เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 20-02-2017 19:48:48
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
---------------------------------------------------
ผลงานในเล้าเป็ดเรื่องอื่นๆ
นิยาย
1. ● รักข้างเดียว ● [ One-side love] [Complete] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42065.msg2702144#msg2702144)
2. ll เล่นเพื่อน ll [Complete] (https://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44015.0)
3. หลงกาว(น์) [Complete] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52332.0)
4. ❤ค่ายสร้างรัก❤ [Complete] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.0)
5. พราน ‘ล่อ’ เนื้อ [Complete] (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56929.msg3534807#msg3534807)
6. ▲▼Return To Love ▲▼ [Complete] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63551.0)
7. ✪ You're my sky : #จุดหมายคือท้องฟ้า ✪ [Complete] (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67604.msg3851216#msg3851216)
8. ☘ ป่าห่มรัก ☘ [Complete] (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69353.0)
เรื่องสั้น
1. เรื่องสั้น .... - [ แสนชัง ] - [Complete] (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42518.0)
2. [เพราะอกหัก...รักจึงบังเกิด] [Complete] (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51014.0)
3. ҉ วันวานยังหวานอยู่ ҉ [Pause] (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51622.0)
---------------------------------------------------
"ค่ายสร้างรัก" ตีพิมพ์กับสนพ.เอเวอร์วาย(everY)นะคะ
หนังสือหาซื้อได้ตามร้านหนังสือทั่วไป (นายอินทร์,se-ed,b2s,) หรือ สั่งในเว็บแจ่มใส (http://jamshop.jamsai.com/product/4424-%E0%B8%84%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81)
หนังสือหาซื้อได้ตามร้านหนังสือทั่วไป (นายอินทร์,se-ed,b2s,) หรือ สั่งในเว็บแจ่มใส (http://jamshop.jamsai.com/product/4424-%E0%B8%84%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%AA%E0%B8%A3%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81)
---------------------------------------------------
#ค่ายสร้างรัก
“มึงระวังตัวให้ดีไอ้แรก กลับจากค่ายครั้งนี้ระวังจะมีคนดามใจ”
“มึงก็พูดไปเรื่อย”
“อ้าวมึงไม่เคยได้ยินสโลแกนค่ายปลายปีคณะเราเหรอวะ”
“.........” ผมทำหน้างง
“เขาว่ากันว่า ‘ระวังหัวใจตัวเองไว้ให้ดี เพราะจะตกหลุมรักรุ่นพี่ที่มาค่าย’
“มึงก็พูดไปเรื่อย”
“อ้าวมึงไม่เคยได้ยินสโลแกนค่ายปลายปีคณะเราเหรอวะ”
“.........” ผมทำหน้างง
“เขาว่ากันว่า ‘ระวังหัวใจตัวเองไว้ให้ดี เพราะจะตกหลุมรักรุ่นพี่ที่มาค่าย’
สารบัญ
❤ปฐมบทก่อนไปค่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3583360#msg3583360)
❤ไปค่ายตอนที่1.1 : โจรปล้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3586073#msg3586073) ❤ไปค่ายตอนที่1.2 : โจรปล้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3588126#msg3588126)
❤ไปค่ายตอนที่2 : กฎค่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3592668#msg3592668) ❤ไปค่ายตอนที่3 : พี่ปืน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3597362#msg3597362)
❤ไปค่ายตอนที่4 : มองต่างมุม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3600835#msg3600835) ❤ไปค่ายตอนที่5 : ความรู้สึกดีๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3605223#msg3605223)
❤ไปค่ายตอนที่6 : บัดดี้บัดด๊อก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3609439#msg3609439) ❤ไปค่ายตอนที่7 : แพ้ใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3613590#msg3613590)
❤ไปค่ายตอนที่8 : ทีมเมียพี่ปืน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3617950#msg3617950) ❤ไปค่ายตอนที่9 : ความลับในใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3622460#msg3622460)
❤ไปค่ายตอนที่10 : บุหรี่เป็นเหตุ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3626993#msg3626993) ❤ไปค่ายตอนที่11 : วอสื่อรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3631358#msg3631358)
❤ไปค่ายตอนที่12 : ไส้กรอกของน้องแรก(30%) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3639329#msg3639329) ❤ไปค่ายตอนที่12 : ไส้กรอกของน้องแรก(70%) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3643922#msg3643922)
❤ไปค่ายตอนที่13 : สุราเป็นเหตุให้คนจีบกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3647913#msg3647913) ❤ไปค่ายตอนที่14 : บทลงโทษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3652413#msg3652413)
❤ไปค่ายตอนที่15 : คนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3656579#msg3656579) ❤ไปค่ายตอนที่16 : อธิษฐานกลางลานดาว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3660885#msg3660885)
❤ไปค่ายตอนที่17 : กีฬาสร้างรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3665319#msg3665319) ❤ไปค่ายตอนที่18 : วิถีคนจริง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3669893#msg3669893)
❤ไปค่ายตอนที่19 : ความจริงเป็นสิ่งที่ทำให้ปรี๊ดและเขิน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3673866#msg3673866) ❤ไปค่ายตอนที่20 : จูบของแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3677768#msg3677768)
❤ไปค่ายตอนที่21 : ขอใจเธอแลกเบอร์โทร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3681602#msg3681602) ❤ไปค่ายตอนที่22 : ขวัญใจชาวค่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3685325#msg3685325)
❤ไปค่ายตอนที่23 : คืนเปิดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3688907#msg3688907) ❤ไปค่ายตอนที่24 : จากพี่ปืนถึงเมียพี่ปืน (1) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3692530#msg3692530)
❤ไปค่ายตอนที่25 : ฟ.แฟนจ๋า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3695926#msg3695926) ❤ไปค่ายตอนที่26 : บรรยากาศดีๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3699495#msg3699495)
❤ไปค่ายตอนที่27 : เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียเธอให้ใคร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3702935#msg3702935) ❤ไปค่ายตอนที่28 : พี่ปืนอยากกิน? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3706554#msg3706554)
❤ไปค่ายตอนที่29 : จากพี่ปืนถึงเมียพี่ปืน(2) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3709970#msg3709970) ❤ไปค่ายตอนที่30 : งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา [END] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3713591#msg3713591)
❤ปฐมบทก่อนไปค่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3583360#msg3583360)
❤ไปค่ายตอนที่1.1 : โจรปล้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3586073#msg3586073) ❤ไปค่ายตอนที่1.2 : โจรปล้น (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3588126#msg3588126)
❤ไปค่ายตอนที่2 : กฎค่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3592668#msg3592668) ❤ไปค่ายตอนที่3 : พี่ปืน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3597362#msg3597362)
❤ไปค่ายตอนที่4 : มองต่างมุม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3600835#msg3600835) ❤ไปค่ายตอนที่5 : ความรู้สึกดีๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3605223#msg3605223)
❤ไปค่ายตอนที่6 : บัดดี้บัดด๊อก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3609439#msg3609439) ❤ไปค่ายตอนที่7 : แพ้ใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3613590#msg3613590)
❤ไปค่ายตอนที่8 : ทีมเมียพี่ปืน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3617950#msg3617950) ❤ไปค่ายตอนที่9 : ความลับในใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3622460#msg3622460)
❤ไปค่ายตอนที่10 : บุหรี่เป็นเหตุ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3626993#msg3626993) ❤ไปค่ายตอนที่11 : วอสื่อรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3631358#msg3631358)
❤ไปค่ายตอนที่12 : ไส้กรอกของน้องแรก(30%) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3639329#msg3639329) ❤ไปค่ายตอนที่12 : ไส้กรอกของน้องแรก(70%) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3643922#msg3643922)
❤ไปค่ายตอนที่13 : สุราเป็นเหตุให้คนจีบกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3647913#msg3647913) ❤ไปค่ายตอนที่14 : บทลงโทษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3652413#msg3652413)
❤ไปค่ายตอนที่15 : คนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3656579#msg3656579) ❤ไปค่ายตอนที่16 : อธิษฐานกลางลานดาว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3660885#msg3660885)
❤ไปค่ายตอนที่17 : กีฬาสร้างรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3665319#msg3665319) ❤ไปค่ายตอนที่18 : วิถีคนจริง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3669893#msg3669893)
❤ไปค่ายตอนที่19 : ความจริงเป็นสิ่งที่ทำให้ปรี๊ดและเขิน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3673866#msg3673866) ❤ไปค่ายตอนที่20 : จูบของแรก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3677768#msg3677768)
❤ไปค่ายตอนที่21 : ขอใจเธอแลกเบอร์โทร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3681602#msg3681602) ❤ไปค่ายตอนที่22 : ขวัญใจชาวค่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3685325#msg3685325)
❤ไปค่ายตอนที่23 : คืนเปิดใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3688907#msg3688907) ❤ไปค่ายตอนที่24 : จากพี่ปืนถึงเมียพี่ปืน (1) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3692530#msg3692530)
❤ไปค่ายตอนที่25 : ฟ.แฟนจ๋า (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3695926#msg3695926) ❤ไปค่ายตอนที่26 : บรรยากาศดีๆ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3699495#msg3699495)
❤ไปค่ายตอนที่27 : เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียเธอให้ใคร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3702935#msg3702935) ❤ไปค่ายตอนที่28 : พี่ปืนอยากกิน? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3706554#msg3706554)
❤ไปค่ายตอนที่29 : จากพี่ปืนถึงเมียพี่ปืน(2) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3709970#msg3709970) ❤ไปค่ายตอนที่30 : งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา [END] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3713591#msg3713591)
---------------------------------------------------
ติดตามพูดคุยกันได้ที่นี่นะคะ
Fanpage :Karnsaii (https://www.facebook.com/karnsaii/)
Twitter: Karnsaii_Novel (https://twitter.com/Karnsaii)
Fanpage :Karnsaii (https://www.facebook.com/karnsaii/)
Twitter: Karnsaii_Novel (https://twitter.com/Karnsaii)
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 20-02-2017 20:59:51
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 20-02-2017 21:05:14
เริ่มหัวข้อโดย: we.jinkyu ที่ 20-02-2017 21:17:24
เริ่มหัวข้อโดย: Babelilong ที่ 20-02-2017 21:21:59
:katai5: :katai5: :katai5:
:pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 20-02-2017 22:13:34
(https://www.img.in.th/images/6b1efccc91e871f8384216ba5cdf5a2e.jpg) (https://www.img.in.th/image/CD9v)
❤ ค่ายสร้างรัก❤
- ปฐมบทก่อนไปค่าย -
- ปฐมบทก่อนไปค่าย -
“ไปค่ายทำไม?”
...นั่นสิเขาไปค่ายกันทำไมวะ...
คำถามนี้เป็นคำถามที่ประธานค่ายปีนี้กำลังไล่ถามลูกค่ายแต่ละคน ซึ่งประกอบไปด้วยนิสิตตั้งแต่ชั้นปีที่ 1 ถึงปีที่ 4 รวมถึงพี่เก่าที่จบไปแล้วซึ่งมีนัดรวมตัวปฐมนิเทศก่อนการไปค่าย ส่วนค่ายที่ว่านี่คือค่ายปลายปีของคณะหรืออีกอีกชื่อหนึ่งว่า “ค่ายสร้าง”
...ไปค่ายทำไม...
เหมือนเป็นคำถามง่ายๆ แต่คำตอบของคำถามมีมากมายและอาจจะดูยากเกินกว่าที่จะตอบได้เช่นเดียวกับผมซึ่งนั่งนิ่งเงียบพยายามหาคำตอบให้ตัวเองอยู่ในตอนนี้ ถ้าหากผมจะตอบมันอย่างสวยหรูก็คงต้องพูดว่าเพราะผมอยากจะไปทำประโยชน์เพื่อส่วนรวมบ้างก็เท่านั้น แต่หากให้ตอบจากใจจริงผมอยากจะไปค่ายเพราะใครบางคน ใครคนที่ตั้งแต่จำความได้ก็มีมันอยู่ข้างๆ แล้ว ใครที่ทำให้ผมแอบมองมันอยู่ข้างเดียวมาตลอด ใครที่เป็นทั้งเพื่อนสนิทและเป็นคนที่ผมอยากปรารถนาอยากให้มันเป็นคนรักด้วย เป็นเหตุผลการไปค่ายที่โคตรเหี้ย แม่งเอ้ย ผมกำลังโลภมากเพราะผมแอบรักเพื่อนสนิทตัวเองอยู่
นั่นจึงเป็นคำตอบว่าทำไมผมถึงอยากไปค่าย เพราะใครคนนั้นมันอยากไป นี่เป็นความรู้สึกของผมมาตลอดจนกระทั่งเมื่อไม่กี่ชั่งโมงก่อนหน้านี้มันจะไม่ยิ้มระรื่นมาพร้อมกับรุ่นพี่ปีสองผู้ชายหน้าจิ้มลิ้ม นั่นแหละถึงทำให้ผมเข้าใจได้ทันทีว่าทำไม ‘เขม’ เพื่อนรักที่ผมแอบคิดเกินเลยถึงดึงดันอยากจะไปค่ายครั้งนี้ให้ได้ เพราะเขมมันเป็นแฟนกับ ‘พี่เก้า’ ซึ่งทำหน้าที่เป็นเลขาโครงการค่ายนี้
ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันจะกระตือรือร้นในการไปค่ายครั้งนี้ซะเหลือเกิน เพราะนั่นมันหมายถึงเวลาดีๆ ที่จะมันจะได้ใช้ร่วมกับพี่เก้า น่าเจ็บปวดที่ผมไม่เคยรู้เลยว่าเขมจะมีความรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายด้วยกัน ตลอดเวลาที่เป็นเพื่อนกันมาเขมมันมีแฟนเป็นผู้หญิงมาตลอด มันทำหน้าผมนิ่งนอนใจและไม่กล้าเผยความในใจออกไป การที่เขมมันพาพี่เก้ามาเปิดตัวก่อนหน้านี้จึงเหมือนฟ้าผ่าฟาดลงกลางใจผม เหมือนจะตอกย้ำว่าต่อให้เขมมันชอบผู้ชาย แต่ผู้ชายคนนั้นมันก็ไม่ใช่ผมอยู่ดี
แม่งเอ้ย เจ็บสัด!!!
ผมกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอพร้อมกับกล้ำกลืนหยาดน้ำตาใสๆ ที่กำลังเอ่อคลอรอบดวงตา ผมแม่งกำลังอ่อนแอสุดๆ เมื่อมองไปข้างหน้าเห็นเขมกับพี่เก้าหยอกล้อกันอยู่ ภาพนั้นคนทั่วไปคงจะมองแล้วไม่ได้คิดอะไร แต่ผมรู้ว่านั่นคืออาการเย้าแหย่กันในฐานะของคนรัก
‘แม่งเอ้ย ไปรักกันไกลๆ ได้มั้ย ไปรักกันไกลๆ กูไม่อยากเห็น’ ผมอยากจะตะโกนใส่หน้าคนทั้งคู่ให้ตะลึงงัน แต่สุดท้ายได้แต่กำหมัดแน่นจนปลายเล็บจิกเข้าเนื้อปวดแปลบ แต่เพราะใจมันด้านชาความเจ็บเหล่านั้นมันถึงแทบจะไม่รู้สึกอะไรเลยด้วยซ้ำ
“ไหวมั้ยมึง?”
ไหวสิ ผมต้องไหว ถึงไม่ไหวแล้วจะทำยังไงได้จะเข้าไปอาละวาดจับทั้งคู่แยกกันอย่างนั้นเหรอ ทำแบบนั้นผมคงเป็นแค่ตัวอิจฉาเวลาที่เขาสมหวังกันสินะ
“กูไหว”
“มึงแน่ใจเหรอวะแรก”
ผมชื่อ ‘แรก’ ครับมาจากชื่อเต็มๆ ที่ชื่อ ‘แรกพบ’ ย่าเคยเล่าให้ถึงที่ไปที่มาของชื่อให้ฟังว่าพ่อกับแม่ตกหลุมรักกันตั้งแต่ครั้งแรกที่พบกัน หลังจากนั้นทั้งคู่ตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกันจนมีผมเป็นโซ่ทองคล้องใจเลยตั้งชื่อผมไว้เป็นอนุสรณ์ความรักของท่านทั้งสองว่า ‘แรกพบ’
“แน่ใจนะ?”
“อืม”
ผมพยักหน้าช้าๆ แทนการตอบรับคำตอบของ ‘เบิร์ด’ เพื่อนสนิทอีกคนที่ล่วงรู้ความรู้สึกที่ผมมีต่อเพื่อนรักที่หักใจผมจนอกเดาะ เขม ผม และเบิร์ด เราสนิทกันมาตั้งแต่เด็กเพราะบ้านอยู่ระแวกเดียวกัน เรียนมัธยมที่เดียวกันมิหนำซ้ำพอเข้ามหาวิทยาลัยยังเสือกสอบติดคณะและมหาวิทยาลัยเดียวกันอีก เรียกได้ว่าตลอดเวลาช่วงชีวิตวันรุ่นผมมีเขมกับเบิร์ดเคียงข้างมาตลอด
พวกเราสนิทสนมกันมากจนเบิร์ดมันจับความรู้สึกที่ผมมีต่อเขมได้ ผิดกับคนที่ผมแอบชอบที่มันไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วยซ้ำผมถึงต้องซ่อนความรู้สึกนี้ไว้ในใจมาตลอด ผมมีแค่เบิร์ดที่มันเป็นคนคอยให้กำลังใจและปลุกปลอบผมมาตลอด แล้วเป็นยังไงล่ะ สุดท้ายรักข้างเดียวของผมก็มีมันต้องพังทลายลงเมื่อเขมมันพาพี่เก้ามาแนะนำตัวกับพวกผมว่าทั้งคู่กำลังคบหากัน
...สุดท้ายผมก็เป็นได้มากที่สุดก็แค่ ‘เพื่อน’ มัน...
“ไปค่ายทำไมจ๊ะน้องเบิร์ด”
คำถามนี้วนมาใกล้ตัวผมมากขึ้น เบิร์ดซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ กันถึงกับสะดุ้งโหยง จนคนถามซึ่งคือประธานค่ายแอบทำตาเล็กตาน้อยใส่ ไม่แปลกใจเพราะ ‘พี่ปิงปอง’ ประธานค่ายคือผู้ชายหัวใจสาวรูปลักษณ์ภายนอกคือผู้ชายร่างเล็กตัวขาวผ่องดูตุ้งติ้งท่าทางไม่ใคร่จะแมนสักเท่าไหร่ ยิ่งกิริยากำลังทำตาเชื่อมใส่เบิร์ด โดยที่ไอ้หุ่นนักกีฬาอย่างเพื่อนผมได้แต่ยิ้มเฉยอวดฟันขาว
เบิร์ดมันเป็นผู้ชายตัวสูงล่ำเพราะเล่นกีฬากลางจ้างมาตั้งแต่เด็ก ทั้งใบหน้ายังคมคายดูเป็นสปอร์ตแมน ผิวสีเข้มกล้ามเนื้อตรงแขนที่โผล่พ้นชายเสื้อนิสิตแขนสั้นออกมาดูล่อตาล่อใจทั้งคนถามและรุ่นพี่ผู้หญิง บุคลิกมันคือชายแท้อย่างไม่ต้องสงสัย ต่างจากเขมที่เป็นผู้ชายเจ้าสำอางจะเล่นกีฬากลางแจ้งทีก็กลัวผิวเสีย หมอนั่นเลยหันไปเอาดีด้านดนตรีมากกว่ายิ่งส่งเสริมให้เขมมันดูอปป้าเกาหลีจนสาวๆ คลั่งไคล้ ผมจึงภูมิใจนิดๆ ที่เพื่อนทั้งสองมันเป็นที่กล่าวขวัญถึงเสมอจากรุ่นพี่ตั้งแต่เข้ามาเรียนใหม่ๆ แล้ว
“ว่าไงจ๊ะน้องเบิร์ด”
“ผมเหรอครับ?”
เบิร์ดชี้นิ้วใส่ตัวทำหน้ายิ้มๆ “ผมยังไม่เคยสร้างอะไรสักอย่างมั้งครับเลยอยากจะลองไปค่ายดู”
“ตอบดี...สนใจอยากสร้างครอบครัวกับพี่มั้ยจ๊ะ”
พี่ปิงปองพูดเองก็เขินเองเลยเรียกเสียงโห่แซวจากเพื่อนๆ และลูกค่ายรอบทิศ ส่วนคนที่ถูกจีบซึ่งๆ หน้าดันหัวเราะขำๆ ผสมโรงไปด้วย
“พี่พูดจริงป่ะเนี่ย ถ้าผมจริงจังขึ้นมาแล้วพี่จะหนาวนะ” เบิร์ดสวนกลับตามสไตล์คนชอบแหย่
“อุ้ยพี่อยากหนาว”
รุ่นพี่ผู้หญิงพูดขึ้นท่าทางเอาจริงจนพี่ปิงปองค้อนตาคว่ำ
“ไปน้องเบิร์ดไปลงเสาเรือนสร้างบ้านเรากัน”
พี่ปิงปองทำท่าจะเดินมาคว้ามือเบิร์ดมันเดี๋ยวนั้น เสียแต่เพื่อนแกคว้ามือเอาไว้ซะก่อน เสียงหัวเราะขบขันจึงดังลั่นห้องเพราะทุกคนต่างส่งเสียงเชียร์กันอย่างขำๆ เนิ่นนานกว่าที่ทุกคนจะสงบลงเหลือแต่ใบหน้าเปื้อนยิ้มที่เต็มไปด้วยความสนุกสนาน
“แล้วน้องแรกล่ะจ๊ะ”
“.......”
“แรก”
ผมมาสะดุ้งตอนที่เบิร์ดสะกิดแขนเบาๆ เลยได้สติก่อนจะมองไปรอบๆ เมื่อเห็นทุกคนต่างหันมามองผมอย่างสนอกสนใจ
“ว่าไงจ๊ะ”
ว่าไงอะไรวะ ผมสบตากับเบิร์ดมันเลยบุ้ยปากไปทางไปพี่ปิงปองเสมือนให้ผมตอบคำถาม
“ผม”
...ไปค่ายทำไมน่ะเหรอ...
ไปทำไม ไปเพราะเขม แค่อยากอยู่ใกล้ๆ มันช่วงปิดเทอม เหอะ ดูเป็นเรื่องที่สิ้นคิดน่าดู ผมแม่งไม่มีจุดหมายใดๆ นอกจากตามผู้ชายไปค่ายงั้นเหรอ แม่งเอ้ยโคตรน่าสมเพช
“ขอโทษครับ”
ผมยิ้มเจื่อนแล้วผุดลุกขึ้นก่อนจะก้มหน้าเป็นเชิงขอโทษเจ้าของคำถาม แล้วเสียมารยาทเดินหนีออกมา ผมไม่รู้ว่าเดินมาไกลแค่ไหนเพราะไม่ได้มองหรือจดจำจนกระทั่งได้ยินเสียงเรียกที่ตามมาติดๆ ของเบิร์ดมัน ผมเลยต้องจำใจหยุดชะงักปลายเท้า
“มึงจะไปไหน?”
“กูไม่รู้”
ผมได้แต่ส่ายหน้าปฏิเสธเพราะยังไม่รู้เหมือนกันว่าจุดมุ่งหมายของผมคือที่ใด รู้แค่อยากเดินเลี่ยงออกมาเพราะไม่มีคำตอบให้พี่ปิงปอง เบิร์ดมันถอนหายใจก่อนจะรวบผมไปกอดแล้วลูบหลังเบาๆ
“มึงเป็นอะไรวะแรก?”
“กูไม่อยากไปค่ายแล้ว”
ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ผมยังใจไม่แข็งพอที่จะเห็นเขมกับพี่เก้าแสดงความรักกันทุกวัน...ผมไม่อยากเห็น...
“ทำไมวะ...เพราะไอ้เขมงั้นเหรอ”
“แรก”
“ตอนนี้กูไม่อยากไปแล้ว”
“แรก”
“.......”
ผมหรุบตามองพื้น
“จะหนีทำไม ในเมื่อมันคือความจริงที่มึงต้องเจอ หนีให้ตายมึงก็ต้องเจอมันอยู่ดี”
“กู” ผมทำเสียงสั่น “กูยังไม่พร้อมจะเจอมัน”
“อย่าหนีเลยมึง ไปค่ายกัน ไปเผชิญหน้ากับมัน”
ผมส่ายหน้า
“ไปเผชิญความจริงเถอะแรก มึงจะได้ตัดใจจากมันได้สักที ไปให้เห็นกับตา กูรู้ว่ามึงจะเจ็บมาก แต่ถึงยังไงแผลสดก็ต้องใส่ยา มึงจะปล่อยให้มันปวดและเป็นหนองต่อไปเหรอ ไปเจอยาแรงเถอะเชื่อกูมึงจะได้หายดีสักที”
เบิร์ดทำหน้าจริงจัง
“มึงก็รู้ว่ากูไปค่ายเพราะมัน กูไม่เคยอยากไปที่ทุรกันดารแบบนั้น กูไม่อยากจะเสียสละเวลาไปทำเรื่องไร้สาระแบบนั้นด้วยซ้ำ”
ผมโพล่งออกมาราวกับว่าได้ระเบิดทุกความรู้สึก พูดจบถึงกับหอบหายใจไม่ทันแต่พอพูดออกไปแล้วแม่งกลับไม่รู้สึกดีอย่างที่คิด
“เจ็บมั้ย”เบิร์ดมองผมอย่างเห็นใจ
“อะไร?”
“พูดให้ร้ายตัวเองแบบนั้น มึงเจ็บบ้างมั้ย?”
ผมนิ่งอึ้งเบือนหน้าหนีไปทางอื่นไม่กล้าสบตากับอีกฝ่ายด้วยกลัวว่าเบิร์ดจะล่วงรู้ว่าสิ่งที่พูดออกมามันจริงเพียงครึ่งเท่านั้น นอกจากเขมแล้วผมอยากลองไปค่ายดูสักครั้ง อยากลองไปทำประโยชน์เพื่อคนบ้าง เขมมันเป็นคนจุดประการก็จริง แต่ผมอยากจะลองเติมไปความฝันนั้นดูสักครั้งโดยมีเขมอยู่เคียงข้างกัน
แต่วันนี้ วันที่เขมมันคนอื่นยืนเคียงข้างแล้ว
“ช่างเถอะถึงยังไงกูก็ไม่อยากไปแล้ว ปิดเทอมทั้งทีนอนอยู่บ้านมีความสุขจะตาย ไม่รู้จะไปค่ายทำไมให้ลำบาก ถ้ามึงอยากไปก็ไปเถอะ ต่อให้พูดยังไงกูก็ไม่พาตัวเองไปลำบากในที่ทุรกันดารแบบนั้นหรอก”
ไม่อยากไปงั้นเหรอ แล้วมึงจะพูดไปร้องไห้ไปทำไมวะ แม่งเอ้ย
ผมไม่รู้หรอกเบิร์ดจะทำสีหน้ายังไงตอนที่ผมเดินหนีออกมา รู้แค่ว่าสุดท้ายผมต้องแอบมาร้องไห้เงียบๆ ทำไมจะไม่อยากไปล่ะ แต่ถ้าต้องทนเห็นภาพของเขมกับพี่เก้าในค่าย ผมคงทรมานใจสุดๆ
“โครม”
ผมตกใจสะดุ้งโหยงตอนที่เดินมานั่งหลบมุมข้างตึกแล้วเสียงดังโครมครามนั่นดังขึ้นในระยะประชิด มือก็เผลอกำผ้าเช็ดหน้าผืนน้อยที่ผมรักที่สุดเพราะเป็นของเขมที่เคยให้ไว้ แต่เจ้าของมันจะลืมเลือนไปแล้วตามกาลเวลา
“เฮ้ย”
ผ้าเช็ดหน้าในมือลอยวืดออกจากมือด้วยแรงลม เพราะมันบางเบามันถึงลอยละลิ่วลำบากให้ผมวิ่งไล่ตามแต่เหมือนถูกแกล้งมันถึงยิ่งลอยสูงขึ้นไปอีก
แม่งเอ้ย คนยิ่งกำลังเฮิร์ทๆ ผมแบะปากแต่ขาก็วิ่งตามผ้าเช็ดหน้าเจ้ากรรมไม่หยุด กำลังลมเริ่มแผ่วเบาลง สุดท้ายมันกำลังลอยลงพื้น ผมเผลอยิ้มดีใจก่อนจะยื่นมือไป
...เหยียบ...
เหี้ย
ผมตาค้างอีกไม่ถึงคืบจะก้มคว้ามันมาได้แต่เท้าใครคนหนึ่งกลับเหยียบมันจนแนบกับพื้น ผ้าผืนสีขาวถูกส้นรองเท้าซึ่งเปื้อนโคลนเหยียบอย่างไม่ปรานีปราศรัย
“นี่”
ผมเงยหน้ามองเจ้าของเท้าทันทีแต่ก็ต้องหยีตาจากแสงจ้าเพราะมันยืนอยู่เหนือแสงทำให้ผมเห็นหน้าอีกฝ่ายไม่ชัดเอาซะเลย
“จะขอบคุณเหรอ?”
อีกฝ่ายเปิดปากได้ยินเสียงทุ้มเนิบนาบดูรำคาญหน่อยๆ
ขอบคุณที่มึงเหยียบผ้าเช็ดหน้ากูเนี่ยนะ อีเหี้ย กูจะคว้าตอนมันใกล้ตกได้อยู่แล้วเชียว แต่ไอ้หมอนี่ดันเหยียบมันติดพื้น ช่วยให้กูไม่ต้องไล่ตะครุบให้ยากเลยเนอะ ถุยยย
“เหี้ย” ผมสบถอย่างมีอารมณ์
“หมายถึงหน้ามึงอ่ะเหรอ”
อ้าวสัด ผมผุดลุกขึ้นหมายจะเงยหน้ามองมันอีกครั้งแต่ไอ้แสงบ้าที่ส่องมาทางนี้พอดี ทำให้ผมต้องเบี่ยงหน้าหนีอีกครั้ง เชี่ยเอ้ย ถึงจะเห็นหน้าไม่ชัดแต่สีผิวมันก็มองออกว่าคล้ำไม่น้อย
“หน้ากูขาวกว่าหน้ามึงแล้วกัน”
ผมสวนกลับไปจากที่เศร้าๆ นี่ ถึงกับเปลี่ยนอารมณ์ไป ไม่รู้สิความกวนตีนของอีกฝ่ายทำให้ผมอย่างบวกไอ้ผู้ชายตรงหน้านี่สักที ไอ้เปรตเอ้ย มึงแดกเสาไฟฟ้าเป็นอาหารเหรอ ถึงจะเดาสีหน้ามันไม่ได้แต่ผมก็เห็นรูปลักษณ์ภายนอกของมันและคาดเดาได้ว่ามันสูงและหน้าเป็นส้นตีนมาก
“แต่ส้นตีนกูขาวกว่าหน้ามึง”
อะไรนะ
ผมอ้าปากค้าง รู้สึกตัวสั่นเพราะความโกรธแต่ยังไม่ทันได้สวนกลับ กลุ่มมันสองสามคนก็เดินมาทางนี้แล้วเอ่ยเรียกชื่อมัน
“เฮ้ยกัน”
“มึงทำอะไรอยู่ตรงนั้นวะกัน”
อ่อ ชื่อกันงั้นเหรอ...ไอ้เหี้ยกัน
“มึงไอ้..”
มันไม่รอเพื่อนเรียกซ้ำสองแต่กลับขยับตัวเร็วๆ ไปตามเสียงเรียกนั่นทันที ไม่พอยังขยี้ผ้าเช็ดหน้าผมอีกรอบจนเปื้อนโคลนเกือบทั้งผืน ผมยืนอึ้งอยู่พักนึงจนมันเดินลับตาไปพร้อมกลุ่มเพื่อน ผมพยายามสูดลมหายใจเข้าออกเพื่อระงับความโกรธเพราะไอ้ตัวต้นเหตุมันหายหัวไปนานแล้ว ก่อนจะคีบเอาผ้าเช็ดหน้าผืนโปรดที่เขมเคยให้ขึ้นมาพิจารณา ผ้าผืนนี้จะเอาไปซักยังไงก็สะอาดเหมือนใหม่อยู่ดีแต่ถึงยังไงมันก็ลบเลือนไม่ได้ว่าครั้งหนึ่งไอ้เหี้ยนั่นได้ฝากรอยเท้าเอาไว้ และผมคงทำใจไม่ได้ที่จะเอามันมาซับหน้าอีก
‘แต่ส้นตีนกูขาวกว่าหน้ามึง’
ไอ้เหี้ยกัน
ผมกำผ้าเช็ดหน้าแน่นเมื่อได้ยินคำพูดกวนตีนจากปากของมัน ถึงยังไงก็ต้องตัดใจเพราะอย่างนั้นผมควรตัดใจทิ้งของซึ่งมันเคยให้ไว้ดูต่างหน้านี่ด้วย เออ กูทิ้งก็ได้ ผมกำหมัดแน่นนึกสาปแช่งไอ้เหี้ยนั่นจนเผลอลืมว่าตัวเองกำลังเศร้าเพราะอกเดาะมาใหม่ๆ
.
.
.
“ยิ้มหน่อยสิ”
เบิร์ดมันแซวขำๆ เมื่อสุดท้ายต่อให้ปฏิเสธหนักขนาดไหน ผมก็มานั่งทำหน้าบึ้งอยู่บนรถบัสสองชั้นที่เตรียมออกเดินทาง ค่ายสร้างครั้งนี้จัดขึ้นที่จังหวัดหนึ่งทางภาคเหนือเป็นเวลานานกว่าสามสัปดาห์ที่พวกเราชาวค่ายต้องไปกินไปนอน ไปบำเพ็ญประโยชน์ด้วยการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกให้ชาวบ้านที่นั่น ผมพยายามนิ่งเฉยจนถึงวันเดินทางซึ่งถูกเบิร์ดไปลากออกบ้านได้ด้วยการสนับสนุนจาก “คุณเรียม” ย่าผู้ทันสมัยเจ้าของสวนกล้วยไม้แถวฝั่งธนฯผู้ปกครองเพียงคนเดียวของผม ย่าผมเห็นสมควรว่าผมควรใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์มากกว่าการอยู่บ้านเฉยๆ ช่วงปิดเทอมเลยมัดมือชกยัดเยียดผมมากับไอ้เบิร์ด
เสียงโหวกเหวกดังขึ้นเป็นระยะพร้อมเครื่องดนตรีจำพวกกลองและกีต้าร์กำลังถูกขนขึ้นรถเพื่อสร้างความบันเทิงตลอดการเดินทาง สีหน้าลูกค่ายแต่ละคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ มันคงจะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าผมไม่แบกเอาเรื่องหนักอกหนักใจไปด้วย
“เอาล่ะเช็คชื่อทุกคนแล้ว ถ้าอย่างนั้นล้อจะหมุนพร้อมเดินทางนะจ๊ะทุกคน”
เสียงประกาศผ่านโทรโข่งในมือพี่ปิงปองดังขึ้น เมื่อทุกคนประจำที่กันเรียบร้อยแล้ว
“ระหว่างนี้มีแจกของว่างรองท้องกันด้วยนะ”
“เย่ๆ” เสียงตบมือดีใจของชาวค่าย
“ในส่วนของชะนีตัวน้อยถ้ากินไม่อิ่มให้อดทนเพราะจะแวะปั้มให้ตลอดทาง แต่สำหรับผู้ชายหน้าดีให้เดินพาเลทมาขอเบิ้ลกับพี่ได้ทุกเวลา จะแจกแซนวิชพร้อมหนึ่งจุ๊บสำหรับคนกันเอง”
“โห่ๆๆๆ”
“สิบมาตรฐาน”
“ไม่ลำเอียงเลย”
ลูกค่ายตะโกนโห่โหวกเหวกชวนขบขัน
“รำคาญเสียงชะนีค่ะ กรุณาเงียบหน่อยและขอเสียงผู้ชายทั้งหลายที่อยากได้พี่ไปนอนด้วยคืนนี้ ฮิ้ววว”
เงียบกริบจนกลุ่มรุ่นพี่ขำก๊าก ประธานค่ายหน้ามุ่ยแล้วมองตรงมาที่เบิร์ดก่อนจะแจกมินิฮาร์ทให้ เบิร์ดมันเลยยิ้มขำ แต่รุ่นพี่ผู้หญิงแถวนั้นดันทำมือยืนออกมาคว้ามินิฮาร์ทพี่ปิงปองเอาไว้แล้วทำท่าโยนลงพื้นก่อนจะกระทืบซ้ำ เรียกเสียงขบขันจากทั้งคัน
“ชะนีคือมหันตภัยร้ายของผู้ชายทั้งโลก”
“ฮ่าๆ”
“เรียนเชิญให้ผู้ชายทั้งหลายหันเหหัวใจมาทางนี้ค่ะ” พี่ปิงปองโบกไม้โบกมือเหมือนนางงาม ก่อนจะถูกกลุ่มรุ่นพี่ปีสามซึ่งเป็นชั้นปีเฮดหลักที่รับผิดชอบการทำค่ายครั้งนี้ล็อคคอลากไปข้างหลัง
“แอร้ย อีพวกบ้า”
ทุกคนหัวเราะขบขันท่าทางตลกโปกฮาของพี่ปิงปอง
“ขอให้ทุกคนมีความสุขตลอดการเดินทาง Let’s go อยากจะโผไปซบอกผู้ชาย”
เมื่อพี่ปิงปองพูดจบเสียงทุกคนบนรถก็โห่ร้องกันอย่างสนุกสนาน ผมได้แต่ถอนหายใจเหม่อมองไปนอกหน้าต่างตอนที่รถบัสค่อยๆ ขับเคลื่อนไปเบื้องหน้า เขมกำลังถือถุงของว่างมาทางนี้แต่ผมเห็นก่อนจึงแกล้งหลับตาเพราะยังไม่พร้อมที่จะพูดคุยด้วย
“อ้าวแรกหลับเหรอ?”
“อืม” คนตอบคือเบิร์ดซึ่งนั่งติดกับผม
“มันไม่สบายรึเปล่าวะ”
“ไม่รู้วะมาถึงกูก็เห็นมันนอนหลับตานิ่งแล้ว”
ผมเงี่ยหูฟังบทสนทนาของเพื่อนทั้งคู่ เกือบสะดุ้งเมื่อฝ่ามือหนาของเขมมันทาบที่หน้าผากผมอย่างแผ่วเบา
“ตัวก็ไม่ร้อนที่หว่า สงสัยตื่นเช้าไปเลยง่วง”
เขมมันหัวเราะขำ แล้วแม่งเลื่อนมือจากหน้าผากมาลูบศีรษะผมเบาๆ ผมถึงกับใจสั่นก็เพราะอย่างนี่ไง เพราะมันดีกับผมแบบนี้ไง ผมถึงรักมันและตัดใจจากมันได้ยากลำบากขนาดนี้
“ฝากมึงดูมันด้วยนะ ถ้าไม่ดีขึ้นบอกกู กูเตรียมยามาเผื่อมันด้วย แรกมันยิ่งกระหม่อมบางโดนอะไรนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่สบายแล้ว”
หยุดได้มั้ย อย่าใส่ใจกู มึงยิ่งทำกูยิ่งเจ็บ
“เออเดี๋ยวกูดูให้”
“อืม ฝากด้วย”
มันเดินกลับไปแล้ว ผมจึงค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมองแผ่นหลังที่ค่อยๆ ห่างออกไป
“อ้าวมึงตื่นแล้วเหรอ” เบิร์ดทัก “เมื่อกี้ไอ้เขมมันเอาของว่างมาให้”
“อืม”
“แล้วมึงเป็นไงวะ เห็นนอนเงียบเลย”
“กูแค่ง่วง”
“เออถ้าไม่สบายรีบบอกกูนะ เมื่อกี้ไอ้เขมมันดูมึงรอบนึงแล้ว มึงดูเป็นห่วงมึงน่าดู” ผมหน้าซีดจนเบิร์ดชะงักไป มันลูบหัวผมเบาๆ เหมือนให้กำลังใจ
“กูขอโทษวะแรก ปากกูมันไม่ดี”
“กูไม่เป็นไร”
เบิร์ดพยักหน้าแล้วหันไปปรับเบาะนอนราบแล้วเสียบหูฟังตัดขาดจากโลกภายนอก ส่วนผมได้แต่มองไปยังเขมกับพี่เก้าที่นอนซบกันอย่างเปิดเผย
เชี่ยเอ้ย นอนกันดีๆ ไม่เป็นรึไงวะ พิการเหรอถึงได้ทำตัวเหมือนไม่มีกระดูกกระเดี้ยวซบกันขนาดนั้น
ภาพนั้นแม่งทำเอาผมจุกในอกจนน้ำตาแทบรื้อออกมาแต่ยังหยุดตัวเองทัน ด้วยการมองออกไปนอกหน้าต่าง บรรยากาศข้างนอกเต็มไปด้วยตกรามบ้านช่องมากมายบ่งบอกถึงความเป็นเมืองหลวงที่ถึงแม้จะเช้าแค่ไหน บนท้องถนนก็ยังเต็มไปด้วยผู้คนและรถรามากมาย ไม่นานหลังจากนั้นภาพบรรยากาศสองข้างทางได้เปลี่ยนจากตึกสูงเป็นต้นไม้ขนาดใหญ่ บ้านเรือนที่เห็นเริ่มห่างกันมาขึ้นเรื่อยๆ ทิ้งภาพความวุ่นวายและความสะดวกสบายของเมืองใหญ่ไว้เบื้องหลัง และมุ่งหน้าสู่เส้นทางต่างจังหวัดที่ห่างไกลความเจริญ
Talk. เปิดเรื่องใหม่แนวรักเกิดตอนไปค่ายนะ ฮ่าๆๆๆ เอาใจช่วยน้องแรกด้วย ถถถถถ
ปล.เรื่องนี้ไม่ดราม่านะจ๊ะ เน้นฮาไปวันๆ ฮ่าๆๆๆ
ฝากคอมเม้นท์ติชมเป็นกำลังใจให้ด้วยน้า สำหรับใครที่จะไปหวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก ให้ด้วยนะคะ
:hao5: :hao5:
ปล.เรื่องนี้ไม่ดราม่านะจ๊ะ เน้นฮาไปวันๆ ฮ่าๆๆๆ
ฝากคอมเม้นท์ติชมเป็นกำลังใจให้ด้วยน้า สำหรับใครที่จะไปหวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก ให้ด้วยนะคะ
:hao5: :hao5:
เริ่มหัวข้อโดย: zilmp ที่ 20-02-2017 22:46:42
ชอบๆแนวแอบรักตัดพ้อ
กันแรก ใช่มะ? แรกๆก็กัดกันก่อนต่อไปก็...
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 20-02-2017 23:20:25
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 20-02-2017 23:57:31
อยากอ่านต่อแล้ววว 555
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 21-02-2017 02:19:12
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 21-02-2017 02:31:13
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 21-02-2017 04:24:18
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 21-02-2017 05:23:15
ดีใจกับนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะรออ่านตอนต่อไปคะ
หวังว่าจะไม่มาม่านานนะคะอ่านไปแล้วอินอิอิ :mew1: :mew1: :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 21-02-2017 06:19:51
ไม่ใช่ละ เป็น แรกพบ สบกันต์ :fire: :fire: :fire:
หัวใจแรกสั่น บ้าคลั่ง ด้วยความโกรธล้วนๆ
เขม เอาใจเพื่อนดี อย่างนี้เอง
แรก ถึงติด ชอบเขม
แต่อย่างที่เบิร์ด บอก "แผลสดต้องใส่ยา
มึงจะปล่อยให้มันปวดและเป็นหนองต่อไปเหรอ
ไปเจอยาแรงเถอะเชื่อกูมึงจะได้หายดีสักที”
กันต์ คงเป็นยาแรงสำหรับแรก สินะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 21-02-2017 07:07:32
ตามเลยค่าาาาา หูยยยยยชอบ แค่เปิดมาก็ชอบแล้ว
อยากไปค่ายเลย แต่ไปคงไม่ได้เจออะไรแบบนี้555555
แอบสงสารแรกพบ งื้ออออ แบบนี้มันเจ็บมากนะ รอคนมาซ่อมใจให้แรกพบ จะใช่กันมั้ยน้าาาา :-[
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 21-02-2017 11:07:33
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 21-02-2017 13:42:19
เริ่มหัวข้อโดย: grayliette ที่ 21-02-2017 16:22:06
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 21-02-2017 18:21:43
เริ่มหัวข้อโดย: fanglest ที่ 23-02-2017 15:57:05
เริ่มหัวข้อโดย: ravyy ที่ 23-02-2017 20:00:53
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 23-02-2017 23:55:05
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 24-02-2017 22:00:29
พี่ค่ายฝากมาถาม
(http://www.uppic.org/image-7412_58B04A6F.jpg) (http://www.uppic.org/share-7412_58B04A6F.html)
(http://www.uppic.org/image-7412_58B04A6F.jpg) (http://www.uppic.org/share-7412_58B04A6F.html)
- ไปค่ายตอนที่หนึ่ง : โจรปล้น -
การเดินทางกินเวลาไปเกือบแปดชั่วโมงเป็นระยะเวลาที่ยาวนานมากสำหรับผม ตลอดการเดินทางพวกเราได้รับอนุญาตให้แวะปั้มน้ำมันแค่สามครั้งเพื่อให้ชาวค่ายได้ลงไปยืดเส้นยืดสายและพักผ่อนตามอัธยาศัย ก่อนที่จะพร้อมใจกันขึ้นมาหลับอีกครั้งเมื่อล้อเริ่มหมุน ตลอดเส้นทางผมยังคงจดจ่อสายตาไปที่บรรยากาศนอกตัวรถเพราะทุกครั้งที่ตื่นขึ้นมาสภาพแวดล้อมโดยรอบก็เปลี่ยนไปตามลักษณะภูมิประเทศ
“ทุกคนตื่นได้แล้ว ตื่นค่ะตื่น”
เสียงประกาศจากโทรโข่งของพี่ปิงปองปลุกให้ทั้งคันที่หลับใหลอยู่เริ่มรู้สึกตัวกันเป็นทิวแถว
“อีกไม่ถึงห้ากิโลเมตรจากตรงนี้ไปจะถึงปากทางเข้าหมู่บ้านกันแล้ว เส้นทางตรงนั้นไม่สามารถนำรถบัสเข้าไปได้ เราจึงจำเป็นต้องเปลี่ยนรถและขนถ่ายสัมภาระกันที่จุดเปลี่ยน”
พี่ปิงปองอธิบายไปเรื่อยๆ เรียงเสียงโอดครวญจากลูกค่ายที่อุตส่าห์นึกดีใจว่าถึงแล้ว แต่กลับต้องเปลี่ยนรถโดยสารเพื่อเข้าไปในตัวหมู่บ้านอีกที ดูก็รู้ว่าเป็นเส้นทางที่ทุรกันดารน่าดู
“เอาล่ะๆ ทุกคนเตรียมเก็บของได้แล้วจ้า ไม่ถึงสิบนาทีเราจะต้องถึงทางเข้าหมู่บ้านกันแล้ว ตื่นค่ะตื่น กระฉับกระเฉงหน่อยค่ะชะนี ส่วนผู้ชายทั้งหลายของพี่ค่อยๆ ลืมตาขยับตัวนะคะพี่เป็นห่วง”
“เกลียด!”
รุ่นพี่ผู้หญิงทำหน้าระอาไม่จริงจังนักดูตลกด้วยซ้ำจนพี่ปิงปองค้อนให้
“ว้าย”
เสียงร้องอุทานตกใจดังมาจากปากประธานค่ายที่เซถอยหลังแทบล้มในจังหวะที่รถเบรกกะทันหัน เสียงหวีดร้องของทุกคนบนรถบัสดังระงมเพราะจับต้นชนปลายไม่ถูกบวกกับอารมณ์ตกใจที่รถเบรกโดยไม่มีปี่มีขลุ่ยอะไร
“อะไรวะ?”
“เกิดอะไรขึ้น?”
เสียงในรถดังเซ็งแซ่
“ขอโทษครับ”
เสียงคนขับตะโกนขึ้นมาจากชั้นล่าง “พอดีมีขอนไม้ใหญ่ขวางทางอยู่ผมไม่ทันเห็นเลยเบรกกะทันหันไปหน่อยครับ มีใครได้รับบาดเจ็บมั้ยครับ”
“ไม่จ๊ะไม่”
พี่ปิงปองกวาดตามองทุกคนบนรถก่อนจะละล้ำละลักตอบ
“เกิดอะไรขึ้นวะ”
ไอ้เบิร์ดมันถอดหูฟังแล้วมองไปรอบๆ ซึ่งเป็นถนนสองเลนเส้นเล็กๆ ที่พอแค่สวนกันได้อย่างไม่ลำบาก ข้างทางเป็นต้นไม้หนาทึบดูน่ากลัว บวกกับตอนนี้เป็นเวลาเย็นโพล้เพล้แล้วจึงไม่มีรถสวนกันไปมาให้เห็นเลย มันจึงดูวังเวงอย่างประหลาด
“อื้อหือ บรรยากาศแบบนี้คงไม่มีโจรโผล่ออกมาจากข้างทางหรอกนะ” เบิร์ดพูดขำๆ แต่ผมฟังแล้วรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่เลยต้องเอ่ยปรามมันสักหน่อย
“พูดอะไรอย่างนั้นล่ะมึงก็”
“ขำๆ น่าแรก”
ผมส่ายหน้าไม่เห็นด้วยนัก
“ไอ้ห่าเข้าป่าอย่าถามหาเสือ นั่งเรือเขาบอกอย่าพูดถึงจระเข้”
“นี่มันสมัยไหนแล้วไอ้แรกเสือสางที่ไหนมี ถ้ามีจริงก็อยู่ในสวนสัตว์หมดแล้วโว้ย”
...ปัง...
“กรี๊ด”
เสียงกระสุนแหวกอากาศในตอนที่รถจอดสนิท พาให้ทุกคนบนรถร้องกันเสียงหลงก่อนจะก้มตัวงุดๆ ด้วยความหวาดกลัว
“เสียงอะไรวะ”
ทุกคนส่งเสียงเซ็งแซ่เอ่ยถามกันไปมา ผมไปรอบๆ แล้วรู้สึกใจไม่ดียิ่งสบตากับเบิร์ดซึ่งมันถึงกับหน้าซีดเพราะรู้สึกถึงเค้าลางไม่ค่อยดี สีหน้ายิ้มๆ ของมันถึงได้เจื่อนสนิทขนาดนี้ มันน่าประหลาดใจที่รถบัสจอดสนิทท่ามกลางบรรยากาศวังเวงจับใจแบบนี้ ผมแอบมองไปนอกหน้าต่างรถแล้วถึงกับตาเบิกโพล่ง ใจระส่ำแทบทะลุออกมาจากอก เมื่อเห็นชายชุดดำจำนวนถึงสี่คนสวมหมวกไอ้โม่งปิดบังใบหน้าเห็นแต่ลูกกะตา พวกมันค่อยๆ ก้าวออกมาจากพงหญ้าข้างทาง
ฉิบหายแล้ว
“บะ บะ เบิร์ด มึงดูนั่นสิ”
“อะไรวะ!”
“........”
"เหี้ย”
เบิร์ดมันสบถน้ำเสียงดูเครียดขมึง หลังจากหันมองตามปลายนิ้วของผมจากหน้าที่ซีดอยู่แล้วถึงกับซีดลงกว่าเดิม เสียงตะโกนของมันเหมือนจะทำให้คนบนรถเอะใจจึงหันไปดูนอกหน้าต่างแล้วพากันร้องลั่นจ้าล่ะหวั่น
“โจรอีเหี้ย โจรตัวเป็นๆ”
“โอ้ย กูยังไม่มีผัว กูยังตายไม่ได้ กูตายไม่ด้ายย”
ผมถึงกับเหวอเมื่อเห็นพี่ปีสองผู้ชายหน้าจิ้มลิ้มซึ่งเฮฮามาตลอดการเดินทางถึงกับสติหลุด มันไม่น่าเหวอเท่ากับการต้องมารับรู้ว่าพี่ผู้ชายคนนี้ซึ่งผมแอบให้คำนิยมในใจว่าดูเท่ห์ดีถึงจะหน้าหวานไปหน่อยจะพูดอะไรชวนขบขันในสถานการณ์ตึงเครียดเช่นนี้
“เอ่อ”
พี่คนที่บอกว่าจะไม่ยอมตายถ้าไม่มีผัว หันมายิ้มจางๆ ให้ผมก่อนจะค่อยคลานเข้ามาใกล้ผมแล้วยื่นมือไปตรงหน้า
“พี่ชื่อกลม”
หุ่นบางแทบจะปลิวขนาดนี้ชื่อกลม ผมหันไปสบตากับไอ้เบิร์ดที่อยากจะหัวเราะเต็มแก่แต่มันคงดูไม่เข้ากับสถานการณ์
“ผมแรกครับ” มันยื่นมือไปสัมผัสมือพี่แก ก่อนจะชี้ไปทางคนข้างๆ “ส่วนไอ้นี่ชื่อเบิร์ดครับ”
"เอ่อพี่กลม”
“เดี๋ยวน้องให้พี่พูดก่อน” พี่แกยกมือห้ามทำหน้าจริงจัง “ถ้าพี่เป็นอะไรไปช่วยเผาหุ่นกระดาษของพี่หมาก พี่ณเดชไปให้พี่ด้วยนะ แถมน้องนายนภัทรด้วยคนหลังนี้แซ่บมาก กระดาษเงินกระดาษทองพี่ไม่ว้อนท์เท่าไหร่ อย่างน้อยขอหุ่นของผู้ชายหน้าดีตามติดไปสักคน”
...ห่ะ...
ผมยิ่งเหวอซ้ำสองกับคำสั่งเสียที่เอาจริงเอาจังแต่โคตรน่าขำฉิบหาย
“พี่รู้สึกเจ็บๆ ตรงท้องว่ะ” พี่แกทำหน้าเหยเก “กระสุนนัดเมื่อกี้มันโดนพี่เปล่าวะ เหี้ยโอ้ยเจ็บ เจ็บมาก”
...ผลั๊ว...
“มึงล้มแล้วท้องกระแทกพนักวางแขนโว้ย ไม่ได้โดนยิง” พี่กลมถึงกับเซถลาเมื่อเพื่อนแกตบหัวหนึ่งตุบท่าทางหมั่นไส้ ทำเอาผมกับเบิร์ดที่กำลังเครียดๆ ถึงกับเผลอขำออกมา
“เวลาอย่างนี้ยังจะมาตลก”
“ใครตลก กูกลัวจนรู้สึกเสียดายที่ยังไม่บอกรักพี่ไกด์ก่อนมาด้วยซ้ำ”
“โอ้ยอีกลม”
เพื่อนสาวของพี่กลมซึ่งมารู้ตอนหลังว่าชื่อ “พี่บี”ส่ายหน้าระอาใจก่อนจะหันมาทางพวกผมแล้วทำหน้าลุแก่โทษ ผมเลยยิ้มบางๆ ให้ไม่น่าเชื่อในสถานการณ์แบบนี้การได้รู้จักพี่ปีสองคนนี้ทำให้ผมรู้สึกดีจนบอกไม่ถูก แต่ผมก็รู้สึกดีได้ไม่นานเมื่อสังเกตว่าระหว่างนั้นมีรถกระบะคันเก่าอีกสองคนมาจอดขวางทางอยู่ใกล้ๆ กับขอนไม้ที่ถูกนำมาไว้ตั้งแต่ทีแรก
“โจรครับโจรปล้น”
คนขับรถวิ่งทะเล่อทะล่าขึ้นมาหน้าตาตื่น ทำเอาพี่ปิงปองหน้าซีดปากสั่นทำอะไรไม่ถูกไม่ต่างจากทุกคนบนรถที่เริ่มกอดคอกันร้องไห้
...ปัง ปัง...
ชายชุดดำหนึ่งในสี่ตบเข้าที่ข้างรถอย่างแรงแล้วตะโกนเสียงดังลั่น “เปิดประตูรถ”
ผมสะดุ้งโหยงไปเกาะไอ้เบิร์ดแน่น ไม่ต่างพี่กลมกับเพื่อนของแกที่กอดกันแน่นโดยที่พี่กลมยังพึมพำว่า ‘ตายไม่ได้ๆ ยังไม่ได้เต๊าะพี่ปีสามเลย’ ผมเห็นแล้วทั้งขำและนึกกลัวโจรพวกนั้นจับใจยิ่งเห็นชายชุดดำอีกสามคนเดินมาล้อมรถบัส ขณะเดียวกันคนในรถกระบะสองคันนั้นค่อยๆ ขยับออกจากรถพร้อมกับอาวุธสีดำเมี่ยมในมือ ทุกคนสวมหมวกคลุมหน้ากันหมดเหลือไว้แต่ลูกกะตาที่จ้องมองพวกเราด้วยความดุดัน
โอ้ย นี่กูมาทำอะไรที่นี่วะ
ผมนึกคร่ำครวญในใจ พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกช้างด้วย โอ้ย ผมกลัวจนสั่นไปหมดไม่คิดมาก่อนในชีวิตว่าจะต้องมาติดอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้ารู้แบบนี้ผมไม่ยอมให้ไอ้ห่าเบิร์ดมันลากมาถึงที่นี่หรอก ให้ตายเถอะ แต่แวบหนึ่งในวินาทีความเป็นความตายผมมองไปยังเขม ถึงรู้ว่าผมพลาดแล้ว ผมไม่ควรหันไปดูเขมกับพี่เก้ากอดกันแน่นเลย ท่าทางเขมกำลังพึมพำปลอบโยนคนในอ้อมแขน ในเวลาแบบนี้เขมไม่แม้แต่จะมองมาที่ผมเลย มันเป็นความจริงที่ยากจะยอมรับว่าผมไม่เคยอยู่ในสายตาของเขมเป็นความจริงที่โคตรเจ็บปวด
...ปัง ปัง...
เชี่ยเอ้ยขวัญบินหนีหมด
คราวนี้น่าจะเป็นด้ามปืนที่ทุบประตูไม่เบานัก พร้อมเสียงห้วนห้าวที่ตะโกนแหวกอากาศเข้ามา
“ถ้าไม่เปิดประตู กูจะยิงยางรถแล้วนะ”
คนขับหน้าตื่น ขณะที่พี่ปิงปองทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ก่อนจะค่อยๆ แง้มหน้าต่างเพียงนิดแล้วชะโงกไปตรงหน้าต่างอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“ดะ เดี๋ยว เดี๋ยวสิ เราเจรจากันสักหน่อยได้มั้ยจ๊ะ”
“ว่ามา”
เสียงทุ้มห้าวของหัวหน้าโจรพูดขึ้น ผมเดาว่าไอ้ตัวสูงโย่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าซึ่งเป็นคนตะโกนนั่นน่าจะเป็นหัวหน้าเพราะมันดูมีอำนาจอย่างประหลาดทั้งแววตาที่ตวัดมองมาทางผมเพียงแค่แวบเดียวยังรู้สึกแทบหายใจไม่ออกชวนขนลุกเกรียว ไม่รู้ว่ามันเกิดไม่ชอบขี้หน้าผมรึเปล่าถึงได้มองมาทางนี้บ่อยๆ ด้วยสายตาที่น่ากลัวแบบนั้น ซ้ำน้ำเสียงมันยังฟังคุ้นหูเหมือนเคยได้ยินที่ไหน ยิ่งรูปร่างและท่าทางมันโคตรคุ้นตาเหมือนว่าเคยเห็นเคยรู้จักกันมาก่อน
“อย่าทำอะไรพวกเราเลยนะจ๊ะ พวกเราเป็นแค่นักศึกษาจะมาทำค่าย ไม่ได้มีเจตนาจะมารุกรานถิ่นของพวกพี่ๆ เลยจ๊ะ” พี่ปิงปองละล้ำละลักบอก
“......”
“เราไม่มีของมีค่าอะไรหรอกจ๊ะ แต่ถ้าพวกพี่ๆ อยากได้เงินพวกหนูจะให้”
“เปิดประตูรถ” เหมือนมันจะไม่ฟังพี่ปิงปองพูดด้วยซ้ำจึงโพล่งออกมาแบบนั้น
“ตะ แต่ว่า”
“พวกกูแค่อยากตรวจรถมึงว่ามีใครที่พวกกูตามหาซ่อนอยู่รึเปล่า ไม่ได้จะปล้นทรัพย์ แต่ถ้าพวกมึงไม่เปิดประตูให้กูค้น พวกกูก็จะทุบกระจกเข้าไปแล้วยิงพวกมึงทิ้งทีละคน”
ทั้งคันร้องฮือๆ อย่างหวาดกลัว
“พี่โจรสัญญาได้มั้ยจ๊ะว่าถ้าหนูเปิดประตูให้พี่โจรจะไม่ทำร้ายพวกหนู”
“ถ้าพวกมึงไม่ตุกติกกูก็ไม่มีความจำเป็นต้องทำร้ายพวกมึง”
...ฉิบหายแล้วมีสัจจะที่ไหนกันในหมู่โจรวะ...
ผมมองสถานการณ์ตึงเครียดด้วยใจระทึก ตอนที่ประตูรถค่อยๆ เปิดออกเพราะพี่ปิงปองจำใจให้คนขับกดเปิด ทุกคนบนรถต่างพากันหมอบคลานอยู่กับพื้น เสียงฝีเท้าคนมากมายค่อยๆ ย่ำขึ้นมาอย่างเชื่องช้าพาให้ลมหายใจของพวกเราแทบจะหยุดชะงัก
ทุกย่างก้าวที่เท้ากระทบพื้นพาให้หัวใจแกว่งไกวด้วยความหวาดกลัว ชายชุดดำทั้งสี่ขึ้นมาบนรถ และทิ้งให้คนในรถกระบะสองคันนั้นยืนถืออาวุธล้อมรถอยู่เบื้องล่าง
ผมได้ยินเสียงครางอืออาคล้ายเสียงสะอื้นไห้ของพวกสาวๆ ตอนที่โจรพวกนั้นเดินผ่านสังเกตได้ว่าไอ้ตัวหัวหน้าที่เดินขึ้นมาคนแรกมันสูงกว่าใครเพื่อนสูงชนิดที่ว่ามันต้องเดินค่อมตัวเพราะหัวจะชนเพดานรถ น่าแปลกทั้งๆ ที่มันอยู่ในชุดดำพรางหน้าพรางตัวขนาดนั้นแต่ผมกลับรู้สึกไอ้หมอนี่แม่งต้องไม่ธรรมดาเพราะรูปร่างมันโคตรดูดี หุ่นแบบนี้เป็นนายแบบได้สบายเลย มันเดินนำลูกน้องทั้งสามคนโดยคนที่ตามมันมาติดๆ แม่งก็รูปร่างสูงใหญ่ไม่ต่างกันนัก คนถัดมาเตี้ยลงมาหน่อยและดูอวบๆ ส่วนคนสุดท้ายดูจะตัวเล็กกว่าใครเพื่อนเดินปิดท้ายกลุ่ม
“อยู่เฉยๆ นะพวกมึงไม่งั้นกูยิงไส้แตกแน่”
มันเดินมาเรื่อยๆ พร้อมกับทำทีเป็นมองไปสำรวจไปทั่วรถก่อนจะมาหยุดชะงักที่เบาะใกล้ๆ กับผมเมื่อผมเผลอเงยหน้าขึ้นสบตากับมันอย่างจัง มันมองผมแวบหนึ่งต่างจากผมที่สะดุ้งโหยงรีบก้มหน้าหนีแทบไม่ทัน แววตาของมันคมกริบเหมือนใบมีดที่พร้อมจะบาดเนื้อเถือหนังให้เป็นรอย ผมสัมผัสได้ถึงความไม่เป็นมิตรจากแววตาคู่นั้นของมัน
“เอาออก”
ไอ้หัวหน้าโจรกระตุกผ้าห่มผืนบางที่คลุมหัวพี่ปิงปองอยู่แรงๆ ทำเอาเจ้าตัวร้องวี้ดว้าย
“พี่โจรจะทำอะไรหนูจ๊ะ หนูยังไม่อยากมีสามีเป็นโจรนะจ๊ะ” พี่ปิงปองดิ้นเร่าๆ สะบัดผ้าห่มทิ้งแล้วถลาไปโผกอดไอ้หัวหน้าโจร ท่าทางแบบนั้นทำเอาคนทั้งรถถึงกับเหวอ
“ปล่อย”
“พี่โจรจะทำอะไรหนูค่ะ อย่านะ”
พี่ปิงปองกระโจนเข้าไปซุกไซร้ซอกคอไอ้หัวโจรจนฝ่ายนั้นดันหน้าผากออกพร้อมกับตีกระบาลพี่ปิงปองไม่เบามือนัก
“ปล่อย”
“พี่โจรอย่าทำหนู”
ผมอ้าปากหวอมองความอาจหาญของประธานค่ายที่ถลาไปคลุกวงในไอ้โจรพวกนั้น
“มึงปล่อยได้แล้วอีปิงปอง ก่อนที่กูจะยันมึงตกรถ”
“ปืนอ่ะ”
พี่ปิงปองทำเสียงกระเง้ากระงอดแบบจริงจังแล้วเอื้อมมือไปทำปูไต่ที่แขนของไอ้หัวหน้าโจรจนฝ่ายนั้นดีดหน้าผากเข้าอย่างจัง กิริยาสนิทสนมเหมือนคนรู้จักกันระหว่างพี่ปิงปองกับกลุ่มโจรทำเอาทั้งคันยิ่งงงหนัก และเหมือนว่าพี่ปิงปองจะรู้ตัวว่าทั้งคันมองอยู่พี่แกเลยยิ้มกริ่มก่อนจะผายไปรอบๆ และตะโกนเสียงดังลั่น
.
.
.
“เซอร์ไพร์ส”
Talk.
เปิดตัวแก๊งสี่โจร ฮ่าๆๆๆๆ
ย้ำอีกครั้งว่าเรื่องนี้ไม่มาม่าแน่นอน โฮ๊ะๆๆๆ หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก ด้วยนะจ๊ะ
เอาไปครึ่งนึงก่อนแล้วเจอกันวันจันทร์นะจ๊ะ
:hao5:เปิดตัวแก๊งสี่โจร ฮ่าๆๆๆๆ
ย้ำอีกครั้งว่าเรื่องนี้ไม่มาม่าแน่นอน โฮ๊ะๆๆๆ หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก ด้วยนะจ๊ะ
เอาไปครึ่งนึงก่อนแล้วเจอกันวันจันทร์นะจ๊ะ
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 24-02-2017 22:33:09
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 24-02-2017 22:36:44
ครึ่งแรกเองเหรออออ อยากอ่านครึ่งหลังต่อแล้วววว 555
กัน = ปืน คือ คนเดียวกัน โอ๊ยๆ โหดจริงคนนี้
อยากเห็นหน้าแล้วอ่ะ รอบที่แล้วมีแสงพาดมาทำให้มองไม่เห็น วันนี้ก็เห็นแค่ตา
วันจันทร์หน้า น่าจะได้เห็นหน้าแล้ว 555
เฝ้ารอวันจันทร์ :katai5:
เริ่มหัวข้อโดย: Natthathida ที่ 25-02-2017 21:14:51
เริ่มหัวข้อโดย: zilmp ที่ 26-02-2017 13:31:06
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 26-02-2017 14:02:11
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 26-02-2017 17:13:54
พี่กันใช่ไหมล่ะพี่ปืนที่ว่าเนี่ย
รอนะ รอเลย น้องแรกโดนรับน้องแน่
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 26-02-2017 18:33:47
แต่เรารักนางนะ ขำพี่กลมด้วย :hao3:
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 26-02-2017 19:19:37
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 26-02-2017 19:52:49
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 27-02-2017 21:28:00
สรุปก็คือ
ชายชุดดำในบทโจรทั้งสี่คือรุ่นพี่ปีสามซึ่งเป็นพี่ค่ายที่มาถึงก่อนเพื่อเตรียมค่ายให้กับคณะที่เดินทางมาวันนี้ ส่วนกลุ่มคนในรถกระบะเมื่อถอดหมวกออกมาก็คือชาวบ้านที่มารอรับ ทุกคนต่างส่งเสียงหัวเราะพร้อมกับขอโทษขอโพยกันใหญ่ ผมและทุกคนบนรถถอนหายใจเสียงดังเฮือกกับบทบาทสมมุติที่ลงทุนเล่นกันซะใหญ่โต ทั้งหมดนี้รวมคนขับรถกับพี่ปิงปองซึ่งก็เอากับเขาด้วย เพราะทั้งคู่ก็เล่นบทบาทกลัวได้เนียนจนทั้งคันตกอกตกใจ
เรียกได้ว่าพวกเราชาวค่ายถูกแกล้งกันตั้งแต่ยังไม่ถึงที่หมายเลยให้ตายเถอะ
พอทุกอย่างคลี่คลายรุ่นพี่ทั้งสี่ถอดหมวกออกเผยให้เห็นใบหน้าที่แท้จริงซึ่งทำเอาสาวๆ ทุกคนอุทานตกตะลึงโดยเฉพาะอดีตหัวหน้าโจรซึ่งพี่ปิงปองแนะนำให้รู้จักว่าพี่เขาคือ ‘พี่ปืน’ ประธานฝ่ายสวัสดิการและหาทุนซึ่งเดินทางล่วงหน้ามาก่อน
พี่ปืนมันคือผู้ชายตัวสูงลิ่วผิวขาวแต่ไม่ถึงกับขาวจัดคงจะโดนแดดบ่อยจากผิวดั้งเดิมที่ขาวมันถึงออกแดงๆ คล้ำๆ ใบหน้าคมคายดวงตาสีดำสนิท ตรงสันกรามและเหนือริมฝีปากไว้เคราพอประมาณทำให้ดูดิบเถื่อน แต่ดันเป็นบุคลิกที่ทำเอาสาวๆ แอบกรี๊ดกันใหญ่ อย่าว่าแต่สาวๆ เลยผมเห็นครั้งแรกยังถึงกับใจกระตุก ผู้ชายห่าอะไรวะโคตรหล่อเลย บุคลิกแบบนี้โคตรตรงกันข้ามกับเขมทุกอย่าง ขณะที่เขมแม่งดูสำอางค์สะอาดสะอ้าน แต่พี่ปืนดูเป็นผู้ชายเซอร์ หล่อแบบเถื่อนๆ สบตาด้วยทีไรแม่งใจเต้นไม่เป็นจังหวะทุกที
หลังจากพวกพี่เขาขอโทษขอโพยที่แกล้งทุกคนให้ตกอกตกใจกันแล้วจึงไปนั่งคุยกับพี่ปิงปองและกลุ่มปีสามเฮดในตำแหน่งอื่นๆ ด้านหน้า และสุดท้ายพวกเรามาถึงจุดเปลี่ยนรถเพราะรถบัสไม่สามารถขับเข้าไปในตัวหมู่บ้านได้ ดังนั้นสัมภาระทุกอย่างยกเว้นของมีค่าจึงต้องขนถ่ายไปยังรถหกล้อที่จอดรอรับอยู่ ส่วนชาวค่ายต่างอาศัยรถกระบะของชาวบ้านซึ่งมาจอดรอรับอยู่ประมาณห้าคันรวมกับสองคันก่อนหน้านี้ที่จะนำเรามาถึงจุดเปลี่ยนรถ
ผมกับเบิร์ดสบตากันอย่างโล่งใจ ต่างพี่กลมรุ่นพี่สุดเปิ่นที่มองหนึ่งในสี่แก๊งโจรด้วยสีหน้าแค้นเคือง
“ไอ้เหี้ยพี่ไกด์แม่งก็เอากับเขาด้วย” พี่กลมพึมพำ “อย่าเผลอเชียวนะมึงกูจับทำผัวแน่”
..ห่ะ..
ผมเผลอหัวเราะออกจนพี่กลมหันมาทำหน้าเบ้ใส่ ถึงจะดูขึงขังยังไงผมก็มองว่าพี่แกน่ารักอยู่ดี ให้ตายเถอะผู้ชายห่าอะไรวะบุคลิกโคตรน่ารัก
“อย่ามองหน้าพี่แบบนี้”
“ครับ?”
ผมทำหน้างงตอนที่พี่กลมทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ผม แต่มันเหมือนถูกหยอกซะมากกว่า “เดี๋ยวจีบทำเมียซะดีมั้ยวะ”
“โหพี่ผมขนลุกเลย”
“โอ้ย”
พี่กลมแม่งหยิกแก้มผมอย่างมันเขี้ยว ก่อนจะเดินตัวปลิวไปกับกลุ่มพี่ปีสองสี่ห้าคนแต่ไม่วายกวักมือเรียกผมให้ตามไปขึ้นรถกระบะที่จอดรอ
“ไงมึง” เบิร์ดแซว “มาค่ายวันแรกไปต้องตารุ่นพี่จนเขาจะจับทำเมียเลยเหรอวะ”
“ไอ้ห่าพี่เขาแค่แซวเล่น”
ผมพูดขำๆ นึกถึงคนที่จะจีบผมทำเมียแล้วสภาพไม่น่าเป็นฝ่ายรุกใครเขาได้
“มึงระวังตัวให้ดีไอ้แรก กลับจากค่ายครั้งนี้ระวังจะมีคนดามใจ”
“มึงก็พูดไปเรื่อย”
“อ้าวมึงไม่เคยได้ยินสโลแกนค่ายปลายปีคณะเราเหรอวะ”
“.........” ผมทำหน้างง
“เขาว่ากันว่า ‘ระวังหัวใจตัวเองไว้ให้ดี เพราะจะตกหลุมรักรุ่นพี่ที่มาค่าย’
ไม่มีทาง...เรื่องแบบนี้มันไม่มีเกิดขึ้นกับผมแน่นอน
ผมสั่นหน้าอย่างไม่เชื่อ อย่างผมน่ะเหรอจะรักใครได้ง่ายๆ ในเมื่อรักแรกยังฝังแน่นอยู่ในใจแบบนี้ ผมถอนหายใจในอกรู้สึกเจ็บแปลบๆ เพราะตั้งแต่เหตุการณ์ระทึกบนรถบัสเมื่อกี้จนถึงตอนนี้เขมยังไม่ผละออกจากคนรักมาหาเพื่อนอย่างผมเลยด้วยซ้ำ ผมกลืนน้ำลายแล้วถามตัวเองในใจว่ามันถึงเวลาหรือยังที่จะต้องตัดใจเสียที
ถึงเวลาหรือยัง?
******************************
บรรยากาศโพล้เพล้ตอนนี้มีฝนตกลงมาพรำๆ เล็กน้อยจนต้องเอาเสื้อกันหนาวคลุมศีรษะเอาไว้ พื้นดินที่กำลังย่ำเดินอยู่ก็ลื่นจนผมแทบเซถลาดีว่ามีมือคู่หนึ่งคว้าจับเอวผมเอาไว้ทัน เกือบไปแล้ว ผมหลุดอุทานอย่างตกใจก่อนจะรีบก้มศีรษะขอบคุณคนที่ช่วยเหลือ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมองเห็นดวงตาคมกริบจ้องมองอยู่ก็ถึงกับสะดุ้งโหยง
“มองอะไร หน้ากูเหมือนหน้าผัวมึงรึไง!”
...ว่าไงนะ...
ยังไม่ทันที่ผมจะหาเสียงตัวเองเจอ มือหนาก็สะบัดจากเอวผมอย่างเร็วแล้วเจ้าของคำพูดน่ารังเกียจนั่นก็หันหลังไปไกลลิบ
ไอ้เหี้ย อุตส่าห์เผลอใจเต้นแรงไปกับความหล่อของมัน
ไอ้พี่ปืน ไอ้คนเถื่อน ไอ้ผู้ชายหน้าเทพบุตรแต่ปากดุจขุมนรก ผมกำหมัดแน่นนึกหาเหตุผลที่อาจไปทำให้รุ่นพี่หน้าเถื่อนอย่างมันพูดจาเหี้ยๆ แบบนี้ใส่ แต่นึกให้ตายก็นึกไม่ออกในเมื่อเราเพิ่งเคยเห็นหน้าคร่ากันก่อนหน้านี้เอง ซึ่งระยะสั้นๆ แค่นั้นผมไม่น่าไปสำแดงความชั่วจนเตะตาใครจนต้องด่ากันเสียหมาขนาดนี้
หน้ากูเหมือนหน้าผัวมึงงั้นเหรอ
นี่คือคำพูดทักทายของคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อนเหรอวะ ด่าซะกูซะเสียหมาเลย แม่ง ผมนึกเรียบเรียงคำพูดในหัวแล้วได้นึกเคืองไอ้รุ่นพี่อดีตหัวหน้าโจรคนนี้ชะมัด
ถ้ากูจะมีผัวจริงๆ กูหาได้ดีกว่าเหง้าหน้ามึงแน่ ไอ้เหี้ย ไอ้รุ่นพี่ปากนรก
จริงอยู่ที่ผมรู้ตัวว่าชอบผู้ชายมาตั้งแต่เด็ก แต่นั่นมันก็ไม่ได้หมายความว่าผมทำตัวเละเทะมีรักไปเรื่อย ในเมื่อคนที่ผมฝังใจด้วยมีแค่เขมคนเดียว และมันก็ชิงมีคนรักเรียบร้อยแล้วทิ้งให้ผมช้ำใจอยู่แบบนี้ คำพูดของไอ้พี่อดีตหัวหน้าโจรทำเอาผมหัวร้อนจนอยากจะบวกใส่อีกฝ่ายตรงๆ แต่ก็นั่นแหละผมได้แต่ข่มใจเพราะการเป็นปีหนึ่งทำให้รู้สึกว่าตัวเองแม่งมีสิทธิ์แค่ศูนย์
ผมพยายามระงับอารมณ์ ขาก็ก้าวขึ้นกระบะคันที่เบิร์ดมันกวักมือเรียกอยู่ ยังไม่ทันที่อารมณ์จะคงที่ เขมกับพี่เก้าดันเดินโอบกันผ่านหน้าไปติดๆ แม่งเอ้ย ผมถอนหายใจก้มหน้านิ่งไม่อยากเห็นภาพความห่วงใยที่ทั้งคู่แสดงให้เห็น
เดินกันดีๆ ไม่เป็นรึไงวะ เดินเบียดไหล่กันขนาดนั้นไม่อุ้มกันเดินเลยล่ะ
ผมจำใจกระโดดขึ้นกระทะท้ายคันเดียวกับคู่รักที่ชวนปวดใจเพราะไอ้เบิร์ดมันไม่ยอมให้ผมไปขึ้นคันอื่น ผมเลยนั่งพิงกระจกตรงกระบะท้ายหลังรถกับเบิร์ด ส่วนเขมกับพี่เก้านั่งอยู่ด้านซ้าย ฝั่งขวาเป็นรุ่นพี่ผู้ชายปีสามสองคน ขณะที่รถกำลังออกตัวพี่ปิงปองก็ตะโกนโหวกเหวกมาแต่ไกล
“รอด้วย ไปด้วยจ๊ะลุง”
“ขึ้นมาเลยอีหนู”
ลุงคนขับแกพูดยิ้มๆ จนคนถูกเรียกว่าอีหนูถึงกับหัวเราะชอบอกชอบใจ ทุกคนขยับให้พี่เขานั่งเพราะมองไปยังรถคันอื่นๆ กระบะท้ายก็เต็มกันหมด
“มาเร็วปืน”
...หืม...
ผมหันขวับเมื่อได้ยินชื่อที่ไม่อยากได้ยินที่สุดตอนนี้ ไอ้รุ่นพี่ปากนรกนั่นตวัดขาขึ้นคร่อมกระบะท้ายแล้วทรุดตัวลงนั่งพิงกระบะท่าทางชิวๆ ผมเบือนหน้าหนีทันทีที่เห็นเจ้าของคำพูดกวนตีนก่อนหน้านี้ และเหมือนฝ่ายนั้นจะสังเกตเห็นพี่เขาเลิกคิ้วมองผมอย่างท้าทาย ผมคิ้วกระตุกมือข้างที่โอบกอดตัวเองเพราะแรงลมและสายฝนปรอยเลื่อนมาด้านหน้าแล้ววางทับต้นขาด้านหน้านิ้วมือทั้งห้าชี้ไปทางพี่ปืน ก่อนที่ผมจะงอนิ้วแทบทุกนิ้วเหลือไว้แต่นิ้วกลางแบบเนียนๆ ผมไม่รู้ว่าคนอื่นจะเห็นมั้ยเห็นแค่ไอ้พี่ปืนชักสีหน้าแม่งก็โคตรรู้สึกดีแล้ว
ผมเปล่าแจกนิ้วกลางเลยนะให้ตายเถอะ มันบังเอิญว่านิ้วทั้งสี่ยกเว้นนิ้วกลางมันเมื่อยพอดีเลยอยากพักเฉยๆ ผมไม่มีเจตนาไม่ดีเลยนะ เชื่อสิ!
.
.
ระยะทางจากปากทางเข้าหมู่บ้านจนถึงตัวหมู่บ้านเป็นระยะทางแค่สิบกิโลเมตรเห็นจะได้แต่ใช้เวลาเดินทางไปสองชั่วโมงเต็มๆ เพราะถนนเป็นดินลูกรังลัดเลาะไปตามไหล่เขาเป็นเส้นทางที่น่ากลัวและอันตรายมาก ยิ่งฝนตกถนนยิ่งลื่นต้องขับรถระมัดระวังเป็นพิเศษ กว่าจะถึงพวกเราจึงพากันบ่นปวดเนื้อปวดตัวกันเป็นทิวแถว รถกระบะเจ็ดคันพามาจอดสนิทอยู่หน้าโรงเรียนในตัวหมู่ตัวซึ่งจะใช้เป็นที่พักให้กับกลุ่มนักศึกษาที่มาทำค่าย
เวลาหกโมงกว่าแล้วบรรยากาศรอบข้างดูเงียบสงัด แต่ขณะที่พวกเรากำลังก้าวลงจากรถเสียงกลองยาวก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงโห่ร้องของชาวบ้าน พวกเราถูกต้อนลงจากรถไปรวมตัวกันอยู่หน้าโรงเรียน เมื่อชาวบ้านจำนวนไม่น้อยเดินรำมากับขบวนกลองยาวแห่มาต้อนรับพวกเราทุกคน สีหน้าของคนที่นี่ยิ้มแย้มแจ่มใสราวกับว่าดีใจนักหนาที่เห็นพวกเรา
ภาพเหล่านั้นทำเอาผมอดยิ้มตามไม่ได้
“ยินดีต้อนรับคณะนิสิตนักศึกษาสู่หมู่บ้านลานดาวครับ”
ผู้พูดคือชายในชุดสีกากีถ้าให้เดาผมว่าเขาคงเป็นผอ.โรงเรียนแห่งนี้เป็นแน่ ส่วนผู้ชายที่ยืนข้างๆ กันที่ถือช่อดอกไม้ซึ่งทำจากวัตถุดิบธรรมชาติแนะนำตัวเองว่าคือผู้ใหญ่บ้าน หลังจากนั้นชาวบ้านที่รำกลองยาวอยู่ก็นำเอาพวงมาลัยมาสวมคอให้พวกเราพร้อมกับช่อดอกไม้เล็กๆ ยื่นให้ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส
"อ้ายครับ” (พี่ครับ)
แรงกระตุกตรงชายเสื้อทำให้ผมต้องเหลียวหาอยู่นานจนเมื่อก้มลงมาจึงเห็นเด็กชายอายุไม่น่าเกินสี่ขวบมือข้างหนึ่งกำชายเสื้อผม ส่วนอีกข้างยื่นช่อดอกไม้รูปทรงบิดเบี้ยว ดอกไม้เริ่มเหี่ยวเฉาจนดอกมันงอหน้าคว่ำแล้ว ดวงตากลมโตใสแจ๋วนิ่งมองผมแล้วยิ้มอายๆ
“ผมเก้บดอกไม้มารอตั้งกะเจ้าละ” (ผมเก็บมารอตั้งแต่เช้าแล้วครับ)
เสียงภาษาไทยไม่ค่อยชัด เพราะเจ้าตัวเหมือนจะติดสำเนียงพื้นถิ่น ผมยิ้มกว้างแล้วย่อตัวให้เท่าตัวเด็กน้อยก่อนจะรับดอกไม้ในมือมาถือไว้ มืออีกข้างที่ว่างก็ลูบศีรษะทุยอย่างเอ็นดู
“ขอบคุณมากครับเด็กน้อย”
ดอกไม้ในมือสวยเทียบไม่ได้กับดอกแพงๆ เลยด้วยซ้ำ แต่คุณค่าของมันช่างงดงาม ในสายตาของผมมันคือดอกไม้ที่สวยที่สุดเพราะมันมาจากจิตใจที่บริสุทธิ์ของคนที่นี่
Talk.
ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า #ปืนปากนรก ฮ่าๆๆๆ ผู้ชายบ้าอะไรโคตรปากร้าย
มีเรื่องจะขอความคิดเห็นสักหน่อยค่ะ ว่านักอ่านอยากให้อัพนิยายแบบไหน
ระหว่างอาทิตย์ละครั้งครบตอน(น่าจะลงทุกวันจันทร์) กับ อาทิตย์ละสองครั้งครั้งละครึ่งตอน (น่าจะลงจันทร์กับพฤหัสฯ)
และถ้าหวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน กันด้วยนะจ๊ะ
ปล.อ่านแล้วคอมเม้นท์กันด้วยเนอะ อยากรู้ว่ามีสนุกถูกใจมากน้อยแค่ไหน บางครั้งมีคนอ่านแต่ไม่มีความคิดเห็น
คนเขียนก็แอบน้อยใจนิดนึงเนอะ
ขอตั้งชื่อตอนนี้ว่า #ปืนปากนรก ฮ่าๆๆๆ ผู้ชายบ้าอะไรโคตรปากร้าย
มีเรื่องจะขอความคิดเห็นสักหน่อยค่ะ ว่านักอ่านอยากให้อัพนิยายแบบไหน
ระหว่างอาทิตย์ละครั้งครบตอน(น่าจะลงทุกวันจันทร์) กับ อาทิตย์ละสองครั้งครั้งละครึ่งตอน (น่าจะลงจันทร์กับพฤหัสฯ)
และถ้าหวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน กันด้วยนะจ๊ะ
ปล.อ่านแล้วคอมเม้นท์กันด้วยเนอะ อยากรู้ว่ามีสนุกถูกใจมากน้อยแค่ไหน บางครั้งมีคนอ่านแต่ไม่มีความคิดเห็น
คนเขียนก็แอบน้อยใจนิดนึงเนอะ
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 27-02-2017 21:55:25
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Natthathida ที่ 27-02-2017 22:03:59
เริ่มหัวข้อโดย: cchompoo ที่ 27-02-2017 22:04:21
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 27-02-2017 22:06:01
กัน กับ ปืน คนเดียวกันหรือเปล่า แต่เราว่าคนเดียวกัน ไม่งั้นจะพูดจาแบบนี้กับคนที่เพิ่งรู้จักเลยเหรอ
ปืนน่าจะไม่ชอบแรก เพราะแรกเคยไปด่าเอาไว้ 555 แต่แรกเห็นหน้าไม่ชัดเลยจำไม่ได้
แรกก็แสบไม่เบา ด่ามาด่ากลับด้วยภาษากายแทน :laugh: :laugh: :laugh:
แรกๆก็ไม่ถูกกันแบบนี้ หลังๆก็รักกัน ฮิ้วววววว
ในที่สุดก็ถึงค่ายแล้วววว รอ"ค่ายสร้างรัก"ให้ได้ฟินกัน
ทำไมรู้สึกว่าอ่านเท่าไหร่ก็ยังไม่พอ อิอิ อยากอ่านต่อเรื่อยๆ
สำหรับเราขอเป็นอาทิตย์ละสองครั้ง ครั้งละครึ่งตอนค่ะ มาให้รักบ่อยๆ อิอิ :impress2:
:pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Bradly ที่ 27-02-2017 22:16:58
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 27-02-2017 22:36:16
ส่วนเรื่องการอัพนิยายลำบากใจที่จะเลือกจริงๆ อยากอ่านทุกวัน ฮือ :m15:
เริ่มหัวข้อโดย: maicy ที่ 27-02-2017 23:42:51
ปล. เป็นกําลังใจให้นะคะ :L2:
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 28-02-2017 00:15:27
ลูกดกแน่ 55555 (ไม่เกี่ยว) ชอบบบ กัดกันอีกๆ
แอบหมั่นคู่เขมเบาๆ สงสัยแรกหนูไซโคเจ้เก่งนะลูก
(ยกมือ)ขอคู่ให้เบิร์ดด้วยค่ะ เพื่อนแสนดีเหลือเกินน
อ่อ ชอบเจ้กลม จริตตรงกันนะเธอออ 5555
..ขอฟินแบบเต็มตอนเน้อ.. แบ่งแล้วฟีลแหก
หนังหน้าตึงทันทีได้ฟิน(กัดกัน) 5555
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 28-02-2017 00:18:58
สนุกดีค่ะ จะคอยตอนต่อนะคะ :hao3:
เริ่มหัวข้อโดย: zilmp ที่ 28-02-2017 01:01:15
:impress2:
พี่ปืนปากร้ายจัง แต่ชอบนะ
รอติดตามค่า
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 28-02-2017 01:52:23
นายปืนนี่ปากร้ายแบบนี้กับทุกคนเลยป่ะจ๊ะแหมๆมาบอกว่าหน้าตัวเองเหมือนผัวน้อง ถ้าถึงตอนอยากได้น้องมันเป็นเมียจริงๆจะหัวเราะเยาะให้
ปล.คนเขียนสู้ๆ
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 28-02-2017 04:42:13
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 28-02-2017 06:27:04
เริ่มหัวข้อโดย: therappizdrum ที่ 28-02-2017 08:47:50
มาแนวพระเอกปากหมา นายเอกสายซึนปะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-02-2017 10:12:29
พี่ปืนปากร้ายมากกกกกกกก
กัน กับ ปืน คนเดียวกันหรือเปล่า แต่เราว่าคนเดียวกัน ไม่งั้นจะพูดจาแบบนี้กับคนที่เพิ่งรู้จักเลยเหรอ
ปืนน่าจะไม่ชอบแรก เพราะแรกเคยไปด่าเอาไว้ 555 แต่แรกเห็นหน้าไม่ชัดเลยจำไม่ได้
แรกก็แสบไม่เบา ด่ามาด่ากลับด้วยภาษากายแทน :laugh: :laugh: :laugh:
แรกๆก็ไม่ถูกกันแบบนี้ หลังๆก็รักกัน ฮิ้วววววว
ในที่สุดก็ถึงค่ายแล้วววว รอ"ค่ายสร้างรัก"ให้ได้ฟินกัน
ทำไมรู้สึกว่าอ่านเท่าไหร่ก็ยังไม่พอ อิอิ อยากอ่านต่อเรื่อยๆ
สำหรับเราขอเป็นอาทิตย์ละสองครั้ง ครั้งละครึ่งตอนค่ะ มาให้รักบ่อยๆ อิอิ :impress2:
:pig4: :pig4: :pig4:
[/quot]
คิดเหมือน
เริ่มหัวข้อโดย: Babelilong ที่ 28-02-2017 17:08:00
รีบๆมานะ :katai4: :katai4:
:katai5: :katai5:
:pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: zleep ที่ 28-02-2017 17:27:49
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 28-02-2017 18:12:19
อยากรู้ว่าความสัมพันธ์จะพัฒนาไปยังไง
ตื่นเต้นเนอะ ปูเสื่อยกป้ายเชียร์แล้วนะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
เรื่องการอัพเอาตามสะดวกคนเขียนได้เลย
แต่ถ้าถามเรา เราก็อยากอ่านบ่อยๆนะ :)
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 28-02-2017 21:57:01
เริ่มหัวข้อโดย: Orangeship ที่ 28-02-2017 22:08:51
เอาตามแล้วแต่สะดวกเลยจ้า นักอ่านก็ดีใจทุกเมื่อที่มาอัพ^^
เห็นท่าพี่ปืนอยากทำให้หงอเลย อิอิ o22
เริ่มหัวข้อโดย: Ouizzz ที่ 28-02-2017 22:56:58
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 28-02-2017 23:42:33
ยิ่งเปิดพล็อตมาทำนองค่ายๆแบบนี้ยิ่งชอบ ได้ฟีลมากเลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-03-2017 00:31:07
ปล.นิยายอัพตามที่คนเขียนเห็นสมควรดีกว่านะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 01-03-2017 11:54:50
กิกิ
กัดกันเข้าไปสิ
เดี๋ยวก็แพ้ใจตัวเองกันละน่าาาา
:hao7:
จริงๆ อยากให้อัพทุกวัยเลยค่าาาาาา
5555555
แต่ขอมาแบบเต็มตอนเลยดีกว่า มาทุกวันจันทร์ ก็ดีค่า
เรารอเก่งนะ
:mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 01-03-2017 12:58:48
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 01-03-2017 13:43:25
ชอบตอนยกนิ้วให้พี่ปืน สะใจดี
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 03-03-2017 21:09:45
เริ่มหัวข้อโดย: จอมจุ้น6002 ที่ 03-03-2017 22:13:58
ถูกจริตเรา :hao6: :hao6: :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: __mxsae ที่ 03-03-2017 22:36:34
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 06-03-2017 21:21:17
- ไปค่ายตอนที่สอง : กฎค่าย -
“การอยู่ร่วมกันของคนหมู่มาก พวกเราจำเป็นต้องมีกฎระเบียบเพื่อให้เกิดความสงบสุขซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเราในที่นี้จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องปฏิบัติตาม”
“.......”
“นั่นคือ ‘กฎค่าย’ ซึ่งเป็นข้อตกลงระหว่างพวกเราชาวค่ายตลอดสามสัปดาห์ที่พวกเราต้องอยู่ร่วมกัน”
หลังจากที่พวกเราได้รับการต้อนรับอย่างดีจากชาวบ้านที่นอกจากจะมีกลองยาวมาต้อนรับแล้ว พวกชาวบ้านบ้านยังขนอาหารพื้นเมืองมาเลี้ยงเป็นมื้อค่ำ โดยให้พวกเรานั่งล้อมวงกินกับชาวบ้าน บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะก่อนจะเงียบหายไปเมื่อตกดึกที่แต่ละคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน ส่วนพวกเราต่างยึดอาคารเรียนภายในโรงเรียนประจำหมู่บ้านเป็นที่อยู่หลับนอนตลอดระยะเวลาการอยู่ค่าย และพอดีว่าช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมดังนั้นอาคารเรียนต่างๆ จึงถูกกันให้เป็นที่พักอาศัยของพวกเรา ส่วนโรงครัวด้านล่างก็กลายเป็นห้องอาหารขนาดใหญ่ของพวกเราในการฝากท้องแต่ละมื้อ
สัมภาระและของบริจาคต่างๆ ถูกเก็บให้เป็นระเบียบที่ห้องเก็บของใต้อาคารเรียนด้างล่าง ก่อนที่ประธานค่ายจะเรียกชาวค่ายประชุมกันครั้งแรกตั้งแต่มาถึงเพื่อทำความเข้าใจในการมาค่ายครั้งนี้ นอกจากพี่ปิงปองประธานค่ายแล้วผมยังได้มีโอกาสรู้กลุ่มรุ่นพี่ซึ่งมีตำแหน่งสำคัญต่างๆ ในค่าย อันประกอบไปด้วย
‘พี่ต้อง’ รองประธานค่ายคือผู้ชายตัวร่างสูงโปร่งหน้าแววตาดูนิ่งๆ แต่แท้จริงแล้วพี่เขาโคตรใจดี และ‘กลุ่มเจ่’ ซึ่งคือรุ่นพี่ผู้ชายหัวใจสาวซึ่งส่วนใหญ่เป็นพี่เก่าที่จบไปแล้วที่สร้างความสนุกสนานตั้งแต่อยู่บนรถ และถึงแม้จะกรี๊ดกันเสียงหลงตอนถูกแกล้งเรื่องโจรแต่พอเฉลยใบหน้ากลุ่มโจรแล้วพวกเจ่ถึงกับลืมเรื่องพวกนั้นอย่างง่ายดาย กลับมาทำตลกโปกฮาจนถึงหมู่บ้านทำเอาชาวบ้านออกปากชมเพราะถูกอัธยาศัย
ผมมองไปรอบโถงชั้นล่างที่ติดกับห้องเก็บของซึ่งใช้เป็นสถานที่ประชุมโดยมีชาวค่ายทุกคนนั่งล้อมวงกันอยู่ ประเมินด้วยสายตาค่ายนี้คงมีสมาชิกทั้งหมดเกือบสี่สิบชีวิต ซึ่งประกอบไปด้วยปีหนึ่งไปจนถึงปีสี่ โดยมีประชากรปีสามมากเป็นพิเศษเพราะเฮดทั้งหมดอยู่ที่ปีสาม ดังนั้นปีสามจึงถึงเป็นประชากรหลักของชาวค่ายครั้งนี้ สัดส่วนของปีสองก็รองลงมาเล็กน้อย ต่างจากปีหนึ่งและปีสี่ที่รวมกันแล้วยังไม่ถึงสิบคนด้วยซ้ำ ผมมองไปรอบๆ อีกครั้งก่อนจะผงะชักสีหน้าแทบไม่ทันเมื่อสบเขาดวงตาสีดำสนิทที่นั่งทำหน้าตายอยู่ฝั่งตรงข้าม
“กฎค่าย”
พี่ปิงปองพูดยิ้มๆ ชี้ไปที่บอร์ดอันเล็กเรียกสายตาของทุกคนให้หันไปมอง
“ข้อแรก...ขอให้ทุกคนร่วมไม้ร่วมมือกันทำกิจกรรมซึ่งเป็นจุดประสงค์หลักของการมาค่ายครั้งนี้ ซึ่งก็คือการสร้างสนามกีฬาเอนกประสงค์และช่วยชาวบ้านสร้างฝายชะลอน้ำ”
แทบจะทุกคนมีสีหน้าตื่นเต้นเมื่อได้ยินชื่อกิจกรรมที่ดูน่าท้าทาย
“ข้อสอง...ห้ามดื่มแอลกอฮอล์และใช้สารเสพติดทุกชนิดในค่ายเด็ดขาด” พี่ปิงปองทำเสียงขึงขังก่อนจะหันมาทำตาเล็กตาน้อยใส่ไอ้เบิร์ด “แต่ถ้าใครอยากมึนเมาก็มามุดมุ้งพี่ได้”
ว่าแล้วก็หันมาส่งสายตาให้ผู้ชายในค่ายจนถูกโห่แซว แต่ถึงอย่างนั้นพี่เขาก็ยังยิ้มเฉยซ้ำยังหัวเราะไปกับพวกนั้นด้วย
“ข้อต่อมา...ห้ามเรื่องชู้สาวในค่าย”
พี่ปิงปองปรายตามองไปยังเขมกับพี่เก้าที่นั่งเบียดกันจนแทบจะรวมร่าง “อ่อ รวมถึงเรื่องชู้หนุ่มด้วยนะจ๊ะ พี่อิจฉาตาร้อนมาบอกตรงๆ”
“แล้วถ้ามันอดใจไม่ไหวล่ะพี่”
พี่กลมโพล่งขึ้นเรียกสายตาเอ็นดูจากรุ่นพี่ที่กลั้นขำกับใบหน้าจริงจังของเจ้าของคำถาม
“อดไม่ไหวก็ต้องอดทนค่ะถ้าอยู่ต่อหน้าพี่ แต่ลับหลังพี่ไม่รู้ไม่เห็น” พี่ปิงปองหันมาขยิบตาให้ไอ้ เบิร์ดซึ่งถึงกับทำหน้าเหวอ “เนอะน้องเบิร์ด”
“คงงั้นมั้งครับ”
“น่ารักที่สุด น่าฉุดไปทำสามี”
ไอ้เบิร์ดยกนิ้วโป้งให้ทำเอาประธานค่ายเขินไปเลย
“โอเคพี่ผมจะอดทน” เขมหันไปทำนิ้วให้สัญญากับพี่ปิงปองขำๆ ทำเอาพี่เก้าเขินไปไม่เป็นต่อยต้นแขนมันแรงๆ “พูดเหี้ยอะไรวะ”
“เขินทีไรแม่งต่อยผมทุกทีสิน่า”
ผมก้มหน้านิ่งหลุบตามองมือทั้งสองที่กำแน่นจนแทบจะจิกเล็บเข้าไปในเนื้อ ในขณะที่คนอื่นๆ ต่างส่งเสียงแซวกันเป็นวักเป็นเวรเพราะท่าทางของทั้งคู่บ่งบอกอย่างชัดเจนถึงความสัมพันธ์
อีกนานเท่าไหร่ ผมต้องทนเห็นภาพบาดตาบาดใจไปอีกนานเท่าไหร่ จะทนไหวมั้ยหรือผมจะต้องพ่ายแพ้ให้กับแรกข้างเดียวแบบนี้จนหมดรูป
“เอาล่ะๆ แซวกันพอหอมปากหอมคอ”
“........”
“ข้อสุดท้ายห้ามใช้โทรศัพท์หรือเครื่องมือสื่อสารในเวลาทำงานนะจ๊ะ โอ๊ะ ลืมบอกไปว่าต่อให้ใช้ที่นี่ก็ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์หรอกนะ ถ้าอยากจะโทรต้องขึ้นไปโทรที่อ่างเก็บน้ำบนเขาท้ายหมู่บ้านนะ เพราะตรงนั้นที่เดียวที่มีสัญญาณเท่านั้น”
“โห่ๆๆๆ”
ชาวค่ายทำหน้าผิดหวังต่างคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดเมื่อเห็นว่าไม่มีสัญญาณจริงๆ พร้อมทำสีหน้าสิ้นหวังอย่างพร้อมเพรียงไม่ต่างจากผมที่ไม่ทันคิดว่ามาในที่ห่างไกลขนาดนี้มันจะไม่มีสัญญาณโทรศัพท์ นี่ยังไม่ได้บอกที่บ้านเลยว่าถึงแล้วป่านนี้คนทางโน้นคงเป็นห่วงน่าดู
“อีกอย่างนะน้องๆ”
พี่ต้องรองประธานค่ายทำสัญญาณมือบอกให้ทุกคนเงียบเสียงเพราะต่างสติหลุดไปสัญญาณมือถือที่ไม่ขึ้นสักขีด
“อาหารในแต่ละมื้อเป็นหน้าที่พวกเราฉะนั้นเราจะแบ่งหน้าที่ทำกับข้าวเวียนกันไปตามชั้นปีในแต่ละวัน”
“เอาล่ะเรื่องเครียดๆ ผ่านไป”
พี่ปิงปองปรบมือดึงความสนใจ “ต่อไปเพื่อให้พวกเรารู้จักกันมากขึ้น เราจะมาแนะนำตัวกันหน่อยนะ เริ่มจากปีหนึ่งก่อนเลยแล้วกัน”
ปีหนึ่งหกคนซึ่งสามในหกคือผม เขม และไอ้เบิร์ดมองตากันลอกแลก ผมได้แต่ถอนหายใจเมื่อพวกสามสาวที่เหลือนอกจากพวกผม มันทำหน้าที่อยู่ในกิจการนิสิตของคณะอยู่แล้วจึงเป็นที่รู้จักของพวกรุ่นพี่ ต่างจากพวกผมที่ทำตัวโนเนมมาตลอดแต่ดันมาโผล่ที่ค่ายถึงแม้จะพอรู้จักรุ่นพี่กันอยู่บ้างแต่นี่เป็นครั้งแรกที่ชาวค่ายทุกคนประชุมกันอย่างพร้อมเพรียง(การประชุมก่อนมาค่ายครั้งนั้นคนมาไม่ครบครับ)
ไอ้สามสาวแก๊งดอกไม้นั่นเลยพยักพเยิดมาทางพวกผมให้เริ่มก่อนเลย ให้ตายเถอะไอ้พวกแก๊งดอกไม้ซึ่งมีชื่อเต็มๆ ว่าดอกไม้สีทอง อย่าตกใจไปที่ผมดูจะพูดถึงไอ้สาวพวกนั้นห่ามๆ แบบนี้ ก็จะสุภาพยังไงไหวเมื่อไอ้สามคนนั้นมันแมนยิ่งกว่าผู้ชายซ้ำยังใช้คำพูดได้อย่างสุดโต่งคอยดูพวกมันเปิดปากแล้วกัน ผมถอนใจเซ็งๆ สุดท้ายไอ้เบิร์ดซึ่งนั่งอยู่ใกล้ผมเลยยืดตัวขึ้นก่อนจะเปล่งเสียงแนะนำตัวเอง
“เบิร์ดครับอยู่ปีหนึ่ง”
“อุ้ย” กลุ่มเจ่พากันซี๊ดปากท่าทางถูกใจ
“เห็นแล้วอยากอมนก เฮ้ย อยากเลี้ยงนก”
“นกอะไรวะ?”
“นกเขา”
“เอ้กอิเอ้กเอ้ก”
“นั่นไก่ค่ะอีดอก”
กลุ่มเจ่แซวเบิร์ดแล้วตบมุกกันเองแล้วกัดปากตัวเองทำเอาชาวค่ายกุมท้องหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง
“นั่นเบิร์ด” พี่ปิงปองชี้นิ้วมาที่ไอ้เบิร์ดก่อนจะชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง “นี่ปิงปอง อุ้ยทำไมคล้องจองแบบนี้”
“ตรงไหนวะ?”
“ครูสอบภาษาไทยมึงชื่ออะไรอีปิงปอง”
“จงหาความเชื่อมโยงของทั้งสองชื่อ..เริ่ม”
คนเกทับหัวเราะร่วนจนประธานค่ายค้อนลมค้อนแล้งไปเรื่อย แม่งโคตรตลกบรรยากาศสนุกสนานนั่นทำเอาผมเผลอขำออกมาแล้วพอเสียงหัวเราะสงบลงผมจึงได้สติว่าทุกสายตาจับจ้องมาที่ผม
“ผมแรกครับ เอ่อ ปีหนึ่งเหมือนกัน”
“รัก” พูดไม่พอยังทำมือเป็นรูปหัวใจ “‘แรก’ พบ”
ใครคนนั้นหนึ่งในกลุ่มเจ่เอ่ยขึ้นทำเอาผมยิ้มเขินยิ่งเห็นพวกพี่แกทำหน้ากระลิ้มกระเหลี่ยใส่อีก
“เอ็นดู”
“ผู้ชายขี้อายนี่มันสไตล์กูชัดๆ”
“กูว่าน้องอ่ะสไตล์มึง แต่น้องมันทำหน้าเหมือนอยากจะสไลค์มึงออกไปจากชีวิต ฮ่าๆๆ”
จบคำพูดของพี่ต้องพวกเราที่เหลือถึงกับฮาครืน
ผมทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อได้ยินเสียงวิจารณ์ไปในทางชื่นชมแบบนั้น ทุกสายตาที่จับจ้องมาล้วนเต็มไปด้วยไมตรีจนนึกเก้อเขิน ยกเว้นก็แต่
“น้องเขาน่าจะทำกับข้าวเก่ง”
อดีตหัวหน้าโจรทะลุกลางปล้องแล้วมองหน้าผมตรงๆ
“ทำไมอ่ะ?” พี่ปิงปองทำหน้าสงสัย
“หน้าเป็นจวัก”
...ดอกที่สอง...
โดนตรงๆ โดนแรงๆ ทะลุแสกหน้าผมอย่างไม่ต้องสงสัย เหี้ยอะไรนักหนาวะผมไปทำอะไรให้พี่มัน ไอ้พี่ปืนถึงได้อาฆาตแค้นผมแบบนี้ ผมกำหมัดแน่นจ้องมองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ เอาวะเป็นไงเป็นกันผมขอลองดีกับมันสักครั้ง
“พี่ก็น่าจะทำกับข้าวเก่งเหมือนกันครับ”
ทุกสายตาหันมามองผมอย่างสนใจ ไม่ต่างจากไอ้พี่ปืนปากนรกที่ขยับทำเหมือนสนใจในสิ่งที่ผมกำลังจะพูดแต่ท่าทางแบบนั้นโคตรกวนตีน
“ทำไมวะ”
“หน้าพี่จะคงหยาบเหมือนสากตำครก”
“อู้ยยยย”
“เชร้ดดดด”
“เป็นคู่ที่เผ็ดกันมาก”
กลุ่มเจ่พูดขำๆ คลี่คลายสถานการณ์ร้อนแรงที่ใครต่อใครต่างสัมผัสได้ ยิ่งประธานค่ายถึงกับหน้าซีดเมื่อเห็นประกายตาฟาดฟันระหว่างผมกับไอ้พี่ปืนปากนรก
“ผู้ชายเข้าครัวน่าดูเอ็น เอ้ย น่าเอ็นดู”
“จวักตัก สากตอกไรงี้ โอ้ยพูดแล้วเห็นภาพ”
มุกทะลึ่งตึงตังทำเอาทุกคนลืมเลือนเรื่องก่อนหน้านี้พากันขำกับมุกพวกพี่แก ยกเว้นก็แต่ผมกับคู่กรณีอีกฝ่ายหยั่งเชิงมองกันนิ่ง จนไอ้เบิร์ดหันมากระซิบกระซาบกับผม
“อะไรกันวะแรก”
“ไม่มีอะไรนี่”
“มึงกับพี่ปืนมีเรื่องอะไรกัน” ไอ้เบิร์ดทำหน้าสงสัยมันคงจับสังเกตความผิดปกติระหว่างผมกับพี่ปืนได้ “ปกติกูไม่เคยเห็นมึงไปเกรียนแตกใส่ใครง่ายๆ แบบนี้เลยว่ะแรก”
ผมพ่นลมหายใจไม่ตอบคำถามเบิร์ดปล่อยให้มันมุ่นหัวคิ้วอยู่อย่างนั้น
แต่เดี๋ยวนะ คำพูดแบบนี้ ท่าทางแบบนี้ของไอ้พี่ปืนแม่งโคตรคุ้น คุ้นมากแต่จำไม่ได้ว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน หรือว่าก่อนหน้านี้เราจะเคยพิพาทกันมาก่อนแล้วบังเอิญว่าผมดันจำไม่ได้วะ
ผมแอบตงิดนิดๆ ว่าผมอาจจะต้องเคยรู้จักไอ้พี่ปืนมาก่อนแน่นอน
“นั่นสิ”
ผมถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อ “หมวย” หัวหน้าแก๊งดอกไม้ซึ่งมีสมาชิกสามคนเป็นผู้หญิงโสดที่สวยบรรลัยและนิสัยแม่งก็บรรลัยเช่นกัน ว่าแต่เมื่อกี้มันยังเม้ากับเพื่อนอยู่ตั้งไกลไหงคลานมาอยู่หลังผมได้ไวขนาดนี้วะ
“อะไรของมึงวะหมวย”
ผมทำหน้างงกระซิบคุยกับมัน จริงๆ แล้วตอนรู้จักกันแรกๆ ผมและเพื่อนทั้งคณะต่างโคตรสุภาพใส่มันแต่พอมันเปิดปากเท่านั้นผมนี่แทบอยากขอคืนคำพูดดีๆ ก่อนนั้นโคตรๆ ผู้หญิงห่าอะไรวะทั้งเกรียนทั้งห่ามจนบางครั้งเวลาคุยกันถึงได้ลืมว่าแท้จริงไอ้หมวยกับเพื่อนมันแม่งเป็นผู้หญิงแท้ๆ จริงๆ ผมว่ากลุ่มมันออกจะหน้าตาดีสะสวยเคยประกวดดาวคณะกันมาด้วยด้วยซ้ำ เสียแต่ว่าพวกมันเกรียนแตกซ้ำยังปากเจ็บกันทั้งกลุ่มแล้วผู้ชายที่ไหนมันจะหลุดมาแหยมวะ
“มึงมีอะไรกับพี่ปืน”
เชี่ย ดูคำพูดคำจามันสิหลุดมาแต่ละคำฟังแล้วแสลงหูขนาดไหน
“มีเหี้ยอะไรล่ะยิงเลเซอร์ใส่กันขนาดนี้”
“กูไม่ได้หมายถึงพี่ปืนซั่มมึงแล้ว กูหมายถึงมึงมีซัมติงรองกับพี่เค้า เอ๊ะรึว่าพี่ปืนเคยฟันมึงแล้วทิ้งวะ”
“อีหมวย”
ผมแสดงออกทางสีหน้าจนหมวยมันขำก๊าก สีหน้าภายในแว่นทรงกลมกรอบทองรับใบหน้าเรียวดูไม่น่าไว้ใจยังไงไม่รู้
“ไม่มีตอนนี้ไม่เป็นไร แต่กูขอฟันธงเลย”
“ฟันธงว่าอะไร?”
“ว่าอนาคตมึงเสียตูดแน่” ไงล่ะฟังแล้วยังฟันปากมันมั้ย
“โอ้ย อีหมวย”
อีหมวยพจมาน ไม่ใช่ พจมาน สว่างวงศ์นะ หมวยมันมีชื่อจริงว่าพจมาน นามสกุลเพื่อนตั้งให้ "สว่างคาตา" เพราะเหล้าเข้าปากทีไรกวนเพื่อนให้ตั้งวงป๊อกเด้งสว่างจนคาตาทุกที
ดูมันพูดสิครับ ผู้หญิงสติดีที่ไหนจะพูดจากันแบบนี้ ให้ตายเถอะ ลืมบอกไปว่าแก๊งดอกไม้นี่แม่งวายตัวแม่เห็นผู้ชายคุยกันสนิทสนมไม่ได้เป็นต้องจับคู่ให้เขาทุกที มันบอกมีฟิสิกส์เคมีอะไรของมันไม่รู้ ฟังแล้วแม่งขนลุก ถึงผมจะชอบเขมก็เถอะแต่มาฟังเรื่องแบบนี้แล้วมันรู้สึกแปลกๆ ยังไงไม่รู้
“ผีเจาะปากมึงมาพูดรึไงวะหมวย”
“เชื่อกู” มันตบบ่าผมสองป๊าบ “กูสังเกตว่าพี่ปืนแม่งมองมึงสักพักแล้ว งานนี้แหละมึง หึหึ ชายใดไม่ได้กันขอไม่ถึงสวรรค์เวลาป๊าบๆ”
ป๊าบๆ เหี้ยไรเนี่ย โอ้ยนี่คือพูดจากปากผู้หญิงที่รุ่นพี่ผู้ชายทั้งคณะต่างลงความเห็นว่ามันแม่งโคตรน่าทะนุถนอม
ผมตบหน้าผากตัวเองปากก็ขมุบขมิบด่ามันเบาๆ จริงๆ อยากออกเสียงให้สะเทือนหูมันซะบ้างแต่สถานการณไม่เอื้ออำนวย ไม่งั้นล่ะก็มึงโดนแน่อีหมวยพจมาน ผมพ่นลมหายใจตอนที่มันคลานกลับไปหา ”ม่อน” กับ “พริ้ม” สองสาวที่เหลือของแก๊งดอกไม้แล้วสุมหัวซุบซิบๆ อะไรสักอย่างโดยแวะเวียนสายตามาที่ผมกับคู่กรณี ผมแอบตงิดๆในใจ สังหรณ์ใจว่าความฉิบหายจะมาเยือนในไม่ช้า
หลังจากนั้นช่วงที่เขมแนะนำตัวก็ถูกรุ่นพี่แซวที่กล้าจีบรุ่นพี่อย่าง ‘พี่เก้า’ ตอนนั้นผมได้แต่ก้มหน้านิ่งต่างจากบรรยากาศรอบข้างที่สนุกสนาน ผมถอนหายใจครั้งที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้วันนี้ ความเจ็บช้ำภายในมันรอวันที่จะประทุ ทุกครั้งที่เขาจับมือโอบกอดกันผมเหมือนจะทำอะไรไม่ถูกมันมึนงงไปหมด ดีว่าหลังจากนั้นไม่นานพี่ปีสองก็เริ่มแนะนำตัวมาเรื่อยๆ จนมาถึงปีสามบางส่วนหนึ่งในนั้นมี “พี่เปรี้ยว” หลีดคณะที่ไอ้เบิร์ดมันแอบปลื้มซึ่งทำหน้าที่เฮดฝ่ายประชาสัมพันธ์ จนมาถึงแก๊งสี่โจรที่รุ่นพี่ผู้หญิงทุกชั้นปีให้ความสนใจเป็นพิเศษ ก็แหงสิหน้าเทพบุตรกันทั้งแก๊งขนาดนั้น
“พี่เม่น” เป็นผู้ชายร่างอวบผิวขาวแต่ดันไว้หนวดรุงรังรอบขอบปาก แววตาพี่แกดูขี้เล่นคล้ายกับว่าเป็นคนอัธยาศัยดีพอตัว แต่หนวดที่รุงรังทำให้ผมแอบตั้งฉายาให้แกว่า “พี่หนวด” เอาจริงถ้าพี่แกผอมสักหน่อยแล้วโกนหนวดโกนเครานี่คนอื่นในแก๊งมีหนาวแน่ ขนาดสภาพรุงรังขนาดนั้นยังแอบเห็นพี่ปีสองกรี๊ดกร๊าด
“พี่นะโม” ตัวเล็กตัวใครเพื่อนใส่แว่นตาหน้าเตอะปิดบังใบหน้าขาว ซึ่งผมเดาว่าดวงตาภายใต้กรอบแว่นนั่นต้องน่ามองน่าดู ผมว่าพี่เขาดูน่ารักดียิ่งตอนที่นั่งสะพายกระเป๋าย่ามสีเหลืองอ๋อยชวนให้ยกมือไหว้ขนาดนั้น
“พี่ไกด์” เป็นผู้ชายร่างสูงโปร่งผิวสองสี ใบหน้าเรียบเฉยตัดผมสกินเฮด มีรอยสักที่ต้นแขนด้านซ้ายดูภายนอกเป็นคนดุดันแต่ยิ้มทีทำเอาสาวเคลิ้มรวมถึงพี่กลมที่มองฝ่ายนั้นไม่วางตา ท่าทางแบบนั้นทำให้ผมนึกออกว่าเคยได้ยินชื่อพี่ไกด์ออกจากปากพี่กลมถึงสองครั้ง อะไรยังไงกันนะสองคนนี้ ขณะที่พี่กลมมองฝ่ายนั้นตาเยิ้มแต่พี่ไกด์นี่สิทำหน้าเหมือนจะรำคาญหน่อยๆ น่าแปลก ผมยักไหล่เพราะไม่อยากจะยุ่งเรื่องของคนอื่นแค่เรื่องตัวเองก็ยังเอาไม่รอดแล้ว โธ่เอ้ย
และคนสุดท้าย
“ผมชื่อปืน”
“อือหือ”
“กรี๊ด”
แอบได้ยินเสียงกรี๊ดเบาๆ จากผู้หญิงทั้งค่าย
“ขอดูปืนหน่อย” พี่ปิงปองทะลุกลางปล้องพอรู้ตัวก็ทำท่ากระมิดกระเมี้ยนเรียกเสียงขบขันรอบทิศ ส่วนเจ้าของชื่อแค่เหล่ตามองเอือมๆ
“น้องปืนตัวจริงใหญ่มาก เอ้ย สูงใหญ่มากกกกก”
เจ่คนหนึ่งทำหน้ากรุ้มกริ่มใส่ไอ้พี่ปืนแต่มันแค่เสือกยิ้มเฉย ยิ่งทำเอาสาวทั้งหลายต่างทำเสียงฮือฮาจนน่าหมั่นไส้ ผมว่าผมรู้สึกอิจฉาพี่มันวะดูสิขนาดนั่งอยู่ไหล่ยังเลยคนอื่นๆ มาตั้งคืบ ไอ้ผู้ชายที่ผมแอบเบะปากใส่ตอนแนะนำตัวเหลือบตามาทางนี้พอดี ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่ชอบดวงตาสีดำสนิทที่มองมาแต่ละทีราวกับใบมีดคมกริบที่พร้อมจะฟาดฟันกัน
ผมไม่ปฏิเสธหรอกอดีตหัวโจรนี่ชอบทำหน้านิ่งเฉยแผ่รังสีน่ากลัวเนี่ย กลับเป็นผู้ชายที่มีใบหน้าคมคายน่ามอง ถึงแม้จะมีไรหนวดและเคราตามสันกราม ซ้ำยังตัดผมรองทรงสูงเผยให้เห็นต้นคอขาวเนียนโดยรวมแล้วดูเป็นผู้ชายที่โคตรอันตราย แต่ถึงจะดูอันตรายยังไงก็ล่อให้ใครต่อใครอยากลองดีดูสักครั้ง
“อยากโดนยิง”
รุ่นพี่ผู้หญิงสองคนข้างหน้าผมกระซิบกระซาบแล้วพากันหัวเราะเสียงใส ขนาดแก๊งดอกไม้ถึงขั้นเสียสติยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่นั่น
“พี่ปืนแม่งหล่อฉิบหาย” ไอ้เบิร์ดก้มลงมากระซิบข้างหูผมแล้วทำหน้ามุ่ยเพราะพี่เปรี้ยวรุ่นพี่สาวที่มันแอบปลื้มก็มองอดีตหัวหน้าโจรไม่วางตาเหมือนคนอื่น “ดูดิพี่เปรี้ยวแม่งมองตาไม่กระพริบเลย”
“เหอะ”
เออหล่อไงแต่ปากแม่งโคตรนรก
“อะแฮ่มๆ ใจเย็นๆ นะทุกคน นี่ปืนเป็นเฮดฝ่ายสวัสดิการและหาทุนและเป็นสามีลับๆ ของฉัน” พี่ปิงปองหันไปเกทับกลุ่มรุ่นพี่ผู้หญิงเรียกเสียงหยีอย่างดังจากรอบทิศ
“เมากาวหรือเมาส้นตีนวะปิงปอง”
พี่เม่นแซวขำๆ จนคนถูกพี่ปิงปองค้อนตาคว่ำ
“หยาบคายมากอีเม่น สามีดูสิคะ” ตอนท้ายหันไปอ้อนคนที่นั่งนิ่งๆ ในตอนแรกแต่พอโดนกระแซะถึงกับผลักศีรษะพี่แกจนเซถลาเลย
“ปืนอ่ะ” พี่ปิงปองทำงอน “เดี๋ยวนี้เก๋าเหรอปืน ปืนกล้าเก๋ากับเมียเหรอ”
“ใครเก๋า กูกะพง!”
คนที่อวดอ้างเป็นเมียทำหน้ากระเง้ากระงอดชวนขำ แต่คำตอบของไอ้พี่ปืนปากนรกทำเอาทั้งหมดฮาครืน
“เชี่ยเอ้ย”
พี่เม่นแท็กมือกับแก๊งสี่โจรของตัวเอง ดูพอใจกับมุกหน้าตายของอดีตหัวหน้าโจร
“ฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้เชี่ยกูซื้อเลยมุกนี้ผ่าน”
“เอาล่ะๆ ทุกคนกลับมาๆ” พี่ปิงปองที่กุมท้องขำจนพอใจแล้วเรียกสติทุกคน “ว่าแต่น้องเบิร์ดไม่น้อยใจพี่เนอะ”
ไอ้เบิร์ดถึงกับทำหน้าเหวอรีบโบกมือปฏิเสธทั้งสั่นหัวสั่นมืออย่างแรง เรียกเสียงหัวเราะจากกลุ่มเจ่เสียงดังลั่น จนผมถึงกับหัวเราะตาม ผมว่าบรรยากาศมาถึงค่ายวันแรกก็ไม่เลวนักหรอก หากไม่นับเรื่องทุกข์ในใจและคู่ปรับที่อุบัติขึ้นใหม่วันนี้ บางทีการมาค่ายครั้งนี้มันก็น่าสนใจ
(มีต่อเพราะตอนนี้ยาวขอแบ่งสองพาร์ท)
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 06-03-2017 21:22:29
หลังจากนั้นพวกเราชาวค่ายก็ได้รับอนุญาตให้พักผ่อนกันตามอัธยาศัย เวลาเกือบเที่ยงคืนที่พวกเราได้แยกย้ายกันกลับที่พักซึ่งเป็นอาคารสองชั้น เมื่อก้าวพ้นหัวบันไดมาเป็นห้องของผู้ชายที่นอนรวมกัน เพราะภายในเป็นห้องโล่งที่เอาโต๊ะเก้าอี้ออกแล้ว ส่วนห้องถัดไปเป็นห้องนอนรวมของผู้หญิง
ผมกับไอ้เบิร์ดแบกเป้สัมภาระของใช้ส่วนตัวเอาไปวางชิดฝาผนังด้านในใกล้ๆ กับมุมห้อง พยายามไม่มองว่าเขมจับมือพี่เก้ามาทรุดตัวนั่งใกล้ๆ กันเพราะนั่นหมายความว่าสองคนนั้นคงเลือกนอนติดผมแน่นอน ผมรู้สึกหายใจไม่ออกเหมือนมีอะไรหน่วงๆ อยู่ในอก ดีว่าเบิร์ดมันนอนกั้นระหว่างผมกับสองคนนั้นไม่อย่างนั้นผมคงต้องฝืนใจปั้นหน้ายิ้มทั้งที่ใจเจ็บปวด
“จะไปอาบน้ำเหรอวะแรก”
“เออ”
ผมทำเป็นก้มหน้าก้มตากับการคุ้ยการอุปกรณ์อาบน้ำในกระเป๋า ตอนที่เขมมาทรุดตัวลงนั่งอยู่ใกล้ๆ แม่งเอ้ย ไอ้เบิร์ดก็ไม่น่าลืมของจนต้องรีบลงไปเอาตอนนี้เลย เพราะมันทิ้งให้ผมทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกแบบนี้ ไม่รู้สิตั้งแต่เขมมันประกาศคบกับพี่เก้าอย่างเปิดเผย ผมรู้สึกว่าผมเข้าหน้ามันไม่ติดยังไงไม่รู้ มันแปลกๆ เพราะผมไม่รู้จะจัดการความรู้สึกของตัวเองเช่นไร
“ไม่สบายรึเปล่าวะ กูเห็นวันนี้มึงหน้าซีดๆ นะ”
“เปล่านี่”
“แรก”
“......”
“มึงมีอะไรรึเปล่าวะ กูว่ามึงแปลกๆ ตั้งแต่ก่อนมาค่ายแล้ว”
ผมเอี้ยวหลบเมื่อเขมเอื้อมมือมาหมายจะโยกศีรษะแบบที่เคยทำประจำ มันทำหน้าประหลาดใจเล็กน้อย
“เขม”
เสียงพี่เก้าดังขึ้น
“เสร็จแล้วเหรอครับพี่เก้า”
“อื้ม ไปอาบน้ำกัน”
“ไปด้วยกันมั้ยวะแรก” เขมหันมาถามแต่ผมส่ายหน้าปฏิเสธ แล้วยิ้มอ่อนให้คนที่เดินไปยืนรอเขาอยู่หน้าประตู
“ไปด้วยกันสิน้องแรก”
“ตามสบายเลยครับ”
เขมมันหันมามองผมแวบนึงก่อนจะเดินตามแฟนมันไป ผมบอกไม่ถูกว่าตัวเองรู้สึกยังไงคล้ายๆ กับว่ามันหมดแรงเอาซะดื้อๆ ผมนั่งกอดเข่าตัวอยู่อย่างนั้นจนไอ้เบิร์ดที่ลงไปเอาข้างล่างกลับขึ้นมา
“แรก”
“หืม?”
“เตรียมของเสร็จยังวะ ไปอาบเถอะ กูเหนียวตัวจะแย่แล้ว”
“อืม”
เบิร์ดทำหน้าสงสัยกับอาการถามคำตอบคำของผม แต่มันไม่ได้ซักไซ้ให้รู้สึกลำบากใจ ผมจึงรวบเอาเสื้อผ้าและอุปกรณ์อาบน้ำติดมือออกมาจนถึงจังหวะที่ก้าวลงบันไดพอดีกับที่พี่ปีสามส่วนหนึ่งซึ่งเพิ่งประชุมเสร็จเดินสวนขึ้นมา
ก่อนหน้าปีอื่นได้รับอนุญาตให้พักผ่อนได้ ยกเว้นปีสามซึ่งเป็นเฮดค่ายต้องประชุมสรุปงานกันต่อนี่คงเพิ่งเสร็จถึงได้เดินออกจากห้องประชุมราวกับผึ้งแดกรังขนาดนี้ และคนที่ผมไม่อยากเจอมากที่สุดก็เดินสะพายเป้สวนขึ้นบันไดมาพร้อมแก๊งสหายโจร
เราต่างหยุดชะงักและต่างฝ่ายต่างเหลือบตามองกันแวบหนึ่ง
ผมไม่รู้ว่าแก๊งสี่โจรนี่คบเป็นเพื่อนกันมาได้ยังไง ในเมื่อพี่ปืนแม่งดูเป็นผู้ชายสายดาร์กขณะที่เพื่อนพี่มันอีกสามคนแสดงความเป็นกันเองด้วยกันยิ้มให้ผิดกับหัวหน้าแก๊งที่กดยิ้มดูกวนตีนฉิบหาย
.
.
“กรี๊ด”
เสียงกรีดร้องดังลั่นมาจากห้องอาบน้ำใกล้ๆ กับโรงครัวทำเอาผมสะดุ้งโหยงแทบทำของในมือร่วงพื้น จะบอกว่ามันเป็นห้องอาบน้ำก็ไม่เชิงเพราะมันเป็นห้องโล่งที่ก่อบ่อขนาดใหญ่ไว้สำหรับกักเก็บน้ำ และมีส้วมซึมซึ่งอยู่เยื้องไปด้านหลังดีว่ามันแบ่งเป็นห้องใครห้องมันขืนให้อาบรวมกันผมคงสยองกว่านี้ เพราะสภาพที่ดูคร่ำครึซ้ำห้องอาบน้ำยังติดกับเมรุเผาศพ เนื่องจากพื้นที่ของโรงเรียนติดกับวัดชนิดที่ว่าแทบจะรวมเป็นพื้นที่เดียวกัน
ทุกครั้งที่จะเดินไปอาบน้ำต้องผ่านโกศบรรจุอัฐิซึ่งดูวังเวง และห้องน้ำห้องสุดท้ายดันเปิดประตูไปเจอบันไดข้างสำหรับขึ้นเมรุ โดยรวมแล้วเป็นองค์ประกอบที่ชวนให้ขนลุกไม่น้อย ยิ่งเป็นเวลาดึกดื่นเที่ยงคืนที่เงียบสงัดได้ยินก็แต่เสียงจักจั่นร้อง ผมคงประสาทหลอนยิ่งกว่านี้ถ้าไม่ใช่เพราะชาวค่ายจำนวนไม่น้อยกำลังยืนออรออาบน้ำกันเป็นกลุ่ม
“กรี๊ด ตุ๊กแก”
“ตุ๊กแก”
เสียงกรีดร้องดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่กลุ่มเจ่จะถลาเปิดประตูห้องน้ำออกมาหน้าตาตื่น พี่แกละล้ำละลักบอกสีหน้าเหมือนจะร้องไห้เสียงเต็มประดา
“ตุ๊กแกตัวเบ้อเริ่ม น่าเกลียดน่ากลัว โฮๆ ฉันกลัว”
กลุ่มเจ่กอดคอกันร้องไห้โฮ ทำเอาพวกผู้ชายที่ยืนอยู่แถวนั้นรีบวิ่งไปไล่ตัวปัญหาให้มันตกใจจนหนีไป พวกชายพวกนั้นจึงต้องอาสายืดอกแมนๆ ให้กลุ่มเจ่ซุกซบเพื่อปลอบประโลมอยู่พักหนึ่ง เหตุการณ์ลุ้นระทึกจบลงได้ทุกคนจังผลัดกันอาบน้ำอาบท่าต่อ ผมอาศัยความเร็วจ้วงขันตักน้ำราดเร็วไปตาก็คอยมองบนเพดานอย่างนึกขยาด
จบไปวันแรกสำหรับการออกค่ายครั้งแรกในชีวิต ผมนอนคิดถึงตั้งแต่ก้าวขาขึ้นรถบัสจนมาถึงตอนนี้ ตอนที่ผมมาอาศัยอยู่ในหมู่บ้านที่ห่างไกลความเจริญ ห่างจากแสงสีของเมืองหลวง ยิ่งมืดก็ยิ่งเงียบเหงาแค่เสียงลมพัดหรือเสียงใบไม้ไหวก็เย็นจับขั้วหัวใจ
ชนบทที่เงียบเหงาพาให้หัวใจเงียบงัน ผมเหลือบตาไปมองเขมและพี่เก้าที่นอนกอดกันแน่น ก่อนที่ผมจะฝังใบหน้าไปกับหมอนแล้วปล่อยน้ำตาให้ไหลเงียบๆ จนความง่วงเข้ามาเยือน ยิ่งดึกยิ่งหนาวข้างกายผมมีเบิร์ดอยู่ใกล้ๆ ส่วนอีกด้านซึ่งอยู่ชิดมุมห้องใกล้ๆ กันแต่มีกองสัมภาระคั่นอยู่ ผมไม่รู้หรอกว่าใครเห็นแต่เงาดำทะมึนสูงใหญ่เลือนลางค่อยๆ โน้มตัวลงมาใกล้ แล้วความอบอุ่นจากผ้าห่มก็กระชับมากขึ้นจนเผลอซุกตัวเข้าหาความอบอุ่นนั่น
Talk.
บรรยากาศห้องน้ำสยองมากเพราะเขียนจากประสบการณ์ที่ไปค่ายมาจริงๆ เป็นแบบนี้เลย บรื้ออออออออ
ถึงพี่ปืนจะปากร้ายแต่ใจเดียวนะเออ อย่าด่าพี่ปืนมากมันสำนึกผิดไม่ทันแล้ว ถถถถ :laugh:
คำถามเรื่องการอัพได้ข้อสรุปว่า จะอัพทีเดียว - อาทิตย์ละตอน - ทุกวันจันทร์นะจ๊ะ
แต่อาทิตย์หน้ามีธุระวันจันทร์ คาดว่าจะมาก่อนน่าจะอัพสักวันศุกร์ไม่ก็เสาร์นะ (อันนี้ยังไม่ชัวร์)
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก #ทีมเมียพี่ปืน
ปล.มีข่าวดีมาแจ้งจิ้มลิงค์ข้างล่างเลย
แจกฟรี !! การ์ดส่วนลด 20% เมื่อซื้อหนังสือที่บูธ EverY(เอเวอร์วาย) และแจ่มใส ใช้ในงานสัปดาห์หนังสือเมษานี้ (https://www.facebook.com/karnsaii/photos/a.245521462302846.1073741828.245380738983585/646901808831474/?type=3&theater)
บรรยากาศห้องน้ำสยองมากเพราะเขียนจากประสบการณ์ที่ไปค่ายมาจริงๆ เป็นแบบนี้เลย บรื้ออออออออ
ถึงพี่ปืนจะปากร้ายแต่ใจเดียวนะเออ อย่าด่าพี่ปืนมากมันสำนึกผิดไม่ทันแล้ว ถถถถ :laugh:
คำถามเรื่องการอัพได้ข้อสรุปว่า จะอัพทีเดียว - อาทิตย์ละตอน - ทุกวันจันทร์นะจ๊ะ
แต่อาทิตย์หน้ามีธุระวันจันทร์ คาดว่าจะมาก่อนน่าจะอัพสักวันศุกร์ไม่ก็เสาร์นะ (อันนี้ยังไม่ชัวร์)
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก #ทีมเมียพี่ปืน
ปล.มีข่าวดีมาแจ้งจิ้มลิงค์ข้างล่างเลย
แจกฟรี !! การ์ดส่วนลด 20% เมื่อซื้อหนังสือที่บูธ EverY(เอเวอร์วาย) และแจ่มใส ใช้ในงานสัปดาห์หนังสือเมษานี้ (https://www.facebook.com/karnsaii/photos/a.245521462302846.1073741828.245380738983585/646901808831474/?type=3&theater)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 06-03-2017 21:39:18
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Orangeship ที่ 06-03-2017 22:00:24
เริ่มหัวข้อโดย: fronkdefroy ที่ 06-03-2017 22:34:02
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 06-03-2017 22:48:36
เริ่มหัวข้อโดย: แทงกูดอทสิก ที่ 06-03-2017 23:01:56
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 06-03-2017 23:08:02
พี่ปืน ผู้ชายอบอุ่น อร๊ายยยย. :hao3:
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 06-03-2017 23:19:43
กรี๊ดพี่ปืนด้วยอีกคน :laugh: :laugh:
ถึงพี่ปืนจะปากร้าย แต่อบอุ่นแน่ๆ โอ๊ยๆ หัวใจ
ชอบๆเรื่องนี้ รอติดตามนะๆ
ถึงตอนนี้แรกก็จำพี่ปืนไม่ได้ 555 อยากรู้ความรู้สึกพี่ปืนที่มีต่อแรกแฮะ
ต้องสังเกตแรกออกแน่ๆเลย ไม่ได้เกลียด แต่สนใจ ง่อวววววว
:pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 06-03-2017 23:23:54
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 06-03-2017 23:41:17
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 06-03-2017 23:43:12
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-03-2017 00:31:53
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 07-03-2017 00:54:17
ส่วนปืนด่ากันเยอะๆ นะ ชอบบบ 55555
แล้วเงาดำนี่ เอ๊ะ อะไร ยังไง ปีนหรอ นางหรอ??
รอดูฉากฟินจิกกระจาย อ๊ากกก :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 07-03-2017 01:53:07
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 07-03-2017 10:35:14
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 07-03-2017 10:53:42
ลืมเขมไปเถอะ พี่ปืนน่ารักกว่านะ
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 07-03-2017 11:28:18
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 07-03-2017 12:50:11
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 07-03-2017 19:44:00
แอ่ะ......ตั้งใจเข้าหาแรก ตอนแรกหลับ
เอาผ้าห่มมาห่มเพิ่มให้ และนอนใกล้ๆ
แรกก็ขยับไปซุกหาความอบอุ่น อะจ๊ากกก
พี่ปืน ปลอบแรกใช่ปะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 08-03-2017 11:46:16
พี่ปืนดูน่าค้าหานะ
ขอซีนให้เค้าอยู่ด้วยกันสองต่อสองด้วยนะครัชชช
ขอเป็น #ทีมแม่พี่ปืน แทนละกันค่ะ555
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 08-03-2017 16:12:15
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 08-03-2017 19:19:34
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 08-03-2017 19:29:11
เริ่มหัวข้อโดย: minduen ที่ 08-03-2017 23:08:20
เริ่มหัวข้อโดย: MeMindZa ที่ 12-03-2017 20:17:34
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 12-03-2017 20:44:21
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 13-03-2017 15:01:35
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 13-03-2017 18:26:40
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 14-03-2017 21:36:09
- ไปค่ายตอนที่สาม : พี่ปืน -
เช้านี้หลังจากชาวค่ายกินข้าวเช้าซึ่งได้อานิสงค์จากกลุ่มเจ่ตื่นแต่ดึกมาทำให้เพราะยังไม่มีการจัดเวรทำอาหารแต่ละวัน หลังจากนั้นพี่ปิงปองและพี่ต้องก็นำทีมแยกเป็นสองกลุ่มเพื่อไปทำความรู้จักชาวบ้านตามบ้านในช่วงเช้า ตลอดเส้นทางตามไหล่เขาที่ชาวบ้านปลูกบ้านพัก ผมสังเกตเห็นคนที่นี่ต่างออกมาทำกิจกรรมยามเช้า ผ่านบ้านไหนแทบทุกบ้านก็เรียกพวกเราให้กินข้าวเช้าด้วยกันตลอดทาง น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ที่ได้พบเจอทำเอาเช้าวันนี้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
พี่ปืนและแก๊งโจรดูจะเป็นที่รู้จักของชาวบ้านแทบทุกหลังคาเรือนที่เดินผ่าน คงไม่แปลกอะไรเพราะได้ยินว่ากลุ่มพี่ปืนเขามาฝังตัวอยู่ที่นี่และทำความรู้จักกับชาวบ้านเกือบสัปดาห์ก่อนที่ชาวค่ายจะมาถึง ดังนั้นทั้งสี่คนจึงถูกเอ็นดูเป็นพิเศษทั้งได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็นลูกเป็นหลานของคนที่นี่จริงๆ
พี่ปิงปองที่นำทีมกลุ่มนี้พาพวกเรามาแวะร้ายขายของชำแห่งหนึ่งซึ่งเจ้าของเป็นหญิงม่ายมีลูกสองคน เป็นเด็กสาววัยรุ่นคนหนึ่งและเด็กผู้ชายหน้ากลมเจ้าของช่อดอกไม้ที่ให้ผมเมื่อวาน
“อ้ายครับ”
เด็กน้อยร้องดีใจวิ่งมาเขย่ามือ ผมเลยย่อตัวลงนั่งยองๆ คุยกับเด็กน้อย
“สวัสดีตอนเช้าครับหนุ่มน้อย”
“อ้ายครับ อ้ายกิ๋นข้าวเจ๊ามาละก๋า เอ่อกินข้าว เค๊าะ หยังมาอู้ยากป่ะล้ำป่ะเหลือ” (พี่ครับ พี่กินข้าวเช้ามารึยังครับ เอ่อกินข้าว ฮ่วยพูดยากจัง)
เด็กน้อยเกาหัวยิกๆ สีหน้ายุ่งยากใจ ผมยิ้มเอ็นดูกับท่าทางพูดภาษากลางปนภาษาพื้นเมืองดูสับสน เด็กหนุ่มหน้ากลมตรงหน้าพยายามสื่อสารกับผมเป็นภาษากลางทั้งที่เจ้าตัวดูจะไม่ถนัดทำให้ผมนึกเอ็นดู
“พูดตามที่เราถนัดเถอะ”
“อ้ายหยั๋งมาใจ๋ดี เปิ้นจะถามอ้ายว่า อ้ายกิ๋นข้าวเจ๊ามาละก๋า ถ้าอ้ายบ่ะได้กิ๋นเตื้อ มากิ๋นตวยกั๋นนี้แล่” (พี่ใจดีจัง ผมจะถามพี่ว่าพี่กินข้าวเช้ามารึยัง ถ้ายังกินข้าวด้วยกันสิครับ)
ผมยิ้มแหยเมื่อถูกภาษาคำเมืองรัวใส่โดยไม่ทันตั้งตัว จะว่าฟังไม่ออกก็ไม่เชิงเพราะสังเกตจากท่าทางแล้วเด็กน้อยเหมือนจะชวนผมทำอะไรสักอย่าง
“อะไรนะครับ?”
“กิ๋นข้าว”
“อ๋อ” ผมทำหน้าเข้าใจตอนที่เด็กน้อยทำมือเหมือนจะตักข้าว
“พี่ทานมาแล้วครับ”
ถึงแม้จะกินไปแค่นิดเดียวเพราะกินไม่ลงก็เถอะ ผมถอนหายใจเมื่อนึกถึงภาพเหตุการณ์เมื่อเช้าจะเรียกว่าประชดหรืออะไรก็แล้วแต่ พอเห็นเขมกับพี่เก้าหยอกล้อป้อนข้าวกันแต่เช้า ความอยากอาหารก็แทบไม่มี สู้ฝืนทนกินไปได้ไม่กี่คำก็จำต้องวางมือ เลยได้แต่กล่าวขอโทษกับข้าวฝีมือเจ่ๆ ที่ทำอย่างสุดฝีมือในใจ
พอบอกว่ากินข้าวเช้าแล้วเพื่อนต่างวัยที่ผมได้รับน้ำใจตั้งแต่วันแรกที่มาถึงก็อุตส่าห์ยื่นลูกผมในมือให้อีก ความใสซื่อน่าเอ็นดูทำให้ผมลืมเรื่องเมื่อเช้าไปได้ราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น ผมนั่งหยอกกับน้องจนเพลินโดนที่ไม่รู้เลยว่าภาพความสนิทสนมของผมกับเด็กน้อยกำลังเป็นที่สนใจของใครบางคน
หลังจากใช้เวลาตลอดช่วงเช้าพบปะพูดคุยกับชาวบ้านไปสักพักใหญ่ พอสายๆ ชาวค่ายพร้อมกับชาวบ้านกลุ่มใหญ่ก็เริ่มช่วยกันเตรียมพื้นที่ปรับหน้าดินเพื่อเตรียมสำหรับการทำสนามกีฬา สนามกีฬาที่ว่าเป็นสนามกีฬาไว้ใช้สำหรับเล่นกีฬากลางแจ้งเนื่องจากสนามเก่าเป็นพื้นดินธรรมดาที่ปรับให้เป็นพื้นเรียบโดยใช้วิธีการตีเส้นโดยเอาปูนขาวโรยเพื่อแบ่งเส้นให้ชัดเจนเท่านั้น
ขณะนี้เป็นเวลาเที่ยงตรงอากาศโดยรอบค่อนข้างร้อน ทั้งไอแดดส่องลงมาลามเลียผิวกาย ผมชะงักมือที่ถือจอบขุดดินเพื่อปาดเหงื่อที่ไหลย้อยเต็มใบหน้า ไม่ต่างจากคนอื่นๆ ที่ขยับปกเสื้อคลายร้อนเป็นทิวแถว ชาวค่ายทุกคนต่างร่วมแรงร่วมใจกันทำงาน ไม่เว้นแม้แต่เด็กน้อยหน้ากลมที่ใช้จอบอันเล็กของตัวเองขุดดินช่วยทั้งที่ทำตั้งนานดินยังไม่ขยับเลย ผมเห็นแล้วนึกขำจนรีบยกมือถือขึ้นมากดบันทึกภาพเรียกรอยยิ้มนี้เอาไว้ทันที แต่เพียงแค่เงยหน้าขึ้นกลับรู้สึกวิงเวียนปวดศีรษะกับอาการแสบที่ท้องเลยทำให้ผมถึงบางอ้อว่าตัวเองคงจะเริ่มหิวมื้อเที่ยงซะแล้ว
ผมสะบัดศีรษะไปมาแต่ภาพซ้อนทับเบื้องหน้าก็ยังไม่หายไป ตรงกันข้ามกลับรู้สึกร้อนวูบวาบขณะที่มือก็เริ่มเย็นเฉียบ เหงื่อที่ไหลโทรมกายทำให้หายใจเร็วด้วยความเหนื่อยอ่อน ก่อนที่สติจะดับวูบผมเห็นเงาของใครบางคนถลามาตรงหน้าแล้วโอบกอดผมเอาไว้ เสียงรอบกายอื้ออึงจับใจความไม่ได้ ผมรู้แต่ว่าหน้าอกแข็งแรงของใครคนนั้นทำให้นึกถึงฝันดียามค่ำคืนที่ผ่านมา
“ตายห่าน้องเป็นลม”
.
.
“เมื่อเช้าแรกมันไม่ค่อยกินข้าวครับ อาจจะหิวจนเป็นลม”
“นั่นสิวันนี้แดดแรงด้วยน้องอาจจะเป็นลมแดด”
“........”
“น่าสงสารดูซิหน้าซีดเผือดเชียว”
เสียงผู้คนมากมายพูดจากที่ไกลๆ ทำให้ผมพยายามเปิดเปลือกตามองหาต้นกำเนินของเสียงแต่พยายามอยู่นานก็ทำได้แค่ขยับเปลือกตาไปมาเท่านั้น
“เมื่อเช้าก็เห็นกินข้าวไปนิดเดียว หรือว่าอาหารไม่ค่อยถูกปากน้องอ่ะ เห็นกินไปไม่กี่คำเองพอมาทำงานหนักๆ เลยไม่ไหว”
“นั่นสิพี่”
เสียงบทสนทนาที่คุ้นหูระหว่างพี่ปิงปองกับเบิร์ดดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ กระตุ้นให้ผมเริ่มขยับตัวหลังจากที่นอนนิ่งอยู่พักหนึ่ง ผมหรี่ตามองภาพพร่าเบลอเบื้องหน้า
“หิวจนเป็นลมงั้นเหรอ”
เสียงทุ้มของบุคคลที่สามดังขึ้นอย่างราบเรียบ
“คงจะอย่างนั้น” ใครสักคนตอบทำให้ผมเริ่มขยับตัวไปมาเรียกความสนใจจากทุกคนที่อยู่ระหว่างบทสนทนาอันเคร่งเครียด
“น้องแรกเป็นยังไงบ้าง?”
“ไหวมั้ยมึง”
พี่ปิงปองกับไอ้เบิร์ดปราดเข้ามาประคองอย่างรวดเร็ว ผมส่ายหัวไล่ความมึนงงและพยายามเรียกสตินึกถึงเรื่องราวก่อนหน้านี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ผมมองไปรอบๆ จำได้ว่าก่อนหน้านี้กำลังขุดดินอยู่นี่หว่า
..ฉิบหายแล้ว..
..นี่ผมเป็นลมเหรอวะ แล้วไม่ใช่เป็นลมธรรมดาด้วยเสือกเป็นลมคากองดินอีกต่างหาก
...ห่าเอ้ย..
“น้องแรก”
พี่ปิงปองทำหน้าเครียดผิดคาแรคเตอร์จนนึกอยากแหย่ แต่สีหน้าพี่แกดูเป็นกังวลผมเลยไม่กล้าเล่น
“ครับ”
“ดีขึ้นมั้ยรู้สึกว่าเป็นยังไงบ้าง”
“ดีขึ้นแล้วครับ ว่าแต่เอ่อ ผมคงไม่ได้เป็นลมคากองดินใช่มั้ยครับ” ถามเพื่อความแน่ใจว่าผมคงไม่ถึงกับทำอะไรน่าอายขนาดนั้น
“หน้าเกือบจูบดินเลยว่ะ ดีว่าพี่ปืนแม่งคว้าไว้ทัน ไม่งั้นหน้ามึงแหกแน่”
..อะ อะไรนะ..
ไอ้พี่ปืนน่ะเหรอจะช่วยผม ไม่มีทางอ่ะ ผมสะบัดหน้าไปมาพิสูจน์ว่าตัวเองไม่ได้หูฝาด
“หิวจนเป็นลมล่ะสิมึง”
“ก็เอ่อ”
ถึงกับเก้อเขินเพราะสิ่งที่ไอ้เบิร์ดพูดมันตรงทุกอย่าง พอนึกถึงแล้วท้องก็ดันร้องขึ้นมาจนพี่ปิงปองหัวเราะ
“พี่มีขนมปังอ่ะเอาไปกินก่อน” พี่ปิงปองยื่นขนมในมือให้ “กับข้าวเมื่อเช้าไม่ถูกปากรึเปล่าพี่เห็นเราไม่ค่อยกิน”
อยากจะตอบใจจะขาดว่าไม่ใช่เลย แต่ผมไม่กล้าพอที่จะบอกว่าเพราะเขมกับพี่เก้าต่างหากเล่าที่ทำให้ความอยากอาหารเมื่อเช้าแทบไม่มี เฮ้ย ไอ้แรกเอ้ยมึงนี่มันเป็นภาระคนอื่นจริงๆ ให้ตายเถอะ
ผมถอนหายใจแรงๆ แต่เป็นปฏิกิริยาที่ทำให้คนมองเข้าใจผิดว่าอาหารไม่ถูกปาก
“มื้อต่อไปพี่จะให้เวรทำอาหารพวกไข่เจียวให้เนอะ ว่าแต่เรากินอาหารพื้นๆ แบบนี้ได้มั้ย”
“เอ่อ” ผมเหมือนทำท่วมปากไม่ใช่เพราะเหตุผลของอาหารไม่ถูกปากสักนิดเลยแต่จะอธิบายให้พี่ปิงปองเข้าใจยังไงได้วะ โอ้ย โคตรอึดอัด
“ครับ แต่ว่าคือไม่ใช่..”
“สบายเกินไปรึเปล่า”
ยังไม่ทันผมจะเปิดปากเล่า ใครอีกคนซึ่งยืนกอดอกทำหน้านิ่งอยู่มุมห้องก็โพล่งขึ้น นั่นแหละผมถึงเพิ่งสังเกตได้ว่านอกจากเบิร์ดกับพี่ปิงปองแล้วยังมีไอ้พี่ปืนยืนกอดอกหน้าบอกบุญไม่รับอยู่
“คือ”
“ที่นี่ไม่ใช่โรงแรม ถ้าจะถามหาความสะดวกสบายถูกใจ ที่นี่ไม่มีให้”
ไอ้พี่ปืนใส่ผมเป็นชุดจนอ้าปากค้าง
“ปืน”
พี่ปิงปองกระตุกแขนไอ้พี่ปืนปากนรกแต่มันดันยักไหล่แล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมจังๆ
“การมาค่ายคือการมาเสียสละความสุขส่วนตัวเพื่อมาทำประโยชน์ให้ส่วนรวม ถ้าสักแต่ว่าจะมาเพื่อถ่ายรูปแล้วโพสบอกคนทั้งโลกว่ามาถึงแล้วก็อย่ามา”
“.........”
“หรือถ้ามาเพราะตามใครมา มาเพราะเพื่อน มาเพราะคนรัก มาเพราะถูกบังคับ แต่ไม่มีจิตสาธารณะสักแต่ว่าจะมาให้มันจบๆ ไป ไม่นานก็จะกลับมึงก็ควรเก็บเสื้อผ้ากลับไปเสียตั้งแต่วันนี้เพราะมึงไม่เหมาะกับที่นี่หรอก”
ผมนั่งอึ้งรู้สึกจุกๆ ในอกยิ่งตอนที่ไอ้พี่ปืนพูดว่า ‘มาเพราะคนรัก’ คำๆ นั้นกระแทกกลางใจผมเต็มๆ ยิ่งแววตาสีดำสนิทจ้องมาเหมือนจะทะลุไปถึงความคิดภายในใจของผม เหมือนว่ามันมานั่งอยู่กลางใจผมแล้วมองเห็นทุกอย่างที่แอบซ่อนอยู่ภายใน
“ปิงปอง”
พี่ปิงปองหน้าเจื่อนลง “ยังไงมึงช่วยหาอะไรให้มันรองท้องด้วยนะ”
“อืม”
“เสร็จแล้วก็เก็บกระเป๋าเลย” คราวนี้หันมาคุยกับผม “กูจะส่งมึงกลับบ้าน”
“อะไรนะ!”
เบิร์ดกับพี่ปิงปองอุทานหน้าตื่น ส่วนผมยิ่งงงหนักกว่าเดิมเหมือนถูกอาวุธฟาดที่ท้ายทอยแรงๆ เพราะตอนนี้ทั้งมึนทั้งตื้อไปหมด เมื่ออยู่ดีๆ ถูกไล่กลับกะทันหันแบบนี้ซ้ำคนพูดยังมีท่าทางจริงจัง
“พี่พูดแบบนี้หมายความว่าไง”
ผมถลาไปดักหน้าจอมเผด็จการที่กำลังจะผละออกไป
“แค่เป็นลมคงไม่ได้กระทบกระเทือนจนทำให้หนวกหรอกมั้ง”
“ผมไม่กลับ”
ผมกำหมัดแน่นยอมรับว่าโกรธและอยากลองดีอีกฝ่ายมากถึงมากที่สุด ส่วนคนที่ผมกำลังลองดีมันแค่ยักไหล่แล้วเดินมาประจันหน้ากับผมอีกที
“กูจะส่งมึงกลับบ้าน”
“ผมไม่กลับ”
“ใจเย็นๆ ก่อนนะปืน น้องแรก”ประธานค่ายถลามาแยกพวกผมออกจากกัน ขณะที่เบิร์ดมันพยายามดันๆ ไหล่ผมให้ถอยออกมาเพราะสังเกตแววตาเข้มจัดของอดีตหัวหน้าโจรที่จ้องมองผมตาวาว
“สภาพอย่างนี้เหรอไม่กลับ”
ฝ่ายนั้นมองผมอย่างดูแคลนตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ท่าทางแบบนี้ทำให้ผมโมโหจนตัวสั่น ผมยอมรับว่าโกรธมาก เวลาที่โกรธมากๆ แล้วทำอะไรไม่ได้อยู่ๆ น้ำตาก็มักจะค่อยๆ เอ่อล้นรอบดวงตา มันเป็นอาการประหลาดที่ไม่เกิดขึ้นบ่อยครั้งนักหรอก และผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นตอนนี้ ขณะที่อยู่ต่อหน้าไอ้พี่ปืนปากนรก
“ดูสารรูปตัวเองก่อนว่าจะทนไปได้สักกี่น้ำ มึงมันคุณหนูเกินกว่าจะมาใช้ชีวิตลำบากแบบนี้ ที่นี่ไม่เหมาะกับคนอย่างมึงหรอก กลับไปซะ ไปเดินห้างกินอาหารร้านหรูในแบบของมึงโน่น อย่ามาทำตัวเป็นภาระของคนที่นี่”
ปากนรก!!!
แม่งเอ้ย ไอ้เหี้ย ด่ากูขนาดนี้ไม่ถมน้ำลายใส่ด้วยล่ะ ไอ้เหี้ยพี่ปืนมึงแม่งสันดานไม่ดี โกรธเกลียดอะไรกันนักกันหนาวะ มึงมันใจร้ายทำไมต้องด่าว่ากันขนาดนี้ด้วย ผมกำหมัดแน่นรู้สึกร้อนหัวตาจนกลั้นน้ำตาไว้แทบไม่ไหว
แต่ไม่เด็ดขาด ยังไงผมจะไม่มีวันร้องไห้ต่อหน้ามัน ไม่มีวัน ผมฝืนเกร็งหน้าทั้งที่รู้สึกแย่เพราะที่พี่มันพูดมาทั้งหมดมันมีความจริงปะปนอยู่ไม่น้อย ผมกำลังทำตัวเป็นภาระของคนที่นี่ถึงไม่อยากจะยอมรับนัก แต่มันด่าได้ถูกจุดจริงๆ ทำเอาผมเจ็บในอกเพราะผมกำลังทำตัวแบบนั้นจริงๆ มันคือความจริงที่ไอ้พี่ปืนด่าได้แสบสันต์ ฝ่ายนั้นชะงักไปเมื่อสบตากับผมตรงๆ อีกครั้งแล้วเห็นผมปาดน้ำตา
“.........”
