พิมพ์หน้านี้ - [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: heenimz ที่ 09-07-2012 15:57:09

หัวข้อ: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 09-07-2012 15:57:09
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

-------------------------------------------------------------------------------------------------
















ตอนที่ 1








สายลมพัดเบาๆ….ตัวผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ด้านหน้าเป็น กระดานไวท์บอร์ดขนาดใหญ่ มีตัวเลข และ ทฤษฏีมากมายถูกเขียนอยู่บนนั้นโดยผู้ที่ผมเรียกว่า อาจารย์….




เมื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ผมก็เห็นเหล่าวัยรุ่นที่กำลังเตะฟุตบอลกันอยู่ในสนาม….น่าเบื่อจัง……เมื่อไหร่ผมจะได้ออกไปด้านนอกนั่นสักที  ผมคิดในใจแล้วหันกลับมาสนใจกระดานสีขาวที่มีตัวหนังสือเต็มไปหมด…..




“เวร….เหม่อแป๊บเดียว อาจารย์รีบเขียนไปไหนวะ จดไม่ทัน..”

เมื่อผมหันกลับมาอ่านข้อความบนกระดานก็พบว่า ถ้าเขียนต่อลงไป ข้อความในสมุดของผมและข้อความบนกระดานมันไม่ได้เชื่อมต่อกันเลยสักนิดเดียว= = ผมเลยได้แต่บ่นกับตัวเองเบาๆ




ในช่วงชีวิต ม.6 ของผม ที่ใกล้จะผ่านพ้นไปในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ตัวผมที่ต้องเตรียมเข้าไปสอบในมหาลัยที่พ่อแม่คาดหวัง  เพื่อนพ้องที่ต้องห่างกันไกลออกไป…..มันทำให้ผมรู้สึกว่า อยากจะหยุดเวลาเอาไว้…



“โอ๊ย!!! พ่อมึงตายไอ้สัด!!!” ผมขอถอนคำพูดที่บอกว่าอยากจะหยุดเวลาเอาไว้  เมื่อกี้ มีคนที่ผมก็รู้ว่าใครโยนปากกามาใส่หัวผมครับ!




“พ่อใครตายเหรอ  กันตภน….”…….มองกูกันทั้งห้องเลย


“เปล่าครับอาจารย์……ทำเหี้ยอะไรของมึงวะ”

ผมตอบคำถาม?ของครูจบ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะมาจากด้านหลังที่เป็นต้นตอ ผมหันไปพูดเสียงเบากับไอ้เพื่อนเวรของผม



“เห็นมึงเหม่อ..เลยเรียกสติ”



“เออ ขอบใจ สติกูหายไปกับปากกาเลนเซอร์ของมึงแล้วล่ะ”



“ไม่เป็นไร…5บาท เดียวกูซื้อใหม่ได้”



“ไอ้เศรษฐี!”



“แน่นอน~”



“ไอ้เชี่...”



“กันตภน!! คุณานนต์!!!!!”



“คร๊าบบบ เงียบแล้วครับ!!”

เมื่อเสียงแว่วแรไรจากอาจารย์ดังเข้ามากระทบกับแก้วหูของพวกผม การสนทนาจึงได้หยุดลง และการเรียนการสอนก็ดำเนินต่อไป….   





   -----------------   




“มึง…มึงจะสอบเข้าม.ไหนวะ”

ไอ้คุณถามผมในขณะที่มันกำลังแกะฟาร์มเฮาส์ หมูหยองมายองเนสในเวลาพักเที่ยง


“ที่เดียวกับมึง มึงไปไหน กูไปด้วย”


“เออ กูจะไปเข้าฮอกวอตส์”


“งั้นกูจะรอมึงที่รามแล้วกัน”



“รอกู?”



“เพราะให้ตายมึงก็เข้าไม่ได้ไง”



“ดูถูกๆ คนอย่างกูน่ะนะ….ไม่มีวันเข้าได้หรอก แม่ง พูดแล้วช้ำใจ”



“แล้วจะพูดหาอะไรว่ะ= =”




“หาที่เรียน”ไอ้คุณตอบหน้าตาย พร้อมมุขควายๆของมัน



“พอ!! จบ!! เลิก!!!”



“เรายังไม่ได้คบกันนะ จะเลิกกันได้ไง..”

ไอ้คุณพูดมุขควายๆของมันอีกหนึ่งดอกแล้วมันก็กัดขนมปังคำนึง



“…แดกๆไปเลย อย่ามาพูดกับกู= = แต่ล่ะมุข แม่ง…”

ผมหันหน้ามองไปทางอื่นแล้วหยิบแลคตาซอยขึ้นมาดูด แล้วก็ ป๊ะ กับ นักศึกษาจากมหาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง


“คุณๆ วันนี้มีแนะแนวเหรอว่ะ”ผมถามมันแต่ตายังมองที่นักศึกษากลุ่มนั้นอยู่




“เรียกกู คุณๆ เหมือนเป็นผัวเมียกันเลยนะ ”




“แล้วใครใช้ให้พ่อแม่มึงตั้งชื่อมึงแบบนี้ล่ะว่ะ!!ไอ้คุณ”




“จะไอ้ก็ไอ้ จะคุณก็คุณ มึงเลือกสักอย่างได้ไหมว่าจะเรียกกูด้วยคำศัพท์นามคำไหน”




“ไอ้ควาย!!!”



“โอเค กูเข้าใจแล้ว วันนี้เรามีแนะแนวจากพี่ๆมหาลัยXXX มึงไม่ได้ฟังอาจารย์พูดเหรอ”



“ถ้าฟัง กูคงไม่ถามมึงหรอก แม่ง อยู่กับมึงแล้วประสาทจะเสีย ถ้ากูเข้ามหาลัยไม่ได้ กูจะบอกแม่ว่าเป็นเพราะมึงทำให้กูประสาทหลอน”



“อย่าโทษกู ทั้งๆที่มึงเป็นมาแต่เกิด” อะ อะ ไอ้เชี่ยคุณ!!!!!!



“………”



“The Winner!!!!!!”เชี่ยคุณลุกขึ้นพร้อมกับตะโกนเสียงดัง ห่า คนมองเต็มแล้ว แค่กูเถียงมึงไปต่อไม่ได้แค่นี้ จำไว้เลยนะมึง T^T



“ป่ะ กูอิ่มแล้ว ไปหาที่นั่งเย็นๆในห้องแนะแนวรอดีกว่า เดียวพวกพี่ๆกลุ่มนั้นคงจะเข้าไปสแตนบาย กูจะได้ไปเล็ง
รุ่นพี่โนตมๆไว้ ถ้ามี กูจะเข้ามหาลัยนี้แหละ!!!”    ไอ้เวรคุณพูดแล้วดึงแขนผมให้ลุกขึ้น



“มึงนี่…เลิกหื่นสักนาทีจะตายไหม”



“ไม่หื่นเหมือนกู มึงไม่รู้หรอก” มันพูดห่าอะไรของมันว่ะเนี่ย= =….พูดจบก็เดินลิ่วๆไปให้ผมเก็บถุงฟาร์มเฮาส์ทิ้งให้


-----------------------   




“สวัสดีคะน้องๆทุกคน พวกพี่มาจาก มหาวิทยาลัยXXX เคยได้ยินกันไหมเอ่ยย”

พี่สาวคนสวยที่ดูท่าทางพูดมากพูดใส่ไมเสียงดัง โดยที่มีพี่ๆคนอื่นอยู่เรียงหน้ากระดานอยู่ หกคน



“เคยค๊าบ/ค่า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”เสียงเหล่านักเรียนเตรียมสอบพูดพร้อมกันเสียงดัง



“โอเคคะ งั้นเดียว พี่ขอแนะนำตัวก่อน  พี่ชื่อ ปั่น มาจากคณะนิเทศนะคะ พี่ๆคนอื่นๆแนะนำตัวเลยคะ เริ่มจากทางด้านซ้ายก่อนแล้วก็กันนะคะ”




“แม่ง พี่ปั่น โนตมจริงๆ กูจะเข้ามหาลัยนี้….”เชี่ยคุณ แม่ง ไม่มองอย่างอื่นเลย= =


“พี่ชื่อ เอก ครับ มาจาก คณะแพทย์”


“พี่ชื่อโต้งครับ มาจาก นิติศาสตร์”


“พี่ชื่อ นา นะคะ มาจาก ศิลปกรรมจ๊า”


“พี่ชื่อ ตูน มาจาก ศิลปกรรมเหมือนกันคะ^^”


“พี่ชื่อ โจ๊ก มาจาก รัฐศาสตร์ครับ”


“พี่ชื่อ พีช มาจาก สถาปัตย์ ครับ”







“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” สิ้นเสียงพี่พีช สาวๆกละเหล่ากระเทย ต่างกรี๊ดกันลั่น แม่ง…คนอะไรนึกว่าหลุดมาจากซีรีส์เกาหลี



“น้องๆคนไหนมีอะไรอยากถามพี่ๆไหมคะ”



“พี่พีชครับ!!!!”=[]=!!! เชี่ยคุณยกมือถาม



“ว่าไงครับน้อง”



“พี่พีชซั๊กรีดหรือเปล่าครับ!!!” คือ มันจะพายามเล่นมุข จาก ซักซี๊ด จงใจพูดผิดเป็น ซั๊กรีด น่ะครับ  กูอายแทนTwT


“…………………..” สิ้นเสียงไอ้คุณ ทุกอย่างเงียบสงัด



“ขอโทษครับพี่”   ผมลุกขึ้นไหว้พี่พีชแล้วกระชากให้ไอ้คุณนั่งลง  อับอายขายขี้หน้า  มึงหล่อนะคุณ จะหล่อกว่านี้ถ้ามึงเลิกเล่นมุขควายๆแบบนี้TwT



“ฮ่ะๆ งั้นเอ่อ ใครสนใจคณะอะไรก็ เข้าไปถามกับพี่ๆได้เลยนะครับ จะเข้าไปถามทุกคนเลยก็ได้นะครับ”



“ครับ!!!ค่า!!!!!”



“เฮ้ยกันต์ กูไปหาพี่ปั่นนะมึง!!”

 ไอ้คุณพูดจบก็ลุกวิ่งไปหาพี่ปั่นทันที ผมเองก็นั่งมองรอบๆ พี่พีชเนี่ยคนรุมเยอะโคตร แต่ต้องเป็นเพราะพี่แกหล่อแน่ๆ  พี่คนอื่นก็หล่อนะในสายตาผม แต่พี่พีชเนี่ยแม่ง…สุดๆ…



อ้าวนี่ ผมชมผู้ชายอยู่เหรอ  ที่จริงผมเองก็หล่อนะ!!!แต่…ไอ้คุณแม่งหล่อกว่านิดเดียว นิดเดียวจริงๆ มันเลยได้เป็นเดือน โรงเรียน สามปีซ้อน= = ผมนั่งขีดๆเขียนๆของผมไปเรื่อย  ผมชอบพวกงานออกแบบนะ แล้วมันต้องเรียนอะไร ศิลปกรรม หรือ สถาปัตย์ว่ะ= =? ช่างมันเถอะ เดียวผมค่อยไปหาข้อมูลในเนตก็แล้วกัน








“เฮ้ย น้อง!วาดสวยดีนี่”พี่พีชมาจากไหนไม่รู้ เงยหน้าขึ้นมาพี่แกก็ยืนมองสมุดผมอยู่ ผมเลยรีบปิดไว้


“อ้อ…ไม่หรอกพี่ วาดเล่นไปเรื่อยน่ะ”ผมบอกแล้วเก็บใส่กระเป๋าไว้


“น้อง ไม่ลองฝึกดูอ่ะ อย่างน้องเนี่ย ฝึกเพิ่มอีกนิดก็เจ๋งแล้ว มาอยู่สถาปัตย์เอาไหม เดียวพี่ช่วยติวให้”



“เอ่อ….เหรอครับพี่ อย่างผมน่ะเหรอ?”



“อย่างน้องนี่แหละ  อ่ะนี่เบอร์พี่ มีอะไรโทรมาได้ตลอด อยากได้คนช่วยติวก็บอกนะ”



“ขอบคุณครับพี่”ผมรับเบอร์พี่พีชมา พี่แกยิ้มแล้วตบบ่าผมสองสามทีแล้วก็เดินไปให้พวกผู้หญิงรุมทึ้งต่อ
น่าสงสารจริงๆ= =



“กันต์!!!!!กูจะเข้านิเทศ!!” ไอ้คุณวิ่งเข้ามาหาผม



“อะไรทำให้มึงตัดสินใจแบบนั้น”



“พี่ปั่นแม่งบอกกูว่า หล่อๆอย่างน้องมาถูกทางแล้ว กูก็ไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะ แต่กูหล่อจริงๆ”



“เออ!! ไอ้หล่อ ”



“แล้วมึงอ่ะ เลือกได้ยัง เอ้อ กูได้เบอร์พี่ปั่นมาด้วยนะเว้ย-.,- หุหุ”ไอ้คุณชูเศษกระดาษที่มีเบอร์พี่ปั่นให้ผมดู



“พี่พีชบอกว่า กู น่าจะมาทาง ถาปัตย์”



“ก็เหมาะกับมึงดีนะ หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่มั้ง แต่แม่ง…ซกมกชิบหาย”



“มึงสะอาดตายล่ะ!!”



“เอ้า มึงลองดมตัวกูดูสิว่ะ  อ่ะๆ”



“กูไม่ดมให้เป็นไซนัสหรอก ตั้งใจฟังพี่เขาเถอะ ใกล้จะจบแล้วเนี่ย”



“พี่ๆก็ขอให้น้องๆทุกคนเนี่ย ได้เข้าในคณะ เข้าในมหาลัยที่ตัวเองคาดหวัง แล้วก็พยายามทำให้ได้กันทุกๆคนนะคะ มีอะไรสงสัยเนี่ย เบอร์ที่ให้ไป โทรมาได้ทุกเวลาเลย 24 ชั่วโมง นะคะ^^ ขอบคุณทุกคนที่ตั้งใจฟังพวกพี่มากคะ”





“ขอบคุณครับ/คะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”




เอาล่ะ ถึงเวลาที่ผมต้องตัดสินใจเลือกทางเดินของชีวิตตัวเองแล้วสินะ…แต่จะเลือกผิดหรือเลือกถูก ก็อยู่ที่ผมล่ะนะ!!




--------------------------------------------------------------
 

ตอนที่ 2






ผ่านไปหลายเดือนแล้วครับ ตอนนี้ผม…กำลังติวอยู่  ผมตัดสินใจที่จะเข้าสถาปัตย์อย่างแท้จริงหลังจากที่ไปศึกษามา
ผมก็รู้ว่า อ่าห์!!!!!!!นี่แหละเส้นทางชีวิตของผม  เพียงแต่…คนที่ติวให้เนี่ย…


“กันต์ มึงจะโง่ไปไหน พี่บอกว่า ตรงนี้มึงต้องทำแบบนี้ หัดสังเกต หัดจำบ้างสิว่ะ!!!”นิ้วมือหนาๆจิ้มหน้าผากผม


“เอ่อ…ครับพี่พีช”

ถั่วต้วมครับ ไอ้พี่พีช….แม่ง ตอนแรกที่เห็น เรียกผม  น้องกันต์ อย่างนั้น น้องกันต์อย่างนี้  พูดครับ ดูดีๆเหมือนพระรองซีรีส์เกาหลี หล่อแสนดี  แต่พอผมตกลงตัดสินใจโทรไปหาพี่แกขอคำปรึกษา ตอนแรกก็พูดดีอยู่หรอก

พอมาติวให้ผมเรื่อยๆ พี่แกก็กลายเป็น คนหล่อเลวเช่นนี้แลTwT ตัวผมที่เจียมเนื้อเจียมตัวได้แต่พูด ครับพี่ๆ ถ้าส่วนไอ้คุณล่ะก็มันไปติวกับพวกเพื่อนๆพี่ปั่น กับพี่ปั่น สบายเลยมึง เห็นมันบอกว่า ขอคบพี่ปั่นแล้ว พี่ปั่นบอกว่า ถ้าเข้าได้ละก็ พี่ปั่นจะยอมคบกับมันครับ   เอาซี่ เพื่อนผม ตั้งใจจนพ่อแม่มันคิดว่าลูกถูกผีเข้า  เอาน้ำมนต์สาดใส่มัน ฮ่าๆ


“เฮ้ย ไอ้กันต์  เออ แบบนี้แหละ เก่งมาก! กูสอนควายยังเรียนรู้เร็วกว่านี้ แต่มึงได้เท่านี้ก็โอเคแล้วล่ะ”


“ควายเลยเหรอพี่….”


“ไม่หรอกๆ พี่พูดเล่นเว้ย!”


“อ้อ ฮ่าๆ”


“มึงอ่ะไม่ควาย แต่ โคตรควาย ทำต่อไป กูชมแค่นี้อย่ามาเหลิงนะมึง”


อ้าว เชี่ย….ว่ากูควาย คนสอนก็เป็นควายเหมือนกันแหละว่ะไม่งั้นสอนไม่รู้เรื่องหรอก!!!! เสียงพร่ำบ่นในใจของผมที่ไม่มีวันได้ออกไปกระทบแก้วหูพี่พีชดังอยู่ในใจอย่างคับแค้น


“พอ!! วันนี้มึงเอาพวกข้อสอบนี่ไปอ่านให้หมด ทำมาด้วย มะรืนนี้เจอกันที่เดิม กูจะเช็คให้ ถ้าทำถูกไม่ถึงครึ่ง กูจะพาเพื่อนกูมารุมกระทืบมึง เป็นศิษย์กู ห้ามโง่!!! ”


เช้ด!!!!!!!!!!


“พี่!!!อย่าขู่สิว่ะ”


“มึงว่ะกับใคร กูไม่ได้ขู่ กูเอาจริง ไป แยกย้าย กูจะไปหาแฟนกู”ไอ้เชี่ยพี่พีชพูดจบก็หยิบกระเป๋าแบรนเนมของตัวเองแล้วเดินจากผมไป


“ไอ้เชี่ย….”ผมเก็บของแล้วพูดตามหลังไอ้พี่พีช…เบาๆ…


“โอ้ย!!!!”


“กูหูดีนะมึง…อย่าคิดจะด่ากูในระยะห้าสิบเมตร…”เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยเสือกได้ยิน โอ้ยยย กูจะบ้าToT โยนปากกามาใส่หัวกูอีกแล้ว


“พี่ก็รีบๆเดินไปให้ได้สักร้อยเมตรสิว่ะครับ!!”


“หึ!”

 ไอ้พี่พีชหัวเราะหึแล้วเดินล้วงกระเป๋าไปต่อ ตัวผมเองก็รีบเก็บของ หวา บ่ายสามแล้ว ผมมีนัดกับไอ้คุณตอนบ่ายสามครึ่งที่ KFC ถ้าจะถามว่า ผมไม่มีเพื่อนคนอื่นเหรอ 


คำตอบคือ  ใช่ครับ!! เพื่อนน่ะมีเยอะนะ แต่ถ้าสนิทกันสุดๆก็มีมันคนเดียวนี่แหละ  เขาว่ากันว่า คนหน้าตาดีมักจะอยู่ด้วยกัน มันคือความจริงครับ เพราะเพื่อนทุกคนหน้าตาดีไม่เท่าพวกผมสองคนเลยไม่อาจจะอยู่ใกล้พวกผมได้ เดียวลำแสงความหล่อกระทบกับม่านตา เป็นอันตรายได้  ไม่ได้หลงตัวเองเลยนะ จริงๆ-.,-


“คุณๆ!!!!”ผมเดินแบกเป้ไปถึงหน้าร้าน KFC ก็เห็นมันยืนใส่แว่นดำรออยู่แล้ว


“เรียกผมเหรอครับ…”ไอ้คุณค่อยๆถอดแว่นออกแล้วสะบัดผมแบบท่านบร๊ะเจ้าโจ๊ก ก่อนจะมองมาที่ผม


“กูเรียกควายน่ะครับ อย่ามัวเก๊ก เร็ว กูหิวจะแย่แล้ว”


“ไม่รับมุขกูเลยมึง มึงต้องหัวเราะ หรือไม่ก็ทำหน้าเหวอๆก่อนสิว่ะ มึงทำหน้าตาขี้เหร่แบบนั้นทำไม!”


“กูไม่ได้ทำ เป็นมาแต่เกิดเว้ย!!!!”


“อ้าวเหรอ กูนึกว่ามึงตั้งใจทำให้หน้าตัวเองเป็นแบบนี้ ฮ่าๆ”


“กูไม่แดกแล้ว KFC กูจะแดกมึง!!!”


“อย่า อย่าพูดจาชวนเสียวแบบนั้น กูเป็นผู้ชายนะมึง!!” มันเอามือปิดนมไว้ แม่ง ทุเรศลูกตา


“อยู่กับมึงทีไรแม่ง T-T”


“ทำไมเหรอ…อยู่กับกูแล้วหวั่นไหวเหรอกันต์..”


“หวั่นพ่อง!! ประสาทจะเสีย พอได้หรือยัง กูหิว!!!”


“หิวก็เข้าไปกินสิว่ะ!!ป่ะๆๆๆ” มันหัวเราะชอบใจที่ได้กวนประสาทผม แล้วดันหลังผมเข้าไปในร้าน มันบอกว่าเดียวเลี้ยง ผมเลยสั่งมาให้มันกระเป๋าแหกเล่นๆ เหลือก็ห่อกลับได้เว้ย!!!


-----------------------------------------------   





วันเวลาผ่านไปไวมากเลยครับ…..ตอนนี้ ผมกำลังนั่งรอผลสอบตรง….โดยที่มีมารนั่งรอดูผลงานตัวเองอยู่ข้างๆ หึ….ผมมั่นใจจะตาย


“เปิดคอม!!!!”เสียงดุๆของไอ้พี่พีชสั่งผม


“ครับ!!”


“………..”


“เข้าไปตรวจผลสอบ ถ้ามึงเข้าไม่ได้ มึงตาย!! เพราะเวลาที่มีค่าของกูทุ่มให้มึงคนเดียว”


“แล้วใครใช้ให้มาทุ่มให้กันต์ว่ะ  โอ๊ย!!!”ไอ้พี่พีชเขกหัวผมหนึ่งดอก


“ขอบคุณกูสิว่ะ!!”


“ไม่!! ดูผลสอบก่อน ถ้าติดถึงจะขอบคุณ ถ้าไม่ติด….”


“มึงตายไง!!!!”


“ไม่สิว่ะ เป็นเพราะพี่สอนห่วยเองต่างหากโว้ย!!!”

 หึ…ทำไมผมถึงกล้าเถียงน่ะเหรอ ก็เพราแค่ตอนแรกผมเกรงใจน่ะ พออยู่ด้วยกันไปก็สนิทกัน-.,-


“อย่ามาโทษการสอนระดับด็อกเตอร์ของกู ถ้าไม่ติด เป็นเพราะมึงโง่เอง ความรู้ที่กูยัดใส่สมองมึงน่ะ จำได้บ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้”


“แม่ง พี่ก็ยัดใส่ แล้วก็ตบหัวผม ความรู้ที่ยัดใส่เยอะ ก็ร่วงหมด ไม่รู้เหรอ!!! โอ้ย!! ตบหัวผมอีกแล้วนะ ความจำเสื่อมก็คราวนี้แหละกู”


“ถึงมึงจะจำอะไรไมได้ แต่หน้าหล่อๆของกู มึงจำได้ติดตาแน่นอน”


“คร๊าบๆพี่หล่อ หล่อบรรลัย หล่อโคตรพ่อเท่ห์โคตรแม่”


“ฮ่าๆ พูดจาถูกใจ แล้วนี่มึงจะดูไหมหะ ”


“ดูสิว่ะพี่!!”


พูดจบผมก็คลิ๊กเข้าไปดูประกาศผลสอบ….ผมพิมพ์ชื่อตัวเอง ช้าๆ แม่งลุ้นชิบหาย ถ้าไม่ติดนี่มึงเอ้ย โดนตัดออกจากกองมรดกแน่กูToT


“…ไม่ได้อ่ะพี่ ผมไม่กล้าดู พี่ดูให้หน่อยดิ!!!” ว่าแล้วผมก็จับมือพี่พีชไปวางที่คีย์บอร์ด ส่วนตัวผมซุกหน้าเข้ากับกระเป๋า ครางหงิงๆๆๆด้วยความกลัว= =


“มึงชื่ออะไรนะ”


“กันตภน  คุตตะวานิช  ว๊ากกก  ตื่นเต้นหวะพี่!!!”


“ตื่นเต้นห่าอะไร มึงเชื่อใจกูไหม กูสอนมึงมานะ”


“ผมเชื่อใจพี่ แต่ไม่เชื่อใจสมองตัวเองเว้ยยยยย ว๊ากกก”


“หึ! ไหนว่ะ…กัน..ต..ภน…”


“พี่จะพูดช้าๆให้ผมลุ้นทำห่าอะไร!!”


“เอ้า!!กูพิมพ์อยู่ไอ้นี่นิ!!!!”



เมื่อไหร่จะเข้าใจ เมื่อไหร่จะรักกัน
หากเราทั้งสองไม่ยอมเปิดใจ~~


เสียงมือถือผมดังพร้อมกับรูปเจ้าของเบอร์ที่โทรมา ไอ้คุณ..


“พี่พีช เดียวนะ ผมขอรับสายไอ้คุณก่อน  ว่าไงมึง”


‘กูติดแล้วเว้ยยย กูติด  กูติดแล้ว!!! มึงติดไหมกันต์!!!!’


“กู..กูยังไม่ได้ดูเลยหวะ มึงโทรมาก่อนเนี่ย”


‘กูไม่ดูให้มึงนะ มึงดูเอง จะได้ลุ้นไง ฮ่าๆ’


“ เออ กูอยู่กับพี่พีชเนี่ย..แม่งลุ้นตายห่า แค่นี้นะมึง กูขอดูก่อน”


‘เออ กูไปฉลองกับป๊าม๊าก่อน ติดไม่ติดโทรมาหากูด้วยนะ’


“อืม ”


ผมกดวางสายไป แล้วหันหน้าไปจ้องหน้าคอม



“กูกดenterเลยนะ…” ไอ้พี่พีชหันมาถามผม


“ครับพี่!!!”ผมแม่งทนรับความจริงไมได้หลับตาปี๋




“…………….ติดไหมพี่”




“มึงก็ดูเองสิ…” ในใจผมเหมือนมีเพลงปลุกใจดังอยู่ ผมค่อยๆลืมตามอง….เยส!!!!!


“…………………..เฮ้ยพี่!! ติดหวะพี่ เฮ้ย!!! กูสอบติด!!! ” เชี่ยยย กูสอบติดดดด


“ใจเย็นมึง ใจเย็น ไหนบอกสิว่าเป็นเพราะใคร”


“เพราะ พี่พีช สุดหล่อครับผม!! ขอบคุณมากเลยนะพี่ โอ้ย มาให้ผมหอมทีนึงมา”


“อุบาทว์ กูไม่นิยมเพศเดียวกัน!!” พี่พีชยิ้มกว้างให้ผม จู่ๆ รู้สึก ตามันอุ่นๆชื้นๆ….


“ฮึก…คิดว่าจะไม่ติดซะแล้ว…ฮืออออ”


“อ้าวเวรแล้วกู  ไหงมึงเปลี่ยนอารมณ์ไวแบบนี้ว่ะ อย่าร้องเว้ย กูไม่มีผ้าเช็ดหน้านะมึง”


“ก็ ก็ผมดีใจนี่ครับ ฮึก อึก…”ผมร้องให้สะอึกสะอื้นไม่หยุด จนตัวผมถูกดึงเข้าไปกอดแล้วลูบหัว


“เออ เอ้าร้องมาเลยมึง ดีใจให้พอ กูเองก็ดีใจ ที่จะได้มึงมาเป็นน้องในคณะเหมือนกัน ร้องเสร็จแล้วบอกกู เดียวกูพาไปฉลอง”



“ครับพี่….” อ้าวกู..ใจเต้น เป็นโรคหัวใจหรือเปล่าว่ะ ไม่หรอก สงสัยแค่ดีใจเกินไป พ่อครับแม่ครับ ลูกชายสุดหล่อแต่โง่ของคุณพ่อคุณแม่ทำได้แล้วนะครับ!!!



--------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 3 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 09-07-2012 16:00:39

ตอนที่ 3





หึหึ หลังจากที่ผ่านพ้นการปัจฉิมนิเทศ ตัวผมและไอ้คุณก็ไปรายงานตัวที่มหาลัยเรียบร้อย  ผ่านมาเดือนกว่าๆ ผมของพวกผมเริ่มยาวขึ้นนิดๆ และเป็นนิมิตหมายอันดีงาม….คือ ผมกับไอ้คุณคุยกันไว้ตั้งแต่รู้ผลสอบแล้วน่ะครับ


 ‘ถ้าผมยาวขึ้นกว่านี้เมื่อไหร่ ไปย้อมผมกันเถอะ’ บัดนี้ผมได้พาร่างกายและใบหน้าหล่อนิดๆของตัวเองมาสิงสถิตอยู่ที่ร้านเสริมความหล่อ


หึ….ถึงจะหล่อยังไงก็สู้ไอ้คุณไม่ได้หรอกแม่ง มีแต่พนังงานแต่งกันจะตัดผมให้มัน จะย้อมผมให้มัน แล้วดูตัวกู มีแต่ ผู้ชายและเก้งกวางเข้ามารุม กูอยากจะโดนผู้หญิงรุมนะเว้ย!!!!


“นี่ ไปดูแลลูกค้าท่านอื่นสิ ลุกค้าคนนี้ชั้นจัดการเอง”พนักงานสาวคนนึงเบียด พนักงานสาวอีกคนให้ออกไปห่างๆไอ้คุณ


“ไม่เป็นไร ชั้นดูแลเอง เธอนั่นแหละ ลูกค้าเต็มร้าน ไปดูบ้างสิยะ”

พนักงานที่โดนเบียดเมื่อกี้ ก็ เบียดพนักงานที่เบียดตัวเองแม่ง  เบียดกันไปเบียดกันมา แล้วดูคนที่แต่งผมให้กูสิว่ะ…..เทยร่างทึนถึกTwT  ผมได้แต่มองไอ้คุณด้วยความคับแค้นใจ


“กันต์คะ เดียวกันต์ทำสีผมเสร็จแล้ว…เราไปอาอะไรกินกันนะคะ คุณ จะเลี้ยง^^”

จู่ๆไอ้เชี่ยคุณก็จับมือผม  คือ ผมสองคนนั่งข้างๆกันน่ะครับ มันส่งสายตาประมาณว่า ช่วยกูด้วย  น้ำเสียงมัน พระเอ๊ก กระเอก ผมฟังแล้วขนลุก อยากจะอ้วกใส่หน้ามัน แต่เห็นสายตาอ้อนวอนของมันเลยต้อง กล้ำกลืนฝืนทน…


“อื้ม…สัญญาแล้วนะ เห็นคุณโดนผู้หญิงรุม นึกว่าจะไม่สนใจกันต์ ซะแล้ว..”

ผมพูดแล้วเงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงที่รุมทำผมให้ไอ้คุณ ฮ่ะฮ่า แม่งทำหน้าแหยงแล้วเดินหนีให้ผู้ชายมาทำผมให้ไอ้คุณแทนซะงั้นอ่ะ ก๊ากกกก  ไอ้คุณเนื้อหอมมากครับ แต่มันชอบที่จะจีบคนอื่นมากกว่าให้คนอื่นมาจีบมัน   ผมเข้าใจนะ ผู้หญิงมารุมมากๆมันน่ารำคาญ  แต่ถึงผมจะยังไม่เคยสัมผัสบรรยากาศแบบนั้นก็เถอะ TwT


“น้องคะ เลือกสีได้หรือยังคะ”พี่เทยที่ทำผมให้ผมถาม กำลังเลือกอยู่เนี่ยพี่ โธ่


“กันต์ คุณว่า กันต์ลองสีเด่นๆไหม สีแดงส้มๆเนี่ย”

ไอ้คุณที่เปลี่ยนใจไม่ทำสีผมแต่ตัดผมอย่างเดียวชะโงกหน้ามาเลือกสีให้ผมแบบแนบชิด จนผมได้ยินเสียง พนักงานหญิงซิบซุบว่า ‘ไม่น่าเลยแม่งเอ้ย….’


“มันเหมาะกับกันต์เหรอคุณ…ไม่เด่นไปเหรอ” ก๊ากกก เอาให้อ้วกกันตายไปข้าง ผมรู้ว่าตอนนี้ในใจมันคงอยากจะอ้วกใส่หัวผม


“เหมาะสิคะ กันต์ของผมน่ะ ทำสีไหนก็น่ารัก ทั้งนั้นแหละ” ไอ้เชี่ยคุณ!! กูหล่อเว้ยไอ้ห่า!!!  ผมอยากจะพูดออกไป แต่ก็ทำไม่ได้ แอบเห็นมันอมยิ้มขำๆอยู่


“งั้นเอา สีนี้แล้วกันครับพี่ ทำออกมาให้หล่อๆเลยนะครับ”ผมบอกพี่เทย ส่วนไอ้คุณก็นั่งอ่านหนังสือรอผม






…………ผ่านไปสักพัก ผมสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างอยู่ด้านหลัง ผมละสายตาจากหนังสือแล้วมองภาพที่สะท้อนจากกระจก….ไอ้พี่พีช…มาได้ไงว่ะ


“ทำอะไรของมึง”


“เก็บผักอยู่มั้งพี่ ไม่เห็นเหรอ มาร้านเสริมหล่อครับพี่ ก็ต้องมาทำให้หล่อขึ้นกว่าเดิม”ผมตอบทำหน้ากวนๆผ่านกระจก


“กวนตีนนะมึง เดียวจะโดน!”


“อย่านะเว้ย แล้วนี่ พี่มาทำอะไร? ใครจุดธูปเรียกพี่มาว่ะ”


“กูมีขา กูมีรถส่วนตัว ทำไมกูจะมาไม่ได้ แค่กูเดินเล่นอยู่แล้วเห็นมึงนั่งทำหน้าลิงๆอยู่ เลยจะเข้ามาทัก ไม่ได้หรือไง?”


“โอ้ย ได้สิครับรุ่นพี่  พี่ไปนั่งรอผมแปปนึงนะ ไอ้คุณล่ะ อ้าวเฮ้ย!!!”ผมหันไปมองหาไอ้เพื่อนตัวดีของผม มันหายไปไหนว่ะ


“หึ มันบอกให้กูมารอมึงแทนมัน เพราะเมื่อกี้ ปั่นโทรเรียกมันไปกินข้าวด้วยกัน”


“ให้มันได้แบบนี้สิว่ะ แม่ง ได้แฟนแล้วลืมเพื่อน”


“อ้าว น้องกับน้องคนเมือ่กี้ไม่ได้คบกันอยู่เหรอคะ” จู่ๆเสียงพนักงานก็พูดขึ้นพร้อมกัน


“แหะ…….ยะ เยสสึ..”ผมยิ้มน้อยๆแล้วก้มหัวขอโทษพี่ๆในร้านที่โกหก ฮ่า


“เร็วๆล่ะ กูหิวจะแย่ ยังต้องมานั่งรอมึงอีก”พี่พีชพูดแล้วดึงหนังสือจากมือผมไปนั่งทำหน้าหล่อๆอ่านอยู่เก้าอี้ด้านหลังผม


“หิวก็ไปกินสิ ไม่ต้องรอ”


“กูไม่ชอบกินข้าวคนเดียว”


“เรียกแฟนพี่ออกมาดิว่ะ ทำไมโง่แบบนี้”


“หึ ถ้าไม่อยากตาย….หุบปากมึงไปเลยนะไอ้ลิง..” พูดเสียงเย็นชาซะจนเสียวสันหลังวูบเลย แต่แว๊บนึง ….ผมเห็นตาพี่เขาดูเศร้าจนน่าแปลกใจ



--------------------- 



“เอาซูชิอย่างดีทุกหน้ามาชุดนึง”


-o-……



“มึงจะกินอะไร ก็รีบๆสั่ง” ไอ้พี่พีชโยนเมนูมาให้ผม  ตอนนี้เรานั่งอยู่ในร้านอาหารญี่ปุ่นที่ผมไม่กล้าเข้ามากินหากไม่มี่คนเลี้ยงเพราะมันแพงTwT


“อะ เอา…เอา….” ผมเปิดเลือกเมนูที่ละลานตา โฮกก ไอ้นั่นก็น่ากิน ไอ้นี่ก็น่ากิน


“ชุดซาบะย่างซีอิ๊วครับ เดียวไม่พอจะสั่งเพิ่มครับ ขอชาเขียวสองแก้วด้วย”

 ไอ้พี่พีชแย่งเมนูไปจากมือผมแล้วยื่นให้พนักงานพร้อมกับสั่งแทนอีกต่างหาก= =  บ้าเอ้ย ผมอยากกินชุดสเต็กต่างหาก


“พี่ทำอะไรว่ะเนี่ย ผมยังไม่ได้สั่งเลย”


“มึงชักช้า ไม่ทันใจกู สั่งให้แล้วก็นั่งรอกินไปดีดี”

ไอ้พี่พีชหยิบเอาแบบสอบถามกับปากกาขึ้นมาวาดรูปเล่น เอิ่มมม เอามีไว้ให้เรากรอกแบบสอบถามนะครับ= =


“เผด็จการหวะ แม่ง…”


“หรือมึงจะไม่กิน?”


“กินสิว่ะพี่!!!!โธ่ บ่นนิดบ่นหน่อยก็ไม่ได้”


“กูไม่ชอบคนขี้บ่น แล้วสีหัวมึง….ใครคิดให้ หรือมึงจับฉลากได้สีนี้”

พีพีชกอดอกมองสีผมของผมด้วยใบหน้าที่แสดงออกว่า ไม่เหมาะกับผมอย่างแรง


“ก็ ไอ้คุณมันเลือกให้ มันบอกว่าทำสีนี้แล้วผมจะเด่น เท่ หล่อ  แล้วมันหล่อไหมพี่”

ผมหันข้างซ้ายขวาแล้วเก๊กหน้าหล่อให้พี่พีชดู



“หึ…ลิง มึงโครตเหมือนลิงเลยรู้ไหมกันต์ ”พี่พีชผลักหัวผม


“ลิงพันธุ์ไหนหล่อขนาดนี้กับพี่ชายยย”



“มึง จะหลงตัวเองทั้งที ก็ดูหนังหน้าตัวเองหน่อย หรือจะให้กูตัดน้ำมาให้มึงส่องดู?”

พี่พีชแม่งพูดให้กำลังใจกูหน่อยก็ไม่ได้ ผมเลยแลบลิ้นใส่ไปทีนึงให้รู้ว่า งอน ฮ่าๆ


“ใช่ซี่ ตัวเองหล่อเลยพูดได้นี่หว่า”


“ก็เออสิว่ะ กูหล่อ ฮ่าๆ”พี่พีชหัวเราะชอบใจ แล้วก้มหัวให้พนักงานที่เอาชาเขียวมาเสริฟ


“แล้ว ทำไมพ่อรูปหล่อถึงไม่พาแฟนมาด้วยล่ะครับ”

ผมถามย้อนพี่พีชไป แต่พี่พีชแม่งจ้องหน้าผมเหมือนจะฆ่าปาดคอ
ผมจะตายตอนนี้ไม่ได้นะ เมียก็ยังไม่มี แถมยัง เวอร์จิ้นอยู่ด้วย TwT อย่างน้อยขอเสียซิงก่อนค่อยตาย


“เลิกกันแล้ว”พี่พีชพูดเสียงเบาแต่ผมได้ยิน


“ทำไมว่ะพี่ พี่นอกใจเขาเหรอ”


“นอกใจเหี้ยยอะไร  เห็นกูเป็นแบบนี้แต่กูรักเดียวใจเดียวนะ เพราะกูเอาแต่ติวให้มึงนั่นแหละ
 แม่งมาบ่นให้กูบอกว่าไม่มีเวลาให้ มันเลยไปตกหลุมรักเพื่อนมันที่อยู่กับมันตอนที่กูมาติวให้มึง ชัดไหม!!?”


ชัดเจนแจ่มแจ้ง ที่จะพยายามบอกคือ เป็นเพราะกูสินะถึงได้เลิกกัน  เอิ่ม รู้สึกเหมือนมีลูกศรที่เขียนคำว่า เพราะมึง ปักเข้ากลางหน้าผาก



“เอ่อ คือ เอิ่ม…”ผมก้มลงมองแก้วชาเขียวแล้วใช่หลอดหมุนวนเพราะนึกคำพูดไม่ออก


“กูไม่ได้โทษมึง!”อ๊าววว=[]=! ถึงไม่โทษกู กูก็รู้ว่ากูเป็นคน ผิด ผิดแท้แน่นอน


“แน่ใจนะพี่..”


“………………..….ตอนแรกกูโทษมึง…”อ้าววว


“แต่ กูคิดดูดีดี ไม่ใช่เพราะมึงหรอก  มันเอาแต่ใจ แค่ไม่เจอกูวันสองวันจะเป็นจะตาย แถมพอกูบอกว่า มาติวให้มึง มันก็บอกว่ากูโกหก คิดว่ากูแอบมีคนอื่น ไม่เชื่อใจกันเลยแม่งเอ้ย!”

พี่พีชพูดจบยกชาเขียวรวดเดียวหมดแก้ว โห….อกหักรักคุดกินชาเขียว…..


“ขอโทษนะพี่ แต่ถึงยังไงผมก็มีส่วนผิด  แต่เขาก็คงหวงพี่นั่นแหละน่า พี่หล่อออกขนาดนี้นี่นา”


“ไม่เป็นไร กูทำใจได้ แค่ผู้หญิง กูเดินไปทักก็เดินตามกูแล้ว”


“น่ะ นั่นสินะ……แม่งหลงตัวเอง”ประโยคแรกผมพูดเสียงดังปกติ ประโยคหลังผมพูดเสียงเบาเท่ามดตด


“กู ได้ ยิน”


“ขอโทษครับพี่=[]=!!!”


“หึ ช่างเถอะ เอ้า รีบๆกิน กินช้ากูไม่จ่ายให้นะ ”

ไอ้พี่พีชพูดแล้วจกซูชิเข้าปาก  ตะเกียบก็มีนะ…ผมมองพี่พีชที่ใช้มือเปล่าจับซูชิเข้าปาก


“มึงมองอะไรกันต์?”


“ตะเกียบไหมพี่?”


“ใช้ตะเกียบคีบไม่อร่อย ซูชิมันต้องกินแบบนี้เว้ย!!”ไอ้พี่พีชหยิบซูชิยัดเข้าปากผม เชี่ยยยยยยยย


“อื้ออออ  วะ วา วาอาอิ!!! น้ำๆ เอาน้ำมา!!!”

 ไอ้พี่พีชยัดห่าอะไรมาไม่รู้ นึกว่าซูชิหน้าวาซาบิ ขึ้นจมูก น้ำไหลออกทางตาเลยกูT-T เกลียดวาซาบิ!!! แต่ผมชอบ มิยาบินะ ฮี่…..>///<


“สำออยหวะ วาซาบิแค่นี้ น้ำหูน้ำตาไหล”พี่พีชมองผมแล้วยิ้มๆ คงพอใจที่แกล้งกูได้สิท่า…


“มีแต่ปิศาจเท่านั้นแหละที่กินวาซาบิได้เยอะขนาดนั้น!!!”ผมพูดแล้วคีบปลาซาบะเข้าปากตามด้วยข้าว


“ปิศาจ….มึงดูหน้ากูอีกที……กูเหมือนปิศาจเหรอ? ดูยังไงกูเนี่ย เทพบุตร ชัดๆ”โอ๊กกกกกกก ถ้าผมอ้วกไม่ใช่เพราะอาหารไม่อร่อยหรอกนะ


“ปิศาจในคราบเทพบุตรน่ะสิ= =”


“ไม่แคร์ เพราะกูหล่อ กูไม่ได้เกิดมาแล้วหน้าเป็นลิงเหมือนคนแถวนี้”

 เออ อย่าให้ถูกหวยนะ กูจะไปเกาหลี ไปทำศัลยกรรม เอาให้หุ่นเหมือนซีวอน หน้าหล่อเหมือนยุนโฮ ตาโตเหมือน คิมฮีชอล  ผิวขาววิ้งเหมือนฮยอกแจ  ฮว๊ากกกก


“จิ๊…”ในใจผมคิดมากมายแต่พูดออกไปได้แค่นี้ หากผมยังอยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุขTwT




-------------------- 



 หลังจากผมกับพี่พีชกินเสร็จ เราสองคนก็ไปเล่นเกมให้อาหารย่อยและละลายทรัพย์

“เอาเลยพี่!! กดเลย ได้แน่นอน!!”

ตอนนี้ผมสองคนยืนอยู่ที่ตู้คีบตุ๊กตาครับ พี่พีชแกพายามอย่างมากที่จะหยิบตุ๊กตาอะไรสักอย่างที่อยู่ในเรื่อง ไอซ์เอจ ที่มันชอบตามหาลูกโอ๊คทุกภาคเลยน่ะครับ พี่แกบอกว่าชอบมาก เพราะมันมีความพยายาม= =


“เชี่ยเอ้ย!!!เพราะมึงนั่นแหละส่งเสียงหนวกหูอยู่ข้างๆ” ไอ้พี่พีชแม่ง คีบไม่ได้แล้วพาล เตะก้นผมทีนึงเข่าทรุดเลย=[]=


“เจ็บนะเว้ย ตัวเองไม่มีฝีมือแล้วมาโทษคนอื่น ถอยไป!!ดู ดูเซียนเค้าเล่น”

ผมเบียดพี่พีชออกแล้วหยอดเหรียญ ผมหันไปแสยะให้ไอ้พี่พีชที่ยืนกอดอกมองตู้  อื้ม..ซ้ายนิด…ขวาหน่อย….


“เอาล่ะ!!!!”ผมกดปุ่มคีบ และ…..


“วู้ว!!!!เห็นไหมๆ บอกแล้วผมเทพ!อ่ะ เอาไป!!!”

ฟู้วว นึกว่าจะหน้าแหก ที่บอกว่าเซียนอะไรนั่นแค่พูดไปงั้นแหละไม่คิดว่าจะฟลุ๊คได้จริงๆ  ไอ้พี่พีชกระชากตุ๊กตาไปจากมือผม


“แค่ฟลุ๊คล่ะว๊า มานี่ กูก็ทำได้เหมือนกัน”…โหย เป็นคนไม่ยอมแพ้อะไรเลยแหะ


ผมยืนมองไอ้พี่พีชเงียบๆเพราะพี่แกบอกว่า ผมเสียงดังไม่มีสมาธิ  อุ๊บ!!! ผมเอามือปิดปากแทบไม่ทัน ไอ้พี่พีชคีบพลาดครับ แหม่งหันควับมามองผมตาเขียวปั้ด!เลย ผมก็ต้องรีบหลบสายตา


ผมมองไอ้พี่พีช หยอดเหรียญแล้วเหรียญเล่า คีบแล้วคีบอีก ก็ยังไม่ได้สักตัว ไอ้ที่หยอดๆไปผมว่าเอาไปซื้อได้ตัวใหญ่กว่า
อิตัวที่อยู่ในตู้อีกนะ= =


“ไม่ได้ก็พอเหอะพี่ เดียวเงินก็หมดหรอก ” ผมบอกพี่พีชเพราะพี่แกเพิ่งเดินไปแลกเหรียญมาอีก


“หุบปากไปเลยมึง คราวนี้กูได้แน่ มึงเลือกมาเลยว่ามึงจะเอาตัวไหน?”


“ตัวไหนก็เอาเถอะพี่”


“มึงเลือกสิว่ะ เดียวกูเตะใส้แตก!”

เชื่อเค้าเลย หงุดหงิดแล้วพาลใส่อีกแล้ว ผมเดินมองหลายๆตู้แล้วเรียกพี่พีชมา เพราะคิดว่ามันน่าจะคีบง่ายดี


“เอาตัวนี้แล้วกันพี่”ผมชี้ไอ้ตัวราชาจากเรื่อง มาดากัสก้า ผมชอบมาก มันแม่งฮามากๆ


“เออ!! ตัวห่าอะไรหวะ ประหลาดชิบเป๋ง”

 พูดมาได้ ยังกับไอ้ตัวที่ตัวเองชอบไม่ประหลาด  ไอ้พี่พีชหยอดเหรียญ ตัวผมเริ่มพนมมือตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ สาธุ ให้มันได้ทีเถอะ ถ้าไม่ได้ลูกช้างคงไอ้เป็นที่ระบายอารมณ์มืออารมณ์ตีนของผู้ชายคนนี้เป็นแน่แท้


“เหี้ยยยยยยยยยยย”

ผมอุทานเสียงดังเมื่อมันคีบขึ้นมากำลังจะมาถึงรูแต่มันร่วงซะก่อน  ไอ้พี่พีชหันควับมามองผมแล้วเหลือกตาใส่


“โธ่พี่ ก็ผมลุ้นอ่ะ! พอเถอะ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรหรอกน่า”ผมพยายามพูดด้วยน้ำเสียงจริงใจที่สุดเท่าที่จะทำได้


“ไม่…ไม่ได้ไอ้ตัวห่านี่กูไม่กลับ…มึงก็ไม่ต้องกลับด้วย!!!”

=[]=!!! โอ้ววววว กูอยากได้ธูป กูจะเอามาจุดบอกเจ้าที่เข้าทางที่ดูแลตู้ให้ผู้ชายคนนี้คีบให้ได้ที่เถ้อออ ผมยืนมองพี่พีชคีบแล้วคีบอีก พอผมบอกว่าให้ผมคีบให้ไหมพี่แกก็ตะคอกเสียงดังว่าอย่าเสือก!! ฮือ…..กูล่ะคิดถึงตอนที่มาโรงเรียนกูวันแรก ทำไมถึงปกปิดด้านชั่วร้ายของตัวเองได้มิด ได้แนบเนียนแบบน๊าน


ผมเลยตัดสินใจ……นั่ง นั่งเล่นมือถือรอมันตรงนั้นแหละ พอนั่งไปได้สักพัก ไอ้พี่พีชก็ตบหัวผมบอกให้ลุกขึ้น แล้วบอกว่า กูกำลังลำบาก แทนที่จะยืนให้กำลังใจกลับมานั่งเกะกะ   T-T ไอ้ตู้เฮ็งซวย มึงยอมๆให้พี่เค้าเถอะ ให้พี่เค้าคีบได้ทีเถอะ!


“เหรียญสุดท้ายแล้วหวะ..มึงไปแลกมาไว้ดิ”ไอ้พี่พีชยื่นแบ้งค์ห้าร้อยให้ผม


“แลกเท่าไหร่อ่ะพี่”ตัวผมซึ่งคิดว่า บอกให้พี่เขาหยุดคงไร้ความหมาย เลยตามใจพี่แก


“แลกมาหมดนั่นแหละ” ป๊าดดดด โอ้ยย กูเอาเงินไปซื้อตุ๊กตาง่ายกว่าไหมเนี่ย!!!!


“พี่!!ฟุ่มเฟือยเกินไปแล้วนะ!!”


“เงินกู…กูมีเงินใช้ มึงอย่าพูดมาก!!”พูดจาน่าเอาตีนฟาดปากเหลือเกิน ฮึ้ยยยย ไอ้รวย ไอ้สูง ไอ้ขาว ไอ้หล่อ !!!!


“หยอดเหรียญสุดท้ายก่อนสิ เผื่อได้”


“หึ…ไปแลกมาไว้เถอะมึงจะได้ใม่ขาดตอน”


“ลองดูก่อนสิว่ะพี่ ขอผมช่วยดูนิดนึงแล้วกัน”


“เหอะ…..”ไอ้พี่พีชหยอดเหรียญสุดท้ายเข้าไปในตู้


“พี่ ขยับมาทางซ้ายนิดนึงสิ  อ๊ะ ไม่ๆ เยอะไปแล้ว  พอๆ ตรงนี้แหละ!!” ผมยืนเล็งเป้าแล้วบอกพี่พีช ไอ้พี่พีแม่งขยับตามที่ผมบอกอย่างไม่เต็มใจ สงสัยจะกลัวเสียฟอร์ม= =


“กูจะกดแล้วนะ…”


“เดียวพี่ ขอให้ที่คีบมันหยุดแกว่งไปมาก่อน…..กดเลย!”




ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึกตึกตึกตึกตึกตึก!!! เสียงใจผมเต้นรัว ลุ้นยิ่งกว่าตอนหวยออกซะอีก ได้ทีเถอะๆ





“โอ๊ะ!!!!” ไอ้ตัวคีบ ไปคีบได้ตุ๊กตามาเรียบร้อย เหลือแค่ตอนมันดึงขึ้นเนี่ยแหละ แม่งลุ้นสุดๆ ผมหันไปมองพี่พีชแม่งมองตามที่คีบเหงือกแตกพลั่กๆ……มาแล้วๆ ใกล้จะถึงแล้ว…..





ฟลุ่บ!!!!!!!







 o22





-[]-…….





=[]=!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!





“ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”



 ผมกับพี่พีชตะโกนขึ้นพร้อมกัน  พ่อมึงตายเถอะ มันปล่อยลงรูครับ แต่ว่า หัวตุ๊กตาไปโดนตรงขอบๆมันเลยไม่ลงรูดันตกไปอยู่บนกองตุ๊กตาในตู้เหมือนเดิม  ไอ้พี่พีชเตะตู้ ส่วนผม เข่าทรุดเลยครับ น้ำตาคลอเลยกู…




“ไอ้กันต์……มึงไปแลกมาเดียวนี้!!!!!!!!!! :angry2:”



กรี๊ดดดดด T[]T!!! ผมเดินอย่างหมดแรงไปหาพี่นักงานเพื่อแลกเหรียญ
พนักงานมองผมแล้วขำน้อยๆ หึ คงสะใจมากสินะ ที่มึงได้เงินพวกกูไปเยอะ!!!! ผมกรีดร้องในใจ ผมแบกเอาเหรียญ 50 เหรียญไปหาไอ้พี่พีชที่ยืนเขย่าตู้อยู่ บ้าเอ้ย เดียวก็โดนพนักงานด่าหรอก  แต่วันนี้กว่าผมจะได้กลับบ้าน… คงอีกยาวไกลสินะTwT






-----------------------------------------

PS. ที่ เด็กดี ลงได้ 12 ตอนแล้วคะ แล้วจะทยอยมาอัพเรื่อยๆนะคะ :bye2:

หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 3 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Lemon_Tea ที่ 09-07-2012 16:15:30
มาลงที่นี่ด้วยเหรอ^^
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 3 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Ju ที่ 09-07-2012 16:55:27
+เป็ด สนุกโฮกกกก  :m11:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 3 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 09-07-2012 18:29:13
สนุกมากอ่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 3 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 09-07-2012 19:47:21
มาลงที่นี่ด้วยเหรอ^^




ครับ~~~เพื่อนบอกว่า ลองให้มาลงที่นี่ดูด้วยน่ะ  :o8:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 5 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 09-07-2012 19:56:03
ตอนที่ 4






“สวัสดีครับคุณแม่”


“อ้าว น้องคุณ สวัสดีจ๊ะ มาหากันต์เหรอลูก”


“ครับผม พอดี ผมจะชวนกันต์ไปเดินถนนคนเดินน่ะครับ ขอยืมตัวลูกชายคุณแม่ออกไปหน่อยได้ไหมครับ”



“ได้สิพ่อรูปหล่อ แต่อย่ากลับดึกนักล่ะอันตราย    กันต์!!!!!!!! น้องคุณมาหาแหนะลูก!!!”


“คร๊าบบบบบบบบ”ผมวิ่งตึงตังลงมาจากบ้าน ก็เห็น ไอ้คุณทำหน้าแป้นแล้น อยู่กับคุณแม่ของผม


“ป่ะกันต์เรามาชวนกันต์ ไปเดินเล่นที่ถนนคนเดินน่ะ” แหม ศัพท์นามเปลี่ยนเลยนะมึง….พอเวลาอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่ทีไร ไอ้เชี่ยคุณมันก็ทำตัวเป็นเด็กแสนดีเลยล่ะครับ กูมึงเนี่ย ไม่มีหลุดออกมาจากปากมันเลย แต่ถ้าไม่มีผู้ใหญ่ล่ะก็ หึหึ สัพสัตว์ทั้งหลายก็ได้ออกมาวิ่งเพ่นพ่านเต็มไปหมดเลยล่ะ



“เออๆ ไปเดียวนี้แหละ รอกูแปปนึง  โอ้ย!!! เจ็บนะแม่ ตีกันต์ทำไมอ่ะ!”คุณแม่เดินมาตีแขนผมแล้วทำตาดุใส่ครับ



“ดูน้องคุณเป็นตัวอย่างบ้าง พูดจาก็ให้มันเพราะๆหน่อย” ผมล่ะอยากให้แม่เห็นมันตอนอยู่กับผมสองคนจริงๆเลย!!!ลูกแม่เนี่ย สุภาพที่สุดในโลกแล้ว  ผมแอบเห็นไอ้คุณปิดปากหัวเราะ  เดียวเถอะมึง พ้นเขตบ้านกูไปมึงตายแน่= =



“คร๊าบบบ  คุณ รอเราแปปนึงนะ เราไปล้างหน้าก่อน ”โอ้ยย กูจะอ้วก ไอ้คุณ เอามือปิดปากก้มหน้า ตัวมันสั่นเลยครับ สงสัยแม่งคงหัวเราะจนปวดท้อง



“อื้ม ไม่ต้องรีบนะ ให้ไวๆล่ะ”ไอ้คุณพูดเสียงดังไล่หลังผมมา



“มึงไม่ให้กูรีบแต่ให้กูไวๆเหรอว่ะ!!!”ผมหันหลังไปตะโกนใส่มัน ชะอุ๊ย=[]=!! แม่ผมถือตะหลิวยืนขมวดคิ้วอยู่



.”พูดอีกทีเดียวแม่จะเขวี้ยงตะหลิวใส่ปากกันต์แล้วนะ!!!” แม่ค๊าบบบบบ วาจากับคำพูดมันขัดกันมากๆเลยครับ โหดจริงๆเลยวุ้ย  มิน่าพ่อถึงกลัว ฮ่าๆ ผมรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปจัดการใบหน้าหล่อๆของตัวเอง แล้วออกไปหาไอ้คุณที่ยืนอยู่ด้านนอก ไม่ใช่ว่าไม่ให้มันเข้าบ้านนะครับ มันบอกว่า ยืนรอตรงนี้แหละ แปปเดียวเอง แม่เลยปล่อยให้มันยืน



“ไปนะแม่  แล้วจะรีบกลับนะ!!”



“อย่ากลับบ้านดึกเหมือนเมื่อวานล่ะ!!!!!”



“คร๊าบบบบ”



เมื่อวานผมกลับถึงบ้านเกือบเที่ยงคืนครับ ปกติแม่เลทให้ผมสุดๆก็แค่ สามทุ่ม เมื่อคืนแบตก็หมด โทรหาแม่ไม่ได้ ทุกอย่างเป็นเพราะไอ้พี่พีชคนเดียวเลยครับ  เอ ถามว่าตกลงได้ตุ๊กตาหรือเปล่า สรุปแล้ว  ได้ครับ  ไอ้พี่พีชพอได้มา ก็ยื่นมาให้ผมแล้วบอกว่า ‘กูให้ แลกกันกับไอ้ตัวไล่ลูกโอ๊คที่มึงคีบให้กู’

 แลดูน่ารักใช่ไหมครับผู้ชายแลกตุ๊กตากัน= = เมื่อวานกว่าจะได้ก็ หมดไปเกือบๆพันครับ ขากลับผมบ่นได้ไม่เยอะ เพราะพี่เขาบอกว่า ถ้าผมพูดอีกคำ พี่เขาจะเตะผมลงข้างทางครับ แม่ง โหดได้ใจกูจริงๆTwT  พี่เขาบอกให้ผมตั้งชื่อให้ไอ้ตัวที่พี่เขาคีบให้ด้วยครับ ผมนอนคิดทั้งคืน เลยตกลงได้ชื่อว่า ‘ผลาญเงิน’ ชื่อเพราะเหมาะกับที่มามันมากๆเลยครับ^^


“ว่าแต่เมื่อวานทำไมมึงกลับบ้านช้าว่ะ แม่มึงโทรมาหากูบอกว่า มึงยังไม่กลับบ้าน” พ้นบ้านผมปุ๊บ มันก็กลับมาเป็นคนเดิมทันทีเลยครับ



“กูโดนพี่พีชลากไปเล่นเกมหวะ แม่ง หมดไปเกือบพัน”



“เงินมึง?”



“เปล่า เงินพี่พีชสิว่ะ= =”



“งั้นมึงอย่าบ่น  เอ้อ เมื่อวานกูโทษทีนะ ที่หนีมึงไปก่อนฮ่าๆ”



“ไม่เป็นไรหวะ….กูเข้าใจ ในเมื่อเพื่อนมีเมีย มันก็ต้องเลือกเมียมันก่อนอยุ่แล้ว เพื่อนมันก็ดูกันตรงนี้แหละเว้ย!”ผมพูด



“มึงประชดกูใช่ไหมเนี่ย”



“เปล๊า ใคร ใครประชด!!!!”



“มึงไงกันต์"

ผมเห็นไอ้คุณจ๋อยไปนิดนึง แค่นี้ก็สะใจแล้วล่ะ ฮ่ะฮ่า



“กูพูดเล่นๆ โอ๋ๆ อย่าร้องนะคุณ~~~” เห็นมันร่าเริงๆแต่มันก็ค่อนข้างเซ้นส์สิทีฟครับ ฮ่าๆ ผมกับไอ้คุณ แวนซ์มาจนถึงถนนคนเดิน ที่หมาเดินไม่ได้?........................แป๊กสินะ


“กันต์ๆ กูอยากกินได้นี่ ซื้อก่อนนะมึง”ไอ้คุณสะกิดผมแล้ววิ่งไปซื้อของกิน ไอ้นี่มาเพื่อหาของกินครับ ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ผมเองก็ ชอบหาของกินเหมือนกัน ฮี่ๆ



“เผื่อกูด้วยนะไอ้คุณ!!” ผมยืนมองรอบๆหาของกิน มาเดินแบบนี้แหละสุขสุดๆ เดินไปกินไป ผมชอบมากเลยครับ-.,-เหล่สาวไปในตัวด้วย อุอุ ถึงแม่สาวที่ผมเหล่มักจะมองข้ามผมไปหาไอ้คุณก็ตาม  การมาเดินข้างมันเนี่ยแหละ เป็นจุดต่ำต้อยของชีวิต  ผมกับไอ้คุณ เดินซื้อนู้นซื้อนี้กินไปเรื่อยๆ สาวๆเอาแต่เหล่ไอ้คุณ แม่ง มองกูบ้างก็ได้นะทุกคน ตอนที่มันผมไม่ยาวเท่าไหร่ คนก็มองไม่เยอะหรอกครับ แต่พอแม่งผมยาวแล้วมันไปตัดมาเมื่อวาน คนยิ่งมองเยอะเข้าไปอีก เฮ้ย ทุกคน กูก็ตัดผมมานะ ดูสีผมกูสิ สีส้มแกมแดงนะเฟ้ยยย เท่ใช่ไหมล๊า!!!



“ออกไปเดินห่างๆกูเลยนะมึง” เมื่อคิดได้ผมก็ผลักไอ้คุณให้ออกห่างตัวผม เพราะมันแน่ๆที่กลบรัศมีความหล่อของผม



“อะไรของมึงอีกล่ะเนี่ย โอ๊ะ กูลืมทัก กูว่าแล้วสีผมนี้แม่งมึงทำออกมาต้องเหมือนลิงแน่ๆ”เอ้า!!ไอ้เชี่ย!!!!!!!!!!



“ไอ้ ไอ้เชี่ยคุณ ไหนมึงบอกว่ากูทำออกมาแล้วจะหล่อ จะเด่นไงว่ะ!!!!!”ผมเริ่มโวยวายในจุดนี้= =



“เอ้า กูก็ไม่นึกว่ามึงจะทำจริงๆ สีนี้น่ะ ไม่หล่อจริงทำไม่ได้นะมึง ฮ่าๆ”ไอ้ฟวย!!!!!=[]=!!! แม่งเอ้ย มิน่าเมื่อวานคนมองกูแปลกๆ



“กูกับมึง เลิกคบกันเลยไอ้ห่า!!!! ” เมื่อผมสำเนียกสีหัวตัวเองได้ก็รีบใส่ฮุ้ดปกปิดสีผมตัวเองทันที  ฮือออ ให้กูเดินอย่างมาดมั่นมาตั้งนาน ไอ้เพื่อนชั่ววววววววว



“ฮ่าๆ กูล้อเล่น มันก็เท่ดีออก กูชอบนะสีนี้”



“เออ มึงก็ชอบของมึงคนเดียวนั่นแหละ!!!”

ผมเดินจ้ำมาเรื่อยๆเพื่อหวังจะรีบๆเดินแล้วรีบกลับ ก็มาเห็นคนมุงดูอะไรสักอย่าง สงสัยพวกวัยรุ่นมาเล่นดนตรีหาเงินล่ะมั้ง แต่คนมุงโครตเยอะเลยแหะ ผมเลยหยุดดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น


“เขามุงอะไรว่ะกันต์”ไอ้คุณเดินกินลุกชิ้นปิ้งเข้ามาหาผม


“ดนตรีมั้งมึง กูมองไม่ค่อยเห็นเลยหวะ” ผมเขย่งตัวเพื่อจะดูว่าใครมาเล่น ดาราหรือเปล่าหว่า


“ถ้ามึงจะเขย่งขนาดนั้น….ขี่คอกูไหม?”=[]=!!!  ไอ้เพื่อนเชี่ย ถึงผมจะไม่สูงเท่ามัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมเตี้ยหรอกนะ!!


“ไม่จำเป็น กูไม่ได้เตี้ย!!”


“กูก็ไมได้บอกว่ามึงเตี้ย ร้อนตัวทำไม?”


“……..เออ!!!! กูร้อนตัว!!!”


“เดียวกูสาดน้ำใส่ให้เย็นลงเอาม่ะ?”ไอ้เชี่ยคุณแม่งกวนตีนได้ทุกเวลาจริงๆ ผมเลยตัดสินใจเดินอ้อมไปด้านหลัง น่าจะเห็นชัดกว่า



“กันต์ รอกูก่อนสิ”

ผมได้ยินแว่วๆเหมือนเสียงหมาบอกให้ผมรอ หึ ตามมาเองเถอะมึง มึงจจะได้รู้ว่าขอดีของคนตัวเตี้ย….ข้อดีของคนที่ตัว…ตัวเล็ก…เอาเถอะ ข้อดีของคน ตัวเล็กคือความคล่องแคล่วว่องไว!!
ผมเดินมาเรื่อยๆ แต่ก็ยังมองไม่เห็นอยู่ดี แล้วจู่ๆ เสียงดนตรีก็ดังขึ้น โอ้ววว สุดยอดไปเลย เหมือนอยู่ในคอนเสริตเลยครับ สงสัยมืออาชีพแน่ๆ  แต่เหมือนผมได้ยินแค่เสียงกีต้าร์ไฟฟ้าแค่ตัวเดียวแหะ


ในคืนที่ฟ้านั้นเต็มไปด้วยแสงไฟ
เราโอบกอดกันและมองไปบนฟ้าไกล
สุดหัวใจ สุดสายตา มีแต่เรา
ดวงจันทร์ล่องลอยและมอบความรักให้กัน
ขอบคุณวันนี้ที่คอยดูแลรักฉัน จากหัวใจ จากนี้ไปมีแต่เธอ



ฉันไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ ดวงดาวจะหายไปไหน
ฉันไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ท้องฟ้าจะเป็นเช่นไร
แต่ฉันก็รู้หัวใจของฉัน



จะมีเพียงเธอรักเพียงแต่เธอ
โอบกอดเธอด้วยรัก รักที่ห่วงใย
ใจฉันให้เธอมันเป็นของเธอรู้ไหม
ทุกคำมันกลั่นออกมาจากหัวใจ



เราจะลอยข้ามฟ้าท่ามกลางหมู่ดาว
จะไม่มีความเหงาเข้ามากล่ำกลาย
เพลงนี้เพื่อเธอมันเป็นของเธอรู้ไหม
สัญญาจะดูแลเธอจากนี้ ตลอดไป

แม้มีบ้างครั้งฉันทำให้เธอเสียใจ
แต่ทุกๆ ครั้งเธอพร้อมจะมองข้ามไป
เธอเข้าใจ ให้อภัยคนอย่างฉัน

ฉันไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ ดวงดาวจะหายไปไหน
ฉันไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้ท้องฟ้าจะเป็นเช่นไร
แต่ฉันก็รู้หัวใจของฉัน

จะมีเพียงเธอรักเพียงแต่เธอ
โอบกอดเธอด้วยรัก รักที่ห่วงใย
ใจฉันให้เธอมันเป็นของเธอรู้ไหม
ทุกคำมันกลั่นออกมาจากหัวใจ

เราจะลอยข้ามฟ้าท่ามกลางหมู่ดาว
จะไม่มีความเหงาเข้ามากล่ำกลาย
เพลงนี้เพื่อเธอมันเป็นของเธอรู้ไหม
สัญญาจะดูแลเธอจากนี้ ตลอดไป

ต่อให้โลกสลาย หายไปกับตา
ต่อให้ดาวบนฟ้า ลบเลือนห่างไกล
ใจฉันให้เธอมันเป็นของเธอรู้ไหม
ทุกคำมันกลั่นออกมาจากหัวใจ

เราจะลอยข้ามฟ้าท่ามกลางหมู่ดาว
จะไม่มีความเหงาเข้ามากล่ำกลาย
เพลงนี้เพื่อเธอมันเป็นของเธอรู้ไหม
สัญญาจะดูแลเธอจากนี้ ตลอดไป

 

ผมยังคงยืนฟังเพลงจนเพลงจบ มีเสียงปรบมือดังขึ่นรอบๆ และผมเองก็เป็น1ในนั้น  ร้องเพราะมากครับ ขนลุกซู่เลย!


“เจอแล้ว ไอ้เชี่ยกันต์แม่งไม่รอกูเลยนะมึง จะเดินต่อไหมว่ะเนี่ย”


“เดียว กูขอยืนฟังเพลงที่นี่ก่อนแล้วกัน มึงอยากเดินก็เดินไปเถอะ”ผมบอกไอ้คุณแต่สายตาผมยังคงมองหาเจ้าของเสียงเพราๆกับเสียงกีต้าร์เจ๋งๆนั่น



“ขอบคุณที่มาฟังพวกเรานะครับ  พวกเรา F4 ครับ วันนี้ มือกลองกับมือเบสไม่ว่าง เลยต้องมากับมือกีต้าร์แค่สองคนครับผม ดนตรีอาจดูขาดหายไปบ้าง แต่ช่วยรับฟังด้วยนะครับ ขอบคุณคร๊าบบบ”



“แม่ง…เอฟโฟร์….ตั้งชื่อซะ นึกว่าตัวเองเป็นพระเอกเกาหลีรึไงว่ะน่ะ= =”ไอ้คุณยืนบ่นข้างๆผม



“กูมองไม่เห็นหวะคุณ กูอยากเห็นๆ”ผมยังคงกระโดด สลับกับเขย่งไปมา  ยังไม่ทันที่ผมจะได้เห็นอะไร เสียงกีต้าร์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง ว๊ากกกกกก



โอ้ะโอ...น้ำมันก็แพง
ต้องเปลี่ยนเป็นแก๊สกันหมดเมือง
นักเรียน..ตีกันไม่พอ
ยังถูกแฟนทิ้งประสาทเสีย
เรื่องเงินคนรวยยังซวยไปจนแม่ค้าส้มตำ
โอ้ะโอ ชีวิตช่างวุ่นวาย

โอยมันรุมเร้า เศร้าใจจริงๆ
โดนแฟนทิ้งร้องไห้ฟูมฟาย
เงินไม่พอใช้ หมุนเงินไม่ทัน
จะคิดหนัก ก็เลิกคิดสิ ง่ายนิดเดียว

“ขอโทษคร๊าบบ ขอทางหน่อยคร๊าบบบ” ผมตัดสินใจแหวกผ่านฝูงชนเข้าไป แต่ดันโดนผลักออกมา ไม่ยอมแพ้หรอกโว้ยยย


ก็เพียงแค่ ฮาเฮ ไม่ต้องไปสนใจ เอ้โอว์
มัวไปกังวลไม่ช่วยอะไร
อันนั้นไม่ดีอันโน่นไม่ดี
เอ้า เฮฮา ทั้งตัวและหัวใจ เอ้โอว์
คนเลวคนดีก็เจอเรื่องร้ายแรง
จะเครียดทำไมแค่ยิ้มเข้าไว้

ก็ฟังดีๆจากคนเคยหมด
จากที่มีเงินเป็นกองตอนนี้อะไรที่ผ่อนได้ก็ดาวน์หมด
เอาล่ะ มีสัจธรรมอยู่ข้อหนึ่ง
ที่พ่อบอกให้ชีวิตแต่พอเพียงไม่ใช่คอเอียง
วันไหนที่เครียดกระวนกระวายกังวลใจ
หากคุณไม่สบายใจก็แค่ไป dance on the floor
ตื่นเช้าขึ้นมาก็เอาความเครียดไปโยนคลอง
แล้วโบกมือ say bye bye byebye good bye wow


“ไอ้กันต์มึงจะไปไหนน่ะ!!!”ไอ้คุณเรียกผม

“กูอยากเห็นนี่หว่า มึงรอตรงนั้นนะ กูขอดูแค่แปปเดียว แล้วเราก็ค่อยเดินต่อ!!!!”ผมตะโกนแข่งกับเสียงดนตรี ตัวผมที่เบียดเข้าไปจนมายืนอยุ่ด้านหน้าแล้วครับ หู้ววววว นักร้องสมชื่อวง F4มากๆ หล่อลากดินมาเลยครับ มิน่าล่ะ ที่มุงๆดูมีแต่ผู้หญิง หึหึ …..แล้วมือกีต้าร์……


โอยมันรุมเร้า เศร้าใจจริงๆ
โดนแฟนทิ้งร้องไห้ฟูมฟาย
เงินไม่พอใช้ หมุนเงินไม่ทัน
จะคิดหนัก ก็เลิกคิดสิ ง่ายนิดเดียว

ก็เพียงแค่ ฮาเฮ ไม่ต้องไปสนใจ เอ้โอว์
มัวไปกังวลไม่ช่วยอะไร
อันนั้นไม่ดีอันโน่นไม่ดี
เอ้า เฮฮา ทั้งตัวและหัวใจ เอ้โอว์
คนเลวคนดีก็เจอเรื่องร้ายแรง
จะเครียดทำไมแค่ยิ้มเข้าไว้

ก็ฟังดีๆจากคนเคยหมด
จากที่มีเงินเป็นกองตอนนี้อะไรที่ผ่อนได้ก็ดาวน์หมด
เอาล่ะ มีสัจธรรมอยู่ข้อหนึ่ง
ที่พ่อบอกให้ชีวิตแต่พอเพียงไม่ใช่คอเอียง
วันไหนที่เครียดกระวนกระวายกังวลใจ
หากคุณไม่สบายใจก็แค่ไป dance on the floor
ตื่นเช้าขึ้นมาก็เอาความเครียดไปโยนคลอง
แล้วโบกมือ say bye bye byebye good bye wow

ผมเพ่งมือกีต้า….อืม….หัวยุ่งๆ….ดูกระเซิง เซอร์ๆ….แต่หน้าคุ้นจริงๆ…..เอ……เหมือนเคยเจอทีไหนน๊า…


ป๊ป ปา ดา ดั๊บ ป๊ป ปา ดา ดั๊บ โอว
ป๊ป ปา ดา ดั๊บ ป๊ป ปา ดา ดั๊บ โอเค
ป๊ป ปา ดา ดั๊บ ป๊ป ปา ดา ดั๊บ โอว
ป๊ป ปา ดา ดั๊บ ป๊ป ปา ดา ดั๊บ โอเค โอว
ป๊ป ปา ดา ดั๊บ ป๊ป ปา ดา ดั๊บ ก็แค่ไป dance on the floor
ตื่นเช้าขึ้นมาก็เอาความเครียดไปโยนคลอง
แล้วโบกมือ say bye bye byebye good bye wow






“ไอ้เชี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมตะโกนออกมา หลังจากที่เสียงกีต้าร์ เสียงคนร้องหยุดลงพอดี..ทุกอย่างเงียบ และทุกสายตากำลังจับจ้องมาที่ผม ไอ้มือกีต้าร์ตัวดีมันปิดปากหัวเราะ…


“เอ่อ พี่ร้องไม่เพราะเหรอครับน้อง…”นักร้องนำหันมาถามผม


“เพราะครับพี่ ขอโทษครับ พอดีผมด่าเพื่อนผมน่ะครับ”ผมเหล่ไปมองมือกีต้าร์….ที่กำลังมองผมแล้วยักคิ้วกวนตีนใส่ผม
แน่นอนครับ…ไอ้พี่พีชนั่นเอง= = ไม่ยักรู้ว่าเล่นกีต้าร์ แถมแปร่งร่างจากไอ้หัวลีบเป็นไอ้หัวกระเซิงได้ด้วย       แล้วจู่ๆไอ้พี่พีชเดินไปขอไมค์จากพี่นักร้องนำ


“ว่าไงครับ น้องกันต์ มาดูพี่เหรอ?” ตึงโป๊ะ!!!!!!! ตีหน้าหล่อพูดจาราวเทพบุตร


“แค่เดินผ่านมาครับพี่ ไปนะครับ!!!”ผมเดินหันหลังแหวกฝูงชนกลับไปหาไอ้คุณ


“หยุดอยู่ตรงนั้นครับน้องกันต์ จงรอพี่จนกว่าพี่จะเล่นดนตรีเสร็จ เป็นคำสั่งจากรุ่นพี่ ห้ามขัดขืนเด็ดขาด!”






โอ้ววววววววววววววววววววววววววววแจ๊คพ็อต!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! o22


TBC.

--------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 5 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 09-07-2012 19:56:26


ตอนที่ 5






“หยุดอยู่ตรงนั้นครับน้องกันต์ จงรอพี่จนกว่าพี่จะเล่นดนตรีเสร็จ เป็นคำสั่งจากรุ่นพี่ ห้ามขัดขืนเด็ดขาด!”


แจ๊กพ็อตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตต!!!!!!


 ผมหันควับไปมองไอ้พี่พีชด้วยความเคียดแค้น แม่งเอ้ย!! ยังไม่ทันที่ผมจะอ้าปากร้องขอความเมตตาพี่แกก็เล่นกีต้าร์แทรกขึ้นมาซะก่อน ถ้าผมขัดขืนมีหวังตายหองแน่TwT ผมเลยตัดสินใจ ส่งข้อความไปบอกไอ้คุณ



[มึงได้ยินไหมไอ้เชี่ยคุณ]


[ชัดเจน ให้กูรอมึงไหม?]

[มึงเดินเล่นก่อนก็ได้ คงอีกนานหวะ]

[เออ เสร็จแล้วโทรมาหากูนะ]

[โอเค!?]



แล้วผมเดินเตาะแตะๆไปนั่งหลบอยู่หลังตู้แอมป์  ไม่รู้ทำไมไอ้พี่พีชถึงกลั่นแกล้งผมนักหนา ตั้งแต่สอบเข้าได้รายงานตัวเสร็จ เหมือนถูกรับน้องขนาดย่อมๆโดยรุ่นพี่สุดโหดเลยTwT  ผมก็ไม่เข้าใจทำไมผมถึงเกรงกลัวพี่เขานัก แต่ผมรู้สึกว่า เวลาที่พี่เขาจ้องผมแล้วออกคำสั่ง ผมไม่สามารถขัดขืนได้ ถึงแม้ในใจจะด่าพี่เขาจนไม่รู้จะด่าอะไรแล้วก็ตาม  ...........หรือพี่พีชมีพลังจิตว่ะ= =



ผมที่นั่งเล่นเกมมือถืออยู่คนเดียว ตอนนี้ก็สามทุ่มแล้ว ฮืออ แม่จ๋า ผมถูกผู้ชายคนนี้บังคับให้กลับบ้านดึกอีกแล้วล่ะ เสียงดนตรีดังมาก แต่อาจเป็นเพราะผมหนังอยู่ข้างหลังตู้แอมป์ก็ได้  ผ่านไปประมาณ ยี่สิบ นาที พี่นักร้องนำก็กล่าวคำลาและขอบคุณที่รับฟังและเงินที่ให้มาเป็นกำลังใจให้แก่พวกเขา  ผมนั่งเฝ้าอยู่จะมีส่วนแบ่งไหมนะ-.,-


“ลิง ถอยไป จะเก็บของ”ไอ้พี่พีชเดินมายกตู้แอมป์จนผมที่นั่งพิงอยู่เกือบหงายหลัง ดีนะที่เรามีการทรงตัวที่ดีเลิศ


“ไม่ยักรู้ว่าพี่เล่นกีต้าร์เป็นด้วยแหะ”


“แล้วทำไมมึงไม่ถามล่ะ”


“เอ๊า ใครจะคิด ว่าคนอย่างพี่จะมาทำอะไรแบบนี้ว่ะ นึกว่าเอาแต่ผลาญเงินไปวันๆ”


“เดียวกูเอากีต้าร์ฟาดหัวมึงเอาไหม!!”


แม่ง  เมื่อชั่วโมงกว่าๆก่อนหน้านี้ยังพูดกับกูดีดีอยู่เลย พอคนหายก็กลับมาดุใส่กูอีกแล้ว กูไม่ใช่แอนทองประสมที่จะมารองรับอารมณ์เคนธีระเดช นะโว้ยยยยยยย


“เฮ้ยๆ ไอ้พีช ใจเย็นสิว่ะ แล้วนี่เหรอ เด็กมึง”พี่นักร้องนำเดินมาจับไหล่พี่พีชแล้วมองดูผมที่นั่งอยู่กับพื้น  ด้วยสัญชาติญานผมรีบยกมือไหว้พี่เขาทันที


“สวัสดีครับพี่”


“สวัสดีน้อง พี่ชื่อย้ง เป็นเพื่อนไอ้พีชมัน แล้วเราล่ะชื่ออะไร”พี่ย้งแนะนำตัวด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ตัวผมเลยรู้สึกโล่งใจ


“ผมชื่อกันต์ครับพี่ ยินดีที่รู้จักนะครับ”ผมยื่นมือไปหาพี่เขา


“ยินดีที่รู้จักๆ น้องไอ้พีชก็เหมือนน้องพี่นั่นแหละ น่ารักนะเรา ฮ่าๆ ”พี่เขาจับมือผมแล้วหัวเราะเสียงดัง………ถ้าไม่ติดว่าเพิ่งรู้จักกัน ผมคงกระโดดเตะปากพี่ย้งไปแล้วล่ะครับ


“เอ่อ  แหะๆ ขอบคุณครับพี่”เพราะต้องการให้การพบกันครั้งแรกนั้นน่าประทับใจ ตัวผมจึงยิ้มตอแหลพูดขอบคุณพี่เขา ทั้งที่ในใจอยากจะก้านคอสักที  ผมมองให้พี่พีชพี่ก้มๆเงยๆเก็บอุปกรณ์


“พี่พีช พี่เล่นจบแล้ว กันต์กลับได้หรือยังพี่” ผมลุกขึ้นแล้วถามพี่พีชที่ไม่ได้หันมามองผม


“มึงจะรีบไปไหนว่ะ ไม่เห็นเหรอ กูเล่นเสร็จแต่ยังเก็บของไม่เสร็จ!!” ฮืออ กูพูดด้วยดีดีแท้ๆ TwT


“ไอ้พีช พูดกับน้องเขาดีดีสิว่ะมึงเนี่ยน๊า” พี่ย้งเดินไปตีหลังพี่พีชเบาๆ


“ไหน น้องกู กูเป็นลูกคนเดียวเว้ย กูไม่มีน้อง” ขึ้นเลยกู  วุ้ย!! กูก็ไม่อยากเป็นน้องเหมือนกันแหละ มีพี่แบบนี้กูยอมให้แม่เอาขี้เถ่ายัดปาก


“เออ ไม่มีก็ไม่มีสิว่ะ!!! แค่นี้ใช่ไหม!?  ผมไปนะครับพี่ย้ง” ผมยกมือไหว้พี่ย้ง ที่ทำหน้าเลิ่กลั่กมองผมกับไอ้พี่พีชสลับกัน


“อ่ะ เอ่อ ” ผมไม่รออยู่ฟังพี่ย้งที่ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง ตัวผมที่กำลังกลับหลังหันจะเดินออกจากพื้นที่มาคุที่ตัวเองก่อขึ้น ก็ถูกแรงกระชากทำให้ล้มลง


“โอ้ย!! อะไรอีกว่ะ!!!!”  ผมชักสีหน้าไม่พอใจคนที่ดึงผมให้ผมลงที่กำลังยืนทำหน้ายักษ์หน้ามารอยู่หน้าผม เห็นกูผอมมึงก็ตั้งใจกระชากสุดแรงเลยนะไอ้เชี่ยพี่พีช!!


“ไอ้พีช มึงใจเย็นสิว่ะ นี่มึงเรียกน้องเขามาหาเรื่องเหรอ!”พี่ย้งเดินมาดันพี่พีชให้ถอยออกจากผมที่นั่งอยู่บนพื้น พอตั้งตัวได้ผมก็ลุกขึ้นยืนจ้องพี่พีช


“กูไม่ได้เรียกมาหาเรื่อง”


“แล้วมึงเรียกมาทำไมว่ะ!!?”

พี่ย้งถามในสิ่งที่ผมอยากจะรู้หมดแล้วล่ะ ผมได้แต่ยืนจ้องหน้าพี่พีชด้วยความไม่พอใจ รู้สึกเหมือนถูกแกล้ง ถูกปั่นหัวเลย นานๆทีโดนไม่เป็นไรหรอกนะ แต่ผมเริ่มรู้สึกว่ามันจะโดนถี่เกินไปแล้วล่ะสิ!! บ้าเอ้ย!
ผมรู้สึกชื้นๆที่ตา ความจริงก็ไม่ได้ขี้แยอะไรหรอก แต่เจ็บใจมากกว่า ที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดถึงต้องโดนพี่เขาแกล้ง โดนรังแกแบบนี้



“กูหิว…กูเรียกมันมารอไปกินข้าวพร้อมกู” สิ้นเสียงพี่พีช…



=___=  <<<พี่ย้ง



=   =  <<< ผม



ไอ้น้ำตาที่ทำท่าจะไหลแหลไม่ไหลแหล มันหายไปหมดแล้วครับ มีแต่ความรู้สึกที่ อยากจะเข้าไปซัดปาก เข้าไปกัดหัว เข้าไปฉีกหู เอาตีนกระทืบๆๆๆๆๆ   ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย หิวก็บอกมาดีดีสิว่ะ!!!! อยากให้กูไปกินด้วยก็บอกดีดีสิว่ะ!!!! โว้ยยยยยยยยยยยยยย



“ขอทีเถอะว่ะ!!!!!!!!!!!!!!” ผมรู้สึกเหมือนเสียงอะไร ขาด ผึ่ง!!  อาจจะเป็นสติของผมก็ได้  ผมวิ่งเข้าไปกระโดดเอาหัวโขกกับคางไอ้พี่พีชสุดแรง จนพี่พีชเซไปด้านหลัง  ไอ้พี่ย้งอ้าปากค้างทำหน้าเอ๋อๆ แล้ววิ่งไปดันไอ้พี่พีชที่กำลังจะง้างมือต่อยผม



“ไอ้เชี่ยย้ง!!ปล่อยกู กูจะต่อยไอ้เด็กเหี้ยนี่!!!”



“ไอ้พีช!  อย่านะมึง!!!! กันต์ กันต์หนีไปก่อนไป!!” ไอ้พี่ย้งหันหน้ามาบอกผม ผมยืนนิ่ง เดินเข้าไปหาไอ้เชี่ยพี่พีชที่โวยวายด่าผมไม่หยุด


“ไอ้กันต์  มึงอย่าเข้ามา กูขอร้องงงงงงงงง”ไอ้พี่ย้งคงไม่สามารถจะพูดกับผมด้วยคำสุภาพอีกต่อไป ผมเดินดิ่งเข้าไปหาไอ้คนที่โวยวาย …..ก่อนจะยัดลูกชิ้นเข้าไปในปากพี่พีชทั้งไม้


“อุ๊บ!!! ไอ้เอี้ยยยยยยย” แม้จะมีลูกชิ้นคาปากพี่แกยังอุตส่าห์พยายามจะด่าผม  ส่วนไอ้พี่ย้งน้ำตาแทบจะไหลแล้ว เพราะพี่พีชแม่งกระทืบตีนพี่แกไม่หยุด แต่ถ้าพี่แกปล่อยพี่พีชออกมาผมคงเละเป็นโจ๊ก= =


“ใจเย็นแล้วกินดีดีสิว่ะ!!! หิวไม่ใช่หรือไง!! หยุดบ้าแล้วไปหาอะไรกินกัน!!!” ผมเขย่งแล้วตะโกนใส่หูไอ้พี่พีช


“ฮือออ  มึงจะไปยั่วโมโหมันทำไม ไอ้เหี้ยยยยToT”พี่ย้งหันหน้ามาหาผม น้ำหูน้ำตาไหล เอิ่ม…ความหล่อหายไปไหนหมดล่ะครับ= =


“ปล่อยกู!!!!!!”ไอ้พี่พีชตะคอกใส่พี่ย้ง


“ไม่!! กูไม่ปล่อย!! มึงจะต่อยไอ้เด็กเวรนี่!!” บัดนี้พี่ย้งเรียกผมว่าไอ้เด็กเวรแล้วครับ


“กูไม่ต่อยหรอก! กูหิว !”


“จริงนะมึง…มึงจะไม่ต่อยไอ้เด็กเหี้ยนี่จริงๆนะ” เจ๋ง ผมอัพเกรดจากไอ้เด็กเวร มาเป็นไอ้เด็กเหี้ยแล้วครับ


“เออ กูไม่ต่อยหรอก”


“ถ้ามึงต่อย วันนี้กูไม่มีเงินไปประกันตัวมึงแล้วนะ T_T กูบอกไว้ก่อน” ไอ้พี่ย้งคลายแรงที่ดันไอ้พี่พีชไว้ ก่อนจะทรุกนั่งลงที่พื้น


“แม่ง…หยุดมึงทีไร จักระกูหมดทุกทีเลยT^T” ผมมองไอ้พี่ย้งที่ใช้เสื้อเช็ดเหงื่อตัวเอง แต่แม่งก่อนหน้านี้เหมือนพี่แกพูดเป็นนัยๆว่า พี่พีชชกต่อยคนอื่นจนพี่ย้งต้องไปประกันตัวสินะ….พูดแล้วเข่าอ่อนเลยกู จะไม่มีครั้งที่สอง กูจะไม่มีเรื่องกับไอ้พี่พีชเด็ดขาด!!!


“มองอะไรมึง ห่วงนักเหรอเพื่อนกูน่ะ” ไอ้พี่พีชที่สะพายกี้ต้าร์ไว้ข้างหลังมองผม


“ก็พี่แม่ง เดียวดี เดียวร้าย ไปศรีธัญญาไหมว่ะพี่” เมื่อกี้เพิ่งสะกดจิตตัวเองว่าจะไม่มีเรื่อง แต่ปากแม่งไปก่อนสมองอีกแล้ว


“พูดดีนะมึง เจอกูต่อยแล้วมึงจะพูดไม่ออก”


“อย่านะ มึงอย่าต่อยกัน!!” จู่ๆไอ้พี่ย้งก็กอดขาพี่พีชไว้แน่น กูว่า….ไอ้พี่ย้ง….อาการหนัก= =


“เออ ไอ้ย้ง กูไม่ต่อยๆ โอเคไหม กูจะไปกินข้าว เดียวกูโทรบอกให้คนมาเก็บของ มึงก็ขนขึ้นรถซะ แล้วจะไปไหนก็ไป”


“ไอ้พีช!! กูก็หิวนะ แล้วทำไมมึงถึงได้ไปกินคนเดียว”


“ขนของเสร็จมึงก็ไปกินสิย้ง”


“เออ นั่นสิ  เออๆๆ กูเข้าใจแล้ว แยกย้ายๆ  แต่เดียวก่อน”ไอ้พี่ย้งดึงแขนเสื้อพี่พีชที่กำลังจะเดินไปไว้


“ห้ามต่อยกันนะจ๊ะ”พี่ย้งพูดแล้วขยิบตาให้ผม ขนลุกซู่เลย= =


“ไม่ต่อยหรอกโว้ยย!! มา มึงมากับกูได้แล้ว ยืนเอ๋ออยู่นั่นแหละ”


“ดะเดียวสิ!!! ปะ ไปก่อนนะพี่ ขอบคุณแล้วก็ขอโทษครับ!!” จังหวะการก้าวขาของผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพราะแรงลาก ผมยกมือไหว้พี่ย้ง ที่ยืนโบกมือให้ผมสองคน  แม่ง จะรีบไปไหนว่ะเนี่ย เสื้อกูยืดหมดแล้วววววววววว



------------------





“โอ้ยย พี่พีชปล่อยก่อนดิ จะโทรหาไอ้คุณ!!!” ผมสบัดตัวออกจากแรงลากของพี่พีชหลังจากที่เดินตามพี่แกมาได้สักพัก


“เออ!! เร็วๆ กูหิว” แม่ง บ่นหิวๆๆๆอยู่นั่นแหละ  ผมกดโทรออกหาไอ้คุณ ไม่นานมันก็รับสาย


‘มึงอยู่ไหน!!กูไปหามึงที่เดิมแล้วแต่ไม่เจอมึง’


“กูอยู่กับพี่พีช มึงจะกลับก่อนก็ได้ กูว่า กูคงอีกนาน” ตรงคงอีกนาน ผมเน้นเสียงหนักๆแล้วมองไปทางไอ้ผู้ชายที่ยืนหล่ออยู่หน้าผม หมั่นใส้หว่ะแม่ง เดิบกับไอ้เชี่ยคุณก็โดนมันกลบ  เดินกับไอ้ผู้ชายคนนี้ผมแทบไม่มีตัวตนเลย 


‘เอางั้นเหรอ  เออ ยังไงมึงก็โทรไปบอกแม่มึงก่อน เดียวแม่มึงเป็นห่วง’ ไอ้คุณบอกผมด้วยความหวังดี


“อ๋อ อื้มๆ โอเคมึง แค่นี้นะ เดียวกูโดนแดกหัว  บาย” ผมกดตัดสาย ส่วนไอ้พี่พีชเห็นผมคุยเสร็จก็รีบเดินดิ่งไปหาของกินทันที  พี่พีชเดินซื้อนู้นซื้อนี่จนเต็มไม้เต็มมือ ตัวผมก็ได้แต่เดินตามแล้วมอง


“กูถามจริง มึงจะมองกูเฉยๆใช่ไหม?”ไอ้พี่พีชถามผม


“อ้าว จะให้ผมอะไรล่ะครับ”


“มึงเห็นไหมว่ากูถือของเต็มไม้เต็มมือ  น้ำใจมึงน่ะมีไหม!!!”โธ่ๆ ที่แต่ก็อยากให้ถือช่วยนี่เอง แต่แม่งพูดจาไม่น่าไปถือช่วยเลยหวะ  ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ก็คงต้องช่วยสินะครับ


“คร๊าบบบ คร๊าบบบ” ผมยื่นมือไปหาพี่พีช พี่พีชก็เอาถุงอาหารมาห้อยที่นิ้วมือของผม  มันหนักจนรู้สึกว่าเลือดไม่ไปเลี้ยงนิ้วมือเลยล่ะครับ


“พี่พีช พอเหอะ ผมว่ามันเยอะเกินไปแล้วนะ”ผมพูดเตือนพี่แกที่ซื้อนู้นซื้อนี่ไม่หยุด


“กูกินหมดแล้วกัน อย่าพูดมาก ตามกูมา” …..ใช้งานเยี่ยงทาสT---T


ไม่นานไอ้พี่พีชก็เลิกซื้อของกินแล้วเริ่มกินของที่ซื้อมา  พี่แกเดินไปกินไป ผมได้แต่รอยื่นถุงอาหารให้พี่แกสวาปาม กินขนาดนี้ไม่ยักกะอ้วนแหะ แต่โฮกกก ตอนนี่ 4ทุ่ม 20 นาทีแล้วครับ ตายล่ะวา ยังไม่ได้โทรหาแม่เลย ผมว่า ผมน่าจะกลับเลยดีกว่า ……เอะ…แล้วผมจะกลับยังไงในเมื่อไอ้คุณกลับไปแล้ว…..


“พี่…..”ผมเดินไปสะกิดไอ้พี่พีชที่นั่งกินอยู่ข้างฟุตบาท


“อีอะไอ?” อย่าพูดขณะเคี้ยวอาหารสิว่ะ!!!=[]=!!


“พี่ไปส่งผมก่อนได้ไหม แม่ผมไม่ให้กลับดึกน่ะพี่ นะไปส่งผมก่อน”ผมปรับโทนเสียงให้ดูนิ่มๆ น่าสงสาร เผื่อพี่แกจะเห็นใจ


“เออๆ ยุ่งยากจริงๆมึงเนี่ย”หึ…กูจะไม่ยุ่งเลยถ้าหากไม่มีหมาแถวนี้บอกให้กูมากินข้าวเป็นเพื่อน แล้วที่กูเดินตามมา ยังไม่ได้กินด้วยสักคำ


“ขอบคุณครับพี่” ไอ้พี่พีชทำหน้าหน่ายๆแล้วเดินไป ตัวผมเองก็รีบก้าวเท้าเดินตามจนไปถึงรถที่ผมคิดว่า ชาตินี้ถ้าผมไม่ถูกหวยสักร้อยล้าน คงไม่มีปัญญาซื้อ


“บ้านมึง ที่เดิมใช่ไหม?”


“ก็ที่เดิมสิพี่ ถามอะไรแปลกๆ คนนะไม่ใช่นกที่จะย้ายถิ่นไปเรื่อยๆ”


“กูถามสั้นๆ มึงก็ตอบสั้นๆ อย่า กวนตีนกูสิครับ” บุ้ย!!กวนนิดกวนหน่อยก็ไม่ได้=3= ไอ้พี่พีชขับรถกินลมมาเรื่อยๆ ไม่รู้หรือไงว่ากูรีบ อยากกลับบ้าน อยากจะนอนนน


“เอาทาโกะยากิมาให้กูกินหน่อย” เสียงนรกดังกระทบหูผม ผมมองพี่พีชเซ็งๆแล้วก้มลงไปค้นหาทาโกะยากิที่พี่พีชซื้อมา


 เจอล่ะ….ผมยื่นกล่องทาโกะยากิให้พี่พีช   ส่วนไอ้พี่พีชมองหน้าผมแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่


“มึงโง่หรือมึงโง่กันแน่  มึงเห็นว่ากูกำลังทำอะไรอยู่”ซักผ้ามั้ง= =


“ขับรถครับ”อยากตอบกวนๆ แต่คงเสี่ยง= =


“แล้วถ้ากูปล่อยมือจากพวงมาลัยอะไรจะเกิดขึ้น”


“ตายห่าครับ”


“เพราะฉะนั้น   ป้อน  กู  ซะ!” หะ หา=[]=!!! ว๊อททท วายยยยย อะไร ทำไม ทำไมกูจะต้องป้อนด้วย



“ขยะแขยงหวะพี่ กินเองเถอะ ไม่งั้นก็ไว้ถึงบ้านค่อยกิน”


“มึงจะป้อนไม่ป้อน กูหิว ไม่งั้นกูจะจอดแดกมันตรงนี้ล่ะ มึงจะกลับบ้านเที่ยงคืนก็ช่างหัวมึง” ดู๊!!!!มีขู่ มีขู่  ขู่แค่นี้คิดว่าคนอย่าง กันตภน จะยอมเหรอออ



“เอ้า!!!!อ้าปากสิว่ะ”  ยอมสิครับ TwT กลับดึกน่ะไม่กลัว แต่กลัวได้ฟังแม่เทศน์ยาวถึงตีสาม  ผมจิ้มทาโกะยากิแล้วยื่นไปจ่อที่ปากไอ้พี่พีช  ชาตินี้ไม่นึกไม่ฝันว่าผมต้องมาป้อนของกินให้ผู้ชายตัวเป็นๆ   ผมขนลุกทันทีที่ไอ้พี่พีชงับทาโกะยากิแล้วส่งเสียง “อ้ำ~”



“กินเงียบๆได้ไหมว่ะพี่ ขนลุก”



“ทำไม มึงรังเกียจกูเหรอไอ้น้องชาย” เมื่อไม่กี่ชั่วโมงยังบอกว่าตัวเองไม่มีน้องอยู่เลย แม่ง มันน่านัก= =



“ไม่ได้รังเกียจ แต่ขยะแขยงเว้ย!! รีบๆกินเร็วๆเลย จะถึงบ้านผมแล้วเนี่ย”ผมยัดใส่ปากพี่พีชอีกลูก กว่าพี่แกจะเคี้ยวเสร็จ รถก็จอดอยู่หน้าบ้านผมพอดี ข้างในบ้านปิดไฟหมดแล้ว แสดงว่าแม่นอนไปแล้วแน่เลย  ผมวางกล่องทาโกะไว้แล้วสะพายกระเป๋า  ผมเปิดประตูรถ แต่ยังไม่ทันที่ขาของผมจะก้าวลงจากรถ










จุ๊บ!!! 



ผมรู้สึกถึงริมฝีปากอุ่นๆประทับลงที่แก้มด้านขวาของผมเบาๆแล้วถอนออกไปอย่างรวดเร็ว  ผมหันหน้าไปมองไอ้พี่พีชพี่ ยักคิ้วให้ผม



“หอมแก้ม รับน้องล่วงหน้าจากกู”

ไอ้พี่พีชพูดหน้าตาเฉย แต่ผมแม่งไม่รู้เป็นห่าอะไร อยากจะด่าแต่นึกไม่ออกว่าจะด่าอะไร หน้าก็รู้สึกร้อนๆ ผมเลยรีบก้าวลงจากรถแล้วปิดประตู  ผมเดินก้มหน้าค้นหากุญแจในกระเป๋ายังไม่เจอ ไอ้พี่พีชก็บีบแตรรถจนผมต้องหันกลับไปมอง



“ที่แก้มน่ะ กูทดลอง  แต่…วันที่มึงก้าวเข้ามหาลัย……กูจะเอาตรงนี้… ”ไอ้พี่พีชพูดแล้วชี้ที่ปากตัวเอง




“ไม่ให้เว้ย!!!!!ไอ้พี่เหี้ย!” พอผมเปิดประตูได้ผมก็รีบเข้าไปในบ้านแล้วปิดประตูทันที ผมยืนนิ่งอยู่ตรงประตูจนได้ยินเสียงรถพี่พีชแล่นออกไป



“เหี้ยเอ้ย แก้มกู ขี้กลากจะแดกไหมว่ะเนี่ย!!!”ผมพึมพำกับตัวเองไป ระหว่างที่เดินก็เอามือถูหน้าไปด้วย แม่งเมาทาโกะยากิหรือไงว่ะ กรี๊ดดด กูรับไม่ได้  บอกกูที เมื่อกี้กูฝันไป ทำไมกูต้องโดนผู้ชายหอมแก้มด้วยว่ะ!! ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยย


     ผมกรีดร้องในใจอย่างบ้าคลั่งแล้วล้มตัวลงนอน แต่ก็ยังไม่วายลูบแก้มตัวเอง  พอนึกถึงทีไร ผมก็รู้สึกแปลกๆในอกทุกที



“อึ๋ย!!แม่ง สยอง!!”ผมเอาไอ้ผลาญเงินมาปิดหน้าตัวเองไว้    ระ หรือว่า….พี่พีชแม่ง…..เป็นเกย์….โอ๊กกกกกกกกกกกกกกกก รู้สึกท้องใส้ปั่นป่วนขึ้นมาทันที  เฟิร์สคิสของกู….ต้องเป็นของผู้หญิงเท่านั้น!!!!!! ผมปฏิญาณกับตัวเองแล้วหลับไป

อยากตื่นมาแล้วให้เรื่องเมื่อกี้เป็นแค่ความฝันจริงๆ….

