้นเข้าไปในตัวของมันช้าๆ ท่าทางที่ทำให้ผมยกยิ้มแล้วก้มลงจูบหน้าอกแล้วเลียด้วยปลายลิ้น

“ อื้ออออ " แอ่นหน้าอกรับตอนที่ใส่จุดสุด มันใช้มือสองข้างจับที่ไหล่ของผมไว้ ขยับตัวขึ้นลงช้าๆ ก่อนจะเร่งความเร็วขึ้น " อ๊ะ อ๊ะ เสือ " มันกัดปากยามที่เรียกชื่อผม ขยับตัวขึ้นลงเป็นจังหวะธรรมดาอยู่นาน จนส่วนกลางของผมก็เริ่มโพงโตขึ้นมาบ้าง  " เสือ ช่วยหน่อยสิ นะ " มันอ้อนผมโน้มตัวมันลงนอนราบกับพื้น จับขาขึ้นมาฟาดบนไหล่ ก่อนจะสอดใส่เข้าไปแบบสุดแรงดัน " อ๊ะ! “

มันร้องเสียวเพราะความลึก ปิงกันปากมือที่เอื้อมมือกอดรอบคอไล่ลงไปจิกบนหลังของผมเพื่อบรรเทาความเจ็บปวด ผมดึงส่วนกลางออกจนเกือบสุดแล้วดันเข้าไปจนมิดด้าม ครั้งแล้วครั้งเล่าราวกับลูกสูบเครื่องยนต์ที่กำลังถูกใช้งานอย่างเต็มกำลัง  เสียงเนื้อที่กระทบกันดังลั่นห้องที่เงียบเชียบ

“ อ๊าาา เสือ เร่งอีก " มันร้องบอก

“ พร้อมกันสิ “

" อื้มม ตรงนั้นใกล้จะเสร็จแล้ว อ๊ะ อ๊ะ อื้อ เสือ อ๊าห์ "  มันเด้งหน้าอกตัวเองขึ้นพร้อมกับน้ำในร่างกายของมันจะพุ่งขึ้นมาเลอะหน้าท้องขาวๆ ผมเองก็เช่นกัน แต่มันแค่พุ่งออกมาในถุงยางก็เท่านั้น ถอนหายใจออกมาหลังจากที่หน้าท้องหดเกร็งหลังการหลั่งรอบที่สอง ผมดึงส่วนกลางออก ถอดถุงยางมัดปากถุงก่อนจะโยนลงข้างเตียง ปิงถอนหายใจแรงๆ ก่อนจะดึงตัวเองมานอนกอดผมที่ก็ล้มตัวลงนอนข้างๆมันพอดี  " รู้สึกดีมั้ย "

“ ก็ดี "

“ แต่ไม่สุดเท่าไหร่เพราะใส่ถุงยางสินะ " มันรู้ดีว่าผมไม่ชอบใส่ ไม่ได้ตอบอะไร ปิงก็จูบเข้าที่ข้างแก้ม " อีกรอบสิ จะให้จัดหนักนะ คืนนี้น่ะ "

“ ปากดี เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นไม่ไหวหรอก "

“ ไม่กลัวหรอกมีคนปลุกอยู่แล้ว " ผมพลิกตัวมันให้นอนราบลง ผมที่ขึ้นค่อมทับตอนที่ก้มลงหมายจะจูบปากมันก็ใช้นิ้วชี้ปิดเอาไว้ " แต่ขอถามสองคำถามก่อน "

“ อะไร "

“ ดอกไม้ที่ให้กู มันมีกี่ดอกเหรอ "

“ 114 ดอก " ผมตอบมันก็ขมวดคิ้ว

“ มีความหมายว่าอะไรเหรอ "

“ ไม่บอกหรอก เรื่องอะไร " ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะจูบปิดปากที่ช่างถามนั้นไว้ไม่ให้ถามอะไรผมได้อีก  จะให้บอกได้ยังไงว่าความหมายของดอกกุหลาบแดง 114 ดอกนั่น หมายถึง ' ไม่ว่าเกิดอีกกี่ชาติผมก็ยังรักคุณ ' ความหมายเลี่ยนๆชวนอ้วกแบบนั้น ไม่มีทางที่จะออกจากปากผมหรอก ไม่มีวัน

.............................................................

เหมือนจะเป็นตอนที่หวานที่สุด ตั้งแต่เขียนนิยายเรื่องนี้มา
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่เสือก็มีมุมนี้ มีมุมละมุนๆกับเค้าเหมือนกันนะคะ
แต่พี่เสือก็คือพี่เสือ หวานนะ แต่ก็น่าตบ ในบางมุม ฮ่าๆ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
อาทิตย์นี้จะอัพอีกตอน แล้วก็มีข่าวดีจะประกาศด้วยจ้า
แต่เดี๋ยวจะประกาศในแฟนเพจนะเค่อะ
ใครมีทวิตกับเฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
อยากรู้คนอ่านคิดยังไงกันนนนนนน
เจอกันตอนหน้าจ้าา  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: loyal_mook ที่ 21-08-2015 20:45:54

พี่เสือออออมาเป็นของน้องเถอะะะะะะ อยากได้แบบนี้ จะเอาาาๆๆ  :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 21-08-2015 20:56:13

ไม่ว่าเกิดอีกกี่ชาติผมก็ยังรักคุณ
โอ้ยยยย.  ตายค่ะตายยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 21-08-2015 20:57:07

โอ้ยยยยยยย มดเต้มเลย ไมหวานงี้ พี่เสือน่ารักมากกกก  :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-08-2015 20:58:32

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 21-08-2015 21:21:19

พี่เสือการกระทำสิ่งที่ทำให้ปิงนี่คือหวานมากๆเลยนะ ยิ่งความหมายของกุหลาบ :m3:
เขินมากเลย ชอบที่เสือเรียก น้องปิงของพี่

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-08-2015 21:39:57

HBD น้องปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 21-08-2015 21:47:41

พี่เสือมุ้งมิ้งได้อีก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-08-2015 21:54:15

มาแล้วๆ ดีใจปิงมาแล้ว
มาพร้อมวันเกิดด้วย เบิดเดย์นะคะปิง

จุ้บๆๆๆๆ คิดถึง มาลงบ่อยๆน้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 21-08-2015 21:55:32

ขอให้หวานอย่างนี้ไปเรื่อยๆน้าาาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 21-08-2015 22:05:07

 :jul1:
อ่านเสร็จ..ตายเยยยย

อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 21-08-2015 22:11:47

อิพี่เสือนี่ก็แอบเลี่ยนนะ อิอิ :L1: :L1: :L1: 114 ดอกไปเลยจ้าาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: kamontipsaii ที่ 21-08-2015 22:46:29

พี่เสือ ของน้องงงงงง ~  หวานกันซะ... :impress2: 
กล้าให้ ก็ต้องกล้าบอกดิ บอกไปเลยยย  :กอด1:


ขอกอดพี่เสือหน่อยทำให้เราเขินแทนปิงเลยย  :man1:  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 21-08-2015 22:59:48

โอ๊ยยยย น้ำตาลเรียกพี่  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: nnaon ที่ 22-08-2015 00:30:23

ง่อวววววววว
พี่เสือออออ
 :o8: :o8: :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 22-08-2015 01:02:05

หวานงี้ ดีกับใจจจ :)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 22-08-2015 01:39:12

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: oss_tw ที่ 22-08-2015 07:15:45

 :-[

น่ารักในแบบพี่เสือ
 o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 22-08-2015 07:21:17

โอ้ยยยยยยยยย    พี่เสือคือดีงาม วันเกิดปิงนี่คุ้มยิ่งกว่าคุ้มอ่ะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 22-08-2015 08:32:35

น้องปิงของพี่...โหยยย เขินไปดิ๊~ เวลาพี่เสือมีมุมแบบนี้โคตรน่ารักโคตรอยากได้ 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 22-08-2015 08:36:28

กรี๊ดดด พี่เสือของคนอ่านน่ารัก ตอนนี้คือดีงาม :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 22-08-2015 08:45:50

กรี๊ดดดดพี่เสือของน้องงงงงงงงง พี่เสือมุมนี้น่ารักมากกก หวานนนนนนน ชอบบบบบ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 22-08-2015 11:30:24

มีความสุขไปกับน้องปิงด้วยเลยอ่ะ :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 22-08-2015 14:32:17

กรี๊ดดดดดด  :m3:
 :L1: :L1: :L1:
ปาหัวใจใส่พี่เสือแบบรัวๆเลย
พี่เสือของน้องปิงซีนนี้น่ารักจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 22-08-2015 23:07:55

กรี้ดดดดดด!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 57 // 21.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 22-08-2015 23:57:55

จะเอาพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 58 // 23.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 23-08-2015 20:46:08

ตอนที่ 58

“ หัวเราะอะไร อยู่คนเดียวท่าทางดูมีความสุข " ผมหันไปตามเสียงที่เอ่ยทักตอนที่หันไปยิ้มให้มัน อิฐก็นั่งลงข้างๆก่อนจะยิ้มแล้วเอียงหน้ามามองหน้าจอมือถือของผม ที่ตอนนี้กำลังเปิดอินสตราแกรมเช็คนู้นเช็คนี้ไปเรื่อย

“ เพื่อนกูไปเที่ยวหัวหินมา บรรยากาศโคตรดีเลย "

“ อยากไปเหรอ "

“ มึงจะพาไปรึไง " ผมถาม มันก็ยิ้มแล้วก็พยักหน้า

“ ถ้ามึงอยากไป กูก็จะพาไป "

“ ใจปล้ำจังเลย ขอห้องแบบนี้นะ " ผมเปิดภาพของปิงที่มันถ่ายภาพห้องพักในโรงแรมแบบพาโนราม่าให้อิฐดู มันพยักหน้าก่อนจะถาม

“ เพื่อนมึงไปพักมาเหรอ "

“ ใช่เมื่อวานวันเกิดมัน แฟนมันก็เลยพาไปหัวหิน เห็นบอกกูว่าจะพักต่ออีกหนึ่งคืน สบายเนอะ อยากไปจัง "

“ คนที่ชื่อปิงใช่มั้ย  " อิฐบอกผมก็พยักหน้า " ไว้กูค่อยพาไป "

“ ใช่ แต่ มึงรู้ได้ไงว่าเป็นปิง " หันไปถามมันอิฐก็เลิกคิ้วก่อนจะตอบ

“ ก็ตัวพี หน้าชื่อในไอจีไง "

“ อ๋อ อื้มๆ "

“ มึงเคยบอกว่าเพื่อนชื่อปิง คนที่มึงเล่าด้วยว่าแฟนมันปากหมา "

“ ก็ใช่ " พยักหน้ารับอีกครั้งก่อนจะยิ้มออกมาตอนที่คิดถึงเรื่องราวของมันทั้งคู่ คนนึงทั้งแรดทั้งร้าย อีกคนโลกส่วนตัวสูงแถมยังปากจัด " มันสองนะแทบจะไม่มีอะไรเข้ากันเลยก็ว่าได้ แต่ว่ากลับเข้ากันมาก แล้วก็รักกันมา "

“ เค้ารักกันมากเหรอ วันก่อนได้ข่าวมึงบอกกูว่ามันยังมีปัญหากันอยู่เลย "

“ มันดีกันแล้วไง เห็นแบบนี้ปัญหามันเยอะจะตาย ไอ้ปิงก็นิสัยนึง ไอ้เสือก็นิสัย กว่ามันจะปรับเข้ากันได้กูว่ามันต้องใช้เวลานะ มันเองก็รู้ตัวดีทั้งสองคนนั้นนั่นแหละ อย่างกูที่เป็นเพื่อนของมันทั้งคู่ เสือมันก็ไม่ยอมใครเท่าปิง แล้วปิงก็ไม่ยอมใครเท่าเสือ คนนอกอาจจะมองว่ามันไม่เข้ากัน บอกให้เลิกกันก็เยอะ แต่ก็อย่างว่าแหละน้า เรื่องแบบนี้ มันเป็นเรื่องของคนสองคนกับเรื่องหัวใจเท่านั้นแหละ ใครมันจะเปลี่ยนสันดานได้ในวันสองวันกัน "

“ มึงดูอินนะ " อิฐบอกผมก็หัวเราะออกมา

“ กูก็อยากให้มันมีความสุขสักที รอวันที่มันทั้งคู่จะปรับเข้าหากันอย่างพอดี อยากรู้ว่ามันจะเป็นยังไง "

“ ก่อนจะอยากรู้เรื่องเพื่อน มาอยากรู้เรื่องของเราดูก่อนมั้ย " มันถามก่อนจะโน้มตัวลงมาใกล้ อิฐหอมแก้มผมมันยิ้มก่อนจะจูบเบาๆลงบนริมฝีปาก " ว่าไง "

“ ไม่เห็นจะอยากรู้อะไรแบบนั้นเลย " ผมบอกก่อนจะกอดคอมันไว้เอียงคอให้มันจูบตรงลาดไหล่ผมกัดฟันตัวเองเบาๆก่อนจะกระชิบบอกมัน " เรื่องแบบนั้นกูรู้อยู่แล้วละ "

“ หึ " อิฐยกยิ้มก่อนหอมแก้มผมอีกครั้งก่อนจะหันมาจ้องหน้า " วันนี้ไอ้ซันให้ชวนมึงไปกินเหล้าด้วยกัน "

“ ทำไมต้องชวนกู แอ้มไปด้วยเหรอ " เพราะถ้ามันชวนผมก็แสดงว่าแอ้มคงไปด้วย มันคงอยากให้ผมไปนั่งเป็นเพื่อนแอ้ม

“ อื้ม "

“ ขี้เกียจ " ผมบอกมันก็พูดเหมือนรู้ใจ

“ กูบอกมันไปแล้ว ว่ามึงอาจจะไม่ไป กูไม่อยากจะบังคับด้วย ถ้ามึงอยากจะไปก็ไป ไม่อยากไปก็ไม่บังคับ "

“ แต่ถ้ากูไม่ไปก็สงสารแอ้มอีก มันก็ต้องนั่งนิ่งๆคนเดียวไอ้ซันพอได้เจอมึงก็ชอบคุยกันไม่สนใจคนอื่นที่มาด้วยเลย "

“ สนใจความรู้สึกคนอื่นจังนะ "

“ ก็มึงมันไม่ค่อยสนใจความรู้สึกใคร"  ผมบอก มันก็ถาม

“ มึงรู้จักเพื่อนกูดีขนาดนี้ เมื่อไหร่จะแนะนำให้กูรู้จักเพื่อนมึงบ้าง "

“ กูยังหาช่วงเหมาะๆไม่ได้เลย " ไม่ใช่ว่าไม่อยากจะพาไปแนะนำหรอกแต่ ไม่มีช่วงเวลาดีๆมากกว่า คราวก่อนก็คิดจะพาไปแล้วหลังโดนแซวตอนที่มันเห็นอิฐไปส่งผมที่มหาลัย แต่ไอ้ปิงก็ดันมีเรื่องกับไอ้เสือซะก่อน ตอนนั้นถ้าจะพูดก็คงไม่มีใครอยากจะฟังหรอก กลายเป็นว่าเอาเรื่องน่ายินดีไปข่มเพื่อนที่กำลังเศร้าอีก " คราวก่อนจะพาไปไอ้ปิงก็ทะเลาะกับแฟน "

“ กูไม่รีบหรอก แล้วแต่ความสบายใจของมึง "

“ แต่พอมึงท้วงมันก็ทำให้กูรู้สึกแย่รึเปล่าวะ "

“ ยังไง " มันหัวเราะตอนที่ถามออกมา

“ ก็มันดูเหมือนว่ากูไม่ค่อยอยากจะแนะนำมึงให้เพื่อนรู้จักเท่าไหร่ มึงถามกูตั้งกี่ครั้งแล้ว ทุกครั้งก็ได้คำตอบเหมือนเดิมคือ ไว้ก่อน คราวหลังนะ เหมือนกูปฎิเสธทุกครั้งเลย "

“ กูไม่เคยมองว่าไม่ได้อยากจะพาไปหรืออะไรแบบนั้นหรอก ก็แค่คิดว่า ก็คงไม่ว่างจริงๆ "

“ เหรอ "

“ อื้ม " อิฐพยักหน้าก่อนจะถามซ้ำคำถามของตัวเอง " แล้วตกลงวันนี้จะไปกินเหล้ากับเพื่อนกูมั้ย "

“ ไป ไปนั่งเป็นเพื่อนน่าแอ้ม " หัวเราะออกตอนที่เรียกอีกคนว่าแบบนั้น อิฐทำหน้าเลี่ยนมันถอนหายใจ " มึงแม่งทุเรศ เพื่อนก็รักของเพื่อน มันก็อยากจะอ้อนเมียมัน ชอบทำหน้าแบบนั้นทุกที ส้นตีนจริงๆ นิสัย "

“ น่าแอ้มเหี้ยอะไร น่าอ้วกดิ "

“ พูดแบบนั้นอีกละ " ผมตีมันอิฐก็ดึงผมเข้าไปกอด

“ มึงสิ น่าแอ้มของจริงๆ " จูบเข้าที่คอผมที่หดคอหนี

“ มึงก็ไม่ต่างอะไรจากไอ้ซันหรอก มันก็พวกคนที่ชอบชมของตัวเองเท่านั้นแหละว้า "

“ บอกกับปากเองเลยนะ ว่าเป็นของกู " มันแซว ผมก็ดึงตัวเองขึ้นจูบปากมันเพื่อปิดคำพูดแซวนั้น

“ พูดมากจัง "

..................................................

ผับประจำแถวเอกมัยที่เรามา เปิดประตูเข้าไปมองซ้ายมองขวาก็พบคนที่มาก่อนโบกมือทักทายอยู่ไม่ไกลนัก อิฐเดินเข้ามากอดคอผมก่อนจะพาเดินเข้าไปด้านใน ตอนที่นั่งลงตรงโซฟาแอ้มก็แบะใส่ท่าทางของไอ้อิฐที่ก็นั่งข้างผมเหมือนทุกที

“ ขยับไปหน่อยก็ได้มั้ง ไปนั่งข้างๆ เพื่อนมึงสิ "

“ แล้วถ้ากูอยากจะนั่งข้างๆ เมียกูนี่มันผิดยังไง " อิฐหันมาถามแอ้ม เหมือนทุกครั้งที่มันทั้งคู่จะเริ่มสงครามกัน

“ แต่สาวๆเค้าจะคุยกัน "

“ มึงเข้าใจผิดอะไรรึเปล่า เมียกูมีไข่นะ "

“ น่าๆ พอแล้ว ทะเลาะกันจริงพวกมึง กัดกันเหมือนหมาเลย " ผมบอก อิฐก็ทำตาโต

“ มึงว่าแอ้มเหรอ "

“ ว่าพวกมึงทั้งคู่นั้นแหละ ไปแดกเหล้ากับเพื่อนมึงไป " ผมบอกก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาตักน้ำแข็งใส่ผสมให้มันเรียบร้อยก่อนจะยื่นให้ " เอาไป "

“ ไม่ค่อยไล่เลยนะ "

“ แบร่ๆ " แอ๋มที่นั่งข้างผมแลบลิ้นให้คน ที่ทำท่าเหมือนจะหาเรื่อง

“ พวกมึงนี่เป็นเหี้ยอะไร เจอกันทีไรทะเลาะกันทุกที สงสารไอ้ไทมันบ้าง มันคนกลาง " ซันเสริม ผมก็ถอนหายใจตอนที่ตักน้ำแข็งใส่แก้วให้ตัวเองบ้าง

“ มึงรอดแล้วสินะ เมื่อก่อนมึงคงเป็นคนกลาง "

“ เออ กูรอดแล้ว " มันบอกก่อนจะหัวเราะ อิฐหันไปยิ้มให้เพื่อนมันชวนกันคุยผมก็หันมาหาแอ้ม

“ ไทเป็นยังไงบ้าง วันนี้คิดว่าจะไม่มาซะแล้ว "

“ มาสิ ทำไมจะไม่มา ถ้าไม่มาแอ้มจะคุยกับใคร " ผมบอกแซวๆอีกคนก็ยิ้มกว้าง

“ ใจดีจัง "

“ เอามาร้อยนึงค่านั่งดริ้ง " ผมแบมืออีกคนก็ตีเข้าให้ก่อนจะหัวเราะ

“ ค่าตัวมึงถูกจัง แต่อย่างว่าค่าตัวของคนมีผัวแล้ว " เสียงหัวเราะที่ผมเองก็หัวเราะตามก่อนจะถอนหายใจออกมา " ช่วงนี้เป็นไง "

“ ก็ดี " ผมบอก " เรื่อยๆ เปื่อยๆมากกว่า "

“ คิดเหมือนกันมั้ยว่าบางทีเวลาที่เราไม่มีเรื่องทะเลาะกันก็น่าเบื่อไปอีกแบบนะ " แอ้มบอก " มันเหมือนกับว่าเราใช้ชีวิตด้วยกันไปวันๆ ไม่มีอะไรมากระตุ้น พูดแบบนี้ฟังดูเหมือนกูเป็นพวกชอบความเจ็บปวดเลยว่ามั้ย "

“ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แต่รักกันไปนานๆ ไม่มีอะไรมากระตุ้นก็เบื่อ "

“ ชอบช่วงเวลาที่หลังทะเลาะกันน่ะ ช่วงนั้นเหมือนมีโปรทำดีใส่ใจพิเศษอยู่ประมาณสองสามอาทิตย์ " แอ้มบอกก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม " เวลาเค้าเบื่อแฟน เค้าทำไงไม่ให้เบื่อกันนะ "

“ คงกิจกรรมร่วมกันทำมั้ง "

“ กิจกรรมเข้าจังหวะแบบมึงนะเหรอ " หันมาชี้รอยแดงที่ต้นคอผมก็หัวเราะ

“ ไม่ใช่เล่า "

“ แล้วช่วงนี้เครียดเรื่องอะไรบ้าง "

“ ไม่เชิงว่าเครียดหรอก กำลังคิดมากกว่า " ผมบอก " อิฐอยากไปเจอเพื่อนกูแต่ว่ายังหาเวลาว่างไม่ได้สักที แต่แบบนั้นพอพูดออกไปบ่อยๆ มันก็เหมือนว่ากูไม่อยากจะพามันไปเจอ ทั้งๆที่ไม่ใช่เลย มันแค่ไม่มีโอกาสเหมาะก็เท่านั้นละ "

“ บางทีกูว่าไม่มีเวลานั่นก็ดีแล้วนะ " แอ้มบอกก่อนจะก้มหน้าลง

“ หมายความว่าไง "

“ เปล่าหรอก " งหย้าหน้ามายิ้มกว้างก่อนจะส่ายหน้าไปมา " บางทีกูคิดว่าอะไรที่มันไม่ถึงเวลา ก็ไม่ควรไปเร่งรัดบางทีที่มันต้องเป็นแบบนั้น ใครบางคนอาจจะอยากให้เรามีความสุขต่อไปอีกสักนิดก็ได้ "

“ ไม่เข้าใจ " ผมบอก

“ กูพูดงั้นแหละ มึนๆยังไงแล้วก็ไม่รู้วะ "

“ เมาเหรอ นี่แดกไปกี่แก้วแล้ว "

“ ก็หลายอยู่ก่อนมึงมา " แอ้มยิ้มก่อนจะหันมาจับมือผม ไว้ " นี่อิฐ กูน่ะ ชอบมึงมากเลยนะ "

“ เฮ้ย กูมีผัวแล้วมึง " ผมบอกขำๆ อีกคนก็หัวเราะตาม

“ ไม่ใช่แบบนั้นดิ ไอ้นี่นิ กูจริงจังนะ "

“ งั้นเอาใหม่ "

“ กูชอบมึงมากเลยนะ เพราะงั้นถ้ามีปัญหาอะไร กูอยากให้มึงคิดถึงกูเป็นคนแรกนะ "

“ เหมือนประโยคนี้มึงเคยพูดใช่มั้ย " ผมถามอีกคนก็พยักหน้า

“ แต่ดูเหมือนว่า มึงจะรักกันมากจนน่าหมั่นใส้ รักกันจนมึงยังไม่ทำตามสัญญาของกูเลยนะ " แอ้มบอกก่อนจะหัวเราะ "  แต่ว่าบางที ไม่ได้ทำ นั่นก็ดีแล้ว "

“ มึงดูมึนๆเมาๆ พูดจาไม่รู้เรื่องนะ "

“ อื้มม " ตอบเสียงยาวก่อนจะถอนหายใจออกมา " ดูเหมือนกูจะเมาซะแล้ว "

“ ก็คงจะเป็นแบบนั้น " ก็แค่กำลังเมา คำพูดนั้นไม่น่าเก็บมาคิดหรือใส่ใจในเนื้อหาหรอก เพราะก็แค่คนที่กำลังเมาพูด มันก็เท่านั้น

............................................................

“ พี่เสือ ทำอะไรอยู่ " ผมกอดมันจากด้านหลังตอนที่เดินออกจากห้องแล้วพบว่ามันกำลังนิ่งๆอยู่หน้าทีวี มองดูที่ตักที่มือถือวางอยู่พร้อมสายสมอลทอล์คที่เชื่อต่อขึ้นมา " คุยโทรศัพท์อยู่เหรอ โทษทีนะ " ผละตัวออกจากมัน เสือก็คว้ามือผมเอาไว้ก่อนจะตบเบาๆลงที่ข้างตัว

“ นั่งลงสิ "

“ แต่มึงคุยโทรศัพท์อยู่ "

“ ช่างมัน ไม่ใช่สายสำคัญอะไร " พอมันพูดแบบนั้นคนในสายก็ตะโกนสบถด่าออกมจนผมที่นั่งข้างๆยังได้ยิน  เสือยกยิ้มก่อนจะล้มตัวลงนอนตักผม มันคุยโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ เป็นเหมือนอีกฝ่ายจะพูดมากกว่า มันก็แค่ อื้ม แล้วก็ตอบบ้างไม่กี่คำ ก็คงเป็นญาติมันเหมือนทุกทีที่โทรเข้ามา " อื้ม หวัดดี "

“ เรียบร้อยแล้วเหรอ "

“ ยังมั้ง " มันตอบก่อนจะพลิกตัวหันหน้ามาซุกที่หน้าท้องผม

“ กวนตีนอีกแล้วนะ " ผมบอกตอนที่ลูบผมมัน ไปเรื่อยๆ อีกคนก็ทำท่าเหมือนจะหลับ " เสือ ผมยาวแล้วนะ "

“ ไว้ค่อยตัด "

“ เสือ "

“ ปิง " มันที่เรียกผมไว้ ก้มลงมองมันที่ก็ไมไ่ด้หันมามองผม " ญาติกูจะมาเยี่ยมกูที่นี่นะ "

“ หมายถึงพ่อแม่นะเหรอ "

“ เปล่า " มันส่ายหน้า ก่อนจะพลิกตัวขึ้นมานั่งข้างๆ " ลูกพี่ลูกน้องกูน่ะ "

“ แล้วจะมาเมื่อไหร่ละ "

“ ไม่รู้ " เสือบอก

“ อ้าว แล้วทำไมไม่รู้ "

“ มันบอกจะมาแบบเซอร์ไฟส์ " ถอนหายใจออกมากับคนแบบนี้ ผมพยักหน้ารับ " กูเลยจะบอกให้มึงรู้ตัวไว้ก่อน ถ้ามันมามึงจะได้ไม่ตกใจ "

“ แต่ยังไงเค้าก็ขึ้นมาข้างบนนี้ไม่ได้ ไม่ใช่เหรอ " เพราะคอนโดมีระบบป้องกันคนนอกเข้ามาอยู่แล้ว ใช่ว่าจะเข้ามาได้ง่ายๆ แม้จะเป็นญาติกันก็เถอะ ถ้าเป็นเจ้าของห้องก็ว่าไปอย่าง

“ ขึ้นได้สิ ก็ห้องข้างๆที่ไม่มีคนอยู่ เจ้าของห้องก็คือมันนั่นแหละ "

“ แบบนี้มันจะเซอร์ไฟส์มึงเมื่อไหร่ก็ได้นะสิ "

“ ใช่ "

“ ก็เลยอยากจะบอกกูไว้ก่อนใช่มั้ย " เสือพยักหน้า ผมก็พยักหน้าตอบรับมัน " โอเค แล้วหน้าตาเค้าเป็นยังไง ชื่ออะไร "

“ ไม่บอก "

“ แล้วถ้าไม่บอกไว้ มันมาแล้วกูจะรู้ได้ไงว่า หน้าตายังไง เอาแบบนี้ มึงกับมันใครหล่อกว่ากัน " ผมถามมันก็จ้องผม

“ กู "

“ ไม่ค่อยหลงตัวเองเลยนะ " ผมแซวก่อนจะดึงตัวเองเข้าไปกอดมันแล้วลุกขึ้นจากโซฟาที่นั่ง " แต่น้องก็คิดว่าพี่เสือของน้องหล่อที่สุดอยู่ดีนั่นแหละ " 

“ คำพูดมึงที่พูดแล้วเดินไปนี่ ดูเชื่อไม่ค่อยได้เท่าไหร่เลยนะ " อีกคนบอกผมก็ยิ้มก่อนจะหยิบกระบอกสเปรย์ฉีดลงไปบนช่อดอกกุหลาบ 114 ดอกของมันที่ให้ผมในวันเกิด คิดว่าอีกหน่อยพอมันเริ่มเฉาจะเอามันมัดรวมกันแล้วห้อยหัวลงเอาไว้ รอให้มันแห้งสนิทจะได้ไปซื้อกล่องสวยๆมาเก็บเอาไว้

“ ดอกไม้ที่มึงให้กูเนี้ย สวยจริงๆเลยนะ  "

“ ชอบขนาดนั้นเลย “ มันหันมามอง ผมก็พยักหน้า " มึงชอบดอกกุหลาบที่สุดเหรอ "

“ ก็ไม่หรอก แต่ถ้าให้เลือกคงเป็นดอกกุหลาบขาว เพราะกูเป็นคนบริสุทธิ์ดูเข้ากับกูดีใช่มั้ย "

“ ให้พูดความจริงแบบไม่ถนอมน้ำใจ หรือ ตอแหลให้สบายใจดี "

“ ไอ้สัด " สบถออกไปทำท่าหาเรื่องมัน เสือก็ยกยิ้ม ชอบแกล้งกันอยู่ได้นิสัยเสียที่สุด  " บริสุทธิ์ในที่นี่ หมายถึง กูสวยและกูก็ขาวเว้ย "

“ อ๋อ ก็นึกว่าบริสุทธิ์เรื่องอื่น "

“ เออ เรื่องนั้นกูรู้ว่ากูไม่บริสุทธิ์แล้วไอ้สัด แค่ของมึงเมื่อวันเกิดกูก็ย่อยยับแล้วไอ้เหี้ย " พอผมขึ้นเสียงหงุดหงิดอีกคนก็เริ่มหัวเราะ เป็นคนโรคจิตที่ชอบทำให้คนสวยอย่างผมเสียน้ำตาแล้วมันจะมีความสุข " แต่นะ มึงให้ดอกไม้อะไร กูก็ดีใจทั้งนั้นแหละ มนุษย์เมียมันก็แพ้แค่ไม่กี่อย่างหรอกน่า "

“ รวมถึงดอกไม้จันด้วยมั้ย "

“อันนั้น เอาเผาศพมึงหน้าเมรุเถอะ ไอ้เหี้ย "

“ ก็เห็นบอกว่าชอบทุกดอก " เสือเถียง

“ ไอ้คนปากอัปปีย์ " ผมเดินไปหามัน ตอนที่นั่งลงบนตักก็จูบปากมันเบาๆอีกครั้ง จูบซ้ำสองสามครั้งก่อนจะซบลงที่ไหล่ " พูดดีๆกับกูหน่อยสิ ปากหมาแล้วไม่น่ารัักเลยนะตัวเอง "

“ ตัวเองเหี้ยอะไร " มันพูดยิ้มๆ " หมดโปรแล้วมึง "

“ เป็นคนดีสักอาทิตย์ไม่ได้รึไง "

“ แล้วพอหมดอาทิตย์มึงก็บอกว่า เป็นคนดีสักเดือนได้มั้ย เป็นคนดีสักปี เป็นคนดีทั้งชีวิตเลยมั้ย " มันถามผมก็ยิ้ม

" ทำดีทั้งชีวิตให้ไม่ได้เหรอ "

“ แล้วแบบนี้ยังไม่ชอบเหรอ " มันถามผมก็เอียงหน้าคิด แบบนี้ก็ดี เรียกได้ว่ายังคงความปากหมาแบบมันที่พอรับได้ แต่ไม่รู้ว่าพอมันโกรธแล้วโมโหขึ้นมา คำพูดร้ายๆจะออกมาจากปากในรูปแบบไหน

“ แบบนี้ก็ชอบ แต่พอเวลามึงโกรธกู มึงชอบพูดทำร้ายจิตใจกูนี่ "

“ ตอนนั้นควบคุมไม่ค่อยได้ "

“ พอคิดขึ้นมาได้ก็ไปง้อกูด้วยคำพูดโง่ๆ " ผมบอกมันก็เลิกคิ้ว " ระวังเถอะ สักวันคำพูดโง่ๆของควายเผือกตัวสุดท้ายอย่างมึงจะใช้ไม่ได้ผลอีก "

“ งั้นมึงช่วยให้โอกาสควายเผือกอย่างกูไปเรื่อยๆไม่ได้เหรอ " มันกอดเอวผมตอนที่จมูกนั้นหอมแก้มช้าๆ ผมพ่ายแพ้ให้กับลูกอ้อนแบบนี้ของมันเสมอเลย อยากจะตบตัวเองจริงๆให้ตายเถอะ " หื้มม ว่าไง "

“ ไม่ต้องมาอ้อนเลย ไม่ใจอ่อนหรอก " กัดปากบอกมันออกไปทั้งๆที่ตัวเองก็ยิ้มกว้าง " เวลาโมโหกูมีสติสักนิด ฟังกูสักหน่อยอะไรๆ มันจะดีขึ้นนะ "

“ อย่าตอแหลกูก็แล้วกัน " มันบอก " อย่าปิดบังกูด้วย "

“ เรื่องแบบนั้นได้บทเรียนแล้ว ไม่ทำแล้วละ " ยิ้มกว้างให้มันผมเหลือบมองดอกไม้ก่อนจะมองหน้ามัน " นี่เสือ "

“ หื้ม "

“ ถามหน่อยสิ ในความคิดมึงคิดว่ากูเหมาะจะเป็นดอกไม้ ดอกอะไร "

“ดอกทอง "

“ ไม่ใช่สิไอ้สัด " กัดเข้าที่ไหล่มันอีกคนก็หัวเราะ

“ ดอกกุหลาบสีแดง "

“ ทำไม "

“ ก็มึงสวย ดูหยิ่งๆ เชิดๆ แล้วก็ร้ายๆ เหมือนดอกกุหลาบ สวยแต่ก็มีหนามคม ต้องดอกกุหลาบสีแดงนะ เพราะมันดูเป็นมึงดี "

“ บ้า " ผมพูดแบบเขินๆอีกคนก็เหล่ " จะบอกว่ากูเซ็กซี่ด้วยใช่มั้ย เหมือนแมวตัวน้อยบนเตียง ที่ภายนอกดูน่ารักแต่จริงๆก็แอบแซ่บอยู่ "

“ กูพูดให้มึงคิดไปถึงขนาดนั้นได้เลยเหรอ "

“ กูก็จินตนาการไปไง "

“ เพ้อเจ้อ " 

“ แล้วรู้มั้ย กูเปียบเทียบมึงเป็นดอกอะไร "

“ ดอกอะไร " เสือถาม

“ ดอกไฮเดนเยีย "

“ หื้ม ดอกไฮเดนเยีย " มันย้ำคำถามเหมือนไม่เข้าใจผมก็อธิบาย

“ ดอกไฮเดนเยียอะนะ คือดอกไม้ของคนหัวใจด้านชา "

“ เหรอ "

“ แต่ว่าความหมายจริงๆของมันที่แฝงไว้ก็คือ ขอบคุณ ขอบคุณที่เข้าใจในตัวฉัน " ผมบอกก่อนจะกอดมัน " เป็นไง เหมือนมึงดีใช่มั้ยละ "

“ คงงั้นมั้ง "

“  ถึงจะเย็นชา แต่จริงๆก็ใส่ใจคนอื่น คนแบบมึงน่ะ ต้องมารู้จักนะถึงจะเข้าใจ "

“ อยากจะรู้จักให้ดีกว่านี้มั้ยละ " มือยื่นมือมาทัดผมให้ขึ้นไปหลังหู มันที่เข้ามาใกล้กำลังจะจูบผม แต่ทว่า เสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึดขึ้นซะก่อน " จิ๊ " เสียงขัดใจของเสือมันมองดูโทรศัพท์ของผมที่กำลังสั่นปรากฎหน้าของไอ้ฝนอยู่บนนั้น

“ แปปนะที่รัก ค้างระดับหน้าไว้ก่อนเดี๋ยวให้จูบ " ผมคว้าโทรศัพท์มากดรับเสียงที่ล้มตัวลงนอนบนโซฟาก่อนจะถอนหายใจ  " ว่าไงมึงอีฝน มีอะไร ถ้าไม่มีอะไรนะ น่าดูอีสัด "

“ มีสิอีดอก ไม่มีจะโทรมาเพื่อ " มันบอกผมก็ถอนหายใจออกมาบ้าง

“ มีอะไร "

“ ทำอะไรอยู่ "

“ มุ้งมิ้งยามเย็นกับผัวแบบใสๆ "

“ รู้สึกแรดอย่างที่สุด "

“ เออ แล้วมึงนั่นแหละที่โทรมาขัดความสุขกู มีอะไร " ผมถาม ในระหว่างที่เสือก็หันหัวตัวเองมานอนตักผม ลูบผมของมันไปเรื่อยๆ ผมก็คุยกับฝนต่อ

“ ข่าวเด็ดจ้า เมื่อกี้ไอ้ไทไลน์มามึงอ่านยัง "

“ ยัง " ผมบอก ไมไ่ด้จับมือถือเลยวันนี้ ไม่รู้เรื่องอะไรในโลกโซเชี่ยลทั้งนั้น

“ กูว่าละ งั้นกูบอกเลยแล้วกันเสาร์หน้าไอ้เปิดตัวแฟนแล้วจ้ามึง วันเสาร์ที่ร้านซูชิที่สยาม นางจะพาแฟนไปเปิดตัวจ้า อีดอกกกกกกก "  เสียงที่ลากยาวท้ายประโยคทำเอาผมยิ้มก่อนจะหัวเราะออกมา

“ เสียงมึงเหี้ยมากอีฝน "

“ กว่านางจะเปิดตัวได้ กุคิดว่ากุจะหาผัวมีลูกสักสามคนละ หรือไม่ก็แม่งรอให้ออกกฏหมายแต่งงานของเพศเดียวกันออกมา มันถึงออกมาเดินขบวนฉลอง "

“ ฮ่าๆ " ผมหัวเราะ " เพราะผัวมันแซ่บมันเลยอยากจะเก้บไว้เซอร์ไฟส์เราไงมึง "

“ จะแซ่บสู้พี่เสือของมึงเหรอ "

“ ไม่จ้า ผัวกูแซ่บสุด "

“ แซ่บประมาณไหนอะ "

“ ส้มตำปูปลาร้าใส่พริกสิบเม็ดจ้า ชอบคือชอบเลย ไม่ชอบก็เกลียดแม่งเลย "

“ อีสัด " มันว่าก่อนจะหัวเราะ " กูละอยากจะเจอหน้าผัวมันจัง ขอวาร์ปไปวันเสาร์เลยได้มะ "

“ โอ๊ยอีเหี้ย สั่นนะมึง ผัวเพื่อน "

“ กูก็ไม่เอาทำผัวกูอยู่แล้วมั้ย เค้าไม่กินหอยรึเปล่า "

“ บางคนกินหมดนะมึง เดี่ยวนี้ก็เยอะ "

“ พูดกับมึงแล้วรู้สึกกูต้องไม่มีผัวแน่เลย " มันว่าปลงๆ

“ คบกับคนสวยๆแบบกูก็ยากหน่อยนะฝน ผู้ชายต้องผ่านกูก่อน "

“ ทั้งๆที่มีผัวแล้ว ก็ยังไม่หยุดแรดนะมึง นี่ผัวอยู่ไหน ได้ยินมึงพูดแบบนี้ไม่ลากมึงไปลงเตียงแล้วรึไง "

“ ไม่หรอกมึง ช่วงนี้น่ารักเป็นหมาบลูด๊อกใส่ชุดกระโปรงใสๆ "

“ เกลียดคำเปรียบ "

“ ไว้เจอกัน แค่นี้แหละกูจะไปมุ้งมิ้งกับผัวกูต่อ "

“ เออ บาย " มันวางสายผมก็วางมือถือลงบนโต๊ะ มือที่เอื้อมไปกอดเสือไว้ ผมลูบหน้าผากมันก่อนจะจูบ

“ เสาร์นี้ไม่ว่างนะ กูต้องไปงานไอ้ไทเปิดตัวผัวที่สยาม "

“ ตามสบาย " เสือบอก

“ อยากรู้จังน้า หน้าตาจะเป็นยังไง มันนะอุบอิบไว้ตลอดเลยมึงรู้มั้ย กุละ อยากจะรู้นักว่าจะหล่อกว่าพี่เสือของกูสักแค่ไหน "

“ มีด้วยเหรอ คนที่หล่อกว่ากู " มันมองหน้าผม ที่ตอนนั้นก็มองมันนิ่งๆ

“ คนที่หล่อกว่ามึงอะ กูไม่รู้ แต่คนที่ดีกว่ามึงอะ มีแน่ๆ ไอ้สัด "

“ หึ " เสือยกยิ้มผมที่ก้มลงไปกอดได้แต่ส่ายหน้าไปมาบนแก้มของมันอยู่แบบนั้นด้วยความหมั่นใส้ " ไอ้ควายเผือกตัวสุดท้ายของกู "

แต่จะว่าไปก็อดตื่นเต้นกับนัดวันเสาร์นี้จังเลยนะ
แฟนไอ้ไท จะหน้าตาเป็นยังไงน้า แล้วไหนจะญาติเสือที่มาจะเซอร์ไฟส์อีก
ช่วงนี้ คงมีแต่เรื่องน่าตื่นเต้น

.........................................................

ก็อย่างน้องปิงบอก.. มันจะมีเรื่องน่าตื่นเต้น
อย่าถามหาดราม่า เพราะนิยายเรื่องนี้ไม่มีดราม่า มีแต่ความตื่นเต้น วะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
ฝากแท็ก #เสือปิง ให้กำลังใจกันใน เฟส และ ทวิต ด้วยนะคะ
มีข่าวแจ้งอยู่ในเฟสจ้า  :z2:
 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 58 // 23.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 23-08-2015 21:49:41

มีแต่เรื่องน่าตื่นเต้นจริงๆค่ะ ทั้งเรื่องคำพูดแอ้มที่ดูมีอะไร
ทั้งพี่ของเสือที่กำลังจะมา ไทก็จะเปิดตัวอิฐแล้ว ตื่นเต้นมากจริงๆ
แอบคิดว่าแอ้มต้องชอบอิฐแน่เลยเพราะคำพูดการกระทำของแอ้มมันทำให้คิดอะ
แล้วพี่ชายเสือก็จะมาจะใช่แฟนเก่าปิงหรือเปล่า จะมาทำให้เสือปิงทะเลาะกันอีกไหม
กลัวดรามามาก :katai1:

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 58 // 23.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 23-08-2015 22:03:08

ทำไมแอ้มพูดแปลก เธอรู้อะไรบอกเรามาาาาาาาาา....นี่บอกเลยว่ารอวันเปิดตัวผัวไทจ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 58 // 23.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 23-08-2015 22:03:58

แอ้มต้องชอบอิฐแน่ๆ คำพูดดูมีอะไร
ลูกพี่ลูกน้องคนไหนของพี่เสือจะมาาาา
หวังว่าความตื่นเต้นจะไม่นำมาสู่ดราม่านะคะะะ  :ling3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 58 // 23.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 23-08-2015 22:35:03

หนึ่งในสองหนุ่มที่จะมาเปิดตัวใครจะเป็นแฟนเก่าปิงกันนะ
ลุ้นๆ

ปล.แต่เค้าไม่อยากเสพมาม่าแล้วนะ ขอเถอะ :m13: :m13: :m13:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 58 // 23.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 23-08-2015 22:42:30

เราว่าญาติเสือต้องไม่ธรรมดาแน่ๆ คิดว่าอาจจะเป็นคนนั้น คนที่ทำให้ปิงโดนว่าอยู่ทุกวันนี้ โอ้ยลุ้น!!  :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 58 // 23.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: kamontipsaii ที่ 23-08-2015 23:11:38

กลัวที่สุดคือ  กลัวอิฐเป็นแฟนเก่าปิงอ่ะ   :z3:  แต่ไม่ใช่หรอกก 5555
หรือว่า ญาติของเสืออ คราวนี้ ดราม่าหนักแน่  :เฮ้อ:
 แต่ เอ๊ะ ... คนเขียนบอกบอกไม่มีมาม่านะ (อย่ามีเลยย) 55555  :mew2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 58 // 23.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-08-2015 00:20:21

กลัวดราม่าอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 58 // 23.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 24-08-2015 00:54:33

 :hao4:
ถ้าหักมุมแฟนเก่าปิงคืออิฐ.....
เราว่าแบบนี้นี่ดีกว่าเป็นญาติพี่เสือนะ
เพราะเดี๋ยวความงี่เง่าจะพาให้คู่นี้ทะเลาะกันอีก TT ไม่อยากดราม่าา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 58 // 23.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 24-08-2015 02:04:13

ตื่นเต้นเป็นเพื่อนนะปิง รู้สึกเป็นห่วงทั้งไทและปิงเลยนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 58 // 23.7.58} #หน้า 59
เริ่มหัวข้อโดย: pannuna ที่ 25-08-2015 17:39:55

เมื่อไหร่ธารจะมาคะ คืออยากรู้มากเป็นเรื่องที่เราอยากรู้สุดในเรื่องนี้
ปมที่ไม่คลายซักที จำได้ธารมีคนที่ชอบอยู่แล้วลืมไม่ได้ นั่นคือปิงใช่มั้ยคะ
โอ้ยยย อยากรู้5555

ปล.เราว่ายืดเยื้อไปหน่อยนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 28-08-2015 20:30:59

ตอนที่ 59

“ ตื่นได้แล้ว " เสียงกระซิบริมใบหูในตอนเช้า ผมยิ้มก่อนจะจูบเข้าที่ข้างแก้มเลื่อนตัวขึ้นไปนั่งบนตัวมัน ก่อนจะก้มลงไปจูบปากที่กำลังหลับสนิท ร่างสูงเอียงหน้าหลบไปมาก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วถอนหายใจ " เช้าแล้วตื่นได้แล้วครับ "

“ อื้ม " บอกแบบนั้นแต่มือก็ดึงผมให้ล้มลงไปบนเตียงพร้อมกัน เสือกอดผมไว้มันซุกไปซอกคอดมอยู่สักพักก่อนจะจูบ " รู้อะไรมั้ย ตอนเช้าเค้าไม่ให้นั่งทับตรงนั้นนะ "

“ ทำไม "

“ เพราะมันจะทำให้มึงลำบากไปทั้งวัน " เสือพลิกตัวขึ้นค่อมผมแทนตอนที่ดึงตัวเองลงมาจูบปากผมก็หัวเราะก่อนจะหลบ

“ นี่ วันนี้มึงมีเรียนนะ "

“ ก็ไม่ใช่ตอนเช้านี่ "

“ แต่นี่เก้าโมงแล้ว " ผมบอก " เด็กดีของน้องปิงต้องไปเรียนนะ " กอดรอบคอมันไว้ก่อนจะดึงตัวเองให้เข้าไปใกล้มัน แนบจมูกลงไปบนจมูกของเสือผมยิ้มอีกคนก็เอียงหน้าจูบ

“ ไม่อยากไป "

“ ทำไม " ผมถามมันก็จูบผมอีกครั้ง

“ อยากอยู่แบบนี้ "

“ อยู่แบบนี้แต่ไม่มีกินนะ เพราะไม่เรียนหนังสือ "

“ กูรวยนะ "

“ รวยแต่ใช้เงินไม่เป็น มีเท่าไหร่ก็คงใช้หมด สักวันยังไงก็จนอยู่ดี "

“ ขี้บ่น เหมือนแม่เลย " มันว่า ก่อนจะจูบลงข้างแก้มแล้วกอด " แม่คุณทูนหัว "

“ ทำไมวันนี้น่ารักจัง มางุ้งงิ้งมุ้งมิ้งกับกู ไหนสารภาพบาปมาต้องการอะไร ไอ้คนหัวหมอ " ผมผละตัวเองมองตามัน เสือถอนหายใจออกมาก่อนจะโน้มลงมาซบที่ไหล่เหมือนเด็กเล็กๆงอแงไม่ยอมตื่นผมเอียงหน้าลงซบมัน " เสือ "

“ ขี้เกียจ "

“ เก้าโมงจะครึ่งแล้วกว่ามึงจะเสร็จ กว่ามึงจะไปอีก รถติดนะ "

“ ขี้บ่น "

“ ก็เพราะไม่อยากให้มึงไปเรียนสายนั่นแหละ " ผมบอกตอนที่มันนั่งหน้านิ่งแล้วกำลังหาเรื่องผมอยู่บนเตียง เสียงที่ถอนหายใจออกมาของเราดังพร้อมกัน เหนื่อยที่ต้องบ่น กับ  เหนื่อยที่ต้องฟัง ช่างเป็นความรู้สึกของคนสองคนที่แตกต่าง

“ วันนี้เมนูมะเร็งของกูเป็นอะไร " คงหมายถึงอาหารไหม้ของผมที่มันต้องกินทุกเช้า

“ วันนี้ไม่ไหม้เถอะ " ผมบอกมันก็เหล่

“ แค่อ้าปากก็รู้แล้วว่าตอแหล " มันสูดลมหายใจผมก็ดึงมืออุดจมูกมันไว้อย่างรวดเร็ว " ได้กลิ่นไหม้ลอยคลุ้งเลยนะ "

“ นิดๆหน่อยๆ คนมันจะเก่งก็ต้องมาจากการฝึกฝน "

“ อย่างมึงฝึกอีกกี่ชาติถึงจะทอดไข่ดาวให้ไม่ไหม้ได้ "

“ เรื่องมากก็ตื่นมาทำเองสิ " ผมบอกก่อนจะหน้ายุ่งใส่มัน คนอุตส่าห์ตื่นมาทำให้แต่เช้า ง่วงก็ง่วงแต่ไม่ยอมนอน อยากมันได้กินอาหารฝีมือผม แล้วดูพูด อยากจะตบปากจริงๆ ทำร้ายหัวใจกันอีกแล้ว

“ ใช่หน้าที่กูเหรอ นั่นมันหน้าที่เมีย "

“ ไอ้ผัวเห็นแก่ตัว "

“ ไอ้เมียขี้บ่น " มันบอกก่อนจะก้มลงมาจูบผมเน้นๆ แล้วเดินลงจากเตียงไปอาบน้ำ ผมถอนหายใจก่อนจะเดินออกไปนอกห้อง อาหารเช้าวันนี้ไม่มีอะไรมากเลย ก็แค่อาหารเดิมๆที่ทำให้กินทุกวัน หน้าตาดูไม่ได้ยังไงก็ยังคงดูไม่ได้แบบนั้น บางทีก็ไม่รู้ว่ามันทนกินได้ยังไง ไข่ดาวไหม้ๆที่มันไม่ชอบแต่ก็บอกให้ทำให้กินทุกวัน

ผมเปิดทีวีหาช่องการ์ตูนในช่วงเช้า ตาที่กำลังมองมันเพลินๆอยู่ๆ ท่อนแขนนึงก็เดินมากอดคอเอาไว้ ผมหันมองเสือที่ตอนนี้อยู่ในชุดนักศึกษาเรียบร้อย " รีบๆไปกินได้แล้วไป "

“ ปัญญาอ่อนจัง ยังดูการ์ตูนอยู่อีก "

“ น่ารักจะตายไป " บอกแบบนั้นเสือก็ดึงตัวผมให้เดินไปนั่งเป็นเพื่อนมันที่โต๊ะ เสือนั่งลงผมก็เดินไปรินน้ำส้ม ก่อนจะหยิบขนมปังแผ่นขึ้นมากิน " เออ วันนี้เดี๋ยวกูออกไปเที่ยวกับไอ้ฝนไอ้ไทนะ "

“ กลับกี่โมง "

“ ไม่รู้เลย ยังไงเดี๋ยวน้องโทรบอกพี่เสือนะ "

“ อื้ม " มันพยักหน้าผมก็ยิ้ม เสือกินอาหารในจานไปเรื่อยๆจนหมด ก่อนจะหยิบขนมปังตรงหน้าขึ้นไปกินอีกสองแผ่น ผมที่กำลังกินน้ำส้มยังไม่ทันจะหมด เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ผมหันไปมองประตูก่อนจะเหลือบมองเวลาแล้วก็มองหน้าเสือ มันเองก็เช่นกันมันมองหน้าผมตอนที่คงตั้งคำถามว่าใครกันที่มาเช้าขนาดนี้

“ คุณป้าทำความสะอาดรึเปล่า "

“ ไม่รู้สิ " มันบอก " ไปเปิดไป "

“ ยังกินไม่เสร็จอะ แย่จุง " ผมบอกก่อนจะหันหน้าไปทางอื่นมันเองก็เลยต้องลุกไปแทน เสือเดินไปที่ประตูมันมองลอดตาแมวออกไปก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วเดินกลับมาหาผม " ใครมาเหรอ "

“ กลับเข้าห้องไป "

“ หื้ม ? “

“ กลับเข้าห้องไป " มันย้ำแล้วเมื่อเห็นว่าผมไม่ยอมลุกสักที มันก็เลยช้อนตัวผมขึ้นด้วยการอุ้มแล้วเดินไปวางลงบนเตียงแล้วปิดประตู

“ เสือ เดี๋ยว ! ใครมา “

“ ธาร " คำตอบที่ทำให้ทุกอย่างนิ่งลงไปสำหรับผม เสือมองหน้าผมที่นิ่งอยู่แบบนั้นแต่ยังไม่ทันจะถามอะไรอย่างที่มันสงสัยว่าทำไม ผมถึงนิ่งไปเสียงเคาะประตูก็เคาะเร่งขึ้นอีก “ อย่าออกมาถ้ากูไม่สั่ง " มันชี้นิ้วสั่ง ผมก็ได้แต่ทำหน้างง ปิดประตูบานนั้นทุกอย่างในช่วงเวลานั้นก็เงียบกริบ จนผมได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเองเท่านั้น ที่เต้นแรง

..............................................................
   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะที่ดังอย่างไร้มารยาทผมเปิดประตูทันทีก่อนคนที่เคาะประตูอยู่จะค้างมือนิ่งไว้แบบนั้น  มันลดระดับลงก่อนจะยกยิ้มให้ผม ที่ถอนหายใจออก

“ มึงจะเคาะทำเหี้ยอะไรเยอะแยะ ครั้งเดียวก็ได้ยินแล้ว "

“ เซอร์ไฟส์~ “ มันบอกก่อนจะยิ้ม

“ ไปตายซะ ไอ้สัด "

“ ฮ่าๆ อะไรกันวะ กูพี่มึงนะดูมึงพูด " มันว่าพลางเดินเข้ามาในห้อง ผมไม่สังเกตเห็นกระเป๋าเดินทางมันอาจจะเอาไปไว้ที่ห้องแล้วก่อนจะแวะมาหาผม "  มึงอยู่ห้องเหรอ กูคิดว่าไม่อยู่ เคาะประตูตั้งหนานก็ไม่เปิดประตู " มันว่าแบบนั้นก่อนจะมองไปรอบๆ " กินข้าวอยู่เหรอ "

“ อื้ม "
    
   ธารยังเหมือนเดิมไม่มีเปลื่ยนเลย แม้เราจะไม่ได้เจอกันนานแล้ว มันยังคงหน้าตาดีอยู่เหมือนเดิม คิ้วเข้มๆที่รับกับใบหน้าคมๆ เคยมีคนบอกว่า ในบางมุมผมกับมันก็ดูคล้ายกัน แต่ผมเองก็ไม่เคยคิดแบบนั้น เราไม่เหมือนกันสักนิด ไม่ว่าจะนิสัย หรือ หน้าตา  อย่างน้อยมันก็เป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ดีกว่าผมเสมอ

“ แล้ว เมียมึงอยู่ไหน " มองซ้ายมองขวามันส่งสายตาหาอย่างอยากรู้

“ เสือก " ผมบอกแค่นั้น ก่อนจะโบกมือไล่มัน " มึงกลับไปอยู่ที่ห้องมึงเถอะไป  "

“ ไม่เว้ย กูจะมาอยู่กับมึงที่นี่ ไหนเมียมึง อยากเห็น "

“ นอน "

“ อะไรกัน เมื่อคืนหนักเหรอ ถึงเอากันจนสลบไปเลย " ผมเหลือบตาไปทางอื่น ไม่ได้ตอบคำถามของมัน ไอ้ธารยิ้ม

“ มึงแม่งร้ายใช่ย่อยนี่หว่า "

“ มึงมาทำไม "

“ มาดูหน้าตาน้องสะใภ้ ที่เค้าลือกันว่า ทั้งร่านทั้งสวย อยากรู้ว่าสวยเด็ดเท่าเมียคนเก่ากูรึเปล่า มึงถึงได้ติดแม่งขนาดที่ว่าปิดเทอมทั้งทีแต่ไม่กลับไปเยี่ยมครอบครัวเลยสักวัน " ธารดันตัวผมออกมา มันเดินไปที่ประตูห้องนอนของผม

   คำพูดที่มันเอ่ยออกมาในสมองตอนนั้นผมคิดขึ้นมาได้ว่า  แฟนเก่าของธารเป็นคนสวย เป็นผู้ชายหน้าสวยแต่ค่อนข้างจะร่านไปสักน่อยมันก็เลยเลิกกันไป ผมเหลือบตามองไปที่ประตู อยู่ๆ ก็เผลอคิดขึ้นมาว่า อาจจะเป็นคนในนั้น เพราะผมไม่รู้ว่าปิงผ่านใครมาบ้าง หน้าตาเป็นยังไง ผมเองก็ไม่รู้ ... อย่าบอกนะว่า.. คนคนนั้นของธารจะเป็น

   มือที่กำลังจะยกขึ้นเคาะประตูของมัน ปากของผมที่กำลังเอ่ยห้าม แต่ทุกอย่างกลับดูช้ากว่าประตูที่เปิดออกมาพร้อมกับร่างบาง ปิงยืนนิ่งด้วยสีหน้าตกใจอยู่หน้าประตู แต่ธารที่ยืนอยู่ข้างๆ ผม กลับนิ่งสนิทไปแล้ว

“ เอ่อ.. เฮ้อ.. สวัสดีครับ " ปิงทักมันทันทีที่ถอนหายใจโล่ง มันมองธารที่มองมันนิ่งๆคล้ายคนถูกสะกด จนผมต้องสะกิด

“ ธาร "

“ อะ เอ่อ สวัสดีครับ " มันยิ้มก่อนจะหันมาหาผม สายตาที่แฝงไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะยกนิ้วโป้งมาให้ ปิงเดินสวนเราออกไปที่ห้องครัว ธารก็หันมาสบถกับผม  " เชี้ย สวยเด็ด สวยสัด สวยเหี้ยๆ "

“ อื้ม " ผมเหล่ปิงที่กำลังกินน้ำ สลับกับธารที่ยังมองมันไม่วางตา " สวยกว่าเมียมึงมั้ย "

“ สวยกว่าสิไอ้สัด เอ็กซ์โคตร มึงแม่งไปหามาจากไหนว่ะ เด็ดสัดๆ "

“ เดินเข้ามาหาเอง " ผมตอบแบบนั้น อีกคนก็แบะปากใส่

“ เออ ไอ้หล่อ แต่แม่ง สวยกว่าแฟนคนเก่ากูอีก " มันว่า " สวยขนาดนี้ ที่เค้าบอกว่าร่านก็ช่างแม่งเถอะ "

“ มึงเปลี่ยนความคิดได้ไวจังนะไอ้เหี้ย "

“ ก็สวยเด็ดขนาดนี้อะนะ " มันหันไปมองก่อนจะถอนหายใจออกมา ธารโดยสันดานมันเป็นคนเจ้าชู้และไม่สนด้วยว่าจะเป็นของใคร ถ้าเล่นด้วยแล้วมันอยากได้ จับได้ว่าไม่มีหางมันก็เอาหมด  เหมือนอย่างตอนนี้แค่ไอ้ปิงเขย่งตัวขึ้นหยิบแก้วตรงชั้นวาง มันก็มองขาที่ร่อนขึ้นจากเสื้อไม่วางตาแล้ว  ไอ้เชี่ยนั่นก็ ยั่วจัง พอเค้าชมว่า สวยเข้าหน่อย ก็ดัดจริตท่าทางซะเหมือนคนไม่มีผัว

“ ของกู " ตบหัวมันก่อนจะพูดออกไปแบบนั้น ผมเดินเข้าไปหาปิงในครัว ตอนที่กอดเอวมัน คนที่บอกว่าให้อยู่แต่ในห้องก็หันมายิ้ม " เลิกทำท่าทางแรดๆแบบนั้นได้มั้ย รำคาญลูกกะตา "

“ อยากให้พี่มึงรู้สึก อิจฉามึงที่มึงมีแฟนสวยไง "

" หึ แล้วกูบอกมึงว่าไง "

“ ให้อยู่แต่ในห้อง "

“ แล้วออกมาทำเหี้ยอะไร "

“ ก็อยากเห็นหน้าพี่ชายมึงอะ " มันกระซิบก่อนจะหันไปยิ้มให้ธาร " สวัสดีครับ พี่ธาร เดินทางมาเหนื่อยๆ น้ำสักแก้วมั้ย "

“ ก็ดีนะ " ธารตอบรับ ก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟา

“ เดินทางมาเหนื่อยมั้ยครับ "

“ ตอนเดินมามันก็เหนื่อยนะ แต่เห็นหน้าคนบางคนแล้ว รู้สึกหายเหนื่อยทันทีเลยแหละ " มันยิ้มให้อีกคนที่ก็ยิ้มรับ

“ อย่างงั้นเหรอครับ ผมชื่อ ปิงนะ เสือพูดถึงพี่ธารบ่อยๆเลย "

“ คงไม่ใช่ในแง่ดีใช่มั้ย " มันว่าก่อนจะหันมายักคิ้วให้ผม

“ ก็คงแบบนั้นเเหละมั้งครัย "  ปิงเดินออกไป ธารก็มองตาม ผมนั่งลงข้างๆ มันก็ยังมองปิงไม่วางตา

“ เมื่อไหร่มึงจะเลิกมองสักทีวะ "

“ หวงเหรอ "

“ ไม่มั้ง " ผมถามกลับ ก่อนจะหันไปหาปิง " มึงเข้าห้องไปได้แล้วไป เดินไปเดินมาอยู่ได้ แล้วเอาน้ำให้มันทำไม มันหากินเองแหละ ตีนแม่งก็มี "

“ นี่แขกมาบ้านนะ " ปิงบอกผมก็ถอนหายใจ ธารมันก็ยิ้ม

“ ปากมึงนี่ ส้นตีนมาก " ธารว่าแบบนั้น ก่อนจะหันไปหาปิง " อย่าไปสนใจมันเลย ของสวยๆมันก็เดินโชว์กันหน่อยละโน๊ะ "

“ เข้าห้องไป "  เชิดหน้าบอกให้มันเข้าห้อง ปิงยิ้มก่อนจะพยักหน้าลงเบาๆอย่างว่าง่าย มันเดินเข้าห้องไปตามที่ผมบอก

“ อะไรว่ะ ขอดูหน่อยก็ไม่ได้ "

“ แล้วมึงจะนอนที่ไหน ที่ห้องเหรอ ยังไม่ทำความสะอาดนะ "

“ งั้นขออยู่ที่นี่ " มันยิ้มกว้าง " มีตั้งสองห้อง ขออยู่ด้วยสักคนสิ "

“ กูไม่ให้นอน ไปนอนโรงแรมซะ "

“ ไม่เอาเว้ย จะนอนนี่  "

“ ไม่ให้นอน " ผมบอกมันนิ่งๆ อีกคนก็แซว

“ หวงจริงเว้ย "

“ เออ กูมีของฝากมาฝากมึงด้วย " มันบอกก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินออกไปนอกห้องสักพัก ก่อนจะกลับมาพร้อมถุงดีดำที่โยนลงมาให้ผม

“ อะไร "

“ ของดีแล้วกันน่า คือก่อนกูจะมานี่ กูไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเพื่อนมา แล้วก็เลยซื้อของมาฝากมึงเลย " ตอนที่เปิดดู ผมชะงักไปก่อนจะขมวดคิ้วมองมัน " ไม่ชอบเหรอ นี่สินค้าขายดีในร้านเลยนะ ก็กูได้ข่าวว่า เมียมึงแซ่บ กูต้องหาอะไร ที่แซ่บตามเมียมึง "

“ ไข่ปลอมนี่อะนะ "  ไข่ปลอมแบบมีปุ่มเสียวเป็นหนามสีชมพู

“ ไม่ใช่ไข่ปลอมธรรมดา มันปรับสั่นได้ด้วย " ไอ้ธารเอาไปถือ มันปรับสั่น ไอ้ไข่ปลอมเหี้ยนั่นก็หมุนหัวไปมา คิดถึงสภาพตอนใช้แล้ว ถ้าไม่ร้องเสียงหลง ผมก็ต้องโดนตบจนคอหัก " ตอนนี้มึงอาจจะด่ากูที่มอบมันให้มึง แต่รับรองว่าพอได้ใช้จริงๆ มึงคงต้อง ขอบใจกูแน่ๆ "

“ กูไม่คิดงั้น ของกูเด็ดกว่าไอ้เหี้ยนี่อีก " ผมยื่นของฝากคืนไป ไอ้ธารก็ดึงดันมายัดใส่มือ

“ เอาไปเถอะน่า เก็บไว้อย่่าให้เมียมึงรู้ล่ะ วันสำคัญก็เอาออกมาใช้ "

“ เชี้ยอะไรของมึง " ผมว่าก่อนจะหันไปถาม " แล้วนี่มึงมากี่วัน "

“ ตอนแรกคิดว่าจะสักอาทิตย์ แต่ตอนนี้เห็นหน้าเมียมึงแล้ว ชักอยากจะอยู่ตลอดไป "

“ ให้มันน้อยๆหน่อย แล้วออกไปจากคอนโดกูได้แล้ว รำคาญ "

“ ไม่ออกเว้ย จะนอนที่นี่ " มันยังย้ำคำเดิม ผมที่ถอนหายใจออกมายังไม่ทันจะพูดอะไรต่อ เสียงประตูห้องนอนที่ผมสั่งให้ปิดสนิทก็เปิดออก ปิงแต่งตัวอยู่ในชุดเตรียมตัวไปเที่ยวเรียบร้อย เผลอนึกขึ้นได้ว่ามันบอกว่าจะไป สยามกับเพื่อนวันนี้

“ จะไปแล้วเหรอ "

“ ปิงครับ ถ้าพี่ธารจะขอนอนที่นี่ด้วยคนจะได้มั้ย " ไอ้ธารแทรกคำถามของผม ปิงยิ้มก่อนจะพยักหน้า

“ ได้สิครับ ยังไงที่นี่ก็คอนโดเสืออยู่แล้ว " มันบอก ไอ้ธารก็หันมายิ้มกว้าง

“ ได้ยินแล้วใช่มั้ย "

“ คอนโดกู กูไม่ให้นอน ไปนอนโรงแรม "

“ เชี้ยไรว่ะ " มันว่าก่อนจะจิ๊ปากขัดใจ

“ แล้วมึงจะไปแล้วเหรอ "

“ อื้ม ฝนออกไปแล้ว กูเลยจะขับรถตามไป " มันบอก ปิงที่ยิ้มไปพูดไปวันนี้มันสวยกว่าหลายๆครั้งที่ผมเห็น รู้สึกหวงเสียจนอยากจะให้หายไปจากตรงนี้เสียที ไม่อยากจะให้ใครอีกคนมองมันนานกว่านี้

“ อื้ม " ผมพยักหน้า ไปข้างนอกก็ดีเหมือนกัน ไอ้ธารอยู่ที่นี่ ถ้าปิงอยู่ด้วย กูคงไม่กล้าแม้จะไปเข้าห้องน้ำ

“ งั้นไปนะ " มันบอกผมก่อนจะหันไปยิ้มให้ธาร "

“ เออ มึงไปเถอะไป  " บอกแบบนั้น อีกคนก็เดินออกไปจากห้อง แล้วตอนนี้ผมก็ได้เวลาจัดการ ไล่ตัวตัวเหี้ยนี่ ออกไปจากห้องได้เต็มรูปแบบแล้วครับ

.....................................................

   ผมถอนหายใจออกมาทันทีตอนที่ตัวเองเข้าไปนั่งในรถหลังออกจากห้องสี่เหลี่ยมนั่น ' โคตรแม่งอึดอัด ' ผมบอกกับตัวเองแบบนั้นตอนที่ไอ้เสือสั่งให้ตัวผมอยู่แต่ในห้อง ตอนแรกคิดว่า ธาร พี่ชายมันเป็นกิ๊กคนนึงที่ผมเคยรู้จักเสียอีก แต่ตอนนี้ได้ยินเสียงชัดๆตอนที่แอบฟังมันพูดก็พบว่าไม่ใช่ อีกอย่างที่เดินออกไปทั้งๆที่ไม่มั่นใจแบบนั้น ก็อยากจะเสี่ยงไปเลยมากกว่า ว่า ใช่ หรือ ไม่

“ ก็โชคดีที่ไม่ใช่ว่ะ " ผมบอกตัวเอง ตอนที่สตาร์ทรถ ขับออกไป ปลดล็อคความเครียดออกไปได้หนึ่งดอก ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเคยเป็นกิ๊กกันมาก่อนผมกับไอ้เสือ หรือแม้แต่พี่ธาร เราจะมีชีวิตที่น่าอึดอัดแค่ไหน ไม่แน่อาจจะเลิกกันไปเลยก็ได้ เพราะก็คงไม่อยากมีใครอยากใช้คนรักร่วมกับญาติตัวเองหรอก

จอดรถติดไฟแดงผมหยิบโทรศัพท์ข้างตัวขึ้นมาเช็คในจังหวะเดียวกันนั้นไอ้ฝนส่งไลน์มาหา ' ตื่นเต้นวะ หน้าตาแฟนไอ้ไทจะเป็นยังไงวะ '

' เนอะ กูแม่งโคตรอยากจะเห็นเลย ' ผมตอบมันไปตอนที่วางมือถือลงข้างตัวใจมันก็แอบตื่นเต้น ไอ้ไทมีแฟน แถมจะเปิดตัวขนาดนี้ แสดงว่าต้องรักกันมาก มันต้องมั่นใจแล้วละ ว่าคนนี้ใช่จริงๆ ถึงจะยอมมาให้ผมกับไอ้ฝนเจอ พอยิ่งคิดแบบนั้นในใจของผมมันก้ยิ่งตื่นเต้น " แล้วกูจะตื่นเต้นทำไมว่ะ แฟนเพื่อนไม่ใช่แฟนกูสักหน่อย "

   ขับรถมาจอดตรงลานจอดรถ ไอ้ฝนไลน์มาบอกว่า มันกำลังรออยู่ที่หน้าลิฟท์ ไอ้ไทถึงแล้วและกำลังรอพวกเราอยู่ ก่อนหน้านี้ผมโทรไอ้ฝนให้ไปก่อนแต่เหมือนว่ามันเองก็ตื่นเต้นมากจนไม่กล้าจะเดินไปคนเดียว

“ โอ๊ย ช้ามากกกกก ใจกูไปอยู่กับไอ้ไทละ "

“ มึงมันเว่อร์แล้วทำไม ไม่ไปก่อน " ผมว่า ไอ้ฝนก็ยิ้มแห้งๆ

“ ก็แหมมมม เขินอะมึง ทำตัวไม่ถูก ครั้งแรกเลยนะเว้ย ที่ไอ้ไท จะเปิดตัวแฟน กูกลัวว่า ถ้าผัวมันหน้าเหี้ยกูจะทำตัวไม่ถูก แบบคนพูดไม่ออก อะไรแบบนี้  "

“ ไม่หรอกมั้ง มั้นก็ไม่ใช่ว่าหน้าตาแย่ ออกจะน่ารัก น่าฟัน "

“ น่าฟัน นี่มึงปะ "

“ แล้วพวกมันนัดเราที่ไหน "

“ ร้านอาหารญี่ปุ่นที่นู้นเลย สยามวัน "

“ โอเค เดินไปนะ "  พยักหน้าให้กัน เราเดินกันไปเรื่อยๆ จนถึงชั้นที่ไอ้ไทนัดเรา ร่างผู้ชายสองคนที่เราเห็นตั้งแต่เดินขึ้นมาไอ้ฝนสะกิดผม

“ แค่ข้างหลัง ใจกูก็สั่นล่ะ มโนไว้ก่อน ว่าต้องหล่อแน่ๆ มึงกูกล้ามดิมึง กล้ามแน่นมากกกกก " หลังหนาๆ ที่บอกว่า ต้องมีมัดกล้ามที่น่ากอดแน่นอน หัวใจของผมเต้นแรง รู้สึกคุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูกแม้จะเห็นเพียงแค่ข้างหลัง แล้วในจังหวะที่กำลังจะเอ่ยทักเพื่อนของตัวเอง  ผู้ชายคนนั้น คนที่เป็นแฟนเพื่อนรักของผม คนที่ยืนอยู่ๆข้างไทก็หันมาก่อน

   และแล้วตอนนั้น ขาของผมหยุดเดิน มันนิ่งอยู่ตรงนั้น ผมฝืนกลืนน้ำลายลงคอไปอย่างยากลำบาก ไทหันมามองผมแล้ว รอยยิ้มของมันสดใสที่สุดตอนที่เอื้อมมือไปจับมือของคนข้างๆนั่นเอาไว้ คนสองคนที่กำลังเดินตรงเข้ามาหาผมที่ได้แต่มองภาพคนสองคนที่กำลังส่งยิ้มมา ไอ้ฝนดึงมือผมให้เดินออกไป มันกระซิบ " โอ๊ยย หล่อเหี้ย หล่อช้างตายควายล้ม หล่อแบบไม่ให้อภัย หล่อเหมือนไอ้เสือผัวมึงเลยปิง  ปิง  ปิง "

“ ปิง " ไอ้ไทเดินเข้ามาหา ตอนที่เห็นผมนิ่งค้าง ผมมองหน้ามัน สลับกับคนที่เดินมาข้างๆ สายตาของผมจับจ้องอยู่ที่มือที่กำลังจับกัน เงยหน้าขึ้นมามองความจริงอีกครั้ง ว่าผมไม่ได้ฝันไป และไม่ได้กำลังฝันร้าย

“ ฟะ แฟน แฟนมึงเหรอ " เสียงของผมเบา ตอนที่ถามย้ำให้แน่ใจ ไทก็พยักหน้า

“ ใช่ นี่แฟนกู ชื่ออิฐ ส่วนมึงที่เพื่อนกู  นี่ปิง แล้วนี่ก็ฝน "

“ สวัสดีค่ะ "

“ สวัสดีครับ " แม้แต่เสียงก็ยังคงจำได้ เสียงที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี ร่างกายตอนนี้เหมือนถูกบีบรัดจนแน่น ผมได้แต่ทำหน้านิ่งจนไม่แสดงอาการอะไรทั้งนั้น เสียงมากมายที่เอ่ยเรียก ผมรู้สึกไม่เข้าหูเลยสักนิด จนมีเสียงนึงที่เรียกผมดังลอดเข้ามา เสียงคุ้นเคยที่ยังคงจำได้ดี เสียงที่ไม่เคยลืมเลือน เพราะเสียงนี้ เสียงของคนคนนี้ที่ทำให้ผม ต้องตกนรกทั้งเป็นมาจนถึงทุกวันนี้

“ ปิง "

ไม่ผิดแน่ ... รักแรกของผม คนที่ทำให้ต้องตกนรกทั้งเป็น
คนเดียวกันแน่นอน... คนเดียวกับรักครั้งแรกของไอ้ไท เพื่อนรักของผม

.......................................................


ตามนั้นแหละ... ไว้จะมาต่อนะคะ
เนื้อเรื่องต่อจากนี้จะไม่ยืดเยื้อแล้วค่ะ เพราะว่ามีแค่ 70 ตอนจบเท่านั้นจ้า
ใครมีทวิตหรือเฟสหนมฝากแท็ก #เสือปิง คิดยังไงก็แท็กกันเยอะๆนะจ๊ะ 
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
ป.ล. ฝากเรื่องประกาศในแฟนเพจด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: pim14 ที่ 28-08-2015 20:52:09

โอ๊ย หัวใจจจะวาย แอบลุ้นมาตลอดคิดว่าคู่กรณีปิงจะเป็นญาติเสือ แต่สุดท้ายมาลงล็อคที่อิฐแฟนไท เอาไงล่ะที่นี้ ชีวิตอิฐหรือปิงที่จะวุ่นวายกว่ากัน แอบสงสารไทล่วงหน้าเบาๆ เพราะคิดว่าเรื่องนี้ไม่น่ากระทบความรักของเสือปิง แต่คงกระทบที่คู่อิฐไท รอลุ้นค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: kamontipsaii ที่ 28-08-2015 21:04:19

ว่าละ...สุดท้ายคือ อิฐ ?? ไม่นะ แต่มันก็ดีกว่าเป็นญาติเสืออะนะ
เรื่องมันก็นานละนะ ต่างคนต่างลืมเหอะ จะได้ไม่ต้องดราม่า หวังคงไม่ผิดใจกันทั้งไททั้งพี่เสือนะ

#ร้องไห้หนักเฟ่ออ  :ling1:  :ling3:  :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 28-08-2015 21:04:58

เป็นแบบนี้แล้วไปต่อไม่ถูกเลย กำลังโล่งอกที่แฟนเก่าพี่ธารไม่ใช่ปิง แต่แฟนเก่าปิงดันเป็นอิฐ :katai1:
อย่ารื้อฟื้นอะไรอีกเลย ทุกคนกำลังไปได้ดี  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 28-08-2015 21:10:48

จะเป็นไงต่อไปละเนี่ย ไทเอ้ยยยยย :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 28-08-2015 21:14:59

เดาผิดคิดว่าเป็นธารที่เป็นแฟนเก่าปิง แต่พลิกล็อคเป็นอิฐ
แล้วอิฐทำอะไรไว้กับปิงกัน แล้วอิฐจะจำปิงได้ไหมนั่น
ตอนนี้คือรู้สึกเห็นใจสงสารไท กลัวไทรู้ความจริงแล้วจะคิดมาก
ปิงจะทำยังไง  :katai1:

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 28-08-2015 21:15:21

ค้างงงงงงงง พลิกโผมากเลยค่ะ แล้วจะยังงัยต่อไปเนี่ยยย สงสารไทจัง มาม่ามาแต่ไกลเลยอ่ะ หวังว่าอิฐจะเปลี่ยนไปนะ เราเชื่อที่ปิงพูดนะเรื่องที่อิฐเคยทำได้อ่ะ สงสารไทจังงงง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 28-08-2015 21:25:08

โอยยยย เครียดดดด มันกำลังดีอยู่แล้วเชียว

เข้มแข็งไว้นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 28-08-2015 21:53:29

 :ling3: พลิกล็อกไม่เป็นอย่างเราคิด แล้วจะเป็นไงต่อนี่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 28-08-2015 22:13:00

กลัวจะดราม่าาาาา :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 28-08-2015 22:13:45

อึดอัดอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 28-08-2015 23:03:08

เอาให้หายคาใจกันไป
ปิงจะได้หลุดจากปมในใจสักที
ส่วนที่ปิงเคยเล่า ว่าแฟนคนแรกนั้นจริงๆเป็นคนไปนอนกับผู้หญิงแล้วมาใส่ร้ายปิง (ใช่ไหมนะ เหมือนจำได้ลางๆ)
ผญคนนั้นคือแอ้มหรือป่าว
 :katai1: :katai1: :katai1:
สับสน และ อยากรู้
มาต่อตอน 60 ไวๆน๊าาาาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 28-08-2015 23:58:56

ไม่ผิดจากที่คิดเลยจ้า โอ้ยยยย....  พี่เสือน่าจะมาด้วยจะได้มาดูแลน้องปิง การมาเจอแฟนเก่าที่ทำให้ชีวิตเราพังนี่มันเหี้ยสุดๆไปเลยน่ะ อึดอัดแทนปิงอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 29-08-2015 00:04:33

อ้าวผิดคาดแหะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 29-08-2015 00:26:55

แววดราม่ามาเลยอ่า อย่านะะะะ  ช่วงนี้พี่เสือทำตัวน่ารักด้วยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: LEksUp ที่ 29-08-2015 00:29:08

อ้อยยยย พริกมาก พริกเผ็ดด้วย

มาม่าต้มยำน้ำข้นพริก 10 เม็ด (รึเปล่า)

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 29-08-2015 01:41:14

อย่าดราม่าเล้ยยยย :katai1: :katai1: :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 29-08-2015 07:34:38

แววดราม่ามาแต่ไกลเลย
โล่งที่พี่ธารไม่ใช่แฟนเก่าปิง แต่คู่อิฐไทนี่สิ สงสารไทล่วงหน้าเลย  :ling3: :ling2:
เข้มแข็งไว้นะปิงกับไท

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 29-08-2015 14:16:53

พลิกล้อคไปกันใหญ่ อ้อยยยย!!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 29-08-2015 14:41:08

อื้อหือ...ไมเป็นงี้ไปได้ แต่คือถ้าปิงบอกกับเสือเรื่องนี้ทันคงดีกว่าให้เสือรู้เองเนอะ แล้วอิฐจะบอกกับไทมั้ย โอ้ยยยยยยยย!!!  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 29-08-2015 23:13:51

ซื้อหวยถูกด้ยวยย
อิฐจิงๆด้วยยยไม่ใช่พี่ธาม
โอ้ยยยนู๋ปิงงจะทำยังไงง
มาม่าแล้วววแน่เลยยยย
ไทๆๆๆๆ
 :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 59 // 28.7.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 30-08-2015 04:25:27

คิดแล้วเชียว บททดสอบความรักปิงมาแล้ว
ยากนะเนี่ยะ เพราะความรู้สึกไทสำคัญต่อปิง
แต่ความเจ็บปวดที่ปิงได้รับมาก็สำคัญ
พี่เสือขับรถมารับน้องเลย

อิฐจุดประสงค์ที่แท้จริงคืออะไร



ปล.น้องหนมดราม่าไม่ยาวใช่มั้ยคะ แล้วก็ลืมเปลี่ยนเดือนที่โพสนะ ตนนี้เดือน 8
สุดท้ายวันที่ 31 จะไปซื้อลอตเตอรี่ อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 60
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 30-08-2015 20:45:39

ตอนที่ 60

“ ปิง "

“ ปิง ทำไมมึงเงียบไปเลยว่ะ ตกใจความหล่อของแฟนไอ้ไทขนาดนั้นเลย " ผมยกยิ้มมองไอ้ฝนที่ทักขึ้นมาแบบนั้น ก่อนจะหันไปมองคนตรงหน้าก่อนจะถอนหายใจออกมา

   ผมควรทำยังไง ในสมองของผมคิดวกวนอยู่แบบนั้น ควรจะตะโกนออกไปให้ดังที่สุด บอกเล่าความเป็นจริงทุกอย่างให้ไทฟัง ไทที่กำลังมีความสุข แต่กลับจะมาพังลงเพราะ ประโยคเดียวของผมอย่างงั้นเหรอ  " สงสัยมันจะเบลอๆนะคะ  ฝนว่าเราเข้าไปนั่งกินอะไรกันดีกว่าจะได้คุยไปกินไปด้วย โน๊ะๆ นี่  ปิง "

“ หื้ม มีอะไร  " ผมถาม

“ กูสิต้องถามว่า มึงเป็นอะไร "

“ มึงมีอะไรเปล่าว่ะ " ไทเอ่ยถาม " ไม่สบายเหรอ หรือว่าโดนไอ้เสือทำอะไรอีก "  ส่ายหน้าเป็นคำตอบให้มัน ผมมองหน้าไทที่กำลังยิ้มก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองคนข้างๆที่แค่มองผมนิ่งๆ การกระทำที่ทำให้ปากของตัวผมเองก็กัดกันแน่น กูอยากพูด อยากจะพูดออกไปตอนนี้เลย ตะโกนทุกอย่างที่เป็นความจริงทุกอย่างออกไป แต่ขอร้อง..มึงอย่ามีความสุขให้มันมากนักจะได้มั้ยว่ะ เพราะมันทำให้ กูพูดอะไรไม่ออกเลย

“ เปล่าหรอก ไปกินข้าวเถอะ "

“ กินซูชิ ก็แล้วกันนะ ชอบใช่มั้ย " อิฐหันมามองหน้าผม ก่อนจะหันไปยิ้มให้คนอื่น " ชอบกันใช่มั้ยครับ "

“ ยังไงก็ได้คร่า " ฝนบอก อิฐยิ้มมันจูงมือไปไทเดินนำพวกเราเข้าไป ไอ้ฝนก็กอดแขนผมก่อนจะตีที่แขนเบาๆ " โอ๊ยมึงเอ้ย หล่อเหี้ยๆเลยไอ้สัด มาดแมนแฮนซั่ม น่าซั่มมั๊กมาก มันไปหามาจากไหน ทำไมได้ดีขนาดนี้ กูอยากได้บ้างอะมึง ทำไมพรหมลิขิตของมันถึงสวยหรูขนาดนี้ ตอนไม่มีก็ไม่มี ตอนมีนี่แบบเริ่ดเว่อร์เลยอ่า "

“ แต่กูไม่คิดว่ามันจะเป็น พรหมลิขิตเหี้ยไรแบบนั้นหรอก "

“ เอ๊ะ หมายความว่าไง "

“ เปล่า รีบๆเข้าไปแดกเถอะ " เดินตามเข้าไปร้านอาหารญี่ปุ่น เราเลือกโต๊ะแบบที่แยกออกมาเป็นส่วนตัว ตอนที่นั่งลง  มันสองคนก็กำลังสั่งอาหารกันอยู่

“ ปิง กูสั่งเผื่อมึงด้วย มึงชอบกินซูชิหมูสามชั้นย่างใช่มั้ย " ผมพยักหน้า " ไอ้อิฐเห็นพอดีเลย มันชี้ให้กูดูว่าน่ากิน พอกูเห็นแล้วก็คิดถึงมึงเลย "

“ อื้ม ขอบใจ " ตอบสั้นๆ พนักงานก็ยื่นเมนูมาให้ผม " แซลม่อนโรล ซูชิปลาไหล ซูชิตับห่าน "

“ พี่อิฐ ฝนกับปิงต้องเรียกว่าพี่อิฐใช่มั้ยค่ะ เพราะว่าอายุมากกว่าพวกเรา "

“ แล้วแต่ครับ ยังไงก็ได้ เพราะหมอนี่นะ เค้าเรียกไอ้ตลอด " อิฐกอดคอไอ้ไทดึงเข้ามาหา ผมยกยิ้มขึ้นมา ' แสดง '

“ มึงเรียก ไอ้เหี้ยอิฐ  สินะ " ทุกคนหันมามองหน้าผม " ก็หมายถึงว่ามึงคงพูดแบบนั้นใช่มั้ยละ ตามนิสัยมึงนะ "

“ ก็ใช่ ฮ่าๆ " ไทหัวเราะผมก็ยิ้มตาม

“ งั้นเรียกพี่อิฐดีกว่า เรียกแบบนั้นให้ไอ้ไทมันเรียกคนเดียวเถอะ " ฝนยิ้ม มันเป็นคนอยากรู้อยากเห็นอยู่แล้ว ยิ่งมานั่งให้มันถามอยู่แบบนี้มันก็ยิ่งชอบ " แล้วคบกันได้ไงเนี้ย เล่าหน่อยสิมาเจอกันได้ยังไงเหรอคะ "

“ ที่ผับนะครับ " อิฐเป็นคนตอบ มันยังเป็นคนเดิมในสายตาของผมเสมอ ทั้งน้ำเสียง แล้วความรู้สึก

   จากวันนั้นจนถึงวันนี้คงมีเพียงแค่รูปร่างที่ไม่ใช่รูปร่างของเด็กม.ปลายอีกแล้ว แต่กลับเป็นรูปร่างของผู้ใหญ่ แต่ก็ยังคงความดูดีไว้เหมือนเดิม เป็นตัวสูง ร่างหนา  ตอนที่กำลังมองหน้ามันที่กำลังพูดถึงเรื่องราวของตัวเองกับไอ้ไท มือของผมก็กำแก้วน้ำที่วางเอาไว้แน่น  "  ไทมากินเหล้า ส่วนผมเพิ่งกลับจากอเมริกา ก็เลยมาเจอกันพอดี "

เพล้ง !