“กินข้าวซะแล้วรีบเก็บของ” มันตัดบท “กูจะไปส่งมึงขึ้นรถในเมือง”
“ผมไม่กลับ”
มั่นใจว่าตัวเองตะโกนเต็มแรง แต่เสียงที่หลุดออกมาจากลำคอช่างแผ่วเบาสวนทางกัน
“ขอโทษนะปิงปองที่ทำอะไรข้ามหน้าข้ามตามึง แต่กูว่ามันจำเป็น”
ทันทีที่แผ่นหลังกว้างเดินห่างออกไป น้ำตาผมถึงกับหยดแหมะจนพี่ปิงปองผวาเข้ามากอด
“ใจเย็นๆ ก่อนน้องแรก” ประธานค่ายลูบหลังผมเบาๆ “เดี๋ยวพี่คุยกับปืนให้”
“ผมไม่อยากกลับ”
ในตอนแรกที่ถูกเบิร์ดบังคับให้มาเผชิญความจริง ผมมีความคิดว่าแค่อยากมาให้มันจบๆ ไป ไม่เคยคิดที่จะทำประโยชน์อะไรจริง แต่วันนี้วันที่โดนไอ้พี่ปืนด่าเสียหมาขนาดนี้ ผมเลยอยากพิสูจน์ตัวเองว่าผมสามารถลบคำสบประมาทเหล่านั้นให้ได้ ผมจะต้องอยู่ให้ได้ไม่ใช่แค่ทนอยู่แต่จะอยู่พิสูจน์ตัวเอง ผมจะทำให้พี่มันเอ่ยปากขอโทษผมให้ได้
“ผมไม่กลับนะพี่ปิงปอง”
พี่ปิงปองถอนหายใจ “ที่ปืนมันทำไปทั้งหมดมันหวังดีกับเรานะ”
“หวังดี?”
หวังดีมากสินะ...ตั้งแต่ฟื้นมาพี่มันด่าผมไม่หยุดเลยให้ตายเถอะ ผมทำหน้าไม่เชื่อพอๆ กับไอ้เบิร์ดที่เดาจากสีหน้ามันแล้วคงจะคาดไม่ถึงที่เห็นไอ้พี่ปืนปากนรกของแท้ เพราะก่อนหน้านี้มันยังเถียงหัวชนฝาว่าไอดอลคนใหม่ของมันไม่มีทางปากเจ็บขนาดนี้ แต่คราวนี้เห็นทีมันจะเชื่อสนิทใจแล้วล่ะ
"ที่ปืนมันทำแบบนี้เพราะมันห่วงแรกมากนะ"
ผมทำหน้าไม่เข้าใจ
“ปีที่แล้วมีน้องคนหนึ่งเป็นลมในค่าย ดีว่าพวกเราพาส่งโรงพยาบาลทัน”
พี่ปิงปองทำหน้าเครียดตอนเล่า “น้องคนนั้นมีโรคประจำตัวคือโรคหัวใจแต่ไม่ยอมบอก ซ้ำยังอาสาไปช่วยขนปูนในงานสร้างด้วย วันนั้นอากาศร้อนแบบวันนี้แหละแล้วน้องเขาก็เป็นลม สุดท้ายน้องเลยสารภาพว่ามีโรคประจำตัวแต่ไม่ยอมบอกเพราะกลัวว่าจะไม่ได้มาค่ายด้วย นี่น้องก็โกหกพ่อแม่ว่ามาทัศนศึกษาเฉยๆ กว่าจะรู้เรื่องมันก็บานปลายไปไกลแล้ว”
“......”
“น้องเขาอยากมาค่ายมากพอพ่อแม่ไม่อนุญาตเลยโกหก พี่เข้าใจนะว่าน้องอยากมาจริงๆ แต่ทำแบบนี้มันอันตรายมากเลยนะ เพราะไม่ใช่ตัวน้องที่เดือดร้อนหากเป็นอะไรร้ายแรง แต่พวกรุ่นพี่ทุกคนต่างโดนตำหนิ แล้วปืนมันก็ขอยอมรับเรื่องนี้แต่เพียงผู้เดียวเพราะเป็นคนที่อนุญาตให้น้องมาค่ายเอง”
ผมทำหน้าไม่เชื่อเมื่อได้ยินว่าไอ้ปืนแม่งทำตัวเป็นฮีโร่รับผิดชอบคนเดียวแบบนั้น
“จริงๆ ค่ายปีนี้จะไม่ได้จัดด้วยซ้ำเพราะทางส่วนกลางของมหาลัยไม่อนุญาตให้จัดขึ้นแต่สุดท้ายเพราะใครบางคนที่ทำให้มันเกิดขึ้นได้”
“ทำไมล่ะครับ”
เบิร์ดมันถามอย่างข้องใจ “ทำไมถึงอยากทำค่ายกันนัก”
พี่ปิงปองยิ้มๆ “วันนี้พี่ไม่มีคำตอบให้หรอก แต่วันที่เราจะกลับนั้นแหละพวกเราถึงจะรู้คำตอบด้วยตัวเอง”
เบิร์ดทำหน้าสงสัย
“แต่ถ้าน้องเบิร์ดอยากรู้ไวๆ คืนนี้มามุดมุ้งถามพี่อีกทีสิ”
“โธ่พี่”
เบิร์ดมันโอดครวญขณะที่พี่ปิงปองทำมินิฮาร์ทใส่ทำให้บรรยากาศตึงๆ เมื่อกี้ผ่อนคลายลงแทบจะทันที
“พี่หยอดจนผมจะเป็นขนมครกแล้วนะครับ”
“สุกจนแคะได้ยังอ่ะ?”
นั่นไงยังอุตส่าห์หยอดต่ออีก
“แซวเล่นน่า เห็นเมื่อกี้ทำหน้าเครียดกันแต่เมื่อกี้พี่คิดจริงนะน้องเบิร์ด”
ขยิบตาชวนสยิวไปอีก..โอ้ย...
พี่ปิงปองหัวเราะขำพวกเรา
“น้องแรก” ผมถูกประธานค่ายโยกศีรษะเบาๆ “ถึงปืนมันจะดูดิบเถื่อน พูดจาขวานผ่าซากไปบ้าง แต่เชื่อพี่เถอะว่ามันเป็นคนดีคนหนึ่ง มันอาจจะดีชนิดที่เราคาดไม่ถึงเชียวล่ะ”
...คนแบบพี่ปืนน่ะเหรอวะ...
"เชื่อพี่เถอะว่ามันห่วงแรกจริงๆ ถ้าแรกไม่อยู่ในสายตามันป่านนี้เราคงบาดเจ็บยิ่งกว่านี้"
"ไม่จริงหรอกครับ"
"ปืนไม่เคยปล่อยให้รุ่นน้องต้องบาดเจ็บ ถ้าน้องอยู่ในสายตาของปืน รับรองว่าปืนมันจะทำยิ่งกว่าใส่ใจ"
สีหน้ายิ้มๆ ของพี่ปิงปองทำให้นึกประหลาดใจ
“และที่แรกกับเพื่อนๆ ได้มาค่ายครั้งนี้ ส่วนหนึ่งเพราะการเสียสละให้ปืนมันนะ”
“ยังไงครับ?”
“จริงๆ แล้วปืนต่างหากที่ได้รับเลือกให้เป็นประธานค่ายปีนี้ แต่เขาเสียสละไม่เอาตำแหน่งเพื่อให้ค่ายครั้งนี้เกิดขึ้น” พี่ปิงปองพูดช้าๆ “เป็นความเห็นของผู้หลักผู้ใหญ่ที่ไม่ยอมให้จัดค่ายหากว่าปืนยังเป็นประธานเพราะเหตุการณ์ปีที่แล้ว ปืนมันเลยขอลาออกเอง”
“ขอลาออก” ผมทวน
“ใช่” พี่ปิงปองถอนหายใจ “ลาออกเพื่อแลกกับการมีค่ายครั้งนี้”
ผมนิ่งเงียบในหัวก็ประมวลสิ่งที่ได้รับรู้มา ทุกอย่างแม่งโคตรชวนสับสนมึนงง ผมยังไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้พี่ปืนปากนรกถึงต้องเสียสละตัวเองขนาดนั้น การทำค่ายมันมีความสำคัญยังไงวะ แล้วมันสำคัญอะไรที่ต้องเสียสละตัวเอง
ความรู้สึกที่จะได้จากการทำค่ายมันคืออะไร
และมันสำคัญขนาดไหน เอาจริงๆ ผมไม่เข้าใจหรอกและดูเหมือนจะไม่เข้าใจง่ายๆ ซะด้วยสิ จนกว่าว่าจะได้รับรู้และเห็นอะไรมันกับตา
.
.
ผมไม่รู้ว่าพี่ปิงปองไปคุยอีท่าไหนกับไอ้พี่ปืนเพราะสุดท้ายผมก็ไม่ถูกเฉดหัวจากค่ายแล้วกลับบ้านก่อนกำหนด ยอมรับว่าผมโล่งใจไม่น้อยถึงแม้ในตอนแรกจะมาเพราะถูกบังคับแต่ผมได้ปฏิญาณไว้ในใจแล้วว่าต้องทำให้พี่ปืนมันเห็นว่าผมก็ใช้ชีวิตอยู่ในค่ายนี้ได้เหมือนกับคนอื่น ผมไม่ได้คุณหนูถึงขนาดที่รับเรื่องหนักไม่ไหวแล้วหนีกลับบ้าน นั่นไม่ใช่ผม ผมไม่ยอมเสียศักดิ์ศรีแบบนั้นเด็ดขาด
เรามาดูสักตั้งไอ้พี่ปืน!
กว่าจะจบเรื่องยุ่งๆ ก็เกือบบ่ายผมเดินลงมาจากห้องพักอย่างเบื่อๆ เพราะก่อนหน้านี้ผมได้รับอนุญาตจากพี่ปิงปองว่าให้พักหายดีก่อนค่อยมาช่วงงาน แต่การนอนเฉยๆ มันน่าเบื่อเกินไปและอาจถูกใครบางคนที่จ้องจะจับผิดกล่าวหาเอาได้เลยตัดสินใจลงมาหาอะไรทำ
ใต้ร่มไม้ใหญ่ข้างสนามตรงหน้ามีชาวบ้านจำนวนหนึ่งกำลังล้อมวงนั่งกินข้าวกับชาวค่ายและมีบางส่วนที่เดินถือปิ่นโตโบกไม้โบกมือมาแต่ไกล ภาพเหล่านั้นทำให้ผมเผลอยิ้มออกมา ได้ยินว่ากับข้าวมื้อเที่ยงชาวบ้านต่างหอบกับข้าวตัวเองใส่ปิ่นโตมาเพื่อแบ่งให้กับนักศึกษาที่มาปักหลักทำค่ายกัน กับข้าวพื้นๆ ไม่ได้หรูหราราคาแพงบางอย่างไม่ได้มีหน้าตาดึงดูด แต่ทำไมทุกคนที่นั่งล้อมลงกินกันถึงได้ทำสีหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุขแบบนั้น
...นี่หรือเปล่า...
...นี่คือคำตอบที่ผมกำลังตามหารึเปล่า...
เราจะได้อะไรจากการมาทำค่ายและเรามาค่ายกันทำไม? ผมยืนเหม่อคิดเรื่อยเปื่อยและคำพูดของพี่ปิงปองก็สว่างวาบขึ้นมาในหัว
“ถ้าแรกไม่อยู่ในสายตามันป่านนี้เราคงบาดเจ็บยิ่งกว่านี้”
.
.
.
“ถ้าน้องอยู่ในสายตาของปืน รับรองว่าปืนมันจะทำยิ่งกว่าใส่ใจ”
Talk.
เมื่อวานติดธุระค่ะเลยยกยอดมาวันนี้นะจ๊ะ
ฮืออออ ถึงพี่ปืนจะปากร้ายแต่พี่แกก็ห่วงใยนะเออ ฮ่าๆๆๆๆ พี่มีเหตุผลของพี่แต่พี่ทำน้องร้องไห้เลย ถถถถถถ
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน ด้วยนะจ๊ะ
ปล. มีข่าวดีจะแจ้งเรามีแจกลายเซ็นงานหนังสือวันที่ 1 เมษานี้ที่บูธเอเวอร์วาย เวลา 14.30-15.30น. นะคะ วันนั้นเรามีโปสการ์ดลายพิเศษที่พิมพ์เองสองลายไปแจกด้วยนะ ถ้าใครว่างไปเจอกันนะคะ
เมื่อวานติดธุระค่ะเลยยกยอดมาวันนี้นะจ๊ะ
ฮืออออ ถึงพี่ปืนจะปากร้ายแต่พี่แกก็ห่วงใยนะเออ ฮ่าๆๆๆๆ พี่มีเหตุผลของพี่แต่พี่ทำน้องร้องไห้เลย ถถถถถถ
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน ด้วยนะจ๊ะ
ปล. มีข่าวดีจะแจ้งเรามีแจกลายเซ็นงานหนังสือวันที่ 1 เมษานี้ที่บูธเอเวอร์วาย เวลา 14.30-15.30น. นะคะ วันนั้นเรามีโปสการ์ดลายพิเศษที่พิมพ์เองสองลายไปแจกด้วยนะ ถ้าใครว่างไปเจอกันนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 14-03-2017 21:50:19
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 14-03-2017 22:05:54
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 14-03-2017 22:15:58
แรกอยู่ในสายตาพี่ปืนตลอดดดด~ มีความเขิน :-[ :-[
ทั้งความอบอุ่นเมื่อคืนก่อน ทั้งอ้อมกอดที่มารับตอนเป็นลม
แรกจะค่อยๆรับรู้ความดี ความใส่ใจ และความรักของพี่ปืน
แล้วแรกก็จะมีความรู้สึกดีๆตามมา โอ้ยยย หัวใจจจจ
ทางด้านพี่ปืนก็คงรู้สึกไม่น้อยกับน้ำตาของแรก
รอๆวันจันทร์หน้า #ดีดดิ้น อ่านเท่าไหร่ก็ยังไม่พอ
:ling1: :ling1: :ling1:
:katai5: :katai5: :katai5:
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 14-03-2017 22:27:24
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 14-03-2017 22:31:53
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-03-2017 22:43:10
แอ่ะ.....พี่ปิงปอง พูดแบบนี้เพราะรู้อะไรมาหรือเปล่า
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: therappizdrum ที่ 14-03-2017 22:56:03
จริงงงงงงงงหรือไม่ กรี๊ดดดดดดดด
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 14-03-2017 23:06:01
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: ชอบอ่าน ที่ 14-03-2017 23:48:49
skip ไปวันจันทร์เลยได้ไหม ทั้งๆที่ไม่อยากให้ถึง โอ้ยย สับสนในตัวเอง แต่อยากอ่านอ่ะ อยากอ่านอ่ะอยากอ่าน
เริ่มหัวข้อโดย: zenesty ที่ 14-03-2017 23:56:15
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 15-03-2017 01:33:30
แอบชอบแรกสินะ เพื่อนๆคงรู้กันใช่มั้ย
พี่ปิงปองถึงพูดแบบนั้นน :impress2:
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-03-2017 02:19:57
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 15-03-2017 07:23:43
ฮือออ ชอบมากเลย พี่ปืนคือจริงจัง พี่ปืนคนจริง
น้องแรกลองเปิดใจนะลูก เตรียมหลงรักผู้ชายปากกรรไกรคนนี้ได้เลย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอค่า
รอตอนหน้านะจ้ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Zetnezz ที่ 15-03-2017 08:37:20
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 15-03-2017 10:25:12
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 15-03-2017 10:54:52
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 15-03-2017 12:25:20
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 15-03-2017 13:49:45
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 15-03-2017 13:53:14
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 15-03-2017 15:42:42
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 15-03-2017 15:55:05
ระวังนะปืน มองแรกมากๆ เดี๋ยวก็เลิกมองไม่ได้น้า
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 15-03-2017 16:55:43
เริ่มหัวข้อโดย: marisa9397 ที่ 15-03-2017 19:36:23
เริ่มหัวข้อโดย: __mxsae ที่ 15-03-2017 22:44:40
เริ่มหัวข้อโดย: minduen ที่ 15-03-2017 22:55:48
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 15-03-2017 23:06:23
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 16-03-2017 06:22:10
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 20-03-2017 21:01:31
- ไปค่ายตอนที่สี่ : มองต่างมุม -
“มายืนทำอะไรตรงนี้?”
“พี่กลม”
“เออก็พี่สิวะ นึกว่าใคร”
“ผมตกใจหมด”
พี่กลมหัวเราะจนตาหยี ไม่วายเอื้อมมือมาดึงแก้มผมเล่นอีก
“โอ้ยพี่...แก้มผมยานหมดแล้วเนี่ย”
“ก็แรกแก้มนิ่มนี่หว่า จับแล้วนุ่มมือดีเหมือนปุกปุยที่บ้าน”
..ตัวอะไรวะเนี่ย..
“แมวที่บ้าน”
ก็ยังดีวะถูกเปรียบกับแมวนึกแล้วก็น่าเอ็นดูอยู่สักหน่อยขืนเป็นตัวเหี้ยนี่ผมคงอยากจะร้องไห้
“หืม?”
ผมสะดุ้งอีกรอบเมื่อมือพี่กลมแตะหน้าผากผมอย่างแผ่วเบา
“ดีขึ้นยังเนี่ย อยู่ๆ ก็ล้มพับไปดีว่าพี่ปืนอยู่ใกล้ๆ นี่ก้าวไปก้าวเดียวถึงตัวเราเลย ว่าก็ว่าเถอะพี่ปืนแม่งขายาวจริงๆ ก้าวพรวดเลย ไม่งั้นพี่ว่าแรกมีจมูกหักเพราะฟาดพื้นแน่”
รีบกุมสันจมูกอย่างไว ก่อนจะเผลอพ่นลมหายใจออกมาเมื่อนึกได้ว่ายังโชคดีที่มีคนช่วย ก็นั่นแหละ ไอ้พี่ปืนปากนรกนั่นแหละนึกแล้วก็กระดากใจพออารมณ์โกรธเบาบางลงผมถึงได้เก้อเขินหน่อยๆ ที่ไอ้พี่ปืนกลายเป็นผู้มีพระคุณทั้งที่เรากัดกันแง่งๆ ขนาดนั้น
“แรก”
ผมยิ้มแหย
“เป็นยังไงบ้างวะ ดีขึ้นแล้วเหรอ”
“กูโอเคขึ้นแล้ว”
โอ้โห คาดว่าเรื่องที่ผมเป็นลมคงรู้กันทั่วค่ายแล้วมั้ง ผมยิ้มแหยให้เขมที่มันเดินมาทางนี้พอดี สีหน้าแววตาที่ห่วงใยที่ทอดมองมาทำให้ผมจุกในอก มันก็แค่เศษความห่วงใยเผลอดีใจได้แวบเดียวก็ต้องกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอเมื่อมองเลยไหล่มันไปเห็นพี่เก้าเดินตามมันมาติดๆ ซ้ำมันยังหันไปยิ้มให้พี่เก้าด้วยรอยยิ้มที่ผมอยากได้มาตลอด ผมพ่นลมหายใจเพราะดันคิดไม่ดีกับพี่เก้าเพียงเพราะฝ่ายนั้นอยู่ในตำแหน่งที่ผมปรารถนามาตลอด แต่ทำยังไงผมก็ไม่มีทางได้มาครอบครอง
ผมเผลอถอนหายใจหรุบตามองพื้นอยู่เนิ่นนานหลังจากที่เขมมันไถ่ถามผมจนพอใจแล้วผละเดินออกไปพร้อมกับพี่เก้า แต่สัมผัสที่บ่าทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นทันเห็นลูกอมเม็ดหนึ่งยื่นมาตรงหน้า
“กินของหวานแล้วจะอารมณ์ดี”
พี่กลมยิ้มแฉ่ง
“ขอบคุณครับ”
ผมแกะฟรอยแล้วยัดใส่ปากทันที แรกสัมผัสแทบคายออกเพราะมันเปรี้ยวมาก
“อย่าคายนะ”
“มันเปรี้ยวนี่พี่ พี่แม่งหลอกผมนี่หว่า”
“อมไปสักพักมันจะหวานขึ้นเอง”
“ไม่ไหวพี่โคตรเปรี้ยว แหวะ”
ผมมองหาพุ่มไม้ที่จะคายทิ้ง แต่พี่กลมล๊อคบ่าไม่ให้ผมขยับไปไหน
“มันก็เหมือนกับยานั่นแหละกินตอนแรกโคตรขมแต่มันมีประโยชน์กับร่างกายนะ แต่ถึงแม้ลูกอมนี่จะดูไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไหร่กินครั้งแรกก็โคตรเปรี้ยวแต่ผ่านไปสักพักมันจะหวาน และรสหวานของมันจะทำให้เรารู้สึกดี”
...รู้สึกดีงั้นเหรอ...
ผมกลั้วลิ้นไปรอบๆ จนรู้สึกได้ว่ารสชาติลูกอมในปากมันหวานขึ้นจริงๆ ผมสบตากับพี่กลมนิ่งอีกฝ่ายเลยยักคิ้วให้
“การตัดใจจากใครสักคนก็เหมือนกัน แรกๆ มันก็ยากเหมือนการทนอมลูกอมรสเปรี้ยวนั่นแหละ แต่นานไปมันจะดีขึ้น”
พี่กลมคลี่ยิ้มให้ผม
“เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น”
ผมไม่รู้หรอกว่าพี่กลมหมายถึงลูกอมหรือผมกันแน่ ผมไม่แน่ใจว่าพี่กลมเดาอาการประหลาดของผมได้มั้ย ในเมื่อพี่แกเป็นพี่สนิทกับพี่เก้า แต่ผมมองข้ามความรู้สึกเหล่านั้นเพราะผมรู้สึกดีอย่างประหลาดกับลูกอมในปาก
นั่นสินะ ไม่นานมันจะดีขึ้น
“พี่ไกด์”
พี่กลมตะโกนโหวกเหวกโวยวายตอนที่หนึ่งในแก๊งสี่โจรเดินทางนี้ ฝ่ายนั้นถึงกับชะงักก่อนจะเดินเลี้ยวไปอีกทาง
“ไปแอ๊วพี่ปีสามก่อนนะ” พี่กลมหันมาขยิบตาใส่ “รู้สึกเหมือนอมลูกอมรสเปรี้ยวสักสิบเม็ด เปรี้ยวเข็ดฟันจนอยากรู้ผลลัพธ์ว่าอมไปนานๆ มันจะหวานสักแค่ไหน”
แล้วก็ถลาไปดักหน้าดักหลังรุ่นพี่หน้าหล่อที่ยิ้มยากอย่างพี่ไกด์ทันที ผมว่าพี่กลมชอบพี่ไกด์อย่างไม่ต้องสงสัย แต่ท่าทางพี่ไกด์นี่สิโคตรเฉยชา น่าแปลกที่ความสัมพันธ์น่าซับซ้อนนั่นดูมีเสน่ห์บอกไม่ถูก
.
.
“ยิ้มอะไร?”
“เฮ้ย”
ผมสะดุ้งโหยงเผลอถอยหลังไปหลายก้าว เห็นไอ้พี่ปืนทำหน้ายักษ์อยู่ตรงหน้า ถามว่ายิ้มอะไรก็ยิ้มให้พี่กลมที่วิ่งไปดักหน้าดักหลังพี่ไกด์ซึ่งเดินชิ่งหนีไปโน่นแล้วไง ไม่ได้ยิ้มให้มึงหรอกพี่ปืน อ่อ ถ้าจะยิ้มจริงๆ ผมยิ้มให้พี่หนวดกับพี่นะโมที่ยิ้มทักทายผมอยู่ข้างหลังพี่โน่น
“แล้วมาทำอะไรตรงนี้”
“เอ่อ”
ทำไมผมแม่งต้องทำท่าทำทางกลัวมันขนาดนั้นด้วยวะ ไม่แมนเลยห่าเอ้ย ผมสูดลมหายใจลึกๆ ปลุกใจตัวเองตอนที่พยายามจะสบตากับอีกฝ่ายตรงๆ
“ปิงปองบอกให้มึงพักไม่ใช่เหรอ?”
“ผมอยากลงมาช่วยงานข้างล่างครับ”
“หายแล้ว?”
“ก็ดีขึ้นแล้วครับ”
“หึ”
แววตาสีดำสนิทมองจ้องผมนิ่ง ทำให้รู้สึกวูบวาบแปลกๆ เอาจริงก่อนหน้านี้ผมแอบมองหาพี่มันเพื่อจะไปขอบคุณพี่มันสักหน่อย ทั้งที่ไม่อยากจะยอมรับหรอกว่ามันช่วยผมไว้จริงๆ
“อย่าดีแต่ปากก็แล้วกัน”
เชี่ย...กลืนคำขอบคุณลงคอแทบไม่ทัน เผลอรู้สึกดีด้วยไม่ได้เลยนะด่ากูเสียหมาทุกทีสิน่า ไอ้พี่ปืนปากนรก
“น้องมันหน้าเสียแล้วไอ้ห่า”
พี่หนวดเม่นที่ยืนอยู่ข้างหลังแซวขำๆ “มึงโหดกับน้องมันไปรึเปล่า?”
“ถ้าป๊อดขนาดนั้นก็กลับไปเหอะ”
ผมเบ้หน้าทันทีหลังจากไอ้พี่ปืนเดินผละออกไปแล้ว พี่เม่นกับพี่นะโมสบตากันขำๆ แล้วหันมายิ้มให้กำลังใจผม
“สู้ๆ นะน้องเอ่อ” พี่เม่นหรือพี่หนวดที่ผมแอบเรียกเกาหัวยุ่งๆ “มึงชื่ออะไรนะ”
“ผมชื่อแรกครับ”
“เออแรก มึงเป็นคนแรกสมชื่อเลยวุ้ยที่กล้าต่อปากต่อคำกับไอ้ปืน”
แหะๆ มันน่ายินดีตรงไหนวะ
“เอาน่ามึง” พี่แกตบไหล่ผมปุๆ “เดี๋ยวก็ดีเอง”
“ยังไงอะพี่?”
“มึงจะชินเองที่โดนมันด่า”
ฮ่วย!
พี่เม่นขำก๊ากตอนผมถอนหายใจแรงๆ
“เอาน่ามึงขยับมาใกล้ๆ กูมีของดีจะให้”
ผมหูกระดิกทันทีเมื่อพี่นะโมเอ่ยปลอบมือก็ล้วงเข้าไปในถุงย่ามสีเหลืองอ๋อยชวนให้ตะขิดตะขวงใจยังไงไม่รู้ พี่แกยื่นผ้าที่ลงอักขระน่าเกรงขามผืนหนึ่งมาให้
“ยันต์กันปืน?” พี่เม่นสงสัย
“ทำนองนั้น”
“กันไม่ให้ไอ้ปืนด่า?”
“ฮื้อ” พี่นะโมส่ายหัว “เอาไว้ซับน้ำตาเวลามันด่าแรงๆ”
“ถุยยยยยยยยยยยย”
ทำเสียงไม่พอยังพ่นน้ำลายลงพื้นจนผมกระเด้งหนีแทบไม่ทัน หยีน้ำลายมึงเลยไอ้พี่เม่น ผมทำหน้ารังเกียจจนฝ่ายนั้นหัวเราะขำ นี่ชักกลัวแล้วนะว่าแก๊งโจรนี่สติดีสักคนรึเปล่า
“ผมเอาคืนได้ป่ะพี่”
“กูไม่รับคืน” พี่นะโมพูดยิ้มๆ “ให้แล้วให้เลย”
อื้อหือ ผมอยากได้มากจริงๆ อยากได้ไปทิ้งตอนนี้เลยครับ
“เออเอาไปเหอะ นานๆ มหามันจะแจกของดี”
มหาไหนวะ...ผมทำหน้างงส่วนพี่เม่นยิ้มกริ่มไม่อธิบายใดๆ ก่อนจะพยักพเยิดไปทางพี่นะโมเป็นอันเข้าใจได้ว่า ‘มหา’ ที่ว่านี่คือคนที่สะพายถุงย่ามสีเหลืองอ๋อยนั่นแหละโอ้ย สาธุๆๆ
แล้วดูสิผ้ายันต์ลงอักขระอย่างดี แต่มุมผ้าทุกด้านเสือกมีรูปหมีพูร์น่ารักเชียว
“หมีพูร์นั่นตุ๊กตาตัวโปรดของมหาเลย”
น่าเลื่อมใสศรัทธาจริงๆ ตัดภาพไปที่เสียงพี่เม่นถมน้ำลายเมื่อกี้แรงๆ อีกสักทีซิ
“มึงทำหน้าเหวอตลกว่ะแรก”
“พวกกูล้อเล่น”พี่เม่นตบบ่าผมแรงๆ “นั่นไม่ใช่ผ้ายันต์หรอก ผ้าเช็ดหน้าลายใหม่ออกแบบโดยมหาผู้รักธรรมมะและหมีพูร์”
อ๊ะจ้า เอาที่สบายใจกันเลยนะ
พี่มหา เอ้ย พี่นะโมเดินมาตบบ่าผมปุๆ สองทีแล้วกระซิบข้างหูเบาๆ ว่า “ไอ้ปืนมันแพ้คนขี้อ้อน ถ้ามึงลองพูดอ้อนกับมันรับรองเลย”
“รับรองว่าดี”
“เออสิ”
ผมถึงกับหน้าเหวอตอนที่พี่นะโมรับคำหน้าตาย
“พี่แม่งไม่เล่นมุกแล้วเหรอวะ”
“เล่นมากไม่ได้เสียลุคคูลๆ ของกูหมด”
สภาพพี่ไม่น่าคูลนะน่าจะไปทางแคระ โทษๆ ก็พี่แม่งดันเตี้ยทำไมวะ ฮ่าๆๆ ผมได้แต่คิดในใจนะไม่กล้าปากดีพูดออกมาหรอกเพราะยังไม่ไว้ใจแก๊งสี่โจรนี่สักคน
“จัดมุกคนคูลๆ มาสักมุกดิมหา”
“กูไม่เล่น”
พี่เม่นแสยะยิ้มก่อนจะเปิดปาก “ถึงหน้าพี่จะดูบ้านๆ”
"แต่ถ้าได้ลองทานแล้วโคตรอร่อย” พี่นะโมต่อมุกอย่างคล่องปากผิดจากท่าทางปฏิเสธก่อนหน้านี้ เหมือนแกเพิ่งรู้ตัวจึงชะงักไปก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมา ไม่ต่างจากผมที่หลุดขำเพราะทนไม่ไหว ให้ตายเถอะไอ้รุ่นพี่พวกนี้แม่ง
.
.
หลังจากนั้นผมสาวเท้าเดินไปยังกลุ่มรุ่นพี่ที่ทำอะไรสักอย่างอยู่ห้องพัสดุ ตอนที่เยี่ยมหน้าเข้าไปพี่ปิงปองก็กวักมือเรียกให้เขาไปหาทันที
“ดีขึ้นแล้วเหรอน้องแรก”
“ครับพี่มีอะไรให้ผมช่วยมั้ย”
ผมมองไปรอบๆ เห็นเบิร์ดมันนั่งแยกอะไรสักอย่างอยู่ตรงมุมห้อง ใกล้ๆ กันมีเขมกับพี่เก้านั่งคุยกันอยู่เงียบๆ ผมมองภาพนั้นแล้วได้แต่ถอนหายใจเบือนหน้าหนี
“จะดีเหรอเราเพิ่งหายแท้ๆ”
“ผมอยากช่วยอ่ะพี่”
“เอองั้นพี่ไม่เกรงใจนะ”
พี่ปิงปองพูดแซวๆ “ถ้างั้นช่วยเอากล่องโบชัวร์นี่ไปให้พี่ต้องทีเห็นว่ามันจะเอาไปให้เจ้าหน้าที่ที่อนามัยหมู่บ้าน”
“ครับ”
ผมรับเอากล่องสี่เหลี่ยมไม่หนักเท่าไหร่มาอุ้มไว้ก่อนจะมุ่งหน้าไปหาพี่ต้องรองประธานค่าย
“อ้าวแรก หายแล้วเหรอวะถึงได้ยกของมาให้ได้เนี่ย” พี่ต้องทัก
“ครับพี่”
ผมมองไปยังลังกล่องใหญ่ที่ใส่โบชัวร์เกี่ยวกับการดูแลสุขภาพเบื้องต้นของประชาชนจำนวนมากอย่างสงสัย แต่ยังไม่ทันที่จะเอ่ยถามคนที่ไม่อยากเจอหน้ามากที่สุดก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าซะแล้ว
“มาพอดีเลยปืนเสร็จแล้วว่ะ มึงเอาไปส่งที่อนามัยได้เลย”
“เออกูเพิ่งไปยืมรถมอเตอร์ไซค์ภารโรงมาพอดี”
“อีแก่เนี่ยอ่ะนะ”
“เออ”
“มันจะถึงอนามัยมั้ยวะปืน”
“ขาไปกูว่าน่าจะถึงแต่ขากลับกลัวต้องจูงกลับอยู่”
“เออกูอวยพรให้มึงกลับมาปลอดภัย” พี่ต้องหัวเราะขบขันเมื่อเห็นสภาพรถจักรยานยนต์ที่จอดนิ่งอยู่เบื้องหน้า
“ก็เกินไป”
พี่ปืนหันมามองผมแวบนึงก่อนจะตวัดขาขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ พี่ต้องก็ยกลังที่ผมถือมาไปวางตรงหว่างขาของพี่ปืนทันที ส่วนกล่องที่หนักกว่าซึ่งวางอยู่กันพื้นพี่แกได้แต่มองแล้วเกาหัวยุ่งๆ
“ขึ้นมาสิ”
“หา?”
ผมทำหน้างงชี้นิ้วใส่ถามตัวเองเป็นเชิงถาม
“อะไรครับ?”
“อยากทำงานไม่ใช่เหรอ”
“ครับ..แต่”
พี่ต้องทำหน้ากังวล “จะดีเหรอวะปืนลังมันหนักนะแรกมันจะไหวเหรอวะ”
ผมทำหน้างงฟังบทสนทนาคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
“ถ้ารู้ตัวว่าไม่ไหวก็กลับไป”
สบประมาทกูอีกแล้วนะ
เหมือนว่าไอ้พี่ปืนแม่งจี้ได้ถูกจุดเพราะมันทำให้ผมฮึดฮัดจนอยากเอาชนะคำสบประมาทของมัน ผมเลยเดินหน้าตึงไปยกลังใบใหญ่ขึ้นกอดแล้วคร่อมรถซ้อนท้ายไอ้พี่ปืนแทบจะที พี่ต้องได้แต่มองเพราะห้ามไม่ทัน ทันทีที่ผมก้นสัมผัสเบาะรถมอเตอร์ไซค์ก็ออกตัวอย่างว่องไวจนแทบไม่ทันได้ตั้งตัว
ไอ้เหี้ย
“จะรีบไปตามแมวรึไงวะ”
“เปล่ากูจะรีบพาแมวไปอนามัย”
มึง..ไอ้พี่ปืนปากนรก!
ผมผวาเกาะบ่าคนขับทันที มืออีกข้างก็ประคองกล่องลังเอาไว้ ผมนึกโกรธแววตาคู่คมที่สะท้อนจากกระจกหน้ารถทันเห็นมุมปากหนากระตุกยิ้มเหมือนสมใจที่ได้แกล้งกัน ไอ้โรคจิตเอ้ย
“โอ้ย”
รถจักรยานยนต์คันเก่าเบรกอย่างกะทันหันตรงลานจอดรถหน้าอนามัย ทำเอาผมถลาเอาหน้าไปซุกหลังพี่มันเต็มๆ
“โทษทีพอดีรถมันแรงไปหน่อย”
แรงบ้าอะไร...ขึ้นเนินทีเครื่องแทบดับหวิดจะไหลลงเนินหัวทิ่ม รถที่มีสภาพผ่านการใช้งานมาอย่างหนักหน่วงแบบนี้กำลังเครื่องแทบไม่มี แต่เพราะใครบางคนมันแกล้งเบรกแรงๆ ต่างหากมันถึงหยุดกึกได้แรงขนาดนี้ ผมกุมหน้าผากนึกแช่งไอ้คนขี้แกล้งในใจ กลัวปากดีออกไปมันคงแกล้งผมให้เดินกลับขาลากแน่
ผมแอบขยับปากด่ามันไม่ออกเสียงก่อนจะประคองลังใบใหญ่ซึ่งอุ้มไว้ตั้งแต่ออกมาจนถึงที่นี่วางลงพื้น แล้วทุบต้นแขนตัวเองที่ปวดเกร็งเพราะเกร็งค้างมานาน จังหวะนั้นผมเห็นไอ้พี่ปืนยิ้มขำผมด้วยนี่สิ พอเงยหน้าขึ้นมาพี่มันกลับทำหน้านิ่งแบบเดิม ยังไม่ทันได้ต่อความยาวพอดีเจ้าหน้าที่อนามัยมาเห็นเข้าเลยร้องทักก่อนจะกวักมือเรียกไหวๆ
น่าแปลกที่กลุ่มคนเหล่านั้นดูจะนิยมชมชอบไอ้พี่ปืนไม่น้อย เห็นได้ชัดจากสีหน้าแววตาที่มองพี่มันอย่างเอ็นดู จังหวะที่คนกำลังมะรุมมะตุ้มพี่ปืนพอดีมีชาวบ้านคนหนึ่งวิ่งหน้าตื่นเข้ามา
“มีคนเป็นลมครับ”
เท่านั้นแหละเหล่าเจ้าหน้าที่ต่างวิ่งไปหยิบอุปกรณ์ปฐมพยาบาลแล้ววิ่งตามพี่ปืนที่วิ่งตามชาวบ้านคนนั้นไปติดๆ ทันที พวกเราวิ่งไปถึงลานหน้าบ้านหลังหนึ่งเห็นผู้หญิงวัยกลางคนนางหนึ่งนอนชักอยู่กับพื้น โดยมีเพื่อนบ้านช่วยกันจับตัวเอาไว้ด้วยเกรงว่าจะชักจนไปกระแทกกับสิ่งกีดขวาง
“ลมบ้าหมู”
เจ้าหน้าที่อนามัยคนหนึ่งร้องบอก “พลิกตัวคนไข้ให้นอนตะแคงแล้วพยายามอย่าให้เขากัดลิ้นตัวเอง”
ทุกอย่างรวดเร็วมากจนผมตกใจทำอะไรไม่ถูก ต่างจากพี่ปืนที่กระโจนเข้าไปประคองใบหน้าคนป่วยไว้ก่อนจะใช้มือเปิดปากอย่างรวดเร็ว แต่โชคร้ายมันเป็นจังหวะที่คนป่วยชักจนเผยอปากกัดปลายนิ้วมือไอ้พี่ปืนอย่างจัง
“โอ้ย”
เจ้าหน้าที่ทำหน้าตกใจรีบมาง้างปากช่วยดึงนิ้วออก แต่ดึงเท่าไหร่ก็ไม่ออกสักที
“ไม่เป็นไรครับ รีบปฐมพยายามเขาก่อน ผมไม่เป็นไร”
ผมหน้าซีดเผือดจ้องใบหน้าพี่ปืนที่เหงื่อชุ่มเต็มใบหน้า พี่มันดูเจ็บไม่น้อยผมว่าแต่ใบหน้านิ่งนั่นยังเรียบเฉยไม่ปริปากพูดอะไรสักคำ ผมภาวนาให้เจ้าหน้าที่ปฐมพยาบาลเร็วๆ เพราะสังเกตว่านิ้วมือใหญ่เริ่มมีเลือดไหลซึมออกมา
ผมใจหายวาบมองภาพนั้นตาไม่กระพริบ นั่นแหละที่ทำให้ผมเพิ่งสังเกตเห็นแววตาห่วงใยที่ไอ้พี่ปืนมองคนป่วยที่กัดมือตัวเองอยู่ มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกรู้แต่ว่ามันทำให้ผมเผลอเรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงดัง
“พี่ปืน”
ไม่รู้ว่าตัวเองทำสีหน้าแบบไหนออกไป คนตรงหน้าถึงกับชะงักไป ยิ่งตอนที่ชาวบ้านคนหนึ่งถลาเอาผ้าเช็ดหน้าพับสอดเข้าไปในปากแทนแล้วจึงดึงนิ้วพี่ปืนออกมาได้ ผมจึงถลาไปคว้ามือข้างนั้นอย่างรวดเร็วก่อนล้วงเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับเลือดให้
“เจ็บมากมั้ยพี่”
“.......”
“พี่ปืน” ผมละล้ำละลักถาม “เจ็บมากเหรอวะทำไมแม่งไม่ตอบผมอ่ะ”
“พี่ปืน อย่าเงียบดิวะผมใจไม่ดี”
“พี่..”
“กูไม่เป็นไร”
“พี่เป็นแผลนะ เลือดไหลเยอะด้วย”
“.......”
“พี่ปืนทำแผลก่อนเถอะ”
ผมเขย่าแขนอีกฝ่ายแรงๆ
“กูไม่เป็นไร ไม่เป็นไรจริงๆ”
เสียงทุ้มที่เปล่งออกมาทำให้หัวใจที่เต้นสั่นระรัวด้วยความหวาดกลัวกลับมาสงบนิ่งเช่นเดิม ผมเผลอจับหน้าอกตัวเองแล้วมองตามแผ่นหลังกว้างที่ช่วยอุ้มคนป่วยที่อาการดีขึ้นแล้วไปวางนอนหนุนหมอนเพื่อช่วยให้หายใจสะดวกมากขึ้นโดยที่ไม่ได้สนใจแผลที่นิ้วตัวเองซึ่งมีเลือดไหลซึมออกมาเลย
ไม่ห่วงตัวเองด้วยซ้ำ
ผมถอนหายใจแรงๆ นึกถึงคำพูดของพี่ปิงปองขึ้นมาทันที
...มันอาจจะดีชนิดที่เราคาดไม่ถึงเชียวล่ะ...
พี่เป็นคนยังไงกันแน่วะพี่ปืน!
เกร็ดความรู้เพิ่มเติม : การปฐมพยาบาลผู้ป่วยลมชัก คือพยายามจับเค้าให้ตะแคงหน้าลง และที่สำคัญคือไม่ควรเอาอะไรยัดปากผู้ป่วย เพราะมีโอกาสน้อยมากที่ผู้ป่วยจะกัดลิ้น แถมยังอาจทำให้มีโอกาสฟันหลุดแล้วหลุดเข้าคอไปอุดทางเดินหายใจได้
Cr. พี่หมอหรือน้องหมอคนหนึ่ง (ไม่แน่ใจอายุ) ขอบคุณมากนะคะ
ถถถถถถ พี่ปืนคนดีของน้อง สันดานขี้แกล้งไม่พอยังชอบโชว์แมนอีก :-[
เม้นท์หน่อยนะจ๊ะคนดีทั้งหลาย เม้นท์น้อยหมดแรงเดี๋ยวอัพสองอาทิตย์ต่อตอนเลยนะ 5555+++
ปล.สปอยว่าครั้งหน้าพี่ปืนจะพาไปเดทสองต่อสอง อิอิ
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน ด้วยนะจ๊ะ
Cr. พี่หมอหรือน้องหมอคนหนึ่ง (ไม่แน่ใจอายุ) ขอบคุณมากนะคะ
ถถถถถถ พี่ปืนคนดีของน้อง สันดานขี้แกล้งไม่พอยังชอบโชว์แมนอีก :-[
เม้นท์หน่อยนะจ๊ะคนดีทั้งหลาย เม้นท์น้อยหมดแรงเดี๋ยวอัพสองอาทิตย์ต่อตอนเลยนะ 5555+++
ปล.สปอยว่าครั้งหน้าพี่ปืนจะพาไปเดทสองต่อสอง อิอิ
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน ด้วยนะจ๊ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Kkhingg ที่ 20-03-2017 21:26:13
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 20-03-2017 21:31:20
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: therappizdrum ที่ 20-03-2017 21:34:08
กับน้องละทำเป็นด่า 5555
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 20-03-2017 21:35:09
:-[ :-[ :-[
พี่ปืนช่างดีต่อใจ ปากหมาๆแบบนี้ ปากไม่ตรงกับใจสินะ อิอิ
พี่ปืนขี้แกล้งชะมัด กลุ่มเพื่อนพี่ปืนก็เกรียนกันจริงๆ แต่ละคน 555
พี่กลมน่าร้ากกกก เดี๋ยวต้องมีเรื่องราวความเป็นไปกับพี่ไกด์แน่ๆเลย อิอิ
เราว่าแรกดูง่ายนะ มีอะไรก็ค่อนข้างแสดงออก ถอนหายใจบ่อยเชียว 555
น้องแรกค่อยๆเห็นความดีของพี่ปืน ค่อยๆรู้สึกดีกับพี่ปืน
ยิ่งใกล้ชิด ยิ่งหวั่นไหว ~
ตอนที่แรกเรียกชื่อพื่ปืน แล้วแสดงความเป็นห่วง พี่ปืนอึ้งไปแน่ๆ แอบดีใจแหงๆ โอ๊ย เขิน
อ่านเท่าไหร่ก็ยังไม่พอจริงๆสำหรับค่ายสร้างรัก 55555
อ่านสนุก อ่านไปเรื่อยๆ เฮ้ย จบตอนซะแล้ว กระซิกๆ
อย่าใจร้ายกับเราเลยนะ มาอาทิตย์ละตอน เราก็แทบทนไม่ไหวแล้ว 555
รอไปค่ายทุกวันจันทร์เลย
:impress2: :impress2: :impress2:
:pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: MeMindZa ที่ 20-03-2017 21:36:23
เริ่มหัวข้อโดย: Babelilong ที่ 20-03-2017 22:04:50
:impress2: :impress2: :impress2:
:katai5: :katai5: :katai5:
:pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-03-2017 22:11:08
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 20-03-2017 22:25:17
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 21-03-2017 00:16:19
ปล. แนะนำนิดนึงเรื่องการปฐมพยาบาลคนที่เป็นลมชักนะคะ ไม่ควรใช้ช้อนงัดไว้นะคะ เพราะจะส่งผลเสียต่อฟัน ให้หาผ้าพับแล้วให้ผู้ป่วยกัดไว้จะถูกต้องกว่า
เริ่มหัวข้อโดย: sahatsawat ที่ 21-03-2017 00:18:22
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 21-03-2017 00:26:23
5555555
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 21-03-2017 01:07:42
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 21-03-2017 01:19:52
ไรท์สู้ๆนะคะ จะรออ่านนะ
เริ่มหัวข้อโดย: minduen ที่ 21-03-2017 01:42:22
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 21-03-2017 01:47:14
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 21-03-2017 06:51:08
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 21-03-2017 06:54:14
ชอบมากเลยค่ะ!
พี่ปืนนี่ดีงามตามที่คาดไว้จริงๆ
ปากหมาก็แค่เปลือกใช่ไหมล่ะ
ชอบความสัมพันธ์แบบค่อยเป็นค่อยไปแบบนี้จัง
น้องแรกเปิดใจกว้างๆเลยนะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 21-03-2017 09:11:09
ตอนหน้าไปเดทกันที่ไหนน้อออ :impress2:
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 21-03-2017 09:45:41
น้องแรกเริ่มจะเห็นความดีของพี่ปืนแล้วล่ะสิ
ปล. แนะนำนิดนึงเรื่องการปฐมพยาบาลคนที่เป็นลมชักนะคะ ไม่ควรใช้ช้อนงัดไว้นะคะ เพราะจะส่งผลเสียต่อฟัน ให้หาผ้าพับแล้วให้ผู้ป่วยกัดไว้จะถูกต้องกว่า
ว้าวขอบคุณที่ช่วยแนะนำนะคะ :impress2:
แก้ไขเรียบร้อยแล้วค่ะ
แก้ไขเรียบร้อยแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 21-03-2017 10:02:07
น้องแรกน่ารักตัวเองก็ห่วงพี่เขาไปแบบไม่ทันคิดคือกันล่ะว้าาาา
เริ่มหัวข้อโดย: เอมมี่ ที่ 21-03-2017 10:41:38
เริ่มหัวข้อโดย: __mxsae ที่ 21-03-2017 13:21:33
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 21-03-2017 15:07:26
รอตอนต่อไปค่า จะไปเดทกันที่ไหนนะ ทุกวันนี้ไม่ตีกันตายก็บุญแล้ว :laugh:
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 21-03-2017 17:49:13
รอตอนต่อไปนะค้า
:-[
เริ่มหัวข้อโดย: ปลาหางนกยูง ที่ 21-03-2017 21:12:12
แต่คงไม่มีหรอก (อ้าววว อย่าดราม่า)
นิยายสนุกมากกกก ชอบมากกกกก มาต่อไวๆนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: แทงกูดอทสิก ที่ 21-03-2017 22:04:57
เริ่มหัวข้อโดย: Pawaree ที่ 21-03-2017 23:42:40
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 22-03-2017 23:45:37
เริ่มหัวข้อโดย: rp.ppch ที่ 23-03-2017 03:16:39
พี่ปืนนนนนนนน เปนห่วงคนพี่เขาอะดิ ฮือ น่ารักกกก :sad4:
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 23-03-2017 06:13:31
เริ่มหัวข้อโดย: apisaraa ที่ 24-03-2017 04:21:34
พี่ปืนพระเอกมากค่ะตอนนี้ :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 24-03-2017 09:56:48
เริ่มหัวข้อโดย: ครามพิสุทธิ์ ที่ 25-03-2017 11:45:04
รอพี่ปืนนนน
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 26-03-2017 01:54:05
:hao7: :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 26-03-2017 12:06:14
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 26-03-2017 12:55:11
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 27-03-2017 21:26:37
- ไปค่ายตอนที่ห้า : ความรู้สึกดีๆ -
จะรอดมั้ยวะเนี่ย!
ผมสังเกตนิ้วมือของพี่ปืนทั้งสองนิ้วซึ่งพันผ้าก็อชทำแผลเรียบร้อยแล้ว แต่มันดูมีอุปสรรคในการกำรอบแฮนด์บังคับรถมอ’ไซค์อย่างมาก สภาพรถก็ว่าแย่แล้วคนขับมันจะพาผมไปลงเขาที่ไหนรึเปล่าวะ ผมขอเดาว่าพี่มันคงรู้สึกเจ็บไม่น้อยถึงพยายามไม่กำแฮนด์รถแน่นมาก แต่มันทำให้การประคองตัวบนเครื่องยนต์สองล้อดูจะต้องใช้ความพยายามเท่าตัว ดีว่าพี่ปืนแม่งดูมีทักษะในการแว้นพอสมควรแต่ถึงอย่างนั้นผมก็อดเสียวไม่ได้อยู่ดี
“ไหวป่ะเนี่ยพี่?”
“ถามทำไม”
“ก็พี่ดูเจ็บมือเวลากำแฮนด์รถอ่ะพี่ไม่เจ็บจริงๆ เหรอวะ”
“กูขับได้”
เราตอบโต้กันระหว่างรถวิ่งอยู่บนถนนลูกลัง จริงๆ พี่ปืนไม่ได้ขับเร็วด้วยซ้ำแต่เพราะแรงลมที่มาปะทะตอนเรานั่งอยู่บนพาหนะที่ความเร็วคงที่ทำให้เสียงพูดคุยกันแทบต้องเค้นคอตะโกน
“แน่ใจนะ?”
“กลัวกูพาไปแหกโค้งที่ไหนรึไง”
เออดิ หน้ายิ่งเหี้ยๆ ขืนพาหน้าไปไถที่ไหนแล้วเสียโฉมขึ้นมาทำไง ถ้าผมหนังหน้าพรีเมี่ยมแบบพี่แกผมจะไม่กังวลเลยให้ตายสิ
“ไม่ต้องกลัวหรอก” พี่ปืนมองกระจกรถยิ้มๆ “เพราะกูพาแหกโค้งแน่นอน”
เชี่ย
ผมผวากอดเอวอีกฝ่ายแน่นเพราะตกใจที่อยู่ๆ พี่ปืนแม่งเร่งความเร็วมากขึ้นจนลมตีหน้าสั่นไปหมด อารามตกใจกลัวผมถึงขยับไปเบียดแผ่นหลังพี่มันโดยไม่คิด ผมนึกสาปแช่งไอ้คนขี้แกล้งนี่ในใจจนกระทั่งมันลดความเร็วลง
“นั่งแบบนี้แต่แรกก็สิ้นเรื่อง”
“อะไร?”
ผมทำหน้างงก่อนจะสะดุ้งโหยงเมื่อมองตามสายตาพี่ปืนแล้วเห็นมือตัวเองรัดเอวอีกฝ่ายแน่น เห็นแบบนั้นนั้นผมเลยกระโดดหนีทำเอารถเอียงตัวจนแทบเซล้ม
“ทำอะไรของมึงเนี่ย”
“ก็ ก็ผมตกใจอ่ะ”
พี่ปืนหยุดจอดรถแล้วเอี้ยวตัวมามองผมสีหน้าตึงๆ “มึงนี่มันตัวปัญหาชัดๆ”
“อย่ามาว่าผมนะ”
“ไม่ได้ว่า..กูด่าเลย”
ไอ้เชี่ย ผมอ้าปากค้างเบ้ปากใส่สีหน้าเบื่อหน่ายของอดีตหัวหน้าโจร
“ขยับมานั่งดีๆ”
“ผมนั่งแบบนี้ก็ได้”
แบบนี้ที่ว่าคือตูดแทบจะหลุดเบาะซ้ำเหล็กรั้งกันตกท้ายเบาะยังไม่มีอีกต่างหาก โอ้โหเรียกว่าขยับไปอีกนิดผมตกแน่นอนซึ่งนั่นพี่ปืนคงจะรู้เหมือนกันมันถึงทำหน้าเอือมๆ ใส่ผม
“ขยับมา”
“ไม่”
“ได้”
พี่ปืนถีบไปที่เหล็กขาตั้งรถเพื่อให้รถจอดได้แล้วตวัดขาลงจากตัวรถ แล้วมายืนกอดอกมองผมนิ่งท่าทางแบบนั้นทำเอาผมแอบกลืนน้ำลายด้วยความกลัว ยิ่งมองไปบรรยากาศรอบๆ ดันมีแต่ป่ารกทึบแบบนี้ขืนพูดไม่ถูกใจไม่โดนทุบลากไปทิ้งป่ารกชัฏแถวนี้เหรอวะ
“ขยับมานั่งด้านหน้า”
“แล้ว เอ่อ แล้วถ้าผมไปนั่งหน้าแล้วพี่จะนั่งไหนล่ะ”
ความปากดีนี่หดหายเลย ยิ่งเห็นมันทำหน้านิ่งๆ แบบนี้ จริงอยู่ก่อนหน้านี้ผมเคยอาจหาญกวนตีนมันเพราะอดโมโหไม่ได้ที่มันชอบพูดจาและทำท่าไม่ดีใส่ แต่นั่นผมอยู่ท่ามกลางคนหมู่มากต่างจากตอนนี้ที่ผมอยู่กับพี่มันสองคนเท่านั้น
“กูจะนั่งซ้อนท้ายมึงเอง”
ไม่ดีเลย...ไม่ดีแน่ ขืนนั่งแบบนั้นผมคงได้อยู่ในท่าอุบาทว์นั่งอยู่ในอ้อมแขนมันแน่ ไม่โอเคเลยท่านี้โคตรไม่แมนเลย ขืนนั่งแบบนี้ไปจนถึงค่ายผมโดนแก๊งดอกไม้กับพี่ค่ายล้อแน่
“ไม่เอา”
ผมส่ายหน้าหวือ
“แน่ใจนะ”
“เออสิ” พี่ปืนจ้องผมตาวาวทำให้ต้องจำใจลงหางเสียง “ครับ”
“งั้นถ้ากูนั่งหน้ามึงต้องขยับมานั่งชิดกู นั่งไกลขนาดนั้นกูบังคับรถลำบาก เดี๋ยวกูก็ปล่อยมึงลงแถวนี้เลยนี่”
พี่ปืนทำเสียงเบื่อหน่ายก่อนจะตัวขึ้นคร่อมรถแล้วสตาร์ทเครื่องอีกครั้ง แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ขับออกไปจากที่เดิมสักที ผมถอนหายใจแรงๆ แล้วขยับไปนั่งชิดพี่มันอย่างไม่เต็มใจ ผมแอบเห็นพี่ปืนสะบัดมือข้างที่เจ็บแรงๆ ตอนที่บิดคันเร่งจนเผลอถามออกไปไม่ได้
“ขับไหวแน่นะพี่”
“ถ้าไม่ไหวมึงจะขับให้กูรึไง”
ผมส่ายหน้าหวือ “ผมขับมอ’ไซค์ไม่เป็น”
“งั้นก็เงียบไป”
เออ! ผมแอบแลบลิ้นใส่หลังพี่มันตอนที่รถเคลื่อนตัวออกด้วยความเร็วสม่ำเสมอ บรรยากาศยามบ่ายแก่ๆ เห็นพระอาทิตย์รอดมาตามแนวต้นไม้ใหญ่ที่ขึ้นกันหนาทึบตลอดข้างทางบวกกับสายลมเย็นๆ ที่ปะทะใบหน้าทำให้เผลอสูดเอาอากาศที่บริสุทธิ์เข้าปอด
อากาศที่นี่ดีจริงๆ มันดีมากจนลืมนึกถึงความวุ่นวายที่เมืองหลวงเลยด้วยซ้ำ
แต่เดี๋ยวนะ! ผมรู้สึกว่าเส้นทางนี้ไม่น่าใช่เส้นทางกลับค่ายแน่นอนเพราะมันเริ่มห่างจากตัวหมู่บ้านออกไปเรื่อยๆ ผมนึกแปลกใจหันซ้ายทีขวาทีเหมือนจะพยายามหาคำตอบจากธรรมชาติรอบกาย และผมไม่ต้องสงสัยอยู่นานเมื่อพี่ปืนเลี้ยวเข้าเส้นทางเล็กๆ ข้างหน้าซึ่งเป็นทางขึ้นภูเขาแล้วลัดเลาะมาไม่นานก็เห็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ พี่ปืนจอดรถทำให้ต้องรีบก้าวลงจากรถตาม
“ขอโทรศัพท์แป๊บนึง”
พี่ปืนไขข้อสงสัยให้ผมทันทีที่จอดรถ ทำให้นึกถึงคำพูดของพี่ปิงปองที่ว่าหมู่บ้านนี้ยังไม่มีสัญญาณโทรศัพท์หากอยากจะติดต่อใครต้องมาโทรที่อ่างเก็บน้ำท้ายหมู่บ้าน ผมมองไปรอบๆ อย่างสนใจ อ่างเก็บน้ำธรรมชาติตรงหน้าดูเหมือนจะเป็นที่สถานที่ใช้สอยและทำประโยชน์ให้ชาวบ้านที่นี่จริงๆ เพราะผมเห็นบางส่วนกำลังลงหาปลาด้วยวิธีธรรมชาติ บางก็กำลังนั่งตกปากอยู่ริมน้ำ
ระหว่างนั้นผมได้ยินพี่ปืนคุยแววๆ ว่าน่าจะกำลังติดต่อบริษัทที่เป็นสปอนเซอร์เรื่องปากท้องของชาวค่ายเพื่อเอารถไปขนของกินเพราะทางนั้นจะให้ไปเบิกสินค้าทุกสามถึงสี่วันจนกว่าจะสิ้นสุดการทำค่ายอย่างบริษัทผลิตเนื้อสัตว์ชื่อดังและบริษัทนมถั่วเหลืองเจ้าประจำที่ได้ยินว่าคอยให้การสนับสนุนชาวค่ายมาตลอด
เฮ้ย ไม่รู้นี่หว่าว่าจะได้มาแวะโทรศัพท์ด้วยไม่งั้นคงติดมือถือมาแล้ว ยิ่งป่านนี้คนที่บ้านคงเป็นห่วงแย่เพราะตั้งแต่มาถึงยังไม่มีโอกาสได้ติดต่อกลับไปเลย อยากโทรหาที่บ้านจัง ทำยังไงดีวะ ผมเหลือบตามองพี่ปืนที่กำลังจะจบบทสนทนากับปลายสายแล้วเผลอขบริมฝีปากอย่างครุ่นคิด
ถ้าจะขอใช้โทรศัพท์พี่มันโทรจะโดนด่ามั้ยวะ
“ไอ้ปืนมันแพ้คนขี้อ้อน ถ้ามึงลองพูดอ้อนกับมันรับรองเลย” ชั่วแวบนึงผมนึกถึงคำพูดของพี่นะโม
“เสร็จแล้ว ไปกลับ”
“เอ่อ”
เอาวะ ลองอ้อนพี่มันสักหน่อยเผื่อได้ผล ผมแอบกลืนน้ำลายก่อนจะทำตาปริบๆ แบบที่ชอบทำแล้วเบิร์ดกับเขมมักใจอ่อนทุกทีถ้าเนียนขออะไร
พี่ปืนหรี่ตามองอย่างสงสัย “สันนิบาตขึ้นตามึงเหรอ?”
...เพล้งงงงง...หน้าผมนี่ร้าวเลย
“เชี่ย”
ไอ้พี่ปืนเลิกคิ้ว ส่วนผมทำหน้ามุ่ยถอนหายใจแรงๆ เพราะเซ็งไอ้พี่ปืนปากนรก กูกำลังอ้อนมึงโว้ยไอ้ห่าตาโคตรถั่ว
“เป็นอะไร?”
“คือ”
“นับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่พูดก็กลับ หนึ่ง สอง สาม”
เชี่ย มึงก็นับเร็วเกิ้น
“ผมขอยืมโทรศัพท์หน่อย”
พี่ปืนพยักหน้าก่อนจะส่งไอโฟนรุ่นล่าสุดมาให้ผม
“1234”
“หา?”
พี่ปืนทำหน้าเซ็งก่อนจะบุ้ยปากใส่โทรศัพท์ในมือผม เอ่อ รหัสปลดล็อกสินะ โอ้โหถ้าจะตั้งได้ง่อยขนาดนี้ไม่ตั้งมั้ยล่ะ
“ตั้งง่ายๆ กูขี้เกียจจำ”
เหอะ เสือกรู้ทันความคิดกูอีก
ผมพยักหน้ารับคำส่งๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงไปโทรศัพท์ส่วนพี่มันเห็นเดินไปคุยกับชาวบ้านแถวนั้น ผมใช้เวลาไม่น้อยหรอกแค่บอกให้ที่บ้านสบายใจว่าผมถึงที่หมายแล้วก็สุขสบายดีไม่ต้องกังวลใดๆ รีบพูดก็รีบวางเพราะกลัวเจ้าของโทรศัพท์จะด่าจนเสียหมาเอา
“นี่ครับ”
ผมยื่นโทรศัพท์คืนพี่มัน ใจจริงอยากแอบเปิดหน่วยความจำในเครื่องมันดูว่าแอบซ่อนอะไรไว้รึเปล่าเผื่อจะใช้เป็นตัวช่วยในอนาคตเวลาโดนมันแกล้งผมจะได้เอาคืนมันได้ แต่กลัวพี่ปืนจับได้ถ้าเป็นอย่างนั้นผมซวยแน่แค่นี้มันก็แทบจะกินหัวผมอยู่แล้ว
“อ่ะ”
“อะไร”
พี่ปืนแสยะยิ้มตอนที่ยื่นกุญแจรถมาตรงหน้าผม
“มึงขับไง”
“ตลกแล้ว” ผมร้องลั่น “พี่แม่งเล่นอะไรวะอย่าแกล้งผมด้วยวิธีนี้ดิ”
“ใครบอกกูแกล้ง”
“ก็พี่นั่นแหละให้ผมทำแต่ละอย่าง” ผมอารมณ์บูดทันทีเมื่อนึกถึงกล่องลังอย่างหนักที่มันแกล้งให้ยกไปจนถึงอนามัย
“กูไม่ได้แกล้ง”
“ไม่เอา! ผมบอกพี่แล้วนี่ว่าผมขับรถไม่เป็น”
“ไม่เป็นก็หัดดิ”
ผมมองอีกฝ่ายตาคว่ำ “พี่แม่งนิสัยแย่ว่ะ ถามจริงพี่เกลียดอะไรผมนักหนาวะ ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้วพูดจาก็โคตร เอ่อ”
“เหี้ย”
พี่ปืนเติมคำท้ายให้ด้วยท่าทางชิวๆ “กูไม่ได้เกลียด แค่รู้สึกว่าหน้ามึงกวนตีนกูเลยไม่ถูกชะตา”
“ตรงไหนวะ?”
“มึงมันสำอางขนาดนี้ไม่เหมาะมาทำค่ายหรอก”
“เหตุผลแค่นี้อ่ะนะ”
ผมเริ่มโกรธจริงๆ แล้วที่พี่มันตัดสินผมจากรูปลักษณ์ภายนอกมากกว่าการกระทำ นอกจากปากนรกแล้วทัศนคติแม่งโคตรป่วยอ่ะ
“กูรู้มึงด่ากูในใจ”
แม่งมีตาทิพย์หูทิพย์เหรอวะ พูดออกมาแต่ละอย่างตรงเผงขนาดนี้
“เออผมด่าพี่ ก็พี่ว่าผมก่อนทำไมอ่ะ”
พี่ปืนกดยิ้มมุมปาก แล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม
“ถ้าไม่อยากเป็นแบบที่กูสบประมาทก็พิสูจน์สิ” มันยื่นกุญแจรถมาตรงหน้า สีหน้าแววตาโคตรกวนตีน ผมเลยกระชากุญแจในมือมันอย่างโมโหและคงทำแรงไปหน่อยมันถึงสะบัดไปโดนนิ้วข้างที่เจ็บของพี่ปืนอย่างเร็ว
“โอ้ย”
ผมตาค้างยิ่งตกใจเมื่อเห็นพี่มันสะบัดมือแรงๆ จนผ้าก็อชหลุดออกมาเผยให้เห็นเลือดที่ไหลซิบๆ เล็กน้อย
“ผม ผมขอโทษ”
รีบคว้าผ้าเช็ดหน้าของตัวเอาไปซับเลือกที่ออกนั่นทันที พี่ปืนขยับมือหนีแต่ผมผวาตามไปเอาผ้าเช็ดหน้ากุมไว้ทันที
“มึงนี่มัน”
พี่ปืนสบถแต่เพราะเห็นสีหน้าแววตาที่ตกใจชัดเจนของผม ถ้อยคำที่จะหลุดออกมาหลังจากนั้นจึงหยุดชะงักไป
“ผมขอโทษ”
พี่ปืนถอนหายใจแรงๆ “ปล่อยมือกูได้แล้วมั้ง มึงยิ่งบีบก็ยิ่งเจ็บ”
เชี่ย แล้วไม่บอกแต่ทีแรก ผมรีบปล่อยแทบไม่ทันด้วยความตกใจ พี่ปืนเลยจับผ้าเช็ดหน้าผมเอาไว้แทน พอเห็นว่าเลือดหยุดไหลแล้วผมถึงกับถอนหายใจหรุบตามองพื้น รู้สึกผิดบอกไม่ถูก
“เปลี่ยนผืนใหม่แล้วงั้นเหรอ”
หืม อะไรเปลี่ยนๆ วะได้ยินไม่ถนัด
พี่ปืนยักไหล่เดินนำไปที่รถ ทำให้อดสงสัยไม่ได้ว่าพี่มันหมายถึงอะไร หมายถึงผ้าเช็ดหน้าเหรอวะ ก็ไม่ได้เปลี่ยนใหม่นี่หว่าผมใช้ผืนนี้มาตลอดตั้งแต่ผืนเก่ามันเปื้อนโคลนแล้วทิ้งไปตั้งแต่วันนั้นแล้ว เฮ้ย ช่างเถอะยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
.
.
“ทรงตัวดีๆ เสียบกุญแจแล้วสตาร์ทเลย”
สุดท้ายผมก็ต้องมารับกรรมด้วยใบหน้าบอกบุญไม่รับ ขาที่สั้นๆ กำลังเขย่งคร่อมรถเพื่อทรงตัว โดยมีพี่ปืนยืนอยู่ท้ายช่วยจับประคอง ก่อนหน้านี้พี่มันบอกหน้าตายว่ามันเจ็บมือขับรถไม่ได้เลยขู่แกมบังคับว่าจะสอบขับรถให้ผม
“ขอผมทำใจก่อนได้มั้ยวะพี่” ผมหายใจแรงๆ นึกกลัวว่าจะล้มหน้าแหก “เชี่ย ผมเริ่มกลัวแล้วอ่ะ”
“กลัวอะไรกูจับอยู่”
“กลัวพี่ปล่อย”
ผมสารภาพออกมาทันได้พี่ปืนกลั้นยิ้ม เชี่ย ตาฝาดแน่ ผมต้องตาฝาดแน่ๆ ที่เห็นว่าคนอย่างที่ปืนแม่งกำลังยิ้มให้ผมอยู่
“มีสติมองไปข้างหน้า ค่อยๆ ทรงตัว”
“สตาร์ทแล้วบิดแล้วได้ป่ะ”
“ต้องเข้าเกียร์ก่อน”
“โอ้ยทำไมยากจังวะ”
ผมทึ้งหัวตัวเองเผลอปล่อยแฮนด์จนรถเป๋ ดีว่าพี่ปืนจับอยู่แต่ยังไงผมก็ร้องลั่นอยู่ดี
“โอ้ย หูกูจะแตก”
“ก็ผมตกใจนี่”
พี่ปืนถอนใจอีกแล้ว
“แรก”
อีเชี่ย หูไม่ดีแน่ หูกูดับรึเปล่า ผมแม่งได้ยินสองเสียงจากพี่ปืนว่ะ บ้าเอ้ย ใจกระตุกเลยว่ะสัด
“.....”
“กูจับอยู่ไม่ต้องกลัว มึงยังไม่ได้ลองทำมึงจะรีบกลัวไปทำไม ถ้ามึงล้มกูก็ล้มด้วย ล้มไปด้วยกันนี่แหละ”
เป็นคำปลอบที่ฟังแล้วสยองกว่าเดิม แต่ทำไมไม่รู้ผมเบาใจขึ้นเป็นกองเลยว่ะ
เอาวะ เป็นไงเป็นกันขืนยึกยักอยู่อย่างงี้ วันนี้คงไม่ได้กลับค่ายแน่ ผมสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะพ่นออกมาแรงๆ แล้วเป่าปากตัวเอง พยายามรวบรวมสติมอไปข้างหน้าแล้วทรงตัวอยู่บนรถ ก่อนจะเริ่มสตาร์ท เสียงเครื่องยนต์ทำให้ผมจิตตกเลยกลัวมันพาไปคว่ำจริงๆ
ให้ตายเถอะ แต่แรงตบที่หัวไหล่เรียกสติผมกลับมา ผมเหลือบตามองพี่ปืนที่มองอยู่ไม่รู้ทำไมถึงเกิดวางใจมันนัก สุดท้ายผมขยับปลายเท้าใส่เกียร์แล้วค่อยๆ บิดคันเร่งให้รถขับเคลื่อน จังหวะที่รถเคลื่อนตัวช้าๆ ตอนรถออกตัวนี่ถึงกับเป๋เพราะตกใจที่มันขยับ ดีว่าทรงตัวดีเลยไปได้ต่อ
ผมเพิ่มความเร็วขึ้นแล้วเหลือบตามองกระจกรถเห็นพี่ปืนจับท้ายให้อยู่ใจเลยมาเป็นกอง ให้ตายเถอะจังหวะพี่ปืนยกมือปาดเหงื่อบนใบหน้าแม่งหล่อฉิบหาย อะไรยังไงเนี่ยหัวใจกู กับคนที่ทะเลาะกันหนักขนาดนั้นจะมีความรู้สึกเปลี่ยนไปเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงที่ได้ทำความรู้จักกันเหรอวะ
ไม่ดีเลย หัวใจผมแม่งมีปัญหาแน่นอน
ผมเงยหน้ามองถนนอีกครั้งแล้วถึงกับร้องว้ากเพราะรถมันกำลังเบี่ยงหัวดิ่งลงข้างทาง
“ระวังเสา”
“เชี่ยเอ้ย พ่อแก้วแม่แก้วช่วยด้วย โอ้ย ผมกลัว”
พี่ปืนกระโดดทีเดียวจับแฮนด์รถแล้วเบี่ยงเข้าสู่ถนนได้อย่างเฉียดฉิว ผมหลับตาปี๋ไม่รับรู้อะไรเลยจนรู้สึกเจ็บๆ ที่หน้าผากเพราะถูกพี่ปืนเคาะหัว
“มีสมาธิหน่อยสิวะ เวลาขับรถตาดูทางด้วย มึงมัวแต่ดูอะไรอยู่วะ?”
ดูมึงนั่นแหละ
ผมทำหน้าจ๋อยกลัวจนตัวสั่นถ้าหากพี่ปืนช้ากว่านี้อีกนิดผมคลุกฝุ่นแน่ พี่ปืนมองหน้าผมนิ่งๆ
“มึงมองอะไร?”
“ผมเปล่า”
“แน่ใจ”
“เออ”
พี่ปืนมองผมนิ่ง
“คราวหลังถ้าจะมองกูให้ขอดีๆ อย่าทำแบบนี้อีกมันอันตราย”
“ใครมองพี่?”
ผมขบริมฝีปากเถียงสู้มัน รู้สึกหน้าร้อนผ่าวๆ
“หึ”
พี่ปืนสะบัดหัวแล้วขยับคอเสื้อทำหน้าเบื่อหน่าย แต่ทำเอาคนมองถึงกับสตั้นเพราะไอ้พี่ปืนแม่งยิ้มมุมปาก โว้ย มันยิ้มไม่ถึงวิด้วยซ้ำแต่ผลกระทบจากยิ้มมันทำให้จังหวะหัวใจผมถึงกับเต้นผิดจังหวะไปเลย
****************************************************
“ฮั่นแน่”
ผมถึงกับสะดุ้งโหยงตอนที่กำลังคิดอะไรเพลินๆ ระหว่างรอประชุมสรุปงานในแต่ละวันซึ่งจะเริ่มราวๆ สามสี่ทุ่มในแต่ละวันซึ่งก็แล้วแต่ว่าวันไหนงานเสร็จเร็วก็ได้ประชุมเร็ว ดังนั้นหลังจากกินข้าวเย็นจึงมีเวลาพักผ่อนอิริยาบถเกือบชั่วโมงให้ชาวค่ายไปทำธุระส่วนตัว บ้างก็ไปอาบน้ำบ้างก็ไปหามุมพักผ่อนของตัวเองแล้วเมื่อได้ยินเสียงสั่นระฆังทุกคนก็ต้องเข้าประชุมเพื่อรับทราบความก้าวหน้าของงานในแต่ละวัน
ระหว่างนี้แหละที่ผมได้มีโอกาสคิดอะไรเงียบๆ ซึ่งเรื่องในสมองก็ไม่พ้นเหตุการณ์เมื่อบ่ายที่ผ่านมาหรอก แม่งยิ่งคิดยิ่งปวดหัวจนกระทั่งเมื่อกี้โดนแก๊งดอกไม้จู่โจมมาจากด้านหลังจนขวัญบิน
“วันนี้มึงเหม่อว่ะแรก”
“อะไร?”
ผมเฉไฉเมื่อหมวยและเพื่อนมันยื่นล้อมแล้วจ้องเขม่ง
“แปลกๆ นะเราเนี่ย”
“มึงสิแปลกอีหมวย วันๆ ไม่ทำอะไรจ้องจับผิดคนอื่นอยู่เรื่อย”
“อย่าร้อนตัว”ไอ้ม่อนสาวร่างเล็กอีกหนึ่งสมาชิกแก๊งดอกไม้มองผมยิ้ม
“มึงไปไหนกับพี่ปืนมา?”
คราวนี้พริ้มสมาชิกคนสุดท้ายของแก๊งทะลุกลางปล้องก่อนจะได้รับคำชมนิ้วโป้งยอดเยี่ยมจากแก๊งพวกมัน
“ก็”
“ตอบค่ะ”
“ไปส่งของที่อนามัยมา”
“ส่งของแค่นั้นทำไมไปตั้งนาน หายไปตั้งครึ่งค่อนวัน มึงแอบไปเล่นน้ำกับพี่ปืนมารึไงกลับมาถึงได้เปียกชุ่มขนาดนั้น”
เปียกชุ่มเพราะเหงื่อออกโว้ยเล่นโดนบังคับให้หัดขับมอ’ไซค์อยู่ตั้งนานสองนาน จนผมพอจะขับได้นั้นแหละมันถึงพากลับ ถึงแม้จะยังไม่คล่องแต่ผมก็ถือว่าตัวเองสามารถบังคับไอ้เครื่องยนต์สองล้อนั่นได้แล้ว คิดแล้วก็นึกขอบใจคนสอน ถึงแม้มันจะด่าจนผมหูชาก็เถอะ
“ยิ้มอะไรคนเดียว”
“เปล่า”
ไอ้สามตัวนี่แสยะยิ้มโคตรสยอง
“มึงกำลังเขิน”
“เชี่ย”
“อย่าร้อนรนนิ่งๆ ไว้”
“พวกมึงใส่ความกู”
ผมโอดครวญพยายามสอดส่ายสายตาไปทั่วเพื่อหาตัวช่วยแต่แม่งไม่มีใครผ่านมาแถวนี้เลยว่ะ
“แรกมึงหน้าแดงว่ะ”
ผมผวาจับหน้าตัวเองจนแก๊งดอกไม้พากันหัวเราะร่วน
“เชี่ย พวกมึงหลอกกู”
“ก็มึงทำตัวหลอกง่ายทำไมอ่ะ”
“แรก”
“.....”
“กูจริงจังนะ”
ผมพยักหน้าหงึกๆ เพราะเห็นพวกมันทำหน้าซีเรียส
“ถามจริงเหอะพี่ปืนตัวหอมเปล่าวะ มึงได้นั่งซ้อนท้ายใกล้เขาขนาดนั้นได้กลิ่นตัวพี่เขาป่ะ แม่งต้องหอมมากแน่เลย พวกแกว่ามั้ย”
หมวยหันถามความเห็นเพื่อนมันแต่คำถามมันเล่นเอาผมถึงกับทำหน้าเหวอ
“คำถามเหี้ยไรเนี่ย”
“ก็กูเห็นมันยิ้มหน้าฟินขนาดนั้น ตอนขากลับอ่ะ” หมวยยิ้มเจ้าเล่ห์ “กูยังคุยกับเบิร์ดมันอยู่เลยว่า มันยังแอบกังวลที่รู้ว่ามึงออกไปพร้อมพี่ปืน กลัวจะทะเลาะกันตายซะก่อนไหงกลับมาหน้าชื่นสดใสเหมือนได้น้ำดีขนาดนั้นวะ”
ไอ้พวกหญิงพวกนี้นี่ ผมทึ้งหัวตัวเองแรง
“อย่าอึกอักตอบมา”
“อย่าเดินหนี”
“ไม่มีอะไรโว้ย”
ผมตะโกนลั่นเล่นเอาพวกรุ่นพี่ปีสามที่กำลังเดินมาแถวนั้นชะงักกึก ผมคงไม่รู้สึกเก้อกระดากมากขนาดนี้ ถ้าหากว่าปีสามพวกนั้นจะไม่ใช่แก๊งสี่โจรซึ่งมีหนึ่งในสี่กำลังเป็นประเด็นกับผมอยู่ตอนนี้
“เป็นอะไรวะแรกแหกปากซะดังลั่นพวกกูนึกว่าผีเข้า”
พี่เม่นเดินมาทักก่อนเลยคนแรก ผมหันรีหันขวางหาที่พึ่งอีพวกแก๊งดอกไม้แม่งเดินดูดบิดไปโน้นแล้ว อีเหี้ยสร้างภาระให้กูไม่พอยังเสือกทิ้งภาระไว้ให้อีก ขอให้พวกมันนกตลอดชีวิต ฮึ้ม!
“ไง ผีเข้ารึไงไอ้แรก”
“เปล่าครับ”
“แล้วไป” พี่เม่นยิ้มกว้าง “เออว่าแต่วันนี้ได้ข่าวไอ้ปืนไปสอนมึงขี่มอ’ไซค์เหรอวะ”
“ก็เอ่อ...มั้งครับ”
“แล่วๆๆๆ”
พี่นะโมสะพายย่ามคู่ใจมาสมทบอีกราย
“เป็นไปได้อ่ะ”
“.......”
ผมทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกเมื่อเห็นปฏิกิริยาของสมาชิกทั้งสองของแก๊งสี่โจร
“มึงรู้ป่ะ ไอ้เชี่ยปืนแม่งไม่เคยสอนใครให้ทำอะไรแบบนี้เลยนะ ขนาดน้องชายมันมาอ้อนให้สอนมันยังโยนกุญแจใส่แล้วแม่งบอกให้ไปหัดเอง”
พี่มันกวนตีนขนาดนั้นเลยเหรอวะ
“มึงนี่มันแน่จริงๆ ไปอ้อนอีท่าไหนให้มันสอนให้วะ”
ผมส่ายหน้าหวือ
“ผมไม่ได้ขอพี่ปืนสอนเอง”
“เอาจริงดิ”
พี่นะโมทำหน้าเหวอก่อนจะเกาคางตัวเองทำหน้านิ่ง “แปลกๆ นะเนี่ย”
“ยังไงอ่ะพี่”
“ปกติมันสอนแต่ขี่อย่างอื่นอ่ะดิ สอนแบบนี้กูไม่เคยเห็น วันๆ มันสนใจอะไรใครที่ไหน อ่อ ไม่สิ ถ้ามันสนใจจะสอนใครจริงๆ คงเป็นสอนขี่เสา”
พี่นะโมทำหน้าเจ่าเล่ห์หันไปยิ้มหัวกับพี่เม่นเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย
ขี่เสาอะไรวะ!
“แต่สอนเฉพาะผู้หญิงนะ”
...ผลั๊วะ...
ผมอ้าปากค้างร้อนสึกหน้าร้อนผ่าว แต่ยังไม่ทันได้เก้อเขินมาก ฝ่ามือใหญ่ของอดีตหัวหน้าโจรก็สะกิดกะโหลกพี่หนวดอย่างจัง
“ไอ้เชี่ยกะโหลกกูแทบยุบ”
“เบาไปเหรอ”
“ไอ้สัดอีกนิดกูได้ความจำเสื่อมพอดี”
“มึงความจำดีกูรู้”
"ดีทั้งความจำทั้งนิสัยโว้ยกูเนี่ย”
“ดีไม่ห่างเหินอ่ะนะ”
“กูไม่ได้ติดสัตว์ไอ้ห่า”
“ฮ่าๆๆๆ”
ผมเผลอขำตอนที่นิ่งฟังแก๊งสี่โจรพูดคุยกัน แต่จังหวะเผลอยิ้มดันเห็นสายตาของพี่ปืนจ้องอยู่ผมเลยรีบหรุบตามองพื้นทันที นี่เป็นครั้งแรกที่แก๊งสี่โจรมาประจันหน้าผมอย่างพร้อมเพรียงทุกคน โดยเฉพาะพี่ปืนยืนตรงข้ามผมเลย บอกตรงๆ ว่าอยู่พร้อมกันสี่คนแล้วรู้สึกถึงพลังเทพทำลายล้างมาก เทพยันเงาคิดดูไม่แปลกใจเลยว่าทำไมสาวๆ ถึงได้มองตาเล็กตาน้อยทุกครั้งที่แก๊งสี่โจรขยับตัวทำอะไร
“เอ่อ ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“จะรีบไปไหนวะ”
“เอ่อไปรอประชุมพี่”
ผมหาทางเลี่ยงเพราะคำบอกเล่าของพี่เม่นเมื่อกี้ที่บอกว่าไอ้พี่ปืนชอบสอนขี่เสายังดังก้องอยู่ในหัวยิ่งสบตากับพี่มันเมื่อกี้ผมถึงกับร้อนผะผ่าวบอกไม่ถูก
“อีกตั้งครึ่งชั่วโมง”
“แหะ”
“ผมไปเตรียมตัวก่อนไงพี่”
“รีบไปไหนวะ อยู่คุยกับพวกกูก่อนดิ” พี่นะโมชวน “เออไกด์เด็กนี่ไงวะที่ไอ้ปืนแม่งสอบขับมอ’ไซค์”
แค่สอบขับมอเตอร์ไซค์ให้ทำไมต้องทำตื่นเต้นกันด้วยวะ ผมเกาหัวงงๆ ตอนที่พี่มหาพยักพเยิดไปทางตัวละครลับของกลุ่มคนสุดท้ายซึ่งยังไม่มีบทบาทสักที เจ้าของทรงผมสะกิดเฮดมองสำรวจผมแล้วยิ้มน้อยๆ ท่าทางแบบนั้นทำเอาผมรู้สึกเขินนิดๆ ให้ตายเถอะไม่แปลกเลยที่พี่กลมคลั่งไคล้ขนาดนี้ยิ้มแล้วหล่อฉิบหาย
“น่ารักดีนี่”
ห่ะ!
ผมตาเหลือกรู้สึกวิ้งๆ ในหัวและทำตัวไม่ถูกเมื่ออยู่ดีๆ มีคนเอ่ยชมซึ่งๆ หน้าแบบนี้
“เอ่อ”
“สมแล้วที่...”
“กูเดินไปก่อนนะ” ยังไม่ทันที่พี่ไกด์จะทันพูดจบพี่ปืนก็ทะลุขึ้นมากลางปล้องแล้วเดินหมุนตัวเดินออกไปเร็วๆ ทิ้งให้สมาชิกแก๊งโจรที่เหลือได้แต่กลั้นขำ
อะไรของพี่มันวะ!
“มึงนี่มันน่ารักอย่างนี้สินะ”
“ไอ้แรกเอ้ย”
พี่หนวดกับพี่มหาผลัดกันมาตบหัวลูบหลังผมแล้วเดินจากไปเฉยทิ้งให้ผมยิ่งงงหนักกว่าเดิม
“ชื่ออะไรนะเรา”
“แรกครับ”
ยังครับ ยังเหลือพี่ไกด์ที่ยืนมองผมยิ้มๆ อยู่ไม่ได้ขยับไปไหนเสียที
“อ๋อ” พี่แกทำเสียงงึมงำในลำคอ “...รักแรกพบสินะ”
อะไรรักๆ วะได้ยินไม่ถนัด
พี่ไกด์ขยี้ศีรษะผมเบาๆ ทำเอาสะดุ้งโหยงนี่ดีพี่แกทำเหมือนเอ็นดูผมมากกว่าผมเลยได้แต่ยิ้มเขิน
“รู้ป่ะ?”
รู้อะไรวะ
“มึงโชคดีมากนะที่ไอ้ปืนมันสอนอะไรแบบนั้น”
อะไรมันจะจริงจังขนาดนั้นวะ
“น่าคิดว่ะ”
“.......”
“ปกติเห็นมันสอนแต่ผู้หญิงขี่เสา หรือว่ามันชักสนใจอยากจะสอนผู้ชายขี่บ้างวะ”
“หา?”
“หึ”
อะไรคือการที่พี่ไกด์ตบบ่าผมสองป๊าบแล้วทำเสียงแบบนั้นก่อนเดินจากไป เดี๋ยวสิ กลับมาก่อน สอนขี่เสาเหี้ยอะไรวะแม่งเอ้ย
แล้วกูนี่เป็นเหี้ยอะไรเนี่ยหน้าแดงทำไมวะสัดเอ้ย!
มีใครอยากให้พี่ปืนสอนขี่มอไซค์มั้ยคะ ยกมือรัวๆ (แต่เรารู้นะว่าอยากเรียกขี่เสากะอิพี่ปืนอ่ะ 5555++) :laugh:
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ปล. เสาร์ที่ 1 เมษานี้ใครว่างเจอกันที่บูธเอเวอร์วายนะคะ
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ปล. เสาร์ที่ 1 เมษานี้ใครว่างเจอกันที่บูธเอเวอร์วายนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 27-03-2017 21:45:24
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 27-03-2017 21:47:26
โว้ยย พีปืนมันรุกหนักจั๊งงง
สงสัยเรื่องผู้หญิงพี่ปืนดูท่ามันก็ไม่เบานะคะ วี๊ดดดดดดดดดดดดดด :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: einsatang ที่ 27-03-2017 21:50:01
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 27-03-2017 21:59:48
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 27-03-2017 22:03:05
เริ่มหัวข้อโดย: Zetnezz ที่ 27-03-2017 22:14:02
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 27-03-2017 22:37:22
รู้ถึงขนาดว่าปกติพี่ปืน สอนชะนีขี่เสา
แล้วคราวนี้จะสอนผู้ชายขี่เสาบ้าง อะจ๊ากกกก
พี่ปืนชิ่งเดินหนีเพราะกลัวเพื่อนล้อสินะ
"รักแรกพบ" แอร๊ยยยยยย
:L1: :L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 27-03-2017 23:01:04
เร็วววววววววววๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 27-03-2017 23:31:12
เริ่มหัวข้อโดย: __mxsae ที่ 28-03-2017 00:06:55
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 28-03-2017 00:21:33
แหนะๆ รักแรกพบเหรอพี่ปืน เหยยยยย น้องน่ารักอ่ะดิ
//ไปงานวันที่ 1 เมษาเหมือนกันเลยยยยย
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 28-03-2017 00:41:54
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-03-2017 00:54:07
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 28-03-2017 01:01:50
เริ่มหัวข้อโดย: ชอบอ่าน ที่ 28-03-2017 01:11:14
ใจจริงนี่ไม่อยากสอนน้องขี่มอไซต์หรอก อยากสอนน้องขี่เสามากกว่าอะดี้ ถถถ
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 28-03-2017 01:32:22
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 28-03-2017 01:41:25
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 28-03-2017 09:19:32
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 28-03-2017 09:56:35
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 28-03-2017 11:35:32
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 28-03-2017 12:00:12
เริ่มหัวข้อโดย: คนคิ้วท์คิ้วท์ ที่ 28-03-2017 12:45:14
เริ่มหัวข้อโดย: PAtxxkMxxn ที่ 28-03-2017 15:38:15
เริ่มหัวข้อโดย: Lalaleega ที่ 28-03-2017 15:47:36
เริ่มหัวข้อโดย: therappizdrum ที่ 28-03-2017 16:50:40
แก๊งโจรนี่มันนนนน 555555
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 28-03-2017 21:24:15
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 28-03-2017 21:38:14
เข้าค่ายวันนี้ฟินมากจริงๆ โอ๊ยๆ หัวใจ~~~
ชอบยิ้มมุมปากของพี่ปืน ดีต่อใจ จริงๆ
พี่ปืนใส่ใจกับแรกจัง อยากให้แรกขี่เป็น สอนแรกขี่มอเตอร์ไซค์ ทั้งๆที่ไม่ค่อยยอมสอนใคร
ตอนพี่ปืนกับแรกอยู่กันสองต่อสอง เขินอ่ะ 555
แรกเอ๊ยยยย ห้ามใจตัวเองไม่ทันแล้วมั้ง หวั่นไหวขนาดนั้น :-[ :-[ :-[
ส่วนพี่ปืน รักแรกพบ สินะ พอเพื่อนแซว เดินหนีเลยทีเดียว 555
เราชอบค่ายนี้มาๆ รอไปค่ายอีกวันจันทร์หน้านะ
:pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 29-03-2017 01:18:11
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 29-03-2017 09:11:52
น้องแรกน่าร๊ากกกกกกก อย่าตกหลุมพี่มันง่ายๆนะลูกนะ เอาให้พี่มันร้อนลนไปเลยยยย :hao3:
ให้แสดงออกก่อนว่ามันหลงหนู หนูค่อยออกอาการนะไม่งั้นเสียเปรียบ!!!! (ไม่ใช่ไรหมั่นไส้พี่ปืน55)
#ทีมน้องแรกค่ะ :man1:
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 29-03-2017 17:35:18
55555555555555555555555
เริ่มหัวข้อโดย: knxiiviii ที่ 29-03-2017 19:44:15
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 30-03-2017 06:55:35
อย่ามาทำเดินหนีนะ
แล้วน้องแรกอ่ะ หนูไหวไหมลูก
หัวใจหนูอ่ะไหวไหม โดนทำร้ายรัวๆเลยนะ
พี่ปืนท่าจะรักแรกพบกับน้องแรกจริงๆ
ปล.รอติดตามพี่ไกด์น้องกลมนะ ขอไซด์สตอรี่ค่าาา
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 30-03-2017 21:27:45
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 30-03-2017 23:15:22
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 02-04-2017 17:28:42
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 02-04-2017 21:39:06
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 03-04-2017 22:01:17
- ไปค่ายตอนที่หก : บัดดี้บัดด๊อก -
“เล่นบัดดี้บัดด๊อกกัน”
เกมอะไรวะ!
“เกมกระชับความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องชาวค่าย”
หือ?
ผมกับไอ้เบิร์ดหันมามองหน้ากันงงๆ หลังจากที่ประชุมสรุปงานของวันนี้แล้ว พี่ปิงปองก็ให้พวกเราเขียนคำว่าอะไรก็ได้ใส่กระดาษสองใบ ใบหนึ่งใส่ในกล่องบัดดี้ อีกใบใส่ในกล่องบัดด๊อก ซึ่งไอ้เกมที่ว่าเนี่ยพี่แกบอกว่ามันจะเป็นการกระชับความสัมพันธ์ของพี่น้องในค่ายเนื่องจากน้องๆ ดูจะเกรงกลัวพี่ปีสูงมากทำให้เวลาทำงานด้วยกันมันดูติดๆ ขัดๆ เพื่อให้การทำค่ายราบรื่นพวกเฮดค่ายทั้งหลายจึงคิดกิจกรรมละลายพฤติกรรมนี้ขึ้นมา
“พี่จะเวียนให้จับฉลากกันทีละคนถ้าจับได้ของตัวเองให้พับใส่เหมือนเดิมแล้วจับใหม่ โดยเราจะเริ่มจับฉลากในกล่องบัดดี้ก่อน กติกาคือตอนที่จับขึ้นมาให้แนะนำตัว พร้อมบอกชั้นปีและอ่านคำในกระดาษให้ทุกคนได้ยินโดยถ้วนหน้า เพื่อให้น้องเก้าเป็นคนจดว่าใครได้คำว่าอะไรบ้าง ระหว่างนั้นเจ้าของกระดาษแผ่นนั้นต้องจดจำคนที่จับฉลากของตัวเองเอาไว้”
“แล้วการจับบัดด๊อกล่ะ”
“ทำเหมือนกันทุกอย่างจ๊ะ”
พี่ปิงปองอธิบาย
“เกมนี้จะเล่นตั้งแต่วันนี้จนถึงวันสุดท้ายที่อยู่ค่าย เราจะเฉลยกันในคืนก่อนกลับ ระหว่างนี้ใครจะเตรียมของที่ระลึกให้บัดดี้บัดด๊อกของตัวเองก็สามารถทำได้ เอาจริงๆ ฉันว่าคงมีแต่ให้บัดดี้เท่านั้นล่ะมั้ง”
แหงดิ ฟังชื่อบัดด๊อกก็ตะหงิดๆ แล้วว่ามันจะต้องทำอะไรบัดซบใส่แน่นอน!
“เกมนี้เล่นง่ายๆ สำหรับบัดดี้มีหน้าที่ต้องดูแลเทคแคร์บัดดี้หรือคนที่จับฉลากของเราได้ให้ดี โดยไม่ให้เขารู้ตัวตลอดระยะเวลาที่เล่นเกมนี้ จากการทดลองเล่นที่ค่ายมาหลายปีเกมนี้ทำให้เกิดคู่รักจากค่ายตอนขากลับด้วยนะ” พี่ปิงปองหันมายิ้มให้ไอ้เบิร์ดซึ่งมันได้แต่ยิ้มแหย
รุ่นพี่ปีสองผู้หญิงและกลุ่มเจ่ทำท่าสนอกสนใจกันใหญ่
“ฉันรู้นะว่าพวกหล่อนกำลังบริกรรมคาถาขอให้จับได้พวกแก๊งสี่โจร”
เสียงเซ็งแซ่จากรอบทิศเป็นการยืนยันคำตอบ ขณะที่ตัวท๊อปของแก๊งอย่างพี่ปืนกับพี่ไกด์ดูไม่ได้สนใจรอบข้างนอกจากสุมหัวกันแล้วกดยิกๆ อยู่กับหน้าจอโทรศัพท์ ส่วนเม่นแม่งอ้าปากหาวอย่างไม่เกรงใจใครทั้งนั้น และพี่นะโมเจ้าของย่ามสีเหลืองอ๋อยกำลังนั่งหลับตาเหมือนเข้าญาณสมาธิ เออเอากับพวกนี้สิ
“ทำไมรู้ทัน”
“เพราะฉันก็กำลังอธิษฐานอยู่เหมือนกัน”
“ขอให้จับได้บัดดี้เป็นผู้หญิง” พี่ต้องเอ่ยแซวท่าทางขบขัน
“ตบปากเดี๋ยวนี้อีต้อง”
พี่ปิงปองฮึดฮัดท่าทางไม่จริงจังนัก ก่อนจะหันไปอ้อนพี่ปืนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ให้โงหัวออกจากโทรศัพท์
“ปืนจ๋า ตอนสามีเขียนน่ะตัวเองทำสัญลักษณ์ให้เมียสังเกตเห็นง่ายๆ รึเปล่า”
“กูไม่ได้เขียน โยนให้มหามันเขียนแทน”
“ปืนอ่ะ”
“ไม่ต้องห่วง”
พี่ปืนกดยิ้มมุมปาก
แค่ยิ้มโว้ยแค่ยิ้ม ทำไมได้ยินเสียงซี๊ดซ๊าดมาจากรอบทิศเลยวะ
“ไม่ต้องห่วงอะไรอ่ะสามีขา?”
“กูให้มหามันลงอาคมไว้แล้วว่าขอให้มึงจับไม่โดน”
“ปืนอ่ะ”
พี่ปิงปองทำหน้ากระเง้ากระงอด ทำเอาชาวค่ายยิ่งขบขันไปกันใหญ่
“ใครหัวเราะฉันถ้าเป็นชะนีขอให้นกตลอดชีวิต ถ้าเป็นเพศผู้ขอให้มาเป็นผัวฉัน”
กริบเลยทีนี้ กริบเลย ฮ่าๆๆ
ผมแอบกลั้นยิ้มกับไอ้เบิร์ด ส่วนไอ้พวกแก๊งดอกไม้นี่นั่งแซะผมอยู่ข้างๆ นี่ถึงกับกุมปากตัวเองแน่นตลกมันแม่งจริงๆ ปากเจ็บกันขนาดนี้ไม่ต้องกลัวนกแล้วมั้ง
“หึ เอาล่ะๆ ส่งฉลากกันหมดแล้วจะเริ่มจับแล้วนะ”
“เดี๋ยวสิพี่”
พี่ปีสองคนหนึ่งยกมือถาม
“ว่าไงจ๊ะ”
“แล้วบัดด๊อกนี่ต้องทำอะไรบ้างครับ”
“อ๋อ สำหรับบัดด๊อกถ้าใครจับฉลากของเราได้ เจ้าของกระดาษมีหน้าที่กลั่นแกล้ง แต่เอาพอหอมปากหอมคอนะจ๊ะ อย่ารุนแรงถึงขั้นต้องเลือดตกยางออกนะ แกล้งหยอกแบบน่ารักๆ พอเนอะ”
ฉิบหายแล้วล่ะงานนี้
“เริ่มจับกันเลยดีกว่า”
กล่องขนาดเอสี่ที่บรรจุฉลาก‘บัดดี้’ของคนทั้งค่ายค่อยๆ เวียนมาเรื่อยๆ จนกระทั่งกล่องนั้นมันมาหยุดอยู่ตรงหน้าผม ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะล้วงไปหยิบฉลากหนึ่งใบจากในกล่อง ไม่รู้คิดเป็นเองรึเปล่าที่บรรยากาศรอบกายดันพร้อมใจกัน เงียบกริบทันที
เชี่ย อะไรเนี่ย
“คำว่าอะไรวะอ่านดิ” ไอ้เบิร์ดสะกิดเตือน
“เอ่อ”
“อ่านดิแรก”
เอาไงเป็นไงเป็นกัน
“ผมแรกครับ ปีหนึ่ง เอ่อ” ผมยิ้มแหยมองไปทางพี่เก้าที่เตรียมจดข้อความในกระดาษของผม
“เมื่อไหร่จะเลิกประชุมกูปวดขี้”
สตั้น!
เงียบจนรู้สึกว่าถ้าหากทำเหรียญตกพื้นในนาทีนี้คงจะดังก้อง ทั้งค่ายต่างทำหน้าเหวอไม่ถึงวิก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะขบขัน
เชี่ยเอ้ย ใครเขียนวะ
ผมโคตรอายแทบมุดลงพื้นเมื่อพูดจบ
“อันนี้แรกปวดจริงหรือว่าคำในกระดาษวะ”
ผมส่ายหน้าหวือรีบชี้นิ้วใส่กระดาษทันที “ในกระดาษพี่ในกระดาษ”
“แล้วไปนึกว่าปวดจริง กำลังจะอนุญาตว่าถ้าไม่ไหวไปห้องน้ำก่อนได้เลย”
“โธ่พี่”
“ฮ่าๆๆๆ”
ตลกมากสินะ อย่าให้รู้นะว่าใครเป็นคนเขียน ห่าเอ้ย ประเด็นคือไอ้เจ้าของกระดาษนี่เป็นบัดดี้ผมแน่นอนแล้วมันจะเทคแคร์ดูแลผมอีท่าไหนวะ คงไม่แจกขี้ผมทุกมื้ออาหารหรอกนะแค่คิดก็สยองแล้ว
ไอ้เบิร์ดหัวเราะจนน้ำตาไหล ไอ้ห่าอะไรมันจะขำขนาดนั้นวะ ผมเลยทุบไหล่มันไปทีอย่างหมั่นไส้ มันร้องโอดโอยขำๆ หนักกว่าเดิมทำเอาผมเผลอหัวเราะตาม
จบเรื่องโจ๊กบัดดี้ผมไปได้ไม่นานไอ้กล่องบัดด๊อกก็วนมาอีกละ ผมพึมพำในใจว่าขอให้จับได้คำดีๆ บ้าง ดูเหมือนการจับครั้งนี้ทุกคนจะลุ้นไปกับผมด้วย จากไอ้แรกที่รุ่นพี่ไม่ค่อยรู้จักพบจับได้คำอุบาทว์ก่อนหน้านี้ดูเหมือนทุกคนจะให้ความสนใจผมมากขึ้นเลยให้ตายเถอะ
โอ้ย ผมอยากจะร้องไห้ตอนที่เปิดประดาษเป็นครั้งที่สอง
สีหน้าสิ้นหวังของผมทำเอาแก๊งสี่โจรโดยเฉพาะพี่ปืนกระตุกยิ้มมุมปากเหมือนจะขำ แม่งไม่ตลกนะโว้ย!
“พกถุงยางมาสองกล่องพร้อมใช้งาน”
พูดจบก็แทบจะมุดอยู่หลังไอ้เบิร์ดทันที ไอ้เหี้ย ครั้งนี้แม่งเสียงหัวเราะหนักกว่าอีก โธ่กูหนอกูจับได้แต่ละคำ ไอ้เหี้ยบัดด๊อกมึงเลยเพราะมึงเลย
“ขอกล่องหนึ่ง”
อีหมวยโผล่หน้าออกจากฟิคในมือมันมาแซวผมทันที
“กูไม่มี”
“ก็มึงบอกว่าพกมาสองกล่อง”
“โอ้ย”
“ไซค์ปกติเปล่าวะ กูว่าพี่ปืนแม่งตัวใหญ่อยู่นะ”
ใหญ่พ่อง! หัวเราะเหรอ ขำมากเหรอไอ้พวกแก๊งดอกไม้
“มึงนี่มือดีจริงวะแรกจับได้แต่ละคำ”
“หุบปากไปเลยไอ้ห่าเบิร์ด”
ผมทุบหลังไอ้เพื่อนเวรที่บังอาจแซวผมอีกครั้ง พอเสียงเงียบหายไปทุกคนดูจะประคองสติกันได้แล้วผมเลยเงยหน้ายืดตัวขึ้นพอดีกับที่สายตาหันไปปะทะกับฝั่งตรงหน้าที่อดีตหัวหน้าโจรซึ่งหัวเราะไปกับทุกคนด้วย ให้ตายเถอะ หรือว่าไอ้พี่ปืนแม่งจะเป็นบัดด๊อกของผมวะ ใช่แน่ๆ ต้องใช่มันแน่ๆ ไม่งั้นคงไม่มีใครคิดพกของอุบาทว์แบบนั้นมาค่ายหรอก ยิ่งได้ยินว่าพี่มันชอบสอนสาวขี่ เอ่อนั่นแหละ แม่งโคตรเข้าข่ายต้องใช่พี่มันแน่ๆ
ฉิบหายแล้ว มันจะหาเรื่องอะไรมาแกล้งผมวะเนี่ย โอ้ย
“พี่ปืนจ้องมึงอยู่”
ไอ้หมวยกระซิบ “สองกล่องจะพอเหรอวะ?”
“พ่องงง”
“ไม่พอเหรอวะ”
กูสบถว่าพ่องโว้ย
“พ่องโว้ยพ่อง”
“ด่าพี่ปืน?”
“ยังจะถามอีก”
“กูไม่รู้”
“ด่ามึงอีหมวย กูด่ามึงอีหมวยพจมาน”
แก๊งดอกไม้แม่งขำก๊ากทิ้งให้ผมทึ้งหัวตัวเองอยู่อย่างนั้น ห่าเอ้ย!
********************************************
นอนไม่หลับว่ะ!
ผมขยับตัวยุกยิกไปมาได้สักพักแล้วเพราะรู้สึกปวดฉี่ ตอนแรกทำเป็นลืมๆ ไปเพราะมันดึกมากแล้วกะว่านอนไปคงจะหลับแล้วลืมไปเอง แต่ที่ไหนได้วะยิ่งดึกแม่งยิ่งปวดจนจะลุกไปหมด ทนไม่ไหวแล้วโว้ย ผมขยับไปคว้าโทรศัพท์มือถือเปิดหน้าจอไฟสว่างตัวเลขบนหน้าจอบอกเวลาตีสองกว่าแล้ว ผมถอนหายใจกดปิดแล้วนิ่งฟังเสียงกรนที่ดังสนั่นแข่งกันคลอไปกับเสียงจิ้งหรีดเรไรด้านนอก
ไม่ไหวแล้วโว้ย! ผมผุดลุกขึ้นก่อนจะเอื้อมไปสะกิดปลุกไอ้เบิร์ดที่นอนอยู่ข้างๆ กัน
“เบิร์ด”
~ครอกๆๆ~
ท่าทางกำลังหลับสบายเลยนะไอ้ห่าเบิร์ด
“ไอ้เบิร์ด”
เพิ่มเสียงให้ดังขึ้นมาหน่อยแต่ยังไงก็ยังทำเหมือนกระซิบอยู่ดีเพราะกลัวคนอื่นจะตื่นขึ้นมาด้วยเนื่องจากที่นี่เป็นห้องเรียนโล่งนี่ถูกจัดเป็นเรือนนอน ห้องนี้เป็นห้องนอนรวมของผู้ชาย ส่วนห้องๆ เป็นของผู้หญิง เวลานอนพวกเราชาวค่ายถึงต้องนอนเรียงกันเป็นแนวยาวเกลื่อนกลาด บางก็นอนเบียดอัดเหมือนปลากระป๋อง ดังนั้นหาส่งเสียงดังทุกคนย่อมผุดลุกขึ้นตื่นมาพร้อมกันแน่นอน
“เชี่ยเบิร์ด”
“อย่ายุ่งกูจะนอน”
มันนิ่วหน้าคล้ายรำคาญก่อนจะพลิกตัวหนีไปอีกด้าน โอ้ย ไอ้เหี้ยปลุกยากปลุกเย็นของให้แม่งหลับลึกจนถูกพี่ปิงปองมาลักหลับมึง
“เชี่ยเบิร์ดตื่นก่อนกูปวดเยี่ยว พากูไปเยี่ยวก่อนค่อยมานอนต่อ”
“เบิร์ด”
“ไปชิ่วๆ”
ไอ้เพื่อนเหี้ย
นี่มึงแกล้งละเมอหรือละเมอจริงๆ วะแม่งโบกมือไล่ผมซะขนาดนี้ ผมนั่งหน้าตูมกุมท้องตัวเองแน่นเพราะมันเริ่มปวดจนตัวสั่นไปหมด แต่ผมป๊อดไงจะลงไปเข้าห้องน้ำคนเดียวยังไงไหวดึกสงัดขนาดนี้ ซ้ำบรรยากาศยังวังเวงชวนขนหัวลุก แล้วประเด็นคือห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดยังไงก็ต้องผ่านโกศบรรจุอัฐิ แค่นึกถึงก็รู้สึกสยองแล้วให้ตายเถอะ ผมทึ้งหัวตัวเองแรงๆ อย่างกลัดกลุ้มคิดไม่ตกว่าจะเอายังไงดีจะปลุกไอ้เพื่อนเวรให้ไปเป็นเพื่อนมันก็นอนน้ำลายยืดไม่ตื่นสักที
“ทำไมยังไม่นอน”
“เฮ้ย”
ผมสะดุ้งโหยงขวัญผวาใจหายไปอยู่ที่ตาตุ้มเมื่อได้ยินเสียงนุ่มๆ เย็นๆ ดังขึ้นใกล้ๆ หู ต้องขอบคุณตัวเองที่ยังมีสติดีไม่งั้นขืนแหกปากร้องลั่นคราวนี้ได้ตื่นกันทั้งค่ายแน่ ถ้าอย่างนั้นมือผมก็ยังกำพระที่ห้อยคอตัวเองแน่นหลับตาปี๋
...โป๊ก...
มะเหงกลงกลางกระหม่อมอย่างแรงเรียกสติผมจากการท่องบทสวดผิดๆ ถูกๆ ให้ลืมตาให้ ภาพตรงหน้าคือใบหน้าของอดีตหัวหน้าแก๊งโจรที่ดูเหมือนคนเพิ่งตื่น แววตาทอดมองผมเหมือนกำลังประนามอยู่กลายๆ
“กูถามว่ามึงตื่นมาทำไม?”
“ผะ ผม”
“ให้ไวกูง่วง”
ผมยังไม่หายใจตกใจจนพูดติดๆ ขัดๆ
“ตอบช้ากูไม่อยากรู้แล้ว”
...ง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ ไอ้เชี่ยพี่ปืนลุกขึ้นฟังกูก่อน...
พี่มันล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม อ้าว ได้ไงวะ มาทำผมขวัญผวาเสร็จแล้วจะทิ้งกันเฉยเลยเหรอ ผมทำหน้ามุ่ยใส่ซึ่งมันก็ไม่สนใจหรอกเล่นนอนปิดตานิ่งไปเลย ผมถอนหายใจแรงๆ เพราะก่อนนอนวันนี้แหละที่เพิ่งรู้ว่าข้างกองสัมภาระที่คั่นอยู่แม่งเป็นที่นอนที่จับจองด้วยแก๊งสี่โจร ใกล้ชนิดที่ยกเป้สองสามใบที่วางกั้นอยู่นี่ออกผมกับพี่ปืนมีสิทธิ์นอนเกยกันแน่
ถึงว่าเมื่อคืนก่อนรู้สึกถึงเงาทะมึนสงสัยเป็นเปรตตัวโย่งแถวๆ นี้ แต่ที่น่าแปลกคือทำไมผมถึงไม่รู้เลยวะว่าคนที่นอนอยู่ใกล้ๆคือพี่มัน แล้วตอนกลางคืนที่รู้สึกอบอุ่นเหมือนได้กอดอะไรนุ่มๆ จะเป็นเรื่องที่ผมละเมอไปเองวะ
โอ้ย คิดมากไปก็ปวดหัว
นี่ดีนะที่พวกแก๊งดอกไม้ยังไม่รู้ไม่งั้นมันแซวผมไม่เลิกแน่ที่พี่ปืนกับผมนอนใกล้กันจนแทบจะหายใจรดกันได้ แต่ช่างมันก่อนตอนนี้ผมปวดจนรู้สึกว่าขยับตัวแรงๆ มีไหลแน่ โธ่เอ้ยไอ้แรก ผมหันรีหันขวางอีกครั้งอย่างไม่รู้จะยังไงจนกระทั่งเสียงนุ่มของคนที่คิดว่าหลับไปแล้วพูดขึ้น
“นอนได้แล้ว มึงขยับตัวยุกยิกกูรำคาญ”
“ก็ผมปวดฉี่”
พี่ปืนลืมตาขึ้นมาทันที “ใครล็อคเป้ามึงไว้ล่ะ”
โว๊ะ...ผมป๊อดโว้ย
“ปลุกไอ้เบิร์ดแล้วมันไม่ตื่น”
“เกี่ยวอะไรกับเพื่อนมึง”
“ก็ผม”
คือมันไม่ไหวแล้วไง ปวดจนจะร้องหน้าตาผมเหยเกจนทนดูไม่ได้มั้ง พี่ปืนถึงผุดลุกขึ้นอย่างว่องไวแล้วก้าวฉับๆ ไปทันที
“ไม่ไปเยี่ยวรึไง?”
หา!
“ตามมาสิ”
ตามเลยกูตามให้ไว ผมผุดลุกจ้ำอ้าวตามพี่มันไปติดๆ จนไปทันกันที่หัวบันไดเพราะเหมือนว่าพี่ปืนมันยืนรอท่าผมอยู่
ผมกวาดสายตามองไปบรรยากาศรอบข้างที่มีเพียงแสงไฟจากเรือนครัวและหน้าห้องน้ำอันห่างไกลแต่ระยะทางจากเรือนนอนที่ต้องผ่านโกฐเก็บอัฐิโคตรมืดและวังเวงฉิบหาย บรรยากาศแบบนี้ทำเอาผมขนลุกซู่แทบจะร้องไห้ ทำไมห้องน้ำแม่งตั้งอยู่ในจุดยุทธศาสตร์ดีขนาดนี้วะ ห่าเอ้ย!
ผมเดินก้มหน้าก้มตาพยายามไม่มองรอบๆ มีจุดโฟกัสแค่แผ่นหลังกว้างที่เดินนำอยู่ข้างหน้า เรียกว่ามันก้าวผมก้าว มันหยุดผมหยุด ถ้าเป็นเวลาปกติผมคงทำใจไม่ได้ที่จะเดินชิดมันขนาดนี้ แต่นี่ถ้าผวาเข้าไปเบียดมันได้ผมทำไปแล้ว
“มึง”
“.....”
ผมหรี่ตามองพี่ปืนที่เหล่มองไปข้างๆ ตัวผมแล้วขมวดคิ้วท่าทางมันเหมือนเห็นอะไรทำเอาผมถึงกับจิตตก และยังไม่ทันได้ตั้งสติหัวไหล่อีกด้านดันถูกสะกิดอย่างแผ่วเบา
“ว้าก”
ผมแหกปากร้องลั่น ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เต็มแก่ต่างจากพี่ปืนที่กำลังกลั้นขำ เท่านั้นแหละรู้ว่าอะไรเป็นอะไรเลย
“ไอ้เหี้ยพี่ปืน”
“ฮ่าๆๆๆ”
“แม่งสันดานไม่ดี” ผมกำหมัดชูขึ้นหมายจะซัดไอ้คนขี้แกล้งสักที แต่เห็นหน้าพี่ปืนเวลามันยิ้มแล้วทำไม่ลงว่ะ ไม่ใช่เพราะหล่อหรอกนะถึงรอด ไม่ใช่เหตุผลเลยแค่เกรงใจที่มันมาเป็นเพื่อนหรอก
“กลัวขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“เออสิ”
“คุณหนูฉิบหาย”
“คุณหนูแล้วไงหมัดนี่ก็กระแทกปากพี่ได้ก็แล้วกัน” ผมชูกำปั้นอีกครั้ง
“มึงต่อยถึงคางกูเหรอ”
“ผมไม่ได้เตี้ยโว้ยสูงตั้ง176”
“แต่มึงเตี้ยกว่ากูสิบเอ็ดเซนฯ”
ไอ้เหี้ย ด่าว่าสำออยยังไม่เจ็บเท่ากับว่าผมเตี้ย เอ่อ ไอ้เปรตไอ้เสาไฟฟ้าเดินได้ สูงอีกนิดก็เท่ายอดหลังคาโบสถ์ที่อยู่ข้างหลังนั่นแล้วมั้ง
“ปวดเยี่ยวไม่ใช่รึไง ยืนบ่นอยู่นั่นมึงก็ไม่หายปวดหรอกนะ”
“แม่ง”
พี่ปืนยืนกอดนิ่งอยู่หน้าห้องน้ำ แต่ผมยังยืนลังเลไม่เข้าไปสักทีจนมันหรี่ตามอง
“กูอยู่หน้าห้องน้ำนี่แหละ”
“ห้ามทิ้งผมไว้แล้วแอบหนีไปก่อนนะ”
“ความคิดเด็กจังวะ”
“ไม่รู้กันไว้ก่อน พี่แม่งชอบแกล้งผม”
“เออ”
“เอออะไร?”
“เออไม่ทิ้งกูอยู่เนี่ยแหละ”
“สัญญามาก่อน”
พี่ทำหน้ายุ่งยากใจก่อนจะผลักศีรษะผมทีนึง
“ถ้ากลัวขนาดนั้นมึงไม่ต้องปิดประตูห้องน้ำหรอก หันมาเยี่ยวต่อหน้ากูนี่ กูจะยืนประจันหน้าอยู่หน้าห้องนี่แหละ”
ก็เกินไป
ผมรีบเข้าไปทำธุระตัวเองให้เสร็จ ตาก็คอยมองรอบผนังอย่างหวาดๆ แต่พอออกมาแล้วถึงกับใจหายวาบเมื่อคนที่รับปากดิบดีว่าไม่จะหนีไปก่อนพอออกมาจากห้องน้ำไม่เห็นแม้แต่เงาพี่มัน ผมถึงกับยืนอึ้งมองความมืดรอบกายแล้วก้าวขาไม่ออก
“จะยืนอยู่อย่างนั้นอีกนานมั้ย กูจะได้กลับก่อน”
...เชี่ยยยยยย...
ผมหันขวับมองหาต้นกำเนิดของเสียงที่นั่งเป็นเงาตะคุ่มอยู่ตีนบันได้ขึ้นเมรุ โอ้โหมึงก็ช่างเลือกที่นั่งเนอะ
“กูเมื่อยเลยมานั่งรอ”
“.......”
“ไปได้ยังกูง่วง”
ผมพยักหน้ารัวๆ รีบก้าวตามอีกฝ่ายไปติดๆ เสียงฝีเท้ากระทบพื้นดังเป็นระยะโดยที่ระหว่างเราไร้ซึ่งคำพูดใดๆ
“อ้าว”
“อะไรวะพี่”
พี่ปืนทำหน้ายุ่งๆ มองไปยังที่พื้นที่ว่างของตัวเองซึ่งถูกพี่นะโมนอนแผ่ยึดเรียบร้อยแล้ว ส่วนที่ของผมได้ห่าเบิร์ดแม่งนอนแหกขาฟรีสไตล์เต็มที่ประหนึ่งว่าผมไม่มีตัวตนอยู่แล้ว โอ้โหไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงยึดที่กันง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอวะ
ไอ้พี่ปืนมันไปคุ้ยอะไรไม่รู้ในเป้ตัวเองเดาว่าน่าจะเป็นพวงกุญแจ ก่อนจะเดินหน้ายุ่งๆ ออกมา
“ถ้ามึงนอนได้ก็เข้าไปนอนซะ กูจะลงไปนอนห้องพัสดุข้างล่าง”
นอนได้ก็บ้าแล้วไอ้ห่าเบิร์ดยึดพื้นที่ขนาดนั้น ขนาดปลุกให้มันตื่นเมื่อกี้ยังยากเลย ขืนไปนอนเบียดมันขอที่คืนผมโดนมันยันออกมาแน่
“เอ่อ”
“หยิบหมอนกับผ้าห่มลงมา”
ผมทำตามที่มันสั่งอย่างรวดเร็วแล้วเดินตามมันต้อยๆ ลงมา เฮ้ย ผมนี่ก็เชื่อคนง่ายเนอะถ้ามันพาไปปล่อยทิ้งไว้คงไม่รู้ทันหรอกจริงๆ
ประตูห้องพัสดุถูกเปิดออกในเวลาเกือบตีสาม พี่ปืนคลำไปเรื่อยๆ แล้วเปิดสวิตท์ไฟเพิ่มความสว่างไสว ก่อนจะไปลากฟูกอันหนึ่งมาจากมุมห้องแล้วไปคุ้ยเอาผ้าห่มผืนบางๆ ที่คลุมของแถวนั้นอยู่มาทรุดตัวลงนั่งกับฟูก
“ถ้ามึงยืนหลับอยู่ตรงนั้นแล้วโอเค ก็ตามสบายเลยแต่ปิดไฟด้วยกูจะนอน”
พูดจบก็ล้มตึงนอนเฉยทิ้งให้ผมยืนกอดหมอนกอดผ้าห่มโง่ๆ อยู่แบบนั้น แล้วจะให้ทำตัวยังไงวะใครจะไปกล้านอนฟูกเดียวกับพี่มันวะ แง่งๆ ใส่เขาขนาดนั้นที่สำคัญเราไม่ได้สนิทกันขนาดนอนฟูกเดียวกันเปล่าวะ ผมถอนหายใจเดินไปปิดไฟก่อนจะทรุดตัวนอนใกล้ๆ กับฟูกโดยเอาผ้าห่มพันตัวไว้อย่างน้อยก็มีหมอนกับผ้าห่มล่ะวะ ถึงพื้นจะเย็นไปหน่อยแต่อีกไม่กี่ชั่วโมงก็จะเช้าแล้วนอนๆ ไปเถอะ
“ทำไมไม่ขึ้นมานอนบนฟูก”
ชะอุ้ย นึกว่าหลับไปแล้วซะอีก
“ไม่เป็นไรพี่ผมนอนได้”
“กูไม่ได้ถามว่ามึงนอนพื้นได้มั้ย?”
“ก็”
“พื้นมันเย็นขึ้นมานอนฟูก”
“ไม่เป็นไรพี่”
“ขึ้นมา”
“ผมเกรงใจ”
ไอ้เหี้ยผุดลุกพรวดจนผมตกใจ
“มึงไม่ใช่นางเอกและกูก็ไม่ใช่พระเอก อย่าฝันว่านอนฟูกเดียวกันมันจะมีอะไรประหลาดๆ แบบในนิยาย”
ผมทำหน้าเหวอ
“ผมก็ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเหอะ”
ถึงมึงจะหล่อ ถึงผมจะเคยใจเต้นเพราะมันก็ไม่ได้หมายความว่าผมต้องพิศวาสมันโว้ย
เอาสิมันลุกผมลุก
“งั้นก็ขึ้นมานอนให้มันจบๆ ไป กูง่วงกูเพลีย มึงอย่าทำอะไรให้มันยุ่งยากได้มั้ย”
“ผมไม่ได้ทำอะไรเลยเหอะพี่นั่นแหละอะไรนักหนาวะ”
พี่ปืนเหมือนจะโมโหนิดๆ มันเลยเขยิบลงจากฟูกไปนอนพื้นอีกฝั่งแล้วทิ้งฟูกที่ลากมาปูไว้เฉยๆ
โคตรกวนตีน!
เอาวะนอนก็นอน ผมเขยิบขึ้นไปบนฟูกแต่ยังไม่ทันจะเอนตัวลงนอน ไอ้เหี้ยพี่ปืนก็กลิ้งขึ้นฟูกอย่างว่องไว ก่อนจะหลับตาพริ้มแล้วกรนออกมาเบาๆ จนผมถึงกับทำหน้าเหวอ
ไอ้เหี้ยพี่ปืนถ้ามึงจะกวนตีนได้ขนาดนี้ แล้วผมนี่เป็นยังไงเสือกยิ้มทำห่าอะไรวะ
ก็แค่อากาศดีเลยเผลอยิ้มโว้ย!
ฮือออออออ อยากนอนฟูกเดียวกับพี่ปืน ผัวขาาาาาาาาาา :-[
ใครเม้นท์ขอให้ได้เป็นเมียพี่ปืน 5555555555555++++
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ใครเม้นท์ขอให้ได้เป็นเมียพี่ปืน 5555555555555++++
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 03-04-2017 22:17:48
เริ่มหัวข้อโดย: Lalaleega ที่ 03-04-2017 22:19:56
พี่ปืนน่ารักจัง ชอบมากเลยย :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 03-04-2017 22:32:13
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 03-04-2017 22:35:29
่พี่ปืนจะแกล้งนอนตื่นสายจนคนมาเจอรึป่าว
น้องแรกนี่เอ๋อจริงๆเลยเนอะ
ไม่แปลกใจเลยที่พี่ปืนเอ็นดู
แต่นี่ก็ยังไม่ขอเดานะ ว่าใครเป็นบัดดี้ใคร
ขอรออ่านเรื่อยๆก่อนละกัน
นิดนึงนะ ไม่รู้คุณคนเขียนแต่งมาไม่ยาว
หรือเราโลภมากเลยรู้สึกยังไม่พอคะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะ รอจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-04-2017 22:37:38
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 03-04-2017 22:38:29
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 03-04-2017 22:39:32
เริ่มหัวข้อโดย: PAtxxkMxxn ที่ 03-04-2017 22:43:51
เราก็อยากนอนด้วย :-[
เริ่มหัวข้อโดย: knxiiviii ที่ 03-04-2017 22:52:55
เริ่มหัวข้อโดย: ชมรดา ที่ 03-04-2017 23:17:35
เริ่มหัวข้อโดย: แทงกูดอทสิก ที่ 03-04-2017 23:17:45
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 03-04-2017 23:19:42
เพื่อนแกล้งป่าวนิ 555น่าสงสัย :hao3:
เริ่มหัวข้อโดย: wikawee ที่ 03-04-2017 23:33:35
เริ่มหัวข้อโดย: percy ที่ 03-04-2017 23:56:39
วาร์ปไปวันจันทร์ได้มั้ย เค้านอนด้วยกันแล้ว คึคึ :-[ :o8:
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 04-04-2017 00:15:26
5555555555
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 04-04-2017 00:16:41
:m12:
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-04-2017 00:37:25
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 04-04-2017 00:38:36
เริ่มหัวข้อโดย: Zetnezz ที่ 04-04-2017 00:51:24
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 04-04-2017 00:54:41
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 04-04-2017 01:25:47
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 04-04-2017 01:36:36
เริ่มหัวข้อโดย: Babelilong ที่ 04-04-2017 03:06:36
:katai5: :katai5: :katai5:
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 04-04-2017 04:10:07
เจอแบบนี้ต้องรีบมาเม้นท์เลยจ้าาา
#ขอเป็นเมียพี่ปืนด้วยคน
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 04-04-2017 06:47:36
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 04-04-2017 08:20:07
แรกขยับปั๊บ พี่ปืนรู้ทันที
พี่นโม แอบช่วยเพื่อนมายึดที่พี่ปืนซะเลย
ให้โอกาสพี่ปืน ไปนอนกับแรก
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 04-04-2017 08:28:48
พี่ปืนน่าร้ากกกกกก เป็นห่วงแรกตลอด ทำเหมือนไม่คิดอะไร
แต่แรกอยู่ในสายตาของพี่ปืนแล้วไง เลยเอาใจใส่ขนาดนี้ เขินนนน
แรกก็ฮาาาา มือดีตลอด ทั้งบัดดี้บัดด๊อก 555
รอลุ้นว่าใครจะเป็นบัดดี้บัดด๊อกกัน
และรอลุ้นด้วยว่าใครจะมาเจอนอนกันสองคนอยู่ห้องพัสดุมั้ย อิอิ
รอไปค่ายวันจันทร์หน้าค่า~~~~~
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 04-04-2017 08:45:27
เริ่มหัวข้อโดย: maekkun ที่ 04-04-2017 09:17:21
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 04-04-2017 11:00:37
บัดดี้บัดด๊อกครั้งงนี้ เจนสัมผัสได้ว่ามันต้องมีการล็อคคนค่ะ!!
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 04-04-2017 14:02:14
เริ่มหัวข้อโดย: __mxsae ที่ 04-04-2017 15:28:11
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 04-04-2017 16:09:49
เริ่มหัวข้อโดย: ชอบอ่าน ที่ 04-04-2017 17:30:40
งื้มมมม เค้าจะนอนด้วยกันทุกคืนเลยเหย๋ออ คืนที่แล้วก็กอดน้อง คืนนี้แรกก็ไม่น่ารอดมืออิพี่ปืนแน่ แหมๆๆ พาน้องมาห้องน้ำด้วย สงสารน้องอ่ะเด้ อยากรู้จังแรกได้ใครเป็นบัดดี้บัดด๊อก หนึ่งในนั้นต้องมีพี่ปืนแน่ :katai1:
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 04-04-2017 17:39:50
เริ่มหัวข้อโดย: zleep ที่ 04-04-2017 18:26:46
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 04-04-2017 19:31:09
เริ่มหัวข้อโดย: didididia ที่ 04-04-2017 23:18:52
เริ่มหัวข้อโดย: JokerLK ที่ 05-04-2017 00:03:39
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: pancakesexy ที่ 05-04-2017 02:37:08
เริ่มหัวข้อโดย: Nanook ที่ 05-04-2017 07:35:21
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 05-04-2017 10:26:36
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 06-04-2017 01:38:46
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 06-04-2017 20:28:00
รอนะคะ เลิ้บบ
เริ่มหัวข้อโดย: แฟนตาเซีย ที่ 06-04-2017 22:15:04
เริ่มหัวข้อโดย: goykoy ที่ 09-04-2017 16:03:32
เริ่มหัวข้อโดย: sweetyswtcou ที่ 09-04-2017 22:55:58
แต่ชอบที่สุดก็พี่กลมนี่แหละ :hao7:
:pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 10-04-2017 20:45:47
- ไปค่ายตอนที่เจ็ด : แพ้ใจ -
ง่วงชะมัด!
ผมสะบัดหัวแรงๆ เพราะกำลังเดินเมาขี้ตาไปยังโรงครัวในตอนเช้ามืด เนื่องจากวันนี้เป็นเวรปีหนึ่งทำอาหารทุกมื้อของวันนี้ หลังจากที่ผล็อยหลับไปเกือบเช้าแล้วต้องรีบแหกขี้ตาตื่นมาทำอาหารตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสว่าง ก่อนหน้านี้ผมลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นแผ่นหลังของพี่ปืนที่นอนนิ่งยังไม่มีท่าทีว่าจะตื่นก็นึกโล่งใจว่าพี่มันคงไม่เห็นสภาพผมนอนน้ำลายยืดแน่นอน สังเกตจากสภาพที่นอนทำให้รู้ว่าเราต่างคนต่างนอนจริงๆ เพราะขณะที่ผมม้วนเป็นดักแด้อยู่ในผ้าห่ม พี่ปืนแม่งก็มุดอยู่ในผ้าห่มผ้าบางนั้นของตัวเองเหมือนกัน
เหอะ! ขนาดหลับมันยังเสือกหล่อบรรลัย
“โอ้ยนังหมวยลำเค็ญ”
อื้อหือ !!!
แค่ฟังก็ได้กลิ่นมาเป็นลำแล้ว เดี๋ยวๆ ว่าแต่เสียงโหวกเหวกโวยวายนั่นคงเป็นเสียงใครสักคนในกลุ่มเจ่ที่มาช่วยกำกับการทำอาหารแน่นอน ขืนให้แก๊งดอกไม้กับพวกผมสามคนทำลงมือทำเอง คาดว่าอาหารวันนี้คงมีรสชาติเฮงซวยห่วยแตกอย่างไม่ต้องสงสัย
ผมเดินเมาขี้ตาไปตามเสียงนั้น เห็นไอ้เบิร์ดกับเขมกำลังหาววอดๆ ยืนสะลึมสะลือเหมือนยังไม่ตื่นดี ส่วนแก๊งดอกไม้กำลังคุ้ยวัตถุดิบมาประกอบอาหารไปก็พูดคุยหยอกล้อกับกลุ่มเจ่ไป ท่าทางสามสาวนั่นจะเป็นที่ถูกชะตาของกลุ่มเจ่จริงๆ เห็นซิบซุบๆ อะไรกันไม่รู้สักพักก็พากันหัวเราะร่วน
“พวกมึง”
“อ้าวแรก” เขมทัก
“หายไปไหนมาวะตื่นมาพวกกูไม่เห็นมึงเลย ลงมาเข้าห้องน้ำเหรอ”
“อ๋อ เออๆ”
ผมเกาหัวแก้เก้อคาดว่าคงไม่มีใครรู้หรอกว่าเมื่อคืนผมหอบผ้าห่มลงมานอนกับพี่ปืนข้างล่าง ขืนให้คนอื่นโดยเฉพาะแก๊งดอกไม้มันรู้ผมฉิบหายแน่
“แรก” ไอ้เบิร์ดเดินมาสะกิดไหล่ผม “กูรู้สึกว่าเมื่อคืนมึงเรียกกูเหรอวะ”
เออสิ แต่แม่งเสือกหลับลึกปลุกยากจนกูถอดใจ
“อ๋อ”
“มีอะไรรึเปล่าวะ”
“เปล่า กูละเมอ”
มันทำหน้าเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
“น้องเบิร์ด น้องเขมมาเอาข้าวไปหุงค่ะยอดดวงใจของพี่” เจ่กวักมือเรียกพวกมัน “ทำได้เนอะ เดี๋ยวให้พวกชะนีน้อยพวกนี้หั่นหมู หั่นผักทำกับข้าว”
“ได้ครับพี่”
“โคตรลำเอียง”
“นังหมวยลำเค็ญ”
“~ใช่สิ ฉันไม่มีความหมาย ทำอะไรก็ผิด ไม่ดีสักอย่าง~” คราวนี้มันร้องเป็นเพลงเลยโดนกลุ่มเจ่โบกหัวให้ สาวๆ แก๊งดอกไม้โวยวายกันใหญ่ขณะที่กลุ่มเจ่พากันขำพวกมัน
“มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยครับ”
“น้องแรก”
“ครับ”
ผมเกาหัวเก้อๆ กับสายตาหยาดเยิ้มชวนขนลุก
“หั่นผักเป็นมั้ยจ๊ะ” เจ่หมายเลข1กวักมือเรียกไหวๆ “ไม่เป็นเดี๋ยวพี่จะสอน”
“เป็นครับ”
“เสียดาย”
“ว้ายนก”
เจ่คนนั้นทำหน้าเสียดายหนักยิ่งถูกเพื่อนตัวเองแซวผมเลยเผลอขำออกมา ขณะที่หั่นคะน้าตรงหน้าผมกลับรู้สึกว่ามีสายตาหลายคู่จับจ้องอยู่แต่พอเงยขึ้นพวกมันก็ทำทีเป็นสนใจงานตรงหน้าทันที เป็นแบบนี้หลายรอบจนผมชักจะรู้สึกตงิดใจแปลกๆ
จนกระทั่งกลุ่มเจ่บางส่วนพาเลทไปชวนเขมกับไอ้เบิร์ดหุงข้าว ให้ตายเถอะหุงข้าวแค่นี้ทำตั้งห้าหกคน
“มึง”
หมวยเดินมาแซะข้างๆ ผมแล้วเปิดประเด็น “เมื่อคืนมึงไปนอนไหนมา”
“เชี่ย”
เผลอสะดุ้งจนเกือบโดนมีดบาดมือ ผมสูดลมหายใจเข้าแรงๆ แล้วกวาดสายตามองแก๊งดอกไม้ที่ยิ้มสยองตรงหน้า
“กู กูจะไปไหนได้ล่ะก็นอนอยู่ที่ห้องทั้งคืน เพิ่งลุกมาเข้าห้องน้ำก็ตอนเช้ามืดนี่แหละ”
“เอาความจริง”
ทำไมถึงรู้สึกผมถูกจับได้ว่ามีเมียน้อยแล้วบรรดาเมียหลวงมันกำลังคาดคั้นให้สารภาพความจริงวะ ผมทำหน้านิ่งพยายามไม่ตื่นตกใจจนพวกมันจับได้ แต่เอาจริงนะทำไมผมต้องกลัวด้วยวะก็ผมกับพี่ปืนไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อยทำไมต้องทำเหมือนหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนแอบไปทำความผิดมาด้วยกัน
“หม้อต้มเดือดแล้วมึง”
“กูเพิ่งปิดแก๊ส”
“เชี่ยนั่นหนูตัวเบ้อเริ่มเลยพวกมึงดูสิ”
แก๊งดอกไม้แสยะยิ้ม
“อย่าเฉไฉ”
“โว๊ะ”
“จะบอกดีๆ หรือจะให้โชว์หลักฐาน”
หลักฐานอะไรวะ ผมถึงกับทำหน้าเซ่อจนไอ้หมวยแบมือขอโทรศัพท์จากม่อนแล้วกดยิกๆ ก่อนจะเลื่อนภาพบางอย่างมาตรงหน้าผม
ฉิบหาย
ผมอ้าปากค้างถึงกับขยี้ตา แม่งเอ้ยมันเป็นแบบนั้นไปได้ไงวะ ไม่จริงอ่ะ
“ไหนบอกไม่มีอะไรกัน ไหงนอนซบกันขนาดนี้”
พูดไม่ออกเลย ให้ตายเถอะ ภาพมันฟ้องชัดๆ เมื่อผมกับพี่ปืนหันหน้าเข้าหากันแทบไม่มีที่ว่างซ้ำหมอนของผมก็ดันถูกพี่ปืนยึดไปหนุนแทนขณะที่ผมไปนอนซุกอยู่กับแขนพี่ปืน ซ้ำยังนอนกอดเอวอีกฝ่ายเสียแน่ มันเกิดขึ้นตอนไหนวะ ผมลูบหน้าตัวเองแรงๆ เพราะตอนตื่นเมื่อกี้ก็ต่างคนต่างนอนนี่หว่า แต่อะไรก็ไม่ร้ายแรงเท่ากับที่พวกผมหลับสนิทถึงขนาดให้แก๊งดอกไม้แม่งถ่ายรูปได้เป็นสิบๆ ภาพด้วยอิริยาบถต่างๆ
“พวกมึง”
“ว่าไงจ๊ะน้องแรก”
น้องแรกพ่อง ผมปัดมือพริ้มที่บีบแก้มผมเป็นเชิงหยอกเย้า
“เรื่องมันยาว”
“ยาวขนาดไหน?”
ทำไมต้องทำหน้าตื่นแบบนั้นวะ ไอ้พวกบ้านี่
“กูปวดฉี่เลยลงมาเยี่ยวพอขึ้นไปก็ไม่มีที่นอนแล้ว เลยลงมานอนข้างล่างกัน ไม่มีอะไรทั้งนั้น” ผมถอนหายใจก่อนจะทำตาปริบๆ “พวกมึง กูขอร้องล่ะลบรูปเหอะ แม่งไม่มีอะไรหรอก”
“ไม่มีอะไรทำไมดูร้อนรนจัง”
“ก็พวกมึงชอบแหย่ ชอบแซวนี่หว่า กูถึงต้องทำลับๆ ล่อๆ แบบนี้ ทั้งๆ ที่จริงๆ แม่งไม่มีอะไรเลย”
“แล้วทำไมนอนซุกกันขนาดนั้น”
“ใครจะไปรู้วะ ตื่นมาเมื่อกี้ยังอยู่คนละมุมเลย กูไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าไปนอนซุกกันตอนไหน”
พูดแล้วยังงงไม่หายไปนอนซุกพี่มันขนาดนั้นโดนที่ไม่รู้ตัวเลยได้ไงวะ
“อ๋อเหรอ”
“เออออออ”
“จริงอ่ะ”
“พวกมึงนี่แม่งเป็นบัดด๊อกกูรึเปล่าวะ”
แก๊งดอกไม้หัวเราะขำ ก่อนที่พวกมันจะเขย่าหัวผมเบาๆ
“โธ่ไอ้แรก พวกกูแค่หยอกมึงเล่นไม่เห็นต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขนาดนั้นเลย”
“ก็พวกมึงแม่ง”
“เออๆ พวกกูขอโทษ เมื่อเช้ากะจะไปเอาของในห้องพัสดุเฉยๆ บังเอิญว่าประตูมันจะไม่ได้ล็อค ก็เลยเห็นของดี”
“พวกกูลบก็ได้”
ผมยิ้มออกมาทันที
“แต่มีข้อแลกเปลี่ยน”
ไอ้พวกอสรพิษ
“จะเอาอะไร”
“เปิดเทอมถ่ายโปสเตอร์โปรโมทคณะให้ด้วย”
ว่าแล้วมั้ยล่ะ ผมถอนใจเซ็งๆ เพราะพยายามปฏิเสธการถ่ายภาพโปรโมทคณะมาตลอด ทั้งๆ ที่แก๊งดอกไม้แม่งโคตรตื้อ เอาจริงนะผมว่าคนหน้าตาดีในคณะมีเยอะแยะ ทำไมไม่ไปตื้อพวกนั้นวะ
“ตกลงมั้ย?”
“กูยังจะกล้าปฏิเสธพวกมึงอีกเหรอ”
เสียงพวกแม่งหัวเราะโคตรชั่วร้าย
.
.
“ไหวมั้ยเขม”
ผมยิ้มขำไอ้เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อที่กำลังปลุกปล้ำกับการหั่นพริกเม็ดเล็กอย่างเอาเป็นเอาตาย
“หั่นยากจังวะแรก”
“มันต้องจับอย่างนี้”
“แบบนี้เหรอ”
“ไม่ใช่ แบบนั้นมีดมันจะบาดมือเอา”
ผมวางมือทับมือมันแล้วจับให้ขยับตาม จริงๆ ผมทำกับข้าวไม่เก่งหรอกแต่ได้อานิสงค์จากการที่ถูกย่าบังคับให้เป็นลูกมือช่วยในครัวบ่อยๆ
“เก่งนะเรา”
“แน่นอนอยู่แล้ว”
ผมเผลอหัวเราะออกมาพร้อมเขม โดยไม่ทันรู้ว่าใบหน้าของเรามันใกล้กันขนาดไหน เขมมันคงไม่ได้คิดอะไร แต่สำหรับคนที่คิดไม่ซื่อแบบผมระยะทางยิ่งใกล้เท่าไหร่หัวใจผมก็ยิ่งสั่นไหวเท่านั้น
ยากเหลือเกิน ยากจะตัดใจเหลือเกิน
“เชี่ย”
“โอ้ย”
มัวแต่เหม่อเม็ดพริกถึงได้กระเด็นเข้าตา ผมร้องด้วยความปวดแสบปวดร้อนแต่เขมก็ไวพอมันจึงรีบพาผมไปล้างไม้ล้างมือที่อ่างทันทีแล้วบังคับให้ผมลืมตาในน้ำอยู่ตั้งนาน
“เป็นยังไงบ้างวะ?”
ผมลืมตาในน้ำได้สักพักก่อนจะกระพริบตาเบาๆ เพราะมันยังเคืองอยู่
“อืม ดีขึ้นแล้ว”
“ระวังบ้างสิคราวหลัง”
เขมลูบหัวผมเบาๆ
“ไหนมาดูซิ”
“กูไม่เป็นไรแล้ว”
“กูขอดูก่อนแรก”
ผมสะดุ้งโหยงหัวใจเต้นระรัวตอนที่มันชะโงกหน้ามาเป่าตาให้อย่างแผ่วเบา ไม่ว่าจะนานแค่ไหนหัวใจผมยังคงสั่นไหวเพราะมันทุกที
“หายแล้ว”
เขมยิ้มกว้างมือข้างหนึ่งยังลูบศีรษะผมอย่างแผ่วเบา แววตาที่ทอดมองมาเต็มไปด้วยความรักความห่วงใย ประหลาดแท้ที่แววตาของมันกระพือความรู้สึกที่ซ่อนเร้นของผมให้ลุกโชน
“ขอบใจมากมึง”
“ขอบคุณทำไม กูกับมึงเพื่อนกัน”
...เพื่อนกัน...
...แค่เพื่อนกันสินะ...
“เขม”
ผมรู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองวูบโหวง หายกับว่ากำลังหายใจไม่ออก ในอกมันบีบอัดทรมานเหลือเกินตอนที่พี่เก้าร้องเรียกมันจากหน้าห้องครัว มันผละจากผมไปอย่างรวดเร็ว สัมผัสอบอุ่นก่อนหน้านี้กลับเย็นเฉียบจนน่ากลัว
พี่เก้ายังยิ้มสดใสให้พร้อมกับโบกมือทักทายผม ก่อนจะหันไปคุยเสียงแจ๋วกับมัน เขมยิ้มกว้างให้คนรักมือข้างที่เคยลูบศีรษะผมกำลังลูบไล้เส้นผมของพี่เก้าอย่างอ่อนโยน รอยยิ้มที่เคยมีให้ผมดูสดใสยิ่งนักตอนที่มันยิ้มให้พี่เก้า เขมยิ้มทั้งปากทั้งตา แววตาที่มองอีกฝ่ายเต็มไปด้วยความรักซึ่งแววตาแบบนั้นผมไม่เคยมีโอกาสได้สัมผัส ไม่เคยเลยจริงๆ
ผมก้มหน้านิ่งพยายามจดจ่อกับงานตรงหน้า ทั้งที่รู้สึกว่าขอบตาตัวเองกำลังร้อนผ่าว มือผมกำแน่นจนรู้สึกเจ็บเวลาที่เล็บจิกเข้าไปในเมื่อ
“แรก”
ไอ้เบิร์ดผละจากกลุ่มเจ่มาหาผมทันที มันกุมมือข้างที่กำแน่นของผมเอาไว้แล้วลูบเบาๆ
“กูไม่เป็นไร”
“ถ้าไม่ไหวไปจากตรงนี้เถอะ”
ผมรู้สึกว่าไอ้เบิร์ดกำลังมองผมอย่างห่วงใย ผมสบตากับมันนิ่งพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลจนมันคว้าผมไปกอด ดีว่ากลุ่มเจ่กำลังยุ่งอยู่หน้าเตาไม่งั้นความคงแตกแน่ว่าผมรู้สึกผิดปกติกับเพื่อนสนิทตัวเอง ส่วนแก๊งดอกไม้มันคงสัมผัสได้ถึงบรรยากาศแปลกๆ มันเลยรีบก้าวเข้ามาผมทันที
“เจ็บตามากเหรอมึง”
“.......”
ผมส่ายหน้าจนสาวๆ หน้าเสีย
"งั้นมึงวางมือนะ ไปล้างหน้าล้างตาไปที่เหลือพวกกูทำต่อเอง”
“แต่ว่า..”
“ไปเหอะ”
หมวยมันดันไหล่ผมออกไป “ไปเถอะ กูไม่รู้หรอกนะว่ามึงไม่สบายใจอะไร แต่ถ้ามึงอยู่ตรงนี้แล้วไม่โอเค มึงออกไปก่อนเหอะ”
ผมฝืนยิ้มมองพวกมันอย่างขอบคุณ ก่อนจะเดินออกมาเพราะไม่อยากเห็นเลยจริงๆ ว่าเขมกำลังเขี่ยแก้มพี่เก้าแล้วหยอกล้อกัน ท่าทางของทั้งคู่บอกผมว่าผมไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะก้าวเข้าไปแทรกแซงความสัมพันธ์นั้นเลย
ไม่มีโอกาสเลย
ผมเจ็บอีกแล้ววะ!
*****************************************************
หลังจากทานอาหารเช้ากันแล้วชาวค่ายทุกชั้นปียกเว้นปีหนึ่งที่มีเวรทำอาหารวันนี้ ก็ร่วมแรงร่วมใจกันถือเสียมถือจอบไปขุดดินบริเวณที่จะใช้สร้างสนามกีฬาเอนกประสงค์เพื่อปรับพื้นที่ต่อจากเมื่อวานที่ทำไปได้ครึ่งเดียว เห็นว่าหลังจากปรึกษากับชาวบ้านกันแล้วว่าหากปรับหน้าดินเสร็จเรียบร้อยจะเริ่มวางแผนทำการผูกเหล็กหรือใช้ตะแกรงวายเมทวางให้ทั่วแล้วจะเทปูนเป็นขึ้นตอนสุดท้าย ซึ่งกว่าจะถึงขั้นตอนนั้นคงจะต้องใช้เวลาอีกหลายวัน
ผมถอนหายใจขณะกำลังนั่งแกะกระเทียมเป็นลูกมือเจ่เพื่อเตรียมอาหารมื้อถัดไป ผมไม่รู้ว่าตัวเองถอนหายใจเป็นครั้งที่เท่าไหร่แต่รู้สึกได้ว่าเจ่ๆ กำลังมองผมแปลกๆ
“เป็นอะไรจ๊ะน้องแรก”
ผมยิ้มแหยจนเจ่เบอร์หนึ่งขยับมาใกล้ๆ “มีอะไรปรึกษาพวกพี่นะ ถึงจะช่วยอะไรไม่ได้มากก็ดีกว่าไม่ได้ระบายนะ”
กลุ่มเจ่ดูเป็นการเป็นงานขึ้นมาทันที
“ผมมีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยครับ”
“ไม่สบายกายหรือไม่สบายใจจ๊ะ”
“เอ่อ”
“ถ้าเป็นอย่างแรกเจ่จะให้นวดว่ามาให้คลึงตรงไหนถึงจะดีขึ้นบอกมาได้เลย”
“ถ้าปวดหัว”
“ก็นวดหัว”
“ถ้าเป็นหู”
“ก็นวดหู”
“ถ้าปวดหอย”
“พอค่ะ” เจ่คนหนึ่งยกมือห้าม “นวดมากกว่านี้เดี๋ยวจะเผลอนาบ”
“อุบาทว์”
ผมถึงกับขำก๊ากจนน้ำตาเล็ด ขนาดแก๊งดอกไม้ที่กลับจากการเดินไปเสิร์ฟน้ำให้ชาวค่ายที่ขุดดินอยู่โน้นยังอุตส่าห์มายืนขำเป็นเพื่อน
“แต่ถ้าเป็นอยากหลังช่วยได้ด้วยการหันมาคบพวกเจ่ค่ะรับรองจะสบายใจ”
“พูดดีค่ะอีดอกแต่ไม่พูดจะดีกว่า”
ผมว่ากลุ่มเจ่ถึงจะดูตุ้งติ้งและตลกโปกฮาไร้สาระไปบ้าง แต่ผมว่าจริงๆ แล้วพี่เขาทั้งน่ารักและนิสัยดีทุกคนด้วยซ้ำ ดูสิจากที่เครียดๆ ผมกลับรู้สึกสบายใจขึ้นมาเฉยเพราะคำพูดไม่กี่คำของพวกพี่เขา
“ไงเรายิ้มออกแล้วสิ”
“ขอบคุณมากครับพี่”
“ไม่เป็นไรถ้าคืนนี้ไม่สบายกายไม่สบายใจอีกไปมุดมุ้งพี่ได้เลย”
ผมรีบส่ายหน้าหวือตอนพี่แกทำท่ากัดริมฝีปากแล้วปรือตาใส่ แม่งโคตรตลก แต่ขณะที่กำลังขบขันกันอยู่นั้นรู้สึกว่าแก๊งโจรที่เอาผ้าโพกหัวขุดดินอย่างขะมักเขม้นรีบทิ้งเสียบกันหน้าตื่น ไม่ต่างจากชาวค่ายที่เหลือที่พาไปกันวิ่งไปไปมุงดูอะไรสักอย่าง
“ฉิบหายแล้ว”
เสียงพี่เม่นตะโกนลั่น
“นั่นเขามุงอะไรกันวะ”
“เอออะไรวะ”
“เหมือนมีคนเจ็บ”
แก๊งดอกไม้กำลังวิเคราะห์กันอย่างออกรสออกชาติ
“นั่นมันเขมนี่หว่า”
เขมเหรอ เขมทำไมวะ
ผมหน้าตื่นอารามตกใจจึงวิ่งนำแก๊งดอกไม้กับกลุ่มเจ่ไปยังกลุ่มคนที่มุงอะไรสักอย่างตรงหน้า
“เชี่ยเขมตกก้าวพลาดตกหลังคา”
อะไรนะ!!
ผมตัวสั่นใจกระวนกระวายไปหมด ยิ่งตอนที่ไอ้เบิร์ดกำลังประคองเขมที่หัวแตกจนเลือดอาบโดยมีแก๊งสี่โจรช่วยจับประคองผมถึงกับใจหล่น มือไม้สั่นไปหมดทำอะไรไม่ถูก
“หลีกทาง หลบหน่อยต้องพาน้องไปอนามัย”
“เร็วช่วยกัน”
ชาวค่ายต่างแหวกทาง ไม่นานหลังจากนั้นมีกระบะของชาวบ้านที่ใครสักคนไปตามมาจอดเทียบ ร่างของเขมถูกยกขึ้นรถอย่างระมัดระวังโดยมีแก๊งสี่โจรและไอ้เบิร์ดช่วยประคอง นอกจากนั้นยังมีพี่เก้าที่ยังสะอื้นไห้ก้าวตามไปติดๆ วินาทีนั้นผมเลยรีบกระโดดขึ้นหลังรถไปอย่างไม่ทันคิดเช่นกัน
ระยะทางจากโรงเรียนที่พักไปอนามัยไม่ไกลนักแต่มันเหมือนผ่านไปชั่วกัปชั่วกัลป์ ผมยิ่งใจเสียเมื่อเห็นเขมมันหลับตานิ่งเลือดไหลซึมออกมาเป็นระยะ รู้สึกว่าขอบตาร้อนผ่าวยากเกินจะอดกลั้นไหว
“เขม”
ผมเรียกมันเสียงแผ่วเบา
“มันไม่เป็นไรแรก มึงใจเย็นๆ ก่อน”
เบิร์ดขยับมาตบบ่าผมเบาๆ สีหน้าแววตามันกังวลไม่น้อย
“เบิร์ด มันเกิดขึ้นได้ยังวะ ทำไม ทำไมเขมถึงเป็นแบบนี้”
“มันก้าวพลาดไปเหยียบกระเบื้องอันที่ผุ มันเลยร่วงลงมา”
ผมหลับตานิ่งไม่อยากจะนึกว่ามันจะเจ็บปวดขนาดไหน ก่อนหน้านี้เบิร์ดกับเขมอาสาปีนขึ้นไปซ่อมหลังคาโรงเรียนที่ผุจริงๆ มันไม่สูงมากนักหรอกซ้ำยังเปลี่ยนแค่ไม่กี่แผ่น ใครจะไปคิดว่ามันจะเกิดเรื่องไม่คาดฝันแบบนี้
“ใจเย็นๆ ก่อนแรก”
ผมถอนหายใจอีกครั้งเหลือบตามองไปยังแก๊งสี่โจรที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกำลังคุยกันเงียบๆ แต่มีอยู่คนหนึ่งที่นั่งนิ่งมาตลอดทาง พี่ปืนทำหน้านิ่งขณะที่มองมาทางผม แต่แววตาคู่นั้นมันดูอ่อนโยนบอกไม่ถูก ผมไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองแต่เพราะมันเพียงแวบเดียวเท่านั้นที่เห็นทำให้ผมไม่นึกเอะใจ
เมื่อถึงอนามัยเขมถูกพาไปรักษาอย่างเร่งด่วนที่ห้องด้านใน ผมมองตามหลังเจ้าหน้าที่เร่งพามันเข้าไปจนลับตา ผมยืนพิงกำแพงผนังนิ่งเหมือนไม่รู้จะทำอะไรก่อนดี ความรู้สึกตอนนี้ของผมมันหวาดกลัวไปหมด ภาพเลือดสีแดงฉานของเขมยังคงติดตา มันคงจะเจ็บปวดน่าดู
พี่เก้ายังคงร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของพี่ปิงปองที่ตามมาด้วย เสียงสะอื้นไห้นั้นบาดลึกในความรู้สึกของผมมันหดหู่จนยากที่จะบรรยายออกมาเป็นคำพูด ทุกคนในที่นั้นมีสีหน้าเครียดอย่างเห็นได้ชัดขนาดพี่มหากับพี่หนวดที่แย้มยิ้มเป็นประจำยังยิ้มไม่ออก
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 10-04-2017 20:47:31
(ต่อ)
เนิ่นนานที่พวกเราอยู่ในความเงียบจนกระทั่งเจ้าหน้าที่เดินออกมา พวกเรากรูกันเข้าไปสอบถามทันท่วงที
“คนไข้ปลอดภัยแล้วครับแค่หัวแตก” คุณหมอวัยกลางคนท่าทางใจดียิ้มให้เล็กน้อย ทำเอาคนฟังพากันถอนหายใจโล่งออกเป็นแถว
“แต่หมออยากให้ไปสแกนสมองที่โรงพยาบาลในตัวจังหวัดเพื่อให้ชัวร์ว่าไม่มีอะไรกระทบกระเทือนสมอง”
“ขอบคุณมากครับหมอ”
หลังจากพวกเรารีบกรูกันเข้าไปหาเขมที่นอนพันหัวหลับตานิ่งอยู่ด้านใน สีหน้ามันดูดีขึ้นผ้าก็อชที่พันหัวอยู่มีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย แต่โดยรวมมันดูดีขึ้นกว่าตอนที่พามามาก เมื่อเบาใจว่าเขมมันคงไม่เป็นอะไรมากแก๊งสี่โจรกับพี่ปิงปองก็ออกไปติดต่อเรื่องรถที่จะพาเขมไปตรวจอย่างละเอียดที่โรงพยาบาลในตัวเมือง
ดังนั้นตอนนี้จึงเหลือแค่พี่เก้า เบิร์ดแล้วก็ผมซึ่งนั่งเฝ้าเขมมันอยู่ ผมนั่งนิ่งมองเขมที่หลับใหลเพราะฤทธิ์จากยาแก้ปวด โดยที่พี่เก้านั่งกุมมือมันอยู่ ในช่วงเวลาที่แบบนี้พี่เก้าไม่ห่างจากเขม มันทำให้ผมอดยอมรับไม่ได้ว่าจริงๆ แล้วทั้งคู่ก็เหมาะกันดีในเวลาที่ยากลำบาก พี่เก้าไม่ปล่อยมือจากเขมเลย ผมนั่งมองความรักของคนทั้งคู่แล้วได้แต่ถอนหายใจ
“เขม”
พี่เก้าผวาเข้าไปใกล้เขมตอนที่สะลึมสะลือตื่นขึ้น เขมมันทำหน้างงก่อนจะร้องโอ้ยตอนที่กุมศีรษะตัวเอง
“เป็นยังไงบ้างเขม”
“เจ็บครับ”
“เจ็บมากมั้ย”
“ผมทนได้”
มันพูดเสียงแผ่วแต่แววตาที่มองพี่เก้าเต็มไปด้วยความเอ็นดู ซ้ำยังเกลี่ยปลายนิ้วรอบดวงตาที่ฉ่ำไปด้วยน้ำตาของพี่เก้า ผมกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอแล้วตัดสินใจเดินหลบออกมา
“แรก”
“มึงโอเคมั้ยวะ”
ไอ้เบิร์ดตามผมออกมาอย่างรวดเร็ว สีหน้าแววตามันบ่งบอกว่าห่วงผมจริงๆ ผมส่ายหน้าถึงแม้จะจุกในอกบอกไม่ถูก แต่เหตุการณ์วันนี้ทำให้ผมได้เห็นอะไรหลายอย่าง ผมเหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่ ผมท้อกับความรู้สึกแบบนี้บางทีมันคงถึงเวลาแล้ว
..พอสักที..