------------------------------------------------


วันนี้รวดเดียว ห้าตอน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 5 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 09-07-2012 21:09:32
5555+ สงสัยพี่พีชจะวางแผนระยะยาว หลอกล่อให้น้องกันต์มาเรียนทีเดียวกัน

จะได้คุมได้ไม่ต้องกังวลเลยนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 5 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 09-07-2012 21:56:31
พี่พีชเถื่อนมาก 5555
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 5 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Ju ที่ 09-07-2012 22:27:17
ฮ่าๆๆ มึงโดนแน่  :m12:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 5 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Pigstar ที่ 09-07-2012 22:44:11
อั้ยยะ!!
ของเค้าดีจริงๆๆ ผมอ่านมา 5 ตอนรวด
พูดได้คำเดียวชอบเรื่องนี้มาก  ก
พี่พีชนี่สุดยอดจริงๆๆ

ยิ่งประโยคที่ว่า“ที่แก้มน่ะ กูทดลอง  แต่…วันที่มึงก้าวเข้ามหาลัย……กูจะเอาตรงนี้… ”
 :-[ :-[ :-[
ว๊าก ก ก  ผมล่ะเขินแทนกันต์
พูดแล้วห้ามคืนคำนะพี่ รักษาสัญญา ปฏิบัติตามอย่างเคร่งครัดด้วยนา า //เอิ๊กๆๆ

ปล. +1 ให้นักเขียนครับ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 5 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Paracetamol ที่ 10-07-2012 00:14:53
คุณพีชเขาเบี่ยงตอนไหนล่ะเนี่ย 555
น้องกันต์แม่งโคตรน่ารักอ่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 5 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 10-07-2012 18:47:01
ตอนที่ 6




เมื่อไหร่จะเข้าใจ…เมื่อไหร่จะรักกัน….
หากเราทั้งสองไม่ยอมเปิดใจ… ติ๊ด!!!!



ตั้งแต่วันที่ผมโดนไอ้พี่พีชชิงหอมแก้มไป  พี่แกก็โทรมาหาผมบ่อยขึ้น จนผมเป็นโรคหวาดระแวง พอเห็นเบอร์พี่แกโชว์มาทีไร ผมต้องกดตัดสายอัตโนมัติทุกทีเลยครับ

 รู้สึกเหมือน โดนคนโรคจิตไล่ตาม เวลาไปไหนผมก็พยายามแต่งตัวมิดชิด ปกปิดใบหน้าและสีผมที่เด่นสดุดตาของผม เพราะผมกลัวว่าจะเจอกับไอ้พี่พีชแบบบังเอิญ  จนไอ้คุณที่อยู่กับผมคิดว่าผมไปฆ่าใครตายมาเลยกลัวตำรวจจะมาจับถึงต้องเดินหลบๆซ่อนๆอยู่ข้างหลังมัน   ไอ้เห้คุณ มึงไม่โดนแบบกูมึงไม่รู้หรอก T^T



ยิ่งบางวัน พอผมกดตัดสาย พี่พีชก็ส่งข้อความเข้ามาครับ


[ถ้ามึงไม่รับสายกู กูจะข่มขืนมึง] หรือไม่ก็


[กูไม่ชวนมึงเล่นเซ็กโฟนหรอกรับสายกูสิ] และ


[โดนกูหอมแก้มแค่นี้มึงหวั่นไหวเหรอ]


กรี๊ดดดด  มันเป็นโรคจิตแน่ๆ ยิ่งพี่แกส่งมาผมก็ยิ่งรู้สึกกลัว  ยิ่งอีกแค่หนึ่งอาทิตย์ ที่ผมก็จะได้เข้าไปในรั้วมหาลัย  ผมจำได้ติดตาติดหู  ถ้าผมเข้ามหาลัย ไอ้เชี่ยพี่พีชจะจูบผม..
รู้สึกเหมือนนับวันเข้าไปทำหน้าที่ชายไทยในยะลา  ฮือออ




“ไอ้กันต์ เป็นอะไรของมึง กูอายนะมึงทำท่าลับๆล่อๆ ถ้าไม่อยากมากับกูก็กลับไปสิว่ะ”ไอ้คุณเริ่มโมโหผมที่เดินจับชายเสื้อมันอยู่ด้านหลัง



“ใครบอกล่ะว่ะ  ก็กูกลัวกูเห็นพี่พีช”



“มึงจะกลัวทำไม พี่เขาจะฆ่ามึงเหรอ เห็นไปด้วยกันบ่อยๆป่านนี้จะมากลัวอะไรว่ะ”


คือ ผมไม่กล้าเล่าให้มันฟังน่ะครับ ผมอึดอัดอยากจะเล่านะ แต่ผมเชื่อว่า สิ่งที่ผมจะได้รับคงไม่ใช่คำปลอบใจหรือคำแนะนำ  แต่กลับจะเป็นเสียงหัวเราะเยาะที่มาจากไอ้คุณT-T มันคงต้องสะใจ+ฮา ที่ผมโดนพี่พีชหอมแก้ม  โอ๊กกกก พูดแล้วอยากอ้วกก  ไม่ต้องห่วงครับ แค่โดนหอมแก้มไม่ทำให้ผมท้องหรอก




“เออ มีเรื่องให้กูกลัวก็แล้วกัน”ผมบอกไอ้คุณ ที่ส่ายหัวเมื่อได้ฟังคำตอบจากผม



“เออๆ พร้อมแล้วค่อยเล่าให้คนหล่อๆอย่างกูฟังแล้วกันนะมึง”



“อื้ม ขอบใจ  แล้วนี่มึงมาทำอะไรที่ห้างว่ะ”



“มาซื้อของขวัญให้พี่ปั่น พี่ปั่นเกิดตอนเปิดเรียนพอดี กูจะเอาไปเซอร์ไพร์ส เป็นไง เท่ไหมมึง”



“เท่ครับ เท่มากๆ เลือกเร็วๆล่ะ กูอยากกลับบ้าน อยู่นานแล้วเสียวสันหลัง”



“เออๆ ดูอะไรดีว่ะ….มึงผู้หญิงเขาชอบอะไร?”ไอ้คุณหันมาถามผม ถามกูเนี่ยนะ กูก็เป็นผู้ชายนะเว้ยยยย



“เอ้า กูกับมึงก็เป็นผู้ชาย แล้วกูจะรู้ไหมล่ะ ไอ้ห่า= =”



“เห็นมึงหน้าหวานๆ นึกว่าจะเป็นชายไทยหัวใจสาวน้อย”



“สาวพ่อมึงสิไอ้เหี้ย!! กูแมน!!” ผมเตะก้นมันไปทีนึง รอบๆข้างมองผมกับไอ้คุณแล้วหัวเราะ แต่ที่จริง คงมองแต่ไอ้คุณคนเดียวมากกว่า TwT



“ฮ่าๆ จ๊ะๆ แมนก็แมน แล้วมึงว่ากูจะซื้ออะไรดีว่ะ”



“จีสตริงไหมมึง ใส่แล้วแม่งคงเซ็กซี่น่าดู  โอ้ย เจ็บนะไอ้คุณ!”ผมพูดหยอกมัน แต่มันตบหัวผม  หน้าแทบทิ่มลงพื้น



“อย่าทะลึ่ง แฟนกู กูหวง จิตอกุศลจริงๆเลยมึง” ดู๊ ดู มันพูด= =



“ ถุ้ย!!!ไอ้คนจิตใจบริสุทธิ์ กูยังจำวันแรกที่มึงเจอพี่ปั่น เอาแต่มองนม เข้ามหาลัยก็เพราะนมพี่ปัน” ผมพูดย้อนกลับมัน



“ตะ ตะ ตอนนั้นกับตอนนี้ไม่เหมือนกันเว้ยกู… กูเป็นคนใหม่แล้ว”มันพูดจาตะกุกตะกัก อืม….น่าเชื่อถือมากๆเลยเพื่อนผม



“เครื่องสำอาง ตุ๊กตา  แหวน สร้อย ”ผมเปลี่ยนจากเดินหลบหลังมาเป็นเดินข้างๆแล้วบอกสิ่งของที่ผู้หญิงได้ไปน่าจะดีใจ



“อืม….เครื่องสำอางกับตุ๊กตาพอไหว แต่แหวนกับสร้อยเนี่ย…ซื้อของแท้หรือของเก๊ว่ะ?”



“จริงใจ ซื้อของแท้ หวังฟันซื้อของเก๊  โอ้ย ไอ้เชี่ย!!ถามกูก็ตอบ มาตบกูทำไม” ผมแค่พูดความจริง มันตบมาเต็มที่มาก   อยู่กับพี่พีชก็โดนตบ   มาอยู่กับไอ้เพื่อนเวรนี่ก็โดนตบ อะไรนักหนาว่ะฮะ!!!



“ก็มึงตอบกวนตีน  เครื่องสำอางแล้วกัน งบกูคงไม่พอซื้อสร้อยซื้อแหวน”



“บัตรเครดิตไงมึง รวยไม่ใช่เหรอ ซื้อให้สาวแค่นี้เอง”



“กูจะซื้อรถไอ้ห่า  มึงอยากนั่งไหมฮะ มินิ น่ะ มินิ  พ่อกูอนุมัติแล้ว กูเองก็อยากจะช่วยประหยัดได้ก็ช่วย” อืม…เด็กดี= =



“เออ ซื้อมาแม่งก็ไปรับไปส่งเมียมึงนั่นแหละ กูจะได้นั่งเร้ออออ”



“กูจะให้มึงนั่งคนแรกต่อจากพ่อแม่กู”


มันพูดด้วยเสียงจริงจัง  จะพยายามเชื่อแล้วกัน ฮ่าๆ  ผมกับมันเดินตามหาโซนขายเครื่องสำอาง  พอมาถึงหน้าร้าน พนักงานสาวแท้สาวเทียมก็เข้ามาแนะนำสินค้าให้ไอ้คุณทันที  ไม่เห็นหัวลูกค้าอย่างกูเลยนะ มากับมันแท้ๆแต่รู้สึกเหมือนถูกแบ่งแยกชนชั้น ผมเลยยืนมองห่างๆ



“น้องคะ สีนี้เพิ่งออกมาใหม่นะคะ เป็นแบบ ลิมิเตทอิดิชั่นคะ สีสวยมาก ถ้าไม่ซื้อวันนี้หมดแล้วหมดเลยนะคะ”



“เอ่อ……” ผมมองไอ้คุณที่ทำตัวไม่ถูก พนักงานก็แย่งกันแนะนำสินค้า หรือแทะโลมมันก็ไม่รู้ ลองสีลิปก็จับมือ ลองรองพื้นก็จับมือ ลองแป้งก็จับมือ  ผมแอบเห็นพี่คนนึงพอจับมือไอ้คุณแล้วพี่แกหันหลังแล้วยกมือตัวเองขึ้นมาดม แล้วทำหน้าฟิน น่ากลัวชิบ….



“กันต์ๆ  มาช่วยดูหน่อยดิ”ไอ้คุณกวักมือเรียกผมที่ยืนหล่อ?อยู่ห่างๆ ผมก็เดินไปหามัน มันยื่น ลิป กับ อะไรสักอย่าง มาให้ผมดู



“สองอย่างนี้ซื้ออะไรดี”ไอ้คุณถามผม



“แล้วแต่~”ผมพูดเหนื่อยๆ ผมจะไปเลือกเป็นได้ยังไงฟะ หน้าก็ไม่เคยแต่ง หล่อธรรมชาติเว้ย



“มึงอยู่เฉยๆ มึงน่ะขาว กูขอลองหน่อย”



“มึงก็ขาว ลองกับหน้าตัวเองสิ!!”ผมถอยออกทันที ตอนที่มันหมุนลิปขึ้นมาจะทาให้ผม



“พี่ครับๆ ช่วยลองลิปกับหน้ามันให้หน่อยครับ ลองไอ้นี่ด้วยนะครับ เดียวผมจับมันไว้ให้”



“ไอ้เหี้ยคุณ อย่านะเว้ย  พี่ครับ อย่าครับบบบบบบ”ผมพยายามดิ้น แต่คนตัวผอมๆอย่างผม…จะขัดขืนแรงควายๆอย่างไอ้คุณได้ยังไงกันครับ  พี่พนักงานก็ละเลงหน้าผมอย่างสนุกสนาน พลางบอกว่า หน้าน้องเนียนจัง, ขาวใสมาก, ผิวดีจังเลย,  ต๊ายยยทาแล้วขึ้นมากๆ   ฮือออ กูควรดีใจใช่ไหมเนี่ยยยยToT



“ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆ”ไอ้เชี่ยคุณ หัวเราะจนล้มลงไปนอนที่พื้น



“เออ หัวเราะให้ตายไปเลยนะมึง”ผมเตะมันนี่นอนกุมท้องอยู่ที่พื้น



“โอ้ย  ก็ ก็มึงเหมือนทอมแต่งหน้าเลยนี่หว่า  ฮ่ะๆๆๆๆๆ”



“ค_ย!!!! มึงจะซื้ออะไรก็รีบซื้อ กูจะไปล้างหน้า”ผมพูดแล้วมองหาห้องน้ำ



“น้องกันต์ หันหน้ามานี่หน่อยครับ”



“อะไรของมึ……ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยย”พอผมหันหน้าไป ไอ้คุณก็กดชัตเตอร์ด้วยไอโฟนที่เขาว่ากันว่าถ่ายภาพคมชัดนักหนา



“วู้วว ชัดแจ๋ว น้องกันต์คนสวย  นี่ครับทิชชู เอาไปเช็ดเครื่องสำอางออกซะนะครับ”ไอ้คุณดูรูปในมือถือ  แล้วยื่นทิชชูให้ผม



“ไอ้เหี้ย เอามาลบเลยนะ!!!” ผมเขย่งแย่งมือถือจากไอ้คุณที่ชูมือถือขึ้นสุดแขน  ไอ้เช้ดเด้!!!!!!!!!!!!!!



“พี่ครับ ผมเอาลิป กับ บรัชออน นะครับ รบกวนห่อให้ผมด้วยนะครับ  กันต์คนสวย ไปล้างหน้าสิครับ ชิ่วๆ” ไอ้คุณใช้ตีนถีบผม  ผมเลยต้องยอมแพ้(ชั่วคราว)ผมเดินเอาหมวกปิดหน้าวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ



“เฮือก!!!นี่หน้ากูเหรอว่ะเนี่ย” ผมมองตัวเองที่อยู่ในกระจก….ทอมดีดีนี่เอง T_T ผมรีบล้างหน้าด้วยความละอายต่อใบหน้าหล่อๆของตัวเอง  เครื่องสำอางยี้ห้ออะไรว่ะ ล้างออกอยากชิบหาย   ผมเอามือถูๆๆหน้าตัวเองจนรู้สึกแสบ



ผมเงยหน้าขึ้นมองตัวเองในกระจกอีกรอบ  ฮ๊า~~ กลับมาหล่อเหมือนเดิมแล้ว  ผมใช้ทิชชู่ที่ไอ้คุณให้มาเช็ดหน้า แล้วใส่หมวกใบเก่ง เดินออกจากห้องน้ำไปหาไอ้คุณ


ผมเดินมองหาไอ้คุณ แต่ก็ป๊ะกับแผ่นหลังที่ดูคุ้นๆ กำลังยืนคุยกับไอ้คุณอยู่  ด้วยสัญชาตญาณ ผมรีบหลบแล้วแอบมอง ไม่ถึงนาที เจ้าของแผ่นหลังก็หันควับมาเหมือนมองหาใคร แล้วผมก็ได้เห็นใบหน้าของคนคนนั้น









ไอ้พี่พีช!!!!! เชี่ย กูว่าแล้ว ตาข้างขวากระตุกแปลกๆ TwT  ผมรีบนั่งหลบด้วยความตกใจ ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นมาตอนที่ไอ้พีพี่ชหันหลังกลับไปคุยกับไอ้คุณ
ผมแอบส่งพลังจิตไปหาไอ้คุณที่อยู่ไม่ไกลนัก  ไอ้คุณหันมาสบตาผม ผมมองที่มือของมันที่พยายามจะสื่อว่า




ให้ผมไปทางอื่นก่อน ผมพยักหน้า แล้วเดินหลบไปอีกทาง เพื่อความปลอดภัย  ไม่นานนัก ไอ้คุณก็โทรมาหาผม



‘อยู่ไหนหะมึง!’ ไอ้คุณพูดเสียงกระซิบ สงสัยไอ้พี่พีชยังอยู่ใกล้ๆ



“อยู่ โซนกีฬา เดินมาหากูดิ” ผมนั่งหลบอยู่ด้านหลังชั้นวางรองเท้ายี้ห้อดัง



‘อื้อ รอกูแปปนึง เดียวกูไปหา’ไอ้คุณพูดเสร็จก็ตัดสายไป ส่วนผมนั่งหลบ หันหน้าหันหลังด้วยความกลัว  นี่กูทำอะไรผิดทำไมถึงต้องหลบๆซ่อนๆว่ะ T_T  ผมหันไปสบตากับพนักงานที่แผนก เขาคงสงสัยคิดว่าผมคงมาขโมยของแน่ๆ เอาไงดีว่ะกู….



“อ่ะ เอ่อ คู่นี้ เท่าไหร่ครับพี่”ผมหยิบรองเท้าคู่นึงมาถามพี่พนักงานขาย



“สี่พันห้าร้อยเก้าสิบครับ คู่นี้เหลือคู่เดียวแล้วนะครับ ใส่นิ่มมากๆ”

 ….สี่พันห้า!!!!  ผมยิ้มแหะๆให้พี่พนักงานแล้วหยิบคู่อื่นมาถามอีก  จะหยิบกี่คู่ๆ ก็ไม่มีราคาต่ำกว่าพันเลยสักคู่ จนพี่นักงานเริ่มทำหน้าหงุดหงิดใส่ผม ไอ้เชี่ยคุณแม่งเมื่อไหร่จะมาว่ะ



“กันต์ๆๆๆ”ผมหันควับไปตามเสียงเรียกของไอ้คุณ



“โอ๊ะ เพื่อนมาแล้วครับ ไว้ผมจะมาดูใหม่นะครับ”ผมวางรองเท้าไว้ที่เดิมแล้วพูดจาตอแหลไปเรื่อย



“ป่ะมึงรีบออกไปจากห้างนี้เถอะ”

ผมพูดแล้วดึงแขนไอ้คุณเดินออกจากโซนกีฬาด้วยท่าทางลับๆล่อๆโดยที่ไม่ถามว่าคุยอะไรกับไอ้พี่พีช ผมต้องมองซ้ายมองขวา ก้าวแต่ละก้าวอย่างระมัดระวัง เพราะบุคคลอันตรายอยู่ในพื้นที่เดียวกับผม  ตอนนี้ผมใส่ทั้งหมวก ทั้งฮู้ด แถมดึงเสื้อมาปิดปากไว้ T_T ….. ไม่ต่างอะไรจากพวกหนีความผิดเลยครับ แต่ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะ



“ไอ้กันต์ ที่เก้านาฬิกา!!”

 ไอ้คุณสะกิดผม พอผมมองไปก็เห็นไอ้พี่พีชยืนอยู่ในร้านขายกางเกงยีนส์กับพี่ย้งและใครก็ไม่รู้อีกสองคน  ผมรีบเบรกแล้วเดินเลี่ยงไปอีกทางเพื่อความปลอดภัยของชีวิต ผมกับไอ้คุณเดินก้มหน้าหงุดๆด้วยความเร็วสูงสุดเพื่อที่จะให้พ้นออกจากห้างนี่ ผมเหลือบมองด้านหลัง เห็นพวกไอ้พี่พีชเดินยิ้มร่า ชี้ดูนู่นดูนี่ตามมา แต่คงไม่ได้สังเกตเห็นพวกผมสองคน



“ไอ้เชี่ยกันต์ แม่งเดินตามมาหวะมึง มึงพากูทำเหี้ยอะไรเนี่ย…กูรู้สึกเหมือนถูกไล่ล่าอยู่เลย” ไอ้คุณเดินมาข้างผมแล้วพูดเสียงเบา



“เถอะน่ามึง อยากรอดก็ทนไปสักพัก กูก็รู้สึกเหมือนมึงนั่นแหละ”ผมพูดแล้วรีบก้าวเท้าเดินให้เร็วกว่าเดิม



“เอ๊ะ  สองคนนั้นทำไมทำท่าลับๆล่อๆว่ะ!!” ผมรู้สึกเสียวสันหลังวูบ เมื่อเสียงผู้ชายที่ไม่คุ้นหูดังมาจากด้านหลัง แต่ผมก็เลือกที่จะไม่มองแล้วเดินจ้ำๆๆต่อไป  เหี้ยเอ้ย ทำไมประตูทางออกไกลแบบนี้ว่ะT^T



“ทนไม่ไหวแล้วเว้ย…ไอ้เชี่ยกันต์ มึงไปหลบในห้องน้ำไป!” ไอ้คุณบอกผมเมื่อถึงทางแยกที่เลี้ยวไปทางด้านซ้ายก็จะเป็นห้องน้ำ  ผมกระชับฮู้ดให้มาปิดหน้าด้านข้างของตัวเองแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป ผมรีบเข้าไปเลือกที่สิงสถิตในห้องน้ำที่อยู่ด้านในสุด


สักพักผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนหลายคนเดินเข้ามาในห้องน้ำ พร้อมเสียงที่คุ้นเคย



“ห้างเนี่ยกลมจริงๆเลยนะพี่ ผมเพิ่งเจอกับพี่พีชเมื่อกี้นี้เอง เจอกันอีกแล้ว ฮ่ะๆ” เสียงไอ้คุณ…



“เออ  กลมมาก แล้วเมื่อกี้กูเห็นเหมือนมึงเดินมากับใครหรือเปล่าว่ะ” เชี่ยยยย เสียงไอ้พี่พีชครับ



“อ่ะ เอ ไม่นี่ครับ ผมมาคนเดียว แต่เมื่อกี้มีคนเดินข้างผมครับ แต่ไม่รู้จักกัน” ฟู่ว…..ดีมากๆ รีบๆช่วยกูทีเถอะ



“ก็พักนี้ไอ้พีชหัวเสียตลอดเลย โทรไปหาเพื่อนน้องที่ชื่อกันต์แล้วไม่ยอมรับสาย”เสียงใครบางคน



“หระ เหรอครับ สงสัยมันลืมมือถือไว้มั้ง”เสียงไอ้คุณดูประหม่ากว่าเดิม คุณ มึงอย่าพึ่งตื่นตระหนกสิว่ะ



“ถ้ามันลืมมือถือ แล้วมันจะกดตัดสายกูได้ยังไงวะ!”ไอ้พี่พีชพูดเสียงดัง  ผมรู้สึกเหมือนถ้าออกไปคงโดนฆ่าหมกส้วม



“เฮ้ยๆ ไอ้พีชใจเย็นสิว่ะ แล้วมึงจะหงุดหงิดอะไรนักหนา แค่ไอ้น้องกันต์ไม่รับสายมึง”เสียงไอ้พี่ย้ง…



“….ก็ไมได้หงุดหงิดอะไร มันเป็นรุ่นน้องที่คณะเรานะเว้ย การที่กูโทรหารุ่นน้องแล้วมันไม่รับสายกูก็ต้องมีโมโหบ้างสิว่ะ แบบนี้ พี่กับน้องก็ติดต่อกันไม่ได้น่ะสิ” เสียงไอ้พี่พีช กูไม่เชื่อหรอกว่าไอ้ที่พูดมามันคือเหตุผลที่แท้จริง= =



“พี่มีอะไรเหรอ ไว้ถ้าผมเจอมันเดียวผมบอกให้ก็ได้” เจ๋งมากเพื่อนรัก บอกไปด้วยสิว่าเลิกโทรหากูด้วย กูกลัว



“มีแน่นอน แต่ต้องพูดกับมันคนเดียว”



“วู้วๆๆ วี๊ดดวิ้วววว”สิ้นเสียงไอ้พี่พีช ก็มีเสียงผู้ชายหลายคนส่งเสียงแซว  เรื่องที่พูดกับกูคนเดียว เรื่องอะไรว่ะ  มะ ไม่ได้ ตอนนี้ไอ้พี่พีชมีจุดมุ่งหมายคือการชิงจูบของผม อย่าไขว้เข่วเด็ดขาด



“โอ้ย ไอ้พีช เตะกูทำไมเนี่ย”เสียงใครสักคน  แต่กูอยากรู้ พวกมึงจะเข้ามาเปิดทอล์กโชว์ในห้องน้ำรึยังง๊ายยยย ออกไปสักทีสิว่ะ  กูทรมาณ อยู่ในนี้ก็ใช่ว่ามันจะอากาศถ่ายเทสะดวกนะเว้ยยยย



“ป่ะมึง เสร็จแล้วก็ออกไปกันเถอะ มายืนคุยกันในนี้เดียวกลิ่นขี้ลอยเข้าปากนะ”พูดถูกใจมากไอ้พี่ย้ง



“ไอ้คุณมึงจะออกไปกินข้าวพร้อมพวกกูไหม?”เสียงไอ้พี่พีช



“ผมปวดขี้ครับพี่ ขอขี้ก่อนดีกว่า”



“เออ งั้นพวกูไปก่อนนะ โชคดี เจอกันที่มหาลัย อยู่กันคนล่ะคณะแต่มึงก็มาเล่นที่คณะพวกกูได้นะ”พี่พีชพูดจบผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนที่ค่อยๆไกลออกไปเรื่อยๆ  พร้อมกับความโล่งใจของผม กูไม่เคยโล่งแบบนี้มาก่อนเลยหวะ



“ไอ้กันต์..อยู่ป่ะว่ะ”เสียงไอ้คุณเรียกผม ผมค่อยๆแง้มประตูออกมาดู เห็นไอ้คุณยืนอยู่คนเดียวก็ยิ่งโล่งเข้าไปใหญ่



“กู กูโครตโล่งเลยมึง”



“มึงขี้เหรอกันต์?”



“ไอ้ห่า ไม่ใช่เว้ย กูโล่งที่ไอ้พี่พีชไม่เจอกู แล้วไปกันหมดหรือยังว่ะ”ผมส่องไปทางด้านหลังไอ้คุณ  ไอ้คุณเลยเดินไปส่องหน้าห้องน้ำให้



“ปลอดภัยเว้ย ไม่มีใครอยู่ ป่ะมึง ออกไปกันเถอะ กูก็ชักอยากกลับบ้านแล้ว มาห้างแบบนี้ไม่สนุกเลย”



“อื้ม..กูขอโทษนะคุณ ”



“ไม่เป็นไรเว้ย แต่มันก็สนุกตรงหนีพวกพี่พีชนี่แหละ โครตมันส์เลย”



“ฮ่ะๆ เออ นึกแล้วก็ขำหวะ”ผมเดินหัวเราะร่วนออกมาจากห้องน้ำพร้อมไอ้คุณ และความสบายใจ วันนี้ผมก็รอดไปอีก วะ.…….เชี่ย…แล้ว…กู…



=[]=!!!! ผมกับไอ้คุณยืนแข็งอยู่กับภาพตรงหน้า  พอผมกับไอ้คุณจะเลี้ยวซ้ายเพื่อออกไปที่ชั้นจอดรถ จู่ๆก็มีผู้ชายหล่อเหี้ยๆสี่คนเดินออกมาจากหลืบแล้วมาขวางทางผมไว้  สองในสี่คนนั้นคือ




ไอ้เชี่ยพี่ชกับไอ้พี่ย้ง…….




----------------------------------
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 1 - 5 [9/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 10-07-2012 18:47:53
ตอนที่ 7


ความสบายใจของผมหายวับไปกับหน้าเมื่อเห็นหน้าไอ้พี่พีช  กรี๊ดด กูยังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้า  พอผมสบตาไอ้พี่พีชผมก็รีบหลบตาทันที ฮือ อะไรนักหนากับชีวิตกูว่ะเนี่ย

“อ่ะ เอ่อ….”

“ไอ้คุณ มึงไม่ต้องพูดอะไร เดียวกูคิดบัญชีกับมึงทีหลังโทษฐานโกหกกู”ไอ้พี่พีชพูด  ไอ้คุณ กูขอโทษนะ T^T

“เฮ้ยๆ เอาน่าๆ แล้วนี่เหรอ เด็กที่ไม่ยอมรับสายมึงน่ะ”ผู้ชายที่หล่อบรรลัยพูดขึ้น

“เออ ไอ้ลิงหัวแดงๆนี่แหละ”

“กูว่าก็ธรรมดานะ ไม่เหมือนลิงสักหน่อย”พี่ที่หล่อสัดๆอีกคนพูด แม่ง ยืนกันสี่คน กูนึกว่า F4 ถ้าถีบไอ้คุณไปยืนด้วยเนี่ย F5 เลยล่ะ แล้วตัวกู….หึ…รอให้ถูกหวยก่อนเถอะ

“ไอ้กันต์ ทำไมไม่รับสายกู?” ยังมีหน้ามาถามอีก ตัวเองทำอะไรไว้แม่งไม่รู้เหรอว่ะ

“ไม่ว่างครับ”ผมตอบไม่เหมือนกับที่คิด ส่วนไอ้คุณ ยืนนิ่ง ไม่พูดเลยครับ แต่ได้ยินมันพึมพำว่า ตายแน่กู ตายแน่กู

“มึงไม่ว่างก็ไม่ว่าอะไร แล้วทำไมไม่โทรกลับ?” เชี่ย ยังสรรหาอะไรมาถามกูจริงนะ

“ไม่มีเงินครับบ้านจน”

“มึงนี่ก็ เลิกแกล้งน้องได้แล้ว เดียววันรับน้องมึงก็ได้แกล้งเต็มที่แน่ๆ”พี่ที่หล่อสัดๆพูดแล้วตบบ่าพี่พีช

“เงียบไปเลยไอ้ธัญ”ไอ้พี่พีชปัดมือคนที่ชื่อธัญออก ส่วนพี่ธัญเบะปาก เดินไปซบไหล่ร้องไห้กับพี่ย้ง คนพวกนี้มันอะไรกันว่ะ

“แล้วพี่พีชมีอะไรครับ ตอนนี้ผมกับคุณต้องกลับบ้านแล้ว แม่ผมโทรเรียกแล้วครับ”ผมพยายามพูดจาสุภาพสุดๆเท่าที่จะทำได้ครับ บอกตามตรง ขยะแขยงตัวเองมากเลยครับ= =

“อ้ออ  หรือว่ามึงโกรธที่กูหอ…”

“เชี่ย!!!!”
ผมยกมือขึ้นปิดปากไอ้เชี่ยพี่พีชที่เกือบจะพูดเรื่องที่ผมยังไม่อยากจะนึกถึง ทุกคนตอนนี้มองผมด้วยความอยากรู้อยากเห็น ไม่เว้นแม้แต่ไอ้คุณที่ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้มันยังทำหน้าเหมือนคนใกล้ตายอยู่เลย ผมหันไปทำหน้าไม่พอใจใส่ไอ้พีพี่ชพี่ยักคิ้วกวนผม  กะ กูอยากฆ่าไอ้เวรนี่!!!!!!!!!!!!!!

“ขอโทษครับ พอดีผมเห็นตอนที่พี่พีชอ้าปากมันมีหมา!!โผล่ออกมาเลยรีบปิดไว้น่ะ”
ผมบอกทุกคน แต่ทุกคนแสยะยิ้มให้ผมโดยมิได้นัดหมาย ทำให้ผมรู้สึกเขินแบบสุดๆ

“จะปิดปากกูไว้อีกนานแค่ไหน ก็แค่กูกับมึ..”

“ถ้าพี่ปากโป้ง เรื่องที่พี่บอกว่าจะเอาจากผมวันนั้นผมจะไม่มีวันยกให้เด็ดขาด!!!!!!!!!!!”
ผมรีบชิ่งพูดก่อนที่ไอ้พี่พีชจะพูดจบ  ไอ้พี่พีชเงียบเหมือนนึกอะไรอยู่ ก่อนจะยิ้มเลวๆให้ผม พร้อมกับพยักหน้า

“อะ อะไรว่ะ ยกอะไรให้เหรอมึง”ไอ้คุณหันมาถามผม แม่ง ดวงตาของมันดูตื่นเต้นมาก ไม่ต่างอะไรจากเพื่อนพี่พีชเลย ผมรู้สึกเหมือนทุกคนยกเว้นผมกับไอ้พี่พีช มีหางกับหูโผล่ออกมาแล้วสบัดไปมาด้วยความตื่นเต้น

“เชี่ยพีช แม่งมีเรื่องสนุกๆไม่ยอมบอกพวกกูเหรอหะมึง”
พอไอ้พี่หล่อบรรลัยพูดจบผมหันไปถลึงตาใส่ จนพี่แกต้องหลบสายตา แล้วผมก็กลับมาจ้องหน้าเลวๆของไอ้พี่พีชอีกครั้ง

“สัญญา…”ผมพูดในขณะที่จ้องตาไอ้พี่พีช

“หืม?”

“สัญญากันก่อนว่าพี่จะไม่ปากโป้ง!!”

“หึ…กูสัญญา”ไอ้พี่พีชชูสามนิ้วขึ้น

“จบ!! ป่ะคุณ กลับกันเถอะ!!”
ผมลากแขนไอ้คุณออกมาจากฝูงไฮยีน่าพวกนั้น แม่งเอ้ยยยย ผมได้ยินเสียงเห่าของไฮยีน่าที่ผมเริ่มรู้สึกไม่ถูกชะตาด้วยสุดๆดังตามหลังมาบอกว่า

‘แล้วกูจะโทรไปหา!!’



เมื่อไหร่จะเข้าใจ เมื่อไหร่จะรักกัน
หากเราทั้งสองไม่ยอมเปิดใจ
ให้คำว่ารักเดินทางมาเจอกันน


โอยยย  เสียงเรียกเข้าพี่ไฟขาของผมดังไม่หยุดมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วครับ ผมพยายามเอาหมอนมาปิดหูตัวเองไว้ด้วยความรำคาญ หวังว่าไอ้คนที่โทรมามันจะเลิกโทรสักที แต่มันก็ยังดังต่อเนื่องไม่หยุด 

“โว้ยยยย อะไรจะมาคิดถึงกูตอนนี้ว่ะ!!”
ผมสะบัดผ้าห่มทิ้งแล้วเดินไปหยิบมือถือดู  เมื่อมองเห็นเวลาในมือถือ ผมก็แทบอยากจะปาทิ้ง ตี4ครับพี่น้องงง  ผมดูชื่อคนที่โทรเข้ามา ยิ่งอยากจะโยนลงหน้าต่างไปซะ

“คร๊าบบ…”ผมรับสายแล้วเดินไปทิ้งตัวลงบนที่นอน

‘รับสายช้านะมึง’เสียงกวนๆของพีพี่ชดังมาตามสาย..

“แล้ว ดูเวลาบ้างสิครับ ตีสี่นะครับ เวลานอนของผมครับพี่ จะตายหรือไงครับถ้าไม่ได้กวนคนอื่นเนี่ย มีอะไรไหม ถ้าไม่มีจะนอนแล้ว เหลือเวลานอนอีกตั้ง ชั่วโมงกว่าๆ หาววววว”ผมร่ายยาว ตามด้วยเสียงหาวไปอีกดอก

‘มึงจะนอนอะไรนักหนา ไปอาบน้ำได้แล้ว เดียวกูออกไปรับไปมหาลัย’

“พี่เมาเหรอว่ะ ไม่ไปเว้ย จะนอนก่อน เดียวได้คุณจะมารับเอง พี่จะไปดึกๆดื่นๆก็ไปเถอะ”

‘มึงต้องไปกับกู ไปอาบน้ำ!!!’

“ไม่อาบเว้ย จะนอน!!!”พูดจบผมก็ตัดสายแล้วถอดแบตทิ้งแม่งเลย เฮ้ออ สบายใจ ผมดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มแล้วก็หลับไป

…………………………………………………….
……………………………………………
…………………………
……………

พลั่ก!!!!!!!!!!

“โอ้ย!!! อะ อะไรว่ะ” ผมมองซ้ายมองขวา พบว่าตอนนี้สังขารของผมได้ลงมากองอยู่ที่พื้น

“ตาสว่างหรือยังครับน้องกันต์”เสียงนี่มัน…….ผมหันไปตามต้นตอของเสียงที่ดังมาจากด้านหลังช้าๆ  ก็เห็นไอ้พี่พีชยืนกอดอกมองผมอยู่

“ไปอาบน้ำ!”ไอ้พี่พีชพูดเสียงดัง  ผมยังรู้สึกมึนๆงงๆอยู่ สงสัยเพราลงมากระแทกที่พื้นแน่เลยล่ะ

“ขะ เข้ามาได้ไง”

“แม่ก็เปิดให้พี่เขาเข้ามาน่ะสิ ไปอาบน้ำสิกันต์ ให้พี่เขามาตามถึงบ้านแบบนี้ใช้ได้ทีไหน ขอโทษจริงๆนะพ่อหนุ่ม ลูกชายป้ามันขี้เกียจแบบนี้แหละ”
แม่ผมโผล่ออกมาจากด้านหลังไอ้พี่พีช แม่!!!แม่ทำแบบนี้ได้ไง ToT

“แม่!!ยังไม่ถึงเวลาตื่นของกันต์เลยนะ!”

“แต่มันถึงเวลาที่แกจะต้องไปมหาลัยแล้วนะ รีบไปอาบน้ำซะ ถ้าไม่อยากโดนชั้นเอาหม้อมาฟาดหัว”แม่ง้างตะหลิวใส่ผม  ผมเลยรีบลุกขึ้น เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแบบเร่งรีบทันที แต่ยังไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะเล็ดลอดออกมาจากไอ้พี่พีช

“จริงๆเล้ยไอ้ลูกคนนี้ ป้าฝากลูกชายด้วยนะ พ่อหนุ่มนั่งเล่นในห้องน้องกันต์ก่อนก็ได้ น้องกันต์อาบน้ำแปปเดียว”

“ครับ ขอบคุณมากครับ^^”

โว้ยยยยง่วงนอน หงุดหงิดดดด  ผมถอดเสื้อผ้าในห้องน้ำแล้วเขวี้ยงใส่กำแพงด้วยความหงุดหงิด แล้วก้าวลงอ่างจากุชชี่

ซะทีไหนกัน….ตักน้ำอาบจากถังตามประสาคนพอมีพอกินต่างหาก  สระผม ล้างหน้า แปรงฟัน ตามขั้นตอนที่ผมทำเป็นประจำทุกวัน ผมขว้าผ้าเช็ดตัวมาห่อท่อนล่าง แล้วเอาผ้าอีกผืนมาพาดคอเดินเช็ดหัวออกจากห้องน้ำเข้าไปในห้อง เห็นไอ้พี่พีชนอนอ่านการ์ตูนของผมอยู่บนเตียง

“ออกไปดิพี่ จะใส่เสื้อผ้า” ผมบอกไอ้พี่พีช

“จะใส่ก็ใส่ไปสิ กูไม่มองหรอก เล็กเหมือนหนอนชอนไชศพหมา” อุ๊….พูดซะเห็นภาพ แต่ของผมไม่ได้เล็กแบบนั้นนะโว้ยยยยยยยยย

“ของตัวเองใหญ่ตายล่ะ”

“เคยเห็นเหรอมึงน่ะ เดียวถอดให้ดูเอาไหม”

“ไม่ต้องว้อย!!ระคายเคืองสายตา ”ผมปาผ้าที่พาดคอใส่ไอ้พี่พีชที่ลุกทำท่าจะถอดกางเกง พอผมปาใส่พี่แกก็หัวเราะหึหึ ขนลุกชิบหาย

“มึงเนี่ย ขาวดีนะ หัวนมก็สีชมพู..” เชี่ย!!!ปิดหัวนมแทบไม่ทัน  ผมรีบใส่เสื้ออย่างว่องไว  แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะของไอ้พี่พีช  ผมหยิบกางเกงในกับกางเกง แล้วเดินเข้าไปในตู้เสื้อผ้า  ถ้ากูจะลำบากขนาดนี้นะ T_T ถ้าผมใส่ข้างนอกแม่งต้องถูกแซวอีกแน่ๆ และผมรำคาญสายตาทีมันมองผมเหลือเกิน พอใส่เสร็จผมก็ออกมา เห็นไอ้พี่พีชมอง งงๆ

“มึงเข้าไปทำอะไรในตู้ว่ะ”

“แต่งตัว”ผมพูดแต่ไมได้มองไอ้พี่พีชเพราะมัวก้มหาไดร์เป่าผม  ส่วนไอ้พี่พีชก็เงียบจนผมรู้สึกผิดปกติ

“เฮ้ย!!!!!!!” ผมสะดุ้งเพราะจู่ๆผมรู้สึกถึงลมหายใจที่เป่ารดต้นคอของผม พอหันกลับไปเห็นไอ้พี่พีชเอามือปิดปากหัวเราะที่เห็นปฏิกิริยาของผม

“หึ..หึหึหึ…”ไอ้พีพี่ชก้มกน้าปิดปากหัวเราะ

“ทำเหี้ยอะไรของพี่ว่ะเนี่ย!”ผมหันหลังชนฝาเพื่อป้องกันการถูกจู่โจม

“กูแค่ดมกลิ่นดู เห็นแชมพูมึงหอมดี จะได้ซื้อมาใช้มั่ง” กูว่า ไม่ใช่แน่ๆ= =

“โดฟเว้ย!! รู้แล้วอย่ามาดมอีกนะ!!” ผมเสียบปลั๊กแล้วนั่งลงเป่าผมตัวเอง พักนี้ไอ้พี่พีชแม่งทำตัวแปลกๆ เหมือนโรคจิตเข้าไปทุกวันๆ ผมนั่งเป่าผมพลางแอบมองพี่พีชที่นั่งอ่านการ์ตูนรอผม

“เสร็จหรือยังมึงน่ะ”ไอ้พี่พีชถามแต่ไม่ละสายตาออกจากหนังสือ

“ยัง ถ้ารีบก็ไปก่อนเลยสิ”

“กูไม่รีบ แต่มึงน่ะ ไวไวหน่อย  ไปช้ามึงถูกจัดการแน่”

“ทำไมว่ะพี่?”

“สีหัวมึง กับ หน้าตามึง”

“สีหัวผมพอเข้าใจ แต่หน้าของผมมันทำไมว่ะ ก็หน้าเหมือนคนปกติทั่วไปไม่ใช่หรือไง”

“มึงแกล้งไม่รู้เหรอกันต์…ว่ามึงน่ะ….”

“ผมทำไมพี่?”

“มึง….น่ะ..” เอ้า จะพูดก็ไม่พูด แม่งเว้นให้กูตื่นต้นหรือไงว่ะ= =

“มึง…..มึงเหมือนลิง…ถ้าคนอื่นเห็นเข้าเดียวถูกจับไปงานวัดหรอกกูห่วงนะเนี่ย!!”  ห่วงชีวิตตัวเองซะเถอะ!!!

“โว้ย!!!!!”ผมฉุน ปาหนังสือที่อยู่แถวนั้นใส่ไอ้พี่พีช ส่วนไอ้ตัวดี กระโดดหลบทันแล้วแสยะยิ้มใส่ผม น่ารำคาญจริงโว้ยย ผมรีบเป่าผมให้มันเสร็จๆ แล้วใช้เจลมาจัดทรงให้ดูหล่อยิ่งขึ้น อุอุ

“แต่งตั้งนาน หล่อได้แค่นี้เหรอ”ไอ้พี่พีชเดินมายืนข้างผมที่กำลังส่องกระจกอยู่ ไอ้ที่เมือ่กี้เห็นตัวเองหล่อๆในกระจกพอไอ้พี่พีชมายืนข้างๆผม  แม่งดูหม่องไปเลยT_T ออกไปห่างๆได้ไหมโว้ยยย

“เออ หล่อได้สุดๆแค่นี้แหละ!!ไปกันหรือยังล่ะ!!”ผมเดินออกมาจากกระจกแล้วสะพายเป้ใบใหม่

“กูอยากไปตั้งนานแล้ว มีแต่มึงนั่นแหละที่ชักช้า” ไอ้พี่พีชเดินมาเตะก้นผม แล้วเดินออกจากห้องไป  วุ้ย!!!ก้นนะไม่ใช่กระสอบทราย  ผมเดินตามพี่พีชลงไปชั้นล่าง เห็นยืนคุยกับคุณแม่อยู่ แม่ผมหน้าบานเชียว เจอเด็กหนุ่มหล่อๆไม่ได้เลย แบบนี้ต้องไปบอกไอ้คุณว่าแม่ผมนอกใจมันแล้ว ฮ่าๆ

“แม่ กันต์จะไปแล้วนะ” ผมเดินไปยืนข้างๆไอ้พี่พีช

“แหม ทำยังไงถึงได้สูงขนาดนี้เนี่ยพ่อหนุ่ม” แม่!!!!=[]=!!ได้ยินลูกตัวเองไหมเนี่ย

“ผมออกกำลังตั้งแต่เด็กๆน่ะครับ ตอนแรกผมตัวเล็กมาก แต่พอขึ้นม.ปลายก็สูงเอาๆ”

“แม่!!! จะไปแล้วนะ” ผมพูดเสียงดังกว่าเดิม แม่ผมหันมามองแล้วยื่นแบ้งค์สีม่วงให้ผม

“ถอนมาด้วย 480” แม่ผมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาสุดๆ

“แม๊!!!!!!!!!=[]=!! ”

“ฮ่ะๆ ไม่เป็นไรหรอก เดียวพี่เลี้ยงกันต์เอง ”ไอ้พี่พีชแม่งเนียนกอดคอผม

“จ๊ะ ฝากน้องด้วยนะ น้องเรียนไม่ค่อยเก่ง มีอะไรก็แนะนำน้องหน่อยนะจ๊ะพีช”กรี๊ดดด อย่าฝากผมไว้กับไอ้เวรนี่!!!!

“ครับคุณแม่ ไว้ใจผมได้เลย” ไอ้คนที่รับปากนี่แหละที่ไม่น่าไว้ใจที่สุด!!!

“จิ๊…..ไปนะครับแม่”ผมปัดมือไอ้พี่พีชออกแล้วยกมือไหว้แม่ ก่อนจะเดินออกไป จากบ้าน

“เอ้า ขึ้นรถ สายแล้วเนี่ย เพราะมึงช้าคนเดียวเลย”ไอ้พี่พีชกดปลดล็อคประตูรถ

“รู้แล้วน่า!!!!!”ผมเปิดประตูรถเข้าไปกระแทกก้นนั่งลงเบาะแรงๆแล้วปิดประตูเสียงดัง แสดงถึงความไม่พอใจ ใจในใจผมภาวนาอย่าให้รถมันมีรอยขีดข่วน เพราะผมคงไม่มีปัญญาใช้แน่ๆT^T

“เอาล่ะ ถ้ามึงไม่อยากตาย คาดเข็มขัดนิระภัยซะ”ไอ้พี่พีชบอกผมที่นั่งกอดอกทำหน้ามุ่ยอยู่

“มหาลัยไม่ได้ไกลอะไรสักหน่อยคาดทำไม”

“อุบัติเหตุน่ะมึงเข้าใจไหม มันจะเกิดตอนไหนไม่รู้ ป้องกันไว้ก่อน หรือมึงอยากเด้งออกนอกรถไปนอนกลางถนนล่ะหืม?”

ชิ…ไอ้ที่พูดมาก็ถูก ผมรีบคาดเข็มขัดทันทีเพื่อความปลอดภัยของชีวิตตัวเอง ทุกคนเองก็คาดด้วยนะครับ!!!  ไอ้พี่พีชยิ้มพอใจแล้วเหยียบคันเร่งเพื่อมุ่งหน้าสู่มหาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ go go go go!!!
----------------------------------------- 
รถไอ้พี่พีชขับเข้ามาในมหาลัย คนที่เดินอยู่เหลียวมองกันเป็นแถบ  ระหว่างทาง ไอ้พี่พีชก็แนะนำสถานที่ต่างๆให้กับผม   จนมาถึงคณะสถาปัตย์  พอผมก้าวลงจากรถไอ้พี่พีช  สายตาแทบทุกสายตาจับจ้องมาที่ผม ทำให้ผมรู้สึกประหม่าสุดๆ ผมรีบใส่หมวกปกปิดสีผมแสบทรวงของผมไว้

“มึงดูไว้ คนที่มองมึงอยู่ ต่อจากนี้จะเป็นพี่เป็นเพื่อนของมึง” ไอ้พี่พีชบอกผม

“ครับพี่พีช” คนเยอะมาก แต่ไม่ยักกะมีคนรู้จักสักคนแหะ T_T รู้งี้ชวนไอ้คุณมาเรียนด้วยกันก็ดีหรอก

“เฮ้ย!!!!!!!!ใครรู้ตัวว่าเป็นน้องปีหนึ่ง มารวมที่นี่ภายใน 1 นาที!!!!!”จู่ๆ ไอ้บ้าที่ยืนข้างผมก็ตะโกนลั่น จนขี้หูผมอยากจะออกมาเต้นแซมบ้า  คนที่นั่ง ที่ยืนคุยกันอยู่ ก็รีบวิ่งตาเหลือกมา

“น้องครับ!!!ให้วิ่งมาครับ ไม่ใช่เดิน!!!!เร็วหน่อยครับ!!!!!!”รุ่นพี่ที่ยืนอยู่ที่ต่างๆตะโกนเสียงดังเจี๊ยวจ๊าว ตัวผมเองมึนๆ รีบเดินเข้าไปในกลุ่มปีหนึ่งทันที

“มาถึงแล้ว จัดเป็นแถวให้เป็นระเบียบด้วยครับ!!!!!”ไอ้พี่ย้งเดินมาจากด้านหลัง ตะโกนเสียงดัง โว้ยย พวกนี้มันอะไรกันว่ะ   พวกปีหนึ่งก็แตกตื่นรีบจัดแถวให้เป็นระเบียบกันใหญ่ ตัวผมอยู่กลางๆ ฟู่ว โชคดีจริงที่ไม่ได้อยู่ด้านหน้า

“แถวไหนคิดว่าเรียบร้อยแล้วนั่งลงครับ!!!!!!”
ไอ้พี่คนนี้ ถ้าจำไม่ผิด น่าจะชื่อ ธัญ  หือ..อยู่คณะเดียวกันเหรอว่ะเนี่ย ส่วนไอ้พี่พีชเก๊กหน้าเดินไปเดินมา แถมยังมีส่งสายตาพิฆาตให้พวกรุ่นน้องได้หลบสายตากันเป็นแถว ผมคือหนึ่งในนั้น

“เฮ้ย!!!! น้องที่ใส่หมวกน่ะ!!! ใครให้ใส่ครับ!!!”
เชี่ยแล้วกู…..สายตาจาก ด้านหน้า ซ้าย ขวา และด้านหลัง จับจ้องมาที่ผมคนเดียว บางคนแม่งยืดคอมองด้วย กูรู้นะ T^T

“เอาน่าไอ้ชิน น้องเค้าอยากเท่กว่ามึงไง”
เสียงไอ้พี่ย้ง ผมเลยเงยหน้าขึ้นไปมอง เป็นเพื่อนไอ้พี่พีชอีกคนครับ เชี่ยเอ้ยยแม่งอยู่กันครบเลย ตายแน่กู ตายแน่ไอ้กันต์ ToT

“ไม่ได้ครับ น้องๆในที่นี้ ห้ามหน้าตาดีเกินพวกพี่ สี่ คน เด็ด ขาด!!” ไอ้พี่ชินพูดแล้วชี้ไปที่ พี่พีช พี่ธัญ พี่ย้ง และตัวเอง โฮก กูจะบ้า ไอ้พวกพี่ๆที่เหลือยืนหัวเราะกันใหญ่

“น้องที่ใส่หมวก ออกมานี่สิครับ!!!!” ไอ้พี่ชินออกกำสั่ง

“ผมจะถอดหมวก แต่ไม่ออกไปได้ไหมครับ!” ผมพูดเสียงดัง

“ไม่ได้ครับ ออกมาถอดให้เพื่อนๆดูดีกว่าครับ”แม่ง กวนส้นกูกันทั้งกลุ่มเลยนะ ผมหันไปมองไอ้พี่พีชขอความช่วยเหลือ พี่พีชแม่งยิ้มแล้วกวักมือเรียกผมT^T

“ถ้าน้องไม่ออกมา พี่จะทำโทษทุกคนนะครับ!!!!”ไอ้พี่ย้งพูดเสียงดังแถมทำหน้าเหมือนโดนหวยแดก  แม่ง คอยดูเถอะ แกล้งกูให้สะใจไปเลยนะT^T

ผมลุกขึ้นยืนแล้วขอทางเพื่อนๆเพื่อออกไปยืนด้านหน้า  โดยที่มีไอ้พี่ชิน พี่ย้ง พี่พีช พี่ธัญ ยืนอยู่ข้างๆ ตัวผมยืนก้มหน้าอยู่ตรงกลาง

“เงยหน้าให้เพื่อนๆดูหน้าหน่อยสิครับ”ไอ้พี่ธัญส่งผม  ผมเลยค่อยเงยหน้าขึ้น

“แนะนำตัวเสียงดังๆ!!!!!!!!!!”ไอ้พี่พีชแหกปากบอกผม

“ผม ชื่อ กันตภน คุตตะวานิช  ชื่อเล่น กันต์ จบจากโรงเรียนXXXครับผม”

“น้องป่วยเหรอครับถึงดังได้แค่นี้ เพื่อนๆด้านหลังเขาไม่ได้ยินกันเลยครับ เอาใหม่!!!!!”คราวนี้ไอ้พี่ชินสั่งผม

“ผม ชื่อ กันตภน คุตตะวานิช  ชื่อเล่น กันต์ จบจากโรงเรียนXXXครับผม!!!!!”ผมพูดประโยคเดิมซ้ำอีกรอบ คราวนี้พูดเสียงดังจนเจ็บคอเลยครับ

“น้องเป็นผู้ชายหรือทอมครับ!!!!!!!!!!!!”จู่ๆรุ่นพี่อีกคนก็ตะโกนถาม ผมแทบอยากจะวิ่งเข้าไปเสยคางพี่แกสักที แต่รู้ว่าคงไม่ดีแน่ๆT^T

“เป็นชายแท้ 100 เปอร์เซ็นครับผม!!!!!!!”ผมตะโกนสุดเสียง

“ถอดหมวกออกสิครับ!!!!”
ไอ้พี่ย้งสั่งผม ส่วนไอ้พี่พีช กับพรรคพวกอีกสองตัวกำลังปิดปากคงเพราะคงกลั้นหัวเราะกูอยู่สินะ… ผมค่อยๆถอดหมวกออก แล้วสีผมของผมก็ไปแทงเบ้าตาของทุกคน ฮือ กูอยากตาย ทำไมกูไม่ไปย้อมกลับว่ะ T^T ไอ้พี่ย้งก็ดึงหมวกออกไปจากมือผม ผมก้มหน้าด้วยความอับอายToT

“อะไรดลใจให้น้องทำสีนี้ครับ!!!!”ไอ้พี่ชินกลับมาเก๊กหน้าขรึม ถามหลังจากที่แอบหันไปหัวเราะ

“เพื่อนเลือกให้ครับ!!!!”

“เลือกเองไม่เป็นเหรอครับ!!!!”ไอ้พี่ชินแม่งไม่หยุดกวนผมสักทีT^T

“เป็นคะ….”

“กลับไปนั่งที่เดิมได้แล้วครับน้องกันต์!!!!”จู่ๆไอ้พี่พีชก็พูดแทรกขึ้นมา

“ขอบคุณครับ!!!!!”

“เดียวครับน้อง!!!”

ฟุ่บ…..

“หมวกน้องเอาคืนไปครับ”
ไอ้พี่พีชเอาหมวกของผมมาใส่ไว้ที่หัวของผมให้เหมือนเดิม ผมไหว้ขอบคุณตามมารยาท= =แล้วรีบเดินกลับไปนั่งที่เดิม ไม่นานนัก เสียงข้อความของผมก็ดังขึ้น คนส่งคือไอ้พี่ที่ตะโกนโวยวายอยู่ด้านหน้า ผมแอบกดอ่านข้อความที่ส่งมา

[ปิดหน้าไว้ดีดีนะครับ เดียวมีคนตกหลุมรัก]

 อ้วกกกกก พี่พีชแม่งเป็นเหี้ยอะไรว่ะ กูขนลุกโว้ยยยยยย มาคงมาครับอะไรกับกรูวววว์!!! สงสัยแม่งผีเข้า

ผมเงยหน้ามองไอ้คนที่ส่งมา ไอ้พี่พีชเองก็กำลังมองผม พอเราสบตากันไอ้พี่พีชก็ยิ้มมุมปากให้ผม ด้วยสัญชาติญาณ ผมส่งนิ้วกลางไปให้ทันที  พอให้พี่พีชเห็น รอยยิ้มพี่แกก็หายไป และผมก็เริ่มรู้สึกตัว….

“น้องกันต์ครับ!!!!! เมื่อกี้น้องส่งนิ้วกลางมาให้พวกพี่เหรอครับ!!!ออกมาข้างหน้าเดียวนี้!!!!!!!!!”

กรี๊ดดดดดดดดดดดด เอาอีกแล้วเหรอกู!!!!!!ToT!!!!


TBC.

-----------------------------

ทะยอยๆลง
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 6 - 7 [10/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 10-07-2012 21:23:02
ตอนที่ 8

“น้องกันต์ กินข้าวหรือยังครับ มานั่งกินกับพวกพี่ไหมครับ”

“นั่นไง ไอ้คนที่ด่าพวกพี่พีชว่าค_ย”

“มาแล้วเว้ย ไอ้หัวแดงที่ใจกล้าชูนิ้วกลางให้รุ่นพี่”

“น้องกันต์คร๊าบ พวกไอ้พีชไม่อยากได้ค_ยของน้องแต่พี่อยากได้นะคร๊าบบบ”

ฮืออ ชีวิตกู T_T  ผมกำลังเดินก้มหน้าก้มตาฝ่าฟันเสียงซุบซิบนินทา เสียงแซวที่ดังมาจากทั่วสารทิศ หลังจากที่ผมเผลอชูนิ้วกลางให้ไอ้พี่พีช  ผมก็กลายเป็นคนดังทันทีครับ เขาเรียกผมว่า ไอ้กันต์นิ้วกลาง  กูควรดีใจหรือเปล่านะ ส่วนไอ้พวกF4จอมปลอมมันก็ขำกันใหญ่เลยล่ะครับ หึหึ….อย่าให้ผมเอาคืนบ้างนะ รังแกผู้อ่อนแอกว่าแบบนี้แม่งขี้โกงที่สุดเลยว้อย

ผมหลับหูหลับตาเดินไปหาไอ้คุณที่มันโทรมาบอกผมว่า รออยู่หน้าคณะผม

“ไอ้กันต์!!!กูอยู่นี่!!”ผมหันตามเสียงเรียก เห็นมันยืนอยู่ข้างจักรยานคันนึง

“ฮือออ  ไอ้คุณToT”ผมเดินน้ำตาคลอไปหามันด้วยความโล่งใจ

“เป็นเหี้ยอะไรอีกล่ะ อย่าๆ อย่ามาเช็ดน้ำตาที่เสื้อกู ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้ โอเค๊!?”ไอ้คุณถอยห่างออกจากผม แม่ง เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ แต่มันก็ค้นกระเป๋าแล้วยื่นทิชชู่ให้ผม

“เอ้ามึง นั่งๆ กูจะพาปั่นจักรยานชมมหาลัยแก้เครียด”
ไอ้คุณบอกผม ผมก็นั่งซ้อนท้ายมันแล้วใส่ฮู้ด ตามด้วยหมวกใบเก่งของผม ผมเป็นคนชอบเสื้อที่มีฮู้ดมากๆเลยน่ะครับ^^ ไอ้คุณปั่นจักรยานช้าๆไปเรื่อยๆ ผมเองก็นั่งซ้อนท้ายมันมองนู้นมองนี่ไปเรื่อย แต่ผู้หญิงที่เดินๆอยู่นี่ดิ แค่ได้คุณขี่ผ่าน ส้นสูงแทบพลิก เพราะหันมามองไม่ดูทางข้างหน้า  คุณ…มึง…มึงกลบความหล่อกูอีกแล้วววToT

“เดียวกูพาไปคณะกู จะไปแนะนำเพื่อนให้มึงรู้จักไว้ แล้วมึง มีเพื่อนแนะนำให้กูรู้จักบ้างไหม?”ไอ้คุณปั่นจักรยานช้าๆมุ่งหน้าไปที่คณะมัน

“หึหึ  ถามว่า มีใครคุยกับกูแล้วหรือยังดีกว่า”

“ทำไมว่ะ?” ผมยังไม่ได้เล่าให้มันฟังสินะ

“เรื่องมันยาว เดียวกูเล่าให้ฟังทีหลัง  แล้วนี่มึง ปั่นเร็วๆหน่อยได้ไหม”

“ถ้ามึงหนักเท่าลูกแมวป่านนี้กูพามึงเหาะแล้ว”

“กูเบากว่ามึงนะเว้ย!!!!”

“หนักพอพอกับควายตัวนึงเลยมึงน่ะ”

ผมกับไอ้คุณเถียงกันไปสักพัก จนในที่สุดแรงปั่นของไอ้คุณก็พาผมมาที่คณะของมัน ผู้หญิงที่คณะหันมามองมันเป็นตาเดียว ทุกคนครับ ไม่สงสัยกันเลยเหรอว่ามันพาใครมา  ผู้หญิงส่วนใหญ่มองมันแล้วก็บ่นพึมพำว่า ‘มีแฟนแล้วน่าเสียดายหวะ’ แต่ผมว่าให้มันมีแฟนไปน่ะดีแล้ว เพราะผู้หญิงที่เหลืออาจจะหันมาเลือกผมบ้างสักคนTwT

“นั่งตรงนี้แล้วกัน เดียวกูโทรเรียกเพื่อนกูออกมาก่อน มันไปซื้อขนม กูบอกว่าจะพามึงมา พวกมันตื่นเต้นกันใหญ่เลยนะเว้ย!!”
ไอ้คุณพูดแล้วตบไหล่ผม  ทำไมต้องตื่นเต้นด้วยว่ะ กูไม่ใช่ณเดชสักหน่อย= =   ผมมองไอ้คุณที่เดินออกไปคุยโทรศัพท์ ทำไมต้องออกไปคุยไกลแบบนั้นหว่า  ผมคิดแต่ก็ไม่ได้สนใจ อากาศเริ่มระอุ ผมเลยถอดหมวกกับฮู้ดออก

“กูโทรบอกพวกมันแล้ว เดียวพวกมันก็มาถึง อีกสามนาที มันบอกขอไปแต่งตัวดีดีก่อน”

“เพื่อ???”

“จะได้ประทับใจเมื่อแรกเจอไง แล้วไหน มึงเล่าให้กูฟังสิว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมเพื่อนกูที่ไม่มีเพื่อน พอเข้ามหาลัยยิ่งไม่มีเพื่อนเข้าไปอีก”ไอ้คุณตอกย้ำความบัดซบของชีวิตผม

“มันยาวไง เอาไว้ทีหลัง กูเล่าให้มึงฟังแน่ๆ”

“อย่านานนักนะ เดียวหัวมึงระเบิดซะก่อน”

“เออ!”

“น้องคุณ พี่ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ”
จู่ๆก็มีพี่สาวคนนึงเดินเข้ามาขอถ่ายรูปไอ้คุณครับ  ผมเลยเมินหันหน้าไปทางอื่น แม่ง กูนั่งอยู่ตรงนี้นะ เห็นหัวแดงๆของกูบ้างสิทุกคน อย่างน้อยก็ถามมันที ว่าไอ้หัวแดงนั่งข้างมันเป็นใครTwT พอหันไปผมก็เจอพวกผู้หญิงที่ทำท่าอิจฉาพี่สาวคนนี้ที่เข้ามาคุยกับไอ้คุณ ผมยิ่งเจ็บปวด เลยหันมาหาไอ้คุณดีกว่า

“ขอโทษครับ ตอนนี้ไม่สะดวก พอดีคุยธุระกับเพื่อนอยู่น่ะครับ”ไอ้คุณพูดแล้วชี้มาที่ผม  พี่สาวคนนั้นก็มองมาที่ผม ผมเลยยิ้มแล้วก้มหัวให้น้อยๆทีนึง ขอโทษจริงๆนะพี่สาว ไอ้คุณถึงมันจะทะลึ่งขี้เล่น แต่มันไม่ชอบที่ผู้หญิงป็นผ่ายรุกครับ

“งั้นเอ่อ น้องคะ ช่วยมาคุยกับน้องคุณวันหลังแล้วกันนะคะ”
พรู้ด!!!!!!!! ผมรู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีตัวคนในสายตาผู้หญิงจริงๆก็คราวนี้แหละ  ส่วนไอ้คุณมันก็ทำหน้าไม่พอใจขึ้นมา โฮกก อย่านะไอ้คุณ=[]=!!

“พี่สาว…อย่าเสียมารยาทกับเพื่อนผมนะครับ ถ้าอยากได้รูปผมนัก ไปเซฟเอาที่เฟสของผมแล้วกันครับ”คุณเวอร์ชั่นดาร์คระดับต่ำออกมาแล้ว=[]=!

“งั้นพี่ขอชื่อเฟสน้องคุณหน่อยได้ไหมคะ” พี่ไม่รู้ตัวหรือไม่สนใจกันแน่ครับ เพื่อนผมกำลังต่อว่าพี่อยู่นะครับ

“Khunnie moe” ไอ้คุณบอกด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ

“พี่แอดแล้วนะคะ”

“แอดมาเถอะครับ ผมไม่กดรับให้เหมื่อยนิ้วหรอก ขอโทษนะครับ ผมจะคุยธุระกับเพื่อนต่อ ขอความเป็น ส่วนตัว ด้วยครับ”

ไอ้คุณพูดแล้วผายมือออกไปประมาณว่า ‘เชิญไปได้แล้วครับ’

“คิดว่าตัวเองหล่อนักหรือไงยะ!!!” พี่สาวคนนั้นตะโกนใส่ไอ้คุณแล้วเดินสะบัดตูดออกไป ส่วนไอ้คุณมันก็ยักไหล่กวนตีน

“หึ ถ้ากูไม่หล่อมาหม้อกูทำไม ใช่ไหมว่ะมึง ฮ่ะๆๆ” กูอยากโดนหม้อ…….

“หึ….แล้วเมื่อไหร่เพื่อนมึงจะมาว่ะ”

“ใกล้แล้วล่ะ”ไอ้คุณดูนาฬิกา

“คูณณ~~”

“นั่นไงมาแล้วมึง”
ผมหันไปมองตามสายตาไอ้คุณ มีผู้ชายสองคนอืม…..ซึ่ง…ไอ้สัดคุณ พวกมึงตั้งใจพากันมาเพื่อให้กูรู้สึกด้อยกว่าเดิมใช่ไหม TwT

“ไอ้เต้ ไอ้ทอม!ทางนี้”ไอ้คุณตะโกนแล้วยกมือเรียกเพื่อนที่เดินดิ่งมา ผมรีบหันกลับด้วยความอายในใบหน้าของตนเอง

“ไหนว่ะ มึงบอกจะพาสาวมา สาวห้าวๆกูชอบนะมึง เอ….หรือว่าจะเป็นคนนี้ครับ….”
จู่ๆไอ้เหี้ยนี้ก็โผล่หน้ามาจ้องหน้าผมห่างกันในระยะ20เซ็น แม่ง..หล่อทุกอนูรูขุมขนจริงๆ…แต่เดียวก่อน……..สาว??

“ชื่อกันต์สินะ ไอ้คุณเล่าให้ฟังบ่อย บอกว่าจะพามาแนะนำให้รู้จักวันนี้ก็ได้รู้จักสักที น่ารักเหมือนที่ไอ้คุณเล่าให้ฟังเลยนะ”
ไอ้เห้อีกคนนั่งลงตรงข้ามผมแล้วมอง  ผมหันไปมองหน้าไอ้เพื่อนเวรของผมที่กำลังกลั้นหัวเราะอยู่

“ผมชื่อเต้นะครับ ส่วนไอ้นี่ชื่อทอม” อ้อ….ไอ้เหี้ยที่ยื่นหน้ามาหากูชื่อเต้ ส่วนไอ้เจ้ดเด้ที่นั่งอยู่ตรงข้ามกูชื่อทอมสินะ…พวกมันสองคนยื่นมือมาตรงหน้าผม

“ยินดีที่รู้จักครับ^^” ผมยื่นมือไปจับมือพวกมัน พอปล่อยมือพวกมันก็เอาไปดม

“หวัดดี แนะนำตัวช้าไปหน่อย กูชื่อกันต์ ที่สำคัญ กูเป็นผู้ชายเว้ยไอ้เหี้ย!!!!”ผมพูดเสียงดัง แล้วไอ้เชี่ยคุณก็ระเบิดเสียงหัวเราะ พร้อมเพื่อนมันอีกสองคน หัวเราะเชี่ยอะไร กูซีเรียสนะ!!!

“ไอ้ห่า กระเดือกมึงจะทิ่มตากูอยู่แล้ว กูคงไม่รู้ว่ามึงเป็นผู้ชายหรอก!! ฮ่าๆๆๆ” ไอ้เต้พูดไปหัวเราะไป

“นมก็ไม่มี ถึงมึงจะหน้าหวานก็เถอะ ฮ่าๆ แต่ดูอีกแบบมันรึก็คือกระเทยดีดีนี่เอง ฮ่าๆๆๆๆ”
ไอ้ทอมพูด ตามด้วยเสียงหัวเราะที่ได้ยินไปทั่วมหาลัย ส่วนไอ้คุณนั่งกุมท้องหน้าฟุบกับโต๊ะไปแล้ว  เอาเลยพวกมึง หัวเราะกันให้สะใจไปเลย กูเป็นตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้พวกมึงกลั่นแกล้งหรือไง!  ถ้ากูมีชีวิตกูจะออกไปฆ่าไรท์เตอร์!!!  (ไรท์เตอร์ :: =[]=!!! ผมสร้างพวกนายขึ้นมานะ T^T)

“ไอ้เหี้ยคุณมึง แผนมึงใช่ไหม”ผมกระชากคอเสื้อไอ้ตัวดีที่หัวเราะไม่หยุด

“ฮ่ะๆ โอ้ยมึง!! อย่า ให้กูหัวเราะก่อนได้ไหม”ไอ้คุณหัวเราะไม่หยุด กูขอให้พวกมึงหัวเราะค้างแบบนี้จนขาดใจตายไปเลย!!

“เฮ้อ!!!! เอ้า!!พอแล้ว โอยกูปวดท้อง”ไอ้เต้พูดแล้วจับท้องตัวเอง

“เพื่อนมึงนี่ฮาจริงๆเลยเว้ยไอ้คุณ”ไอ้เชี่ยทอมตบหลังไอ้คุณ ฮาพ่อมึงสิ= = กูบอกว่ากูซีเรียส!!!

“กันต์ๆ ปล่อยกูๆเจ็บๆๆ”ไอ้คุณตีมือผมที่กำคอเสื้อมันอยู่ ผมเลยปล่อยแล้วนั่งทำหน้าบอกบุญไม่รับ แม่งเรียกผมมาให้เพื่อนแกล้งเนี่ยนะ แล้วที่สำคัญ มันคือหัวหน้าในการกลั่นแกล้งในครั้งนี้อย่างแน่นอน

“อย่าทำหน้าแบบนั้นน่า เนี่ยกูอุตส่าห์พาเพื่อนมาให้มึงรู้จักนะ”ไอ้คุณบีบไหล่ผมที่นั่งทำหน้าไม่พอใจ=3=

“สำหรับคนไม่มีเพื่อนแบบมึงเนี่ย ควรจะดีใจนะเว้ย!”ไอ้คุณพูดต่อเพราะผมไม่ยอมพูดอะไรกับมัน ย้ำจริงไอ้เรื่องที่กูไม่มีเพื่อนเนี่ย= =

“เออ กูมันไม่มีเพื่อน แล้วไอ้เหี้ยที่ปั่นจักรยานพากูมาที่นี่มันเป็นใครว่ะ!!!”

“กูเป็น ยิ่งกว่าเพื่อนของมึงไง!!”ตึง!!ไอ้สองตัวที่ฟังอยู่ สำลักขนมปังกันเลยครับ

“คุณ มึงพูดให้ชัดเจนด้วยได้ไหมว่ะ พูดแบบนี้กูคิดนะ”ไอ้ทอมบอก

“กูกับมันเนี่ย สนิทกันมาก ไม่ใช่แค่เพื่อนธรรมดาเว้ย หาคำเปรียบไม่ได้ ”ไอ้คุณยืดอกพูด ส่วนไอ้สองตัวก็ตบมือเปาะแปะอย่างชื่นชม พูดขนาดนี้แล้ว ผมจะเลิกทำหน้าป่วยก็ได้-.,-

“กันต์ มึงดีใจไหมเนี่ย มีไอ้คุณเป็นเพื่อน”ไอ้เต้ ยื่นกำปั้นมาที่ปากผมเสมือนว่ามันคือไมค์

“หึ…จะดีมากกว่านี้ถ้ามันเห็นกูสำคัญกว่าแฟนมัน!”

“เรื่องนี้อาจจะต้องเรียกพี่ปั่นมาเคลียนะครับไอ้คุณ”ไอ้เต้หันไปหาไอ้คุณที่ยักไหล่แบบไม่แคร์สื่อ

“กูเห็นมึงสำคัญกว่าอยู่แล้ว! แฟนไม่ตายก็หาใหม่ได้เว้ย!”
ไอ้คุณพูดจบก็กอดคอผม แต่สายตาผมดันไปเห็นอะไรบางอย่าง ที่ยืนอยู่ข้างๆมัน ไอ้เต้กับไอ้ทอมเองก็คงจะเห็นเหมือนผมสินะ…

“ในจุดนี้ ขอให้เคลียกันเองนะครับ”ผมแกะมือไอ้คุณที่กอดคอผมออกแล้วรีบย้ายไปนั่งข้างๆไอ้ทอมทันที

“อะไรของพวกมึงว่ะ?”

“อยากรู้ กรุณาหันไปดูครับ” ไอ้เต้บอกแล้วชี้ไปยังจุดที่มันสัมผัสถึงพลังงานบางอย่างได้

=[]=!!!<<ไอ้คุณ

“งั้นน้องคุณก็ไปหาแฟนใหม่เอาไหมค่ะ?”
บิงโก  พี่ปั่นยื่นยิ้มอย่างเยือกเย็นอยู่ครับ ไอ้คุณหน้าซีดเลย ผมแอบสะใจเล็กๆหลังจากนั้นไ อ้คุณก็รีบเดินตามไปง้อพี่ปั่นที่พูดจบปุ๊บก็เดินหนีมันไปซะดื้อๆ ผมได้แต่ส่ายหัว แล้วมัน..เสือกทิ้งให้ผมอยู่กับไอ้สองตัวที่เพิ่งเจอกันเนี่ยนะ…บรรยากาศมาคุเข้าครอบงำจิตใจผมทันทีครับ

“เฮ้ย ไอ้กันต์ กินสิว่ะ กูซื้อมาตั้งเยอะ”ไอ้ทอมยื่นขนมให้ผม ผมก็รับมาแล้วแกะใส่ปาก

“ไอ้คุณบอกว่ามึงเรียนถาปัตย์เหรอว่ะ”ไอ้เต้ถามผม

“ใช่ กูเรียนถาปัตย์ แต่กูอยากจะย้ายแล้วหวะ..”

“ทำไมว่ะ?” ไอ้พวกสองตัวมองผมเป็นตาเดียว

“ก็ไม่ทำไม แต่กูไม่ค่อยถูกกับพวกรุ่นพี่น่ะ” ผมคิดอยู่แปปนึงว่าจะเล่าให้พวกมันฟังดีไหม แต่คิดไปคิดมา ถ้าผมเล่าให้ไอ้สองตัวนี่ฟังทั้งๆที่ไอ้คุณก็ยังไม่รู้เรื่องเลย คงไม่ดีแน่ๆ

“ทนๆเอามึง เดียวก็ซี้กัน แล้วนี่มึงกับพวกกูเป็นเพื่อนกันแล้วนะ!!”

“อ้อ อื้ม ขอบใจ”

“เอาเบอร์มึงมา แล้วเอาเบอร์พวกกูไป”   ไอ้ทอมกับไอ้เต้ยกไอโฟนขึ้นมาเตรียมเมมเบอร์ของผม….ผมนั้นหรือค่อยๆล้วงโนเกียรุ่นเน่าๆออกมาจากกระเป๋ากางเกง พวกมันมองโนเกียของผมเหมือนไม่เคยพบไม่เคยเห็น หึหึ ไม่แน่ มือถือกู ผ่านไปสัก10ปี อาจมีคนมาขอประมูลเพราะเป็นของหายากก็ได้นะพวกมึง-.,- พวกผมแลกเบอร์กันเรียบร้อยก็นั่งคุยกันไปเรื่อย นินทาไอ้คุณบ้าง นินทารุ่นพี่ที่คณะบ้าง ฮ่า ตอนนี้บรรยากาศมึนๆหายไปแล้วครับ พวกผมคุยเฮฮากันจนลืมนึกถึงไอ้คุณที่ไม่รู้ว่าไปง้อกันถึงไหนแล้ว

“แล้วตอนนั้น ไอ้เชี่ยคุณก็แม่งตกจากสะพาน โดยที่มันว่ายน้ำไม่เป็น กูก็ยืนโบกมือให้มันเพราะคิดว่ามันอยากลงไปว่ายน้ำ ตื่นเช้ามารู้ข่าวอีกที แม่บอกว่าไอ้คุณเข้าโรงบาลเป็นปอดบวม”

“ฮ่ะๆๆๆๆๆ ไอ้ห่าพูดซะกูเห็นภาพ กูอยากเห็นตอนมันลอยคออยู่ในแม่น้ำ”ไอ้เต้ตบโต๊ะหัวเราะลั่น

“แล้วตอนนี้มึงเชื่อกูหรือเปล่า ว่าไอ้คุณว่ายน้ำไม่เป็น มันพยายามที่จะเลี่ยงการลงไปในสระตลอด”

“ฮ่า กูรู้แล้ว ปิดเทมอเมื่อไหร่ กูจะจัดทริปไปทะเลแน่นอน”ไอ้ทอมพูด หึหึ กูเองก็อยากเห็นมันในสภาพนั้นอีกครั้งเหมือนกัน-.,-

เมื่ไหร่จะเข้าใจ  เมื่อไหร่จจะรักกัน
หากเราทั้งสองไม่ยอมเปิดใจ ให้คำว่ารักเดินทางมาเจอกัน~~~
มือถือเจ้ากรรมผมดังขึ้นครับ


“แม่ง….”ผมสบถเบาๆหลังจากเห็นชื่อคนที่โทรเข้ามา  ไอ้เพื่อนใหม่สองตัวของผมก็ชะโงกหน้ามาดูว่าใครโทรเข้ามา

“ใครว่ะไอ้กันต์”ไอ้ทอมกับไอ้เต้ถามผมแล้วยืดคอมาดูหน้าจอผม

“รุ่นพี่ที่คณะ ที่ตอนนี้กูมีปัญหาอยู่ด้วยไง กูไม่อยากรับ มึงรับแล้วบอกว่ากูไปห้องน้ำอยู่ทีสิ” ผมยื่นโนเกียของผมไปให้มัน มันยิ้มรับแล้วกดรับสาย

“คร๊าบผม……ไม่ใช่ครับ  เจ้าของมือถือไปห้องน้ำอยู่ครับ    ผมเป็นเพื่อนเจ้าของโทรศัพท์ครับ    ไม่ใช่ไอ้คุณครับ ผมชื่อทอม เอ้า พี่ไม่อยากรู้แต่ผมอยากบอกนี่ครับ  นิเทศครับ ถ้ากันต์มาแล้วผมจะบอกให้ครับ  แค่นี้นะครับ”

ผมกับไอ้เต้นั่งฟังไอ้ทอมคุยกับพี่พีช พอวางสายไอ้ทอมก็โยนมือถือคืนมาให้ผม

“พี่เขาว่าไงมั่งว่ะ”

“พูดห่าอะไรไม่รู้  พอกูบอกว่าเป็นเพื่อนมึง พี่แกก็ถามว่าไอ้คุณเหรอ พอ กูบอกว่ากูชื่ออะไร พี่แกก็บอกว่า กูไม่ได้อยากรู้ว่ามึงชื่ออะไร พี่คณะมึงนี่แม่งโหดสัด”

“เออ เพราะงี้ไงกูถึงไม่อยากรับ”

“อ้อ  พี่พีชที่อยู่วง F4 ใช่ไหมมึง?”จู่ๆได้เต้ก็โพล่งขึ้นมา

“อืม ใช่ F4 นรก อยู่ด้วยกันสี่คนแม่งแกล้งกูสารพัด”

“วงพี่เขาชอบไปเล่นที่ร้านเหล้าที่กูไปกินประจำ  วันนี้วงF4ก็ขึ้น พวกมึงไปกินด้วยกันไหม เดียวค่อยโทรชวนไอ้คุณ”

“เออๆ ไปๆ กูกำลังต้องการอะไรมาหล่อเลี้ยงลำใส้อยู่พอดี”ไอ้ทอมพูด  ส่วนตัวผมก็…ต้องการอยู่พอดีเหมือนกัน-.,-

พวกผมนั่งประชุมหารือเรื่องที่จะออกไปท่องราตรีคืนนี้ นำทัพโดยไอ้เต้  ส่วนไอ้คุณบอกว่า เดียวมันจะมารับผมไปให้ไอ้เต้กับไอ้ทอมไปรอที่ร้านจองโต๊ะได้เลย เพราะไอ้เต้บอกว่าร้านนี้คนเยอะ หรืออีกนัยหนึ่งก็คือ…สาวๆเยอะนั้นเอง-.,-

----------

วันนี้ไอ้เต้และไอ้ทอมจะพาผมออกไปหลีหญิงครับ เราจะไม่นับไอ้คุณที่มีเจ้าของแล้ว-.,-
ผมกับเพื่อนๆนัดกันไว้ตอนสามทุ่มครึ่งครับ ตอนนี้สามทุ่มกว่าๆ ผมยังหมุนตัวอยู่หน้ากระจกเพื่อหาชุดที่หล่อที่สุดใส่ออกไปล่าเหยื่อในค่ำคืนนี้  เสื้อกล้ามสีขาว แล้วเสื้อแขนยาวมีฮู้ด กางเกงยีนส์ อืม….ใส่แว่นด้วยดีไหมนะ เห็นในเนตเดียวนี้เค้าฮิตหนุ่มแว่นนี่หว่า….ใส่ไปเลยแล้วกัน ผมแต่งตัวเสร็จก็จัดทรงผม แล้วยิ้มให้ตัวเองในกระจก  แหม๋ วันนี้เราดูดีใช่เล่นนะเนี่ย -.,- มึงไม่ดับแน่นอนไอ้กันต์!!  ผมเดินไปหยิบกระเป๋าเงินแล้วเดินลงไปข้างล่างอย่างเงียบๆ

“แต่งตัวหล่อไปไหนกันต์?” ผมสะดุ้ง เพราะคิดว่าแม่หลับไปแล้ว ผมหันไปยิ้มแหะๆใส่แม่

“ไปข้างนอกครับแม่ ไปกับไอ้คุณเดียวมันมารับ อาจกลับดึก แต่บางทีอาจค้างบ้านไอ้คุณ”ผมรายงานเท่าที่จำเป็น

“ออกไปกินเหล้า?”

“ก็….นิดนึงครับแม่ น่านะ ไม่เมาหรอก กันต์คอแข็งจะตาย รับรองได้เลย”

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ไม่อยากให้ดื่มเยอะ มันอันตราย”

“ครับแม่ กันต์จะดื่มนิดเดียว สังสรรค์ๆ แม่ไปนอนเถอะ เดียวกันต์ล็อคบ้านให้”ผมบอกแม่แล้วเดินไปหอมแก้มแม่เป็นการอ้อนทีนึง

“จะกลับไม่กลับยังไงโทรมาบอกแม่ด้วยล่ะ อย่าให้เป็นห่วงนะโตแล้ว”
แม่บอกแล้วลูบหัวผม ก่อนจะเดินเข้าห้องนอนไป ฟู่วววว รอดตาย  ถ้าถามหาพ่อของผม พ่อผมทำงานอยู่ที่นิวซีแลนด์ครับ นานๆๆๆๆๆทีกลับมาครั้ง จนบางทีกลับมาแม่ก็บอกพ่อว่า ลืมไปแล้วว่าเคยมีผัว  ด้วยเหตุนี้ผมกับพ่อเลยไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ เพราะพ่อผมไปทำตั้งแต่ผมยังเล็กมากๆ ผมเลยโตขึ้นมาโดยที่มีแม่เป็นคนดูแลสัก90%  เพราะงั้นผมกับแม่เลยสนิทกันมากๆ^w^

“กันต์ๆ” เสียงไอ้คุณเรียกผมอยู่ที่หน้าบ้าน ผมรีบเปิดประตูแล้วล็อคให้เรียบร้อยก่อนออกจากบ้านไปลัลล้าคืนนี้-.,-

“มาแล้วๆ……= =…”ผมทำหน้าเซ็งทันทีเมื่อเห็นไอ้คุณ ขับมินิที่มันเคยบอกว่าจะซื้อมา

“เป็นไงมึง หล่อไหม”ไอ้คุณถอดแว่นดำออกแล้วยักคิ้วให้ผม เชี่ย แม่ง จัดเต็มกว่ากูอีก ToT ดับแน่กู!!!!

“ทุเรศ ไปกินเหล้านะไม่ได้ไปเดินแบบ แต่งห่าอะไรของมึง”

“กูก็แต่งธรรมดา…. แต่ที่ไม่ธรรมดาก็คงเป็น…….หน้าของกู”
ว๊ากกกกกก พูดได้พูดไปเลยนะมึง!!ผมเซ็งจนไม่อยากจะถามาเรื่องรถคันใหม่ของมัน

“ถุ้ย!!!” ผมเปิดประตูแล้วเข้าไปนั่งในรถ

“ไม่พูดอะไรกับรถกูหน่อยเหรอกันต์”

“สวยดี”

“แค่เนี๊ย???”

“ก็ สวยดีไง จะเอาอะไรอีก”

“แม่ง ปฏิกิริยาไม่น่าประทับใจเลย กูให้มึงนั่งคนแรกเลยนะเนี่ย!”

“มึงมั่นใจเหรอ?”

“เออสิว่ะ เบาะที่มึงหย่อนก้นลงไปเนี่ย มึงได้นั่งคนแรกเลย แต่เบาะหลัง พ่อกับแม่กูนั่งแล้ว กูบอกว่า เบาะหน้าขอจองไว้ให้ก้นมึง”

“ดีใจจังเลย ขอบคุณนะคุณ!!! พอใจไหมมึง”

“แม่ง ประทับใจกูสุดๆ ป่ะ เดียวพวกไอ้เต้รอนาน” ไอ้คุณผลักหัวผม แล้วขับรถออกไป
ไม่นานไม่คุณก็พาผมมาจอดที่ร้านเหล้าร้านหนึ่ง ซึ่งคนแม่งเยอะมาก=[]= เสียงดนตรีก็ดังมาถึงด้านหน้าร้าน

“กูถึงแล้ว พวกมึงอยู่ตรงไหนว่ะ อ๋อๆ เออๆ โอเค”ไอ้คุณโทรไปหาไอ้เต้เพื่อถามพิกัดของพวกมัน ไอ้คุณสะกิดผมให้เดินตามหลังมัน ผมและให้คุณเดินเบียดฝูงชนไปที่โต๊ะที่อยู่ด้านหน้าสุดติดกับเวทีที่มีวง F4เล่นอยู่ อืม….เลือกที่นั่งได้เจ๋งมาก

“มาแล้วเหรอพวกมึง นั่งๆ กูสั่งเหล้าไว้แล้ว”ไอ้ทอมพูดแล้วกวักมือให้พวกผมนั่ง ส่วนดนตรีก็ยังคงเล่นไป แต่ผมสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างที่กำลังจับจ้องผมอยู่ ผมเลยพยายามไม่หันหน้าไปหาเวที แล้วเลือกที่จะนั่งหันหลังให้เวที

“เอ้า ชนๆๆๆ”ไอ้เต้ที่รินเหล้าใส่แก้วให้เพื่อนทุกคน ยกแล้วขึ้น ผมเองก็เหมือนกัน วู้วววว

“เชี่ย!!!!!!!”จู่ๆแก้วเหล้าของผมก็ตกลงบนโต๊ะพร้อมกับเหล้าที่หกออกจนหมดแก้ว  ผมอุทานพร้อมมองหาต้นตอ เพราะเมื่อกี้ผมรู้สึกได้…ว่ามีพลังงานบางอย่างมาปัดมันออกจากมือผม

“ใครทำแก้วเหล้ากูตกว่ะ!” ผมหันมาหาเพื่อนๆเมื่อมองหาคนทำไม่เจอ  เพื่อนทุกคนส่งสายตาให้ผมมองไปด้านหลัง และผมก็พอรู้ว่ามันเป็นใคร ผมหันควับไปทันที ก็เห็นไอ้พี่ย้งยืนร้องเพลงอยู่ พอผมหันไปสบตาพี่แกก็ทำท่าก้มหัวขอโทษ อ๋อ สงสัยพี่เขาคงไม่ได้ตั้งใจ ไม่เป็นไร เดียวรินใส่ใหม่ก็ได้  ว่าแล้วไอ้เต้ก็จัดการรินเหล้าใส่แก้วให้ผม

“อ๊าห์~ชื่นใจจริงๆ” ผมซดทีเดียวหมดแก้ว

“โว้วว”ไอ้ทอมกับไอ้เต้ปรบมือให้ผม แล้วรินให้ผมอีกแก้ว วันนี้ เหล้าไม่หมดร้านเราไม่กลับบบ

“ไอ้กันต์….มึง…เพลาๆหน่อย กูเห็นสายตาอาฆาตมองมึงอยู่”ไอ้คุณสะกิดแล้วกระซิบบอกผม

“กูก็รู้สึก แต่ช่างมันเถอะ วันนี้กูปลดปล่อย!!ชนเว้ย!!!”
ผมพูดเสียงดัง พอเหล้ากำลังจะเข้าปาก ผมจู่ๆก็มีมือดีมาฉกแก้วของผมไปอย่างรวดเร็ว ผมหันหลังไปมองพบว่า ไอ้พี่พีชยืนถือแก้วเหล้าของผมอยู่ แถมทำหน้าไม่พอใจอีกต่างหาก  พวกพี่ย้ง พี่ชิน พี่ธัญ และคนในร้านก็เริ่มมองมาที่ไอ้พี่พีช เพราะเสียงกีต้าร์หายไป แต่วงF4ก็ยังคงเล่นต่อไปทั้งๆที่ไม่มีเสียงกีต้าร์

“อยากกินก็ม่ายบอก รีบๆกินสิพี่ ผมก็อยากกินเหมือนกันนะ”ผมบอกไอ้พี่พีชที่ยืนมองผมอยู่ ส่วนเพื่อนๆในโต๊ะของผมก็หยุดดื่มแล้วมองผมกับพี่พีช

“ถ้าไม่กินก็เอามานี่”ผมลุกขึ้นแย่งแก้วเหล้าจากไอ้พี่พีช ส่วนไอ้พี่พีชก็ยกแก้วขึ้นเหนือหัว แม่ง แกล้งกูใช่ไหม!!

“เอ่อ…พีช คืนแก้วให้น้องไปสิว่ะ” พี่ย้งหยุดร้องเพลงแล้วเดินมาจับไหล่ไอ้พี่พีช

“ไอ้ชิน ไปเอานมในกระเป๋ากูมา”ไอ้พี่พีชสั่ง ส่วนพี่ชินก็รีบค้นกระเป๋าไอ้พี่พีชทันที พอได้มาแล้วไอ้พี่ชินก็เดินแล้วยื่นนมขวดนึงให้ไอ้พี่พีช

“มึงห้ามกินเหล้าเด็ดขาด ถ้าอยากหาอะไรกระแทกปากมึงก็แดกนี่แทน”ไอ้พี่พีชยื่นนมขวดนั้นมาให้ผม มาร้านเหล้า ให้กูกินนมเนี่ยนะ!!!

“ร้านเหล้านะไม่ใช่ร้านนม”ผมบอกไอ้พี่พีช

“จะกินไม่กิน”

“ไม่กินครับพี่ กันต์มาที่นี้เพื่อกินไอ้นี่!!”ผมพูดจบก็คว้าขวดลีโอที่ใครสักคนสั่งมากระดกเข้าคอหอย แต่ยังไม่ทันจะหมดขวด ไอ้พี่พีชก็แย่งออกไปจากผม ไอ้ทอม ไอ้เต้ ไอ้คุณ เริ่มอยู่ไม่เป็นสุข โต๊ะของผมและวงF4เริ่มกลายเป็นจุดสนใจ พวกที่นั่งกินข้างนอกก็เริ่มเข้ามามุงดู

“กันต์ พี่ขอเถอะนะ วันนี้ยอมมันหน่อย เดียววงพี่อดเล่นที่นี่ T^T”ไอ้พี่ย้งเดินมาหาผมแล้วยื่นขวดนมให้ผมอีกครั้ง

“ทำไมอ่ะพี่ ผมทำอะไรผิดเหรอ?”

“ไม่ผิดอะไรหรอก แต่ นะ ไว้พี่จะเลี้ยงทีหลัง พี่มีไวน์ปี1990อยู่ขวดนึง ถ้ายอมเดียววันหลังพี่เอามาให้”ไอ้พี่ย้งเข้ามากระซิบบอกผมเบาๆ  แค่ได้ยินก็น้ำลายไหลแล้ว  ผมยิ้มให้พี่ย้งแล้วหยิบเอานมในมือพี่ย้งมา

“โอเคครับพี่ อย่าผิดสัญญานะ!”ผมบอกไอ้พี่ย้งที่ทำท่าโล่งอกสุดๆ ส่วนไอ้ผู้ชายอีกคนที่ยืนถือแก้วเหล้าของผมอยู่ก็วางแก้วเหล้าบนพื้น ก่อนจะเดินกลับไปประจำที่เล่นดนตรีต่อ คนที่มุงๆกันอยู่ก็เริ่มไม่สนใจ กลับไปกินเหมือนเดิม ผมเองก็ต้องมานั่งกร่อยกับไอ้นมขาดมันเนยขวดนี้

“พี่พีชเป็นอะไรว่ะมึง”ไอ้เต้ถามผม

“ไม่รู้แม่ง ผีเข้าผีออก กูก็ตามไม่ทันเหมือนกัน”ผมตอบแล้วเทนมใส่แก้ว

“พี่เขาชอบมึงล่ะมั้ง”จู่ๆไอ้ทอมก็พูดขึ้น นมที่ผมกำลังจะกลืนลงคอกลับพุ่งออกจมูกแทน

“ไอ้เหี้ย!!!สกปรก!!!”ไอ้คุณที่นั่งอยู่ตรงข้ามผม ไอ้รับอานิสงส์ไปเต็มๆ

“ชอบเหี้ยอะไรว่ะ กูเป็นผู้ชายนะสัด!!”ผมใช้เสื้อเช็ดนมออกจากจมูกแล้วพูด ส่วนไอ้ทอมมันยิ้มกรุ่มกริ่ม ไอ้เต้เองก็พยักหน้า

“เซ้นส์กูมันบอกเหมือนกัน”ไอ้เต้พูดขึ้นมาอีกคน =[]=!!!

“เฮ้ยๆ กูว่าพี่เขาแค่อยากแกล้งไอ้กันต์เฉยๆมากกว่าล่ะมั้ง พวกมึงนี่ก็คิดอะไรแปลกๆ”เยี่ยมมากไอ้คุณ ช่วยชีวิตกูด้วย

“ใช่ๆ”

“แต่พวกกูค่อนข้างมั่นใจ…”ไอ้ทอมพูดแล้วหันไปมองหน้าไอ้เต้  ผมพอได้ยินแบบนั้นก็หันไปมองไอ้พี่พีช พอหันไปก็ดันสบตาเข้าพอดี พี่พีชก็ยิ้มให้ผม  อะไรว่ะ เมื่อกี้ยังหาเรื่องกูอยู่แท้ๆ

“เห็นใช่ไหมมึง มันเป็นรอยยิ้มที่มีให้คนที่ชอบ”จู่ๆไอ้เต้ก็เข้ามากระซิบที่หูผม ผมสะดุ้งเลยต่อยมันไปเบาๆทีนึง

“โอ้ย ไอ้เหี้ย ตัวเล็กแต่มือหนักนะมึง”ไอ้เต้ลูบแก้มตัวเองเบาๆ สมน้ำหน้ามึง

“กูว่า เพื่อความสบายใจของไอ้กันต์ และความสนุกของกู เอ้ย ความสุขของไอ้กันต์คืนนี้ไปค้างบ้านกู”ไอ้คุณพูด แม่ง ไอ้ประโยคหลังเนี่ย กูไม่มีทางเชื่อหรอกว่าเพื่อความสุขของกู= =

“ไม่มีปัญหา เดียวคืนนี้เรามาไขข้อสงสัยเรื่องไอ้พี่พีชกัน”ไอ้ทอมบอกแล้วยกแก้วขึ้น

“เอ้า ชน!!!!!!” พวกมันสามคนชนแก้วกันสนุกสนาน มีแต่ผมที่เริ่มรู้สึกไม่ค่อยสนุก ตั้งแต่ไอ้ทอมบอกว่า ไอ้พี่พีชชอบผม

บรึ๋ย….ขนตามร่างกายของผมพร้อมใจกันลุกชัน สยองว้อย!!!


-----
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 6 - 7 [10/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 10-07-2012 21:23:26

ตอนนี้เราก็มาถึงบ้านไอ้คุณแล้วครับ ด้วยสภาพที่ทุลักทุเล ไอ้ทอม กับไอ้เต้เมาเป็นหมาเลย ผมเลยต้องไปขับรถไอ้เต้ แล้วให้ไอ้ทอมนั่งรถมากับไอ้คุณ

“ว่าด้วยเรื่อง  พี่พีช สุดหล่อ ชอบ ไอ้กันต์…ที่..ก็โอเคน่ะนะ ลงมัตติ ว่า ชอบ สองเสียง ไม่ชอบหนึ่งเสียง ไม่มั่นใจหนึ่งเสียง” ไอ้คุณที่นั่งบนเตียงพูดจาอย่างเป็นทางการ พูดเรื่องนี้ทีไรก็คันทุกที

“กูว่าพี่เขาแค่อยากแกล้งกู กูปากหมา กูกวนตีน พี่เขาเลยหมั่นใส้”ผมพูดแล้วดึงหมอนมากอด

“ม่ายยยย ม๊ายยยย กูว่า เอิ๊ก!!พี่เขาน่ะ รัก!!มึงแน่นวน!!” ไอ้ทอมคลานออกมาจากห้องน้ำหลังจากที่มันวิ่งเข้าไปอ้วก แค่ชอบพอว่า ไอ้คำว่ารักนี้ ขนตูดกูลุกตั้งเลย= =

“ทำไมมึงมั่นใจนักว่ะไอ้ทอม มึงก็เพิ่งรู้จักพี่เขา เพิ่งรู้จักกู”ผมพูด ส่วนไอ้คุณนั่งพยักหน้า

“เพราะว่า…กู…กูรู้น่ะสิ อึก!!!! อุ๊บ!!!!” พูดได้ไม่กี่คำ ไอ้ทอมก็คลานเข้าห้องน้ำไปอีกรอบ  เอ่อ…พวกมึงชวนกูมาคุยแล้วมันจะได้คุยไหมว่ะเนี่ย…

“กูเห็นสายตาที่พี่เขามองมึงตั้งแต่มึงเดินเข้าร้าน มึงรินเหล้า แล้วยกแก้วเข้าปาก พี่เขามองมึงตลอดเวลาเลย”ไอ้เต้ที่พอคุยได้เดินเซมา แต่มึงกำลังพูดกับโคมไฟอยู่นะเต้….

“โอ๊กกกกกกก แล้วที่พี่เขาไม่ให้มึงแดกเหล้า!!! เพราะเป็น ห่ว…โอ๊วกกกก” เอิ่ม ไอ้ทอม….มึงอ้วกให้เสร็จก่อนแล้วค่อยคุยกับกูก็ได้นะ

“ข้อหนึ่ง พี่พีชมองไอ้กันต์ตลอดเวลา  ข้อสอง พี่เขาไม่อยากให้กินเหล้าเพราะเป็นห่วง ข้อสาม…พี่เขาชอบเข้ามายุ่งกับมึงบ่อยๆ” ไอ้คุณรวบรวมข้อมูลแล้วสรุป  มองผมตลอดเวลา?  เป็นห่วง? ชอบเข้ามายุ่งวุ่นวาย?

แต่ก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษนี่หว่า….

“เฮ้ย!!!!!”จู่ๆ ภาพในวันวาน วันที่พี่เขาหอมแก้มผมก็ปรากฏขึ้นในหัว  แล้วที่พี่เขาเคยบอกว่าจะจูบผม…ก็ดังขึ้นในสมอง

“อุทานในขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่แบบนี้แสดงว่ามีข้อมูลเพิ่มเติมสินะ…ไหนลองว่ามาซิ”ไอ้คุณยื่นหน้ามาใกล้ผม  เหี้ยแล้วไง

“ไม่มี กูง่วงแล้ว”

“อย่ามาตอแหล กู ไอ้เต้ ไอ้ทอม เป็นเพื่อนมึงนะกันต์ ถ้ามึงบอกมา พวกเรายังพอหาทางแก้อะไรได้ แต่ถ้ามึงเก็บไว้ หาทางออกคนเดียว มันก็ช่วยอะไรไม่ได้นะเว้ย”

“ใช่ บอกมาเถอะมึง”ไอ้ทอมคลานออกมาแล้วพูดจาด้วยเสียงปกติ แม่ง..หายเมาเลยนะมึง

“เอ่อ….โอเค..เดียวกูจะเล่าให้ฟัง พวกมึงห้ามหัวเราะ!เด็ดขาด ใครหัวเราะ กูเลิกเล่า โอเค
ไหม?”ผมบอกข้อตกลง

“รับทราบ!” ไอ้คุณ ไอ้เต้ ไอ้ทอม ขยับเข้ามาใกล้ผมเพื่อฟังสิ่งที่ผมเก็บไว้คนเดียว

“ตอนแรกก็ไม่มีอะไรนะ พี่แกก็มาติวให้กูปกติ ก็ติวกันอยู่นาน แล้ววันหนึ่ง กูไปกินข้าวกัน พี่แกบอกกูว่าเลิกกับแฟนแล้ว เป็นเพราะมัวแต่มาติวให้กูเลยไม่มีเวลาให้แฟน แฟนเลยบอกเลิก  แล้วพวกกูก็ไปเล่นเกมส์กัน พี่แกก็คีบตุ๊กตาที่กูอยากได้ให้ หมดไปเกือบพัน แล้วก็ มีตอนที่กูกับไอ้คุณไปเดินถนนคนเดิน วันนั้นน่ะมึงรู้ไหม….."
"ไอ้เชี่ยพี่พีชแม่งหอมแก้มกู!!!!!”

-[]-…<<สีหน้าพวกมันทุกตัว

“แม่ง พูดแล้วกูขนลุก แล้วพอหอมกูเสร็จไอ้เชี่ยนั่นมันบอกกูว่า ต่อไปมันจะจูบกู”ผมพูดแล้วเกาแขนตัวเองไป คันๆๆ คันเคยอมากๆ

“กู….กู…เอ่อ…เพื่อนมีแฟนเป็นผู้ชายกูก็โอเคนะ”ไอ้ทอมพูด

“ไอ้ห่า กูเป็นผู้ชาย กูชอบผู้หญิง!!!”ผมบอกมัน

“มึงมั่นใจเหรอ กูนึกว่ามึงเป็นตุ๊ด แม่งชอบงอนกู”ไอ้เชี่ยคุณ!!!!!

“กูว่า….พี่เขากำลังพยายามจีบมึงอยู่ ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ ถ้ามึงบอกว่ามึงชอบผู้หญิงล่ะก็”ไอ้เต้บอกผม

“ชอบสิว่ะ กูชอบผู้หญิง!!แล้วมาจีบเหี้ยอะไรกูเนี่ย กูหล่อเหรอมึงถึงมีเกย์มาจีบกู”

“มึงไม่หล่อ แต่มึงน่ารัก เข้าใจไหมมึง มึงน่ะมองจากภายนอกก็เป็น ฝ่ายรับดีดีนี่เอง” ไอ้ทอมพูด

“รับเหี้ยอะไร!!! พวกมึง เลิกพูดจาชวนแหวะทีเถอะ กูสาบาน กูจะไม่มีวันให้ใครมาอยู่ด้านบน!”ผมพูดจาอย่างมุ่งมั่น

“กันต์…กูถามอีกรอบ มึง ไม่ได้ชอบ พี่พีช ใช่ไหม?”ไอ้คุณถามผม

“เออสิว่ะไอ้ห่า มึงก็เห็นว่ากูรำคาญสุดๆ กูชอบผู้หญิง ผู้หญิงเท่านั้น!!”