“ เฮ้ย! “ ทุกคนร้องออกมาพร้อมกัน รวมทั้งผมด้วย แก้วที่อยู่ในมือผมถูกบีบจนแตก

“ เป็นอะไรรึเปล่า " คนที่นั่งตรงหน้าของผม ลุกขึ้นมาจากที่นั่ง อิฐกุมมือของผมเอาไว้ มันยกขึ้นมาดูบาดแผลที่ไม่มีอะไร

“ ไม่ได้เป็นอะไร " ดึงมือตัวเองออกจากมือของอีกคน " ไม่เป็นไรๆ มันไม่ได้บาด "

“ โล่งไปที "

“ กูแค่เผลอกำแรงไปหน่อยนะ โทษทีๆ " ยกมือขึ้นเรียกพนักงงาน ที่เดินเข้ามาเก็บแก้วที่แตกบนโต๊ะอย่างรู้หน้าที่ เธอเปลี่ยนแก้วใบใหม่ให้ผม แต่ดูเหมือนว่า สายตานึงกลับกำลังจ้องมองผมอยู่

“ โอเคนะมึง "

“ เออ กูโอเค คุยกันต่อเถอะ "  ผมตอบไอ้ไท ไอ้ฝนก็พยักหน้ารับ

“ จะว่าไปเรียกว่ามึงกับพี่อิฐนี่พรหมลิขิตชัดๆ "

“ อย่าพูดอะไรที่มันดูน่าขนลุกแบบนั้นสิวะ "

“ เจอกันง่ายจังเลยนะ ง่ายไปหน่อย เหมือนตั้งใจมาเจอกันเลย พรหมลิขิตนี่น้า " แค่นี้ก็ดูออกแล้วว่าเป็นยังไง โลกมันไม่ได้กลมขนาดที่ว่าจะหมุนให้เพื่อนรักของผมมาเจอกับแฟนเก่าที่เหี้ยที่สุดในชีวิตของผมหรอก มันกลมเกินไปที่จะเป็นแบบนั้นเพราะความบังเอิญ เว้นเสียว่ามันจะมีใครบางคนวางแผนเอาไว้แล้ว

“ แล้วยังไงต่อ เจอกันแล้วก็คบกันเลยเหรอ "

“ ก็แค่พูดกันถูกคอเท่านั้นแหละ " ไอ้ไทตอบ อาหารที่วางลงบนโต๊ะผมมีหน้าที่ก้มหน้ากินอย่างเดียวไม่ได้ถามอะไรสักอย่างไม่เหมือนไอ้ฝนที่ก็ยังถามไม่หยุด

“ มันต้องมีมากกว่านั้นสิ พี่อิฐเล่าหน่อยสิค่ะ "

“ พอดีตอนนั้นพี่เพิ่งกลับจากอเมริกานะ แล้วเจอไทนั่งกินเหล้าอยู่ เห็นบอกว่าเพื่อนมีแฟนแล้ว ไม่ได้มานั่งกินเหล้าเป็นเพื่อน ก็เลยนั่งคนเดียว ท่าทางมันเหงาๆ พี่เลยเข้าไปคุยด้วย "

“ แหม ก็ไม่นึกถึงกูนะคะ ดอก " มันจ้องหน้าไอ้ไทที่หัวเราะขึ้นมา ก่อนจะยกมือขึ้นขอโทษ " แต่ถ้านึกถึงกูก็ไม่เจอพี่อิฐละโน๊ะ "

“ ก็อาจจะใช่นะครับ "

" พูดให้ถูกเลย เพราะกูติดแฟนแล้วทิ้งเพื่อนมากกว่าเลยต้องมาเจอกัน "  ผมคีบซูชิหมูย่างเข้าปาก ทุกคนก็พยักหน้า " ต้องขอบคุณกูนะ ที่กูคบกับไอ้เสือน่ะ " แล้วกูเองก็จะโทษตัวเองเหมือนที่ตอนนั้นดันไปคบกับไอ้เสือจนทำให้มึงสองคนต้องมาเจอกัน

“ จะว่าอยย่างงั้นก็ได้ "

“ วันนี้มึงกวนตีนจัง กำลังทำหน้าเข้มๆ แบบคนหวงเพื่อน เหมือนพ่อแม่สแกนลูกเขยอย่างงั้นแหละ " ฝนแซวผมก่อนจะหันไปเม้าส์ต่อ " จริงๆแล้วมันก็เป็นคนแรดๆ พูดเก่งนะคะ แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร สงสัยมันหวงไอ้ไท  "

“ มีอะไรรึเปล่าวะ " ไทถาม "  มึงไม่โอเคกับอาหารเหรอ หรือว่ายังไง "

“ กูโอเค อร่อยจะตาย " แต่กูไม่โอเคกับคนร่วมโต๊ะ ไม่โอเคกับการรับรู้ว่าไอ้เหี้ยนั่นเป็นแฟนมึงมากกว่า

“ เห็นมึงเงียบๆ "

“ กูทะเลาะกับไอ้เสือนิดหน่อยนะ กำลังเซง" ทุกคนพยักหน้า ผมก็ก้มลงกินต่อ

“ แหม ก่อนหน้านี้ เห็นมันกระดี้กระด๊าจะตายไป โอ๊ย " ผมเหยียบเท้าไอ้ฝนที่กำลังพูดมาก ผมกระซิบมัน

“ พูดมาก เงียบปากเรื่องกูไปเลย "
 
“ แล้วทำไมถึงเปิดตัววะ มั่นใจแล้วอะดิ "

“ อย่าพูดเหี้ยอะไรที่มันน่าขนลุกแบบนั้นสิว่ะ " ไอ้ไทปรามไอ้ฝนที่หัวเราะอย่างชอบใจ

“ มึงเขินใหญ่แล้ว แก้มแดงเลย พี่อิฐรู้มั้ยคะ ไอ้ไทนะ มันไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยนะ เป็นพวกเวลาชอบใครมันจะแอบมองเค้าตลอด ไม่กล้าเข้าไปจีบ นี่เป็นครั้งแรกเลยนะคะ ที่มันพาแฟนมาให้รู้จัก ฝนกับปิงนี่ออกมาคอนโดแทบไม่ทันเลยค่ะ ตอนที่มันบอกว่าจะแนะนำพี่ให้รู้จัก "

“ เหรอครับ " มันตอบรับ มือที่ยกขึ้นกอดคอเพื่อนผม อิฐลูบหัวไทที่กำลังเขินอย่างเบามือ ไอ้ฝนยิ้มเขินมันนั่งบิดตัวแต่ผมกับยกยิ้ม ' อยากจะอ้วก  '

“ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำนะ รู้สึกจะอ้วก ปวดหัวพิกล "

“ เออๆ รีบไปรีบมาล่ะ "

“ อื้ม " ผมเดินออกจากร้าน ตรงเข้าไปในห้องน้ำชาย ผลักประตูห้องน้ำเข้าไปฉี่ให้ห้อง ก่อนจะกดชักโครกดึงฝาลงมาปิดแล้วนั่งอยู่ในนั้น " จะทำยังไงดีวะ กูจะทำยังไงดี ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้ด้วยวะ "

   ถ้าบอกไปแน่นอนว่าไอ้ไทต้องเสียใจแน่ๆ มันเป็นคนที่ไม่เคยสมหวังในความรักเลยสักครั้ง แต่ถ้าไม่บอกสักวันมันก็ต้องรู้ ถ้าไม่บอกแล้ววันนึงอิฐทำแบบนั้นกับมันเหมือนที่ทำกับผม ผมต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่ๆ  สะบัดความคิดในหัวตัวเอง ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ แต่ตอนที่เปิดประตูออกก็พบว่าใครบางคนยืนอยู่ตรงหน้าประตู

“ อิฐ "

“ ไม่เจอกันนานเลยนะ " มันทักก่อนจะหันไปล้างมือตรงอ่างล้าง

“ มึงต้องการอะไรกันแน่ มาจีบไอ้ไททำไม "

“ ไม่ได้ติดป้ายว่าห้ามจีบนิ อีกอย่างเพื่อนมึงก็ไม่ได้แสดงอาการอะไรว่ารังเกียจกู " มันก้มหน้าลงยิ้ม ทิชชูถูกหยิบออกมาเช็ดหลังล้างมือเสร็จ อิฐหันมามองผม

“ นั่นเพราะมันไม่รู้ตังหาก ว่ามึงเป็นแฟนเก่ากู "

" แล้วกูก็ไม่ได้รู้ด้วยว่า นั่นนะ เพื่อนมึง "

“ ตอแหล มึงจะไม่รู้ได้ยังไง "

“ นิสัยหลงตัวเองนี่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยนะ มึงคิดว่ากูจะต้องตามติด คอยมองมึงอยู่ตลอดเวลาอย่างงั้นเหรอ "

“ เพราะนิสัยเหี้ยๆของมึงก็ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยไง เหี้ยยังไง ก็ยังเหี้ยอย่างงั้น เป็นคนที่ชอบทำลายชีวิตของคนอื่น ถ้ามึงไม่ได้สิ่งที่ดีเค้าก็ต้องไม่ได้ เหมือนกูที่บอกเลิกกับมึง แต่เพราะมึงไม่มีความสุข มึงเลยมาทำร้ายชีวิตกู ให้กูไม่มีความสุข  บอกกูมาต้องการอะไรกันแน่ "

“ ทำไมกูต้องบอก "

“ บอกเลิกไอ้ไทเถอะอิฐ ถือซะว่ากูขอร้อง เรื่องของเรามันก็คือเรื่องของเรา ไม่เกี่ยวอะไรกับเพื่อนกูนะ ถ้ามึงต้องการอะไรจากกู ถ้ามึงอยากจะทำลายชีวิตของกู  มึงมาเอาจากกูไป ไม่ใช่ไปทำกับเพื่อนกูแบบนี้ ไทไม่ใช่คนที่มึงจะหลอกได้หรอกนะ มันไม่่ใช่คนที่เข้มแข็งแบบนั้น "

“ ห่วงเพื่อนเหมือนเดิมเลยนะ "

“ เพราะมันเป็นเพื่อนคนสำคัญของกู คนที่อยู่ข้างๆกู ตอนที่กูต้องเจอแต่ปัญหา ถ้าจะเอาอะไรมาเอาที่กู ไทไม่เกี่ยว" อิฐยกยิ้มตอนที่ผมพูดแบบนั้น

“ ปิง .. มึงไม่มีอะไรที่กูต้องการหรอก " สายตาที่พูดออกมา มันมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า " ไม่มีอะไรให้น่าต้องการอีกแล้ว "

“ แบบนั้นแล้ว มึงจะเข้าไปยุ่งกับไททำไม ปล่อยไทไปซะ ไม่งั้นกูจะบอกความจริงกับมันทุกอย่าง "

“ กูไม่ได้ห้ามนิ ว่าไม่ให้บอก "

“ อิฐนี่มึง " สายคาคมที่หันมามอง ผมถอนหายใจ "  ทำไมถึงทำแบบนี้วะ จะเอายังไงกันแน่วะ มึงก็รู้ว่าถ้ากูบอกไทไป มันก็ต้องเสียใจอยู่แล้ว ไม่เห็นหน้าเพื่อนกูเหรอ ตอนที่คบมึงมันมีความสุขออกอย่างงั้นนะ "

“ กูรักเพื่อนมึง จริงๆนะ " สายตาที่จ้องมา ตอนที่เอ่ยคำนั้น ผมส่ายหน้าให้กับมัน

“ ไม่เชื่อ กูไม่มีวันเชื่อเด็ดขาด ว่าคนเหี้ยๆอย่างมึงที่เข้ามาจีบเพื่อนกู มึงต้องหวังอะไรแน่  " ขาของผมที่เดินก้าวออกไป สองมือที่จับแขนของมันเอาไว้ " อย่าทำแบบนั้นกับไทเลยนะมึง สงสารมันเถอะ กูขอร้อง "

“ กูทำอะไร ยังไม่ได้ทำอะไรเลย อย่าเอาตัวเองมาตัดสินคนอื่นสิ อย่าคิดว่าตัวเองสำคัญจนขนาดที่ว่ากูต้องทำทุกอย่างเพื่อได้มึงกลับมา หรือทำให้มึงเสียใจไปตลอด คิดในทางกลับกันบ้างสิ ว่ากูอาจจะลืมมึงไปแล้ว แล้วคิดจริงจังที่จะเริ่มรักใครใหม่ อย่าคิดว่ากูต้องอยากได้มึงกลับมา "

“ หรือมันไม่จริง ที่มึงก็คิดอย่างงั้น มันไม่จริงรึไง ที่มึงจะยังรักแล้วคิดถึงกูตลอด ไม่อย่างงั้น มึงจะคอยติดตามกูตลอดรึไง " ผมจ้องสายตาของมัน สายตาที่บอกผมทุกอย่าง บอกว่ามันคิดอะไร ไม่ใช่ว่าผมไม่รู้ ไม่ใช่ว่าผมโง่ แต่เพราะรู้ และ รู้มาโดยตลอด รู้ว่ามันให้เพื่อนมันมาคอยตามติดชีวิตของผม เพราะงั้นตัวผมก็เลยทำตัวเองให้มีความสุขตลอด แต่ไม่คิดเลย ว่ามันจะมาเล่นกับคนที่อ่อนไหวอย่างไอ้ไท

“ ไม่จริง "

“ มึงโกหกแล้วล่ะ "

“ กูไม่เคยคิดอยากจะได้มึงกลับมาเลย แล้วต่อให้มึงเอาความจริงอะไรไปบอกไอ้ไท จนทำให้มันต้องเลิกกับกูไปแล้วละก็ กูไม่แคร์หรอก เพราะไม่ว่ายังไงกูก็ต้องเอามันกลับมาอยู่กับดี กูรู้สึกพิเศษกับมันแม้ตอนแรกจะไม่ เพราะแค่อยากจะทำให้มึงโกรธเฉยๆก็เถอะ แต่ตอนนี้กูเปลี่ยนใจแล้ว แล้วคนอย่างกู ก็พร้อมที่จะวิ่งชนทุกๆอย่าง " มันว่าแบบนั้นตอนที่กำลังเดินออกไป ผมถอนหายใจออกมา อิฐก็ยิ้ม " แต่มึงก็ทายถูกอย่างนึงนะ ที่กูกับไทเจอกัน มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรอก แล้วเรื่องแบบนั้น มึงจะยอมบอกเพื่อนของมึงรึเปล่าล่ะ แต่ไทคงเจ็บปวดมากเลยนะ ถ้ามึงบอกนะ " 

ขาที่เดินออกไปจากห้องน้ำ ผมถอนหายใจออกมาตอนที่ทำได้แต่กำมือของตัวเองแน่นอยู่แบบนั้น ก่อนจะก้าวเดินตามออกไปจากห้องน้ำ ผมกลับเข้าไปนั่งในร้าน

“ มึงทำไมช้าจังเลยวะ อิฐไปหลังมึงยังกลับมาก่อนเลย " ไททัก มันยิ้มให้ผม ที่กำลังมองหน้ามัน " มีอะไรวะ "

“ ไอ้ปิง นั่งลงดิ " 

“ อื้ม " นั่งลงตามที่ฝนบอก ผมก้มหน้ากินอาหารตรงหน้าก่อนจะมองเพื่อนที่นั่งตรงหน้ากำลังยิ้มอย่างมีความสุขกับคนข้างกายตัวเอง ผมกำลังคิด ว่าตัวผมจะทำยังไง บอกมั้ย บอกหรือไม่บอกดี ความรู้สึกนี้อึดอัดเสียจนอยากจะอาเจียนออกมาให้ได้  อาหารที่สั่งมามากมายผมมองดุมันแล้วก็ได้แต่นิ่ง

“ ไม่กินต่อละ " ฝนถาม " แพ้ท้องกับผัวหรือยังไง "

“ ไม่ค่อยหิววะ เหมือนอิ่มๆแล้ว "

“ น่าแปลกนี่ของโปรดมึงทั้งนั้น "

“ คนเรามันก็ต้องมีช่วงเวลานี้บ้าง " ผมบอกไอ้ฝนที่ยังคงดึงดันพยายามให้ผมกิน

“ แล้วปิงอยากจะกินอะไร ขนมหวานมั้ย " อิฐที่เอ่ยถามผมด้วยรอยยิ้ม ผมเกลียดแม้แต่จะต้องมองหน้ามันตอนนี้ สายตาที่นิ่งๆที่มองไป ผมตอบเพียงสั้นๆ

“ แดกไม่ลงหรอกครับ "

ช่วงเวลาอาหารจบลง เราเช็คบิลก่อนจะเดินออกจากร้าน ผมเดินอยู่ข้างๆฝนที่ก็หันมากระซิบทันทีตอนที่เห็น คนข้างหน้าเค้าเดินจับมือกัน ตลอดเวลาในร้านอาหารมันก็ดูแลไอ้ไทดีเสียจนผมคิดว่า มันคงอยากจะนั่งให้ต่อมโมโหของผมทำงานและระเบิดความจริงออกไป

“ น่ารักเนอะ มึงว่ามั้ย "

“ อื้ม " ตอบออกไปสั้นๆ อีกคนก็มองหน้าผม

“ มึงเป็นอะไร "

“ อะไรเป็นอะไร " ผมถาม

“ ก็มึงดูไม่พอใจมันอยู่ตลอดเวลาเลยนี่หว่า ตอนกินก็นั่งหน้านิ่งๆ ปกติมึงต้องพูดมากๆ และเม้าส์จนไอ้ไทเขินเป็นเพื่อนกูสิ ไอ้ไทมันมองมาหลายหนแล้วนะเว้ย มึงทำหน้าแบบนั้น มันจะคิดรึเปล่า ว่ามึงไม่พอใจ "

“ หน้ากูแสดงออกว่าเป็นแบบนั้นเหรอ "

“ ยิ่งกว่าหน้าอีก ท่าทาง น้ำเสียง ก็บอกทุกอย่างอยู่แล้ว ไอ้ไทสนิทกับมึงขนาดนั้น กูยังรู้สึกได้ มันจะไม่รู้สึกได้ไงวะ " แต่กูเองก็รู้สึกแย่ไปไม่ต่างจากมันนะ ผมอยากจะเถียง อยากจะพูดออกไปแบบนั้น อยากจะบอกฝน อยากจะบอกไท ยิ่งคิดว่ามันเป็นคนยังไงก็ยิ่งอยากจะบอก คนที่เอาอดีตมาตีกรอบให้ตัวเองแบบนั้นถ้าวันนึงเกิดล้มขึ้นมาจะกล้ามีความรักกับเค้ามั้ยนะ

“ ฝน ปิง กินน้ำแข็งใสกัน " ไทที่มายืนอยู่ข้างหน้าตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ หันมาพูดกับผมพร้อมกับรอยยิ้มกว้างๆ มือมันขี้ไปที่ร้านน้ำแข้งใสผมก็พยักหน้า

“ เอาดิ อยากจะกินอะไรเย็นๆเหมือนกัน "

“ น่ากินเนอะ " ฝนบอก ผมก็เดินไปที่หน้าร้าน " นี่ใช่มั้ยที่เค้าเรียกว่า พิงซู "

“ อื้ม " ไทบอก " พิงซูมะม่วงอันนี้น่ากินเนอะ เยอะดีด้วย "

“ เอาดิๆ กินด้วยกัน " ฝนบอก มันก็จูงผมเข้าไปในร้าน เดินนำไอ้ไทกับไอ้อิฐซะอีกก่อนที่มันจะหันมากระซิบ " คราวนี้ทำหน้าดีๆนะมึง อย่าให้เพื่อนต้องคิดมาก "

“ อื้ม " ผมตอบรับก่อนจะสั่งน้ำแข็งใสแล้วหันไปถามอีกสองคนที่เหลือ " เอาน้ำอะไรมั้ย "

“ ไม่อะ กูเอาน้ำเปล่า " ไทบอก ผมก็มองหน้าอิฐ

“ อิฐละ "  กัดฟันพูดออกไปอีกคนก็มองไปที่เมนู มันที่คิดอยู่นานก่อนจะหันมาจ้องผม

“ กินอะไรดี "

“ อะไรก็ได้แล้วแต่  " แต่ถ้าคิดไม่ออกอยู่แบบนี้ กูอาจจะมอบตีนกูให้มึงกิน

“ อื้ม " มันลากเสียงยาวมองไปรอบๆก่อนจะหยุดมองที่ผม " หรือกินนี่ดี " มันเว้นเสียงก่อนจะหัวเราะออกมาตอนที่ผมทำหน้าบึ้งตึงใส่ " กินกาแฟดีกว่าให้สาวๆเค้ากินน้ำแข็งใสกันไปเถอะ คาปูชิโน่ร้อนครับ "

“ จ่ายตังค์สิ " ผมบอกอิฐที่ก็ยื่นบัตรให้พนักงานไอ้ฝนก็ตีผม

“ มึงน่าเกลียด เดี๋ยวเราช่วยกันออกก็ได้ "

“ กูไม่ออกหรอก มึงจะจ่ายแทนเค้าก็ได้นะ เอาบัตรมา " ผมยื่นมือไปหาไอ้ฝนอีกคนก็ตี

“ เชี้ยปิง น่าเกลียด "

“ ก็วันนี้ไอ้ไทพาแฟนมาเปิดตัว แฟนมันก็ต้องใจปล้ำเลี้ยงเราสิ "

“ มึงนี่ก็แกล้งเค้า "

“ เลี้ยงก็ได้ ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว "

“ งั้นเราก็ไปนั่งกันเถอะ " ผมบอกทุกคนให้เดินไปนั่ง ไทที่มองอิฐอยู่นั้นผมกอดคอแล้วลากมันออกมา " เดี๋ยวผัวมึงก็เดินตามมาไม่ต้องตัวติดกันขนาดนั้นก็ได้ "

“ แต่ว่า "

“ น่า มันไม่หลงทางหรอก เราแค่เดินมาที่โต๊ะเอง " ผมบอกอีกคนก็พยักหน้า " มึงนี่ติดผัวมึงจังนะ "

“ ไมไ่ด้ติด กูแค่สงสารมัน กูกลัวมันเกร็ง "

“ มันไม่ใช่เด็กนะมึง ไอ้เหี้ยนั่นน่ะ " ผมอยากจะพูดต่อแต่ก็ต้องหยุดไว้แค่นั้น ไทนั่งลงก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม

" ปิง "

“ หื้ม ? อะไร "

“ โอเครึเปล่า " ไทถาม

“ อะไรที่ถามว่าโอเครึเปล่า "

“ ก็อิฐน่ะ โอเคมั้ย " มันถามย้ำผมด้วยสีหน้าลังเล สีหน้าที่เหมือนไม่มั่นใจเท่าไหร่ อาจจะเป็นเพราะท่าทางของผม ที่แสดงออกไปเหมือนไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ มันที่กำลังกังวลทำให้ผมทำได้แค่ยิ้มก่อนจะพยักหน้า

“ ก็โอเคนี่ ทำไมถามแบบนั้นวะ "

“ ก็ดูเหมือนมึงไม่โอเค "

“ โทษทีๆ กูทะเลาะกับไอ้เสือมานิดหน่อย เมื่อเช้าพี่ชายมันมาหาน่ะ มันก็หวงกูเกิ้น ให้กูอยู่แต่ในห้อง ขอโทษทีนะมึง " จับมือของไทไว้สักพักอิฐก็เดินตามมา มันวางเครื่องเตือนให้ไปรับอาหารลงตรงกลางโต๊ะ ทุกคนก็มองหน้ามัน ฝนก็เริ่มถาม

“ แล้วนี่เดี๋ยวเสร็จจากที่นี่ไปไหนกันต่อ “

“ กลับบ้านสิ " ไทบอก " แล้วพวกมึงละ "

“ กูก็คงกลับบ้าน "

“ กูยังไม่รู้เลย พี่ชายไอ้เสือมาจากสิงคโปรมันคงพาพี่ชายมันไปหาอะไรกินมั้ง ไปผับ อาจจะหนีบกูไปด้วย หรืออาจจะไม่ ก็ไม่รู้ " บอกแบบไม่ใส่ใจก่อนที่สัญญาณเตือนให้ไปรับอาหารจะดังขึ้น ผมมองหน้าอิฐก่อนจะเชิดหน้าให้มันไปหยิบมา

“ น่าเกลียดไอ้ปิง " ฝนบอก ผมก็ถอนหายใจออกมา

“ มันไม่คิดอะไรหรอกมึง มันเป็นหน้าที่ของมันอยู่แล้ว "

“ คอยดู ถ้าผัวมึงมากูจะใช้ผัวมึงบ้าง "

“ ถ้ามึงกล้าใช้มัน ถ้ามันทำตาม กูก็เชิญให้มึงใช้มันเถอะ แต่โทษที กูยังใช้มันไม่ได้เลย จะใช้อะไรทีเหมือนจะต้องขอร้องกราบกรานกัน "

“ สู้ของไอ้ไทก็ได้ บริการทุกอย่าง จ่ายให้ด้วย "

“ แต่ถ้าเป็นแบบนั้น กูขอแบบนี้ดีกว่า กูยอม " ผมบอกตอนที่เงยหน้ามองไทมันก็ยิ้มจางๆ " ไม่ได้หมายความแฟนมึงไม่ดีนะ แต่กูซาดิส ชอบอะไรแบบนั้นมากกว่า แบบนี้ ไมไ่ด้บอกว่าแฟนมึงไม่ดีนะเว้ย " แต่ก็อยากจะบอกว่า ไม่ดีจริงๆนั่นแหละ

“ มาแล้วครับ " อิฐวางถาดน้ำแข็งใสลงตรงกลางโต๊ะ มือถือที่ถูกยกขึ้นมาถ่ายภาพของฝน ก่อนที่ทุกคนจะลงมือกิน

“ อร่อยเนอะ " ไทบอกก่อนจะ มันหันไปมองอิฐที่ก็กำลังมองมันอยู่เหมือนกัน มืออีกข้างที่หยิบกาแฟขึ้นมาจิบพร้อมกับเท้าคางมองเพื่อนผมไป

“ คนที่มันชอบยังไงมันก็ต้องบอกว่าอร่อยอยู่แล้ว "

“ ไม่ชิมเหรอ " ไทถามมันตักขึ้นกินอีกคนก็อ้าปาก

“ ถ้ามึงป้อนก็โอคนะ "

“ งั้นก็ไม่ต้องแดกละกัน " มันยิ้ม ยังคงเป็นรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นเหมือนเดิม ตอนที่มือหนาข้างนั้นลูบผมไท อิฐก็หันมามองผมที่จ้องมันอยู่

“ ป้อนเค้าสักคำเถอะน่า มึงจะอายอะไร พวกกูก็เพื่อนทั้งนั้น " ฝนบอก อีกคนก็ส่ายหน้า

“ ไม่เอาอะ "

“ ไอ้ปิงยังไม่อายเลย เวลาแบบนี้ไม่ต้องขอมันก็จัดให้ "

“ พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ "

“ ก็ถ้าเป็นมึง ถ้าพี่เสือของมึงบอกว่า ป้อนหน่อย มึงคงป้อนกูเข้าใจถูกใช่มั้ยละ "

“ ก็ไม่ผิดนะ " ผมพยักหน้า แน่นอนอยู่แล้วก็เสือมันเป็นคนที่จะไม่ทำอะไรแบบนั้น และถ้ามันทำก็ถือว่าเป็นอะไรที่พิเศษมากๆ ช่วงเวลาที่ควรจะรับเอาไว้อย่าได้เขินอาย " แต่เสือมันคงไม่พูดอะไรแบบนั้นหรอก "

“ เลอะแล้ว " อิฐพูดขึ้นตอนที่ยื่นทิชชูไปเช็ดปากให้อีกคนที่ก็ก้มหน้าลงแล้วดึงทิชชูไปเช็ดเอง มันลบหน้าแดงๆนั่นลง ผมก็ยิ้ม

   ไม่ค่อยเห็นไทเป็นแบบนี้เลย ท่าทางเขินอายแล้วรอยยิ้มที่มีความสุขแบบที่มีใครสักคนข้างๆแบบนั้น ก็ไม่เคยเห็น ผมมองหน้ามันที่กำลังอยู่ในช่วงเวลาแบบบนั้นก็ได้แต่คิด คนข้างๆที่กำลังทำให้มันมีความสุขนั่นคือ แฟนเก่าของผม คนที่ทำให้ชีวิตแย่ๆเกิดขึ้นกับผม แต่นั่นมันก็อดีต ตอนนี้มันอาจจะเปลี่ยนไป มันอาจจะไม่ดีแค่กับผม เราอาจจะเข้ากันไม่ได้ แต่คงไม่ใช่กับไท มันอาจจะดีกับไท ดีมากกว่าที่มันดีกับผม

   พอคิดมาถึงตรงนี้ความรู้สึกที่อยากจะบอก มันเหมือนจะถูกกลืนเข้าไปในลำคออีกครั้ง ' อย่าเอาเรื่องของตัวเองในอดีตไปเป็นบรรทัดฐานตัดสินปัจจุบันของคนอื่น เพราะมันอาจจะไม่เป็นแบบนั้น ' อิฐเข้ากับผมไม่ได้ แต่อาจจะเข้ากับไทกได้ก็ได้ ...

   แต่ถ้ามันทำให้ไทเสียใจ เหมือนอย่างที่มันทำกับผม วันนั้นไทจะหันกลับบอกกับผมมั้ยนะว่า ทำไมตอนนั้นถึงไม่บอก..

“ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแปปนะ "

“ ไปด้วยสิ " ไทบอก ตอนที่ผมลุกขึ้น ผมพยักหน้าเราก็เดินออกมาจากร้านด้วยกัน 

   ในห้องน้ำห้างที่ไม่มีใครเข้ามาผมเข้าไปฉี่ในห้องมันเองก็เหมือนกัน ตอนที่ออกมาล้างมือไทก็หันมาถาม " ปิง ถามจริงๆเถอะ มึงไม่ค่อยโอเคกับอิฐรึเปล่า "

“ นี่ที่ออกมาฉี่เป็นเพื่อนกูเพราะจะถามเรื่องนี้นะเหรอ " ไทพยักหน้าผมก็หยิบเอาทิชชูข้างๆมาเช็ดมือ " ไม่หรอกมึงแม่งคิดมาก กูแค่ทะเลาะกับไอ้เสือนิดหน่อยเอง "

“ เหรอ "

“ มันก็หล่อดี นิสัยก็ดี ตามที่กูเห็นตอนนี้น่ะนะ "

“ อื้ม " ไทพยักหน้ารับ

“ จริงๆ ถ้ามึงโอเคกูว่านั่นก็โอเคแล้ว ไม่ต้องมาถามกูหรอกน่า ว่ากูโอเคมั้ย ผัวมึงไม่ใช่ผัวกูสักหน่อย "

“ แต่กูก็ไม่อยากให้เพื่อนไม่ชอบแฟนกูนี่หว่า " มันสารภาพผมก็ยื่นมือไปตบไหล่

“ ไม่หรอกน่า มึงยังชอบไอ้เสือเลย ทั้งๆที่มันก็เหี้ยออกขนาดนั้น "

“ ก็ว่าไป " ไทบอกก่อนจะยิ้ม รอยยิ้มที่ผมรู้สึกว่าตอนนี้มันก็ดีนะ แต่ถ้าวันนึงมันไม่ใช่ขึ้นมาจะทำยังไง ถ้าวันนึงวันนั้นมาถึง ผมจะกลายเป็นคนที่ทำร้ายเพื่อนมั้ย  " ไปกันเถอะ ปล่อยไอ้ฝนทิ้งไว้กับไอ้อิฐนานเดี๋ยวมันเกร็ง "

“ อื้ม " พยักหน้ารับไทก็เดินนำออกไป แต่ทว่ามือของผมกับคว้าไหล่ของมันไว้ก่อน " มึง กูมีอะไรจะบอก "

“ หื้ม ? “

“ อิฐน่ะ .. แฟนเก่ากูนะ " สายตาตรงหน้าที่เบิกกว้างรอยยิ้มที่กำลังยิ้มนั่นค่อยๆหุบลง " คนที่มันทำให้กูต้องเป็นแบบนี้ จำได้ใช่มั้ย คนที่กูเกลียด คนที่คอยสร้างข่าวลือ คนคนนั้นก็คืออิฐนะ " ผมกลืนน้ำลายลงคอถอนหายใจออกมาในตอนที่มันเอาแต่นิ่งแบบนั้น " กูไม่สามารถที่จะโกหกมึงได้วะ เพราะมึงเป็นเพื่อนกู แต่กูไม่ได้หมายความว่าตอนนี้มันไม่ดีนะ คนเราก็เปลี่ยนกันได้  กูอยากให้มึงตัดสินใจด้วยตัวมึงเอง ว่าเค้าดีกับมึงมั้ย แน่นอนว่าเมื่อก่อนมันสร้างเรื่องกับกูไว้ แต่กับมึงมันอาจจะไม่ทำก็ได้ กับกูมันเข้ากันไม่ได้ตอนนั้นเองก็ยังเด็ก แต่กับมึงคงไม่ใช่แบบนั้น " ผมเว้นเสียงไปตอนที่ก้มหน้าลง รู้สึกผิดที่บอกมันไปแต่ผมก็ต้องบอก การที่อีกฝ่ายมารู้ทีหลังมันเจ็บแค่ไหนผมรู้ดี " กูบอกมึงในฐานะเพื่อน เพราะกูคือเพื่อนของมึง ส่วนเรื่องอื่นมึงก็ตัดสินใจเองนะ แต่อย่าเอาอดีตมาผูกกับปัจจุบัน ตอนนี้กูเองก็มีเสือแล้ว  "

“ อื้ม " มันตอบสั้น

“ กูแค่ทำตามหน้าที่ของกู หน้าที่เพื่อน ที่จะไม่โกหกเพื่อนของตัวเอง "

แม้จะรู้ว่า ต้องทำลายความสุขในวันนี้ของมึงไปแต่มันคงแย่กว่านี้
ถ้ามาบอกกันทีหลัง และคงแย่กว่านั้นมาก ถ้าผมบอก ตอนที่มัน รู้เรื่องทั้งหมดแล้ว จากปากคนอื่น

......................................................
คิดว่าปิงตัดสินใจถูกมั้ย ?
เราคิดว่า คนแบบปิงคงไม่ปล่อยให้เรื่องเงียบ แล้วคนที่มีประสบการณ์จากการไม่บอกเสือ
น่าจะสอนอะไรปิงได้ เลยให้ปิงตัดสินใจบอกไทไป
มันอาจจะเจ็บปวด แต่แน่นอนว่า ดีกว่ามารู้ทีหลัง
หนมอยากจะเขียนในมุมที่ น้องปิงโตแล้วไม่ใจร้อนบอกไปแบบไม่ให้เพื่อนตั้งตัว หรือฉีกหน้าเพื่อนแล้ว
ฝากแท็ก #เสือปิง ในทวิตและในเฟสกันเยอะๆนะคะ
ป.ล.นิยายเรื่องนี้กำลังรวบรวมรายชื่อคนอ่านที่สนใจนิยายเรื่องนี้อยู่นะคะ อยู่ในแฟนเพจหนมมี่เด้อ   

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: PREMIUM_ALMOND ที่ 30-08-2015 21:00:37

เราว่าปิงบอกแบบนี้ก็ดีแล้วนะ อย่างที่ปิงบอกไปรู้จากคนอื่นจะเสียใจด้วยกันทั้งคู่ป่าวๆ


น้องปิงน่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก o13 o13 o13 o13 o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 30-08-2015 21:09:31

ดีแล้วที่บอกตอนนี้ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 30-08-2015 21:15:48

เราคิดว่าดีแล้วที่ปิงบอกออกไป เพราะให้ไทได้รู้จากปากของปิงเองดีกว่าไปรู้จากปากของคนอื่น ตอนนั้นมันอาจจะทำให้แย่กว่านี้ก็ได้
อยู่ที่การตัดสินใจของไทแล้วล่ะว่าจะเดินหน้าต่อหรือหยุดความสัมพันธ์นี้ แต่อย่าเอาอดีตมาตัดสินปัจจุบันเลยนะ แบบที่ปิงบอกแหละ อิฐอาจทำไม่ดีกับปิงแต่อาจรักและทุ่มเทให้กับไทก็ได้
ไทสู้ๆนะ

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 30-08-2015 21:18:53

ปิงสุดยอดดด ดีแล้วล่ะที่บอกไป  o13 o13 o13
ที่เหลือให้เค้าไปตัดสินใจกันเอง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 30-08-2015 21:19:59

เราว่าปิงทำถูกแล้วที่บอกไปและก็เตือนว่าอิฐอาจจะเปลี่ยน

ตกใจที่เป้นอิฐนะ ไม่คิดเหมือนกันจนตอนแอ้มพูดขึ้นมาเหมือนรู้อะไรบางอย่าง แปลว่าจริงๆแล้วกลุ่มเพื่อนอิฐก็น่าจะรู้มาก่อนว่าอิฐจะมาจีบไท ขอเดาว่านิสัยจะเปลี่ยน เรื่องจะได้ไม่วุ่น เฮ้อ

ขอพี่เสือมาปลอบใจปิงด่วนๆค่ะ เด็กทำความดีต้องได้รางวัล
วันนี้ยกนิ้วให้ปิง ใจเย็นขึ้นมากและเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้ว เย้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-08-2015 21:20:55

เราดีใจนะที่ปิงบอก เพราะอย่างน้อยไทควรได้รู้ และตัดสินใจอะไรไปก็ตามจากนั้นก็เป็นเรื่องของไทเอง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 30-08-2015 21:22:58

บอกไทไปแล้ว ตัวเองก็สบายใจ แต่คนที่จะเสียใจต่อไปคือไทสินะ :hao5:
เอาน่า พี่อิฐเขาก็ดูจะชอบไทขึ้นมาบ้างแล้ว คือที่ผ่านมาไม่คิดว่าพี่จะเลวร้ายอะไรเลยนะ ขอให้จริงใจอย่างที่บอกปิงก็แล้วกัน :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 30-08-2015 21:31:02

ชอบในการตัดสินใจของปิงนะ
เพราะถ้าเป็นเรามารู้ที่หลัง แล้วรู้ว่าเพื่อนสนิทไม่บอกอีก คงเจ็บปวดน่าดู
 :m16: แต่อ่านแล้วก็อยากแก้เผ็ดไอ่อิฐ ดูท่าทางแล้วไม่มีสำนึกในความผิด
เรื่องนี้ต้องบอกพี่เสือและพี่ธาร(เผื่อเป็นไม้เด็ด) จะได้หาทางให้มันหลาบจำซะมั้ง
ตอนมันพูดกะปิงในห้องน้ำละหนังคนละม้วนกับก่อนหน้านี้มาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 30-08-2015 21:37:10

เราว่าปิงก็ทำถูกแล้ว ส่วนอิฐเราเชื่อว่าอิฐจะรักไทจริงๆ ขอให้เป็นแบบนั้น

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 30-08-2015 21:51:21

ดีแล้วล่ะ จะได้ใจใจกันไป มารู้ทีหลังจากปากคนอื่นนี่

ช้ำกว่าอีก ถ้่อิฐจะรักไทจริง ก็ขอให้จริงอย่างที่ปากพูดนะ

อย่าทำร้ายใครอีกเลย มันไม่โอเค

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: LEksUp ที่ 30-08-2015 21:52:54

เป็นเรา เราก็ทำแบบปิ้งนะ

มีโอกาสร้อยครั้ง เราก็จะทำแบบปิง

สุ้ๆ ไท เทคแครไทนะ  o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: kamontipsaii ที่ 30-08-2015 22:21:00

ปิงบอกอ่ะดีแล้วววว  :katai5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 30-08-2015 22:30:57

ดีแล้วที่ปิงบอกไป...ยังไงก็ดีกว่ามารู้ทีหลัง แล้วปิงจะบอกเสอเรื่องนี้มั้ย รอๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 30-08-2015 22:31:35

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 30-08-2015 22:39:09

ดีแล้วละที่ปิงพูดความจริงออกไป จะได้ไม่เกิดปัญหาเหมือนตอนทะเลาะกับเสือ
อ่านตอนอิฐคุยกับปิงในห้องน้ำ รู้สึกสงสารไทมากเลย
ทั้งๆที่ยังไม่ได้เกิดเรื่องอะไรสักหน่อย TT
ไม่รับรู้ถึงความจริงใจในประโยคของอิฐเลย ขอให้นิสัยเปลี่ยนจริงเถอะ
ไม่อยากให้ไทเสียใจ แค่นี้ก็ไม่รู้ไทจะคิดมากอะไรอีก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 30-08-2015 22:57:47

ปิงทำดีแล้ว
ไม่งั้นมารู้ทีหลังปิงจะผิดทั้งขึ้นทั้งร่อง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 30-08-2015 22:59:58

ดีมากเลยค่ะ น้องปิงทำถูกต้องที่สุดแล้ว ที่พูดออกไป แถมเตือนสติเพื่อนให้คิดเอง โดยไม่ตัดสินแทน ดีงามมากๆ อ้อ บอกไทแล้ว กลับไปเล่าให้พี่เสือฟังด้วยนะปิง  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 30-08-2015 23:04:26

ดีแล้วที่บอก ไม่ค้างคาใจ
ทีกับเสือเปิดใจพูดอย่างงี้มั๊ยปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: miniStrom ที่ 30-08-2015 23:17:08

รู้สึกดีที่ปิงบอกไปตรงๆตอนนี้ ถ้าไทรู้ทีหลังจะเป็นยังไงนะ เป็นกำลังใจให้ไท บางทีอิฐอาจจะดีก็ได้นะไท อย่ากังวลนาน  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 31-08-2015 01:35:51

เทอทำดีแร้ว อย่างน้อยถ้าจะเจ้บก้อเจ้บตั้งแต่ต้นดีกว่า

แต่ถ้าปล่อยวางได้มันก้อดีเอง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: domeloly ที่ 31-08-2015 04:06:58

คือเเบบว่าจะไม่เม้น.  พูดตามตรงว่ากดข้ามมาตั้งหลายตอนตั้งแต่รู้ว่าปิงต้องกลับไปคืนดีกับไอ้เหี้ยเสือ
คือแบบถ้าเป็นปิงแล้วเจอด่าว่าร่าน. แรดอะไรแบบนั้นหลายครั้ง คงจะไม่ทนแล้ว มองไปมองมาปิงก็โง่ให้อภัยง่ายๆ จะบอกว่ารักมากก็ไม่ใช่แล้วมั้ง คือแบบคนทีทเลี้ยงดูไม่เคยด่าไรขนาดนี้. นี่เป็นใครมาด่าขนาดนี้ แถมเป็นแฟนกันไม่เชื่อใจแฟนตัวเองกับไปเชื่อใจคนอื่น
ถึงจะมารู้ความจริงทีหลังก็เหอะ. ความรู้สึกคนเราอ่ะมันเสียไปแล้วอ่ะ ต่อให้กับคืนมาได้มันก็ไม่เหมือนเดิมหลอกนะครับ มองไปมองมาก็เหมือนปิงหลงผู้ชายคนนี้หัวปักหัวปำเลยนะ. ตั้งแต่อ่านมาตั้งแต่ต้นเรื่องตอนดีกันรักกันแต่ก็กลับมาทะเลาะกันเหมือนเดิม วนอยู่แบบนี้ประมาณร้อยรอบได้มั้ง ณ จุดนี้งงกับอารมณ์ตัวละครมาก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายยิ่งอ่านยิ่งสับสน
ต่อจากรี้ก็คงจะไม่ตามอ่านแล้วหล่ะเพราะดูมันก็คงมาอีหรอบเดิม. ฝากบอกน้องปิงกินข้าวบ้างนะครับอย่ากินแต่หญ้า เค้าง้อนิดง้อหน่อยก็ปล่อยให้เค้าคล้องเชือกจมูกไปเหมือนเดิม^^

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 31-08-2015 05:28:53

เห็นด้วยกับที่ปิงทำค่ะ บอกไปน่ะดีแล้ว แม้จะต้องคิดมากตอนนี้ก็ดีกว่าไม่รู้เรื่องอะไร แล้วต้องมาเสียใจทีหลัง สู้ๆนะไท

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 31-08-2015 06:14:46

ปิงเท่มาก น้อยคนที่จะทำได้เหมือนปิง ปิงรักไทมากน่ะ เป็นเราก็คงอยากบอกแต่ไม่กล้า แต่ปิงกล้า อาจจะเพราะประสบการณ์ที่ผ่านมาด้วยละมั้ง แต่เราชอบสิ่งที่ปิงทำอ่ะ  ปิงทำดีแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 31-08-2015 06:18:52

ปิงบอกไทดีแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 31-08-2015 07:15:05

บอกไป..จะดีหรือแย่ ค่อยมาว่ากันอีกที ดีกว่าให้เพื่อนมาเกรงด้วยกัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 31-08-2015 08:01:42

ทำดีแล้ว:)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 31-08-2015 10:07:58

ปิงบอกแบบนี้ดีแล้ว  o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 31-08-2015 10:45:09

ขอให้อิฐมาดีเหอะ
สงสารไท

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 31-08-2015 23:26:51

ดีแลวที่บอกไปนะปิง
รู้จากเราเองดีกว่ารู้จากคนอื่น o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 31-08-2015 23:52:49

บอกไปดีที่สุดแล้ว
เหมือนเรื่องที่ทะเลาะกับเสือครั้งล่าสุด จะทำให้ปิงโตขึ้นนะ
ดีจัง

แต่ต้องบอกเสือไม๊เรื่องนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 60 // 30.8.58} #หน้า 61
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 04-09-2015 20:18:39

ตอนที่ 61

   ครืน ครืน ครืน

   เสียงโทรศัพท์ที่ถืออยู่ในมือ ผมมองมันอยู่แบบนั้นแต่ก็ไม่ได้กดรับ  ขาที่เดินไปตามทางของคอนโดเรื่อยๆ หลังจากบอกเล่าเรื่องราวความจริงกับอีกคนไป ผมก็ออกมาจากที่นั่นโดยไม่ได้กลับไปที่ร้านอีกเลย ผมแยกกับไทตอนนั้น ตอนที่มันไม่แม้จะเอ่ยอtไรสักอย่างกับผม

“ กูทำร้ายหัวใจเพื่อนรึเปล่า กูทำผิดกับเพื่อนมั้ย " ผมคิดแบบนั้นตอนที่ถอนหายใจออกมา  ความคิดขัดแย้งของผมที่ทำได้แต่ถอนหายใจออกมาช้าๆ เปิดประตูคอนโดตอนที่ก้าวขาเข้าไปในห้องผมหย่อนตัวเองลงนั่งที่โซฟาก่อนจะหลับตาลงช้าๆ

   ราวกับการประมวลภาพต่างๆที่เกิดขึ้น ตั้งแต่ตอนที่ผมเจอกับอิฐอีกครั้ง ตอนที่ไทยิ้ม ตอนที่ไทมีความสุข ตลอดจนตอนที่มันค่อยๆหยุดยิ้มไป

   แกร๊ก
   
   เสียงเปิดประตูที่ผมหันไปมอง เสือเดินเข้ามาผมก็ถอนหายใจก่อนจะหันกลับมามองที่จุดเดิม มันที่เดินเข้ามาใกล้ก็เอ่ยถาม " ทำไมกลับเร็ว "  ผมที่ไม่ตอบอะไร นิ่งอยู่แบบนั้นมันก็ยื่นเท้ามาเขี่ยที่ขา " ปิง ทำไมกลับเร็ว "  ถามอีกครั้งผมก็ยังไม่อยากจะตอบ ตอนนี้ไม่แม้จะอ้าปาก หรือหันไปมองหน้ามัน สับสนเสียจนอยากจะนั่งนิ่งๆเงียบๆคนเดียวเท่านั้น "  เป็นอะไร "

   เสือเดินเข้ามาใกล้ มันเลิกคิ้วก่อนจะพูดขึ้นเสียงใส่ " เป็นอะไร อย่ามานั่งนิ่งๆ ทำท่าเหมือนคนจะตาย ถามอะไรก็ไม่พูด  "  พอเห็นผมเงียบไม่ยอมตอบจริงๆ มันก็เริ่มถอนหายใจแล้วนั่งลงข้างๆ อาจเพราะผมไม่เคยเป็นแบบนี้ ตอนนี้มันเลยดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้ก่อนจะถามด้วยเสียงนุ่มๆ " เป็นอะไร หื้ม ? ตอบกูหน่อยว่ามึงเป็นอะไร ใครทำอะไรมึง “

“ เปล่า " ตอบเสียงสั้นๆก่อนจะหันหน้าเข้าไปซบที่อกมัน " ไม่มีใครทำกู แต่เป็นกูที่ไปทำเค้า "

“ ทำอะไร "

“ กูทำให้ไทเสียใจ กูทำร้ายเพื่อนกูเอง เสือ กูทำร้ายมัน กูทำความสุขของเพื่อนบ่นปี้ไปหมดแล้ว "

“ หมายความว่าไง "

“ เสือ " ผมผละตัวเองตอนที่เงยมองหน้ามัน " แฟนไอ้ไท คือ แฟนเก่ากู แฟนคนนั้น คนที่มันต้องทำให้กูต้องเป็นแบบนี้ไง แฟนมันคือไอ้เหี้ยนั่น " บอกเสือเสียงน้ำตาที่ไหลออกมา ผมก้มหน้าลงซบที่ไหล่ของเสือ " กูพูดไม่ออกเลยมึง มันที่มีความสุขยิ้มแย้มบอกกูว่าไอ้เหี้ยนั่นคือแฟนของมัน กูที่ได้แต่นิ่งแล้วมองดูมันมีความสุข ความสุขที่มันไม่เคยมี ใจกูแม่งเจ็บไปหมดแล้ว ทำไมวะ ทำไมต้องเป็นไอ้เหี้ยนั่นด้วย กูสงสารเพื่อนมึง ถ้ามันต้องมาเจอแบบที่กูละ ไทมันจะรับไหวเหรอวะ "

“ แล้วบอกไทรึยัง "

“ บอกแล้ว แล้วก็เห็นด้วยว่าหน้าที่มีความสุขของมันค่อยๆหายไปกลายเป็นความทุกข์หน้าตามันเป็นยังไง กูเหมือนคนที่เอามีดไปกรีดใจของมัน เป็นเหมือนคนที่พรากความสุขไป เหมือนคนที่พูดอะไรออกไปไม่คิด พูดอะไรออกไปไม่ดูเวลา กูควรไม่พูดรึเปล่า ในช่วงเวลาที่มันกำลังมีความสุขแบบนั้น "

“ แล้วจะให้รออะไร " เสือถาม " รอมันมีความทุกข์ก่อนแล้วค่อยบอกเหรอ " ยื่นมือมาประคองหน้าผมเอาไว้ ก่อนเช็คน้ำตาให้เบาๆ " บอกตอนนี้ก็ดีแล้ว ดีกว่ามันมารู้ทีหลัง แล้วถามว่าทำไมตอนนั้นมึงถึงไม่บอกมัน "

“ ดีแล้วเหรอ "

“ มึงทำหน้าที่ของคำว่าเพื่อนแล้ว เพราะเพื่อนที่ดี ต้องไม่โกหกกัน "

“ แต่เสือ "

“ ไม่ต้องคิดมากหรอก แล้วไอ้นั่นมันเป็นยังไง "

“ ใคร " เงยหน้าขึ้นถามมันก็ย้ำ

“ แฟนเก่ามึง "

“ ก็ดี เห็นว่าย้ายกลับมาเรียนที่นี่ด้วยละ ไม่เจอกันตั้งนานมันก็เหมือนเดิม ทุกครั้งที่เห็นแล้วรู้สึกเหี้ยยังไง ก็ยังรู้สึกอย่างงั้น "

“ ชีวิตมันดีมั้ย "

“ คงดีเพราะได้เจอคนแบบไทมั้ง " คนที่ชีวิตไม่เคยพบเจออะไร แม้มันจะซึนๆไปตามประสาบ้าง แต่มันก็นิสัยดี ผมหวนคิดถึงเหล่าเพื่อนๆของมัน ไม่ว่าจะเป็นไอ้ซัน หรือไอ้แอ้มเมียมัน ไอ้ภูอีก เป็นไปไม่ได้หรอก ที่มันจะไม่รู้ว่าไอ้ไทเพื่อนผมในเฟสบุ๊คเราก็เพื่อนกัน .. ผมไม่บล๊อคมันหรอก อยากให้พวกมันรู้จะตายว่าผมมีความสุขขนาดไหน เพราะฉะนั้นไอ้เรื่องที่บอกว่าไม่รู้ว่า ไอ้ไทเพื่อนนี่ ตัดไปได้เลย  “ เรื่องอื่นกูไม่รู้หรอก แต่เรื่องที่มันคบกันกูมั่นใจแน่ว่า ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แน่ๆ "

“ มึงจะบอกกูว่ามันเข้ามาเพราะอยากจะเจอมึงเหรอ "

“ เปล่า กูไม่ได้ค่าอะไรแบบนั้นหรอก " ก็อย่างที่มันบอกกับผม ผมไม่ได้มีค่าอะไรกับมันแล้ว แต่ที่ผมคิดก็คือ " มันคงอยากจะกวนประสาทกูมากกว่า "

“ ยังไง "

“ เข้ามาจีบไอ้ไท แล้วให้ไอ้ไทพามาแนะนำกับกู ให้กูเห็น พอกูโวยวายขึ้นมา ก็เลิก จบ "

“ แค่นั้น เพื่ออะไร " เสือถาม

“ คนบางคนแค่ได้ทำเรื่องไร้สาระก็มีความสุขแล้ว โดยไม่คิดถึงจิตใจของใครอีกคนเลย ว่าจะรู้สึกยังไง " 

“ แต่บางทีก็อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้ "

“ มึงคิดงั้นเหรอ "

“ ถ้าเอาแค่สะใจ มันควรเปิดตัวกับมึงนานแล้ว มันจะรอเวลาให้ไทเจ็บทำไม ไทไม่เกี่ยว " เสือบอก " แต่ถ้ามันเหี้ยมาก อันนั้นก็ไม่รู้ "

“ อย่าพูดแบบนั้นสิ " ผมถอนหายใจออกมาตอนที่พิงหลังลงกับตัวมัน " ไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไงบ้าง "

“ นั่นมันเรื่องของเค้า อย่าไปสนใจเลย มันจะตัดสินใจยังไง นั่นก็คือ เรื่องของมันอยู่แล้ว ความรักของมัน หัวใจของมัน มึงทำได้แค่ดูเท่านั้นละ "

“ อื้ม "

...........................................................

   ผมเดินออกจากห้องน้ำของห้างตอนที่ได้ฟังเรื่องราวเหล่านั้นจากปากของปิง ทุกอย่างในตอนนั้นก็เหมือนมืดสนิทไปหมด มือสวยๆของปิงยกขึ้นจับไหล่ของผมก่อนจะบีบไว้แน่น " ไท กูขอโทษ "

' ขอโทษทำไมกันนะ ' ผมคิดแบบนั้นมันก็ต้องทำถูกแล้ว ที่บอกความจริงกับผม ก็ทำถูกแล้วที่ไม่ปิดบัง ทำถูกแล้ว แต่ตอนนั้นกลับไม่ได้ตอบอะไรมันออกไป ปิงตัดสินใจกลับไปตั้งแต่ตอนนั้น เหลือแต่ผมที่พาตัวเองเดินกลับไปที่ร้านนั้น ฝนหันมามองหน้าผมที่เดินตรงเข้าไปหาอิฐ

" มึงไปซะตั้งนาน กูคิดว่าแอบหายไปปล่อยให้พวกกูนั่งเม้าส์กันสองคนละ "

" กลับกันเถอะ " ผมพูดเสียงนิ่งๆ อีกคนก็มองหน้า ยังไม่ทันถามอะไร อิฐก็พยักหน้ารับ

" อื้ม "

" แล้วปิงละ " ฝนถาม

" กลับไปแล้วละ " ผมบอก ก่อนจะมองหน้าฝน " กลับก่อนนะมึง "

“ อ่าฮ่ะ " มันพูดออกมาแบบงงๆ เล็กน้อย ผมก็หันหลังเดินออกจากร้าน  อิฐที่เดินตามมาเงียบๆ เราขึ้นรถตอนที่ขับไปตามทางผมก็เงียบไปตลอดทาง จนตอนที่รถจอดติดไฟแดงอิฐก็หันมาถามผมด้วยเสียงนิ่งๆ

“ ปิงบอกเรื่องนั้นแล้วใช่มั้ย " มือหนาที่ยื่นมาจับมือผมตอนที่มองออกไปนอกหน้าต่าง

“ อื้ม "  ผมตอบมันสั้นๆตอนที่น้ำตาเริ่มไหลลงมา ผมทำได้แค่กัดปากของตัวเองไว้แน่น ผมพยายามถามตัวเองว่าทำไมมันไม่บอผม แล้วทำไมตัวผมถึงโง่แบบนี้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาจะรออะไรอยู่ ให้มั่นใจว่ารักเค้าแล้วค่อยพามาพบเพื่อนสนิทอย่างงั้น ทั้งๆที่คิดว่านั่นคือความคิดที่ดีแล้ว แต่มันกลับไม่ใช่ มันไม่ใช่เลย ยิ่งมั่นใจเท่าไหร่ว่าเค้าคือคนที่ใช่ ใจมันก็ยิ่งเจ็บเท่านั้น

   ไอ้เหี้ยคนนี้นี่เองที่ผมอยากจะเจอมาตลอด คนที่ทำให้ชีวิตไอ้ปิงต้องเจอแต่เรื่องไม่ดี ไอ้เหี้ยคนที่นั่งข้างๆผม คนที่มันกอดผม คนที่ผมรัก คนคนเดียวกันเลย

“ ไท ขอโทษ " มันพูดเสียงเบาๆ แต่ผมก็ทำได้ค่ร้องไห้อยู่แบบนั้น ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้เลยว่าอะไรคือสิ่งที่ตัวเองต้องพูดออกมา ทุกอย่างมันชา มันมึนไปหมด ผมทำได้เพียงแค่ร้องไห้ แค่ร้องไห้ออกมา

“ ทำไมต้องเป็นกูด้วย ทำไมต้องเป็นกู " ผมถามตัวเอง ผมถามมัน ทำไมถึงเลือกผมเหรอ ทำไมถึงไม่ใช่ฝน ทำไมถึงไม่ใช่คนอื่น มาทำให้ผมรัก ทั้งๆที่มันก็รู้ว่าปิงเพื่อนผม "  มึงทำไปทำไมวะ มึงทำไปทำไมอะ กูไปทำอะไรให้วะ วันนั้น วันที่เราเจอกันครั้งแรก รู้อยู่แล้วใช่มั้ย ว่ากูเป็นเพื่อนปิง "

“ อื้ม " มันสารภาพ

“ แล้วมึงทำ ทำไมวะ มึงเข้ามาทักกูทำไมวะ ทำไมต้องมาทำให้กูเป็นแบบนี้ด้วย รู้อยู่แล้วว่ากูเป็นเพื่อนแฟนเก่าของมึง แล้วแบบนั้นมึงทำ ทำไมวะ " อิฐไม่ตอบมันนิ่ง " กู ไม่เคยมีความรักเลย กูไม่เคยมีความรักดีๆเลย ไม่เคยมีเลยสักครั้งในชีวิต แล้วมึง ทำไมมาทำแบบนี้วะ ไม่รักกู กูก็ไม่ว่า แต่มาทำร้ายกูทำไมวะ กูผิดนักหรอ ที่แค่อยากมีรักดีๆ อยากมีคนรักดีๆ กูมันผิดมากนักเหรอ "

“ ไม่ใช่แบบนั้น ไท กูไม่ได้หลอกมึง " อิฐจับแขนของผม มันที่พยากอธิบาย แต่ตอนนั้นไฟเขียวก็ส่งสัญญาณในเราต้องเดินรถไปข้างหน้า มันเปลี่ยนมาจับมือผม พร้อมอธิบาย " โอเค กูยอมรับ กูยอมรับว่าตอนแรกที่กูเห็นมึงมันเป็นเรื่องบังเอิญ ไอ้แอ้มมันชี้ให้กูดูว่านั่นน่ะ เพื่อนของปิง กูก็เข้าไปจีบมึงเล่นๆ ใช่ ตอนนั้นกูเล่นๆ แต่หลังจากที่กูได้คบมึง ได้รู้จักมึง กูก็เปลี่ยนความคิด กูไม่ได้คิดแบบนั้นแล้ว เพราะงั้นวันนี้ที่กูมา รู้ทั้งรู้ว่ามาเจอปิง แต่กูก็มา มาเพราะอยากทำให้มึงเข้าใจ ไม่อยากจะปิดบังอะไรมึงอีก กูรู้ว่าในความคิด ในสายตาของมึงกูอาจจะไม่ใช่คนดี แต่ไท.. อย่าเอาตอนนั้นของกู กับตอนนี้ไปเกี่ยวข้องกันเลยมันไม่เกี่ยวกันนะ "

“ มันไม่เกี่ยวกันเหรอ " ผมถาม " ตอนนั้นกับตอนนี้ไม่เกี่ยวกันเหรอ " รถที่กำลังเคลื่อนเข้าไปในลานจอดรถของคอนโด ล้อที่หยุดสนิทลงเบรคมือที่ถูกดึงขึ้นหลังการหยุดรถให้นิ่งนั้น ผมดึงมือของตัวเองออกจากมือของมัน " แต่กูว่ามันไม่ต่างกันหรอก ถ้าเป็นคนดีจริงๆ ทั้งๆที่รู้ว่ากูเป็นเพื่อนปิง มึงคงไม่คิดที่จะเข้ามาคุย เข้ามายุ่งด้วยตั้งแต่แรกหรอก แต่เพราะอยากจะทำให้ปิงหงุดหงิดเลยเข้ามายุ่งกับกู แล้วก็คงคิดว่าทำเล่นๆ สักพักก็เลิก งั้นขอถามหน่อย กูที่ต้องเจ็บ เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วยวะ  เพราะกูเป็นเพื่อนปิงเหรอ มึงถึงมาทำกับกูแบบนี้ ทำไมถึงเลือกกู เพราะกูโดยหาความรักเหรอ .. แล้วคนอย่างกู อยากมีความรักกับเค้าบ้างไม่ได้เหรอทำไม กูผิดอะไรถึงมาทำกับกูแบบนี้ มาทำให้กูเจ็บ "

   ผมรู้สึกตัวเองพูดอยู่แค่เรื่องเดียว พูดวนๆ พูดซ้ำๆ ผมผิดอะไร ทำไมถึงมาทำกันแบบนี้  มันไม่เคยจิตใจกับผมเลยแม้แต่วันแรกที่เจอกันก็ไม่ เข้ามาเพื่อให้ผมเป็นตัวกลาง ทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวด " กูรู้นะ ว่ามึงอยากให้ปิงเจ็บปวดที่เห็นมึงคบกู แต่อิฐ แล้วกูละ กูคนนี้เจ็บไม่เป็นเหรอ "

   พูดประโยคสุดท้ายก่อนจะก้าวขาเดินลงจากรถมา ความจริงที่ผมได้ฟังวันนี้เหมือนฉีกหัวใจของผมให้แหลกละเอียดกลายเป็นชิ้นๆ  ขาที่ค่อยๆเดินผมรู้สึกถึงแรงวิ่งของใครอีกคนที่คว้าตัวผมมากอดไว้

“ ไท กูขอโทษ กูไม่ได้ตั้งใจที่จะทำแบบนั้น แต่ตอนนี้กูอยากให้มึงฟังกูสักหน่อย กูอาจจะผิดที่เข้ามาหามึงในทางที่ไม่ดี แค่เล่นๆ แต่ไทตั้งแต่กูคบกับมึงกูก็เปลี่ยนไป กูไม่ได้คิดเล่นๆ อย่างที่คิดในตอนแรกแล้ว มึงทำให้กูเปลี่ยนไป เปลี่ยนไปในทางที่ดี "

“ ปล่อย " ผมบอก “ ปล่อยกู "

“ ไท "

“ กูบอกว่าให้ปล่อยกู!! “ ผมตะโกนออกไปตอนที่สะบัดตัวมันออกผมก็ค่อยๆเดินถอยหลัง " อย่ามายุ่ง อึก อย่ามายุ่งกับกูอีก อย่ามายุ่ง ปล่อยกูไปเถอะ อย่ามายุ่งกับกูเลย "

   อย่าเอากูเข้าไปยุ่งกับเรื่องของมึง อย่าทำให้กูต้องเจ็บปวดขนาดนั้น กูไม่ใช่คนเก่ง กูรับความเศร้าแบบนั้นไว้ไม่ไหวหรอก หัวใจกูมันไม่ได้แข็งแรงขนาดนั้น

“ ปล่อยกูไปเถอะ ถือซะว่าทำบุญ "

   ผมเดินเข้ามาในห้องของตัวเองทรุดลงตรงประตูก่อนจะนั่งนิ่งอยู่แบบนั้น ผมไม่ได้เปิดไฟในห้องแต่ทุกอย่างกลับฉายชัดออกมาจากความทรงจำชของเรา ห้องครัวที่เคยทำอาหาร โซฟาที่เคยนั่งด้วยกัน ทีวีที่มีรายการโปรด เตียงนุ่มๆที่เรานอนกอดกัน ทุกอย่างมีเรื่องราวในห้องนี้มีเรื่องราว

   ทั้งๆที่ห้องนี้มันก็ห้องของผม แต่น่าแปลก... น่าแปลกที่ว่า มันกลับมีภาพใครอีกคนซ้อนทับเต็มไปหมด นี่ละมั้งคงเป็นความรู้สึกที่ใครๆบอก เวลาที่ทะเลาะกัน ความทรงจำจะช่วยให้เรากลับมารักกันอีกเหมือนกาวใจ แต่เวลาที่เลิกกันสิ่งนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากมีดคมๆ ทิ่มแทงจนรู้สึกอยากจะตายลงเสียให้ได้   

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   เสียงเคาะประตูในเช้าวันใหม่ทำให้ผมลืมตาตื่นขึ้นมาจากหน้าประตูห้องที่ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ มองดูแสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาผมหรี่ตามองมันก่อนจะถอนหายใจออกมา เสียงเคาะประตูที่ยังดังต่อเนื่องผมค่อยๆลุกจากที่ที่ตัวเองนอน มองลอดออกไปมองตรงช่องทางเล็กๆก่อนจะเปิดประตูเมื่อรู้ว่าใครยืนอยู่นอกห้อง

“ ไท " ฝนเรียกผมก่อนจะชูถุงโจ๊กขึ้นมาให้ " กินโจ๊กหน่อยนะ "

“ ไม่หิว " ผมบอกก่อนจะพาตัวเองไปนั่งที่โซฟา มันคงรู้เรื่องแล้วดูจากสีหน้าก็รู้ แววตาที่กำลังสงสารผมจับใจ น่าสมเพชพอๆกับน้ำตาที่ยังคงไหลออกมาไม่หยุด  " ปิงเล่าเรื่องนั้นให้มึงฟังแล้วเหรอ "

“ อ้อ อื้ม " มันพยักหน้า

“ แล้วปิงล่ะ "

“ ไม่มาหรอก " ฝนบอก " มันไม่กล้ามาหรอก "

“ ทำไมไม่กล้ามันผิดอะไร "

“ มันกลัวมึงรู้สึกแย่มันเลยไม่มา " ผมพยักหน้ารับ " กินโจ๊กหน่อยนะ "

“ ยังไม่หิวมึงตั้งไว้เถอะ "

“ กินหน่อยน่า " มันเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะนั่งลงใกล้ๆ มือที่โอบไหล่ผมไว้มันบีบเบาๆ " เดี๋ยวความรู้สึกนี้มันก็ผ่านไป กินข้าวสักหน่อย อย่าทำร้ายตัวเอง ปิงเป็นห่วงมึงมากนะ นี่ก็ออกไปซื้อโจ๊กตั้งแต่เช้ามาให้มึงกิน "

“ ไม่ใช่ความผิดของมันหรอก " ผมบอก " แค่คนซวยมันคือกูเท่านั้นเอง "

“ อย่าพูดแบบนั้นสิ มึงไม่ซวยหรอก กินข้าวหน่อยเถอะนะ " มันลูบหัวเบาๆ รู้สึกสมเพชตัวเองชะมัดที่เป็นแบบนี้ ผมส่ายหน้า

“ ตั้งไว้เถอะ เดี๋ยวกูหิว กูกินเองละ "

“ ไท "

“ ฝนกูอยากอยู่คนเดียว "

“ ก็ได้  แต่ให้กุญแจห้องกูไว้ชุดนึงนะ กูเป็นห่วง " มันบอกผมก็พยักหน้า ฝนขยี้หัวผมเบาๆ " มีอะไรโทรหากูนะ จะไปไหนก็โทรมาหาได้ตลอด ยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย กูจะรีบมาหามึงทันที เข้าใจมั้ย "

“ อื้ม " พยักหน้าอีกครั้งมันเดินเข้าไปในห้องคงจะไปหยิบกุญแจสำรอง ฝนเดินมาที่โซฟาอีกครังมันกอดผม

“ ยังมีกูอยู่นะ  มึงไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกนะ "

“ อื้ม " พยักหน้าซ้ำลงอีกครั้งตอนที่มันเดินออกไปจากห้องผม แสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาเพิ่งรู้สึกว่าเวลามันผ่านไปอย่างเชื่องช้าก็วันนี้  ผมมองแสงอาทิตย์ที่ส่องเข้ามาในห้องอยู่สักพัก รู้สึกว่ามันคงอีกนานมากกว่าจะมืดลง ในจังหวะนั้นผมลุกขึ้นพาตัวเองไปที่ตู้ยา ในนั้นจำได้ว่าเคยมียานอนหลับอยู่แผงนึง ผมหยิบมันขึ้นมาก่อนจะกินไปสองเม็ดก่อนจะพาตัวเองกลับมาที่เดิม

   นั่งมองทุกอย่างด้วยรอยน้ำที่ไหลลงมาไปเรื่อยๆ ก่อนจะหลับตาลงช้าๆตอนที่ยาออกฤทธิ์ในช่วงเวลานั้นผมรู้สึกมีความสุขที่สุดเลย ช่วงเวลาที่ไม่ต้องคิดถึง ช่วงเวลาที่ไม่ต้องเสียใจ ช่วงเวลาแห่งการนอนหลับ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดเลย

“ ไท ไท ไท " เสียงที่ได้ยินผมลืมเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นช้าๆ คนตรงหน้าผมคือฝนกับปิงที่กำลังยืนมองผมอยู่ " ตื่นมากินข้าวได้แล้ว " ปิงบอกผมที่หลับตาลงอีกครั้งก็เอ่ยบอกมันไป

“ กูไม่หิวมึง กูง่วงนอน "

“ ข้าวเช้าก็ไม่กิน เย็นจะไม่กินอีกเหรอวะ แล้วนี่บ่ายสี่แล้วมึง จะนอนไปถึงไหนมากินข้าวบ้าง "

“ ตื่นไม่ไหวจริงๆ มึงตั้งไว้เถอะ " ผมบอกทั้งๆที่หลับตาก่อนจะหลับไปอีกครั้งจริงๆ ตอนที่เสียงนั้นมันเงียบลงไปอีกครั้ง

ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกทีตอนที่หันไปมองนาฬิกาก็พบว่าฟ้าข้างนอกเริ่มสว่างอีกครั้งแล้ว ผมหลับตาลงตอนที่ตื่นขึ้นมาเพราะนอนมากไปเลยทำให้รู้สึกปวดหัวอย่างบอกไม่ถูก ผมลากตัวเองไปที่ตู้เย็น ตอนที่ดื่มน้ำความเย็นที่แล่นริ้วขึ้นมาที่ก้านสมองทำให้ผมหลับตาแน่น

เงาสะท้อนของตัวเองที่ไม่เด่นชัดบนตู้เย็นทำให้ผมรู้สึกได้ว่า ชุดที่ตัวเองใส่ยังเป็นชุดของสองวันที่แล้วอยู่เลย ก้มลงดมเสื้อของตัวเองก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าของตัวเองตอนที่เดินไปหยิบผ้าขนหนู ผมมองเห็นตู้เสื้อผ้าที่เคยว่างเปล่าแต่ตอนนี้มันกลับไม่ว่างเปล่าอีกแล้ว เปิดตู้นั้นออกกลิ่นตัวของเจ้าของมันก็เหมือนจะพุ่งเข้ามาใส่หน้าผม มองไปที่โต๊ะกระจกที่อยู่เยื้องกัน น้ำหอมของมัน หรือแม้แต่นาฬิกาก็ยังวางและตั้งอยู่ ผ้าขนหนูผืนเก่าที่ราว ชุดนอนที่ใส่แล้ว ทุกอย่างที่อยู่รอบตัวผมมีความทรงจำที่อัดแน่นกันไปหมด

“ กูอยากลืม กูอยากลืมมันไปให้หมด " น้ำตาไหลออกมาพร้อมมือของผมที่กระชากเสื้อผ้าเหล่านั้นให้หล่นลงมาจากตู้ทั้งหมด ทั้งโยนทั้งทุ่มมันลงบนพื้น กวาดทุกอย่างบนโต๊ะหน้าจกนั่นลง เหมือนคนบ้าที่กำลังไร้สติผมทำลายข้าวของทุกอย่างที่อยู่ใกล้ตัว ผมเกลียดทุกอย่างที่มันมีอยู่ในตอนนี้ หันมองกระจกที่สะท้อนเงาของตัวเอง

ผู้ชายที่น่าสมเพช ปรากกฏตัวอยู่บนนั้น แววตาดำคล้ำ และร่างกายที่ดูไม่ได้ แต่ทั้งๆที่เป็นแบบนั้น น้ำตามันกลับไหลลงมาอีก ทั้งๆที่ดูไมไ่ด้ขนาดนี้อยู่แล้ว ยังทำตัวน่าสมเพชอีก ขนาดอยากจะหยุดน้ำตาไม่ให้ไหลก็ยังทำไม่ได้เลย ผมกัดฟันแน่นตอนที่คว้าเอาขวดน้ำหอมของมันได้ ผมก็โดยนไปที่กระจกที่ส่องตัวผมอยู่

เคร้ง!

“ พอกันสักที พอได้แล้ว เลิกคิดถึงได้แล้ว " ผมตะโกนออกมาตอนที่ก้ใลงร้องไห้อยู่นั้น ทรมานเหมือนจะขาดใจได้ให้ คำถามซ้ำๆที่ผมถามตัวเองทำไมมันถึงเลือกผมเหรอ ทำไมผมต้องเป็นคนคนนั้นที่มันเลือกด้วย คนที่ถูกเลือกให้เสียใจและเสียน้ำตา ทำไมกันนะ ทำไมถึงเป็นผมกัน

   ความคิดที่เริ่มสับสน ผมลุกขึ้นอีกครั้งตอนที่เดินผ่านกองกระจกผมเหยียบมันไปเบาๆด้วยสองฝ่าเท้า เลือดแดงที่ไหลซึมออกมารู้สึกแฉะๆที่เท้าแต่ก็ไม่ได้สนใจ เดินตรงไปที่ตู้ยาผมกินยานอนหลับเข้าไปอีกสองเม็ดก่อนจะพาตัวเองมานอนลงที่โซฟาอีกครั้ง ทางเดียวที่จะบรรเทาความเจ็บปวดและความทรมานนี้ คือการนอนหลับ แค่การนอนหลับเท่านั้นจริงๆ

“ ไท ไท ไท " เสียงร้อนรนที่เอ่ยเรียก ผมตื่นตาขึ้นช้าๆก่อนจะหลับลงอีกครั้ง " ไท มึงเลือด ทำไมมึงทำแบบนี้วะ ไท ไท " มือที่คอยเขย่าตัวผม เกิดอะไรขึ้นเหรอ ผมถามตัวเองในตอนนั้น เสียงร้อนรนของปิง เสียงร้องไห้ของฝน เกิดอะไรขึ้นเหรอ 

“ กูจะนอน " ผมบอก อยากจะนอนแค่เท่านั้นยังไม่อยากจะตื่นเลยทำไมต้องปลุกด้วย

“ ไอ้ไท " ปิงที่เริ่มเรียกผมด้วยเสียงเครือๆ มืออุ่นๆลูบหน้าของผมแรงกอดที่กอดเอาไว้ รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ตกกระทบลงมา อาจจะมีใครสักคนร้องไห้แต่ตอนนั้นผมกลับไม่ได้สติเลยสักนิด เปลือกตาหนักอึ้งลืมตาไม่ขึ้นเลยสักนิด " ทำไมมึงทำแบบนี้ มึงไม่รักตัวเองเลย "

“ ปิง กูจะไปเรียกยามให้ขึ้นมาอุ้มมันนะ "

“ อื้ม "

“ ปิง " ผมที่พยายามเรียกมัน สองแขนที่กอดผมไว้มันก็ยิ่งแน่นขึ้น

“ กูไม่น่าบอกมึงเลย กูไม่น่าบอกมึงเลยไท กูขอโทษมึง กูขอโทษ " น้ำตาไหลตกกระทบผมมากขึ้น ผมรู้นะว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผม ผมตื่นตาไม่ขึ้นอีกแล้ว ทั้งๆที่ใจนั้นก็อยากจะบอกออกไป

“ ดีแล้วที่มึงบอก ขอบคุณนะ "

“ ไท กูขอโทษมึง กูขอโทษ "

“ ปิง ยามมาแล้ว " ผมรู้สึกถึงตัวเองที่ลอยตัวขึ้นในประโยคนั้น ผมหลับไปอีกครั้ง ตอนที่พยายามจะตื่นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในที่ที่แสงจ้าไปหมด เสียงที่วุ่นวายเหมือนทุกคนกำลังกำลังรีบเร่งอยู่มาก ไม่รู้ว่าที่ไหน ไม่รู้ว่าเกิดอะไร สับสน แล้วก็วุ่นวายไปหมด แล้วด้วยฤทธิ์ยาที่ไม่สามารถต้านไหวผมก็กลับลงอีกครั้ง

   เปลือกตาที่หนักอึ้งผมลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องที่สว่างจ้าไปด้วยทั้งแสงธรรมชาติและแสงไฟ แอร์เย็นๆที่ตกกระทบผิว มันมองโดยรอบที่ไม่ใช่ห้องนอนของผม แต่นี่คือโรงพยาบาล รู้สึกเจ็บที่ฝ่าเท้าทั้งสองข้างเป็นที่แรกที่ตื่น ก่อนคนที่นั่งไถโทรศัพท์นิ่งๆสองคนจะหันมาสนใจทันทีตอนที่ผมส่งเสียงครางออกมาเบาๆ

“ อื้มม "

“ ไท " ปิงเรียกผมมันยืนอยู่ข้างเตียง สองมือที่จับมือผมไว้ แววตาของมันบวมไปหมดเหมือนคนที่เพิ่งผ่านการร้องไห้มา

“ ร้องไห้ทำไมวะ "

“ มึงยังมีหน้ามาถามกูอีกเหรอวะ ไอ้เหี้ย ทำไมมึงทำแบบนี้ ทีหลังไม่ทำแบบนี้อีกแล้วนะ " มันก้มลงมากอด กอดด้วยแสงแขนที่แน่นจนรู้สึกอึดอัด " มึงทำร้ายตัวเองทำไม "

“ กูทำอะไร "

“ มึงเหยียบกระจกเลือดไหล่เป็นทางทั้งห้องเลย แล้วยังอัดยานอนหลับเข้าไปอีก ตอนนั้นไม่รู้ตัวเลยเหรอ " ผมถามผมก้ส่ายหน้า

“ ไม่เห็นรู้ตัวเลย "

“ ไท ทีหลังมึงอย่าทำแบบนี้อีก ถ้ามันไม่ใช่กระจกชิ้นเล็กๆอย่างวันนี้ ถ้าพวกกูไม่ไปหามึงตอนเช้า มึงจะไม่โชคดีแบบนี้นะ " ปิงลูบหัวผมเบาๆ " รักตัวเองสิมึง ไม่มีใครรักเรา มึงก็รักตัวเอง รักมันให้มากๆ  เพราะมันไม่มีคนรักแล้วนะเว้ย "

“ ปิง " ฝนปรามมันที่กำลังจะพูด

“ ที่กูพูดมันอาจจะเจ็บแต่มันคือเรื่องจริง " ปิงพูดเสียงเครือ " รักตัวเองให้มากๆสินมึง อย่าทำแบบนี้อีกแล้ว ไม่มีมึงอยู่แล้วกูจะอยู่ยังไง "

“ กูไม่ได้ตายสักหน่อย " ผมพูดติดขำกับมันที่เอาแต่กอดผมร้องไห้

“ มึงยังมีพวกกูนะ ไม่ใช่ไม่มีใครเลย ยังมีเพื่อนอยู่นะ " ฝนลูบหัว " กูสองคนตกใจแทบจะทำอะไรไม่ถูกเลยรู้มัยตอนที่เห็นมึงนอนอยู่แบบนั้น "

“ แบบไหน "

“ นอนนิ่งๆแล้วเลือดก็ไหลออกมาเต็มเท้าเลย หยดลงมาที่พื้น เป็นทางเดินมาจากห้องนอนของมึง "

“ อื้ม " ผมพยักหน้ารับเริ่มเข้าใจแล้วว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านั้น มันเกิดอะไรขึ้น น้ำตาของผมไหลออกมาตอนที่คิดถึงมัน

“ ไท "

“ หมอบอกว่ากูต้องอยู่ที่นี่ไปอีกกี่วันเหรอ "

“ อีกสองวัน "

“ อีกสองวันเลยเหรอ แค่กระจกบาดเท้านี่อะนะ " ผมหัวเราะออกมา ปิงที่ยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้

“ ไม่ได้กินอะไรหลายวันร่างกายอ่อนแอ มึงเองก็เดินลำบาก อยู่ที่นี่สักสองคืนก็ดีแล้ว "

“ อยากกลับห้อง " ผมบอก " แต่พวกมึงรบกวนหน่อย "

“ หื้ม ? มีอะไร "

“ ช่วยไปทิ้งขยะในห้องกูให้หน่อยได้มั้ย กูไม่อยากจะเห็นมันอีกตอนที่กูกลับไป "

“ ได้สิ เดี๋ยวกูจะกลับไปทิ้งให้นะ " ปิงบอกมันลูบหัวผม " มึงนอนเถอะ วางใจได้เดี๋ยวกูจะจัดการให้มึงเอง "

“ ขอบคุณนะ " ผมบอก ปิงก็พยักหน้ารับ มือที่คว้ามือมันที่ตั้งอยู่บนเตียงไว้ผมกำแน่น " ปิง "

“ หื้ม มีอะไร "

“ ขอบคุณนะ ที่บอกเรื่องนั้นกับกู "

“ อื้ม " เราที่ยิ้มให้กัน ปิงที่จับมือผมไว้แน่น " ไม่ต้องห่วงกูจะจัดการ ทิ้งทุกอย่างในนั้นให้มึงเอง " 

.........................................................

เคยมีคนบอกว่า คนแต่ละคนมีหัวใจที่รองรับความเจ็บปวดได้ไม่เท่ากัน
บางคนอาจจะไม่เป็นไร แต่มันอาจจะไม่ใช่อีกคน..
แล้วเหตุผลที่ควรใช้ก็เหมือนกัน บางทีก็อาจจะใช้ไม่ได้
เพราะความรัก มันมักจะไม่ใช่เหตุผล

ตอนนี้ก็เป็นเช่นนี้แหละ
ใครมีทวิตกับเฟส ฝากช่วยแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ หนมอยากรี ><
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์

ป.ล. ในแฟนเพจหนมมี่มีประกาศอยู่อย่าลืมเข้าไปอ่านนะคะ https://www.facebook.com/btskkanom?ref=bookmarks

 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 04-09-2015 20:34:08

ฮือออ มันบีบอารมณ์สุดๆ
น้ำตาจะไหล ตอนที่ปิงกับฝนเข้ามาช่วย
เข้าใจความรู้สึกตอนที่เห็นไทนอนอยู่ทั้งเลือดอย่างงั้น
ความรักของเพื่อน มิตภาพที่ดีแบบนี้ น่าประทับใจมากๆ

สู้ๆนะไท=]

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 04-09-2015 20:42:20

 สงสารไท :o12: :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 04-09-2015 20:46:53

ต่อให้อิฐจะเปลี่ยนไปเพราะไท เราก็ไม่อยากให้ไทกลับไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 04-09-2015 20:47:03

โอ้ยจะร้องไห้ สงสารไทมากบอกเลย

คนเรามันเจ็บไม่เท่ากันจริงๆ 

อิฐนี่ตัวบ่อนทำลายชัดๆ คนแรกคือปิง คนที่สองคือไ เราไม่อยากให้อิฐคู่ไทแล้วอ่ะ 

คนที่ไม่นึกถึงใจคนอื่นเอาแค่ความสะใจตัวเองเป็นหลักแบบนี้อย่าให้สมหวังในรักเลย

วันนี้อาจบอกว่าเปลี่ยนแล้วแต่อนาคตละ เหอะๆเกียดอิฐมากอะ

นับถือใจปิงอ่ะที่กล้าบอกไท ก็อย่าที่เสือว่า บอกตอนนี้ เจ็บตอนนี้ดีกว่าอนาคตไทมารู้เอง ตอนนั้นอาจจะเจ็บยิ่งกว่าตอนนี้ 

เพราะเหตุผลที่อิฐเข้าหาไท ยังไงมันก็คือเดิม

ปล.โมเม้นดราม่าของหนมมี่ทำเอาน้ำตาไหลได้ทุกครั้ง แล้วแต่ว่าจะไหลมากไหลน้อย ตั้งแต่เรื่องแรกยันเรื่องนี้ วอนคนเขียนอย่าเอาดีด้านนี้น่ะคะเพราะอาจทำให้เราเป็นโรคซึมเศร้าได้  อิอิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-09-2015 21:03:54

 :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 04-09-2015 21:06:48

ไทอย่าเสียใจไปเลยนะ รักตัวเองให้เยอะๆ ทิ้งอดีตไปแล้วเริ่มต้นใหม่นะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-09-2015 21:08:40

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 04-09-2015 21:17:08

บีบมากกกก เข้มแข็งเร็วภนะไท

ชีวิตมีพรุ่งนี้นะ มีเพื่อนที่รักไท มากๆอยู่นะ

สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 04-09-2015 21:17:19

สงสารไท แค่อยากมีความรักดีๆบ้าง แต่คนที่รักไม่ได้จริงใจมาหลอกกันแบบนี้
ดีแล้วที่ปิงบอก เจ็บตอนนี้แต่มันก็จะทำให้เข้มแข็ง รักตัวเองดูแลตัวเองให้มากๆนะไท
รักดีๆที่หวังไว้อาจรออยู่ในอนาคตนะ

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 04-09-2015 21:36:02

ดูท่าจะกลับมารักกันยากนะอิฐกับไทน่ะ ถ้าเป็นเราก็คงรับไม่ไหวเหมือนกัน ลำพังเป็นแฟนเก่าเพื่อนก็รู้สึกไม่ดีแล้ว ก็ถ้าอิฐจะคู่กับไทจริง ก็พิสูจน์ตัวเองให้เห็นหน่อยละกัน ว่าเปลี่ยนไปแล้ว... // เจ็บแทนปิงเหมือนกันนะ นึกภาพตอนเจออิฐน่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 04-09-2015 22:02:46

 :o12: :o12: :o12:
สงสารจับใจ
อย่าคู่อิฐเลยนะ คนที่มีแต่ใจด้านร้ายๆให้คนอื่น
หาคนมาตามใจให้ไทดีกว่า :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: LEksUp ที่ 04-09-2015 22:07:23

เดี๋ยวมันก็ผ่านไป  :sad4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 04-09-2015 22:43:10

ฝน เป็นเพื่อนที่ดีมากของ ปิง ไท เวลาที่มีปัญหา ดูแลเป็นห่วงเป็นใยดีมาก เสกผู้ชายดีๆมาคู่นางหน่อยเถอะค่ะ

อิฐ..เข้าหาแบบไม่ประสงค์ดีในตอนแรก แม้หลังๆจะเปลี่ยนไปรักไทจากใจจริง แต่ความรู้สึกไทมันแย่นะเหมือนโดนหลอกใช้เป็นเครื่องมืออะไรซักอย่าง เอ้า..ถ้ารักจริงก็พิสูจน์ให้ไทเห็นซะนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-09-2015 22:51:21

เห้อออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 04-09-2015 23:03:13

ดีแล้วละที่ปิงบอกความจริงไท
อิฐไทคงจะยากแล้วละงานนี้
ถ้าอิฐรักไทจริง คงจะบอกเรื่องนี้กับไทนานแล้ว
สงสารไทอะ :sad11:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 04-09-2015 23:08:37

ไม่เอาอิฐแล้วน้า ฮืออออออออออออ
สงสารไทมากอ่ะ พอได้อ่านที่ไทบรรยาย
ไม่แปลกใจทำไมคนถึงฆ่าตัวตายเลยอ่ะ
เหมือนจิตใจมันไม่รับรู้อะไรเลยอ่ะ :mew2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 04-09-2015 23:53:22

ไท...สู้เนอะ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: MENTA ที่ 05-09-2015 09:22:19

เพื่อนแบบฝนหาได้ที่ไหนอีก อยากมีเพื่อนแบบนี้ ดีมากๆเลย

ปิง ไท สู้ๆ นะ  :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 05-09-2015 09:52:31

ความคิดกับความต้องการ บางอย่างก็ใช่ว่าจะเหมือนกัน สร้างเกราะคุ้มกันให้แน่นหนาและกล้าที่จะยอมรับ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 05-09-2015 21:49:11

โอ้ยยย ไท มากอดหน่อย ทำไมนะต้องใจร้ายกับไทขนาดนี้ เข้มแข็งเร็วๆนะไท ยังมีเพื่อนดีๆ แบบปิงกะฝนอยู่นะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: tepintpilai ที่ 05-09-2015 22:00:48

สงสารไท รักปิง เกลียดอิฐ

ถึงอิฐจะรักไทจริงๆ แต่คนโดนหลอกแล้วครั้งหนึ่ง จะให้เชื่อใจอีกมันยาก #ความไว้ใจไม่ได้ลอยมาจากบนฟ้า #รักตัวเองให้มากๆนะไท

รอตอนต่อไปนะ เพิ่งอ่านจบ อยากบอกว่าอินกะไทมากกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 05-09-2015 23:43:23

รู้สึกเศร้า :o12:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 06-09-2015 00:39:34

มิตรภาพของเพื่อนดีที่สุดเลย
สงสารไทจริงๆด้วย ฮืออออ อิฐจะได้คู่กับไทอยู่มั้ยเนี่ย ถ้าคู่พิสูจน์ให้เห็นด้วย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 06-09-2015 20:41:03

ตอนที่ 62

   กลับไปที่คอนโดของไทผมถอนหายใจออกมาตอนที่เห็นสภาพของห้องมัน กลิ่นเลือดที่ยังคลุ้งผมเดินเข้าไปห้องแต่งตัว มองดูเศษแก้วที่กังวลว่าจะบาดเท้า ยกข้อมือขึ้นมาดูเวลาที่ตอนนี้ก็ดึกแล้วคงไม่มีแม่บ้านเซอร์วิสคนไหนขึ้นมาทำความสะอาดให้อยู่แล้ว เดินกลับไปใส่รองเท้าเข้ามาในห้อง ผมเหลือบเห็นโทรศัพท์ของมันที่ตั้งอยู่บนเค้าเตอร์ครัว มือถือที่ปิดสนิทเพราะแบตเตอรี่หมด ผมพามันชาร์ตก่อนจะจัดเก็บบริเวณด้านนอกให้ก่อน

   กริ้ง

   เสียงเตือนของโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ผมหันไปมอง ไลน์ที่มีข้อความเข้ามาเกือบพันข้อความ ผมเบิกตาก่อนจะกดเข้าไปอ่าน ข้อความแต่ละข้อความที่ทำให้ผมกำโทรศัพท์ของมันไว้แน่น เพิ่งมารู้ว่า ไม่ใช่ไอ้อิฐคนเดียวที่ไทรู้จัก แต่มันรู้จักเพื่อนไอ้ไททั้งหมด ไอ้ซัน ไอ้แอ๋ม หรือแม้แต่ไอ้ภู ทุกคนที่ส่งข้อความเข้ามาหามัน ข้อความให้กำลังใจที่ทำให้ผมแบะปาก

' ขอโทษนะไท แต่อิฐน่ะ มันไม่ได้ตั้งใจจะให้เป็นแบบนี้ มันรักไทจริงๆนะ ' แอ๋มเขียนมาว่าแบบนั้น ผมกดอ่านของทุกคนก่อนจะกดออกแล้วลบทุกข้อความที่ส่งเข้ามาหามัน แต่ทว่าอยู่ๆก็มีข้อความของแอ๋มส่งเข้ามาอีกครั้ง ' ไท อิฐอยากเจอมึงมากเลยนะ ช่วยมาฟังความจริงจากปากมันหน่อยเถอะนะ ช่วยเข้าใจมันหน่อยเถอะ ตอนนี้พวกกูอยู่ที่ผับเดิมนะ '

“ ผับไหน " ผมส่งข้อความถามไป สักพักมันก็ตอบกลับมา ผมยกยิ้มขึ้นมาก่อนจะวางมือถือมันไว้แบบนั้น จัดการทำความสะอาดห้องทั้งหมด ก่อนจะเอาถุงดำมาใส่กองเสื้อผ้า แยกกับขยะแล้วก็เศษแก้วเอาไว้คนละที่ ผมถูพื้น  เช็ดเลือดที่เลอะไปทั่ว

   จัดการทุกอย่างเอาขยะไปทิ้งก่อนจะยัดเอาถุงเสื้อผ้าใส่ไปในรถแล้ว ขับรถตรงไปที่ผับที่อีกคนบอก หน้าผับที่มีคนไม่เยอะเท่ที่ขึ้น ผิดเปิดประตูรถแล้วแบกเสื้อผ้าที่ใส่ถุงผมมาเดินเข้าไปข้างใน มองหาโต๊ะของคนที่บอกว่าอยู่ที่นี่ ผมยกยิ้มตอนที่หนึ่งในสายตาของคนโต๊ะสบกันกับผมพอดี ซันสะกิดอิฐที่นั่งนิ่งๆอยู่ข้างๆ ผมที่เดินตรงเข้าไปหาก่อนจะโยนเสื้อผ้าทั้งกองใส่มัน

“ กูเอามาคืน อันนี้เพื่อนกูฝากมา " ผมบอกก่อนจะดึงแก้วเหล้าที่ซันกำลังกินมาถือไว้ในมือก่อนจะสาดใส่หน้ามัน " ส่วนอันนี้ของกู ล้างความเหี้ยของมึงหน่อยแล้วกันนะ "

“ เดี๋ยวสิปิง " แอ๋มลุกจากที่นั่งเดินตรงเข้ามาหาผมที่หันไปชักสายตาใส่ ผมผลักมัน

“ มึงก็เหมือนอีตัวดี ไม่ต้องมาทำดี มึงทำได้ไงวะ พวกมึงทำได้ไงวะ รู้ทั้งรู้ ว่านั่นมันเพื่อนกู ยังให้ไอ้เหี้ยนี่เข้าไปจีบอีก พวกมึงทำได้ไงวะ ทำชีวิตกูบ่นปี้มันยังไม่พออีกเหรอ เพื่อนกูผิดอะไรวะ ตอบกุมาสิ เพื่อนกูผิดอะไร " ผมคว้าคอเสื้อของอิฐเขย่าถามมันให้รู้เรื่อง " ห๊า! ตอบกูมาสิ เพื่อนกูผิดอะไร ทำไมต้องมาทำแบบนี้กับเพื่อนกูด้วย  "

“ ไทเป็นยังไงบ้าง "

“ มึงยังมีหน้ามาถามกูอีกเหรอ กูอยากฆ่ามึงด้วยซ้ำอีเหี้ย โธ่เว้ย!! “ ผมทุบลงไปบนอกของมันครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนจะร้องไห้ออกมา " ทำไมวะอิฐ ทำไมมึงต้องทำแบบนี้ด้วย ทำไมมึงต้องทำแบบนี้กับเพื่อนกูด้วย ทำไมมึงต้องทำให้กู ต้องพูดแบบนั้นกับเพื่อนกู ทำไมมึงต้องไปทำมันด้วย เพื่อนกูไม่ผิด เพื่อนกูไม่ผิดเลยนะ " ผมร้องไห้ผมสงสารไท แค่คิดถึงหน้ามัน คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับมันผมก็ร้องไห้ไม่หยุด มันเป็นเพราะผมเอง เพราะผมคนเดียวทั้งนั้น

“ ไทเป็นยังไงบ้าง " มันถามผมซ้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเบาๆเหมือนเดิม ผมปล่อยเสื้อมันที่กำลังกุมอยู่ก่อนจะตอบ

“ ยังไม่ตายหรอก แค่เกือบ "

“ เกิดอะไรขึ้นกับมัน "

“ ถามตัวเองสิ ว่าทำอะไรไว้ " ผมถามมัน สายตาของเราที่จ้องกันผมถอนหายใจออกมา " อิฐ ถือว่ากูขอร้อง ขอให้เรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้ายที่เกิดขึ้นกับเราเถอะนะ อย่ายุ่งกับคนที่กูรักอีกเลย กูอโหสิกรรมให้มึง สิ่งที่ทำกันมาให้จบแค่นั้นเถอะ อย่ามายุ่งกันอีกเลย "

“ กูไม่ยุ่งกับมึงหรอก " มันบอก

“ แต่ไม่ใช่กับเพื่อนกูใช่มั้ย " แค่มองตามันก็รู้แล้ว ว่าคิดยังไง อิฐไม่ยอมเลิกยุ่งกับไทง่ายๆหรอก บอกตามตรงแววตาที่มันพูดถึงไทมันคงรักไทเข้าให้แล้ว แต่สำหรับผม ผมไม่อยากให้มันรักกันเลย อาจจะฟังแล้วดูเหมือนเอาเรื่องของตัวเองไปเกี่ยว แต่ไทคงรับไม่ไหวหรอกถ้าต้องเจอกับอะไรแบบที่ผมเจอ แค่นี้มันยังรับไม่ไหวเลย แล้วผมจะทนเห็นมันเป็นแบบนั้นได้ยังไง    " อิฐ ถือว่ากูขออย่ายุ่งกับไทเลย แค่นี้มันก็เจ็บพอแล้ว "

“ แต่เรื่องนี้มันไม่เกี่ยวกับมึง มันเป็นเรื่องของกูกับไท " ปลายตามองมันก่อนจะหันมองทุกคนที่ก็มองมาที่ผม เหมือนสายตาที่บอกว่าเรื่องนี้ผมไม่เกี่ยวแล้ว มันไม่ใช่เรื่องของผม

“ ทีพวกมึงจะร่วมมือทำเรื่องเหี้ยๆกันได้เลย แล้วทำไมกูจะปกป้องเพื่อนกูไม่ได้ "  ผมบอกก่อนจะเดินหันหลังกลับมาแต่ทว่าแอ๋มกลับเรียกผมไว้

“ แต่ปิงพวกเราไม่มีใคร ไม่ชอบ หรือ ว่า เกลียดไท เลยนะ "

“ เก็บคำพูดพวกนั้นลงคอมึงไปเถอะ มันไม่มีความหมายตั้งแต่มึงบอกให้ไอ้เหี้ยนี่ เข้าไปจีบมันทั้งๆที่รู้ว่าเป็นเพื่อนกูแล้ว คนตอแหลอย่างมึง เจ็บปากไว้กินข้าวเถอะ "

   เดินออกมาจากผับแห่งนั้นผมถอนหายใจออกมาตอนที่เข้าไปในรถก็โทรศัพท์ออกไปหาไอ้ฝน ถามไถ่อาการของไอ้ไทว่าตอนนี้เป็นยังไงบ้าง ' เพิ่งตื่นมากินข้าวแล้วก็หลับไปมึง มึงกลับไปนอนที่บ้านเถอะ เดี๋ยวคืนนี้กูอยู่เป็นเพื่อนมันเอง พรุ่งนี้มึงค่อยมาอยู่แล้วกัน '  ผมตอบตกลงตอนที่วางวางโทรศัพท์มือถือลงตรงเบาะข้างๆ ผมถอนหายใจก่อนจะขับรถกลับไปที่คอนโด

   เปิดประตูเข้าไปในห้องที่เงียบเชียบ เสือคงออกไปเที่ยวกับธารลูกพี่ลูกน้องของมันตามเคย ผมหย่นตัวลงนั่งที่โซฟา เผลอคิดถึงเรื่องที่เกินขึ้นภายในวันสองวันนี้ก็ทำได้แต่กุมขมับ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นผมหันไปมองก่อนจะกดรับ

“ ครับผม "

“ อยู่ไหน " เสือกรอกเสียงถามมาตามสาย

“ อยู่คอนโดแล้ว อล้วมึงอยู่ไหน "

“ พาไอ้ไอ้ธารมากินข้าวแถวๆนี้แหละ แล้วไทเป็นยังไงบ้าง "

“ หมอให้นอนโรงพยาบาลสองวันนะ เสือ รีบกลับมานะ กลับมาให้กอดหน่อย "

“ อื้ม เดี๋ยวกูรีบกลับไป อยากจะกินอะไรมั้ย "

“ ไม่อะ มึงรีบกลับมาเถอะ คิดถึงอยากจะกอดแล้ว "

“ อื้ม "

“ ขับรถระวังๆละ " ผมบอกมันก็ไม่ตอบกลับอะไร เสือวางสายไปผมก็ตั้งมือถือลงข้างตัว เผลอคิดถึงเรื่องของไทขึ้นมาอีกครั้งผมถามตัวเอง " มันเป็นความผิดของกูมั้ยนะ "

เผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนที่รู้สึกว่า ลมอุ่นๆเบาๆกำลังเป่ารดอยู่ตรงข้างแก้มผมเอียงหน้าเข้าหาแม้ตอนนั้นยังไม่สติเท่าไหร่ แต่คิดว่าคงเป็น เสือแน่ๆ เพราะมันก็บอกอยู่แล้วว่ากำลังจะกลับมา

“ เสือ " ผมที่เอ่ยเรียกชื่อมันเบาๆ แต่กลับไม่ได้รับเสียงตอบกลับใดๆ แต่ทว่าลมหายใจอุ่นกลับเข้ามาใกล้แทน ผมลืมตาขึ้นในวินาทีนั้นตอนที่เอียงหน้าไปมองกลับพบว่า ไม่ใช่เสือ ที่ยืนอยู่ใกล้ผมที่สุด แต่กับเป็นธารที่หันหลังยืนอยู่ที่หลังโซฟา ผมจ้องมองแผ่นหลังที่ยืนนิ่งนั้น

   คงไม่คิดไปเองหรอก เรื่องอะไรแบบนั้นน่ะ แต่จะบอกว่าธารเป็นคนทำก็ไม่ได้ เพราะผมไม่เห็น แต่ถ้าจะบอกว่าเสือ มันก็ยืนอยู่หน้าห้องซึ่งก็ไกลเกินกว่าจะวิ่งไปทัน

“ กลับมาแล้วเหรอ " 

“ อื้ม " เสือตอบ มันเดินเข้ามาให้ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดไว้ ไม่พูดอะไรทั้งนั้นแค่กอดเอาไว้

“ เสือ "

“ กลับมาแล้ว " ผมพยักหน้าลงตอนที่เอื้อมสองมือไปกอดมัน เสือก็เอียงหน้าไปหาลูกพี่ลูกน้องของตัวเองที่ยืนนิ่งอยู่ " มึงกลับไปได้แล้วไป "

“ ต้องไล่กันเลยเหรอวะ "

“ เออ " มันบอกก่อนจะสะบัดมือไล่อีกคนให้ออกไป

" ไปก็ไปวะ " ธารบอกมันเดินออกไปตอนที่ผมมองอีกคนที่กำลังเดินออกไปนั้น ธารหันมายิ้มให้

“ เสือ " ผมเงยหน้ามองมัน " ไปไหนกับธารมา "

“ ไปกินข้าว "

“ กินที่ไหน "

“ แถวๆนี้ละ ถามทำไม " ผมส่ายหน้า " นี่.. ธารเนี้ยมีนิสัยเจ้าชู้ใช่มั้ย "

“ ทำไมถามแบบนั้น "

“ ก็แค่คิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้น " ผมบอก

“ ไม่เจ้าชู้หรอก แค่คลำดูไม่หางแม่งก็เอาได้หมดละ "

“ หึ " ผมยกยิ้มขึ้นมา ก่อนจะส่ายหน้าอยู่ตรงไหล่มัน นอกจากคลำดูไม่มีหางแล้ว อีกอย่างคือ ไม่คำนึงว่าเป็นของใครอยากได้ก็เอาหมด นิสัยที่ผมเดาทางได้ ธารต้องเป็นคนแบบนั้นแน่ๆ

“ แล้วไทเป็นยังไงบ้าง "

“ ไม่ดีเลยมึง " ผมบอกเสือก็ดึงตัวผมให้เดินถอยหลังไปนั่งที่โซฟา " รู้มั้ย เมื่อเช้าตอนที่กูเดินเข้าไปในห้องของมันกับฝน ทุกอย่างมันแย่มาก ห้องเย็น กับกลิ่นคาวเลือด บนพื้นที่เลือดเปอะเป้นทางเดินมาถึงโซฟา มันที่หลับด้วยหน้าซีดๆที่มีแต่คราบน้ำตา ที่เท้าก็มีเศษกระจกเล็กๆติดอยู่เต็มไปหมด " ผมถอนหายใจออกมาก่อนจะยกมือขึ้นปิดหน้า " มันแย่มากเลยมึง แย่มากจริงๆ "

“ อื้ม " เสือบอกก่อนจะดึงผมมากอดไว้

“ เหมือนมันเป็นความผิดของกูเลย กูผิดเองที่บอกมัน กูคิดแบบนี้จริงๆนะ ถ้าตอนนั้นกูไม่บอกมัน  ตอนนี้มันก็ยังคงมีความสุข มันคงไม่เป็นแบบนี้ เสือ " ผมกำเสื้อที่มันใส่ก่อนจะดึงตัวมันเข้ามากอด " เพราะกูเองใช่มั้ยวะ ที่ทำให้มันเป็นแบบนั้น "

“ แล้วบอกตอนนี้ กับมันที่รู้ความจริงด้วยตัวเอง หรือใครสักคนมาบอกมันต่างอะไรกันวะ ลองคิดดูว่าถ้ามึงยังปล่อยให้มันไม่รู้ มันก็ยิ่งรัก แล้วพอยิ่งรัก มันก็ยิ่งเจ็บ สำหรับกู มึงช่วยมันแล้วปิง ตอนนี้เจ็บแค่นี้ถ้าปล่อยไว้อาจจะเจ็บมากกว่านี้ก็ได้นะ "

“ เหรอ " ผมถามมันเสียงเครือ " มึงคิดแบบนั้นเหรอ " น้ำตาที่ไหลออกมาผมรู้สึกว่าตัวเองยังมีคนให้กอด ยังมีคนปลอบ แต่ไทไม่มีเลย เหมือนคนสองจิตสองใจที่ อีกใจก็คิดว่าดีแล้วอย่างที่เสือบอก แต่อีกใจมันก็คิด ว่าไม่น่าเลย

“ ไม่ต้องร้องไห้ พอได้แล้ว " มันดึงตัวผมออก เสือที่เช็ดน้ำตาให้มันถอนหายใจออกมา " กูไม่ชอบ กูรำคาญ "

“ อึก " ผมสูดน้ำมูกเข้าไปพยักหน้าให้มัน เสือที่จ้องลงมองผม ผมรู้ว่ามันไม่ได้รำคาญแต่เสือกำลังเจ็บปวด มันแค่ไม่อยากให้ผมร้องไห้ แต่ไม่รู้จะพูดยังไงให้หยุดร้องไห้ เพราะเสือก็คือเสือมันไม่ใช่คนอ่อนโยน แต่น้ำตาของผมเองก็เหมือนกัน มันไม่ได้หยุดร้องไห้ได้ง่ายขนาดนั้น " กูหยุดไม่ได้ "

“ งั้นกูหยุดให้เอง " มันบอกแบบนั้นก่อนจะก้มลงมาจูบผม จูบอุ่นๆที่แนบสนิทลงมาผมเผยอปากเล็กน้อยเพื่อรับความชื้นของลิ้นที่แทรกเข้ามา จูบอุ่นที่ซึมซับอยู่นาน ร่างกายที่เบาหวิวเรากอดกันและกันไว้แน่น " หยุดร้องไห้ได้แล้ว กูปลอบใครไม่เก่งนะ "

“ หยุดก็ได้ "

“ มึงไม่ผิดหรอกปิง มึงทำสิ่งที่ถูกต้องแล้ว " เสือย้ำตอนที่มันมองตาผม " เลิกโทษตัวเองได้แล้ว ตอนนี้มึงควรให้กำลังใจมัน ไม่ใช่มาโทษตัวเองแบบนี้ มันอ่อนแอ มึงจำเป็นต้องอ่อนแอไปด้วยเหรอ มึงต้องเข้มแข็งสิไม่งั้นใครจะปลอบไอ้ไท "

“ แล้วถ้ากูอ่อนแอละ "

“ กูก็ปลอบมึงอยู่นี่ไง " มันบอกตอนทีเสือลูบหัวผม มันยิ้มออกมาก่อนจะถอนหายใจ

“ จะบอกว่า กูยังมีมึงใช่มั้ย "

“ ถ้าคิดเข้าข้างตัวเองได้ถึงขนาดนั้น ก็ตามใจมึงเถอะ " ผมหัวเราะออกมา เสือที่พิงตัวเองกับโซฟาแล้วก็เอียงเข้าไปซบ

“ แล้วธารจะกลับเมื่อไหร่ " ช่วงนี้ไม่ได้สนใจเสือเลย เพราะยุ่งอยู่กับไอ้ไททุกเช้า เวลาที่จะมากอดมาถามไถ่กันก็ยังไม่มี ธารมาได้สามวันแล้วแต่ผมยังไม่มีโอกาสไปกินข้าวด้วยเลยสักครั้ง " กูยังไม่ได้ไปกินข้าวกับธารเลย "

“ ทำไมต้องไป " มันถาม

“ อ้าว ก็ญาติมึงมาทั้งทีกูเป็นแฟนมึงก็ต้องไปกินข้าวกับครอยครัวมึงสักมื้อสิ ไม่ไปคงน่าเกลียด "

“ ไม่ให้ไป " พูดแบบนั้นก่อนจะล้มตัวลงมากอดผม เหมือนเด็กตัวเล็กๆขี้อ้อน ทั้งๆที่ส่วนสูงและหน้าตาไม่ได้

“ มันต้องไป กูไม่ไปก็น่าเกลียด แต่วันกลับค่อยไปแล้วกัน ช่วงนี้กูต้องไปอยู่กับไท "

“ อื้ม " ผมพยักหน้ารับ

“ เสือ พรุ่งนี้กูไปนอนเฝ้าไทนะ "

“ ไปด้วย "

“ อยู่คอนโดไปเถอะ กูจะนอนเป็นเพื่อนมัน เผื่อนอนคุยกันเรื่องส่วนตัวอย่าไปเสือกเลย "

“ เสือกอะไรกูก็เพื่อนมัน "

“ เค้าอาจจะนอนคุยเรื่องสาวๆกันก็ได้ไง มึงจะไปนอนเป็นก. ข. ค. ทำไม แล้วเตียงก็แคบ อย่ามานอนเบียดกูให้ไทมันซ้ำใจเล่นเลย " บอกแบบนั้นอีกคนก็พยักหน้า " นอนคนเดียวอาจจะเปลี่ยวใจไปบ้าง ถ้าคิดถึงกูมากๆก็ชักว่าวแล้วเอ่ยชื่อกูนะ "

“ กูไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก " ผมยิ้ม " เพราะถ้ากูอยากกูจะไปหามึงที่โรงพยาบาล "

“ หัดรู้จัก อดกลั้นในความต้องการบ้าง "

“ ถ้ามีเมียแล้วยังต้องชักว่าว แล้วกูจะมีเมียไปทำไมอะ "

“ นี่ เมียไม่ใช่ที่สนองความต้องการทางเพศของมึงอย่างเดียวนะ ไอ้สัด " ผมตีมันที่ไหล่ เสือก็ยกยิ้ม " เออ นี่ลืมเล่าเมื่อวันก่อนวันก่อนนะกูเจอหมาตังนึงของเพื่อนในคณะมันน่ารักมากเลยแหละ กูอยากเลี้ยง "

“ เลี้ยงตัวเองให้รอดก่อนเถอะ หมาค่อยเลี้ยง "

“ รอดสิ กูคิดว่ากูทำได้นะ ถ้ากูอยู่กับมึงได้ หมาตัวเดียวกูก็ต้องเลี้ยงได้ " ผมคิดแบบนั้นจริงๆ ตอนที่บอกมันไปการอยู่กับเสือเหมือนเป็นอะไรที่ยากที่สุดแล้ว ผมเลยคิดว่าถ้าปรับตัวที่จะอยู่กับมันได้ สิ่งที่ชีวิตอย่างอื่นก็คงไม่ยากหรอก  ผมมองหน้ามันเสือก็เหล่ก่อนจะถอนหายใจออกมา

“ กลายเป็นคนรักสัตว์ไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ "

“ ตั้งแต่ที่เริ่มรักมึง กูก็กลายเป็นคนรักสัตว์มาตั้งแต่ตอนนั้นนั่นแหละ " กอดมันเอาไว้ผมหัวเราะออกมาลั่นกับหน้าตานิ่งๆของมันที่เหมือนจะเถียงอะไรไม่ออก เป็นความสุขเล็กๆที่ทำให้ผมยิ้มได้แล้วรู้สึกอุ่นหัวใจจริงๆ ที่มีมันอยู่

........................................................