ผมรักมันจนเหนื่อยแล้ว
“เบิร์ด”
“ว่าไงวะ”
“กูต้องยอมรับแล้วว่ะ”
ไอ้เบิร์ดมันตบบ่าผมเบาๆ “มึงทำได้เว้ยแรก มึงทำได้”
“อืม”
“พยายามเข้า แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆ มึงระบายมาเลยกูพร้อมฟัง”
“ขอบใจมึงมากว่ะเบิร์ด”
“เออ กูยอมรับว่าทำตัวลำบากเหมือนกันตอนที่รู้ว่าเพื่อนกูดันรักเพื่อนอีกคน” ไอ้เบิร์ดยักไหล่ “แต่ยังไงก็แล้วแต่ เรื่องแค่นี้ไม่ทำให้เราเลิกเป็นเพื่อนกันได้หรอก มึงว่ามั้ย?”
ผมเผลอหัวเราะออกมาจริงๆ ไม่เรียกว่าหัวเราะได้เหรอกแค่ทำเสียงในลำคอ แท้จริงแล้วผมไม่สามารถยอมรับความรู้สึกแบบนี้ได้ง่ายขนาดนั้นหรอก
...มันคงต้องใช้เวลาสักพัก...
“มาทำอะไรกันตรงนี้”
เสียงของพี่ปืนดังขึ้นทำให้เรายุติบทสนทนา และเหมือนพี่แกจะไม่ได้ต้องการคำตอบจริงจังจึงแค่ยักไหล่เฉย
“เออเบิร์ดมึงไปเป็นเพื่อนเขมกับปิงปองหน่อยนะ”
“ได้ครับพี่”
พี่ปืนหันคุยกับไอ้เบิร์ด “ฝากมึงด้วย กูไปด้วยไม่ได้ต้องอยู่ค่ายแทนปิงปอง”
“ไม่ต้องห่วงพี่”
“เออกูฝากด้วย”
ผมนิ่งฟังเงียบๆ สายตาก็กวาดไปรอบแก๊งสี่โจรที่เหลือไม่อยู่กันแล้วคงกลับไปค่ายก่อน เห็นแต่พี่ปิงปองยืนคุยกับชาวบ้านที่เป็นคนขับรถอยู่หน้าอนามัย
“งั้นกูไปตามไอ้เขมก่อนพวกมึงจะได้ไปกันเลย”
พี่ปืนมุ่งหน้าไปตามเขม ผมเลยได้โอกาสเดินตามมาด้วย แต่พอถึงหน้าห้องพี่แกดันหยุดชะงักกึกจนผมที่ตามมาด้วยหน้ากระแทกกับแผ่นหลังพี่ปืนเต็มๆ
“โอ้ย”
“......”
“อะไรวะพี่”
“อย่าเพิ่งเข้าไปเลย”
“ทำไมอ่ะ”
ผมกุมจมูกทำหน้าไม่เข้าใจ พยายามจะชะโงกหน้าไปดูข้างใน
“เหอะน่า มึงไปรอหน้าอนามัยเลย เดี๋ยวน้องเก้าคงพาไอ้เขมลงมา”
“ได้ไง ถ้าไม่บอกสองคนนั้นจะรู้เหรอว่ามีคนมารอรับแล้ว”
พี่ปืนถอนหายใจมองผมนิ่ง
“เชื่อกู มึงไปก่อนเดี๋ยวกูตามพวกมันเอง”
“ไม่เอาผมอยากเข้าไปด้วย”
“แรก”
ผมดึงดันจนพี่ปืนเปิดทางให้ผมเขาไป ผมเลยเดินพรวดเข้าแต่ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นภาพที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น ผมตัวชาวาบหัวสมองมึนเบลอ ทั้งที่บอกให้ตัวเองทำใจได้แล้วแต่สุดท้ายแค่เห็นภาพนี้ผมถึงกับหัวสมองว่างเปล่า
...ภาพที่เขมจูบพี่เก้า...
“ออกไปรอข้างนอกเถอะ”
พี่ปืนเตะไหล่ผมอย่างแผ่วเบา แล้วผมก็เดินออกมาตามแรงจูงของพี่มันอย่างไม่รู้ทิศทาง พี่ปืนยังทำหน้านิ่งเหมือนไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นด้านใน เนิ่นนานจนกระทั่งพี่เก้าประคองเขมเดินออกมา ผมไม่รู้ว่าผมทำสีหน้าแบบไหน เขมมันถึงเดินมาลูบศีรษะผมเบาๆ แล้วพูด
“กูไม่เป็นไรแรก ไม่ต้องร้อง”
ผมยืนมองจนกระทั่งเบิร์ดเดินมาช่วยประคองเขมอีกข้างแล้วพามันเดินไปนั่งในรถ โดยมีพี่ปิงปองคอยท่าอยู่ ไม่นานหลังจากนั้นรถกระบะของชาวบ้านที่มีผู้โดยสารชาวค่ายสี่คนก็ค่อยๆ เคลื่อนห่างออกไปเรื่อยๆ
...พอดีกับที่น้ำตาผมไหลหยดแหมะ...
.
.
ลมตีหน้าจนรู้ชาไปหมดเลย!
ผมกำลังนั่งซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์คันเดิมที่พี่ปืนเคยพาไปหัดเมื่อวานก่อน ความเร็วของรถยังสม่ำเสมอแต่ทำไมไม่รู้ผมกลับรู้ว่าว่าแรงลมที่พัดผ่านรอบกายดูรุนแรงจนรู้สึกเจ็บชาไปหมด ผมไม่รู้ว่าจุดหมายปลายทางของพี่ปืนคือที่ใด เพราะระยะทางมันห่างออกจากตัวค่ายมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ผมไม่สนใจอะไรแล้ว ผมไม่อยากรู้อะไรแล้ว
เครื่องยนต์สองล้อขับเลยฝายเก็บน้ำท้ายหมู่บ้านมาเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงตีนเขา พี่ปืนบังคับรถขึ้นมาตรงทางแคบๆ ตามไหล่เขาซึ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงลานกว้างที่มีหน้าผายื่นออกไปนอกพื้นดิน บริเวณโดยรอบสวยงามมากเหมือนมันจะเป็นสถานที่ที่มีแต่ชาวบ้านที่รู้เท่านั้น ไม่นึกว่าจะมีสถานที่สวยงามแบบนี้ซ่อนตัวอยู่ในหมู่บ้านไกลปืนเที่ยง
หลังจากจอดรถแล้วผมเดินตามพี่ปืนไปบริเวณริมผาที่มีขอบไม้กั้นเอาไว้ บริเวณนั้นสูงมากทำให้มองเห็นธรรมชาติที่งดงาม สายหมอกซึ่งอยู่บริเวณก้นเหวค่อยๆ ลอยล่องมาอย่างเชื่องช้า กลุ่มก้อนสีขาวงดงามจนอยากจะบักทึกความงดงามนั่นให้ติดตรึงอยู่ในใจตลอดไป ผมชะโงกลงไปก้นเหวที่มีสายน้ำเล็กๆ ไหวผ่าน ธรรมชาติเบื้องล่างมหัศจรรย์จนไม่อาจละสายตา
ตรงที่ผมกับพี่ปืนยืนอยู่เป็นลานกว้างมีต้นไม้รายล้อมเฉพาะทางเดินเข้ามา เดินตรงลานนั้นกลับโล่งจนเงยหน้ามองท้องฟ้ายามสายที่สดใสได้เต็มตา ไม่น่าเชื่อสายตาตัวเองจริงๆ ว่าสถานที่เหล่านี้คือสิ่งที่ธรรมชาติรังสรรค์ ผมเผลอสูดลมหายใจเข้าปอดแรง อากาศบริสุทธิ์ที่ได้รับมาทำให้ความรู้สึกหนักหน่วงในอกค่อยเลือนหายไป
“ที่นี่ชาวบ้านเรียกว่า ‘ลานดาว’”
“ชื่อเดียวกันหมู่บ้านเลย”
“ใช่”
พี่ปืนกอดอกยืนนิ่งมองไปรอบๆ “ชาวบ้านบอกว่าที่นี่ตอนกลางคืนดาวสวยมาก สวยเหมือนสวรรค์บนดิน มันเลยถูกเรียกต่อๆ กันมาว่าลานดาว”
“ทำไมพี่ถึงรู้จักที่นี่ล่ะ”
“รู้ตอนมาสำรวจค่าย”
“สวย”
ผมพึมพำมองไปรอบๆ แล้วยิ้มออกมา
“ไปตะโกนผากัน”
“หา”
พี่ปืนบุ้ยปากไปที่พื้นดินที่ยื่นออกไปเป็นหน้าผาแต่มีขอบกั้นเอาไว้
“เสียงมันจะก้องกังวานให้ความรู้สึกว่าที่นี่มีแค่มึงเป็นเจ้าของคนเดียว”
“ยังไง”
พี่ปืนยักคิ้วก่อนจะป้องปากแล้วตะโกนออกมา
“ไอ้แรกรักคุด”
“คุด คุด คุด คุด”
เชี่ย
ผมถึงกับเหวอยิ่งเสียงเอคโค่คำสุดท้ายที่ดังก้องไปทั่ว ผมพูดไม่ออกนึกอายที่เหมือนว่าพี่ปืนมันจะรู้อะไรบางอย่างมาแน่นอน ผมขมวดคิ้วมองหน้ามันแล้วนึกอะไรบางอย่างออกเลยป้องปากตะโกนเสียงดังลั่น
“ไอ้พี่ปืนปากนรก”
“รก รก รก รก”
ยักคิ้วให้พี่มันทีนึง
“ไอ้เตี้ยเอ้ย”
“ผมสูงกว่ามาตรฐานชายไทยแล้วกัน”
“แต่ก็เตี้ยกว่ากูอยู่ดี”
“ไอ้เสาไฟฟ้า”
พี่ปืนยิ้มขำ ผมเลยป้องปกตะโกนเหน็บพี่มันอีกครั้ง
“พี่ปืนปากนรก”
“รก รก รก รก ”
“ไอ้แรกรักคุด”
“คุด คุด คุด คุด
“พี่ปืนปากนรก”
“รก รก รก รก ”
หลังจากตะโกนสุดเสียงสลับกับพี่ปืนแล้วรู้สึกเลยว่าแม่งโคตรดี จนต้องเผลอหัวเราะออกมา ขณะที่พี่ปืนแค่มุมปากตามสไตล์
“ดีขึ้นมั้ย”
“โคตรดี”
ดีมาก ดีสุดๆ
ผมคิดว่าตัวเองจะเจ็บมากกว่านี้ซะอีก วันนี้ผมต้องยอมรับว่าความรู้สึกที่มีต่อเขมเป็นมากกว่านี้ไม่ได้แล้วจริงๆ ยอมรับว่าเจ็บแต่ผมกลับยิ้มออกมาได้ จะเพราะใครได้ถ้าไม่ใช่ไอ้พี่ปืนอดีตหัวหน้าแก๊งสี่โจร พี่มันนี่โจรจริงๆ นอกจากจะปล้นความรักความสนใจจากใครต่อใครได้แล้ว ตอนนี้มันยังกำลังจะปล้นความรู้สึกดีๆ ไปจากใจผมอีกด้วย
สมแล้วที่มันเคยเป็นถึงอดีตหัวหน้าโจร ไอ้พี่ปืนปากนรก!
หัวใจผมพองโตเหมือนมีมวลอากาศอัดแน่นอยู่ภายใน แปลกที่ไม่รู้สึกอึดอัดตรงกันข้ามผมกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
ฮือออออออ พี่ปืนผัวขาาาาาาาาา
ช่วงนี้กลมไกด์ค่าตัวแพง รอตอนหน้านะฮะสำหรับคู่นี้
ใครเม้นท์ขอให้ได้ผัวแบบพี่ปืน 55555555555++++
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ช่วงนี้กลมไกด์ค่าตัวแพง รอตอนหน้านะฮะสำหรับคู่นี้
ใครเม้นท์ขอให้ได้ผัวแบบพี่ปืน 55555555555++++
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 10-04-2017 21:38:18
เริ่มหัวข้อโดย: sahatsawat ที่ 10-04-2017 21:41:03
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-04-2017 21:45:09
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 10-04-2017 21:50:21
เริ่มหัวข้อโดย: goykoy ที่ 10-04-2017 21:56:33
เริ่มหัวข้อโดย: ชมรดา ที่ 10-04-2017 22:02:55
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 10-04-2017 22:10:33
เริ่มหัวข้อโดย: maekkun ที่ 10-04-2017 22:27:12
เริ่มหัวข้อโดย: MeMindZa ที่ 10-04-2017 23:02:51
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 10-04-2017 23:29:01
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 10-04-2017 23:40:57
พี่ปืนน่ารักคนแบบนี้เหมาะมากที่จะมาดามใจน้องแรกรักคุด
#พี่ปืนปากนรก
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 10-04-2017 23:51:24
เริ่มหัวข้อโดย: Babelilong ที่ 11-04-2017 00:32:05
แรกถ้ายังลีลา เราจะเอาพี่ปืนแทน อิอิ
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 11-04-2017 00:42:49
เริ่มหัวข้อโดย: __mxsae ที่ 11-04-2017 00:48:16
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 11-04-2017 01:30:13
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 11-04-2017 03:25:08
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 11-04-2017 03:45:55
เริ่มหัวข้อโดย: ｡Atlas ที่ 11-04-2017 06:47:44
อ่านแล้วหน่วงม้ากกก เข้าใจความรู้สึกน้องแรกอ่ะ
เพราะเราก็เคยอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น เจ็บสุด กลับบ้านนอนนำ้ตาไหลเงียบ ๆ แล้วก็คิดขึ้นมาได้ว่า ช่างมัน 555555
เริ่มหัวข้อโดย: fsbeentaken ที่ 11-04-2017 07:42:06
เริ่มหัวข้อโดย: แทงกูดอทสิก ที่ 11-04-2017 08:56:58
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 11-04-2017 09:28:00
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-04-2017 09:36:01
แล้วจัดท่านอนให้แรก หนุนแขนตัวเอง
จับแขนแรกให้ก่าย กอด เอวตัวเองแน่เลย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 11-04-2017 10:10:33
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 11-04-2017 10:13:27
ก่อนจะเดินออกมาเพราะไม่อยากเห็นเลยจริงๆ ว่า>>> พี่เขม กำลังเขี่ยแก้มพี่เก้าแล้วหยอกล้อกัน
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Zetnezz ที่ 11-04-2017 10:33:42
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 11-04-2017 10:49:51
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 11-04-2017 12:08:19
:-[ :-[ :-[
ชอบสายตาอ่อนโยนที่มีให้แรก โอ๊ยๆหัวใจ
ถึงคราวที่แรกจะตัดใจจริงจังแล้ว มีคนมาดามใจขนาดนี้
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-04-2017 13:05:41
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 11-04-2017 13:43:53
:pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: PAtxxkMxxn ที่ 11-04-2017 14:10:30
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 11-04-2017 15:58:35
น่าร้ากกกกก ปล่อยเขมไปเถอะ ชิวๆ 5555
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 11-04-2017 18:08:39
เริ่มหัวข้อโดย: Buio.Falco ที่ 11-04-2017 18:40:38
หลงรักแรก ทำไมน่ารักได้ขนาดนี้
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 11-04-2017 20:20:35
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 12-04-2017 06:50:30
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 13-04-2017 02:49:54
ออร่าผัวแรงมากกก
แฟนนนนนขาาาาาาา
ฮืออออออ
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 13-04-2017 09:38:16
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 14-04-2017 22:07:29
คนมันไม่ใช่ก็คือไม่ใช่
อย่าลืมมองคนใกล้ตัวที่วนเวียนหนูพักนี้นะ
เป็นกำลังใจให้พี่ปืนและคนเขียนค่า
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 16-04-2017 09:01:30
เริ่มหัวข้อโดย: Wereena ที่ 16-04-2017 10:09:19
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 16-04-2017 11:50:37
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 16-04-2017 16:19:52
ปลื้มพี่ปืนหนักมาก
:-[
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 16-04-2017 20:18:08
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 17-04-2017 19:14:17
:impress2: :impress2: :impress2:
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 17-04-2017 21:15:19
- ไปค่ายตอนที่แปด : ทีมเมียพี่ปืน -
“ปืน”
“อ้าวเปรี้ยว”
“ปืนไปไหนมาเราตามหาตั้งนาน”
“เปรี้ยวมีอะไรให้ปืนช่วยรึเปล่า”
หือ?
แทนตัวเองว่า ‘ปืน’ กับสาวซะด้วย ผมทำเนียนยืนฟังไม่ยอมไปไหนเพราะรู้สึกไม่ชินหูที่ได้ยินไอ้พี่ปืนมันพูดจารื่นหูขนาดนี้ สงสัยว่าสีหน้าแสดงออกว่าสอดรู้สอดเห็นมากเกินไปพี่เปรี้ยวถึงมองแปลกๆ จนรู้สึกเก้อกระดาก ผมเลยรีบผละออกมาทันทีแต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังได้ยินภาษาดอกไม้ของคนทั้งคู่
“เปรี้ยวมีเอกสารเกี่ยวกับสปอนเซอร์ให้ปืนช่วยดูหน่อย ปืนพอจะว่างมั้ย”
“เอาสิเดี๋ยวปืนช่วยดู”
เหอะ!
เดินออกมาไกลแล้วผมถึงได้ทำหน้าพะอืดพะอมเต็มแก่ จริงๆ ไม่ใช่อะไรหรอกแค่รู้สึกหมั่นไส้ที่เวลาพี่ปืนมันพูดกับสาวโคตรสุภาพต่างกับตอนที่พูดกับผมแม่งหลุดมาแต่ละคำยิ่งกว่าฝูงหมาไล่ฟัด ให้ตายเถอะทำไมผมต้องรู้สึกนอยๆ เวลาที่พี่ปืนพูดภาษาดอกไม้กับพี่เปรี้ยวด้วยวะ
ผมสะบัดหน้าแรงๆ เพื่อให้ความคิดประหลาดนั้นหลุดลอยไป ผมว่าตัวเองชักแปลกๆ ทั้งที่ควรเสียใจมากกว่านี้เพราะต้องตัดใจจากเขมจริงๆ เสียที น่าแปลกที่ไม่เจ็บปวดอย่างที่คิด ซ้ำตอนนี้ผมยังรู้สึกแปลกๆ กับพี่ปืนไปอีก ผมทึ้งหัวตัวเองเพราะยิ่งคิดยิ่งปวดหัว
โว้ย ผมเตะฝุ่นระบายความรู้สึกที่อึดอัดในใจ ก่อนจะมุ่งหน้าไปทางโรงครัวพอดีเห็นพี่กลมกำลังปีนป่ายบันไดอยู่
“พี่กลมสู้ๆ”
หือ...อะไรวะ
“พี่กลมโคตรเท่ห์”
“ครับ เฮ้ย”
จังหวะที่พี่แกเอี้ยวตัวมายิ้มให้แก๊งดอกไม้ ทำให้บันไดสเตนเลสที่พี่กลมกำลังปีนป่ายขึ้นไปเปลี่ยนปลอดไฟในห้องครัว ถึงกับเอี้ยงกระเท่เร่จนสาวๆ หวีดร้องโวยวายทะยานไปจับคว้าไว้ด้วยท่าทางอกสั่นขวัญหาย ไม่ต่างจากคนที่ปีนบันไดอยู่ถึงกับตบอกตัวเองแรงๆ
“เกือบไปแล้ว”
“พี่ทำอะไรครับนั่น”
ผมตะโกนถามตอนที่พี่แกเห็นมาทางนี้พอดี
“เปลี่ยนหลอดไฟ”
หา?
ท่าทางทะมัดทะแมงซะด้วยสิ ไม่น่าเชื่อว่าพี่กลมคนนี้คือเดียวกับที่ชอบไปขายขนมจีบให้พี่ไกด์ เอาจริงๆ นะผมว่ารูปร่างกะทัดรัดแบบนี้ถึงบางมุมจะเท่ห์ก็เหอะแต่ดูยังไงก็สำอางบอบบางอยู่ดีไม่น่าเชื่อว่าจะคล่องแคล่วขนาดปีนบันไดขึ้นไปเปลี่ยนหลอดไฟได้
“คล่องแคล่วขนาดนี้เปลี่ยนหลอดไฟบ่อยเหรอพี่”
“อืม ที่บ้านพี่มีแต่ผู้หญิง งานพวกนี้ถึงทำไม่เป็นก็ต้องหัด”
เสียงฮือฮาจากแก๊งสามสาวที่จับบันไดอยู่ พอจะเดาได้ว่าพี่กลมคงจะกลายเป็นขวัญใจของไอ้พวกนี้แล้วล่ะ
“พระเอกว่ะพี่”
“มันแน่นอนอยู่แล้ว อย่าว่าแต่เปลี่ยนหลอดไฟเลย เปลี่ยนยางรถ เดินสายไฟพี่ก็ทำมาหมดแล้วเว้ย”
“เทพไปเปล่าเนี่ยพี่”
พี่กลมหัวเราะมือก็จับหลอดไฟขยับไปมา ท่าทางอย่างโปรสมราคาคุยจริงๆ ผมแหงนหน้ามองพี่กลมทำทุกอย่างเสร็จสรรพในเวลาไม่นาน ขณะที่มือทั้งสองข้างก็จับบันไดช่วยเพราะผมให้แก๊งดอกไม้ไปช่วยพวกเจ่ๆ ในครัวเตรียมอาหารมือถัดไป ดังนั้นตรงนี้เลยเหรอแค่ผมกับพีกลมเท่านั้น
“เออพี่เก่งไงไอ้น้อง”
“ครับผมรู้ ไม่งั้นพี่จะตามตื้อพี่ไกด์ได้ขนาดนั้นเหรอวะ”
พี่กลมชะงักมือไปชั่วครู่ก่อนหลุดยิ้มออกมา
“เรารู้ด้วยงั้นเหรอ?”
“แหมพี่”
“มึงพูดถูก กูชอบ”
ผมแอบพ่นลมหายใจกลัวว่าพี่แกจะนึกโกรธเคืองที่ไปแซวซะอีก
“เออว่าแต่พี่แทนตัวเองว่ามึงกูกับเราได้ป่ะ”
“ตามสบายเลยพี่”
“ดีมากไอ้แรกน้องรัก”
เพราะมัวแต่ขำกัน มือที่จับบันไดเลยสั่นและนั่นเป็นจังหวะที่พี่กลมมันค่อยปีนบันไดลงมา มันเลยทำให้ศูนย์ถ่วงเสีย ขาบันไดด้านหนึ่งลอยขึ้นไม่ติดพื้นเลยทำให้ตัวบันได้เอนไปด้านหลัง
..เชี่ย..
“ฉิบหาย”
“เฮ้ย ระวังพี่”
“โอ้ย”
...โครม...
เจ็บข้อศอกสัด!
ผมทำหน้าเหยเกตอนที่ทับอยู่บนอกพี่กลม ขณะที่ฮีโร่ที่ช่วยไม่ให้ผมต้องเจ็บไปทั้งตัวดันนอนแผ่ไปกับพื้น มือข้างหนึ่งประคองหลังผมไว้อย่างดีเลย
“เป็นไงบ้างวะพี่ เจ็บตรงไหนมั้ย”
“จุกๆ”
“ตรงไหนพี่”
“เข่ามึงกระแทกเป้ากู”
ฉิบหาย
ผมรีบผุดลุกขึ้นขยับตัวทันที ก่อนจะช่วยขยับตัวพี่ประคองพี่แกให้ลุกขึ้นตาม
“เป็นไงพี่ โอเคมั้ยต้องไปหาหมอป่ะเนี่ย”
“.......”
“ตอบผมดิพี่”
“โอ้ย ให้กูหายใจก่อนไอ้ห่าแรก”
ผมเผลอหัวเราะออกมาอย่างขบขัน สายตาก็สอดส่ายไปทั่วร่างกายพี่กลมเพื่อหาบาดแผลที่อาจเป็นสาเหตุพี่แกเจ็บตัว พอเห็นว่าไม่มีเลือดที่ไหนก็ให้สบายใจ เพราะเห็นก็แต่แผลเล็กๆ ตรงแขนนิดหน่อย
“ลุกไหวรึเปล่าวะพี่”
“พยุงกูที”
“ทำอะไรกัน!”
หืม
ผมชะงักมือที่รวบเอวพี่กลมทันที พี่มันเลยเซมาให้ผมประคองแทบไม่ทัน ทำเอาแก๊งสี่โจรที่ขาดก็แต่หัวหน้าแก๊งทำตาโต โดยเฉพาะเจ้าของคำถามก่อนหน้านี้ที่จ้องพี่กลมตาเขม่ง
“เอ่อ”
“ไอ้กลมเป็นอะไรวะ”
พี่เม่นกับพี่นะโมถลามาดูแทบจะทันที
“ตกบันไดพี่”
บันไดสแตนเลสนอนแอ้งแม้งเป็นหลักฐานอยู่ใกล้ๆ กัน
“แล้วมึงขึ้นไปทำห่าอะไรวะ”
“ซ่อมไฟพี่ซ่อมไฟ”
“แล้วมึงอ่ะไอ้แรก เป็นอะไรมั้ย”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธหลังจากนิ่งฟังพวกพี่เขาคุยกัน
“เจ็บ”
พี่กลมทำเหมือนคนไม่มีแรงเซไปมาเซมาจนพี่ไกด์ที่ยืนนิ่งอยู่ถึงกับขยับตัวมาดูใกล้ๆ อะไรวะเนี่ย เมื่อกี้ยังทำท่าเหมือนจะเดินได้อยู่เลย ผ่านไปไม่ถึงนาทีอ่อนเปลี้ยขึ้นมาทันทีจนผมชักงง
“เจ็บมากเหรอ”
“อือ”
“ถามก็ตอบ”
“เจ็บครับ”
“เอ่อ”
“......”
ผม พี่หนวด และพี่นะโมสบตากันปริบๆ เมื่อรู้สึกว่าพวกเราชักจะเป็นส่วนเกิน
“กลมเดินไม่ไหว”
“แล้วจะให้ทำยังไง”
“พี่ไกด์ก็มาประคองดิ”
“มึงเจ็บจริงหรือแกล้งตอแหล”
โอ้โห! ปากพี่ไกด์นี่ไม่ต่างจากหัวหน้าแก๊งเลยนะครับ ผมแอบสะดุ้งแทนตอนที่พี่ไกด์หรี่ตามองคนเจ็บที่โอดโอยชวนหมั่นไส้
“เจ็บจริงดิ” มีโชว์หลักฐานที่แขนถลอกให้ฝ่ายนั้นดูด้วยใบหน้าบู้บี้ แต่ผมชักเห็นด้วยแล้วว่าพี่กลมแม่งชักจะแดกสะตอล่ะ
“กูเห็นแล้ว”
“เห็นแล้วก็มาประคองกลมดิ”
พี่ไกด์ขยี้ศีรษะตัวเองแรงๆ
“มึงก็ดูไม่เจ็บมาก”
“ป้าไก่แม่พี่ไกด์บอกว่าให้ดูแลกลมดีๆ” พี่กลมพูดเสียงหงอยแต่แววตาโคตรเจ้าเล่ห์ “และพี่ไกด์รับปากกับแม่กลมแล้วด้วยว่าจะ..”
“เออ”
พี่ไกด์สบถเดินตึงตังมาประคอง ด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ
“เบาๆ ดิกลมเจ็บนะโว้ย”
“เมื่อกี้มึงเจ็บอีกข้างไม่ใช่เหรอ”
“มันลามไปข้างนี้แล้วไง”
“ไอ้ตอแหล”
“ทำไมชอบพูดไม่เพราะกับกลมวะ”
“เหมาะกับมึงแล้ว”
“ไอ้ห่าพี่ไกด์”
ผมกับเพื่อนสนิทพี่ไกด์กลั้นขำแทบไม่ไหว ตอนที่เห็นพี่ไกด์กรอกตามองบนท่าทางระอาแต่ไม่จริงจังนัก ผมส่ายหน้ามองตามแผ่นหลังของคนทั้งคู่ไป ทันได้เห็นพี่กลมหันมาขยิบตาให้ผมท่าทางดูไม่เจ็บไม่ปวดกับอุบัติเหตุเมื่อกี้เลยด้วยซ้ำ
โอ้ย โคตรร้ายกาจ!
ใครบอกว่ามารยามีเฉพาะแค่ในผู้หญิง ดูพี่กลมเป็นตัวอย่างเอาเถอะ
ผมหัวเราะออกมาอีกครั้งตอนที่พี่ไกด์แกล้งพาคนป่วยเดินมาตกหลุมแถวสนามหญ้า จนคนป่วยโวยวายเสียงดังลั่น
“ก็มึงเดินไม่ดูทางเอง”
“พี่ไกด์แม่ง”
ขนาดอยู่ตั้งไกลยังอุตส่าห์ได้ยินเสียงสองคนนั้นแหย่กันดังลั่น
“ไอ้กลมนี่มันโคตรร้าย”
ผมเห็นด้วยกับคำพูดพี่หนวดเลย
“แหม ก็มันรักของมัน”
“เออกูเห็นมันตามเฝ้ามาตั้งแต่มัธยม”
อะไรนะ!
ผมเนียนทำไมสนใจทั้งที่จริงหูผึ่งรอฟังอยู่เงียบๆ ท่าทางความสัมพันธ์ของคู่นั้นคงต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังอย่างแน่นอน จริงๆ ผมก็ไม่อยากเผือกหรอก แต่เล่นมาทำให้สงสัยจะไม่ให้เผือกยังไงไหววะ
“หูกางเชียวนะไอ้แรก”
“โอ้ย”
พี่เม่นสะกิดหัวผมไม่เบานัก ผมยิ้มแหยเมื่อเห็นสีหน้ารู้ทันของรุ่นพี่ทั้งสองตรงหน้า
“ผมบังเอิญได้ยินหรอก”
“เหรอ”
“พูดขนาดนี้ไม่ด่าผมเสือกเลยล่ะครับ”
พี่มันขำผมจนน้ำตาไหล ทำเอาผมขำตามด้วย
“กูมีอะไรจะบอก”
“ครับ?”
“ถ้ามึงอยากรู้เรื่องสองคนนั้นไปถามเจ้าตัวเอา พวกกูไม่ยุ่ง” พี่มันทำหน้าจริงจัง “แต่ถ้ามึงมีอะไรมาเซ่นค่อยว่ากันอีกที”
โธ่เอ้ย!
“ผมไม่อยากรู้ก็ได้”
“เออนี่ บัดดี้มึงฝากมาให้”
เออว่ะ ลืมไปเลยว่าตลอดเวลาที่อยู่ค่ายมีเล่นบัดดี้บัดด๊อกกันนี่หว่า ผมยื่นมือไปรับช็อกโกแลตแท่งสองอัน
“บัดดี้มึงฝากมาบอกว่ากินแล้วจะอารมณ์ดี”
โอ้โห ผมนี่รักบัดดี้ขึ้นมาเป็นกองเลย
“พี่รู้จักบัดดี้ผมด้วยเหรอ”
“เออ”
“แล้ว?”
“ไม่ต้องถามว่าใครเพราะพวกกูไม่บอก”
“แล้วถ้ามีของมาเซ่น”
“ไม่บอกโว้ย”
“เบอร์สาวอ่ะ”
พี่หนวดทำหน้าลังเลแต่โดนพี่มหาโบกหัวให้เลยทำขึงขังส่ายหน้าปฏิเสธผมทันที
“ตุ๊กตาหมีพูร์ 44 นิ้ว ลิขสิทธิ์แท้อ่ะ”
คราวนี้พี่มหากลืนน้ำลายดังเอื๊อก ท่าทางเสียใจก่อนจะปฏิเสธเสียงแผ่ว “มะ ไม่เอาโว้ย”
“จริงเหรอพี่”
“เออ”
ผมทำท่าขบขัน
“ขำอะไรไอ้แรก” พี่หนวดทำหน้าเซ็งๆ ก่อนจะหันไปสะกิดเจ้าของย่ามสีเหลืองอ๋อย “จัดอะไรคมๆ ให้เด็กน้อยมันฟังหน่อยดิ”
“จัดไป”
พี่นะโมพูดยิ้มๆ เอาจริงๆ นะผมว่าหน้าตาอย่างพี่แกไม่เข้ากับมุกห้าบาทสิบบาทนี่หรอก
“มึงนี่เป็นคนจันป่ะ”
“จันทรบุรี?”
“จัญไรนี่แหละ”
“พวกพี่อ่ะเหรอ ฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้ห่าแรก”
ใครจะอยู่ล่ะพวกพี่มันเล่นยกเท้าใส่ขนาดนั้น ผมใส่เกียร์หมาวิ่งหนีทันที วิ่งโดยไม่ดูทิศทางด้วยซ้ำ พอออกตัวได้ถึงได้เบรกตัวแทบไม่ทันตอนประตูห้องพัสดุเปิดออกมา
..ผลั๊วะ...
โอ้ย! วันนี้วันอะไรกันวะเจ็บตัวทั้งวัน
ผมหลับตาปี๋นึกว่าต้องกระเด็นแน่เพราะชนเข้ากับอะไรไม่รู้อย่างแรง แต่ดีว่ามีใครสักคนคว้าเอวผมเอาไว้ไม่อย่างนั้นผมคงล้มกลิ้งแน่ หัวใจผมเต้นระรัวตอนที่ได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ของน้ำหอมกลิ่นผู้ชายใกล้ๆ จมูก ด้วยความสงสัยจึงลืมตาขึ้นมาดูนั่นแหละเลยเห็นว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของไอ้พี่ปืน
“เป็นอะไรรึเปล่า”
กลิ่นตัวหอมมาก เฮ้ย ไม่ใช่ ผมตาเหลือกรีบดิ้นออกจากอ้อมแขนมันทันที ผมรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดยิ่งเห็นสายตาของพี่เปรี้ยวที่ออกมาพร้อมกับพี่ปืนมองผมอย่างฉงนใจ และบังเอิญว่าแก๊งดอกไม้มันเดินมาทางนี้พอดี ไม่ต้องพูดถึงพี่เม่นกับพี่นะโมวิ่งตามมาติดๆ ถึงกับอ้าปากค้าง
“น้องเป็นอะไรรึเปล่า” พี่เปรี้ยวถาม
“เอ่อ ไม่เป็นไรครับ”
ผมปฏิเสธจนลิ้นแทบพันก่อนจะหลับหูหลับตาเดินหนีออกมาจากสถานการณ์กระอักกระอ่วนใจนั้น แต่ผมคงลืมไปว่าแก๊งดอกไม้มันเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด มันถึงพากันร้องเพลงปีนคีย์เสียงสูงวายป่วงใกล้ๆ หูผม ตอนที่ผมหลบมาอยู่ในครัวได้สักพักหนึ่งแล้ว
“~ได้ชิดเพียงลมหายใจ...แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน~”
“หุบปากเลย”
“ถามจริงพี่ปืนตัวหอมป่ะ?”
“ไม่รู้โว้ย”
“เอาดีๆ”
“ไม่”
“จริงเร้อ”
“เออหอม หอมมากพอใจยัง”
ไอ้สามสาวขำก๊าก ขณะที่ผมกุมหัวใจของตัวเองที่ยังเต้นไม่หยุด
ฉิบหายแล้ว ผมเห็นลางฉิบหายมาแต่ไกล
***************************************************
พระอาทิตย์บนฟ้ากำลังเคลื่อนต่ำลงพาให้บรรยากาศยามโพล้เพล้ดูเย็นสบายขึ้นทันตา ตอนนี้สนามฟุตบอลหน้าอาคารเรียนกลายเป็นที่ออกกำลังกายยามเย็นของชาวค่ายไปแล้ว เพราะรุ่นพี่ผู้ชายส่วนใหญ่นำทีมโดยแก๊งสี่โจรกำลังเตะฟุตบอลกับเด็กๆ อย่างสนุกสนาน ได้ยินหัวเราะชอบใจของเด็กน้อยลูกหลานชาวบ้านที่ตอนเย็นๆ มักแวะเวียนมาเล่นกับชาวค่ายเป็นประจำ
หลังจากผมขึ้นไปดูเขมอีกครั้งที่ห้องพักเพราะมันกลับมาจากโรงพยาบาลแล้วตั้งแต่บ่ายแก่ๆ อาการเขมปลอดภัยไม่น่าห่วงพี่ปิงปองเลยให้มันพักผ่อนโดยมีพี่เก้าคอยดูแลอยู่ ผมกับไอ้เบิร์ดเลยเดินลัดเลาะมาตามขอบสนามที่พวกกลุ่มเจ่กับแก๊งดอกไม้จับกลุ่มนั่งเชียร์บอลกันหน้าสลอน แต่ที่แปลกๆ คือพากันยิ้มจนตาเยิ้มทุกคนเลยนี่สิ
เป็นอะไรกันวะ!
“ยิ้มอะไรกันขนาดนั้น”
สะกิดถามไอ้หมวย แต่มันดันหน้าแดงท่าทางเหมือนกำลังจะเสียสติในไม่ช้า มันไม่ตอบแต่ปลายนิ้วชี้ไปที่พี่ปืนแล้วทำเขินบิดไปมา อะไรของมันวะ
“เหมือนมีกระดาษแผ่นหนึ่งติดหลังพี่ปืนอยู่”
“เออใช่”
ผมมองตามนิ้วไอ้เบิร์ดสลับกับมองกลุ่มกองเชียร์ที่นั่งยิ้มตาเยิ้มเชียว
“คำว่าอะไรวะ”
“กูมองไม่ถนัด”
“นั่นๆ พี่ปืนวิ่งมาใกล้ๆ แล้ว”
“อ่านว่าอะไรวะ”
เชี่ยยยยยยยยยย
ผมอ้าปากค้างก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะดังลั่นเมื่อเห็นข้อความที่ติดอยู่บนแผ่นหลังพี่ปืน ซึ่งดูท่าแล้วพี่มันคงจะไม่รู้ตัวเลย
ถ้าไม่อยากเจ็บJim อย่ามานั่งยิ้มให้พี่
...จากบัดด๊อก...
...จากบัดด๊อก...
“ถึงว่า”
ผมหลุดขำทันที
“นั่งยิ้มกันหน้าสลอนเชียว คงอยากจะเจ็บกันถ้วนสินะ”
กร้ากกกกกก
กลุ่มเจ่ทำหน้าเขินแบบตลกๆ เล่นเอาผมกับไอ้เบิร์ดขำก๊าก ให้ตายเถอะไอ้บัดด๊อกพี่ปืนแม่งคงจะร้ายพอตัวเล่นเอามาแปะโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวขนาดนั้น ไอ้กลุ่มรุ่นพี่ที่เล่นบอลอยู่นั่นก็เหมือนกัน ไม่มีใครสะกิดบอกพี่มันสักคน ผมแอบเห็นหรอกว่ามีบางจังหวะพวกพี่มันแอบหลุดขำอดีตหัวหน้าแก๊งโจรอยู่
สมน้ำหน้า ปากนรกดีนัก!
ผมกลั้นขำแต่แววตายังวนเวียนอยู่ที่ไอ้พี่ปืนที่ทำตัวกลมกลืนกับเด็กชายชาวบ้าน พากันวิ่งไล่ลูกบอลที่ผลัดกันเตะไปมาก่อนที่ลูกกลมๆ นั่นจะหลุดเข้าไปในประตูฝั่งตรงข้าม ผมถึงเผลอยิ้มเมื่อพี่ปืนทำท่ากระโดดดีใจไม่ต่างจากเด็กน้อยพวกนั้น ซ้ำยังทำท่าดีใจใส่ฝ่ายตรงข้ามท่าทางโคตรกวนตีนจนพี่เม่นที่อยู่อีกทีมยกเท้าใส่
“ว้ายยยยยยยย”
“กรี๊ดดดดดดด”
“ฮือ กูอยู่ทีมเมียพี่ปืน กูจะอยู่ทีมนี้ กูรักเขา”
“ผัวเลยยยยยยย”
“ผัวขาๆๆๆๆๆๆๆ”
“โฮ กล้ามแน่นมาก”
ผมมองแก๊งดอกไม้ทำเสียงกรี๊ดกร๊าดแล้วอ้าปากค้างเมื่อพี่ปืนขยับชายเสื้อยืดขึ้นแล้วพัดไปมาเหมือนคล้ายกับจะคลายร้อนให้ตัวเอง แต่บังเอิญว่าชายเสื้อที่เลิกขึ้นนั่นมันเผยให้เห็นกล้ามเนื้อตรงท้องที่เด่นกระแทกตาทั้งหกลูกเต็มๆ
“เช็ดน้ำลายหน่อย”
“หยี”
ไอ้สามสาวสะบัดหน้าพรืดใส่ผมที่แกล้งเอานิ้วชี้ไปรูดแถวปากพวกมัน
“อีเจส” เจ่เบอร์หนึ่งสะกิดเจ่เบอร์สองแล้วยื่นเป๊ปซี่ให้กระป๋องหนึ่ง “บัดด๊อกมึงฝากมาให้ค่ะ”
พี่เจสเจ่เบอร์สองรับมาโดยไม่ได้ทันสนใจอะไร แต่ผมเริ่มเอะใจจังหวะที่ขยับตัวหนีพอดีกับที่พี่เจสเปิดฝากระป๋องแป๊ปซี่เตรียมยกขึ้นดื่ม แต่แรงอัดที่ทำปฏิกิริยาอยู่ด้านในดันประทุออกพอเปิดปุ๊บ น้ำสีน้ำตาลอัดแก๊สนั่นถึงพุ่งปั๊บ เรียกได้ว่ากลุ่มเจ่โดนพิษน้ำอัดลมกันทั่วหน้า ซ้ำยังกระเด็นไปโดนแก๊งดอกไม้กันคนละนิดละหน่อย
“กรี๊ดดดดดดดดดด”
“อ้ายยยย เปื้อนหมดเลย”
“อีบัดด๊อก อีสารเลว”
พี่เจสดิ้นแด่วๆ ทำเอาคนอื่นพากันขบขันไปทั่วแต่เสียงกรี๊ดของพี่ๆ ทำเอากลุ่มที่เล่นบอลอยู่กลางสนามถึงกับถลาวิ่งมาดู
“เกิดอะไรขึ้นวะ”
ไอ้เบิร์ดที่ลงไปเล่นได้สักพักแล้ววิ่งกลับมาถามคนแรก ตามมาด้วยแก๊งสี่โจรและกลุ่มผู้ชายปีสาม
“มีอะไรเหรอครับพี่”
“ไม่มีจ๊ะน้องปืน”
จากกรี๊ดๆ เมื่อกี้พอไอ้พี่ปืนเอ่ยถามเลยกลับสวมบทเรียบร้อยกันอย่างพร้อมหน้า ซ้ำยังทำตาเล็กตาน้อย กระมิดกระเมี้ยนใส่อีกต่างหาก
“ผมได้ยินเสียงกรี๊ด”
“พวกพี่ถูกบัดด๊อกแกล้งนิดหน่อยจ๊ะ”
“แล้วเป็นอะไรมากรึเปล่าครับ”
“นิดหน่อยจ๊ะ ยังไงพวกพี่ขอตัวไปล้างเนื้อล้างตัวก่อนนะ”
ไม่นิดแล้วมั้งเลอะหน้าขนาดนั้น ว่าพี่กลุ่มพี่แกพร้อมกับแก๊งดอกไม้ก็ผละออกไปล้างตัว
“ยิ้มอะไรของมึง”
“ผมเปล่า”
“เปล่าห่าอะไร มองหลังกูแล้วก็ยิ้มเนี่ย”
“ไม่มีอะไรนี่พี่”
ผมกลั้นขำตาก็มองเหลือบมองแผ่นหลังพี่ปืนที่โดนบัดด๊อกตัวเองแกล้งอยู่แต่ยังไม่รู้ตัว พี่ปืนหันมามองหน้าผมแล้วหรี่ตามองอย่างสงสัยผมเลยรีบหยุดขำแต่ดูจะไม่ทันเสียแล้วเพราะพี่แกเอี้ยวมองข้างหลังตัวเองทันที
“เชี่ย”
เสียงพี่ปืนสบถแรงๆ มือก็พยายามดึงไอ้กระดาษแผ่นนั้นทิ้ง พี่ปืนมองผมตาขุ่นที่ไม่ยอมช่วยมันดึงไอ้แผ่นนั่นทิ้ง สุดท้ายพี่แกเลยถอดเสื้อออกแล้วเปลือยท่อนบนซะเลยเพราะดึงเท่าไหร่ไอ้กระดาษนั่นก็ไม่หลุดสักที
...เชร้ดดดดด...
ผมทำหน้าเลิ่กลั่กเพราะกลุ่มเล่นบอลแม่งกลับไปเล่นต่อแล้ว ตรงนั้นเลยมีแค่ผมกับพี่มัน
“ฝากที”
อะไรนะ
อยู่ๆ เสื้อยืดที่ถูกถอดออกก็โยนมาคลุมหัวผมจนสะบัดหน้าแทบไม่ทัน ก่อนจะปัดเสื้อยืดสีดำให้พ้นจากหน้าแรงๆ
“ทำอะไรของพี่เนี่ย”
“ฝากเสื้อไง”
“โคตรสกปรก”
ซกมกขนาดนี้ไอ้พวกแก๊งดอกไม้เสือกร่ำร้องว่าจะอยู่ทีมเมียไอ้พี่ปืน ให้ตายเถอะ
“ขำอะไรอีก”
“พี่รู้ป่ะ?”
พี่ปืนทำท่าสนใจขณะที่ยกขวดน้ำขึ้นดื่มไปด้วย ผมแทบสำลึกจังหวะที่พี่ปืนกลืนน้ำแล้วมีน้ำที่กระฉอกจากขวดไหล่ลงมาตามลำคอจนถึงหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ
“พูดสิรอฟังอยู่”
ผมกลืนน้ำลายตัวเองแทบไม่ทัน
“ว่าไง”
“คือ”
พี่ปืนกระตุกยิ้มมุมปาก แต่จังหวะนั้นแหละทำเอาผมถึงกับมึนเบลอไปชั่วคราว
“กูรอฟังอยู่”
“เพื่อนผม เอ่อ มันบอกว่าอยากอยู่ทีม เอ่อ ทีมเมียพี่ปืน”
“หือว่าไงนะ?”
“ไม่ได้ยินก็แล้วไป”
ผมพูดรัวๆ แล้วหันหลังตามเดินหนีแต่เสียงที่ดังตามหลังมาให้ได้ยินนั่นทำเอาฝ่าเท้าผมชะงักกึก
“แล้วมึงไม่อยากอยู่ทีมนี้กับเขาบ้างรึไง”
.
.
.
สัดเอ้ย แล้วมึงจะยิ้มทำไมเนี่ยไอ้ห่าแรก
.
.
บึ้ม!
เหมือนหัวใจจะระเบิด
เปิดตัวคู่รอง + ฮืออพี่ปืนผัวขา ไหนๆใครอยู่ทีมเมียพี่ปืนแสดงตัวด่วนๆ :impress2:
เม้นท์หน่อยนะพวกเราชาวทีมเมียพี่ปืน
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เม้นท์หน่อยนะพวกเราชาวทีมเมียพี่ปืน
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 17-04-2017 21:47:16
:-[
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 17-04-2017 21:56:32
อ่อยแรงงงงง
เริ่มหัวข้อโดย: ชมรดา ที่ 17-04-2017 22:02:23
น้องแรกเมียพีปืน
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 17-04-2017 22:17:17
เห็นพี่ปืนเงียบๆแบบนี้ ไว้ใจไม่ได้นะคะ
อ้อยอะไรเบอร์นั้นล่ะ
ทีมเมียพี่ปืนเด้อ
น้องแรกไม่อยู่ พี่ขออยู่เด้อ
:mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 17-04-2017 22:21:25
เริ่มหัวข้อโดย: owlseason ที่ 17-04-2017 22:33:31
เริ่มหัวข้อโดย: zilmp ที่ 17-04-2017 22:40:05
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 17-04-2017 22:42:36
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 17-04-2017 22:58:35
ยัดเยียดให้น้องเลย #(ทีม)เมียพี่ปืน 55555
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 17-04-2017 23:14:39
เริ่มหัวข้อโดย: Nnjjntx ที่ 17-04-2017 23:26:00
เริ่มหัวข้อโดย: chompoo1997 ที่ 18-04-2017 00:06:16
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 18-04-2017 00:29:43
เริ่มหัวข้อโดย: bigcat1889 ที่ 18-04-2017 00:42:39
ค่าสินสอดแพงมั้ย จะได้ให้แม่ไปขอ555
//โดนโบก
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 18-04-2017 00:54:29
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 18-04-2017 01:29:30
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 18-04-2017 02:14:02
เริ่มหัวข้อโดย: sahatsawat ที่ 18-04-2017 02:43:12
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 18-04-2017 02:47:11
เริ่มหัวข้อโดย: __mxsae ที่ 18-04-2017 03:02:23
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 18-04-2017 03:34:14
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 18-04-2017 05:02:43
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 18-04-2017 08:19:06
เริ่มหัวข้อโดย: PAtxxkMxxn ที่ 18-04-2017 09:05:49
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 18-04-2017 09:41:25
กรี๊ดดดดดดดด กรีดร้อง 555
ทีมเมียพี่ปืนนนนนน
:-[ :-[ :-[
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 18-04-2017 09:59:30
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 18-04-2017 10:08:30
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 18-04-2017 10:36:07
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 18-04-2017 11:02:42
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 18-04-2017 12:39:24
ใบสมัครเป็นเมียพี่ปืนนะ ไม่ใช่ใบสมัครอยู่ทีมเมียพี่ปืน55
เป็นนิยายที่เบาสบายดีจริงๆค่ะ
ชอบในความเรื่อยๆแต่แฝงมุขตลกและเรื่องราวดราม่าไว้เล็กน้อยพอหอมปากหอมคอ
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอค่า
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 18-04-2017 13:13:56
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 18-04-2017 13:38:35
มีถอดเสื้อ โยนคลุมหัวแรก
ดื่มน้ำหกรดหน้าอก จนแรกกลืนน้ำลายเลย
แถมถามแรก ไม่มาอยู่ทีมเมียพี่ปืนเหรอ แอร๊ยยยย ฟินนนนน
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 18-04-2017 19:21:51
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 18-04-2017 19:57:05
เริ่มหัวข้อโดย: Rebtur ที่ 18-04-2017 20:03:01
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 18-04-2017 22:30:19
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 19-04-2017 02:31:42
เตรียมกล้อมส่องทางไกลไปส่องแปปป
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 19-04-2017 07:32:53
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 19-04-2017 10:32:24
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 19-04-2017 15:11:16
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 19-04-2017 22:12:53
เริ่มหัวข้อโดย: ชอบอ่าน ที่ 19-04-2017 23:29:04
โอ้ยยย อ่อยน้องแรงอะไรเบอร์นี้คะ แหมๆๆมีถอดเสื้อฝากกันด้วย #เป็นผัวอ่อมาฝาก :hao7:
แรกก็เริ่มหลงพี่ปืนแล้วอะดี้ ไม่เสียแรงที่พี่ปืนอ้อยไว้เยอะ 5555
เริ่มหัวข้อโดย: powvera ที่ 20-04-2017 15:58:30
:-[ :-[ :o8:
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 21-04-2017 17:11:36
จะอ่อยแรงไปไหนนนนนนนนนนนน
เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:hao7: :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 21-04-2017 19:26:29
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 21-04-2017 21:27:14
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 24-04-2017 14:24:28
:hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: fronkdefroy ที่ 24-04-2017 21:11:44
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 24-04-2017 21:42:16
- ไปค่ายตอนที่เก้า : ความลับในใจ -
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
ผมแอบชอบพี่ชายข้างบ้านครับ!
ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเมื่อไหร่ อาจจะเป็นเพราะตอนเด็กๆ เวลาที่ถูกคนอื่นกลั่นแกล้ง พี่เขาเป็นคนแรกที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือและไล่ต่อยไอ้พวกนั้นจนมันขยาด หรืออาจเพราะเวลาที่ต้องอยู่บ้านเพียงลำพังกับน้องสาวพี่เขาจะมาอยู่เป็นเพื่อนและคอยหาเกมสนุกๆ มาเล่นด้วยกัน และทุกครั้งที่ร้องไห้พี่เขาจะมีอ้อมกอดที่อบอุ่นให้ เพราะบ้านเราอยู่ติดกันอีกทั้งระเบียงห้องนอนผมกับของพี่เขายังอยู่ฝั่งตรงข้ามกันอีกเราเลยสนิทกันมาก มีครั้งหนึ่งที่ผมนอนร้องไห้เพราะได้ยินเสียงพ่อกับแม่ทะเลาะกัน สุดท้ายพี่เขาก็จะปีนระเบียงเข้ามาโอบกอดผมเอาไว้เสมอ
ผมแน่ใจว่าตัวเองคิดเกินเลยกับพี่ชายข้างบ้านก็ตอนขึ้นม.ปลาย ตามปกติแล้วพี่เขาเป็นคนติดเพื่อนมาก กลุ่มพี่เขามีกันสี่คนซึ่งสนิทกันมาก ไปไหนมาไหนก็พากันไปเป็นกลุ่มตลอด กลุ่มพี่เขาเป็นที่รู้จักของสาวๆ ทั้งโรงเรียนจนบางครั้งผมแอบน้อยใจที่ระยะห่างระหว่างผมกับพี่ชายข้างบ้านมันห่างออกไปเรื่อยๆ พี่เขาเริ่มควงสาวและมีแฟนผู้หญิงอย่างเปิดเผย ขณะที่ผมยังคงเป็นแค่น้องชายข้างบ้านเหมือนที่แล้วมา
จนวันหนึ่งที่ผมทนอึดอัดไม่ไหวจึงได้เดินไปสารภาพความในใจว่าผมชอบพี่เขา จะด้วยอะไรก็แล้วแต่วันนั้นเราเผลอจูบกัน และหลังจากวันนั้นพี่เขาก็เปลี่ยนไปพยายามหลบหน้าหลบตาผม และหลีกเลี่ยงที่จะพบเจอผมตามลำพัง ประจวบกับเวลานั้นแม่กับพ่อผมเลิกกัน แม่ตัดสินใจขายบ้านหลังจากที่พ่อยอมรับว่ามีคนอื่นมานานแล้ว แม่พาผมกับน้องสาวกลับไปที่บ้านยายซึ่งอยู่แถวปริมณฑล นั่นจึงทำให้ผมกับพี่เขาต้องห่างไกลกัน แต่น่าแปลกที่ความรู้สึกผมที่มีต่อพี่เขายังคงมั่นคงไม่เสื่อมคลาย
“ผมชอบพี่ไกด์”
ผมได้มีโอกาสพูดมันอีกครั้งตอนที่พยายามจนสามารถเข้าสอบเรียนต่อในคณะเดียวกับพี่ไกด์ได้ มันเป็นเวลาเกือบสองปีที่เราไม่ได้เจอกัน พี่ไกด์ยังเหมือนเดิมทุกอย่างจะเปลี่ยนไปก็แค่โตขึ้นและที่สำคัญหล่อมากจนกลายเป็นคนดังที่ใครๆ ต่างก็รู้จัก ยิ่งกลุ่มพี่เขาพากันสอบติดเรียนที่เดียวกันยกกลุ่ม จากที่เมื่อก่อนไปไหนมาไหนใครๆ ก็สนใจอยู่แล้วยิ่งถูกจับตามองกันไปใหญ่
แต่การเจอกันครั้งนี้ไม่เหมือนอย่างที่แล้วมา
พี่ไกด์แสดงออกชัดเจนว่าไม่อยากรู้จักหรือข้องเกี่ยวกับผม พี่ชายแสนดีเมื่อวันวานเหลือเพียงสถานะรุ่นพี่ที่รู้จักในคณะเท่านั้น ผมยอมรับว่าไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ไกด์ถึงเปลี่ยนไปขนาดนั้น ผมเลยพยายามตามตื้อพี่เขามาตลอดจนกระทั่งได้มาค่ายด้วยกัน ที่ผมทำทั้งหมดไม่ใช่อยากจะให้พี่เขารู้สึกแบบเดียวกับผม ผมแค่อยากให้ทุกอย่างเหมือนเดิม เหมือนเมื่อก่อนที่ผมยังเป็นแค่ ‘ตัวกลมของพี่ไกด์’
“เจ็บเหรอ”
พี่ไกด์ถามขึ้นตอนที่กำลังทำแผลที่แขนให้ผมอยู่เพราะก่อนหน้านี้ผมปีนขึ้นไปเปลี่ยนหลอดไฟห้องครัวแต่ดันตกบันไดลงมาทับไอ้แรก แต่ผมนี่สิดันนั่งเหม่อคิดถึงราวเรื่องที่ผ่านมาระหว่างผมกับรุ่นพี่หัว สกินเฮดนี่ พี่ไกด์หรี่ตามองผมอย่างสงสัยแล้วจงใจแกล้งกดสำลีชุบแอลกอฮอล์ใส่แผลผมเต็มๆ
“โอ้ย”
ผมสะบัดแขนเร่าๆ มือข้างที่ว่างซัดบ่าคนขี้แกล้งอย่างไม่ออมแรง
“อะไรของมึงเนี่ย”
“พี่ไกด์แกล้งกลมก่อน”
“ก็กูถามมึงว่าเจ็บเหรอมึงไม่ตอบ กูก็นึกว่ามึงไม่เจ็บ”
ผมแยกเขี้ยวใส่พี่มัน ให้ตายเถอะถึงจะชอบพี่มันแค่ไหนแต่ก็รับไม่ได้กับสันดานขี้แกล้งนี่เหมือนกัน
“คอยดูนะกลมจะฟ้องป้าไก่”
“มึงขู่กูสองรอบแล้วนะไอ้เด็กขี้ฟ้อง”
แน่สิ ต้องขู่ไว้ก่อนเพราะพี่ไกด์เห็นแบบนี้เกรงใจแม่จะตาย
“แบร่~”
ผมแลบลิ้นใส่พี่มันแต่ฝ่ายนั้นดันตบกะโหลกผมซะแรงจนน้ำตาแทบเล็ด
“ไอ้ห่าพี่ไกด์ เจ็บนะโว้ย”
“สมน้ำหน้า”
พี่ไกด์ทำหน้าระอาไม่จริงจังนักขณะที่มือกำลังเก็บอุปกรณ์ทำแผลลงกล่องพยาบาล นั่นแหละถึงทำให้ผมได้สังเกตใบหน้าคมคายที่กดยิ้มมุมปากเล็กน้อย ท่าทางแบบนั้นทำให้ผมเผลอยิ้มออกมา นานแค่ไหนแล้วนะที่เราไม่ได้พูดจาสนิทสนมกันแบบนี้ ทุกครั้งที่เข้าใกล้ก็เหมือนว่าพี่ไกด์จะขยับถอยห่างออกไปทุกที
“พี่ไกด์”
“........”
“ขอบคุณนะครับ”
พี่ไกด์เงยหน้าขึ้นมองผมงงๆ ผมชี้นิ้วใส่แผลที่แขน “ขอบคุณที่ทำแผลให้นะครับ”
“อืม”
“กลม เอ่อ”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วกูขอตัว”
ผมผวาคว้าชายเสื้อพี่ไกด์ที่เตรียมลุกผละออกไป พี่มันหยุดชะงักก่อนจะหันมามองผมนิ่ง
“พี่ไกด์”
“กูรู้ว่ามึงจะพูดอะไร” พี่ไกด์จับข้อมือผมที่ขยำชายเสื้อพี่เขาออก “อย่าพูดอีกเพราะต่อให้มึงพูดอีกกี่ครั้ง กูก็รู้สึกเหมือนเดิม”
“กลมแค่อยากเป็นน้องพี่”
“มึงแน่ใจเหรอที่พูด?”
พี่ไกด์มองหน้าผมตรงๆ จนผมเผลอกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ
“โอเคกลมยอมรับก็ได้ว่าไม่อยากเป็นแค่น้อง”
“เลิกคิดซะ”
“กลมชอบไปพี่แล้ว”
“แต่กูชอบผู้หญิง”
“แต่กลมชอบพี่นี่ กลมแค่อยากให้พี่รู้เฉยๆ ว่ากลมชอบ ไม่ได้อยากจะให้พี่ไกด์ชอบกลับซะหน่อย”
พี่ไกด์ถอนหายใจเซ็งๆ
“กูปวดหัวกับมึงว่ะกลม”
“ถ้าไม่อยากให้ชอบในฐานะน้อง กลมจีบพี่ไกด์นะ”
“เฮ้ย”
พี่ไกด์ร้องเสียงดังลั่น แววตาคู่คมมองผมอย่างตกใจ
“นี่กูพูดหมายถึงให้มึงเลิกคิดกับกูแบบนั้น ไม่ใช่ให้มึงจีบกูไอ้ห่ากลม”
“ตกลง”
พี่ไกด์ถอนหายใจแรงๆ เหมือนโล่งอกก่อนจะทำตาเบิกโพรงเมื่อได้ยินประโยคต่อมา
“ตกลงว่ากลมจะจีบพี่ไกด์”
“กูไม่ตกลงอะไรกับมึงทั้งนั้น”
“กลมจะจีบพี่”
คราวนี้ผมแกล้งตะโกนเสียงดัง จนพี่ไกด์ทำหน้าตกใจรีบถลามาปิดปากผมทันที
“หุบปากไอ้สัด”
“อม-อ๊อบ-อี้” (กลมชอบพี่)
ผมพยายามบอกชอบอีกฝ่ายทั้งที่ถูกปิดปากจนแทบหายใจไม่ออก ฮื้อ แต่ว่ามือพี่ไกด์แม่งโคตรใหญ่แถมยังโคตรอุ่นเลย ผมเลยเผลอแตะจมูกไปที่ฝ่ามือจนอีกฝ่ายรู้ทันแกล้งบิดปากผมแรงๆ
“โอ้ย”
“เงียบนะสัด ไม่งั้นกูบิดมึงปากมึงเจ่อแน่”
“โอ้ย เจ็บๆ”
ผมดิ้นเร่าๆ แต่เพราะรูปร่างที่ห่างไกลจากมือขวาของแก๊งสี่โจรมากจึงทำได้แค่ขยับตัวยุกยิกไปมาพอให้อีกฝ่ายรำคาญเท่านั้น และพี่มันคงเห็นผมหอบหน้าดำหน้าแดงถึงได้ปล่อยผมให้เป็นอิสระ แต่ผมอาศัยจังหวะที่พี่มันไม่ตั้งตัวกดจูบไปที่ฝ่ามือพี่ไกด์เต็มๆ ก่อนจะวิ่งหนีออกมา
“ไอ้เหี้ย! น้ำลายมึง”
พอวิ่งมาพอสมควรแล้วผมใจกล้าทำไม้ทำมือส่งมินิฮาร์ทให้พี่ไกด์ จนอีกฝ่ายโมโหหน้าดำหน้าแดงโคตรตลก ให้ตายเถอะหน้าปกติก็ว่าหล่อแล้ว หน้าโหดๆ นี่ทำเอาใจสั่นเพิ่มขึ้นไปอีก ผมยกมือกุมหน้าอกตัวเองแน่นเพราะรู้ตัวว่าตัวเองกำลังตกหลุมรักพี่ไกด์อีกครั้ง
หึ จีบรุ่นพี่มันดีอย่างนี้นี่เอง!
.
.
.
ตอนนี้ชาวค่ายกำลังนั่งพร้อมเพรียงกันกินอาหารเย็นซึ่งเวรทำอาหารวันนี้คือรุ่นน้องปีหนึ่ง การกินอาหารเย็นมื้อนี้แตกต่างไปจากทุกวันเพราะพี่ปิงปองคิดเกมมาให้ชาวค่ายได้กระชับความสัมพันธ์กันอีกแล้ว ด้วยการจับคู่กินข้าวจานเดียวกัน โดยพี่ปิงปองให้เหตุผลว่าเพื่อเป็นการประหยัดจานข้าวและประหยัดน้ำยาล้างจานไปในตัว แต่เกมนี้ดันเป็นเกมที่สาวๆ และกลุ่มเจ่ที่คาดหวังกันมากเพราะทุกคนต่างมุ่งหวังอยากกินข้าวจานเดียวกับรุ่นพี่กลุ่มสี่แก๊งโจร
และผมกลายเป็นคนที่กลุ่มคนเหล่านั้นนึกชังน้ำหน้าชั่วคราวเพราะดันจับฉลากได้กินข้าวจานเดียวกับพี่ปืน พี่ปิงปองค้อนให้ผมก่อนจะหันไปออเซาะน้องเบิร์ดต่อ ตอนนี้เรานั่งกินข้าวโดยแบ่งเป็นกลุ่มนั่งล้อมวงแล้วพร้อมใจกันนั่งพนมมือแล้วกล่าวบทสวดก่อนกินข้าว
“ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง...อย่ากินทิ้งขว้าง เป็นของมีค่า
ผู้คนอดอยาก มีมากนักหนา...สงสารบรรดา เด็กตาดำๆ
ในโลกใบนี้ ยังมีคนที่จนยาก...แสนลำบากอัตคัดและขัดสน
อย่ากินทิ้งกินขว้างตามใจตน...สงสารคนจนที่ไม่มีอะไรกิน”
ผู้คนอดอยาก มีมากนักหนา...สงสารบรรดา เด็กตาดำๆ
ในโลกใบนี้ ยังมีคนที่จนยาก...แสนลำบากอัตคัดและขัดสน
อย่ากินทิ้งกินขว้างตามใจตน...สงสารคนจนที่ไม่มีอะไรกิน”
หลังจากจบบทสวดนั้นทุกคนก็เริ่มรับประทานอาหาร ผมก้มมองที่จานข้าวของตัวเองกับพี่ปืนที่ตอนนี้เต็มไปด้วยกับข้าวสารพัดที่พี่ปืนตักมาวางใส่จาน
“กินเยอะๆ เรา”
“ขอบคุณครับ”
ผมยิ้มตาหยีตอนที่พี่ปืนขยับมือมาโยกศีรษะ ไม่แปลกหรอกที่พี่เขาจะเอ็นดูผมเป็นพิเศษในเมื่อสมัยเรียนมัธยมผมตามติดพี่ไกด์จนเป็นที่รู้จักของแก๊งสี่โจร โดยเฉพาะพี่เม่นกับพี่นะโมที่มักชอบหาเรื่องมาล้อผมประจำซึ่งเรื่องดังกล่าวคงไม่พ้นแซวผมกับพี่ไกด์ ขณะที่พี่ไกด์แสดงออกอย่างชัดเจนว่ารำคาญ มีแค่พี่ปืนคนเดียวยิ้มขำและใจดีกับผมเสมอ
“กินเข้าไปเถอะพี่ว่ามึงผอมลงกว่าตอนมัธยมอีกนะ ตอนนั้นตัวอวบๆ กลมๆ แทบจะกลิ้งได้”
“โห่พี่ ผมก็อยากฮ็อตแบบพี่บ้างไง”
“อย่ามาอยากเหมือนกูเลยขอร้อง”
พี่ปืนพูดขำๆ “กูเองยังไม่อยากเหมือนตัวเอง”
ผมขำก๊าก
“เชี่ยไข่ผม”
“มึงอย่าขี้หวงดิวะ แบ่งกูหน่อยของมึงมีตั้งสองลูกอยู่กับตัว”
“โคตรหยาบคาย”
“กูพูดเรื่องจริง ฮ่าๆๆๆ”
“ไอ้เหี้ยพี่เม่นแม่งกวนตีน”
“อ่ะ กูคืน”
“หยี”
ผมยิ้มขำมองไอ้แรกโวยวายใส่พี่เม่นที่แย่งไข่พะโล้ในจานมันไปหน้าตาเฉย ยิ่งพอไอ้พี่เม่นคืนด้วยการคายออกจากปากยื่นให้ก็สมควรที่แรกมันจะทำหน้ารังเกียจขนาดนั้น ไอ้แรกน้องผมนั่งหน้าตูมเพราะถูกแกล้งจากไอ้พี่เม่นซึ่งอาศัยจานข้าวอันเดียวกันกิน
“โอ๋ๆ หน้าเป็นตูดแล้วไอ้สัดแรก”
“พี่แกล้งผมก่อนอ่ะ”
ไอ้แรกทำหน้าตูมจ้วงข้าวในจานท่าทางมีอารมณ์ ต่างจากเจ้าของจานอีกคนที่กินไปขำไป
“กูไม่ชอบกินไข่”
พี่ปืนพูดขึ้นมาลอยๆ แต่ทำเอาคนหน้าตูมถึงกับชะงักแล้วทำตาเป็นประกายอย่างสนใจ ขณะที่บรรดาแก๊งสี่โจรที่เหลือซึ่งนั่งร่วมโต๊ะด้วยกันพากันอมยิ้มแปลกๆ ผมว่าบรรยากาศมันแปลกๆ นะ พี่ปืนนี่ก็ยังไง ปกติพี่มันไม่มีอาการประหลาดแบบนี้ด้วยซ้ำ ผมนั่งคนโน้นทีคนนี้ทีอย่างงงๆ ตาก็เหลือบไปมองไปแรกที่จ้องไข่พะโล้ลูกสุดท้ายในชามตาละห้อยน้ำลายสอเชียว
“จะกินก็เอาไป ไม่อย่างนั้นกูจะเอาไปให้หมา”
พี่ปืนพูดเสียงเรียบเหมือนไม่ได้ตั้งใจจะพูดกับใครเป็นพิเศษ พูดเสร็จก็ลงมือกินข้าวเฉยไม่สนใจใครต่างกับไอ้แรกที่พอมันได้ยินแล้วถึงกับหูกระดิกยื่นช้อนมาตักไข่พะโล้ลูกนั้นไปอย่างรวดเร็ว ทำเอาทั้งวงพากันฮาครืน และที่น่าแปลกคือพี่ปืนแม่งกระตุกยิ้มตอนที่ไอ้แรกมันทำหน้าฟินเคี้ยวไข่พะโล้แก้มตุ่ย
แปลกจริงๆ ด้วยว่ะ
“อ่ะ”
เพราะมัวแต่ขบขันกับใบหน้าฟินของไอ้แรกที่ได้กินไข่พะโล้สมใจผมถึงไม่ทันสังเกตว่า มือเรียวยาวของพี่ไกด์มันยื่นแก้วน้ำใบหนึ่งมาให้ด้วยสีหน้าเบื่อหน่ายนิดๆ
ผมเลิกคิ้วมองแก้วในมืออย่างสงสัย
“มีคนฝากมาให้”
“พี่เอามาให้ผมเองแต่บอกว่าคนอื่นฝากมาให้รึเปล่า”
ผมแกล้งหยอกมือก็รีบยื่นไปรับแก้วน้ำจากมือพี่มันแทบไม่ทัน เพราะฝ่ายนั้นทำท่าจะโยนทิ้งเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“โห่พี่”
“สมน้ำหน้าเกือบไม่ได้แดกแล้วมั้ยล่ะ”
ไม่เป็นไร ถือว่าพี่มันมีน้ำใจก็สมควรรับน้ำใจมัน
ผมเบ้หน้าใส่อีกฝ่ายแล้วกระดกน้ำเปล่าขึ้นดื่ม สัมผัสแรกที่ปลายลิ้นทำเอาผมพ่นน้ำพรวดก่อนจะไอหน้าดำหน้าแดงจนพี่ปืนตกใจรีบลูบหลังผมอย่างไว
เชี่ย...น้ำเกลือ!
ผมสำลักหน้าดำหน้าแดง ยิ่งตอนเอาลิ้นกลั้วทั่วปากแล้วรู้สึกถึงความเค็มผมยิ่งขนลุกขึ้นมาทันที
“มึงเป็นไงบ้างวะกลม”
ผมส่ายหน้าบอกบอกพี่ปืนว่าไม่เป็นไร
“น้ำอะไรวะ มึงถึงได้สำลักขนาดนั้น”
“น้ำเกลือพี่”
“กูลืมบอกไปว่าบัดด๊อกมึงฝากมาให้”
พี่ไกด์พูดยิ้มๆ ท่าทางมันถูกใจไม่น้อยที่ผมถูกแกล้งทั้งที่ก่อนหน้านี้มันถึงกับหน้าเสียรีบมาช่วยพี่ปืนลูบหลังผม ไม่ต่างจากคนอื่นๆ ในวงที่ดูตกใจในตอนแรกแต่พอรู้ว่าผมถูกบัดด๊อกแกล้งเท่านั้นแหละพากันหัวเราะเสียงดังลั่น จนชาวค่ายที่เหลือหันมามองอย่างงงๆ เมื่อเห็นว่าผมไม่เป็นอะไรมากพี่ไกด์ก็กลับมานั่งกินข้าวต่อเฉย
ผมรับน้ำจากพี่ปืนมาแล้วบ้วนปากอยู่หลายรอบจนดีขึ้น ในใจก็นึกสาปแช่งไอ้บัดด๊อกที่สรรหาวิธีการแกล้งได้แยบยลขนาดนี้ เห็นน้ำใสๆ แบบนั้นก็นึกว่าน้ำเปล่าที่ไหนได้มันน้ำเกลือ แม่งเอ้ย อย่าให้ผมรู้นะว่ามันเป็นใครผมเอาคืนมันแน่ รอวันเฉลยก่อนเถอะจะเตรียมของขวัญชุดใหญ่ไว้ให้เลย
“ไงดีขึ้นมั้ย”
“ครับพี่”
พี่ปืนถึงกับหยุดกินข้าวเพื่อมาดูอาการผมขณะที่คนอื่นๆ โดยเฉพาะพี่ไกด์ที่จับคู่กินข้าวกับพี่เปรี้ยวกลับกินไปหัวเราะไปไม่สนใจผมด้วยซ้ำ
แม่ง!ไอ้ห่าพี่ไกด์
ผมนึกน้อยใจพี่มันจนเผลอทำหน้างอ
“มากินข้าวต่อมากลม”
พี่ปืนสะกิดไหล่ผมเลยออเออไป แต่ถึงอย่างนั้นผมก็กินไม่ลงสักทีได้แต่เขี่ยข้าวในจานไปมาจนพี่ปืนมันลูบศีรษะผมเบาๆ
“งอนมันเหรอ”
“.......”
ผมนั่งเงียบหรุบตามองจานข้าวอย่างหงอยๆ
“ต่อให้มันห่วงมึงขนาดไหน มึงก็รู้ว่ามันไม่มีทางพูดออกมา”
ใช่ ให้ตายยังไงพี่ไกด์ก็ไม่มีทางพูดว่าห่วงผมหรอก ไอ้คนปากแข็งแบบนั้น ผมหันไปเบ้หน้าใส่ตัวต้นเหตุที่บังเอิญหันมาทางนี้พอดี พี่ไกด์ถึงกับงงที่เห็นผมหน้าบูดใส่ แต่นั่นแหละพี่ไกด์ยังไงก็คือพี่ไกด์มันแค่ยักไหล่แล้วละความสนใจจากผมทันที
“กินข้าวเถอะ” พี่ปืนโยกหัวผมเบาๆ แล้วพูดขำๆ “มึงต้องใช้แรงอีกเยอะถ้าคิดจะสู้กับมัน”
เออจริง!
พอคิดแบบที่พี่ปืนบอกผมถึงกับยิ้มขำ คราวนี้พี่ไกด์ทำหน้างงยิ่งกว่าเก่าที่มันหันกลับมาครั้งนี้เห็นผมกินข้าวไปยิ้มไป
มาลองดูสักครั้งแล้วกันพี่ไกด์ของตัวกลม
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
*****************************************
หลังจากพวกเราชาวค่ายกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว พี่ปิงปองก็เรียกรวมพลที่โถงซึ่งเป็นลานกว้างใต้อาคารเรียน ใกล้ๆ กับห้องพัสดุที่ใช้ประชุมทุกคืน วันนี้เปลี่ยนบรรยากาศกันสักหน่อยเพราะลานตรงนี้สามารถรองรับกลุ่มคนได้เป็นจำนวนมากเนื่องจากวันนี้การจับสลากพ่อแม่บุญธรรมซึ่งเป็นกิจกรรมที่สร้างความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มนักศึกษาและชาวบ้าน เพราะตั้งแต่วันนี้จบกว่าจะจบการทำค่าย พ่อแม่บุญธรรมจะคอยดูแลพวกเราซึ่งชาวบ้านทุกหลังคาเรือนก็ต่างเต็มใจร่วมทำกิจกรรมนี้
เวลาทุ่มกว่าๆ ชาวบ้านต่างเดินจับกลุ่มกันมาแต่ไกล บ้างก็ปั่นจักรยานบ้างก็ขี่มอเตอร์ไซค์มาแต่ไกล แต่แทบทุกคนมีของติดไม้ติดมือมาด้วย ผมทำหน้าแปลกใจหันไปสบตากับไอ้เบิร์ดด้วยความสงสัย ไม่นานหลังจากนั้นเมื่อชาวบ้านมากันพร้อมแล้วผู้ใหญ่และครูใหญ่ต่างแนะนำตัวกันแล้วเริ่มกิจกรรม ซึ่งคือการให้นักศึกษาจับฉลากพ่อแม่บุญธรรมซึ่งคือกลุ่มชาวบ้านที่มาวันนี้ เสร็จแล้วพวกเรามีหน้าที่ตามหาพ่อแม่บุญธรรมของตัวเอง
ผมจับฉลากได้แล้วกำลังเดินไปถามกับกลุ่มชาวบ้านว่ามีใครพอจะรู้จักชื่อแม่บุญธรรมของผมบ้าง จนมีป้าใจดีคนหนึ่งชี้ไปที่เก้าอี้ถัดไปสามตัว ผมเห็นแม่ม่ายเจ้าของร้านขายของชำมารดาของเด็กตัวขาวเพื่อนวัยจิ๋วคนแรกของผมตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เธอกวักมือเรียกผมไหวๆ พอรู้ว่าผมจับฉลากได้เธอ สีหน้าแววตายิ้มแย้มของเธอไม่ต่างจากชาวบ้านคนอื่นๆ ตอนที่นักศึกษาเดินไปนั่งตรงหน้าพ่อแม่บุญธรรมจนครบทุกคน
สายสิญจน์สีขาวบริสุทธิ์ความยาวขนาดพอดีจากมือของแม่บุญธรรมบรรจงผูกมัดข้อมือผม เสียงพึมพำจากริมฝีปากที่แย้มยิ้มจับใจความว่ากำลังอำนวยอวยพรให้ผม น้ำเสียงอ่อนหวานเต็มไปด้วยความจริงใจทำเอาผมอดตื้นตันในใจไม่ได้ ยิ่งมองไปรอบๆ เห็นชาวบ้านแทบทุกคนกำลังลูบหัวลูบไหล่พวกเรา แววตาเต็มไปด้วยความเอ็นดู
“คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองนะลูก”
เล่นเอาน้ำตาซึมเหมือนกันแฮะ
ผมเหลือบตามองไปรอบๆ เห็นชาวค่ายบางคนถึงยกมือปาดน้ำตากันใหญ่ คิดดูสิว่าพวกเรามาจากที่ไกลแสนไกล จากบ้านและความเป็นอยู่ที่คุ้นเคยมาในสถานที่ห่างไกลความเจริญ ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่ามันเหงาและคิดถึงบ้านไม่น้อย แต่ความรัก ความเอ็นดู และความเป็นกันเองของชาวบ้านที่ให้พวกเรา มันทำให้เราคลายความรู้สึกเหงาลงได้
หลังจากผูกข้อไม้ข้อมือขอพรและฝากตัวกันแล้ว ไม่นานชาวบ้านต่างทยอยกันกลับ ส่วนพวกชาวค่ายต่างหน้าบานกันใหญ่เพราะทุกคนได้ของฝากที่บรรดาพ่อแม่บุญธรรมติดไม้ติดมือมาให้ ซึ่งเน้นไปทางขนมพื้นเมืองและของใช้สอย ส่วนผมได้ผ้าห่มผืนใหญ่ที่แม่บุญธรรมหอบมาให้จากบ้าน ทั้งยังกำชับให้ผมใช้ด้วยเพราะอากาศที่นี่ตอนดึกมันหนาวพอสมควร
.
.
วันนี้พี่ปิงปองงดประชุมตอนกลางคืนวันหนึ่งเพื่อให้เราพักผ่อนกันแต่วัน เพราะวันนี้งานสร้างค่อนข้างหนักเนื่องจากเริ่มเทปูนหลังจากเตรียมหน้าดินแล้ว ผมกับไอ้เบิร์ดกำลังเดินทอดน่องกลับจากอาบน้ำพอเดินผ่านแถวๆ หน้าห้องพัสดุสายตาผมเห็นอะไรขาวๆ น่าจะเป็นกระดาษแผ่นหนึ่งตกอยู่กับพื้นแถวนั้นเลยก้มลงไปหยิบขึ้นมาอ่าน
มันเป็นกระดาษรวมรายชื่อของชาวค่ายทุกคน เสียดายว่าเป็นชื่อนามสกุลจริงที่ไม่มีเขียนกำกับชื่อเล่นให้ได้รู้เลยว่าใครเป็นใคร ผมเลยสะกิดไอ้เบิร์ดให้ดูกระดาษในมือ มันทำหน้าสนใจก่อนจะไล่สายตาไปทั่วทั้งแผ่น
“เชี่ย!”
“อะไรวะ”
มันไม่ตอบแต่ชี้ปลายนิ้วไปที่รายชื่อหนึ่ง
กัน อิสระวรวณิต
ชื่อก็ว่าคุ้นหูแล้วนามสกุลยิ่งไม่ต้องพูดถึง นี่มันนามสกุลดังระดับประเทศเลยนะ พูดง่ายๆ ว่าไม่มีใครไม่รู้จักธุรกิจในเครือ‘อิสระ’ไม่ว่าจะเป็นโรงแรมหรือห้างสรรพสินค้าชื่อดัง ให้ตายเหอะในค่ายนี่มีทายาทตระกูลดังมาให้เดินกระทบไหล่ได้ง่ายๆ ขนาดนี้เลยเหรอวะ
“อยู่ค่ายมาตั้งหลายวันเพิ่งรู้ว่ามีลูกหลานตระกูลดังแฝงตัวอยู่ด้วย”
ไอ้เบิร์ดพูดขำๆ ท่าทางดูอึ้งไม่ต่างจากผม
“พวกมึงดูอะไรกันวะ”
ผมกับไอ้เบิร์ดสะดุ้งโหยงเพราะสองในสี่แก๊งสี่โจรแม่งโผล่มาไม่ให้สุ้มให้เสียง พี่เม่นกับพี่นะโมไม่รอฟังคำตอบแต่ชะโงกไปดูกระดาษในมือผมทันที
“รายชื่อชาวค่ายเหรอ?”
“ใช่พี่” ผมทำหน้าตื่นก่อนจะชี้ไปที่รายชื่อในความสนใจของพวกเรา “ผมไม่ยักกะรู้ว่ามีทายาทโรมแรมดังมาค่ายกับเราด้วย”
“ทำไม มึงอยากเป็นเมียมันรึไง”
โว๊ะ!
“ได้ก็ดี” ผมพูดติดตลก “แต่ไม่ใช่เมียนะ อย่างผมอ่ะเป็นผัวแน่นอน”
ไหนๆ เล่นมาก็ขอเล่นตามน้ำสักหน่อย แต่เอาจริงนะถ้าจับทายาทตระกูลดังได้นี่เหมือนหนูตกถังข้าวสารเลยนะเว้ย ผมคิดขำๆ ว่าแต่ชื่อนี้มันคุ้นๆ ว่ะ เหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน เดี๋ยวนะชื่อนี้เหมือนชื่อไอ้เหี้ยตัวหนึ่งที่เหยียบผ้าเช็ดหน้าผมก่อนมาค่ายเลยวะ แม่งโคตรบังเอิญ แต่ช่างเหอะยังไงก็ไม่มีทางเป็นคนเดียวกันได้หรอก โลกคงไม่กลมขนาดนั้นว่ะผมว่า
“สภาพอย่างมึงนี่ทำเป็นเหรอ”
ไอ้พี่เม่นกับพี่นะโมหน้าแม่งโคตรเจ้าเล่ห์
“โว๊ะ!”
“ไอ้ห่าแรกเอ้ย มึงนี่รู้อะไรกับเขาบ้างมั้ยเนี่ย”
ผมส่ายหน้า
“ว่าแต่พวกพี่รู้จักคนนี้ป่ะ”
“เออ”
“ใครวะพี่?”
พี่สองคนนั้นมองผมยิ้มๆ แต่เป็นยิ้มที่โคตรไม่น่าไว้ใจเลย ผมเบ้ปากก่อนจะหันมาทำหน้างงใส่ไอ้เบิร์ด ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ไอ้พี่ปืนกับพี่ไกด์โผล่มาทางนี้พอดี
แค่สบตาพี่มันใจก็กระหวัดไปถึงบทสนทนาเมื่อเย็นที่ผ่านมา
“แล้วมึงไม่อยากอยู่ทีมนี้บ้างรึไง”
บ้าเอ้ย ผมหรุบตามองพื้นแล้วจะกระตุกมือชวนไปเบิร์ดเตรียมหลบไป
“มีอะไรกันวะ?”
พี่ปืนดูงงๆ กับอาการประหลาดของผมมันเลยหันไปถามพี่เม่น
“ไอ้แรกมันอยากรู้จักไอ้ห่ากัน”
พี่ปืนชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก แววตามันพราวระยับแปลกๆ
“ไม่ใช่แค่อยากรู้จัก แต่มันอยากเป็นเมียไอ้กัน อิสระวรวณิตด้วย”
ไอ้เชี่ยพี่มหาโว้ย กูพูดตอนไหนวะ
“มั่วแล้ว”
ผมปฏิเสธเสียงดังลั่นจนที่เหลือทำหน้าขบขัน ผมเลยกระตุกมือไอ้เบิร์ดอีกที
“รีบไปไหนวะ”
“สงสัยมันจะรีบไปบอกรักไอ้คนที่ชื่อกัน” ไอ้ห่าเบิร์ดมึงก็เอากับเขาด้วย เหอะ ผมทำหน้าเซ็งๆ
“เออเสร็จแล้วจะได้รวบรัดจับทำเมียซะเลย”
ผมรับสมอ้างแล้วยักไหล่ขำๆ ไม่คิดจริงจัง
“มึงไม่ต้องบอกหรอก” พี่เม่นพูดยิ้มๆ “กูว่ามันได้ยินแล้ว”
แก๊งสี่โจรแม่งฮาครืนโดยเฉพาะพี่เม่น พี่นะโมและพี่ไกด์ที่แท็คมือกันอย่างถูกใจ ทำเอาผมกับไอ้เบิร์ดขำตามอย่างงงๆ ไม่รู้ทำไมตอนที่สบตากับไอ้พี่ปืนหน้าผมถึงได้รู้สึกร้อนวูบวาบขนาดนี้วะ ยังจะหัวใจที่เต้นแรงผิดจังหวะนี่อีก โดยเฉพาะตอนที่พี่ปืนกระตุกยิ้มมุมปากแค่ไม่กี่นาที
โอ้โห ไอ้เหี้ยดาเมจรุนแรงมาก!
โอ้ยยยยย ความกวนตีนของพี่ไกด์และยิ้มมุมปากของพี่ปืนนั้น :impress2:
ใครอยากใช้นามสกุล อิสระวรวณิต เม้นท์รัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 5555555555+++
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ใครอยากใช้นามสกุล อิสระวรวณิต เม้นท์รัวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 5555555555+++
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 24-04-2017 21:53:51
กันก็ปืนไงคะ
เรื่องกลมกับพี่ไกด์นี่ต้องมีเงื่อนงำ รอลุ้นคู่รองด้วยคนนะคะ
*************
กรี๊ด พึ่งเห็นว่าตัวเองได้เม้นแรก
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 24-04-2017 22:12:09
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 24-04-2017 22:13:28
ไม่ต้องฝากบอกเลยแรก ยืนอยู่ตรงหน้านั่นไงงงง :hao3:
เริ่มหัวข้อโดย: fronkdefroy ที่ 24-04-2017 22:32:23
เอ็นดูความเด๋อๆด๋าๆของแรก
เริ่มหัวข้อโดย: maekkun ที่ 24-04-2017 22:37:56
เริ่มหัวข้อโดย: ชมรดา ที่ 24-04-2017 22:46:08
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 24-04-2017 22:49:19
แรก รู้แต่ชื่อปืน ไม่รู้ว่า เป็นชื่อจริงของพี่ปืน
พี่เม่น พี่นโม เชียร์เพื่อนน่าดู
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 24-04-2017 22:50:19
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 24-04-2017 22:56:15
เริ่มหัวข้อโดย: we.jinkyu ที่ 24-04-2017 23:08:39
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 24-04-2017 23:15:40
ขอให้แรกจับได้เร็วๆนะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: askmes ที่ 24-04-2017 23:25:56
เริ่มหัวข้อโดย: sahatsawat ที่ 24-04-2017 23:26:40
เริ่มหัวข้อโดย: didididia ที่ 24-04-2017 23:34:24
งานนี้ได้เป็นเมียสมใจแน่ๆแรก :katai2-1:
กัน ก็ ปืนไงลูกกกกกก :z1:
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 24-04-2017 23:49:53
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 24-04-2017 23:51:07
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 25-04-2017 00:54:20
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 25-04-2017 01:30:57
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 25-04-2017 02:00:54
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 25-04-2017 02:09:21
เริ่มหัวข้อโดย: khwanji-my ที่ 25-04-2017 02:24:39
:hao7: :hao7: :hao7:
นอนดึก มาแอบส่องนี่ดีต่อใจเหลือเกิน
มาเม้นก่อน เด่วไปอ่านเด้ออ
:katai5: :katai5:
(ไหนๆใครต้องตื่นเช้าฟร่ะ) :katai1:
อัพอย่างนี้จะนอนเร็วได้ยังไงงงง 555
ทีมปืน ไหมล่ะ
:o8: :o8:
เริ่มหัวข้อโดย: Sansin ที่ 25-04-2017 05:06:40
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 25-04-2017 06:56:57
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 25-04-2017 07:07:36
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 25-04-2017 11:06:46
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 25-04-2017 11:15:48
#ทีมเมียพี่ปืน อรั๊ยยยย :hao7: :mew1: :o8:
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 25-04-2017 11:49:44
รอไกด์หึงน้องกลมบ้างนะ อิอิ ชอบทุกคน แต่ชอบพี่กลมสุด :pig4:
แต่ก็จะเป็นเมียพี่ปืน ทีมเมียพี่ปืน ปู้จายในฝัน5555 :mew1: :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 25-04-2017 12:11:36
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 25-04-2017 12:38:05
เพื่อนนี่ก้อวยได้ใจจริงๆเลยย
ชงแหลก ชงเข้มๆเลยจ้าาาา
น้องแรกนี่อยากเป็นสะใภ้ตระกูลดังมั้ย พี่มันเต็มใจจนะ
ส่วนคู่ไกด์กลมนี่ว่าอิพี่ไกด์กำลังกลัวอะ
กลัวที่จะยอมรับว่าชอบกลม ช่วงสับสนไรงี้
เลยกันตัวเองโดนการเฟดออกมา
ลองน้องมันหายไปจริงๆสิ หึหึ
รอค่าาาา
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 25-04-2017 13:02:44
พี่ปืนนน ฮือ น้องแรกสู้ๆนะลูก
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 25-04-2017 14:33:12
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-04-2017 15:10:31
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 25-04-2017 15:13:48
พี่ปืนรุกแรงๆเลย แรกไฟเขียวแล้ว ถึงจะไม่รู้ตัวก็เหอะ :laugh:
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 25-04-2017 18:10:20
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 25-04-2017 19:28:00
ชอบยิ้มมุมปากของพี่ปืนนนนนน ดีต่อใจ
แรกเอ้ยยย ใจไปหมดแล้วววว 555
ตั้งตารอวันจันทร์หน้า :impress2:
เริ่มหัวข้อโดย: temaripik ที่ 25-04-2017 22:58:33
พี่ปืนคือความงานดี
ถึงแม้ว่าพี่จะปากเสียไปหน่อก็ตาม 555
เริ่มหัวข้อโดย: Nanook ที่ 26-04-2017 18:45:21
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 27-04-2017 21:51:45
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 30-04-2017 10:53:10
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 30-04-2017 12:12:19
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 30-04-2017 17:19:07
ลุ้นมากกว่าน้องแรกแล้วตอนนี้
แต่เมื่อไหร่น้องแรกจะได้รู้ความจริงนะ
ตอนรู้ต้องพีคมากแน่ๆ รอวันจันทร์นะคะะะ
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 30-04-2017 19:43:00
#ทีมแม่ยกพี่ปืนน้องแรก
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 01-05-2017 20:58:42
- ไปค่ายตอนที่สิบ : บุหรี่เป็นเหตุ -
ร้อนโว้ยยยยยยย
ผมพ่นลมหายใจ ปลายนิ้วชี้ก็เกี่ยวไปที่คอเสื้อยืดเพื่อขยับไปมาให้คลายร้อน ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแก่ๆ อีกไม่ถึงชั่วโมงดวงอาทิตย์ที่ทำหน้าที่ของมันมาอย่างขันแข็งตลอดทั้งวันคงถึงเวลาเลือนลับ พาให้บรรยากาศร้อนแบบนี้กลับเย็นสลายขึ้น จริงๆ แล้วมันก็ไม่ได้ร้อนอะไรขนาดนั้นหรอก แต่เพราะผมถูกใช้แรงงานทั้งวันดังนั้นเหงื่อไคลที่ไหลเต็มใบหน้าและลำคอจึงพาให้รู้สึกไม่สบายตัวเท่าไหร่
วันนี้ทั้งวันนอกจากปีสองที่มีเวรทำอาหารแล้ว ชาวค่ายทุกคนก็มาร่วมแรงร่วมใจกันทำงานกลางแจ้งอย่างการขนหิน ดิน ทราย และทำการผสมปูนเพื่อลาดซีเมนท์ไปตามกรอบสนามที่เริ่มทำไปตั้งแต่เมื่อวาน เรียกได้ว่าวันนี้เป็นวันที่ใช้แรงงานจริงๆ
คิดดูสิตอนนี้พวกเราแทบไม่มีเค้าของนิสิตในรั้วมหาลัยชื่อดัง นั่นเพราะแต่ละคนต่างสวมเสื้อแขนยาว ใส่กางเกงขายาวปิดมิดชิด ซ้ำบางคนยังเอาหมวกไอ้โม่งมาสวมหัวกันแดด บ้างก็เอาเสื้อยืดมาใส่คลุมหัวปิดปากปิดจมูก เหลือก็แต่ลูกกะตาชวนตลกขบขัน ถึงอย่างนั้นผมก็เห็นประกายสดใสในแววตาทุกๆ คู่ ตอนที่ได้มีส่วนร่วมลงแรงช่วยกันทำสนามกีฬาพร้อมกับชาวบ้านบางส่วนที่ว่างจากงานวันนี้
ผมเห็นกลุ่มสาวๆ อย่างพวกแก๊งดอกไม้และรุ่นพี่ปีสามผู้หญิงชวนกันประคองถังที่ตักปูนซึ่งผสมเสร็จแล้วส่งต่อกันไปแถว และให้หัวแถวซึ่งคือบรรดาแก๊งสี่โจรและรุ่นพี่ผู้ชายปีสามช่วยกันเทปูนลงบนพื้นที่ที่เตรียมไว้แล้วเกลี่ยให้เรียบ เราเริ่มทำแบบนี้กันมาตั้งแต่เช้าแล้วจนป่านนี้ยังสำเร็จไปได้ไม่ถึงครึ่งสนามที่กำหนดไว้เลย อย่างว่าล่ะพวกเราเป็นแค่นิสิตนักศึกษาธรรมดาความรู้เรื่องช่างอาจจะไม่ถนัดชัดเจนนักต้องคอยให้ชาวบ้านซึ่งเชี่ยวชาญเป็นคนคอยคุมงานร่วมกับกลุ่มนักศึกษา แต่ถึงอย่างนั้นผลลัพธ์ที่ออกมาก็ดูดีไม่น้อย
มันเป็นงานที่ไม่ถนัดเอาซะเลย ไม่เหมือนการจับปากกาขีดเขียนอยู่ในห้องแอร์
ถึงแม้จะเหนื่อยล้า แต่เพราะมีเพื่อนช่วยกันทำ มันเลยกลายเป็นงานที่ทำแล้วโคตรมีความสุข
ยิ่งช่วงกลางวันกลุ่มชาวบ้านผู้หญิงต่างหิ้วปิ่นโตอาหารที่ทำมาจากบ้านมาแจกจ่ายให้ชาวค่ายเกือบทุกวี่วัน น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของคนที่นี่ทำเอาพวกเรายิ้มแก้มปริ ต่อให้ต้องเหนื่อยมากกว่านี้ผมก็เชื่อว่าพวกเราที่มาที่นี่ก็สู้ไม่ถอย และยิ่งเห็นแววตาตื่นเต้นของบรรดาลูกหลานชาวบ้านตัวเล็กตัวน้อยที่มาวิ่งเล่นให้กำลังใจ บางทีก็คอยป่วนงานพวกเรา แต่ถึงอย่างนั้นบรรยากาศกลับเต็มไปด้วยความสนุกสนาน
ภาพเหล่านั้นทำให้ผมนึกถึงคำพูดๆ ของใครคนหนึ่ง
‘เราจะได้อะไรจากการมาค่าย?’
ผมเผลออมยิ้มแล้วตอบคำถามนั้นในใจ
‘อย่างน้อยก็ได้รอยยิ้มของเด็กๆ ถึงมันจะดูเป็นผลลัพธ์ที่ไม่ได้ใหญ่โตอะไรแต่มันกลับทำให้หัวใจผมพองโตอย่างเหลือเชื่อ’
“วันนี้พอแค่นี้นะทุกคน”
เสียงพี่ปิงปองในชุดพรางตัวจนเห็นแต่ลูกกะตาตะโกนขึ้น ทำเอาพวกเราที่เหลือตะโกนเฮเสียงดังลั่นก่อนจะช่วยกันเก็บอุปกรณ์ให้เรียบร้อย และหลังจากนั้นก็ต่างทยอยกันไปพักผ่อนอิริยาบถตามร่มไม้รอบๆ ข้าง บ้างก็เดินแยกออกไปล้างเนื้อล้างตัว
ผมเองก็นั่งแปะกับพื้นดินตอนที่แผ่นหลังพิงต้นหางนกยูงต้นใหญ่ ข้างๆ กันมีไอ้เบิร์ดที่เพิ่งถอดหมวกออกแล้วเอามาพัดใบหน้าให้คลายร้อน
“ร้อนโคตรๆ”
“อืม วันนี้เหนื่อยเอาเรื่องเหมือนกันนะเนี่ย”
“เออ” ไอ้เบิร์ดพยักหน้าเห็นด้วย “กูเข้าใจความรู้สึกของคนใช้แรงงานเลยว่ะ เขาทนได้ยังไงวะที่ต้องทำงานหนักท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าวแบบนี้”
“นั่นสิ”
ผมคิดตาม
“เพราะคำว่าไม่มีไง”
พี่ปิงปองที่นั่งอยู่ไม่ใกล้กันพูดขึ้น ทำเอาผมกับไอ้เบิร์ดชะงักนิ่งคิดตาม
“ไม่มีใครไม่อยากทำงานสบายหรอก ถ้าเลือกได้ทุกคนย่อมเลือกทำงานสบายกันทั้งนั้น ไม่มีใครอยากลำบากทำงานที่เรียกว่ากรรมกรหรืองานของชนชั้นรากหญ้าของสังคมหรอก”
“.........”
นั่นสินะ นอกจากจะต้องเหนื่อยยากลำบากกายบางทีก็โดนดูถูกและรังเกียจเดียดฉันท์จากคนในสังคม คิดดูสิว่าคนเหล่านั้นต้องพยายามอดทนกันแค่ไหน
น่าเห็นใจไม่น้อย!
“บางครั้งพวกเขาต้องถูกมองอย่างดูถูก ถูกกดขี่ ทั้งๆ ที่งานเหล่านั้นแหละเป็นแรงงานสำคัญของประเทศ เป็นฟันเฟืองเล็กๆ ที่ทำให้คนที่เรียกตัวเองว่าชนชั้นสูงได้ใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบาย ตึกสูงใหญ่จะสร้างเสร็จได้ยังไงถ้าไม่มีคนงาน แต่ก็นั่นแหละเพราะขาดโอกาสเพราะต้นทุนของชีวิตคนเราไม่เหมือนกัน”
“พี่พูดแบบนี้ทำเอาผมนึกด่าตัวเองเลยที่มีโอกาสได้เรียน ได้เที่ยว ได้มีโอกาสใช้ชีวิตของตัวเอง และมีภาระหน้าที่รับผิดชอบแค่เรียนเท่านั้นไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่าพรุ่งนี้จะทำอะไรถึงจะมีกินเพราะพ่อแม่หามาให้ แต่บางทียังแอบเกเรเหลวไหล”
ไอ้เบิร์ดพึมพำ
“พี่ไม่ได้จะว่าน้องเบิร์ดนะจ๊ะ” พี่ปิงปองทำเนียนขยับมานั่งชิดไอ้เบิร์ดซึ่งมันก็ไม่ทันเอะใจ “แต่แค่อยากจะชี้ให้พวกเราดู”
“ครับ”
“พวกเรารู้มั้ยว่าจุดประสงค์หลักของทำค่ายอาสาคืออะไร?”
ผมส่ายหน้า
“เพราะอยากมาเติมในสิ่งที่เขาขาดไง” พี่ปิงปองเท้าคางมองไอ้เบิร์ดแล้วทำตาเล็กตาน้อยใส่
“ถ้าการมาค่ายคือการมาเสียสละ ดังนั้นสิ่งที่เราจะทำให้พวกเขาได้ก็คือเติมเต็มในส่วนที่ขาด ไม่ว่าจะเป็นการเสียสละเวลา แรงงานหรือเงินทอง ซึ่งมันเป็นการให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ให้เขาเท่าที่พวกเราจะให้ได้ตามสมควร มันก็เหมือนเป็นการตอบแทนสังคมวิธีหนึ่งซึ่งเป็นวิธีที่ไม่ได้ยากลำบากอะไร เหมือนกับแนวคิดที่ว่าถ้าเรามีเหลือเราควรเผื่อแผ่ให้คนอื่น”
“.........”
“คนที่นี่ไม่ได้เรียกร้องอยากได้อะไรจากพวกเราหรอก เขาแค่ดีใจที่เรามาหา ในหมู่บ้านที่ห่างไกลความเจริญพวกเขาแค่ปรารถนาอยากใช้ชีวิตให้มีความสุขตามแบบสังคมทั่วไป แค่น้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ของพวกเราก็เปรียบเสมือนของขวัญอันล้ำค่าของคนที่นี่แล้ว พวกเราลองมองไปรอบๆ สิ ถ้าเราคิดว่าพวกเขาคือญาติคือพี่น้อง เราจะไม่ลังเลที่จะช่วยเหลือกันเลย เพราะเราอยู่ร่วมสังคมเหมือนกัน อย่างน้อยเราก็เป็นพี่น้องร่วมแผ่นดินเดียวกัน”
ผมอมยิ้มมองไปรอบๆ เห็นชาวบ้านจำนวนหนึ่งที่มาช่วยชาวค่ายทำสนามกำลังพูดคุยหัวเราะกันอย่างสนุกสนานอยู่กับพวกแก๊งสี่โจรและรุ่นพี่ปีสามตรงโน้นแล้วเผลอยิ้มออกมา ต่างที่มา ต่างความเชื่อ ต่างฐานะ แต่ในวันนี้เวลานี้เราคือพวกเดียวกัน
.
.
หลังจากนั่งพักกันสักระยะหนึ่ง พอดีรุ่นพี่ปีสองผู้หญิงพากันเอาน้ำมาเสิร์ฟชาวค่ายที่เหลือกันอย่างขะมักเขม้นผมเลยผุดลุกขึ้นแล้วอาสาไปชวนพวกพี่ๆ เขาถือถาด
“ขอบใจจ๊ะ”
พี่บีที่ผมจำได้ว่าเป็นเพื่อนสนิทพี่กลมยิ้มกว้างให้ผม ส่วนรุ่นพี่ผมเพิ่งเอ่ยถึงเมื่อกี้น่ะเหรอ โน่นเลยไปบริการเสิร์ฟน้ำพี่ไกด์ถึงที่อยู่โน่น นี่ดีว่าไม่จับป้อนใส่ปากให้ด้วย ผมยิ้มขำเมื่อสังเกตสีหน้าพี่ไกด์ที่แสดงออกว่ากำลังเซ็งโลกขนาดไหน
คู่นี้นี่มันมวยถูกคู่จริงๆ
ผมยิ้มขำยกนิ้วโป้งให้พี่กลมที่หันมายักคิ้วหลิ่วตาให้ผม ประหนึ่งว่ากำลังอวดอ้างตัวเองทั้งที่ถูกไกด์โบกหัวแทบหมุนตอนที่พี่แกเอื้อมมือซับผ้าขนหนูไปตามใบหน้าพี่ไกด์ นั่นแหละเลยทำให้มือพี่กลมข้างที่ถือแก้วน้ำกะเท่เร่รดใส่หัวพี่ไกด์เต็มๆ
“ไอ้ห่ากลม”
“ฉิบหาย”
“อยากช่วยกูนักใช่มั้ย” พี่ไกด์สบถท่าทางหัวเสียไม่น้อย “มึงมานี่เลย”
หลังจากนั้นพี่ไกด์ก็วิ่งไล่เตะพี่กลมไปรอบๆ เรียกเสียงหัวเราะจากบรรดาคนแถวนั้น ตอนนั้นเองผมถึงได้มีโอกาสสังเกตว่าบริเวณนั้นขาดหัวหน้าแก๊งสี่โจร ผมขมวดคิ้วนึกเอะใจเพราะเมื่อกี้ยังเห็นไอ้พี่ปืนมันอยู่แถวๆ นั้นนี่หว่า
ผมส่ายหน้าให้กับความสอดรู้ของตัวเอง เหอะ พี่มันจะหายหัวไปไหนก็เรื่องของมันสิวะ จะไปทำตัวเหมือนสโตรกเกอร์ทำไมกัน มึงนี่ก็แปลกเนอะไอ้ห่าแรก เฮ้ย เอาจริงๆ ตั้งแต่วันที่ผมเจอไอ้พี่ปืนหยอกแรงเมื่อวานแม่ง ผลข้างเคียงหลังจากนั้นทำให้รู้สึกว่าตัวเองโคตรจะประหลาดขึ้นหลายเท่า
ผมรู้หรอกว่าพี่ปืนมันมีนิสัยขี้แกล้ง ขี้หยอก แถมยังปากหมาขนาดไหนคิดดูสิว่าตั้งแต่มาอยู่ค่ายนี้ผมถูกมันแกล้งตั้งกี่ครั้ง
‘เหอะ ทีมเมียพี่ปืนงั้นเหรอ’
ผมเบ้ปากพอดีสายตาเหลือบไปเห็นพี่ปืนเดินเคียงคู่พี่เปรี้ยวมาแต่ไกล ผมนิ่งมองภาพนั้นแล้วรู้สึกแปลกๆ ว่ะ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่ารู้สึกยังไง ผมเลยสะบัดศีรษะตัวเองแรงๆ แล้วสูดลมหายใจแรงสติตัวเอง อาการผมมันคงประหลาดน่าดู เขมที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกันนักถึงได้เอ่ยถามผม
“เป็นอะไรรึเปล่าวะแรก”
ผมเหลือบตามองศีรษะมันที่มีพลาสเตอร์ปิดแผลที่ขมับและรอยแผลตกสะเก็ด เห็นสีหน้ามันผ่องใสดีขึ้นมากก็ให้สบายใจ ผมยอมรับว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อมันยังมีตกค้างอยู่ในใจ แต่มันไม่เจ็บปวดเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ผมมองเห็นเขมได้เต็มตาขึ้นด้วยหัวใจที่ค่อยๆ สงบลง
“แรก”
“หือ?”
มันโบกมือไปตามต่อหน้าผม
“มึงโอเครึเปล่า ดูเหม่อๆ นะ”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
“กูโอเค แล้วมึงล่ะยังเจ็บแผลอยู่มั้ย”
“ก็นิดหน่อย แต่ดีขึ้นมากแล้ว”
“ดีแล้ว”
ผมยืนมองมันยิ้มๆ
“มองหน้ากูแล้วยิ้มนี่หมายความว่าไง?” มันทำท่ากวนๆ
“ถ้ามองหน้าไม่ได้ กูมองหัวเข่ามึงก็ได้ โว๊ะ!”
เขมมันสะกิดหัวผมเบาๆ
“โอ้ย เจ็บนะโว้ยไอ้ห่าเขม”
“จริงอ่ะ?”
ผมทำงอใส่มันมือก็ลูบศีรษะตัวเองป้อยๆ
“ไหนของดูส้นตีนหน่อยสิ ”
“นี่หัวโว้ย”
“อ้าวนี่หัวเหรอ นึกว่าส้นตีนเห็นดำคล้ายๆ กัน”
มันหยอกผมเหมือนที่ชอบทำประจำ ผมเลยยกเท้าเตะต้นขามันทีนึง
“ขี้งอนจังนะมึงเนี่ย”
ผมทำตาเขียวใส่มัน เขมเลยเอื้อมมาลูบหัวผม
“โห ทำไมตีนมึงมึงดำจังเลยว่ะ”
“ไอ้ห่าเขม”
ผมยกเท้าใส่มัน แต่ฝ่ายนั้นหัวเราะดังลั่น ทำเอาผมเผลอขำตาม
“เล่นอะไรกัน หัวเราะเสียงดังลั่นเชียว”
พี่เก้าที่เพิ่งเดินมาสมทบทำหน้าทำตาอย่างรู้อยากเห็นได้อย่างน่ารัก ผมต้องยอมรับว่าพี่เก้าเป็นผู้ชายที่หน้าตาน่ารักจริงๆ หน้าก็เล็ก ตางี้โคตรโต ปากนี่ก็บางเฉียบ สมแล้วแหละที่ไอ้เขมมันรักปักใจขนาดนี้ ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ไม่ใช่เพราะอยากประชดประชันหรืออิจฉา เพราะเมื่อลองเปิดใจมองอย่างไม่อคติเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกันมันก็เหมาะสมกันดี
ผมถอนหายใจแล้วยิ้มออกมา ไม่ใช่ฝืนยิ้มแบบที่แล้วมา แต่ยิ้มจากใจจริง ต่อจากนี้เป็นต้นไปผมคงมองและรู้สึกกับเขมในฐานะของเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อนสนิทที่ไม่มีเปลี่ยนไป เป็นเพื่อนกันแบบที่แล้วว่า เพราะถ้ามองในแง่ของความเป็นเพื่อนแล้ว ทั้งเบิร์ดและเขมต่างเป็นเพื่อนที่ดีของผม ตอนเด็กๆ ผมเป็นผู้ชายที่ตัวเล็กมากเลยมักถูกพวกหัวโจกรังแกประจำ
ทุกครั้งที่มีปัญหาพวกมันมักคอยปกป้องผมเสมอ มีครั้งหนึ่งเบิร์ดเคยท้าชกกับหัวโจกจนหน้าแตกยับ และเขมก็เคยขาดเรียนเพื่อมาเฝ้าผมเวลาที่ป่วยจนนอนซม นั่นเพราะเราเป็นเพื่อนกัน พวกมันถึงทำทุกอย่างเพื่อนผมอย่างถวายหัว เพราะเราดำเนินความสัมพันธ์นี้มานานแสนนาน มันนานจนไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้แล้ว
...และเราจะเป็นเพื่อนกันแบบนี้ตลอดไป...
ความสัมพันธ์แบบเพื่อนนี่แหละที่จะทำให้เราคบกันได้ยาวนานกว่าความสัมพันธ์แบบอื่น ถ้าเป็นคนรักสักวันคงต้องเลิกรา แต่ถ้าเป็นเพื่อนกันเราไม่มีวันเลิกคบกันได้ ต่อให้โกรธหรือทะเลาะกันมากแค่ไหน สุดท้ายเราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
...เพื่อนรัก...
“พี่เก้าช่วยผมด้วยไอ้ห่าเขมแม่งแกล้งผม”
ผมทำท่ากลัวๆ วิ่งไปหลบหลังพี่เก้าแต่แอบยื่นหน้ามาล้อเลียนไอ้เขม ซึ่งแน่นอนว่าพี่เก้าไม่ทันเล่ห์ผมหรอกถึงหันไปเอาเรื่องกับมันแทน
“แกล้งอะไรน้องแรกห่ะเขม!”
“ผมเปล่า”
“จริง?”
“ไอ้แรกมันตอแหล”
พี่เก้าฟาดแขนไอ้เขมแรงๆ “นิสัยไม่ดีไปว่าเพื่อนแบบนี้ได้ไง”
“โธ่พี่”
ผมแลบลิ้นใส่มันพอพี่เก้าหันมาก็รีบทำหน้าซื่อตาใสเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนไอ้เขมมองผมขวางๆ แล้วทำปากขมุบขมิบซึ่งพอจะจับใจความว่ามันด่าผมอยู่แน่นอน
“พี่เก้า ไอ้เขมมันด่าผม”
พูดเสร็จผมก็ชิ่งหนีออกมาก่อนที่ไอ้เพื่อนเลวจะเตะตูดผมทัน พี่เก้าเลยรีบล็อคตัวไอ้เขมไปขำไปจนหน้าดำหน้าแดง ผมรู้ดีว่าเขมไม่ได้โกรธผมเลย ไม่งั้นมันคงไม่ยิ้มให้ผมแบบนั้น ผมมองภาพนั้นแล้วยิ้มออกมากว้างๆ เป็นยิ้มแรกที่บอกตัวเองว่าเต็มใจที่จะยิ้มให้คนทั้งคู่
...อย่างน้อยเราก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน...
**********************************************
ผมเกลียดกลิ่นบุหรี่
ผมไม่ชอบคนสูบบุหรี่
และยิ่งเกลียดมากๆ ตอนที่ควันบุหรี่ลอยอยู่ใกล้ๆ ตัวผมแบบนี้
ผมตาขวางใส่ไอ้ห่าพี่ปืนที่มันกวักมือเรียกให้ผมไปเสิร์ฟน้ำมันถึงที่ นั่นแหละผมถึงต้องเดินมามันที่หลบมายืนสูบบุหรี่ห่างจากผู้คน พอมองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นพี่เปรี้ยวอยู่แถวนี้แล้ว ซ้ำแก๊งสี่โจรที่เหลือก็ไปไหนก็หมดไม่รู้ เหลือหัวหน้าแก๊งที่ยืนโพสท่านายแบบคาบบุหรี่คาปากอยู่นี่แหละ เอาตรงๆ นะ ถ้าตัดบุหรี่ในมือพี่มันและกลิ่นเหม็นที่ผมโคตรเกลียดออก ให้ตายเถอะเวลาที่พี่ปืนยืนกอดอกเงยหน้ามองท้องฟ้าชิวๆ แบบนี้มันเทห์ฉิบหาย ไอ้ห่าเอ้ย ผมทำหน้าง้ำนึกสมเพชเวทนาตัวเองตอนที่เปรียบเทียบร่างกายตัวเองกับคนตรงหน้า
“เป็นอะไร?”
“เหม็น”
พี่ปืนชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะคีบบุหรี่เบี่ยงหลบไปไว้ด้านหลัง ถึงอย่างนั้นกลิ่นมันก็ยังอบอวลอยู่ดี ผมเลยย่นจมูกใส่พี่มัน ถึงแม้จะพอรู้มาบ้างว่าแก๊งสี่โจรนี่มันสิงห์รมควันกันทั้งนั้น แต่เท่าที่สังเกตมันไม่ถึงกับติดบุหรี่หรอก นานๆ ครั้งพวกพี่มันจะสูบกันสักที และเวลาที่พี่มันสูบก็มักจะไปหลบมุมห่างไกลจากผู้อื่น ยิ่งถ้าวันไหนมีเด็กชาวบ้านมาที่ค่าย ผมแทบไม่เห็นพี่มันสูบกันเลย
“เหม็นมากเหรอ”
ผมย่นจมูกแทนคำตอบ พี่ปืนเลยทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วขยี้ให้มันดับก่อนจะโบกมือไล่ควันรอบกายผม
“ผมถามจริงนะพี่?”
พี่ปืนเลิกคิ้วเป็นคำถาม
“มันอร่อยนักเหรอวะ เห็นสูบกันจัง เหม็นก็เหม็น”
พี่ปืนกดยิ้มมุมปากท่าทางขบขัน
“สมองมันโล่งดี”
“เหอะ สูบเข้าไปได้มีแต่มะเร็งทั้งนั้น”
“ทำไงได้มันติดแล้วนี่หว่า”
“ติดได้ก็เลิกได้”
ผมขัดใจนิดๆ เมื่อพี่มันกอดอกไหวไหล่ฟังผม ท่าทางเหมือนจะเชื่อฟังแต่แววตาพราวระยับดูขบขันผมมากกว่า
“เลิกยากว่ะ”
“ยากตรงไหนก็แค่ไม่สูบ”
“อยากให้กูเลิก?”
ถามเฉยๆ ก็ได้มั้งยิ้มทำห่าอะไรล่ะ ผมเสหน้าหรุบตามองพื้น
“ก็...ก็ดีต่อสุขภาพตัวพี่เองไม่ใช่เหรอวะ”
พี่ปืนยิ้มๆ ก่อนจะจ้องหน้าผมตรงๆ “ไหนมึงลองบอกวิธีการเลิกบุหรี่ให้กูฟังหน่อยสิ”
ผมอ้าปากพะงาบๆ แต่เห็นแววตาของพี่มันแล้วนึกฮึดอยากเอาชนะมันมากพูดตรงๆ
“ก็”
“ฟังอยู่”
“ผมเคยอ่านเจอมาว่าถ้าอยากสูบบุหรี่ให้เคี้ยวหมากฝรั่งแทน มันจะช่วยได้นะถึงมันจะไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด แต่มันทำให้เลิกบุหรี่ได้ง่ายขึ้น”
“อ่าห่ะ”
“ผมว่าถ้าพี่อยากสูบจริงๆ เปลี่ยนมาเคี้ยวหมากฝรั่งไม่ดีกว่าเหรอ”
“อะไร?”
ผมทำหน้างงมองกระเป๋าตังของพี่ปืนที่ยื่นมาให้ตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
“ฝากซื้อหมากฝรั่งหน่อย”
“เรื่อง?”
“กูมีทิปให้”
ผมทำตาโตรีบคว้ากระเป๋าตังพี่มันทันที
“แล้วเงิน?”
“ในกระเป๋า”
ผมหรี่ตามองเงินในกระเป๋ามันเห็นใบสีเทาๆ สี่ห้าใบอยู่ในนั้นก็ถึงกับตาลุก โอ้โห ลาภลอยชัดๆ อารามโลภมากผมเลยยิ้มกริ่มเดินรี่ไปร้านค้าข้างโรงเรียนอย่างไว ลืมแม้กระทั่งถามพี่ปืนว่ามันจะเอาแบบไหน ซ้ำไม่เอะใจด้วยซ้ำว่าคนอะไรฝากกระเป๋าตังให้คนอื่นถือแทนเงินสดออกมาหน้าตาเฉย
ตอนจะจ่ายเงินนั่นแหละผมถึงมีโอกาสเปิดกระเป๋าตังพี่มัน เชี่ยเอ้ย นี่มันเศรษฐีตัวเอ้เลยรึเปล่าวะ เพราะนอกแบงค์เทาที่เคยเห็นก่อนหน้านี้ ยังมีบัตรเครดิตและเอทีเอ็มอีกหลายใบในกระเป๋า นอกนั้นก็เป็นบัตรส่วนลดร้านเกมซึ่งมีเยอะมาก เห็นบัตรประชาชนมันแวบๆ แต่ถ้าผมรื้อขึ้นมาดูเกิดมันจับได้ว่าไปยุ่งย่ามในกระเป๋ามัน ผมตายห่าแน่เลยปล่อยผ่านมันไป
อวดรวยนักใช่มั้ย!
ผมตาวาวเหลือบตามองไปที่ตู้ไอติมก่อนจะชะโงกหน้าดูของหวานดับร้อนแล้วยิ้มเผล่ให้แม่ค้า
“เหมาดีโด้หมดกล่องนี่เลยครับ”
.
.
ผมเหมาดีโด้แบบหลอดที่แช่แข็งมากล่องใหญ่ พอมาถึงก็เดินไปแจกจ่ายคนทั้งค่าย พวกนั้นมองอย่างงงๆ ผมเลยบอกไปว่า
“พี่ปืนให้เอามาแจกครับ”
ทุกคนหมดความสงสัยต่างมารุมทึ้งกันใหญ่
ยกเว้นก็แต่...
“แปลกๆ นะ”
ไอ้หมวยเปิดประเด็นคนแรก
“นั่นสิ”
“เมื่อกี้มึงไปร้านค้ามาเหรอ?”
“อือ” ผมพยักหน้าตอบแล้วเพลินปากพูดต่อ “ไปซื้อหมากฝรั่งให้พี่ปืน”
“หือ?”
ไอ้แก๊งดอกไม้พุ่งสายตามากดดันผมจนรู้สึกหนาวๆ ผมเลยพยายามซ่อนพิรุธด้วยการเนียนๆ เอากระเป๋าตังสีดำของพี่ปืนหลบไว้ด้านหลัง แต่นั่นแหละเพราะลุกรี้ลุกรนจนเกินไปสุดท้ายมันก็ไม่พ้นไปจากการจับผิดของแก๊งดอกไม้อยู่ดี
“อะไรอยู่ข้างหลังมึง”
“เปล๊า”
“เสียงสูงไป”
ไอ้หมวยพูดยิ้มๆ แต่สีหน้ามันนี่สิโคตรเจ้าเล่ห์
“เปล่า”
คราวนี้ผมทำเสียงต่ำแบบสุดๆ ทำเอาพวกมันสามตัวขำก๊าก ก่อนที่พวกมันจะให้สัญญาณกันแล้วพุ่งมาชิงของกลางจากหลังผม
“เชี่ย”
“กระเป๋าตัง?”
“......”
“ไม่ใช่ของมึงนี่ แล้วของใคร”
ไม่แปลกที่มันจะรู้ว่าไม่ใช่ของผมก็ในเมื่อพวกมันสอดรู้สอดเห็นขนาดนี้
“มึงไปขโมยกระเป๋าใครมาวะ”
“กูเปล่า”
“มึงขโมยเงินไปซื้อดีโด้มาแจกพวกเราเหรอ”
“ไม่ใช่โว้ย”
“ของใคร?”
“ก็กูบอกว่าไปซื้อหมากฝรั่งให้พี่ปืนไง”
“ของพี่ปืนงั้นเหรอ?” พวกมันหรี่ตามองผม
“เออะ เออ”
“แล้วกระเป๋าตังพี่ปืนมาอยู่ที่มึงได้ไง”
“ก็”
ขณะที่ผมกำลังตกที่นั่งลำบาก เป็นจังหวะที่พี่ปืนเดินมาทางนี้พอดีผมเลยคว้ากระเป๋าตังค์ใบนั้นคืนมาแล้ววิ่งฉิวไปคืนเจ้าของโดยไว แต่ยังไม่ทันถึงตัวพี่มันพวกมารทั้งสามก็ตามมาติดๆ ผมเลยเบรกจนตัวโก่งรีบซุกกระเป๋าตังไว้ด้านหลังแล้วยิ้มเจื่อน
“พี่ปืนคะ” ไอ้หมวยขยับแว่นท่าทางเจ้าเล่ห์
“ครับ?”
“พวกเราขอถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ”
“เอาสิ”
“พี่ว่ากระเป๋าตังเป็นของสำคัญมั้ยคะ”
พี่ปืนทำหน้างงก่อนจะตอบ ก่อนจะเหล่ตามาทางผมแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก นั่นแหละในหัวผมถึงได้ยินเสียงกระซิบว่า ‘ความฉิบหายกำลังจะมาเยือน’
“ก็สำคัญนะถ้าจะใช้เงิน”
“แล้วปกติพี่เคยฝากของแบบนั้นกับใครมั้ยคะ”
“ไม่ครับ”
“งั้นเหรอคะ” สามสาวมองหน้าผมแล้วแสยะยิ้ม
“นอกจากครอบครัวแล้วพี่ปืนคิดว่าใครควรได้ถือกระเป๋าตังพี่”
พี่ปืนทำหน้าคิดๆ
“นอกจากแม่ ก็คงเป็น ‘เมีย’ ละมั้ง”
ไอ้สัด!
ผมใจกระตุกวาบ หน้านี่ร้อนผ่าวๆ รู้สึกว่ากระเป๋าตังในมือเปรียบเหมือนของร้อน ขณะที่ผมอ้าปากค้าง พวกสาวๆ นั่นก็พากันขำคิกแล้วเดินจากไปแบบสมใจอะไรสักอย่าง
“หมากฝรั่งที่กูฝากซื้อล่ะ”
ผมสะดุ้งโหยงรีบโยนหมากฝรั่งและกระเป๋าตังค์ในมือคืนพี่ปืนราวกับว่ากำลังจับต้องของร้อน
“ไม่อยากถือแล้วเหรอ?”
ไอ้ ไอ้เหี้ย!!!
พี่ปืนกระตุกยิ้มมุมปาก แล้วก้มสำรวจเงินในกระเป๋า ผมหน้าเจื่อนตอนที่พี่ปืนนิ่งไปเพราะพี่มันรู้แน่ว่าเงินหายไปไม่น้อย แต่พี่ปืนไม่พูดอะไร มันแค่ยิ้มขำๆ ก่อนจะยักไหล่เดินชิวๆ จากไป
ผมยืนนิ่งรู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังหูดับ รู้เลยตอนนี้ตัวเองหน้าแดงขนาดไหน จนกระทั่งได้ยินเสียงเล็กๆ ของแก๊งดอกไม้ดังมาตามสายลมที่ว่า
“เป็นเมียเขาเหรอ ถึงไปใช้เงินพี่เขาน่ะ”
เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“นอกจากแม่ ก็คงเป็น ‘เมีย’ ละมั้ง”
เมีย!!เมีย!!เมีย!!
คำๆ นั้นดังก้องอยู่ในหัวจนรู้สึกว่าตัวเองหน้าไหม้
เมียพ่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
ตึก!
ตึก!
ตึก!
หยุดเต้นแรงขนาดนี้สักทีสิโว้ยหัวใจกู ฮือออออออ
สวัสดีวันแรงงานค่ะ ขอให้ทุกคนมีความสุขมากๆนะคะ
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ปล.พี่ปืนฝากถามว่า เป็นเมียพี่เหรอถึงเม้นท์อ่ะ 5555555555+++ (เม้นท์รัวๆๆๆ เลยสิคะรออะไร)
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ปล.พี่ปืนฝากถามว่า เป็นเมียพี่เหรอถึงเม้นท์อ่ะ 5555555555+++ (เม้นท์รัวๆๆๆ เลยสิคะรออะไร)
เริ่มหัวข้อโดย: Nanook ที่ 01-05-2017 21:11:41
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 01-05-2017 21:12:37
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 01-05-2017 21:17:09
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 01-05-2017 21:29:17
ทำอะไรก็เข้าตัวไปหมดอ่ะ
ถือกระเป๋าตังค์เค้ามาไม่พอ
ยังกล้าใช้เงินเค้า
หนูต้องเปลี่ยนนามสกุลแล้วค่ะลูกกกก
ชอบพี่ปืนจริงๆ พูดน้อนต่อยหนักค คนจริง
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะคะ
รอทุกวันจันทร์เลยยยยยยย
เริ่มหัวข้อโดย: ชมรดา ที่ 01-05-2017 21:29:51
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 01-05-2017 21:34:43
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 01-05-2017 21:44:07
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 01-05-2017 21:47:59
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 01-05-2017 21:48:57
เริ่มหัวข้อโดย: minkey ที่ 01-05-2017 22:10:17
พี่ปืนโอ้โหหหหหหห
ไม่รู้จะหวีดยังไงเลยยยย
อยากเป็นเมียพี่ปืนอ่ะ
:hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-05-2017 22:21:40
พี่ปืน ยอมตามใจแรก ด้วย
โดยการยอมเลิกบุหรี่ น่ารัก
“นอกจากครอบครัวแล้วพี่ปืนคิดว่าใครควรได้ถือกระเป๋าตังพี่”
“นอกจากแม่ ก็คงเป็น ‘เมีย’ ละมั้ง”
สุดยอดดดดด คำตอบของพี่ปืน
ทำเอาแรก หน้าร้อนผ่าวไปเลย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 01-05-2017 22:22:31
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 01-05-2017 22:30:45
เริ่มหัวข้อโดย: bigcat1889 ที่ 01-05-2017 22:31:21
ไม่ใช่ในฐานะเมีย แต่เป็นแม่55555555
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 01-05-2017 22:50:38
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 01-05-2017 22:51:26
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 01-05-2017 22:53:55
ทำไมเหมือนมันสั้น
เมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 01-05-2017 23:03:45
เริ่มหัวข้อโดย: farfarneenee ที่ 01-05-2017 23:05:58
เริ่มหัวข้อโดย: goykoy ที่ 01-05-2017 23:25:25
เริ่มหัวข้อโดย: lovenara ที่ 01-05-2017 23:30:55
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 01-05-2017 23:32:12
พี่ปืนอ่อยมุขนี้ น้องแรกจะหนีไปไหนรอด
แงงงงงงงงงงง เขินเว่ยยยยยยยยยยยยยยยยย :impress2:
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 01-05-2017 23:32:50
คนเขียนทำให้เรารักวันจันทร์
เริ่มหัวข้อโดย: ma-prang ที่ 01-05-2017 23:38:14
:-[
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 01-05-2017 23:47:13
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 02-05-2017 00:08:18
ขนาดไม่ใช่น้องแรกยังเขินขนาดนี้
:o8: :-[ :impress2:
พี่ปืนอ่ะทำน้องคิดมาก :z6:
เริ่มหัวข้อโดย: cho_co_late ที่ 02-05-2017 00:34:11
เริ่มหัวข้อโดย: Symmuse12 ที่ 02-05-2017 00:39:31
#ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 02-05-2017 00:45:43
เริ่มหัวข้อโดย: silverrain ที่ 02-05-2017 01:05:39
น้องแรกพร้อมเป็นหรือยังจ๊ะ
o18
เริ่มหัวข้อโดย: __mxsae ที่ 02-05-2017 01:30:26
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 02-05-2017 02:00:54
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 02-05-2017 03:34:32
ตายไปเลยค่ะคุณ น้องแรกทำใจดีๆ
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 02-05-2017 05:05:58
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 02-05-2017 05:46:13
อ่อยขนาดจบค่ายก้หิ้วน้องกลับบ้านไปเลยค่ะ
ไม่ต้องจีบมันแล้ว555555
น้องแรกก้เขินม้วนนนเลย
นอกจากแม่ก้เมีย เป็นเมียหรอออไปใช้เงินพี่เค้าอะ
รอค่าาาาา กำลังสดใสกันเลย
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 02-05-2017 07:04:10
เจาอุตส่าให้กระเป๋ามาแล้ว
ทำไมไม่ดูบัตรประชาชน
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 02-05-2017 11:54:27
ีมีพี่กลมด้วย ไกด์กลม ไกด์กลม :mew1:
พี่ปิงปองคู่กับเบิร์ดเถอะ เชียร์ๆๆๆๆ :katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: kokoro ที่ 02-05-2017 12:06:19
แรกก็อ่อยกลับเลย
แก๊งดอกไม้จะได้มีอะไรแซวมากกว่าเดิม 5555
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 02-05-2017 12:57:34
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 02-05-2017 14:21:26
เขินพี่ปืนมากอ่ะตายๆๆน้ำตาลขึ้น :katai4: :katai4:
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 02-05-2017 14:45:09
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 02-05-2017 14:48:15
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 02-05-2017 15:40:25
เขินแทนน้องแรก จิตใจพี่ปืนทำด้วยอะไรทำไมชอบทำให้เขินตลอดเลย :ling1:
เริ่มหัวข้อโดย: aom2529 ที่ 02-05-2017 16:02:15
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 02-05-2017 16:23:00
ค่ายนี้ช่างดีต่อใจ
:-[ :-[ :-[
พี่ปืนอ่อยแรงชะมัด มีแก๊งค์ดอกไม้มาเป็นพรรคพวกในการแซวแรกอีก แรกจะไม่หวั่นไหวได้อย่างไร 555
“เป็นเมียเขาเหรอ ถึงไปใช้เงินพี่เขาน่ะ”
อันนี้กรี๊ดมากกกกกกก ดีดดิ้น
ชอบยิ้มมุมปากของพี่ปืนมากกกกก
รอๆ รอไปค่ายทุกวันจันทร์เลย
:pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากิ่งkingkarn ที่ 02-05-2017 17:57:49
เริ่มหัวข้อโดย: knxiiviii ที่ 02-05-2017 18:11:55
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 02-05-2017 19:12:42
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 02-05-2017 22:19:21
เริ่มหัวข้อโดย: tou_chi ที่ 02-05-2017 23:58:03
เริ่มหัวข้อโดย: mozilla ที่ 03-05-2017 00:26:45
อย่าทำให้หลง อย่าทำให้รักไปมากว่านี้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 03-05-2017 00:53:53
น่ารักจัง ยังงี้ไม่รักไม่หลงยังไงไหวววววว :give2: :give2:
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 03-05-2017 12:57:21
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 03-05-2017 13:46:43
เริ่มหัวข้อโดย: rotedump ที่ 06-05-2017 11:34:54
เริ่มหัวข้อโดย: yokibear ที่ 06-05-2017 16:40:31
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 07-05-2017 01:41:17
เริ่มหัวข้อโดย: mysun ที่ 07-05-2017 10:29:47
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 07-05-2017 10:40:10
เปงผัวอ่อมาฝากกระเป๋าตังค์
เกร้ดดด เพ้ปืนนนนนนนนนนน
:ling1: :hao7: :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 08-05-2017 21:18:32
- ไปค่ายตอนที่สิบเอ็ด : วอสื่อรัก -
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
เวลาบ่ายแก่ๆ ตอนนี้ทุกคนละมือจากการทำสนามกีฬาแล้วเพราะเนื่องจากวัสดุที่ใช้ทำสนามกีฬาอย่างปูนกับทรายที่ใช้เป็นส่วนประกอบในการผสมปูนหมดกว่าทางร้านที่สั่งจะมาส่งก็เย็นแล้ว วันนี้พี่ปิงปองจึงปล่อยให้เราเป็นอิสระกันตั้งแต่บ่ายสาม แต่ก็แหละถึงแม้งานวันนี้จะเลิกเร็วแต่พวกผู้ชายส่วนใหญ่ก็เฮโลไปเตะที่สนามหน้าอาคารเรียน บางก็หนีไปงีบเอาแรงเพราะอีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงอาหารมื้อค่ำที่ทุกคนจะมารวมตัวกันอีกครั้ง
จริงๆ แล้วการมาทำค่ายก็คล้ายๆ กับการเข้าค่ายลูกเสือสมัยมัธยมเพราะทุกอย่างมีเวลาเป็นตัวกำหนด แต่ถึงอย่างนั้นค่ายอาสานี้ก็ยังดูสบายกว่าเพราะไม่ต้องตื่นนอนแต่เช้ามาออกกำลังกายหรือต้องทำกิจกรรมฐานไม่ก็เดินป่าตามแบบฉบับการเข้าค่ายลูกเสือ
ค่ายอาสาของพวกเรายืดหยุ่นกว่าหน่อย แต่ถึงอย่างนั้นก็มีกำหนดเวลาในแต่ละว่าช่วงไหนทำอะไรบ้าง และเวลาที่เหลือก็เป็นเวลาพักผ่อนของชาวค่าย ไม่ก็ออกไปเยี่ยมเยียนชาวบ้านบริเวณโดยรอบ และบางครั้งพ่อแม่บุญธรรมของพวกเราก็หอบอาหารและขนมนมเนยมาให้แจกจ่ายให้กินกัน
จากตอนแรกที่คิดว่ามันค่อยลำบากลำบนและปรับตัวได้ยาก แต่พอเอาเข้าจริงๆ เวลาผ่านไปไม่กี่วันก็เริ่มทำให้ทุกคนเริ่มคุ้นชินกับการตื่นมาพร้อมกับเสียงไก่ขันยามเช้าของชาวบ้าน บางครั้งถ้าตื่นเช้าสักหน่อยก็ได้มีโอกาสใส่บาตรพระร่วมกับชาวบ้านที่อาศัยอยู่ใกล้โรงเรียน
ชีวิตแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบ
ยิ่งได้อยู่ใกล้พี่ไกด์แบบนี้ยิ่งดีไปใหญ่
“ยิ้มอารมณ์ดีขนาดนั้นอ่ะกลม”
“คนมีความสุขก็ต้องยิ้มสิวะ”
‘บี’ เพื่อนสาวของผมที่ตัดสินใจมาร่วมหัวจมท้ายกันในค่ายเลิกคิ้วมองหน้าผมอย่างประหลาด ผมเห็นหน้ามันก็อดสงสารไม่น้อยเพราะใครจะไปเชื่อว่าลูกคุณหนูแบบมัน ไม่น่าเชื่อว่าจะยอมมาใช้ชีวิตในถิ่น ทุระกันดานเช่นนี้ ยิ่งเห็นคราบดินติดแก้มมันแล้วก็รู้สึกผิดเพราะผมเองเป็นคนขอร้องแกมบังคับให้มันมาเป็นเพื่อน
“บี”
“ว่า?”
“ขอโทษที่พามึงมาลำบากนะ”
คิ้วเรียวสวยเลิกขึ้นทันที “อย่ามาทำซึ้งค่ะอีกลม กูขนลุก” มันลูบแขนไปมาท่าทางสะอิดสะเอียนจริงๆ จนเผลอขำออกมา
“มึง”
“อะไรวะ”
“นั่นพี่ไกด์”
“ไหน?”
ผมมองตานิ้วเรียวของมันทันเห็นร่างสูงใหญ่ของรุ่นพี่หัวสกินเฮดกำลังสตาร์ทเครื่องยนต์สองล้อเหมือนจะออกไปไหน ยังไม่ทันจะนึกอะไรออกไอ้บีมันก็ผลักไหล่ผมให้ออกเดิน
“ไปสิคะ รออะไร”
“พี่ไกด์อาจจะออกไปทำธุระ”
มันทำหน้าเจ้าเล่ห์ “มึงไม่ตื้อแล้วเมื่อไหร่จะได้วะ ไป๊”
พูดไม่พอยังยันตูดผมจนหน้าเกือบทิ่ม โอ้ย บอกผมทีว่ามันคือผู้หญิงจริงๆ ตีนหนักอย่างกะช้างน้ำ ผมหันไปมองหน้ามัน เพื่อนบีเลยโบกมือไล่อย่างไม่ใยดีก่อนที่มันจะสะบัดตูดไปนั่งเชียร์พี่ปีสามที่เตะบอล
“เชี่ย”
พี่ไกด์ตะโกนเสียงดังพร้อมกับเหยียบเบรกจนหัวทิ่มเมื่อผมวิ่งไปตัดหน้ารถที่กำลังจะออกตัว
“ทำเหี้ยอะไรของมึงเนี่ยไอ้ห่ากลม”
“พี่ไกด์จะไปไหน”
“ใช่เรื่องมึงเหรอ?”
อื้อหือ ด่าว่าเสือกยังไม่เจ็บเท่า พี่ไกด์มองผมนิ่ง “ถอยไป”
“ไม่ตอบก็ไม่ถอย”
“ขี้เสือกจังวะ”
“.....”
ผมทำหูทวนลมพอพี่มันเบี่ยงรถหนีผมก็ขยับตามทันที
“กวนตีน! เดี๋ยวกูชนยับให้แบนติดกับพื้นเลยนี่”
“พี่ไม่กล้าทำหรอก”
พี่ไกด์สบตาผมนิ่งแล้วกระตุกยิ้มมุมปากจนผมนึกเสียวสันหลัง แต่สุดท้ายพี่มันก็แค่จิ๊ปากไม่สบอารมณ์
“กูจะไปโทรศัพท์ที่อ่างเก็บน้ำ”
“ไปด้วย”
“อย่าฝัน”
แล้วพี่ไกด์ก็ขยับรถถอยหลังก่อนจะเบี่ยงหน้ารถไปทางอื่นแล้วเตรียมบิดหนี
“เหี้ย ลงไปไอ้สัด”
“เรื่อง”
เรื่องอะไรจะลงเล่นกระโดดซ้อนท้ายแล้วกอดเอวพี่มันขนาดนี้
“ไอ้ห่ากลม”
“ไปเล้ย”
ผมกระโดดเหมือนเด็กๆ ก่อนจะโยกตัวน้อยๆ เป็นสัญญาณให้พี่มันออกรถได้ พี่ไกด์ยิ้มเครียดก่อนจะใส่เกียร์แล้วบิดทันที
“ฉิบหาย”
ผมแหกปากร้องลั่นตอนที่รถออกตัวอย่างรวดเร็ว อารามตกใจจึงยิ่งกอดเอวคนขับแน่น ทั้งยังซุกใบหน้าที่แผ่นหลังของพี่ไกด์อย่างถือวิสาสะ เอาสิยิ่งมันขับไวแค่ไหนผมยิ่งกอดมันแน่นขึ้นเท่านั้น จนสุดท้ายขับมาได้สักระยะ พี่ไกด์ถึงผ่อนความเร็วลงคงเพราะอึดอัดที่ผมรัดเอวมันแน่นจนจะแนบเป็นเนื้อเดียวกัน มันพยายามปัดมือผมออกจากเอวนะแต่ก็เท่านั้นแหละมือผมเหนียวยิ่งกว่าตุ๊กแก
กอดแล้วไม่ปล่อยหรอก เหอะ!
เครื่องยนต์สองล้อกำลังพาผมลัดเลาะไปตามถนนท้ายหมู่บ้านเรื่อยๆ และไม่นานหลังจากนั้นก็ถึงเส้นทางเล็กๆ ที่เป็นทางขึ้นภูเขาแล้วลัดเลาะมาไม่นานก็เห็นอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ปรากฏอยู่เบื้องหน้า ผมตื่นเต้นเล็กน้อยเพราะไม่เคยเห็นอ่างเก็บน้ำแบบธรรมชาติมาก่อน
“ลง”
“.....”
“จะลงดีๆ หรือจะให้กูยันลง”
“โว๊ะ”
ผมรีบไถลตัวลงก่อนที่ปลายเท้าพี่ไกด์จะลอยมาถึง พอลงมาถึงพื้นได้นั่นแหละถึงแลบลิ้นใส่แผ่นหลังพี่มันอย่างล้อเลียน
“กูเห็น”
ผมสะดุ้งโหยงลืมนึกไปว่ามันสามารถมองเห็นผมจากกระจกรถด้านข้าง
“แหะ”
“อย่ากวนตีนกูให้มากนัก” พี่ไกด์ทำตาดุ “เดี๋ยวกูจับถ่วงน้ำแถวนี้เลยสัด”
ผมทำตาปริบๆ เหมือนจะรับฟังคำพี่มัน ก่อนจะผละไปเดินดูรอบๆ อ่างเก็บน้ำเพื่อรอพี่ไกด์ที่มีธุระติดพันอยู่กับโทรศัพท์ ได้ยินแว่วๆ ว่าคงติดต่อเรื่องพวกวัสดุที่จะใช้ในการทำพื้นสนามต่อ ผมยักไหล่อย่างไม่สนใจนักเลยตัดสินใจเดินไปเล่นกับเด็กชาวบ้านที่ว่ายน้ำเล่นกันอยู่ใกล้ขอบทางลง และบริเวณนั้นมีชาวบ้านสี่ห้าคนกำลังหาปลาด้วยวิธีการทางธรรมชาติ
“มาเล่นกัน”
เด็กพวกนั้นซึ่ผมงจำได้ว่าไปวิ่งกับชาวค่ายเกือบทุกวันกวักมือเรียกผมให้ลงไปเล่นน้ำด้วย แต่ผมส่ายหน้าปฏิเสธแล้วหย่อนก้นนั่งริมฝั่งแล้วหย่อนปลายเท้าจุ่มลงไปในน้ำ
“อ้ายมาเล่นกัน” (พี่มาเล่นกัน)
ยังไม่เลิกชวนซ้ำยังมาช่วยกันยื้อแขนผมให้ลงน้ำอีก
“เฮ้ย พี่ไม่เล่น”
“ฮ่าๆๆ”
ผมเผลอหัวเราะเมื่อเด็กรวมหัวกันจี้เอวผมแล้วอาศัยจังหวะขบขันดึงผมลงน้ำได้ในที่สุด เด็กๆ ดีใจพากันตบมือแปะๆ ทำเอาผู้ใหญ่แถวนั้นตกอกตกใจแต่พอรู้ว่าเล่นกันก็เลยละความสนใจและขยับไปหาปลาอีกฝั่ง ผมหรี่ตามองพวกทโมนทั้งหลายแล้วว่ายน้ำพุ่งไปจับตัวทีละคน แล้วหลังจากนั้นสงครามสาดน้ำก็เกิดขึ้นอย่างสนุกสนาน ผมเผลอเล่นสนุกกับเด็กๆ จนลืมไปว่าลงมาไกลป่านนี้พี่ไกด์มันอาจจะเป็นห่วง
ร่างสูงโปร่งที่เห็นแต่ไกลของพี่ไกด์หันรีหันขวางทันทีเมื่อไม่เห็นผม ผมตาวาวเพราะนึกอยากเล่นอะไรแผลงๆ ตอนที่พี่มันหันมาทางนี้ผมเล่นทำท่าเหมือนจะจมน้ำ ให้ตายเถอะนี่นักกีฬาว่ายน้ำตัวแทนโรงเรียนเลยนะโว้ย เสียภาพลักษณ์หมดกู แต่เอาก็เอาวะ ผมท่าทางจะจมอยู่มะรอมมะร่อนั่นทำให้เห็นพี่ไกด์วิ่งหน้าตื่นมาหาผมแต่ไกล
“กลม”
“......”
“ไอ้ห่ากลม”
ผมมุดตัวลงไปใต้น้ำทันที ก่อนจะค่อยๆ เคลื่อนกายใต้น้ำไปกระตุกขาเด็กๆ ดีว่าพวกทโมนไม่ร้องโวยวายผมเลยส่งสัญญาณว่าตัวเองกำลังแกล้งคนที่ตะโกนเรียกหา แล้วให้พวกเด็กๆ ขึ้นไปรอบนฝั่ง
“กลม มึงอยู่ไหน กลมมึงอย่าเล่นแบบนี้ไอ้ห่า”
พี่ไกด์กระโจนลงน้ำแล้วตะโกนเรียกชื่อเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ขณะที่คนตัวโตนั่นดำผุดดำว่ายหาผมอย่างไม่ลดละ สีหน้าแววตาดูเครียดขมึงบ่งบอกว่าเจ้าตัวคงตกใจไม่น้อย ผมแอบยิ้มที่เห็นท่าทางห่วงใยที่พี่ไกด์มีต่อผม จังหวะที่พี่เขาหันหลังอยู่ผมเลยค่อยๆ เคลื่อนกายไปกระโดดกอดคออีกฝ่าย
“ผมอยู่นี่”
พี่ไกด์แทบล้มแต่เพราะเขาทรงตัวได้ดีผมถึงกอดคอพี่มันได้โดยที่ไม่ล้มไปด้วยกันทั้งคู่ แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยล้อคนปากแข็ง พี่ไกด์ก็จับแขนผมเหวี่ยงออกอย่างรุนแรง
“เล่นเหี้ยอะไรของมึง”
พี่ไกด์ตวาดผมเสียงดังลั่น ด้วยสีหน้าบิดเบี้ยวซ้ำลมหายใจที่พ่นออกมายังร้อนผ่าวบ่งบอกว่ากำลังโกรธสุดๆ ผมตะลึงขยับไปหมายจะแตะแขนอีกฝ่ายแต่พี่ไกด์สะบัดทิ้งอย่างแรง
“พี่”
“สนุกมากเหรอ” พี่ไกด์เข่าตัวผมแรงๆ “มึงเอาเรื่องความเป็นความตายมาล้อเล่นกับกูนี่สนุกมากเหรอ ไอ้ห่ากลม”
“ผะ ผมขอโทษ”
พี่ไกด์ปล่อยมือจากผมแล้วว่ายน้ำขึ้นฝั่งไม่สนใจผมเลย ผมหน้าเสียเพราะรู้ได้ทันทีว่าถูกพี่ไกด์โกรธเข้าแล้วเลยรีบว่ายน้ำตามไปติดๆ พอขึ้นฝั่งมาได้ผมเลยลูบหัวเด็กๆ ที่ทำหน้าแหยคงเพราะยังตกใจกับเสียงตวาดของพี่ไกด์เมื่อกี้นี้
“ไม่มีอะไรหรอก กลับบ้านกันได้แล้วเดี๋ยวพ่อแม่เป็นห่วง”
เด็กๆ พยักหน้าแล้ววิ่งปรู๊ดไปทันที
“พี่ไกด์”
ร่างสูงยังเงียบสนิทไม่พูดไม่มองหน้าผมเลย ซ้ำยังทำท่าทางเหมือนผมเป็นธาตุอากาศอีกเล่นเอาผมเจ็บจุกพูดไม่ออก ผมรู้ดีว่าเล่นมากเกินไป ไม่แปลกถ้าพี่ไกด์จะโกรธจนไม่มองหน้ากันขนาดนี้ ผมรู้ตัวแล้ว ผมรู้สึกผิดจริงๆ
“ผม”
“ขึ้นรถ”
ระหว่างทางจากอ่างเก็บน้ำถึงโรงเรียนมีแต่ความเงียบ นอกจากเสียงเครื่องยนต์แล้วผมไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย ผมใจเสียรู้สึกว่าหัวตาร้อนผ่าวไม่กล้าแม้แต่จะขยับไปกอดเอวฝ่ายนั้น เห็นแต่เสี้ยวหน้าด้านข้างของพี่ไกด์ที่ดูเย็นชาเหลือเกิน และเพราะเพิ่งขึ้นมาจากน้ำใหม่ๆ แรงลมที่เข้ามาปะทะตอนรถเคลื่อนตัวจึงทำเอาผมปากสั่นตัวสั่นไปหมด พี่ไกด์เหลือบตามองผมจากกระจกด้านข้างแวบหนึ่งก่อนจะเบือนหนีไปทางอื่น แม่ง โคตรเจ็บเลย
จะโทษใครได้ก็ผมทำตัวเองทั้งนั้น
อยู่ๆ ก็รู้สึกแสบจมูกกับร้อนหัวตาจนอยากร้องไห้ ไม่นานพวกเราก็มาถึงค่ายพอรถจอดสนิทผมรีบลงทันที พร้อมกับรีบยกมือปาดน้ำตาเพราะกลัวพี่ไกด์จะเห็นแล้วมันรำคาญเอา แค่ที่ผมเล่นอะไรแผลงๆ นี่คงทำให้มันนึกระอาแล้ว
“รีบไปอาบน้ำ”
เสียงทุ้มดังขึ้นขณะที่ผมยังก้มหน้านิ่ง
“ผมขอโทษ”
พี่ไกด์เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้วเคาะหัวเบาะๆ
“ทีหลังอย่าเล่นอะไรแบบนี้อีก”
“ผมขอโทษพี่”
“อือ”
เสียงพี่ไกด์ดูอ่อนโยนขึ้น ทำเอาผมใจชื้นขึ้นมา ผมมองตามแผ่นหลังที่กำลังเดินลับไปแล้วแต่สัมผัสแผ่วเบาที่ลูบหัวผมเมื่อกี้ยังติดอยู่ในความรู้สึก
“รีบไปอาบน้ำ ถ้ามึงไม่สบายขึ้นมากูจะซ้ำให้”
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
****************************************
“น้องแรกพี่ฝากวอแป๊บนึงนะ”
“หา?”
ยังไม่ทันที่จะตอบรับคำขอ พี่ปิงปองก็วิ่งหน้าเหยเกกุมท้องไปทางห้องน้ำโน่นทันที ทิ้งให้ผมจ้องมองวัตถุสื่อสารสีดำที่นอนแอ้งแม้งอยู่ในมืออย่างงงๆ ก่อนหน้านี้ผมพอจะรู้มาบ้างว่าในค่ายนี้มีวอที่ใช้งานอยู่สามตัวซึ่งอยู่ในความรับผิดชอบของพี่ปิงปอง พี่ปืน และพี่ต้องอย่างละตัว เพื่อเอาไว้ใช้ติดต่อสื่อสารระหว่างกัน สาเหตุหนึ่งคือบริเวณนี้ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์เลย เวลาจะติดต่อกันเรื่องานก็ลำบากเพราะบางทีแต่ละคนก็อยู่กันคนละที่
ผมยักไหล่วางของในมือกับพื้นก่อนจะหันมาสนใจทำ ‘สมุดค่าย’ คือไอ้สมุดที่ว่าเนี่ยเป็นสมุดเหมือนเฟรนชิฟของสมาชิกแต่ละคนในค่ายซึ่งทำมาจากกระดาษเอสี่ประกอบกันห้าแผ่นแล้วเย็บสันสมุดด้วยแม็กเย็บกระดาษง่ายๆ หน้าปกมีชื่อเจ้าของกำกับว่าเป็นของใคร
ส่วนหน้าว่างด้านในก็มีพื้นที่ให้คนอื่นๆ มาเขียนระบายความในใจที่มีต่อกัน จริงๆ น่าจะเป็นการเขียนด่ากันมากกว่านะผมว่า เพราะแต่ละคนพอทำสมุดของตัวเองเสร็จต้องเอามาเสียบไว้ตรงบล็อกใส่สมุดส่วนกลางที่วางเด่นไว้กลางห้อง เผื่อให้คนอื่นที่อยากแสดงความคิดเห็นหรือบอกความเล่าความทรงจำระหว่างกันได้เขียนอย่างสะดวก
ผมทำหน้ามึนๆ จ้องมองสมุดทำมือของตัวเองแล้วถอนหายใจ สภาพมันดูตลกสักหน่อยเพราะผมเสือกวาดต้นไม้กับพระอาทิตย์ไว้ที่หน้าปก ซึ่งมันเป็นฝีมือที่ดูอนุบาลมากแต่แล้วไง ผมจะวาดอ่ะ งานนี้ต้องโทษพิษไข้ที่เล่นงานถึงทำให้สมองมันเบลอๆ หน่อย
เมื่อวานนี้ผมดันสาระแนสระผมตอนดึกแล้วไม่รอให้มันแห้งก่อนแต่เสือกนอนทับทั้งเปียกๆ อย่างนั้นแหละ สุดท้ายตื่นมาเลยมึนหัวชอบกลดีว่าวันนี้ไม่ต้องทำงานออกแดดเพราะพี่ปิงปองบอกให้ช่วยพิมพ์รายงานสรุปประจำวันในห้องพัสดุแทน และดูเหมือนว่าวันนี้ภารกิจทำสนามจะเลิกไวเพราะขาดวัสดุดังนั้นตอนนี้ ห้องประชุมเลยมีรุ่นพี่บางส่วนมานานเกือกกลิ้งทำสมุดค่ายกันอยู่สองสามคน
“ปืน เรียกปิงปอง”
เสียงอะไรวะ?