“หวั่นไหวสักนิดกับพี่พีชก็ไม่เคย?”เอ้า..ไอ้ทอม= =ไม่เลิกอีกแหะพวกนี้

“ตอนถูกหอมแก้มมึงรู้สึกยังไง”….เอ…ตอนนั้น…

“ตกใจสิว่ะ แล้วกูก็..รู้สึกว่ามันร้อนๆเหมือนมีไข้ ขนลุกเกรียว หยะแหยง”

“มึงไม่ได้ด่า หรือต่อย?”ไอ้เต้ถาม

“ก็กูตกใจ!!กูนึกอะไรไม่ออก”

“กูว่า…..มึงมีแนวโน้ม..”ไอ้เชี่ยคุณพูดอย่างจริงจัง

“หา?? ไร้สาระหวะพวกมึง ถึงพี่เขาจะชอบกูหรือไม่ชอบ ยังไงกูก็ไม่ชอบพี่เขาอยู่ดีนั่นแหละ กูนอนก่อนนะ”
ผมพูดจบแล้วล้มตัวนอน ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงทันที…แนวโน้ม….แนวโน้มที่ผมจะรู้สึกชอบไอ้พี่พีชน่ะเหรอ….โฮก!!!คิดอะไรอยู่ว่ะเนี่ย!!ไม่มีทางอยู่แล้วล่ะน่า….!!!!

TBC

หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 6 - 8 [10/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Ju ที่ 11-07-2012 00:26:20
 :laugh5: :laugh5: :laugh5: ฮามากเถอะ !
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 6 - 8 [10/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: BBSS ที่ 11-07-2012 02:51:31
 :m20: :jul3: :laugh:   o13 o13

ทั้งฮา ทั้งสนุก
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 6 - 8 [10/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 11-07-2012 19:21:19
ตอนที่ 9



“หาววววว”

ผมนั่งหาวอ้าปากกว้าง ในคาบเรียนที่น่าเบื่อสุดๆครับ ตอนมัธยมยังพอมีไอ้คุณ แต่ตอนนี้ในคณะไม่ค่อยมีคนอยากจะเข้าใกล้ผม เพราะคิดว่า อยู่ใกล้ผมแล้วจะซวย

 อะไรกันว่ะ แค่ชูนิ้วกลางเป็นของขวัญให้รุ่นพี่แค่นี้เอง แต่ก็น่าแปลก ที่ยังไม่มีรุ่นพี่คนไหนเข้ามาหาเรื่องผมหลังจากที่ผมให้ของขวัญไป จะมีก็แต่ แซวเล่นกันขำขำ  แต่พวกปีเดียวกันนี่ สบตาผมมันยังไม่อยากจะมองเลย  พักหลังๆนี่พอจบคาบปุ๊บ ผมจะรีบโทรเรียกไอ้คุณมารับไปกินข้าวพร้อมพวกไอ้เต้ไอ้ทอม เพราอยู่ในคณะตัวเองแล้วมันไม่ค่อยปลอดภัย  ผมเสียวสันหลังมากๆพอคิดว่า ถ้านั่งๆกินข้าวอยู่แล้วไอ้พี่พีชเดินมาทัก

เพราะตั้งแต่วันนั้น สมองผมก็คิดเรื่องที่ไอ้พี่พีชพยายามจะจีบผมมาตลอด  เครียดครับ= = ถึงผมไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเป็นความจริงก็ตาม แต่มันก็อดคิดไม่ได้ แถมถ้าเกิดเผลอๆไอ้พี่พีชมาเอาจูบแรกของผมไป ผมคง…คงได้ไปตัดปากแล้วปลูกถ่ายอวัยวะใหม่แน่ๆ!!! มันทำได้ไหมนะ?

ผ่านมาสักพักอาจารย์ก็ยังพล่ามไม่หยุด  ปล่อยผมไปสักทีเถอะอาจารย์ครับ!!!!


ครืดดดด  ครืดดดดด ครืดดดดดด   

เสียงสั่นของมือถือผมเองครับ  ผมควักออกมาดู ปรากฏว่าเป็นคนที่ผมไม่อยากเจอสุดๆ


ติ๊ด!!…………………………..

ตัดสายแม่งเลย!!!  แล้วก็ปิดเครื่องเลยแล้วกัน กดตัดสายไปแบบนี้ มีหวังกระหน่ำโทรมาแน่นอน

……………………………………….

……………………………..

……………………….

……………….


“เอ่อ..นายๆ” จู่ๆคนข้างหลังก็สะกิดผม

“หืม?”ผมหันหน้าไปตามเสียงเรียก  แล้วจู่ๆ คนข้างหลังที่ผมเห็นหน้าหลายทีแต่ไม่เคยคุยกันแม้แต่ประโยคเดียว ก็ยื่นบีบีมาให้ผม

“มีคนจะคุยด้วย” ผมทำหน้า งงๆ แล้วรับบีบีเครื่องนั้นมาแนบที่หู ส่วนไอ้คนที่ยื่นมือถือให้ผมก็ก้มหน้าก้มตาจดเลคเชอร์สิ่งที่อาจารย์สอนต่อไป

“ครับ?”

‘กล้าตัดสายกูเหรอมึง!! ปล่อยให้สายตัดยังพอว่า แต่นี่มึง ตัด สาย กู!!!’
เฮือกก!!!  ผมรีบหันไปมองไอ้คนที่ส่งมือถือให้ผมทันที พอผมหันไป มันที่แอบมองผมก็รีบหลบสายตา

“เรียนอยู่เว้ยพี่”ผมพูดเสียงเบา แสร้งว่าตัวเองเป็นเด็กเรียนสุดๆ

‘อย่างมึงเหรอจะตั้งใจเรียน!!’

“อย่างผมนี่แหละพี่ แค่นี้นะ ไม่ว่าง เรียนก่อน!”พูดจบผมก็ตัดสายไปอีกดอกโดยที่ไอ้คนปลายสายยังไม่ทันจะพูดอะไร  ตัดสายให้ไม่พอ ผมปิดเครื่องเป็นของแถมอีกต่างหาก

“เอ้านี่ บีบี อย่าเปิดเครื่องจนกว่าจะเรียนเสร็จนะ”ผมหันไปวางบีบีคืนให้เจ้าของพร้อมกับออกคำสั่ง  มันพยักหน้าแล้วเก็บบีบีใส่กระเป๋าไว้  ส่วนผมก็หันกลับมาตั้งใจจะเรียนจริงๆจังๆ

“จบแค่นี้ อย่าลืมส่งงานด้วยล่ะ ส่งเข้าเมลนะ!อย่ามาถามอีก กำหนดส่ง หนึ่งอาทิตย์ ส่งเร็วไม่ว่า ส่งช้าไม่ได้คะแนน”


อาจารย์พูดจบก็เดินออกจากห้องไป…..-0- อาจารย์ครับ ผมจะตั้งใจเรียน กลับมาสอนใหม่ได้ไหม แล้วอาจารย์สั่งงานอะไรเหรอครับ TwT   ผมได้แต่มองตามหลังอาจารย์ที่เดินออกจากห้องไป  แต่ก็ต้องชะงัก เมื่อมีคนเดินสวนอาจารย์เข้ามา


“เชี่ยแล้วกู ออกประตูด้านหลังก็ได้ว่ะ..”ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ แล้วรีบยัดของใส่กระเป๋า แล้วพยายามก้มลงเพื่อที่จะคลานหนี


“หยุดเลยนะมึง!!!!ไอ้กันต์!!! มึงจะคลานไปไหน มานี่เลย!!!” กรี๊ดดดด ไอ้พี่พีชเห็นผมแล้ว!!

“เฮ้ย!! ปล่อยนะเว้ยพี่!!! โอ้ย!!เจ็บนะพี่!ปล่อยสิว่ะ!!”
ไอ้พี่พีชดึงขาผมไว้ แล้วลากผมไปตามพื้นครับ ผิวหนังที่บอบบางของผม ไม่ต้องเดา ผมว่าตอนนี้มันคงแดงแล้วแน่ๆ ไอ้พวกที่อยู่ในห้องมอง บางคนแอบหัวเราะ บางคนก็กลัวไอ้พี่พีช จะขำจะกลัวกูไม่ว่า แต่พวกมึง ช่วยกูหน่อยได้ไหมโว้ยยยยยยย


“ตัดสายกูใช่ไหมมึง เดียวกูจะลากมึงรอบคณะเลย!!!”
กรี๊ดดดด ผีเข้าเมากัญชามาหรือไงวะเนี่ย!!! แม่ครับไอ้คนที่แม่ฝากผมไว้กับมัน มันกำลังจะฆ่าลูกของแม่แล้วนะครับ!!!!


“พี่ครับบ ผมขอโทษ ผมเจ็บ ปล่อยผมเถอะนะ!!!!!”
ผมตะโกนเสียงดัง เพราะตอนนี้ผมเจ็บไปทั้งตัวจริงๆ คนที่เดินผ่านไปมาก็มอง ทั้งเจ็บทั้งอาย T_T ฮึก… แล้วทำไม กูต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วยโว้ยย ToT

“โอ้ย!!! ปล่อยลงเบาๆไม่ได้หรือไงว่ะ”
ไอ้พี่พีชทิ้งขาผมลงกระแทกกับพื้น เจ็บ แม่ง เคล็ดแน่เลย T^T

“หรือจะให้กูลากมึงไปต่อ!!?”
ไม่ปราณีกูเลย นี่เหรอที่พวกไอ้เชี่ยคุณบอกว่า มันกำลังจีบกูอยู่ เป็นวิธีจีบที่แม่งซาดิสม์สุดๆ

“ไม่ครับ ผมขอโทษครับพี่”
ผมพนมมือ แล้วมองดูตามร่างกายตัวเอง เสื้อดำ แถมยังขาด ข้อเท้าเป็นรอยมือ ตามตัวมีรอยขีดข่วนจากพื้นหยาบๆ ถลอกอีกต่างหาก… เอากูไปนั่งข้างถนนแล้ววางขันไว้ให้นี่…ใช่เลย

“มึงจะนั่งอีกนานไหม กูหิวแล้ว” กู กูมาผิดคณะ!!! ฮือ แม่ง เถื่อนขึ้นทุกครั้งที่เจอกัน

“ก็ไปกินสิ ผมจะนั่งตรงนี้แหละ”ความจริงนั่นคือ เจ็บครับ T^T ลุกไม่ได้

“นั่งให้คนเหยียบเหรอ มานี่!!!”ไอ้พี่พีชเดินมากระชากผมให้ลุก แล้วลากผมไป มึงช่วยดูสภาพกูก่อนได้ไหมโว้ย!!!!

“โอ้ย…พี่พีช ปล่อย!!!!! เจ็บนะเว้ย!!”ผมสะบัดมือพี่พีชออกแล้วลงไปนั่งแหมะกับพื้นอีกที คราวนี้เจ็บจริงครับ ไอ้ข้อเท้าที่มันเหมือนจะเคล็ดๆ เมื่อกี้ถูกกระชาก เดินอีท่าไหนไม่รู้ ปวดตุบๆ ไม่อยากจะเดินเลย  คราวนี้ทั้งเจ็บทั้งโมโหแล้วนะโว้ยยย

“ลุก!!!!”

“ไม่!!! จะกินก็ไปกินคนเดียว เพื่อนก็มี อย่ามายุ่งกับกันต์ได้ไหมว่ะพี่”
ผมพูดเสียงสั่นเพราะพยายามกลั้นไอ้น้ำตาที่มันกำลังจะไหลลงมา เจ็บก็เจ็บ แถมไอ้เวรนี่ยังไม่รู้สึกรู้สาอะไร  ใครบอกว่ามันชอบกูว่ะห๊า!!!!

“ลุก!!!!”ไอ้พี่พีชดึงแขนผมอีก คราวนี้ผมสะบัดออก


“เจ็บเว้ย!!!เข้าใจไหมว่ากูเจ็บ!!!! หัดสังเกตบ้างสิว่ะ!!! มึงเห็นกูไหมเนี่ย ลากกูมาเห็นกูเป็นยางรถเหรอ!!! กูเจ็บขา กูเดินไม่ได้ กูไม่ไปไหนทั้งนั้น!!!! ฮึก….แม่ง ลากเอาๆ สั่งเอาๆ เห็นใจกูบ้างสิว่ะ อึก..ฮือ….ไปสิ!!จะไปแดกอะไรก็ไป!!ไม่ต้องมายุ่งกับกู!!!ฮืออออ”

ผมระเบิดอารมณ์ใส่ด้วยความน้อยใจ จะพี่จะน้องก็ช่างแม่งแล้ว ไม่ไหวแล้ว  ผมปากระเป๋าใส่ไอ้เหี้ยพีชที่ยืนมองผมอยู่   คนรอบข้างต่างก็หันมามองพวกผมกันมากกว่าเดิม พวกมึงมองอะไร ไม่เคยเห็นคนทะเลาะกันเหรอ เดียวกูเดินไปต่อยลูกตาเอาไหม!!

“มา กูช่วยพยุง..”ไอ้พี่พีชนั่งลงแล้วเอาแขนผมพาดคอตัวเอง

“รอพยุงตอนกูโดนตัดขาเถอะ!!!”ผมผลักไอ้เชี่ยพี่พีชล้ม  แล้วพยายามลุกด้วยแรงที่มี เดินกะแผลกๆไปหยิบกระเป๋าตัวเอง แต่จู่ๆ ตัวผมก็ลอยขึ้น




“ปล่อยกู!!!! ไอ้เหี้ย!!!” ไอ้พี่พีชแบกผมใส่บ่าแล้วเดินไป โดยที่ผมทั้งทุบ ทั้งจิกหัว มันก็ไม่ปล่อยผมลงสักที  มันเดินดุ่มๆไปโดยที่ไม่พูดอะไร มีแต่ผมที่ดิ้นที่อาละวาดอยู่คนเดียว ผมเลยเลิกดิ้นแล้วร้องไห้แทน โดยที่ดึงเสื้อไอ้เชี่ยพี่พีชขึ้นมาเช็ดน้ำตา

“ฮือออ….ไอ้พี่เหี้ย…..ฮึก ฮืออออ”

------------------------------------ 

“เจ็บมากไหมกันต์…”
ไอ้เชี่ยพี่พีชพาผมเข้ามานั่งในรถของมันแล้วกำลังขับพาผมไปที่ไหนสักที  ส่วนผมเอามองออกไปนอกหน้าต่าง พลางดึงเสื้อเยิ่นๆของตัวเองขึ้นมาเช็ดน้ำตาสั่งน้ำมูก

“ไม่รอให้กูตายก่อนค่อยถามล่ะ”ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะพูดกับไอ้พี่คนนี้แบบเพราะๆจริงๆครับ

“นี่กูถามมึงดีดีนะ!!ตอบดีดีไม่ได้หรือไงว่ะ”

“แล้วพี่มึงทำกับกู มันดีแล้วเหรอถึงจะให้กูพูดกับมึงดีดีในเวลาแบบนี้น่ะ!!!!” ผมหันหน้าไปตะคอกใส่ไอ้คนที่กำลังขับรถอยู่ พอขึ้นเสียงดังแบบนี้ทีไร น้ำตาผมไหลเองทุกทีเลย ผมรีบหันหน้าไปทางอื่นแล้วเช็ดมันออก  ไอ้คนที่โดนตะคอกกลับเงียบไม่พูดอะไร


 เมื่อไหร่จะเข้าใจ  เมื่อไหร่จะรักกัน
หากเราทั้งสองไม่ยอมเปิด….


“ไอ้คุณ…..”ผมรีบรับสายเมื่อเห็นชื่อคนที่โทรเข้ามา

‘มึงอยู่ไหน กูมาหามึงที่เดิม เลิกเรียนช้าเหรอว่ะ’

“เปล่า…ไอ้คุณ..ฮึก….” พอผมได้ยินเสียงไอ้คุณแล้ว บ่อน้ำตาผมมันก็ทำงานทันที

‘อ้าวเฮ้ย มึงร้องไห้ทำไม เป็นอะไร ใครทำอะไรมึง’ ยิ่งเสียงมันฟังดูห่วงผมมากแค่ไหน น้ำตาผมยิงไหลไม่หยุด

“ไม่มีอะไร ฮึก เดียวกู โทรหามึงนะ”ผมพูดแล้วตัดสายไป เพราถ้าพูดมากกว่านี้ผมก็จะร้องไห้มากกว่านี้ ผมไม่อยากให้ไอ้เวรนี่เห็นผมร้องไห้ เพราะมันอาจแอบสะใจที่ทำให้ผมร้องไห้ได้

…………………………………………….

…………………………………

……………………………

……………………


“กู…….เอ่อ…พี่ขอโทษนะกันต์” ไอ้เชี่ยพี่พีชทำลายความเงียบด้วยคำพูดเหี้ยกๆของมัน

“อืม” ไอ้พี่พีชหักเลี้ยวเข้าโรงบาล  อ๋อ ตั้งใจจะพากูมา กูนึกว่าจะพากูไปถ่วงทะเลหนีความผิดซะอีก พอถึงโรงบาล มันก็ไปลากรถเข็นผู้ป่วยมา แล้วพยุงผมขึ้นไปนั่ง

“กันต์ยังเจ็บอยู่ไหม?”

ไอ้เชี่ยพี่พีชถามผม แต่ผมเมินไม่ตอบ มันก็เข็นพาผมเข้าไปในห้องตรวจ หมอบอกว่า เอ็นเท้าขวาผมฉีกครับ ต้องใส่เฝือก 2 อาทิตย์ เจ๋งไหมล่ะกู เฝือกอันแรกในชีวิต  ไอ้เชี่ยตัวต้นเหตุทำหน้าเสีย สงสัยมันคิดว่าผมข้อเท้าเคล็ดธรรมดา  พอหมอใส่เฝือกให้ผมเสร็จ ผมก็ได้ accessories ชิ้นใหม่มา นั่นก็คือ ไม้ค้ำ นั่นเอง  ไอ้พี่พีชเดินไปจ่ายค่ารักษา ค่ายาให้ผม แล้วเดินมาพยุงผม ผมเลยใช้ไม้ดันพี่แกออกไปไกลๆ แล้วเดินไปรอที่รถ โดยที่มีไอ้พี่พีชเดินตามมาเงียบๆ

“เอ่อ…หิวไหม เดียวพี่พาไปกินข้าว” หึ…จะมาพูดเพราะๆกับกูตอนนี้มันก็สายไปแล้วล่ะ

“ไม่  ไปส่งผมที่คณะไอ้คุณ” ผมที่ใจเย็นลงหลังจากที่ได้เฝือกอันใหม่มาให้แม่ได้ตกใจเล่นๆพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ

“นี่ยังโกรธอยู่เหรอ ก็ขอโทษไปแล้วไง”

“เปล่านี่ ขับไวๆหน่อย จะรีบไปหาเพื่อน ไม่อยากอยู่กับคนแบบนี้นานๆ เดียวแม่งพาเจ็บตัวอีก”ผมพูดโดยที่ไม่มองหน้าคนขับ แล้วจู่ๆไอ้พี่พีชก็จอดรถ

“จอดทำไม”

“เคลียกันก่อน”

“….เคลียอะไร มีอะไรให้เคลีย พี่ขอโทษผมแล้ว จบแล้ว ขับรถไปต่อสิ”

“ไม่ มึงยังโกรธกูอยู่ บอกกูมา ทำยังไงมึงถึงจะหายโกรธ กูรู้สึกผิดจริงๆ”

“…………………..”

“กันต์ บอกกูมา กูยอมทำทุกอย่าง หรือมึงอยากได้อะไรกูก็จะซื้อมาไถ่โทษ”

“เลิก…..”

“อะไร?”

“เลิกยุ่งกับกันต์ได้ไหมพี่ ….แล้วจะยกโทษให้” ผมมองหน้าไอ้พี่พีชแล้วพูด ทันทีที่พูดจบ แววตาไอ้พี่พีชก็ดูหมองลง

“…..ไม่ แค่เรื่องนี้เท่านั้นที่กูจะไม่ทำ ถ้ามึงอยากโกรธกู ก็โกรธกูไปชั่วชีวิตเลยแล้วกัน” ไอ้พี่พีชมองหน้าผมแล้วพูด

“ทำไมว่ะพี่!! แกล้งผมยังไม่พอเหรอ ทำให้ผมเจ็บตัวแล้วยังไม่สะใจพี่อีกเหรอว่ะ”

“….กูก็ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนี้!!”

“แล้วพี่เป็นห่าอะไรของพี่ว่ะ ถ้าไม่มีเหตุผลอะไรที่ดีนอกจากการที่อยากจะแกล้งผมแล้วล่ะก็ พี่ก็เลิกยุ่งกับผมทีได้ไหม”

ผมพูดเสียงดัง  พอพูดจบไอ้พี่พีชก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่

“….กันต์……”

“………….”

“……………….…..กูชอบมึง….มันเป็นเหตุผลที่ทำให้กูไม่สามารถเลิกยุ่งกับมึงได้…”


TBC.
-----------------------------------------------
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 6 - 8 [10/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 11-07-2012 19:34:20


ตอนที่ 10


(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/Aw46qvuCIAEvYgxt.jpg)


“……………….”


“……………….”


“ฮ่า!!!!!!!!!!!!!!!!  ฮ่ะๆๆๆๆๆ  อย่ามาตลกตอนนี้ ผมซีเรียส” ผมหัวเราะหน้าตาย ……แค่พวกไอ้คุณพูดผมก็ขนลุกจะแย่ พอมาได้ยินเต็มสองรูหูแบบนี้ ยิ่งทำให้ผมรู้สึก เสียววูบบบบไปทั้งตัว


“กูไม่ได้จะตลก….กูจริงจัง” ไอ้พี่พีชจ้องหน้าผมด้วยสายตาที่จริงจังแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน ผมเลยรีบหลบสายตา


“ตะ…แต่ผมขำ!! มีที่ไหนกันที่ทำร้ายคนที่ตัวเองชอบแบบนี้ว่ะ อย่าบอกนะว่าเป็นวิธีจีบของพี่” โอย ร้อนๆๆ อากาศร้อนจริงๆ


“กูไม่เคยจีบใคร มึงก็รู้ว่ากูหล่อ มีแต่คนมาจีบกูก่อน” ….กูอยากเอาหัวทุบกระจกรถ= =


“แล้วยังไง? เลยอยากลองจีบคนอื่นดูบ้าง?”


“กูรอให้มึงจีบกูไม่ไหว…”


“จีบก่อน!!! ฝันไปเถอะ ทั้งชาตินี้ มนุษย์แบบพี่นี่แหละ ที่ผมจะไม่มีวันจีบเด็ดขาด”พูดมาได้  ทุกคนรู้ไว้นะครับ ถ้ามีคนมาด่า มาดึงขาลากคุณไปรอบๆ หรือทำให้คุณเอ็นฉีก ให้ของขวัญเป็นเฝือก นั่นคือมันกำลังจีบอยู่ครับ


“ทำไมว่ะ อย่างกูไม่น่าจีบตรงไหน!!”


“ไม่รู้ตัวเองเหรอ  ดูสิวะ นี่อะไร…เฝือก!!!! แล้วนี่ก็แผล!! นี่ก็น้ำตา!!! จีบได้ซาดิสม์มาก ขืนคบกันแม่ง มีหวังเป็นศพแน่”
ผมชี้ไปเฝือก รอยแผล แล้วก็ตาแดงๆของผม ไอ้คนที่ถูกว่า ทำหน้าจ๋อย


“ขอโทษ…กูสัญญา จะทำตัวดีดี…ขอกูรักมึงได้ไหม…” อุ๊บ!!!! ไม่รู้เป็นอะไร จู่ๆมุมปากของผมก็ยกขึ้น ผมรีบเอาแขนมาปิดยิ้มเล็กๆของตัวเองไว้  แต่เดียว นี่กูยิ้มอยู่เหรอ!!!!!  พอรู้ตัวผมก็รีบหันหน้าหนีจากสายตาของพี่พีชที่เอาแต่จ้องผมไม่หยุด  แม่ง ไม้ตายแน่ๆ ไอ้สายตาเร้าร้อนที่จ้องกูเนี่ย


“ผะ  ผมชอบผู้หญิง!!!”


“อื้ม….แต่พี่ชอบกันต์…ไม่รู้..ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่..”  ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก  ใจเต้นเป็นสาวน้อยไปได้กู  ผมกัดปากตัวเองเพื่อไม่ให้ยิ้ม  แต่กูจะยิ้มทำไมเล่า ต้องโกรธสิว่ะ!!!!


“หนวกหูโว้ย!!!!!! ขับรถออกไปเดียวนี้  แล้วหุบปากไปเลย!!!!!”ผมตะโกนลั่น เพื่อกลบความเขิน แต่กูจะเขินทำไมว่ะ สงสัยเมายาที่หมอฉีดให้เมื่อกี้


“เสียงดังทำไม…หันหน้ามามองกูตอนนี้ได้ไหม กูอยากให้รู้ว่ากูจริงจัง..”โว้ยยย ถ้าผมไม่หันไปมอง มันต้องแอบคิดว่าผมเขินอยู่แน่ๆ  ผมสูดหายใจเข้าลึกๆสองสามเฮือก แล้วหันหน้าไป…………..


จุ๊บ……………………………………………………………


…………………………………..


………………….



O/////O


พอผมหันหน้าไปไอ้พี่พีชก็ยื่นหน้ามาแล้วจูบผม มือสองข้างพี่เขาจับหน้าที่ร้อนผ่าวของผมไว้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร…ผมถึง หลับตาลงโดยที่ไม่ได้ขัดขืน…..ไม่นาน พี่พีชก็ผละออกจากผม


“ไม่ชอบกูไม่เป็นไร….กูจะพยายามทำให้มึงสนใจกูเอง…” ผมกัดปากที่ยังรู้สึกถึงความนุ่มของปากของคนตรงหน้าไว้ แล้วพลักพี่เขาออกไปสุดแรง  มะ มะ มะ มะ เมื่อกี้..กู….กู กูเสียจูบไปแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! อยากจะโวยวาย แต่ผมก็.... ผมเงียบไม่พูดอะไร


แล้วไอ้พี่พีชก็ขับรถออกไปจากที่ตรงนั้น  เหี้ย….นึกอะไรไม่ออกเลยกู…ผมได้แต่นั่งก้มหน้าเงียบๆไปตลอดทางจนถึงหน้าคณะไอ้คุณ  ผมเก็บสัมภาระของผมแล้วจะเปิดประตูรถ แต่ไอ้คนขับไวกว่า วิ่งมาเปิดให้ผม แล้วพยุงให้ลงมาจากรถ ระหว่างทางพี่พีชถามผมว่า กลับบ้านเลยไม่ดีกว่าเหรอ  แต่เพราะผมไม่ตอบพี่แกเลยมาส่งผมที่นี่


“จะอยู่ที่นี่นานไหม เดียวมารับ”


“ไม่ต้อง”ผมตอบแล้วเดินไปหาที่นั่ง  ส่วนไอ้พี่พีชก็เดินตามผมมาเงียบๆ แล้วนั่งลงตรงข้ามผม  ผมเองพยายามที่จะไม่สนใจคนตรงหน้า เลยหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาไอ้คุณ


“ไอ้คุณ…กูอยู่ที่โต๊ะหินอ่อนที่เดิม….อื้ม เอาอะไรก็ได้ มึงซื้อมาเลย กูหิว..”


ผมคุยเสร็จก็ก้มลงเล่นเกม งู ในตำนาน บนมือถือตัวเอง ส่วนไอ้คนที่นั่งตรงหน้าผมมันก็ไม่พูดอะไร


………………………………………………….


…………………………………………

…………………………….

………………………..

……………..


“ตั้งใจมองมึงดีดี  มึงเนี่ย….น่ารักดีนะ….มิน่ากูถึงชอบ…”


ตุบ!!!!!!!! มือถือเน่าๆของผมร่วงลงกระแทกกับพื้นปูน นั่งเงียบๆก็ดีอยูแล้ว แม่งพูดเหี้ยอะไรขึ้นมาอีกว่ะเนี่ย  พอตั้งสติได้ ผมก็ก้มลงไปเก็บขึ้นมา แล้วหายใจเข้าลึกๆ เก็บมือถือไว้ในกระเป๋า หยิบ MP3 ขึ้นมาเสียบแล้วอุดหูไว้ เปิดเสียงดังสุดๆ เพื่อป้องกันเสียงหมารบกวนสมาธิและจิตใจ  ผมนั่งก้มหน้าค้นหนังสือ(การ์ตูน)ในกระเป๋ามาอ่าน


สักพักก็มีคนมาสะกิดผม  ผมหันไปดูก็พบว่า เพื่อนๆของผมมากันแล้ว  ผมเลยถอดหูฟังออก


“ไอ้เชี่ยกันต์ กูเรียกตั้งนาน!!!!! แล้วนี่มึง ไปกัดกับหมาที่ไหนมา!!!”ไอ้คุณพูดเสียงดัง ส่วนไอ้เต้กับไอ้ทอมก็เอาแต่มองไอ้พี่พีชที่นั่งอยู่ตรงข้ามผม


“หมาเหรอ….ไม่ใช่หมาหวะ….แต่เป็นเหี้ย!!!! มึงดูมันให้เฝือกกูมาด้วย ” ผมเน้นคำว่าเหี้ยเสียงดังแล้วมองไปที่ไอ้พี่พีช แล้วพวกมันสามตัวก็คงจะรู้แล้วว่าผมไปฟัดกับใครมา


“กูก็ขอโทษมึงแล้วไง….ยังไม่ยกโทษให้กูเหรอ….” ไอ้พี่พีชพูดเสียงอ่อน  ไม่ยกโทษเว้ยยย ยิ่งมาดูดปา…จูบกู ยิ่งยกโทษให้ไม่ได้!!!!!!!!  ผมเมินกับเสียงหมาเห่า จกเอาขนมในถุงขึ้นมากินแล้วยื่นให้ไอ้เต้ที่ยังยืนอยู่กับไอ้ทอม


“พี่พีช ตอนนี้พี่พีชไปไกลๆก่อนดีกว่า….ไอ้กันต์คงอารมณ์ไม่ดีสุดๆ แล้ว ตอนนี้ผมเองก็ไม่ชอบใจที่พี่มาทำให้เพื่อนของผมเป็นแบบนี้….”ไอ้คุณยื่นหน้าเข้าไปพูดใกล้ๆพี่พีช


“ชะ ใช่แล้วครับ!! พะ พวกผมเองก็ไม่พอใจ มากๆเหมือนกัน!!”ไอ้เต้กับไอ้ทอมพูดพร้อมกัน ถึงจะพูดแบบนั้น แต่พวกมันมาหลบอยู่หลังผมกับไอ้คุณ


“ขอโทษด้วย……..กันต์….แล้วพี่จะโทรหา ยังไง…ช่วยรับสายด้วยนะ..ไอ้คุณ ฝากไปส่งกันต์ที่บ้านด้วยนะ”ไอ้พี่พีชก้มหัวน้อยๆให้พวกผม แล้วตบไหล่ไอ้คุณเบาๆ  จะโทรมาเรอะ!!!หึ ไม่รับให้เสียเวลาหรอก=3=


“ไม่ต้องฝาก ผมก็ทำอยู่แล้ว!!!” ไอ้คุณพูดเสียงดัง  ส่วนไอ้พี่พีชยิ้มน้อยๆแล้วเดินขึ้นรถขับออกไป พอรถไปพ้นสายตาของพวกผม ไอ้ทอม กับ ไอ้เต้ ก็รีบมานั่งลงซักคำถามทันที


“เชี่ยกันต์ มึงไปให้พี่เขาทำอีท่าไหนว่ะ  ขามึงถึงได้หักแบบนี้”ไอ้เต้ถาม


“เอ็นฉีกเว้ยไอ้ห่า!!!!”ผมพูดแล้วใช้เท้าที่ไม่เป็นอะไรเตะขามันใต้โต๊ะ


“แล้วทำไม พี่เขาถึงซ้อมมึงขนาดนี้ว่ะ เยิ่นซะกูจำไม่ได้เลย”ไอ้ทอมถามบ้าง


“กูตัดสาย ไอ้เหี้ยนั่นเลยโมโห ลากกูออกจากห้องเรียน  กูย้ำนะว่าลาก ลากแบบ จับขากูแล้วกูก็ไถไปตามพื้น” ผมพูดแล้วทำท่าทางประกอบ


“…..เอิ่ม……..”ทุกคนเงียบ


“ไหนพวกมึงบอกว่ามันชอบกู  นี่มันชอบกูจริงๆเหรอ ” ผมพูดเสียงเบา แล้วพวกมันก็มองหน้ากัน นิ่งเงียบไม่พูดอะไร


“อืม..กูยังยืนยัน…..ว่า พี่เขาชอบ…มึง!!”ไอ้ทอมชี้หน้าผมแล้วพูด  โอวววววว พักนี้ได้ยินคำว่าชอบ คำว่ารัก จากปากคนอื่นแล้วเสียวท้องแบบแปลกๆ


“งั้น ทดสอบดูไหม!!!”ไอ้เต้เสนอ


“อย่าเด็ดขาด!!!!!!”ไอ้คุณกับไอ้ทอมหันหน้าไปหาไอ้เต้แล้วพูดพร้อมกัน ผมได้แต่นั่งฟังไอ้พวกนี้สนทนากัน


“กูดูจากสภาพไอ้กันต์  พี่พีชเป็นพวกหึงโหด….ถ้ามึงคิดจะให้มันแกล้งคบกับคนอื่นเพื่อดูอาการพี่พีช กูว่า ถ้าไอ้กันต์ไม่ตาย ก็ ไอ้คนที่รับบทเป็นแฟนมันจะตาย”  ไอ้ทอมวิเคราะห์  ว่าแต่พวกมึง นั่งคุยกันแบบนี้ พวกมึงเป็นพวกชำนาญเรื่องความรักเหรอว่ะ= =;;


“ไอ้ทอมพูดถูก มึงอย่าคิดตื้นๆสิไอ้เต้ อนาคตเพื่อนเรานะเว้ย!”ไอ้คุณพูด


“ทำไมต้อง อนาคตกู  พวกมึงอยากให้กูมีแฟนเป็นผู้ชายเหรอว่ะ= =”


“ก็มันน่าสนุก..ไม่สิ มัน…เอ่อ….เชี่ยทอมกูลืมนึกคำพูดเอาไว้ว่ะ”แม่ง….ที่แท้ก็เพื่อความสนุกของพวกมึงนี่เอง


“ตายซะพวกมึง!!!!!”ผมยกไม้ค้ำขึ้นมาฟาดหัวพวกมัน3คน พวกมันก็เอามือปัดไม้ผมออก  ไอ้เพื่อนเหี้ย กูเครียดแทบตาย พวกมึงพยายามช่วยกูเพราะแค่นึกสนุกใช่ไหมโว้ย!!!!!


“ฮ่าๆ โอ้ยไอ้เชี่ยกันต์ กูเจ็บ!!! พอแล้วว”


“พวกมึงตายไปให้หมดเลย!!!! ”ผมฟาดๆๆๆๆๆๆ ถึงจะพูดว่าฟาด แต่ผมก็ไม่ได้ฟาดแรงหรอกครับ แค่เอาไปแตะพวกมันเบาๆพอให้พวกมันรำคาญ?


“โอ้ยๆ ไอ้เชี่ย ทิ่มตากู  พวกกูอยากช่วยมึงหรอกนะถึงทำแบบนี้!!”ไอ้ทอมปิดเบ้าตาของมันไว้ กูขอโทษ กูจงใจ


“ช่วยเหี้ยอะไรว่ะ!!!”


“ก็มึงชอบไอ้พี่พีชอยู่ไงเล่า!! อ้าว…ไม่ฟาดกูเหรอ” ไอ้เต้พูดแล้วตั้งการ์ดรับไม้ของผม


“เมื่อกี้มึงพูดอะไร?”


“กะ กูพูดว่า มึงชอบพี่พีชอยู่…..”ไอ้เต้พูดย้ำอีกรอบ….หึ….


“ตายซะเถอะมึงไอ้เหี้ยเต้!!!!”ผมลุกขึ้นจะใช้ไม้ฟาดมันแต่มันเร็วกว่าผม มันรีบลุกแล้ววิ่งไปหลบหลังต้นไม้


“กูพูดความจริง!!!ถ้าไม่ใช่ก็อย่าโวยวายเหมือนโดนจับผิดสิว่ะ!!!!” ไอ้เต้ตะโกน คนแถวนั้นก็เริ่มมองมาที่พวกผม  แล้วไอ้ทอมกับไอ้คุณก็ลุกขึ้น ออกไปยืนห่างๆโต๊ะ

“ไม่ได้จับผิดเธอฟ้องตัวเองทุกอย่าง
แสดงอาการให้ข้องใจ
อย่าร้อนตัวถ้าไม่ได้ทำ ถ้าเธอไม่ได้มีใคร
เสียงดังโวยวายทำไม
งงที่เธออารมณ์ร้ายใส่ฉัน
หรือทำอะไรออกไปแทงใจของเธอ

จะร้อนตัวไปเพื่ออะไร ถ้าใจยังดีอยู่จริง
ยิ่งมีอาการเท่าไร มันยิ่งทำให้ดูรู้เท่านั้น
ว่าฉันกำลังเข้าใจความจริงที่เธอ ปิดบังเอาไว้~~”


ไอ้ทอมกับไอ้เต้เอามือมาทำเป็นไมร้องเพลง ส่วนผมนั่งอ้าปากพะงาบๆ พอนึกขึ้นได้ก็เลยโยนหนังสือโยนถุงขนมไปใส่พวกมัน  พวกมันก็วิ่งหลบแล้วหัวเราะกัน  อย่าให้ตีนกูหายนะพวกมึง!!!!



--------------------------------------------- 


“โอ๋ๆ กันต์ของคุณ ทำหน้าบูดทำไม”ไอ้คุณจิ้มผม ระหว่างที่มันกำลังขับรถไปส่งผมที่บ้าน ผมนั่งกอดอกทำหน้าเป็ดอยู่ข้างคนขับ


“ไม่ต้องมาพูดเลยมึง พูดเหี้ยอะไรกันแม่ง…”


“ก็พวกกูอย่ากช่วยมึง ทำไม ไม่อยากให้พวกกูยุ่งเหรอ”


“ช่วยอะไร กูไม่ได้ชอบพี่พีชสักหน่อย”


“หึ……เชื่อกูสิ ว่ามึงชอบพี่พีช” ไอ้คุณหันมายิ้มให้ผม  ผมเองก็มองมันแต่ไม่ได้พูดอะไร แล้วรถก็จอดที่หน้าบ้านผมพอดี  ทำไมพักนี้เหมือนถูกปั่นหัว หรืออะไรสักอย่างว่ะ


“ขอบใจนะมึง…”ผมพูดแล้วเปิดประตูรถลง โบกมือให้ไอ้คุณที่โบกมือให้ผมแล้วขับรถออกไป  ผมเดินด้วยความทุลักทุเลเข้าไปในบ้าน


“ตายแล้ว!!!ลูกชั้น!!! กันต์ ไปทำอะไรมาลูก ทำไมเป็นแบบนี้”แม่วิ่งเข้ามาหาผมด้วยความตกใจ เอาไงดี…บอกว่าโดนไอ้พี่พีชทำร้ายมาจนตัวเองเป็นแบบนี้ดีไหมนะ แม่จะได้ช่วยกันเราออกห่างไอ้คนพรรคนั้น


“ตกบันไดครับแม่ กันต์มัวมองสาวอยู่ ก้าวพลาด กลิ้งลงมาเลย ฮ่าๆ”สมองผมคิดอีกอย่างแต่ปากดันพูดอีกอย่าง ปากหนอปากน่าตบจริงๆ


“ทำไมซุ่มซ่ามแบบนี้ เจ็บไหมกันต์  มาๆ มากินข้าวแล้วกินยานอนนะลูกนะ…” แม่ถือกระเป๋าผมไปวางแล้วเดินมาพยุงผมไปที่โต๊ะอาหาร แม่ครับ แม่ใจดีกับกันต์แบบนี้…กันต์กลัวนะครับ T_T


ผมกับแม่นั่งกินข้าวเสร็จ ปกติแม่จะบอกให้ผมไปล้างจาน แต่วันนี้ลัคกี้สุดๆครับ แม่บอกว่าให้ผมรีบไปอาบน้ำแล้วกินยาเข้านอน  ผมเลยเดินไปหาแม่แล้วหอมแก้มทีนึง


“ถ้าหายเมื่อไหร่ กันต์จะทำงานแทนแม่ทู้กอย่างเลยนะ”


“งั้นก็รีบๆหายซะนะลูก”แม่ลูบหัวผมเบาๆ  ผมยิ้มกว้างให้แม่แล้วเดินไปหยิบถุงพลาสติกเพื่อมาห่อเฝือกไม่ให้โดนน้ำเวลาอาบ  โอย ถ้าจะทุลักทุเลขนาดนี้  ผมเดินขึ้นไปบนห้อง แล้วจัดการถอดเสื้อผ้า เอาถุงมาหุ้มเฝือกไว้  ถ้าจะยุ่งแบบนี้ไม่ต้องอาบเลยมันจะดีกว่าไหม= =

 

 

พออาบน้ำเสร็จผมก็เดินเช็ดหัวตัวเปียกออกมาจากห้องน้ำ  แล้วใส่เสื้อ กับบ็อกเซอร์ตัวเก่งแล้วล้มตัวนอนลงบนเตียงด้วยความเพลีย แต่ก็ไม่ลืมที่จะหยิบมือถือขึ้นมาเชค……หือ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! พี่พีช 34 Miss call =[]=!!  ผมกลืนน้ำลายลงคอ แม่งไม่ได้รับตั้ง 34 สาย กูว่าป่านนี้คงไม่ได้โทรบอกพวกยากูซ่าเอาระเบิดมาถล่มบ้านกูหรอกนะ

 เมื่อไหร่จะเข้าใจ~~เมื่อไหร่จะรักกัน
หากเราทั้งสองไม่ยอมเปิดใจ ให้คำว่ารักเดินทางมาเจอกัน~


เสียงมือถือของผมดังขึ้นอีก ปะ…เป็นครั้งที่ 35 สินะ ผมปล่อยให้มันดังไปสักพัก แล้วสูดหายใจลึกๆ กดรับสาย

“ฮะ ฮัลโหล….” ผมพูดเสียงเบา

‘กว่าจะรับได้นะ…..’ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“ก็อาบน้ำอยู่ เปิดสั่นไว้ ไม่ได้ยินเสียง” คำอ้างสารพัดออกจากปากผม

‘อื้ม กูแค่ห่วง เห็นโทรไปไม่รับสักที นึกว่าล้ม นึกว่าปวดแผล…คราวหน้าอย่าทำให้ห่วงแบบนี้นะ’ ผมกัดปากตัวที่เกือบจะยิ้มอีกรอบ  อย่าทำให้เป็นห่วงงั้นเหรอ แล้วใครมันทำให้กูมีสภาพน่าเป็นห่วงแบบนี้ล่ะว่ะ!!!!

“ครับ ขอโทษครับ”ปากกับสมองแม่งสั่งงานไม่ตรงกันจริงๆ= = แล้วไปขอโทษมันทำไมว่ะ

‘ไม่เป็นไร แล้วนี่ทานยาหรือยัง หืม?’ อุ๊ก!!!!! ทำไมจู่ๆ โทนเสียงมันถึงนุ่มน่าขนลุกแบบนี้ว่ะ

“ยังครับพี่ ว่าแต่ พี่มีอะไรหรือเปล่า ผมว่าจะกินยาแล้วนอนเลยน่ะ”ก่อนที่ผมจะสติกระเจิดกระเจิงไปมากกว่านี้ ต้องรีบหาทางวางสาย

‘….ไม่มีหรอก แค่คิดถึงน่ะ…’กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด  ผมคว้าไอ้ผลาญเงินมาทุบๆๆๆๆๆๆๆ แก้เขิน

“อะ เอ่อ…ระ เหรอ….” ไปไม่เป็นเลยครับ T_T

‘แล้วยอมคุยด้วยดีดีแบบนี้ กันต์หายโกรธพี่แล้วใช่ไหมครับ?’ เออ …… ลืมไปเลยแหะ

“ก็…..ก็แค่ไม่อยากมีเรื่องด้วยก็เท่านั้นเองแหละ…”

‘หึหึ….งั้นกันต์ทานยานอนซะนะครับ พี่ไม่กวนแล้ว’อ้าว….จะวางแล้วเหรอว่ะ คุยนิดเดียวเอง….เฮ้ย!!!!!!ไม่ดิ  รีบๆวางไปน่ะดีแล้ว!!!

“อ๋อ อื้ม”

‘……..กันต์’ปลายสายเรียกผม

“หือ????”

‘รัก…นะ….คะ……..’ปลายสายกระซิบมาเบาๆ

 วูบบบบบบบบบบบ ผมรู้สึกเสียวตั้งแต่ปลายตีนยันศรีษะ แถมแม่งกัดปากไว้ยังไงมันก็ยังยิ้มไม่หยุด

“อ่ะ…..เอ่อ….อื้ม”

‘ฝันดีนะครับ…’

“อื้อออ”

‘บ๊ายบาย….’

ติ๊ด!!!!  พอสายตัด ผมก้มลงมองมือถือเพื่อให้แน่ใจว่าสายถูกวางไปแล้ว  จากนั้นผมก็คว้าไอ้ผลาญเงินมาปิดหน้าตัวเองแล้วกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง  เมื่อกี้มันอะไรกันโว้ยยยยย  เสียงกระซิบบอกรัก…กรี๊ดดดดด!!! หะ หัวใจ หัวใจเต้นไม่หยุดเลย โอยยย กูวิ่งสิบรอบสนามโรงเรียนยังไม่เคยรู้สึกเหนื่อยแบบนี้มาก่อนเลย  แล้ว…เป็นเพราะอะไรกันว่ะ…..

ระ หรือว่า…………เพราะเราไม่สบายอยู่นั่นเอง ฮ่ะๆๆๆ เฮ้อ กินยาแล้วนอนดีกว่า
ผมลุกจากเตียงไปกินยาแล้วล้มตัวนอนบนเตียงเพื่อที่ร่างกายอันอ่อนเปลี้ยของผมจะได้พักผ่อนหลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวัน

…………………แต่คืนนั้นทั้งคืน ผมก็หลับไม่ลง……เพราะมีเสียงกระซิบบอกรักของคนบางคนดังอยู่ในหัว…..รบกวนผมทั้งคืน…..
TBC.
--------------------------------------------------


เครดิตภาพข้างบน :: Blue S.K.Y



หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 9 - 10 [11/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Ju ที่ 11-07-2012 20:41:53
ฮ๊ากกกกกกกกกก รีบมาต่อนะ !!!!!  :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 9 - 10 [11/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 11-07-2012 22:55:29
อาการขนาดนี้ ไม่รอดแน่แล้วนะหนูกัน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 9 - 10 [11/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 11-07-2012 23:25:06
รักเค้าแล้วววววว รู้ตัวป่ะเนี่ย 555
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 9 - 10 [11/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 12-07-2012 18:27:57
ตอนที่ 11

“รักนะคะ คนดีของฉัน
จะวันไหนก็รักเพียงเธอ
และจะบอกว่ารักเธอที่สุด
ใจดวงนี้ของฉันหยุดที่เธอ

รักนะคะ คนดีของฉัน
โปรดจงมั่นใจ ทุกๆ อย่างที่ฉันทำ
ทุกๆ คำ คือคำว่ารักเธอ…..โอ้ย!!!ไอ้เชี่ยกันต์!! ทำอะไรของมึง”


ผมเขวี้ยงหนังสือการ์ตูนใส่ไอ้เต้ที่นั่งดีดกีต้าร์ร้องเพลงอยู่ที่ห้องของผม โดยที่ไอ้คุณกับไอ้ทอมนั่งตบมือให้จังหวะ  แม่ง พวกมันจงใจร้องเพลงนี้กวนผมหรือเปล่าว่ะ แต่ผมก็ไม่ได้บอกพวกมันนี่หว่า แล้วทำไมมันถึงบังเอิญแบบนี้ล่ะโว้ยย


“เป็นผู้ชาย พูดว่า รักนะคะได้ไงว่ะ ทุเรศ!!!!”ผมที่นอนแผ่อยู่บนเตียงพูด


“ทุเรศเหี้ยอะไร แบบพูดแบบนี้ ผู้หญิงเค้าชอบเว้ย!! พวกกูอุตส่าห์โดดเรียนพากันมานั่งบำบัดมึงที่เป็นง่อยอยู่”
ไอ้ทอมพูด


“บำบัดอะไรของมึง กูแม่งเห็นนั่งร้องเพลง นั่งกินขนม นั่งรื้อห้องกูอยู่แค่นี้”


“ดนตรี สามารถ รักษาโรคได้ มึงไม่รู้เหรอกันต์”ไอ้คุณบอกแล้วเดินมานั่งบนเตียงผม


“กูจะปวดประสาทมากกว่า แล้วไอ้เพลงเมื่อกี้อย่าร้องอีกนะ กูฟังแล้วคันหู”ผมพูด แล้วไอ้เชี่ยเต้ก็ดีดกีต้าร์ขึ้น


“ ไม่รู้เป็นอะไร~~เอากีต้าร์มาปั่นก็ไม่หาย คันจรี๊งงง คันอยู่ข้างใน หันหู้ว ทีไร ขนลุกทุกที อ๊ะ อ๊าาาา~~”


“ไอ้เต้ เสียงครางมึงทำไอ้หนูของกูหดเลยสัด!!!!” ไอ้ทอมถีบไอ้เต้หงายไปพร้อมกับกีต้าร์


“ฮ่าๆๆๆ  ของมึง หดได้ชาตินึงแล้วมั้งทอม”ไอ้คุณโยนไอ้ผลาญเงินของผมไปใส่ไอ้ทอมแต่ดันไปโดนหัวไอ้เต้แทน


“ไอ้คุณ ตุ๊กตากู เดียวแม่งติดโรคกับไอ้เต้  ทอมส่งคืนมาให้กูดิ๊!!!” ผมบอกไอ้ทอม ไอ้ทอมหยิบไอ้ผลาญเงินของผมขึ้นมามอง


“ตุ๊กตามักหน้าเหี้ยเหมือนเจ้าของ อ่ะ ไปหาเจ้าของมึงซะ” ไอ้ทอมพูดจบก็โยนส่งมาให้ผม  ไอ้เชี่ยนี่= =+++


“สัดทอม= =”ผมรับไอ้ผลาญเงินมากอดไว้


“ตุ๊กตานี้ท่านได้แต่ใดมา ทำไมข้าไม่เคยเห็น”ไอ้คุณมองไอ้ผลาญเงินของผมแล้วถาม


“กูซื้อมา”


“อ๋อ…..”


“กูหิว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”จู่ๆไอ้เต้ที่นอนอยู่บนพื้นก็เด้งตัวขึ้นมาแล้วตะโกนเสียงดัง


“บ้านกูไม่มีอะไรกินนะ กูถึงบอกให้พวกมึงซื้อของกินมาด้วยไง”ผมบอกพวกมัน แต่ได้เชี่ยเต้ก็นอนดิ้นอยู่บนพื้นไม่หยุด


“หิวๆๆๆๆๆ เต้หิวๆๆๆๆๆๆๆๆ ToT” กู รำคาญมึง= =


“ไอ้เต้ มึงก็ลงไปดูของกินในตู้เย็นสิว่ะ  ในนี้มีใครทำกับข้าวเป็นมั่งนอกจากกู” ผมพูด  แล้วทุกสายตาก็จ้องมาที่ผม เอาล่ะ ผมพอรู้ชะตากรรมของตัวเอง


“แม่กูหุงข้าวไว้ คิดว่าในตู้เย็นมีไข่อยู่ เดียวกูทำให้พวกมึงแดกแล้วกัน….”ผมถอนหายใจแล้วพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง


“เย้~~~~~~~~~~~”พวกมันสามตัวโห่ร้องดีใจ  ไอ้พวกเชี่ย มึงมาเยี่ยมคนป่วยแต่เสือกให้คนป่วยทำข้าวผัดให้กิน= =

ไอ้คุณช่วยพยุงผม ส่วนไอ้เต้คลานไปเอาไม้ค้ำมาให้ผม  ปรนนิบัดกูดีจริงๆพวกมึง


“ยังไงพวกมึงก็ลงไปช่วยกูหน่อยแล้วกัน”ผมบอกแล้วพวกมันก็ลุกขึ้นวิ่งลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว  ไอ้เหี้ย!!แล้วไม่คิดจะมีใครช่วยพยุงกูลงบันไดหน่อยเหรอว่ะ!!!!  ผมเดินลงบันไดแบบทุลักทุเล พอลงไปถึงก็เห็นพวกมันจัดโต๊ะอาหารรอ


“คุณ มึงไปตักข้าวกับเอาไข่มาให้กูสิ”ผมบอกไอ้คุณแล้วเดินไปที่เตาแก๊ส  ไอ้ทอมกับไอ้เต้นั่งรอกินอย่างเดียว ส่วนไอ้คุณมาเป็นลูกมือผม แต่จะโอเคกว่านี้ถ้ามันนั่งอยู่เฉยๆตั้งแต่เอาข้าวกับไข่มาให้ผม


“ไอ้เชี่ยคุณ กูบอกว่า น้ำตาลไม่ใช่เกลือ !!! เชี่ย ข้าวผัดกู ไปนั่งเฉยๆเลยไปคุณ”


“เอ้า เดียวหาว่ากูไม่ช่วย ไม่เป็นไรหรอก ใส่เกลือแทนซีอิ้วไงมึง ถ้ากลัวเค็มมึงก็ใส่น้ำตาลกลบเยอะๆ”
ห่าคุณ พูดมาได้ เสียรสชาติหมด T^T   หลังจากที่ผมไล่ไอ้คุณไปนั่งแล้ว ผมก็ทำคนเดียวแบบประหลาดๆ มือนึงต้องถือไม้ค้ำไม่ให้ตัวเองล้ม อีกมือถือตะหลิว แต่ทำไมพวกเราถึงไม่ออกไปซื้อกันมากินล่ะ มันคงง่ายกว่านี้ TwT


“เอ้าเสร็จแล้วพวกมึง มาตักกันเองนะ ตักให้กูด้วย กูเหนื่อย”ผมบอกแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ พวกมันสามตัว ก็วิ่งไปถือกะทะมาวางบนโต๊ะแล้วยื่นช้อนให้ผม


“แดกในกระทะนี่แหละ เดียวมึงลำบากตอนล้างจาน”ไอ้ห่า นี่พวกมึงกะจะให้กูล้างจานด้วยเหรอว่ะ=[]=!!!!!!!! ว่าแล้วพวกมันก็ตักกินเอาๆ เหมือนห่าลง


“กูทำแล้ว  พวกมึงก็ล้างสิว่ะ”


“กูแพ้ ซันไลต์ ไลปอนเอฟ และน้ำยาล้างจานทุกชนิด” ไอ้เต้เอาตัวรอดคนที่หนึ่ง

“กูเหมือนกัน เดียวมือกูลอก”ไอ้ทอมตัวที่สอง

“มือกูผื่นจะขึ้น”ปิดท้ายด้วยไอ้เชี่ยคุณ


“เออ!! พวกมือบอบบาง กระแดะ  แม่ง ช่วยห่าอะไรไม่ได้เลยพวกมึง” ผมพูดแล้วตักกินบ้าง  แต่ผมก็ได้กินแค่ไม่กี่คำหรอกครับ พวกนี้มันแม่งกินเร็วมาก T^T ฮืออ พวกมึงมาทำให้อาการกูแย่ลงใช่ไหม!!!  พอกินเสร็จพวกมันก็วิ่งขึ้นไปบนห้องผม ทิ้งให้ไอ้เป๋อย่างผมจัดการกับซากที่พวกมันกิน  เพื่อนเอย……พวกมึงช่างดีกับกูเหลือเกิน



ก๊อก ก๊อก ก๊อก


“ขอโทษครับ มีใครอยู่บ้านไหมครับ”  ผมที่กำลังจะเดินขึ้นชั้นสอง สะดุ้งเพราะเสียงเคาะประตูบ้าน ตามมาด้วยเสียงที่ดูคุ้นหูสุดๆ


“คะ  ครับ!!!!”ผมขานรับแล้วเดินไปเปิดประตู พอเปิดออกไปก็พบกับ พี่พีชและเดอะแก้งค์ =o=……เชี่ยแล้ว บ้านกูไม่ได้ทำมาเพื่อรองรับแขกเยอะขนาดนี้นะ ไหนจะพวกไอ้คุณด้านบนอีก



“มาเยี่ยมครับ!!!!!”พี่ธัญพูดแล้วยื่นกล่องแบรนด์ให้ผม  ผมเองก็รับมาแบบ งงๆ แล้วไอ้พี่ธัญพี่ย้งพี่ชินก็เดินเข้าบ้านผมไปแบบไม่ได้ขออนุญาต เหลือแต่ไอ้พี่พีชที่ยืนอยู่หน้าบ้าน


“เชิญเข้าไปหน่อยสิ”พี่พีชพูด


“ขะ เข้ามาสิครับ”ผมบอกแล้วหลีกทางให้  ไอ้พี่พีชยิ้มแล้วเดินเข้าไปในบ้านผม  ยะ อย่ามายิ้มแบบนี้สิว่ะ!!! แม่ง เดินขึ้นบันไดไหวไหมเนี่ยกู…..ผมปิดประตูบ้านแล้วเดินตามหลังพี่พีชไป


“กู…..พี่ช่วยพยุงไหม” ไอ้พี่พีชหันมาถามผม


“กูเหมือนเดิมก็ได้พี่  ฟังดูลื่นหูกว่าเยอะ!!”


“อ้าว…..กูนึกว่ามึงอยากให้กูพูดเพราะๆ มากูช่วย…”ไอ้พี่พีชเดินมาข้างๆแล้วช่วยพยุงผมขึ้นบันได  อยากขัดขืนโว้ย!!!!แต่ทำไมร่างกายมันอ่อนยวบยาบแบบนี้ว่ะ ไม่มีแรงเลย…..

พอผมถึงห้องแล้วเปิดประตูเข้าไป  หกชีวิตที่อยู่ในห้องก็จับจ้องมาที่พวกผมเป็นตาเดียว


“เมื่อวานตีกันจะเป็นจะตายแล้วทำไมถึงได้ประคองกันมาแบบนี้ล่ะว่ะ”ไอ้คุณ


“กูว่าเฝือกที่มันให้น้องเขาอาจจะเป็นของหมั้นก็ได้”ไอ้เชี่ยพี่ย้ง


“รักแท้แพ้ส้นตีน….”ไอ้เต้พูด อะไรของมึงว่ะ

“ไอ้เต้หมายถึง มีคนดีดีดูแลเราดีดีมากมาย แต่ดันเลือกไอ้คนที่ใช้ส้นตีนทำร้ายเรา หรืออีกนัยนึงก็คือ ผู้หญิงมักชอบคนเลว” ไอ้ทอมอธิบาย ไอ้พวกที่ทำหน้างงอยู่ก็ พยักหน้าเข้าใจกัน


“ผู้หญิงพ่อมึงสิเชี่ยทอม!!!”ผมยกไม้ไปตีไอ้ทอม


“อย่าทำซ่าส์นักสิ เข้าไปนั่งก่อนเถอะ”


“วู้ววววววววววววววววววว” พอไอ้พี่พีชพูดจบ เสียงหมามันก็เห่าก็หอนทันที

“หุบปากไปเลยนะ ไม่งั้นกูเอาไม้นี่ยัดปากพวกมึงทุกคนแน่”ไอ้พี่พีชพูด  แล้วพยุงผมให้มานั่งลงบนเตียง


“แล้วแบบนี้แสดงว่าคบกันแล้วเหรอครับพี่พีช”ไอ้คุณถามพี่พีช


“ไอ้เชี่ยคุณ!!ถามเหี้ยอะไร”ผมพูดเสียงดัง


“ยังหวะ….กูพยายามจีบเพื่อนมึงอยู่ อยากให้พวกมึงทุกคนรู้เอาไว้ด้วย”ไอ้พี่พีชพูด  เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แม่งพูดอะไรต่อหน้าผู้ชายทุกคนแบบนี้ว่ะ


“ไม่ต้องพูด พวกผม/กู ก็รู้แล้วล่ะครับ”ไอ้หกตัวพูดพร้อมเพรียงกันประหนึ่งว่าอ่านสคริปเดียวกัน


“แค่มาเยี่ยมใช่ไหม งั้นกลับไปได้แล้ว เดียวแม่กูก็จะกลับมาแล้ว กลับไปให้หมดเลย!!” ผมบอกพวกมันทุกตัว


“ทุกคน….มีคนเขินด้วยล่ะ”ไอ้เชี่ยพี่ชินพูดขึ้นแล้วมองที่ผม


“คะ คะ ใคร!!!ไม่ได้เขินเว้ย!!แต่เหนื่อย จะนอนแล้ว กลับไปซะ!!!”


“เขินจริงๆเหรอหืม….­”ไอ้พี่พีชยื่นหน้าเข้ามาถามผม  เหี้ย!!ใกล้กูเกินไปแล้ว


“ไม่ได้เขินเว้ย ไอ้พี่ห่า เอาหน้าออกไป!!” ผมดันอกไอ้พี่พีชออก แม่งมาทำรุ่มร่ามต่อหน้าพวกนี้ได้ไงว่ะ กู กูจะไม่ไหวแล้ว


“ไอ้พีช หน้ามึงจะใกล้ขนาดนั้น ไม่ดูดปากน้องเขาไปเลยล่ะ!!!”เสียงไอ้พี่ย้ง  อย่ามาบอกแนวทางให้ไอ้เวรนี่สิโว้ยย=[]=!


“กูอยากทำนะ แต่เกรงใจพวกมึง”


“พวกกูไม่มองหรอก!! จูบเลยๆๆๆๆๆๆ” ไอ้พี่ย้งพูดแล้ว ตบมือเป็นจังหวะ ไอ้พวกที่เหลือก็ตบตาม แถมพูดเสียงดังพร้อมกันว่า จูบเลยๆ อีกต่างหาก  ไม่เอาโว้ย กูไม่จูบ=[]=!!!


“เงียบเลยพวกมึง!! เห็นไหม คนที่กูชอบเขาข้างเดียวหน้าแดงเป็นตูดลิงแล้ว”ไอ้พี่พีชบอกแล้วเอาหมอนมาปิดหน้าผม
กูไมได้หน้าแดง กูป่วย กูไม่สบาย อากาศร้อน กูใช้พอร์นหน้ากูเลยขาวอมชมพู


“โว้ย!!!พอรึยัง จะพักผ่อนแล้ว กลับไปๆๆ”ผมไล่พวกหมานี่อีกครั้ง พวกมันบ่นอุบอิบแล้วเดินมาตบหัวผมคนล่ะที


“เขินแค่นี้ต้องไล่พวกกูกลับเลยเหรอว่ะ ฮ่าๆ”ไอ้ทอมเดินมาพลักหัวผมสุดแรง


“กูไมได้เขินเว้ยไอ้ห่า!!กูป่วย!!!”


“เออ ป่วยก็ป่วย!!”ไอ้ทอมพูดแล้วออกจากห้องผมไป  เพื่อนของไอ้พี่พีชก็เดินมาบอกว่าให้ผมหายไวๆแล้วก็เดินลงไปเหมือนกัน เหลือก็แค่….ไอ้พี่พีชพี่นั่งอยู่ปลายเตียงผม…


“อะ ออกไปสิว่ะพี่”ผมบอก


“กูยังอยากอยู่กับมึงนี่”


“อยู่นานพอแล้วล่ะ ไป!!เพื่อนพี่รออยู่ข้างล่างนะเว้ย”


“ขออยู่ต่ออีกนิดสิ…นะ”เชี่ย!!!แม่ง ไปหัดทำหน้าหมาอ้อนแบบนี้มาจากไหนว่ะ!! กะ กูแพ้หมา


“มะ …ไม่ได้โว้ย!!!ออกไป!!!”ผมก้มหน้าหลบสายตาหมาน้อยแล้วชี้ออกไปที่ประตู


“ไปก็ได้….แต่ก่อนไป………………………..” ผมยังคงหลับตาอยู่ แต่รู้สึกได้ถึงเตียงที่ยวบลงข้างๆผม




แล้ว………………………………………………..




……………………………………………………………




…………………………………………..จุ๊บ….



ผมรู้สึกร้อนผ่าวที่หน้าผากของผม  พอลืมตาขึ้นก็เห็นว่า ไอ้พี่พีชกำลังจูบหน้าผากของผมอยู่   ผมที่รู้สึกเบลอๆพอตั้งสติได้ก็รีบดันอกไอ้ตัวดีที่ไม่มีทีท่าว่าจะเอาปากออกจากหน้าผากผม


“ปะ  ปะ..ไปได้แล้ว…..”เสียงผมเบาและสั่นสุดๆครับ ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะเลย หรือกูจะเป็นโรคหัวใจ

“………ไปก็ได้….แต่ว่า….” ไอ้พี่พีชขยับห่างจากตัวผมเล็กน้อย


“อะ อะไรอีกล่ะ” ผมก้มหน้าเพราะตอนนี้รู้สึกไม่กล้ามองหน้าพี่พีช


“….มึงน่ะ……รีบๆ ตกหลุมรัก…กูสักทีนะ…”


ไอ้พี่พีชพูดแล้วชิงหอมแก้มผมอีกที แล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมนั่งเอ๋ออยู่ในห้อง  มึน มึนสุดๆ  ทั้งหน้าผาก ทั้งแก้ม  แถมหัวใจก็เต้นไม่หยุด  ยะ แย่แล้วสิ…..แบบนี้แย่แน่ๆ…..แม่ครับ!!!ช่วยผมด้วยยยย!!! ผม  ผมยังไม่พร้อมที่จะรักผู้ชาย!!!! แก้ม…..ปาก….ละ แล้วก็หน้าผาก….มันแย่งชิงไปหมดแล้วครับแม่!!ToT



---------------------------------------------------- 



หลังจากที่เหตุการณ์ระทึก ที่ผมโดยชิงหอมแก้ม และหน้าผากผ่านไปได้อาทิตย์กว่าๆ  วันนี้ผมมาเอาเฝือกออกครับ ไอ้คุณเป็นคนมารับผม พร้อมพวกไอ้เต้ไอ้ทอม  พร้อมใจกันมาสุดๆ แถมที่ท้ายรถมี เบียร์อยู่ลังนึง ไว้ฉลองที่ผมหายดีแล้ว คึคึ-.,-

“คราวนี้ เอามาเป็นลังแบบนี้ จะไปกินที่ใดครับ” ผมยื่นหน้าไปถามไอ้ทอมที่นั่งอยู่ข้างคนขับ


“ที่ไหนก็ได้ ที่ไม่มีผัวมึงไง”


“อะ  ไอ้เหี้ยทอม!!! ผัวพ่อมึงสิ กูมีแต่เมียโว้ย!!!”ผมผลักหัวมันแล้วพูดเสียงดัง ผัวเผออะไรกัน แม้แต่รูตูดกูมันก็ไม่มีวันได้เห็นเฟ้ย!!


“อ้าว  ตกลงว่า พี่พีชนี่เป็นฝ่ายรับเหรอว่ะ”ไอ้เต้ที่นั่งเล่นไอโฟนอยู่ข้างผม หันมาถาม



“ไม่มีใครรุก ใครรับทั้งนั้นแหละ พวกกูไม่ได้เป็นอะไรกัน!!!”


“มึงจะปล่อยให้พี่เขาชอบมึงข้างเดียวแบบนี้เหรอกันต์­­”ไอ้คุณที่ใส่แว่นดำขับรถถามผมโดนที่มองหน้าผมผ่านกระจกมองหลัง


“กู…..ไม่รู้เว้ย มึงขับรถไปเลย ไม่ต้องมามอง ไม่ต้องมาถาม เดียวได้ตายห่าพอดี” คิดผิดหรือเปล่าว่ะที่มากับพวกมัน ทำให้ผมหัวเสียแต่เช้าเลย  บงเบียร์ก็ไม่มีอารมณ์กินแล้วเนี่ย!!!  แต่น่าแปลกนะครับ ไอ้ฟาย3ตัวนี้ ยิ่งเห็นผมหัวเสีย พวกมันยิ่งชอบ ยิ่งมีความสุข  T^T


“เวลามึงเขินเนี่ย กูช๊อบชอบ!!!” ไอ้เชี่ยทอมหันมาหาผม


“ไอ้ห่า กูไม่ได้เขิน!!!!”


“กันต์ มึงเคยรู้ตัวไหม เวลามึงเขิน มึงจะพูดเสียงดัง…”ผมหันควับไปหาไอ้เต้ที่นั่งเล่นไอโฟนอยู่  มันพูดแต่ไม่ได้มองหน้าผม


“เจ๋งมากไอ้เต้ มึงจงบอกให้มันรู้ตัวซะ” ไอ้คุณพูดเสริมอีกคน ว๊ากกกกกกกกกก


“อะไรของพวกมึงว่ะเนี่ย ทำไมรุมกูคนเดียว!!”


“รุมอะไร ไม่ได้รุม…แค่อยากให้มึงรีบๆรู้ใจตัวเอง ใช่ไหมพวกมึง” ไอ้คุณพูด


“ใช่แล้วขอรับ!!!” อีกสองตัวขานรับพร้อมเพรียงมาก= =


“รู้ใจเหี้ยอะไร แล้วนี่พวกมึงรับได้เหรอถ้าเพื่อนมีแฟนเป็นผู้ชาย!!!”พวกมันมองหน้ากันทันทีที่ผมพูดจบ


“นี่พวกมึงสองตัวไม่ได้บอกมันเหรอ”ไอ้คุณพูดขึ้นหลังจากที่มองหน้าไอ้ทอม


“เออ…เท่าที่จำได้กูยังไม่ได้บอกหวะ”ไอ้เต้พูด


“งั้นกูบอกเอง   ไอ้กันต์!!!” ไอ้ทอมหันหน้ามาหาผม โอ้ยไอ้เหี้ย อยู่ใกล้แค่นี้มึงไม่ต้องพูดเสียงดังก็ได้= =


“อะไร­”


“กู กับ ไอ้เต้น่ะ…..”หือ….มันกับไอ้เต้ ทำไมว่ะ  ผมหันไปมองไอ้เต้ที่ตอนนี้หันหน้าออกไปมองหน้าต่าง  หรือว่าพวกมัน….=[]=…


“กูกับไอ้เชี่ยเต้…..เป็น………” ไอ้ทอมมองหน้าผม สายตามันจริงจังมาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมรู้สึกเสียวกับคำพูดของมัน







“เป็นไบ!!!!!!!!!!” ไอ้เต้หันมาพูดเสียงดังข้างหูผม ไอ้เหี้ย!!!!!  หูกู T^T


“ไอ้เชี่ยเต้ แย่งกูพูด!!!”


“มึงก็รีบๆพูดสิไอ้ห่า   ยิ่งมึงทำให้มันลุ้น  กูว่าในใจมัน แม่งคิดว่ากูกับมึงคงได้กันแล้ว” มึงพูดถูกต้องแล้วไอ้เต้ กูกำลังคิดว่ามึงสองคนคบกันอยู่   แต่กูไม่ได้คิดว่าพวกมึงได้กันแล้ว=[]=


“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ  อย่างมึงน่ะ กูไม่เอาหรอก ไม่ใช่สเปกกู!”


“ไอ้เหี้ยทอม  อย่างมึงกูก็ไม่เอาเหมือนกันโว้ย!!!”ไอ้เต้ผลักหน้าไอ้ทอมออก


“ฮ่ะๆ ทะเลาะกันเข้าไปมึง เดียวก็ได้กันเอง”ไอ้คุณที่นั่งหัวเราะอยู่พูดขึ้น พวกมันสองตัวเลยเลิกคุยกันแล้วนั่งเงียบๆ


“ไอ้คุณ…แล้วมึง..ก็..เป็น……..”ผมเกาะเบาะไอ้คุณแล้วถามมัน


“เฮ้ยไอ้บ้า!! กูเป็นผู้ชาย มึงก็เห็น กูมีแฟนเป็นผู้หญิง สวยสัดๆอีกต่างหาก  แล้วมึงไม่ต้องห่วง  มึงน่ะ จะเป็นเหี้ย เป็นห่า เป็น เกย์ เป็น ตุ๊ด กระเทย เป็น ทอม ดี้ เลส ไบ กูก็ไม่เลิกเป็นเพื่อนมึงหรอก”

 ไอ้เหี้ยคุณ ทอม ดี้ เลส ไบ อะไรของมึงกูเป็นผู้ชาย แค่เกย์ กับ ตุ๊ด ก็พอแล้วโว้ย!! แต่ผมก็มั่นใจนะว่าผมไมได้เป็นอะไรแบบนั้นT^T ถ้าไม่นับความรู้สึกของผมที่มีให้ไอ้พี่พีช….เฮ้ย!!ความรู้สึกอะไร!!ไม่มีหรอก เมื่อกี้ผมคิดอะไรไปว่ะเนี่ย!!! เลิกๆๆ!!


 “เออ มึงมันมีแฟนสวย ! แล้วกูก็เป็นผู้ชาย!เดียวกูก็หาเมียสวยๆได้เหมือนกัน”


“หึ..กูว่าอย่างมึงต้องได้ ผัวหล่อๆ มากกว่า ฮ่ะๆๆๆๆ”


“ไอ้เหี้ยทอมพูดตัดหน้ากู แต่ถูกใจ กูกระทืบไลค์ให้มึงเลย!!!! ฮ่าๆๆๆๆ”

โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  พวกทันแทคมือกันแล้วหัวเราะลั่นรถ  ไอ้เต้ที่เงียบๆก็ยื่นมือไปแทคกับไอ้ทอมไอ้คุณ
ผมขี้เกียจเถียงต่อ เถียงยังไงผมก็แพ้อยู่ดี T^T ผมเลยเลือกที่จะ กระแทกตัวนั่งลงบนเบาะกอดอกแล้วมองออกไปที่หน้าต่าง

พวกไอ้คุณก็พูดแหย่ผมไปตลอดทาง จนมาถึงโรงบาล  ไอ้เต้ก็พยุงผมลงจากรถ  พอพวกผมสี่คนเดินเข้าไปในโรงบาล พยาบาลก็มองมันใหญ่เลยครับ หล่อล่ะซี่ ต้องขอบคุณผมที่ขาเดี้ยงนะ ไม่งั้นคุณพยาบาลไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้หรอกนะครับ เพราะงั้น ลดค่ารักษาให้ผมด้วยนะT_T


“อาจจะยังเดินไม่ถนัด แต่ก็ค่อยๆเดินนะหนู”….หมอบอกผมหลังจากถอดเฝือกออกให้ผม แต่หมอเรียกใครว่าหนูนะครับ!!  โฮกก ขาขาวๆของผมกลับมาแล้ว อีกไม่นานก็พร้อมจะเอาไปฟาดปากพวกนั้นได้แล้วล่ะ  ผมไหว้ขอบคุณหมอแล้วเดินออกมา  พวกไอ้เต้ก็ร้องเฮแล้วเดินมาถอดคอผม ลูบหัวผม ขยี้หัวผม โว้ยอะไรของพวกมึงว่ะเนี่ย!!!


“ฉลองโว้ย!!!!”พวกมันตะโกนพร้อมกัน จนยามดุพวกผม ไอ้พวกเชี่ยมึงลืมไปแล้วเหรอว่าที่นี่คือโรงบาล  พวกผมก้มหัวขอโทษแล้วรีบเดินออกมาจากโรงบาลด้วยความร่าเริง  ขึ้น มินิคันโก้ของไอ้คุณ โดยที่คราวนี้ผมนั่งด้านข้างคนขับ พวกเราร้องเพลงเฮฮากันไปตลอดทาง แต่ไอ้พวกที่นั่งด้านหลังมันเริ่มแกะกระป๋องเบียร์ที่แวะซื้อที่เซเว่นกินกันแล้วครับ  โฮกกก ได้กลิ่นแล้วน้ำลายไหล


“มึง  เอามาให้กูป๋องนึง!!”ผมหันไปขอพวกมัน


“ไม่ได้ๆ ผัวมึงไม่ให้มึงกินเบียร์ไม่ใช่เหรอ” ไอ้เต้มันพูดแล้วกระดกเบียร์  แล้วใครผัวกูว่ะห๊า!!!


“อย่าลืมว่าตีนกูหายแล้ว เอามาให้กูป๋องนึง!!เร็ว แล้วก็ ผัวไม่อยู่กูร่าเริงโว้ย!! ” เพราะอารมณ์ร่าเริงและผมไม่ได้คิดอะไรเลยพูดออกไปขำขำ


“พูดถูกใจ กูให้สองป๋อง!!!”ไอ้ทอมเปิดแล้วยื่นมาให้ผมสองกระป๋อง  ผมหันไปมองไอ้คุณที่กลืนน้ำลายอยู่  อยากกินล่ะสิมึง ฮ่าๆ


“ไม่ต้องมอง มึงกินไมได้ขับรถอยู่” ผมพูดแล้วกระดกกระป๋องเบียร์ รวดเดียวหมดกระป๋อง


“โอ้ยยยย  ชื่นใจโว้ย!!!!!!!!!!!!”ผมตะโกนเสียงดังหลังจากที่ไม่ได้กินมานาน แหมะ รสชาติยังดีเหมือนเดิม ว่าแล้วผมก็ยกอีกกระป๋อง  พวกไอ้เต้ไอ้ทอมมองผมตาค้าง  เพราะผมกินเบียร์เหมือนกินน้ำเลยครับ ฮ่าๆ


“ฮ๊า!!!!!! เฮ้ย!! ไอ้ทอม  เอามาอีก กูกระหายน้ำ”หมดไปอีกกระป๋อง ผมก็หันไปขอมันอีกรอบ มันก็เปิดกระป๋องแล้วยื่นมาให้ผม ผมก็คว้ามาแล้วกระดกอีก  วู้วววว  แม่งชื่นใจจนไปถึงลำใส้เล็กเลยโว้ยยยย


“ไอ้เหี้ย………คุณเพื่อนมึงแดกเบียร์แทนน้ำเหรอว่ะ” ไอ้ทอมถามครับ  ไม่สนกูกระหาย กูขอแดกก่อนล่ะ


“หึ….มึง เหล้าเพียวๆมันกระดกรวดเดียวหมด ปล่อยมันไปเหอะ  แต่รอดูเวลามันเมาดีกว่า  แล้วนี่แดกไปกี่กระป๋องแล้วมันน่ะ”



“….ป๋องที่15….…….”


“ใกล้แล้วล่ะ…..”


อืม…..ผมเริ่มเบลอๆ….. แต่ผมก็ยังดื่มไม่หยุด  ติดลมครับติดลม ฮ่ะๆๆๆๆๆ


“เอิ๊ก!!! เฮ้ย!! พวกมึง หมดแล้วเหรอว่ะ…ห๊า!!!”



“มะ  หมดแล้วคร๊าบ…ละเหลือที่อยู่ท้ายรถ เดียวจะไปกินกันที่ร้านเหล้าน่ะ..”


“ดี!!! เดียวกู จะไปแดกให้หมดร้านแม่งเลย!!! อึก!!”  ผมพูดประโยคสุดท้ายออกไป  แล้วจู่ๆ ตาผมก็ค่อยๆ…ปิดลง…ทุกอย่างเงียบ…และมืดสนิท………………….


……………………………………………………………………..


………………………………………………………………


…………………………………………………………


…………………………………………………….


……………………………………………..


อือ…..อ…..ผมงัวเงียตื่นขึ้นมา มึนๆ….เพราะที่นี่เสียงดังมากๆ…มองหรี่ตามอง…แต่ก็ต้องหลับตาลงเพราะแสงไฟกระทบม่านตาผม  แสบตาโว้ยยยยยย


“วันนี้!! มือกีต้าร์ของเราอยากจะขอร้องเพลงเพลงนึงครับ!!” อืม….ร้านเหล้า  เราอยู่ที่ร้านเหล้าสินะ….


“เฮ้ย!! ไอ้กันต์ตื่นแล้วมึง” ผมค่อยๆยกหัวตัวเองขึ้น โอยยย หนักสุดๆ ผมหลับไปนานหรือยังอ่ะ แต่คิดว่าคงไม่นานหรอก…


“มึง..อ่ะน้ำ  กินก่อน”ไอ้เต้ยื่นแก้วให้ผม  ผมรับมาแล้วกระดกรวดเดียว  อุ๊ก!!!!

“ไอ้เชี่ยเต้ แก้วเหล้ากู!!!!!”ไม่ทันแล้วครับ พอสิ้นเสียงไอ้ทอม ผมก็หมดแก้วพอดี

“สวัสดีครับๆ วันนี้ขอแย่งไมค์ไอ้ย้งหน่อยนะครับ  ผมมีเพลงๆนึงที่อยากจะร้องครับ…..” ผมหันไปตามเสียง  ถึงแม้ผมจะอยู่ในอาการเบลอนิดๆมึนหน่อยๆ แต่ผมก็รู้ว่านั่นคือเสียงไอ้พี่พีช


“ถึงคนที่ผมชอบเขาข้างเดียวครับ……ผมอยากจะมอบเพลงนี้ให้เขา….แล้วก็น้องน่ะ!!! เลิกเมาแล้วช่วยฟังพี่ร้องเพลงหน่อยนะ!! พี่มอบเพลงนี้ให้น้อง!!!!!”

 เฮือก!!!!!ไอ้พี่พีชไม่พูดเปล่า มันมองแล้วชี้มาที่ผม ทุกสายตาเริ่มมองตามนิ้วไอ้พี่พีช  ผมที่เมาๆมึนๆจะหลบใต้โต๊ะพอก้มลงหัวก็ไปกระแทกกับขอบโต๊ะซะก่อน   แต่ดีที่โต๊ะด้านหลังผมมีแต่สาวๆ พวกเธอคงคิดว่าไอ้พีพี่ชชี้ไปหา ถึงได้กรี๊ดเสียงดัง แถมเอามือปิดปาก  แต่เสียใจโว้ย!!เค้าชี้มาที่ผมต่างหาก!! =3=


“เอ้าๆ ตั้งใจฟังสิกันต์ ผัวมึงจะร้องเพลงให้มึงฟัง”ไอ้คุณจับหน้าผมให้หันไปมองที่เวที  ม่ายยยยยกูม่ายฟังงงงงงToT


“ตั้งใจฟังหน่อยนะ  นี่เป็นความรู้สึกของ….กู!”


สิ้นเสียงไอ้พี่พีช ดนตรีก็ดังขึ้น…….



TBC.
-----------------------------------------






หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 9 - 10 [11/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 12-07-2012 18:29:11
ตอนที่ 12



พอเสียงดนตรีดังขึ้น ผมที่หลับตาอยู่ก็ค่อยๆลืมตาขึ้น พอหันขึ้นไปบนเวที ก็สบตากับไอ้พี่พีชที่มองผมอยู่  บอกตามตรงผมเกลียดสายตาไอ้บ้านี่ มองทีไรรู้สึกหวั่นไหวทุกทีเลย ได้โปรดอย่ามองกูได้ไหม กูจะละลายแล้ว!!



 ผมหันไปเห็นพวกผู้หญิงนี่เป็นกรี๊ดอะไร พี่เขาร้องให้ผมโว้ย!!!!
ผมนั่งเอาหน้าวางบนโต๊ะฟังพี่เขาร้องตามคำขอครับ แต่ไม่รู้จะฟังได้นานแค่ไหนนะ





“กรี๊ดดด พี่เขาแอบชอบกูอยู่!!”




"อีห่า พี่เขาร้องให้กู มึงไม่เห็นเหรอชี้ัมาที่กูน่ะ!!"




"ส้นตีน พี่เขาร้องให้ฮาต่างหากล่ะ"




ผู้หญิงที่นั่งด้านหลังผมพูด ไม่รู้จะแย่งกันทำไม แล้วอีกอย่าง  กูอยากจะบอกพวกเธอจริงๆ! พี่เขาชอบกูต่างหาก!!

 

“มีบางคำที่อยากบอกกับเธอ จิตใจบางคนที่เหม่อเพราะคิดถึงเธอ
แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไง และไม่รู้ว่าเธอจะรังเกียจไหม”





กะ ก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกนะ….แต่เลิกมองมาทีได้ไหม   ผมค่อยๆหลบสายตาไอ้พี่พีชแล้วค่อยๆฟุบลงกับโต๊ะแต่ตายังมองพี่เขาอยู่….อ่า…ให้ตายสิ…. มาทำแบบนี้ตอนคนเขากำลังเมาได้ยังไงกัน….มันอาจจจริงที่ว่าพอเมาแล้วรู้สึกใจง่าย…


“ก็ยังเดาใจไม่ถูกอยากจะรู้ แต่ใครคนนึงรักเธอหมดทั้งหัวใจ
อยากให้เค้าคนนั้นทำอะไร เพื่อให้เธอได้พอเข้าใจว่าฉันรักเธอ”





รู้แล้วโว้ย  รู้แล้ววว  พูดว่ารักบ่อยๆเดียวผมก็ตายกันพอดีให้ตายเถอะ….




“แหม มึง….ควรดีใจนะมีผู้ชายร้องเพลงบอกรัก ฮ่าๆ”ไอ้เชี่ยคุณก้มลงมากระซิบบอกผม  ผมเลยใช้ศอกกระทุ้งท้องมันไปทีนึง ไอ้เหี้ย!! อย่ามาแซวตอนนี้ได้ไหมว่ะ





“พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจ ถ้ารู้ว่าชอบอะไรจะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่งแต่ฉันรักเธอ อย่าปล่อยให้เผลอให้รักเธอข้างเดียว”





ไม่ปล่อยให้รักข้างเดียวหรอก…เฮ้ย!!!ไม่สิว่ะ ไม่รักตอบหรอกโว้ยยยยย!!!!   คราวนี้ผมเอาหน้าฟุบกับโต๊ะเลยครับ  เขิน…เสียงมันแม่งทรงมีบร๊ะลานุภาพจริงๆ  หัวใจผมเต้นไม่หยุดเลยให้ตายสิ..บ้าที่สุด เล่นขี้โกงครับ ไอ้เวรที่ร้องเพลงอยู่บนเวทีมันเล่นขี้โกงครับ!!






“ก็ยังเดาใจไม่ถูกอยากจะรู้ แต่ใครคนนึงรักเธอหมดทั้งหัวใจ
อยากให้ฉันคนนี้ทำอะไร เพื่อให้เธอได้พอเข้าใจว่าฉันรักเธอ”





กรี๊ดดดด พอแล้ววว กูเข้าใจแล้วว่ารัก เลิกร้องทีได้ไหมโว้ยยยยยยย  มันร้องเพลงอยู่ตั้งไกลแต่รู้สึกเหมือนมันกระซิบอยู่ข้างหูเลยครับ


“กันต์..กันต์เข้าใจไหมครับว่าพี่รักกันต์….”คราวนี้เสียงไอ้เชี่ยเต้ดังข้างหูผมครับ ไอ้เหี้ย! กูกำลังซึ้ง เสียงไอ้เวรนี้ดังขึ้นผมหมดอารมณ์เลยครับ ผมใช้ตีนเตะขามันใต้โต๊ะ





“พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจ ถ้ารู้ว่าชอบอะไรจะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่งแต่ฉันรักเธอ อย่าปล่อยให้เผลอให้รักเธอข้างเดียว
อยากให้ฉันคนนี้ทำอะไร เพื่อให้เธอได้พอเข้าใจว่าฉันรักเธอ”


“พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจ ถ้ารู้ว่าชอบอะไรจะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่งแต่ฉันรักเธอ อย่าปล่อยให้เผลอให้รักเธอข้างเดียว”



“พูดไม่ค่อยเก่งแต่รักหมดใจ ถ้ารู้ว่าชอบอะไรจะหาให้เธอ
พูดไม่ค่อยเก่งแต่ฉันรักเธอ อย่าปล่อยให้เผลอให้รักเธอข้างเดียว
อย่าปล่อยให้เผลอให้ฉันรักเธอข้างเดียว……..”








อ๊อกกกกกกกกกก ตาย!! ตายคาที่!!! โทรเรียก 1669 ที!! กูไม่ไหวแล้ว หัวใจกูจะหยุดเต้นแล้ว ไอ้พี่พีชเหี้ยยยยยยยยยยยยยย


“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พวกมึง พี่เขาร้องให้กู…น้ำตาไหลเลย…!!!”ผู้หญิงโต๊ะด้านหลังผมกรี๊ดกร๊าดเสียงดังเมื่อเพลงจบลง  แต่ผมฟุบอยู่ที่โต๊ะไปตั้งแต่จบท่อนฮุคแรกแล้วครับ โอยยยย มือนึงจับหัวใจตัวเอง แม่งเต้นไม่หยุดเลย


พี่พีช….ไอ้บ้า….T////T คนยิ่งเมาๆมึนๆอยู่  แต่ไม่รู้ทำไม เมาขนาดนี้ยังฟังเสียงพี่เขาได้ชัดสุดๆไปเลย
 


“แหมะๆ  เอาไงล่ะมึง พี่พีชแม่งรุกหนักเลย” ไอ้คุณก้มลงมากระซิบบอกผม




“เหี้ย…..กู…อาย…”ผมพูดเสียงเบา แล้วสอดมือเข้าไปปิดหน้าตัวเองที่ฟุบอยู่




“ดู๊…..คราวนี้มาแปลก เขินแต่ไม่ยักกะโวยวาย สงสัยแม่ง...ไม่มีแรงโวยวาย ฮ่าๆๆ” ไอ้เต้พูด แต่ผมก็ยังไม่มีแรงจะด่ามันอยู่ดี  ไม่รู้ว่าเมาเหล้า หรือเมาไอ้พี่พีชกันแน่  เฮ้ย!!นี่กูพูดอะไรว่ะ =[]=!




“ฮ่ะๆ เป็นไงครับเสียงร้องของมือกีต้าร์เรา สาวๆละลายเป็นแถบเลย งั้นต่อไปมาฟังเสียงหล่อๆของผมกันต่อนะครับ!!!”


เสียงไอ้พี่ย้งพูดครับ ละลายไม่ละลายไม่รู้ แต่กูตายแล้วครับ  ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ไอ้พี่พีชทำหน้ายังไงอยู่ ผมยังไม่พร้อมที่จะเงยหน้าขึ้นมองใครทั้งนั้น อ๊ากกกกกกกกกกกกก




“ไอ้กันต์ ไหวไหมเนี่ยมึง ไอ้พี่พีชแม่ง เพื่อนกูยิ่งเมาๆอยู่ เล่นแบบนี้มันไม่ช็อคตายก็บุญแล้วนะเนี่ย ”

ไอ้ทอมเขย่าตัวผม ฮือออ  กูอาย มึงอย่ามาพูดกับกู กูเขิน กูทำตัวไม่ถูก!! ผมพยามสะบัดตัวเพื่อเอามือไอ้ทอมออก อย่า พวกมึงอย่ามาคุยกับกู กูขอเวลาวิปัสณาคนเดียวก่อนได้ไหมมม




“อย่า..อย่ามายุ่งกับกู….”

ผมพูดเสียงเบา ไม่รู้ว่าเสียงผมจะลอดผ่านแขนเล็กๆของผมออกไปกระทบแก้วหูพวกมันหรือเปล่านะ  ผมยังฟุบอยู่ที่โต๊ะ โดยที่ไม่มีใครมาคุยกับผมอีก ผมได้ยินแต่เสียงดนตรีที่ดังมากๆ  แล้วที่ผมเป็นแบบนี้..เพราะผม..ผมชอบไอ้พี่พีชจริงๆเหรอ….


หรือแค่เพราะผมไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีคนมาจีบ พอมีคนมาจีบเลยหวั่นไหว ใจง่ายไปเอง….ผมรักพี่เขาจริงๆหรือแค่เพราะพวกไอ้คุณพูดบ่อยๆมันเลยทำให้ผมคิดไปว่าผมรักพี่เขา……


ผมนั่งคิดอะไรของผมอยู่คนเดียว จนผมรู้สึกว่ารอบข้างผมเงียบ…หรือเป็นเพราะตอนนี้ผมหลับอยู่หรือเปล่านะ….

 












“ไอ้กันต์!!!!!!!! มึงเป็นอะไรกันต์!!!!!!”

จู่ๆ ผมก็ถูกเขย่า เขย่าแรงมากๆ  เหี้ย!!!!!!!หรือว่าแผ่นดินไหว=[]=!!!! ผมตกใจรีบเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นไอ้พี่พีช…กำลังจับไหล่ผมอยู่  ตาพี่เขาดูกังวล หน้าซีด..มีเหงื่อออกด้วย แล้ว มันมาอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!!



“หะ….”พอผมรู้ตัวว่ากำลังสบตากับไอ้พี่พีชอยู่ผมก็รีบหลบตาทันที ผมหันหน้าไปอีกทาง ก็เห็นไอ้คุณแสยะยิ้มให้ผม พอมองผ่านหลังไอ้คุณไปก็เห็นผู้คนกำลังมองมาที่ผม  มะ มองอะไรว่ะ=[]=!!




“กันต์……..ถ้ามึงไม่ได้เป็นเหี้ย!!!อะไร ก็ช่วยบอกกูหน่อยได้ไหมว่ะ!!!

”จู่ๆ ตัวผมก็ถูกดึงเข้าไปกอด  เหี้ย!!!คนมองเต็มร้านเลย  แต่ผมไม่มีแรงจะผลักได้พี่พีชออก เพราะผมยังรู้สึกมึนๆ อย่ามาทำแบบนี้ในที่สาธารณะสิโว้ย!!!!



“กูเป็นห่วงมึงนะ…เห็นมึงนอนนิ่ง กูคิดว่ามึงเมามากจนสลบไป…”

ไอ้พี่พีชพูดในขณะที่กอดผมอยู่  เหี้ยยยปล่อยกูว์!!!!!!!!!ปล่อยกูก่อนนนนน!!! แล้วอย่าพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแบบนี้ มันทำให้ใจกูที่เมาๆมึนๆตอนนี้มันลงไปกองที่พื้นแล้วววว




“โอ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”




“คุณ!!มึงเป็นอะไรเมาเหล้าเหรอ!!”เสียงไอ้ทอม



“กู..กูเมาความรักที่พวกมันปล่อยออกมา!!!!!!!….”




“พี่พีช ปล่อย….กันต์….ปวดหัว…”ผมพูดเสียงเบา แล้วดันไอ้พี่พีช ตอนนี้เสียงผมเป็นยังไงนะ คงไม่สั่นใช่ไหม…



“ทอม..ปล่อยเต้ก่อน…เต้……เต้ปวดหัวอ่ะ!!” เสียงล้อเลียนมาจากไอ้เชี่ยเต้ครับ ไอ้เหี้ย กูไมได้ทำเสียงแบบนั้นแน่นอน




“ใครล้อไอ้กันต์อีกที กูจะเอากีต้าร์ฟาดหัว!!!!” ไอ้พี่พีชพูดเสียงดัง




“เงียบแล้วครับพี่!!!” สามตัวมันประสานเสียงพร้อมกัน คราวนี้ผมรู้สึกมึนจริงๆครับ มันมาแล้ว…ไอ้ของที่กระเดือกลงไปมันกำลังจะออกมาแล้ว…




“อุ๊ก…!!!” ผมเอามือปิดปาก  กรี๊ดดมันจะออกมาแล้วววว




“เหี้ย..แม่งโดนกอดทีเดียวท้องซะแล้ว…..พี่พีชปล่อยอสุจิออกตามรูขุมขนเหรอครับ”เสียงไอ้คุณถาม ไอ้ฟวย กูไม่มีมดลูก!!!  อยากจะด่า แต่ถ้าพูดออกไปมันคงได้ของแถมจากปากผมแน่ๆ





“เงียบไปเลยมึงไอ้คุณ   กันต์ มึงไหวไหม เดียวกูพากลับบ้าน ป่ะไปขึ้นรถกู…ค่อยๆเดินนะ”ไอ้พี่พีชพูดแล้วประคองผมให้ค่อยๆเดินฝ่าสายตาของฝูงชนออกไป บ้าจริง….ทุกคนในร้าน อย่ามองคนเมาครับ! กูเมาเหล้า ไม่ได้เมาไว้เวรนี่แน่นอน




“กรุณากลับให้ถึงบ้านนะครับ!!! เพราะถ้าทำบนรถมันได้ไม่กี่ท่า!!!!!”


เสียงตะโกนเหี้ยๆของไอ้เต้ดังตามหลังมา พร้อมเสียงโห่แซวจากเพื่อนนรกของผมและเพื่อนเวรของไอ้พี่พีช  เหี้ย…กูไม่มีแรง กูจะขัดขืนได้ไหมว่ะเนี่ย!!!



พอเดินพ้นออกมานอกร้าน…ผมยังรู้สึกมึนไม่หาย พะอืดพะอม แต่ไม่อยากอ้วกให้เสียฟอร์ม ผมเลยต้องเอามือปิดปากตัวเองไว้ครับ    ไอ้พี่พีชเปิดประตูรถ…แต่รถคันนี้ผมไม่เคยนั่งแหะ  แล้วพี่เขาอุ้มผมขึ้นไปนั่งบนเบาะ ปรับเบาะเอนให้ผมนอน

โอย….ค่อยยังชั่ว ไม่มีเสียงเพลงดังๆ กลิ่นเหล้า กลิ่นบุหรี่  ทำให้ผมโล่งขึ้นเยอะเลยครับ


“เป็นไงล่ะมึง….ไหวหรือเปล่า”ไอ้พี่พีชถามผม  ผมก็พยักหน้าตอบ แล้วรถก็แล่นออกจากที่จอด….รถขับออกไปช้าๆ….




“มึงรู้ไหม กูไม่ชอบคนกินเหล้า!” จู่ๆไอ้พี่พีชก็ถามขึ้นมาครับ  แล้วผมก็ส่ายหัวแบบไร้เรี้ยวแรง




“ถ้ามึงไม่รู้ ก็รู้ไว้ซะ!! คราวหน้ามึงห้ามกินอีก กูสั่งห้ามเด็ดขาด มึงเข้าใจไหม­” ผมพยักหน้า  แต่…เรื่องอะไรผมต้องเลิกกินด้วยว่ะ  พอนึกได้ผมเลยส่ายหัว




“นี่มึงเอาไงแน่= =”




วูบบบบบบบบบ  ผมรู้สึกเสียววูบที่ท้อง สงสัยเพราะไอ้พี่พีชขับลงสะพาน  แล้ว…ในที่สุด ไอ้ของที่ผมกระเดือกลงไปมันก็มาจ่อที่ปากทางอีกรอบ  ผมที่นอนอยู่ลุกขึ้นมาเอามือปิดปากพยามหาที่เปิดกระจก






  ไอ้เหี้ยพี่พีช!!! มึงล็อคกระจกทำไมว่ะเนี่ย!!!!!!





ผมอยากตะโกนบอก  แต่ถ้าอ้าปากอ้วกคงย้อยลงใส่รถแน่ๆ ผมเลยทุบๆๆๆกระจกรถ  เปิดให้กู!!!เปิดเดียวนี้โว้ยยยย



“ไอ้กันต์มึงเป็นอะไร!! เฮ้ย กูไม่ข่มขืนมึงเหมือนที่เพื่อนมึงบอกหรอก ใจเย็นก่อน!!!”


ไอ้พี่พีชจับไหล่ผมให้กลับมานั่งดีดี แต่ผมก็ดิ้นๆ ไม่ดิ้นได้ไงว่ะ มึงดูแก้มกูสิ กูอมไว้เต็มปากแล้วเนี่ย!!!    ผมชี้ไปที่ปากตัวเอง  ไอ้พี่พีชตาโตเลยครับ




“ไอ้เหี้ยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!! มึงอย่านะกันต์!!!!  เดียวกูจอดให้ อดทนก่อนนะมึง!!” ไอ้พี่พีชลนลานใหญ่เลยครับ มันเหยียบคันเร่งมิดไมล์แล้วแน่เลย ยิ่งทำให้ผมมึนเข้าไปอีก  เร็วสิโว้ย!!จะออกแล้ว!!!





เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!!!!!!








พรวด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!










“โอ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!”









“ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยกันต์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! รถพ่อกู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”





ผมมองเห็นไอ้พี่พีชอ้าปากค้างแล้วตะโกนเสียงดัง    แล้ว…. สติผมก็ดับวูบลง…………….





--------------------------------------- 








   อื๋อ………อ…….. สะ..แสงแดด  ผมหลับตาหลบแสงแดด ตอนนี้ผมไม่พร้อมที่จะลืมตาครับ…..แล้ว….นี่ผมอยู่ทีไหนกันน่ะ…….

ผมพยามที่จะลุกขึ้นทั้งๆที่หลับตาอยู่ แต่ก็ลุกไม่ขึ้น เหมือนมีอะไรหนักๆทับอยู่ แทบหัวผมตอนนี้ก็ปวดจี๊ดไปหมดเลยครับ  ผมค่อยๆลืมตาขึ้น…แล้วมองรอบๆ…….ที่นี่มัน…ห้องนอนผมเองนี่นา…….ผมมาอยู่ที่ห้องได้ไงน่ะ…




“อืม……..” หือ!!­­­ เสียงใครว่ะ….ผมค่อยๆหันไปตามเสียงประหลาดนั่น………


วูบ……………….บ  ผมรู้สึกชาไปทั้งตัว  ……….อะ..ไอ้พี่พีช…ไอ้พี่พีชนอนใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวบนเตียงผม!!!!มะ มือมัน…มือกันกำลังกอดผมอยู่…..


แถมนั่นมัน บ็อกเซอร์ผมนะ!!!! ละ แล้วดูอีกที..ตอนนี้ ผมก็มีแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวเหมือนกันนี่หว่า  เฮ้ย!!!!!!!!!!!! เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย





“ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!”




พลั่ก!!!!!!!!!!!!  ผมถีบไอ้พี่พีชสุดแรง  แต่มันไม่ขยับเลยสักนิด!!




“หืม……กันต์..สะกิดทำไม คนจะนอน….”กูถีบเว้ย!!!ไม่ได้สะกิด!!!!!




“มะ มะ  มะ มะ มานอนตรงนี้ได้ไง!!!!!” ผมดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้ มองไอ้พี่พีชที่นอนกอดหมอนอยู่  โอ้ย…..ถ้ามึงจะนอนแล้วน่ารักแบบนี้นอนไปตลอดชีวิตเลยนะ!!!




“….ก็กันต์บอกว่าให้นอนด้วยกันนี่ครับ”แว๊กกกกกกกกกก ไม่จริง กูไม่ได้พูดแน่นอน เพราะถ้าพูดทำไมกูจะจำไม่ได้

ผมนั่งขยี้หัวตัวเองเรียกความทรงจำ  แต่..เหี้ยยยมากยิ่งนึกยิ่งปวดหัว




“จำไม่ได้เหรอ….พี่อ่อนโยนกับกันต์สุดๆเลยนะ….กันต์เองก็บอกว่า มีความสุดๆตอนที่เราสองคน……”ไอ้พี่พีชพูดไปยิ้มไป



“เราสองคน!!เราสองคนอะไร พี่ทำอะไรกูห๊า!!! เหี้ย! ไอ้คนโรคจิต ไอ้พี่เหี้ย ไอ้คนทุเรศ มึงฉวยโอกาสเปิดซิงกูเหรอ!!!”

ผมใช้มือทุบไอ้พี่พีช พี่พยามจะคว้าแขนผมไว้  โว้ยยยยยย ครั้งแรกของกู!!!....ครั้งแรกของกู ขอให้กูมีสติหน่อยสิว่ะ!!! ฮืออออ




“เฮ้ยๆ!! ใจเย็น!!!”



“เย็นเหี้ยอะไร!!! มึงทำอะไรตอนกูเมา!! มึงบอกว่ามึงพูดไม่เก่งแต่มึงทำเรื่องแบบนี้เก่งใช่ไหม ไอ้เขวี้ย!!” ผมทุบไอ้พี่พีชไม่หยุด แล้วในที่สุดไอ้เวรนี่มันก็คว้าข้อมือผมได้







“กู…….กู…….ขอโทษนะ……..แต่กูล้อเล่น!!!!”





=[]=!!!!!!

“มึงคิดได้ไงว่ากูจะทำอะไรมึง ถ้าทำจริงป่านนี้มึงตื่นมาเอวเคล็ดแล้วกันต์!!”ไอ้พี่พีชพูดแล้วผลักหัวผม…..
อายครับ…..เมื่อกี้กูโวยวายอะไรออกไป T/////T   เพราะไอ้เวรนี่แม่งพูดให้ผมคิดนี่หว่า




“แล้วนี่….ยังเวอร์จิ้นอยู่เหรอครับคนดี….”ไอ้พี่พีชจับคางผม  ผมรีบปัดออก





“อย่ามาจับ!!! ออกไปจากเตียงกูได้แล้ว!!!” ผมผลักไอ้พี่พีชออก  ไอ้พีพี่ชยิ้มขำผมไม่หยุดเลยครับ  อย่ากลั้นหัวเราะสิว่ะ หัวเราะออกมาดังๆเลย ยิ่งกลั้นกูยิ่งอาย T^T




“ลุกก็ได้ เพราะกูได้กำไรจากที่มึงอ้วกใส่รถพ่อกูแล้ว”

เฮือก!!!พอจำได้ลางๆแล้ว…ว่าปล่อยอาหารเก่าใส่บนรถไอ้พี่พีช แต่เมื่อกี้บอกว่ารถพ่อไอ้พี่พีชเหรอว่ะ=[]=!!!!


“กำไรอะไร!!!!!”