   

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 61 // 4.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 06-09-2015 20:41:19

เช้าอีกวันที่ผมเดินทางมาที่โรงพยาบาล ตอนออกจากคอนโดผมซื้อขนมกับโจ๊กอร่อยๆแถวนั้นมาฝากพวกมันที่คิดว่าตอนนี้ก็คงจะตื่นแล้ว ผมเคาะประตูห้องสองสามครั้งตอนที่เปิดประตูเข้ากลับพบว่าไอ้ฝนกำลังหลับอยู่แต่ไอ้ไทตื่นแล้ว มันที่กำลังนั่งห้อยขาจากเตียงแล้วมองเหม่อออกไปไกล

“ ไท กูมาแล้ว " มันหันมามองผม ก่อนจะยิ้มให้ " ซื้อโจ๊กกับขนมมาฝากด้วยนะ กินเลยมั้ย "

“ อื้ม " พยักหน้ารับผมก็เดินไปที่โต๊ะของมัน หยิบถ้วยขึ้นมาก่อนจะแกะถุงโจ๊กแล้วเทมันลงใส่ถ้วย ก่อนจะลากโต๊ะไปอยู่ตรงหน้ามัน ผมนั่งลงข้างหน้าไทก็คนอาหารในถ้วย

“ เป็นยังไงบ้าง โอเคขึ้นบ้างยัง "

“ ก็ดี " มันบอก

“ ตามึงดูคล้ำๆนะ " เพิ่งมาสังเกตตอนที่นั่งอยู่ตรงหน้ามัน ตาของไทดำคล้ำเหมือนกับคนไม่ได้นอน

“ กูนอนไม่ค่อยหลับ "

“ อย่าบอกนะว่า มึงเลยนั่งดูวิวข้างนอกทั้งคืน " ผมถามออกไปมันก็พยักหน้ารับ ผมถอนหายใจก่อนจะหันไปหาคนเฝ้าที่ก็ยังหลับสนิท  " แล้วดูคนมาเฝ้านางหลับ "

“ มันก็คุยกับกูทั้งคืนแล้ว มันคงฝืนไม่ไหวจริงๆแล้วละ " ไทบอก " ปิง "

“ หื้ม ? “

“ ขอยานอนหลับหน่อยสิ กูนอนไม่หลับเลย "

“ ก็พยายามให้หลับ เดี๋ยวมันก็หลับ มึงกินเยอะๆ เดี๋ยวมันก็ติดหรอก คราวนี้จะยิ่งแย่ มึงจะหลับเองไม่ได้นะ " ผมบอกพลางยกมือขึ้นลูบผมมันไปทัดไว้ที่หลังใบหู " เดี๋ยวมึงง่วงนอนมากๆ มึงก็หลับ "

“ ปิง ตอนนั้นมึงทำยังไงเหรอ " ไทก้มหน้าลงถาม " ตอนที่โดนคนที่รักมากๆทิ้ง ตอนที่อกหัก ตอนที่มีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น มึงทำยังไงเหรอ ทำไมมึงถึงเข้มแข็งจังวะ ทำไมมึงถึงลุกขึ้นมาได้ง่ายๆ มึงไม่เจ็บเลยเหรอ ตอนนั้นมึงมีวิธีลืมมันยังไง ช่วยบอกกูหน่อยสิ สอนกูหน่อย "

“ ไท .. กูไม่ใช่คนเก่งหรอก " ผมบอก " ทุกวันนี้ก็ยังคงร้องไห้กับเรื่องของเสือ ยังทำเรื่องไร้สาระทั้งๆที่ตัวเองก็เจ็บปวดเหมือนกัน บางทีก็ยังโกรธเวลาที่เสือพูดจาด้วยไมไ่ด้ โกรธการกระทำบางอย่างของมัน กูไม่ได้เก่ง กูเองก็ยังเจ็บ แต่กูแค่ไม่เก็บมาคิด อดีตก็คืออดีตคนเรามันต้องมีบ้างที่ผิดพลาด กูเองก็ร้องไห้ แต่กูร้องไห้กูก็คิด มันไม่รักกูถ้ามันรักกูมันต้องไม่ไป กูร้องไห้ไปมากเท่าไหร่ มันก็ไม่รักกู เพราะงั้นกูไม่มีใครรัก กูก็ต้องรักตัวเอง  มึงแค่ต้องเป็นแบบนั้น คิดถึงตัวเองให้มากๆ รักตัวเองให้มากๆ อย่าเอาตัวเองไปผูกกับเค้า เพราะถ้าเค้ารักเรา เค้าไม่ทำกับเราแบบนี้หรอก "

“ ก็จริงนะ " มันตอบตอนที่น้ำตาไหลลงมา ผมเช็ดให้มัน

“ กูรู้ว่ามันยากกับการที่มึงจะเข้มแข็งแล้วยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้ตัวเองในครั้งแรกที่อกหัก เพราะงั้นไม่เป็นไรนะ กูจะเป็นคนที่เช็ดน้ำตาให้มึงเอง "
 
“ อื้ม " ไทพยักหน้ามันที่ยังร้องไห้ออกมา ผมรู้ว่ามันยากกับการทำใจ มันไม่ใช่แผลหกล้มที่แค่ทายาก็หายได้ แผลทางใจมีแค่เวลาเท่านั้นที่จะเยียวยาให้หายได้ ส่วนจะนานเท่าไหร่ก็เป็นไปในแต่ละ บุคคล

“ กินข้าวเถอะ เดี๋ยวพอมันเย็นแล้ว มันจะไม่อร่อยนะ "

“ อื้ม " มันก้มหน้าลงกินข้าว แต่ตักไปไม่ถึงสิบคำมันก็วางช้อน

“ อิ่มแล้วเหรอ "

“ อื้ม อิ่มละ " มันว่าแบบนั้นเป็นจังหวะเดียวกันที่พยาบาลผู้ดูแลนำยาเข้ามาให้พอดี

“ ยาค่ะ " เธอบอกก่อนจะวางมันลงบนโต๊ะ ผมที่ยื่นน้ำให้มัน ไทกินยาเข้าไปผมก็เลื่อนโต๊ะอาหารออก

“ กินยาแล้วก็นอนพักผ่อนไปนะ " ผมเดินไปปิดม่านจัดการเอาอาหารที่เหลือไปตั้งไว้บนโต๊ะกินข้าวก่อนจะกลับมานั่งข้างๆเตียงมัน ไทที่ยังไม่หลับตามันมองหน้าผม

“ มองอะไรวะ "

“ มึงสวยนะ "

“ อยู่ๆมาชมกู ขนลุกเว้ย " ไทยิ้มตอนที่ผมบอกแบบนั้น " นี่ นอนอยู่แบบนี้มึงเบื่อมั้ย "

“ เบื่อสิ " มันพูดก่อนจะพลิกตัวกลับไปนอนมองเพดานอีกครั้ง " แต่มันไม่ได้เบื่อธรรมดานะปิง มันเบื่อแบบทรมาน กุตอนนี้ แค่นอนนิ่งๆ น้ำตามันก็ไหลออกมาแล้ว นอนก็นอนไม่หลับ ทั้งๆที่ตัวกูอยากจะนอนมันให้ทั้งวัน อาหารอร่อยๆที่อยากจะกิน แต่ก็กินไม่ลง เหมือนชีวิตเอาแต่ร้องไห้อยู่แบบนี้ ทรมานวะ เวลาที่เรายังคิดถึงเรื่องราวต่างๆอยู่ คิดถึงแต่เค้า ทั้งๆที่สิ่งที่กูควรทำ นั่นคือ ลืมมันไป "

“ มันต้องใช้เวลากันทั้งนั้นแหละ " ผมบอกก่อนจะลูบหัวมันเบาๆ " ถ้ามันน่าเบื่อมากนัก งั้นเราไปเที่ยวกันมั้ย "

“ เที่ยว ? “ มันหันมามองผมก็พยักหน้า

“ ไปเที่ยวผับ ไปแดนซ์กันให้สะใจไปเลย ไปกินเหล้าให้เมา ไปกินให้ลืมไปเลยดีมั้ย "

“ สภาพตีนกูเป็นแบบนี้อะนะ " มันมองลงต่ำผมก็หัวเราะ

“ ก็รอมึงหาย เราก็ไปกัน "

“ แต่กูอยากไปตอนนี้นะ อยากไปเมา "

“ แอบไปคืนนี้สิ " ผมบอก ไทก็หันมาจ้อง " ไม่มีใครรู้หรอก เช้ามาก็ค่อยกลับ "

“ ทำไมเราต้องคอยสนับสนุนเรื่องเหี้ยๆ ของกันและกันตลอดเลยวะ "

“ ไว้คืนนี้จะให้ไอ้ฝนมานอคลุมโปงแทนมึง "

“ ได้ไงกูก็อยากไปเถอะ!! “ มันที่โพล่งขึ้นมาทั้งๆที่คิดว่าหลับอยู่ ผมหัวเราะก่อนจะพยักหน้า

“ ไว้ค่อยคิดน่า ยังไงก็ออกไปได้ก็แล้วกัน "

   ตกดึกของวันที่พวกเราเฝ้ารอ ผมจัดเสื้อผ้าที่ค่อนข้างมิดชิดให้ไทใส่ กางเกงที่ปิดขาผมเลือกรองเท้าผ้าใบที่หลวมหน่อยมาให้มันใส่ ไอ้ฝนเดินลงไปรอแล้ว คราวนี้ก็เหลือแต่ไอ้ไทที่ต้องค่อยๆเดินออกไปกับผม

“ มึงว่ามันรอดเปล่าวะ "

“ ถ้าไม่มีพิรุธก็รอดนะ "

“ แต่ขากูนี่ ส่อพิรุธมากเลยนะ "

“ เอาน่า จับมือกูไว้ เดี๋ยวกูกอดมึงพาเดินออกไปเอง " ผมบอกมันแบบมั่นใจทั้งๆที่ก็ไม่ได้มั่นใจอะไรนักหรอก แต่ก็อยากจะพามันออกไป พาออกไปเจอเสียงหัวเราะ เสียงเพลง คนเราอกหักอยู่คนเดียวก็ยิ่งแย่ ออกไปเจอสังคมข้างนอกนะดีแล้ว ยังไงก็ดีกว่าร้องไห้คนเดียว

   เราเดินออกมาช้าๆ จากห้อง พูดคุยกันเรื่องทั่วไปแบบไม่ให้ผิดสังเกต ตอนที่เดินผ่านนางพยาบาลอาจเพราะพวกเธอกำลังยุ่งเลยไม่ได้หันมาสนใจอะไรพวกผมเท่าไหร่นัก

“ โอ๊ย อายุกูจะสั่นลงอีกสักสี่สิบปีมั้ยสัด กว่าพวกมึงจะมา กูลุ้นจนฉี่เหนียวไปหมดละ " ฝนบอก พลางเปิดประตูให้ไทเข้าไปนั่ง " พวกมึงนี่ก้น้า ดิ้นรนแต่ของดีๆทั้งนั้นอีสัด "

“ บ่นมากๆ ขึ้นไปนอนไปข้างบนไป "

“ เรื่อง กูไปด้วยสิ ทำมไต้องทิ้งกูละ อีดอก "

“ งั้นก็บ่นมาก ขึ้นรถเลยไป " บอกแบบนั้นอีกคนก็เปิดประตูขึ้นรถ ผมเองก็ด้วย วันนี้เปลี่ยนมาผับอีกแห่งที่เราไม่ค่อยมา มันเป้นผับที่ค่อนข้างดัง เพราะเปิดเพลงเพราะแล้วก็ให้ดยกกันทั้งคืนผมก็เลยเลือกที่จะมาที่นี่

   ตอนที่เดินเข้าไปในด้านใน ผมเดินโต๊ะนั่งในบริเวณที่สามารถแดนซ์ได้ สั่งเหล้ากับเบียร์มาชุดใหญ่ ฝนก้ทำหน้าที่ชงเหล้าของมัน " ดีจังมึงเลือกที่นั่งแบบนี้ "

“ ใช่มั้ย ไอ้ไทจะได้เต้นได้แบบไม่ต้องยืนก็เต้นได้ "

“ เออ ดีไม่ปวดเท้า อะนี่ เหล้ามึง แดกแบบอ่อนๆไปก่อนนะ "

“ ขอเข้มๆหน่อยสิวะ " มันบอกก่อนจะชิมเหล้าไปครึ่งแก้ว แล้วใส่แบบเพียวๆ เติมลงไป

“ นี่ อย่าให้มันเข้มมากเลยมึง ร่างกายไม่ค่อยดีอยู่ "

“ แบบนั้นละ ถึงต้องเอาแอลกฮอล์เข้าเส้นเลือด " มันหัวเราะผมที่หันไปหาไอ้ฝนที่กำลังชงเหล้าให้

“ กูไม่เอานะ กูจะแดกเบียร์แทน วันนี้จะไม่เมา เรพาะดุท่า ไอ้เหี้ยนี่น่าจะเมาแน่ๆ "

“ มึงเมามากไม่ได้นะไท เดี๋ยวกลับเข้าโรงพยาบาลลำบาก "

“ รู้น่า " แต่ถึงจะบอกแบบนั้น แต่มือที่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มไปเรื่อยผมเหล่มองมันที่ก็โยกตัวไปตามเพลง เรานั่งกินเหล้าไปสักพัก พูดคุยเรื่องหลายเรื่องก่อนแก้วเหล้าแก้วนึงจะถูกยกมาให้ที่โต๊ะ  เค้ายื่นมันให้ไทที่ก็มองด้วยความไม่เข้าใจ

“ ไม่ได้สั่งนะครับ "

“ พี่คนนั้นฝากมาให้นะครับ " ผมหันไปมองตามที่พนักงานบอก ผู้ชายหน้าตาดีที่ยกขวดเบียร์ขึ้นทักมัน ฝนยิ้มก่อนจะหันมากระซิบกับผม

“ เดี๋ยวนี้นางแรงนะจ้ะ อกหักไม่ถึงอาทิตย์ นางมีคนต่อแล้วนะ "

“ พูดมากมึง " ผมมองมันที่ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มทักทายอีกคน  " เฮ้ย จะเอาเหรอ "

“ ก็ไม่มีอะไรเสียหายนี่หว่า "  มันบอกก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะเดินเข้ามาใกล้ ฝนกระซิบ

“ เจ็บตีนแล้วยังไม่เจียมอีก "

“ ก็แค่คุยๆน่า " มันบอก ตอนที่ผุ้ชายคนนั้นเดินมาถึงเค้าก็ดึงขวดเบียร์ของตัวเองที่ถือชนกับแก้วเหล้าของไท มันที่เงยหน้ามองเค้ายิ้มนิดๆ ผู้ชายคนนั้นก็ยกยิ้ม

“ ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ " เค้าบอกฝนมันก็ขยับตัวมานั่งใกล้ผม  " ชื่ออะไรครับ "

“ ชื่อไท "

“ ชื่อบี้ " เค้าบอก " แล้วไทเพิ่งมาที่นี่เหรอ ไม่เคยเห็นหน้า "

“ ไม่ค่อยได้มาหรอก นานๆทีจะมาน่ะ แต่บี้คงมาที่นี่บ่อยนะ มีจำคนคุ้นหน้าได้ด้วย "

“ อื้ม แล้วมากับเพื่อนเหรอ " มันถามก่อนจะหันมายิ้มให้ผมกับฝน

“ อื้ม คนนี้ปิง แล้วก็ฝน " ผมพยักหน้ารับ อีกคนก็เช่นกัน

“ ไปเต้นกันมั้ย "

“ เท้าไม่ค่อยสะดวกนะ "

“ อะไรนะ " อีกคนถามก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ไทก็กระซิบ

“ เท้าไม่ค่อยสะดวกน่ะ "

“ อาจเหรอ "

“ อื้ม พอดีโดนเศษกระจกบาด " มันกระซิบคุยกับเค้า ผมที่นั่งมองทำเป็นไม่สนใจ แล้วหันไปมองดูสิ่งรอบตัว ก่อนที่สายตาจะหันไปเจอกับคนคุ้นตา ที่ทำให้ต้องเบิกตากว้างในตอนที่มันคนนั้นก็ค่อยๆเดินเข้ามาใกล้

“ อิฐ "

“ ไหนๆ มันอยู่ไหน " ฝนหันมองซ้ายขวา ตอนที่ได้ยินฝนพูดขึ้นแบบนั้น แต่ทว่ามือที่ยังไม่ทันจะหันไปสะกิดบอกไท มันก็เดินถึงที่โต๊ะก่อน

“ ทำอะไร " มือหนาที่คว้าเอามือของของไทขึ้นมาแล้วจ้องมองอีกคนที่หันไปมองด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ ไทนิ่งอยู่นานก่อนจะหลบตาอีกคนที่ถามย้ำ " ทำอะไรอยู่ "

“ ปล่อยเพื่อนกู " ผมบอก ตอนที่ยืนขึ้น อิฐก็เชิดหน้าบอก

“ มึงไม่เกี่ยว เรื่องผัวเมีย "

“ ปล่อยกูมึงไม่เกี่ยวอะไรกับกูแล้ว มึงไม่ได้เป็นอะไรกับกู " ไทบอก อิฐก็จับมือมันแน่นขึ้น

“ กูยังไม่ได้บอกว่าจะเลิก "

“ แต่กูเลิกแล้ว " มันพูดเสียงนิ่ง ตอนที่สะบัดมือออกมันก็ย้ำ " อย่ามายุ่งกับกู ไปเต้นกันเถอะบี้ " มันชวนผู้ชายข้างๆที่เหมือนกำลังงงให้ลุกขึ้นยืน แต่ทว่ายิ่งทำแบบนั้นมันก้ยิ่งทำให้ คนที่ยืนอยู่นั้นโกรธมากเข้าไปอีก อิฐคว้ามือของไท

“ ไปกับกู "

“ กูไม่ไป "

“ ไปกับกู " มันย้ำ

“ กูไม่ไป! ปล่อยกู กูจะไปกับคนใหม่ " ไทบอกอิฐที่ยกยิ้มขึ้นมา

“ มึงขายเหรอ เท่าไหร่ละ  ล้านนึงกูก็ง่ายไหวนะ "  คำพูดดูถูกที่ออกมาจากบอกมัน ไทที่หันไปมองหน้าอิฐสักพัก มือที่กำแน่นมันง้าหมัดขึ้นก่อนจะฟาดลงไปบนหน้าอีกคนเสียเต็มแรง

“ กูมีค่ามากกว่านั้น กูมีค่ามากกว่าที่มึงประเมิน แล้วกูก็มีค่ามากกว่าที่จะเป็นของเล่นของมึง " ผมยกยิ้มกับคำพูดของไทที่เอ่ยออกไปกับอีกคน " เอาเงินของมึงเก็บเอาไว้เถอะ แล้วเอาหัวใจกูคืนมา กูไม่ใช่ของเล่นของมึงอีกแล้วอิฐ ลาก่อน "

..........................................................

ลาก่อน ~   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
คนเราต้องเข้มแข็งเพื่อตัวเองว่ามั้ย แม้จะอ่อนแอเท่าไหร่
ก็อย่าแสดงด้านนั้นให้ใครได้เห็น
ตอนต่อไปจะเป็นยังไงโปรดติดตาม
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ ในเฟสก็ได้ ในทวิตก็ดี หนมอยากรี หนมอยากอ่าน ฝากด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วคอมเม้นท์
และตอนนี้ในแฟนเพจของหนม กำลังลงรายละเอียดใหม่ของการรวมเล่มเรื่องนี้ค่ะ
ใครสนใจเข้าไปตามลิงค์นี้ได้นะคะ https://www.facebook.com/btskkanom
  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 06-09-2015 21:13:31

น้องไททำดีมากกกก เชิดใส่มันไปเลย ผช.เฮงซวย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 06-09-2015 21:18:27

ธารเนี่ยยังงัย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 06-09-2015 21:21:25

ชอบตอนที่ปิงบอกว่ารักเสือก็เป็นคนรักสัตว์เลย 5555 น่ารัก
ไทสู้ๆนะเข้มแข็งให้มากๆ รักตัวเองให้มากๆ
สำหรับอิฐนั้นไม่มีอะไรจะพูดเลย เหอๆ นอกจาก :beat:

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 06-09-2015 21:24:45

ไทสู้ๆ! ผ่านมันไปให้ได้!
 o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 06-09-2015 21:45:34

ไทสู้ๆ เลิศมากกกกกกก o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: tepintpilai ที่ 06-09-2015 21:45:42

ตอนนี้พูดเลยว่า รักไท รักปิง รักฝน และรักหนม

ชอบคำพูดของไท ที่ว่า "มีค่ามากกว่านั้น" กับ "เอาหัวใจกูคืนมา" #เพื่อนนายเอกเข็มแข็งแบบนี้ พี่ชอบบบบบบ อย่ากลับไปหาอิฐอีกนะ และไทอย่าทำตัวประชดแบบที่ปิงเคยทำด้วยล่ะ ไทจะมีค่าขึ้นมากกว่านี้อีก #เจ็บแล้วจำคือคน #ทีมไท พูดเลย


อิฐอาจเคยทำพลาด ใช่ ทุกคนทำพลาดได้ แต่อิฐทำให้ชีวิตปิงป่นปี้ เต็มไปด้วยข่าวลือต่างๆนานา ถ้าเราเปนไท เราคงคบต่อไม่ลงอ่ะ เพราะเราไม่รุ้ว่าวันใดที่เลิกกัน เราจะโดนแบบที่ปิงเคยโดนไหม และไทก็ไม่ใช่คนที่เข็มแข็งอะไรด้วย #อินนน #มาต่อไวๆนะ จุ้บๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-09-2015 21:46:58

 ดราม่าต่อไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 06-09-2015 21:54:17

เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 06-09-2015 21:55:09

โอ้ยยยย ไท ทำดีมากกกก
แต่อิฐ ต้องเปลี่ยนตัวเองนะ
เหมือนเสือกับปิงอะ
ถ้าอยากได้ไทคืน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 06-09-2015 22:06:13

ตอนนี้คือเกียดอิฐและผองเพื่อนของนางมาก 

เหล่าเพื่อของอิฐมันกล้าพูดน่ะว่าปิงไม่เกี่ยว แล้วพวกมันเกี่ยวไร  เชี่ยมาก

งื้ออออ  พวกปิง ฝน ไท กำลังจะมีเรื่องใครจะเข้ามาช่วยได้บ้างนะ ไม่อยากให้ไทต้องไปยุ่งเกี่ยวกับอิฐแล้ว  รักแต่เลวก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องไปทนเจ็บ 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 06-09-2015 22:07:39

อย่างที่ปิงบอก รักตัวเองให้มาก ทำตัวเองให้มีค่านะไท
วันนี้เราอาจยังเจ็บปวด แต่ขอให้อดทน ความรู้สึกนั้นจะจางลงเมื่อเวลาผ่านไป

เป็นกำลังใจให้ปิงได้เลี้ยงหมา เพราะคงง่ายกว่าเลี้ยงเสือ :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 06-09-2015 22:13:23

เห้ออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 06-09-2015 22:22:29

เกลีนดอีธาร เมื่อไหร่จะกลับเมืองที่จากมา แม่มมันต้องลทำอะไร

ให้เสือปิงผิดใจกันแน่อ่ะ โอ้ย อยากเอาถุงดำครอบแล้วจับขึ้นเครื่องจังเลย

ส่วนอิฐ แมร่งเอ้ย ทำไมต้องพูดจาแบบนั้นอ่ะ ที่โดนจากไท

ยังน้อยไป เข้มแข็งนะไท

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 06-09-2015 22:36:02

อ่านแล้วของขึ้น คำพูดคำจาของนายอิฐ
ส่อความสันดานเสียมาก :m16: :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 06-09-2015 22:40:02

มันน่าจะเคลียร์กันได้อยู่น้าาา  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 06-09-2015 22:42:56

เดี๋ยวนะธาร ธารจะทำอะไร!?

ไทสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: karenoo ที่ 06-09-2015 23:02:21

 :a2: ต้องให้ได้อย่างนี้สิอีหนูไท...เอามันให้ตายไปเลยไอ้อิฐเนี้ยะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 06-09-2015 23:03:50

ไทสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 06-09-2015 23:31:54

ไทสู้ๆ!
อย่ามาทำครอบครัวคนอื่นร้าวฉานนะธาร!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 06-09-2015 23:38:07

เราไม่ไว้ใจธารอะ ทำไมเรารู้สึกแบบนี้
กลัววว หรือเราคิดไปเอง...

..

ไทสู้ๆนะ
เราหวังลึกๆว่าอิฐกับไทจะกลับมารักกันเหมือนเดิม
ขอให้อิฐพิสูจน์ตัวเองว่าอิฐดีขึ้น อิฐรักไทจริงๆ
ไม่ได้มาเพื่อแก้แค้น หรือมาเพื่อนทำให้ชีวิตของปิงปั่นป่วน เราจะเชียร์และเป็นกำลังใจให้อิฐนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 07-09-2015 00:21:38

เยี่ยมไปเลยไท เริ่ดส์มาก
ธาร นี่ไม่น่าไว้ใจเหอะ จะมาทำให้เสือปิงดราม่าอะไรอีกไหม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 07-09-2015 05:58:36

รัก ไท ปิง ฝน มากๆ เพื่อนกันไม่ทิ้งกันจิงๆ ไททำดีที่สุด ต่อให้มันมาบอกรักยังไง แต่การเริ่มต้นที่มาเพราะเห็นเราเป็นของเล่นไว้คอยป่วนแฟนเก่า มันก็รับไม่ได้ เพื่อนโดนมาขนาดนั้น ถ้ายังมาคบกันต่ออีกก็ไม่ไหว อนาคตความรักไม่ได้แน่นอน เกิดมีปัญหากัน ไทจะไม่โดนแบบปิงเหรอ หาคนใหม่ดีกว่า ปล่อยให้อิจอยู่กับเพื่อนนางไป ดูนางไม่ได้จิงใจที่จะรักเลย จะเอาชนะอย่างเดียว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 07-09-2015 19:35:28

เข้มแข็งไว้นะไท เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น
อิฐก็คงจะรักไทอยู่นั่นแหละ แต่ที่มันเป็นอยู่ตอนนี้
เพราะอิฐทำตัวเองทั้งนั้นแหละ ถ้าเข้าหาไทแบบจริงใจสักนิด
เรื่องอาจจะง่ายกว่านี้ก็ได้ เฮ้อออออ
แล้วธารนี่มันยังไงหว่าาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 07-09-2015 21:45:15

ธารทำไรปิงป่ะ เราว่าเสือคงต้องรู้สึกอะไรสักอย่างแน่ๆ ที่ไม่อยากให้ธารอยู่ใกล้ปิง ส่วนอิฐ สันดานยังงัยก็เหมือนเดิมเลยนะ ดีแล้วล่ะที่ปิงบอกความจริงเราโครตจะเกลียดคนอย่างอิฐและผองเพื่อนเลยว่ะ เกลียดมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 07-09-2015 21:50:12

ถ้าเลือกอิฐ
คงต้องตัดปิง

งานนี้มีได้แค่คนเดียว
จะเลือกใคร..ก็คงต้องเสียอีกคนหนึ่งไป
เห็นๆอยู่ว่า ไทคงจะมีทั้งสองคนพร้อมกันไม่ได้หรอก
อิฐทำร้าบปิงมากซะขนาดนั้น..ถึงจะยอมอโหสิให้..แต่ใจคงยากที่จะคบกันอย่างสนิทใจ

แล้วไท..เป็นคนกลางในสถานการณ์นี้
จะทนอึดอัดได้นานซักแค่ไหน

ฟันธง
ถ้าเลือกอดีตแฟน
คงต้องแขวนเพื่อนรักทิ้งไป

คงไม่ขอตัดสินใจเลือก..แทนใคร
ยังไงก็ชั่งใจตัวเองให้ดีแล้วกัน
นะไทนะ

+1 หนมมี่
 o13
หนุกอ่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: Resonance ที่ 07-09-2015 22:35:48

อ่านช่วงแรกๆแล้วไม่ถูกชะตากับอิฐ ไม่คิดว่าจะเป็นปมขึ้นมาจริงๆ นะเนี่ยะ
ปล.อยากหาผช.มาดัดหลังธารอ่ะ อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 62 // 6.9.58} #หน้า 62
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 11-09-2015 20:48:03

ตอนที่ 63

   มือที่ลดระดับลงจากแขนช้าๆ ในตอนที่ฟังคำพูดนั้นของคนตรงหน้าที่เอ่ยออกมา ผมทำได้เพียงแค่นิ่งอยู่แบบนั้น มันเจ็บพอๆกับครั้งแรกที่ผมอกหักจนบางทีเหมือนกับรู้สึกว่า อาจจะเจ็บมากกว่าด้วยซ้ำไป ในตอนที่สายตานั้นมองมาเหมือนทุกอย่างมันหยุดไว้เพียงแค่นั้น

“ ปล่อย " มันย้ำอีกครั้งตอนที่หันหลังให้ผมแล้วหันกลับไปนั่งนิ่งๆมองคนข้างๆตัวมันที่ก็เพิ่งพบกันเมื่อครู่ ไม่มีผมอยู่ในสายตาคู่นั้นอีกแล้ว เจ็บของผมก็คือความเจ็บปวดที่คนที่รักกัน ไม่มีเราอยู่ในสายตานั้นอีกแล้ว

ผมอาจจะผิดที่ในวันนั้นเริ่มต้นทำอะไรแบบนั้นโดยไม่คิด วันที่กลับมาจากเมืองนอกแล้วมาที่ผับนั้น ผมนั่งกินเหล้าแต่กลับไปสะดุดกับใครคนนึงที่เดินเข้ามาแล้วนั่งกินเหล้านิ่งๆอยู่ตรงเค้าเตอร์ ผมที่มองใบหน้าหวานในแบบที่ชอบนั้นอยู่นานอย่างถูกใจ จนไอ้แอ้มกับไอ้ซันหันมาสนใจแล้วมองตามสายตาของผมไป ในตอนนั้นแอ้มมันก็บอก

' ถูกใจคนนั้นเหรอวะ ' แอ้มยิ้ม ' อย่าเลยคนนั้นน่ะ ไม่ดีมั้ง '

' ทำไมวะ ' ผมถาม

' เพื่อนรักเมียเก่ามึงอะ '

' เพื่อนปิงเหรอ ' ผมพยักหน้ามันก็ยิ้ม ' น่ารัก '

' เออ น่ารัก นิสัยดีด้วย ชื่อไทนะ เพื่อนมหาลัยของปิง ' แอ้มบอก

' แล้วมึงว่าถ้ากูเข้าไปคุยด้วยแล้วไอ้ปิงรู้มันจะเป็นยังไงวะ ' ผมยิ้มอีกสองคนก็พยักหน้า

' คงมาฉีกอกมึง แล้วก็มาฉีกอกพวกกูด้วยไง อย่ามีเรื่องเลย ไปชอบคนอื่นเถอะ คนน่ารักเยอะแยะ '

' แต่คนนี้น่ารัก '

' เอาแล้วไง ' ไอ้ซันบอกก่อนจะยิ้ม

' ขอหน่อยน่า ขอกูจีบหน่อยปิงยังไม่ทันรู้หรอก '

' มึงนี่ทำอะไรเสี่ยงตีนจัง '

' ระวังติดใจ ตกหลุมรักเค้าซะละ  ' ผมยิ้ม ในตอนนั้นคิดว่าไม่มีทางแน่ๆ ที่จะทำอะไรแบบนั้น ตอนที่เดินเข้าไปจีบทำท่าทำทางว่ามาคนเดียว ผมนั่งลงแล้วพูดคุยกับมัน คนที่น่ารักที่รู้อยู่แล้วว่าเป็นคนที่ไม่ควรจีบ ผมทำเรื่องกับเพื่อนรักมันไว้มาก และแน่นอนว่ามันเองก็คงต้องรู้อยู่แล้วว่ามันคือเรื่องอะไร แต่ที่ไม่รู้คือ ผมไม่รู้ว่าระดับไหนที่มันรู้ ถ้ารู้มากถึงขั้นชื่อแล้วก็หน้าตามันคงจบเห่ตั้งแต่วินาทีแรก แต่ถ้าไม่ก็คงจีบไปต่อได้อยู่

   แต่ทุกอย่างก็เหมือนเป็นใจกัน ไทไม่รู้แม้ชื่อของผม มันคงไม่เคยเห็น ก็คงจริงอย่างที่ใครๆบอก ไอ้ปิงเกลียดแบบไม่เผาผีกันเลย แม้กระทั้งชื่อหรือหน้าก็ไม่เอ่ยถึงเลยสักนิด แต่นั่นก็คงดี มันดีสำหรับผมในตอนนั้นมาก

   จากวันเปลี่ยนเป็นเดือนทุกอย่างเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เมื่อตกหลุมรักแล้วคนที่เคยปากเก่งก็เป็นแค่หมาตังนึง รู้ตัวอีกทีนึง ความรักก็ทำให้ผมหยุดอยู่กันมันซะแล้ว ทั้งๆที่มันไม่ใช่ในแบบที่เคยชอบสักเท่าไหร่ ไม่ใช่คนเปรี้ยวๆ ช่างเอาใจ กลับกันมันเป็นคนเฉยๆ ที่อยู่นิ่งๆเสียมากกว่า ความรู้สึกสุข บนความเรียบเฉยที่ทำให้ผมติดกับ แต่ทว่าตลอดมาก็มีเรื่องกังวลใจ
   
' เมื่อไหร่จะบอกความจริงกับไทวะ ' ผมไม่ได้ลืมความจริงข้อนั้น แต่ไม่มีเวลาเหมาะที่จะบอกสักที ช่วงเวลาแห่งความสุข มันไม่มีใครอยากจะเสียมันไปหรอก ผมเชื่ออย่างงั้น

' เรื่องอะไรวะ '

' มึงอย่ามาทำหัวหมอ เรื่องปิงไง จะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนวะ '

' กูไม่อยากบอกเลย ' ผมคิดแบบนั้นจริงๆ ตอนที่พูดออกไปแบบนั้น ไม่อยากจะบอกเลย เพราะรู้ว่าจะเกิดอะไรก็เลยไม่อยากจะบอก

' กูก็ไม่อยากให้บอก ' แอ้มเสริมมันยกเหล้าตรงหน้าขึ้นดื่ม ' ถ้าไทรู้ มันจะรู้สึกยังไงวะ ผิดหวัง สับสน เสียใจ ร้องไห้ กูไม่รู้ว่ามันรับความรู้สึกเสียใจได้แค่ไหนวะ แต่คิดว่าได้ไม่มากหรอก ยิ่งพอมารู้แบบนั้น กูยิ่งไม่อยากให้มึงบอกเลย กูไม่อยากให้มันเสียใจ '

' แต่ยังไงก็ต้องบอก ' ซันพูด ' ยิ่งนานยิ่งผูกพัน แล้วเป็นแบบนั้นมันก็ยิ่งเจ็บ บอกเถอะ เจ็บตอนนี้ยังแค่นี้ อาจจะกลับมารักกันได้ แต่ถ้านานกว่านี้กูกลัวว่ามึงจะเสียมันไปจริงๆ '

' กูจะให้มันพาไปเจอปิงเร็วๆนี้แหละ '

' น่าแปลกนะ ทั้งๆที่ไม่ใช่คนในแบบที่มึงชอบ แต่มึงกลับรักมากกว่าคนที่มึงชอบอีก '

' ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ' ทั้งที่ไม่ใช่คนในแบบที่ชอบ แต่กลับรักมากกว่าคนในแบบที่ชอบ เหตุผลที่ถามว่าทำไม ตัวผมเองก็ตอบไม่ได้ ผมรู้แค่ว่าผมชอบ ทั้งๆที่ไม่ใช่ในแบบสเป็คที่ชอบ แต่ผมก็ชอบมัน อาจเพราะเป็นมัน .. อาจเพราะว่ามันคือ ไท  คนที่ผมชอบตั้งแต่แรกเห็น

' เจอคนสวยๆ เปรี้ยวๆมาก็เพียบ มึงมาตกม้าตายกับแค่คนที่ออกแนวเรียบร้อย ธรรมดาแค่นี้เองเหรอวะ '

' ไทไม่ธรรมดานะ ' ผมบอก ' มันมีอะไรที่พิเศษ '

' อะไรที่พิเศษ ' แอ้มถาม

' สักอย่างที่มีแค่กูคนเดียวที่รู้ ' ยิ้มออกมาทุกคนในตอนนั้นก็ยิ้มตาม ผมหัวเราะออกมาตอนที่จับแก้วเหล้าขึ้นมาผมบอกกับตัวเองไม่ว่าจะเกิดอะไรกูก็ต้องเอามึงกลับมาให้ได้

' งั้นก็รีบบอกซะ เดี๋ยวมันจะสายเกินไป '
   
   แล้ววันนั้นมันก็มาถึงวันที่ทุกอย่างในชีวิตของผมเงียบเชียบลง มันไม่มีอะไรมาก ไม่ได้โวยวาย หรือโดนตบตีอย่างที่เคยทะเลาะกับแฟนคนก่อนๆที่แล้วมา แต่ถ้าให้เปรียบตอนนั้นมันคงเหมือนกับไฟดับ ไฟที่ดับลงแล้วมองไม่เห็นอะไรสักอย่าง สิ่งที่ผมได้ยิน เป็นแค่เสียงร้องไห้ ผมรู้ว่ามันอยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมยื่นมือออกไปปลอบแต่ก็เท่านั้น มันไม่รู้สึกอะไรเลย  ความเสียใจของไทยิ่งใหญ่จนทำให้มัน ไม่ฟัง และ ไม่มองกลับมาหาผมเลย

' แล้วกูผิดอะไรทำไมถึงมาทำกับกูแบบนี้ ' คำพูดที่เหมือนมีดคมๆกรีดลงบนใจของผม ซ้ำด้วยเกลือที่ทาลงมาบนแผลสดๆ ทั้งเจ็บ ทั้งแสบ ทรมานจนคำอธิบายของตัวเองคล้ายกับคนเห็นแก่ตัวคนนึงตอนที่ย้อนมองไปในวันแรกที่เดินเข้าไปหามัน

' แค่แปปเดียว เดี๋ยวก็เลิก ' อย่าลองดีกับความรัก มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก

' แล้วกูผิดนักเหรอ ที่แค่อยากจะมีรักดีๆ '

มึงไม่ผิดหรอก ไม่ต้องร้อง กูมันเลวเอง

   เราแยกกันตั้งแต่วันนั้น สองวันที่ผมใช้ชีวิตเงียบๆอยู่ที่ร้านเหล้า แอ้มแนะนำว่าให้ผมถอยออกมาก่อนพูดอะไรไปตอนนี้มันก็คงไม่ฟังหนำซ้ำยังทำให้อะไรๆแย่ลงไปอีก

' นั่น ไอ้ไทนี่ ' แอ้มทักขึ้นตอนที่ผมกำลังนั่งกินเหล้านิ่งๆในผับกับพวกมันที่ก็ขยันพาออกมาทุกคืน ' แต่มากับไอ้ปิงวะ ' ผมมองตามอีกคนไปที่โต๊ะนั่ง ไม่ได้เห็นมันแค่สองวันแต่ผมรู้สึกว่ามันผอมลงตั้งเยอะ หน้าตาที่กำลังยิ้มดูเหมือนสดใสก็จริงแต่ไม่ใช่แบบนั้น การขยับตัวที่เพื่อนยังต้องช่วยกันประคอง

“ อิฐ " ไอ้ซันเรียกแต่ผมไม่ได้หันไปสนใจใครอีกแล้ว สายตาที่เอาแต่มองใครอีกคน ไทที่กำลังกินเหล้ามันมองไปรอบๆ ในจังหวะเดียวกันก็มีเหล้าแก้วนึงเดินมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ทุกคนยิ้มกันใหญ่ตอนแก้วนั้นวางลงบนโต๊ะนั่น เหล้าที่เหมือนมันจะไม่ได้สั่งผมเหลือบมองคนที่พวกมันเองก็มองไป ไทยกแก้วนั่นขึ้นแสดงความขอบคุณก่อนจะกินมันลงไป ใครคนนั้นก็เดินเข้าไปใกล้ ท่าทางที่พูดคุยกันปกติ แต่สักพักมันก็เริ่มใกล้ชิด

“ จะไปไหนวะ " แอ้มถามตอนที่เห็นว่าผมยืนขึ้น

“ ไปหาไท " ผมตอบตอนที่เดินเข้าไปหามัน ปิงหันมาเห็นผมเป็นคนแรก สายตาที่เปิดกว้างของมันคงตกใจพอๆ กับปากที่เอ่ยชื่อผมออกไปด้วยความลืมตัว

“ อิฐ " มันพูดแบบนั้น

“ ทำอะไร " ผมคว้ามือของไทขึ้นมาจับไว้แน่น จ้องมองมันที่กำลังใกล้ชิดกับใครคนอื่นด้วยความโมโห " ทำอะไรอยู่ "

“ ปล่อยเพื่อนกู " ปิงบอกมันยืนขึ้นแต่ผมก็ปรายตาหันไปบอก

“ มึงไม่เกี่ยว นี่เรื่องผัวเมีย "

“ ปล่อยกู มึงไม่เกี่ยวอะไรกับกูแล้ว มึงไม่ได้เป็นอะไรกับกู " คำพูดของไทที่เอ่ยออกมา ผมกำมือมันแน่น

“ กูยังไม่ได้บอกว่าจะเลิก "

“ แต่กูเลิกแล้ว " มันพูดเสียงนิ่ง ตอนที่สะบัดมือออกมันก็ย้ำ " อย่ามายุ่งกับกู ไปเต้นกันเถอะบี้ " มันชวนผู้ชายข้างๆที่เหมือนกำลังงงให้ลุกขึ้นยืน หัวใจของผมเต้นแรงเหมือนมีใครมาทุบมันลงไปแรงๆ ตอนที่มองคนที่เอ่ยพูดคำนั้นแล้วมองชวนผู้ชายอื่นต่อหน้าผม

“ ไปกับกู "

“ กูไม่ไป "

“ ไปกับกู " ผมย้ำ มือก็ยิ่งกำแน่น

“ กูไม่ไป! ปล่อยกู กูจะไปกับคนใหม่ " ไทบอกแบบ ผมก็ยกยิ้มขึ้นมา

“ มึงขายเหรอ เท่าไหร่ละ  ล้านนึงกูก็ง่ายไหวนะ "  คำพูดที่ไม่ควรพูดเอยออกไปก่อนวินาทีถัดมามือบางคู่นั้นจะฟาดลงเต็มแรงที่แก้มของผม แววตาสั่นไหวเต็มไปด้วยน้ำตาก่อนจะเอ่ยคำพูดบางคำออกมา

“ กูมีค่ามากกว่านั้น กูมีค่ามากกว่าที่มึงประเมิน แล้วกูก็มีค่ามากกว่าที่จะเป็นของเล่นของมึง เอาเงินของมึงเก็บเอาไว้เถอะ แล้วเอาหัวใจกูคืนมา กูไม่ใช่ของเล่นของมึงอีกแล้วอิฐ ลาก่อน "

   เหมือนเสียงสะท้อนที่ดังก้องอยู่หลายๆครั้ง ใจของผมที่เหมือนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ ลดมือที่จับมัน ไทหันไปหาอีกคนข้างตัวมัน ขาที่กำลังจะเดินออกไปผมคว้ามือมันไว้ก่อนจะดึงเข้ามาใกล้ตัว

“ อย่าคิดว่าจะไปจากกูได้ง่ายๆ " ผมบอกก่อนจะหันไปหาปิงที่ลุกขึ้นยืน " เพื่อนมึงคนนี้ กูขอแล้วกันนะ "

“ เดี๋ยว !! “ เสียงตะโกนห้ามผมที่กำลังดึงแขนไทให้ออกห่างจากผู้ชายใหม่ของมันที่กำลังเดินเข้ามาห้าม ผมชี้หน้า

“ อย่ามายุ่งกับเมียกูต้องมึงไม่อยากเจ็บตัว " บอกไว้แค่นั้นก่อนจะดึงไทให้เดินออกมา ท่าทางที่เดินแปลกๆที่ตามมา  แต่ผมก็ไม่สนใจอะไร ทำได้เพียงแค่เดินลากไทออกมาให้ห่างจากปิงให้เร็วที่สุด ปิงที่เดินตามมาโชคดีที่ไอ้ซันกับไอ้แอ้มเดินมาขวางเอาไว้ให้ก่อน

“ ให้มันได้เคลียร์กันเถอะ ถือว่ากูขอละ " ซันบอกปิงที่ได้โวยวายอะไรสักอย่าง แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะฟังมันแล้ว ตอนนี้ทำได้แค่ลากเอาคนที่ดื้อดึงที่ยังคงขืนตัวขึ้นไปบนรถให้ได้

“ กูเจ็บ ปล่อยกู " มันพูดในจังหวะที่ผมเปิดประตูรถแล้วดันมันเข้าไป คาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อยผมก็วิ่งมาขึ้นรถ คว้าตัวมันที่กำลังจะเปิดประตูรถออกไปผมล็อคตัวมันไว้รัดเข็มขัดอีกครั้งก่อนจะขับรถออกไปด้วยความเร็ว

   รถที่ขับเคลื่อนออกไปผมหันมองคนข้างๆที่เอาแต่นั่งนิ่งๆไปตลอดทาง มันที่ไม่แม้จะหันมาพูดหรือมองหน้าผมเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง ผมขับรถออกไปไกลเรื่อยๆ สมองที่กำลังหาจุดจอดรถที่ปลอดภัยที่สุด อย่างน้อยก็คือที่ที่ปิงจะไม่รู้ว่ามันคือที่ไหน แต่ก็คงเป็นที่ที่เพื่อนผมเองก็คงไม่รู้

   รถเคลื่อนมาไกลจนออกนอกเขตเมือง ผมมองเข็มน้ำมันที่เริ่มลดตอนที่ตัดสินใจเลี้ยวเข้าปั้มผมหันไปมองอีกคนที่นั่งมาข้างๆ ตอนนี้ไทเผลอหลับไปแล้ว

“ หลับได้ก็ดี ไม่ต้องมัดให้เหนื่อย " ผมบอกตอนที่เอื้อมตัวไปปรับเบาะให้มันนอนได้สบายขึ้น ผมเองก็กดเปิดกระจกบอกพนักงาน " เต็มถังครับ "

   ถอนหายใจออกมาตอนที่ได้มองมันใกล้ๆ ผมเกลี่ยผมที่เหมือนจะตกลงมาให้เข้าที่ ปรับแอร์ให้เย็นนอนลงตอนที่มันเริ่มกอดอกแน่นขึ้น มือที่เอื้อมไปหยิบเสื้อเชิ้ตแขนยาวที่อยู่ตรงเบาะหลังมาห่มให้มันก็เหมือนจะหลับสนิทขึ้นไปอีก ผมค้ำแขนลงกับเบาะของมัน ตอนที่ก้มลงไปจูบข้างแก้มเบาๆ ผมก็ยิ้ม " หลับจนกว่าจะถึงบ้านยายกูเลยนะ กูจะพามึงไปเที่ยวสองต่อสอง "

   บ้านยายของผมอยู่สมุทรสาคร มันห่างจากกรุงเทพไม่มากใช้เวลาขับรถแค่ไม่นานก็ถึงแล้ว  ผมขับรถเข้ามาในสวนผลไม้ของยายที่ก็นานแล้วที่ไม่ได้เข้ามา ตอนนี้มันเป็นบ้านว่างๆที่ไม่ใครอยู่ คนที่ดูแลที่นี่ ก็คือคนที่อยู่กับยายผมมานาน หลังจากที่ยายเสียแม่ก็ให้ครอบครัวนี้ดูแลทุกอย่างของที่นี่ แม่บอกว่า ยายรักบ้านสวนที่นี้มาก ไม่อยากให้ขาย แต่อยากให้สร้างฐานะและช่วยเหลือคนมากกว่า ตอนนี้ที่นี้เลยมีคนงานเยอะแยะ แถมยังมีผลไม้ส่งออกไปหลายพื้นที่อีก

   ผมจอดรถที่หน้าบ้านของยาย คนที่ออกมาต้อนรับก็คือคนต้อนรับที่ก็ออกมาด้วยท่าทางที่เหมือนจะไม่ไว้ใจเท่าไหร่ ผมเดินลงจากรถ แกที่ยังนิ่งผมก็ทัก

“ สวัสดีครับ ลุงโชค "

“ คุณอิฐเหรอครับ " แกถาม ผมก็พยักหน้า

“ ใช่ครับ "

“ มาทำอะไรดึกๆ ครับเนี้ย เข้ามาก่อนๆ ทำไมไม่ให้คุณท่านแกโทรมาบอกผมก่อนจะได้จัดเตรียมที่นอนไว้ให้ "

“ พอดีมาพักใจนะครับ เลยมาโดยไม่ได้บอกใคร " ผมบอกแก อีกคนก็ยิ้ม " ผมมีแขกด้วยนะครับ ลุงโชคช่วยเปิดไฟให้หน่อยได้มั้ยครับ พอดีแขกผมหลับแล้ว "

“ ได้ครับเดี๋ยวลุงนำทางขึ้นไปเปิดไฟให้ " แกบอกอย่างรีบร้อน ผมเดินกลับไปที่รถดับเครื่องก่อนจะเดินกลับมาตรงฝั่งข้างคนขับ ไทที่หลับลึกผมไม่รู้ว่าเพราะเมา หรือเพราะฤทธิ์ยา ช้อนมือเข้าไปสอดไว้ข้างหลังผมอุ้มมันขึ้นมา ตอนที่เดินขึ้นไปบนบ้าน ลุงโชคก็รีบเปิดผ้าคลุมเตียงให้ผม " ขอโทษครับที่ได้ไม่เตรียมที่นอนไว้ให้เลย "

“ ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเองที่มาไม่บอก ไม่ต้องกังวลหรอกครับลุง ผมไม่ซีเรียส " พูดแบบนั้นตอนที่วางมันลงเบาๆ บนเตียง ไทก็ขยับตัวเองเหมือนจะนอนให้สบายขึ้น ผมหันไปหาอีกคนที่ก็กำลังยืนมองอยู่ " ขอบคุณนะครับ "

“ ไม่เป็นไรครับ คืนนี้อาจจะไม่คล่องเท่าไหร่ ขาดเหลืออะไรผมจะหามาให้พรุ่งนี้ครับ "

“ ขอบคุณมากครับลุง " ผมบอก ตอนที่พยักหน้า แอบเกรงใจลุงเหมือนกันผมคงมารบกวนเวลานอนของแก " ขอโทษด้วยนะครับที่มารบกวนเวลานี้ "

“ ไม่เป็นไรครับ " ลุงบอก " งั้นผมไม่รบกวนแล้ว เชิญคุณอิฐกับเพื่อนตามสบายครับ "

“ ขอบคุณมากๆ อีกครั้งครับ " ผมบอก อีกคนก็เดินออกไป บ้านไม้หลังใหญ่ที่ตอนนี้เหลือแค่ผมกับไทสองคนเท่านั้น ผมเดินมานั่งลงบนเตียงอีกครั้ง ตอนที่ลูบหน้ามันเบาๆ อยากจะเช็ดหน้าให้แต่ก็กลัวว่าจะตื่นแล้ว วุ่นวายขึ้นมาอีก ตอนนี้ก็ทำได้แค่ห่มผ้าห่มให้มัน ส่วนตัวผมก็เดินไปอาบน้ำเพื่อเข้านอน

   ลืมตาตื่นเช้าขึ้นมาผมมองไปที่ข้างตัวผมเป็นที่แรก ไทยังคงนอนอยู่แบบนั้น เผลอถอนหายใจออกมาตอนที่คิดว่ามันจะตื่นแล้วกลับกรุงเทพไปแล้วซะอีก " ทำไมมันหลับนานจังวะ " ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูตอนนี้เจ็ดโมงเช้าแล้ว เมื่อคืนตัวเองก็หลับๆตื่นๆ กลัวมันตื่นก่อนผมแล้วหนีไป คิดมากจนทำใจหลับสนิทไม่ลง ผมเดินเข้าไปอาบน้ำแต่ตอนที่เดินออกมากลับผมว่าคนหลับนั่งนิ่งๆอยู่บนเตียงแล้ว

“ ตื่นแล้วเหรอ " ถามออกไปมันก็ไม่พูด ไทเบือนหน้าหนีผม มันหลับตาลงก่อนจะล้มลงบนเตียงอีกครั้ง ผมหันมาแต่งตัวจนเสร็จตอนที่เดินไปนั่งใกล้ๆมัน มือที่ยื่นไปจับหน้าไทก็สะบัดออก " ไปอาบน้ำได้แล้ว "

   ทุกอย่างยังคงนิ่ง ผมสะบัดผ้าห่มออกตอนที่บอกให้มันไปอาบน้ำอีกครั้ง ผมพบว่าตั้งแต่เมื่อคืนมันก็ยังใส่รองเท้าอยู่ ผมหันไปถอดรองเท้าให้มันในจังหวะนั้นไทก็จับขาตัวเองไว้แน่น ท่าทางที่เหมือนกำลังเจ็บแล้วในตอนที่ผมถอดมันออกกลับผมว่ารองเท้าผ้าใบนั้นด้านในมันพันไว้กันที่พันแผลที่เหมือนมีเลือดซึมออกมา ใจของผมมันสั่นตอนที่ถอดรองเท้าอีกข้างด้วยความเบามือกว่าเก่า ไทก็มองหน้า

“ ไปโดนอะไรมา " มันที่ยังไม่ตอบ ทำเอาผมหงุดหงิดถึงขั้นกัดฟันแน่น ทั้งๆที่เป็นห่วง ทั้งๆที่อยากจะรู้แต่มันก็ไม่พูด ไม่บอกอะไร แต่ถึงอย่างงั้นจะโมโหใส่มันไปก็คงไม่ได้ ไทกำลังโกรธผม มันไม่พูดนั่นก็ถูกแล้ว " จะเอาน้ำมาให้ล้างหน้าแล้วกัน "

   ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนจะออกมาพร้อมกับกะละมังใบเล็กๆ สบู่ที่คนในสวนทำเอง มันเป็นสบู่ที่ทำจากผลไม้ล้างหน้าได้อยู่แล้ว ผมยื่นให้มันที่เอียงหน้านิดหน่อย " ล้างได้ สบู่ผลไม้ " พอพูดแบบนั้นมันก็หยิบไปล้าง แปรงฟันแล้วก็บ้วนปากเช็ดหน้าเรียบร้อย ผมก็เอาน้ำในกะละมังไปทิ้งแล้วเดินกลับมาอุ้มมัน ที่ดิ้นไม่ยอมท่าเดียว " ไปกินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวจะให้กินยาแล้วก็ทำแผล " มันสะบัดหน้าหนีงอนเหมือนเด็กเล็กๆที่ไม่ยอมพูดอะไร ชวนให้หงุดหงิด แต่อีกใจก็มองว่าน่ารัก

“ อาหารเช้าเสร็จพอดีเลยค่ะ คุณอิฐ " ป้าแจ๋มทักผม ที่วางไทลงบนเก้าอี้ ผมยกมือไหว้อีกคน

“ สวัสดีครับ ขอโทษที่มารบกวนนะครับ "

“ สวัสดีค่ะ รบกวนอะไรกันละคะ ไม่รบกวนเลยค่ะ " เธอบอกก่อนจะหันมายิ้มให้คนข้างๆผม ไอ้ไทหันมามองหน้าเหมือนจะบอกให้ผมแนะนำตัวมัน

“ นี่ไทครับ แฟนผม "

“ ไม่ใช่ครับ " มันพูดขึ้นมาในที่สุด ส่งสายตาขวางๆมาหาเรื่องผมก่อนจะหันไปไหว้ผู้ใหญ่ " สวัสดีครับ ผมชื่อไทครับ เป็นแค่เพื่อนเฉยๆครับ "

“ ค่ะ ยินดีต้อนรับนะคะ ขาดเหลืออะไรเรียกป้าได้เลยนะ "

“ ครับ " ผมตอบ ตอนที่นั่งลงข้ามอีกคนไทก็ก้มหน้าลงกินข้าว เป็นข้าวต้มกุ้งอร่อยๆที่ผมกับไทก็กินกันจนหมดถ้วย

“ อร่อยมากเลยครับ " ไทบอกก่อนจะช่วยอีกคนเก็บจาน

“ คุณไทไม่ต้องช่วยค่ะ เดี๋ยวป้าทำเอง เท้าเจ็บอยู่ไปพักผ่อนเถอะคะ "

“ ป้ามียาทำแผลมั้ยครับ " ผมถามอีกคนก็ส่ายหน้า

“ งั้นป้าบอกให้เด็กไปซื้อให้นะ จะใช้อะไรบ้างคะ "

“ อุปกรณ์ทำแผลทั้งหมด แล้วก็ยาแก้ปวดด้วยครับ " ผมบอกก่อนจะหันไปถามอีกคน " ปวดหัวมั้ย " ไทส่ายหน้ามันมองไปทางอื่น ป้าก็ยิ้มให้ผม

“ งั้นป้าบอกให้เด็กไปซื้อให้ คุณอิฐก็ขยันง้อเข้านะคะ " เธอบอกก่อนจะเดินออกไป ไอ้ไทหันหน้ามามองผมตอนที่ผมจ้องอยู่มันก็หลบ

“ ขี้งอนจริงๆเลย " ผมย่อตัวลงคุยกับมัน ไทที่ยังหันไปทางอื่น ผมดึงหน้ามันให้หันมาจ้องผม เสียงจิ๊ปากขัดใจนั่นทำเอาผมยิ้ม " ไอ้ขี้งอน " เรามองตากันก่อนจะไทจะสะบัดหน้าไปทางอื่น " ไม่คิดจะฟังเหตุผลจากปากกูหน่อยเหรอ กูยอมรับว่ากูเหี้ย แต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมด จะไม่ฟังเหตุผลกันหน่อยเหรอ จะคิดเองเออเองคนเดียวแล้วปล่อยให้ทุกอย่างมันจบแบบนี้รึไง "

   ทุกอย่างเงียบ มันไม่ยอมพูดกับผมจริงๆ ลุกขึ้นยืนตอนที่ถอนหายใจผมอุ้มมันไปนั่งที่ชานระเบียงด้านนอกที่มองเห็นสวนทั้งหมด มันมองไปรอบๆ อากาศเย็นๆที่พัดเข้ามาผมถาม

“ หนาวมั้ย วันนี้อากาศเย็นนะ "  เอามือไปจับที่ผิวข้างแก้มมันที่เย็นนิดหน่อย ผมก็เดินเข้าไปในห้องหยิบเสื้อไหมผมสีครีมอ่อนติดมือออกไป เพราะว่ายังเช้าอยู่อากาศที่พัดมาก็มีแต่อากาศเย็นๆเท่านั้นแหละ มันเองก็ร่างกายไม่แข็งแรงถ้าป่วยขึ้นมาคงไม่ดีแน่

“ คุณอิฐครับ แม่ให้เอามาให้ " เด็กหนุ่มที่วิ่งเข้ามา คราวก่อนที่ผมมามันยังตัวเล็กเพิ่งหัดเดินอยู่เลย แม้จำไม่ได้ว่าชื่ออะไรแต่ผมก็รับยามาก่อนจะยื่นทิปไปให้

“ ขอบคุณนะ เอานี่ เอาไปกินหนม "

“ ขอบคุณมากครับ " รอยยิ้มที่ถูกใจส่งมาให้ก่อนจะวิ่งออกไปด้วยความเร็ว เดินหิ้วถุงกับเสื้อออกไปให้อีกคนที่ยังนั่งนิ่งๆแล้วมองไปรอบๆ ผมตั้งถุงยาไว้ข้างๆมัน ก่อนจะคลุมเสื้อให้คนที่ยังคงนิ่งเงียบๆ ผมนั่งลงบนพื้นตอนที่หยิบเท้ามันขึ้นมาตั้งบนตัก ไทก็มอง

“ เดี๋ยวจะทำแผลให้นะ " ผมบอกตอนที่เปิดแผลมันออก ผมมองดูแผลนั้นที่เหมือนเป็นแผลโดนบาดจากอะไรสักอย่างหลายแผล " ไปโดนอะไรมา "

“ ความรัก " มันบอกเสียงเบาๆ ตอนที่มองออกไปทางอื่นก่อนจะยกยิ้ม " ความรักมันทำร้ายกู "

“ ความรักมันไม่ทำร้ายใครหรอก " ตอนที่หยิบสำลีจุ่มแอลกฮอล์ขึ้นเช็ดแผลของมันเบาๆ ไปเรื่อยๆผมยิ้ม " แต่กูนี่แหละ ที่ทำร้ายมึง "

   ไทหดขาเป็นระยะตอนที่ผมเช็ดแผลมันไปเรื่อย จับข้อเท้าของมันไว้ ผมเป่าผ่าเท้ามันเบาๆ ทายาให้เรียบร้อยก่อนจะพันแผลเอาไว้ให้ เกิดมายังไม่เคยทำอะไรแบบนี้ให้ใคร จับเท้าขึ้นมาแล้วเป่า แล้วทำแผลให้ มันเป็นคนแรกที่ผมทำ วางเท้าที่ทำแผลเสร็จผมหยิบเท้าอีกข้างขึ้นมาทำแผลให้มันอีก แต่แผลข้างนี้ดูเหมือนจะมีบางจุดใหญ่กว่าอีกข้าง ผมยกเท้าขึ้นมาในระดับหน้าของผม มองดูแผลนั้นก่อนจะเช็ดให้มันเบาๆ

“ จิ๊ " เสียงจิ๊ปากของคนที่กำลังเจ็บผมเงยมองหน้ามัน ก่อนจะเบาระบายความเจ็บให้

“ ผลไม้ค่ะ คุณอิฐคุณไท " ป้าแจ๋มเดินเข้ามาทักเรา พร้อมกับถาดผลไม้ที่ถูกแกะให้เรียบร้อย น้ำแดงที่ถูกยกขึ้นมาด้วย ไทพยายามจะกดขาลง แต่ผมก็ยังจับไว้

“ อยู่นิ่งๆ ยังทำแผลไม่เสร็จ " ผมบอก

“ ขอบคุณนะครับ " ไทตอบแทนผมเธอก็ยิ้ม

“ คุณไทไปโดนอะไรมาคะ เป็นแผลทั้งสองฝ่าเท้าเลย "

“ เอ่อคือ.. " มันมองหน้าผมคงไม่อยากจะตอบแต่ก็เกรงใจผู้ใหญ่ที่ถาม " กระจกมันแตกแล้วผมเผลอเหยียบเข้านะครับ "

“ คุณอิฐตั้งใจจังเลยนะคะ " เธอแซวผมที่หันไปหาเธอก่อนจะยิ้มให้ " เป็นครั้งแรกเลยนะที่คุณอิฐทำอะไรแบบนี้ให้ใคร " ผมไม่ตอบอะไรเธอก็หันไปพูดกับไทต่อ " คุณไทรู้มั้ยคะ คุณอิฐนะไม่ชอบทำอะไรแบบนี้มาตั้งแต่เด็กๆแล้วละคะ "

“ เหรอครับ " มันตอบแบบเลี่ยงไม่ได้

“ ใช่ค่ะ ขนาดตอนนั้นคุณอัดล้มเป็นแผลแล้วคุณยายท่านให้ทำแผลให้ คุณอิฐยังไม่สนใจเลย " ป้าแจ๋มยิ้ม " เธอบอกเธอไม่ชอบทำอะไรแบบนี้ "

“ ป้าแจ๋มครับ " ผมเรียกเธอเหมือนห้ามให้พูด เธอหัวเราะเบาๆก่อนจะพยักหน้ารับ

“ งั้นป้าไม่กวนแล้วค่ะ เดี๋ยวคนแถวนี้จะเขินไปกันใหญ่ มีอะไรเรียกป้าได้เลยนะคะ " เธอบอกแบบนั้นก่อนจะเดินออกไป ความเงียบกลับมาสู่เราสองคนอีกครั้ง ผมทำแผลทีละแผลไปเรื่อยๆทำความสะอาดจนครบทุกแผลใส่ยาแล้วก็พันผ้าพันแผลไว้

“ เสร็จแล้ว "

“ ขอบคุณ " มันตอบเสียงนิ่งๆ ก่อนจะเลื่อนเท้าลงไปวางลงบนพื้น สายตาที่หลับไปทางอื่น มันหยิบชมพูในจานขึ้นมากินตอนที่ผมนั่งจ้องมันอยู่แล้วนั้น ไทกินน้ำแดงตามเข้าไป

“ เราจะไม่พูดกันใช่มั้ย " มันเงียบผมก็ถอนหายใจออกมา " กูยอมรับว่ากูผิด กูผิดที่ไม่บอกมึง ผิดที่ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปแบบนี้ กูยอมรับว่าครั้งแรกที่เจอมึง กูถูกใจ กูอยากจีบ ไม่ใช่เพราะว่ามึงเป็นเพื่อนปิงถึงเข้าไป ไม่ใช่อย่างงั้น  อาจจะจริงที่ไอ้ฝนไอ้ซันมันเตือนกูแล้วมึงเป็นเพื่อนปิง อย่าเข้าไปจีบ แต่กูไม่ฟัง กูดึงดันกูอยากจีบ กูคิดว่า มันคงไม่นานที่เราจะคบกันตรงนั้นมันคือความคิดเหี้ยๆของกู กูยอมรับ แต่พอได้คบกับมึงแล้ว รู้สึกว่า กูมีความสุข กูอยากอยู่กับมึงแบบนี้ ความคิดในตอนแรกที่เข้ามาหายไป เป็นความรู้สึกที่เสียมึงไปไม่ได้เข้ามาแทน วันที่ไปเจอปิงกูรู้แล้วว่า เรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้น แต่กูก้ต้องยอมรับมันคือความผิดของกู .. ตอนนี้ก็ไม่ขออะไรมาก แค่อยากให้มึงฟัง ฟังเหตุผลของกูบ้าง "

“ แล้วทำไมตอนนั้นถึงไม่บอก ทำไมถึงปล่อยให้กูไม่รู้อะไรเลย ทำไมถึงปล่อยให้กูรักมึงมากขนาดนี้ แล้วถึงบอก ทำไมมึงต้องทำแบบนั้น " น้ำตาที่ไหลออกมาไทมองตาผม " ทำไมวะ ทำไมไม่บอกกันตั้งแต่ตอนแรก "

“ แล้วถ้าบอก มึงจะยอมคบกับกูมั้ย " ทุกอย่างเงียบลงตอนที่ผมถามออกไป ไทเม้มปากสนิทมันหันไปทางอื่น " กูขอโทษที่ไม่บอก ขอโทษที่ปล่อยให้เรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ ขอโทษที่ทำให้เสียใจ ขอโทษ..”

“ แล้วตลอดเวลาที่ผ่านมา มึงเคยรักกูบ้างมั้ยวะ รักกูอย่างที่กูรักมึง มึงรักกูอย่างที่มึงบอกกูมั้ย "

“ รักสิ " ผมบอกก่อนจะลุกขึ้นกอดมันไว้ " รักสิ กูรักมึง "

“ รักแล้วโกหกกูทำไมวะ รักแล้วปิดบังกูทำไม "

“ เพราะรักไงเลยทำ เพราะไม่อยากจะเสียไปไง เลยต้องปล่อยให้เป็นแบบนั้น ขอโทษ กูขอโทษ " ผมพูดซ้ำๆตอนที่กอดมันไว้แน่น " กูอาจจะเลวมากสำหรับปิง เป็นคนที่ทำลายอนาคตของมัน เป็นคนที่สร้างข่าวปลอมๆนั่น เพียงเพราะตอนนั้นกูไม่อยากเสียมัน ทั้งๆที่ตัวเอง ก็เป็นคนที่นอกใจมันก่อน กูทำทุกอย่างเพื่อให้มันคืนมา จนกลายเป็นว่ากูเหมือนได้ทำลายทุกอย่างของมันจนหมดไป แต่กูขอร้อง มันอาจจะเห็นแก่ตัวที่กูพูด แต่กูขอร้องมึง แค่มึงคนเดียวเท่านั้น อย่าเอาเรื่องของปิง เรื่องที่กูทำกับปิงในตอนนั้นมาตัดสินทุกอย่างในชีวิตของกูได้มั้ย อย่าเอามันมาตัดสินว่ากูต้องเป็นคนไม่ดี ต้องทำกับมึงแบบที่กูทำกับปิง ได้โปรดอย่าคิดแบบนั้นได้มั้ย " ไทเงียบผมที่หัวใจเต้นแรงทำอะไรไมไ่ด้เลยเพราะไม่มีคำตอบโต้ใดๆจากที่ผมกำลังขอร้องเลยสักนิด " กูอาจจะเป็นคนเลวในตอนนั้น แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว กูอาจจะไม่ใช่คนดี แต่กูจะไม่มีวันทำกับมึงอย่างที่กูทำกับปิงหรอก กูอาจจะเลวกับเพื่อนมึง แต่จะไม่มีวันทำกับมึงแบบนั้นเด็ดขาด "

“ ปล่อยกูเถอะอิฐ " ไทพูดเสียงเบาๆ คำพูดที่เหมือนมันบอกว่า คำอธิบายของผมมันไร้ความหมาย มันไม่เชื่ออย่างที่ผมพูด เหมือนข้ออ้างมากกว่าเหตุผลในความรู้สึกของมัน

“ กูอาจจะเลวที่ทำกับคนอื่น แต่นั่นไม่ใช่มึง มึงไม่เหมือนคนอื่น มึงมีค่ากับกูมากกว่าคนอื่น แล้วนี่คือความจริงที่สุดที่กูอยากจะบอก จะเกลียดกู กูก็ยอม ไม่ต้องพูดกับกูก็ได้ จะไม่ให้อภัยกันเลยก็ไม่เป็นไร แต่อย่าหายไปได้มั้ยวะ อย่าหายไปจากกูได้มั้ย "

นี่คือคำขอร้องของผู้ชายเห็นแก่ตัวอย่างผม ที่แค่หวังไว้ว่า มันจะฟังและเข้าใจ
 
................................................................

ความรักมันคือเรื่องของคนสองคน
หนมมองว่า ถ้าเอาอดีตที่อิฐทำกับปิง มาตัดสิน เรื่องของอิฐไท
มันดูเหมือนใจร้ายกับอิฐมากไปหน่อย อิฐควรได้อธิบาย แล้วไทควรได้ตัดสินใจเอง
ว่าจะเอายังไงต่อไป เพราะอดีตมันคืออดีต .. คนเราลบอดีตไมไ่ด้อยู่แล้ว
ปัจจุบันนั่นแหละ ที่สำคัญ

ฝากด้วยนะคะ
ฝากเม้นท์ผ่านแท็ก #เสือปิง ในทวิตกันเยอะๆนะคะ
แล้วก็ใน fb ของเฟสบุ๊คตอนนี้มีข่าวดีสำหรับคนที่อ่านนิยายเรื่องนี้อยู่จ้า ตามลิงค์นี้เลย  https://www.facebook.com/btskkanom?fref=ts

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

#แก้ไขคำผิดแล้วค่ะ ขอโทษนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 11-09-2015 21:24:51

ความรักบางครั้งก็ไม่ใช่เรื่องของคนสองคน

ไม่มีใครรู้หรอกว่ารักจะดีหรือเลว
อยู่ที่ว่าเจ็บแล้วจะรับได้แค่ไหน
ไทเองก็คงคิดหนัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 11-09-2015 21:29:21

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 11-09-2015 21:30:40

อิฐได้อธิบายอย่างที่อิฐต้องการแล้ว  ต่อไปขอเวลาให้ไทบ้างได้ไหม

ความรูสึกที่เสียไปมันยากที่กู้คืน  ตัดเรื่องของปิงออกไปอิฐก็ยังมีความผิดอยู่ดี หรือถ้ารวมเรื่องนั้นเข้ามา มันก็ไม่มีอะไรยืนยันได้ว่าอิฐเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ขนาดว่าเจอปิงอิฐยังไม่สำนึกในความผิดของตัวเองเลยด้วยซ้ำ การที่อิฐปฎิบัติต่อเพื่อนของไทแบบนี้ การที่อิฐเมินเฉยต่อความผิดของตัวเองแบบนี้มันยิ่งทำให้ไทเชื่อใจอิฐได้ยากขึ้นอะเราว่า

ปากอิฐบอกว่าเปลี่ยน  แต่สิ่งที่อิฐคิด สิ่งที่อิฐทำมันคือการเห็นแก่ตัวอ่ะ  โลกนี้ไม่ได้มีแค่อิฐกับไท ทำกับเพื่อนรักเค้าไว้ขนาดนั้น แล้วยังมาทำกับเราขนาดนี้...เห้อ 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-09-2015 21:36:09

เฮ้อ ตัดสินใจยากจัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 11-09-2015 21:54:41

ขนาดขอโทษปิง อิฐยังไม่เคยขอโทษเลย ถ้าอิฐกับไทเลิกกัน อิฐต้องทำเหมือนที่ทำกับปิงแหงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 11-09-2015 22:13:01

เป็นไทนะโคตรทรมาน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: maruko ที่ 11-09-2015 22:20:19

อดีตแก้ไข้ไม่ได้ก็จริง แต่อดีตที่อิฐทำกับปิง มันตามทำร้ายปัจจุบันของปิงอยู่ตลอด และไม่รู้อีกนานแค่ไหน

มันอาจไม่ใช่ความผิดอิฐทั้งหมดก็จริง ส่วนนึงผิดที่วิธีการปกป้องตัวเองในแบบของปิงด้วย

แต่อิฐก็คือสาเหตุหลักอยู่ดี ถ้าไทคืนดีเลยเราคงช็อคมาก ( แต่อยากให้จบแฮปปี้นะคะ ไม่ได้จะเอาแบบเศร้า )

เราเห็นด้วยกับเม้นด้านบนมากว่าแม้แต่ตอนที่เจอปิง อิฐยังไม่ได้รู้สึกผิดที่ทำกับปิงไว้ขนาดนั้นเลย

ที่อิฐรู้สึกอย่างเดียวคือจะเสียไทไป มองแต่ตัวเอง ไม่ได้มองคนอื่นเลย แต่คนเราก็มักมีความเห็นแก่ตัวด้วยกันทั้งนั้น

อย่างง่ายสุด คือ อิฐคิดจะขอโทษปิงอย่างจริงจังรึยัง รู้สึกผิดและยอมรับความผิดตัวเองอย่างจริงๆรึยัง ที่ไม่ใช่เพราะว่าจะเสียไทไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 11-09-2015 22:29:21

รู้สึกว่าอิฐเห็นแก่ตัว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 11-09-2015 22:41:25

ก็เข้าใจนะ ว่าเรื่องที่อิฐที่ทำกับปิง มันไม่ควรเอามาตัดสินในเรื่องของไท เพราะทั้งคู่ก็ดูรักกันดี
แต่....อิฐ แกทำลายอนาคต ชื่อเสียงของปิงไปมากค่ะ ถ้าความสัมพันธ์กับไทเป็นไปอย่างสวยหรูไร้อุปสรรค เห็นทีกฎแห่งกรรมจะไม่มีจริง
ทน suffer ไปซักพักก็แล้วกันนะ ขมขื่นกับความรักที่ไม่สมหวังซะบ้าง แล้วก็ไปขอขมาปุงปิงซะ ชริ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 11-09-2015 22:45:28

บอกว่าตัวเองเปลี่ยนไป แต่จะขอโทษหรือแสดงว่าสำนึกผิดต่อปิงไม่มีเลย
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
ตอนนั้นก็คงรักปิงมาก แต่ก็ยังทำเรื่องเลวๆ
ไม่อยากให้ไทคู่อิฐเลยอ่ะ :m17:

อ้างจาก: HISY ที่ 11-09-2015 22:29:21  

รู้สึกว่าอิฐเห็นแก่ตัว

และดูจะไม่สำนึกจริงๆเท่าไร

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 11-09-2015 22:57:50

คือเอาจิง ถ้ามองในมุมของไท สิ่งที่อิฐทำแม่งร้ายแรงมากอะ
แล้วทำกับเพื่อนเรา ทำให้เพื่อนเรามีปัญหาชีวิตตามมาขนาดนี้
คงไม่ให้อภัยง่ายๆ แล้วมันยังเป็นรักครั้งแรกอีกด้วย
ง้อต่อไปนะอิฐ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 11-09-2015 23:10:19

อิฐไม่ควรจะมีใคร เห็นแก่ตัวมาก สงสารไทกะปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 11-09-2015 23:11:42

เอาใจช่วยทั้งคู่ละกัน ความรัก ก็เป็นแบบนี้แหละ สู้ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 11-09-2015 23:43:07

ความรักหนอความรัก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 11-09-2015 23:47:11

เป็นกำลังใจให้ปิงและไท ไม่ชอบอิฐเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 11-09-2015 23:51:08

อธิบายแล้วยังรู้สึกถึงความเชรี่ยของอิฐเลย

นี่ขนาดออกจากปากแก(เล่าไม่ละเอียด) ตรูไม่อยากคิดเลยว่าที่ทำไปกับปิงน่ะขนาดไหน
ผู้ชายที่ทำขนาดนั้นกับแฟนเก่า ไม่น่าเชื่อถือค่ะ

และเพื่อนพวกเมิงก็พอกัน (-*-)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: tepintpilai ที่ 12-09-2015 00:37:48

อิฐคือคนที่เห็นแก่ตัวที่สุด ไม่มีทางสำนึกผิดหรอก เพราะถ้าสำนึกจริงก็ต้องกลับมาขอโทษขอโพยแล้วแก้ไขข่าวลือให้ปิงแล้ว แต่นี่กลับไม่ เหอะ! อิฐทำลายคนนึงได้ลงคอ เพราะเหตุผลควายๆ แล้วตอนนี้ยังมาอ้อนวอนขอความเห็นใจจากเพื่อนเค้าอีก ...แล้วชีวิตของปิงที่พังลงไป ใครจะรับผิดชอบล่ะ ถ้าปิงไม่เข้มแข็งแบบนี้ ตอนนั้นปิงอาจเลือกจบชีวิตตัวเองลงก็ได้ คำพิพากษาจากสังคมมันไม่ต่างไปจากการรุมประชาทัณฑ์เลยนะ
#ความผิดอิฐก็ไม่มีอะไรมาก ก็แค่ทำลายชีวิตคนๆนึงเท่านั้นเอ๊งงงงงงง

แอ้ม ซัน แอนด์เดอะแก้งค์จะไม่รุ้ไม่เห็นกับเรื่องที่อิฐทำหรอ ? เป็นไปไม่ได้หรอก แต่ไม่แปลกใจเลยนะว่าทำไมถึงเป็นเพื่อนกันได้ ศีลน่าจะเสมอกัน แหม่ ช่วยเพื่อนตัวเองดีขนาดนี้ มารับโล่เพื่อนดีเด่นด่วนๆ ข่าาาาาาา ..

ส่วนไท #ความรักไม่ผิด ผิดที่รักคนเลวจ้าาาาา อนาคตจะเป็นอย่างไรก็ขึ้นอยู่กับไท จะคบต่อหรือไม่ ก็เอาที่ตัวเองสบายใจ ชั่งน้ำหนักดีๆ ใช้สมองและหัวใจเท่าๆกัน แต่ต้องไม่ลืมจะรักตัวเองให้มากๆ ..ไม่ขัดถ้าจะคบกับอิฐแต่ก็ไม่ได้สนับสนุนอ่ะ มันแบบปล่อยวางและเชื่อใจยากกกก

ถ้าไทเลือกอิฐ ไทต้องเสียปิงไปชัวร์ๆ เพราะคงไม่มีเพื่อนคนไหนที่ยอมรับและทำใจร่วมยินดีกับคนที่ทำร้าย ทำลายชีวิตเราได้ลงหรอก ถ้าตามสูตรสำเร็จละครไทย ก็คงเคลียร์กัน อภัยกัน แฮปปี้เอนดิ้ง พระนางกอดกัน จบบบบ #ฮาาา แต่อยากให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์คู่นี้ เพราะคนที่มันเปลี่ยนไป มันไม่ได้เปลี่ยนตามปากพูด เปลี่ยนตามตัวประกอบสปอย หรือเปลี่ยนกันได้ง่ายๆแค่วันสองวันหรอกนะ

ที่หนมบอกว่ามันเป็นเรื่องของสองคน และอย่าเอาอดีตมาตัดสินมันก็ถูกและเราก็เห็นด้วยอยู่หรอกนะ แต่คนสมัยนี้เลิกกันก็เพราะเงาในอดีตมาทับซ้อนกับปัจจุบันเยอะแยะไป เมื่อเกิดขึ้นครั้งแรก ครั้งถัดมามันมักจะเต็มไปด้วยความหวางระแวงเสมอๆ เพราะแค่ความรักอย่างเดียวมันไม่สามารถรับประกันได้เลยว่า ตัวเองจะเจอแบบนั้นไหม? เค้ารักเราจริงๆหรือแค่เกมๆนึง? สุดท้ายก็ทางใครทางมัน

#ต้องขอโทษด้วย ถ้ามีส่วนไหนทำให้ไม่สบายใจ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 12-09-2015 01:37:43

เห้ออออออออออออ!! พูดยากจรุง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 12-09-2015 02:00:25

คู่ไท-อิฐนี่เชียร์ไม่ขึ้นจริงๆ ค่ะ

ถึงจะบอกว่าความรักเป็นเรื่องของคนสองคน แต่ถ้าเจอแบบนี้ขอเลือกเพื่อนดีกว่า
คบกับคนที่เคยทำร้ายเพื่อนไม่ลงจริงๆ ชีวิตปิงนี่เรียกได้ว่าพังไปเลย มีแต่คนดูถูกตราหน้า
ถ้าปิงไม่ได้เจอเสือปิงก็คงต้องตกอยู่ในวงจรอุบาตที่อิฐทิ้งไว้ไม่จบไม่สิ้น
อดีตแก้ไขอะไรไม่ได้และมันก็ลบไม่ได้เช่นกัน

 เชื่อว่าสุดท้ายจะจบแบบแฮปปี้แต่ก็ขอให้สาสมกับชีวิตหนึ่งที่เคยถูกกระทำนะคะ
ต่อไปนี้ไทจะกลายเป็นตัวประกันความผิดของอิฐที่ทำให้ทำอะไรมากไม่ได้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 12-09-2015 02:27:29

เป็นคนดี มีความผิด คิดแก้ไข
แต่จัญไร คิดแก้ตัว กลัวมัวหมอง
หยั่งรากลึก สำนึกยาก ปากคะนอง
ก็แค่มอง ให้ดูดี มีราคา

คนใจร้าย ถึงยังไง ใจก็ร้าย
ไปอยู่ด้วย ก็ฉิบหาย ไม่วายหา
เมื่อยามรัก ยังปักใจ ตามไปมา
ถึงเวลา เมื่อมันเบื่อ ไม่เหลือใจ

ถ้าจะคบ ก็อย่าทำ ให้มันแค้น
ให้เป็นแกน หมุนของโลก โยกสั่นไหว
มีความสุข ไทก็ทำ ของไทไป
ไม่มีใคร มีแต่มัน เท่านั้นเอง
 
..ไม่อาจจะตัดสินใจแทนใครได้ก็จริง..

..แต่คนอื่นเค้าก็ตัดสินใจเรื่องของตัวเองได้เหมือนกัน..

..ถ้าจะเห็นว่าเรื่องของใครก็เรื่องของมัน..
..คนอื่นไม่เกี่ยวน่ะ..

ยอมรับกันทุกฝ่ายโดยเข้าใจ..ไม่ใช่พยายามจะให้เข้าใจ
หุหุ

 :กอด1:
กดเข้าเล้าทุกวัน เพราะอยากอ่านตอนนี้มาก
ว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป หัวหรือก้อย
ขอบคุณ..คนแต่ง ม่อกกก 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 12-09-2015 02:33:05

เราต้องมองดูไปเรื่อยๆ ไม่มีใครเลวหมดทุกอย่าง...ตลอดเวลา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 12-09-2015 07:31:39

เราเข้าใจนิสัยของปิงนะ เพราะปิงก็ไม่ใช่คนแรงหรือใจแคบและก็รักเพื่อนมากๆ
แต่นี่แหละคือคาแรคเตอร์ที่เรารู้สึกว่าถ้าปิงจะยอมคบกับอิฐหรือยกโทษให้มันง่ายๆ
เราว่ามันออกจะไม่สมเหตุสมผลอ่ะ และยิ่งปิงได้เห็นได้รับรู้ทุกความทุกข์ทรมานของเพื่อน
ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันเราก็ยังไม่เห็นเหตุผลอะไรเลยที่ปิงจะเลือกอิฐ ผู้ชายที่มันเคยทำร้ายเพื่อน
ของตัวเองแทบตาย กับมันที่ปิงได้รู้จักได้รักแค่ไม่กี่วันมันคงเทียบค่าไม่ได้หรอก
และถ้าเราเป็นปิงนอกจากจะไม่เลือกมันแล้ว คงได้หาทางเอาคืนมันแทนเพื่อนแน่ๆ(แต่ปิงคงไม่ทำเพราะนางดีเวอร์)
และที่สำคัญเราคงทำใจฟินกับคู่นี้ไม่ได้อ่ะ บอกตามตรงแค่เห็นชื่อไอ้อิฐ เราก็เลื่อหนีไม่อยากแม้แต่จะเห็นชื่อมัน
เพราะคงทนเห็นมันมีความสุขทั้งๆที่มันยังไม่โดนเอาคืนหรือได้รับกรรมอย่างสาสมได้เลย และที่่สำคัญ
เราไม่อยากให้ปิงต้องไปจมปรักกับนอย่างมัน ปิงมีค่าและสูงส่งกว่ามันเยอะ ปล่อยให้ปิงได้ไปเจอคนดีๆที่คู่ควรจะดีกว่า
เพราะต่อให้คู่นี้ลงเอยกัน เราก็คงไม่กล้าอ่านอยู่ดี ทำใจไม่ได้อ่ะ ได้แต่เลื่อนไปอ่านคู่พี่เสือแทน ฟินเวอร์กว่าเยอะ อิๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: Monnee ที่ 12-09-2015 08:55:12

 :z3: :z3: :z3:
เป็นเรื่องตัดสินใจยากเนอะ__เพราะคนเรามักติดอยู่กับความกลัว!!!
เรากลัวอนาคต>>>ที่มีเหตุมาจากอดีต
เรามักกลัวความไม่แน่นอน>>>>ของความเชื่อใจที่เราคาดหวัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: Banarot ที่ 12-09-2015 09:37:01

ไอ้อิฐ  :m16:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: manutty ที่ 12-09-2015 10:13:29

ทุกคนมีสิทธิ์เริ่มใหม่ได้ คนเลวกลับเป็นคนดีได้ ไม่มีใครว่า อดีตคืออดีต ไทกับปิง คนล่ะคนกัน แต่คนที่ทำให้สองคนนี้เจ็บคือคนเดียวกัน คือ อิฐ  อิฐที่มีเจตนาไม่ดีตั้งแต่แรกเข้ามาจีบไท ทั้งที่รู้ว่าเป็นเพื่อนปิง คนที่อิฐทำให้เจ็บปวด ทำให้สูญเสียอะไรหลายๆอย่าง มันแสดงให้เห็นถึงความไม่จริงใจของอิฐตั้งแต่แรก ที่ไม่เคลียร์ตัวเองให้จบกับปิงในด้านความรู้สึก เหมือนอิฐอยากจะกวนประสาทปิง อยากจะให้ปิงเจ็บปวด โดยการเป็นแฟนกับไท พอคบมาเรื่อยๆก็เริ่มจริงใจกับไท แต่ก็ยังปกปิดความเลวตัวเองที่เคยทำกับปิงเอาไว้ โดยไม่คิดจะแก้ไขอะไรทั้งนั้น เพราะกลัวจะเสียความรักครั้งนี้ไป และสุดท้ายคนที่เจ็บปวดก็คือ ไท ที่รักคนที่เคยทำเพื่อนตัวเอง ปิงไม่ผิดที่เล่าให้ไทฟัง ปิงไม่ได้อยากทำลายความรักเพื่อนเพราะความรักที่มีต่ออิฐ เปล่าเลย ปิงไม่ได้รักอิฐแล้ว ปิงรักไท ห่วงไท ว่าจะโดนทำร้ายเหมือนตัวเองมากกว่า และคำพูดอิฐแต่ล่ะคำไม่มีความสำนึกผิดต่อปิงสักนิด ออกจะโอ้อวดความรักใหม่ที่ตัวเองมีให้ไทให้ปิงได้รับรู้ ตั้งแต่ตอนที่ได้เจอกัน แถมยังต่อว่าปิงว่าอย่าเอาเรื่องเก่ามาปะปนเรื่องใหม่ เรื่องที่ตัวเองเคยทำกับปิงแล้วต้องมาทำกับไทย ถ้าปิงยังมีใจให้คงเจ็บปวดและจุกในอกจนร้าวแน่ๆ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าอิฐพุ่งตรงไปกับไทแต่ไม่คิดจะขอโทษสิ่งที่ทำกับปิงสักนิดเดียว เหมือนจบแล้วก็จบไป มันทุเรศมากๆ  :m16:  ถ้าเราเป็นไทเราจะไม่กลับไปหาอิฐ ไม่ใช่เพราะเอาอดีตของปิงมาตัดสิน แต่เอาเหตุผลในการเข้าหาของอิฐมาเป็นที่ตั้งก่อน คิดถึงใจปิงที่ว่า อิฐไม่เคยขอโทษปิงสักครั้ง แต่กลับมาแก้ตัวด้วยการรักไท ทำในสิ่งที่ไม่คยทำกับปิง กลับมาทำกับไท มันไม่ฟินเลยไม่ว่าจะคนรอบข้างที่พูดว่าอิฐดี ยังไงอิฐก็ผิด  ถ้าอิฐถ้ารักไทจริง ต้องพิสูจน์ตัวเองให้มากๆ อย่างน้อยต้องกลับไปแก้ไขสิ่งที่ทำกับปิงเอาไว้ก่อนด้วยความบริสุทธิ์ใจ เพราะมันร้ายแรงกับปิงมาก ปิงต้องอยู่กับความเจ็บความทุกข์ในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ เรารับไม่ได้ตรงนี้แหละ ทำกับแฟนเก่าอย่างเลว และกลับมาเริ่มใหม่แสนดีกับคนรักใหม่ ที่เป็นเพื่อนสนิทของแฟนเก่า  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 12-09-2015 11:29:26

อิฐก็ได้อธิบายไปแล้ว ก็อยู่ที่ไทเองว่าจะตัดสินใจยังไง แต่คงต้องให้เวลาไทหน่อยล่ะ
เพราะเราจะรู้ได้ไงถ้าความสัมพันธ์เดินไปถึงจุดหนึ่งแล้วจบลง อิฐจะไม่ทำกับไทแบบที่ทำกับปิง
มันจะมีอะไรรับประกันได้บ้างนะ  :เฮ้อ:  ไทคิดตัดสินใจให้ดีๆนะ เอาใจช่วย

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 12-09-2015 11:48:10

ความรักของอิฐเป็นความรักที่เห็นแก่ตัว...

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: BeauBeeiiz ที่ 12-09-2015 12:46:46

รักมาก ก็ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นป่ะ

ให้เวลาไทบ้างเหอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: naumi ที่ 12-09-2015 15:47:47

พูดเหมือนง่ายเนาะอิฐ ถ้ายอมรับมึงก็คือใช้ผัวคนเดียวกับเพื่อนรักเลยนะ ถึงจะผัวเก่าก็เหอะ แต่ครั้งนึงก็เคยเป็นผัว แถมยังเป็นผัวเก่าที่ทำลายชีวิตเพื่อนรักจนพังยับ ต่อไปจะมองหน้ากันยังไง สมมตินัดรวมกลุ่มพาไปด้วยจะแดกไรลงหรอ หรือชีวิตหลังจากนี้จะมีกันแค่สองคนไม่เอาเพื่อนเอาฝูง? คิดว่าปิงจะทำเป็นลืมแล้วกลับมาคุยกันดีเหมือนเดิมในฐานะผัวเพื่อนได้? ลองจินตนาการเป็นตัวเองแล้วต้องรู้ว่าเพื่อนรักไปคว้าผัวเก่าตัวเองมาทำผัวแล้วเป็นต่อไม่เป็นจริงๆว่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 12-09-2015 16:19:16

ง่ายเกินไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 12-09-2015 21:20:14

เครียด ไม่รู้ทางออกอยู่ตรงไหน
มันก็สุดแล้วแต่ไทละนะว่าจะตัดใจสินยังไง
 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 12-09-2015 21:33:43

 :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 13-09-2015 03:10:54

ดี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 13-09-2015 20:35:55

ตอนที่ 64

   ทุกอย่างที่เงียบไปหมดตอนที่ได้ฟังคำพูดนั้น น้ำตาที่ไหลออกมาของผมถอนหายใจอย่างอ่อนแรงกับความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในใจ ผมต้องทำยังไงเหรอ ผมถามตัวเองแบบนั้น ให้อภัย ไม่ให้อภัย หนีไปให้ไกลๆจากมัน หรือจะยอมอยู่กับมันอย่างที่มันขอร้อง อะไรที่ผมควรทำ ใจผมถามแบบนั้น

   คำพูดที่ทำให้สับสน ทำได้เพียงนิ่งฟังแบบนั้นอย่างไม่รู้จะพูดอะไร เผลอคิดถึงอดีตที่ผ่านมาของเราช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมันมีความสุขจนอดใจหายไม่ได้เลยว่า ตลอดมาผมใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับคนที่รู้อยู่แล้วว่าสักวัน ผมจะต้องเสียใจกับเรื่องนี้ ถ้าวันนั้นมันจับมือผมแล้วบอก มันจะดีกว่าตอนนี้ที่เป็นอยู่มั้ยนะ ผมจะเสียใจน้อยกว่าตอนนี้หรือจะมากกว่ากัน แล้วปิงละ ถ้าผมตัดสินใจอะไรไป  ปิงจะรู้สึกยังไง

“ ไท "

“ อย่าเพิ่งถามอะไรกูตอนนี้เลยว่ะ กูไม่มีคำตอบให้มึงหรอก กูไม่อยากพูดอะไร อยากอยู่เฉยๆ นิ่งๆสักพัก ถือว่ากูขอร้อง ปล่อยกูไปก่อนเถอะนะ "  รู้สึกแบบนั้นอย่างที่พูดออกมาจริงๆ ผมไม่รู้ว่าอะไรที่ผมควรทำ ไม่รู้ว่าต้องเดินไปทางไหน ตอนนี้ความเจ็บปวดตอนนี้กลายเป็นแผลม่วงซ้ำเสียแล้ว มันไม่ใช่แผลเลือดออกอะไร เพียงแต่ถ้าแตะต้องเมื่อไหร่ก็จะเจ็บปวดเมื่อนั้น

   ผมเสียใจที่มันโกหก เสียใจที่ถูกปิดบังความจริงมาตลอด เสียใจที่เค้าเข้ามาหาเพียงเพราะแค่ผมเป็นเพื่อนปิง ไม่ว่าจะอธิบายยังไง ทุกอย่างก็เริ่มต้นมาจากจุดนั้น จุดที่อิฐอยากจะปั่นหัวปิงมันก็เท่านั้น แล้วมันถูกต้องแล้วเหรอที่คนอย่างผมจะต้องมาเป็นคนที่เจ็บปวดที่สุด ทั้งๆที่ไม่เกี่ยวอะไรเลย ถึงจะบอกว่า ตอนนี้มันกลายเป็นความรักแล้ว .. แต่ยังไงก็ยังเจ็บปวดอยู่ดี เจ็บ เพราะว่ามันคือ ความรักนั่นแหละ

   เจ็บจนชา เจ็บจนรู้สึกว่า ยิ่งถามก็ยิ่งคิด ยิ่งคิดก็ยิ่งเจ็บ เพราะงั้น กูขอเวลาปล่อยกูไปก่อน อย่าเพิ่งถามอะไรกูเลย ให้เวลามันหาคำตอบของมันเถอะ ว่ากูควรทำยังไง

   นี่แหละคือคนที่ไม่เคยเจ็บ ผมรู้แล้วว่า ทีหลังต้องชินกับเจ็บปวดให้มากกว่านี้ เพราะจะได้ไม่เจ็บมากแบบนี้อีก

“ อยากกินอะไรมั้ย " ผมส่ายหน้าตอนที่มันถาม มองไปรอบๆพื้นที่ที่แสนสงบแล้วก็ร่มรื่น ผมอยากจะลงไปเดินดูรอบๆแถวนี้ชะมัด ถ้าไม่ติดว่าขาเจ็บเดินลำบากก็คงเดินหนีหน้ามันแล้วลงไปเดินกินผลไม้จากต้นแล้ว ไม่อยากจะมองหน้ามันตอนนี้เลย ทำได้ก็อยากจะเดินหนีไปไกลๆ

   บ้านสวนของยายไอ้อิฐ เป็นบ้านสวนที่ปลูกผลไม้ไว้เกือบทุกชนิด ต้นไม้ที่ถูกปลูกเรียงรายสวยงามและเป็นระเบียบมีการขุดลอกคลองเพื่อใช้รดน้ำต้นไม้ที่ถูกอยู่สองข้างทาง เป็นบรรยายกาศที่ครั้งแรกที่ได้มาเห็นอะไรแบบนี้

“ อยากจะลงไปข้างล่างมั้ย " อิฐถามก่อนจะย่อตัวลงแล้วหันหลังมาให้ " ขึ้นหลังมาจะพาไป มึงเดินไม่ได้หรอก พื้นมันเป็นหลุมเยอะ "

“ กูอยากกลับบ้าน " มันที่หันหน้ามามองตอนที่ผมพูดแบบนั้น อิฐก็ถอนหายใจ

“ ไท "

“ กูแค่อยากกลับบ้าน กูอยากอยู่คนเดียว " พูดแค่นั้นสั้นๆ มันก็นั่งลงตรงหน้าของผมอีกครั้ง อิฐเป็นคนดื้อดึงและไม่ยอมแพ้และนั่นคือจุดแข็งของมัน ส่วนผมตอนนี้มีจุดอ่อนอยู่ที่หัวใจที่ยังคงรักอยู่ดี ผมจ้องหน้ามัน อิฐก็จ้องหน้าผม " ทำไมถึงทำแบบนั้นกับปิงวะ "

มันคือสิ่งที่ผมอยากรู้มาตลอด ชีวิตของปิงเพราะผิดพลาดไปเจอกับคนแบบมันเลยทำให้ ชีวิตต้องพลิกผันมาตลอด ผมเห็นมันร้องไห้ตอนโดนทิ้งทั้งๆที่เจอคนดีเพียงเพราะแค่อดีตที่มีคนล่ำลือกันอย่างหนาหู แล้วทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็มาจากคนที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้าผม คนที่ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า จะทำแบบนั้นลงได้

“ อิฐ ทำไมถึงทำแบบนั้นละ " มันถอนหายใจออกมา ตอนที่หันไปทางอื่น เหมือนจะมันมองออกไปไกลมาก ในแววตาที่รู้สึกผิดของมันอิฐก้มหน้าลงก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมด เรื่องที่ออกจากปากของอีกฝ่าย ไม่ใช่จากปากของปิงอย่างที่ผมเคยฟัง

“ กูคบกับปิงตอนสมัยอยู่ ม.ปลาย ตอนนั้นมันเพิ่งเข้ามาเรียนที่กรุงเทพใหม่ๆ เป็นเด็กผู้ชายตัวเล็กน่ารัก แล้วก็มั่นใจในตัวสูง กูชอบมันตั้งแต่ครั้งแรกที่เพื่อนกูแซวมันตอนที่กูเล่นบาสอยู่ในสนาม กูเริ่มจีบแล้วก็คบกับมัน เราไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดแทบจะเรียกได้ว่าอยู่กินด้วยกันก็คงไม่ผิด เรารักกันมาก มันคือคนในแบบที่กูชอบ ทั้งน่ารัก เอาใจเก่ง แล้วก็ช่างพูด ใครๆก็อิจฉาเรากันทั้งนั้น เราคบกันมาหลายเดือนจนกระทั้ง มีผู้หญิงคนนึงสนใจในตัวกูขึ้นมา ตอนนั้นกูรักปิงนะ แต่ผู้หญิงคนนั้นเค้าก็เสนอมา "

“ แบบให้มีอะไรด้วยนะเหรอ "

“ อื้ม วันไนท์สแตน กูที่ตอนนั้นคิดว่าแค่ครั้งเดียวปิงคงจับไม่ได้หรอก อาจเพราะเรายังวัยรุ่นด้วยมั้ง ความรู้สึกตอนนั้นมันก็น่าลองไปหมดนั่นแหละ ทุกคนห้ามกู แต่กูไม่ฟัง กูไปมีอะไรกับเธอ แล้วปิงก็จับได้ มันเลิกกับกูตอนนั้นโดยไม่ฟังอะไรทั้งนั้น กูพยายามง้อ ขอคืนดี ทำทุกอย่าง ทำทุกทาง มานั่งรอมันที่คอนโด ไปรับไปส่งทั้งๆที่ไม่ได้เดินใกล้กัน มันไล่กูเสียงดังต่อหน้าใครๆ แต่กูก็ยังไปง้อ  จนปิงเองมันเริ่มที่จะทนต่อไปไม่ไหวแล้ว มันก็เลยมีคนใหม่  แล้วคนใหม่ของมันก็คืออริของกู ปิงรู้ดีว่ากูเกลียดมันมาก แต่เพราะว่านั่นคือปิงด้วยละ มันเลยทำแบบนั้น มันคงอยากให้กูเจ็บอย่างที่มันเจ็บ กูโดนแฟนใหม่มันด่า จะพูดว่าไงดี คงเหมือนโดนเหยียบหน้าด้วยฝ่าเท้ามั้ง ' เมียที่มึงรักตกเป็นของกูแล้ว ' มันพูดแบบนั้น จำได้ว่ากูกัดฟันแน่น แค้นจนต่อยมันไปหลายที คนเริ่มมามุงกันเยอะมากขึ้น กูจับมันขึ้นมาด้วยความโมโห กูตะคอกมันกลับไปว่า ที่กูเลิกกับปิงเพราะมันก็แค่คนสำส่อนคนนึงเท่านั้นแหละ กูเป็นคนที่พูดคำนั้นออกไปเอง คำพูดที่ทำให้ปิงเป็นข่าวลือไปทั้งโรงเรียน ข่าวที่เหมือนกับไฟลามทุ่ง ออกจากปากคนได้ยินจริงๆแล้วไปเล่าใส่อรรถรสต่างๆนานา จากคำพูดของกู ก็กลายเป็นเรื่องอื่น สำส่อน ง่าย ให้เอาฟรี มีทุกอย่าง ตอนนั้นมันเลิกกับแฟนคนนั้นหลังจากคบกันได้ไม่ถึงเดือน กูเข้าไปขอโทษมัน ตอนนั้นมันก็พูดกับกูแค่ว่า ขอให้กูไปไกลๆแล้วอย่ามาให้เห็นหน้าอีก ไปตายเลยก็ได้ นั่นก็ยิ่งดี มันพูดด้วยสายเรียบเฉย นั่นเป็นคำพูดสุดท้ายที่เราพูดกันในตอนนั้น นี่คือเรื่องจริง จริงทั้งหมด กูไม่รู้ว่าปิงเล่ากับมึงว่ายังไง แต่นี้คือเรื่องที่ออกจากปากกู "

“ อื้ม " ผมพยักหน้ารับ ปิงก็เล่าผมแบบนี้เรื่องราวคล้ายๆกัน แต่ติดตรงที่ว่า มันเล่าว่าตั้งแต่วันนั้น มันก็โดนมองแปลกๆจากคนรอบข้างมาตลอด บ่อยๆที่โดนชวนไปมีอะไรด้วยแบบดื้อๆ เสนอเงินให้บ้าง ขอกันแบบหน้าด้านๆบ้าง บางทีก็โดนพูดกันในที่ที่คนเยอะๆ มันเล่าว่าเป็นช่วงเวลาม.ปลายปีสุดท้ายที่แย่มาก แต่ที่ผ่านมาได้ก็เพราะตัวเองพยายามอดทนและไม่ใส่ใจกับเรื่องพวกนั้น ทั้งๆที่ บางทีคนที่เข้ามาขอคบดูท่าจะจริงจัง แต่สุดท้ายก็หลอกมัน แต่มันก็ทำเป็นไม่รู้สึก มันเล่าเรื่องนี้แบบติดตลกในตอนที่ผมไปเที่ยวกับมันที่ผับแล้วเจอผู้ชายเดินเข้ามาขอเอามันแบบซึ่งหน้า ' กูสวยมึงต้องเข้าใจนะ ' มันพูดแบบนั้น แล้วยิ้ม แต่ผมรู้มันเจ็บจนหัวใจของมันด้านชาไปหมดแล้ว เจ็บจนไม่สามารถรู้สึกอะไรได้อีกในเรื่องนี้ที่เกิดขึ้น ผมสงสาร แต่ก็ทำได้เพียงแค่คิดเท่านั้น ปิงไม่ใช่คนที่จะรับความสงสารจากใครๆ เป็นคนที่ชอบร้องไห้คนเดียวมากกว่าจะเดินออกมาให้ใครๆปลอบ

“ อดีตของกู มันเปลี่ยนแปลงไม่ได้ กูรู้ว่ากูผิด กูรู้ว่ากูเหี้ย กูรู้ว่า กูทำลายชีวิตมัน แต่กูย้อนกลับไปเอาคำพูดนั้นที่กูพูดในวันนั้นทิ้งไปไม่ได้แล้ว แล้วกูก็รู้และเข้าใจ ถ้ามึงจะไม่ให้อภัย เพราะมันแก้ไขไม่ได้แล้ว มันเกิดขึ้นแล้ว แต่กูแค่ไม่อยากให้มึงเอาอดีตของกูมาตัดสินปัจจุบันของเรา "   

“ อดีตมันจะไม่เกี่ยวกับปัจจุบันได้ยังไง แล้วไม่ใช่เพราะอดีตที่มึงทำเหรอวะ ปิงมันถึงต้องเป็นแบบนี้ ถ้าอดีตมันไม่เกี่ยวกับปัจจุบันจริงๆ ทุกวันนี้ คงไม่มีใครว่าขอชวนมันไปนอนด้วยทุกครั้งที่ออกไปกินเหล้ากับเพื่อนหรอก " นั่นคือสิ่งที่ผมคิด ผมพยายามแบ่งเรื่องไม่อยากเอามาเกี่ยวกัน ส่วนที่มันกระทำกับผมก็ส่วนนึง แต่กับปิงมันก็ส่วนนึง " สิ่งที่มึงทำกับปิง มันร้ายแรงมากเลยนะ มึงจะให้กูเชื่อมึงได้ยังไง  ว่ามึงจะไม่ทำกับกู แบบที่มึงทำกับปิง ในเมื่อแค่เริ่มต้น แค่ตอนที่มึงเดินเข้ามาหากู มึงก็คิดที่จะโกหก คิดจะทำร้ายกูไปแล้ว แล้วตอนนี้มาบอกให้กูกลับไป ให้กูเชื่อ อิฐ.. หัวใจของกูมันแตกไปแล้ว ถึงจะต่อขึ้นมาใหม่ ยังไงก็เป็นรอยร้าวอยู่ดี "

“ แล้วกูจะต้องทำยังไง บอกกูสิว่ากูต้องทำยังไง กูจะทำทุกอย่าง จะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้มึงไป บอกกูมากูจะทำยังไง กูจะทำทุกอย่างจะทำทุกอย่างจริงๆ เพื่อพิสูจน์ให้มึงได้รู้   " แล้วเลื่อนตัวเข้ามาใกล้ มือของมันจับหัวเข่าของผม สายตาที่จ้องมา มันกำลังขอร้อง

“ เวลา ใช้เวลาพิสูจน์แล้วกัน กลับไปที่จุดเริ่มต้น " จุดเริ่มต้นใหม่ที่ไม่ใช่ จุดเริ่มต้นเดิม จุดที่ผมรู้แล้วว่ามันเป็นใคร ไม่ใช่ผู้ชายแสนดีที่เจอกันในผับวันนั้น คนที่ผมหลงรักเพียงแค่พูดคุยด้วยแล้วมันถูกคอถูกใจ

“ กูขอถามหน่อยสิ ถ้าวันนั้นกูบอกว่ากูเป็นแฟนเก่าปิง มึงตอบรับรักกูมั้ย "

“ คงไม่ " นั่นคือความจริง โดยไม่ฟังเหตุผล หรือ ศึกษานิสัยใดๆทั้งนั้น " ไม่มีวันที่จะคบด้วยหรอก "

“ งั้นคงดีแล้วที่กูโกหก อย่างน้อยตอนนี้กูก็ยังได้เริ่มใหม่ได้พิสูจน์ในสิ่งที่กูรู้สึก  มันก็คงดีกว่าไม่ได้ตอนนั้น ที่ไม่มีแม้โอกาสจะให้พิสูจน์เลย "

   นั่นก็อาจจะจริงอย่างที่มันพูด ผมถอนหายใจออกมาหลับตาลงช้าๆรับฟังเสียงบรรยากาศที่มีอยู่โดยรอบ ผมคิดถึงหน้าปิง คิดถึงความรู้สึกของมัน ถ้ามันเห็นผมเดินอยู่ข้างๆอิฐ มันจะเจ็บปวดแค่ไหน ผมรู้ว่าไม่ใช่ในฐานะคนรักเก่าไม่ได้หึงหวง แต่เป็นความรู้สึกเกลียดที่คงพูดไม่ออก ผมไม่ใช่คนประเภทที่ว่านี่คือเรื่องของเราสองคน แต่สำหรับผม ผมแคร์คนสำคัญของตัวเองมากกว่า คนที่จะเป็นห่วงเราในตอนที่เราทุกข์ คนที่อยู่ข้างเราในวันแที่แย่ที่สุด แล้วผมก็คิดว่า ปิง คือคนที่ผมควรแคร์ที่สุดในตอนนี้

“ กลับกรุงเทพกันเถอะ " ผมบอกอิฐ ตอนที่พยายามลุกขึ้นมาจากที่นั่ง มันก็ลุกขึ้นประคองแต่กลับไม่ก้าวเดินไปไหน อิฐยืนนิ่งๆอยู่ตรงนั้น

“ ถ้ากลับไป กูจะได้อยู่กับมึงเหมือนเดิมมั้ยวะ "  ผมไม่ตอบอะไร เพราะผมเองก็ไม่รู้ ตอนนี้ทำได้แค่ฝืนเดินออกไปด้วยขาตัวเอง แม้จะเจ็บแต่มันก็ต้องทน คนเรามันเป็นแบบนี้ มีวันที่เสียใจที่สุด แล้วก็มีวันที่ดีใจที่สุด ตอนที่เริ่มรักเราใช้เวลาในการสร้างความรู้สึกดีๆ แล้วตอนที่ความรู้สึกดีๆนั่นมันถูกทำลายลง แน่นอน ว่ามันก็ต้องใช้เวลาอีกเหมือนกัน

“ มันอยู่ที่มึง จะยอมแพ้ไปก่อนมั้ย "

“ ขอโทษนะที่กูเข้ามาจีบมึง ขอโทษที่กูเป็นคนไม่ดีมาก่อน แล้วก็ขอโทษที่คนที่กูทำไม่ดีด้วยเค้าคือเพื่อนรักของมึง กูขอโทษนะที่ทำเลวแบบนั้น

“ ไปขอโทษปิงเถอะ สำหรับกู กูก็แค่คนที่โชคไม่ดีเท่านั้น ที่ตอนนั้นดันไปเจอมึง "

“ ไท " มันคว้ามือผมไว้ผมรู้ว่ามันอยากให้ผมให้อภัยมันแล้วเราก็กลับมารักกันเหมือนเดิม แต่มันไม่ง่ายขนาดนั้น ความรู้สึกที่เสียไป มันเอากลับมาไม่ได้ง่ายขนาดนั้น " ขอโทษที่อดีตของกูมันทำร้ายมึง " มันบอกก่อนจะถอนหายใจ " ขอโทษที่ทำให้มึงต้องมาเสียใจเพราะการกระทำในอดีตของกู ถ้าตอนนั้นกูเป็นคนดีทุกอย่างอาจจะง่ายกว่านี้ "


   ผมไม่แน่ใจว่ามันจะง่ายกว่านี้มั้ย แต่คิดว่าผมคงไม่เจ็บอย่างวันนี้แน่ๆ ผมยิ้มให้มัน อิฐที่ไม่สบายใจในความสัมพันธ์ของเรามันที่อยากจะอธิบายและเอ่ยพูดคำขอโทษมากว่าเพื่อให้ผมเข้าใจ

" ไม่ต้องพูด แล้วไม่ต้องขออะไรไปมากกว่านี้อีกแล้วอิฐ กูให้มึงได้เท่านี้ แล้วก็คิดว่า มันมากเกินพอแล้วสำหรับสิ่งที่กูให้มึงเมื่อเทียบกับเรื่องที่มึงทำ ถ้ามึงบอกว่าให้กูเชื่อใจ มึงก็ทำให้กูเห็น แต่ถ้าจะให้กูกลับไปเป็นเหมือนเดิม ไปรักกับมึง ไปกอด ไปจูบ ไปเอากัน มีความรู้สึกดีๆเหมือนเดิม นั่นคงไม่ได้กูคงทำแบบนั้นไม่ได้ ความรักที่ต้องกลับไปรักกันเหมือนเดิมทั้งๆที่ในใจยังค้างคา กูว่ามันคงเหมือนแสดงละครมากกว่าการกระทำของคนรักกันจริงๆ  "

“ ตกลงตามนี้ " มันพูดแบบนั้น " กูจะทำตามที่มึงขอ แต่บอกไว้ก่อนว่ากูจะไม่ยอมแพ้แน่ๆ "

   เราขับรถกลับมาที่กรุงเทพ แม้ว่าจะได้รับความสงสัยจากคนที่บ้านสวนว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรา อิฐตอบความห่วงใยของป้าแจ่มที่ถามเราด้วยความเป็นห่วงแค่ว่า เพิ่งคิดขึ้นได้ว่า พรุ่งนี้ผมมีสอบมันเลยต้องขอตัวกลับก่อน ผมสวัสดีลาทุกคนที่ใจดีออกมายืนส่งกันอย่างพร้อมเพียง แถมด้วยผลไม้อร่อยๆจากสวน เราขับรถออกมาด้วยความเงียบเชียบไม่มีเสียงเพลงที่เปิดคลอ อิฐตั้งใจขับรถ ผมเองก็มองออกไปนอกหน้าต่าง มีบ้างที่มันหันมามอง หันมาถาม เข้าห้องน้ำมั้ย อยากจะกินขนมรึเปล่า แต่พอผมส่ายหน้า มันก็ทำได้แค่เอื้อมมือมาจับมือผมไว้ ดึงไปตั้งไว้บนตัก

น่าแปลก มือก็คู่เดิมแต่ทำไมความอบอุ่นมันกลับไม่เหมือนเดิม


.......................................................