ผมสะดุ้งโหยงตาที่ปรือๆ อยู่เบิกโพรงสอดส่ายสายตาหาที่มาของเสียง แล้วได้ยินเสียงอะไรบางอย่างคล้ายๆ สัญญาณคลื่น
“ปืน เรียกปิงปอง”
ชัดเจนทีนี้!
ผมหันรีหันขวางมองวอสีดำที่ส่งเสียงมาจากปลายทาง แล้วเหลือบตามองไปยังรุ่นพี่ที่ทำสมุดอยู่มุมหนึ่งของห้องพากันนอนปิดตาหลับสนิทเชียว
“ปิงปองได้ยินกูมั้ย”
ยังไงดีวะ ผมเกาหัวแกรกๆ เหลือบตามองไปรอบๆ อีกครั้งก็ยังไม่มีวี่แววว่าพี่ปิงปองจะกลับมาสักทีแล้วมองที่วออีกครั้ง
เอาก็เอาวะ!
“เอ่อ”
“ปิงปองได้ยินกูมั้ย”
“ครับ”
เสียงพี่ปืนหยุดชะงักไปแป๊บหนึ่งก่อนจะถามกลับมาอย่างไม่แน่ใจ
“แรก?”
“ครับ” ผมเกาหัว “คือพี่ปิงปองไปเข้าห้องน้ำ เอ่อ”
“แฟ้มสีฟ้า”
“ครับ?”
“เปิดแฟ้มสีฟ้า ดูหน้างบให้หน่อยว่าเหลือเงินที่จะตกเบิกเท่าไหร่”
แฟ้มสีฟ้า?
ผมมองไปรอบๆ ห้องทันเห็นแฟ้มดังกล่าวเลยรีบคว้ามาดู
“ยอดด้านบนหรือด้านล่างพี่”
“ล่าง”
“สี่หมื่นครับ”
“ค่าอะไร?”
“ปูนกับทรายครับ”
“มีหมายเหตุอะไรมั้ย?”
“ไม่มีครับ”
“แล้วกินยารึยัง?”
“ยังครับ เอ๊ะ!” ผมตอบคำถามอย่างเพลินปากจนลืมเอะใจไปว่าคำถามเมื่อกี้ไม่น่าเกี่ยวอะไรกับที่เรื่องที่คุยกันก่อนหน้านี้เลย
“ทำไมถึงยังไม่กินยา”
“เอ่อ ผม”
“ทำไมไม่กินยา”
“ผมลืม”
“ทำไมลืม”
ผมเกาหัวตัวเองอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี ก็คนมันลืมก็คือลืมสิวะผมเบ้หน้าใส่วอ
“ลืมก็คือจำไม่ได้”
“คราวหลังอย่าลืม”
“ก็บอกไปสิครับว่าห่วง ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมอ้าปากตาค้าง เพราะเสียงจากปลายทางไม่ใช่เสียงพี่ปืนแน่นอน แล้วมันเสียงใครกัน!
“จีบกันผ่านวอเหรอครับ”
“ฮั่นแน่”
“ไอ้ห่าเม่น”
ฉิบหายแล้ว!
จำได้ว่าที่ค่ายมีวอสามตัว ตัวหนึ่งอยู่ที่ผม อีกตัวอยู่ที่พี่ปืน และตัวที่สามตัวสุดท้าย...
“อย่าลืมกินยาและนอนห่มผ้านะครับน้องแรก” เสียงพี่มหา
“เค้าห่วงนะตัวเอง” พี่เม่นทำเสียงตุ๊ดมาก
“พวกมึงแอบไปปิ๊งไหนกันต่อไหนวะ” พี่ต้องโอดครวญเสียงแหลม
สามคนนั้นอยู่ด้วยกัน โอ้ยยยยยยยยย
ในหัวผมได้ยินแต่คำว่า ‘ฉิบหาย! ฉิบหาย! ฉิบหาย!’
“ว่างกันมากรึไงไอ้พวกห่า”
เสียงพี่ปืนพูดขำๆ
“เฮ้ยเม่นกูมีคำถามจะถาม”
“ว่ามา”
สามเสียงจากวอตัวที่สามยังดังไม่หยุดจนผมทำหน้าเลิ่กลั่กจะเปิดก็ไม่รู้ต้องกดตรงไหน
“ความรู้สึกห่วงหาอาทรนี่เขาเรียกว่าไงนะ”
“ก็หวงใยใส่ใจจนบอกให้กินยาอ่ะดิ”
“แล้วมนต์อะไรวะที่ทำให้คนรักกัน”
“มนต์รักดีโด้สิครับ”
เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
แล้วอะไรคือการที่วอตัวที่สองจากพี่ปืนมีเสียงหัวเราะเบาๆ
“รบกันแบบไหนตกหลุมลงไปแล้วขึ้นมาไม่ได้?”
“อะไรวะ”
“รบแรกพัก...รักแรกพบ”
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
อ้ากกกกกก หัวใจเต้นแรงมาก
ไอ้สัดปุ่มหรี่เสียงวออยู่ตรงไหนวะ ผมมือไม้สั่นจนกดปุ่มมั่วไปทั่วแต่ยิ่งกดยิ่งเหมือนจะทำให้เสียงมันดังขึ้น จนรุ่นพี่นอนหลับอยู่เริ่มรู้สึกตัว
ฉิบหาย!
“แล้วพวกมึงรู้มั้ยว่าปืนอะไรใหญ่ที่สุด”
เสียงพี่ปืนจากวอสองถามขึ้นทำเอาแก๊งที่ตบมุกกันอย่างเมามันหยุดชะงักไป
“ปืนอะไรวะ”
ผมนิ่งฟังจนกระทั่งเสียงจากวอของพี่ปืนดังขึ้น
“ปืนเก้านิ้ว”
“เชร้ดดดดดดดดดดดดดดด”
พ่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
แล้วสัญญาณวอตัวที่สองก็หายไปเหลือไว้แต่เสียงหัวเราะอย่างขบขันจากวอตัวสุดท้าย และทิ้งภาระไว้ที่ใบหน้าอันความร้อนผ่าวของผม ซ้ำยังกระทบไปยังการเคลื่อนไหวที่เชื่องช้าและชนโน่นชนนี่ตอนผุดลุกขึ้นพอดีกับที่ปิงปองเปิดประตูเข้ามา
“เป็นอะไรอะไรรึเปล่าน้องแรก ทำไมหน้าแดงๆ”
ผมส่ายหน้าก่อนจะผละหนีออกมา พยายามสะบัดหัวแรงๆ เท่าไหร่คำพูดเมื่อกี้ก็ยังดังห้องอยู่ในหัว
“ปืนอะไรใหญ่ที่สุด?”
...ปืนเก้านิ้ว...
...ปืนเก้านิ้ว...
...ปืนเก้านิ้ว...
ไอ้ห่าแรก แล้วมึงจะเขินทำไม เขาไม่ได้พูดถึงของๆ มึง ห่าเอ้ย!
(มีต่อ)
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 08-05-2017 21:19:20
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
ผมกับไอ้เบิร์ดและชาวค่ายคนอื่นๆ ที่ยืนรออาบน้ำอยู่หน้าน้ำถึงกับสะดุ้งโหยง เพราะอยู่ดีๆ เสียงกรีดร้องของพี่ปิงปองจากห้องน้ำห้องสุดท้ายดังขึ้นในความมืด ก็กว่าจะเลิกประชุมและแยกย้ายมาอาบน้ำกันได้ก็สี่ห้าทุ่มแล้ว
“อะไรวะ”
ไอ้เบิร์ดเป็นคนแรกที่ขยับตัวไปดูและไม่กี่อึดใจต่อมาพี่ปิงปองก็เปิดประตูออกมาด้วยสภาพที่ชวนขำแล้วทะยานพุ่งเข้ากอดไอ้เบิร์ดพร้อมกับแหกปากร้องเสียงดังลั่นจนชวนตกอกตกใจ
“ฮือๆๆ ผีจับหัว ผีจับหัวพี่ ฮือ พี่กลัว”
“เกิดอะไรขึ้นพี่”
“ผีจับหัว ฮือๆๆ”
พี่ปิงปองยังสะอึกสะอื้นสภาพดูไม่จืด คือพี่แกพันผ้าเช็ดตัวออกมาทั้งที่ศีรษะยังเต็มไปด้วยฟองแชมพูที่ยังไม่ได้ล้าง ซ้ำยังหลับตาดิ้นแด่วๆ ชี้ไม้ชี้มือไปในห้องน้ำด้วยอาการตัวสั่นๆ จนรุ่นพี่ผู้ชายปีสองต้องเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นด้านใน
“หน้ากากผี”
รุ่นพี่คนนั้นชูหน้ากากซิลิโคนซึ่งใบหน้าบิดเบี้ยวตาแดงก่ำมองไกลๆ แล้วนึกสยองชวนขนลุก ว่าแต่ไอ้ของแบบนั้นมันจะเข้าไปอยู่ในห้องน้ำได้ยังไงวะ นอกจากว่า....
“ฝีมือบัดด๊อกพี่ชัวร์”
เชี่ย แกล้งกันแรงฉิบหาย เห็นแบบนี้ผมชักร้อนๆ หนาวๆ แล้วยังไม่ถูกบัดด๊อกตัวเองแกล้งอะไรเลย สงสัยว่าต่อไปนี้ต้องระวังตัว แต่เรื่องนั้นไว้ก่อนเถอะเห็นสภาพพี่ปิงปองตอนนี้ทั้งน่าขำ ทั้งน่าสงสาร ดูสิกอดไอ้เบิร์ดไม่ปล่อยเลย
“พี่กลัว”
“ไม่ต้องกลัวพี่แค่หน้ากาก”
“ฮือๆๆๆ”
พอไอ้เบิร์ดลูบแผ่นหลังพี่แกยิ่งเบียดเข้าใกล้ชวนขบขัน
“ฮือ ผีจับหัว”
“ผมว่าผมก็โดนจับหัว”
...อะไรซิ...
พี่ปิงปองผละออกจากอกไอ้เบิร์ดแล้วทำหน้างงๆ ไม่ต่างจากผมที่ยืนฟังอยู่ใกล้ๆ กัน
“หา?”
“พี่จับหัวผมอยู่”
พี่ปิงปองส่ายหน้า ไม่ต่างจากผมที่มองไปที่ศีรษะไอ้เบิร์ดที่ว่างเปล่าไม่มีมือใครสักคน
“พี่เปล่า”
“พี่ไม่จับหัวบน พี่จับหัวล่าง”
“หา!”
“หัวล่าง?”
ผมมองตามสายตาไอ้เบิร์ดแล้วถึงกับระเบิดเสียงขบขัน ส่วนคนที่จับอยู่ถึงกับปล่อยแทบไม่ทัน
“ชะอุ้ย”
พี่ปิงปองทำขัดเขินแก้มแดงโคตรตลกก่อนจะกระมิดกระเมี้ยนเดินเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้คนโดนจับหัวหน้าดำหน้าแดงด้วยความอายไม่ต่างกัน
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“หัวเราะไรไอ้สัดแรก”
ไอ้เบิร์ดผลักหัวผมแรงๆ
ตอนนี้เป็นเวลาดึกมากแล้วครับเพราะกว่าจะอาบน้ำเสร็จก็ใช้เวลานาน หลังจากนั้นกลุ่มพวกเราก็ยกโขยงกันเดินกลับมา แต่ว่ามาขากลับมันต้องผ่านห้องพัสดุที่มีชาวค่ายส่วนใหญ่นั่งทำสมุดค่าย และแก๊งสี่โจรกับกลุ่มพี่ปีสามกำลังดีดกีต้าร์ร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน
ผมเหลือบตาไปเห็นพี่เม่นตัวแกนนำแหกปาก พี่นะโมตีก้นกะละมัง พี่ต้องเคาะขวด และพี่ไกด์กับพี่ปืนเป็นคนดีดกีต้าร์ พวกที่ไปอาบน้ำด้วยกันเลยพากันหยุดดู จังหวะนั่นแหละที่พี่เม่นมันเห็นผมมันเลยยักคิ้วให้สองจึกแล้วเริ่มต้นหอน เอ้ย เริ่มต้นปล่อยเสียงทุ้มคลอไปกับเสียงดนตรี
**อยากบอกคนดีว่าพี่ปีสาม รักน้องปีหนึ่งจังเลย
โฉมงามทรามเชย ได้โปรดเฉลยว่าถ้า ‘พี่จีบ’ จะถีบพี่ไหม**
โฉมงามทรามเชย ได้โปรดเฉลยว่าถ้า ‘พี่จีบ’ จะถีบพี่ไหม**
“ถีบบบบบบบบบบบบบบ”
เสียงพี่ปีสามบางส่วนแหกปากเป็นลูกคู่
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
**อยากบอกคนดี ว่าต่อไปนี้ถึงใครยิงพี่ก็คงไม่ตาย
เพราะว่าดวงใจ พี่ฝากเอาไว้ให้มันอยู่ที่น้องคนเดียว**
เพราะว่าดวงใจ พี่ฝากเอาไว้ให้มันอยู่ที่น้องคนเดียว**
เพลงรักน้องปีหนึ่ง : ศิลปินไอน้ำ (https://www.youtube.com/watch?v=JXUrfiKuqq4)
“คนเดียววววววววววววววว”
“โย่ววววววววววววววววววว”
กลุ่มเพื่อนผมและพวกที่ไปอาบน้ำด้วยกันแทบทุกคนตบมือตามเสียงดนตรีอย่างสนุกไปด้วย บ้างก็แหกปากร้องตามฟังแล้วเสียงหลงวายป่วงชวนขบขันจนกระทั่งเพลงจบนั่นแหละทุกคนถึงพร้อมใจกันปรบมือ
“ขอบคุณสำหรับการประสานเสียงของน้องๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“ขอให้คืนนี้น้องๆ นอนหลับฝันดีกันทุกคนนะครับ”
“ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ”
“อย่าเพิ่งไปน้อง เพื่อนพี่มีอะไรจะพูดสักหน่อย” พี่เม่นหันไปสะกิดพี่ปืนที่ยังเกลากีต้าร์เบาๆ คลออยู่ คนถูกสะกิดเลยเงยหน้าขึ้นมา ผมคิดไปเองรึเปล่าไม่รู้ว่ามันกำลังมองมาหาทางผมแล้วยิ้มมุมปาก
“ก่อนนอนอย่าลืมกินยา”
วิ้งงงงงงงงง
รู้สึกเหมือนตัวเองหูอื้อ ซ้ำมองไปรอบๆ ยังเห็นสีหน้างงๆ ของพวกเราที่ไม่เข้าใจว่าพี่ปืนพูดถึงอะไร
“มึงบอกน้องคนไหนเป็นพิเศษรึเปล่า?”
พี่นะโมโพล่งขึ้นก่อนจะตามด้วยเสียงเห่าหอนกันเกรียวกราว
“อะไรยังไงครับ”
ผมรู้สึกว่าลมหายใจตัวเองติดๆ ขัดๆ รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ เหมือนกลัวว่าใครจะจับได้ว่าผมคงเป็นคนเดียวในที่นี้ที่ ‘กำลังไม่สบาย ’
“เปล่า กูบอกน้องทุกคนที่ไม่สบายว่าอย่าลืมกินยาด้วย”
จบคำพูดของพี่ปืนพี่เม่นก็แหกปากขึ้นมาทันที คราวนี้เสียงโหนและหลงคีย์วายป่วง
“~อยากบอกคนดีพี่ปืนคนนี้ ห่วงน้องปีหนึ่งจังเลย~”
ไอ้สัด! หน้าเหมือนจะไหม้ อยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้วโว้ย
ผมรีบกระตุกแขนไอ้เบิร์ดออกเดินขึ้นโรงนอนทันที
“มึงกับพี่ปืนมีซัมติงอะไรกันรึเปล่า”
“เปล๊า”
ไอ้เบิร์ดทำหน้าสงสัยผมเลยรีบล้มตัวลงนอนแล้วซุกใบหน้าไปกับผ้าห่มผ้าหนาที่แม่บุญธรรมเอามาให้ ไอ้เหี้ยอากาศก็หนาวนะ ทำไมหน้ากูร้อนแบบนี้วะ
ผมว่าตัวเองแปลกๆ แล้ว ผมสะบัดหัวแรงๆ พยายามไม่นึกถึงรอยยิ้มของพี่ปืนก่อนที่ผมจะจ้ำอ้าวหนีขึ้นมาพร้อมกับไอ้เบิร์ด ข่มตาให้หลับไอ้แรก มึงต้องหลับ
แกะตัวที่หนึ่ง
แกะตัวที่สอง
แกะตัว....
“~อยากบอกคนดีพี่ปืนคนนี้ ห่วงน้องปีหนึ่งจังเลย~"
นับแกะอยู่ดีๆ เนื้อเพลงห่านี้โผล่ได้ยังไง โอ้ยยยยยยยย หัวใจกู
ตอนนี้เขียนยาวนะ มีทั้งไกด์กลม ปืนแรก และคู่แถมเบิร์ดปิงปอง 555555++++
และในส่วนของพี่ปืนเก้านิ้วนั้น :haun4: :jul1:
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ขอบคุณเพลง รักน้องปีหนึ่ง ศิลปิน ไอน้ำ ด้วยค่าาาาาาาา
และในส่วนของพี่ปืนเก้านิ้วนั้น :haun4: :jul1:
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ขอบคุณเพลง รักน้องปีหนึ่ง ศิลปิน ไอน้ำ ด้วยค่าาาาาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: k00_eng^^ ที่ 08-05-2017 21:26:21
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 08-05-2017 21:34:09
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 08-05-2017 21:37:25
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 08-05-2017 21:57:02
5555555555555555555
ขอแบบเถื่อนๆสไตล์พี่ปืนเก้านิ้วเลยนะคนเขียน :katai3:
เริ่มหัวข้อโดย: sahatsawat ที่ 08-05-2017 21:57:16
เริ่มหัวข้อโดย: ชมรดา ที่ 08-05-2017 21:58:17
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 08-05-2017 22:03:36
อิพี่ปืน ไม่ค่อยอวดเนาะ
เริ่มหัวข้อโดย: tou_chi ที่ 08-05-2017 22:08:20
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 08-05-2017 22:14:25
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 08-05-2017 22:15:41
เริ่มหัวข้อโดย: zilmp ที่ 08-05-2017 22:31:08
o13
เริ่มหัวข้อโดย: Kunpimook ที่ 08-05-2017 22:32:22
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 08-05-2017 22:40:27
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 08-05-2017 22:45:25
โอ๊ยๆ หัวใจจจจจจจ
พี่ปืนนนนนนนนนนนนนน
กรีดร้อง ดีดดิ้น
จะเท่ไปไหนคะ
ห่วงแรกออกสื่อ เอ้ย ออกวอด้วย กรี๊ดกร๊าดดดด
“ก่อนนอนอย่าลืมกินยา”
โอ๊ยๆๆๆ เขินหนักมากกกก นึกว่าตัวเองเป็นแรก
:laugh: :laugh: :laugh:
ซัมติงอะไรเบอร์นี้ค่ะพี่ปืนน้องแรก
รักเรื่องนี้ ^^
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-05-2017 22:56:39
เพลงติดหูแรก ไปแล้ว :o8: :impress2:
“~อยากบอกคนดีพี่ปืนคนนี้ รักน้องปีหนึ่งจังเลย~"
“~อยากบอกคนดีพี่ปืนคนนี้ ห่วงน้องปีหนึ่งจังเลย~"
พี่เม่น พี่นะโม จะมีคู่กับเขามั้ยนะ
ตัวเชียร์สุดยอดอย่างนี้ ไม่มีได้นะ :ling1: :ling1: :ling1:
ผีจับหัว เอ่อ....จับหัวล่างของเบิร์ดซะด้วย
ยังไงเนี่ย เบิร์ด พี่ปิงปอง :mew1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: aunszMT ที่ 08-05-2017 23:09:39
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 08-05-2017 23:14:24
น่ารักจริงๆ :mew1: :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: •ผั๑`|nกุ้va’ด• ที่ 08-05-2017 23:21:32
แต่ตอนอิ ผีจับหัว ทำไม อ่านเป็นคำผวน ตลอดเลย 55555
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 08-05-2017 23:24:02
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 08-05-2017 23:42:15
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 08-05-2017 23:45:39
...แต่เบิร์ดกะปิงปองนี่ยังไง
จริงจังหรือหยอกกัน คนอ่านกำลังจะลงเรือนะพูดเลย
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 09-05-2017 00:18:52
จีบบ่อยๆอ่อยหนักๆนะพี่ปืนชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: __mxsae ที่ 09-05-2017 03:53:20
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 09-05-2017 06:56:09
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 09-05-2017 08:02:12
พี่ไกด์นี่ซึนกว่าพี่ปืนนะ สู้เค้านะคะ เอาชนะใจตัวเองแล้วมาคว้าใจน้องกลมให้ได้!
พักนี้พี่ปืนชัดนะ น้องแรกแก้มแตกแล้ว
ชอบการจีบแบบละมุนละไมมาก
อยากให้วันจันทร์มาถึงเพราะเรื่องนี้เลยยยย
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 09-05-2017 08:11:32
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 09-05-2017 09:42:24
พี่ปืนมีบอกขนาดให้น้องแรกได้เตรียมใจไว้ก่อน ถ้าได้เป็นแฟนกันและเจอของจริงเมื่อไรจะได้ไม่กลัว ดีนะมีวอแค 3 ตัว ถ้าวอไปอยู่ที่แก้งค์ดอกไม้รับรองเพื่อนแรกมีหนาวแน่
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 09-05-2017 11:24:39
เมื่อไหร่จะชัดเจนค่ะพี่ปืนขา~ o18
:กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 09-05-2017 11:31:29
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 09-05-2017 11:38:28
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 09-05-2017 15:50:31
พี่ปืนนน 55555
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 09-05-2017 16:25:54
'อย่าเล่นวอครับ'
แต่อันนี้พี่ปืนหยอดน้องผ่านวอ55555
ในส่วนของพี่ปืน9นิ้วนั้นนน ยังคงเป็นปริศนา
รอคอยให้น้องแรกไปพิสูจน์นะจ๊ะ
แอบเชียร์เบิร์ดปิงปองค่าาา พี่ปิงปองน่ารักอยากให้ได้คุณสาดีๆ
รอค่าาาา
เริ่มหัวข้อโดย: karamailpraleen ที่ 09-05-2017 20:07:24
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 09-05-2017 21:23:39
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 09-05-2017 21:56:39
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 09-05-2017 22:47:34
:laugh:
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 10-05-2017 00:18:15
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 10-05-2017 09:32:48
#ทีมพี่กลมของน้อง
พี่ปิงปองตอนนี้น่ารักจังเลย เบิร์ดปิงปอง :3123:
:3123:
และพี่ปืนนั้นทำน้องเขินมาก รักปืนแรก
#กราบพี่ปืนเก้านิ้ว :ling1:
เริ่มหัวข้อโดย: marshall ที่ 10-05-2017 13:29:45
ถ้าน้องไม่กินยา พี่ก็ป้อนสิคะ อิอิ
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 10-05-2017 20:58:31
เริ่มหัวข้อโดย: momokaii ที่ 10-05-2017 23:36:57
อิอิ ทีมเมียพี่ปืน และ ทีมแม่ยกน้องกลม อ่อ ทีมสนับสนุนเจ๊ปิงปองด้วย กรี๊ดๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Yysll ที่ 11-05-2017 11:19:31
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 12-05-2017 09:41:17
เริ่มหัวข้อโดย: leefever ที่ 12-05-2017 14:28:06
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-05-2017 16:47:04
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 13-05-2017 20:30:10
อ้ายยยเขินเองเหมือนโดนพี่ปืนจีบ555สนุกมากตอนนี้ครบรสเลย :mew1: :mew1: :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 14-05-2017 09:06:04
น้องแรกน่ารัก เมื่อไหร่จะได้เป็นเมียพี่ปืนจริงๆ :katai2-1:
#ทีมเมียพี่ปืน :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 14-05-2017 15:51:10
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 16-05-2017 09:50:23
พี่ปืนก็แอบอ่อยน้องนะเนี่ย
รักเกิดแน่นวล รับรอง!?
เริ่มหัวข้อโดย: Kunpimook ที่ 17-05-2017 01:00:46
เริ่มหัวข้อโดย: missm2c ที่ 17-05-2017 08:45:31
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 19-05-2017 19:46:19
#ทีมเมียพี่ปืน #ทีมเมียพี่ไกด์ :mew1: :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: table ที่ 20-05-2017 03:48:05
เริ่มหัวข้อโดย: Kunpimook ที่ 20-05-2017 12:44:08
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 21-05-2017 20:14:19
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 21-05-2017 22:36:26
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 22-05-2017 06:50:58
- ไปค่ายตอนที่สิบสอง : ไส้กรอกของน้องแรก -
- 30 เปอร์เซ็นต์-
- 30 เปอร์เซ็นต์-
“นั่นเขามุงดูอะไรกันวะ”
ผมมองปลายนิ้วไอ้เบิร์ดที่ชี้ยังกลุ่มคนที่กำลังมุงอยู่ตรงกระดานในห้องพัสดุแล้วได้แต่ยักไหล่ตอบเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าคนเหล่านั้นสุมหัวทำอะไรกันอยู่ เนื่องจากเวลานี้ยังเช้าอยู่ซ้ำพี่ปิงปองยังเลื่อนเวลาเริ่มงานตอนเช้าให้เลทไปอีกชั่วโมงเพื่อรออุปกรณ์ก่อสร้างที่จะมาส่งเช้านี้ ผมเลยได้โอกาสชักชวนไอ้เบิร์ดเอาผ้าไปซักเพราะมาอยู่ที่นี่ก็ตั้งหลายวันแล้วเสื้อผ้าไม่เคยซักสักที ไอ้ที่เตรียมมาให้อยู่ได้สักอาทิตย์ก็ใส่ไปจนจะหมดแล้ว
“งั้นกูไปดูก่อนนะว่าพวกนั้นทำอะไรกัน”
“เออๆ กูไปด้วย”
ผมอุ้มเอากองผ้าในอ้อมแขนเดินตามไอ้เพื่อนรักที่เดินตัวปลิวทิ้งภาระกองผ้าของตัวมันให้ผมอีกทอด ผมเลยแยกเขี้ยวใส่แผ่นหลังมันที่เดินลิวๆ ไปโน่น
“นั่นอะไรวะ”
“หือ”
บอร์ดข้างหน้าบนกระดานมีลายมือของพี่ปิงปองที่เขียนอยู่บนสุดว่า ‘โซเชียลชาวค่ายวันนี้’ และเว้นพื้นที่จำนวนมากให้ชาวค่ายได้ระบายความในใจ สาเหตุหลักๆ มาจากสาวกชาวโซเชียลที่พออยู่ค่ายสักระยะมีบ่นเรื่องต้องจำใจตัดขาดจากสื่อโซเชียลทุกรูปแบบเพราะที่นี่ไม่มีทั้งสัญญาณโทรศัพท์และสัญญาณอินเตอร์เน็ตทำให้เหมือนถูกตัดขาดจากโลกโซเชียลโดยสิ้นเชิง
พี่ปิงปองเลยแก้ปัญหาด้วยการให้ชาวค่ายเหล่านั้นมาเขียนข้อความสั้นๆ พร้อมกับบอกชื่อเจ้าของข้อความนั้นซึ่งเลียนแบบวิธีการมาจากสื่อรูปแบบหนึ่ง ซึ่งมันได้ผลและสนุกสนานมากเพราะดูจากจำนวนข้อความที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ในทุกๆ วัน
โซเชียลชาวค่ายวันนี้!!!
@แก๊งดอกไม้(สีทอง)
#ทีมเมียพี่ปืน
@อนาถาแฝดพิมฐา
คูมพี่ปืนควรเป็นผัวของหนู #ทีมเมียพี่ปืน(ใหญ่)
@กลุ่มเจ่อยากจะเปย์แต่ผู้ชาย
ฉันอยากกิน....กล้วยค่ะ!!
@ปิงปองเจ้าของมังกรเบิร์ด
เบื่อไข่เจียวอยากเคี้ยวไข่เบิร์ด >///< (พี่โดนบังคับเขียน แงๆ)
@GlOmKup
#ทีมเมียพี่ไกด์ งื้อออ
@สี่ยอดกุมาร
ผมอยากหล่อเหมือนแก๊งสี่โจรคนับ
@ยาวจนพันคอได้
ฝากร้านขายไข่สั่น สั่นไม่กี่ทีก็ถึงสวรรค์ www.ร้านขายไข่สั่น.เน็ตที่นี่ไม่มีโว้ย
@เมียหลวงพี่ปืน
#ถ้าอยากมีอนาคตให้ไปทางอื่น...แต่ถ้าอยากเป็นพี่เมียปืนเชิญทางนี้
@Noknik
ลายสักที่แขนพี่ไกด์เท่มากค่ะ
@ผู้ไม่ประสงค์จะออกนามแต่ประสงค์จะฝากใจ
#รักแรกพบ
หือ?
ข้อความสุดท้ายในบอร์ดทำเอาผมใจกระตุก รู้สึกว่าตัวเองตาพร่าเบลอจนต้องขยี้ตาเพื่อให้เห็นข้อความนั้นชัดๆ อีกครั้ง
“รักแรกพบ”
“......”
ไอ้เบิร์ดพูดขึ้นแล้วหันขวับมามองที่ผมทันที ดวงตาพราวระยับของมันทำเอาผมไปไม่เป็น ซ้ำยังรู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าววูบวาบไปทั้งใจ
“ใครเขียนข้อความจีบมึงว่ะไอ้แรก”
“มั่วแล้วไอ้เบิร์ด เขาอาจหมายถึงเรื่องอื่น”
ผมส่ายหน้าหวือ ไอ้เบิร์ดเลยโบกหัวผมเบาๆ
“หน้ามึงแดง”
“แดงห่าไร”
“กูว่า” ไอ้เบิร์ดลูบคางทำสีหน้าครุ่นคิด “มีคนในค่ายแอบชอบมึงชัวร์”
“พอๆ พูดอะไรไร้สาระ”
“ถ้าไร้สาระจริงมึงไม่หน้าแดงเป็นตูดลิงหรอกไอ้ห่า”
มันบิดแก้มผมแรงๆ ผมเลยยกขาเตะแม่งคืน
“ว่าแต่กู มึงอ่ะระวังตัวให้ดี”
“ระวังอะไร?”
มันทำหน้างงๆ
“ระวังไข่มึงที่พี่ปิงปองแม่งเล็งอยู่”
พูดจบผมรีบชิ่งทันทีเพราะไอ้ห่าเบิร์ดมันยกขาเตรียมถีบผมทั้งที่หน้าแม่งก็แดงไม่ต่างจากผมหรอก โธ่เอ้ย
.
.
“เชี่ยลืมหยิบกางเกงในลงมาด้วย!”
ผมร้องขึ้นเสียงดังตอนที่กำลังลงมือขยี้เสื้อผ้าในกะละมังโดยมีไอ้เบิร์ดเป็นลูกมือซึ่งทำหน้าที่ล้างฟองผงซักฟอกจากผ้าจะให้มันช่วยซักนี่อย่าหวังเลย มันไม่เอาเท้าขยี้ก็บุญแล้วไอ้ห่านี่ ผมเอาน้ำสะอาดล้างมือก่อนจะผุดลุกขึ้นแล้วบอกมันว่าจะไปของใช้ส่วนตัวที่ลืมไว้บนห้องลงมาซัก
หลังจากมันพยักพเยิดรับรู้แล้วผมเลยซอยเท้าวิ่งออกมาทันที จังหวะที่ผมกำลังจะโผล่หน้าเข้าไปในห้องนอนโล่งนั่นทันเห็นแผ่นหลังพี่ไกด์ที่โน้มตัวลงไปใกล้ใบหน้าคนป่วยซึ่งนอนซมอยู่บนฟูกหนา นั่นแหละถึงทำให้ผมต้องจำใจแอบดูพี่ไกด์กับคนป่วยอย่างพี่กลมที่โดนไข้เล่นงาน เพราะเมื่อวานกลับมาจากข้างนอกพร้อมพี่ไกด์ด้วยสภาพเปียกโชกไปทั้งตัว ไม่รู้พี่กลมแม่งไปทำธุระอีท่าไหนถึงกลับมาไข้ขึ้นข้ามวันข้ามคืนทำเอารุ่นพี่หน้านิ่งอย่างพี่ไกด์อยู่ไม่สุขทั้งคืน
ยังไงกันน้าสองคนนี้!
“ไอ้ไกด์ล่ะ”
เสียงกลุ่มคนสองสามคนที่กำลังเดินมาทางนี้ทำเอาผมต้องเนียนทำตัวลีบไปกับประตูเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกต นั่นแหละผมถึงเห็นสมาชิกสามคนที่เหลือของแก๊งสี่โจร
“เฝ้าไอ้กลมอยู่”
“มันปากหนัก”
“ไม่ใช่แค่ปากหนัก ปากเจ็บด้วยไอ้ห่า เมื่อคืนขนาดไอ้กลมไข้ขึ้นมันยังด่าจนน้องร้องไห้ไปเป็นยก นี่ขนาดน้องมันป่วยอยู่นะ”
“มันชอบแสดงความห่วงใยแบบแปลกๆ”
“เหอะ!”
พี่ปืนทำเสียงในลำคอดูขบขันไม่น้อย
“มึงก็ไม่ต่างจากมันหรอกไอ้ห่าปืน”
“กูทำไม?”
“พวกไม่เห็นโลงศพ...”
“แสดงว่าไปผิดศาลา”
“ถุยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
พี่นะโมกับพี่เม่นตบกันอย่างเข้าขา เล่นเอาผมที่แอบฟังอยู่กลั้นขำเอาไว้ไม่ไหวจนเผลอทำให้เกิดเสียงตรงประตู พี่ปืนหันมองทางผมแวบหนึ่งเล่นเอาใจสะดุดดีว่าบานประตูบังอยู่ ผมกลั้นลมหายใจเกือบตายจนรุ่นพี่หัวหน้าโจรเบือนหนีไปทางอื่น แล้วทั้งสามก็ผละเดินจากไป
ผมถอนหายใจโล่งอกรีบเผ่นไปหยิบกองชั้นในที่ใช้แล้วในกระเป๋าออกมาทันที ดีว่าพี่ไกด์หันหลังดูพี่กลมอยู่เลยไม่ได้สนใจอะไร แต่พอซอยเท้ามาถึงหัวบันไดก็ต้องเบรกจนตัวโก่งเมื่อคนที่ไม่อยากเจอที่สุดโผล่พรวดมาประจันหน้ากัน
“เชี่ย”
ผมตบอกตัวเองอย่างตกใจ
“ด่ากูเหรอ?”
ผมเบ้หน้าใส่ตัวตนเรื่องที่ยิ้มเท่ห์อยู่ตรงหน้า
“พี่แม่งมาไม่ให้สุ้มให้เสียงเองนี่หว่า”
“มึงก็แอบอยู่แถวนี้มานานแล้วไม่ใช่รึไง”
ชะอุ้ย!
แสดงว่าที่แอบอยู่ตรงประตูเมื่อกี้ไอ้พี่ปืนมันเห็นผมแน่นอน
“จะซักผ้าเหรอ?”
มันเหลือบตามองของในมือเขา
“เอ่อ ครับ”
“งั้นรอแป๊บนึง”
อะไรของพี่มันวะ ผมเกาหัวแกรกๆ รอพี่มันที่ผลุบหายไปในห้องก่อนจะกลับออกมาพร้อมเสื้อผ้าสี่ห้าตัวในมือ แล้วยื่นมาตรงหน้าผม
“ฝากซักหน่อย”
“เรื่อง?”
อะไรคือการที่ฝากซักผ้าหน้าตาเฉยวะ
ผมไม่ใช่ขี้ข้านะโว้ย
“กูให้ตัวละร้อย”
“จ่ายสดมั้ยล่ะ?”
แต่มึงหน้าเงินไอ้ห่าแรก ผมทำท่าแบมือไปรับเงินแล้วถึงกับหน้าเหวอตอนที่ฝ่ายนั้นยื่นแบงค์ห้าร้อยมาให้พร้อมกับกองเสื้อในมือ เชี่ยนี่มันเสี่ยปืนของจริง!
มีอย่างที่ไหนได้ค่าจ้างซักเสื้อตัวละร้อย บ้าไปแล้ว แต่อ้อยเข้าปากช้างแล้วอย่าหวังว่ามันจะคาย เหอะ ลาภปากห้าร้อยบาทแบงค์ใหม่ซะด้วย
เหอะ! อวดรวยดีนักไอ้พี่ปืนให้แม่งจ่ายซะให้เข็ด
“เล็กจังวะ”
“หา?”
พี่ปืนบุ้ยปากไปที่บ๊อกเซอร์ตัวเก่งของผม มันแสยะยิ้มหัวเราะขบขันจนผมต้องดึงของในมือหลบไปข้างหลัง อะไรล่ะก็แค่ใส่บ๊อกเซอร์ไซค์เล็กสุดของผู้ชาย ซ้ำตอนใส่ยังเอวเหลืออีกเยอะแค่นั้นเองไม่เห็นจะน่าขำตรงไหนเลย โว๊ะ!
“จะใหญ่ไปทำไม ที่เหลือจะเอามาพาดคอเหรอวะ”
ผมบ่นอุบอิบในลำคอ
“เปล่า เอาไว้ฟาดปากคน”
เออะ!
ฟาดปากคือไร๊...จวยฟาดปากเหรอ เปล่าเลยนี่ไม่ได้นึกภาพตามเลย ไม่ได้นึกถึงตอนที่ไอ้นั่นถูกเอาไปฟาดปากเลย ใครจะคิดแบบน้านนนน
เปล๊า! ไม่มี๊! แล้วมึงจะหน้าแดงทำสันขวานทำไมวะ
ห้ามบ่นว่ามาน้อย!!! ไม่งั้นจะให้พี่ปืนฟาดปากด้วย.....เลย 55555
ที่หายไปติดธุระน้า(ใครอยากทราบรายละเอียดตามในเพจน้า เวลาเราหายไปไหนจะแจ้งตลอดที่เพจค่ะ) จันทร์หน้าลงเต็มๆ ค่าาา
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก #ทีมเมียพี่ปืน
ที่หายไปติดธุระน้า(ใครอยากทราบรายละเอียดตามในเพจน้า เวลาเราหายไปไหนจะแจ้งตลอดที่เพจค่ะ) จันทร์หน้าลงเต็มๆ ค่าาา
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 22-05-2017 07:38:23
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 22-05-2017 07:47:32
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 22-05-2017 07:48:06
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 22-05-2017 08:08:54
:hao6: :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 22-05-2017 08:23:51
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 22-05-2017 08:31:28
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 22-05-2017 08:37:21
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 22-05-2017 09:06:21
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 22-05-2017 09:19:03
น้องแรกนี่ยังไงลูก
หนูต้องคิดเข้าข้างตัวเองบ้างนะเออ
ทุกวันนี้โดนหยอดอยู่นะครัช หุหุ
พี่ปืนทำดีย์ พี่ไกด์ก็เกือบดีละ 555
ชาวค่ายนี่หรรษาจริงๆ
คู่เบิร์ดกับพี่ปิงปองเนี่ย....ยังไงงงงงง
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 22-05-2017 09:20:04
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 22-05-2017 09:37:11
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 22-05-2017 10:05:24
รอจันทร์หน้าค่าาาา
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 22-05-2017 10:58:36
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 22-05-2017 11:35:13
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 22-05-2017 11:40:56
ว่าแต่ใครเขียนบอกรักน้องแรกนะ ใช่พี่ปืนรึป่าว
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 22-05-2017 12:05:10
พี่ปิงปองก็เบื่อไข่เจียว เบิร์ดไปซักผ้า :laugh5: :laugh5:
พี่ปืนอย่าฟาดปากน้อง :mew1:
รักและคิดถึงค่ายมากๆ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 22-05-2017 12:07:38
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 22-05-2017 12:30:50
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 22-05-2017 12:41:24
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 22-05-2017 13:51:20
พออ่านที่ไรท์ เขียนกำกับ ถึงกับสะดุ้งเลย
"ห้ามบ่นว่ามาน้อย!!! ไม่งั้นจะให้พี่ปืนฟาดปากด้วย.....เลย"
[/glow]เอ้อ......ไรท์ บังคับพี่ปืนไม่ได้ร้อก
อันนั้นของพี่ปืน คงอยากฟาดปากแรก....แน่เลย
อ่านที่ว่าพี่ไกด์ ปากหนัก แล้วมีคนด่าพี่ปืน
“มึงก็ไม่ต่างจากมันหรอกไอ้ห่าปืน” ขำเลย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: powvera ที่ 22-05-2017 14:10:29
พี่ปืนกล้าอย่างที่พูดกับน้องแรกหรือป่าว
มโนตาม อิอิ
:hao3: :-[
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 22-05-2017 14:11:02
เอาจริงๆซักทีสิคะ
อยากฟินจะแย่แล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 22-05-2017 15:50:02
ส่วนคนอ่านอย่างพวกเราก้คิดดีไม่ได้เลยจริงจริ๊งงงงง
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 22-05-2017 15:53:49
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 22-05-2017 21:01:25
ลวนลามน้องทางคำพูดตลอด!!!5555 o18
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 22-05-2017 23:18:41
พี่ปืนคนตะลึ่ง
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 22-05-2017 23:34:37
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 23-05-2017 08:37:09
เริ่มหัวข้อโดย: MeganMP ที่ 23-05-2017 17:54:22
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 23-05-2017 18:09:58
เริ่มหัวข้อโดย: rikulism♡ ที่ 24-05-2017 00:41:41
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 24-05-2017 00:51:17
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 24-05-2017 08:29:30
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 24-05-2017 13:56:50
ที่แท้ก็บ๊อกเซอร์น้องแรก
เล้กแล้วไง พี่ปืนก็ชอบละว้าาาาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 25-05-2017 11:42:43
น้องแรกนิแอบหื่นนะจ้ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ :katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 26-05-2017 13:52:02
:katai3:
เริ่มหัวข้อโดย: แมวฉำฉา ที่ 26-05-2017 15:46:12
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 29-05-2017 21:27:52
เนื้อหา30 เปอร์เซ็นต์ ก่อนหน้านี้ค่ะ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=58387.msg3639329#msg3639329)
(ต่อ)
ผมหอบเสื้อผ้าของพี่ปืนกลับลงมาอีกครั้งและครั้งนี้นอกจากไอ้เบิร์ดที่นั่งขยำเสื้อเหมือนบีบอะไรสักอย่างจนชวนเวทนาแล้ว ยังมีแก๊งดอกไม้กำลังนั่งยองๆ ซักผ้าอยู่ใกล้ๆ กัน
“หายไปนานจังวะแรก”
“อืม”
“ไหนว่าไปเอาชั้นในแล้วไหงกลับหอบเอาเสื้อกองโตมาขนาดนี้วะ”
ไอ้เบิร์ดเปิดปากถามเมื่อเห็นกองเสื้อในมือผม คำถามเปิดประเด็นนั่นทำให้แก๊งดอกไม้หันมาพิจารณาเสื้อในมือผมแล้วยิ้มอ่อน แต่เป็นยิ้มอ่อนที่ชวนสยองฉิบหาย
“นี่ไม่ใช่เสื้อมึงนี่แรก”
ไอ้หมวยเปิดคนแรกเลยทำเอาที่เหลือจ้องเสื้อในมือผมทันที พวกมันพร้อมใจกันแสยะยิ้มจนผมร้อนวูบวาบแล้วถึงกับมือไม้อ่อนทำกองเสื้อหลุดมือลงพื้น ไอ้พริ้มเลยได้โอกาสหยิบเสื้อตัวหนึ่งขึ้นมาแล้วชูให้ทุกคนเห็นชัดๆ
“เสื้อพี่ปืน” ม่อนตอบให้เสร็จสรรพ
“ไหนมึงบอกว่าไม่มีอะไรกับพี่ปืนไง”
ไอ้เบิร์ดถามยิ้มๆ “แล้วนี่มันยังไงวะ?”
“ก็..”
ผมอ้ำอึ้ง
“อย่าปฏิเสธเชียวว่าไม่ใช่เสื้อพี่ปืน พวกกูจำได้ว่าเมื่อวานพี่ปืนใส่เสื้อตัวนี้ ซ้ำเสื้อทุกตัวที่มึงเอามานี่ไม่ใช่เสื้อไซส์มึงสักตัว”
โอ้โหถ้าจะพิจารณากันละเอียดยิบขนาดนี้ พวกมึงไม่ไปเป็นนักสืบกันเลยล่ะ
“ให้ตอบ ไม่ได้ให้ทำหน้าแดง”
“โว๊ะ!”
ผมทำเสียงงุบงิบในลำคอ “อากาศมันร้อนเหอะ”
“ตอแหลลลลลลลลลลลลลลลล”
ฮ่วย! ไอ้ผู้หญิงพวกนี้นี่ชักทำเหมือนเมียหลวงแอบจับผิดผัวเข้าไปทุกวัน แล้วไอ้ห่าเบิร์ดนี่ยังไงวะเสือกขำเฉยแทนที่จะช่วยเพื่อน แม่ง ไอ้เพื่อนเลวเอ้ย
“เออเสื้อพี่ปืน”
“แล่ววววววววว”
“พี่เขาจ้างกูซักโว้ยไม่มีอะไร”
“กูว่ามี”
“ไม่มี”
“มีชัวร์”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้น”
ผมตะโกนเถียงกับพวกมันคอเป็นเอ็นเหมือนเด็กๆ ยิ่งพวกแก๊งดอกไม้เห็นผมเถียงหน้าดำหน้าแดงมันยิ่งหัวเราะชอบใจ
“กูว่าพี่ปืนชอบมึง”
ไอ้เบิร์ดเอ่ยทะลุขึ้นกลางปล้องทำเอาเสียงทะเลาะโวยวายหยุดชะงักลงทันทีแล้วผมก็หันขวับไปมองหน้ามันทันที
“อย่าทำหน้าเหมือนจะกินหัวกูแบบนั้นไอ้แรก กูแค่เดาเล่นๆ”
“เล่นพ่อง”
“กูรู้สึกแบบนั้นจริงๆ”
“ไอ้ห่าเบิร์ด”
“พวกกูเห็นด้วยกับไอ้เบิร์ดว่ะ”
ไม่โว้ย พวกมึงอย่ามาเห็นด้วยกันในเรื่องแบบนี้สิวะ
ไม่จริงหรอก ไอ้ห่าพี่ปืนแม่งไม่มีทางคิดอะไรทำนองนั้นกับผมแน่นอนเชื่อสิ เชื่อเถอะ เชื่อได้เหรอวะ? โอ้ย ผมเม้มปากแน่นนึกอยากทึ้งหัวตัวเองแรงๆ แต่ถ้าขืนทำแบบนั้นพวกนั้นก็ยิ่งได้ใจน่ะสิว่าสิ่งที่พวกมันคิดอ่ะส่อเค้าเป็นจริง
ต่อให้ส่วนหนึ่งในใจผมปฏิเสธเสียงแข็ง แต่ลึกๆ แล้วมันมีเสียงเบาๆ อีกฝั่งหนึ่งซึ่งแอบกระซิบบอกว่าทุกอย่างที่พวกมันพูดมาส่อเค้าเป็นเรื่องจริง ผมไม่อยากเข้าข้างตัวเองหรอก ไม่อยากคิดแบบนั้นเลย แต่ตลอดหลายวันที่ผ่านมาทั้งท่าทางของพี่มันและของเพื่อนพี่มันที่เอ่ยแซวผม ทุกอย่างมันมีผลกับใจผมว่ะ บอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไงเหมือนกัน รู้แต่ว่ามันอุ่นๆ ในใจ
ผมไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองว่าพี่ปืนชอบผม
เพราะมันหาเรื่องแกล้งผมได้ไม่เว้นแต่ละวัน ที่มันทำทั้งหมดอยากจะแค่แกล้งแหย่แกล้งหยอกตามนิสัยขี้แกล้งนั่นก็ได้ ใครจะไปรู้ ใช่! มันอาจจะทำไปทั้งหมดเพราะแค่จะแกล้งนั่นแหละ
แค่แกล้งเล่นหรอก พวกมึงอ่ะคิดมาก!
ผมถอนหายใจแล้วส่ายหน้าแรงๆ ลืมนึกไปว่ามีสายตาอีกสี่คู่จ้องมองผมเงียบๆ อยู่
“มึงก็คิดใช่มั้ย”
“.......”
ผมกรอกตาขึ้นฟ้าแล้วยักไหล่ มันจะชอบหรือไม่ชอบก็เรื่องของมันเหอะ เสียเวลาคิดและขืนคิดมากไปก็ปวดสมอง คิดได้แบบนั้นผมเลยลงมือขยี้เสื้อพี่มันแรงๆ โทษฐานที่เจ้าของมันเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้พวกนี้จ้องจับผิดผม และทำให้ผมต้องเผลอคิดเรื่องไร้สาระ
“แรก”
“พวกมึงนี่ขี้มโนว่ะ พอๆ เลิกพูดไร้สาระเหอะ”
พวกมันมองตากันปริบๆ ก่อนจะหันไปซักผ้าต่อเมื่อเห็นผมตัดบทเหมือนไม่อยากพูดต่อ พวกมันเลยเงียบปาก แต่ผมรู้หรอกว่ามันแอบสังเกตผมอยู่ ผมยิ้มขำมองสามสาวล้อมวงสุมหัวซุบซิบกันเสียงเบาๆ แล้วไอ้เบิร์ดก็ก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆ
“มึงรู้มั้ย?”
ผมทำหน้างงเพราะเข้าใจในสิ่งที่มันพูด
“ถ้ามึงสังเกตตัวเองมึงจะเห็นว่าหลายวันมานี้มึงไม่ทำหน้าเศร้าเลยเวลาเห็นเขมกับพี่เก้าอยู่ด้วยกัน แต่แปลกที่มึงมักมองหาใครบางคนตลอดเวลา”
มองหาใครวะ! กูเปล่าเหอะ
ผมสบตากับไอ้เบิร์ดที่ทำตาพราวระยับเหมือนถูกใจอะไรนักหนา
“กูเคยบอกมึงแล้วใช่มั้ยเรื่องสโลแกนค่ายปลายปีคณะเรา”
“เคยสิ”
“มึงจำคำตอบของมึงไว้ให้ดีไอ้แรก”
...‘ระวังหัวใจตัวเองไว้ให้ดี เพราะจะตกหลุมรักรุ่นพี่ที่มาค่าย’...
ผมตอบว่าไม่มีทาง ไม่มีทาง
หัวใจผมกระตุกวาบพอดีกับที่ไอ้เพื่อนเลวมันทำเสียงขบขันในลำคอ ให้ตายเหอะ ทำไมรู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนแบบนี้วะ ไม่ดีเลยแบบนี้ไม่ดีแน่ๆ แค่ประเด็นที่พวกมันเป่าหูให้ฟังว่าพี่ปืนชอบผมก็ทำให้ขบคิดจนปวดหัวแล้ว ไอ้ห่าเบิร์ดยังมาเปิดประเด็นเพิ่มงานให้ผมอีก
โว้ยยยยยยยยยยย
ให้ตายเถอะ แต่ว่านะไอ้ห่าแรกมึงไม่ควรหงุดหงิดไปด้วยหัวใจเต้นแรงไปด้วยแบบนี้นะ
********************************************
ผมหิวมาก!
อาจจะเป็นเพราะวันนี้เริ่มงานช้าถึงทำให้กำหนดการทุกอย่างเลทออกไป อาหารเที่ยงมื้อนี้กว่าจะได้พักกินข้าวก็เกือบบ่ายแล้ว ยิ่งวันนี้แว่วมาว่าเวรทำอาการมื้อนี้มีเมนูพิเศษคือไส้กรอกทอดที่แค่ได้ยินชื่อก็น้ำลายสอแล้ว จริงๆ มันก็ไม่ใช่เมนูเลิศเลออะไรหรอกแต่สำหรับชาวค่ายที่แต่กินไข่และอาหารพื้นๆ มาอาทิตย์กว่าฟังแล้วมันเลยทำให้รู้สึกว่าเมนูไส้กรอกทอดเป็นอาหารเลิศรสของชาวค่ายมื้อนี้จริงๆ พวกเราเฮโลกันไปล้างไม้ล้างมือก่อนจะมาพร้อมใจกันนั่งรวมเป็นวงหลายวงแล้วเริ่มรับประทานอาหารหลังจากท่องบทสวดก่อนกินข้าวเรียบร้อยแล้ว
ขณะที่กำลังจะยื่นส้อมไปจ้วงไส้กรอกกลิ่นหอมกรุ่นที่ทอดจนสะเด็ดน้ำมันเป็นสีเหลืองน่ากินก็มีเหตุให้ต้องชะงักมือเมื่อพี่ปิงปองกวักมือเรียกผมให้เอาอาหารอ่อนไปให้คนป่วยที่นอนซมอยู่บนห้อง นั่นแหละถึงทำให้นึกขึ้นได้ว่าวันนี้ผมหน้าที่ต้องส่งข้างส่งน้ำไปกลมนี่หว่า ลืมไปได้ไง เพราะถึงแม้พี่ไกด์จะเฝ้าดูแลอยู่แต่พี่แกบอกว่าไม่ถนัดป้อนข้าวใคร หน้าที่นั้นเลยตกเป็นของผมซึ่งอยู่ในฐานะน้องรักของพี่กลม
ผมแอบย่นจมูกนิดหนึ่งเพราะไอ้หน้าที่เบ้นั่นมีสาเหตุมาจากไอ้พี่ปืนตัวดีนั่นแหละจัดแจงให้ผมทำหน้าที่ด้วยเกรงว่าผมจะว่างงานเกินไป เห็นแบบนี้แล้วไอ้พวกนั้นยังอุตริคิดไปได้ยังไงวะว่าพี่ปืนมันชอบผม เหอะ มันอ่ะชอบอยู่หรอกแต่ไม่ใช่ชอบผมนะ เพราะสิ่งที่พี่มันชอบคือชอบแกล้งผมต่างหากล่ะ
ผมผุดลุกขึ้นมองไส้กรอกตาละห้อยก่อนจะเบ้หน้าใส่แก๊งสี่โจรที่นั่งกินข้าวอยู่วงข้างๆ ซึ่งกำลังแย่งไส้กรอกกันอย่างเมามัน เห็นแบบนั้นผมเลยหันมากำชับไอ้เบิร์ดว่าช่วยเก็บของโปรดผมไว้ด้วยแล้วจึงผละออกมาอย่างรวดเร็ว ใช้เวลาไม่นานผมก็เดินมาอีกครั้งเพราะพี่กลมไล่ผมลงมากินข้าว เห็นพี่แกบอกว่าดีขึ้นแล้วเดี๋ยวกินเสร็จจะยกสำรับลงมาทำความสะอาดเอง ผมเลยยิ้มกริ่มวิ่งหน้าตั้งมาหาไส้กรอกทันที
ฮือ ไส้กรอกจ๋ารอผมก่อน
ขนาดวิ่งมาเร็วขนาดไหนไส้กรอกสองชิ้นสุดท้ายที่ไอ้เบิร์ดอุตส่าห์แบ่งไว้ให้ในจานข้าวผมแท้ๆ ยังถูกมือดีฉกไปต่อหน้าต่อตา
ไอ้เหี้ย!
ผมยืนอ้าปากค้างมองพี่ปืนจิ้มไส้กรอกสองอันนั้นไปใส่จานให้พี่เปรี้ยวและเพื่อนผู้หญิงอีกคนหนึ่ง ผมไม่ได้โกรธที่ถูกแย่งของกิน ผมไม่โกรธที่ถูกแกล้งแบบนี้ แต่ผม...ผมบอกไม่ถูกที่เห็นใบหน้ายิ้มแย้มของพี่เปรี้ยวตอนที่พึมพำขอบคุณพี่ปืน ผมไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง รู้แต่ว่าแม่งโคตรอึดอัด อยากระบายแต่สุดท้ายก็พูดไม่ออก
ผมแม่งรู้สึกแย่วะ!
“เชี่ยไส้กรอกหาย”
ไอ้เบิร์ดที่เดินไปไหนมาไม่รู้ร้องขึ้นเมื่อเดินกลับมาเห็นจานข้าวผมแล้วเห็นแต่ความว่างเปล่า มันหันรีหันขวางก่อนจะสบตาผมที่นั่งกินข้าวเงียบๆ
“มึงกินไปแล้วเหรอแรก”
“เปล่า”
เปล่าจริงๆ เป็นคำตอบที่ว่างเปล่าอันแผ่วเบาจนไอ้เบิร์ดทำหน้าไม่สู้ดี และท่าทางระหว่างผมกับมันดูจะแปลกๆ มั้งพี่ปืนที่นั่งอยู่ใกล้ๆ เลยชะโงกหน้ามาถาม
“มีอะไรรึเปล่า?”
“ไส้กรอกอ่ะพี่” ไอ้เบิร์ดชี้ที่จานของของผม “ผมแบ่งไว้ให้ไอ้แรกเพราะมันเอาข้าวไปให้พี่กลม เมื่อกี้ผมไปช่วยพี่ปิงปองยกกับข้าวที่พ่อแม่บุญธรรมฝากมาให้แป๊บเดียวมันก็หายไปแล้ว”
“กูเอาไปเอง”
พี่ปืนตอบสีหน้าอึ้งๆ ตอนที่สบตาผมแล้วผมหรุบตามองต่ำ “กูไม่รู้ว่าจานนี่เป็นของมึง เห็นมันวางอยู่เฉยๆ ก็เลยถามคนในโต๊ะแล้วทุกคนบอกว่าไม่มีเจ้าของ กูเลยขอมาให้เปรี้ยวกับเพื่อนเพราะสองคนนั้นยังไม่ได้กิน”
ผมพยักหน้ารับเงียบๆ
“กูไม่รู้ว่านี่เป็นจานข้าวมึง” แววตาที่พี่ปืนดูกังวลมาก “มึงยังไม่ได้กินเหรอวะ?”
“ไม่เป็นไรครับ”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
“แรก”
“ไม่เป็นไรพี่”
ผมตัดบทก่อนจะหันกลับเข้ามาในวงแล้วตักกับข้าวมั่วซั่วแล้วยัดไส้ปาก โดยไม่คิดจะหันหลังกลับไป ผมไม่อยากเห็นว่าพี่ปืนมองอยู่ ไม่อยากรับรู้ว่าพี่เปรี้ยวกระตุกแขนพี่ปืนให้หันกลับไปกินข้าว
แม่งความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรวะ!
ผมไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย ทั้งๆ ที่กับข้าวอย่างอื่นก็รสชาติดี ทั้งๆ ที่บอกตัวเองว่าหิวมากแต่ผมกลับกลืนอาหารไม่ลง ผมรู้สึกว่าพี่ปืนหันมามองผมบ่อยมาก มันบ่อยจนเกินไป สุดท้ายกลายเป็นผมเองที่ทนฝืนกินต่อไปไม่ไหวถึงได้ผุดลุกขึ้นจนไอ้เบิร์ดทำหน้างง
ผมรู้สึกอึดอัดแบบนั้นไปจนกระทั่งเย็นอาจจะเพราะทำหน้าเซ็งโลกมาตลอดบ่ายแก๊งดอกไม้ที่วนเวียนเก็บผ้าที่ซักแล้วตากไว้ตั้งแต่เมื่อเช้ามันถึงปิดปากเงียบ ไม่หยอก ไม่แซวตามวิสัยปากของพวกมันให้ระคายหูผมเลย
ขณะที่มือรวบเอาเสื้อผ้าที่แห้งแล้วมาถือไว้ใน ตาก็เหลือบมองเสื้อของพี่ปืนที่ซักเองกับมือเมื่อเช้า เห็นแค่เสื้อผมยังนึกอยากจะเบ้ปากใส่เจ้าของมัน ผมคีบเอาเสื้อผ้าสี่ห้าตัวนั่นมาถือแล้วเหวี่ยงไปมาเพื่อระบายความอึดอัดในใจ ใจหนึ่งอยากโยนทิ้งไปด้วยซ้ำแต่เสือกรับเงินเขาไว้แล้วไง ทำแบบนั้นมันก็หมาแล้วล่ะ แต่จะให้คืนเงินทั้งที่ลงแรงซักให้แล้วนี่อย่าฝัน ผมไม่ใช่คนดีโว้ย! อย่างน้อยเสียแรงก็ต้องมีค่าตอบแทน ไอ้ที่จะทำให้ฟรีไม่มีหรอกครับ
ผมเดินสบถลมฟ้าอากาศไปเรื่อยจนกระทั่งโผล่มาถึงมุมบันไดทางขึ้น คนที่แม่งไม่อยากเจอที่สุดก็โผล่มาพร้อมกับเอ่ยถามผมเสียงเรียบ
“โกรธอะไรกู?”
ผมถอนหายใจแรงๆ มองพี่มันตาขวางแล้วยัดเสื้อที่แห้งแล้วของอีกฝ่ายกลับคืนไปทันที
“แรก”
“ผ้าแห้งแล้วครับ”
“โกรธอะไร?”
ไม่ได้โกรธเหอะ ผมแค่...แค่เซ็งๆ แค่นั้นเอง
“พูด”
“เปล่า”
“กูให้โอกาสมึงตอบอีกที”
พี่ปืนพูดเสียงเข้มแววตาคู่นั้นดุดันขึ้นมาทันที
“ถ้าโกรธให้พูดว่าโกรธ”
“ผมไม่ได้โกรธ”
“หน้าเป็นตูดแบบนี้เนี่ยนะ?”
ไอ้ห่าพี่ปืนเมื่อกี้มึงยังทำเข้มอยู่เลยแล้วเสือกอะไรกับหน้ากูวะ กูแค่เบ้ปากนิดเดียวเอง
“พี่แม่ง”
“มึงหน้าตาแย่อยู่แล้วยังเสือกทำหน้าแบบนี้อีก เดี๋ยวก็ได้ขี้เหร่ถาวรหรอก”
“เออ ใครจะไปเหมือนพี่วะ”
“กูรู้ว่ากูหล่อ”
“โว้ยยยยยยยยย”
ผมทึ้งหัวตัวเองแรงๆ ยิ่งตอนที่อีกฝ่ายกระตุกยิ้มมุมปากการันตีความหล่อของตัวเอง เออผมรู้ว่าพี่แม่งหล่อ แต่ไม่ต้องยิ้มแบบนี้ได้มั้ยวะ มึงหล่ออยู่แล้วไงจะเสือกยิ้มแล้วทำให้ตัวเองหล่อขึ้นไปอีกทำไมวะ หงุดหงิดโว้ย
“แรก”
“......”
“มีอะไรทำไมไม่พูด มึงไม่พูดแล้วกูจะรู้มั้ยว่ามึงรู้สึกอะไรอยู่”
“ถ้าผมโกรธพี่ล่ะ”
“ก็ทำให้หายโกรธ”
“แล้วถ้าผมเกลียดพี่ล่ะ”
“ก็ทำให้หายเกลียด”
แม่งเอ้ย พี่มันกระตุกยิ้มอีกแล้ววุ้ย! ผมเม้มปากแน่นความรู้สึกอึดอัดใจตลอดช่วงบ่ายที่ผ่านมาหายวับไปราวกับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น ให้ตายเถอะ ทำไมผมถึงทำตัวแปลกๆ แบบนี้วะ เห็นว่าเถียงกันต่อไปผมคงสู้พี่มันไม่ได้อยู่เลยตัดสินใจเตรียมผละหนีไป
“จะรีบไปไหนล่ะ ไม่ถามกูต่อแล้วรึไง”
“.......”
“กูกำลังรอตอบคำถามมึงข้อนึงอยู่นะ”
“อะไรวะ?”
ผมทำหน้าไม่เข้าใจ มองอีกฝ่ายกอดอกพิงตัวกับเสาบันไดทางขึ้น
“กูกำลังคิดว่าถ้ามึงถามกูว่า ‘ถ้าผมรักพี่ล่ะ’ มึงรู้มั้ยว่ากูจะตอบว่าอะไร”
ไม่รู้โว้ย!
แล้วใครจะไปอุตริถามคำถามแบบนั้นกับพี่วะ สมองผมยังปกติดีทุกอย่าง ผมไม่ได้บ้านะโว้ย
“จะตอบอะไรก็เรื่องของพี่”
ผมหลับหูหลับตาตอบไม่สนใจปฏิกิริยาทางร่างกายที่เริ่มทรยศเจ้าของด้วยการพร้อมใจกับแดงร้อนไปทั่ว
“ถ้ามึงถามกูว่า ‘ถ้าผมรักพี่ล่ะ’ กูก็จะตอบว่า ‘ก็รักตอบมึงสิ’ ”
เชี่ยเอ้ย ใจเต้นแรงมาก
‘ถ้าผมรักพี่ล่ะ’
‘ก็รักตอบมึงสิ’
ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยย
หยุดยิ้มแบบนี้เดี๋ยวนี้เลยนะไอ้พี่ปืน มึงหยุดยิ้มเลย แม่งงงงงงงงงง
“อ่ะ”
อะไรวะ?
ขณะที่กำลังกระพริบตาถี่ๆ เพื่อระงับอาการประหลาดของตัวเองเพราะอยู่ดีๆ ก็รู้สึกว่าก้าวขาไม่ออกราวกับว่ารอยยิ้มนั่นตอกมุดที่เท้าทำให้ผมก้าวขาไม่ออกซะอย่างงั้น พี่ปืนขยับเข้ามาใกล้แล้วยื่นถุงพลาสติกใบใหญ่ที่ข้างในมีถุงร้อนบรรจุไส้กรอกที่ถูกย่างไฟจนหอมและมีสีน่ากินชวนน้ำลายสอเบียดอัดอยู่ข้างในนับได้ราวๆ เกือบยี่สิบไม้ คาดว่าคงเพิ่งผ่านความร้อนมาแบบสดๆ ร้อนๆ สังเกตจากไอน้ำที่ปากถุงร้อนและความรู้สึกตอนที่ยื่นมือออกไปสัมผัส
ผมจำได้ว่ามีร้านค้าหน้าโรงเรียนทุกเย็นจะมีขายลูกชิ้นปิ้งซึ่งมีน้ำจิ้มรสเด็ดที่ชาวบ้านชอบแวะมาอุดหนุน ถ้าจำไม่ผิดนี่คงเป็นของกินจากร้านนั่น
ผมยืนอึ้ง! อย่าบอกนะว่าพี่มันลงทุนไปซื้อมาให้ผม!
แม้ผมไม่บอกว่ารู้สึกแย่เรื่องอะไร แต่พี่ปืนมันสัมผัสได้ว่าผมกำลังรู้สึกอะไรอยู่แม้ไม่มีคำใดๆ เอ่ยถึงของที่ยื่นมาให้ แต่ผมรับรู้ได้ด้วยใจอีกฝ่ายเอามาให้
“น้อยไปเหรอ?”
โอ้โหนี่ให้ประชดรึเปล่าวะ ขนาดนับคร่าวๆ ยังได้เกือบยี่สิบไม้ใครจะไปกินคนเดียวหมดวะ ผมพูดไม่ออกรู้สึกว่าความอุ่นที่สัมผัสจากก้นถุงนั่นลามไปถึงหัวใจด้วยว่ะ เพราะมันอุ่นๆ ในใจบอกไม่ถูก
“ถ้ารู้สึกดีก็ขอบคุณกูสิ”
รู้สึกดีงั้นเหรอ? ถ้าไม่ลำเอียงเกินไปผมคงจะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ มั้ง
“ของพี่แน่เหรอ? ไม่ใช่ใครฝากมาใช่มั้ย”
พี่ปืนส่ายหน้า
“อ้าว”
“ไม่ใช่ของกู แต่กูซื้อมา”
...อะไรซิ...
พี่มันพูดอะไรของมันวะ ฟังไม่เห็นเข้าใจเลย ผมทำหน้างงๆ พี่มันเลยแค่ยักไหล่แต่ก่อนที่มันผละออกไปยังอุตส่าห์พูดหน้าตายทิ้งภาระไว้ที่หน้าผม
“ถ้าเป็นไส้กรอกของกูมึงกินไม่ได้หรอก...มัน ‘เลีย’ ได้อย่างเดียว”
พ่องงงงงงงงงงงงง
ไอ้เหี้ยพี่ปืน มึงแม่งงงงง ทำไมพี่มึงกามแบบนี้วะ กูรับไม่ได้ห่าเอ้ย
“ไอ้ห่าแรกมึงเลียไส้กรอกทำไมวะ”
โอ้ย ไอ้เบิร์ดมึงจะโผล่มาตะโกนหาพ่อมึงเหรอ มึงรู้มั้ยว่าไอ้ห่าพี่ปืนที่เดินไปตั้งไกลมันยังอุตส่าห์ยิ้มมุมปากให้เพื่อนมึงเนี่ย
หยุดเลยนะ!
ไอ้พี่ปืนมึงหยุดยิ้มแบบนั้นเลยนะ! มึงด้วยไอ้ห่าแรกบอกหัวใจให้หยุดเต้นแรงขนาดนี้สักที
.
.
.
“หึ ไส้กรอกของน้องแรก”
เสียงหัวเราะขบขันดังมาจากแก๊งดอกไม้
กลับมาอัพปกติแล้วน้า วันจันทร์แห่งชาติ!!!!
หุหุหุ ไส้กรอกของพี่ปืนกินไม่ได้นะเออ แต่มัน...ได้ 5555555+++
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก #ทีมเมียพี่ปืน
หุหุหุ ไส้กรอกของพี่ปืนกินไม่ได้นะเออ แต่มัน...ได้ 5555555+++
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 29-05-2017 21:37:20
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 29-05-2017 21:42:57
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 29-05-2017 21:49:22
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 29-05-2017 21:53:09
พี่ปืนคะ บทพี่จะชัดเจน ก็โคตรชัดเจนเลยค่าาาาาา
น้องแรกก็งอนซะน่ารักเชียว 555
ชอบเบิร์ด เพื่อนที่สังเกตและเข้าใจเพื่อน แถมแซวเพื่อนด้วย :laugh: :laugh:
วันจันทร์เลยได้ไหมมมมมมม อิอิ
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 29-05-2017 21:56:22
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 29-05-2017 21:56:54
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 29-05-2017 22:02:30
เป็นไง ไส้กรอก อร่อยมั้ยแรก~ :hao3:
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 29-05-2017 22:10:27
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 29-05-2017 22:10:37
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-05-2017 22:12:50
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 29-05-2017 22:33:22
เริ่มหัวข้อโดย: eeroww ที่ 29-05-2017 22:36:17
เลียไส้กอกพี่ปืนแทนแรกได้ไหม :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 29-05-2017 22:43:46
รีบกลับมากินแล้วเห็นของที่เราชอบมีคนเอาไปให้คนอื่นนี่แบบ
น้ำตาคลอจริงๆนะ
เริ่มหัวข้อโดย: Rebtur ที่ 29-05-2017 22:46:56
โดนน้องงอนนิดหน่อย รีบแจ้นเอาของมาง้อเชียวนะะะ ไม่หลงได้ยังไงคราวนี้
เริ่มหัวข้อโดย: maekkun ที่ 29-05-2017 22:48:19
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 29-05-2017 22:54:44
:pig4: :กอด1:
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 29-05-2017 22:56:40
เริ่มหัวข้อโดย: __jitlada ที่ 29-05-2017 23:05:49
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 29-05-2017 23:16:07
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 30-05-2017 00:26:50
แต่เค้าชอบความชงของแก้งค์นางฟ้ากับเพื่อนเบิร์ด
ไส้กรอก กินไม่ได้ แต่เลียได้ อยากเห็นนะเนี่ย งอแง
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 30-05-2017 00:42:44
เริ่มหัวข้อโดย: rikulism♡ ที่ 30-05-2017 01:17:57
เรื่องกินเรื่องหญ่ายย อุ่ยยไม่ใช่ละ55555
อ่อยแบบกามๆอ้ะชอบบบ :ling1: :ling1: :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 30-05-2017 01:29:01
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 30-05-2017 02:26:02
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 30-05-2017 03:03:02
พ่อคนหล่อ5555555
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 30-05-2017 03:37:13
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 30-05-2017 03:48:16
:hao6: :hao6: :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 30-05-2017 05:11:17
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 30-05-2017 06:59:22
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 30-05-2017 08:22:49
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 30-05-2017 09:01:13
กอดปลอบน้องแรก
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 30-05-2017 09:22:50
ตอนนี้พีคมาก
นี่เข้าใจความรู้สึกน้องแรกเลย
ตอนนั้นมันคงเซ็งแบบโคตรเซ็งเลยเนอะ
แต่ยิ่งกว่านั้นคือเข้าใจพี่ปืน
หน้าต้องเสียขนาดไหนที่คนที่ชอบเมิน
แล้วเมินเพราะสาเหตุจากตัวเองไม่ตั้งใจด้วยเนี่ย
โอ๋นะทั้งคู่เลย
ว่าแต่ไส้กรอกเยอะขนาดนั้น
ทำไมน้องแรกไม่ชวนพี่ปืนกินล่ะคะะะะ
//เป็นกำลังใจให้คนเขียนเน้อ เจอกันวันจันทร์จ้า
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 30-05-2017 09:46:02
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: wichta ที่ 30-05-2017 10:20:21
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 30-05-2017 10:46:57
บัดดี้ของแรกจะเป็นพี่ปืนหรือเปล่า รอลุ้นต่อไป ส่วนบัดด๊อกช่างมันเถอะ
เริ่มหัวข้อโดย: tou_chi ที่ 30-05-2017 12:24:26
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 30-05-2017 21:47:37
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 31-05-2017 00:48:26
ป.ล. ทักชื่อไม่ผิดแล้วนะคะ ฮ่าๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 31-05-2017 00:52:05
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 31-05-2017 02:14:51
หน้าเสียไปเลยย เอาของน้องไปให้ชะนีเนี่ย
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 31-05-2017 16:38:07
:jul1:
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 04-06-2017 23:04:16
:hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 05-06-2017 21:24:36
- ไปค่ายตอนที่สิบสาม : สุราเป็นเหตุให้คนจีบกัน -
ผมว่าวันนี้แก๊งดอกไม้ดูแปลกๆ
แต่จะแปลกยังไงก็ช่วงพวกมันก่อน ผมแค่มองพวกสาวสุมหัวซุบซิบก่อนจะผ่านเลยสิ่งที่เห็นไปอย่างไม่ใส่ใจนักเพราะตอนนี้ความสนใจทั้งหมดอยู่ที่สนามกีฬาซึ่งเทปูนจนใกล้เสร็จเป็นรูปเป็นร่าง เห็นแล้วอดรู้สึกภูมิใจไม่ได้ว่าตัวเองเป็นส่วนเล็กๆ ส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดภาพเหล่านี้ ใครจะไปคิดว่าจากความรู้สึกครั้งแรกที่ถูกชวนแกมบังคับมาที่นี่ ในส่วนลึกผมปฏิเสธมันมาตลอดแต่เวลาผ่านไปผมเหมือนเริ่มจะชินกับผู้คนและวิถีชีวิตของคนที่นี่ ไม่น่าเชื่อว่าจะใช้ชีวิตอยู่ในชนบทไร้สีแสงก้าวย่างเข้าสู่กลางสัปดาห์ที่สองแล้ว
เหมือนเวลาที่นี่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว อาจจะเป็นชีวิตในแต่ละวันพบเจอกับเรื่องราวตื่นเต้นสนุกสนานมากมาย การออกมาใช้ชีวิตนอกบ้านครั้งแรกของบ้านเป็นประสบการณ์ที่ไม่เลวนัก จะพูดให้ถูกคือมันดีมาก จากเด็กที่ไม่ชื่นชอบการทำกิจกรรมในอดีตตอนนี้ผมกลับชอบทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่
ผมควักเอาโทรศัพท์มือถือที่ไร้สัญญาณโทรศัพท์ขึ้นมากดบันทึกภาพสนามกีฬาที่ค่อยๆ เป็นรูปเป็นร่างเพราะความร่วมมือของชาวค่ายและชาวบ้านบางส่วนที่แวะเวียนผลัดเปลี่ยนหน้าตากันมาช่วย ดังนั้นจากพื้นดินราบเรียบเมื่อวันวานตอนนี้กลายเป็นสนามปูนขนาดใหญ่ที่รองรับการทำกิจกรรมของโรงเรียนและชุมชน
ภาพตรงหน้าทำให้ผมเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
“อ้ายคับ” (พี่ครับ)
เด็กน้อยลูกชายแม่บุญธรรมของผมวิ่งมาเขย่ามือด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ก่อนจะยื่นถุงขนมพื้นบ้านยัดใส่มือแล้ววิ่งปรู๊ดไปเตะบอลกับเพื่อนต่อ ผมยิ้มขำมองขนมในมือที่ได้กินมาได้อาทิตย์กว่าๆ แล้วเพราะแม่บุญธรรมทำมาฝากทุกวันเรียกว่าได้ว่ามันทำให้ผมลืมขนมเมืองกรุงไปเลย
ขณะที่กำลังแกะใบตองซึ่งข้างในบรรจุขนมพื้นบ้านอย่าง “ข้าวต้มหัวหงอก” ลักษณะคล้ายๆ กับข้าวต้มมัดขนมไทยที่คุ้นเคยกันดีเพราะในตัวข้าวเหนียวนั้นมีไส้กล้วยอยู่ด้านใน แต่ที่ต่างออกไปคือพอนำออกมาจากใบตองตอนนึ่งเสร็จใหม่ๆ แล้วจะนำมาหั่นเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วจึงนำมาคลุกกับมะพร้าวขูด ปิดท้ายด้วยการโรยด้วยน้ำตาลทราย รสชาติอร่อยอย่าบอกใครเชียว ผมนี่กินรสมือของแม่บุญธรรมทุกวันจนจำได้ เพียงแค่เปิดใบตองที่ห่อมากลิ่นหอมก็โชยมาน่าลิ้มลองแล้ว
โคตรฟิน!
ผมเคี้ยวขนมในมือตุ้ยๆ ระหว่างนั้นรับรู้ถึงสายตาอิจฉาของไอ้เบิร์ดกับไอ้เขมที่ลอบกลืนน้ำลายเสียงดัง ผมยิ้มขำก่อนจะยื่นขนมดังกล่าวให้พวกมัน และไม่กี่นาทีต่อจากนั้นข้าวต้มหัวหงอกที่แม่บุญธรรมเอามาให้สี่มัดก็หมดไปในพริบตา ได้แต่อ้าปากค้างมองพวกกินล้างกินผลาญแล้วเบ้หน้า โธ่เอ้ย กินไปได้มัดเดียวเองก็ถูกปล้นเอาส่วนที่เหลือไปกินต่อหน้าต่อตา
“พวกมึงนี่แม่ง”
“อ่ะๆ กูคืนให้”
ผมเหล่ตามองของในมือไอ้เขมแล้วยิ้มกริ่มมันคือขนมโอรีโอ้ซึ่งถูกแบ่งใส่ถุงร้อนนับได้ประมาณสี่ห้าชิ้น เห็นของกินในมือมันแล้วผมถึงกับตาวาว ถึงแม้จะบอกว่ากินขนมพื้นเมืองจนลืมขนมในเมืองแต่ให้ตายสิ ผมซึ่งชอบกินขนมจุบจิบแบบนี้มาจนติดนิสัยพอเห็นของกินที่เคยชอบถึงกับคว้ามันมาอย่างไว
อย่าว่าผมตะกละนะ ก็แหม! ถึงจะเป็นเวลาเลิกงานแล้วแต่อีกชั่วโมงกว่าถึงจะได้กินข้าวเย็น มันย่อมต้องหิวเป็นธรรมดา ก็ใครใช้ให้ไอ้ห่าพวกนี้มาแย่งขนมที่แม่บุญธรรมผมฝากมาให้หมดล่ะ
โอรีโอ้ไส้ครีม
บิ...ชิมครีม...และจุ่มนม
“กร๊อบ”
“แหวะ”
“อ้วก”
ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ขนมในปากถูกคายออกแทบไม่ทัน โอรีโอ้ไส้ยาสีฟัน ไอ้เหี้ยบัดด๊อกแน่นอน ผมสำลักปาดน้ำลายทิ้งหน้าดำหน้าแดงต่างจากไอ้เพื่อนห่าสองตัวที่มันกุมท้องขำผมจนน่ายันสักที
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“พวกมึงแกล้งกู”
พอมันขำกันเสร็จแล้วถึงได้ยึดขนมในมือผมไปพิจารณาอย่างสงสัย พวกมันบิส่วนสีดำแยกออกจากกันก่อนจะใช้นิ้วแตะๆ ส่วนเนื้อครีมขึ้นมาดมแล้วพูดพร้อมกันว่า
“ยาสีฟัน”
ทำซะเนียนเลยนะไอ้ห่าบัดด๊อก มันปาดไส้ครีมที่แท้จริงออกแล้วเอายาสีฟันสีขาวมาใส่แทน ฮึ้ม!
“เออสิ”
ผมหัวเสียแม่งยาสีฟันสูตรเย็นด้วย นี่เผลอกลืนไปตั้งคำหนึ่งเย็นตั้งแต่ปลายลิ้นถึงลำไส้ใหญ่เลยห่าเอ้ย คิดแล้วก็แค้นใจ ผมว่านี่ต้องเป็นฝีมือไอ้บัดด๊อกแน่นอน นี่อุตส่าห์นิ่งนอนใจมาหลายวันว่ามันจะไม่แกล้งผม ทีไหนได้พอวางใจเข้าหน่อยมันเอาทันทีเลย
อย่าให้รู้นะว่าใครคือบัดด๊อกผม ไม่งั้นล่ะมีเฮแน่!
“พวกมึงเอามาจากไหน”
“ได้มาอีกที เค้าฝากบอกแค่ว่าบัดด๊อกฝากมาให้มึง”
“แล้วทำไมไม่เตือนกูให้เร็วกว่านี้วะ”
ผมแยกเขี้ยวใส่พวกมัน
“ก็มึงอ่ะรีบยัดใส่ปากกูยังไม่ทันพูดอะไรเลย”
“เหอะ!”
“โอ๋ๆ อย่าโกรธพวกกูนะไอ้น้องแรก”
“น้องแรกพ่อง”
ผมเบ้ปากมองพวกมันขบขันผมอย่างอาฆาต ผมว่าไอ้เพื่อนชั่วพวกนี้แม่งต้องมีเอี่ยว ได้แต่ใช้สายตาคาดโทษพวกมันก่อนจะผละออกไปป้วนปาก แต่ยังไม่ทันถึงห้องน้ำก็เห็นเด็กน้อยกลุ่มหนึ่งกำลังผลักไหล่กันไปมาก่อนจะใครคนหนึ่งจะเปิดปากร้องไห้โฮ ขณะที่คิดว่าจะขยับไปห้ามปรามแต่ก็ช้ากว่าใครบางคนนี่กระโจนเข้าไปในวงเด็กๆ อย่างว่องไว
“พอๆ หยุดทะเลาะกัน”
พี่ปืนรวบตัวหัวโจกที่เริ่มผลักเพื่อนไว้ ขณะที่แก๊งสี่โจรคนอื่นไปห้ามเด็กที่เหลือซึ่งถูกรังแกจนโมโหจะเอาคืน ภาพความวุ่นวายนั่นทำเอาชายค่ายบางส่วนที่เตะบอลกันอยู่แถวนั้นถึงกับหยุดชะงักหันมาสนใจเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ต่างจากผมที่ขยับเข้าไปใกล้ๆ
“มันยะผมก่อน” (มันผลักผมก่อน)
ฝ่ายโน้นเปิดปากฟ้องทันที
“มึงนะว่ากูก่อน” (มึงนั่นแหละด่ากูก่อน)
“มึงนั้นนะหาเรื่องหมู่กู” (มึงนั่นแหละหาเรื่องพวกกู)
“โหะ ไอ้แห้งนิ” (อ้าวไอ้แห้ง)
“มึงน่ะนิสัยบ่ดี” (มึงมันนิสัยไม่ดี)
เด็กน้อยฝ่ายโน้นที่จำได้ว่าเป็นลูกชายของแม่บุญธรรมผมโกรธหน้าดำหน้าแดง ไม่นับมุมปากที่ม่วงช้ำเดาว่าก่อนหน้านี้คงมีลงไม้ลงมือกัน
“หยุดเลยทั้งคู่” พี่ปืนพูดเสียงเฉียบ
“เรื่องมันเป็นยังไงมีใครจะพอเล่าให้พี่ฟังได้มั้ย”
พี่ปืนกวาดตามองไปรอบๆ มีเด็กตัวแห้งฝั่งโน้นยกมือขึ้นอย่างกล้าๆ กลัวๆ จนพี่ปืนพยักหน้าน้อยๆ เด็กเลยยอมเปิดปากเล่าเป็นภาษากลางติดสำเนียงพื้นบ้าน
“ไอ้ต๊อดมาว่าไอ้พงษ์ก่อน ว่าไอ้พงษ์ตัวแห้งขี้โรค ท่าทางเหมือนตุ๊ดไม่ใช่ผู้ชายครับ”
“.......”
“ไอ้พงษ์โมโหเลยว่ากลับ ไอ้ต๊อดเลยผลักไหล่”
เด็กนั่นชี้ไปมาทางเด็กอ้วนที่พี่ปืนยึดไหล่อยู่ว่าเป็นต้นเหตุที่ทำให้ลูกชายแม่บุญธรรมโมโห ซ้ำยังใช้กำลังกับเด็กพวกนั้นก่อนด้วย เด็กอ้วนหน้าเสียรีบก้มหน้าหรุบตามองต่ำ พี่ปืนก้มมองเด็กที่ตัวเองจับอยู่แล้วถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะกวักมือเรียกเด็กที่เหลือเข้ามาใกล้ๆ
“พวกเรารู้ใช่มั้ยว่าผิดด้วยกันทั้งคู่”
“.......”
“เราไปหาเรื่องเพื่อนก่อน” ขยี้หัวเด็กอ้วน “เพื่อนโมโหเลยว่ากลับ”
“พวกเราเกลียดเพื่อนมั้ยครับ?”
เด็กฝั่งโน้นหน้าปฏิเสธ “ไม่เกลียดครับแค่โกรธที่โดนว่า”
ถามเสร็จแล้วพี่ปืนก็หันมามองเด็กอ้วนที่ทำตาแดงๆ เหมือนจะร้องไห้ มือหนาลูบศีรษะทุยเบาๆ
“เรารู้ตัวมั้ยว่าเราทำผิด?”
เด็กอ้วนพยักหน้ารับหงึกๆ เริ่มมีน้ำตา
“ถ้ารู้ตัวว่าทำผิดควรทำยังไงครับ?”
“ขอโทษ”
พี่ปืนหันไปถามเด็กฝั่งโน้น “ถ้าเพื่อนยอมรับผิดและขอโทษแล้วพวกเราพอจะให้อภัยเพื่อนได้มั้ยครับ”
เด็กๆ ยิ้มกว้างก่อนจะพยักหน้ารับหงึกๆ “ได้ครับ”
เด็กอ้วนร้องไห้โฮ พอเห็นเพื่อนร้องไห้เด็กๆ ที่เหลือซึ่งก่อนหน้านี้ยังโมโหอยู่ถึงกับเปลี่ยนท่าทีเดินเข้าตบบ่าตบไหล่เพื่อนเพื่อปลอบโยน
“ลูกผู้ชายที่แท้จริงไม่ใช่เพราะมีพละกำลังมากกว่าคนอื่น ไม่ได้ตัวโตกว่าคนอื่น หรือเก่งแต่การหาเรื่องคนอื่นนะ”
เด็กอ้วนพยักหน้ารับคำหงึกๆ ดวงตากลมโตจับจ้องใบหน้าพี่ปืนแววตาเป็นประกายเหมือนมองฮีโร่ของตัวเองไม่ต่างจากเด็กคนอื่นๆ “เพราะลูกผู้ชายที่แท้จริงคือคนที่จะพร้อมดูแลคนที่อ่อนแอกว่าเรา รู้จักให้เกียรติผู้หญิง และโตขึ้นมาดูแลพ่อแม่และครอบครัวได้”
“ผมจะโตมาเป็นแบบที่พี่พูด”
“พี่ปืนเท่ห์จัง”
“ผมจะโตขึ้นมาเป็นทหารเพื่อดูแลครอบครัวและปกป้องประเทศ”
“ผมอยากเก่งเหมือนพี่ปืน”
พวกเด็กๆ พยายามพูดภาษากลางเหมือนพี่ปืนถึงแม้จะติดสำเนียงพื้นบ้าน ก่อนจะขยับไปรุมล้อมพี่ปืนเป็นภาพที่น่ามองสุดๆ จากเหตุการณ์เด็กๆ ทะเลาะกันกลายเป็นทุกคนรุมล้อมไอดอลของตัวเอง แววตาที่เด็กพวกนั้นมองพี่ปืนเต็มไปด้วยความรักและศรัทธาจนอดตื้นตันแทนไม่ได้ พี่ปืนยิ้มน้อยๆ ลูบศีรษะเด็กๆ ที่มะรุมมะตุ้มอยู่รอบกาย
“สักวันหนึ่งพวกเราจะได้เป็นในสิ่งที่พวกเราอยากเป็น”
“อีกนานมั้ยอ่า”
“ไม่นานหรอกขอให้พวกเราตั้งใจเรียน เป็นเด็กดีของพ่อแม่ ตอนนี้แค่รับผิดชอบหน้าที่ของตัวเองที่ได้รับมอบหมายมาก็พอแล้ว”
“โตขึ้นผมจะรักแฟนให้มากๆ”
เด็กตัวแห้งโพล่งขึ้นแล้วยิ้มกว้างทำเอาชาวค่ายที่นิ่งฟังอยู่ถึงกับพากันหัวเราะร่วนอย่างขบขัน
“มันเกี่ยวมั้ยเนี่ย”
เด็กหัวเราะๆ สดใส
“แต่เอาเถอะ อย่างนั้นให้จำไว้ว่านอกจากรักแฟนมากๆ แล้ว ควรดูแลเขาให้ที่สุด และเรียนรู้ที่จะเสียสละเพื่อคนที่รักให้ได้”
เด็กทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจจนพี่แกต้องโยนหัวกันคนละที
“โตขึ้นเดี๋ยวก็เข้าใจเอง”
“ครับ”
พี่ปืนกระตุกยิ้มมุมปากเช่นเคยแต่ครั้งนี้มันทำให้หัวใจของผมไหววูบ ยิ่งรอยยิ้มนั้นถูกส่งไปให้เด็กน้อยที่กำลังเห่อฮีโร่คนใหม่ของตัวเอง ผมคงจะยิ้มกว้างเกินไปมันเลยทำให้คนที่ผมแอบมองอยู่หันมองมาทางนี้แวบหนึ่ง
รอยยิ้มของพี่ปืนแม่งโคตรดาเมจ!
*****************************************
หลังจากล้างหน้าบ้วนปากออกมาจากห้องน้ำ ทันเห็นแก๊งดอกไม้กำลังทำตัวลับๆ ล่อๆ พวกมันมองซ้ายมองขวาก่อนจะผละไปทางหลังวัด ผมเลยเดินมาไปแตะไหล่พวกมันจนสะดุ้งโหยง
“ว้าย”
“จะไปไหนกัน”
“โอ้ย อีแรกกูตกใจหมด” ไอ้หมวยค้อนใส่ผมทีหนึ่ง
“อย่ามาเนียนตกใจ พวกมึงจะไปไหน?”
พวกมันทำหน้าตกใจก่อนเหลือบซ้ายแลขวาแล้วกวักมือเรียกให้ผมเข้าไปใกล้ๆ แล้วกระซิบที่ข้างหูราวกับมีลับลมคมใน
“กูจะไปดูชาวบ้านต้มเหล้ากันหลังวัด”
“หา? เหล้าเถื่อนเหรอวะ”
“ไม่ใช่ มึงก็พูดไป”
“เหล้าพื้นบ้านเว้ย ที่จะใช้ในงานแต่งบ่าวสาวอาทิตย์หน้านี้ไง”
“อ๋อ”
“แล้วพวกมึงจะทำลับๆ ล่อๆ ทำไมวะ”
“ก็แหม...” ไอ้หมวยพูดยิ้มๆ “มึงก็รู้ว่าถ้าพี่ปีสามรู้ พวกกูไม่มีทางได้ไป”
แน่สิวะ!
ผมได้ยินมาเหมือนกันเพราะพี่ปิงปองเคยเปรยๆ ว่าสัปดาห์หน้าจะมีงานแต่งงานของหนุ่มสาวในหมู่บ้าน ซึ่งในงานนั้นชาวค่ายทุกคนถูกเชิญให้ไปร่วมเฉลิมฉลองด้วย แต่ก่อนหน้านั้นมีการจัดเตรียมงานหลายอย่างซึ่งหนึ่งในนั้นมีการต้มเหล้าพื้นบ้านซึ่งจะใช้ในพิธีผูกแขนวันแต่ง ก่อนหน้านี้ลุงภารโรงเคยมาชักชวนให้พวกเราไปร่วมชิมร่วมทำกัน
มันน่าสนใจอยู่หรอกถ้าหากนี่ไม่ใช่การละเมิดกฎค่ายที่ว่า “ห้ามดื่มแอลกอฮอล์และใช้สารเสพติดทุกชนิดในค่ายเด็ดขาด”
แต่ให้ตายเถอะ! การไปดูกระบวนการผลิตเหล้าพื้นบ้านมันก็น่าสนใจไม่น้อยเลยวะ
“ไปด้วยกันมั้ย?”
“ก็น่าสนนะ...แต่ว่า”
ถ้าพี่ปิงปองหรือพี่ปีสามรู้ล่ะก็ตายแน่!
งั้นก็อย่าให้ใครรู้สิวะ!
ผมยิ้มกริ่มให้พวกมันที่แสยะยิ้มราวกับนางมารที่มีแผนชั่ว ให้ตายเถอะ ไอ้หมวยขยับตัวเป็นคนแรกมาตบบ่าผมแล้วพวกมันจะผละออกไป
“ถ้ามึงอยากไปอีกสักครึ่งชั่วโมงค่อยตามไปหลังที่โรงเก็บฟืนนะ จะได้ไม่มีใครสงสัย”
“อืม”
ผมวนกลับมาที่บริเวณหน้าห้องน้ำอีกครั้งก่อนจะหันซ้ายหันขวาเพื่อมองว่าปลอดคนรึเปล่า ก่อนจะตัดสินใจเดินผ่าเข้าไปในเขตวัดแต่ยังไม่ทันได้ไปถึงไหนผมก็มีอันได้เบรกจนตัวโก่งเมื่อไอ้เบิร์ด ไอ้เขมยืนเต๊ะท่าพิงต้นไม้ใหญ่อยู่ข้างหน้า
“จะไปไหน?”
“เอ่อ”
“พวกกูได้ยินที่มึงคุยกับแก๊งดอกไม้”
“ฉิบหาย!”
ผมพ่นลมหายใจแรงๆ ได้แต่พยักหน้าเออออให้พวกมัน ไม่ต้องบอกจุดประสงค์ก็รู้ว่าผมมีผู้ร่วมทีมในการไปดูกระบวนการผลิตเหล้าพื้นบ้านแล้ว หลังจากนั้นเราทั้งสองก็มุ่งหน้าไปยังโรงฟืนตรงกำแพงติดกับตัววัด ที่นั่นเต็มไปด้วยชาวบ้านทั้งหญิงชายวัยกลางคนแล้วกำลังขะมักเขม่นทำอะไรสักอย่าง อีกมุมหนึ่งมีแก๊งดอกไม้ ลุงภารโรง และรุ่นพี่ปีสองผู้ชายอีกคนกำลังนั่งล้อมวงพิจารณาไหเหล้าอย่างสนอกสนใจ รอบๆ นั่นมีลุงๆ ป้าๆ กำลังเชียร์คนเหล่านั้นให้ลองชิม
“พี่กลม”
ฝ่ายนั้นยกจอกสีใสขึ้นพิจารณาแล้วกระดกเข้าปากก่อนจะยิ้มให้ผมจนหยี โอโห มาถึงก่อนผมอีกให้ตายเถอะ พอเห็นพี่กลมกล้ากินพวกแก๊งดอกไม้ต่างพากับจิบตามทันทีก่อนจะทำหน้ายิ้มระรื่นอย่างพออกพอใจ
ไหนบอกว่าแค่มาด้วยกระบวนการผลิตไง
ฉิบหายแล้ว!
“กฎค่ายข้อที่2....ห้ามดื่มแอลกอฮอล์และใช้สารเสพติดทุกชนิดในค่ายเด็ดขาด”
“เอาน่ามึงนี่อยู่นอกค่ายแล้ว”
ไอ้เบิร์ดตบไหล่เบาๆ ก่อนจะปรี่เข้าไปในวงนั้นทันที ไม่ต่างจากไอ้เขมที่ยิ้มระรื่น โอ้ย พวกมึงนี่หาเรื่องแล้วมั้ยล่ะ ผมได้แต่ยืนทึ้งหัวตัวเองมองทั้งเพื่อนและรุ่นพี่ชิมสุราพื้นบ้านแก้วแล้วแก้วเล่า
“เอ่อ”
“......”
“กลับกันได้แล้วมั้งพี่ ออกมานานเดี๋ยวพี่ปีสามสงสัย กลับกันเหอะ” สะกิดพี่กลมที่ชักติดลมแล้ว ให้ตายเถอะ พี่แม่งเพิ่งหายไข้นะโว้ย ไหงดอดมาเปิดก่อนพวกผมอีกวะ ชวนกลับแล้วยังจะมายิ้มเรี่ยราดอีก เดี๋ยวเถอะถ้าเรื่องนี้รู้ถึงหูพี่ไกด์พี่ตามแน่พี่กลม
“ลองชิมมั้ยแรก”
“ไม่เอาพี่”
“ลองสักหน่อย เหล้าพื้นบ้านนี่รสชาติดีนะโว้ย รสชาติหวานละมุนเหมือนผลไม้หมักเลย ไม่บาดคอด้วย” ก็เพราะหวานชวนจิบน่ะสิถึงได้ยกเอาๆ จนตาปรือกันแบบนี้
“ลองจิบสักหน่อยสิมึง”
“......”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธพยายามสะกิดไอ้เพื่อนสองตัวนี่เริ่มจะเมามันเกินไปแล้ว ไม่ต้องพูดถึงแก๊งดอกไม้ที่ยกเอาๆ เพราะเสียงเชียร์ของพวกลุงๆ ป้าๆ
“กลับกันเถอะ”
“มึงกินสักจอกสิวะเดี๋ยวกูกลับเลย”
ไอ้เบิร์ดยื่นน้ำสีขาวกลิ่นหอมชวนกินมาตรงหน้า
“เอาสิ”
“แต่ว่า”
“ลอง”
เอาวะ!
...กรึ๊บ...
เชี่ยรสชาติหวานละมุนลิ้นมาก ผมเผลอยิ้มออกมาไม่ต่างจากสีหน้าไอ้เบิร์ดที่ยิ้มขำๆ เท่านั้นแหละผมเลยถูกลากเข้าไปในวงเหล้านั่นทันที
...หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...
“ไอ้แรกกลับเถอะ”
“หือ?”
“มึงเมาแล้วไอ้ห่าแรกกลับเถอะ”
“ใครเมา กูไม่มาวเว้ย”
ผมหรี่ตามองไอ้เบิร์ดกับไอ้เขมที่พยายามฉุดผมลุกขึ้น
“ไอ้ห่าเตี้ย มึงอ่ะเมาแล้วไปๆ กลับไปล้างหน้าล้างตา ขืนพวกพี่มาเจอพวกเราตอนนี้ ตายห่าแน่ไม่ต้องถามเลย”
“อะไรว้า”
ผมทำสีหน้ารำคาญเสียงพวกมันแล้วเกาไปตามแขนและลำคอที่รู้สึกว่าคันยุบยิบ
“แม่งคันวะ คันอะไรวะ”
“เชี่ยนี่มึงแพ้เหล้ารึเปล่าวะ”
ไอ้เบิร์ดร้องถาม
แพ้เหรอ ไม่รู้สิหรือว่าแพ้วะ ผมก้มมองแขนตัวเองที่ผื่นขึ้นเต็ม มองไปมองมาทำไมรู้สึกว่าแขนข้างนี้มันแยกเป็นสองส่วนวะ ผมสะบัดศีรษะตัวเองแรงๆ ไปมา แล้วกวาดตามองไปรอบๆ เห็นแก๊งดอกไม้ยิ้มเหมือนคนบ้าแต่พวกมันแค่กึ่มๆ ยังไม่เมา ส่วนพี่กลมนั่นนั่งหลับกอดไหเหล้าไปเรียบร้อยแล้ว โธ่ พี่กลม!
“กลับกันเถอะมึง”
“ยังไม่อยากกลับ”
“กลับเหอะ”
“ไม่เอา”
พวกมันพยายามฉุดผมให้ลุกขึ้น อย่าเขย่าแรงสิวะกูยิ่งทั้งคันทั้งตัวแล้วยังจะรู้สึกพะอืดพะอมจนอยากอ้วกด้วยเนี่ย โอ้ย อย่าเขย่ากูแบบนี้
“เชี่ย”
“มึงว่าใคร?”
“พี่ปืน”
พวกมันร้องลั่นทำเอาผมสะดุ้งโหยงตาสว่างทันที ภาพตรงหน้าเหมือนเห็นผี ผมอ้าปากค้างมองใบหน้าถมึงทึงของพี่ปืนที่ยืนจังก้าอยู่ตรงหน้า พวกไอ้เบิร์ดไอ้เขมเข่าอ่อนทันทีเพราะนอกจากพี่ปืนแล้วยังมีแก๊งสี่โจรคนอื่นและพี่ปิงปองที่ยืนกอดอกยิ้มๆ ไม่ใช่ยิ้มธรรมดาแต่แสยะยิ้มอยู่ตรงหน้า
แก๊งดอกไม้สะดุ้งทำทีไปคว้ามาผ้าถุงชาวบ้านที่แขวนไว้แถวนั้นมาถือไว้ประหนึ่งว่ากำลังจะไปซักผ้า ส่วนพี่กลมที่หลับอยู่ก็สะดุ้งพอตื่นรู้ตัวก็คว้าไหเหล้าออกวิ่งทันที แต่ช้าไปหน่อยเพราะพี่ไกด์คว้าไหล่ไว้ทัน อย่างว่าละคนเมาที่ไม่ค่อยมีกำลังจะสู้อะไรได้กับคนไม่เมาที่ไม่ไร้ฝีมือ
สั้นๆ ง่ายๆ ตรงนี้เลยว่า ‘ตายแน่นวล...แบบไม่ต้องสืบความ’
“มาทำอะไรกันที่นี่เหรอ?”
พี่ปิงปองเปิดปากถามคนแรกด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่แววตากดดันดูแล้วโคตรสยอง
“มา เอ่อ มาดูเขาผลิตเหล้าพื้นบ้านครับ”
ไอ้เบิร์ดใจกล้าตอบ
“แหม ถ้าน้องเบิร์ดสนใจทำไมไม่บอกพี่ดีๆ ละจ๊ะ พี่จะได้พามาโดยไม่ต้องแอบลักลอบออกจากค่ายซ้ำยังทำผิดกฎค่ายแบบนี้อีก”
ท้ายประโยคพูดเสียงนิ่มๆ เย็นๆ แต่ทำเอาคนฟังสะดุ้งเย็นสันหลังวาบๆ
“เอ่อ”
“กลับค่ายได้แล้วนะน้องๆ เราจะไป ‘เคลียร์’ กันที่ค่าย”
...เคลียร์!...
แค่คิดก็สยองแล้ว ผมเหลือบตามองพี่ปืนที่มองผมนิ่งมันยิ่งทำให้อาการคลื่นเหียนอาเจียนยิ่งรุนแรงขึ้นจนทนไม่ไหว
“อ้วก”
ฉิบหาย!
เสื้อพี่ปืนเลย เสื้อตัวที่ผมซักเมื่อวานก่อนเลย เต็มๆ เสื้อพี่เขาเลย ผมอ้าปากค้างมองคราบอ้วกตัวเองที่โดนแผ่นอกคนตรงหน้าเต็มๆ แววตาดุดันของพี่ปืนมีประกายเรืองรองขึ้นก่อนที่มุมปากจะกระตุกขึ้น แต่ไม่ใช่ภาพที่น่ามองเลยไม่เลยสักหน่อย
มึงต้องชิ่งหนีแรก ต้องหนีจากสถานการณ์นี้ ทำไงดีวะ ทำไงดี ผมทำหน้าซีดเผือดก่อนจะกลั้นใจและหลับตาพริ้ม....แกล้งเป็นลมแม่ง
คร้อกกกกกก
ผมหรี่ตามองแผ่นหลังพี่ปืนที่มองตามพยาบาลไป ก่อนหน้านี้มารู้สึกตัวที่อนามัยแต่ต้องเนียนหลับเพราะยังไม่อยากเผชิญหน้าตรงๆ กับพี่ปืน นั่นแหละระหว่างนั้นผมเลยได้ยินชัดว่าอาการที่ผมเป็นตอนนี้คือแพ้แอลกอฮอล์ในระดับไม่มากแต่ต้องนอนให้น้ำเกลือสักขวดแล้วรอดูอาการสักคืนก่อนถึงจะกลับค่ายได้ เห็นสภาพตัวเองตอนนี้แล้วนึกถึงคนอื่นๆ ที่ถูกพากลับค่ายไปสำเร็จโทษแล้วรู้สึกผิดขึ้นมาจริงๆ
ความรู้สึกตอนนี้โคตรอยากกลับค่ายเพราะการอยู่อนามัยกับพี่ปืนสองต่อสองตอนนี้ ถึงแม้จะมีเจ้าหน้าที่อยู่ผมก็รู้สึกได้ถึงความไม่ปลอดภัยหรอก เพราะท่าทีนิ่งเงียบไม่พูดไม่จานั่นโคตรน่ากลัว ก็ยอมรับว่าสิ่งที่ทำนั้นเป็นความผิดร้ายแรงและไม่ควรเอาเยี่ยงอย่างเลยจริงๆ ก็สมควรแล้วที่จะถูกลงโทษให้สมกับความผิดที่ก่อขึ้น
...ในเมื่อกล้าทำผิดก็ต้องพร้อมจะรับโทษทุกอย่าง...
พี่ปืนเดินกลับมาอีกครั้งทำให้ผมต้องรีบปิดตาลงอย่างรวดเร็ว ผมรู้สึกว่าเวลาช่างผ่านไปเนิ่นนานยิ่งเสียงฝีเท้าพี่มันใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“ถ้าตื่นแล้วก็ลืมตา”
“.......”
“กูรู้ว่ามึงเนียนเป็นลม”
ฉิบหายเสือกรู้ทันไปอีก
ผมค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นมองใบหน้าคมคายที่ยืนกอดอกมองผมนิ่ง
“ผมขอโทษ”
“รู้ตัวด้วยเหรอว่าทำผิด?”
ผมพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้
“ละเมิดกฎออกจากค่ายโดยไม่ได้รับอนุญาต ดื่มแอลกอฮอล์และก่อความวุ่นวายในค่าย”
“.......”
ผมเงียบกริบยอมรับทุกข้อกล่าวหา
“เรื่องนั้นประธานค่ายจะจัดการลงโทษมึงเอง”
ผมเผลอถอนหายใจเอาวะอย่างน้อยพี่ปิงปองคงไม่โหดเท่าไหร่
“อย่าเพิ่งดีใจไป ปิงปองมันโหดกว่าที่มึงคิด” พี่ปืนแสยะยิ้ม “กฎก็คือกฎ ทำผิดกฎก็ต้องโดนทำโทษ กูรับรองว่ามึงไม่มีวันลืมบทลงโทษที่จะได้รับนี้ได้หรอก แล้วก็อีกเรื่อง”
“อะ อะไร?”
“มึงด่ากู อ้วกใส่ตัวกู เนียนให้กูอุ้มมาจนถึงอนามัย ลำบากให้กูมาเฝ้ามึงที่นี่อีกมึงต้องรับผิดชอบ”
‘ซวย’ คำสั้นๆ แต่ฟังแล้วไม่สบายใจเอาซะเลย
“ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“มึงต้องเป็นเบ้กูจะกว่าจะจบค่าย”
“ฉิบหาย”
ผมทำหน้าเหวอจนมันขยับมาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้
“มึงมีปัญหา?”
มีแน่นอน ปัญหาอ่ะมีแน่นอนเลย ขยับตัวเอาไกลๆ ผมเลย เอามือที่วางเท้าที่หว่างขาผมไปออกด้วยแล้วหน้าเนี่ยไม่ต้องใกล้ขนาดนี้มั้ยล่ะ สรุปคือขยับออกไปไกลๆ จากตัวผมเลยและที่สำคัญหยุดยิ้มสักทีเถอะ
ผมว่าอาการแพ้แอลกอฮอล์ของผมต้องกำเริบอีกแน่ๆ ต้องใช่แน่ๆ
“ขยับออกไปเลย พี่แม่งทำไมชอบแกล้งผมจังวะ”
“ทำไมน่ะเหรอ”
พี่ปืนยิ้มมุมปากแล้วค่อยๆ ขยับตัวออกห่าง
“เคยมีคนบอกว่ามันมีคนประเภทหนึ่งที่ชอบแกล้งคนที่ตัวเอง ‘ชอบ’ แล้วกูก็รวมอยู่ในคนประเภทนั้น”
วิ้ง! เหมือนหูจะดับว่ะ!
ร้อนหูร้อนหน้าก็ว่าแย่แล้วเสือกร้อนผ่าวกลางลำตัวจนรู้สึกอึดอัดอยากระบายไปอีก ฉิบหายแล้ว นั่นเหล้าหรือยากระตุ้นอารมณ์ทางเพศวะ ห่าเอ้ย ร้อนไปหมด ผมขยับตัวยุกยิกไปมาจนอีกฝ่ายสังเกตได้พี่ปืนเลยทรุดตัวลงนั่งที่ปลายเตียงของผม
“รู้สึกเหรอ?”
ถามเฉยๆ ก็พอมั้งยิ้มหาพ่อพี่เหรอวะ
“เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์หรอก ผมไม่ได้กามเหมือนพี่นะ”
นึกถึงเรื่องไส้กรอกของพี่มันแล้วผมอดหน้าแดงไม่ได้ คนห่าอะไรพูดจาสัปดนได้หน้าตายเฉย
“เหมือนกูคือไม่กินเหล้าก็มีอารมณ์ได้น่ะเหรอ”
...อะไรซิ...
กลับมาก่อนเลย กลับมาอธิบายผมก่อนสิเว้ย ห่าเอ้ย ไอ้พี่ปืนมึงแม่งเลวมากพูดเสร็จแล้วเดินหนีออกไป แล้วยังไงคืนนี้ผมต้องนอนดูอาการที่อนามัย แล้วยังไงถ้าพี่ปืนมันนอนเฝ้าผมคืนนี้ แล้วยังไงหัวใจกู ยังไงดี...
“เคยมีคนบอกว่ามันมีคนประเภทหนึ่งที่ชอบแกล้งคนที่ตัวเอง ‘ชอบ’ แล้วกูก็รวมอยู่ในคนประเภทนั้น”
ผมตลบผ้าห่มผืนบางคลุมหัวตัวเองเพราะไม่อยากให้ใครเห็นว่ามือกำผ้าห่มแน่นมาก หน้าตาไม่ต้องพูดถึงว่ามันกำลังแดงมากถึงมากที่สุด
ที่สำคัญผมหยุดยิ้มไม่ได้เลยโว้ย!!!
ผลข้างเคียงจากเหล้าพื้นบ้านแน่นอน เชื่อผมสิ
โดนสำเร็จโทษแน่นอน ฮ่าๆๆๆ :hao6: การทำผิดกฏค่ายข้อนี้เป็นสิ่งที่ไม่ดีนะคะ อย่าลอกเลียนแบบกันน้า
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 05-06-2017 21:40:55
อิพี่ปืนคืออ่อยหนักมาก :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 05-06-2017 21:42:58
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 05-06-2017 21:59:37
“เคยมีคนบอกว่ามันมีคนประเภทหนึ่ง
ที่ชอบแกล้งคนที่ตัวเอง ‘ชอบ’ แล้วกูก็รวมอยู่ในคนประเภทนั้น”
พี่ปืนนี่พูดอย่างว่าหน้าตาเฉยเลย
“เหมือนกูคือไม่กินเหล้าก็มีอารมณ์ได้น่ะเหรอ”
ที่สำคัญผมหยุดยิ้มไม่ได้เลยโว้ย!!!
ผลข้างเคียงจากเหล้าพื้นบ้านแน่นอน เชื่อผมสิ
ใช่จริงๆแหละเน้าะพี่ปืน
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 05-06-2017 22:04:28
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 05-06-2017 22:06:08
ขำตอนอ๊วกใส่เสื้อพี่ปืนมากที่สุด อิอิ
ปล. ถมึงทึง จ้า
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 05-06-2017 22:25:24
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 05-06-2017 22:29:45
พี่ปืนนน หยอดวันละนิดเชียวนะ
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 05-06-2017 22:50:58
ชอบแกล้งคนที่ตัวเองชอบ
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 05-06-2017 22:57:13
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 05-06-2017 22:57:35
เริ่มหัวข้อโดย: ฟูจิซัน ที่ 05-06-2017 23:24:48
นึกถึงตอนที่ไปค่ายเลย ดื่มเหล้าต้มของชาวบ้านแบบนี้แหล่ะ ภาพดับ อ้วกแตก จนต้องปฐมพยาบาลกันยกใหญ่
ชอบๆเรื่องนี้ ตามอ่านอยู่น๊า
ชอบๆเรื่องนี้ ตามอ่านอยู่น๊า
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 05-06-2017 23:27:53
ระวังนะน้องแรกเพราะพี่ปืนเค้ามีปืนใหญ่
ระวังเสียท่าให้ปืนใหญ่พี่ปืนนะค่าาาอิอิอิ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
เริ่มหัวข้อโดย: Moonuglygirl ที่ 05-06-2017 23:33:51
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 05-06-2017 23:36:50
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 06-06-2017 00:12:43
เริ่มหัวข้อโดย: แมวฉำฉา ที่ 06-06-2017 00:36:23
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 06-06-2017 01:55:02
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 06-06-2017 02:34:07
น้องแรกของเราก้คือตัวแดงเป็นกุ้งเลย
ทั้งเขิน ทั้งแพ้แอลกอฮอล
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 06-06-2017 04:28:53
น่ารักมากกกก
น้องแรกหนูว่าเป็นผลจากเหล้า เจ้ก็จะเชื่อน่าาาา
ฮ๊ายยยยย เขินน
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 06-06-2017 04:31:58
เริ่มหัวข้อโดย: knxiiviii ที่ 06-06-2017 07:11:58
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 06-06-2017 07:43:30
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 06-06-2017 08:14:25
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 06-06-2017 09:03:02
ขำน้องแรก
เสร็จพี่เค้าแน่ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 06-06-2017 10:41:30
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 06-06-2017 11:57:14
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 06-06-2017 12:30:27
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 06-06-2017 13:07:41
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 06-06-2017 18:37:24
พี่ปิงปองมีลงโทษ พี่ปืนก็ลงโทษ แรกสู้ๆ :katai2-1: :katai2-1:
เลิฟพี่กลมสุดๆ :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 06-06-2017 20:14:58
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 06-06-2017 22:50:13
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 07-06-2017 01:18:14
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-06-2017 01:42:12
เริ่มหัวข้อโดย: wichta ที่ 07-06-2017 15:49:08
เริ่มหัวข้อโดย: Ball ที่ 07-06-2017 18:02:37
อ่านแล้วเขินประหนึ่งโดนกับตัว ฮ่าา
นิยายน่ารักมากค่ะ พี่ปืนเด็ดดวงที่สุดเลย
อยากอยู่ทีมเมียพี่ปืนด้วยคนได้มั้ยย
ทำไมพี่เขาโดนใจเราขนาดนี้นะ 555
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 10-06-2017 01:02:43
:กอด1: :L2: :pig4: :L2: :กอด1:
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 11-06-2017 10:08:01
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 12-06-2017 20:07:04
:hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 12-06-2017 21:13:34
- ไปค่ายตอนที่สิบสี่ : บทลงโทษ -
ตอนนี้เป็นเวลาเย็นมากแล้วครับซ้ำอากาศภายนอกยังขมุกขมัวเพราะก่อนหน้านี้ฝนลงเม็ดอย่างรุนแรงจนกลัวว่าหลังคาอนามัยจะพังเอา พอมันตกมาห่าใหญ่จนเย็นชุ่มฉ่ำปอดแล้วก็ซาไปพักหนึ่งก่อนจะเริ่มปรอยๆ อีกครั้ง ไม่นานเจ้าหน้าที่อนามัยคนสุดท้ายก็ขอตัวกลับบ้านเพราะเป็นเวลาเลิกงานแล้ว ส่วนพยาบาลและบุรุษพยาบาลที่มีเวรเฝ้าอนามัยคืนนี้ไปทำคลอดที่หมู่บ้านใกล้ๆ ตอนนี้ยังไม่กลับ ส่วนหมอประจำสถานีอนามัยนั้นลงไปในเมืองตั้งแต่ฝนยังไม่ทันตั้งเค้า
ดังนั้นตอนนี้จึงเหลือแค่ผมกับพี่ปืนที่นั่งถอนหายใจทิ้งกันอยู่คนละมุม เอาจริงๆ ผมแอบเกรงใจอีกฝ่ายที่ต้องมานอนเฝ้าผมจนกว่าน้ำเกลือจะหมดขวดก็พรุ่งนี้เช้า ป่านนี้ไม่รู้ว่าที่ค่ายจะเป็นยังไงบ้าง เวลานี้คงจะเพิ่งเริ่มกินข้าวเย็นกันแล้วล่ะมั้ง พอหลังทานข้าวเสร็จก็มีเวลายืดเส้นยืดสายสักหน่อยก่อนจะเริ่มประชุมกันในแต่ละวัน ว่าแล้วก็คิดถึงบรรยากาศในค่าย ไม่น่าเชื่อว่ามาอยู่ที่นี่แค่ไม่กี่วันผมจะจดจำรายละเอียดต่างๆ ได้อย่างแม่นยำขนาดนี้
ผมเหลือบตามองไปที่พี่ปืนที่กอดอกมองไปนอกหน้าต่าง สายตาคู่นั้นทะลุฝ่าความมืดไปไกล รอบกายเรามีแต่ความเงียบงันจนชวนอึดอัด สุดท้ายเลยเป็นผมที่ทนไม่ไหวเปิดบทสนทนาก่อน
“พี่ว่าพวกนั้นจะโดนพี่ปิงปองทำโทษหนักมั้ย?”
พี่ปืนละความสนใจจากสายฝนแล้วหันมามองหน้าผมตรงๆ
“แล้วมึงคิดว่าไงล่ะ”
“ไม่รู้สิครับ” ผมเกาหัวตัวเองสีหน้ายุ่งยากใจ “มันก็ไม่มีใครเป็นอะไรสักหน่อย แล้วนี่ก็เป็นความผิดแรกของพวกผมด้วย เอ่อ”
“แล้วมึงเคยคิดมั้ยว่าถ้ามึงแพ้มากกว่านี้จะเป็นยังไง”
“.......”
ผมนิ่งอึ้งพูดไม่ออกจริงๆ
“มึงเคยคิดรึเปล่าว่าถ้าพวกมึงคนใดคนหนึ่งมีอันตรายจากการดื่มแอลกอฮอล์จะเกิดอะไรขึ้น? ใครจะเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้? พวกมึงคิดรึเปล่าว่านอกจากตัวเองจะเดือดร้อนแล้วจะมีใครเดือดร้อนไปกับพวกมึงด้วย?”
นั่นสินะ พูดไม่ออกเลยว่ะ ผมพูดไม่ออกจริงๆ เพราะสิ่งที่พี่ปืนกล่าวมามันถูกต้องทุกอย่าง
“ทุกกฎข้อบังคับมันเป็นข้อตกลงของส่วนรวม ถ้ามึงละเมิดคนหนึ่งแล้ว มึงไม่คิดบ้างเหรอว่าจะมีคนอยากลองทำแบบที่พวกมึงทำ”
พี่ปืนอธิบายเสียงเรียบ “กูรู้กฎบางอย่างมันทำยาก มันไม่สะดวกใจจะปฏิบัติตาม มันทำให้อยากละเมิดอยากลองดี แต่จงรู้ไว้ว่าผลลัพธ์ที่ได้มันไม่ได้สนุกตื่นเต้นเสมอไป”
“ผม ขะ ขอโทษ”
ผมพูดเสียงแผ่ว
“ไปขอโทษปิงปอง ไม่ต้องขอโทษกู เพราะมันเป็นห่วงพวกมึงถึงได้บอกให้กูกับเพื่อนออกตามหา”
ผมนั่งเงียบนึกเสียใจในการกระทำของตนเอง แวบหนึ่งที่คิดอยากรู้อยากลองจนไม่สนใจอะไรเลย สุดท้ายผลของการกระทำก็ทำให้คนจำนวนไม่น้อยต้องเดือดร้อนและหนึ่งในนั้นก็คือพี่ปืนที่ต้องมาเฝ้าผมตอนนี้
“อย่ามาบีบน้ำตาร้องไห้ต่อหน้ากูนะ”
..โว๊ะ!..
ปาดออกแทบไม่ทันเลยแม่ง ผมมองค้อนอีกฝ่ายจนพี่ปืนเลิกคิ้วมองเป็นเชิงถามว่ามีอะไร?
“เปล่า”
“งั้นก็นอนซะ”
“......”
ผมเลยล้มตะแคงนอนไปอีกข้างเหมือนนอนหันหลังให้พี่ปืน แล้วดึงผ้าห่มมาปิดถึงคอก่อนจะปิดเปลือกตาลงอย่างช้าๆ
“จะทำอะไรคิดถึงคนที่เขาห่วงมึงบ้าง”
ฉิบหาย!
ใจผมแม่งเต้นแรงขึ้นมาอีกแล้วว่ะ!
“พี่ห่วงผมเหรอ?”
ในเสี้ยววินาทีนั้นผมอาจหาญถามคำถามนั้นออกไป จนมันหลุดออกจากปากนั่นแหละถึงเพิ่งรู้ตัวว่าไม่ควรพูดมันออกไปจริงๆ
“กูไม่เคยนอนเฝ้าใคร”
หมายความว่าไง?
ที่พี่พูดหมายความว่าไงวะ บอกผมที ผมรู้สึกว่าบรรยากาศรอบกายเย็นขึ้นสายลมที่ลอดมาตามช่องลมของประตูหน้าต่างทำให้รู้สึกหนาวสั่น ฝนปรอยๆ ข้างนอกกลับมาลงเม็ดห่าใหญ่อีกครั้ง
ผมรู้สึกว่าผ้าห่มผืนนี้มันไม่อุ่นอีกต่อไปแล้ว จนกระทั่ง...
หมับ!
พี่ปืนตวัดตัวผมเข้าไปซุกในอ้อมกอด ผมไม่รู้ว่าพี่แกมาเนียนนอนใกล้ๆ กันตั้งแต่เมื่อไหร่ ในตอนนั้นหัวสมองผมมึนเบลอจับต้นชนปลายไม่ถูก
“อย่าถามว่าเพราะอะไร”
ทำไม?
“มึงหนาวรึเปล่า”
หนาวสิ ลมแม่งโคตรแรงขนาดปิดประตูหน้าต่างจนรอบแล้ว
“ถ้าหนาวให้กอดตอบกู”
บ้าที่สุด มันต้องเป็นเรื่องบ้าๆ แน่นอน บ้ามากที่ผมดันกอดตอบอีกฝ่าย
“มึงต้องถูกลงโทษ”
อ้อมกอดที่โอบรัดผมอยู่แน่นขึ้น ลำแขนแข็งแรงนั่นรัดแน่นจนแทบจะจมไปกับแผ่นอกกว้าง
นี่หรือบทลงโทษ?
“อย่าทำแบบนี้อีก”
“......”
“ไม่งั้นมึงต้องถูกลงโทษ”
ผมใจง่ายใช่มั้ยที่ยอมให้อีกฝ่ายลงโทษกันแบบนี้?
บทลงโทษโคตรประหลาด น่าประหลาดเหลือเกินในความเงียบงันเช่นนี้!
บทลงโทษที่รัดแน่นขึ้นบ่งบอกว่าความผิดครั้งนี้ของผมหนักหนา แต่ทำไมยิ่งรัดแน่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกอุ่นวาบไปทั้งหัวใจ ให้ตายเถอะ เพราะคืนนี้มันหนาวใช่มั้ยถึงได้ซุกซบที่แผ่นอกอีกฝ่ายเพื่อควานหาความอบอุ่น มันสบายใจใช่มั้ยที่ได้นอนฟังเสียงหัวใจของใครอีกคน มันรู้สึกดีใช่มั้ยที่เป็นอยู่อย่างนี้
ใช่ รู้สึกดีมาก
รู้สึกดีสุดๆ จนหลับไปพร้อมกับอ้อมกอดที่โอบกอดกันอยู่แบบนั้นทั้งคืน
*************************************************
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
ผมจดจำกฎค่ายข้อที่สองได้อย่างแม่นยำ...กฎที่ว่าคือ “ห้ามดื่มแอลกอฮอล์และใช้สารเสพติดทุกชนิดในค่ายเด็ดขาด”
และจะจำไว้ว่าอย่าได้คิดจะละเมิดกฎค่ายอีกเด็ดขาด!
ผมถอนหายใจยอมรับชะตากรรมเมื่อนึกถึงบทลงโทษที่น้องปีหนึ่งทั้งหมดทุกคนรวมถึงผมได้รับ พี่ปิงปองให้พวกเราไปกวาดลานวัดและล้างห้องน้ำที่วัดรวมถึงห้องน้ำที่ค่ายนี้ด้วยทุกเย็น ซ้ำยังต้องรับผิดชอบทำอาหารเฉพาะมื้อเช้าตั้งแต่พรุ่งนี้ไปจนกว่าจะจบค่าย ถึงจะรับผิดชอบแค่มื้อเช้าของแต่ละวันแต่เป็นการลงโทษที่หนักหนาสาหัสเพราะเวรทำอาการมื้อเช้าต้องตื่นแต่ดึกเพื่อมาจัดเตรียมอาหาร ดังนั้นการนอนสบายใจเฉิบก็เป็นแค่ความฝันตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
นั่นแหละที่ทำให้ผมน้ำตาเช็ดหัวเข่า!
บทลงโทษที่ว่านั่นดูหนักหนาแล้ว พวกเรายังโดนจับตาดูความประพฤติแบบตัวต่อตัว เริ่มตั้งแต่น้องเบิร์ดที่ถูกพี่ปิงปองประกบแทบจะตลอดเวลา สาวๆ แก๊งดอกไม้และน้องเขมถูกพี่เม่น พี่นะโม และพี่ต้องเฝ้าติดตาม ไอ้น้องแรกไม่ต้องพูดถึงเลยก็รู้ว่างานนี้พี่ปืนน่าจะเล่นหนัก ส่วนผมน่ะเหรอ เฮ้อออออ
พี่ไกด์ไม่พูดกับผมเลยตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ ผมรู้แต่ว่าเรื่องที่ผมแอบไปกินเหล้านอกค่ายรู้ถึงหูแม่ผมแล้ว ผมเลยถูกคาดโทษว่าถ้ายังทำผิดอีกครั้งผมจะต้องถูกส่งตัวกลับบ้านก่อนกำหนดแน่ เฮ้ย ได้แต่ทอดถอนใจเพราะเรื่องทั้งหมดเป็นเพราะความคึกคะนองอย่างรู้อยากลองของตัวเองแท้ๆ
ผมยืนเหม่อมองกระแป๋งตักปูนที่ถูกยื่นมาตรงหน้า จนเพื่อนผมสะกิดแรงๆ นั่นแหละถึงได้มีสติก่อนจะยื่นมือไปรับแล้วส่งต่อให้อื่น ตอนนี้น่าจะเป็นขั้นตอนเกือบสุดท้ายแล้วที่จะเทปูนสนามกีฬาที่เป็นรูปร่างชัดเจนแล้ว ผมเหลือบตามองไปที่พี่ไกด์ซึ่งพูดคุยหยอกล้ออยู่กับเพื่อนๆ พี่สามซึ่งหนึ่งในนั้นมีพี่เปรี้ยวที่อยู่ใกล้ๆ กัน ภาพนั้นทำให้ผมรู้สึกจุกในคอ เพราะพี่ไกด์ไม่สนใจผมเลยตั้งแต่เมื่อวาน ไม่แม้แต่มองหน้าผมด้วยซ้ำ อาการเหล่านั้นบ่งบอกผมว่าพี่ไกด์โกรธมาก
ตั้งแต่มาอยู่ค่ายนี้ผมก็หาเรื่องมาให้พี่มันโกรธตลอด กี่เรื่องแล้วนะที่ทำพี่ไกด์ไม่สบอารมณ์ ผมคาดหวังว่ามาค่ายด้วยกันจะได้เวลาด้วยกันมากขึ้นที่ไหนได้มีแต่เรื่องให้พี่มันปวดหัว
..ตุ๊บ..
“โอ้ย”
“ฉิบหาย”
ผมทรุดตัวลงนั่งกุมเท้าทันทีเพราะกระแป๋งตักปูนหลุดมือแล้วมันหล่นเฉียดปลายเท้าผมไปนิดหนึ่งแต่ถึงอย่างนั้นปลายนิ้วนางกับนิ้วก้อยตรงเท้าก็ยังอุตส่าห์โดน
แม่ง เจ็บจนน้ำตาเล็ด
“เฮ้ยกลมเป็นไงบ้างวะ”
เพื่อนๆ ปีสองต่างมารุมล้อมผมแล้วถามอาการอย่างห่วงใย แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบคำถามใครพี่ไกด์ก็แหวกคนเหล่านั้นเข้ามาทรุดตัวลงที่ปลายเท้าผมทันที
“ทำอะไรทำไมไม่ระวังวะ”
“........”
ผมสบตากับพี่มันแวบหนึ่งก่อนจะเบือนหนี อารมณ์น้อยใจก่อนหน้านี้บวกกับใบหน้าไม่สบอารมณ์ตรงหน้าทำให้ถึงกับน้ำตาคลอ
“ลุกไหวมั้ย?”
“......”
“ตอบกู” ถึงไม่อยากตอบก็ต้องตอบเพราะเสียงทุ้มดุดันขึ้นมาทันที
“ไหวครับ”
“งั้นค่อยๆ ลุก”
พี่ไกด์พยุงผมลุกขึ้นแล้วประคองเอวเอาไว้ ก่อนจะหันไปบอกคนอื่นๆ ว่าจะพาผมไปทำแผลให้คนอื่นกลับไปทำงานต่อ
ผมมาทรุดตัวลงนั่งกลางห้องพัสดุ ร่างสูงของพี่ไกด์หันหลังกลับไปค้นหากล่องปฐมพยาบาลที่วางไว้มุมหนึ่งของห้องก่อนจะคว้ามาแล้วคุ้ยเอาอุปกรณ์ทำแผลออกมา
“เจ็บเหรอ”
พี่ไกด์ถามตอนที่ผมสะดุ้งเมื่อถูกแอลกอฮอล์ทำความสะอาดรอบๆ แผลซึ่งมีเลือดเพียงเล็กน้อย
“คราวหลังจะทำอะไรต้องระมัดระวัง”
...หมับ...
ผมโผเข้ากอดคนตรงหน้า พี่ไกด์สะดุ้งเล็กน้อยแต่ยังดีที่ไม่ผลักผมออก
“เป็นอะไร?”
“ผมดีใจ”
“นี่มึงเจ็บแผลจนเพี้ยนรึไง”
ผมหัวเราะทั้งน้ำตา แต่ยังคงฝังใบหน้าไปที่แผ่นอกของอีกฝ่าย
“ผมดีใจที่พี่ยอมพูดกับผม”
พี่ไกด์เกร็งตัวขึ้นมาก่อนจะถอนหายใจแรงๆ
“มึงทำผิด”
“ผมขอโทษครับ”
“กลม” พี่ไกด์พูดเสียงแผ่ว “ที่นี่ไม่ใช่ค่ายม.ปลายที่มึงจะเล่นซุกซนอะไรก็ได้นะ”
“.......”
“มึงโตแล้ว มึงจะคิดจะทำอะไร นึกถึงความปลอดภัยของตัวเองบ้างรึเปล่า?”
“ผม...”
“อย่าทำอีก”
“ผมสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก”
“อือ”
พี่ไกด์ค่อยๆ ขยับตัวผละออกแต่ผมดึงดันจะกอดอีกฝ่ายเอาไว้
“ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เป็นห่วง แต่ขอร้องอย่าถอยห่างผมได้มั้ย อย่าทำเหมือนอยากจะหนีตลอดเวลาได้มั้ย”
“แล้วถ้ากูให้ไม่ได้”
“ผมชอบพี่ไกด์”
พี่ไกด์ถอนหายใจแรงๆ
“กูชอบคนที่มีความคิด กูชอบคนที่ดูแลตัวเองได้ กูไม่ชอบคนที่ทำนิสัยเหมือนเด็ก กูไม่ชอบมากๆ เวลาที่ใครหรืออะไรมาทำให้กูห่วงจนเหมือนจะเป็นบ้า”
“พี่ไกด์”
“กูจะชอบถ้าคนๆ นั้น เข้าใจอะไรง่ายๆ”
ผมผละออกจากตัวพี่ไกด์แล้วสบตากันตรงๆ แววตาคมที่ทอดมองผมนิ่งนั้นทำเอาหัวใจผมกระตุกวาบ
“ถ้าผมไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่ทำให้พี่เป็นห่วง พี่จะชอบผมมั้ย?”
“มึงคิดว่ามึงทำได้งั้นเหรอ?”
“ผมจะพยายาม”
ผมยิ้มจนตาหยีเมื่อเหลือบตามองอีกฝ่ายที่กอดอกมองผมนิ่ง
“ทำได้เมื่อไหร่ค่อยมาเอาคำตอบ”
“ไม่มีใบ้คำตอบก่อนสักหน่อยเหรอ”
...โป๊ก...
มะเหงกของพี่ไกด์ลงหน้าผากผมเต็มๆ
“อย่าหวังมาก”
“ผมเจ็บนะ”
“กูมีทางเลือกให้มึงนะ”
ผมทำหน้างง เมื่ออีกฝ่ายยักไหล่พูดท่าทางสบายๆ
“ถ้าคิดว่าคำตอบที่ได้ไม่น่าจะใช่เรื่องน่ายินดีหรือมันนานเกินไปที่มึงจะรอคอย กูอนุญาตให้มึงถอดใจได้”
“ไม่มีทางหรอก”
ผมทำหน้าฮึดฮัด
“กูไม่ได้ชอบใครง่ายๆ”
“แน่สิ ผมบอกชอบพี่ตั้งกี่ครั้งพี่ยังไม่ชอบผมกลับเลย”
“ถ้ามันง่ายขนาดนั้น คำๆ นั้นจะไม่มีคุณค่า”
“พี่พูดแบบนี้แสดงว่าคำตอบพี่ต้องเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับผม”
“เพ้อเจ้อ”
ผมเบ้ปากนั่งมองพี่ไกด์ทำแผลให้จนเสร็จ ก่อนจะดึงชายเสื้อพี่มันไว้ตอนที่กำลังจะผละจากไป
“พี่ไกด์ ผมชอบพี่จริงๆ นะ”
“กูฟังจนเบื่อแล้ว”
“ผมชอบพี่ครับ”
“รู้แล้ว”
“ผมอ่ะ...”
“หยุด! แล้วฟังกู” ฝ่ายนั้นตีหน้าผากผมเบาๆ “กูไม่ชอบใครง่ายๆ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะไม่มีวันชอบ กูไม่ใช่คนเปลี่ยนใจกับอะไรง่ายๆ แต่ถ้ากูฝังใจกับอะไรมันจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”
ผมยิ้มกว้างกำชายเสื้อพี่มันแน่น ขณะที่ฝ่ายนั้นหน้ายุ่งยากใจหน่อยๆ
“ผมชอบพี่มาสามปีแล้วครับ มันถึงเวลาที่พี่ต้องตอบแทนความรักของผมซะที”
พี่ไกด์ทำหน้าแปลกใจแต่ไม่ได้พูดอะไรนอกจากกรอกตาไปมา
“.........”
“ผมมีประโยคหนึ่งจะบอกพี่” ผมยิ้มเขินๆ ขณะที่ในใจแม่งเต้นตึกตัก “โปรดหันมามองความรักของผมด้วย ผมพยายามทำให้พี่ชอบผมอยู่นะ”
พี่ไกด์แสยะยิ้มก่อนจะปลดมือผมที่กำชายเสื้อตัวเองออก นั่นทำเอาผมใจเสียจนกระทั่งพี่มันพูดบางอย่างออกมา
“กูก็มีประโยคหนึ่งจะพูดกับมึงเหมือนกัน”
“กูเป็นคนใจแข็งมาก”
พี่ไกด์ยิ้มมุมปาก “ฉะนั้นมึง ‘อย่ายอมแพ้’ ง่ายๆ ซะล่ะ”
ปัง!
ประตูห้องพัสดุปิดลงแล้วพร้อมกับพี่ไกด์ที่เดินหายลับออกไปนานแล้ว แต่ทำไมผมถึงยังยิ้มเหมือนคนบ้าแบบนี้ ผมต้องบ้าแน่ๆ ต้องใช่แน่ๆ เลย
พี่ไกด์รับรู้ความรู้สึกของผมแล้ว พี่ไกด์รู้แล้วไม่ใช่รู้โดยการได้ยินเพราะครั้งนี้พี่มันสัมผัสได้ด้วยหัวใจ คำว่ารักชอบของผมที่บอกพี่ไกด์ไปตั้งไม่รู้เท่าไหร่เมื่อพบเจอกัน แต่วันนี้พี่มันรับเอาไปแล้วด้วยหัวใจ
ฮือออ พี่ไกด์ของตัวกลม
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
*********************************************
“โอโห!”
“เชร้ด”
“แน่ใจนะว่ามันกินได้อ่ะ”
“หือ?”
ตอนนี้ผมและชาวค่ายส่วนใหญ่กำลังมุงดูอาหารมื้อเที่ยงฝีมือพี่ปีสามที่สภาพภายนอกย่ำแย่พอสมควร ไม่ว่าจะเป็นไข่ตุ๋นที่ค่อนข้างเละ ผัดผักที่ขนใส่สารพัดผักที่จะหาได้ รวมถึงน่องไก่ทอดที่มีรอยกระดำกระด่าง ภาพตรงหน้าเลยดูน่าสยองไม่น้อยสำหรับชาวค่ายตอนนี้
ผมแอบกลืนน้ำลายเล็กน้อยคงเพราะรู้สึกหิวพอสมควรเนื่องจากเมื่อเช้ากว่าได้รับอนุญาตให้ออกจากอนามัยได้ก็ตอนสายๆ แล้วเมื่อมาถึงค่ายก็ต้องเริ่มทำงานต่อแล้ว นี่ไม่นับรวมบทลงโทษที่ไอ้เบิร์ดมันเล่าให้ฟังด้วยอาการเซ็งๆ ถึงแม้มื้อเช้าแต่ละมื้อจะต้องรับผิดชอบอาหาร แต่มื้อกลางวันกับมื้อเย็นยังคงเป็นเวรของแต่ละชั้นปีที่ผลัดเปลี่ยนหมุนเลียนไปเช่นเดิม นั่นจึงเป็นสาเหตุให้ผมอึ้งนิดๆ เมื่อเห็นสภาพอาหารมื้อนี้ซึ่งประกอบขึ้นด้วยฝีมือพี่ปีสามที่นำโดยพี่เม่นและพี่นะโมที่เดินอาดๆ มาพรีเซ็นต์ผลงานตัวเองด้วยใบหน้ายิ้มๆ
“มันกินได้จริงๆ เหรอพี่”
ผมเอ่ยถามสองในสี่สมาชิกแก๊งโจรตรงหน้า
“กินได้สิวะ”
“รับรองว่ากลืนลงคอแล้วพวกมึงต้องร้องโอโห”
“โอโหห้องน้ำอยู่ไหนงี้เหรอ?”
ผมแกล้งแซวพวกพี่มันเลยหรี่ตามองผมแล้วค่อยแสยะยิ้ม ทำเอาผมรู้สึกเย็นสันหลังชอบกล
“ไอ้แรก”
“แหะๆ”
“มึงหายดีแล้วเหรอวะ”
“ดีขึ้นแล้วพี่” ผมตอบลิ้นรัวกะชิ่งออกไปทางอื่นแต่พวกพี่มันดันดักหน้าดักหลังผมอยู่
“สงสัยได้คนเฝ้าไข้ดีเว้ย”
“.....”
“หึ”
“เมื่อคืนไอ้ปืนไปเฝ้ามึงที่อนามัยนี่”
ฉิบหาย!
แล้วพวกพี่มึงจะจุดประเด็นทำไมวะ ไอ้พวกแก๊งดอกไม้ที่อยู่ใกล้ๆ นี่ถึงกับหูตั้ง หางกระดิก แววตาตื่นตัวพร้อมเผือกขนาดนั้น บรรลัยแล้วมั้ยล่ะแม่งเดินมาทางนี้แล้วด้วยโว้ย
“ผมปวดฉี่อ่ะ ขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“จะรีบไปไหนวะ”
"........”
พี่นะโมดันแว่นที่ปลายจมูกขึ้นแล้วยิ้มหวาน “กูมีอะไรเด็ดๆ จะเล่าให้มึงฟัง”
“เอ่อ”
พี่เม่นล็อคคอผมไว้แล้วกระซิบข้างหูผมเบาๆ
“มึงรู้มั้ยว่าไอ้ปืนมีฉายาว่าอะไร?”
ผมส่ายหน้าหวือไม่อยากรับรู้รับฟังอะไรทั้งนั้น แต่สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของผมดูจะเป็นที่ถูกใจของไอ้พี่พวกนี้มากจริงๆ ให้ตายเถอะ ผมไม่น่าปากดีแซวพวกพี่มันก่อนเลยวะ แม่งหาเรื่องให้ตัวเองชัดๆ
“ปล่อยผมเถอะพี่”
“ฟังพวกกูเล่าก่อนดิ”
“ไม่อาววววว”
“ยิงปืนนัดเดียวทั้งเสียวทั้งมัน”
...อะไรซิ...
ฉายาพี่ปืน?
ยิงปืนนัดเดียวทั้งเสียวทั้งมัน?
ฟวยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ผมอ้าปากค้างรู้สึกว่าใบหน้าตัวเองร้อนวูบวาบอย่างอธิบายไม่ถูก พี่เม่นหัวเราะร่วนเมื่อเห็นผมหน้าแดงก่ำแล้วอ้าปากพะงาบๆ เหมือนหาเสียงตัวเองไม่เจอ พี่นะโมตบบ่าผมสองป๊าบแล้วพร้อมกับยิ้มใจดี แต่คำถามที่ออกจากปากของพี่มันแม่งใจร้ายกับผมมาก
“ว่าแต่มันเคยคิดจะยิงประตูมึงรึยังวะ”
“พ่องงงงงงงงง”
ผมวิ่งหน้าตื่นสวนกับสาวๆ แก๊งดอกไม้ที่เดินมาทางนี้พอดี ทิ้งให้ไอ้พี่สองคนนั้นหัวเราะผมไล่หลัง แม่ง ไม่น่าเลย ไม่น่าหาเรื่องให้ตัวเองเลย แล้วเป็นไงสุดท้ายโดนเขาตอกกลับมาหน้าร้อนแทบจะไหม้ ผมวักน้ำใส่หน้าเพื่อระบายความรู้สึกวูบวาบที่เกิดขึ้นในตอนนี้
ผมจะไม่รู้สึกเดือดร้อนขนาดนี้เลย ผมจะไม่ใจเต้นแรงขนาดนี้เลย
ถ้าหาก? ถ้าหากว่าตื่นมาเมื่อเช้าผมกับพี่มันจะไม่ได้อยู่ในอิริยาบถที่แปลกประหลาด!
ผมจำได้ดีว่าเมื่อคืนผมถือวิสาสะกอดพี่มัน ขณะที่พี่มันก็กอดผมเหมือนกัน แต่นั่นมันเพราะอากาศที่หนาวเย็นหรอก ใครจะไปคิดว่าตื่นเช้ามาผมจะนอนซุกอยู่กับพี่มันอย่างสบายใจเฉิบซ้ำยังกอดรัดอีกฝ่ายเหมือนว่าเป็นหมอนข้างอีก ท่านอนประหลาดนั่นทำให้นึกถึงภาพที่แก๊งดอกไม้มันเคยแอบถ่ายไว้ตอนที่ผมเคยลงมานอนห้องพัสดุกับพี่ปืน
ภาพนั้นเหมือนเดิมทุกอย่าง จะต่างก็แค่เวลาและสถานที่!
ผมกุมหน้าอกตัวเองแน่นแล้วพยายามสูดลมหายลึกๆ เพื่อระงับอาการที่หัวใจเต้นระส่ำขนาดนี้ มันควรจะขัดเขินแค่ท่านอนที่ประหลาดในตอนเช้า มันควรหยุดอยู่แค่นั้น ผมไม่อยากนึกถึงมันต่อแต่ยิ่งพยายามลืม มือข้างหนึ่งก็เผลอไผลมาลูบริมฝีปากตัวเองอย่างเหม่อลอย มันเป็นปฏิกิริยาทางร่างกายที่ทรยศเจ้าของจนน่าอับอาย
เพียงแค่แตะปลายนิ้วลูบไล้ไปตามขอบปากก็รู้สึกว่ามันอุ่นวาบอย่างบอกไม่ถูก คล้ายกับยังวนเวียนอยู่ที่เหตุการณ์เมื่อเช้า เพราะต่างฝ่ายต่างรู้สึกตัวจึงขยับตัวหาพื้นที่ให้ตัวเอง พี่ปืนกำลังก้มหน้าลงมาขณะที่ผมพยายามเงยหน้าขึ้นไป มันเลยบังเอิญ? บังเอิญจนน่าตกใจ
บังเอิญว่าริมฝีปากเราแตะกันเพียงเสี้ยววินาที
มันเป็นเสี้ยววินาทีที่สมองชาวาบ ผมได้แต่นั่งอึ้ง ผมทำอะไรไม่ถูก ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนทุกอย่างในร่างกายหยุดสั่งงาน จนได้รับสายตาแปลกๆ จากพี่ปืน พี่มันทำหน้างงว่าผมเกิดบ้าอะไรขึ้นมา ดีว่าฝ่ายนั้นไม่เอ่ยถึงให้รู้สึกประหลาดไปกว่าเดิม พี่มันทำเฉยเหมือนไม่มีเกิดขึ้นจนผมเบาใจ
แต่เป็นความเบาใจที่ช่วยให้รู้สึกร้อนรุ่มไปหมด ตั้งแต่ตอนเช้ามาจนถึงตอนนี้ผมเลยไม่กล้าพอที่สบตากับพี่ปืนอีกเลย
ผมถอนหายใจแล้วก้มหน้าเดินดุ่มๆ กลับไปที่โรงครัวอีกครั้ง ตอนนั้นชาวค่ายกำลังจับฉลากที่พี่ปิงปองนั่นก็แสดงว่าวันนี้คงมีการจับคู่กินข้าวจานเดียวกันอีกแล้วนั่นแหละ ผมเดินไปมาถึงก็คนท้ายๆ แล้วเพราะเห็นชาวค่ายส่วนใหญ่นั่งประจำที่กับคู่ของตัวเองแล้ว
ผมกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วตงิดในใจหน่อยๆ ว่าวันนี้ความบังเอิญมันอาจจะทำงานอีกรอบ เพราะนี่ยังไม่เห็นแก๊งสี่โจรนั่งอยู่ส่วนใดของโต๊ะ ผมแอบกังวลในใจอยู่ไม่น้อยเพราะผมจับฉลากคนท้ายๆ มันมีโอกาสสูงมากที่จะได้กินข้าวคู่กับสมาชิกสักคนของแก๊งสี่โจรแน่นอน
ผมเดินไปตามฝ่ามือที่โบกเรียกไหวๆ ของไอ้เบิร์ดนั่งอยู่มุมหนึ่งมันได้คู่เป็นพี่ต้องที่ยิ้มๆ ให้ผมเมื่อเห็นหน้ากัน หลังจากนั่งลงได้สักพักเมื่อทุกคนประจำที่แล้วแต่คู่ของผมก็ยังไม่โผล่หัวมาสักทีจนกระทั่งแก๊งสี่โจรเดินมาพร้อมกับจานกับข้าวในมือนั่นแหละความกังวลใจที่แอบคิดมาตลอดมันเริ่มส่อเค้าความจริง
ฉิบหายแล้วมั้ยล่ะ!
ผมหรุบตามองต่ำทันทีตอนที่ร่างสูงของไอ้พี่ปืนมาทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้ติดกัน ชัดเลย โอ้ย
ไอ้ห่าเบิร์ดถึงกับกลั้นขำไม่ต่างจากพี่ต้องที่ลอบยิ้มมองผมสลับกับพี่ปืน และยังไม่ทันจะได้พูดอะไรพี่ปิงปองก็นำสวดบทสวดก่อนรับประทานอาหาร แล้วพอทุกคนเริ่มกินข้าวพี่ปืนก็ผุดลุกขึ้นเดินไปไหนไม่รู้ ผมเลยได้แต่หันรีหันขวางมองจานข้าวทีมองตามแผ่นหลังพี่ปืนไปที
ผมทำหน้ามุ่ยเพราะเริ่มหิวอย่างจริงจังแล้วแต่จะให้เริ่มก่อนโดยไม่รอเจ้าของจานข้าวอีกคนมันดูจะไม่มีมารยาทรึเปล่าวะ ผมพึมพำในลำคอตาก็เหลือบมองหาพี่มัน ก่อนจะวนสายตากลับมาที่เห็นทุกคนเริ่มกินข้าวแล้วได้แต่ลอบกลืนน้ำลาย
ความหิวแม่งไม่เข้าใครออกใครจริงๆ ขณะที่เริ่มเซ็งพี่ปืนมันเดินกลับมาพร้อมจานอะไรสักอย่างในมือ อารมณ์ผมเลยอยากกวนตีนอีกฝ่ายเลยยกช้อนเคาะกับจานข้าวเบาๆ เสมือนเรียกพี่มันกลายๆ พี่ปืนกระตุกยิ้มมุมปากแล้วสบตากับผมนิ่ง ไม่รู้เพราะความหิวหรืออะไรถึงทำให้ความรู้สึกที่ไม่อยากสบตากับพี่มันตลอดช่วงเช้าที่ผ่านมาหายวับไปกับตา
“มึงเคาะจานข้าวเรียกใคร?”
“ผมเปล่า”
“มึงเคยได้ยินคำนี้มั้ย” พี่ปืนถามยิ้มๆ “เล่นกับหมาระวังหมามันอยากเลียปาก”
เชี่ยยยยยยยย
ทำไมถึงรู้สึกร้อนวูบวาบที่ริมฝีปาก แล้วมึงนี่ยังไงแรกรีบคว้าปากราวกับกลัวว่าใครจะขโมยเอาไปอย่างนั้น ก็จะไม่ให้รู้สึกแบบนั้นได้ไงเมื่อไอ้พี่ปืนเล่นจ้องปากกันนิ่งขนาดนี้ แล้วอยู่ๆ ภาพที่ริมฝีปากแตะกันเบาๆ เมื่อเช้าก็แวบเข้ามาในหัวทำเอาผมมือไม้สั่นตักอาหารผิดๆ ถูกๆ
“กูว่านอกจากหมามันจะอยาก ‘เลียปาก’ แล้วมันอาจจะอยาก ‘เล่นลิ้น’ กับมึงก็ได้”
โอ้ย แล้วพี่มึงจะซ้ำเติมประเด็นนี้ทำไมวะพี่ต้อง โอ้ย แม่งผมหันไปฟาดมือใส่หลังไอ้ห่าเบิร์ดที่ขำผิดเวร่ำเวลา ผมฮึดฮัดหันไปเบ้ปากใส่ตัวต้นเหตุที่นั่งกินข้าวสบายใจเฉิบซ้ำยังอุตส่าห์ตักผัดผักมากองไว้ตรงข้าวฝั่งของผม
“กินเฉยๆ ก็ได้มั้ง กินไปยิ้มไปเดี๋ยวเขาก็หาว่าบ้าหรอก”
ไอ้ห่าเบิร์ดก้มลงมากระซิบกระซิบที่ข้างใบหูผม จะบ้าเหรอใครจะทำแบบนั้นกันวะ
.
.
.
กูแค่ยิ้มเพราะผัดผักมันอร่อยหรอกเว้ย
มาแล้วๆ ตอนนี้เราบรู๊ฟรอบเดียวใครเจอคำผิดบอกด้วยน้า [แก้ไข้ให้แล้วนะคะ]
พอดีวันนี้เราไม่ค่อยสบายค่า รีบอัพแล้วจะรีบไปนอนก่อน
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืนด้วยนะจ๊ะ
พอดีวันนี้เราไม่ค่อยสบายค่า รีบอัพแล้วจะรีบไปนอนก่อน
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืนด้วยนะจ๊ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 12-06-2017 21:21:08
เริ่มหัวข้อโดย: sahatsawat ที่ 12-06-2017 21:34:39
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 12-06-2017 21:36:52
หายไข้เลยสิแรกเอ้ยยย :mew1: :-[
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 12-06-2017 21:37:38
แทบจะรอหมา "เลียปาก" และ "เล่นลิ้น" แรกไม่ไหว
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 12-06-2017 21:39:39
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 12-06-2017 21:50:37
:3123: :pig4: :3123:
เริ่มหัวข้อโดย: Oiimaps ที่ 12-06-2017 21:51:18
เป็นการเนียนแต๊ะอั๋งที่น่ารักมากอด กอดคลายหนาว โง้ยยย น่ารักน่าเอ็นดูวววว
หลงพี่ปืนแล้ววว
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
เริ่มหัวข้อโดย: Babelilong ที่ 12-06-2017 22:02:56
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 12-06-2017 22:23:20
พี่ปืน เก้านิ้ว มีฉายาเพิ่มอีกและ
“ยิงปืนนัดเดียวทั้งเสียวทั้งมัน”
ยังมีอีก พี่ปืนยอมเป็นหมาด้วย
เพราะ “เล่นกับหมาระวังหมามันอยากเลียปาก”
“กูว่านอกจากหมามันจะอยาก ‘เลียปาก’ แล้วมันอาจจะอยาก ‘เล่นลิ้น’ กับมึงก็ได้”
พี่ปืน เลียปากคนๆนั้นเลย ต่อด้วยเล่นลิ้นเลย / คนอ่านชอบ :ling1: :ling1: :ling1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 12-06-2017 22:40:12
:กอด1:
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 12-06-2017 22:46:46
เริ่มหัวข้อโดย: silverrain ที่ 12-06-2017 22:50:23
อุ้ยไม่ใช่ แตะกันแล้ววุ้ย
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 12-06-2017 22:51:31
เขินแทนน้องแรกจริงๆ :o8:
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 12-06-2017 23:15:21
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-06-2017 23:30:19
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 12-06-2017 23:56:19
พี่ปืนรุกน่ากลัวขึ้นทุกวันเลยนะ บางวันก็จะให้แรกเลียไส้กรอก บางวันก็จะเลียปาก :hao6: :hao7: :z1:
แรกอาจจะอยากเลียปืนก็ได้นะ :laugh:
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 13-06-2017 00:58:24
พี่ปืนก้รุกเอารุกเอา
แรกนี่เขินจนตัวจะบิดเป็นเลขแปดอยู่แล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 13-06-2017 01:23:09
สรรพคุณซินะค่ะพี่ปืน555
ไหน9นิ้วไหวทั้งเสียวทั้งมัน555พระเอกร้อยฉายา :mc4: :mc4: :mc4:
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 13-06-2017 03:00:02
แรก ไม่รอดแน่งานนี้
พี่ปืน เล่นหยอดเรื่อยๆแบบนี้ :o8:
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 13-06-2017 04:14:03
ไม่รอดแน่ๆ
o18
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 13-06-2017 05:50:49
น้องแรกเอาไงค๊าาาา
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 13-06-2017 07:04:09
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 13-06-2017 08:28:27
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 13-06-2017 09:42:24
อ่านแล้วเขินแบบน้องแรกเลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 13-06-2017 09:43:30
พี่กลมเอาไฟลนพี่ไกด์เลยเผื่อจะใจอ่อนเร็วขึ้น
------------------------
หาคำผิดมาให้ค่ะ
ล้างน้ำห้องที่วัดรวมถึงห้องน้ำที่ค่ายนี้ด้วยทุกเย็น ----ห้องน้ำ
ที่นี่ไม่ค่ายมอ.ปลายที่มึงจะเล่นซุกซนอะไรก็ได้นะ” ----ไม่ใช่ค่าย มอ.ปลาย
“กูจะชอบถ้าคนๆ เข้าใจอะไรง่ายๆ” ----คนๆ นั้น
“ถ้าผมไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่ทำให้ตัวให้พี่ห่วง พี่จะชอบผมมั้ย?” -----ไม่ทำตัวให้พี่เป็นห่วง
“มึงคิดว่ามึงทำได้งั้นเรหอ?” ----เหรอ
ผมยิ้มกว้างกำชายเมื้อพี่มันแน่น ขณะที่ฝ่ายนั้นหน้ายุ่งยากใจหน่อยๆ ---กำชายเสื้อ
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 13-06-2017 09:48:55
เริ่มหัวข้อโดย: Ball ที่ 13-06-2017 10:58:18
พูดมาขนาดนี้ ควรได้ทำจริงบ้างซักทีสิคะ
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 13-06-2017 11:25:13
เริ่มหัวข้อโดย: Yukina ที่ 13-06-2017 11:42:08
ขอบคุณคนแต่งมากครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Lalaleega ที่ 13-06-2017 12:48:32
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 13-06-2017 13:21:05
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 13-06-2017 13:22:56
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 13-06-2017 16:12:11
ตอนแรกว่าคู่น้องแรกพีคแล้ว
เจอประโยค “ผมชอบพี่มาสามปีแล้วครับ มันถึงเวลาที่พี่ต้องตอบแทนความรักของผมซะที” ของน้องตัวกลมคือพังค่ะ!!!!