“ได้นอนแก้ผ้ากอดกับมึงทั้งคืนไง….”ไอ้พี่พีชพูดแล้วก้มลงมาหอมแก้มผม แล้วรีบเดินเข้าห้องน้ำ






“ไอ้พี่เหี้ย!!!!!!”ผมปาหมอนไปใส่แต่ไอ้พี่พีชหลบทันซะก่อน  โว้ยยยยยยย พักนี้แม่ง หอมกูบ่อยเหมือนกูเป็นแฟนเลยนะ!!





“แม่ง…….”

ผมเอามือถูแก้มข้างที่ไอ้ตัวดีหอมผม  บะ…บ้าจริง  เผลอยิ้มอีกแล้ว  ไอ้กันต์!!มึงควบคุมตัวเองหน่อยสิว่ะ!!!  ผมตบแก้มเรียกสติตัวเองเบาๆ

แล้วลุกขึ้นหาเสื้อผ้าไว้ใส่ในห้องน้ำ หลังจากที่ไอ้พี่พีชอาบน้ำเสร็จ ผมใส่เสื้อกล้ามรอให้อีกคนออกมาจากห้องน้ำ กลัวโป๊เดียวมันมองหัวนมผมอีกT^T







“อ้าว…นี่มึงใส่เสื้อแล้วเหรอ”ไอ้พี่พีชเดินนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมาจากห้องน้ำ…..หุ่นแม่ง..น่าอิจฉามาก ซิกส์แพคนั่นซื้อมาจากที่ไหนเหรอT^T




“กะ ก็ใส่แล้วน่ะสิ!!”ผมหาที่วางตาที่ใหม่ กลัวมองเพลิน เดียวมันรู้ว่าผมแอบหื่น




“เสียดายหวะ….แต่ไม่เป็นไร เมื่อคืนกูเลียนมมึงซะเพลินเลย…” ไอ้เชี่ยพีพี่ชพูดแล้วเลียปากตัวเอง แม่งพูดแล้วเสียวหัวนมขึ้นมาทันที



“ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมเดินไปต่อยท้องไอ้พีพี่ชเต็มแรงแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำ  ฮือออ  นมกู!!!   ผมรีบถอดเสื้อเอาสบู่ถูนมตัวเองทันทีครับ T^T  กูจะไม่เมาแล้ว….ผมปฏิญาณกับตัวเองในห้องน้ำ 



ผมรีบอาบแล้วแต่งตัวออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นไอ้พี่พีชนั่งเล่นไอ้ผลาญเงินอยู่บนเตียง




“เสร็จแล้วเหรอ  โห…แต่งตัวในห้องน้ำเลยเหรอครับ”ไอ้พี่พีชมองผมแล้วทำหน้าเสียดาย หึหึ





“ก็เออสิ  ไม่เดินโทงๆออกมาให้มองหัวนมหรอก!!”




“กูไม่มองหรอก คราวนี้กูจะโดดงับแม่ง…ยั่วดีนัก” ดูไอ้เวรนี่สิครับ ใครยั่วมันว่ะ!!!!




“อย่ามาหื่นแถวนี้นะเว้ย!”





“ไม่หื่นกับมึงแล้วกูจะหื่นกับใคร….ก็กูรักมึง…มึงยิ้ม มึงเขิน มึงอาย มึงหัวเราะ มึงงอน มึงโกรธ มึงร้องไห้  กูรักทุกอย่าง..ที่เป็นมึง”




…..เหี้ย!!!มาแบบนี้ไปต่อไม่เป็นเลยกู   ผมหันหลังแล้วเดินไปหยิบหวีมาหวีผมหน้ากระจกแก้เขิน โอ้ยยย ผมหน้ากูมันปัดไปทางไหนกันว่ะ ขนาดหวีผมยังจับไม่ค่อยอยู่เลยครับ




“….เขินใช่ไหมกันต์”ไอ้พี่พีชถามครับ ผมมองหน้าไอ้พีพีชที่สะท้อนในกระจก มันกำลังยิ้มอยู่  รู้ว่ากูเขินก็อย่ายิ้มแบบนี้ให้กูได้ไหมโว้ยยย     ผมหลบสายตาก้มหน้าหวีผม หวีๆๆๆ แม่งผมกูร่วงหมดหัวแล้วมั้งเนี่ย





“เฮ้ย!!!!! ทำอะไร ปล่อยยย!!!” จู่ๆ ไอ้เชี่ยพี่พีชก็เข้ามากอดผมจากด้านหลังแล้วเอาคางเกยไหล่ผมครับ  ปล่อยสิโว้ยยยยT////T





“มึงอาบน้ำเสร็จใหม่ๆเนี่ย..หอมจัง” โฮกกกกกกกกกกกก  ขนลุกครับ มันเอาจมูกมาดมซอกคอผม






“ปล่อย!!ปล่อยกูนะไอ้พี่พีช!!!!!” ผมดิ้นครับ ยิ่งดิ้น พี่พีชยิ่งรัดผมแน่นขึ้น  มึงเป็นงูเหลือมเหรอครับT^T





“อยู่นิ่งๆสิ ขอกอดหน่อย…”ไอ้พี่พีชพูดเสียงอ่อนโยนแบบนี้…ผมเลยไม่ขัดขืน ปล่อยให้พี่เขากอด ส่วนผม ใจเต้นจนจะทะลุออกมาแล้ว T^T ถ้าตายก็เป็นเพราะไอ้บ้าคนนี้คนเดียวเลยครับ








“กันต์………มึง......ชอบพี่บ้างไหม­”



TBC.


---------------------------------------------------------------



หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 13 [12/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 12-07-2012 20:35:32
ตอนที่ 13




จู่ๆไอ้พี่พีชก็ถามขึ้นมา แล้วตัวผมก็ชาหลังจากที่ได้ยินคำถาม แถมดังข้างๆหูผมอีกต่างหาก  กูไม่ตอบได้ไหมคำถามนี้ T^T





“มะ….ไม่รู้…”




“กันต์……กันต์ครับ….พี่รักกันต์นะ….กันต์รักพี่ไหม”

เหี้ย!!จากชอบกลายเป็นรัก คำนี้แม่งตอบอยากกว่าคำถามที่แล้วอีก กูขอใช้สิทธิ์เปลี่ยนคำถามครับ




“ไม่รู้! เลิกถามได้แล้ว  ปล่อยกันต์ด้วย!”

ผมดิ้นอีกรอบ แล้วไอ้พี่พีชก็กระชับกอดของมันให้แน่นขึ้นอีก  อ๊อกกก!! กระดูกกู… ก็คนไม่อยากตอบ คนมันไม่พร้อมที่จะตอบนี่หว่าT^T




“กันต์…..มึงเคยรู้สึกดีดีกับกูบ้างไหมครับ…ช่วยตอบกูหน่อยได้ไหมครับ…”

เออะ…..ถ้าไม่ตอบเกรงว่า ไอ้ที่มันกอดผมอยู่อาจจะไม่ใช่กอดเพราะความรัก แต่อาจจะเป็นกอดเพราะโมโหที่ผมไม่ยอมตอบสักที  ยอมก็ได้วะ….


ผมพยักหน้าแทนคำตอบ  ก็คนมันเขินนี่ครับ จะให้บอกว่า อื้ม… มันก็ จั๊กจี๊ยังไงไม่รู้ T^T



“แล้ว…ชอบกูบ้างไหม..สักนิด….”

จบคำถาม     ผมก็พยักหน้าอีกรอบ…คราวนี้ผมเห็นมันยิ้ม แม่งจะพอใจอะไรนักหนา…



“แล้ว….รักไหม….รักพี่ไหม…”

…..ชอบกับรักมันต่างกันขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมแค่พยักหน้าผมยังไม่กล้าทำเลยล่ะ ทำไมรู้สึกเขินสุดๆแบบนี้วะ!!ToT แต่ผมก็หลับตาแล้วพยักหน้าอีกรอบ…




“ไม่เอา…คราวนี้ อยากได้ยินเสียง…อยากให้พูดว่า รัก…พี่พูดให้กันต์ฟังตั้งหลายทีแล้ว…ขอให้พี่ได้ฟังคำคำนั้นจากปากกันต์ได้ไหม…”

แม่ง…มันมาโหมดไหนวะเนี่ยT^T  ไม่คุ้นเลยครับ ไอ้โหมดซึ้งแบบนี้เนี่ย!! ผีตนไหนเข้าสิงไอ้เวรนี้ ออกมาไปนะโว้ยยยย







“ระ………ระ……………..ก”







“มึงพูดให้ยุงฟังเหรอ….พูดให้กูได้ยินสิ…”

ไอ้พี่พีชบอกแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆปากผม  กรี๊ดดด  แล้วกูจะพูดได้ไหมเนี่ย






“ระ…….ระ…………………..ก”


โว้ยยยยยยยยยยยยยยย คำนี้เป็นเหี้ยอะไรวะ มันออกเสียงยากหรือยังไง!!!!ทำไมพูดออกไปไม่ได้สักที T^T  อยากตบปากตัวเองมากครับ ถ้าไม่ติดที่ได้พี่พีชที่กอดรัดผมไว้ทั้งตัว




“……….กูรอฟังอยู่นะ…”





ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด










“รัก…….รักครับ…..”



ผมก้มหน้าพูด  ทำไมพูดออกไปแลว จู่ๆเหมือนน้ำตาจะไหลออกมาวะ รู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก  เหมือนอะไรที่หนักๆในตัวผมหายไป


พอผมพูดจบ ไอ้พี่พีชก็จับหน้าผมให้หันไปหาพี่เขา ….แล้วพี่เขาก็จูบผม……คราวนี้ ไอ้พี่พีชไม่ยอมปล่อยผมออกไปง่ายๆเลย…จูบผมอยู่แบบนั้น ตัวผมเอง…ดันเผลอไปจูบตอบซะได้…ให้ตายเถอะ….จูบเก่งชะมัด…..

แล้วไอ้พี่พีชก็ถอนจูบออก…..พี่เขายิ้มแล้วขยี้หัวผม


“เราเป็นแฟนกันแล้วนะ…..”ไอ้พี่พีชพูด หา=[]=­ เดียวสิ!!! ผมผละออกมาจากกอดหลวมๆของไอ้พี่พีช




“เดียวก่อนพี่  แฟนอะไร­­­”




“เอ้า กูรักมึง มึงรักกู  เราสองคนใจตรงกัน ก็เป็นแฟนกันสิวะ”




“กะ ก็จริงที่ผมบอกว่า ผมรักพี่…แต่ผมไม่ได้บอกนี่ว่าจะเป็นแฟนพี่” ไอ้พี่พีช สตั้น ครับ เงียบไปพักนึง





“ไอ้กันต์…มึงอย่ามาเล่นตลกกับคนอย่างกู”




“ตลกอะไรพี่” ผมไม่พร้อมที่จะมีแฟนเป็นผู้ชาย แถมแม่งเสือกหล่อกว่าผมอีกT^T




“ไอ้เหี้ย!!!เมื่อกี้ไหนบอกว่ารักกู เราคบกันแล้วไอ้ห่า!!!”ทั้งเหี้ย ทั้งห่า =[]=….




“แล้วไง­ ”ผมทำหน้ากวนตีนตอบไอ้พี่พีช ผมเห็นเส้นเลือดปูดขึ้นที่ขมับพี่พีช แววตาพี่แกดูโมโหมากๆ  เออะ…..




“มึงไม่อยากเป็นแฟน แต่มึงอยากข้ามไปเป็นเมียกูเลยใช่ไหม….ได้!!เดียวกูจะจัดให้มึงเองไอ้กันต์…เป็นแฟนกูดีดีไม่ชอบ..เสือกอยากเป็นเมีย…”

ไอ้พี่พีชพูดแล้วเดินเข้ามาหาผม ที่เดินถอยหลังหลบพี่เขา  เหี้ย!!!กูยังไม่พร้อมเสียตัวตอนนี้!!!




“เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!”


ผมเดินสะดุด ล้มลงบนเตียงที่อยู่ด้านหลัง   ไอ้เหี้ย!! มึงล้มได้ถูกที่มากไอ้กันต์!!!!   ไอ้เชี่ยพี่พีช ถอดเสื้อแล้วปาทิ้งลงพื้น  ผมที่กำลังจะพลิกตัวหนีแต่ไอ้พี่พีชไวกว่า มันขึ้นมาคร่อมผมไว้ทั้งตัวครับ  กรี๊ดดดดดด แม่!!แม่อยู่ไหน!!!TOT ทำไมเวลานี้มันต้องเป็นเวลาทำงานของแม่ผมด้วยว่ะ!!




“ออกไปนะโว้ย!!!!!!”ผมถีบไอ้พี่พีชแต่มันไม่ขยับ อ๊ากกก ไอ้ควายยยย




“มึงตอบกูมาก อยากเป็นแฟนกูก่อน หรือมึงอยากข้ามไปเป็นเมียกู!!!!”ไอ้พี่พีชพูดเสียงดัง แต่แบบนี้ มันบังคับกันนี่หว่า!!!=[]=!!!




“ไม่เป็นเหี้ยอะไรทั้งนั้น!!!”




“อ๋อ…..มึงอยากเป็นเมียกูนี่เอง!!!” พูดจบไอ้เชี่ยพี่พีชก็ก้มลงไซร้คอผม   มันยิ่งทำให้ผมดิ้นหนักเข้าไปอีก




“ไอ้เหี้ยยพี่พีชช อย่านะโว้ยยย  อ๊ะ!! กูจั๊กจี้!!อย่า!!!” ยิ่งดิ้น ไอ้เชี่ยพี่พีชยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก  ยอมแล้วโว้ยยยย กูยอมแล้ววววว





“เป็น!!! เป็นแฟน!!!!! กันต์ขอเป็นแฟนพี่!!!!!!” ผมพูดเสียงดัง  พอพูดจบ ไอ้เชี่ยพี่พีชก็หยุดทันทีครับ  มันเงยหน้ามามองหน้าผม…




“ก็แค่นี้แหละ!!!!” ไอ้พี่พีชพูดจบแล้วก้มลงมาจุ๊บปากผมเบาๆ




“เหี้ย……ซาดิสม์”




“พูดไปเถอะไอ้ มาโซ  แม่งพูดด้วยดีดีไม่ชอบ  ชอบนักใช่ไหมผู้ชายซาดิสม์แบบกูเนี่ย”




“ไม่ชอบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ผมตะคอกใส่หน้าไอ้พี่พีช  ไอ้พี่พีชทำหน้าหงอยไปนิดนึงครับ




“….แต่..รัก…. ละ..เลิกทำหน้าหมาหงอย แล้วลุกออกไปจากตัวกันต์ได้แล้ว!!!หนัก!!! ”

ผมดันอกไอ้พี่พีชออก  ส่วนไอ้คนที่นั่งทับผมอยู่ แม่งยิ้ม ปากฉีกจะถึงหูอยู่แล้ว  บ้าเอ้ย ทำไมกูต้องพูดอะไรที่มันน่าอายแบบนั้นด้วยว่ะ T^T

ไอ้พี่พีชลุกขขึ้นจากตัวผมแล้วเดินไปหยิบเสื้อที่ตัวเองถอดทิ้งมาใส่เหมือนเดิม




“ป่ะ…ไปหาอะไรกินกัน”ไอ้พี่พีชยื่นมือมาหาผมที่นั่งอยู่บนเตียง  ผมรู้ตัวดีว่าตอนนี้ผมต้องยื่นมือไปจับมือไอ้พี่พีชสินะ ตะ แต่ทำไมมัน..มันเขินแบบนี้ฟะ!!!




“อะ…อื้ม”ผมยื่นมือไปจับมือไอ้พี่พีช  ว๊ากกกกกกกกกกกกก กะอีแค่จับมือ ทำไมมัน..ตื่นเต้นแบบนี้วะT^T
“เขินเหรอ…หืม­”ไอ้พี่พีชดึงผมให้ลุกขึ้นจากเตียง




“เออ!!! รู้แล้วก็อย่ามาทำแบบนี้บ่อยๆสิวะ!”

ผมพูดแล้วรีบเดินไปหยิบกระเป๋าตัง แล้ววิ่งลงไปชั้นล่าง ไม่นานไอ้พี่พีชก็เดินตามลงมาครับ แม่งยิ้ม ยิ้มไม่หยุดเลยนะ ทีแต่ก่อนเจอหน้ากู ก็ทำหน้ายักษ์หน้ามารใส่ กลับไปทำหน้ายักษ์แบบเดิมเถอะ ยิ้มบ่อยๆแบบนี้เกรงว่าจะทำให้หัวใจไอ้กันต์หยุดเต้นได้ …




“ยืนกุมหน้าอกทำไม มึงไม่สบายเหรอครับ­”ไอ้พี่พีชเดินลงมาเห็นตอนที่ผมกำลังสงบจิตสงบใจพอดี




“ปะ เปล่านี่ สบายดีครับ แล้วนี่เราจะไปกันยังไงวะพี่ รถพี่…ผมก็….อ้วกใส่ไปแล้ว..”ผมก้มหน้าพูดด้วยความสำนึกผิดจริงๆ




“ไม่ใช่รถกู  รถพ่อกู!!!!”




“ขอโทษคร๊าบบบบบToT”ผมพนมมือไหว้ไอ้พี่พีช




“ไม่เป็นไร แม่มึงบอกให้คนมาเอาไปล้างแล้ว เมื่อกี้กูโทรไปเดียวเขาเอารถมาส่ง แล้วออกไปหาอะไรกินกัน”




“แล้ว…มหาลัย­”




“โดดสิครับ!!!ไปเดทกัน…”

เอ่อ….ก็ไม่ได้ขัดข้อง แต่ถ้าเกิดพวกไอ้คุณไม่เห็นผมไปมหาลัย แม่งมันคงคิดว่าผมกับไอ้พี่พีช เริงรักกันทั้งคืนแน่เลยครับ….

ผมกับไอ้พี่พีชยืนรอรถอยู่หน้าบ้าน ไม่นานเขาก็เอารถมาส่ง  เอี่ยมมากๆ หวังว่าในรถคงไม่ได้มีกลิ่นที่ผมฝากไว้เมื่อคืนหรอกนะ




“ป่ะ….รถมาแล้ว” ไอ้พีพี่ชบอกแล้วเดินอ้อมไปด้านคนขับ ส่วนผมก็เข้าไปนั่งเบาะข้างคนขับอย่างเคย




“แล้ว จะไปกินที่ไหนกันครับพี่­”




“กูกินได้ทุกที่ ถ้ามีมึง…”ไอ้พี่พีชพูด  ว๊ากกก เป็นห่าอะไรวะเนี่ย!! คบกันแล้วแม่งต้องพูดจาชวนอ้วกแบบนี้แต่เช้าเลยเรอะ ดี!!!งั้นกูเลือกที่กินเอง




“งั้น ขับตามเส้นทางที่กันต์บอกแล้วกัน”




“ได้ครับว่าที่ภรรเมีย”

=[]=!!เหี้ย!!เป็นแฟนยังไม่ถึง ชั่วโมง กูก็กลายเป็นว่าที่เมียแล้วเหรอเนี่ย!   ถึงจะคิด แต่ไม่เถียงครับ= =  ผมบอกให้ไอ้พี่พีชเลี้ยวไปตามทางที่ผมบอก  จนมาถึง ร้านอาหารหรูๆร้านหนึ่ง  ซึ่ง ผมโกหกครับ ร้านส้มตำไก่ย่างนี่แหละ อยากแกล้งคนมีเงินครับ พามันมากินแบบนี้ ดูสิว่าจะกินได้ไหม เห็นทุกครั้งพาผมไปกินแต่ร้านอาหารญี่ปุ่นแพงๆ




“เฮ้ย!!!!!!” พอไอ้พี่พีชเห็นร้านที่ผมพามาก็ อ้าปากค้างไปเลยครับ




“เป็นไง ถูกใจไหมครับ”ผมหันหน้าไปหาพี่พีชแล้วยิ้มให้ -.,-






“มึงรู้ได้ไง ว่ากูชอบกินส้มตำไก่ย่าง” หะ..หา=[]=!!!!!!!





-[]-!!





“ร้านนี้นี่เอง เห็นพวกไอ้ย้งบอกว่าอร่อย แต่ยังไม่เคยพามาสักที  รู้ใจกูจริงๆเลย…มาหอมที”

ไอ้พี่พีชดึงผมเข้าไปหอมแก้ม  เหี้ย…นี่มันอยู่นอกแผนกูนะ T^T หน้าหล่อๆอย่างไอ้พี่เวรเนี่ยนะชอบกินส้มตำไก่ย่าง  ผมหันไปมองหน้าไอ้พีพี่ชดีดีอีกรอบ …..หน้ามันไม่ได้เหมาะกันการกินเลยจริงๆนะT^T




“โว้ย!! เอะอะก็หอมก็จูบ!! เป็นอะไรมากไหมว่ะเนี่ย!”ผมดันตัวออกมาเพราะไอ้พี่พีชเริ่มเลื้อยปากของมันมาที่ปากผม




“ก็ เป็นแฟนกันแล้ว กูเลยหอมเลยจูบมึงได้โดยที่ไม่รู้สึกว่ากำลังฝืนใจมึงอยู่นี่หว่า หรือกูกำลังฝืนใจมึงอยู่­”




“กะ….ก็ไม่ได้ฝืน แต่ไม่ชอบเว้ย! มันประเจิดประเจ้อ!!” หรืออีกนัยนึงคือกูเขินT////T




“มึงไม่ต้องห่วงเรื่องนั้นหรอก รถพ่อกูติดฟิล์มดำ มืดดดดดดด สนิท^^”

พูดจบรถไอ้พีพี่ชก็จอดนิ่งในลานจอดรถ แล้วมันก็ขยับหน้ามันเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ  =[]=!!!กูไม่พร้อมจะเสียตัวในร้านส้มตำ

  ผมเลยรีบเปิดประตูวิ่งเข้าไปในร้านทันทีครับ ว๊ากกกกก ทำไมไอ้บ้านั่นจู่ๆถึงหื่นขึ้นมาแบบนี้ว่ะ 




“มากี่คนคะ” พนักงานเป็นป้าคนนึงเดินมาถามผมที่ยืนอยู่ในร้านกำลังมองหาที่นั่ง ช่วงเที่ยงแบบนี้คนที่ร้านนี้จะเยอะมากครับ




“2 คนครับ”




“งั้นนั่งโต๊ะนี้นะหนู”

ป้าบอกแล้วเดินพาผมไปที่โต๊ะครับ  ไม่นาน ไอ้พีพี่ชก็เดินตามเข้ามา แล้วสายตาผู้หญิงที่กำลังนั่งจกข้าวเหนียวก็พุ่งไปที่ไอ้พี่พีชแทบทุกสายตา  ไอ้พี่พีชเดินหล่อมา แถมใส่แว่นดำด้วย ฮึ้ยยย มึงงง มึงจะหล่อไปไหน!!!

ผมทำเป็นมองไม่เห็น ไม่สนใจ ข้อหาทำตัวน่าหมั่นใส้ครับ  ผมก็นั่งเลือกเมนูไปเรื่อย ซี๊ดดด ปูปลาร้า  แค่เห็นชื่อก็น้ำลายไหลแล้วครับ



“โอ้ย!!!”




“ทำไมถึงไม่บอกว่านั่งอยู่ตรงไหน ปล่อยให้กูยืนหาตั้งนาน” ไอ้พี่พีชตบหัวผม  นี่เป็นวิธีแสดงความรักของคนที่เป็นแฟนกันเหรอวะ!!   ไอ้พีพี่ชยืนมองผมแปปนึงก็เดินอ้อมไปนั่งฝั่งตรงข้ามผม




“เอา ส้มตำปูปลาร้า ไก่ย่างตัวนึง ตำไทย ตำซั่ว อืม….ปลาเผาด้วยครับ  ปูปลาร้าขอเผ็ดๆเลยนะครับ อ้อ  เอา อ่อมไก่มาด้วยนะครับ”

ไอ้พี่พีชถอดแว่นตาแล้วสั่งอาหาร  นี่….มันไม่ต้องดูเมนูก็สั่งได้แบบคล่องแคล่วมากเลยครับ  ป้าที่ยืนจดเมนู ก็จดแทบไม่ทัน




“สั่งอะไรมาเยอะแยะว่ะพี่”




“ก็กูหิว แล้วนี่มึงไม่สั่งอะไรเหรอ­”หึ…แม่งสั่งไปเยอะขนาดนั้น กูก็ไม่อยากจะสั่งอะไรแล้วล่ะ= =




“เอ่อ ข้าวสวยครับ ผมเอาข้าวสวยจานนึง  พี่พีชเอาไหม”




“ผมเอาข้าวเหนียว”




=[]=!!!!!!!





ป้าคนนั้นยิ้มแล้วทวนรายการอาหารที่พวกผมสั่ง ก่อนจะเดินออกจากโต๊ะผมไป


“มองกูทำไมกันต์­”




“เปล่า…ไม่คิดว่าจะกินแบบนี้เป็นด้วย”ผมพูดแล้วรินใส่แก้วให้ไอ้พี่พีชแล้วก็ตัวเอง




“เป็นสิว่ะ กูกินมาตั้งแต่เด็ก กูเกิดที่ขอนแก่น อยู่ที่นั่นจนอายุ 10 ปี ก็ย้ายมาเชียงใหม่”

ผมจดบันทึกข้อมูลของไอ้พี่พีชลงในความจำสมองทันทีครับ เอ….อยู่จน 10 ปี แสดงว่า…




“งั้นพี่ก็พูดภาษาอีสานได้สิ ใช่ม่ะ!!!”




“พูดได้ ทำไม ­ มึงมีปัญหาอะไร”




“อยากฟังพี่พีชสุดหล่อพูดภาษาอีสานน่ะครับ”ฮ่ะๆ นึกภาพไอ้หล่อนี่พูดภาษาอีสานครับ




“กูไม่พูด เดียวมึงล้อกู” กรี๊ดดด ปฏิเสธอย่างเย็นชามากๆ T^T  แต่ไอ้กันต์ไม่ยอมแพ้ครับ




“นะ…นะ……”   ผมทำตาโต้อ้อนไอ้คนตรงหน้า  อาจจะได้ผลครับ มันมองผมใหญ่เลย แล้วค่อยๆยื่นหน้าเข้ามาหาผม




“มึงลองทำแบบนี้ตอนอยู่ที่บ้านสิ….มึงได้เสียตัวให้กูแน่..”ไอ้พี่พีชพูดแล้ว ดีดหน้าผากผม เหี้ย! ดีดมาเต็มแรงเลย เจ็บนะโว้ย




“เป็นแฟนนะเว้ย..แม่งอ่อนโยนหน่อยก็ไม่ได้” ผมพูดเสียงเบาเพราะกลัวคนอื่นได้ยินเข้าครับ




“อะไรของมึง เรียกร้องสิทธิ์ของแฟนเหรอ…น่ารักหวะ” ไอ้พี่พีชพูดเสียงเบาแต่ได้ยินกันสองสามโต๊ะ ไอ้เหี้ย!!!!! ผมได้ยินเสียงคนสำลักส้มตำดังหลังจากที่ไอ้พี่พีชพูดจบ




“กะ  ก็แฟนของกันต์เขาเรียกร้อง! มะ ไม่รู้จะทำยังไง!!!”ผมตั้งใจพูดเสียงดังแก้ต่างให้ตัวเอง ประนึงว่าตอนนี้กำลังปรึกษาเรื่องแฟนกับไอ้เวรนี่อยู่




“พูดเหี้ยอะไรดูรอบข้างบ้างสิวะ! อายนะเว้ย”

ผมยื่นหน้าเข้าไปกระซิบบอกไอ้พี่พีช  พอผมพูดจบ ส้มตำและอาหารทุกอย่างก็ถูกวางเรียงรายบนโต๊ะ  ผมร่าเริงทันทีที่อาหารมาถึง  แต่ไอ้คนที่นั่งตรงข้าม …..กินข้าวไปทำหน้าเป็ดป่วยไป…เป็นห่าอะไรอีกว่ะ ช่างเถอะ ตอนนี้กินก่อน ไอ้พี่พีชคงตั้งใจกินเกินไป 


เพราะหิว ผมเลยกินเอาๆ แต่การกินอาหารบนโต๊ะของผม มันช่าง…..เงียบเหลือเกิน= =;;; ผมเหลือบมองไอ้หล่อตรงข้ามผม มันก็จกข้าวเหนียวจิ้มปลาร้าใส่ปาก ใช้นิ้วจกส้มตำใส่ปาก

……ขัดกับหน้ามันมาก แต่มันก็ยังไม่พูดอะไร ทั้งๆที่รู้ว่าผมแอบมองอยู่   จนกินเสร็จ ผมเดินไปรอที่รถ ส่วนไอ้พี่พีชเป็นคนจ่ายครับ  พอไอ้พี่พีชเดินมาถึงมันก็กดปลด็อคประตูแล้วเดินเข้าไปนั่งในรถ  ผมเลยรีบเปิดประตูตามเข้าไป กะว่าจะถามว่าหมดไปเท่าไหร่สักหน่อย จะรีบไปไหนวะ




“เท่าไหร่วะพี่” ผมหันไปถามไอ้พี่พีชในขณะที่ผมกำลังคาดเข็มขัด




“ 385 ”

ไอ้พี่พีชตอบสั้น  สั้นมากๆ แถมตอบห้วนสุดๆอีกต่างหาก  ด้วยสัญชาตญาน ผมก็รู้ได้ทันทีว่า กำลังโกรธอยู่สินะ แล้วโกรธเหี้ยอะไรว่ะโว้ย  ผมเลยเงียบ แล้วไอ้พี่พีชก็ถอยรถออกจากร้านไป  รถขับไปเรื่อยๆ และไร้ซึ่งบทสนทนาระหว่างเราสองคน….กูคบกันยังไม่ทันข้ามวัน ก็โดนโกรธแล้วหรือนี่….




“โกรธ…โกรธอะไรเหรอ” ผมหันไปถามทำลายความเงียบ



“หึ……” หึพ่อมึงสิไอ้พี่พีช กูถามให้มึงตอบ ไม่ได้ให้มา  หึ! สั้นๆแบบนี้=[]=!!!




“บอกมาดิ ไม่บอกจะรู้เหรอ”




“มึงอายที่ต้องคบกับกู…ใช่ไหม”ไอ้พี่พีชหันหน้ามาพูดกับผม  เออะ….คิดมากอะไรกันว่ะ




“ไม่ได้อาย”




“แต่มึงบอกว่ามึงอาย ”




“อย่าคิดมากสิพี่”




“ไม่คิดได้ไงวะ….กูจริงจัง…กูตั้งใจจะอยู่กับมึงไปชั่วชีวิต ถ้าจะให้คบมึงแบบหลบๆซ่อนๆเพราะกลัวคนอื่นรู้ กู….กูทรมาณ มึงอาจไม่รู้…ตั้งแต่กูรู้ตัวว่ากูรักมึง กูก็ทรมาณมาตลอด กูไม่รู้ว่ามึงจะรักกูเหมือนที่กูรักมึงไหม กูไม่รู้ว่าทำไมตัวกูถึงรักผู้ชายอย่างมึงได้ ทั้งๆที่กูก็คบกับผู้หญิงมาทั้งชีวิตของกู ”

อุ้ย..ความเขินเข้าครอบงำ  ผมเป็นใบ้ทันที  พอไอ้พี่พีชพูดจบ พี่แกก็เงียบไปเลยครับ


“ผะ…ผมเอง…ก็ไม่รู้ว่า..หลงรักผู้ชายเหี้ย…เอ่อ คนแบบพี่ไปตั้งแต่เมื่อไหร่” ผมเลยพูดทำลายความเงียบอีกครั้ง




“ถามจริงๆนะกันต์…..มึงชอบกูจริงๆเหรอ คงไม่ใช่เพราะกูบังคับให้มึงพูด มึงเลยพูดใช่ไหม­”


โธ่…..แม่งทำไมเข้าใจอะไรยากแบบนี้ว่ะ…….




“จอด!!!!!!!!” ผมพูดเสียงดัง  ไอ้พี่พีช งงๆ แต่ก็จอดรถให้ผม





“บอกให้กูจอดทำมะ………” ไอ้พี่พีชยังพูดไม่ทันจบ ผมก็กระชากคอเสื้อไอ้พี่พีชเข้ามาจูบแรงๆทีนึง แล้วรีบปล่อย




“ถะ ถ้าคำพูดของกันต์…ทำให้พี่ไม่เข้าใจล่ะก็…จะ จูบนั่นก็คงจะทำให้รู้บ้างนะ..วะ..ว่าที่พูดว่ารักน่ะ..มะ…ไม่ได้เป็นเพราะถูกบังคับ!! ”

ผมมองออกไปนอกหน้าต่างรถ  กรี๊ดดด กูทำลงไปแล้ว กูเป็นฝ่ายดึงมันเข้ามาจูบ  ถะ  ถะ  ถะทำไงดีล่ะว่ะ  ทำไมมันเงียบแบบนี้ล่ะ……ผมค่อยๆหันกลับไปมองไอ้พี่พีช มันกำลังยิ้มกะลิ้มละเหลี่ยอยู่ครับ



“เป็นเด็กเป็นเล็ก!!…หัดรุกใส่ผู้ชายเหรอหะมึงน่ะ!”

ไอ้พี่พีชพูดไปยิ้มไป แล้วมือหนาๆของพี่เขาก็ยื่นมาขยี้หัวแดงๆของผม ดูท่าจะเข้าใจแล้วสินะ…แต่แม่งทำให้กูเปลืองเนื้อตัวเกินไปไหม กูก็ไม่ได้อยากจะจูบง้อคืนดีทุกครั้งหรอกนะT^T



“ถ้าจะรุก ก็รุกใส่มึงคนเดียวนั่นแหละ!”ผมพูดหยาบแก้เขินแล้วปัดมือไอ้พี่พีชออก  แต่มันก็ยังยิ้มไม่หยุดอยู่นั่นแหละ กูเขิน!!อย่ายิ้มสิวะ!!!!


กว่าไอ้พี่พีชจะเคลื่อนรถออกไปได้ แม่งหอมแก้มผมจนจะช้ำอยู่แล้ว….แล้วคบกันวันแรก…นี่ผมกับมัน หอมแก้มจูบปากกันไปกี่ครั้งครับเนี่ยT_T


TBC.
------------------------------------


หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 13 [12/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Ju ที่ 12-07-2012 21:04:09
กันต์ซึนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

โวยวายทั้งเรื่อง ไม่ไหวๆ  :a6:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 11 - 12 [12/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 12-07-2012 21:31:00
หวานซะ ขนาดนี้ น้องกันต์คงหนีไม่รอดแน่ๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 13 [12/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: patchylove ที่ 12-07-2012 22:27:28
 :-[  น่ารักจังเลย
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 13 [12/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 13-07-2012 21:45:22
เกือบเป็นนิยายตบจูบซะแล้ว
แรกๆ นะทำไมอีพี่พีช มันช่างกวนTeen :m16:
ช่างแกล้ง ช่างซาดิสต์ อะไรป่านนี้
กว่าจะเข้าใจ นี่จะจีบน้องกันต์เหรอเนี่ย   :o
มันน่าดีใจ  หรือเสียใจกับน้องกันต์ละเนี่ย
เล่นเอาลากน้องเขาซะ เอนเท้าฉีกต้องเข้าเฝือก
โอ๊ยยยยย  พี่แกซาดิสต์ไม่ใช่น้อยน่ะเนี่ย
สุดท้ายก็ลงเอย   
เอ๊า น้องกันต์มีแฟนแบบนี้ รสชาดของชีวิตอีกแบบแหละกัน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 14 [13/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 13-07-2012 21:57:21
ตอนที่ 14


วันนี้ไอ้พี่พีชมารับผมไปมหาลัยแต่เช้าเลยครับ  ทำให้ไอ้คุณสบายเลย  แต่ถึงยังไงมันก็คงไปรับพี่ปั่นแทนนั่นแหละนะ

“กันต์!!! เร็วสิลูก พี่พีชเขารอนานแล้วนะ!!!”

เสียงแม่ตะโกนเรียกผม โธ่!!แม่นะแม่ขอเวลาทำตัวให้หล่อๆก่อนเจอแฟนตัวเองหน่อยก็ไมได้  ฟะ..แฟน…พูดคำนี้แล้วเขินหวะ! เป็นแฟนกันแล้ว…อ๊ากกกก  ผมยิ้มกับตัวเองหน้ากระจก แล้วสูดหายใจ พยามทำหน้าให้ปกติ เดียวแม่สงสัย


“มาแล้วๆๆๆๆๆๆ”ผมวิ่งลงบันได

“ตายๆๆ อย่าวิ่งแบบนั้นอีกนะ ขายังไม่หายดีเลยนะ รักษาดีดีหน่อยสิ”แม่เดินเข้ามาตีแขนผม แม่อ่ะ ทำแบบนี้ต่อหน้าพี่พีชได้ไง น่าอายจริงๆT-T

“ไม่ต้องห่วงนะครับคุณน้า เดียวพีชจะช่วยดูแลน้องให้ตอนที่อยู่มหาลัย”

ได้พี่พีชบอกแม่ผม จิ๊ ดูแลบ้าอะไร คราวก่อนทำผมขาเดี้ยงแท้ๆ


“จ๊ะ น้าก็ไม่ค่อยได้อยู่กับน้องกันต์ เพราะเอาแต่ทำงาน ฝากน้องหน่อยนะ”


“ไว้ใจได้เลยครับ^^ไม่ต้องห่วง”

ฝากฝังกันอย่างดีเชียวนะ เหมือนแม่ยกผมให้ไอ้พี่พีชยังไงไม่รู้สิ จะว่าไป ลืมนึกไปเลย ถ้าเกิดแม่รู้ว่าผมเป็นแฟนกับไอ้พี่พีชแม่จะทำหน้ายังไงนะ…ยังจะยิ้มแล้วฝากผมไว้ให้กับไอ้พี่พีชอยู่หรือเปล่า….แต่ แม่ครับ กันต์ขอโทษนะ แล้วกันต์จะบอกแม่ตอนที่กันต์พร้อมกว่านี้


“ป่ะ ไปกันเถอะพี่ เดียวกันต์สาย แม่ครับ กันต์ไปก่อนนะ!! รักแม่นะครับบบ ”ผมเดินเข้าไปหอมแก้มแม่ทีนึงแล้วขึ้นรถไปกับไอ้พี่พีช


“วันนี้กันต์เรียนตอนเช้าเสร็จ โทรหาพี่ด้วยนะ”

“ทำไมเหรอพี่?” ผมคาดเข็มคัดในขณะที่รถเคลื่อนออกไป

“ไปกินข้าวด้วยกันไง^^” ไอ้พี่บ้าหันมายิ้มให้ผม  ผมเลยพยักหน้าแล้วยิ้มตอบ
และแล้วผมก็มาถึงมหาลัยแบบเฉียดฉิวครับ 

“ไปก่อนนะพี่ สายแล้ว ครูแม่งเข้าแล้วแน่เลย! แล้วเจอกันครับ!!”

ผมคว้ากระเป๋าแล้วเปิดประตูรถวิ่งขึ้นตึกคณะ เข้าห้องเรียน  เชี่ย….ครูเข้าแล้วจริงๆด้วย…


“ขะ ขออุนญาติครับ…”

ผมเปิดประตูแล้วพูดเสียงเบา  สายตาทุกคู่ในห้องเรียนก็พุ่งมาที่ผมอีกครั้ง มะ มองอะไรวะ ไม่เคยเห็นคนเพิ่งหายป่วยมาเรียนหรือไง  ผมค่อยๆเดินไปหาที่นั่ง หลังจากที่ครูพยักหน้าให้ผมเข้าไปในห้องได้  อย่างผมคงเป็นเด็กหลังห้องไปชั่วชีวิตแน่ๆ ผมเลือกที่นั่งหลังสุดครับ อโลนสุดๆ= =



“ขอโทษครับ!!!!!!!!”  ผมกำลังเลคเชอร์ตามที่อาจารย์สอน จู่ๆก็มีเสียงใครบางคนดังขึ้นทำลายความเงียบในห้อง และเป็นอีกครั้งที่สายตาทุกสายตาจับจ้องไปที่………………ใครว่ะ?


“มาเรียนได้แล้วเหรอ” อาจารย์ถามไอ้คนที่เข้ามาใหม่ครับ


“ครับ!!อาจารย์”


“ไปหาที่นั่งแล้วฟังเงียบๆล่ะ”

อาจารย์บอกไอ้คนที่มาใหม่ มันไหว้อาจารย์แล้วเดินมา…..เดินมา…….เดินมาแล้วครับ=[]=!!! มันเดินมานั่งข้างผม  แล้วหยิบสมุดของผมไปพัดให้ตัวเอง  = =;;


“ขอสมุดคืนหน่อย กูกำลังจดอยู่”ผมพูดเสียงเบา  มันก็หันมามองผมแล้วทำหน้างงๆ


“มีคนนั่งอยู่ตรงนี้ด้วยเหรอว่ะ?”  ไอ้เหี้ย!!!! กูมานั่งก่อนมึงอีก!!


“มี! เอาสมุดมา!”ผมพูดแล้วดึงสมุดออกมาจากมือมัน แล้วก้มหน้าก้มตาเลคเชอร์ต่อไป


“มึงชื่ออะไร??” มันก้มมาถามผม


“กันต์” ผมตอบสั้นๆ วุ้ยย คนจะตั้งใจเรียน กวนกูจริงๆ


“กูชื่อ โช นะมึง  กูป่วยมาตั้งแต่ก่อนเปิดเรียนเพิ่งออกจากโรงบาลเมื่อวาน เลยมาเรียนช้ากว่าคนอื่น มึงมีสมุดให้กูลอกบ้างไหม” อยากบอกมันเหลือเกิน ว่าผมก็ไมได้ต่างจากมันหรอกT^T


“เรียนเสร็จค่อยคุยได้ไหมว่ะ”

ผมหันไปบอกมัน มันทำปากเหมือนจะบ่น แล้วมันก็หันไปตั้งใจฟังอาจารย์   ผมก็กลับมาจดต่อ เพราะผมไม่มีเพื่อนในห้องเรียนนี้เลยทำงานลำบากสุดๆเลยครับT^T


……………หืม?  ไอ้คนที่นั่งข้างผม มันยื่นกระดาษมาให้ผม บนกระดาษ มีตัวหนังสือเขียนอยู่ครับ


 [ทำไมมึงมานั่งคนเดียว ?]   ผมอ่านแล้วเขียนตอบมันไปว่า [เรื่องของกู!!อย่าเสือก! ตั้งใจเรียน!]

พอผมยื่นให้มัน มันก็เอาตีนมาเตะขาผมใต้โต๊ะ   ผมเลยหันไปมองมันแบบไม่พอใจสุดๆ แต่มันดันยิ้มแล้วแลบลิ้นใส่ผม  ไอ้เหี้ยนี้มันเพิ่งออกจากศรีธัญญามาหรือเปล่าว่ะ

  ผมถอนหายใจแล้วลุกขึ้นย้ายไปนั่งห่างจากมันสามโต๊ะ เฮ้อ….ค่อยสบายใจหน่อย ในที่สุดผมก้ได้นั่งเรียนเงียบๆจนครูสอนจบครับ  ผมรีบเก็บกระเป๋า แล้วจะโทรหาไอ้พี่พีช


“นี่ๆ กันต์ พากูไปหาอะไรกินหน่อยสิ” จู่ๆไอ้เวรนี่ก้เดินเข้ามาสะกิดผมครับ


“มึงก็ไปกินเองสิ วุ่นวายอะไรกับกู ไม่มีเพื่อนหรือไง” ผมหันไปทำหน้ารำคาญใส่มัน


“กูบอกว่า กูมาเรียนวันแรก กูไม่มีเพื่อน เป็นเพื่อนกับกูหน่อยนะ!! ,มึงน่าจะดีใจนะ กูหล่อขนาดนี้ยังลดตัวมาขอมึงเป็นเพื่อนเลย” ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย


“กูมีเยอะแล้ว!เพื่อนหล่อเหี้ยๆน่ะ ไม่ต้องการเพิ่ม” ผมบอกแล้วสะพายกระเป๋าออกจากห้อง แต่มันก็ยังเดินตามผม


“เดินตามกูมาทำไม!”


“กูหิว พากูไปหาอะไรกินหน่อย นะมึงนะ” มันเดินมาเกาะแขนผมแล้วเขย่า  โอ้ยยยยย รำคาญ โว้ยยย




“ทำอะไรของมึงน่ะกันต์”  ผมหันไปตามเสียง ก็เห็นไอ้พี่พีชกับพวกที่ย้งยืนอยู่ สวรรค์มาโปรดแท้ๆ

“กำลังจะโทรไปหาพี่พอดีน่ะ”ผมบอกแล้วแกะแขนไอ้โชออกจากตัวเอง

“เหรอ แล้ว ไอ้เวรนั่นเป็นใคร? ทำไมมันเกาะแขนมึง” ไอ้พี่พีชพูด ส่วนไอ้พี่ย้งกับพี่ชินก็ลูบไหล่ลูบแขนเหมือนจะให้ใจเย็นๆ  กูว่าอาจจะไม่ใช่สวรรค์  นี่มันนรกชัดๆ…..

“ไม่รู้ว่ะพี่ มันบอกว่ามาเรียนวันแรก ไม่มีเพื่อน มันเดินตามกันต์มา”ผมบอกแล้วหันไปมองไอ้โชที่ยืนอยู่ข้าง

“ใครว่ะกันต์” มันหันมาถามผม

“พวกกูเป็นรุ่นพี่ของมึง ทำไมมึงเพิ่งมาเรียน” ไอ้พี่พีชบอกมันแล้วถามกลับ

“หะ! รุ่นพี่เหรอ สวัสดีครับ ผมชื่อโชครับพี่ ป่วยตั้งแต่ก่อนเปิดเรียน เพิ่งหายครับ ไอ้กันต์รุ่นพี่คณะเราแม่งเจ๋งหวะ เท่ทุกคนเลย”  มันไหว้พวกไอ้พี่พีชแล้วหันมาพูดกับผมแบบตื่นเต้น  = =

“ฮ่ะๆ เฮ้ยพีช กูว่าไม่มีอะไรหรอกอย่าคิดมาก  มึงชื่ออะไรนะ?” ไอ้พี่ชินตบบ่าพี่พีชแล้วหันมาถามไอ้โช  ส่วนผมกำลังถูกไอ้พี่พีชจ้องอยู่ครับ  จ้องเค้าทำไมT^T

“โช ครับพี่”

“เออ กูชื่อชิน ไอ้นี่พีช ย้ง แล้วก็ ไอ้ธัญ” ไอ้พี่ชินแนะนำตัวให้ไอ้โชรู้จัก

“ยินดีทีได้รู้จักมากๆเลยครับพี่ แล้วนี่รู้จักกับไอ้กันต์ด้วยเหรอครับ”

“ยิ่งกว่ารู้จักซะอีก!” ไอ้พี่พีชพูดจบก็ดึงผมเข้าไปโอบครับ  ไอ้เหี้ย ทำอะไรต่อหน้าคนอื่นว่ะเนี่ย

“พี่พีช ทำอะไรว่ะเนี่ย”ผมพยามจะดันตัวเองออกแต่มันโอบซะแน่นเลยครับ ไอ้พวกพี่ย้งแม่งแสยะยิ้มให้ผม นี่อย่าบอกนะว่าไอ้เชี่ยพี่พีชบอกพวกพี่ย้งไปแล้วว่าคบกัน T////T

“เอ่อ…..”ไอ้โชเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง

“ป่ะ ไหนๆน้องกันต์อุตส่าห์มีเพื่อนแบบไม่ได้ตั้งใจกับเขาทั้งที ไปกินข้าวด้วยกันหมดนี่แหละ!!” ไอ้พี่ชินพูดแล้วกอดคอลากไอ้โชไป ส่วนผมก็โดนไอ้พี่พีชยืนโอบอยู่ โอยยย มึงโอบหรือรัดกูว่ะเนี่ย

“เฮ้ย พวกมึงสองตัว จะแดกข้าวไหมหรือว่าจะแดกกันเอง รีบตามมาสิว่ะ”ไอ้พี่ย้งตะโกนบอกมา ไอ้พี่ย้งเหี้ย พูดเสียงดังทำไมว่ะT^T

“กันต์ กูเป็นคนที่ค่อนข้างขี้หวง…มึงรู้ไว้ด้วย”

ไอ้พีพี่ชพูดจบแล้วเลื่อนมือลงมาจับมือผมแล้วเดินนำผมไป แสดงว่าเมื่อกี้ หึงสินะ……….

ตอนแรกกะจะนั่งรถไปครับ แต่ไอ้พี่ชินบอกว่าไอ้โชมาวันแรก เดียวพามันทัวร์รอบคณะสักหน่อย เลยเดินกันแทนครับ เวลาเดินเนี่ย ผมรู้สึกเหมือนมีสายตาจ้องมองผมอยู่ ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่านะT^T

ผมพยายามจะแกะมือไอ้พี่พีชออกแต่มันก็ไม่ยอมปล่อยสักที เหงื่อเต็มมือหมดแล้วโว้ยยยย  ผมเดินก้มหน้าก้มตาตามหลังไอ้พี่พีชจนมาถึงร้านอาหารในมหาลัย ในร้านมีพวกไอ้คุณนั่งรออยู่แล้ว แม่ง….มันมองมือผมแล้วหันไปหัวเราะกันใหญ่เลยครับ นินทากูอยู่สินะพวกมึงT^T 



“มาแล้วๆ คู่ข้าวใหม่ปลามัน เอ้า ปรบมือ!!!!” ไอ้ทอมพูดเสียงดังแล้วไอ้เชี่ยคุณกับไอ้เต้ก็ตบมือเสียงดัง ไอ้เหี้ย!!กูอายนะ!!

ผมรีบแกะมือไอ้พี่พีชออก แต่มันก็กลับมาจับมือผมเหมือนเดิมจนไปถึงที่โต๊ะ มันถึงปล่อย

“พวกมึงมานานหรือยังเนี่ย”ไอ้พี่ย้งถามพวกไอ้คุณ

“สักพักแล้วพี่ แล้วนี่…พี่พาใครมาด้วยว่ะ” ไอ้คุณมองไปที่ได้โชที่นั่งทำตาปริบๆอยู่ตรงข้าม  เรียงลำดับนะครับ เป็นโต๊ะยาว ฝั่งนึงมี ผม พี่พีช ไอ้เต้ ไอ้คุณ  อีกฝั่ง พี่ย้ง พี่ธัญ พี่ชิน ไอ้โช ส่วนหัวโต๊ะ ไอ้ทอมนั่งครับ

“ไอ้นี่ชื่อโช เพื่อนไอ้กันต์”

“เพื่อนมึง!!!!!!!!!!!!?????”ไอ้คุณพูดแล้วชะโงกหน้ามามองผมที่นั่งดูดน้ำอยู่

“ตกใจเหี้ยอะไร มันบอกว่าอยากเป็นเพื่อนกู ” ผมหันไปตอบมัน

“ไอ้คุณ มึงไม่คิดว่าพื่อนมึงจะมีเพื่อนบ้างหรือไง” ไอ้พี่พีชหันไปถามไอ้คุณ

“ครับ!!!!!!ไม่เคยคิด”  ถามไอ้คุณคนเดียว แต่ ไอ้เต้กับไอ้ทอมก็ตอบด้วยครับ เพื่อนเวร!!!

“กันต์ นี่เพื่อนมึงเหรอ” ไอ้โชหันมาหาผม

“เออ นี่ ไอ้คุณ ไอ้เต้ ไอ้ทอม เพื่อนกูเอง แล้วพวกมึง นั่นไอ้โช เพื่อนกู รู้จักไว้ซะ”

ฮ่า ตอนแรกทำท่ารำคาญมันครับ แต่พอนึกถึงผลประโยชน์ที่จะได้รับระหว่างเรียน ก็น่าจะได้อยู่ เช่น ให้มันขานชื่อให้ หรือไม่ก็ ให้มันทำงานให้ อะไรแบบนี้น่ะครับ

“หวัดดี ฝากเนื้อฝากตัวกับพวกมึงด้วยนะ!!”ไอ้โชยิ้มครับ ยิ้มแล้วไอ้เวรนี่หล่อลากตับเลย= =

“อืม…..กันต์….มึงเป็นจุดด้อยของกลุ่มนะ  เฮ้ยพี่พีช พี่รวย พาเมียพี่ไปศัลยกรรมสักหน่อยดีไหม จะได้ดูเหมือนคนมากกว่านี้”

“ไอ้เหี้ยคุณ!!!!!” ผมยืดมือไปตีไอ้คุณ  ครับทุกคนก็หัวเราะกัน  เออ!!!หัวเราะกันเข้าไป ใช่สิ พวกมึงหล่อ!!!! กูก็หล่อนะถ้าโลกนี้เหลือกูคนเดียว!!!

“คุณ!!!มึงพูดเหี้ยอะไร!!! กูไม่พามันไปหรอก” พีพี่ชพูดแล้วหันมามองผม

“ทำไมว่ะ มึงจะบอกว่า มึงพอใจกับหน้ามันตอนนี้เหรอ”ไอ้พี่ย้ง ถามยิ้มๆ

“เปล่า…..กู สงสารหมอ!!!”  ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก” เงิบ!! พวกมันหัวเราะกันหมดเลยครับT^T แม่ครับ กู้เงินมาให้กันต์ไปทำหน้าหน่อย

“โว้ย!!!! แม่ง เออ!!! ใช่สิว่ะ!! ไม่หล่อแล้วไง! ไม่หล่อก็ไปหาคนใหม่สิ!!”  ผมนั่งหันข้างให้ไอ้เชี่ยพี่พีชแล้วจกขนมบนโต๊ะมากินแก้โมโห

“งอนเป็นตุ๊ดไปได้นะมึง!” หันมาเจอไอ้ทอมที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ มันก็พูดทันทีเลยครับ  ผมเลยเตะมันเกือบหงาย

“กูไม่หาคนใหม่หรอก กูชอบคนนี้!” ไอ้พี่พีชพูดแล้วมันหอมแก้มผมครับ  ผมเลยผลักออกแล้วลุกขึ้นไปนั่งข้างไอ้พี่ย้งแทน

“ สรุป…สรุปว่า……นี่มึงได้กันแล้วใช่ม่ะ?”

“ยังเว้ยไอ้เหี้ยคุณ!!!! ”

“กูอยากทำ แต่มันยังจิ้นหวะ” กรี๊ดดดดดดดดด ไอ้เชี่ยพี่พีช!!!!  ผมเขวี้ยงกระเป๋าใส่มันครับแต่มันรับได้

“เดียว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ในขณะที่ผมกับไอ้เชี่ยพี่พีชกำลังตีกันแล้วพวกไอ้เชี่ยคุณและไอ้พี่ย้งกำลังเชียร์กันอยู่ จู่ๆ ไอ้โชก็พูดตะโกนขึ้นมาเสียงดัง

พวกผมทุกคนเลยเงียบกันหมด

“หมายความว่าไงเหรอ?”มันถามขึ้นมาครับ พวกผมทุกคนมองหน้ากัน งงๆ

“อะไร?”ไอ้พี่ชินหันไปถามมันครับ มันมองผมกับไอ้พี่พีชสลับกัน  ทุกคนเลยพอรู้ว่ามันสงสัยความสัมพันธ์ของผมกับพี่พีชสินะ


“ กูกับไอ้กันต์ คบกันอยู่ มึงมีปัญหาอะไรไหม?”วุ้ย!!!!-/////- มึงจะเขินสักนิดได้ไหมไอ้พี่พีช!!

“เปิดตัว ครับ เปิดตัวววววววว” ไอ้พี่ย้งพูดแล้วหัวเราะ

แต่ไอ้โชเงียบไปเลยครับ เอิ่ม….กูว่าบางทีมันอาจจะไม่ควรบอกคนที่เพิ่งรู้จักกันสินะ   แล้วทุกอย่างก็เงียบลงอีกครั้ง เมื่อไอ้พี่ย้งหยุดหัวเราะ

“ไอ้กันต์…ทำไมมึงไม่บอกกูว่ามึงมีแฟนอยู่แล้ว…..กูอุตส่าห์ เล็งมึงไว้ตั้งแต่เดินเข้าห้อง…..”

ไอ้โชหันมาพูดกับผม ตามันจ้องผมจริงจังมากครับ….เหมือนสายตาตอนที่ไอ้พี่พีชบอกว่าชอบผมเลย….

แล้วทุกคนก็หันไปมองมันเป็นตาเดียว รวมทั้งผมด้วย….






“ซะที่ไหนล่ะไอ้ห่า!!!!!! กูชอบผู้หญิง!!!”


=[]=!!!

“ไอ้เหี้ยยยยย!!!!!!!!!!!” 

พวกผมทุกคนตะโกนพร้อมกัน แม่ง กูตกใจหมด กูแอบคิดว่าถึงช่วงเนื้อหอมของกูหรือไงถึงมีแต่ผู้ชายเข้ามาตอม   พี่ชินกับไอ้คุณที่อยู่ใกล้ไอ้โช ตบหัวมันไปคนละทีครับ ส่วนเจ้าของหัวใจผม นั่งทำหน้ายักษ์เหมือนเดิม


“ไอ้โช….ถ้าเมื่อกี้มึงพูดจริง โดนส้นตีนกูแน่!!”

“ไอ้พีช กูว่า มีแต่มึงคนเดียวนี่แหละที่หลงชอบไอ้กันต์น่ะ!”พี่ธัญพูดแล้วผลักหัวพี่พีชของผม-.,-~

“เป็นแบบนั้นก็ดี!! อย่าให้กูรู้นะว่าใครในนี้ แอบชอบแฟนกู!!”

ไอ้พี่พีชพูดเสียงดังแล้วชี้มาที่ผม คนในร้านอาหารก็หันมามองที่โต๊ะ…..ของพวกผม  ไอ้เหี้ย!!!พี่พีช มึงกะจะประกาศให้คนเค้ารู้ไปทั่วเลยใช่ไหม!!! แล้วคนก็เริ่มซุบซิบกันครับ กูอาย!! กูอายยยย


“ไอ้พี่พีช…เหี้ย….” ผมพูดทั้งๆที่รู้สึกว่าตอนนี้หน้าผมมันร้อนเพราะเขิน ส่วนไอ้ตัวดีหันมายิ้มกวนให้ผม…เพราะหล่อหรอกกูถึงให้อภัย!!!


“ทุกคนครับ เลิกเห่อผัวเมียคู่นี้กันสักครู่นะครับ  กระผม มีเรื่องอยากเสนอครับ” ไอ้ทอมที่นั่งหัวโต๊ะ ยกมือขึ้น  ทุกคนเงียบแล้วหันไปมองมัน


“ปิดเทมอนี้ ผมอยากไปทะเลครับ”ไอ้ทอมพูด  แล้วทุกคนก็เงียบ……….


“ก็ไปสิ ใครดึงเจี๊ยวมึงไว้เหรอ”ไอ้เต้พูดทำลายความเงียบ

“ไอ้เชี่ยเต้ กูกำลังจะบอกว่า  อยากให้ทุกคนไปเที่ยวทะเลด้วยกัน!!!!” พอพูดจบ ผมแอบเห็นไอ้คุณหน้าซีดไปนิดนึงครับ

“เออ….ก็ดีนะ ว่าไงพวกมึง ไปกันไหม  หลังสอบเสร็จใช่ไหมไอ้ทอม”ไอ้พี่ย้งมองหน้าเพื่อนแล้วพูดด้วยความตื่นเต้น

“ครับพี่ย้ง หลังสอบ”

“เอ่อ..กูขอผ่านได้ไหม…ปิดเทอมกูว่าจะใช้เวลากับพี่ปั่นน่ะ…” ไอ้คุณยกมือแล้วพูด จนถึงตอนนี้ถ้ามันบอกว่าไม่มีแฟนผมก็เชื่อนะครับเพราะมันเล่นมาคลุกอยู่กับพวกผมตลอดเลย

“ไม่ได้!! ถ้าจะไปก็ต้องไปกันหมด!!”ไอ้พี่ย้งหันไปพูดเสียงดังใส่ไอ้คุณ

“กูว่า….ไอ้คุณ เอาพี่ปั่นไปด้วย แล้วให้พี่ปั่นพาเพื่อนไปด้วยดิว่ะ เอาให้ครบคู่นะ…กูอยากลองทำที่ทะเลมานานแล้ว”

“ลองทำอะไรว่ะไอ้เต้”ไอ้คุณมองไอ้เต้งงๆ

“น่า!! นั่นแหละ!!!! ปั่บๆๆๆๆ”

“โหย!!ไอ้เหี้ย!!!!!!” ทุกคนประสานเสียงขึ้นพร้อมกันหลังจากที่ไอ้เชี่ยเต้ เอามือประกบกันแล้วขยับขึ้นลง  ทะเลสวยๆคงโดนไอ้เหี้ยเต้ทำสกปรกใส่แน่ๆ

“อืม…กูว่าเป็นความคิดที่ดี  …. จะไปเที่ยวแต่ผู้ชายได้ไง ไม่ใช่ทัวร์เกย์สักหน่อย แต่เว้นไอ้สองตัวนี่”

ไอ้พี่ธัญพูดแล้วชี้มาที่ผมกับไอ้พี่พีช  เกย์อะไร กูไม่ใช่เกย์นะ!!!

“กู/ผม ไม่ได้เป็นเกย์เว้ย!!!!!!”

“ดูๆๆ พูดพร้อมกันด้วยหวะ ฮ่าๆๆๆ ”

“ทุกคนครับ อย่านอกประเด็น!! อีกไม่กี่เดือนเองนะครับ!!! ผมขอสรุป  เราจะไปกันทั้งหมด  ให้ไอ้คุณเอาพี่ปั่นและเพื่อนพี่ปั่นไปด้วย  บอกพี่ปั่นเลือกคนที่สวยๆ อวบๆ นมโตๆ ขาวๆ มาด้วยนะไอ้คุณ”

“เดียวก่อน!!!! คือ  ไม่รู้ว่ามีใครรู้บ้างว่า ผมอยู่กับแม่สองคนนะครับ…ผมคงจะทิ้งแม่แล้วไปเที่ยวหลายๆวันไม่ได้”

ผมยกมือแล้วพูดขึ้นบ้าง  จะให้ผมไปเที่ยวแล้วทิ้งแม่ไว้คนเดียว ผมทำไมได้ครับ แม่ผมก็อายุไม่ใช่น้อยๆแล้วด้วย  ถึงจะขี้เหล้า แต่ผมก็รักแม่นะเออ!!

“มึงก็เอาแม่ไปด้วยสิว่ะ ไปพักผ่อนไง!” ไอ้เต้บอกผม  ไอ้เหี้ยมึงใช้อะไรคิดว่ะ

“ให้กูเอาแม่ไปดูพฤติกรรมแย่ๆของมึงเหรอสัดเต้!!!”

“อืม….ถ้าไอ้กันต์ไม่ไป กูก็ไม่ไปนะ..กูอยากอยู่กับมัน” ไอ้พี่พีชพูดแล้วมองหน้าผม แฟนใครว่ะแม่งดีจริงๆ

“ไม่เป็นไรหรอกพี่ไปเที่ยวเถอะ กันต์ไม่อยากทำให้ทุกคนหมดสนุกนะ”

“ไม่เอา ตอนนี้ไปเที่ยวแล้วไม่มีมึงกูไม่สนุกหรอก”

“อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พวกมึงพอแล้วได้ไหมโว้ย!!!!!!!” ไอ้พี่ย้งเอามืมาโบกไปมาหน้าผมกับไอ้พี่พีชที่กำลังมองตากันอยู่ครับ

“กูขนลุกนะต้องมาฟังเสียงห้าวๆของผู้ชายพูดจาหวานๆใส่กัน!!” ไอ้พี่ย้งพูดครับ ส่วนไอ้พวกที่เหลือกำลังแกล้งหลับเอามือปิดหูกันอยู่

“เวอร์ไปแล้วพวกมึง!” ไอ้พี่พีชเอื้อมตบหัวคนที่อยู่ใกล้ที่สุด นั่นก็คือไอ้เต้นั่นเองครับ

“พี่พีช!ตบเล่นๆเป็นไหมว่ะ ตบมาเต็มแรงเลย เจ็บนะเว้ย!”ไอ้เต้เอามือลูบหัวตัวเอง สมน้ำหน้ามึง!!

“สรุปว่าทริปของทอม ล่มใช่ไหมครับ!!!!” ไอ้ทอมพูดแล้วเอามือปิดหน้าแสร้งทำเป็นร้องไห้  เออะ…กูไม่ผิดนะ

แล้วทุกคนก็กลับมาคุยกันอีกครั้ง จึงสรุปได้ว่า…ตอนนี้ยังไม่วางแผนอะไรกัน พอใกล้จะสอบ หรือสอบเสร็จค่อยว่ากันอีกทีครับ  แต่ถึงยังไงผมก็ไปด้วยไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ=3=

พอตกลงกันได้แล้ว พวกผมก็แยกย้ายกันไปเรียนครับ  ผมเดินไปกับไอ้โช โดยทีไอ้พี่พีชตะโกนตามหลังพวกผมสองคนมาว่า ‘ไอ้โช อย่าให้กูรู้นะว่ามึงแอบยุ่งกับไอ้กันต์ตอนที่กูไม่อยู่!!!’    ไอ้โชไอ้ยินมันก็หันหลังหลับตะเบะใส่ไอ้พี่พีชแล้วหัวเราะครับ

“มึงน่าหวงตรงไหนว่ะ กันต์”

“จะรู้เหรอ อย่ามาถามกู รีบเดินด้วยมึง!” ผมพูดแล้วรีบวิ่งทันทีเลยครับ เพราะอีกไม่กี่นาทีก็จะถึงเวลาเรียนแล้วววววว


“กันต์!!!!ที่พูดก่อนหน้านี้ กูไมได้ล้อเล่นนะ!!!!” ไอ้โชตะโกนไล่หลังผมมา  แต่ผมได้ยินไม่ค่อยถนัดเลยครับ ไม่รู้มันพูดเหี้ยอะไร ตอนนี้ผมไม่สนใจแล้ว ต้องรีบวิ่งเข้าห้องแล้วครับบบบบบบ


“เออ!!! พูดเหี้ยอะไรอยู่ วิ่งสิว่ะ!!” ผมหันกลับมาตะโกนบอกมันครับ มันยิ้มให้แล้วก็วิ่งตามผมมา ว่าแต่เมื่อกี้ มันพูดอะไรเหรอครับทุกคน??

------------


โอย..เลิกเรียนสักที…..ผมเก็บกระเป๋า แล้วมองไอ้โชที่นอนหลับอยู่ข้างๆครับ อี๋!!น้ำลายมันไหลเยิ้มจนสมุดเปียกเลยฮ่าๆ


“ไอ้โช…ไอ้โช!! เลิกเรียนแล้ว กูจะกลับแล้วนะ!!”พอผมเขย่าตัวมัน มันก็งัวเงียบลุกขึ้นมา เช็ดน้ำลายออกจากมุมปากตัวเอง แล้วเก็บสมุดเปื้อนน้ำลายใส่กระเป๋า

“กลับดีดีนะมึง กูไปล่ะ!!” ผมบอกไอ้โชแล้วสะพายกระเป๋าโบกมือให้มัน

“หาวววววว อืม พี่พีชจะมารับมึงเหรอ”

“อื้อ!!!^_^ ไปล่ะ เดียวมันรอนาน กูจะโดนฆ่าเอา” ผมยิ้มให้มัน แหม พูดแล้วมันเขินนี่ครับ ไอ้พี่พีชมารอผมที่หน้าตึกตั้งนานแล้ว  พอคบกันแล้วทำตัวดีแบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย ฮ่าๆ

“เออๆ เจอกันพรุ่งนี้!”

“บาย!”

ผมพูดแล้ววิ่งไปหาไอ้พี่พีชที่อยู่ด้านล่างครับ เห็นไกลๆ มันยืนใส่แว่นพิงรถคันหรูของมันอยู่ สาวปีหนึ่งเดินผ่านหน้ามันไปมา ทำผ้าเช็ดหน้าตกบ้าง กระจกตกบ้าง ไอโฟนหล่น..เฮ้ย=[]=!!ทำไมมันลงทุนจังเลยว่ะ  แต่ไอ้พี่พีชก็ยืนหล่อไม่ยอมเก็บให้เลยครับ

“พี่พีชชชชชช” ผมวิ่งไปหาพี่พีชครับ แล้วจู่ๆสายตาผู้หญิงก็มองมาที่ผม ตั้งแต่หัวจรดเท้า แถมมีบางคนหันไปซุบซิบกับเพื่อนๆด้วย….เออะ….กู…..กูทำอะไรผิดเหรอ

“นี่เหรอว่ะ…รับไม่ได้หวะ กูเห็นตอนพี่เค้ารับน้องมันบอกว่าเป็นผู้ชาย แต่ทำไมมาคบกับพี่พีชได้ว่ะ…”เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นในตอนที่ผมกำลังเดินผ่านครับ เหี้ย…ข่าวไวจริงๆ พวกมึงเป็น CNN กันเหรอครับ!

“อีตุ๊ด….” =[]=!!!!!!! ผมที่วิ่งมาอย่างร่าเริง ตอนนี้ก้มหน้าก้มตาเดินเงียบๆครับ

“สรุปแล้วมันเป็นกระเทยใช่ไหม…”

“เกย์เหรอว่ะ..แม่งทุเรศหวะ…”

พวกมึงช่วยนินทากูเงียบๆ ไม่ต้องให้กูได้ยินได้ไหมว่ะ



“ใครมีปัญหาอะไรกับคนของกู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ออกมานี่เลย!!!!!!!!!!!” ผมได้ยินเสียงไอ้พี่พีชตะโกนครับ เลยเงยหน้าขึ้นมอง ไอ้พี่พีชถอดแว่นออกแล้วตามันดูโมโหมากๆ ผมเลยรีบเดินไปหามันครับ ไม่ได้ไปหลบหรือหาอะไรมาเป็นโล่หรอก แต่จะพามันกลับบ้าน! อายคนอื่นครับ!


“ป่ะพี่กลับๆๆ”ผมดึงเสื้อไอ้พี่พีช แต่มันสะบัดออกครับ นี่มันกล้าขัดผมเหรออออออ=[]=!!

“เมื่อกี้ใครพูดอะไรอย่านึกว่ากูไม่ได้ยินนะ!!!!!!! พวกมึงรู้เอาไว้ว่า ด่ามัน!!เหมือนด่ากู!!!!!! ใครข้องใจออกมาเจอกับกูเลย จะผู้หญิงผู้ชายตุ๊ด ชะนี กระหรี่ที่อยากได้น้ำกูด้วย!!!!”

เฮ้ยย=[]=!!!!!!!! ไอ้พี่พีชชี้มั่วไปทั่วเลยครับ พวกผู้หญิงที่มองๆอยู่ก็เริ่มถอยออกไปแล้วครับ ไอ้พี่พีชเหี้ยยยยมันจะโวยทำไมโว้ย!!!!

“กลับโว้ย!!!ไอ้พี่เหี้ย จะตะโกนพูดเหี้ยอะไรเนี่ย!!!!”ผมดึงแขนไอ้พี่พีชครับแต่มันไม่ขยับเลย โอ้ยยยย ถึงเวลาที่กูต้องเข้าฟิตเนสแล้วมั้งเนี่ยยยยยยย!!

.”ปล่อยกูสิไอ้กันต์!!!!! พวกมันกำลังนินทามึงอยู่นะ!!!!!”

“ปล่อยเค้าไปเถอะน่า!!!”โมโหนะโมโห แต่ผมไม่อยากมีเรื่องครับ แต่ไอ้พี่พีชแม่งแค่นี้ทำไมสติแตกแบบนี้ว่ะ!! พวกไอ้พี่ย้งอยู่ไหน มาช่วยผมทีสิโว้ยยยย

“มึงนั่นแหละปล่อยกู!!!!!!!”ไอ้เหี้ยนี่มันสะบัดมือผมออกอีกแล้วครับ  คนเริ่มมามุมดูกันแล้วด้วย แต่ทำไมในนั้นถึงไม่มีพวกไอ้เหี้ยพี่ย้งว่ะ!!!

“ไอ้เหี้ยพี่พีช!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมตะโกนเสียงดังแล้วกระโดดตบหัวไอ้พี่พีชแรงๆไปทีนึง  ไอ้พี่พีชเงียบแล้วหันมาหาผม

“มึงตบหัวกูทำไม!!!”

“ก็มึงจะโวยวายทำไมว่ะ!!!!! ตอนที่กูรู้ว่ากูรักมึง กูก็เตรียมใจไว้แล้วว่ายังไงกูก็ต้องโดนว่า โดนนินทา!!! กูไม่ใช่คนดัง ไม่ใช่คนหน้าตาดีเหมือนมึง!!! กูไม่เหมาะสมกับมึง!!แต่กูก็รักมึง!!!! ใครจะว่าอะไรก็ช่างหัวพวกมันสิว่ะ!!!!”

ผมตะโกนอย่างเหลืออดกับไอ้เวรนี่ โอ้ยยยยกู……ทำไมกูต้องมาทะเลาะกับไอ้เหี้ยนี่ให้คนอื่นได้ยินด้วยว่ะT^T

“แล้วที่ด่ากู!! กูไม่ใช่เกย์!!!! กูไม่ใช่ตุ๊ด!!!!! จะมีผู้ชายหล่อกว่าไอ้เหี้ยนี่เข้ามา กูก็ไม่สน กูสนมันคนเดียว!!! เพราะกูไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่กูชอบไอ้เหี้ยนี่!”

ผมหันไปตะโกนใส่ไอ้พวกที่มุงกันอยู่ พวกที่มุงๆก็ยังซุบซิบเหี้ยอะไรกันก็ไม่รู้ น่าโมโหหวะ กูกับมันรักกันแล้วผิดตรงไหนวะ

“ป่ะ พี่พีช กลับ!!!” ผมพูดแล้วเปิดประตูกระแทกตัวนั่งบนเบาะ ………………………..





เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้กันต์ ไอ้เหี้ยยยยยย เมื่อกี้มึงพูดอะไรออกไป!!!! กรี๊ดดดด ไอ้ยินไปถึงคณะไอ้เชี่ยคุณเลยมั้งน่ะ โฮ~~~~~~พรุ่งนี้กูจะมามหาลัยได้ยังไงกันนนน ToT

ผมฟุบหน้าอยู่ตรงคอนโซลรถ…กู กูอยากตายยยยยยยย ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงปิดประตูรถของไอ้พี่พีช


“หึ…หึ…..หึ…..”เสียงหัวเราะของไอ้คนขับข้างๆผมครับ แม่ง หัวเราะได้สยองมากT^T

“หัวเราะอะไรว่ะ!!!” ผมหันไปพูดเสียงดังใส่ไอ้คนขับรถ!

“ทำไม กูหัวเราะไม่ได้เหรอ แล้วมึง เมื่อกี้พูดจริงเหรอ ที่บอกว่า ถ้ามีคนหล่อกว่ากูเข้ามามึงก็ไม่สน สนแต่กูน่ะ”

“อ๊ากกกกกก อย่าไปพูดถึงมันนะ!!!! พอเลย หยุดพูด ขับรถไปได้แล้ว!!!”

ผมเอามือปิดหน้าครับ อายโว้ยยยย ไปตะโกนบอกรักไอ้พี่พีชหน้าคณะเลยนะ ฮือออออออออออออออออออออ  พ่อครับแม่ครับ ผมขอโทษษษ ToT

ขับรถมาตามหาไอ้เหี้ยพี่พีชแม่งร้องเพลงอารมณ์ดีสุดๆเลยครับ แล้วที่มันโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเมื่อกี้ล่ะหายไปไหนแล้วว่ะ 



“ถึงแล้วครับ~~”ไอ้พี่พีชพูดเสียงหวานแล้วจอดที่หน้าบ้านผม

“ขอบคุณครับ”ผมบอกแล้วปลดเข็มขัดนิรภัยออก

“ขอค่ารถหน่อยได้ไหมครับวันนี้” จู่ๆไอ้เชี่ยพี่พีชก็พูดขึ้นมา อะไรว่ะ น้ำมันหมดเหรอ ทำไมมาขอเงินกับผม=[]=!

“เอ่อ….ได้พี่ เท่าไหร่..กันต์มีเงินไม่เยอะหรอกนะ” ผมค้นกระเป๋าหาเงินให้ไอ้พี่พีชครับ ผมเองก็ทำตัวไร้มารยาทมาซะนาน ให้พี่เขาไปรับไม่ส่งแต่ไม่ได้ช่วยค่าน้ำมันเลยT_T

“ไอ้โง่!! ไม่เอาเงิน!ใครจะรับเงินจากแฟนตัวเองว่ะ”

“เอ้า ก็เมื่อกี้บอกว่าจะเอาค่ารถไม่ใช่เหรอว่ะ!!”

“ก็ใช่!!! แต่ค่ารถกู….จ่ายแบบนี้!!!!”

………………..ไอ้พี่พีชพูดแล้วยื่นแก้มมาใกล้ผมครับ …..บ้าจริง…มีที่ไหนเขาจ่ายค่ารถแบบนี้ว่ะ!!

“เร็ว!!!เอาค่ารถมึงมาวางไว้ตรงนี้!!”

ไอ้พี่พีชพูดแล้วจิ้มที่แก้มตัวเอง  แม่ง……..ผมมองซ้ายขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครมองดูอยู่……….

“เก็บค่ารถแพงชิบหาย……”ผมบ่นแล้วยืดหน้าเข้าไปหอมแก้มไอ้พี่พีชเบาๆแล้วดันหัวไอ้พี่พีชออก

“เอ้า!!! เอาไปแล้วนะ!! ขอบคุณที่มาส่งครับ” ผมพูดแล้วเปิดประตูรถออก ไอ้บ้าที่อยู่ในรถแม่งทำหน้าฟินไม่เลิก

“เข้าบ้านดีดีนะครับ ” :bye2:

ไอ้พี่พีชเปิดกระจกลงแล้วบอกผม   ผมยิ้มแล้วโบกมือให้ จนไอ้พี่พีชขับรถออกไปจนลับสายตา ผมถึงเดินเข้าไปในบ้าน วันนี้ถึงมีเรื่องให้โมโหแต่พอไอ้พี่พีชทำตัวน่ารักแบบนั้น ผมเลยรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นเยอะเลยครับ


“แม่ครับ กันต์กลับมาแล้ว!!!” ผมเปิดประตูบ้านเข้าไป ทำไมวันนี้เงียบจัง….ปกติแม่จะตะโกนออกมาว่า  มาแล้วเหรอกันต์ มาช่วยแม่ทำกับข้าวหน่อยย    ผิดปกติแหะ


“แม่คร๊าบบบบบ”ผมเดินเข้าไปในครัว มองเห็นแม่นั่งหน้าเครียดอยู่ที่โต๊ะอาหาร


“แม่! ทำไมไม่ตอบ………กันต์……=[]=!”


“กลับมาแล้วเหรอ กันต์”




“พ่อ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”


TBC.

------------------------------

 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 15 (หน้า 2) [14/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 14-07-2012 11:42:24
ตอนที่ 15








พอผมเข้ามาในครัว ก็เห็น พ่อนั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงข้ามแม่  ตอนนี้แม่ทำหน้าเครียดมาก ผมว่าคงมีเรื่องไม่ดีแน่ๆ

ผมมองหน้าพ่อกับแม่สลับกันไปมา อะไรกัน ปรับอารมณ์ไม่ทันนะ ก่อนหน้าเพิ่งโมโห แล้วเมื่อกี้ผมเพิ่งอารมณ์ดี พอตอนนี้เข้าโหมดเครียด

“กันต์ มานั่งนี่สิลูก” พ่อเรียกผมเข้าไปหา  ผมเดินไปวางกระเป๋าแล้วเข้าไปนั่งข้างๆพ่อ  ส่วนแม่ผมเงียบไม่พูดอะไรเลยครับ




“มีอะไรเหรอครับพ่อ แล้วนี่พ่อกลับมาตอนไหน ทำไมกันต์ไม่รู้”




“พ่อเพิ่งมาถึงก่อนหน้ากันต์ไม่กี่ชั่วโมงเอง แล้วที่มหาลัยเป็นไงบ้าง” พ่อลูบหัวผมแล้วถาม อ่า ให้ตายเถอะ ผมไม่คุ้นกับมือพ่อจริงๆ




“ก็ดีครับพ่อ เพื่อนเยอะ รุ่นพี่แยะ”




“นี่คุณ….จะพูดอะไรก็พูดเถอะ”

จู่ๆ แม่ผมก็พูดขึ้นมาครับ ผมเลยหันไปมองหน้าแม่ แม่ผมทำหน้าเครียดอีกแล้วล่ะ…อ๋า….มีเรื่องอะไรกันวะเนี่ยยยยยยย




“กันต์…………ไปอยู่ด้วยกันที่นิวซีแลนด์นะลูก”=[]=!!!!!!! เข้าเป้า ตรงประเด็น ไม่อ้อมค้อม!




“ไม่ไปครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมลุกขึ้นพูดเสียงดัง อะไรวะ กลับมาเพื่อจะมาบอกว่าให้ไปอยู่ด้วยเนี่ยนะ!




“กันต์ นั่งลงดีดี”แม่เอื้อมมาจับมือผมไว้ครับ  ผมเลยค่อยๆนั่งลงเหมือนเดิม




“พ่ออยากให้เราสามคนอยู่พร้อมหน้ากัน  ไปอยู่ที่นู้นก็ไม่เป็นไรหรอก เดียวพ่อจัดการเรื่องเรียนต่อให้ ยังไงกันต์ก็เพิ่งเริ่มเรียนไม่ใช่เหรอลูก”




“อยากให้อยู่พร้อมหน้า พ่อก็กลับมาทำงานที่ไทยสิ!!!! กันต์ไม่ไปไหนทั้งนั้น กันต์จะอยู่ที่นี่!!”




“กันต์...อย่าพูดแบบนั้นสิลูก ถ้าไปอยู่ที่นู้น เราก็จะสบายกว่าตอนนี้นะ”




“กันต์อยู่นี่สบายดีครับแม่ ทำไมล่ะ กันต์บอกไปหลายทีแล้วนี่ ว่าไม่ไปๆๆๆๆ!!”

พ่อเคยบอกให้ผมไปอยู่ที่นู้นตั้งหลายครั้งแล้วครับ  ผมโง่ อังกฤษก็พูดไม่ได้ ไปอยู่นู้นเพื่อนก็คงไม่มีอีกแน่ๆ ToT

แต่แม่ผมท่านก็อยากจะไปครับ ในตอนแรกที่พ่อมาชวนไปอยู่ ผมไม่ยอมไป แม่เลยต้องอยู่กับผม โอเคผมเป็นคนเห็นแก่ตัวที่ทำให้แม่กับพ่อต้องอยู่ไกลกัน แต่แล้วทำไมทั้งสองคนไม่เห็นใจผมบ้างล่ะT^T




“กันต์ ทำไมดื้อแบบนี้ล่ะลูก!!!”พ่อเสียงดังใส่ผม ว๊ากกกกกกกกกก




“ยังไงลูกก็ต้องไป คราวนี้พ่อจะไม่ยอมแล้ว แม่ก็แก่ลงทุกวันๆ ลูกก็ออกไปเรียน ออกไปกินเหล้ากับเพื่อน ทิ้งให้แม่อยู่คนเดียว ถ้าแม่เป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง!”

………………………ผมไม่เถียงครับ ที่พ่อพูดมามันถูก แต่ผมไม่ได้ทิ้งแม่ไว้หลายวันนะ บางทีก็กลับเช้าบ้าง แต่ผมก็เป็นห่วงแม่นะ! พ่อพูดเหมือนผมไม่ห่วงแม่เลยอ่ะT^T




“กันต์ ยังไงก็มีเวลาอีกเดือนนะลูก ลูกลองคิดดูดีดีนะ” แม่บอกผม โธ่…..T_T ไม่ไป…..




“กันต์คิดมาทั้งชีวิตแล้ว กันต์ไม่ไป โอเค จบ วันนี้ฝันดีครับ!!”

ผมพูดเสร็จก็เดินไปหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งขึ้นห้อง โดยที่ไม่สนใจเสียงเรียกของพ่อกับแม่   ตอนนี้ผมเป็นเด็กไม่ดีใช่ไหมที่ทำให้พ่อแม่ต้องหนักใจ ก็คนมันไม่อยากไปนี่ครับ!แล้วพ่อไม่ค่อยได้เลี้ยงดูผม ทำไมถึงจะมาเอาผมไปง่ายๆแบบนี้ล่ะ ยังไงผมก็ไม่ไป ไม่ไปเด็ดขาด!!!!....ว่าแล้ว…โทรปรึกษาไอ้คุณหน่อยดีกว่า





ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด





สายไม่ว่าง…แม่ง พักนี้สายมันไม่ว่างตลอด มึงกับแฟนอยู่คณะเดียวกัน ไม่เคยคุยกันหรือไงวะ!!! ผมกดโทรออกซ้ำๆหลายทีมาก แต่มันแม่งไม่ติดักที แล้วมึงช่วยเปิดสายซ้อนหน่อยได้ไหมโว้ยยยยยยยยยยย

ผมอารมณ์เสีย เลยปาโนเกียเน่าๆทิ้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ลงบนเตียงนุ่มๆ…. ใครจะกล้าทิ้งมันลงพื้นครับ ไม่มีอะไรให้พังแล้วมันเนี่ย

ผมทิ้งตัวนอนบนเตียง  แล้วมือถือผมก็สั่นครับ…มีคนโทรเข้ามา….ผมใช้ตีนคีบมือถือที่อยู่ปลายเตียงขึ้นมา ขี้เกียจลุก….เหนื่อย




“ไอ้เหี้ย!!!!!!!!ทำไมมึงไม่คุยให้สายไหม้ไปเลยล่ะค่อยโทรกลับมาหากู”




‘ขอโทษคร๊าบบบบบ  ก็ กูคิดถึงพี่ปั่น พี่เขาก็คิดถึงกู เลยคุยกันนานไปหน่อย’ เสียงปลายสายแสดงความรู้สึกผิดสุดๆครับ




“กูมีเรื่องจะปรึกษา….”




‘ทำไม มึงท้องเหรอกันต์!!!!’




“ไอ้เหี้ย!! ไม่ใช่ เลิกกวนกูก่อน เรื่องรี้ซีเรียสจริงๆ”พอผมพูดจบ ไอ้คุณก็เงียบไปครับ แสดงว่ามันพร้อมที่จะฟังผมแล้ว




“พ่อกูมา…..แล้วจะพากูไปอยู่นิวซีแลนด์อีกแล้ว”




‘เฮ้ย!!!!!!!!!!! ทำไมอีกวะ แล้วมึงว่าไง’




“กูก็บอกว่าไม่ไปๆๆๆ แต่คราวนี้พ่อกูบอกว่าจะไม่ยอมแล้ว จะพากูไปด้วยให้ได้ ทำไงดีมึง…กู กูไม่อยากไปจริงๆไม่ใช่ว่ากูต่อต้านพ่อนะ”




‘อย่าร้องไห้นะมึง…เชื่อกูสิ มึงไม่ได้ไปหรอก บอกให้แม่ไปอยู่กับพ่อสิ มึงอยู่คนเดียวก็ได้นี่หว่า!!’ ผมเคยบอกแม่ให้ไปอยู่กับพ่อ แต่แม่ก็ห่วงผมครับ ไม่ยอมไปT_T




“แม่กูหวงกู แม่เลยไม่ยอมไป  หรือคราวนี้กูต้องไปวะ กูเห็นแก่ตัวไหมมึงที่ทำให้ผัวเมียเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันT_T”




‘ไม่หรอกมึง  มึงก็โตแล้วนะ กันต์ มึงลองถามขอดูอีกทีสิ  เฮ้ยมึง!แค่นี้ก่อนนะ แม่กูเรียก ได้เรื่องยังไงโทรหากูนะ!’




“อืม…โอเค”

พอวางสายไอ้คุณไป ผมก็นั่งเครียดคนเดียวอีกรอบ ทำไงดีวะเนี่ยยยยย  โอย…น้ำตาจะไหล…สงสารแม่ก็สงสาร สงสารตัวเองก็สงสาร  ผมเพิ่งคบกับพี่พีช…ผม ผมยังไม่อยากแยกจากกัน…






“กันต์! ลูก!!!กันต์!! พี่พีชมาหา” หือ!!!!=[]=?? ก็เพิ่งมาส่งผมชั่วโมงกว่าๆเองนี่หว่า แม่งแค่นึกถึงก็มาเลย ตายยากจริงๆ




“ครับ!!!” ผมลุกขึ้นเดินลงไปชั่นล่าง เห็นไอ้พี่พีชยืนยิ้มถือสมุดสเกตของผมอยู่ อ๋า….ลืมสินะตัวกู= =  ผมเดินลงไปหาแล้วไอ้พี่พีชก็ยื่นสมุดให้ผม




“เอ้า!!ลืมไว้แหนะ  มีงานที่ยังวาดไม่เสร็จอยู่ด้วย รีบๆทำแล้วส่งครูด้วยล่ะ”




“จริงๆเล้ย  ลืมของแล้วยังต้องให้พี่เขาเอามาให้อีก แบบนี้ไงแม่ถึงห่วง”แม่มองผมแล้วถอนหายใจ  ก็ผมรีบอ่ะแม่ T^T




“กันต์โตแล้วนะ กันต์อยู่คนเดียวได้ กันต์ไม่อยากไปนิวซีแลนด์จริงๆนะแม่” ผมหันไปบอกแม่ด้วยน้ำเสียงอ่อนสุดๆ เผื่อแม่เห็นใจ




“อะไร? ไปไหน!??”ไอ้พี่พีชจับไหล่ผมให้หันไปหามัน จับกูเบาๆหน่อยได้ไหมวะ แล้วนี่อย่ามาสบตากูแบบนี้ แม่ยืนอยู่ด้วยไม่เห็นเหรอวะ=[]=!




“ดีเลย พีชช่วยกล่อมน้องทีสิ น้าว่าจะพาน้องไปอยู่นิวซีแลนด์ เด็กคนนี้ดื้อ ไม่ยอมไปสักที เฮ้อ….”

พี่พีชหันมามองหน้าผมทันทีที่แม่พูดจบ  ผมก็ส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากพี่เขาครับ หวังว่าคงจะเข้าใจผมนะ 

ไอ้พี่พีชเลยขอตัวขึ้นไปคุยกับผมบนห้องครับ  แม่ผมพยักหน้าเหนื่อยๆ  แล้วไอ้พี่พีชก็เรียกผมให้เดินตามขึ้นไปบนห้อง   ไอ้พี่พีชปิดประตูล็อคห้องเองเสร็จสรรพ แล้วขึ้นไปนั่งบนเตียงของผม  ผมเองก็เดินเหนื่อยๆไปนั่งข้างๆพี่พีช




“กันต์ไม่อยากไปอ่ะพี่….”




“อืม…..พี่ก็ไม่ยอมให้กันต์ไปหรอก…แล้วจะเอายังไงดีล่ะ” ไอ้พีชมองหน้าแล้วลูบหัวผมเบาๆ ผมเลย….ซบไหล่มันแม่งเลยครับ เรียกคะแนนสงสาร




“ช่วยทีสิพี่…กันต์ก็ไม่รู้ว่าจะยังไง อยู่นี่คนเดียวแม่ก็บอกว่าเป็นห่วง…”




“…..แล้วทำไมถึงไม่อยากไปล่ะ?”




“…ไม่อยากหาที่เรียนใหม่ ไม่อยากหาเพื่อนใหม่ ไม่อยากเรียนภาษาใหม่……แล้วก็…ไม่อยากแยกกับพี่..”ประโยคสุดท้ายผมพูดแล้วเงยหน้าขึ้นมองพี่พีช….. พี่พีชแม่งยิ้มครับ นี่…..กูซีเรียสนะ!




“ยิ้มอะไร คนเขาเครียดนะเว้ย!”ผมที่เลิกซบไอ้พี่พีชแล้วโวยใส่มัน คนกำลังเครียดมันมายิ้มหล่อใส่ เดียวปั๊ด ตบด้วยปาก!!




“เอ๋า....ก็มึงพูดให้กูดีใจ กูยิ้มไม่ได้เหรอ”




“ไมได้! ซีเรียสอยู่!!”




“ป่ะ…ลงไปคุยกับพ่อแม่ เดียวกูช่วยกล่อมให้มึงอยู่ที่นี่เอง…”ไอ้พี่พีชพูดแล้วจับมือผม ผมก็จับมือไอ้พี่พีชตอบ

ไอ้พีพี่ชพาผมเดินลงไปชั้นล่างที่พ่อแม่กำลังกินข้าวกันอยู่ครับ ไม่เรียกเลยอ่ะ กลัวคนเขามาเป็น กขค หรือไง!

“กันต์ พีช มากินข้าวด้วยกันสิ”

พอแม่เห็นผมกับพี่พีช แม่ก็เรียกให้ไปนั่งกินข้าวด้วย แล้วที่โต๊ะก็มีจานข้าวเปล่าวางรออยู่แล้ว พอไอ้พี่พีชเห็นพ่อผม พี่เขาก็ยกมือไหว้  รีบๆเก็บคะแนนนะพี่ ผมไปนั่งกับพ่อ ส่วนไอ้พี่พีชนั่งตรงข้ามผมข้างๆแม่ๆ




“เป็นไงกล่อมน้องได้ไหมพี่พีช” แม่ผมถามขึ้นมาในขณะที่กำลังกินข้าวกันอยู่เงียบๆ




“เรื่องนั้นค่อยคุยสิแม่ กินข้าวกันอยู่นะ”  ผมหันไปบอกแม่  แม่ผมบ่นอุบอิบนิดหน่อยแล้วตักไข่เจียวให้สามีตัวเอง หวานจริง….  บนโต๊ะอาหารเต็มไปด้วยบรรยากาศมาคุที่พ่อกับแม่ปล่อยใส่ผม  น่าสงสารพี่พีชครับต้องมานั่งกินข้าวท่ามกลางบรรยากาศที่รื่นเริงแบบนี้= = 

เราสี่คนกินข้าวเงียบๆครับ พอกินเสร็จ พี่พีชก็ช่วยผมเก็บถ้วยจานไปล้าง พี่เขาล้างจานเก่งมากครับ นึกว่าจะเป็นพวกแพ้น้ำยาล้างจานแบบพวกไอ้คุณ= = พอล้างจานเสร็จ พ่อกับแม่ก็เรียกผมไปคุยเรื่องที่ชวนปวดหัวอีกครั้ง โว้ยยย จะให้ผมตัดสินใจภายในวันนี้เลยรึยังไง!




“ว่าไงกันต์ คิดได้หรือยังว่าควรจะไปอยู่กับพ่อแม่ที่นู้น” พ่อผมพูดขึ้นทันทีหลังจากที่ผมนั่งลงบนพื้น  ไอ้พี่พีชก็มานั่งข้างๆผมครับ แต่มันนั่งเงียบอย่างเดียวเลยT_T




“ให้ผมอยู่ที่นี่เถอะ ผมโตแล้ว แม่ไปอยู่กับพ่อที่นู้นเถอะครับ อย่างน้อยก็ขอให้กันต์เรียนจบก่อน”




“บอกแล้วไงว่าเรื่องเรียนเดียวพ่อจัดการให้ เรียนที่นู้นก็ได้”แม่ผมพูดขึ้นครับ




“ขอโทษนะครับคุณน้า ถ้าไปอยู่นู้นแล้วบ้านหลังนี้จะทำยังไงเหรอครับ”พี่พีชหันไปถามคุณแม่ของผม




“กะว่าจะให้คนเช่าน่ะจ๊ะน้องพีช คงจะไม่ขาย เผื่อคิดถึงก็จะกลับมาได้”




“แล้วนี่ เราเป็นใครล่ะ”จู่ๆพ่อผมก็หันไปถามไอ้พี่พีช นั่งตั้งนานเพิ่งจะมาถามเนี่ยนะ




“ผมเป็น รุ่นพี่ที่คณะของน้องกันต์น่ะครับ ขอโทษที่แนะนำตัวช้านะครับ”พี่พีชก้มหัวให้พ่อผม




“คุณน้ากับคุณอาครับ ถ้าไม่กล้าให้น้องอยู่คนเดียว เดียวผมมาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ครับ !! หรือไม่ถ้าคุณน้าจะให้คนอื่นเช่า ให้น้องมาพักที่บ้านผมก็ได้ครับ ยังไงผมก็อยู่คนเดียวอยู่แล้ว เดียวผมดูแลน้องให้จนเรียนจบเลยครับ”
=[]=!!!   ไอ้พี่พีชพูดจบ พ่อแม่ผมมองหน้ากันเลยครับ  แม่ง..พูดบ้าอะไรเนนี่ย มีทีไหนเขาจะให้ลูกไปอยู่กับคนที่เพิ่งรู้จักกันล่ะวะT_T




“กันต์ดื้อมากนะน้องพีช น้าไม่รบกวนหรอก  เฮ้อ ทำไมถึงไม่มีญาติอยู่แถวนี้บ้างเลยนะเรา”




“ไม่เป็นไรครับ ไม่รบกวนเลย ผมยินดีครับ อีกอย่างน้องเขาก็ยังเรียนอยู่ ตอนนี้ก็มีเพื่อนเยอะ ในมหาลัยก็ทำกิจกรรมดีครับ ผมบอกตามตรงว่าไม่อยากให้น้องเขาออกไปเรียนที่อื่นเลย ยังไงลองพิจารณาเรื่องที่ผมพูดไปได้ไหมครับ ”

มีเพื่อน….ต่างคณะ 3 คน  เพื่อนร่วมคณะ 1 คน  ทำกิจกรรม???? กิจกรรมอะไรวะทำไมผมจำไม่ได้เลยว่าเคยทำ ฮ่า




“ใช่ครับ!! พ่อแม่ลองคิดดูนะครับ ผมอยู่กับพี่เขาก็ได้ถ้าเป็นห่วง นะนะนะ!” ผมเขย่าแขนแม่ อ้อนครับอ้อนT_T




“แล้วแม่จะลองคุยกับพ่อดูอีกที  คุณคะยังไงลองเก็บไว้คิดนะคะ”




“เฮ้อ…..เข้าใจแล้ว…”

พ่อถอนหายใจครับ ผมก็ค่อนข้างโล่ง แสดงว่ายังพอมีโอกาสอยู่สินะ  ผมหันไปมองไอ้พี่พีชมันถอนหายใจเฮือกใหญ่เลยครับ…ให้ตายสิ…ขอบคุณจริงๆนะT_T  แต่ทำไมพ่อแม่ดูเหมือนจะยอมง่ายจัง หน้าไอ้พี่พีชดูน่าเชื่อถือขนาดนั้นเลยเหรอวะ= =

พอคุยเสร็จ พี่พีชก็ขอตัวกลับบ้านครับ  ผมก็เดินออกไปส่งพี่เขาหน้าบ้าน  พี่พีชบอกว่า  เหี้ย กูตื่นเต้นชิบหายเหมือนขอมึงแต่งงานเลย  ฮ่าๆ ผมเองก็ว่างั้นแหละ  แล้วพี่เขาก็ขึ้นรถกลับบ้านไป   




“สนิทกันดีนะกับพี่คนนั้นน่ะ” พอผมเข้าไปในบ้านพ่อก็พูดขึ้นมา  อะ อะไรวะ….จับผิดลูกตัวเองอยู่รึเปล่าวะเนี่ย




“ครับ  พี่เขาช่วยหลายๆอย่างที่มหาลัยน่ะ” ผมบอกพ่อแล้วเดินหลบพ่อขึ้นไปบนห้อง รีบหนีก่อนที่จะโดนซักไซ้ครับ




“ไม่ต้องห่วงหรอกคุณ น้องพีชเป็นคนดี”ผมได้ยินเสียงแม่พูด ถึงจะไม่ได้ดังมาก แต่ผมก็ได้ยิน
แบบนี้!!!โอกาศก็น่าจะมีสัก 70% ล่ะนะ !!!

 

 

----------------- 





แล้วตั้งแต่วันที่พี่พีชบอกว่าจะดูแลผมให้ถ้าให้ผมอยู่ที่เชียงใหม่ต่อไป   พี่เขาก็มาที่บ้านผมทุกวันเลยครับ

  มาทำเป็นสอนผมวาดรูป สอนทฤษฏี  สอนในเรื่องการเรียนทุกอย่างเลย  แล้วพวกไอ้คุณเองก็มาบ้างเหมือนกันครับ เพื่อให้พ่อแม่รู้ว่าถ้าผมอยู่นี่ ผมไม่เหงาแน่นอน  พ่อผมชอบพวกไอ้คุณมากครับ พวกนี้มันดื่มเก่ง  แต่ผมก็ดื่มเก่งเหมือนกันนะ แต่คนแถวนี้ไม่ยอมให้ดื่มน่ะสิครับ   


พี่พีชมาจนพ่อผมเรียกว่า ลูกพีช แล้วล่ะครับ  พี่เขาช่วยงานคุณพ่อด้วย  ปลูกต้นไม้ ตัดหญ้า แถมยังเล่นหมากฮอส หมากรุก ด้วยกันด้วยนะครับ  แล้วก็ยังช่วยคุณแม่ด้วยครับ ช่วยทำกับข้าว ช่วยงานในครัว

พ่อผมที่เฉยๆกับพี่พีช ก็เริ่มชอบพี่เขาแล้วครับ บางวันพี่พีชมาส่งผมแล้วต้องรีบกลับไปเอาของที่บ้าน พ่อผมก็ถามว่า ทำไมลูกพีชไม่เข้ามาพร้อมกันต์ล่ะ   ทีลูกตัวเองไม่ห็นถามหาเลยให้ตายเถอะ  แล้วมีวันนึง  นั่งกินข้าวทีไอ้พี่พีชทำอยู่ดีดี

แม่ผมก็พูดขึ้นมาว่า  ใครได้น้องพีชไปเป็นเขย คงสบายน่าดูทำได้ทุกอย่างเลย     แม่ครับ!แม่อยากได้ไหม  เดียวผมบอกให้พี่เขามาสู่ขอผมนะ คิคิ    แล้วพอแม่ผมพูดจบ  พี่พีชหันมาหาผมแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผมด้วยล่ะ  พ่อแม่อยู่ด้วยมันยังบังอาจมาส่งสายตาให้ผม  พ่อแม่ผมชอบอย่าคิดได้ใจนะ แค่เพราะตอนนี้พ่อแม่ไม่รู้ว่าเราคบกันหรอก! แล้วถ้ารู้มันจะเป็นยังไงนะ……

เฮ้อ….ผมไม่อยากจะคิดเลยล่ะ ไม่ใช่แค่พ่อแม่ผมหรอกนะ  พ่อแม่พี่พีชด้วย ผมยังไม่เคยเจอท่าน  แต่ดูจากท่าทาง รถ และกระเป๋าในเงินของไอ้พี่พีช  พ่อแม่พี่เขาก็น่าจะ..มีหน้ามีตาในสังคมพอควรเลยล่ะครับ


“ผมมาทุกวัน รบกวนไหมครับ  ผมอยากให้เห็นว่า ผมดูแลน้องได้น่ะ” ไอ้พี่พีชถามขณะนั่งเล่นหมากรุกกับพ่อผม โดยที่มีผมนั่งโง่อยู่ตรงกลางเพราะเล่นไม่เป็นครับ ฮ่าๆ




“โอ้ยย ไม่รำคาญหรอกลูกพีช  อาเชื่อแล้วล่ะว่าดูแลน้องได้ แล้วหมากรุกเนี่ย น้องกันต์ไม่เคยเล่นด้วยเลยสักที มีลูกชายที่นานๆทีเจอกันก็อยากจะเล่นด้วย กลับมาทีไรน้องกันต์ก็ยังเล่นไม่เป็นสักที”




“โธ่!! พ่อ ก็กันต์เล่นไม่เป็น แต่ถ้าหมากฮอสก็พอได้อยู่”

พอไอ้พี่พีชมาทุกวัน เหมือนมาสานสัมพันธ์ผมกับพ่อครับ เวลาพ่อคุยกับไอ้พี่พีชก็ดูสนุก คงเพราะคุยกันรู้เรื่อง เรื่องฟุตบอล เรื่องกีฬา อะไรไม่รู้ ผมไม่ได้สนใจ  พอผมบอกว่าผมไม่ชอบดูกีฬา ไม่ชอบเล่นด้วย  ทั้งสองคนก็หันมาหาผมแล้วบอกว่า เพราะแบบนี้กันต์ถึงไม่สูงไงล่ะ
พร้อมใจกันสุดๆ!!



“ไม่ต้องห่วงครับคุณอา กลับมาเจอน้องกันต์คราวหน้า น้องคงเล่นชนะคุณอาแน่ เดียวผมจะสอนเอง เคี่ยวให้หนักเลยครับ” พี่พีชหันไปบอกพ่อผม  วุ้ยย แค่เรื่องเรียนก็จะแย่แล้ว จะเอาอะไรมาให้รกสมองผมอีกเนี่ย!!