“ ส้นตีนเอ้ย หงุดหงิดจริงๆเลยไอ้สัด " ผมเดินเข้ามาในห้องตอนที่นั่งลงบนโซฟาก็เผลอถอนหายใจออกมาแรงๆ ด้วยความหงุดหงิดภาพของไอ้เหี้ยอิฐที่ลากไอ้ไทออกไปพร้อมด้วยไอ้ซันกับไอ้แอ้มที่มากันผมเอาไว้ นึกแล้วก็หงุดหงิดจริงๆที่ทำอะไรพวกมันไม่ได้เลยแล้วไหนจะกลับมาโดนนางพยาบาลด่าฟรีๆโทษฐานที่ทำอะไรไม่คิดอีก จะติดต่อไอ้ไทก้ทำไม่ได้เพราะมือถือมันก็อยู่กับผม " Kเถอะ "

“ เป็นอะไร " เสียงทุ่มที่ถามขึ้น พร้อมกับประตูห้องที่เปิดออก หัวยุ่งๆที่เดินออกมาหา น่าแปลกที่มันตื่นปกติเสือเป็นคนหลับลึกจะตายไป

“ กูเสียงดังจนมึงตื่นเลยเหรอ "

“ เปล่า กูนอนไม่หลับอยู่แล้ว " มันนั่งลงข้างๆ ตอนที่เอนหลังลงพิงเบาะมันก็หันมาถาม " ไหนบอกไปนอนเฝ้าไอ้ไท แล้วมานั่งหน้าเป็นตูดหมาอะไรตรงนี้ "

“ ทำไมต้องตูดหมา ตูดหมาสวยได้เท่าหน้ากูเลยเหรอ " ผมชี้หน้าตัวเองถามมัน เสือเลิกคิ้วมองเหมือนจะให้ตอบคำถามที่มันถามมากกว่าจะออกนอกเรื่องผมถอนหายใจก่อนจะเอียงตัวไปซบมันที่ก็เอื้อมมือมาโอบไหล่ไว้ " เดี๋ยวนี้ดูรักและทะนุถนอมน้องอย่างที่สุดเลยนะ เป็นผู้ชายอบอุ่นก็ไม่บอก หลงรักตัวเองอีกแล้วรู้มั้ย "

“ จะตอบคำถามกูได้ยัง แต่ถ้ายังจะพูดมากแบบนี้ต่อ กูจะได้ไปนอน "

“ ให้เมียอ่อยใส่บ้างสิ หัวใจเต้นแรงนะ เค้ารู้ " ผมหอมแก้มมันเสือก็มองมา หน้านิ่งๆของมันที่หันไปทางอื่น ผมยิ้มแห้งๆ " กูก็ไปเฝ้ามันที่โรงพยาบาลนั่นแหละ แต่ว่ากูแอบหนีพามันออกนอกโรงพยาบาลไปเที่ยวผับมาน่ะ "

“ นี่มึง " เสือหันขวับมามองหน้าผมอีกครั้ง คิ้วที่ขมวดเข้าหากันใบหน้าดุๆเหมือนจะเอ่ยปากด่า  แต่ผมเร็วกว่าที่ยื่นมือตะครุบปากมันเอาไว้ได้ก่อน

“ ขอร้องพี่เสือ อย่าด่าน้องเลย คนด่าน้องเยอะแล้ว เมื่อกี้กูโดนนางพยาบาลด่ามาแบบไม่ยั้งแล้วหัวใจกูก็ถูกทำร้ายมาระดับนึงแล้ว ถ้าต้องมาฟังจากปากมึงที่มีดีกรีเฉียบคมยิ่งกว่ากรรไกรทำคลอดโรงพยาบาล และเหี้ยยิ่งกว่าหมาพันธุ์บลูด๊อกอีกครั้ง จิตใจกูคงต้องรับไม่ไหวแน่ๆ  ช่วยอย่าด่าอะไรกูอีกเลยนะ  ถือว่าน้องขอ "

“ สิ้นคิด ไม่มีสมอง " มันสะบัดหน้าออกจากมือผมก่อนพูดสองคำสั้นๆออกมา เจ็บกว่าคำด่าของนางพยาบาลคือคำด่าของผัวกูนี่แหละ " แล้วเกิดอะไรขึ้นอีก "

“ กูพาไทไปผับแล้วบังเอิญไปเจอไอ้อิฐ ไอ้อิฐก็เลยลากไอ้ไทออกไปเคลียร์ กูที่เดินตามมันออกไปเสือกโดนเพื่อนไอ้อิฐแม่งกันเอาไว้ ไม่ให้เดินออกไป แล้วพอกูสะบัดออกจากพวกแม่งได้ ไอ้อิฐก็พาไอ้ไทไปไหนแล้วก็ไม่รู้ "

“ หึ " เสือยกยิ้มก่อนจะหันมามองผม " มึงก็เลยไม่มีผู้ป่วยไปคืนโรงพยาบาลเค้าสินะ แล้วก็เลยโดนนางพยาบาลด่า "

“ ใช่ โดนด่าเลย น้องเจ็บ " ผมกอดมันซบลงตรงอกเสือก็บอก

“ สมน้ำหน้า "

“ เชี้ย แทนที่จะปลอบกัน มึงด่ากูทำไม " ผมตีเข้าที่แขนมันเสือที่ทำหน้านิ่งๆก็บอก

“ กูไม่ด่าว่า ไม่มีสมอง สิ้นคิด ทำอะไรปัญญาอ่อน ไม่รู้จักกาลเทศะ ก็ดีเท่าไหร่แล้ว มึงทำใครเดือดร้อนตั้งกี่คน โรงพยาบาล นางพยาบาล แพทย์ เค้าทำงานกันเป็นระบบเค้าต้องมีเรื่องรับผิดชอบมากมาย แล้วเค้าต้องมาเสียหายเพราะเพื่อนคนป่วยกับคนป่วยที่ไร้ความคิดแบบพวกมึงมันถูกแล้วเหรอ  ป่วยก็ควรนอนโรงพยาบาลไม่ใช่ชวนกันออกไปแรด  "

“ กูว่า มึงด่ากูแล้วละเสือ " ผมบอกมันที่ถอนหายใจออกมา " แต่เรื่องนั้นช่างมัน กูโดนด่าไปแล้ว แต่เรื่องที่ตอนนี้ไอ้ไทอยู่ไหนนี่สิ  "

“ แล้วไปเสือกอะไรเรื่องผัวเมียเค้า "

“ แต่นั่นมันเพื่อนกูนะ แล้วไอ้เหี้ยนั่นน่ะ ก็เหี้ยมากด้วย มึงดูมันทำกับเพื่อนกู มึงไม่เห็นสภาพไอ้ไทว่ามันเจ็บขนาดไหน มึงไม่เข้าใจหรอก กูสงสารมันกูห่วงเพื่อน "

“ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับมึงปิง " เสือพูดเสียงนิ่งๆ " ต่อให้ไอ้อิฐคนนั้นจะเหี้ยมากแค่ไหน นั่นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับมึง เพราะถ้ามันเป็นคนที่เพื่อนมึงเลือกแล้ว มึงก็ต้องยอมรับ มึงมีสิทธิแค่เตือน แต่ไม่มีสิทธิไปห้ามเค้า ชีวิตใครชีวิตมัน มึงควรให้มันตัดสินใจชีวิตของมันเอง "

“ แต่ว่า "

“ ขนาดกูเหี้ยกับมึงมาตั้งเท่าไหร่ ไม่เห็นไอ้ไทมันมากันมึงออกไปจากกูหรือห้ามมึงไม่ให้คบกับกูเลย กูพูดถูกมั้ย หัวใจใคร หัวใจมัน ไทมีสิทธิเลือก นี่มันเรื่องของเพื่อน ไม่ใช่เรื่องชองมึง อย่าเสือก "

“ เสือ " ผมเรียกมันเสียงเบา " ก็ไม่เห็นต้องด่ากูขนาดนี้รึเปล่าวะ กูก็แค่ห่วงเพื่อนมันก็เท่านั้น ถ้าอิฐมันทำแบบนั้นกับไทแบบที่มันทำกับกู ไทมันจะใช้ชีวิตอยู่ได้ยังไง มันไม่ได้เข้มแข้งขนาดนั้นนะ! แล้วกูที่ไม่อยากให้มันเป็นเหมือนกู มันผิดนักเหรอที่กูห่วงเพื่อนน่ะ!! แล้วเรื่องของมึงอย่าเอาไปเปรียบกับไอ้เหี้ยนั่น มันคนละเรื่องกัน ไอ้นั่นมันทำลายชีวิต แต่มึงไม่ใช่ เราแค่ทะเลาะ กูแค่เสียใจ มันต่างกัน " ผมตะคอกใส่มัน เสือหันมามองมันลูบหัวผม ลูบเบาๆ สายตาคมที่มองเข้าไปในตาผม รู้สึกตัวเองอ่อนลงได้ในชั่วขณะนึงผมกอดมัน " กูเป็นห่วงไท "

“ กูรู้ " มันบอก " แต่ตอนนี้ไทก็รู้แล้ว ว่าอิฐมันเป็นคนยังไง ไทไม่ใช่คนที่ไม่รู้เรื่อง ที่จะใจอ่อนตามคำพูดง่ายๆหรอก ยิ่งมันรู้ว่ามึงเจออะไรมาบ้างกับเค้าคนนั้น มันก็ต้องคิดหนักอยู่  ไม่ว่ามันจะเลือกอะไร มันต้องคิดถึงตัวเอง แล้วมันก็ต้องคิดถึงความรู้สึกของมึงอยู่แล้ว แต่ที่กูอยากจะบอกก็คือ คนเรามีเหตุผลแตกต่างกัน การกระทำก็แตกต่างกัน  หัวใจของมันมีมันเป็นเจ้าของ ให้มันตัดสินใจเอง อย่าไปยุให้เพื่อนคิดในแบบมึง เพราะถึงวันนึงที่เกิดอะไรขึ้นมันจะโทษตัวเองที่เลือกเอง  มันจะไม่โทษมึง สิ่งที่มึงทำได้ คือให้คำปรึกษา และเตือน ส่วนการตัดสินใจเป็นเรื่องไท แล้วเมื่อกี้กูก็ไม่ได้ด่า กูเตือนสติ "   

“ นี่แค่เตือนสติเหรอ งั้นอย่าด่ากูนะ ถ้าเตือนสติยังแค่นี้ ห้ามด่ากูเลยนะ เดี๋ยวกูงอนอีก " เสือถอนหายใจออกมามันถาม

“ นี่มึงรู้สึกผิดบ้างมั้ย ที่ทำเรื่องวุ่นวายกับโรงพยาบาลเนี้ย "

“ ก็กูอยากมีมันยิ้มออกมาบ้าง ไทเอาแต่นั่งนิ่งทั้งวันกูก็สงสารแล้วไอ้เหี้ยนั่น นิสัยก็เลวแบบนั้นกูไม่อยากให้ไทเข้าไปยุ่งกับมันอีก " แค่คิดถึงก็หงุดหงิด แน่นหน้าอกไปหมด แม้จะเข้าใจที่เสือพูดแต่มันก็ทำใจไม่ได้จริงๆ ผมเกลียด เกลียดมันจริงๆ

“ การที่เค้าไม่ดีกับมึง จำเป็นว่าเค้าต้องไม่ดีกับคนอื่นเหรอ คนบางคนอาจจะไม่ดีกับคนอื่นแต่กับดีกับคนแค่คนเดียวก็ได้ " เสือที่จ้องมองผมมันหลบตาตอนที่ผมเองก็จ้องมองมัน อยู่ๆเผลอคิดว่าคำพูดที่มันพูด เหมือนกำลังจะสื่อถึงตัวมัน

“ กำลังจะหมายถึงตัวเองด้วยใช่มั้ย "

“ ไม่ใช่ " มันเถียงผมที่กอดมันเอาไว้แน่น ยิ้มหวานๆให้มันผมหอมแก้มเสือไปเต็มฟอด

“ ลืมคิดไปเลยว่าพี่เสือของน้องก็ใจดีกับน้องแค่คนเดียว แม้จะปากหมาไปหน่อยก็เถอะนะ แต่ก็รักน้องเนอะ " เอ่ยแซวมันแบบนั้นผมเองที่ถอนหายใจออกมาบ้าง เริ่มเข้าใจถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาบ้างแล้ว ก็อย่างที่เสือบอก ไทเองยังไม่เคยห้ามให้ผมเลิกยุ่งกับเสือเลยสักครั้ง  ทั้งๆที่มีปัญหากันมาตั้งกี่ครั้งต่อกี่ครั้งแล้ว มันที่ให้ผมตัดใจเรื่องของตัวเองมาตลอดไม่เคยยุ่ง แต่ก็ให้คำปรึกษาแล้วก็อยู่ข้างๆกันเสมอ " เสือ "

“ หื้ม ? “

“ จะจริงเหรอ ที่มึงบอกว่าคนเราอาจจะเลวกับคนอื่น แล้วดีกับคนคนเดียวน่ะ มันมีคนแบบนั้นจริงๆใช่มั้ย " ไม่ว่าไทจะเลือกยังไง ผมก็อยากให้มันเป็นทางที่ไทจะมีความสุขที่สุด ทางที่ไม่ใช่ทางเดียวกับผม ทางที่ผมกลัว

“ คนที่มึงกำลังกอดอยู่ก็เป็นคนคนนั้นไม่ใช่เหรอ "

“ อื้ม " ผมพยักหน้า

“ ขนาดข้างๆมึงยังมี แล้วมันจะไม่มีจริงได้ยังไง "

“ นั่นสินะ " ผมที่กอดมันไว้แน่นขอภาวนาให้ข้างไอ้ไทก็มีอยู่เหมือนกันก็แล้วกัน

   คนที่ใครๆบอกว่าไม่ดี คนที่ใครๆบอกว่าควรเลิกคบ แต่สำหรับผมมันคือคนที่พยายามทำทุกอย่าง ปรับเปลี่ยนอย่างที่ไม่เคยทำเพื่อใคร แต่ก็ทำให้ผมแค่คนเดียว ใครคนนั้นที่ไม่ดีสำหรับคนอื่น แต่กลับดีที่สุดสำหรับผม คนอย่าง เสือ

“ เออ นี่ พรุ่งนี้ธารจะกลับสิงคโปรแล้วนะ "

“ จริงดิ กูยังไม่ได้ไปกินข้าวกับพี่มึงเลย "

“ ก็ไปพรุ่งนี้มื้อเที่ยงแล้วก็ไปส่งมันที่สนามบินเลย " ผมพยักหน้ารับ

“ กูต้องขอโทษพี่มึงซะแล้ว เค้ามาเที่ยวทั้งทีแต่กูไม่ได้อยู่ต้อนรับเลย มัววุ่นๆเรื่องไอ้ไท "

“ ดีแล้ว " เสือบอกผมก็เลิกคิ้วสงสัย “ ไม่ชอบให้ใครอยู่ใกล้มึง " มันพูดแบบนั้นเสียงเบาๆก่อนจะล้มตัวลงหนุนตักผม มันเอาหน้าซุกกับท้องของผมเหมือนกำลังหลบแก้มแดงๆไม่ให้ผมเห็น แต่นั่นก็ปิดไม่มิดหรอก

“ พี่เสือหูแดงหมดแล้วนะ เขินน้องก็บอก เสือตัวน้อยๆของเค้า "  จับหูมันแล้วบิดไปมาผมได้ยินเสียงถอนหายใจก็ทำได้แต่หัวเราะ

“ หนวกหูน่าจะนอน " มันบอกผมก็แซว

“ ไหนเมื่อกี้บอกนอนไม่หลับ "

“ ก็ตอนมีมึงอยู่ กับไม่มีมึงอยู่มันต่างกันนิ " เผลอยิ้มออกมาตอนที่ได้ยินคำนั้น ผมก้มลงไปดึงหน้ามันขึ้นมาจูบลงไปที่ปากก่อนจะยิ้ม

" กูดีใจที่เจอมึง แล้วก็มีมึงอยู่ "  แม้เรื่องเหี้ยๆที่เกิดขึ้นจากไอ้อิฐตอนนั้นจะทำลายชีวิตผม แต่ถ้าคิดอีกแง่ ก็ไม่ใช่ว่า มันจะทำลายหรือว่าร้ายไปหมดหรอก อย่างน้อยคนตรงหน้ามันก็เป็นสิ่งดีๆที่ผมเจอ แม้แรกๆจะมาในรูปแบบที่ค่อนข้างเหี้ยไปสักหน่อยก็เถอะนะ

“ จะอ้วก "

“ หัวใจเต้นแรง เพราะน้องก็บอก พี่เสือก็เขินน้องแบบนี้ทุกทีแหละ น้องรู้ "

“ รู้ดี " มันบอกตอนที่ยกยิ้มมือก็เอื้อมกอดเอวผมไว้

“ ก็ต้องรู้ดีสิ ก็เรื่องของคนที่กูรัก "

“ รักเหมือนกัน " เสียงเบาๆตอบออกมา ดึงหน้ามันขึ้นมาจากตักตัวเอง เสือก็ปิดตาแน่น ก่อนเสียงเบาๆจะเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง คำพูดที่ทำให้ผมหัวเราะเสียงดังอย่างห้ามไม่อยู่ " เมื่อกี้ ละเมอ "

นี่ก็อ้างไปเรื่อยจริงๆ
..................................................

เราชอบความคิดของไท เป็นตอนที่เขียนแล้วรู้สึกว่า ตัวละครนี้ อ่อนแอนะ แต่เด็ดเดี่ยววะ
กว่าเราจะรัก เราใช้เวลา
เพราะงั้นแน่นอนว่ารักที่ถูกทำลายมันก็ต้องใช้เวลาเหมือนกัน
ส่วนเสือปิง ไม่มีอะไรมาก แค่อยากให้รู้ว่า... ปากหมาเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือความหวาน วิ้ววววววววว
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วย ได้โปรด แท็กให้เราด้วย เราต้องการ เราต้องการว๊ากกกกกก เราอยากรู้ทุกคนคิดยังไงกับตอนนี้

 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

ขอยืมพื้นที่ประกาศตรงนี้สักเล็กน้อยนะคะ
หนังสือเรื่อง #Choiceรักที่ต้องเลือก เข้าโรงพิมพ์ไปแล้วเด้อออ
ความคืบหน้าจะเป็นยังไงจะมารายงาน
ส่วนเรื่องเสือปิง มีประกาศอยู่ในแฟนเพจค่าาา

เจอกันตอนหน้าบายยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 13-09-2015 21:05:27

อิฐจะไม่ผิดเลย ถ้าการที่เข้ามาหาไทไม่มีปิงเข้ามาเกี่ยว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 13-09-2015 21:25:41

 o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 13-09-2015 21:27:23

เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 13-09-2015 21:28:24

ชอบความคิดไทอะ  มันอาจจะดูแข็งทื่อ แต่จริงมันโคตรซับซ้อนและอ่อนโยน

เราว่าสิ่งที่ไทแคร์ที่สุดคือปิงอะ  คนที่ทำให้ไทกลัวที่จะมีความรักก็เพราะเรียนรู้จากเรื่องของปิง เห็นปิงเจ็บกับความรักมาเยอะเลยทำให้ไทกลัว แล้วพอจะเปิดใจรักใครสักคนใครคนนั้นกลับกลายเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดมันเลยดูน่ากลัวขึ้นไปอีก กลัวว่าสักวันจะเป็นแบบปิง ถ้าแก้ปมตรงนี้ได้คงมีอะไรดีเกิดขึ้น

แต่น่าจะยากเหมือนอิฐยังคิดไม่ได้ด้วยซ้ำว่าที่ตัวเองทำมันส่งผลกระทบยังไง มีแต่บอกว่ามันคืออดีตอย่าเอามายึดติด คือแบบแกไม่ยึดแต่อดีตที่แกก่อมันยึดติดคนอื่นมาว่ะ   รู้ละว่ามันย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แต่อย่างน้อยคำขอโทษที่แกพร่ำบอกไทอยู่น่าจะแบ่งมาให้ปิงบ้าง สำนึกอะมีไหม ทำลายชีวิตเค้าขนาดนั้นเคยคิดที่จะสำนึก ยอมรับผิด และขอโทษบ้างไหม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 13-09-2015 21:31:42

ละเมอได้น่ารักสุด
เรื่องไทกับอิฐก็ขึ้นอยู่กับเวลาละเนาะ ถ้ารักกันจริงก็ต้องทำได้

พี่เสือน่ารักที่สุด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 13-09-2015 21:48:41

เรื่องของหัวใจไม่มีใครตัดสินใจแทนได้นอกจากตัวเอง

ไทที่ผ่านมานางเป็นคนกลัวความเจ็บ ระแวงความรักทำให้ดูอ่อนแอ
แต่เนื้อในจริงๆแล้วเด็ดเดี่ยว นางแคร์เพื่อนมากกว่าตัวเอง
ตอนนี้ยังสับสน แต่นางจะเข้มแข็งขึ้นเรื่อยๆ เพราะรู้แล้วว่าเจ็บเป็นอย่างไร

คุณอิฐคะ สติ และสติ รวมทั้งสำนึกจากหัวใจของคุณน่ะมารึยัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 63 // 11.9.58} #หน้า 63
เริ่มหัวข้อโดย: Banarot ที่ 13-09-2015 21:55:48

อ้างจาก: manutty ที่ 12-09-2015 10:13:29  

ปิงต้องอยู่กับความเจ็บความทุกข์ในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ทำ เรารับไม่ได้ตรงนี้แหละ ทำกับแฟนเก่าอย่างเลว และกลับมาเริ่มใหม่แสนดีกับคนรักใหม่ ที่เป็นเพื่อนสนิทของแฟนเก่า  :katai2-1:

ใช่ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: MENTA ที่ 13-09-2015 22:03:29

เสือปิง น่ารักมากอ่ะ ไท สู้ๆ นะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-09-2015 22:28:40

เฝ้ามองอยู่นอกวง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: mamae ที่ 13-09-2015 23:29:49

เห็นด้วยกับเสือนะ ทุกอย่างเลยนะ

"คนบางคนไม่ดีกับคนอื่น เขาอาจจะดีกับเราแค่คนเดียวก็ได้"

 "อย่าไปยุให้เพื่อนคิดในแบบมึง เพราะถึงวันนึงที่เกิดอะไรขึ้นมันจะโทษตัวเองที่เลือกเอง  มันจะไม่โทษมึง"

"ชีวิตใครชีวิตมัน มึงควรให้มันตัดสินใจชีวิตของมันเอง"

และอีกหลายประโยคที่เสือพูด มันจริงทุกอย่างนะ

>> ไม่มีใครรู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นยังไง ความรู้สึกของคนมันเปลี่ยนได้ทุกวินาที  ให้โอกาสกันสักครั้งนะ


เรารู้สึกเจ็บ เสียใจ ขนาดไหน ก้ไม่น่าจะต้องให้เพื่อนเรารู้สึกเหมือนเรานะ เพราะคนที่เจอ คือตัวเราเอง  (คตหส.)

#อิฐไท 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 13-09-2015 23:36:40

ตอนแรกเจ็บปวดดด
แต่จบแบบฟินนอ่าาา
พี่เสือน่ารักกกก
ทำไมธามทำอะไรพี่เสือป่าว
ทำไมดูน่ารักขึ้นเยอะเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 13-09-2015 23:48:57

พิสูจน์กันไปยาวๆ เอาให้ท้อใจไปเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 13-09-2015 23:51:25

เป็นกำลังให้ไทค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: Resonance ที่ 14-09-2015 00:13:16

ถึงมันจะเป็นของคนสองคนแต่เราก็อดห่วงเพื่อนเราไม่ได้อ่ะเนอะ ปิงเนอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 14-09-2015 00:26:32

ที่เสือพูดจริงโคตรอ่า...ตอนสุดท้ายนี่ แบบเฮ้ย!!! เสือบอกรักปิงด้วย แต่จบด้วย เมื้อกี้ละเมอ จ่ะพ่อคุณ รู้มั้ยว่าประโยคสุดท้ายทำให้เรายิ้มตาม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-09-2015 01:52:01

เดะมันก่อผ่านไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 14-09-2015 16:07:57

ไทตัดสินใจได้เด็ดเดี่ยวมาก ให้เวลาเป็นตัวพิสูจน์และเยียวยาหัวใจเรา
อิฐเองถ้าอยากได้โอกาสก็ทำตัวให้ดีๆล่ะ อย่าลืมไปขอโทษปิงอย่างจริงใจด้วย
เพราะคำพูดของอิฐทำลายชีวิตปิงมากแค่ไหนคงจะรู้แล้วนะ

เสือปิงน่ารัก หวานกันมาก เสือแม้จะปากร้ายแต่ก็สอนอะไรปิงหลายๆอย่าง
เขินก็บอกตรงๆ 5555 เสือเขินใหญ่เลย ชอบ ละเมอแบบนี้บ่อยๆก็ดีนะพี่เสือ :m3:

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 14-09-2015 16:34:13

ปากหมาเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือความหวาน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: manutty ที่ 14-09-2015 16:35:23

ดีมากไท กับการตัดสินใจอย่างนี้ เราต้องมองคนสำคัญที่อยู่กับเรามาตลอดก่อนอย่างเพื่อน  o13 รู้ว่าไทรักอิฐ ยังตัดใจไม่ได้ แต่ไทก็พยายามใจแข็ง เพราะสิ่งที่อิฐทำไว้มันไม่ดีเลยสักนิดไม่ว่าจะกับปิงหรือไท มันไม่มีความจริงใจมาแต่แรก อิฐเพิ่งจะมารู้สึกรักไทเมื่อได้คบไปสักพักเท่านั้น เรื่องอดีตกับปิงอิฐเป็นฝ่ายผิดก่อน ถึงผู้หญิงจะเสนอให้ แต่ถ้าอิฐไม่สนองเหตุการณ์มันก็คงไม่เลยเถิด ปิงก็คงไม่ไปคว้าเอาอริอิฐมาเป็นแฟน เพราะปิงรักเลยแค้นถึงต้องเอาคืน และอิฐโกรธปิงถึงได้พูดไม่ดีใส่ปิงต่อหน้าคนหลายคนทำให้ทุกคนเข้าใจว่าปิงเป็นแบบนั้น เพราะตัวเองก็ถูกหักหน้า อิฐมาขอโทษปิงก็จริง แต่ทำไมไม่คิดจะแก้ข่าวให้ปิงเลยสักนิดปล่อยให้เรื่องบานปลายมาตลอดชีวิตของปิง โชคดีที่ปิงมาเจอและได้รักกับเสือถึงได้ดีขึ้นมาบ้าง ระหว่างนั้นอิฐก็รู้ตลอดว่าปิงอยู่ที่ไหน เคยคิดจะมาขอโทษบ้างไหม อดีตกลับไปแก้ไม่ได้ แต่ปัจจุบันอิฐควรจะแก้ไขสักที ถ้ารักไทจริง อิฐต้องใช้เวลาและความจริงใจที่มีเอาไทกลับมา ความเชื่อใจที่ถูกทำลายไป มันไม่ได้สร้างแค่วันเดียว อิฐต้องแก้ไขตัวเองก่อน ถามตัวเองให้ดีว่ารักไทแน่เหรอ ถ้ารักก็แก้ไขซะ เริ่มจากไปกราบขอโทษแทบเท้าพร้อมเท้าพี่เสือด้วยก่อนเลยนะ อิฐ  :laugh: แต่ในความคิดเรานะ ถ้าเราเป็นไท เราเลิกกับอิฐดีกว่า ตัดใจไปเลยไม่ให้โอกาสแล้ว ถ้าปิงไม่ใช่แฟนเก่าแฟนแราที่ถูกทำให้เจ็บปวด มันยังพอทำใจให้อภัยได้และไม่ตะขิดตะขวงใจ เข้าใจนะอดีตก็คืออดีต เหมือนที่คนเขียนหรือเสือพูดว่า การที่เขาไม่ดีกับเราแต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่ดีกับคนอื่น เข้าใจ แต่กรณีอิฐคือแบบมันไม่สำนึกสักนิด ไม่คิดจะขอโทษปิงสักคำจากใจ มันโมโหตรงนี้แหละ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: Monnee ที่ 14-09-2015 18:35:13

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
อดีตมันแก้ไขไม่ได้__แต่ถ้ามีผลถือปัจจุบัน_และต่อไปยังอนาคต
__ก็ดีแล้วที่เราต้องดำเนินชีวิตต่อไปด้วยความไม่ประมาท
เป็นกำลังใจให้ทุกคน..ท้ายสุดอาจจะไม่ต้องมานั่งกอดคอเข้าใจกันก็ได้..แต่ขอให้ยอมรับใจความสุขกันและกันพอ
____ชีวิตที่ต้องเลือก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 14-09-2015 21:17:24

อ่านแล้วลืม
เพราะเกลียดจึงรัก..คือไร

ตอนนี้อ่านเจอแต่..เพราะรักจึงรัก
ของพี่เสือกับน้องปิง
น่ารักอ่ะ

ขอบคุณ 3 ครั้ง
คนแต่ง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-09-2015 22:38:14

 :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 15-09-2015 10:50:29

อ้างจาก: Supparang-k ที่ 13-09-2015 21:28:24  

ชอบความคิดไทอะ  มันอาจจะดูแข็งทื่อ แต่จริงมันโคตรซับซ้อนและอ่อนโยน

เราว่าสิ่งที่ไทแคร์ที่สุดคือปิงอะ  คนที่ทำให้ไทกลัวที่จะมีความรักก็เพราะเรียนรู้จากเรื่องของปิง เห็นปิงเจ็บกับความรักมาเยอะเลยทำให้ไทกลัว แล้วพอจะเปิดใจรักใครสักคนใครคนนั้นกลับกลายเป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดมันเลยดูน่ากลัวขึ้นไปอีก กลัวว่าสักวันจะเป็นแบบปิง ถ้าแก้ปมตรงนี้ได้คงมีอะไรดีเกิดขึ้น

แต่น่าจะยากเหมือนอิฐยังคิดไม่ได้ด้วยซ้ำว่าที่ตัวเองทำมันส่งผลกระทบยังไง มีแต่บอกว่ามันคืออดีตอย่าเอามายึดติด คือแบบแกไม่ยึดแต่อดีตที่แกก่อมันยึดติดคนอื่นมาว่ะ   รู้ละว่ามันย้อนเวลากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แต่อย่างน้อยคำขอโทษที่แกพร่ำบอกไทอยู่น่าจะแบ่งมาให้ปิงบ้าง สำนึกอะมีไหม ทำลายชีวิตเค้าขนาดนั้นเคยคิดที่จะสำนึก ยอมรับผิด และขอโทษบ้างไหม

คิดเหมือนกันเลยครับ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 64 // 13.9.58} #หน้า 64
เริ่มหัวข้อโดย: jenhawkins ที่ 16-09-2015 12:05:07

ชอบคู่ไท อิฐ กรี้ดดดดดดดดดดด ดั่งชีวิตจิง เป็นคนคิดมากแบบไทเลย อยากเจอแฟนแบบอิฐจางงงงงงงงงงงงง  :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 13.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 18-09-2015 20:56:05

ตอนที่ 64

   เช้าวันรุ่งขึ้นที่ผมลืมตาตื่นขึ้นมาพร้อมกับแสงอาทิตย์ที่สาดลงมาภายในห้อง เสือที่กำลังนอนกอดผม เมื่อคืนกว่าจะลุกจากที่นั่งแบบไม่ให้มันตื่นได้เล่นเอาเหน็บกินที่ขาไปเลย แล้วไหนจะพาตัวมันย้ายมานอนที่เตียงนี่เอง ขี้เซาไม่มีใครเกินเลยจริงๆ แต่ผมว่ามันหาเรื่องให้ผมแบกมันมากกว่า คงต้องกำลังคิดว่าเป็นเด็กสามขวบอยู่แน่ๆ ไม่ได้ดูเลยว่าน้ำหนักของมันราวกับควายหนุ่มตัวถึกๆที่กำลังจะถึงวัยเจริญพันธุ์

   ผมเดินออกมานอกห้องตอนที่เดินเข้าไปในครัว ก็เปิดตู้เย็นหยิบน้ำเปล่าขึ้นมากิน ถอนหายใจออกมาก่อนเสียงกดกริ่งประตูจะดังขึ้น

“ ครับ " ผมขานออกไปก่อนจะเปิดประตู คนที่ยืนอยู่หน้าห้องก็หันมาสบตาก่อนจะยิ้มให้ " สวัสดีตอนเช้าครับพี่ธาร "

“ สวัสดีครับ " เค้ายิ้ม " ขอเข้าไปข้างในได้มั้ย "

“ เชิญครับ เชิญเลย " เปิดประตูออกให้กว้างอีกคนก็เดินเข้ามาก่อนจะหย่นตัวนั่งลงบนโซฟา " กินอะไรมารึยังครับ "

“ ยังเลย แล้วนี่เสือล่ะ "

“ ยังนอนอยู่เลยครับ " หันไปยิ้มให้อีกคนผมเดินเข้าไปในครัวอีกครั้ง " พี่ธารจะกินกาแฟมั้ยครับ นมก็มีนะ "

“ ขอเป็นกาแฟแล้วกัน "

“ หวานมั้ย "

“ ก็ใส่น้ำตาลสักช้อนครึ่งก็พอ " ผมพยักหน้าตอนที่จัดการหยิบแก้วกาแฟลงมาวางข้างหน้า ผมหันหลังให้กับอีกคนที่กำลังนั่งอยู่ตรงโซฟา เสียงทีวีที่ดังขึ้นผมไม่ได้หันไปสนใจมอง แต่ทว่าตอนที่กำลังกดน้ำร้อนใส่แก้ว คนที่คิดว่ากำลังดูทีวีอยู่กลับเดินเข้ามาอยู่ข้างๆได้ยังไงก็ไม่รู้ " พี่ธาร! "  เผลอพูดออกมาเบาๆด้วยความตกใจผมสะดุ้งออกห่าง น่าแปลกที่ไม่ได้ยินเสียงเดินมาเลยสักนิดอาจเพราะเสียงทีวีที่กลบเสียงเดินนั้นอยู่ ผมยิ้มให้เค้ายังคงทำหน้าปกติต่อไปแม้จะรู้สึกแปลกๆ  " มีอะไรครับ "

“ พี่จะมาบอกว่าใส่กาแฟแค่สองช้อนนะ "

“ ครับ " ผมพยักหน้าบอก อีกคนก็มองไปที่แก้ว

“ แล้วพี่มาบอกทันรึเปล่าใส่กาแฟเข้าไปกี่ช้อนแล้ว " อีกคนที่ดึงตัวเองเข้ามาใกล้ ผมพยักหน้าลงก่อนจะหันไปยื่นแก้วให้อีกคนที่ทำทีท่าว่าจะเข้ามาใกล้อีก

“ สองครับ " ผมบอก " นี่ครับกาแฟ เดี๋ยวผมจะลงไปซื้ออาหารเช้ามาให้นะครับ "

“ ขอบคุณนะ " มือหนารับแก้วกาแฟนั่นไป เค้ายกยิ้มก่อนจะคนกาแฟในแก้วเบาๆ ผมสบสายตากับเค้า สายตาที่กำลังมองมาด้วยความต้องการอย่างชัดเจน ยามที่มันไล่ลงไปถึงขาของผมที่ตอนนี้ใส่เพียงชุดนอนที่เป็นเชิ้ตผมก็เอ่ยทัก

" ออกไปข้างนอกมั้ยครับ ตรงนี้แคบไปสักหน่อยนะ " ผมเดินออกไป คนที่มองตามทำเอาผมใจระส่ำแต่ไม่ใช่ความรู้สึกดีหรอก เรพาะความกลัวมากกว่า อย่างที่เสือบอกจริงๆเป็นผู้ชายประเภทที่ว่าแค่จับดูไม่หางก็เอาได้หมด แต่ตอนนี้มีความคิดเดียวในหัวผม คือ นี่กูเป็นถึงเมียของน้อง มึงก็จะเอาเหรอวะ

“ แล้วปิงไม่ทำอาหารเช้าเหรอ "

“ ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยววันนี้ผมจะออกไปซื้อมาให้ " แกล้งยิ้มทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ใส่ใจในความต้องการของอีกคนต่อไป " เชิญพี่ธารตามสบายนะครับ ผมขอตัวก่อน " เดินเข้ามาในห้องหลังจากประโยคนั้น ตอนปิดประตูผมเผลอถอนหายใจออกมา ก่อนจะตรงเข้าไปปลุกอีกคนที่กำลังนอนนิ่งไม่รู้สึกอะไร " เสือ เสือ "  ผมเขย่าแขนมันอีกคนก็หันหลังหนี " นี่ตื่นได้แล้ว ก่อนที่เมียมึงจะโดนพี่ชายมึงปล้ำ ไอ้สัด "

“ อะไรนะ " มันหันมาทันทีตอนที่ได้ยินแบบนั้น ผมถอนหายใจ " เมื่อกี้พูดว่าอะไร "

“ ตื่นได้แล้ว พี่ชายมึงมาแล้ว มึงจะให้เค้าอยู่กูสองต่อสองเลยรึไง " ผมเลี่ยงที่จะบอกออกไปตรงๆ ยังไงวันนี้ธารก็กลับไปแล้วไม่อยากให้มีเรื่องกัน เพราะถ้าเสือรู้มันก็คงจัดการธารทันทีถ้าไม่ใช่ก็อยากจะให้ทำอยู่หรอก แต่เรื่องนี้ก็ควรคิดให้ดีก่อน เสือเองมันก็คงรู้ เลยกันผมให้ออกห่างตลอด

“ มาทำไมตั้งแต่เช้าวะ " มันลุกขึ้นนั่งขยี้หัวสองที ผมก็เดินเข้าไปล้างหน้าแปรงฟันใส่กางเกงขาสั้นให้เรียบร้อยเตรียมออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์ด้านล่าง  " แล้วนั่นจะไปไหน "

“ จะไปซื้ออาหารให้มึงกับพี่ชายมึงแดกไง "

“ ไม่ทำเองละ " เสือยกยิ้ม " มาเมืองไทยทั้งทีน่าจะลองแดกไส้กรอกไหม้ๆของเมียกูนะ เมนูแบบที่ว่า แดกยังไงให้ตายเร็วๆ "

“ ส้นตีนสิ ปากมึงนี่นะ เดี๋ยวแม่ฟาดหน้าด้วยโคมไฟ " ทำท่าจะหยิบโคมไฟขึ้นมาฟาดจริงๆ ผมดึงมันให้ลุกจากเตียง " ออกไปพร้อมๆกูเลย ออกมา "

“ ก็ไปดิวะ ไอ้ธารมันอยู่ห้องคนเดียวได้ " ถึงจะพูดแบบนั้นแต่มันก็ยอมลุกจากเตียงออกมากับผม

   เปิดประตูออกกว้างผมเดินออกมาพร้อมกับเสือที่ถอนหายใจออกมา ตอนที่มันเห็นพี่ชายมันนั่งอยู่ มันก็บ่น " จะมาทำเหี้ยอะไรตั้งแต่เช้าวะ กลับก็ตั้งไฟท์ดึก "

“ คุยกันไปก่อนนะครับ ขอตัวไปซื้ออาหารแปปนึง " ผมบอกตอนที่เดินออกไป สายตาคมของพี่ชายมันก็มองตามผมจนสุด เสือมันเอ่ยถาม

“ มึงมองอะไรเมียกูวะ "  แต่ประโยคตอบกลับนั้นผมไม่ได้ยินแล้วล่ะครับ
 
   เดินลงมาชั้นล่างของคอนโดถอนหายใจออกมาก่อนสูดอากาศรอบๆเข้าไปให้ชุ่มปอด โชคดีที่ตลอดเวลาที่มันมากูไม่ต้องอยู่ดูแล ไม่งั้น ต้องนอนไม่หลับระวังตัว 24 ชั่วโมงแน่ๆ ผมเดินออกไปซื้อของขายตามทางหน้าคอนโด มีทั้งโจ๊ก หมูปิ้งแล้วก็ขนมจีบ เลือกซื้อมาหลายๆอย่างเผื่ออยากจะกินหลายๆแบบ ผมเดินขึ้นมาบนห้องตอนที่เคาะประตูคนที่มาเปิดให้ก็กลับเป็นธารแทนที่จะเป็นเจ้าของห้อง ลมหายใจของผมมันอึดอัดขึ้นมาอีกครั้ง

“ กลับมาแล้วเหรอ "

“ แล้วเสือล่ะครับ "

“ อาบน้ำน่ะ " มันบอก ผมก็เดินเลี่ยงเข้าครัวไป

“ ปิงซื้อมาหลายอย่างเลย พี่ธารอยากจะกินอะไรครับ " ผมถามตอนที่วางถุงของกินลงบนโต๊ะอีกคนก็เดินมาดู

“ อยากจะกิน " ลากเสียงยาวสายตาที่มองผมแบบเจ้าเล่ห์

“ หมายถึงอาหารนะครับ อยากจะกินอะไร " เชิดหน้าไปที่ถุงที่วางอยู่ตรงหน้า " มีโจ๊กหมู หมูปิ้ง แล้วก็ขนมจีบ อยากจะกินอะไรครับ พี่ธารเลือกก่อนเลย "

“ โจ๊กกับขนมจีบแล้วกัน "

“ โอเคครับ งั้นก็ไปนั่งที่โต๊ะได้เลย เดี๋ยวผมยกไปเสิร์ฟ " พี่ธารยกยิ้มเค้ายอมเดินไปนั่งที่โต๊ะอย่างว่าง่าย ผมถอนหายใจออกมา อีกคนก็หันมามอง

“ ปิง คบกับเสือได้ยังไงเหรอ "

“ เจอกันในผับนะครับ " ผมบอก

“ น่าแปลกนะ ปกติมันไม่ค่อยชอบอะไรแบบนี้ แต่กลับชอบปิง ท่าทางนิสัยก็ไม่ค่อยเหมือนคนที่มันน่าจะคบด้วยยาวๆได้เลย "

“ แล้วต้องเป็นแบบไหนเหรอครับถึงจะคบกันด้วยยาวๆได้ " ผมถามอีกคนก็หันมายิ้ม

“ ไม่เอาน่าพี่พูดเล่น อย่าทำเสียงตึงสิ "

“ ก็ไม่ได้ทำเสียงตึงอะไรหรอกครับ แต่ผมว่าแฟนที่ดีไม่ได้ดูกันแค่รูปลักษณ์ภายนอกหรอก มันดูกันที่ใจมากกว่า ถ้าหน้าตาติ่มๆดูเรียบร้อย แต่แค่โดนพี่ชายแฟนส่งสายตาเชิญชวนแล้วไปเล่นด้วยกับเค้าแล้ว ผมถือว่าคนนั้น ไม่ใช่แฟนที่ดีหรอก คบกันด้วยยาวๆก็คงไม่น่าไว้ใจ สุดท้ายอาจจะมาแทงข้างหลังกัน " ผมบอกอีกคนที่ก็ค่อยๆหดยิ้มลง

“ อย่างงั้นสินะ "

“ คนที่เค้าคบกันยาวๆ เค้าก็ต้องผ่านการเปลี่ยนแปลงกันและกันมาแล้วล่ะครับ ถึงจะคบกันได้ยาวๆ ลักษณะภายนอกอะไรนั่น ไม่เกี่ยวกันหรอกครับ "

“ โกรธพี่แล้วสินะเนี้ย "

“ ไม่ได้โกรธครับ " ผมบอกก่อนจะยกโจ๊กกับขนมจีบไปตั้งไว้ให้บนโต๊ะ " แค่ไม่ชอบ "

“ ขอบคุณครับ " อีกคนบอกก่อนจะยิ้มแห้งๆ แต่ในรอยยิ้มนั้นไม่ได้แฝงไปด้วยความรู้สึกขอโทษอะไรหรอก แค่มองตาก็รู้แล้ว 

“ ขอบอกอะไรอย่างนึงได้มั้ยครับ " ผมถามอีกคนก็เงยหน้าขึ้นมอง " คิดจะทำอะไร จะพูดอะไร ช่วยคิดก่อนสักนิดนะครับ เดี๋ยวจะทำให้รู้สึกไม่ดีต่อกัน "

“ ครับผม ขอโทษทีแล้วกันนะ " บอกแบบนั้นผมก็ถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง ประจวบเหมาะกับเสือที่ออกจากห้องน้ำพอดี

“ เป็นอะไร หน้าบึ้งเป็นตูดอีกละ "

“ เปล่า " ผมปฎิเสธ " แค่ร้อนๆ อยากจะอาบน้ำ มึงออกไปกินข้าวกับพี่มึงไป กูซื้อโจ๊กมาให้ หมูปิ้งก็มี ขนมจีบก็ด้วย "

“ อื้ม " เสือพยักหน้ามันยังเหล่ผม

“ ทำไม มองอะไร "

“ คงไม่ใช่เพราะแค่ร้อนมั้ง มีเรื่องอะไรกับพี่กูละ"  ถามอย่างรู้ทันผมก็ถอนหายใจออกมา

“ ปากหมาทั้งพี่ทั้งน้องเลยนะ ท่าทางจะเป็นกรรมพันธุ์ " แต่อีกคนดูท่าว่านอกจากจะปากหมาแล้วยังสันดานเหี้ยอีกด้วย

“ มันว่าอะไร " เสียงนิ่งๆที่ถาม ถ้าบอกไปดูท่าว่าต้องมีเรื่องแน่ๆ

“ เรื่องไร้สาระน่ะ มึงอย่าเอามาใส่ใจเลย วันนี้มันก็กลับล่ะ กูไปอาบน้ำก่อนแล้วกัน มึงก็ไปอยู่มันนะ " ผมบอกก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าห้องน้ำไป

   อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยผมใส่เสื้อผ้าที่ดูเรียบง่ายที่สุดอย่างพวกเชิ้ตขาวตัวโคร่งกับกางเกงยีนส์ขายาวพับปลายขา เดินออกจากห้องตอนที่เช็คหน้าของตัวเองแล้วว่าดูดีเรียบร้อย เสือนั่งอยู่บนโซฟาคนเดียวและกำลังเล่นเกมส์ที่ต่อกับทีวีส่วนพี่ธารกลับไม่ได้นั่งอยู่ในห้องกับมัน

“ พี่ธารละ " ผมถามมัน

“ ไปเก็บของ " มันพูดเรื่องนิ่งๆ ผมก็หันไปมองที่โต๊ะ ที่ตอนนี้ถูกจัดเก็บเรียบร้อยไม่เหลืออาหารเช้าไว้สักอย่าง เดินไปหยิบนมในตู้เย็นก่อนจะเดินมานั่งข้างๆมัน 

“ เสือ " เอื้อมมือไปกอดคอมัน เสือก็สะบัดออกคงเพราะกำลังตั้งใจกับเกมส์ตรงหน้ามากกว่าอะไร " นี่ กูกำลังกอดมึงนะ หันมาสนใจเมียมึงเดี่ยวนี้เลย วันนี้กูแต่งตัวสวยนะ "

“ อื้ม " ตอบรับแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ

“ นี่มึง " ผมเขย่าเสือก็ถอนหายใจ

“ อะไรนักหนาวะ กูจะเล่นเกมส์ "

“ มึงแม่งไม่สนใจกูเลยอะ อุตส่าห์จะมาสร้างโมเม้นท์หวานๆด้วยสักหน่อย " ผมแกล้งงอน เอาจริงๆก็พอรู้แหละครับว่า เวลาผู้ชายมันเล่นเกมส์ก็ควรปล่อยมันให้อยู่ในโลกของมัน ไม่ควรไปขัด แต่เวลาเห็นสีหน้าตั้งใจของมันแล้วก็อดแกล้งไม่ได้ ถ้าทำได้ตอนนี้พี่แกคงเข้าไปฆ่าคนในเกมส์แล้วละ  " นี่พี่เสือ "

ทุกอย่างเงียบ ผมก็ทำเป็นพิงหลังกับโซฟาแล้วถอนหายใจออกมา " แม่งเซง ผัวไม่สนใจ"

“ ขัดจริงเว้ย คนจะเล่นเกมส์ " มันบ่นก่อนจะหันมามองผม แล้วดึงให้ไปนั่งบนตัก มือที่กอดผมเอาไว้ มันเล่นเกมส์ต่อโดยที่ให้ผมอยู่ในอ้อมแขนของมัน ใบหน้าคมตั้งลงบนไหล่แล้วมองออกไปที่หน้าจอข้างหน้า " พอใจยัง "

“ พอใจแล้ว " แถมเกินความคาดหมายด้วยซ้ำไป ผมบอกมันเบาๆ ในตอนที่ใจแอบเต้นแรงนั้น ผมเหลือบมองมันที่ก็หันลงมามอง

“ มีอะไร "

“ ก็เปล่า " มันหอมแก้มผม ถอนหายใจออกมาแล้วก็เล่นเกมส์ต่อ ช่วงเวลาแบบนี้ผมอยากจะตะโกนออกไปดังๆให้สุดเสียงไปเลยว่า กูแม่งโคตรมีความสุขเลยว่ะ ในอ้อมกอดของคนที่รักที่ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกอะไร หัวใจผมพองโตพร้อมจะติดปีกบินไปแล้ว

   ยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปตัวเองให้อ้อมกอดของมัน ผมอัพลงอินสตาแกรมด้วยแคปชั่นเก๋ๆว่า เกมส์ก็จะเล่น กอดก็จะกอด #ช่วยเลือกสักอย่างได้มั้ย #แต่เลือกสองอย่างแบบนี้ก็ดี #happytime #ภาพประวัติศาสตร์ของชีวิตที่โลกต้องจารึกไว้ #เรื่องนี้น้องไม่ได้ขอพี่เค้าจัดให้เอง #จริงๆแฟนเค้าเป็นคนอบอุ่น เขียนแคปชั่นยาวๆแล้วนั่งหัวเราะกับตัวเองไปเรื่อย ผมเท็กที่แม้จะเห็นแค่ครึ่งหน้าแต่บอกเลยว่า หล่อมากจริงๆ

“ พี่เสือ ดูสิมีคนกดไลค์ภาพกูกับมึงตั้งเยอะ " ผมโชว์ให้มันดู แต่คนสนใจเกมส์ก็แค่เออ ออไปตามประสา แต่ช่างมันยกให้เป็นกรณีพิเศษถือว่าวันนี้การกระทำน่ารัก

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูที่ผมหันไปสนใจ เสือวางจอยเกมส์ในมือของมันลงก่อนจะหันไปที่ประตู " ไปกันเถอะ มันมาละ "

“ ไปส่งธารนะเหรอ "

“ อื้ม ไปกัน " มันบอกแบบนั้นก่อนจะเดินไปปิดทีวี ผมมองทุกอย่างรอบห้องไปทั่ว คว้ามือถือแล้วก็หยิบกระเป๋าตังค์ใบยาวมาถือ เราเปิดประตูห้อง ธารที่นั่งอยู่บนกระเป๋าของตัวเองก็ลุกขึ้น

" ช้าจริงๆ เลยพวกมึง ไปกันเถอะ "

“ อื้ม " เสือบอกก่อนจะหันมามองผม เราเดินลงไปที่ชั้นจอดรถ เปิดท้ายรถใส่กระเป๋าก่อนจะออกเดินทางทันที ตลอดระยะทางผมที่นั่งอยู่ข้างหลังก็มองนู้นนี่ไปเรื่อยเปื่อย พยายามไม่สนใจสายตาของธารที่มองมา จนธารหันไปถามเสือ

“ มึงไม่พาปิงไปสิงคโปร์ละ " เค้ามองผมผ่านกระจกมองหลังอีกครั้ง " ปิงเคยไปสิงคโปรมั้ย "

“ เคยครับ แต่แค่ไปเที่ยว "

“ ไว้อ้อนไอ้เสือ ให้มันพาไปเที่ยวที่บ้านสิ "

“ อย่าไปยุมัน " เสือบอกธารก็หัวเราะ

“ ทำไมวะ ก็แค่พาไปหาพ่อแม่มึงเอง ไอ้เหี้ยนี่นะปิงมันไม่ค่อยกลับบ้านหรอก พ่อแม่มันบ่นจะตาย "

“ กูกลับไปเค้าเองก็ไม่ค่อยอยู่บ้านทำแต่งานแล้วมันต่างอะไรกันวะ " เสือถาม " ไปก็ไม่ค่อยได้เจอใครอยู่ดี รอให้เค้าว่างแล้วลงมาหาดีกว่า "

“ มึงพูดเหมือนเค้าจะว่าง "

“ แล้วแบบนั้นกูจะไปทำไม " มันถาม

“ ก็กูหมายถึงว่าพาปิงไปแนะนำให้รู้จัก "

“ ถ้าแค่นั้นไว้ก่อนแล้วกัน " มันพูดแบบไม่ใส่ใจ ธารก็มองผมผ่านกระจกอีกครั้ง

“ อย่าพูดแบบนั้นสิวะ มันดูเหมือนมึงไม่อยากพาเค้าไป "

“ ชีวิตกูเป็นของกู ยังไงมันก็เป็นเรื่องของกูอยู่แล้ว เค้าก็ไม่ได้มาใส่ใจเรื่องของกูแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพราะงั้นเรื่องนี้ก็ไม่ควรจะมาใส่ใจเหมือนกัน แล้วแบบนั้นมันจำเป็นต้องพาไปแนะนำให้รู้จักเหรอ มึงเลิกพูดเถอะ นี่มันเรื่องของกู กูอยากจะพาไปวันไหน เดี๋ยวมึงก็รู้เองนั่นแหละ เสือกจริง " มันพูดคำสุดท้ายสั้นๆ ผมที่หันไปมองที่เดิม ธารก็ถามอีก

“ แล้วเที่ยงนี้ปิงอยากจะกินอะไร "

“ ก็แล้วแต่พี่ธารเลยครับ "

“ เมียมึงนี่น่ารักจังเลยนะ " มันหันไปบอกเสือ

“ อื้ม ก็ของกู "

“ ย้ำจังนะ " ธารแซว

“ ก็เผื่อว่า เดี่ยวมึงจะไม่รู้ เกิดจำไม่ได้ขึ้นมา " เสือพูดแบบนั้นอีกคนก็หันมาส่งยิ้มผ่านกระจกให้ผม

“ กินอาหารไทยธรรมดาแล้วกัน เอาร้านเด็ดๆนะ "  มันบอกเสือ อีกคนก็พยักหน้า

“ ร้านไหนดีปิง อาหารไทย "

“ เลือกร้านแถวๆทองหล่อสิ ใกล้ดี " ผมบอก อีกคนก็พยักหน้าก่อนจะขับไปตามที่ผมบอก เป็นร้านที่เคยมากินกันบ่อยๆ เป็นอาหารไทยรสชาติดีอีกร้านนึง  เสือจอดรถธารก็เดินเข้าไปใคร เสือปิดประตูรถมันเดินมายืนข้างๆผม ก้มลงมองหน้า ผมก็มองมัน " มีอะไร มองหน้ากูทำไม หื้ม ? “

“ เปล่า " มันตอบผมก็ยิ้ม

“ คิดว่ากูเซ็งเรื่องที่พี่ชายมึงพูดรึไง "

“ อื้ม " เสือพยักหน้าผมก็ส่ายหน้า

“ ไม่เลยสักนิด แค่ไม่พาไปเจอหน้าพ่อกับแม่ไม่เห็นจะรู้สึกว่า มึงรักกูน้อยลงเลย ครอบครัวบางครอบครัวมันไม่เหมือนกันสักหน่อย " อย่างครอบครัวผม เพราะสนิทกับปู่กับย่าก็เลยพามันไปแนะนำให้ท่านรู้จัก ส่วนเสือไม่สนิทกับพ่อแม่ มันคิดมาตลอดว่ามันจะทำอะไรก็คือเรื่องของมัน ไม่เคยแคร์ใครอยู่แล้วเพราะงั้นเลยไม่ได้เห็นความสำคัญของเรื่องนี้สักเท่าไหร่ " ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงน้อยใจ แต่เดี๋ยวไม่แล้วละ กูว่ากูรู้จักมึงมากขึ้นนะ อีกอย่างปากหมาๆของพี่ชายมึงทำอะไรกูไม่ได้หรอก รุ่นเบสิคมากถ้าเทียบกับมึง "

“ ถ้าคิดแบบนั้นก็ดีแล้ว " มันยื่นมือมาจับมือผม เราหันไปยิ้มให้กัน ก่อนจะเดินตามอีกคนเข้าไปในร้าน

   ร้านอาหารไทยที่เราสั่งอาหารมื้อใหญ่มากิน กับข้าวสี่ห้าอย่างถูกสั่งมาวางลงตรงหน้า ข้าวสวยร้อนๆโชยกลิ่นหอม ผมลงมือกินอาหารทันทีที่ทุกอย่างครบ ตักปลาให้เสือมันก็กินไปเรื่อยๆ เรานั่งกินเงียบๆ มีแค่ธารที่เอ่ยถามขึ้นมาบ้างเป็นระยะ

“ นี่ถ้าปิงไปสิงคโปร์พี่จะขอเป็นไกค์พาเที่ยวนะ "

“ ครับผม " ตอบรับอีกคนก่อนจะยิ้ม " แต่ต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่พี่ธารมาแต่ผมไม่ได้อยู่เที่ยวด้วยเลย "

“ ไม่เป็นไรหรอกพี่เข้าใจ ไว้คราวหน้าพี่มาอย่าลืมพาไปเที่ยวละ "

“ ได้ครับ " ผมตอบรับแต่เสือก็ถามขึ้น

“ นี่ยังจะมาอีกเหรอ "

“ มึงนี่รังเกียจพี่ รังเกียจเชื้อเหลือเกินนะ ไอ้เสือ " โดนว่าแบบนั้นแต่มันก็ยังทำหน้าไม่ใส่ใจ พี่ธารก็หันมายิ้มให้ผม " ปิงเก่งนะที่ทนมันได้ "

" เสือมันก็เก่งที่ทนผมได้ " ผมบอก

“ เข้ากันได้ดีจริงๆเลยนะ " อีกคนแซว

“ อื้ม " เสือตอบ " แต่ว่าเสือกอะไรกับมึงวะ "

“ พูดเหี้ยอะไรนิดนอะไรหน่อยก็หาว่าเสือกไปหมด เค้าเรียกว่าพูดคุยกันธรรมดา ไอ้สัด ใครเค้าจะอยู่เงียบๆ ไม่พูดไม่จาแบบมึง "

“ กินนี่หน่อยนะ อร่อย " ผมตักไก่ให้มัน เสือก็กินไปเงียบๆ เวลามันกินข้าวกับผมก็แบบนี้ไม่ค่อยได้คุยอะไรหรอก มันมีหน้าที่กินส่วนผมก็มีหน้าที่ชวนคุยแล้วก็ตักให้กินบ้าง

“ ปกติกินข้าวด้วยกันก็เงียบแบบนี้เหรอ "

“ ครับ "

“ หาแฟนใหม่ที่ดีกว่านี้ไม่ดีกว่าเหรอ " พี่ธารบอก

“ แล้วดีกว่านี้เป็นแบบไหนเหรอครับ " ผมถาม อีกคนก็ยักคิ้ว

“ แบบพี่ไง "  ผมเหลือบตามองตอนที่อีกคนที่พูดแบบนั้น

“ น่าแปลกนะครับ แต่ผมกลับไม่คิดอย่างงั้นเลยนะ "

“ หมายความว่าไง " อีกคนหัวเราะก่อนจะยิ้มออกมา

“ ก็หมายความว่ามึงไม่น่าจะดีกว่ากูได้นะ " เสือขยายความ

“ ของแบบนี้ต้องลองถึงจะรู้ "

“ ไม่ดีกว่าครับ ขอบคุณมาก "

“ ปฎิเสธแบบนี้ถึงเวลาจริงๆจะลืมไม่ลงนะ "

“ น้อยๆหน่อยกูนั่งอยู่ " เสือปรามอีกคนก็ยักคิ้ว

“ แกล้งเล่นน่า หวงไปได้ "

“ สันดานมึง มันบอกให้กูต้องหวง " เสือกินข้าวคำสุดท้ายมันรวบช้อน ในตอนนั้นทุกอย่างก็เงียบลง พวกเรากินข้าว ต่อด้วยขนมหวานจนเสร็จ เราขึ้นรถเสือก็ขับตรงมาที่สนามบินทันที

   เรามาถึงสนามบินก่อนเวลาเครื่องขึ้นเกือบสองชั่วโมง ธารที่เดินไปเช็คอินตั๋วเรียบร้อยก่อนจะเดินกลับมาหาพวกผมที่รออยู่ มันกระชับกระเป๋าเป้ของตัวเองตอนที่เดินเข้ามาใกล้

“ กูไปแล้วนะ "

“ อื้ม ไปเถอะ " เสือบอกเสียงเรียบๆอีกคนก็ยิ้ม

“ มึงนี่ กูมาก็ไม่ดีใจแถมตอนกลับยังทำท่าเหมือนรำคาญ "

“ รู้ตัวแล้วเหรอ "

“ ส้นตีนจริงๆ " สบถแบบนั้น พี่ธารก็หันมามองผม " ไว้คราวนี้พี่มาอีกพาเที่ยวด้วยนะ "

“ ครับผม " พยักหน้ารับอีกคนก็ยิ้ม

“ ไว้คราวหน้าแอบไอ้เสือไปสนุกกันนะ " ผมเอียงหน้ามองคนที่พูดคำพูดแบบนั้นออกมา พอไม่ตอบรับพี่ธารก็ขยายความ " หมายถึงไปเที่ยวนะ "

“ อ๋อ ครับ " ทำซื่อไม่รู้เรื่อง ผมพยักหน้ารับ เสือก็มอง

“ เข้าไปข้างในได้แล้วไป "

“ เออ ไล่จริงเว้ย " ธารบอก " แต่ขอบอกอะไรอย่าง "

“ อะไร "

“ เมียมึงนี่แซ่บจริงว่ะ กลับไปกูจะไปเล่าให้แม่มึงฟัง เผื่อเค้าจะอยากมาเห็นแบบกูบ้าง "

“ อย่าให้ได้เรื่องก็แล้วกัน " เสือบอกแบบนั้น อีกคนก็ถอนหายใจ

“ งั้นไปจริงๆละ แล้วเจอกันนะ "

“ อื้ม " เสือบอก ผมก็พยักหน้า เราโบกมือลากันเล็กน้อยอีกคนก็เดินเข้าไปแต่ก็ยังไม่วายตะโกนทิ้งท้ายกลับมา

" แล้วแอบหนีไอ้เสือไปเที่ยวด้วยกันนะ น้องปิง " ผมไม่ตอบอะไรทำได้เพียงแค่โบกมือให้ เสือถอนหายใจยาวๆออกมา ผมก็หันไปมอง

“ จะโล่งใจอะไรขนาดนั้นวะ "

“ มึงไม่รู้หรอกว่าช่วงที่ผ่านมากูรู้สึกดีแค่ไหน ที่มึงไปอยู่กับไทมากกว่าอยู่บ้านกับกู "

“ ขนาดนั้นเชียว "

“ ไอ้เหี้ยนี่สันดานเสีย กูบอกตรงๆว่าไม่ไว้ใจมันหรอก "  พยักหน้ารับคำพูดของอีกคน เผลอโล่งใจที่อีกคนกลับไปแล้วเหมือนกัน เอาตรงๆว่าการกระทำที่อยู่ๆก็เข้ามาใกล้ของธาร เป็นการกระทำที่ไม่น่าไว้ใจจริงๆ

' กลับไปได้สักทีก็ดี แล้วก็อย่ากลับมาอย่างที่บอกเลย นั่นคงเป็นอะไรที่ดีมาก ' ผมบอกกับตัวเอง ไม่อยากจะให้มันมีเรื่องกับญาติพี่น้องเพราะผม ไม่ว่าจะด้วยเรื่องอะไรก็ตาม เพราะถ้าถึงวันที่เลือกให้เชื่อใครสักคน เสือเองก็คงลำบากใจ ไม่ใช่ความสัมพันธ์ของเพื่อนที่ตัดกันได้ แต่นี่ญาติ สายเลือดตัดยังไงก็ไม่ขาดอยู่ดี

..........................................................................

มีอะไรจะบอกอย่างนึง
คือตอนนี้พี่ธารกลับไปแล้วใช่มั้ยละ
ตอนหน้ามันก็เลยเป็นอิฐไทนะคะ ..
เดี๋ยวหลายคนสงสัยว่า ทำไมมาเป็นเสือปิงทั้งๆนี่ฝ่ายนู้นดราม่าเหลิอเกิน
เพราะงั้นตอนนี้ หวั่นใจไปกับปิงก่อนนะคะ
ใครมีทวิต เฟส ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ เราควรบอกความฟินให้คนอื่นรับรู้ รู้เปล่า

อ้อ มีประกาศอยู่ที่เพจ หนมมี่ผู้ใสซื่อ เกี่ยวกับหนังสือนิยายเรื่องนี้นะคะ
เจอกันตอนหน้า เตรียมใจมาด้วย
บายจ้า
( วันนี้อัพช้า ขออภัย )

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 18-09-2015 21:03:21

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 18-09-2015 21:21:26

เราชอบเสือปิง  แลัยังยืนยันในการหักคะแนนอืฐ  สิ่งที่อิฐทำมันยากที่จะทำใจยอมรับอ่ะ  ปากบอกเปลี่ยน แต่ใจไม่เคยสำนึก ไทเองก็ฝังใจกับเรื่องจองปิงมาก ถ้าอิฐอยากเริ่มต้นใหม่ ลองนึกสิว่าต้องทำอะไรอันดับแรก  อดีตมันย้อนไปแก้ไม่ได้ก็จริงแต่ถ้าสำนึกและเอ่ยคำขอโทษอย่างจริงใจความผิดมันคงลดลงบ้าง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 18-09-2015 21:29:35

คนอย่างธารนี่ควรหาผัวให้จริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 18-09-2015 21:30:17

อิพี่ธารรีบกลับไปเลยค่ะ แบบว่าหมั่นมาก
อย่ามายุ่งกับเมียน้องสิย๊ะ ฟาดสักทีดีไหม!!
แต่ยังไงเราก็เทใจไปให้อิฐไทเสมอๆๆๆ :hao7:
 o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-09-2015 21:46:47

แต่ละคนเขารอคำขอโทษอย่างจริงใจจากอิฐ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-09-2015 21:52:05

รักนะเสือปิง :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 18-09-2015 21:56:34

พี่เสือน่ารักที่สุดในโลกกก ฮือ อ่านไปเขินไป   :katai3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: tepintpilai ที่ 18-09-2015 23:40:45

แหมมมมมมมมมมมม๊!!!

ฉันว่า ธาร อิฐ นี่น่าคู่กันเนอะ ดูแล้วศีลน่าจะเสมอกัน 555

#ปูเสื่อรอตอนไทจ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 19-09-2015 00:22:37

คิดถึง #เสือปิง มาให้ขุ่มชื่นหัวใจนิ :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: Coaramach ที่ 19-09-2015 00:38:29

อยากขี่เสือออ #โดนปิงตบ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 19-09-2015 01:37:39

เจอคนแบบอีพี่ธารนี่ปรี้ดแตก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 19-09-2015 06:03:20

ธารกลับไปเหอะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 19-09-2015 09:57:49

จะเกลียดไอ่พี่ธามแล้วนะ 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 19-09-2015 10:13:08

เสือปิงน่ารักมากกกกกกกก~ ธารแมจะเอาปิงให้ได้ใช่มั้ยเนี่ย!!!  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 19-09-2015 23:32:15

พี่เสือของปิง
น่ารักขึ้นทุกวัน

เอามาแบ่งปันกันมั่งดิ
หุหุ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 20-09-2015 00:06:49

ไปเลยค่ะพี่ธาร แล้วอย่ากลับมาอีก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 20-09-2015 08:45:06

ธารกลับแล้ววว เย้ๆๆๆ
ตอนนี้พี่เสือน่ารักมากก เล่นเกมก็ยังดึงปิงไปนั่งตักแล้วก็กอด   :-[โอยยยยย อิจฉาปิงมากมายยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 20-09-2015 09:17:41

เสือปิงน่ารัก  :-[ พี่เสือของน้องปิงน่ารักขึ้นทุกวันเลย
นั่งเล่นเกมส์ก็ดึงปิงมานั่งตักมากอด เขิน :o8:
พี่ธารมันกลับไปได้ก็ดีแล้วอยู่แล้วทำปิงระแวงระวังไม่เป็นอันทำอะไร

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 65 // 18.9.58} #หน้า 65
เริ่มหัวข้อโดย: manutty ที่ 20-09-2015 09:45:40

มีญาติแบบอีพี่ธารก็ไม่ไหวจะเคลียร์นะ ขนาดคลำแล้วว่ามีหางยังเอาอ่ะคิดดู คนแบบนี้คบไม่ได้จริงๆ ดีที่ปิงไม่หวั่นไหว รู้ทันว่าคิดอะไรอยู่ และไหนจะพี่เสือที่ก็รู้ว่าอะไรเป็นอะไร พูดออกขนาดนั้น ยังจะคิดเคลมเมียน้องอีก พี่เสือน่าจะ  :z6: รัวๆๆๆๆ ให้สำนึกซะบ้างนะ ไม่งั้นจะได้ใจ เอ หรือจะหาผัวให้อีพี่ธารดีจะได้เลิกสันดารแบบนี้สักที  o18

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 20-09-2015 20:33:15

ตอนที่ 66

   ผมกลับมาถึงห้องของตัวเองในช่วงเย็น เท้าที่ยังเดินลงเต็มเท้าไม่ได้ ถึงจะอยากช่วยตัวเองให้มากที่สุดแค่ไหน แต่ไม่ว่ายังมือหนาคู่นั้นของคนข้างๆก็ยื่นมาช่วยพยุงผมไว้อยู่ดี มันพาผมขึ้นมาบนห้องค่อยๆประคองให้นั่งลง ทั้งๆที่จริงๆ ก็ไมไ่ด้เจ็บขนาดนั้นหรอก

“ ขอบคุณมากมึง " ผมบอกมันก็พยักหน้ารับ " กลับไปก่อนเถอะ "

“ กูอยากอยู่ช่วยมึงที่นี่ก่อน "

“ ไม่เป็นไรกูจัดการตัวเองได้  " ปฎิเสธออกไปแบบนั้นอีกคนก็ถอนหายใจในความดื้อดึงของผม

“ ขามึงเจ็บ แล้วถ้าเดินเยอะมันก็จะหายช้า นั่งนิ่งๆ จะเอาอะไรก็บอก เดี๋ยวกูหยิบให้ " ผมมองหน้าคนอธิบายจะพูดยังดีถ้าจะบอกว่า ที่บอกให้กลับไปก่อนเพราะไม่อยากเห็นหน้าและอยากจะอยู่คนเดียว " อยากอยู่คนเดียวเหรอ "

“ อื้ม "

“ งั้นกูจะไปนั่งในที่ที่มึงไม่เห็นแล้วกัน " มันพูดเหมือนรู้ว่าผมคิดอะไร ไทเดินไปนั่งข้างหลังผม ทุกอย่างในห้องเงียบเชียบขึ้นมาอีกครั้ง ถึงจะไม่เห็นหน้าแต่กลับรู้สึกแปลกมากกว่าที่เห็นหน้าซะอีก อาจเพราะมีใครจ้องมองผมอยู่ตลอดเวลามันเลยทำให้รู้สึกตึงเครียดมากขึ้นไปอีก

   ผมล้มตัวลงนอน ถอนหายใจออกมาก่อนจะหลับตาลงยังไงมันก็ไม่ไปอยู่แล้ว จะไล่ยังไงก็คงไม่ไปหรอก น่าเบื่อชะมัดที่ต้องมารู้สึกอะไรแบบนี้ อึดอัด แล้วมันก็น่ารำคาญ เหมือนว่าผมหยุดยืนอยู่ตรงกลาง แล้วชั่งใจว่า อะไรคือสิ่งที่ผมควรทำกันแน่ ผมมองไปทางอิฐ ตลอดเวลาที่ผ่านมามันไม่เคยทำให้ผมเสียใจ มันดีทุกอย่าง เราเข้ากันได้ดี  แต่มันก็โกหกผม โกหกมาตั้งแต่ต้นแล้วก็ไม่ใช่การโกหกเรื่องเล็กๆ มันคือเรื่องใหญ่ เรื่องที่เกี่ยวข้องกับปิง ที่เป็นเพื่อนคนสำคัญของผม  ส่วนปิงเองมันก็เป็นเพื่อนรักถ้ามันรู้ว่าผมเลือกอิฐ มันต้องรู้สึกแย่มากแน่ๆ แล้วก็ต้องทรมานจนพูดไม่ออก ทั้งๆที่คงอยากจะด่าอะไรออกมามากมาย

   ควรทำยังไงดี ผมรักมันมั้ยนะ ผมรักอิฐมั้ย .. แต่ถ้าไม่รักก็คงไม่เจ็บ แล้วที่ลังเลก็อาจเพราะ ทั้งสองก็คือคนที่รักและสำคัญ โจทย์นี้ยากเกินกว่าคนอ่อนประสบการณ์อย่างผมจะไขมันออกได้ ถ้ามีใครสักคนมาให้คำตอบได้ก็คงดี แต่มันไม่มี มันไม่มีใครหรอก ยังตัวเราเอง

“ อื้ม อิฐหยิบโทรศัพท์ มือถือให้หน่อยสิ " ผมเอ่ยวานมันที่ก็ลุกเดินมาหา " น่าจะอยู่ในห้องมั้ง " มันเดินตรงเข้าไปหาก่อนจะออกมาพร้อมโทรศัพท์และที่ชาร์ตแบตสำรอง

“ แบตหมดนะ ชาร์ตไปก่อน "

“ อื้ม " รับโทรศัพท์มาถือไว้ ผมรอจนกว่าโทรศัพท์จะติดแล้วไม่นานเสียงเตือนมากมายจากทุกช่องทางมันก็ดังขึ้นรัวแบบไม่ยั้ง ทั้งไลน์ทั้งข้อความ เฟสบุ๊ค ทุกอย่างที่มันสองคนสามารถติดต่อผมได้ ' ถ้าเห็นข้อความกู โทรศัพท์กลับมาหากูด้วยนะ '

ผมกดโทรศัพท์ออกหาอีกคนทันที รอสายไม่นานมันก็กดรับ " โทรมาได้สักทีนะ กูจะไปแจ้งความคนหายละ " ผมยิ้มตอนที่มันพูดออกมาแบบนั้น " แล้วนี่อยู่ไหน ทำอะไรอยู่ แล้วไอ้เหี้ยนั่นมันทำอะไรมึงเปล่า "

“ อยู่คอนโดแล้ว นั่งอยู่เฉยๆนี่แหละ มันก็ไม่ได้ทำอะไรกูนะ "

“ เหรอ กูออกจากสนามบินพอดี เดี๋ยวจะไปหา " ผมเงียบไปตอนที่มันพูดออกมาแบบนั้น ก็ถ้าปิงมา ปิงก็ต้องเจอกับใครอีกคนที่อยู่กับผมตอนนี้นะสิ " ไท ทำไมเงียบไปวะ "

“ ก็เปล่าหรอก "

“ มึงอยู่กับมันเหรอ " เสียงแหลมๆที่ชอบพูดเวลาโกรธถามผมขึ้นมา

“ ก็อื้ม " ตอบไปสั้นๆ

“ งั้นแค่นี้แหละ เดี๋ยวกูไปหา " มันวางใส่ผมไปทันที ลดมือถือลงช้าๆก่อนจะมองหน้าอิฐ

“ เดี๋ยวปิงจะมาที่นี่นะ "

“ อื้ม " พยักหน้ารับมันก็กลับไปนั่งที่เดิม เรานั่งกันไปเงียบๆในระหว่างนั้นผมหันไปมองอิฐที่ตอนนี้กำลังนั่งก้มหน้าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่สักอย่าง แต่พอเห็นผมมองไปมันก็ถาม " จะเอาอะไรรึเปล่า "

“ เปล่า แค่เห็นมึงนั่งคิดอะไรอยู่ "

“ ก็เรื่อยเปื่อย "

“ กังวลรึเปล่า ที่จะเจอปิง "

“ เปล่า " ตอบแค่นั้นมันก็ยิ้ม " อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดอยู่แล้ว เรื่องมันก็มีอยู่แค่นั้น "  ก็อาจจะจริงอย่างที่มันพูดเรื่องมันมีอยู่แค่นั้น อะไรจะเกิดมันก็จะเกิดสำหรับอิฐมันคงรอรับสิ่งที่มันทำไว้อยู่แล้ว ในเมื่อเลี่ยงไม่ได้ สิ่งที่ดีที่สุดคงเป็นการเผชิญหน้ากับมัน

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นผมหันไปมองที่ประตู อิฐก็เดินไปเปิด แต่ยังไม่ทันจะได้กล่าวอะไร เสียงที่ผมได้ยิน กับสิ่งที่ผมเห็นคือเท้าเต็มๆเน้นๆ ของปิงยันเข้าที่กลางลำตัวของอิฐจนมันง้อตัวแล้วถอยหลังลงทัน

“ ไอ้เหี้ย! มึง! กูขอหน่อยเถอะนะ " แล้วเสียงที่ต่อมาจากนั้นคือเพื่อนของผมที่วิ่งเข้าผลักเต็มแรงจนล้มลง ร่างบางที่ยกตัวเองขึ้นค่อมอิฐไว้สองมือของมันคว้าเข้าที่คอของอิฐมันบีบ " มึงตายซะเถอะ ไอ้เหี้ย "

   มันไม่มีทางที่อิฐจะสู้แรงปิงไม่ได้ แต่แค่มันไม่สู้มากกว่า มันก็แค่นอนนิ่งๆแล้วมองดูคนที่อยู่ตรงหน้ามัน คำพูดที่มันเอ่ยออกมา ตอนที่คลายมือออกจากคอแล้วตบลงไปเต็มแรงบนหน้าของอิฐซ้ำแล้วซ้ำเล่า " มึงนี่มันนรกส่งมาเกิดชัดๆ มึงทำลายชีวิตกูยังไม่พอ ยังมาทำลายชีวิตของเพื่อนกูอีก มึงมันเหี้ย มึงมันเลว มึงมัน " ปิงเงียบลง มันที่กำลังจะร้องไห้ได้แต่ฟาดมือของตัวเองลงไปบนหน้าของอิฐเท่านั้น " กูไม่รู้จะเปรียบเทียบมึงกับอะไร กูไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่เลวที่สุด อะไรๆที่กูว่าเลว ก็ไม่เลวเท่ามึง กูเกลียด กูเกลียดมึงไอ้เหี้ย เกลียด กูเกลียด " มันตบลงไปบนหน้าอิฐอีกหลายครั้ง เสียงดังที่ได้ยิน เสือที่มาด้วยมันยืนอยู่ตรงนั้นก่อนจะก้าวเข้าไปดึงปิงออกมา

“ พอแล้วปิง " มันพูด แต่มือของปิงก็ยังฟาดลงไปอีก ขาที่พยายามถีบได้มันก็ถีบอีกคน อิฐลุกขึ้นนั่ง หน้าของมันแดงจัดเลือดที่มุมปากก็ไหล

“ ปล่อยกู กูจะฆ่ามัน กูจะฆ่ามัน " มันพูดพลางดิ้นให้หลุดออกจากฝ่ามือของเสื้อที่รั้งมันไว้ " นี่ไง นี่ไงเสือ คนที่มันทำลายชีวิตของกู ไอ้เหี้ยนี่แหละ มึงมองหน้ามันเอาไว้ ไอ้เชี้ยนี่ไง ไอ้สัตว์นรกตัวนี้แหละ " มันพูดเสียงนิ่งๆตอนที่น้ำตามันไหลออกมา มันใช้หลังมือเช็ดออกอย่างเร็ว มันไม่ได้เสียใจแต่ผมรู้ว่ามันแค้น มือของมันกำแน่นแววตาที่มันมองอิฐนิ่งจนน่ากลัว " นี่คือสิ่งที่กูอยากจะทำมาตลอดเลย มึงรู้มั้ย ทุกครั้งที่เห็นหน้า กูสะอิดสะเอียดเกินกว่าจะพูดอะไรด้วย ด้วยซ้ำไป แต่กูก็พยายามนิ่งมาตลอด ไม่อยากมีเรื่อง ไม่อยากสานต่อ  ทั้งๆที่กูอยากฆ่ามึง แต่ก็ทำไม่ได้ กูทำไม่ได้เพราะกูเกลียดมึงมากกว่าจะเห็นหน้า จะแตะต้อง จะเอามือไปโดนคนอย่างมึง มึงคนที่ทำให้กูเหมือนตกอยู่ในนรก แล้วก็เป็นมึงที่มาทำเพื่อนกู ทั้งๆกู ก็ไม่เคยจะคิดทำอะไรมึงเลย แต่มึงก็ยังคิดเข้ามาหาเพื่อนกู ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นเพื่อนกู แค่อยากจะทำให้กูอารมณ์เสีย แล้วทำไมมึงไม่คิดบ้าง ว่าเพื่อนกูจะเสียใจ ทำไมไม่คิดถึงความรู้สึกของคนอื่นบ้างคนที่เค้าไม่รู้เรื่อง ทำไมไม่คิดบ้างว่าควรที่จะปล่อยกูไปได้แล้ว กูทำอะไรให้มึงเหรอ ถึงมาตามจองเวรจองกรรมกันแบบนี้ หรือมึงแค่เล่นตลก สนุกๆ หัวใจเพื่อนกูมันไม่ใช่ของเล่นนะ " ปิงถอนหายใจ มันมองหน้าอิฐด้วยความไม่เข้าใจ คิ้วที่ขมวดกันมันฟาดมือลงบนหน้าของอิฐอีกครั้ง  " เพี๊ยะ! กูยังตกนรกไม่พอเหรอ มึงถึงต้องมาทำแบบนี้  มึงมันเห็นแก่ตัว เลว เหี้ย สันดานต่ำ แล้วตอนนี้อะไร มึงมาบอกว่ามึงรักมันนะเหรอ รักเพื่อนกูนะเหรอ คนอย่างมึง สมควรแล้วเหรอที่จะได้รับความรัก ความรักจากคนที่ดีๆแบบเพื่อนกู รักที่มีแต่ให้ ทั้งๆที่มันไม่รู้เรื่องเลยว่าคนที่มันให้ใจ กำลังทำเหี้ยอะไรกับมันอยู่ มึงทำได้ยังไงวะ ตอบกูหน่อยเถอะ " ปิงเดินเข้าไปผลักอกของอิฐ " ตอนที่มึงกอดเพื่อนกู ตอนที่มึงเอาเพื่อนกู ตอนที่มึงบอกว่ารัก รู้อยู่แล้วนี่ ว่ามันจะมีวันนี้ แล้วมึงทำแบบนั้นได้ยังไง จะบอกว่ามารู้ตัวอีกทีก็รักไปแล้วนะเหรอ เหอะ " ปิงหัวเราะ " มึงก็แค่ไอ้เหี้ยตัวนึงที่หาเหตุผลให้ตัวเองเพื่อลบล้างความผิดมันก็เท่านั้นแหละ ไม่ว่าจะพูดอะไร สำหรับกูมึงก็เป็นได้แค่นั้น แค่ไอ้เหี้ยตัวนึง ที่ทั้งน่ารังเกียจ แล้วก็น่าขยะแขยง "

“ ปิง กูขอโทษ เรื่องนี้ผ่านมากู " คำขอโทษของอิฐที่กำลังจะเอ่ยออกไปแต่ปิงก็ขัดมันขึ้นมาก่อน

“ ไม่ต้องพูด กูไม่รับ มึงกลืนมันลงไปเถอะ คำขอโทษของมึงนะ  ไม่ว่าจะพูดสักอีกกี่ร้อยครั้ง กูก็ไม่รับ ไม่ว่าจะตอนนี้หรือเมื่อก่อนที่มึงคอยพูดว่า ขอโทษ แล้วก็ขอโทษกับเรื่องเหี้ยนั่น ไม่ว่าจะเมื่อไหร่กูก็ไม่รับ ไม่ต้องขอโทษ เพราะกูไม่มีวันให้อภัยคนแบบมึงคนที่ทำลายชีวิตของกู แต่กูขออโหสิกรรมให้มึง ขอให้ไม่ว่าอีกกี่ชาติที่กูได้เกิดมา ขออย่าให้กูได้เกิดมาเจอคนแบบมึงเลยอิฐ  จบกันที่ชาตินี้ ก็พอแล้ว " มันถอนหายใจออกมา ปิงหันมาหาผม สายตาแข็งๆของมันอ่อนลง มีทั้งแววตาที่กำลังสงสารและอยากจะถามเต็มไปหมด " มึงจะกลับไปคบกับมันใช่มั้ย "

“ กู  ไม่รู้ " ผมตอบแค่นั้น ปิงก็หันไปมองหน้าอิฐอีกครั้ง

“ กูอยากจะพูดว่า เรื่องของมึงนะไท อยากจะบอกว่าหัวใจของมึง มึงอยากจะเลือกใครก็เลือกเถอะ " เสียงของมันเริ่มสั่นอีกครั้ง ตอนที่มองหน้าผมสลับกับหน้าของอิฐ " กูรู้ ว่านี่คือชีวิตของมึง คือหัวใจของมึง  แต่กูทำใจไม่ได้วะ  เพื่อนกูเป็นคนดี แล้วเพื่อนกูต้องมาคบกับไอ้เหี้ยนี่นะเหรอ " มันชี้ไปที่อิฐ " เสือบอกให้กูอย่าพูดอะไรแบบนี้ เสือบอกให้มึงเลือกทางของมึง เสือบอกกูแบบนั้น แต่พอกูเห็นหน้ามัน มันที่อยู่ข้างๆมึง มันไม่ใช่วะ มึงแสนดีเกินกว่าจะลงมาเกลือกกลั้วกับคนแบบนี้ แต่นั่นก็สุดแล้วแต่มึงเถอะ ชีวิตของมึง เลือกเองก็แล้วกัน "

   มันพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น เสือมองอิฐด้วยสายตาเฉยชาธรรมดา ผมแปลกใจที่มันไม่เข้าไปทำร้ายอิฐอย่างที่ผมคิด แต่บางทีมันอาจจะคิดแค่ว่า มันเป็นเรื่องของปิงแล้วอีกอย่าง อิฐเองก็ไม่ได้ทำร้ายอะไรปิงสักอย่าง มันไม่เถียงอะไรสักคำมีเพียงแค่คำว่า ขอโทษที่ปิงไม่รับก็เท่านั้น แล้ววันนี้ผมก็ได้รู้มาอีกอย่าง หลายครั้งแล้วที่อิฐขอโทษปิงแต่ผลที่ปิงได้รับร้ายแรงเกินกว่าที่มันจะให้อภัยใครคนนี้ได้  รักมากเกลียดมาก ปิงเป็นคนนิสัยแบบนี้

“ แต่ไม่ต้องห่วง ยังไงมึงก็เพื่อนกู กูไม่ยอมเสียเพื่อนเพราะไอ้เหี้ยนี่หรอก " มันว่าแบบนั้นตอนที่คว้ามือเสือที่หันมามองผม ในแววตาของมันไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรทั้งนั้น อาจเพราะมันไม่ได้แคร์อยู่แล้วว่าอดีตของปิงเป็นยังไง ก็เลยไม่ได้ใส่ใจกับคนเก่าที่ทำให้ปิงต้องตกเป็นข่าวเสียหายพวกนั้น " กลับเถอะ กูไม่อยากจะหายใจร่วมกับคนบางคนในห้องแคบๆ "

   มันเดินออกไปจากห้อง เสียงปิดประตูดังผมหันไปมองอิฐที่ลุกขึ้นมันหลับตาลงก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดเลือดนั้น มันทำทุกอย่างเงียบๆราวกับว่ามันก็ยอมรับการกระทำของตัวเองมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว

“ มือมันหนักมั้ย " ผมถามอิฐก็ยกยิ้ม

“ ก็หนักเหมือนเดิม "

“ เมื่อก่อนคงเคยโดนเยอะกว่านี้สินะ "

“ ก็ทุกครั้งที่ง้อ แล้วก็ทุกครั้งที่เข้าไปขอโทษเรื่องนี้ แต่ก็แปลกตอนนั้นกลับเดินไปให้มันตบทุกวันเลย " มันยิ้มก่อนจะเดินเข้ามาหาผม " หิวมั้ย จะกินอะไรรึเปล่า เดี๋ยวกูจะไปสั่งให้ "

“ ไม่หิว " ผมบอกก่อนจะยื่นมือไปเช็ดเลือดที่มุมปากให้มัน " มึงกลับห้องไปทำแผลเถอะ ไว้เราค่อยคุยกันอีกที "

“ ไม่เอา กูจะอยู่ดูแลมึง เผื่อมึงต้องการอะไร มึงเดินลำบาก "

“ กูเดินได้ก็แค่เดินให้มันช้าลง แล้วนี่มันก็แค่ในห้องเอง มึงกลับไปทำแผลก่อนไป แล้วก็อย่าลืมกินยาแก้ปวดเข้าไปด้วยล่ะ "

“ อื้ม "  ตอบรับแบบนั้นมันก็เดินออกจากห้องไป ผมถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินช้าๆเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง ล้างหน้าแปรงฟัน แต่ก็ลังเลกับการอาบน้ำ มันก็อาบได้แต่ก็คงต้องทำแผลใหม่ แต่ประเด็นคือ ในห้องไม่มีที่ทำแผล ผมเดินกลับออกมานอกห้องอีกครั้งแต่กลับพบว่าคนที่กลับออกไปได้ไม่นาน กลับมายืนอยู่ในห้องผมอีกครั้ง

“ ไหนเมื่อกี้มึงออกไปแล้ว เข้ามาได้ไง "

“ ลืมไปแล้วเหรอ ว่ากูมีกุญแจ " มันชูให้ผมดู อื้ม กูลืมไปแล้วจริงๆว่ามึงมีกุญแจ " แล้วมึงจะไปไหน "

“ ไปทำแผล " ก้มลงมองเท้าตัวเองมันก็พยักหน้า

“ นั่งลงสิ เดี๋ยวกูทำให้ "

“ กูไม่มียาทำแผลในห้องนะ " มันพยักหน้ารับ มองดูหน้ามันที่แค่เช็ดเลือดที่มุมปากออก มันเองก็ยังไม่ได้ทำแผลอะไร