รอตอนหน้าไม่ไหวแล้วววววว
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 13-06-2017 16:21:42
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 13-06-2017 17:12:12
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 13-06-2017 17:24:00
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 13-06-2017 19:25:04
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 13-06-2017 23:18:05
น่ารักมากมายก่ายกอง
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 14-06-2017 05:21:14
เริ่มหัวข้อโดย: mysun ที่ 14-06-2017 06:30:30
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 14-06-2017 07:27:17
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 14-06-2017 17:27:29
ผัดผักอร่อยเนอะ (เร้อออออ)
น่ารักมาก กอดกันๆ จุ๊บกันรับอรุนอีก
จีบกันเถอะ เค้าขอร้อง มันจะก๊าวววใจอีกสองระดับ
ความบังเอิญอบอวลในค่ายนี้
โดยเฉพาะกับน้องแรกนะจ๊าาา
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 14-06-2017 23:32:31
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 15-06-2017 22:54:52
เริ่มหัวข้อโดย: Rebtur ที่ 18-06-2017 01:06:43
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 18-06-2017 21:31:45
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 19-06-2017 21:09:10
- ไปค่ายตอนที่สิบห้า : คนพิเศษ -
โซเชียลชาวค่ายวันนี้!!!
@เจนยานแม่
เจนสัมผัสได้ว่ามีคนจีบกันในค่ายค่ะ!!
@ผมคือเจ้าโลก
หูกระจงควรปลูกให้ห่างจากห้องน้ำคนับ
@เมียน้อยพี่ปืน
อยู่ๆ ก็อยากโดนยิง ฮืออออ ผัวขา
@กลุ่มเจ่อยากจะเปย์แต่ผู้ชาย
แกร ผู้ที่มาค่ายปีนี้คือดีย์
@รักดีๆ เกิดที่ค่าย
พี่ปืนคือผัวที่แท้ทรู
@ปิงปองเจ้าของมังกรเบิร์ด
ทำไม่ดีต้องถูกโทษ ทำท่าโปรดต้องเป็นผัวพี่ (วรั้ย)
@แก๊งสี่โจร
น้องแรกนี่โสดมั้ย? เพื่อนพี่จะจีบ? (กูเม่น) // ไม่ต้องถามแล้วมั้งกูว่า (นะโมผู้รักธรรมมะและหมีพูร์)
เอ่อแม่งออกตัวแรงขนาดนี้ (ไกท์ > ‘ไกด์’ เขียนแบบนี้ไอ้สัด)
@ผมเป็นบ้า
อยากกินดีโด้อีกครับ
@กานซายเมียพี่ปืน
กลัวใจว่าพี่ป.กับน้องร.จะได้เสียกันตั้งแต่อยู่ในค่าย (มือมันลั่น อุ๊บส์!)
@GlOmKup
ผมจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ครับพี่ไกด์ !!
@แก๊งดอกไม้(สีทอง)
มันจะเขินๆ หน่อยเวลาเห็นเพื่อนโดนจีบ^^
“แล่วๆๆๆๆๆๆๆ”
“........”
“อะไรยังไงครับไอ้น้องแรก”
ไอ้เบิร์ดสะกิดไหล่ผมแล้วเคาะปลายนิ้วชี้ไปที่ข้อความบนบอร์ดข้างหน้าซึ่งมีข้อความๆ หนึ่งเขียนด้วยลายมือฉวัดเฉวียนดูแล้วรกตาพิลึก แต่เนื้อความนั้นชวนให้สะดุดใจจนเผลอกลั้นหายใจไปชั่วขณะ
@แก๊งสี่โจร
น้องแรกนี่โสดมั้ย? เพื่อนพี่จะจีบ?
น้องแรกนี่โสดมั้ย? เพื่อนพี่จะจีบ?
เชี่ยยยยยยยยยยยย
นี่มันอะไรกันเนี่ย? ผมมองข้อความเหล่านั้นแล้วรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด ไม่ต้องพูดถึงมือไม้ที่เริ่มเกะกะทั้งที่มันก็อยู่ของมันดีๆ
“ฮื่อ”
“มึงว่าใครเขียน”
“กูจะไปรู้เรอะ”
ผมตอบปัดๆ ไป “มึงก็รู้ว่าแก๊งนี้แม่งชอบแกล้งกู”
“มึงไม่คิดบ้างเหรอว่าสิ่งที่พี่มันเขียนจะเป็นความจริง”
“โว๊ะ!”
“ไอ้ห่าแรกมึงหน้าแดง”
ผมจับหน้าตัวเองอย่างไวทำเอาไอ้เบิร์ดหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง ผมเลยยกเตะตัดขาแม่ง แต่ลงแรงไปเท่าไหร่ก็ไม่สะเทือนหรอกเพราะขนาดตัวผมกับมันนี่คนละไซส์กันเลย คิดแล้วก็แอบเซ็งในความต่างของร่างกายระหว่างผมกับผม
ไอ้เบิร์ดมันหลบไปมาก่อนจะใช้มือเท่าใบพายของมันโยกหัวผมแรงๆ
“ก็มึงมันน่าแกล้งแบบนี้ไง ใครๆ ถึงชอบแกล้งมึงนัก”
“พวกมึงมันโรคจิตไง”
“เวลามึงทำหน้างอ เบ้ปาก ค้อนไปค้อนมาแม่งโคตรตลก”
ไอ้พวกห่านี่!
“มึงมันตาถั่วไง หน้าอย่างกูนี่แหละที่ผู้หญิงเห็นแล้วต้องสยบแทบเท้า”
“ทำไมตะลึงในความเหียกของมึงเหรอ”
“อ้าวสัด”
...เพี๊ยะ...
ผมตีมือใส่หลังมือมันเพราะไอ้นี่มันเล่นดันปลายคางผมแล้วหันซ้ายหันขวาตามใจชอบทำทีเป็นสำรวจใบหน้า แล้วจิ้มปลายนิ้วที่หน้าผากก่อนจะดีดเบาๆ
“น้ำหน้าอย่างนี้อย่าคิดจะมีเมียเชียวนะกูบอกไว้ก่อน”
“ทำม่ะ?”
ผมเลิกแขนเสื้อทั้งสองขึ้นเหมือนเตรียมพร้อมจะมีเรื่องกับมันถ้าสิ่งที่มันพูดออกมาระคายหูผมสักนิด
“หน้ายี่ห้อนี้รุกใครไม่เวิร์คหรอก ไปเป็นเมียคนอื่นอ่ะดีแล้ว”
“ไอ้เลว”
ไอ้ห่าเบิร์ด
มึงกลับมานี่เลยนะ ไอ้เพื่อนเวร แน่จริงอย่าวิ่งหนีกูสิวะแม่ง ผมวิ่งตามไล่เตะตูดมันที่วิ่งหนีไปรอบๆ ห้องด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเพราะขบขันผมเสียเต็มประดา
“เสียตูดแน่มึงอ่ะไอ้แรก!”
“ไอ้เชี่ยยย”
ผมนึกโมโหจนหน้าดำหน้าแดง คราวนี้เลยเร่งฝีเท้าวิ่งไปจวนจะถึงตัวมันแล้วแต่ไอ้ห่าเบิร์ดดันเบรกจนตัวโก่งเล่นเอาผมเบรกตัวเองไม่ทันถลาเอาหน้าไปโขกแผ่นหลังมันก่อนจะยืนกระพริบตาปริบๆ เพื่อตั้งสติ
“ฉิบหาย”
“โอ้ย”
“เฮ้ยเป็นไงบ้างพี่”
พี่ปิงปองที่โผล่มาจากไหนไม่รู้โดนไอ้เบิร์ดวิ่งชนจนหงายหลังล้มก้นจ้ำเบ้า จนไอ้ตัวต้นเหตุต้องรีบไปประคองทิ้งให้เพื่อนอย่างผมยืนมึนอยู่พักหนึ่งโดยไม่สนใจห่าอะไรเลย
“น้องเบิร์ด”
พี่ปิงปองที่ทำท่าจะลุกเองแต่พอไอ้เบิร์ดตรงไปประคองถึงกับหยุดขยับร่างกายแล้วทำอ่อนเปลี้ยไร้เรี่ยวแรงชวนขบขัน
“เป็นไงบ้างพี่ เจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่าครับ”
“อื้ม”
“ไหนให้ผมดูหน่อย”
“บ้า”
พี่ปิงปองทำสะดีดสะดิ้งตีต้นแขนไอ้เบิร์ดแล้วทำเขิน เมื่อมือมันเตรียมเลิกชายเสื้อพี่แกดูร่องรอยฟกช้ำแถวบั้นเอว
“จับแล้วให้แม่มาขอเลยนะ”
ไอ้เบิร์ดยิ้มขำก่อนจะส่ายหัวกับท่าทางตลกๆ ของพี่ปิงปอง
“โห่พี่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย”
“ไม่ได้ๆ บ้านพี่ถือ จับเนื้อจับตัวกันแล้วถือว่าผิดผีต้องรับผิดชอบ”
พี่ปิงปองเล่าเป็นตุเป็นตะแต่ท่าทางแม่งชวนหัวอยู่ดี ดูก็รู้ว่าใส่สีตีไข้เล่าเอาสนุกมากกว่าจะจริงจัง ไอ้ห่าเบิร์ดนี่มันก็เล่นด้วย ถึงได้กล้าจับข้อมืออีกฝ่ายแล้วเขย่าเบาๆ
“งั้นพี่ต้องรับผิดชอบผมแล้วล่ะที่จับ ‘ของผม’ วันนั้น”
“.......”
พี่ปิงปองอ้าปากค้างจนผมหัวเราะขำ
วันนั้น! วันที่ว่ายังจำกันได้มั้ยครับ ก็วันที่พี่ปิงปองโดนบัดด๊อกแกล้งในห้องอาบน้ำก่อนจะวิ่งพรวดพราดออกมาหาไอ้เบิร์ด แล้วก็....ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เรื่องตั้งนมนานแล้ว นี่ก็ช่างจดช่างจำ”
พี่ปิงปองหน้าแดงแจ๋ก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่องทันที
“พี่มาตามพวกเราไปถ่ายรูป”
“ครับ”
พูดจบพี่แกก็เดินเร็วๆ กลับไปโดยมีไอ้ห่าเบิร์ดตะโกนไล่หลังตามไปติดๆ
“ระวังเดินสะดุดนะพี่”
“น้องเบิร์ดก็เหมือนกัน” พี่แกหันมายิ้มเขินๆ “แซวมากๆ ระวังพี่คิดจริงนะ”
“แล่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
คราวนี้เป็นผมที่ร้องแซวไอ้เบิร์ดกับพี่ปิงปองที่เดินลิบๆ ไปโน่น
“พี่ปิงปองน่ารักดีว่ะ”
“อืม”
“อย่าบอกนะว่า”
ผมชี้นิ้วใส่มันแล้วยิ้มทำท่าจะแซวแต่มันเสือกด่าสวนผมมาก่อน
“สาระแน!!”
ไอ้เพื่อนเลวมันดีดหน้าผากผมแรงๆ
“มึงชอบพี่ปิงปองเหรอไอ้แรก?”
“พ่องงงงงงงงง”
ผมวิ่งไล่เตะห่าเพื่อนชั่วที่วิ่งหนีไปโน่นอย่างขบขัน จริงๆ ไม่ได้โกรธมันหรอกออกจะตลกขบขันด้วยซ้ำไป แล้วอีกอย่างคืออยากเผือกเรื่องของมันกับพี่ปิงปองด้วยเห็นว่าช่วงนี้ตัวติดกันเพราะพี่แกกำลังจับตาดูพฤติกรรมของพวกเราอยู่ แต่เท่านั้นสังเกตมาสักระยะผมว่าไอ้เบิร์ดมันออกแนวแซวขำๆ มากกว่าไม่ได้คิดอะไรในแนวนั้นแน่นอน
ผมกับมันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กไอ้เรื่องรสนิยมและนิสัยใจคอมันนี่ผมรู้ดี มันเป็นผู้ชายแท้ๆ อย่างแน่นอนผมรับรองได้และเป็นประเภทผู้ชายสนุกสนานดังนั้นจึงไม่แปลกที่ทั้งผู้หญิงและเพศที่สามจะเข้าหามันเยอะ ใครคุยด้วยมันก็คุย มันเลยเป็นที่ถูกใจของบรรดากลุ่มเจ่และพี่ปิงปองก็ไม่แปลกหรอก แต่ให้ตายเถอะตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมายังไม่เคยเห็นมันลองคบเพศที่สามเลยว่ะ
หรือจะยุให้มันจีบพี่ปิงปองดีว่ะ
ผมคิดอย่างขำๆ ก่อนจะเดิมตามชาวค่ายคนอื่นๆ ที่ดูตื่นเต้นกันอย่างมาก ก็จะอะไรซะอีกล่ะถ้าไม่ใช่ว่าวันนี้สนามกีฬาที่พวกเราลงทุนลงแรงมาตลอดสัปดาห์เสร็จสิ้นเรียบร้อยแล้ว จะเหลือก็แค่ปล่อยให้ปูนมันแห้งแล้วคงจะตีเส้นสนามทีนี้ก็จะเป็นอันเสร็จสมบรูณ์
“มาเร็วแรก”
เพื่อนคนอื่นๆ กำลังกวักมือเรียกผมให้ไปร่วมเฟรมกันถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก สีหน้าทุกคนดูดีใจมากๆ เพราะสิ่งที่พวกเราร่วมแรงร่วมใจกันมานานมันเสร็จเรียบร้อยตามปรารถนาเสียที สีหน้าทุกคนดูเหนื่อยอ่อนเพราะวันนี้ต้องทำงานท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนจัด รวมถึงเสื้อผ้าที่เลอะคราบปูนไม่รวมมือไม้ที่เปื้อนดินจนดำไปหมด เรียกว่าสมบุกสมบันกันจริงๆ แต่ถึงอย่างนั้นแววตาที่สะท้านออกมาก็เต็มไปด้วยประกายยินดีกับความสำเร็จครั้งนี้
“เอาพวกเรายิ้ม”
“ทุกคนทำปากตามพี่ ‘ชีส’ ”
ทุกคนทำตามปากตามพี่ปิงปอง พอกล่าวคำว่าชีสแล้วก็เผยอรอยยิ้มกว้างดูขบขันกันมากแต่ละคน
“เย่ๆๆๆๆๆๆๆ”
ภาพที่พวกเรายิ้มกว้างโดยมีฉากหลังคือสนามกีฬานั่นจะอยู่ในความทรงจำของผมตลอดไป
หลังจากนั้นไม่นานก็มีรถกระบะของชาวบ้านสามคันมาจอดรอรับพวกเราเพื่อพาไปเล่นน้ำตกท้ายหมู่บ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่นี้เท่าไหร่ ถือเป็นรางวัลที่งานสำเร็จวันนี้พี่ปิงปองเลยอนุญาตให้พวกเราออกจากค่ายไปเล่นน้ำเพื่อผ่อนคลายได้ มันเป็นกิจกรรมที่ไม่บังคับแล้วแต่ว่าใครสมัครใจจะไป เพราะมีบางส่วนขออาบน้ำรออยู่ที่ค่ายส่วนหนึ่ง
อีกอย่างเย็นนี้ชาวบ้านจะมาทำกับข้าวมาเลี้ยงขอบคุณพวกเราที่โรงครัว ทำให้เวรทำอาหารมื้อเย็นไม่ต้องลงแรง ถึงอย่างนั้นเวรทำอาหารวันนี้ต้องอยู่เป็นลูกมือช่วยชาวบ้านด้วยอีกแรง นอกจากนี้ผมจำได้ว่าการประชุมเมื่อคืนที่ผ่านมาพี่ปิงปองบอกว่าหลังจากทำสนามกีฬาเสร็จจะให้พวกเราหยุดพักหนึ่งวันคือพรุ่งนี้ก่อนจะเริ่มทำฝายชะลอน้ำซึ่งเป็นจุดประสงค์อีกอย่างของการมาค่ายครั้งนี้ต่อ จริงๆ แล้วไม่เชิงว่าพวกเราได้พักหรอก เพราะพรุ่งนี้มีงานแต่งงานหนุ่มสาวในหมู่บ้านพวกเราเลยถูกเชิญให้ไปเป็นสักขีพยานกัน
ผมแวบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดที่พร้อมจะลงน้ำคือเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีดำสนิทก่อนจะกระโดดขึ้นรถกระบะคันที่ที่ไอ้เบิร์ดรอท่าอยู่ และไม่นานหลังจากนั้นรถกระบะของชาวบ้านก็พาพวกเราลัดเลาะมาท้ายหมู่ก่อนจะขับทะลุเข้าไปในชายป่าก่อนถึงอ่างเก็บน้ำ เสียงสายน้ำไหลตกกระทบพื้นดังก้องไปทั่วทำเอาผู้ที่เพิ่งมีโอกาสมาสัมผัสถึงกับยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ชาวค่ายส่วนหนึ่งที่สมัครใจมาเล่นน้ำต่างพากันวิ่งกรูเข้าไปหาน้ำตกสีใสที่ตกกระทบพื้นจนแตกเป็นฟองทำให้เกิดภาพสวยงาม
ภาพตรงหน้าทำเอาตื่นตะลึงไปชั่วขณะก่อนที่ผมจะหลับตาซึมซับความงดงามทางธรรมชาติตรงนี้ หมู่บ้านแห่งนี้ช่างมีธรรมชาติที่น่าอัศจรรย์ใจจริงๆ ให้ตายเถอะ ผมลัดเลาะไปตามริมน้ำก่อนจะยื่นปลายเท้าลงไปจุ่มธารน้ำใส ทันทีที่ปลายเท้าสัมผัสความฉ่ำเย็นของสายน้ำก็ทำให้ความเมื่อยล้าตลอดทั้งวันหายเป็นปลิดทิ้ง
สำหรับผมแล้วนี่คือธรรมชาติที่บำบัดความอ่อนล้าได้จริงๆ ผมอมยิ้มนั่งอยู่แถวโขดหินเพื่อดื่มด่ำกับธรรมชาติ ใกล้ๆ กันนั้นแก๊งดอกไม้กำลังกระโดดลงไปดำผุดดำว่ายกันอย่างสนุกสนาน ซ้ำตอนที่ผมเผลอพวกมันยังอุตส่าห์วักน้ำสาดใส่ผมจนเสื้อผ้าเปียกไปหมด
“เฮ้ย”
“อู้ย เซ็กซี่”
พวกมันทำตาโตตอนที่เสื้อกล้ามสีขาวของผมเปียกจนมันแนบไปกับลำตัว มันน่าประหลาดใจตรงไหนวะ ผมก็มีแขน มีคอเหมือนคนอื่นนั้นแหละ พวกมันทำเว่อร์ไปเอง
“ขาวสัดไอ้แรก”
“มึงก็เว่อร์ไป”
“จริงๆ ถ้ากูเป็นผู้ชายกูจีบมึงไปนานแล้ว”
“........”
ผมส่ายหัวอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะเดินหนีไปแถวโขดหินข้างหน้าเพื่อสำรวจธรรมชาติ แต่ยิ่งเดินยิ่งรู้สึกว่าหินแถวนี้มันค่อนข้างลื่นหวิดจะล้มหน้าทิ่มหลายรอบ สุดท้ายผมเลยตัดสินใจจะเดินกลับแต่ยังไม่ทันจะพ้นโขดหินอันใหญ่ผมกลับก้าวพลาดเหยียบตะไคร้น้ำลื่นถลาไปข้างหน้า
“เชี่ยยยยยยย”
“เฮ้ย”
ผมใจหายวาบหลับตาปี๋กลัวหน้าจะฟาดลงพื้น แต่ดีว่ามีมือของใครสักคนคว้าเอวเอาไว้ทัน ผมใจร่วงไปที่ตาตุ่มแทบลืมหายใจ แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองบาดเจ็บที่ใด
“เจ็บตรงไหนรึเปล่า?”
ฉิบหาย! ผมตกใจยิ่งกว่าลื่นหน้าทิ่มพื้นซะอีก ก็จะอะไรซะอีกถ้าไม่ใช่...
“พี่ปืน”
พี่ปืนทำหน้าถมึงทึงอยู่ตรงหน้าในระยะประชิดซ้ำแววตายังดุดันเหมือนกำลังไม่สบอารมณ์สักอย่าง ท่าทางแบบนั้นทำให้ผมนึกกลัวว่าบางทีผมอาจจะกำลังทำอะไรให้พี่มันโกรธอยู่
“เอ่อ”
“มึงแต่งตัวอะไรมา”
“ก็”
ผมพูดอ้ำๆ อึ้งๆ เพราะจับต้นชนปลายไม่ถูก
เลยได้แต่มองตามสายตาอีกฝ่ายที่กวาดตามองไปทั่งร่างกายของผมตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้ววนสายตากลับมาที่เสื้อกล้ามสีขาวที่แนบเนื้อ แววตาดุดันมีประกายเรืองรองขึ้นมาเล็กน้อย ยิ่งมันจ้องแถวๆ หน้าอกผมยิ่งทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก เลยพยายามจะขยับตัวให้หลุดออกจากอ้อมแขนที่ประคองเอวผมอยู่
“มีเสื้อทับมั้ย?”
“.....”
ผมส่ายหน้าหวือพี่มันเลยจิ๊ปากเหมือนไม่สบอารมณ์
“มึงบ้ารึเปล่าที่ใส่เสื้อกล้ามมาแบบนี้”
“ก็แค่ใส่มาเล่นน้ำเอง”
“มึงใส่มาล่อพ่อมึงรึไง!”
“แล้วทำไมต้องตะคอกใส่ผมด้วย”
“........”
พี่ปืนสูดหายใจแรงๆ เหมือนพยายามจะรวบรวมสติที่กระจัดกระจายของตัวเอง
“ใส่ซะ”
พี่ปืนถอดเสื้อยืดสีดำที่ตัวเองสวมใส่อยู่โยนใส่หัวผม ผมทำตาขวางมองอีกฝ่ายเปลือยอกโชว์กล้ามเนื้อหกลูกตรงท้องซึ่งกระแทกตาจนชวนให้หมั่นไส้
ขี้อวดว่ะ!
“ไม่เอา”
“มึงเป็นเบ้กู”
“อะไรวะ?”
ผมทำหน้าไม่เข้าใจ ขณะที่มือพยายามยัดเสื้อคืนใส่ฝ่ามืออีกฝ่าย
“มึงเป็นเบ้กู กูสั่งให้ทำอะไรมึงต้องทำ”
“พี่แม่งเผด็จการ”
ผมจิ๊ปากทำกระฟัดกระเฟียดเพราะไม่พอใจในสิ่งที่อีกฝ่าย
“ใส่เดี๋ยวนี้”
“ไม่”
“จะใส่ดีๆ หรือจะต้องให้ใช้กำลัง”
“ทำไมว่ะ ก็แค่เสื้อกล้าม ใครๆ เขาก็ใส่กัน”
พี่ปืนยืนจ้องหน้าผมนิ่ง แต่ความนิ่งนั้นทำเอาผมไม่กล้าปากดี สุดท้ายเลยจำใจสวมเสื้อยืดสีดำในมืออย่างไม่ค่อยเต็มใจ พี่ปืนยังคงยืนจ้องผมอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งเสื้อตัวนั้นอยู่บนตัวในที่สุด
“พอใจรึยัง?”
“อืม”
เสร็จแล้วพี่มันก็เดินหันหลังกลับไปทันที ทิ้งให้ผมได้แต่ยืนแลบลิ้นใส่แผ่นหลังที่เดินจากไป อะไรของแม่งวะ นึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไป ซ้ำยังทำท่าทางประหลาดแบบนั้นใส่ผมอีก
“อาการชัดมาก”
ไอ้เบิร์ดที่โผล่มาจากไหนไม่รู้มาวางแขนที่ไหล่ผมท่าทางสบาย
“มึงจะพูดอะไร?”
..ป๊าบ!..
“โอ้ย ไอ้ห่าเบิร์ดมึงตบหัวกูทำไมเนี่ย”
“มึงนี่มันซื่อบื้อของจริง ถามจริงนะมึงรู้อะไรกับเขาบ้างมั้ยเนี่ย”
ผมทำหน้างงๆ มันเลยสะกิดหัวผมเบาๆ อีกที
“มึงว่าพี่ปืนชอบพูดจาหรือทำท่าทำทางประหลาดกับมึงมั้ย?”
ผมพยักหน้าแล้วคิดตาม
“ไอ้อาการที่พี่มันแสดงออกเมื่อกี้อ่ะเขาเรียกว่า ‘หึงหวง’ เว้ย”
ผมอ้าปากค้างก่อนจะกระพริบตาถี่ๆ เรียกสติให้ตัวเอง ไอ้เบิร์ดหรี่ตามองผมแล้วทำเสียงจิ๊จ๊ะ
“ที่เหลือมึงไปคิดเองแล้วกันว่ามันหมายความยังไง”
ไอ้เพื่อนเลว มันพูดให้ผมคิดแล้วชิ่งไปกระโดดน้ำโครมๆ อยู่โน่น ทิ้งให้ผมยืนเซ่อเหมือนโดนค้อนทุบที่ศีรษะแรงๆ ด้วยอาการมึนงง และเพราะมันเลยที่ทำให้ผมเล่นน้ำไม่สนุก ได้แต่วนเวียนสายตาไปที่แก๊งสี่โจรและกลุ่มพี่ปีสามที่เล่นน้ำอยู่อีกฟากหนึ่ง
“กูว่าพี่ปืนชอบมึง”
ผมสะบัดศีรษะแรงๆ เหมือนไม่อยากได้ยินความคิดเข้าข้างตัวเองแบบนั้น จริงอยู่ว่าพี่มันทำเหมือนห่วงใยผม ทุกการกระทำดูเหมือนคนมีใจให้กัน แต่ดูนั่นสิพี่ปืนมันก็ใจดีไปกับทุกคนนั่นแหละ ดูสิพี่มันเดินดูความปลอดภัยรุ่นน้องผู้หญิงสิ ทั้งยังยื่นผ้าขนหนูให้พี่เปรี้ยวไม่ต่างจากที่ให้ผมใส่เสื้อด้วยซ้ำ
นั่นแสดงว่าใครต่อใครต่างก็ได้รับน้ำใจจากพี่มันไม่ต่างจากผมเลย
ผมไม่ได้พิเศษกว่าใคร ก็แค่รุ่นน้องที่พี่มันใส่ใจเหมือนคนอื่นๆ
แล้วมึงจะโหวงๆ ในใจทำไมวะ? มึงจะรู้สึกแย่ทำไมที่คิดว่าได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกันคนอื่น?
ช่างแม่ง!!
คิดไปก็เท่านั้นผมเลยได้แต่ยักไหล่ก่อนจะวิ่งไปร่วมวงเล่นน้ำกับกลุ่มเพื่อนปีหนึ่ง พวกมันกำลังสาดน้ำใส่กันอย่างสนุกสนานผมเลยร่วมวงรุมไอ้เขมที่กำลังกลายเป็นเป้าให้คนอื่น แต่ไหงพอวิ่งเข้าทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนเป้ามาที่ผมวะ โอ้ย น้ำเข้าปาก
เนิ่นนานจนกระทั่งพระอาทิตย์เริ่มคล้อยลงต่ำ พี่ปิงปองถึงได้เรียกพวกเราขึ้นจากน้ำแล้วกลับค่ายกันได้แล้ว ตอนขึ้นจากน้ำที่แหละถึงได้รู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวเริ่มเย็นลงแล้ว ยิ่งผมลืมเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยนซ้ำผ้าเช็ดตัวสักผืนยังไม่มีติดมา มันเลยไม่แปลกถ้าผมจะหน้าซีดปากสั่นแบบนี้
“ปืน กลับคันเดียวกับเปรี้ยวมั้ย”
“เปรี้ยวไปก่อนเลย เดี๋ยวปืนไปดูน้องก่อน”
“เปรี้ยวจะรอนะ”
“ไม่ต้องรอหรอกเจอกันที่ค่ายเลยครับเปรี้ยว”
“แต่ว่า”
ยังไม่ทันที่พี่เปรี้ยวจะเอ่ยรั้งตัวอีกรอบ พี่ปืนก็ผละออกไปช่วยพี่ปิงปองเช็กสมาชิกชาวค่ายที่ทยอยขึ้นรถ กระบะทิ้งให้พี่เปรี้ยวแอบทำหน้าเซ็ง แต่ที่เซ็งกว่าพี่เปรี้ยวน่าจะเป็นผมที่แอบได้ยินบทสนทนารื่นหูของคนทั้งคู่
เหอะ! ที่พูดกับสาวนี่ ‘ปืนอย่างนั้นปืนอย่างนี้’ พูดเพราะจนขนลุก แล้วดูพี่มันคุยกับผมแต่ละคำสิภาษาพ่อขุนทั้งนั้น เห้อ แล้วมึงจะเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นทำไมวะ
“ขึ้นรถได้แล้ว”
แล้วคนที่ผมแอบนินทาในใจก็มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า พี่ปืนบุ้ยไปที่รถกระบะคันหนึ่งที่จอดรอท่าอยู่ไม่ไกล
“ครับพี่ปืน”
ผมแกล้งลากเสียงยาวรับคำเหมือนจะล้อเลียนอีกฝ่ายจนพี่ปืนคิ้วกระตุกแล้วมองผมนิ่ง แต่เล่นเอาผมวางหน้าไม่ถูก
“เล่นน้ำจนเพี้ยนเหรอ”
“เปล๊า” ผมยักไหล่ “ก็เห็นพี่สุภาพกับผู้หญิงไงเลยอยากพูดบ้าง ผมพูดเพราะกับพี่ไม่ได้รึไง” ผมเบ้ปากแล้วทำเสียงอุบอิบในลำคอ “โคตรสองมาตรฐาน”
“ทำไม? อิจฉาเหรอ?”
“ผมไม่ได้นิสัยตุ๊ดขนาดนั้นเว้ย”
“เหรอ?”
“อ่ะ”
“เชี่ย”
พี่ปืนโยนผ้าเช็ดตัวสีน้ำเงินเข้มใส่หัวผมซึ่งไอ้ผ้าที่ว่าผมจำได้ว่ามันเป็นของพี่มันแน่นอนเพราะเห็นใช้คล้องคอไปอาบน้ำทุกวัน
“อะไรเนี่ย”
“ผ้าเช็ดตัวกู เอาไปเช็ดซะ” พี่ปืนกดยิ้มมุมปาก
“เอ่อแล้วอีกอย่างนะ”
พี่ปืนก้มลงมากระซิบข้างหูผม
“กูจะบอกให้นะว่าเสื้อกูที่มึงใส่อยู่กับผ้าเช็ดตัวผืนนี้กูไม่เคยให้ใครยืม ‘มึงเป็นคนแรกที่ได้ใช้’ พอใจมั้ยครับ? ไอ้คนอยากมาตรฐานสูงกว่าใครเพื่อน”
อ้ากกกกก ไอ้พี่ปืนพูด ‘ครับ’ กับผม !!!
เชร้ดดดด หูไม่ไหม้งานนี้จะไหม้งานไหนวะ ไม่ไหวแล้วโว้ยหัวใจเต้นแรงมากเหมือนจะทะลุออกจากอก
“ไปขึ้นรถได้แล้วเดี๋ยวไม่สบาย”
“......”
“กลับไปอย่าลืมกินยากันไว้ด้วยนะครับ‘น้องแรก’ ”
น้องแรกพ่อง!
พี่ปืนเคาะศีรษะผมเบาๆ ก่อนแยกออกไป แต่ให้ตายเหอะแววตาที่พี่มันมองผมเมื่อกี้มันคืออะไร? ทำไมผมถึงรู้สึกร้อนเห่อไปทั้งหน้าแบบนี้วะ? นี่ยังไม่นับความรู้สึกที่บอกไม่ถูกในอกอีก ตายๆๆ หัวใจเต้นแรงเกินไปแล้ว
แม่งงงงงงงงงงง
“มึงกัดผ้าเช็ดตัวทำไมเนี่ยไอ้แรก?”
ไอ้เขมเดินมาทักผม
“แล่วๆๆๆๆๆๆๆ”
“แล่วพ่อง”
ผมด่าไอ้เบิร์ดแล้ววิ่งมาหลบที่หลังไอ้เขมพร้อมกับหัวเราะขบขันเพราะอารมณ์ดีอย่างบอกไม่ถูก เพราะพี่มันคนเดียว
พี่มึงคนเดียวเลยที่ทำให้ผม “ยิ้มเหมือนคนบ้า” อยู่แบบนี้!
ฮืออ ขอบ่นว่าเมื่อกี้อัพใกล้เสร็จแล้วดันโง่ไปกดลบกระทู้เฉยเลย ถถถถ
เราจะเบลอๆ หน่อยนะ ยังไม่หายไข้เลย แค่กๆๆๆๆ
ในส่วนของพี่ปืนอีกประมาณ 2-3 ตอนพี่ปืนจะชัดเจนจนต้องร้อง อู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เราจะเบลอๆ หน่อยนะ ยังไม่หายไข้เลย แค่กๆๆๆๆ
ในส่วนของพี่ปืนอีกประมาณ 2-3 ตอนพี่ปืนจะชัดเจนจนต้องร้อง อู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: ฟูจิซัน ที่ 19-06-2017 21:15:31
ตอนนี้ อ่านแล้วยิ้มเหมือนคนบ้าจริงๆ :o8: :o8:
ป.ล. คนเขียนหายไข้ไวๆนะ ^^
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 19-06-2017 21:26:28
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 19-06-2017 21:35:07
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-06-2017 21:35:14
อยากร้อง อู้ๆๆๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
พี่ปืนหวงแรก โมโหแรกใหญ่เลย
ไม่อยากให้ใครเห็นผิวแรกที่เปียกน้ำ :fire:
เปรี้ยว แสดงออกว่าชอบปืนเต็มที่เลยนะ
ดีที่ปืนบอกแรกชัดเจน เรื่องเสื้อ ผ้าเช็ดตัว ว่าไม่เคยให้ใครใช้
มีแต่แรก ใช้คนเดียว :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 19-06-2017 21:36:09
เริ่มหัวข้อโดย: อ๊วนอ้วน ที่ 19-06-2017 21:36:59
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-06-2017 21:37:51
ทาสต้องยอมเนาะ. ยอมพี่มันเถอะ. มันป้อด
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 19-06-2017 21:39:19
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 19-06-2017 21:41:17
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 19-06-2017 21:58:27
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 19-06-2017 22:10:13
เด่วพี่ปืนจะโดนพี่เปรี้ยวเก็บไปนะลูกนะ :laugh:
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 19-06-2017 22:12:04
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 19-06-2017 22:15:08
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 19-06-2017 22:39:06
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 19-06-2017 22:48:04
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 19-06-2017 22:51:12
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 19-06-2017 22:53:40
:katai1:
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 19-06-2017 23:26:49
อยากเห็นน้องแรกอายม้วน โฮะๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 19-06-2017 23:55:47
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 20-06-2017 00:44:15
เริ่มหัวข้อโดย: Rebtur ที่ 20-06-2017 00:48:14
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 20-06-2017 01:42:17
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 20-06-2017 06:00:59
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 20-06-2017 07:18:20
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 20-06-2017 07:51:17
จะมีคนสารภาพรักกันในค่ายรึป่าว
ตื่นเต้นๆๆๆๆ
ชอบเส้นเรื่องของเรื่องนี้มาก
และคำว่า "ค่ายสร้างรัก" นี่ก็เหมือนกัน
ถ้ารักเกิดขึ้นในค่ายและลงเอยในค่ายก็น่าจะดี
น้องแรกต้องคิดเข้าข้างตัวเองบ้างนะลูก
ชัดกว่าพี่ปืนก็5Gแล้วค่ะ!
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 20-06-2017 08:14:13
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 20-06-2017 08:21:30
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 20-06-2017 10:06:51
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 20-06-2017 10:15:54
กลัวใจว่าพี่ป.กับน้องร.จะได้เสียกันตั้งแต่อยู่ในค่าย (มือมันลั่น อุ๊บส์!)
คนเขียนก็มโนเป็นเมียพี่ปืนด้วย ระวังน้องแรกว่าที่เมียพี่ปืนตัวจริงนะ
สมกับชื่อแรก เพราะเป็นคนแรกและคนเดียวที่ได้ใส่เสื้อพี่ปืนและใช้ผ้าเช็ดตัวของพี่ปืนด้วย
----------------------
หาคำผิดมาให้แก้ไขค่ะ
“มึงมันตาถั่วไง หน้าอย่างกูนี่แหละที่ผู้หญิงเห็นแล้วต้องสงบแทบเท้า” //สยบแทบเท้า
ตะไคล้น้ำลื่นถลาไปข้างหน้า // ตะไคร้น้ำ
แต่จนแล้วจนแล้วก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองบาดเจ็บที่ใด // จนแล้วจนรอด
นั่นแสดงว่าใครต่อใครต่างก็ได้รับน้ำใจจากพี่มันไม่ต่างจกผมเลย // ต่างจากผม
ผมเลยร่วงวงรุมไอ้เขมที่กำลังกลายเป็นเป้าให้คนอื่น // ร่วมวงรุม
มันเลยไม่แปลกถ้าผ้าจะหน้าซีดปากสั่นแบบนี้ // ถ้าผม
พี่มึงคนเดียวเลยที่ทำให้ผม // พี่มันคนเดียว
:pig4: :L2: รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-06-2017 10:57:16
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 20-06-2017 12:58:12
ดีดดิ้นนนนนนนนน
:ling1: :ling1: :ling1:
จะหวานกันไปไหนคะ????????
พี่ปืนจะชัดไปไหนนนนน
ส่วนน้องแรกคะ รู้ใจตัวเองหน่อยค่ะ น้อยใจพี่ปืนเขาขนาดนั้น 55555
เราอ่านไปก็เริ่มจะเป็นเหมือนกันนะ
“ยิ้มเหมือนคนบ้า”
:laugh: :laugh: :laugh:
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 20-06-2017 13:52:26
ชัดขนาดนี้ หนูคิดเข้าข้างตัวเองได้เลนเว่ยแรก
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 20-06-2017 14:39:15
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 20-06-2017 14:42:03
ถ้าพี่ปืนชัดเจนกว่านี้
คนอ่านต้องเขินตายแน่ๆค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 20-06-2017 15:46:26
เริ่มหัวข้อโดย: Yukina ที่ 20-06-2017 23:33:29
สนุกสนานๆๆๆๆๆๆ พี่ปืนชอบ ทำไมไม่พุดดีๆ น้องแรกก้อยิ่งเอ๋อๆ เฮ้อ จะรุ้ใจกันตอนไหนเนี่ย
ชอบมากๆครับ อยากให้คนแต่งอัพบ่อยๆกว่านี้ โลภ 55555
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 21-06-2017 01:20:46
ไงค่ะน้องแรกคนอยากพิเศษ :mew1: :mew1: :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: ▶August5th◀ ที่ 21-06-2017 01:21:05
แค่นี้ก็เขินจะแย่แล้ว 5555
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 21-06-2017 13:24:24
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 21-06-2017 14:02:10
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 21-06-2017 16:45:32
สนุกมากกก หลงพี่ปืนเก้านิ้ว >///<
พี่ปืนชัดเลยว่าหวงแรกมาก กิ๊วๆๆ :hao6:
รอตอนหน้านะค้า :katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 21-06-2017 21:41:22
เขินแทนน้องแรกเลยวุ้ย :hao6:
ปล.นี่เราก็นึกว่าพี่ปิงปองเป็นผู้หญิงมาตลอด ฮ่าๆ
ปล.2 เบ้=>เบ๊ ค่ะคนเขียน(ขออภัยหากทำให้ขัดใจ)
เริ่มหัวข้อโดย: mysun ที่ 23-06-2017 15:33:18
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 23-06-2017 16:20:42
เนื้อเรื่องน่ารัก อ่านง่ายดี ไม่ติดขัด แต่ก็มีคำผิดค่อนข้างบ่อย
ชอบแก๊ง 4 โจร ดีงามกันทั้งแก๊ง ยิ่งพี่ปืนนี่แบบ โอ๊ยยยย #ทีมเมียพี่ปืน จริงๆค่ะ พี่ปืนคือมีครบมาก รูปลักษณ์ดีหมด
ปากจัดไปบ้างแต่ใส่ใจตลอด มีความกวนๆ หยอดเก่ง ชัดเจน คือแบบ โอ้ยยย ทำให้คนอื่นหวันไหวได้ง่ายๆอ่ะ 5555555
พี่ปืนดูแรกอยู่ตลอดเลย จะเจ็บตัวที่ไรพี่แกคว้าตลอด ไม่คลาดสายตา ตอนแรกๆที่น้องพยายามตัดใจจากเขม
เฮิร์ทๆ ในขณะที่พี่ปืนก็เริ่มสนใจด้วยแล้วหน่อยๆ พี่ปืนก็ไม่งี่เง่าใดๆ แถมยังคอยช่วยอีก และรู้ใจน้องตลอด
น้อยใจอะไร ไม่พอใจยังไง พี่ปืนมาถูกทางหมดอ่ะ โอ๊ยยย อิจฉาแรกมากว้อยยยยย 55555555
ละพี่ปืนนี่พอรุกทีก็ชัดเจนมากเว่อร์ หยอดน้องทุกดอกเลยมะ ยิ่งเจอรวมพลังช่วยกันชงของแก๊งโจรและเหล่าคนค่าย
น้องก็เขินเข้าไปจ้าาา 55555555 เจอแบบนี้ใครจะไม่หวันไหวกับพี่ปืนบ้างง่ะ ยากเกินจะต้านทานจริงๆ 555555
ส่วนคู่รอง พี่ไกด์น้องกลมก็น่าสนใจมากค่ะ ชอบบบ แบบอยากจะรู้ว่าเหตุการณ์อะไรที่จะไปกระตุ้นให้พี่ไกด์ใจอ่อน
กับน้องสักที พี่ไกด์จะใจอ่อนก่อนหรือน้องจะยอมแพ้ไปก่อนกัน จริงๆนี่เชียร์ให้น้องถอยมาบ้างนะ
อยากให้อิพี่ไกด์วุ่นวายใจบ้างไรบ้าง มัวแต่ปากแข็งทำซึน หมันไส้ 55555555
ปล.พึ่งไปค่ายมาเมื่อไม่นานมานี้ อยากบอกว่า เรื่องนี้เป็นหนึ่งแรงบันดาลใจที่ทำให้อยากไปค่ายมากยิ่งขึ้นเลยค่ะ
คือจริงๆอยากไปค่ายอยู่แล้ว แต่ก็ไม่ได้ไปซักที ไม่ค่อยกระตือรือร้นเท่าไหร่นัก แต่พอได้อ่านเรื่องนี้
ทำให้ความอยากไปค่ายมันมีมากขึ้นเยอะเลย จนสุดท้ายแบบตัดสินใจสมัครอย่างไว
แต่คือไม่ได้หวังจะไปเจอแบบพี่ปืนไรแบบนั้นนะคะ555555 ยากเกิ๊นนนน ผู้ชายในฝันชัดๆ 555555 แต่อยากไปสัมผัส
บรรยากาศค่ายอยู่แล้วไรงี้ ไปมาแค่ไม่กี่วัน แต่แค่ไม่กี่วันก็ทำให้ได้อะไรเยอะเลยค่ะ(แต่ไม่ได้แฟนนะ55555)
เป็นเรื่องราวดีๆเลย ขอบคุณนิยายเรื่องนี้ที่ถือเป็นหนึ่งแรงบันดาลใจค่ะ (:
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 23-06-2017 23:50:34
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 23-06-2017 23:57:09
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 24-06-2017 00:38:45
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 26-06-2017 08:43:53
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 26-06-2017 21:01:14
- ไปค่ายตอนที่สิบหก : อธิษฐานกลางลานดาว -
โห่ ฮี่ โห่ ฮี่ โห่ ฮี่ โห่ๆๆๆๆๆ.......ฮิ่วววววว
เสียงขันหมากฝ่ายเจ้าบ่าวกำลังเคลื่อนขบวน สีหน้าของบรรดาญาติพี่น้อง และชาวบ้านรวมถึงกลุ่มนิสิตนักศึกษาที่มาทำค่ายเต็มไปด้วยความสนุกสนาน พี่ปิงปองปลุกพวกเราตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อให้ทุกคนมาเป็นสักขีพยานในงานมงคลของลูกชายผู้ใหญ่บ้าน นอกจากพวกเราแล้วชาวบ้านที่คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดีก็พร้อมใจกันมาร่วมงาน
ผมสังเกตว่าทั้งเจ้าภาพเองและผู้คนที่มาร่วมงานซึ่งเป็นผู้หญิงจะสวมเสื้อผ้าฝ้ายสีขาวคอปาดทรงกระบอกซึ่งมีการตัดเย็บแบบธรรมดา ส่วนล่างก็นุ่งผ้าซิ่นลายพื้นเมืองสีสดใส ส่วนการแต่งกายของผู้ชายบางก็เป็นเสื้อม่อฮ่อม บางก็เป็นคอจีนกระดุมไม้ ส่วนท่องล่างเป็นกางเกงแบบพื้นบ้านหรือกางเกงสะดอขายาว การแต่งการแบบพื้นถิ่นนั่นทำให้อดใจไม่ไหวต้องยกมือถือขึ้นมาถ่ายไว้เป็นที่ระลึก
ส่วนผมเองก็ไม่น้อยหน้าเพราะตอนเช้าตรู่แม่บุญธรรมเอาเสื้อผ้าฝ้ายคอจีนแต่งนาคาแดงแขนยาวเข้ากับกางเกงยีนสีซีดของผมได้อย่างพอดิบพอดี ไม่ว่าแต่ผมเลยทุกคนในค่ายต่างพากันแต่งกายให้เข้ากับชาวบ้านราวกับว่าเป็นคนพื้นถิ่นเรียกเสียงเอ็นดูจากพวกชาวบ้านที่ชมเปาะว่าพวกเราช่างทำตัวเข้ากับบรรยากาศที่นี่ซะอีก
ตอนนี้เป็นเวลาสายแล้วซึ่งเป็นฤกษ์งามยามดีที่ชาวบ้านว่าสมควรที่จะยกขบวนขันหมากไปบ้านเจ้าสาวซึ่งเป็นคนในหมู่บ้านเดียวกัน เพราะระยะทางจากบ้านเจ้าบ่าวไปบ้านเจ้าสาวไม่ไกลมากนักดังนั้นพวกชาวบ้านจึงพากันเดินเป็นขบวนแล้วถือขันหมากของหมั้นตามประเพณีฟ้อนรำไปตามทางเดิน
“ฮิ้วๆๆๆๆ”
เสียงกลุ่มเจ่ แก๊งดอกไม้และพี่ปิงปองซึ่งไปรำนำขบวนอยู่ด้านหน้ากับชาวบ้านบางส่วนดูสนุกสนาน ส่วนคนอื่นๆ เดินอยู่ในขบวนช่วยหยิบจับของในพิธีกรรม ผมเผลอยิ้มออกมาเพราะไม่เคยเห็นประเพณีแต่งงานแบบพื้นบ้านแบบนี้มาก่อน เลยถือเป็นโอกาสที่ได้สัมผัสวิถีชีวิตของคนที่นี่ จริงๆ งานนี้มันไม่ใช่งานแต่งเอิกเกริกยิ่งใหญ่ลงข่าวในหน้าสังคม แต่บรรยากาศที่นี่กลับเต็มไปด้วยความอบอุ่นเป็นกันเองซ้ำยังสอดแทรกวัฒนธรรมความเชื่อของคนพื้นถิ่นซึ่งปรับเปลี่ยนไปตามยุคสมัย
ผมว่านอกจากพวกเรามาให้ในสิ่งที่ขาดกับคนที่นี่แล้ว ผมกลับคิดว่าพวกเรากำลังได้รับในสิ่งที่ไม่พบเห็นมาก่อนและไม่สามารถหาได้จากเมืองใหญ่ มันเป็นความรู้สึกอิ่มเอิบที่ได้เป็นทั้งผู้ให้และผู้รับในเวลาเดียวกัน
“ชอบมั้ย?”
เสียงไอ้เขมกระซิบถามพี่เก้าที่พยักหน้ารับด้วยอาการตื่นเต้นราวกับเด็กๆ
“ผมจะจำไว้ว่าพี่ชอบงานแต่งแบบล้านนา”
“อือ”
“สักวันคงจะได้จัด”
“พูดอะไรเล่า”
“เขินทีไรทำไมต้องทุบผมด้วยเนี่ย”
“เงียบไปเลย”
ผมยิ้มขำมองสองคนข้างหน้ากระซิบกระซาบจีบกันไปมา ให้ตายเถอะคนคู่นี้ ไม่น่าเชื่อเมื่อถึงวันหนึ่งผมจะยอมใจยอมรับแล้วรู้สึกยิ้มไปด้วยกับบทสนทนาของคนทั้งคู่ หากเป็นเมื่อก่อนคงได้รู้สึกคันยุบยิบในใจทั้งคงรู้สึกขวางหูขวางตา แต่วันนี้ผมกลับมีความคิดว่าทั้งคู่ก็ดูเหมาะสมกันดี
ผมยักไหล่แล้วมองไปรอบๆ เห็นแก๊งสี่โจรที่วันนี้ดูดีจนลูกสาวชาวบ้านมองตามละห้อยโดยเฉพาะไอ้ตัวหน้าแก๊งที่วันนี้ใส่เสื้อแบบเดียวกับผมเลย แต่ทำไมเวลาที่เสื้อตัวนั้นอยู่บนตัวไอ้พี่ปืนถึงได้ดูดีแตกต่างจากผมนัก ผมลอบมองสำรวจพี่มันเงียบๆ ใบหน้าคมคายนั่นยิ้มแย้มกับชาวบ้านที่เดินคุยกันมาตั้งแต่บ้านเจ้าบ่าว ถ้าไม่มีเจ้าบ่าวงานนี้มีหวังไอ้พี่ปืนนี่แหละที่จะได้เป็นเจ้าบ่าวที่สาวๆ หมายตาแน่ๆ ไม่เชื่อก็ดูสิว่า เสื้อผ้าหน้าผมพร้อมขนาดนั้นไปยืนตำแหน่งเดียวกับเจ้าบ่าวใครจะไม่คิดว่าเป็นเจ้าบ่าวเสียเองบ้างล่ะ
เหอะ! วันนี้ไอ้พี่ปืนแม่งดูดีเกินไปละ!
แต่เอาเข้าจริงมันไม่ได้แต่งอะไรนักหน้าหรอกแค่เซ็ทผมกับแต่งตัวแปลกไปเท่านั้นแหละ แต่ก็นั่นเพราะหนังหน้ามันดีอยู่แล้วไง ไม่อย่างนั้นสาวๆ หมู่บ้านนี้จะทำตาเล็กตาน้อยใส่มันขนาดนี้เหรอ ผมแอบเบ้ปากใส่แผ่นหลังมันซึ่งก็ช่างบังเอิญที่ฝ่ายนั้นหันมาทางนี้พอดี พี่มันเลยเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่าผมมีอะไร แต่ยังไม่ทันได้ตอบไร คู่หูเจ้าเดิมก็โผล่มายืนบังภาพตรงหน้าผมแล้วยักคิ้วเป็นเชิงล้อเลียน
“ไงไอ้แรก”
“อ้าวพี่”
ผมยิ้มให้ไอ้พี่เม่นซึ่งเนียนมาวางแขนที่บ่าผม ส่วนพี่นะโมก็ขยับมาเดินตีคู่กันผมราวกับนัดหมายกับเพื่อนคู่หูไว้
“แต่งซะหล่อเลยนะวันนี้”
“แหม ว่าแต่ผมพวกพี่ก็เหอะสาวๆ มองกันตากลับแล้วมั้ง”
“ธรรมดา” พี่เม่นยักไหล่ “กูรู้ว่าพวกกูมันหล่อจนสาวเหลียว”
ผมเบ้ปากแล้วทำหน้าเหม็นเบื่อจนพวกพี่มันหัวเราะร่วนซ้ำยังโยกศีรษะผมแรงๆ เหมือนมันเขี้ยวเล่นเอาทรงผมที่เซ็ทมาอย่างดีถึงกับเป๋ไม่เป็นทรง
“พี่แม่งทำไมชอบแกล้งผมจังวะ”
“มึงรู้มั้ย” พี่นะโมกระซิบข้างหูผมเบาๆ “ยิ่งทำแบบนี้พวกกูยิ่งอยากแกล้ง ฮ่าๆๆ”
“โว๊ะ!”
“คนห่าอะไรเถียงไม่ได้ก็เม้มปากทำค้อนประหลับประเหลือกเหมือนตุ๊กตาคอหลวม”
โอโห ไอ้ห่าพูดซะผมเห็นภาพเลยแม่ง
“คนเว้ยไม่ใช่ตัวประหลาด”
“เออน่ะถึงจะประหลาดยังไงมันก็มีคนตาถั่วมาตกหลุมอยู่ดีล่ะโว้ย”
“ห่ะ?”
ผมทำหน้างงมองสองคนนั้นที่มองหน้าผมสลับกันไปมาแล้วเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“เมื่อกี้นะมีลุงป้าคู่หนึ่งมาคุยกับไอ้ปืนว่าแกมีหลานสาววัยแรกรุ่นคนนึง”
แล้วไงวะ?
“เขาอยากได้ไอ้ปืนไปเป็นหลานเขย”
เชร้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ก็รู้ว่าพี่มันหนังหน้าดีแต่ไม่คิดว่าจะมีคนมารุมแยกกันจองตัวแบบนี้เลยให้ตายเถอะ ผมนึกภาพตามแล้วเผลอยิ้มขำออกมา
“แต่ไอ้ห่าปืนแม่งเสือกปฏิเสธ”
หือ?
“มึงรู้มั้ยว่ามันพูดว่าอะไร”
ผมส่ายหน้าหวือใครจะไปรู้ล่ะ ผมไม่ได้ขี้เสือกขนาดนั้นสักหน่อย ว่าแต่ว่าพี่มันพูดว่าอะไรวะ
“มันบอกว่าชาตินี้คงไม่บุญวาสนาหาสาวมาร่วมหัวจมท้ายด้วยกันหรอก แต่ถ้าเป็นไอ้หนุ่มที่ใส่เสื้อผ้าฝ้ายแบบเดียวกันก็ไม่แน่”
อะไรซิ!
เสื้อผ้าฝ้ายแบบเดียวกัน? เสื้อผ้าฝ้ายคอจีนแต่งนาคาแดงแขนยาว?
เสื้อที่เหมือนกับพี่ปืนมีแค่คนเดียวที่สวมใส่และคนๆ คือผม!
เหยดแหม่แล้วมั้ยล่ะ
“หึ”
ไอ้ฉิบหาย! เพราะอากาศร้อนๆ แน่ๆ เลยที่ทำให้หน้าผมร้อนขนาดนี้
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงร้องโห่ของชาวบ้านที่รำอยู่หน้าขบวนโห่ดังขึ้น พร้อมกับเสียงโห่ร้องของไอ้พี่เม่นกับพี่นะโมที่โห่รับนี่มันยังไง เชี่ย อยู่ไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยย
“เดินดีๆ น้องแรกขามึงแทบจะพันกันอยู่แล้ว”
“ผมเจ็บเท้าหรอก”
“เหรอออออออออ”
“เอออออออออออ”
“ระวังตกหลุม”
ไอ้พี่เม่นตะโกนเสียงดังก่อนจะชี้ไปข้างหน้าทำเอาผมสะดุ้งโหยง แต่มองให้ตายก็ไม่เห็นว่ามีหลุมอะไรเลย
“มันมองด้วยตาเปล่าไม่เห็นหรอก ต้องใช้หัวใจมอง”
โคตรเสี่ยว...แต่ฟังแล้วเสียดวาบไปทั้งหัวใจ
“ฮิ่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ฮิ่วพ่องงงงงงงงง
สุดท้ายขบวนขันหมากของเจ้าบ่าวก็เคลื่อนมาถึงบ้านเจ้าสาวที่อยู่กลางหมู่บ้านพอดี เมื่อขบวนแห่มาถึงญาติฝ่ายจ้าสาวก็ออกมารอรับ ตอนนั้นผมกับชาวค่ายนิ่งเงียบสังเกตการณ์ดูก่อนเจรจาระหว่างผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายซึ่งมีการทำตามประเพณีแต่โบราณคือมีการกั้นประตูเงินและประตูทอง เป็นด่านทดสอบเจ้าบ่าวเพราะการจะได้ผ่านเข้าไปนั้นเจ้าบ่าวต้องตอบคำถามแล้วจ่ายเงินให้คนกั้นประตู ซึ่งระหว่างการเจรจานั้นเต็มไปด้วยความสนุกสนานเพราะมีเสียงโห่ร้องแซวจากรอบทิศดังมาเป็นระยะ
“วันนี้เป็นวันดี เป็นวันมงคลหมู่เฮาจะเอาแก้วมาสวมหัวแหวน จะเอาทองมาเป๋นแผ่นเดียวกั๋น ขอทางฝ่ายเจ้าสาวจงอินดูเมตตาหื้อเข้าไปเทอะ”
อีกฝ่ายตอบ
“วันนี้เป็นวันดียามดี มีจายหนึ่งญิงหนึ่ง จะมาอยู่แปงแต่งสร้างโตยกัน เจินเข้ามาเลย”
ผมยืนมองประเพณีงดงามนั่นแล้วเผลออมยิ้มออกมา ไม่นานขบวนเจ้าบ่าวก็สามารถผ่านทุกประตูเข้าไปด้านใน ซึ่งจัดให้เป็นพื้นที่ประกอบพิธีผูกแขนซึ่งมีการเตรียมเอาไว้สำหรับคนในครอบครัว พวกเรายืนนิ่งฟังภาษาล้านนาที่ฟังไม่ค่อยเข้าใจนักแต่เป็นสำนวนที่ไพเราะเหลือเกิน
“หื้อรักกัน แพงกัน หื้อเจริญก้าวหน้า มีลูกเต็มบ้าน มีหลานเต็มเมือง”
ผมกวาดตามองไปรอบๆ เห็นสาวๆ ชาวค่ายถึงกับน้ำตาคลอไปกับคำอวยพรที่ฟังไม่เข้าใจนักแต่ก็สามารถรับรู้ได้ว่ามันคงเป็นคำมงคล สังเกตได้จากสีหน้าบ่าวสาวที่ยิ้มให้กัน เจ้าสาวร้องไห้อย่างตื้นตันจนเจ้าบ่าวต้องเตะมือเพื่อปลอบประโลม
ภาพตรงหน้ามันอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก
การแต่งงานอาจเรียกว่าเป็นจุดเริ่มต้นของการใช้ชีวิตที่แท้จริง ถึงแม้ไม่รู้ว่าอนาคตที่ใช้ร่วมกันจะเป็นเช่นไร แต่มันคงเป็นการเริ่มต้นที่น่าจดจำสำหรับคู่บ่าวสาวที่กำลังจะก้าวเข้าสู่การเป็นคู่ครองที่แท้จริง ภาพบรรยากาศการแต่งงานแบบพื้นบ้านซึ่งยังยึดถือธรรมเนียมปฏิบัติที่มีมานานสำหรับผมแล้วมันเป็นภาพที่สวยงามจับใจจริงๆ
“หื้อฮักกั๋น แพงกั๋น อยู่ตราบเสี้ยงชีวิต”
ผมแน่ใจว่าไม่ได้คิดไปเองว่าในเสี้ยววินาทีนั้นใครคนหนึ่งกำลังหันมองมาที่ผม ใครที่ผมเผลอนึกถึงว่าหากวันใดวันหนึ่งข้างหน้าที่พี่มันได้เป็นเจ้าบ่าวขึ้นมา มันคงจะเป็นเจ้าบ่าวที่สมบรูณ์แบบที่สาวๆ ต่างใฝ่ฝันถึง หัวใจผมสั่นระรัวขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล ตอนที่พี่ปืนจ้องมองมาทางนี้ ริมฝีปากหน้าขยับพูดอะไรสักอย่างที่ไม่สามารถจับใจความได้ แต่ผมก็ยังอุตส่าห์หวั่นไหวไปกับคำพูดไร้เสียงนั่น
ผมก้มหน้านิ่งรู้สึกว่ามือไม้เกะกะด้วยความเขินอาย
************************************************
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
ผมกำลังรู้สึกอึดอัดในใจครับ มันเป็นความรู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่ที่เห็นพี่ไกด์และแก๊งสี่โจรคนอื่นๆ กำลังโดนสาวน้อยสาวใหญ่ในหมู่บ้านรุมล้อมเอาใจตั้งแต่บ้านเจ้าบ่าวจนจบงานในช่วงเช้า จริงๆ ผมไม่ควรใส่อารมณ์ขนาดนี้หรอกถ้าหากว่าไอ้พี่ไกด์มันจะไม่ยิ้มเรี่ยราดจนสาวเหลียวได้อย่างหน้าชื่นตาบานขนาดนี้ ผมรู้ดีว่าอารมณ์ประหลาดของตัวเองตอนนี้คืออะไร?
แล้วยังไงล่ะผมมีสิทธิ์อะไรไปหึงหวงพี่มันวะ?
“แม่ง”
ผมสบถแล้วทำเสียงงึมงำในลำคอถึงอย่างนั้นไอ้เก้าซึ่งกำลังจดจ่อสมาธิในการตีเส้นสนามอย่างบรรจงอยู่ข้างๆ ถึงกับหันมามองผมอย่างสงสัย
“เป็นอะไรวะกลม”
ผมถอนหายใจแรงแล้วส่ายหน้า ก่อนจะเบือนสายตามองไปรอบๆ ซึ่งบัดนี้สมาชิกในค่ายต่างกลับมาจากงานแต่งเมื่อเช้าแล้วเป็นช่วงเวลาที่พื้นสนามแห้งพอดี ดังนั้นพี่ปิงปองและแก๊งสี่โจรเลยนำทีมพวกเราตรวจความเรียบร้อยของสนามกีฬาเอนกประสงค์พร้อมกับตีเส้นสนาม นอกจากนี้ยังแบ่งกลุ่มคนบางส่วนไปทำป้ายชื่อสนามเพื่อนำมาตั้งไว้เป็นที่ระลึก
เวลาบ่ายแก่ๆ อีกไม่กี่ชั่วโมงพระอาทิตย์ก็จะตกดินไปเหมือนทุกๆ วัน จริงๆ วันนี้พี่ปิงปองอนุญาตให้พวกเราหยุดพักได้ แต่แทบทุกคนต่างมาช่วยกันตีเส้นสนามกับทำป้ายกันอย่างพร้อมใจ ดังนั้นถ้าจะนอนพักผ่อนเย็นนี้คงไม่สายไปหรอกเพราะพวกเราได้รับอนุญาตว่าหากใครไม่สะดวกไปร่วมพิธีแต่งงานในตอนเย็นให้พักผ่อนอยู่ค่ายได้ เนื่องจากพรุ่งนี้เราต้องลุยทำฝายชะลอน้ำกันต่อ
ผมเหลือบตามองแก๊งสี่โจรที่คุยอะไรกันสักอย่างท่าทางดูชวนหัวไม่น้อยเพราะเห็นพี่เม่นกับพี่นะโมหัวเราะร่วน ไม่ต่างจากพี่ไกด์ขยับรอยยิ้มท่าทางอารมณ์ดีไม่น้อย ยิ่งเห็นรอยยิ้มของตรงหน้าผมยิ่งรู้สึกหน่วงๆ ในใจบอกไม่ถูก
พี่ไกด์ไม่เคยยิ้มให้ผมแบบนี้เลย ไม่เคยเลยที่ผมจะได้รับมันสักครั้ง แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะเต็มใจแจกจ่ายให้กับบรรดาเพื่อนเจ้าสาวเมื่อเช้าอย่างตั้งใจ ผมอาจจะคิดมากไปเอง แต่ให้ตายเถอะทำไมความรู้สึกแบบนี้เหมือนกับว่าตัวเองกำลังอิจฉาริษยาคนอื่น ซ้ำยังหวงแหนรอยยิ้มพี่ไกด์จนอยากจะเก็บรอยยิ้มนั้นเอาไว้ครอบครองคนเดียวราวกับคนแก่ตัว
ผมไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย!
“เฮ้ย”
“ไหวมั้ยเนี่ยมึง”
ผมพยักหน้าตอบรับให้กับไอ้เก้าหวานใจของน้องเขม ผมนิ่งพิจารณาใบหน้าจิ้มลิ้มของมันแล้วนึกเปรียบกับตัวเองก่อนจะถอนหายใจ ก็มันน่ารักอย่างนี้นี่ไงน้องเขมถึงได้รักปักใจแทบจะถวายหัวให้ ตรงกันข้ามกับผมที่ไม่ได้น่ารักน่าทะนุถนอม ไอ้พี่ไกด์มันถึงไม่แม้แต่จะชายตามองผมเลยสักครั้ง
ทั้งๆ ที่พยายามให้กำลังใจตัวเองมาตลอด
“ฉะนั้นมึง ‘อย่ายอมแพ้’ ง่ายๆ ซะล่ะ”
พี่เป็นคนบอกผมเองไม่ใช่เหรอคำๆ นั้น แต่ทำไมถึงแสดงออกให้ผมรู้สึกตรงกันข้ามนัก ผมถอนหายใจแรงๆ อีกครั้ง อาจเพราะก่อนหน้านี้ผมเคยเอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลางถึงมองไม่เห็นว่าเวลาพี่มันอยู่กับผู้หญิงมันแสดงออกแตกต่างจากที่อยู่กับผมขนาดไหน
หรือความพยายามของผมที่แล้วมามันจะสูญเปล่าจริงๆ
หรือว่ามันถึงเวลาที่ต้องทำใจยอมรับความเป็นจริง
หรือว่า....ผมควรหยุดสักที!!
“เฮ้ย”
ผมถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะผุดลุกขึ้นยังไม่ทันที่ไอ้เก้ามันจะเปิดปากถามอีกครั้ง ผมก็ชิงตอบมันเสียก่อน
“กูจะไปช่วยในครัวนะ”
“อ๋อเออ”
ฝ่ายนั้นเกาหัวงงๆ ก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้น้องเขมคนรักมัน ผมมองภาพนั้นแล้วได้แต่ยิ้มบางๆ ก่อนจะผละล้างหน้าล้างตาให้ตัวเองสดชื่นเสียหน่อยจะได้เลิกคิดฟุ้งซ่านซะที พอดีกับที่เพื่อนสาวหลายคนถือถาดใส่แก้วน้ำออกมาเตรียมเอาไปเสิร์ฟให้กับชาวค่ายที่กำลังทำงานกันอย่างขะมักเขม้น วันนี้เวรทำอาหารคือปีสองครับดังนั้นหน้าที่สวัสดิการของวันนี้เลยต้องรับผิดชอบด้วย
ผมเห็นสาวๆ ถือของหนักเลยอาสาเข้าไปช่วย ผมถือถาดเดินตามสาวๆ ไปบริการน้ำท่าให้กับชาวค่ายซึ่งบัดนี้นั่งรวมเป็นกลุ่มตามสุมทุมพุ่มไม้เพราะเป็นเวลาที่เลิกงานแล้ว ทุกคนเลยวางมือเพื่อนั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศยามบ่ายแก่ๆ
“เฮ้ยกลมทางนี้”
ผมชะงักปลายเท้าตอนที่พี่เม่นโบกมือเรียกให้ไปเสิร์ฟแถวนั้นซึ่งมีแก๊งสี่โจรนั่งกันหน้าสลอนอย่างพร้อมเพรียงรวมถึงคนที่ทำให้ผมเผลอค้อนใส่อย่างไม่รู้ตัว
“ทำไมหน้าเป็นตูดอย่างงั้นวะไอ้กลม ใครทำอะไรมึง”
“เปล่าพี่”
ผมตอบปัดๆ แต่จังหวะที่พี่ไกด์เงยหน้าขึ้นมาทางผมก็เลยแอบชักสีหน้าใส่จนฝ่ายนั้นคิ้วกระตุก พี่ไกด์มันมองนิ่งแล้วพูดลอยๆ ขึ้นมา
“หยิบมาสักแก้วสิ”
“มีมือก็หยิบเองสิ ทีพี่มีปากพี่ยังยิ้มให้คนอื่นได้เลย”
ผมตอบเสียงบูดสนิททำเอาพี่ไกด์ชักสีหน้า ส่วนแก๊งสี่โจรที่เหลือลอบยิ้มแล้วมองผมเงียบๆ
“เป็นเหี้ยอะไร?”
พี่ไกด์พูดเสียงดุดันจนผมหน้าเสีย
“.......”
“พูดออกมาว่าเป็นอะไร”
“ผมเปล่า”
“มึงกวนตีนกูเมื่อกี้นี้หมายความว่าไง?”
ผมเม้มปากแน่นแต่ท่าทางแบบนั้นคงไปกวนตีนคนที่อารมณ์กำลังขึ้น พี่ไกด์เลยปราดเข้ามากระชากไหล่ผมไม่เบานักเล่นเอาถาดที่ถืออยู่แทบร่วงลงพื้น ดีว่าพี่เม่นกับพี่นะโมถลาไปช่วยประคองถาดให้ ผมเลยจำใจปล่อยถาดในมือให้พี่พวกแกพอพี่ไกด์เห็นผมมือว่างเลยกระตุกแขนผมแรงๆ
“ใจเย็นไอ้ไกด์ มึงกระชากกลมมันขนาดนั้นเดี๋ยวน้องมันก็ขาดเป็นสองท่อนหรอก”
พี่ปืนเข้ามาช่วยผมเลยสะบัดแขนจากการฉุดกระชากของพี่ไกด์แล้ววิ่งไปหลบหลังพี่ปืน
“ถอยไปไอ้ปืน กูจะคุยกับไอ้กลม” พี่ไกด์เหลือบตามองผม “มึงโผล่ออกมากลม มาเคลียร์กันตรงๆ ว่ามึงเป็นเหี้ยอะไร”
“ผมไม่มีอะไรจะคุยกับพี่”
พี่ไกด์เม้มริมฝีปากแน่นแล้วกอดอกมองผมนิ่ง
“ปืน เมื่อกี้กูเห็นน้องแรกไปทางโรงครัว”
พี่ปืนชะงักก่อนจะไหวไหล่แล้วหันมายิ้มน้อยๆ ให้ผมก่อนจะตบบ่าผมเบาๆ “คุยกันดีๆนะ”
อ้าว! ทิ้งกันง่ายๆ แบบนี้ก็ได้เหรอ!
ผมอ้าปากค้างมองตามแผ่นหลังพี่ปืนที่เดินไปทางโรงครัวอย่างว่องไว กลับมาก่อนพี่ปืนมาช่วยผมก่อนสิวะ แม่งเอ้ย ผมทึ้งหัวตัวเองมองไปรอบๆ พอไม่มีพี่ปืนก็ไม่ต้องพูดถึงพี่เม่นกับพี่นะโมเลยที่แวบหายไปตอนไหนไม่รู้ พี่ไกด์กดยิ้มมุมปากแล้วเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเล่นเอาผมถอยหลังแทบไม่ทัน
“พูด!”
“.....”
“เอ่อ”
“กูให้โอกาสมึงพูดแล้วนะ...มีอะไรพูดมา”
ผมทำหน้างอ
“......”
“ถ้ายังเงียบกูจะบีบปากมึงให้พูด”
แม่ง! ไอ้คนชอบใช้กำลัง
“ใช่สิผมไม่ใช่ผู้หญิงพวกนั้นนี่”
“......” พี่ไกด์ทำหน้างงเหมือนไม่เข้าใจว่าผมพูดอะไร
“มึงพูดเรื่องอะไร?”
“พี่แม่ง” ผมพ่นลมหายใจแรงๆ
“ทำไมผมต้องมาชอบคนอย่างพี่วะ แม่งโคตรเสียเปรียบเลย ขณะที่ผมแสดงออกชัดเจนว่าผมชอบพี่ แต่พี่กลับทำเฉยซ้ำยังคุยกับคนอื่นไปทั่ว พี่รู้ป่ะ? พี่แม่งพูดกับผู้หญิงโคตรดีโคตรสุภาพ แล้วดูที่พี่พูดกับผมดิ แม่งผมนอยนะเว้ย”
พอได้ระบายออกมาอย่างยืดยาวผมก็หอบนิดๆ ก็เล่นพูดไม่หายใจเลย ผมพ่นลมหายใจออกแรงๆ ต่างจากพี่ไกด์ที่ยืนกอดอกยิ้มขบขันผมอยู่
“มึงหึงกู?”
“เออสิ”
เชี่ย ผมตาค้างปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน พี่ไกด์กดยิ้มมุมปากก่อนจะยิ้มออกมากว้างๆ ด้วยรอยยิ้มที่ผมปรารถนามาตลอด ผมยืนนิ่งหัวสมองมึนเบลอไม่ต่างจากเนื้อตัวที่รู้สึกชาวาบตรงกันข้ามกับหัวใจที่เต้นอย่างรุนแรง เหมือนวันนั้นไม่มีผิด เหมือนวันที่ผมตกหลุมพี่ไกด์ วันนั้นหัวใจผมเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมาจากอกไม่ต่างจากวันนี้
ให้ตายเถอะ! ผู้ชายตรงหน้าจะทำให้ผมตกหลุมรักเขาไปอีกสักกี่ครั้ง?
“ผม เอ่อ ผมไม่ได้”
“ถ้ามึงอยากหึงกู...ก็หึงต่อไปเถอะ”
อะไรนะ?
“ทำไมมึงต้องอยากให้กูแสดงออกกับมึงเหมือนคนอื่นๆ?”
ผมยืนนิ่งขณะที่หัวใจสั่นระรัวอยู่ในอก
“พี่ไกด์”
“กูเป็นแบบนี้กับมึงคนเดียวไม่ดีเหรอ?”
“........”
“หรือมึงอยากจะเหมือนคนอื่นๆ?”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
รู้สึกว่านอกจากหัวใจจะเต้นแรงยังรู้สึกถึงความร้อนแถว ต้นคอลามขึ้นมาถึงใบหน้า
“ผมไม่ได้น่ารักเหมือนคนอื่น”
“ทำไมต้องเหมือนคนอื่น? เป็นแบบที่มึงเป็นที่แหละดีแล้ว”
“......”
“น่ารักดี”
บึ้ม! เหมือนแก้มจะระเบิด!
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
(มีต่อค่ะอยากเพิ่งปาดเค้านะ)
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 26-06-2017 21:03:07
**แช่มช้อย โสภา โวหา ใดจะเปรย
งดงาม เหลือเกิน ใจเพลิน เกินเอื้อนเอ่ย
ฝนยังคู่ฟ้า ปลายังคู่น้ำ น้องนางคนงามกู้อ้ายแต้กา**
งดงาม เหลือเกิน ใจเพลิน เกินเอื้อนเอ่ย
ฝนยังคู่ฟ้า ปลายังคู่น้ำ น้องนางคนงามกู้อ้ายแต้กา**
https://www.youtube.com/v/4mJFPspO-tM
ผมกำลังนิ่งฟังเสียงเพลงทำนองคล้ายๆ กับบทกลอนซึ่งมีคำร้องเป็นภาษาเหนือที่ไพเราะจับใจเหลือเกิน ถึงแม้ว่าบางคำผมจะไม่ค่อยเข้าใจเนื้อหามันสักเท่าไหร่ แต่มันก็จับใจความว่ากำลังพรรณนาความรักของชายหนุ่มและหญิงสาวอันเป็นที่รัก ซึ่งเป็นเพลงที่เข้ากับบรรยากาศชื่นมื่นของคู่บ่าวสาวนี้เหลือเกิน
**ฮักนักฮักหลาย มั่นหมายบ่โรยรา
เจ้าเป็นนางฟ้าหรือเทพธิดาบนดอย**
เจ้าเป็นนางฟ้าหรือเทพธิดาบนดอย**
ตอนนี้เป็นเวลาเย็นค่ำที่พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน หลังจากเสร็จสิ้นพิธีแต่งงานแบบพื้นบ้านกันตอนเช้า ยังมีอีกประเพณีหนึ่งที่สำคัญคือ ‘พิธีผูกใจ’ ซึ่งเป็นประเพณีที่ชาวบ้านเล่าให้ฟังว่าจะกระทำกันหลังพระอาทิตย์ตกดินที่ ‘ลานดาว’ ซึ่งเป็นลานกว้างบนภูเขาที่มีหน้าผายื่นออกไปนอกพื้นดิน ซึ่งผมจำได้ว่าพี่ปืนเคยพาไปตะโกนผามาแล้ว คงไม่แปลกที่สถานที่สวยงามแห่งนั้นจะเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของคนที่นี่ด้วย
และเหนือสิ่งอื่นใดผมรู้สึกภูมิใจนิดๆ ที่เคยไปเยือนสถานที่แห่งนั้นก่อนหน้านี้แล้ว
พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าแล้วชาวบ้านกลุ่มใหญ่และบ่าวสาวพร้อมกับญาติพี่น้องก็เดินทางโดยอาศัยรถกระบะนำพาทุกคนสู่ ‘ลานดาว’ ทุกอย่างยังคงสวยงามในความทรงจำผมแม้ว่าจะเป็นตอนที่แสงอาทิตย์ลับขอบฟ้าแล้วเห็นแต่แสงไฟจากคบเพลิงตามรายทางที่ชาวบ้านมาเตรียมเอาไว้ก่อน ทำให้บรรยากาศรอบกายเงียบสงัดมีแค่เสียงพูดคุยเบาๆ
พวกเรามาถึงลานกว้างที่มีต้นไม้เฉพาะทางขึ้น และมีต้นไม้ใหญ่เพียงต้นเดียวที่ตั้งตระหง่านอยู่บริเวณใกล้ๆ ริมผาที่มีขอบไม้กั้นอยู่ ผมยืนนิ่งไม่ต่างจากชาวค่ายคนอื่นๆ พร้อมใจกันนิ่งเงียบเพื่อร่วมพิธีการสำคัญ พ่อเฒ่าซึ่งเป็นผู้ประกอบพิธีเรียกให้บ่าวสาวจับผ้าฝ้ายทอมือลวดลายสวยงามคนละด้านแล้วพากันเดินถือผ้าโอบต้นไม้ใหญ่ ทั้งคู่ถือผ้าวนรอบต้นไม้คนละด้านก่อนจะมาบรรจบกันที่ตรงกลาง สีหน้าทั้งคู่แช่มชื่น แววตาที่มองกันเต็มไปด้วยความรักก่อนจะเปล่งคำบางคำออกมาที่ทำเอาแก๊งดอกไม้ถึงกับหลุดสะอื้นด้วยความตื้นตันใจ
“อธิษฐานกลางลานดาว ให้รักเรานิรันดร”
เสียงทั้งคู่เปล่งเสียงออกมาอย่างแผ่วเบาแต่ถึงอย่างนั้นก็ก้องกังวานไปทั่ว ไม่นานหลังจากนั้นเสียงสายลมพัดเบาๆ ทำเอาพวกเราถึงกับขนลุกซู่เพราะนั่นเปรียบเสมือนการรับรู้ของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ปกป้องคุ้มครองสถานที่แห่งนี้ คำอธิษฐานของบ่าวสาวนั้นทำให้ผมนึกถึงเพลงเดิมในท่อนหนึ่งที่ว่า
** ไม่ได้ต้องการที่จะเป็นตำนานรัก
แต่ใจต้องการนักแค่เพียงได้รักเจ้าเนิ่นนาน
เมื่อได้พบพานกับแม่นงคราญจึงสานรัก
กายใจพร้อมพลีภักดิ์เพื่อเพียงได้รักเจ้าเนิ่นนาน**
แต่ใจต้องการนักแค่เพียงได้รักเจ้าเนิ่นนาน
เมื่อได้พบพานกับแม่นงคราญจึงสานรัก
กายใจพร้อมพลีภักดิ์เพื่อเพียงได้รักเจ้าเนิ่นนาน**
ขณะที่ผมกำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศตรงหน้านั้นพอดีว่าพ่อเฒ่าที่ประกอบพิธีเรียกให้ไปช่วยผูกผ้าที่เหลือจากพิธีกรรมซึ่งเสร็จสิ้นแล้ว แต่เพราะความยาวของผ้าที่ใช้ผูกต้นไม้ค่อนข้างยาวผมเลยหันรีหันขวางจะร้องหาคนช่วย พอดีกับที่มีใครบางคนมาช่วยจับปลายผ้าอีกคน ผมเลยขยับปากจะขอบคุณแต่เมื่อฝ่ายนั้นเงยหน้าขึ้นมาหัวใจของผมกระตุกวาบ
พี่ปืนยิ้มมุมปากให้ผมแล้วเริ่มจับผ้าเดินไปผูกคนละด้าน ผมยืนอึ้งเพราะนึกถึงภาพที่บ่าวสาวผูกผ้ากันคนละด้านเมื่อกี้ หัวใจผมสั่นไหวนิ่งมองพี่ปืนที่ค่อยๆ ถือผ้าใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ร่างกายผมเหมือนจะหยุดไปชั่วขณะเท้าทั้งสองข้างเหมือนถูกตอกหมุดให้อยู่กับพื้นไม่สามารถขยับไปไหนได้
“อธิษฐานกลางลานดาว ให้รักเรานิรันดร”
เสียงนั่น! เสียงทุ่มนั่นหลุดออกมาจากริมฝีปากหนาของพี่ปืน
ผมยืนอึ้ง!
ผมรู้สึกว่าตั้งแต่หัวจรดเท้าชาวาบขึ้นมาทันที หัวใจที่เคยเต้นรุนแรงพลันสงบลงเมื่อพี่ปืนเดินมาหยุดตรงหน้า
“แรก”
“......”
“มึงควรจะรู้ได้แล้วนะ...ว่ากูคิดยังไงกับมึง”
“ทำไมถึงเรียกการผูกผ้ากับต้นไม้ว่าพิธีผูกใจล่ะครับ”
“ป่าและต้นไม้เปรียบเสมือนชีวิตและลมหายใจของคนที่นี่ พิธีผูกใจจึงเปรียบเสมือนการอวยพรให้ความรักของบ่าวสาวยั่งยืนดั่งต้นไม้ใหญ่ ให้ครองรักกันจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตซึ่งทุกคนต้องกลับคืนสู่พื้นดิน”
“.....”
“มันเป็นกุศโลบายของคนเก่าคนแก่ที่สอนให้คนรุ่นหลังปกป้องรักษาป่าไม้และสายน้ำที่ซึ่งเป็นทรัพย์สมบัติของแผ่นดินเพื่อส่งต่อให้กับลูกหลานของเราต่อไป ให้เปรียบความรักของบ่าวสาวให้เท่ากับความรักของการปกป้องธรรมชาติของแผ่นดินถิ่นเกิด”
“คนสมัยก่อนนี่ช่างคิดช่างทำกันจังเลยนะครับ”
“นอกจากพิธีผูกใจแล้วคนที่นี่ยังมีความเชื่อที่ว่า ‘หากได้พาคนที่ชอบมาตะโกนผาที่ลานดาวด้วยกัน ว่ากันว่าทั้งคู่จะได้ครองรักกันในที่สุด’ ”
บทสนทนาระหว่างแม่บุญธรรมกับผมเมื่อหัวค่ำยังติดอยู่หัวจนนอนไม่หลับ ผมซุกตัวอยู่ในผ้าห่มผืนหนา ตอนนี้เป็นเวลาดึกมากแล้วซ้ำบรรยากาศรอบกายยังหนาวเย็นจับใจแต่น่าแปลกที่ผมกลับรู้สึกว่ามีความอบอุ่นกำลังโอบล้อม ผมซุกใบหน้าลงไปที่หมอนเพราะรู้ดีว่าตอนนี้ใบหน้าตัวเองร้อนเห่อและแดงก่ำแค่ไหน
บ้าที่สุดแล้วคืนนี้ผมจะข่มตาหลับลงได้ยังไง
แม่ง! เขินเว้ยยยยยยยยยย
อูว์ๆๆๆ พี่ปืนคนจริง2017 อนุญาตให้จิกทึ้งหมอนได้ตามอัธยาศัย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ใครเม้นท์จะให้พี่ปืนพาไปตะโกนผา 555555555555
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก #ทีมเมียพี่ปืน
ใครเม้นท์จะให้พี่ปืนพาไปตะโกนผา 555555555555
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก #ทีมเมียพี่ปืน
_______________________________________________________________________________
**เครดิตเพลง**
เพลง แลรักนิรันดร์กาล ศิลปิน ปู่จ๋าน ลองไมค์
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 26-06-2017 21:09:22
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 26-06-2017 21:15:23
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 26-06-2017 21:21:14
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 26-06-2017 21:23:58
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 26-06-2017 21:25:55
ทำน้องใจสั่นเลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: sahatsawat ที่ 26-06-2017 21:35:27
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 26-06-2017 21:41:45
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 26-06-2017 21:53:44
พี่ปืนคนจริง2017!!!!!!
ฟินทุกคู่ค่ะจุดนี้
และนี่ก็กะไว้แล้วว่า
ถ้าพี่ปืนสารภาพ คุณคนเขียนต้องตัดฉับ!
น้ำตาาาาาาาาาา
ขอวาร์ปไปวันจันทร์เลยได้ไหมคะ
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 26-06-2017 21:54:57
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 26-06-2017 21:58:13
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 26-06-2017 22:17:43
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 26-06-2017 22:18:32
ชอบ หลง สูดดด 55555
:pig4: :กอด1: ขอบคุณมากนะคะ รอจันทร์หน้าน้า จุ๊บ
เริ่มหัวข้อโดย: Bronc ที่ 26-06-2017 22:25:33
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 26-06-2017 22:41:52
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 26-06-2017 22:48:32
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 26-06-2017 22:50:06
ดอ้ยย โรแมนติกมาก :-[
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 26-06-2017 22:50:17
แล้วแบบ...คนน้องหลงกลไปกี่ครั้งแล้วเนี่ย ฮาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 26-06-2017 23:01:05
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 26-06-2017 23:19:18
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-06-2017 23:35:25
“อธิษฐานกลางลานดาว ให้รักเรานิรันดร”
“แรก”
“......”
“มึงควรจะรู้ได้แล้วนะ...ว่ากูคิดยังไงกับมึง”
อะร๊างงงง ชอบบบบบบ :ling1: :ling1: :ling1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-06-2017 23:49:00
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Jessiebier ที่ 27-06-2017 00:15:49
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 27-06-2017 00:32:39
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 27-06-2017 00:49:23
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 27-06-2017 03:10:01
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 27-06-2017 03:47:56
แผนสูงเว่อร์
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 27-06-2017 06:36:19
พี่ปืนบอกความรู้สึกตรงๆขนาดนี้ ชัดเจนขนาดนี้
แรกจะเอายังไงครับ ตอบรักพื่ปืนไหม เขินหนักมากขนาดนี้ :laugh:
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 27-06-2017 06:45:34
เริ่มหัวข้อโดย: ฟูจิซัน ที่ 27-06-2017 06:57:10
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 27-06-2017 07:06:44
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 27-06-2017 07:50:07
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 27-06-2017 10:05:31
คู่ไหนจะลงเอยก่อนกันคะ หวีดดดดดดดดดดดดดด
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 27-06-2017 12:13:21
ดีใจกับทั้งสองคู่
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 27-06-2017 12:14:49
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 27-06-2017 12:31:22
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 27-06-2017 12:53:44
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 27-06-2017 13:04:46
เหยียบเบรคมั่งเน้อพี่ น้องแรกใจสั่นหมดละ
:o8:
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 27-06-2017 15:21:35
เริ่มหัวข้อโดย: sb_ng ที่ 27-06-2017 16:32:58
รู้ชัดแล้วสินะน้องแรก ทำไมชีวิตแรกมันสดใสซาบซ่านสีชมพูขนาดนี้อ่ะ อิจเหลือเกิน อยากได้พี่ปืน 555555555
พี่ไกด์กับกลมก็ดูพัฒนาขึ้นมานะ พี่ไกด์ดูต่อกำลังใจให้กลมละ แต่ก็ยังยืนยันว่าหมันไส้พี่ไกด์ค่ะ 555555
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 27-06-2017 17:32:22
อิจฉาแรกกกกก
ทำไมต้องได้ของดีขนาดนี้ไป งือออ
ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 27-06-2017 21:27:54
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 27-06-2017 21:31:11
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 27-06-2017 23:44:21
:L1: :pig4: :L1:
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 28-06-2017 00:26:22
#คนจริง2017 #ว่าที่แฟนแสนดีของน้องแรก
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 28-06-2017 07:50:26
น่ารักจริงๆ เลยย คู่กลมกะไกด์ก็ใช่ย่อยนะ อิอิ
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 28-06-2017 10:08:39
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 28-06-2017 10:33:46
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 28-06-2017 20:40:33
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 28-06-2017 22:19:46
ใจละลายเลยฮื่อออออออ
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 29-06-2017 07:58:26
ถึงได้พาน้องแรกเราไปตะโกนตั้งแต่มากันเลยทีเดียว5555 :laugh:
แผนสูงนะค่ะเฮียยยยยย o18
:man1: :man1: :กอด1: :กอด1: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 29-06-2017 08:27:09
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 29-06-2017 20:30:48
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 29-06-2017 21:53:18
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 30-06-2017 10:11:30
มีความฮา..
มีความหวาน..
มีความหื่น..
55+
#ทีมเมียพี่ปืน :katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 01-07-2017 00:58:49
เริ่มหัวข้อโดย: DraCo_SLa13 ที่ 01-07-2017 01:42:56
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 02-07-2017 22:09:19
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 03-07-2017 00:06:11
เริ่มหัวข้อโดย: mysun ที่ 03-07-2017 00:28:51
ทำน้องเขินตลอดแก้มจะแตก :o8:
เริ่มหัวข้อโดย: Fkchk ที่ 03-07-2017 18:14:05
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 03-07-2017 20:35:22
- ไปค่ายตอนที่สิบเจ็ด : กีฬาสร้างรัก -
อากาศเช้าวันนี้เย็นสบายถึงแม้จะมีแดดออกมาบ้างแต่ท้องฟ้าโปร่งใสจนเห็นก้อนเมฆสีขาวนวลตาลอยอยู่เหนือท้องฟ้าทำให้บรรยากาศเช้านี้สดชื่นแจ่มใส พี่ปิงปองนำชาวค่ายเดินเท้าประมาณเกือบสองกิโลเมตรจากค่ายไปยังต้นน้ำลำธารที่อยู่ท้ายหมู่บ้านซึ่งเป็นสถานในการสร้างฝายชะลอน้ำ พวกเราทุกคนช่วยกันหอบหิ้ววัสดุที่ใช้ในการทำฝายชะลอน้ำไม่ว่าจะเป็นกระสอบเปล่าสำหรับใส่ดินหรือทราย และท่อนไม้ไผ่ที่จะทำเป็นคอกหรือแนวกั้นเพื่อชะลอการไหลของน้ำ
ราวๆ สิบโมงพวกเราถึงที่หมายแล้วจึงกระจายตัวไปทำหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย ตอนนั้นแหละที่ผมแอบกวาดตามองไปรอบๆ เพื่อมองหาใครบางคนที่ตั้งแต่เช้ามานี่ผมยังไม่เห็นหน้าเลย ผมถอนหายใจแรงๆ รู้สึกล้าตรงหัวตาเล็กน้อยเพราะเมื่อคืนที่ผ่านมากว่าจะข่มตาให้หลับลงได้ก็เกือบจะเช้ามืด ตื่นมาขอบตาถึงดำคล้ำเหมือนคนโดนของขนาดนี้ ซ้ำยังรู้สึกหนักที่หนังตาเพราะความรู้สึกง่วงเริ่มเล่นงานเข้าแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ทำไมไม่รู้ที่ก้อนเนื้อในอกด้านซ้ายยังเต้นระรัวทุกครั้งที่นึกถึงตัวต้นเหตุของเรื่อง
“อธิษฐานกลางลานดาว ให้รักเรานิรันดร”
“......”
“มึงควรรู้ได้แล้วนะว่ากูคิดยังไงกับมึง”
ผมรู้แล้ว!
ผมเข้าใจทุกอย่างที่พี่มันต้องการบอกแล้ว แต่มันขัดเขินเกินกว่าจะพูดอะไรออกไป ในตอนนั้นผมแค่ยืนนิ่งเหมือนว่าสติได้หลุดร่วงออกจากร่างกายแล้วอาศัยจังหวะที่มีใครสักคนเข้ามาพอดีชิ่งออกจากสถานการณ์นั้น โดยที่ยังไม่ได้ตอบพี่ปืนด้วยซ้ำว่า...ผมรู้แล้ว
ผมเหม่อมองไปเบื้องหน้าจนกระทั่งมีเงาใครสักคนมาขยับเข้ามาบังแสงสว่างเบื้องหน้า ผมกระพริบตาถี่ๆ เมื่อเห็นพี่เม่นกับพี่นะโมมายืนยิ้มเผล่อยู่ตรงหน้า
“อ้าวพี่”
“เออ”
“มึงนั่งเหม่ออะไรวะแรก”
“เปล่านี่ครับ” ผมรีบส่ายหน้าปฏิเสธก้มตาหรุบมองต่ำ
“ปากแข็งกันจริงๆ นะพวกมึงเนี่ย”
“อ่ะนี่”
พี่นะโมยื่นช็อกโกเลตแท่งมาให้ผมสองอัน
“บัดดี้มึงฝากมาให้”
“ขอบคุณครับ”
“เออ อีกอย่าง” พี่เม่นพูดยิ้มๆ “ไม่ต้องกังวลไปหรอกคนที่มึงมองหาน่ะ มันลงไปทำธุระในเมืองตั้งแต่เช้ามืดแล้ว”
ผมทำหน้าเหวอ “ป่ะ เปล่า ไม่ได้มองใครสักหน่อย”
พี่นะโมตบบ่าผมปุๆ
“ใจเย็นๆ ค่อยๆ พูด ลิ้นมึงพันกันหมดแล้ว”
ฟังดูเหมือนคำพูดให้กำลังใจนะแต่แม่งเสือกพากันกลั้นยิ้มขำผมขนาดนั้น แม่งไม่หัวเราะดังๆ ซะเลยล่ะ
“พวกพี่นี่แม่ง”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
“ไอ้ปืนฝากบอกมึงว่าเดี๋ยวบ่ายๆ มันจะกลับมา ยังไงมึงก็ทนคิดถึงมันไปก่อนแล้วกัน”
ผมอ้าปากค้าง
ไม่มีทาง ไอ้พี่ปืนไม่มีทางพูดแบบนั้นแน่นอน
“แล้วมันยังฝากบอกอีกว่า ‘พักเที่ยงแล้วอย่าลืมกินข้าวนะครับน้องแรก’ พี่ปืนห่วง”
พ่องงงงงงงงง
ไอ้สัดหน้าเน่อนี่รู้สึกร้อนไหม้แบบไม่ต้องสืบความ!
หลังจากสมาชิกสองในสี่ของแก๊งสี่โจรมาป่วนให้ผมรู้สึกขัดเขินจนพอใจแล้วก็พากันกอดคอเดินหัวเราะไปโน่น ทิ้งให้ผมต้องพยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และเริ่มทำงานต่อโดยมีสายตาของเพื่อนปีหนึ่งอย่างพวกสาวๆ แก๊งดอกไม้มองมาอย่างสอดรู้สอดเห็น แต่ผมไม่ยอมให้มันได้เปิดประเด็นหรอก
ผมยังไม่พร้อมกับการตอบคำถามใครพอๆ กับที่ยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับพี่ปืนตอนนี้ นับว่าเป็นข้อดีที่ตื่นมาเช้านี้พี่ปืนลงไปทำธุระแต่เช้า ไม่อย่างนั้นผมก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันเวลาที่ต้องเผชิญหน้ากันตรงๆ ดีแล้วล่ะอย่างน้อยก็จะได้มีเวลาทำใจให้สงบก่อนจะเจอหน้าพี่มัน
เหรอวะ!
ไม่ใช่ว่าพอเจอหน้ากันผมจะทำตัวประหลาดจนมันจับสังเกตได้หรอกนะ โว้ย ทำไมจะคิดจะทำอะไรมันถึงดูขัดเขินไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้วะ
“ไอ้ห่าแรกมึงทำหน้าเพ้อพกอะไรของมึงเนี่ย”
พี่เบิร์ดสะกิดไหล่ผมเบาๆ แล้วชวนให้ไปตักทรายใส่กระสอบก่อนจะนำมาวางเรียงกั้นเป็นแนวยาวจากริมฝั่งลำธารด้านหนึ่งมาอีกด้านหนึ่ง ใกล้ๆ กันนั้นมีบางส่วนกำลังตัดไม้ไผ่ทำเป็นแนวกั้น
“เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอ?”
“มึงรู้ได้ไง”
ผมชะงักกึก
“ก็ขอบตามึงดำขนาดนั้น”
“ก็เอ่อ มีเรื่องให้คิดนิดหน่อย”
“เรื่องพี่ปืน?”
ไอ้สัดนี่มึงก็ถามทะลุกลางเป้าเกินไป๊
“อืม”
“เออ มึงจะคิดจะทำอะไรก็เรื่องของมึง แต่ถ้ามีอะไรมึงบอกกูได้เสมอนะ”
ผมพยักหน้ารับ “ขอบใจมากมึง”
ไอ้เบิร์ดตบบ่าผมเบาๆ
“กูไม่รู้หรอกว่าระหว่างพี่ปืนกับมึงนี่มันยังไง แต่ในสายตาคนนอก กูว่าพี่มันแสดงออกชัดเจนนะว่าพี่มันรู้สึกยังไง”
“อือ”
“ทีนี้ก็เป็นเรื่องของมึงแล้วล่ะว่าจะคิดยังไง”
พี่มันชอบผม? แล้วผมล่ะรู้สึกยังไง?
“กูไม่รู้ เอ่อ”
“แล้ว?”
“กูไม่รู้ว่ากูรู้สึกยังไง แม่งโคตรรู้สึกดีเวลาที่พี่มันทำอะไรให้ แต่อีกใจก็กลัวว่าพี่มันอาจจะแค่แกล้งหยอกแกล้งแซวไปตามประสา กูเลยเอ่อ”
“มึงชอบพี่ปืน”
“กะ กู”
“ปฏิเสธสิ” ไอ้เบิร์ดไหวไหล่พูดยิ้มๆ
“มึงชอบพี่ปืน”
“กู”
“มึงชอบพี่ปืนแล้ว”
ฉิบหาย! หัวใจผมสั่นไหวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ
“มึงชอบ...”
“เออกูชอบพี่ปืน”
เชี่ย!
พอหลุดปากออกไปแล้วจึงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าพูดอะไรที่ไม่สมควรออกไป ไอ้เบิร์ดขำก๊ากขณะที่ผมทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรงบวกกับความอายเลยต้องนั่งกอดเข่าเอาหน้าแนบหัวเข่าโดยที่ไม่อยากโผล่ออกมาให้ใครได้เห็นทั้งนั้น
ถึงแม้เสียงของผมเมื่อกี้จะไม่ได้ดังจนได้ยินไปทั่ว แต่แน่นอนว่านอกจากไอ้เบิร์ดแล้วยังมีแก๊งดอกไม้ที่กรอกทรายใส่ถุงอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนี่แหละที่ได้ยินแน่นอน แล้วพวกมันก็แสดงออกด้วยการพากันทำตาโตก่อนจะปล่อยเสียงหัวเราะออกมาอย่างดังเป็นเชิงขบขัน ทำให้ชาวค่ายคนอื่นๆ หันมาสนใจว่าเกิดอะไรขึ้น
โอ้ยยยยยยยยย
แล้วผมจะหน้าที่ไหนไปมองเพื่อนได้เต็มตาวะ ห่าเอ้ย
**********************************************
หลังจากพักกินข้าวเที่ยงแล้วพวกเราทำฝายชะลอน้ำต่ออีกประมาณสองสามชั่วโมง ก่อนที่พี่ปิงปองจะบอกให้พวกเราวางมือก่อนค่อยมาทำต่อในวันพรุ่งนี้เนื่องจากวันนี้พวกเราต้องกลับมาเตรียมสนามเพื่อแข่งกีฬากระชับความสัมพันธ์ระหว่างชาวบ้านและนิสิตนักศึกษาที่มาทำค่าย หรืออีกนัยหนึ่งคือการทดลองใช้สนามกีฬาที่พวกเราร่วมแรงร่วมใจทำมาจนเสร็จสิ้น
สำหรับชนิดกีฬาที่ใช้แข่งขันนี่มีสองอย่างคือวอลเล่ย์บอลซึ่งมีนักกีฬานำทีมโดยกลุ่มเจ่และพี่ปิงปองปะทะกับกลุ่มแม่บ้านและหนุ่มๆ ชาวบ้านที่วันนี้เตรียมตัวกันมาเป็นอย่างดี และการแข่งขันฟุตบอลนัดพิเศษ โดยกีฬากระชับความสัมพันธ์ที่ว่าจะเริ่มแข่งวอลเล่ย์บอลก่อน ซึ่งเริ่มขันแข่งในเวลาบ่ายสาม
ตอนนี้ชาวบ้านส่วนใหญ่ต่างมารวมตัวกันอยู่ที่สนามกีฬาเพื่อให้กำลังใจทีมตัวเองและร่วมเชียร์ไปด้วยกัน ไม่ต่างจากชาวค่ายบางส่วนที่ไปนั่งปักหลักเชียร์อยู่ใกล้ๆ จริงๆ แล้วเรียกว่านั่งกลมกลืนเหมือนเชียร์ทั้งสองฝั่งซะมากกว่า ถึงแม้จะเป็นการแข่งขันที่แบ่งฝักแบ่งฝ่ายแต่ชาวบ้านก็หอบขนมนมเนยติดไม้ติดมือมาฝากชาวค่ายจนพวกเรายิ้มแก้มปริ
ส่วนนักกีฬาวอลเล่ย์บอลของฝั่งเราที่ผมกับไอ้เบิร์ดกำลังเสิร์ฟน้ำให้อยู่ตอนนี้กำลังบรรจงทาแป้งกระป๋องและทาลิปมันเพื่อเสริมความมั่นใจในการลงสนาม ดูแล้วโคตรอารมณ์ดีเวลาที่เห็นกลุ่มเจ่กำลังจะออกไปสร้างสีสันให้กับการแข่งขันกีฬากระชับสัมพันธ์วันนี้
“น้องเบิร์ด”
“ครับ”
“พวกพี่ดูดีรึยังจ๊ะ”
“น่ารักทุกคนเลยครับ”
มันตอบพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้ ทำเอาพวกเจ่ๆ ตบไม้ตบมือถูกใจ เจ่เบอร์หนึ่งที่ผมมารู้จักชื่อเล่นแกเมื่อไม่นานนี้ชื่อ ‘พี่กล้วย’ ยิ้มหวานหยดย้อยให้ไอ้เบิร์ดแล้วกวักมือเรียกมันให้ขยับเข้าไปใกล้ๆ
“ตอบดี” พี่กล้วยทำตาเล็กตาน้อยใส่ “สนใจเป็นผัวพี่มั้ยจ๊ะ?”
“โอ้ย ถ้ามึงจะดิวกันซึ่งๆ หน้าขนาดนี้นะอีกล้วยเน่า”
“แหม เผื่อน้องเบลอๆ แล้วกูได้ไง”
ผมทำตาโตเล่นเอาเจ่คนอื่นโห่แซวทำเอาบรรยากาศโดยรอบคึกคักขึ้นมาทันตา ส่วนไอ้เบิร์ดขวัญใจชาวสีรุ้งแค่หัวเราะน้อยๆ ตามประสามัน
“ได้ส้นตีนนอกเขายันออกมาน่ะเหรอ”
“อีพวกปากอัปมงคล”
พี่กล้วยค้อนใส่เพื่อนก่อนจะหันมาแซะไอ้เบิร์ดต่อ “น้องเบิร์ดอย่าไปฟังพวกมัน พวกเนี้ยขี้อิจฉา ชอบพูดจาขัดขวางความรักของเรา”
ไปคบกันตอนไหนวะ?
ผมขำก๊ากกับอาการเล่นใหญ่ของพี่กล้วยที่ทั้งออดอ้อนออเซาะ ตรงกันข้ามกับเพื่อนๆ เจ่ที่ทำหน้ารับไม่ได้
“ไปทำบุญล้างซวยด้วยนะน้องเบิร์ด พี่รู้สึกว่าราหูกำลังอมเรา ไม่ก็มีผีห่ากำลังเกาะน้องขอส่วนบุญ”
“ต๊าย นั่นปากเหรออีเจส”
“เล่นอะไรกันเนี่ยเจ่”
พี่ปิงปองที่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดกีฬากลับมาถึงกับทำหน้างงเมื่อเห็นพี่เจสกับพี่กล้วยกอดแขนไอ้เบิร์ดคนละข้างแล้วลากไปลากมา ส่วนคนกลางอย่างไอ้ห่าเบิร์ดเพื่อนผมถึงกับทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออกโคตรตลก
“ไม่ต้องแย่งกันๆ”
พี่ปิงปองเข้าไปแยกเจ่ๆ ออกจากไอ้ขวัญใจชาวสีรุ้ง โดยการดันคนทั้งคู่ออกแล้วดึงไอ้เบิร์ดที่ตัวอย่างกะยักษ์ได้ราวกับว่ามันหุ่นบอบบางซะเหลือเกินมาควงหน้าตาเฉย
“น้องเบิร์ดเนี่ยของปิงปอง”
“ถามน้องเค้ายังไม่ใช่ว่ามโนเองหรอกนะยะ” เพื่อนผมมันกดยิ้มมุมปากส่วนพี่พี่ปิงปองนี่หน้าแดงเห่อเลยวะ
“ได้เวลาลงสนามแล้วครับ”
ไอ้เบิร์ดทะลุขึ้นมากลางปล้องก่อนจะชี้ไปที่นาฬิกาตรงผนังห้องที่บอกเวลาลงสนามแล้ว กลุ่มเจ่ๆ และพี่ปิงปองที่ถึงกับตาเหลือกปล่อยแขนไอ้เบิร์ดอย่างไวแล้ววิ่งไปล้อมวงสุมหัวคุยเรื่องกลยุทธ์ในการทำศึกครั้งนี้
“แผนการเล่นเกมวันนี้ไม่มีอะไรมาก”
“อ้าว”
“เล่นให้สนุกค่ะ”
“และจำไว้อีกอย่างว่าในสนามถ้าเจอผู้หญิงให้ปล่อยไป แต่ถ้าเจอคู่แข่งผู้ชายให้จัดเต็ม เฮ้!”
สาบานว่านั่นคือแผนการเล่น ถถถถถถถถ
ตอนนี้ทั้งสนามกำลังหัวเราะอย่างขบขันเมื่อบรรดาสตรีเหล็กฝั่งผมเล่นนอกกติกาคือข้ามเขตแดนไปดึงกางเกงของผู้เล่นฝ่ายชายวัยหนุ่มของฝ่ายตรงข้าม เรียกเสียงหัวเราะชอบอกชอบใจจากชาวบ้านที่พากับหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง มันเป็นเกมที่สนุกจริงๆ เพราะกลุ่มเจ่ที่มัวแต่มองหนุ่มๆ รอบสนามทำให้เผลอเรอจนชวนหัว บ้างก็รับลูกเสิร์ฟไม่ทัน ถึงอย่างนั้นก็มีน้ำใจเวลาที่ผู้เล่นผู้หญิงชาวบ้านวัยกลางคนกำลังจะถลาล้มพวกพี่แกรีบวิ่งไปช่วยประคอง บ้างก็วิ่งชนกันเองโคตรตลก
ยิ่งบวกกับเสียงพากย์นรกแตกนอกสนามซึ่งนำทีมโดยพี่นะโมและพี่เม่นที่ผลัดกันพากย์เสียงดังสลับเบาเร้าอารมณ์ทั้งๆ ที่เกมมันไม่ได้ดุดันอะไรเลยตรงกันข้ามนี่เป็นวอลเล่ย์บอลแมทช์ที่ผมขำจนปวดท้อง กลุ่มเจ่และพี่ปิงปองหน้าแดงก่ำทั้งยังหอบเหนื่อยเพราะเล่นมาได้สักพักแล้วแต่แววตาของทุกคนเต็มไปด้วยความสนุกสนาน
ภาพตรงหน้าทำให้ผมเรียนรู้ว่าเพศสภาพไม่ได้บ่งบอกว่าคนๆ นั้นเป็นคนดีหรือคนชั่ว แต่พฤติกรรมต่างหากที่กำหนดคุณค่าของความเป็นมนุษย์ ไม่ว่าภายนอกเราจะมีบางสิ่งบางอย่างแตกต่างจากคนอื่น แต่คนเหล่านั้นก็สามารถทำให้คนอื่นยิ้มหรือหัวเราะและสร้างความสุขได้เหมือนๆ กับคนปกติทั่วไป เพียงแค่ทุกคนต้องให้การยอมรับและให้กำลังใจ ผมสังเกตว่าชาวบ้านรุ่นป้าๆ ลุงๆ ที่นี่ดูจะเอ็นดูกลุ่มเจ่และพี่ปิงปองเป็นพิเศษนั่นไม่ใช่เพราะว่าคนเหล่านั้นตลกสนุกสนานไปวันๆ แต่เพราะพวกพี่ๆ เขาแสดงออกอย่างจริงใจกับคนที่นี่ต่างหาก
นี่คงเป็นบทเรียนที่สำคัญอีกอย่างหนึ่งที่ทำให้ผมตกผลึกทางความคิดจากการมาค่ายครั้งนี้!
วอลเล่ย์บอลนัดกระชับมิตรจบแล้วไปโดยที่ผมยังไม่ทราบผลของการแพ้ชนะด้วยซ้ำ เพราะก่อนหน้านี้ผมแวบมาช่วยเพื่อนปีหนึ่งจัดเตรียมอาการมื้อเย็น เนื่องจากวันนี้เป็นเวรทำอาหารของปีหนึ่ง ผมได้ออกมาจากโรงครัวอีกทีสนามก็เตรียมแข่งขันฟุตบอลกันต่อแล้ว คราวนี้ผมมองไปรอบๆ เพื่อหาใครสักคนแต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เห็นพี่มันเลย
“เฮ้ย”
ผมร้องเสียงหลงเมื่อหันหลังกลับมาดันเจอกับพี่ปืนที่ยืนกอดอกอยู่ข้างหลังผม และยิ่งตกใจยิ่งกว่านั้นเมื่อสบเข้ากับดวงตาคู่คมที่ทอดมองนิ่งๆ พาให้เกิดอารมณ์หวามไหวในใจบอกไม่ถูก
“ตกใจอะไรขนาดนี้”
“ก็ เอ่อ ก็อยู่ๆ พี่โผล่มาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงนี่”
“ถ้าให้เสียงจะรู้เหรอว่ามีคนมองหาอยู่”
“ผมเปล่า โอ้ย”
เชี่ย รีบตอบจนเผลอกัดลิ้นตัวเอง
“ไหนดูซิ”
ผมส่ายหน้าถอยหลังหนี แต่พี่ปืนคว้าบ่าผมเอาไว้ทันก่อนจะขยับตัวอย่างรวดเร็วมาชะโงกดูริมฝีปากให้ผม
“เลือดออกนิดหน่อย”
หน้าใกล้เกินไปแล้วเว้ย ถอยไปห่างๆ ผมเลยเดี๋ยวผมตกใจเผลอกอดขึ้นมาทำไงวะ
“บอกแล้วว่าผมไม่เป็นอะไร”
“เหรอ”
“ปล่อยผมสิ”
ผมหรุบตามองมือหนาที่กำรอบข้อมือของผมอยู่
“ไอ้เม่นได้บอกมึงรึเปล่า”
ตึก! ตึก! ตึก!
บอกอะไรไม่รู้ไม่อยากจำเว้ย
“ได้ค้นบิลให้กูรึเปล่า”
“อะไรนะ?”
“ค้นบิลไงที่กูให้ทำ”
“พี่บอกตอนไหน”
“ก็ฝากไอ้เม่นมาบอก”
ผมอ้าปากค้างหวนนึกถึงสิ่งที่พี่เม่นมันบอกไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องที่พี่ปืนพูดเลย
“แล้วมันยังฝากบอกอีกว่า ‘พักเที่ยงแล้วอย่าลืมกินข้าวนะครับน้องแรก’ พี่ปืนห่วง”
โอ้ย ไอ้สัด!
หลงกินข้าวไปจนพุงปลิ้นเลย ผมถอนหายใจแรงๆ นึกแช่งชักหักกระดูกไอ้พี่พวกนั้น
“ทำหน้านิ่วทำไม”
“ก็เพื่อนพี่อ่ะแกล้งผม”
“มันทำอะไรมึงล่ะ
“ก็ เอ่อ”
พูดไปสิแรก พูดเลยมึง มีโอกาสก็ฟ้องไปเลยว่าไอ้พี่พวกนั้นมันแกล้งพูดว่าพี่ปืนคิดถึงมึงทำให้มึงใจลอยตลอดบ่าย และอีกอย่างพวกพี่มันทำให้มึงเข้าใจผิดว่าพี่ปืนบอกให้กินข้าว มึงเลยบ้าจี้แยกน่องไก่กับไอ้เบิร์ดแล้วกินข้าวหมดไปตั้งสองจาน
พูดไปสิไอ้ห่าแรก
“ว่า?”
พี่ปืนชะโงกหน้ามาถามแววตาคู่นั้นที่มองผมมีประกายกรุ้มกริ่มจนน่าตี อีกทั้งรอยยิ้มมุมปากตามแบบฉบับเจ้าตัวที่ทำให้ใจผมเต้นแรงเหมือนวิ่งออกกำลังกายอย่างหนักเป็นปฏิกิริยาที่แก้ยังไงก็แก้ไม่หาย
“ไม่รู้เว้ย”
ผมตั้งใจจะเดินหนีแต่อีกฝ่ายคว้าแขนผมเอาไว้ทัน
“จะไม่ไปเชียร์กูเตะบอลเหรอ”
“กองเชียร์พี่เยอะแยะ”
ก้มหน้าหาเศษเหรียญต่อไป โธ่กูหนอกู
“แต่พวกนั้นไม่มีมึงรวมอยู่ด้วยนี่”
ผมสบตากับอีกฝ่ายก่อนจะรีบหรุบลงอย่างขัดเขินอีกครั้ง
“ไม่เห็นเกี่ยวเลย”
“เกี่ยวสิ”
เออเกี่ยวก็เกี่ยวแต่ช่วยเลิกทำเสียงทุ้มนุ่มหูแบบนี้ได้มั้ยวะ รู้มั้ยเนี่ยว่าคนมันใจเต้นแรงอ่ะ เปรตจริงๆ กูนี่เกิดมาจนครบสิบแปดปีแล้วเพิ่งรู้สึกทุเรศตัวเองก็ตอนนี้แหละ เป็นห่าไรทำอ่อนไหวใจอ่อนยวบปวกเปียกเหมือนเจอผู้ชายจีบครั้งแรกไปได้ไอ้ห่าแรกเอ้ย
“.......”
“ไปเชียร์กูเถอะ”
“วันนี้ผมมีเวรทำอาหาร”
“อาหารน่ะไม่มีมึงเขาก็ทำกันได้ แต่กูอ่ะไม่มีมึงไปเชียร์กูเตะบอลไม่ได้”
ไอ้สัด นี่ก็อ้อนจนใจกูเหลวเป็นน้ำเชียว
“พี่แม่ง”
“แรก”
“โอเคๆ”
“โอเคว่า?”
“อือ”
“อือคือ?”
“ผมจะไปเชียร์พี่พอใจมั้ยครับ”
“หึ”
หยุดยิ้มแบบนี้เลยนะไอ้พี่ปืน มึงแสดงออกชัดเจนก็จริงแต่มึงยังไม่เคยพูดความรู้สึกที่ชัดเจน อย่าทำให้ผมหวั่นไหวไปมากกว่านี้นะ แค่นี้หัวใจผมก็ทำงานหนักเกินไปแล้ว
“ไปเตรียมตัวได้แล้ว เขาเรียกแล้วนั่น”
“มึงจะไปเชียร์กูใช่มั้ย”
“ถามอีกทีผมไม่ไปแล้วนะ”
“กวนตีน”
“เออ ผมไปแน่อยากไปดูหน้าคนแพ้”
“แล้วถ้ากูชนะล่ะ มึงจะให้อะไรกู”
“ชนะก็ชนะสิ ทำไมต้องอยากได้อะไรด้วย”
“พนันกันมั้ยล่ะ”
“ไม่เอาเว้ย”
“มึงไม่กล้าพนันกันล่ะสิ”
“กล้าดิ เรื่องแค่นี้” ผมหลุดปากออกไปไม่ทันคิด กว่าจะนึกได้ว่าเสียเปรียบอีกฝ่ายก็ตอนที่พี่มันพูดถึงข้อเสนอของผลการแพ้ชนะครั้งนี้
“เอาตามนั้น...ถ้ากูแพ้กูยอมทำตามที่มึงสั่งหนึ่งอย่าง”
ผมยิ้มกริ่มก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อได้ยินประโยคถัดมา “แต่ถ้ากูชนะ กูขอให้มึงไปตะโกนผากับกูอีกครั้ง”
ตะโกนผางั้นเหรอ? ไปตะโกนผากับพี่ปืนอีกครั้ง!
“คนที่นี่ยังมีความเชื่อที่ว่า ‘หากได้พาคนที่ชอบมาตะโกนผาด้วยกัน ว่ากันว่าทั้งคู่จะได้รักกันในที่สุด’ ”
เชี่ยยยยยยยยย
ไม่ไหวแล้วโว้ย นี่ก็หยอดจนจะสุกแคะได้อยู่แล้วมั้ยล่ะ
ผมยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก บ้ามาก นี่มันเรื่องบ้ามากๆ ที่ทำให้หัวใจเต้นแรงไม่พอมือไม้ยังชื้นเหงื่อได้ขนาดนี้
“กูไปแล้วนะ”
พี่ปืนยิ้มๆ ก่อนจะหันหลังเตรียมวิ่งไปสนาม จังหวะนั้นไม่รู้อะไรดลใจให้ผมเรียกอีกฝ่ายจนต้องหยุดชะงัก
“พี่ปืน”
“.......”
“สู้ๆ นะ” ยกนิ้วโป้งแถมให้พี่มันไปด้วย
.
.
.
พี่ปืนหันมายิ้มให้ผม เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นและเป็นรอยยิ้มที่มีผลต่อหัวใจของผมอย่างรุนแรง
“ครับ”
ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
‘ครับ’ คำเดียวมีอำนาจทำลายสูงขนาดนี้เลยเหรอ โอ้ยตายๆ หัวใจของผมทำงานหนักอีกแล้ว
พี่ปืนเอาจริงทุกทางแล้วนะเออ คนจริงจนอยากได้ไว้เอง 55555
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน เด้อๆ
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน เด้อๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 03-07-2017 20:43:51
เต๊าะกันไปมา
เขินเลย
เริ่มหัวข้อโดย: Apinnoolek ที่ 03-07-2017 20:57:11
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 03-07-2017 21:13:58
ไหม้ๆ เกรียมไหมแรกกก โอ้ยยยย หยอดแล้วหยอดอีก เละแล้ววว
o13 :pig4: :กอด1:
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 03-07-2017 21:16:06
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 03-07-2017 21:29:52
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 03-07-2017 21:46:11
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 03-07-2017 21:52:44
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 03-07-2017 21:53:56
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 03-07-2017 22:01:48
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 03-07-2017 22:07:06
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 03-07-2017 22:09:59
น้องแรกเชินแย่แล้วค่ะคุณพี่
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 03-07-2017 22:13:14
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-07-2017 22:15:50
หลังๆ พี่ปืนอ่อนโยนมากกกก อย่าให้พูดถึงช่วงแรก โอ้โหยยย หนังตีนยังเปรียบไม่ได้!
ไหม้ๆ เกรียมไหมแรกกก โอ้ยยยย หยอดแล้วหยอดอีก เละแล้ววว
o13 :pig4: :กอด1:
ช่ายเลย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 03-07-2017 22:20:45
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 03-07-2017 22:40:53
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 03-07-2017 22:42:09
เริ่มหัวข้อโดย: ktsingto ที่ 03-07-2017 23:55:30
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 04-07-2017 00:11:53
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 04-07-2017 00:19:24
พี่ปืนหยอดขนาดนี้ ใจบางงไปหมดแล้วว
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 04-07-2017 00:59:37
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 04-07-2017 01:22:15
พี่ปืนก็หยอดน้องแล้วหยอดน้องอีกกก เขินนนนน
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 04-07-2017 01:35:31
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 04-07-2017 01:52:24
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 04-07-2017 04:30:45
เรื่องนี้น่ารักมากๆๆ จะได้ไปตะโกนผากันอีกรอบใช่มั้ยย
รอตอนหน้าค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: กฤษณ์ ที่ 04-07-2017 04:41:13
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 04-07-2017 07:12:10
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 04-07-2017 07:31:20
กะจะเอาให้ตายเลยไง
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 04-07-2017 07:41:10
อิน้องแรกกแกควรตกลงไปสักที อย่าทำปากแข็ง ปากแข็งมากอดแดกนะคะลูก
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 04-07-2017 07:45:39
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 04-07-2017 08:31:57
กุเนี่ย ๆๆๆ ใจพังตามแรกไปเล้ยยยย โอ๊ย เขิน
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 04-07-2017 09:21:00
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 04-07-2017 09:38:13
:กอด1: :3123: :pig4: :3123: :กอด1:
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 04-07-2017 10:04:21
ตอนนี้เพื่อนเบิร์ดและแก็งค์ดอกไม้ก็รู้แล้วว่าเพื่อนแรกมีพี่ปืนอยู่ในหัวใจ ส่วนพี่นะโมและพี่เม่นสงสัยมีอาชีพเสริมคือแกล้งน้องแรก 555
รอพี่ปืนชนะแล้วไปตะโกนผาบอกรักกับน้องแรก
---------------------
ช่วยหาคำผิดมาให้ค่ะ
ซึ่งเป็นสถานในการสร้างฝายชะลอน้ำ // สถานที่
พี่เบิร์ดสะกิดไหล่ผมเบาๆ // ไอ้เบิร์ด
“ได้ส้นตีนนอกเขายันออกมาน่ะเหรอ” // น้องเขา
วอลเล่ย์บอลนัดกระชับมิตรจบแล้วไปโดยที่ผมยังไม่ทราบผลของการแพ้ชนะด้วยซ้ำ // ไปแล้ว
อาการมื้อเย็น เนื่องจากวันนี้เป็นเวรทำอาหารของปีหนึ่ง // อาหารมื้อเย็น
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 04-07-2017 11:05:59
เพราะหลงเชื่อคำของพี่เม่นกับพี่นโมจอมแกล้ง
เริ่มหัวข้อโดย: maekkun ที่ 04-07-2017 11:26:15
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 04-07-2017 11:41:58
ฮือออ แพ้ผู้ชายพูดครับเพราะๆอะ ฮืออออออออออออออ :heaven
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 04-07-2017 12:36:40
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 04-07-2017 15:14:08
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 04-07-2017 17:46:55
เริ่มหัวข้อโดย: crOnOs ที่ 04-07-2017 19:52:27
รู้สึกขวยเขินละเกิน เชีย์ให้เขาได้กัน ไปๆมาๆชักอยากได้พี่ปืนไว้เอง 555+ อ๋อย~ ไม่ไหวใจ จะละลาย
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 04-07-2017 21:08:46
พี่ปืนคนจริงมาก "ครับ" :-[ :-[
อิจฉาน้องแรกหนักมากกกกกก
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 04-07-2017 22:24:16
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 04-07-2017 22:45:26
ปล.อยากอ่านคู่เบิร์ดปิงปองจังงง :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 04-07-2017 23:06:51
กรี๊ดดดดดดดดดดด :-[ :-[
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 05-07-2017 07:03:05
แต่เอ่ๆๆๆๆๆ น้องเบิร์ดพี่ปิงปองมีอะไรกันมั้ยน่าาาา ทำไมเหมือนได้กลิ่น
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-07-2017 08:25:46
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 05-07-2017 09:53:45
ชนะบอลให้ได้นะ ก็คงชนะแหละ กำลังใจเค้าดี :katai3:
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 05-07-2017 12:00:16
ปิดเกมได้เลยน้องแรก
งานนี้หนูได้เป็นสะใภ้ชาวค่ายแน่นอนจ้ะ
ชอบอ่านความคิดของน้องแรก
คือคนเขียนเขียนได้น่ารักมาก ฮาด้วย
รอวันเปิดตัวนะครัช!
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 05-07-2017 13:56:37
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 05-07-2017 21:33:13
ละลายยยแล้วคร่า ความหยอดนี้ต้องให้เค้าจริงๆ
สนุกมากค่ะ อ่านไปยิ้มไปขำไป
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 05-07-2017 22:43:00
พูดครับที่เดียวนี่หัวใจจะวายยยยยยยย
ฮื่ออออออออออดาเมจรุนแรงที่สุด :o8:
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 06-07-2017 00:41:46
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 07-07-2017 15:10:34
เริ่มหัวข้อโดย: karashi ที่ 07-07-2017 18:42:14
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 09-07-2017 21:00:08
อ่านแล้วทำให้นึกถึงบรรยากาศบนค่าย
ของเราจะมีประเพณีจับคู่จิ้นในค่ายมาแต่งงานกันด้วยสนุกสนานมาก
และอีกอันที่ทำให้เกิดความรักบนค่ายก็คือประเพณีโค้งกินข้าวคือจะให้แบ่งเป็นชายหญิงแล้วให้ฝ่ายชายถือดอกไม้มาโคิงผู้หญิงกินข้าว ทั้งคู่จะพากันไปกินข้าวใต้แสงเทียนกันโดยเอาอิฐที่ใช้ก่อสร้างมาทำเป็นโต๊ะ วางให้กินเป็นคู่ๆ
และที่ขาดไม่ได้คือการกิจกรรมผูกข้อมือให้น้องใหม่ในค่าย
ก่อนงานพี่ๆจะเตรียมพื้นที่ไว้โดยไม่ให้น้องรู้ เป็นลาดโล่งๆจากนั้นก็ปล่อยน้องไปนอนปกติ
แล้วก็ย่องมาปลุกตอนกลางคืนที่กำลังงๆ ปิดตาแล้วพาเดินมาที่ลานนี้
จับผูกข้อมือ แล้วบรรยากาศดีมาก ใต้ท้องฟ้าที่มีดาวพราว สวยจริงๆ
อ่านเรื่องนี้อีกครั้งทำให้นึกถึงกิจกรรมแบบนี้ที่ทำสมัยมหาวิทยาลัยเลย
จริงๆนี่ก้ทีมพี่ปืนนะ แต่นี่ก้แอบหมันไส้น้องแรก
จะไม่รู้เลยหรอออออ ว่าคนชอบน่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 10-07-2017 00:36:08
เริ่มหัวข้อโดย: mysun ที่ 10-07-2017 07:33:00
:impress2:
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 10-07-2017 20:55:54
- ไปค่ายตอนที่สิบแปด : วิถีคนจริง -
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
“ระวังหน่อย”
“......”
“เดินดูทางด้วยสิวะ มึงมัวแต่ดูอะไรอยู่เนี่ย”
ผมก็มองพี่นั่นแหละ!
แต่ผมไม่ตอบแบบนั้นออกไปหรอก ขืนพูดออกไปได้โดนพี่มันด่าตายแน่ ผมเลยแกล้งเงียบทำพยักหน้าเออออไปกับสิ่งที่พี่มันพูดจนพี่ไกด์หันมามองเพราะเห็นผมเงียบไป ระหว่างนั้นผมเลยจับแขนพี่ไกด์ที่พยุงอยู่ เพราะก่อนหน้านี้ผมเกือบลื่นตรงหินเนื่องจากตรงนั้นมีตะไคล้น้ำค่อนข้างเยอะ
“เป็นอะไร?”
“เปล่าครับ”
พี่มันหรี่ตามองราวกับไม่ค่อยเชื่อนักแต่เพราะตอนนี้เป็นเวลาทำงาน คือพวกเรากำลังทำฝ่ายชะลอน้ำเป็นวันที่สองแล้วครับ ซึ่งกำหนดคร่าวๆ คือมันจะต้องเสร็จสิ้นภายในวันนี้ ดังนั้นชาวค่ายจึงร่วมแรงร่วมใจกันทำงานอย่างขะมักเขม้น บ้างก็ลำเลียงกระสอบใส่ทรายนำมาวางเรียงเป็นแนวยาว บางก็นำหินก้อนใหญ่บริเวณนั้นมาเรียงเป็นสันแนวกั้น จากที่ผมสังเกตตอนนี้ฝายชะลอน้ำของพวกใกล้จะเสร็จสมบรูณ์แล้วเหลือลำเลียงวัสดุที่ใช้ในการกั้นน้ำมาวางเรียงเพื่อให้เข้ากับพื้นที่ที่พวกเราปรับสภาพไว้เมื่อวาน
อากาศวันนี้ค่อนข้างร้อนแต่เพราะได้จุ่มเท้าอยู่ในน้ำเลยทำให้คลายร้อนและรู้สึกสดชื่นอยู่บ้าง ถึงแม้คราบเหงื่อไคลจะไหลนองเต็มหน้าผมก็ตาม
“อ๊ะ”
ผมสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ หมวกปีกสานอันหนึ่งถูกนำมาวางแปะที่ศีรษะและเจ้าของหมวกที่ว่ายังยืนนิ่งอยู่ตรงหน้าแล้วมองหน้าผมอย่างงงๆ ว่าทำไมผมถึงทำสีหน้าสีตาปลื้มอกปลื้มใจขนาดนั้น
“ขอบคุณครับ”
“อือ”
“แล้วพี่ไม่ร้อนเหรอ”
ผมสั้นสกินเฮดขนาดนั้นแดดส่องไม่แรงยังทะลุถึงหนังศีรษะอย่างไม่ต้องสงสัยเลย พี่ไกด์ไหวไหล่เป็นเชิงปฏิเสธคำถามของผม
“กูหัวแข็งกว่ามึงเยอะ”
“ผมก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นหรอก”
“อ๋อเหรอ”
พี่ไกด์เบะปากท่าทางเหม็นเบื่อ แต่ทำเอาคนมองแบบผมถึงกับใจกระตุกกับบุคลิกไม่สนโลกของคนตรงหน้า
“แล้วหมาตัวไหนที่มันไปโดดน้ำแป๊บเดียวแต่ดันเสือกเป็นไข้วะ?”
“.......”
ผมอ้าปากค้าง
“นั่นเพราะผมไม่ชินกับอากาศที่นี่หรอก”
“ตอแหล”
“โว๊ะ!”
ผมเบ้ปากมองอีกฝ่ายตาขวางบ้าง
“พี่แม่งทำไมชอบพูดไม่เพราะกับผมจังวะ? หึ แล้วยังชอบด่าผมอีกด้วย?”
“กูพอใจจะพูดมึงแบบนี้มีปัญหาอะไรมั้ย?”
“ไหนบอกว่าผมน่ารักไง”
ผมกอดอกทำหน้าบึ้งตึงเพื่อให้อีกฝ่ายรับรู้ถึงความไม่พอใจ
“กูเคยพูดเหรอ?”
พี่ไกด์ถามผมหน้าตาย แล้วเลิกคิ้วท่าทางกวนๆ จริงๆ แล้วต้องพูดว่าท่าทางกวนตีนต่างหาก
“มึงหูฝาดรึเปล่า?”
“ไอ้พี่ไกด์”
“พูดดีๆ เรียกกูว่าไอ้เดี๋ยวมึงจะโดนดี”
“ไม่กลัวทีพี่ยังพูดไม่เพราะกับผมเลย”
ผมแลบลิ้นให้อีกฝ่ายเสร็จแล้วรีบขยับตัวหนีเพราะพี่มันขยับมาใกล้พร้อมกับมือที่ยกขึ้นสูงเตรียมโบกกระบาลผมแน่นอน แต่อารามรีบร้อนผมเลยก้าวพลาดเผลอไปเหยียบหินที่มีตะไคล้น้ำเกาะจนลื่นถลาอีกครั้ง และครั้งนี้ผมรีบคว้าคออีกฝ่ายเอาไว้แล้วจึงโผเข้าไปหาพี่มันเต็มๆ
...ฟอด!...
เต็มๆ เลย ฮือ เต็มๆ แก้มพี่ไกด์จังเบ้อเริ่มเลยแม่ง
ผมตัวชาหน้าสั่นทำอะไรไม่ถูกจนอีกฝ่ายดันตัวออกแล้วกรอกตาไปมายืนจ้องผมอย่างระอา
“หน้าแดงทำห่าอะไร?”
“กะ ก็ผม ”
“เออดีนี่! สะดุดเอง ล้มใส่กูเอง ปากมาโดนแก้มกูเอง เสือกมาเขินเองอีกต่างหาก”
“อย่าย้ำดิ”
ผมหรุบตามองพื้นได้ยินเสียงหัวเราะอ่อนๆ จากอีกฝ่าย
“มึงนี่เก่งแต่ปาก”
“.......”
“ปากบอกรักกูอย่างโน้นอย่างนี้ พอโดนแค่นี้ถึงกับสาวแตก มึงนี่มันย้องแย้งสัด”
“ผมชอบพี่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเคยเรื่องแบบนี้สักหน่อย ใครมันไปเจนสนามเหมือนพี่ล่ะ”
ผมค้อนให้
“แค่โดนแก้มกู มึงยังทำเหมือนจะเป็นลมขนาดนี้ ถ้ามึงถูกกูจูบขึ้นมาจริงๆ มึงจะไม่เป็นลมไปเลยรึไง”
คงเป็นลมแหละ! แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้พี่ไกด์มันพูดว่าไงนะ?
พี่ไกด์จะจูบผมเหรอ!
ไอ้สัด หน้าร้อนเหมือนมีเตามาตั้งบนหน้าเลยเว้ย ถถถถถ หัวจิตหัวใจดวงน้อยๆ ของไอ้ตัวกลม
“มึงคิดไปถึงไหนแล้วเนี่ยไอ้กลม?”
ผมอ้าปากค้างยืนนิ่งพูดไม่ออก ตรงกันข้ามกับอีกฝ่ายที่กดยิ้มมุมปากแล้วค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ
“พะ พี่จะทำอะไร”
“กลม”
“ฮื่อ”
“มึงชอบกูไม่ใช่เหรอ?”
ไอ้ชอบมันก็ชอบนั่นแหละ แต่ทว่า...
“ไอ้ห่าพี่ไกด์”
“ตัวกลม”
แม่งงงงงงงง หยุดกระซิบใส่หูผมแบบนี้เลยนะ ผมหลับตาปี๋ตอนที่พี่มันขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะหยุดนิ่งแล้วหัวเราะในลำคอ
“มึงคิดว่ากูจะจูบมึงจริงๆ รึไง?”
ไอ้สัดมึงห้ามหน้าแดงนะไอ้กลม มึงห้ามให้พี่ไกด์รู้เลยว่ามึงเขินพี่มันหนักมาก
พี่ไกด์ส่ายหัวและดีดหน้าผากผมเบาๆ
“เลิกเพ้อเจ้อแล้วทำงานต่อได้แล้วไอ้คนขี้มโน”
“พี่แม่ง”
“หึหึ”
ตอนที่ฝ่ายนั้นหันกลับไป มือผมแม่งเสือกคว้าชายเสื้อพี่มันไว้เฉย
“อะไรอีก?”
ผมหรุบตามองพื้นแล้วพูดงึมงำในลำคอ
“ถ้ามึงยังทำเสียงน่ารำคาญแบบนั้นอีก กูจะกระทุ้งคอให้พูดไม่หยุดเลยเดี๋ยวก่อน”
“โว๊ะ”
คนจะพูดดีๆ ด้วยสักหน่อยเสือกมาทำให้บรรยากาศหวานๆ ดับวูบด้วยคำพูดเถื่อนๆ ตามสไตล์พี่มันอีก
“ผมไม่รู้หรอกว่าตัวเองจะเป็นลมรึเปล่าตอนพี่จูบ”
“แล้ว?”
“พี่คงต้องพิสูจน์”
“มึงว่าไงนะ?”
พี่ไกด์เหลือบตามองผมนิ่งๆ แล้วกดยิ้มมุมปาก
“ก็”
“งั้นก็ทำให้กูอยากพิสูจน์มึงสิ? ถ้ามึงทำได้...กูจะพิสูจน์ ‘มึง’ด้วย ‘ตัวกูเอง’?”
ไอ้สัดไปต่อปากต่อคำพี่มันแล้วเป็นไงสุดท้ายคนที่อายทำไมเป็นผมวะ
พี่ไกด์แม่ง...ยิ้มแล้วโคตรหล่อเลย
อ้ากกกกกกก หัวใจผมเต้นแรงมาก
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
****************************************
“ไชโย”
“เย่ๆๆๆ”
เสียงตบมือโห่ร้องของชาวค่ายดังขึ้นตอนบ่ายแก่ๆ หลังจากที่ผลงานการสร้างฝายชะลอเสร็จสมบรูณ์ ภาพความสำเร็จนั่นทำให้ผมอดใจไม่ไหวต้องยกโทรศัพท์ขึ้นบันทึกเป็นความทรงจำไม่ต่างจากชาวค่ายคนอื่นๆ แต่ที่ดูจะตื่นเต้นสนุกสนานกว่าใครเพื่อนคงเป็นเด็กๆ ชาวบ้านที่จับจูงกันมาดูการทำฝายชะลอน้ำกันตั้งแต่บ่าย แรกๆ ก็ช่วยขนหินขนกระสอบทรายอยู่หรอกไปๆ มาๆ ดันชวนกันเล่นน้ำซะนี่
ผมอมยิ้มมองพี่ปิงปองโดนเด็กพวกนั้นรุมสาดน้ำ พอเปียกม่อล่อกม่อแลกแล้วพี่แกก็วิ่งไล่จับกับเด็กๆ อย่างสนุกสนานจนลืมอายุไปเลยทีเดียวแล้วสุดท้ายพอเหนื่อยก็พากันมานั่งแปะริมลำธารแล้วชี้ชวนให้เด็กๆ ดูปลาตัวเล็กตัวน้อยที่ว่ายวนอยู่ในลำธารสีใส
“ทำไมพี่ๆ ถึงมาสร้างฝายให้พวกเราล่ะครับ”
เด็กน้อยคนหนึ่งเอ่ยถามขึ้นอย่างไร้เดียงสา แววตากลมโตเป็นประกายใสซื่อน่าเอ็นดูทำเอาพี่ปิงปองลูบหัวลูบหูอย่างเอ็นดู
“พวกพี่อยากช่วยรักษาน้ำและป่าให้พวกหนูๆ ไงจ๊ะ”
“ทำไมต้องรักษาหรือคะ? น้ำและป่าของพวกเราไม่สบายเหรอ?”
ผมถึงกับหัวเราะร่วนก่อนจะตัดสินใจนั่งยองๆ ข้างพี่ปิงปองที่ถึงกับทำหน้าเหวอ เด็กน้อยทำหน้างุนงงที่เห็นผมขำถึงแกจะไม่เข้าใจก็ยังอุตส่าห์ยิ้มให้ผมเสียกว้างเชียว
“รักษาที่พวกพี่หมายถึงคือการปกป้องดูแลค่ะ เหมือนที่คุณพ่อคุณแม่ของหนู ปกป้องดูแลพวกหนูยังไงคะ”
“อ๋อ”
พวกเด็กๆ พากันพยักหน้าเข้าใจ
“แล้วทำไมต้องปกป้องป่ากับน้ำด้วยล่ะคะ”
“ก็เพื่อที่เวลาหนูโตขึ้น หนูจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขอยู่ในธรรมชาติที่อุดมสมบรูณ์ เมื่อโตขึ้นจะได้ส่งต่อมันให้กับลูกหลานของหนูไงคะ” พี่ปิงปองอมยิ้มเมื่อเด็กๆ เกาศีรษะอย่างไม่เข้าใจ “ไม่เป็นไรเนอะเดี๋ยวโตขึ้นหนูจะเข้าใจเอง”
“ครับ/ค่ะ”
“ว่าแต่พวกหนูสัญญากับพี่ๆ ได้มั้ยว่าดูแลรักษาสิ่งที่พวกพี่สร้างไว้ ให้ดีที่สุด”
“สัญญาจ้า”
“ดีมาก”
“โตขึ้นพวกหนูจะเป็นแบบพี่ๆ”
“เยี่ยมไปเลย”
ผมยกนิ้วโป้งให้เด็กๆ ซึ่งพากันตบมือเปาะแปะ ตอนนั้นผมลอบสบตากับพี่ปิงปองซึ่งแสดงออกเหมือนกันว่ากำลังปลาบปลื้มกับคำพูดของเด็กๆ นักหนา
ไม่ต้องใช้คำสวยหรู
ไม่ต้องบอกว่าตัวเองเป็นคนดีแต่แค่แสดงตัวอย่างที่ดีก็พอ แค่นี้ผมก็เชื่อว่าเด็กๆ พวกนี้จะเติบโตมาอย่างดีงาม เพราะส่วนลึกผมมีความคิดที่ว่าเบ้าหลอมที่ดีของเด็กน้อยไม่ใช่เพราะคำสอนที่สวยหรูแต่คือแบบอย่างของการประพฤติตนที่ดีต่างหาก
“อ้าวพวกเรากลับค่ายได้แล้ว”
หลังจากเล่นน้ำกับเด็กๆ อยู่พักหนึ่งไม่นานหลังจากนั้นพี่ปิงปองก็เรียกรวมพลชาวค่ายทุกคนเพื่อเดินกลับค่าย เนื่องจากวันนี้เสร็จสิ้นการสร้างฝายชะลอ บรรดาพ่อแม่บุญธรรมมีนัดกันพาลูกค่ายของแต่ละคนไปกินข้าวที่บ้าน พูดง่ายๆ ก็คือวันนี้แต่ละคนจะไปกินข้าวนอกค่ายที่บ้านพ่อแม่บุญธรรมของแต่ละคนซึ่งเป็นกิจกรรมที่พวกเราตื่นเต้นมากเพราะจะได้ออกไปเห็นวิถีชีวิตของชาวบ้านถึงเรือนชาน
ดังนั้นวันนี้พี่ปิงปองเลยปล่อยพวกเราฟรีโดยมีกำหนดให้ทุกคนกลับมาพร้อมกันที่ค่ายตอนสามทุ่มเพราะคืนนี้จะมีการประชุมเรื่องเตรียมสถานที่เนื่องจากพรุ่งนี้อาจารย์ฝ่ายกิจการนิสิตและนายกสโมสรนิสิตที่คณะจะเดินทางมาตรวจค่ายปลายปีของคณะเรา
พอกลับมาถึงค่ายตอนบ่ายแก่ๆ นั้นพวกเราถึงกับยิ้มแก้มปริเพราะเห็นพ่อแม่บุญธรรมมายืนรอรับพวกเรา บ้างก็ปั่นจักรยานมา บ้างก็ขี่มอเตอร์ไซค์มารับถึงที่ ภาพตรงหน้าทำให้รู้สึกตื้นตันใจจริงๆ ที่ชาวบ้านที่นี่ให้ความสำคัญพวกเราถึงขนาดนี้ ผมโบกมือลาเพื่อนๆ ที่แยกย้ายไปกับพ่อแม่บุญธรรมของตัวเองก่อนจะเดินไปหาแม่บุญธรรมของผมที่กวักมือเรียกไหวๆ อยู่ไม่ไกล
“อ้าย”
น้องพงษ์ลูกชายของแม่บุญธรรมรีบวิ่งมาเขย่ามือผมอย่างดีใจ ก่อนจะกระตุกมือผมให้ออกเดินเคียงข้างไปกับแม่บุญธรรมที่รอท่าอยู่
“เหนื่อยมั้ยลูก?”
แม่บุญธรรมซึ่งผมมารู้จักชื่อภายหลังว่าชื่อ “แม่นิด” ถามเสียงอ่อนโยนระหว่างทางไปบ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนที่พักนัก
“ไม่เลยครับแม่นิด”
“วันนี้แม่ทำอาหารไว้เยอะเลยนะ ไม่รู้ว่าน้องแรกจะชอบอะไรบ้าง”
ผมยิ้มหวานตอบตอนแรกที่ได้ยินฝ่ายนั้นแทนตัวเองว่าแม่ผมก็เคอะเขินไม่น้อย แต่อีกฝ่ายดูจะเรียกผมอย่างเอ็นดูมันเลยทำให้ความรู้สึกแปลกๆ มลายหายไปเหลือก็แต่ความรู้สึกยินดีและตื้นตันใจ คิดดูสิว่าพวกเรามาอยู่ในที่ห่างไกลแล้วได้รับความเอ็นดูเหมือนลูกหลานแบบนี้ มันอดไม่ได้จริงๆ ที่จะรู้สึกดีขนาดนี้
“ผมกินได้ทุกอย่างครับ”
“ดีจริง”
แม่นิดหัวเราะร่วน และไม่นานหลังจากนั้นแม่บุญธรรมก็พาผมเดินทะลุส่วนหน้าบ้านที่เป็นร้านค้าไปยังบ้านไม้เรือนไทยยกพื้นสูงแบบชาวเหนือ บริเวณใต้ถุนบ้านมีกลุ่มคนจำนวนไม่น้อยกำลังนั่งล้อมลงคุยกันอยู่ ผมชะงักกึกเมื่อเห็นร่างโดนเด่นของคนหนึ่งในนั้นกำลังคุยอย่างออกรสออกชาติ
“พี่ปืน”
ฝ่ายนั้นหันมามองผมแล้วกดยิ้มมุมปาก
บังเอิญเกินไปแล้ว!!
“มาพอดี มาๆ”
กลุ่มคนเหล่านั้นกวักมือเรียกผม นั่นแหละถึงทำให้ผมได้รู้ว่าแม่บุญธรรมของผมกับแม่บุญธรรมของพี่ปืนเป็นพี่น้องกันเลยจัดเลี้ยงข้าวพวกเรารวมกันมันเลยกลายเป็นเหมือนการรวมญาติ ผมเลยยกมือไหว้ไปรอบๆ ก่อนจะได้รับการแนะนำให้รู้จักกับบรรดาลุงๆ ป้าๆ
หลังจากนั้นคนเหล่าก็เรียกให้ผมนั่งล้อมวงกินข้าวแบบขันโตกง่ายๆ ระหว่างนั้นผมไม่ค่อยได้คุยกับพี่ปืนหรอก เพราะพี่มันกำลังคุยติดพันกับผู้ใหญ่ท่านอื่น ถึงอย่างนั้นผมก็รู้สึกได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งจับจ้องอยู่ตลอดเวลาแล้วพอมองกลับไปผมก็เห็นเพียงสันกรามที่แข็งแรงกำลังขยับเพราะคุยกับคนอื่นอยู่ ผมแน่ใจว่าไม่ได้รู้สึกไปเองจนกระทั่งเงยหน้าขึ้นครั้งนี้สบเข้ากับแววตาคู่คมที่มองผมแล้วกดยิ้มมุมปากอีกครั้ง
เชี่ยเอ้ย! หัวใจผมนี่มันยังไงวะถึงได้ทรยศเจ้าของให้อับอายด้วยการเต้นไม่เป็นจังหวะอีกแล้ว จนผ่านมื้อเย็นไปผมก็เพิ่งสังเกตว่าพี่ปืนหยิบเอากีต้าร์ติดมาด้วย เด็กน้อยลูกหลานบ้านนี้รวมน้องพงษ์ลูกแม่บุญธรรมผมตื่นเต้นกันใหญ่
เด็กปรบมือเกียวกราวเมื่อพี่ปืนเริ่มเกลากีต้าร์ ส่วนผู้ใหญ่คนอื่นๆ นั่งเงียบๆ รอฟังอย่างสนอกสนใจไม่ต่างกันเลย ผมซะอีกที่รู้สึกขัดเขินแปลกๆ ตอนที่พี่มันขึ้นอินโทรเพลงคุ้นหู
**แม้ว่าใครไม่สน...แม้ใครมองเธอไม่สำคัญ
แต่ฉัน ไม่ใช่เลย...ฉันว่าเธออ่อนหวาน
ยิ่งเนิ่นนานยิ่งน่าสนใจ...เธอเป็นอะไรที่ใช่เลย**
แต่ฉัน ไม่ใช่เลย...ฉันว่าเธออ่อนหวาน
ยิ่งเนิ่นนานยิ่งน่าสนใจ...เธอเป็นอะไรที่ใช่เลย**
https://www.youtube.com/v/Syn9dS_m4eY
เสียงทุ้มที่เพลงออกมาทำเอาแม่ยกวัยกลางคนปรบมือกันเกรียวกราวไม่ต่างจากสมุนเด็กน้อยที่มองกันตาวาวท่าทางประทับใจสุดๆ ผมนิ่งเงียบเมื่อรู้สึกถึงความร้อนชื้นในฝ่ามือพอๆ กับความรู้สึกปั่นป่วนมวนท้องไปหมด
**เธอน่ารัก เธอสดใส...กว่าคนไหน
ตกหลุมรักเธอ....เธอน่ารัก
เธอสดใส โปรดจำไว้...จะรักที่เธอเป็นแบบนี้**
ตกหลุมรักเธอ....เธอน่ารัก
เธอสดใส โปรดจำไว้...จะรักที่เธอเป็นแบบนี้**
แม่ง!!!!
พี่ปืนหันมาจ้องผมแล้วยิ้มอ่อนๆ แต่รอยยิ้มและเนื้อเพลงนั่นทำเอาใจผมสั่นไหวเหมือนใครมาตีกลองระรัวอยู่ในอก โอ้ย ให้ตายเถอะ ทำไมพี่ปืนถึงมีอิทธิพลกับใจผมขนาดนี้วะ แย่แล้ว แย่แน่ๆ ผมกลัวหัวใจตัวเองจะถลำลึกลงไปกว่านี้จัง
แค่ทุกวันนี้ที่ผมยอมรับความรู้สึกว่าผมชอบพี่ปืน ผมยังจัดการกับความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ได้ยากขนาดนี้ ถ้าปล่อยหัวใจของเองไปไกลกว่านี้คงลำบาก
**ชอบเวลาเธอเขิน...ชอบที่เธอเป็นคนยิ้มเก่ง**
ให้ตายเถอะ...ถ้าหัวใจจะเป็นอวัยวะที่หักห้ามใจยากที่สุดขนาดนี้
ยากเกินทัดทานเหลือเกิน
“เอ่อ อากาศวันนี้เย็นดี เอ่อ เนอะ”
ผมเปิดประเด็นหลังจากที่กินข้าวที่บ้านแม่บุญธรรมเสร็จพร้อมกับรับศีลรับพรแล้วผูกแขนรับขวัญจากบรรดาผู้ใหญ่กันเรียบร้อยแล้ว พวกเราเลยขอตัวกลับ จริงๆ พวกท่านจะมาส่งแต่พี่ปืนบอกว่าวันนี้เป็นคืนพระจันทร์เต็มดวงดังนั้นท้องฟ้าเลยสว่างด้วยแสงจันทร์ พวกเราเลยตัดสินใจเดินทอดน่องกลับกันเอง แต่บรรยากาศระหว่างทางก็ช่างเงียบสงัด ยามค่ำของต่างจังหวัดเงียบเหงาจับใจ ดีว่าวันนี้มีแสงจากดวงจันทร์นำทางและระหว่างทางมีรถชาวบ้านผ่านมาเป็นระยะเลยทำให้บรรยากาศไม่น่ากลัวนัก
“นอกจากเรื่องดินฟ้าอากาศมึงมีเรื่องอื่นอีกมั้ย?”
ผมขมวดคิ้วใส่อีกฝ่ายที่มองผมยิ้มๆ
“ก็มันเงียบนี่ ผมก็อยากชวนคุยให้มันมีเสียงบ้างเหอะ”
พี่ปืนกดยิ้มมุมปาก
“กูชนะพนัน”
ผมชะงักรู้สึกว่ามือไม้เกะกะไปหมด
“......”
“ช่วยคิดหน่อยสิว่ากูควรจะทำยังไงต่อไปดี?”
“......”
“ตอบกูสักหน่อยสิแรก”
“ฮื่อ”
“ก้มหน้าหาเห็บอยู่รึไง กูถามก็เงยหน้าขึ้นมาตอบหน่อยสิ แล้วไอ้เสียงงึมๆ งำๆ เนี่ยขอทีเหอะ กูฟังแล้วขัดหูชะมัด”
“ก็พี่แม่ง”
“กูทำไม”
พี่ปืนถามยิ้มๆ เป็นรอยยิ้มที่มีต่อหัวใจผมมากจริง แม่งเพราะมึงนั่นแหละที่ทำให้เขินเหมือนคนเสียสติขนาดนี้
“มึงเขิน?”
“ผมไม่คุยกับพี่แล้ว”
พี่ปืนหัวเราะน้อยๆ ก่อนจะเอื้อมมือมาโยกศีรษะผม
**เธอน่ารัก เธอสดใส...กว่าคนไหน
ตกหลุมรักเธอ....เธอน่ารัก**
ตกหลุมรักเธอ....เธอน่ารัก**
ในความเงียบพี่ปืนปล่อยเสียงทุ้มชวนให้หลงใหลออกมาเหมือนใช้เสียงเพลงเป็นเพื่อน เพราะผมเองก็ปิดปากเงียบอย่างไม่รู้จะชวนอีกฝ่ายคุยเรื่องอะไรกันต่อดี
“ร้องทำไมอีกเนี่ย ก่อนหน้านี้พี่เพิ่งร้องไปเอง”
ผมถามกวนๆ เมื่อพี่มันเริ่มปีนคีย์เพลงซะแล้ว
พี่ปืนกระตุกยิ้มมุมปากแล้วหันมามองผมตรงๆ ถ้าผมรู้คำตอบของพี่ปืนก่อนหน้านี้ผมจะไม่เอ่ยประโยคก่อนหน้านี้ออกไปเลย ผมจะไม่ทำให้หัวใจของตัวเองต้องทำงานหนักแบบนี้เลยจริงๆ นะ
“ก่อนหน้านี้กูแค่ร้องให้มึงฟัง”
“.....”
“แต่เมื่อกี้ กู ‘ร้องจีบ’ ”
.
.
.
บึ้ม!
ถ้าร่างกายผมเป็นระเบิดเวลา ตอนนี้มันคงแหลกสลายเป็นจุณเพราะคำพูดเมื่อกี้นี้
ในส่วนนี้คนจริงไม่พูดมาก ชัดๆ ตรงๆ ฮือเขิน 5555555+++
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน เด้อจ้าเด้อ
______________________________________________________________________________หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน เด้อจ้าเด้อ
เครดิตเพลง
เพลง : เธอน่ารัก ศิลปิน : บีโอวาย
เริ่มหัวข้อโดย: Nanook ที่ 10-07-2017 21:02:16
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 10-07-2017 21:06:12
ถ้าเป็นน้องแรกเราก็ยอมตั้งแต่หน้าประตูไปละ
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 10-07-2017 21:06:46
เริ่มหัวข้อโดย: tou_chi ที่ 10-07-2017 21:12:33
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 10-07-2017 21:22:00
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 10-07-2017 21:26:45
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 10-07-2017 21:32:15
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 10-07-2017 21:32:37
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 10-07-2017 21:37:38
:-[
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 10-07-2017 21:40:50
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 10-07-2017 21:55:34
พี่ปืนสาดกระสุนรัวๆเลยนะ
น้องแรกหาบังเกอร์หลบไม่ทันละ!