“เอาให้หนักๆเลยนะ ฝึกให้น้องมีกล้ามเหมือนเราด้วยล่ะ ผู้ชายอะไรตัวเล็กแถมไม่มีกล้ามอีก” พ่อเอื้อมไปตบไหล่พี่พีชสองสามที พี่พีชก็ยิ้มแล้วบอกว่า ได้เลยครับ!!      รุมกันนี่หว่า=[]=!!!!!!!




“โว๊ะ!!! แล้วนี่พ่อกับแม่จะไปเมื่อไหร่อ่ะ เห็นแม่แพคของไว้นานแล้ว”




“ถามบ่อยเกินไปแล้วนะกันต์ อยากให้พ่อกับแม่ไปไวๆเหรอ  อย่าให้รู้นะว่าไปแล้วแอบร้องไห้คิดถึงน่ะ”
แม่เดินถือทัพพีมาเคาะหัวผม ก็คนมันอยากรู้ เห็นแม่ตื่นเต้นนี่ครับ เลยอยากรู้ว่าจะไปตอนไหน




“โธ่ ไม่ใช่แบบนั้นนะแม่  แล้วกันต์โตแล้ว ไม่ร้องไห้หรอก” ผมหันไปบอกแม่  ส่วนแม่ก็ส่ายหัวยิ้มๆให้ผม  พอผมหันกลับมาเห็นไอ้พี่พีชมันขยับปากเป็นคำว่า  ‘เหรอ!!!’   ผมเลยทำขยับปากกลับไปว่า ‘เออ!!!!!’

ที่ร้องไห้ ก็มีแต่มันนั่นแหละที่ทำ -3-


“หนุ่มๆ มากินข้าวได้แล้ว!!!!!! ” พอแม่ตะโกนเรียกให้ไปกินข้าว พ่อกับไอ้พี่พีชก็ลุกทันทีครับ ทิ้งตารางหมากรุกไว้  คนที่เก็บ..ก็คงจะเป็นผมนี่แหละ= = 

เห็นครอบครัวเล็กๆที่ไม่ค่อยสมบูรณ์อย่างผม ครึกครื้นแบบนี้ผมก็มีความสุขจังเลยแหะ ถึงจะเป็นเวลาสั้นๆ ไม่นานพ่อกับแม่ก็จะไปอยู่ต่างประเทศแล้ว   พ่อครับ  พ่อกลับมาคราวนี้
ผมจะเพิ่มเปอร์เซ็นในการดูแลให้เป็น 50 เปอร์เซ็น จากร้อยนะครับ อีก 50 ก็ของแม่  ส่วนเปอร์เซ็นในการดูแลหัวใจ ผมไห้ไอ้พี่พีช 100 เลยแล้วกัน!!!!!!


จะว่าไป….ไอ้พี่พีชมากินข้าวที่บ้านผมทุกวัน พ่อแม่พี่เขาไม่ห่วงบ้างเลยหรือไง แล้วก่อนหน้านี้พี่พีชบอกว่าอยู่บ้านคนเดียวด้วยนี่…อืม….ค่อยถามดีกว่า หรือไม่ก็ รอให้พี่เขาพูดถึงเองดีกว่า^^


“อร่อยอีกแล้วครับคุณน้า คิดไม่ผิดจริงๆที่มารอกินข้าวที่นี่ทุกวัน ”ไอ้พี่พีชตักข้าวใส่ปากแล้วชมแม่ผม  แม่งมันชมทุกวันแหละครับ เรียกคะแนนๆ




“น้าก็เห็นน้องพีชบอกว่าอร่อยทุกทีนั่นแหละ อย่าชมให้น้าดีใจเล่นนะ”




“ผมพูดจริงๆครับ อิจฉาน้องกันต์ที่ได้กินข้าวอร่อยๆตั้งแต่เด็กเลย”




“อย่าชมมากนะลูกพีช เดียวเมียอาไม่ยอมไปอยู่ด้วย คงจะอยู่ที่ไทยทำอาหารให้คนชมทุกวันๆ”




“พูดมากนะคุณ เดียวก็ไม่ไปจริงๆซะเลย”




“ดูสิลูกพีช มีขู่ด้วย ฮ่ะๆ”




……………………….ครอบครัวสุขสันต์ แล้วตัวฉันเป็นใครทำไมถึงได้แต่นั่งมองพ่อแม่ลูกเขาคุยกัน=[]=!!



“แฮ่ม!!! ทุกคน ตรงนี้ก็ลูกนะครับ!” ผมกระแอมไอ ไอ้พี่พีชที่นั่งข้างผมเลยขยี้หัวผมแรงๆจนผมเสียทรงหมด  วุ้ย!!!ไอ้พี่บ้า  พ่อกับแม่ผมหัวเราะตอนที่เห็นผมยื่นมือไปขยี้หัวไอ้พี่พีชคืน หัวมันที่ยุ่งๆอยู่แล้ว ยิ่งยุ่งเข้าไปอีก




“เป็นพี่น้องที่รักกันดีเนอะคุณ แบบนี้เราก็ไปได้สบายใจแล้วล่ะ”

ฉึก!!!!! ผมกับไอ้พี่พีชมองหน้ากันครับ  พี่น้องเหรอ  ไม่ใช่นะแม่จ๋า เราเป็นแควนกัน….แต่กันต์ยังบอกตอนนี้ไม่ได้นะแม่…..ขอเวลากันต์อีกนิดนะT_T

เหมือนรู้ว่าผมไม่สบายใจ  ไอ้พี่พีชเอื้อมมือมันมาตบขาผมใต้โต๊ะเบาๆเป็นการปลอบแบบลับๆของเราสองคน




------------------------------------- 






ตอนนี้  ผม กับพี่พีชและเพื่อนทุกตัว อยู่กันที่สนามบินครับ….วันนี้ต้องมาส่งพ่อกับแม่แล้วT_T พ่อกับแม่จะไปจู๋จี๋กันตลอดชีวิตที่นิวซีแลนด์แล้วครับ

วันก่อนปากดีบอกจะไม่ร้องไห้   พอเห็นพ่อกับแม่ถือกระเป๋าใบใหญ่แล้วผมรู้ว่ากลับมาบ้านคงไม่เจอแม่ คงไม่มีใครทำกับข้าวรอผมแล้ว ก็อดร้องไห้ไม่ได้…ยิ่งพอพ่อกับแม่เดินเข้ามากอดผม น้ำตาผมทะลักออกมาเลยครับ

แต่มันไหลลงมาสองเท่าเมื่อพ่อจูบที่หน้าผากผม แล้วบอกว่า พ่อรักผม..อยู่ที่นี่คนเดียวขอให้ผมแข็งแรง ให้ผมดูแลตัวเอง  แล้วพ่อจะกลับมาเยี่ยมพร้อมแม่… ผมเลยเข้าไปกอดพ่อแน่นๆอีกทีนึงครับ  ที่ผ่านมา เวลาที่พ่อจะกลับนิวซีแลนด์ ผมไม่เคยมาส่งเลยครับ เพราะก่อนจะกลับเราทะเลาะกันทุกที มีแต่ครั้งนี้แหละที่ทำให้ผมมาส่งพ่อได้  แล้วนี่ก็เป็นกอดแรกกับจูบแรกที่ผมได้จากพ่อทั้งแต่ยังจำความได้…


ผมหันไปหาแม่ แม่ผมปิดปากร้องไห้ใหญ่เลยครับ  ผมเลยเดินไปกอดแม่ แล้วบอกว่า ผมรักแม่นะ…ไม่ต้องห่วงผม ผมอยู่ที่นี่จะไม่ทำให้เป็นห่วงเหมือนกัน  ผมพูดจบ แม่ยิ่งร้องไห้หนักเข้าไปอีกจนพ่อต้องเข้าไปปลอบครับ
ลากันได้ไม่นานพ่อกับแม่ผมก็ต้องไปแล้วครับ  ผมยืนโบกมือให้พ่อกับแม่จนพวกท่านเข้าไปด้านใน


  พอผมจะร้องไห้อีก ไอ้พี่พีชก็เข้ามากอดแล้วลูบหัวผม  จนทำให้เสียงหมาที่มาด้วยมันเห่าหอนแซวผมสองคน  อิจฉากูล่ะสิพวกมึง


ฮึก…. พ่อครับแม่ครับ…กันต์รักพ่อกับแม่นะครับ…….






TBC.


-------------------------------------- 
 


พ่อน้องกันต์  มาไว ไปไว ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 15 (หน้า 2) [14/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: chancha ที่ 14-07-2012 12:00:01
ต่อไปนี้ก็อยู่ด้วยกันสองคนแล้ว
พี่พีชต้องดูแลน้องดีๆนะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 15 (หน้า 2) [14/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 14-07-2012 13:18:17
สนุกมากครับ
เรื่องนี้หล่อทุกคน ยกเว้นน้องกันต์
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 15 (หน้า 2) [14/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Ju ที่ 14-07-2012 16:45:48
 o3 ได้อยู่กันตามลำพังแล้วสินะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 15 (หน้า 2) [14/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 14-07-2012 21:35:52
แต่งออกไปอยู่กับฝ่ายชายสินะเนี่ย
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 16 (หน้า 2) [17/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 17-07-2012 18:59:55
ตอนที่ 16



วันนี้เป็นวันอาทิตย์ครับ…แทนที่ผมจะได้ตื่นสักเที่ยง กลับต้องตื่นเพราะเสียงดังตึงตังด้านล่าง  ผมนอนเอาหมอนปิดหูตัวเองก็แล้ว เอาสำลีมาอุดก็แล้ว แต่ก็ยังหลับไม่ลงสักที  โว้ยยยยยยยยยยย


ผมลุกขึ้นในสภาพบ็อกเซอร์ตัวเดียวลงไปดูด้านล่าง  พบว่ามีของมากมายกองอยู่หน้าบ้านผมครับ โซฟา ทีวี กล่องอะไรไม่รู้เยอะแยะไปหมด=[]=!! แล้วก็เห็น ไอ้ตัวดีที่เมื่อคืนนอนข้างผม มันกำลังแกะดูกล่องแต่ละกล่องอยู่

เฮือก!!!มันหันมาเห็นผมครับ แล้วก็มีผู้ชายขนกล่องอะไรสักอย่างเข้ามาในบ้าน พอเขาสังเกตเห็นผม เขาก็ยิ้มให้ ผมเลยยิ้มตอบครับตามมารยาท แล้วจู่ๆ ไอ้พี่พีชก็เขวี้ยงผ้าเช็ดตัวมาใส่ผม แม่นมาก เต็มหน้าผมเลย


“เข้าไปข้างใน!!!!!!!!!!!”


มันตะโกนสั่งผม อะไรวะ! ก็ไม่อยากออกมาหรอกแต่หนวกหูโว้ยยย  ผมเอาผ้าเช็ดตัวพาดบ่าแล้วเดินขึ้นไปด้านบนครับ  ไหนๆก็ตื่นแล้ว อาบน้ำเลยดีกว่า 

ที่เห็นของเยอะๆของไอ้พี่พีชครับ มันบอกว่า มันจะมาอยู่บ้านผม ส่วนบ้านที่มันซื้อไว้มันบอกว่า ปล่อยไว้นั่นแหละ ถ้ากลับไปแล้วรกค่อยจ้างแม่บ้านไปทำความสะอาด แม่ง ขนมาทั้งบ้านเลยไหมน่ะ บ้านผมหลังเล็กตี๊ดเดียว มันเอาอะไรมาเยอะแยะ= =


ผมอาบน้ำไปสักพัก เสียงก็เงียบลงครับ สงสัยขนลงมาหมดแล้ว เหลือแต่จัดของสินะ ไม่อยากทำ วันอาทิตย์เป็นวันขี้เกียจนะไม่รู้หรือไงT_T

“อาบน้ำนานเกินไปแล้ว ให้เข้าไปช่วยไหมห๊ะ!!!!!!”

เสียงไม่พึงประสงค์ดังเล็ดลอดเข้ามาพร้อมเสียงลูกบิด แต่ดีครับที่ผมล็อคเอาไว้  วุ้ย!! อย่าหวังว่าจะได้เห็นไอ้กันต์น้อยเลยพี่พีช!!

“เสร็จแล้วๆ เร่งจริงๆ ”

ผมเอาผ้าเช็ดตัวห่อท่อนล่าง แล้วเอาผ้าอีกผืนห่อท่อนบน ป้องกันสายตาหื่นกามครับ ยิ่งมาอยู่ด้วยยิ่งอันตราย แถมยังนอนเตียงเดียวกันอีก  เตียงผมมันแคบ มันยังเบียดมานอนข้างผม  ผมเดินเช็ดหัวเข้าไปแต่งตัวในห้อง แต่ก็ไม่ลืมที่จะมองหาว่าไอ้พี่พีชอยู่ไหน เมื่อเห็นว่าไม่อยู่ในห้องผมก็รีบใส่เสื้อผ้าแต่งหล่อ

“มึงจะแต่งไปเดินแบบเหรอ!!ลงมาช่วยกูจัดของสิวะ!!!!!”

เสียงซาตานตะโกนขึ้นมาในขณะที่ผมกำลังจัดทรงผมของตัวเอง แต่ที่จริงแค่อยากยืดเวลาออกไปเพื่อให้มันจัดไปก่อนผม ผมจะได้ทำน้อยๆ แต่….โอเค๊..กูลงไปช่วยมึงก็ไอ้พี่พีช….


“มาแล้วครับ!!!”

ผมวิ่งลงไปด้านล่าง เห็นไอ้พี่พีชกำลังจะยกทีวีขนาดมหึมา=[]=!!  แล้วมึงจะวางตรงไหนของบ้านกู  ผมหันไปมองทีวีเครื่องเดิมที่ทำตัวหดอยู่….เอ่อ…น่าสงสารจริงๆ


“กันต์ มึงไปเอาทีวีนั่นออก เดียวเราจะเอามันไปไว้ในห้องนอนมึง”

ผมเดินไปยกทีวีเครื่องเล็กๆออกไปวางไว้อีกที่ แล้วก็เดินไปช่วยไอ้พี่พีชยกทีวียักษ์ไปวางแทน
อึ้บ!!!!!! หนักชิบหาย  กว่าจะพาทีวีไปวางได้ ผมหอบเลยครับ  ไอ้พี่พีชยืนมองผมแล้วส่ายหัวขำๆ  =3= ก็มันหนักนี่หว่า


"โทรเรียกพวกไอ้ย้งแล้วกัน“

ไอ้พี่พีชพูดจบก็ควักไอโฟนของมันขึ้นมาจิ้มๆๆ แล้วเอาแนบหู  = = อิจฉาคนมีไอโฟนครับ ตัวผมยังใช้โนเกียอยู่เลย T_T

“เอ้อ  ไอ้ย้ง!! มึงอยู่กับใครบ้าง   ดี!พวกมึงมาบ้านเมียกูหน่อย   ค_ย รีบมาภายใน 20 นาทีนะพวกมึง!!”
ผมนั่งมองไอ้พี่พีชคุยโทรศัพย์ โทรเรียกพวกไอ้คุณมาด้วยดีไหมนะ…แต่ไม่ดีกว่า วุ่นวายเปล่าๆ แล้ววันนี้มันมีนัดกับพี่ปั่นด้วย พวกไอ้เต้ไอ้ทอมก็คงออกไปหาหญิงมาฟันแก้เซ็ง

ผมเพิ่งรู้ว่างานอดิเรกที่ทำให้พวกมันสนิทกันคือ สวิงกิ้ง= =บางทีผมน่าจะไปเรียนหมอเผื่อพวกมันสองตัวเป็นเอสด์

“นี่ลิง!! เดียวจะพาเพื่อนอีกคนมาให้รู้จักนะ  เดียวมันมาพร้อมพวกไอ้ย้ง”

“พี่มีเพื่อนเยอะเนอะ”

“ก็สนิทกันมาตั้งแต่เด็กๆ ไอ้ที่จะพามามันเรียนหมอ อยู่ที่ม.XXX ไอ้ย้งไปลากตัวมันออกมาจากกองหนังสือได้เมื่อกี้น่ะ”

“ครับพี่”

ผมบอกแล้วเดินไปเอาน้ำในตู้เย็นมาบริการชายหนุ่มผู้ที่กำลังขนหนังสือออกจากลัง  =[]=!!! โหหหหหหหห ผมนึกว่ากล่องอะไร หนังสือครับ!!!!!!!!!!!!!!!มีแต่หนังสือ….การ์ตูน เต็มไปหมดเลย ฮี่ๆ เสร็จผมล่ะคราวนี้  ผมซื้อมาทีไรอ่านได้รอบนึงแม่ไปเจอเก็บทิ้งตลอด T_T คราวนี้จะได้อานิสงจากสุดที่รักสินะ คึคึ
ผมกับไอ้พี่พีชช่วยกันเรียงหนังสือใส่ชั้นวางหนังสือที่ไอ้พี่พีชเอามา สวรรค์ของไอ้กันต์แท้ๆ

“มึงไม่ต้องมองเลยกันต์ กูไม่ให้อ่าน มึงต้องอ่านหนังสือเรียนนู้น!!”ไอ้พี่พีชพูดแล้วบุ้ยปากไปที่กองหนังสือที่เต็มไปด้วยสาระและความรู้  ม่ายยยย ไม่เอาไม่อ่านToT

“ไม่ให้อ่านแล้วเอามายั่วทำไม”

“เห็นมึงอยากแล้วไม่ได้ กูสะใจ!! ”

“เออ!! สะใจซะให้พอ เดียวไม่ให้นอนด้วยเลย!”

“มึงไม่กล้าหรอก”

“ทำไมจะไม่กล้าวะ!!!!!”

“เพราะน้องกันต์รักพี่พีชไงครับบบบ” พอพูดจบมันก็จุ๊บปากผมทีนึงครับ  คนฉวยโอกาศ!!!! ผมผลักมันแล้วเดินออกไปแกะกล่องอื่นๆรอระหว่างที่พวกพี่ย้งยังไม่มา


“มาแล้ว!!  เฮ้ย!!กูเตะลังอะไรวะ!!” เสียงได้พี่ย้งดังมาจากหน้าบ้านที่มีของวางเกะกะเต็มไปหมด

“พี่ย้ง สวัสดีครับพี่  พี่ชินกับพี่ธัญไม่มาเหรอครับ”

ผมเดินออกไปไหว้พี่ย้งที่มาพร้อมกับ….ผู้ชายอีกคน ซึ่ง…น่าจะเป็นเพื่อนของไอ้พี่พีช  พวกมึงเปิดออดิชั่นเลือกเพื่อนหรือเปล่าวะ ทำไมแม่งหล่ออย่างเหี้ยกันทุกคนเลย :sad4:

“มาสิ เดียวพวกมันกำลังขนเครื่องดื่มชูกำลังอยู่ แล้วนี้ เพื่อนพวกพี่เอง ชื่อ ปี้!!!!” ไอ้พี่ย้งกอดคอเพื่อนตัวเอง แล้วเมื่อกี้ชื่ออะไรนะ ได้ยินไม่ถนัด  ชื่อบี้หรือเปล่า?

“หะ…?”

“คุณย้ง ผมบอกหลายทีแล้ว ผมชื่อ แฮปปี้ ไม่ใช่ ปี้ สวัสดีครับ น้องคงจะเป็นแฟนของคุณพีชสินะครับ”
ผมยืนสตั้นกับวาจาของพี่เขาอยู่ครับ  ถ้าเห็นพี่เขาตามห้าง หรืองานวัด ผู้หญิงคงคิดว่า ไอ้นี่แม่งฟันแล้วทิ้งแน่นอน  แต่เหตุใดท่านจึงพูดจาสุภาพเช่นนี้….

“มาแล้วเหรอ แฮป!!!” พี่พีชโผล่หน้าออกมาจากห้องนั่งเล่น

“มาแล้วครับ คุณย้งไปเรียกผมออกมาน่ะ กำลังอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่แท้ๆเลยครับ”

“ก็มึงอ่านมากไปจนเพี้ยนแบบนี้ไงแอบปี้!!!!” ไอ้พี่ชินกับพี่ธัญเดือนถือถุงเซเว่นกับถุงน้ำแข็งเข้ามา  ผมเห็นเลยยกมือไหว้พี่ทั้งสองคน  แต่เมื่อกี้เต็มสองหูเลยครับ  แอบปี้ !!

“โธ่ คุณธัญวา คุณชินวุฒน์  ผมไม่ได้เพี้ยนนะ” เอิ่ม……กูว่า….ไม่เพี้ยนหรอก แต่ท่าจะบ้าเลยล่ะ

“เอ้ากันต์ มึงอย่าใส่ใจ ไหนจะให้พี่ช่วยอะไร”ไอ้พี่ย้งตบหลังผมแล้วมองกล่องที่วางเรียงรายอยู่เต็มไปหมด     แล้วพวกผมก็ช่วยกันจัดบ้านหลังใหม่ที่จะอยู่กันสองคนกับพี่พีช^^



ผ่านไปหลายชั่วโมง บ้านเก่าของผมก็กลายเป็นบ้านใหม่แล้วครับ!! พวกพี่เขาจัดบ้านกันเก่งมากๆเลย  บ้านผมตอนนี้น่าอยู่สุดๆเลยครับ โต๊ะอาหาร พวกพี่ธัญก็ทำให้ใหม่ เป็นโต๊ะกลมสีขาว เก้าอี้สีขาว   ผมบอกไปว่าผมชอบสีขาวน่ะ พี่พีชเลยไปสั่งพวกพี่ธัญให้ทำสีขาว

  ส่วนพี่ย้งจัดการภายในครับ  ห้องผมก็มีเตียงใหม่ด้วย พี่พีชขนจากบ้านพี่แกมาครับ ส่วนเตียงไม้เน่าๆของผม พี่ย้งกับพี่แฮปเอาไปทำเป็นที่วางต้นไม้ข้างบ้านครับ ทาสีขาวด้วย สวยมาก! ต้นไม้พี่ย้งก็โทรสั่งมา แหม มีบ้านใหม่แบบไม่เสียเงินสักแดง สุขใจจริงๆ

ระหว่างที่พวกพี่พีชจัดบ้าน พี่เขาสั่งให้ผมไม่ต้องเข้ามายุ่ง ให้ผมไปทำอะไรไว้ให้กินก็ หรือไม่ก็เอาน้ำมาให้ก็พอ ทำอะไรไม่เป็นเกะกะเปล่าๆ ใช้คำพูดใจร้ายชิบหาย=3=  ผมเลยเข้าครัวทำหน้าที่พ่อศรีเรือน เตรียมอาหารไว้ไห้พี่ๆทั้งหลายที่อุทิศตนแด่รังรักของผม>////<

“เฮ้อ….น้องกันต์ทำอะไรอยู่เหรอครับเหนื่อยไหม” พี่แฮปเดินมาดูผมที่กำลังเทข้าวเกรียบใส่จานไว้ให้พวกพี่เขาแกล้มเหล้า

“ผมไม่เหนื่อยหรอกครับพี่  มีแต่พี่ๆที่ทำทั้งนั้นเลยนี่นา” ผมหันไปยิ้มให้

“ไม่เป็นไรหรอกครับน้องกันต์ แค่นี้เอง”

ไม่รู้ว่ามีใครสงสัยบ้างหรือเปล่าว่า ทำไมคนดีดีแบบนี้ถึงมาคบกับ..เอ่อ….พวกพี่พีชได้  พูดจาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลยครับ  จนตัวผมเองก็อดเกรงใจไม่ได้  พี่แฮปหยิบข้าวเกรียบใส่ปากแล้วเดินไปทำงานต่อ 

ไม่นานผมก็ได้ยินเสียงโวยวายของพี่ชินที่ตะโกนประมาณว่า ไอ้แอบปี้มึงกินแรงพวกกู!!  แต่พี่แฮปไม่ค่อยสงสัยเลยนะว่าทำไมพี่พีชถึงมาคบกับผู้ชาย แถมไม่ถามอะไรผมเลยด้วย ตอนที่รู้ว่าผมเป็นแฟนพี่พีชพี่เขาก็ไม่มีท่าทีตกใจเลย   

แล้วตอนนี้รังรักของผม เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ  พวกพี่พีชนอนแผ่ตากแอร์กันอยู่   ผมเลยทำหน้าที่น้องที่ดี เดินไปหยิบเบียร์ที่พวกพี่เขาซื้อมาพร้อมน้ำแข็งมาเสริฟให้คล้ายร้อนกันสักหน่อย

“พี่ครับ ลุกมากินน้ำกันก่อนมาๆ”

“มึง….บอกผัวมึงเอาค่าแรงมาให้พวกกูเลยนะ เรียกมาใช้งานเยี่ยงทาส” พี่ธัญที่นอนอยู่หันหน้ามาคุยกับผมที่นั่งตักน้ำแข็งอยู่  ไม่ใช่ผัวโว้ยยย พวกผมยังไม่ได้กันนนน

“พวกคุณธัญวาใจแคบจังเลยนะ นี่เรามาทำเพื่อเพื่อนกันนะครับ  ค่ารงค่าแรงอะไร ผมน่ะไม่เอาหรอก”

“เออ มึงใจกว้างไอ้ปี้!! ก็มึงเล่นกินแรงพวกกูนี่หว่า”

“ไม่ต้องพูดเลยไอ้ธัญ มึงหัดทำตัวเป็นคนดีแบบไอ้แฮปบ้าง เป็นเพื่อนกันมาตั้ง 19 ปี มึงไม่ได้ซึมซับความดีของไอ้แฮปเลยเหรอ”  ไอ้พี่พีชเอาตีนไปเขี่ยพี่ธัญครับ

“ยังกับมึงซึมซับไอ้ห่า!”

ผมนั่งดูพวกพี่เขาคุยกันไป กินเบียร์กันไป แต่ไอ้พี่พีชไม่กินครับ มันกินนมพร่องมันเนย= =

“พีช! มึงเลิกกินนม พ่อง!!! มันเนย แล้วลองมากินไอ้นี่กับกูดีกว่า” พี่ชินยื่นแก้มเหล้าไปให้พี่พีชครับ

“มึงแดกไปเหอะ เสียสุขภาพ กูแดกนมพ่องมึง!!!เนยแบบนี้แหละดีแล้ว”

“แล้วทำไมพี่ถึงไม่กินเหล้าวะ” ผมอีกคนที่ต้องนั่งดูดนมพร่องมันเนยเป็นเพื่อนมัน เพราะมันไม่ยอมให้ผมกินเหล้าT^T

“กูไม่ชอบ เหม็น ไม่อร่อย ไม่รู้พวกห่านี้แดกลงไปได้ยังไง  มึงด้วยอีกคน อย่าให้เห็นนะว่ามึงกินเหล้า”ไอ้พี่พีชชี้หน้าผม

“กันต์  เวลามึงไปแดกเหล้าอย่าให้มันเห็นนะ!!”ไอ้พี่ย้งหันมาบอกผม

“ไอ้ย้ง!!! มึงอย่ามาบอกแนวทางแฟนกู กูจะดัดนิสัยมัน” กูว่ามึงดัดนิสัยตัวเองก่อนดีกว่าพี่พีช  ผมแลบลิ้นใส่พี่พีชแล้วนั่งดูดนมคู่มันในวงเหล้า

ไอ้พี่ชินเริ่มเคาะขวด ไอ้พี่ย้งแหกปากร้องเพลง  ไอ้พี่ธัญหยิบไม้กวาดมาดีดเป็นกีต้าร์  ส่วน พี่แฮป นั่งปรบมือให้จังหวะ=[]=

ลืมบอกไปว่าพี่แฮปกินน้ำเปล่าครับ  ไอ้พีพี่ชก็ดูดนมหมดไปสองขวดแล้ว ผมยังกัดหลอดไปดูดไปอยู่เลย  แล้วจู่ๆพี่แฮปที่กำลังปรบมือหัวเราะพวกพี่ย้ง ก็เอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำขึ้นมากินครับ แต่ เอ่อ….น้ำสีเหลืองอ่อนๆนั่น….

“เชี่ยปี้!!!มึงอย่าแดกนะ เหล้ากู!!!!!!!” ไอ้พี่ย้งพูดเสียงดังแล้วปัดแก้วจากมือพี่แฮปตกแตกเลยครับ…แล้ว สีหน้าของพี่พีช พี่ย้ง พี่ชิน พี่ธัญก็เปลี่ยนไป พี่เขาดูหวาดๆครับ ผมทำหน้างงๆ แล้วมองพวกพี่เขา

 o22

“ชิบหายแล้วมึง ไอ้เหี้ยย้ง ทำไมมึงเอาแก้วเหล้าไปวางใกล้ไอ้ปี้วะ!!!!” ไอ้พี่ธัญตบหัวพี่ย้งครับ ส่วนพี่พีชพยายามรินน้ำเปล่าใส่แก้วให้พี่แฮปที่ตอนนี่นั่งก้มหน้านิ่งอยู่  เอ่อ ผมว่าถึงจะกินไปนิดเดียวคนเราก็คงไม่เมาง่ายขนาดนั้นหรอก




“ปี้…….ปี้………ไอ้หัวค_ยตัวไหนมันเรียกกูว่าปี้…….” หืม?? อาโน…..ผมหันไปตามเสียงพูดเย็นๆ มันเล็ดลอดออกมมจากปากพี่แฮป…. กูคงหูฝาด

“มึงเหรอไอ้เหี้ยธัญวา…..เรียกกูปี้ อยากโดนกูปี้เหรอมึง! เดียวกูเอาค_ยของกูยัดปากมึงแทนอาหารสามมื้อหรือก่อนมึงจะตายด้วยส้นตีนกูเอาไหม!!!!”

=[]=! จู่ๆพี่แฮปก็ลุกขึ้นมากระชากคอเสื้อไอ้พี่พัญที่เกาะอยู่ด้านหลังพี่ย้ง  ส่วนไอ้พี่ชินหนีไปแล้วครับ  เหลือผมกับไอ้พี่พีชพี่ธัญพี่ย้ง

“มะ ไม่เอาครับแฮปปี้….”ไอ้พี่ธัญพยายามจะแกะมือพี่แฮปออก แต่ดูเหมือนยิ่งพยายามจะหนีพี่แฮปก็ยิ่งรุนแรงขึ้น   ละ  แล้ว…..แล้วพี่แฮปผู้ที่แสนดีและสุภาพหายไปไหน

“มึงก็เหมือนกันไอ้ย้ง!!! กูอ่านหนังสืออยู่ดีๆลากกูมาทำเหี้ยอะไร! ถ้าพวกมึงว่างขนาดนี้ ทำไมไม่เอาเวลาไปบริหารสมองเน่าๆของพวกมึงวะ!!!!!!! ไอ้สัด!!”

“กูอยากให้มึงพัก”

“พักพ่อง!!!!!!!!!!!!!! แล้วนี่ใคร….อ้อ…..แฟนไอ้พีช! ขาวน่ารักนะมึง กูยอมให้มึงอมของกูเอาม่ะ!!”

“เหี้ยแฮป!! เมาแล้วอย่ามาทะลึ่งกับแฟนกู!!!!”

“ค_ยพีช!! มึงหวงเหรอ!!! มึงไม่เคยได้ยินเหรอวะ!!! แฟนเพื่อนก็เหมือนเมียเรา!!!!”

“คนนี้เป็นของกูคนเดียวเว้ย!!!!”ไอ้พี่พีชไม่พูดเปล่า มันกระชากผมเข้าไปกอดไว้ครับ ไอ้พี่บ้า!!!

“สวีท….มึงคิดว่ากูไม่มีเมียเลยทำแบบนี้ใส่กูใช่ไหมไอ้ห่า!!! มึงดู กูก็ทำได้!!! ไอ้เหี้ยธัญ!!มา!!!!!!”

พี่แฮปดึงแขนพี่ธัญให้ลุกครับ ส่วนพี่ย้งพยามดึงไอ้พี่ธัญไว้ แล้วร้องโวยวายว่า อย่า!!! อย่าทำอะไรมันเลยยยย!!!!  ส่วนไอ้พี่ธัญแม่งพยามสบัดๆแขนออกจากมือพี่แฮปแต่ไม่เป็นผล

“หุบปากไปไอ้ย้ง!!! หรือมึงอยากโดน!!!!”  สิ้นเสียงไอ้พี่แฮป พี่ย้งมันปล่อยมือทันทีครับ

“ย้งงงงง อย่ายกกูให้มันนนนนน” ไอ้พี่ธัญโวยวาย แล้ววไอ้พี่แฮปก็ดันพี่ธัญติดพนัง จากนั้นก็จับหน้าพี่ธัญที่ร้องโวยวายเอาไว้ ก่อนจะ…เหี้ย……ดีฟคิส=[]=!!!!!!!!!!!! ผมเห็นลิ้นพี่แฮปดันเข้าไปในปากพี่ธัญแล้วไอ้พี่ธัญก็ดิ้นๆพยามเอาลิ้นดันลิ้นพี่แฮปออกจากปากครับ….

ไอ้พี่ย้งปิดปากแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ  ผมที่มองได้ไม่ทันไร พี่พีชก็เอามือมาปิดตาผมไว้  แล้วบอกว่า  เด็กไม่ควรดู แต่คืนนี้กูอยากลองจูบแบบนั้น เตรียมลิ้นมึงไว้ดีดีนะ
ม่ายยย กูไม่ทำแบบไอ้พี่ธัญกับพี่แฮปเด็ดขาด!!!


“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” พอไอ้พี่แฮปถอนจูบ พี่ธัญก็วิ่งเข้าห้องน้ำไปอีกรายครับ :o12:

“เหี้ยธัญวาแม่งอ่อนหวะ!!!!!!!!!!!” ไอ้พี่แฮปตะโกนไล่หลังไปครับ….ตะ…แต่เข้าใจแล้วล่ะ ทำไมทุกคนถึงไม่อยากให้พี่แฮปกินเหล้า

“มึงนั่นแหละแฮป  ไอ้ธัญแม่งคงหลอนมึงไปเจ็ดวันเจ็ดคืน”

“มันจะหลอนหรือคิดถึงรสจูบของกูวะพีช ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ”ผมว่า พวกมันคงไปเห็นกันตอนเมาแล้วล่ะ ถึงคบกันได้…. 

แล้วไม่นาน พวกพี่ย้งก็ขอตัวกลับกันครับ ผมแอบเห็นตาพี่ธัญแดงๆ สงสัยแม่งช็อคจนร้องไห้  ส่วนพี่ชินผมเห็นแม่งปิดปากหัวเราะเงียบๆ สงสัยกลัวเพื่อนสะเทือนใจ  พี่ย้งเองก็มึนๆคงเพราะอ้วกออกจนหมดลำใส้ล่ะมั้ง

ส่วนไอ้พี่แฮป….สร่างเมา แล้วไม่รู้เลยครับว่าเกิดอะไรขึ้น พอพี่แฮปไปถามพี่ธัญว่าทำไมเหมือนตาคุณธัญวาแดงๆร้องไห้เรื่องอะไร    แล้วพอไอ้พี่พีชจะบอกว่าเกิดอะไรขึ้น  ไอ้พี่ย้งก็บอกว่า อย่าซ้ำเติมมันเลยมึง กูกลัวมันช็อคกว่าเดิม= =  แล้วพี่แฮปก็ทำหน้าซื่อๆงงๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นกลับบ้านไปครับ


--------------


“กัน..บอกตามตรง…..กูเห็นไอ้แฮปกับไอ้ธัญจูบกันแล้วกูมีอารมณ์….”

ไอ้พี่พีชที่นอนกอดผมอยู่บนเตียงจู่ๆมันก็พูดขึ้นมาครับ  ผมเลยผลักไอ้พี่พีชออกทันที ผมบอกไปตั้งหลายทีแล้วนะ ว่าผมไม่พร้อมที่จะมีอะไรกันToT คนมันไม่เคย ไม่มีประสบการณ์ อีกอย่าง ครั้งแรกของกูต้องทำกับผู้ชายร่างควายแบบมันด้วยเนี่ย ทำใจไม่ได้ครับ T_T

“ไม่เอา ไม่ทำอะไรทั้งนั้น แค่จูบก็มากพอแล้ว” ผมบอก

“กันต์….กูก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูน  กูไม่ค่อยมีความอดทน  กูอาจจะมอมเหล้ามึงแล้ว…ข่มขืนมึงก็ได้” มันดึงผมเข้าไปกอดอีก  ช่วงเวลานี้แหละเสี่ยงต่อการเสียตัวสุดๆT_T

“ไม่เอา….พี่พีช! ถ้ารักกันต์ ก็อย่าทำ เข้าใจไหม?” ผมบอกมันที่กำลังซุกคอผม โคตรจั๊กจี้เลย หนวดมันทิ่มคอผมด้วยล่ะ

“โว้ย!!!!! กูอุตส่าห์พูดอ้อนมึงเพราะๆ!! ยอมกูสักครั้งหน่อย มึงจะให้กูชักว่าวแล้วนึกถึงหน้ามึงไปถึงเมื่อไหร่!!!!”

=[]=!!!! ไอ้เหี้ยพี่พีช!!! นี่มันคิดอกุศลกับผมงั้นเหรอ  มิน่า บางวันแม่งเข้าห้องน้ำนานมากผิดสังเกต นึกว่ามันท้องผูก ที่แท้มันก็แอบ….ฮืออออออToT

“คิดอกุศลไปนอนนอกห้องเลยไป!!!!!!”

ผมถีบไอ้พี่พีชกลิ้งไปอีกทาง   มันอ้อนขอผมหลายทีมากครับ มันบอกว่า คนรักกัน เป็นแฟนกัน มันก็อยากทำด้วยเป็นเรื่องธรรมดา  แต่ก่อนเวลามันมีอารมณ์มันบอกว่าแค่กวักมือเรียกผู้หญิงก็ยอมมันแล้ว   แล้วตอนนี้ต่อให้มันมีอารมณ์ยังไง มันก็ไม่มีทางนอกใจผม ไม่ยอมทรยศหัวใจของผมที่มีให้มันเด็ดขาด   

“กันต์…..คบกันมาจะสามเดือนแล้วนะ!!!! ของมึงกูก็ยังไม่เคยเห็นเลย”

“ไม่ให้ดูโว้ย!! แล้วนี่พี่หื่นหื่นแบบนี้ตั้งแต่ตอนไหววะ!! เดียวนี้เอะอะก็จะขอกดตลอด!!”

“กูเป็นผู้ชายนะกันต์!!!! กูก็เป็นของกูแบบนี้ แต่มึงไม่เคยสังเกตุเองต่างหาก! มึงไม่สนใจกู มึงไม่รักกู!”

“ไอ้พี่พีช!!!! อย่ามางอนกันต์นะ! แล้วเลิกทะเลาะกับเพราะเรื่องพรรคนี้ได้ไหมวะพี่”

“กันต์….กูทรมาณจริงๆนะ ยิ่งเวลามึงอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ เวลามึงนอน เวลามึงทำอาหาร เวลาที่มึงเรียกกูว่า พี่พีชเสียงหวานๆ  มึงจงใจแกล้งยั่วให้กูมีอารมณ์ใช่ไหม!!!”
โว้ยยยย ไอ้เหี้ยนี่มันเห็นห่าอะไรของมันวะเนี่ยยยย

“รำคาญ! มึงนอนเงียบๆไปเลยไอ้พี่พีช!!”

ผมพูดแล้วเอาหมอนกดหน้าพี่พีช แล้วมือมันก็ฟาดลงที่หัวแดงๆของผม โอ้ยยย มันจะมามีอารมณ์อะไรตอนนี้วะ มันทำงานหนักมาทั้งวันไม่เพลียบ้างรึไง!!!

ผมได้แต่บ่นครับ  ไอ้เชี่ยพี่พีชขึ้นมาคร่อมผมทั้งตัวแล้วตอนนี้…..มือมันสอดเข้ามาในเสื้อของผมแล้ว!!=[]=!! กูขนลุก!! ผมใช้เข่ากระทุ้งท้องมัน แต่มันไม่สะเทือนเลยครับ   งั้นเจอไม้ตายของกูหน่อยเป็นไง!!!!!!!!!!

“อืม……กันต์……..”


“…………………”


“กันต์..กันต์ครับ………”





“……………….”







“เฮ้ย…ไอ้กันต์!”











“……………คร่อก…..”





“ไอ้เหี้ยยย!!!! อย่าหลับสิวะ!!!!!!!!”


TBC.

------------------------


...... พักนี้ติดซีรีส์ ไม่ค่อยได้เขียนเลยครับT_T  พบกันใหม่ตอนหน้า

 พี่หมอแฮปปี้   >//////<   เมาแล้วแบดบอย  มันเป็นจิตใต้สำนึก ลึกๆ ของพี่เขาน่ะ= =

















หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 16 (หน้า 2) [17/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Ju ที่ 17-07-2012 20:26:09
ไม้ตายกันต์น่าเอาไปใช้ ฮ่าๆๆๆ  :laugh3:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 16 (หน้า 2) [17/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 17-07-2012 20:39:19
ระวังพี่พีชจะลักหลับนะ 555
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 16 (หน้า 2) [17/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: LiTTlE [A] ที่ 17-07-2012 21:37:42
+1ให้เป็นกำลังใจ
อย่าติดซีรี่ย์จนเพลินนะ
เนื้อเรื้องกำลังสนุกเลย  :impress3:
มาต่อไวไวนะ
 :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 16 (หน้า 2) [17/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 18-07-2012 21:27:58
หลับหนีไปเลยซะงั้น 555
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 16 (หน้า 2) [17/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: LM1412 ที่ 18-07-2012 21:37:11
 :-[ :-[
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 16 (หน้า 2) [17/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Cupcake ที่ 20-07-2012 00:36:20
หมอแฮปกลายเป็นอะไรเนี๊ย~

เพิ่งเข้ามาอ่าน จะเป็นกำลังใจให้นะคะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 17 (หน้า 2) [21/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 21-07-2012 12:12:27
ตอนที่  17



ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงอาหารของคณะครับ ท่ามกลางบรรรยากาศที่….ไม่พึ่งประสงค์ของคนตรงหน้า


ไอ้พี่พีชมันไม่มองหน้าผมเลยครับ  ส่วนพวกไอ้พี่ย้งก็ งงๆ ปกติพี่พีชจะร่าเริงกว่านี้ถ้าอยู่กับผม ไม่รู้จะเคืองอะไรนักหนา ให้มันรู้ไปเลยสิว่าโกรธเพราะผมไม่ยอมให้เสียบ  แล้วนี่ เป็นแบบนี้มา 3 วันแล้วครับ


ที่บ้านมันก็งอนลงไปนอนที่โซฟาในห้องนั่งเล่น  ผมไม่แคร์ครับ ผมไม่ผิด  อยากปวดหลังก็ปล่อยมัน-3-     แล้วพักนี้ พวกไอ้คุณก็ไปอ่านหนังสือเตรียมสอบจนพักเที่ยงไม่มีเวลามากินข้าวด้วยกันเลย  ล่าสุดโทรมาหาผมมันบอกว่า ปวดหัวเรื่องเรียน ปวดใจเรื่องพี่ปั่นที่ตั้งใจอ่านหนังสือจนไม่มีเวลามาเจอมันเหมือนกันครับ


แล้วตอนคุยได้ยินเสียงพวกไอ้เต้พูดแทรกขึ้นมาว่า กูจะตายแล้วววว กูไม่อ่านแล้ววว กูยอมติด F    อาการค่อนข้างหนักครับ แต่อีกสองอาทิตย์ก็จะสอบแล้ว  แล้วอีกอย่าง ทริปเที่ยวทะเลของไอ้ทอมก็กลับมามีชีวิตอีกครั้งครับ  สรุปคือ ผมก็ได้ไป!!! วู้วววว!!!!


แต่ไอ้โชบอกว่ามันไม่มั่นใจครับ มันต้องไปขอพ่อแม่อีกทีก่อน  แล้ววันนี้มันก็ไม่มาเรียนครับ เห็นบอกว่าไปตรวจสุขภาพ  มันป่วยอะไรของมันก็ไม่รู้ ถามมันก็บอกว่า เป็นไข้หวัดใหญ่ทุกทีเลย


“กันต์ พี่ว่า  ง้อๆมันหน่อยก็ดีนะ”พี่ย้งหันมากระซิบบอกผม  ผมก็หันไปมองไอ้พี่พีชที่แม่งงอนแล้วทำตัวเป็นเด็ก


“ไม่ง้อ!!! อย่ามาเอาแต่ใจนะพี่พีช!” พอคบกับมัน บางเวลาก็รู้สึกเหมือนผมเป็นผู้ใหญ่กว่ามัน ในบางเรื่องเท่านั้นนะครับ= =  แล้วพออยู่ด้วยกันมากขึ้น ยิ่งรู้ว่าไอ้พี่พีชแม่งมีส่วนที่เป็นเด็กเยอะน่าดูเหมือนกัน


มีครั้งนึง ผมเจอเต้าฮวยนมสดในตู้สองอัน คิดว่ามันซื้อมาให้ผมอันนึงเพราะมันรู้ว่าผมชอบ ผมเลยเอามากิน พอพี่พีชกลับมาเปิดตู้แล้วเห็นว่าหายไปอันนึง มันโวยวายใหญ่เลยครับ บอกว่ามันซื้อมากินคนเดียว! เหี้ยมาก แฟนตัวเองแท้ๆไม่แบ่งมั่ง 


“กูไม่ได้เอาแต่ใจ แต่กูไม่พอใจมึง มึงแกล้งหลับให้กูอารมณ์ค้าง”


“โอ๊ะ!…เรื่องบนเตียงของสองผัวเมีย  อย่าพึ่งเล่าต่อนะ กูหาอะไรมาอุดหูก่อน” ไอ้พี่ชินเงยหน้าจากการเล่นเกมแล้วหาสำลีมาอุดหู= =

“ไอ้กันต์แม่ง….โหดร้ายว่ะ…มึงรู้หรือเปล่า การกระทำของมึงทำร้ายจิตใจเพื่อนกู!” ไอ้พี่ธัญหันมาว่าผมครับ อยากบอกว่า เพื่อนพี่แม่งก็ทำร้ายผมเหมือนกันแหละ!!


“มึงก็ไปเล่นว่าวในห้องน้ำสิวะพีช น้องเขาไม่พร้อมไอ้ห่า ครั้งแรกนะมึง ครั้งแรก…”ไอ้พี่ย้งพูด อีตรงครั้งแรกแม่งหันมาพูดแล้วหัวเราะใส่หน้าผม  ใครมันจะไปช่ำชองเหมือนพวกพี่ล่ะโว้ยยยยยย

“เป็นกูนะพีช หลักหลับแม่ง กูอยากรู้ มันจะหลับไปได้นานแค่ไหน มึงลองดู ทำๆไปเดียวน้องกันต์ก็ลุกขึ้นมาครางเองนั่นแหละ”

แหม พวกมึงช่างรักกันเหลือเกินนะ= = อยู่ไหนที่ไอ้กันต์ก็โดนรุมครับ!!!


“กูอยากให้มันยอม ไม่งั้นกูคงมีความสุขอยู่คนเดียว ถ้ามันทุกข์กูก็ไม่ทำหรอก”พี่พีชหันหน้ามามองแล้วพูด

“คิดแบบนั้นแล้วงอนทำไมวะ!!!”ผมสวนมันกลับ

“ก็งอน เผื่อมึงยอมพลีกายง้อกูไง!!!!”แม่ง มีแต่แผนชั่วๆT_T


“หึ…….ชักว่าวไปชั่วชีวิตเถอะพี่พีช!!!!”

ผมพูดแล้วผลักหัวมันครับ  พวกพี่ย้งขำกันใหญ่  แถมพี่ชินบอกไอ้เหี้ยพี่พีชว่า  ตูดกูยังว่างพร้อมเสียบเสมอ  อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

 ทั้งโต๊ะประสานเสียงพร้อมกันแล้วลุกหนีหมดเลยครับ แน่นอนผมคือหนึ่งในนั้น= =






----------------------------------


“พี่พีช !! ไปอาบน้ำได้แล้ว กันต์จะนอนแล้วนะพี่” ผมลงมาบอกพี่พีชที่อ่านการ์ตูน ดูทีวี เปิดคอมฟังเพลง  เล่นไอโฟน  ในเวลาเดียวกัน  เปลืองไฟนะโว้ยยยยย


“นอนก็นอนไปเลยมาบอกกูทำไม” มันไม่หันมามองผมครับ แม่ง งอนเหี้ยอะไรนักหนา


“เออ!!! งอนไปตลอดเลยนะ!!!! กูไม่ง้อมึงแล้วไอ้ฟู ไอ้ผู้ชายเต็มไปด้วยตัณหา ไอ้ลามก ไอ้หื่น ไอ้โรคจิต ไอ้วิปริต!! ”

ผมพูดเสียงดังใส่มัน  มันหันมามองผมตาขวางแล้วสบัดหัวฟูๆของมันกลับไปสนใจหนังสือต่อ  หมั่นใส้ว่ะ!!!!  ผมเลยเดินตึงตังขึ้นไปด้านบนเลยครับ ช่างหัวมันงอนเหี้ยอะไรสามวันรวด กะอีแค่หลับตอนที่มันกำลังมีอารมณ์แล้วกำลังซุกไซ้ผมอยู่


  คนเรามันก็ต้องป้องกันตัวเองสิครับ!!! ถึงจะเป็นแฟนกันแต่ไม่ได้ใจง่ายนะโว้ย!!!! เพราะมีอะไรกันก่อนเวลาที่เหมาะสมแบบนี้ไง เด็กไทยถึงท้องกันเยอะนัก  แต่ผมไม่มีมดลูกนี่หว่า= =   
ผมเดินไปปิดไฟแล้วเดินขึ้นเตียงห่มผ้าให้ตัวเองครับ แม่งนอนเตียงใหญ่ๆคนเดียวมาสามวันแล้วนะ ดี กูจะได้นอนดิ้นให้สะใจ ไม่ต้องมีแขนใหญ่ๆมากอดให้รำคาญ  ฝันดีครับ..






แกร๊ก….




“หลับหรือยัง….”  ผมกำลังจะเคลิ้มหลับ แต่ไอ้พี่พีชดันเข้ามาทำให้ผมตื่น


“…ยัง  มีอะไร?”

“กู….ขอโทษ ที่เร่งรัดมึง…..เวลามีอารมณ์แล้วกูคุมตัวเองไม่ค่อยได้…แต่กูรักมึงจริงๆนะถึงอยากมีอะไรกับมึง..”

ไอ้พี่พีชเดินมานั่งข้างเตียง จับมือผมแล้วพูด  เรื่องมีอารมณ์แล้วอยากปลดปล่อยผมเข้าใจนะ  แต่ที่ผมไม่พอใจก็เพราะมันเหมือนตั้งท่าจะมีอะไรกับผมท่าเดียว เหมือนมีอารมณ์ก็อยากเสียบผมอย่างเดียว ถึงมันจะไม่เคยทำได้สำเร็จสักทีก็เถอะ

“กันต์ก็…..รัก…พี่พีช กันต์ก็อยากมีอะไรกับพี่พีช….แต่กันต์ยังไม่พร้อม….ขอโทษที่ทำให้พี่ต้องทน แต่เข้าใจกันต์ด้วยนะพี่…..กันต์ไม่เคย…..กับใครกันต์ก็ไม่เคย…..ยังไงครั้งแรกของกันต์..กันต์จะยกให้พี่พีช…แต่พี่..ช่วยรอหน่อยนะ…”

ผมจับมือตอบพี่พีช  พี่พีชยิ้มน้อยๆแล้วพยักหน้าให้ผม นี่มันเข้าใจจริงๆหรือเปล่า ไม่ใช่ว่ามาพูดให้ผมตายใจนะ= =

“ขอบคุณครับพี่” ผมบอก แล้วไอ้พี่พีชก็ยื่นมือมาลูบหัวผม

“กระเถิบไปหน่อย จะนอนด้วย” 

“อ่ะ..มาสิครับพี่พีช..…..” ผมกระเถิบให้ไอ้พี่พีชแล้วตบเตียงเรียกให้มันขึ้นมานอนด้วยกัน


“ทำท่าแบบนั้นมึงยั่วกูอีกแล้วเหรอ?”  ไอ้เหี้ย....มึงเพิ่งชวนกูซึ้งเมื่อกี้นะไอ้พี่พีช!!!!


“โว้ยยยยย!!!!!!!!!!! นี่มึงมีอารมณ์กับกูทุกท่วงท่าเลยรึไง!!!” ผมลุกขึ้นตะโกนใส่หน้ามัน  แล้วดวงตาของมันที่มองผมอย่างอ่อนโยนก็หายไป


“ไอ้กันต์!!กูเพิ่งบอกว่ากูรักมึง กูก็มีอารมณ์เป็นธรรมดาสิวะ!!! แล้วมึงตบเตียงเรียกให้กูไปนอนด้วยมันยั่วน้องชายกูนะไอ้ห่า!!!!มันเหมือนท่าที่ผู้หญิงในหนังโป๊ทำ!”

“ถ้ามึงจะมีอารมณ์กับเรื่องแบบนี้ ไม่มีอารมณ์ตอนกูขี้ด้วยเลยล่ะ!!!!!”

“กูอุตส่าห์ ขึ้นมาพูดกับมึงดีดีนะ!!!”

“ดีได้แค่นี้ก็ลงไปนอนที่โซฟาเลยไป!!!!!!!!!!!!!!”

“ไม่บอกกูก็ไปโว้ย!!!!!!”




ปัง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!




แล้วมันก็เดินออกไป ปิดประตูเสียงดังใส่ผมอีกต่างหาก ทะเลาะกันเพราะเรื่องบนเตียงทีไร ไม่เคยคุยกันดีดีได้เกิน 5 นาทีเลยครับ ยิ่งกับคนความอดทนต่ำแบบมัน!!!  แล้วคืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ต้องนอนคนเดียวครับ


แถมพอมันลงไปก็มีเสียงเพลงเปิดดังสุดๆ แล้วก็เสียงโวยวายเหมือนมันจงใจด่าผม มันตะโกนเสียงดังครับว่า ไอ้ป๊อด!! ไอ้เตี้ย!!! ไอ้หน้าลิง!!! ไอ้อ่อน!!!!  แล้วก็มีเสียงของตกแตก   ปล่อยมันไปครับ…เดียวตอนเช้ามันก็เก็บกวาดเอง  เพราะงั้นคืนนี้ ฝันดีครับ….   






เมื่อไหร่จะเข้าใจ   เมื่อไหร่จะรักกัน  หากเราทั้งสองไม่ยอมเปิดใจ…







อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก กูจะนอนแล้วโว้ยยย  ผมดีดตัวขึ้นมาคว้ามือถือขึ้นมาดูชื่อคนที่โทรมารบกวนการนอนของผม      พอเห็นเบอร์คนโทรเข้า ผมก็ถอนหายใจแล้วก็กดรับอย่างจำใจครับ= =



“มีอะไรไอ้โช กูจะนอนแล้ว!!!”




‘นี่มึงจะรีบนอนไปไหน  เพิ่ง สี่ทุ่มกว่าเอง ’ ไอ้โชเสียงมันแม่งสดใสสุดๆเลยครับ อยากบอกว่า กูง่วงนี่หว่า กูรบกับผัวจนเพลีย





“กูนอนเร็วปกติ มึงมีอะไร”




‘ไม่มีอะไร  กูไม่ได้ไปมหาลัยเลยคิดถึงมึง แล้วก็เรื่องไปทะเลกันน่ะ!! มีเรื่องจะขอร้อง’ ทำเป็นบอกว่าคิดถึงเพื่อนแต่แม่งมีเรื่องมาให้ทำ= =




“เออ เข้าประเด็นมาเลยดีกว่า”




‘มาขอพ่อกับแม่กูให้หน่อยสิ ’




“หา=[]=?”




‘นะมึงนะ กูขอร้อง’




“แล้ว มึงให้คนอย่างกูไปขอแล้วพ่อแม่จะอนุญาติ?”




‘เออ กูเล่าเรื่องมึงให้พ่อแม่กูฟังทุกวัน บอกว่ามึงน่ะเป็นคนดี มีมารยาท มีน้ำใจ พูดจาเพราะ ขยันเรียน กิจกรรมดีเด่น    พูดแค่นี้แหละ แม่กูก็บอกว่าอยากเจอมึง’

เหี้ย….ที่มึงพูดมาน่ะ ตรงข้ามกับกูทุกอย่างเลยไม่ใช่เหรอ= =




“ไอ้เหี้ยโช!! กูไม่เคยเจอหน้าพ่อแม่มึงนะ กูเป็นคนแปลกหน้านะเว้ย!!”




‘เพื่อนกู ไม่แปลกหน้าหรอก นะๆ มาขอพ่อกับแม่กูให้หน่อย กูอยากไปด้วย!’




“กูพาพี่ไปด้วยแล้วกัน จะได้น่าเชื่อถือ”




‘หึ….พี่หรือผัว!!!’




“ไอ้เหี้ย! กะ  ก็ไปกันหมดนั่นแหละ พี่ย้งพี่ธัญพี่ชิน”




‘แล้วก็ ผัวมึง???’




“เออ!!!!  พูดมากนะมึงเดียวกูไม่ไปขอให้แม่ง”




‘ฮ่าๆ กูไม่พูดแล้วๆ ขอบใจนะกันต์  แค่นี้แหละ!’




“เออ รีบวางเลยกูง่วง”




‘กันต์…..ฝันดีนะมึง…’

ไอ้โชพูดเสียงเบา  ตัวผมก็ตอบกลับไปว่า อือออ  มันก็หัวเราะหึๆ แล้วตัดสายไป  แปลกคนจริงไอ้โช  มันส่งข้อความมาบอกฝันดีผมทุกคืนตั้งแต่มันได้เบอร์ผมจากไอ้คุณครับ ผมถามว่าทำไมไม่มาขอเอากับผมไปขอกับไอ้คุณทำไม  มันบอกว่า กลัวผมไม่ยอมให้มัน  ทำไมผมจะไม่ให้วะ  = =
คราวนี้คงจะได้นอนสักทีสินะ…….ฝันดีครับ……











ปัง!!!!!!!!!!!!!!







“เมื่อกี้มึงคุยกับใคร!!!!!!!!!!!!!!!!!”




โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยกูจะนอนแล้วไอ้เหี้ยพี่พีชชชชชชชชToT!!




----------------------------------------- 

 





อารมณ์ดีครับ…..อารมณ์ดี…..  ผมหมายถึงไอ้พี่พีชน่ะที่อารมณ์ดี  เมื่อคืนมันแอบฟังผมคุยโทรศัพท์ครับ พอคุยเสร็จมันก็บุกเข้ามาถามผมว่าผมคุยกับใคร พอบอกว่าคุยกับไอ้โช มันก็ไม่พอใจ เอามือถือผมไปดูด้วยว่าจริงหรือเปล่า


พอมันเห็นว่าจริง มันก็โมโหบอกว่า ผมนอกใจมัน ผมไม่รักมัน =[]= แล้วมันก็โทรไปโวยวายกับไอ้โช หาว่าไอ้โชมายุ่งกับแฟนคนอื่น  เป็นเหี้ยอะไรของมันวะไอ้พี่พีช  ผมรำคาญครับ  เลยดึงมันลงมาหอมแก้มทีนึงตอนมันกำลังคุยกับไอ้โชนั่นแหละ

มันก็เงียบไป กดตัดสายไอ้โช แล้วก็ขึ้นเตียงมานอนกอดผมแบบเงียบๆนั่นแหละ  ตื่นเช้ามาก็แม่งอารมณ์ชื่นบาน ทำอาหารไว้รอผมด้วย   หึ….งอนทีไรเปลืองปากกูทุกที!!!




“กันต์ มากินข้าวสิ เดียวไปมหาลัยกันนะครับ”




“ขนลุก!!” ผมสะพายกระเป๋าลงมาก็เห็นพี่พีชแต่งตัวเรียบร้อย ใส่ผ้ากันเปื้อนกำลังยกข้าวห่อไข่มาวางบนโต๊ะ  แถมมันใช้ซอสมะเขือเทศวาดเป็นรูปหัวใจให้ด้วยครับ หวานครับหวานวันนี้ ฮ่าๆ




“กูเอาใจแฟนกู ผิดตรงไหน!”




“ไม่ผิดครับพี่พีช ขอบคุณครับ!” ผมเดินเข้าไปนั่งกินข้าวห่อไข่ที่พี่พีชทำให้  รสชาติระดับเทพจริงๆครับ ทำอร่อยตลอด! อร่อยกว่าผมอีกT_T




“เป็นไง อร่อยไหม?” พี่พีชนั่งมองผมกิน




“มากครับพี่ แล้วนี่มองอะไร กินสิ!!!” ผมมองจานข้าวห่อไข่ของพี่พีช มันเอาซอสเขียนบนไข่ว่า P-G  มันก็คงมาจาก PEACH GUN  นั่นแหละครับ   แหม อารมณ์ดีสุดๆเลยนะ!!



 
“เห็นมึงกิน กูก็อิ่มแล้ว” บ๊ะ!!! อิ่มทิพย์หรือไงวะ




“พอเลย! กินๆไปได้แล้ว เดียวสายนะ” ผมบอกไอ้พี่พีชที่กำลังนั่งมองผมแล้วยิ้ม   พอมันอารมณ์ดีมันแม่งยิ้มเหมือนคนบ้าทั้งวันเลยครับ แต่ไอ้คนที่โดนมันยิ้มใส่อย่างผมนี่สิT/////T




“แล้ววันนี้ เลิกเรียนแล้วจะไปบ้านไอ้โชใช่ไหม”




“ครับพี่  พวกพี่ก็ต้องไปด้วยนะ”




“มึงไม่ให้กูไปกูก็จะไป ใครมันจะยอมให้แฟนตัวเองไปบ้านผู้ชายคนเดียววะ” พูดเหมือนกูเป็นผู้หญิง= =;;;




“ผู้ชายนะครับพี่พีช!!กลัวอะไร”




“กูกลัวมึงเผลอทำหน้าตาน่ารักใส่มัน   เดียวมันหลงมึงเหมือนกู”





“แค๊ก!!!!!!!!!”


ข้าวพุ่งออกจมูกเลยครับ แม่ง พูดบ้าอะไรของมันวะ แล้วนี่ผมไปทำหน้าตาน่ารักตั้งแต่เมื่อไหร่!!! หล่อโว้ยยหล่อ!!   พอเห็นข้าวไหลออกจมูกผม มันก็ถือจานข้าวไปกินที่อื่นทันที  มึงจะช่วยเอามือมาเช็ดออกหน่อยไม่ได้หรือไงวะห๊า!!





--------------------------------------------------- 

 





…………………………ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าบ้าน??? ไม่สิ…..วังต่างหาก=[]=!!! วังแบบล้านนาแต้ๆเจ้า  บ้านไอ้โช…ใหญ่โคตรเลยครับ เป็นบ้านไม้ล้านนา สวยมาก รอบบ้านมันเป็นสวนหย่อม มีบ่อปลา ศาลากลางน้ำ



เข้าไปได้กลิ่นอายธรรมชาติเหมือนอยู่ในป่าดงดิบ  ไม่รู้ว่ารู้สึกไปเองหรือเปล่า เหมือนมีแต่ผมที่ทำท่าทางตื่นเต้น ลุกลี้ลุกลนอยู่คนเดียว  ไม่ใช่ว่าไม่เคยเห็นบ้านหลังใหญ่ๆนะ บ้านไอ้คุณก็ใหญ่เพราะมันรวย แต่มันคนละสไตล์กันครับ  ผมชอบแบบบ้านของไอ้โชมากกว่าบ้านไอ้คุณ บ้านไอ้คุณมันโมเดินเกินไป ผมชอบอะไรที่มัน สวยๆงามๆแบบไทยๆ




“มึงชอบบ้านกูไหมกันต์” ไอ้โชหันมาถามผมระหว่างที่มันเดินนำพวกผมเข้าไปในบ้านครับ




“ยิ่งกว่าชอบอีก! อยากได้บ้านแบบนี้หวะ ถ้ากูรวยนะ กูจะสร้างให้ได้แบบนี้เลย”




“เดียวกูสร้างให้มึงพรุ่งนี้เลยถ้ามึงอยากได้” ไอ้พี่พีชที่เดินคู่ผมพูดแล้วเอามือโอบไหล่ผมไว้ครับ




“ไม่ต้องลำบากหรอกพี่ ให้ไอ้กันต์มาอยู่บ้านผมก็ได้” ไอ้โชหันมาพูด อ๊ากก กูอยากมา กูมาค้างสักวันก็ยังดี




“เดียวเถอะมึงไอ้โช ได้แดกตีนกูก่อนเจอพ่อแม่มึงแน่”




“ฮ่าๆ ไอ้พีช เขตบ้านไอ้โชนะมึง ทำอะไรก็ใจเย็นๆ” พี่ชินเดินมาจับไหล่พี่พีชด้านซ้าย




“มึงเลิกหวงเถอะ ไอ้กันต์ของมึง ไม่มีใครเขาเอาหรอก กูบอกรอบที่ล้านแล้ว” ไอ้พี่ธัญเดินมาจับไหล่ผมด้านขวา




“ไอ้ธัญ!! เอามือมึงออกไปจากแฟนกู!!” แล้วนี่มึงพูดเสียงดังไม่กลัวหม่อมแม่กับเสด็จพ่อไอ้โชได้ยินหรือไงวะหะ!!




“พวกมึงมีมารยาทหน่อยสิวะ บ้านคนอื่นนะ”พอไอ้พี่ย้งพูด พวกผมทุกคนก็อยู่ในอาการสงบเสงี่ยมทันทีครับ   ไอ้โชเดินพาพวกผมเข้าไปในห้องนั่งเล่น รอพ่อกับแม่ไอ้โชที่กำลังกลับมาจากไปดูงานที่โรงงาน  บ้านทำขนมไทยส่งออกนอกครับ  แล้วตอนนี้ผมกำลังชิมอยู่  อร่อยโฮกกกก


พอผมบอกว่าอร่อยมาก มันบอกว่า เดียวก่อนกลับมันจะไปเอามาให้ผมกลับไปกินที่บ้านด้วย  แล้วไอ้พี่พีชก็บอกผมว่า ‘อยากกินเดียวกูทำให้กินเอง!’    พวกไอ้พี่ย้งก็แซวผมใหญ่เลยครับว่าไปง้อกันอีท่าไหนมันถึงหวงผมมากแบบนี้


  ไอ้พี่พีชก็หันไปบอกว่า ง้อกันทุกท่า  ผมรีบแก้ตัวเลยครับว่า ไม่ได้มีอะไรกันนะ!!แค่หอมแก้มเฉยๆ!! ไปกันใหญ่เลยครับ  พวกไอ้พี่ย้งแม่ง ทำตัวเป็นสาวน้อย กรี๊ดกร๊าดกัน  ไอ้โชก็อีกคน  แม่งT///T





“อ๊ะ!! มาแล้ว   พ่อครับ แม่ครับ!!”

ไอ้โชได้ยินเสียงรถพ่อกับแม่ มันเลยวิ่งออกไปหน้าบ้านเพื่อไปรับท่าน แล้วบอกให้พวกผมนั่งรอที่นี่  ไม่นานไอ้โชก็เดินนำพ่อกับแม่ของมันเข้ามาครับ  ดูน่าเกรงขามมาก  พอพวกผมเห็นก็ลุกขึ้นยกมือไหว้งามๆกันทุกคน  พ่อกับแม่ของไอ้โชก็ยิ้มให้ พวกท่านดูใจดีมากๆด้วยล่ะ




“พ่อครับแม่ครับ นี่ กันต์ เพื่อนที่คณะ แล้วก็ นี่พี่ย้ง พี่ธัญ พี่ชิน พี่พีช รุ่นพี่ที่คณะครับ” ไอ้โชแนะนำพวกผมให้พ่อกับแม่ของมันรู้จัก  ผมนี่นั่งเกร็งเลยครับ มันบอกพ่อกับแม่ไว้ว่าผมเป็นคนดี ผมต้องเรียบร้อยๆ




“ขอบคุณทุกคนที่ดูแลโชให้นะจ๊ะ โชน่ะ ไม่ค่อยแข็งแรง ฝากด้วยนะ” แม่ของไอ้โชมองหน้าพวกผมแล้วพูด อย่ามองผมนะ  ผมเกร็ง




“พวกผมจะดูแลให้อย่างดี คุณแม่ไว้ใจได้เลยครับ” ไอ้พี่ย้งตอบ  พวกมึงนั่นแหละที่ไม่น่าไว้ใจ!!!! อยากบอกออกไปมากๆแต่เดียวแม่มันไม่สบายใจ




“แล้วนี่เหรอ กันต์ เพื่อนที่ลูกเล่าให้ฟังบ่อยๆ” พ่อของมันมองผม  ผมเลยยิ้มให้ท่าน




“ครับพ่อ  นี่แหละ เพื่อนคนแรกตั้งแต่เข้ามหาลัยเลย”ไอ้โชที่นั่งข้างๆพ่อแม่มันหันมายิ้มให้ผม




“น้องกันต์ แม่ฝากดูแลให้หน่อยนะ โชไปเรียนช้ากว่าคนอื่นเขา ช่วยๆกันนะลูก”




“ไม่มีปัญหาครับ สบายมาก^^” ผมยิ้มแล้วตอบท่าน  แต่ในใจ…ของผมเต็มไปด้วยคำขอโทษ  แม่ของโชครับ ผมกับมันไม่ได้ต่างกัน ถึงผมจะเรียนก่อนมันแต่สมองของผมไม่มีอะไรเลยสักนิดเดียวToT พาลูกของคุณแม่ลำบากแน่นอนครับ




“ที่จริงแล้ว วันนี้พวกผมมากัน กะว่าจะมาขอให้น้องไปเที่ยวกับพวกเราน่ะครับ เหมือนไปค่ายน่ะครับคุณแม่ จะไปกัน 10 คนครับรวมน้องโช แล้วก็จะไปที่หัวหินครับ ค้าง สี่วันสามคืน”

ไอ้พี่ย้งพูดแล้วบอกรายละเอียดให้กับพ่อแม่ของไอ้โชฟัง  ผมเหลือบไปมองพี่ชินกับพี่ธัญแม่งนั่งเกร็งกันใหญ่เลยครับ มาไม่ได้ช่วยอะไรเลยุว้ย ก่อนหน้ายังแซวผมอยู่แท้ๆ





“ใช่ครับ เห็นว่าน้องโชเพิ่งมาเรียน  ไปเที่ยวครั้งนี้พวกผมสี่คนก็กะจะช่วยสอนส่วนที่น้องไม่ได้มาเรียนด้วยน่ะครับ เพราะงั้นไม่ใช่การไปเที่ยวเล่นแบบไร้สาระแน่นอนครับ^^” ไอ้พี่พีชพูดเสริม  น่าเชื่อถือมากๆครับ-__-;;

พ่อกับแม่ของไอ้โชมองหน้ากัน ส่วนไอ้โชจับมือแม่แล้วอ้อนว่า  นะแม่ครับ ให้โชไปเถอะนะ   = = ไอ้นี่มันเป็นเด็กติดแม่แน่นอนเลยครับ




“แต่โช…ลูกไม่ค่อยสบายนะ ไปนานๆแบบนั้นแม่ห่วง”




“ไม่ต้องห่วงครับแม่ โชจะดูแลตัวเองดีดี โชจะเอายาไปด้วย นะแม่นะ! ให้โชไปเถอะ พ่อด้วย นะครับ โชสัญญา”




“แต่…ลูกเพิ่งออกจากโรงบาลนะ…”พ่อของไอ้โชพูด  ทำไมแลดูเป็นห่วงมันกันแบบสุดๆแบบนี้วะ เลี้ยงแบบไข่ในหินสินะ= =




“โธ่….พ่อ  โชหายดีแล้ว แข็งแรงดี ตอนอยู่มหาลัยยังแกล้งกันต์ได้ทั้งวันเลยนะ  ใช่ไหมกันต์”ไอ้โชหันมาหาผม แล้วพ่อกับแม่มันก็มองหน้าผม





“ใช่แล้วครับ โชแกล้งผมตลอดเลย แข็งแรงมากผมยังสู้ไม่ได้เลย แหะๆ”

ผมบอกแล้วหัวเราะแหะๆ แล้วมือหนาๆของไอ้พี่พีชก็เอื้อมมาบิดเนื้อขาอ่อนของผม สะดุ้งเลยครับ อยากอุทานว่าเหี้ย แล้วตีมัน แต่ทำไม่ได้ครับต้องเก็บกดT_T พอผมหันไปทำหน้าไม่พอใจใส่มัน มันก็จ้องผมกลับด้วยแววตาที่สยดสยองจนผมต้องหันกลับไป ข่มขู่กับนี่หว่าT^T





“นะ สี่วันเอง แปปเดียว เดียวโชก็กลับมาแล้ว แล้วจะโทรรายงานตลอดว่าถึงไหน ทำอะไรอยู่ นะครับพ่อ….แม่”




“เฮ้อ….คุณ..เอาไงดีล่ะ”แม่ของโชถอนหายใจแล้วหันไปหาพ่อของโชครับ




“เอาสิ…ไปก็ไป  แต่ที่พูดไว้ต้องทำด้วย โทรมาหาพ่อกับแม่บ่อยๆ”




“ขอบคุณครับ!!!!!!!!!!รักพ่อแม่ที่สุดเลย!”ไอ้โชเข้าไปกอดพ่อแม่ของมันครับ  ไอ้พี่ธัญกับพี่ชินพี่ย้งถอนหายใจเฮือกใหญ่เลยครับ ผมเองก็โคตรโล่งสุดๆเหมือนกัน




“ฝากน้องโชด้วยนะทุกคน”

พ่อของไอ้โชบอกพวกผม  และโดยไม่ได้นัดหมาย พวกผมพูดพร้อมเพรียงกันว่า  ครับผม!!  หึหึ ไอ้โชกูว่ามึงต้องเสียใจที่ไปเที่ยวกับพวกไอ้พี่พีช=.,=





หลังจากที่คุยกันเสร็จ พวกผมก็ขอตัวกลับบ้าน แล้วก็….ได้ขนมติดไม้ติดมือกันทุกคนเลยครับ อร่อยสุดยอด  พอขึ้นรถผมก็แกะกินเลย อร่อยมากกก


แต่พอผมพูดว่าอร่อยไอ้คนขับรถของผมก็บอกว่า แค่นี้กูก็ทำได้!!เดียวทำให้มึงกินเอง!!!  มันจะอร่อยนักหนา ตอนอยู่ในบ้านไอ้โชกับพ่อแม่มันนะ พอกินไปคำนึงก็ชมว่า อร่อยมากเลยครับ อร่อยมากๆ


  พออยู่บนรถบอกให้ผมป้อน พอกินแล้วมันดันบอกว่า งั้นๆแหละ  น่าตบจริงๆ = =  แต่ที่จริงแล้วอร่อยครับ แม่มันปากแข็ง มันคงอิจฉาที่ผมชมพ่อแม่ของไอ้โชนั่นแหละ หึหึ




ตั้งแต่รู้จักมัน ยังไม่เคยเห็นมันพูดถึงพ่อแม่เลยครับ ผมก็ไม่กล้าถาม  รู้แค่ว่ารถที่จอดอยู่ที่บ้านผมตอนนี้มีสองคัน คือของมันกับของพ่อมัน  แต่ของพ่อมันจะค่อนข้างหวงเป็นพิเศษครับ


อารมณ์แบบว่า ถ้าไม่รีบจริงๆ ผมต้องทำให้รองเท้าของผมไม่มีดิน โคลนขึ้นไปเหยียบรถพ่อมัน แถมพอถึงบ้านบางวันมันก็หาผ้ามาขัดมาเช็ดมาถูทันที





“เออ…นี่พี่พีช” ข้องใจครับ ข้องใจ…อยากจะถามมัน




“ว่าไง?”มันตั้งใจขับรถไม่มองหน้าผมครับ




“……………….. รถพ่อพี่อ่ะ เอาของท่านมาขี่ ท่านไม่ว่าเหรอ” ผมพยายามนึกคำถามที่มันดูอ้อมๆหน่อยน่ะครับ




“ไม่อ่ะ ไม่ว่า พ่อกูไม่ได้ใช้แล้ว ที่บ้านกูมีอีก สามคัน เบื่อคันนี้กูก็ไปเอามาขี่ได้ไม่มีใครว่า” จะบอกว่ามึงรวยสินะ= =หึ……




“เหรอ…..เยอะดีนะ แล้ว…..แม่พี่อ่ะไม่ว่าเหรอ ใช้หลายคัน”




“ไม่ว่า  แล้วนี่มึงเป็นอะไร อยากเจอพ่อแม่กู?”

พี่พีชหันมาถามผมครับ แหม..ผมก็ไม่ได้อยากเจอหรอก แต่แค่สงสัย แล้วอีกอย่างพี่พีชเจอพ่อแม่ผมแล้ว แต่ผมยังไม่เคยเจอพ่อแม่พี่เขาเลยนี่-3-




“ปะ เปล่า…ถามดูเฉยๆ”





“หึ….ไม่เนียนเลยนะมึง”พี่พีชผลักหัวผมครับ ว๊ากก ขนมเกือบหล่นแหนะ  ดีนะ รับไว้ทัน




“ไม่เนียนอะไรวะ=3=”ผมพูดแล้วเอาขนมใส่ปาก ส่วนไอ้พี่พีชก็ขับรถไปเงียบๆ






……………………………………..








……………………..








“ป่ะ…เดียวกูพาไปไหว้พ่อกับแม่  ยายกูด้วย พรุ่งนี้วันเสาร์ใช่ไหม  กูจะพามึงไปคืนนี้เลย” เฮ้ย ขนมแทบพุ่งออกจากปาก





 “ ดะ  ดะ เดียวก่อนสิ รีบทำไมวะ พรุ่งนี้ก็ได้=[]=!! กันต์ไม่พร้อม!!” 





“พ่อแม่กูยายกูอยู่ขอนแก่น! ต้องไปกันคืนนี้ เดียวกลับมาไม่ทันเรียนวันจันทร์”





“เดี๊ยวววววววววววววว  แสดงว่าเราจะต้องไปขอนแก่น?”





“เออสิวะ ครอบครัวกูอยู่ขอนแก่น”




“อ้าว ไม่ได้อยู่เชียงไหม?”





“กูเพิ่งบอกอยู่ขอนแก่น มึงจะมาถามทำเหี้ยอะไรซ้ำซาก!!!”





“ ถามแค่นี้ทำเป็นหงุดหงิดใส่ แม่ง…..ด่ากูแบบนี้อย่ามาขอให้กูหอมแก้มอีกแล้วกัน!!!”

ข้อความสุดท้ายด้านบน ผมคิดในใจเสียงดังๆครับ มันไม่ได้ยินหรอก T_T




แล้วพอมาถึงบ้าน มันก็จัดการเอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋า รวมทั้งของผมด้วย มันยัดใส่ใบเดียวครับ เพราะไปค้างวันเสาร์ วันอาทิตย์ก็ขับกลับ วันจันทร์ไปเรียน  เพลียแน่กู……..พอจัดของเสร็จ ไอ้พี่พีชก็พาผมออกเดินทางทันที พ่อครับ แม่ครับ  ลูกกันต์กำลังจะไปเจอพ่อกับแม่ของว่าที่สามีนะครับ....










TBC.



------------------------------------- 




สั้น......กระชับ.......ฉับไว...........T_T    ซีรีย์ กับ เกมส์ ทำพิษ

ยังไงก็.....พบกันใหม่ตอนหน้าครับ :bye2:  *3*







หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 17 (หน้า 2) [21/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 21-07-2012 21:28:58
สนุกมากๆๆๆๆเลย น้องกันต์นี่กวนดีจิง 
           ขอบคุณฮับ
         :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 17 (หน้า 2) [21/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 21-07-2012 21:51:39
ทำไมไม่มีใครเอะใจเรื่องอาการป่วยของโช ??
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 18 (หน้า 2) [24/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 24-07-2012 19:34:07
ตอนที่ 18






ตอนนี้ผมอยู่บนรถครับ ไอ้พี่พีชขับมาเรื่อยๆ ผมออกจากเชียงใหม่กันตอน ห้าทุ่ม ตอนนี้ ตีสองแล้วครับ ถ้าถามว่าถึงไหนแล้ว บอกได้คำเดียวว่า….ผมไม่รู้!!!! ผมหลับมาตลอดทาง แต่ตอนที่ผมหลับจำได้ว่า ไม่ได้เอาเสื้อแจ็คเกตมาห่มให้ตัวเองนะ   งั้นคงเป็นไอ้คนที่กำลังขับรถอยู่เอามาห่มให้ล่ะมั้ง



“ปวดฉี่ไหมกันต์  กูจะจอดปั้ม” ไอ้พี่พีชถามผมที่นอนขดตัวอยู่บนเบาะข้างๆมัน




“อื๋อ…..อ….ตอนแรกไม่ปวด พอพี่ถามแล้วปวดเลยล่ะ” ผมงัวเงียลุกขึ้นมาขยี้ตาแล้วบิดขี้เกียจ  พอรถจอดในปั้ม ผมก็ลงไปเข้าห้องน้ำพร้อมไอ้พี่พีช


อ๋า……… โล่งสุดๆ  ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอไอ้พี่พีช ไปที่รถไอ้พี่พีชก็ไม่อยู่  สงสัยมันไปเซเว่น  ผมเลยเดินตามไป เดียวจะซื้อขนมมาตุนไว้ครับ


กะว่าจะนั่งเป็นเพื่อนไอ้พี่พีชจนถึงขอนแก่น สงสารมันนะ อยากขับช่วยแต่ผมขับรถไม่เป็น    ผมมองเข้าไปในเซเว่น เห็นพนักงานผู้หญิงยืนกรี๊ดกันใหญ่ ส่วนมันก็เดินเลือกของอยู่  ผมเลยเดินเข้าไปหามัน




“พี่พีช ซื้ออะไรมั่ง?” ผมมองดูตะกร้าของมัน  เอิ่ม   M150 กระทิงแดง  เรดี้บู้ท  โออิชิ เบอร์ดี้ ผ้าเย็น  ครบครัน




“ไม่รู้ว่ามึงอยากกินอะไรน่ะ ไปเลือกมาใส่ตะกร้าสิ” ไอ้พี่พีชบอกผม  เสร็จกูล่ะ-.,-  ผมเดินหยิบขนมมันส์มือ ตะกร้าเดียวไม่พอ ไอ้พี่พีชต้องไปเอามาอีกตะกร้าครับ




“มึงจะซื้อไปกินชาติหน้าด้วยหรือไง! พอแล้ว!!” พี่พีชบอกผมตอนที่กำลังจะหยิบมาชิตะ  ผมเลยหันหน้าไปทำหน้าอ้อนๆมัน




“เฮ้อ….หยิบไอ้นั่นแล้วมึงพอเลยนะ!!”

ฮ่า!!ได้ผล ผมหยิบมาชิตะมาสองห่อ แล้วไอ้พี่พีชก็เดินไปที่หน้าแคชเชียร์  พนักงานแม่งแย่งกันทำหน้าที่มากเลยครับ ไม่รวมลูกค้าที่เข้ามาใหม่

บางคนเข้ามาเจอมัน ก็ออกไปเรียกพวกที่อยู่ข้างนอกมาดู  ไอ้หล่อนี่ก็คนนะครับเรียกกันมาดูเหมือนมันเป็นหลินปิงไปได้= =
ผมเดินเข้าไปยืนข้างๆไอ้พี่พีชแล้วดูยอดรวมของผลงานผมในค่ำคืนนี้  ผมแอบส่งยิ้มให้พนักงานสาวด้วยครับ แต่เขาไม่มองผม  มองแต่แม่งไอ้หล่อข้างผมนี่แหละ!!




“1645บาทคะ…รับมาสองพันนะคะ” ไอ้พี่พีชจกแบ้งค์พันสองใบยื่นให้ครับ แล้วผมก็ได้ยินเสียงพนักงานสองคนด้านหลังกระซิบกระซ่าบกัน




“น้องชายน่ารักดีนะคะ จะไปไหนกันเหรอคะซื้อขนมเยอะแยะเชียว” =_= น้อง!!!??? มีพนักงานโผล่ออกมาจากข้างหลัง แล้วมาถามไอ้พี่พีช  ผมนี่หันไปมองหน้าเลยครับ อยากบอกว่า กูไม่ใช่น้องมัน!!! กูโตแล้ว=[]=!!!




“ไปขอนแก่นครับ แล้วก็มันเป็นแฟนน่ะครับ ไม่ใช่น้อง^^”ไอ้พี่พีชพูดแล้วยิ้มให้  พนักงานที่กำลังยื่นถุงให้มันก็ทำถุงตกของกระจายหมดเลย  ไอ้พี่พีชเหี้ยยย มึงจะโกหกว่ากูเป็นน้องก็ได้นะ!!




“เอากุญแจมา จะไปรอบนรถ…”ผมพูดแล้วคว้ากุญแจจากมือมันวิ่งออกไปนอกเซเว่นเข้าไปนั่งอยู่ในรถเลยครับT_T ปล่อยให้มันเก็บของอยู่ในเซเว่น  ขึ้นมาพ่อจะสวดให้ยับเลย!!!!!




“หนีเหรอหะมึงน่ะ ไม่ช่วยผัวถือของ” มันเปิดประตูรถขึ้นมาแล้วบ่นให้ผม




“อยากช่วยอยู่หรอกถ้าพี่ไม่พูดอะไรเหี้ยๆในเซเว่น!”




“เหี้ยตรงไหน  กูพูดความจริง เอ้า เอาไปขนมของมึง แดกให้หมดนะ” มันโยนถุงขนมมาใส่ผม  ผมก็เก็บๆไปกองไว้หลังรถ




“โอยยยย ตาจะปิดแล้วเนี่ย  มึงน่ะหัดขับรถบ้างนะ” มันเข้ามานั่งในรถคาดเข็มขัดไปบ่นไป




“เอ้า เบอร์ดี้ เอ็ม150 ”ผมค้นของในถุงแล้วยื่นให้  ไอ้พี่พีชยิ้มแล้วรับจากมือผมไป




“กูว่ามึงมีอะไรที่ทำให้กูหายง่วง แล้วรู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาในทันที  เอามาสิ” อะไรของไอ้เวรนี่อีกล่ะ= =




“ไม่มีเว้ย!! รีบขับออกไปได้แล้ว เมื่อไหร่มันจะถึงหะ!!”




“ไม่  กูง่วง ทำให้กูตาสว่างหน่อย”มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมครับ ไอ้เหี้ย อยู่ปั้มนะ คนเยอะแยะ=[]=!!




“ไม่เอา คนเยอะ!!”




“รถกูติดฟิล์มดำ ไม่มีคนเห็นหรอก น่านะ….”มันอ้อนครับ ทำไมกูต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยวะT_T ผมเอาจมูกไปชนแก้มมันเบาๆ




“เอ้า!!! พอใจหรือยัง”




“ยังง่วงอยู่เลยอ่ะกันต์….ตรงนี้สิ…..” ไอ้พี่พีชชี้ที่ปากแล้วหลับตาครับ เชี่ย….ไอ้บ้าT////T
ที่ผมยอมทำเป็นเพราะกลัวจะไม่ถึงขอนแก่นหรอกนะ!!!!!!




“เร็วๆสิ   กูหลับตาแบบนี้เดียวกูก็หลับจริงๆหรอก”




“อย่ามาเร่งนะ! แค่ทำก็พอใช่ไหม….”

ว่าแล้วผมก็ขยับเข้าไป เอาปากแตะที่ปากมันเบาๆ แต่ไอ้เชี่ยพี่พีชแม่ง กดท้ายท้อยผมเข้าไปครับ มันบดขยี้ปากผมเต็มๆ  ผมดันอกมันออก มันก็ไม่สะเทือน  ปล่อยกู กูหายใจไม่ออกกกก




“อืม…….” เหี้ยพีช มึงจะครางทำซากอะไร จูบกูแล้วของขึ้นเหรอ  ผมนั่งด่ามันในใจแล้วปล่อยให้มันจูบอยู่แบบนั้น…..




“ขอบใจนะ…กูตาสว่างจนถึงวันอาทิตย์เลยล่ะ”  ไอ้เชี่ยพีชมันถอนจูบออก ผมนี่แทบล้มลงไปกองตรงที่วางเท้า จูบเก่งสัด ระทวยไปหมดแล้วกู




“ดี…วันเสาร์ก็ไม่ต้องจูบสินะถ้ามึงตาสว่าง”




“พูดแบบนี้ เดียวกูง่วงทุกๆห้านาทีเลยไอ้กันต์!!”

 กะจะจูบจนกูปากเจ่อเลยใช่ไหม!!!!!!!!    ผมหันหน้าหนีสายตาหื่นกามของมันแล้วแกะขนมมากิน ไอ้พี่พีชก็ขับรถออกจากปั้มไปครับ  การเดินทางแสนยาวไกลจริงๆ คงไม่ถูกปล้ำระหว่างทางหรอกนะตัวกู-_-;;

 





-------------------------------------------------------- 




“กันต์!!!! เฮ้ย!!! ไอ้กันต์  ตื่นๆๆๆ”




“หะ…..หืม…..ถึงไหนแล้วครับพี่”  เพราะพลังเสียงการปลุกของไอ้พี่พีช ผมในสภาพที่นอนกอดขวดอิชิตันก็ลุกขึ้นมานั่งขยี้ตา




“แล้วบอกจะอยู่เป็นเพื่อนกู  ถึงบ้านกูแล้วลุกๆ”

พี่พีชเอื้อมมาปลดเข็มขัดให้ผม แล้วจัดทรงผมที่กระเซิงของผมให้เข้าที่  โอยยย เหมื่อยตัวไปหมดเลยครับ  ผมลุกขึ้นมาสูดอากาศที่ขอนแก่น  คิดว่าจะอยู่ตามทุ่งนาซะอีก  แต่มันอยู่ในเมืองครับ




“ไอ้กันต์!!!!มาช่วยถือกระเป๋าเร็ว” ไอ้พี่พีชเรียกผมที่ยังมึนๆ  ผมเลยเดินไปถือกระเป๋าที่พี่พีชวางไว้บนพื้น  ที่นี่น่าจะเป็นหมู่บ้านจัดสรรครับ  แต่บ้านที่พวกผมจอดอยู่ มันใหญ่กว่าทุกหลัง=[]=!




“นี่บ้านพ่อแม่พี่เหรอ”




“เออ  พ่อแม่กูอยู่นี่ กับ ยายแล้วก็คุณตา ท่านสองคนแข็งแรงมาก เป็นคนแก่อารมณ์ดี ใจดีน่ะ ทำตัวตามสบายนะมึงไม่ต้องเกร็ง”

พี่พีชบอกผมแล้วมาแย่งกระเป๋าไปจากมือผม แล้วเมื่อกี้เรียกให้กูมาถือทำไมวะ  ผมเดินตามพี่พีชเข้าไปในบ้าน สายตาผมก็มองสำรวจนั่น สำรวจนี่ไปเรื่อย  บ้านนี่ใหญ่กว่าบ้านผมครับ แต่ก็เล็กกว่าวังไอ้โชอยู่ดี




“ตา ยาย !! พีชมาแล้วครับ!!!” พี่พีชพูดเสียงดัง   ไม่นานก็มีคนแก่สองคนเดินออกมา พวกท่านสองคนผิวขาวใสมากๆครับ ดูท่าทางแข็งแรงแล้วก็ใจดีเหมือนที่พี่พีชบอกไว้เลยล่ะ




“โอ้ยยย  บักหล่า!! ฟ้าวมาคักแท้ เหมื่อยบ่?” หะ!!!  คุณยายเดินเข้ามาหอมแก้มพี่พีชครับ  แล้วคุณตาก็เดินตามออกมา




“เป็นจั่งได๋แหน่พีช  คึมาไวแท้ ” คุณตาเดินมาจับมือพี่พีชครับ  ผมนี่ยืน มึนๆ งงๆอยู่ ผมยังปรับตัวกับภาษาไม่ได้ครับ




“ผมกะว่าสิพาแฟนมาไหว้ตา ยาย พ่อ แม่ น่ะครับ”

ผมหันควับไปตามสำเนียงอีสานของไอ้พี่พีชครับ  เป๊ะมาก เหมือนที่คุณตาคุณยายเว้าเมื่อกี้เลย!!  ไอ้พี่พีชพูดแล้วมองมาที่ผม ที่ยืนอยู่  พอคุณตาคุณยายหันมาผมเลยรีบยกมือไหว้ท่านสองคนทันทีครับ  แล้วนี่ มาบอกว่ากูเป็นแฟนเลยเรอะ เดียวคงถูกไล่ออกจากบ้านแน่ไอ้กันต์T^T




“เอ๋า…..แม่หญิงหรือพ่อซายหนิฮึ?” คุณยายเดินเข้ามามองหน้าผมใกล้ๆ  เออะ…. ผมพยายามทำหน้าให้สาวที่สุดครับ




“พ่อซายครับยาย” ไอ้พี่พีชพูด เมื่อกี้คงจะบอกว่า ผู้ชายครับสินะ แต่ เฮ้ยย ไอ้บ้าพีช!!!! เดียวตายายได้ช็อคกันพอดี=[]=!!!!




“พ่อซายอีหลีเบาะโตน่ะ” คราวนี้คุณตาเดินเข้ามามองหน้าผมใกล้ๆบ้างครับ ฮืออออ  T_T




“คะ…ครับ…พะ..พ่อ…ซาย….” ผมบอกท่านทั้งสอง  ท่านสองคนทำท่าตกใจพอได้ยินเสียงที่แสนห้าวของผม แล้วคุณตาคุณยายก็เดินไปตีไอ้พี่พีชครับ แต่ไม่ได้ตีแรงนะครับ  ตีเบาๆ




“พีช!!บักหล้าไปอยู่จั่งได๋คึกลายเป็นกระเทย!!!!” พรู้ดดดดดดดดดดดดดด




“บ่แม่นครับ บ่แม่น!!! ผมเป็นซาย หมอนั่นกะเป็นพ่อซาย  เฮาฮักกัน! เข้าใจบ่ยาย บ่ได้เป็นกระเทย!!” คิก….กูอยากเอามือถือมาอัดตอนมันพูดอีสานไว้ครับ  น่ารักสัดๆ >/////<   




“อีหลีเบาะ??” คุณตาหันมาถามผม  ผมเลยรีบหันไปหาไอ้พี่พีช




“ตาถามว่า จริงเหรอ ที่เป็นแฟนกันน่ะ”




“คะครับ  อีหลีครับ!”  ผมตอบคุณตา  คุณตาท่านก็ยิ้มให้ แล้วลูบหัวผมครับ




“สิเป็นจั่งได๋ สิฮักพ่อซาย หรือ ฮักแม่หญิง กะขอแค่ให้เฮาเป็นคนดีเด้อหล้า…” อืม….พอจับใจความได้ครับ ผมเลยไหว้ขอบคุณคุณตา




“เห็นไหม ตากับยายใจดีใช่ไหมกันต์” ไอ้พี่พีชหันมาบอกแล้วยิ้มใหญ่เลยครับ  ผมเอง…ก็..ไม่คิดว่า….มันจะง่ายแบบนี้= =;;;;;;




“ป่ะ เดียวพาไปไหว้พ่อกับแม่   ตา ยาย พ่อกับแม่ล่ะ?” ไอ้พี่พีชเดินมาจับมือผม แล้วหันไปถามคุณยาย




“ข้างบนห้องยาย”

ยายชี้ไปที่ชั้นสอง  ไอ้พี่พีชก็พยักหน้า แล้วจับมือผมเดินขึ้นไปครับ  ตายายบอกว่า เสร็จแล้วให้ลงมากินข้าวด้วยกันนะ  ผมเลยตอบท่านไปว่า  ครับคุณยาย^^    ไอ้พี่พีชจับมือผมแน่น แล้วค่อยๆเดินขึ้นบันไดครับ


ผมว่า คุณพ่อคุณแม่อาจจะไม่ง่ายเหมือนกับคุณตาคุณยาย  แต่ทำไมพี่พีชถึงอยากจะพาผมมาแล้วแนะนำในฐานะแฟนเลยนะ ทั้งๆที่ผมเองก็ยังไม่กล้าบอกพ่อกับแม่ด้วยซ้ำว่าคบกันอยู่
ไอ้พี่พีชพาผมมาหยุดอยู่หน้าห้อง ผมว่าน่าจะเป็นห้องของยายครับ  แล้วมันก็เปิดประตูเข้าไป  ผมก็เดินตาม  แต่ไม่เห็นจะมีใครเลย…..










“เอ้า นี่ไง…พ่อกับ..แม่ของพี่….”


พี่พีช พูดแล้วหันไปที่พนัง ผมเลยหันตามไป  เป็นรูปผู้ชายกับผู้หญิง แขวนคู่กันอยู่บนพนัง…. ท่านทั้งสองก็ดูท่าทางใจดีเหมือนคุณตาคุณยาย แต่รูปสองรูปที่แขวนอยู่ ดูเก่ามากจนผมตกใจ  แล้วจู่ๆพี่พีชก็นั่งลง  ผมเลยนั่งตามครับ  อ๋า……ผมคงไม่ต้องอธิบายสินะ….




“พ่อครับแม่ครับ…..ผมพาแฟนมาแนะนำให้พ่อแม่รู้จักครับ”พี่พีช พนมมือขึ้นแล้วพูดกับรูปภาพ  ผมเองก็พนมมือเหมือนกันครับ




“สะ….สวัสดีครับ”  ผมพูดเสียงเบา




“พ่อครับ…แม่ครับ….นี่กันต์ แฟนผม พวกเราคบกันมา สี่เดือนกว่าๆแล้วครับ ขอโทษที่พามาแนะนำให้พ่อแม่รู้จักช้านะครับ”

ผมนั่งเงียบแล้วมองรูปท่านทั้งสอง  รูปท่านสองคน ไม่ได้ยิ้มกว้างครับ เป็นรอยยิ้มเล็กๆแต่เต็มไปด้วยความอบอุ่นที่ผมรู้สึกได้….




“ผมไม่รู้ว่า ถ้าเกิดพ่อกับแม่ยังอยู่ข้างผม แล้วผมพามันมาหาแบบนี้ ผมจะโดนดุ โดนด่า อะไรบ้าง ที่ตัวผมไปคบกับผู้ชายด้วยกัน….แต่ผมคิดว่า ถึงพ่อแม่จะดุจะด่าผม สุดท้ายแล้ว พ่อแม่ก็คงยอมให้ผมคบกัน เพราะพ่อกับแม่ใจดี และเข้าใจพีช….ตอนนี้ที่พีชพากันต์มาหาพ่อกับแม่ ผมไม่รู้ว่าพ่อกับแม่เห็นกันต์ไหม แต่ผมก็อยากจะพากันต์มาหาพ่อกับแม่ อยากให้พ่อกับแม่ได้รู้จัก  กันต์เป็นเด็กดีมากครับแม่….ผมเจอกันต์ที่โรงเรียนXXXสมัยนั้นกันต์หัวเกรียนครับฮ่ะๆ แล้วพอพีชได้อยู่กับกันต์บ่อยๆ พีชก็ไม่รู้ว่าตัวพีชไปรักกันต์ตั้งแต่ตอนไหน…พีชพยายามมากเลยนะแม่  แม่กับพ่ออาจจะอยู่ไม่ทันดูตอนที่พีชโตเป็นหนุ่ม มีสาวๆมาห้อมล้อมพีชเยอะมาก  คงเหมือนกับพ่อตอนหนุ่มๆล่ะมั้ง ฮ่ะๆ  แล้วตอนนี้เราสองคนก็คบกันแล้วครับ  ที่จริงผมอยากจะให้พ่อแม่ได้เห็นกันต์นะ เคยคิดว่าถ้าหากพ่อแม่มีชีวิตอยู่ ผมจะให้พาไปขอมันแต่งงานด้วย แต่ไม่เป็นไรครับ พีชแค่อยากจะให้กันต์ได้รู้จักพ่อกับแม่ อยากให้พ่อกับแม่ได้เห็นกันต์ พีชรักพ่อกับแม่นะครับ”


ผมนั่งมองรูปพ่อกับแม่พี่พีช สลับกับมองไอ้พี่พีชบางครั้ง ตอนที่พี่พีชพูด บางครั้งเสียงพี่เขาก็ดูสั่นๆ ผมก็ได้แต่ยื่นมือไปลูบที่หลังพี่เขาเบาๆ





“กันต์……นี่พ่อกับแม่พี่เองนะ ตอนนี้ท่านสองคนคงอวยพรให้เรารักกันนานๆ” พี่พีชหันมายิ้มให้ผม  ผมก็พยักหน้าแล้วยิ้มเล็กๆตอบกลับไป




“รู้ไหม…ไม่มีอะไรที่แน่นอนบนโลกใบนี้….ตัวพี่เอง ก็ไม่กล้าบอกว่าพี่จะอยู่กับกันต์ตลอดไป…แต่ว่า….”


ไอ้พี่พีชเว้นช่วงแล้วยื่นมือมาจับมือผมทั้งสองข้าง




“เราจะอยู่ด้วยกันให้ได้นานที่สุดนะกันต์…….” พี่พีชจับมือสองข้างของผมแน่น  ผมเลยจับตอบแน่นกว่าเดิม




“ครับ….เราจะอยู่ด้วยกันให้ได้นานที่สุด…”

ผมบอกแล้วยิ้มให้พี่พีช   มันยิ้มให้ผม เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาเลยครับ  แล้วมันก็ค่อยๆขยับหน้าเข้ามาใกล้ผม….เฮ้ยๆ!!!  ผมรีบเอามือดันหน้ามันออก




“พ่อกับแม่พี่ดูอยู่นะครับ…”ผมบอกพี่พีช  พี่พีชก็รีบหันไปไหว้ขอโทษคุณพ่อคุณแม่ใหญ่เลยครับ   แล้วเราสองคนก็ลงมาด้านล่างกัน  คุณตาคุณยายก็ปู่เสื่อ แถมมีอาหารมากมายเรียงรายรออยู่แล้วครับ




“แล้ว แล้วเบาะ? มาๆ นั่งกินนำกัน” คุณตาที่นั่งอยู่กวักมือเรียกผมกับพี่พีช  ผมก็เข้าไปนั่งข้างๆคุณตา ส่วนพี่พีชนั่งข้างคุณยายครับ




“แล้วพวกบักย้ง คึบ่ได้มานำ” คุณยายกันไปถามพี่พีช คงถามหาพวกพี่ย้งมั้ง




“มันติดสาว” พี่พีชตอบแล้วจกส้มตำที่คุณยายทำเองขึ้นมาใส่ปาก





“กันต์ กินได้บ่ อาหารอีสานน่ะ” คุณตาถามผม




“กินได้ครับตา  กันต์ชอบอาหารอีสาน ^^”

ผมตอบแล้วจกส้มตำบ้าง  อร่อยมากครับ  อาหารอีสานแท้ๆก็ต้องกินที่อีสานแบบนี้แหละ แซ่บหลายยย  ผมกินไป คุยกับคุณตาคุนยายไปครับ ได้เรียนภาษาอีสานตั้งหลายคำแหนะ ฮ่าๆ  แต่พอผมจะแอบกดอัดเสียงตอนไอ้พี่พีชพูดภาษาอีสานทีไร มันจับได้ทุกที แล้วมันก็ยึดมือถือของผมไปครับ T_T

แค่อยากเก็บโมเม้นน่ารักๆของแฟนตัวเองไว้แค่นี้ทำเป็นหวง  ทีมันนะ  รูปตอนผมนอน ผมหาว ผมกิน ผมเหม่อ  ผมหัวเราะ ผมทำหน้าเอ๋อ มันแม่งถ่ายเก็บไว้หมด แค่ผมขออัดเสียงมันพูดอีสานไว้แค่นี้แม่ง ไอ้งก!!!


พอกินเสร็จ ผมก็เก็บจานไปล้างครับ แต่ไอ้พีชบอกว่า เดียวมันทำเอง ผมทำช้า เพราะเดียวมันจะพาผมไปเที่ยวขอนแก่นครับ เย่!!!    ผมรีบไปเชคตัวเองในห้องน้ำ หล่อมากไอ้กันต์!!!>////<  จะหลีสาวขอนแก่นครับ ฮ่าๆ เขาบอกว่า ผู้หญิง มข งามแต้ๆ


  ผมนั่งคุยกับคุณตาคุณยายระหว่างที่ไอ้พี่พีชล้างจานครับ  ไม่นานมันก็ออกมา
มันใส่แค่เสื้อยืด กางเกงยีนส์  ยังดูดีกว่าผมที่แม่งแต่งเต็มยศ T_T โลกไม่ยุติธรรมสำหรับกูเลย!!!!




“ตา ยาย เดียว พีชพากันต์ออกไปเที่ยวก่อนนะครับ” อีพี่พีชมันกลับมาพูดภาษากลางครับ  =3= พูดภาษาอีสานน่ารักกว่าร้อยเท่าล้านเท่า!!!!