“ เดี๋ยวกูออกไปซื้อรอ แปปนึงนะ "

“ อื้ม " พยักหน้าอีกที มันก็เดินออกไปจากห้อง มองดูโทรศัพท์ตัวเองที่ตั้งอยู่นิ่งๆ ก่อนเสียงเตือนจะดังขึ้นผมคว้ามันขึ้นมาดู เป็นข้อความจากปิงที่ส่งมา ' ขอโทษที่ทำให้มึงรู้สึกไม่ดีนะ '  ผมยิ้มก่อนจะพิมพ์ตอบกลับมันไป

“ ไม่เป็นไร มันก็สมควรแล้วกับสิ่งที่มันทำกับมึง "

“ แต่ความรู้สึกของมึง กูขอโทษที่ทำแบบนั้น "

“ เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก กูเองตอนนี้ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งนั้นแล้วละ "

“ ไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไงมากกว่า " ปิงพิมพ์ตอบกลับมา ผมที่อ่านคำนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าก่อนจะคิด ก็คงจะเป็นแบบนั้นตอนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องรู้สึกยังไง ต้องแสดงมันออกมาในแบบไหน ผมสับสนแล้วก็รู้สึกเหนื่อย " แค่ทำตามหัวใจตัวเอง คิดแล้วก็วิเคราะห์ เพื่อนกูมีสมอง กูรู้ "  มันทิ้งท้ายประโยคนั้น แต่ตอนที่อ่านผมกลับรู้สึกอย่างเดียวเพียงแค่ว่า

ความรัก มันไม่จำเป็นต้องใช้สมองเลย ความรักมักใช้ความรู้สึก แล้วนั่นละ ที่ทำให้มัน น่ากลัว
   คนที่ไม่มีความรัก หรือแม้คนที่มีความรักแต่ไม่ใช่ ตัวเราที่รู้สึกรัก มักจะบอกให้เราใช้สมองในการตัดสินใจ เรื่องที่ผิดก็ควรว่าไปตามผิด ' เลิกกันไปเลย อย่าไปยุ่งกับมัน ' สมองของผมก็บอกแบบนั้น เลิกกับมันเลยไท ' อย่าไปยุ่งกับคนแบบนี้ คนที่ทำให้ปิงเป็นแบบนั้น วันนึงมันอาจจะทำกับไทนะ ' ผมเองก็กลัว ผมเองก็รู้ รู้ว่าตัวเองควรทำอะไร แต่น่าแปลกที่ใจมันกลับคัดค้านการกระทำนั้น ' มันอาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้นะ ' แต่ความรู้สึกของปิงละ มึงจะไม่แคร์เลยเหรอ

ผมอยากเป็นคนที่ไม่มีความรู้สึกใดๆให้อิฐ บางทีเรื่องมันอาจจะง่ายกว่านี้ ถ้าผมไม่ได้รักมัน ไม่ได้รักมากอย่างนี้

   เวลาผ่านไปไม่นานอิฐก็ขึ้นมากับยาทำแผลและโจ๊กรอบดึกสองถุง มันวางไว้บนโต๊ะก่อนจะหยิบแค่ถุงยาทาแผลเดินเข้ามาหาผม นั่งลงพื้นพรมข้างหน้า ก่อนจะยกเท้าผมขึ้นมาดู มือที่ค่อยๆดึงผ้าพันแผลหยุดชะงักออกมามันเงยหน้าขึ้นถาม

“ อยากจะอาบน้ำก่อนมั้ย "

“ ก็ดี " พอพูดแบบนั้นมันก็เดินไปเอาถุงพลาสติกมาผูกเท้าผมไว้ทั้งสองข้าง

“ มึงนั่งอาบแล้วกันนะ อย่าทำให้น้ำมันเข้าแผลมากละ "

“ แต่ว่าถ้าน้ำโดนแผลบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก เค้าบอกว่าจะหายเร็ว "

“ เหรอ ไม่ใช่ติดเชื้อเหรอ " มันถามก่อนจะยิ้ม แล้วลุกเดินเข้าไปในห้องนอนสักพัก " อาบน้ำได้แล้ว "

“ อื้ม " อิฐช่วยพยุงตอนที่ผมลุกขึ้นยืน " เอาจริงๆมึงไม่ต้องช่วยหรอก กูทำเองได้ "  ผมบอกก่อนจะดึงมือออกจากมันแล้วเดินช้าๆเข้าไปในห้องน้ำ ทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้แล้ว เก้าอี้ตั้งอยู่ข้างๆอ่างอาบน้ำ แปรงสีฟันที่มียาสีฟันพร้อม ครียมอาบน้ำ ยาสระผม

“ มึงนั่งบนเก้าแล้วเอาขาพาดเอาไว้ตรงอ่างน้ำนะ ส่วนนี้ผ้าขนหนู "

“ รู้แล้ว กูไม่ใช่เด็กเพิ่งเคยเป็นแผลสักหน่อย " ผมบ่นมันก็หัวเราะก่อนจะเดินออกไป ผมอาบน้ำทำความสะอาดร่างกายหลังจากที่รู้สึกเหม็นมาหลายวัน สระผมเรียบร้อย  เช็ดตัวให้แห้งก่อนจะลุกออกจากเก้าอี้ แต่พอออกจากห้องน้ำก็พบว่าอิฐก็ยังยืนคอยอยู่ " มายืนอยู่ตรงนี้ทำไมวะ "

“ ก็เผื่อมึงอะไรให้ช่วย "

“ ไม่มีหรอก " ผมบอกก่อนจะเดินเลี่ยงไปที่ตู้เสื้อผ้า หาชุดนอนที่สบายที่สุดตอนที่จะหยิบบ๊อกเซอร์มาใส่ผมก็หันมองมัน " มองอะไรวะ ออกไปดิ "

“ ทำเหมือนไม่เคยเห็นไปได้ " มันพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกไป ผมแต่งตัวเสร็จก้มลงแกะถุงพลาสติกที่เท้าของตัวเองเอาไปทิ้งก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาหน้าห้อง ยกเท้าของตัวเองขึ้นมาดู แกะที่พันแผล อิฐก็เดินมานั่งลงตรงพื้นก่อนจะดึงเท้าผมไป  " กูทำให้ "

“ ไม่ต้องหรอก กูทำเอง " ผมดึงเท้าผมออกจากมือมันแต่อิฐก็ยังจับไว้แน่น

“ กูบอกว่ากูทำให้ " มันยืนยันแบบนั้นก่อนจะก้มลงทำแผลให้ผม อยากรู้เหมือนกันว่าตอนนี้มันคิดอะไรอยู่ ทั้งเรื่องของปิงแล้วก็เรื่องของผม

“ อิฐ ความดีมันไม่ได้ลบล้างความเสียใจได้ภายในวันเดียวหรอกนะ มึงรู้ใช่มั้ย "

“ อื้ม กูรู้ " มันตอบ " แต่กูก็ไม่ได้คิดแบบนั้นนิ ไม่ได้คิดว่ามึงจะหายโกรธเพียงเพราะแค่ว่ากูมาดูแลอะไรแบบนั้นหรอก แต่กูแค่คิดว่า กูอยากดูแลมึง กูก็แค่ทำมันก็เท่านั้น ก็ทำอย่างที่เคยทำ ไม่ได้คิดว่าทำแล้วมึงจะหายโกรธหรอก "

“ อื้ม " ผมพยักหน้า ตอนที่ถอนหายใจแล้วก้มลงไปหยิบสำลีแผ่นนึงจุ่มแอลกฮอล์แล้วเช็ดลงไปเบาๆตรงมุมปากของมัน อิฐเด้งตัวออกห่างจากผม " เจ็บละสิท่า "

“ ก็ไม่ได้โดนตบทีเดียวนิ "

“ เหมือนกูเรียกปิงมาให้ตบมึงเลย " มันยกยิ้มไม่ได้พูดอะไร " ตอนนี้มึงรู้สึกยังไงเหรอวะ  ความรู้สึกของมึงตอนนี้ มึงรู้สึกยังไง บอกกูหน่อยได้มั้ย กูอยากรู้ " เพราะผมมองมันไม่ออก ไม่รู้เลยว่ามันคิดอะไรมันนิ่ง แล้วก็เงียบ

“ รู้สึกว่า จะทำยังไงดี "

“ จะทำอะไร "

“ ปิงเกลียดขี้หน้ากู แต่กูก็ชอบเพื่อนมัน มึงคงไม่สบายใจเท่าไหร่หรอก ที่ต้องพูดคุยกับกูในสภาพความรู้สึกแบบนี้ แล้วยิ่งถ้าเรากลับมาคบกันก็คงเลิกคิดไปได้เลย เพื่อนรักที่เกลียดแฟนตัวเอง มึงที่ต้องอยู่ในสภาพอึดอัดแบบนั้น กูว่ามันคงไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้มึงรู้สึกดีได้หรอก " มันพูดพลางทำแผลให้ผมไปเรื่อย " แต่ทุกอย่างมันก็เกิดขึ้นแล้ว กูทำให้ปิงเป็นแบบนั้น มันก็ถูกแล้วที่มันจะเกลียดกูขนาดนั้น แต่กูก็รักมึงไปแล้วเหมือนกัน เพราะงั้นก็คิดซะว่าเป็นการรับกรรมที่ทำไว้กับมันก็แล้วกัน "

“ แต่อิฐ.. ถ้ามึงเลิกยุ่งกับกู ทุกอย่างจะจบนะ "

“ กูไม่ทำแบบนั้นหรอก " มันว่าสั้นๆตอนที่วางเท้าสองข้างของผมลงหลังจากที่ทำแผลเสร็จ

“ แต่ปิงไม่มีทางที่จะให้อภัยมึงหรอก ถ้าคิดว่ามึงจะไปขอโทษปิงทำให้มันให้อภัยแล้วพยายามทำให้กูเชื่อใจใหม่ ถ้ามึงคิดแบบนั้น มันไม่สำเร็จตั้งแต่มึงคิดว่าอยากให้ปิงให้อภัยแล้วละ เพราะปิงคงไม่ทำแบบนั้น " ผมรู้จักมันดี ผมรู้ว่ามันไม่ให้อภัยแน่ไม่มีวันหรอก

“ ตอนนี้มึงรู้สึกยังไงกับกูเหรอ " อิฐถามตอนที่ลุกขึ้นยืนเก็บเศษสำลีที่กองอยู่ใส่ถุง ผมเงียบตอนนี้ในสมองมันไม่รู้อะไรเลย ในหัวใจก็สับสน ไม่มีทางที่ดีที่สุดให้ผมเลือก มีแค่ทางที่จะเสียสิ่งหนึ่งสิ่งใดไปก็เท่านั้น และแน่นอนผมคงเป็นคนที่เกินกว่าจะด่าว่าโง่ ถ้าเลือกคนที่ทำร้าย แทนเพื่อนที่หวังดี

“ กูไม่รู้หรอก สำหรับตอนนี้นะ "

“ แต่สำหรับกู ถึงมึงจะไม่กลับมาเป็นแฟนก็ไม่เป็นไร แต่กูขอดูแลมึงไปแบบนี้แล้วกัน เพราะมันคงดีกว่าข้างๆกูไม่มีมึงเลย  "

   ทุกอย่างเงียบมันที่ถอนหายใจออกมา จัดการทิ้งทุกอย่างลงในถังขยะ มันเดินไปในครัว " จะกินโจ๊กมั้ย ถ้าไม่กินกูจะเอาเข้าตู้เย็นไว้ให้ "

“ ไม่กิน " ผมบอกเสียงเบาๆ มันก็พยักหน้าแล้วก็หยิบถุงโจ๊กใส่เข้าตู้เย็นไป " ไม่ต้องคิดมากเรื่องของกูหรอก ไม่ต้องสงสาร สิ่งที่เกิดขึ้น มันก็ถูกแล้วที่เป็นแบบนั้น "

“ เหรอ " ผมพยักหน้ารับมันที่เดินกลับมาหาย่อตัวลงตรงหน้า

   ผมมองหน้ามันที่กำลังสบตาผม จำได้ว่าใบหน้าแบบนี้แหละ คนคนนี้แหละที่วันนั้นเดินเข้ามาคุยด้วยในตอนที่กำลังเซ็ง เค้ายิ้มให้ผม แล้วก็พามาส่งที่นี่ ผมจำจุดเริ่มต้นนั้นได้ดี เเม่นพอๆกับความเจ็บปวดที่มารู้ความจริงทีหลังว่า ที่วันนั้นมันเข้ามาก็เพราะผมเป็นเพื่อนปิง ถ้าจุดเริ่มต้นมันไม่ใช่แบบนั้นก็คงดี ถ้าตอนนั้นมันไม่รู้ว่าผมเป็นใครก็คงดี มันคงดีถ้าตอนนี้ไม่เป็นแบบนี้

   น้ำตาของผมมันไหลลงมา ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ผมแค่คิดว่าทำไมต้องเป็นมันด้วยนะ เราที่เข้ากันได้ดีทุกอย่าง เราที่หัวเราะด้วยกันทุกวัน เราที่มีความสุข ทำไมต้องเป็นคนที่กูรักด้วยนะ ทำไมต้องมันต้องเป็นคนคนเดียวกัน คนที่ทำให้กูรัก แล้วก็ทำให้กูเจ็บ หนำซ้ำยังทำให้เพื่อนกูเจ็บอีก

   ทำไมถึงต้องเป็นมึงด้วยนะ ทำไมไม่ใช่คนอื่น ทำไมถึงต้องเป็นคนที่ตอนนี้กูอยากจะดึงตัวเองเข้าไปให้เค้ากอด กอดแล้วบอกว่ากูรัก ถึงแม้ว่าจะทำให้เสียใจแต่ในใจก็ยังรักอยู่ดี ดูโง่ที่คิดแบบนั้น ทั้งๆที่เค้าทำให้เราและเพื่อนเราเจ็บ เค้าเป็นคนโหดร้าย เป็นคนไม่ดี แต่ทำไมกูถึงยังรักมันวะ  หรืออาจเพราะรักเลยไม่หาคำตอบ ' จะกลับไปหาเค้ามั้ย ' ผมตอบได้แค่ว่า ไม่รู้  เพราะไม่รู้จะตอบอะไร ถ้ามันไม่ใช่คนที่ทำให้ปิงเสียใจก็คงดี ถ้ามันเป็นแค่เรื่องของเราก็คงดี เพราะถ้าเป็นแบบนั้น ผมคงกอดมันเอาไว้ร้องไห้แล้วผ่านช่วงเวลาเสียใจนั้นไปด้วยกัน แต่นี่ไม่ใช่ เรื่องราวมันละเอียดอ่อนมากเกินกว่านั้น มันไม่ใช่เรื่องของเราสองคน แต่กลับมีคนสำคัญของผมเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยอีกที 

   ทำไมถึงต้องเป็นมันกันนะ มันคนที่ผมอยากจะกอดแล้วบอกว่ารัก  คำสำคัญที่ตอนนี้ผมไม่มีสิทธิพูดคำนั้นอีกแล้ว

   น่าเสียดาย ทำไมตอนที่เรารักกัน ผมถึงไม่บอกรักมันทุกวันกันนะ ผมน่าจะบอก บอกมันทุกวัน ว่าผมรักมัน ผมน่าจะกอด กอดมันแน่นๆ กอดมันทุกวัน ไม่แสดงท่าทางเขินๆ หรือพูดจาแบบไม่ใส่ใจ ถึงแม้ว่าจุดเริ่มต้นที่เราเจอกันจะเป็นยังไง แต่ถ้าย้อนไปได้ก็อยากจะทำแบบนั้น กอดมันแน่นๆแล้วบอกว่า รัก รักมันมากแค่ไหน ทำไมตอนนั้นผมไม่ทำกันนะ อาจเพราะคิดว่ามีเวลาอีกมาก เราคงจะรักกันไปอีกนาน เราคงรักกันไปตลอด แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย ตอนนี้รู้แล้วว่า เวลามันไม่เคยพอจริงๆ

   เพราะเวลาไม่เคยย้อนกลับหลัง โลกนี้เลยมีคำว่า สาย เอาไว้ให้เรารีบทำทุกอย่างที่อยากจะทำ

“ ร้องไห้ทำไม " มันถามตอนที่เช็ดน้ำตาให้ผม ส่ายหน้าให้มัน ผมยิ้ม มันเจ็บที่ต้องทำเป็นไม่รู้สึกอะไร ต้องคิดว่าตัวเองไม่ได้รู้สึกอะไร ต่อหน้าคนที่อยากจะแสดงความรู้สึกมากที่สุดแล้วในตอนนี้

“ มึงกลับไปเถอะ กูง่วงนอนแล้ว "

“ อื้ม " มันพูดตอนที่ลุกขึ้นเดินไปที่หน้าประตูห้องก่อนที่ผมจะเรียกมันไว้แล้วแบมือยื่นไปหามัน

“ อิฐ กุญแจ ขอกูคืนนะ "  มือที่ล้วงเข้าไปในกางเกงมันยื่นกุญแจห้องของผมมาวางไว้บนมือ

“ ไท " เสียงที่เรียกผมไว้้มันมาพร้อมมือที่ดึงตัวเองเข้าไปกอด ท่อนแขนที่รัดรอบเอวแน่นใบหน้าคมซบลงมาที่ลาดไหล่ มีเพียงความเงียบรอบตัวของเรา " กูรักมึง ขอโทษนะที่ความรักของกูมันมาจากการที่กูแค่อยากจะแกล้งใครอีกคน กูขอโทษนะที่ทำให้มึงเจ็บ กูขอโทษที่กูเดินเข้ามาหามึง กูขอโทษที่ทำให้มึงต้องมาเจอกับคนเหี้ยๆแบบกู กูขอโทษนะที่ตอนนั้นกูทำแบบนั้นกับปิง กูขอโทษสำหรับทุกอย่าง ขอโทษที่กูรักมึง ถ้าขอโทษที่กูห้ามใจตัวเองไม่ได้ กูขอโทษที่เอาแต่เห็นแก่ตัว กูขอโทษ กูขอโทษนะ กูขอโทษ "

   น้ำตาที่กำลังไหลของผม กลั้นมันเอาไว้อย่างสุดความสามารถ มือที่อยากจะกอดตอบรับผมทำได้แค่กำขากางเกงของตัวเองเอาไว้แน่น ปากที่อยากจะขยับพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดผมเม้มมันแน่น ผมไม่รู้จะทำยังไง ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรรู้สึกยังไงในตอนนี้ ทำได้แค่นิ่งแบบนั้น ตอนที่มันผละร่างออกจากตัวผม อิฐมองหน้าผมก่อนจะยกมือขึ้นลูบผมที่ตกลงมาให้เบาๆ มันยิ้ม ก่อนจะเดินออกจากห้องไป

   เสียงประตูที่ปิดลง ผมที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างสุดจะทน มองดูประตูที่ไม่เปิดออกอีกแล้วถ้าผมไม่เปิดมันออกไปเอง  ตัดสินใจถูกแล้วใช่มั้ย ที่เลือกให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้ ให้เวลาพิสูจน์ทุกอย่าง ตัดสินใจถูกแล้วใช่มั้ยที่ทำแบบนั้น  ตัดสินใจที่จะถอยออกมาก่อน

   ทั้งๆที่รู้ดีแล้วว่า .. สิ่งที่เราย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ก็คืออดีต สิ่งที่เราไม่รู้ก็คืออนาคต สิ่งที่เราต้องเผชิญคือปัจจุบัน และตอนนี้สิ่งที่ไม่เคยพอเลย ก็คือ เวลา 

..................................................................

ปัญหาของไทเป็นปัญหาที่ตัดสินใจยาก
มันไม่ใช่แค่เรื่องของคนสองคน มันคือเรื่องของคนสองคนนี้แหละ
แต่มีคนที่สามที่เป็นคนสำคัญเข้ามาด้วย
ความรู้สึก บอบบางแก้ว แก้วที่แตกไปแล้ว ต่อติดยาก ต่อไปก็มีรอยร้าว
ไม่ว่าจะพยายามต่อแค่ไหนก็มีรอยร้าวอยู่ดี แต่มันขึ้นอยู่กับว่า เราจะอยู่กับรอยร้าวนั้น
หรือทิ้งมัน แล้วไปหาแก้วใบใหม่ ..

ความรู้สึก ช่างบอบบางเสียจริง

หนมชอบตอนนี้นะ มันบีบหัวใจดี เหมือน กูรักมึงวะ แต่ทำไมต้องเป็นมึงด้วยวะ
ถ้าไม่ใช่มึงก็ดีนะ เศร้าจัง
เพราะงั้นตอนนี้แต่งยากมากจริงๆ หนมเลยอยากรู้ ความรู้สึกของคนอ่านค่ะ
เพราะงั้น จะเม้นท์ผ่านเล้า แท็กในทวิต หรือข้อความเฟส ได้หมดเลย
แต่มาบอกกันบ้างนะคะ ว่ารู้สึกยังไง
ในทวิตก็ผ่านแท็กนี้ #เสือปิง
แล้วจะรอนะคะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
ใครชอบนิยายเรื่องนี้ มีข่าวดีมาประกาศอยู่ในหน้าของแฟนเพจค่ะ  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: about ที่ 20-09-2015 20:41:16

ไม่อินกับตอนอิฐไทมาตั้งแต่แรกๆแล้ว แต่ก็เฉยๆอยู่
จนมารู้ว่าอิฐคือคนทำลายชีวิตปิง มันเลยยิ่งแย่เข้าไปใหญ่
ก็เข้าใจนะว่าความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ รักไปแล้วทำไงได้ ไททำดีที่สุดแล้ว บลาๆ
แต่ยังไง ในชีวิตจริง เราว่า คนแบบนี้ ปล่อยไปเหอะ เลิกยุ่งดีกว่า
คนเราเปลี่ยนได้ก็จริง แต่คนที่ลงมือทำลายชีวิตคนๆนึ่งได้เพราะแค่อยากเอาชนะอ้ะ
มันคงไม่ได้จะเปลี่ยนกันง่ายๆหรอก ไทอยากจะผูกชีวิตตัวเองไว้กับผช.คนนี้จริงๆเหรอ..
เฮ้อ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: Banarot ที่ 20-09-2015 20:43:35

เม้นไม่ถูกแต่อยากเม้น อิอิ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 20-09-2015 21:10:12

พูดยากจริงๆ ถ้าในชีวิตจริงยังไงไทก็ควรต้องดึงตัวเองออกจากอิฐแน่นอนอยู่แล้ว แต่โคตรจะน่าสงสารไทเลยอ่ะ  :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 20-09-2015 21:30:56

ทั้งๆที่รู้ดีแล้วว่า .. สิ่งที่เราย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้ก็คืออดีต สิ่งที่เราไม่รู้ก็คืออนาคต สิ่งที่เราต้องเผชิญคือปัจจุบัน และตอนนี้สิ่งที่ไม่เคยพอเลย ก็คือ เวลา

เราชอบประโยคนี้ อิฐไท สู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: tepintpilai ที่ 20-09-2015 21:45:30

หลังจากอ่านจบ...

อย่างแรกขอชื่นชมหนมที่แต่งตอนนี้ออกมา บอกได้เลยว่าเป็นอีกตอนที่ประทับใจมาก ที่ทำให้อินไปกับความรู้สึกของทั้งไทและปิง ขอชื่นชมจากใจ

สิ่งที่ปิงพูด มันคือสิ่งที่อัดอั้นมาตลอดจนกระทั่งระเบิดออกมา คนอื่นคิดยังไงเราไม่รุ้นะ แต่สิ่งที่ปิงพูด/ทำกับอิฐ มันก็สาสมกับสิ่งที่อิฐได้ก่อขึ้น ถ้าเอาตัวเราเองเป็นปิง การที่ปิงไม่ให้อภัยอิฐ เราคิดว่ามันยังน้อยไปด้วยซ้ำนะ เมื่อเทียบกับสิ่งที่อิฐเคยทำลงไป ทั้งเรื่องนอกใจ ปล่อยข่าวเสียๆหายๆ แล้วไหนจะให้เพื่อน (หรือคนรู้จักนี่แหละ) ตามสืบตามดูพฤติกรรมปิง นี่มันเข้าข่ายโรคจิตชัดๆ

ไท คือคนที่อ่อนต่อโลกในด้านความรัก ไม่แปลกหรอกที่จะวาดฝัน แล้วพอเจ็บก็เลือกที่จะปกป้องตัวเองออกจากสิ่งที่ทำให้เราเจ็บ อย่างที่เคยเม้นไป เรื่องที่เกิดขึ้นกับไท ไทควรใช้สมองและหัวใจในการตัดสินอย่างล่ะเท่าๆ กัน และจงยอมรับกับผลที่ตามมาให้ได้ การห่างแบบนี้จะช่วยพิสูจน์ทั้งตัวไทและตัวอิฐ

อิฐ : ไม่มีอะไรจะพูดถึง เพราะไม่ชอบตั้งแต่แรกก่อนจะความจริงจะปรากฎแล้ว ทั้งวิธีการเข้าหาและหลอกล่อไทให้ติดกับ รวมถึงวิธีจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้น เราไม่เห็นถึงความจริงใจจากอิฐเลยนะ รวมถึงแอ้ม ซัน แอนด์ ดิแก้งค์ด้วย รู้อยุ่เต็มอก แต่ก็ส่งเสริมเพื่อน ดีจริงๆ อยากให้ปิงไปอาละวาด บุกไปตบแอ้มสักฉาดสองฉาดมาก เมื่อนึกถึงตอนที่นางบอกว่ามีอะไรให้บอกเราคนแรกนะตอนอยุ่ที่ร้านเหล้าอ่ะ // ซาดิสถ์มากช้านนน 5555555555

ส่วนพี่เสือ ขอชื่นชมถึงแม้บทบาทพี่ช่างน้อยนิดมากตอนนี้ แต่พี่ก็ทำหน้าที่ได้อย่างคุ้มค่าจ้างๆ คือ ห้ามเมีย หลังจากเมียอาละวาดเสร็จ และพากลับไป 55555555555

#ปูเสื่อรอตอนต่อไปนะหนม ลืมบอกไป หนมเก่งมากนะครัช ที่ทำให้อารมณ์ในแต่ละตอนของตัวละครมันสมูทและต่อเนื่องกัน ขอชื่มชมจากใจครับ  :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: mamon2011 ที่ 20-09-2015 21:53:09

อ่านอิฐกับไทตอนนี้แล้วรู้สึก โอ้ยบีบหัวใจมาก สงสารทั้งคู่ แต่ความรักของคนเราไม่เท่ากัน ไทคิดจะถอยแต่อิฐกับมุ่งมั่น มันทำเอาไม่รู้จะเชียร์ฝ่ายไหนดี เขาฉงฉารไทนะแต่สงสารอิฐด้วยง่ะ เลือกไม่ถูก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 20-09-2015 21:55:05

เราชอบคำพูดและการกระทำของปิงน่ะ ที่ปิงทำร้ายอิฐ  ปิงมันไม่ได้โกรธเรื่องของตัวเองน่ะ มันโกรธมันแค้นแทนเพื่อนมันล้วนๆ

เราชอบที่ไททำในตอนนี้ ตัดไฟเสียแต่ต้นลม สิ่งที่เจอมันบีบให้ต้องเลือกแต่ละทางเลือกก็มีแต่ความอึดอัด   การจะกลับไปคบอิฐมันไม่ก่อผลดีอะไรขึ้นมาเลย ฝืนต่อไปก็มีแต่ความอึดอัดใจ ไม่ใช่จากรอบข้าง แต่เป็นจิตสำนึกลึกๆของไทเองที่ย้ำเตือนเสมอว่าคนคนนี้คือคนที่ทำเพื่อนเราเจ็บ ทำเพื่อนเราเหมือนตกนรกทั้งเป็น



เราชอบในความสัมพ์ของปิงไทจัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 20-09-2015 21:56:54

เหนื่อยไหมปิง ด่ายาวมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 20-09-2015 22:04:29

อยากให้ไทคิดให้ดี ว่าจะกลับไปคบกับมันจริงๆเหรอ ตอนมันคบกับปิงก็คงดีแบบนี้แหละ
แต่พอเลิกกันไปไม่รอดล่ะ ดูสิ่งที่มันทำกับปิงเป็นตัวอย่าง ตอนมันรัก ต่อให้ขี้มันก็ล้างให้เราได้
แต่พอเลิกกันใครจะรู้ว่าบางทีมันอาจจะเหรี้ยมากกว่าที่ทำกับปิงก็ได้ คนที่เลวทำลายชีวิตคนอื่น
ทั้งที่เค้าไม่ได้ทำอะไรให้มันสมควรแล้วเหรอที่จะเอาชีวิตไปพัวพันกับคนแบบนี้
ถ้าปิงตามราวี ตามหึงหวงหรือมีชู้แล้วมันมาทำแบบนั้นเรายังเข้าใจ แต่นี่ไม่ใช่เลย ซ้ำยังไปใส่ร้ายปิง
จนปิงต้องเหมือนตายทั้งเป็น โดนดูถูกโดนเหยียดหยาม แล้วมันยังไม่หยุดทั้งที่ปิงไม่ได้ตอบโต้
มันก็ยังหาทางรังแกปิงอยู่ได้ แม้กระทั้งไทที่เป็นเพื่อนปิงที่ไม่ได้รู้อะไรด้วยมันก็ยังคิดที่จะทำร้ายได้ลงคอ
ลองคิดกลับกันถ้าเกิดสมมติว่าตอนนี้มันไม่ได้รักหรือรู้สึกดีกับไทล่ะ ป่านนี้ชีวิตไทก็คนเหมือนตกนรกทั้งเป็นแบบปิงไปแล้ว
อยากให้ไทตัดใจ เจ็บแค่ตอนนี้ยังดีกว่าต้องมาเจ็บปางตายอย่างปิงในวันข้างหน้า วันที่ไทถลำลึกรักและผูกพันธ์มันมากไปกว่านี้
ถ้าเราเป็นปิงซึ่งไทเป็นเพื่อนที่รักมากที่สุด คิดดูสิว่าถ้าไปไหนมาไหน หรือไปเที่ยวสังสรรค์ถ้าไทพามันไปด้วยเราคงไม่ไป
ไม่ใช่เพราะโกรธหรือไม่อยากเจอเพื่อน แต่ไม่อยากไปเห็นหน้ามัน ไม่อยากไปแล้วทำให้ง่านกร่อย
แล้วทีนี้ถ้าคบกันมันก็ไม่ต่างอะไร จากคบชู้ที่หลบๆซ่อนๆ พามันไปไหนกับเพื่อนไม่ได้ แล้วไทจะมีความสุขจริงๆน่ะเหรอ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 20-09-2015 22:07:16

อ่านตอนนี้จบเราเข้าใจไทเลยว่า เชื่อใจอิฐไม่ลง รักมากแค่ไหนก็ตกลงไม่ไหว
ที่อิฐทำมันแย่เกินกว่าจะรับได้

ตรูไม่เข้าใจว่าขอโทษปิงแบบนั้น มันคืออะไร ตามไปแก้ข่าวสิว่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 20-09-2015 22:10:06

ไทสู้ๆนะ ปิงจัดเต็มมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 20-09-2015 22:12:26

มันตันอ่ะหนม ร้องไห้พรากๆ เพราะยังไงก็ไม่มีอะไรจะประกันได้ ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นอีกไหม?
รักมาก...มันยากแยก
รักแรก...มันแยกยาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 20-09-2015 22:25:57

อ้างจาก: about ที่ 20-09-2015 20:41:16  

ไม่อินกับตอนอิฐไทมาตั้งแต่แรกๆแล้ว แต่ก็เฉยๆอยู่
จนมารู้ว่าอิฐคือคนทำลายชีวิตปิง มันเลยยิ่งแย่เข้าไปใหญ่
ก็เข้าใจนะว่าความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้ รักไปแล้วทำไงได้ ไททำดีที่สุดแล้ว บลาๆ
แต่ยังไง ในชีวิตจริง เราว่า คนแบบนี้ ปล่อยไปเหอะ เลิกยุ่งดีกว่า
คนเราเปลี่ยนได้ก็จริง แต่คนที่ลงมือทำลายชีวิตคนๆนึ่งได้เพราะแค่อยากเอาชนะอ้ะ
มันคงไม่ได้จะเปลี่ยนกันง่ายๆหรอก ไทอยากจะผูกชีวิตตัวเองไว้กับผช.คนนี้จริงๆเหรอ..
เฮ้อ

เห็นด้วยนะ...เพราะเค้าเข้ามาด้วยความไม่ซื่อตรงอยู่แล้ว
ถ้าอยากแก้ไขจริง ควรจะปรับแก้ตั้งแต่ขอคบเป็นแฟน หรือรู้สึกว่ารักไปแล้วจริงๆ
มาแก้ตัวเมื่อสาย มันก็อยากจะเชื่อ ว่าต่อไปเหตุการณ์จะไม่ย้อนรอยเดิม
อ่านตอนนี้ก็ได้รู้ว่า ขอโทษปิงไปหลายครั้ง ถ้าขอโทษแล้วสำนึกได้จริง
ทำไมยังมาตามรังควานรอบๆตัวปิง อย่างตอนมาจีบไทอีกล่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 20-09-2015 22:46:33

เหมือนตัวหนอน ชอนไช ในขยะ
ไม่อยากผละ ละทิ้ง ในสิ่งเหม็น
ถึงตะกาย ย้ายร่าง อย่างที่เป็น
ก็ยังเห็น แก่ขยะ ไม่ละไป

สันดานคน ปนเหี้ย จะเลี้ยงยาก
สันดานคน มักมาก ลากไม่ไหว
สันดานคน ครุ่นคิด เรื่องจัญไร
ควรจะปล่อย มันไป ให้ห่างตัว

เหตุแห่งทุกข์
คือต้องดับที่เหตุ

ไอ่อิฐเป็นต้นเหตุ
เพราะงั้น...ต้องดับที่ใคร
ถ้าไม่ใช่มัน

ถึงจะหมดทุกข์
สาธุ

ป้อล่อ....
ถูกใจตอนนี้มาก
ชอบคาแรคเตอร์ของปิง+เสือ โคตรโดนใจ

ปีหน้าจะโหวตให้ปิง+เสือนะ
นายเอกยอดเยี่ยม+พระเอกยอดเยี่ยม
ใครเห็นด้วย..กดเลยนะ
อย่าลืมรางวัล..สุดยอดเล้าเป็ด 58

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 21-09-2015 00:06:05

=v= ชอบ เขียนได้ดีมากค่ะ
ความรุ้สึกคนมันละเอียดอ่อนอะเนาะ จะกลับไปเลยก็ไม่ใช่ แต่ก็ไม่ใช่ไม่รัก
สงสารไท แต่อยากให้กลัมาเป้นอิฐไท เพราะคนเรายังไงก็ต้องเดินหน้าต่อ การใช้กรรมของปิงกับอิฐอาจะจะไม่จบแต่ความรักของอีกคู่ก็ไม่ควรต้องจบ ให้โอกาสอิฐหน่อย ตอนนั้นก็ยังเด็กอะนะ

รออ่านจ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: BoolinMini ที่ 21-09-2015 00:59:18

ถ้าเราเป็นไทนะ ความคิดของเราเองนะ ไม่มีทางที่จะกลับคบกับอิฐแน่นอน จริงอยู่ว่า แต่เพื่อนรักของตัวเองละที่ตกนรกมาเกือบทั้งชีวิต เราไม่รู้หรอกว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่เราทำใจอยู่ด้วยไม่ได้จริงๆ ขอเก็บรักครั้งไว้ในใจพอ แล้วไปเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนถึงแม้ว่าอาจจะสมหวังหรือไม่สมหวังดีกว่า ถึงแม้ว่าปิงจะบอกว่าแล้วแต่ถ้าจะกลับไปคบกันคืน ยังเป็นเพื่อนกันตลอด แต่เชื่อเถอะมันไม่เหมือนเดิมแน่ถ้าเพื่อนอยู่กับคนที่เรารักไม่ได้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 21-09-2015 01:12:33

เครียดแทน ปัญหาเพื่อนกะหลัวเนี่ย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: LEksUp ที่ 21-09-2015 02:06:51

เป็นเรา เราก็ทำใจไม่ได้นะ ต่อให้รักมากเท่าไหร่ คนที่เคยทำลายชีวิตคนอื่นเลยนะ มันยากอะ คงต้องทำใจ เลิกกัน เลิกติดต่อ ทางใครทางมัน เจ็บตอนนี้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เวลาจะช่วยเยียวยาเอง เพราะมันก็เหมือนทุกครั้งที่มองหน้าอิฐ ก็จะมีแต่เรื่องราวแย่ๆให้เสียใจ อิฐหน่ะสมแล้ว กรรรมันมีนะ
ปล.ไทสู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 21-09-2015 05:58:45

ยากจัง ไม่รรรู็จะยังงัยดีเลยยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 21-09-2015 06:55:04

ทำดีที่สุดแล้ว
อยู่กันไปก็อึดอัดแน่
เพื่อนกับคนที่รัก

ดีแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: manutty ที่ 21-09-2015 10:53:52

เป็นตอนที่หน่วงจริงๆกับการตัดสินใจ คุณหนมเขียนได้อึดอัดตัดใจเลือกยากมาก โน่นก็เพื่อน นี่ก็คนที่ตัวเองรักไปแล้ว แต่ไอ้คนที่ตัวเองรักดันเป็นคนที่เคยทำลายชีวิตเพื่อนรักตัวเองจนย่อยยับ และยังตามมารังควานมาแกล้งโดยการเข้ามาจีบเราที่มันรู้อยู่แล้วว่าเป็นเพื่อนอดีตแฟนมัน ถ้าชั่งน้ำหนักให้ดี ไทเลือกปิงอยู่แล้ว เพราะคบปิงมาก่อน อิฐแค่คนที่เข้ามาคบเราในช่วงหนึ่งที่ไม่ได้นานอะไรเลย และยังเข้ามาหาเราโดยไม่จริงใจด้วยคิดใช้ไทเป็นทางผ่านเพื่อให้ปิงหงุดหงิดหัวจิตหัวใจ มาอวดความรักให้ปิงดู บอกตรงๆว่า อิฐไม่มีความสำนึกผิดกับปิงสักนิดเดียว ไม่คิดจะแบ่งความสำนึกรับผิดชอบในการกระทำที่มีต่อไทมาให้ปิงเลย ที่ปิงตบและด่ามันยังน้อยไปด้วยซ้ำ ปิงทำเพราะรักไท ไม่ใช่เพราะตัวเอง ปิงตัดอิฐออกจากชีวิตไปนานแล้วเรียกว่า อิฐไม่มีตัวตนสำหรับปิง แต่มันกลับเข้ามาในชีวิตเพื่อนรักตัวเอง ทำให้ปิงเฉยไม่ได้ ปิงทำถูกตั้งแต่บอกเรื่องตัวเองกับอิฐให้ไทฟังแล้ว ใครจะว่าปิงไม่แยกแยะไม่รู้จักให้อภัย ก็ช่างเถอะ ของอย่างนี้ไม่ใช่วันสองวัน จะมาให้กันได้ง่ายๆ และยิ่งมารู้ว่าจีบไทมีจุดประสงค์ไม่ดี ยิ่งไม่น่าให้อภัยเลยด้วยซ้ำ ตอนนี้คนที่น่าสงสารที่สุดคือ ไท ที่ไม่รู้จะทำยังไงดี ถึงปิงจะบอกว่าให้เลือกเองเถอะ เลือกตามหัวใจ แต่ไทก็รู้อยู่แล้วว่า ปิงเกลียดอิฐมาก คงไม่มีทางไปไหนมาไหนด้วยกันได้ ถึงปิงจะไป ปิงพูดกับไท แต่อิฐล่ะ ไทก็ต้องอึดอัดอีกที่เพื่อนกับแฟนไม่คุยกัน จะโทษปิงที่ใจแข็งก็ไม่ได้ เพราะปิงเจ็บปวดกับการกระทำของอิฐเหลือเกิน ปิงรักไทแต่จะให้ยอมคุยกับอิฐก็ทำไม่ได้หรอก ความรู้สึกมันเสียไปแล้วมันกลับมาไม่ได้ คนเราย้อนไปแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่ทำไมไม่ทำวันนี้หรือปัจจุบันให้ดี ทำไมอิฐไม่คิดจะแก้ไขตัวเองก่อนอันดับแรก พอมาตอนนี้จะมาสำนึกทำดีกับไทด้วยความรักจริง แต่กับปิงไม่เคยจะมีให้สักนิดเดียวมีแต่ความแค้นอยากเอาคืนอยากเอาชนะ เราไม่ใช่ปิงเรายังเจ็บเลยถ้าเจอแบบนี้เข้าไป แล้วดูตอนนี้สิ อิฐ ทำให้คนที่ตัวเองรัก เจ็บอีกแล้ว สงสารไทแต่ไทก็ทำถูกแล้วล่ะที่ถอยห่างกันดีกว่า ปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์และรักษาใจของแต่ละคนไปดีกว่า ถ้ามันจะคู่กันมันก็ต้องคู่กันเองแหละไท  :katai2-1:  แต่ถ้าเอาตามจริงนะ ไทควรจะเลิกกับอิฐไปซะ ค่อยๆตัดใจ ไม่ใช่ให้เอาปิงเป็นที่ตั้ง ให้มองการกระทำของอิฐที่ไทก็รู้ว่าเป็นยังไง เข้าใจนะว่าคนเราปรับตัวได้ แต่อิฐไม่คิดจะแก้ไขอะไรเลยไม่ว่าจะตัวเอง เรื่องของปิง เรื่องของไท  มันไม่น่าจะให้โอกาสก็เพราะอย่างนี้แหละ กรรมใดใครก่อก็รับไปนะ  :katai3: 

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 21-09-2015 11:43:33

คนที่เหี้ยกับคนอื่นใช่ว่าเค้าจะเหี้ยกับทุกคน
ปิงไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจแทนไท
ปล่อยให้เป็นเรื่องของไท
แต่จะแน่ใจได้ยังไงว่าอิฐจะไม่เหี้ยใส่ไทเหมือนที่ทำกับปิง

พูดยากนะ....  :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 21-09-2015 17:00:37

ชอบตอนนี้ อ่านแล้วเรียลมาก ความรักไม่ใช่แค่คนสองคน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 23-09-2015 08:09:48

คงต้องให้ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเวลาและการตัดสินใจของไท

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 24-09-2015 00:58:51

 :o12: :o12:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 66 // 20.9.58} #หน้า 66
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 24-09-2015 03:02:22

เขาจะกลับมาคบกันใช่มั้ย  :ling2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 02-10-2015 20:39:24

ตอนที่ 67

เช้าวันใหม่ตอนที่ลืมตาขึ้นมาในห้องที่เงียบสงบของผม ถอนหายใจออกมาเป็นสิ่งที่แรกที่ผมก่อนจะพลิกตัวไปอีกฝั่ง ครั้งนึงผมเคยรู้สึกว่าเตียงแคบๆของผมอึดอัดตอนที่ได้นอนกันสองคน อาจเพราะทุกคืนจะมีใครคนนึงกอดผมไว้ เช้าขึ้นมาสิ่งแรกที่ทำคือถอนหายใจกับท่อนแขนใหญ่ๆตรงรอบเอวที่พาดลงมา แล้วแอบบ่นว่าแขนก็ใหญ่ยังจะมาวางบนตัวคนอื่นอีก ตัวกูก็เล็กนิดเดียว ช่วงเวลาเช้าที่มักจะลุกขึ้นจากเตียงยากเสมอ

ต้องกอดกันก่อน ต้องจูบกันก่อน กว่าจะได้ไปอาบน้ำบางทีก็สายเกินกว่าจะเข้าไปเรียนได้ทัน แต่วันนี้ก็คงไปเรียนได้เช้ากว่าใครในห้องแน่ๆ ผมยิ้มก่อนจะบอกตัวเอง " ก็ดีเหมือนกัน "

ลุกขึ้นจากเตียงตอนที่ทุ่มน้ำหนักของตัวเองลงไปที่ฝ่าเท้าความเจ็บเล็กๆแล่นริ้วขึ้นมา ความรู้สึกเจ็บที่แผลตรงฝ่าเท้ายังคงอยู่ ที่หัวใจของผมก็เช่นกัน ลุกขึ้นไปอาบน้ำเพราะว่าต้องใช้เวลานานกว่าปกติ เอาถุงมาผูกเท้าไว้ ผมอาบน้ำจนเสร็จแม้มันทุละทุเลจนน่ารำคาญ  หยิบเสื้อนักศึกษามาใส่ก่อนเสียงโทรศัพท์แรกของวันจะดังขึ้น

ครืน ครืน ครืน

“ ว่าไง " ผมกรอกเสียงไปตามสาย ไอ้ฝนเป็นคนโทรเข้ามาหา

“ วันนี้กูไปมึงที่คอนโดนะ เดี๋ยวไปเรียนด้วยกัน " มันบอก " มึงเสร็จยังละ กูกำลังจะออกแล้วนะ "

“ ใส่เสื้ออยู่ เสร็จแล้วละ "

“ อื้ม งั้นกูออกไปเลยนะ ต้องขึ้นไปรับปะ มึงเดินลงมาได้เปล่า "

“ มันมีลิฟต์นะมึง " ผมบอกก่อนจะยิ้มกับความห่วงใยของมัน

“ เออ งั้นเดี๋ยวเจอกัน "  ฝนวางสายโทรศัพท์ไป ผมที่แต่งตัวเสร็จก็หยิบหนังสือที่ต้องเรียนของวันนี้ใส่กระเป้ของตัวเอง เดินช้าๆออกจากห้องนอน แต่ตอนที่เปิดประตูจะออกไปรอไอ้ฝนข้างล่างผมก็พบว่าใครบางคนกลับยืนรออยู่ข้างหน้าประตูนั้น " อิฐ "

“ จะไปเรียนแล้วเหรอ " มันถาม

“ อื้ม " ผมพยักหน้ามันก็นิ่งอยู่สักพัก

“ ไปส่งได้มั้ย "

“ ไม่เป็นไรมึง เดี๋ยวฝนมารับกู " บอกแบบนั้นผมก็ยิ้มก่อนจะเดินถอยออกจากมันมา อิฐที่เดินตามมาเราลงลิฟต์ไปพร้อมกับผม จำได้ว่าวันนี้มันไม่มีเรียน มองผมผ่านเงาของลิฟต์ที่สะท้อนเงาของเรา อิฐที่กำลังมองผมความเงียบที่อยู่รอบตัวเราอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออก ผมก้มหน้าลิฟต์พาเรามาถึงชั้นล่าง ผมเดินออกมาจากลิฟต์แต่เพราะเดินได้ช้าๆประตูลิฟต์ที่กำลังปิดลงอีกครั้งมันก็กดเปิดให้ " ขอบใจมึง " ผมบอกตอนที่เดินไปเรื่อยๆ หยุดยืนรอไอ้ฝนอยู่ที่หน้าคอนโด อิฐก็เดินมาหยุดอยู่ข้างหลัง ตรงที่ว่าง " อิฐ "

“ หื้ม ? “

“ เลิกตามเถอะ มึงกำลังทำให้กูอึดอัดนะ " ผมบอก " ตอนนี้อึดอัดจนแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ววะ เลิกตามเถอะ "

“ แต่ว่ากู "

“ กูไม่อยากเห็นหน้ามึง " หันไปบอกแบบนั้น สายตาของผมที่มองมัน ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ไม่อยากจะเห็นหน้ามัน ยิ่งเห็นก็ยิ่งเจ็บ ยิ่งเห็นก็ยิ่งรู้สึกต้องคิดถึงเรื่องราวของเรา " ให้กูได้หายใจบ้างเถอะ อย่าทำให้กูต้องอึดอัดไปมากกว่านี้เลยวะ "

“ ขอโทษแล้วกัน " มันบอกก่อนจะเดินออกไปจากที่ตรงนั้น แผ่นหลังที่ห่างออกไปผมที่ถอนหายใจออกมา เสียงแตรรถที่มาจอดด้านหน้าก็ดึงตัวผมจากความรู้สึกเศร้านั้น

   บรี๊ด บรี๊ด กระจกรถที่เลื่อนลง ไอ้ฝนที่นั่งอยู่ในรถมันยิ้มให้ผม " ไปเรียนกัน " มันบอกแบบนั้น ผมไม่รู้ว่ามันเห็นอิฐรึเปล่า ผมเดินขึ้นรถมันก็ถอนหายใจก่อนจะยื่นมือมาจับที่หน้า " ไม่เป็นไรแล้วนะ เดี๋ยวมันก็จะผ่านไปเหมือนปัญหาอื่นๆที่เคยเข้ามานั่นแหละ "

“ เห็นเหรอ เมื่อกี้น่ะ " ผมถามมันก็พยักหน้า ผมก้มหน้าลง ตอนที่มองออกไปนอกหน้าต่าง " เจ็บเนอะ ทั้งๆที่ไม่มีแผล เลือดก็ไม่ออก แต่เจ็บวะ "

“ แต่แผลที่มองไม่เห็นนั่นแหละที่เจ็บที่สุด เพราะเราจะไม่รู้เลยว่า ต้องทำยังไงมันถึงหาย "

“ อื้ม " พยักหน้ารับกับความคิดของมัน มือของฝนเลื่อนลงมาจับไหล่ของผมมันตบเบาๆ " ไปเรียนเถอะ เดี๋ยวสาย "

“ อื้ม " มันพยักหน้ารับ รถที่เคลื่อนออกไปจากที่จอด ผมมองออกไปนอกหน้าต่างตลอดทาง ฝนเองมันก็เงียบไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น เรามาถึงมหาลัยในเวลาเดียวกันกับปิงที่ก็มาพอดี " อ้าวมึง วันนี้มาเร็วเว้ย "

“ เออ ไอ้เสือมันรีบไปทำกิจกรรมอะไรของมันก็ไม่รู้ " ปิงบอกแบบนั้น ตอนที่หันมามองผมมันก็ถอนหายใจ " เป็นยังไงบ้างล่ะมึง "

“ ก็ปกติ " ผมบอกก่อนจะยิ้ม " ทำไมวะ กูดูไม่ปกติเหรอ "

“ อื้ม  ไม่ปกติ "

“ น่า มันก็ต้องค่อยๆปรับ " ฝนบอกแบบนั้น มันคงรู้สึกถึงบรรยากาศที่แปลกๆระหว่างเรา ปิงที่มองผมมันเองก็เหมือนมีหลายอย่างที่อยากจะถาม หลายอย่างที่อยากจะพูด

“ ตกลงมึงกับมันเป็นยังไงวะ "

“ ก็ไม่ได้ยุ่งอะไรกันหรอก "

“ เลิกกันแล้ว " ปิงถาม

“ ก็คงแบบนั้น " พยักหน้ารับมันไป ฝนที่มองอยู่มันก็มองหน้าผมปิงเองก็ด้วย " กูไม่เป็นอะไรเว้ย เดี๋ยวก็เจอคนใหม่ คนที่มันดีกว่านี้ กูว่ากูหาคนใหม่ดีกว่าคนที่เข้ามาจีบกูตรงๆแบบไม่มีเหตุผลอื่น กูคิดว่าแบบนั้น ถ้าคบไปคงคบกันไม่ยาวหรอก ปัญหาเยอะ แล้วกว่าจะเชื่อใจกันอีก " ยิ้มแห้งๆให้พวกมันก่อนจะเปลี่ยนเรื่องที่กำลังคุย " กูว่าขึ้นเรียนเถอะวะ อยู่ตรงนี้ร้อน เข้าไปนั่งห้องแอร์เย็นๆกันดีกว่า "

“ อื้ม ไปสิ " ฝนบอกมันที่เดินมาจับมือผมแล้วลากออกไป แต่ปิงกลับไม่เดินตามมา มันหยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น

“ ไท "  ผมหันไปตามเสียงที่เรียกผม ปิงมีท่าทีลังเลทั้งๆที่มันเป็นคนมั่นใจ " เพราะกูรึเปล่า เพราะคำพูดของกูใช่มั้ย ที่ทำให้มึงไม่กลับไปคบมัน "

“ ไม่ใช่หรอก ไม่เกี่ยวอะไรกับมึงเลย กูตัดสินใจของกูเอง กูว่าสานต่อไปมันก็เท่านั้น สู้ไปเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนดีกว่า " พอตอบไปแบบนั้นปิงก็เงียบ

“ ก็คิดให้ดีแล้วกัน ยังไงกูก็อยู่ข้างมึง " มันบอกตอนที่เดินนำผมไป ฝนก็หันมามองหน้าผม มันเองก็เหมือนจะมีอะไรสักอย่างที่อยากจะพูดแต่ก็ไม่พูดออกมา บรรยายกาศที่ดูยิ่งอึดอัดไม่รู้เป็นเพราะความรู้สึกของผมคนเดียวหรือความรู้สึกของเพื่อนที่สงสารผม เหมือนว่าตอนนี้ไม่ว่าจะเลือกทางไหนมันก็อึดอัดไปหมด

“ มึงโอเคนะ " ฝนถาม ผมก็พยักหน้า

“ แล้วทำไมจะไม่โอเควะ "

“ หน้าตามึงดูไม่ดีเลย เหมือนกำลังคิดอะไรตลอดเวลา ปิงมันคงห่วงมึงแหละ ไม่ต้องคิดมากหรอก ก็ทำอย่างที่ปิงบอกแล้วกัน "  ฝนยิ้ม " คิดให้ดี คิดให้ดีก่อนจะตัดสินใจ  "

“ ยังต้องคิดอะไรอีกเหรอวะ "

“ หมายความว่าไง " ผมหันมองปิงตอนที่มันถาม มันเดินขึ้นตึกไปแล้ว ที่ตรงนี้ก็เลยมีแค่ผมกับฝน " เมื่อเช้ากูเห็นอิฐเดินลงมาส่งมึง กูเห็นมึงพูดอะไรสักอย่างกับมัน ท่าทางหงุดหงิด แต่พอมึงหันกลับมามึงกลับทำหน้าเศร้า ปฎิเสธเค้าไปใช่มั้ย ทำไมวะ รักเค้าไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่พูดกันดีๆ "

“ แล้วมันจะได้อะไรขึ้นมาวะ " ผมถาม " ถ้ากูกลับไป มันได้อะไรขึ้นมาวะ ตอนนี้มันก็ได้ว่ายังไงก็อยู่ข้างกูแต่ฝน แฟนกูคือคนที่ทำลายชีวิตมันนะ กูต้องอยู่กับความรู้สึกแบบไหนวะ ปิงจะมองหน้ากูยังไงวะ มันบอกว่ามันไม่แคร์ แต่มึงก็รู้ มันเป็นคนแคร์เพื่อนขนาดไหน มันที่บอกว่าไม่เป็นไร แต่ในใจมันก็คงเจ็บ "

“ แล้วใจมึงละ มึงไม่แคร์มันเลยเหรอ ทั้งๆที่มึงรักเค้า แต่ต้องไม่เลือกเค้า เพราะ ไม่อยากจะทะเลาะกับเพื่อน ไม่อยากผิดใจกับเพื่อน งั้นกูถามหน่อยนะไท ตอนที่มึงอยู่คอนโดมึงอยู่กับรึเปล่า มึงใช้ชีวิตอยู่กับปิงมั้ย ก็ไม่ ปิงมันอยู่กับเสือ มันก็อยู่กับแฟนมัน กูไม่ได้บอกว่า อย่าแคร์ความรู้สึกของเพื่อน ไม่ใช่ แต่กูอยากจะบอกว่า ถามใจตัวเองก่อน แคร์ตัวเองด้วย ว่าตัวเองรู้สึกยังไง คิดทบทวน คิดให้ดี อย่าตัดปัญหาเพียงแค่รู้สึกว่ามันคือทางที่ดีที่สุด มันไม่มีทางที่ดีที่สุดหรอก ถ้ามึงเลือกปิง มึงก็ไม่มีความสุข มึงเลือกความสบายใจของเพื่อนที่รักมึง ก็ใช่นั่นถูกแล้ว แต่พอเราเลิกเรียน ปิงก็อยู่กับแฟน ไปมีชีวิตของมัน แล้วมึงละ แล้วถ้ามึงเลิกอิฐ แน่นอนปิงไม่พอใจหรอก มันคงหงุดหงิด โมโห พูดแซะมึงทั้งวันแน่ๆ มันคงเป็นห่วง มึงเองก็คงอึดอัดจะพูดอะไรก็ไม่ได้ มีปัญหาก็ปรึกษาไม่ได้ เวลาอยู่มหาลัยมึงก็จะอึดอัดสักหน่อย แต่พออยู่กับเค้า มึงก็มีความสุขได้  " ฝนเว้นเสียงมันถอนหายใจ มือที่ยื่นมาตบไหล่ผม มันบีบเบาๆ " สิ่งที่กูอยากบอกมึงเลยก็คือ เลือกในทางที่ชอบ ทางที่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมึงต้องยอมรับมันให้ได้ ถ้าวันนึงที่อิฐทำกับมึงแบบที่ทำกับปิง ก็ต้องรับให้ได้ เพื่อนไม่ทิ้งกันหรอก กูเชื่อแบบนั้น แล้วที่กูมั่นใจเลยคือ ปิงคงไม่มีความสุขแน่ๆ ถ้ามันรู้ว่า ที่มึงตัดสินใจเลิกกับอิฐทั้งๆที่รัก ก็เพราะมัน ต่อให้มันเกลียดมากแค่ไหน แต่ไม่ว่ายังไง มึงก็คือเพื่อนมัน มันต้องอยากเห็นมึงมีความสุขอยู่แล้ว เพราะกูเอง ก็คิดแบบนั้น "

“ แล้วเพื่อนที่แคร์กูขนาดนี้ แล้วมึงจะไม่ให้กูแคร์มันเลยเหรอวะ " ผมถาม " ถ้ากูกลับไปคบกับอิฐจริงๆ กูจะไม่แคร์คนที่โกรธแทนกู ร้องไห้ไปกับกู กูจะไม่แคร์เพื่อนเลยเหรอ กูรักมัน ใช่ กูรักอิฐ แต่ก็อิฐไม่ใช่เหรอวะ ที่ทำร้ายกู "

“ ไท "

“ กูไม่รู้จะทำยังไงวะฝน กูไม่รู้ว่ากูควรรู้สึกยังไง หรืออธิบายอะไรให้มึงฟัง กูเอง กูก็ยังสับสน กูรักเพื่อน กูรักมัน แต่เพื่อนกูกลับเกลียดมัน มันเองก็ทำร้ายชีวิตเพื่อนกู ส่วนกูก็เป็นคนที่อยู่ตรงกลาง เรื่องของกู กูอภัยให้มันได้ กูรู้ ว่าความรักมีผิดพลาดได้ แต่ที่กูไม่รู้เพราะมันไม่ใช่เรื่องของกุคนเดียวไง กูไม่รู้ว่าต้องทำยังไง มันถึงจะดีที่สุด กูทำได้แค่เท่านี้ แค่อยู่กับตัวเอง แล้วยุ่งเกี่ยวกับใครเลย "

" แต่มึง มึงไม่มีความสุข "

" กูไม่มีความสุขอยู่แล้ว ตลอดเวลาจะตอนนี้หรือเมื่อก่อน ก็ใช้ชีวิตแบบเรื่อยๆไม่มีความสุขมาตั้งนานแล้ว เพราะงั้นก็ไม่เป็นไรหรอกที่มันจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม ถึงจะไม่มีความสุข แต่อย่างน้อยก็ยังดีกว่ามีความทุกข์ก็แล้วกัน "

“ ไท " ฝนเรียกผม มันกอดผมไว้ " กูขอโทษที่ช่วยอะไรมึงไม่ได้เลย กูตัดสินใจแทนมึงไม่ได้ กูเลิกทางเดินให้มึงไม่ได้ กูขอโทษมึง "

“ อย่าถามอะไรจากกูเลย  อย่าคาดคั้นเหี้ยอะไรจากกูเลย อย่าพูดถึงชื่อของเค้า ไม่ต้องถามว่าจะทำยังไง แค่ปล่อยกูไปสักพักเถอะ  ตอนนี้แค่กูไม่ตอบคำถามของใครๆ ใจกูมันก็เจ็บมากพอแล้ว "

   เพราะตอนนี้ สมองที่เอาแต่คิดเรื่องราวของผมกับมัน และความเป็นเพื่อนของผมกับปิง ความเลวที่มันทำกับปิง สิ่งที่มันทำกับผม ทุกอย่างที่อยู่ในใจ ในสมองตอนนี้ก็ตอกย้ำให้ทุกอย่างมันแย่อยู่แล้ว  อย่าถามอะไรอีกเลย

...........................................

   ไม่เคยมาเรียนครั้งไหนรู้สึกอึดอัดเท่าครั้งนี้เลย ผมที่หันหลังมองไปฝนกับไอ้ไทยืนพูดอะไรบางอย่างด้วยสายตาเคร่งเครียดในใจของมันคงอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกแย่ๆจนแทบอยากจะระเบิดออกมา ความรู้สึกที่พูดไม่เข้าคายไม่ออก ผมได้แต่มองมันอยู่ตรงนี้ มันที่กำลังขีดๆเขียนๆดินสอไปบนสมุดหน้าว่างของตัวเอง เหม่อมองออกไปไกลเหมือนกำลังจมอยู่ในความคิดของตัวเองคนเดียวเงียบๆ

“ ปิง "

“ หื้ม ? " ผมหันไปหาฝนที่เอ่ยเรียก " มีอะไร "

“ ถ้าเป็นมึงจะแก้ปัญหานี้ยังไงเหรอ "

“ หมายความว่าไง " ผมทวนในสิ่งที่มันกำลังจะสื่อ

“ ถ้ามึงเป็นไอ้ไทตอนนี้จะตัดสินใจยังไงวะ ถ้าเสือเป็นอิฐ เสือเป็นคนที่ทำให้ไทเสียใจมาก่อน มึงจะยังรักมันมั้ย จะให้อภัยมันรึเปล่า " ถ้าเป็นเสือเหรอ ถ้าไทเป็นผม ถ้าผมเป็นไท ถ้าเสือเป็นอิฐ นั่นสิ ผมจะให้อภัยมันเหมือนอย่างที่เคยให้อภัยมันมาตลอดมั้ยนะ

“ คิดยากมากเลยใช่มั้ย " ฝนบอก " คนนึงก็รัก คนนึงก็เพื่อน "

“ จะพูดอะไรกันแน่ " ผมหันไปถามมัน

“ เปล่า ไม่ได้คิดจะพูดอะไรทั้งนั้นแหละ ก็แค่รู้สึกว่า ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวกู กูจะรู้สึกยังไงนะ " มันพูดแบบนั้นตอนที่ถอนหายใจออกมา เหมือนมันกำลังคิดว่าถ้าเป็นตัวมันจริงๆในสถานการณ์ที่ไอ้ไทกำลังดำเนินอยู่ ตัวมันจะรู้สึกยังไง " จะเลือกอะไรดี ระหว่างเพื่อนกับแฟน "

" ไม่รู้สิ " พอได้รับคำถามแบบนั้น พอมาเป็นตัวเองกลับตอบคำถามนี้ไม่ได้เลย แล้วลองมาคิดดูว่า ตอนนี้ไทจะรู้สึกยังไง คงทั้งสับสนและไม่รู้จะทำตัวยังไง

   ผมหาวออกมาหลังหมดคาบเรียนความง่วงงุนเพราะความเบื่อ ผสมกับความเซ็งทำได้แค่ถอนหายใจออกมา ตอนที่ทุกคนแยกย้ายออกจากห้อง

" วันนี้เสือมารับรึเปล่า "  ไทหันมาถามผม ที่พยักหน้าตอบมันไป

" แล้วพวกมึงจะไปไหนกัน มึงล่ะใครมารับ "

" กูกลับกับฝน " มันบอกสั้นๆ ไอ้ฝนที่ยืนข้างกันก็ยักคิ้วให้

" สนใจไปแดกส้มตำหน้า ม. กันก่อนกลับเปล่า " มันชวน " ชีวิตไม่ควรจมลงมากกว่านี้แล้ว ควรหาอะไรสร้างสรรแดก "

" เช่น ส้มตำปูปลาร้าพริกระดับสิบเม็ด " ผมบอก ฝนก็พยักหน้า

" อย่างงั้น "

" มึงไปเถอะ วันนี้กูนัดกินข้าวเย็นกับเสือไว้ว่ะ " บอกพวกมันไปแบบนั้น แอบเสียดายเหมือนกันทั้งๆที่ว่าช่วงเวลาแบบนี้ผมสมควรไปที่สุด ไปอยู่ข้างๆ ไปชวนไอ้ไทคุยเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นกับมัน แต่นัดของเสือ มันก็นานแล้วเหมือนกันที่ผมไม่ได้ไปกินข้าวนอกบ้านกับมันเลย

" งั้นไม่เป็นไร ไว้ไปแดกกันวันอื่นก็ได้ " ไทบอกมันพยักหน้าก่อนจะยิ้ม มันก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่ทำไมกูรู้สึกผิด

" เออ โทษทีนะ เดี๋ยวนัดกันอีกที " บอกแบบนั้นเราก็เดินแยกกันไปคนละทาง ผมเดินลงที่ลานจอดรถหน้าคณะ ส่วนพวกมันคงไปหน้ามหาลัยที่อยู่อีกฝั่ง

ผมถอนหายใจออกมา ช่างใจกับการตัดสินใจของตัวเองเล็กน้อย ตอนที่เดินลงไปที่ลานจอดรถผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา กดเบอร์โทรออกเบอร์แรกๆที่คุ้นชิน

ตอนที่กำลังรอสายสายตาของผมมองไปรอบๆก่อนจะเจอเข้ากับคนบางคนที่กำลังยืนอยู่ข้างหน้า คนที่ไม่ใช่คนที่รอหรืออยากจะเจอเลยสักนิด หนำซ้ำยังเป็นคนที่เกลียดด้วยซ้ำไป

" อิฐ "

" มีเรื่องจะคุยด้วยหน่อย "

" เรื่องอะไร " ผมบอกแบบนั้นตอนที่มันเดินเข้ามาใกล้ผมก็ถอยหลังไปก้าวหนึ่งก่อนจะหยุดนิ่ง " หยุดอยู่ตรงนั้น แล้วพูดมา "

" เรื่องของเรา "

" มันไม่มีเรื่องของเรา " ตอบเสียงนิ่งผมที่ลดโทรศัพท์มือถือของตัวเองลงใส่กระเป๋า อิฐก็ถอนหายใจ สายตาของมันสิ้นหวัง ขอบตาดำคล้ำ และท่าทางที่ดูเหนื่อยอ่อน

" กูอยากจะขอโทษ กับเรื่องราวเหล่านั้นอีกครั้ง " มันเว้นเสียง " เรื่องราวที่ทำให้มึงเสียใจ "

" กูไม่เคยเสียใจ " ผมบอก " เพราะคนที่เสียใจคนนั้นมันตายไปแล้ว ไม่มีแล้ว ใครคนนั้น ตอนนี้มีแค่กูที่ไม่เคยเสียใจกับเรื่องแบบนั้น กูที่มีชีวิตใหม่ "

" แต่กูก็อยากขอโทษ ขอโทษที้ต้องทำให้มันเป็นแบบนั้น ถ้าวันนั้นกูไม่พูดแบบนั้น ตอนนี้มันคงไม่เป็นแบบนี้ "

" ตอนนี้มันคงไม่เป็นแบบนี้ที่มึงหมายถึงมันคืออะไร " ผมยกยิ้มตอนที่ถามมัน " หมายถึงว่าตอนนี้มึงกับไทก็คงได้คบกัน มีความสุขนะเหรอ  ?  ทำไมละ ตอนนี้มึงไม่มีความสุขรึไง ทำไม
ไทมันไม่กลับไปหาสินะ แล้วยังไงล่ะ กูต้องรู้สึกผิดเหรอ  ต้องให้อภ้ยเหรอ เพื่อให้มึงกลับไปรักกับไอ้ไทเพื่อนกูอย่างมีความสุข " ผมยิ้ม " มึงลืมไปรึเปล่าว่าตอนที่เข้ามาหาเพื่อนกู เข้ามาจีบ มึงเข้ามาเพราะ กู แล้ววันนี้จะมาเปลี่ยนแปลงความจริงข้อนั้น มันได้เหรอ ทำได้เหรอ เปลี่ยนแปลงอดีตอะ  งั้นเอาแบบนี้ กลับไปแก้ไขคำพูดพล่อยๆของมึงในวันนั้นให้กูก่อนสิ ถ้ามึงทำได้ กูก็ทำได้เหมือนกัน "

" กูไม่ได้อยากเปลี่ยนแปลงอดีต แต่กูอยากจะขอโทษสิ่งที่กูทำกับมึงในอดีต ไม่ได้เกี่ยวกับไท ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันกับเรื่องนั้นทั้งนั้น เป็นแค่เรื่องของกูกับมึง " มันพูดขาที่เริ่มเข้ามาใกล้อีก ผมมองมันไม่วางตา " ตอนนั้นกูที่พูดแบบนั้น กูไม่ได้ตั้งใจ มาพูดตอนนี้ก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น แต่ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจจะพูดออกไป ไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นไม่ได้อยากให้มึงเสื่อม ตอนนั้นกูโกรธ เลยพูดออกไป พูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด พูดในสิ่งที่ทำให้ชีวิตของมึงเปลี่ยนไปในทางที่แย่ ขอโทษนะ กูทำได้แค่ขอโทษ เหมือนทุกครั้งที่ทำก็ทำได้แค่ขอโทษ  ขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ  "  มันเว้นเสียง " จะไม่ให้อภัยกูก็ได้ ไม่เป็น กูเข้าใจ เข้าใจในความรู้สึกนั้น แต่รับคำขอโทษจากกูได้มั้ย  อย่างน้อยแค่อย่ารู้สึกแปลกไปกับไทก็พอ  กูขอมึงเท่านี้ แค่นี้จริงๆ ไทมันคงรู้สึกแย่มากพอแล้ว  "

" รู้สึกแย่จากเรื่องของมึงนะเหรอ "

" ใช่ " มันตอบรับก่อนจะถอนหายใจออกมา  ระหว่างผมกับไทมันไม่ได้รู้สึกแย่อะไรนักหรอก เราไม่ได้รู้สึกแย่ต่อกันแต่ผมคิดว่า ผมควรเรียกมันว่า ความอึดอัดและเข้าหน้ากันไม่ติดมากกว่า ผมไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว มีแต่จะให้กำลังใจแล้วก็อยู่เคียงข้างมัน แต่สำหรับมัน ผมไม่รู้  ไม่รู้เลยว่ามันคิดอะไร อาจจะสับสน เสียใจ อยู่ก็ได้ " ช่วยทำให้มันยิ้มทีเถอะ "

" คนที่พรากรอยยิ้มของมันกำลังขอร้องกูอยู่เหรอ "

" ปิง "

" ทำไมกูต้องทำ ทำไมกูต้องทำอะไรแบบนั้น ปล่อยให้เวลามันรักษาตัวเองไม่ดีกว่าเหรอ ไทจะได้เรียนรู้ที่จะเจ็บเป็น "  ผมมองหน้ามันที่กำลังแสดงสีหน้าขอร้องกับผม คำขอร้องที่ทำให้ผมรู้สึกสำเพชตัวมันขึ้นมา " คุกเข่าดีมั้ย ต่อหน้ากู เดี๋ยวกูจะทำให้ ทำให้ไทยิ้มไง แบบว่า เล่นมุข ชวนไปเที่ยว อยู่กับมันตลอดเวลา แบบนั้นใช่มั้ยที่มึงต้องการ  คุกเข่าสิ  ขอร้องกู  เดี๋ยวกูทำให้ "

ผมยกยิ้มช้าๆหลังจากประโยคนั้น อิฐที่มองมามันถอนหายใจแล้วคิดถึงสิ่งที่ผมพูดกับมัน " อิฐ มันไม่มีหรอกนะ ยาวิเศษที่จะทำให้ใครสักคนหายเจ็บปวดได้ในระยะยาว  มันมีก็แค่ยาที่ช่วยทำให้มันลืมได้แค่ในระยะสั้นๆเท่านั้น มันไม่มีหรอก ยาลบความจำน่ะ  นี่มันโลกแห่งความจริง นี่ไม่ใช่โลกที่มีโดเรม่อนอยู่จริงๆหรอก  เพราะงั้นมันเลยไม่มีของวิเศษแบบนั้น  ปล่อยไทไปเถอะ อย่าพยายามทำอะไรให้มันรู้สึกรักมึงอยู่เลย  มึงไม่ใช่คนแสนดีตั้งแต่วันที่มึงเข้ามาหามันแล้ว  เพราะงั้น ไม่มีความหมายอะไร ที่จะมาทำดีตอนนี้ ตอนที่มันเจ็บไปแล้ว "

" แต่กูจะทำ ทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ " มันว่าพลางนั่งคุกเข่าลงต่อหน้าผม " ขอร้องเถอะ แค่นิดเดียว แค่ช่วงเวลาไม่นานต่อวันก็ได้  เพราะอย่างน้อยแค่มีมึงอยู่ กูคิดว่ามันก็คงไม่เป็นไร แค่ช่วงสั้นๆที่จะได้ยิ้มบ้างก็พอ สำหรับมันตอนนี้มึงคงเป็นเดียวที่ทำให้มันสบายใจจากเรื่องนี้ได้ "

" กูทำให้ก็ได้ ถ้ามึงก้มลงเอาหัวมาแนบเท้ากู แล้วบอกว่า ขอโทษ "  ผมถามในใจผมกำลังคิดว่าสะใจเป็นบ้า ที่ได้เห็นมันยอมอะไรแบบนี้ ผมยิ้ม ยิ้มแล้วคิดถึงตัวมันในเมื่อก่อน มันที่ทั้งหยิ่ง ทั้งไม่ยอมอะไร  ขนาดเลิกกัน มันก็ไม่ยอมแม้จะเสียหน้า แต่ตอนนี้ใบหน้าคมที่ผมเกลียดกำลังก้มลงช้าๆ  หน้าที่แนบลงบนเท้าของผม  ผมยิ้มก่อนจะก้มลงมองดูมัน  " ไม่รักแล้วเหรอ ศักดิ์ศรีของมึงที่ มึงเคยรักมันถึงขนาดทำร้ายกูน่ะ ไม่รักแล้วเหรอ " ผมถามมันก็เงียบ  " งั้นลองให้กูเอาตีนเหยียบลงบนหัวมึงได้มั้ย แล้วกูจะทำให้ แล้วจะทำให้จริงๆ " อิฐเงียบอีกครั้ง " ไม่ตอบกูถือว่าตกลงนะ "

มองมันที่ยังนิ่งในใจผมก็สั้น อยากจะทำอะไรแบบนี้มานานแล้ว ผมมองไปรอบๆพื้นที่ที่มีผู้คนอยู่ไม่มากแต่ทุกสายตากำลังมองมา ถ้ามีใครถ่ายคลิปไว้ก็คงดี คลิปที่จะแชร์ไปให้ทั่วคลิปที่ทำให้มันอายอย่างที่ผมเคยเป็นมาก่อนขาของผมที่กำลังจะยกขึ้น ตอนที่มองมันผมก็คิดถึงใครบางคนขึ้นมา เหมือนวูบนึงที่คิดถึงแล้วทำให้ทุกอย่างหยุดนิ่งไป

“ ลุกขึ้นเถอะ " ผมบอกมันตอนที่ถอนหายใจออกมา อิฐก็เงยหน้าขึ้นมามอง " เรื่องของเรามันจบลงไปแล้ว แล้วมันควรจบลงจริงๆ กูมีชีวิตใหม่แล้ว " ผมคิดถึงเสือในวูบนั้น อยากจะทำอยากจะแก้แค้นอย่าที่เคยคิดมาตลอด แต่คิดว่าทำไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา ผมก็ไม่ได้ดูดีขึ้น แล้วมันเองตอนนี้ก็ไม่ได้มีชีวิตที่ดีเท่าไหร่ บางทีก็อาจจะทุกข์กว่าผมเสียอีก เพราะผมมีเสือ แต่มันไม่มีใครเลย แม้คนที่มันรักมากที่สุด

“ ปิง " มันลุกขึ้นทันทีที่ผมจะเดินถอยหลังออกไป มือที่คว้าข้อมือของผมไว้ " กูขอเรื่องไทเถอะนะ "

“  กูต้องทำแบบนั้นอยู่แล้ว เพราะมันเป็นเพื่อนกู " ถอนหายใจออกมา แอบเสียดายอยู่เหมือนกันที่ไม่ทำแบบนั้น แต่ก็คิดว่าดีแล้วผมยิ้มให้กับตัวเองตอนที่หันหลังกลับมาก็พบว่ามีใครบางคนกำลังยืนรออยู่ ผู้ชายร่างสูงที่พิงตัวเองอยู่กับรถของตัวเองทำท่าทางเท่ๆที่เห็นแล้วต้องหลุดขำออกมา ผมหันไปหาอิฐอีกครั้ง " เรื่องของไทเป็นเรื่องที่มึงต้องจัดการเอง เพราะมันเป็นเรื่องที่มึงก่อขึ้น แล้วก็อยู่ที่ไทตัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกู แต่เกี่ยวกับมึงแล้วก็ไทเท่านั้น ตอนนี้กูมีความสุขดีแล้ว อย่าเอากูไปเกี่ยวเลย เพราะกูไม่อยากจะเกี่ยวด้วยแล้ว พอกันที อย่ามาข้องเกี่ยวกันอีกเลย "

“ ไท " เสียงของอิฐที่ดังขึ้นตอนที่มันเห็นใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างหลังของผม ผมหันไปมองตามสายตาของมัน ไทกับฝนที่กำลังยืนมองเราอยู่ มันนิ่งก่อนจะยิ้มออกมาแสร้งว่าตัวมันไม่รู้สึกอะไรอย่างที่ชอบทำให้ผมเห็น

“ เรื่องของมึงทั้งคู่ ตัดสินใจกันเองเถอะ ว่าจะทำยังไง ไม่ต้องเอาเรื่องของกูไปคิด ไปเกี่ยวมึงตัดสินใจกันเอาเองว่าจะทำยังไง ไม่ต้องแคร์กูขนาดนั้นไท " ผมบอกมันก่อนจะยิ้ม " กูเป็นแค่เพื่อน เพื่อนที่ต้องคอยอยู่ข้างๆในเวลาที่มึงล้มอยู่แล้ว เพราะงั้นถ้ามีความสุขที่จะทำอะไร ก็ทำไปเถอะ อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลยนะ "

ทุกอย่างเงียบผมที่เดินผ่านมันสองคนออกไป ผมตรงไปหาเสือมันที่ก้มหน้าลงมองแล้วยิ้มให้ผม มือหนาที่ยกขึ้นขยี้หัวนั้นผมยิ้มให้มัน " คิดว่าเท่มากมั้ยไอ้ที่มึงกำลังทำอยู่ "

“ ก็คงน้อยกว่าท่ายืนพิงรถแล้วยกยิ้มของมึงมั้ง " ผมบอก

“ ดีแล้วที่ทำแบบนั้น "

“ อื้ม " พยักหน้ารับมันผมถอนหายใจออกมา " ก็มีมึงแล้ว ไม่รู้ว่าจะดิ้นรนแก้แค้นไปทำไม มันเองก็มีชีวิตที่เหี้ยกว่ากูอยู่แล้ว กูมากกว่าที่ต้องสงสารมัน "

“ กลับบ้านเถอะ ปล่อยให้เป็นเรื่องของเค้า "

“ อื้ม ปล่อยให้เป็นเรื่องของเค้า " เพราะเรื่องของผมกับมัน มันจบลงไปแล้ว และจบลงไปนานมากแล้ว .. จบลงไปตั้งแต่มีใครอีกคนนึงเข้ามาในชีวิตผม คนที่คอยกุมมืออยู่ข้างๆ คนที่คิดว่าไม่ค่อยโอเค แต่ตอนนี้มันกลับเป็นคนที่โอเคที่สุด " เสือ "

“ หื้ม " คนที่นั่งข้างกันในรถหันมาตามเสียงเรียก

“ กูอาจจะพูดหลายครั้งแล้ว แต่ว่ายังไงก็อยากจะพูดอีกว่า ขอบคุณที่เดินเข้ามาหากูนะ " ผมบอกมันเสือก็ยกยิ้ม ก่อนจะหันไปมองตรงทางข้างหน้า มันขับรถออกไปตามทางก่อนจะพูดขึ้น

“ อื้ม ด้วยความยินดี "

..............................................
ขอโทษที่ขาดการอัพนิยายไปหลายวัน
คือหนมมีธุระส่วนตัวนิดหน่อยที่ต้องทำเลยอัพนิยายช้า
บวกกับ นิยายตอนนี้ คือมันเป็นนิยายแก้จากของเก่าที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
ตอนนี้เลยออกมาแบบ ยากมาก หนมเองเป็นคนแต่งเองก็ยังรู้สึกตัดสินใจกับเรื่องนี้ไม่ถูกเหมือนกัน
ถ้าเป็นปิง ถ้าเป็นไท ถ้าเป็นอิฐ สมองตีหมุนกันไปหมด  แต่มีความรู้สึกว่า ถ้าเราไม่หยุด ทุกอย่างคงไม่จบ
เรื่องบางเรื่องคือเรื่องของเรา แต่บางเรื่องก็ไม่ใช่
บางทีคนหยุดก่อน คือคนที่มีความสุขที่สุดก็ได้
คิดแบบนั้นนะคะ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกัน ขอโทษที่ขาดการอัพนิยายไปจริงๆค่ะ TT
แต่ไม่ว่ายังไงก็ติดตามกันต่อไปเถิดนะ สำหรับใครสนใจนิยายเรื่องนี้
สามารถเข้าไปอ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้ใน แฟนเพจของหนมจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์ ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: Niinuii ที่ 02-10-2015 20:58:12

จองนิยายไปแล้ว  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 02-10-2015 21:08:16

ให้ตายเถอะเป็นอะไรที่บีบคั้นแต่กลั่นอะไรออกมาไม่ได้เลยอ่านแล้วอึดอัดไปด้วยเลย

เอาเป็นว่าขอบคุณน่ะสำหรับตอนท้ายที่ปิดตอนด้วยเสือปิงเราหายอึดอัดและยิ้มได้เพราะความหวานแบบซื่อๆนี้มากเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 02-10-2015 21:11:07

คำพูดฝนโดนใจ ในความรู้สึกเรานี่แหละความจริง

ปิงเองก็เหมือนกัน คิดได้ ปล่อยวางแล้ว
เริ่มมีสติกับการกระทำมากขึ้น

ส่วนไท. จะเลือกทุกข์ 24 ชั่วโมง หรือสุขใจ 8 ชั่วโมง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 02-10-2015 21:20:17

ชอบที่ฝนบอกไท แคร์ปิงมาก แต่กลับบ้านไปปิงมีเสือ แต่ไทไม่มีใคร
ตัดสินใจลำบาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 02-10-2015 21:22:42

สาธุ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 02-10-2015 21:37:44

โอ้ยตาย ดวงตาอิฉันเปิดกว้าง
กับตอนที่อิฐก้มลงแทบเท้าปิง  คุณพระ นางยอมจ้า
บีบคั้นทั้งความรู้สึกและความคิดคนอ่านมาก
 :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 02-10-2015 21:38:53

ฝนพูดถูก...  :mew2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 02-10-2015 22:03:01

บีบคั้นแต่ก็สะใจ เพราะเอาตรงๆต่อให้อิฐมันต้องเจ็บปวดมากกว่านี้เราก็คงทำใจสงสารหรือเห็นใจมันไม่ได้จริงๆ
แต่ที่เราบีบคั้นหรือหน่วงนี่ก็เพราะสงสารและเห็นใจไทเท่านั้น ซึ่งเอาตรงๆถ้าเราเป็นไทเราก็ไม่รู้จะเอายังไง
แม้เพื่อนจะบอกว่าให้ทำตามใจตัวเอง แต่เอาตรงๆนะ เราก็ไม่มั่นใจว่าจะกลับไปเชื่อใจหรือคบกับคน
ที่มันทำลายชีวิตเพื่อนของเราให้ตายทั้งเป็นได้จริงๆหรือเปล่า ยิ่งเราเห็นมาตลอดว่าเพื่อนเราต้องเจอกับอะไรบ้าง
มันก็ยิ่งทำใจลำบากนะ ตอนนี้เราว่าไทก็คงจะคิดแบบนี้อ่ะเลยยังสับสนอยู่ หรือถ้ากลับไปคบกันจริงๆก็คงจะเป็นอารมณ์
แบบน้ำผึ้งขมอ่ะ เหมือนจะมีความสุขแต่ก็ไม่สุด จะทุกข์ก็ไม่สุด หวานอมขมกลืน กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
คิดแล้วก็อึดอัดแทนไทจริงๆ และไม่รู้จะเชียร์ใครดี อยากเชียร์ให้ไทตัดใจก็สงสารไท อยากเชียร์ให้กลับไปคบกัน
ก็สงสารไทอีกอยู่ดีเพราะไอ้อาการอึดอัดก็ต้องอยู่กับไทไปอีกนาน เว้นแต่ว่าไทจะจัดการกับความรู้สึกตัวเองได้จริงๆ
คงมีแต่เวลาเท่านั้นและที่จะช่วยเยียวยาได้

ปล.แต่ยังไงความเกลียดในตัวของอิฐสำหรับเรามันก็ยังไม่ลดลงเหมือนเดิมนะ
ที่สำคัญตอนนี้เราว่าความรู้สึกเพื่อนเป็นประเด็นรอง แต่ประเด็นหลักมันอยู่ที่ว่า
ไทจะมั่นใจแค่ไหนว่าอิฐมันจะไม่ทำกับไทเหมือนกับที่มันทำกับปิง เพราะสิ่งที่อิฐมันทำ
ไม่ใช่เกิดจากความผิดพลาด เพราะถ้ามันพลาดตอนนั้นและสำนึกได้จริงมันคงไม่ปล่อยให้ปิงต้องตายทั้งเป็น
มานานขนาดนี้ ซ้ำมันยังคิดจะตามราวีโดยใช้ไทเป็นครื่องมืออีก ตรงนี้คงสรุปได้ไม่ยากว่าเกิดจากสันดารมันล้วนๆ
จริงอยู่ว่าคนทำผิดต้องให้โอกาสต้องให้อภัย ขนาดคนร้ายหรือโจรกลับใจสังคมยังสอนให้เราให้อภัยเลย
แต่อย่าลืมว่าโจรพวกนั้นที่สังคมให้โอกาส คือโจรที่เค้าออกมาจากคุกแล้ว เค้าผ่านใช้กรรม ชดใช้ในสิ่งที่เค้าทำ
ตามโทษ ตามระยะเวลาที่สมควรได้รับแล้ว ซึ่งนั่นมันก็ไม่แปลกที่จะให้โอกาสพวกเค้า แต่อิฐล่ะ มันยังไม่ได้ชดใช้กรรม
ที่มันก่ออย่างสาสมกับโทษที่มันทำเลย ยังไม่เห็นความเจ็บปวดของมันที่มากพอเท่าที่มันทำกับปิงเลยซักนิด
ก็คงจะไม่แปลกที่เราจะยังไม่ให้อภัยไม่ให้โอกาสกับมันตอนนี้

:katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 02-10-2015 22:03:44

ในนิยาย ความรักเปลี่ยนทุกอย่างได้ (โลกสวย กลับมารักกัน)

ชีวิตจริง ความรักเป็นแค่ตัณหา มีมา มีไป เป็นแค่ส่วนหนึ่งของชีวิต ถ้าไม่เปลี่ยนวิธีคิด หรือสันดานภายใน
ทนๆ ทำ สิ่งใดไป อีกไม่นานก็วนเข้าลูปเดิม ทุกเรื่องต้องใช้เวลาในการแก้ไข
ต้องแยกย้ายกันไปเรียนรู้ ปรับปรุงแก้ไขให้ใจเป็นผู้ใหญ่พอจะกลับมารักกันใหม่ได้ (ให้อภัย มีการปรับปรุง และเริ่มใหม่)

ส่วนตัว ไม่กลับไปคบกับคนที่ทำร้ายคนอื่นได้ง่ายๆ แน่นอน ทำร้ายคนอื่นเพราะศักดิ์ศรีมันค้ำคอ
แค่ขอโทษแต่ไม่มีการเปลี่ยนให้เห็น เดียวสันดานนี้ก็ไปทำร้ายคนอื่นอีก เราสุขแต่ดูคนอื่นทุกข์ได้หรือ
แล้วคนแบบนี้จะสอนได้ไหม ชีวิตจริงไม่ใช่แม่พระจะไปสั่งสอนลูกเต้าใครได้
ทำกรรมอะไรมาก็รับกรรมนั้นไปซะ แค่ไม่ต้องมาผูกกรรมกับเราอีก ถ้าปรับปรุงได้ก็ดีกับตัวเขาเท่านั้น...
(แต่ยังไงก็เลิกอย่างเดียว ให้ความสำคัญกับความรู้สึกตัวเสียไปแล้วซ่อมไม่ได้)

เป็นคำตอบ 3 ทางเลือก ถ้าตอบให้นิยายเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 02-10-2015 22:08:38

หน่วงๆหัวใจเหมือนจมน้ำเลย  :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: Abella ที่ 02-10-2015 22:55:07

 :mew2: สงสารไทที่สุดปิงก็เหมือนหวังดีแต่ก็ทำไปเพราะแค้นก็ส่วนหนึ่งยังดีที่คิดได้ไม่ทำให้เพื่อนเจ็บไปมากกว่านี้อยากให้ไทได้มีความสุขบ้าง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 03-10-2015 00:11:57

เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: Lovelyjess ที่ 03-10-2015 00:19:06

เพื่อนก็คือเพื่อน สุดท้ายแล้วทุกคนก็เลือกอยู่กับคนที่ตัวเองรักอยู่ดี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 03-10-2015 11:40:23

รักฝน~~~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 03-10-2015 12:26:13

ดี อิ่ม ชอบ
รออ่าน อยากอ่านอิฐไทๆๆๆๆ
รักพี่เสือ รักฝนด้วย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 03-10-2015 17:16:22

ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของไทแล้วว่าจะเลือกทางไหน
และความจริงใจของอิฐเองที่จะทำให้ไทเชื่อและยอมเสี่ยงไหม
ปิงทำดีแล้วปล่อยไปเถอะอย่าคิดแค้นเลย ตอนนี้ปิงมีเสือและมีความสุขมากแล้วนะ
ไม่ว่ายังไงเราก็จะอยู่ข้างๆไทนะ และไทมีปิงกับฝนเสมอ

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 03-10-2015 21:32:19

ที่ฝนถามปิงในทางกลับกันว่า..ถ้าสิ่งนี้เกิดขึ้นกับตัวเอง..จะคิดและตัดสินใจยังไง

เรื่องแบบนี้มันเป็นความรู้สึกและอารมณ์ ถ้าจะให้มานั่งคิดเอง นึกมโนไปเองว่าถ้าเป็นฉันจะต้องทำยังไงดี
เพราะว่ายังไงๆ มันก็ไม่ใช่นะ ฝน เรื่องแบบนี้ถ้าจะให้เอาสมองแบบคิดหาเหตุผลมาใช้กัน..มันไม่ใช่

เสือไม่เคยทำร้ายไท
เพราะฉะนั้นไอ่ความรู้สึกของไทที่จะแสดงให้ปิงเห็นว่า..กูเกลียดแฟนเมิง ขนาดไม่อยากอยู่ร่วมโลกด้วย
ปิงจะไม่มีวันได้เห็น เข้าใจหรอกนะ..อารมณ์ของเพื่อนที่จะแสดงออกมาได้ถึงขนาดนั้น
ปิงจึงสมมุติตัวเองแทนไท ตัดสินใจกับกรณีแบบนี้...ไม่ตรงเป๊ะอ่ะ ฝน

เอาเป็นว่า..ในใจลึกๆ ไทเองก็อยากจะกลับไปหาอิฐอยู่แล้ว
ก็อย่าลังเลเลย กลับไปหาเค้าซะ ลองดูว่าอนาคตข้างหน้ามันจะเป็นยังไง
จะเจ็บก็ต้องยอมเจ็บ ทำใจรอรับให้ได้ว่า รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังคิดจะเดินหน้าต่อ

อย่าลืมว่า..เมื่อก่อนตอนที่อิฐรักปิง อิฐก็ไม่ได้รักปิงน้อยไปกว่านี้นะไท
อิฐก็ยอมปิงทุกอย่างหนิ ปิงจะเอาอะไร ทำอะไร ไม่เคยจะขัดใจ
นี่ขนาดปิงเป็นคนที่อิฐบอกว่าตรงสเปคทุกอย่าง เป็นอย่างในฝันของอิฐ
แล้วที่ต้องเลิกกัน เพราะปิงจับได้ว่าอิฐ...นอกใจ ใช่ไหม
หุหุ

แล้วคนที่ไม่ตรงสเปคอะไรเลยล่ะ หนทางข้างหน้าไทจะเป็นยังไง
ตอนนี้ก็รัก เหรออออออออออ จะไม่คิดนอกใจกัน จริงๆง่ะ อิฐ

ทำตามที่ไทสบายใจในตอนนี้ก็แล้วกัน
ต่อไปจะเป็นยังไง   ช่าง-หัว-มัน

สันดานคน..ค้นใจ..เชื่อใจยาก
สันดานเหี้ย..เลียปาก..ชอบเน่าหนอน
สันดานคน..ปนเหี้ย..เหี้ยทุกตอน
ตั้งแต่ก่อน..ถึงตอนนี้..ยังเหี้ยเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 03-10-2015 21:55:20

ตอนนี้อาจลำบากใจนะไท   อดทนเข้าไว้  สักวันต้องได้เจอกับรักดีดีแน่นอน   
ไทไม่ใช่คนอ่อนแอ แค่อยากมีมีความรักดีดีเท่านั้นเอง  ความเสียใจ เพราะความรัก  มันก้อเป็นประสบการณ์อีกด้านของชีวิต
มันจะสร้างภูมิต้านทานที่ทำให้ไทเข้มแข็งขึ้น  สู้ สู้....ปิงเองยังก้าวข้ามความแค้น ที่มีต่ออิฐได้เลย  ถึงไทจะไม่แรงอย่างปิง 
แต่ไทก้อเข้มแข็งแบบไทไง   :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 04-10-2015 21:53:13

ตอนที่ 68

“ ไท " เสียงที่เอ่ยเรียกผมเป็นเสียงของฝนคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมที่จ้องมองอิฐในตอนนั้นหันไปมองปิงที่เดินออกไปก่อนจะหันกลับมามองมันอีก

“ กลับบ้านกันเถอะ " ผมบอกฝนที่ยืนข้างกัน มันก็ลังเล ในจังหวะที่ผมหันหลังจะเดินออกไป

“ จะกลับไปทั้งๆที่ไม่ได้คุยอะไรกันเลยเหรอ "

“ ไม่รู้จะพูดอะไร " ผมบอกตอนที่ถอนหายใจออกมา ผมคิดถึงภาพมันที่กำลังนั่งคุกเข่าต่อหน้าปิง ทั้งๆที่กำลังจะสั่งอาหารกินกันแท้ๆแต่ก็รู้สึกว่า ไม่อยากจะกินขึ้นมาเฉยๆเสียอย่างงั้น ตอนที่ลุกขึ้นเดินจะกลับมาขึ้นรถผมก็เจอเข้ากับภาพนั้น แม้อาจจะไม่ใช่เหตุการณ์ทั้งหมด และไม่ได้ยินว่ามันพูดอะไรกัร แต่ผมก็เห็น ในตอนที่มันคุกเข่าอยู่ตรงนั้นก็เห็นมาตลอดก่อน ก่อนที่จะเดินออกมาให้มันเห็นเสียอีก 

“ พูดเถอะ ไม่ก็ลองฟังที่เค้าพูดดู กูจะยืนคอยอยู่ตรงนี้ " มันชี้ไปในที่เก้าอี้นั่งใต้ต้นไม้ " มีอะไรก็พูดกันดีๆ คิดดีๆ ก่อนจะพูดอะไรออกไป ไม่มีความรักไม่เจ็บปวดหรอก เอาทางที่สบายใจที่สุด ทางที่มึงจะมีความสุขน่ะ "

“ อื้ม " พยักหน้าตอบรับมัน ผมที่หันไปมองทางอิฐ ที่ถอนหายใจอยู่ตรงหน้าผม สีหน้าหนักใจของมันไม่มีคำพูดอะไรเอ่ยออกมา เราทำได้แค่มองหน้ากัน ผมหลบตาลงอิฐก็เดินเข้ามาใกล้

“ ไท " มันเรียกผม สีหน้าลำบากใจของมันแววตาที่มองมา เราไม่ได้ใกล้กันมาก เราแค่มองหน้ากัน สบสายตาของกันและกัน " กูรู้ว่ามันคงไม่ง่ายที่เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม มันไม่ง่ายที่กูจะทำให้มึงรักกูเหมือนเดิม กูทำตัวของกูเอง กูทำให้มึงเจ็บเอง กูผิดเอง ผิดเองทุกอย่าง  การที่มายืนอยู่ต่อนหน้ามึงแล้วบอกให้มึง ให้อภัย กูเชื่อว่ากูทำแบบนั้นไม่ได้ แต่กูได้มั้ย ให้กูเดินเข้าไปหามึงอีกครั้ง ไม่ต้องตอบรับเหมือนครั้งแรกก็ได้ แต่แค่ไม่ปิดทางเข้าของกู ให้กูได้พิสูจน์แล้วมึงก็ค่อยตัดสินใจ "

   หัวใจของผมมันเต้นแรง ไม่รู้จะเชื่อได้มั้ย คำพูดของมัน คำพูดที่ครั้งนึงก็เคยโกหก คนที่โกหกแน่นอนว่า สักวันก็ต้องโกหกอีก นั่นก็เลยเป็นเหตุผลที่ผมลังเล มือที่อยากจะเอื้อมออกไปบอกว่าไม่เป็นไร เรามาเริ่มต้นกันใหม่ มันชะงักหยุดอยู่แบบนั้น ผมได้แค่ก้มหน้า เพราะไม่รู้อนาคตเลยไม่มีทางรู้ได้เลยว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นยังไง เหมือนทำได้แค่เสี่ยงเท่านั้น เสี่ยงกับคนที่เคยผิดพลาด เสี่ยงกับคนที่ทำให้ผมสียใจ เสียงกับคนที่แม้ใจจะบอกว่า ลองดูอีกครั้งเถอะ .. แต่ก็กลัวเหลือเกิน  กลัวจะเสียใจเหมือนอย่างที่เป็นอยู่

“ กู ควรทำยังไงดีวะ " ผมถามมัน " มึงจะทำให้กูเสียใจอีกมั้ย เราจะเป็นยังไงต่อไป กูไว้ใจมึงได้มั้ย กูควรตอบมึงว่าอะไร กูไม่รู้เลย กูไม่รู้ว่ากูควรจะตอบมึงว่าอะไร "

“ แล้วอยากจะตอบอะไรออกมามากที่สุด "

“ ตอบตกลง " บอกมันไปแบบนั้น ก่อนจะก้มหน้าลง " แต่กูกลัว "

“ ไม่เป็นไร เรื่องนั้นกูจะเอาชนะมันให้ได้เอง ปล่อยให้มันเป็นหน้าที่ของกูเถอะ " อิฐบอกมือที่เอื้อมมาจับมือผมไว้แน่น " หน้าที่ของมึงก็แค่รับมันไป ไม่ต้องฝืน ไม่ต้องรีบร้อน ค่อยๆคิด ค่อยๆตัดสินใจ กูมีเวลาให้มึงอีกนาน ไม่ว่านานเท่าไหร่ก็ได้ "

   ไม่ใช่คนที่มั่นใจอยู่แล้ว และยิ่งพอเป็นแบบนี้ก็ยิ่งไม่มั่นใจ มันจะเป็นยังไงเหรอ ต่อจากนี้ไปรักของเรา มันจะเป็นยังไง ผมทำได้แต่คิด คิดถึงสิ่งที่ตัวเองไม่รู้ มันทั้งหน้าเบื่อและหงุดหงิด แต่ก็ทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้ ราวกับว่าต้องปล่อยให้เวลาพิสูจน์เท่านั้น

“ อยากจะทำอะไรก็ทำเถอะ " ผมปล่อยมือออกจากมือหนาที่กำลังกุมมือผมเอาไว้ " ถ้าคิดว่าทำได้ ก็ทำ "

“ ขอแค่นั้นก็พอ " มันที่หลุดยิ้มออกมา ผมทำได้แค่ถอนหายใจตอนที่กำลังจะเดินออกไปหาฝน ผมไม่รู้ว่าตัวเองคิดถูกมั้ย แต่ก็คิดว่ามันก็ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย มันคงไม่สามารถเข้ามาในใจของผมได้ง่ายๆอีกแล้ว แต่ถ้ามันทำได้ ผมเชื่อว่าทุกอย่างมันจะดีกว่าเดิม ดีกว่า " ไท "

“ หื้ม " ผมที่กำลังจะเดินหันหลังกลับไปหันไปมองตามเสียงเรียกของมันที่เอ่ยเรียกขึ้น ขาที่ก้าวเข้ามาหาใกล้

“ ขอจีบมึงหน่อยนะ " ผมเงียบกับคำพูดของมันอิฐก็พูดต่อ " ตอนนี้มึงรู้แล้วว่ากูเป็นใคร กูขอเริ่มใหม่ ขอเริ่มจีบมึงใหม่ "

“ ถ้าทำได้ก็ทำไปสิ อย่ายอมแพ้ไปก่อนแล้วกันเพราะกูก็ไม่ใช่คนเก่าอีกแล้ว "

“ จะต้องคว้ามันกลับมาให้ได้เลย " มันพูดย้ำ

“ อย่ายอมแพ้ไปก่อนแล้วกัน " ผมที่เดินไปหาฝนที่ยิ้มออกมาให้ ผมยิ้มให้มัน มือที่เอื้อมมาจับที่ไหล่ฝนยิ้ม

“ แบบนี้สบายใจแล้วใช่มั้ย "

“ อื้ม คิดว่างั้น " พยักหน้ารับ ฝนก็พยักหน้าเข้าใจ ก็ขออย่าให้มันยอมแพ้ไปก่อนแล้วกัน แต่เรื่องนั้นก็คงมีแค่อนาคตเท่านั้นที่จะบอกได้ อนาคตที่เราไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง มีแต่เวลาต่อจากนี้เท่านั้นที่จะเยียวยากันและกันต่อไป  " ฝน มันดีแล้วใช่มั้ย "

“ เวลาในอนาคตจะบอกมึงเองแหละ ว่ามันดีหรือไม่ดี แต่ยังไงมันก็ทางที่มึงเลือก แล้วก็จงมั่นใจเข้าไว้ ว่านั่นคือทางที่ดีที่สุด เป็นทางที่มึงเลือก ปล่อยให้มันเป็นเรื่องของอนาคตกับเรื่องของอิฐเถอะ  หน้าที่ที่จะทำให้มึงรักมันเป็นหน้าที่ของเค้า ไม่ใช่หน้าที่ของมึง หน้าที่ของมึง ก็แค่รักเค้าเท่านั้นแหละ "

“ แต่หน้าที่นั้นมัน ง่ายมากเลยนะ "

“ ตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ไม่ใช่เหรอ " มันพูดสั้นๆผมก็ยิ้ม

“ แต่หนนี้ จะไม่ใจง่ายอย่างที่แล้วมาแล้วละ " คนอ่อนแอที่กำลังหัดปากดีกับความรักอย่างผมบอกไปแบบนั้น ทั้งๆที่ก็รู้ดีว่า ความรักมักมาในตอนที่เราไม่รู้ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เจ็บกับมันนั่นแหละ .. “ หัวใจกูเข้มแข็งขึ้นแล้วละฝน จนตอนนี้กูรู้สึกว่า ดีนะ ที่กูเจ็บแบบนี้ "

   ถ้าอยากเป็นคนวิ่งเก่ง เราต้องเคยล้ม แล้วเราก็ต้องเคยลุก เพราะฉะนั้น ดีแล้วแหละ ที่เจ็บปวด .. มันดีแล้ว ที่หัวใจจะได้เข้มแข็งขึ้น อย่างน้อยก็จะเข้มแข็งมากกว่าเดิม  บางทีนั่นอาจจะเป็นข้อดีของความเจ็บปวด
................................................