ชอบบรรยากาศชาวบ้านจัง
น่ารักมากเลย ยิ่งการมีพ่อแม่บุญธรรมนี่
ขอบคุณสำหรับความอบอุ่นนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 10-07-2017 22:02:34
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 10-07-2017 22:10:10
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 10-07-2017 22:16:43
ฮือๆ
ขออีกๆ
:katai1:
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 10-07-2017 22:36:38
:L2: :pig4: :L2:
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 10-07-2017 23:00:21
โอ๊ยๆ หัวใจ เขินแทนน้องแรกจริงๆ พี่ปืนคนจริงเบอร์นี้ :-[ :-[
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 10-07-2017 23:02:47
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 11-07-2017 00:02:08
อยากจะไปแอบซุ่มดูตามพุ่มไม้เลยทีเดียว
อิพี่ปืนไม่ไหวล๊าววว ทำเราเขิน :-[
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 11-07-2017 00:06:32
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 11-07-2017 00:10:39
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 11-07-2017 00:51:12
5555555
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 11-07-2017 01:01:54
แรกก้คือเขินจนจะระเบิดตัวเองตายแล้ว
555555555
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 11-07-2017 01:07:24
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 11-07-2017 01:29:21
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 11-07-2017 03:24:44
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 11-07-2017 06:17:19
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 11-07-2017 07:47:17
แหมมมพี่ปืนน ทำมาร้องเพลงจีบน้องนะ :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 11-07-2017 08:01:25
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 11-07-2017 09:09:18
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 11-07-2017 09:11:46
ถ้าจะรุกขนาดนี้ก็ไปขอน้องเค้าเลยดีไหมค่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ :bye2: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 11-07-2017 10:04:25
ของจริง ของดี น้องแรกว่าไงจ่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 11-07-2017 11:08:10
หมั่นค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 11-07-2017 11:25:51
พี่ปืนมีพัฒนาการดีมาก ค่อยๆหยอด :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-07-2017 11:50:42
และบอกโต้งๆ เลยด้วย ว่าจีบ :ling1: :ling1: :ling1:
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 11-07-2017 12:02:26
:-[
เริ่มหัวข้อโดย: maekkun ที่ 11-07-2017 13:44:24
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 11-07-2017 15:05:57
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 11-07-2017 19:20:42
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 11-07-2017 21:33:51
เริ่มหัวข้อโดย: Lastfriday.01 ที่ 12-07-2017 00:04:39
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 12-07-2017 02:05:51
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-07-2017 08:18:26
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 12-07-2017 08:55:34
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 12-07-2017 09:26:03
เขิลนะเฟ้ย
เริ่มหัวข้อโดย: Ooaummii ที่ 12-07-2017 11:09:25
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 15-07-2017 12:50:00
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 15-07-2017 16:00:27
เริ่มหัวข้อโดย: mysun ที่ 15-07-2017 20:55:59
ยอมแล้วพี่ปืนคนจริงงง
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 16-07-2017 17:45:58
ปืนก็พูดจริง ทำจริงตลอด ปากว่ามือถึง ทำงานดี พี่ก็ชอบแกล้งน้อง
แรกน่ารัก หวั่นไหวหนักมาก ชอบไปแล้วด้วย บอบบาง เขินอาย ม้วนตัวม้วนหางเก็บไม่ไหวแล้ว
ตลกกลม แต่ก็สงสารกลม ฝังใจเหลือเกิน ตอนนี้มีคืบหน้านะ เพราะไกด์เปิดทางหนักมาก
ปิงปองค่ะ หวังว่าจะได้นะ 55555 เบิร์ดไม่สนบ้างหรอ แค่เล่นจริงหรอ ดูท่าจะมีใจอยู่นะ
เขมกับเก้าก็หวานไม่แคร์ผู้ใดค่ะ
เอิ่มมม เปิดคณะไหมคะ ชวนฮาเหลือเกิน นะโมกับเม่น เล่นมุกสองบาทห้าสิบก็รอดอะ
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 17-07-2017 21:07:33
- ไปค่ายตอนที่สิบเก้า : ความจริงเป็นสิ่งที่ทำให้ปรี๊ดและเขิน -
“ไอ้ห่าแรก”
“........”
“มึงจะหลบหลังกูอีกนานมั้ยเนี่ย”
“แป๊บดิวะ”
ไอ้เบิร์ดมันหันมาทำหน้าสงสัยผมก่อนจะพยายามดันตัวผมออกมาจากแผ่นหลังมัน แต่ผมยื้อยุดกับมันอยู่พักหนึ่งจนมันระอา
“มึงเป็นอะไรฮะ?”
“เปล่าสักหน่อย”
“เปล่าห่าอะไร มึงทำตัวติดกับกูตั้งแต่เช้าเนี่ยนะ”
“ก็แค่กูอยากอยู่ใกล้ๆ มึง”
“ตอแหลไม่เนียน”
“โว๊ะ! ไอ้ห่านี่”
“มึงหลบหน้าใคร?”
“กะ กูเปล่า”
ไอ้เบิร์ดแสยะยิ้มก่อนจะมองเลยหลังผมไปแล้วตะโกนขึ้น
“อ้าวพี่ปืน”
ฉิบหาย!!!
ผมสะดุ้งโหยงทำลุกรี้ลุกรนซึ่งเป็นการการะทำที่พลาดมากเพราะมันทำให้ไอ้เบิร์ดจับสังเกตได้ มันจึงหัวเราะร่วนอย่างถูกอกถูกใจเมื่อผมหันไปมองด้านหลังแล้วไม่เห็นใครสักคนนอกจากความว่างเปล่า ผมชกไหล่ไอ้เพื่อนห่านี่แรงๆ โทษฐานที่มันทำให้ผมตื่นตูมไม่เป็นตัวของตัวแบบนี้
เอาจริงนะเรื่องนี้ก็ไม่ใช่ความผิดอะไรของมันหรอก เป็นผมเองที่ทำตัวผิดปกติก็จะไม่ให้ทำตัวประหลาดยังไงไหว เมื่อวานพี่ปืนแม่งพูดหน้าตายออกมาแบบนั้น ถ้าเป็นพวกคุณจะไม่ขัดเขินจนทำตัวไม่ถูกเหรอวะ ก็พอรู้ว่าพี่มันแสดงออกชัดเจนแบบนี้มันคิดกับอะไรผมแน่ๆ แต่พอได้ยินจากปากพี่มันตรงๆ เน้นๆ ขนาดนี้ดีเท่าไหร่แล้วที่เมื่อวานผมไม่ล้มตึงอยู่แถวนั้น
บ้าเอ้ย!
ผมว่าผมโชคดีที่ประคองตัวเองกลับค่ายมาได้โดยไม่ทำตัวอ่อนเปลี้ยให้พี่มันกระเตงกลับมาค่าย นั้นแหละที่ทำให้วันนี้ผมมีอาการประหลาด มันเก้อเขินยังไงไม่รู้ ไม่รู้ว่าตัวเองควรวางหน้าวางตัวแบบไหนเมื่ออยู่ตอนหน้าพี่มัน เลยต้องทำหลบๆ เลี่ยงๆ เหมือนคนกลัวความผิดยังไงยังงั้น นี่ดีว่าวันนี้ไม่มีงานอะไรนอกจากเตรียมค่ายเพื่อรอรับอาจารย์ฝ่ายกิจการนิสิตกับนายกสโมสรนิสิตของคณะที่จะเดินทางมาตรวจค่ายวันนี้
บรรดาชาวค่ายเลยต้องทำตัวเป็นผักชีโรยหน้ากันซะหน่อยโดยการเก็บกวาดทำความสะอาดสถานที่ให้เรียบร้อยเพื่อรับแขก วันนี้จึงเป็นวันสบายๆ หนึ่งวันที่นอกจากจะพร้อมใจกันทำความสะอาดรอบค่าย แล้วบางส่วนก็ไปนั่งคุยเล่นกับเด็กๆ ชาวบ้านที่มาเที่ยวเล่นเป็นปกติทุกวันเพื่อสร้างความคุ้นเคยกับเด็กๆ เนื่องจากพรุ่งนี้พวกเราจะจัดการสอนวิชาการให้เด็กๆ และเพราะวันนี้กิจกรรมไม่มีอะไรมากผมเลยพยายามทำตัวติดกับไอ้เบิร์ดเข้าไว้ ด้วยสภาพจิตใจของผมที่เปราะบางเหลือเกินเนื่องจากโดนไอ้พี่ปืนแอทแท็คเข้าจังๆ
“ไอ้แรก”
ชะอุ้ย! มึงจะทำท่าจับผิดอะไรกูขนาดนั้นวะไอ้เบิร์ด
“มึงทำตัวแปลกๆ ตั้งแต่กลับมาจากไปกินข้าวที่บ้านแม่บุญธรรมเมื่อวานแล้ว” ไอ้เบิร์ดกอดอกมองผมยิ้มๆ “มึงมีเรื่องอะไรจะเล่าให้กูฟังมั้ย?”
“กู...”
ผมเม้มริมฝีปากตัวเองแน่นจนเกือบเผลอกัด ตอนนี้ความคิดในสมองตีกันยุ่งเหยิงไปหมด ท่าทางคิดไม่ตกของผมเลยทำให้มันขยับเข้ามาโยกศีรษะผมเบาๆ
“ไม่ว่ามึงจะเจอเรื่องอะไรมานะไอ้แรก จำไว้ว่ากูอยู่ข้างมึงเสมอไอ้เตี้ย”
ผมสบตากันมันนิ่ง
“พี่ปืนบอกว่าจะจีบกู”
“เชร้ดดดดดดดดด”
ไอ้เบิร์ดทำตาโตก่อนจะปรบมือรัวๆ อย่างถูกอกถูกใจท่าทางมันไม่ได้ตกใจอะไรด้วยซ้ำ เลยทำให้ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก
“กูว่าแล้วทำไมมึงถึงแปลกๆ แต่ก็นะมึงจะคิดมากทำไมวะ ในเมื่อมึงชอบพี่ปืนและพี่ปืนเองก็ชอบมึง ใจตรงกันขนาดนี้ก็คบกันเลยสิ”
ไม่ต้องย้ำมั้ยล่ะ แค่นี้กูก็อายจะแย่แล้วเกิดมาเป็นตัวเป็นตนขนาดนี้ก็เพิ่งเคยถูกจีบซึ่งๆ หน้าขนาดนี้ ขนาดว่าผมเคยชอบไอ้เขมมาก่อนยังไม่รู้สึกใจเต้นแรง มือไม้เย็นเฉียบได้ขนาดนี้มาก่อนเลย ให้ตายเถอะ
“กูไม่ได้คิดมาก แต่เอ่อ กูทำตัวไม่ถูก เป็นมึงจะไม่เขินรึไงวะ เล่นถูกจีบขนาดนี้”
ผมทำเสียงอุบอิบในลำคอเมื่อรู้สึกว่าแก้มทั้งสองข้างร้อนเห่อขึ้นมาอีกครั้งเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
“โธ่ไอ้แรก”
มันตบบ่าผมดังอั๊ก
“มันเป็นอาการธรรมดาของคนจะมีผัว”
“กูไม่ได้เป็นเมียใครโว้ย เดี๋ยวก็ยันหน้าแหกซะเลยนี่”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
ผมแยกเขี้ยวใส่มัน
“เอาเถอะใครจะผัวใครจะเมียเดี๋ยวรู้กัน ส่วนมึงจะไปคิดอะไรมากวะก็ทำตัวปกติไปสิ มีคนชอบก็ดีกว่ามีคนเกลียดไม่ใช่รึไง”
“มันไม่เหมือนกันโว้ย”
“เอาน่า อ่ะ พี่ปืน”
ผมทำตาเขียวใส่มันอีกครั้ง “เลิกเล่นมุกนี้ได้แล้ว เล่นบ่อยๆ มึงไม่เบื่อรึไงวะ”
“กูเปล่า”
“พอเหอะ”
“พี่ปืน”
“ก็บอกว่าไม่เล่นไง”
“หันไปดูข้างหลังสิ”
“เฮ้ย”
ผมสะดุ้งโหยงเมื่อเอี้ยวตัวกลับไปเห็นหัวหน้าแก๊งสี่โจรตัวเป็นๆ ยืนหน้าหล่ออยู่ด้านหลังผม แม่งอารามตกใจไม่ทันได้คิดอะไรมันก็เผ่นแหนบอย่างว่องไว พอมองกลับไปทันเห็นไอ้พี่ปืนกับไอ้เบิร์ดคุยอะไรกันไม่รู้แล้วหัวเราะออกมาพร้อมกัน
ไม่ไหวๆ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปผมแย่แน่ๆ
ผมหลบมาล้างหน้าล้างตาแถวห้องน้ำแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อเรียกสติให้ตัวเองที่เตลิดเปิดเปิงไปไกล ผมว่าขืนทำแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ หัวใจผมต้องทำงานหนักขึ้นเรื่อยๆ แน่ๆ ไม่ได้ล่ะ เอาวะยังไงก็ต้องเผชิญหน้ากัน
ผมเรียกกำลังใจให้ตัวเองสักพักก่อนจะเดินกลับมาห้องพัสดุแต่ยังไม่ทันจะได้เลี้ยวเข้าไป ผู้ชายที่ทำเอาผมเป๋ตั้งแต่เมื่อวานกลับมายืนรอท่าอยู่ตรงหน้า
ผมชะงักกึกขณะที่อีกฝ่ายยืนล้วงกระเป๋ากางเกงท่าทางชิวเหรอเหลือเกิน
“จะหนีอีกนานมั้ย?”
“เอ่อ”
“กูอนุญาตให้มึงหนีกูได้นะตอนนี้ แต่บอกไว้ก่อนว่าถ้ากูจับตัวมึงได้เมื่อไหร่ กูจะ ‘ฟัด’ ให้จมเขี้ยวแน่”
สัด..ไม่ต้องเน้นคำว่าฟัดขนาดนั้นก็ได้มั้ง
“เลิกทำอ้าปากตาค้างซะที มาคุยกันตรงๆ”
“พี่ก็พูดมาดิ”
ผมก้มหน้างุดๆ
“พูดกับคนเงยหน้าสบตาคู่สนทนาด้วย”
“เผด็จการ”
“เขินก็บอกว่าเขิน พูดว่ากูเผด็จการแม่งแกทเชื่อมไม่โยงเลย”
“ก็พี่แม่ง” ผมเม้มปากแน่น “ผมทำตัวประหลาดไปก็เพราะพี่นั่นแหละ”
“ร้อนมั้ย?”
“หา!”
ผมมองไปรอบๆ วันนี้แดดแรงเหมือนกันนะ
“ร้อนดิเหงื่อไหลขนาดนี้”
“ไม่...กูหมายถึงหน้ามึงอ่ะร้อนมั้ย”
ฉ่า!
พูดจบผมก็รู้สึกถึงความร้อนทั่วใบหน้า
“ไอ้พี่ปืน”
“เรียกทำไมอยากให้กูรับคำว่า ‘ครับ’ รึไง”
ไม่ไหวแล้วโว้ย
“อ๊ะ”
ผมยืนนิ่งเมื่อฝ่ายนั้นขยับมาโยกศีรษะผมเบาๆ แค่นี้ก็ทำให้รู้สึกหน้ามืดตาลายไปหมดแล้ว
“เฮ้ย”
แล้วอาการมันยิ่งหนักขึ้นเมื่ออีกฝ่ายกระตุกผมทีเดียวก็ถลาเข้าไปสู่อ้อมกอดของพี่มันแล้ว พี่ปืนกดใบหน้าผมให้แนบไปกับหน้าอกด้านซ้ายของมัน
“ได้ยินเสียงหัวใจกูมั้ย?”
“ฮื่อ”
“ได้ยินมั้ย”
“หัวใจพี่เต้นแรงจัง”
“ของมึงก็เหมือนกัน”
บ้าที่สุด ทำไมผมถึงรู้สึกว่าอ้อมกอดของพี่ปืนอบอุ่นขนาดนี้วะ พี่ปืนลูบแผ่นหลังผมอย่างแผ่วเบาแล้วกระซิบที่ข้างหูผม “รู้ใช่มั้ยว่ามันหมายความว่าไง”
ผมส่ายหน้าหนีลมหายใจร้อนผ่าวนั่นไปซุกที่ซอกคออีกฝ่ายทันได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบาของพี่ปืน
“วันนี้กูต้องลงไปในเมืองเพื่อรับคณะที่เดินทางมาวันนี้กับปิงปอง”
“......”
“อยากได้อะไรมั้ย?”
ผมส่ายหน้าหวือ รู้สึกว่าพี่ปืนรัดผมแน่นขึ้น แต่มันไม่ได้รู้สึกอึดอัดเลยตรงกันข้ามผมรู้สึกดีมากๆ
“แรก”
“......”
“ทำไมหัวมึงเหม็นจังวะ”
แม่ง อารมณ์หวานๆ นี่หายวับไปกับตาเลย
“โอ้ย”
กำปั้นทุบอกพี่มันไปทีนึงด้วยความหมั่นไส้
“กูเจ็บนะเนี่ย”
“ก็ทำให้เจ็บ”
“ระวังกูจะทุบคืน”
พี่ปืนยิ้มๆ แต่ยังไม่ยอมคลายอ้อมแขนที่โอบเอวผมอยู่ “แต่ไม่ได้ทุบด้วยมือนะกูจะทุบด้วยอย่างอื่น เคยได้ยินมั้ย Seal with a kiss น่ะ”
Seal with a kiss = ปิดด้วยปาก!
“ปล่อยผมเลย”
ผมหลับตาปี๋เมื่อพี่มันชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“กูล้อเล่น”
ผมเบ้ปากทันทีจนฝ่ายนั้นลูบศีรษะผมอย่างแผ่วเบา
“อย่าทำหน้างอนักเลย”
“......”
“แค่นี้หน้าก็ยับจะแย่แล้ว”
“ไอ้พี่ปืน”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“ปล่อยมือพี่ออกจากผมเอวผมเดี๋ยวนี้เลย”
พอพี่มันคลายอ้อมกอดผมรีบขยับถอยห่าง หน้านี่ยังแดงไม่หายไม่ต้องพูดถึงหัวใจที่เต้นแรงเหมือนจะทะลุออกมาจากอก
“ไม่อยากได้อะไรจริงๆ เหรอ นานๆ กูจะเข้าเมืองนะ”
ผมส่ายหน้าหวือขบริมฝีปากตัวเองแน่เมื่อพี่มันสอดนิ้วมากุมมือกัน
“ไม่อยากได้ ขอแค่...”
“หือ?”
“รีบกลับมาแล้วกัน”
“ทำไมมึงคิดถึงกูรึไง?”
.
.
“อือ”
ไอ้ห่าแรกมึงพูดอะไรออกไป ฮือ แววตาพี่ปืนแม่งพราวระยับขนาดนั้นเลยเหรอวะ โอ้ยหัวใจกู
“มีอะไรให้ผมช่วยมั้ยพี่”
“ว่างเหรอเรา?”
ผมพยักหน้ารับรัวๆพี่ต้องมันเลยยิ้มขำก่อนจะให้ผมช่วยจัดเรียงเอกสารในห้องพัสดุที่รกให้เรียบร้อย ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายกว่าๆ แล้วซึ่งพี่ปิงปองกับพี่ปืนอาศัยรถชาวบ้านลงไปรับคณะที่เดินทางมาวันนี้ ส่วนชาวค่ายคนอื่นๆ ตอนนี้บ้างก็เตะบอลอยู่ที่กลางสนาม บ้างก็สอนเด็กๆ อ่านหนังสือที่ลานข้างนอก และอีกบ้างส่วนกำลังล้อมวงเขียนสมุดค่ายกัน ผมซึ่งอยู่ว่างๆ เลยขันอาสามาช่วยพี่ต้องซึ่งดูกำลังหัวหมุนกับกองเอกสารอะไรไม่รู้มากมาย
“เอกสารพวกนี้คืออะไรเหรอพี่?”
“รายชื่อบริษัทผู้สนับสนุนการทำค่าย”
“โหมีแต่ของอิสระกรุ๊ปทั้งนั้นเลย”
คงจำกันได้เนอะว่า ‘อิสระกรุ๊ป’ ที่ว่าคือยักษ์ใหญ่ของวงการคนดังที่มีธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรมและห้างสรรพสินค้า ประเด็นนี้แหละที่ทำให้นึกขึ้นได้ว่ามีหลานคนดังที่ว่านั่นมาฝังตัวอยู่ในค่ายกับพวกเราด้วย
“อ๋อ”
พี่ต้องหัวเราะน้อยๆ
“ฝีมือไอ้ปืนน่ะ”
...เกี่ยวอะไรกับพี่ปืนวะ?...
“เฮ้ยต้อง”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ถามความอะไรกับพี่ต้องพอดีเสียงวอดังเรียกให้พี่แกออกไปข้างนอกทำให้ผมได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ ก่อนจะหันไปจัดเอกสารต่อไประหว่างนั้นผมก็นั่งดูรายชื่อบริษัทต่างๆ พอดีมีเอกสารชุดหนึ่งโผล่ออกมาผมเลยดึงออกเพื่อแยก เพราะเห็นมันเป็นรายชื่อของคณะกรรมการค่ายปลายปีครั้งนี้
“เฮ้ย”
ผมอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อกวาดตามองรายชื่อดังกล่าวอย่างละเอียด
กัน อิสระวรวณิต ประธานฝ่ายสวัสดิการและหาทุน
ความทรงจำของผมสว่างวาบขึ้นมาทันที
“นี่ปืนเป็นเฮดฝ่ายสวัสดิการและหาทุน” ครั้งหนึ่งพี่ปิงปองเคยแนะนำตัวใครบางคนให้ชาวค่ายรู้จัก
ปืน = กัน หรือ กัน = ปืน
แม่ง!!!
นี่ก็หมายความว่าพี่ปืนคือคนๆ เดียวกับทายาทของอิสระกรุ๊ปซ้ำยังเป็นคนๆ เดียวกับไอ้คนที่ชื่อกันคนนั้นด้วย
“เปลี่ยนผืนใหม่แล้วงั้นเหรอ?”
“แต่ส้นตีนกูขาวกว่าหน้ามึง”
ฮึ้ม! ไอ้พี่ปืน!
ผมจ้องมองกระดาษในมือราวกับว่าจะทำให้มันลุกเป็นไฟ
“กลับมาได้เคลียร์กันยาวแน่!!!”
****************************************
เวลาบ่ายแก่ๆ ชาวค่ายมารวมตัวกันอีกครั้งเมื่อรถกระบะชาวบ้านคันหนึ่งตรงข้ามมาจอดในบริเวณโรงเรียนที่ตั้งค่าย ไม่กี่อึดใจต่อจากนั้นร่างท้วมของอาจารย์ฝ่ายกิจการนิสิตของคณะ พร้อมกับนิสิตรุ่นพี่ผู้ชายอีกสามคนซึ่งมาพร้อมกับอาจารย์ก้าวตามติดๆ และปิดท้ายด้วยพี่ปิงปองกับพี่ปืนที่อาสาไปรับคณะเดินทางวันนี้ที่ตัวเมือง
“สวัสดีครับอาจารย์”
ชาวค่ายส่งเสียงเคารพอาจารย์กันเซ็งแซ่ อาจารย์รับไหว้ท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส่ก่อนจะไถ่ถามพวกเราว่าเป็นอยู่อย่างไร สบายดีรึเปล่า ภาพตรงหน้าทำให้ผมรู้ว่าอาจารย์ให้ความเป็นกันเองกับพวกเรามาก ได้ยินว่าแกเป็นอาจารย์ที่นิสิตททั้งคณะรักและให้ความเกรงใจมาก
ส่วนรุ่นพี่ผู้ชายสามคนที่มาใหม่นั่น...พี่ทัพฟ้า พี่โดมและพี่พีท
“กรี๊ด พี่ทัพฟ้า”
“เฮ้ยพี่ฟ้าจริงๆ ด้วย”
“อือหือ อยากเป็นเมียนายกฯ”
ผมเหล่ตามองพวกแก๊งดอกไม้ที่เปลี่ยนแปรความชื่นชอบรวดเร็วเหมือนจิ้งจกเปลี่ยนสี ก่อนหน้านี้พวกสาวๆ ยังคั่งไคล้พี่ปืน แต่พอ ‘พี่ทัพฟ้า’ ซึ่งดำรงตำแหน่งนายกสโมสรนิสิตคณะหรือที่รู้จักในนามของผู้นำนิสิตปรากฏตัวขึ้น พวกนั้นถึงกับเพ้อพกจนเสียสติ ก็ได้ยินมาเหมือนกันว่านายกสโมสรฯ คณะเรานี่เด็ดดวงอย่าบอกใคร เอาเป็นว่ายืนคู่กับพี่ปืนนี่ออร่าเทพจับจริงๆ เพราะบุคลิกพี่ปืนจะดูดิบเถื่อนออกแนวเซอร์ๆ แต่พี่ทัพฟ้านี่ออกแนวสุภาพติดจะเย็นชาหน่อยๆ
ว่าแต่ทำไมเวลายิ้มถึงพิมพ์เดียวกันขนาดนี้วะ!!
“ยิ้มคล้ายกันเลย”
“ก็เค้าเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน”
ข้อสงสัยของผมคงจะดังไปหน่อย พี่กลมซึ่งอยู่ใกล้ๆ ถึงได้กระซิบบอกข้างหูเบาๆ
“พี่ว่าไงนะ”
“แม่พี่ปืนเป็นน้องสาวพ่อพี่ฟ้า”
“มิน่า”
เหอะ ลูกหลานบ้านนี้เลี้ยงด้วยอะไรกันวะถึงได้ออกมาดูดีกันได้ขนาดนี้
อิจฉาโว้ย!
พอทักทายกันได้หอมปากหอมคอแล้วชาวค่ายก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง เพราะอีกราวๆ ชั่วโมงกว่าถึงจะเป็นเวลาอาหารมื้อค่ำของวันนี้ ส่วนผมนิ่งมองแผ่นหลังพี่ปืนเพราะยังไม่ลืมข้อเท็จจริงที่ผมได้ประสบมาเมื่อบ่าย แน่นอนว่าผมต้องได้คำตอบของพี่มันวันนี้แน่นอน ผมเลยเดินตามพี่มันไปทางห้องพัสดุยังไม่ทันจะได้เอ่ยเรียกหรอก เสียงพูดคุยของคนสองคนจากในห้องพัสดุก็ดังขึ้นทำให้ผมต้องชะงักปลายเท้าหยุดนิ่งแล้วถือวิสาสะแอบฟังบทสนทนานั่น
ผมจะไม่ทำตัวราวกับหัวขโมยขนาดนี้หรอกถ้าหากหนึ่งในสองเสียงนั่นจะไม่ใช่เสียงของพี่ปืน ผมนิ่งเงียบชะโงกหน้าเข้าไปด้านในทันเห็นแผ่นหลังของพี่ทัพฟ้ากับพี่ปืน
“ได้ข่าวว่ามึงเต๊าะรุ่นน้องในค่ายเหรอ?”
“ไม่เสือกดิเฮีย”
“ไอ้ห่า กูก็ไม่อยากเสือกเรื่องของมึงหรอกถ้าไม่ใช่แม่มึงฝากมาบอกว่า ‘อันนา’ กลับมาจากต่างประเทศแล้วนะ”
พี่ปืนชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะไหวไหล่ราวกับว่าไม่สนใจ แต่ผมสิทำไมหัวใจถึงเต้นอย่างร้อนรนแบบนั้น ‘อันนา’ งั้นเหรอ ชื่อผู้หญิงนี่หว่าแล้วทำไมพี่ปืนถึงมีปฏิกิริยากับชื่อนี้ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
“นี่เป็นเหตุผลที่มึงหนีมาค่ายรึเปล่าวะ”
“อย่าใส่ความผมน่าเฮีย มึงก็รู้ว่ากูมาทำค่ายปลายปีทุกปี”
“กูรู้” พี่ทัพฟ้ากอดอกพูดยิ้มๆ “แต่มันอดสงสัยไม่ได้นี่หว่า”
“มึงเลิกสงสัยเลยไอ้เฮีย เรื่องนี้มันนานแล้วกูกับอันนาไม่ได้อะไรกันแล้ว?”
“อ่าห่ะ”
“กูกับเขาเป็นแค่เพื่อน”
“มึงเป็นเพื่อนกับอดีตคู่หมั้นได้ง่ายๆ ขนาดนี้เลยเหรอวะ”
อดีตคู่หมั้นงั้นเหรอ?
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ! ผมยืนนิ่งรู้สึกเหงื่อไหลจนมือเปียกไม่ต่างจากหัวใจที่สั่นระรัว
“เออ สำหรับกูจบก็คือจบ”
“ดีแล้ว”
พี่ทัพฟ้าตบบ่าพี่ปืน
“ว่าแต่น้องคนไหนวะที่มึงเต๊าะเนี่ย”
“มึงจะรู้ไปทำไม?”
“จะแย่งมึงจีบไง”
“อ้าวไอ้สัด”
พี่ปืนยกเท้าใส่อีกฝ่าย จนนายกสโมฯถึงกับหัวเราะร่วน
“หวงขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“มึงลงแหยมมาดูสิ”
“มึงนี่ขี้หึงไม่เปลี่ยน”
“กูเป็นแต่กับคนที่กูแคร์เท่านั้นแหละ”
เฮือกกกกก หน้าร้อนเลยกู
บทลงโทษของคนที่แอบฟังคนอื่นคุยกันคือความรู้สึกร้อนผ่าวทั่วใบหน้ากับหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ ถึงอย่างนั้นก็เถอะผมยังไม่เคลียร์ประเด็นของผู้หญิงที่ชื่ออันนาหรอกนะ ผมหลบทันทีตอนที่พี่ทัพฟ้ากำลังเดินออกมาจากห้อง แทบจะหยุดหายใจเมื่อพี่แกหยุดชะงักปลายเท้าแล้วพูดขึ้นมาดังๆ ให้คนในห้องพัสดุได้ยิน
“แถวนี้มีจิ้งจกด้วยเหรอวะ”
“จิ้งจกห่าอะไร?”
เสียงพี่ปืนตะโกนมาจากในห้อง
“กูว่าจิ้งจกแถวนี้คงขี้หึงน่าดู”
เชี่ยยยยย
พี่ทัพฟ้าเหลือบตามองมาทางผมแวบหนึ่งทั้งที่กล่องลังนี่บังตัวผมอยู่ แต่ท่าทางของพี่ทัพฟ้าก็ราวกับว่ามองทะลุเข้ามาเห็นผมยังไงยังงั้น พี่แกกดยิ้มมุมปากก่อนจะเดินจากไป ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อออกมาจากที่ซ่อนแต่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวพี่ปืนก็โผล่ออกมาจากพัสดุแล้ว
เราต่างคนต่างชะงัก
พี่ปืนทำหน้านิ่งไปแวบหนึ่งก่อนจะเผยรอยยิ้มมุมปากออกมา
“จิ้งจกที่ว่านี่ตัวใหญ่ชะมัด”
ผมหน้าเสียเพราะถูกพี่มันจับได้ว่าแอบฟังคนอื่นคุยกัน ยิ่งพี่ปืนเดินย่างสามขุมเข้ามาใกล้ผมยิ่งขยับถอยหนีไปเรื่อยๆ สุดท้ายแผ่นหลังก็ขยับไปติดกับผนังด้านข้างโดยที่พี่ปืนยันมือกับผนังคร่อมทับร่างผม
“ทำอะไรปล่อยผมนะเว้ย”
“ได้ยินอะไรบ้าง”
ผมเชิดหน้าไม่ยอมตอบคำถามอีกฝ่ายก่อนจะสะดุ้งวาบเมื่อพี่ปืนก้มลงมากระซิบที่ข้างหู
“ตอบสิ”
ผมเงยหน้าขึ้นจ้องอีกฝ่ายนิ่ง
“ไอ้พี่กัน”
“.......”
พี่ปืนชะงักไปทันที
“กัน-อิด-สะ-ระ-วอ-ระ-วะ-นิด” ผมเอ่ยชื่อและนามสกุลจริงของคนตรงหน้าช้าๆ ชัดๆ
“ครับ”
พี่ปืนรับคำก่อนจะยิ้มน้อยๆ แต่ท่าทางแบบนั้นทำให้ผมอดใจไม่ไหวทุบลงที่ไหล่อีกฝ่ายเต็มแรง
“ทำไมรู้?”
“ผมไม่โง่ให้พี่หลอกได้นานหรอก”
“กูไม่ได้ตั้งใจ”
“แต่พี่ก็ไม่บอกความจริง”
“ก็มึงไม่ได้ถามนี่”
“ไอ้พี่ปืน”
คราวนี้ระดมทุบอกมันแรงๆ ด้วยมือทั้งสองข้างเลย พี่มันเลยรวบมือเอาไว้ด้วยมือเดียว ส่วนอีกมือนั่นลูบศีรษะผมเบาๆ
“จะเป็นกัน อิสระวรวณิต หรือปืน ยังไงกูก็คือพี่ปืนของมึงรึเปล่า?”
“ไม่รู้ผมโกรธพี่อยู่”
“ทำยังไงจะหายโกรธล่ะ”
“อันนาเป็นใคร?”
ผมถามกลับไปซ้ำยังจ้องพี่ปืนนิ่งจนอีกฝ่ายหัวเราะน้อยๆ
“อดีตคู่หมั้น”
“เหอะ”
“กูกับเขาเลิกกันนานแล้ว”
“นานแค่ไหน”
โอโห ทำเสียงเหวี่ยงพี่มันประหนึ่งจับได้ว่าผัวมีเมียน้อยยังไงยังงั้น ทุเรศตัวเองฉิบหายไอ้ห่าแรกเอ้ย
“โอ้ยตั้งแต่ยังไม่เข้ามหาลัยเลยมั้ง”
“แล้วทำไมแค่พี่ฟ้าพูดถึงพี่ถึงได้ทำท่าแปลกๆ ด้วย”
“นี่แสดงว่าแอบฟังตั้งแต่ต้นเลยสิ”
ผมทำหน้าเหวอเมื่อเป็นคนเผยไต๋ด้วยตัวเอง
“พูดดังขนาดนั้นใครก็ได้ยินมั้ยล่ะ”
“เหรอ?”
“กูแค่แปลกใจที่เขากลับมา เพราะเขาไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่เข้ามหาลัย ไม่ค่อยได้ติดต่อกันเท่าไหร่ กูกับเขาไม่มีอะไรกันจริงๆ”
“พี่ยังมีเรื่องอะไรที่ปิดบังผมอีกหรือเปล่า”
“คิดว่าไม่มีนะ”
“หมายความว่าไง”
“ก็ตอนนี้ไม่มีไง”
“โอ๊ย”
พี่ปืนรวบมือที่ทุบอีกฝ่ายทันที “หยิกกูทำไมเนี่ย”
“พี่แม่งเจ้าเล่ห์”
“สถานะแค่นี้มึงรู้แค่นี้ก็พอแล้ว” พี่ปืนกดยิ้มมุมปาก “ถ้าอยากรู้มากกว่านี้มาเป็นแฟนกูสิ”
เชี่ยยยยยยย
มาเป็นแฟนกูสิ! ขอกันง่ายๆ แบบนี้ก็ได้เหรอ?
พี่แม่งทำอะไรนึกถึงใจผมบ้างดิวะว่ามันอาจจะหัวใจวายตายลงไปตรงนี้เลยก็ได้ ผมอ้าปากค้างไม่ต้องพูดถึงหน้าตาที่แดงวาบเหมือนใครเอาสีมาทา
“ว่าไง?”
พี่ปืนถามยิ้มๆ แต่เป็นรอยยิ้มที่มีผลทำลายล้างสูงมากเพราะมันมีผลทำให้ใจของผมคันยุบยิบแบบนี้
“ผมไม่เชื่อใจพี่ง่ายๆ หรอก”
“เอ้า”
“ผมยังโกรธที่พี่ไม่บอกความจริงว่าพี่คือคนเดียวกับไอ้หะ...เอ่อกัน” จะพูดว่าเหี้ยก็นึกเสียวสันหลังวาบเพราะเห็นแววตาคู่คมมองจ้องอยู่
“........”
“ผมยังไม่เชื่อว่าพี่กับอดีตคู่หมั้นอะไรนั่นไม่มีอะไรพิเศษกันแล้ว”
ผมกอดอกมองอีกฝ่ายนิ่ง “อย่ามาทำให้ผมหวั่นไหวนะ แค่นี้ผมก็ทำตัวประหลาดเข้าไปทุกวันแล้ว”
“โอโหขนาดไม่หวั่นไหวนะ พูดเรื่องกูได้เป็นวักเป็นเวร”
ผมมองอีกฝ่ายตาคว่ำ
“กูจะบอกอะไรให้ฟัง”
“......”
“ถ้ามึงแค่หวั่นไหวก็เป็นเรื่องของหัวใจมึงที่ต้องจัดการ แต่ถ้ามึงชอบกูเมื่อไหร่กูจะรับผิดชอบความรู้สึกต่อจากนั้นเอง”
เหยดแหม่...ทำไมรู้สึกว่าเหมือนว่าตัวเองจะละลายกองลงไปกับพื้นวะ
“เพราะฉะนั้นรีบๆ รู้สึกแบบเดียวกับกูเถอะ รับรองว่ามึงจะไม่ผิดหวัง”
“ผมเชื่อใจพี่ได้งั้นเหรอ?”
พี่ปืนกระตุกยิ้มมุมปากแล้วชะโงกตัวเข้ามากระซิบที่ข้างหูผมด้วยคำพูดที่ผมจำได้ไม่มีวันลืมแน่นอน
“กูไม่ใช่คนดีนักหรอก”
“....”
“กูไม่มีช๊อป ไม่มีเกียร์ แต่มี ‘ปืน’ ให้เลียนะครับ”
นะครับพ่องงงงงงงง
ไอ้ห่าพี่ปืนเดินตัวปลิวไปโน่นแล้วแต่แม่งทิ้งภาระไว้ที่หน้าของผมอย่างหนักหนาสาหัส
ง่อๆๆๆ ในส่วนของการมีแต่ปืนให้เลียนั้น ฮี่ๆๆๆๆๆ
ปล. พี่ทัพฟ้ามีเรื่องแยกนะเออ แบบพล็อตอีกสามชาติ 5555+++
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ปล. พี่ทัพฟ้ามีเรื่องแยกนะเออ แบบพล็อตอีกสามชาติ 5555+++
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: Nanook ที่ 17-07-2017 21:24:40
เริ่มหัวข้อโดย: Fkchk ที่ 17-07-2017 21:28:39
เริ่มหัวข้อโดย: Kaikaaa ที่ 17-07-2017 21:35:01
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 17-07-2017 21:35:53
เริ่มชอบเขาแล้วใช่มะะะะ หวายๆ :o8: :-[
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 17-07-2017 21:50:06
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 17-07-2017 21:51:18
อ่านละอยากกลับไปสมัยมหาลัยอีกก
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 17-07-2017 21:54:16
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 17-07-2017 22:03:06
ไม่ว่าจะสุภาพ น่ารัก หรือหื่นๆ
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 17-07-2017 22:08:14
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 17-07-2017 22:09:46
:L2: :pig4: :L2:
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 17-07-2017 22:11:49
เริ่มหัวข้อโดย: Cinnamon Roll!!! ที่ 17-07-2017 22:19:29
ง๊อวว มีแต่ปืนให้เลีย
:hao4: :hao4: :hao4:
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 17-07-2017 22:28:11
มันเขินนะเว่ยยยยยยยยยยยทำแบบนี้ ฮื่อออออออออ
ยิ้มปริ่มเกินนนนน :katai1:
เริ่มหัวข้อโดย: GOLDMIND ที่ 17-07-2017 22:33:25
ตัวละครเพิ่ม กลิ่นตุเน่าๆจะมาล่ะ แรกสู้ๆ
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 17-07-2017 22:38:32
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 17-07-2017 22:51:29
ประโยคทิ้งท้ายนีเด็ดสุด พี่ปืนคนขี้หื่นนนนนนน
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 17-07-2017 22:53:09
พี่ปืนจีบแรกได้ฮาร์ดคอมาก
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 17-07-2017 22:55:05
อันนาจะมาป่วนไหม ลุ้นเลย
พี่ทัพฟ้าจะคู่ใครอะ อยากรู้
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 17-07-2017 22:57:36
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 17-07-2017 23:06:49
สงสารน้องแรกบ้าง น้องหน้าร้อนทั้งตอนแล้วเนี่ย....ฮาาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 17-07-2017 23:08:35
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 17-07-2017 23:11:41
พี่ปืนโคตรรุก 555
ชอบยิ้มมุมปากของพี่ปืน :-[ :-[ :-[
เริ่มหัวข้อโดย: tistaek ที่ 17-07-2017 23:19:34
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 17-07-2017 23:27:31
“กูไม่มีช๊อป ไม่มีเกียร์ แต่มี ‘ปืน’ ให้เลียนะครับ”
โอ๊ย......พี่ปืน :fire:
พูดแบบนี้อยากให้แรก 'เลียปืน' ตัวเองสินะ :o8: :-[ :impress2:
แรก รีบๆ เลย
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: tistaek ที่ 17-07-2017 23:34:48
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 18-07-2017 00:07:52
:hao6: :katai3:
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 18-07-2017 05:53:36
มีชื่อผู้หญิงโผล่เข้ามาแล้วอ่ะ จะเป็นไงต่อป่ะเนี่ย :katai1:
แต่เราเชื่อใจพี่ปืนนะว่าจะทำตัวชัดเจนน
รอตอนหน้าค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 18-07-2017 06:10:49
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 18-07-2017 06:26:58
ฮาปืนมาก อารมณ์ดีเหลือเกิน จับกอด จับกอด สบายมือเลยสิ
สงสารแรก มีแต่คนทับถม แต่ตัวกับใจนี่ไม่เหลือไว้ติดตัวแล้ว ยังจะมารออะไร
ทัพฟ้ามีความร้าย ปืนก็รู้ทันไปหมด ตายแน่แรก 55555
เริ่มหัวข้อโดย: ก้อนขี้เกียจ ที่ 18-07-2017 06:27:18
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 18-07-2017 07:01:24
เขินไปพร้อมๆกับแรก
พี่ปืนแอดเทคมากกกกกกก
พี่ทัพก็ดูเท่ห์ เรื่องแยกมาเมื่อไรฮับบบ
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 18-07-2017 07:13:03
ปล.อยากลองยิงปืนจังอิๆ5555
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 18-07-2017 08:41:34
ชวนน้องแรกเลียปืนเฉย
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 18-07-2017 08:49:11
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 18-07-2017 11:51:47
กามว่ะ.. 55+
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 18-07-2017 14:36:36
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 18-07-2017 15:34:01
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 18-07-2017 15:53:20
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 18-07-2017 16:02:57
ขอให้ได้โดนเลียไวๆนะคะ :katai3:
มีชนักติดหลังอ้ะ ชะนีมาจากไหน
น้องแรกต้องเหนื่อยแน่ๆเลย ฮืมมมม :mew2:
เริ่มหัวข้อโดย: Babyboys ที่ 18-07-2017 16:03:21
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 18-07-2017 16:27:20
แหม่...มีแต่ปืนให้เลีย :haun4: :impress2:
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 18-07-2017 16:40:21
ขอหลักฐานด้วยค่าาาาา
น้องแรกตายไปเลยมั้ยลูกก
ระเบิดตัวตายไปเลยย
Lick the gun ก้มาอะ โว้ยยยย
เริ่มหัวข้อโดย: 205arr ที่ 18-07-2017 17:24:12
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 18-07-2017 19:39:13
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 18-07-2017 20:03:16
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 18-07-2017 20:41:16
ฝากไว้อย่างเดียว อย่าให้เรื่องอันนามาทำให้น้องแรกเสียใจละกันนนนน
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 18-07-2017 21:07:34
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 18-07-2017 21:50:32
ได้เลียปืนแน่นอน :laugh:
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 18-07-2017 22:05:56
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 19-07-2017 07:45:36
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 19-07-2017 10:23:39
:pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 19-07-2017 23:36:22
น้องแรกคะ ละลายกลายเป็นน้ำไปรึยังคะ
หวีดมาก ไม่ไหวแล้ว ยอมมมพี่ปืนคะ 5555
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 20-07-2017 08:28:12
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 21-07-2017 00:04:34
คนอ่านอยากอ่าน nc 555 :hao6: :hao6: :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 21-07-2017 08:25:08
พี่ปืนนี่ก็ยิงจัง โอยยเขินๆๆ555
เริ่มหัวข้อโดย: toou ที่ 21-07-2017 13:23:15
เริ่มหัวข้อโดย: Tatangth ที่ 21-07-2017 20:13:59
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 22-07-2017 22:15:17
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 24-07-2017 10:14:00
เริ่มหัวข้อโดย: poonziis ที่ 24-07-2017 10:21:34
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 24-07-2017 21:29:24
- ไปค่ายตอนที่ยี่สิบ : จูบของแรก -
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
“ทำหน้าเป็นตูดอยู่ได้”
“เฮ้อ”
“พูดแล้วยังจะถอนหายใจอีก”
“.......”
“มึงเป็นอะไรของมึงเนี่ยไอ้กลม”
“กูเปล่า”
“เปล่าห่าอะไร ถอนหายใจทุกนาทีขนาดนี้” ไอ้บีจิ้มหน้าผมแรงๆ จนแทบหงายหลัง สาบานว่ามันเป็นผู้หญิงจริงๆ ผู้หญิงห่าอะไรแรงควายขนาดนี้ ผมมองมันตาเขียว
“แล้วหน้านี่งอจนจะเป็นจวักอยู่แล้วมึงน่ะ”
“แม่ง”
ผมขยี้หัวตัวเองแรงๆ “อารมณ์ไม่ดีโว้ย”
“ใครทำอะไรมึงล่ะ?”
“ก็จะใครซะอีกล่ะถ้าไม่ใช่พี่กะ..เอ่อ”
ชื่อของคนที่แอบรักมาตลอดสามปีเกือบจะหลุดออกมาจากปาก แต่ถึงอย่างนั้นผมว่าบีมันคงรู้ว่าคนที่ทำให้อารมณ์บูดสุดๆ ตอนนี้เป็นใคร นั่นแหละผมกำลังขวางหูขวางตาไอ้พี่ไกด์อยู่ตอนนี้ จริงๆ มันรู้สึกขวางหูขวางตาตั้งแต่งานแต่งงานของชาวบ้านเมื่อหลายวันก่อนแล้ว ตั้งแต่วันนั้นผมสังเกตว่าสาวๆ ชาวบ้านสองสามคนแวะเวียนมาส่งปิ่นโตให้ชาวค่ายแทบทุกวัน ซ้ำยังดูเหมือนว่าจงใจจะเอามาให้แต่พวกแก๊งสี่โจรโดยเฉพาะไอ้ไกด์กับพี่ปืน
แต่พี่ปืนมันแสดงออกชัดเจนว่าไม่ได้สนใจเป็นพิเศษออกจะเอ็นดูเหมือนน้องเหมือนนุ่ง ตรงกันข้ามกับไอ้ห่าพี่ไกด์นี่แหละที่อัธยาศัยดีเกินไปจนผู้หญิงพวกนั้นมาเฝ้าที่ค่ายได้ทุกวี่ทุกวัน เพราะเหตุนี้แหละที่ทำให้ผมนึกเซ็งเลยพาลหลบหน้าพี่มันมาได้สองสามวันแล้ว
ผมถอนหายใจมองไปรอบๆ ค่ายซึ่งหลังจากเสร็จสิ้นจุดประสงค์หลักในการมาค่ายครั้งนี้อย่างการสร้างสนามกีฬาเอนกประสงค์กับฝายชะลอน้ำแล้ว ภารกิจสุดท้ายคือการสอนวิชาการเด็กๆ ไม่น่าเชื่อว่าพวกเราจะใช้ชีวิตอยู่ในค่ายมาจนถึงสัปดาห์สุดท้ายแล้วและเหลือเวลาอีกเพียงสามวันเท่านั้นพวกเราก็จะต้องกลับไปสู่ชีวิตจริงกันแล้ว
ส่วนภารกิจสอนวิชาการวันนี้พี่ปิงปองแจกจ่ายให้แต่ละชั้นปีสอนวิชาพื้นฐานหลักๆ เอาจริงๆ ไม่ใช่การสอบแบบจริงจังนักหรอกเพียงแค่หากิจกรรมมาส่งเสริมการเรียนรู้ในแต่ละวิชาเท่านั้น โดยปีหนึ่งรับผิดชอบสอนคณิตศาสตร์เห็นว่าทำโจทย์คิดเลขกันอย่างสนุกสนาน ส่วนปีสองของผมสอนการทดลองทางวิทยาศาสตร์แบบง่ายๆ ปีสามสอนภาษาไทยแต่ดูเหมือนจะชวนเด็กๆ เรียนรู้ทักษะการออกกำลังกายมากกว่า ส่วนปีสี่พี่ใหญ่กับกลุ่มเจ่นี่เห็นว่ากำลังสอนเด็กๆ ร้องเพลงภาษาอังกฤษซ้ำยังชวนกันเต้นรำท่าทางสนุกสนานกันใหญ่
การสอนวิชาการวันนี้เหมือนกันการเล่นเกมตามฐานของแต่ละชั้นปีมากกว่า ซึ่งมีการกำหนดให้เวลาฐานละสี่สิบนาทีเมื่อครบกำหนดเวลาก็เวียนไปฐานอื่น กิจกรรมแบบนี้ทำเอาเด็กน้อยสนุกสนานกันใหญ่ก็เพราะพี่ฐานแต่ละคนช่างสรรหาขนมนมเนยมาเป็นรางวัลเพื่อเพิ่มความสนใจในการทำกิจกรรม
“ว้าว”
เสียงเด็กน้อยพากันตื่นเต้นกันใหญ่เมื่อการทดลองวิทยาศาสตร์ของฐานปีสองอย่างการทดลองเรื่องตัวหนังสือล่องหน สร้างความตื่นเต้นให้เด็กๆ จนทำตาโตกันเป็นแถว ซึ่งไอ้การทดลองที่ว่ามีขั้นตอนง่ายๆ คือการนำไม้จิ้มฟันจุ่มน้ำมะนาวที่คั้นไว้แล้วเขียนข้อความลงในกระดาษสีขาวตามต้องการ พอเสร็จทิ้งก็ไว้ให้แห้งก่อนจะนำไปลนไฟพอให้กระดาษได้รับความร้อน ไม่นานก็จะปรากฏตัวหนังสือขึ้นมา
เด็กๆ ตื่นเต้นกันใหญ่เมื่อเห็นกระดาษสีขาวปรากฏอักษรขึ้นมาทีละน้อยจนครบเป็นข้อความ เล่นเอาเด็กน้อยปรบมือกันเกรียวกราว ฐานปีสองได้รับความนิยมพอสมควรแต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องสอนให้พวกเด็กๆ ระวังเรื่องฟืนไฟเลยเตือนไปว่าหากไม่มีผู้ใหญ่อยู่ด้วยก็ไม่ควรจะเล่นกับไฟที่อาจมีอันตรายได้
ความน่ารักของเด็กน้อยนี่แหละที่ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาดีเล็กน้อย ซึ่งย่อมดีกว่าต้องมานั่งคิดเรื่องไร้สาระโดยที่เจ้าตัวเขายังไม่เดือดร้อนไปกับความคิดของผมเลย
เหอะ!
ผมเหลือบตาไปยังฐานปีสามที่กำลังสอนทักษะการเตะบอลให้เด็กอยู่โดยมีแกนนำคือแก๊งสี่โจรที่ขาดก็แต่หัวหน้าแก๊งซึ่งวันนี้ลงไปทำธุระในเมือง ยิ่งเห็นรอยยิ้มของไอ้พี่ไกด์ผมยิ่งหงุดหงิดจนนึกด่าทอตัวเองที่ปล่อยให้พี่มันมามีอิทธิพลกับหัวใจตัวเองขนาดนี้
ผมไม่ได้คุยกับพี่มันเลยตั้งแต่วันแต่งงานของชาวบ้าน เอาจริงๆ คือผมหลีกเลี่ยงจะพบเจอกับพี่มันตรงๆ มากกว่า เพราะกลัวว่าตัวเองจะแสดงอาการให้พี่อีกฝ่ายรู้สึกว่าถือไพ่เหนือกว่า ผมแค่รู้สึกว่าตัวเองเสียเปรียบพี่มัน เป็นเรื่องจริงที่ว่าคนที่รักก่อนย่อมเสียเปรียบมากกว่า เพราะเรารักเขาไปโดยที่ไม่มีวันรู้ว่าเมื่อไหร่จะได้รับความรักนั้นตอบ
ผมแค่รู้สึกว่าตัวเองกำลังหวั่นไหวเพราะขณะที่พี่ไกด์แสดงออกให้ผมคิดเข้าข้างตัวเอง ก็เป็นเวลาเดียวกับที่พี่มันคุยกับใครไปเรื่อย ผมพอจะรู้ว่าพี่มันเจ้าชู้พอตัวมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่ทำยังไงได้ล่ะในเมื่อผมรักพี่มันไปแล้ว บางทีก็รักจนเหนื่อย รักจนลืมนึกถึงหัวใจตัวเอง โดยยอมให้อีกฝ่ายใช้ความรักของผมเป็นเหมือนข้อต่อรอง เอาจริงๆ เรื่องนี้พี่มันไม่ผิดหรอกผมเองที่ผิดที่ไปคาดหวังมากเกินไป
มันเป็นธรรมดาของความรักนั่นคือรักมากยอมคาดหวังมากเป็นของธรรมดา
ฟุ้งซ่านว่ะ!
ผมสะบัดหัวตัวเองแรงๆ ก่อนจะบอกเพื่อนว่าขอไปล้างหน้าล้างตาให้ตัวเองสดชื่นสักหน่อย ผมเดินทอดน่องมาเรื่อยๆ แล้วมันก็ช่างบังเอิญที่พี่ไกด์กำลังเดินมาทางนี้พอดี พอผมเห็นพี่มันผมเลยรีบหมุนตัวหลบไปอีกด้าน แต่คนจะซวยอะไรก็ช่วยไม่ได้ว่ะ
“จะหลบหน้ากูอีกนานมั้ย?”
ผมชะงักกึก
“ได้ยินแล้วหันมาอย่าทำกวนตีน”
“......”
“ไอ้กลม”
ผมกำหมัดแน่นพยายามสะกดกลั้นอารมณ์น้อยใจที่กำลังปะทุขึ้นด้วยการเม้มปากแน่นไม่ปริปากพูดคำใดๆ ออกมาสักคำก่อนจะทำหูทวนลมเดินหนีไป
“โอ้ย”
ไอ้พี่ไกด์กระชากหัวไหล่ผมแรงมาก
“ผมเกลียดพี่”
เหี้ยเอ้ย ปากบอกเกลียดเขาแล้วมึงร้องไห้ทำห่าอะไรวะ ผมรีบปาดน้ำตาที่กำลังไหลลงอย่างว่องไวด้วยกลัวว่าจะทำให้คนที่อยู่ตรงหน้ารำคาญใจไปมากกว่านี้
“อย่าเดินหนีกู”
“ปล่อยผม”
“กลม”
“ปล่อยผมไอ้พี่ไกด์”
“โอ้ยกูเจ็บ”
“ฮึกผมเกลียดพี่”
“กลมหยุด!”
“พี่แม่ง”
ผมระดมทุบใส่อกพี่มันรัวๆ ฝ่ายนั้นทำหน้าเหยเก เมื่อไม่สามารถห้ามปรามผมได้สุดท้ายฝ่ายนั้นเลยปล่อยให้ผมรัวมือใส่อกจนพอใจแล้วรวบผมเข้าไปกอดไว้ในอ้อมแขน
“พอใจรึยัง?”
เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูผมอย่างแผ่วเบาซ้ำยังรวบเอาข้อมือเอาไว้ให้แน่นขึ้น ผมผ่อนลมหายใจอย่างรุนแรง เมื่ออารมณ์เย็นขึ้นผมถึงเพิ่งรู้ตัวว่าทำสติแตกใส่พี่มันเลยได้แต่หรุบตามองพื้นไม่ปริปากเอ่ยคำพูดใดๆ
“โกรธอะไรกู”
“......”
พี่ไกด์ดันปลายคางผมขึ้นเพื่อให้สายตาของพวกเราอยู่ในระดับเดียวกัน แววตาคู่คมจ้องมองผมนิ่ง แววตาคู่นั้นทอดมาอย่างอ่อนโยนและมันทำให้ผมถึงกับบ่อน้ำตาแตกทำตัวอ่อนแอไม่แมนเอาซะเลย ปลายนิ้วเรียวยาวค่อยๆ เกลี่ยคราบน้ำตาให้ผมอย่างแผ่วเบา ความอ่อนโยนที่ได้รับมาทำให้หัวใจผมเต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเลย
“เป็นอะไรไหนพูดมาซิ?”
“ผม เอ่อ”
“ถ้ามึงไม่พูดกูก็ไม่รู้หรอกนะว่ามึงเป็นอะไรน่ะ”
“พี่แคร์ด้วยรึไง”
พี่ไกด์ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะยักไหล่กวนๆ
“ตราบใดที่กูยังมีหน้าที่คุมความประพฤติมึง เรื่องของมึงกูสมควรต้องรู้ทุกเรื่อง”
เหตุผลยาวเหยียดนั่นทำให้ความรู้สึกน้อยใจตีขึ้นมาอีกระลอก
“พี่แม่ง”
“โอ้ย”
คราวนี้ผมทุบพี่มันที่เดิมแต่ฝ่ายนั้นรู้ทันจึงคว้าข้อมือผมเอาไว้แล้วบิดไปข้างหลัง ความเจ็บปวดที่แล่นแปลบขึ้นมาทำให้ผมถึงกับน้ำตาซึม คราวนี้พี่ไกด์นิ่งไปทันทีก่อนจะปล่อยมือผมทันที
“พี่แม่งใจร้าย ทำไมถึงทำร้ายหัวใจผมขนาดนี้ พี่ก็รู้ว่าผมรักพี่ ทำไมถึงได้ทำเหมือนไม่รู้ไม่เห็นแบบนี้ ผมเจ็บนะเว้ย ฮึก ผมจะเลิกชอบพี่ ผมจะหยุดความรู้สึกทั้งหมดที่มีต่อพี่ พอแล้วผมไม่ไหวแล้ว”
ผมสะอื้นจนตัวโยนและยิ่งสะอื้นหนักเข้าไปอีกเมื่อฝ่ายนั้นโอบกอดผมเอาไว้ ซ้ำมือหนายังลูบไล้แผ่นหลังเหมือนว่ากำลังจะปลอบประโลม
“.....”
ระหว่างเราไม่มีคำพูดใดๆ แต่ผมสัมผัสได้ว่าอ้อมกอดของพี่ไกด์รัดผมแน่นขึ้น ซ้ำยังรู้สึกอบอุ่นไปทั่วทั้งหัวใจ พี่ไกด์ไม่หลุดคำใดๆ ออกมาแต่อ้อมแขนนั้นประคองผมไว้แนบอก กลิ่นกายของพี่ไกด์เด่นชัดในความรู้สึก
“จะเลิกรักกูจริงๆ เหรอ?”
ผมพยักหน้ากับอกอีกฝ่ายรัวๆ ให้ตายเถอะ บอกว่าจะเลิกรักพี่มันแต่มือทั้งสองข้างนี่ยังกอดพี่ไกด์แน่นเป็นลูกลิงขนาดนี้
โธ่เอ้ย กูหนอกู
“ขอโทษที่ทำให้มึงเจ็บมาตลอด”
นิ้วเรียวกรีดน้ำตาบนหน้าให้อย่างแผ่วเบา
“พี่ไม่มีทางชอบผมได้เลยใช่มั้ย?”
“......”
“งั้นพี่ชอบใครกันแน่ระหว่างสาวๆ สองสามคนนั่นอ่ะ”
“ห่ะ?”
พี่ไกด์ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก ก่อนจะ...
“โป๊ก”
มะเหงกนั่นตกลงกลางกระบาลผมเต็มๆ ซ้ำดวงตาคู่คมยังเรืองรองวาววับโคตรน่ากลัว
“มึงคิดว่ากูชอบสาวๆ พวกนั้นเหรอ?”
ผมพยักหน้ารัวๆ หน้าตานี่เหยเกโดยไม่ต้องมีใครบอกก็รับรู้ได้ว่าสภาพผมตอนนี้ย่ำแย่แค่ไหน
“ไอ้ห่ากลม”
ขี้หูผมเต้นระรัวเลยสัด
“ฟังดีๆ นะ” พี่ไกด์กระซิบเสียงเครียด “กูคุยกับมึงทุกวันนี่กูชอบแม่มึงมั้ง!”
พูดจบก็โยกศีรษะผมแรงๆ จนผมหัวแทบหลุดก่อนจะเดินตึงตังออกไป
เออก็สมควรที่พี่ไกด์จะชอบแม่ผมอยู่หรอกในเมื่อแม่ผมใจดีและทำอาหารอร่อยขนาดนั้น ไม่แปลกหรอกที่ไอ้ห่าพี่ไกด์จะชื่นชอบ แต่เดี๋ยวนะ...
ลองทบทวนคำพูดเมื่อกี้อีกทีซิ!
“กูคุยกับมึงทุกวัน...นี่กูชอบแม่มึงมั้ง!”
มันหมายความว่าพี่ไกด์ชอบ...ผม รึเปล่าวะ!
ไอ้สัดเหมือนตัวเองเป็นไบโพล่าร์ เมื่อกี้ยังทำเศร้าร้องห่มร้องไห้เหมือนจะขาดใจ แต่พอทบทวนคำพูดเมื่อกี้ทำไมหัวใจถึงเต้นแรงขนาดนี้วะ โอ้ยกูหนอกู
“อ้ายคับ” (พี่ครับ)
ผมกลับมาที่ฐานอีกครั้งคราวนี้มีเด็กชายคนหนึ่งยื่นกระดาษเอสี่สีขาวมาให้สองใบ ผมเองก็รับมาอย่างงงๆ แต่สังเกตว่ามันมีรอยที่กระดาษ ผมเลยนึกยังไงไม่รู้ว่าเอากระดาษที่ว่านั่นไปรนไฟจนกระทั่งตัวอักษรลายมือฉวัดเฉวียนค่อยๆ ปรากฏขึ้นมา
กระดาษแผ่นแรกเป็นคำว่า “กูชอบ”
ส่วนแผ่นที่สอง
“มง”
หา? กูชอบมงคืออะไรวะ? มงกุฎอะไรอย่างงี้เหรอ?
ผมเกาหัวแกรกๆ แต่นึกเอะใจเลยเลื่อนกระดาษแผ่นที่สองไปรนไฟให้ทั่วอีกรอบ คราวนี้ผมถึงกับอ้าปากค้าง
..มึง..
..ไม่ใช่มงแต่เป็นคำว่ามึง..และถ้ารวมคำก่อนหน้านี้แล้วก็จะเป็นคำว่า
“กูชอบมึง”
ฮืออออออ ผมเงยหน้าขึ้นมาจากกระดาษเห็นรุ่นพี่ปีสามคนต้นเรื่องกดยิ้มมุมปากมองมาทางนี้พอดีเล่นเอาในอกผมร้อนวูบวาบไปหมด
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
*******************************************
ว้าวุ่นใจเป็นความรู้สึกของผมตอนนี้วะ!
ผมถอนหายใจแรงอย่างไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้ยังไง หลังจากได้ยินจากปากพี่นะโมกับพี่เม่นบอกว่าวันนี้พี่ปืนมันลงไปทำธุระในเมืองตั้งแต่เช้าอีกแล้ว เห็นว่าไปติดต่อรถนำเที่ยวเนื่องจากว่าพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราจะใช้ชีวิตอยู่ในค่าย ดังนั้นก่อนกลับพี่ปิงปองเลยจะพาเราเที่ยวตามสถานที่สำคัญภายในจังหวัดก่อนกลับ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นที่ให้ผมว้าวุ่นใจขนาดนี้ถ้าหากว่าพี่เม่นมันจะไม่หลุดปากว่า
“ไอ้ปืนมันลงไปเจอแฟนเก่า”
พอพี่มันรู้ว่าพูดอะไรเรื่องที่ไม่สมควรก็เงียบไปทันที แต่นั่นล่ะมันทำให้ผมปั่นป่วนมวนท้องไปหมด ผมเลยได้แต่เม้มปากนิ่งเงียบ
‘ไหนบอกว่าไม่มีอะไรกันแล้วไง’
แม่งงงงงงงง
หงุดหงิดโว้ย!!
“โว้ย”
ผมขยี้หัวตัวเองแรงๆ ก่อนจะทำสมาธิกลับมาจดจ่อการเขียนสมุดค่ายตรงหน้า ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายแก่ๆ แล้วกิจกรรมฐานทุกอย่างจึงยุติกันแล้วหลังจากรอผู้ปกครองมารับเด็กๆ กลับบ้านกันหมดแล้ว ชาวค่ายที่เหลือจึงเฮโลกันมาเขียนสมุดค่ายให้แต่ละคนเพื่อบันทึกความทรงจำที่มีต่อเจ้าของสมุด
“เป็นอะไร”
ไอ้เบิร์ดสะกิดไหล่ถามผม
“เปล่า”
“แน่ใจ๊”
“เออ”
ตอบด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงนั่นแหละ มันทำหน้าไม่เชื่อผมสักนิดแต่มันก็ยังไม่ถามความอะไรมากมายให้ผมรู้สึกแย่ไปกว่าเดิม พอคิดว่าตัวเองคงจะฟุ้งซ่านจนเกินไปเลยรวบรวมสมาธิกลับมาจดจ่อที่สมุดค่ายต่อ ขณะที่ไอ้เบิร์ดผละออกไปช่วยพี่ปิงปองถือกล่องลังอะไรสักอย่าง
“กรี๊ด”
ผมสะดุ้งโหยงทันเห็นพี่ปิงปองดิ้นเร่าๆ ก่อนจะวิ่งไปกระโดดกอดไอ้เบิร์ดที่ยังจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าเกิดอะไรขึ้น
เชี่ย!
ตุ๊กแกของปลอมซึ่งทำจากยางรูปร่างเหมือนจริงจนน่าตกใจนอนแอ้งแม้งอยู่กันพื้น อิหรอบนี้คงไม่พ้นใครสักคนที่โยนใส่แน่นอน แล้วไอ้เบิร์ดซึ่งบังเอิญอยู่ใกล้พี่แกมากที่สุดก็ได้รับผลกระทบนั้นเต็มๆ สภาพตอนนี้คือไอ้เบิร์ดที่กำลังอุ้มพี่ปิงปองซึ่งกอดคอมันแน่นซ้ำขาทั้งสองยังหนีบเอวไอ้เบิร์ดไม่ปล่อยเรียกว่าเกาะเป็นตุ๊กแกก็ว่าได้
“ฮ่าๆๆๆ”
พี่ต้องและรุ่นพี่ปีสามกุมท้องพากันหัวเราะก๊าก โดยเฉพาะตัวต้นเหตุอย่างพี่ต้องที่ไปสรรหาตุ๊กแกปลอมมาแกล้งโยนใส่คนขี้ตกใจอย่างพี่ปิงปอง สงสารก็แต่ประธานค่ายที่ทั้งร้องทั้งกรี๊ดน้ำหูน้ำตาไหลดูแล้วทั้งขำทั้งน่าสงสาร
“พวกมึงจะชนช้างกันอีกนานมั้ย?”
พี่ต้องเอ่ยแซวกับโพซิชั่นพี่ปิงปองกอดไอ้เบิร์ดแนบแน่นโดยการหันหน้าเข้าหากันจนไม่ช่องว่าง ไอ้เบิร์ดนี่ก็ดีอย่างไม่สะบัดหรือผลักออก พอพี่ต้องพูดจบนั่นแหละพี่ปิงปองถึงเพิ่งรู้ตัวรีบตะกายลงจากร่างไอ้เบิร์ดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำเล่นเอาชาวค่ายคนอื่นๆ โห่ร้องแซวกันใหญ่
“ท่าแม่งได้ว่ะ”
พี่เม่นพูดไปขำไป
“ไอ้เบิร์ดนี่น่าจะอุ้มแตงเก่งนะมึง”
“โธ่พี่”
ไอ้เบิร์ดโอดครวญหน้าเริ่มแดงนิดๆ ไม่ต้องพูดถึงพี่ปิงปองที่เดินตุปัดตุเป๋หลงทิศหลงทางไปโน่น แต่ไม่วายส่งสายตาอาฆาตให้พี่ต้องตัวต้นเรื่อง
“ไอ้ห่าต้อง!”
พอพี่ปิงปองหันไปสบตากับไอ้เบิร์ดที่หันมาพอดี เท่านั้นแหละต่างฝ่ายต่างหันหน้าหนีไปคนละทางด้วยสีหน้าซับสีเลือด
เออแหนะ..ยังไงกันคู่นี้!
ผมลอบสังเกตอาการของคนทั้งคู่ก็ได้แต่สงสัยว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ยังไงก็ช่างเถอะมันเป็นเรื่องของคนสองคน ผมเองยังเอาตัวเองไม่รอด ตอนนี้เลยไม่นึกอยากเสือกเรื่องของใครหรอก ผมถอนหายใจแล้วเหลือบตาไปมองคู่หวานประจำค่ายอย่างไอ้เขมกับพี่เก้าที่กำลังหยอกล้อกันอยู่ เห็นแล้วนึกถึงคำพูดที่ไอ้พี่ปืนพูดเมื่อวาน
หงุดหงิดโว้ย!
สุดท้ายผมตัดสินใจขออนุญาตพี่ปิงปองออกไปนอกค่ายโดยขอยืมมอเตอร์ไซค์ภารโรงขับออกมาด้านนอกโดยมีจุดหมายปลายทางที่ลานดาวไม่รู้ทำไมผมถึงมาที่ อาจจะเพราะผมอยากไปในสถานที่ซึ่งทำให้จิตใจที่ร้อนรุ่มของตัวเองสงบลงได้
ผมจอดรถไว้ตรงทางขึ้นแล้วเดินเท้าผ่านต้นไม้รายรอบระหว่างทางจนมาถึงลานกว้าง แล้วยืนนิ่งมองต้นไม้ใหญ่เพียงต้นเดียวที่ตั้งตระหง่านอยู่ไม่ไกล ต้นไม้ใหญ่ที่ว่าเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของพิธีผูกใจ ผมค่อยๆ เดินไปบริเวณริมผาที่มีขอบไม้กั้นอยู่
ผมนิ่งมองธรรมชาติอันงดงามเบื้องหน้าแล้วความรู้สึกร้อนรุ่มในใจก็พลันสงบลง ผมยืนระลึกถึงความทรงจำครั้งแรกที่ได้มาเยือนที่นี่พร้อมกับพี่ปืน และครั้งที่สองเมื่อหลายวัน ส่วนครั้งนี้ผมอาจหาญมาคนเดียวเพราะอยากบันทึกภาพจำที่สวยของที่นี่ไว้ก่อนที่จะต้องกลับไปหลังเสร็จสิ้นการทำค่าย
“พี่ปืนปากนรก”
“รก รก รก รก ”
“ไอ้แรกรักคุด”
“คุด คุด คุด คุด
ผมหลับตานิ่งนึกถึงภาพวันนั้นที่เรามาตะโกนผาด้วยกัน
“แต่ถ้ากูชนะ กูขอให้มึงไปตะโกนผากับกูอีกครั้ง”
ผมมาแล้ว....แล้วพี่ล่ะตอนนี้ไปอยู่ที่ไหนวะ!!
“ผมชอบพี่ปืน ได้ยินมั้ย”
“มั้ย มั้ย มั้ย”
ผมป้องปากตะโกนคำๆ นั้นออกไป ผมยอมรับแล้วจริงๆ ว่าชอบผู้ชายปากร้ายคนนั้นเข้าให้แล้วจากใจจริง
“ผมชอบพี่ปืน ได้ยินมั้ย”
“มั้ย มั้ย มั้ย”
“ผมชอบพี่ปืน ได้ยินมั้ย”
.
.
“ได้ยิน”
ผมลืมตาสะดุ้งโหยงก่อนจะหันหลังกลับไปแล้วรู้สึกว่าเนื้อตัวชาวาบ หัวใจที่ร้อนรนกลับสั่นระรัวเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้าคือคนที่ผมเพิ่งตะโกนออกไปปาวๆ ว่าชอบเขา
“พี่ปืน”
ร่างสูงของพี่ปืนค่อยๆ ก้าวมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า
“พูดจริงเหรอ?”
“ผมพูดอะไร”
ผมหรุบตามองพื้น
“พูดให้กูได้ยินอีกครั้งได้มั้ย”
“ไม่ได้ยินก็แล้วไป”
ผมเบ้ปากก่อนจะเดินหลบไปอีกทาง แต่แค่ขยับตัวอีกฝ่ายก็ตวัดเอาเข้ามาในอ้อมแขนแล้วกอดผมแนบอก เสียงหัวใจของพี่ปืนสั่นระรัวไม่ต่างจากของผมเลย
ผมพยายามขยับตัวหนีแต่อีกฝ่ายกดใบหน้าผมให้แนบไปกับแผ่นอกของอีกฝ่าย เสียงทุ้มของพี่ปืนค่อยๆ เอ่ยขึ้นมาอย่างช้าๆ
“วันนี้กูลงไปเจอติดต่อรถทัวร์นำเที่ยวของพรุ่งนี้มา”
“.....”
“แต่เพื่อนพี่บอกว่าพี่ลงไปหาแฟนเก่า”
พี่ปืนถอนหายใจแรงๆ
“แค่บังเอิญหรอกอันนาเขามาเที่ยวกับครอบครัวที่นี่พอดี แล้วพอเขารู้ว่ากูมาทำค่ายเลยแวะมาเยี่ยม”
“ผมเชื่อใจพี่ได้มั้ย?”
พี่ปืนส่ายหน้าไปมาจนผมใจกระตุก
“กูไม่อยากให้มึงเชื่อใจ แต่อยากให้มึงเข้าใจก็พอ”
“ผมไม่รู้”
พี่ปืนดันปลายคางผมขึ้นมาเพื่อเราสบตากันในระยะประชิด
“งั้นตอบคำถามกูสักข้อได้มั้ย”
ผมเม้มปากแน่นแต่ก็พยักหน้ารับ
“มึงรู้สึกยังไงกับกู”
ผมหรุบตามองพื้นอีกครั้งหนึ่ง
“แรก”
“......”
“น้องแรก”
“ผมชอบพี่ปืน”
“อีกทีซิ?”
“ผมชอบพี่”
“อื้ม”
ริมฝีปากพี่ปืนตรงมาประทับริมฝีปากของผมทันที
“พี่ก็ชอบแรก”
“อื้อ”
ผมใจง่ายใช่มั้ย
ผมเชื่อคนง่ายไปรึเปล่า
ผมยืนนิ่งปล่อยให้อีกฝ่ายกอดจูบอย่างแนบแน่น อ้อมแขนของพี่ปืนโอบรัดร่างผมจนแน่น ริมฝีปากหนาเม้มริมฝีปากผมเบาๆ จนกระทั่งผมยอมแพ้แล้วเปิดปากให้อีกฝ่ายได้สอดปลายลิ้นเข้ามาบดคลึงตั้งแต่ขอบปากเรื่อยไปจนถึงปลายลิ้น
พี่ปืนดันให้ผมขยับถอยหลังไปเรื่อยๆ จนแผ่นหลังผมไปชนกับต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์นั่น ริมฝีปากของพี่ปืนก็ยังไม่ถอยห่างไปจากผมสักที เราจูบกันอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งแสงของพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป
จูบแรกของผมเป็นของพี่ปืน
จูบแรกของผม ณ ลานดาว
แงๆๆๆ เขาจูบกันแล้ว แล่วๆๆๆๆๆ อนุญาตให้จิกหมอนจนกว่าจะขาด ฮี่ๆๆๆ
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 24-07-2017 21:48:19
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 24-07-2017 21:53:12
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 24-07-2017 21:57:35
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 24-07-2017 22:01:39
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 24-07-2017 22:04:27
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 24-07-2017 22:21:26
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 24-07-2017 22:22:42
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 24-07-2017 22:24:56
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 24-07-2017 22:38:43
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 24-07-2017 22:53:34
โรแมนติกสุดๆ จูบกลางลานดาว
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 24-07-2017 23:06:51
:impress2: :impress2: :impress2:
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 24-07-2017 23:16:23
เริ่มหัวข้อโดย: Chucream.nabi ที่ 24-07-2017 23:25:19
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 24-07-2017 23:26:43
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 24-07-2017 23:29:13
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 24-07-2017 23:46:42
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 24-07-2017 23:49:08
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 25-07-2017 00:30:59
:L2: :pig4: :L2:
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 25-07-2017 01:29:13
ส่วยเบิร์ดกับพี่ปิงปองนี่ยังไงค่ะไม่ชัดเจนเลยจะมโนไปเองก็ไม่กล้าสงสารพี่ปิงปองถ้าไม่ใช่ในแบบที่เรามโนอิอิ :o8: :o8: :o8:
เริ่มหัวข้อโดย: MonKeez ที่ 25-07-2017 03:25:29
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 25-07-2017 05:04:08
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 25-07-2017 06:34:09
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 25-07-2017 08:57:44
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 25-07-2017 09:37:05
แรกจะไปไหนรอด ทั้งผูกทั้งมัดขนาดนี้
ตอนนี้เป็นพี่ปืนแล้วนะคะ 55555
ไกด์กลมก็สมหวังแล้วว
กลมไม่ต้องรอเก้อ ร้องไห้ฟรีแล้วนะ 5555
ตัวกลมชอบคิดไปเอง พอกันกับแรก
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 25-07-2017 10:04:52
เค้าจูบกันแล้วค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 25-07-2017 11:27:03
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 25-07-2017 11:58:40
นึกๆแล้วอยากให้กลมเลิกรักเหมอนกัน
แต่ยังดีที่มาพูดปรับความเข้าใจ จนรู้เรื่อง
แรก ว้าวุ่นเลย
พี่ปืนลงไปพบแฟนเก่า
แล้วพี่ปืน ก็ได้ยินแรก บอกรักเสียงเอ็คโค่ซะด้วย
อืมมม.......แล้วจูบแรกก็มา อะจีากกกกก :o8: :-[ :impress2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 25-07-2017 12:22:48
พี่ปืนนี่ไวไฟไม่เบา บอกชอบกันปุ๊บจูบเลย :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 25-07-2017 13:25:30
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 25-07-2017 13:34:56
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-07-2017 13:54:21
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 25-07-2017 14:13:45
#พี่ปืนคนจริง2017 งานพรีเมี่ยมตลอด
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 25-07-2017 15:36:11
เริ่มหัวข้อโดย: aeecd ที่ 25-07-2017 17:22:07
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 25-07-2017 20:23:32
แต่!!!!!
เรากังวลว่าพอกลับจากค่าย อุปสรรคจะมาเป็นกระบุงงัย
ขอแค่ให้แรกเข้มแข็ง ไม่งี้เง่า ไม่อ่อนไหนง่าย จะดีมากกก
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 25-07-2017 22:33:20
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 26-07-2017 00:03:26
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 26-07-2017 00:46:47
พี่ไกด์นะ พอน้องมันบอกจะตัดใจจริงๆแล้วก้เลิกซึนเลยนะ
ส่วนพี่ปืนก้ไวไฟเหลือเกินนน น้องบอกชอบปุ้บจูบปั้บ
จูบยาวนานจนพระอาทิตย์ตกเลยจ้าาา ไม่ทำดาานะ
ลุ้นคู่เบิร์ดกับพี่ปิงปองมาก พี่แกน่ารักอะ
เริ่มหัวข้อโดย: SOMCHAREE ที่ 26-07-2017 07:01:44
จูบกันแบ้วววววว
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 26-07-2017 17:34:40
ปล.ยังยืนยันเจตนารมเดิมว่าของคู่เบิร์ดปิงปองด้วยเถอะ พลีสสส :call:
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 26-07-2017 17:41:30
จูบแรก ของแรกกับพี่ปืน
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao7: :mc4:
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 26-07-2017 20:07:14
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 26-07-2017 21:56:38
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 27-07-2017 01:29:53
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 27-07-2017 02:22:35
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 27-07-2017 09:19:26
เริ่มหัวข้อโดย: sodaa ที่ 27-07-2017 23:40:02
เริ่มหัวข้อโดย: mysun ที่ 28-07-2017 09:56:44
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 28-07-2017 19:33:46
ตอนนี้ตามทันแล้ว
อ่านไป ฟินไป
อ่านแล้วไม่เครียด ชอบๆๆๆๆๆ
อยากให้น้องแรกเห็น"ปืน"พี่กัน
ได้กันซะทีเถอะ555+
ติดตามและเป็นกำลังใจให้คนแต่งนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: graciej ที่ 28-07-2017 20:15:42
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 28-07-2017 23:54:09
จูบกลางลานดาว พระอาทิตย์ตกดิน ฟินไปอิ๊กกก :impress2:
แล้วจะคบกันเมื่อไหร่คระ หืมมม
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 29-07-2017 13:33:15
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 31-07-2017 21:01:34
- ไปค่ายตอนที่ยี่สิบเอ็ด : ขอใจเธอแลกเบอร์โทร -
“โย่วๆๆๆๆๆๆๆๆ”
เสียงโห่ร้องเคล้าไปกับเสียงกีต้าร์ดังมาจากด้านหลังของรถบัสดูสนุกสนานเป็นพิเศษ เนื่องจากวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่พวกเราชาวค่ายจะได้อยู่ที่นี่ พี่ปิงปองเลยพาพวกเราทั้งหมดไปเที่ยวตามสถานที่สำคัญของจังหวัดด้วยรถบัสที่พี่ปืนไปติดต่อไว้เมื่อวาน พวกเราถูกปลุกให้เตรียมตัวกันแต่เช้าเพื่อจะได้เที่ยวชมรอบตัวเมืองและจะได้ไม่กลับเข้าหมูบ้านค่ำมากเนื่องจากวันนี้ชาวบ้านทั้งหลายจะรวมตัวกันจัดงานเลี้ยงส่งให้พวกเราคืนนี้
ส่วนเสียงเฮสนุกสนานจากท้ายรถนั่นเป็นเสียงของแก๊งสี่โจร แก๊งนายกสโมฯ และพี่ปีสามบางส่วนที่พากันเกลากีต้าร์ร้องเพลงอย่างสนุกสนาน ไม่ต้องพูดถึงอาจารย์ที่มาตรวจค่ายซึ่งโชว์เสียงร้องอยู่หลายเพลงก่อนจะลงไปนั่งคุยกับคนขับรถบัสที่ชั้นล่าง
“เชี่ย”
ไอ้เบิร์ดที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อขวดที่พี่กล้วยหมุนนั้นปากขวดมาหยุดอยู่ตรงหน้ามันราวกับจับวาง ไม่ต้องสงสัยหรอกครับเพราะขณะที่กลุ่มท้ายรถนั่นร้องเพลงแซวกัน กลุ่มหน้ารถอย่างพวกเราก็กำลังเล่นเกม truth หรือ dare เป็นการฆ่าเวลา เพราะกว่าจะถึงที่หมายคือวัดพระธาตุแห่งหนึ่งซึ่งเป็นสถานที่สำคัญในการมาสักการะก็อีกเป็นชั่วโมง
“truth หรือ dare จ๊ะน้องเบิร์ด”
ไอ้เบิร์ดยิ้มแหยก่อนจะจำใจตอบ
“truth แล้วกันครับพี่”
“มึงชักว่าวครั้งแรกเมื่อไหร่?”
ผมอ้าปากค้างไม่ต่างจากไอ้เบิร์ดเมื่อพี่ต้องสวนคำถามขึ้นมาแบบไม่ทันตั้งตัว เล่นเอากลุ่มเจ่ แก๊งดอกไม้ และพี่ปิงปองที่นั่งล้อมลงอยู่ถึงกับพากันหน้าแดงแจ๋ แน่สิ ไม่แดงยังไงไหวเล่นถามคำถามสิบแปดบวกขนาดนี้ และประเด็นที่สำคัญคือไอ้เกมที่ว่านี่ถ้าเลือกว่า truth เมื่อไหร่ต้องคำถามตามความเป็นจริงด้วยไง เอาจริงๆ ผมว่าจะ truth หรือ dare ยังไงคงไม่พ้นให้ทำอะไรประหลาดๆ อยู่ดี เชื่อผมสิว่าถึงไอ้เบิร์ดมันเลือก dare คงมีคนสั่งให้มันทำอะไรบ้าๆ บอๆ เป็นแน่
ว่าแต่ผมมาหลวมตัวเล่นเกมนี้ได้ยังไงวะ? คิดแล้วก็เสียวสันหลังวาบๆ!
“ตอบครับไอ้เบิร์ด”
“โธ่พี่”
“พี่อยากรู้”
พี่เจสพูดแล้วทำตาหวานใส่จนมันขยับมาชิดผม
“ผมเปลี่ยนใจเป็น dare ได้มั้ยพี่”
“อะไรวะ”
“นะพี่”
“เออๆ”
พี่ต้องยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนเหลือบตามองระหว่างไอ้เบิร์ดสลับกับพี่ปิงปอง
“กูขอสั่งให้ปิงปองนั่งตักมึง”
“เชี่ย”
พี่ปิงปองโวยวาย “ไม่เอาเว้ย อิต้องอิเลว ทำไมต้องแกล้งกู”
“เร็วๆ เลย”
สุดท้ายต่อให้พี่ปิงปองทำหน้าง้ำขนาดไหนก็จำใจต้องกระดกตูดขึ้นแล้วไปนั่งทับบนตักไอ้เบิร์ด อย่างเสียไม่ได้ ไอ้ขวัญใจชาวสีม่วงเพื่อนผมเลยได้รับเสียงโห่แซวปนอิจฉาดังมากจากกลุ่มเจ่ที่แทบอยากจะคลานขึ้นตักไอ้เบิร์ดแทนที่ประธานค่ายซึ่งหน้าแดงเป็นตูดเด็กขนาดนั้น
ผมว่าพี่ต้องแม่งต้องไปรู้อะไรเด็ดๆ มาแน่เลยเว้ย
หลังจากนั้นเกมนี้ก็ดำเนินต่อไปโดยไอ้เบิร์ดเป็นคนหมุนขวด ทุกคนในวงจ้องปากขวดตาไม่กระพริบจนกระทั่งมันไปหยุดที่หน้าของไอ้หมวยซึ่งตาเบิกโพล่ง
“เชี่ย”
“truth หรือ dare วะหมวย”
“truth”
“ไหนลองบอกข้อดีของการมาค่ายครั้งนี้หน่อยน้องหมวย”
โอโหคำถามเบาเชียวนะพอเป็นผู้หญิงเนี่ย
“ผู้ชายที่มาค่ายปีนี้ดีมากค่ะ”
“เริศ”
กลุ่มเจ่ปรบมือกันเกรียวกราว
“เป็นคำอวยที่คมมาก”
...อะไรซิ...
อวยที่คม อมที่...?
ผมถึงกับปิดปากขำกลิ้ง ส่วนไอ้พวกแก๊งดอกไม้ที่สมองว่องไวเรื่องสัปดนแบบไม่ต้องสอนก็ถึงกับหน้าแดงโคตรตลก
ไอ้รุ่นพี่พวกนี้แม่ง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
ไอ้หมวยหรี่ตามองผมที่หัวเราะใส่มัน ก่อนจะหมุนขวดด้วยความเร็วสูงและไม่นานต่อจากนั้นก็เป็นคราวซวยของผมทันที ปากขวดแม่งชี้เด่มาที่หน้าผมอย่างจังเรียกรอยยิ้มโคตรสยองจากพวกแก๊งดอกไม้
“truth หรือ dare ไอ้แรก”
แล่วๆๆๆๆๆๆๆๆ
ยังไงดีวะ ยังไงดีโธ่กูหนอกู
“dare”
ให้ตายผมก็ไม่ขอเลือก truth ให้พวกถามเปิดประเด็นถามหรอก ผมรู้ดีว่าพวกสาวๆ เตรียมคำถามเล่นงานผมแน่นอน เรื่องอะไรจะหาเรื่องใส่ตัว เลือก dare นี่แหละเพราะพวกมันคงไม่สั่งให้ทำอะไรหนักหนาสาหัสจนเกินรับไหวหรอก
งั้นเหรอวะ!
“กูขอสั่งให้มึงไปขอเบอร์พี่ปืน”
ฉิบหาย!!!
เกิดจังหวะเดตแอร์ไปประมาณหลายวินาทีก่อนที่กลุ่มเจ่จะส่งเสียงโห่ฮิ้วและทำสายตาวิบวับมองมาที่ผมไม่ต่างจากทุกคนที่นั่งล้อมลงกันอยู่เลย ผมกลืนน้ำลายลงดังเอื้อกอย่างไม่รู้จะจัดการกับอารมณ์ของตัวเองตอนนี้ยังไงดี
“เอาจริงเหรอ”
“อ่าหะ”
สุดท้ายแล้วได้แต่เดินคอตกออกมาทางระมัดระวังโดยมีสายตาของคนอื่นๆ มองตาม ผมพยายามก้าวขาอย่างช้าๆ เพื่อรวบรวมสติ และสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ภาพเหตุการณ์เมื่อวานนั้นยังแจ่มชัดอยู่ในความรู้สึก จนรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วใบหน้าโดยเฉพาะริมฝีปากที่ผมเผลอยกมือขึ้นแตะ
ผมยังจำได้ดีว่าเมื่อว่าปล่อยตัวปล่อยใจให้พี่มันกอดจูบจนพอใจแล้วจึงพากลับค่าย ผมไม่รู้มันคืออะไร ผมรู้แค่ว่าผมกับพี่ปืนรู้สึกแบบเดียวกัน แม้พี่ปืนจะไม่ได้เอ่ยอะไรมากไปกว่านั้น ก็ดีแล้วเพราะผมรู้ดีว่าหากได้ยินคำนั้นๆ จากปากพี่ปืนตรงๆ ผมจะรับไหวมั้ย?
แค่นี้ก็เขินจะแย่แล้ว
สู้ปล่อยให้ความรู้สึกระหว่างกันมันค่อยๆ เป็นไปดีกว่า แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าไอ้พวกแก๊งดอกไม้มันจะไม่แกล้งผมด้วยวิธีนี้ ผมเผลอถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ ตอนที่เดินผ่านกลุ่มพี่ปีสามผู้หญิง พี่เปรี้ยวหันมามองผมแวบหนึ่งด้วยใบหน้าเรียบเฉยจนผมใจกระตุก ไม่รู้ว่าไปทำอะไรให้พี่เขาไม่พอใจรึเปล่าวะ ผมเลยรีบก้มหัวให้ก่อนจะเดินผ่านมา
“เอ่อ พี่”
ตอนที่หยุดยืนอยู่ตรงหน้าแก๊งรุ่นพี่ที่แหกปากร้องเพลงอย่างเมามันนั่นทำให้ผมโคตรประหม่า เพราะอยู่ๆ ทุกคนก็จงใจเงียบเสียงลงทันที
“ว่าไงน้องแรก”
พี่ทัพฟ้าถามยิ้มๆ แต่เป็นยิ้มที่ผมไม่นึกวางใจเลยพอๆ กับรอยยิ้มของพี่นะโมกับพี่เม่นนั่นแหละ
“ผมมาเอ่อขอ...”
“ขออะไรครับ?”
“ผมขอ...”
ผมยิ้มแหยยิ่งทำตัวไม่ถูกเมื่อทุกสายตาจ้องมองมาที่ผม โดยเฉพาะแก๊งสี่โจรที่พากับผิวปากหวือ ยิ่งไอ้ตัวหัวหน้านี่แหละที่ยักคิ้วใส่ผมประมาณว่ากำลังล้อเลียนผมอยู่ ผมเลยหันรีหันขวางจะถอยก็ไม่ได้ จะถามต่อไปก็ไม่กล้า เลยได้แต่ยืนอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่อย่างนั้น
“ว่าไงน้องแรก”
พี่ไกด์กระตุ้นถามผมอีกที
“พี่ปืน”
โอ้ย ถ้าจะพากันฮิ้วดังขนาดนี้ ผมรู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองกำลังหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ
“ไอ้ปืนน้องมันจะคุยด้วย”
“ว่าไง?”
พี่ปืนถามยิ้มๆ
“ตอบช้าเดี๋ยวทำโทษให้หอมแก้มคนที่มาหาเลยนะ”
“แล่วๆๆๆๆๆ”
โว้ยยยยยยยยยย
ผมยิ่งอายหนักได้แต่เม้มปากและกำหมัดแน่นทั้งๆ ที่อยากจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้นด้วยอาการอ่อนเปลี้ย
“คือ”
“......”
รุ่นพี่ตรงหน้านิ่งเงียบรอฟังสิ่งที่ผมจะพูดจนนึกเก้อเขิน โดยเฉพาะไอ้พี่ปืนที่มันคงพอจะรู้แหละว่าผมคงถูกแกล้งให้มาทำอะไรสักอย่าง
“ขอเบอร์หน่อยครับ”
“เบอร์ใคร”
“ขอเบอร์พี่ปืนหน่อยครับ”
“เอาแต่เบอร์เหรอ?” พี่เม่นแซว “แล้วตัวกับหัวใจไม่เอาเหรอครับ”
แม่งงงงงงงงง
อะไรคือการหัวเราะแล้วแท็คมือกันอย่างถูกใจขนาดนั้นวะ
“พูดอีกทีซิ”
“ผมมาขอเบอร์พี่ปืน”
“ว่าไงไอ้ปืน”
ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงโห่ไล่หลังมาทำให้ผมถึงกับเดินใจลอยรู้สึกว่าตัวเองหน้าเหมือนจะไหม้อยู่ตลอดเวลา ได้แต่เดินกำกระดาษแผ่นๆ ในมือที่มีเบอร์โทรของพี่ปืนติดมาด้วยก่อนจะมานั่งทรุดตัวลงใกล้ๆ ไอ้เบิร์ด
“ว่าไงได้เบอร์มั้ย?”
ไอ้หมวยถามผมเลยยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้มันซึ่งชูให้คนรอบวงได้เห็น สรุปว่ามิชชั่นผมสำเร็จแต่ผมขอเลิกเล่นโดยให้ไอ้เบิร์ดเป็นคนหมุนขวดแทนก่อนจะรีบตะกายขึ้นมานั่งเอาหัวซุกที่เบาะใกล้กับหน้าต่างรถแล้วเอาเสื้อคลุมมาคลุมหัวเอาไว้
เสียงเจ่ๆ บ่นเล็กน้อยที่ผมขอถอนตัวก่อน แต่ไม่นานทุกคนก็กลับไปสนใจกับเกมตรงหน้ายกเว้นก็แต่ไอ้เบิร์ดที่มันสังเกตเห็นความผิดปกติของผมได้ มันถึงยื่นมือมาสะกิดเขาแล้วขยับปากถามเบาๆ ว่าผมเป็นอะไร ผมเลยรีบส่ายหน้าหวือทั้งที่รู้สึกว่าสีหน้าตัวเองตอนนี้แดงก่ำแค่นี้
ส่วนสาเหตุของอาการประหลาดเหล่านี้ก็คือ
“ผมมาขอเบอร์พี่ปืน”
“เอาหัวใจมาแลกสิ”
พอพี่มันพูดจบแก๊งหลังรถก็โห่แซวเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
แม่งงงงงงงงงง
เขินจนจะกลายร่างได้แล้วโว้ย
*************************************
“โอ้ยเหนื่อย”
“......”
“แฮกๆๆๆ”
ผมบ่นพึมพำไปเรื่อยเพราะตอนนี้พวกเรากำลังมุ่งหน้าเดินขึ้นบันไดกว่าสามร้อยขั้นเพื่อไปนมัสการพระธาตุศักดิ์สิทธิ์ประจำจังหวัด นี่ขนาดยังไม่ถึงครึ่งทางดูสภาพแต่ละคนแล้วผมก็ได้แต่ยิ้มขำเพราะทุกคนพากันหอบไม่ต่างไปจากผมเลย
“สมน้ำหน้ากูชวนให้ไปออกกำลังกี่ครั้งก็ไม่ยอมไป”
ไอ้เบิร์ดยิ้มเยาะใส่มันเพราะมันยังชิวเหมือนเดินเล่นในห้างไม่มีผิด ถึงแม้อากาศจะร้อนและเหงื่อจะออกมากมายสักแค่ไหน คิดแล้วก็ได้แต่นึกอิจฉารูปร่างมัน
“เออไอ้ตัวฮักยักษ์เขียว”
“ดีกว่าหุ่นขี้ก้างเหมือนมึงละกัน”
“โว๊ะ!”
“ไอ้เตี้ยเอ้ย”
“หึ้ม” ผมแยกเขี้ยวใส่มัน “อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะ”
“โอ๋ๆ”
ไอ้ห่าเบิร์ดตบหัวแล้วลูบหลังผมด้วยการมาช่วยพยุงพาผมเดินต่อไป ถึงผมจะนึกหมั่นไส้มันแค่ไหนแต่จังหวะแบบนี้มาต้องรีบฉวยโอกาสผมเลยพิงร่างไปกับตัวมันเพื่อให้ไอ้เพื่อนดีเด่นลากขาพาเดินต่อไป
“อ่ะ”
ผมสะดุ้งโหยงเมื่อสัมผัสได้ว่ามีหมวกใบหนึ่งถูกวางลงบนศีรษะอย่างพอดิบพอดี และยิ่งตกใจหนักไปกว่าเดินเมื่อหันไปเจอพี่ปืนตัวเป็นๆ ยืนยิ้มรอท่าอยู่ด้านหลัง
“กูเดินไปก่อนนะ”
ไอ้เบิร์ดกระซิบที่ข้างหูผมก่อนจะเดินตัวปลิวหนีไป ไม่วายหันไปยักคิ้วส่งสัญญาณอะไรบางอย่างให้ไอ้พี่ปืน
“แอบส่งสัญญาณอะไรกัน”
พี่ปืนไหวไหล่แล้วไม่ตอบคำถามใดๆ ก่อนจะดันหลังให้ผมก้าวเดินต่อไป ระหว่างเราไม่มีคำพูดใดๆ ผมได้แต่ลอบมองพี่มัน และผมก็รู้สึกได้ว่าพี่มันมองผมอยู่บ่อยๆ เหมือนกัน
“เอาหมวกคืนไปก็ได้นะ”
ผมสะกิดแขนอีกฝ่ายเมื่อเห็นเหงื่อไหลตามขมับและสันคาง
“ไม่เป็นไร”
“แต่ว่า...”
“กูแข็งแรงกว่ามึงเยอะ แค่นี้ไม่เป็นอะไรหรอก”
“แต่พี่เหงื่อไหล”
“ก็ยังดีกว่ามึงที่หน้าแดงเป็นตูดลิงขนาดนี้”
“ฮื่อ”
พี่ปืนโยกศีรษะผมเบาๆ
“หิวน้ำมั้ย กูมีน้ำเปล่าติดมานะ”
ผมส่ายหน้า
“อืม ถ้าไม่ไหวบอกล่ะ”
“ถ้าผมไม่ไหวจริงๆ พี่จะทำยังไงอ่ะ”
ผมแกล้งผม พี่ปืนทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะกดยิ้มมุมปาก
“คงจะแบกมึงขึ้นไปมั้ง”
“ผมไม่ยอมให้พี่แบกขึ้นไปหรอก ถ้าไม่ไหวจริงๆ ผมนั่งรอคนที่เหลืออยู่แถวนี้ก็ได้”
“ไม่ชอบให้กูเอาใจรึไง”
“ทำไมต้องเอาใจผมด้วย”
“มึงนี่ประหลาดถ้าคนที่ชอบเอาใจมึงไม่ดีใจรึไง”
ถามเฉยๆ ก็ได้มั้งจะชะโงกหน้ามาใกล้ขนาดนั้นทำไมเล่า
“ถอยออกไปเลย”
พี่ปืนหัวเราะร่วน ก่อนจะขยับเอามือมาสอดกับนิ้วมือทั้งห้านิ้วของผมแล้วกุมมือพาออกเดิน ผมชะงักกึกเหลือบตามองมือทั้งสองของที่สอดประสานกัน
“ถ้าอึดอัดแล้วบอกนะ กูจะปล่อย”
“.....”
“พี่ปืน”
“หือ?”
“จับมือผมแน่นๆ หน่อย”
บ้าเอ้ยพูดอะไรออกไปวะ พี่ปืนชะงักไปแวบหนึ่งก่อนจะหัวเราะออกมาแล้วกระชับมือของพวกเราให้แน่นขึ้น
“แน่นพอมั้ย?”
“อื้ม”
“ถ้าจับมือไปตลอดทางจะได้มั้ย?”
“ผมก็ไม่คิดจะห้ามพี่อยู่แล้วนี่”
แล้วผมก็ปล่อยให้พี่มันกุมมืออยู่อย่างนั้นจนถึงที่หมาย ผมรู้สึกถึงความร้อนชื้นของเหงื่อจากฝ่ามือและขณะเดียวกันผมรู้สึกว่ามันอบอุ่นหัวใจอย่างที่สุด
พวกเรากลับมาถึงหมู่บ้านราวๆ ห้าโมงเย็น ทันเห็นพวกชาวบ้านกำลังจัดเวทีและตระเตรียมอาหารเลี้ยงพวกเราชาวค่าย ข่าวว่าวันนี้มีเมนูเด็ดๆ อย่างของกินพื้นถิ่นมากมาย รวมถึงการแสดงดนตรีสดจากชาวบ้านที่จะเล่นดนตรีพื้นเมืองให้ฟัง ว่ากันว่าการเล่นดนตรีพื้นเมืองนี้เป็นขนบธรรมเนียมที่ปฏิบัติกันมานานเพราะจะใช้แสดงเนื่องในโอกาสต้อนรับหรืออำลาจากกันเท่านั้น
คิดมาถึงตรงนี้หัวใจผมก็วูบโหวงขึ้นมาทันที!
ผมกวาดตามองไปรอบๆ เพื่อจดจำภาพความทรงจำทุกอย่างตรงหน้า ภาพที่ชาวบ้านมากมายกำลังหัวเราะขบขัน บ้างก็กวักมือเรียกพวกเรา ทุกภาพตรงหน้าประทับนิ่งอยู่ในความรู้สึกของผม ตอนนี้บรรยากาศโดยรอบมีความมืดโรยตัวลงอย่างเชื่องช้า ภาพอาคารสถานที่ที่พวกเราชีวิตอยู่มาตลอดสามสัปดาห์ค่อยๆ เลือนรางแต่ทุกสถานที่ยังสว่างอยู่ในใจผม
งานเลี้ยงอำลาพวกเราเริ่มขึ้นตอนหกโมงเย็นด้วยการกล่าวขอบคุณพวกเราโดยผอ.โรงเรียน หลังจากนั้นผู้ใหญ่บ้านก็พาชาวบ้านส่วนหนึ่งเล่นดนตรีพื้นเมืองด้วยทำนองเพลงเย็นๆ ที่พาให้บรรยากาศโดยรอบอบอุ่นขึ้น ระหว่างนั้นพวกเราที่นั่งล้อมวงปะปนกับชาวบ้านก็นั่งกินอาหารที่พวกชาวบ้านร่วมแรงร่วมใจกันทำขึ้น
จนเกือบสามทุ่มพี่ปิงปองประธานค่ายก็เชิญอาจารย์ฝ่ายกิจการนิสิตทำการมอบทุนการศึกษาและของที่ระลึกให้กับผอ.ซึ่งเป็นตัวแทนชาวบ้านรับมอบ หลังจากนั้นไม่นานงานเลี้ยงก็มีวันเลิกรา พวกชาวบ้านเริ่มทยอยกันเดินทางกลับ ขณะที่พวกเราเริ่มเก็บสถานที่กับเด็กวัยรุ่นชาวบ้านที่เหลืออยู่
“เชี่ย”
ผมหันไปตามเสียงร้องของพี่ปิงปองที่หลุดอุทานออกมาด้วยใบหน้าแตกตื่น พอทุกคนหันไปสนใจพี่แกก็ยิ้มแหยก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมว่ามันแปลกๆ เพราะสังเกตว่าพี่ปิงปองหันรีหันขวางแล้วจ้องไปทางเด็กวัยรุ่นผู้ชายสองคนที่อยู่ใกล้ๆ กัน
“อุ้ย”
ชัดเลย!
ผมเห็นไอ้เด็กเวรพวกนั้นแม่งจับตูดพี่ปิงปองเต็มๆ สองตาผมเลย เห็นแบบนั้นเลยจ้ำอ้าวเข้าไปทันที
“พวกน้องทำอะไร”
“ผมเปล่า”
ผมย่นจมูกเมื่อได้กลิ่นฉุนของแอลกอฮอล์จากเด็กหนุ่มตรงหน้า ยิ่งแววตาท่าทางพวกนี้ดูเยิ้มๆ เหมือนกำลังเมามายได้ที่ดูแล้วไม่ต้องบอกก็รู้ว่าไอ้เด็กขี้เมาพวกนี้แม่งกำลังขาดสติสัมปชัญญะแน่นอน พี่ปิงปองเห็นแบบนั้นเลยรีบกระตุกแขนผมให้ออกห่างจากพวกนั้นทันที
“ช่างเถอะแรก”
“แต่มันจับตูดพี่นะโว้ย”
เสียงผมค่อนข้างดังพอสมควรเลยทำให้รุ่นพี่ปีสามกับแก๊งสี่โจรที่ยกโต๊ะอยู่แถวนั้นถึงกับรีบวิ่งมายังจุดเกิดเหตุทันที
“เกิดอะไรขึ้น?”
พี่ปืนเป็นคนแรกที่มาถึงก่อนจะเอ่ยถาม
“ผมเห็นไอ้เด็กพวกนี้จับก้นพี่ปิงปอง”
ใส่อารมณ์ไปในคำพูดพร้อมกับชี้หน้าฝ่ายตรงข้ามเพื่อบ่งบอกว่าผมกำลังมีน้ำโห แน่สิใครเห็นแบบผมจะไม่ขึ้นบ้างวะ ถึงพี่ปิงปองจะดูตุ้งติ้งไม่ใคร่จะแมนเท่าไหร่แต่มันไม่ใช่ประเด็นให้เด็กเวรพวกนี้ทำเรื่องหยาบคายแบบนี้กับคนที่ไม่เต็มใจได้นะ
“ไหนหลักฐาน”
ไอ้เด็กตรงหน้าทำท่ายียวนใส่จนผมแทบกระโจนเข้าไปตั๊นหน้าพวกมัน แต่พี่ปืนมันรวบเอวเอาไว้ก่อน
“หลักฐานน่ะพี่ไม่มีหรอก แต่พี่ว่าน้องทำอะไรก็อยู่แก่ใจนะ”
พี่ปืนพูดเสียงเรียบ ตอนที่ชาวค่ายเกือบทุกคนมารวมตัวกันอยู่ตรงนี้แล้ว
“เป็นลูกผู้ชายรึเปล่าวะ ทำอะไรต้องกล้ายอมรับสิ”
“ก็แค่จับตูดกะเทยคนเดียวจะอะไรนักหนาวะ”
“ไอ้สัด”
ผมสะดุ้งโหยงเมื่อไอ้เบิร์ดที่โผล่มาจากไหนไม่รู้กำหมัดถลาไปต่อยปากไอ้เด็กเลวพวกนี้ เล่นเอาชุลมุนไปหมดเพราะพี่ปีสามต้องรีบคว้ามันเอาไว้ก็แม่งแรงควายขนาดนั้น รุ่นพี่ผู้ชายตั้งสองสามคนถึงจะเอาอยู่ ไม่ต้องพูดถึงพี่ปิงปองที่หน้าซีดจะร้องไห้อยู่มะรอมะร่อแล้ว
“โกรธแทนกันขนาดนี้พี่เป็นผัวกะเทยรึไง”
พูดเสร็จเด็กนั่นก็หันไปหัวเราะกับเพื่อนมัน
“จะคนปกติธรรมดาหรือกะเทยก็คนเหมือนกัน มีความเป็นมนุษย์ที่เท่าเทียมกัน ดีกว่าคนที่แทนตัวเองว่าลูกผู้ชายแต่ดูถูกเหยียดหยามคนอื่นเหมือนคนที่ไม่ได้รับการขัดเกลา”
พวกมันทำหน้าเสีย
“พี่ว่ากะเทยที่น้องดูถูกคนนี้ยังน่าให้การยอมรับมากกว่าพวกน้องๆ นะ เพราะอะไรรู้มั้ย” ไอ้เบิร์ดพูดเสียงเข้ม “เพราะพี่เขายังมาทำประโยชน์ให้กับบ้านเกิดเมืองนอนของน้อง แล้วตัวพวกน้องล่ะนอกจากจะเกเรระรานคนอื่นพวกน้องได้ทำประโยชน์อะไรให้กับที่นี่บ้าง”
“.......”
“มีอะไรกันเหรอครับ”
ผู้ใหญ่บ้านกับผอ.โรงเรียนที่ยังไม่ได้กลับวิ่งหน้าตื่นมาละล้ำละลักถาม พอไถ่ถามได้ความกันแล้วผู้หลักผู้ใหญ่ของที่นี่ต่างก้มศีรษะขอโทษขอโพยพวกเรากันใหญ่ ซ้ำยังให้เด็กพวกนั้นไหว้ขอโทษพวกเราด้วย ผมว่าเหตุที่เกิดทั้งหมดมันมาจากอาการขาดสติเพราะอาการเมามายมากกว่า พอเด็กพวกนั้นสร่างเมาต่างพากันยกมือไหว้ขอโทษพี่ปิงปองปลกๆ
สุดท้ายเรื่องนั้นก็จบลงด้วยดี เกือบสี่ทุ่มที่พวกเราเก็บของกันเสร็จก็ต่างพากันทยอยไปอาบน้ำเพื่อประชุมค่ายกันเป็นคืนสุดท้าย หลังจากอาบน้ำเสร็จพวกเราก็เริ่มทยอยกันเดินเข้าห้องพัสดุแต่ระหว่างนั้นผมแวะไปเอานมถั่วเหลืองที่แช่อยู่ในตู่แช่หน้าห้องพัสดุก่อน นมถั่วเหลืองนี่เป็นหนึ่งในสวัสดิการที่บริษัทผู้สนับสนุนการทำค่ายจัดหามาให้ซึ่งถูกใจมากเพราะผมชอบกินก่อนนอน แต่วันนี้ดูท่าจะไม่ได้กินว่ะเพราะเปิดไปไม่มีนมถั่วเหลืองรสดั้งเดิมเลย มีแต่นมถั่วเหลืองรสช็อกโกเลตที่ผมไม่ชอบเอาซะเลย
“หาอันนี้อยู่รึเปล่า?”
“เฮ้ย”
ผมชะงักมือนมที่ว่านั่นอยู่ในมือพี่ปืนที่ยื่นมาให้ตรงหน้า เห็นแบบนั้นเลยไม่รอช้ารีบคว้ามาทันที
“ขอบคุณกูยัง”
“ขอบคุณครับ”
“แค่ขอบคุณเหรอ?”
ผมหรี่ตามองไอ้หัวหน้าแก๊งสี่โจรที่นับวันพี่มันจะลีลาลวดลายเยอะเหลือเกิน
“แล้วพี่อยากอะไรล่ะ”
“ถ้าขอแล้วแน่ใจเหรอว่าจะให้ได้”
แหน่ะ เล่นลิ้นไปอีก
“ก็ขอมาก่อนสิครับ”
“จะเป็นแฟนกูได้รึยัง?”
“......”
โว๊ะ!
ผมเบ้ปากใส่อีกฝ่าย โธ่เอ้ย แค่นมกล่องเดียวแลกกับหัวจิตหัวใจผมขนาดนั้นเลยเหรอวะ ไอ้พี่ปืนนี่แม่งโคตรโลภมาก
“โลภมาก”
“แล้วให้ได้มั้ยล่ะ”
“คำพูดขอเป็นแฟนของพี่แม่งไม่โรแมนติกเอาซะเลย”
พี่ปืนกดยิ้มมุมปาก
“กูไม่ใช่ผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับทุกคนหรอก แต่แน่นอนว่ามันจะดีที่สุดสำหรับมึง”
ไอ้สัด ใจผมเต้นแรงมาก
พี่ปืนขยับมากระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ
“เป็นแฟนพี่เถอะ?”
“ขอเวลาหน่อยไม่ได้รึไงเล่า”
“พรุ่งนี้พี่จะมาเอาคำตอบ”
“เร็วไป”
“งั้นคืนนี้จะมาเอาคำตอบ”
โอ้ย ทำไมเวลามันสั้นลงเรื่อยๆ วะ
“งั้นไปคิดเอาเองเลยไป”
“ถ้าคิดเอาเอง พี่ก็ขอคิดเข้าข้างตัวเองสิ”
“......”
แม่งงงงงงงงง
ผมเอี้ยวหน้ามาหวังจะจ้องตาคนขี้ตู่ แต่ที่ไหนได้ไอ้พี่ปืนแม่งรอท่าอยู่แล้ว พอผมหันไปปุ๊บพี่มันก็กดจูบที่แก้มผมปั๊บโดนไม่ทันตั้งตัวก่อนจะผิวปากหวือเดินหนีไปโน่น
พี่ปืนแม่งนิสัยไม่ดี!
แล้วมึงนี่ยังไงยืนเอ๋อให้เขาหอมอยู่ได้บ้าจริง!
ตอนที่แล้วโดนจูบ ตอนนี้โดนหอม ตอนหน้า....ไม่มีอะไร 55555++
ปล. ห้ามบ่นว่ามาน้อยไม่งั้นจะแช่งให้โดนปืนฟาดปาก เพี้ยงงงงงงงง
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ปล. ห้ามบ่นว่ามาน้อยไม่งั้นจะแช่งให้โดนปืนฟาดปาก เพี้ยงงงงงงงง
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 31-07-2017 21:21:27
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 31-07-2017 21:32:09
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 31-07-2017 21:48:08
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 31-07-2017 22:35:32
ช่างมีความสม่ำเสมอจริงๆ
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 31-07-2017 22:43:20
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 31-07-2017 22:45:09
เชียร์คู่เบิร์ดพี่ปิงปอง :katai2-1: :katai2-1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 31-07-2017 22:47:09
:katai5:
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 31-07-2017 22:53:56
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 31-07-2017 23:51:09
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 01-08-2017 00:36:16
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 01-08-2017 01:00:23
ตอนมาแค่อกหัก แต่ พอกลับกลับได้แฟนซะงั้น
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-08-2017 02:18:28
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 01-08-2017 02:56:19
มาน้อยมาน้อยมาน้อย :laugh:
ปล.อยากโดนปืนฟาดปาก :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 01-08-2017 02:59:24
พี่ปืนใจกล้าขอแรกเป็นแฟนแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: wichta ที่ 01-08-2017 04:16:14
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 01-08-2017 06:09:34
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 01-08-2017 06:50:54
เริ่มหัวข้อโดย: panpang ที่ 01-08-2017 07:02:57
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 01-08-2017 07:08:19
เอิ่มมม.....ปืนจริงๆ หรือ o18
อยากให้แรก เจอปืนเก้านิ้วของพี่ปืน มากกว่านะ :z3: :z3: :z3:
พี่ปืนแรก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 01-08-2017 07:20:47
เริ่มหัวข้อโดย: Dealta ที่ 01-08-2017 08:33:57
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 01-08-2017 08:47:51
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 01-08-2017 08:55:00
อุ๊บ
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 01-08-2017 09:10:29
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 01-08-2017 09:14:03
ตอนนี้รอลุ้นกับบัดดี้ และบัดด๊อกของแต่ละคน
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 01-08-2017 09:16:22
มโนเรียบร้อยว่าเราโดนพี่ปืนจีบ อ๊ายยยย
จูบก็แล้ว หอมแก้มก็แล้ว
ผิดผีขนาดนี้ ต้องเป็นแฟนแล้วละแรก
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 01-08-2017 10:03:41
เริ่มหัวข้อโดย: sodaa ที่ 01-08-2017 12:22:11
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 01-08-2017 12:25:14
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 01-08-2017 13:40:13
เค้าจะเป็นแฟนกันแล้ววววว พี่แืนคนโหดไม่นกแล้วจ้า55555
ชั้นชอบความกรุ่มกริมของสองนางอิๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Aiim_Aiim ที่ 01-08-2017 13:49:12
มโนว่าที่หน้าน้องแรกมีแต่คำว่า กู กู กู กู ติดอยู่ 555555 :o8: :o8: :-[ :-[
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 01-08-2017 17:27:10
พี่ปืนจัดหนักจัดจริง รุกคืบมาก
ขอเป็นแฟนแล้วอ่า เขินนน :-[
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 01-08-2017 18:54:02
เริ่มหัวข้อโดย: Yukina ที่ 01-08-2017 20:15:22
ครั้งหน้าขอยาวกว่านี้ สนุก ยังไม่สะใจ :katai2-1: :katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 01-08-2017 20:50:15
ว่าแต่ มันก็สั้นนะคะ อิอิ
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 01-08-2017 20:51:07
พี่ปืนลวดลายออกขึ้นทุกวันๆ นึกไปถึงตอนแรกแล้ว โห มาไกลนะเนี่ย อยากอ่านพาร์ทพี่ปืนบ้าง
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 01-08-2017 20:58:14
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 01-08-2017 21:51:46
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 01-08-2017 22:30:13
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 01-08-2017 22:58:19
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 02-08-2017 01:17:26
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 02-08-2017 04:51:00
พี่ปืนขอน้องแรกเป็นแฟนแล้ววว :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 02-08-2017 09:31:38
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 02-08-2017 11:54:08
แรกน่ารักมาก เขินตัวม้วนไปเลย
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 02-08-2017 15:30:11
คู่ปิงปองนี้อะไรยังไงกานน
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 02-08-2017 19:39:22
ชอบๆ
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 02-08-2017 22:14:17
พี่ปิงปองกะน้องเบิร์ดมีซัมติงกันแหงๆ
รอตอนต่อไปค่า
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 03-08-2017 20:33:16
:L2: :pig4: :L2:
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 04-08-2017 16:22:39
เอ้า..จูบอีกทีสิ!!! :o8: :-[
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 04-08-2017 20:22:47
พี่ปืนนี่กำไรเต็มๆมาทั้งเรื่องแล้วนะคะ5555
คืนกำไรให้น้องแรกบ้าง ให้น้องทำคืนเลยนะ
เริ่มหัวข้อโดย: มุมิมิ ที่ 04-08-2017 22:20:47
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 05-08-2017 06:44:43
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 05-08-2017 18:05:06
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 06-08-2017 11:16:51
โอ๊ยๆ หัวใจ พี่ปืนเอาใจน้องแรกอะไรขนาดนี้คะ
น้องแรกก็เขินหน้าแดงบ่อยมาก อย่างว่าแซวกันขนาดนั้น
หวั่นไหวจนไม่รู้จะยังไงแล้ว แต่ก็ยังปากแข็งไม่ยอมตอบรับการขอเป็นแฟนของพี่ปืน
อิจฉาหนักมากค่ะ 55
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 06-08-2017 19:27:52
ปล.นักอ่านผู้มีจิตมั่นว่าขอคู่เบิร์ดปิงปองด้วยเถอะพลีสส
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 07-08-2017 21:04:55
- ไปค่ายตอนที่ยี่สิบสอง : ขวัญใจชาวค่าย -
“สาเหตุที่ทำให้เกิดภาวะโลกร้อนก็เพราะว่าก๊าซเรือนกระจกที่เพิ่มขึ้นซึ่งเป็นผลมาจากการกระทำของมนุษย์ และในปีพ.ศ. 2464 อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ผู้คิดค้นสมการ E = mc2 ได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ คำถามคือเพลงโนบอดี้ควรมีเนื้อร้องภาษาไทยว่าอย่างไร?”
จบคำถามของกลุ่มเจ่ทำเอาชาวค่ายที่เหลือฮาครืนไม่ต่างจากผมที่กุมท้องหัวเราะท้องคัดท้องแข็งไปกับทุกๆ คน เล่นเอาคนที่ต้องตอบคำถามอย่างไอ้หมวยถึงกับทำหน้าเหวอยืนเสียทรง
ตอนนี้พวกเราพร้อมเพรียงกันอยู่ในห้องพัสดุเพื่อประชุมกันเป็นคืนสุดท้าย เมื่อจบการประชุมแล้วก็มีการจัดประกวดดาวเดือนค่ายปีนี้แบบขำๆ ซึ่งพี่ปิงปองบังคับให้ส่งตัวแทนชายหญิงปีละหนึ่งคู่ทุกชั้นปี ดังนั้นปีหนึ่งของพวกผมเลยยันไอ้หมวยกับไอ้เบิร์ดไปท้าชิงกับรุ่นพี่ปีอื่นๆ แต่ความพีคคือไอ้หมวยมันดันหลุดมาเป็นตัวเต็งรอบสุดท้ายได้เลยต้องตอบคำถามจากคณะกรรมการคือกลุ่มเจ่ที่ตั้งคำถามพิสดารทั้งชวนงงและชวนหัวในเวลาเดียวกันแบบนี้
ไอ้หมวยเบ้ปากดันแว่นสายตาที่ตกมาที่ปลายจมูกก่อนจะถอนหายใจฮึดฮัดแล้วตอบ
“หนูฟังแต่ผู้สาวขาเลาะอ่ะพี่”
“โอ้ยนังหมวย”
“ตอบมาๆ”
“โธ่พี่”
“น้องหมวยสู้ๆ”
พี่เม่นกับพี่นะโมตะโกนเสียงดังอย่างออกหน้าออกตา
“ร้องด้วยเต้นด้วย”
ไอ้หมวยเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะกระแอมไอแล้วเปล่งเสียงร้องออกมา
“*ซอมเบิ่งอยู่เด้อ ถ้าหากว่าเธอนั้นเลิกกันกับเขา.....บ่ได้เข้ามาเพื่อกดดัน แต่ว่าฉันนั้นแค่รอ*” ร้องไม่พอยังโยกเอวจนแทบบิดเล่นเอารุ่นพี่เป่าปากตบมือโห่ร้องกันเกรียวกราว
และสุดท้าย...
"แทม ทา ดา แดม แทม แท่ม แทม แทม แท้ม"
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆ”
“ดาวค่ายปีนี้คือน้องหมวยลำเข็ญค่า ปรบมือ”
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมขำก๊ากตอนที่มันทำหน้าตื่นตกใจแล้วก้มหัวรับสายสะพายกระดาษปะดูรุ่งริ่งมาสวมใส่แล้วโบกไม้โบกมือเหมือนนางงามที่รับตำแหน่ง โดยเฉพาะตอนที่ยืนเคียงคู่กับพี่กลมที่ได้ตำแหน่งเดือนค่ายปีนี้จากการตอบคำถามที่ว่า
“จากคำขวัญที่ว่า ‘ไฟมาป่าหมด คนคตป่าทราม’ ถ้ามีคนกล่าวหาว่าคุณเป็นคนเผาป่าคุณจะแก้ตัวว่าอย่างไร?”
“ผมไม่เผาป่าหรอกครับ เพราะผมเป็น‘ไม้’ที่อยู่ป่าเดียวกับเขา”
เรียกว่าคำตอบพี่แกเรียกเสียงเฮลั่นค่าย ผมนี่ถึงกับตาค้างตอนที่พี่กลมพูดขำๆ แต่ตอนพูดแม่ง เสือกหันไปทางพี่ไกด์เรียกว่าแสดงออกชัดเจนจนผมนี่ปั่นป่วนแทน ให้ตายเถอะ ดาวค่ายเดือนค่ายปีนี้แม่งโคตรสมน้ำสมเนื้อ ไม่ใช่ว่าสวยงามตามท้องเรื่องหรอกนะ ที่ว่าสมน้ำสมเนื้อนี่คือดูไม่ค่อยมีสติเหมือนกันดี ฮ่าๆๆๆ
สรุปว่าวันนี้นอกจากพี่กลมกับไอ้หมวยที่ได้ตำแหน่งเดือนและดาวค่ายไปครอบครอง ก็ยังมีหัวหน้าแก๊งสี่โจรที่ได้รับรางวัล ‘ขวัญใจชาวค่าย’ ที่ให้ทุกคนโหวตให้ เหอะ คิดดูสิขนาดนั่งไม่สนโลกขนาดนั้นพี่มันยังอุตส่าห์ได้รับรางวัลขวัญใจชาวค่ายไปง่ายๆ
“มันได้สามปีติดแล้ว”
พี่เม่นที่นั่งอยู่ใกล้ๆ กันกระซิบที่ข้างหูผม คงเพราะเห็นหน้าตาท่าทางอยากรู้อยากเห็นของผมคงไปเตะตาแกเข้าให้
“โม้เปล่าพี่”
พี่นะโมมองผมยิ้มๆ แล้วอธิบายเสริม
“มึงรู้มั้ยว่าตอนปีหนึ่งที่ไอ้ปืนมาค่ายมันได้ตำแหน่งเดือนค่ายควบกับตำแหน่งขวัญใจชาวค่ายด้วยภายในปีเดียวกัน”
เชร้ดดดดดดดดดดดดด
เกินไปแล้ว ความพี่ปืนนี่มันแน่จริงๆ เลยโว้ย
พี่เม่นตบบ่าผมปุๆ
“อ้าปากจนแมลงวันจะบินเข้าไปไข่แล้วไอ้ห่า”
“แหะๆ”
“อึ้งไปเลยรึไง”
เออนั่นสิวะ ถ้าเรื่องที่พวกพี่มันพูดเป็นเรื่องจริงแล้วมันจะแปลกอะไรที่ไอ้พี่ปืนมันจะได้ตำแหน่งขวัญใจชาวค่ายสามปีติด แม่งเอ้ย ทำไมความดีงามทุกอย่างตรงไปกองรวมอยู่ที่คนๆ เดียวด้วยวะ แบ่งๆ มาให้คนอื่นเขามีอะไรดีๆ บ้างเถอะ
“แต่มันไม่ได้ดีไปหมดหรอก”
พี่เม่นยักคิ้วสองจึ๊กให้ผม “กูว่ามันพลาดอย่างหนึ่ง มึงรู้มั้ยว่าอะไร?”
อย่านะโว้ย พี่มึงถามแนวนี้ทีไรหาเรื่องให้ผมได้อายทุกที
“มันพลาดตรงที่มันชอบคนอย่างมึงนี่แหละ”
แล้วจิ้มหน้าผากผมจนหน้าเกือบหงาย
โว๊ะ! อย่ามาความกันนะโว้ยผมไม่ได้บังคับให้พี่ปืนชอบผมสักหน่อย พี่มันชอบผมเองโว้ย คิดมาถึงตรงนี้ไอ้อาการหน้าแดงโดยไม่มีเหตุผลก็ทำให้ผมอายอีกครั้ง จนต้องผุดลุกหนีออกมาเข้าห้องน้ำข้างนอก
นี่ดีว่าพี่ปิงปองปล่อยพักเบรกไปยืดเส้นยืดสายแป๊บหนึ่งก่อนที่จะเริ่มกิจกรรมต่อไปในค่ำคืนนี้คือการเฉลยบัดดี้บัดด๊อกที่ทุกคนรอคอย ผมเลยได้โอกาสมาล้างหน้าล้างตาแก้ง่วงสักหน่อยเพราะคืนนี้ยังอีกยาวไกล เห็นพี่ๆ บอกว่าอยู่ค่ายคืนสุดท้ายไม่มีนอนกันหรอก...เหรอวะ!
พอโดนน้ำเย็นสัมผัสใบหน้าค่อยรู้สึกตาสว่างขึ้นมาหน่อย
“เฮ้ย”
จังหวะที่หันหลังกลับเห็นเงาตะคุ่มๆ ข้างหลังเล่นเอาผมเกือบร้องลั่นดีว่าผมเห็นใบหน้านั้นเต็มๆ ก่อนไม่อย่างนั้นคงแหกปากดังลั่นค่ายแน่
“ผมตกใจหมด เห็นเงาดำๆ นึกว่าผีซะอีก”
“ผีอะไรหล่อขนาดนี้”
ลำไยคนหลงตัวเองฉิบ!
ผมเบ้ปากใส่พี่มันก่อนจะหันมาล้างไม้ล้างมือตัวเองต่อ แต่ไม่นานแสงไฟจากหน้าห้องน้ำก็โดนใครสักคนบดบังจนมิด ผมเลยผงะไปเล็กน้อยเมื่อร่างสูงของพี่ปืนมายืนเบียดอยู่ใกล้ๆ กันแบบนี้
“จะยืนเบียดผมทำไมเนี่ย”
“ก็กูจะล้างด้วย”
“งั้นถอยหลบผมก่อน...ผมเสร็จแล้ว”
“ล้างด้วยกันสิ”
“ฮื่อ”
ผมแทงศอกไปแถวๆ หน้าอกอีกฝ่ายแต่พี่มันหลบทันก่อนจะสอดมือข้างหนึ่งมารัดเอวผมแล้วยืนซ้อนหลังผมทันที จากนั้นแขนทั้งสองข้างของพี่ปืนก็สอดผ่านเอวผมเลยไปยังอ่างล้างมือ ขณะที่ใบหน้าคมคายวางแหมะอยู่ที่หัวไหล่ผมท่าทางน่าหมั่นไส้จริงๆ
เมื่อทำอะไรไม่ได้เลยต้องจำใจ ขอใช้คำว่าจำใจยืนนิ่งเหมือนหุ่นให้อีกคนเนียนยืนซ้อนแล้วล้างมืออย่างเชื่องช้า เนื้อตัวผมร้อนผ่าวเหมือนจะไร้เรี่ยวแรงไม่ต้องพูดถึงใบหน้าที่ป่านนี้คงจะแดงก่ำแบบสุดๆ ก็จะไม่ให้ทำตัวประหลาดยังไงไหวในเมื่อพี่มันมาพ่นลมหายใจอยู่แถวต้นคอและใบหูผมอยู่อย่างนี้
“ถ้ายืนนิ่งนานกว่านี้กูจะหอมแก้มแล้วนะ”
ผมสะดุ้งโหยงตาลีตาเหลือกออกมาจากอ้อมกอดพี่มันทันที ขณะที่คนชอบแหย่ได้แต่ปล่อยเสียงหัวเราะขบขันผม
“อย่ามาฉวยโอกาสกับผมนะเว้ย”
“กูฉวยโอกาสที่ไหนมึงไม่ขัดขืนเองนี่หว่า”
“ไอ้พี่ปืน”
“.......”
พี่ปืนไหวไหล่ท่าทางกวนๆ
“ห้ามเลยนะ” ผมชี้หน้าอีกฝ่าย “ห้ามมารุ่มร่ามกับผมเลย วันนี้พี่หลายรอบแล้วนะ”
“แค่รอบเดียว”
“นั่นแหละ”
ไอ้สัดเหมือนหน้าจะไหม้ นี่มาคุยเรื่องแบบนี้ได้โต้งๆ ขนาดนี้เลยเหรอวะ
“งั้นขออีกรอบ”
“ไอ้พี่ปืน ถอยไปเลย”
“แรก”
ผมก้มหน้างุดๆ
“แค่รอบเดียวผมก็อายจะแย่แล้ว” ผมทำเสียงอุบอิบในลำคอ “พอแล้วน่าพี่..แค่นี้ผมก็รู้สึกตุ๊ดฉิบหายแล้วเนี่ย”
“หึ”
พี่ปืนโยกศีรษะผมเบาๆ
“งั้นเอางี้” พี่ปืนพูด “ต่อไปกูขอแค่วันละรอบ”
...อะไรซิ...
พี่มันขออะไร? เดี๋ยวนะ! เรื่องแบบนี้ผมขอกันง่ายๆ แบบนี้เลยเหรอวะ?
“ปืน”
ขณะที่ผมกำลังยืนคิดจนหัวแทบระเบิด เสียงพี่เปรี้ยวที่เอ่ยเรียกพี่ปืนก็ดังมาไกลจนมาสะดุ้งรีบขยับถอยห่างจากพี่มัน ส่วนพี่ปืนมันกลับทำเฉยไม่ยอมปล่อยมือที่กุมมือผมเอาไว้เลย ผมเลยได้แต่ทำหน้าอิหลักอิเหลื่ออย่างไม่รู้จะอธิบายยังไงเมื่อพี่เปรี้ยวเลิกคิ้วทันทีที่เห็นพวกเราจับมือกันอยู่
“เอ่อปืน”
“ว่าไงครับเปรี้ยว”
“นี่ทำอะไรกันอยู่เหรอ? จับมือกันแน่นเชียว”
ผมสะดุ้งโหยง
“เปล่าหรอกแค่อยากจับมือกันเฉยๆ”
พี่เปรี้ยวหน้าเสีย ส่วนผมถึงกับอ้าปากค้างมองหน้าพี่ปืนนิ่ง ก็รู้ว่าพี่มันแสดงออกชัดเจนแต่ไม่นึกว่ามันจะกล้าเปิดเผยเรื่องแบบนี้กับคนอื่นด้วย ผมพอจะเดาได้ไม่ยากว่าพี่เปรี้ยวดูจะอะไรยังไงกับพี่ปืนแน่นอน พี่ปืนเล่นพูดจาแบบนี้โคตรตัดบทแบบไร้เยื่อใยเลยสัด
“อ่ะ เอ่อ งั้นๆ ปืนรีบเข้าไปนะ ปิงปองเรียกรวมแล้ว”
“อือ”
ผมกระตุกแขนอีกฝ่ายแรงๆ จนพี่ปืนละสายตาแผ่นหลังพี่เปรี้ยวที่เดินห่างออกไป
“ปล่อยมือผมได้แล้วครับพ่อขวัญใจชาวค่าย”
ผมนึกอยากแซวพี่มันขึ้นมา
“ถ้ากูเป็นขวัญใจชาวค่าย มึงคงเป็น‘ขวัญใจ’ของขวัญใจชาวค่าย”
ขวัญใจชาวค่าย = พี่ปืน
ขวัญใจของขวัญใจชาวค่าย = ขวัญใจของพี่ปืน = ผม
แม่งงงงงงงงงงงง
หน้าร้อนอีกแล้วเว้ย
**********************************************
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
“พี่ไกด์”
“........”
“รอผมด้วยสิจะรีบไปไหนเล่า”
“........”
“พี่ไกด์ไปไหน...ผมไปด้วย”
“อะไรของมึงเนี่ย?”
“พี่ไม่แสดงความยินดีที่ผมได้ตำแหน่งเดือนค่ายหน่อยเหรอ?”
ผมยิ้มเผล่แล้วยืดตัวขึ้นแล้วชี้ไม้ชี้มือมาที่สายสะพายตำแหน่งเดือนค่ายซึ่งเป็นแค่สายสะพายกระดาษธรรมดาซึ่งถูกเขียนด้วยเมจิก ท่าทางอวดตำแหน่งเดือนแบบสดๆ ร้อนๆ ทำเอาคนตรงหน้าส่ายหัวเหมือนจะระอา พี่ไกด์กอดอกมองผมเหมือนจะขำ
“เพราะการตอบคำถามโปกๆ ของมึงอ่ะเหรอ?”
“โว๊ะ!”
“ผมตอบจากใจเหอะ”
“......”
เชี่ย ไอ้พี่ไกด์แม่งกระตุกยิ้มมุมปากใส่ผมว่ะ แล้วผมนี่ยังไงใจเต้นแรงทำไมวะ สัดเอ้ย
“มองหน้าผมแบบนี้หมายความว่าไง?”
“ทำไม? กูอยากมองมึงมีปัญหาอะไร?”
มีแน่นอน มีตั้งแต่วันที่พี่เขียนว่าชอบผมในกระดาษนั่นแล้ว พี่จะรู้มั้ยว่าทำให้หัวใจผมพองฟูมากแค่ไหน
“พี่แม่ง”
“กลม”
“ฮื่อ ไอ้พี่ไกด์”
ผมหรุบตามองต่ำขณะเดียวกันก็จำใจก้าวถอยหลังเพราะใครบางคนมันเดินแม่งเล่นเดินขยับเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ จนสุดท้ายแผ่นหลังผมแนบชิดกับผนังตามมาด้วยมือทั้งสองข้างของพี่มันเท้ากับผนังเสมือนกักตัวผมเอาไว้
ใบหน้าคมคายของพี่โน้มเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ จนผมต้องย่นคอหนี
“พะ พี่”
“ปล่อยผมเถอะ”
“มึงตามกูมาเองนะ”
“ฮื่อ”
“.....”
“ไหนพี่บอกว่าชอบผมไง”
“ชอบแล้วไง”
“งั้นก็อย่าแกล้งผมนักสิ”
“ก็มึงมันน่าแกล้ง”
พูดไม่พอยังเอามือมาเกลี่ยใบหน้าผมเบาๆ อีก
“พี่ไกด์”
ผมใจสะดุดมองสบตาอีกฝ่าย และแทบจะหยุดหายใจเมื่อใบหน้าคมคายขยับมาแนบชิดแถวๆ ใบหูผม ก่อนจะกระซิบเสียงแผ่วเบา
“ตุ๊กแกตัวเบ่อเริ่มอยู่บนหัวมึงว่ะ”
..ว่าไงนะ..
“ตุ๊กแกอยู่เหนือหัวมึง”
ไอ้เหี้ย ตุ๊กแกตัวเป็นๆ เกาะหนึบอยู่ตรงผนังเหนือหัวสบตากับผมปริบๆ เลย
“เชี่ย”
“อ้ากกก”
ผมสะดุ้งโหยงกระโดดกอดพี่ไกด์อย่างไม่คิดชีวิต แน่นอนว่าตอนนี้สภาพของผมคงชวนให้ตลกขบขันเพราะผมเล่นเอาขาเกี่ยวเอวพี่ไกด์ที่ต้องจำใจโอบผมไว้ ส่วนมือของผมก็ล็อกคอพี่มันแน่นอย่างไม่ยอมปล่อย เห็นไอ้สัตว์ตัวร้ายลายตะปุ่มตะป่ำตกใจเสียงร้องลั่นของผมจนคลานหนีไป แต่ภาพดวงตาสีวาวของมันที่สบกับผมเมื่อกี้ยังติดแน่นฝังอยู่ในสมอง
ขนแขนที่ลุกชันบ่งบอกว่าผมอยู่ในอารมณ์ที่ตกใจสุดขีด ต่างจากเสียงหัวเราะร่วนของคนขี้แกล้งที่ลูบแผ่นหลังผมเบาๆ สลับกับทำเสียงขบขันผมเป็นระยะ
“ฮือๆๆๆ”
ห่าเอ้ย!!! ปีนขึ้นที่สูงยังไม่เสียวเท่ากับเผชิญหน้ากับสัตว์เลื้อยคลานชนิดนี้เลย
“มึงลงจากตัวกูไปแล้วมั้ง มันไปตั้งนานแล้ว”
“ผมก้าวลงไม่ไหว”
“ฮ่าๆๆ”
ไอ้สัด ขานี่สั่นไปหมดคิดดูว่าตะกายขึ้นเกาะพี่ไกด์อย่างว่องไวราวกับนักกายกรรม แต่พอจะก้าวลงนี่สิเป็นภาระให้กับชีวิตเลยห่าเอ้ย อีพี่ไกด์นี่ตัวดีนอกจากหัวเราะใส่ผมแล้วแม่งไม่ช่วยทำห่าอะไรเลย ดีว่ามันไม่สลัดผมลงพื้นให้เจ็บกว่าเดิม
“กลัวมากรึไง?”
“ฮื่อ”
“มันมาอีกแล้ว”
“ไอ้ห่าพี่ไกด์”
“โอ้ย”
ทุบอกแม่ง!
“กูพูดเล่น”
“ฮึก ทำไมชอบแกล้งผมวะ ผมกลัวนะโว้ย”
ไอ้สัดร้องไห้ใส่มันเลยแม่ง พี่ไกด์ชะงักไปแป๊บหนึ่งก่อนจะประคองผมให้ยืนบนพื้นดีๆ และคราวนี้เป็นผมเองที่ชะงักไปเมื่อปลายนิ้วเรียวยาวของพี่มันบรรจงปาดน้ำตาที่ไหลลงร่องแก้มให้ผมอย่างแผ่วเบา มันเป็นกิริยาที่ผมนึกประหลาดใจมาก เพราะไม่เคยได้รับการปฏิบัติมาก่อน
มันอ่อนโยนจนผมใจสั่น!
“ขอโทษ”
“.......”
“เลิกร้องได้แล้ว”
“.......”
“อย่าร้องกลม มึงร้องไห้ทีไรกูใจไม่ดีเลยรู้มั้ย?”
“พี่พูดจริงเหรอ?”
“อือ”
“พี่ไกด์”
“ฟังกูพูดก่อน”
“......”
“กูขอโทษที่ทำให้มึงร้องไห้บ่อยๆ”
ใช่พี่แม่งทำให้ผมทั้งรักทั้งเจ็บในเวลาเดียวกัน ผมเหมือนจะเป็นบ้าทุกครั้งที่พี่อ่อนโยนและแทบจะใจสลายเมื่อพี่เมินเฉยใส่ผม
“ผมรักพี่ไกด์”
“กูรู้”
พี่ไกด์เกลี่ยแก้มผมเบาๆ “มึงบอกรักง่ายๆ แบบนี้กับทุกคนรึเปล่าฮึ?”
ผมส่ายหน้าแรงๆ
“ผมบอกแค่กับพี่คนเดียว”
พี่ไกด์ยิ้มน้อยๆ แล้วกระตุกผมเข้าไปในอ้อมกอด ผมเลยซุกใบหน้าไปที่แผ่นอกของพี่มัน
“ผมอยากให้พี่อ่อนโยนกับผม อยากให้พี่รักผมเหมือนอย่างที่ผมรักพี่”
“กูชอบมึง”
ผมหัวใจกระตุกวาบ รู้สึกตื้นตันใจจนน้ำตาจะไหลอีกรอบหนึ่ง
“กูอาจจะชอบมึงตั้งแต่วันนั้นเมื่อหลายปีก่อนที่เผลอจูบกับมึงแล้วมั้ง” ปลายนิ้วเรียวแต่แข็งแรงเกี่ยวเส้นผมสีอ่อนของผมแล้วเกลี่ยเล่นอย่างเพลินมือ
“แต่ตอนนั้นมึงยังเด็กและกูก็ยังสับสน ถึงอยากจะทำตัวห่างๆ มึง เพราะอยากให้มึงได้มีเวลาคิดและตัดสินใจ บางทีที่เรารู้สึกอาจจะเป็นแค่ความเผลอไปไม่ใช่ความรู้สึกที่แท้จริง กูไม่อยากให้มึงต้องเสียใจทีหลัง เพราะความรู้สึกที่ถลำลึกลงไปมันไม่สามารถเรียกกลับคืนมาได้”
“ผมไม่เคยลืมพี่และยังคิดถึงพี่อยู่ตลอดเวลา”
“มึงแน่ใจเหรอที่คนๆ นั้นคือกู”
“ครับ”
“ตัวกลม”
นานมากแล้วที่พี่ไกด์ไม่เรียกผมด้วยชื่อเต็มแบบนี้ นานมากแล้วที่พี่ไกด์ไม่ได้ใช้เสียงแบบนี้พูดกับผม
“ครับ”
“ตัวกลมของพี่ไกด์”
พี่ไกด์ขยี้ศีรษะผมอย่างมันเขี้ยว
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
******************************************
“ไอ้ห่าเขม”
ผมกำหมัดกัดปากแน่นจ้องมองไอ้เพื่อนตัวดีที่ทำหน้าล้อเลียนผมอย่างขบขัน เมื่อถึงช่วงเวลาที่เฉลยบัดดี้บัดด๊อก โดยเริ่มจากการเฉลยบัดด๊อกก่อนและนั่นแหละที่ทำให้ผมถึงกับอ้าปากค้างเมื่อไอ้เขมคือบัดด๊อกที่ช่างสรรหาวิธีการแสบสันต์เพื่อมาแกล้งผม โดยเฉพาะโอรีโอ้รสยาสีฟันนั่นผมยังจำได้ไม่ลืม
แม่งเอ้ย! พลาดไปได้ไงวะ ผมไม่นึกเอะใจเลยด้วยซ้ำว่าคนใกล้ตัวจะกลายเป็นบัดด๊อกที่คอยหาเรื่องแกล้งผม และที่น่าตกใจมากไปกว่านั้นไอ้ห่าเขมทำตัวโคตรแนบเนียนจนผมไม่นึกระแคะระคายอะไรมันเลย ไอ้เปรตเอ้ย และดูเหมือนว่าไอ้เบิร์ดก็น่าจะรู้เห็นเป็นใจเพราะพอเฉลยออกมาพวกมันแท็คมันกันแล้วหัวเราะร่วน
ไอ้พวกห่านี่!
ผมแอบชี้นิ้วกลางให้พวกมันอย่างเจ็บใจ ก่อนจะหันไปสบตากับพี่เก้าที่เผลอทำหน้าแดงสลับซีดท่าทางกระอักกระอ่วนใจยังไงพิกล ผมนิ่งเงียบแอบใช้ความคิดเมื่อเห็นสายตาเจ้าเล่ห์ของไอ้ห่าเขมที่มองพี่เก้า
แล้วคำใบ้ในกระดาษวันนั้นก็ผุดขึ้นมา
“พกถุงยางมาสองกล่องพร้อมใช้งาน”
ไอ้ห่าเขมแม่งโคตรหื่น
ผมทำหน้าอย่างระอาใส่มันซึ่งไหวไหล่โคตรกวนตีน ตอนนี้สีหน้าผมไม่ต่างจากคนอื่นๆ ในค่ายหรอกเมื่อการเฉลยบัดด๊อกครบแล้ว ผมเหลือบตามองไปที่พี่ปืนที่ยื่นปลายเท้ายันพี่เม่นกระเด็นไปโน่นเมื่อพี่มันรู้ว่าเจ้าของกระดาษที่ติดหลังเสื้อพี่ปืนที่ว่า ‘ถ้าไม่อยากเจ็บJim อย่ามานั่งยิ้มให้พี่’ คือไอ้พี่เม่น
ส่วนพี่ปิงปองที่โดนทั้งหน้ากากผีและสารพัดสิ่งที่ทำสติกระเจิดกระเจิงแทบทุกวัน ถึงกับกระโจนไล่ฟัดพี่ปืนที่ยอมรับหน้าตายว่าเป็นบัดด๊อกของพี่ปิงปอง
“ปืนขาทำไมทำกับเมียแบบนี้?”
พี่ปิงปองทำหน้ากระเง้ากระงอด
“ถ้าเมียหัวใจวายตายไปจะทำยังไง สามีรับผิดชอบเมียมาเลยนะ”
“เอาน่ายังไงมึงก็ยังอยู่ดีนี่หว่า”
“ไม่รู้ล่ะเมียใจหายใจคว่ำหวาดระแรงแทบช็อกตาย ปืนขาต้องรับผิดชอบ”
“.......”
พี่ปืนเกาหัวทำหน้ายุ่งยากและสุดท้ายต้องจำใจพยักหน้ารับอย่างจำใจ ผมเห็นพี่ปิงปองขยับไปกระซิบข้างหูพี่ปืนแล้วเห็นสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกของหัวหน้าแก๊งสี่โจรตอนนี้แล้วโคตรตลก พี่ปิงปองยิ้มเผล่แล้วอาศัยความเร็วจุ๊บแก้มพี่ปืนเต็มหนึ่งทีก่อนจะวิ่งปรู๊ดมาทางผม
“อีปิงปอง!”
พี่ปืนตะโกนไล่หลังมาพร้อมสิ่งหัวเราะจากรอบทิศ
ภาพตรงหน้าทำเอาผมขำตาม พี่ปิงปองวิ่งหน้ายิ้มเป้ยๆ มาหอบแฮกๆ อยู่ตรงหน้าผม นั่นแหละผมถึงสัมผัสดีว่าเค้าลางความซวยจะมาเยือนผมแล้ว
“น้องแรกอย่าโกรธพี่นะ”
“โกรธอะไรครับ”
“ที่พี่หอมแก้มปืน”
แหน่ะ! ยังมาทำขยิบตาใส่อีกจนผมรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ
“เมื่อกี้เป็นหอมสุดท้าย” พี่ปิงปองก้มมากระซิบใกล้ๆ หูผม “ก่อนที่พี่จะปล่อยปืนให้มาเป็นของเราอย่างถาวร”
เชี่ยๆๆๆๆๆ
พี่ปิงปองรู้แล้วแน่ๆ ตายๆ
“พะ พี่”
พี่ปิงปองตบบ่าผมปุๆ
“ร้ายนะเราเห็นเงียบๆ แอบกินของพรีเมี่ยมคณะเลยนะ”
“ไม่ใช่พี่”
“อย่าปฏิเสธ”
พี่ปิงปองหรี่ตามองผมยิ้มๆ
“เค้ารู้กันทั่วค่ายแล้ว”
...อะไรซิ...
“เค้ารู้กันทั่วค่ายแล้วว่าปืนชอบเรา”
ตายห่าของแท้แน่นอน
ตายๆๆ
ผมได้แต่อ้าปากค้างหัวสมองมึนเบลอไปหมด แล้วยิ่งอายหนักกว่าเดิมเมื่อสถานการณ์กลับเข้าสู่สภาวะปกติแล้วมีการเฉลยบัดดี้กันต่อ พวกคุณรู้มั้ยว่าเจ้าของช็อกโกเลตตลอดสามสัปดาห์ที่ทำให้ผมอิ่มหมีผลีมันคือคนเดียวกับที่เต๊าะผมตลอดการมาค่าย
...ไอ้พี่ปืน!..
“เสียใจมั้ยที่บัดดี้ของมึงคือกู”
ไอ้พี่ปืนที่ขยับมานั่งแซะผมตอนไหนก็ไม่รู้ถามขึ้นเบาๆ ส่วนผมที่รู้สึกว่ามือไม้เกะกะอยู่ตลอดเวลาก็ได้แค่ส่ายหน้าแรงๆ แล้วบีบไม้บีบมือตัวเองอย่างพยายามระงับอาการปั่นป่วนในหัวใจของตัวเอง
“ส่ายหน้านี่แปลว่า?”
“ฮื่อ”
“ตอบกูหน่อยสิ”
“ชอบ”
“ชอบอะไร?”
“ชอบทุกอย่างที่พี่ให้มา”
“ทุกอย่างจริงเหรอ?”
เกลียด!
เกลียดฉิบหาย!
พี่รู้มั้ยว่าผมเกลียดมากที่พี่มันทำเสียงทุ้มใกล้ๆ หูผมแบบนี้อ่ะ พี่รู้มั้ยว่าทำให้ปฏิกิริยาทางร่างกายของผมปั่นป่วนและลามไปถึงหัวใจที่เต้นแรงเพราะการทำงานที่หนักหน่วงแบบนี้
“อือ”
“กูไม่อยากเป็นแค่บัดดี้”
“......”
“มึงรู้มั้ยว่ากูคาดหวังอะไรไว้?”
“ผมไม่รู้”
“ไม่อยากเป็นแค่ ’บัดดี้‘ อยากเป็น ‘ฮันนี่’ แล้วครับ”
ฉิบหาย!
แล้วพี่จะพูดเสียงดังทำไม แม่งเอ้ย ทั้งค่ายหันมามองแล้วเนี่ย
ตายๆๆ แล้วมึงนี่เป็นห่าอะไรไอ้แรกจะหน้าแดงแข่งกับตูดลิงรึไง ห่าเอ้ย!
ตอนหน้าเป็นตอนสุดท้ายที่เราจะได้อยู่ค่ายกันเด้อ อะไรที่ทำกันไม่ถนัดๆ ในค่ายเค้าจะไปสานต่อกันที่มหาลัยเด้อ แอร้ยยยยยย
ปล. ยังไม่จบตอนหน้านะใจเย็นๆ เราเขียนเรื่องนี้ไว้ 30 ตอน ฮี่ๆๆๆ
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ปล. ยังไม่จบตอนหน้านะใจเย็นๆ เราเขียนเรื่องนี้ไว้ 30 ตอน ฮี่ๆๆๆ
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: sahatsawat ที่ 07-08-2017 21:24:16
จะไม่มีมาม่าช่ายม่ายยยยย
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 07-08-2017 21:25:27
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 07-08-2017 21:30:25
เริ่มหัวข้อโดย: Dealta ที่ 07-08-2017 21:33:51
อยากให้เขาทำอะไรกันถนัดเเล้วอ่ :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:ะ 555555
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 07-08-2017 21:44:58
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 07-08-2017 21:47:24
เริ่มหัวข้อโดย: goykoy6 ที่ 07-08-2017 21:53:53
#ขอบคุณที่เขียนเรียนนี้ค่ะ
#ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 07-08-2017 22:00:00
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 07-08-2017 22:03:55
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 07-08-2017 22:15:21
หมั่นไส้
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 07-08-2017 22:25:12
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 07-08-2017 22:29:26
แหมมมมมมมมมมม
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 07-08-2017 22:32:41
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 07-08-2017 22:33:51
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 07-08-2017 22:36:23
เริ่มหัวข้อโดย: sodaa ที่ 07-08-2017 22:46:55
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 07-08-2017 23:06:23
ปืนรุกแบบรัว ๆๆๆ มาก แบบเนียนมากด้วย
แรกน่ารัก สมควรจะโดนจับฟัด เพราะเขินออกอาการมาก
กลมน่ารักอะ สมหวังแล้วนะ ไกด์บอกชอบแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 07-08-2017 23:09:43
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 07-08-2017 23:17:36
เหม็นความหวานเหม็นความรัก
555555555555555 :mc4:
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 07-08-2017 23:18:36
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 07-08-2017 23:35:40
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 07-08-2017 23:51:53
ฟินตัวแตกจ้า :z2: :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 08-08-2017 00:05:43
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 08-08-2017 00:31:36
น้องแรกนี่น่ารักน่าแกล้งจังวุ้ย
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 08-08-2017 00:40:02
เริ่มหัวข้อโดย: llins98 ที่ 08-08-2017 01:00:52
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 08-08-2017 01:11:32
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 08-08-2017 01:21:57
รีบเป็นฮันนี่เร็วๆนะพี่ปืน 55555
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 08-08-2017 01:33:03
พี่ปืนเป็นคนชัดเจนดีจัง ชอบบบ
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 08-08-2017 01:34:19
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 08-08-2017 01:48:56
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 08-08-2017 01:59:49
:L1: :pig4: :L1:
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 08-08-2017 02:31:57
เริ่มหัวข้อโดย: goosongta ที่ 08-08-2017 05:10:39
เริ่มหัวข้อโดย: MonKeez ที่ 08-08-2017 05:35:00
กิจกรรมในร่มทั้งหลาย
หมายถึง ไปกินข้าว เดินห้าง ดูหนังไรงี้
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 08-08-2017 05:48:08
น่ารักไปอีก
รอตอนต่อๆไปนะ
เริ่มหัวข้อโดย: gakuen ที่ 08-08-2017 06:27:52
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 08-08-2017 06:51:57
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 08-08-2017 07:12:19
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 08-08-2017 07:12:39
เริ่มหัวข้อโดย: Aiim_Aiim ที่ 08-08-2017 08:39:22
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 08-08-2017 09:11:08
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 08-08-2017 09:28:07
พี่เม่น เจ้าของข้อเขียน กับคำคมที่แสนจะจริงใจ
"ไม่อยากเจ็บJim ก็อย่ามายิ้มให้พี่" ว้ายๆๆๆๆ
ยิ่งชอบมากขึ้นก็ตรง
อะไรที่ทำกันไม่ถนัดๆในค่าย เค้าจะไปสานต่อกันที่มหาลัยเด้อ
พี่ไกด์ กลม :กอด1: :กอด1: :กอด1:
พี่ปืน แรก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Yysll ที่ 08-08-2017 10:15:08
เริ่มหัวข้อโดย: Yukina ที่ 08-08-2017 10:38:36
:mew1: :mew3:
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 08-08-2017 11:08:50
นังแรกได้ง่ายดีจริงๆ
และพี่ไกด์นี่ฟินนนนสุดจ้า
ปล.ตอนหน้ามาวันศุกร์เลยได้ไหม5555
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 08-08-2017 11:19:12
อ่านเรื่องนี้มาหวีดพี่ปืนมันทุกตอน!
เป็นอีกครั้งแล้วนะคะ ที่คนเด๋อๆเอ๋อๆได้ของพรีเมี่ยมไปอีกแล้ว
นั้มตาาาจิไหลล
อะไรๆที่ไม่ถนัดทำในค่าย ความจริงไม่ถนัดเพราะคนเยอะค่ะ
ไม่ใช่ไม่ถนัดเพราะอยู่ค่าย ถามพี่ปืนได้ สถานที่ไม่ใช่ปัญหา55555
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 08-08-2017 11:25:05
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 08-08-2017 15:17:54
น้องแรก พี่ปืนโค-รต ของ โค-รต ชัดเจน
มาห้า หกตอนละ น้องก็ตอบพี่เค้าได้ละม้างงง
พี่ปืนรอแล้ว เต๊าะแล้ว ขนาดนี้ อย่าบ่อยนานนน (เดี๋ยวพี่เสียบนะ ของพรีเมี่ยมขนาดนี้)
ขอวันละรอบ??? คิดดีไม่ได้เลย
เอาละ กลับจากค่าย ก็ต้องมีเข้าห้องละว่ะ อิอิอิอิ
เริ่มหัวข้อโดย: aommaboo ที่ 08-08-2017 16:08:02
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 08-08-2017 16:30:34
โอย เขินแทนน้องแรก
รอติดตามอยู่นะ ^^v
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 08-08-2017 17:21:18
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 08-08-2017 18:20:29
โล่งใจมากค่ะที่ยังไม่จบ
อีพี่ปืนนี่นะจริงๆเลย ใจกล้าหน้าด้าน จีบกันซึ่งๆหน้าอิอิเขินแทนค่าาาา :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 08-08-2017 22:10:05
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 08-08-2017 22:38:33
เริ่มหัวข้อโดย: tae1234 ที่ 09-08-2017 00:05:14
เริ่มหัวข้อโดย: knxiiviii ที่ 09-08-2017 00:12:27
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 09-08-2017 08:38:50
ปล.จากนักอ่านผู้มีจิตมั่นคู่เบิร์ดปิงปอง
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 09-08-2017 11:59:30
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 09-08-2017 14:49:30
รอตอนกลับจากค่ายค่าาา
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 10-08-2017 21:37:02
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 11-08-2017 11:01:22
ชอบจังงงง แฮปปี้กันทุกคู่เลย นั่งอ่านไปเขินไป :impress2: :o8:
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 12-08-2017 18:42:16
เริ่มหัวข้อโดย: mysun ที่ 13-08-2017 06:02:51
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 13-08-2017 23:02:37
มีความเป็นบัดดี้กันอีก โคตรบุพเพ มาค่ายได้แฟนจริงด้วยเฮ้ย
ขอบคุณค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 14-08-2017 21:09:12
- ไปค่ายตอนที่ยี่สิบสาม : คืนเปิดใจ -
“ขอบคุณสำหรับความร่วมมือของทุกคนที่มาค่ายครั้งนี้มากๆ ความสำเร็จทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ไม่ใช่ผลงานของคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นความร่วมมือร่วมใจของพวกเราทุกคนที่นี่ พี่ในฐานะตัวแทนของคณะกรรมการการจัดค่ายขอขอบคุณทุกคนมากๆ เลยนะ ขอบคุณที่ช่วยกันทำงานจนสำเร็จ ขอบคุณพวกเราที่อดทนกับความยากลำบากของการทำงาน ขอบคุณที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตลอดสามสัปดาห์”
นานๆ ครั้งที่พี่ปิงปองจะพูดอะไรจริงจังก็เล่นเอาทุกคนที่นั่งล้อมวงถึงกับน้ำตาซึม
“ถ้าพี่ได้ทำเรื่องอะไรที่ทำให้พวกเราไม่พอใจหรือไม่สบายใจตรงไหน พี่ขอโทษพวกเราไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะ กิจกรรมต่อไปนี้ของพวกเราคือการเปิดใจ อย่างที่บอกว่าการทำงานกับคนกลุ่มใหญ่เป็นเรื่องธรรมดาที่เราอาจจะมีกระทบกระทั่งกันบ้าง ทั้งคำพูดและการกระทำทุกอย่าง”
“........”