“พากันไปดีดีเด้อ!!!” ยายพูดแล้วโบกมือให้  ผมเลยโบกมือกลับแล้วไหว้คุณตาคุณยายก่อนขึ้นรถ




“พี่จะพากันต์ไปเที่ยวไหนอ่ะ!!” ผมถามอย่างตื่นเต้นครับ เพิ่งจะเคยมาขอนแก่นนี่นา




“ไม่รู้หวะ……ไปไหนดี….มข?” ไอ้พี่พีชหันมาถามผม




“ที่ มข มีอะไรบ้างพี่”




“ไม่รู้ว่ะ  หรือมึงจะเดินห้าง? มีเซ็นทรัลอยู่ แต่เดียวตอนเย็นไปถนนคนเดินกัน”




“อืม…..งั้น พาผมขับรถดู มข หน่อยนะ!” 

ผมพูดจบไอ้พี่พีชก็พาผมขับไปที่ มข  ทันทีครับ  พอถึงประตูทางเข้ามันก็พาผมไปไหว้เจ้าพ่ออะไรสักอย่าง เขาบอกว่า นักศึกษามักจะมาขอพรกันที่นี่


พี่พีชเลยพาผมมาขอพรครับ  ผมกับไอ้พี่พีชนั่งลงจุดธูปพนมมือ ไม่นานก็มีผู้หญิงหลายคนมาไหว้  และทุกคนแม่งเลือกนั่งข้างพี่พีชหมดเลย
ส่วนคนที่นั่งข้างผมก็ยืดคอมองพี่พีช เฮ้ยๆ….เกรงใจกูบ้าง= =;; ไอ้พี่พีชลุกขึ้นแล้วยื่นมือมาที่ผม




“เอาธูปมา เดียวเอาไปปักให้” มันบอก  ผมก็ยื่นธุปให้มัน  ผู้หญิงแม่งมองตาม  มันลุกผู้หญิงก็ลุกครับ เดินตามไปปักธูปข้างมัน  ผมก็นั่งหล่อรอมันปักธูป




“ป่ะ……”พอมันเดินกลับมา มันก็ยื่นมือมาอีก  ผมเลยยื่นมือไปจับมือมันครับ  แล้วมันก็ดึงผมให้ลุกขึ้น  แต่ขาผมเหน็บกิน เลยเซ  มันเลยประคองไว้ ไม่ต่างอะไรกับการกอดเลย  ผู้หญิงแม่งกรี๊ดกันใหญ่  กูอายครับT_T




“หึ….มึงตั้งใจหรือเปล่าเนี่ย” ไอ้พี่พีชพูดแล้วหัวเราะผมครับ




“ตั้งใจเหี้ยอะไรล่ะ! ปล่อยเลย” ผมดันมันออกแล้วรีบเดินไปที่รถ  ถึงอย่างนั้นก็ได้ยินเสียงหัวเราะ หึหึ ของมันตามมาติดๆ   พอขึ้นรถ ผมก็ถามมันว่าจะพาไปไหนอีก  มันก็บอกว่า เดียวพาขับดูรอบๆ แล้วเดียวจะพาไปอีกที่


มันก็พาผมขับไปเรื่อยครับ….ผมเองก็แอบมองสาวขอนแก่นอยู่…ขาวน่ารักไม่แพ้สาวเชียงใหม่เลย>////< โอ้ยย คนนั้นแม่งใส่เสื้อกระดุมแทบปริออกอยู่แล้วววว  พอมันเห็นผมมองเยอะเข้า มันก็ยื่นมือมาตบหัวผมแล้วพูดเสียงดังใส่ว่า  มึงจะมองเหี้ยอะไรนักหนา!! ผัวนั่งอยู่ข้างๆเกรงใจบ้าง!!   กูก็ผู้ชายนะ มองผู้หญิงมันเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรือไง=3=!!




“ถ้ารู้ว่า สาวที่นี่สวยขนาดนี้ กันต์มาเรียนที่นี่ดีกว่า!” ผมเกาะกระจกมองผู้หญิงที่เดินไปเดินมา  อยากได้ๆๆๆๆ




“เดียวมึงโดนตีนกูไอ้กันต์!!”




“ทำไม  หึงหรือไง?” ผมทำหน้ากวนหันไปถามมัน




“เออ!!!! รู้แล้วอย่าทำให้กูหึง หึงมากๆกูเอามึงไปฆ่าหั่นศพไม่รู้ด้วยนะ”




“=[]=!! ไอ้โรคจิต!!!” แม่ง พูดจาทำให้กูรู้สึกว่าคบกับมันแล้วไม่ปลอดภัยจริงๆ T_T   



แล้วตอนนี้มันพาผมขับมาที่สะพานสีขาวในมหาลัย  มันบอกผมว่า ถ้ากลั้นหายใจจนผ่านสะพานนี่ไปได้ คำอธิฐานจะเป็นจริงครับ   พอถึงสะพาน ผมก็บอกมันว่าเหยียบให้มิดเลยนะ!! แล้วผมก็กลั้นหายใจ


แต่ไอ้เชี่ยนี่มันขับแค่ 20 ครับ!!!  ผมเกือบตาย=[]=!!!   พอพ้นสะพาน ไอ้พี่พีชก็จอดรถหัวเราะผมใหญ่เลยครับ




“ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆ หน้ามึงตอนกลั้นหายใจเหมือนกบเลยวะ ฮ่ะๆๆๆ” มันเขย่าหัวผมแล้วหยิกแก้มผม  ผมเลยปัดมือมันออก




“เออ!!เหมือนกบแล้วไงวะ ทำไมไม่ขับเร็วๆ กลัวแฟนไม่ตายเหรอครับ!!”




“เอ้าไอ้นี่ ถ้ากูขับเร็วมันจะได้ผลเหรอ!!! แล้วนี่มึงขออะไร บอกกูหน่อย”




“ไม่บอก!!!!”




“บอกมา!!!!!!!!!” มันเอามือมาบีบแก้มผม ตอนนี้ปากผมคงทุเรศน่าดู




“ความลับ!!!!!!!”




“บอกกูมา!!!”




“ม่ายยยยยยบอกกกก”




“ไม่บอกกูจูบ!!!!”




“ผมขอให้เราได้อยู่ด้วยกันนานๆครับ!!!!” โดยไม่ลังเล= = ผมรีบบอกมันทันทีครับ




“ขอเหมือนกู  มึงลอกกูเหรอกันต์!!”




“ลอกเหี้ยอะไรล่ะ!!”




“ถ้าไม่ได้ลอกแสดงว่าเราใจตรงกัน-.,- มา จูบทีนึง จู่ๆกูก็อยากจูบมึง” มันหลับตายื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม




“มึงก็อยากตลอดนั่นแหละ!!! ไม่ให้จูบเว้ย! ขับรถพาไปเที่ยวต่อเลย!!” ผมดันหน้ามันออก แต่มันก็พยามจะจูบผมอยู่นั่นแหละ  ฮว๊ากกกกกกกกกกกกกกก ใครก็ได้มาเอามันไปที!!




“ออกไป ไม่เอา ไม่จูบบบบบ”




“นิดนึงนะ~~~ จุ๊บเฉยๆก็ได้” ดูไอ้เวรนี่มันอ้อนครับ  ใครอยากจูบมันบ้าง เดินเรียงคิวมาเลยครับ T_T




“โว้ยยยย ทำไมกูต้องยอมมึงทุกทีเนี่ย!!!” ผมพูดแล้วหลับตารอให้มันทำการข่มขื่นผมด้วยปาก……







เมื่อไหร่จะเข้าใจ~ เมื่อไหร่จะรักกัน  หาเราทั้งสองไม่ยอมเปิดใจ





เสียงสวรรค์ดังขึ้น!!!! ปากมันยังไม่โดนปากผมเลยครับ ผมรีบควักมือถือขึ้นมา  ไอ้โชโทรมาล่ะ  กูขอบคุณมึงจริงๆโช !!  แต่ไอ้เหี้ยพี่พีชมันหันกลับไปทุบพวงมาลัยใหญ่เลยครับ




“เหี้ยเอ้ยยย ใครโทรมา!!!!!” แล้วมันก็หันมาถามผม





“ไอ้โชครับพี่………ว่าไงมึง!!!” ผมบอกแล้วกดรับสาย




“เปิดโฟน!ให้กูได้ยินด้วยว่าพวกมึงคุยอะไรกัน” ไอ้พี่พีชบอกผม  ผมเลยต้องเปิดครับ




‘ฮัลโหลๆ  กูโทรมารบกวนตอน ฟีจเจอริ่งกันหรือเปล่าครับ?’  เสียงกวนๆของไอ้โชดังมาตามสาย




“เออ!!! โทรมาได้ถูกเวลามาก กูกลับไปเมื่อไหร่ มึงเตรียมตัวได้เลยไอ้โช!!!” ไอ้พี่พีชพูดเสียงดังใส่ไอ้โชครับ ผมแอบสมน้ำหน้าพี่พีชได้ไหม -.,- สะใจเล็กๆน่ะ ฮ่าๆ




‘กันต์!! แฟนมึงจะรังแกคนอ่อนแอแบบกู มึงต้องปกป้องกูนะ’ ไอ้โชพูดเสียงอ้อนผมมาตามสาย เสียงแม่งน่าถีบมากกกก




“มึงอย่ามาอ้อนแฟนกู!! มึงโทรมาหามันมีอะไร!!!!”  พอผมจะอ้าปากพูด ไอ้เหี้ยพี่พีชก็พูดแทรกขึ้นมาตลอดครับ     โว้ย!! ขอกูมีบทพูดบ้างเถอะ




‘ไม่มีอะไรพี่  คิดถึงมัน เลยโทรหา ฮ่ะๆๆๆ’




“วอนตีนกูแล้วมึง!! เดียวกูโทรบอกไอ้ย้งไปกระทืบมึงตอนนี้เลย!!”




‘กลัวแล้วคร๊าบบบบ  แล้วนี่พวกพี่ไปไหนกัน? ผมกับพวกไอ้คุณไปหาที่บ้าน ไม่มีใครอยู่เลย’




“คือ กู มาเที่ยวขอนแก่น พรุ่งนี้กลับ” ผมปิดปากไอ้พี่พีชแล้วพูดบ้างครับ




‘ไปกันสองคนเหรอ  ไม่ชวนกูเลยนะ’




“ใครจะชวนให้มึงมาเป็น กขค ระหว่างกูกับมันวะ!!” ไอ้พี่พีชแกะมือผมออกแล้วโวยวาย




‘พี่พีช ใจแคบจังเลย ระวังไอ้กันต์หนีมาซบอกผมนะครับ’




“มึงลองหนีดูสิ กูจะฆ่าแม่งทั้งสองคน!!!” มันทำตาขวางใส่ผม  ไอ้เหี้ยโช มึงไปยั่วโมโหมันทำไมเนี่ย=[]=!!




“มึงเลิกพูดจายั่วพี่พีชได้แล้ว  เดียวกูได้ตายห่าก่อนกลับเชียงใหม่ ”




‘ยั่วอะไร กูไม่ได้ยั่ว ผัวมึงคิดไปเองทั้งน๊านนนนน’




“ก็นั่นแหละ!! แค่นี้ก่อนนะมึง มันจะแดกหัวกูแล้ว”

ผมบอกแล้วหันไปมองไอ้พี่พีชแม่งนั่งทำหน้าหมาป่วย แถมมันก็จะพยายามแย่งมือถือไปจากมือผมด้วย  กูก็เปิดโฟนให้ฟังแล้วยังจะวุ่นวายอีก บุ้ย!!




‘เออ  แค่นี้นะ  รักมึงนะ จุ๊บ!!!จุ๊บ!!!!!’ ไอ้เหี้ยโชแม่งจุ๊บเสียงดังมาก ไอ้พี่พีชหันควับมามอง




“จุ๊บพ่อง!!!!!!!!!!!”  มันพูดเสียงดังแล้วแย่งมือถือผมไปกดตัดสาย  มันทำท่าจะปามือถือผมทิ้งด้วยครับ  ไอ้เหี้ยยยยย=[]=!! โนเกียในตำนานของกู!!!!





“อย่านะโว้ยย ไม่มีเงินซื้อใหม่!!!!”   ผมจับมือมันไว้ทันก่อนที่มันจะโยนทิ้งครับ  แม่ง สงสัยต้องพามันไปวัดให้จิตใจมันร่มๆกว่านี้หน่อย




“เดียวกูซื้อให้พร้อมเบอร์ใหม่!!!”




“ไม่เอา!!! เอาของกันต์มา!!!!!” ผมแย่งมือถือเน่าๆของผมคืนมาได้สำเร็จ  มันทำหน้าหมาเป็นเรื้อนใส่ผมครับ  งอนเข้าไป เดียวผมตบด้วยปากแล้วหายแน่นอน!!




“ถ้าไอ้โชโทรมา มึงต้องให้กูรับ”




“เพื่อนกันต์นะพี่!!”




“แต่กูว่ามันไม่ได้คิดกับมึงแค่นั้นนี่หว่า!!! ”




“คิดมากอีกแล้ว! ไร้สาระ ถ้ามันไม่ได้คิดแค่นั้นแล้วไง!!??”




“กูกลัวมึงชอบมัน”




“เดียวพ่อเอาโนเกียฟาดหัว!!!!  เชื่อใจกันบ้างสิวะ จะกลัวอะไรเล่า! บอกแล้วไง ตอนนี้…หัวใจของผมน่ะ..มันอยู่ที่พี่นะ….”

อ้วกกกกกกกกกกกก พูดเองอ้วกเอง   บรึ๋ยยย กูพูดอะไรที่มันชวนคันคะเยอออกไปได้ยังไงกัน  ทำไงได้ครับ  ไอ้เหี้ยพี่พีชแม่ง พูดอ้อมๆมันไม่เข้าใจ  ต้องกลั้นใจพูดออกไปตรงๆ




“………..ดี!! หัวใจมึง กูไม่คืนให้นะ! แล้วหัวใจกู…มึงต้องดูแลดีดีด้วย!!” มันพูดแล้วต่อยมาที่หน้าอกผมเบาๆ




“แน่นอนอยู่แล้ว!!!”ผมเองก็ต่อยหน้าอกมันคืนไปเบาๆเหมือนกันครับ  ผมกับมันจ้องกันสักพัก พอมันยิ้ม ผมก็รีบหลบสายตามันทันที  จ้องมันนานๆ ทำให้หัวใจผมเต้นผิดจังหวะทุกทีเลย …..




 (ต่อด้านล่าง)
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 18 (หน้า 2) [24/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 24-07-2012 19:34:47



-------------------------------------------------------   






Check in @central KK  with  Gun M79! 



ระหว่างที่ผมนั่งรอไอ้พี่พีชไปตักอาหาร ผมก็เอามือถือมันมาเชคอินครับ  พอดีมือถือผมทำไม่ได้T_T  ชื่อเฟชผมเท่ไหม ฮ่าๆ   พอผมเชคอินปุ๊บ  พวกไอ้พี่ย้งมากดไลค์มันหมดเลยครับ


Yong Yong :: ไปเที่ยวกับเมียไม่บอกพวกกูเหรอหะมึง!!


นาย ธัญวา *3* :: สงสัยไปไหว้พ่อแม่สามี!


ChiN Chan :: ไอ้สัดธัญ มันไปเซ็นมึงไม่เห็นมันเชคอินเหรอ!!!


นาย ธัญวา *3* ::  กูเห็น  แล้วมึงไม่เห็นเหรอ เซ็นทรัลขอนแก่น!!!!


Khunnie moe :: ถ้าไอ้เหี้ยกันต์อยู่ข้างพี่ ฝากตบมันด้วย ไปแม่งไม่บอกเพื่อน!!!


 เชี่ยคุณ  กูนั่งอยู่หน้าจอ!!!!!   


เต้ หล่อเกรียน :: กูอยากไป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


SouTa….ค่อน? :: ผมจะโทรไปขัดขวางการฟีตเจอริ่งอีกนะครับ!!


แม่ง  ถ้าไอ้พี่พีชมาเห็นตายแน่มึงไอ้โช ฮ่าๆๆๆ


PeAch Gun ::  @ ไอ้คุณ  อะไร ใครจะตบกู  กูเป็นคนเชคอินเองแหละ!!!
                        @ ไอ้โช  มึงระวังให้ดีนะโช เดียวหัวจะหลุดไม่รู้ตัว!!



หนุกหนาน เริงร่า  ฮ่าๆ ไอโฟนแม่งเจ๋งอ่ะ  ขอแลกกับโนเกียได้ไหมว่ะ T_T    ผมนั่งจิ้มๆอยู่  ก็มีอะไรเย็นๆมาโดนแก้ม  มันคือแก้วน้ำที่ไอ้พี่พีชเอามาใส่แก้มผม




“เชคมือถือกูเหรอ?”




“เปล่า  เล่นเฟช! เชคอิน  พี่ดูดิ พวกพี่ย้งมาไลค์เร็วโคตร” ผมยื่นไอโฟนให้ไอ้พี่พีชดู  พี่พีชมันก็ยิ้ม แล้วเอาไปจิ้มๆๆ สงสัยตอบพวกพี่ย้งครับ   




พอผมวางมือถือ มือหนึ่งผมก็จับตะเกียบ  อีกมือ หยิบของกินจากสายพานที่ไหลมา จงมา จงมา  เนื้อจานนั้นที่ผมเล็งไว้กำลังไหลมาแล้วครับ


  เป็นอะไรที่ลุ้นสัดๆ ผมเคยไปกิน  ที่เล็งๆไว้คนอื่นแม่งแย่งแดกหมด= =   ส่วนไอ้พี่พีชมันก็กินซูชิของมันไปครับ มันบอกว่า อยากกินอะไรก็เอาใส่ กินไม่หมดเดียวมันช่วย  ผมก็หยิบแล้วเทใส่ๆ
พอเห็นว่าผมไม่หยุดสักที มันก็ตีมือผม  บุฟเฟ่ต์ มันก็ต้องกินเยอะๆจะได้คุ้ม  ไอ้พี่พีชแม่งไม่รู้อะไรเลย=3=




 แชะ!!!!




=[]=!!




“ถ่ายอะไร!! เอามาดูเลยนะเว้ย! ถ่ายกันต์ท่าอุบาทว์ๆอีกแล้วใช่ไหม!”  ผมกำลังอ้าปาก กำลังจะกินเนื้อ  จู่ๆไอ้เชี่ยพี่พีชแม่งยกไอโฟนมันขึ้นมาถ่ายเฉยเลย




“ฮ่าๆ แม่ง อ้าปากไม่พอ เสือกทำตาปรือๆอีก  ไม่ต้องห่วง เดียวกูแต่งให้สวยๆ”




“สวยพ่อง!! เอามาลบเลย!!!!”  ผมยื้อไปแย่งมือถือจากมัน  แต่มันแม่งชูขึ้นสุดแขนเลย ไอ้เหี้ยยยยพีชชช!!




“เอามา!! อยากได้รูปก็บอกดีดีดิวะ จะให้ถ่าย!! ไม่ต้องมาทำตัวเป็นโรคจิตแอบถ่ายแบบนี้!!!”




“ไม่เอา  มันไม่เป็นธรรมชาติ!!!! กูรักธรรมชาติ!! ธรรมช๊าติ ธรรมชาติเหมือนหน้ามึงน่ะ” สาบานได้ครับ ว่ามันกับผมคบกันอยู่ และเรารักกันมากๆ?   ไม่ใช่แล้วโว้ยยยย=[]=!!!




“เออ แม่ง !! ทีจะอัดเสียงตัวเองไว้ฟัง ไม่ให้ทำ  เหี้ยที่สุด=3=” ผมพูดแล้วเลิกสนใจมัน เดียวพอมันลืมมือถือวางไว้ผมก็จะแอบไปลบออกเอง




“ที่มึงด่าว่าเหี้ย  เป็นแฟนมึงนะครับ”




เคร้ง!!!!!


พนักงาน เดินมาเก็บจานมาได้จังหวะมาก  พนักงานสาวคนนั้นทำจานตกครับ แล้วทุกคน ไวต่อเสียงมาก หันมามองกันหมดเลย  พนักงานทั้งร้านเลยพูดพร้อมกันว่า  ขอโทษคะ/ครับ  พอพูดจบ ทุกคนก็หันกลับไปกินต่อเหมือนเดิม




“หึ….ทำไมว่ะ  กูเป็นแฟนมึงนี่น่าตกใจขนาดนั้นเลยเหรอ” มันไม่ได้น่าตกใจอะไรหรอก ถ้ากูเป็นผู้หญิง  = =  มึงลืมไปหรือเปล่าไอ้พี่พีชว่าแฟนมึงเป็นผู้ชาย!!!!!




“เออ! เลิกพูด กินๆไปได้แล้ว”




“ป้อนกูหน่อย”




“ไม่ได้เป็นง่อย แดกเองสิวะ”




“เฮ้ย!!!! ทำไม จู่ๆ มือกูก็ขยับไม่ได้ กูเป็นง่อย กันต์ๆ พี่เป็นง่อย” มันทำมือหงิก ปากเบี้ยว  ง่อยเหี้ยอะไร มาอ้อนกูทำไมในที่แบบนี้  โอ้ยยย ให้มันกลับไปโวยวายดีกว่าให้มันมาอ้อนแบบนี้อีกครับT_T




“ตอแหล!!  โอ้ย!! ตบหัวกันต์ทำไมวะ!!” มันเอามือมาตบหัวผม หน้าเกือบทิ่มลงหม้อชาบู




“กูอุตส่าห์ทำตัวดีดีเพื่อมึง  ยังมีหน้ามาด่ากูตอแหลอีก  หรือมึงชอบแบบรุนแรง!?” นี่คือ….ดีแล้ว? ใช่ไหม= =




“เอ้า!!! อ้าปาก เร็วด้วย”  ผมคีบกุ้งแล้วยื่นให้มันที่นั่งมองผมด้วยสายตาไม่เป็นมิตร  มึงนี่กูพูดอะไรออกไป ปุ่มงอนแม่งทำงานตลอด




“ร้อน เป่าให้กูด้วย”




“ปากมึงไม่มีออกซิเจนหรือไง!”




“มี! แต่กูอยากได้ออกซิเจนของมึง”




“เรื่องมาก!!!”

ได้แค่พูดครับ สุดท้ายก็ต้องเป่าแล้วยัดใส่ปากให้มัน   มองเข้าไป คนในร้าน มองกันเข้าไป ไม่เคยเห็นแฟนพลอดรักกันเหรอวะ!!! T/////T  แล้วไอ้เหี้ยนี่ แม่งเคยอายบ้างไหมเนี่ยยยย มึงช่วยแคร์สื่อหน่อยได้ไหม




“มึงป้อนแล้วอร่อยเป็นล้านเท่าเลย”


มันเคี้ยวแล้วยิ้ม  ผมนี่ดึงฮู้ดขึ้นมาใส่ ก้มหน้าก้มตากินไม่อยากสบตาใครเลย    แล้วมันยังมีหน้ามาบอกว่า  เอาให้เต็มที่เลย เดียวพรุ่งนี้ก็กลับ ไม่มีใครจำหน้าเหี้ยกๆของมึงได้หรอก
ใช่เซ่!!! กูมันเหี้ยกก ไอ้หล่อ!!!! ToT





TBC.
------------------------------------------------------------ 
 

ทริปขอนแก่นของสองคนนี้ยังไม่หมด  เดียวมาต่อตอนหน้านะครับ *3*


หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 18 (หน้า 2) [24/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Ju ที่ 26-07-2012 20:48:32
ฮ่าๆๆๆๆ ตอนนี้น่ารักเบาๆ

+เป็ดให้ด้วย
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 18.5 (หน้า 2) [27/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 27-07-2012 20:40:53
ตอนที่ 18.5






บรรยากาศ ถนนคนเดินที่ขอนแก่น ครึกครื้นมากครับ  แถมยังไม่แออัดเหมือนที่เชียงใหม่  เดินสบายๆ  พอขับรถมาถึง พี่พีชมันก็ถ่ายรูปผมแบบไม่ทันตั้งตัว คงได้รูปทุเรศๆไปอีกนั่นแหละแม่งT_T


พอถ่ายแล้วมันก็อัพเฟช เชคอิน  มันบรรยายใต้ภาพว่า  พาลิงมาเดินถนนคนเดินขอนแก่น  ว่องไวอีกเช่นเคยครับ  เพื่อนเหี้ยๆของผมและไอ้พี่พีชแม่งกดไลค์กันใหญ่  ฮืออ กูอยากลบออกกก



“พี่พีชๆ อยากกินกล้วยปั่น!” ผมที่เดินๆอยู่ รีบดึงเสื้อไอ้พี่พีชไว้ เพราะมันแม่งเดินไวมาก คนขาสั้นๆอย่างผมเดินตามไม่ทันT_T




“ไม่อยากกินกล้วยกูบ้างเหรอ”

มันหันหน้ามาพูดแล้วยื่นแบงค์ร้อยให้ผม  จะอ้วกครับ  ผมยังไม่เคยเห็นของไอ้พี่พีชหรอกนะ แล้วก็ไม่อยากจะนึกด้วย  ผมเตะมันเบาๆไปทีหนึ่ง  แม่ง ทะลึ่งไม่เลือกสถานที่




“ อร่อย! กินไหมพี่พีช” ผมยื่นแก้วให้มัน มันก็ก้มลงมาดูด  เฮ้ย!!มึงดูดหรือสูบ  ล่อไปครึ่งแก้ว  ไม่จี๊ดขึ้นสมองเหรอว่ะ=[]=!!




“อร่อยๆ ไปซื้อมาอีกแก้วของกูนะ มึงห้ามกินด้วย” มันบอกแล้วไล่ผมไปซื้อ  โว้ยยย แดกของกูไปครึ่งแก้ว แล้วยังใช้ให้กูไปซื้ออีก !  ผมต้องจำใจเดินกลับไปซื้อมาให้มันครับ  ไกลนะไอ้เหี้ยพี่พีช!!! 



  ผมรีบใช้ขาสั้นๆของตัวเองเดินกลับไปซื้อให้มันครับ  พอกลับมาที่เดิม  มันก็หายไปไหนไม่รู้  =[]=!!! เฮ้ย!!! ไอ้พี่พีชหาย!!


ผมลองเดินตามหามันแถวๆนั้น ก็ไม่เจอมันเลย  โว้ยยย ทำไมไม่รอวะ ผมโคตรเกลียดเลยครับ เวลากลับมาแล้วไม่เจอใครเนี่ย!! มันทำให้ผมรู้สึกแบบว่า เหมือนหลงทางน่ะT_T


เคว้งมากครับ ไอ้บ้านั่นมันหายไปไหน  ผมยืน หมุนไปมามองหามัน   แม่ง  มันหล่อขนาดนั้น น่าจะมีออร่าออกมาให้ผมมองเห็นบ้างนะ!!!!




“กันต์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”  ผมหันไปมองตามเสียง  เห็นมือสองมือกำลังโบกไปมาอยู่ครับ  ผมจำได้ แขนขาวๆนั่น แขนไอ้เหี้ยพี่พีช! ผมรีบเดินไปหามัน  เพราะมันแม่งตะโกนเรียกชื่อผมไม่หยุดเลย

ไอ้เหี้ย ถ้ามึงเห็นกูก็เดินมาหาสิวะ ทำไมมันชอบทำให้ผมรู้สึกอับอายแบบนี้ครับT_T




“ตะโกนทำไม!!! แล้วทำไมไม่รอ ไปอยู่ไหนมา!!” ผมโวยใส่มัน  มันก็มองผม




“กูอยู่ที่เดิม  มึงนั่นแหละ เดินไปผิดด้านไอ้โง่บัดซบ!! แล้วที่กูต้องยกมือตะโกน เพราะ กูมองตามมึงแล้วจู่ๆมึงก็หายไป ทำแบบนี้คิดว่ามึงคงเห็น!”

มันผลักหัวผมแรงๆ แม่ง……กะ….กะ…ก็กูไม่เคยมาขอนแก่นนี่หว่าT^T




“แม่ง…มือถือมีทำไมไม่โทรหา!!!”




“….ทำไมกูมีแฟนเป็นควาย โง่ดักดาน สมองปลาทอง แบบนี้วะ เอ้า!!!”

 มันกุมขมับแล้วส่ายหัว ก่อนจะล้วงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง…มันคือ….โนเกียเน่าๆของผมเองครับ 




“เฮ้ย!!! เอาไปตอนไหนวะ!!” ผมรีบคลำกระเป๋ากางเกงตัวเองดู  ทำไมผมไม่รู้ตัวเลยวะ!!




“ไอ้กันต์!!!! มึงลืมวางไว้ที่ชาบู กูก็เก็บมาให้ นี่มึงจำอะไรได้บ้างไหมเนี่ย!!!!”

ไอ้พี่พีชมันเอานิ้วจิ้มหน้าผากผมไม่หยุดเลยครับ คนที่เดินผ่านไปมา มองบ้าง ขำบ้าง แอบถ่ายรูปบ้าง= = หรือมันถ่ายคลิปวะ?




“โอ้ย เจ็บนะ!! ไอ้แรงควาย!” ผมปัดมือมันนออก  มันหัวเราะหึ ในลำคอ




“เดียวแม่งก็ลืมผัวตัวเอง  มา!อย่าหลงอีกล่ะมึง!”

มันดึงแก้วน้ำในมือผมไปดูด  ส่วนมืออีกข้างของมันจับมือผมเอาไว้ครับ  =3= ปากบอกกลัวกูหลง แต่ที่จริง ก็แค่อยากจะจับมือกูล่ะว้า!!!!!!!!!!!! แต่ผมก็นะ ยอมให้มันจับโดยไม่ขัดขืน -/////-   


ผมกับมันเดินจูงมือกันดูนั่นดูนี่ไปเรื่อย แต่ส่วนใหญ่พวกผมสองคนเล็งแต่ของกินกันมากกว่าครับ-.,- เพิ่งกินชาบูมา ยังยัดลงได้อีก ฮ่าๆ  ไอ้พี่พีชแวะซื้อทาโกะอีกแล้ว  เห็นทาโกะแล้วนึกถึงวันที่ถูกมันหอมแก้มครั้งแรก  แต่พักหลังๆนี่ชักมีแต่ผมที่หอมแก้มมันนะ= =




“เหนื่อยหรือยังกันต์?” ไอ้พี่พีชหยุดเดินแล้วหันมาถามผมที่เดินตามมันทุกฝีก้าว




“เริ่ม ล้าๆแล้วล่ะพี่  ปวดเท้าด้วยอ่ะ”  รองเท้านรกมันก็เริ่มจะกัดส้นของผมแล้วด้วยครับ




“ป่ะ  งั้นกลับบ้านกัน”   ไอ้พี่พีชพูดแล้วกระชับมือที่จับมือผม




“ครับ..”


ไอ้พี่พีชพาผมเดินออกได้สะดวกมากๆครับ เพราะถ้ามีคนขวางอยู่ มันก็สะกิดๆแล้วบอกว่าขอทางหน่อยๆ  ไหล่ผมแทบไม่ได้ชนใครเลย แถมมันไม่ยอมปล่อยมือผมเลยด้วย


ผมชอบนะ..เวลาที่พี่เขาจับมือผม..ผมว่า  การจับมือ…มันดูอบอุ่น…เวลาจับมือ ใจผมเต้นแรงกว่าตอนที่มัน กอด หอมแก้ม หรือว่า จูบ ซะอีก






     โอย……กว่าจะเดินมาถึงรถ ตีนระบมไปหมดแล้วววว  ตอนนี้ สามทุ่ม แล้วครับ เดินนานมาก เดินวนไปวนมา เล่นเอารองเท้าเน่าๆของผมรับศึกไม่ไหว




“เป็นไง ขอนแก่น น่าอยู่ไหม?” พอขึ้นรถมา ไอ้พี่พีชก็ถามผม




“น่าอยู่ๆ ผมชอบ  โดยเฉพาะสาวๆ..แจ่มสุดๆอ่ะ”




“พูดแบบนี้อีกที กูจะตบปากมึง”




“เฮ้ย!! อะไรเล่า! ใจร้ายว่ะแม่ง..”




“มึงนั่นแหละใจร้าย พูดจาทำร้ายหัวใจกู  ทำไมมึงชอบพูดถึงผู้หญิงทั้งๆที่มีกูอยู่แล้ว”




“ก็พี่เป็นผู้ชายนี่หว่า”




“มึงอยากได้ผู้หญิง?”





“เปล่า  ผมอยากได้พี่….คนเดียว”




“ตลอดอ่ะมึง!! รู้ดีนักนะ!! วิธีพูดให้กูหายโกรธ หายงอนเนี่ย”  มันผลักหัวผมจนชนกับกระจก  มึงผลลักเบาๆแบบแฟนเขาหยอกกันเป็นไหมไอ้พี่พีช!!!!




“ถ้าไม่รู้ คงรับมือกับคนแบบพี่ไม่ไหวหรอก!!!”

ผมลูบหัวตัวเอง  หัวกูโนไหมเนี่ย    ไอ้พี่พีชหันมายิ้มให้ผมแล้วขับรถกลับบ้านคุณตาคุณยาย    ขับแปปเดียวก้ถึงแล้วครับ   ผมก็ถอดรองเท้าเดินเท้าเปล่าเข้าบ้าน


ใส่แล้วมันเจ็บ  ผมแอบเห็นมีตุ่มน้ำใสๆด้วยแหละ  คืนนี้จะเจาะมัน เวลาเจาะแล้วน้ำมันไหลออกมา ฟินสุดๆ=w=

ที่บ้านตอนนี้ปิดไฟหมดแล้วครับ สงสัยตายายคงเข้านอนหมดแล้ว ผมกับไอ้พี่พีชเดินเข้าบ้านเงียบๆ




“ไปอาบน้ำก่อนเลยนะพี่ กันต์จัดการกับเท้าตัวเองก่อน” ผมบอกไอ้พี่พีชพี่กำลังค้นกระเป๋า




“อาบด้วยกันไหม จะได้เสร็จๆ เสียงน้ำจะได้ไม่รบกวนตายายบ่อยๆ” ไอ้ที่เสร็จนี่อะไรวะ= =? 




“ทะลึ่งแล้ว ไปอาบเลย”




“มึงจะอายอะไร กะอีแค่อาบน้ำด้วยกัน” กูอายเพราะเป็นมึงนี่แหละ!!!




“ไม่เอา รีบๆอาบ กันต์จะอาบต่อ”




“กูไม่ทำอะไรมึงหรอก ป่ะ อาบน้ำกัน!”มันเดินมาดึงผมที่นั่งอยู่บนโซฟา ม่ายยยย กูไม่อาบกับมันเด็ดขาดดดด




“บอกว่าไม่เอาไง” ผมพยามเกาะโซฟาเอาไว้ กลัวมันลากไปในห้องน้ำครับT_T




“กันต์! ใส่แค่กางเกงตัวเดียวอาบก็ได้ ป่ะ! คบกันมาตั้งนาน ทำอะไรให้สมเป็นแฟนกันหน่อย”

ไอ้พี่พีชไม่โวยวายเหมือนอย่างเคย คงเพราะตากับยายนอนอยู่ด้านบนน่ะครับ  แต่แม่ง มันจะมามีอารมณ์อาบกับผมทำไมตอนนี้




“….ไม่ถอดกางเกง?”




“ใช่  ถ้ามึงกลัวว่ากูจะเห็นหนอนมึง ก็ไม่ต้องถอด”




“หนอนพ่อง! ก็ได้ แต่พี่ก็ห้ามถอด โอเคไหม?”




“เออ! แม่ง แล้วกูจะถูไข่ยังไง= =”




“ล้วงเข้าไปสิวะ”

ผมพูดแล้วเดินไปหยิงผ้าเช็ดตัวแล้วเดินตามมันเข้าไปในห้องน้ำ  สถานที่เสี่ยงต่อการเสียตัวสุดๆ แต่เชื่อใจมันครับ มันคงไม่กล้าทำในบ้านที่มีผู้ใหญ่อยู่หรอก


พอเข้าไปในห้องน้ำ ไอ้พี่พีชก็ถอดเสื้อแล้ว ท่อนล่างมันใส่บ็อกเซอร์  แม่ง…หุ่นมันเห็นทีไรก็เจ็บปวดหัวใจทุกที  อยากได้หุ่นแบบนี้ มีขายที่ไหนโว้ยยยยT_T




“เอาผ้าเช็ดตัวมานี้ เดียวแขวนให้ มันสูง กลัวมึงเอาไปแขวนไม่ถึง”

ไอ้สัดพี่พีช! กูแขวนถึงเว้ย!!= =  ผมเดินชนไหล่มันแล้วเอาผ้าเช็ดตัวไปแขวนด้วยตัวเอง  ส่วนมัน ก็หันมามองผมที่ยังไม่ได้ถอดอะไรเลย




“ถอดสิ” มันบอกผมสั้นๆ




“เออ! รู้แล้ว หันหลังไป!”




“หันทำไม? เร็วรีบถอด รีบอาบ จะได้นอน” กูว่า ถ้ามึงอาบไปคนเดียว แล้วกูอาบต่อ คงได้นอนไปนานแล้วล่ะ




“ไม่ชอบให้มอง หันหลังไป”


ผมบอกมันแล้วเดินไปจับตัวมันให้หันหลังให้ผม  มันบ่นๆแต่ก็หันหลังให้แต่โดยดี
ผมรีบถอดเสื้อ ถอดกางเกงยีนส์เน่าๆออกเหลือแต่บ็อกเซอร์เหมือนกับมัน  พอผมบอกว่า เสร็จแล้ว มันก็หันมาทันที  ผมรีบเอามือปิดนมตัวเองไว้ครับ มันชอบแซวเรื่องหัวนมผม T^T




“ถอดแล้วก็อาบน้ำกัน” มันบอกแล้วเปิดฟักบัว ฉีดมาใส่ผม  ไอ้เหี้ย  ร้อนๆ!!   ผมรีบกระโดดหลบ



 
“ฮ่า หลบอะไรของมึง เป็นโรคพิษสุนัขบ้าเหรอ เอ้าๆ สบู่ รีบอาบ กูง่วงแล้ว  โอ้ยเหี้ย! น้ำร้อน!!”

มันเอาฟักบัวไปใส่ตัวเอง  สมน้ำหน้ามัน ทีนี้มึงรู้หรือยัง เมื่อกี้กูหลบอะไร

ผมเดินไปถูสบู่ให้น้องชายที่มุมห้องน้ำ  ส่วนมันแม่งล้วงไม่เกรงใจสายตาผมเลย  ตอนผมหันหลังถูสบู่ มันก็แอบฉีดฟักบัวมาใส่ผม  กูยังถูไม่ทั่วเลย!!!




“กันต์มานี่ๆ เดียวพี่ถูหลังให้” มันเรียกผม  ในมือมันถือฟองน้ำอยู่ครับ  แม่ง  หุ่นเปียกน้ำของมันโคตรเซ็กซี่เลยให้ตายT///T




“ไม่ต้อง เอาแค่ฟองน้ำมาก็พอ มีปัญญาถูเอง!”




“อะไรของมึงอีกหะ  กูจะถูให้ อย่าพูดกวนตีน เดียวกูจับปล้ำในห้องน้ำเลยสัด”

มันเดินเข้ามาหาผมที่แอบอยู่มุมห้องน้ำ  แล้วจับผมหันหลัง  อ๊ากกกกก  หันหลังให้มันทีไรแม่งเสียวทุกที เป็นท่าอันตรายต่อการเสียเวอร์จิ้นมากๆ   ผมพยายามจะหันหน้าไปหามันครับ แต่มันจับไว้แน่น ไม่มีทางหนีเลย




“อยู่นิ่งๆ ถ้ากูบอกว่า ไม่ทำอะไรก็คือไม่ทำ โอเคไหม?”

มันบอกผม  หึ แม่งจะน่าเชื่อถือแค่ไหนวะ  ถ้าผมยั่วขึ้นมามันจะทนได้เร้อ!!  แต่ก็ไม่คิดจะยั่วมันหรอกครับ T_T กลัวเสียตัว    ไอ้พี่พีชมันถูหลังให้ผมจริงๆครับ ไม่รู้ว่ามันใช้อะไรแต่หอมมากๆ  เป็นกลิ่นหอมอ่อนๆ โคตรสบายตัวเลย




“เป็นไง หายเหนื่อยบ้างไหม?”มันถูให้ผมไม่นานมันก็เอาฟักบัวมาราดสบู่ออกให้




“ครับพี่  มา พี่หันหลังมา เดียวกันต์ถูให้มั่ง”

ทำหน้าที่แฟนที่ดีครับ หึหึ-.,-  ไอ้พี่พีชว่าง่ายมาก ผมบอกให้หัน มันก็หันให้ทันทีครับ  แผ่นหลังมันกว้างมากๆ ถ้าเทียบกับของผมแล้วเนี่ย  ดูแมนสุดๆ  อ๊ากก ดูกล้ามมันสิ เป็นมัดๆเลยให้ตาย  ผมอยากมีแบบนี้บ้าง  แต่เอาจริงๆ ผมก็นึกไม่ออกว่าถ้าผมมีกล้ามมันจะเป็นยังไง  คงพิลึกน่าดู




“ให้ได้แบบนี้สิ ว่าที่เมีย” ไอ้พี่พีชย่อตัวลงนิดนึงครับ เพื่อที่จะให้ผมถูได้ทั่วๆ  ขอบใจนะที่รู้ตัวว่ากูถูไม่ถึง= =




“ครับผม คุณวาที่สามี!!” หมั่นใส้มัน อยากเอาฟองน้ำ ถูหัวยุ่งๆของมันจริงๆเลยครับ  พอผมถูเสร็จ ผมก็เปิดฟักบัวล้างตัวให้มัน




“ขอบคุณครับ” ไอ้พี่พีชหันหลังกลับมา จูบหน้าผากผมเบาๆ แล้วมันก็ยื่นผ้าเช็ดตัวมาให้ผม  ผมรีบรับมาปกปิดร่างกายของตัวเองไว้  ก่อนที่มันจะมองไปมากกว่านี้





“รีบปิดเลยนะมึง ยังไงกูเห็นหมดแล้ว เพราะบ็อกเซอร์มึงแนบเนื้อมากๆ กูจิตนาการออกเลยว่าข้างในมันเป็นยังไง”

ไอ้พี่พีชพูดแล้วเอาผ้าเช็ดตัวห่อท่อนล่างแล้วถอดกางเกงออก  ไอ้เหี้ย! แม่ง คิดอะไรที่มันโรคจิตตลอด




“โรคจิตว่ะ คราวหน้าไม่อาบด้วยแล้วแม่ง….”

ผมเปิดประตูเดินออกจากห้องน้ำครับ ไปถอดข้างนอกดีกว่า ไม่อยากให้มันเห็น ไอ้เหี้ยนี่แม่งความต้องการมันสูงจริงอะไรจริง= =   
 
ผมแต่งตัวเสร็จ  ไอ้พี่พีชมันก็ใส่เสื้อผ้าออกมาจากห้องน้ำเรียบร้อยครับ   แล้วมันแม่งเดินมากอดผมจากด้านหลังอีก




“หอมจังเลยครับ” มันเอาจมูกมาซุกคอผม แล้วพูดเสียงเบา




“ก็กลิ่นเดียวกัน ปล่อยได้แล้ว มาทำอะไรในบ้านคุณยายแบบนี้วะพี่!” ผมพยายามดันไอ้เวรนี่ออก แต่มือแม่งติดเป็นจิ้งจกเกาะเพดานเลย  โว้ยยยยยย=[]=!!!




“นี่กันต์…ห้องน้ำบ้านเรา ซื้ออ่างใหญ่ๆมาไว้ดีไหม  ไว้ลงอ่างด้วยกัน น่าจะสนุกกว่าอาบฟักบัว” แม่ง มึงช่างสรรหาอะไรที่มันเสี่ยงต่อเวอร์จิ้นของกูจริงๆ




“นี่…ถ้าคิดว่าการอาบน้ำด้วยกันจะทำให้อารมณ์พาไป แล้วนำไปสู่การผสมพันธุ์น่ะ  ฝันไปเถอะ!!” ผมพูดแล้วสบัดมันออก




“โหยยย ไอ้หน้าลิง!! รู้ความคิดของกูดีจริงๆเลยนะ แล้วมึงไม่เกิดอารมณ์บ้างเหรอ”




“ไม่เลยสักนิด! ไม่คุยด้วยแล้วพี่พีชแม่งทุเรศ  ไปนอนล่ะ  แล้วพี่แม่งก็นอนให้ยุ่งแดกข้างนอกไปเลยนะ!!”





ผมบอกแล้วเดินขึ้นไปที่ห้องที่คุณตาคุณยายเตรียมไว้ให้ครับ  ผมบอกมันไปแบบนั้น แต่มันก็ยังเดินตามขึ้นมาอยู่ดี  โอเค….สุดท้ายผมสองคนก็นอนด้วยกันครับ = =;;






------------------------------------------





ตอนนี้เป็นเวลา ตี 2.30 นาที ครับ  ผมกับไอ้พี่พีชกำลังขนกระเป๋าขึ้นรถเตรียมกับเชียงใหม่แล้วครับ



“ตา ยาย  พีชกลับก่อนเด้อ  เดียวสิมาหาใหม่”

พรู้ดดด  มันพูดทีไรอดขำไม่ได้จริงๆ แต่ก็ต้องกลั้นเอาไว้ครับ เดียวมันต่อย= =   ไอ้พี่พีชมันกำลังยืนลาคุณตากับคุณยายอยู่ครับ  ผมเองก็เพิ่งแบกกระเป๋าไปเก็บบนรถ มาได้ยินมันพูดอีสานพอดีเลย เพราะก่อนหน้าตอนที่ผมอยู่ด้วยมันพูดภาษาไทยปกติ





“กลับดีดีเด้อพีช  ว่างๆกะแวะมาเด้อ” คุณยายเดินไปลูบหัวไอ้พี่พีช  ผมเลยเดินเข้าไปไหว้ท่านทั้งสอง  ท่านสองคนยิ้มให้ผมแล้วเดินมาลูบหัวผมด้วยครับ




“แล้วนี่ สูสองคน สิมีลูกอยู่เบาะ?” =[]=!!!!!!!!!!!!!!!!!! ย๊ายยยยยยยยยยยยยยยย ผู้ชายไม่มีมดลูกนะคร๊าบ!!!!!!




“อันนี้ไม่มั่นใจนะยาย เดียวพีชขอศึกษาดูก่อนว่ามันจะท้องได้ไหม”พี่พีชพูดแล้วมองมาที่ผม  โคตรอยากด่ามันเลยครับ แต่ทำไมได้T_T คุณยาคุณยายยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า




“ฮะๆ เว้าเล่นซื่อๆ อย่าเอาไปคิดมากเด้อ!” คุณยายหัวเราะแล้วตบหลังผม  ยายครับ ยายพูดเมื่อกี้ผมสะดุ้งจริงๆนะ




“แหะๆ ครับยาย”




“พีช ขับรถกะขับดีดี เข้าใจบ่? อย่าประมาท ฮอดเชียงใหม่แล้วโทรหาแหน่เด้อ” คุณตาบอกพี่พีช  คุณตาไม่ต้องห่วง เดียวกันต์คุมมันตอนขับรถให้เอง! กันต์จะพยายามไม่หลับนะ= =




“ครับตา  งั้นพีชกับกันต์ลาเลยนะครับ แล้วจะมาเยี่ยมใหม่นะครับ”

พี่พีชพูดแล้วเดินเข้าไปกอดตากับยาย  ผมก็ยืนไหว้ท่านสองคนแล้วเดินขึ้นรถตามหลังไอ้พี่พีชไป  ตากับยายก็ยืนโบกมือให้ผมสองคน  ผมลดกระจกลงแล้วโบกมือยิ้มให้ท่านสองคน




"แล้วผมจะมาใหม่นะครับบบบบ ขอบคุณมากครับบบบบบบ“ ผมตะโกนบอกตากับยายเพราะไอ้พี่พีชมันขับรถออกไปแล้ว  บ๊ายบายขอนแก่น แล้วกันต์จะมาใหม่แน่นอน!!!!!!





“พี่พีช….หิวว่ะพี่  หาอะไรกินด้วยนะ!!!!!!!!!!”

ผมตื่นมา ตะโกนแข่งเสียงเพลงของพี่พีชที่เปิดดังไปถึงเชียงใหม่  มันบอกว่ามันง่วงครับ มันเลยต้องเปิดเพลงดังๆแล้วแหกปากร้องเพลงไปด้วย  แล้วตอนนี้ผมถึงไหนแล้วอ่ะ…ไม่ไหวๆ พี่พีชขับรถนิ่ม เลยหลับสบายไปหน่อย




“ตื่นขึ้นมาก็หิวเลยเหรอมึงน่ะ” พี่พีชมันลดเสียงเพลงลงแล้วพูดกับผม  ผมหันไปดูนาฬิกา  ตอนนี้ หกโมงเช้าแล้วครับ  ถึงเวลาอาหารของผมแล้ว




“ก็คนมันหิว! พี่ไม่หิวเหรอ  หาร้านอาหารสิ”

ผมลุกขึ้นมานั่งขัดสมาธิบนเบาะแล้วมองหาร้านอาหาร แต่เจอแต่ภูเขา  วันนี้ผมอยากกินอาหารไทย หรือไม่ก็พวกแกงปักษ์ใต้  ข้าวสวยร้อนๆ  อ๊ากกก  แค่คิดพยาธิในลำใส้มันก็ทำงานแล้วววว




“เออๆ เอาขนมมากินรองท้องก่อน”

พี่พีชบอกผมแล้วชี้ไปที่เบาะหลัง  ผมเลยเอื้อมไปหยิบเลย์มาห่อนึง แกะใส่ปากตัวเอง  แล้วยื่นใส่ปากไอ้พี่พีชด้วย  หึ  หิวเหมือนกันสินะ-.,-




“พี่พีช เอาข้าวราดแกงนะ!”




“คร๊าบ อยากแดกอะไรกูจะพาไปแดกเอง แลกกับการให้กูแดกมึงโอเคไหม”




“งั้นมึงจะแดกอะไรก็ตามใจเถอะครับ แต่อย่ามายุ่งกับร่างกายกู”

 พูดแล้วกอดอกหันหลังให้มันทันทีครับ  แม่ง หนีไม่พ้นเรรื่องอย่างว่าตลอด   พอมันเห็นท่าทางผมมันก็หัวเราะ หึหึ แล้วเปิดเพลงเสียงดังต่อครับ  ผมก็นั่งเกาะกระจกมองดูวิวไปเรื่อย




“เฮ้ย!!!!!!!!!!!! ผมกู=[]=!!!!”

ผมกำลังเกาะกระจกอยู่ดีดี  กระจกมันก็เลื่อนลงเองครับ  ผมที่เซ็ตมาอย่างดีแม่งปลิวไปตามลม  ผมรีบออกห่างจากกระจกแล้วปิดกระจกไว้เหมือนเดิม  ส่วนไอ้เหี้ยพี่พีชแม่ง นั่งขับรถไป อมยิ้มไป  ฝีมือมันแน่ๆ!!




“ทำอะไรวะ! อันตรายนะเว้ย!!” ผมตีไหล่มันแรงๆไปทีนึง




“เอ้า  กูเห็นมึงมองวิว  กูกลัวมองไม่ชัด  เลยเปิดกระจกให้ไง ไม่ดีเหรอ แล้วนี่มึง เปลี่ยนทรงผมตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ฮ่ะๆๆ”

โว้ยยยยย   ผมรีบจัดทรงผมให้เข้าที่เข้าทาง  แม่ง เมื่อคืนไม่ได้สระด้วย เหนียวเลยT_T




“จำไว้เลยนะไอ้ฟู!” ผมพูดแล้วไปขยี้หัวยุ่งๆของมัน ให้ไม่ต่างจากของผม




“มึงจะทำอะไรหัวกูก็ทำไปเถอะ กูทำทรงไหนก็หล่อ กระเซิงแค่ไหนก็หล่อ  แล้วถ้ามึงจะเอาเวลามาทำให้หัวกูยุ่ง เอาเวลาไปจัดทรงผมให้ตัวเองดีกว่าไหม เดียวกูจะจอดกินข้าวแล้วเนี่ย”

ฉึก!! ใช่ซี่!! กูหล่อบางทรง  กูหล่อบางมุม T_T แต่บางที  จะทรงไหน มุมไหน กูก็ไม่หล่อเลย ToT!!!




“แม่ง…..”

ผมไม่อยากเถียงมันต่อ  เลยรีบๆจัดให้มันอยู่ทรงเดิม  แล้วไอ้พี่พีชก็พาผมจอดกินข้าวราดแกงข้างทาง
พอรถจอด ผมก็วิ่งลงไปสั่งนู้นสั่งนี่ สั่งแทบทุกอย่าง ไม่เป็นไร ถ้าผมกินไม่หมด พี่พีชน่ะ กระเพาะหลุมดำ ยังไงพี่แกก็กินลงไปหมดอยู่ดี




“เห็นกูเป็นถงขยะเหรอมึงน่ะ” ไอ้พี่พีชเดินเข้ามาขยี้หัวผมแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม




“ก็เห็นกินจุ  เลยสั่งมาเผื่อให้ไง ไม่ดีเหรอ?”




“ขอบคุณครับที่รัก มา มาให้กูหอมแก้มขอบคุณหน่อยดีกว่า” มันลุกขึ้นแล้วขยับหน้ามาใกล้ผม   ผมรีบผลักมันกลับไปนั่งที่เดิม  ในร้านตอนเช้าๆไม่มีคนครับ  แต่มีคุณป้า กับลูกสาวอยู่  ไอ้เหี้ยนี่มันไม่เลือกสถานที่จริงๆ




“กินๆไป!! ” ผมเสียงดังใส่มัน  มันทำมาขมุมขมิบแล้วตักข้าวใส่ปาก




“ทำอย่างกับตัวเองหล่อเลือกได้ หยิ่งสัดๆ ได้ผัวหล่อขนาดนี้แทนที่จะอยากอวดชาวบ้าน เสือกทำลับๆล่อๆกลัวคนอื่นรู้ เดียวกูโมโหแม่งจับปล้ำข้างฟุตบาทซะเลย…”

มันก้มหน้าก้มตากินข้าวไป บ่นไปคนเดียวเสียงเบามาก แต่ผมได้ยินครับ   ขอโทษนะที่กูหยิ่ง  กูไม่อยากอวดว่ามีผัวหล่อ เดียวแม่งมีคนแย่งไปแดก  กว่าจะได้คบกันกูก็เกือบตาย อย่าให้กูตกเป็นศตรูของผู้หญิงเลย= =  ไม่อยากจะนึกจริงๆ




“พูดมาก เดียวกูจูบปิดปากเลยพี่พีช”




“เดียวกูพูดไม่หยุด ปากมึงเจ่อแน่ไอ้กันต์” มันเอาช้อนมาจิ้มปากผม  ไอ้เหี้ย น้ำมัน=[]=! ปากกู ไม่ต้องใช้ลิปมันแล้ว




“พูดเล่นหรอก!” ผมหยิบทิชชู่มาเช็ดปากตัวเอง

ผมสองคนนั่งกินไป เถียงกันเบาๆในร้าน  อาหารที่สั่งมากินหมดเกลี้ยง  แถมไอ้พี่พีชสั่งมาเพิ่มอีกครับ ผมนี่ น็อคตั้งแต่จานแรก ไอ้พี่พีชล่อไปสามจาน  อิ่มแบบนี้ ขึ้นรถปุ๊บ ผมหลับแน่นอนครับ




“อึก!  อิ่มว่ะ  ไปรอบนรถไป เดียวกูจ่าย” ไอ้พี่พีชยื่นกุญแจรถให้ผม  พูดยังกับผมจะจ่าย  ไม่มีทางอยู่แล้วโว้ยยย

ผมรับกุญแจจากมือมันแล้วเดินไปที่รถเปิดแอร์รอ  พอขึ้นรถมา ผมก็มองมันที่นั่งเช็ดปาก  กินน้ำ  แล้วก็เห็นมันยกมือเรียกคนมาคิดเงิน  เป็นลูกสาวเจ้าของร้านเดินมาครับ  ไอ้พี่พีชก็ยื่นแบงค์ 500 จ่ายไป  ผู้หญิงคนนั้นก็เดินไปเอาเงินทอนมาให้

พอไอ้พี่พีชลุกขึ้น ผู้หญิงคนนั้นก็เดินมาหา แถมถือ มือถือมาด้วยครับ  ผู้หญิงคนนั้น ชชี้ไปที่มือถือ  ถ้าให้เดา น่าจะขอถ่ายรูป  =[]=!!!  เฮ้ย!!!  ไอ้เหี้ยพี่พีชแม่งยิ้มแล้วพยักหน้า  แล้วเธอคนนั้นก็เดินไปยืนข้างๆ  ยืนมือถือออกไปสุดแขน เพื่อถ่ายตัวเองกับไอ้พี่พีช  ระหว่างที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังหามุมถ่ายให้ตัวเองดูดี  ผมก็…..








ปี๊น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ปี๊นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!




บีบแตรเสียงดัง รัวๆๆๆๆๆ  เจ้าของร้าน ลูกสาว ไอ้พี่พีช  หันมามองหมดเลยครับ   ผมเลยลดกระจกลง




“เร็ว!!!! ปวดฉี่!!!!!!!!!!!” ผมพูดเสียงดัง  ไอ้พี่พีชมันยิ้มครับ  ส่วนลูกสาวเจ้าของร้านมองผม งงๆ




“อะไร!!! หึงเหรอมึง!!!!!!!” ไอ้เหี้ยยยยยยยยยย  =[]=!!! มันตะโกนกลับมาหาผมครับ  ลูกสาวเจ้าของร้านทำมือถือตกพื้น แบตกับซิมส์กระจายไปคนละทาง  ผู้หญิงคนนั้น ก้มเก็บแทบไม่ทัน




“หะ…หึงเหี้ยอะไร มาได้แล้ว!!!!”

 พูดจบผมก็ปิดกระจก แล้วมองมัน  มันยิ้มให้ผู้หญิงคนนั้นแล้วชี้ๆมาที่ผม ก่อนที่มันจะก้มหัว แล้วเดินกลับมาที่รถครับ  พอขึ้นรถมา มันก็ดึงผมไปหอมแก้มแรงๆ แล้วขยี้หัวผมจนกระเซิงอีกรอบ





“หึงน่ารักเชียวนะมึง กูหลงตายเลย” พูดจบมันก็หอมแก้มผมอีก ผมเลยผลักมันออกไปไกลๆ




“ทำเป็นพูดดี เจอชะนีแล้ววิ่งใส่”





“เมื่อกี้กูวิ่งใส่เหรอ  เขาวิ่งมาหากูเองนะกันต์ โอ๋ๆ อย่างอนนะคนดี” ไอ้พี่พีชมันพูดแล้วยิ้มม เอาหัวมาถูไถไหล่ของผม  โว้ยยย  น่ารำคาญ! ผมดันหัวมันออก  แต่มันก็ยังยิ้มไม่หยุด




“เลิกยิ้มได้รึยัง ทุเรศ ขยะแขยง=3=”




“ด่ากูเถอะ มึงหึงน่ารัก กูชอบ! เดียวกูทำให้หึงบ่อยๆ”




“บอกแล้วไงว่าไม่ได้หึง!! ขับรถออกไปได้แล้ว!!!!”




“ทำเป็นเสียงดัง…ที่พวกไอ้คุณเคยบอกว่า ถ้ามึงเขินจะเสียงดังสงสัยแม่งเป็นเรี่องจริง”




“บะ  บ้าหรือไง!!! ไอ้เหี้ยคุณแม่งมั่ว!!!” แม่ง  ควบคุมระดับเสียงไม่ได้เลยกู




“กูว่ามันพูดจริง!!”

ไอ้พี่พีชพูดแล้วผลักหัวผมเบาๆ  ก่อนที่มันจะเข้าเกียร์แล้วเดินทางต่อไป
คราวนี้ผมไม่หลับครับ  นั่งแหกปากร้องเพลงแข่งกับไอ้พี่พีช ผมร้องเสียงดัง มันก็ยิ่งร้องเสียงดังกว่าเดิม




“โว้ยยยยยยย มึงหยุดร้องไปเลยกันต์! เสียงเหมือนควายปวดขี้ เดียวกูร้องให้ฟังเอง”




“ไม่  ฟังกันต์ร้องบ้างสิ  เดียวไปประกวด AF”




“หึ….กูให้มึงตกรอบตั้งแต่เดินเข้ามายื่นใบสมัคร”




“เอ้อ!!!!!!!!แม่ง ถ้าไม่ติดว่าขับรถอยู่ กันต์จะถีบหน้าหงายเลย!!!”




“ถ้ามึงถีบ กูจูบ!!”




“งั้นกูไม่ถีบ!!!!!!!”



ตลอดเส้นทาง ผมสองคนคุยกัน  จู๋จี๋กัน กัดกัน ทะเลาะกัน  มาตลอดเส้นทางครับ  ทำให้ผมตาสว่าง นั่งเป็นเพื่อนไอ้พี่พีชได้  มันจะได้ไม่เหงาด้วย  แวะปั้ม แวะเซเว่น  จอดถ่ายรูปบ้าง  นี่เป็นสิ่งที่ผมชอบทำเวลาเดินทางไกล  และ ไอ้พี่พีชก็ชอบเหมือนกันครับ


เพราะเราชอบอะไรคล้ายๆกันมั้ง เลยเข้ากันได้  ไม่เหมือนกันก็แต่  พี่พีชค่อนข้างสะอาด  ผมค่อนข้างซกมก  พี่เขาเป็นระเบียบ  ผมไร้ซึ่งคำว่าระเบียบ  พักนี้ผมเอาการ์ตูนไปอ่านในห้องน้ำทีไรโดนด่าทุกทีครับ ผมไม่ยอมเอาออกมาน่ะ  บางงทีก็ ตกลงบนพื้น เปียกน้ำ  โดนไอ้พี่พีชด่ายับเลยอ่ะ  มันงอนด้วย  ผมต้องแอบโทรหาไอ้คุณให้มารับไปตามหาการ์ตูนที่ทำของมันเปียกมาง้อคืนดีครับ


  สิ่งที่ใช้ง้อไอ้พี่พีชแล้วหายทุกที  มีสองอย่าง  หนึ่ง!! หาของที่ทำของมันพังมาคืน  สอง!!!หอมแก้ม หรือ จูบ  บางทีมันงอนหนักๆ ก็ต้องทำทั้งสองอย่าง  หายแน่นอนร้อยเปอร์เซ็น

(ต่อเม้นล่าง)
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 18.5 (หน้า 2) [27/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 27-07-2012 20:41:34




“จอดถ่ายรูปที่นี่หน่อยแล้วกัน  กูว่าจะพาจอดตั้งแต่วันที่มา แต่ขามามันดึกแล้ว”

ไอ้พี่พีชว่าแล้วก็ขับพาผมเข้าไปจอดที่ที่นึง  ที่นี่ตกแต่งสไตล์คาวบอย  ดูเหมือนจะมีกาแฟขายด้วย  อืม…สวยมากครับ  ผมชอบสไตล์การตกแต่งของที่นี่มาก ดูย้อนยุคดี  ถ้าถามว่าอยู่ที่ไหน  ไอ้พีพีชบอกว่าอยู่ที่เขาค้อครับ  มีป้ายด้วยนะ  ขึ้นต้นด้วยตัว R ลงท้ายด้วยเลข 2   ใครเคยไปมามั่ง!!!!!!!?????  แต่ผมเพิ่งมาครั้งแรกกับไอ้พี่พีชนี่แหละครับ




“พี่พีช ซื้อลาเต้ให้กันต์แก้วนึงนะ เอาไม่หวาน”  ผมบอกไอ้พี่พีชที่กำลังใส่แว่นตา  ถือกล้อง   ผมเลยเดินไปแย่งกล้องมาไว้ที่ตัวเองแล้วใช้พี่พีชไปซื้อครับ-.,-




“เออๆ อย่าทำกล้องตกนะ”

ไอ้พี่พีชบอกแล้วชี้มาที่กล้อง  ก่อนที่มันจะเดินเข้าไปซื้อกาแฟ  ที่นี่มี่คนแวะถ่ายรูปเยอะมากครับ  ระหว่างรอไอ้พี่พีช ผมก็เดิน ถ่ายนู้น ถ่ายนี่ไปเรื่อย  เดินแวะดูของที่ระลึกด้วย  ผมชอบอะไรที่มันเป็นสไตล์นี้จริงๆนะ   ผมกำลังถ่ายรูปเพลินๆ  จู่ๆก็มีคนดึงฮู้ดของผมออก  พอหันไปก็ ไอ้พี่พีชนั่นแหละครับ  มันยื่นแก้วกาแฟมาให้ผม  ผมเลยยื่นกล้องคืนมันแล้วเอากาแฟมาดูด




“ไปยืนตรงนั้นสิ เดียวกูถ่ายรูปให้”

ไอ้พี่พีชบอกให้ผมไปยืนคู่กับรถรับส่งนักเรียนสีเหลืองที่จอดให้เป็น ฉากในการถ่ายรูป   ผมก็เดินๆไปยืนพิงรถ  หยิบแว่นดำขึ้นมาใส่ แล้วดูดน้ำ  หล่อแบบคิดไปเอง ฮ่าๆๆๆ  ไอ้พี่พีชยิ้มส่ายหัวแล้วถ่ายให้ผม




“หล่อไหมพี่  อีกรูปๆ” ผมบอกมัน  แล้วก็เปลี่ยนท่าโพส คราวนี้ชูสองนิ้วปกติธรรมดา สามัญชน




“โอเค  น่ารักมาก!!!! ป่ะ ไปถ่ายด้านหลัง มีวิวสวยๆเยอะแยะ”

ไอ้พี่พีชเดินมาแย่งลาเต้ของผมไปดูด แล้วกอดคอลากผมเดินไปด้านหลังที่มีวิวของภูเขา  โฮกกกก  อเมซิ่งไทยแลนด์  ถ้าไอ้พี่พีชไม่พาผมมา ผมก็ไม่รู้ว่ามีอะไรสวยๆแบบนี้อยู่บนประเทศไทยนะเนี่ย  พี่พีชไล่ผมไปนั่งบนม้านั่ง  ด้านหลังเป็นป้ายชื่อร้านกาแฟริมทางแห่งนี้




“พี่พีช! มาถ่ายด้วยกันสิ” ผมที่เดินๆไป เพิ่งนึกได้ มาถึงนี่ยังไม่ได้ถ่ายคู่กับมันเลย  ก็มากันสองคนนี่ครับ  แถมพี่พีชไม่ได้เอาขาตั้งกล้องมาด้วย




“หะ  อยากถ่ายคู่เหรอ?” ไอ้พี่พีชละสายตาออกจากเลนส์แล้วมองหน้าผม  ผมพยักหน้าตอบ  ไอ้พี่พีชยิ้มกว้างเลยครับ  แล้วตอนนั้นก็มี กลุ่มผู้หญิงเดินผ่านมาพอดี




“ขอโทษครับ  ช่วยถ่ายรูปผมกับแฟนให้หน่อยได้ไหมครับ”

ไอ้เหี้ยพี่พีชเดินถือกล้องเข้าไปหาแล้วชี้มาที่ผม  มึงบอกเขาแค่ว่า ช่วยถ่ายรูปให้หน่อยได้ไหม ไม่ได้หรือไง!!!!



“อะ…เอ่อ…คะ…ค่ะ ได้คะ”

กลุ่มผู้หญิงที่ไอ้เหี้ยพี่พีชเข้าไปทัก มองผมสลับกันไปมา บางคนกรี๊ดครับ บอกว่า จะใช้ไอโฟนถ่ายเก็บไว้ในเครื่องตัวเองด้วย  พอตกลงได้  ไอ้พี่พีชก็เดินเข้ามาหาผมที่นั่งรออยู่ที่ม้านั่ง  มันเข้ามานั่งข้างๆ แล้วกอดคอผม  หน้าผมแนบกับหน้ามันเลยครับ  ไอ้เหี้ยย แค่มึงมานั่งข้างๆกูแล้วชูสองนิ้วก็พอ=[]=!!


 ผมเห็นผู้หญิงในกลุ่มนั้นคนนึง กรี๊ด แล้วกรัทืบเท้า กดชัตเตอร์รัวๆๆ ด้วยครับ   ผมจะดิ้นออกจากอ้อมแขนไอ้เหี้ยนี่ก็ดิ้นไม่หลุดสักทีT_T




“1……2…….3…..แชะ!”  ผู้หญิงคนนั้นนับแล้วกดชัตเตอร์ให้ครับ  พอถ่ายเสร็จไอ้พี่พีชก็ลุกไปก้มหัวขอบคุณแล้วรับกล้องคืนมา  ผมก็ลุกเดินตามไปขอบคุณพวกเธอเหมือนกันครับ




“คบกันมานานแล้วเหรอคะ” ผู้หญิงที่กดชัตเตอร์รัวๆ เดินเข้ามาถามผมครับ




“อะ…เอ่อ….ก็  หลายเดือนแล้วครับ” ผมตอบแล้วเกาหัวแก้เขิน  ส่วนไอ้พี่พีชมันกำลังดูรูปอยู่ครับ




“นายเป็นเคะใช่ไหม ดูก็รู้แล้ว” =[]=!!!!!หา  อะไรคือเคะ  ผมทำหน้า งงๆให้เธอครับ  เธอบอกผมว่า เคะ คือ ฝ่ายรับ




“มันยังเคยรับเลยครับน้อง เราสองคนยังไมได้กัน” ไอ้พี่พีชเดินมาโอบเอวผมแล้วพูดเสียงดังฟังชัดมาก แล้วนี่มึงไปบอกเขาทำไมวะ!!




“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด  รีบๆได้กันไวๆนะคะ  สู้ๆ!!  สู้ๆนะนาย!”

 อ๊ากกกกกกกกก อวยพรเหี้ยอะไรให้กู!!!  เธอคนนั้นกรี๊ดทันทีทีไอ้พีพี่ชพูด  แล้วเธอก็ตบบ่าเหมือนให้กำลังใจผมแล้ววิ่งตามกลุ่มเพื่อนของเธอไปครับ




“มีคนเขาอยากให้เราได้กันอยู่นะ….โอ้ย!!!ไอ้เหี้ย!!!!” ไอ้พี่พีชก้มลงมากระซิบข้างหูผม ผมเลยเหยียบตีนมันแรงๆแล้ววิ่งหนีมัน  สมน้ำหน้า!!!!!


พอหันหลังไปดู มันกำลังวิ่งไล่ผมมาครับ อ๊ากกก ตายแน่กู!!!!!!  ผมวิ่งสุดชีวิตเลยครับ  แต่สุดท้ายมันก็จับผมได้  พอจับได้มันแม่งกอดแน่นแล้วทำท่าจะขบหูผม  คนมองโว้ยไอ้เหี้ย!!!!!!


พอสบัดหลุด  ผมก็เข้าไปนั่งรอมันในรถ แทนที่ทันจะตามเข้ามา  มันกลับเข้าไปในร้านกาแฟอีกรอบ รอบนี้นานครับ  พอออกมา มันก็ชูโปสการ์ดหลายใบให้ผมดู แล้วก็ชี้ไปที่ตู้ไปรษณีย์  จากนั้นมันก็เดินไปหย่อนลงตู้  คงส่งไปอวดพวกพี่ย้งสิท่า หึหึ  ผมนั่งสังเกตุการณ์อยู่บนรถ เห็นมันเดินไปอีกทาง  คราวนี้มันกลับมาพร้อมถ้วยอะไรสักอย่าง




“เอ้า  ดับร้อน” มันเปิดประตูรถแล้วยื่นถ้วยไอติมให้ผม




“ขอบคุณ!!”  ผมรับมาจากมือมัน แล้วตักกิน ชื่นใจจริงๆ  ไอ้พี่พีชยืนดูผมกินพักนึง  ผมเลยไล่ให้ขึ้นมาบนรถแล้วเดินทางต่อ  พรุ่งนี้มีเรียนนะคร๊าบบบบบ 




ไอ้พี่พีชขับรถไปเรื่อยๆ ผมเองก็ต้องแอบมองดูบ่อยๆว่ามันขับเท่าไหร่  ถ้าเกิน 100 ผมก็ต้องดุให้มันขับเบาๆครับ  ถึงจะเซฟโดยการคาดเข็มขัด แต่ก็รู้สึกไม่ปลอดภัยอยู่ดี เพราะงั้นต้องค่อยๆขับไปเรื่อยๆ  ถึงช้าก็ไม่เป็นไร ดีกว่าไปไม่ถึง ^^


แล้วตัวผม…หลังจากกินของหวานไป ตอนแรกก็คึกอยู่หรอกครับ  แต่เริ่มเคลิ้มๆแล้วล่ะ  ยิ่งเสียงเพลงที่มันเปิดคลอเบาๆ บวกกับรถแพงๆที่แม่งขับนิ่มสุดๆ  อ๋า…..เข้าเฝ้าพระอินทร์ก่อนนะครับ  คร่อก…..




……………………………………………….




………………………………….




……………………….




………………..





“กันต์ๆ….”




“หืม?”  ผมลืมตาขึ้นมาเพราไอ้พี่พีชกำลังเขย่าผม




“พี่จะไปห้องน้ำ  กันต์ไปด้วยไหม?” จบคำถามไอ้พี่พีช ผมหลับตาแล้วส่ายหัวเบาๆ  นอนต่อครับ




“งั้นพี่ปิดรถแล้วเปิดกระจกให้นะ เดียวมา”

ไอ้พี่พีชพูดจบ เสียงเครื่องยนต์ก็ดับไป


สักพัก ก็มีเสียงเปิดประตูรถ  แล้วเสียงเครื่องบนต์ก็ดังขึ้นมาอีก แต่รถไม่เคลื่อนออกไปสักทีครับ….แล้วจู่ๆ  มือของผมก็ถูกใครบางคนดึงไป  พอผมลืมตาขึ้นมามอง ก็เห็นไอ้พี่พีชปรับเบาะนอนหลับอยู่  แล้วมือของผมก็ถูกเอาไปวางพาดอยู่บนหน้าอกมัน โดยที่มือมันกุมเอาไว้ครับ  เหนื่อยสินะ…ขอโทษจริงๆที่ขับรถไม่เป็น T_T



 ผมมองซ้ายขวาแล้วขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆมัน………..จุ๊บ…….

ผมแตะริมฝีปากที่แก้มของมันเบาๆ






“…..หึ….ลักหลับกูเหรอ”

ผมที่นอนมองหน้ามันอยู่สะดุ้งเลยครับ ไอ้เหี้ยพี่พีชแม่งลืมตาแล้วยิ้มให้ผม  ไอ้เหี้ย ถ้ามึงไม่ได้หลับสนิทก็ส่งสัญญาณบอกกูหน่อยสิวะ!!!!  ผมรีบถอยออกมาแล้วชักมือตัวเองกลับทันทีครับ ไอ้เหี้ยยยยย นี่กูทำอะไรลงไปวะเนี่ยยยยยT/////T




“ยะ ยังไม่หลับ ทำไมไม่บอกวะ!!”




“ก็เคลิ้มๆแล้วล่ะ  แต่มึงทำกูตื่นซะก่อน” ไอ้พี่พีชลุกขึ้นบิดขี้เกียจ แล้วร้อง วู้ว!!!!!  ไอ้สัด แดกยาบ้ามารึไง แม่งคึกชิบหาย




“กูหายง่วงล่ะ! ขอบใจมึงมากนะ” ไอ้พี่พีชยิ้มแล้วลูบหัวผม  ผมเลยปัดมือมันออก ไม่พูดไม่จาอะไรทักสิ้น  อายครับ




“เขินเหรอจ๊ะคนดี”

มันหยิกแก้มผม  ผมก็ปัดออกอีก  คราวนี้ผมแม่งนอนหันหลังให้มันเลยครับ เชี่ย…โดนมันบังคับยังพอโวยวายได้ แต่นี่แม่ง ปากเสือกทำของมันเอง  เลยจะโวยอะไรใส่มันไม่ได้T_T

ไม่รู้ว่าตอนนี้ไอ้พี่พีชทำหน้ายังไงอยู่  แต่รู้สึกว่า รถเคลื่อนออกไปแล้วล่ะ…..อ๊ากกก  ไม่กล้ามองหน้าไอ้เหี้ยพี่พีชT[]T!!!






TBC.
-----------------




สถานที่ที่พี่พีชกับน้องกันต์แวะไปถ่ายรูปมาครับ


ROUTE 12  @ เขาค้อ  มีใครเคยแวะไปมั่ง

(http://image.dek-d.com/25/3075130/110747780)


พี่พีชกับน้องกันต์ นั่งถ่ายรูปคู่กันตรงนี้ครับ

(http://image.dek-d.com/25/3075130/110747781)
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 18.5 (หน้า 2) [27/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Deeli ที่ 28-07-2012 16:06:35
ดูไม่ได้อ่าาาา เสียดายย  :sad4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 18.5 (หน้า 2) [27/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 28-07-2012 17:31:32
คู่นี้เขารักกันแบบกัดๆ นะ แต่น่ารักมากเลย

+1 +เป็ดให้นะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 19 (หน้า 2) [31/7/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 31-07-2012 19:44:56
ตอนที่  19




“เรียนเสร็จ โทรหาด้วยนะ เดียวมารับไปกินข้าว” ไอ้พี่พีชจอดส่งผมหน้าตึกเรียน  ผมพยักหน้าให้มันเหนื่อยๆ เพราะผมมาถึงเชียงใหม่ตอน ตีสาม  ได้นอนนิดเดียว ก็ต้องลุกขึ้นมาแต่งตัวมาเรียนอีก  หาวววววว

“อือออ ไปนะ ขอบคุณครับ”


ผมพูดแล้วเปิดประตูรถลงไป โบกมือให้มันที่ส่ายหัวให้กับท่าทางเหมือนคนใกล้ตายเต็มที่  ก่อนไปมันบ่นทิ้งท้ายไว้ด้วยครับ ‘กูขับรถ มึงนอน  กูต่างหากที่ควรทำหน้าป่วย’  พูดจบมันก็ขับรถอออกไปเลยครับ  ไม่เข้าใจอะไรเลยมันเนี่ย ผมเป็นเด็กวัยกำลังโตต้องการการพักผ่อนที่เพียงพอนะ




“กันต์!!!!!!!!!!!!!!!!!”




“โอ้ยย ไอ้เหี้ย!!”จู่ๆไอ้โชมาจากไหนไม่รู้ มันกระโดดเกาะหลังผม  ตัวอย่างควายมาเกาะกูทำไม!!!!




“เป็นไง ทิ้งกูไปเที่ยวเหรอ สนุกเลยสิมึง” มันลงจากหลังผมแล้วมากอดคอแทน  ผมเลยหันหน้าไปหาวใส่มันทีนึง




“สนุกเหี้ยไร มึงดูหน้ากู  กูง่วง โดดเรียนได้ไหมเนี่ย”




“ไม่ได้  เดียวจะสอบแล้ว มึงต้องตั้งใจเรียน”




“บอกตัวเองเถอะ กูเห็นอาจารย์เข้าสอนทีไร มึงแม่งหลับทุกที”




“หะ  นั่นอาจารย์สอนเหรอ  กูนึกว่าสะกดจิตกูให้หลับ  แต่ถึงกูหลับก็ไม่เป็นไร มึงจดไว้นี่ กูก็เอามาลอกได้ไง”



เยี่ยม  ไอ้เหี้ยนี่แม่งลอกความคิดผมแน่ๆ  ตอนแรกผมตั้งใจจะนอนให้มันจดผมลอก  แต่พอผมจะนอน มันชิ่งหลับก่อน แล้วถ้าผมไม่จดก็ไม่รู้จะไปขอดูกับใคร เพราะไม่มีคนคบด้วย  เลยต้องจำใจจดครับT_T

การบงการบ้าน บางทีก็อ้อนให้พี่พีชทำให้ พี่พีชใจดีมากครับ  ตบหัวผมแล้วไล่ให้ผมไปทำเอง




“คราวนี้มึงจดบ้างนะ วันนี้กูขอ” ผมบอกมันระหว่างที่เราสองคนกำลังเดินขึ้นบันได




“แลกกับอะไรครับ” โหยยย ดูไอ้เหี้ยนี่สิ= = ตอนผมจดแล้วมันยืมไปอ่านยืมไปลอก ผมไม่เคยขออะไรจากมันเลยนะ




“นี่กูเป็นเพื่อนมึงนะ”




“แล้วไงครับ?”




“เหี้ยโช!!!!”




“ฮ่าๆ รู้แล้วๆ กูจดเอง โอเคไหม  แต่กูอยากให้มึงหอมแก้มกูเป็นการตอบแทน ได้ม่ะ?”




“ไอ้ส้นตีน!!!”




“ขอแค่นี้ก็ไม่ให้ งกว่ะมึง”




“กูให้ร้อยนึงเลยไอ้เหี้ย”




“ม่ายยยเอา!”




“ยุ่งยากจริงมึง กูไม่นอนแม่งแล้ว กูจดเองก็ได้สัด!!”

ผมพูดแล้วปัดมือมันที่กอดคอผมอยู่ออก  แล้วผมก็เดินไปนั่งที่หลังห้องอย่างเคย  ไอ้โชมันก็เดินตามมานั่งข้างๆเหมือนเดิมครับ  ผมก็ไม่สนใจมัน ไอ้โชแม่งเข้าใจยากมาก ไม่รู้เป็นห่าอะไร บางทีก็แอบรำคาญมันครับ= =

ดูดิ ตอนนี้ผมนั่งอยู่ดีดี มันก็เอาตีนมาสะกิดตีนผม  ผมเลยเหยียบตีนมันไปเต็มแรง  มันร้อง เหี้ย! แล้วตบหัวผม




“อย่ากวนได้ป่ะ ถ้ามึงไม่คิดจะช่วยกูบ้าง” ผมหันไปบอกมัน  แต่มันก็ยิ้มกลับมาครับ




“รู้แล้วน่า กูจะจดให้เอง มึงก็นอนไปสิ”




“ไม่ต้องล่ะ กูไม่ง่วงแล้ว!” มันแม่งกวนผมจนลืมง่วงเลยครับ




“นอนเถอะน่า ซบไหล่กูก็ได้!”

มันพูดแล้วก็จับหัวผมไปซบที่ไหล่มัน  ผมก็รีบดีดตัวออกอย่างว่องไว  บอกตามตรง ขนลุกสัดๆ!!!!!!!




“เหี้ย กูขนลุก ทำอะไรของมึง”




“ไม่ได้ทำอะไรนี่ ก็แค่จะให้มึงทิ้งตัวมาที่กูไง”

อืม….บางทีมันก็ชอบพูดอะไรเทือกนี้ครับ  เหมือนบางทีมันก็อยากให้ผมขอให้มันช่วย หรือไม่ก็ อยากทำอะไรแทนผม ถึงมันจะกวนในตอนแรก แต่สุดท้ายมันก็ทำให้ผมอยู่ดี ไม่เหมือนไอ้เหี้ยพี่พีช แม่งไม่ทำให้แล้วยังมาด่าผมอีก T_T




“งั้น วันนี้มึงก็จดซะ กูจะนอน”


ผมพูดแล้วยื่นสมุดของผมให้มัน แล้วฟุบลงที่โต๊ะทันทีครับ 
ระหว่างหลับก็รู้สึกเหมือนมีอะไรมาเขี่ยๆที่มือ แต่ขี้เกียจลืมตาดูคงเป็นไอ้เหี้ยโชที่เอาปากกามาเขียนมือผมนั่นแหละ 




--------------------------------------------




“ไอ้กันต์ๆ อาจารย์ปล่อยแล้ว!” เสียงไอ้โชดังอยู่ในโสตประสาทผม




“อื้ออออออออออออออ”  ผมลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจแล้วหยิบสมุดที่ไอ้โชจดใส่ประเป๋าตัวเอง




“ป่ะมึง กินข้าวกัน”

ไอ้โชพูดแล้ว เอากระเป๋าผมไปถือ  ผมก็ลุกขึ้นเดินตามมันไป แต่ก็ไม่ลืมที่จะล้วงโนเกียออกมาโทรหาไอ้พี่พีชครับ




“เลิกเรียนแล้ว….” ผมพูดทันทีที่พี่พีชรับสาย  ปลายสายตอบมาว่า โอเค พี่รออยู่หน้าตึกนะ  แสดงว่ามันมารอผมแล้วสินะ




“เอ้า  ผัวมึงมารับไปกินข้าวเหรอ”




“เออสิ  ป่ะ ไปพร้อมกูนี่แหละ”

ผมพูดแล้ว แย่งกระเป๋ามาจากมือไอ้โชแล้วเดินเข้าไปหาไอ้พี่พีชที่ยืมหลบอยู่ใต้ต้นไม้ และมันกำลังเล่นไอโฟนอยู่




“มาแล้วพี่!”




“มาแล้วเหรอ……..แล้วมึงมาด้วยทำไม?”



พอไอ้พี่พีชเงยหน้ามันกำลังจะยิ้มครับ พอเห็นไอ้โชมันก็หุบยิ้มไปดื้อๆ  สงสัยยังแค้นที่ไอ้โชโทรมาขัดอยู่ ฮ่าๆ




“ผมเรียนห้องเดียวกับแฟนพี่นะ! เรานั่งข้างๆกันด้วย! แล้วทำไมผมจะลงมาพร้อมแฟนพี่ไม่ได้ล่ะ”

จบคำพูดไอ้โช ฝ่าตีนพี่พีชก็เตรียมตัวจะลอยไปกระแทกอวัยวะไอ้โช  แต่ผมห้ามไว้ทัน  ไอ้โชนี่ก็ชอบกวนตีนมันจริงๆ




“ป่ะๆ หิวแล้ว ขึ้นรถๆ มาเร็วไอ้โช”

ผมพูดแล้วลากแขนไอ้พี่พีชที่ยืนชี้หน้าไอ้โชอยู่  ส่วนไอ้โชก็ยักไหล่แล้วเดินตามมา  ฟู้วว สองคนนี้แม่ง ปล่อยให้อยู่สองต่อสองท่าจะลำบาก


ระหว่างทีไอ้พี่พีชพาขับรถไปที่โรงอาหาร ไอ้สองตัวนี่แม่งก็หาเรื่องกันตลอด  ผมที่เป็นคนกลางสุดแสนจะปวดหัว  พอผมดุพี่พีชที่ทำท่าจะชก ก็หาว่าผมเข้าข้างไอ้โช  โว้ยยย พวกมึงสองตัวหยุดทีได้ไหม!!!





“กว่าจะมากันได้!! กูแดกข้าวหมดไปสามจานแล้ว!!!” พี่ชินตะโกนหลังจากที่เห็นพวกผมสามคนเดินมา  พวกไอ้คุณก็นั่งอยู่ด้วยครับ



“กันต์!!! เป็นไงบ้างมึง ตกลงไปไหว้พ่อแม่ปู่ย่าตายายสามีมาเหรอมึง”  ทันทีที่ผมนั่งลงไอ้คุณก็จิ้มแก้มผมแล้วถามด้วยใบหน้ากวนส้นตีน




“เสือก!” ผมดันปัดมือไอ้คุณออกแล้วหยิบแก้วน้ำมันขึ้นมาดูด




“กูพาเพื่อนมึงไปรู้จักกับครอบครัวกูมา ไม่ต้องห่วงมันนะคุณ กูจะดูแลเพื่อนมึงอย่างดีเลย”

ไอ้พี่พีชนั่งลงตรงข้ามผมแล้วหันหน้าไปบอกไอ้คุณ  แม่ง ทำไมไอ้พี่พีชพูดแบบไม่มีเขินเลยว่ะ   แล้วพอมันพูดจบ เพื่อนทั้งหลายก็พร้อมใจกันหอนแซวผมสองคน  ผมเริ่มชินแล้วนะที่โดนพวกมันหอนใส่เนี่ย!!!




"เพื่อนกู..จะออกเรือนแล้วT^T" ไอ้เต้เอาแขนเสื้อขึ้นมาเช็ดน้ำตาปลอมของมัน แล้วไอ้ทอมก็ทำท่าลูบหลังปลอบบอกมันว่า ไม่เป็นไรนะ…




“พวกมึงจะเศร้าทำไม มันจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้ว ต้องดีใจสิ!!” ไอ้พี่ธัญตบหลังไอ้เต้แล้วพูด




“ผมดีใจกับมันนะพี่  แต่สงสารพี่พีชที่ต้องมีเมียหน้าอย่างเหี้ย ฮ่ะๆๆๆๆ”

ไอ้เชี่ยเต้พูดเสียงดัง พร้อมแทคมือกับไอ้ทอม ไอ้คุณ  พวกมึง รอให้กูรวยก่อนเถอะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!




“พ่อง!!ไอ้เชี่ยเต้!!” ผมลุกขึ้นทุบไอ้เต้กับไอ้ทอมไปคนละทีครับ  ไอ้พี่ย้งทำท่าห้ามพวกผม




“ไอ้พีช!! มึงคิดจะพูดอะไรปกป้องมันหน่อยไหม” ไอ้พี่ธัญหันไปถามพี่พีชที่นั่งมองแล้วขำพวกผมอยู่  เออแม่ง ทำไมมันไม่พูดอะไรวะ แฟนถูกด่าว่าหน้าเหี้ยอยู่นะ!!




“กะ…กู..กูไม่รู้จะเถียงยังไงดีว่ะไอ้ธัญ ฮ่ะๆๆๆ”




“โว้ย!!! นี่ก็อีกตัว! จำไว้เลยนะมึงไอ้พี่พีช!”ผมยืดมือไปตีไหล่มัน




“ผมว่ามันเป็นเหี้ยที่น่ารักดีนะ” ทุกคนกำลังวุ่นวาย แต่ไอ้เชี่ยโชจู่ๆมันก็พูดขึ้นมา  ทำให้ทุกคนหันไปมองมันหมดเลย  รู้สึกเหมือนเป็น เดจาวู เลยแหะ= =




“เงียบกันทำไม แล้วมองอะไร เอ้า เฮฮาสิเฮฮา!” ไอ้โช มึงคิดว่าเฮออกเหรอ มึงรู้ไหมน่ะว่ามึงนั่งอยู่ข้างไอ้พี่พีชนะ มึงดูตามันที่จ้องมึงอยู่ซะก่อน




“เอ้!!! พูดแบบนี้หรือไอ้เหี้ยโชแม่งชอบของแปลกวะ ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ทอมพูดแล้วหัวเราะ  ทุกคนก็พยายามหัวเราะครับ ยกเว้นไอ้พี่พีชที่แม่งนั่งเหมือนจะแดกหัวไอ้โช  ไอ้โชก็แม่งไม่ได้รู้สึกอะไรเลย




“ใช่  กูชอบ” ไอ้เหี้ยโชพูดแล้วหันมามองผม  แล้วทุกคนก็เงียบอีกครั้ง  ไอ้พี่ย้งที่นั่งอยู่ข้างพี่พีชอีกด้าน กำลังพยายามล็อคแขนไอ้พี่พีชไว้




"ไอ้โช  กูจะบอกอะไรให้นะ  มึงจะมองไอ้กันต์ เป็นเหี้ย เป็นควาย เป็นลิง เป็นห่าอะไรก็ได้ แต่มึงห้ามมองว่ามันน่ารัก“

ไอ้พี่พีชมองไอ้โชแล้วพูดอย่างใจเย็น  แล้วพวกที่เหลือก็เกาหัวแกรกๆ ทำตัวไม่ถูกกันทุกคนเลยครับ




“ทำไมล่ะพี่พีช ก็มันน่ารักจริงๆนี่”




“เฮ้ย โช  กูว่าเลิกพูดยั่วพี่พีชเถอะ แล้วอีกอย่างกูหล่อเว้ยไอ้เหี้ย!!”




“เหรอ!!!”


พอผมพูดจบ ทุกคนก็หันมาพูดใส่หน้าผมอย่างพร้อมเพรียง…โอเค….กูไม่หล่อก็ได้ T_T




“กูไม่ได้ยั่วนะ กูพูดจริงๆ มึงอ่ะน่ารัก!”

พอไอ้โชพูดจบ ไอ้พี่พีชก็กระชากคอเสื้อมันขึ้น  เหี้ยแล้ว=[]=!!!!  ผมเลยรีบลุกขึ้นเดินไปแกะมือมันออกแต่ก็ไม่เป็นผลครับ  ไอ้เหี้ยโชก็แม่งทำหน้าไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยด้วย  พวกไอ้คุณนี่กลืนน้ำลายเอื้อก ทุกคนเลยครับ  พวกพี่ย้งเองก็พยายมจะช่วย แต่ดูท่าจะไม่ไหวเหมือนกัน  มึงเอากาวร้อนทามือเหรอว่ะเนี่ย!!!




“คนที่มองว่ามันน่ารักได้ มีกูคนเดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์”




“ทำไมอ่ะพี่ ตาก็ตาผม ก็ไม่ได้อยากมองว่ามันน่ารักหรอก แต่สมองมันสั่งมาแบบนี้นี่”

ไอ้เหี้ย!ถ้ามึงจะตอบว่า ครับ แค่คำเดียว กูว่าทุกอย่างก็จบแล้วว




“มันเป็นของกู”




“ก็แล้วไง ผมยังไม่ได้พูดสักคำ ว่าจะแย่งมันมา” ไอ้โชพูดด้วยสีหน้าปกติของมัน นี่มึงกล้าสบตามันตอนพูดด้วยเหรอโช=[]=!!




“โช กูว่ามึงพอเถอะ พี่พีชไม่ได้นอนมาตั้งแต่เมื่อคืน กูไม่อยากให้พี่เขาปวดหัวไปมากกว่านี้”

ผมเดินเข้าไปจับมือไอ้พี่พีชไว้แล้วมองหนน้าไอ้โช  คนก็เริ่มมองกันแล้วด้วย ถึงพี่พีชจะไม่ได้ตะโกน แต่ท่าทางพวกมันทำให้คนอื่นสนใจT_T




“ได้ พอแล้วครับพี่”

ไอ้โชยกมือขึ้นสองข้างเป็นสัญญาณว่า ยอมแพ้  ไอ้พี่พีชเลยปล่อยคอเสื้อมันครับ  แล้วทุกคนก็ถอนหายใจแบบไม่ได้นัดหมาย  ร่วมทั้งผมด้วย  ผมเลยไล่ไอ้โชไปนั่งข้างไอ้คุณ  แล้วผมก็ย้ายมานั่งข้างพี่พีชแทน เพื่อความปลอดภัย




“พี่พีช พี่ไม่ต้องห่วง ผมอาจจะชอบมันก็จริง แต่ผมไม่แย่งมันมาหรอก^^”

ย้ายที่นั่งแล้วมึงยังไม่วายพูดจากวนส้นมันอีก ไอ้เหี้ยโช!!!




“ล้อเล่นสนุกไหมเนี่ยหะมึง” 




“กันต์  กูพูดจริง…”




“โว้ยยยยยยยยยยยยย ผู้ชายบนโลกใบนี้เป็นเหี้ยอะไรกันไปหมด!!! ทำไมพวกมึงแดกกันเองงง เพราะแบบนี้ไง พวกกูถึงต้องใช้ผู้หญิง สองสามคน ต่อคืน เพื่อที่จะบริการให้ทั่วถึง พอๆๆๆ จบๆๆๆ เรื่องนี้พอที กูจะบ้า!”


ไอ้พี่ธัญลุกขึ้นมาตะโกนโวยวาย โบกมือปัดไปมา ใช้มือทำเป็นรูป ตัว X  แล้วพี่แกก็กระแทกตัวนั่งลงที่เดิม  ไอ้พี่ชินเลยลูบหลังปลอบใจ  บางทีพี่ธัญอาจจะยังหัวเสียกับเรื่องพี่แฮปอยู่ล่ะมั้ง=[]=!  ทุกคนเลยหยุดพูดเรื่องนี้กัน



แล้วไอ้ทอมก็ดึงพวกผมเข้าสู่สถานการปกติได้ครับ โดยการพูดเรื่องวางแผนจะไปเที่ยว ว่าจะไปยังไง เอารถอะไรไป  พี่ปั่นหาสาวได้ครบหรือยัง   สรุปคร่าวๆได้ว่า  สาวที่ไอ้คุณบอกให้พี่ปั่นไปหานั้น ได้ครบครับ แถมเผลอๆจะเกินด้วยเพราะพี่ปั่นบอกว่าไปกับพวกพี่พีชด้วย

หนุ่มๆมาตรฐานสูงครับ สาวๆสมัครไปกันเพียบ แต่รับจำกัดเลยต้องคัดคนแจ่มๆหน่อย    เรื่องรถ  แน่นอนว่า ไอ้เหี้ยคุณเอามินินั่งไปกับพี่ปั่นสองต่อสอง  ไอ้เต้ไอ้ทอมไอ้โชพี่ชิน ไปรถพี่ธัญ

ผมพี่พีชพี่ย้งพี่หมอแฮป ไปรถพี่พีชครับ   พี่ธัญออกตัวเลยว่า ไอ้เหี้ยแฮปนั่งคันไหน กูไม่นั่ง กูขอนั่งแยกกับมัน กูกลัวมัน   ส่วนพวกไอ้คุณ ก็ถามว่า พี่แฮปนี่ใคร  พวกพี่พีชเลยบอกว่า เดียวมึงก็รู้ รอดูมันเอาเองเถอะ


หึหึ  มีเซอร์ไพรส์แน่งานนี้ถ้าพี่แฮปเมา ฮ่าๆๆ  ส่วนสาวๆที่จะร่วมเดินทาง  ไอ้พี่ธัญเอารถตู้ของที่บ้านพร้อมพลขับ บริการครับ





-------------------------------------------------------------- 




ก่อนถึงวันสอบสองสามวัน  ผม กับ ไอ้โช  ก็ถูกพวกพี่พีชติวให้อย่างหนักหน่วงสุดๆ  แทบไม่ได้นอน  เพราะผมไม่ยอมอ่านหนังสือ เลยต้องมาหักโหมในช่วงท้าย 


เราติวกันหลังเลิกเรียนครับ  ก็ ไอ้โชกลับมาที่บ้านพร้อมกับพวกผม  พวกพี่ย้งก็ขับรถตัวเองมา  คนที่ตั้งใจติวให้ก็มีแต่ พี่พีช กับพี่ย้ง  ส่วนพวกพี่ธัญแม่งนั่งเล่นPS3 อยู่อีกห้อง  เสียงดังมาก จนพี่พีชเข้าไปด่า พวกพี่เขาเลยลดเสียงลง  ถ้าถามว่า ไอ้โชมาบ้านไอ้เชี่ยพี่พีชไม่ฆ่ามันตายเหรอ


 พี่พีชมันแยกออกครับ ส่วนเวลานี้ไอ้โชก็ไม่กวนผมด้วย  แล้วทำไมพี่พีชต้องหัวเสียกับที่มันล้อเล่นเรื่องที่ชอบผมด้วยวะ  เอาเถอะ มันคงจะหึงจริงๆ    สภาพผมตอนนี้   ใส่แว่นหนาๆ  ติดกิ๊บเปิดเถิก  นั่งตั้งใจฟังไอ้พี่พีชกับพี่ย้งสอนอยู่ครับ  ปฏิบัติไม่เท่าไหร่ แต่ทฤษฏีนี่ ผมขอลาตาย   หะ? ผมสายตาสั้นเหรอ??  เปล่าหรอก  ใส่ให้มันดูฉลาดขึ้นมาน่ะ = =  แต่ก็ไม่เห็นจะมีผลอะไรเลย T_T




“โอ้ยย ไม่ไหวแล้ววววว พักได้ไหม” ผมปิดสมุด ถอดแว่น วางดินสอลง ไม่ไหวแล้ววว ยัดอะไรเข้ามาตอนนี้ก็ไม่เข้าหัวเลย




“กูเพิ่งรู้นะว่าไอ้โชเรียนเก่งกว่ามึง  กูสอนอะไรไปมันทำได้หมด” ไอ้พี่พีชหันมาพูดกับผม  เออ กูโง่แล้วไง




“โง่แล้วไงวะพี่พีช ไม่เอาแล้ว  กันต์ขอแค่ผ่านก็พอ”




“มึงฝันอยู่เหรอกันต์ รีบๆอ่านเถอะ”

ไอ้โชเงยหน้าหล่อๆขึ้นมาบอกผม  โว้ยยยยยยยย กูมั่นใจว่ากูคงจะผ่านแบบเฉียดฉิวเว้ยยย




“เฮ้อ….กูไม่มีอะไรจะสอนน้องโชแล้วพีช  มันจำได้หมด  จบครอสแล้ว” ไอ้พี่ย้งปิดหนังสือ  ส่วนไอ้โชก็ไหว้ขอบคุณพี่ย้งครับ  แล้วกูล่ะ




“มึงยังไปไม่ถึงไหนเลยกันต์”

ไอ้พี่พีชเอาปากกามาเคาะหัวผม  ก็คนมัน IQ ต่ำนี่T^T
ระหว่างที่ผมติวกันอยู่ พ่อแม่ของไอ้โชก็โทรมาหามันเป็นพักๆ  ไม่ใช่แค่ตอนติวหรอกครับ  ที่มหาลัยเองก็ด้วย  ผมเพิ่งจะมาสังเกตช่วงหลังๆนี่แหละ

ผมเองก็นะ เพิ่งสนิทกับมันได้ไม่นาน บอกตามตรงผมไม่ได้ใส่ใจอะไรกับคนที่เพิ่งจะรู้จักกันมากนัก  แต่พักนี้แหละที่ผมเริ่มใส่ใจกับเพื่อนใหม่ของผม


“พ่อแม่มึงจะห่วงมึงเวอร์ไปไหนวะไอ้โช” ไอ้พี่พีชหันไปถามตอนที่ไอ้โชวางสายแม่มัน




“ไม่รู้ดิพี่  ผมป่วยง่ายอ่ะ เป็นมาตั้งแต่เด็กล่ะ  อากาศเปลี่ยนก็ไข้  พ่อแม่เลยห่วงน่ะ”

ไอ้โชที่นั่งดูผมกำลังอ่านหนังสืออยู่พูด แต่มันไมได้หันไปมองหน้าไอ้พี่พีช




"บอบบางอย่างเหี้ย"

ผมเงยหน้าพูดใส่หน้ามัน  แต่ปกติเวลาอยู่มหาลัยมันก็แข็งแรงดีนะ  กวนส้นตีนผมตลอด ไม่เห็นจะเหมือนคนป่วยง่ายเลยสักนิด  นั่นเป็นเหตุผลที่ผมไม่ได้ใส่ใจเรื่องร่างกายมัน




“ใครจะไปหนาอย่างควายอย่างมึงล่ะไอ้กันต์”

มันพูดแล้วผลักหัวผม  พอมันแตะตัวผมเท่านั้นแหละ ไอ้พี่พีชแม่งหันไปมองมันตางี้แทบถลนออกมา  ไอ้โชเลยรีบยกมือขึ้นสองข้างแล้วยิ้มให้ไอ้พี่พีช  พอไอ้พี่ย้งเห็นก็ส่ายหัวแล้วผลักหัวไอ้พี่พีชเบาๆทีนึง




“โธ่  เพื่อนกู  แม่ง ยิ่งกว่าหมาห่วงกระดูก” ไอ้พี่ย้งพูดแล้วขำน้อยๆ




“มึงไม่เห็นไอ้โชมันแต๊ะอั๋งแฟนกูเหรอ” ไอ้เชี่ยพี่พีชฟ้องพี่ย้งแล้วชี้มาที่ไอ้โชที่นั่งกินขนมอยู่




“กูไม่เรียกแต๊ะอั๋งเว้ยไอ้เหี้ย  มันก็เพื่อนกัน  กูแตะตัวมึงไอ้กันต์ยังไม่โวยวายเลย”




“ก็กูกับมึงเป็นเพื่อนกัน”




“มันก็เป็นเพื่อนกัน  มึงเลิกคิดมากได้แล้ว  ใช่ไหมไอ้โช” ไอ้พี่ย้งหันหน้ามาถามไอ้โช




“ใช่แล้วคร๊าบ  เพื่อน! กันครับพี่พีช ^w^” ส่วนไอ้โชหันหน้าไปหาอี้พี่ชแล้วยิ้มกวนให้ทีนึง  มึงนี่ไม่เข็ดจริงๆไอ้โช




“ไม่รู้ทำไม มึงพูดแล้วกูอยากต่อยปาก”

ไอ้พี่พีชหักนิ้วตัวเองดังกร๊อบๆ  ไอ้โชเลยลุกขึ้นแล้ววิ่งหนีไปหาพวกพี่ธัญ  ไอ้พี่พีชที่จะลุกตามถูกไอ้พี่ย้งดึงเสื้อไว้  มันเลยกลับมานั่งที่เดิม




“มึงก็เหมือนกัน!! หัดหวงเนื้อหวงตัวบ้าง!!! ”

มันหันมาพูดเสียงดังใส่ผมแล้วตบหัวผมที่กำลังตั้งใจอ่านหนังสืออยู่  ไอ้เหี้ย กูกำลังจะบรรลุอยู่แล้วแท้ๆ  ความรู้กูหล่นหายไปไหนบ้างแล้วว่ะ




“อะไรเล่า! หึงเวอร์เหี้ยๆ เกินไปแล้วนะมึงพี่พีช!!”