“ ตกลงว่าก็ดูๆกันไปก่อนเหรอ " ผมถามไทถึงเรื่องเมื่อวานที่เกิดขึ้นกับมันแล้วก็อิฐ ไทพยักหน้ารับมันถอนหายใจออกมา

“ กูเฉยๆอะ ตอนนี้ก็มองหาคนใหม่ไปด้วย แต่ถ้ามันดี ก็ดี"

“ นางร้าย " ฝนบอกก่อนจะยิ้ม " แต่น่าเรื่องแบบนี้มันก็เริ่มของหัวใจแท้ๆอะ คนนอกอย่างกูคงไม่ค่อยเข้าใจอะไรหรอก "

“ มึงลองหาผัวสักจะได้เข้าใจ " ผมบอกมันก็แบะปาก

“ เหอะ ยังกับจะง่าย "

“ แล้วอะไรที่ยาก "

“ คบกับพวกมึงมา สองปีไม่เคยมีใครเข้ามาจีบ นี่ยังเรียกว่าไม่ยากอีกเหรอ " ผมกลั้นขำหน้าตาจริงจังของมัน  ฝนเป็นคนน่ารัก ผมว่ามันก็ดูดี แต่ที่พวกผู้ชายไม่มาจีบอาจจะเพราะว่า มันดูเหมือนว่า หน้าตาน่ารักแบบนี้ต้องมีแฟนแล้วแน่ๆเลย อย่าไปจีบเลยมากกว่า เลยไม่มีใครกล้าเข้ามา

“ มันหายากขนาดนั้นเลยเหรอวะ "

“ คนมีผัวมันก็พูดได้สิว่าหาง่าย ผู้หญิงเดี๋ยวนี้หาผู้ชายดีๆยากจะตายไป ผู้ชายหล่อๆรวยๆ มันก็คบคนสวยๆที่รวยๆพอกับมัน ไอ้พวกรวยแต่หน้าเหี้ย ก็มองหาแต่คนน่ารักๆเพราะมันมีเงิน ส่วนระดับกลางๆ มากกว่าครึ่งมาเอากันเอง เหลือไว้ก็แต่พวกที่เหมือนพรหมลิขิตชักนำมาเจอกันซึ่งก็ยากมาก ส่วนที่เหลือ ก็โจร ติดคุก ไม่ก็พระ "

“ พวกที่เอากันเอง  นี่ยังไม่รวมคนที่กูรู้จักอีก " ผมพยักหน้ารับเห็นด้วยกันคำพูดของมัน

“ ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ต้องเก่งหลายอย่าง หาเลี้ยงตัวเองให้ได้ แต่งหน้าให้เป็น ทำกับข้าวให้อร่อย อ่อยผู้ชายอย่างมีทักษะ พกพาเครื่องสแกนเกย์ "

“ เดี๋ยวนี้มันก็เยอะจริงๆละนะ ทั้งพวกจริงๆ ทั้งพวกไม่จริง อยากลองบ้างก็เยอะแยะ " ผมบอก

“ แต่ช่างเถอะ กูคิดไว่าถ้ามันมีมันก็ต้องมีอะนะ ไม่มีก็ดี อยู่คนเดียว กูก็เปรี้ยวได้ "

“ ตอนห้าสิบมึงอาจจะไม่พูดแบบนี้ก็ได้นะ " ไทบอก ไอ้ฝนก็ถอนหายใจ

“ นี่เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ พูดแล้วกูรู้สึก ไม่อนาคต ไปเที่ยวกันดีกว่า "

“ เที่ยวไหนว่ะ "

“ ห้างมั้ย " ฝนบอก " กูอยากชอปปิ้งวะ ซื้อเสื้อผ้าดูรองเท้า ไปกันเถอะพวกมึง "

“ มีแววเสียทรัพย์อีกแน่ๆเลย " ผมบอก ฝนก็แบะปากใส่

“ ผัวมึงรวยจะตาย อ้อนๆขอผัวมาบ้าง "

“ ไม่เอาอะ เสือค่าใช้จ่ายมันก็เยอะอยู่แล้ว กูอยู่ห้องมันฟรีๆ เงินเหลือเยอะแยะ ไม่อยากจะขอละ " บางทีการที่มาอยู่ด้วยกันกับเสือ ผมเองก็แอบเกรงใจมันอยู่บ้างเหมือนกัน เดี๋ยวนี้ก็เลยต้องแอบไปซื้อของเข้าห้องคนเดียวอย่างน้อยก็ยังได้ช่วยค่าใช้จ่ายมันบ้างแม้จะน้อยมากก็เถอะ

“ ไม่เคยขอเลย "

“ ก็ขอบ้าง อ้อนเป็นบางเวลาแบบว่า อยากจะสร้างโมเม้นท์น่ารักๆระหว่างกัน แบบว่า เสือขอตังค์ยี่สิบหน่อยจะเอาไปซื้อหนม แบบนี้พี่เสือของกูก็จะให้มาเลย ร้อยนึง "

“ เกลียด เวลามันบอกว่าสร้างโมเม้นท์ "

“มันต้องสร้างสิ ปกติมันเกลียดกัน " ไทบอกผมก็หันไปมองทางอื่น

“ เค้าเรียกว่าการทำให้ชีวิตคู่ยืนยาวเว้ย มึงก็ลองทำบ้างแบบว่า อิฐขอเงินสักล้านสิ "

“ เอาไปทำไมตั้งเป็นล้าน "

“ ขอๆมาเถอะ ขอมาให้มันหมดตัว ล้มละลายไปเลย " ผมหัวเราะออกมา มันทั้งคู่ก็ส่ายหน้า

“ แล้วตกลงจะไปกันมั้ย หลังหมดคาบเช้าไปกันเถอะ "

“ ไปสิ ขอห้างใหญ่ๆนะ จะชอปปิ้งให้กระเป๋าฉีกสักที "

“ โอเคเลยครับ คุณนาย เย็นนี้กูจะพามึงไปล้มละลายเอง "

   หลังเลิกเรียนเราขับรถออกจากมหาลัยมาที่ห้างกันตามนัด ห้างใหญ่ใจกลางกรุงเทพที่ไม่ว่าเดินกี่ทีก็หลง ไอ้ฝนจอดรถเราเดินตรงไปที่ร้านอาหารก่อนเป็นที่แรก

“ โอ๊ย อิ่มสัด " มันว่าพลางลูบท้องของตัวเองเบาๆ เราเลือกกินอาหารง่ายๆแบบสปาเก็ตตี้แล้วก็ ข้าวห่อไข่ร้านดังที่มาเปิด ตบท้ายด้วยเค้กโรลสองชิ้น " คราวนี้กูมีแรงเดินละ "

“ แล้วมึงจะซื้ออะไร "

“ อยากได้รองเท้าผ้าใบเก๋ๆสักคู่ แล้วก็เสื้อผ้าใหม่สักตัวสองตัว มึงไปช่วยกูเลือกนะปิง " มันหันมาหา ผมพยักหน้าก่อนจะมองไอ้ไท " มึงเองก็ซื้อเสื้อผ้าใหม่ได้แล้วนะ หาอะไรที่มันเซ็กซี่ๆ ใส่บ้าง เปิดใจให้คนดีๆ "

“ อย่างเช่น " ไอ้ไทถาม

“ กางเกงจีสติงสำหรับผู้ชายเป็นไง หรือไม่นะ ก็แบบว่ากางเกงในแบบที่ผูกเอวของผู้หญิง แล้วเวลามึงนอนมึงก็ใส่แค่เสื้อเชิ้ตบางๆ มันก็จะเห็นใช่มั้นว่ามึงใส่กางเกงในแบบนั้น เหมือนปลุกสันชาติญาณดิบของเสือหนุ่มเลย "

“ นี่ไม่ได้หมายถึงชุดอยู่บ้านเหรอวะ "

“ มึงอ่านหนังสือมากไปนะกูว่า " ผมส่ายหน้าตอนที่จินตนาการถึงเรื่องราวที่มันกำลังบอกไอ้ไท

“ ไม่สิ มึงฟังกูก่อน หมายถึงว่าถ้าสมมุติว่ามีผัวที่เอากันได้แล้วไง แบบแล้วคราวนี้มึงก็ไปยืนที่โต๊ะกินข้าวก้มๆเงยๆ ให้เห็นตูดนิดๆ พอเค้าเห็นมึงใส่อะไรข้างใน เค้าก็จะเดินมาหาลูบเสื้อจากด้านล่างขึ้นไป ปลดเชือกที่มึงผูกออก แล้ว จัดการมึงตรงนั้นเลย "

“ ยังกับหนังอีโรติค ผัวหื่นกามกับเมียขี้อ่อย " ไอ้ไทบอก มันส่ายหน้า " กูไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอก "

“ หรือกูลองทำดี " ชี้นิ้วเข้าหาตัวเองทุกคนก็หันมามองหน้า " แหม กูก็อยากที่จะโดนพี่เสือขย้ำด้วยอารมณ์ดิบบ้างอะไรบ้าง แบบว่าต้องการในตัวกูมากๆ กระชากเสื้อที่กูใส่ออกขาดเป็นริ้วๆ กระดุมที่หลุดออกไปเลย " ผมทำเสียงซี๊ดซ๊าด " คงแซ่บ "

“ นี่เหรอที่ด่าว่ากูอ่านหนังสือมากไป "

“ ฮ่าๆ มันก็ต้องมีบ้างน่าเรื่องแบบนี้ ลำพังเอากันแค่บนเตียงมันคงเบื่อ เซ็กส์มันไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง จะไปบนโต๊ะ กำแพง หรือระเบียงบ้างก็ได้ "

“ ในรถสิ " ฝนเสนอ

“ ไม่เอาอะ เมื่อย "

“ แล้วมึงละไท " ฝนหันไปจ้องมัน " มึงเคยโดนเอาในที่เด็ดๆบ้างมั้ย "

“ ไม่เคย " มันส่ายหน้าผมก็เหลือบมอง

“ ไม่ต้องเกรงใจไอ้ปิงมันหรอก มึงพูดมาได้เลย "

“ ไม่ได้เกรงใจ แต่ไม่เคยหรอกที่แปลกๆแบบนั้นอะ กูไม่ชอบ "

“ ถ้ามีโอกาสก็ลองดูสิ " ผมบอก " เพิ่มรสในชีวิตรักไง ดีออกนะ "

“ เห็นมั้ย พี่ปิงก็บอก ลองทำแบบนี้ดูสิ แบบที่กูบอก "

“ ไอ้กางเกงในที่ผูกเอวอะนะ "

“ ใช่ " ฝนพยักหน้าอย่างมาดมั่น " ถ้าไม่กล้าหน้าด้านไม่พอเท่าพี่ปิงก็ลองทำในวันพิเศษแรก จัดการให้เค้าไปเลย กูว่าเค้าต้องหลงมึงหัวปักหัวปำอยู่แล้ว "

“ แต่ถ้ารักกันมันก็ต้องหลงอยู่แล้วนี่หว่า จำเป็นต้องทำอะไรแบบนั้นเหรอวะ "

“ จำเป็น! “ สองเสียงที่ดังพร้อมกัน ทำเอาคนฟังถึงกับถอนหายใจออกมา มันหันหน้าไปทางอื่น ผมกับฝนก็หันมายิ้มให้กัน

“ เช็คบิลเถอะไปชอปปิ้งกันได้แล้ว "

   เราเดินออกจากร้านหลังจากเช็คบิลเรียนร้อย เดินเข้าออกร้านเสื้อผ้าร้านนู้นทีร้านนี้ทีจนรู้สึกเมื่อยขา " ไปร้านนั้นกันเถอะ " ไอ้ฝนชี้ไปร้านใหญ่ตัวอักษรสีแดง ปมเดินตามมันเข้าไปในร้านก่อนจะสะดุดกับเสื้อเอวลอยสีขาวตัวสั้นตัวนึงที่สกรีนลายน่ารักๆว่า BOY

“ น่ารักมั้ย " ผมเอามาเทียบตัวตอนที่หันไปหาไอ้ไทมันก็พยักหน้าลง

“ ก็ดี แต่มันไม่เอวลอยไปหน่อยเหรอวะ "

“ ก็ใส่อยู่บ้าน เอาไว้โชว์ผัวใสๆ "

“ มึงนี่ชอบยั่วไอ้เสือจริงๆ " ไทบอกก่อนจะยิ้ม

“ กูว่าบางทีมันก็ดีที่ใส่อะไรแบบนี้นะ "

“ ยังไง "

“ เวลาที่กูใส่อะไรแบบนี้แล้วนั่งดูทีวีกับมัน มันจะชอบเอามือมาลูบที่ท้องกู บางทีก็ลูบขา สำหรับกูมันก็เป็นการสัมผัสที่กูชอบ ก็นะ กูชอบให้แฟนกูสัมผัสกูนี่น่า แล้วเสือเองมือมันก็อุ่น ไม่มีไอเทมไหนที่จะทำให้มันสัมผัสกูได้มากขนาดนี้หรอก "

" มึงดูใส่ใจเรื่องพวกนี้นะ "

“ ก็นะ.. การที่จะทำให้รักยืนยาวมันไม่ใช่แค่คนสองคนหรอก บางทีก็ต้องมีอะไรน่าตื่นเต้นบ้าง สำหรับเสือมันอาจจะไม่ได้บอกกู ว่ามันชอบ แต่การที่มันจับกูมากอด มาหอม นั่นมันก็บอกกูแล้วละว่า มันชอบ "

“ คนมันรัก มันก็พูดยาก "

" มึงก็ลองทำบ้างสิ แบบที่ไอ้ฝนบอกก็ไม่เลวนะ " ผมยิ้มมันก็ส่ายหน้า

“ ไม่เอาอะ น่าอายจะตายไป "

“ กูว่าลองดูก็ไม่เสียหาย ผู้ชายมันหื่นจะตายไป มึงก็น่าจะรู้ดีไม่ใช่เหรอ " ผมว่าก่อนจะทาบเสื้อเชิ้ตตัวบางๆตัวนึงเข้ากับตัวมัน ความยาวที่เลยก้นมานิดหน่อย " กูเห็นเมื่อก่อนเวลาวันหยุดทีไร มึงมาเหมือนศพเดินได้ทุกที " ไทถอนหายใจออกมามันหยิบเสื้อที่ผมทาบตัวมันอยู่ออก  “ ซื้อเถอะ ใส่ออกมาเที่ยวทับเสื้อกล้ามยังสวยเลยตัวนั้นอะ "

“ ไอ้ไท ไอ้ปิง มึงอยู่นี่เอง นี่ๆ แจ่มเปล่า " ฝนกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาหาพวกเราที่ยืนเลือกซื้อกันอยู่ มันชูกางเกงนอนแบบกางเกงในขึ้นมาให้พวกผมดู " ใส่ไปยั่วผัวพวกมึงไง แจ๋มมั้ย "

“ อะไรเนี้ย " ไอ้ไทถาม

“ กางเกงนอนแบบกางเกงใน แบบที่ฝรั่งเค้าใส่กันไง "

“ ไม่เอาอะ "

“ ต้องเอา เอาไป " มันยัดใส่มือผมกับไทคนละตัว ของผมสีดำขอบลูกไม้สีชมพู ส่วนของไอ้ไทสีเทาขอบลูกไม้สีขาว " น่ารักมุ้งมิ้งจะตาย ไม่อยากจะเม้าท์ว่า แค่ผัวมึงเห็นมันอยู่ในตู้คงรบเร้าให้พวกมึงใส่แน่ๆเลย

“ อ่านนิยายมากไปแล้วแน่ๆ " ผมสบถก่อนจะยัดพวกพวกนั้นใส่กระเป๋า เดินไปดูเสื้อผ้าตัวอื่น ผมได้กางเกงขาสั้นพวกใส่อยู่บ้านแล้วก็เสื้อตัวบางๆเท่านั้น อีกไม่นานอากาศก็จะร้อนขึ้นแล้ว ใส่เสื้อบางๆน่าจะโอเคกว่า

“ กูเมื่อยขาแล้ววะ " ไทบ่นมันนั่งลงตรงเก้าอี้ ผมก็นั่งลงข้างมัน " ไอ้ฝนแม่งชอปเก่งชะมัด มึงก็ด้วย "

“ มึงได้อะไรบ้าง "

“ ก็มีเสื้อกางเกงทั่วๆไป แล้วก็ของที่พวกมึงให้กูซื้อ "

“ ดีๆ ซื้อไปนะ แล้วใช้ในโอกาสสำคัญๆ เช่นวันเกิด "

“ แล้วมึงจะให้อะไรเป็นของขวัญวันเกิดไอ้เสือ "

“ โอ๊ย ยังอีกหลายเดือน ตอนนี้ยังไม่ต้องคิดก็ได้ " แต่รับรองว่าต้องเป็นของขวัญที่มันจะประทับใจยิ่งกว่าของขวัญของใครๆ อยากให้เสือดีใจเหมือนที่มันให้ของขวัญวันเกิดผม “ กูว่ากูเดินไปดูเสื้อให้มันดีกว่า ไอ้เหี้ยนี่มันไม่ค่อยซื้อหรอก พอมาซื้อก็ซื้อแบบลวกๆ ไม่ค่อยคิด "

“ มึงนี่ เมียหรือแม่กันแน่วะ "

“ กูเป็นให้มันทุกอย่างนั่นแหละ ทั้งเมียทั้งแม่ทั้งเพื่อนทั้งลูก แต่ทั้งหมดทั้งมวลรวมกันคือ กูเป็นคนสำคัญ " ผมบอกก่อนจะหันไปหามัน

“ มึงเจอพ่อแม่ไอ้เสือรึยังวะปิง "

“ ยังนะ ทำไมมึงเคยเจอเหรอ " ผมถามไทก็พยักหน้า

“ ก็เคยเจอนะ แต่มันนานมากแล้ววะ จำไม่ค่อยได้แล้วแหละว่าหน้าตาเป็นยังไง แต่ที่จำได้เลยคือ อิมเมจของแม่มันนิ่งๆเหมือนมันนี่แหละ ดูอารมณ์ๆคุณนายเนี๊ยบๆหน่อย "

“ มันบอกว่า พ่อแม่มันไม่ค่อยได้สนใจอะไรมันอยู่แล้วส่งมาให้แค่เงิน "

“ ใช่ มันเป็นแบบนั้นมาตลอด มึงก็รู้นี่ว่ามันจริงๆต้องย้ายไปเรียนที่นู้น แต่เพราะห่างพ่อแม่มานาน มันเองก็ชอบอยู่คนเดียวก็ สอบเข้าที่นี่เรียนที่นี่ แต่ก็ดีนะ พ่อแม่มันตามใจ  "

“ อาจเพราะเค้าไม่มีเวลาให้รึเปล่า สิ่งที่เค้าจะให้ได้ก็คงมีแค่เงินแหละ มันเองก็เป็นคนที่ปิดกั้นออกแบบนั้น ผู้ใหญ่ก็เข้าถึงยากละนะ  แต่กูว่าบางทีมันก็ไม่เป็นแบบที่มันแสดงออกมาหรอก " คนแบบเสือก็เหมือนคนที่สร้างกำแพงขังตัวเองเอาไว้ในอีกโลกนึง ปิดกั้นตัวเองจากสิ่งรอบข้าง ทั้งๆที่มันก็อยากจะได้รับความรักและถูกหยิบยื่นสิ่งต่างๆให้เหมือนกัน แต่แค่มันไม่ใช่คนที่แสดงออกเท่าไหร่ เลยมีแค่น้อยคนนักที่จะรู้

“ สมแล้วที่คบกันได้ "

“ กูก็รักของกูน่า " ผมเลือกเสื้อสามสี่ตัวที่คิดว่าเหมาะกับมัน พร้อมด้วยกางเกงขายาวและสั้นอย่างละตัวสองตัว เสื้อผ้าเสือหาซื้อไม่ยากเลยสำหรับผม มันชอบใส่เสื้อผ้าโทนทึบๆ จะยังไงก็ได้ของเป็นสีขาว ดำ เทา แบบนี้ก็พอ “ เสร็จละ  จ่ายเงินกันเลยมั้ย "

“ โอเค "

   

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 67 // 2.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 04-10-2015 21:53:34

เราเดินไปจ่ายเงินตอนที่มองไปรอบๆ ไอ้ฝนก็กำลังชอปปิ้งเสื้อผ้าของตัวเองอยู่ ถุงชอปปิ้งที่มันสะพายไปทั่วไปร้านเยอะแยะจนเหมือนจะใส่ไม่หมด ผมส่งข้อความบอกมันว่าทั้งผมทั้งไทขอย้ายตัวเองไปนั่งคอยมันที่หน้าร้าน

“ อย่าลืมเอาไปใส่อวดผัวละ ถ้ามีโอกาส " ผมแซวไอ้ไทที่ถอนหายใจออกมา

" มึงเห็นพนักงานผู้ชายที่เค้าเตอร์คิดเงินมองกูยิ้มๆมั้ย "

“ เห็น "

“ มันต้องคิดว่ากูบ้า รึเปล่าซื้อกางเกงในแบบนั้นไปใส่ "

“ มันอาจจะไม่ได้คิดแบบนั้นก็ได้ " ผมบอก " บางทีมันอาจจะชอบมึง ฮ่าๆ " ผมหัวเราะตอนที่มองไปรอบๆ คอมันก็เริ่มหิวน้ำขึ้นมา " หิวน้ำวะ เอาอะไรสักหน่อยมั้ย กูจะไปซื้อนะ "

“ ชาเขียวสักแก้วแล้วกัน "

“ โอเค งั้นมึงนั่งรอไอ้ฝนตรงนี้เดี๋ยวกูมา " ผมฝากของไว้กับมันตอนที่ลุกเดินมาที่ร้านกาแฟ ผมก็เดินผ่านกับผู้หญิงมีอายุคนนึงที่อยู่ๆ ขาของเธอก็เกิดอ่อนแรงขึ้นมากระทันหันจนล้มลง

“ โอ๊ย " เธอร้องขึ้นแบบนั้น ขาของผมก็เดินเข้าไปช่วยทันที

“ เป็นอะไรมั้ยครับคุณป้า "  ผมยิ้มให้เธอที่ก็ส่งยิ้มแห้งๆให้ผมเช่นกัน

“ ขาป้า อยู่ๆมันก็อ่อนแรงนะจ้ะ "

“ นั่งก่อนมั้ยครับ ผมช่วยพยุง " ค่อยๆเดินเธอมานั่งตรงที่นั่ง มือที่ก้มนวดขาของตัวเองเบาๆ ผมก้มลงมองรองเท้าที่ตอนนี้ตรงที่สวมมันขาดออกจากพื้นรองเท้าเสียแล้ว " รองเท้าขาดนะครับ เลยสะดุดหกล้มลง "

“ แย่จริง ห้างใหญ่ขนาดนี้ ป้าไม่คุ้นเลย "

" เหรอครับ " ผมยิ้มให้เธอที่ก็พยักหน้าลง

" เพิ่งมาจากต่างประเทศนะจ้ะ จะมาเดินซื้อของใช้เข้าบ้านสักหน่อย แต่ก็หลงวนไปวนมาตั้งหลายรอบ "

" ห้างที่นี่ใหญ่ครับ ผมมาเดินบ่อยๆยังจำทางไม่ค่อยได้เลย "

" อย่างงั้นเหรอ "

" ครับ " ผมพยักหน้าตอนที่เอื้อมมือไปนวดเท้าของคุณป้าให้ ผมเผลอคิดถึงคุณย่าของตัวเอง ย่าไม่ใช่คนชอบเดินห้างแต่ว่าถ้าเดินห้างแล้วมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ ถ้ามีใครสักคนมาช่วยย่าไปนั่นก็คงดี

" หนูนี่ หน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู แถมยังใจดีอีกนะ "

" ไม่เป็นไรหรอกครับ " ผมบอก " คุณป้าอยากจะได้รองเท้าสักคู่มั้ยครับ เดี๋ยวผมไปซื้อให้ "

“ ได้เหรอจ้ะ จะไม่เป็นการรบกวนเหรอ "

“ ไม่หรอกครับ " ผมส่ายหน้าก่อนจะพลิกรองเท้าคู่เก่าของเธอดูเบอร์ที่ด้านหลัง  " อยากได้แบบไหนเหรอครับ ผมจะไปซื้อให้ "

“ เอารองเท้าหนีบแบบสวมธรรมดาที่ใส่แล้วสบายเท้าก็พอจ้ะ "  เธอบอกก่อนจะยื่นเงินให้ผมห้าพัน

“ ไม่เยอะไปเหรอครับ "

“ ไม่หรอก ป้าจะรออยู่ตรงนี้นะ "

“ แต่ว่าคุณป้าไม่กลัวว่าผมจะขโมยเงินไปเหรอ " ผมถามเธอก็ส่ายหน้า

“ เมื่อกี้มีคนตั้งเยอะแยะ แต่เธอดันวิ่งเข้ามาช่วยป้าไว้ ถ้าเธอจะเชิดเงินไปก็คิดว่าเป็นค่าช่วยเหลือกันก็แล้วกัน " เธอบอกเรียกเรียบๆก่อนจะยิ้ม ผมก็พยักหน้ารับ รับเงินของเธอก่อนจะเดินไปร้านขายรองเท้า ผมเลือกรองเท้าเพื่อสุขภาพที่เหมาะกับเท้าของเธอมาคู่นึงก่อนจะเดินกลับมาหา เธอที่กำลังยิ้มให้ ผมย่อตัวลงก่อนจะใส่รองเท้าให้ " สวยจังเลยนะ "

“ เหมาะกับเท้าของคุณป้าพอดีมั้ยครับ "

“ ก็ได้เลยนะ ดีไซน์มันสวยจัง " เธอบอกก่อนจะขยับเท้าไปมา " ท่าทางจะใส่สบายด้วย "

“ ผมเลือกที่มันใหญ่กว่าเท้าของคุณป้าเบอร์นึงเพราะว่ารองเท้าส่วนใหญ่มันจะรอขยายแต่เพราะคุณป้าจะใส่ตอนนี้เลย เลยอยากให้ใส่แบบสบายๆนะครับ "

“ ดีจัง รู้รายละเอียดเล็กๆน้อยๆด้วย " เธอยิ้มหวานให้ผม

“ นี่ครับเงินทอน " ผมยื่นให้เธอก็ส่ายหน้า

“ ป้าให้กินขนม "

“ ผมไม่ขอรับนะครับ " ผมยื่นให้เธอที่ก็ยิ้มอย่างจำยอมก่อนจะเก็บเงินเข้ากระเป๋าไป

“ หนูนี่น่ารักจังเลยนะ ป้าเองก็มีลูกชาย เค้าก้น่าจะอายุพอๆกับเรานี่แหละ แต่เค้าเป็นคนที่ไม่สดใสแบบนี้นะสิ แถมตอนนี้ยังสร้างเรื่องปวดหัวให้อีก "

“ อย่างงั้นเหรอครับ " ผมยิ้มก่อนจะพยักหน้า

“ เค้ามีแฟนน่ะ แต่ดูเหมือนแฟนเค้าจะไม่ดีเท่าไหร่ ป้าเองก็เป็นห่วงเค้าก็เลย อยากมาเยี่ยมสักหน่อย นี่ก็ว่าจะซื้อของไปทำอาหารเย็นอร่อยๆให้เค้า "

“ ผมว่า ลูกชายของคุณป้าต้องดีใจมากแน่ๆเลย "

“ ไม่หรอกจ้ะ เค้านิ่งเกินกว่าจะเอ่ยปาก " เธอยิ้มผมก็ลุกขึ้นยืน " คุณป้าเดินไหวมั้ยครับ "

“ ไหวจ้ะ ขอบคุณมากนะ " บอกแบบนั้นผมก็หยิบรองเท้าคู่เก่าของเธอใส่ลงไปในถุงก่อนจะยื่นให้ "  ถ้าไม่รังเกียจขอรบกวนหนูอีกอย่างนึงได้มั้ย "

“ อะไรครับ "

“ ช่วยนำทางป้าไปที่ซูปเปอร์ของห้างหน่อยได้มั้ยจ้ะ ป้าจะซื้อของนะจ้ะ "

“ ได้สิครับ " ผมบอกก่อนจะยิ้มกว้างแล้วประคองเธอเดินไป

“ น่ารักเหมือนผู้หญิงเลย นี่ถ้าไม่พูดว่าครับ คงคิดว่าเป็นผู้หญิงซะอีก " ผมก้มหน้ารับคำพูดของเธอ

“ จริงๆ ก็โดนพูดแบบนี้บ่อยๆเหมือนกันนะครับ "

“ ขอถามหน่อยเถอะนะ "

“ ครับ " ผมเอียงหน้ามองเธอที่ก็ยิ้มกว้าง

“ หนูมีแฟนรึยัง "

“ มีแล้วครับ "

“ เสียดายจัง ลูกชายป้าน่ะเค้าน่าจะได้แฟนน่ารักๆแบบนี้ " ผมบอก

“ แต่ผมเป็นผู้ชายนะครับ " ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง เธอก็ส่ายหน้า

“ ลูกชายป้าเค้าก็ชอบผู้ชาย ป้าน่ะนะไม่ถือเรื่องแบบนี้หรอก อีกอย่างเค้าเป็นคนที่เป็นตัวของตัวเองสูงมาก ป้าเองไปขัดอะไรเค้าไม่หรอก ชีวิตก็เป็นของเค้า แต่แค่อยากให้ได้เจอคนดีๆ น่ารักๆ ที่รับคนแบบเค้าได้ นั่นก็พอแล้ว ตอนนี้เพราะว่าไม่ได้เจอกันนาน มาเจออีกทีตอนที่รู้ข่าวว่ามีแฟนแล้ว ป้าเลยอดห่วงไม่ได้นะ นี่ถ้าเจอหน้ากันต้องอารมณ์เสียใส่แน่ๆ "

“ ไม่หรอกครับ แม่มาหาทั้งทีต้องดีใจอยู่แล้ว "

“ ขอให้เป็นอย่างงั้นนะจ้ะ ป้าน่ะ อยากให้เค้าเจอคนดีๆ คนที่จะอยู่กับเค้าไปนานๆ แค่นั้นก็พอแล้ว " นี่คงเป็นความรู้สึกของพ่อแม่ทุกคนละมั้ง ถึงจะไมไ่ด้อยู่ใกล้กัน แต่ความห่วงใยที่มีให้กันกลับไปเคยลดลงไปเลย

“ ถึงแล้วครับ " ผมบอกก่อนจะหันไปยิ้มให้เธอ

“ ขอบคุณมากนะจ้ะ ที่ช่วยพามาส่ง "

“ ยินดีครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ "

“ จ้ะ " เธอตอบรับตอนที่พยักหน้ารับผมยกมือไหว้ก่อนจะเดินลาเธอออกมา ผมรีบสาวเท้าไปที่ร้านกาแฟตอนที่ยืนสั่งเสียงศัพท์มือถือก็ดังขึ้นขึ้น

“ มึงไปเก็บเมล็ดกาแฟที่อยู่ที่ดอยช้างเหรอปิง " ไททักผมมาเป็นประโยคแรก ผมที่หลุดหัวเราะออกมาเอ่ยขอโทษมันทันที

“ โทดๆ กูช่วยคนอยู่ "

“ เสือกไปเป็นนางเอกอยู่นี่เอง "

“ รอสิบนาทีนะ "

“ โอเค " มันวางสายผมที่ถอนหายใจออกมา เผลอคิดถึงย่าจังเลย ตอนนี้ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง

“ คืนนี้โทรหาย่าดีกว่า "

   ครืน เครืน ครืน เสียงโทรศัพท์ที่ทำให้ผมหันไปสนใจอีกครั้ง คราวนี้ไม่ใช่ไอ้ไทแต่กลับเป็นสายสำคัญที่โทรเข้ามาหา ผมยิ้มกว้างก่อนจะกดรับ

“ ครับ พี่เสือ "

“ อยู่ไหน " มันถามเสียงทุ้มๆ

“ อยู่ห้างมาชอปปิ้งมีอะไร "

“ งั้นก็อยู่ตรงนั้น เดี๋ยวไปรับ "

“ นี่เรียนเสร็จแล้วเหรอ ไหนบอกว่า มีเรียนเช้าบ่ายไง " ผมบอกมันก็ถอนหายใจ

“ จะโดดตอนคาบบ่าย "

“ ทำไมมีอะไร "

“ เราจะไปหัวหินกัน "

“ ห๊า ! หัวหิน ตอนนี้นะเหรอ "

“ ใช่ " มันบอกผมก็ได้แต่งง

“ นึกเปลี่ยวอะไรขึ้นมาถึงจะพากูไปทะเล " ได้แต่ขมวดคิ้วงงกับการกระทำของมัน เสือถอนหายใจออกมา

“ อย่าถามมาก ก็แค่อยากจะพาไป "

“ ตอแหลชัดๆ งั้นเจอกันที่คอนโด กูต้องกลับไปเอาเสื้อผ้าก่อน " ผมบอก

“ ไม่ต้อง! “ มันตะโกนเสียงดังเข้ามาในสาย " อย่ากลับไปคอนโดนะ "

“ ทำไมวะเสือ นี่มีอะไร ไปเล่นพนันบอลแล้วติดหนี้เหรอ ทำไมมีอะไร นี่พูดกันให้รู้เรื่องก่อน "

“ กูก็แค่อยากไป "

“ ตอแหล "

“ อย่าขัดได้มั้ย แค่อยากไปไม่ได้เหรอ "

“ งั้นเจอกันที่คอนโด กูเองก็อยากจะไปแต่ขอไปเอาเสื้อผ้าก่อน "

“ ก็บอกว่าไม่ต้องไงเดี๋ยวกูซื้อให้ที่นู้น "

“ เสือ มีอะไรกันแน่ " ผมถามมันเสียงเบาๆ อีกคนก็ถอนหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด

“ ธารเอาเรื่องมึงไปบอกแม่กูแล้ว แล้วตอนนี้แม่กูกำลังจะมาหากู เพื่อมาดูตัวมึง "

“ แม่มึงเหรอ " อยู่ๆใจผมมันก็เกิดเต้นแรง นี่เป็นครั้งแรกที่ผมจะได้เจอกับแม่ของเสือ คนที่ไทเองก็บอกว่าเนี๊ยบจนไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยด้วย " แต่เดี๋ยวนะ แล้วทำไมเราต้องหนีไปทะเลด้วย ในเมื่อแม่มึงมาหา ทำไมเราถึงไม่อยู่เจอ "

“ ถ้าแม่กูมาถึงนี่เพราะธารไปบอกเรื่องของมึง กูไม่คิดว่ามันจะบอกเรื่องดีๆหรอก "

“ เสือ แต่ว่านะ " ผมที่กำลังจะห้ามมัน ในสมองมันคิดแค่ว่า การที่ทำกับผู้หญ่แบบนั้น ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีหรอก ถึงแม้แม่มันจะว่าผม แต่ว่าการหนีก็ไม่ใช่ทางที่ดี

“ ไม่อยากจะให้ใครมาว่ามึง โดยเฉพาะแม่กู "

“ กูเข้าใจ " มันคงรักแม่มันมากแม้จะไม่พูดออกมา แต่เพราะไม่อยากให้เค้ามาติผม มันก็เลยจะหนีไปด้วยการไม่ฟัง " แต่เสือ กูเข้ากับผู้ใหญ่ได้ดีนะ ไม่เป็นไรหรอก แม่มึงต้องเอ็นดูกูแน่ๆ "

“ แต่ "

“ ความจริงคือสิ่งที่เราต้องเผชิญหน้ากับมันนะ " ผมบอก " ถ้าเค้าไม่ชอบกู เราก็แค่ต้องทำให้เค้าชอบจริงมั้ย "

“ ไม่ว่าใครจะว่ายังไง ก็ต้องเป็นมึงนะ "

“ กูรู้ " ผมยิ้ม "เพราะสำหรับกูยังไงก็ต้องเป็นมึงเหมือนกัน "  ผมกดวางสายตอนที่ถอนหายใจออกมา หัวใจของเต้นแรงแถมยังกังวลไปหมด ถ้าได้เจอกันก็ขอให้มันเป็นช่วงเวลาที่ดีเถอะนะ ขออย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นอย่างที่กังวลเลย

..........................................................

ขอโทษที่อัพช้าค่ะ มีธุระนิดนึง
ตอนหน้าจะเป็นเสือปิงทั้งตอนแล้วค่ะ
ส่วนอิฐไทก็ยังมีอีกจ้า
รอก่อนนะคะ ..
ฝากเม้นท์ ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้า
 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 04-10-2015 22:20:21

คุณแม่แน่ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 04-10-2015 22:49:08

ปัญหาอื่นเคลียร์หมดแล้ว ก็เหลือปัญหาระดับโลก แม่ผัว-ลูกสะใภ้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 04-10-2015 22:57:06

ดูทรงแล้วววว
แม่เสือชัวร์ 5555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 04-10-2015 23:15:29

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 04-10-2015 23:16:55

ปิงออกจะน่ารัก ขี้อ้อน และจิตใจดีงามคุณแม่สามีต้องปลื้มแน่  อิอิ  แอบเดาว่าคุณป้าคยนี้คือแม่เสือแน่เลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: p-lim ที่ 04-10-2015 23:33:21

อร้ายยยย คนที่ปิงช่วยนี่แม่พี่เสือใช่มั้ย ขอให้เป็นอย่างนั้นะ
 o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 05-10-2015 00:34:05

คุณป้าที่ปิงช่วยแน่ๆเลย แม่ไท~~~ ว่าแต่ธารทำเรื่องอะไรอีกเนี่ย  :katai1: :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 05-10-2015 02:25:52

แม่พี่เสือมาแว้วววววววววววววว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 05-10-2015 06:52:20

ว้าวววว ยังงัยแม่ก็ชอบน้องปิงอยู่แระ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 05-10-2015 07:24:52

คุณแม่ต้องชอบน้องปิงอยู่แล้ว ก็ปิงของเสือน่ารักนี่นา

พี่เสือกังวลไปนะ หนีปัญหาไม่ดีๆๆ ให้ลูกสะใภ้เจอแม่สามี จะได้รู้ไงว่าต้องทำตัวยังไงในอนาคต

ปล.ไทเลือกหัวใจตัวเองไม่ใช่สิ่งผิด แค่ต้องทำให้ใจแข็งแรงเพื่อรองรับตัวเองถ้าผิดหวัง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 05-10-2015 08:22:14

น้องปิงทำให้แม่พี่เสือเอ็นดูไปแล้วโดยไม่รู้ตัว ถ้าแม่พี่เสือรู้ว่าคนที่มาช่วยเป็นแฟนลูกตัวเองจะยังไงกันนะะ
รอดูศึกแม่ผัวลูกสะใภ้  :hao3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 05-10-2015 08:45:33

แม่พี่เสือแน่ๆเลย เยี่ยมม5555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 05-10-2015 18:04:06

ธารนี่นิสัยเหมือนอิฐสมัยก่อนนะ คือ ปิงไม่เล่นด้วยถึงกับต้องเอาไปฟ้องแม่เสือ ใส่สีตีไข่ ว่าปิงแรดร่านไม่คู่ควร
ต้องดัดสันดาน จัดให้พี่ธารแกมีผัวซักคนสองคนเถอะ จะได้เข้าใจอารมณ์ คนโดนด่าว่าร่าน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 05-10-2015 19:55:37

การกระทำสำคัญกว่าคำพูด
มันจริงอย่างพี่เสือเคยบอกปิงไว้..จริงๆ

ไม่จำเป็นต้องพูดให้ฟังไพเราะ
ไม่จำเป็นต้องมาทำประจบเอาใจ
แค่เพียงดูแลและเอาใจใส่
อย่างนี้ใช่ไหม..รักในแบบของเสือ

ปลาบปลื้มผู้ชายคนนี้จริงๆ
พี่เสือ..สุดยอดแฟนของเล้าเป็ด
จุ๊บๆๆๆๆๆๆ ขอหน่อยนะ..ปิง
อิอิ

ส่วนอีกคน..มันช่างสวนทางกับคำพูด
ทำให้ได้จริงๆซะก่อน..แล้วค่อยจะมาโม้
ถึงไทจะเชื่อ..แต่ตูไม่เชื่อโว้ยยยยยย

หยะหยื๋ยยยยยยยย...ไอ่อิฐ
ฮิฮ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: NOPKAN ที่ 05-10-2015 20:19:17

คุณแม่แน่ๆเลยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 06-10-2015 21:42:46

ผู้หญิงคนนั้นแม่ของเสือแน่เลย ถ้ามาเจอว่าปิงคือคนที่ช่วยแล้วเป็นแฟนเสือจะทำยังไง

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 68 // 4.10.58} #หน้า 67
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 09-10-2015 20:52:44

ตอนที่ 69

“ ชุดนี้เป็นยังไงบ้าง " ผมถามเสือตอนที่เดินออกมาจากห้องแต่งตัวในรอบที่สิบของผม หมุนให้มันดู เสือก็ได้แต่ชายตามองแต่ก็ไม่พูดอะไรสักคำ มันเองก็คงกำลังคิดกังวลถึงบุคคลสำคัญที่จะมาในวันนี้ " แม่มึงชอบสีอะไร พอรู้มั้ย "

“ ไม่รู้ "

“ แล้วเสื้อผ้าแบบไหนที่เค้าชอบละ พอรู้มั้ย "

“ อันนั้นก็ไม่รู้ กูไม่ค่อยได้อยู่กับเค้าหรอก เท่าที่จำได้ใกล้ชิดสุดก็คงตอนเค้าเกิดกูออกมานั่นแหละ "

“ ตอนนั้นมึงจำได้รึไง ว่าเป็นยังไง อย่ามาเว่อร์ " เสือยิ้มตอนผมถาม

“ คงสักป.หกมั้ง ตอนที่กูกับเค้าใกล้ชิดกัน "

“ พูดแบบนั้นเหมือนกำลัง น้อยใจแม่เลยนะ " เดินมานั่งเบียดตัวลงข้างมัน เสือที่เอื้อมมือมากอดเอว มันมองหน้าผม แม้ไม่พูดอะไรผมก็รู้ ถึงแม้จะปากบลูด๊อกแต่ใจก็ชิวาว่าดีๆนี่แหละ อ่อนไหวยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดซะอีก แต่แค่ไม่พูดออกมา " เค้าก็รักเรานั่นแหละ แต่บางทีก็แค่ไม่มีเวลา "

“ เหรอ " มันพิงตัวเองลงกับโซฟา

“ บางทีคงไม่เคยมีใครบอกเนอะ ว่าอาการน้อยใจไม่เข้ากับหน้าของมึงเลย "

“ ไปแต่งตัวได้แล้วไป กางเกงสั้นเห็นตูดขนาดนี้แม่กูเห็นหัวใจวายพอดี เดี๋ยวเค้าจะคิดว่ากูเอาอีตัวที่ไหนมาทำเมีย "

“ แต่ก่อนที่เค้าจะคิดแบบนั้นกูจะถามเค้าก่อนว่า เลี้ยงลูกยังไงปากถึงเหี้ยแบบนี้ " ผมลุกออกจากโซฟา เดินเข้าไปในห้องก่อนจะออกมาพร้อมกับกางเกงสี่ส่วนสีดำ  " กางเกงสี่ส่วนตัวนี้เป็นไง น่ารักมั้ย "

“ ก็ดี " มันพยักหน้าผมก็เดินไปเปลี่ยน ใส่เสื้อสีขาวสกรีนอักษรตัวพีสีดำ ก่อนจะเดินออกมายืนตรงหน้ามัน

“ เป็นไง ชุดนี้เรียบร้อยพอมั้ย "

“ ก็ดี " มันพูดซ้ำก่อนจะตบเบาๆลงบนโซฟา เชิญชวนให้นั่งข้างกัน

“ ไม่อยากนั่งตรงนั้นอะ " ผมบอกก่อนจะนั่งค่อมลงบนตักมัน  " อยากนั่งตรงนี้มากกว่า "

“ แรดจัง " เสือว่าพลางบีบก้นของผมเบามันยิ้มตอนที่ผมเอามือกอดรอบคอของมันไว้ เสือก็เงยหน้าขึ้นจูบปากผม

“ แรดแล้วรักมั้ยละ "

“ หลอกให้กูพูดอีกแล้วนะ " มันยิ้ม " ไม่หลงกลหรอก "

“ ว้า แย่จัง " ผมทำหน้าเซงเสือก็จูบผมอีกครั้ง ความรู้สึกอุ่นที่ได้รับผมหลับตาลงและปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามใจของอีกคนที่กำลังลูบไล้ไปตามแผ่นหลังภายใต้เสื้อที่ผมกำลังใส่ มันลูบวนไปมาก่อนจะเอื้อมมือมาบีบหัวนมผม  " นี่.. ตรงนั้นกูอ่อนไหวนะ "

“ แล้วยังไง "

“ ไม่เอาน่า เดี๋ยวแม่มึงก็มาแล้ว "

“ คงอีกนาน " มันบอก แต่ว่าหลังจากประโยคนั้นเสียงโทรศัพท์ของมันก็ดังขึ้น

“ ไม่นานหรอก " ผมมองสายโทรศัพท์ มันเซฟเบอร์ใครคนนั้นด้วยคำสั้นๆที่เขียนว่า ' แม่ '

“ ครับ " มันกดรับสาย " จะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ " วางสายลงหลังจากที่พูดคำนั้นมันมองหน้าผม

“ แม่มาแล้วใช่มั้ย "

“ มึงอยู่บนห้องนะ กูจะลงไปรับเค้า "

“ อื้ม " พยักหน้ารับ เสือก็ถอนหายใจออกมา

“ ยิ้มหน่อย ยิ้มๆ " เอื้อมมือไปฉีกปากมันยิ้ม อีกคนก็ยิ้มออกมาจริงๆ " เจอแม่แล้วก็ยิ้มแบบนี้ให้เค้านะ กอดเค้าด้วยก็ดี "

“ เด็ก "

“ เค้าเรียกว่าการแสดงความรักตังหาก " ผมบอก มันส่ายหน้าก่อนจะเดินออกไป ผมรู้ว่าคนอย่างมันไม่มีวันทำหรอก เพราะเสือไม่ใช่คนที่แสดงออกด้านความรัก จนบางทีผมก็คิดว่าเพราะมันไม่ได้รับการแสดงออกทางความรักรึเปล่า มันเลยเป็นคนที่เฉยชาแบบนี้

   ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่นั่งลงบนโซฟาหัวใจมันก็เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ กำลังเดินขึ้นมาแล้ว ครอบครัวของเสือ เค้าจะคิดยังไงตอนที่เห็นผมนะ เค้าจะชอบ หรือจะเกลียดขี้หน้ากันตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นมั้ย " ควรเตรียมอะไรเอาไว้รึเปล่าวะ " ผมถามตัวเอง " แต่เค้าจะชอบกินอะไรวะ ชา กาแฟ หรือว่าน้ำส้ม " สมองที่เริ่มวุ่นวาย ผมหันซ้ายดูขวา มือที่หยิบแก้วตกลงทันทีเพราะสั่นเกินไป

   ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นก่อนที่เสือจะเปิดเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงคนที่นึงที่เดินตามมาทีหลัง ผู้หญิงที่ผมคุ้นหน้า ราวกับว่าเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อน

“ คุณป้า " หลุดปากเรียกเธอออกมา คนที่ผมทักก็หันมามองก่อนจะยิ้มทันที

“ อ้าว.. หนูคนนั้นนี่ "

“ รู้จักกันแล้วเหรอ " เสือถามเธอก็หันไปบอก " เค้าช่วยแม่ไว้ที่ห้างวันนี้นะ พอดีรองเท้ามันขาด "

“ เหรอ " มันพยักหน้าตอนที่วางปิ่นโตเก็บความร้อนลงบนเค้าเตอร์ " คุณแม่ นี่ปิงแฟนผม แล้วก็มึง นี่แม่กู " มันเชิดหน้ามาทางผมตอนที่ก้มลงไหว้ เธอก็ยิ้มบางๆก่อนจะรับไหว้ตอบ รอยยิ้มที่ไม่เหมือนกับตอนที่ผมช่วยเธอเอาไว้ คิดว่าตอนนี้ความเป็นแม่ที่หวงลูกชายคงมีอยู่ในหัวใจของเธอเต็มที่แล้ว เพราะงั้นที่บอกว่า ถ้าผมเป็นแฟนลูกชายเธอก็คงจะดี คงไม่ได้ดีอย่างที่ปากเธอบอกแน่ๆแล้วละ

“ สวัสดีจ้ะ ขอบคุณที่ช่วยป้าเอาไว้วันนี้นะจ้ะ "

“ ไม่เป็นไรครับ "

“ แล้วนี่กินอะไรกันรึยัง " เธอถาม ทั้งผมทั้งเสือก็ส่ายหน้า " แม่ทำกับข้าวมาให้ เดี่ยวแม่จัดใส่จานให้นะ "

“ ผมช่วยครับ " ผมหันไปหยิบจานเธอที่เปิดปิ่นโตออก มีทั้งของทอด ผัด แล้วก็แกง ผมหยิบจานสองใบ กับถ้วยใบใหญ่อีกใบมาให้เธอก็ยิ้มก่อนจะรับไว้ " นี่ครับจาน "

“ ขอบคุณนะจ้ะ " ตักผักผัดใส่จานใบที่ผมเตรียมมาให้เธอก็พูดขึ้นตอนที่เหลือบไปมองแล้วพบว่าเสือไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว " ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่าคนที่ช่วยฉันไว้จะเป็นคนคนเดียวกันกับแฟนของลูกชาย "

“ ครับ " ผมยิ้มเธอก็หันมามองหน้า

“ ธารเล่าให้ฟังว่า เธอเป็นคนน่ารัก ช่างพูดช่างจา แล้วก็เข้ากับคนอื่นได้เก่ง แผนสูง แล้วก็มีชั้นเชิง " ผมนิ่งแล้วก็ฟังสิ่งที่เธอกำลังพูด " แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยนะ ว่าเธอจะแผนสูงถึงขั้นทำให้ฉันประทับใจได้ตั้งแต่แรกเห็น "  ผมยื่นจานให้เธออีกใบตอนที่รับจานที่มีกับข้าวเต็มจานแล้วตั้งไว้บนเค้าเตอร์ ผมหยิบจานอีกสามใบขึ้นมาตักข้าวสวยที่กำลังอุ่นๆใส่จาน

“ คุณป้า คิดแบบนั้นเหรอครับ " ผมหันไปถามเธอที่ก็ไม่ได้ตอบผม " ถ้าผมแผนสูงขนาดนั้นได้ แสดงว่าผมต้องไปตัดรองเท้าของคุณป้าให้เกือบขาดก่อนนะสิครับ แผนนี้ถึงจะสำเร็จได้ " เธอหันมามองผมตอนที่พูดแบบนั้น " ผมช่วยคุณป้า เพราะว่าไม่รู้จักว่าคุณป้าเป็นใคร จริงๆถ้ารู้ว่าช่วยแล้วต้องเป็นแบบนี้ โดนมองแบบนี้ ผมก็อาจจะเลือกไม่ช่วยคุณป้าก็ได้ เพราะช่วยไปก็เสียความรู้สึกเปล่าๆ  " ผมยิ้มให้เธอตอนที่ยกจานข้าวมาตั้งไว้ เสือก็เดินออกมาจากห้องนอน มันนั่งลงผมก็วางจานข้าวลงข้างหน้ามัน ก่อนจะเดินกลับไปช่วยอีกคนตักแกงจืดใส่ถ้วยใบใหญ่ " อีกอย่างที่ผมอยากจะบอกคือ อย่าเอาสิ่งที่คุณป้าได้ฟังจากคนอื่นมาตัดสินคนอย่างผมเลยครับ เอาสิ่งที่ผมทำต่อคุณป้าตัดสินผมดีกว่า กินข้าวกันเถอะครับ "

   ถือถ้วยแกงจืดร้อนๆมาตรงตรงกลางโต๊ะ เธอที่นั่งที่หัวโต๊ะก็หันไปยิ้มให้ลูกชายของตัวเองที่กำลังนั่งนิ่งๆแล้วมองผม " วันนี้แม่ทำของโปรดเสือทั้งนั้นเลยนะ " ผมมองไปที่โต๊ะ มันมีแต่ของที่ไม่ใช่ของโปรดเสือทั้งนั้นเลย ผัดผัก น่องไก่ทอด แล้วก็แกงจืดหมูสับใส่วุ่นเส้น ผมยอมรับว่าถ้าเป็นเมื่อก่อนเสือมันคงชอบ ถ้าเป็นตอนเด็กๆ เมนูสามอย่างนี้ใครๆก็ชอบทั้งนั้น

“ เหรอครับ " อีกคนบอกก่อนจะพยักหน้ารับ มันก้มลงกินอาหารอย่างว่าง่ายๆ เงียบๆไม่มีการคุยอะไรกัน

“ คุณป้าเดินทางมาเหนื่อยมั้ยครับ " ผมเลือกถามเธอเพราะไม่อยากให้โต๊ะอาหารเงียบเกินไป

“ ไม่หรอกจ้ะ จากสิงคโปรมานี่นี่ไม่กี่ชั่วโมงเอง " เธอยิ้ม " แล้วปิงกับเสือคบกันมานานแล้วเหรอ "

“ เกือบจะหนึ่งปีแล้วละครับ "

“ แล้วเจอกันนี่ไหนละ "

“ ที่มหาลัย " เสือตอบ แม่มันก็หันมามองหน้าผม

“ ปิงเรียนที่เดียวกับเสือเหรอ "

“ เปล่าครับ พอดีวันนั้นผมไปหาเพื่อน เราเลยเจอกัน " พยักหน้ารับแบบนั้น ผมที่ก้มลงกินข้าวต่อ แม่มันก็พูดยิ้มๆ

“ แปลกดีนะ คนนึงพูดมาก อีกคนกลับไม่พูดเลย แต่ว่าก็เข้ากันได้ คบกันได้ดี "

“ ขอบคุณครับ "

“ ว่าแต่เสือเรายังจำหนูพายได้มั้ย " มันเหลือบมองผมตอนที่แม่มันพูดขึ้น เธอหันมามองผมก่อนจะยิ้ม " เมื่อวานตอนที่แม่บอกว่าจะมาหาเรา รบเร้าว่าขอด้วยเลยนะ แต่ว่าแกติดเรียน แม่เลยไม่อยากพามา "

“ ก็ดีแล้วละ " มันบอก เธอก็ส่ายหน้า

“ ยังเขินเค้าอยู่อีกเหรอ เดี๋ยวนี้หนูพายโตแล้วนะ สวยด้วย ถ้าเสือเห็นต้องจำน้องไม่ได้แน่ๆเลย " ผมไม่รู้จักเธอหรอก แต่คิดว่าคงไม่ใช่ญาติกันแน่ๆ ถ้าคนเป็นแม่พูดขึ้นมาแบบนี้แสดงว่า อาจจะเป็นคนที่อยากจะให้คบด้วย นี่มัน สถานการณ์แม่สะใภ้เกลียดลูกสะใภ้ในละครชัดๆเลย " นี่ปิงรู้มั้ย เมื่อก่อนนะ เสือน่ะเค้ามีรักครั้งแรกชื่อว่าหนูพายนะ หนูพายเนี้ยเด็กกว่าเค้าสองปี เป็นลูกสาวเพื่อนพ่อเค้าน่ะ หน้าตาสะสวย นิสัยก็น่ารัก เมื่อก่อนเสือเค้าชอบมาก เขินจนไม่กล้าเข้าใกล้เลย พอถามว่าเป็นอะไร ก็บอกว่า น้องสวย เค้าเขิน แถมยังมาบอกแม่ว่า อยากจะแต่งงานกับน้องเค้าอีกแหน่ะ ร้ายตั้งแต่เด็กๆเลยว่ามั้ย "

   ไม่ว่าพ่อแม่คนไหน ก็อยากจะให้ลูกได้ในสิ่งที่ดีๆทั้งนั้น ผมเชื่อแบบนั้นมาตลอด ผมไม่โกรธเธอหรอก แต่แค่รู้สึกแย่นิดหน่อยที่ได้ฟังอะไรแบบนั้น

“ แล้วก็นะ "

“ พอเถอะครับ " เสือพูดขึ้นเสียงนิ่งๆ " ถ้าแม่มาเพื่อพูดเรื่องไร้สาระสมัยผมอยู่ประถมต้นให้แฟนผมฟังแล้วละก็ แม่กลับบ้านไปเถอะ "

“ เสือ " ผมห้ามมัน ส่ายหน้าบอกให้มันรู้ว่าสิ่งที่มันกำลังพูดไม่สมควรที่จะพูดกับผู้ใหญ่

“ ก็แค่พูดเล่นๆเอง ปิงเค้าไม่ถือหรอก  ใช่มั้ยลูก " เธอหันมาจับมือผมที่พยักหน้าลงช้าๆ เสือมันก็ถอนหายใจ

“ เพราะเค้ามีมารยาทไงเลยต้องบอกว่าไม่ถือ แม่ก็ทำตัวให้มันมีมารยาทเหมือนเด็กเค้าด้วยสิ ไม่ใช่เสียมารยาทพูดเรื่องแบบนั้นต่อหน้าแฟนผม "

“ นี่ นิสัยเสียใหญ่แล้วนะเรา ว่าแม่แบบนี้ได้ไง "

“ ผมจะว่าทุกคนที่ว่าแฟนผม หรือทำให้แฟนผมรู้สึกไม่ดี " มันพูดเสียงหนัก " เพราะเค้าคือคนเดียวที่ผมมี แล้วผมต้องปกป้องเค้า "

“ เสือ " เสียงที่เรียกลูกชายตัวเองเอาไว้ เธอเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองที่ได้ยินอะไรแบบนั้นจากปกลูกชายของเธอ ผมไม่รู้ความสัมพันธ์ของแม่ลูกคู่นี้ ว่าดีหรือร้ายยังไง แต่ดูจากที่สิ่งที่เห็น ก็ไม่คิดว่ามันคือสิ่งที่ดีนักหรอก แต่แค่ไม่รู้ว่า มันแย่แค่ไหน " แม่ยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย แค่ชวนคุยนิดหน่อยเอง "

“ ถ้าจะพูดแบบนั้น ไม่ต้องพูดดีกว่าครับ "

“ เสือ " ผมเรียกให้มันหยุด ก่อนจะหันไปอีกคนที่ถอนหายใจออกมา " ไม่เป็นไรหรอกครับคุณป้า ผมไม่ถือ คุณป้าอาจจะไม่ได้ตั้งใจ " พูดออกไปสั้นๆ ทั้งๆที่รู้ว่าไม่มีทางที่อีกคนจะไม่ตั้งใจหรอก ทุกคำที่พูดออกมาตั้งแต่พูดกดให้รู้สึกแย่อยู่แล้ว

   หลังจากประโยคของผมทุกอย่างก็เงียบลงไปถนัดตา คุณป้านั่งกินข้าวเงียบๆ ก่อนจะรวบช้อนทันทีที่เธอกินหมด  ผมที่รวบช้อนตามมา เธอก็หันมาถาม " อร่อยมั้ยจ้ะ "

“ อร่อยมากครับ "

“ แล้วเสือล่ะ อร่อยมั้ย "

“ ก็อร่อยครับ " มันพยักหน้า

“ กินข้าวอีกมั้ย ของโปรดทั้งนั้นเลย เพิ่มข้าวมั้ย "

“ ไม่ครับ " มันส่ายหน้า

“ เมื่อก่อนถ้าแม่ทำสามเมนูนี้เราจะกินข้าวตั้งสองจานเลยนะ "

“ ก็นั่นมันตอนประถมนี่ครับ ตอนนี้ของโปรดของผมมันก็เปลี่ยนไปแล้วด้วย " มันพูดก่อนจะหันไปทางอื่น ผมเอื้อมเท้าเหยียบมันไปเต็มแรงโทษฐานที่พูดไม่คิด " โอ๊ย เชี่ย " ถลึงตาใส่คำสบถของมัน ผมถอนหายใจออกมา

“ นั่นสินะ แม่เองก็ไม่ได้อยู่กับเราตอนที่เราโตแล้วด้วย เลยไม่ค่อยรู้อะไร ขอโทษด้วยนะ "

“ ผมเองก็ไม่รู้หรอกครับ " ผมบอกเธอที่หันมามองหน้า " ขนาดอยู่ด้วยกันทุกวัน ผมเองยังไม่รู้เลยครับ เสือเป็นคนชอบของกินยาก ทำอะไรให้กินได้หมดก็จริง แต่ถ้าถามถึงของถูกใจ มันไม่ค่อยมีหรอกครับ "

“ อย่างงั้นเหรอ "

“ งั้นพรุ่งนี้อยากจะกินอะไรละ แม่จะทำมาให้กิน "

“ ปกติปิงทำให้กินอยู่แล้ว ถามปิงแล้วกัน "  เธอหันมาหาผมทันทีที่ได้ยินมันพูดแบบนั้น

“ เอ่อ ส่วนตัวผมทำกับข้าวไม่เก่งหรอกครับ แค่พอทำได้ ค่อนไปทางแย่ด้วยซ้ำ เสือเองยังบ่นบ่อยๆ "

“ งั้นพรุ่งนี้แม่ช่วยทำมั้ย " เธอเสนอความคิดผมเองก็พยักหน้ารับก่อนจะยิ้ม

“ ได้สิครับ "

   ลุกขึ้นเก็บจานไปไว้ที่ล้างจาน เสือเป็นคนกวาดเศษอาหารลงในถังขยะใบเล็กๆ แม่ที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหารนิ่งๆ ผมก็กระซิบบอกมัน " ชวนแม่นอนที่นี่สิ "

“ ไม่ "

“ มึงนี่เป็นลูกภาษาอะไร แม่อุตส่าห์มาเยี่ยม พูดจาไม่เข้าหูแม่เลยนะ "  มันไม่ตอบอะไร ผมก็ถอนหายใจออกมา " งั้นกูชวนเค้านะ "

“ ถ้าอยากโดนแม่กูพูดทำร้ายจิตใจอีกก็เรื่องของมึงเถอะ " มันบอกอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะล้างมือแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่หันไปมองเธอที่นั่งอยู่ คุณป้าก็ยิ้มให้

“ ให้ป้าช่วยมั้ย "

“ ไม่เป็นไรครับ แค่ไม่กี่ใบเอง ผมล้างได้ "

“ กว่าจะปรับตัวกับเสือได้คงยากมากเลยสินะ " เธอว่าตอนที่ลุกจากเก้าอี้เดินมาหาผมในครัว " เสือน่ะ ไม่ใช่เด็กที่เงียบแบบนี้หรอก เมื่อก่อนเค้าก็ช่างพูดนี่แหละ แต่พอเข้าม.ต้นเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป "

“ เหรอครับ "

“ จริงๆ อาจจะเปลี่ยนไปตั้งแต่ที่ป้ากับพ่อเค้า ย้ายไปทำงานที่สิงคโปรแล้วมั้ง " เธอยิ้มตอนที่หยิบจานที่ผมตั้งไว้เตรียมเช็ดขึ้นมาเช็ดให้ " ตอนนั้นป้าก็ไปๆกลับๆไทย แล้วก็ให้เสืออยู่กับพี่เลี้ยงซะส่วนใหญ่ แต่พอเค้าเข้าม.ปลายก็ปล่อยให้อยู่คนเดียวเลย เพราะเค้าเข้ากับพี่เลี้ยงไม่ค่อยได้ด้วย "

“ อย่างงั้นเหรอครับ "

“ คิดว่าที่เค้าเย็นชาแล้วก็พูดจาไม่ค่อยเข้าหูใครก็คงเป็นเพราะป้านี่แหละ "

“ จริงๆ ก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก เค้าเองก็มีส่วนที่ดีอยู่ แต่บางทีเค้าอายมากกว่าที่จะพูดออกมา บางทีก็ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะยังไง เรียกว่าเป็นคนที่พูดเอาใจใครไม่เก่ง แล้วก็ แสดงออกไม่เก่งมากกว่า "

“ เรานี่ รู้จักเสือดีจังเลยนะ "

“ แต่กว่าจะรู้จักดีขนาดนี้ผมเองก็เกือบแย่เหมือนกันครับ " คิดเรื่องเมื่อก่อนที่กว่าเราจะปรับกันได้ ในตอนนั้นทุกอย่างแย่มากจริงๆ มันไม่ใช่แค่ครั้งเดียว มันหลายครั้ง ซ้ำซากๆจนน่าเบื่อ

“ ป้าขอโทษนะ ที่เมื่อกี้พูดอะไรไม่คิด "

“ ไม่เป็นไรหรอกครับ " ผมส่ายหน้า " ผมเข้าใจ ไม่มีแม่คนไหนอยากให้ลูกชายตัวเองคบกับผู้ชายหรอกครับ ถ้าเลือกได้แล้วละก็ ก็คงอยากจะให้ชอบผู้หญิงมากกว่า "

“ ไม่หรอกป้าไม่ได้ใส่ใจเรื่องเพศเท่าไหร่  หนูเป็นคนน่ารัก ตอนที่ช่วยป้าไว้ ป้าก็คิดว่าหนูเป็นเด็กน่ารัก แต่พอมาเจอจริงๆ เหมือนจิตใต้สำนึกมันสั่งให้ทำหน้าเข้มๆ วางตัวเนี๊ยบๆ กับหนูให้มากๆ เหมือนกับว่าพอหนูเป็นแฟนเสือป้าก็ต้องเกลียดหนู เป็นความรู้สึกที่แปลกเหมือนกัน "

“ คงเป็นความรู้สึกของคนเป็นแม่ที่มีให้กับ แฟนของลูกชายมั้งครับ "

“ ธารมาเล่าให้ฟังว่า แฟนของเสือเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมาก เปรี้ยวๆ เป็นเหมือนสาวแซ่บเลยก็ว่าได้ เค้าบอกป้าอีกว่า ให้ป้าระวังเอาไว้ เพราะปิงน่ะ ร้ายลึก อีกอย่างห้ามใจอ่อนเด็ดขาดเพราะน่ะ ช่างอ้อนแล้วก็เข้ากับคนเก่ง "

“ แล้วพอมาเจอผมตัวจริงเป็นยังไงครับ " ผมหันไปถามอีกคน ที่ก็ยิ้มออกมา

“ ก็ตรงกับที่ธารพูดอยู่นะ ตรงที่บอกว่าเข้ากับผู้ใหญ่เก่งน่ะ "

“ อาจเพราะที่บ้านของผม มีแต่ผู้ใหญ่มั้งครับ "

“ เหรอ " ผมพยักหน้ารับเธอก็ยิ้ม " ปิงเป็นคนที่ไหนละ "

“ เป็นคนเหนือครับ ที่บ้านผมอยู่กับปู่แล้วก็ย่า "

“ แบบนี้นี่เอง "

“ แบบนั้นก็เลยอ้อนผู้ใหญ่เก่งน่ะครับ " บอกเธอแบบนั้นผมก็ล้างถ้วยใบสุดท้ายเสร็จ หยิบผ้าอีกผืนมาช่วยเช็ดจาน " แล้วคุณป้าจะกลับไปนอนที่บ้านหรือว่านอนที่นี่ครับ "

“ คงกลับบ้านน่ะจ้ะ อยู่ที่นี่ เสือเค้าคงไม่โอเคเท่าไหร่ เวลาที่ป้ามานอนทีไรเค้าก็เป็นแบบนั้นแหละ ชอบอยู่แต่ในห้อง "

“ แล้วกลับไปที่บ้านยังไงละครับ "

“ แท็กซี่จ๊ะ "

“ ดึกแล้วนะครับ เดี๋ยวผมบอกเสือไปส่งดีกว่า "

“ ไม่เป็นไรหรอก เค้าคงไม่ไป " เธอบอกสั้นๆผมก็วางมือที่กำลังเช็ดจานลง " งั้นก็นอนที่นี่เลยแล้วกันครับ ห้องนอนก็มีจะไปนอนที่อื่นทำไมละครับ "

“ เสือคงไม่สบายใจหรอกป้าไปนอนที่อื่นดีกว่านะ "

“ แต่ว่า " ผมที่กำลังจะรั้งเธอไว้ ไม่รู้จะพูดอะไรออก ก่อนที่เสียงประตูห้องจะเปิดขึ้น เสือเดินออกมามันมองแม่มันก่อนจะถอนหายใจ

“ ก็นอนที่นี่สิ ดึกแล้ว มันอันตรายนะ "

“ ได้เหรอ "

“ ทำไมจะไม่ได้ละ " มันว่าแบบปัด ตอนที่หันมามองผม " ปิงมันขอไว้ " คำพูดสุดท้ายของมันทำเอาผมหันไปมองหน้าอีกคนไม่ติดเลย เกือบดีแล้วแหละที่ชวนแม่ให้นอนที่นี่ แต่เหี้ยมากเลยคือ คำพูดที่บอกกว่ากูขอไว้

“ นอนที่นี่เถอะครับ ดึกแล้ว อีกอย่างฝนก็ดูเหมือนทำท่าว่าจะตกด้วย ห้องอีกห้องสะอาดมากเลยครับ เดี๋ยวผมจะไปหาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยน " ส่วนชุดนี้ปั่นแห้ง แล้วตากลมไว้ คืนเดียวก็แห้งครับ "

“ ขอบคุณนะ ที่ชวนให้ป้านอนที่นี่ "

“ พรุ่งนี้คุณป้าจะได้สอนผม ทำอาหารเช้าไงครับ "

“ ได้สิจ้ะ " เธอพยักหน้า " งั้นผมไปเตรียมผ้าขนหนูให้ คุณป้านั่งรอที่โซฟาสักพักนะครับ "

“ จ้ะ " เธอตอบรับตอนที่เดินไปนั่งที่โซฟา  ผมก็เดินเข้าไปห้องไป

ลูกชายที่สมควรไปต้อนรับแม่ตัวเอง ตอนนี้กลับนั่งนิ่งๆแล้วสูบบุหรี่อยู่ที่ระเบียงห้อง ผมเดินเข้าไปหามัน ตอนที่ตบไหล่เบาๆ มันก็หันมาถาม " แม่ละ "

“ กลับไปแล้ว " ผมโกหก

“ อ้าวเหรอ เออดี " มันว่าแบบไม่ใส่ใจตอนที่สูดบุหรี่ไปเรื่อยๆ ผมก็มองมัน

“ กูโกหกน่ะ แม่ยังอยู่ข้างนอก กูเข้ามาเอาผ้าขนหนูให้เค้า "

“ อื้ม "

“ นี่เสือ ไปพูดกับแม่เค้าดีๆ หน่อยสิ เค้าอุตส่าห์มาหานะ "

“ จะให้พูดอะไรละ พูดไปก็ทะเลาะกับเปล่าๆ "

“ พูดดีๆสิ อย่าใช้อารมณ์นั่นแม่นะ ทำตัวให้มันดีๆหน่อย "  ผมบอกมันก็หันมามอง สายตาคมที่จ้องผมอย่างหาเรื่อง " ไม่น่ารักเลย ทำเหมือนเด็กไม่รู้จักโต ประชดประชัน หนีหน้า มึงกี่ปีแล้ว โตจนมีเมียแล้วยังทำตัวแบบนี้เหรอ "

“ บ่นจัง ยังกับแม่ "

“ เพราะมึงเป็นแบบนี้ไง กูเลยต้องบ่น " มันถอนหายใจออกมา " กูไม่รู้หรอกนะ ว่ามึงมีปัญหาอะไรกับแม่ เป็นปัญหาเก่าๆ หรือเพราะไม่เคยอยู่ด้วยกันเลยไม่ชิน แต่ว่า ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงได้ ถ้ามึงเริ่มเปลี่ยนนะ เค้าเองก็รักมึงไม่งั้นก็ไม่ทำทีท่าวางท่าใส่กูเพราะหวงมึงหรอก "

“ ด้วยการพูดแบบนั้นนะเหรอ "

“ คนเรา บางทีก็แสดงออกไม่เหมือนกัน " ผมจับไหล่มัน " แต่สิ่งที่พ่อแม่มีเหมือนกัน คือความรักที่มีให้ลูกนะ "   

“ อื้ม " มันที่ดูเหมือนไม่เชื่อผมกอดมันไว้ก่อนจะถาม

“ บอกเหตุผลดีๆกูสักข้อได้มั้ย ว่าทำไมไม่ชอบแม่ "

“ ไม่มีเหตุผล " มันบอกแค่นั้น " รู้ตัวอีกที ข้างๆกูก็ไม่มีครอบครัวเหลืออยู่แล้ว กูกับเค้าไม่ใกล้กันมานานจนกลายเป็นความไม่เคยชินแล้วละ "

“ เสือ " ผมกอดมันไว้แน่น ใครบอกกันว่าคนเย็นชา คือคนเข้มแข็ง ผมรู้สึกว่ามันไม่จริงเลยสักนิด เพราะคนพวกนี้ทั้งอ่อนแอแล้วก็มีบางสิ่งที่ต้องการมากมาย  ทั้งความรัก ความห่วงใย แต่เพราะตอนที่ร้องขอเค้าไม่ได้มัน และเพราะเจ็บปวดกับมันมามาก  ก็เลยต้องหันหลังให้กับทุกอย่าง แล้วกลายเป็นคนที่ด้านชาแบบนี้

“ เมื่อก่อนที่กูต้องการเค้า เค้าไม่เคยอยู่ "

“ แต่ตอนนี้กับตอนนั้นไม่เหมือนกัน อย่าเอาไปเปรียบเทียบกันสิ แม่ที่มาก็เพราะห่วงนะ "

“ ห่วงเหรอ แล้วทำไมมาห่วงเอาวันนี้ละ ทำไมมาห่วงตอนที่กูมีมึงเข้ามา แล้วกูก็กำลังมีความสุขดี "

" เพราะกูเป็นคนนอกไง "

" ไม่ใช่ " มันเถียง " มึงเป็นครอบครัวของกู "  ทุกอย่างในตอนนั้นเงียบเสือที่ดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น " เป็นคนเดียวในครอบครัวที่กูมีอยู่ "

...........................................................

แม่พี่เสือมีมากกว่าที่คุณเห็น
แต่เจอกันตอนหน้า
มีอะไรจะบอกนิดนึง.. นิยายเรื่องนี้ มีมากกว่า 70 ตอนจบแล้วจ้ะ ..  :katai4:
ขออะไรสักหน่อย ขอเม้นท์ เม้นท์ให้เราหน่อยนะ ชีวิตดูย้อนแย้ง แต่อยากได้ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้สักนิด
เม้นท์ผ่านแท็ก #เสือปิง ในทวิต ก็ได้ค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้าจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
ขนมเองจ้า
 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

นิยายเรื่องนี้มีข่าวดี อยู่ใน เพจหนมมี่ผู้ใสซื่อ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 09-10-2015 21:36:37

อยากให้พี่เสืออ่อนลงกับแม่อีกนิด ไม่รู้ซิ วันนี้เพิ่งกลับจากงานศพพ่อเพื่อน เวลาที่เราจะได้อยู่กับพ่อแม่นับวันถอยหลังลงมาเรื่อยๆแล้วนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 09-10-2015 21:44:44

พี่ธารแม่ง  ได้ข่าวตอนมันมาไทยคุยกะปิงอยู่ไม่กี่คำ แถมจ้องแต่จะตีท้ายครัวน้องอีก แล้วมันเอายังกล้าเราเรื่องปิงไปพูดแย่ๆอีกน่ะ   โหย~~~~  ซังมัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: Abella ที่ 09-10-2015 21:45:30

ชอบปิงมากเข้ากับผู้ใหญ่ได้ดีและเข้าใจเสือสุดๆ. #ทีมปิง :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: ๐๐ตะวัน๐๐ ที่ 09-10-2015 21:45:42

มันคงต้องใช้เวลาสิน่ะ เอาใจช่วยพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 09-10-2015 21:49:52

สู้ๆนะค่ะเป็นกำลังใจให้  :3123:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 09-10-2015 21:50:48

ขอให้ทุกคนสู้นะ!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 09-10-2015 21:53:42

ธารวางระเบิดไว้หลายลูกเลยนะจ้ะ น้องปิงสู้ๆน้าาา^^

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: bookie ที่ 09-10-2015 21:53:51

พี่เสือน่าสงสาร  :hao5:  :hao5:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: Banarot ที่ 09-10-2015 22:04:16

ทำใจอ่านอิฐไท ไม่ได้ แม่เสือทำไมไม่น่าเชื่อคนง่ายนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-10-2015 22:04:32

อิพี่ธาร ไปแล้วยังจะสร้างปัญหาให้เสือปิงอีก พี่นี่สามารถเข้าชิงตัวร้ายยอดเยี่ยมในเซ็งเป็ด อวอร์ดได้เลยนะคะ :m16:
คุณแม่โดนลูกชายงอนอย่างนี้ จะง้อยังไงดี แต่อย่ามีปัญหากับปิงจะดีกว่า เปิดใจกว้างๆนะคะ จะรู้ว่าลูกสะใภ้น่ะน่ารักมากกกกก :impress2:
ขอให้ผ่านด่านคุณแม่ให้ได้นะปิง :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 09-10-2015 22:11:03

เซ็งใอ้พี่ธารอ่ะ  ปิงไม่เล่นด้วย ยังจะใส่ไฟกันอีก  อย่างนี้ต้อง  :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 09-10-2015 22:21:32

ครอบครัวไม่ใช่แค่เชื้อสาย คลอดออกมาแล้วจะเป็นทันที

ห่างกันไปก็เหมือนคนอื่นจริงๆแฮะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: Yunatsu ที่ 09-10-2015 22:44:17

เข้าใจเสือนะ
วันที่เราต้องการเขาไม่อยู่ แต่วันที่เรามีครบแล้ว เขามาเรียกร้อง
แต่ปิงจะช่วยได้
เพราะเสือรักปิงมาก
แล้วแม่ก้จะรับปิงได้ เพราะแม่รักเสือมากเช่นกัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 09-10-2015 23:01:17

ปิงน่ารัก :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 09-10-2015 23:01:37

ความรักจะชนะทุกสิ่ง
เชื่อดิ

 :L1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-10-2015 23:45:07

จากที่ไม่เคยชินก็ทำให้มันกลายเป็นเรื่องปกติซิเสือ เริ่มทีละนิดก็ได้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: tepintpilai ที่ 10-10-2015 00:23:28

เสือ ปิง แม่พี่เสือ โอเค ทุกคนมักจะมีเหตุผลของตัวเองเสมอ

แต่อิธาน ตอนมันมา มันหวังเคลมปิงชัดๆ แต่ไหงกลับไปบอกคนอื่นว่าปิงร้ายลึกแบบนั้น #อิฐคายตะขาบให้รึไง

สำหรับธาร ไม่มีจะพูดมาก นอกจากคำว่า... "here"  :z6: :beat: :z6: :beat:

เลิฟหนม รอตอนต่อไปจ้าา :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: oilzii ที่ 10-10-2015 01:08:57

เดี๋ยวนะ คุณแม่ยังจะมีอะไรมากกว่านี้อีกหรอคะ

นี่จัดเต็มสตีมแม่ผัวลูกละใภ้เลยนะ

#กอดปิง  :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: Lovelyjess ที่ 10-10-2015 03:15:36

แม่พี่เสือมีอะไรมากกว่าที่เห็น.
คือ ไม่ใช่มาม่ามาเต็มนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 10-10-2015 04:05:33

พี่เสืออออ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 10-10-2015 04:38:33

ปิงสู้ๆ พี่หนมก็สู้ๆคร้าาาาาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 10-10-2015 05:29:26

เสือถูกละเลยมานานจนกลายเป็นคนเฉยชา
รักแม่มั้ย ก็รัก แต่จะให้แสดงความรู้สึกมันทำไม่เป็น

ปิงแสดงให้คุณแม่เห็นนะ. ว่าแค่รักไม่พอหรอก ต้องใส่ใจด้วย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 10-10-2015 07:24:43

ตอนนี้ กำลังดีค่ะ สมเหตุสมผล แม่ส่วนมากมักจะอคติกับแฟนลูกก่อนเสมอ แต่เชื่อว่าปิงจะผ่านไปได้ เพราะปิงน่ารัก จริงใจแถมมีพี่เสือที่รักปิงมากแบบนี้ ยังไงแม่ต้องรับปิงเป็นสะไภ้แน่นอน ปิงคงเป็นตัวเชื่อมความสัมพันธ์ของครอบครัวเสือได้เป็นอย่างดี

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 10-10-2015 08:00:13

คุณแม่อย่าร้ายกับปิงไปกว่านี้เลย

ทำให้เสือเกลียดตัวเองมากไปอีก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 10-10-2015 12:24:52

ปิงสู้ๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 10-10-2015 20:33:47

เอาใจช่วยปิง! ขอให้สู้!

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 10-10-2015 20:58:22

คุณแม่จะมีอะไรอีกหรือ ปิงสู้ๆนะ
ปิงจะเป็นคนเชื่อสัมพันธ์ให้แม่กับเสือได้ เราเชื่อ

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 12-10-2015 12:04:42

สงสารพี่เสืออ่ะ คงขาดความอบอุ่นน่าดูเลย  :mew4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 69 // 9.10.58} #หน้า 68
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 12-10-2015 23:01:15

ธารแม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!   :m16: :m16: :m16:

พี่เสือน้องปิงงงงงงงงงงง~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 16-10-2015 20:32:18

ตอนที่ 70

“ เอาผ้าขนหนูไปให้แม่ กูจะไปจัดห้องให้เค้า " คำสั่งที่มาพร้อมกับผ้าขนหนูผืนสีขาวที่ถูกยัดใส่ในมือ ปิงไม่ได้ฟังคำพูดของผมที่บอกว่า ผมเองเข้าหน้าแม่ตัวเองไม่ติดเลยสักนิด มันที่พยักหน้า คะนั้นคะยอให้ผมทำตามที่มันบอก ยังไงในความคิดปิงมันคงคิดแค่ว่า อะไรคือสิ่งที่ควรทำกับผู้ใหญ่อะไรคือสิ่งที่ไม่ควร

“ ทำไมกูต้องทำ "

“ หน้าที่ลูกไง " มันบอก ผมก็ถอนหายใจออกมา " แล้วเดี๋ยวตอนกูอาบน้ำมึงก็ออกไปคุยเป็นเพื่อนแม่นะ อย่าให้เค้านั่งเหงาคนเดียวเข้าใจมั้ย "

“ นี่ไม่ได้ใส่ใจคำพูดของกูเลยใช่มั้ย "

“ คำพูดอะไร " มันหันมาถาม " ไอ้คำอ้อนๆที่บอก กูเป็นครอบครัวของมึงคนเดียวนะเหรอ "  ผมนิ่งไม่พูดปิงก็ยื่นมือมาหยิกแก้ม " เข้าใจครับแต่ไม่อ่อนให้หรอก ใช้เป็นข้ออ้างที่จะหนีไม่ได้นะ "

“ เชี่ย " ผมสบถมันก็ดันหลังออกจากห้อง

“ ออกไปเลยครับ เดี๋ยวกูจะไปจัดเตียงให้คุณป้า "  ปิงพูดแบบนั้นตอนที่เดินออกมาจากห้องจริงๆ มันยิ้มให้แม่ผมก่อนจะเดินเลี่ยงไปอีกห้องที่อยู่ข้างกัน ผมหันมองมันก่อนจะหันมามองอีกคนที่ก็ลุกขึ้นยืน

“ ผ้าขนหนูครับ ปิงให้เอามาให้ " ยื่นให้เธอไป อีกคนก็ยิ้มก่อนจะรับมันไว้

“ ขอบคุณจ้ะ " เธอจ้องผมเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง ผมก็หันไปมองหน้าเธอ  “ เสือ ดูรักปิงจังเลยนะ  "

“ ครับ "

“ งั้นแม่ขอพูดอะไรสักหน่อยได้มั้ย "

“ ได้ครับ " ผมพยักหน้ารับ ตอนที่เดินเข้าไปใกล้แม่ก็ถามออกมาแบบตรงๆ

“ คิดจะจริงจังกับคนคนนั้นจริงๆเหรอ " เธอจ้องตาผม ถ้ามองในมุมที่เราไม่ใช่แม่ลูกกัน แม่เป็นคนที่มีชั้นเชิงยิ่งกว่าใครในความรู้สึกของผม พูดดีๆกับคนอื่นแต่ในใจลึกๆก็ไม่ได้เป็นอย่างที่พูดออกมา  ภายนอกดูเป็นคนดีคนนึง แต่ภายในก็เป็นอีกคนนึง เป็นคนที่ถ้าไม่รู้จักกันจริงๆก็จะดูไม่ออกว่าเป็นคนยังไง  ทั้งเสแสร้งแล้วก็ปั้นหน้าเก่ง บางทีขนาดตัวผมเองยังไม่รู้เลยว่า ตอนนี้หน้ากากที่แม่ใส่ตอนพูดกับผมคือยังไงกันแน่ กำลังหวังดี หรือ กำลังคิดอยากจะให้ผมทำตามเธอ

“ จริงครับ "

“ แน่ใจแล้วเหรอ เค้าไม่ใช่คนดีไม่ใช่เหรอ "

“ แล้วแม่รู้ได้ยังไงละ ไปฟังจากใครมา " ผมถามเธอยิ้มจางๆ " ธารเหรอ แล้วคนไม่ดีของแม่ มันเป็นยังไงละ ในความหมายนั้นนะ "

“ คนไม่ดี ก็คือคนที่ประวัติไม่ดี " เธอพูดสั้นๆ

“ ผมไม่สนใจอดีตของปิงหรอก รู้แค่ว่าตอนนี้มันคือคนดีสำหรับผม แล้วผมก็เลือกมัน "

“ ยังดื้อเหมือนเดิมเลยนะ " เธอบอกก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ผม " เสือ เลิกกับเด็กนั่นซะ ไม่อย่างงั้นแม่จะไม่ส่งเงินให้เสืออีก เพราะแม่จะไม่ให้เงินเสือไปปรนเปรอให้กับเด็กที่มาเกาะเสือกินหรอก "

“ เข้าใจอะไรผิดรึเปล่าครับ " ผมถามเธอ " แม่เข้าใจอะไรผิดรึเปล่า "

“ หื้ม ? “ ใบหน้าที่เอียงมองผม

“ ของใช้ที่แม่เห็นรอบตัวของแม่ ของที่กิน น้ำที่กิน ทุกอย่าง ผมไม่ได้จ่าย ปิงจ่ายให้ผม เสื้อผ้าที่ใส่ ปิงซื้อให้ผม ถ้าคิดว่าผมต้องจ่ายให้มันแล้วละก็ คิดใหม่เถอะ ฟังอะไรจากธารมา ช่วยลบมันออกไปเถอะครับ แฟนผมไม่ใช่คนอย่างงั้น " ผมบอก " ขนาดที่แม่เสแสร้งใส่มันขนาดนี้ มันยังบอกให้ผมดีกับแม่ให้มากๆเลย แล้วที่ผมอยากจะบอกคือ ปิงไม่ใช่คนโง่ที่จะไม่รู้ว่าแม่แกล้งทำดีกับมัน เลิกเอาความคิดของใครตัดสินคนอื่นเถอะ หัดมองด้วยตาตัวเองซะบ้าง "

“ เสือ "

“ ผมจะไม่พูดซ้ำ และผมจะไม่ฟังคำพูดของแม่ เพราะสำหรับปิง ผมเชื่อในสิ่งที่ผมเห็น  " บอกเธอแค่นั้นผมก็ถอยหลบ " เชิญอาบน้ำได้เลยครับ "

เธอที่เดินผ่านตัวผมไปเข้าห้องน้ำ ในจังหวะนั้นปิงก็เดินออกมาจากห้องพอดี มันที่มองซ้ายดูขวาก่อนจะเอ่ยถามผม " คุณป้าละ "

“ อาบน้ำ "

“ กูจัดห้องให้เสร็จเรียบร้อยแล้วนะ แต่ว่า ให้แม่มึงนอนห้องเล็กจะดีเหรอ ทำไมไม่ให้นอนห้องเรา แล้วเราก็ไปนอนห้องเล็กล่ะ "

“ มึงนี่ ถามจริงๆเถอะ รู้รึเปล่าว่าคนคนนั้นคิดยังไงกับมึง " ปิงเหลือบมองผมตอนที่ผมถามมัน

“ หมายความว่าไง "

“ เค้าไม่ดีอย่างที่เค้าแสดงออกหรอกนะ " ตอนที่พูดออกไปแบบนั้น มันก็ยิ้ม

“ คนเป็นแม่ ไม่มีใครชอบที่ลูกชายตัวเองเป็นแบบนี้หรอก " มันย้ำคำพูดนั้นกับผมอีกครั้ง " ถึงจะร้ายยังไง แต่แม่ก็คือแม่อยู่ดี เค้าเกลียดกูไปทำไม กูไปทำอะไรให้เค้า ถ้ากูไม่ใช่แฟนมึง ถูกมั้ย เพราะงั้นเค้าก็แค่ห่วงมึง แม้ว่าเค้าจะแสดงออกมายังไงก็แล้วแต่ แต่เหตุผลจริงๆ เค้าก็แค่ห่วงมึง "

“ เป็นคนมองโลกในแง่ดีตั้งแต่เมื่อไหร่ " ผมที่กอดมันไว้ไม่ค่อยเห็นปิงเป็นแบบนี้เลย มันเป็นคนฉลาดแล้วก็รู้ทันคน ผมรู้ว่ามันรู้ว่าแม่ผมเสแสร้งแกล้งทำดีกับมัน แต่ที่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไม มันถึงทำเหมือนไม่รู้ แถมยังมาบอกให้ผมใจเย็นๆ " ไม่เหมือนมึงเลย ปกติไม่โง่นิ "

“ บางทีถ้าอวดฉลาดไปอะไรๆก็อาจจะดูแย่ไปหมดก็ได้ กูไม่คิดว่าการที่พูดจาเอาชนะกับผู้ใหญ่เราจะได้อะไรดีๆกลับมา ตรงกันข้าม มันจะทำให้มึงดูนิสัยแย่ในสายตาเค้าด้วยซ้ำไป เค้าเป็นผู้ใหญ่กว่าเรา อีกอย่างเค้าเป็นแม่มึง ใจเย็นๆดีกว่า "

“ มึงคิดว่าตัวเองเป็นนางเอกรึไง "

“ เปล่าหรอก " มันส่ายหน้า " กูคิดว่ากูเป็นแฟนมึง แล้วหน้าที่ของกูคือ ต้องทำให้เค้าไม่เกลียดกู มันก็เท่านั้นแหละ "

“ ทำตัวน่ารักไม่เหมือนแฟนกูเลย ปกติแฟนกูเป็นแรดไม่ใช่เหรอ " เสียงหัวเราะท้ายประโยคของเรา ถูกขั้นจังหวะด้วยเสียงเปิดประตูของแม่ที่เดินออกมาหลังจากอาบน้ำเสร็จ

“ ทำอะไรกันอยู่ "

“ เปล่าครับ " ปิงดึงมือผมออกมา " งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ " ก้มหน้าลงก่อนจะเดินผ่านผู้ใหญ่เข้าไปในห้อง ผมถอนหายใจออกมาตอนที่จะเดินตามมันไป แม่ก็รั้งแขนผมไว้

“ ขอคุยด้วยหน่อยสิ "

“ ยังจะคุยอะไรอีกครับ " ผมหันไปหาเธอ ที่ถอนหายใจออกมา

“ พูดกับแม่ให้มันดีๆหน่อยได้มั้ย "


“ มีอะไรครับ " ผมถาม เธอที่มองมาก็ถอนหายใจ " แม่จะพูดอะไรกันแน่ ถ้าแม่จะพูดเหมือนเดิม ผมว่าเราไม่มีอะไรจะคุยกันอีกแล้วนะ "

“ แล้วจะให้แม่ทำไง "

“ ยอมรับมันสิ " พูดสั้นๆ เธอก็ถอนหายใจ

“ ยอมรับยังไง ลูกชายคนเดียวมีแฟนเป็นผู้ชาย จะให้ยอมรับยังไง "

“ ทีแฟนผมยังยอมรับแม่ได้เลย ขนาดแม่เสแสร้งใส่มันขนาดนี้มันยังยอมรับได้เลย เพี๊ยะ! " แรงฟาดของมือที่กระทบลงมาบนหน้าจนหันไปอีกทาง ผมเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มที่กำลังชาก่อนจะยกยิ้มขึ้นมา " ทำได้ยังไงเหรอครับ ที่ยิ้มใจดีต่อหน้ามัน แล้วก็มาพูดแบบนี้ต่อหน้าผม แม่ทำได้ยังไง แม่เก่งนะ ผมทำไม่ได้หรอกแบบนั้นน่ะ "

“ เสือ!! " เธอจ้องหน้าผมด้วยแววตาจ้องเขม็ง มือที่สั่นไปหมดกำแน่นเหมือนจะระเบิดตัวตนของตัวเองออกมา " เลิกกับมันแล้วฟังคำสั่งของฉันซะ "

“ ไม่! ” ผมพูดเสียงดังตอบกลับเธอที่ง้างมือขึ้นตอบผมอีกครั้ง ก่อนจะฟาดลงมาบนอกซ้ำๆหลายๆครั้ง

" ฉันสั่งไม่ได้ยินรึไง ฉันสั่งให้แกทำ แกก็ต้องทำ "

“ อย่าสั่งให้ผมต้องพรากจากครอบครัวของผมเลย " จับสองมือของเธอไว้มั่น แม่ที่กำลังร้องไห้มันเป็นแบบนั้นเวลาที่เธอสั่งใครแล้วไม่มีใครฟัง เป็นคนที่อยู่เหนือคนอื่นมาตลอดเวลา คนที่ใครๆต้องทำตามเป็นหัวหน้าของทุกคน ติดการสั่งมาจากการทำงานแล้วเอามาใช้บังคับทุกคนแม้กระทั่งครอบครัว " คุณไม่ให้ความเป็นครอบครัวของผม ก็อย่ามาพรากของที่เป็นของผมไปจากผมเลย อย่าสั่งให้เค้าไปจากผม ผมขอเถอะครับแม่  คนนี้ผมขอ " 

“ ฉันเป็นแม่ ฉันมอบสิ่งที่ดีให้กับแก แต่วันนี้แกไม่รับสิ่งนั้น แกหลงมัน หลงคนคนนั้น แกต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ "

“ ผมไม่ได้บ้า แต่คนที่กำลังบ้า คือแม่ตังหาก "

“ เสือ!! “

“ แม่ไม่มีสิทธิมาเอามันไปจากผม แม่ไม่มีสิทธิมาสั่งให้ผมรัก หรือเลิกรักมัน เพราะนี่คือหัวใจของผม แล้วมันก็มีปิงเป็นเจ้าของ " ฝ่ามือที่ฟาดลงมาบนหน้าของผมเป็นครั้งที่สาม เลือดที่ไหลซิบลงมาผมเม้มปากสนิท

“ ฉันเกิดแกมานะ เลือด เนื้อ ชีวิตของแก เป็นของฉัน "

“ ในที่สุดสิ่งที่คิดก็เผยออกมาแล้วสินะ " ผมยิ้มให้เธอ

“  ฉันไม่ได้เลี้ยงแก ให้แกมายืนด่าฉันแบบนี้นะ ฉันเป็นแม่แก กล้าดียังไงมาด่าฉัน กล้าดียังไงมาเห็นอีนังเด็กนั่นมันดีกว่าฉัน "

“ เพราะเค้าให้สิ่งที่ผมไม่เคยได้จากแม่ไง " ผมบอก " ตั้งแต่เด็กจนโต สิ่งที่ผมจำได้คือคุณ ที่คอยบงการผมทุกอย่าง ทุกอย่างที่ผมทำต้องเป็นไปตามความต้องการของคุณมาเสมอ ชีวิตของผมเป็นของคุณ คุณบอกผมว่า นั่นคือสิ่งที่ดีที่สุดที่คุณให้ผม แต่สิ่งที่คุณไม่เคยให้ผม คือ ความรัก แต่ปิงไม่ใช่ มันให้ผม แล้วก็ให้มากกว่าใครๆ ถามตัวเองเถอะ ว่าที่กำลังโมโห ที่กำลังโกรธ เพราะแค่ว่าผมไม่ฟัง เพราะว่าอายที่จะเอาไปพูดกับพื่อนว่า มีลูกชายเป็นเกย์ไม่ได้กันแน่ เจ็บใจละสิ ถ้าผมคบกับลูกสาวไฮโซคงมีความสุขกว่านี้แล้วสินะ คงสมใจ คงมีความสุข คงเชิดหน้าแล้วก็ อวดใครต่อใครได้แล้ว แต่ขอโทษด้วยครับ ที่ต้องทำให้ผิดหวัง "

“ แกนี่มัน..” เธอชี้หน้าผม ความโกรธตอนนี้พุ่งขึ้นไปจนสุดแล้ว " เสียแรงจริงๆ ที่เลี้ยงแกมา ถ้ารู้ว่าโตมาแล้วเป็นแบบนี้ คงตัดสินใจทำแท้งไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้วละ ไม่น่าให้เกิดมาเลย " เธอกัดฟันพูดด้วยความโกรธ " เป็นหน้าเป็นตาก็ไม่ได้ ไม่คยคิดถึงหน้าตาของพ่อแม่ เอาแต่ตัวเอง ความสุขมันกินเข้าไปได้รึไง ฉันอยากจะรู้นักว่า แกที่เลือกคนที่ให้ความรัก คนที่ให้ความสุขมันกินเข้าไปได้รึไง ถ้าพ่อแกไม่ให้เงิน แกก็เป็นแค่หมาตัวนึง แล้วมันก็คงไม่เอาแกหรอก "

“ มันไม่เกี่ยวกับเรื่องเงินหรอกครับ " เสียงที่พูดขึ้นจากประตูทำให้ทั้งผมทั้งแม่หันไปมอง ปิงที่ยืนอยู่ตรงนั้น ถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ " บ้านผมรวย ผมไม่เกาะผู้ชายกินหรอก แล้วถึงแม้ผู้ชายจะมาเกาะผมกิน ผมก็มีเงินที่จ่ายอยู่แล้ว เพราะผมรวย "

“ นังเด็กจองหอง เข้ากันได้ดีเหลือเกินนะ " เธอบอกก่อนจะหันไปทางปิง " ทุกวันนี้ใช้เงินพ่อแม่ยังไม่รู้หรอกว่าความลำบากของการหาเงินมันเป็นแบบไหน เธอจะพูดอะไรก็พูดได้ อย่าปากดีให้มันมากนักนะ " มือที่ชี้หน้าปิงจ้องมองเธอก่อนจะก้มหน้าลง " ถ้าแกไม่ทำตามฉันก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่ ฉันพูดแค่นี้แหละ "

   ทุกอย่างเงียบตอนที่เธอพูดคำนั้น ผมมีคำถามมากมายที่อยากจะถามเธอ เพราะอะไร ทำไม ทำไมต้องทำกันถึงขนาดนี้ เพียงเพราะหน้าตาทางสังคม ความไม่ชอบส่วนตัว อคติ ไม่ได้มองอะไร ไม่มองแม้ความสุข ของคนที่เธอบอกว่า เธอทำทุกอย่างเพื่อเค้าด้วยความรัก และ หวังดี

“ แม่รักผมจริงๆรึเปล่า " เอ่ยถามเธอออกไปแบบนั้นด้วยความอยากรู้ " ถ้าแม่รักผม ช่วยเห็นแก่ความสุขของผมได้มั้ย อย่าเห็นแก่ตัวนักเลย "

“ อะไรที่บอกว่าฉันเห็นแก่ตัว ฉันหวังดีกับแกแท้ๆ ไม่มีแม่คนไหนอยากให้ลูกตัวเองเป็นคนผิดเพศหรอก แล้วมันจะไม่ดีกว่าเหรอ ถ้าแกเลือกคบใครสักคนที่ดี เหมาะกับฐานะของเรา คนที่เหมาะสมกับแก คนที่ดีพอจะเป็นแม่ของลูกแก แกวางอนาคตตัวเองไว้ยังไงกัน อยู่กันไปแบบนี้จนตายเหรอ รูปลักษณ์ภายนอกไม่ใช่สิ่งที่ยั่งยืนหรอก สักวันคนที่ยืนข้างแก ก็เป็นแค่ตาแก่คนนึงเท่านั้น "

“ ถ้าให้ผมเลือก ผมเลือกปิง ถ้าต้องให้เลือกคนที่จะแก่ไปด้วยกัน ผมเลือกปิง " ผมกอดไหล่มัน ตอนที่พูดกับแม่ปิงก็หันมามอง " ถ้าให้เลือกใครที่ตรงตามใจผม ผมเลือกปิง แต่มันคงไม่ตรงใจแม่นักหรอก เพราะมันเอาไปอวดเพื่อนไม่ได้ แถมยังน่าอายในวงสังคมของแม่อีกตังหาก "

“ เสือ "

“ อย่ามายุ่งกับความสุขของผมเลย ไม่เคยให้ ก็อย่ามาทำลายมันเลยครับ เพราะลูกแม่คนนี้ ไม่ค่อยได้มีความสุขกับเค้าหรอก ถือว่าเมตตาให้ความสุขกับผมสักครั้งเถอะ เลิกยุ่งเรื่องนี้ ไม่ต้องชอบก็ได้ แต่อย่ามายุ่งกันก็พอ "

“ แกมันโง่ " เธอพูด " สักวันแกต้องเสียใจที่ตัดสินใจแบบนี้ ตามสบายแล้วกัน ฉันจะถือว่าฉันเตือนแล้ว "

   คำพูดสุดท้ายที่เธอพูดก่อนจะเดินหันหลัง คว้ากระเป๋าแล้วออกจากห้องไป เสียงประตูที่ปิดลงดังมากพอที่จะทำให้ปิงสะดุ้งขึ้นมา มันยืนเงียบอยู่ตรงนั้น ไม่พูดอะไรสักคำ นานจนผมค่อยๆดึงมันให้ก้าวเดินออกไปช้าๆ

“ ดีแล้วเหรอ ที่ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ ทำไมเราไม่ทำให้เค้ายอมรับล่ะ นั่นแม่มึงนะเสือ "

“ คนบางคนก็ป่วยการที่พูดด้วย "

“ ทำไมถึงไม่ชอบแม่ตัวเองขนาดนั้นวะ " ปิงหันมาถาม สำหรับปิงผมรู้ว่าครอบครัวคือสิ่งที่สำคัญที่สุดที่มันนึกถึงเสมอ บ้านของมันอบอุ่นมันก็คงอยากจะให้ท่านยอมรับให้ตัวมัน แต่สำหรับแม่ผมมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น " บอกกูหน่อยได้มั้ย ถ้ารู้เหตุผลแล้วจะไม่เซ้าซี้เลย " มันเงยหน้าขึ้นมาถามผมก็ถอนหายใจ ตอนที่ปล่อยมือออกจากไหล่มัน ผมหันไปจุดบุหรี่แทนที่จะพูดออกมา " เสือ "

"  สำหรับแม่กูมันไม่ได้ง่ายอย่างที่มึงคิดหรอก ความดีเอาชนะแม่กูไม่ได้หรอก "

“ แล้วเราจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้เหรอ " 

“ ตอนนี้เราทำได้แค่ปล่อยให้มันเป็นไปแบบนี้ก่อน "  ปิงหันมากอดผมไว้ตอนที่ผมพูดแบบนั้น มือที่กอดผมไว้แน่นมันซบ

“ ไม่เป็นไรหรอก ไม่เป็นไรหรอกนะ " มันลูบหลังผม ตอนที่ก้มลงกอดมันไว้ " เดี๋ยวแม่ก็เข้าใจ "

“ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ว่ะ "

   ไม่เห็นปากเก่งเหมือนที่พูดเมื่อกี้เลย ทำไมพอได้ยินเค้าพูดแบบนั้น ใจมันถึงได้เจ็บขนาดนั้น ทั้งๆที่พยายามพูดในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยพูด ทั้งความรู้สึก ทั้งความต้องการ แต่เธอกลับไม่เข้าใจผมเลยสักนิด สิ่งที่ของมันมากเกินไปเหรอ ทั้งๆที่เป็นความสุขเดียวที่เหลืออยู่ ทั้งๆที่เธอควรเห็นแก่ความสุขของผม แต่ทำไม มันถึงไม่เป็นแบบนั้น เพียงแค่เพราะหน้าตาทางสังคม หน้าตาทางสังคมที่ไม่ได้สร้างความสุขให้เธอ ไม่ได้สร้างความสุขให้ผม แต่เธอกับไม่เห็นความสำคัญของมัน ไม่เห็นแม้ค่าของความสำคัญของผม คำถามเดียวที่อยู่ในใจตอนนี้คือ .. ทำไม

“ เสือ ไม่เป็นไรหรอกยังมีกูนะ "

“ กูก็มีแค่มึงนั่นแหละ "

   ตอนที่เป็นเด็ก ผมเฝ้าถามตัวเองว่าทำไมแม่ถึงไม่อยู่กับผม ทั้งๆที่พ่อก็ไปทำงานเมืองนอก เธอที่บอกว่าต้องไปช่วยงานพ่อที่นู้น เธอบอกว่าให้ผมเข้าใจ เธอทำเพื่อผม แต่ความจริงก็ไม่ใช่แบบนั้น ไม่ได้ไปช่วยงานแค่อยากมีหน้ามีตาในสังคมมันก็เท่านั้น แม่กลายเป็นคนที่เสพย์ติดหน้าตาทางสังคมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้ตัวอีกทีทุกอย่างรอบๆตัวผมก็เหมือนว่าต้องดีที่สุด เพื่อให้เธอได้มีเรื่องพูดคุยกับเพื่อน แล้วไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่เธอกลายเป็นแค่ คนนอก คนนึง มากกว่าคำว่าแม่ที่เป็นคนสำคัญ

“ กูคิดว่าเค้าจะเข้าใจในสักวัน "

“ อื้ม " ตอบมันสั้นๆ ผมที่ผละตัวเองออก เดินเข้าห้องนอนไปแต่ยังไม่ทันจะหย่นตัวลงนั่งบนเตียงเสียงโทรศัพท์ของผมก็ดังขึ้นมาก่อน

ปิงที่เดินเข้ามาในห้องของผมพร้อมกับโทรศัพท์มือถือ มันยื่นให้ก่อนจะบอก " พ่อ โทรมา "

“ พ่อ " ผมทวนเสียงตอนที่หยิบโทรศัพท์จากมือมันผมก็ถอนหายใจ พ่อไม่ค่อยโทรศัพท์มาหาผม นานๆครั้งถึงจะโทรมาหาสักทีเมื่อมีธุระ แต่คราวนี้ธุระของพ่อผมคงเดาไม่ผิด " ครับ "

“ ทะเลาะอะไรกับแม่แกอีกละ "

“ ข่าวไวจังเลยนะ " ผมบอก พ่อก็หัวเราะ

“ แฟนคนใหม่เป็นผู้ชายเหรอ แม่แกโมโหใหญ่บอกให้ฉันมาจัดการ เห็นบอกว่า ถ้าปล่อยให้คบไปจะเสื่อมเสีย "

“ อื้ม " พยักหน้ารับ พ่อก็ถอนหายใจ " จะพูดอะไรก็พูดเถอะครับ แต่จะฟังแล้วจะทำตามมั้ยก็อีกเรื่องนะ "

“ งั้นขอถามหน่อย "

“ ครับ "

“ เค้าเป็นคนยังไง แฟนแกน่ะ " ผมเหลือบมองปิงที่กำลังยืนฟังผมพูด ก่อนจะลุกขึ้นไปดันหลังมันออกจากห้องไปแล้วล็อคประตูนั่นซะ

“ ดีครับ ถ้าไม่นับหน้าตา มันเป็นคนที่เข้าใจผม เป็นคนที่เข้าใจตัวตนของผม ในสิ่งที่ผมเป็นมากกว่าใคร เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วมีความสุข เป็นคนที่อยากจะตื่นขึ้นมาแล้ว เจอมันอยู่ใกล้ๆ เป็นคนที่ไม่เคยมีใครทำให้ผมรู้สึกแบบนี้มาก่อน "

“ เป็นคนพิเศษจริงๆสินะ "

“ ครับ "

“ แล้วหน้าตาเป็นยังไง "

“ ระดับผม ต้องสวยสิ " พ่อยิ้มตอนที่ผมพูดแบบนั้น " พ่อ "

“ แม่แกไม่เห็นด้วยนะ กับการที่แกจะคบกับผู้ชาย แต่ไหน แต่ไรมาฉันไม่เคยยุ่งเรื่องของแกเลยเพราะคิดว่านี่เป็นหน้าที่ของแม่ แต่คราวนี้แม่แกให้ฉันโทรมาจัดการ ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเริ่มพูดกับแกยังไง แต่สำหรับฉัน ฉันคิดว่าชีวิตก็เป็นของแกนะ มีความสุขกับการจะทำอะไร ก็ทำไปเถอะ ขอให้เป็นการกระทำที่ดีก็พอ แต่แม่ "

“ แต่แม่ก็ไม่เห็นด้วย "

“ อย่าไปสนใจเลย " พ่อพูดสั้นๆ " เค้าก็แค่คนที่อยากจะให้อะไรเป็นไปตามใจทุกอย่าง เค้าเป็นคนที่ทุกอย่างต้องเป็นไปเป็นแบบแผน ไปตามใจเค้า แต่เค้าคงไม่รู้ ว่าไม่ใช่ทุกเรื่องหรอกที่มันจะเป็นไปตามใจ "

“ พ่อ "

“ ฉันเคารพการตัดสินใจของแก สิ่งที่แกตัดสินใจฉันเชื่อว่ามันคือสิ่งที่ดีที่สุด "

“ ครับ "

“ แต่ถ้าล้มก็ต้องลุกเองนะ ถ้าเกิดอะไรขึ้นที่ทำให้ผิดหวัง ก็เรียนรู้ที่จะอยู่ให้ได้ " ผมพยักหน้ารับตอนที่ถอนหายใจออกมา

“ ทำไมถึงเข้าใจง่ายจัง ทำไมแม่ถึงไม่เป็นแบบนี้ "

“ แม่แกเค้ายึดถือหน้าตา แต่ฉันไม่ ฉันสนใจความสุขของครอบครัวมากว่า ถ้าแกคิดว่าใช่ มันก็ใช่ ชีวิตเป็นของแก อีกอย่าง " พ่อเงียบไปก่อนจะพูดอะไรสักอย่างออกมา

“ อีกอย่างอะไรครับ "

“ อีกอย่างคือ เพราะฉันไม่เคยให้ความสุขกับแก ฉันไม่มีสิทธิไปพรากความสุขของแกหรอก " ผมเงียบไม่ได้ตอบอะไรพ่อก็ถอนหายใจตามมา " อีกไม่นานแม่จะเข้าใจเอง ตอนนี้ต้องให้เวลาเค้าหน่อย แกก็รู้แม่ยึดติดกับหน้าตาทางสังคมแค่ไหน แล้วธารเองก็พูดให้เค้าคิดขนาดนั้น เค้าคงรู้สึกไม่ดี "

“ มันพูดอะไร "

“ ธารมันบอกแม่แกว่า แฟนแกผ่านมาเยอะ  จริงเหรอ "

“ เยอะของแม่คือแค่ไหน ถ้าผมกับปิงเทียบกัน ผมน่าจะเยอะกว่ามันนะ " ผมบอก ตอนที่ถอนหายใจออกมาผมก็อธิบายให้พ่อฟัง " ผมไม่สนอดีตของมันหรอก ปัจจุบันมันเป็นแฟนผม แล้วนั่นคือสิ่งที่ผมสนใจ "

“ แกมั่นใจขนาดนี้ฉันชักอยากจะกลับไทย ไปเจอเลยละ อยากจะรู้นักคนที่ทำให้ลูกชายฉันรักได้ขนาดนี้ จะหน้าตาเป็นยังไง "

“ ก็แค่คนธรรมดาๆ คนนึงนั่นแหละ ไม่ได้มีอะไรพิเศษสำหรับคนอื่นหรอก "

“ อย่างงั้นเหรอ " พ่อพูดเหมือนกำลังจะแซว

“ ไม่พิเศษสำหรับคนอื่นแต่พิเศษสำหรับผมนะ " ยิ้มออกมาตอนที่พูดคำนั้น ผมหันไปมองภาพที่หัวเตียง ภาพที่เราถ่ายด้วยกันตอนที่ทะเลกันคราวก่อน

“ งั้นก็ตามใจ ไว้มีโอกาส พ่อจะเยี่ยมแล้วกัน ถึงวันนั้นต้องพามาแนะนำละ "

“ ครับ " ผมพยักหน้า ตอนที่พ่อวางสายลง ผมถอนหายใจออกมาด้วยความโล่ง อย่างน้อยก็ยังมีคนเข้าใจ  เปิดประตูห้องตัวเองออกอย่างไม่ทันตั้งตัวคนที่เอาแก้วเปล่าแนบกับประตูก็รีบดึงแก้วไปไว้ข้างหลังทันที

“ เสือ " มันเรียกผมด้วยเสียงรนๆ อย่างตกใจ

“ ทำอะไร " พอถามออกไปก่อนจะพลางมองไปแก้วข้างหลังมันก็ยกแก้วเปล่าๆ แห้งๆ ขึ้นมาดื่ม

“ กินน้ำ "

“ เสือกเรื่องกูอยู่สินะ " ผมถาม มันก็ส่ายหน้า " ได้ยินอะไรบ้างละ "

“ ไม่ได้ยินอะไรเลย "

“ ไม่จริงซะแล้วละมั้ง " ผมบอกก่อนจะเดินเข้าไปใกล้แล้วกอดมันไว้ ผมซบลงบนไหล่ก่อนจะสูดกลิ่นหอมสบู่บนตัวของมันเสียเต็มฟอด

“ ไม่ได้ยินอะไรหรอก " มันยังย้ำแบบนั้นก่อนจะผละตัวออกจากผมแล้วยิ้มออกมา  " ไม่พิเศษสำหรับคนอื่นแต่พิเศษสำหรับผมนะ โคตรเลี่ยนเลย "

“ กำลังคิดว่าอยากจะบอกต่อหน้าสักหน่อย "

“ ไหนอยากฟัง "

“ อย่าฟังเลย เลี่ยน " ย้ำกับมันแบบนั้น ปิงก็ทำหน้าเซ็ง " โทษฐานที่แอบฟังกูพูด มึงก็ฟังแค่นั้นไปก็แล้วกัน "

“ เขินก็บอก อย่ามาอ้างเลย " ผมมองหน้ามัน ก่อนจะถอนหายใจออกมาแล้วกอดมันไว้แน่น สบายใจยังไงบอกไม่ถูก แม้จะเป็นแค่คนเดียวที่เข้าใจก็เถอะ  " เสือ "

“ มึงคือคนพิเศษนะ " ปิงยิ้มตอนที่พูดคำนั้นมันซบลงที่ไหล่ผม " พิเศษที่สุดสำหรับกู "

“ หัวใจมึงเต้นแรงจัง "

“ ก็กำลังบอกรักแฟน จะไม่ให้ตื่นเต้นได้ไง " ทำได้แค่กอดกันไว้ ผมยิ้มให้มัน และเช่นกัน มันเองก็ยิ้มให้ผม

..............................................................