“พี่อยากให้ทุกคนพูดความในใจของตัวเองว่ารู้สึกอย่างไร ไม่พอใจใคร ไม่สบายใจเรื่องอะไร อยากให้ทุกคนพูดออกมา เปิดอกคุยกันอย่างพี่น้อง เมื่อได้พูดได้ระบายออกมาแล้วอยากให้พวกเราให้อภัยกันและเริ่มต้นกันใหม่ ทิ้งความรู้สึกไม่ได้ไว้ที่นี่เพื่อที่กลับไปเราจะเป็นพี่น้องที่รักใคร่กันเหมือนเดิม”
พอพี่ปิงปองพูดจบบรรยากาศก็เงียบสงัดไปเกือบนาทีทุกคนมองหน้ากันไปมาก่อนที่พี่กลมซึ่งนั่งอยู่ไม่ไกลจากผมจะยกมือเป็นเชิงอนุญาตเพื่อขอพูด ดังนั้นทุกสายตาจึงจับจ้องมาที่พี่แกทันที พี่กลมยกมือประกบกันเสมือนการพนมมือก่อนจะก้มศีรษะลง
“ผมขอโทษครับพี่ปิงปอง”
พี่ปิงปองยิ้มแล้วพยักหน้ารับคำขอโทษนั้น ทั้งที่ผมยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่กลมไปทำความผิดอะไรไว้
“ผมขอโทษพี่ๆ คนอื่นๆ ด้วยสำหรับเหตุการณ์ที่ผมพาน้องปีหนึ่งออกจากค่ายแล้วละเมิดกฎค่ายข้อที่สอง ซ้ำยังสร้างความเดือดร้อนให้พวกพี่ๆ ออกไปตามกันด้วยความเป็นห่วง ผมในฐานะพี่ใหญ่ของกลุ่มที่ละเมิดกฎค่ายอยากขอโทษพวกพี่ๆ ทุกคนอีกครั้ง ผมขอโทษครับ”
วินาทีนั้นพวกเราปีหนึ่งทั้งหกคนลอบสบตากันอย่างพร้อมเพรียงแล้วยกมือขึ้นประนมก่อนจะเปล่งคำขอโทษออกมาพร้อมๆ กัน
“พวกผม/พวกหนูขอโทษครับ /ค่ะ พี่ๆ”
พี่ปิงปองยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ดูภูมิใจกับสิ่งที่พวกเราทำอยู่ตอนนี้ไม่น้อย
“พวกเรารู้สึกผิดและสำนึกผิดกับความผิดครั้งนี้จริงๆ ครับ ให้อภัยพวกเรานะครับ”
“พี่ให้อภัย”
พี่ปิงปองตอบยิ้มๆ “และพวกพี่ไม่เคยโกรธพวกเราเลย แต่แค่เป็นห่วงและอยากเตือนสติให้พวกเราให้ทำในสิ่งที่ถูกต้องเท่านั้น ที่พวกพี่ทำไปทั้งหมดก็เพราะความห่วงใย พี่ดีใจที่พวกเราเข้าใจไม่โกรธเคืองพวกพี่ที่สั่งลงโทษพวกเรา”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
“พวกผมไม่เคยโกรธพี่เลยครับ” ผมกวาดตามองไปรอบๆ ที่รุ่นพี่ทั้งหลายยิ้มรอท่า “ดีใจซะอีกที่พวกพี่ห่วงใยพวกผม”
“งั้นก็เคลียร์”
พี่ต้องพูดยิ้มๆ หลังจากนั้นชาวค่ายคนอื่นๆ ก็เริ่มทยอยยกมือขออนุญาตพูด และเหตุการณ์ต่อจากนั้นคือบรรดาชาวค่ายต่างพูดความในใจ บ้างก็ขอโทษขอโพยกันกับเรื่องที่มีเหตุให้ขุ่นข้องหมองใจ การเคลียร์กันท่ามกลางการให้กำลังใจของทุกคนเป็นบรรยากาศที่อบอุ่นมาก ถึงแม้จะมีน้ำตาสำหรับคู่ที่ได้เปิดอกเคลียร์กันตรงๆ ถึงอย่างนั้นค่ำคืนนั้นก็เต็มไปด้วยความรักของพวกเราชาวค่ายและมิตรภาพอันงดงามที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆ
“ปีนี้ไม่มีใครเปิดใจสารภาพรักกันเลยรึไงวะ?”
พี่ต้องพูดอย่างขำๆ แต่ทำไมไม่รู้ผมถึงรู้สึกว่าพี่ต้องมันมองผมด้วยรอยยิ้มแบบนั้นวะ พอมีคนเปิดประเด็นนี้เท่านั้นแหละหลังจากนั้นชาวค่ายก็ทำเสียงโห่แซวไปรอบทิศ บรรยากาศอบอุ่นเมื่อกี้เปลี่ยนเป็นสนุกสนานอีกครั้ง ตอนนั้นแหละที่ผมนึกเสียวราวกับคนมีชนักติดหลัง พอหันไปสบตากันหัวหน้าแก๊งสี่โจรที่นั่งจ้องอยู่ฝั่งตรงข้าม ไอ้อาการขัดเขินนี่แหละที่กลัวว่าจะทำตัวต้องขายหน้าและทำให้คนรอบข้างจับสังเกตได้
บ้าชะมัด!
หยุดมองผมด้วยสายตาแบบนั้นเลยนะโว้ยไอ้พี่ปืน หยุดมองผมแล้วยิ้มน้อยๆ เลยนะ หยุดเลยนะ พี่แม่งทำให้ผมเต้นใจกะอิแค่ยิ้มมุมปากแบบนั้น แล้วสายตาที่มองผมตรงๆ กระแสที่ส่งออกมานั่นเป็นการบอกกลายๆ ถึงความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลเล่นเอาผมมือสั่นไปหมด
“มีแฟนรึยังครับ?”
หา!
ผมหันขวับไปที่พี่ปีสี่คนหนึ่งที่โพล่งขึ้นเรียกเสียงเฮลั่นจากพวกเราแทบทั้งหมด ไม่เว้นแม้แต่อาจารย์ที่ร่วมตบไม้ตบมือไปกับพวกเราด้วย
ว่าแต่พี่แกพูดถึงใครวะ?
“มีแฟนรึยังครับน้องบี?”
พี่บีเพื่อนสนิทพี่กลมสะดุ้งโหยง ใบหน้าจิ้มลิ้มนั่นแดงวูบวาบเผลอเบียดเข้าไปใกล้เพื่อนสนิทตัวเองแล้วหรุบตามองพื้น ระหว่างนั้นเสียงโห่แซวจากทั่วสารทิศก็ส่งเสียงให้กำลังใจผู้กล้าอย่างพี่ปีสี่คนนั้น ไม่เว้นแม้แต่แก๊งสี่โจรที่ตบมือโห่ร้องไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าคนอื่น
ขนาดไม่ใช่พี่บีผมยังอายสัดๆ!
จังหวะที่สบตากับพี่ปืนอีกครั้งได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้พี่มันนึกอุตริทำอะไรโต้งๆ แบบนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นผมก็ได้วูบแน่นอน คนก็เยอะ อายก็อาย
“พี่ชอบน้องบี ถ้าน้องยังไม่มีแฟนพี่อยากจะขอจีบ”
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“แล่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ตอบสิน้องบี ตอบไปเร็วๆ ค่ะลูกสาว” กลุ่มเจ่เชียร์เย่วๆ “ตอบไปลูก ถ้าหนูไม่เอาพวกพี่จะได้ช้อนซื้อต่อนะ”
“เอ่อ บียังไม่มีแฟนค่ะ”
พี่กลมตบมือรัวๆ ดูถูกใจในคำตอบของเพื่อนสาว
“งั้นพี่จีบนะ”
พี่บีพยักหน้าอายๆ ก่อนจะหรุบมองพื้นเมื่อเสียงเป่าปากโห่ร้องดีใจดังสนั่น
“ไปเดทกันค่า”
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆ”
ผมอมยิ้มปรบมืออย่างดีใจกับความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นที่ค่ายแห่งนี้
“แล้วมึงล่ะแรก?”
...อะไรซิ!...
ทั้งค่ายพร้อมใจกันเงียบเสียงเมื่ออยู่ๆ พี่ปืนแม่งเสือกโพล่งขึ้นแล้วจ้องหน้าผมนิ่งเรียกว่าเป็นจังหวะเดตแอร์ที่ทั้งค่ายทำหน้าเลิ่กลั่กด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“มึงอะไรวะ”
พี่เม่นขยี้ประเด็นนี้ต่อ
“อะไรยังไงไอ้ปืนว่ามา”
“พูดเลยๆ”
แม่งๆๆๆ
ไอ้พวกพี่แก๊งนายกสโมฯ นำทีมด้วยพี่ฟ้าตะโกนป้องปากพาให้คนอื่นพูดตาม
เชี่ยๆๆๆๆ
ไอ้ห่าเบิร์ด ไอ้ห่าเขมแม่งหยุดสะกิดกูสักที และพวกมึงหยุดทำหน้าล้อเลียนกูแบบนี้เลยนะ ไอ้พวกห่านี้นี่ ผมทำหน้าเลิ่กลั่กหันรีหันขวางพยายามส่งสายตาไปห้ามคนต้นเรื่องว่าอย่าหลุดปากเรื่องนี้ท่ามกลางประชากรชาวค่ายเกือบสี่สิบชีวิตเด็ดขาด
อย่านะโว้ย!
“เป็นแฟนกูได้รึยัง?”
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“แล่วๆๆๆๆๆๆๆ”
“อั้ยย่ะ” พี่นะโมโห่ร้อง “ไอ้ปืนคนจริงเว้ย”
ไอ้สัดเสียงตบมือโห่ร้องดังราวกับกัมปนาท เรียกว่าคงดังไปรอบๆ บ้านชาวบ้านที่อยู่รอบๆ โรงเรียนแน่นอน ไอ้เหี้ยหน้าไหม้แบบไม่ต้องสืบความ
ฮือ หน้าผมคงแดงยิ่งกว่าตูดลิงแล้วไอ้พวกพี่ห่านี่มันยังไงแทนที่จะช่วยดันแท็กทีมกันโห่แซวผมไปอีก โอ้ย ตายๆ แล้วจะมีหน้าไปมองหน้าทุกคนได้ยังไงวะ
เพราะมึงคนเดียวเลยพี่ปืน พี่มึงคนเดียวเลยแม่ง
“ตอบเลยๆ”
เชี่ยหยุดส่งเสียงเชียร์กันสักที แค่นี้ก็เหมือนตัวจะระเบิดอยู่แล้วโว้ย ผมยกมือปิดหน้าปิดหน้าตัวเองอย่างอ่อนแรง หมดกันที่นี้รู้กันหมดทั้งค่ายเลยไม่เว้นแม้แต่อาจารย์ฝ่ายกิจการนิสิต ถถถถ ผมเหมือนคนหมดแรง ทั้งที่หัวใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกจากอก ทั้งใบหน้ายังสูบฉีดจนเกิดเลือดไปเลี้ยงทั่วใบหน้าและลำคอ
“ถามอีกทีซิไอ้ปืน”
“เป็นแฟนพี่ได้รึยังน้องแรก?”
“......”
“ตอบค่ะ ไม่งั้นพี่จะจับน้องปืนทำผัวนะ” กลุ่มเจ่ทำหน้าทำตาริษยาแบบตลกๆ ใส่ผมไม่ต่างจากรุ่นพี่ผู้หญิงในค่าย
“ตอบเร็ว”
.
.
“ถ้าทำให้ผมเสียใจล่ะก็...” ผมสบตาพี่ปืนนิ่ง “...พี่ตายแน่”
พูดเสร็จแล้วรีบมุดลงแผ่นหลังไอ้เบิร์ดทันทีเพราะทนปั้นหน้านิ่งทั้งที่แดงเห่อเหมือนโดนน้ำร้อนลวกต่อไปไม่ไหว โอ้ยๆ หัวใจผม
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“อ้าวไปเยสกัน”
พ่องงงงงงงง ผมตาเหลือกเหลือบตามองแก๊งสี่โจรยกเว้นตัวหัวหน้าที่โห่ร้องอย่างเมามัน
“โทษๆ กูพูดผิด ไปเดทกันๆ”
“ไอ้สัดนี่มันค่ายสร้างรักที่แท้ทรูจริงๆ”
“รอเหี้ยอะไรปรบมือสิครับ คนจะได้เยส เอ้ย เดทกัน”
อ้ากกกกกกก
ไม่ไหวแล้วโว้ย ท่ามกลางเสียงร้องโห่แซวของคนทั้งค่ายและแววตาคู่คมที่มองผมนิ่ง ผมรู้สึกตัวร้อนวูบวาบไปหมด ไม่เคยคิดเลย ไม่คิดจริงๆ ว่าตัวเองจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ มันทั้งเขินทั้งคาดไม่ถึง
ไอ้สัดหน้าร้อนยิ่งกว่าโดนแสงอาทิตย์เผาไหม้ซะอีก!
หลังจากจบการเปิดใจในค่ำคืนนั้นพวกเราก็ถูกพี่ๆ ไล่ให้ขึ้นไปพักผ่อนเกือบตีสอง อากาศที่นี่ยิ่งดึกยิ่งหนาวจับใจ พอพี่ๆ เลิกประชุมผมเลยรีบวิ่งขึ้นไปมุดผ้าห่มบวกกับความง่วงเลยทำให้พอหัวถึงหมอนผมหลับทันที ผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ผมได้ยินเสียงอะไรบ้างอย่างดังขึ้นในความเงียบ เสียงเพลงทำนองช้าๆ แต่มีคำร้องที่เพราะจับใจ พอเปิดเปลือกตาขึ้นมาทันเห็นเพื่อนๆ กำลังขยับลุกตื่นอย่างงงงวย และไม่นานหลังจากนั้นพี่ปีสองก็มาสะกิดพวกเราให้ลุกเดินตามพวกพี่เขาไป
ในความมืดมิดผมเห็นแต่เสียงไฟจากแสงเทียนที่ถูกจุดไว้เป็นทางยาวและระหว่างทางนั้นผมเห็นพี่ปีสามและพี่สี่ทุกคนยืนรอท่าพวกด้วยท่าทางยิ้มแย้มแจ่มใส่
**โอ่ ละโอ้ ละเน้อ ... น้องเอย (ลา ลา ... ลา*)
โอ้.. เจ้าน้องเอย พี่นี้ขอชื่นเชย จะมิเลยแรมไกล
จะรักเจ้า ดั่งดวงใจ มิคลายหน่ายนา (ลา ลา ... ลา*)**
โอ้.. เจ้าน้องเอย พี่นี้ขอชื่นเชย จะมิเลยแรมไกล
จะรักเจ้า ดั่งดวงใจ มิคลายหน่ายนา (ลา ลา ... ลา*)**
https://www.youtube.com/v/S7hp4dDFoNY
พี่ปิงปองยื่นมือมารับพวกเราปีหนึ่งและปีสองทีละคนก่อนจะส่งต่อไปให้พี่คนอื่นๆ ความอบอุ่นจากฝ่ามือของพี่ทุกๆ คนทำให้นึกตื้นใจขึ้นมาอย่างพูดไม่ถูก อาการง่วงเหงาหาวน้อยหายไปเป็นปลิดทิ้งเพราะมันถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกอื่น
**พี่จะรับขวัญเจ้า เอามาเข้าเป็นขวัญจิต
จะรักดังชีวิต ใจคิดกรุณา (ลา ลา ... ลา*)**
จะรักดังชีวิต ใจคิดกรุณา (ลา ลา ... ลา*)**
ผมก้มศีรษะแล้วโค้งตัวลงเล็กน้อยเมื่อกลุ่มเจ่คล้องมาลัยดอกไม้ใส่คอให้ด้วยกิริยาอันนุ่มนวล พี่ๆ ทุกคนยิ้มให้พวกเราก่อนจะจับจูงพวกเราไปยังห้องพัสดุซึ่งบัดที่มีเทียนวางไว้เป็นแถวโดยรอบ ไม่นานหลังจากนั้นกลุ่มเจ่ พี่ปีสี่และพี่ปีสามก็ค่อยๆ เดินมาประจำอยู่หน้าเทียนแต่ละเล่มก่อนจะทรุดตัวนั่งลง จากนั้นพวกเราก็ค่อยทรุดตัวลงแล้วค่อยๆ คลานไปอยู่ประจำเบื้องหน้าของรุ่นพี่แต่ละคนจนครบคู่
ในวินาทีนั้นผมรับรู้ได้ว่าพิธีการต่อจากนี้คงจะศักดิ์สิทธิ์เหมือนการรับขวัญในวันรับน้องที่ผมเคยประสบมานั่นแหละ
“นี่คือพิธีการสุดท้ายของค่ายปีนี้แล้ว”
เสียงพี่ปิงปองดังขึ้นในความเงียบ
“ขอให้น้องค่ายทุกคนจดจำภาพความสวยงามวันนี้เอาไว้ เมื่อเวลาผ่านไป เมื่อพวกเราเป็นกลายรุ่นพี่กันแล้วขอให้จดจำความรู้สึกที่น้องๆ ได้รับวันนี้เพื่อไปถ่ายทอดให้กับรุ่นน้องของพวกเรา พวกพี่ฝากค่ายไว้กับพวกน้องๆ ด้วยกัน ถ้าหากพวกเราได้มีโอกาสทำค่ายกันอีกในอนาคตพี่อยากจะฝากข้อคิดอะไรสักอย่างให้พวกเรา”
“......”
“เมื่อมีโอกาสที่จะทำประโยชน์ให้ผู้อื่นจงอย่านิ่งเฉย ขอให้ทุกคนระลึกไว้ว่าถ้าพวกเรามีเหลือก็ควรจะเผื่อแผ่ให้กับคนอื่น ละทิ้งความสะดวกสบายบ้างในบางครั้งแล้วสร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ เพื่อทำให้สังคมของเราน่าอยู่ขึ้น”
ในความเงียบผมได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ผมรับรู้ได้ว่ามันไม่ใช่เสียงสะอื้นไห้จากความเสียใจตรงกันข้ามมันกลับเต็มไปด้วยความตื้นตันใจ มันเป็นภาพที่สวยงามที่สุดในความรู้สึกของผมเมื่อพวกเราค่อยๆ ยื่นมือออกไปหารุ่นพี่แล้วให้พวกพี่ซึ่งถือด้ายขาวบริสุทธิ์อยู่ค่อยบรรจงผูกด้ายสายสิญจน์นั่นให้พวกเราอย่างนุ่มนวล
**ขอจงหายโศก พ้นภัยหายโรค ให้มีโชคนะน้องยา (ลา ลา ... ลา**)
พี่..จะเอา ด้ายยาว ขาวบริสุทธิ์ (ลา ลา ... ลา**)
พัน..มัด ผูกไว้ ที่ข้อมือของเจ้า (ลา ลา ... ลา**)**
พี่..จะเอา ด้ายยาว ขาวบริสุทธิ์ (ลา ลา ... ลา**)
พัน..มัด ผูกไว้ ที่ข้อมือของเจ้า (ลา ลา ... ลา**)**
แสงจากเทียนไขส่องส่องตกกระทบเข้ากับใบหน้าของรุ่นแต่ละคน ผมเห็นความเมื่อยล้าที่ใบหน้าของแต่ละคนคงเพราะพี่ๆ อดนอนเพื่อเตรียมพิธีการนี้ แต่ถึงอย่างนั้นแววตาของแต่ละก็เต็มเปี่ยมไปด้วยประกายแห่งความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่
ภาพตรงหน้ายิ่งสวยงามและประทับแน่นในใจผม เมื่อพี่ปีสามเริ่มทยอยขยับเคลื่อนตัวไปให้พี่ปีสี่ผูกแขนต่อๆ กันไป และหลังจากนั้นพี่ปีสี่ก็ขยับไปให้กลุ่มเจ่ซึ่งเป็นพี่เก่าที่จบการศึกษาไปแล้วผูกแขนต่อ ณ ตอนนั้นทำให้ผมเข้าใจว่าถึงเราอยู่ปีไหน เราก็ยังมีทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้อง เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแบบโลกใบนี้นอกจากพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดแล้วเรายังมีความสัมพันธ์แบบพี่น้องที่พร้อมจะให้ความช่วยเหลือเกื้อกูลกันในอนาคต
ตำแหน่งประธานค่ายหรืออื่นๆ เป็นเพียงหัวโขนเพื่อให้เราทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ผมนิ่งมองพี่ปิงปองที่ยกมือไหว้กลุ่มเจ่ที่ผูกแขนให้พร้อมกับคำอวยพร
ในเวลาแบบนี้มีแต่ความเป็นพี่เป็นน้องกันเท่านั้น
ผมกำสายสิญจน์เส้นหนึ่งที่ขอรุ่นพี่คนหนึ่งเอาไว้ก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปหาคนที่ผมอยากจะให้พี่มันผูกแขนให้ ผมยิ้มขำเมื่อเห็นพวกแก๊งดอกไม้และสาวๆ มาต่อคิวให้พี่มันผูกแขนจนแน่นแต่ผมก็ยืนรอยคอยอย่างอดทนจนในที่สุดก็ถึงคิวผม
พี่ปืนชะงักไปเล็กน้อยตอนที่เห็นผมก้าวมาทรุดตัวลงนั่งอยู่เบื้องหน้า
“ผูกแขนให้ผมหน่อย”
“เอาสิ”
ผมยื่นแขนไปให้พี่มัน
“ขอให้มึงใช้ชีวิตในการเป็นนิสิตอย่างมีความสุขตลอดสี่ปี และคิดหวังสิ่งใดก็สมปรารถนา” เสียงทุ้มพี่ปืนดังขึ้นเบาๆ ขณะที่มือหนาค่อยบรรจงผูกด้ายสายสิญจน์ที่คล้องข้อมือผมอยู่
“ขอให้แรกเป็นที่รักของพี่แบบนี้ตลอดไป”
**เหมือนดังใจพี่ ผูกพันเจ้าไว้ ไม่หน่ายหนี เออ..เอ้อ เออ เอิงเอย... ใจผูกกัน**
“ขอให้พี่เป็นทั้งแฟนและคนรักที่ทำให้แรกมีความสุขนะครับ”
หัวใจผมไม่เต้นแรงแล้วครับ แต่บัดนี้มันกลับสงบนิ่งอยู่ในมือของพี่ปืนแล้ว ฝ่ามือของพี่ปืนบีบมือผมกระชับจนแน่นขึ้น มือทั้งสองของเราสอดประสานกันแน่น ในความมืดที่อาศัยแสงจากเทียนไขผมเห็นเค้าโครงใบหน้าของพี่ปืนได้ชัดเจน เพราะนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปทุกอย่างของพี่ปืนจะทับแน่นอยู่ในใจของผม
*********************************************
โซเชียลชาวค่ายวันสุดท้าย!!!
@ค่ายสร้างรัก
พูดเลยว่ามาค่ายหวังได้ผะ-อัว (สุดท้ายก็นก ถถถถถ)
@กานซายเมียพี่ปืน
อยากชื่อ ‘แรก’ เพราะอยากโดนกระแทกด้วย ‘ด้ามปืน’
@GlOmKup
ผมจะจำที่นี่ไม่ลืมเลย #ทีมเมียพี่ไกด์
@แก๊งดอกไม้(สีทอง)
สวยก็นก ตลกก็ไม่ได้ สุดท้ายผช.ก็กินกันเองค่า #ทีมปืนแรก
@สี่ยอดกุมาร
มีพี่ปืนเป็นไอเด้า เอ้ย ไอดอล
@ทีมน้ำตาเมียน้อย
(ไม่รู้ว่าฉันอิจฉา หรือว่าสุขใจ น้ำตาที่ไหลนั้นไหลมาจากจุดไหน นั่นเพราะฉันเสียใจ หรือเป็นเพราะฉันชื่นชม) ยินดีด้วยนะคะพี่ปืนน้องแรก #ทีมกำผ้าเช็ดหน้าแน่น #ทีมกัดฟันด้วยความยินดี กระซิกๆ
@ผู้ไม่ประสงค์จะออกนามแต่ประสงค์จะฝากใจ
❤
@กลุ่มเจ่อยากจะเปย์แต่ผู้ชาย
หลากกุยรวยคุย #ภาษาลูวันละคำ
@ปิงปองเจ้าของมังกรเบิร์ด
‘หลัวผู’ เบิร์ด
@MYGUN
❤
@แก๊งสี่โจร
ไอ้หัวใจสองคนข้างบนนั่นกูรู้นะว่าใคร เลิกหยอดแล้วไปเยสกันได้แล้วไป๊!! (เม่น+นะโม+ไกด์ // ไอ้ห่าปืนมันหลงเมียอยู่)
“มึงใช่มั้ยเจ้าของหัวใจอันล่างอ่ะ?”
ไอ้ห่าเบิร์ดแสยะยิ้มถาม หน้าตามันบ่งบอกว่ารู้ทันผมไม่น้อย ผมทำหน้าเลิ่กลั่กก่อนจะรีบส่ายหัวปฏิเสธ แต่นั่นแหละทำยังไงมันก็ไม่เชื่อผมเลยรีบชิ่งหนีอาศัยจังหวะที่รุ่นพี่เริ่มทยอยขนของขึ้นรถหกล้อที่มาจอดรอท่าอยู่ ตอนนี้เป็นเวลาเช้าตรู่ที่ทุกคนทานข้าวเช้ามื้อสุดท้ายที่ค่ายกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลังจากนั้นก็มาช่วยกันขนสัมภาระและอุปกรณ์ต่างๆ ขึ้นรถหกล้อ
ผมหันกลับไปเห็นพี่ปิงปองปลดป้ายโซเชียลชาวค่ายและป้ายอื่นๆ แล้วนึกใจหายไม่น้อย ระยะเวลาสามสัปดาห์นั่นก่อให้เกิดความรักและความผูกพันระหว่างพวกเราชาวค่ายและชาวบ้านที่นี่จริงๆ ตอนนี้เริ่มมีชาวบ้านร่วมถึงพ่อแม่บุญธรรมเริ่มทยอยกันมารอส่งพวกเราแล้ว
ทุกอย่างวันนี้ยังคงเหมือนวันที่เรามาวันแรกไม่มีผิด รถกระบะเจ็ดคันจอดรอรับพวกเรา รถบรรทุกหกล้อจอดรอขนของ และพวกชาวบ้านที่พร้อมใจกันมารอท่า ภาพตรงหน้าทำให้รู้สึกอิ่มเอิบใจแต่ส่วนลึกแล้วผมเองก็ใจหายไม่น้อย
อากาศหนาวเย็นในช่วงเช้าบวกกับเสียงไก่ขันที่ได้ยินทุกวันจะกลายเป็นแค่ความทรงจำ บรรยากาศและสถานที่อันคุ้นเคยจะเป็นกลายอดีตที่เคยมาสัมผัสและพบพาน และอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้หมู่บ้านแห่งนี้และคนที่นี่จะเป็นกลายเป็นความทรงจำอันงดงามของผมตลอดไป
ผมยืนมองภาพที่ชาวค่ายต่างเริ่มเดินมาล่ำลาพ่อแม่บุญธรรมที่มาส่ง บางคนเริ่มร้องไห้ บางคนกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ไหว ภาพที่นิสิตนักศึกษาสวมกอดชาวบ้าน ภาพที่เด็กๆ ต่างเริ่มร้องไห้งอแงเมื่อรับรู้ได้ถึงการจากลา
ภาพเหล่านั้นทำให้ผมจุกอยู่ในอก
เป็นของธรรมดาเมื่อเราเริ่มยึดติดและเกิดความรู้สึกผูกพันต่อสิ่งใดหรือใครก็ตาม เมื่อถึงเวลาที่ต้องจากลาย่อมเสียใจเป็นของธรรมดา อย่างที่ใครเคยบอกว่ามีพบก็ต้องมีพราก มีจากก็ต้องมีเจอในสักวันหนึ่ง แต่ผมไม่รู้ว่าพวกเราจะมีโอกาสกลับมาเยือนที่นี่อีกหรือเปล่า? แต่ถึงอย่างนั้นทุกอย่างที่เราทำไว้ ทุกความประทับใจที่เคยเกิดขึ้น มันจะฝั่งแน่นอยู่ในหัวใจของพวกเรา
ความรักจากคนที่นี่ที่เราได้รับจะเป็นเหมือนเครื่องเตือนจำว่าครั้งหนึ่งพวกเราเคยทำประโยชน์ให้ที่นี่ ครั้งหนึ่งพวกเราเคยมาเป็นลูกหลานของคนเหล่านี้
“อ้ายครับ” (พี่ครับ)
ผมหันไปตามแรงสะกิดของน้องพงษ์ลูกของแม่บุญธรรมที่ยืนยิ้มกว้างแต่นัยน์ตาเศร้าเหลือเกิน
“ว่าไงครับ?”
“บ่กั๋บได้ก่อ้าย” (ไม่กลับได้มั้ยครับ)
ผมส่ายหน้าแล้วย่อตัวให้เท่ากับเด็กน้อยที่เริ่มเบะปากร้องไห้
“ถ้าพวกพี่กลับไปแล้ว เราสัญญากับพี่ได้มั้ยว่าจะเป็นเด็กดีของแม่นิดและจะตั้งใจเรียน”
“ผมคึดเติงหาอ้าย” (ผมคิดถึงพี่)
“พี่ก็จะคิดถึงเรา”
ผมเกลี่ยน้ำตาบนใบหน้าน้องทั้งที่ในใจเริ่มสั่นไหว
“เอางี้ดีมั้ยถ้าคิดถึงพี่ เราก็เขียนจดหมายไปหาพี่สิ”
น้องพงษ์ตาเป็นประกายเมื่อผมจดชื่อและที่อยู่พร้อมเบอร์โทรศัพท์ไว้ให้น้อง เด็กชายดีใจจนกระโดดกอดคอผมเลย
“ผมฮักอ้าย” (ผมรักพี่)
“พี่ก็รักเราและคนที่นี่”
ผมกอดตอบน้อง
ใบหน้าขาวผ่องของน้องเริ่มเหยเกอีกครั้งเมื่อผมลูบหลังปลอบโยน สุดท้ายเด็กน้อยก็เป่าปี่ออกมาจนได้ นั่นแหละที่ทำให้ผมอดน้ำตาซึมตามไม่ได้เลยกอดน้องให้แน่นขึ้น
“เป็นเด็กดีนะน้องพงษ์”
“ฮือๆๆๆ”
“ยะ อ...ย่าลืมผมนะ”
น้องพยายามพูดภาษาไทยช้าๆ และชัดๆ แต่ยังติดสำเนียงพื้นถิ่นบวกกับเสียงสะอื้นเลยดูอู้อี้ไม่เป็นคำ
“ไม่ลืมครับพี่ไม่ลืม”
“สัญญานะ”
“สัญญาครับ”
พี่ลูบศีรษะน้องเบาๆ
“พี่สัญญาว่าจะไม่ลืมน้องพงษ์ แม่นิดและทุกคนๆ ที่นี่”
“ฮือๆๆ”
ผมปลอบน้องที่ร้องไห้อยู่สักพัก ไม่นานแม่นิดก็เดินมาสมทบผมเลยยกมือไหว้ท่านก่อนที่ท่านจะยื่นกล่องอะไรให้สักอย่างซึ่งใส่ถุงหิ้วมาอย่างดี โดยข้างในกล่องนั่นท่านบอกว่ามันคือพวกข้าวเหนียวหมูทอดและขนมต่างๆ ให้ผมเอาไปกินเพราะกลัวผมหิวระหว่างทาง ซ้ำยังของที่ระลึกคือกระติบข้าวที่สานด้วยไม้ไผ่อันเล็กๆ แต่ดูก็รู้ว่าคนทำตั้งใจทำให้ขนาดไหน
สิ่งของที่ได้รับมาทำเอาผมทำตาซึมและอดใจไม่ไหวปล่อยน้ำตาให้ไหล่เอื่อยๆ ยิ่งเมื่อแม่บุญธรรมสวมกอดและลูบหลังให้ศีลให้พรเสียยืดยาว แววตาที่ท่านมองผมเต็มไปด้วยความรักและความปรารถนาดีจนตื้นตันใจ มันเป็นความรู้สึกที่บอกออกมาเป็นคำพูดไม่ได้ แต่ผมสามารถรับรู้ได้ด้วยหัวใจ
“เดินทางปลอดภัยนะลูก”
“ขอบคุณครับ”
พี่ปิงปองเริ่มเรียกพวกเรามารวมกันอยู่กลางลานหน้าอาคารเรียนแล้วถ่ายรูปพวกเราพร้อมกับชาวบ้าน ไม่นานหลังจากนั้นก็ทยอยเรียกให้พวกเราขึ้นรถกระบะที่จอดรอท่า ผมกอดลาแม่บุญธรรมและน้องพงษ์เป็นครั้งสุดท้าย ครั้งนี้น้องกอดผมอยู่นานไม่ยอมปล่อยแต่เมื่อถึงเวลาสุดท้ายเราก็ต้องปล่อยมือกัน ผมก้าวขึ้นท้ายรถกระบะไปนั่งรวมกับคนอื่นๆ
ขณะที่ชาวบ้านเริ่มขยับตามมาส่งเราถึงท้ายรถ และมีบางส่วนเริ่มร้องไห้อีกครั้ง รถเริ่มสตาร์ทแล้วเมื่อทุกคนขึ้นรถกันจนครบทุกคันแล้ว รถคันแรกเริ่มออกตัว ภาพหมู่บ้านลานดาวและภาพคนที่นี่ค่อยๆ ห่างออกไปเรื่อยๆ แต่ผมพยายามมองและจดจำทุกคนให้ชัดเจนในความรู้สึก แต่ม่านน้ำตาที่ไหลลงกลบดวงตาทำให้เห็นภาพนั้นได้เลือนรางเหลือเกิน
เมื่อรถเริ่มเพิ่มความเร็วภาพตรงหน้าผมกลับเล็กลงเรื่อยๆ สายลมพัดมาทำให้รู้สึกสดชื่นเย็นสบายตรงข้ามกับหัวใจผมที่วูบโหวงลงทุกที ผมยังจำได้ดีถึงวันแรกจนถึงวันสุดท้ายที่อยู่ที่นั่น ทุกเหตุการณ์ยังประทับแน่นอยู่ในใจของผม
“ยินดีต้อนรับคณะนิสิตนักศึกษาสู่หมู่บ้านลานดาวครับ”
“อ้ายกิ๋นข้าวเจ๊ามาละก๋า”
ภาพที่พวกเราเคยนั่งล้อมวงกินข้าวร่วมกับชาวบ้าน
ภาพที่ผมเริ่มหัดขับมอเตอร์ไซค์ครั้งแรก
ภาพอ่างเก็บน้ำท้ายหมู่บ้านวันนั้น
ภาพลานดาวอันศักดิ์สิทธิ์
ภาพสนามกีฬาและฝายชะลอน้ำ
ภาพงานกีฬาสัมพันธ์ระหว่างชาวบ้านและชาวค่าย
ภาพที่ผมนั่งกินข้าวที่บ้านแม่บุญธรรม
และภาพทุกอย่างที่นั่นกำลังเลือนรางและหายลับไปจากสายตาของผม นั่นทำให้ผมนึกถึงคำถามที่พี่ปิงปองถามก่อนที่จะมาค่าย
คำถามว่า... “ไปค่ายทำไม?”
ในวันนั้นผมยังไม่มีคำตอบใดๆ ให้กับพี่เขา และเหมือนจะเข้าข้างตัวเองด้วยการบอกว่าผมตามเพื่อนสนิทมาค่ายเพราะมัน
แต่วันนี้....เวลานี้ผมได้คำตอบของคำถามวันนั้นแล้ว
“ไปค่ายทำไม?”
“ไปเพื่อเป็น ‘ผู้ให้’ คือเติมเต็มในสิ่งที่ขาด และเป็น ‘ผู้รับ’ เอาสิ่งดีๆ ที่ได้จากการมาทำค่าย”
เป็นแฟนกันแล้วเด้อ ฮิ้วๆๆๆ และตอนนี้เป็นตอนที่แอบน้ำตาซึมหน่อยๆเพราะคิดถึงบรรยากาศค่าย
ส่วนตอนหน้าเป็นความในใจของพี่ปืนที่ทุกคนรอคอยเด้อๆ
เรามีช่องทางใหม่ติดต่อสำหรับคนที่อยากถามอยากเม้าท์กับเราแบบรัวๆเด้อ Ask.fm (https://ask.fm/Karnsaii)
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
_______________________________________________________________________ส่วนตอนหน้าเป็นความในใจของพี่ปืนที่ทุกคนรอคอยเด้อๆ
เรามีช่องทางใหม่ติดต่อสำหรับคนที่อยากถามอยากเม้าท์กับเราแบบรัวๆเด้อ Ask.fm (https://ask.fm/Karnsaii)
หวีดในทวิต #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
**เครดิตเพลงรับขวัญน้อง**
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 14-08-2017 21:28:35
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 14-08-2017 21:44:28
เริ่มหัวข้อโดย: Dealta ที่ 14-08-2017 21:47:20
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 14-08-2017 21:55:06
เริ่มหัวข้อโดย: sahatsawat ที่ 14-08-2017 22:01:09
เขาเป็นแฟนกันแล้วล่ะตัวเธออออออ :-[ :-[ :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 14-08-2017 22:10:27
แต่เปลี่ยนโหมตเป็นตะ(โกนว่าเค้าเป็นแฟนกันแล้ววววววววววววววววว
หมั้นใส้หัวใจสองดวงด้วยคนสิคะ55555 นี่ก็ทีมนี้นะ #ทีมอยากมีพี่ปืนเป็นของตัวเอง เงี้ยๆๆๆๆๆ
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 14-08-2017 22:13:48
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 14-08-2017 22:15:26
:กอด1: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: zleep ที่ 14-08-2017 22:19:44
การเป็นทั้งผู้ให้และผู้รับมันรู้สึกดีมากๆแบบนี้นี่เอง :-)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 14-08-2017 22:24:36
อำลาอาลัยกับการลาค่าย :hao5:
พี่ปืน กับเพื่อนแก๊งขุนโจร ดูเท่มากกก
พี่ปืน แรก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 14-08-2017 22:31:25
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 14-08-2017 22:32:52
แต่เกลียดโซเชียลชาวค่ายอันที่2มากเลยค่ะซิส 555555555555555555
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 14-08-2017 22:36:13
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 14-08-2017 22:56:45
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 14-08-2017 22:59:09
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 14-08-2017 23:20:21
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 14-08-2017 23:20:31
เขินเด้อ
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 14-08-2017 23:30:20
เริ่มหัวข้อโดย: tistaek ที่ 14-08-2017 23:36:36
เริ่มหัวข้อโดย: Midorima ที่ 14-08-2017 23:51:13
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 14-08-2017 23:58:53
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 15-08-2017 00:19:11
และความูกพันธ์ของชาวค่ายที่มีต่อชาวบ้านลานดาว อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาซึมอ่ะซึ้งและอินไปกับบรรยากาศมากเลยค่ะ
#รักค่ายสร้างรัก :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 15-08-2017 01:02:35
กลับกันแล้ว เสร็จค่ายแล้ว จากคนที่เจอกัน
เก็บเป็นความทรงจำและความประทับใจ ส่งต่อให้กันไปเรื่อยๆ
เป็นตอนที่ดีงามมากๆเลย
พี่ปืนได้เป็นแฟนน้องแรกละนะ
พี่ปิงปองน้องเบิร์ดว่าไงจ๊ะ
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 15-08-2017 01:33:59
ตอนวันสุดท้ายเป็นอะไรที่หดหู่เศร้าใจมากคะ
อ่านไปก็คิดถึงช่วงนั้นไป :mew4:
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 15-08-2017 02:28:40
แอบน้ำตาซึม คิดถึงค่าย
เริ่มหัวข้อโดย: Joe_joeyphuwa ที่ 15-08-2017 03:50:42
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 15-08-2017 07:12:36
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 15-08-2017 07:44:45
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 15-08-2017 08:12:46
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 15-08-2017 08:16:44
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 15-08-2017 08:34:51
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 15-08-2017 09:12:59
นี่ซึ้งจนน้ำตาไหลปรอยๆเลย
ฮืออออออออออออออออออ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีดีนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 15-08-2017 09:15:44
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 15-08-2017 11:42:43
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 15-08-2017 12:51:44
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 15-08-2017 12:52:42
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 15-08-2017 13:05:55
เริ่มหัวข้อโดย: wichta ที่ 15-08-2017 13:54:07
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 15-08-2017 14:16:00
#ทีมเมียพี่ปืน
#ทีมน้องแรกน่ารัก
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 15-08-2017 18:18:32
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 15-08-2017 18:21:08
เป็นแฟนกันแล้วสินะ :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 15-08-2017 18:39:47
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 15-08-2017 19:15:05
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 15-08-2017 22:30:48
แม่บุญธรรมน้องแรกน่ารักมาก น้องพงษ์ ชาวบ้านน่ารักหมดเลย ปลื้มๆ
อีหัวใจบนล่างนี่ยังไง จะให้เขาอิจฉากันไปถึงไหน
ขอบคุณค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 16-08-2017 22:15:42
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 16-08-2017 23:09:16
:L1: :pig4: :L1:
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 17-08-2017 11:07:56
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 17-08-2017 19:49:43
ตอนที่สาวๆไปต่อคิวรอให้พี่ปืนผูกข้อมือให้ ค่อนข้างเข้าใจในความรู้สึก 555
ในที่สุดก็เป็นแฟนกันแล้ววววว
รอตอนหน้า ความในใจพี่ปืนฮะ ^^
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 18-08-2017 09:13:37
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 18-08-2017 15:47:01
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 20-08-2017 18:48:44
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 20-08-2017 23:14:36
ยินดีกับพี่ปืนน้องแรกด้วยนะ
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 21-08-2017 20:53:26
- ไปค่ายตอนที่ยี่สิบสี่ : จากพี่ปืนถึงเมียพี่ปืน(1) -
ผมชื่อปืน!!
แต่ชื่อในบัตรประชาชนที่ใช้มาตั้งแต่เกิดคือ ‘กัน อิสระวรวณิต’
เอาจริงๆ นะ สำหรับชื่อผมเนี่ยดูจะเป็นประเด็นปัญหามาตั้งแต่เกิดก็ว่าได้ ไอ้ปัญหาขัดแย้งที่ว่าเนี่ยเกิดจากพ่อและปู่ของผมที่ทะเลาะกันอย่างจริงจังในการตั้งชื่อ พ่อผมเป็นคนที่คลั่งไคล้เกี่ยวกับกีฬายิงปืนเป็นอย่างมาก ได้ยินจากแม่ว่าพ่อผมเนี่ยคืออดีตนักกีฬายิงปืนที่เกือบได้ติดทีมชาติแล้วถ้าหากว่าปู่จะไม่ลากคอมามาดูแลกิจการที่บ้านต่อ พ่อผมเลยจำใจทิ้งความฝันนั้นแล้วตั้งชื่อผมเป็นอนุสรณ์ถึงสิ่งที่ท่านรัก แต่นั่นเป็นเหตุให้บ้านแตกเพราะปู่ดันหลงใหลทุกอย่างที่เป็นไทยๆ ไม่ยินยอมหากจะใช้ชื่อ ‘กัน’ เป็นชื่อจริงของผม
สุดท้ายทั้งคู่พบกันคนละครึ่งทางโดยปู่ยินยอมให้มีชื่อเล่นว่า ‘ปืน’ และใช้ชื่อจริงที่มีความหมายเดียวกับชื่อเล่นว่า ‘กัน’ ผมเลยมีทั้งชื่อเล่นและชื่อจริงที่มีความหมายเดียวกันให้คนทั่วไปงุนงงสงสัยเล่นๆ นั่นแหละจึงเป็นที่มาของชื่อผม
ชีวิตผมตั้งแต่เด็กจนโตของผมไม่มีอะไรมาก ผมใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไปโดยที่มีสายตาจับจ้องจากคนภายนอก ตอนเด็กๆ ผมไม่ค่อยเข้าใจนักหรอกว่าเวลาไปไหนหรือทำอะไรทำไมคนทั่วไปถึงสนใจชีวิตผมนัก เพิ่งจะมารับรู้เอาตอนที่รู้ความนี่แหละว่าบ้านผมค่อนข้างมีชื่อเสียงในวงสังคม แต่ก็นั่นแหละ ผมทำอะไรสนใจใครที่ไหนเล่าไม่งั้นจะโดนแม่หมายหัวแบบนี้หรอครับ
ในบรรดาพี่น้องสามคนที่ผมเป็นพี่ชายคนโตและมีน้องชายและน้องสาวอย่างละคน ผมว่าผมเป็นคนที่ค่อนข้างหัวดื้อที่สุดในบรรดาพี่น้องเลยโดนแม่ซึ่งค่อนขอดพ่อประจำว่าเพราะตั้งชื่อให้ผมดุดันแบบนี้ไง ผมถึงโตขึ้นทำตัวไม่สนโลกแบบนี้
โธ่แม่ครับ! มันไม่เกี่ยวกับชื่อหรอกมันเป็นที่สันดานผมเอง
ผมมีเพื่อนสนิทที่มองตากันก็เห็นถึงสันดานข้างในอยู่สามคน และไอ้สามตัวที่ว่าเนี่ยสนิทกันมาตั้งแต่ประถมเลยรู้นิสัยรู้สันดานกันแบบปิดยังไงก็ไม่มิด ไอ้ห่าเม่นนี่คือตัวขี้หลีลูกเจ้าของร้านทองเยาวราชที่กลัวมาม๊ามันจนขี้ขึ้นสมองแต่พอได้แท็คทีมกับไอ้นะโมนี่พูดเลยว่ามันแซวกันจนคนถูกแซวอายจนไปไม่เป็น ใครจะคิดว่าไอ้แว่นท่าทางซื่อๆ อย่างไอ้นะโมมันจะปากดีได้ขนาดนี้ ส่วนคนสุดท้ายที่รู้จักกันตั้งแต่สมัยที่แคะขี้มูกออกแล้วหยิบใส่ปากคือไอ้ไกด์
ผมกับไอ้ไกด์รู้จักกันตั้งแต่เกิดก็ว่าได้เพราะพ่อผมกับพ่อมันเป็นเพื่อนสนิทกัน พ่อมันเป็นอดีตกัปตันก่อนจะผันตัวเองมาเป็นผู้บริหารสายการบินพาณิชย์ชื่อดังระดับประเทศ และเพราะพ่อมันกับพ่อผมเคยหนีเมียไปซ้อมยิงปืนกันเป็นประจำโดยหนีบเอาพวกผมไปด้วย ดังนั้นผมกับมันเลยสนิทกันมาตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ที่มันตัดผมสกิดเฮดมาทีเดียวสาวมองกันจนตากลับ
ชีวิตของผมยังคงดำเนินไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงวันหนึ่ง วันที่ผมถูกไอ้สามตัวนั่นลากไปเล่นสงกรานต์ที่สยามหลังจากที่ผมเพิ่งเลิกกับแฟนสาวไปหมาดๆ ตอนปิดเทอมใหญ่หลังกลับจากค่าย ผมจำได้ว่าวันนั้นเป็นวันสงกรานต์วันแรกในเวลาราวบ่ายแก่ๆ ขณะที่นั่งมองไอ้พวกห่านั่นป้อสาว เด็กผู้ชายตัวขาวท่าทางขี้ก้างคนหนึ่งที่ถูกแปะแป้งจนขาววอกทั้งตัวทั้งหน้ากำลังหันรีหันขวางเพื่อหาช่องทางหนีวัยรุ่นแก๊งใหญ่ที่ไล่ปะแป้งมาแต่ไกล
ผมนึกภาพสีหน้าของเด็กนั่นไม่ออกหรอกแต่ถ้าให้คาดเดาคงกำลังทำหน้าเบ้เหมือนจะร้องไห้อยู่เต็มแก่ วินาทีนั้นผมคิดยังไงไม่รู้เข้าไปช่วยไอ้เด็กนั่นและถามจนได้ความว่ามาเที่ยวสงกรานต์กับเพื่อนผู้ชายอีกสองคนก่อนจะพลัดหลงกันระหว่างทาง ไม่นานหลังจากนั้นเด็กพวกนั้นก็ตามหากันจนเจอ ก่อนจะจากลาไป ผมบังเอิญหันไปเห็นใบหน้าขาวผ่องที่เพื่อนๆ น้องมันช่วยกันเอาน้ำเปล่ามาล้างจนสะอาด
หน้าตาน่ารักดีนี่หว่า!!
เรื่องราวในวันนั้นผ่านเลยไปจนผมเกือบลืมมันไป และผมเชื่อว่าเด็กนั่นก็คงจะจำผมไม่ได้เช่นกันก็วันนั้นผมเล่นไว้เคราเสียยาว ผมเผ้าก็รุงรังเพราะเพิ่งกลับมาจากการไปทำค่ายมาหมาดๆ เรียกว่าสภาพผมในตอนนั้นอย่างกะมหาโจรเหมือนที่ช่วงนั้นแม่ค่อนขอดผมทุกวี่วัน
และสภาพอย่างนั้นใครจะไปจำกันได้!
เวลาผ่านไปไม่นานผมได้มีโอกาสวนกลับมาเจอเด็กนี่อีกครั้ง ช่วงที่รอเปิดเทอมขึ้นปีสองเหลือเวลาว่างราวๆ สัปดาห์กว่าๆ แม่ผมสั่งไปรับไปส่งน้องสาวที่ไปเรียนพิเศษที่สยามทุกวัน และบังเอิญยิ่งไปกว่านั้นคือไอ้เด็กนั่นกับเพื่อนสนิทผู้ชายอีกสองคนก็เรียนที่เดียวกับน้องสาวของผม ในตอนแรกที่เห็นก็เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรเพราะเด็กนั่นก็เหมือนใช้ชีวิตวัยรุ่นแบบปกติทั่วไป
...จนกระทั่งวันหนึ่งในร้านกาแฟที่ผมมานั่งรอน้องสาวเป็นประจำ...
“อ๊ะ”
ผมหันขวับไปมองเจ้าของมือที่กำลังจับที่คีบขนมปังมาชนกับอันที่ผมถืออยู่ นั่นหมายความว่าเรากำลังเล็งขนมปังเนยสดชิ้นสุดท้ายในถาดเหมือนกัน ผมเลิกคิ้วมองอีกฝ่ายที่หน้าเหยเกดูจะทั้งตกใจและแอบผิดหวังไม่น้อยเพราะผมคีบไอ้ขนมปังนั่นได้ก่อน
เด็กนั่นแบะปากเล็กน้อยก่อนจะยิ้มจืดๆ ให้ผมท่าทางเหมือนหมาหงอย หางลู่หูตกดูน่าเอ็นดูไม่หยอกถึงแม้จะเป็นเด็กผู้ชายก็เถอะ แต่ไอ้เด็กนี่คงเป็นตัวแทนของผู้ชายหน้าตาน่ารักผิดเพศ ซ้ำสัดส่วนยังดูสันทัดไม่เข้ากับเพื่อนมันแม้แต่น้อย คิดดูนะว่าไอ้หล่อสองคนนั้นคนหนึ่งสูงล่ำท่าทางเหมือนนักรักบี้ อีกคนสูงโปร่งขาวอย่างกะเกาหลี ส่วนเด็กนี่เวลายืนอยู่ตรงกลางระหว่างเพื่อนมันแล้วเหมือนหลุมอากาศยังไงยังนั้น
“เอ่อ ขอโทษครับ”
ฝ่ายตรงข้ามถอยมือออกไปก่อนจะก้มศีรษะขอโทษขอโพยผม แต่แววตาที่ทอดมองขนมปังนั่นตาละห้อยดูตลกดี ผมว่าเด็กนี่แม่งหน้าตาโคตรน่าแกล้งให้ร้องไห้ฉิบหาย ตอนนั้นผมเลยทำหน้านิ่งไม่ได้พูดได้จาอะไร ยิ่งวันนั้นผมสวมแมชปิดปากเพราะไม่สบายตั้งแต่เมื่อหลายวันก่อน ท่าทางไม่เป็นมิตรของผมคงทำให้เด็กนั่นกลัวเลยเตรียมล่าถอยไป
พอได้ลองแหย่มันจนพอใจแล้วหยิบขนมปังอย่างอื่นมาชำระเงินด้วย ก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะแล้วสะกิดเรียกมันก่อนจะยื่นขนมปังเนยสดเมนูของหวานที่ผมเกลียดที่สุดแต่ต้องจำใจมาซื้อให้น้องสาวทุกวัน แต่วันนี้เห็นทีน้องผมคงต้องกินขนมปังรสอื่นที่ผมซื้อมาเผื่อแล้วล่ะ
“ครับ?”
เด็กนั่นทำตาโตมองผมก่อนจะเอียงคอแล้วทำตาปริบๆ เมื่อเห็นขนมปังในมือผมที่ยื่นอยู่ตรงหน้า
“เอาไปสิ”
“แต่ว่า”
“ให้”
“หือ?”
ผมไม่รอให้อีกฝ่ายตอบรับเลยวางขนมปังนั่นไว้บนโต๊ะมันก่อนจะเดินกลับมาโต๊ะตัวเองที่อยู่อีกมุม แล้วเริ่มเปิดหนังสืออ่านรอน้องสาว โดยที่ไม่ได้คิดว่านั่นจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมสนใจไอ้เด็กนั่นที่วิ่งดุ๊กๆ ตามมานั่งโต๊ะเดียวกับผม
“ผมขอนั่งด้วยนะครับ”
“......”
มันยังไม่ทันรอให้ผมตอบด้วยซ้ำ ก่อนหย่อนตูดลงนั่งแล้วยิ้มแป้นแล้นให้ เท่านั้นไม่พอยังอุตส่าห์แบ่งขนมปังต้นเหตุนั่นเป็นสองส่วนโดยยื่นส่วนหนึ่งของผม วินาทีนั้นผมถึงกับเผลอยิ้มกับท่าทางของเด็กนั่น
“แบ่งกันครับ”
“......”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธตอนที่ฝ่ายตรงข้ามเลื่อนส่วนแบ่งมาให้ เด็กนั่นหน้ายู่ไปเล็กน้อยก่อนจะพยายามคะยั้นคะยอให้ผมกินด้วย สุดท้ายตื้อผมยังไงก็ไม่ได้ผลเลยเอาขนมส่วนนั้นไปนั่งกินเองเลย
เด็กน้อยเอ้ย!
เรื่องราวมันไม่ได้จบอยู่แค่นั้นผมคิดว่าหลังชวนกินขนมเสร็จแล้วมันจะยอมล่าถอยกลับไป ที่ไหนได้ดันนั่งชวนคนแปลกหน้าที่นั่งปิดแมชตรงปากอย่างผมคุยเฉย ผมได้แต่ตอบอือๆ อาๆ ไปตามเรื่องตามราวแต่เสียงเจื้อยแจ้วนี่ก็ไม่หยุดสักทีราวๆ เกือบครึ่งชั่วโมงนั่นแหละที่เด็กนั่นยอมล่าถอยออกไปเพราะเพื่อนโทรตาม
ถึงอย่างนั้นตลอดเวลาครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาผมได้รู้เรื่องเกี่ยวกับตัวเด็กนี่หลายอย่าง อาทิว่ามันมาเรียนพิเศษช่วงปิดเทอมทุกวันกับเพื่อนสนิทสองคนซึ่งวันนั้นเพื่อนมันสองคนมาช้าพอดี ไอ้เด็กหน้าขาวนี่ชอบกินขนมทุกชนิดเป็นชีวิตจิตใจเลยมารอเพื่อนมันที่ร้านนี้ และมันยังมีเป้าหมายว่าจะสอบเข้าคณะและมหาวิทยาลัยที่เดียวกับผมให้ได้ มันเป็นครึ่งชั่วโมงที่เด็กประหลาดคายความลับส่วนตัวให้คนแปลกหน้าอย่างผมซึ่งถามคำตอบคำ
ทุกถ้อยคำที่ถูกถ่ายทอดออกมานั่นทำให้ผมรู้จักเด็กคนนั้นพอสมควร แต่น่าเสียดายที่แม้จะรู้พื้นฐานของมันทุกอย่าง แต่ก็มีข้อยกเว้นที่ผมดันลืมถามคือ ‘ชื่อ’ เจ้าตัวมัน แต่ก็นั่นแหละเพราะมีน้องสาวเรียนพิเศษที่เดียวกันผมเลยไปหลอกถามจนได้คำตอบ ทีแรก ‘ปิ่น’ น้องสาวผมก็สงสัยเล็กน้อยว่าทำไมผมถึงสนใจเด็กจากโรงเรียนชายล้วนคนนั้น
เด็กเด็กประหลาดที่มีรอยยิ้มน่ามองที่ชื่อ ‘แรกพบ สิทธิวัจน์’
ผมถามตัวเองมาตลอดว่าเพราะมีอาการข้างเคียงจากการเลิกรากับแฟนเก่าหรือเปล่าถึงได้รู้สึกว่าอยากประชดชีวิตด้วยการเบี่ยงเบนหันมาสนใจเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารัก แต่ผมมั่นใจว่าผมไม่ได้มีความรู้สึกแบบนั้นเพียงแค่สนใจเพราะยังไม่เคยเจอใครที่มีบุคลิกน่าเอ็นดูขนาดนั้น
“กูเจอเฟสน้องเขาแล้ว”
ไอ้เม่นยิ้มกริ่มก่อนจะโบกโทรศัพท์ในมือมันเป็นเชิงล้อเลียน ไม่นานหลังจากนั้นไอ้พวกห่านั่นก็มุงดูเฟสบุ๊คส่วนตัวของใครบางคนที่เปิดเป็นสาธารณะ ผมคลึงขมับถอนหายใจแรงๆ ให้ตายเถอะ อุตส่าห์ทำเฉยไม่ปริปากเล่าให้พวกมัน พวกแม่งยังเสือกไปขุดคุ้ยจนเรื่องมันแดงและไอ้เม่นกับไอ้นะโมก็ไม่รอช้าทั้งเสือกทั้งสืบเรื่องของเด็กนั่นทันที
“พวกมึงนี่ขี้เสือกจังวะ”
“เอ้าๆ” ไอ้เม่นพูดขำๆ “พูดดีๆ ไอ้ห่าปืนกูอุตส่าห์ไปสืบหาเฟสน้องเค้ามาได้แทนที่จะขอบคุณกู”
“ขอบคุณเหี้ยอะไร”
“อย่ามาไขสือก็เห็นมองเหม่อบ่อยๆ กว่าจะหลอกถามน้องปิ่นว่าทำไมช่วงนี้มึงดูมีอะไรแปลกๆ รึเปล่า และกว่าน้องสาวมึงจะเปิดปาก นี่ไม่รวมที่กูแอบสังเกตอาการมึงพร้อมๆ กับสืบเรื่องไอ้น้องน่ารักนั่นอีก”
“ถ้าไม่ใช่ก็เถียงสิ”
ไอ้นะโมมันท้าเย้วๆ ผมเลยหันไปสบตาไอ้ไกด์ที่แค่ไหวไหล่ทำเฉยไม่คิดจะช่วยอะไรกูเลยไอ้เพื่อนห่า
“ไร้สาระ”
“น้องแรกพบ แหมะ! แค่ชื่อก็กินขาดแล้วว่ามั้ยไอ้ปืน”
ไอ้ห่าเม่นทำตาพราวระยับ
“หน้าตาโคตรน่ารัก ยิ้มทีละลายเลยสัดเอ้ย”
“โอโห โพสว่าอยากสอบติดคณะเราด้วย”
“เออเว้ยหรือจะเป็นพรหมลิขิต”
“พอ! ไอ้สัด!”
ผมชี้หน้าพวกมันที่พร้อมใจกันปิดปากหัวเราะร่วนท่าทางโคตรกวนตีน
“ถ้าน้องมันน่ารักขนาดนี้ต่อให้เป็นผู้ชายพวกกูก็สนับสนุนให้มึงจีบนะ”
“ลองดูไอ้ปืน..นี่คือโลกใบใหม่ที่รอให้มึงค้นพบ”
ไอ้ห่านะโม!
“หุบปากเลยสัดแล้วเลิกดูเฟสน้องเขาได้แล้วกูไม่ได้คิดห่าอะไรทั้งนั้นแหละ”
“เอาความจริง?”
ผมถอนหายใจในตอนนั้นผมแค่รู้สึกว่าเด็กนี่ประหลาดดี ไม่ได้คิดอะไรไปในแนวนั้นด้วยซ้ำ แต่ไอ้พวกตัวชงเนี่ยแหละที่เปิดประเด็นแซวผมอยู่ทุกวี่วัน
“กูไม่เคยเห็นมึงสนใจใครนอกจากอันนามาก่อน” ไอ้ไกด์พูดขึ้น “พวกกูเลยอดแปลกใจไม่ได้ที่ได้ยินว่ามึงให้น้องปิ่นไปตามหาชื่อเด็กนั่น”
“เด็กนั่นน่าสนใจ”
“แล้วมึงชอบใจรึเปล่า?”
ไอ้เม่นสอดขึ้น ผมเลยมองมันตาเข้ม
“ตอนนี้ไม่”
“แล้วอนาคตล่ะ”
“ก็ไม่แน่”
“โห่ๆๆๆ ไอ้ห่าปืน”
“ไอ้ขี้เก๊กเอ้ย”
“กูแนะนำให้อย่างเอามั้ย”
“อะไร?”
“คิดจะเป็นชายเหนือชาย ต้องเรียนรู้สไตล์ ‘คนข้างหลัง’ นะเฮ้ย”
พูดไม่ตอบมันยังตบตูดตัวเองแล้วทำตาปริบๆ ใส่ผมที่เห็นแล้วนึกอยากจะอ้วก
“กูจะอ้วก”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
*******************************
Reakpop Sitthiwat shared a link
เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ - ไอซ์ ศรัณยู
Meawnaka
อะไรยังไง!!
BirdBird_Kub
แอบรักกูเหรอ??
นั่นณเดชแต่กูเศษหญ้า
วดฟ.คือมึงเรียนชายล้วนไง?
อะไรยังไง!!
BirdBird_Kub
แอบรักกูเหรอ??
นั่นณเดชแต่กูเศษหญ้า
วดฟ.คือมึงเรียนชายล้วนไง?
Reakpop Sitthiwat
@Meawnaka @ BirdBird_Kub @นั่นณเดชแต่กูเศษหญ้า
ไอ้พวกห่ากูแค่แชร์เพลง
นั่นณเดชแต่กูเศษหญ้า
ใจหายวาบจนเผลอขมิบตูดเลยสัด
Dol.Sontaya
ยิ่งเธอวางใจ ยิ่งสนิทกันมากเพียงใด
ยิ่งรู้สึกว่าเหมือนไกลออกไป ทั้งที่อยู่ใกล้ๆเธอ
Bank265_
แล่วๆๆๆๆๆๆๆๆ
Kam.kantapat
ร้องให้กูเหรอจ๊ะน้องแรก
Reakpop Sitthiwat
@Kam.kantapat เหอะ!!
นั่นณเดชแต่กูเศษหญ้า
@Reakpop Sitthiwat @Kam.kantapat
เหยทำไมตอบแต่ไอ้เขมคนเดียวอ่ะ นี่พวกมึงสองคนเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อกันเอ่อ???
@Reakpop Sitthiwat @Kam.kantapat
เหยทำไมตอบแต่ไอ้เขมคนเดียวอ่ะ นี่พวกมึงสองคนเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อกันเอ่อ???
Reakpop Sitthiwat
@นั่นณเดชแต่กูเศษหญ้า ไม่เสือกดิ
ทั้งๆ ที่บอกแค่ว่าสนใจเพราะเด็กนั่นประหลาดแต่ทำไมไม่รู้ผมถึงเผลอกดเข้าในหน้าเฟสบุ๊คส่วนตัวของใครบางคนจนเห็นมันแชร์เพลงๆ หนึ่งแล้วมีเพื่อนๆ เข้ามาแซว และที่น่าเอะใจคือมีใครสักคนที่ดูเหมือนจะมีประเด็นกันมาเม้นท์ตอบจนเพื่อนมันแซวเข้าให้ ผมเลยเผลอกดเข้าไปที่ชื่อคนที่ถูกชี้เป้าแล้วต้องถอนหายใจเมื่อเห็นมีหลายภาพที่สองคนนั้นแท็กหากันแทบจะทุกรูป นั่นแหละที่ทำให้เพิ่งสังเกตว่าเฟสบุ๊คของเด็กนั่นมีภาพของเพื่อนคนนั้นมากกว่ารูปตัวเองซะอีก
ท่าทางว่าเค้าลางเรื่องนี้จะเป็นจริง!
ทำไมไม่รู้ถึงรู้สึกโหวงในใจบอกไม่ถูก เอาจริงนะผมไม่ควรมารับรู้เรื่องพวกนี้ด้วยซ้ำ ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่พอว่างทุกครั้งเป็นต้องเผลอกดเข้ามาในพื้นที่ส่วนตัวเด็กนั่น เฮ้ย พอรู้ตัวผมก็ส่องมันมาเป็นปีแล้วให้ตายเถอะ
ผมปิดโทรศัพท์มือถือแล้วเหม่อมองไปเบื้องหน้าอย่างไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกแบบนี้ของตัวเองได้อย่างไร นี่ไม่ใช่ตัวตนผมเลย ไม่ใช่เลย ผมไม่เคยเป็นแบบนี้ ไม่เคยเฝ้ามองใครบางคนอยู่ข้างเดียวในมุมเงียบๆ แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นว่ะ?
ทำไมถึงปล่อยให้รอยยิ้มของเด็กนั่นมีอิทธิพลกับผมขนาดนี้วะ!
ผมสะบัดศีรษะตัวเองแรงๆ
“เป็นไรวะปืน”
ผมยักไหล่เมื่อไอ้เม่นมันจ้องจับผิด
“เออวันนี้พวกเฮียๆ ชวนไปDemo”
“เชร้ดด ล้างท้องรอแดกของฟรีเลย”
“อืม”
ผมพยักหน้ารับไปท่าทางไม่ตื่นเต้นกับของฟรีที่ไอ้เม่นเล่าให้ฟังว่ารุ่นพี่เอามาล่อเพราะอยากให้เขามาช่วยงานเฟรชชี่ที่คณะแลกกับเหล้ามื้อหนึ่ง
เอาวะ!
ไปปลดปล่อยตัวเองซะบ้างเพราะผมรู้สึกว่าตัวเองดูจะจมอยู่เรื่องของเด็กนั่นมากนานเกินพอแล้ว ผมไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้สุดท้ายเลยพยายามเลิกสนใจเด็กนั่นที่เหมือนหลังๆ มาจะทำตัวติดกับเพื่อนสนิทคนนั้นจนเพื่อนในเฟสแซวกันอย่างสนุกสนาน
มันก็แค่ความสนใจในช่วงเวลาหนึ่งพอมีเรื่องราวต่างๆ ผ่านเข้ามาไม่นานก็จะเลือนราง เหมือนกับไม่นานหลังจากนั้นผมเริ่มไปใช้ชีวิตแบบวันไนท์สแตนด์แล้วหลงลืมเรื่องนี้ไปในที่สุด
งั้นเหรอวะ!
“เชี่ยปืน”
“........”
“น้องคนนั้น ไอ้น้องน่ารักของมึงแม่งสอบติดคณะเราวะ”
“อืม”
“ไม่ดีใจเหรอวะ”
ดีใจสิ แต่ในความดีใจแม่งกลับโหวงบอกไม่ถูกว่ะ เวลาเกือบสองปีที่ผมไม่ติดตามไม่ส่องมันเลย แต่ดูเหมือนวันเวลาที่ผ่านมาจะไม่มีค่าเลยจนเมื่อถึงวันนี้
Reakpop Sitthiwat
ติดแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฮือ เว็บล่มจนกูจะร้องไห้ แม่งเอ้ย ผมสอบติดแล้วครับ
#ดีใจพ่อแม่ไม่อายส่งควายเรียน
ติดแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฮือ เว็บล่มจนกูจะร้องไห้ แม่งเอ้ย ผมสอบติดแล้วครับ
#ดีใจพ่อแม่ไม่อายส่งควายเรียน
เด็กนั่นสอบติดจริงๆ แล้วไม่ได้ติดแค่มันนะแต่ยังอุตส่าห์พ่วงเอาเพื่อนสนิทสองคนนั่นมาด้วย เฮ้ย ผมถอนหายใจแรงๆ เมื่อเห็นรายชื่อของนิสิตใหม่ที่ไอ้เม่นไปขอจากนายกสโมสรนิสิตเอามายืนยันและตอกย้ำกับผมอีกครั้ง
“แล้วไง?”
“กูว่ามันถึงเวลาแล้วมั้ง”
“เวลาอะไร?”
“มึงส่องมันมาตั้งหลายปีแล้วเดินหน้าจีบสักทีสิวะ”
“ใครบอกกูชอบไอ้เด็กนั่น”
“โอ้ยไอ้ห่าเอ้ย ปากมึงนี่ทำจากคอนกรีตเหรอถึงทั้งปากหนักปากแข็งขนาดนี้”
“ปากกูมันก็อยู่กับกูไม่ได้ไปขึ้นอยู่บนหน้ามึงหรอกไอ้ห่าเม่น”
“ไอ้ห่านี่กูเบื่อจะพูดกับมึงแล้ว”
“เอองั้นมึงก็รอให้น้องมันโดนหมาคาบไปแดกก่อนแล้วค่อยสำนึก”
พูดไม่พอไอ้นะโมยังสะบัดหน้าใส่ผมอีก
“เอาน่าพวกมึง”
ไอ้ไกด์พูดแทรกขึ้น “ปล่อยมันไปเถอะ ไอ้ปืนน่ะมันชอบแดกหญ้าแทนข้าว”
“อ้าวไอ้สัด”
ผมชี้หน้าพวกมันที่พร้อมใจกันหัวเราะร่วน พอเห็นผมไม่หือไม่อืออะไรหลังจากนั้นพวกแม่งก็เลิกพูดถึงเรื่องนี้ ดังนั้นผมกับเด็กนั่นจึงใช้ชีวิตอยู่ในรั้วคณะเดียวกันโดยที่นานๆ จะเดินสวนกันที เพราะปีหนึ่งอย่างมันมีวิชาหลักส่วนใหญ่ที่ประจำอยู่ที่คณะ ขณะที่ปีสามอย่างผมเรียนนอกคณะเป็นหลักบางทีเป็นเดือนด้วยซ้ำถึงได้มาเหยียบคณะสักที
ดังนั้นวิถีชีวิตของผมกับเด็กนั่นเลยเหมือนอยู่กันคนละโลกทั้งที่ใกล้กันขนาดนี้ และมันคงจะเป็นอย่างนั้นตลอดไปถ้าหากว่า ‘ค่ายปลายปี’ ของคณะจะไม่เวียนมาบรรจบอีกครั้ง ช่วงสอบปลายภาคเทอมสองจะเป็นช่วงที่เริ่มสมัครน้องๆ ในคณะให้ไปทำค่าย และพอสอบเสร็จสักอาทิตย์ก็จะเริ่มนัดประชุมและเตรียมออกค่ายอาสากัน
ผมและเพื่อนสนิทจะออกเดินทางล่วงหน้าไปเตรียมค่ายก่อน วันนั้นเราเลยมีประชุมกันก่อนที่ประธานจะจัดประชุมกับน้องๆ ที่ไปค่ายครั้งนี้ด้วยและนั่นทำให้ผมเห็นรายชื่อของมัน
...แรกพบ สิทธิวัจน์...
วันนั้นแหละที่ทำให้ผมแอบได้ยินว่าเด็กนั่นไปค่ายเพราะหลงรักเพื่อนสนิทคนที่ผมคาดเดาเอาไว้ไม่มีผิด จริงๆ ไม่ได้จะแอบตั้งใจฟังหรอกผมมาที่นั่งเงียบๆ ใครจะไปคิดว่าจะเห็นฉากสำคัญของใครบางคนและนั่นทำให้ผมได้ยินเต็มสองหูว่ามันไม่เต็มใจไปค่าย
“มึงก็รู้ว่ากูไปค่ายเพราะมัน กูไม่เคยอยากไปที่ทุรกันดารแบบนั้น กูไม่อยากจะเสียสละเวลาไปทำเรื่องไร้สาระแบบนั้นด้วยซ้ำ”
“....”
“ช่างเถอะถึงยังไงกูก็ไม่อยากไปแล้ว ปิดเทอมทั้งทีนอนอยู่บ้านมีความสุขจะตาย ไม่รู้จะไปค่ายทำไมให้ลำบาก ถ้ามึงอยากไปก็ไปเถอะ ต่อให้พูดยังไงกูก็ไม่พาตัวเองไปลำบากในที่ทุรกันดารแบบนั้นหรอก”
ผมในฐานะคนในทำค่ายที่เตรียมงานมาเป็นเวลาปีๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่มันพูดออกมาก็รู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย เวลาเกือบสองปีที่ไม่ได้เจอหน้ากันและพูดคุยกันตรงๆ ทำให้เด็กน่ารักในวันวานเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เพราะความรักเหรอวะ เด็กที่มีแต่รอยยิ้มหวาน พูดจาน่ารักวันนั้นไม่มีเค้าลางเหลืออยู่เลย ในวันนี้ผมเห็นกับตาว่ามันเปลี่ยนไปแล้ว
ไม่อยากไปค่ายงั้นเหรอ?
เรื่องไร้สาระงั้นเหรอวะ?
“เฮ้ย”
ผมเดินออกมามุมหนึ่งแล้วจงใจเหยียบผ้าเช็ดหน้าของมันซึ่งปลิวมาทางนี้พอดี
“นี่”
เกือบสองปีที่ไม่ได้สบตากันในระยะประชิดขนาดนี้ มันดูโตขึ้นมากแต่สิ่งที่ไม่เปลี่ยนไปคือแววตากลมโตที่ดูดื้อดึง
“เหี้ย”
มันด่าผมและทำให้นึกอยากจัดการกับเด็กปากดีแบบมันจริงๆ
“หมายถึงหน้ามึงอ่ะเหรอ”
“หน้ากูขาวกว่าหน้ามึงแล้วกัน”
“แต่ส้นตีนกูขาวกว่าหน้ามึง”
“เฮ้ยกัน”
ผมคงได้ต่อปากต่อคำกับมันมากกว่านี้ถ้าหากว่าเพื่อนร่วมรุ่นบางส่วนที่ชอบเรียกชื่อจริงผมมากกว่าชื่อเล่นจะไม่ร้องเรียก ผมผละจากมันออกมาโดยไม่ทันไปดูใบหน้าขาวที่บึ้งตึงพร้อมจะกระโจนใส่ผมขนาดนั้น
เวลาเปลี่ยนคนเราก็ย่อมเปลี่ยนไป
เด็กน่ารักในวันนั้นคือเด็กที่ดูกวนตีนในสายตาผม
..แรกพบ...
ผมบอกตัวเองในใจว่าถ้าหากว่าเจอเด็กนี่ในค่ายผมจะทำทุกวิถีทางเพื่อสั่งสอนเจ้านั่น ในเมื่อมันกล้าพูดว่าจะไปเผชิญหน้ากับความยากลำบากและถิ่นทุรกันดาร ผมก็พร้อมจะจัดสิ่งเหล่านั้นให้มันได้พบเจอแบบของจริง
ผมแสยะยิ้มแล้วบอกตัวเองว่างานนี้สนุกแน่
“เฮ้ยปืน”
“อะไร?”
“คอนเฟิร์มแล้วนะเว้ย”
“เรื่อง?”
“แรกพบ สิทธิวัจน์ เช็คชื่อเรียบร้อยแล้วอยู่บนรถบัสพร้อมออกเดินทาง”
ไหนบอกว่าจะไม่มาเหยียบในค่ายนี้ไง กูอุตส่าห์ภาวนาให้มึงไม่มานะไอ้น้องแรก แต่ในเมื่อมึงมาค่ายนี้กูบอกเลยว่ามึงจะไม่มีทางลืมค่ายนี้แน่ๆ
กูจะทำให้มึงจำมันไม่ลืม
กูจะทำให้มึงลืมเพื่อนสนิทที่มึงคิดไม่ซื่อได้จนหมดหัวใจ
กูจะทำให้มึงจำกูได้ทุกลมหายใจเข้าออก
มึงจะต้องรู้สึกกับกูเปลี่ยนไป
.
.
.
...และสุดท้าย...
กลับจากค่ายครั้งนี้ผมจะต้องมีแฟนที่ชื่อ ‘แรกพบ’
มันถึงเวลาแล้ว เวลาที่ผมต้องลงมือ ‘จีบ’ มันสักที ถ้าไม่อยากให้ความรู้สึกดีๆ ที่เคยมันต้องสูญเปล่า
ระวังตัวและหัวใจของน้องให้ดี...เพราะพี่ปืนคนนี้จะ ‘เอาจริง’
เมื่อผัวเอาจริงและ....เอาแรงด้วย เดี๋ยวๆๆ ใช่เหรอ? 555555555+++++
แจ้งข่าวดีคือ #ค่ายสร้างรัก ผ่านพิจารณาสนพ.แล้วนะ ตอนนี้เรากำลังเขียนตอนพิเศษส่งน้า
อาจจะได้เล่มมากอดภายในปีนี้ถ้าทุกอย่างเสร็จเร็วเด้อ
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
แจ้งข่าวดีคือ #ค่ายสร้างรัก ผ่านพิจารณาสนพ.แล้วนะ ตอนนี้เรากำลังเขียนตอนพิเศษส่งน้า
อาจจะได้เล่มมากอดภายในปีนี้ถ้าทุกอย่างเสร็จเร็วเด้อ
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: MonKeez ที่ 21-08-2017 21:13:02
งุ้ยยยยย รอออ่านนน
เริ่มหัวข้อโดย: Dealta ที่ 21-08-2017 21:21:52
เริ่มหัวข้อโดย: puifaii ที่ 21-08-2017 21:22:29
#ทีมเมียพี่ปืนนนนนนนนน๊าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 21-08-2017 21:22:59
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 21-08-2017 21:25:06
ได้น้องเป็นแฟนสมใจแล้วนะ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 21-08-2017 21:26:54
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 21-08-2017 21:34:19
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 21-08-2017 21:38:05
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 21-08-2017 21:41:42
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 21-08-2017 21:43:26
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 21-08-2017 21:48:04
เรื่องราวความรักของพี่ปืนต่อน้องแรก โคตรน่าร้ากกกกก
โอ๊ยๆหัวใจ พี่ปืนคนจริงจริงๆและทำได้สำเร็จตามที่ตั้งใจไว้อีกต่างหาก
พี่ปืนมีแฟนชื่อแรกพบบบบบบ ❤️
เริ่มหัวข้อโดย: ciaiwpot ที่ 21-08-2017 21:57:21
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 21-08-2017 22:06:16
เริ่มหัวข้อโดย: Ramnoii ที่ 21-08-2017 22:07:07
อีพี่ปืนมันร้าย มันมีแผน แอบชอบเขาตั้งนานแล้วก็ไม่ยอมบอก :o8: :-[
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 21-08-2017 22:08:10
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 21-08-2017 22:13:48
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 21-08-2017 22:13:59
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 21-08-2017 22:15:26
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 21-08-2017 22:15:57
รีบมาต่อนะ พลีสสสสส คนรอใจจะขาด :call:
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 21-08-2017 22:39:32
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 21-08-2017 22:40:33
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 21-08-2017 22:42:15
แต่ไม่คิดว่าจะนานขนาดนั้น :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 21-08-2017 23:06:41
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 21-08-2017 23:36:18
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 22-08-2017 00:00:10
ก็อยากอ่านตอนเอาแรงด้วย
อยากรู้ว่าคนจริงเอาแรงมันจะเป็นยังไง :oo1: :laugh:
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 22-08-2017 04:22:15
แต่ไม่คิดว่าจะเคยส่องเยอะและนานขนาดนี้
มิน่าทำทุกทางเพื่อตอดแรกขนาดนี้
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 22-08-2017 05:35:21
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 22-08-2017 07:23:46
พี่ปืนของน้อง ทำไมเป็นคนดีแบบนี้ งื้อออ อยากมีพี่ปืนเป็นของตัวเองจังค่ะ เค้ารักมานานแล้วววววว และเค้ามีแฟนชื่อแรกพบแล้วว~~~~~~~ :hao5: :heavenชั้นนนนนนนกร้สวใจจจจจจจจและค้นพบความอบอุ่นในค่ายแห่งนี้ด้วยยยยย แง่งงงงงงงงงง รักกกกก
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 22-08-2017 08:51:58
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 22-08-2017 09:09:31
ตอนแรกเฮียก็ป๊อดเหมือนกันนะเนี่ย
แต่ตอนนี้คนจริงสุดโต้งไปเลย แถมได้แฟนชื่อแรกพบแล้วด้วยยยย
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 22-08-2017 09:21:19
ขัดปืนรอได้ไหม
อิอิ
เริ่มหัวข้อโดย: ป่ามป๊ามป่ามปาม ที่ 22-08-2017 10:28:11
เริ่มหัวข้อโดย: insunhwen ที่ 22-08-2017 10:39:41
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 22-08-2017 10:53:53
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 22-08-2017 10:54:09
เริ่มหัวข้อโดย: gookgik ที่ 22-08-2017 11:40:52
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 22-08-2017 11:55:13
มันเป็นแผนละสิ
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 22-08-2017 12:45:39
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 22-08-2017 16:45:45
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 22-08-2017 18:13:49
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 22-08-2017 19:16:10
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 22-08-2017 23:16:27
อยากรู้ว่าคนจริงเอาแรงมันจะเป็นยังไง :oo1: :laugh:
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 23-08-2017 01:22:01
ได้ยินคำว่ารวมเล่มแม่นี่ดีใจมากอยากวิ่งกระโดดมากกกกกก
แต่ใจหายตามๆกันมาเพราะอีกในหนึ่งแปลว่าใกล้จะเดินทางมาถึงตอนจบของเรื่องแล้วซินะค่ะแอบใจหายเบาๆค่ะ
:hao5: :hao5:
รออ่านพี่ปืนน้องแรกตอนหน้าค่ะ :mew1: :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 23-08-2017 06:23:18
ปืนทำได้ดี ทนได้ดีมากด้วย เพราะทนมากไง แรกเลยไปพบรักเขมก่อนน่ะ
แรกน่ารัก เขินเวอร์ น่าฟัดมาก
ปืนก็บุกซะน้องไปต่อไม่เป็น พูดมาแต่ละอย่างคือช็อตค่ะ แบบตายไปข้าง 55555
คือทีมเพื่อนปืนคะ รู้เห็นเป็นใจกับเค้าใช่ไหม เลยชงหนัก เชียร์หนัก
เค้าเป็นแฟนกันแล้ววว แรกพบรัก ปืนสมหวัง ค่ายสร้างรักจริงๆ ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 23-08-2017 23:07:14
เรื่องมันเป็นยังงี้นี่เองง
เขินนน :-[
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 24-08-2017 07:03:43
เริ่มหัวข้อโดย: AeRoMoZa ที่ 24-08-2017 23:20:44
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 26-08-2017 10:07:59
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 26-08-2017 20:02:08
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 27-08-2017 00:05:59
ขอบคุณค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 27-08-2017 09:53:36
ขอบคุณค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: mysun ที่ 27-08-2017 22:37:39
:a5:
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 28-08-2017 21:18:29
- ไปค่ายตอนที่ยี่สิบห้า : ฟ.แฟนจ๋า -
ถึงพี่แรก
วันนี้อากาศที่นี่หนาวมากเลยครับ แม่ตื่นตั้งแต่ตีสี่มานั่งทำข้าวต้มหัวหงอก แม่บอกว่าพี่ชอบกิน แม่ทำทีไรนึกถึงพี่ทุกทีเลย ขนมฝีมือแม่อร่อยมากๆ เลย ผมกินจนหมดและกินเผื่อพี่แรกด้วย พี่เป็นยังไงบ้างครับ แม่ฝากถามมาว่าพี่สบายดีรึเปล่า ตั้งแต่พวกพี่ๆ กลับไปที่นี่เหงาลงมากเลย พ่ออุ้ยแม่อุ้ยบ่นคิดถึงพวกพี่ทุกวัน ผมก็คิดถึงพี่ครับ ผมต้องไปช่วยแม่เก็บชาแล้ว ไว้ว่างๆ จะเขียนมาหาพี่อีกนะ
ปล. ถ้าว่างๆ กลับมาหาพวกเราอีกนะ พวกเราคิดถึง
พงษ์
ผมอมยิ้มและยิ่งยิ้มกว้างกว่าเดิมเมื่ออ่านถึงบรรทัดสุดท้าย นอกจากจดหมายลายมือโย้เย้หนึ่งฉบับแล้วยังมีไส้อั่วที่ห่อแพ็กมาอย่างดีอีกราวๆ หนึ่งกิโลที่อัดกันแน่นอยู่ในกล่องพัสดุ น้ำใจที่ได้รับจากแม่บุญธรรมทำให้อดน้ำตาซึมนึกถึงคนที่นั่นไม่ได้ เป็นเวลาราวๆ หนึ่งสัปดาห์ที่ผมกลับมาจากค่ายแล้ว ตอนแรกที่มาถึงก็อดโหวงๆ ไม่ได้ คืนแรกถึงกับนอนร้องไห้เพราะคิดถึงคนที่นั่น แต่เพราะเวลาผ่านไปทุกอย่างมันเริ่มปรับเข้าสู่ความปกติเช่นเดิม
พรุ่งนี้ก็จะเปิดเทอมแล้ว ผมเลยต้องเตรียมตัวเก็บของกลับไปอยู่ที่หอเพราะบ้านที่อยู่ฝั่งธนฯ นี่ห่างจากตัวมหาวิทยาลัยที่ตั้งอยู่กลางเมืองทั้งยังเป็นย่านแหล่งรวมของวัยรุ่นและห้างสรรพสินค้า หลังจากเก็บจดหมายนั่นแล้วผมก็เริ่มลงมือเก็บข้าวของที่จำเป็นก่อนที่ไอ้เขมกับไอ้เบิร์ดซึ่งบ้านอยู่ละแวกเดียวกันจะมารับไปหอ
เสียงของโปรแกรมติดต่อที่สามารถมองเห็นหน้ากันได้ดังขึ้นทำให้ผมรีบคว้าเสื้อคลุมมาสวมอย่างว่องไว ก่อนหน้านี้เพราะเก็บของทั้งเหนื่อยและร้อน ผมเลยแวบไปอาบน้ำ และยังไม่ทันเสร็จดีเสียงโทรไลน์ก็ดังขึ้นมาก่อน
รายชื่อที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าจอทำให้เผลอยิ้มออกมาด้วยอาการที่หัวใจพองฟูเพราะคนๆ นั้น คนที่ตั้งแต่กลับมาจากค่ายยังไม่ได้เจอหน้าค่าตากันอีกเป็นสัปดาห์แล้ว แต่ก็ยังอุตส่าห์โทรไลน์มาหาวันละหลายๆ รอบ ผมกดรับก่อนจะเอาโทรศัพท์ไปตั้งมุมหนึ่งแล้วรีบจัดเสื้อคลุมให้เรียบร้อยเมื่อเห็นใบหน้าอีกฝ่ายเต็มจอ
“ว่าไงครับ”
[เพิ่งอาบน้ำเหรอ]
“อืม พี่โทรมาพอดี งั้นเดี๋ยวผมไปแต่งตัวแป๊บนึงนะ”
พูดแล้วผมก็เดินเบี่ยงออกมาจากจอ
[แต่งตรงหน้ากล้องดิกูอยากดูด้วย]
“เดี๋ยวเถอะ”
ฝ่ายนั้นหัวเราะร่วนขนาดไม่เห็นใบหน้าแต่คาดเดาได้ไม่ยากว่าสีหน้าคมคายนั่นคงกรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์น่าดู ให้ตายเถอะนี่ผมยอมตกลงเป็นแฟนกับปีศาจในคราบนักบุญรึเปล่าเนี่ย
[เสร็จยัง?]
“โอ้ยผมเพิ่งหยิบเสื้อผ้าเอง”
[ก็บอกให้มาแต่งหน้ากล้อง แต่งไปด้วยคุยไปด้วย]
“แบบนี้ก็คุยได้เถอะไอ้พี่ปืน”
[ก็กูไม่เห็นหน้ามึงนี่ ดูสินี่อะไรเห็นแต่ผนังห้อง]
“ผมรู้นะว่าพี่คิดอะไรอยู่น่ะ? ไอ้คนลามก!”
[ฮ่าๆๆ]
“พี่มันร้ายกาจสมกับที่พวกเพื่อนๆ พี่บอกจริงๆ”
[ไอ้พวกห่านั่นพูดอะไรวะ?]
“บอกว่าพี่อ่ะมันร้ายตัวพ่อ”
ผมชะโงกหน้าเข้าไปพูดใกล้ๆ กล้องตอนที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว
[ว้า!]
“อะไร”
[ทำไมแต่งตัวเสร็จไวจัง]
ผมทำตาเขียวพร้อมกับชูหมัดขึ้นสูง เมื่อคนในจอแกล้งผมด้วยการทำเสียงกระเส่าโคตรกวนตีน ท่าทางของผมทำเอาพี่ปืนหัวเราะร่วน
[คิดถึง]
..อะไรซิ..
ผมทำหน้าเหรอหราเมื่ออยู่ดีๆ คนที่แกล้งยวนกันเปลี่ยนโหมดอย่างว่องไว ใบหน้าคมคายเต็มจอจนสังเกตได้ถึงขอบตาที่ดำคล้ำของอีกฝ่ายซึ่งบ่งบอกว่าพี่มันดูจะอ่อนเพลียไม่น้อย พี่ปืนเล่าให้ฟังว่าตั้งแต่กลับจากค่ายต้องไปช่วยงานที่บ้าน นี่เห็นว่าถูกจิกใช้งานทุกวัน ผมได้ยินจากบรรดาเพื่อนแก๊งสี่โจรของพี่ปืนมาว่าพี่มันคอยไปสารถีให้กับแม่ที่ไปดูงานที่ต่างจังหวัดทุกวัน
[พี่คิดถึง]
“ฮื่อ”
[คิดถึงกูบ้างมั้ย]
“อะไรเล่าก็โทรคุยกันทุกวัน”
[โคตรอยากเจอเลย]
ผมอมยิ้มมองอีกฝ่ายที่หาววอดๆ ท่าทางว่าพี่ปืนมันคงเพลียสุด เห็นพี่มันเป็นแบบนี้ทำให้ผมอดห่วงไม่ได้
“เหนื่อยมากเหรอครับ”
[อือ โคตรง่วงเลย]
“พี่ต้องขับรถนะฉะนั้นหาอะไรกินให้สดชื่นบ้าง”
[ห่วงเหรอ?]
“ครับห่วง”
[กูตาสว่างเลย]
“พูดเป็นเล่นไปได้”
[พูดจริงแค่คุยกับมึงก็ตาสว่างแล้ว]
“ผมไม่ใช่เครื่องดื่มชูกำลังนะ”
[แต่มึงเป็นยาชูใจของกู]
“ฮื่อ”
ผมคว้าเอาหมอนมากอดเสียแน่นจนพี่ปืนยิ้มขำ
[ต้องวางแล้วนะ เดี๋ยววันนี้ตอนเย็นจะไปหา]
“หา? วันนี้ผมกลับหอนะ”
[อืมเดี๋ยวไปหา]
“พี่รู้เหรอว่าหอผมอยู่ไหน”
[กูรู้เรื่องของมึงทุกเรื่องนั่นแหละ]
พูดไม่พอยังยิ้มให้อีก บ้าเอ้ย! นี่ก็ทำให้หัวใจผมเต้นแรงอยู่ได้
ผมคุยกับพี่ปืนไปอีกสักพักหนึ่งก่อนที่ฝ่ายนั้นจะกลับไปทำธุระต่อ พอวางสายจากพี่ปืนได้ไม่นานไอ้เขมก็ขับรถมารับผมที่บ้านพอดี ผมเลยรีบขนสัมภาระไปขึ้นรถมันที่ไอ้เบิร์ดนั่งติดรถมาด้วย ก่อนไปผมตรงเข้าไปไหว้และสวมกอดย่าผมที่แกร่งสมเป็นยอดหญิงที่ดูแลผมมาตั้งแต่พ่อกับแม่ผมเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อน
ตั้งแต่นั้นมาผมเลยมีแค่ยาและบรรดาคนงานในสวนกล้วยไม้ของย่าที่ช่วยกันดูแลผมมาราวกับว่าเป็นญาติพี่น้องกัน
“ดูแลตัวเองดีๆ นะแรก”
“ครับย่า”
“ถ้าว่างแล้วกลับมาบ้านบ่อยๆ นะน้องแรก”
ป้าคนสวนที่ยิ้มจนเห็นฟันหลอเขย่าแขนผมเบาๆ
“ผมจะพยายามกลับบ้านทุกอาทิตย์ครับ”
ผมยกมือไหว้ทุกคนก่อนจะตรงเข้าหอมแก้มและสวมกอดย่าจนเต็มแรง
“อย่าดื้ออย่าซนแล้วก็ตั้งใจเรียนด้วยล่ะเรา”
“ครับ”
“ฝากเขมกับเบิร์ดดูแลกันด้วยนะ”
“ครับคุณย่า”
ไอ้พวกนั้นรับคำแล้วเดินนำขึ้นรถผมเลยโบกมือลาทุกคน เอาจริงนะผมเพิ่งห่างจากย่าก็ตอนเข้ามหาวิยาลัยนี่แหละเพราะต้องไปอยู่หอ แต่เทอมที่แล้วผมเล่นกลับบ้านทุกอาทิตย์จนย่าบ่นว่าไม่รู้ว่าจะเช่าหอไว้ทำไมในเมื่อผมเป็นคนติดบ้านขนาดนี้
ผมมุดตัวเข้าไปในซิตี้สีขาวของไอ้เขมแล้วไม่นานเจ้าของมันก็ค่อยๆ บังคับรถให้ขับเคลื่อน ไอ้เขม บอกว่าจะผมกับไอ้เบิร์ดที่หอก่อนแล้วจึงจะเลยไปหอมัน จริงๆ แล้วตอนเทอมแรกพวกเราเคยอยู่หอเดียวกันแต่ตั้งแต่ไอ้เขมคบกับพี่เก้าอย่างเปิดเผยมันก็ย้ายไปอยู่ห้องพี่เก้าที่เป็นหอตรงข้ามหอผม ทิ้งให้ผมอยู่หอกับไอ้เบิร์ดสองคน
หึ ไอ้คนติดแฟน!
“แหมคนมีความรักหน้าตาสดใสเชียวนะ”
ไอ้ห่าเบิร์ดเปิดปากแซว พอเห็นผมก้มหน้าก้มตาจิ้มโทรศัพท์ตอบไลน์พี่ปืนที่ไลน์มาบอกว่าหากเสร็จธุระกับแม่พี่เขาแล้วเย็นนี้จะพาผมไปกินข้าว
“อิจฉาเหรอสัด”
“กูไม่ได้ใจน้อยขนาดนั้นเว้ย”
“โอ๋ๆ อย่าน้อยใจถ้ากลัวเหงาหาแฟนเลยไอ้เบิร์ด”
“ใช่สิพวกมึงหนีกูไปมีแฟนกันหมดแล้วนี่”
“มึงก็จีบพี่ปิงปองเป็นแฟนสิวะจะได้หายเหงา”
ไอ้เขมที่นั่งเงียบอยู่เอ่ยแซวไอ้ขวัญใจชาวสีม่วงอย่างไอ้เบิร์ด
“อย่ามาชักชวนให้กูเข้าสมาคมนิยมข้างหลังแบบพวกมึง” ไอ้เบิร์ดพูดยิ้มๆ “ว่าแต่มึงนะไอ้แรก มึงเพิ่งเข้ามา มึงต้องเรียนรู้เยอะๆ นี่เลยถามไอ้ห่าเขม” มันตบบ่าไอ้เขม “จะได้เทิร์นโปรไว้ๆ พี่ปืนจะรักได้หลงมึงมากๆ”
“ไอ้สัด”
“ฮ่าๆๆ”
“ไปเตรียมปรึกษาพี่เก้าเลยไอ้ห่าแรก”
“เกี่ยวอะไรกับพี่เก้า?”
“เอ้าเก๊าะมึงต้องเล่นบทเมียมึงต้องไปเรียนรู้การปรนนิบัติผัว”
..อะไรซิ...
ผมอ้าปากค้าง ปรนนิบัติห่าอะไรล่ะ ตั้งแต่กลับมาจากค่ายยังไม่เจอหน้าค่าตากันเลย พูดถึงเรื่องปรนนิบัติ แค่พี่มันพูดจีบกูก็จะเป็นลมแล้ว ขืนมาเล่นจ้ำจี้กันจริงๆ ผมคงตายคาเตียง
เหี้ยๆๆๆ..นี่ก็คิดไปถึงไหนเนี่ย
“ไอ้แรก”
ไอ้ห่าเบิร์ดสะกิดไหล่ผมแล้วกระซิบกระซาบข้างหู
“มึงรู้มั้ยว่าตอนพี่เก้าโดนทำประตูนี่ถึงกับไข้แดกเลยนะ”
แล้วมึงไปสาระแนรู้เรื่องในมุ้งเขาได้ไงไอ้ห่านี่
“นินทาอะไรกู”
“โอ้ย”
ไอ้เขมยกมือขึ้นโบกหัวไอ้เบิร์ดที่ร้องไปอย่างนั้นแหละ กวนตีนไอ้สัด!
“ก็แค่เล่าเรื่องของมึงเป็นวิทยาทานให้กับไอ้แรกมันฟัง มันจะได้ปรับตัวรับมือได้”
“รับมือเหี้ยไร!”
“เอาน่า”
ไอ้เขมหันมายิ้มให้ผมแต่เป็นรอยยิ้มที่ผมแม่งไม่ไว้วางใจเลย “กูว่าพี่ปืนน่าจะโปร พี่เขาคงไม่ทำมึงเจ็บมากหรอก”
“ไอ้พวกเหี้ย มึงพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย”
“เรื่องที่มึงจะมีผัวไง”
แสรดดดดดดดดด
“พวกมึงนี่คิดแต่เรื่องใต้กระโปร่งห่าเอ้ย”
“แหมผู้ชายเขาก็คิดกันทั้งนั้นแหละ อย่ามาอินโนเซ็นท์”
“ก็กูไม่เคยคิด”
“มึงเป็นผู้ชายที่เป็นมนุษย์เมีย ส่วนพวกกูคือผู้ชายมนุษย์ผัว”
“หุบปากไปเลย”
ไอ้สองตัวนั่นหัวเราะลั่นร้องจนอยากจะขาคู่ใส่แม่ง ผมสะบัดหน้าแรงๆ พยายามไม่สนใจคำพูดชี้โพรงของพวกมัน ไอ้พวกห่าคนรักกัน มันก็ไม่ใช่มีแต่เรื่องนั้นเปล่าวะ แค่ดูแลกันก็พอแล้วมั้ง ไม่รู้ล่ะผมไม่ยอมเสียตูดง่ายๆ หรอก
“ไอ้พวกบ้ากาม”
“เรื่องธรรมดาของคนจะมีผัวเว้ย”
“เลิกพูดว่ากูป็นเมียและกูจะมีผัวสักที” โบกหัวไอ้เบิร์ดแม่ง “ไอ้สัดแค่มีแฟนเป็นผู้ชายกูยังไม่ได้เป็นเมียพี่มันสักหน่อย”
“ไม่เป็นวันนี้วันหน้าก็เป็น”
“ไอ้ห่าเบิร์ด”
“กูพูดจริงๆ นะแรก”
มันหันมายิ้มแล้วขยิบตาใส่ผมทีหนึ่ง “คนเป็นแฟนกัน อยู่ใกล้กัน มึงไม่คิดว่าพี่ปืนมันจะอดใจไม่ไหวบ้างเหรอวะ”
“มะ ไม่คิด”
“งั้นก็คิดซะ”
“พี่ปืนรุกมึงขนาดนั้น มันไม่มีทางปล่อยมึงไปได้นานหรอก”
เชี่ยๆๆๆๆ
หัวใจผมเต้นตึกตักแอบคิดสัปดนตามมันเงียบๆ แล้วปฏิกิริยาทางร่างกายก็พร้อมใจกันแดงเห่อไปทั่วใบหน้าและลำคอ แม่ง เพราะพวกมึงเลย
“เสียตูดแน่มึง”
“แล่วๆๆๆๆๆๆ”
แล่วพ่อง
ผมนิ่งเงียบเผลอกัดเล็บขณะที่มองไปนอกรถอย่างครุ่นคิด นั่นสินะ ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย เพราะเราเพิ่งคบกัน ผมเลยไม่เคยคิดถึงความสัมพันธ์ที่จะดำเนินไปต่อจากนี้ และท่าทางพี่ปืนมันก็ไม่ได้แสดงออกชัดเจนอะไรขนาดนั้น ถึงมันจะชอบแกล้งหยอกแกล้งและแซวหน้าตาย มันก็ไม่เคยพูดจริงจังนี่ว่าต้องการเรื่องแบบนี้
เหอะ! ถึงพี่มันอยากได้ ผมก็ไม่ให้หรอกเว้ย!
***********************************************
คิดไม่ตกเลยว่ะ!
ผมนั่งเหม่อกำโทรศัพท์แน่น ตั้งแต่มาถึงหอพักจนไอ้เบิร์ดมันออกไปข้างนอกแล้วผมก็ยังนั่งอยู่ที่เดิม แม่ง ไอ้พวกห่านั่นไม่น่ายัดเรื่องเปรตๆ นี่เข้าหัวผมเลยให้ตายสิ ไม่งั้นผมคงไม่นึกระแวงแตกตื่นขนาดนี้หรอก แล้วประเด็นคือวันนี้ไอ้พี่ปืนจะมาหาที่หอ เกิดว่าพี่มันเป็นแบบที่ไอ้พวกห่านั่นเป่าหัวผม ผมจะหาทางรอดได้ยังไงวะ
แม่งงงงง
ผมขยี้หัวตัวเองแรงๆ แล้วบอกตัวเองให้เลิกคิดก่อนจะตัดใจกลับมาเก็บเสื้อผ้าใส่ตู้และจัดโต๊ะหนังสือไปพลางๆ พอรอเวลาเพราะก่อนหน้านี้พี่ปืนมันบอกแล้วว่าใกล้จะถึงหอผมแล้ว
...Rrrr...
“ครับ”
[กูอยู่หน้าหอ]
“เฮ้ย! ทำไมถึงไวจังเลยครับ พี่มาหอผมถูกจริงป่ะเนี่ย”
[หอบีตึกสองหน้าหอมีเซเว่น]
อือหืม ยิ่งกว่าพวกจิตสัมผัสอีกมั้ง ถถถถถถ
[ลงมารับกูเร็วๆ เลย]
“ครับๆ”
ผมรีบวางสายก่อนจะสำรวจตัวเองที่อยู่ในชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นและแตะหนีบช้างดาวเบอร์สิบแล้วคว้าเอากุญแจห้องติดมือมาด้วย เป็นโชคดีที่หอผมมีลิฟต์ใช้บริการไม่อย่างนั้นผมหอบแดกแน่เพราะผมอยู่ตั้งชั้นสี่ หลังจากกระหืดกระหอบลงลิฟต์มาผมรีบเตะบัตรตรงประตูทางเข้าให้เปิดออกอย่างรวดเร็ว ทันได้เห็นแผ่นหลังกว้างของใครบางคนกำลังยืนกอดอกสะพายท่าทางทะมัดทะแมงน่าดู
นี่พี่ปืนมันจะพอรู้บ้างมั้ยว่าขณะที่มันกำลังยืนชมนกชมไม้อยู่นั่น มีแต่สายตาของทั้งสาวแท้สาวเทียมมองจ้องเหมือนจะกลืนกินไปทั้งตัว แต่ก็นะหนังหน้าอย่างพี่ปืนมายืนแถวนี้มันต้องโดดเด่นเป็นธรรมดาเพราะว่าละแวกนี้มีแต่หอพักนิสิตนักศึกษาติดๆ กัน สมกับเป็นเจ้าของตำแหนงขวัญใจชาวค่ายที่ใครต่อใครต่างโหวตให้จริงๆ
คิดดูสิ มองแค่แผ่นหลังมันยังคาดเดาได้เลยว่าหน้าอย่างนี้พ่อแม่คงช่างปั้น!
“พี่ปืน”
พี่มันหันขวับแล้วตรงเข้าหาผมทันที
“ช้า”
ผมย่นจมูก
“นี่วิ่งสุดชีวิตแล้ว”
“ถึงว่าเหงื่อออกอย่างกะหมาหอบแดด”
“เปรียบผมกับสัตว์ที่น่ารักๆ กว่านี้ไม่ได้รึไง”
ถึงจะเบ้ปากแต่ผมก็ยืนนิ่งให้พี่มันใช้ปลายนิ้วเกลี่ยน้ำเหงื่อออกจากใบหน้า
“แล้วพี่มายังไงอ่ะ”
“ขับรถมา”
ผมเหลียวซ้ายแลขวาก็ไม่เห็นรถจอดสักคันที่สำคัญหอผมไม่มีที่จอดรถด้วยสิ
“ไหนอ่ะ”
“จอดไว้ที่คอนโด”
“หา?”
พี่ปืนชี้ปลายนิ้วไปที่คอนโดหรูติดบีทีเอสที่ตั้งตระหง่านอยู่ไม่ไกลจากหอผมถ้านับกันจริงๆ คงห่างราวๆ สามช่วงตึกเรียกว่าเดินไปมาหากันได้สบาย ว่าแต่นั่นมันคือคอนโดในฝันผมเลยนะ ให้ตายเถอะอิจฉาคนมีอันจะกินจริงโว้ย
“เดี๋ยววันหลังจะพาไปนอนเล่น”
“.....”
ผมเหล่ตามองอีกฝ่ายที่กดยิ้มมุมปากแล้วกอดอก
“ให้ไปจริงอ่ะ”
“แน่ดิ ถ้ามึงกล้าพอ?”
วุ้ยยย แค่ไปคอนโดพี่มันทำไมต้องใช้ความกล้าด้วยวะ ผมนึกเอะใจตอนที่สบกับดวงตาพราวระยิบของพี่ปืนที่มองผมนิ่งๆ เลยพอจะแปลความหมายของอาการนั้นได้
ผมรู้แล้วว่าถ้าผมกล้าไปห้องพี่มัน...ผมโดนปิดประตูตีแมวแน่นอน!
“ผมว่าไม่ไปดีกว่า”
“กลัวอะไร”
พี่ปืนหัวเราะขำๆ ก่อนจะโยกศีรษะผมเบาๆ
“กลัวคนแถวนี้แหละ”
“กูไม่ทำอะไรหรอก” มันก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆ “แค่รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว”
“โว๊ะ!”
ผมผลักไหล่อีกฝ่ายแรงๆ
“กูล้อเล่น”
“ไม่รู้แหละ ถ้าผมคิดว่าผมยังเอาไม่อยู่ ผมไม่มีทางรนหาที่หรอก”
“......”
พี่ปืนแสยะยิ้มท่าทางโคตรกวน
“พากูขึ้นห้องมึงได้ยัง”
ทำไมฟังดูเหมือนผมพาผู้ชายขึ้นห้องอย่างงี้วะ ผมเบ้ปากก่อนจะเดินนำอีกฝ่ายที่ก้าวตามมาติดๆ แล้วฟาดแขนกับไหล่ผมอย่างเนียนๆ
“แล้วนี่พี่กินอะไรมารึไงอ่ะ หิวมั้ย? ไปเซเว่นก่อนป่ะที่ห้องผมมีแต่น้ำเปล่านะ”
“ยังไม่หิว”
พี่ปืนส่ายหน้าปฏิเสธ “กูอยากนอนมากกว่า”
“ก็แล้วทำไมไม่นอนพักที่คอนโดก่อนล่ะครับ”
พี่ปืนส่ายหน้าอีกรอบ “อยากเจอหน้ามึง”
“ก็เจอแล้วเนี่ย”
“เจอแล้วก็อยากอยู่ด้วยนานๆ”
แล่วๆๆๆๆๆๆ
“เสียตูดแน่มึง”
อยู่ๆ ผมก็นึกถึงสิ่งที่ไอ้ห่าเบิร์ดเคยพูด ฉิบหายไอ้ห่านั่นยิ่งยังไม่กลับมาสักทีแล้วผมต้องอยู่ในห้องสองต่อสองกับพี่ปืน ไอ้สัดแค่คิดก็ร้อนผ่าวไปทั่วทั้งตัวแล้ว ผมหันรีหันขวางก่อนจะดึงแขนพี่ปืนไปทางเซเว่นก่อน
“อะไรของมึงเนี่ย”
“ไปซื้อของรอไอ้เบิร์ดก่อน”
“อ้าวแล้วมันไปไหนล่ะ”
“ไม่รู้”
“เอ้า”
พี่ปืนทำหน้างง “งั้นก็ขึ้นไปรอที่ห้องสิวะ เดี๋ยวมันก็กลับมา”
ผมทำหน้าเหยเก
“ก็เอ่อ”
พี่ปืนหรี่ตามองผมนิ่ง “แปลกๆ นะ มึงมีอะไรรึเปล่าเนี่ย”
“เปล๊า”
“เสียงสูง”
“ไม่มี”
“หรือว่า” ผมทำท่าทางลุกรี้ลุกรนจนอีกฝ่ายเผยรอยยิ้มอันตรายให้ก่อนจะสาวเท้าเดินมาใกล้ๆ ผม
“กลัวต้องอยู่สองต่อสองกับกูเหรอ?”
“ใครกลัว ไม่มี๊”
“ไม่มีงั้นก็พากูขึ้นห้องดิ กูง่วงจะตายแล้วนี่”
“กลับไปนอนคอนโดพี่ไม่ดีกว่าเหรอวะ ห้องผมมันไม่สะดวกหรอก”
“แรก”
“อะ อะไร”
ผมทำเสียงอุบอิบในลำคอทั้งยังไม่กล้าสบตากับอีกฝ่าย
“กูจะยืนหลับขนาดนี้ มึงยังคิดว่ากูจะมีแรงทำอะไรอีกเหรอ เลิกคิดฟุ้งซ่านได้แล้ว”
แหม พี่ก็พูดตรงไป!
สรุปแล้วผมก็ต้องพาพี่มันขึ้นที่ห้องจนได้ พอเปิดประตูเข้าไปพี่ปืนมันมุ่นหัวคิ้วเล็กน้อยตอนที่ไปเดินรอบๆ เตียงผมกับไอ้เบิร์ดที่ถูกดันมาจนชิดกัน
“ทำไมต้องเอาเตียงมาชิดกันด้วย”
“ผมนอนตกเตียงบ่อยแล้วขยับมาชิดๆ กัน จะได้จบๆ ไป เวลาหลับจะได้กลิ้งไปที่นอนไอ้เบิร์ด”
“เตียงมึงอันไหน”
ผมชี้มือไปที่เตียงอันหนึ่งเสร็จแล้วพี่มันก็จัดการขยับเตียงของผมเข้าชิดมุมอีกด้านหนึ่ง แล้วจัดการพาตัวเองขึ้นไปนอนบนเตียงผมอย่างสบายใจเฉิบ
“พี่ทำอะไรเนี่ย”
“เดี๋ยวมึงนอนละเมอไปกอดไอ้เบิร์ด”
ก็คิดไปได้เนอะคนเรา ผมส่ายหัวกับอาการประหลาดของคนตรงหน้าก่อนจะขยับไปปรับแอร์ให้ลดลงเพื่อให้อีกคนได้นอนหลับอย่างสบายๆ
“อะไร”
ผมถามเมื่อพี่ปืนตบที่นอนข้างๆ ตัวเองเสมือนเรียกให้ผมไปนั่งใกล้ๆ
“ผมต้องจัดของเข้าตู้ก่อนพี่นอนไปเลย เดี๋ยวผมปลุกขึ้นมากินข้าว”
“ไม่เอา”
พี่ปืนทำหน้างอแงเหมือนเด็กๆ
“ผมยังไม่ง่วง”
“มานั่งนี่”
“ฮื่อ”
“เร็วๆ”
สุดท้ายผมจำใจขยับตูดที่นั่งใกล้ๆ กับพี่ปืน ไม่ใช่อะไรหรอกเพราะผมนึกเห็นใจคนที่ตาปรือเพราะโดนแอร์เย็นๆ พยายามฝืนตัวเองไม่ให้หลับทั้งที่ท่าทางดูอ่อนเพลียอยากพักผ่อนเต็มแก่
“ไปนอนดีๆ สิครับ”
ไอ้พี่ปืนยกศีรษะขึ้นมาพาดบนตักผมแล้วทอดตัวนอนก่อนจะหลับตา
“นอนแบบนี้ไม่เมื่อยเหรอพี่”
“.....”
ผมเลยจำต้องนั่งนิ่งให้อีกฝ่ายหนุนตักนอน นั่นเลยทำให้ได้สังเกตใบหน้าคมคายที่วันนี้ดูซีดเซียวกว่าทุกวัน ทั้งยังไรหนวดที่ขึ้นรกจนครึ้มเต็มหน้า วินาทีนั้นผมเลยเกลี่ยปลายนิ้วไปตามสันกรามของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา
“เหนื่อยมากเหรอครับ”
“อือ”
“ยังไม่นอนอีก”
พี่ปืนยิ้มๆ ทั้งที่ตายังหลับสนิท แต่พี่มันนอนไปได้สักพักก็ขยับตัวยุกยิกเหมือนไม่สบายตัวผมเลยประคองศีรษะอีกฝ่ายให้หมุนหมอนแทนแล้วจังหวะที่กำลังจะขยับหนีอ้อมแขนแข็งแรงก็ตวัดผมเข้าไปในอ้อมกอด
“ทำอะไรเนี่ยปล่อยผมเลย”
“นอนด้วยกัน”
เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหู
“ไม่เอา ผมต้องไปจัดของ”
ผมขยับตัวยุกยิกไปมาแต่จนแล้วจนรอดอีกฝ่ายก็ไม่ยอมปล่อย เลยได้แต่นอนนิ่งอยู่อย่างนั้นสักพักอได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอของพี่ปืน ผมเลยเอี้ยวตัวหันไปดูเลยเห็นใบหน้าคมคายหลับสนิทเสียแล้วคงจะเพลียมาก เพราะเป็นแบบนี้ผมเลยไม่กล้าขยับตัวให้อีกฝ่ายรู้สึกเลยต้องจำใจยอมให้อีกฝ่ายนอนกอดอยู่อย่างนั้น
แอร์เย็นๆ บวกกับอากาศข้างนอกที่ค่อนข้างครึ้มทำให้ผมกำลังหลับตามพี่มันไปในที่สุด
...จุ๊บ...
ขณะที่กำลังสะลึมสะลือผมสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ต้นคอพร้อมกับเสียงทุ้มอันคุ้นเคยที่ว่า ‘พี่คิดถึงเรานะ’ และในความฝันนั้นผมคิดว่า ผมพึมพำตอบใครคนนั้นไปว่า ‘ผมก็คิดถึงพี่เหมือนกัน’
อบอุ่นชะมัด!
ผมขยับตัวเข้าหาอ้อมกอดนั้นที่โอบรัดให้ความอบอุ่นใจจนฝันดี
เป็นแฟนกันแล้วมันก็จะหวานๆ หน่อยเนอะ
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 28-08-2017 21:28:23
เมื่อไหร่จะปิดประตูตีแมว
เริ่มหัวข้อโดย: lovenadd ที่ 28-08-2017 21:40:04
เริ่มหัวข้อโดย: Yukina ที่ 28-08-2017 21:47:06
โอ้ยยยยยย ชอบตอนนี้ โหมดหวานนนนนยย ขออีก ส่วนใหญ่เห็นแต่อีพี่ปืนกวยประสาท 55555
เริ่มหัวข้อโดย: Dealta ที่ 28-08-2017 21:49:43
พี่ปืนก็มานอนหอน้องแรกเเล้ว
ต่อไปน้องก็ไปนอนคอนโดพี่ปืนได้
หลังจากนั้นพี่่ปืนก็จับน้อง
“แค่รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว”
นี่่ไม่ได้หื่นเลย แค่อินจัดเฉยๆ
:hao6: :hao6: :haun4: :pighaun: :z1:
ต่อไปน้องก็ไปนอนคอนโดพี่ปืนได้
หลังจากนั้นพี่่ปืนก็จับน้อง
“แค่รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว”
นี่่ไม่ได้หื่นเลย แค่อินจัดเฉยๆ
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 28-08-2017 21:50:31
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 28-08-2017 21:53:45
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 28-08-2017 22:03:55
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 28-08-2017 23:00:48
:hao3:
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 28-08-2017 23:03:43
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 28-08-2017 23:04:37
โอ้ยยย
เมื่อไหร่จะปิดประตูตีแมว
ถึงว่า
คิดเหมือนกัน
พี่ปืนเก้านิ้ว เชียวนะ
เบิร์ด กับเขม พูดใส่ไฟจนแรกระแวง กลัวและ
แต่พี่ปืนตอนนี้น่ารัก อ่อนโยน :mew1: :mew1: :mew1:
พี่ปืน แรก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Tuffina ที่ 28-08-2017 23:16:24
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 28-08-2017 23:17:21
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 28-08-2017 23:32:52
เริ่มหัวข้อโดย: itsgonnabeme ที่ 28-08-2017 23:38:59
พี่ปืนทำไมดีย์ขนาดนี้
ชอบที่พี่ปืนเรียกน้องว่า "เรา" มาก
มะนอบอุ่นจริงๆค่ะ
ปล.ถ้าแอร์ไทม์ยังว่างขอพี่ไกด์น้องกลมด้วยน้า คิดถึงด้วยยยยยย
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 29-08-2017 00:44:18
:L1: :pig4: :L1:
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 29-08-2017 02:08:58
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 29-08-2017 02:17:09
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 29-08-2017 02:23:23
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 29-08-2017 03:46:13
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 29-08-2017 05:38:11
รอตอนต่อๆไปนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 29-08-2017 06:10:56
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 29-08-2017 06:33:13
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 29-08-2017 07:07:18
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 29-08-2017 10:38:36
เริ่มหัวข้อโดย: catka12 ที่ 29-08-2017 13:10:24
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 29-08-2017 14:12:49
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 29-08-2017 15:41:29
ตอนนี้น่ารักกก หวานดีค่ะ ชอบบ :-[
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 29-08-2017 16:33:23
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 29-08-2017 17:34:11
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 29-08-2017 18:02:14
พี่ปืนแทนตัวเองว่าพี่แล้วเขินมากกกกกก
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 29-08-2017 18:13:02
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 29-08-2017 18:57:42
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 29-08-2017 21:04:23
เริ่มหัวข้อโดย: MonKeez ที่ 31-08-2017 06:20:40
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 31-08-2017 11:24:45
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 31-08-2017 22:34:12
เริ่มหัวข้อโดย: TiwAmp_90 ที่ 01-09-2017 00:27:57
ปล. ตกลงน้องแรกเรียนคณะอะไรเหรอคะ เราอ่านพลาดหรือไรท์ยังไม่ได้บอกหว่า?
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 01-09-2017 10:07:31
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 01-09-2017 15:06:28
เบริดอยู่ไหน มาขัดขว้างซิ
คนแถวนี้กำลังพาล 5555
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 01-09-2017 21:47:05
แรกกก ลูก หนูจะไหวไหม ตัวจะบิด แล้วยังคิดไกลอีก
แล้วดูทีมแรกทำไมชงเข้ม จนทำแรกหลอนขนาดนั้นล่ะ 5555
ปืนตอนไม่คบว่าเยอะแล้วทพอคบแล้วจัดเต็มมากค่ะ รอจัดหนักนะ
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 03-09-2017 17:30:55
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 04-09-2017 00:28:15
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 04-09-2017 22:30:11
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 04-09-2017 22:48:46
- ไปค่ายตอนที่ยี่สิบหก : บรรยากาศดีๆ -
“ชูร์!”
ผมทำไม้ทำมือส่งสัญญาณไม่ให้ไอ้เบิร์ดส่งเสียงดังเพราะกลัวว่าคนหลับจะตื่นขึ้นมา ไอ้เบิร์ดแสยะยิ้มทันทีก่อนจะทำหน้าล้อเลียน ก่อนหน้านี้ผมเผลอหลับไปพักหนึ่งแล้วมารู้สึกตัวตื่นก็พอดีกับที่ไอ้เบิร์ดมันกลับมาจากข้างนอก มันถึงกับตาโตเมื่อเห็นพี่ปืนมานอนอยู่ในห้องซ้ำยังนอนกอดผมแน่นอีก ไอ้ห่านี่เลยเปิดปากแซวผมทันที
“เดี๋ยวนี้พาผู้ชายขึ้นหอเหรอวะไอ้แรก”
“หุบปากน่า”
ผมขยับลุกเบาๆ พยายามไม่ส่งเสียงดังรบกวนคนหลับที่กำลังหลับสบาย
“แล้วผัวมึงมานานรึยังอ่ะ?”
..โป๊ก..
ผมปาด้ามปากกาไปกลางกระบาลมันที่หลบไม่ทันเลยโดนจังๆ จนมันลูบศีรษะตัวเองป้อยๆ สมน้ำหน้า
“พูดดีๆ ไอ้เบิร์ด”
“เออๆ แล้วพี่ปืนยอดรักของมึงมานานยัง”
“สักพักแล้ว”
“กูซื้อขนมมาฝาก”
“มึงไปไหนมา”
ผมหรี่ตามองไอ้เบิร์ดที่พอมาถึงหอได้พักเดียวก็แวบหายไปเกือบทั้งวัน ดูสิกลับมาก็มืดค่ำแล้ว มันยักไหล่ก่อนจะทรุดตัวนอนแผ่ที่เตียงตัวเอง
“ไปเล่มเกมที่ห้องไอ้สองมา”
ไอ้สองที่ว่านี่เป็นเพื่อนในคณะครับ มันอยู่หอตรงกันข้ามนี่เอง ผมพยักหน้ารับรู้เพราะพอจะรู้ว่าไอ้เบิร์ดมันเป็นคนติดเกมพอสมควร ถ้าผมติดอีกคนคงไม่ได้หลับได้นานแน่ แต่พอดีว่าผมไม่ชอบเล่นเกมมันเลยไม่มีเพื่อนเล่น บางทีต้องระเห็จตัวเองไปเล่นที่ห้องเพื่อนในคณะ
“หิวว่ะ”
ไอ้เบิร์ดลูบท้องตัวเองแล้วทำตาปริบๆ ผมมองไปเลยไปยังคนหลับที่ขยับตัวยุกยิกเพราะเสียงของพวกผมแล้วหนัหลับมาคุยกับไอ้เบิร์ด
“งั้นรอพี่ปืนตื่นก่อนแล้วกัน”
“เออๆ”
มันพยักหน้ารับรู้แล้วหันไปสนใจมือถือในมือ เห็นมันกดยิกๆ ดูอะไรสักอย่างและสังเกตได้ว่ามันแปลกๆ คือแม่งใส่หูฟังด้วยวะ ปกติไอ้เบิร์ดมันดูอะไรมันไม่ชอบใส่หูฟังด้วยซ้ำ เห็นแล้วสงสัยว่าต้องแอบดูอะไรสักอย่าง! ด้วยความสงสัยผมเลยย่องไปด้านหลังมันแล้วก็พบว่า...
“เหี้ย”
“จุ๊ๆๆๆ เสียงดังทำห่าอะไรเล่ามึงก็ เดี๋ยวพี่ปืนก็ตื่นหรอก”
“มึงดูเหี้ยอะไรเนี่ย”
ผมทุบบ่ามันแรงๆ ภาพตรงหน้าทำให้หน้าแดงใจสั่น เนื้อตัวร้อนวูบวาบเพราะมันคือคลิปโป๊ แล้วไม่ได้โป๊ธรรมดาด้วย แต่มันภาพที่ผู้ชายสองคนกำลังขึ้นขย่มกันด้วยสภาพเปล่าเปลือยอย่างเมามัน ไอ้สัดเต็มๆ ตากูเลย ไอ้เบิร์ดหัวเราะร่วนก่อนจะตบบ่าผมดังอั๊ก
“ศึกษาไว้บ้างมึงอ่ะ”
“ปิดเลยไอ้ห่า” ผมด่ามัน “กูเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามึงเป็นคนสัปดนขนาดนี้”
มันขำก๊ากก่อนจะโบกมือไปมา
“คลิปไอ้สองโว้ย ไม่ใช่ของกู มึงก็รู้ว่ามันมีเมียเป็นผู้ชาย กูเล่าให้มันฟังไงว่ามึงเสร็จขวัญใจชาวค่ายปีนี้ มันเลยฝากคลิปนี้มาให้มึงดู”
“อะ ไอ้เชี่ย”
“กำลังจะกวักมือเรียกมึงมาดูอยู่เนี่ย เสือกมาโผล่ข้างหลังแอบดูแล้วตะโกนซะดัง”
“ก็มึงแม่ง”
ผมรู้สึกว่าเหงื่อออกเต็มผ่ามือ ไอ้เบิร์ดเลยขยับเข้ามาใกล้ๆ ก่อนจะกระซิบที่ข้างหูผม
“ศึกษาไว้...ไม่นานจะได้เทิร์นโปร”
“ไอ้สัด”
“ดูทำไมคลิปน่ะ เดี๋ยวกูสอนงานเอง ไม่นานหรอก...เดี๋ยวก็เป็นงาน”
ผมอ้าปากค้างหันขวับไปด้านหลังเห็นพี่ปืนที่ตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้มายืนกอดอกพูดหน้าตายอยู่ตรงนี้
“เป็นอะไรนะ?”
ผมถามพี่มันเสียงเขียว
“เป็นแฟนกูเนี่ยแหละ”
“โธ่พี่..ผมนึกว่าจะแน่”
เสียงไอ้เบิร์ดร้องเย่วๆ มาจากข้างหลัง พี่ปืนเลยหันยักคิ้วให้มันเป็นการส่งสัญญาณอะไรกันบ้างอย่าง ผมมองคนโน้นคนนี้ที่แล้วหันไปทำหน้ายักษ์ใส่คนเพิ่งตื่นนอน
“หิวข้าวแล้วไปล้างหน้าล้างตาเลย”
“เออ รอกูแป๊บนึง”
คล้อยหลังพี่ปืนผมหันขวับมาทางไอ้เพื่อนตัวดีที่ไหวไหล่ท่าทางกวนตีน
“เมื่อกี้มึงกับพี่ปืนส่งซิกอะไรกัน”
“คิดมากน่า”
“เหอะ!”
“กูรับรองว่ากูไม่มีทางแย่งพี่ปืนไปจากมึงแน่นอน”
“โว๊ะ!”
...Rrrrrr...
ขณะที่ผมกำลังแง่งๆ ใส่ไอ้ห่าเบิร์ดพอดีโทรศัพท์พี่ดังขึ้นมาขัดจังหวะ แล้วไม่นานพี่มันในสภาพใบหน้าเปียกชุ่มก็โผล่ออกมารับโทรศัพท์ทันที นาทีนั้นผมเลยรีบส่งผ้าเช็ดหน้าให้อีกฝ่ายที่ยิ้มรอท่าอยู่
“อืม”
“.....”
“ได้สิเดี๋ยวกูเข้าไป”
พี่ปืนวางสายไปแล้วหันมามองพวกเรา
“แวะไปที่ห้องกิจกรรมที่คณะก่อนได้มั้ย แล้วเดี๋ยวกูพาไปกินข้าว”
หลังจากนั้นผมก็โดยสารรถพี่ปืนที่จอดอยู่ใต้คอนโดหรูแล้วพ่วงเอาไอ้เบิร์ดมาด้วย พี่ปืนบอกว่าจะแวะเอาแฟลชไดร์ฟไปให้พี่ปิงปองที่ห้องกิจกรรม เห็นว่าในนั้นมีไฟล์งานที่ต้องปริ้นท์สรุปและนำเสนออาจารย์พรุ่งนี้ และห้องกิจกรรมที่ว่านั่นก็เต็มไปด้วยรุ่นพี่ปีสามประชากรชาวค่าย พอรู้ว่าพี่ๆ กำลังยุ่งทำสรุปเกี่ยวกับค่ายส่งอาจารย์เห็นแบบนั้นผมเลยชวนไอ้เบิร์ดหยิบๆ จับๆ งานช่วยพี่ๆ เพราะตั้งแต่มาถึงพี่ปืนแม่งหายไปไหนก็ไม่รู้
“น้องแรก”
“พี่ปิงปอง”
“เป็นไงเราไม่เจอกันตั้งอาทิตย์”
“คิดถึงที่ค่ายครับ”
พี่ปิงปองยิ้มๆ “แรกคงได้ตอบที่เคยถามพี่วันนั้นแล้วใช่มั้ย”
เราจะได้อะไรจากการทำค่าย?
“ผมมีคำตอบในใจแล้วครับ”
ผมได้เพื่อนได้มิตรภาพ
ผมได้ความรู้สึกดีๆ ระหว่างชาวค่ายและชาวบ้าน
ผมได้ความสัมพันธ์อันเหนียวแน่นระหว่าง ‘พี่’ กับ ‘น้อง’
และสุดท้าย...ผมได้ ‘แฟน’ ซึ่งเป็นผลพลอยได้กลับมาด้วย
“ดีมาก”
พี่ปิงปองตอบบ่าผมเบาๆ ก่อนจะทำลุกรี้ลุกรนเมื่อไอ้เบิร์ดกำลังจะเดินมาทางนี้พี่แกก็รีบชิ่งไปทางอื่น มันอะไรยังไงกันวะสองคนนี้ ผมส่ายหัวก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้นช่วยพี่ๆ ตัดกระดาษ ไม่นานหลังจากนั้นพี่ปืนก็กลับมาพร้อมสมาชิกแก๊งสี่โจรที่แต่ละคนต่างหอบหิ้วเอาของกินเต็มไม้เต็มมือมาให้คนที่นั่งทำงานกันอยู่ และขณะที่พวกเรากำลังละมือจากงาน กลุ่มเจ่ก็ตามมาสมทบโดยหอบเอาน้ำเปล่าและขนมมาให้พร้อม
“หิวมากมั้ย”
พี่ปืนเดินมาหาผม
“ไม่เท่าไหร่ครับ”
“งั้นกินพวกนี้รองท้องไปก่อนนะ พี่ช่วยงานเพื่อนแป๊บนึงแล้วเดี๋ยวพาไปกินข้าว”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธจนพี่แกเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
“ผมกินแค่นี้ก็ได้” ผมพยักพเยิดไปยังกองอาหารที่มีเคเอฟซีชุดใหญ่และพิชซ่าถาดใหญ่อีกตั้งสามถาด ไหนจะขนมขมเนยจากพวกเจ่ๆ อีกกินแค่นี้ก็แน่นพุงแล้ว
“แต่ว่า...”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ พี่ไปช่วยเพื่อนทำงานก่อนเถอะ ผมกินแจมๆ กับพี่ๆ ที่นี่ก็อิ่มแล้ว”
“แต่กูอยากพามึงไปกินอาหารดีๆ ที่ร้าน”
“กินที่ร้านไม่สนุกเหมือนกินที่นี่หรอกเชื่อผมเถอะ”
พี่ปืนพยักหน้าแล้วโยกศีรษะผมเบาๆ ผมคิดแบบที่พูดจริงๆ เพราะเคยใช้ชีวิตที่ค่ายร่วมกันมา กินข้าวก็กินพร้อมกัน กินอาหารก็แบบเดียวกันมาทุกมื้อตลอดสามสัปดาห์ มันเลยทำให้ผมเรียนรู้และได้เข้าใจว่าบางครั้งอาหารมื้อหนึ่งๆ ไม่จำเป็นที่จะต้องหรูหรือดีมาก แต่ผู้ร่วมโต๊ะต่างหากที่จะทำให้อาหารมื้อนั้นมีรสชาติที่ดีขึ้น
และผมก็ชอบการการนั่งล้อมวงกินอาหารพร้อมๆ กับการแย่งน่องไก่กับคนอื่นเหมือนที่แล้วมา
“งั้นมื้อนี้ขอยกยอดไปก่อนนะ”
“ครับ”
“ขอบคุณที่มึงเข้าใจกู”
“อือฮึ”
“คู่นั้นน่ะเลิกหวานใส่กันสักทีมาแดกได้แล้ว รีบมาไอ้แรกเดี๋ยวไก่ทอดก็หมดแล้วเดือดร้อนให้ไอ้ปืนซื้อมาง้อเหมือนไส้กรอกคราวนั้นหรอก”
“ฮิ้วๆๆๆๆ”
เชี่ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แม้แต่เรื่องนี้ยังไม่พ้นไปจากสายตาของไอ้พี่เม่นเลยแม่ง ผมแยกเขี้ยวใส่คู่หูขี้แซวที่กวักมือเรียกผมอยู่ไม่ไกล
“ไงไอ้แรก?”
“ไม่ไงอ่ะ”
ผมยักไหล่ตอบพี่เม่นกวนๆ ฝ่ายนั้นเลยสะกิดหัวผมเบาๆ
“ตั้งแต่มีผัวนี่ปากดีขึ้นนะ”
“แฟนก็พอมั้ยล่ะ”
“จากแฟนก็เลื่อนเป็นผัวนั่นแหละ”
พี่นะโมยื่นปากเข้ามาแซว ผมเลยเบ้ปากใส่พวกพี่มันที่ขำห่าอะไรกันนักหนาก็ไม่รู้
“เฮ้ยแรก”
“ไรพี่”
“มึงชอบธรรมชาติป่าววะ?”
ผมนิ่งไปแล้วนึกตามด้วยไม่รู้ว่าพี่มันจะมาไม้ไหนอีก
“ก็ชอบนะพี่”
“กูว่าแล้ว”
พี่นะโมตบเข่าฉาดท่าทางขึงขังจนผมสะดุ้งโหยง
“อะไรพี่”
“กูว่าแล้วว่ามึงต้องชอบธรรมชาติ แต่กูว่ามึงน่ะไม่น่าชอบเขาหรอก”
เกี่ยวอะไรกับเขาวะ ผมเกาหัวงง
“ชอบดิพี่ เหมือนที่ลานดาวไงผมว่าเขาตรงนั้นสวยดีนะ”
“ไม่หรอกกูว่ามึงน่าจะชอบธรรมชาติ ชอบฟ้า ชอบทะเล แต่ไม่ชอบเขา” พี่เม่นพูดยิ้มๆ “เพราะน้องแรกเค้าชอบพี่ปืน”
อ้ากกกกกกกกก
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมอ้าปากค้างมองแก๊งพวกพี่มันตบมุกแล้วทำให้พี่ปีสามคนอื่นๆ ส่งเสียงแซวเป็นลูกคู่ แม่งเอ้ยแล้วประเด็นคือไอ้ตัวที่เป็นประเด็นอย่างพี่ปืนกลับขำไปพร้อมกับคนอื่นๆ ด้วย
“แล้วมึงรู้มั้ยว่าแอบรักกับแอบตดมันเหมือนกันนะ?”
พี่ปืนตะโกนถามกลับมาจากอีกฟากหนึ่งของห้อง
“คำถามห่าอะไรวะฟังแล้วได้กลิ่นมาแต่ไกล”
พี่ต้องที่นั่งอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกันพูดขำๆ
“เออน่า”
“กูไม่รู้โว้ยกูยอม”
“มันจะเหมือนกันตรงไหนวะ”
“ก็ตรงที่ได้แต่เก็บไว้ในใจบอกใครไม่ได้ไง”
...อะไรซิ...
“แล้วมึงรู้มั้ยว่าแอบรักกับแอบตดมันเหมือนตรงไหน?”
“ก็ตรงที่ได้แต่เก็บไว้ในใจบอกใครไม่ได้ไงล่ะสัด”
“ไอ้เหี้ย”
พี่ปีสามคนอื่นๆ สบถออกมาพร้อมกันก่อนจะเปิดปากหัวเราะขำไปด้วย ให้ตายเถอะ ไอ้รุ่นพี่พวกนี้แม่ง ผมส่ายหน้าไปมาก่อนจะโยนเศษเหรียญไปตรงไหนพี่ปืน
“เอาไปห้าบาทแล้วไปเล่นตรงโน้นเลยไป”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
พี่ปืนหัวเราะขำก่อนจะเดินมาขยี้ศีรษะผมเหมือนว่ามันเขี้ยว โดยไม่สนใจเสียงโห่แซวใดๆ รอบทิศเลยแม่ง พี่มันจะรู้มั้ยเนี่ยว่าทำให้ผมยืนไม่ตรงแล้วโว้ย
**********************************
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
ผมกำลังนั่งขำไอ้แรกที่ตอนนี้โดยบรรดาพี่ๆ รุมแซว ตั้งแต่วันที่น้องมันกับพี่ปืนเปิดตัวคบกันในวันสุดท้ายที่ค่ายนั่น เห็นน้องมันทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกประหนึ่งว่ากำลังปวดขี้แบบนี้แล้วตลกดี ไม่น่าเชื่อเลยว่าตอนแรกๆ ดูเหมือนคู่นี้จะไม่ลงรอยกันด้วยซ้ำใครจะไปคิดว่าพอจบค่ายแล้วดันเปิดตัวคบกันเฉย ไม่ต่างจากคู่ไอ้บีเพื่อนสาวของผมที่ถูกพี่ปีสี่สอยร่วงลงจากคานเรียบร้อยแล้วเหมือนกัน
อิจฉาวุ้ย!
หันไปทางไหนทำไมมีแต่คนมีความรักกันเต็มไปหมดเลยวะ ผมเบ้ปากก่อนจะจ้วงคุกกี้ในกล่องที่พวกเจ่ๆ หอบมาให้อย่างสำราญ
“ปากเลอะหมดแล้ว”
ผมสะดุ้งโหยงเมื่อปลายนิ้วเรียวของคนที่นึกไม่ถึงยื่นมาเกลี่ยเอาเศษขนมที่เลอะขอบปากผมออกให้ และที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือคนที่ว่านี่คือคนๆ เดียวกับที่ผมหลงรักมาตลอดหลายปี
“พี่ไกด์”
“มึงนี่ยังกินเลอะเทอะเหมือนเมื่อก่อนไม่มีผิดเลย”
“ผมไม่ได้มูมมามขนาดนั้นซะหน่อย”
“ก็เลอะไปทั่วขอบปากก็แล้วกัน”
พูดไม่พอยังคว้าเอาทิชชู่มาเช็ดให้ด้วย ฮือ สิ่งที่พี่มันทำให้โคตรทำให้ผมใจสั่นเลย ผมนั่งอึ้งอยู่อย่างนั้นจนพี่ไกด์ละมือออกไป
“มึงเป็นไข้รึเปล่า?”
“ปะ เปล่า”
“ก็หน้ามึงแดง”
ไอ้เหี้ย! ถ้าอาการผมจะชัดเจนขนาดนี้ ห่าเอ้ย!
“พี่ตาฝาดแล้ว”
“เหรอ????”
พี่ไกด์กดยิ้มมุมปากก่อนจะชะโงกหน้าเข้ามาใกล้เล่นเอาผมตกใจผงะถอยหลัง และอาการประหลาดนั่นทำให้พี่มันหัวเราะร่วน
“พี่แม่ง”
“จะเขินอะไรนักหนาล่ะมึงนี่?”
“เขินดิ พี่ไม่เป็นผมพี่ไม่รู้หรอก” ผมทำเสียงงุบงิบในลำคอทั้งไม่กล้าเงยหน้าสบตาอีกฝ่าย “ทำไมพี่เป็นคนขี้แกล้งแบบนี้วะ”
“เขินอยู่อย่างนี้แล้ววันนี้จะคุยกันรู้เรื่องมั้ย”
“แล้วพี่จะคุยอะไรเล่า”
“คุยเรื่องของเรา”
ตายๆๆๆๆๆ
ผมแทบจะสะดุดลมหายใจเมื่อพี่ไกด์พูดตรงๆ แบบนี้
“กูชอบมึง”
ผมจำได้ดีแม้ในยามหลับใหลว่าได้ยินประโยคนั้นจากปากพี่ไกด์
“พี่พูดจริงรึเปล่า”
“เรื่องะไร?”
“เรื่องวันนั้น”
“ทุกสิ่งทุกอย่างที่ออกจากปากกู กูรับรองว่ามันเป็นเรื่องจริงทุกเรื่อง”
“พี่รู้มั้ย”
ผมมองอีกฝ่ายตรงๆ
“พอแยกกันแล้วผมก็คิดทั้งคืนนะว่าที่พี่พูดแบบนั้นเพราะอยากจะแกล้งผมรึเปล่า ผมไม่อยากมองพี่ในแง่ร้ายแบบนั้น แต่ผมไม่กล้าเข้าข้างตัวเองเลยพี่ไกด์ ผมกลัวไปหมดกลัวพี่หลอกผม ผมเข้าใจแล้วว่าข้อเสียของคนที่รักก่อนคือคาดหวังก่อนและอาจจะเจ็บก่อนอีกฝ่าย”
“.......”
“กูไม่แก้ตัวหรอกเพราะกูเผลอทำให้มึงแอบคิดแบบนั้นจริงๆ”
พี่ไกด์พูดเสียงเรียบ “แต่กูอยากจะบอกอะไรมึงสักอย่าง”
“อะไรครับ”
“ถ้ากูรู้สึกอะไร กูจะเชื่ออย่างนั้นจนหมดหัวใจ”
“พูดให้ผมได้ยินอีกครั้งได้มั้ย?”
“ขยับมาใกล้ๆ กูสิ”
ผมชั่งใจไปพักหนึ่งก่อนจะขยับเข้ามานั่งใกล้ๆ พี่ไกด์ ระหว่างนั้นผมก็เหลียวมองบรรยากาศโดยรอบซึ่งสังเกตว่าทุกคนเริ่มทยอยกับกลับแล้วเนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาดึกพอสมควรแล้ว ซ้ำพรุ่งนี้ยังเปิดเทอมวันแรกอีก
“ตัวกลม”
“.......”
“กูชอบมึง”
ผมรับรู้ได้ถึงฝ่ามือที่เลื่อนมากระชับกุมมือกันไว้
“พี่ชอบตัวกลม”
ผมก้มหน้างุดๆ รู้สึกในหัวอื้ออึงไปหมดยิ่งรู้สึกได้ว่าร่างสูงของพี่มันขยับเข้าแนบชิดกันจนหัวไหล่ชนกันในที่สุด
“พี่ไกด์”
“หือ?”
“ถ้างั้นคืนนี้ไปกินข้าวเป็นเพื่อนผมได้มั้ย”
เอาวะ! ไหนๆ พี่มันก็เปิดเกมแล้วถ้าผมจะไม่รุกกลับ มันก็ยังไงอยู่ ลองสักตั้งแล้วกัน ผลลัพธ์มันจะเป็นยังไงค่อยว่ากันอีกที ในเมื่อคิดว่าทำเต็มที่แล้วผมจะไม่เสียใจในสิ่งที่ลงไป
ผมเงยหน้าเอารอคำตอบจากพี่ไกด์ ซึ่งฝ่ายนั้นก็นิ่งไปพักหนึ่งก่อนจะส่ายหน้าเป็นคำตอบทำเอาใจร่วงตกไปที่ตาตุ่ม ผมเลยขยับตัวออกห่างจากพี่มันแต่มือคู่นั้นกลับกระชับฝ่ามือผมแน่นขึ้น
“ไปกินเป็นเพื่อนไม่ได้หรอก”
“....”
“แต่ถ้าไปเป็นแฟนนี่ได้อยู่”
ว่าไงนะ?
“พี่”
ผมอ้ำอึ้งๆ มองหน้าอีกฝ่ายที่ยิ้มน้อยๆ ท่าทางเจ้าเล่ห์ไม่หยอก
“หน้าแดงทำห่าอะไรเนี่ย กูแค่ขอเป็นแฟนยังไม่ได้ขอแต่งงาน”
“พี่ว่าไงนะ”
ผมนั่งอึ้งจนพี่ไกด์ดีดหน้าผาก
“ตกลงเอายังไงจะให้ไปเป็นเพื่อนหรือให้ไปเป็นแฟน?”
พี่ไกด์หันมาขยิบตาใส่ “ตัดสินใจเร็วๆ นะ เพราะถ้าตอบช้าแล้วกูโดนงาบไปแดกไม่รู้ด้วย”
“ตกลง”
ผมตอบอย่างขึงขัง
“ตกลงว่า?”
“ผมชอบพี่มาตั้งสามปี ขืนปล่อยพี่ไปง่ายๆ ก็โง่เต็มทนแล้ว”
“มึงพูดแล้วนะ”
ฉิบหาย! มึงพูดอะไรออกไปไอ้ห่ากลม ผมผวารีบปิดปากตัวเอง แต่ไม่ทันเสียแล้วเพราะพี่ไกด์แม่งทำตาพราวระยับขนาดนั้น
ตายๆ หัวใจทำงานหนักมาก
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
มาดึกหน่อยค่ะวันนี้พอดีติดธุระ
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 04-09-2017 23:15:10
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 04-09-2017 23:17:23
เริ่มหัวข้อโดย: AutoAngels ที่ 04-09-2017 23:33:50
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 04-09-2017 23:43:26
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 05-09-2017 00:17:19
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 05-09-2017 00:23:54
หนูกลมสมหวังซะที แต่ดูท่าจะตามพี่มันไม่เคยจะทันหรอกนะลูกนะ โอยยยยเอ็นดู :man1:
:pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 05-09-2017 00:57:44
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 05-09-2017 04:48:57
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 05-09-2017 05:56:50
รอตอนต่อๆไปนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Dealta ที่ 05-09-2017 06:21:56
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 05-09-2017 07:07:51
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 05-09-2017 07:54:09
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 05-09-2017 09:28:32
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 05-09-2017 09:31:13
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 05-09-2017 10:28:32
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 05-09-2017 12:25:28
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 05-09-2017 13:00:05
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 05-09-2017 13:30:07
เหม็นความรักค้าา
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 05-09-2017 15:07:40
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 05-09-2017 15:30:21
555555555555555
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 05-09-2017 15:51:33
:L1: :pig4: :L1:
เริ่มหัวข้อโดย: knxiiviii ที่ 05-09-2017 18:42:00
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 05-09-2017 18:56:17
แต่ว่าน้าาา เบิร์ดกับพี่ปิงปองยังไงดีล่ะนิ
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 05-09-2017 19:48:44
ยิ่งกว่าแรก ที่สองตั้งใจส่งมาให้นะ
แล้วพี่ปิงปอง ก็ลุกรี้ลุกลน ห่างๆเบิร์ดนะ น่าสงสัย
ใครๆเขามีคู่กัน
แล้วพี่เม่น พี่นะโม ล่ะ เงียบกริบเลย
พี่เขอยู่แก๊งพี่ปืนคนหล่อ ไม่น่าจะไม่มีแฟนนะ
แตที่ผ่านมานี่เงียบกริ๊บ
เอ๊...........ไม่ใช่ว่าสองคนนี้แอบชอบกันนะ อะจ๊ากกกกก
แต่ถ้าชอบกันนี่..... :z3: :z3: :z3:
อยากอ่านพี่เม่น พี่นะโมบ้าง :ling1: :ling1: :ling1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Dealta ที่ 05-09-2017 19:50:01
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 05-09-2017 21:45:22
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 05-09-2017 22:10:14
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 05-09-2017 23:15:44
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 05-09-2017 23:17:46
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 06-09-2017 05:29:40
ก็พี่ไกด์คนแมนเนี่ยละ ชอบบบบบบ
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 06-09-2017 07:40:58
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 06-09-2017 11:30:24
อยากจิเป็นน้องแรก กะน้องกลม เลยยย.. :katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 07-09-2017 02:14:13
เบิร์ดกะปิงปองนี่อะไรยังไงงง
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 07-09-2017 02:45:00
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 07-09-2017 06:05:22
แต่ๆๆๆ เบิร์ดกับพี่ปิงปองนี้ยังไง๊ ???!
เอามาอ่านจิ :hao7: :katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 07-09-2017 09:48:24
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 07-09-2017 10:39:03
ตอนนี้สุขสันต์มากเด้อ
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 07-09-2017 12:15:26
ปล.จากนักอ่านคนเดิมผู้เรียกร้องคู่เบิร์ดปิงปองกลับมาล้าวว :hao3:
เริ่มหัวข้อโดย: EoBen ที่ 07-09-2017 13:57:04
ชอบๆ
ขอบคุณค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 07-09-2017 14:03:50
อิจฉานะนิ :mew2:
รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะ สู้ๆ o13
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 07-09-2017 20:40:28
แรกน่ารักดีค่ะ กล้าทำพี่นะ มุกสามบาทห้าบาท 5555
ปืนก็เล่นได้ทุกเวลา ความอายไม่มี ความปรานีไม่มา เกรียนมาก
ทีมเพื่อนปืนคือชงหนักมาก ชงเข้มไปอีก ประกาศให้โลกได้รู้
เบิร์ดปิงปอง ยังไงคะ ???
ตัวกลมเป็นแฟนกันแล้วนะ พี่ไกด์กับตัวกลมคนข้างบ้าน
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 11-09-2017 20:51:32
- ไปค่ายตอนที่ยี่สิบเจ็ด : เสียทองเท่าหัวไม่ยอมเสียเธอให้ใคร -
ผมว่าช่วงนี้ไอ้เบิร์ดมันดูแปลก ๆ!!
ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่าที่รู้สึกว่ามันเหมือนกำลังปกปิดอะไรบางอย่างอยู่ เพราะตั้งแต่เปิดเทอมมันชอบผลุบๆ โผล่ๆ บางวันก็ไม่กลับมานอนห้อง ไม่รู้ว่าหายหัวไปไหน บางคืนก็กลับซะดึกพอถามก็บอกว่าไปเล่นเกมที่ห้องไอ้สอง
แปลกๆ เว้ย!
แต่ก็นั่นแหละมันจะทำอะไรก็เรื่องของมันเพราะเป็นเรื่องส่วนตัว ถ้าไม่เสียการเรียนผมก็ไม่อยากจะยุ่มย่ามกับชีวิตมันนักหรอก แค่มีไอ้พี่ปืนกวนเช้ากวนเย็นแค่นี้ ผมก็ไม่มีเวลาไปคิดเรื่องอะไรแล้ว ผมผุดลุกขึ้นพร้อมกับเพื่อนๆ เมื่ออาจารย์เดินออกจากห้องหลังจากหมดคาบแล้ว ระหว่างนั้นก็แอบเหล่ตามองไอ้เบิร์ดที่ช่วงนี้ติดโทรศัพท์ซะเหลือเกิน ก่อนจะหันมาอีกด้านซึ่งไอ้ห่าเขมกำลังคุยโทรศัพท์เจ๊าะแจ๊ะอยู่ในสายกับพี่เก้า
เฮ้ย! ทำไมรู้สึกเหมือนมาเรียนคนเดียววะ!
เพราะเป็นเวลาพักเที่ยงพอพวกเราเดินมาถึงโรงอาหารแทบทุกโต๊ะถึงมีคนนั่งจับจ้องกันเต็มไปหมดแบบนี้ ผมทำหน้าเลิ่กลั่กหันซ้ายแลขวาไปทั่วจนเห็นแก๊งสี่โจรกำลังโบกมือเรียกผมไหวๆ ยกเว้นหัวหน้าแก๊งที่ยังไม่โผล่มา ผมเลยชวนไอ้เบิร์ดกับไอ้เขมไปนั่งกับพวกพี่เขา
“มานั่งด้วยกันดิ”
“ขอบคุณครับพี่”
ไอ้เบิร์ดกับไอ้เขมผละออกไปสั่งข้าว ผมเลยนั่งลงคุยเป็นเพื่อนพี่ๆ เขาก่อน
“วันนี้ไอ้ปืนแม่งช้าฉิบหาย”
“เดี๋ยวคงมามั้งครับ”
“อ้าววันนี้มันไม่มาส่งมึงตอนเช้าเหรอ”
ผมส่ายหน้า
“ผมไม่อยากกวนเพราะผมเรียนเช้าอีกอย่างเกรงใจพี่ปืนมันต้องจะวนรถมารับอีก”
“ย้ายไปอยู่คอนโดมันก็สิ้นเรื่อง”
“ไม่เอาหรอกพี่”
ผมส่ายหน้าหวือ “อยู่หอก็สะดวกสบายดี”
“แต่ถ้าไปอยู่กับไอ้ปืนมึงจะสบายยิ่งกว่านี้ น้ำไฟฟรี ห้องมีไวไฟ มีคนขับรถส่วนตัวตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง”
ไอ้พี่เม่นพรรณนาถึงความสะดวกของการไปอยู่คอนโดของพี่ปืนแล้วหันมายักคิ้วหลิ่วตาใส่ผม
“มีข้อดีที่ตอนกลางวันสบาย แต่ข้อเสียคือกลางคืนมันจะเหนื่อยๆ หน่อยเท่านั้น”
แม่งงงง ผมแยกเขี้ยวใส่พี่นะโมทันที
“แนะนำแต่น้องมันพวกมึงสองตัวไม่อยากสบายบ้างเหรอ” พี่ไกด์ที่นั่งนิ่งอยู่นานสวนขึ้น “สนใจมั้ยเดี๋ยวกูบอกเสี่ยปืนพร้อมเปย์ให้”
“ไอ้ห่าไกด์..กูยังไม่อยากขี้คล่อง”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ผมยิ้มขำ เมื่อเช้าที่ผ่านมาพี่ปืนไม่ได้มาส่งเหมือนเคย เพราะพี่แกโทรมาแต่เช้าด้วยสภาพงัวเงียผมเลยบอกให้พี่มันนอนต่อไม่ต้องไปส่งผมหรอก อีกอย่างพี่ปืนมีเรียนบ่ายครันจะให้มารับมาส่งผมทุกวันก็ดูจะเกินไป จริงอยู่ว่าเราเป็นแฟนกันแต่นั่นก็ไม่ได้หมายความวิถีชีวิตของผมแบบเดิมๆ ต้องเปลี่ยนไป
เมื่อก่อนตอนที่ยังไม่มีแฟนผมก็มาเรียนเองได้ตามปกติ พอมีคนคอยดูแลแล้วจะทำตัวอ่อนเปลี้ยก็เกินไปแค่คิดภาพตามก็โคตรอุบาทว์แล้ว เพราะแบบนั้นผมถึงอยากเว้นระยะห่างหรือช่องว่างระหว่างกันบ้าง ให้พี่มันมีเวลาเป็นของตัวเอง ได้ใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนเหมือนเคยและไม่จำเป็นต้องทำตัวติดกันตลอดเวลาหรอก
“ไอ้ปืน”
ผมขมวดคิ้วเล็กน้อยเหมือนพี่เม่นกับพี่นะโมมองผ่านไหล่ผมไปแล้วถึงกับเรียกชื่อพี่ปืนด้วยอาการสะดุ้งโหยงขนาดนั้น และข้อสงสัยผมก็ถูกคลี่คลายเมื่อพี่ปืนในสภาพรีบร้อนมีพี่เปรี้ยวเดินตามมาติดๆ
“ขอบคุณนะปืนที่ให้เปรี้ยวติดรถมาด้วย”
พี่เปรี้ยวยิ้มน้อยๆ แล้วลูบแขนพี่ปืนเบาๆ ก่อนจะผละออกไปแต่จังหวะนั้นไม่วายหันมามองผมด้วยหางตา โอโห หน้าชาเลยกู!
“เอ่อ”
พี่เม่นเกาหัวตัวเองแรงๆ มองผมทีมองพี่ปืนที
“เรื่องของผัวเมียเคลียร์กันเอาเองโว้ย” ว่าแล้วก็สะกิดพี่นะโมให้ลุกไปสั่งข้าว
ผมถอนหายใจแรงๆ ตอนที่เหลือบตามองพี่ปืนแล้วเห็นอีกฝ่ายยิ้มอ่อนให้ บอกตรงๆ ว่าไม่ได้รู้สึกโกรธหรืออะไร แต่มันแหม่งๆ ในใจยังไงก็ไม่รู้บอกไม่ถูก
“กูไปหาตัวกลมก่อนนะ”
ในความเงียบพี่ไกด์ก็โพล่งขึ้นก่อนจะผุดลุกขึ้นคว้าเป้ขึ้นมาสะพาย ผมเห็นพี่ไกด์ตบบ่าพี่ปืนเบาๆ ก่อนจะเดินลับไปอีกคน ดังนั้นในโต๊ะจึงเหลือแค่ผมกับพี่ปืน ผมเลยยิ้มให้พี่มันทีหนึ่งแล้วลุกขึ้นไปต่อคิวซื้อข้าว แต่เดินไปยังไม่ถึงสามก้าวพี่ปืนก็คว้าแขนผมเอาไว้ก่อน
“หือ?”