“พวกมึงนี่ คุยกันดีดีบ้างนะ  กูขอตัวไปเล่นเกมส์กับพวกไอ้ชินก่อน”

ไอ้พี่ย้งลุกขึ้นตบหลังไอ้พี่พีชสองสามทีแล้วเดินออกไป  ทิ้งให้ผมกับมันนั่งอยู่ด้วยกันสองต่อสอง


“เฮ้อ…..ไม่เข้าใจอะไรก็ถามกูละกัน  กูจะนั่งดูเงียบๆ”




“คร๊าบ……”





…………………………………………………..







…………………………………………






…………………………………






……………………………







……………….






มันนั่งเงียบจริงๆครับ= = สงัดสุดๆ  มีแต่เสียงเปิดหนังสือเรียนของผม  ส่วนมันก็ นั่งมองผมอ่านอยู่เงียบๆ  กูเริ่มอึดอัดแล้วนะ  ถึงจะบอกว่าเงียบ แต่ไอ้พวกที่เล่นเกมมันก็มีเสียงดังมาเป็นพักๆครับ    ผมเลยปิดหนังสือเพราะเริ่มอ่านไม่รู้เรื่อง ปวดตาด้วย




“พักหน่อยนะพี่พีช…”ผมหันไปบอกมันที่นั่งอยู่เงียบๆ  กูเบื๊ออเบื่อ  สงครามเงียบ= =




“อืม พักสิ”

  มันพูดแล้วลุกขึ้นเหมือนจะเดินไปที่อื่น  แต่ก็ไม่รู้ทำไม  มือผมถึงได้ไปดึงเสื้อมันไว้




“มีอะไรเหรอ?”

มันหันมาพูดกับผม  ผมเลยส่ายหัว  แล้วกระตุกเสื้อมันเป็นสัญญาณบอกมันว่า นั่งลง
ไอ้พี่พีชก็นั่งลงเงียบๆครับ  มันเงียบ  ผมก็เงียบ  ตอนนี้เราสองคนนั่งข้างกัน แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย




“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กูแพ้ไอ้โชอีกแล้ว!!!”




“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่อนว่ะพี่  คนต่อไปมาเลยครับ!!!!!!”

 เสียงโวยวายจาก  พี่ธัญกับไอ้โช   ถ้าปกติ ไอ้พี่พีชคงตะโกนกลับไปว่า หนวกหู!!!!  แต่นี่มันแค่หันไปมองแล้วก็นั่งเงียบเหมือนเดิมครับ  แล้วนี่พวกผมสองคนเป็นอะไรกันวะ




“พี่โกรธอะไรเหรอ…..” ผมตัดสินใจเป็นฝ่ายพูดขึ้นมาทำลายสงครามเงียบของเราสองคน




“เปล่านี่ ไม่มีอะไรหรอก แค่เหนื่อยๆ” มันถอนหายแล้ว แล้วพูดแต่มันไม่มองหน้าผม




“นวดให้ไหม  ขอโทษนะที่ทำให้พี่พีชลำบากตลอดเลย” ผมพยามสุดๆในการทำตัวให้ดูแบ๊ว ดูน่ารัก ให้เหมือนกำลังอ้อนมันอยู่




“ไม่ต้อง  ไม่ลำบากหรอก” มันยกมือห้ามผมที่กำลังจะลุกขึ้นนวดให้มัน




“อย่าเป็นแบบนี้สิ” ผมนั่งลงที่เดิม




“แบบไหน”




“ก็แบบนี้แหละ ไม่สมกับเป็นพี่เลย”




“กูก็เป็นแบบนี้แหละ  โทษทีนะ”




“พี่พีชของผมไม่ได้เป็นแบบนี้สักหน่อย” ผมเอื่อมมือไปจับมือมัน  แต่มันไม่จับมือตอบผม




“แบบไหน สนใจกูด้วยเหรอมึงน่ะ?”




“…..สนสิ….เห็นไหม พี่กำลังโกรธกันต์อยู่” ผมมองหน้ามัน แล้วจับมือมันแน่นกว่าเดิม




“เฮ้อ…..อ….!!!” มันถอนหายใจเสียงดังแล้วดึงผมเข้าไปกอด  ไอ้เหี้ย กอดกูเบาๆหน่อย…




“เป็นอะไรครับ” ผมพูดแล้วกอดตอบมัน




“กูรักมึง….”




“ผมก็รักพี่….”




“กูหวงมึง….”




“อื้ม ผมก็หวงพี่….”




“กูไม่ชอบให้คนอื่นแตะต้องตัวมึง”





“อื้ม  ถ้าไม่ใช่พวกพี่ย้ง ผมก็ไม่อยากให้ใครมาแตะตัวพี่เหมือนกัน….”




“กันต์…สัญญาสิว่าจะไม่ทิ้งกู”




“สัญญาครับ…พี่ก็ห้ามทิ้งกันต์นะ…”




“อื้ม…กูรักมึงจนจะบ้าตายอยู่แล้วนะกันต์ อย่าทำให้กูบ้าไปมากกว่านี้เลย,,,”




“ ไม่ได้หรอก พี่ต้องรักกันต์ให้มากกว่านี้  เพราะพี่ก็ทำให้กันต์เป็นบ้าเหมือนกันนี่….. ”




“กันต์……”




“ครับ…?”


ไอ้พี่พีชคลายกอด  แล้วมองหน้าผม  หน้ามันค่อยๆเคลื่อนเข้ามาใกล้  ตาของผมก็ค่อยๆปิดลงช้าๆเหมือนกัน…







“ถ้าจะเอากัน เชิญบนห้องครับ!!!!!!!!!!!!!!”



(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/ggg.jpg)





ยังไม่ทันที่ปากผมสองคนจะแตะกัน  พอหันไปตามเสียง  พวกไอ้เชี่ยพี่ธัญแม่งยืนถือไอโฟนพร้อมเพรียงเรียงหน้ากระดานครับ ยกเว้นไอ้โชที่เป็นคนตะโกนขึ้นมา  ไอ้เหี้ยโช!!!!  รีบหนีไปเลยนะมึง!!!




“ไอ้เหี้ย!!!!!!! พวกมึงตาย!!!!!!!!”




และตามคาด ไอ้พี่พีชลุกขึ้นไล่เตะทุกคนครับ เว้นแต่ผมที่นั่งหัวเราะดูพวกนี้โดนไล่เตะก้น  แต่เมื่อกี้ แอบเสียดายนิดๆแหะ บรรยากาศกำลังดีแท้ๆ T_T  ไอ้โช ไอ้เหี้ย…..







--------------------------------------   








………………………………..




หึหึหึหึหึหึ…… ตอนนี้ผม  ไอ้คุณ  ไอ้ทอม  ไอ้เต้   กำลังนั่งเขี่ยน้ำแข็งในแก้วน้ำ ด้วยใบหน้าซีดเซียวหลังออกจากห้องสอบ   ไอ้เต้ กับไอ้ทอม ทำท่าเหมือนจะอ้วกเป็นพักๆ  มันบอกว่ามันเมาข้อสอบครับ ส่วนไอ้โชมันทำท่าสบายๆ เพรามันบอกว่า กูอาจจะได้คะแนนเต็ม  ส่วนพวกผมสี่คน ดูจากสภาพแล้ว ถ้าจะผ่านคงแบบเฉียดๆ  ถ้าไม่ผ่านก็คง…..ได้คะแนนต่ำเตี้ยเรี่ยดิน….



“เอาน่าพวกมึง  สดชื่นหน่อย สอบเสร็จแล้ว ไม่มีภาระอะไรแล้ว” พี่ย้งตบหลังไอ้คุณเบาๆ




“หึ……..ถ้ากูต้องลงเรียนใหม่ แม่กูได้ฆ่ากูแน่…..” ไอ้เต้มันบ่นพึมพำแล้วยกแก้วน้ำขึ้นมาดูด




“กูนี่แม่ง โดนตัดออกจากกองมรดกแน่…..” ไอ้คุณพูดแล้วเอามือขยี้หัวตัวเอง




“อุ๊ก!!!!!....” ส่วนไอ้เชี่ยทอมทำหน้าพะอืดพะอม




“กูไม่มีอะไรให้เสียแล้ว……โอ้ย!! ตบหัวทำไม!” ผมที่พูดจาเหม่อจาเหม่อลอย โดนฝ่ามือของไอ้เชี่ยพี่พีชตบเข้าที่กะบาล




“แย่จังเลยนะทุกคน  กูเรียนจบก่อนเหงาแย่เลย” ไอ้โชมองพวกผมด้วยแววตาเยาะเย้ยเต็มที่ครับ  โว้ยยยยย=[]=!!!



“พวกมึงซึมแค่วันนี้เท่านั้นแหละ  อีกสามวัน เราก็จะไปเที่ยวกันแล้วนะโว้ย!!!”

ไอ้พี่ธัญตบโต๊ะพูดเสียงดัง  แล้วพวกไอ้เต้ไอ้ทอมก็คืนชีพเมื่อพวกมันพร่ำเพ้อถึงสาวๆนมใหญ่ๆใส่บิกินี่ตัวเล็กๆ  โอยยยย กูเองก็เริ่มคึกขึ้นมาแล้วเหมือนกัน!!!!!




“กันต์  กูห้ามมึงถอดเสื้อ เข้าใจ๋?”ไอ้พี่พีชหันมาบอกผม




“มันห้ามมึงถอดเสื้อ งั้นมึงถอดกางเกงแทน  โอ้ย!! ไอ้เหี้ยพีช!!! กูพูดผิดตรงไหน” ไอ้พี่ชินยื่นหน้ามาบอกผม พูดไม่ทันจบ พี่พีชก็ตบหัวไอ้พี่ชินไปสุดแรง




“อย่ามาทะลึ่งกับแฟนกูไอ้เหี้ยชิน  เดียวกูบอกไอ้แฮปดูดปากมึงอีกคน”




“เอาเลยมึง!!! ให้มันโดนซะบ้างมันจะได้เข้าใจความรู้สึกกู!!” ไอ้พี่ธัญหาเพื่อนร่วมชะตากรรม  ส่วนไอ้พี่ชินยกมือไหว้ไอ้พี่พีชแล้วนั่งเงียบเลยครับ




“แล้วนัดเจอกันกี่โมงอ่ะพี่” ไอ้โชถาม




“เที่ยงคืนม่ะ? จะได้ไปเช้าที่นู้น” ไอ้ทอมเสนอ




“งั้นกูคงไม่ได้นอน= =” ไอ้คุณหันไปบอกไอ้ทอม ส่วนไอ้ทอมก็ทำหน้า งงๆ




“มันนั่งไปกับพี่ปั่นสองคน  รถคันอื่นมีผู้ชายเวลาง่วงก็เปลี่ยนกันขับได้ แต่มันเปลี่ยนไม่ได้ไงมึง” ผมบอกมัน  มันก็ร้อง อ๋ออออ  แล้วก็นั่งเครียดกันอีกครับ




“ไม่เป็นไร เดียวกูนอนเอาแรงตั้งแต่เช้าก่อนเดินทาง ” ไอ้คุณพูดขึ้นมา  แล้วพวกผมก็พยักหน้าตกลงตามนั้นครับ

อีก สาม วัน  พวกผมจะไปเที่ยวกันแล้ว!!  โคตรตื่นเต้น>_<  เดินทางกับเพื่อนๆครั้งแรก  ต้องใช้คำว่าเพื่อนๆครับ  สมัยเรียนมัธยม มีแค่ไอ้คุณ  ตอนนี้ผมมีเพื่อนเยอะแยะ  มันต้องสนุกมากแน่ๆ ฮี่ๆ  ทะเลจ๋า!!!!!!!ฉันกำลังจะไปหานาย!!!!






TBC.
-------------------
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 20 (หน้า 2) [5/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 05-08-2012 11:50:50
ตอนที่ 20  (ก่อนเดินทาง วันเบาๆ ของน้องคุณ)






“กันต์! กูเก็บของหมดแล้วนะ แต่กะว่าจะไปซื้อขนม มึงไปด้วยกันไหม?”

ตอนนี้ 9.00  ผมโทรไปปลุกมัน เพราะคืนนี้เราจะเดินทางกันแล้วไง!! ตื่นเต้นสุดๆ เมื่อวานพี่ปั่นโทรมาถามผมว่า ผมชอบสีอะไร  ผมบอกไปว่า สีฟ้าอ่อน  พี่เขาก็บอกว่า งั้นพี่จะซื้อชุดว่ายน้ำสีฟ้าอ่อนนะ 

โฮกกกกกกกกกกกกก  แฟนผมแม่งน่ารักสัดๆอ่ะ  แต่พักนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันครับ  เพราะพี่เขาบอกว่ายุ่งๆ ผมเองก็อ่านหนังสือ  แต่เราก็โทรหากันบ้างนิดหน่อย


‘ม่าย….กูยังไม่อยากลุก…..เที่ยงๆมึงค่อยออกมารับกูสิ’

ไอ้บ้านี่ ผมต้องนอนเอาแรงนะเว้ย  กะว่าพอกลับมาจากซื้อของ แล้วผมจะนอนเลยครับ




“งั้นมึงไม่ต้องไปล่ะ  ตื่นแล้วอยากได้อะไรโทรมาบอกกูนะ  กูจะไปกับพวกไอ้ทอมแทนแล้วกัน”

ผมบอกมันแล้ววางสายไป  ผมกับไอ้กันต์สนิทกันมานานแล้วครับ แต่พักนี้ผมห่างๆกันเพราเรียนคนล่ะคณะ แต่ตอนเที่ยงถ้าพวกผมว่างก็จะไปหามัน  ผมรู้ว่ามันเหงา


แต่ตอนนี้มันก็มีเพื่อนใหม่แล้ว  ไอ้โช ไงล่ะ  บางทีแอบน้อยใจที่มันทำท่าสนิทกับไอ้โชมากกว่าผม  ก็ผมเป็นเพื่อนซี้ของมันนี่ครับ  แต่ผมก็เข้าใจมัน  เวลานี้ถ้าไม่มีไอ้โชในชั้นเรียน มันก็คงไม่มีใคร  ผมจะยอมพยายามไม่น้อยใจมันแล้วกัน



ผมกำลังกดหาเบอร์ไอ้ทอม   นี่ไง…..



‘ว่าไงไอ้คุณ!!!!!!!!’ ยังไม่ทันที่ผมจะอ้าปากพูด ไอ้ทอมก็แหกปากพูดขึ้นมาซะก่อน




“เหี้ย กูจะไปซื้อของที่โลตัส มึงไปด้วยไหม  ชวนไอ้เต้ด้วย  ไอ้กันต์ยังไม่ลุกจากเตียงปล่อยมันไป”




‘ไปๆๆๆ มารับกูสิ  แต่เดียว ไม่ดีกว่า ไปเจอกันที่นั่น เดียวกูขอยัดของใส่กระเป๋าก่อน  มึงจะไปตอนไหน’




“อีกแปปนี่แหละ เพราะกูจะรีบซื้อแล้วกลับมานอนเอาแรง”




‘เออๆๆ เสร็จแล้วๆ มึงออกไปก่อนได้นะ เดียวกูโทรหาไอ้เต้เอง’




“โอเค ถ้าพวกมึงไปถึงแล้วโทรหากูแล้วกัน”

ผมพูดจบกำลังจะวางสาย ก็ได้ยินเสียงไอ้ทอม สบถว่า เหี้ยกูลืมเอากางเกงในใส่กระเป๋า    ลืมอะไรได้ทุเรศจริงๆไอ้นี่


ก่อนออกจากบ้าน ผมนั่งเชคของในกระเป๋า แล้วจดสิ่งที่จะไปซื้อ  ผมเคยมักง่ายไม่จดไป พอไปถึงที่ก็ลืมว่าจะซื้ออะไรทุกที  เลยต้องจดเอาไว้ครับ  โอเค…ขนม  สบู่  แปรงสีฟัน ยาสระผม ยาสีฟัน  …..ห่วงยางด้วยแล้วกัน…ชูชีพ…..เรียบร้อย!

ผมเดินไปแล้วทวนของที่จะซื้อ  ก่อนจะคว้ากุญแจรถ แล้วมุ่งหน้าสู่โลตัส~~





----------------------------




มาถึงแล้วครับ  อากาศร้อนใช้ได้…ยังไงผมก็คงจะไม่ยืนรอพวกไอ้ทอมตรงนี้แน่  ขอเข้าไปตากแอร์ก่อนแล้วกัน


หวา…..ผู้หญิงหันมามองผมเยอะเลยครับ ไม่เว้นแม้แต่พนักงาน  โอ้ยยยยตัวกู ไม่รู้จะหล่อไปไหน   ผมแอบมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจก  เป๊ะมากท่านคุณ หึหึ  อยากบอกสาวๆทุกคนว่า อย่ามองครับ ผมมีแฟนแล้ว -..-


แต่เดียวพวกไอ้ทอมมา คงจะแย่งสายตาที่กำลังจ้องมองผมไปได้อยู่  ผมไม่ค่อยชอบให้มองเท่าไหร่ครับ รู้สึกประหม่า  บางทีเขาอาจจะมองเพราะผมหล่อ แต่บางทีมองเพราะผมลืมรูดซิป  หรือว่าแต่งตัวประหลาด  เลยต้องพยายามเชคตัวเอง 

ผมเดินไปดึงรถเข็นออกมาแล้วเข็นรอพวกไอ้ทอม  ไม่นานมันก็โทรมาครับ


“กูอยู่ข้างใน พวกมึงตามเข้ามาเลย  ตรงแผนก CD ”

ผมพูดจบ มันก็บอกว่า เออๆ แล้วตัดสายไป

ผมเดินหยิบ CD แผ่นนู้นแผ่นนี้ขึ้นมาดูรอ   แล้วพวกมันก็เดินหล่อ(น้อยกว่าผม)เข้ามาครับ


“พวกมึงเป็นเซเลบเหรอครับ ใส่แว่นดำมาเดินห้าง” ไอ้ทอมกับไอ้เต้แม่ง ดูโอ้มาเลย แว่นแบรนเนมที่ซื้อมาจากถนนคนเดิน




“อ้าว กูลืมถอด” ไอ้ทอมบอกแล้วมันก็ถอดแว่น  แต่ไอ้เหี้ยเต้มันยังใส่อยู่ มันบอกว่า เห็นไอ้ทอมไม่ถอด มันก็กลัวว่าไอ้ทอมจะเด่นกว่า เลยใส่คู่มาเลย




“ป่ะๆ พวกมึงซื้ออะไรมั่ง  ไอ้กันต์บอกให้ซื้อขนมไปเผื่อมันเยอะๆ”

ผมเข็นรถ ที่ตอนนี้ไอ้เชี่ยเต้ลงไปนั่งเรียบร้อย  คนมองเพียบ เพราะว่าผู้ชายตัวควายอย่างมันลงไปนั่งในตระกร้าทำไม




“ของกูครบล่ะ ถ้าจะซื้อคงเป็นขนม เหล้า เบียร์ ไวน์ ” ไอ้เต้หันหน้ามาบอกผม




“กูจะมาซื้อแปรงสีฟัน กับ กางเกงใน”




“โห  ซื้อใหม่เลยเหรอไอ้เหี้ย นี่มึงกะทำทุกวันเลย?”




“กูซื้อด้วยๆ แม่งกูก็ลืมว่าเวลาถอดมันต้องเห็นกางเกงในก่อน  กูเอาไปมีแต่ที่มันย้วยๆลืมนึกไปว่ามีสาวไปด้วย” แล้วไอ้เชี่ยเต้ก็นึกออกว่ามันจะซื้ออะไร




“กูก็อยากได้ตัวใหม่ไปใส่ให้สาวๆประทับใจ ฮ่าๆ” ไอ้ทอมบอกแล้วเบียดผมออกจากตระกร้า  มันเข็นไอ้เต้ไปที่แผนกชุดชั้นในเรียบร้อย  ผมก็เดินตามไปครับ




“ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ เฮ้ย!! มึง เอาตัวนั้นให้ไอ้เต้เลย” ผมเดินไปหาไอ้ทอมที่หยิบกางเกงในลายเสือดาว แล้วกำลังเทียบใส่กับหน้าไอ้เต้




“เฮ้ย  ใส่แล้วแม่งดุแน่ไอ้เต้  คึกถึงเช้าแน่มึง” ไอ้ทอมบอกแล้วปากางเกงในใส่หน้าไอ้เต้




“พวกมึงอย่าทำอะไรให้มันเกินเลยนักล่ะ”

ผมบอก  แลดูเป็นคนดีเนอะ ฮ่าๆ  เพราะผมมีแฟนแล้วน่ะสิ ถ้าเป็นแต่ก่อน ผมคงร่วมวงกับพวกมันไปแล้ว  แต่เพราผมมรักพี่ปั่น ก็ไม่อยากให้เสียใจครับ ผู้หญิงดีดีสมัยนี้หายาก! แต่ผมคงโชคดีจริงๆที่เจอพี่เขา




“กูไม่อยากคุยกับพวกที่มีแฟนแล้วแม่งลืมสันดารตัวเอง” ไอ้เต้ปา  กางเกงในลายเสื้อดาวมาใส่หน้าผม




“กูไมได้ลืม!! แต่กูเปลี่ยนสันดารตัวเองแล้วไอ้ห่า  มึงหัดเป็นคนดีแบบกูบ้างนะ!!” ผมหยิบขึ้นมาแล้วปาลงตระกร้า




“ตราบใดที่กูยังโสด กูก็จะเป็นแบบนี้ต่อไป!!!”

ไอ้เต้พูดแล้วยกมือขึ้น ไอ้เหี้ยทอมก็เอาด้วยครับ= = พวกมึงนี่เข้ากันได้ดีจริงๆ  ผมกับพวกมันซื้อของจนครบ   แต่ก็ไม่ลืมที่จะเชคของในตระกร้าว่าขาดอะไรบ้างหรือเปล่า


ไอ้สองตัวนี้ซื้อ กกนไปคนล่ะ สี่ตัว  มันบอกว่า ตอนเช้ามันจะใส่ตัวขาดๆย้วยๆ  ส่วนตอนXXX มันจะใส่กกนเผด็จศึก  ส่วนผม คัดเลือกตัวที่ดีที่สุดไปแล้วครับ!! ผมเองก็จะ เผด็จศึกพี่ปั่นที่ทะลเหมือนกัน รู้แล้วเงียบไว้นะ

  ผมรู้ว่าผู้หญิงคงไม่ชอบให้มาป่าวประกาศแบบนี้  แต่มันอดไม่ได้ ฮ่า ธรรมดาผู้ชายครับ  พอซื้อของเสร็จ  พวกผมก็มาแบ่งกัน แล้วก็แยกย้ายกันกลับไปเตรียมตัวสำหรับการเดินทางในค่ำคืนนี้








พอกลับมาถึงบ้าน  ผมก็จัดการล้างมินิของผมที่จะใช้เดินทางให้เอี่ยมเหมือนเพิ่งถอยมาเมื่อวาน  พอล้างเสร็จ ผมก็อาบน้ำแล้วเตรียมตัวที่จะนอนเอาแรงขับรถในคืนนี้

  ตอนนี้ถ้าไห้เดา ไอ้กันต์มันคงวุ่นกับการเตรียมของอยู่แน่ๆ   ถ้ามันไม่ได้วุ่นแสดงว่าพี่พีชคงทำให้มันหมด  รักกันดีจริงๆให้ตาย


  ตอนแรกผมก็ไม่คิดว่าไอ้กันต์มันจะไปชอบพี่พีชหรอกครับ ปกติผมเห็นมันเหล่หญิงตลอด ใครจะไปคิดว่าจู่ๆมันจะมีผัวแทนที่จะมีเมีย  แต่ถ้ามันมีความสุขผมก็ดีใจกับมันจริงๆครับ  เพราะรู้สึกผิดที่ช่วงแรกผมหนีไปมีความสุขคนเดียว





กี่โมงแล้วเนี่ย……บ่ายโมง…? งั้น นอนเลยแล้วกัน




ผมถอดเสื้อ แล้วขึ้นเตียง ฝันดีนะครับ….ZzZzZzZz







……………………………………….







……………………………







………………………………….







………………………








………………………..








“อื๋อ…….อ”  ผมงัวเงียลุกขึ้นมา แล้วคว้าไอโฟนมาดูเวลา….อ๋า….19.30 นอนไปเยอะเหมือนกันแหะ  พอตื่นแล้วผมก็หลับยากซะด้วยสิ  แต่ก็ไม่อยากลุกจากที่นอนเลย…


ผมยังนอนหลับตาอยู่บนเตียง แต่ไม่ได้หลับ  มือกำไอโฟน  ตอนนี้ผ้าห่มของผมลงไปกองที่พื้นแล้วสินะ





วือออออ  วืออออออออออออ  วือออออออ






ผมสะดุ้งลืมตาขึ้นมา เพราะไอโฟนของผมสั่น  พอเห็นเบอร์คนที่โทรเข้า ก็ทำให้ผมยิ้มไม่หุบ  พี่ปั่น  โทรมาครับ

ผมนั่งเทสเสียงตัวเองให้ดูเหมือนคนตื่นอยู่ตลอดเวลา  แล้วกดรับสาย


“ครับพี่ปั่น!!”




‘ฮ่ะๆๆๆๆ  จริงเหรอยะ! ร้ายนะหล่อน’




“ฮัลโหลๆ พี่ปั่น????”




‘ร้ายมานานแล้ว มึงเพิ่งรู้เหรอ!!’




“ฮัลโหลววววววววว” ดูเหมือนจะโทรออกมาหาผมเองสินะ ปลายสายมีแต่เสียงผู้หญิงคุยกันเสียงดังเต็มไปหมดเลย  แต่ผมก็แยกออกว่า เสียงแฟนผมน่ะเสียงไหน-.,-




‘แล้วนี่มึงกับน้องคุณได้กันหรือยัง’




‘อีห่า  กูอ่อยจนไม่เหลืออะไรแล้ว แม่งไม่ทำอะไรกูสักที’




‘น้องเค้าแม่งเป็นเกย์ตามเพื่อนป่ะวะ กูได้ข่าวว่าผัวมึงมีเพื่อนเป็นเกย์คบกับ ไอ้พีชถาปัตย์’




‘เห….ไม่หรอกม๊าง  แต่ไอ้พีชนี่เป็นเกย์เหรอวะ  โหย ไปเที่ยวคราวนี้กูอุตส่าห์เล็งมันไว้’




‘เหรอ  ไปเที่ยวคราวนี้กูเล็งเพื่อนไอ้พีชไว้ว่ะ  ไอ้ย้งน่ะ แม่งโคตรเท่ ’

หะ……? เสียงพี่ปั่นของผมพูดแบบร่าเริงสุดๆ




‘ผัวเด็กของมึงล่ะอีปั่น!!! ผัวมึงก็ไปด้วยนะ’




‘ช่างหัวมันสิ  วันๆอยู่แต่กับเพื่อน เปิดช่องว่างให้กูหาผู้ชายไว้แก้เหงาเอง  มึงดูๆ ’




‘กรี๊ดดดดดดดดด  อิปั่น อีเลว  มึง มึงไปเที่ยวกับพี่โอมห์คณะเรามาเหรอ อีห่า เหลือไว้ให้พวกกูบ้าง’




‘ซอรี่นะจ๊ะสาวๆ ผู้ชายตามกูมาเอง  ไอ้คุณก็เหมือนกัน เจอนมใหญ่ๆของกูตอนเจอกันครั้งแรกมันก็วิ่งมาใส่แล้ว ฮ่าๆ  แต่กูยังไม่เลิกหรอก  เก็บไว้ ควงโชว์ชาวบ้าน  มึงคิดดู  หล่อโคตรพ่อ  รวยโคตรแม่ เป็นมึงจะทิ้งมันไหม’




“……………….”




‘เออ เบื่อเมื่อไหร่เขี่ยมาให้กูแล้วกัน  กูนมเล็กกว่ามึงนิดเดียวเอง’




‘เดียวกูเบื่อโยนให้พวกมึงแทะเลย ฮ่าๆๆ’




ติ๊ด!!................................







รู้อะไรไหม……..ถ้าเสียงที่ผมได้ยินเมื่อกี้ เป็นแค่ความฝันดีหรอก  บางทีตอนนี้ผมอาจจะยังไม่ตื่นก็ได้….ใช่…ผมฝันอยู่……….


.แต่….ที่ผมไม่ทำอะไรก็เพราะผมเห็นว่าพี่เขาสำคัญนะ…ก็พี่เขาน่ารักขนาดนั้น…สวยขนาดนั้น…ผมไม่กล้าที่จะแตะต้องพี่เขาด้วยซ้ำ…..บางทีผมก็ไม่รู้ว่าในสายตาพี่เขาผมเป็นยังไง  ตอนนี้ก็พอรู้แล้วว่าผมก็คงเป็นไอ้โง่คนนึง




แล้วนี่กูเพิ่งชมพี่เขาไปไม่นาน…………………………..นึกอะไรไม่ออกเลยแหะ…..





“เฮ้อ………ออกไปข้างนอกหน่อยแล้วกัน” ผมถอนหายใจ แล้วลุกจากเตียงคว้าเสื้อกับกระเป๋าเงิน กุญแจรถ




“ไปบ้านกันต์แปปนึงนะแม่!” ผมวิ่งลงบันไดแล้วตะโกนบอกแม่ที่นั่งดูละครน้ำเน่าอยู่  แล้วขับรถออกจากบ้าน


ผมขับรถไปเรื่อยเปื่อย….จำเส้นทางไม่ค่อยได้เลย…..ปากบอกว่าจะไปบ้านไอ้กันต์  แต่ที่จริงผมก็ไม่รู้ว่าจะไปทีไหนเหมือนกัน  คืนนี้จะเดินทางแล้วผมไม่อยากจะเล่าเรื่องน่าปวดหัวให้มันฟัง  ยิ่งพวกไอ้ทอมไอ้เต้ยิ่งแล้วใหญ่..


มือของผมบังคับมินิเป๋ไปเป๋มา….รถข้างหลังก็บีบแตรไหล  บางคนแซงขึ้นมาแล้วตะโกนด่าผม…ไอ้เหี้ยถ้ากูมีปืนกูจะยิงพวกมึงใส้แตกตายกระจายเต็มพื้นถนนเลยสัด…..


ไม่รู้อะไรมันตีกันในตัวผม  ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ  ทั้งผิดหวัง…..อยากฆ่าใครสักคน คนคนนั้นคงจะเป็นตัวเองล่ะมั้ง….  รถผมตอนนี้มาจอดที่ร้านเหล้า ร้านหนึ่ง ที่ผมเคยมากับพวกไอ้กันต์….


ผมเปิดประตูรถแล้วเดินลงไปหาที่นั่ง  ผมเลือกมุมที่มืดที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่มีใครมองเห็นผม  ดนตรีวันนี้เป็นเสียงกีต้าร์คลาสสิก เล่นคลอเบาๆพร้อมกับเสียงร้องเพลง….





สอนให้รู้หน่อย ให้ตาสว่าง
สอนให้คิดบ้าง ให้ฉันโกรธแค้นเธอ
สอนให้รู้สึก ว่าทุกข์ที่เจอ
เพราะว่ารักเธอ ก็เลยเจ็บแบบนี้

ถึงจะรู้ แต่ก็ทำไม่เป็น
ทั้งที่เห็น ว่าเธอทำขนาดไหน

ฉันก็เกลียดเธอไม่ลง ถึงจะอยากเกลียดเธอแทบตาย
ได้แต่เก็บมันข้างใน แล้วก็เจ็บใจตัวฉันเอง
ที่มันโกรธเธอไม่ได้ ถึงจะอย่างไรก็รักเธอ
ได้แต่ถามกับตัวเองอยู่เสมอ
จะให้ฉันเลิกรักเธอได้อย่างไร

ทั้งที่น่าโกรธ โกรธแค้นชิงชัง
ทั้งที่หลายอย่าง ถูกเธอทำช้ำใจ
ทั้งที่รู้อยู่ ที่รักเธอไป
ฉันต้องเสียใจ ที่เธอไม่เหลียวแล

ถึงจะรู้ แต่ก็ทำไม่เป็น
ทั้งที่เห็น ว่าเธอทำขนาดไหน

ฉันก็เกลียดเธอไม่ลง ถึงจะอยากเกลียดเธอแทบตาย
ได้แต่เก็บมันข้างใน แล้วก็เจ็บใจตัวฉันเอง
ที่มันโกรธเธอไม่ได้ ถึงจะอย่างไรก็รักเธอ
ได้แต่ถามกับตัวเองอยู่เสมอ
จะให้ฉันเลิกรักเธอได้อย่างไร

ฉันก็เกลียดเธอไม่ลง ถึงจะอยากเกลียดเธอแทบตาย
ได้แต่เก็บมันข้างใน แล้วก็เจ็บใจตัวฉันเอง
ที่มันโกรธเธอไม่ได้ ถึงจะอย่างไรก็รักเธอ
ได้แต่ถามกับตัวเองอยู่เสมอ
จะให้ฉันเลิกรักเธอได้อย่างไร




……………..กูไม่เข้าใจ….มึงรู้เหรอว่ากูอยู่ในอาการซึมเพราะความรัก เพลงแม่งตอกย้ำกูจริง
ผมยกแก้วเบียร์ขึ้นมาซดรวดเดียวหมด  แล้วเงยหน้ามองเจ้าของเสียงที่แม่งเศร้าสัดๆ เศร้าจนทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจของผม  ….บนเวที  มีผู้ชายคนนึงถือกีต้าร์นั่งอยู่บนเก้าอี้  ตรงหน้ามีไมค์





….พี่ย้ง….?




ไอ้เหี้ยที่ร้องเพลงทิ่มหัวใจผมมันคือพี่ย้ง!!! วันนี้จะเดินทางมันมาร้องเพลงทำไมตอนนี้วะเนี่ย  ตอนที่ผมเงยหน้ามองพี่ย้ง  เราสองคนสบตากันพอดีครับ  ผมเลือกนั่งในมุมมืดสุดๆแล้วนะ  ผมยกมือไหว้พี่ย้งพร้อมแก้วเบียร์ พี่เขาก็ ยกมือทักทายผม


แล้วผมก็หันกลับมาสนใจกับขวดช้างที่ผมสั่งมา ห้าขวด…..ผมเทใส่แก้ว แล้วกระดก  เทแล้วกระดก…..อึก…!!  เพลงเหี้ยๆเศร้าๆแม่งก็เล่นไม่หยุด….มือกับปากผมก็ไม่หยุดเหมือนกัน….ไม่ปงไม่ไปแม่งแล้วทะเลเหี้ยๆ!!!! ผู้หญิงเหี้…….ผู้หญิงแย่ๆ!!!!!!!!!!!






“เฮ้ย ไอ้คุณ มาทำอะไร พอๆๆ” จู่ๆไอ้พี่ย้งมันก็หยุดเล่นแล้วเข้ามาแย่งแก้วออกไปจากมือผม




“อาว มา!!! อาวของคุณมา!!!!”

ผมยืดแขนออกไปคว้าแก้วจากมือพี่ย้ง แต่มันไม่ให้ผม  แล้วไอ้พี่ย้งก็นั่งลงตรงข้ามผม  เออ ไม่ให้แก้วกู ยกขวดก็ได้!  ว่าแล้วผมก็กระดกดื่มจากขวด  พี่ย้งก็แย่งขวดผมออกไปอีก




“คืนนี้ต้องเดินทาง แล้วมึงมาเมาแบบนี้ใครจะขับรถมึงหะ?”




“เดินทาง!! เดินทางปายหนาย….ม่ายปายยย อึก!!!”




“เมาเกินไปแล้ว  มึงเป็นอะไรมา  แล้วทำไมมึงมาคนเดียว?”




“เป็น….เปนโคนนนน ฮ่าๆๆๆ”




“พี่ถามมึงดีดีนะคุณ อย่าตอบกวนตีน  แม่ง…เอาไงดีวะ…เดียวกูโทรหาไอ้พีชให้มันพาไอ้กันต์มา”




“อย่า!!!!!!” ผมปัดไอโฟนพี่ย้งตก เพราะมันกำลังกดโทรหาพี่พีชกับไอ้กันต์ ผมไม่อยากให้มันรู้  เรื่องแบบนี้..มันทั้งน่าอายแล้วมันคงเป็นกังวล…..




“เหี้ยคุณไอโฟนกู!!”




“อย่าบอก….อย่าบอกคนอื่นเรื่องนี้นะ…..”




“เรื่องอะไรล่ะ พี่มานั่งถามคุณ คุณยังไม่ได้บอกอะไรพี่เลย”

ไอ้พี่ย้งเก็บขวดช้างของผมลงไปใต้โต๊ะ แล้วนั่งมองผมที่เริ่มรู้สึกว่าโลกมันหมุนๆ หน้าพี่เขาก็เบลอๆ




“……พี่…พี่เคยรู้สึกว่าตัวเอง…เป็นคนโง่….บ้างไหม?” ผมถามพี่เขาเสียงเบา




“ก็มีบางที แล้วนี่ไปโดนใครว่าอะไรมา ทำไมมึงเมาเป็นหมาแบบนี้ บอกพีได้  พี่ไม่ใช่คนที่จะเอาความลับของคนอื่นไปป่าวประกาศหรอก…”

ไม่รู้ทำไมผมรู้สึกไว้ใจพี่ย้ง….ผมกวักมือให้พี่เขาก้มเข้ามาใกล้ๆผม เพราะผมไม่อยากพูดเสียงดัง  ผมเลยเล่าเรื่องที่ผมเพิ่งเจอมาให้พี่เขาฟัง


ทั้งเล่า ทั้งระบาย  น้ำตาที่ผมกลั้นไว้ตั้งนานมันก็ไหลลงมาไม่หยุด  แต่ไอ้พี่ย้งก็นั่งฟังผมเงียบๆ ไม่ปลอบ  ไม่พูดอะไรทั้งสิ้น  พอผมเล่าจบ  พี่เขาก็เงียบ แล้วบอกว่าจะไปส่งผมที่บ้าน   ผมก็พยักหน้า  แล้วพี่เขาก็พยุงผมออกจากร้านไปขึ้นรถของผม




“แล้วรถพี่….?”




“พี่นั่งรถแดงมา  อย่าหลับนะพี่ไม่รู้ว่าบ้านมึงอยู่ทีไหน” พี่ย้งพูดแล้วขับมินิของผมอออกไปช้าๆ




“ขอบคุณนะพี่….ผมโคตรโล่งเลย…แต่ยังมึนๆอยู่ ฝากขอโทษพวกไอ้กันต์ด้วยที่ไปเที่ยวไม่ได้”




“พูดอะไร มึงน่ะไปได้ เดียวรถมึงพี่ขับให้เอง มึงนั่งหล่อเฉยๆก็พอ เที่ยวกับเพื่อนทั้งที ทำตัวให้สนุกหน่อย ถ้ามีอะไรก็ ขอให้พี่ช่วยได้นะ”




“………ขอบคุณครับ”




ผมนั่งมึนๆในรถที่พี่ย้งครับ  บอกเส้นทางกลับบ้านตัวเอง ถูกบ้างผิดบ้างตอนนี้ก็เสียเวลาพอควรเลยครับ  กว่าจะมาถึงพี่ย้งก็บ่นเหมือนกันว่าผมแม่งเมายิ่งกว่าหมา เสียเวลาเตรียมตัวพี่เขา


  พอถึงบ้านผม  พี่เขาก็พยุงผมที่เมาไม่รู้เรื่องเข้าบ้านครับ   แม่ผมตกใจใหญ่เลย เพราะผมบอกว่าจะไปบ้านไอ้กันต์แต่เมาเป็นหมากลับมา


“ขอโทษที่รบกวนนะจ๊ะ  น้องคุณไม่ไหวเลย!!ตัวเองจะเดินทางไม่ใช่หรือไง!!” แม่ดุผมต่อหน้าพี่ย้งครับ แต่ผมไม่สนใจแล้ว คลุมโปงนอนเลย




“ไม่เป็นไรครับ ผมจะขับแทน ผมก็ไปด้วยน่ะครับ”

พี่ย้งบอกแม่ผม  แม่ผมพูดขอบคุณแล้วเงียบไป  สงสัยลงไปข้างล่างแล้ว  แล้วไอ้พี่ย้งกลับยังไงล่ะ!? ผมเปิดผ้าห่มออกมา เห็นไอ้พี่ย้งกำลังก้มลงมา  พอเห็นผม พี่เขาก็ทำตาโตตกใจครับ




“ตกใจหมด พี่นึกว่ามึงหลับไปแล้ว มีเวลานอนอีกสองชั่วโมง นอนๆซะ เดียวพี่ขนกระเป๋าไปไว้ที่รถให้ ส่วนรถมึง พี่ขับกลับเลยนะ เดียวพอถึงเวลาจะมารับ  ไปนะ!”


พี่ย้งพูดแบบรวดเดียวจบแล้วเดินออกจากห้องผมไป  แต่พี่เขาเดินกลับเข้ามาหยิบกระเป๋าผมแล้วปิดไฟให้  คราวนี้พี่ย้งไปจริงๆแล้วครับ เพราะผมได้ยินเสียงเครื่องยนต์ขับออกไปแล้ว……เฮ้อ…..วันนี้มันเป็นวันอะไรของผมกันนะ  …..



แค่สี่วัน…ทำตัวให้สนุกก็พอแล้วล่ะมั้ง…
ถ้าเจอหน้าพี่ปั่น…ผมจะทำหน้ายังไงดีวะเนี่ย….



TBC.
---------------------------------------------------


อัพแล้ว!!!....อัพแบบมึนๆ  พักน้องกันต์ มาหาน้องคุณบ้าง *3*


ฝนตก คนอ่านรักษาสุขภาพกันด้วยนะครับ  หมั่นทำบุญเยอะๆด้วยนะ ^^

หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 20 (หน้า 2) [5/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 05-08-2012 15:31:32
อุ๊ย!คุณย้งหรือย้งคุณเนี่ย :-[

ปล่อยชะนีมีนอไปกับทะเลเลยน้อง :beat:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 20 (หน้า 2) [5/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: jaymaza ที่ 05-08-2012 21:08:07
อ๊ายยยยยย  :-[

เปิดตัวย้งคุณแล้ว ???

รอจ้าาาาา

 :กอด1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 20 (หน้า 2) [5/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Ju ที่ 07-08-2012 17:33:34
" เปลี่ยนไอโฟนเป็นโทรศัพท์เถอะ "

บางทีอ่านแล้วเจอบ่อยๆมันเบื่อนะ รู้สึกเหมือนโลกนี้มีแค่ไอโฟนที่เป็นโทรศัพท์

ปล.+เป็ด แล้วก็อัพบ่อยไปคนอ่านก็ไม่อยากอ่านนะ มันยาวจนน่าเบื่อ

ปล2.เรื่องสนุกดีนะครับ แต่ลดคำไม่สุภาพหน่อยก็ดี
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 20 (หน้า 2) [5/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 07-08-2012 21:09:05
" เปลี่ยนไอโฟนเป็นโทรศัพท์เถอะ "

บางทีอ่านแล้วเจอบ่อยๆมันเบื่อนะ รู้สึกเหมือนโลกนี้มีแค่ไอโฟนที่เป็นโทรศัพท์

ปล.+เป็ด แล้วก็อัพบ่อยไปคนอ่านก็ไม่อยากอ่านนะ มันยาวจนน่าเบื่อ

ปล2.เรื่องสนุกดีนะครับ แต่ลดคำไม่สุภาพหน่อยก็ดี



รับทราบและจะนำไปปรับปรุงครับผม TwT ขอบคุณสำหรับคำแนะนำครับ :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 20 (หน้า 2) [5/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Moonmaid ที่ 09-08-2012 21:21:06
อัพไม่บ่อยแต่ก็อัพบ้างนะค๊า~กำลังค้าง คู่คุณกับพี่ย้งอยู่เลย :mc4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 21 (หน้า 3) [15/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 15-08-2012 21:02:35
ตอนที่ 21 การเดินทางของ พี่ย้ง



โอเค….กระเป๋า กีต้าร์  ครบ  ต่อไปก็ออกไปรับไอ้คุณสินะ….  ตอนนี้สี่ทุ่มครึ่งแล้วครับ  ผมขนของใส่รถเล็กๆของไอ้คุณ  เดินไปลาพ่อกับแม่  แล้วขับรถของมันไปที่บ้านมันอีกครั้ง ทั้งๆที่ผมเพิ่งกลับมาได้แค่ชั่วโมงกว่าๆ


ก่อนหน้า ผมไปเล่นดนตรีที่ร้านเหล้า  หาเงินครับ ก็จะไปเที่ยวกัน ผมก็หาเงินจนวินาทีสุดท้าย  บ้านผมไม่ได้จน  แต่ผมก็ไม่อยากจะทำตัวอวดรวย  เงินน่ะ ถ้าหามาด้วยตัวเองเราจะเห็นคุณค่าของมันมากขึ้นครับ  เพราะงั้น ทั้งผมและพวกไอ้พีช เลยชอบที่จะไปเล่นดนตรีเปิดหมวกที่ถนนคนเดิน  รับจ๊อบร้องเพลงตามร้านเหล้า  ได้มานิดๆหน่อยๆเราก็ดีใจครับ


แล้วก่อนหน้า ผมเล่นดนตรีอยู่ที่ร้านประจำ  แต่ดันไปเห็นเพื่อนของแฟนไอ้พีชนั่งกินเหล้าแบบไม่ลืมหูลืมตา คนเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยอย่างผมก็อดห่วงไม่ได้ เพราะมันต้องขับรถไปหัวหินกับพวกผมคืนนี้!!

ผมเลยบอกเจ้าของร้านว่าวันนี้เล่นได้แค่นี้   แล้วผมก็ตรงไปจัดการไอ้คุณที่ดื่มไม่หยุด  แล้วกว่ามันจะตอบผมว่าตัวมันเป็นอะไร เล่นเอาผมเหนื่อยอยู่เหมือนกัน  ไอ้คุณบอกผมว่า โดนแฟนหลอก….

แต่ตัวมันทำไมถึงโกรธไม่ลงก็ไม่รู้ แล้วต้องเดินทางด้วยกันคืนนี้มันบอกว่ามันปรับตัวไม่ทัน มันเลยไม่อยากไป  แล้วมันก็บ่นว่า ผู้หญิงเป็นแบบนี้เองเหรอ สนใจแค่หน้าตากับเงินในกระเป๋าผู้ชายเท่านั้นเหรอ 

ผมก็ได้แต่ฟังครับ ไม่รู้จะปลอบ จะพูดอะไรดี   สุดท้ายก็ต้องมาส่งมันที่บ้าน  แล้วตอนนี้ก็กลับมารับมันที่บ้านครับ  พอมาถึงหน้าบ้านก็เห็นมัน นั่งหลับกอดหมอนอยู่ตรงบันไดทางเข้า  แล้วมันมานั่งหลับอะไรตรงนี้ล่ะเนี่ย


“เฮ้ย..ไอ้คุณ พี่มารับแล้ว” ผมเดินไปสะกิดมัน  พอสะกิดมัน มันก็ล้มลงไปนอนบนพื้น


“พี่….พี่ปั่น…….ทำไมล่ะครับ…..”

ดูท่ามันคงฝันอะไรบางอย่าง  ผมนั่งลงมองหน้ามัน  หล่อๆอย่างมันยังโดนผู้หญิงหลอกได้เนอะ…เพราะมัน จริงจังกับผู้หญิงมากเกินไปน่ะสิถึงเป็นแบบนี้….ช่วยไม่ได้ ปลุกให้ตายคงไม่ตื่น


“อึ้บ!!!!” ผมอุ้มไอ้คุณเข้าไปนั่งข้างคนขับ  มือมันยังกอดหมอนอยู่เลยครับ หึ…เพื่อนไอ้กันต์แม่งเพี้ยนๆกันทุกคนเลยแหะ  ผมคาดเข็มขัดให้มันแล้วเดินอ้อมไปประจำตำแหน่งคนขับ  อ้าว..แล้วนี่….กูต้องไปรับแฟนมันใช่ไหม  แล้วบ้านแฟนมันอยู่ไหนวะ….เหี้ยแล้วไอ้ย้ง…


“คุณ!! เฮ้ย ไอ้คุณ!!!กูไม่รู้จักบ้านแฟนมึง!! ตื่นนน ตื่นขึ้นมาก่อน!!” ผมเขย่าตัวไอ้คุณ แต่ดูท่ามันจะไม่ตื่น…เอาไงดีวะ….โทรหาไอ้พีชแล้วกัน

พอนึกได้ ผมก็กดโทรหาไอ้พีชทันที  เสียง ตู้ดดดดดด ยังไม่ทันดัง ไอ้พีชมันก็รับแล้วครับ


‘ว่าไงย้ง!?’


“คือ กูมาขับรถให้ไอ้คุณ  แล้วตอนนี้กูจะไปรับแฟนมัน  มึงรู้จักบ้านแฟนมันไหม?”


‘ไอ้เหี้ย กูจะไปรู้ได้ไง  เอางี้  รถตู้ไอ้ธัญจะไปรับเพื่อนปั่นที่มหาลัย พอทุกคนมาครบค่อยออกไปรับปั่นแล้วออกเดินทางเลย’


“ได้ๆ แล้วนี้มึงจะออกมาหรือยัง”


‘กำลังๆ    โว้ยยยย ง่วงง จะปลุกขึ้นมาทำเหี้ยอะไร!!!!’ เสียงไอ้กันต์แทรกเข้ามาครับ  ดูท่าพวกมันคงวุ่นวาย= =


“โอเคงั้นแค่นี้  เจอกันที่มหาลัย รีบๆมานะกูขี้เกียจรอ!!”


‘เออ   ไอ้กันต์มึงอย่าบ่น!!เอากระเป๋าขึ้นรถ!!! ตี๊ด!!’

ก่อนวางยังไม่วายได้ยินเสียงโวยวายของมัน

ตอนนี้ผมต้องขับไปที่จุดนัดพบ  ที่หน้ามหาลัยครับ  พอไปถึง ก็เห็นรถตู้ของไอ้ธัญจอดอยู่ ข้างๆก็มีรถของไอ้ธัญจอดอยู่  พวกมันสองตัวก็นั่งดูดบุหรี่อยู่ข้างรถ พอเห็นรถไอ้คุณขับมา มันสองตัวก็ลุกขึ้นโบกมือให้  แต่พวกผู้หญิงยังไม่มากันสักคนเลยครับ


“ว่าไงพวกมึงสองตัว มาเร็วผิดปกตินะ” ผมเลื่อนกระจกลง


“อ้าว เฮ้ย มึงมาได้ไง ไม่ได้ไปกับไอ้พีชเหรอ?” ไอ้ธัญโยนบุหรี่ทิ้งแล้วเดินมาเกาะกระจกรถถาม


“เออ พอดี ไอ้คุณขับไม่ไหว กูเลยมาขับแทน มึงดูมันดิ” ผมบอก แล้วหันไปทางไอ้คุณที่หลับไม่รู้เรื่อง


“อ๋อ ..มันแดกเหล้ามา?” ไอ้ชินเดินเข้ามาทำจมูกฟุดฟิดๆแล้วถาม  ไม่ใช่เพราะจมูกมันดีหรอกครับ แต่ไอ้เหี้ยคุณมันเรอ= = กลิ่นเหล้าหึ่งเลย  ผมต้องเปิดกระจกลงให้หมดระบายอากาศ


“เออ มันบอกว่าลืมว่าวันนี้ต้องเดินทาง  แล้วนี่พวกมึง มารอผู้หญิง?”


“แน่นอนอยู่แล้ว  มึงล่ะ รีบๆมาเลือกไว้นะ ช้าหมดอดได้สาวสวยๆนะเว้ย!”  ไอ้ชินดี้ด้าใหญ่เลยครับ  แม่งเก็บอาการหน่อยก็ดีนะ


“ไม่เอาล่ะ กูกลัวเป็นเอดส์ เชิญพวกมึงเถอะ”


“คัดมาอย่างดี HIV ไม่มีแน่นอน แล้วนี่มึงไม่สนจริงเหรอ อย่าบอกนะว่ามึงจะอนุรักษ์ป่าไม้เหมือนไอ้พีช?”


“หึ มึงนั่นแหละ ระวังดีดี เดียวกูยัดเหล้าใส่ปากไอ้ปี้แล้วมึงจะพูดไม่ออก”


“ไอ้เหี้ยย้ง!!!มึงรักกูไหมเนี่ย!!!”

ดูท่าไอ้ธัญจะเป็นโรคกลัวไอ้ปี้ไปเลยครับ  พวกผมทุกคนเนี่ย โดนไอ้ปี้เมาแล้วจูบมาหมดแล้วครับ ไอ้พีชก็โดน  แต่ที่โดนคือ จูบปกติ  แล้วไม่รู้วันนั้นทำไมไอ้ปี้ถึงสอดลิ้นเข้าไปไม่รู้ พูดแล้วขนลุกแทนไอ้ธัญจริงๆ= =   ผมลงจากรถ แต่ก็ไม่ได้ลืมเปิดกระจกไว้ให้ไอ้คุณหายใจ 


“เอามาให้กูสักมวนดิ” ผมเดินไปหาไอ้ชิน  มันก็ยื่นให้แล้วจุดไฟให้ผม   คิดว่าผมดูดไม่เป็นเหรอ หึ  เวลาส่งงานอาจารย์ไม่ทันแม่งเครียด ผมเลยต้องดูดจนติดนี่แหละ  กะจะหาทางเลิกหลายทีแล้วแต่ไม่เป็นผล= =

ผมสามคนนั่งดูดบุหรี่ไป คุยกันไป ไม่นาน ก็เห็นแสงไฟจากรถไอ้พีชส่องมา  พวกผมก็ลุกขึ้นแล้วโบกมือให้มัน มันก็ลดไฟลงแล้วจอดด้านหลังรถของไอ้คุณ


“มานานยังพวกมึง แล้วนี่ พวกผู้หญิงยังไม่มาอีกเหรอ?” ไอ้พีชลงจากรถมาพร้อม ไอ้กันต์ที่ทำหน้าบูดบึ้งเดินตึงตังตามหลังไอ้พีชมา


“แล้วนั่น ข้างหลังมึงมันเป็นอะไร?” ผมถามไอ้พีช  มันก็หันหลังไปดูแล้วถีบไอ้กันต์ไปเบาๆทีนึง แต่ไอ้กันต์แม่งเซไปชนรถไอ้คุณเลยครับ


“โอ้ย!! ไอ้เหี้ย ทำอะไรวะ!! เจ็บนะสัด ทำแบบนี้กับแฟนเหรอ!!!” ไอ้กันต์พอตั้งตัวได้ก็พูดเสียงดังใส่ไอ้พีช


“แล้วมึงจะหงุดหงิดอะไร เห็นแล้วรำคาญหูรำคาญตา”


“แล้วมึงเป็นอะไรล่ะ มาปลุกก่อนเวลาตั้งชั่วโมง เสียเวลานอน!!” มันเดินกระแทกไหล่ไอ้พีชแล้วเปิดประตูรถไอ้คุณเข้าไปนอนตรงเบาะหลัง


“แม่ง กูปลุกตอนมันกำหลังหลับทีไร เป็นแบบนี้ทุกที” ไอ้พีชมองตามแล้วส่ายหัว


“ทะเลาะกับเมียเหรอมึง?” ไอ้ชินเดินมาทักทายครับ


“ปากหมานะมึง ไม่ได้ทะเลาะ มันแค่หงุดหงิด  แล้วนี่ไอ้แฮปมายังมันบอกจะให้พ่อมาส่ง”


“ถ้ามามึงก็เห็นมันแล้ว  แต่อย่าให้มันมาเลย” ประโยคสุดท้าย ไอ้ธัญพูดเสียงเบา หึ  หลอนจริงสินะมึง ฮ่าๆ

แล้วพวกผมสี่คนก็ต้องนั่งรอครับ  ตอนนี้ ห้าทุ่มครึ่งแล้ว  ไอ้เต้กับไอ้ทอมก็มาในสภาพเหมือนคนเพิ่งจะตื่น  สาวๆก็ทะยอยกันมา  พอสาวๆมา พวกมันก็ตาสว่างกันหมดเลยครับ

เว้นแต่ไอ้พีชที่ไปยืนเกาะกระจกมองแฟนตัวเองนอนบนรถไอ้คุณ เฝ้าเจ้าของเหมือนหมาเลยนะมึง  พอทุกคนมากันพร้อม  พวกผมก็พร้อมเดินทางครับ ไอ้พีชก็ลากแฟนมันออกจากรถแล้วอุ้มขึ้นรถไป ท่ามกลางสายตาผู้หญิงที่มองไอ้กันต์แบบทิ่มแทงมันสุดๆน่ะครับ หึหึ

แล้วพอไอ้ปี้มา ไอ้ธัญก็วิ่งขึ้นไปนั่งบนรถเลยครับ ฮ่าๆ มันไม่ได้เมาจะกลัวอะไรวะ
ตอนนี้คณะเดินทางของพวกผมกำลังขับตามรถตู้ไปที่บ้านของปั่นที่เป็นทางผ่านในการเดินทาง

พอจอดปุ๊บ ไอ้ธัญก็วิ่งลงจากรถไปยกกระเป๋าช่วย แล้วปั่นก็เดินมาที่รถไอ้คุณ เธอเปิดประตูข้างคนขับ พอเห็นไอ้คุณนอนกอดหมอนอยู่ก็ทำหน้าตกใจ แล้วหันมาเจอผมเธอก็ยิ้มให้  ต้องยอมรับว่าเป็นผู้หญิงที่สวยจริงๆ…..


“น้องคุณขับไม่ไหว ผมเลยมาช่วยน่ะ  ปั่นนั่งด้านหลังเลยไม่ต้องห่วง” ผมบอกเธอ


“ค่ะ น้องคุณเนี่ยไม่ไหวเลยนะ  รบกวนหน่อยนะค่ะย้ง”

ผมแปลกใจนิดๆที่เธอรู้จักชื่อผม เพราะเราอยู่คนละคณะ บางทีวงผมอาจจะดังไปทั้งมหาลัยเลยก็ได้ ฮ่าๆ  แน่ล่ะ ตัวพ่อหล่อเหี้ยๆแห่งคณะถาปัตย์ปีสอง สี่ตัว รวมกัน  ถ้าไอ้แฮปมาอยู่กับพวกเราคงดี มันเป็นอดีตมือคีย์บอร์ดวงเราครับ  เสียดายที่มันไปเรียนอีกม.แถมไม่ค่อยมีเวลาด้วยเพราะมันเป็นว่าที่หมอ

แล้วตอนนี้คณะของพวกเราก็ออกเดินทางกันต่อครับ  รถตู้นำทาง เพราะพวกผมไม่ค่อยรู้จักเส้นทางเท่าไหร่ แต่คนขับที่ไอ้ธัญขับรถตู้แกชำนาญเส้นทาง เลยให้นำไปครับ    เรียงเป็น  รถตู้คันแรก  รถไอ้ธัญ  รถผม และรถไอ้พีชอยู่ท้ายสุด  ซึ่งมันก็จะพยายามแซง มันโทรมาด่าผมบอกว่า มันหงุดหงิดที่ต้องมาขับรถช้าๆตามพวกผม   


“เพิ่งรู้นะค่ะเนี่ยว่าน้องคุณรู้จักย้งด้วย” ปั่นขยับมาเกาะเบาะด้านหลังผมแล้วยื่นหน้าเข้ามาพูด  ตัวหอมสุดยอด กูจะอ้วกเพราน้ำหอมแล้ว


“ฮ่ะๆ นิดหน่อยน่ะ  ก็น้องคุณเป็นเพื่อนของแฟนไอ้พีชน่ะครับ  เลยสนิทกัน” ผมตอบแล้วแอบมองปั่นผ่านกระจกมองหลัง เธอกำลังยิ้มไม่หุบเลยครับ


“แฟนของพีชที่เขาลือว่า เป็นผู้ชายน่ะเหรอคะ?”


“ฮ่ะๆ ลือเหรอ?  ใช่ แฟนมันเป็นผู้ชายน่ะ”ผมตอบแบบธรรมดา


“แล้วย้งรับได้เหรอที่เพื่อนเป็นแบบนั้นน่ะคะ ปั่นไม่กล้าถามน้องคุณ กลัวว่าจะไม่ใช่แล้วน้องคุณจะโกรธ”


“เป็นเพื่อนกันมานาน ผมคงไม่เลิกคบมันเพราะมันมีแฟนเป็นผู้ชายหรอก”ผมตอบแล้วยิ้มให้ปั่นผ่านกระจกมองหลัง


“อ๋า…..คะ แต่ดีนะที่ย้งไม่ได้เป็น ไม่งั้นน่าเสียดายแย่เลย ^^” เฮ้อ…..ผู้หญิงนี่ละก็นะ มาพูดแบบนี้ทั้งๆที่แฟนตัวเองอยู่ด้วยได้ไงวะ


“ครับ^^”


“แล้วย้งมีแฟนหรือยัง เท่ๆแบบนี้ สาวเยอะแน่เลยใช่ไหม!”


“เฮ้ย  ไม่มีหรอก  ผมน่ะธรรมดาๆ ไม่มีใครสนหรอก”

ถ่อมตัวเข้าไว้ครับ  ที่จริง ผู้หญิงเพียบ แต่ก็ได้แค่ตามผมเท่านั้น เพราะผมไม่สนใจผู้หญิงทีเอาแต่วิ่งเข้าหาผู้ช่ายเพราะว่าผู้ชายคนนั้นดูเท่หรอก-.,-


“โหย ธรรมดาที่ไหน ย้งดังมากเลยนะที่คณะปั่นอ่ะ แฟนคลับเพียบ!”


“ขนาดนั้นเชียว  ฝากขอบคุณด้วยนะ ^^”  หยุดพูดทีได้ไหม กูต้องการสมาธิในการขับขี่ยานพาหนะราคาแพงของไอ้คุณ


“ปั่นเองก็เป็นแฟนคลับเหมือนกันนะ! อยากจับมือกับศิลปินจังเลย” พูดจบปั่นก็ยื่นมือมาจับมือผมที่วางอยู่ตรงหัวเกียร์ …..รุกแบบนี้เลยเหรอวะ   ผมรีบดึงมือออกมาจับพวงมาลัยแทน


“ใจร้ายจัง” ปั่นบ่นให้ผม  ผมว่าคนที่ใจร้ายน่าจะเป็นปั่นมากกว่า ไอ้คุณนอนอยู่ตรงนี้นะโว้ยยยย


“อื๋อ….พี่ย้ง…..” จู๋ๆ ไอ้คุณก็พูดขึ้นมา แล้วมือมันก็มาดึงเสื้อผม  ผมเลยหันไปมอง มันยังหลับอยู่ครับ  ปล่อยมันไปเถอะ ฝันอะไรวะทำไมเรียกชื่อกู


“น้องคุณละเมอเหรอ?? ไปดึงเสื้อพี่เขาแบบนั้นเดียวก็ขับไม่ถนัดหรอก” ปั่นพูดแล้วทำท่าจะจับมือไอ้คุณออก


“ไม่ต้อง!!!” ผมพูดเสียงดัง มือปั่นที่เคลื่อนเข้ามาก็หยุดเพราะตกใจ


“คือ…….เดียวมันตื่น ผมขับได้ ไม่เป็นไร”

 ผมบอกปั่น  ปั่นก็ยิ้มเจื่อนๆแล้วกลับไปนั่งเงียบๆ    แล้วมือไอ้คุณจากที่จับเสื้อผม คราวนี้มือมันดึง แล้วกระตุก เป็นอะไรวะเนี่ย  ผมหันไปมองมัน  เห็นน้ำตามันไหลครับ….

ผมแอบมองปั่นผ่านกระจกหลัง เห็นก้มหน้าเล่นไอแพดอยู่  ผมเลยเอาผ้าเย็นที่ซื้อมาไปปิดหน้าไอ้คุณไว้  ผมคิดว่ามันคงไม่อยากให้ผู้หญิงเห็นน้ำตาหรอกนะ….


“อ้าว ย้งเอาผ้าปิดหน้าน้องคุณทำไมคะ?” เฮือก! ปั่นเงยหน้ามาเห็นตอนที่ผมเอาผ้าปิดหน้ามันพอดีครับ


“มันนอนอ้าปาก น้ำลายยืด เลยปิดไว้ดีกว่าน่ะ”


“อ๋อ….คะ ตั้งใจขับดีดีนะคะ ^^”


“ครับ ถ้าง่วงก็นอนได้เลยนะ”

ผมบอกปั่น  ปั่นยิ้มแล้วพยักหน้า  แล้วผ่านไปไม่ถึงห้านาที เธอก็นั่งสัปหงกไปเข้าเฝ้าพระอินทร์เรียบร้อย  ส่วนไอ้ตัวที่นอนข้างผม มือที่จับเสื้อผมตกลงไปแล้วครับ ผมเลยจับไปวางไว้ที่หมอนมันเหมือนเดิม  เหมือนศพเลยแหะเอาผ้าขาวๆปิดหน้ามันไว้เนี่ย หึหึ….

-------------------


ระหว่างเดินทาง  พวกผมแวะจอดไปเรื่อยครับ ดึกแล้วก็ไม่พ้นเซเว่น อาหารการกิน ผู้ชายอย่างพวกผมง่ายๆ มาม่าก็อยู่ท้อง

แต่สาวๆยุ่งยากนิดหน่อยครับ  อย่างที่บอกจริงๆมีแต่สาวๆระดับสูงๆ  ร้านอาหารข้างทางไม่ค่อยอยากจะกินกัน  เลยจอดปั้มซื้อข้าวกล่อง CP นี่แหละ= =

ส่วนไอ้คุณ จอดกี่ที่ๆมันก็ไม่ตื่นเลยครับ บางทีก็คิดว่ามันตายแล้ว  แต่ให้ไอ้ปี้มาเชค มันบอกว่ายังหายใจอยู่ ผมก็โล่ง นึกว่าต้องเดินทางกับศพ  ผมซื้อข้าวกับแซนวิชมาไว้ให้ เผื่อมันตื่นมาแล้วจะหิว

ไอ้กันต์พอจอดรถมันก็วิ่งมาดูเพื่อนตัวเอง   พอปั่นมาเห็น  ผมคิดว่าไม่ได้ตาฝาด เห็นปั่นแบะปากใส่ไอ้กันต์ครับ….ไม่ใช่แค่ปั่นนะ ผู้หญิงที่มาด้วยทุกคน มองไอ้กันต์แบบอยากจะฆ่ามัน หรือไม่ก็รังเกียจน่ะครับ  กันต์มึงซวยแล้วล่ะที่ได้ผัวหล่อ   

 ส่วนไอ้ธัญ พอเจอหน้าไอ้ปี้ มันก็เลี้ยวหนีทันทีเลยครับ สยองไม่หายฮ่าๆ  ไอ้ปี้มันก็ทำหน้าเอ๋อๆแต่หล่อ เข้ามาถามผมว่า คุณธัญวาเป็นอะไร เหมือนหลบหน้าผมเลย   ผมก็ได้แต่บอกไปว่า มันไม่สบายมึงอย่าคิดมากเลย  ไอ้ปี้ก็พยักหน้าแล้วมองตามไปธัญที่กำลังเดินหนีไปครับ เห็นท่าทางไอ้ธัญแล้วตลกดี บางทีมึงก็กลัวเวอร์ไปนะ ฮ่าๆๆ

แล้วไอ้พีช พอออกจากเซเว่นไม่เห็นไอ้กันต์ก็เดินหาครับ  พอมาเห็นไอ้กันต์ยืนดูไอ้คุณอยู่กับพวกไอ้เต้  ดูเหมือนจะไม่ใช่ปัญหา แต่ที่เป็นปัญหาก็ตรงที่ไอ้โชยืนอยู่ข้างไอ้กันต์ครับ ไอ้พีชเห็นมันรีบเดินมาลากตัวไอ้กันต์ออกไปเลย หวงแบบออกหน้าออกตามากๆ  ผู้หญิงนี่กัดผ้าเช็ดหน้ากันเป็นแถว
ออกจากปั้มเราก็ขับรถไปเรื่อยๆ คุณลุงขับรถตู้ไอ้ธัญบอกว่า ไปถึงไม่น่าจะเกินบ่ายโมง



ตอนนี้ผมก็แวะจอดเซเว่นอีกแล้ว  พวกมึงกะจะจอดทุกปั้มเลยใช่ไหม?  คราวนี้จอดเพราะ ไอ้ธัญบอกว่ามันไม่ไหว ขอเปลี่ยนตัวกับไอ้ชิน ให้มันขับแทน    ไอ้ชินที่นอนมาระหว่างทางก็ทำหน้าที่ต่อไปครับ


ไอ้ธัญมันขอตัวเองไปซื้อกาแฟ  มันกะจะไปแปปเดียว แต่ ทุกคนที่จอดก็ลงไปกันหมดเลยครับ  ผมเองก็ด้วย เดินทางแบบนี้ผมต้องมีอะไรกินไปตลอดทาง ไม่งั้น ง่วงสุดๆ  เข้าไปในเซเว่นก็เห็นไอ้ปี้เดินเลือกของอยู่  ข้างๆเป็นไอ้กันต์กับไอ้พีชที่ถ้าให้เดาคงมาคุมเมีย..


“เป็นไงบ้างพวกมึง…พีชไม่ไหวก็ให้ไอ้ปี้ขับนะ” ผมเดินไปจับไหล่ไอ้พีช


“ก็คงเป็นงั้นแหละ…กูเริ่มมึนๆแล้ว” ไอ้พีชบอกแล้วจูนสมองตัวเอง


“งั้นคุณพีชนอนพักเถอะครับ ผมขับให้เอง” ไอ้ปี้หันมาบอก


“พี่แฮปๆ เอาขนมนี่ด้วย ถ้าพี่แฮปขับเดียวกันต์อยู่เป็นเพื่อน” ไอ้กันต์หยิบขนมใส่ตระกร้าที่ไอ้แฮปถืออยู่ครับ


“มึงอย่าไปเชื่อมันนะแฮป ไอ้เหี้ยนี่แม่งพูดแบบนี้ทีไรมันหลับตลอด”ไอ้พีชหันไปบอกไอ้ปี้ครับ  แต่กูก็ว่างั้นแหละ


“เป็นเด็กต้องนอนพักเยอะๆถูกต้องแล้วครับน้องกันต์ ร่างกายจะได้แข็งแรง” ไอ้แฮปนี่แม่ง….มันยังไม่เคยเห็นตอนตัวเองเมาครับ พวกผมก็ไม่อยากพูดถึง  มันก็ไม่ได้เมาบ่อยๆหรอก  นานๆครั้ง ผมว่าที่มันเป็นแบบนั้นคงเพราะมันเครียดแน่เลยครับ


“ช่ายย พี่แฮปใจดีอ่ะ ไม่เหมือนคนบางคน” ไอ้กันต์พูดแล้วเหล่มองไอ้พีช  ไอ้พีชก็ทำท่าจะเตะมัน  ไอ้กันต์เลยวิ่งหนีไปแล้วตะโกนบอกว่า  ฝากจ่ายด้วยนะครับ!!!!  ผมส่ายหัวให้กับไอ้คู่เพี้ยนคู่นี่ พวกมันรักกันดีจริงๆไหมวะเนี่ย

ผมเลือกของใส่ตระกร้าไอ้แฮปอีกคน แล้วพอไปที่เค้าท์เตอร์  ไอ้แฮปก็………..
หยิบถุงยางมา 10 กล่อง  พนักงานตาโตเลยครับ  ผมเองก็ตกใจอยู่เหมือนกัน


“เฮ้ย มึงเอาไปทำไรเยอะแยะ!!”


“ผมคิดว่าจะมีแค่พวกเราที่มาน่ะครับ  แต่พอเห็นผู้หญิงแล้ว  ผมว่าพวกคุณธัญ น่าจะต้องใช้  ถ้าไม่ใช้เดียวไม่ปลอดภัย” ไอ้แฮปบอก  พนักงานผู้หญิงนี่กลืนน้ำลายเลยครับ….ไอ้แฮปมึงเพี้ยนใช่ไหมมมม


“มันไม่ต้องใช้หรอก มึงเอาไปกล่องเดียวพอ”

“ไม่ได้ครับคุณย้ง  ผมเป็นว่าที่หมอ ถ้าไม่รู้จักเตือนคนใกล้ตัวก็เป็นหมอที่ดีไม่ได้หรอกครับ  คุณอยากให้เพื่อนเป็นเอดส์เหรอครับ” จิตวิญญาณหมอของมึงจะมาสิงอะไรตอนนี้


“เออๆ ซื้อๆไปเถอะ กูไม่เถียงแล้ว ไปรอด้านนอกนะ กูอาย”


“ครับ เดียวผมจะเอาออกไปแจกนะ^^”


“ไอ้ปี้! มึงแอบเอาให้พวกมันเงียบๆก็ได้!!” ผมกัดฟันพูด แล้วเดินออกจากเซเว่น  พอไปที่รถก็เห็นไอ้คุณมันนั่งกัดแซนวิชอยู่  ทำไมไม่ลงมาจากรถวะ


“ตื่นแล้วเหรอมึงน่ะ” ผมเดินไปหามันที่กำลังเคี้ยวแซนวิชอยู่  มันพยักหน้าตอบแล้วยื่นแซนวิชให้ผม


“ไม่เอา พี่ซื้อมาไว้ให้มึง”  ผมบอกมัน แล้วมันก็ก้มหัวให้ผม  ผมยืนดูมันนั่งกินขนมไม่หยุด  นี่มึงหิวมาจากชาติก่อนเหรอ= =


“น้องคุณตื่นแล้วเหรอคะ!?” จู่ๆปั่นก็เข้ามาเบียดผมแล้วถามไอ้คุณ  พอไอ้คุณเห็นมันก็ยิ้มให้


“ตื่นแล้วครับ^^  พี่ปั่นเอาขนมไหม?” ไอ้คุณพูดแล้วยื่นเลย์ให้ปั่น


“ไม่เอาคะ กินตอนนี้เดียวอ้วน” ปั่นพูดแล้วดันเลย์คืนให้ไอ้คุณ


“พี่ย้ง เอาไหม?”


“มึงน่ะกินไปเลย   ปั่นขึ้นรถเถอะครับ เดียวเดินทางต่อ”  ผมบอกแล้วเดินอ้อมไปขึ้นรถ  แล้วพวกเราก็เริ่มออกเดินทางอีกครั้ง  ครั้งนี้ผมเดินไปบอกลุงที่ขับรถตู้ว่า ไม่ต้องจอดแล้ว ขับยาวเลย  ลุงแกก็บอกว่าได้ครับๆ

ค่อยยังชั่ว  จอดเยอะเงินเที่ยวหมดไปกับเซเว่นพอดี


ตั้งแต่ไอ้คุณตื่นขึ้นมา หลังจากที่มันกิน มันก็เงียบครับ  พอปั่นถามมันก็ตอบ  ถามคำตอบคำ ปั่นเลยเงียบไปอีกคน  ผมก็แก้ตัวให้ไปว่า น้องคุณคงมึนๆอยู่ ปล่อยไปสักพักเดียวคงดีเอง

“พี่ย้ง รสนี้อร่อย  กินสิ อ่ะ!” จู่ๆไอ้คุณก็ยื่น สาหร่ายมายัดใส่ปากผม  ผมเคี้ยวแล้วหันไปมองหน้ามัน  มันกำลังยิ้มอยู่ครับ


“รสอะไรเหรอคะน้องคุณ”


“ปลาหมึกครับ พี่ปั่นกินไหม อ่ะ!!”

ไอ้คุณยื่นซองสาหร่ายให้ปั่น แล้วมันก็หันมาแกะซองใหม่  ป้อนผมอีก  ผมมองปั่นที่กระจกหลัง  ดูเหมือนเธอเริ่มจะทำหน้าไม่พอใจ…ซวยแล้วกู…  ไอ้คุณกำลังทำอะไรบางอย่างที่จงใจจะให้ปั่นไม่พอใจแน่นอนเลยครับ แล้วทำไมต้องเป็นกู=[]=!!!


“พอแล้วไอ้คุณ พี่อิ่มแล้ว มึงกินไปเถอะ” ผมดันมือไอ้คุณที่กำลังยื่นเลย์มาใส่ปากผมออก


“ผมก็อิ่มแล้ว  พี่ปั่นเอาไหม?” ไอ้คุณยื่นซองไปให้ปั่น


“ไม่คะ พอแล้ว” ปั่นนั่งอยู่เฉยๆไม่รับซองจากไอ้คุณ  ไอ้คุณเลยยัดใส่ไว้ในถุงเหมือนเดิม


“น้องคุณ ย้งขับมาตั้งแต่เมื่อคืน ไม่ช่วยพี่เขาขับหน่อยเหรอคะ?” ปั่นเกาะเบาะหลังไอ้คุณแล้วถาม  ผมเลยหันไปมองหน้าไอ้คุณ  มันก็หันมามองหน้าผมพอดี


“ม่ายเอา ให้พี่ย้งขับแหละดีแล้ว  เนอะ!!” มันพูดแล้วยิ้มให้ผม  ปั่นเลยทำหน้าไม่พอใจ  บางทีผมก็ไม่เข้าใจผู้หญิง= =


“ใช้รุ่นพี่แบบนี้ไม่น่ารักเลยนะคะ ทำให้พี่ย้งเดือดร้อนต้องมาขับแทนเนี่ย!” ปั่นหยิกแก้มไอ้คุณครับ ผมเลยหันหน้าหนี  จู๋จี๋ก็เกรงใจกูบ้างอะไรบ้าง


“พี่เขาอาสาเองต่างหาก ใช่ไหมครับพี่ย้ง^w^” จากหางตา ผมเห็นมันหันมาแล้วยิ้มกว้างให้


“เออๆ พี่อาสาขับเอง  ไม่เป็นไรครับปั่น ผมขับได้สบายมาก”


“เห็นไหม  พี่ปั่นนั่นแหละ ห่วงพี่ย้งมากไปไหม พี่เขาแข็งแรงจะตาย” ไอ้คุณไม่พูดเปล่า มันมาถลกแขนเสื้อผมขึ้นแล้วจับกล้ามผม


“โห….ย้งกล้ามโตจัง..” ยังไม่ทันที่มือของปั่นจะมาถึงกล้ามผม ไอ้คุณก็ดึงแขนเสื้อผมลงแล้วจับมือปั่นไว้ครับ  โอย…นี่กูต้องขับรถท่ามกลางบรรยากาศแปลกๆแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่


“จับไม่ได้ครับ ^^” ไอ้คุณบอก  ผมมองไอ้คุณ แล้วมองปั่นผ่านกระจกหลัง  เฮ้อ…….ได้แต่ถอนหายใจกับตัวเองแล้วทำหน้าที่ขับรถต่อไป  อยากโทรบอกใครก็ได้มาขับรถคันนี้แทนกูที!!ToT


-----------


ในที่สุด ก็ถึงสักที……ตอนนี้ เที่ยงครึ่งครับ  ระหว่างที่ขับมาไอ้คุณพยายามมาเกาะแกะ พูดจาเป็นเด็กอ้อนผมตลอด ส่วนปั่นผมสังเกตได้ถึงสายตาที่ไม่เป็นมิตรที่เธอกำลังมองไอ้คุณอยู่ครับ


ผมก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆให้ไอ้คุณ  มึง…มึงช่วยดูแลแฟนมึงหน่อย T_T  แล้วเราเปลี่ยนแผนนิดหน่อยครับ เพราะลุงคนขับรถตู้บอกว่า มีที่นึงสวยเหมือนกัน ไม่ไกลจากหัวหิน แล้วที่พักก็ดี ฝรั่งใส่บิกินนี่เยอะ  พอไอ้ธัญได้ยินว่าบิกินี่มันก็ตอบตกลง


เราเลยไปกันที่ เขากะโหลกแทนหาดหัวหินครับ  พอมาถึงรีสอร์ท สาวๆก็ตื่นตาตื่นใจ บ้านหลังเล็กๆเรียงหน้ากระดาน ด้านหน้าเป็นสระว่ายน้ำ ข้ามถนนไปก็เป็นทะเล  แล้วพอรถจอด  ไอ้เต้ ไอ้ทอม ไอ้กันต์ ไอ้โช มันก็วิ่งลงทะเลไปเลยครับ เด็กจริงๆพวกนี้


“ไอ้กันต์!!มึงห้ามถอดเสื้อ!!!ถ้าถอดกูจะตามไปฆ่ามึง!!!!!!”

เสียงไอ้พีชไล่หลังไอ้กันต์ที่วิ่งถือห่วงยางไปพร้อมกับพวกไอ้ทอมครับ ฮ่าๆ มึงจะหวงมันเกินไปไหมวะเนี่ย  ผมกับพวกไอ้พีชทำหน้าที่ขนกระเป๋า ไอ้คุณด้วยครับ ส่วนสาวๆเดินเข้าไปดูในห้องพักแล้วกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่

“ไอ้ชินมึงรู้จักรีสอร์ทเจ๋งๆแบบนี้ด้วยเหรอ” ไอ้พีชเดินมาถาม

“หึ! อย่าดูถูกกูนะ มึงลืมไปแล้วเหรอว่ากูคือทายาทเจ้าของโรงแรมรีสอร์ทชื่อดัง” ไอ้ชินกอดอกพูด


“แล้วนี่? ของมึงงั้นสิ??” ผมถามมันในขณะที่รับกระเป๋ามาจากไอ้คุณ


“เปล่า…..ของใครก็ไม่รู้เหมือนกัน กูเจอในเนต ”

“ถุ้ย!!!” พวกผมสามคน พร้อมใจกันถุยใส่ไอ้ชิน แม่งแล้วมึงจะพูดเรื่องที่มึงเป็นลูกชายเจ้าของ
โรงแรมรีสอร์ทขึ้นมาทำซากอะไรวะ


“พี่ชิน ผมนอนหลังไหน” ไอ้คุณแบกเป้ของมันกับกระเป๋าของปั่นแล้วเดินมาหาไอ้ชิน


“มึงเลือกเลยอยากได้หลังไหน แต่ตรงกลางหลังใหญ่สุดไอ้พีชมันจองแล้วนะ”


“ครับพี่ งั้นเอาหลังสุดท้ายแล้วกัน”

ไอ้คุณรับกุญแจจากมือไอ้ชินแล้วเดินแบกเป้แบกประเป๋าเข้าห้องไป  ไอ้พีชก็เหมือนกันครับ ส่วนไอ้ธัญกับไอ้ชิน นอนด้วยกัน ตกดึกค่อยไปเรียกสาวๆมา  พวกมึงนี่= =  ผมนอนกับไอ้ปี้ แน่นอน กูจะปกป้องมึงไม่ให้เหล้าได้ตกถึงลิ้นมึงเลย 


ผมกับไอ้ปี้เข้าไปเปลี่ยนใส่กางเกงว่ายน้ำ พอเดินออกมาก็เห็นสาวๆใส่บิกินี่กันหมดแล้วครับ  แน่นอน ข้างๆพวกนั้นมีไอ้ธัญกับไอ้ชินประกบอยู่  แล้วพอพวกไอ้ชินไอ้เต้เห็นก็วิ่งมาเหมือนกัน  พวกมึงนี่….

ไอ้พีชมันวิ่งไปหาไอ้กันต์เรียบร้อย กำลังเล่นซูโม่ในน้ำหรือไงน่ะ เห็นไกลๆเหมือนไอ้พีชจับไอ้กันต์ที่ไม่ได้ใส่เสื้อทุ่มลงน้ำ แล้วเอาผ้าเช็ดตัวคลุมไอ้กันต์ไว้ครับ   แล้วไอ้คุณล่ะ? ผมมองรอบๆไม่เห็นมันเลย  เห็นปั่นแต่ไม่เห็นไอ้คุณครับ

สงสัยยังไม่ออกมา เดินไปเรียกหน่อยแล้วกัน…

ผมเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องมันแล้วเคาะประตู

“ไอ้คุณ อยู่ไหม นี่พี่เอง!” ผมยืนรอสักพัก มันก็มาเปิดประตู   ไอ้คุณมันใส่กางเกงว่ายน้ำอยู่ครับ แต่งตัวเสร็จแล้วทำไมไม่ออกไปว่ะ


“เข้ามาก่อนไหมพี่”


“ไม่ล่ะ ทำไมมึงไม่ลงเป็นเล่นน้ำล่ะ ป่ะ พี่กำลังจะไป มึงตามมาสิ”


“ผม…..ผมว่ายน้ำไม่เป็น….กลัวทะเลด้วย….ผมกะว่าจะเล่นที่สระแทน” หะ…..มันพูดด้วยใบหน้าที่เศร้าหมองสุดๆ= = หล่ออย่างเหี้ย รูปร่างแมนสัดๆ  แต่กลัวทะเล แล้วว่ายน้ำไม่เป็น…?!

(ต่อด้านล่าง)
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 20 (หน้า 2) [5/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 15-08-2012 21:03:15


“มันไม่น่ากลัวหรอก ตามพี่มาเถอะ!”   มาถึงทะเลทั้งที ไม่ว่ายน้ำได้ไง  ผมดึงแขนมันครับ มันก็พยามจะเกาะประตูไว้ แต่ผมแรงเยอะกว่าเลยลากมันออกมาได้  มันก็โวยวายว่าไม่เอาๆ ไม่เล่น!!!! ปล่อย!!!  แต่ผมก็ไม่สนใจ แล้วมันก็เงียบเดินตามผมมาแต่โดยดีครับ


“ไอ้คุณ!! นี่ห่วงยาง!กูซื้อมาให้” ไอ้กันต์วิ่งมาหาไอ้คุณทันทีที่เห็น แล้วยื่นห่วงยางให้


“ขอบใจ แต่กูไม่ลงทะเล!! ขอนั่งอยู่บนหาดแทนแล้วกัน” ไอ้คุณเอาห่วงยางมาใส่แล้วนั่งมองทะเล


“ไอ้กันต์ มานี่!!”

“งั้นมึงนั่งตรงนี้นะ ไอ้พี่พีชเรียก เดียวกูมาเล่นด้วย! พี่ย้งป่ะ ไปนั่งบานาน่าโบ๊ทกัน” ไอ้กันต์เรียกผมแล้ววิ่งไปหาไอ้พีชที่นั่งรอบนบานาน่าโบ๊ทกับไอ้ธัญไอ้เต้แล้วก็สาวอีกคน   ส่วน ไอ้โช ไอ้ทอม ไอ้ชินไอ้ปี้ อ๊ะ…ปั่นด้วยนั่งอีกลำ   ผมว่า ผมนั่งอยู่กับไอ้คุณดีกว่า ขี้เกียจสระผมด้วย


“ไม่ลงไปเล่นเหรอพี่” มันหันมาถามผมที่นั่งลงข้างมัน


“พี่ขี้เกียจสระผม นั่งมองเฉยๆก็ได้ พรุ่งนี้ค่อยเล่น”

ผมกับไอ้คุณนั่งหัวเราะ บานาน่าโบ๊ทที่พวกนั้นนั่ง  ไอ้กันต์แม่งปลิวตกก่อนใครเพื่อน  ไอ้พีชแมนมาก โดดลงไปช่วยมันครับ  กว่าจะกลับขึ้นไปนั่งได้ทุลักทุเลพอควรเลย  แล้วพอบานาน่าโบ๊ทมาจอด  ไอ้พีชก็ลากไอ้กันต์มาหาพวกผมครับ  ไอ้กันต์มันสำลักน้ำ


“นั่งนี่เลยมึง ย้ง ดูมันด้วย เดียวกูวิ่งไปเอาผ้าเช็ดตัวในห้องก่อน” ไอ้พีชชี้หน้าบอกไอ้กันต์แล้วหันมาหาผม ผมก็พยักหน้าตอบมัน แล้วมันก็วิ่งข้ามฝั่งไป

“ไงมึง สมน้ำหน้า ฮ่าๆ” ไอ้คุณตบหลังไอ้กันต์ครับ


“โอ้ย! แค่ก!! น้ำแม่งเค็ม”


“ดีนะมึงที่มึงตกตรงนั้นมันไม่ลึก”ผมบอกไอ้กันต์

“ไม่เป็นไรหรอกพี่ มีชูชีพ แต่ไอ้พี่พีชแม่งอยากโชว์ แค่นี้ไม่ตายหรอก” หึ  เก่งจริงนะมึง กูพอเข้าใจล่ะว่าทำไมไอ้พีชถึงต้องรุนแรงกับมึง  ได้มึงเป็นแฟนกูคงเอามึงไม่อยู่แน่  แล้วนี่ผมไม่อยากเชื่อว่าไอ้กันต์ยังไม่โดนไอ้พีชXXX คงแสบน่าดู ฮ่าๆ


“เฮ้อ..น่ากลัวมากเลยครับ แล้วนี่ทำไมมานั่งกันตรงนี้ล่ะ” ไอ้ปี้เดินตัวเปียกมาหาพวกผม ส่วนพวกทีเหลือแม่งเล่นบานาน่าโบ๊ทต่อไม่หยุดเลย


“พี่แฮปๆ นี่เพื่อนกันต์เอง ชื่อไอ้คุณ”ไอ้กันต์ชี้ไปที่ไอ้คุณ


“สวัสดีครับ..น้องคุณ” ไอ้แฮปนั่งลงแล้วยิ้มทักทาย


“สวัสดีครับพี่แฮป^^” ไอ้คุณยิ้มตอบ  หึ เดียวมึงเจอมันตอนเมาแล้วมึงจะยิ้มไม่ออก ฮ่าๆ

“เอ้า!!!ผ้ามึง เช็ดหัว เดียวเป็นหวัด” ไอ้พีชเดินมาโยนผ้าใส่หัวไอ้กันต์แล้วขยี้หัวมัน  ไอ้กันต์ก็ร้องโวยวาย  พวกผมก็หัวเราะพวกมัน ครับ แม่งซาดิสม์ไปไหนพวกมึงสองตัว


“โห….พวกนั้นออกไปไกลจังเลยครับ” ไอ้ปี้ลุกขึ้นมองบานาน่าโบ๊ท ของพวกไอ้ชินครับ  ออกไปไกลมาก เฮ้ย!! คว่ำแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ  สาวๆลอยน้ำตุ๊บป่อง ไอ้ชินแมนสัด!!! มันรีบว่ายน้ำขึ้นเรือกล้วยคนเดียวครับ ผู้หญิงแม่งยังลอยคอกันอยู่เลย น่ากราบไหว้จริงๆเพื่อนผม


“กรี๊ดดดดดดดดดด”


เสียงกรี๊ดของผู้หญิงคนนึงดังขึ้นครับ แล้วจู่ๆไอ้คุณก็ลุกพรวดขึ้นแล้ววิ่งลงทะเลไป   มองไกลๆ พวกไอ้ชินก็ดูท่าจะวุ่นวายกัน  พวกผมทุกคนก็ตกใจ ลุกขึ้นมอง

ไอ้กันต์มันทำท่าจะวิ่งตามเพื่อนลงไปแต่ไอ้พีชดึงแขนไว้

“ไอ้เหี้ย ปล่อยกูนะ  ไอ้คุณว่ายน้ำไม่เป็น!!!!”

ไอ้กันต์ดิ้นแล้วโวยวายครับ  ส่วนไอ้คุณมันก็วิ่งทุลักทุเลไปในทะเล แล้วพอคลื่นซัดมาไอ้คุณก็หายไปครับ  มองแถวเรือกล้วยพวกมันกำลังดึงปั่นขึ้นเรือ แล้วเรือกล้วยก็กำลังวนกลับมา

โอ้ยยยยยยย อะไรนักหนาวะ!!! ผมกวาดสายตามองหามันทั่วทะเลก็ไม่เจอ เวรเอ้ย!!มึงไปไหนแล้วเนี่ยคุณ!!


“พี่!!! ไอ้คุณล่ะ!!! ไอ้คุณ!!!! พี่พีช ปล่อยกูสิวะ!!!!!” ไอ้กันต์แม่งดิ้นไม่หยุด ไอ้พีชก็จับแขนมันไว้


“เชี่ยเอ้ย!!!…”  ผมถอดเสื้อแล้ววิ่งลงทะเล ว่ายน้ำ ดำน้ำหาไอ้คุณ  แสบตาโว้ยยยยยยยย

ผมดำผลุบๆโผล่ๆ  ได้ยินแต่เสียงไอ้กันต์โวยวายเรียกชื่อไอ้คุณไม่หยุดเลยครับ  พอโผล่ขึ้นมาเหนือนน้ำก็เห็นว่าผมออกจากฝั่งมาไกลแล้วเหมือนกัน


หันไปอีกด้านเห็นหัวคนดำๆลอยอยู่ ผมเลยรีบว่ายเข้าไปหา เป็นไอ้คุณจริงๆครับ  ผมรีบลากคอมันให้อยู่เหนือน้ำแล้วว่ายกลับเข้าฝั่ง  ไอ้เต้กับไอ้ธัญไอ้พีชก็วิ่งเข้ามาช่วยผมลากไอ้คุณขึ้นมานอนบนฝั่ง  หน้ามันซีดมาก  ทุกคนมามุงดูกันเยอะเลยครับ พวกที่ว่ายน้ำอยู่ที่หาดนี้ก็มามุง  ไทยมุง ฝรั่งมุง


“ไอ้ปี้!! เหี้ยปี้!!!มึงมาดูอาการให้หน่อย!!!” ผมตะโกนเรียกมัน  มันก็วิ่งมาดู

“ตะ ตะ ต้องผายปอดครับคุณย้ง! เดียวผมจะกดหน้าอกให้!!” ผะ ผายปอด!! ผมมองมันแล้วทำท่าลังเล..

“ถ้าพี่ย้งทำไมได้เดียวกันต์ทำเอง!!!!”

ไอ้กันต์พูดแล้วเข้ามานั่งข้างไอ้คุณ  ผมเลยดันมันออก แล้วมองหน้าไอ้แฮป  มือนึงผมบีบจมูกมัน ไว้…….เฮ้อ…..เอาวะ!!!!!


“กรี๊ดดดดด” เสียงผู้หญิงที่มากับพวกผมกรีดขึ้นทันทีที่ผมก้มลงผายปอดให้ไอ้คุณ  ส่วนไอ้ปี้ก็กดหน้าอกไอ้คุณเรื่อยๆครับ  ผมต้องประกบปากมัน สามสี่ที กว่ามันจะสำลักน้ำออกมา


“แค๊ก!! อึกกก ”

เฮ้อ……ผมแทบหมดแรง  โล่งใจก็โล่ง…..ไอ้เหี้ยกันต์นี่เดินมาผลักผมล้มแล้วเข้าไปกอดไอ้คุณแล้วเขย่าๆ


“อย่าครับน้องกันต์ ถอยไปก่อน ต้องพาน้องคุณเข้าไปพักก่อน เดียวผมจะเข้าไปเอายาที่ห้องนะครับ”


“เฮ้อ…ผู้ชายอะไรหล่อแต่ดันว่ายน้ำไม่เป็นเนี่ยนะ  หมดสนุกเลย…”เสียงผู้หญิงในกลุ่มบ่นเสียงเบาๆ แล้วก็มีเสียงหัวเราะเรื่องที่ผมผายปอดให้มัน


“ไม่สนุกก็กลับไปสิวะ!!!!!! ไอ้ธัญบอกลุงคนขับรถมึงเอาพวกนี้กลับไปเลยก็ได้นะ!!!”

ไอ้พีชโวยวายไล่ตะเพิดผู้หญิงพวกนั้น  ผมเลยลุกขึ้นจับไหล่ไอ้พีชห้ามมันไว้ แล้วอุ้มไอ้คุณกลับห้อง โดยที่ไอ้กันต์ไอ้เต้ไอ้ทอมไอ้โชวิ่งตามมาครับ  พอเข้าไปในห้อง พวกผมก็จัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้มัน  แล้วไอ้ปี้ก็ตามเข้ามาเอายามาให้  มันพกปรอทมาด้วย= =


“ไม่เป็นไรหรอกครับ เดียวก็หาย ทานยาแล้วพักผ่อนพรุ่งนี้ก็น่าจะดีขึ้นแล้วครับ”


“โหยยย พวกพี่มีเพื่อนเป็นหมอด้วยเหรอ เจ๋งอีกแล้ว” ไอ้โชมองไอ้ปี้ตาไม่กระพริบเลยครับ


“ไม่เจ๋งหรอกครับ เรียนเพราะพ่อแม่บังคับน่ะ ที่จริงพี่อยากไปเรียนกับพวกคุณย้งมากกว่า” คณะกูไม่เหมาะกับวาจามึงอย่างแรง!!


“ไอ้คุณ กินยาก่อนๆ” ไอ้กันต์พยุงเพื่อนมันให้ลุกขึ้น  ส่วนไอ้คุณก็นั่งเงียบแต่ก็กินยาแต่โดยดี


“โอ้ย!ไอ้เหี้ยกันต์!!ตบหัวคนป่วยทำไม!”


“แล้วมึงเสือกอยากวิ่งลงทะเลทำไมวะ!!! กูหัวใจแทบวาย ถ้าพี่ย้งไม่ลงไปช่วยมึงได้เป็นศพสังเวยทะเลไปแล้ว!!”


“กู….กูขอโทษ…..กูได้ยินเสียงพี่ปั่นร้อง…กูเลยจะลงไปช่วย” ไอ้คุณก้มหน้าพูดจาสำนึกผิด


“อะ เอาน่า มันผ่านมาแล้วเนอะ!!! มึงไม่เป็นไรก็ดีแล้ว” ไอ้โชพูด ผมลุกขึ้นหยิบผ้ามาเช็ดหัวตัวเอง


“พวกมึงออกไปเถอะ เดียวกูดูมันให้ พื้นห้องเปียกหมดแล้วเนี่ย”

ผมไล่พวกมันออกไป  แต่ไอ้กันต์ทำท่าจะไม่ออกผมเลยโทรเรียกไอ้พีชมาลากมันออกไปครับ  พอพวกมันออกไป  ในห้องที่ผมกำลังนั่งเช็ดหัว  ไอ้คุณที่นั่งเหม่ออยู่บนเตียง  ก็เต็มไปด้วยความเงียบ


“ขอบคุณนะพี่…..ช่วยผมอีกแล้ว…”จู่ๆมันก็พูดขึ้นมา


“ไม่เป็นไร ถ้ามึงกลัวมากทำไมไม่บอกกู แค่แฟนมึงเดียวกูลงไปช่วยให้ก็ได้”


“ไม่รู้สิพี่….พอได้ยินเสียงพี่ปั่นร้อง ขาผมมันก็วิ่งไปเอง….โว้ยยยยยย!! เกลียดตัวเองว่ะพี่!!” ไอ้คุณมันขยี้หัวตัวเองจนยุ่งแล้วทิ้งตัวลงไปนอน


“เอาน่า! ไม่ต้องคิดมากนักก็ได้มึงน่ะ  มึงอยู่ในห้อง ห้ามออกไปไหนนะ กูไปเปลี่ยนกางเกงแปปนึง” ผมบอกมันแล้วลุกขึ้น  จู่ๆมันก็ลุกขึ้นมาดึงแขนผมไว้


“พี่เอากางเกงผมไปใส่ก่อนก็ได้ อยู่เป็นเพื่อนผมก่อน”


“เฮ้อ….อยู่ไหนล่ะ”


“ในกระเป๋าตรงนั้นครับ” ไอ้คุณชี้ไปที่กระเป๋าของมัน แล้วปล่อยแขนผม  ผมก็เดินไปหยิบกางเกงของมันมาตัวนึงแล้วเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ  พอออกมาผมก็เดินไปทิ้งตัวนอนลงบนเตียงข้างๆมัน  เพลียจับจิตครับ ต้องการนอนตอนนี้เลย


“พี่…พี่ว่าไอ้กันต์กับพี่พีชยังไม่มีอะไรกันจริงไหมอ่ะ” จู่ๆมันถามอะไรขึ้นมาวะ สงสัยแม่งพยายามชวนคุย

“อื้อ เห็นว่างั้นนะ ไอ้พีชก็บ่นๆอยู่” ผมตอบ


“ผมก็ยังไม่ได้ทำอะไรพี่ปั่นเหมือนกันแหละ….”


“ดีแล้ว เดียวพอมีอะไรกัน ผู้หญิงแบบนั้นคงเอาไปพูดอวดโชว์เพื่อนนั่นแหละ”



“…..อืม  ผมก็ว่างั้นแหละพี่ ดีจังเนอะ….”


“อืออ….”


“ผมว่า….ผมควรเลิกกับพี่ปั่น”


“ถ้าคิดดีแล้ว ก็แล้วแต่มึงเถอะ”

“ผมคิดดีแล้วล่ะ คบกับคนที่ไม่จริงใจกับผม จะคบไปทำไม…”


“งั้นก็หาคนที่จริงใจซะสิ”


“อืม…..นั่นสินะ  แล้วนี่พี่ช่วยผมขึ้นมาจากทะเลจริงเหรอ”


“ก็นะ ไอ้กันต์อยากลงไปช่วยแต่ไอ้พีชดึงไว้น่ะ”


“แล้ว……พี่ผายปอดผมเหรอ”


“อย่าถามได้ไหมวะ แม่ง เป่าปากมึงไปตั้งหลายที”  ผมนอนตะแคงหันหลังให้ไอ้คุณ  กูเพิ่งเคยเป่าปากผู้ชายครั้งแรกนะโว้ยย


“ขอบคุณนะพี่”

“มึงขอบคุณพี่มาหลายทีแล้ว พอแล้ว.. พี่ง่วง ขอนอนก่อนล่ะ”

“คืนนี้มีปาร์ตี้ไม่ใช่เหรอ….ปาร์ตี้ริมสระ….”


“อื้อ  ตื่นแล้วค่อยไปปาร์ตี้….มึงก็นอนสิ ยายังไม่ออกฤทธิ์อีกเหรอ” ผมเริ่มเบลอๆ ตาผมกำลังจะปิดก่อนมันซะอีก



“น้องคุณ!! น้องคุณ!!! เปิดประตูหน่อยคะ!!”  โอย…..เสียงปั่นครับ  ผมก็นอนไม่รู้ไม่ชี้แล้วกัน  ไม่นานก็ได้ยินเสียงไอ้คุณลุกจากเตียงไปเปิดประตู…..

“ครับพี่ปั่น”

“พวกพี่จะกลับแล้วคะ อยู่ไม่ได้แล้ว ทำไมพวกพี่ต้องโดนรุ่นพี่ของพวกน้องคุณพูดจาใส่เสียๆหายๆด้วยคะ  เอากระเป๋ามาสิ!!”

โอย…….ลืมไป ผมห้ามไอ้พีชแค่ตอนที่อยู่หาด สงสัยแม่งไปโวยวายใส่พวกผู้หญิงหลังจากที่ผมมาอยู่ในห้องไอ้คุณแน่ๆ พวกไอ้ธัญก็คงเอาไม่อยู่  เสียงปั่นดูหงุดหงิดเอามากๆเลยด้วย

“แล้วนี่ ย้งอยู่ในห้องทำไมไม่บอก!” เสียงเธอพูดครับ ตัวผมขอแกล้งกลับต่อไปล่ะ คร่อก…..

“พี่เขานอนอยู่ ไม่เป็นไรหรอกครับ ไม่เห็นตอนที่พี่ปั่นหงุดหงิดหรอก”

“เป็นงั้นก็ดีคะ แล้วนี่ไม่คิดจะรั้งให้อยู่ต่อหน่อยหรือไง ” อ้าว….

“ถ้าพี่อยากลับก็กลับเถอะครับ  รุ่นพี่ผมโวยวายคงมีเหตุผลอยู่ ไม่ใช่จะไปโวยแบบไม่มีเหตุผล”กูเกลียดสถานการณ์ตึงเครียด……..

“เหรอคะ!!!!! นี่น้องคุณเข้าข้างคนอื่นแทนที่จะเป็นแฟนตัวเองเหรอ!!” ไอ้เหี้ยตัวไหนก็ได้ มาเอากูออกไปที T_T

จบคำพูดปั่น ไอ้คุณก็เงียบไปครับ…..


“ว่าไงละคะ!?”


“……..”


“เลิกกันครับ  เราเลิกกันดีกว่า…..” ….โอย…..เครียดลงกระเพาะ


“….เหอะ!!!!! !”


“….”

“เฮ้อ…” เสียงไอ้คุณถอนหายใจครับ  ตัวผมเองก็ยัง(แกล้ง)หลับไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น


“บอกเลิกเองแบบนี้ก็ไม่เสียฟอร์มดีแหะ……ใช่ไหมครับพี่ย้ง”


“กูหลับอยู่ ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น”


“ฮ่ะๆ ครับ ผมนอนด้วยดีกว่า…ฝันดีนะครับ….”