ตอนหน้า ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด มันจะเป็นตอนจบค่ะ  :katai4:
แต่ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดน้า
ก่อนอื่น การเขียนตอนนี้มันยากมาก มันยากตรงที่
ในความเป็นลูก เราไม่ควรทำแบบนั้นกับแม่รึเปล่า
พี่เสือที่ไม่ได้ใส่ใจแม่ตัวเอง ทำกับแม่แบบนั้น โอเคมั้ย
ในใจเราขัดแย้งกับเรื่องนี้ตอนที่เขียนมาก
แต่สุดท้ายที่ออกมาเป็นแบบนี้ มันดูไม่ดีหรอก แต่มันให้ความรู้สึกว่า
เสือมองเห็นปิงชัดกว่าใคร ปิงเองก็เหมือนกัน
ตอนนี้พี่เสือน่ารัก
ตอนหน้าก็น่ารัก ตอนพิเศษก็จะยิ่งน่ารัก ขึ้นมากกว่านี้อีกคร่าา
ไม่อาจพลาดหนังสือได้ด้วยประการทั้งปวงนะคะ
สุดท้ายนี้ ฝากแท็ก #เสือปิง และเม้นท์ด้วยนะจ้ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้า
หนมมี่เองแหละ  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 16-10-2015 21:00:06

แม่ร้ายกาจมากค่ะบอกเลย เพลียมากกกกกกกกกก สงสารพี่เสือสุดอะบอกเลย :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 16-10-2015 21:10:35

จับมือกัน กอดกัน เป็นครอบครัวและอยู่เคียงข้างกันไปนะทั้งเสือและปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: fuku ที่ 16-10-2015 21:15:22

อ่านแล้วน้ำตาแตกให้เสือเลยอ่ะ

มันอึดอัดใจมาก แม่ที่มองว่ามีลูกเอาไว้อวดคนอื่น เข้าใจเลยว่าทำไมโตมานิสัยเป็นแบบนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 16-10-2015 21:16:49

พี่เสือน่ารักมากกกกกก // อิฐไทจะเขียนต่อในตอนพิเศษมั้ยคะ  :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-10-2015 21:30:03

ยิ้ม อย่างน้อยพ่อก็ไม่เต้นตามไปอีกคน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 16-10-2015 21:48:05

เป็นคนพิเศษของกันและกัน ดีจังเลยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 16-10-2015 21:48:50

พ่ออิพี่เสือคือดีอ่ะเข้าใจอะไรง่าดี แต่แม่นี่คือแบบ....เห้อ




ตอนนี้ความรู้สึกคืออยากระโดดถีบหน้าอิพี่ธาร   เหี๊ยมาก~~~~  เอาปิงไปใส่สีตีไข่ทั้งที่ยังไม่รู้จักปิงดีเลย  งุ๊ยยยย...ทั้งหมดนี่ผลพวงมาจากอดีตและคนที่ทำลายอดีตของปิงทั้งนั้น

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 16-10-2015 21:57:17

แม่นี่แบบ  :mew5:
พี่เสือน่ารักก ขอหวานๆเยอะๆเลยค่ะนับจากนี้  :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 16-10-2015 21:57:41

อ่านตอนของแม่นี้ความดันพุ่งปรี๊ดมากกกกก
เจอฉากพ่อเสือเข้าไป ปลื้มปริ่มมากกกก :impress2: เลิฟ ปาป๋าเลย
แต่เหี้ยสุดนี้ไม่พ้นไอ่พี่ธาร  :m16: น่าจะตื๊บสักทีสองที

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 16-10-2015 22:01:58

เพลียกับแม่พี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: mini_saiparn ที่ 16-10-2015 22:06:01

คือเสือปิงเป็นคู่ที่ผ่านอะไรมาเยอะ กว่าจะมาถึงตรงนี้ ไม่ใช่อยู่ดีๆก็มารักกัน มันทำให้ทั้งคู่เข้าใจกัน รักกันมาก

คือรักคู่นี้มาก ตอนหลังๆพี่เสือน่ารักมากเลย อิจฉาปิงสุดๆ

ปล. อิพี่ธารมึงนี่มันเลวจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: janny_j ที่ 16-10-2015 22:14:44

โอ้ยย อีพี่เสือน่ารักแบบนี้เป็นด้วยเหรอ ว่าพี่เสือน่ารักแล้ว พ่อพี่เสือน่ารักกว่าหลายเท่าเลย ส่วนแม่ปลอยนางไปค่ะ กระทบกระทั่งกันบ้างภาษาแม่ผัวลูกสะไภ้นิดหน่อย มีพี่เสือกับคุณพ่อหนุนหลังแบบนี้ น้องปิงสบายใจได้ล่ะ  :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 16-10-2015 22:21:51

อุ๊ย พี่เสือโหมดหวาน
คุณแม่ ลูกไม่ใช่สัตว์เลี้ยงเอาไปประกวดนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: Abella ที่ 16-10-2015 22:22:58

มันโอเคมาก อ่านตอนนี้สงสารเสือเลยเป็นแม่แท้ๆทำไมทำกับลูกอย่างนี้ใจร้ายมาก แต่ไม่เป็นไรมีปิงเนอะ
ตอนนี้รักปิงสุดๆมาดนางเอกสุดอ่ะ
 :กอด1:
ปล.รอติดตามตอนต่อไปแต่งดีมากเลยสู้ๆนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 16-10-2015 22:25:55

ฮืออ ยังไม่อยากให้จบเลย แต่งต่ออีกนะค้าา ไม่ชอบแม่พี่เสือเลย คนอะไรใจร้ายใจดำ ปล่อยนางไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 16-10-2015 22:28:39

โอ้ยยย
ตอนแรกมาเข้มข้นเลย
ว่าเเล้วววววแม่เสือต้องมีอะไรแปลกๆซ่อนอยู่
เเต่ยังโชคดีที่เหลือพ่อที่เข้าใจ
ทำไมรู้สึกใจชื้นแทน สู้ๆนะทั้งสองคน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 16-10-2015 23:44:52

ตอนท้ายนี้มาที...ทำเอามาม่าหกเกือบหมดเลยนะ แต่ตอนที่พ่อเสือพูดกับเสือคือมันแบบอธิบายไม่ถูกเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 17-10-2015 00:16:11

เสือเข้มแข็งนะ ดีที่สุดที่มีปิงอยู่เคียงข้าง รักคู่นี้ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 17-10-2015 00:44:33

ห๊า ไม่เอาจิไม่ให้จบ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 17-10-2015 00:51:40

ถ้าไม่ผิดพลาดจะเป็นตอนจบ อ้ากกกกกกก
ขอให้เกิดการผิดพลาด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 17-10-2015 01:10:34

 :katai1: :katai1: :katai1: เสือปิงสู้ๆ พี่หนมสู้ๆ จะจบแล้วอ่าาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 17-10-2015 05:20:03

พี่เสือพยายามเข้านะ มันจะผ่านไปด้วยดี ยังไงแม้ก็รักเราในแบบของเขานั่นแหละ ไม่ได้เข้าข้างแม่นะ อยากให้แม่รักปิงด้วย :hao5:
เรื่องครอบครัวมันเปราะบาง :mew6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 17-10-2015 10:54:12

คุณแม่คะ นั่นลูกนะคะ คุณแม่รู้ไหมว่าลูกต้องเหงาปล่าวเปลี่ยวมานานเท่าไร ไม่มีความสุขเลยมานานเท่าไร
พอเสือได้เจอคนที่เป็นความสุขของตัวเองแล้ว คนที่ทำให้ยิ้มหัวเราะได้มากขึ้น
คุณแม่ก็มาทำแบบนี้ห่วงแต่หน้าตาแต่ไม่นึกถึงลูกเลย รู้สึกเพลียกับแม่ของเสือเลย เฮ้อ
ยังดีที่มีคุณพ่อเข้าใจและยอมรับได้เพราะคือความสุขของลูก
เสือก็มีปิงที่รักและเข้าใจคอยอยู่ข้างๆ รักกันนานๆนะเสือปิง ^^

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 17-10-2015 18:53:13

อ่านเจอคนเป็นแม่แบบนี้อีกแล้ว
เป็นสิ่งที่แย่ที่สุดในชีวิตน่ะ
มันเพลียยยยยยใจ

เสือ+ปิง
ทำได้ดีที่สุดก็แค่นี้ล่ะ
จับมือกันไว้ให้มั่น..อย่าปล่อยกันก็พอ

หนุกอีกๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 17-10-2015 20:10:37

ไม่เคยให้ความรัก...แต่จะมาพรากความรัก...เจ็บอ่ะหนม~~~~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 17-10-2015 21:33:06

สงสารพี่เสือ ยังดีที่คุณพ่อเข้าใจ
แอบใจหายถ้าตอนหน้าจะจบ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: KoTo_Nat ที่ 18-10-2015 10:58:16

ใช้เวลาอ่าน 3 วัน เพราะทำกิจกรรมอื่นด้วย

ที่เข้ามาตอนแรกเพราะไม่รู้จะอ่านเรื่องไหนดีเลยไปเลือกอ่านเรื่องที่มีคนอ่านมากที่สุดตามลำดับ พอได้เข้ามาอ่านแล้ว
บอกเลยว่าได้ทุกอารมณ์มีร้องให้ด้วย (แอบอ่านกลัวพ่อแม่ถามว่าร้องทำไม) ชอบนะคนแต่งแต่งได้ดีมากเลย
สมเหตุสมผล ไม่เวอร์หรือแอ๊บเกินไป บอกเลยว่าอินมากกกก

ในด้านเนื้อเรื่องชอบปิงกับฝนนะดูรักเพื่อนและจริงใจกับเพื่อนแถมเป็นตัวสร้างเสียงหัวเราะด้วย ส่วนตัวละครที่ไม่ชอบและเกลียดเลย
คือิฐไม่อยากให้ไทรับรักเลย ตอนที่เข้ามาจีบก็ไม่บริสุทธ์ใจแล้ว แต่ก็นะในโลกความเป็นจริงความรักสามารถทำได้ทุกอย่าง ส่วนบทแม่ของเสือนั้นชอกมากเพราะตั้งแต่อ่านนิยายมาบทแบบนี้ไม่เคยเจอที่ร้ายจริงจัง ตอนแรกที่อ่านตอนที่แม่คุยกับปิงนึกว่าเธอเข้าใจแล้วซะอีกแต่พออ่านบทของเสือถึงจะเข้าใจ ของพ่อนั้นปลื้มมากที่เข้าใจเสือหวังว่าคุณแม่คงไม่ทำอะไรร้ายแรงนักนะต่อไปนะสงสารปิงคือปิงโดนมาเยอะแล้วอยากให้มีความสุขจริงๆสักทีนะ ส่วนธารตามที่อ่านคือคิดว่าเขาจะทำให้เสือเลิกกับปิงแล้วเสียบเองหรือเปล่าหรือว่ารักน้องชายเลยหวังดี แต่จากที่อ่านคงหวังเองมากกว่า

สุดท้ายคืออยากรู้เรื่องแม่ของปิงว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหนและกำลังทำอะไร ครอบครัวของเธอเป็นยังไงบ้าน ณ ต้อนนี้ อยากให้เธอมาช่วยปิงจัง หวังว่าเธอคงมีหน้ามีตาในสังคมที่มากกว่าแม่ของเสือนะสาธุ 5555

สุดท้ายของสุดท้าย ก็ขอขอบคุณคนแต่งนิยายที่สละเวลาอันมีค่ามาให้ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าเรื่องนี้จะจบ 5555

ขอบคุณครับ

ปล.อยากให้ไทเจอกับคนที่แอบข่มขืนตอนเมาจังแล้วตกลงปลงใจกับคนนั้นแทนอิฐ แต่คงเป็นไปไม่ได้ใช่ไหมเพราะเดียวหาว่าไม่จริงใจอีก โอ้ยยยยย ช่างมันเถอะตามใจคนแต่งครับ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: pornwicha ที่ 19-10-2015 13:41:36

เคยอ่านแต่ตอนนี้กลับมาอ่านแล้วว :mew1: สงสารไทมากพูดเลยนะ555555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 70 // 16.10.58} #หน้า 69
เริ่มหัวข้อโดย: littlegift ที่ 19-10-2015 17:39:47

เชื่อว่าความรักของทั้งคู่ที่มีต่อกันจะทำให้ผ่านอุปสรรคนี้ไปได้  :katai4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 16.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 23-10-2015 20:43:10

ตอนที่ 71 ( ตอนจบ )

   ฤดูแห่งการสอบใกล้เข้ามาอีกนิดแล้ว ทั้งๆที่ควรจะอยู่บ้าน อ่านหนังสือแต่ตอนนี้ผมกลับโดนลากมาข้างนอกโดยคนที่ไม่มีสอบ ผมถอนหายใจออกมาตอนที่มันจอดรถหน้าผับที่เรามากันบ่อยๆ   

“ เสือ กูว่า กูควรอ่านหนังสืออยู่ที่บ้านนะ "

“ อย่างมึงต้องอ่านด้วยเหรอ ปกติไม่ใช่คนที่เดาข้อสอบเหรอ " มันถามด้วยสีหน้าเหมือนคนไม่รู้เรื่อง ก่อนจะหันมายิ้มกวนตีนให้

“ ขอโทษเถอะนะ เห็นแบบนี้กูอาจจะคว้าเกียรตินิยมสองหรือหนึ่งเลยนะ "

“ เหรอ "

“ นี่!! ทำไมต้องทำหน้าไม่เชื่อด้วย "

“ คิดไปเองรึเปล่า " มันหันมาบอกก่อนจะส่ายหน้า " ลงมาได้แล้ว "

“ กูไม่อยากเข้าไปเลยอะ ไอ้ผับเหี้ยนี่อะ " ผับที่เราเจอกันครั้งแรกแต่ก็ไม่เคยมีความทรงจำดีๆอื่นนอกจากนั้นเลยสักนิด " ถามจริงนอกจากจะเจอกันครั้งแรกแล้ว มันมีอะไรที่น่าประทับใจบ้างวะ "

   บางทีก็โดนจีบจนมีเรื่อง โดนมาชวนไปมีอะไรบ้างละ สารพัดเรื่องราวชวนน่าเบื่อ และหาเรื่องทะเลาะ ยิ่งช่วงนี้อะไรๆก็เริ่มดีขึ้นผมเองก็ไม่อยากจะให้เกิดเรื่องร้ายๆอีก ผมเดินลงจากรถตอนที่เดินไปยืนข้างๆมัน เสือก็เอื้อมมือมากอดคอ

“  ไปกัน " มันว่าแค่นั้นตอนที่เดินเข้าไปข้างใน คนที่ค่อนข้างเยอะเราเดินผ่านโต๊ะแล้วโต๊ะเล่า ก่อนที่ผมจะเห็นเพื่อนๆของมันที่วันนี้ก็มากันครบทีม ไม่ว่าจะเป็นไอ้เทม ไอ้นิว ไอ้โจ๊ก หรือแม้แต่ไอ้เท่

“ มาแล้วเหรอ " เท่ทัก

“ ยังมั้ง "

“ พกเมียมาด้วยเหรอ " ไอ้นิวที่กำลังเมาทักเสือขึ้นมาเป็นเพลง "พกเมียมาด้วยเหรอเนี้ย แหมมาแค่นี้ ต้องพกเมียมาด้วย "

“ เชี่ยนี่มันเมาแล้วใช่มั้ย " ผมถามทุกคนที่หัวเราะออกมาพร้อมพยักหน้า

“ ส้นตีนแล้วดูแม่งเลือกเพลง ไอ้สัด " นั่งลงข้างๆเทม เสือมันก็มานั่งแทรกกลางให้ผมไปนั่งริมขอบโซฟาแทน

“ หวงจังเว้ย เมียกูก็มีมั้ยมึง " เทมว่าพลางจิบเหล้าแบบไม่ใส่ใจ " แล้วนี่มึงไม่อ่านหนังสือสอบรึไง ช่วงนี้มหาลัยมึงสอบแล้วนิ "

“ หึ " ผมยกยิ้มตอนที่หยิบแก้วขึ้นมาใส่น้ำแข็งแล้วชงเหล้าให้อีกคน " มึงถามเพื่อนมึงสิ ว่าทำไมลากกูออกมา "

“ ก็เสือกนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนหมาขี้ไม่ออกอยู่กับกองหนังสือทั้งวัน " เสือบอก " เอาสายตาออกจากหนังสือบ้างเถอะ "

“ จะบอกว่าห่วงเค้า ว่างั้นเถอะ " ไอ้เท่เสริม " อยากให้พักผ่อนสายตาบ้าง อย่าเครียดนะครับ อย่าเครียดนะ "

“ เสือกจังมึง " มันบอกเท่ผมก็หัวเราะก่อนจะยื่นแก้วเหล้าให้มัน เสือยกขึ้นกินผมก็พิงตัวเองกับโซฟาที่นั่งมันก็ถาม " ไม่กินเหรอ "

“ ไม่ละ เดี๋ยวกูจะกลับไปอ่านหนังสือ "

“ ขยันไม่สมเป็นมึงเลย "

“ ชอบพูดว่ามันเป็นเรื่องแปลกทุกทีเลยนะ "

“ ก็มันแปลก " เสือบอกก่อนจะเอื้อมมือมากอดไหล่ผมแล้วดันให้เข้าไปซบ

“ นี่เพื่อนนั่งอยู่ ไม่อายรึไง "

“ ชอบพูดว่ามันเป็นเรื่องแปลกทุกทีเลยนะ " ผมยิ้มกว้าง กลั้นเอาไว้ไม่ไหวอีกแล้วใจเต้นโครมครามตอนที่มันทำแบบนั้น แม้ช่วงหลังๆเสือจะเรียกได้ว่าแสดงความรู้สึกมากขึ้น แต่ยังไงก็ยังไม่ชินอยู่ดี

“ ยิ้มปากฉีกถึงดาวอังคารแล้วปิง " เท่แซวผมก็สะบัดหน้าไม่ใส่ใจ

“ แหม เป็นมึง มึงจะไม่ดีใจเหรอไง ปกติด่ากูต่อหน้าเพื่อนคราวนี้กอดกู นี่ผีเข้ารึเปล่ากูยังสงสัยอยู่ "

“อยากให้กูถีบตกโซฟามั้นจะได้รู้ว่า ผีเข้ารึเปล่า " เสือถามผมก็ส่ายหน้า

“ ไม่เอา พี่เสืออ่อนโยนกับน้องก็ดีแล้ว " มือที่ยกขึ้นลูบแผงอกของมัน ผมซบมันอยู่แบบนั้นก่อนจะไล้มือข้างนั้นไปกอดเอวมันไว้ สูดกลิ่นตัวของคนรัก

   บทสนทนาของเราเงียบลงผมมองนู้นนี่นั่นไปเรื่อยเปื่อย ได้ยินแต่เสียงเพลงกับเสียงของเพื่อนๆมันที่กำลังพูดเรื่องที่ผมไม่ค่อยเข้าใจ ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องในมหาลัยของมันแล้วก็วิชาเรียนที่กำลังมีสอบในไม่กี่อาทิตย์ต่อจากนี้

“ ไม่พูดกับเพื่อนเหรอ " ผมถามเสือมันหันมามองหน้าผม หน้าตาไม่แสดงความรู้สึกของมัน ทำเอาผมมองไปรอบๆข้าง เสือเป็นคนที่มาผับได้ประหลาดดี คนมาผับมีหลายอย่างแตกต่างกันออกไป บางคนก็มากับเพื่อนเพื่อสังสรรค์ คุย กินเหล้า สนุกสนาน บางคนมาหาแฟน บางคนก็อกหัก แต่เสือมาเพื่อนั่งนิ่งๆ กินเหล้า ฟังเพื่อนคุยแล้วก็กลับบ้าน  " มึงแปลกดีนะ มากินเหล้าไม่เห็นพูดกับเพื่อนเลย มึงมาทำไมว่ะ เข้าสังคมเหรอ กลัวเพื่อนไม่คบ ? มึงมาทำไมอะ ไม่เห็นจะทำอะไรเหรอ มึงมาก็เหมือนนั่งคนเดียว ไม่เหงาเหรอ  "

“ ก็ไม่นิ ก็มีมึงพูดมากอยู่ข้างๆไง "

“ ไม่ได้หมายถึงตอนนี้สิ " ผมบอกก่อนจะตีเข้าที่อกมันเบาๆ " พี่เสือละก็ พูดแบบนี้น้องเขินนะ "

“ เขินได้แรดเงียบดีนะ "

“ แล้วทำไมมึงไม่เหี้ยแบบเงียบๆบ้างละครับ หื้ม ? " เสือยิ้มมันที่เหลือบมองไปอีกทางผมก็มองตามมันไป พื้นที่ในส่วนผับแดนซ์ที่กำลังถูกจัดพื้นที่ จังหวะเพลงที่เริ่มเปลี่ยนไป ผมเอียงหน้าไปมาตามจังหวะเพลงเสือก็ยกยิ้ม " ยิ้มอะไร "

“ ไม่ออกไปเต้นรึไง "

“ ไม่เอาอะ จะกลับไปอ่านหนังสือ ถ้ากูเมากูคงไม่ได้อ่าน เดี๋ยวกูอ่านไม่ทัน " ถึงดูเที่ยวเยอะ ไม่ค่อนสนใจอะไรแต่ว่าจริงๆ ผมแบ่งเวลาเป็นนะ รู้ว่าเวลาไหนควรทำอะไร แต่เหมือนว่าตอนนี้รู้สึกทำอะไรในสิ่งที่ไม่ควรเท่าไหร่ ผมค้ำแขนกับโซฟาตอนที่มองไปรอบๆ สมองมันก็ดันคิดถึงหนังสือที่กำลังจำ

“ น้องเอาเบียร์มาขวด " เสือเอ่ยเรียกพยักหน้าที่เดินอยู่แถวๆนั้น 

“ เหล้ายังไม่หมดจะสั่งเบียร์มาทำไมวะ " ผมถามมันที่นิ่งแบบนั้น ตอนที่เบียร์เอามาเสิร์ฟมันก็หยิบแล้วยื่นมาให้ผม " ให้กูเหรอ ? "

“ อื้ม " พยักหน้ารับ ผมก็รับขวดเบียร์มาแบบงงๆ

“ ให้กูทำไม กูไม่กิน "

“ ลืมสิ่งที่คิดอยู่สักพักเถอะ เดี๋ยวสมองจะระเบิดตายซะก่อน " มันบอกแบบนั้นก่อนจะหยิบแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นมากิน

“ แค่เต้นเอง มันไม่ได้ทำให้มึงลืมในสิ่งที่มึงจำหรอก แล้วอีกตั้งสามวันกว่าที่มึงจะสอบ "

“ แคร์กันขนาดนี้เลยเหรอ " ผมดึงตัวเองเข้าไปใกล้มัน จูบลงบนริมฝีปากเบาๆมันก็ยกยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง ยอมรับว่าเกลียดท่าทางเจ้าเล่ห์แบบนั้นของมันแต่ก็นะ มันทำออกมาได้เท่ห์มากจริงๆ 

“ อะไร " ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เหมือนทุกทีผมก็เอื้อมมือข้างที่ว่างไปกอดคอมันไว้ ก่อนจะเอียงตัวเองให้ล้มลงพิงกับโซฟา เสือที่เหมือนกำลังค่อมผมในท่านั่ง จูบเบาๆอีกครั้งให้คนที่ชอบปากแข็งคนนี้ " แค่เห็นคนนั่งเซ็งทั้งๆที่ปกติต้องแรดมันน่ารำคาญ "

“ ก็บอกว่ากำลังเครียดเรื่องอ่านหนังสืออยู่ นี่เครียดเรื่องดีๆมีสาระแท้ๆนะ  " ผมบอกก่อนจะยกเบียร์ขึ้นดื่ม " กูแค่ไม่อยากให้เกรดกูตก เทอมนี้กูเข้าเรียนน้อยกว่าทุกเทอม กูเลยต้องทุ่มกับการอ่านหนังสือให้มากกว่าทุกที "

“ ก็พักสมองบ้าง อย่าจดจ่อกับมันมากเกินไป "

“ ห่วงน้องแม้กระทั้งเรื่องแค่นี้นะเหรอ ใจดีจังนะ แต่กูไม่ได้เครียดอะไรขนาดนั้นหรอกไม่ต้องห่วงนะ "  ผมยิ้มให้มัน " มึงหันไปคุยกับเพื่อนบ้าง ไม่ต้องอินดี้นั่งเงียบๆคนเดียวหรอก มาผับแต่มานั่งกินเหล้านิ่งๆ มาทำไม "

“ มาเพื่อให้เจอมึงมั้ง " คำพูดที่หลุดออกมา ผมยิ้มกว้างออกมาในทันที หัวใจที่เต้นแรงผมทุบที่หน้าอกของมันเบาๆ่อนจะกอด

“ พี่เสือ "

“ กูตอแหลก็ยังเชื่อนะ "

“ ไอ้สัด " ทุบที่หลังมันอีกคนก็หัวเราะ เพลงที่เพิ่มจังหวะมากขึ้นเสือก็ถามขึ้นอีก

“ ไอ้เต้นสิ ชอบไม่ใช่เหรอ "

“ ไม่อะ มึงไปเต้นกับกูสิ ถ้ามึงไป กูก็จะไปนะ " ยักคิ้วให้มันที่เงียบไป ไม่กล้าหรอกครับผมรู้ มันไม่มีทางไปยืนเต้นให้ผมสีอยู่กลางคนเยอะๆแบบนั้นหรอก มันไม่ชอบ

“ มาสิ " แต่ทว่าหนนี้กลับกลายเป็นผมที่ต้องเงียบไปแทน เสือที่ลุกขึ้นมันจับมือผมให้ลุกขึ้นยืน

“ จะไปไหนกันวะ " เท่ถาม " จะกลับแล้วเหรอ "

“ เปล่า กูจะพาเมียกูไปเต้น "

“ ห๊ะ ? “ แม้ขนาดเท่เองก็ยังสงสัย เพื่อนทุกคนของมันหันมามองเรา

" ผีเหี้ยอะไรเข้ามันวะ " เทมถาม มันหันมามองเราด้วยความสนใจ จริงๆก็อยากจะถามมันด้วย แต่เสือก็ทำแค่ดึงผมให้เดินออกไปตรงกลางร้านที่ตอนนี้ใครๆก็เดินออกมาเป็นคู่หรือเป็นกลุ่ม มันที่มองหน้าผมที่ยืนนิ่ง ก่อนจะเอ่ยถาม

“ ทำไมไม่เต้นละ "

“ กูกำลังงงว่ามึงเป็นอะไร ต้องพยายามทำให้กูหายเครียดถึงขนาดนั้นเลยเหรอ " ถามมันก่อนจะยิ้มให้ เพลงที่กำลังดังขึ้นมาอยู่ๆก็กลายเป็นจังหวะโยกเบาๆซะอย่างงั้น เพลงที่ไม่คิดว่าจะเปิดในตอนนี้ได้แต่มันก็ถูกเปิดขึ้นมา แสงไฟที่สาดลงมา หมุนไปช้าๆ มันผ่านหน้าผมแล้วก็ผ่านหน้าเสือ เพลงนั้น ชื่อเพลง ' หยุด '

   เสือไม่พูดอะไร มันก้าวเท้าเข้ามาใกล้ผม มือของมันกอดเอวของผมไว้ ท่อนทำนองนึงก็ถูกร้องขึ้นมาตามเนื้อเพลงของมัน  ' หยุด หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้
แม้ว่าใครจะดีซักแค่ไหน หยุด หยุดความรัก ทั้งหัวใจ จะหยุดอยู่กับเธอคนเดียว   

“ สิ่งที่มึงกำลังทำ มันไม่ได้ดูเท่ห์ไปหน่อยเหรอ " ผมแซว มันก็หัวเราะ " เสือ ตอบคำถามกูหน่อย "

“ อะไร "

“ ต้องทำถึงขนาดนี้เลยเหรอไง " ลูบท้ายทอยของมันที่ตอนนี้กำลังกอดผม เราโยกไปตามเสียงเพลง " แค่อยากให้กูหายเครียดแค่นั้นเองเหรอ "

“ อื้ม " ผมยิ้มตอนที่มันตอบ

" คราวนี้พูดจริงๆใช่มั้ย ไม่เล่นมุขขี้เก็กตามมาให้กูหน้าแตกแล้วนะ "

“ อื้ม "  มันตอบอีกครั้ง " แค่ไม่อยากให้มึงเครียด "

“ แต่ช่วงสอบใครๆก็เป็นแบบนั้น ใครๆเค้าก็เครียดทั้งนั้นแหละ "

“ เอาหน้าตัวเองออกจากหนังสือแล้วหันมาสนใจกันบ้างเถอะ " ความในใจที่ถูกเอ่ยออกมา ผมยิ้มกว้าง

“ ที่แท้เค้าก็อยากจะแค่ให้เราสนใจเค้า แค่นั้นนั่นเองละเนอะ "

“ อื้ม "

“ กูไม่สนใจมึงขนาดนั้นเลยรึไง "

“ อื้ม " มันตอบสั้นๆแบบเดิม ผมที่หลุดหัวเราะออกมา ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกันเวลาคนปากแข้งขี้เก็กเค้าสารภาพความในใจว่าผมไม่สนใจเค้าน่ะ

“ แล้วกูไม่สนใจยังไง ไหนบอกให้เข้าใจหน่อย ไม่เห้นเข้าใจเลย กูก็สนใจมึงปกติ เช้ามาก็ยังทำอาหารเช้าให้กินอยู่ทุกมื้อนะ กูไม่สนใจมึงยังไงเหรอ "

“ ไม่มานั่งใกล้ๆ " มันบอกผม " ไม่มาให้กอด วันๆจ้องแต่หน้าหนังสือ จ้องมากกว่าหน้ากูอีก "

“ หึงหนังสือรึไง "

“ ใครจะประสาทหึงได้แม้กระทั้งหนังสือ "

“ มึงไง ยอมรับมาซะดีๆเถอะ " เสือยิ้มตอนที่ผมพูดแบบนั้น ลูบผมตรงท้ายทอยของมันเล่น ก่อนคำพูดของมันจะทำให้ผมยิ้มมากกว่าเก่า

“ ยอมรับก็ได้ "

“ ทำไมน่ารักจัง " ผละตัวเองออกมามองมัน เสือที่กำลังยิ้มไม่ได้พูดอะไรมันก้มลงมาใกล้หน้าของผมช้าๆ รอมฝีปากที่กำลังจะแนบสนิทกันของเรา แต่ทว่า

“ ปิง " เสียงที่เหมือนเตือนให้เราหยุด ผมหันไปมองต้นเสียงด้วยความสงสัย ก่อนจะถอนหายใจออกมาทันทีตอนที่ได้เห็น " ไม่ได้เจอตั้งนานเป็นยังไงบ้าง "

“ สบายดี " ผมตอบ อีกคนคือแฟนเก่าของผม จำไม่ได้ว่าคบกันสมัยไหนแต่จำได้ว่ามันชื่อ มิก มั้ง เรากันอยู่ไม่กี่เดือนก็เลิกกัน เหตุผลง่ายๆ มันทนไม่ได้ที่ใครๆก็ชอบเข้ามาขอนอนกับผม

“ ก็ต้องสบายอยู่แล้วละนะ " หันไปมองเสือตอนที่พูดแบบนั้น เสือเองก็มองหน้ามัน " แฟนมั้ยเหรอ หรือว่าคู่นอนใหม่ กูว่าคู่นอนใหม่มากกว่ามั้ง "

“ ผัวใหม่ " เสือตอบแทนผมที่กำลังยืนนิ่งๆฟังอีกคนพูด " มีอะไรมั้ย "

“ ก็เปล่ามี " ใบหน้าหล่อเหลาตอบแบบยักไหล่ ใบหน้ากวนๆที่ส่งมาให้เสือ มองดูด้วยสายตาที่เหยียบย้ำอยู่ในความรู้สึก " แต่ไม่คิดว่าจะเป็นคนนี้เท่านั้นเอง "

“ หมายความว่าไง " ขาที่ก้าวออกไปถามของเสือ ผมคว้ามันเอาไว้

“ เสืออย่า ไม่เอา " บอกมันแบบนั้น ตอนที่ถอนหายใจออกมา ผมก็มองหน้าอีกคน " ไปตายซะไป อย่ามายุ่งกันเลย "

“ ไม่ได้อยากจะยุ่ง แต่เห็นก็เลยทัก ก็แค่ในฐานะแฟนเก่าคนคุ้นเคยน่า ไม่ต้องซีเรียส " มันบอกก่อนจะมองผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า " คนมันเคยๆกัน " พูดแบบนั้นก่อนจะหันไปมองเสือ " เร้าใจดีนะ เรื่องบนเตียงเค้าเก่ง " ยกนิ้วโป้งส่งมาให้ มือของเสือก็คว้าเอาคอเสื้อของอีกคนเข้ามาใกล้

“ ขอโทษ แฟนกู "

“ เสือ " ผมจับแขนมันที่กำลังมัดคนตรงหน้าไว้แน่น ปากของผมกำลังจะบอกว่าไม่เป็นไร เพราะไม่อยากให้เสีบบรรยากาศ แต่เสือก็พูดขึ้นก่อน

“ กูบอกให้ขอโทษแฟนกู " มันง้ามือขึ้นหมายจะชกอีกฝ่าย มือใหญ่ๆของมันที่กำแน่น หน้าตาหาเรื่องที่บอกว่ายังไงก็ไม่ยอมปล่อยอีกคนไปไหนแน่ๆ

“ เสือ ไม่เป็นไรหรอก ช่างมันเถอะ แค่คนปากหมานิสัยเหี้ยๆคนนึง "

“ ช่างไม่ได้ " มันหันมาตวาดใส่ผม " กูพามึงมานี่กูอยากให้มึงหายเครียด ไม่ใช่พามาหาความเครียดเพิ่ม แล้วกูก็ช่างมันไม่ได้ มึงเป็นแฟนกู กูต้องปกป้องมึงสิ "

“ เสือ " ผมเม้นปากตอนที่อีกคนบอกแบบนั้น ในช่วงเวลาที่ทำให้รู้สึกเซงแต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกอยากจะยิ้มขึ้นมาซะอย่างงั้น  ยิ้มเพราะว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมก็จะมีมันที่คอยปกป้องผมอยู่

“ ขอโทษแฟนกู " มันหันไปย้ำกับอีกคนแบบนั้น " เร็ว ก่อนที่หน้ามึงจะมีสี "

“ ขอโทษ " อาจเพราะสายตาหาเรื่องที่เสือมองไป ทำให้คนคนนั้นเอ่ยปากออกมาง่ายๆ

“ แล้วทีหลังอย่ามาว่าแฟนกูอีก " เสือบอก ก่อนจะผลักใครคนนั้นให้ออกห่างตัวผมออกไป มันที่ส่งสายตาหาเรื่องไปให้เค้า ผมที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ถอนหายใจออกมา

“ ไม่จบไม่สิ้นสักที เรื่องแบบนั้นของกูนะ "

“ อื้ม ก็จริง " มันบอกก่อนจะหันมามองผม " ไม่จบไม่สิ้นสักที "

“ โทษที "

“ เรื่องอะไร " มันถาม

“ มึงคงรู้สึกแย่นะ เวลามีคนเข้ามาด่ากูแบบนั้น " ผมเหลือบตามองมัน เสือที่นิ่งมองผม ตอนนั้นก็ทำได้แค่ถอนหายใจออกมา " มันน่าเบื่อเวลาที่คนจัญไรพวกนั้นเข้ามาหากู กับเรื่องในอดีตของกู ทั้งที่มีคนอื่นทำเรื่องไว้ แล้วก็กูทำตัวเอง  "

“ แต่ปัจจุบันมึงเป็นแฟนกู " มันบอก " มึงควรจำไว้แค่นั้น "

“ เสือ "

“ มึงเคยบอกว่า เราเปลี่ยนอดีตไม่ได้ " ผมพยักหน้ารับ

“ อื้ม "

“ เพราะงั้น " มันเว้นเสียงไป " คือกูจะพูดแค่ครั้งเดียวนะ " ผมยิ้มออกมาตอนที่มันพูดแบบนั้น " ปิงปัจจุบันมึงคือคนสำคัญของกูนะ กูไม่เหนื่อยที่จะปกป้องแฟนกู เพราะกูรักมึง คนที่มีอดีตคนนั้นนั่นแหละ "

   ผมยิ้มให้มันตอนที่เสือพูดคำนั้น น้ำตาที่ไหลออกมาผมบรรยายความรู้สึกเล็กๆของผมไม่ออก คล้ายความสุขอัดเข้ามาในหัวใจของผม ผมทำได้เพียงแค่ยิ้ม แล้วก็ก้มหน้าร้องไห้ออกมา ร้องไห้เพราะกำลังมีความสุข สุขเพราะมีมันอยู่ตรงนี้

“ ร้องไห้ทำไม " มันถามตอนที่วางมืออยู่บนหัวของผมก่อนจะลูบเบาๆ

“ กูมีความสุข " ผมบอกมันออกไปแบบนั้น  ตอนที่เงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า ผมถามตัวเองซ้ำๆว่าทำไมถึงต้องเป็นมันกันนะ มันที่ปากหมา เอาแต่ใจ ชอบทำให้ผมเสียใจ ผมเคยถามตัวเองว่าทำไมผมต้องทน เพียงแค่คำพูดง้อๆแบบคนปากหมาทั่วไปที่เคยได้ฟัง ' กูจะทำอีกเพราะงั้นให้อภัยกูนะ ' เกิดมาเพิ่งเคยได้ยิน คนที่บอกว่าจะเป็นตัวของตัวเองจนถึงที่สุดแบบนั้น คนที่ไม่ปรับตัวเองเข้ากับใคร แต่กลับ ปรับตัวเองเพื่อให้เข้ากับผม คนแบบ เสือ

“ มีความสุขแล้วทำไมต้องร้องไห้ " มันเช็ดน้ำตาให้ สายตาที่มองผมแบบเอ็นดู เสือยิ้มพลางยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้ผม " มีความสุขใครเค้าร้องไห้กันวะ "

“ มึง ขอบคุณนะ " ผมกอดมันไว้ ตอนที่ซบลงไปบนอกมัน " ขอบคุณที่ทำให้รู้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น มึงก็ยังจะอยู่ข้างๆกูเสมอ "

“ กูบอกมึงแล้วใช่มั้ย ว่ากูมึงเป็นแฟนกู "

“ อื้ม "

“ แล้วจะไม่ได้กูอยู่ข้างมึงได้ไง "

“ มึงคือคนที่อยู่ข้างๆกูสินะ " ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้ามัน " ไม่ว่าจะยังไงก็อยู่ข้างๆกูสินะ "

“ เหมือนที่มึงเองก็อยู่ข้างกูไง " อ้อมแขนที่กอดผมไว้ สัมผัสได้ถึงคางที่วางลงบนไหล่ของผม " อยู่ข้างๆกูนะ แล้วอย่าไปไหน เพราะไม่ว่ายังไง กูจะไม่ปล่อยมือมึง "

“ สัญญากันแล้วนะ "

“ ยังจำเกมส์ที่บอกเลิกที่เราเคยเล่นกันได้มั้ย ที่เคยบอกว่า ใครพูดว่าเลิกกันก่อน ต้องเป็นคนแพ้ "

“ อื้ม " ผมพยักหน้ารับ

“ กูอยากจะชนะเกมส์นี้ "

“ กูเอง ก็อยากชนะเหมือนกัน เพราะงั้นกูไม่ยอมแพ้หรอก "

“ กูเองก็จะไม่ยอมแพ้ " มันดึงตัวเองออกมามองหน้าผมที่ยิ้มให้แล้วก็หัวเราะกันออกมา " แต่ต่อไปก็อาจจะมีมาอีกนะ คนที่ว่ากูในเรื่องแบบนั้น คนที่ดูถูกกู "

“ ไม่เป็นไร มีกูอยู่ จะอยู่ข้างๆมึงเอง "

“ ต่อให้ใครจะบอกว่า โง่ที่มารักคนแบบกูนะเหรอ "

“  ปิง " เสือเรียกผม " มึงไม่ได้ฉลาดหรอกนะ ที่มาได้คนแบบกูนะ "

“ กูจริงของมึง " ผมกอดมันไว้ตอนที่พูดคำนั้น สองแขนที่รัดแน่น ผมจูบลงที่ข้างแก้มของเสือ " พี่เสือของน้อง "

“ มีอะไรจะพูดให้ฟังอย่างนึง " เสือบอก " แต่แค่ครั้งเดียวนะ ฟังดีๆ "

“ อื้ม "

“ น้องปิงของพี่ "

   ผมหลุดหัวเราะออกมาตอนที่ได้ยินคำนั้น สองแขนที่เรากอดกันไว้ผมรู้สึกเพียงแค่ว่าตอนนี้ และวินาทีนี้ หัวใจของผม ถูกหยุดเอาไว้แล้ว .. หยุดการตามหาใครสักคนที่รักผมจริงๆ เพราะตอนนี้ผมเจอแล้ว  ใครที่จะทำให้ผม หยุด อยู่ที่เค้าคนเดียว แม้ว่าใครคนอื่นจะดีกว่ามากแค่ไหน

“ เสือ ขอบคุณที่เลือกกูนะ "

“ ขอบคุณทำไม มึงเองก็เลือกกูเหมือนกัน ไม่ใช่เหรอ "

“ ก็จริง "

เราเลือกเป็นของกันและกัน แม้จะไม่เข้ากัน
แต่แค่เข้าใจกัน นั่น ก็พอแล้ว
ขอบคุณที่มึงเดินเข้ามาหยุดอยู่ตรงนี้
หยุดอยู่ ข้างๆกู

...........................................................



จบแล้วค่ะ .. ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
หลายคนอาจจะสงสัย ทำไมเนื้อเรื่องดูเหมือนไม่จบ
เรื่องของธาร เรื่องของแม่พี่เสือ เรื่องของอิญและไท
ทุกเรื่องมีต่อค่ะ แต่ต่อในตอนพิเศษนะคะ
เพราะเนื้อเรื่องยาวเกินไปแล้ว ต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆคะ

ก่อนอื่น สำหรับคนอ่านทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้ หนมมีสิ่งที่อยากจะบอกคือ " ขอบคุณค่ะ "
นิยายเรื่องนี้ได้รับความรักจากคนอ่านเยอะแยะมากมาย แม้มันจะมันเป็นเนื้อหาที่ค่อนข้าง
ใช้ความรักของตัวละคร มากกว่าเหตุผล ใช้ความหลงใหลในรักมากกว่าก็ตาม
ขอบคุณจริงๆค่ะ ที่สนับสนุนกันมาจนถึงตอนนี้
ตอนนี้นิยายเรื่องนี้จบแล้ว แต่ยังอัพตอนพิเศษต่อไปค่ะ
จนกว่านิยายจะถูกตีพิมพ์ออกไป ก็ยังอ่านกันได้เรื่อยๆนะคะ

สำหรับใครที่อยากได้หนังสือเล่มนี้ ตอนนี้ เปิดจอง รวมเล่มอยู่จ้า รายละเอียดมีดังต่อไปนี้

ประกาศรวมเล่ม #เสือปิงเพราะเกลียดจึงรัก
ตัวอย่างหน้าปก #แค่รูปของตัวละครเท่านั้นคะ อย่างอื่นไม่เกี่ยว
(https://40.media.tumblr.com/771339f6dc3e912f1c58e4bc87d87972/tumblr_nwod2nGgLw1r44tuco1_500.jpg)
เปิดจองตั้งแต่วันที่ วันที่ 23 สิงหาคม – 1 พฤศจิกายน ( หนังสือจะได้ช่วง 15-20 พฤศจิกายนนะคะ )
รายละเอียดหนังสือ
หนังสือขนาด A5 จำนวน 1000 หน้า + ( เนื้อหา 70 ตอน ตอนพิเศษ 20 ) *เนื้อหาอาจมีเพิ่ม
ราคาหนังสืออยู่ที่ 1050 บาท ( ไม่รวมค่าส่ง EMS 130 บาท ) *หนังสือหนักเกิน2 kg ส่งลงทะเบียนไม่ได้จ้า
ของแถม
บ็อกเซ็ต
ที่คั่น 2 อัน
โปสการ์ด 1 แผ่น
หนังสือตอนพิเศษของเสือปิงชื่อเรื่องว่า " สมมุติว่า... " *สำหรับผู้ที่โอนเงิน 200 คนแรกเท่านั้น
ของแถมพิเศษสำหรับคนที่โอนเงิน 50 คนแรก *อันนี้ของเก็บเป็นความลับนะคะว่าจะเป็นอะไร
รายละเอียดการสั่งจอง
“ เขียนหัวข้ออีเมล์ว่า " สั่งจองเสือปิง " ด้วยนะจ้ะ " 
กรอกรายละเอียดดังต่อไปนี้
ชื่อจริง – นามสกุล =
ที่อยู่ ( อย่างชัดเจนและโดยละเอียด ) =
จำนวนหนังสือที่ต้องการสั่ง =
อีเมล์ =
ส่งมาที่อีเมล์ fic.kanom(at)hotmail.com
#‎คุณจะได้รับอีเมล์ตอบกลับ‬ เรื่องรหัสผู้สั่งจอง เรื่องการโอนเงิน ( บัญชีธนาคาร ) 
และการแจ้งชำระการโอนเงินภายในอีเมล์ตอบกลับค่ะ
เมื่อโอนเงินแล้ว กรอกรายละเอียดดังนี้ 
รหัสผู้สั่งจอง
ชื่อจริง – นามสกุล 
ที่อยู่ 
ภาพถ่าย สลิปบัตรการโอนเงิน 
เวลาที่โอนเงิน 
ส่งมาที่อีเมล์ fic.kanom(at)hotmail.com
# รอรับอีเมล์ตอบกลับ เป็นอันเสร็จสมบูรณ์
หากมีข้อสงสัย สามารถสอบถามได้ที่ 
ทวิตเตอร์ // (at)realkanom
เพจเฟสบุ๊ค // หนมมี่ผู้ใสซื่อ 
‪#‎อีเมล์จะตอบกลับภายใน‬ 3 วันจ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 23-10-2015 20:52:09

 :mew1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 23-10-2015 20:58:39

จบแล้วจริงๆเหรอ ขอบใจหนมมี่ที่พาเสือปิงมาให้รู้จัก  :L2:

รักปิง หมั่นไส้เสือ ตอนจบทำให้เค้าเขินมากกกก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 23-10-2015 20:59:43

กรี๊ดดดด ภาพสวยอ่าชอบบบบ

ขอบคุณมากค่า เรื่องนี้สนุกมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 23-10-2015 21:17:29

ไม่จบๆม่สิ้นและคงมีมาเรื่อยๆกับการที่มีคนเข้าหาปิงแยนี้ หวังก็แต่ให้พี่เสือดูแลปิงดีๆน่ะ  รักเสือปิง ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆน่ะค่ะหนมมี่ เดี๋ยวจะรอติดจามเรื่องต่อๆไปนะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 23-10-2015 21:27:31

“ น้องปิงของพี่ "
 :jul3: :jul3: :jul3:

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆ ถึงแม้จะเสียน้ำตาไปมากโข(อินจัด)
แต่ชวนติดตามตลอดๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 23-10-2015 21:28:53

จบแล้ววววววววววววววว

เรื่องนี้เป็นนิยายที่ดีเรื่องนึงในใจเรา

ให้ข้อคิดชีวิตคู่ได้ดีทีเดียว

ควรมีไว้เป็นคู่มือชีวิตคู่55555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 23-10-2015 21:39:27

จบแล้วววว ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: kdds ที่ 23-10-2015 21:42:28

พี่เสืออยากให้ปิงเข้ามาสนใจ ออดอ้อนซินะ พ่อคนขี้เหงา

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 23-10-2015 21:44:44

จบแล้ววววว  ไม่อยากจะเชื่อว่าจะอยู่มาถึงขนาดนี้ รักพี่เสือ รักตัวละครทุกตัวเลยค่ะ รักนะ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 23-10-2015 22:39:37

ตอนจบก็ยังเท่
พี่เสือของน้องปิง

พระเอกดี..ไม่มีเฟค
นายเอกแรง..ไม่มีตก

ขอบคุณ..หนมมี่
+1

..จะตามอ่านตอนพิเศษ..
แม้จะไม่อยากเจอไอ่อิฐแล้วก็ตาม
แต่อยากเจอไทกับใครคนอื่นอ่ะ
หุหุ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 23-10-2015 22:53:53

ซึ้งอ่ะ น้ำตาจะไหลตามเลย :hao5:
รักมากเลยทั้งสองคน เคยเชียร์ให้รักกัน เลิกกัน คืนดีกัน กว่าจะมาถึงวันนี้เจ็บมาเยอะ :mew6:
แต่สุดท้ายก็ยังรักกันเหมือนเดิม :กอด1:
ขอให้เกมนี้ไม่มีใครแพ้นะ รักกันไปนานๆน้าาาเสือปิง :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 23-10-2015 23:02:31

พี่เสือเราขนาดตอนจบยังคงความแนวเอาไว้เต็มเปี่ยม
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 23-10-2015 23:12:58

จบได้สวยงามมากๆเลยค่ะ ขอบคุณนะค่ะ สำหบเรื่องน่ารักๆแบบนี้ค่ะ^^

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 24-10-2015 00:13:34

 :hao7: :hao7: :hao7: จบแล้วอ่า รักเสือปิงงงงงงงงงงงงงงงงง แง่งงงงงงงง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 24-10-2015 05:51:20

น้องปิงของพี่เสือ
เสือ ส่งท้ายด้วยความหวานเลยนะ

พี่เสือจะมึน หน้านิ่งและปากหมา แต่พี่เสือรักน้องปิง
น้องปิงจะแรง ช่างยั่วและปากจัด แต่น้องปิงรักพี่เสือ

ขอบคุณหนมนะคะสำหรับนิยาย  :pig4:
แต่พี่ฝากเรื่องคำผิดนะคะ ยังมีผิดหลายจุดอยู่ 
สุดท้าย :กอด1: แรงๆค่ะ รอติดตามผลงานเรื่องต่อไป

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 24-10-2015 08:41:17

น้องปิงของพี่ หึยยยย น่ารักอะ อยากให้มีภาค2ต่อเลยค่ะ ชอบมากๆเลยเรื่องนี้ ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 24-10-2015 10:04:59

จบแล้ว ขอบคุณคุณหนมสำหรับนิยายสนุกๆแบบนี้นะคะ :pig4:
แรกๆเลยคือหมันไส้ความปากร้ายของเสือมากจริงๆ
แต่หลังๆมาเสือกลับทำให้ตกหลุมรักได้ งือออ พี่เสือของน้องปิงน่ารักมาก :-[
ปิงเองก็น่ารักมาก ดีใจกับปิงมากที่ได้เจอเสือและเสือรักปิงมากๆเช่นนี้
ต่อไปนี้ปิงก็มีความสุขมากๆนะ มีพี่เสือคอยดูแลปกป้องตลอดไป  :mew1:
ขอบคุณคุณหนมมากจริงๆค่ะ ^^

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: ssipra ที่ 24-10-2015 12:20:41

จบแล้ววววววววว  :sad4:
ขอบคุณพี่หนมสำหรับนิยายดีๆนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: Niinuii ที่ 24-10-2015 20:36:19

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
จบแล้ววววว และจองรวมเล่มไปแล้ว :mew3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 25-10-2015 02:11:12

ตามอ่านมาตั้งแต่ตอนแรก ตอนนี้ก็จบแล้ว คือดีใจอ่ะ บอกไม่ถูกก  :mew4: :mew6:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 25-10-2015 02:27:55

ตอนนี้พี่เสือน่ารักมากกกกกกก
ยังไม่อยากให้จบเลยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 27-10-2015 08:54:46

พี่เสือน่ารักอะ. ถึงจะปากหมาแต่ก็รักจริงนะเออ
สำลักเลยตอนน้องปิงของพี่ หวานเว่อนะคะ อ้อนเยอะด้วย

ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆมาให้อ่านเสมอๆนะคะ ติดตามค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: nsai.ss ที่ 27-10-2015 11:34:09

โอ๊ยยยย...น้องปิงของพี่~~~ โอ๊ยๆๆๆๆๆๆๆ ทำไมพี่เสือหวานแบบนี้ ดูอ้อนๆด้วยนะนั่น จบแล้วอ่า แงงง~

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 27-10-2015 13:21:27

 o13 :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: คุณขนมหวาน ที่ 29-10-2015 09:15:12

ไม่อยากให้จบ อยากอ่านอีกแล้วววว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 71 ( ตอนจบ+รวมเล่ม) // 23.10.58} #หน้า 70
เริ่มหัวข้อโดย: pornwicha ที่ 29-10-2015 21:26:01

รอตอนพิเศษน้าา :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 (รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 30-10-2015 20:32:50

ตอนพิเศษที่ 1

   ในชีวิตของคนเรา มีสิ่งที่ต้องการแค่ไม่กี่อย่าง สำหรับบางคนมันอาจจะเป็น เงิน คนรัก หรืออะไรสักอย่างที่มีความสำคัญกับตัวเองในช่วงขณะนั้น แต่สำหรับผมตอนนี้สิ่งที่ผมต้องการคือ ' ความเป็นส่วนตัว '

“ กูขอความเป็นส่วนตัวสักหน่อยจะได้มั้ยครับ พี่เสือ " ผมก้มลงมองมันที่กำลังนอนอยู่บนตักผม ในมือมันถือเกมส์เอาไว้มันกดเล่นไปเรื่อยๆ ไม่ได้สนใจว่าผมจะขยับขาเมื่อยสักกี่ครั้ง " เสือ ลุกออกไปก่อน กูจะทำงาน "

“ ทำอะไร " มันถามก่อนจะลุกขึ้นผมก็ดึงเข่าตัวเองขึ้นมาก่อนจะยืดไปบนขามัน

“ คิดแผนงานวันลอยกระทง "

“ วันลอยกระทง "

“ อื้ม " ผมพยักหน้า " ก็วันลอยกระทงมหาลัยกูเค้าจัดงาน กูเป็นฝ่ายแผนกจัดแผนงานของคณะอะ แบบว่าคิดว่าจำทำเกมส์อะไร อะไรพวกนี้ "

“ แล้วคิดออกยัง "

“ ยัง " ผมบอกก่อนจะเหล่มองมัน " ก็ดันมีหมาตัวนึงมานอนหมุนตักกูอยู่ กูเมื่อยกูคิดไม่ออกหรอก "

“ ใครเป็นหมา " มันถามหน้านิ่งๆ

“ นี่ยังจะไม่รู้อีกเหรอ " ผมมองหน้ามัน สายตากลมๆที่จ้องมองเหมือนกำลังตกใจ เสือกยกยิ้มก่อนจะจับคางผมแล้วดึงเข้ามาใกล้

“ งั้นขอเลียหน่อย " มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ตอนที่เอาลิ้นมาเลียหูผมหลบ

“ แอร๊ย อย่า อี้ อย่าทำแบบนี้กับน้องนะ พี่เสือ สกปรก " เอามือปิดหูมันก็พิงตัวเองกับเบาะโซฟาที่ตัวเองนั่ง

“ ทำมาเป็นรังเกียจ ทีกูใช้ลิ้นเลียตรงนั้น มาบอกเอาอีกๆ "

“ ปากเสีย มาพูดอะไรแบบนั้นกับคนเรียบร้อยแบบน้องได้ยังไง " ผมเอาหมอนตีมันเสือก็จับไว้

“ เรียบร้อย ? “

“ เออ เรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้เลยละ " เอื้อมมือไปกอดคอมันไว้ ผลักมันให้ล้มลงนอนบนโซฟา จูบที่แก้มมันเบาๆ เสือก็ยกยิ้ม

“ เหมือนผ้าที่เค้าพับแล้วยัดเอาไว้ในตู้ละสิ มึงอะ "

“ แหม แบบนี้แหละร้อนแรง เหมือนจะเรียบร้อย แต่จริงๆก็แอบมีอะไรสักอย่าง ดูมีสตอรี่  น่าติดตาม "

“ แล้วมีอะไร " มันถาม

“ ก็มีแบบ จริงๆหน้าตาดูใสๆ แต่จริงๆ ข้างในก็แมวป่าพร้อมยั่วยวนได้เสมอ " มันลูบตูดผมตอนที่กำลังพูดประโยคนั้นออกมา

“ เผื่อมึงไม่รู้ กูอยากจะบอกว่ามึงไม่ได้ใสตั้งแต่หน้าตาแล้ว "

“ ถ้ากูหน้าตาใสๆ มึงอาจจะไม่ชอบก็ได้ "

“ แล้วคิดออกยังงานที่มึงต้องทำ "

“ ก็ยังหรอก ไม่รู้ว่าจะทำอะไร สอยดาวเป็นไง " ผมถามมันเสือก็เลิกคิ้วเหมือนไม่เข้าใจ " ก็แบบว่า ตัดกระดาษรูปดาวแล้วแขวนไว้ข้างบน จะเอาอันไหนก็สอยลงมา แล้วก็ได้รางวัลไป "

“ แค่นั้น "

“ ก็แค่นั้นแหละ ไม่ต้องมีใครเสียสละร่างกายแบบพวก สาวน้อยตกน้ำอะไรแบบนั้นหรอก แค่ทำของรางวัลให้ดูน่าสนใจ ใครๆ ก็อยากจะเข้ามาแล้ว แต่ของรางวัลจะเป็นอะไรนี่สิ " ผมคิดก่อนจะมองเสือ " กูดีมั้ย รางวัลใหญ่เป็นการเดทกับกูหนึ่งคืน "

“ ไปแล้วไม่ต้องกลับมานะ " มันว่าก่อนจะมองไปทางอื่น ท่าทางงอนๆ ผมก็กอดมัน

“ แหม น้องก็ว่าไปพี่เสือละก็ " ผมลูบอกมัน " ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ มึงไม่คิดจะไปเหมาบัตรทุกใบแล้ว คว้ารางวัลอย่างกูมาให้ได้เหมือนในละครที่เค้าทำกันบ้างเหรอ "

“ เปลืองตังค์ " มันบอก " ทำไมต้องทำอะไรแบบนั้นกับของที่เป็นของกูอยู่แล้ว "

“ น้องเป็นของพี่เสือ " ผมทวนความหมายของสิ่งที่มันพูดก่อนจะกอดมันไว้แน่น " บ้า พูดอะไรก็ไม่รู้ แล้วว่าแต่ลอยกระทงปีนี้พี่เสือไปไหน "

“ อยู่บ้าน " มันบอกสั้นๆ

“ ที่มหาลัยมึงไม่มีงานเหรอ "

“ มี แต่ไม่ไป "

“ ทำไมอะ " ผมถาม มันก็ถอนหายใจออกมา

“ ก็แค่ขี้เกียจ ไม่ชอบที่ที่คนเยอะๆ "

“ แต่กูอยากจะลอยกระทงกับมึงนะ " ผมบอกความต้องการของตัวเองไป ไม่ว่าจะเป็นเทศกาลไหนก็อยากจะมีความทรงจำร่วมกันให้มากๆ แม้ว่าเสือมันจะเกลียดการที่ต้องใช้ชีวิตร่วมกันกับคนเยอะๆก็เถอะ

“ เอาสิ มึงกลับจากงานมา ซื้อกระทงมาด้วยนะ เดี๋ยวเราไปลอยในห้องน้ำด้วยกัน "

“ ไม่ตลกนะ " ผมมองหน้ามันนิ่งๆ เสือก็ขำ

“ คนเยอะๆ กูไม่ออกไปไหนหรอก "

“ ไม่เอาน่า กูอยากจะลอยกระทงกับมึงนะ อยากไปลอยกระทงที่มหาลัยมึงเค้าจัดงานไม่ใช่เหรอ " เสือพยักหน้า

“ แต่อย่าไปเลย "

“ ทำไม " เสือไปตอบมันแค่ยกมือขึ้นลูบหัวผม

“ ก็แค่ไม่อยากไป "

“ ไม่ใช่เพราะว่าที่มหาลัยมึงเค้ามีเรื่องเล่าที่ว่า ถ้าคนเป็นแฟนกันไปลอยด้วยกันจะเลิกกันหรอกเหรอ "

“ รู้แบบนั้นแล้วจะชวนไปทำไม "

“ อ๋อ แบบนั้นนี่เอง ถึงว่าทำไมไม่ชวนน้องไป " พยักหน้ารับก่อนจะซบลงไปที่อก " แต่เราไปที่อื่นกันก็ได้นิ ก็ใช่ว่าจะเป็นแบบนั้นทุกที่ "

“ ไม่อยากไปเบื่อ รถติด "

“ แต่กูอยากจะอยู่กับมึงนี่หว่า ใครๆ มันก็ลอยกระทงกับแฟนกันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอวะ " ผมท้วง แต่เพราะอีกคนเอาแต่เงียบก็เลยทำได้แค่ถอนหายใจ ไม่มีหวังหรอกจะพาเสือออกจากถ้ำในวันรื่นเริงที่รถติดบรรลัยแบบนั้นน่ะ " งั้นกูไปอยู่กับเพื่อนนะ "

“ ไปไหน "

“ ก็ไปช่วยงานที่งานลอยกระทงที่มหาลัย " ผมบอก " ก็ตอนแรกกูรับทำงานฝ่ายจัดงานไป แล้วส่วนออกร้านกูให้คนอื่นทำ เพราะอยากจะไปเที่ยวกับมึง แต่ถ้ามึงไปไม่ งั้นกูไปช่วยเพื่อนนะ "

“ ก็แล้วแต่ " มันมองไปทางอื่น ตอนที่ตอบออกมา ผมก็พยักหน้าเข้าใจก่อนจะถอยตัวเองมานั่งนิ่งๆอยู่บนโซฟา ก็เข้าใจอยู่ว่ามันไม่ชอบอะไรแบบนี้ แต่ก็อดเซ็งไม่ได้เลยจริงๆทั้งๆที่วางแผนไว้แล้วแต่ต้องมาแห้วแบบนี้เพียงเพราะใครอีกคนไม่ชอบไปงานเทศกาลเท่าไหร่

.........................

“ วันนี้ตกลงว่ามึงจะไปกับกูจริงๆเหรอ " ฝนหันมาถามเพื่อความแน่ใจ ผมก็พยักหน้า วันนี้เป็นวันลอยกระทงแล้ว อีกฝ่ายตอนนี้พวกผมสามคนก็กำลังยืนกันอยู่หน้ามหาลัยเพื่อจะตรงไปที่จัดงานในอีกวิทยาเขตที่อยู่แถวรังสิต " ไม่อยู่กับผัวเหรอ ไอ้ที่ตั้งใจทำงานให้เสร็จเร็วๆ ก็เพื่ออยู่กับผัวไม่ใช่รึ ขนาดไอ้ไทยังไปอยู่ฝ่ายจัดซุ้มเลย เพราะไม่อยากอยู่ช่วยงาน "

“ พูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ " ไอ้ไทถามก่อนจะมองหน้าฝนที่ยิ้มกว้างออกมา

“ ก็เพราะว่า วันนี้มึงมีเดทจะไปลอยกระทงกับคนรักเก่าไม่ใช่เหรอ " ไทไม่ยิ้มมันไปทางอื่นก่อนจะพยักหน้า

“ แหม กูละหมั่นไส้จริงๆ " ฝนบอก " ไม่ได้กลับมารักกันแต่ไปลอยกระทงด้วยกันสองกัน แลดูตอแหลยังไงก็ไม่รู้ ไม่รักกันจริงๆดิ "

“ ก็เค้าชวน "

“ ปฎิเสธสิ " พอพูดเสริมแบบนั้น ไทก็หันมามองหน้าผมที่ก็เบิกตากว้างทันทีกับคำถามของมัน

“ มึงจะไปด้วยกันมั้ยละ "

“ มึงชวนกู ให้ไปลอยกระทงกับมึง แล้วก็ไอ้เหี้ยอิฐอะนะ " ไทพยักหน้าลงช้าๆผมก็ถอนหายใจออกมาแรงๆ " นี่ ชวนไปลอยอังคารดีกว่ามั้ย "

“ ส้นตีน " ไอ้ฝนว่าผมที่กำลังเซ็ง ไทยิ้มแห้งๆตอนที่รถคันหรูของไอ้อิฐจอดเทียบฟุตบาทหน้ามหาลัยที่เรายืนพอดี มันเบรคดังเสียจนผมสะดุ้งก่อนจะสบถออกมาเสียงดัง 

“ ไอ้สัด "

   กระจกรถถูกลดระดับลง ผู้ชายที่หันมายิ้มให้เราก่อนจะยักคิ้ว ไม่ต้องสงสัยว่าใคร ท่าทางกวนส้นตีนผมตลอดเวลาไม่ว่าจะทำพูดก็การกระทำ

“ เข้าไปยืนให้มันในๆหน่อยไม่ได้รึไง เดี๋ยวกูก็สอยตูดขาดเลย "

“ มึงนี่นะ " ไทบอกอิฐก่อนจะถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปหา ทำเอาผมแบะปากก่อนจะเหลือบมองไปทางอื่น

“ ท่าทางแบบนี้ผัวไม่พาไปงานลอยกระทงแน่ๆ "

“ เออ เพราะกูรอไปงานลอยอังคารมึงไง "

“ งั้นเราก็ไปกันเถอะ " มันไม่ตอบผมแต่หันไปบอกไทแทน รถที่เคลื่อนออกไปชวนหงุดหงิดทั้งๆที่ไม่อะไรทั้งนั้นที่ทำให้ต้องหงุดหงิด ผมถอนหายใจออกมา มันเซ็งอยู่ในใจลึก กูเบื่อ กูต้องการไปเที่ยวกับคนที่กูรัก ผมอยากจะตะโกนออกมาแบบนี้ในช่วงเวลานี้ที่กำลังหงุดหงิดสุดๆ

“ ใจเย็นๆ น่า ใจเย็นๆ " ไอ้ฝนจับไหล่ผมมันตบเบาๆ “ ไปกันเถอะ ผัวไม่ไปลอยกับมึง มึงไปลอยกับกูก็ได้ " ฝนกอดคอ ตอนที่มันกำลังจะเดินพาผมเข้าไปข้างใน เสียงเบรคของรถที่หยุดลงก็ต้องทำให้ผมต้องหันไปมองอีกครั้ง

" เสือ " แต่คราวนี้กลับไม่ได้ทำให้อารมณ์เสียเหมือนเคย

“ โอ้โห ผัวกับศัตรูนี่แบบ คนละเสียงกันเลยทีเดียว " ฝนแซวผมก็ถอนหายใจออกมา " ไปๆ ไปหาผัวมึงก่อน "

“ พี่เสือ " ผมเดินเข้าไปใกล้มัน กระจกที่ลดลงมันพูดสั้นๆ

“ ขึ้นมา "

“ ไปไหน " พอถามออกไปมันก็มองไปทางอื่น ก่อนจะตอบซ้ำในประโยคเดิม

“ ขึ้นมา "

“ ไม่ไป กูไม่ว่างอะ ต้องไปจัดซุ้มงานลอยกระทงกับไอ้ฝน " เชิดหน้าไปทางไอ้ฝน เสือที่หันมามองหน้า มันเหล่ฝนที่ยิ้มแห้งๆให้มัน " มึงกลับบ้านไปเถอะ เดี๋ยวกูไปกับฝน เดี๋ยวมันไปส่งกูที่ห้องเองแหละ " ผมบอกก่อนจะหันไปหาไอ้ฝนที่ถอนหายใจแล้วเดินเข้ามาใกล้

“ เสือ สวัสดี "

“ สวัสดี " มันทักกลับ " ไอ้ปิงจำเป็นต้องไปช่วยงานซุ้มไรนั่นรึเปล่า "

“ ก็ไม่หรอก " มันส่ายหน้า " งานของมัน มันก็ทำเสร็จแล้ว โอ๊ย " เหยียบเท้ามันให้หยุดพูด ผมหันไปมองมันที่หันมองผม " กูเจ็บนะ "

“ พูดมาก "

“ อยากไปกับผัวแท้ๆ พอเค้ามารับทำเป็นไม่อยากจะไป สตอเบอรี่จริงๆเลย " มันว่าเสียงเบาๆผมก็มองหน้าเสือ

“ มึงรีบกลับเถอะ อีกเดี๋ยวรถคงติดแล้ว "

“ จะไปไม่ไป "

“ ไม่ไป " ผมบอก พอทีกูชวนมึงบอกไม่ไป พอมาสำเนียกได้ว่าต้องพากูไปเที่ยวในวันดีๆ ก็มาเปลี่ยนใจ กูจะแสดงให้เห็นว่ากูไม่ได้ง่ายเพียงเพราะมึงเดินกลับมาหาหรอก

“ แน่ใจนะ "

“ แน่ใจ " ผมหันหลัง มองหน้าไอ้ฝนที่แบะปากใส่ ผมเดินไปยืนข้างมันก่อนจะเดินเข้าไปในมหาลัย

“ จริงๆ อยากจะไปก็บอกมา ตอนนี้ตัวมึงสั่น จนวิญญาณหลุดเข้าไปในรถละ กูรู้ "

“ ไม่ได้อยากไปเว้ย " โกหกมันไปแบบนั้น ผมเหลือบมองมันที่กำลังก้มลงเล่นโทรศัพท์อยู่ในรถ " ก็มันแม่งนิสัย กูชวนไปแล้ว เสือกไม่ไป พอกูจะไปที่อื่นเสือกมาชวน ส้นตีนเหอะ "

“ มันอาจจะเพิ่งสำนึกได้ว่า ควรพามึงไปเที่ยวไง "

“ กูว่าเพราะเพื่อนมันคงพาเมียไปเที่ยวกันหมด แล้วมันก็แบบเซ็งๆไง เลยมาชวนกู หรือไม่ก็ ไม่อยากจะอยู่เหงาๆ คนเดียว "

“ ไม่หรอก " ฝนบอก

“ บางทีมันอาจจะอยากจะอยู่กับมึง แบบเกิดมาคิดขึ้นมาได้ว่า  อื้ม แฟนกูก็อยากไปเที่ยวเนอะ อยากอยู่ด้วยกัน " ผมแบะปากใส่มันที่คิดแบบนั้น

“ แฟนกูไม่ละเอียดอ่อนขนาดนั้นหรอก " แต่ก็ไม่แน่หรอกในใจผมคิด  บางทีผมเป็นแฟนมันแท้ๆยังไม่รู้เลยว่ามันคิดอะไร บางทีอยู่ๆจะกอดก็กอด ไม่อยากจะกอดก็ไม่กอด เอาใจยาก เดาใจก็ยาก แต่นั่นก็รวมกันเป็นมันที่ผมรักอยู่ดีนั่นแหละ ตอนนี้ก็ปรับเปลี่ยนกันไป อะไรที่ผ่อนให้ได้ก็ผ่อนกันไป

“ แหม เหรอจ้ะ "  ฝนหันมาบอก " แต่กูว่ามันก็เปลี่ยนไปเยอะนะ "

“ อื้ม " เปลี่ยนไปจริงๆ จากเมื่อก่อนที่พูดจาคำพูดไม่เข้าหู เดี๋ยวนี้ก็เป็นคำพูดที่ฟังได้บ้าง ฟังไม่ได้บ้าง แต่ก็คือดีกว่าเมื่อก่อนสมัยคบกันแรกๆ

   ครืน ครืน ครืน เสียงข้อความเข้าของโทรศัพท์ผมหยิบโทรศัพท์จากกระเป๋าขึ้นมากดดู ข้อความที่มาจากเจ้าของรถที่ยังจอดอยู่ตรงนั้น ผมหันมองมันก่อนจะก้มลงอ่านข้อความ

'  คุณได้สิทธิ์ไปเที่ยววันลอยกระทงกับผมคืนนี้ จะไปมั้ยครับ ' 

   ผมเผลอยิ้มออกมาตอนที่อ่านประโยคนั้น ถอนหายใจแล้วมองไอ้ฝนที่ก็ยิ้มกว้าง " ผัวง้อแล้วสิท่า ไปเถอะไป ไปเที่ยวกับผัว มึงก็ทำงานหนักแล้วละ งานที่เหลือก็เป็นส่วนของพวกที่ยังไม่ได้ทำ  "

“ ไม่ต้องเล่นตัวหรอกน่า " เสียงทุ้มเจ้าของข้อความที่ดังอยู่ข้างหลัง มันคว้ามือผมไว้ก่อนจะดึงให้เดินไปตามมัน " ไปกับกูเถอะ "

“ นี่กูยังไม่ได้บอกจะไปนะเว้ย "

“ แล้วมึงมีสิทธิ์ปฎิเสธเหรอ " มันถาม

“ มี " ผมบอกมันก็ดึงมือผมให้เดินไป

“ ไปกันเถอะ " มันหันมาพูด " อยากพาไป "

“ ไปก็ได้ " ผมบอกก่อนจะเดินเข้าไปกอดแขนมันไว้ " พี่เสือน่ารักอะ " ส่ายหน้าจอมือถือให้มันดูเสือมองไปทางอื่น ก่อนที่ผมจะหันไปหาไอ้ฝนที่ยืนยิ้มอยู่ " มึง "

" มึงไปกับเสือเถอะ แล้วเดี๋ยวเจอกัน "

" โอเคงั้นกูไปนะ ขอให้ลอยกระทงแล้วเจอคนดีๆละมึง "

" จ้า ไปเถอะจ้า " มันโบกมือลาผมก่อนจะเดินเข้าไปในมหาลัย ผมเองก็เดินไปที่รถของเสือ เราเข้าไปนั่งตอนที่ผมคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยรถก็เคลื่อนตัวออกไป

   ท้องฟ้าที่เริ่มมืด รถที่เริ่มติดเสือขับรถไปเรื่อยๆจนผมไม่รู้ว่าที่ไหนคือจุดหมายที่มันจะพาผมไป ปากที่กำลังอ้าถามหยุดลงตอนที่มือมันเอื้อมมาจับมือของผมไว้ เสือยกขึ้นไปจูบก่อนจะวางลงบนตัก ของมัน

“ นี่ พี่เสือ "

“ ทำไม " มันถามผมก็เอียงตัวไปซบ " ทำให้น้องรักอีกแล้วนะ "

“ หึ "

“ แล้วนี่จะพาน้องไปไหน "

“ ไปงานลอยกระทงที่ภูเขาทอง " มันบอกก่อนจะหันมามอง " เข้าวัดได้ใช่มั้ย "

“ หมายความว่าไง หื้ม ? “ ยกมือขึ้นบีบแก้มมัน ตอนที่หันหน้าเสือมาผมขมวดคิ้สถาม " มึงมากกว่ามั้งที่กูต้องถามว่าเข้าวัดได้รึเปล่า "   ผมปล่อยมือลงมันที่หัวเราะในคอก็เลี้ยวรถเข้าไปในสถานที่บริเวณใกล้ๆงาน

" กูจะได้จอดรถมั้ยวันนี้ " เสือบ่นในขณะที่กำลังหาที่จอดรถ เราวนกันอยู่หลายรอบแล้วแต่กลับไม่มีที่จอดเลย

“ กูว่าจอดให้ไกลออกไปหน่อย แล้วนั่งสามล้อมามั้ย "

“ แพง "

“ น่าเทศกาลแบบนี้มันก็ต้องแพงอยู่แล้ว แต่มันก็ดีกว่ามึงหาที่จอดรถวนๆไปวนๆมาไม่ใช่เหรอ " ผมบอกแบบนั้นมันที่มองไปรอบๆก็เจอที่จอดรถเข้าพอดี " โชคดีจัง มีที่จอดด้วย "

“ ก็ถ้าไม่ใจร้อนมันก็มีนั่นแหละ "

“ ครับๆ ไปเที่ยวงานกันเถอะ ไปเที่ยวงาน " ผมบอกตอนที่ปลดเข็มขัดนิรภัยออกมา ผมหยิบกระเป๋าขึ้นมาเปิดหยิบกระจกเพื่อเช็ดหน้าตัวเอง ทาลิปนิดหน่อย ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถไปพร้อมเสือที่ก็นั่งถอนหายใจอยู่ข้างๆในระหว่างกันแต่งตัวของผมตลอดเวลา

“ คนกลับบ้านกันหมดแล้วมั้ง "

“ มึงก็เว่อร์ ไปตอนนี้แหละกำลังสนุก " คว้ามือมันมาจับไว้ตอนที่เราเดินเข้าไปในงานข้างทางก็มีกระทงแล้วก็ของกินเต็มไปหมด ลูกชิ้นหลายแบบที่ขายเรียงรายกัน พริกสีสดที่ทำให้ต้องกลืนน้ำลาย " น่ากินอะ "

“ สกปรก " มันพูดผมก็เอื้อมมือตีปาก ดีนะคนเยอะแม่ค้าไม่ได้ยิน ถ้าได้ยินเค้าเควี้ยงถังน้ำจิ้มใส่หัวมึงแน่ๆ

“ พูดมาก ไอ้เชี้ย "

“ ก็มันจริง ควันทั้งนั้นคนเดินผ่านไปผ่านมาอีก ฝุ่น "

“ มึงไม่รู้อะไร ของแบบนี้แหละที่อร่อย " ผมบอกมันก็แบะปากใส่ " ไปไหว้พระกันดีกว่า เกิดมาชาติหน้าจะได้เป็นของกันและกันอีก "

“ แล้วถ้าชาติหน้าไม่อยากเจอกันอีกก็ไม่ต้องไปใช่มั้ย " มันขืนตัว ก่อนที่ผมจะหันไปเสือก็ยิ้ม " ไปก็ได้ เผื่อชาติหน้ามึงจะเป็นคนดีกว่านี้ "

“ แล้วชาตินี้กูมันเหี้ยรึไง " ผมถามก่อนจะมองมันตั้งแต่หัวจรดเท้า " กูจะขอพรว่า ถ้าชาติหน้าต้องเกิดมาพบกับมึงอีก ก็ขอให้มึงเป็นคนที่ดีกว่านี้ คนที่เหมือนคนไม่ใช่คนที่เหมือนเหี้ย " มันหัวเราะก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด เราเดินขึ้นบันไดไปเรื่อยๆ ผมเอื้อมมือไปเคาะระฆังพร้อมกับเสือที่จับมือของผมไว้มันเดินช้อนหลังผมเพราะ คนที่มาร่วมงานกันเยอะแยะ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็รู้สึกอึดอัดไปหมด

   เราเดินขึ้นถึงชั้นบน สุดของภูเขาทองตอนที่จะเดินเข้าไปไหว้พระด้านในคนก็เยอะเสียจริงทำได้แค่ถอนหายใจออกมา เสือมองหน้าผม ผมเองก็มองหน้ามัน เราหัวเราะกันออกมา

“ เอาไงละมึง "

“ ยืนไหว้ตรงนี้ได้มั้ยคนเยอะละเกิน " ผมบอกเสือก็ยกยิ้ม

“ ก็มาแล้ว ก็ไปไหว้เถอะ " มันว่าแบบนั้นก่อนจะจูงมือผมเดินเข้าไปในด้านใน เบียดผู้คนที่กำลังนั่งไหว้พระ มันหยิบธูปก่อนจะจุดเทียนให้ผม

“ ไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างมึงจะรู้ด้วยว่าทำยังไง "

“ กูก็เคยมาวัดเหมือนกันนะ "

“ อ๋อเหรอ~ " ผมหันไปแซวเสียงสูงก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ สวดมนต์บทสั้นๆก่อนจะอธิษฐาน คำอธิษฐานสั้นๆไม่มีอะไรมาก ผมขอให้ผมมีความสุข แล้วก็มีเสืออยู่ข้างๆแบบนี้ตลอดไป ผมลืมตาขึ้นมันก็หยิบธูปเอาไปปัก เราเดินลงมาจากที่ไหว้พระ บันไดชันที่เราเดินลงไปเงียบๆ ผมก็เอ่ยถามมัน " นี่ "

“ จะถามว่าเมื่อกี้กูอธิษฐานอะไรใช่มั้ย "

“ ก็ อื้ม "

“ มึงอธิษฐานอะไรละ "

“ เรื่องอะไรจะบอก " ผมบอกมันเสือก็ยิ้ม

“ เหมือนกูเลย เรื่องอะไรจะบอก "

“ งั้นก็ไม่อยากรู้เว้ย " ผมหันหน้าหนี ตอนที่ลงมาถึงชั้นล่างผมเห็นเค้าขายสายไหมพอดี " ขอตังค์หน่อยยี่สิบ "

“ เอาไปทำอะไร "

“ สายไหม " ผมชี้ไปที่ถุงคนขายมันก็ยื่นตังค์ให้ " เอาสีชมพูถุงนึงครับ " ผมบอกคุณลุงก็ตัดถุงสายไหมที่ถูกกับรถยื่นให้ ผมแกะถุงตอนที่กินเข้าไป ความหวานมันซ่าในปาก ผมป้อนเสือมันก็ส่ายหน้า

“ กูไม่ชอบกินของหวาน "

“ นี่มีอะไรจะของอย่างนึง ทำให้หน่อยได้มั้ย "

“ อะไร " มันหันมาถาม สีหน้าไม่ค่อยไว้วางใจผมยิ้ม

“ ช่วยเล่นอันนั้นเป็นเพื่อนกูหน่อย " ผมชี้ไปที่ชิงช้าสวรรค์ตัวใหญ่ที่มีคนกำลังต่อคิวกันเล่นมัน เสือหันไปถามตามก่อนจะหันกลับมาปฎิเสธผมเสียงแข็ง

“ ไม่ "

“ โธ่ อะไรวะ เล่นเป็นเพื่อนน้องหน่อยสิ นะๆ นะพี่เสือ พี่เสือครับ นะๆ " ผมกอดแขนมัน ตอนที่เอาหน้าไปถูที่ไหลมันก็ยังนิ่ง " นะ นะ เล่นเถอะนะ กูอะ อยากจะนั่งชิงช้าสวรรค์แบบนี้กับแฟนมานานแล้ว "

“ ไม่เล่น " มันยังคงยืนยันคำเดิมผมที่ลากมันไปตรงเครื่องเล่นพยักหน้าชวนให้มันเล่นกับผม

“ เล่นคนเดียวมันเหงานะ แล้วอีกอย่างงานเทศกาลทั้งที มึงมาแล้วอะ ก็ควรที่จะเล่นนะ นะ ไปนั่งกินสายไหมกัน "

“ กูไม่ชอบกินของหวานอยู่แล้ว "

“ น่าน่ะ มึงขออะไรกูให้หมดเลยเอ้า! นะ เข้าไปเล่นกับกู "

“ แน่นะ " มันถามผมก็พยักหน้ารับ

“ ช่วยสร้างความทรงจำในวันลอยกระทงปีนี้ให้กูหน่อยสิ เป็นแฟนคนแรกที่นั่งไอ้นี่กับกูหน่อย "

“ ก็ได้ " มันพูดเบาๆ ผมก็กระโดดกอดมัน

“ พี่เสือของน้อง น่ารักที่สุด "

“ สองคนครับ " ผมบอกกับพนักงานที่ขายตั๋วตอนที่ไปยืนต่อคิวไม่นานมันก็ถึงคิวของเรา ผมจูงมือมันเข้าไปด้านใน ตอนที่เข้าไปนั่งเพราะความแคบทำให้มันต้องถอนหายใจ ผมอมยิ้มจนเจ็บปากไปหมด ตอนที่มองหน้ามันก็ต้องหันไปทางอื่น ก็ผู้ชายตัวโตๆอัดอยู่ในกรงสี่เหลี่ยมเล็กๆ บอกเลยว่าดูแทบไม่ได้ ยกมือถือในกระเป๋าขึ้นมาถ่ายภาพที่ระลึกเอาไว้สองสามภาพ เสือถอนหายใจออกมา

“ ทุเรศ " มันบ่นผมก็หัวเราะ

“ น่ารักออก เหมือนลูกหมีในกรงเล็กๆเลย พี่เสือของน้องน่ารัก " ผมเอื้อมมือไปกอดคอมัน  ตอนที่เรามองออกไปด้านนอก มันเป็นบรรยากาศมุมสูงที่ดูแปลกตาดี " สวยเนอะ "

“ อื้ม สวย " มันมองหน้าผมตอนที่พูดคำนั้น เสืออมยิ้มก่อนจะหันไปทางอื่น

“ พูดแบบนั้น แล้วมองหน้ากูหมายความว่าไง "

“ ก็ไม่เห็นหมายความว่าไง " มันบอกตอนที่หยิบสายไหมในถุงที่ผมถืออยู่ขึ้นมากิน " หวาน "

“ ก็สายไหมนี่ จะไม่ให้หวานได้ไง "

“ วิวกรุงเทพขนาดอยู่บนชิงช้าสวรรค์สูงแค่นี้ยังสวยเลยเนอะ " ผมบอก " อยากทำอะไรแบบที่ไม่เคยได้ทำอีกจัง ต่อไปนี้เรามาสร้างความทรงจำที่เราไม่เคยทำกันอีกเยอะๆนะ " หันไปหามันตอนที่พูดคำนั้นแต่อยู่ๆเสือก็ดึงตัวเองเข้ามาจูบผมแบบไม่ทันให้ตั้งตัว มันจูบเบาๆตอนที่แทรกลิ้นเข้ามามันตวัดในโพรงปากเพียงครั้งเดียวก่อนจะดึงตัวเองออกไป

“ ทำไมถึง..” กำลังจะถามมันออกไปว่าทำไมยู่ๆก็มาจูบกัน แต่เหมือนมันจะรู้ก็เลยอ้างออกมาด้วยหน้าแดงๆ

“ ก็ จูบบนที่สูงครั้งแรก "

“ ครั้งต่อไป อย่าลืมไปจูบกูบนเครื่องบินนะ จะได้อ้างว่า จูบบนที่สูงกว่าครั้งแรก " ผมบอกแบบนั้น แล้วในตอนนั้น เราก็หัวเราะกันออกมา หัวเราะกันอย่างมีความสุข 

   เราซื้อกระทงกันแถวนั้น เป็นกระทงที่ทำงานขนมปัง จะได้ให้ปลากินได้ ผมเลือกอันสวยๆมาอันนึง ตอนที่จ่ายเงินไป ผมก็หันไปบอกมัน " เราลอยด้วยกันนะ "

“ อื้ม "

   เดินไปที่ริมน้ำผู้คนมากมายมาลอยกระทงอยู่แถวนั้น ผมย่อตัวนั่งลง เสือก็นั่งตาม “ จุดเทียนก่อน “ ผมบอกมันก็ยื่นไฟเช็คให้ ผมจุดเทียนก่อนจะวางเงินลงไป " อธิษฐานพร้อมกันนะ " ผมบอกมันก็เอื้อมมือมาจับกระทงเอาไว้ เราอธิษฐานมันไม่นานเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เงยหน้าขึ้นมาเรายิ้มกันก่อนจะค่อยๆปล่อยมันลงน้ำไป

“ เมื่อกี้อธิษฐานว่าอะไร " เสือถาม

“ ไม่บอก ก่อนที่มึงจะบอกคำอธิษฐานของมึงให้กูฟัง "

“ เมื่อกี้ก่อนขึ้นไปชิงช้าสวรรค์มึงบอกกูว่า ขออะไรก็ได้ "

“ ไม่ได้จะขอเรื่องแบบนั้นเหรอ " ผมถามมันก้ยกยิ้ม

“ เรื่องแบบนั้นกูไม่ต้องขอหรอก " แบะปากใส่มัน เสือก็ยิ้ม " บอกมา "

“ ก็.. " ผมมองไปที่กระทงที่กำลังลอยไปเรื่อยๆก่อนจะหันกลับมามองมัน " ขอให้มีความสุข แล้วก็ขอให้รักกับมึงตลอดไป "

“ เหมือนกันเลย " เสือบอกผม " กูเองก็ขอแบบนั้น "

ขอให้ได้อยู่ด้วยกันตลอดไป

.........................................................