“จะไปไหน”
“ไปซื้อข้าวครับ”
“นึกว่าจะโกรธจนเดินหนีซะอีก”
ผมหัวเราะน้อยๆ “แล้วผมจะโกรธพี่เรื่องอะไร?”
ผมสบตากับอีกฝ่ายนิ่ง
“ผมหิวข้าวถ้าพี่หิวก็ตามมาละกัน”
พี่ปืนเดินตามจริงๆ ผมเลยเลือกร้านที่คนเข้าคิวน้อยๆ เพราะเริ่มรู้สึกหิวอย่างจริงจังแล้ว
“เปรี้ยวเขาขอติดรถมาจากคอนโดด้วย”
พี่ปืนกระซิบข้างหูตอนที่ผมยังจดจ่ออยู่กับป้ายเมนูอาหารตรงหน้า
“หือ?”
“ไม่มีอะไรจริงๆ”
“ครับ”
“เขาโทรมาบอกว่ารถเสีย เราอยู่คอนโดเดียวกันกูเลยไม่อยากทำแล้งน้ำใจกับเขา แต่กูทำทุกอย่างด้วยความบริสุทธิ์ใจนะ เมื่อเช้ากูไลน์บอกมึงด้วยว่าเขาขอติดรถมา”
หือ? คงจะเป็นตอนเรียนล่ะมั้งเพราะผมรู้สึกว่าโทรศัพท์มันสั่นๆ นี่ยังไม่ได้เปิดดูมันเลยตั้งแต่ออกจากห้องเรียน
“อ่าหะ”
“แรก”
“ครับ”
“โกรธป่ะเนี่ย”
ผมละสายตาจากเมนูแล้วยิ้มกว้างให้อีกฝ่าย
“ถ้าโกรธ ผมจะคุยกับพี่เหรอ”
“ก็มึงทำเหมือนไม่สนใจ”
“ผมดูเมนูอาหารอยู่” ผมชี้นิ้วไปที่ป้ายเมนู “ว่าแต่พี่จะกินอะไรครับ เดี๋ยวผมจดให้”
พี่ปืนหรี่ตามองผมแวบหนึ่งก่อนจะถอนหายใจแล้วโยกศีรษะผมเหมือนที่ชอบทำเป็นปกติ
“กูใจหายหมด”
“เอากะเพราหมูหรือคะน้าหมูกรอบดีครับ”
“กระเพราหมู”
“โอเค”
“ขอบคุณที่รับฟังกู”
พี่ปืนพาดแขนที่ไหล่ผมแล้วชะโงกหน้ามาใกล้ๆ
“ผมเชื่อใจพี่ ถ้าพี่บอกว่าไม่มีอะไรก็คือไม่มีอะไร”
“......”
“ผมไม่อยากเซ้าซี้ เพราะผมไม่อยากทำตัวให้พี่รำคาญผม”
ผมหรุบตามองพื้นระหว่างผมสัมผัสได้ถึงฝ่ามือหนามีเลื่อนมาจับมือผมแล้วสอดประสานกันจนแน่น
“รู้สึกอะไรก็แสดงออกมาเถอะ”
ผมพยักหน้ารับ
“จะโกรธ จะหึง จะหวง ก็ทำเถอะ พี่รับได้ทุกอย่าง”
“ผมไม่ใช่ตัวร้ายในละครนะพี่”
“กูก็ไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น”
“ก็บรรยายซะผมเห็นภาพเลย”
พี่ปืนขำก๊ากแล้วเลื่อนแขนที่ฟาดบ่ามาโอบเอวผม
“ตัวร้ายอะไรน่าตลกขนาดนี้”
“ฮื่อ”
“มึงทำเสียงตลกดีว่ะ”
“พอเลย”
ผมชกแขนอีกฝ่ายเบาๆ
“เลิกหยอดผมได้แล้ว หยอดจนจะสุกแคะได้อยู่แล้วเนี่ย”
“หึหึ”
พี่ปืนกดยิ้มมุมปากแล้วเลื่อนมือมาเกี่ยวปลายเส้นผมของผมเล่น
**************************************
หลังจากทานข้าวเที่ยงพวกผมก็แยกกับกลุ่มพี่ปืนเพราะต่างฝ่ายต่างมีเรียนบ่ายต่อ ขณะที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำผมเห็นกลุ่มพี่เปรี้ยวกำลังเลี้ยวมาทางนี้พอดี ผมเลยเบี่ยงตัวหลบแล้วให้เกียรติพวกพี่เขาเดินนำเข้าไปก่อน ผมคิดว่าเรื่องที่ค้างคาใจอยู่มันจะจบลงตั้งแต่เที่ยงที่ผ่านมาแต่ที่ไหนได้ พอผมเดินผ่านมาจะเลี้ยวไปห้องน้ำชาย เพื่อนๆ พี่เปรี้ยวที่ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำก็ขยับเข้ามาใกล้ผมทันที
“มีอะไรเหรอครับ?”
“พี่ว่าน้องเข้าห้องน้ำผิด”
“ว่าไงนะครับ?”
ผมทำหน้างงขณะที่พวกพี่เหล่านั้นเหยียดปากใส่ผม
“พี่จะบอกว่าน้องเข้าห้องน้ำผิด” พี่คนที่เบ้ปากแรงสุดชี้นิ้วไปที่ทางน้ำชาย “เปิดตัวขนาดนี้น้องควรเข้าห้องน้ำหญิงได้แล้วนะ”
แล้วพี่แกก็ชี้นิ้วไปที่ป้ายห้องน้ำหญิง ขณะที่ผมยืนอึ้งเหมือนทำอะไรไม่ถูกเพราะกำลังงงอยู่ว่าทำไมถึงถูกแซะแรงเบอร์นี้ คือผมพอจะเข้าใจว่าคนกลุ่มนี้คงมีอคติอะไรบางอย่างกับผม แต่การพูดจาส่อเสียดกันแบบนี้ทำให้ผมรู้สึกแย่ได้เหมือนกัน
“ขอตัวนะครับ”
คิดว่าพูดอะไรไปคงเปลืองน้ำลายเปล่าๆ ผมเลยเตรียมขยับตัวเบี่ยงถอยหลบ
“น้องจะเป็นอะไรพี่ไม่สนใจหรอกนะ”
ปลายเท้าผมชะงักกึก
“แต่น้องไม่ควรดึงผู้ชายปกติให้ผิดปกติแบบน้อง”
“พี่หมายความว่ายังไงครับ”
“ปืนไม่เคยชอบผู้ชายมาก่อน ปกติเขาก็ไปไหนมาไหนกับเปรี้ยวเพื่อนพี่ จนกระทั่งน้องเข้ามา ถึงทำให้เขาระหองระแหงกัน ถ้าน้องยังมีสำนึกอยู่บ้าง อย่าเข้ามาทำลายความสัมพันธ์ของคนอื่นแล้วชุบมือเปิบเอาเขาไปควงหน้าตาเฉยแบบนี้”
“........”
“เลิกยุ่งกับปืนเถอะ พี่ว่าเขาอาจจะแค่หลงไป น้องน่ะเป็นแค่ของแปลกใหม่สำหรับเขาเท่านั้นแหละ เชื่อพี่เถอะ ถ้าไม่อยากเจ็บมากก็ถอนตัวออกมาซะ”
ผมกำหมัดแน่นขณะที่ในอกหัวใจเต้นระรัวสั่นไหวราวกับจะทะลุออกมาจากอก ทั้งโกรธทั้งไม่เข้าใจว่าทำไมคนเหล่านั้นถึงพูดจาระคายหูคนอื่นได้ขนาดนี้
“เก็บไปบอกเพื่อนพี่ก็ดีนะคะ”
ขณะที่ผมกำลังจะเปิดปากเถียงสู้ เสียงของสาวๆ แก๊งดอกไม้ที่เดินมาอยู่ข้างหลังผมก็พุ่งออกมาทันที ไอ้หมวยท่าทางเอาเรื่อง มันจ้องหน้าพวกพี่เขาจนผมนึกกลัวแทน
“น้องพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง?”
“ขอโทษนะคะ ถ้าพวกพี่ไม่ตาบอดหรือหูหนวกขึ้นมากะทันหัน พวกพี่คงทราบว่าพี่ปืนเขาชอบเพื่อนหนูเอง ไม่มีใครบังคับซะหน่อย ซ้ำพี่เขายังจีบไอ้แรกฝ่ายเดียวมาตลอดนั่นแสดงว่าพี่เขาชอบเพื่อนหนูจริงๆ แล้วไอ้ที่พี่บอกว่าปกติพี่ปืนก็ไปไหนมาไหนกับเปรี้ยวเพื่อนพี่น่ะ พี่ตาฝาดรึเปล่าคะ? เพราะทุกครั้งที่หนูเห็นพี่ปืนเขาอยู่กับแก๊งเพื่อนเขาตลอด”
“นี่เธอ!”
“เฮ้ยหมวยใจเย็นๆ”
พอพวกพี่ชี้หน้ามัน ไอ้หมวยถึงกับตาลุกเตรียมจะกระโจนเข้าใส่ทันที ดีว่าหม่อนกับพริ้มรวมถึงผมดึงมันไว้ก่อน
“พอเถอะมึง” ผมบอกไอ้หมวยมัน “ช่างพวกพี่เขาเถอะ กูไม่เป็นไร”
“แต่มึงดูสิ่งที่พี่เขาพูดดิ”
“นี่มันอะไรกัน?”
พี่เปรี้ยวที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำพูดเสียงเขียวใส่พวกผม เพราะคงจะดูออกถึงการปะทะคารมกันระหว่างเพื่อนๆ แกกับกลุ่มพวกผม ผมเลยส่ายหน้าหันมาปรามไอ้หมวยที่ชักสีหน้าอย่างเห็นได้ชัด เพราะกลัวว่าจะมีเรื่องบานปลาย ผมเลยดันไอ้หมวยออกมาโดยที่ไม่หันหลังกลับไปมองกลุ่มพี่เปรี้ยวเลย
“แม่ง ไม่รู้ไอ้ห่าเบิร์ดตาบอดรึไงถึงได้เคยบอกว่าปลื้มคนอย่างพี่เปรี้ยว”
“เอาน่าใจเย็นๆ”
ผมลูบบ่ามันเบาๆ ตอนที่รั้งมันและเพื่อนมาถึงหน้าห้องเรียน
“กูจะบอกอะไรให้นะแรก พี่เปรี้ยวนี่ไม่ธรรมดาแน่นอน ดูสีหน้าแววตาดิจ้องมึงเหยียดขนาดนั้น” ไอ้ม่อนพูดด้วยเสียงมีอารมณ์และสิ่งที่มันพูดทำให้สาวๆ พยักหน้าเห็นด้วย
“ช่างเขาเถอะ กูไม่อยากมีเรื่อง ไม่อยากโดนด่าว่าเป็นผู้ชายรังแกผู้หญิง ที่สำคัญนะถ้าจะเขาพูดก็พูดไปเถอะ กูไม่สนหรอกขืนเก็บมาคิดได้ปวดหัวตาย”
“ดีแล้ว”
ไอ้พริ้มตบบ่าผมเบาๆ
“มึงก็ระวังตัวก็แล้วกัน” ไอ้หมวยถอนหายใจเฮือก “แต่แม่งที่พูดเมื่อกี้ยังสวนกลับพี่มันไม่จบเลย มึงไม่น่าห้าม”
“แล้วจะไปอะไรกับพี่เขาอีกล่ะมึงก็”
“ก็จะบอกว่า...อ๋อถ้าพวกพี่รู้สึกหนักหัว เวลาเห็นคนอื่นเขารักกันก็เชิญหนักหัวต่อไปนะคะ เพราะพวกหนูเห็นแล้วสบายใจม๊ากกกกกกก”
ไอ้หมวยมันจีบปากจีบคอจนพวกเราถึงกับขำก๊าก ถึงจะหัวเราะไปกับคนอื่นแต่ในใจผมก็ไม่ได้สบายใจนักหรอก ไม่รู้สิเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างตกค้างอยู่ในใจ ผมไม่ได้กลัวหรือเกลียดพี่เปรี้ยวหรอก แต่แน่ใจว่าฝ่ายนั้นรังเกียจหรือไม่ชอบใจผมไม่มากก็น้อย
ปวดหัวโว้ย!
สรุปว่าคาบบ่ายวันนั้นผมก็เรียนไม่รู้เรื่องเพราะมีเรื่องนี้รบกวนสมาธิตลอดบ่าย จนกระทั่งเลิกคาบตอนสี่โมงเย็นผมถึงได้เดินสะโหลสะเหล่ด้วยอาการมึนเบลอเนื่องจากโดนอาจารย์ควิชท้ายคาบเพื่อเก็บคะแนน เรียกว่าอาจารย์ท่านสร้างความตื่นเต้นให้กับชีวิตผมทันทียิ่งตอนเห็นคำถามควิชนี่ผมถึงกับหมดเรี่ยวหมดแรงเพราะเนื้อหาวันนี้ไม่มีอะไรที่เข้าหัวเลย
ตายๆ มึงตายแน่ๆ ไอ้ห่าแรก
“มึงไหวป่ะเนี่ย”
ผมพยักหน้ารัวๆ ตอนที่ไอ้เขมขอแยกตัวไปหาแฟนหนุ่มรุ่นพี่ของมันแล้ว ไอ้เบิร์ดเลยมานั่งรอพี่ปืนเป็นเพื่อนผม แล้วไม่นานหลังจากนั้นพี่ปืนก็เดินมาพร้อมแก๊งสี่โจร
“กูไปก่อนนะ”
ไอ้เบิร์ดกระซิบบอกผมเบาๆ
“ไม่ไปกินข้าวเย็นด้วยกันเหรอ”
“กูมีธุระ”
มันพูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินมุ่งหน้าไปยังห้องกิจกรรมของคณะ ว่าแต่มันมีธุระอะไรที่นั่นวะ ผมมองตามมันไปด้วยความสงสัยจนกระทั่งพี่ปืนเดินมาหยุดตรงหน้า
“ไปกันยัง”
“ครับ”
ผมหันไปทักทายบรรดาเพื่อนพี่ปืนที่ขอแยกตัวออกไปก่อน ทันได้เห็นพี่เม่นกับพี่นะโมทำมือประกบกันแล้วขยับไปมาก่อนจะทำเสียงที่อ่านจากปากได้ว่า ‘ป๊าบๆ’ ส่วนพี่ไกด์แค่ยิ้มอ่อนๆ ให้ผมแล้วก็ส่ายหัวใส่เพื่อนตัวเอง
“แล้วพี่เม่น พี่นะโม พี่ไกด์ไม่ไปกับพวกเราเหรอ”
“มันไม่อยากเป็นก้างเราไง”
“ก็เกินไป”
ผมส่ายหน้าขำๆ ตอนที่เดินตามแรงจูงของพี่ปืนไปยังลานจอดรถคณะ แต่พอเห็นพี่เปรี้ยวยืนรอท่าอยู่ตรงรถพี่ปืน บรรยากาศอุ่นๆ ของผมก็พลันดับวูบลงทันที
พี่ปืนชะงักไปเล็กน้อยแล้วพี่มันก็กระชับมือที่จับกันอยู่ของเราให้แน่นขึ้น ผมรู้ว่าพี่เปรี้ยวมองเห็นภาพนั้นจนใบหน้าขาวถึงกับซีดเผือดลงอย่างเห็นได้ชัด แต่พี่เขายังฝืนยิ้มทั้งที่ตาแข็งขนาดนั้นได้ ผมเองก็จนใจ เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้สงสัยว่าผมคงต้องเล่าให้พี่ปืนซะล่ะมั้ง
“ขอเปรี้ยวกลับด้วยคนนะปืน รถเปรี้ยวยังซ่อมไม่เสร็จ”
พี่เปรี้ยวเดินมาใกล้ๆ พวกเรา พี่ปืนเลยหันมาถามผมทางสายตาสังเกตได้จากใบหน้าพี่ปืนที่ดูคาดไม่ถึงว่าพี่เปรี้ยวจะตื้อขนาดนี้
“คงไม่สะดวกหรอกครับเปรี้ยว พอดีปืนมีธุระต้องไปทำกับแรก”
“เปรี้ยวรอได้”
เออเอาซิ ผมกรอกตาไปมา
“เปรี้ยวกลับบีทีเอสน่าจะสะดวกกว่านะ”
“แต่ว่า...”
“ให้พี่เปรี้ยวไปกับพวกเราเถอะครับ”
พี่ปืนหันมาขวับมามองผมทันที ผมเลยยิ้มน้อยๆ ให้อีกฝ่าย พอพี่ปืนพยักหน้ารับพี่เปรี้ยวก็ตรงไปเปิดประตูแล้วนั่งข้างคนขับทันที พี่ปืนถึงกับหน้าเสียหน้าก่อนจะเดินเข้ามาหาผม แต่ผมยกมือห้ามซะก่อน
...เพราะผมอยากจะรู้ว่าพี่เปรี้ยวจะมาไม้ไหน...
มาลองดูสักตั้ง!
บรรยากาศภายในรถดูอึนๆ ขณะที่พี่เปรี้ยวพยายามชวนพี่ปืนคุยแต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือเสียงอือๆ อาๆ ส่วนผมก็นั่งเงียบอยู่เบาะหลังแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างรถขณะเดียวกันก็เงี่ยหูฟังเสียงลมหายใจที่ดูอึดอัด และไม่นานความอดทนของใครบางคนก็สิ้นสุดเมื่อรถจอดมาจอดสนิทอยู่ใต้คอนโดพี่ปืน
“ปืน”
พี่เปรี้ยวโพล่งขึ้น
“เราขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้มั้ย”
“พูดมาสิครับ”
พี่เปรี้ยวปรายตามาทางผม “เปรี้ยวอยากคุยกับปืนแค่สองคน”
“แรกไม่ใช่คนอื่น”
พี่ปืนเสียงแข็งขึ้น ผมเลยห้ามทัพด้วยการแบมือข้อคีย์การ์ดห้องพี่ปืนก่อนจะบอกฝ่ายนั้นว่าผมจะไปรอที่ห้อง พี่ปืนส่ายหน้าอย่างไม่เห็นด้วยกุมมือผมออกมาให้ห่างจากพี่เปรี้ยวเล็กน้อย
“ผมอยากให้พี่เคลียร์กับพี่เขา”
“พี่ไม่มีอะไรปิดบังแรก พี่เลยอยากให้แรกอยู่ฟังด้วย”
ผมส่ายหน้าแล้วลูบต้นแขนพี่มันเบาๆ
“ผมเชื่อใจพี่”
สุดท้ายพี่ปืนจำใจปล่อยผมออก แล้วใครคิดว่าผมจะใจกว้างขนาดขึ้นไปรอพี่มันบนห้องเล่า ผมทำทีเป็นเดินออกมาแล้วยืนหลบมุมที่มีเสาบังพลางกาย ความจริงแล้วที่ผมผละออกมาเพราะอยากฟังในสิ่งที่พี่เปรี้ยวพูดทุกอย่างโดยไม่มีผมอยู่ด้วย ผมอยากจะรู้ว่ามันจะเหมือนหรือแตกต่างกันอย่างไร ผมจับตามองพี่เปรี้ยวที่เดินตามพี่ปืนออกมาจากรถ แล้วทั้งคู่ก็ยืนคุยกันอยู่ตรงกลางลานนั่น
“อย่าทำแบบเลยเปรี้ยว”
เสียงพี่ปืนดังชัดเจนมากจากระยะที่ผมยืนฟังอยู่
“เป็นเราไม่ได้เหรอปืน?”
พี่ปืนส่ายหน้าขณะที่พี่เปรี้ยวทำท่าเหมือนจะร้องไห้อยู่มะรอมมะร่อ
“ทำไมคนๆ ถึงไม่เป็นเรา ทำไมล่ะปืน เราอยู่ข้างๆ ปืนมาตั้งนาน ปืนไม่มีใจให้เราบ้างเหรอ”
“เปรี้ยวเป็นเพื่อน ความรู้สึกที่ปืนมีให้เปรี้ยวตั้งแต่แรกจนถึงวันนี้คือความเป็นเพื่อนเท่านั้น”
“ปืน”
พี่เปรี้ยวร้องไห้
“ปืนมีแฟนแล้ว อย่าทำให้เราลำบากใจเลยนะ”
“ปืนไม่เคยชอบผู้ชาย ไม่มีท่าทางจะสนใจด้วยซ้ำ ทำไมล่ะปืน พอน้องคนนั้นเข้ามาทำให้ปืนเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เชียวเหรอ ปืนไม่รู้รึไงว่าสิ่งที่ปืนเป็นอยู่ตอนนี้มันผิดปกติ”
“ปืนไม่เคยเปลี่ยน...เพราะปืนชอบน้องเขามาตั้งนานแล้ว”
ว่าไงนะ?
พี่ปืนชอบผมมานานแล้วงั้นเหรอ? ผมรู้สึกว่าหัวใจตัวเองอุ่นวาบขึ้นมาทันที
“ปืนโกหก”
“มันคือความจริง ถ้าการที่พี่ปืนชอบน้องเขาคือความผิดปกติ ปืนคงเป็นแบบนั้น”
“ปืนอาจจะแค่หลง”
“มันคือความรัก”
พี่เปรี้ยวถึงกับปล่อยโฮ วินาทีนั้นผมนึกสงสารผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังร่ำไห้ให้กับความผิดในความรัก เธอดูบอบบางพร้อมจะแตกสลายนั่นแสดงว่ามันความเป็นความเสียใจที่หนักหนาพอสมควร
แต่แล้วไงล่ะ? ผมต้องยอมงั้นเหรอ?
“อย่าทำให้ปืนลำบากใจอีกเลยนะ อย่าทำให้ปืนกับแรกต้องผิดใจกันและอย่าพยายามแทรกเข้ามาอีกเลย ปืนอยากมีภาพจำของเปรี้ยวที่สวยงาม ไม่ใช่ภาพจำที่บิดเบี้ยวและทำให้ปืนไม่อยากจำภาพเปรี้ยวอีก”
ตายๆๆๆๆ
ทั้งตรงและแรงขนาดนั้นถ้าเป็นพี่เปรี้ยวผมชักดิ้นชกงออยู่ตรงนั้นแน่ และไม่ผิดคาดพอพี่ปืนพูดจบพี่เปรี้ยวร้องไห้เสียงดังลั่น พี่ปืนยกโทรศัพท์โทรออกหาใครสักคนก่อนจะไปช่วยพยุงพี่เปรี้ยวที่นั่งหมดเรี่ยวหมดแรงเพราะร้องไห้หนักอยู่กับพื้นขึ้นมา
สุดท้ายผมก็ออกจากที่ซ่อนตรงเข้าไปพยุงพี่เปรี้ยวอีกแรง พี่ปืนทำหน้าประหลาดใจเมื่อเห็นผมแต่พี่มันไม่ได้พูดอะไร พวกเราพาพี่เปรี้ยวไปนั่งตรงล็อบบี้ พี่เปรี้ยวยังปิดหน้าร้องไห้เหมือนเดิมผมเลยรีบเปิดประเป๋าควานหาทิชชู่แล้วส่งให้อีกฝ่าย เพราะพี่ปืนบอกว่าจะไปโทรตามพี่สนิทพี่เปรี้ยวมาอยู่เป็นเพื่อน พี่เปรี้ยวจ้องหน้าผมนิ่งแต่ผมไม่สนใจยัดทิชชู่ใส่มืออีกฝ่าย
“ถ้าไม่ไหวก็ร้องออกมาเถอะครับ แต่เมื่อถึงเวลาหนึ่งพี่ควรจะหยุดร้อง พี่เป็นคนสวยและมีต้นทุนดีกว่าคนอีกตั้งมากมายทำไมถึงทำอะไรโง่ๆ ด้วยวิ่งไล่ตามคนที่เขาไม่รักด้วย”
“ฉันแค่อยากไขว่คว้าความสุขของฉัน”
“ถ้ามันเป็นความสุขที่ไม่มีเจ้าของพี่ก็ทำไปเถอะครับ แต่ถ้าความสุขที่พี่อยากได้ มันมีเจ้าของแล้วพี่ควรจะรู้ตัวว่ามันเป็นของต้องห้าม”
“เลิกกับปืนเถอะนะฉันขอร้อง”
พี่เปรี้ยวร่ำไห้ท่าทางน่าสงสารมือก็เขย่าแขนผมไปด้วย ผมถอนหายใจมองสำรวจอีกฝ่ายก่อนจะยิ้มอ่อนๆ ให้ พี่เปรี้ยวชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะฝืนยิ้มให้ผม
“ผมอยากให้พี่หายเสียใจไวๆ ผมหวังดีอยากให้พี่ดีขึ้น และอยากให้พี่เจอคนดีๆ แต่คนดีๆ คนนั้นต้องไม่ใช่พี่ปืน”
พี่เปรี้ยวเบิกตากว้าง
“เข้มแข็งนะครับพี่เปรี้ยว เพราะต่อให้พี่ร้องไห้คร่ำครวญยังไงผมก็ไม่มีวันปล่อยมือจากพี่ปืน”
.
.
คอนโดห้องชุดของพี่ปืนมีสองห้องนอนกับหนึ่งห้องน้ำและครัวเล็กๆ เป็นเคาน์เตอร์บาร์อยู่ด้านหนึ่ง การจัดแต่งห้องเป็นโทนสีเข้มคงเพราะเจ้าของห้องชื่นชอบสีโทนมืดแน่นอน เพราะตั้งแต่โซฟาไปถึงโต๊ะทำงานทุกอย่างล้วนเป็นสีเทาหมด พอก้าวเข้ามาในห้องทุกอย่างเลยให้ความรู้สึกอุ่นยังไงไม่รู้
“ฮื่อ”
ผมสะดุ้งโหยงเมื่อเจ้าของห้องโผเข้ากอดผมจากด้านหลัง เท่านั้นไม่พอริมฝีปากหนายังกดจูบเบาๆ ที่ต้นคอลามขึ้นมาถึงขยับเรื่อยๆ โดยไม่มีที่ทว่าจะหยุด
“ปล่อยได้แล้ว”
“นิดเดียว”
“ไอ้พี่ปืน”
“ครับๆ”
พี่ปืนยอมผละออกไปแต่ไม่วายดึงผมมาทรุดตัวนั่งที่โซฟา จะเรียกให้ถูกคือดึงผมมานั่งตักพี่มันที่นั่งอยู่บนโซฟาอีกที
“เมื่อกี้คุยอะไรกับเปรี้ยวเหรอ?”
“ก็เรื่องทั่วไป”
พี่ปืนทำหน้าไม่เชื่อ ก็แหงสิใครจะไปเชื่อ เพราะพี่เปรี้ยวดูมีอาการเหวอไม่น้อยตอนที่ผมพูดแบบนั้นออกไป เรียกว่าน้ำตาที่ไหลๆ อยู่ถึงกับพร้อมใจกันหยุดชะงักพอพี่ปืนและกลุ่มเพื่อนพี่เปรี้ยวมาถึงผมกับพี่เปรี้ยวก็นั่งกันคนละมุมแล้ว
“ทำไม? ไม่เชื่อผมรึไง”
“เปล่า”
ผมทำหน้ามุ่ยเลยโดนพี่ปืนบิดจมูกแรงๆ ทีหนึ่ง
“หน้าโคตรตลก”
ผมส่ายหน้าหวือ
“พูดใหม่ๆ”
“น่าเกลียด”
“ไอ้พี่ปืน”
ผมซัดทีไหล่พี่มันไปเต็มๆ จนฝ่ายนั้นร้องโอดโอย
“โอเคๆ น่ามอง”
“โว๊ะ!”
“จะให้กูชมว่ามึงน่ารักรึไง”
ผมขึงตาใส่อีกฝ่าย
“กูไม่พูดคำว่าน่ารักกับใครง่ายๆ หรอกนะ”
“เออไม่พูดก็อย่าพูด”
“มึงไม่เหมาะกับคำว่าน่ารักหรอกแรก”
..อะไรซิ...
“เพราะมึงไปไกลกว่าคำๆ นั้นแล้ว”
ง่อออออออออออ
ไอ้เหี้ยๆ เขินสัดรัสเซีย ตายๆ เหมือนหัวใจสูบฉีดหนักมาก
อีกสามตอนสุดท้ายจะถึงบทสรุปแล้วน้า กระซิกๆ
ใครเม้นท์ขอให้ได้แบบพี่ปืน 5555555++++
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
ใครเม้นท์ขอให้ได้แบบพี่ปืน 5555555++++
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: โอ ที่ 11-09-2017 21:07:23
เริ่มหัวข้อโดย: มาชิ มาชิ ที่ 11-09-2017 21:12:21
น้องเเรกเด็ดมากลูก เอาซะชะนีเงิบ อิอิ
พี่ปืนก็น่ะ หยอดได้หยอดดี ไอ้คนอ่านก็เขินได้เขินดี
จะจบแล้วเหรอ เรายังอยากอ่านเรื่อยๆอยู่เลย
บอกเลยรักเรื่องนี้มาก รักจริงๆ นิยายน้ำดีมาก
สุดท้ายรักคนเขียน อิอิ
เริ่มหัวข้อโดย: baipai_bamboo ที่ 11-09-2017 21:15:46
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 11-09-2017 21:18:03
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 11-09-2017 21:21:56
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 11-09-2017 21:22:32
:katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 11-09-2017 21:24:46
NC อยู่ไหน
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 11-09-2017 21:25:14
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 11-09-2017 21:30:54
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 11-09-2017 21:31:58
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 11-09-2017 21:33:55
เปรี้ยวก็สู้ๆนะ สักวันคนที่เป็นของเราต้องเดินเข้ามาอย่างแน่นอน
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 11-09-2017 21:36:44
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 11-09-2017 21:45:51
เอาอะไรมาคิดว่าการที่ปืนรักกับแรกมันวิปริต
ว่าแต่แรกวิปริต แต่ปืนไม่วิปริต เอาตรรกะที่ไหนมาคิด
แล้วมาขอให้แรก ปล่อยมือจากปืน ทั้งที่ก่อนนี้ทำท่าเหยียดหยามแรก
อือ......ขอกันง่ายๆเน้าะ แล้วคิดว่าจะได้ความรักจากปืน
ปืนจะหันไปรักเปรี้ยว มันสั่งกันได้ด้วยหรือความรัก
ถ้าปืนจะรักเปรี้ยวก็รักไปนานแล้ว
แต่แรก รับมือได้สุภาพ แต่ไม่ยอม แรก ยอดเยี่ยมมาก
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-09-2017 21:54:12
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 11-09-2017 22:13:41
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 11-09-2017 22:24:49
เสพแต่พระเอกในนิยาย55555
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 11-09-2017 22:45:44
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 11-09-2017 23:00:27
ปล.นักอ่านผู้มีจิตมั่นถึงคู่เบิร์ดปิงปองคนเก่าคนเดิม เพิ่มเติมคือขอเรื่องแยกเถอะน้าาา :hao4:
เริ่มหัวข้อโดย: korner ที่ 11-09-2017 23:06:45
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 11-09-2017 23:19:19
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 11-09-2017 23:30:08
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 11-09-2017 23:31:07
ขอบคุณค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 12-09-2017 01:33:28
555555555555555
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 12-09-2017 01:58:20
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 12-09-2017 04:02:00
ชอบตอนที่เเรกตอบเปรี่ยวจังใส่ๆแต่แรงวอดก้าดีๆนี่เอง
เริ่มหัวข้อโดย: sahatsawat ที่ 12-09-2017 06:18:08
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 12-09-2017 06:32:47
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 12-09-2017 07:05:49
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 12-09-2017 07:43:04
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 12-09-2017 07:45:04
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 12-09-2017 08:07:36
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 12-09-2017 08:38:12
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 12-09-2017 08:40:02
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 12-09-2017 09:02:46
จัดการให้น้องเลยนะคะ
พวกเราไม่ยอม
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 12-09-2017 09:03:49
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 12-09-2017 09:47:06
พอเถอะนะเปรี๊ยวปี๊ดดด เดี๋ยวจะจบไม่สวย
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-09-2017 10:03:46
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 12-09-2017 10:08:17
อยากได้แบบพี่ปืนสักคน คงฟินน่าดู อิจฉาน้องแรกสุดใจเลย
เริ่มหัวข้อโดย: suikajang ที่ 12-09-2017 11:01:00
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 12-09-2017 11:07:29
ปุ่มล้านไลค์อยู่ตรงไหนพูด !!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 12-09-2017 12:35:17
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 12-09-2017 15:17:08
เริ่มหัวข้อโดย: iNklaNd ที่ 12-09-2017 15:39:22
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 12-09-2017 15:39:58
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 12-09-2017 16:12:01
:3123: :pig4: :3123:
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 12-09-2017 16:21:20
เปรี้ยวจะหยุดใช่มะ
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 12-09-2017 16:44:46
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 12-09-2017 21:38:11
ชะนีหลบไปย่ะ o18
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 13-09-2017 00:38:35
เริ่มหัวข้อโดย: tistaek ที่ 13-09-2017 00:53:37
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 13-09-2017 01:16:28
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 13-09-2017 05:10:18
แรกไม่งอน แต่มีนอยด์ แล้วมาเจอคำคนอีก แต่แรกเด็ดมากค่ะ ต้องชัดเจนแบบนี้แหละ
ปืนดีนะ ชัดเจน ไม่ปิดบัง และกลัวน้องโกรธ 55555
สมควรเจอแบบนี้นะเปรี้ยว เหมือนแรกพูดน่ะ มีดีทำให้สมกับที่มีหน่อย
แล้วปืนก็ชัดเจนมาแล้วด้วย ไม่มีเร้าหรือ
เริ่มหัวข้อโดย: Sky ที่ 13-09-2017 07:57:58
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 13-09-2017 08:00:15
เสียแต่ว่าเฮียปืนจัดหนักกว่า อิอิอิ
เริ่มหัวข้อโดย: ANIKI. ที่ 13-09-2017 09:18:44
สรุปคือ เบิร์ดกับปิงปองนี่ใช่ใช่ไหมคะ 5555 เห็นเค้าลาง
ปล. อ่านไปก็อิจฉามาก มากๆด้วย คือชีวิตดีย์อะ 5555555
รอติดตามจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 13-09-2017 16:17:15
นึกว่าจะได้อ่านฉาก... :haun4:
ไม่อยากให้จบเลยง่า รักกกกก :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: MonKeez ที่ 15-09-2017 04:34:17
นุ้งแรก พูดดีมากลูก ทำถูกละ กู๊ดดจ๊อบบ
เบิร์ดปิงปอง ยังไง อะไรยังไง ควรเปิดตัวได้แล้วเด้ออ
เริ่มหัวข้อโดย: ┠┨ ¡ Þ Þ ☻ ❣ ╰╰ ที่ 17-09-2017 08:09:38
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 18-09-2017 17:36:16
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 18-09-2017 21:27:55
- ไปค่ายตอนที่ยี่สิบแปด : พี่ปืนอยากกิน? -
“หิว”
“........”
“หิวม๊ากกกกก”
“........”
“หิวจังเลยครับ”
ผมเงยหน้าจากชีทเรียนที่กำลังทำสรุป แล้วหรี่ตามองคนที่บ่นว่าหิวกำลังนอนตีพุงอยู่ข้างๆ นี่ ทั้งที่บอกว่าหิวแต่ดันไม่ขยับตัวซะที ผมยิ้มขำก่อนจะเก็บชีทให้เรียบร้อย วันนี้เป็นวันหยุดเสาร์อาทิตย์ซึ่งช่วงกลางวันผมจะมานอนอ่านหนังสือที่ห้องพี่ปืนอีกนัยหนึ่งคือมาให้พี่มันติววิชาแล็ปที่จะสอบช่วงมิดเทอม เพราะวิชาแล็ปที่ดูหนักหนาสำหรับผมคือแล็ปชีวะที่มีควิชแทบจะทุกครั้งที่เข้าเรียน พอเห็นคะแนนเทสแล้วผมถึงกับหายใจหายคอไม่สะดวกต้องมาอ้อนวอนให้พี่ปืนมันติวให้ แต่ต้องแลกกับการที่ต้องมาติวที่ห้องพี่มัน
บอกเลยว่าถ้ำเสือก็ยังเป็นถ้ำเสืออยู่วันยังค่ำ!
พอตกเย็นผมถึงต้องหาทางชิ่งให้ไว เพราะพอจะรู้ถึงสายตาเจ้าของห้องที่พักนี้กรุ้มกริ่มและดูเหมือนว่าผมชักจะเห็นบ่อยจนเริ่มเสียวตูดแปลกๆ ผมเหลือบตามองนาฬิกาตรงผนังที่บอกเวลาเย็นแล้วและคงจะถึงเวลามือค่ะแล้วเลยกลับหอผมซะที
“อยากกินอะไรล่ะครับ”
“แล้วมึงอยากกินอะไรล่ะ”
“แล้วแต่พี่เลย”
ต่างฝ่ายต่างโยนให้กันจนผมแอบย่นจมูก
“กูอยากกินในสิ่งที่กินไม่ได้หรอก”
“พูดแปลกๆ”
ผมส่ายหัวขณะที่มือก็ยัดชีทในกระเป๋าเป้ “แล้วผมจะรู้มั้ยเนี่ย ว่าพี่อยากกินอะไร?”
“พูดได้เหรอ”
“อ่าห่ะ”
“อยากกินมึง”
...อะไรซิ...
ผมหันขวับไปมองพี่มันแล้วจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง
“เมื่อกี้พูดว่าอะไรนะ”
“มึงถามกูก็ตอบ”
“กวนตีนว่ะ”
พี่ปืนหัวเราะร่วนก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถมาควงเล่น
“กูพูดจริง”
“โว๊ะ!”
สัมผัสหนักๆ ที่ฟาดไหล่ผมอยู่ ทำให้ต้องหันไปมองแล้วก็ต้องเจอกับสายตาเจ้าของลำแขนที่จ้องอยู่ในระยะประชิด
“อะ อะไร”
“กูพูดจริงๆ นะ”
ผมอ้าปากค้างซ้ำในใจยังรู้สึกหวิวๆ บอกไม่ถูก ผมสัมผัสได้ว่าพี่ปืนมันไม่ได้ล้อเล่นเลย ตรงกันข้ามแววตาพี่มันเต็มไปด้วยความจริงแน่นอน ตายๆ ผมรีบเบือนหน้าหนีโดยการหรุบตามองพื้น แต่ไม่วายท่อนแขนแข็งแรงนั่นรวบตึงเอาไปกอดทันที
“ฮื่อ”
“อยากกินแล้ว...เมื่อไหร่จะได้กิน”
โอ้ยแค่กระซิบเสียงแผ่วผมก็เหลวเป็นขี้แล้ว เสือกมาเป่าลมใส่หูกันอีก ห่าเอ้ย
“พะ พูดอะไรเนี่ยปล่อยผมเลย”
“แรก”
“ฮื่อ”
“เมื่อไหร่?”
ผมชักเริ่มเกลียดความตรงชัดจัดเต็มของไอ้พี่ปืนซะแล้วสิ แม่งเอ้ย ถามกันตรงๆ ทื่อๆ แบบนี้ก็ได้เหรอ ตายห่าไอ้แรก! มึงอย่าหน้าแดงให้พี่ปืนมันจับได้นะว่ามึงคิดลามกตามพี่มันอ่ะ อย่านะเว้ย อย่าเด็ดขาดนะไอ้แรก
“เมื่อไหร่อะไรไม่รู้ไม่ชี้”
ผมทำเสียงเข้มก่อนจะพยายามบิดข้อมือหนีจากการเกาะกุมอีกฝ่าย
“มึงหน้าแดงมากรู้ป่ะ?”
ไอ้ฉิบหาย!
ไอ้ร่างกายบัดซบแม่งทรยศกูทำไม สภาพผมตอนนี้เหมือนพร้อมจะร้องไห้ตลอดเวลาไม่ใช่เพราะสาเหตุอื่นใดนอกจากความอับอายล้วนๆ
“ก็พี่แม่ง”
“กูทำไม”
“ก็พี่อ่ะทำอะไรอย่างนี้วะ?” ผมทำหน้ามุ่ย “โคตรกาม”
พี่ปืนแสยะยิ้มตรงมุมปากเล่นเอาใบหน้าผมร้อนวูบวาบ
“กูอยู่ใกล้มึงขนาดนี้ไม่คิดก็แปลกละ นี่กูคนนะไม่ใช่รูปปั้นจะได้ไม่มีอารมณ์ความรู้สึกน่ะ”
แหมก็ตรงไป๊
“ฮื่อ”
“เวลามึงทำเสียงอย่างนี้กูยิ่งขึ้นรู้ป่ะ”
“ไอ้เหี้ย”
พี่ปืนขำก๊ากก่อนจะฉุดมือผมมาใกล้ๆ แต่ผมขัดขืนไง สุดท้ายมันเลยใช้แรงที่มากกว่าฉุดผมทีเดียวมานอนแอ้งแม้งอยู่ใต้ร่างมันบนโซฟากลางห้อง เท่านั้นไม่พอพี่มันยังนอนทับผมอีกที ซ้ำใบหน้าคมคายนั่นยังเลื่อนเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆ จนผมต้องหลับตาปี๋แล้วกลั้นลมหายใจ
“แรก”
มือหนาเกลี่ยไปตามใบหน้าผมเบาๆ แต่สัมผัสที่แผ่วเบานั่นทำเอาปั่นป่วนมวนท้องไปหมด
“ก็มึงเป็นอย่างนี้แล้วใครมันจะอดใจไหววะ”
“......”
ผมลืมตามาจ้องใบหน้าอีกฝ่ายที่ยิ้มละมุนให้ผม
“พี่รักผมจริงๆ เหรอ?”
พี่ปืนเลื่อนใบหน้ามาจูบเบาๆ ที่หน้าผากผม
“รักที่สุด”
“อย่าหลอกผมนะ”
“ทำไมถึงคิดแบบนั้นล่ะหือ?”
“ก็พี่มันมีอะไรหลายอย่างที่ต่างจากผม พี่เป็นคนที่ไปไหนใครๆ ก็สนใจ มันอดคิดไม่ได้ว่าทำไมพี่ถึงสนใจผม ทั้งที่ผมไม่ได้ต่างจากคนอื่นเลย”
“ต่างสิ”
“ยังไง”
“คิดไม่ออก”
“นี่”
ทุบอกมันไปทีหนึ่งแรงๆ ด้วยความหมั่นไส้
“กูก็บอกไม่ถูกหรอกว่ามึงต่างจากคนอื่นยังไง กูรู้แค่ว่ากูชอบแค่มึง แค่เห็นมึงยิ้มกูก็มีความสุขแล้วและกูสบายใจทุกครั้งที่มีมึงอยู่ข้างๆ”
“เลี่ยนชะมัด”
“เอ้าพูดจริงก็ว่าเลี่ยนอีก”
“ก็ผมฟังแล้วขนลุกนี่”
“แล้วอย่างอื่นลุกมั้ย?”
นี่ถามเอาฮาหรือเพราะหื่นกามกันแน่วะ ผมเบ้หน้าใส่อีกฝ่าย
“แล้วยังไง?”
“ยังไงคืออะไร”
“ที่กูขอ”
โอ้ย ก็วนมาเรื่องใต้สะดือจนได้เนอะคนเรา!
“ไม่รู้เว้ย วันไหนที่ผมอยากมานอนห้องพี่ก็วันนั้นแหละ”
“คืนนี้เลยมั้ย”
เกลียดใบหน้ายิ้มกริ่มนี่ฉิบหาย
“โคตรอยากทุบหัวพี่ให้สลบอยู่ตรงนี้เลยรู้ป่ะ”
“โหด”
“พี่แม่งก็โคตรหื่น”
“ก็เหมาะกันเลยดิ มึงโหดกูหื่นพอดีเลย”
ไอ้ห่านี่ก็ช่างคิดเนอะ พี่ปืนพูดขำก่อนจะค่อยๆ ปล่อยให้ผมลุกขึ้นนั่ง จังหวะนั้นแหละที่คิดว่าปลอดภัยแล้วผมกลับถูกจู่โจมอย่างว่องไว พี่ปืนขยับเข้ามาใกล้อีกครั้งแล้วแนบริมฝีปากที่ปากของผมอย่างว่องไว จังหวะมึนเบลอนั่นผมถึงได้ปล่อยให้พี่ปืนรุกรานจนพอใจ
“ปะ ปล่อยได้แล้ว”
เล่นบดจนน้ำลายไหลลงขอบปากแล้วนี่พี่มันจะกินปากผมเข้าไปด้วยรึไงวะ แล้วไอ้ลิ้นร้อนๆ นี่อีกชอนไชเป็นหนอนเลยนะมึง
“มัดจำก่อน”
พี่ปืนพูดเสียงกระเส่าชิดริมฝีปาก
“อื้อ”
เป็นค่ามัดจำที่เข้าเนื้อจริงๆ เพราะเล่นบดจนปากผมบวมเจ่อแดงร้อนกันเลยทีเดียว
“ผ่าม”
ฉิบหาย!
ผมถึงกับสะดุ้งโหยงเมื่อเสียงนั่นดังจากเหนือหัวของพวกเรา และยิ่งตกใจจนหน้าแทบจะมุดลงพื้นคือมีบุคคลที่สามมายืนดูผมกับพี่ปืนนัวกันอยู่ในห้องด้วย
“ไอ้ห่าปริ๊นซ์”
“คนนี้เหรอเมียพี่”
พูดเสร็จก็เดินมาสำรวจผมแล้วยิ้มกว้างก่อนจะยกมือทักทายผมด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแต่แววตาแพรวพราวเหลือเกิน
“สวัสดีครับผมชื่อปรินซ์”
“ออกไปจากห้องกูเลย”
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ตอบอะไรพี่ปืนแม่งก็ลากคอผู้ชายคนนั้นออกไปทันที ผมที่จับต้นชนปลายอะไรไม่ถูกเลยได้แต่นั่งงงอยู่ตรงนั้นไปพักหนึ่ง ไอ้ห่าหน้าร้อนมากโคตรอายเลยแม่ง อยู่ดีๆ ก็ได้โชว์จูบให้คนอื่นดูตั้งนานสองนาน
ตายๆๆ
หลังจากสงบจิตสงบใจได้สักพัก พี่ปืนก็ลากผู้ชายคนนั้นเข้ามา นั่นแหละที่ทำให้ผมสังเกตว่าหน้าตาท่าทางของทั้งคู่คล้ายๆ กันโดยเฉพาะใบหน้านี่มีเค้าเดียวกันชัดเจน แต่ผู้บุกรุกดูเหมือนจะเฟรนลี่และขี้เล่นกว่าเยอะ และไม่น่าแปลกใจเลยเมื่อพี่ปืนแนะนำว่าใครคนนั้นมีสายเลือดเดียวกัน
“นี่ปริ้นซ์น้องชายกู”
“อ่า เอ่อ ดีครับ”
“หวัดดีครับพี่สะใภ้”
พี่สะใภ้พ่องงงงงงงงง
ผมทำปากขมุบขมิบจนฝ่ายนั้นขำก๊ากแล้วอัญเชิญตัวเองมานั่งที่โซฟาตัวเดียวกับผมแล้วทำการเริ่มสำรวจผมอย่างจริงจัง
“ขาวสัด”
“.......”
“หน้าตาให้เอบวกเลย”
“.......”
“ว่าแต่พี่เสร็จพี่ปืนยัง?”
“ไอ้เหี้ย”
ผมเผลอหลุดปากด่ามันเสียงดังลั่นเล่นเอาไอ้เด็กที่ไว้ผมทรงซามูไรไถข้างขำก๊าก นี่บอกเลยว่าทรงนี้ถ้าหน้าไม่ดีพอมึงไม่รอดแน่ แต่นี่เพราะพันธุกรรมดีเอ็นเอเดียวกับพี่ปืนไงมึงถึงได้รอดมาหล่อเหลาเจ้าเล่ห์ขนาดนี้
“แฟนเฮียแม่งตลกดีว่ะ”
...ป๊าบ...
“เลิกพูดเล่นได้แล้ว”
พูดไม่พอพี่ปืนยังโลกหัวน้องตัวเองจนฝ่ายนั้นถึงกับเซถลามากอดผมหมับเลย เดี๋ยวนะ มันใช่เหรอ ผมหน้าตื่นรีบยันไอ้เด็กเปรตนี่ออก แต่ไม่ทันได้ออกแรงพี่ปืนก็เด่เท้ามายันน้องชายตัวเองจนล้มกลิ้ง
“โอ้ยเฮีย ผมเจ็บนะเนี่ย”
“อย่ามาเนียนกอดแฟนกู”
“เฮียใจร้ายทำไมทำกับน้องแบบนี้อ่ะ”
ไอ้เด็กเปรตเอ้ยไอ้เด็กปริ้นซ์ทำกระฟัดกระเฟียดไม่เข้ากับใบหน้ามันเลย ก็คนงอนอะไรดวงตาพราวระยับขนาดนั้น แต่ว่านะถ้ามองเด็กนี่โดนไม่อคติเกินไปมันคือผู้ชายหน้าตาดีที่ดูอันตรายคนหนึ่งเลยว่ะ
“ตอแหล”
“เฮียอ่า”
น้องพี่ชายเบ้ปากก่อนจะลงขึ้นมานั่งดีๆ
“เลิกเล่นได้แล้ว วันนี้มึงมาที่นี่ทำไมแล้วอีกอย่างนะกุญแจห้องกูมึงมีสำรองได้ไง”
ใช่ มึงเข้ามาได้ไงวะทำไมพวกกูถึงไม่รู้ตัวเลย
“เอาน่า”
เด็กปริ้นซ์โบกไม้โบกมือไปมา
“ผมแค่คิดถึงเฉยๆ ใครจะไปคิดว่ามาถึงจะถูกเฮียเซอร์ไพร์สพาแฟนมา ‘เอา’ ที่ห้องวะ”
“พูดดีๆ”
“ผมแค่แซวเล่น”
“มึงโกหก”
“โกหกไรเฮีย”
“เอาความจริงดิปริ้นซ์มึงมาหากูทำไม”
น้องชายพี่ปืนยักไหล่ก่อนจะเบะปาก
“คืนนี้นอนด้วยดิเฮีย”
“ไม่”
“โธ่เฮีย ปริ้นซ์ไม่มีที่ไป”
“ก็กลับบ้าน”
“กลับไปให้แม่รอเชือดอ่ะเหรอ”
“ไปทำอะไรผิดมา”
ไอ้ปริ้นซ์หัวเราะแหะๆ ก่อนจะทำหน้าเหมือนจำนน “ปริ้นซ์ก็แค่ขับมอไซค์ล้ม”
“แล้วใครใช้ให้มึงไปแอบขับมอไซค์”
“ก็เฮียไม่สอนผมเองนี่หว่า”
“เดี๋ยวกูโบก”
พี่ปืนยกมือรอท่าเตรียมโบกก่อนจะส่ายหน้าเมื่อน้องชายทำตาปริบๆ เห็นแบบนั้นผมก็เผลอขำออกมาไม่ได้ เพราะสังเกตดีๆ ผมเห็นบาดแผลตรงหางคิ้วด้านขวากับข้อศอกด้านเดียวกัน แต่ท่าทางดูไม่ได้ร้ายแรงอะไรมาก
“แล้วทำแผลมารึยัง”
“ติดพลาสเตอร์แล้วนี่ไง”
“มึงได้ล้างแผลรึเปล่า”
ไอ้ปริ้นซ์ส่ายหน้าพี่ปืนเลยขยี้หัวตัวเองแรงๆ เป็นอาการที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมว่าพี่ปืนคงห่วงน้องชายไม่น้อย ไม่อย่างนั้นดวงตาแข็งกร้าวนั่นคงไม่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด เห็นแบบนั้นผมเลยไปช่วยพี่ปืนหาอุปกรณ์ทำแผล กลับมาอีกทีเห็นไอ้เด็กปริ้นซ์กำลังคุยโทรศัพท์กับแม่เห็นว่าขอโทษขอโพยอีกฝ่ายที่ทำให้แม่เป็นห่วงก่อนจะสำทับอีกว่าคืนนี้จะนอนกับพี่ปืนแม่ไม่ต้องห่วง
ไอ้เด็กนี่ก็ดูน่ารักไม่หยอก
“มองขนาดนี้สนใจกิ๊กกันมั้ยพี่”
เสียแต่ว่าแม่งโคตรกวนตีน
“เดี๋ยวกูยันให้หน้าแหกกว่าเก่าเลย” ผมพูดเสียงเรียบมันเลยทำคอย่อก่อนจะหันไปสนใจโทรศัพท์ในมือ ระหว่างผมเลยลงมือทำแผลให้ เพราะก่อนหน้านี้พอดีว่าพี่ปืนมันลงไปซื้อยาให้น้อง
“เสร็จแล้ว”
“ขอบคุณนะพี่”
มันยกมือไหว้ผม ทำเอาผมถึงกับชะงัก จริงๆ มึงก็เป็นคนที่มีสัมมาคารวะที่หว่า
“คราวหลังก็ระวังด้วยล่ะ”
“แม่บอกจะยึดกุญแจรถผมสามเดือน”
“ก็สมควร”
มันทำหูลู่หูตกไปหมดก่อนจะถอนหายใจแรงๆ ท่าทางเหมือนเด็กน่าสงสารผมเลยอดใจไม่ไหวตบบ่ามันเบาๆ ไอ้ปริ้นซ์เงยหน้ามันยิ้มแฉ่งให้ผมแล้วเลื่อนมือมากุมผมแล้วเขย่า
ป๊าบ!
ไอ้พี่ปืนโผล่จากไหนไม่รู้โบกหัวน้องชายตัวเอง
“หลายรอบแล้วนะมึง”
“พี่แม่งขี้ห่วง”
“เรื่องของกู”
ไอ้ปริ้นซ์ขำก๊ากเมื่อเห็นพี่ชายมันโมโหจนน็อตหลุด มันเลยเดินไปทำหน้าล้อเลียนพี่มันจนพี่ปืนวิ่งไล่เตะ ท่าทางของทั้งคู่เหมือนเด็กๆ นั่นทำให้ผมเห็นมุมเด็กๆ ของพี่ปืนซึ่งเป็นอีกมุมหนึ่งของพี่ปืน เอาจริงๆ นะตั้งแต่เป็นแฟนกันมา พี่ปืนมีเรื่องทำให้ผมนึกประหลาดใจและประทับใจได้ทุกวัน
และผมดีใจที่วันนี้ได้มีโอกาสมายืนมองพี่มันอยู่อย่างนี้ในฐานะคนรัก
*****************************************
“งานเลี้ยงข้าวขอบคุณชาวค่าย”
“โห”
“จริงๆ ไม่ใช่งานใหญ่อะไรหรอกแค่นั่งกินข้าวกันง่ายๆ” พี่ปิงปองอธิบาย “คือพอสรุปรายงานทำเรื่องส่งอาจารย์เรียบร้อยแล้วมันมีเงินตกเบิกเหลืออยู่พี่เลยขออาจารย์ว่าจะเก็บส่วนหนึ่งไว้เป็นเงินทุนสำหรับค่ายปีหน้าและอีกส่วนของขอแบ่งมาเลี้ยงข้าวขอบคุณชาวค่ายทุกคน”
“ว้าว”
“เป็นสินน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ที่พี่กับกรรมการประชุมกันแล้วว่าอยากให้เพื่อเป็นกำลังใจให้พวกเราที่ร่วมแรงร่วมใจกันจนค่ายของพวกเราประสบผลสำเร็จทุกอย่าง”
“เยี่ยม”
วันนี้พี่ปิงปองนัดชาวค่ายมาประชุมเพื่อรับทราบว่าอีกสองวันพี่แกและรุ่นพี่ปีสามจะเลี้ยงข้าวพวกเรา จริงๆ เป็นการนัดเพื่อพบปะถามสารทุกข์สุกดิบกันธรรมดา เอาจริงๆ ถึงแม้ว่าจะเรียนอยู่คณะเดียวกันแต่กับบางคนนานๆ ถึงจะเจอกันที และนั่นทำให้คิดถึงบรรยากาศที่ค่ายเมื่อหลายเดือนก่อน
คิดถึงอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า คิดถึงคนที่นั่น
ผมอมยิ้มเมื่อนึกถึงจดหมายของน้องพงษ์ที่ถูกส่งมาแทบทุกสัปดาห์ เด็กน้อยเขียนมาเล่าถึงความเป็นไปของตัวเองและคนที่นั่น มันเลยเหมือนว่าเราไม่ได้อยู่ห่างไกลกันเลย
“เย็นนี้ไปสวนหลวงกัน”
พี่ปืนเดินมาชวนเพราะเห็นว่าเมื่อวานปีสามมีสอบเทสต์ซึ่งเป็นวิชาที่หนักหนาพอสมควร พอสอบเสร็จพวกพี่แกเลยกะจะไปฉลองกันที่สวนหลวงซะหน่อย ซึ่งแน่นอนว่านอกจากบรรดาแก๊งสี่โจร พี่ปิงปอง พี่ต้องแล้วกลุ่มเจ่บางส่วนจะมาแจม นั่นแหละถึงทำให้ผมตกปากรับคำเพราะอยากไปนั่งฟังกลุ่มเจ่พูดเรื่องตลกกัน ฟังกลุ่มนี้คุยกันทีไรผมขำท้องคัดท้องแข็งทุกที
เกือบสามทุ่มหลังจากกลับไปเปลี่ยนชุดที่หอเป็นชุดไปรเวทแล้วพี่ปืนก็มารับผมกับไอ้เบิร์ดไปร้านเหล้า พอไปถึงผมเห็นพวกพี่ๆ มากันเยอะแล้ว กลุ่มเจ่ที่มาถึงก่อนพวกผมจึงกวักมือเรียกเข้าไปหา พี่ปืนที่เห็นว่าผมนั่งคุยกับกลุ่มเจ่อยู่เลยปลีกตัวออกไปคุยกับเพื่อนพี่มัน
“แกน้องเค้าชื่อเพชร”
พี่เจสวิ่งมาแต่ไกลก่อนจะทำท่าจีบปากจีบคอได้อย่างน่าหมั่นไส้ ผมซึ่งหมุนแก้วพั้นซ์เล่นอยู่ถึงกับหูผึ่งเลยนิ่งฟังพวกพี่เขาคุยกันต่อ
“อ๊าย แค่ชื่อก็ฟังดูแข็งแล้ว กล้ามก็คงแน่นน่าดู”
พี่กล้วยทำท่าเคลิ้ม
ว่าแต่น้องเพชรนี่ใครวะ?
“เด็กเสิร์ฟที่ร้าน”
พี่ปิงปองขยับมากระซิบข้างหู เล่นเอาผมตาโตเมื่อเพิ่งจะถึงบางอ้อว่ากลุ่มเจ่กำลังตกเด็กเสิร์ฟกล้ามแน่นร้านนี้อยู่
“หล่อมั้ยล่ะพี่”
“หน้าตาก็บ้านๆ นะ แต่เป็นบ้านเดอะดาวเลย”
“เชร้ด”
แล้วข้อสงสัยของผมก็ถูกคลี่คลายเมื่อน้องเพชรที่ว่าเดินมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ผมสังเกตเด็กหนุ่มหน้าตาดีที่เจาะหูกำลังยกเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้ด้วยท่าทางสุภาพแล้วอดชื่นชมความมีมารยาทของน้องมันไม่ได้ ถึงแม้ว่าระหว่างนั้นจะโดนกลุ่มเจ่แซวเป็นระยะก็ตาม
“น้องชื่อเพชรหรือจ๊ะ”
“ครับ”
“พี่ก็เพชรนะ”
เด็กเสิร์ฟทำหน้างง
“นั่นเพชรเฉยๆ” พี่กล้วยชี้ไปที่น้อง แล้วชี้มาที่ตัวเอง “นี่เพชรจะโดนย้อม”
เพชรจะโดนย้อม พร้อมจะ....
ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยย
“ฮ่าๆๆๆ”
ผมกุมท้องขำก๊าก ขณะที่เด็กเสิร์ฟยิ้มหวานและเกาหัวราวกับเขินอายให้กลุ่มเจ่ก่อนจะเดินลับตาไปเล่นเอาคนทางนี้ทำหน้าฟินกันใหญ่ ผมกับพี่ปิงปองขำจนน้ำตาไหลเยี่ยวเล็ด สุดท้ายผมเลยแวบออกมาเข้าห้องน้ำ แต่ขากลับเข้าไปในร้านนี่สิผมบังเอิญเห็นอะไรบางอย่างซะก่อน
ภาพนั้นทำเอาผมตาโตอ้าปากค้างก่อนที่ผมจะส่งเสียงอะไรออกมาฝ่ามือหนาก็รวบปิดปากแล้วดันให้ผมออกมาก่อน ผมสะดุ้งโหยงแต่เมื่อไปด้านหลังแล้วเห็นว่าเป็นพี่ปืนเลยเลิกขัดขืน
“ชูร์”
“เมื่อกี้”
.
.
“ภาพนั้น...”
ภาพเมื่อกี้คือ...
ภาพที่ไอ้เบิร์ดจูบพี่ปิงปอง
ผมสาบานว่าผมไม่ได้ตาฝาด ถึงแม้จะรู้สึกมึนๆ เล็กน้อยเพราะแอบกินเหล้าแก้วพี่ปิงปองมา แต่สาบานด้วยความสัตย์จริงว่าผมเห็นจริงๆ ว่าสองคนนั้น...
“ผมไม่ได้ตาฝาด”
“อือ”
พี่ปืนที่นิ่งอยู่นานพูดขึ้น
“แต่ว่าพี่”
“มันเรื่องของสองคนนั้น”
ก็จริง มันเป็นเรื่องส่วนตัวของสองคนนั่น แต่ว่าใครมันจะไปคิดว่าสองคนนั้นจะสปาร์คกันจริงๆ
“กลับเข้าไปข้างในเถอะ”
“อยู่ข้างนอกก่อนได้มั้ย”
เพราะเริ่มมึนเลยอยากสูดอาการข้างนอกก่อน
“มึงแอบไปกินเหล้ามาใช่มั้ย”
“แหะๆ”
ผมยิ้มแห้งๆ แต่พี่ปืนไม่ได้พูดอะไรพี่มันแค่โยกศีรษะผมเบาๆ ในความมืดผมแอบมองใบหน้าด้านข้างของอีกฝ่าย แม้จะไม่มีแสงไฟจากที่ใดแต่ผมก็มองเห็นพี่มันชัด และแม้จะอยู่ในความมืดผมก็ยังมองออกมาว่าใบหน้านี้ของพี่ปืนน่ามองขนาดไหน
ทำไมถึงเป็นคนที่ดูดีขนาดนี้วะ
“พี่หล่อจัง”
“หือ?”
พี่ปืนหันขวับมามองผมทันที เชี่ย มึงพูดอะไรออกไปเนี่ยไอ้แรก ตายๆ เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แน่ๆ เพราะมึงเมาแล้วแน่ๆ ถึงกล้าบ้าบิ่นพูดแบบนั้นออกไป
“มึงเมาเหรอ?”
“อื้อ”
“มึงรู้มั้ยว่าคนที่พูดแบบนี้อยากได้อยู่สองอย่าง อย่างแรกคืออยากได้รับคำขอบคุณ”
พี่ปืนโน้มใบหน้าลงมาใกล้กับผม
“และอย่างที่สองคืออยากเสียตัว”
“อุ๊บ!”
ผมยืนนิ่งแล้วเงยหน้าให้อีกฝ่ายกดจูบลงมาอย่างแผ่วเบา
“แรก”
“พี่ปืน”
“ครับ”
“คืนนี้ผมอยากไปนอนห้องพี่”
โอโหนี่น้องแรกหรือน้องแรดจ๊ะ ฮ่าๆๆๆๆ ปักหมุดตอนหน้าที่ทุกคนรอคอยเด้อ ฮิ้ววว :haun4:
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก และ #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 18-09-2017 21:38:10
เริ่มหัวข้อโดย: มาชิ มาชิ ที่ 18-09-2017 21:43:39
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 18-09-2017 21:48:44
ตั้งกล้องสิรออะไร๊!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: sodaa ที่ 18-09-2017 21:54:16
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 18-09-2017 21:55:34
เริ่มหัวข้อโดย: muiko ที่ 18-09-2017 21:59:15
เอาแล้วไงแรก
:-[
รอตอนหน้าแบบใจจดจ่อมากมาย
เริ่มหัวข้อโดย: ice.sp0211 ที่ 18-09-2017 22:14:18
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 18-09-2017 22:15:17
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 18-09-2017 22:16:07
เริ่มหัวข้อโดย: mooping-7 ที่ 18-09-2017 22:51:49
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 18-09-2017 22:52:25
เริ่มหัวข้อโดย: route rover ที่ 18-09-2017 23:12:52
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 18-09-2017 23:21:06
ทำไมแรดแบบนี้ละลูก
:pighaun:
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 18-09-2017 23:24:06
ปล. ขอเบิร์ดปิงปองให้เราสักสองสามตอนเถอะนะคะ พลีสสสส :mew2:
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 18-09-2017 23:27:04
เตรียมตัวเตรียมใจมาแล้วใช่มั้ย
พี่ปืนจะเตะน้องปริ๊นออกนอกห้องรึป่าวน้าาา ว้ายยยยย :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 18-09-2017 23:29:14
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 18-09-2017 23:45:11
:L2: :pig4: :L2:
เริ่มหัวข้อโดย: korner ที่ 18-09-2017 23:53:19
เริ่มหัวข้อโดย: Jibbubu ที่ 19-09-2017 00:01:49
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 19-09-2017 00:03:05
อยากจะกรรี๊ดสิบตลบ :ling1:
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 19-09-2017 00:04:07
เริ่มหัวข้อโดย: เมียงู ที่ 19-09-2017 00:24:22
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 19-09-2017 00:54:46
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 19-09-2017 04:16:04
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-09-2017 04:53:25
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 19-09-2017 06:03:56
พี่ปืนอยากกินแรกตั้งนานแล้ว ก็สมใจพี่ปืน สุดๆละ ว้าว..........
ส่วนแรกก็ ผมยอมพี่ปืนแล้วววว :กอด1:
รอตอนหน้า อย่างใจจดใจจ่อ :ling1: :ling1: :ling1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 19-09-2017 06:47:13
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 19-09-2017 07:20:58
รอตอนหน้าอย่าใจจดจ่อ
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 19-09-2017 07:29:05
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 19-09-2017 07:51:03
เริ่มหัวข้อโดย: MyLavenderLand ที่ 19-09-2017 07:54:34
เริ่มหัวข้อโดย: duckool ที่ 19-09-2017 08:22:27
เลือดพร้อม
คนอ่านพร้อม
:o8:
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 19-09-2017 08:33:35
น้องแรกจะเป็น เพชรจะโดนย้อม :hao6: :hao6: :hao6:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 19-09-2017 09:34:00
เริ่มหัวข้อโดย: silverrain ที่ 19-09-2017 10:20:39
เริ่มหัวข้อโดย: hoshinokoe ที่ 19-09-2017 12:55:18
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 19-09-2017 12:58:45
ยังไงคร่าาาาา...
ขอพี่เขาไปนอนที่ห้อง.. นี้คือเพชรจะโดนย้อม แล้วช่ะ.. 555+
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 19-09-2017 13:50:03
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 19-09-2017 14:40:30
เริ่มหัวข้อโดย: o4u0n7 ที่ 19-09-2017 17:47:12
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 19-09-2017 19:14:42
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 19-09-2017 19:19:05
น้องปริ้นซ์นี่ก็แซ่บไม่แพ้พี่ปืนเลยนะคะ ใจพัง
เริ่มหัวข้อโดย: -Otto- ที่ 19-09-2017 19:45:15
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-09-2017 21:25:10
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 20-09-2017 06:35:52
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 20-09-2017 09:01:46
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 20-09-2017 21:08:36
แต่ยังไงก็สมใจนะ เพราะแรกมีความพร้อมเยอะไปอีก
แรกเอ้ยย ที่พยายามเลี้ยงน่ะ ทำไปเพื่อ
สุดท้ายก็อยากไปนอนห้องพี่ปืนสักที
เตรียมส่องค่ะ :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 20-09-2017 22:18:57
อย่าทำให้เราเตรียมเก้อล่ะเท๊ออออ
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 21-09-2017 20:44:57
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 21-09-2017 21:03:35
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 22-09-2017 00:25:28
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 22-09-2017 00:59:08
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 22-09-2017 10:41:55
ปล.จากนักอ่านผู้มีจิตมั่นถึงเบิร์ดปิงปอง ทำไมออกแค่บรรทัดเดียว ม่ายยย :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 22-09-2017 17:27:35
ตามมาอ่านรวดเดียวหมดเลย ชอบในความเถื่อนของพี่ปืน9นิ้วมาก ตอนต่อไปจะได้รู้แล้วสินะว่า9นิ้วจริงๆแบบที่เคยอวดไว้รึเปล่า :m25:
เริ่มหัวข้อโดย: minenat ที่ 23-09-2017 13:20:41
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 24-09-2017 17:59:08
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 25-09-2017 00:15:36
ขอบคุณค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Ryoooo ที่ 25-09-2017 08:21:36
ปูนพรมให้น้องเดินขึ้นห้องพี่ปืนเลย
รอริมเตียงเน้อออ
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 25-09-2017 15:23:01
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 25-09-2017 19:52:04
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 25-09-2017 20:46:21
- ไปค่ายตอนที่ยี่สิบเก้า : จากพี่ปืนถึงเมียพี่ปืน(2) -
ผมว่าแรกเป็นคนขี้อาย!
น้องมันชอบหรุบตามองพื้นทุกครั้งที่ถูกจ้องมองตรงๆ ซ้ำยังชอบทำเสียงเล็กๆ ในลำคอเวลาที่ทำอะไรไม่ถูก ทุกครั้งที่มันทำแบบนั้นหน้ามันจะแดง ดวงตาจะเบิกกว้างแล้วมองเลิ่กลั่กไม่มีโฟกัสที่ใด นั่นแหละเป็นอาการที่บ่งชัดว่ามันกำลังเขิน
ผมชอบทุกครั้งที่มันทำเหมือนจะพูดก็พูดไม่ได้ จะยิ้มก็กลัวว่าผมจะจับได้ว่ามันกำลังเขิน ทุกครั้งที่ผมเห็นภาพแบบนั้นหัวใจผมมักจะเต้นแรงซึ่งสาเหตุนั้นมาจากแต่มันเพียงผู้เดียว และคิดดูสิว่าขณะที่พวกเรากอดจูบกันกลางห้องท่ามกลางความมืดมิดแบบนี้ ผมยังสัมผัสได้ถึงความร้อนผ่าวที่แผ่ออกมาจากตัวมัน ซ้ำเนื้อตัวมันยังสั่นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
แล้วลองคิดดูว่าหากผมเปิดไฟสว่างจนทั่วห้องผมคงได้เห็นมันตัวแดงเหมือนกุ้งสุก ก่อนหน้าที่ผมลองดันมันขยับไปจนแผ่นหลังชนผนังแถวๆ สวิทซ์ไฟพอจะเอื้อมมือไปเปิดเท่านั้นแหละ ก็เหมือนว่ามันจะรู้ทันรีบตามมาคว้ามือผมเอาไว้อย่างรีบร้อน ซ้ำจับผิดๆ ถูกๆ จนผมเผลอกลั้นหายใจ
“อย่าเปิด”
น้ำเสียงมันกระเส่าและเหนื่อยหอบเมื่อผมเปิดช่องให้มันได้มีโอกาสหายใจหายคอซะบ้าง แรกเอนตัวมาซบที่อกทั้งศีรษะของน้องก็ยังซุกอยู่ที่ซอกคอของผม มันหายใจแผ่วเบาแต่เสียงหอบกระเส่านั่นทำให้ผมปั่นป่วน ผมลูบมือไปเข้าไปในเสื้อมันแล้วไล่ลูบไปทั่วแผ่นหลังที่นุ่มมือ
แรกไม่ใช่คนตัวเตี้ยมันสูงในระดับที่เกินมาตรฐานชายไทยด้วยซ้ำ แต่เพราะมันไม่ใช่คนตัวหนาออกจะโปร่งบางหรือผอมแห้งคล้ายกับคนไม่มีเนื้อมีหนังแต่มันก็สมส่วนในระดับหนึ่ง มือของผมที่ลูบไปตามแผ่นหลังมันให้ความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เอาจริงๆ ผิวของแรกไม่ได้นุ่มนิ่มเหมือนผิวผู้หญิง แต่ตัวมันลื่นไปหมดถึงอย่างนั้นมันก็มีร่องรอยที่หยาบกร้านบางแห่งเพราะถึงยังไงมันก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง
น้องมันสูงประมาณบ่าของผมซึ่งบังเอิญว่ามันเป็นความสูงที่ห่างจากผมได้อย่างพอเหมาะพอดี เวลาที่เราหันมาเผชิญกัน จังหวะที่มันเงยหน้าขึ้นกับระยะห่างที่ผมโน้มใบหน้าลงไปหามันช่างพอเหมาะพอเจาะเสียจริง แรกขยำชายเสื้อผมแน่นตอนที่ค่อยๆ ใช้ริมฝีปากไล่แตะไปตามซอกคอมันแล้วขยับขึ้นมาถึงใบหน้า คิ้วคาง และบดจูบที่ริมฝีปากมันอย่างแนบแน่น
ผมอาศัยจังหวะที่มันมึนเบลอใช้ปลายลิ้นชอนไขไปทั่วขอบปากเพื่อปรับสภาพมันให้รู้สึกผ่อนคลายไม่นานหลังจากนั้นผมก็ค่อยๆ แหย่ปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากมัน แรกสะดุ้งแล้วเผลอขยับลิ้นหนีผม แต่ไม่นานหรอกพอมันหลบจนเหนื่อยก็ยินยอมให้ผมเกี่ยวปลายลิ้นเล่นอย่างเพลิดเพลิน
ผมค่อยๆ ดันให้มันก้าวถอยหลังอย่างเชื่องช้าโดยมีจุดหมายคือห้องนอนซึ่งผมเฝ้าภาวนาให้มีโอกาสที่จะได้มันมาร่วมเตียง แรกคงไม่รู้ว่าอีกไม่นานจะถูกผมจับกินตับเพราะมันยังหลับตาพริ้มแล้วหอบหายใจเหมือนว่าวิ่งออกกำลังกายมาเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน จนสุดท้ายผมดันมันมาถึงปลายเตียงนั่นแหละแรกถึงเพิ่งรู้สึกตัวแล้วสะดุ้ง
“ฮื่อ”
แรกทำเสียงแบบนี้ทีไรทำให้นึกขำมันทุกที มันพยายามเบี่ยงหน้าหนีเมื่อผมซุกใบหน้าไปขบกัดที่ซอกคอมันอย่างมันเขี้ยว ส่วนมือของผมยังทำหน้าที่ได้ดีด้วยการปลดกระดุมเสื้อของมันด้านหน้าไล่ลงทีละเม็ด ตอนแรกมันขัดขืนเล็กน้อยด้วยการยื่นมือมายื้อแขนของผมไม่ให้แยกสาบเสื้อของมันออกจากกัน แต่ก็เท่านั้นพอถูกผมอ้อนมากๆ เข้า มือที่ยื้อยุดกันก็ถูกปล่อยให้ร่วงหล่นลงข้างกาย
ผมดันให้แรกนอนราบไปบนเตียงแล้วหันมาปลดกระดุมเสื้อตัวเองก่อนจะถอดเสื้อเชิ้ตสีดำให้ร่วงลงพื้น แรกขยับตัวหนีตอนที่ผมไปคร่อมทับมัน ใบหน้าที่ผมนึกรักเบือนหนีจนแทบจะซุกไปกับหมอนใบโตสีขาว แรกนอนนิ่งไม่ไหวติงแต่ผมรู้ดีว่ามันคงจะเขินไม่น้อย เพราะผมจับสังเกตได้ถึงร่างกายของมันที่สั่นไหว
----ขออนุญาตตัดเนื้อหา----
.
.
.
สรุปว่าตอนเช้าตื่นมาแรกไข้แดก! และทำให้เกิดงานงอกตั้งแต่เช้าตรู่
มันร้องไห้งอแงตั้งแต่มันตื่นเล่นเอาผมทำอะไรไม่ถูก ต้องปลุกต้องปลอบกันไปรอบหนึ่งแล้วแต่พอผมขยับตัวไปไหนแล้วมันตื่นขึ้นมาไม่เห็นผมน้ำตาก็มาทันทีเล่นเอาผมประสาทจะแดก เพราะวิ่งวุ่นตั้งแต่เช้าไหนจะต้องทำข้าวต้มให้มัน ไหนจะวิ่งลงไปซื้อยาแก้ไข้แก้อักเสบซึ่งต้องอาศัยความว่องไวในการเคลื่อนไหวเพราะกลัวว่าระหว่างนั้นเกิดมันตื่นขึ้นมาไม่เห็นผมจะร้องไห้อีก
ตอนนี้มันเหมือนเด็กน้อยมากสภาพหัวยุ่งเหยิง ตาปรือซ้ำยังบวมแดง ริมฝีปากบวมเจ่อเวลาที่เบะปากทีโคตรได้ใจ ไม่ต้องพูดถึงเนื้อตัวที่อยู่ในสภาพที่ร่างกายตายสนิทอยู่กับเตียงถ้าเป็นเวลาปกติผมคงนั่งขำเป็นวักเป็นเวรแล้ว แต่สาเหตุที่ทำให้มันเป็นแบบนี้ก็เพราะผมไง ผมเลยได้แต่ยอมรับสภาพแล้วตามใจมันทุกอย่างตั้งแต่เช้า
“ฮื่อ”
ก้อนกลมๆ ที่ผ้าห่มห่ออยู่ขยับตัวยุกยิกมีแต่ส่วนหัวที่โผล่ขึ้นมาให้เห็นเหมือนตุ๊กตาคอหลวมพิกล พอมันขยับตัว ผมเลยรีบขยับเข้าไปดูทันที
“เป็นยังไงบ้าง”
“พี่ปืน”
“ครับ”
ผมยกศีรษะมันขึ้นมาซบอก เพราะแค่แรกประคองตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งก็ท่าทางจะลำบากสำหรับมันแล้ว แรกหลับตาปรือพิงอยู่ที่อกผมท่าทางทั้งเหนื่อยและเพลีย ผมเลยลูบฝ่ามือไปตามแผ่นหลังมันเบาๆ และเหมือนมันจะชอบใจถึงได้ส่ายใบหน้าไปมากับอกผม
“ปวดฉี่”
มันตอบเสียงอู้อี้
“ลุกไหวมั้ย”
“คิดว่าไหว”
ผมยิ้มขำแล้วกดจูบไปในกลุ่มผมของมันอย่างมันเขี้ยว แรกเลยพยายามเบี่ยงหัวหนีท่าทางดูตลกไม่น้อย หลังจากนั้นผมเลยค่อยประคองมันไปห้องน้ำ ตอนแรกจะเข้าไปด้วยแต่มันมองผมตาเข้มขนาดนั้นใครจะกล้า สุดท้ายเลยได้แต่ยืนรออยู่หน้าห้องน้ำพร้อมกับสั่งไม่ให้มันล็อคประตูเด็ดขาด พอได้ยินเสียงกดชักโครกผมรีบขยับไปเปิดประตูรอท่า
แรกเดินเขย่งตัวไปมาเหมือนเดินอยู่บนกองไฟท่าทางเขย่งปลายเท้านั้นทำให้ผมเผลอขำทันที มันเลยมองผมตาเขียวปั๊ดเลย
“เพราะใครล่ะ”
“ครับๆ”
“มาประคองผมเลย”
“ฮ่าๆๆ”
“โอ๊ย”
ใครว่ามันเหนื่อยจนไม่มีแรงวะ ดูสิกำปั้นหนักๆ นั่นทุบเข้าที่กลางอกผมเต็มๆ ผมได้แต่ทำเสียงสูดปากแล้วพยุงมันไปนั่งที่เก้าอี้ตรงครัว พูดเลยว่าวันนี้ มันจะบอกจะใช้อะไรผมคงต้องยอมทุกอย่าง เอาเป็นว่าวันนี้ไอ้แรกชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้แน่นอน
“หิวรึยัง?”
มันพยักหน้ารัวๆ ผมเลยรีบไปตักข้าวต้มที่ลงมือทำเองกับมือใส่ถ้วยแล้วค่อยประคองมาเสิร์ฟให้มันระหว่างนั้นก็จัดยาให้มันกินด้วย
“พี่ไม่กินเหรอ”
“กูยังไม่หิว”
มันเบ้ปากทำหน้าย่น
“ทำไมสภาพพี่กับผมถึงได้ต่างกันนักวะ” น้ำเสียงขุ่นซะด้วย “แม่งรู้งี้ไม่ยอมให้กดง่ายๆ หรอก”
“ไม่ทันแล้ว”
“เฮอะ”
ผมเอื้อมมือไปโยกศีรษะมันเบาๆ คล้ายกับจะปลอบประโลม พอจัดการให้มันกินข้าวกินยาเรียบร้อยแล้วคนป่วยก็ตาปรือเดินกระย่องกระแย่งจะไปนอนพอผมจะอุ้มก็ไม่เอาซะงั้น สุดท้ายเลยได้แต่ประคองกันไปด้วยสภาพนั้น พอหัวมันถึงหมอนแรกก็หลับแทบจะทันที เห็นสภาพมันแล้วผมนึกสงสารมันไม่น้อย ผมเลยโน้มใบหน้าไปกดจมูกที่ขมับมันเบาๆ
“พี่ขอโทษที่ทำให้แรกลำบากนะ”
“ฮื่อ”
ผมยิ้มขำเมื่อมันละเมอขยับตัวหนีไปอีกด้าน ใบหน้าขาวจมไปกับหมอนจนกลัวว่าจะหายใจไม่ออกผมเลยต้องขยับอิริยาบถท่านอนให้มันสบายขึ้นนอน หลังจากนั้นก็หาหนังสือมานั่งอ่านฆ่าเวลาเพื่อรออยู่ใกล้ๆ ก็เพราะเป็นห่วงมัน มันจะรู้มั้ยว่าทำให้ผมห่วงมากมายขนาดไหน ให้ตายเถอะ ไอ้ตัวน่ารักเอ้ย!!
...ออดๆๆๆๆ...
เสียงออดหน้าประตูดังขึ้นในเวลาบ่ายแก่ๆ ของวันนั้นหลังจากที่แรกหลับไปได้ชั่วโมงกว่า ผมผุดลุกขึ้น สะบัดเนื้อสะบัดตัวให้รู้สึกสดชื่นเพราะอากาศเย็นๆ นี่กำลังจะทำให้ผมผล็อยหลับตามคนป่วย เสียงออดยังดังไม่หยุดทำให้ผมต้องสาวเท้าอย่างเร่งรีบไปเปิดประตูรับแขกที่ไม่ได้รับเชิญ
“กดหาพ่อมึงเหรอ?”
พอเปิดประตูได้ผมเลยด่าใส่ไอ้พวกมือบอนที่ยืนหน้าสลอนกันอยู่สองคนตรงหน้า
“กูกลัวมึงไม่ได้ยิน”
ไอ้ห่าเม่นไหวไหล่ตอบแล้วเดินแทรกเข้ามาห้องหน้าตาเฉย ส่วนไอ้นะโมก็เดินตามมาติดๆ ทำราวกับว่าพวกมันเป็นเจ้าของห้องซะเอง พวกห่าเอ้ย ผมได้แต่ส่ายหน้าแล้วปิดประตูตามหลังพวกมัน
“มาทำไม”
“อ้าวไอ้ห่า เพื่อนฝูงคิดถึงมาหาไม่ได้รึไง”
ไอ้เม่นตอบ
“เอาความจริง”
“กูจะมาดูว่ามึงอยู่กับใคร” ไอ้ห่านะโมกดยิ้มมุมปากถามด้วยหน้าตาเจ้าเล่ห์
“คอนโดกู มึงคิดว่ากูจะอยู่กับใคร”
“เมื่อวานมึงรีบร้อนออกมากับไอ้แรก”
ไอ้พวกขี้เสือกเอ้ย!
ผมยืนนิ่งเลยเป็นเป้าให้พวกแม่งส่งสายตาสอดส่ายหาความผิดปกติจากผมกันอย่างสำราญ มันก็น่าสงสัยอยู่หรอก ก็เมื่อวานที่ไปร้านเหล้านั่นผมยังกินได้ไม่เท่าไหร่ก็ออกมาตามไอ้แรกที่เข้าห้องน้ำ ซ้ำพอหลังจากนั้นผมยังรีบร้อนพาน้องมันกลับคอนโดอีก
“ทำไมไอ้ไกด์มันไม่เสือกเหมือนพวกมึงวะ”
ผมสบถออกมาเพราะช่วงนี้ไอ้ห่านั่นก็หายหัวไปเลย ผมเห็นหน้าไอ้เม่นกับไอ้นะโมจนเหม็นขี้หน้าพวกมันจะแย่แล้ว
“มันก็ติดสัตว์ไม่ต่างจากมึงหรอก”
“พูดดีๆ ไอ้ห่า”
ผมเด่ปลายเท้าไปหาพวกแม่ง
“เออๆ มันติดเด็กอยู่ช่วงนี้”
“เด็กไหนวะ”
“เก๊าะเด็กข้างบ้านมันที่เมื่อก่อนตามเทียวไล้เทียวขื่อไอ้ไกด์มาตั้งนานไง”
“กลมอ่ะเหรอ?”
ผมทำหน้าสงสัยก็พอจะมองออกว่าช่วงหลังตั้งแต่กลับจากค่ายสองคนนั่นมันอะไรยังไงกันอยู่ แต่ไม่คิดว่าไอ้ไกด์มันจะทำอะไรรวดเร็วขนาดนั้น
“อ่าฮะ”
“มันสองคนไปสปาร์คกันตอนไหนวะ กูเห็นแต่กลมมันวิ่งตามไอ้ไกด์”
“มึงมัวไปหมกมุ่นอยู่กับไอ้แรกไง”
“เดี๋ยวกูยันหน้าหงาย”
ไอ้เม่นทำกระโดดหลบ
“เมื่อก่อนน่ะไอ้กลมวิ่งตาม แต่มึงรู้มั้ยเดี๋ยวนี้ไอ้ไกด์เพื่อนเราวิ่งตามน้องมันเป็นหมาหอบแดดเลยเว้ย”
“ก็สมควร”
ผมกดยิ้มมุมปากนึกสมน้ำหน้าไอ้คนปากแข็งอย่างมันไม่น้อย ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้นไอ้สองนั้นพุ่งตรงไปยังห้องนอนผมทันที นั่นทำให้รีบผวาไปตามไปติดๆ แต่ยังไงก็ไม่ทันอยู่ดีเพราะมันเปิดไปเห็นแรกนอนหลับซุกตัวอยู่ในผ้าห่ม
“แล่วๆๆๆ”
“ทำอีท่าไหนวะมันถึงหมดสภาพขนาดนี้อ่ะ”
“หลายท่าอยู่กูไม่ได้จำ”
ถามมาก็ตอบไปตรงๆ เล่นเอาพวกมันตาโตเท่าไข่ห่าน ผมเลยดันพวกแม่งออกแล้วปิดประตูเพราะกลัวเสียงจะดังรบกวนทำให้แรกตื่น
“ฮ่าๆๆ ไอ้ปืนมึงนี่ร้ายไม่เบาทำน้องมันยับเยินขนาดนั้น”
“ในที่สุดมึงก็ได้กินสักที กูยินดีด้วย”
พวกแม่งเดินมาตบไหล่ผมเบาๆ แล้วยิ้มกริ่มด้วยท่าทางที่ทำให้ผมไม่อยากจะไว้ใจนัก และผมต้องอ้าปากค้างเมื่อแรกในสภาพเสื้อยืดกางเกงบอลของผมเดินหัวยุ่งออกมา ไอ้สองนี้เลยไม่รอช้าเลยตะโกนแซวด้วยประโยคที่ว่า
“บอกมาคืนวาน มึงได้กี่ครั้ง ก่อนหมดคืนวาน มึงโดนกี่ท่า”
“พะ พี่”
ไอ้แรกหน้าเหวอหัวเหอแดงเห่อขึ้นมาทันที แน่นอนว่าไอ้พวกขี้แซวยังร้องไม่เลิกผมเลยต้องเดินไปรวบมันมากอดไอ้แรกซุกใบหน้าที่อกผมทันทีด้วยความเขินอาย และใครจะไปคิดว่าวินาทีนั้นมันจะเงยหน้าจะอกผมไปตะโกนตอบไอ้พวกห่านั่นว่า
“ได้หลายท่าก็แล้วกัน”
“เชร้ดดดดด”
“ฮ่าๆๆ”
ผมหลุดขำออกมาไม่ต่างจากไอ้พวกห่านั่นที่อ้าปากหวอเมื่อแรกมันพูดเสร็จแล้ววิ่งหนีไปเข้าห้องน้ำทันที
ให้ตายเถอะ ไอ้ตัวน่ารักนี่!
:hao6: ไม่ต้องห่วงน้องปริ้นซ์กลับบ้านไปแล้วไม่มีใครถ่ายคลิปหรอก ฮี่ๆๆๆ :haun4:
ปล. ตอนหน้าก็จะจบแล้วนะ แอบเศร้านิดๆ แต่ทุกอย่างมีเวลาของมันเนอะ
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก #ทีมเมียพี่ปืน
ปล. ตอนหน้าก็จะจบแล้วนะ แอบเศร้านิดๆ แต่ทุกอย่างมีเวลาของมันเนอะ
หวีดในทวิตติด #ค่ายสร้างรัก #ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: มุมิมิ ที่ 25-09-2017 20:57:16
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 25-09-2017 20:59:37
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 25-09-2017 21:05:18
55555555 :o8: :o8: :o8:
รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะ o13
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 25-09-2017 21:13:31
เริ่มหัวข้อโดย: มาชิ มาชิ ที่ 25-09-2017 21:13:51
เขินเพราะหนึ่งเป็นฉากNC เขินที่สองคือ พี่ปืนเป็นคนบรรยาย คือมันดีอ่ะ ฮืออๆๆๆ
ดีมากกก เป็นNC ที่ทำเราเขินเเรงจริง อ่านไปมุดหน้าไปกับหมอนไป ร๊ากกกกกก
เริ่มหัวข้อโดย: HeIsMine ที่ 25-09-2017 21:15:08
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 25-09-2017 21:25:05
เริ่มหัวข้อโดย: tiew93 ที่ 25-09-2017 21:34:40
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 25-09-2017 21:38:04
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 25-09-2017 21:39:59
เริ่มหัวข้อโดย: zleep ที่ 25-09-2017 21:41:58
เริ่มหัวข้อโดย: sodaa ที่ 25-09-2017 21:51:39
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 25-09-2017 21:54:57
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 25-09-2017 22:06:53
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 25-09-2017 22:09:18
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 25-09-2017 22:22:02
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 25-09-2017 22:25:30
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 25-09-2017 22:38:12
ในที่สุด!!! 5555
เริ่มหัวข้อโดย: เมียงู ที่ 25-09-2017 22:40:31
เริ่มหัวข้อโดย: ก้มหน้าก้มตา ที่ 25-09-2017 22:49:40
แต่มันก็เสียใจคือตามอ่านมาตลอด อัพปุ๊บก็อ่านปั๊บ
บางทีมันก็มีสาเหตุให้เรามานั่งเฝ้าเล้าน่ะ เพราะเราจะรออ่านเรื่องนี้ ชอบอ่ะ
ขอบคุณที่แต่งนิยายให้อ่านนะคะ
สนุกมากๆๆเลย
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 25-09-2017 22:49:51
เริ่มหัวข้อโดย: wonderbe ที่ 25-09-2017 22:58:03
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 25-09-2017 23:04:50
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 25-09-2017 23:07:19
o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13 o13
เริ่มหัวข้อโดย: hoihak ที่ 25-09-2017 23:10:25
Ich bin aber auch traurig ,weil der Geschichte gleich Ende ist. Voll schade. :hao5:
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 25-09-2017 23:21:59
ได้ไปหลายท่า โอ้ย ลูก
ขอบคุณค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: ous_p ที่ 26-09-2017 00:42:18
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 26-09-2017 00:44:25
เริ่มหัวข้อโดย: korner ที่ 26-09-2017 01:37:32
เริ่มหัวข้อโดย: Laliat ที่ 26-09-2017 02:26:45
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 26-09-2017 02:49:39
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 26-09-2017 03:34:11
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 26-09-2017 04:41:47
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 26-09-2017 08:34:57
เขินแรงงงมาก
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 26-09-2017 09:08:40
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: anandawan ที่ 26-09-2017 09:29:41
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 26-09-2017 09:55:52
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 26-09-2017 10:17:02
อยากรู้ฟังพี่ไกด์น้องกลมบ้างค่าาาา ฮือออออออออออออ :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 26-09-2017 10:31:56
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 26-09-2017 11:11:17
พี่ปินอุส่าได้กลืนกินน้องแรก :hao6:
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-09-2017 11:33:55
“ทำไมใหญ่จัง”
“มึงไม่ชอบหรอ”
“ฮื่อ...ปืนเก้านิ้ว” อะจ๊ากกกกก เก้านิ้วจริงด้วยยยยย :ling1:
“ผมมีพี่คนเดียว"
“และพี่จะมีแรกแค่คนเดียวเหมือนกัน” :กอด1: :กอด1: :กอด1:
และแรกตอบคำถามพี่เม่น พี่นะโม
“บอกมาคืนวาน มึงได้กี่ครั้ง ก่อนหมดคืนวาน มึงโดนกี่ท่า”
“ได้หลายท่าก็แล้วกัน”
“เชร้ดดดดด”
แรก สุดยอดดดด เขิน แต่ยังต่อปากต่อคำ จนพี่ปากกล้า เอ๊ย....ปากหมา ไปไม่เป็น
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 26-09-2017 14:45:53
เริ่มหัวข้อโดย: ซีเนียร์ ที่ 26-09-2017 15:42:30
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-09-2017 15:45:34
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 26-09-2017 17:00:57
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 26-09-2017 18:56:35
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 26-09-2017 20:13:47
เริ่มหัวข้อโดย: caffeine_0258 ที่ 26-09-2017 20:24:49
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 26-09-2017 21:44:09
แบบนี้พี่ปืนจะไปไหนรอด หลงจะแย่แล้ว แถมจัดหนักจัดเต็ม
ตลกนะโมกับเม่น ทำไมมาถูกวันถูกเวลาเหลือเกิน ความเผือกไม่เข้าใครออกใครจริงๆ 55555
เริ่มหัวข้อโดย: monoo ที่ 26-09-2017 22:47:12
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 26-09-2017 23:48:38
:L2: :pig4: :L2:
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 27-09-2017 00:07:54
เริ่มหัวข้อโดย: somberness ที่ 27-09-2017 00:46:11
ฮืออเสียใจจ :dont2: :dont2:
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 28-09-2017 02:32:43
ในที่สุดวันที่พี่ปืนรอคอยก้มาถึงซะที
ถ้ารู้ว่าน้องเมาแล้วจะเป็นงี้พี่ปืนคงจับมอมบ่อยๆแน่ๆเลย
นี่เขินncนี้เพราะพี่ปืนเป็นคนเล่า มันแบบโง้ยยยละมุนน
ชอบที่เรียกน้องแรกว่าไอตัวน่ารัก เขินนนนน
น้องแรกหมดสภาพไปเลยนจ้าาา โดนถึงเช้า5555
จะจบแล้ววใจหายเหมือนกันนะเนี่ย ไม่อยากให้จบเลยย
เริ่มหัวข้อโดย: LifePo-YuGu ที่ 28-09-2017 06:41:07
ขอคู่พี่ไกด์&น้องกลม กับคู่ น้องเบิร์ด&พี่ปิงปอง บ้างโหน่ยยยย :z1:
น้องปริ้น จะมีกะเขาบ้างไหมลูกกกก :katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 30-09-2017 07:42:17
น้องแรกเราก็ใช่ย่อยนา 55555 :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: [Karnsaii] ที่ 02-10-2017 21:22:43
- ไปค่ายตอนที่สามสิบ : งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกรา -
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
“พี่ไกด์”
“เลิกเรียนแล้วเหรอ”
“ครับ เอ่อ แล้วพี่?”
“กูมารับ”
ผมพยักหน้ารับเพราะรู้สึกขัดเขินไม่น้อย ตั้งแต่ตกลงเปลี่ยนสถานะกันไปเมื่อวานก่อนผมว่าระหว่างเรามีบางอย่างเปลี่ยนไปเล็กน้อย ไอ้พี่ไกด์มันดูจะอ่อนข้อให้ผมมากขึ้นซ้ำ พี่มันยังทำให้ผมประหลาดใจอยู่หลายอย่าง ตั้งแต่การมารอรับส่งในวันที่มันว่าง หรือการโทรหาทุกคืนแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
พี่ไกด์พูดกับผมเพราะขึ้นและมันทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ เมื่อพี่มันเปลี่ยนไปในทางที่ดีและดีชนิดที่ทำให้ผมคาดไม่ถึง ผมชอบความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ได้รีบร้อนหรือเร่งรีบอะไร มันดำเนินไปอย่างช้าๆ แต่ชัดเจนในความรู้สึก
ยกเว้นก็แต่ตอนที่ผมพยายามจับมือพี่มันในที่สาธารณะที่แหละ ที่ไม่รู้ผมคิดไปเองรึเปล่าที่รู้สึกว่ามันอยากจะปิดบังความสัมพันธ์ของพวกเรา มันไม่อยากให้คนอื่นรับรู้หรืออาจจะอายที่เป็นแฟนกับคนอย่างผม พี่มันคงไม่อยากให้ผมจับมือเพราะทุกครั้งที่มีบุคคลที่สามเข้ามาอย่างเช่นตอนนี้ที่ผมกุมมือพี่มันอยู่แล้วมีรุ่นน้องปีหนึ่งมาตามขอลายเซ็นซึ่งเป็นกิจกรรมหนึ่งในการรับน้อง และวินาทีนั้นมือผมที่กุมมือพี่มันอยู่ก็หลุดออกจากัน ผมยืนนิ่งมองพี่ไกด์หันไปเซ็นสมุดให้รุ่นน้องคนนั้นแล้วก้มมองมือตัวเอง
ผมพยายามไม่คิดว่าพี่ไกด์ตั้งใจแต่มันอดคิดไม่ได้จริง เพราะรู้สึกได้ถึงความแตกต่างเวลาที่อยู่กันสองหรืออยู่กับคนอื่นๆ ผมกำลังคิดฟุ้งซ่านเพราะกำลังโลภมากเมื่อได้สิ่งหนึ่งแล้วก็ยังมีความทะเยอทะยานอยากได้อีกต่อเรื่อยๆ ไม่มีสิ้นสุด ผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้ มันทำให้ผมระแวงร้อนรุ่มไปหมด
“เป็นอะไรรึเปล่า”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธแต่เหมือนพี่ไกด์จะไม่เชื่อมันเลยหรี่ตามองผมเงียบๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร ดังนั้นระหว่างเราจึงมีแต่ความเงียบ ผมคงไม่ได้สังเกตว่าระหว่างนั้นพี่ไกด์มองผมเป็นระยะและสุดท้ายพี่มันบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำผมเลยนั่งรอมันอยู่ที่โต๊ะในโรงอาหาร ขณะที่ผมกำลังนั่งครุ่นคิดอย่างน้อยเนื้อต่ำใจก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อเห็นรุ่นน้องผู้ชายคนหนึ่งมายืนสะกิดบ่าผมอยู่
“ว่าไงครับ”
“พี่ชื่ออะไรครับ”
“เอ่อ ชื่อกลม”
“พี่กลมสะดวกตอบคำถามของผมสักข้อมั้ยครับ”
“หือ?”
ผมทำหน้างงชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“พี่เหรอ?”
“ครับ”
“.....”
“เอ่อ เอาสิ”
“พี่โกรธอะไรพี่ไกด์ครับ”
“ว่าไงนะ”
เด็กตรงหน้าทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่เต็มแก่ จนผมมึนงง โดยเฉพาะคำถามนั้น ที่ทำเอาผมมึนงงไปหมดว่ามันเกิดอะไรขึ้น
“ทำไมน้องถึงถามแบบนี้”
“เอ่อ ตอบผมเถอะครับพี่”
“นี่มันเรื่องอะไร”
ผมถามน้องเสียงเข้ม เด็กตรงหน้าทำท่ากล้าๆ กลัวๆ เหลือบไปมองข้างหลังพอผมมองตามไปก็ไม่เห็นมีอะไร
“คือ”
“ตอบพี่มาเถอะ”
“พี่ไกด์จะไม่เซ็นสมุดให้ผมถ้าพี่ไม่ยอมตอบคำถามผม”
เล่นงี้เลยเหรอวะ!
ผมอ้าปากค้างนึกไม่ถึงว่าพี่มันจะกล้าใช้น้องมาคั้นเอาคำตอบจากผม นั่นหมายความว่ามันไม่รู้สึกอะไรเลยที่คนนอกจะรู้เรื่องระหว่างเราเพิ่มขึ้น
“เฮ้อ”
“เฮ้ยจะทำอะไร”
น้องคนนั้นปีนขึ้นยืนบนโต๊ะกลางโรงอาหารทำเอาผมตกใจทำอะไรไม่ถูก แล้วไม่นานน้องมันก็ตะโกนเสียงดังลั่นว่า
“พี่กลมโกรธอะไรพี่ไกด์ครับ?”
“........”
ไอ้เหี้ยคนมองทั้งโรงอาหาร
“โกรธมากพอจะยกโทษให้มั้ย?”
“......”
“พี่ไกด์รักพี่กลมมากๆ นะครับ”
ไอ้เหี้ย!
ผมผวาไปคว้าแขนเด็กนั่นให้ลงมาแต่ก็ไม่ทันอยู่ดี เพราะตอนนี้ทั้งโรงอาหารต่างจับจ้องมาที่ผม ทุกคนมีสีหน้ายิ้มๆ จนผมนึกอาย
“ลงมา”
ผมหันไปมองรอบๆ ตัว ก่อนจะก้มหัวขอโทษขอโพยคนอื่นที่กำลังกินข้าวกันอยู่ ทุกคนอมยิ้มและขำผมมากที่ผมหน้าแดงทำอะไรไม่ถูกแบบนี้ พอผมลากรุ่นน้องลงมาได้ไอ้คนต้นเรื่องก็เดินมาสมทบทันที ผมเลยหันไปทำหน้ายักษ์ใส่พี่มัน
“นี่พี่ทำอะไรเนี่ย”
“มึงโกรธอะไรกูล่ะ”
ผมแทบจะทึ้งหัวตัวเองก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธรัวๆ “ไม่โกรธแล้ว”
“พี่สองคนเป็นอะไรกันเหรอครับ”
ไอ้รุ่นน้องคนเดิมโพล่งถามขึ้น แต่เสียงมันดังพอสมควรทำให้คนเกือบทั้งโรงอาหารหันมามองผมอีกครั้ง
“เป็นแฟนกัน”
พูดไม่พอเลื่อนมือมาสอดประสานปลายนิ้วแล้วกุมกันแน่นพร้อมกับชูขึ้นอีก
ฉิบหาย!
ผมรู้สึกว่าอยากจะหลอมละลายลงไปกองอยู่กับพื้น พูดเลยว่าอับอายไปทั้งคณะและอาจจะเลยไปคณะอื่นด้วยเพราะนี่เป็นโรงอาหารกลาง เรียกได้ว่าเป็นประเด็นร้อนแรงที่รู้ทั่วคณะแน่นอน
สมใจมึงมั้ยล่ะไอ้ห่ากลม
อยากได้ความชัดเจนพี่มันก็จัดมาอย่างชัดเจนจนมึงแทบจะหงายท้องล้มตึง!
“พี่แม่ง”
ผมรีบฉุดมือไอ้พี่ไกด์แล้วพาออกมาจากโรงอาหาร แต่เชื่อมั้ยว่าเสียงคนทั้งโรงอาหารแม่งโห่แซวผมมาตามหลังอย่างดัง
อับอายมาก อับอายที่สุดในชีวิตลูกผู้ชายชื่อกลม
“ฮ่าๆๆ”
“เลิกหัวเราะผมเลยนะ”
ผมทำเสียงแข็งใส่พี่มัน
“กลม”
“......”
“เผื่อมึงยังไม่รู้ ถึงกูไม่ได้แสดงออก แต่กูรู้สึกกับมึงแบบที่พูดออกไปจริงๆ นะ”
“พี่ไกด์”
“บางครั้งกูอาจจะเย็นชาไม่ใส่ใจมึงเท่าที่ควร ถึงมึงรู้สึกไม่โอเค มึงต้องบอกให้กูปรับปรุงตัวนะ”
“ทำไมครับ?”
“กูไม่อยากเสียมึงไปอีก”
“พี่”
ผมเงยหน้ามองอีกฝ่ายนิ่ง
“ขอโทษที่รู้สึกช้า ขอโทษที่ทำให้มึงเสียใจในความไม่ชัดเจน”
“ผมไม่เคยโกรธ”
“ขอบคุณที่อดทนรักกู”
“ขอบคุณที่พี่มองเห็นความรักของผมเหมือนกัน”
ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อพี่มันขยับมาจูบขมับผมอย่างแผ่วเบา
“ขอบคุณที่อดทนรักพี่มาสามปี มันถึงเวลาที่พี่ต้องตอบแทนความรักของเราซะที”
ผมยืนอึ้งเพราะนึกถึงคำพูดนี้ที่ครั้งหนึ่งที่ผมเคยบอกกับพี่ไกด์ ไม่คิดเลยว่าพี่มันจะจำคำพูดวันนั้นได้ คำพูดที่ว่า “ผมชอบพี่มาสามปีแล้วครับ มันถึงเวลาที่พี่ต้องตอบแทนความรักของผมซะที”
“ร้องไห้ซะแล้ว”
“ผมดีใจ”
“ดีใจต้องยิ้มสิ”
“ก็มันดีใจมากๆ นี่”
“ตัวกลมเอ้ย”
“พี่ไกด์แม่ง”
ผมเงยหน้ามองอีกฝ่ายที่ขยับมาใกล้จนริมฝีปากชิดกัน พี่ไกด์กดจูบผมเบาๆ แล้วค่อยใช้ปลายลิ้นแตะๆ ตรงริมฝีปากให้มันเปิดออก ผมแหงนให้รับจูบพี่มัน
“จะจูบกันอีกนานมั้ย? พวกกูยืนรอนานล่ะ”
ฉิบหาย
ผมสะดุ้งผละออกจากพี่ไกด์ทันที และยิ่งตกใจหนักเมื่อเห็นพี่เม่นกับพี่นะโมกำลังส่งสายตาล้อเลียนให้จนผมแทบจะมุดลงไปกับดิน
“ไอ้เหี้ย”
พี่ไกด์ดูโมโหไม่น้อยถึงกับวิ่งไล่เตะพวกนั้นที่ส่งเสียงหัวเราะขบขันจนผมขำตาม
~ตัวกลมกับพี่ชายข้างบ้าน~
********************************************
งานเลี้ยงข้าวขอบคุณชาวค่ายจัดขึ้นที่ห้องกิจกรรม พวกพี่ๆ หอบหิ้วอาหารอย่างง่ายมานั่งล้อมวงกินกัน เวลาราวทุ่มหนึ่งชาวค่ายบางส่วนเริ่มทยอยกันมา พอคนเริ่มหนาแน่นแล้วทุกคนเริ่มลงมือกันรับประทานหลังจากฟังพี่ปิงปองพูดเปิดงานด้วยภาษาง่ายๆ ว่า
“กินให้คุ้ม โดยเฉพาะหนุ่มๆ ที่มางาน”
ให้ตายเถอะ พี่ปิงปองก็ยังไม่ทิ้งคอนเซ็ปต์แบบเดิมจนกลุ่มเจ่ตบมือรัวๆ อย่างถูกอกถูกใจ
ที่งานนั่นทำให้ผมได้เจอกับพี่เปรี้ยวและกลุ่มเพื่อนพี่เขาอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้เราอยู่กันคนละมุมแต่ก็ยังมองเห็นกัน ผมเลยก้มศีรษะให้พี่เขาเป็นเชิงทักทายถึงจะได้รับยิ้มแบบฝืนๆ นั่นกลับมาแต่ก็ยังดีกว่าการไม่มองหน้าสบตากันมาตลอดหลายสัปดาห์ นั่นจึงเป็นนิมิตหมายที่ดีเพราะสังเกตจากแววตาที่มองกันไม่แข็งกร้าวเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
อย่างน้อยๆ ผมก็คาดหวังว่าความเป็นพี่เป็นน้องร่วมคณะกันกำลังจะกลับมา
ผมเหลือบตามองไปยังพี่บีที่มีพี่ปีสี่ซึ่งสารภาพรักกันในวันเปิดใจคอยตามเอาใจไม่ห่าง ใกล้ๆ กันนั้นผมเห็นพี่กลมหน้าแดงพิกลไม่รู้เพราะสาเหตุอะไรแต่ที่แน่ๆ คงเป็นเพราะพี่ไกด์ที่ทำตัวติดกับพี่กลมจนพี่ๆ ปีสามแซวกันมาเป็นระลอก
“อะไรยังไงกันคู่นี้”
“ก็ตามที่เห็น”
พี่ไกด์ตอบด้วยท่าทางเป็นปกติต่างจากพี่กลมที่เขินจนแทบจะเอาหน้ามุดลงไปกับพื้นห้อง
“ก็พวกกูอยากฟังชัดๆ จากปากมึง”
“ฟันกันแล้ว?”
“โทษๆ ปากกูลั่นจะพูดว่าเป็นแฟนกันแล้วเหรอ”
พี่ไกด์ชี้หน้าเพื่อนตัวเองที่แซวกันอย่างสนุกปาก
“เออ”
“เอออะไร”
“พวกกูคบกัน”
“ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆ”
ผมยิ้มขำพี่กลมที่นั่งเหมือนแดงเหมือนมีเตาไฟตั้งอยู่บนหน้า เสียงร้องโห่ดีใจดังมาจากทั่วสารทิศ
“เห็นเงียบๆ แอบไปฟาดกันเงียบๆ เช่นกันนะครับ”
“เอ้าฉลองค่ายสร้างรักอีกคู่”
พี่ต้องยกแก้วโค้กชูขึ้นเหนือหัวทำให้ทุกคนทำตัวก่อนจะตะโกนออกมาพร้อมกันว่า
“เชียร์”
ผมว่าขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานผมแอบเห็นคนคู่หนึ่งนั่งแอบๆ คุยกันอยู่มุมหนึ่งของห้องและเป็นคู่ที่ผมนึกคันปากและคันไม้คันมือมากเลยกวักมือเรียกพวกแก๊งดอกไม้เข้ามาใกล้ๆ แล้วชี้เป้า ไอ้สามสาวนั่นสบตากันก่อนจะยิ้มกริ่มแล้วก่อนจะตะโกนแหวกอากาศไปเรียกสองคนนั่นทำให้บรรยากาศคึกคักหยุดลงชั่วขณะ และเปิดโอกาสให้คนอื่นๆ สังเกตด้วยว่าสองคนนั่นกำลังปลีกวิเวกกันออกไปสองคน
“สองคนนั่นยังไงจ๊ะ”
พี่กล้วยตัวแทนกลุ่มเจ่แสยะยิ้มถามและแน่นอนว่าคนที่ร้อนตัวคือประธานค่ายที่ทำลุกรี้ลุกรนอยู่ตรงหน้า ขณะที่คนข้างกายพี่เขาอย่างไอ้เบิร์ดเพื่อผมแค่กดยิ้มมุมปากก่อนจะกระดกน้ำโค้กใส่ปาก
“มะ ไม่มีอะไร”
“อีปิงปอง”
พี่เจสส่งเสียงร้องออกมา
“อย่าตอแหลค่ะเสียชื่อชาติพันธ์ตุ๊ดหมดอิดอก”
“โธ่เจ่”
“แกตอบคำถามฉันมาข้อหนึ่งก่อน”
พี่ปิงปองทำหน้าตื่นดูไม่ค่อยไว้ใจกลุ่มเจ่เท่าไหร่
“อะไรเจ่?”
“แกชอบน้องเบิร์ดหรือเปล่า?”
โอโหคำถามทะลวงใจสุดๆ พี่ปิงปองหน้าแดงก่ำท่าทางจะเขินไม่น้อย ยิ่งถูกไอ้เบิร์ดจ้องหน้าขนาดนั้นไม่อายให้มันรู้ไป
“คือ”
“ตอบค่ะ”
“ชอบก็ได้”
“ไม่ก็ได้ดิชอบก็คือชอบ”
“เออชอบ”
“ฮิ้วๆๆ”
พี่ปิงปองถลาไปซุกใบหน้ากับอกพี่ปืนอย่างว่องไว แต่พี่ปืนไม่ให้ความร่วมหัวมันดันหัวพี่ปิงปองออกไม่พอยังดันส่งไปทางไอ้เบิร์ดด้วย
“อย่าสามีอย่าทำกับเมียแบบนี้”
พี่ปิงปองโอดครวญใส่พี่ปืนโคตรตลก
“แล้วน้องเบิร์ดล่ะคิดอะไรกับปิงปองมันรึเปล่า”
เกือบทุกคนงดใช้เสียงแล้วเงี่ยหูฟังคำตอบ
“....”
นานเกือบนาทีเมื่อไอ้ห่าเบิร์ดถอนหายใจแรงๆ แล้วตอบว่า
“คิดครับ”
“เชร้ด”
“แล่วๆๆๆๆๆ”
“ปฐมบทของการกินบ้องข้ามหลามเริ่มขึ้นแล้ว”
“เชียร์!”
ผมกุมท้องขำก๊ากไม่ต่างจากคนอื่น ผมว่าแล้วว่าสองคนนี้มันยังไงๆ อยู่ ยิ่งเห็นวันนั้นที่ร้านเหล้าผมถึงได้กลิ่นทะแม่งๆ มาจากทั้งคู่ เอาเถอะจะยังไงก็ช่างการที่มีคนรักกันเพิ่มขึ้นมา มันเป็นเรื่องดีไม่ใช่หรือ เพราะความรักไม่ว่าจะเกิดขึ้นกับเพศไหนหรือคนที่มีรสนิยมแบบใดก็เป็นสิ่งที่สวยงามเสมอ
ยิ่งดึกบรรยากาศยิ่งคึกเหมือนว่าทุกคนเริ่มเมาน้ำเปล่าและโค้ก กลุ่มเจ่เลยเริ่มชักชวนคนอื่นมาเล่นเกมน้ำเต้าปูปลาที่เรียกเสียงหัวเราะไปทั่งห้อง นั่นแหละผมถึงแวบออกมาเข้าห้องน้ำเพราะเผลอกระดกโค้กเข้าปากไปหลายแก้ว พอออกมาจากห้องน้ำก็เห็นพี่ปืนที่กอดอกรอท่าอยู่ด้านหน้าพอดี
“เป็นไงบ้าง”
“คืออะไรอ่ะ?”
“ก็วันนี้เปรี้ยวมาด้วย”
ผมส่ายหน้ายิ้มขำๆ
“สบายม๊าก”
“จริงเหรอ”
“อ่าห่ะ”
พี่ปืนเอื้อมมือมาโยกศีรษะผมแบบที่ชอบทำ
“พี่รู้ป่ะ?”
พี่ปืนเลิกคิ้วมองเสมือนกับกำลังตั้งคำถาม
“ตอนแรกผมไม่อยากไปค่ายเลยนะ”
“รู้”
“ทำไมรู้อ่ะ”
“กูรู้เรื่องของมึงทุกอย่างแรก”
“ฮื่อ”
พี่มันมองผมด้วยสายตาอ่อนหวานอีกแล้ว โคตรไม่ชินและทำให้ผมรู้สึกเขินมาก
“แล้วพี่รู้ป่ะว่าผมเคยแอบรักเพื่อนสนิทคนหนึ่ง แต่ดันอกหักก่อนไปค่าย”
“เป็นโชคดีของไอ้นั่นแล้ว”
“โว๊ะ”
ผมย่นจมูกใส่อีกฝ่ายพี่มันเลยบิดจมูกผมเบาๆ
“แล้วไงต่อ”
“แต่สุดท้ายผมก็ตกหลุมไอ้เบิร์ดกับย่าที่ปลอบเชิงบังคับให้ผมไปค่ายให้ได้”
“มึงเลยไปเจอผู้ชายดีๆ อย่างกูที่ค่ายไง”
“แหวะ!”
คนห่าอะไรชมตัวเองก็เป็นตัว
“ผู้ชายปากนรกอ่ะดิ”
“เขาเรียกคนพูดตรง”
พี่มันแก้ตัวให้ตัวเองหน้าตายเฉยจนผมอดใจไม่ไหวทุบแม่งที่ไหล่มันทีนึง
“พี่อ่ะนะตอนแรกที่เจอปากโคตรหมา ด่าก็เจ็บ”
พี่ปืนกดยิ้มมุมปากแล้วเลื่อนมือมาจับข้อมือผมเอาไว้
“ผมยังสงสัยอยู่เลยว่าทำไมพี่ถึงชอบผม”
“กูชอบมึงมานานแล้ว”
“ว่าไงนะ”
“ปืนไม่เคยเปลี่ยนเพราะปืนชอบน้องเขามาตั้งนานแล้ว”
บทสนทนาที่พี่ปืนคุยกับพี่เปรี้ยววันนี้สว่างวาบขึ้นมาในหัวของผมทันที ในตอนนั้นผมได้แต่สงสัยแต่ไม่เคยคิดหาคำตอบคงเพราะอะไรหลายๆ ที่เข้ามาจนเมื่อพี่มันเอ่ยปากขึ้นอีกครั้ง และครั้งนี้ผมจะไม่ปล่อยให้ความสงสัยของผมต้องหลุดลอยอีกครั้ง
“พี่ชอบผมตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“ตั้งแต่มึงยังอยู่ม.ปลาย”
ผมทำเหวอนึกไม่ถึงว่ามันจะยาวนานขนาดนั้น
“พี่พูดจริงเหรอ”
พี่ปืนหันมายิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน
“กูเคยขอให้น้องสาวกูไปถามชื่อมึง”
“หา!”
ผมยืนอึ้งความทรงจำตอนม.ปลายดูติดๆ ดับๆ แต่จำได้ลางๆ ว่าเคยมีผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งมาถามชื่อผม ในตอนนั้นเพื่อนๆ ต่างพากันเอ่ยแซวใครมันจะไปคิดว่าแท้จริงแล้ว...
“พี่”
พี่ปืนขยับเข้ามาใกล้ๆ ทุกครั้งที่มันมองผมทำให้ใจผมสั่นด้วยความไม่เป็นตัวของตัวเองตลอด
“เราเคยเจอกันตอนสงกรานต์ปีที่มึงถูกไล่ปะแป้ง”
ผมตาเบิกโพล่งความทรงจำเมื่อครั้งอดีตค่อยๆ ผุดขึ้นมาเรื่อยๆ
“เป็นพี่จริงๆ เหรอ”
ไอ้พี่หน้าตารุงรังคนนั้นที่มีน้ำใจช่วยผมจากคนกลุ่มนั้น
“กูมองมึงมาตลอดแรก”
“.....”
“กูมองมึงมานานแล้ว”
“.......”
“กูส่องเฟสมึงเกือบทุกวัน”
“.......”
“และกูดีใจมากที่มึงได้ไปค่าย กูดีใจมาก...ที่มึงได้ไปทำความรู้จักกับกูที่นั่น”
ภาพใบหน้าคมคายที่ยิ้มน้อยๆ ให้ทำให้ผมอดน้ำตาซึมไม่ได้ ตลอดเวลาผมมีสายตาคนคู่หนึ่งเฝ้ามอง ผู้ชายที่ผมไม่อะไรเทียบเขาได้เลย แต่กลับเป็นเขาที่มองผมอยู่อย่างนั้น
“ขอบคุณที่พี่มองผมอยู่ห่างๆ มาตั้งนาน”
ผมกุมมืออีกฝ่าย
“ต่อไปนี้ไม่ต้องมองอยู่ห่างๆ แล้วนะ ผมอยู่ตรงนี้ ผมมองพี่อยู่ ผมเห็นพี่ด้วยสองตา และผมรักพี่ด้วยทั้งหมดของหัวใจ”
อ้อมกอดของพี่ปืนยังอบอุ่นสำหรับผมเสมอไม่ว่าจะที่ไหนเมื่อไหร่ พี่ปืนเป็นคนสูงใหญ่ดูแข็งแรงแต่ทุกสิ่งที่มันปฏิบัติกับผมช่างนุ่มนวล นั่นเป็นเพราะมันรักและใส่ใจผมอย่างที่เคยบอกไว้จริงๆ และผมยินดีตอบรับความรักที่พี่มันมีให้ด้วยหัวใจ
“หัวมึงยังเหม็นเหมือนเดิม”
ไอ้พี่ปืนกระซิบข้างหูตอนที่ผมโผเข้าไปกอดมัน แล้วดูสิคนอุตส่าห์บิวท์อารมณ์มาแล้วดูพี่มันพูดซะเห็นภาพ จากหนังรักเป็นหนังโศกนาฏกรรมเลย
“ไอ้พี่ปืน”
“พี่ล้อเล่น”
“เมื่อกี้ที่ผมบอกว่ารักพี่ก็ล้อเล่นเหมือนกัน”
เหอะ! กวนมาก็ขอกวนกลับบ้างเหอะ
“เรื่องนี้ไม่ล้อเล่นดิ”
ผมแยกเขี้ยวใส่อีกฝ่าย
“ทีกูรักมึงยังเป็นเรื่องจริงเลย”
เชี่ยๆๆ หัวใจเต้นแรงมาก พี่ปืนกดยิ้มมุมปากแล้วขยับมาพูดเบาๆ ข้างๆ ใบหูของผม
“ทีกูรักมึงยังเป็นเรื่องจริงเลย ทีกูเฝ้ามองมึงยังเป็นเรื่องจริง ทีกูได้มึงมันยังเคยเกิดขึ้นจริงเลย”
แล้วก็วนมาเรื่องใต้สะดือ
“ไอ้ห่าพี่ปืน”
“ฮ่าๆๆๆ”
“เดินไม่ตรงไปหลายวันเลยนะไม่จริงก็แย่แล้ว”
“เงียบไปเลย!”
“หึหึ”
ห่าเอ้ย เขินจนท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด
ผมฉุดแขนพี่มันเตรียมเปิดประตูเข้าไปในห้องแต่พอดีเห็นป้ายโปรโมทค่ายปลายนี้ของคณะที่หน้าห้องผมเลยหยุดดู ภาพตรงหน้าทำให้อมยิ้มขึ้นมาทันที
“ระวังหัวใจตัวเองไว้ให้ดี เพราะจะตกหลุมรักรุ่นพี่ที่มาค่าย”
ครั้งหนึ่งผมเคยค้านไอ้ห่าเบิร์ดเจ้าของคำพูดนั้นจนหัวชนฝาว่าผมไม่มีทางเป็นแบบนั้นแน่นอน แต่วันนี้เป็นไปตามที่มันพูดทุกอย่าง สโลแกนค่ายปลายนี้อันนี้เป็นเรื่องจริงสำหรับผมและผมคิดว่ามันคงถูกใช้โปรโมทในการไปทำค่ายอีกหลายปี
ผมได้อะไรหลายๆ อย่างจากการไปทำค่าย จากวันแรกที่ผมไปด้วยหัวใจปิดกั้น แต่ทุกเหตุการณ์ที่เคยเกิดขึ้นที่นั่น ทั้งบุคคลและสถานที่ ทุกสิ่งทุกอย่างค่อยๆ กล่อมเกลาและทำให้ความคิดและทัศนคติของผมเปลี่ยนไป ในถิ่นทุรกันดารที่นั่นพวกเราอาศัยศรัทธาและความสามัคคีเพื่อทำให้จุดประสงค์ที่พวกเราไปกระทำสำเร็จโดยลุล่วง
ที่นั่นเป็นเหมือนโรงเรียนชีวิต ที่นั่นให้ประสบการณ์ซึ่งมากกว่าการเรียนรู้ในห้องเรียนแบบทั่วไป พวกเราได้ลงปฏิบัติ พวกเราได้ลงมือทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน และได้รับวิธีคิดและความสุขทางใจจากคนที่นั่น ผมยังจำจดหมายที่น้องพงษ์เขียนมาเล่าให้ฟังถึงความเป็นไปในแต่ละวัน ผมสัญญากับตัวเองว่าวันหนึ่งซึ่งไม่รู้เมื่อไหร่ วันนั้นผมจะกลับไปเยือนที่นั่นอีกครั้ง
ที่นั่นทำให้ผมได้รู้จักความรักอยู่สองรูปแบบคือความรักของเพื่อนมนุษย์และความรักที่แท้จริงซึ่งเป็นที่สิ่งขับเคลื่อนให้เกิดสิ่งสวยงามมากมายบนโลกใบนี้ ผมนิ่งมองโปสเตอร์โปรโมทค่ายนั่นอีกครั้ง ระหว่างนั้นพี่ปืนก้าวมากอดผมจากด้านหลัง
พี่ปืนกดจูบที่ต้นคอผมเบาๆ ผมหัวเราะอ่อนๆ แล้วเลื่อนมันไปกุมทับมือของพี่ปืน เสียงทุ้มของพี่มันเปล่งออกมาเบาๆ แต่ฟังแล้วอุ่นใจว่า
“ค่ายสร้างรัก”
ค่ายสร้างรักที่ทำให้ผมได้พบกับพี่ปืน
ค่ายสร้างที่สร้างสรรค์คนให้เป็นคนที่สมบรูณ์
ค่ายสร้างที่รวมน้ำใจพี่น้องเพื่อรังสรรค์ความสุขให้ผู้อื่น
นั่นทำให้ผมได้ตกตะกอนความคิดที่ว่า ‘ในชีวิตคนเราขอแค่โอกาสสักครั้งหนึ่งที่เราจะออกไปทำประโยชน์เพื่อผู้อื่นบ้าง เพราะความสุขจากการให้มันเป็นความอิ่มใจที่หาไม่ได้เลยหากเราไม่ลงมือทำ’
....END...
**ไม่อยากจบเลย ฮ่าๆๆ แต่ยังไงวันนี้ก็ต้องมาถึงเนอะ เหมือนชื่อตอนที่ว่างานเลี้ยงต้องมีวันเลิกราค่ะ
มาถึงตอนนี้เราก็ไม่มีคำพูดใดนอกจากคำว่า “ขอบคุณ” ที่ร่วมอ่าน ร่วมแชร์ ร่วมสนุกไปด้วยกัน
ช่วงเวลาที่เขียนค่ายสร้างรักเป็นช่วงเวลาที่เรามีความสุขมากๆ เลยค่ะ นิยายเรื่องนี้เขียนสบายและสนุกมากสำหรับเรา
ถึงจะจบไปแล้วแต่เราก็อยากให้มันอยู่ในความทรงจำหลายๆ คนค่ะ**
สุดท้ายขอฝากผลงานเรื่องต่อไปของเราด้วยค่ะ ซึ่งเราไม่รู้ว่าจะลงเมื่อไหร่ 5555+++
ขอเวลาพักสักหน่อยแล้ว กลับมาเจอกันทุกวันจันทร์เช่นเดิมกับเรื่องใหม่นะคะ
ข่าวดี #ค่ายสร้างรัก รวมเล่มกับสนพ.เอเวอร์วาย มีแพลนจะออกเดือนธันวาที่จะถึงนี้นะคะ ตอนพิเศษในเล่มมี 7 ตอน
- Speacial พี่ปืนVSน้องแรก 3 ตอน (ลงในเว็บ 1 ตอน)
- Speacial พี่ไกด์VSตัวกลม 2 ตอน (ลงในเว็บ 1 ตอน)
- Speacial เบิร์ดVSปิงปอง 2 ตอน
- โซเชียลชาวค่ายบทส่งท้าย
มีเวลาหลายเดือนเก็บเงินรอเปย์วนไปนะคะ^^
มาถึงตอนนี้เราก็ไม่มีคำพูดใดนอกจากคำว่า “ขอบคุณ” ที่ร่วมอ่าน ร่วมแชร์ ร่วมสนุกไปด้วยกัน
ช่วงเวลาที่เขียนค่ายสร้างรักเป็นช่วงเวลาที่เรามีความสุขมากๆ เลยค่ะ นิยายเรื่องนี้เขียนสบายและสนุกมากสำหรับเรา
ถึงจะจบไปแล้วแต่เราก็อยากให้มันอยู่ในความทรงจำหลายๆ คนค่ะ**
สุดท้ายขอฝากผลงานเรื่องต่อไปของเราด้วยค่ะ ซึ่งเราไม่รู้ว่าจะลงเมื่อไหร่ 5555+++
ขอเวลาพักสักหน่อยแล้ว กลับมาเจอกันทุกวันจันทร์เช่นเดิมกับเรื่องใหม่นะคะ
ข่าวดี #ค่ายสร้างรัก รวมเล่มกับสนพ.เอเวอร์วาย มีแพลนจะออกเดือนธันวาที่จะถึงนี้นะคะ ตอนพิเศษในเล่มมี 7 ตอน
- Speacial พี่ปืนVSน้องแรก 3 ตอน (ลงในเว็บ 1 ตอน)
- Speacial พี่ไกด์VSตัวกลม 2 ตอน (ลงในเว็บ 1 ตอน)
- Speacial เบิร์ดVSปิงปอง 2 ตอน
- โซเชียลชาวค่ายบทส่งท้าย
มีเวลาหลายเดือนเก็บเงินรอเปย์วนไปนะคะ^^
เริ่มหัวข้อโดย: sahatsawat ที่ 02-10-2017 21:40:00
ขอบคุนสำหรับนิยายดีๆค่ะ ชอบมากกกกกก :bye2: :bye2:
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 02-10-2017 21:43:14
เริ่มหัวข้อโดย: PrInceZz ที่ 02-10-2017 21:47:49
เริ่มหัวข้อโดย: มาชิ มาชิ ที่ 02-10-2017 21:49:03
ขอบคุณคนเขียนที่ทำให้เรารู้จักพี่ปืนน้องเเรก
ขอบคุณคนเขียนที่นำเสนอเรื่องราวดีเเบบนี้
ขอบคุณคนเขียนที่อัพตลอดๆ
เรารู้สึกอยากไปค่ายอาสาก็เพราะเรื่องนี้
ขอบคุณมากน่ะค่ะ ที่ผลิตงานเขียนดีๆออกมาให้เราได้อ่าน " ขอบคุณจริงๆ"
ฮือๆๆๆ คิดถึงชาวค่ายอ่ะจากนี้ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 02-10-2017 21:49:44
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 02-10-2017 22:07:25
เริ่มหัวข้อโดย: Al2iskiren ที่ 02-10-2017 22:09:25
:pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 02-10-2017 22:20:45
เริ่มหัวข้อโดย: k00_eng^^ ที่ 02-10-2017 22:22:30
อยากอ่านเบิร์ดปิงปอง
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 02-10-2017 22:40:34
เริ่มหัวข้อโดย: korner ที่ 02-10-2017 22:41:19
เริ่มหัวข้อโดย: didididia ที่ 02-10-2017 23:06:36
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ เก็บเงินรอค่ะ :bye2: o13
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 02-10-2017 23:13:35
จบได้อบอุ่มมากๆค่ะ
อิพี่ปืนก็กวนได้จนจบเลยจริงๆ555555
อิพี่ไกด์ก็เกือบพาเราเข้าดราม่าไปกะพี่กลมล่ะเหมือนกำลังจะดราม่าโดนถีบมาฝั่งเปิดตัวซะงั้น. คึคึ :hao7:
ขอบคุณมากๆๆๆเลยค่ะ เราจะติดตามต่อไปนะค่ะ
:pig4: :กอด1:
เริ่มหัวข้อโดย: skysky ที่ 02-10-2017 23:22:05
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวน่ารักๆ เรื่องราวดีๆที่อบอุ่นหัวใจแบบนี้ :)
รักในความเป็นคนจริงของพี่ปืน
รักในความน่ารักของแรก
รักในความเป็นเพื่อนที่ดีของเบิร์ด
รักในความกวนของพี่เม่นกับพี่นะโม 55555
รักในความนิ่งแต่ก็แสดงออกในแบบพี่ไกด์
รักตัวกลมในแบบที่พี่ไกด์รัก ฮิ้วววว
รักในค่ายสร้างรัก อบอุ่นหัวใจจริงๆ <3
เริ่มหัวข้อโดย: 0% ที่ 03-10-2017 00:04:51
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 03-10-2017 00:08:03
ขอบคุณคนเขียนที่มาเขียนเรื่องสนุกๆและดีให้อ่าน :mew1:
เริ่มหัวข้อโดย: omyim_jjj ที่ 03-10-2017 00:14:38
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 03-10-2017 01:00:14
เราเป็นคนนึงที่สมัยเรียนไปค่ายบ่อยมากและมีโอกาสได้เป็นคนสร้างค่ายหลายครั้ง การไปค่ายในแต่ล่ะครั้งจะสอนเรื่องราวที่แตกต่างกันไปอุปสรรคปัญหาก็ไม่เคยเหมือนกัน แต่สิ่งที่ได้ทุกครั้งจากการไปค่ายคืือเราได้เติบโตขึ้นเสมอ ขอบคุณคนเขียนที่เขียนเรื่องราวเกี่ยวกับค่ายและแถมยังถ่ายทอดมันออกมาได้ดีด้วย หลายฉากหลายบทสนทนามันทำให้คิดถึงวันเก่าๆจริง
ขอบคุณอีกครั้งและจะติดตามผลงานของกานซายต่อไปนะ^^
จะรอซื้อเล่มค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 03-10-2017 01:01:24
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 03-10-2017 01:22:40
สนุกทุกตอนเลยค่ะตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆ....รออ่านผลงานชิ้นต่อไปนะค่ะเป็นกำลังใจให้ค่ะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 03-10-2017 02:23:33
พี่ปืนกับแรกน่ารักมากกก
พี่ปืนคือหลัวของด้อมที่แท้ทรูอะ พอรู้เบื้องลึกเบื้องหลังความหลัวยิ่งเพิ่มพูนน
แรกก้น่ารักมากก น่ารักในความมึน และเด๋อๆ เอ๋อๆ สติออบซอมาก555
แต่นางก้น่ารักของนางนะ เขินบิดมันทั้งดรื่องงง น่าแกล้งสุดๆ
พี่ไกด์กับกลมแรกๆหน่วงมากกก สวสารตัวกลมม
แต่พี่ไกด์ก้มาทำให้มีความหวังตลอดๆ กลมก้ทนมากกก ก้รักมากอะเนอะ
พอรักกันแล้วพี่ไกด์ดูรักกลมมากอะ คนที่เกือบจะเสียสิ่งสำคัญไปก้งี้แหละะ
กอดตัวกลมแน่นๆ มีความสุขซะทีนะ มีความสุขได้แล้วว
ส่วนคู่ลับที่แอบเชียร์มาตั้งแต่ต้นเรื่องอย่างคู่เบิร์ดพี่ปิงปองก้หวีดดอหมือนกันค่ะ
เพราะพี่ปิงปองน่ารักมากกกก อยากจับฟัดดดด
นางแบบเหมือนจะซ่า เหมือนจะกล้านะแต่พอโดนโต้กลับ รุกกลับทีนี่เขินจนแทบจะวิ่งหนีอะ
เบิร์ดก้เนียนเกิ้นนนน ค่อยๆเนียนๆ หยอดๆไปให้มันค่อยๆซึมงี้
พอเริ่มมีความหวังก้รุกแบบจัดเต็มเลยทีนี้ พี่ปิงปองก้เขอนไปปสิ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะคะ สนุกมากกจนไม่อยากให้จบเลย
ถือเป็นเรื่องราวดีๆที่ได้เห็นมุมอื่นๆนอกจากมิตรภาพของการไปค่ายเลยค่ะ
รอติดตามเรื่องต่อไปนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: FiZZ ที่ 03-10-2017 10:05:57
นานๆทีจได้กรี้ดพระเอกหนักขนาดนี้ พี่ปืนนี่ขึ้นหิ้งพระเอกในดวงใจเลย
#ทีมเมียพี่ปืน
เริ่มหัวข้อโดย: kungverrycool ที่ 03-10-2017 13:11:12
เริ่มหัวข้อโดย: JellyKei ที่ 03-10-2017 13:29:27
พี่ปืนยังคงคอนเซ็ปปากหมาได้ถึงตอนสุดท้ายเลยจริงๆ ความเก้านิ้วของพี่ปืนจะอยู่ในความทรงจำตลอดไป :hao5: :hao5:
:heaven :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 03-10-2017 14:56:47
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 03-10-2017 15:08:02
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: มาชิ มาชิ ที่ 03-10-2017 15:30:40
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 03-10-2017 15:58:37
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 03-10-2017 16:29:56
อิจแรกจริงๆๆๆ ขอบคุณไรท์มากค่ะ เขียนจนอยากไปค่ายจริงๆเลยค่ะ 55555 ขอบคุณนิยายดีๆนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: Himbeere20 ที่ 03-10-2017 19:52:47
เป็นนิยายฟีลกู๊ดที่ให้สาระ ข้อคิดดีๆเยอะเลย o13
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 03-10-2017 21:29:39
เริ่มหัวข้อโดย: punnicha ที่ 03-10-2017 21:53:29
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 03-10-2017 23:28:11
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 04-10-2017 00:12:57
สุดท้ายขอบคุณสำหรับนิยายดีๆน่ารักๆแบบนี้นะคะ เก็บตังค์รอเปย์ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: urmein ที่ 04-10-2017 00:28:02
ขอสมัครเป็น #ทีมเมียพี่ปืน ค่าาาา ><
สนุกมากๆค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆที่สอดแทรกข้อคิดด้วย ชอบครอบครัวบุญธรรมของแรกมากเลย น้องพงศ์น่ารักกก
มีแอบน้ำตาซึมตอนจะกลับด้วย บรรยากาศค่ายสร้างน่าสนุก การได้เป็นทั้งผู้ให้ และผู้รับ อ่านแล้วรู้สึกดีมากค่ะ
เสียดาย คงไม่มีโอกาสไปหาหนุ่มๆที่ค่ายแบบนี้ละ (อายุเกิน 555)
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 04-10-2017 12:43:49
เริ่มหัวข้อโดย: kaokorn ที่ 04-10-2017 13:53:32
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 04-10-2017 15:36:01
เริ่มหัวข้อโดย: gibebk ที่ 05-10-2017 08:08:08
เริ่มหัวข้อโดย: Maymon ที่ 05-10-2017 13:38:43
พี่ปืนน่ารักที่สุดเลย ชอบบบ5555
เริ่มหัวข้อโดย: shoi_toei ที่ 05-10-2017 17:16:26
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 06-10-2017 07:09:10
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 06-10-2017 08:16:36
ยังไงจะรอผลงานเรื่องต่อไปนะค่าา :กอด1:
ปล.จากนักอ่านผู้มีจิตมั่นถึงเบิร์ดปิงปองเจ้าเก่าเจ้าเดิม เห็นรายชื่อตอนพิเศษแล้วนั่งรออย่างใจจดจ่อ :laugh:
:L2: :L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :L2: :L2: :L2:
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 06-10-2017 08:55:06
:pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-10-2017 11:58:23
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
รอตอนพิเศษและหนังสือจ้าาา
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 06-10-2017 14:18:54
ฮืออออ
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 06-10-2017 22:50:22
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 07-10-2017 01:08:39
มุ้งมิ้งละเกินนน ดีต่อใจจริงๆ
เก็บเงินรอเปย์วนไปค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Papangtha ที่ 07-10-2017 12:41:47
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 07-10-2017 14:23:48
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Mosskerr ที่ 07-10-2017 22:16:32
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 08-10-2017 08:57:02
แรกไม่เคยทำให้ผิดหวัง ปืนก็หวานเรี่ยราดมาก
แรกน่ารัก ไม่เคยจะทันพี่ และเขินอายทุกเวลา
ปืนก็เถื่อนไปเหอะ กับคนอื่นอะ แต่กับแรก ปืนมุ้งมิ้งมากนะ
ตัวกลมได้ใจพี่ไกด์ข้างบ้านมานานแล้ว แต่อิพี่เล่นตัวไปงั้น ทำเข้ม แต่ก็ตามหวงตลอด
น่ารักเหมือนกันนะคู่นี้ ง้อกันกลางลาน หวานไม่เกรงใจเพื่อน
ยังไงคะ ยังไง เบิร์ดปิงปอง สรุปแล้วคิดกันทั้งคู่ แถมอาจแซบล้ำหน้าตัวกลมไปแล้วก็ได้
ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ แต่งเรื่องได้น่ารัก น่าติดตามเสมอเลย เป็นกำลังใจให้ต่อไปค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: ZaRa ที่ 08-10-2017 19:02:22
ปล. ขออนุญาตแนะนำคนเขียนนิดนึงน้าา เวลาตัวละครถอนหายใจ คนเขียนจะใช้คำว่า "เฮ้ย" ตลอด ซึ่งเราตกใจทุกครั้ง นึกว่ามีใครในเรื่องตะโกน 5555 เรื่องจากคำว่า "เฮ้ย" เราจะใช้ตอนตะโกนนะคะ คงไม่มีใครถอนหายใจออกมาเสียงแบบนี้มั้งคะ 55555
ส่วนเสียงที่ควรใช้เวลาถอนหายใจคือ "เฮ้อ" แบบนี้นะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: ZaRa ที่ 09-10-2017 07:40:24
เริ่มหัวข้อโดย: Bewnunthita ที่ 09-10-2017 20:44:44
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 09-10-2017 21:29:32
เริ่มหัวข้อโดย: Nanook ที่ 09-10-2017 21:36:05
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 09-10-2017 21:44:15
“.....”
พี่ไกด์อ้าปากค้างก่อนจะเดินตุปัดตุเป๋ไปโน่น เห็นอาการใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวของ
พี่กลมแล้วได้แต่ขำตามก่อนจะรับโทรศัพท์ในมือ
ไรท์ ตรงนี้พี่ไกด์ต้องเป็นพี่กลมหรือเปล่า
ชอบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
พี่ปืน ที่ขี้หึง ขี้หวง กลัวว่าต้องมีคนมาจีบแรก แล้วก็มีจริงๆ
พี่ปืน แรก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
แกงค์สี่โจรนี่พี่เม่น สุดๆเลย สวนทันควันกับพี่ปืน
โอ๊ย.......แซ่บโคตรเลย [พากลับไปเยสแน่นอน]
ตอนไลน์ก็เหมือนกัน
เม่นสาย_เสร็จทุกราย
เยสสสสสสสสสสส
แต่พี่เม่น น่ารัก มีเสน่ห์นะ อยากอ่านรักของพี่เม่นแล้ว :ling1: :ling1: :ling1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: มาชิ มาชิ ที่ 09-10-2017 21:50:44
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 09-10-2017 22:01:23
เริ่มหัวข้อโดย: Piima ที่ 09-10-2017 22:30:40
หมั่นไส้
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 09-10-2017 22:33:56
เริ่มหัวข้อโดย: momonuke ที่ 09-10-2017 22:48:52
เริ่มหัวข้อโดย: Chattcha ที่ 09-10-2017 23:14:22
เริ่มหัวข้อโดย: มนุษย์บิน ที่ 09-10-2017 23:38:49
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 09-10-2017 23:59:56
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 10-10-2017 00:08:22
เริ่มหัวข้อโดย: 0% ที่ 10-10-2017 00:21:21
โอ้ยทำไมหึงโหดจังเลย เห็นไฟอิจฉาในตาฉันไหม :katai4:
เริ่มหัวข้อโดย: CLShunny ที่ 10-10-2017 03:09:00
แต่ก็นะ คนไกลเมีย แต่ไม่เกียมัวเนาะ5555
เขียมความคอมเม้นท์ของฝูงชนและพ้องเพื่อน
แต่ชอบมาก ยังคงอยากมีพี่ปืนในชีวิตสักคนอยู่ดี
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 10-10-2017 03:16:25
รอเล่มนะค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 10-10-2017 03:22:32
เริ่มหัวข้อโดย: day9day ที่ 10-10-2017 05:54:36
เริ่มหัวข้อโดย: uyong ที่ 10-10-2017 10:50:25
เริ่มหัวข้อโดย: we.jinkyu ที่ 10-10-2017 11:06:52
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 10-10-2017 11:13:46
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: pwstz ที่ 10-10-2017 11:45:05
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 10-10-2017 11:59:22
ขอบคุณครับ
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 10-10-2017 14:03:12
เริ่มหัวข้อโดย: utamon ที่ 10-10-2017 14:54:31
เริ่มหัวข้อโดย: TaemyG ที่ 10-10-2017 15:37:59
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 10-10-2017 20:03:37
เริ่มหัวข้อโดย: Mariinariiz ที่ 10-10-2017 21:38:51
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 11-10-2017 10:13:59
เริ่มหัวข้อโดย: snowboxs ที่ 11-10-2017 10:47:36
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 11-10-2017 11:42:57
ประกาศความเป็นเจ้าของทางเฟสเลย 5555
เริ่มหัวข้อโดย: pummy09 ที่ 11-10-2017 12:14:57
ไม่ผิดหวังจริงๆๆฮ่าาาา
ขอบคุณมากนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: badbadsumaru ที่ 12-10-2017 03:13:17
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 12-10-2017 18:46:47
:กอด1: :L2: :pig4: :L2: :กอด1:
เริ่มหัวข้อโดย: mizzmizz ที่ 12-10-2017 19:49:19
ขอแสดงความเป็นหลัวงี้ 5555+
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 12-10-2017 21:23:29
เริ่มหัวข้อโดย: sompong ที่ 13-10-2017 22:32:57
เริ่มหัวข้อโดย: gackmanas ที่ 14-10-2017 18:38:40
เริ่มหัวข้อโดย: 4559 ที่ 14-10-2017 21:43:15
เริ่มหัวข้อโดย: TanyaPuech ที่ 15-10-2017 02:27:12
พี่ปืนคือผัวมากกก อยากได้
ประทับใจฉากค่ายทุกฉาก ยิ่งตอนลาจาก ทำเอาร้องไห้ตาม โดยเฉพาะน้องพงษ์
เอ็นดูน้องพงษ์มาก
เป็นเรื่องที่อ่านละอยากไปค่ายอาสาสักครั้งในชีวิต
ชอบประทับใจมาก
ชอบคู่เบิร์ดพี่ปิงปอง อยากอ่านคู่นี้เป็นเรื่องแยก นานๆนิยายวายตุ๊ดจะมีคู่สมหวัง5555
ขอบคุณคนเขียนครับ
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงในเงามืด ที่ 15-10-2017 07:41:43
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 15-10-2017 19:30:43
ของตัวเองไลน์มาซะงั้น
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 16-10-2017 11:56:43
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 16-10-2017 21:04:01
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 17-10-2017 11:04:13
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 17-10-2017 22:16:44
เริ่มหัวข้อโดย: NooMary ที่ 18-10-2017 13:23:18
#ทีมเมียน้องปืน
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 19-10-2017 09:35:31
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 22-10-2017 15:33:34
:3123: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: nano ที่ 22-10-2017 22:00:39
อยากให้มีภาคปืนทำงานจัง คงหลงเมียได้อีกก ชอบบบบฟินๆกันไป
เริ่มหัวข้อโดย: GAZESL ที่ 23-10-2017 15:10:00
เบิร์ดกะพี่ปิงปองนี่ยังไง มีตอนพิเศษมั้ย
:L1:
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 24-10-2017 13:06:40
อ่านเรื่องนี่แล้วต่อใจ อ่านไปยิ้มไปทั้งเรื่องเลย น่ารักมาก
รอตอนพิเศษตอนต่อไป
เริ่มหัวข้อโดย: littlepink ที่ 24-10-2017 23:30:21
เริ่มหัวข้อโดย: กวังกีเมย์บี ที่ 25-10-2017 19:22:36
อยากได้แบบพี่ปืนสักคนจะเป็นบุญที่สุดเลย
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 27-10-2017 18:30:10
เริ่มหัวข้อโดย: korner ที่ 28-10-2017 11:52:59
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 29-10-2017 12:31:12
เริ่มหัวข้อโดย: TonyPat ที่ 30-10-2017 09:24:35
เริ่มหัวข้อโดย: snack ที่ 31-10-2017 10:53:30
เริ่มหัวข้อโดย: dominowow ที่ 31-10-2017 20:08:07
เริ่มหัวข้อโดย: dominowow ที่ 01-11-2017 21:17:07
เริ่มหัวข้อโดย: Amnunnoon ที่ 05-11-2017 16:05:23
#ทีมเมียพี่ปืน พี่ปืนปากนรก แรกพบรักคุด น่าร๊ากกกกก
เริ่มหัวข้อโดย: Fahsaizzz ที่ 06-11-2017 21:12:41
อ่านไปขำคิกคักอยู่คยเดียว มันดีอ่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ ไม่อยากให้จบเลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Pramooknoi ที่ 07-11-2017 22:39:19
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 09-11-2017 22:30:39
เริ่มหัวข้อโดย: kamnary1160 ที่ 16-11-2017 20:57:02
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 29-11-2017 16:18:35
อยากจะขโมยพี่ปืนมาจริงๆ
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 03-12-2017 02:31:17
เริ่มหัวข้อโดย: sk_bunggi ที่ 05-12-2017 12:57:07
มาต่อเร็วๆน้าค้าาาาา รอตอนพิเศษต่อไป อิอิ
:hao7: :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: tangtey59 ที่ 10-12-2017 08:10:29
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 10-12-2017 23:29:03
รอหนังสืออยู่นะ!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Natti ที่ 28-12-2017 23:08:22
เริ่มหัวข้อโดย: jeabjunsu ที่ 06-01-2018 14:34:49
น้องแรกน่ารักอ่า อิจฉาพี่ปืนนนน
ไกด์กลมนี่ก็น่ารัก น้องกลมน่าฟัดมากกก
แอบอยากอ่าน เบิร?ดปิงปองต่ออีกยาวๆเลยค่า
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: Naamtaan22 ที่ 15-01-2018 16:18:20
เริ่มหัวข้อโดย: neno.jann ที่ 17-01-2018 12:22:13
เริ่มหัวข้อโดย: smilepengy ที่ 18-01-2018 11:30:09
เริ่มหัวข้อโดย: mypink801 ที่ 22-01-2018 11:57:02
เริ่มหัวข้อโดย: ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น ที่ 24-01-2018 20:01:10
เริ่มหัวข้อโดย: Dealta ที่ 24-01-2018 21:55:38
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 24-01-2018 22:02:59
:pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: songte ที่ 24-01-2018 22:06:21
เริ่มหัวข้อโดย: TachibanaRain ที่ 24-01-2018 22:38:37
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 24-01-2018 23:47:24
เริ่มหัวข้อโดย: didididia ที่ 25-01-2018 02:03:16
เริ่มหัวข้อโดย: ChabaSri ที่ 25-01-2018 04:03:35
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 25-01-2018 05:46:15
พี่ไกด์ทำไมไม่อ่อนโยนนน 555555 หลังจากกลมพูดงั้นคือพี่แกจัดหนักเลย 555
ขอบคุณค่ะ คิดถึงเรื่องนี้ ><
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 25-01-2018 10:17:31
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Ginny Jinny ที่ 25-01-2018 15:39:40
เริ่มหัวข้อโดย: maemix ที่ 25-01-2018 16:11:41
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 25-01-2018 17:50:28
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 25-01-2018 22:05:33
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 27-01-2018 08:23:02
เริ่มหัวข้อโดย: pamhicc ที่ 28-01-2018 22:26:19
:pig4: :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: Pakeleiei ที่ 28-01-2018 23:04:35
เริ่มหัวข้อโดย: basza2x ที่ 30-01-2018 22:25:19
เริ่มหัวข้อโดย: Monkey D lufy ที่ 31-01-2018 21:27:49
เริ่มหัวข้อโดย: catka12 ที่ 02-02-2018 22:10:49
เริ่มหัวข้อโดย: NongJesZa ที่ 09-02-2018 14:05:40
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 11-02-2018 20:58:39
เริ่มหัวข้อโดย: สาว801 ที่ 13-02-2018 23:19:48
เริ่มหัวข้อโดย: +pEnGuIn+ ที่ 23-04-2018 10:42:12
พี่รักนี่อกเดาะไปแล้วมั้ง สงสาร
เดี๋ยวดามให้มั้ยคะ
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 28-04-2018 12:34:02
เริ่มหัวข้อโดย: kimhamwong ที่ 05-05-2018 12:50:43
ชอบทุกตัวละคร o13 o13
ขอบคุณมากนะคะ
เริ่มหัวข้อโดย: pmxphii ที่ 10-07-2018 23:25:43
ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องดีๆมาให้ได้อ่าน เป็นคนที่ไม่เคยได้ไปค่าย หรือร่วมกิจกรรมเท่าไหร่
พออ่านเรื่องนี้ แอบทำให้อยากไปออกค่ายดูมั่งจังค่ะ :pig4:
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 02-09-2018 21:58:43
เราอยากอ่านอีก :hao7:
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 05-09-2018 12:38:08
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 03-11-2018 10:02:25
เริ่มหัวข้อโดย: sira_nann ที่ 04-11-2018 11:01:12
:3123: :3123: :3123:
เริ่มหัวข้อโดย: P_Methayot ที่ 04-12-2018 14:12:26
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 02-01-2019 22:41:50
เริ่มหัวข้อโดย: Wtftt ที่ 27-03-2019 01:35:38
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 29-03-2019 23:17:06
เริ่มหัวข้อโดย: bnmshhhhhhh ที่ 30-03-2019 18:09:05
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 01-04-2019 23:11:37
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 17-06-2019 23:48:08
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 01-05-2020 13:54:18
:katai2-1: :katai2-1:
เริ่มหัวข้อโดย: BlueWizard ที่ 22-06-2020 16:24:12
เป็นเรื่องที่เบาๆ สนุกๆ ตลกๆ ไม่มีดราม่าให้เหนื่อย ลงตัวดีครับ
ขอบคุณผู้เขียนด้วยนะครับ จะรอผลงานชิ้นต่อไปนะครับ :impress2:
เริ่มหัวข้อโดย: rutchi ที่ 23-06-2020 14:09:06
เริ่มหัวข้อโดย: MJTogether ที่ 19-07-2020 08:26:06
สนุกมากครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Freezz ที่ 24-07-2020 00:59:23
เริ่มหัวข้อโดย: MJTogether ที่ 29-07-2020 21:32:22
เริ่มหัวข้อโดย: C.Tansakul ที่ 10-02-2021 05:32:10
เริ่มหัวข้อโดย: SeventeenCarat ที่ 22-04-2021 01:43:46
หน่วงนิดๆแค่ช่วงแรกๆ แต่หลังๆ หวานเกิ๊น
:o8:
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 22-04-2021 11:07:32
https://www.youtube.com/watch?v=d5gLVMnJJL4 (https://www.youtube.com/watch?v=d5gLVMnJJL4)
เริ่มหัวข้อโดย: Eakkadoor ที่ 03-06-2021 01:02:50
อิ่มเอม อบอุ่น น่ารัก
แถมแฝงข้อคิด และปลูกฝังจิตสำนึกให้ผู้อ่านด้วย
เนื้อเรื่องน่าติดตามทุกตอนเลย
สนุกทุกตอน ชอบเรื่องนี้มากๆเลยครับ
อ่านไปเขินไป อ่านหมดวันนี้วันเดียวเลย
แต่มั่นใจว่าจะกลับมาอ่านอีกแน่นอนครับ
ชอบมาก สนุกมากๆจริง
รักพี่ปืน รักแรก รักทุกตัวละครเลย
:L1: :L2: :กอด1:
เริ่มหัวข้อโดย: Eakkadoor ที่ 18-06-2021 05:37:48
ยังคงสนุกและประทับใจเหมือนเดิม
รีกเรื่องนี้มาก
อบอุ่นหัวใจมากครับ ❤️
เริ่มหัวข้อโดย: Goplayz ที่ 02-07-2021 12:45:26
เริ่มหัวข้อโดย: Eakkadoor ที่ 04-07-2021 18:00:15
อ่านรอบ 4 แล้ว น่ารักไม่เปลี่ยนชอบที่สุดเลยครับเรื่องนี้
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 17-08-2021 02:10:26
เริ่มหัวข้อโดย: jazumine ที่ 21-09-2021 12:31:12
Sent from my YAL-L21 using Tapatalk
เริ่มหัวข้อโดย: Nattarat ที่ 07-07-2023 14:08:52
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 09-07-2023 09:39:05
เริ่มหัวข้อโดย: Eakkadoor ที่ 15-07-2023 15:59:18
เรื่องนี้โคตรๆดีจริงๆ ครับ ♥
เริ่มหัวข้อโดย: sarawutcom ที่ 04-03-2024 19:53:43
https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw (https://www.youtube.com/watch?v=HMk_TW7icaw)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว AIS เอไอเอส ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3 (https://web.facebook.com/media/set/?set=a.1735334963401198&type=3)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า AIS ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU (https://www.youtube.com/watch?v=9tfjDajR-yU)