อย่างแรกที่อยากจะบอกคือ " ผิดเทศกาลแรงมาก "
จริงๆควรจะฮาโลวีนนะ แต่คือมันแต่งมาสักพักแล้วอะ
สงสัยเหมือนกัน ว่าทำไม ต้องลอยกระทง
บีทีเอส ก็ลอยกระทงขึ้นเป็นตอนแรกนะ ในหนังสือตอนพิเศษน่ะ ฮ่าๆ
ไม่เข้าใจเหมือนกัน 555555
แต่โดนส่วนตัวจริงๆ มันน่ารักดีอะ อยากให้พี่เสือเห็นมุมน่ารักๆของพี่เสือ
ตอนพิเศษของเราน่ารักมากเพราะงั้น

นิยาย เปิดจองแล้ว อย่าลืมซื้อกันนะจ้ะ #ขายของ
รายละเอียดตามลิงค์นี้เด้อ
https://www.facebook.com/btskkanom/?ref=bookmarks
ฝากแท็ก #เสือปิงด้วยนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้ะ  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 30-10-2015 21:37:16

พี่เสือก็คือพี่เสือ แต่ลดความปากหมาลงเยอะมากจากตอนแรก รักกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 30-10-2015 22:02:32

พี่เสือน่ารัก^^

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 30-10-2015 22:13:06

พี่เสือเราจะรอพี่เสือจูบบนที่สูงอีกครั้งนะ  :-[ :-[ :-[

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-10-2015 22:13:44

พี่เสือก็ยังเป็นพี่เสือ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 30-10-2015 22:24:53

 :m3: :m3: :m3:
กรี๊ดดดดด ร้อยแปดสิบเดซิเบล
ตอนนี้พี่เสือเค้าหวาน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 30-10-2015 22:47:13

คงต้องหาคู่ไปลอยกระทงด่วนนนนนนนน
ถ้าจะหวานกันแบบนี้ อิจฉาตาร้อนแล้วค่ะ
 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 30-10-2015 22:57:02

พี่เสือของน้องน่ารักก  :mew1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: whyrockstarx3 ที่ 31-10-2015 02:50:10

แงงง หลงรักพี่เสือมาก ตบปิงแล้วไปแย่งมาซะดีไหม  :katai3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-10-2015 05:13:42

น่ารัก มุ้งมิ้งมาก เป็นเทศกาลที่บรรดาแฟนๆมีความสุข :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 31-10-2015 09:12:14

พี้เสือนี่มันพี่เสือจริงๆ ปากเสียแต่การกระทำมันหว๊านหวาน เมียพูดอะไรตามใจหม้ดดดดด

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 31-10-2015 10:21:31

น่ารักเเรง พี่เสือของปิง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 31-10-2015 12:38:43

พี่เสือน่ารัก :m3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: arrat4812 ที่ 01-11-2015 01:03:04

เราว่าปิงทำถูกแล้วล่ะ  จากนี้ไปก็ขึ้นอยู่กับ ไทแล้วนะ..เพราะยังไง ปิงก็มีพี่เสือและไม่สนใจใครอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: AiiiKoiii ที่ 01-11-2015 02:38:55

น้องเหนื่อยมากในการไล่อ่านพี่เสือกับพี่ปิง
คือชอบบบบบบบบบบบ :):)::):):):):):)::):):)

แต่เค้าชอบคู่พี่อิฐอ้ะะะะะ  >~<

มาไขปมต่อไปปปนะะะะะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 01-11-2015 08:58:38

พี่เสือของน้องปิงน่ารัก ไม่ชอบที่ที่คนเยอะๆแต่ก็ยอมพาปิงไปลอยกระทงตามใจปิง
ปิงก็น่ารัก มีแอบเล่นตัว 5555 แต่ก็ยอมไปตั้งแต่เห็นรถแล้วล่ะ น่ารักหวานกันสุดๆคู่นี้ :-[

 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 01-11-2015 10:20:59

หมั่นไส้อิฐว่ะ 5555555+
พี่เสือกับคุณน้องน่ารักมากกกก :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 01-11-2015 12:00:29

โง้ยยยยย เค้าหวานกันจังเลย :hao7:

รักกันไปนานๆนะ  :mew1:


มาผิดเทศกาลไม่เป็นไรค่ะ  ยังไงก็มา คนอ่านชอบหมด55555555
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: Gear77 ที่ 01-11-2015 12:30:48

โคตรไม่ชอบปิงตอนยุ่งเรื่องของไทอะ อย่าว่าเค้านะ เพราะรู้สึกงั้นจริงๆ

ปิงอาจจะอคติเพราะอิฐทำไม่ดีกับปิงใช่มั้ยละ แต่ปิงยัดเยียดความรู้สึกนั้นให้ไททางอ้อมวะ

ปิงอาจจะถูกที่บอกเรื่องอิฐเป็นแฟนเก่า แต่ที่ไม่ชอบที่สุดคือไปยุ่งกับข้อความนั่นแหละ มันเป็นเรื่องของไทกับอิฐป่ะ

แต่แค่มีปิงเป็นตัวแปร มันทำให้ไทคิดหนัก แล้วพอที่ไทให้โอกาสอิฐนะ ก็เข้ามาหาเรื่องอีก :katai1:

บางทีปิงก็เหมือนหลงตัวเองอย่างที่อิฐว่านั่นแหละ

พอละเดี๋ยวโดนยำ ฮ่ะๆๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: theflipflop ที่ 02-11-2015 01:21:55

อยู่ดีๆก็กลับมาอ่านต่อซะงั้น
ดีใจที่เขียนจบแล้วนะคะ :)

ตอนนี้อ่านถึงตอน 66 อึดอัดมาก
คิดว่าต้องคอมเม้นก่อนหล่ะ

เราอ่านคอมเม้นเรื่องอิฐจากหลายๆคน
บอกตรงๆ สงสารอิฐนะ . .
เราทุกคนล้วนมีความผิดพลาดในอดีต
เพราะความคิด วุฒิภาวะตอนนั้นยังน้อยมาก
ถ้าย้อนกลับไปได้ อิฐก็คงจะไม่ทำแบบนั้นหรอก

มันเหมือนกับการที่เราเป็นนักโทษที่พ้นโทษมานานแล้ว
แต่สุดท้ายก็ยังจะต้องถูกตีตราว่า เป็นคนไม่ดีอยู่ดี
มันแย่จริงๆนะ T__________T

เราชอบคู่ อิฐไท มากๆ เราว่าอิฐดูโต มีเหตุผลดี

พอเจอตอนนี้ละบีบอัดหัวใจสุดๆ ไม่อยากอ่านต่อเลย
ไทใจแข็งมากๆ ยอมรับเลย ถ้าเป็นเราคงใจอ่อนไปแล้ว

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 1 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 30.10.58} #หน้า 71
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงในเงามืด ที่ 04-11-2015 22:53:26

เราอ่านถึงตอนดราม่านะยังไม่จบคืออยากจะบอกเสือว่าไปหาคนใหม่เถอะ ตอนนี้เราเกลียดปิงมากคือไม่มีคำว่าสงสารอะ ปิงทำตัวเองให้น่าผิดหวัง ทิฐิสูงและคิดว่าตัวเองถูกคือเราสงสารเสือวะ เข้าใจอารมณ์ปิงนะประมาณแบบอยู่เฉยๆไอ้เหี้ยเปอร์มาเองแต่ถ้าปิงจะคิดถึงความรู้สึกเสือสักนิดไม่ใช่คิดถึงแต่ตัวเองกลัวนั้นนี่คงดีกว่านี้.....อะอ่านต่อ....แต่ทำใจให้สงสารปิงไม่ได้จริงๆ...ปิงดูไร้ค่ามากอ่า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 06-11-2015 20:57:39

ตอนพิเศษที่ 2

“ น่ารักกกกกก มึงไปเอามาจากไหนวะ " ผมหันไปถามฝนที่ยิ้มกว้างออกมาตอนที่ผมถาม ลูกหมาตัวเล็กๆ ขนนุ่มๆสีขาวผมจับมันมาอุ้มก่อนจะลูบไปตามขนของมัน " ไปเอามาจากไหนวะ "

“ ซื้อมาสิ " มันบอกก่อนจะลูบไปตามขนสีขาวของหมาที่กำลังนอนอยู่ในตักผม " ป้ากูเค้ามีฟาร์มปอมเมอริเนียนไง กูขอเค้าไว้นานละอยากได้สีขาว กว่าจะได้มึงเอ้ยยยยยย นานสัด "

“ แล้วชื่ออะไรวะ "

“ มะลิ " มันบอกผมก็ขมวดคิ้ว คงเพราะมันสีขาวแน่ๆเลยชื่อมะลิ

“ ไม่สำลีไปเลยละ อีห่า " ผมขำไอ้ไทก็ดึงลูกหมาตัวน้อยบนตักผมไปอุ้ม

“ น่ารักว่ะ อยากได้ "

“ บอกพี่อิฐสิ " ฝนบอก " ถ้ามึงโอเคกับการรับหมาไปอยู่ด้วย กูจะขายแบบไม่แพงให้พวกมึงได้นะ แต่คิดให้ดีนะเว้ย หนึ่งชีวิตนะคะ ห้ามชั่ววูบเหมือนตอนที่ได้ผัวมานะคะ "

“ เพราะกูชั่ววูบสินะ ชีวิตเลยเป็นแบบนี้ " เข้าโหมดดราม่าชีวิตของไทสักวินาที ฝนมันก็ถอนหายใจอย่างรู้สึกผิดปนเซ็งๆ

“ กูหมายถึงอีปิง "

“ โยนขี้มาให้กูเลยไอ้เหี้ย ผัวกูนี่ได้มาแบบชั่ววูบยังไงไม่ทราบ " ผมถามมันก็แบะปากแรง

“ เจอกันในผับทั้งคู่ จ้องตาแล้วชอบก็จีบเลย ไม่ถูกเหรอ ลุยลูกเดียวแบบนั้นไม่เรียกว่าชั่ววูบเหรอ  "

“ ชั่ววูบตรงไหนไปเจอที่แบบไหนต้องไม่รีบคว้าไปก่อนหายแน่ๆ ผัวกูไม่ได้ขายของที่สำเพ็งนะอีดอกถึงจะไปจีบตอนไหนก็เจอมันอยู่ตรงนั้นนะสัด แล้วช้าๆนี่คือยังไง กูต้องรอประธานมาตัดริบบิ้นเหรอ จะมีผัวสักทีนะ "

“ ใจเย็นนะปิง บางทีกูก็พูดเล่นบ้าง " มันจับไหล่ผม ไอ้ไทที่หัวเราะออก

“ แต่ไอ้เสือมันไม่ให้กูเลี้ยงหรอก " ผมบอก " กูไม่คิดว่ามันเป็นคนรักสัตว์นะ "

“ มันน่าจะรักสัตว์นะกูว่า " ฝนบอกก่อนจะมองหน้าผม " มันยังรักแรดแบบมึงเลย มันจะไม่รักสัตว์ได้ไง "

“ กูก็รักสัตว์นะถ้าแบบนั้นน่ะ กูยังรักเหี้ยเลย ไอ้ไทก็ด้วย มันก็รักเหี้ย "

“ ถูกของมึง " ไทบอกมันที่ยิ้มแห้งๆให้ผม ไอ้ฝนก็ตีเข้าที่ไหล่

“ มึงนี่ก็ชอบกัดไอ้อิฐมันเนอะ "

“ กูหยุดกัดไม่ได้จริงๆวะ ปากมันคันยุบยิบไปหมด เวลาที่นึกถึง " บอกตรงๆ ตอนนี้แค่เห็นหน้าไอ้ไทผมก็นึกถึงมันแล้ว ทั้งๆที่ว่าก็ไม่ได้อยากจะนึกถึงเลยสักนิด

“ มึงสนใจอยากเลี้ยงมั้ยไท คนอย่างมึงนี่ ถ้าอ้อนๆพี่อิฐเค้าน่าจะตามใจซื้อให้นะ "

“ มึงพูดเหมือนกูเกี่ยวข้องกับไอ้อิฐอยู่ กูไม่ได้ยุ่งกับมันแล้ว พูดกี่หนถึงจะเข้าใจ "

“ เหรอ เห็นเค้าโผล่ไปโผล่มาตามตัวมึงตลอด "

“ มันก็แค่ " ไทเว้นเสียงไป

“ มาง้อ " ผมบอก มันก็พยักหน้ารับ " มึงเลิกพูดเถอะ พูดเรื่องของกูกับผัวกูเนี้ยย มาสิ มาๆ มาพูดถึงเรื่องคู่สร้างคู่สมอย่างกูและพี่เสือ"

“ มึงล่ะ " ฝนหันมาถามบ้าง แต่ทว่านั่นก็ลังเลเหลือเกิน ส่วนตัวผมก็อยากจะเลี้ยงหมามานานแล้ว ตั้งใจว่าถ้าเรียนจบและมีธุรกิจส่วนตัวที่สามารถดูแลมันได้เต็มที่ก็อาจจะหาซื้อมาเลี้ยงสักตัว แต่ประเด็นตอนนี้คือ ผมไม่รู้ว่ามันจะเข้ากับเสือที่บ้านได้รึเปล่า

“ ขอคิดดูก่อนแล้วกัน "

“ เอาของกูไปเลี้ยงสักวันสองสิ " ฝนเสนอ

“ หมายความว่าไง "

“ ก็อย่างที่กูพูดนั่นแหละ " มันอธิบายเพิ่ม " ก็เอาหมากูไปลองเลี้ยงดู ดูว่าพี่เสือของมึงชอบมั้ย อยู่ร่วมกับได้รึเปล่า หมากับเสือน่ะ "

“ จริงเหรอ มึงให้ยืมจริงๆเหรอ "

“ เออให้ เอาไปสิ "

“ ขอลองดูหน่อยแล้วกันนะ " ผมบอกก่อนจหยิบมันขึ้นมาจากตักแล้วจ้องลงไปในแววตาสุดแสนจะน่ารัก " มะลิไปอยู่กับพี่ปิงนะครับ ไปลองอยู่กับพี่เสือกัน "

“ มึงว่ามันจะรอดมั้ย " ฝนหันไปกระซิบกับไทผมก็หันไปมอง ไอ้ไทยิ้มมันตอบ

“ ไม่คิดว่าจะรอดกลับมาทั้งคนทั้งหมา "

   กลับบ้านไปในช่วงเย็น ผมเดินไปเอาเบาะนอนถ้วยน้ำและของใช้จำเป็นทั้งหมดของเจ้าตัวเล็กที่ห้องไอ้ฝนก่อนจะกลับมาที่ห้อง ข้าวของเต็มไม้เต็มมือไม่ว่างแม้แต่จะเคาะประตู ผมเอาเท้าเคาะสองสามครั้งประตูก็เปิดออก เจ้าของห้องขมวดคิ้วเล็กน้อยตอนที่ก้มลงมองเจ้าลูกหมาในอ้อมกอดของผม มันถาม

“ ตัวอะไร "

“ ลูกหมาไง " ผมบอกก่อนจะยิ้มให้ แทรกตัวเองเข้ามาให้ห้องตอนที่วางของลงบนพื้นเจ้าตัวเล็กก็เดินไปสำรวจพื้นที่รอบๆ

“ ก็รู้ แต่มึงเอามาจากไหน "

“ ฝนให้ยืมมาเล่น "

“ เอาไปคืน " มันบอกสั้นๆก่อนจะเดินกลับไปนั่งที่โซฟา

“ ได้ไง เพื่อนก็ต้องช่วยเพื่อน คือมันไม่ว่างก็เลยฝากให้กูเลี้ยงไว้วันสองวัน "

“ เหรอ งั้นเดี๋ยวกูลงไปเคาะห้องถามมัน " เสือทำท่าจะลุกขึ้นอีกครั้ง ผมก็รั้งไว้

“ เดี๋ยวสิเดี๋ยว มันน่าเกลียดนะถ้ามึงไปถามมันแบบนั้น ก็ฝนน่ะนะ มันเกรงใจกูจะตาย ตอนแรกที่ฝากให้กูเลี้ยงมันก็เอาแต่กังวลว่ามึงจะไม่ให้กูเลี้ยง ถ้ามึงไปถามมัน มันต้องคิดว่ามึงไม่โอเคแน่ๆเลยถูกมั้ย เพราะงั้นก็อย่าเลยนะ " มันเงียบลงผมที่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปอุ้มลูกหมามาให้มันดู " มึงดูสิ มันน่ารักจะตายไป มันชื่อน้องมะลินะ เอ้า น้องมะลิสวัสดีพี่เสือก่อน " จับมือหมาสองข้างประกบกันก่อนจะยื่นไปหาอีกคน ดัดเสียงให้ดูแหลมๆเล็กๆ " สวัสดีค่ะ พี่เสือหนูมะลิขอมาอยู่ด้วยสักวันสองวันนะคะ พี่เสือสุดหล่อ "

“ ปัญญาอ่อน "

“ น่ารักจะตายไป ไม่คิดงั้นเหรอ " ผมอุ้มมะลิมานั่งข้างๆมันบนโซฟา เจ้าตัวเล็กรู้งานมันลงจากตัวผมไปหาอีกคนที่นั่งนิ่งๆ มันเดินไปบนตักก่อนจะนอนลง " ดูๆ รู้จักพ่อซะด้วย แหม ช่างอ้อนนะมึง  " ผมลูบหัวมันเสือก็มองตาม " ทำไมเหรอ "

“ เอามันออกไป "

“ โหย อะไรกันมึง แม้กับสัตว์ตัวเล็กๆ มึงก็ไม่มีเมตตาเหรอ "

“ เอาออกไปกูไม่ชอบหมา " มันบอกเสียงเรียบๆเพื่อให้ผมเข้าใจ พยักหน้าก่อนจะอุ้มลูกหมามาไว้บนตักตัวเอง มันถอนหายใจแล้วดูทีวีต่อ

“ มันใจร้ายกับมะลิเนอะ มะลิเนอะ " ผมลูบหัวมันที่ยังพยายามจะเดินไปหาเสือให้ได้ " ไม่ได้นะมะลิ อย่าไปยุ่งกับผู้ชายปากร้ายคนนั้นนะ เดี๋ยวมันจะงับหัวหนูเอานะคะลูก หนูควรจะอยู่นิ่งๆ เอ๊ะ ทำไมชอบเดินไปหาไปเสือจัง " จับมันให้นอนบนตักเท่าไหร่ ไอ้ตัวเล็กก็พยายามจะเดินไปหาไอ้เสือมากเท่านั้น " เพราะมันเป็นตัวเมียเหรอ "

“ เกี่ยวอะไรกัน " เสือถาม

“ ก็มันเป็นตัวเมีย ก็มักชอบอยู่กับผู้ชายหล่อๆอยู่แล้ว " ผมบอกเสือก็ยกยิ้ม

“ ประสาท " มันว่าก่อนจะจับลูกหมาสีขาวตัวเล็กๆขึ้นมาด้วยฝ่ามือเดียวมันจ้องหน้าด้วยรอยยิ้มจางๆ ก่อนจะจูบลงบนจมูกสีดำที่ก็เลียที่หน้ามันเบาๆ บอกตรงๆเลยเวลาเป็นภาพที่ดูดีมาก ดูดีจนกูแอบอิจฉาหมาเบาๆ

“ เอามาๆ กูจะเอามันไปกินนม " ดึงมันออกจากมือของเสือ พาไปที่ถ้วยอาหาร ตอนที่รินนมให้ มันก็มองก่อนจะเดินผ่านไปหาเสืออีกครั้ง " หมานี่แรดจัง เข้าหาแต่มึงตลอด "

“ เหมือนมึงเลยนะ " เสือว่ามันก้มลงเกาคางให้ มะลิมันก็นอนหงายให้เกา ดูตอแหลที่สุด ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงที่เข้ามายั่วเสือสักนิด ติดอยู่แค่ที่ว่า ไอ้มะลิมันเป็นหมาก็เท่านั้นแหละ

“ หมายความว่าไงวะ "

“ ก็ตามที่พูดไปนั่นล่ะ " เสืออุ้มมันเดินมาที่ถ้วยนมที่ผมวางไว้ ตอนที่วางมันลง มะลิมันก็กินนมที่ผมเทไว้ทันที เสือที่ลูบหัวมันไปพลางระหว่างที่มันดูดนมผมก็แบะปาก

“  หมานี่ควรเปลี่ยนชื่อนะ " ผมบอกเสือก็เงยหน้าขึ้นมามอง " มะลินี่ดูไม่ตอแหลเท่าไหร่ นางควรชื่อจัสมิน "

“ หึ อิจฉาแม้กระทั้งหมาคนอะไร "

“ ใครอิจฉากันวะ " ผมถาม มันก็ยกยิ้ม

“ ก็คงเป็นคนแถวๆนี้ "

“ ไม่ได้อิจฉาเถอะ " บอกแบบนั้นเสือมันถอนหายใจออกมา ตอนที่ลุกขึ้นยืนมันก็มองหน้าผม

“ อ๋อเหรอ "

“ เออ ไม่ได้อิจฉาเลยเว้ย " พอพูดแบบนั้นเสือมันก็อุ้มมะลิขึ้นมา มันกอดไว้อีกตัวก็เลีบคางของอีกคนอ้อนจนน่าหมั่นไส้

“ ไม่อิจฉาก็ดี "  เสือหันมายิ้มให้ผมก่อนจะเดินไปนั่งที่โซฟาตัวเดิม มันตั้งมะลิไว้บนอก เอานิ้วเกลี่ยมันเล่นๆ มีความสุขเหมือนสร้างโลกส่วนตัวกันอยู่สองคน ปล่อยผมทิ้งไว้ให้โดดเดียวกลายเป็นหมาหัวเน่าซะงั้น

“ นี่ ไหนบอกไม่ชอบหมาไง " ผมบอกก่อนจะดึงมันลงไปไว้ข้างล่าง แล้วแทนที่ด้วยตัวผมที่นอบซบลงไปบนอกมัน

“ ไม่ได้บอกว่าไม่ชอบ "

“ แต่มึงก็ไม่ควรใส่ใจมันถึงขนาดนั้น "

“ อิจฉาหมา "

“ เปล่าเว้ย " ผมกอดมันไว้ มะลิก็กระโดดเรียกร้องความสนใจอยู่บนพื้น มันเห่า เสียงเห่าเล็กๆที่ทำให้เสือต้องเอื้อมมือไปอุ้มมันขึ้นมา

“ งั้นก็ถอยหน่อยไป " มันบอกแบบนั้นผมก็ลุกขึ้นมันเอาน้องหมามาวางไว้บนอก คือจะให้กูพูดว่ากูอิจฉาหมานะเหรอ ฝันไปเถอะ กูไม่พูดหรอก

“ พี่เสือ มึงแม่งเห็นหมาดีกว่ากู "

“ มึงจะเอาอะไร มันเป็นแค่หมานะ " เสือบอก ได้ข่าวว่าเมื่อกี้กูก็พูดคำนี้ จงใจจะแกล้งกูชัดๆ

“ แต่ตอนนี้กูเห็นมันเป็นผู้หญิงคนนึงที่กำลังอ่อยผัวกู ต่อหน้ากูชัดๆ "

“ ประสาท " มันยิ้มก่อนจะส่ายหน้า พลางยกมันขึ้นมาหอมเบาๆ " มันก็แค่หมา "

“ เชี้ย ขนาดกูเป็นเมีย มึงยังไม่ทำเลย อีนี่มันเป็นใคร มันเป็นแค่หมานะ " ผมบอกเสือก็เลิกคิ้ว

“ ก็มึงเอามันมาเองนะ " ยิ่งพูดก็ยิ่งเจ็บ คือกูก็ไม่คิดว่ามันจะเข้าหามึงขนาดนี้ไง แล้วก็ไม่คิดด้วยว่ามึงจะมีนิสัยรักสัตว์ขนาดนี้  " กูว่ามันก็น่ารักดี "

“ กูกับมันใครน่ารักกว่า "

“ อะไร " มันทวนคำถาม

“ กูกับอีจัสมินนี่ใครน่ารักกว่ากัน "

“ มึงอย่ามาประสาทนี่มันหมา แล้วมึงเป็นคน " เสือบอก " หมามันก็น่ารักแบบหมา มะลิมันช่างอ้อนมันก็น่ารักดี "

“ ไม่น่ารักดิ ในโลกนี้มึงควรมองกูน่ารักที่สุดนะ "

“ ตลก กูจำเป็นต้องมองว่ามึงน่ารักกว่าคิตตี้มั้ย "

“ แล้วมึงมองว่าคิตตี้น่ารักเหรอ "

“ ก็น่ารักดีไม่ใช่เหรอ "

“ เชี้ย กูไม่อยากจะเชื่อเลย ผู้ชายเถื่อนๆแบบมึง มองว่าคิตตี้น่ารัก " มันเหล่ตอนที่ผมพูดแบบนั้น

“ แล้วกูสมควรมองว่าอะไรน่ารัก "

“ กู แค่กูเท่านั้นที่มึงสมควร มองว่าน่ารัก " ผมเอามะลิลงจากอกมัน แววตาใสๆที่อ้อนอยู่ตลอดเวลาพยายามปีนโซฟาขึ้นมาอีก ผมล้มลงนอนบนอกมัน ตอนที่จูบลงไปที่ต้นคอ เสือก็เอื้อมมือไปอุ้มมะลิขึ้นมาอีก

“ เดี๋ยวมันเห่าน่า กูไม่อยากได้ยินเสียงหมาเห่านะ " ผมผลักผมออกเบาๆ แล้วเอาหมาขึ้นมานอนบนอกแทน ในวินาทีนั้นมะลิที่ได้อยู่บนบนเสือมันไถตัวซบด้วยท่าทางที่น่าหมั่นใส้ที่สุด

“ เชี้ยเสือ มึงไล่เมียอย่างกูแล้วเอาแต่กอดหมา "

“ มันก็แค่หมา มึงจะเป็นบ้าอะไรมากมั้ย "

“ ช่วยมองกูด้วยสายตาอ่อนโยนแบบที่มองอีจัสมินที " ผมบอกมันก็ยกยิ้ม

“ ประสาท "

“ คำก็ประสาท สองคำก็ประสาท เมียมึงก็มีหัวใจนะ และตอนนี้มันก็กำลังถูกย้ำยี มึงรักหมา มากกว่ากูอะ " เห็นแล้วหงุดหงิดจริงๆเลย แค่ช่วงเวลาไม่ถึงชั่วโมง มันที่กอดจูบไอ้หมาตัวขาวท่าทางแรดๆ อ่อนโยนยิ่งกว่าผมที่คบกับมันมาเป็นปีเสียอีก

“ กูบอกตอนไหนว่ากูรักมัน "

“ ก็มึงอ่อนโยนกับมัน " ผมบอกก่อนจะวางลูกหมาสีขาวของเพื่อนลงบนพื้นห้อง " ห้ามเอามาขึ้นมาอีก " ผมบอกก่อนจะนอนลงไปซบที่อกเสือแล้วก้มลงพูดกับเจ้าตัวเล็กที่กำลังครางหงิงหงิงขอขึ้นมานอนด้วย " ไปนอนที่เบาะเลย ตรงนี้ของกู ไปเลยนะ "

“ อิจฉาแม้กระทั้งหมาคนอะไร "

“ ไว้กูจูบมันบ้าง มึงจะได้รู้ดีมั้ย " เสือทำหน้านิ่ง มันที่อุ้มมะลิขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะจูบลงไปบนแก้ม มันที่รู้งานก็เลียหน้ามัน ผมที่เห็นแบบนั้น ก็ถอนหายใจออกมา เสือที่หัวเราะ ก็พอใจเข้าว่ามันกำลังปั่นหัวผมอยู่ ยิ่งแสดงอาการว่าไม่ชอบเท่าไหร่ ก็เหมือนว่าว่ามันจะได้ใจมากขึ้นเท่านั้น

“ หึ " ผมดึงตัวเองออกจากตัวมัน ก่อนจะเดินออกไปหาอะไรกินในครัว เสือก็มองตามแต่พอตอนที่ผมหันไปมอง มันก็ทำเป็นไม่ใส่ใจนอนลูบขนหมาต่อ ผมเขย่าถุงขนมมะลิที่นอนนิ่งๆก็ลุกขึ้นนั่งบนตัวของเสือมัน หางที่สั่นดุ๊กดิ๊ก มันพยายามจะลงมาจากตัวเสือแต่เสือก็ไม่อุ้มลง ผมเดินมาใกล้ ตอนอุ้มมันไปนั่งตรงโซฟาใกล้ๆ ก่อนจะป้อนขนม

“ ชอบกินขนมละสิ " มันกินขนมที่ผมป้อน ตอนที่อุ้มมันขึ้นมา มะลิมันก็เลียหน้า ผมจูบมันเบาๆ " น่ารัก นี่เสือ กูอยากเลี้ยงหมาอะ  "

“ แต่กูไม่อยากจะเลี้ยง "

“ ไหงเป็นงั้น เมื่อกี้ยังทำท่าทางว่ารักหมาอยู่เลย " ผมบอกก่อนจะหอมมะลิอีกครั้ง มันที่เลียจมูกผม ยู่หน้าจนล้มลงไปพิงกับเบาะเพราะความจักกะจี้ " อ่า จักกะจี้นะ มะลิอย่าทำปิง "

“ นี่ พอได้แล้วมั้ง " เสือพูดเสียธรรมดา มันที่คว้าเอาหมาในอ้อมกอดของผมลงก่อนจะหันหน้ามามองผม

“ อะไร อิจฉาหมาเหรอ "

“ ใครบอก "

“ ไม่มีใครบอกหรอก แต่อย่าร้อนตัวสิ " เอื้อมมือไปหยิกแก้มมันเสือที่หลบหน้าหนี ผมก็หอมมะลิอีกที " น่ารักจังเลย  น่ารัก " ยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปคู่กับอีกคน ผมทั้งหอม ทั้งเอาหน้าไปแนบ จนในที่สุดเสือที่ถอนหายใจออกมา มันก็ดึงเอามะลิไปจากมือผม " เอ้ย เดี๋ยวสิ กูยังถ่ายรูปไม่เสร็จ นั่นมึงจะเอามันไปไหน "

“ เอาไปคืนไอ้ฝน "

“ ห๊า อะไร กูยืนมันมาเล่นตั้งสองสามวันนะ " บอกแบบนั้น เสือมันก็หยุดแล้วหันมามอง

“ สรุปว่า เอามาทำอะไรกันแน่ "

“ ก็เอามาเล่น เอามาลองดูว่ามึงชอบหมาเปล่า มันก็แค่นั้น ก็ถ้ามึงชอบกูเองก็อยากจะเลี้ยง " มองไปทางอื่นตอนที่เสือถอนหายใจออกมา

“ เอาเวลามาสนใจกูดีกว่ามั้ย "

“ ปกติก็สนใจตลอดเวลานี่ " ผมบอก " มึงเถอะ เอาเวลามาสนใจกูมากกว่านี้หน่อย "

“ กูสนใจมึงอยู่แล้ว " มันหลบหน้าผมตอนที่พูด ผมรู้ว่ามันก็สนใจแต่แค่ไม่ค่อยพูดออกมา

“ ไม่เห็นจะรู้สึก "

“ เอามันไปคืน "

“ แต่กูอยากเลี้ยงหมานะ ให้กูเลี้ยงได้มั้ย "

“ ไม่ได้ " มันบอก " เลี้ยงกูแล้วกัน ถ้าอยากจะเลี้ยง "

“ แต่มึงเป็นคนไม่ใช่หมา " ผมบอก " กูอุ้มมึงไม่ได้แล้วมึงก็ได้ช่างอ้อน เหมือนมันนี่ แล้วการเลี้ยงหมามันก็แค่กูต้องใส่ใจมันมากขึ้นเท่านั้นเอง "

“ นั่นแหละที่กูไม่ชอบ "

“ ทำไม "

“ กูอยากให้มึงเอาเวลาของมึงทั้งหมด มาสนใจแค่กู " มันบอก สายตาจริงจังที่มองมามันย้ำ " แค่กูคนเดียว ห้ามสนใจคนอื่น "

“ แต่นั่นก็แค่หมา " ผมเถียงเสียงอ่อน

“ จะเป็นเหี้ยอะไรก็ไม่ได้ เข้าใจมั้ย "  มันจ้องหน้าผม  " มึงไม่รู้สึกเหรอ ตอนที่กูใส่ใจหมานั่น มึงไม่รู้สึกอยากให้กู สนใจมึงคนเดียวรึไง "

“ ที่ทำแบบนั้น เพราะอยากจะให้กูรู้สึกหึงหมา แล้วรีบเอาหมาไปคืนใช่มั้ย " ผมถามก่อนจะยกยิ้มให้มันที่ถอนหายใจออกมา

“ รู้แบบนั้นแล้ว ก็เอาหมาไปคืนซะไป " มันเดินเข้ามาใกล้ตอนที่ยื่นเจ้ามะลิให้ผมอุ้ม ผมก็ก้มลงมองมัน ยังไงมันก็ยังอยากจะเลี้ยงอยู่ดีนั่นแหละ

“ แต่กูก็ยังอยากจะเลี้ยงมันอยู่ดีนั่นแหละ "

“ เอาเวลาใส่ใจหมามาใส่ใจกูเถอะ กูอ่ะ น่าเลี้ยงกว่ามันเยอะ "

“ หมา กับ เหี้ย ความอยากเลี้ยงมันต่างกันนะ "

“ เหี้ยที่ไหนจะหล่อบาดใจขนาดนี้วะ " กอดเอวผมไว้ตอนที่ขบลงบนใบหูผมก็ทำได้แต่อ้าปากความมั่นใจในหนังหน้าของตัวมัน  ผมหันไปมองแต่ยังไม่ทันจะแซวอะไร เสือก็ยื่นมือมาลูบหัวลูกหมาในอ้อมกอดของผม

“ ถ้าเรายังใส่ใจกันไม่พอ อย่าเอาคนอื่นมาเป็นภาระแล้วทำให้ต้องแบ่งความใส่ใจของเราที่มีน้อยอยู่แล้วไปให้คนอื่นเลย ไว้รอตอนที่เราใส่ใจกันมากพอแล้ว ถึงตอนนั้นเราก็ค่อยแบ่งไปให้คนอื่น เอาไปคืนเถอะไป "

“ พูดจามีสาระ แต่ดูเหมือนว่าในทางกลับกัน ถ้าถึงวันนั้นแล้ว มึงก็เป็นพวกเห็นแก่ตัวจนไม่อยากจะให้กูแบ่งมันให้ใครอยู่ดีนั่นแหละ ยังไงมึงก็ต้องให้กู ใส่ใจมึงแค่คนเดียวอยู่ดี " ผมพูดอย่างรู้ทัน

“ ก็แล้วจะทำไม มึงเป็นของของกูนี่ "

“ มึงเองก็ของกูเหมือนกัน " ผมบอกทิ้งท้ายไว้แค่นั้น สุดท้าย ผมก็ต้องเอาไอ้มะลิไปคืนไอ้ฝน ทั้งๆที่ยังเอามาเลี้ยงได้ไม่ถึง สามชั่วโมงเลย ไม่สิ ต้องบอกว่า ยังไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงเลยมั้ง

............................................................

ตอนนี้ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่งออกมา
อารมณ์น่ารักๆ ยิ้มๆ ใสๆ แบ๋วๆ
ช่วงนี้ใครสั่งจองนิยายไว้ จะเป้นช่วงที่เรากำลังดำเนินงานทุกอย่างเกี่ยวกับตัวเล่มนะคะ
ความคืบหน้าจะรายงานอยู่ใน เพจของ หนมมี่ผู้ใสซื่อจ้า

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคะ
ว่าแต่นะ สรุปว่า เสือ กับ หมา อะไรน่าเลี้ยงกว่ากันน้า  :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Supparang-k ที่ 06-11-2015 21:38:40

ขี้หวงพอกันทั้งผัวทั้งเมีย 555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 06-11-2015 21:46:49

ตลกกกกก555555
'มันก็แค่หมา'นี่ประโยคสร้างความร้าวฉานจริงๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 06-11-2015 21:49:46

ขี้หวงกันขนาดนี้ คงไม่ได้เลี้ยงอะไรกันหรอก
 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-11-2015 23:04:50

ขี้หวงพอๆกัน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 06-11-2015 23:15:03

กับหมาก็ไม่เว้นอ่ะคนเรา 5555
ขี้หวงกันจริงๆ :mew1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: whyrockstarx3 ที่ 07-11-2015 01:09:53

น่อววววววว มีหวงกันแม้กระทั้งกับหมาละค่ะทีนี้ 5555
*เราเป็นประเภทบางครั้งเข้าใจอะไรยาก เจอคำผิดที่นึงเลยอ่านซ้ำไปหลายรอบว่าหมายความว่าอะไรวะงี้ด้วย

อ้างจาก: patwo ที่ 06-11-2015 20:57:39  

“ เดี๋ยวมันเห่าน่า กูไม่อยากได้ยินเสียงหมาเห่านะ " ผมผลักผมออกเบาๆ แล้วเอาหมาขึ้นมานอนบนอกแทน

ผมผลักผม ขอโทษค่ะแต่เรางงเข้าไปแล้วจริงๆ อิอิ

และก็ชอบตรงนี้
 “ มันน่าจะรักสัตว์นะกูว่า " ฝนบอกก่อนจะมองหน้าผม " มันยังรักแรดแบบมึงเลย มันจะไม่รักสัตว์ได้ไง "

“ กูก็รักสัตว์นะถ้าแบบนั้นน่ะ กูยังรักเหี้ยเลย ไอ้ไทก็ด้วย มันก็รักเหี้ย "

ฮา 555555

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Viewonohm ที่ 07-11-2015 12:25:38

น่ารักมากกกกกกกกกก หลงพี่เสือ  :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 07-11-2015 13:06:13

ขี้หวงกันทั้งคู่

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: pornwicha ที่ 07-11-2015 19:59:53

อ๋อยยยน่ารักกกกขออีกนะนะนะนะ :hao4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 08-11-2015 18:03:16

ก็แค่หมา 5555ประโยคร้าวฉาน

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 08-11-2015 21:40:40

ขำผัวเมียคู่นี้ 55555 พอกันเลยความขี้หวงเนี่ย  :laugh:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Kominum ที่ 11-11-2015 05:36:22

ชอบเรื่องนี้มาก เป็นอะไรที่มีมิติสุดๆ
เหมือนเสือกับปิงมีตัวตนจริงๆ มีชีวิตจริงๆ
 ตอนพิเศษตลกมาก หึงกระทั่งหมา 5555555555
รักเรื่องนี้มาก สตรอง!!!  สตรอง!!!  :sad4:
 :sad4:  :sad4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 13-11-2015 18:21:44

ขี้หึงทั้งคู่พอกันเลย แต่ที่เสือบอกก็จริงนะ
 ปิงจะได้มีเวลาเอาใจใส่ดูแลพี่เสือ พี่เสือจะได้ดูแลปิงได้ดีมากขึ้น
ชอบที่เสือเล่นกับมะลิดูเป็นผู้ชายอบอุ่นขึ้นมาเลย  :-[

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 14-11-2015 20:53:03

อุ๊ตะ มุ้งมิ้งได้อีกชอบๆๆ :ling1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 15-11-2015 00:37:01

พี่เสือกับหมามุ้งมิ้งมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 16-11-2015 13:44:19

น่ารักดีครับ
เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่สนุก และแหวกแนวดีมากๆ
ตัวเอกแรดได้ใจ
ส่วนความสวย ผมพยายามจินตนาการว่าผู้ชายหน้าสวยต้องเป็นแบบไหน
อดคิดถึงน้องนิวเยียร์ไม่ได้ เค้าหน้าสวยจริงๆ เห็นแล้วอยากกอด

สนุกสมกับที่เคยเขียนเรื่อง BTS แต่ละเรื่องสนุกๆทั้งนั้นครับ
แต่ขอยอมรับว่าช่วงกลางๆเรื่องมันเอื่อยไปหน่อย เกือบเบื่อจนเลิกอ่านละครับ

แต่ยังไงก็ยังสนุกมากๆอยู่ดี
ชอบที่เขียนประเด็นคุณแม่ให้ออกมาแบบนี้นะ
เพราะนี่คือความจริง โลกแห่งความจริง ไอ้จะให้จู่ๆยอมรับเลยไม่มีหรอกครับ
ส่วนมากก็ต่อต้านกันทั้งนั้นละ

ขอบคุณผู้แต่งสำหรับเรื่องสนุกๆครับ
และแนะนำเลยสำหรับใครที่ลังเล ขอให้มาอ่านกันครับ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 19-11-2015 09:45:34

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 2 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 6.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: littlepink ที่ 20-11-2015 12:30:39

ตามอ่านจนจบ เสือปิง น่ารักมากก ไทก็รีบๆใจอ่อนให้อิฐนะ อดีตทันกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้เริ่มต้นใหม่ดีกว่าเนอะๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 20-11-2015 20:25:19

ตอนพิเศษที่ 3 

   อีกไม่กี่วันจะถึงวันสำคัญอีกวันนึงในชีวิตของผมแล้ว วันสำคัญที่ทำให้ผมเองแค่เหม่อลอยแล้วขีดๆเขียนๆหน้ากระดาษตรงหน้าจนวุ่นวายไปหมด ทั้งวาดรูปทั้งเขียนไอเดีย เยอะจนมันเต็มไปหมดสองหน้ากระดาษ

“ ยังคิดไม่ออกอีกเหรอวะ " ไทที่นั่งข้างๆหันมาถาม มันดูกระดาษที่ผมเขียน ปากก็เอ่ยบอกมันสั้นๆ

“ อื้ม "

“ นี่กูบอกมึงมาสามวันแล้วนะ ว่าอาทิตย์นี้วันเกิดไอ้เสือ " ก็อย่างที่ได้ยิน  วันอาทิตย์นี้วันเกิดไอ้เสือ ไอ้ไทที่คาบข่าวมาบอกผมสามวันแล้ว ตอนแรกก็ตื่นเต้น คิดอะไรอลังการไปหมด แต่ก็เหมือนจะใช้การไม่ได้สักอัน ก็เซอร์ไฟส์วันเกิดผมไว้ประทับใจมาก พอคิดว่าคนแบบมันจะทำได้ขนาดนั้น ตัวผมก็ไม่อยากจะยอมแพ้เลย อยากจะทำให้มันประทับใจได้พอๆ กับผม แต่ที่ยากคือ เพราะมันคือ เสือนี่แหละ

“ ก็กูคิดไม่ออกนี่หว่า ว่าจะให้อะไรมัน อยากให้มันดีใจแบบสุดๆไปเลย " ผมมองหน้าไท " ตัวกูมั้ย แบบว่าใส่ชุดไหมพรมบางๆ มีเชือกหลุดลงมานิดหน่อย แล้วให้มันดึงเสื้อไหมพรมของกูก็จะหดไปตามแรงดึง ดูร้าวใจดีมั้ย "

“ แต่ตัวมึงมันก็เคยได้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ มันจะตื่นเต้นมั้ยละ "

“ มึงจะบอกว่า ตัวกูเป็นของที่มันได้จนเบื่อแล้วงั้นเหรอ "

“ จะพูดแบบนั้นก็ไม่ผิด " หันหนีหน้าของมัน ผมมองดูกระดาษที่เขียนนู้นนี่เยอะแยะไปหมด มีทั้งดอกไม้ ลูกโป่ง ของแพงๆ แต่เหมือนไม่มีอะไรที่มันจะโอเคสักอย่าง เสือไม่ได้ชอบอะไรแบบนี้หรอก เอาความจริงผมยังไม่รู้เลยว่า อะไรคือสิ่งที่มันชอบ มันชอบเล่นเกมส์แต่ก็ไม่ชอบขนาดที่ติดมากจนไม่นอน ชอบดูบอลแต่แม็ทไหนที่ดึกมากมันก็ไม่ได้ติดตามดูขนาดนั้น ดูเหมือนมันไม่มีอะไรที่ชอบสักอย่าง เทคโนโลยีก็ไม่ รถก็ไม่ ไม่มีอะไรสักอย่าง

“ มันน่าหงุดหงิดจริงๆ ทำไมคนเจ้าความคิดแบบกูถึงคิดไม่ออกกันนะ "

“ ก็ค่อยๆคิด " ไทบอก " มึงตั้งใจคิดมากเกินไปนะกูว่า คนเราเวลาที่พยายามคิดอะไรมากเกินไป มันมักจะคิดไม่ออก "

“ ก็จริง "

“ มึงลองเขียนในสิ่งที่มึงอยากจะทำเอาไว้ก่อนก็ได้ ก็อีกตั้งหลายวัน "

“ มันไม่หลายวันมึง นี่ก็วันอังคารแล้ว แต่กูยังคิดอะไรไม่ออกเลย " ฟุบลงกับโต๊ะอีกครั้ง ผมถอนหายใจออกมาตอนที่นึกถึงหน้ามัน ใจจริงตอนนี้อยากจะเดินเข้าไปถามมันตรงๆเลยว่า ' นี่เสือวันเกิดปีนี้อยากได้อะไรเหรอ ' แต่ถามคนอย่างมันคงได้คำตอบที่ว่า ไม่อยากได้อะไรเป็นพิเศษแน่ๆ

ขับรถกลับมาที่คอนโดด้วยความเซ็ง ผมล้มตัวลงนอนบนโซฟาตัวเดิมกลางห้องก่อนจะถอนหายใจออกมา มองไปรอบๆห้องที่ไม่มีอะไรทั้งนั้น " ของอะไรที่มึงชอบกันนะ " แล้วอยู่ๆสมองของผมก็ลำดับเหตุการณ์ตั้งแต่ลืมตาตื่นจนถึงตอนนอนในทุกวัน มีสิ่งที่เดียวผมคิดออก คือ อาหารของผม พอคิดได้แบบนั้นก็เผลอคิดถึงสิ่งนึงที่ต้องลุกขึ้นจากโซฟาโดยเร็ว ผมรู้แล้วละว่าอะไรคือสิ่งที่ผมสมควรทำ

“ ถ้ามันชอบกินอาหารของกูนัก ก็ทำเค้กให้มันก็สิ้นเรื่อง "

   แต่พูดมันก็ง่าย แต่ผมที่ทอดไข่ดาวยังไหม้ มันไม่ได้ง่ายขนาดนั้นน่ะสิ ขั้นตอนที่ดูยุ่งยากผมเผลอถอนหายใจออกมาในระหว่างที่ดูวิธีการสอนผ่านหน้าจอไอแพตเครื่องเล็กของตัวเอง 

“ กูควรจะหาอย่างอื่นทำให้มึงมั้ย "  ผมคิดเล่นๆ ก่อนจะออกไปจากห้อง เดินลงไปที่ชั้นล่างของคอนโด ผมเดินเข้าซูปเปอร์เล็กๆด้านล่าง มองหาของและอุปกรณ์ที่จำเป็น ที่ร่อนแป้ง พิมพ์ขนมเค้ก เครื่องตีไข่ แล้วก็พวกถ้วยผสมใบใหญ่ๆ ผมเดินไปที่แผนกของส่วนผสมทำเค้ก มันมีเยอะจนผมปวดหัว มองดูภาพที่ตัวเองแคปมายังงงเลยว่า แค่แป้งจะมีอะไรตั้งเยอะแยะ แป้งข้าวเจ้า แป้งข้าวเหนียว แป้งอเนกประสงค์ แล้วไหนจะข้อมูลที่ไม่รู้เรื่องอีก ผมมองดูมันไปเรื่อยๆกังวลกับส่วนผสมที่อาจจะหยิบผิด หันไปเห็นคุณน้าคนนึงที่กำลังซื้อหาของพวกนี้เช่นกัน ผมทักเธอ " สวัสดีครับ "

“ ค่ะ " เธอหันมามอง ท่าทางตกใจผมยิ้ม

“ คือ รบกวนหน่อยนะครับ ผมอยากจะทำเค้กแต่ทำครั้งแรกเลยไม่รู้ว่าส่วนผสมที่มันเขียนไว้ตรงนี้ มันคืออะไรบ้าง ช่วยผมหน่อยได้มั้ยครับ "

“ อ๋อ ได้สิจ้ะ " เธอบอกก่อนจะมองส่วนผสมที่ผมแคปไว้ในหน้าจอมือถือ เธอหยิบนู้นจับนี่ใส่ลงในรถเข็นของผม พร้อมทั้งบอกว่ามันคืออะไร มองดูท่าทางคล่องแคล้วแบบนั้นคิดว่าคงทำอาหารพวกเค้กแบบนี้บ่อย " จะทำเค้กกาแฟเหรอจ้ะ "

“ ครับ "

“ ทำครั้งแรกไม่ทำพวก บลูเบอรี่ชีสเค้กละ พวกชีสเค้กไม่ต้องอบแล้วก็ทำงานนะจ้ะ บานอฟฟี่ก็ทำง่าย "

“ เหรอครับ " ผมชั่งใจ

“ ใช่จ้ะ มันไม่ต้องอบ ทำง่ายแล้วก็อร่อยด้วยนะ "

“ แต่ผมไม่รู้ส่วนผสมเลยครับ " เธอยิ้มตอนที่ผมบอกแบบนั้น " งั้นก็ซื้อไปก่อนเดี๋ยวน้าจัดให้ เราก็ไปดูวิธีทำในเน็ตเอา เดี๋ยวนี้แบบที่ทำง่ายๆมันก็มีเยอะนะ "

“ ขอบคุณมากครับ " ผมยิ้มรับเธอก็ยิ้มอย่างใจดี

“ จะทำเค้กวันเกิดเหรอ "

“ อ๋อ ครับ " ผมบอก " แต่ว่าทำไม่เป็นไรหรอกครับ นี่ก็ว่าจะทำครั้งแรก "

“ คนที่ได้รับต้องดีใจแน่ๆเลยล่ะ เพราะเค้กเป็นเมนูที่ตั้งใช้ความตั้งใจทำมากๆเลยนะ "

“ ครับผม " ยิ้มรับให้เธอที่คอยจักส่วนผสมให้ ผมจ่ายเงินตอนที่กล่าวขอบคุณเธอแค่ยิ้มแล้วเดินไปชอปปิ้งต่อ ผมขนส่วนผสมที่ค่อนข้างเยอะจนแทบจะถือไม่หมดขึ้นมาที่ห้อง วางทุกอย่างไว้บนพื้นจัดแยกของใช้ไว้ในตู้ส่วนของที่ใช้ทำส่วนผสมก็แช่เย็นมันเอาไว้ ผมถอนหายใจออกมา ตอนที่ล้างอุปการณ์ต่างๆ ก่อนจะเงยมองดูเวลาในตอนนี้ " อีกสามชั่วโมงไอ้เสือกลับ คงทันเก็บส่วนผสมทั้งหมดแหละน่า "

   เปิดคลิปวิดีโอในยูทูป ผมทำตามขั้นตอนที่มันบอก ทำไปเรื่อยๆ หยุดบ้างตอนที่มันตัดข้ามเวลาที่ยาวนานของการผสมแป้ง เทส่วนผสมทั้งหมดลงไปในพิมพ์ ตู้วอร์มที่อบไว้แล้ว ผมเคาะไล่ฟองอากาศตามที่เชฟในวิดีโอบอก ตอนที่เอามันเข้าเตาอบ กดเลขการอบผมนั่งคอยมันด้วยใจจดจ่อ

“ มันต้องไม่อร่อยแน่เลย " ผมบอกกับตัวเองตอนที่เอามันออกมาจากเตาอบ เอาส่อมจิ้มลงไปก็เป็นแบบนั้น แข็งเหมือนหิน โยนใส่หัวหมา หมาตัวนั้นต้องตายแน่ๆ " กูว่าแล้ว " ผมพูดอย่างถอนหายใจ ตอนที่เทมันทิ้งลงในถังขยะแล้วล้างอุปกรณ์ " ทำไมกูไม่คิดทำอะไรที่มันง่ายๆวะ เช่น มอบตัวให้มัน " แต่ก็อย่างที่ไอ้ไทบอก เสือคงได้จนเบื่อแล้ว 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

   เสียงเคาะประตูที่ดังก่อนประตูจะเปิดเข้ามาผมถอนหายใจออกมาตอนที่หันมองมัน สายตาที่กำลงดูไอแพตผมเปลี่ยนหน้าจอที่กำลังดูการทำเค้กอีกแบบโดยไม่ใช่เตาอบอย่างที่คุณน้าแนะนำเป็นเฟสบุ๊ค เสือเดินเข้ามาใกล้มันมองหน้าผม

“ ไม่เคยเห็นหน้าเมียเหรอ "

“ เคยเห็น แต่ที่ไม่เคยเห็น คือเมียกูที่ทำหน้าเหมือนขี้ไม่ออกมากกว่า "

“ ไม่ได้ทำหน้าเหมือนคนขี้ไม่ออกสักหน่อย " ผมบอกตอนที่หันกลับมาถอนหายใจออกมา ผมหยิบไอแพตขึ้นมาเล่นอีกครั้ง

“ เครียดอะไรนัก "

“ ไม่ได้เครียด " ผมส่ายหน้า " แค่กำลังคิดอะไรสักอย่างแต่คิดไม่ออก ไม่รู้จะทำอะไร มันหงุดหงิด กูหงุดหงิด "

“ ประจำเดือนคงใกล้จะมาแล้วมั้ง " มันว่าพลางนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆผม " ไม่ก็อาการของคนวัยทอง "

“ กูมีมดลูกที่ไหนละ แล้วอายุก็ไม่ได้มากขนาดนั้นสักหน่อย " ถอนหายใจออกมาอีกครั้งแต่ไอ้เสือก็ยิ้ม " ยิ้มอะไรของมึง "

“ ยิ้มให้คนบ้า บ้าไปแล้วแน่ๆ " มันลูบหัวผม ก่อนจะลุกขึ้นไปที่ตู้เย็น มันเปิดห้องแช่แข็งก่อนจะหยิบไอติมเป็นถ้วยรสไมโลกับช้อนยื่นมาแนบแก้มผม " กินซะ "

“ ไม่อยากกินอะ "

“ กินเถอะ เผื่ออาการคล้ายคนมีประจำเดือนจะหายไป "

“ จะให้บอกกี่ครั้งว่ากูไม่ได้มีอาการคล้ายคนมีประจำเดือนเว้ย " หยิบถ้วยไอ้ติมมันมาเปิดผมกินเข้าคำแรก ตอนที่ถอนหายใจออกมา รู้สึกได้เลยว่า " อร่อยจัง "

“ อื้ม " เสือพยักหน้ารับ ผมที่กินไอติมไปเรื่อยมองหน้ามันที่กำลังมองหน้าผม ทำไมของขวัญดีๆที่อยากจะให้มัน มันถึงทำได้ยากขนาดนี้ ผมไม่รู้เลยว่าเค้กที่ผมคิดจะทำ มันดีมั้ย มันโอเครึเปล่า เสือจะชอบเหรอ ผมควรซื้อเค้กดีๆมั้ย หรือไม่ก็ของมีค่าอะไรสักอย่าง ของที่เหมาะกับมัน " เป็นอะไร "

“ อะไรเป็นอะไร "

“ ทำหน้าเหมือนหมาขี้ไม่ออก เป็นอะไร "

“ ก็..”

“ ห้ามบอกว่าเปล่า " มันดักทางผมตั้งแต่ยังไม่เอ่ยออกมา

“ ก็แค่กังวลเรื่องงานที่คิดไม่ออก กูก็หาแรงบันดาลใจอยู่ มันก็แค่นั้นแหละ " โกหกมันไปแบบนั้น เสือก็พยักหน้ารับ " การบ้านกูคราวนี้ โจทย์มันยาก กูเลยคิดอะไรไม่ค่อยออก กูเลยเซงๆ " ก้มลงมองไอติมที่กำลังละลาย เสือที่อยู่ใกล้กันผมรู้สึกว่ามันขยับแต่ตอนที่เงยหน้าขึ้นไปมองกลับพบว่ามันจูบผมก่อนจะได้ถามอะไรซะแล้ว

“ ไปกินข้าวกัน "

“ กำลังจะทำให้กูอารมณ์ดีเหรอ " ผมถามมันก็ทำหน้านิ่ง " ใช่แน่ๆเลย " แซวแบบนั้นผมยิ้มก่อนจะวางไอติมไว้บนโต๊ะ เอื้อมตัวเข้าไปกอดมันไว้ ผมล้มตัวลงซบบนอกของมัน เสือก็ลูบหัว " เครียดอะ กูรู้สึกจะอ้วก "

“ ท้องก่อนแต่งเหรอ "

“ มุกเหี้ยอะไรของมึงเนี้ย " มันหัวเราะตอนผมพูดแบบนั้น กอดมันไว้แน่นขึ้น " ปลอบกูหน่อยสิ เอาคำพูดให้กำลังใจแบบที่มนุษย์เค้าพูดกันนะ ไม่เอาแบบที่เหี้ยเค้าพูดกัน "

“ พูดไม่เป็น "

“ มึงไม่เคยเรียนมารยาททางสังคมเหรอ "

“ เคย แต่ไม่ค่อยได้ใช้ "

“ มึงไม่ใช่เลยแหละ "

“ พูดแบบนี้กับกูได้คงจะหายเครียดแล้วมั้ง " มันบอกก่อนจะลุกขึ้นจากที่นั่ง

“ พี่เสือจะทิ้งน้องไปไหนอ่า " เงยหน้าขึ้นถามมันก็ถอนหายใจ ก่อนจะหันหน้ามาหาผมแล้วจับหัวผมไว้ ตอนที่เงยหน้าขึ้นมองมันก็พูด

“ ไม่ต้องคิดมากหรอก ค่อยๆคิด ถ้ามึงพยายามเดี๋ยวมันก็คงออกมาดีเองแหละ "

“ ขอบคุณมากครับ " คว้าเอวมันเข้ามากอด เสือที่ถอนหายใจมันก็ก้มลงมองผม " นี่เสือ "

“ หื้ม ? “

“ คนเราถ้าทำออกมาด้วยหัวใจ มันดีที่สุดใช่มั้ย "

“ ก็ใช่ " มันบอก " ถามทำไม "

“ ก็เปล่าหรอก " ส่ายหน้าบอกมันผมก็ลุกขึ้นยืนบ้าง " แล้วมึงอยากจะกินอะไรดีเย็นนี้ "

“ แดกอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่เมนูมะเร็งของมึงอะ "

“ พูดแบบนี้งั้นพรุ่งนี้มึงก็ไม่ต้องแดก " ผมบอก มันหัวเราะออกมา

“ คนวันทองนี้ ยั๊วะง่ายจังนะ "

“ ก็มึงอะ ชอบเรียกไข่ดาวสุดสวยของกูว่าเมนูมะเร็ง มะเร็งเหี้ยไร เดี่ยวนี้เปลี่ยนแล้วเว้ย ออกจากสวยงาม " ผลักอกมันเสือก็ยิ้มมันดึงผมเข้ามากอด " เชี้ย ปล่อยเลย กอดกูทำไมสัด "

“ อารมณ์ดีขึ้นยัง "

“ ก็ อื้ม " ก็ยอมรับว่ามันทำให้ผมหายกังวลเรื่องที่กำลังเครียดอยู่ได้บ้างเหมือนกันนะ " นี่เสือ "

“ อะไรอีก "

“ มึงว่าสิ่งที่ดีที่สุดของความรักคืออะไร "

“ ถามทำไม "

“ มันเป็นการบ้านของกูน่ะ "

“ ทุกอย่างที่คนที่รักกันทำให้กัน กูว่านั่นก็ดีแล้ว " ผมยิ้มตอนที่ได้ยินแบบนั้น สองแขนที่กอดมันแน่นผมก็ยิ้ม

“ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคำพูดดีๆ แบบนี้จะหลุดออกมาจากปากมึง "

“ แล้วปกติกูมันเป็นยังไง "

“ อย่าให้พูดเลย  ขนาดกูอยากจะพูดว่าเหี้ยกูยังสงสารเหี้ยเลย "

   วันต่อมาหลังจากนั่งเครียดได้ทั้งวัน ผมตั้งสติกับตัวเองแล้วว่า คงต้องพยายามในเรื่องเค้กและคิดหาวิธีอื่นต่อไป รู้สึกว่าการมอบเค้กให้เสือเฉยๆมันคงดูเป็นอะไรที่ธรรมดา ผมสั่งลูกโป่ง มันเยอะมากพอที่จะเอามาลอยให้เต็มไปหมดทั้งหมดทั้งห้องนั่งเล่น  รวมทั้งลูกโป่งที่เขียนว่า แฮปปี้เบิร์ดเดย์นั่นอีก เตรียมเอาไว้มาจัดตกแต่งห้อง

“ กูก็ทำทุกอย่าง เพื่อให้มันออกมาเป็นวันที่ทำให้มึงมีความสุขที่สุดนะ "

   วันนี้เริ่มทำเค้กแบบไม่อบวันแรก ผมอัดคลิปลงในโทรศัพท์มือถือ บอกเล่าถึงวิธีการทำที่แสนจะยุ่งของผม แต่อาจจะไม่ยุ่งยากสำหรับคนอื่น ผมทุกอย่างตามขั้นตอนการทำบานอฟฟี่แบบไม่มีพลาดแต่เสียอย่างเดียว คือกูบีบครีมให้สวยไม่เป็นว่ะ

“ นี่มึงอยู่ไหน " ผมโทรหาฝนที่อยู่คอนโดเดียวกันในเย็นของวันนั้นที่ตัวผมกลับมาถึงห้องก็ตั้งแใจทำเค้กเต็มที่

“ อยู่ห้องมีอะไร "

“ ขึ้นมาหากูหน่อย กูมีอะไรจะให้ชิม "

“ ไม่เอาอะ " มันปฏิเสธตั้งแต่ยังไม่เห็นของเลยด้วยซ้ำ " ทำไมกูต้องตายก่อนผัวมึงด้วยวะ ปิง "

“ กูบอกให้ขึ้นก็ขึ้นมาเถอะน่า กินแล้วไม่ถึงตายหรอก " ผมวางสายก่อนจะถอนหายใจออกมา ก็แค่อาจจะท้องเสียนิดๆหน่อยๆ  ผมมองดูหน้าตาของบานอฟฟี่ที่ครีมขาวๆทำให้มันดูเละๆ ตอนที่ยกยิ้มกับผมงานเสียงประตูเคาะก็ดังขึ้น  ผมเดินไปเปิดประตูคนที่ผมบังคับให้มาก็เดินเข้าห้องมาด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

“ เชี้ย นี่มัน สมรภูมิรบเหรอวะ " ฝนชี้ไปที่อ่างล้างมือที่มีแต่ถ้วยชามเยอะแยะไปหมด " มึงทำเค้กก้อนเดียว แต่ครัวเละเหมือนทำให้กินทั้งคอนโดอะปิง "

“ มึงก็พูดมาก มาๆ มานั่งนี่ " ลากให้มันนั่งตรงเค้าเตอร์ครัวที่ยกขึ้นสูง ผมหยิบจานใบเล็กๆ ตอนที่ตัดเค้กให้มันก็แซว

“ มึงดูจริงจังกับงานนี้มากเลยนะ "

“ ก็แหม วันเกิดผัวกูทั้งที ถึงมันจะเกิดมาเป็นคนเหี้ยๆไปสักหน่อย แต่กูก็ดีใจที่มันเกิดมาอยู่ดีนั่นแหละ " ผมบอกตอนที่ยื่นจานใบเล็กกับช้อนส้อมให้ผมมันก็รับไป

“ แดกได้แน่เหรอ " มันมอง สภาพที่ดูไม่ค่อยเหมือนเค้กเท่าไหร่ทำให้มันสงสัย " กูว่ามันดูเหมือน การผสมผสานที่ดูไม่เข้ากันของเหี้ยอะไรสักอย่างนะ "

“ แดกได้สิ มึงก็ลองชิมก่อน "

“ แล้วมึงชิมยัง "

“ ยัง " บอกมันตรงๆ ฝนก็บ่น

“ แล้วทำไมไม่ชิมก่อนให้เพื่อนชิมเนี้ย " มันว่าแบบนั้นก่อนจะตักเค้กในจานด้วยส้อม ความแข็งของมันดูเหมือนจะทำให้ไอ้ฝนแบ่งชิ้นกันลำบากไปหน่อย มันอ้าปากชิมเข้าไปเคี้ยวอยู่สองสามครั้งก่อนจะกลืน

“ เป็นไง "

“ ก็ไม่ได้เหี้ยนะ แต่ไม่อร่อย "

“ หมายความว่าไงวะ "

“ ก็แบบว่า มันไม่ได้แดกแล้วแบบ โอ๊ยยอร่อยจังเลย แต่มันก็ไม่เหี้ยขนาดที่ว่าแดกไม่ได้แล้วอะ ก็โอเค " มันแดกเพิ่มอีกคำ ผมที่ถอนหายใจออกมาฝนก็หัวเราะ " กูว่า มันก็ประสบความสำเร็จนะ มึงไม่ต้องเครียดหรอกน่า นี่ทำมากี่หนแล้ว "

“ ครั้งนี้ครั้งที่สี่แล้ว "

“ เพื่อนกูนี่อดทนจริงๆ "

“ กูอยากให้มันออกมา อร่อยๆ " อยากให้เสือได้กิน ผมก็พยายามทำแบบไม่หวานมากเพราะเสือมันไม่ชอบกินของหวานเท่าไหร่  " ตอนแรกก็จะทำเค้กกาแฟแหละมึง  แต่กูทำแล้วไม่รอดเลยเปลี่ยนมาเป็นอันนี้ กูปรับรสชาติดนิดหน่อย เพราะเสือมันไม่กินหวาน "

“ สำหรับกูมันขาดหวาน แต่ถ้าเสือไม่ชอบกินหวานก็คงชอบมั้ง " ฝนบอก มันวางจานที่กินเค้กจนหมด ผมก็ยื่นน้ำให้ " มึงเก่งแล้วปิง ปกติมึงไม่ชอบเรื่องพวกนี้มึงยังทำได้ขนาดนี้เลย กูว่ามึงเก่งแล้วนะ "

“ วันจริงขอให้กูทำออกมาได้ดีกว่านี้เถอะ "

“ แล้วนี่เตรียมของสำหรับพรุ่งนี้เสร็จแล้วเหรอ "

“ อื้ม เสร็จหมดแล้ว " ถอนหายใจออกมาตอนที่ฝนถาม " แต่กูไม่รู้เลยว่า งานนี้จะรอด หรือร่วง "

   ตื่นเช้าขึ้นมาเหมือนว่ามันคือวันปกติ ผมทำเป็นไม่รู้เรื่องตอนที่ตื่นแล้วก็ลงไปซื้อโจ๊กมาให้มัน นั่งกินหมูปิ้งพร้อมๆกับมันที่มองหน้าผม ด้วยความสงสัย " มีไรเหรอ " ผมถามมันก็ก้มลงมองถ้วยโจ๊ก

“ ทำไมวันนี้ไปซื้อโจ๊กมา "

“ ก็ขี้เกียจทำอะ กูอยากจะกินหมูปิ้งด้วย มึงเปลี่ยนเมนูบ้างเถอะ แล้วก็ชอบบ่นว่าเมนูมะเร็ง " พูดแบบนั้นมันที่ยังไม่ตักโจ๊กขึ้นมากินก็ถามผมอีกคำถาม

“ รู้มั้ยวันนี้วันอะไร "

“ วันอะไร วันอาทิตย์ " ยัดหมูปิ้งเข้าไปคำโตพยายามไม่ยิ้มกับท่าทางหงุดหงิดของมัน " ทำไมอะ กูก็ไม่ได้นัดกับมึงไปไหนนี่ วันนี้มึงมีนัดทำรายงานกับเพื่อนที่มหาลัยไม่ใช่เหรอ "

“ อื้ม " มันตอบสั้นๆ

" ส่วนกูก็ว่าจะไปชอปปิ้งกับไอ้ไทไอ้ฝน "

“ อื้ม " ก้มหน้าลงกินโจ๊กตอนที่ถอนหายใจออกมา ผมก็แอบยิ้มแล้วถามมัน

“ มึงมีอะไรรึเปล่า "

“ เปล่า " ตอบเสียงแข็งๆ สงสัยคงจะคิดว่าผมคงจะจำวันเกิดมันได้ เหมือนที่มันจำได้สินะ

“ แล้วมึงจะกลับกี่โมง "

“ ถามทำไม "

“ ก็จะซื้อกับข้าวตอนเย็นมาเผื่อไง กูออกไปข้างนอกก็เดี๋ยวซื้อกลับเข้ามาให้เลยถ้ามึงจะกิน "

“ ก็คงจะกิน " มันพูดแบบเซงๆ แต่ยังไม่ทันกินโจ๊กหมดถ้วย มันก็ลุกขึ้นก่อน

“ อ้าว จะไปแล้วอะ ยังกินไม่หมดเลยนะ " ผมบอก มันก็พยักหน้า ตอนนี้หน้าพี่เค้าเซ็งสุดๆไปเลยแหละในความรู้สึก เหมือเด็กงอนพ่อแม่ ไม่ยอมกินข้าวแล้วจะหนีหน้ากัน

“ อื้ม ไปละ ไว้เจอกัน "

“ เดี๋ยวๆ " ผมลุกจากเก้าอี้ตอนที่ดื่มน้ำแล้วเช็ดปากเสร็จ วิ่งเข้าไปใก้ลมันผมเขย่งปลายเท้าจูบปากมันเบาๆ " เจอกันเย็นนี้นะ "

“ อื้ม " พูดแค่นั้นมันที่เดินออกนอกห้องไป ผมทำได้แค่ยิ้ม

“ ไอ้คนขี้งอน "

   ผมล็อคห้องเรียบร้อย โทรสั่งให้ลูกโป่งมาส่งที่ชั้นล่างของตัวเอง ระหว่างนั้นตัวเองก็เตรียมของ ไม่ว่าจะเป็นการต้มน้ำข้นหวาน หั่นกล้วย ทุบโอริโอ้ หรือแม้แต่เตรียมวิปปิ้งครีม ผมทำทุกอย่างด้วยความระวังและมั่นใจว่าสูตรที่ทำอยู่บ่อยๆมันจะไม่ผิดพลาด กรุโอ้ริโอ้ลงบนพิมพ์ ตอนที่เอาไปแช่ในตู้เย็น ลูกโป่งที่สั่งไว้ก็ถูกเอามาส่งพอดี

“ มาส่งลูกโป่งครับ "  ลูกโป่งจำนวนมากที่ถูกพาเข้ามา ผมพยักหน้ารับ แล้วให้เค้าเอาขึ้นมาไว้ที่ห้องให้ " ลอยไว้ตรงไหนดีครับ "

“ ตรงที่ติดกับหน้าต่างนะครับ "

“ เดี๋ยวผมทำเองก็ได้ ลอยๆไว้ก่อนเลยครับ "

“ ครับ " คนมาส่งสินค้าทำตามที่ผมบอก ลูกโป่งสีฟ้าน้ำและขาวถูกลอยไว้เต็มห้อง ผมยิ้มออกมากับความสวยของมัน ตอนที่จ่ายเงินไปให้ ผมก้มหน้าขอบคุณเค้าอีกครั้ง ก่อนจะหันมาใส่ใจกับเค้กต่อ

   เอาเค้กในตู้เย็นที่แช่เอาไว้มาราดคาราเมลพร้อมกับเรียงกล้วยที่หันไว้ลงไปให้เต็มผมบีบวิปปิ้งครีมแบบกลมๆลงไปด้วยความปราณีตพยายามทำให้ออกมาสวยที่สุดเท่าที่จะทำได้ โรยผงโกโก้ ก่อนจะปักเทียนคำว่า แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แล้วก็ตัวเลขวันเกิดของมันเอาไว้ เป็นอันเสร็จ

“ คราวนี้กูก็ต้องจัดห้อง " มองไปที่ลูกโป่งหลากสี ผมลอยมันให้เรียงสีเอาไว้ ฟ้า น้ำเงิน ขาว ความจริงก็ไม่รู้หรอกว่าอะไรคือสีโปรด แต่คิดว่าผู้ชายอย่างมันสีแบบนี้คงดูดีที่สุดแล้ว ตั้งตัวอักษรว่า H B D ไว้ตรงกลางห้อง ผมเลื่อนโซฟาจัดไว้อีกมุม ไม่ให้บังตอนที่มันเปิดประตูเข้ามาจะได้เห็นพอดี ตั้งไว้กระพริบสีขาวไว้บนพื้น เอาสวิทซ์ไว้ข้างตัว " เรียบร้อย คราวนี้ก็เหลือแค่เจ้าของวันเกิดเท่านั้น "

ผมมองไปที่เวลาตรงผนัง บอกเวลาที่ฟ้าเริ่มมืดแล้ว ผมมองไปที่ประตู คงใกล้เวลาที่มันจะกลับแล้ว ผมเดินเข้าไปในห้อง อาบน้ำแต่งตัวในชุดที่ดูเซ็กซี่นิดหน่อย เลือกใส่กางเกงขาสั้นมากกับเสื้อไหมพรมคอกว้างสีแดงตัดกับผิวขาวๆของตัวเอง เอากิ๊ฟสีแดงมาติดผม ตอนที่ก้มลงเขียนของขวัญชิ้นสุดท้ายให้มัน

“ เสือ อยู่ไหนแล้ว " ผมกดโทรศัพท์ไปถามตอนที่จัดเตรียมทุกอย่างเสร็จแล้ว มันที่มีเสียงเซ็งๆก็ตอบกลับมา

“ กำลังจะถึง มีอะไร "

“ ก็เปล่า แค่รอกินข้าวอยู่ "

“ อื้ม กำลังจะถึง " คิดว่ามันคงหงุดหงิดมาทั้งวันแล้วแน่ๆ ผมยิ้มก่อนจะกดวางสายก็บอกทิ้งท้ายไว้ด้วยประโยคสั้นๆ

“ จะรอนะ "

ช่วงเวลาตื่นเต้นใกล้เข้ามา ผมที่กำลังยืนอยู่กลางห้อง ที่มืดสนิท ผมรู้ดีว่ามันไม่ใช่ของขวัญวันเกิดที่ลงทุนอะไรมากมายเหมือนตอนวันเกิดของผม ไม่เหมือนอย่างตอนที่เสือทำให้ แต่ผมก็อยากจะทำทุกอย่างให้มัน แม้ว่าผมจะไม่เก่งอะไรสักอย่าง อยากให้มันเป็นความทรงจำที่ดี เหมือนที่มันเคยทำให้ผม

ก๊อก ก๊อก ก๊อก หัวใจของผมเต้นแรงตอนที่ได้ยินเสียงนั้น กลืนน้ำลายลงคอไปตอนที่ตะโกนออกไป " เปิดประตูเข้ามาได้เลย " ผมบอกแบบนั้นตอนที่เปิดไฟกระพริบสีขาวให้สว่างทั่วห้อง คอนที่เดินเข้ามาสะดุ้งเล็กน้อยตอนที่มันเห็นแบบนั้น เสืออมยิ้มออกมา มันมองไปทางอื่นตอนที่จ้องหน้าผม

“ เดินเข้ามาสิ แล้วปิดประตูด้วย " ผมบอกมันที่ทำตาม ตอนที่เดินเข้ามาใกล้มันก็ขมวดคิ้วตีหน้าเข้มทันที

“ นี่มันอะไรกัน "

“ ก็ " ผมไม่พูดแต่ใช้วิธียกป้ายแทน ผมเขียนคำพูดมากมายลงไปในกระดาษแผ่นใหญ่ ตอนที่ยกขึ้นที่อกผมก็อ่านให้มันฟังทีละแผ่น " วันนี้ วันเกิดใครเอ๋ย ? , อ๋อ วันเกิดพี่เสือของน้องนี่เอง , พี่เสือ สุขสันต์วันเกิดนะ , วันนี้เป็นเกิดในปีแรกของมึงที่เราคบกัน , เสือ ขอบคุณนะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา , มึงที่ทำให้กูมีความสุขในแบบของมึง , มึงที่คอยทำให้กูยิ้ม , หงุดหงิด , แล้วก็มีความสุข , ขอบคุณที่มึงก้าวเข้ามาในชีวิตกู , วันนี้วันเกิด มีความสุขมากๆนะ , กูอาจจะทำให้มึงประทับใจได้น้อยกว่ามึงทำให้กู , แต่ว่า กูก็อยากจะทำให้นะ , เพราะอะไรรู้มั้ย , เพราะกูรักมึงไง , กูรักมึงนะ , น้องปิงรักพี่เสือที่สุด " ผมวางกระดาษลงตอนที่เดินเข้าไปใกล้ ผมจุดเทียนที่เค้กก่อนจะเดินตรงไปที่มัน " สุขสันต์วันเกิดนะ "

มือหนาที่ยื่นขึ้นลูบหัวผม มันยิ้มออกมา ผมก็ร้องเพลงวันเกิด " แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เดย์ พี่เสือ สุขสันต์วันเกิด อธิฐานแล้ว เป่าเทียนเลย " มันหลับตาผมที่จ้องไป ก่อนจะพูด

“ อวยพรให้หน่อย "

“ หื้ม ? อะไรนะ "

“ อวยพรให้กูหน่อย " มันบอกแบบนั้นผมก็ทำหน้างงๆ ก่อนจะทำตามที่มันบอก

“ ขอให้รักกับกูไปนานๆ อยู่กันไปจนแก่ มีความสุขมากๆ แล้วก็ มีความสุขตลอดไป " พูดพูดจบ มันก็เป่าเทียนตรงหน้า ก่อนจะดึงผมมากอดไว้ เค้กที่ผมเอียงหลบแทบไม่ทัน เสือกอดผมไว้แน่น " เสือ "

“ ขอบคุณนะ "

“ คิดว่ากูจะลืมไปแล้วละสิ "

“ อื้ม " มันสารภาพออกมา ผมก็หัวเราะ

“ เมื่อเช้ากูเห็นมึงทำหน้าเหมือนหมาขี้ไม่ออกเลย หงุดหงิดเนอะ คิดว่าน้องจะลืมวันเกิดพี่เสือเหรอ ไม่มีทางน่า " ผมหัวเราะออกมาก่อนจะถอนหายใจ เค้กที่ยื่นไปตรงหน้ามัน " เค้กนี่ กูทำเองนะ ฝึกตั้งหลายวัน แต่ไม่รู้ว่าจะถูกใจมึงรึเปล่า ของขวัญกูมันอาจจะไม่ได้ดีเท่าไหร่ แต่ว่า ก็ตั้งใจทำให้นะ เพื่อนมึงกูก็ไม่ได้ชวนเพราะกลัวแผนแตก โทษทีนะ "

“ แค่นี้แหละ ที่กูต้องการ กูไม่ต้องการอย่างอื่นหรอก " มันบอกตอนที่เอานิ้วจิ้มบนวิปปิ้งครีมแล้วชิม " ก็อร่อยดีนี่ "

“ เหรอ " ผมยิ้มออกมาตอนที่มันบอกแบบนั้น วางเค้กลงบนเค้กเตอร์ ตอนที่หันไปหามันผมก็บอก

“ จริงๆ กูอยากจะซื้อของขวัญมีราคาเป็นชิ้นให้ แต่คิดไม่ออก ไม่รู้จะซื้ออะไร "

“ ไม่ต้องหรอก กูไม่ได้มีอะไรที่อยากได้เป็นพิเศษ " มันบอก ตอนที่ปลดกิ๊ฟที่ผมติดอยู่ลงจากผม ลืมถอนออกไปเสียสนิทเลย มันจัดผมให้ดีขึ้นแล้วติดกิ๊ฟให้ผมอีกครั้ง " ตอนนี้กูได้ของที่กูอยากได้แล้ว "

“ อะไร " ผมถาม มันก็ก้มลงมาจูบที่หน้าผาก

“ มึงไง " พูดพูดสั้นๆ ตอนที่กอดผมไว้ รับรู้ถึงหัวใจที่เต้นแรงของมัน " นอกจากมึง กูก็ไม่มีอะไรที่อยากได้อีกแล้ว แค่นี้มันก็พอแล้ว "

ก็อย่างที่มันพูด .. ผมก็รู้สึกแบบนั้น
แค่มีกันและกัน แค่นี้มันก็พอแล้วจริงๆ

...................................................................

รายละเอียดความคืบหน้าการตีพิมพ์หนังสือเรื่อง เสือปิง
สามารถติดตามได้ในเพจ หนมมี่ผู้ใสซื่อ นะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยจ้า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: mukkai ที่ 20-11-2015 20:49:51

ฮือออออออ  อบอุ่นที่สุดไปเลย
งานวันเกิดที่มีแค่สองคน
/แต่คนอ่านแอบกรี๊ดทางหน้าต่าง :hao7:

 :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 20-11-2015 22:17:09

น่ารักกกก ปิงทุ่มสุดๆ พี่เสือนี่ลอยยยยเลย~  :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 20-11-2015 22:56:07

น้องปิงพี่เสือหวานตลอดๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: HanTwoH ที่ 21-11-2015 00:32:58

 :-[ เขินแทนพี่เสือเลยอ่า

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-11-2015 01:15:04

หวานกันไปนานๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: whyrockstarx3 ที่ 21-11-2015 03:26:51

เง้อออออ เขินพี่เสือเว้ย อยากได้รุนแรงมากกกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-11-2015 10:17:08

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: GlassesgirL ที่ 21-11-2015 20:48:22

พี่เสือมาทำให้เขินอีกแล้วนะ งื้ออออ :-[
ไม่ต้องการอะไรแล้วแค่ปิงคนเดียวก็เป็นทุกอย่างสำหรับเสือแล้ว
แม้ก่อนหน้าจะมีหงุดหงิดที่ปิงทำเป็นไม่รู้จำวันเกิดตัวเองไม่ได้ ฮาาาา
เสือของปิงนี่น่ารักจริงๆ

 :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: เส้นวงกลม ที่ 21-11-2015 21:52:24

เสือปิงนี่ทำให้ฟินตลอดดดด :impress2:
 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 22-11-2015 00:22:46

พี่เสือเดี๋ยวนี้มีงงมีงอนนะะะะะ น่ารักซ้าาาา :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Snimsoi ที่ 22-11-2015 08:01:39

น้องปิงน่ารัก แค่มีปิงก็พอแล้วเสือไม่ได้ต้องการอย่างอื่น :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: pornwicha ที่ 22-11-2015 21:53:25

ฮร้าาาปิงน่ารักกก ขออีกเยอะๆเลยค่ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Baitaew ที่ 29-11-2015 00:09:38

กว่าจะเป็นเหมือนอย่างปัจจุบันก็ผ่านอะไรมาเยอะ เจ็บมาเยอะ แต่นั่นก็ให้เราแกร่ง เข้าใจอะไรมากขึ้น ทั้งพี่เสือน้องปิง ไทกับอิฐเองก็เช่นกัน

อ่านๆ ไป ก็คิดนะ พี่เสือนี่เหมือนเราจังนะ(นิสัย) เพียงแต่พี่เสือปากหมากว่าเยอะ 5555

ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องสนุกๆ แบบนี้ให้อ่าน :)

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: runrunna29 ที่ 01-12-2015 20:56:10

ถ่างตาอ่านวันละยี่สิบชั่วโมงมาสามคืน เข้าห้องน้ำทีก็อิดออด วางไม่ลงจริงๆ กลับนี้เรื่องนี้ ชอบ พี่เสือน้องปิงมาก น่ารัก ดราม่า และหวานกำลังดี การเดินเรื่องก็แน่น ทำให้รู้สึกนิสัยของตัวละครอย่างเสือค่อยๆเปลี่ยนไปทีละน้อย สุดท้ายนี่ผู้ชายปากหมาในอุดมคติชัดๆ 555 ตั้งแต่อ่านนิยายมา ให้เรื่องนี้เต็มสิบค่ะ ให้พี่เสือ ร้อยเต็ม ผู้ชายในฝัน ปากหมา ขี้กอด รักเมีย อิอิ ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆ แบบนี้มาให้อ่านนะคะ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Flowerrice13 ที่ 01-12-2015 21:07:27

Jj

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 05-12-2015 12:12:08

อ่านรวดเดียวจบเลยจ้าา ตาแฉะกันไปเลย
สนุกสนานปนเศร้าเคล้าน้ำตาดี ชอบบบ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 08-12-2015 14:51:18

โอ๊ยยยย ฟินมากอ่ะ ชอบๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: tipakorn ที่ 17-12-2015 14:23:47

อยากอ่านอิฐไทอ่ะ ไม่หรอออออ :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 07-01-2016 14:14:48

เรื่องนี้หลายหลายอารมณ์ดี แต่กระเดียดมาทางหน่วงนิดๆ ชอบพระเอกแบบเสือนะดูแมนๆดี ปากร้ายแต่รักจริง แต่เราไม่ค่อยชอบนายเอกแบบปิงเท่าไหร่ ปิงไม่น่าทำตัวง่ายเลย แม้ตอนแรกจะถูกเค้าใส่ร้ายก็เหอะ แต่หลังๆทำตัวเองทั้งนั้น ดูปล่อยตัวยังไงก็ไม่รู้ เมื่อรู้ว่าถูกใส่ร้ายก็ไม่น่าจะทำตัวแบบนั้นตาม แล้วรู้ว่าตัวเองมีโจทย์เยอะและดึงดูดคนเข้าหาก็ยังไปเที่ยวผับตามที่อโคจรอยู่ได้ ถ้าเป็นเรารู้ว่าเป็นแบบนี้เราจะไม่ไปให้มันมีปัญหาหรอก ส่วนเรื่องอิฐกับปิงจะไปโทษอิฐอย่างเดียวก็ไม่ได้ถ้าปิงไม่ประชดโดยการไปคบกับอริอิฐเรื่องมันคงไม่เกิดขึ้นหรอก ปิงเองก็ไม่ได้ดีนักหรอก ส่วนเรื่องของอิฐกับไทก็ดราม่าได้ใจจริงๆ ชอบดราม่าของคู่นี้มากกว่าคูหลักอีก อยากให้ทั้งคู่ได้กลับมาคบกันนะ ว่าแล้วก็ขอตอนพิเศษของคู่นี้หน่อย อยากรู้ว่ามีความคืบหน้าอย่างไรบ้าง ได้กลับมารักกันหรือยัง

 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: care_me ที่ 14-01-2016 20:30:01

แหม คู่นี้ช่างสมกันจิงๆ

ครักผัวเหี้ย เมียแรด o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 15-01-2016 21:34:04

อ้างจาก: care_me ที่ 14-01-2016 20:30:01  

แหม คู่นี้ช่างสมกันจิงๆ

ครักผัวเหี้ย เมียแรด o13

น้ำคำคุณน้องช่างงง....เอิ่มมมม   :ruready

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: meanmena ที่ 16-01-2016 02:55:56

สนุก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 24-01-2016 21:59:00

ขอบคุณค่ะ  :m3:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: Fragrant ที่ 01-03-2016 22:43:12

อร๊ายยยยยยย ให้ตายเถอะ เราพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไงกัน อกอีแป้นจะแตก  :katai1:
เราชอบนะเรื่องนี้ ภาษาเขียนดีเลยค่ะ การบรรยายเราก็ชอบ มีคำผิดบ้างนิดหน่อย แต่ไม่เยอะเท่าไหร่ค่ะ รับได้อยู่ๆ
ขอสมัครเป็นแฟนคลับเสือปิง #ชูป้ายไฟ  :L2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: meadthat ที่ 29-03-2016 00:19:16

หวานน่ารักมากเลยเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: yunghanna ที่ 22-05-2016 19:15:06

เสือปิง หวานมากกกกกกตอนพิเศษ
อ่านเรื่องนี้ปวดแก้มอ่ะ คืออ่านไปก็ยิ้มมมมๆๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: peppermintt ที่ 29-05-2016 22:14:28

พี่เสือของน้อง น้องปิงของพี่
 :hao7:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: spsygk ที่ 20-07-2016 23:03:20

น่ารักที่สุดดดด :hao7: พี่เสือของน้องงง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 25-07-2016 15:15:49

ขอบคุณนะคะ ติดตามมายาวๆเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: bnbonuss ที่ 25-07-2016 20:59:07

ชอบมากกกกก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 08-08-2016 13:23:57

งงกับปิง ทำไมปิงต้องยอมเสือขนาดนั้น เพราะดูแล้วปิงก็เป็นคนที่รักตัวเองในระดับหนึ่งนะ เรารู้ว่าเสือปากมันพล่อยแต่ตราบใดที่เสือจะยังปากพล่อยใส่แล้วปิงก็ยอมอภัยให้ง่ายๆแบบนี้ตลอดมันใช่ความสุขหรอ? ทำตัวเองให้มีคุณค่าหน่อยปิง ยากมั่งไรมั่ง อย่าทำตัวง่ายเหมือนข่าวลือสิ  :เฮ้อ: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 08-08-2016 15:37:24

บางทีปิงก็เฟรนรี่เกินไปหน่อยนะว่ามั้ย คือเราอ่านๆไปชักรำคาญนางที่บางครั้งก็ทำตัวให้คนอื่นเข้าถึงเนื้อตัวง่ายๆ ย้ำว่าง่ายๆ จะว่านางไม่คิดไรบริสุทธิ์ใจซื่อหรือไงอ่ะ คือมันไม่ใช่ไงอ่านมาหลายเหตุการณ์ละนางทำตัวงี้มันจะโทษไม่ได้นะที่สายตาคนนอกเขาจะมองว่านางง่าย ขนาดบางทีแฟนตัวเองมองอยู่แท้ๆนางยังไม่เว้นระยะห่างกับผู้ชายคนอื่นเล้ย เห็นแฟนตัวเองเป็นหัวหลักหัวตอรึยังไง มันดูไปดูมาแล้วเหมือนนางอ่อยเล่นหูเล่นตาไปทั่วจริงๆอ่ะ มีแฟนแล้วควรจะปรับตัวในเรื่องพวกนี้เพื่อให้เกรียติแฟนตัวเองหน่อยเรารู้ว่าเสือมันปากร้ายแต่บางครั้งปิงนางก็ทำตัวเองให้เสือว่าได้จริงๆอ่ะ มันดูไม่มีคุณค่าบอกเลยนะปิง พึ่งจะตอนที่30กว่าเราเริ่มไม่ค่อยปลื้มกับนางละถ้ามีแฟนหน้าตาดีแบบที่นางชอบว่าตัวเองหน้าตา แต่เฟรนรี่เกินไปแบบนางเราไม่เอาดีกว่าขี้เกียจมานั่งทะลาะกันเบื่อ :เฮ้อ: :katai1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนที่ 50 // 26.6.58} #หน้า 52
เริ่มหัวข้อโดย: risanana ที่ 08-08-2016 19:40:58

อ้างจาก: veeveevivien ที่ 26-06-2015 21:04:32  

วี่แววเรื่องนี้คงไม่ซ้ำรอย "Choice รักต้องเลือก" อีกนะคะ เพราะดูท่าคุณหนมมี่จะเสพติดการหักหลังคนอ่านแล้วหล่ะ

จริง ๆ นิยายที่จะเป็นนิยมหรือคนอ่านเยอะแล้วได้รับคำวิจารณ์ดี ๆ ไม่จำเป็นหักมุม และซับซ้อน จนเข้าใจยากนะคะ

หรือว่าอันที่จริงแล้วคุณหนมมี่ ก็แค่เขียนให้ถูกใจตัวเอง ไม่ต้องการคนอ่านหรือป่าว ถ้าเป็นเช่นนั้นก็จะไปค่ะ

รักเสือปิง เพราะความพยายามที่จะรักของทั้งคู่ พยายามที่จะปรับตัว แต่นี่หนมมี่เขียนแบบนี้ ทำให้ไม่เห็นถึงความพยายาม

ของทั้งเสือ และปิงเลย เหมือนพยายามสร้างดราม่าแล้วให้จบแบบเศร้า ๆ แล้วไปตลบอีกทีตอนพิเศษ หึหึหึ

ขอบคุณนิยายเรื่อง BTS ที่ทำให้เรารู้จักกันค่ะ ดิฉันสนับสนุนหนังสือคุณนะคะ ไม่ใช่ว่าอ่านแล้วไม่สนับสนุน แต่ว่า

ทั้ง รักต้องเลือก และเสือปิง นี่เกินเยียวยาแล้วค่ะ 50 ตอนแล้วยังไม่ไปไหนเลย ..... :pig4: :bye2:

คอมเม้นนี้คิดเหมือนเราทุกประการ เรารู้จักคนเขียนจาก ฮิมหยุ่น เท็นไฟ สถานีรักถัดไป ทำให้เราไปเที่ยวภูเก็ตเป็นครั้งแรก เราตามรอยไปถึงป่าตองไปถึงเทศกาลกินเจเพราะเรื่องนี้ :กอด1: และเป็นเหตุผลที่เราติดตามนิยายคุณจนมาถึงเรื่องนี้ แต่ เรายอมรับว่ายิ่งอ่านยิ่งผิดหวังค่ะ 50 ตอนที่ผ่านมานี่มีแต่น้ำๆทั้งเรื่องยืดไปได้อีกประเด็นหลักๆมีแค่ตัวพระปากหมาปากพล่อย ตัวนายมีอดีตแถมยังชอบประชดด้วยการ "ง่าย" อืมๆคิดน้อยติดจะโง่ด้วยนะในความคิดเราอ่ะ เราไม่ซีนะกับตัวนายเอกที่มีอดีตและนิสัยแรงๆแต่ปิงเราไม่ปลื้มเลยค่ะคนไม่รักตัวเองไม่รู้จักทำตัวเองให้มีคุณค่าอย่างน้อยคิดถึงปู่ย่าก็ยังดีแต่นางตามใจฉันเกินไปเข้าใจว่าหลายเรื่องที่นางไม่ได้เป็นแบบนั้นแต่การกระทำของนางที่นางแสดงออกมันก็สื่อออกมาแบบนั้นไม่ใช่หรอถ้างั้นคนไม่รู้แต่จะมองนางผิดๆมันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้ :katai1:และเนื้อเรื่องมันไม่ไปไหน ไม่มีมิติ อ่านแล้วไม่เพลินไม่อิน 50ตอนที่ผ่านมามีแต่ดราม่าซะ90% :seng2ped: เรามาอ่านตอนที่เรื่องนี้จบแล้วเลยทำให้รู้ว่าสิริรวมมี71ตอน ไม่นับตอนพิเศษนะคะ แต่50ตอนที่อ่านมานี่เรายังไม่เห็นพัฒนาการของตัวละครเลยนายเอกยิ่งถอยหลังเข้ัาคลอง เราไม่รู้ว่าอีก21ตอนที่เหลือนี้คนเขียนจะสามารถเขียนให้ตัวละครมีพัฒนาที่ค่อยๆเติบโตไม่รวบจบได้มั้ย? :really2: ต้องขอโทษล่วงหน้านะคะถ้าเราจะขอเปรียบกับ สถานีรักถัดไป เรื่องนั้นมันมีอะไรหลากหลายแนว ไม่ได้พุ่งดราม่าไปที่เรื่องเดียวอ่านแล้วอิ่มกว่าเรื่องนี้มากร้อยเท่าเลยค่ะ ขออ่านแค่ตอนที่50ก็บายก่อนนะคะ แต่ยังจะเป็นกำลังใจให้คนเขียนมีผลงานดีๆเหมือน สถานีรักถัดไป ออกมาให้อ่านอีกนะคะ   :bye2:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: โซดาหวาน ที่ 11-08-2016 10:03:49

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP! - ตอนพิเศษที่ 3 ( จบเรื่อง+รวมเล่ม) // 20.11.58} #หน้า 72
เริ่มหัวข้อโดย: N-T ที่ 12-08-2016 01:44:19

 o13

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: patwo ที่ 14-08-2016 20:57:53

ประกาศรวมเล่ม รีปริ้นท์
‪#‎เสือปิง‬ เพราะเกลียดจึงรัก และ ‪#‎Choice‬ รักที่ต้องเลือก
เปิดจองตั้งแต่วันที่ 2 สิงหาคม – 1 กันยายน
( หนังสือจะได้ช่วง 15-20 กันยายนโดยประมาน ‪#‎แต่ถ้ามาเร็วหรือช้ากว่านั้นจะแจ้งใน‬ fb / twr ค่ะ )
รายละเอียดหนังสือ :: เพราะเกลียดจึงรัก #เสือปิง
หนังสือขนาด A5 จำนวน 1000+ หน้า ( หนังสือมี 3 เล่ม 1 , 2 , ตอนพิเศษ )
ราคาหนังสืออยู่ที่ 1180 บาท ( รวมค่าส่ง EMS ) *หนังสือหนักเกิน2 kg ส่งลงทะเบียนไม่ได้จ้า
ของแถม
ปลอกสวมแบบบาง
ที่คั่น 2 อัน
โปสการ์ด 1 แผ่น
‪#‎ของแถมอื่นๆเช่น‬ เรื่องสั้นสมมุติว่า / วงกลม ในรอบนี้จะไม่ทำนะคะ เพราะว่า สมมุติว่าพิมพ์ให้ 200 คนแรก ซึ่งเกินมาแล้ว ส่วนวงกลมพิมพ์ให้ 50 คนแรก ซึ่งเกินมาแล้วเช่นกันจ้า
.............................................

หากสนใจสามารถสอบถามได้ที่
ทวิตเตอร์ :: @realkanom หรือ กล่องข้อความเพจ fb :: หนมมี่ผู้ใสซื่อ
‪#‎จะตอบกลับภายใน‬ 3 วันจ้า และช่วงเวลาหลังสองทุ่มไปแล้วจ้า

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

 :กอด1: :L2: :3123: :L1: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 15-08-2016 12:53:35

น่ารัก หวานมาก

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 04-11-2016 14:51:26

ไม่ชอบอิฐเลยอะ อยากให้ไทมีคนใหม่ แม้จะบอกว่าเรื่องอดีต แต่ถ่าเราเป็นปิงเราก็คงอึดอัดอะเราเกลียดจะให้เลิกเกลียดไม่ได้หรอก เพราะสิ่งที่อืฐทำกับปิงเหมือนผลักให้ตกนรกปิงคงทนไม่ไหวหรอก ไม่ชอบอิฐจริงๆ แบบเกลียดเลย

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: AgotoZ ที่ 12-11-2016 00:41:45

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: whyrockstarx3 ที่ 12-11-2016 01:30:26

มาแวะอ่านอีกละ คิดถึงงงง

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: Pakbung ที่ 18-11-2016 21:42:04

 ถ้าเราเป็นไทน่ะ คงทำใจให้อภัยอิฐลำบาก..อิฐที่ทำให้ชีวิตของปิงเปลี่ยนไปเพราะคำพูดและความรักที่เห็นแก่ตัวของตัวเอง

 ไทที่เป็นเพื่อนรักของปิง รับรู้ทุกอย่างรับรู้ความลำบากและเสียใจของเพื่อนมาตลอด..แต่วันนึงอิฐที่เคยเหี้ยกับปิงมากๆ

 กลับมาหลอกให้ไทรัก แม้ว่าคบไปแล้วจะรักไทจริงๆ..แล้วความรู้สึกของไทล่ะ เคยไว้ใจเชื้อใจแต่อิฐกลับมาทำแบบนี้

 แล้วจะรู้ได้ไงว่าต่อไปอิฐจะไม่ทำนิสัยแบบที่พอจะเสียไทไป แล้วจะไปพูดให้ร้ายไทเหมือนที่เคยทำกับปิง

 เป็นเรา เราคงให้อภัยและกลับไปคบกันไม่ได้หรอกถึงจะรักมากกก แต่ต้องอยู่กับความหวาดระแวงแบบนี้ก็ไม่มีความสุขหรอก

 #อินหนักมากกก #ไม่ชอบอิฐ #สงสารไท

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 13-08-2017 17:28:20

เข้ามาอ่านรอบที่ 3 ก็ยังสนุกเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 02-12-2017 01:54:32

ไม่เคยอ่านเทมไฟมาก่อนเลย
นึกว่าจะไม่รู้เรื่องแต่ก็เข้าใจได้เลย
ชอบเรื่องนี้มาก แรงๆทั้งคู่
ไม่ก็คือไม่ ใช่ก็คือใช่
น่ารักมากกกกกก
คงต้องลองไปอ่านเทมไฟดูละ
อยากรู้จักเทมมากกว่านี้

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: kaoma ที่ 17-08-2018 02:51:51

ตามมาจากเพจสปอย เขาบอกว่าเป็นเรื่องที่พระเอกปากหมาสุดๆ พอได้มาอ่าน เออจริง แต่ในชีวิตจริงก็มีนะคนแบบนี้จริงๆนะ555 เป็นเรื่องที่สนุกดี ชอบตอนพิเศษมาก ต่อไปคงต้องไปตามอ่านเรื่อง bts สินะ  ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆคร้าบ  แล้วจะแวะไปอุดหนุนในmeb

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 23-08-2018 17:40:23

ชอบน้องปิง และพี่เสือมาก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: blove ที่ 24-07-2020 13:08:23

คิดถึงเรื่องนี้เหมือนกัน ชอบม๊าก อ่านกี่ครั้งก็สนุก จะกลับมาอ่านอีกรอบละเนี้ย  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73
เริ่มหัวข้อโดย: cakecoco-boom ที่ 13-01-2023 11:28:59

กลับมาอ่านกี่ครั้งก็ชอบความเสือปิงมากกกก