“เออ…”


สิ้นเสียงผม…..ทุกอย่างมืดและเงียบสนิท……..ผมคงหลับจริงๆแล้วล่ะ


…………ผ่านไปสักพัก ผมรู้สึกเหมือน มีอะไรมาเบียดๆ  พอลืมตาดู ก็เป็นไอ้คุณที่เข้ามานอนซุกผม…เพลียครับ ไม่มีแรงจะดันมันออก ปล่อยไว้แบบนี้แหละ.…


TBC.
---------------
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 21 (หน้า 3) [15/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 15-08-2012 21:57:25
อือม์  Yes   :a2:
ในที่สุด คุณก็พ้นจากมือชะนีจอมปลอมซะที
คู่พี่ย้งกะคุณ น่าลุ้นจังเลย
เอาใจช่วยน่ะะะะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 21 (หน้า 3) [15/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 15-08-2012 22:56:46
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ขอตบทีเถอะ!!! :fcuk:
 :angry2: :angry2:นังน้ำปั่น และผองเพื่อน พวกหล่อนนี่นิสัยเสียจริงๆ
ปากแต่ละคนคงเปิดฟาร์มเลี้ยงหมาได้แล้วมั้ง
กัดคนอื่นเค้าไปทั่ว เชอะ !
วันๆหาแต่ผู้ชาย  เลวมากกกก นอกใจน้องคุณของชั้นได้

หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 21 (หน้า 3) [15/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Singleman ที่ 16-08-2012 01:21:08
อ๊ายยยยยยย ล้นๆๆๆ ย้งคุณ อิ้วววววววววววววว
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 21 (หน้า 3) [15/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 19-08-2012 12:23:09
 :call: คำแช่งเราเป็นผลแล้วสินะ หึหึ ย้งคุณ แอร๊ยยย :-[

 :beat: ขอตบนังชะนีปั่นหน่อยเหอะ หมั่นไส้มันมาตั้งแต่ต้นเรื่องแล้ว
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 22 (หน้า 3) [21/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 21-08-2012 17:40:28
ตอนที่ 22   @ เขากะโหลก


ว๊ากกก หงุดหงิด ผมเป็นห่วงไอ้คุณ แต่ไอ้เหี้ยพี่พีชแม่งลากผมออกมา ตอนนี้นั่งกร่อยอยู่ในห้อง  แถมพี่พีชแม่งไล่พวกผูห้ญิงกลับหมดเลยครับ T_T  มันไล่ยังไงน่ะเหรอ….


‘ผู้หญิงอย่างพวกมึง พวกกูไม่ต้องการเว้ย!!!! คิดว่าจะเอานมพวกนั่นมาล่อลวงเพื่อนกูเหรอ ฝันไปเถอะ!!! พวกกูแดกกันเอง มีอะไรไม่พอใจพวกมึงกลับไปเลย!!!! เพื่อนแฟนกูมีน้ำใจลงไปช่วยพวกมึงแต่พวกมึงมองเฉยๆไม่ช่วยอะไรแถมมาพูดเหี้ยๆให้กูรู้สึกอยากเอาตีนฟาดปากผู้หญิง!  ไอ้ธัญบอกลุงเอาพวกนี้กลับไปเลย!!!!’


พี่ชินจับประเด็นสำคัญมาเล่าให้ผมฟังได้แค่นี้ครับ T_T  ตอนผมวิ่งตามพี่ย้งน่าจะลากคอมันกลับมาด้วย
แล้วพอสิ้นคำสั่งไอ้เหี้ยพี่พีช  พี่ธัญก็พยามห้าม


แต่พอไอ้พี่พีชเหลือกตาใส่ พี่ธัญก็ต้องคอตกเดินไปบอกคุณลุงผู้น่าสงสารที่กำลังนอนพักอยู่บนรถครับ  แล้วพวกผู้หญิงก็โวยวายกัน ตะโกนด่าสาปแช่งไอ้พี่พีช  แต่ละคนเปลี่ยนเสื้อผ้าแบกกระเป๋าขึ้นรถไป


บอกตามตรง ความสนุกของพี่ธัญ พี่ชิน ไอ้เต้ ไอ้ทอม ไอ้คุณ คงลดลงเยอะเลยครับ พวกมันหวังว่าจะได้แอ้มสาวกันที่นี่นี่นา!! ToT  กูซอรี่กับเรื่องที่สามีกูทำจริงๆ 


พอรถพวกผู้หญิงที่เพิ่งมาจอดไม่ถึงสามชั่วโมงแล่นออกไป  พวกพี่ธัญก็คุกเข่าทุบพื้นดิน แล้วร้องโวยวายด่าไอ้พี่พีชอีกคนครับ  แต่ไอ้พี่พีชแม่งไม่สะท้านอะไรเลย= =   พอสุดท้ายพวกพี่ธัญก็ไม่ว่าอะไรครับ พอเข้าใจ สำหรับผู้ชายเนี่ย เพื่อนมาก่อนจริงๆให้ตายเถอะ


“กันต์ มึงไปเรียกไอ้ย้งกับไอ้คุณออกมากินบาบีคิวสิ พวกกูจะย่างรอ”

ไอ้พี่พีชเปิดประตูเข้ามาบอกผม  กูกำลังงอนอยู่นะ แต่ก็อดไม่ได้จริงๆที่จะแอบยิ้ม แม่ง ….ใส่ผ้ากันเปื้อนด้วย


“ครับๆ คร๊าบบบ” ผมลุกจากเตียงแล้วเดินไปที่ประตู  แต่ไอ้พี่พีชมันยืนขวางไว้ครับ


“จะผ่านไม่ได้นะครับ ยื่นแก้มมาให้ปั้มบัตรผ่านก่อน”


“กวนตีน!!”


“พูดไม่สุภาพกูปั้มที่ปากมึงนะครับ!”


“…..จะทำอะไรก็รีบๆทำเดียวแม่งมีคนเดินมาเห็น”

ผมยืดคอออกไปมอง ทุกคนกำลังสนุกกับการแย่งกันกินบาบีคิวอยู่ริมสระน้ำครับ  พอผมพูดจบไอ้พี่พีชก็ก้มลงมาหอมแก้มผมเบาๆทีนึง แล้วหลีกทางให้


“เชิญครับ….^_^” มันยิ้มน่าหมั่นใส้ว่ะ……ผมเลยเตะมันเบาๆทีนึงแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องไอ้คุณอย่างว่องไว ฟิ้ววว


ห้องมันปิดไฟมืดสนิทเลยครับ  ผมเลยลองหมุนลูกบิดดู  ไม่ได้ล็อค……..


“ไอ้คุณ…” ผมแง้มประตูเข้าไปคว้านหาสวิตไฟ…..เอ…..เจอล่ะ!  แล้วพอไฟสีเหลืองนวลสว่างขึ้น…..ผมก็รีบปิดประตูเข้ามา ช็อคกับภาพเบื้องหน้า……


=[]=!!!!!!!!


ปะ…ปะ…เป็นภาพที่…ไอ้คุณกำลังนอนซุกอกของพี่ย้งอยู่ครับ….ตัวไอ้คุณยังใส่เสื้อตัวเดิมที่ผมเปลี่ยนให้  ผมแอบโล่งอกเบาๆที่มันไม่ได้ถอดเสื้อ  ไม่งั้นผมคงช็อคกว่านี้……แล้วตอนนี้ผมควรทำไงดีวะ…



ถ่ายรูป?



มะ ไม่ใช่สิ  ปลุก!!!ผมควรจะปลุกทั้งสองคน!!!!  ตะ แต่จะรบกวนหรือเปล่าวะ นอนกอดกันดูท่าจะหลับสบายขนาดนี้…..



ผมเดินวนไปวนมาอยู่ปลายเตียงครับ


ไอ้กันต์ มึงทำตัวปกติสิวะ!!


พอนึกได้ ผมก็เดินเข้าไปเขย่าไอ้คุณครับ  แต่ไม่เป็นผล มันยิ่งซุกเข้าไปในกอดพี่ย้ง  แล้วพี่ย้งก็แม่งกอดมันที่ซุกตัวเองอยู่แน่นเข้าไปอีก  กู…..กู….กู กูไม่ได้ทำให้มึงซึมซับเรื่องการมีแฟนเป็นผู้ชายใช่ไหมไอ้คุณ ToT  ไม่หรอกน่า….มันมีพี่ปั่นอยู่นี่นา




“ไอ้กันต์! มึงเข้าไปเรียกหรือเข้าไป……นอ….น”  ผมหันไปตามเสียง  ไอ้พี่พีชมันตามเข้ามาครับ มือมันถือไม้บาบีคิวอยู่ พอเข้ามามันก็รีบปิดประตู  ปฏิกิริยาเหมือนกูเลยนะ ฮ่าๆ




“ปลุกดิพี่” ผมพูดเสียงเบา




“มึงแหละปลุก เพื่อนมึงนะ”มันก็พูดเสียงเบาเหมือนกันครับ




“อีกคนก็เพื่อนพี่นะ!”




“งั้นปลุกพร้อมกัน…”




“โอเค!”  ผมเดินไปที่ไอ้คุณ  ส่วนไอ้พี่พีชเดินไปที่พี่ย้ง  ยังไม่ทันที่พวกผมจะอ้าปาก ไอ้พี่ย้งก็ลุกขึ้นมามองหน้าพวกผม




“ไม่ต้องล่ะ กูตื่นตั้งแต่มึงเข้ามาแล้วพีช ” ไอ้พี่ย้งทำหน้ามึนหันไปหาพี่พีช  แต่ไอ้คุณยังหลับอยู่เลยครับ




“เฮ้ย! ไอ้คุณ ตื่นๆๆ ไปกินข้าวกัน” พี่ย้งหันมามองไอ้คุณแล้วเขย่าๆ  แล้วในที่สุดไอ้คุณก็ลืมตาขึ้นมาครับ




“งั้นมึงพามันออกมาแล้วกันนะ  ป่ะกันต์ ไปกินบาบีคิวพี่ย่างให้^^” ไอ้พี่พีชเดินมาโอบเอวผมลากออกจากห้องไปครับ  ไอ้พี่พีชลากผมมานั่งที่เปลข้างสระ ข้างๆมีโต๊ะเล็กๆ  แล้วไม่นานมันก็ไปแย่งบาบีคิวจากไอ้โชใส่จานเดินเอามาให้ผม




“เอ้า ลองชิมดู”  ผมมองหน้ามันแล้วกัดเนื้อที่ย่างสุกใหม่ๆ หอมสุดๆ! เนื้อก็นุ่มมากเลยครับ




“อื้ออ  อร่อยอ่ะพี่ เอามาอีกๆๆๆ”  พอผมชม มันก็ยิ้มใหญ่เลย หึ เด็กหนอเด็ก




“แน่ล่ะ กูหมักเนื้อเองเลยนะ มีปลาหมึก กุ้ง ปู  ด้วย เอาไหม”




“เอาๆๆ”

พอผมบอกว่าเอา ไอ้พี่พีชก็วิ่งไปที่เตา แล้วย่างให้ครับ  แต่มันแย่งเนื้อของไอ้โชตลอด เห็นไอ้โชวายวายใส่ไอ้พี่พีชด้วย  ส่วนไอ้เต้กับไอ้ทอมก็แย่งกันกินครับ  พี่ธัญพี่ชิน  กินไปจิบเบียร์ไป  ส่วนพี่แฮปก็ยืนย่างข้างๆพี่พีช




“พี่พีช!เอาของโชมา!!!” เสียงของไอ้โชโวยวาย




“มึงไม่ต้องกิน!!” พี่พีชแม่งแย่งมาแล้วคีบใส่จานตัวเองครับ




“คุณพีชอย่าแย่งน้องสิครับ”




“คืนนี้กูจะเอากับครายยยยยยยย”  พี่ธัญ อยู่ในอาการมึนเมาแล้วครับ อยู่ใกล้สระด้วย ตกลงไปนี่ฮาเลยนะ= =




“เฮ้ยๆ ไหม้แล้วทอม” เสียงไอ้เต้กำลังแย่งกับคีบปลาหมึกกับเนื้อ




“กูชอบแบบเกรียมๆ”




“มึงเอาสักแก้วไหมแฮป” พี่ชินยื่นแก้วเบียร์ให้พี่แฮปครับ แต่พี่แฮปยิ้มแล้วส่ายหัว




“อย่านะไอ้ชิน!!!” พี่พีชกับพี่ธัญพูดพร้อมกันครับ ฮ่าๆ

ผมนั่งมองพวกนั้น มีสบตากันบ้าง  พวกมันก็กวักมือเรียกครับ แต่ผมหยิ่ง ไม่ไป  เพราะมีคนเอามาถวาย



“ทำไมมึงไม่เข้าไปกินกับพวกนั้นล่ะ” จู่ๆไอ้คุณก็โผล่มาจากด้านหลัง มันเดินมาจับไหล่ผม  ส่วนไอ้พี่ย้งเดินไปที่เตาแล้วหยิบบาบีคิวในจานพี่แฮปขึ้นมากิน




“พี่พีชจะเอามาถวายกู”




“อยู่อย่างราชาเลยนะมึง ได้ผัวดีสิท่า”  ไอ้คุณลากเปลอีกตัวมา แล้วนั่งลงข้างๆผม




“งั้นๆแหละ  แล้วมึงเป็นไงมั่ง อาการดีขึ้นไหม  รอเดียวพอไอ้พี่พีชมาเดียวกูแบ่งให้กิน”




“ไม่เป็นไร กูกลัวผัวมึงต่อย  เดียวพี่ย้งก็เอามาให้กูกินเองแหละ”

…….ครือ…อยากถามแต่ไม่กล้าอ่ะ ฮ่าๆ  ตกลงมันควบสองเหรอ ทั้งพี่ปั่นพี่ย้ง …..




“เอ่อ…..”




“กูเลิกกับพี่ปั่นแล้ว  ก่อนพี่เขาจะกลับ”

ยังไม่ทันจะพูดอะไร ไอ้คุณก็หันหน้ามาพูดกับผม  หมายความว่ามันเลิกกับพี่ปั่นแล้วไปคบกับพี่ย้งเหรอ=[]=!! แต่เดียว สองคนนี้ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้ว ก่อนหน้าไอ้คุณยังเลิฟๆกับพี่ปั่นดีอยู่ไม่ใช่เหรอ แล้ว แล้วมันอะไรกันโว้ยยยยย   สมองกับความคิดผมกำลังตีกันมั่วไปหมด




“กูโดนผู้หญิงหลอกว่ะกันต์….แต่กูชิ่งบอกเลิกก่อนที่เขาจะบอกเลิกกู  ทำให้กูรู้สึกเหมือน…เป็นผู้ชนะนิดๆ..”

มันหันมายิ้มให้ผม  โธ่..เพื่อนกู มึงจะยิ้มหรือร้องไห้ก็เอาสักอย่างสิ   ปากยิ้ม แต่น้ำตาคลอเบ้า  ผมได้แต่ตบหลังมันเบาๆ  จนไอ้พี่พีชกับพี่ย้งเดินถือจานอาหารมาทางนี้  ไอ้คุณมันก็รีบเช็ดน้ำตาครับ




“เอ้า  กินให้หมดนะ  ไอ้พีชมันอุตส่าห์ไปแย่งของพวกไอ้ธัญไอ้เต้มา” พี่ย้งยื่นจานให้ไอ้คุณ  ไอ้พี่พีชก็ยื่นจานให้ผม มันมองหน้าผม แล้วมองไอ้คุณกับพี่ย้ง  สายตามันถามผมประมาณว่า ‘ตกลงสองคนนี้มันได้กันแล้วเหรอ’




“ขอบคุณครับพี่ย้ง” ไอ้คุณยิ้มแล้วรับมาครับ  ฮึ้ยยยยย   ผมกับพี่พีชได้แต่ส่งสายตาไปถามพวกมันสองคน




“พี่ย้ง  ผมอยากกินเบียร์ เอามาให้หน่อย”  ไอ้คุณพูดในขณะที่ปากมันกำลังจะกัดบาบีคิว  พี่ย้งก็พยักหน้าแล้วเดินไปเอามาให้มันครับ  ยิ่งทำให้ผมอยากรู้เข้าไปใหญ่   ไอ้พี่พีชก็เดินตามพี่ย้งไป    ดีล่ะ..โอกาศมาถึงแล้วสินะ…




“เอ่อ..ไอ้คุณ..มึงกับ….พี่……”




“ไอ้กันต์!!!!!!!!!!!!!!! บอกพี่พีชหน่อยสิ มาเอาเนื้อของกูอีกแล้ว คราวนี้กูไม่ยอมแล้วนะ ToT”


เชี่ย!!!! ไอ้โชเดินถือเหล็กคีบเข้ามาหาผม พวกมึงก็ไปเคลียกันเองสิโว้ยยย กูกำลังจะพูดเรื่องสำคัญอยู่นะ!!




“พี่พีช!!! อย่าไปแย่งไอ้โชสิพี่!!!! เดียวมันไม่มีอะไรตกถึงท้องป่วยขึ้นมาจะซวยนะ!!!!!!” ผมตะโกนบอกไอ้พี่พีชที่กำลังพลิกเนื้อ




“ไอ้เหี้ยโช มึงไปฟ้องอะไร!!!!! กลับมานี่!!!! มาเอาเนื้อมึงคืนไป!!!!!!!” ไอ้พี่พีชหันควับไปหาไอ้โชที่นั่งยองๆอยู่ข้างๆผม  ไอ้โชมันก็ลุกขึ้นแล้วรีบวิ่งไปเอาเนื้อครับ  เอาล่ะ โอกาสมาถึงอีกแล้ว




“คือ มึงกับ……”




“เอ้า  เบียร์ของมึง  กินแค่ขวดเดียวพอนะ หมดแล้วห้ามขออีก เดียวป่วย ยุ่งกูอีก”

โว้ยยยยยยยยยยยยยยยย ไอ้พี่ย้งถือลีโอมาให้ไอ้คุณครับ  พูดแบบเหมือนจะเป็นห่วงมันด้วย  พวกมึงมีซัมติงกันแน่ๆ!!!!!!!  แล้วคราวนี้ ไอ้พี่ย้งลากเก้าอี้มานั่งกินกับไอ้คุณเลยครับ  ผมหันไปสบตาไอ้พี่พีช มันกวักมือเรียกผม  ผมเลยเดินถือจานประหนึ่งว่าจะไปเติมเนื้อที่หมดไป




“มึงถามอะไรได้บ้างไหมเนี่ย” ไอ้พี่พีชก้มลงกระซิบถามผม




“ถามเหี้ยอะไรล่ะพี่ จะถามไอ้โชกับพี่ย้งก็มาขัดจังหวะ” ผมก็เขย่งสุดชีวิตกระซิบบอกมัน




“เฮ้ย!!พวกมึงสองตัว  จู๋จี๋กันเกรงใจพวกกูบ้าง  พวกกูต้องมานั่งเหงาเพราะมึงไล่ผู้หญิงไปหมดนะ!!!”ไอ้พี่ธัญที่ดูเหมือนกำลังเมาได้ที่ ชี้มาที่พวกผมครับ




“แดกๆไปอย่าเสือก!!! เดียวกูเอาเหล้ากรอกปากไอ้แฮปดีไหม แล้วคืนนี้มึงจะไม่เหงาอีกต่อไป” พอไอ้พี่พีชพูดจบ พี่ธัญก็หยุดเหมือนนั่งคิดอะไรบางอย่าง จากนั้นพี่แกก็หันกลับไปกินเหล้ากับพี่ชินที่กำลังหัวเราะแล้วชี้ไปที่ท้องฟ้า  มือนึงพี่ชินถือขวดเหล้าอยุ่ครับ  เอิ่ม…




“น่านนนนนนไง ดาว ดาว…ดาวซินโดรมมมมมม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เอิ่ม…..พี่ชินพูดเองหัวเราะเองครับ
ไอ้พี่พีชมองเพื่อนตัวเองด้วยสายตาสมเพชสุดๆ


ส่วนไอ้เต้กับไอ้ทอม ผมเห็นมันนั่งดูมือถือ อ้าปากน้ำลายยืด  มีเสียงออกมาจากมือถือด้วยครับ  จับใจความได้ว่า  อ๊า อื้ออออ โอ้ววว ซี๊ดดดด เยส!!! โน้ววว อ๊างงงงงง   อะไรประมาณนี้ มัน วนๆอยู่แค่นี้ครับ เป็นเสียงผู้หญิงกับผู้ชาย  ผมละเสียวคืนนี้ถ้ามันหาหญิงไม่ได้มีหวังแดกกันเองแน่ๆ




“ไอ้แฮป มานี่ดิ๊!!!”

พี่พีชกวักมือเรียกพี่แฮปที่กำลังพลิกเนื้ออย่างพิถีพิถัน  พี่แฮปหันมาทำหน้า งงๆ มึนๆ แล้วเดินมา  พอเข้ามาใกล้พวกผม พี่พีชก็ล็อคคอพี่แฮปแล้วเอาเบียร์กรอกปากพี่แฮป  อะ…ไอ้เหี้ย=[]=!!!!!!!!!!!!!



ไม่มีใครตกใจวิ่งหนีกันเลยครับ….เพราะว่าพวกมันไม่เห็นตอนที่เบียร์ถูกเทลงไปในคอหอยพี่แฮป  พอไอ้พี่พีชเทเสร็จ  มันก็กระซิบอะไรบางอย่างกับพี่แฮป แล้วก็ลากผมออกมาจากตรงนั้น


  อ๊ากกกก ปล่อยกูก่อนไอ้พี่พีชชช ไอ้เต้กับไอ้ทอม พวกมึงอยู่ในเขตอันตรายยยยยยย=[]=!!!!  ไอ้พี่พีชลากผมออกมา มือมันอีกข้างนึงปิดปากผมไว้ครับ  ฮว๊ากกกกกกก  มันพาผมมานั่งกินบาบีคิว สังเกตการณ์อยู่ไม่ไกลนัก




“เฮ้ย!!พวกมึงสองตัว ได้กันแล้วเหรอถึงมานั่งจู๋จี๋กันสองต่อสองไม่เกรงใจกูแบบนี้!!!!!” จู่ๆ ไอ้พี่แฮปก็เดินเข้าไปหาไอ้พี่ย้งกับไอ้คุณครับ  ผมเลยหันไปหาพี่พีช  มันก็ยิ้มแล้วบอกว่า กูบอกให้มันไปเองแหละ  เยี่ยมมาก= =




“จู๋จี๋อะไรแฮป มึงเมาแล้ว” สรรพนามเปลี่ยนครับ ก่อนหน้าพี่ย้งแม่งยังเรียก ไอ้ปี้อยู่เลย  ไอ้คุณนี่มองพี่แฮปแบบว่า ไอ้เหี้ยนี่โดนอะไรเข้าสิงวะ




“เมาเชี่ย!!!อะไร กูไม่ได้เมา  พวกมึงนั่นแหละ  สนิทกันนักนะ ไอ้เหี้ยย้ง หล่อน้อยกว่ากูอย่างมึง ยังคิดจะกล้ามีแฟนก่อนกูอีกเหรอ!!!!!” บางทีพี่แฮปแม่งก็โวยวายอะไรของมันก็ไม่รู้ครับ




“ใครเอาเบียร์ให้มึงกิน!? ไอ้พีชเหรอ?”

ไอ้พี่ย้งพูดแล้ว มองหาไอ้พี่พีชครับ  แต่ดีที่เราหลบมา  พวกที่ปิ้งๆย่างๆกันอยู่ก็เดินมา เพราะพี่แฮปแม่งเสียงดังสัดๆ  มองแอบขำไอ้พี่ธัญครับ เดินเกาะหลังพี่ชินมาแบบ ตาปรือๆ กำลังมึนได้ที่




“กูแดกของกูเอง!!!! แล้วนี่มึงตามรอยไอ้เหี้ยพีชเหรอ มีเมียเป็นผู้ชาย!!”




“เหี้ยแฮป!! เมียเหี้ยอะไรของมึง เมาแล้วไปไกลๆตีนเลย”




“เป็นอะไร แล้วใครให้ไอ้ปี้แดกเหล้า” ไอ้พี่ชินเดินยิ้มเข้าไปหาพี่แฮปโดยที่ได้พี่ธัญเดินเกาะหลังตามมาครับ




“ไม่เป็นไรหรอกไอ้ย้ง!!!กูก็วันนี้จะมีเมียเป็นผู้ชายเหมือนกัน!! มึงก็ไม่ต้องกลัวที่จะอึ้บผ่านทวาร หมออย่างกูฟันธงว่าปลอดภัยถ้ามึงใช้ถุงยาง  เอ้านี่ของมึง!!   ส่วนมึงไปกับกูไอ้ธัญวา!!!!!”

พี่แฮปพูดแล้วโยนกล่องถุงยางให้พี่ย้ง แล้วพี่แฮปก็หันหลังเดินไป,ล็อคคอลากไอ้พี่ธัญที่แม่งอ่อนแรงเพราะสุรา  เหี้ยแล้ว=[]=!!!




“พวกมึง!!!ช่วยกูด้วย!! เหี้ยพีช ถ้ากูเป็นอะไรไปกูฆ่ามึงแน่!!” ไอ้พี่ธัญสร่างเมาแล้วครับ ตอนนี้ถูกพี่แฮปแบกขึ้นบ่าชี้หน้าทุกคนแล้วโวยวาย  =[]=! แต่ไอ้พี่พีชแม่งกำลังนั่งหัวเราะเพื่อนอยู่ครับ




“ไอ้ชิน!!มึงตามไปดึงไอ้ธัญไว้สิวะ!!” พี่ย้งลุกขึ้นแล้วดันหลังพี่ชิน




“เรื่องอะไร ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”  แต่ไอ้พี่ชินแม่งยืนถ่ายรูปแล้วหัวเราะชอบใจ  พวกไอ้เต้กับไอ้ทอมยืนมึนๆอยู่ครับ ไม้บาบีคิวยังคาปากพวกมันอยู่เลย




“ไอ้ธัญ!!!เจ๊ปานธนพรบอกว่า เสียตูดอย่าเสียใจ!!!!!”

พี่ชินตะโกนสุดเสียงครับ  แล้วประตูห้องพี่แฮปก็ปิด  พวกผมทุกคนเงียบกันหมด พอเงียบก็ได้ยินเสียงโวยวายของพี่ธัญเล็ดลอดออกมาจากห้อง แล้วก็เสียงตะโกนด่าของพี่แฮป  ผมกับพี่พีชเลยเดินออกมารวมตัวกับพี่ชินที่ยืนพนมมือสวดมนต์ภาวนาอยู่




“พีช!!! มึงไปเอาไอ้ธัญออกมาสิวะ!!” พี่ย้งเดินมาบอกพี่พีชที่พนมมือข้างๆพี่ชินครับ




“ปล่อยมันไปเถอะ อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เราหนีผลของกรรมไม่ได้หรอกนะ” พี่ชินหันมาบอกพี่ย้งอย่างใจเย็น




“พูดถูกแล้วครับเพื่อนชิน อนุโมทนาสาธุ กูหมั่นใส้หน้าหวานๆเหี้ยธัญมานานแล้ว เลยให้ไอ้แฮปจัดการ” ไอ้เชี่ยพี่พีชหันไปหาพี่ชินด้วยใบหน้าที่แม่งซื่อสุดๆ  กูอยากถีบจริงๆ




“เมื่อกี้พี่แฮปเหรอกันต์”ไอ้ทอมสะกิดผม  ไอ้เต้นี่จ้องหน้าผมใหญ่เลยครับ




“เออ พี่เขาเมาเลยเป็นแบบนั้นน่ะ พวกมึงแดกๆไปเถอะ ไม่ต้องสนใจหรอก” ผมบอกพวกมันสองตัวแล้วดันหลังพวกมันกลับไปที่เตา




“เชี่ยธัญ….ถ้ามึงเป็นอะไรขึ้นมาเดียวกูอธิบายให้พ่อแม่มึงฟังเองนะ…..”พี่ย้งยืนไว้อาลัยให้พี่ธัญที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ชะตากรรมเป็นยังไงบ้าง  แล้วนี่พี่แฮปแม่งเมาแบบแอดวานซ์เหรอวะ….




“พี่ย้งงงงง…..คุณปวดหัว อึก……..แหะๆ…..พี่ย้งงงงงงงงงง” ผมหันไปมองไอ้คุณ มันกำลังดึงเสื้อพี่ย้งแล้วกระตุกๆ ตามึงเยิ้มมากเหี้ยคุณ=[]=!! แล้วนี่ เพื่อนกูเมาแล้วเหรอ!! มึงแดกไปขวดเดียวไม่ใช่หรือไง




“เชี่ย กูดอกให้มึงกินขวดเดียว!! เอาของกูไปกินทำไม!!=[]=!” ไอ้พี่ย้งหันมาเห็นขวดเบียร์ที่วางอยู่ข้างๆไอ้คุณ สามขวด




“พี่ย๊งงงงงคุณไม่ได้เมานะ!! พี่ย้งงงงของคุณ~~” เหี้ย ไอ้คุณดึงพี่ย้งเข้าไปหาแล้วมันก็เอาหัวถูไถเสื้อพี่ย้ง  ผมกับไอ้พี่พีชมองไม่กระพริบตาเลยครับ




“ย้ง มึงพามันเข้าไปนอนเถอะ” ไอ้พี่พีชบอกพี่ย้งที่มองไอ้คุณแล้วถอนหายใจ




“ไอ้กันต์! ผู้ชายจูบกันรู้สึกดีป่าว….พี่ย้งงงงลองจูบคุณหน่อยยยย=3=”  ไอ้คุณดึงเสื้อพี่ย้งแรงขึ้นครับ  มันยืดหน้าทำปากจู๋ด้วย  ส่วนไอ้พี่ย้งเบือนหน้าหนีครับ  กูว่าท่าจะไม่ดีแล้วแหละ




“ไอ้คุณ เมาแล้วมึง เดียวกูพาไปนอน!!” ผมแกะมือมันออกจากเสื้อพี่ย้ง แล้วพยายามพยุงมันให้ลุกขึ้น  โว้ยยย ทำไมคนตัวเล็กๆแบบกูต้องมาพยุงควายด้วยวะ!!  พอไอ้พี่พีชเห็นว่าผมคงจะพยุงไอ้คุณไม่ไหว มันก็จะเข้ามาช่วย  แต่ไอ้พี่ย้งห้ามไว้ แล้วเข้ามาพยุงแทน




“เดียวพี่ไปส่งมันที่ห้องเอง ไปอยู่กับไอ้พีชเถอะ”

พี่ย้งยกแขนไอ้คุณที่พาดบ่าผมไปพาดบ่าตัวเองแทนแล้วเดินออกไป  ผมกับพี่พีชยืนมองตาม  บอกตามตรง.…ตื่นเต้นสัดๆ อยากตามเข้าไปส่องยิ่งกว่าคู่ของไอ้พี่ธัญกับพี่แฮปอีก  แล้วไอ้เหี้ยคุณมันพูดว่า จูบๆๆ เสียงดังไปตลอดทางเลยครับ




“มึงจะกิน หรือจะเข้าไปดูเพื่อนมึงก่อน” ไอ้พี่พีชหันมาถามผม




“ผมว่า….ไปดูไอ้คุณก่อนดีกว่า” พูดจบผมก็วิ่งไปที่ห้องไอ้คุณที่พี่ย้งพามันเข้าไปเมื่อกี้  ไฟเปิดอยู่ครับ




“พี่ย้ง เดียวผมดูไอ้คุณ…….เอ…ง”





ปึก!!!!!!!






“มาก็ดีล่ะ ดูมันด้วยแล้วกัน”





ผมยืนมึนๆอยู่หน้าประตู  เมื่อกี้ไอ้พี่ย้งเดินก้มหน้าชนไหล่ผมออกจากห้องไปครับ  มองไปที่เตียงไอ้คุณนั่งก้มหน้าอยู่  แต่ว่าก่อนหน้านี้….ตอนที่ผมเข้ามา   ผมเห็น ไอ้คุณมันดึงพี่ย้งลงมาจูบ แล้วพอผมเปิดประตูเข้ามา พี่ย้งก็ผลักมันออกแล้วเดินชนไหล่ผมออกไปนั่นแหละ….

ผมเดินมึนๆไปนั่งข้างๆได้คุณ  มันเอามือปิดหน้าแล้วถอนหายใจอยู่ครับ



“มึง..เมามากแล้ว เอานมไหม เดียวกูไปเอาในกระเป๋าพี่พีชมาให้”




“ไม่ต้อง….กูไม่ได้เมาขนาดนั้น….”




“แล้วเมื่อกี้มึง….”




“อื้อ…กูจูบพี่ย้ง…” ไอ้สัดคุณ มึงรู้ตัวววววว




“มึงเหงาที่เลิกกับพี่ปั่นเหรอ ใจเย็นก่อนนะ” ผมลูบหลังมันเบาๆ




“เปล่าหรอก..กูแค่รู้สึกอยากจูบพี่เขาขึ้นมาน่ะ..”




“……..”





“ไอ้กันต์……”




“ว่าไง…?”




“ผู้ชายเนี่ย…..จีบยากไหม?”

เชี่ยแล้วเพื่อนกู…..ซวยสัดๆแล้วไอ้พี่ย้ง…… พอไอ้คุณถาม ผมก็มองหน้ามันแบบ มึงเอาจริงเหรอออ=[]=!!
ไอ้คุณแม่งก็หันมามองผมกลับ




“คุณ…บางทีตอนนี้มึงแค่อาจจะเหงา แล้วก็สับสน ”




“อืม…กูสับสน…เวลาพี่ย้งอยู่ใกล้กู กูยิ่งสับสน….” ที่จริงมึงสับสนกูก็ไม่ว่าอะไร แต่ประเด็นคือ พวกมึงไปทำอะไรกันมาถึงมีความรู้สึกดีดีให้กัน=[]=!!!




“พวกมึงสองคนไปสนิทกันตอนไหน….” ผมมองมันแล้วถามออกไปตรงๆ




“…….ก่อนมาทะเล…กูก็รู้ว่ากูโดนพี่ปั่นหลอก …..กูเสียใจ  เลยออกไปกินเหล้าที่ร้าน….แล้วพี่ย้งก็เล่นดนตรีอยู่ พี่เขามาห้ามกูให้กูเลิกกิน…แล้วก็พากูกลับบ้าน  ขับรถให้กู แล้วก็อย่างที่มึงเห็น พี่เขาก็ดูแลกูดี…บางทีกูก็แอบคิดว่า หรือพี่เขาจะชอบกู?  ไม่รู้สิกันต์ บางทีกูก็คิดว่า ไอ้ที่เราเรียกว่ารัก มันอาจจะไม่ได้ใช้เวลานานเพื่อฟักตัว…แต่มันอาจจะใช้แค่เสี้ยววินาทีนึง ทำให้ความรักฟักตัวขึ้นมา เพียงแต่เราแค่อาจจะรู้ตัวช้าไปเท่านั้นเอง”


โธ่….เพื่อนกู……แม่งเพ้อ….


(ต่อด้านล่างครับ)
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 21 (หน้า 3) [15/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 21-08-2012 17:40:48



“คุณ….มึงจะบอกว่ามึงชอบพี่ย้งเหรอ?”




“อืม….กูชอบ...”




“คุณ…..มึงแน่ใจนะ มึงไม่เคยคบผู้ชายมาก่อน มึงอาจจะคิดไปเอง”

คือ ไม่ใช่ผมไม่อยากให้มันรักพี่ย้ง  แต่ทุกคนเข้าใจใช่ไหม มันพึ่งอกหักมาสดๆร้อนๆ  แล้วจู่ๆแม่ง บอกว่าชอบผู้ชาย!! ผมว่า ไอ้คุณมันอยู่ในอาการที่ต้องการใครสักคนที่เข้าใจมัน เพื่อให้มันหายเหงามากกว่า




“อย่าถามย้ำกูได้ไหม กูคิดมาตั้งสามชั่วโมงแล้ว กูชอบพี่ย้ง แล้วอย่างมึงล่ะ เคยคบไหมผู้ชาย ก็ไม่เคย แฟนแม่งก็ไม่เคยมีสักคน ได้แฟนคนแรกมึงก็ได้ผู้ชายเลย ที่มึงรักพี่พีชคิดไปเองไหมล่ะ?”

ดู….มันย้อนๆ  กูเป็นรุ่นพี่มึงนะไอ้เหี้ยคุณ!!! กูเดบิวต์สาขามีแฟนเป็นผู้ชายก่อนมึงนะ!!!!!!!  แล้วนี่มึง ใช้เวลาสามชั่วโมงก็ฟันธงเลยเหรอว่ามึงชอบพี่ย้ง=[]=!!




“…..เออ ชอบก็ชอบ ตอนนี้มึงนอนก่อนเถอะ” ผมพยายามจะดันมันให้นอนลง แต่มันก็ไม่ยอมนอนลงครับ




“เดียว…มึงยังไม่ตอบกู  ผู้ชายจีบยากไหม” ไอ้เหี้ย แล้วกูจะรู้ไหม!




“กูไม่รู้ มึงต้องไปถามไอ้พี่พีชว่าจีบกูยากไหม!!” ผมบอกมันแล้วผลักมันล้มลงไปนอน  ไอ้คุณมันยิ้มเล็กๆให้ผม  ผมเลยยิ้มตอบแล้วห่มผ้าให้มัน




“ยังไงมึงก็อย่ารีบ ค่อยเป็นค่อยไปนะคุณ…”ผมบอกมัน




“อืม  กูจะพยายาม  ขอบใจมึงมาก  มึงออกไปสนุกต่อเถอะ กูไม่เป็นไร แล้วก็….ฝากดูอาการพี่ย้งให้กูด้วยนะ”



ผมพยักหน้าตอบรับมันแล้วเดินไปปิดไป ออกจากห้องมันไป

พอมองไปที่ข้างๆสระ  ก็เห็นพวกพี่ชินกับพวกไอ้เต้นั่งล้อมวงกันกินเหล้า  ส่วนพี่ย้งกับพี่พีชนอนอยู่บนเปลข้างๆกัน ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันอยู่แหะ  พอไอ้พี่พีชเห็นผมเดินมา มันก็ลุกขึ้นตบบ่าพี่ย้งสองสามทีแล้วเดินมาหาผม




“ป่ะ ดึกแล้ว วันนี้เดินทางมาเหนื่อยๆ กูอยากพัก”

มันเดินมาจับมือผม แล้วดึงผมไปที่ห้อง  ก่อนจะเข้าห้องผมหันไปมองไอ้พี่ย้ง  พี่เขากำลังมองผมสองคน พอสบตากับผมพี่ย้งก็ยิ้มแปลกๆแล้วโบกมือให้  ยังไม่ทันที่ผมจะยกมือโบกมือตอบ ร่างของผมก็ถูกดึงเข้าไปในห้องที่มืดสนิท


ด้วยสัญชาตญาณผมรีบคลำหาสวิชไฟ  พอในห้องสว่างผมก็เห็นหน้าไอ้พี่พีชที่อยู่ห่างจากหน้าผมไม่ถึงคืบ แถมมันกำลังมองผมด้วยสายตาที่เอ่อ….สายตาที่พร้อมจะทำให้ผมละลายลงไปกองบนพื้นได้ทุกเมื่อ  พอผมจะหลบมันก็เข้ามาขวางไว้  แถมมันจับมือผมแน่นมากเลยครับ




“งะ ง่วงก็ไปนอนสิวะ กันต์ง่วงแล้ว  หาวววววว”

ผมหาวใส่หน้ามันไปทีนึง แต่มันยิ้มแล้วไม่พูดอะไร  เหี้ยแล้วมึงไอ้กันต์ มันมานิ่งๆแบบนี้น่ากลัวครับ  ผมมองซ้ายมองขวาพยามหาที่ ที่ปลอดภัย  แต่แม่งอยู่ในห้องสองต่อสองแบบนี้ยังไงก็อันตรายสุดๆ




“จ้องทำไม!!ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีเหรอ!” ผมพูดใส่หน้ามันครับ มือข้างที่ถูกมันจับผมก็พยามสบัดๆ แต่แม่งมันติดหนึบเลย




“^_^”




“ยิ้มเหี้ยอะไรไอ้หน้าปั๊ก!!!!”

ใช้มืออีกข้างผลักอกมัน  แต่มันก็ยังยิ้ม  คราวนี้มันขยับหน้าเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น  ผมเลยเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็ว ทำให้ปากมันชนกับแก้มผมแทน  แล้วมันก็จับหน้าผมให้หันกลับไปหามัน  โอ้ยยแก้มกู มึงจับเบาๆได้ไหม!!




“หลบทำไม  แค่จะจูบ….” จูบกูโอเค แต่แม่งถ้าปล่อยให้มึงจูบตอนนี้ คงได้จบลงที่เตียงแน่นอน




“ไม่เอา ไม่จูบ  เหม็นกลิ่นเนื้อ” ผมพูดแล้วดันมันออก




“อ๋อ…..นี่รังเกียจกูสินะ” วุ้ย!!!! แม่งคิดไปเองทั้งนั้นมึงอ่ะ!!!




“อะไร กันต์ไปสะกิดปุ่มงอนอีกแล้วเหรอ”




“งอนอะไร ใครงอนมึง  ช่างเถอะ ไม่เป็นไร ถ้ารังเกียจกลิ่นเนื้อไม่จูบก็ได้” แล้วมันก็ปล่อยมือผม ……. แม่งตลอดเลยมันอ่ะT_T




“จูบสิ…..” ผมดึงเสื้อมันที่หันหลังทำท่าจะเดินไปที่อื่น  มันหันหน้ากลับมาหาผม สีหน้าแม่งไม่พอใจผมสุดๆ กูง้อแล้วนะโว้ย!!!!




“เหอะ!!” พูดจบมันดึงเสื้อให้หลุดจากมือผม  แล้วมันก็เดินไปนั่งบนเตียงเปิดทีวีดูไม่สนใจไอ้เตี้ยหัวแดงๆที่ยืนอยู่เลยครับ  ผมก็เดินเข้าไปยืนบังทีวีซะเลย




“ใสหัวแดงๆมึงออกไปจากสายตากู กูจะดูทีวี” มันมองหน้าผมแบบ กวนตีนสุดๆ ถ้าไม่เพราะมันงอนอยู่ ป่านนี้ตีนผมคงลอยไปกระแทกหน้ามันแล้ว!!!!




“’งอนเวอร์ไปไหม ไปแปรงฟันดิเดียวจูบ”




“เรื่องแค่นี้มึงรังเกียจก็ไม่ต้องฝืนใจ”




“ไม่ได้รังเกียจ!”     




“หุบปากแล้วถอยออกมา กูจะดูทีวี เห็นหน้าเหี้ยๆของมึงแล้วหงุดหงิด” โว้ย  มึงเป็นแฟนกูจริงไหมวะเนี่ย!!! มีที่ไหนด่าแฟนตัวเองว่าหน้าเหี้ยวะ!!!!




“กูไม่หลบโว้ย !!!” พูดจบผมก็เดินไปผลักมันลงนอนบนเตียง




“ทำเหี้ย…..!!!”

มันอ้าปากด่าผมยังไม่ถึงสามคำ ผมก็ขึ้นไปคร่อมมันแล้วจูบ……





พอผมจูบเท่านั้นแหละ…มันก็จูบตอบผม ลิ้นแม่งก็สอดเข้ามาในปากผมตวัดเล่นกับลิ้นเปียกๆของผมอยู่แบบนั้นแล้วมือมันก็เลื้อยเข้ามาในเสื้อผมทันทีเลยครับ พอรู้ตัวว่ามันกำลังเล่นกับหัวนมของผมอยู่ ผมก็รีบผละออก แล้วพอผมจะลุกขึ้น ก็โดนมันกดลงบนที่นอน แล้วมันก็ขึ้นมาคร่อมผมทั้งตัว


ท่านี้แม่งล่อแหลมมาก  ผมทำตาปริบๆมองมัน  ตอนนี้หน้ามันหื่นมาก ได้ยินเสียงหายใจของมันดัง แฮ่กๆๆ  อ๊ากกกกกก เชี่ยกันต์ มึงไปปลุกอารมณ์มันทำไมวะ!!!




“จูบแล้ว..พะ พอแล้วนะ… ถอยออกไปได้แล้ว…” เขินเลยครับ มันมองผมแล้วทำท่าจะลงมาไซร้ผม มือมันนี่แม่งถลกเสื้อผมขึ้นแล้ว!!!  ผมพยามดันมันออก ใช้ทั้งมือทั้งตีน




“ไม่ไหวแล้วกันต์…..ใครสอนให้มึงขึ้นมาคร่อมกูแบบนั้น….”




“ไม่มีใครสอน ออกไปได้แล้ว หนักกกกก”

ไม่มีคนสอนแต่ศึกษาเองครับ ผมแอบเปิดเว็บหื่นๆ แอบอ่านการ์ตูนเกย์ในเนต…เพราะไม่รู้ว่าจะเสียตัวตอนไหนเลยต้องเตรียมตัวไว้ไง ในการ์ตูนมันทำกันแบบสบายๆแต่ในชีวิตจริงแม่งต้องเจ็บโคตรพ่อโคตรแม่แน่ๆ ผมเลยพยายามที่จะเลี่ยง!




“กันต์….เป็นของกูเถอะนะ….กูระงับไม่ไหวแล้ว มันตั้งแล้วกันต์….” กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ผมแอบมองเป้ากางเกงมัน เชี่ยยยยยยตุงขึ้นมาจริงๆด้วย




“มะ ไม่เอา….กันต์เป็นของพี่อยู่แล้ว โอ๊ะ!!เหี้ยอย่าทำแบบนี้!!

” ไอ้เหี้ยพี่พีชก้มลงดูดคอผม ทั้งดูดทั้งกัด กูเจ็บนะไอ้บ้า!!  ผมพยามดันมันออก ทั้งจิกหัวมันก็แล้ว เตะมันก็แล้ว  มันก็ไม่หยุด


แล้วนี่ผมโดนถอดเสื้อไปตั้งแต่เมื่อไหร่! รู้ตัวอีกทีก็เห็นไอ้เหี้ยพี่พีชนัวเนียนมผมอยู่......ผมเป็นผู้ชายนะพี่พีช…..อย่ามาทำให้มันตื่นสิโว้ย………




“หึ…..” มันก้มลงมองเป้าผมที่ตอนนี้…เอ่อ….นั่นแหละ….T//////T  พอมองแล้วมันก็หัวเราะหึ ขำเชี่ยอะไร!!!!เดียวกูเอาตบปากแม่ง




“…พี่พีช…ปะ…..ปิดไฟ……” ผมบอกมันเสียงเบา  มันยิ้มให้แล้วลุกไปปิดไฟ  พอทุกอย่างมืดสนิท…มันก็กลับมาที่เตียงคร่อมผมไว้อีกครั้ง






“คืนนี้พี่กับกันต์….จะเป็นของกันและกันแล้วนะ….”พูดจบผมก็รู้สึกเย็นๆที่ท่อนล่าง  กางเกงผมมันถอดไปแล้ว…



“อื้อ……”



ผมตอบรับคำพูดมัน……..ทุกคนครับ…..ขอตัวก่อนนะครับ…..(ปิดตาคนอ่าน)




TBC
---------------------
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 22 (หน้า 3) [21/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-08-2012 17:54:50
รอๆ :t3:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 22 (หน้า 3) [21/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 21-08-2012 23:52:49
 :oo1: :oo1:
โฮ่ๆๆๆๆๆ ไหงเรื่องทุกอย่างมาจบลงที่เตียงได้เนี่ย
รออออออออออออ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 22 (หน้า 3) [21/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Ju ที่ 22-08-2012 17:51:34
หึหึ  o3

เตรียมเสียตัว
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 23 (หน้า 3) [30/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 30-08-2012 18:38:55
ตอนที่ 23



หึ…..หึหึหึ……..ฮ่ะๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ T__T



ตอนนี้ผมนอนโป๊อยู่บนเตียง ทั้งตัวมีเพียง กกน  ไอ้คนข้างๆก็เหมือนกันครับ  มันหลับสนิทเลย  ผมตื่นขึ้นมาก่อนเพราะแสงแดดส่องทะลุม่านเข้ามา….


ผมตอนนี้กำลังถูกแขนใหญ่ๆกอดไว้อยู่ครับ  หน้ามันตอนหลับน่ารักสุดๆ  ผมแอบเอามือถือขึ้นมาถ่ายเก็บไว้

  ถะ..ถ้าถามถึงเรื่องเมื่อคืน…… คือว่า…..มันไม่มีอะไรหรอกนะ!!!!

เราสองคนไม่ได้ทำอะไรกันเลย!!!! แต่ก็..พยายามจะทำน่ะครับ…..

บอกตามตรง..เจ็บโคตรพ่อโคตรแม่!!! แม่ง มันจะยัดเข้ามาได้ไงวะ!! เพราะผมร้องโวยวาย น้ำตาไหลพรากๆ  ข่วนหลังมันไปตั้งหลายที  มันเองก็พยายาม แต่ก็…ไม่สำเร็จครับ T_T

 พอมันเห็นว่าผมร้องว่าเจ็บๆๆๆแล้วน้ำตาผมไหล มันก็เลยหยุด แล้วจูบหน้าผากผมเบาๆ  มันบอกว่า ขอโทษ…ที่มันไม่ได้เอาเจลมาด้วย มันไม่รู้ว่าจะถูกผมยั่ว  ยั่วเหี้ยอะไร กูไม่ได้ยั่วเลยสักนิดเถอะ!!!

พอมันหยุดผมก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้า อายสัดๆ ทำไมกูต้องมาแหกขาอ้าแข้งให้ผู้ชายด้วยกันวะ แต่ผมแอบมองมัน มันก็มองผมแบบเป็นห่วง  แต่มันก็ไม่ลุกออกจากตัวผม  แถมตรงนั้นของมันก็ยังไม่หดลง..เห็นของมันแล้วปวดใจ….มึงอย่าพยายามยัดมันเข้ามาในร่างกายกูอีกนะ T_T 

ผมสงสารมันนะ…ที่สนองมันไม่ได้….เลย….ใช้มือให้มันแทน  โอเค พอแล้ว ผมอาย!!! เล่าให้ฟังแค่นี้ก็พอ T/////T  หึหึ เชิญหัวเราะให้พอใจเลยนะ...T__T


“อื๋อ….กันต์….” โอ๊ะ  ไอ้หล่อมันลืมตาขึ้นมาแล้วครับ  พอมันเห็นผมนอนอยู่ข้างๆมันก็ยิ้มให้  ยิ้มเหี้ยอะไรแต่เช้า มันทำให้กูนึกถึงเรื่องเมื่อคืน T__T




“กันต์ไปอาบน้ำก่อนนะ” ผมบอกมันแล้วยกแขนมันออก  แต่มันเสือกดึงผมลงไปจูบ  ไอ้บ้า ฟันก็ไม่แปรง!!!




“มอร์นิ่งคิส….”จูบผมเสร็จมันก็กอดหมอนแล้วยิ้มให้  หึ…อารมณ์ดีนักนะมึง….จะอารมณ์ดีแบบนี้ไปได้สักแค่ไหนวะ!!!




“เหม็น!! ไปอาบน้ำดีกว่า”

ผมรีบลุกขึ้นคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปสิงในห้องน้ำ ล็อคประตูเรียบร้อย ป้องกัน เดียวมันแม่งเปิดพรวดเข้ามาอีก   ผมรีบๆอาบน้ำชำระร่างกายที่มีอะไรเหนียวๆกระเด็นใส่ไม่รู้แม่ง สกปรกชิบ  แล้วพอเห็นตัวเองในกระจก…..


เยี่ยม!!!! ชอบใจมึงมากได้เหี้ยพี่พีช  มึงมาทำรอยเหี้ยอะไรไว้บนตัวกูเต็มไปหมดเลยเนี่ย!!!!!  ตายแน่ไอ้กันต์ มึงตาย กูจะเอาพลาสเตอร์ที่ไหนมาปิดรอยที่คอ รอยตามตัวยังพอใส่เสื้อปิดได้

…แต่ที่คอ T_T ไอ้เหี้ยพี่พีช มึงเข้าใจไหม กูไม่อยากโดนล้อว่าเสียซิงให้มึงแล้ว ทั้งๆที่แค่เกือบจะเสียเท่านั้นเองToT

ผมถอนหายใจแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ ไอ้พี่พีชยังนอนอยู่บนเตียง  ผมก็รีบแต่งตัว ใส่เสื้อมีฮู้ดรูดซิบถึงคอแม่งเลย= = กะว่าจะย่องออกไปเคาะห้องพี่แฮป พี่เขาน่าจะมีอะไรมาให้ผมปกปิดรอยจารึกของไอ้พี่พีช

ผมแต่งตัวเสร็จมันก็ยังไม่ตื่น  ผมเลยค่อยๆเดินออกจากห้องไป แล้วก็ไม่ลืมที่จะปิดประตูให้เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้


     พอมาถึงหน้าห้องพี่แฮป ผมก้เคาะประตูสองสามทีแล้วเรียกพี่เขา  ไม่นานนัก พี่เขาก็ออกมา สภาพเอิ่ม..มีแผลตามตัว มีรอยข่วนที่หน้า  ผมเพ้ากระเซิง  หน้ามึนๆด้วยครับ  ที่มุมปากก็มีรอยช้ำ  ปากก็แตก อืม…ไปรบที่ไหนมาวะ

พอมองเข้าไปในห้องก็เห็นพี่ธัญนั่งหน้าเครียดอยู่บนเตียง  แล้วผมก็นึกออกแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น


“เอ่อ  พี่แฮป ผมมาขอพลาสเตอร์น่ะครับ” ผมบอกพี่เขา เพราะแลดูบรรยากาศในห้องจะไม่ค่อยดี




“อ๋อ ครับน้องกันต์  เข้ามารอในห้องก่อนก็ได้นะ เดียวพี่หาให้” พี่แฮปโหมดปกติ….ผมเดินตามพี่แฮปเข้าไปแล้วนั่งลงบนพื้นห้อง ส่วนพี่แฮปก็กำลังค้นกระเป๋าอยู่  พี่ธัญนี่ไม่พูดอะไรเลยครับ




"เอ่อ…หลับสบายไหมพี่" ผมหันไปถามพี่ธัญ  พี่เขาหันควับมามองผม




“ถามไอ้เหี้ยปี้ดูสิว่ากูหลับสบายไหม” พี่ธัญพูดแล้วหันไปมองพี่แฮปที่ตอนนี้ก็กำลังมองพี่ธัญอยู่เหมือนกัน




“ผมบอกว่าขอโทษแล้วไงคุณธัญวา….ผมจะรับผิดชอบเอง”




“แล้วตอนทำ ทำไมไม่คิดละไอ้เหี้ย!!!!!!”




“ก็ผมไม่รู้ตัวนี่ครับ! ยังเจ็บอยู่เหรอ…..” ไอ้พี่แฮปเลิกหาของให้ผมแล้วเดินเข้ามาหาพี่ธัญ พอพี่แฮปจะจับตัว พี่ธัญก็ปัดมือออก ผมได้ยินเสียง เพี๊ยะ! ด้วยล่ะ  กู….กูคงมาผิดเวลา



 
“ผมว่า ผมขอตัวก่อนดีกว่า….อย่าทะเลาะกันนะครับ” ผมลุกขึ้นแล้วรีบเดินออกจากห้อง  ไม่วายก็ยินเสียงปาข้าวของดังตามหลังมาด้วยครับ  เชี่ย….ตกลงพี่ธัญเสร็จพี่แฮปไปแล้วใช่ไหม….มาทะเลคราวนี้ดูวุ่นๆ


ผมกำลังจะเดินกลับไปที่ห้อง แต่เห็นไอ้โชเดินออกมาจากห้องของมันพอดีครับ  มันใส่กางเกงว่ายน้ำตัวเดียว มือมันถือถังกับที่ขุดทราย  พอมันหันมาเห็นผม มันก็เดินเข้ามาหา




“ไปขุดหาหอยกับกูไหมกันต์” มึงเป็นเด็กหรือไง=[]=!!! ผมยืนคิดพักนึง




“ไป!!!!” กำลังว่างๆ ไปตอนเช้านิดๆแบบนี้แดดไม่แรงด้วยครับ ผมกับมันเดินข้ามถนนไปที่ชายหาด  เดินเลาะไปเรื่อยๆหาที่ดีดีขุดหอย




“แดดร้อนจะตายห่า มึงทำไมใส่เสื้อซะมิดชิดขนาดนั้น” มันที่เดินนำผม หันกลับมาถาม  แล้วกูจะตอบมึงว่าไงดีวะ…




“กู…กูก็แต่งปกติ ไม่ต้องสนใจหรอก”




“อือ..ฮึ……” ไอ้โชมองผมแบบจับผิดครับ  ผมรีบดึงเชือกให้ฮู้ดปิดคอ  แต่ไอ้เชี่ยโชแม่งดึงมือผมออกแล้วเอาฮู้ดผมลงพร้อมแหวกคอเสื้อผม  ไอ้เหี้ยยยยย=[]=!!!!




“…….” ผมพยามแกะมือมันออก  แต่มันไม่ปล่อย มันมองดูรอยที่คอผม  อ๊ากกก ไอ้เหี้ยปล่อยสิกูอาย=/////=!!!




“ปล่อยกูเหี้ยโช!!!” ผมพูดแล้วพยายามจะกัดมือมัน มันเลยรีบปล่อยมือออกครับ




“พี่พีชทำเหรอ รอยที่คอมึง” มันถามผมที่ตอนนี้กำลังใส่ฮู้ดปกปิดรอยแดงๆที่คอ




“มดกัดกูมั้งสัด! แค่รอย ไม่มีอะไรหรอก!! ป่ะ ขุดหาหอยๆๆ” ผมพูดแล้ว กระชากถังกับที่ขุดดินพลาสติดที่มือมันแล้วนั่งขุดดินแก้เขิน  แต่ไอ้โชมันยังยืนอยู่ครับ ไม่นานมันก็นั่งลงข้างๆผม




“เสร็จพี่พีชไปแล้วเหรอมึง” มันถามผม




“ไอ้เหี้ย ถามเชี่ยอะไรของมึง ยังโว้ย!”




“กูไม่เชื่อ แล้วทำไมที่คอมึงมีรอยล่ะ!”




“ก็แค่รอย แต่ไม่ได้ทำไง มึงเลิกถามได้ไหม!!” ผมหันไปพูดเสียงดังใส่มัน  มันจ้องผมใหญ่เลยครับ  ผมเลยเอามือผลักมันจนล้มลง  มันก็ลุกขึ้นมา ไม่พูดอะไร แล้วกลับมานั่งขุดหาหอยกับผมต่อเงียบๆ  อะไรวะ ผลักแค่นี้แม่งโกรธผมเหรอ




“ทำหน้าเหี้ยๆแล้วนั่งเงียบทำไม  กูขอโทษที่ผลักมึง”




“….กูไม่ได้โกรธที่มึงผลักกูหรอก”มันพูดแต่ไม่ได้มองหน้าผม มันกำลังก้มหน้าใช้มือขุดดิน




“แล้วเป็นเหี้ยอะไรล่ะ”ผมปักที่ขุดดินลงแล้วมองมันที่ก้มหน้าหงุดๆ




“โทษที…กูแค่กำลังสงบสติอารมณ์อยู่” มันพูดแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม  ผมไม่ชอบสายตามันที่มองผมแบบนี้เลย มันแปลกๆ




“สงบสติอะไรของมึง แล้วก็อย่ามองกูแบบนี้ กูขนลุก” ผมบอกแล้วเอามือปิดตามัน




“กูเคยบอกใช่ไหมว่ากูชอบมึง” มันพูด แต่มือผมก็ยังคงปิดตามันอยู่




“เออ กูรู้ว่ามึงพูดเล่น”




“สัดเถอะกันต์…..กูพูดจริง….”






“………..”






 พอมันพูดจบ มันก็จับมือผมที่ปิดตามันอยู่ออก  แล้วผมก็สบตากับมันอีกครั้ง  ผมรู้สึก มึนๆ งงๆ ได้ยินแต่เสียงคลื่นซัดเข้ามา แล้วก็เห็นแต่หน้าไอ้โชที่กำลังจ้องผมไม่วางตา    พอตั้งสติได้ ผมก็สบัดมือที่มันกำลังจับอยู่ออก




“ล้อกูเล่นมากเกินไปแล้วเหี้ยโช! กูไม่ขำนะ”




“กูก็ไม่ได้จะให้มึงขำ ลองมึงขำกับคำสารภาพของกูสิ กูจะต่อยหน้าหงายแม่ง..”  เอ่อ…..คือ…..ผมจะพูดอะไรกับมันดี




“โช…มึงรู้ใช่ไหมว่ากูมีแฟนแล้ว”




“ถามอะไรแปลกๆ กูก็ต้องรู้สิ มึงบ้าหรือเปล่า= =”




“กูแค่จะบอกว่า..มึงอย่ามาชอบกูเลย..”ผมบอกมันไปตรงๆ แต่สีหน้ามันก็ไม่เปลี่ยนเลยครับ ไม่แม้แต่จะทำหน้าเสีย หรือชะงักกับคำพูดของผม




“กันต์….ตอนที่กูปิ๊งมึง กูก็เตรียมใจที่จะเจ็บไว้แล้ว มึงไม่ต้องห่วงหรอก กูแค่อยากให้มึงรู้เท่านั้น..ว่ากูรักมึง”




“แต่กู….”




“กูไม่ได้บอกให้มึงรักกู กูไม่ได้จะขอให้มึงมาเป็นแฟนกู แต่แค่อยากให้มึงรู้ เผื่อมึงจะแคร์ความรู้สึกกูบ้าง”




“…………..อะ..โอเค..” ผมไม่รู้จะพูดอะไรดี  ได้แต่พูดตอบมันสั้นๆ แล้วก้มหน้าขุดดิน




“โอ้วว!!!ไอ้กันต์!! กูเจอปูเสฉวน!!! มึงดูๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”  จู่ๆไอ้โชมันก็ตีหลังผมแล้วพูดเสียงดัง=[]=!!!! แต่เดียว!!!มึงเปลี่ยนอารมณ์ไวไปไหม!!!!!




“หะ..เอ..ไหนๆ” ผมมองตามมือมัน มันกำลังทำตัวปกติ ร่าเริง…..ผิดปกติ= =




“นี่ไงๆ!!! ปูๆๆๆๆ”

มันลุกขึ้นวิ่งไล่ตะครุบปู  ผมเลยวิ่งตาม ไล่ตะคุรบด้วย ปูแม่งหนีลงรูไวชิบ  ผมกับไอ้โชวิ่งไล่ปูสักพัก มันก็บ่นว่าเหนื่อย หิวข้าว แล้วก็เลิกเล่นเอาดื้อๆ  มันชวนผมกลับไปที่ห้อง อาบน้ำแล้วปลุกพวกที่ยังนอนเน่าในห้องออกไปหาของกินกันครับ
 



------------------------------------------





“พี่พีชรีบๆกินแล้วไปว่ายน้ำกันนะ!” ผมเงยหน้าจากเมนูอาหารบอกพี่พีชที่นั่งอยู่ตรงข้าม  ตอนนี้ไอ้พี่พีชขมวดคิ้วแล้วมองเมนูอาหาร ถ้าให้เดามันคงเลือกไม่ถูกว่าจะกินอะไรดี




“พีชถ้ามึงคิดมากขนาดนั้น สั่งที่มึงอยากมาให้หมดเลย”พี่ชินที่นั่งข้างๆพี่พีชวางปากกากับกระดาษให้ไอ้พี่พีชสั่งอาหารครับ  เท่านั้นแหละ มันแม่งเขียนจนเต็มกระดาษ  พวกผมเลยไม่ต้องสั่งครับ มันสั่งทุกอย่างจริงๆ= =


ไอ้คุณที่นั่งข้างผมมันก็นั่งเงียบๆ บางทีก็แอบหันไปมองพี่ย้งที่นั่งถัดจากพี่ชิน ส่วนไอ้เต้กับไอ้ทอมมันลุกไม่ไหวครับ ยังนอนอยู่ในห้อง มันบอกว่า เดียวมันจะโทรสั่งข้าวที่รีสอร์ทมากินเอง


พี่แฮปติดพลาสเตอร์เต็มหน้า ตรงข้ามมีพี่ธัญที่ไม่ยอมมองหน้าพี่แฮป  พอสบตากันทีไรพี่ธัญแม่งแยกเขี้ยวใส่พี่แฮปตลอดเลยครับ  แล้วพอทุกคนเห็นสภาพพี่แฮป ก็ไม่มีใครพูดอะไร  มีแต่พี่ชินที่แอบหัวเราะเงียบๆ แต่ก็ไม่พ้นสายตาพี่ธัญเลยโดนถีบไปทีนึง


ส่วนไอ้โชนั่งถัดจากพี่ธัญครับ มันก็นั่งเงียบๆ เฮฮาบ้างบางที ที่มันต้องนั่งตรงนั้นเพราะพี่พีชไม่ยอมให้มันนั่งใกล้ผม มันเลยต้องนั่งท้ายสุด


“กินเสร็จไปว่ายน้ำ แล้วเราจะไปไหนกันดี!!” ผมพูดขึ้นมาแล้วมองหน้าทุกคน ที่ตอนนี้ดูปกติแค่ไม่กี่คน




“ไปที่ที่มีมึงกับกู” ไอ้เหี้ยพี่พีชพูดครับ ปกติจะมีเสียงอ้วกกกกกก ดังมาเป็นระรอก แต่คราวนี้มีแค่เสียงไอ้พี่ชิน




“แล้วแต่ กูไปไหนก็ได้”ไอ้คุณมันพูดแต่ตาแม่งมองพี่ย้ง กูคิดว่ามึงอาจจะอยากบอกว่า ไปที่ที่มีกูกับพี่ย้ง




“พี่ก็ไปได้หมดทุกที่ ที่มีผู้หญิง”พี่ชินยังคงคอนเซ็ปเดิม เมื่อคืนพี่เขาได้ฝรั่งสองคนครับ หัวทองๆ โนตม  แต่ในขณะที่พี่เขากำลัง XXฝรั่งสาวๆ  พี่ธัญก็กำลังถูกพี่แฮปปู้ยี้ปูยำ T_T




“ไปไหนก็ได้ครับน้องกันต์ พี่ไปได้หมด” พี่แฮปหันมาบอกผม




“ส่วนกู ไปไหนก็ได้ที่ไม่มีไอ้เหี้ยปี้” พี่ธัญพูดจบทุกสายตาหันไปมองพี่ธัญพร้อมกัน




“กูจะไปทุกที่ที่มีมึง” ปิดท้ายด้วยเหี้ยโชที่พูดแล้วชี้มาที่ผม ไอ้พี่พีชหันควับตาถลนเลยครับ ผมก็เอิ่ม..ยิ้มเจื่อนๆให้มัน ส่วนมันแม่งฉีกยิ้มถึงหูกลับมาให้ผม




“นั่งไกลตีนกูอย่าคิดว่าจะรอดนะไอ้โช” ไอ้พี่พีชหันไปพูดกับไอ้โช ส่วนไอ้โชมันแลบลิ้นส่งให้พี่พีชครับ มึงนี่กวนตีนพี่พีชจนถึงวินาทีสุดท้ายจริงๆ




“คุณธัญวา….ผมขอโทษ ผมบอกแล้วไงว่าผมจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง…” พี่แฮปพูด เสียงแลดูสำนึกผิดสุดๆ




“มึงจะมารับผิดชอบอะไร มึงจะทำอะไรกับร่างกายกู กูก็ไม่ท้องเว้ยไอ้เหี้ย!” ทั้งโต๊ะเงียบหมดเลยครับ ไอ้พี่พีชนี่ไม่ได้ทำหน้าสำนึกผิดเลย มึงเป็นคนเอาเหล้าไปให้พี่แฮปกินนะโว้ย=[]=!!




“ตะแต่…แต่ผมก็อยากจะรับผิดชอบทุกอย่าง ผมไม่อยากให้คุณธัญวาโกรธผมแบบนี้”




“สัด..อย่ามาทำเป็นพูดดีเลยมึง” ไอ้พี่ธัญมองหน้าพี่แฮปแล้วพูด ตาพี่ธัญเริ่มแดงๆ เอ่อ…มากินข้าวท่ามกลางบรรยากาศแบบนี้มัน….




“เอาน่าธัญ มึงก็ไม่ท้องไม่ใช่เหรอ” พี่ย้งบีบไหล่พี่ธัญ  ผมนี่นั่งมองเงียบกริบ…ไอ้พี่พีชไม่สนใจ มันนั่งดูดน้ำเอาเมนูมาพัด  ไอ้คุณก็มองแต่พี่ย้ง …..ทำไมบรรยากาศมันประหลาดแบบนี้วะ!!ToT




“เชี่ยย้ง..กูไม่ท้องแต่กูเสียความรู้สึกนะ….แม่ง….กูไม่กงไม่กินมันแล้ว!!!”

พูดจบ ไอ้พี่ธัญก็ลุกขึ้นแล้วเดินหนี  เก้าอี้ที่นั่งอยู่หงายเลยครับ พวกผมก็ตกใจกันมองตาม ตะโกนเรียกพี่เขาก็ไม่หันกลับมา




“คุณธัญวา!!!” ตามคอนเซ็ปที่ผมคิดไว้= = พี่แฮปลุกพรวดขึ้นเดินตามไอ้พี่ธัญไปแล้วครับ  พวกผมมองตามสองคนนั้น เอิ่ม…..ชีวิตจริงยิ่งกว่าละคร
 
สองคนนั้นวิ่งลับตาไป  แล้วอาหารก็มาเสริฟเต็มโต๊ะ

“พี่ย้งครับ ไอ้นี่อร่อยมาก! เดียวคุณตักให้นะ”  ไอ้คุณตักปูผัดพริกไทยดำแล้วเอาไปวางใส่จานพี่ย้ง  ผมงี้มองตามแบบลุ้นสัดๆ  พี่ย้งก็ยิ้มแล้วบอกว่า  ขอบใจ




“กันต์! กูตักผัดผักไม่ถึง ตักให้หน่อยยยย” ไอ้โชยื่นจานมันมาให้ผม  พอผมจะยื่นไปจับ ไอ้พี่พีชก็แย่งจานไปจากมือไอ้โชแล้วตักผัดผักให้มันเต็มจานเลยครับ




“อยากกินอะไรบอกกู!” ไอ้พี่พีชยื่นจานคืนให้ไอ้โชครับ ไอ้โชทำปากบ่นขมุบขมิบ แล้วรับจานมา




“แฟนหน้าเหมือนเหี้ย ไม่รู้จะหวงไปทำไม” ไอ้โชพูดเสียงเบา แต่กูได้ยินนะไอ้สัด!!!!




“เออ หน้ามันเหมือนเหี้ย ถ้างั้นมึงก็ไม่ต้องมายุ่งกับมันสิวะ”แหม…แฟนกูพูดจาน่ารักน่าถีบจริงๆ  พวกมึงสองตัวรักกูจริงไหมเนี่ย!!!!




“พอดีชอบเหี้ยครับพี่พีช”




“ไอ้โช เดียวกูสาดต้มยำใส่มึงเอาไหม!!!” ไอ้พี่พีชจับหม้อแล้วลุกขึ้นแต่พี่ชินคว้าแขนมันไว้ทันครับ




“ไอ้พีช! กูยังไม่ได้กิน!!!!”




“ผัวมึงจะน่ากลัวเกินไปแล้วนะไอ้กันต์” ไอ้คุณหันมาพูดกับผมแล้วมันก็หัวเราะ  เพื่อนกู….วันนี้กูเห็นมึงยิ้มสักที




“พวกมึงเลิกทะเลาะกันแล้วรีบๆกินสิ จะออกไปเล่นน้ำกันไหมหะ!!” พี่ย้งบอก พวกผมเลยตั้งหน้าตั้งตากินกัน

 
 พี่พีชกับไอ้โชตอนกินก็กัดกันตลอด  พี่ชินนี่ตั้งใจกินพยายามทำหูทวนลมไม่สนใจเสียงหมากัดกัน
พอพวกผมกินเสร็จ แน่นอน!!คนที่จ่ายไม่ใช่ผม ไม่ใช่ไอ้คุณ ไม่ใช่ไอ้โช  แต่พี่ๆทั้งสามเป็นคนจ่าย อะไรจะคุ้มแบบนี้ มาเที่ยวแบบฟรีๆ  ไอ้คุณเสียแค่ค่าน้ำมันรถตัวเอง  ไอ้โชก็คงเสียแค่ค่าขนมที่มันซื้อที่เซเว่นล่ะมั้ง หึหึ-.,-



------------

ต่อด้านล่างครับ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 23 (หน้า 3) [30/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 30-08-2012 18:39:24

---------------------------------

 




“เฮ้ย!!!ส่งมาให้กูเลยพีช!!” พี่ย้งวิ่งไป ส่งสัญญาณบอกให้พี่พีชส่งบอลมา




“ย้งมึงรับ!!!!!”  ไอ้พี่พีชเตะบอลส่งผ่านไอ้โชไปหาพี่ย้ง




“ไอ้คุณ!!มึงอย่าให้ยิงได้นะ!!!”ไอ้โชตะโกนบอกไอ้คุณที่เป็นผู้รักษาประตูครับ




“………”




ชิ้ง…….คนตัวเล็กๆและบอบบางแบบผมกำลังใส่แว่นกันแดดนั่งดูผู้ชาย 7 คน กำลังเล่นฟุตบอลบนชายหาด พวกมันทุกคนถอดเสื้อกันหมด ยกเว้นพี่พีช มันกระซิบบอกผมว่า ‘กูรู้นะว่ามึงไม่อยากให้ใครเห็นหุ่นกู เพราะงั้นกูจะไม่ถอด เพื่อมึง’


…..หึ…ความจริงแล้วมันคิดไปเองครับ  ดี มันสนใจแต่ไอ้ลูกกลมๆนั่น ตอนนี้สายตาผมก็เลย-.,-……เหล่มองสาวๆใส่บิกินี่  ฝรั่งอึ๋มๆ    ซี๊ดดดดดด…..ทีแบค…… ผมมองตามฝรั่งคนนึงที่ใส่ทีแบค ผมหมุนคอแทบหัก พอสาวทีแบคผ่านไป ข้างๆผมถัดไปไม่ไกลนัก มีฝรั่งสาวๆกำลังทาครีมกันแดดให้กันอยู่ครับ  โอ้ววววว!! กันต์เอ้ยยย ยุบหนอ พองหนอ ยุบหนอ พองหนอ…..

ใจผมนี้เต้นตึกๆๆๆ เคยเห็นแต่ในทีวี ไม่รู้ว่าของจริงมันจะ เยส!!!อะไรแบบนี้




พลั่ก!!!!!!!!




“โอ้ย!!!!!!” จู่ๆเหมือนมีอะไรลอยมากระแทกหัวผม ผมนี่หงายเลยครับ  พอตั้งสติได้ก็รีบลุกขึ้นมาลูบหัวตัวเอง แล้วมองหาว่าใครมันเป็นคนทำ!!!!!



“มึงจะมองอะไรนักหนา!! อยากดูนักเดียวกูซื้อบิกินี่มาใส่ให้มึงดูเอาไหม!!!!!!!” =[]= ผมมัวแต่หันซ้ายหันขวาลืมดูข้างหน้า  ไอ้พี่พีชมันยืนถือลูกบอลแล้วมองผมอยู่ครับ พวกไอ้คุณก็หัวเราะกันใหญ่



 
“ไม่ดูโว้ยยย ระคายเคืองสายตา!!!!” ผมตะโกนกลับไป มันเลยตั้งท่าจะปาบอลใส่ผมอีก  คราวนี้ผมยกมือตั้งการ์ดป้องกันไว้รอเลยครับ แต่มันก็ไม่โยน  ผมแอบดู มันยิ้มหน่อยๆแล้วปาบอลไปใส่ไอ้โชแทน




"โอ้ย!! โชเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ยพี่พีช!!" พี่พีชปาโดนแขนมันแล้วบอลก็ลอยไปอยู่ในมือพี่ชิน แล้วพวกมันก็เริ่มเล่นบอลอีกครั้ง


พี่พีช พี่ชิน พี่ย้ง  อยู่ทีมหล่อรุ่นพี่FC


ไอ้เต้ ไอ้ทอม ไอ้คุณ ไอ้โช อยู่ทีมหล่อรุ่นน้องFC


  อยากถีบชื่อทีมมาก ไอ้คุณที่เป็นผู้รักษาประตูเนี่ย รับลูกพี่ย้งไม่เคยได้เลยครับ มันรับไม่ได้หรือมันตั้งใจปล่อยให้พี่ย้งยิงเข้าก็ไม่รู้

ไอ้เต้กับไอ้ทอมเดินไปถีบมันตั้งหลายที แต่พอ พี่พีชยิงมันรับได้ซะงั้น= =


“ไอ้คุณ!!มึงทำเหี้ยอะไรเนี่ย ถ้าแพ้พวกเราต้องจ่ายสองพันนะเว้ย!!!”

คราวนี้ไอ้โชเดินไปโวยกับไอ้คุณครับ เพราะทีมพวกมันยังยิงไม่เข้าสักประตู พี่ชินเขาอยู่ทีมฟุตบอลเป็บประตูของมหาลัย พวกมันยิงไปกี่ลูกๆพี่เขาก็รับได้หมด ไอ้คุณก็เคยเป็นประตูสมัยเรียนม.ปลาย แต่แม่งรับลูกพี่ย้งไม่ได้เลยสักลูก ผมว่าพี่ย้งยิงเบากว่าพี่พีชอีกนะ




“หาววว สงสัยพวกกูคงได้เงินสองพันแล้วล่ะม้างงงง” พี่ชินยืนหาวในท่าทางสบายๆ




“ไม่มีทางครับพี่!! ไอ้เต้ มึงเอาจริงเลยนะ!!!”ไอ้ทอมหันไปบอกไอ้เต้ที่กำลังด่าไอ้คุณ




“กูเอาจริงตั้งนานแล้วเหอะ!!มึงนั่นแหละเล่นดีดีแล้วกัน!!! มึงด้วยไอ้คุณ!!”




“เออๆ พวกมึงนี่ จริงจังไปได้”

ไอ้คุณบอกปัดรำคาญไปครับ  พอพูดจบมันก็เหลือบมองพี่ย้งที่กำลังเอามือปาดเหงื่อ  แล้วพอพี่ย้งหันไปสบตาไอ้คุณ พี่เขาก็ยิ้มปกติ แล้วก็เล่นบอลต่อ  …..คุณถ้ามึงเอาจริงก็..สู้นะเว้ย!!!


ผมนั่งดู นั่งหัวเราะพวกมันเตะบอลกันครับ พอผมตะโกนเชียร์ทีมไอ้คุณ ไอ้พี่พีชก็หันมาด่า หาว่าไม่เชียร์แฟนตัวเองเอาแต่เชียร์คนอื่น  แล้วพอผมเชียร์มัน ไอ้ทอมก็บอกว่า เพื่อนเลว!!!แทนที่จะเอาใจช่วยเพื่อนตัวเองที่กำลังจะเสียเงิน2000 กลับเอาแต่เชียร์ผัว


พวกมึงจะเอายังไงกับกูโว้ยยยยย=[]=!!!!!!!!!!!!!!


“ไอ้คุณ! เล่นดีดีสิวะ มึงตั้งใจไม่รับลูกของกูใช่ไหม” พี่ย้งตะโกนบอกไอ้คุณ




“เปล่าน๊า พี่ย้งเตะแรงผมรับไม่ได้เองต่างหาก” ไอ้คุณตะโกนกลับ




“แรงบ้าอะไร!! ถ้ามึงไม่เล่นดีดี กูจะไม่คุยกับมึงแล้วนะ!!!” พี่ย้งตะโกนกลับไปอีก




“เฮ้ย! ได้ไง!! โอเคครับ!!! ผมจะตั้งใจเล่น!!!”

ไอ้คุณตั้งท่าเอาจริงแล้วครับ =[]= เหมือนพี่ย้งจะรู้อะไรบางอย่างด้วยสินะ หรือพี่ย้งรู้ว่าไอ้คุณสนใจพี่เขาอยู่ วะ  ตอนที่สองคนนั้นตะโกนกลับไปกลับมา

พี่พีชมันก็หันมามองหน้าผมแบบว่า พวกมันจะได้กันจริงๆใช่ไหม  ผมเลยพยักหน้าตอบกลับไป  พี่พีชตบหน้าผากตัวเองไปทีนึงแล้วหันกลับไปเล่นบอลต่อครับ  โธ่ ไม่ดีใจเหรอวะพี่พีช เพื่อนจะมีผัว? เอ๊ะ หรือเมียวะ=[]=????


ตอนนี้ทีมรุ่นพี่นำอยู่ 3-0 ครับ  พวกไอ้เต้กำลังพยายามทำแต้ม แล้วไอ้คุณมันก็รับลูกที่พวกรุ่นพี่เตะมาได้ทุกลูกเลย พอไอ้คุณเอาจริง ทีมที่มีคนเยอะกว่าก็เริ่มได้เปรียบแล้วครับ

พวกทีมรุ่นน้อง เล่นไปตะโกนไป ทำให้ดึงความสนใจจากผู้คนบนชายหาด ซึ่งจะเป็นผู้หญิงซะส่วนใหญ่  ตอนนี้ก็เริ่มมีคนมายืนดู นิดๆหน่อยๆครับ ผมแอบเห็นมีคนชี้ไปที่ไอ้พี่พีชแล้วกรี๊ดด้วยล่ะ หึหึ ดีจังที่มันไม่ถอดเสื้อ…


“ไอ้ทอม ยิงเลย!!!!!” ไอ้โชส่งบอลไปให้ไอ้ทอมครับ แล้วไอ้ทอมก็เตะเต็มแรง!!!!!



“เยส!!! เข้าแล้วโว้ย!!!!!!!”

ไอ้ทอมวิ่งชูมือมาแทคกับไอ้โชไอ้เต้ แต่พวกมันก็ยังตามหลังพวกรุ่นพี่อยู่ดี แล้วจู่ๆพี่พีชก็ยกมือขอเวลานอก  พวกรุ่นพี่ประชุมอะไรกันก็ไม่รู้ พอไอ้โชเดินเข้าไปแอบฟังก็ถูกพี่พีชถีบกลับมาครับ

ไอ้เต้ถือโอกาศเดินมาเอาเสื้อที่ฝากไว้กับผมไปใส่ มันบอกว่ากลัวผิวมันจะดำไปมากกว่านี้  แล้วพอรุ่นพี่ประชุมกันเสร็จ พวกมันก็หันมามองผม


“กันต์มานี่!!” พี่พีชพูดแล้วกวักมือเรียกผม ผมเลยลุกขึ้นเดินไปหาพี่เขาครับ พอเดินเข้าไปใกล้เท่านั้นแหละ มันกอดคอผมแล้วกดหัวผมลง พี่ย้งกับพี่ชินก็ก้มลงเหมือนกันครับ



“มึงมาอยู่ทีมพวกกู คอยป่วนพวกนั้นที มึงเล่นกีฬาไม่เป็น มึงก็แกล้งๆพวกมันให้มันแพ้ ถ้าชนะกูให้มึงพันนึง”

เอิ่ม…..พี่ชินพูดครับ ผมว่าถึงไม่มีผมพวกพี่เขาก็น่าจะชนะนะ ตอนนี้นำอยู่ตั้งสองแต้ม หรือแม่งจะกลัวไอ้คุณที่เอาจริงวะ

“ถ่วงเปล่าๆมั้งพี่ ผมน่ะ” ผมมองหน้าพี่ชินแล้วบอก




“ไม่ถ่วงหรอก เดียวกูช่วยดูมึงเอง โอเคไหม!?”พี่พีชบอกผม  เกรงว่าผมคงไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้นสินะ    ผมพยักหน้า แล้วพี่พีชก็บอกให้ผมไปอยู่ด้านหน้า ผมก็เดินเตาะแตะๆไปครับ ข้างหน้าผมคือไอ้เต้ครับ




“ว่าไงมึง มาช่วยผัวเหรอ พวกพี่เขาประชุมกันว่าไงมั่งวะ?” ไอ้เต้ยื่นหน้าเข้ามากระซิบบอกผม




“กู  ไม่  บอก!!” ผมบอกแล้วผลักอกมันทีนึงครับ ฮ่าๆ




“ไอ้เพื่อนทรยศ!! เฮ้ย!พวกมึง เล่นมันเลยไหม!!” ไอ้เต้หันไปถามพวกข้างหลังที่จ้องผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ ฮ่าๆ  เฮ้ย...จริงสิ!!



“ไอ้เต้ ถ้าพวกมึงยอมแพ้ กูจะแบ่งเงินให้ ห้าร้อย”ผมกระซิบบอกมัน  คราวนี้ผมโดนมันผลักอกครับ




“ไม่! พวกกูต้องชนะ!!!”

จริงจังเกินไปแล้วพวกมึง นี่พวกมึงคิดว่าตัวเองจะได้ไปบอลโลกเหรอ= =!

แล้วพอเกมเริ่ม ไอ้เต้ก็เตะบอลผ่านผมไป ผมก็วิ่งๆๆตาม

พอวิ่งไปไม่เท่าไหร่ พี่ย้งก็เข้ามาแย่งบอลจากไอ้เต้ไปได้ ผมก็วิ่งๆๆตามพี่ย้ง

พอพี่ย้งจะส่งบอลให้พี่พีช ไอ้โชก็เข้ามาแย่งบอลได้ก่อน ผมก็วิ่งๆๆๆตามไอ้โช

….กูเริ่มเหนื่อยแล้วนะ= =!!!! โว้ยยย ไอ้โชส่งกลับไปให้ไอ้เต้ ผมแม่งก็วิ่งตามอีก อ๊ากกกกก


“เดียวมึงเข้าไปสกัดไอ้เต้นะ”

พี่พีชวิ่งมาอยู่ข้างผมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ  พอมันบอก ผมก็พยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ แล้วสกัดนี่เขาทำกันยังไงวะ….

ผมวิ่งตามหลังไอ้เต้ไปครับ แล้วแว๊บนึกขึ้นมาได้เคยเห็นในทีวี ผมจ้องลูกบอลที่ไอ้เต้กำลังเลี้ยงอยู่ พอมันจะส่งไปให้ไอ้ทอมที่รอยิงอยู่หน้าประตู ผมก็สไลด์ตัวเข้าไปเอาตีนเตะบอลออกครับ ตัวผมครูดไปกับทราย ทรายก็เข้าปากT_T ทุ่มสุดตัวจริงๆกู

พอบอลกลิ้งออกจากตีนไอ้เต้ ไอ้พี่ย้งก็รีบเข้ามาเตะส่งไปให้ไอ้พี่พีช แล้วไอ้พี่พีชก็ยิง!!!!!!!!!!!!!!


ไม่เข้าครับ….. ไอ้คุณปัดออกได้ แม่ง!!กูอุตส่าห์ลงทุนให้ตัวไถไปกับพื้นทราย  ผมลุกขึ้นมาแบบหงุดหงิดสุดๆ


“ไอ้อ่อน!!!!!!!!!!!!!” ผมตะโกนด่าไอ้พี่พีช มันหันมาหาผมแล้วชี้หน้า


“พูดมากนะมึงเดียวกูจับจูบโชว์คนทั้งหาดเอาไหม!!!!!!” =[]=!! ผมรีบหุบปากหมาๆของผมทันทีครับ พี่ย้งเดินไปตบบ่าปลอบพี่พีช  มันจะเครียดทำไม ตอนนี้พวกมันก็นำอยู่นี่  โว๊ะ=[]=!!

พวกผมก็เล่นกันต่อไปครับ ผมนี่สไลด์แล้วสไลด์อีก ถลอกหมดแล้วเนี่ย!!! พอเกมจบ แน่นอนครับ รุ่นพี่ชนะ= =


พวกไอ้เต้นี่วิ่งตะโกนโหวกแหวกลงทะเลไปเลย ส่วนไอ้คุณนั่งทรุดอยู่บนพื้นทราย ควักตังจ่ายไอ้พี่ชินไปสองพันครับ  ไอ้พี่ย้งแสดงน้ำใจนักกีฬา เดินไปหาไอ้คุณแล้วยื่นมือให้มันจับ ไอ้คุณก็จับครับ แล้วพี่ย้งก็ดึงมันให้ลุกขึ้น

บู้ยยยยย ผมเห็นหัวใจรอบๆสองคนนั้นด้วยล่ะ  แต่พี่ย้งทำตัวได้ปกติสุดๆ ทั้งๆที่เพิ่งถูกไอ้คุณ…จูบเมื่อวานนี้

“เป็นไง เอ้านี่ ค่าตอบแทนพันนึง” พี่ชินเดินมายื่นเงินให้ผม




“พันนึงไม่พอมั้งพี่ ดูขากันต์สิ ถลอกหมดแล้ว พี่ชินต้องจ่ายมาห้าพัน”




“งั้นกูไม่ให้แม่งแล้ว” พี่ชินทำท่าจะเก็บเงินใส่กระเป๋าแล้วเดินหนีผมครับ




“เดียวๆๆๆ เอาๆ พันนึงก็เอา” ผมเลยรีบคว้ากางเกงพี่ชินไว้  พี่เขาก็ยื่นเงินให้ผมอีกรอบ คราวนี้ผมรีบเก็บใส่กระเป๋าอย่างไวเลยครับ




“ทำอะไรกันน่ะ” ไอ้พี่พีชเดินเช็ดเหงื่อเข้ามาหาผมกับพี่ชิน พี่ชินเลยยื่นขวดน้ำให้พี่พีช  อ้าว…แล้วของกูล่ะครับT^T




“กูเอาเงินมาจ่ายเมียมึง ร้อนหวะ กูไปเล่นน้ำก่อนนะ” พี่ชินพูดจบก็หยิบห่วงยางแล้ววิ่งลงทะเลไปอีกราย ไอ้พี่พีชมองตามแล้วส่ายหัว ก่อนที่มันจะลงมานั่งข้างๆผม




“เป็นไงมึง หลายแผลเลย?” ไอ้พี่พีชมันมองแผลที่ขาผม พอมันยื่นมือมาจะมาจับผมก็ปัดมือมันออก  เห็นกูนั่งทำหน้าหล่อชิวๆแบบนี้ไม่ใช่ไม่เจ็บนะโว้ย!




“อย่าจับ เจ็บอยู่ เดียวจะไปให้พี่แฮปทำแผลให้  ถ้าตกสะเก็ดล่ะแย่เลย” ผมบอกมัน




“เออ รีบๆไปทำล่ะ กูไม่อยากมีเมียขาไม่สวย”




“เนี่ย!! ขาถลอกขนาดนี้ ไม่อยากได้แล้วงั้นสิ?” ผมยื่นขาไปใส่มัน




“ใครบอกล่ะ..ขามึงถลอกแต่ก็ยังสวยเหมือนเดิมนะ” มันจับขาผมยกขึ้น




“เฮ้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!=[]=!!” 



ผมรีบชักขากลับมาทันทีครับ  กะ ก็เมื่อกี้…..จู่ๆไอ้พี่พีชก็จูบขาผม แล้วพอผมมองหน้ามัน มันก็ยิ้มให้แล้วเอาหัวมาถูไหล่ผม  นี่มึงเมาทะเลหรือเปล่าวะเนี่ย




“โอ้ยย ทำอะไรเนี่ยพี่พีช! ออกไป กันต์ร้อน” ผมดันหัวมันออก แต่มันก็ถูๆไถๆผมอยู่แบบนั้น




“กันต์…..คืนนี้กูอยากได้แบบเมื่อคืน…”มันมองหน้าผม หึหึ….  ผมลุกขึ้นปล่อยให้หัวมันทิ่มลงกับทราย




“ไอ้พี่พีชโรคจิต!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมวิ่งลงทะเลแล้วตะโกนด่ามัน




“ใช่แล้ว!!!ไอ้โรคจิต!!!!!!!!!!! กันต์มาเล่นกับกูดีกว่า!!” ไอ้โชแม่งวิ่งมาจากไหนไม่รู้ มันคว้าแขนผมลงทะเลครับ ผมก็วิ่งตาม ไอ้พี่พีชนี่วิ่งหน้าตั้งมาเลย ฮ่าๆ  พอวิ่งมาถึง ไอ้โชก็รีบปล่อยมือผมแล้ววิ่งหนีไอ้พี่พีชที่กำลังไล่เตะมัน


ผมมองตามพี่พีชกับไอ้โชแล้วหัวเราะ  แต่สายตาผมก็ไปเจอกับ  ไอ้คุณและพี่ย้ง อยู่ในทะเลครับไม่ไกลจากผมมาก พี่ย้งเหมือนกำลังจะพยายามให้ไอ้คุณชินกับทะเล พี่เขาจับมือสองข้างของไอ้คุณแล้วค่อยๆพาเดินลงทะเล ไอ้คุณก็ทำท่ากล้าๆกลัวๆ

แต่แล้วมันก็ลงมาอยู่ในทะเลได้ครับ ผมนั่งอยู่บนห่วงยาง ลุ้นแทบตาย  เฮ้ย!! คลื่นซัดเข้าข้างหลังพี่ย้ง พี่ย้งเลยเซเข้าไปกอดไอ้คุณ ไอ้คุณก็ประคองไว้ครับ  ก่อนหน้าดูเหมือนพี่ย้งน่าจะเป็นฝ่ายรุก แล้วทำไมตอนนี้ดูเหมือนได้คุณเป็นฝ่ายรุกวะ….

แล้วทำไมกูถึงไม่เคยมีโมเม้นต์แบบนั้นบ้าง….ทำไมใบหน้าและร่างกายกูถึงดูเป็นฝ่ายรับสุดๆแบบนี้T_T


“พี่ย้งงงงง คุณไม่ลงทะเลแล้ว คุณอยากกินไอติม ป่ะ เราไปซื้อไอติมกันนะ!” หือ…….เสียงไอ้คุณแม่งอ้อนสุดๆ ผมงี้ขนลุกเกรียวเลย  แล้วพอไอ้คุณหันมาเจอผม มันก็ยักคิ้วใส่ผม ผมเลยยักคิ้วตอบ



 
“เออๆ ป่ะๆ พี่ก็ดูเหมือนแดดจะเผาหมดแล้ว” แล้วพวกมันสองคนก็พากันขึ้นฝั่งเดินไปซื้อไอติม ว่าแล้วผมก็อยากเหมือนกันแหะ  แล้วนี่ไอ้พี่พีชกับไอ้โชมันวิ่งกันไปถึงไหนแล้ว


  ผมกวาดสายตามองหาพี่พีชกับไอ้โช  เห็นมันสองคนกำลังนั่งกินปลาหมึกย่างอยู่บนฝั่งกับพี่ชินแล้วก็พวกไอ้เต้ไอ้ทอม  เชี่ย!!!ไม่เรียกเลย!!!!   ผมรีบว่ายน้ำกลับฝั่งวิ่งขึ้นไปกินปลาหมึก



“กินด้วยยยยยยย” ผมลากห่วงยางเข้าไปหาพวกมันที่นั่งล้อมวงกินกันอยู่  พอไปถึงปลาหมึกก็หมดแล้วครับT_T
ผมว่าถ้าให้เดา พอพวกนี้เห็นผมวิ่งมา พวกมันเลยรีบกินให้หมดแน่ๆเลย




“แหม๋ๆ มาช้าไปนิดเดียวเองกันต์” ไอ้ทอมยิ้มให้ผมแล้วพูด  กูรู้แล้ว มึงแน่ๆที่เป็นคนกินหมด=_=


“มึงใช่ไหมที่แกล้งกู!” ผมเตะมันไปเบาๆทีนึงครับ กะจะเตะต่อถ้าไอ้พี่พีชไม่มาดึงแขนผมให้นั่งลงซะก่อน




“เอ้า กูเก็บไว้ให้” ไอ้พี่พีชยักปลาหมึกใส่ปากผม




“กูว่าแล้ว!! เห็นมึงหยิบปลาหมึกไปแต่ไม่กิน ที่แท้ก็เก็บไว้ให้ไอ้กันต์นี่เอง”

พี่ชินพูดแล้วตีไหล่พี่พีชแรงๆทีนึง พอพี่พีชทำท่าจะตีกลับพี่ชินก็ถอยหนี ผมที่ได้กินปลาหมึกชิ้นเดียวไม่ยอมครับ สุดท้ายพี่พีชเลยไล่ไอ้โชกับพวกไอ้เต้ไปซื้อมาอีก ฮ่าๆ  พอมันไปซื้อกลับมา ไอ้คุณกับพี่ย้งก็กลับมาพร้อมไอติม เอามาแจกจ่ายพวกผมทุกคนครับ




อิ่มสุดๆ…..หลังจากที่พวกผมกินกันเสร็จแล้ว พวกผมก็ไปวัดกันครับ แต่ตอนที่ไปวัดเนี่ย พี่แฮปกับพี่ธัญไม่ได้ไป พวกผมไปเรียกที่ห้องแต่ไม่มีใครตอบ พี่พีชเลยบอกว่า ช่างมันเถอะ ไปกันแค่นี้แหละ  พอกลับมาถึงรีสอร์ทก็เห็นพี่ธัญกับพี่แฮปกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ข้างสระ ทั้งพี่แฮปมีรอยแผลเต็มหน้าเลยครับแถมมือก้มีผ้าพันแผลพันอยู่ ผู้ชายเนี่ยเขาใช้กำลังในการคืนดีกันจริงๆสินะ= =






TBC.
-------------------------------------

หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 23 (หน้า 3) [30/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 30-08-2012 19:16:14
FC แฮป(ปี้)ธัญ

 :oni1: :oni1: :oni1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 23 (หน้า 3) [30/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 30-08-2012 20:07:09
หลายคู่แล้ว  อ่านไปยิ้มไป
คู่หลักดูลงตัวแล้ว อยากอ่านคู่ย้งคุณ
กับธัญแฮป อีกค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 23 (หน้า 3) [30/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: fastation ที่ 31-08-2012 20:23:33
อ่าน23ตอนรวด บอกได้เลยว่าสนุก ~
อยากอ่านคู่แฮปบ้าง
รอตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 23 (หน้า 3) [30/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 01-09-2012 00:46:19
สนุกดีค่ะ่ ชอบทุกคู่เลย
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 23 (หน้า 3) [30/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 01-09-2012 01:09:08
ชอบเรื่องมากกกกกก รักคนเขียนด้วยอัพบ่อยๆน้าอ่านรวดเดียวเลย เพลินมาก
เป็นธรรมชาติดีเรื่องนี้อ่านแล้วอมยิ้ม  พี่พีชตลกดี  เราชอบตรงที่มันไม่หวานเลี่ยนมีฮาร์ดคอร์บ้างไรบ้าง
แต่มันเป็นความลงตัวที่สุด   :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 23 (หน้า 3) [30/8/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: อยากกินไข่พะโล้ โปะ ที่ 08-09-2012 11:41:42
ชอบๆ FC คุณย้ง'
รอตอนต่อไปเน่อ~
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 12-09-2012 16:52:51
ตอนที่24








วันที่สามของการเที่ยวครับ วันนี้พวกผมเริ่มเพลียกันแล้ว ไอ้กันต์เองก็หายซ่าส์ไปเยอะเลย มันนอนอ้าปากอยู่บนเตียงข้างๆผม หลับได้ทุเรศจริงๆเลยแฟนใครวะเนี่ย



แชะ!!


“หึ…..”

แอบถ่ายรูปมันตอนนอนไว้ครับ  ในคอมของผมเนี่ยมีโฟลเดอร์รูปมันด้วยนะ พอถ่ายเสร็จผมก็จะเอาไปลงเครื่องแล้วลงวันที่ไว้ด้วยครับ


รูปที่ผมย้ายเข้ามาอยู่บ้านมันแล้วนอนด้วยกันวันแรก ตื่นมาผมเห็นมันนอนอยู่ข้างๆผมก็ถ่ายเก็บไว้แล้วชื่อรูปก็  ‘ตื่นมาเห็นหน้ากันต์วันแรก’ รูปต่อๆไปก็เหมือนกันครับ ถ้าวันไหนที่ผมตื่นก่อนมัน ก็จะเรียงไปเรื่อยๆ ตื่นมาเห็นหน้ากันต์วันที่ XX/XX/XXXX  อะไรก็ว่ากันไป


 ภายนอกผมอาจจะดูเถื่อนๆชอบแกล้ง ชอบรังแกมัน แต่ว่าผมก็รักมันสุดๆเลยนะครับ ยิ่งผมแกล้งมันหนักเท่าไหร่นั่นแสดงว่าผมรักมันมาก  หึหึ


ผมจะขยับตัวลุกขึ้นห่มผ้าให้มันใหม่ เพราะมันถีบผ้าห่มออก แต่ไอ้กันต์ดันขยับเข้ามาซุกแล้วกอดผมไว้ซะนี่


ให้ตายเถอะ….น่ารักสุดๆ…..ลักหลับมันซะดีไหมเนี่ย!!!


“อื๋อ….พี่พีช….ตื่นแล้วเหรอครับ” พอผมจะก้มลงไปจูบมัน มันก็ดันลืมตาตื่นขึ้นมาซะก่อน มึงนี่ตื่นได้ถูกจังหวะจริงๆเลยนะ




“ตื่นแล้วครับ กันต์ไปอาบน้ำสิ เดียวออกไปหาอะไรกินกัน วันนี้เที่ยวแยก”

ผมบอกมัน  ไอ้กันต์ก็พยักหน้าแล้วลุกนั่งบิดขี้เกียจ ผมเลยเอามือไปขยี้หัวแดงๆของมันแรงๆ มันเลยหันมาขยี้หัวผมคืน




“เดียวเถอะมึง เล่นหัวผู้ใหญ่”




“ไหนผู้ใหญ่  เห็นแต่เด็กทารก เด็กอมมือ~”มันพูดเสียงงัวเงียเหมือนคนเมา ตามันก็ยังปรือๆอยู่ ผมอยากจะถีบให้มันตาสว่างจริงๆ




“หึ….อมมือไม่สนุก อมของมึงรับอรุณดีกว่าไหม” พอผมพูดจบมันก็ลุกพรวดออกจากเตียงเลยครับ ฮ่าๆ




“โรคจิตแต่เช้าเลยวุ้ย!! อย่าเข้ามานะ จะอาบน้ำ!!!”

มันชี้หน้าผมแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไปครับ หึหึ ตาสว่างเลยสิมึงไอ้กันต์  ไม่รู้จะเขินอะไร ก็ในเมื่อ มัน…มันใช้มือให้ผมแล้ว ไม่น่าจะมีอะไรให้อายแล้วนะผมว่า



ระหว่างที่มันอาบน้ำอยู่ ผมก็จัดการเก็บของใส่กระเป๋า เพราะพรุ่งนี้ก็จะกลับแล้ว เดียวลืมนู้นลืมนี่อีก แต่ตอนที่ผมกำลังเก็บของอยู่ เสียงเคาะประตูก็ดังครับ




“ใคร!!?” ผมตะโกนถาม




“คุณครับพี่พีช!!!”ข้างนอกมันตะโกนกลับมา  ผมเลยเดินไปเปิดประตูให้ไอ้คุณครับ  ดูจากสภาพ มันแต่งหล่อเตรียมพร้อมจะไปเที่ยวสุดๆ




“มีอะไร?” ผมถามมันที่เดินเข้ามาในห้องแล้วนั่งบนโซฟา




“พี่! ไอ้กันต์อาบน้ำอยู่เหรอ”




“ใช่ แล้วมึงมาหามันมีอะไร?”




“เปล่า  ผมจะมาหาพี่พีชครับ” หือ? มาหาผม?? ทำไมวะ= =?




“มีอะไรก็ว่ามาสิวะ”




“พี่พีช….พี่พีชจีบไอ้กันต์ยากไหม”   หึ…ยากสัด…




“ยากตรงที่เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่นี่แหละ แล้วมึงถามกูทำไม”




“พี่พีช….พี่ช่วยเป็นพ่อสื่อให้ผมกับพี่ย้งหน่อยได้ไหม”




“………………………หะ?” ผมสตั้นไปพักนึง




“ผม…ผมชอบพี่ย้งครับ นะพี่นะ ช่วยผมหน่อยนะ” ไอ้คุณจับแขนผมเขย่า โอ้ยยย กูละไม่อยากยุ่งเรื่องความรักของคนอื่นเลยจริงๆ แค่ตัวกูก็แทบจะเอาตัวไม่รอดแล้ว= =




“ไม่ล่ะ มึงต้องพยายามเอง” ผมบอกแล้วแกะมือมันออก  มันก็มองผมแล้วมันก็ล้วงอะไร
บางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง……..มือถือ?




“ผมมีข้อแลกเปลี่ยนนะพี่พีช…ถ้าพี่ช่วยผมล่ะก็…ผมจะให้รูปไอ้กันต์ที่พี่ไม่เคยเห็นมาก่อน เป็นรูปที่ผมมีแค่คนเดียว”

ไอ้คุณแม่ง แผนสูง….มึงพูดซะกูอยากเห็น….เอาไงดีล่ะไอ้พีช…




“ไหนวะ รูปอะไร? กูแม่งมีหมดแหละรูปไอ้กันต์ ” ผมพยายามเหลือบๆมองที่หน้าจอของไอ้คุณ




“หึหึ….รับรองพี่เห็นแล้วต้องอยากได้แน่นอน ถ้าพี่ตกลงว่าจะช่วย ผมจะให้พี่ดูรูปนี้ สิบวินาที! ถ้าพี่ช่วยผมได้ ผมจะส่งรูปให้ ว่าไงครับ?”แม่ง…….เชี่ยคุณ…มึงบังคับกูทางอ้อมนี่หว่า




“เออๆ!!” ตอบตกลงมันไปจนได้=_=!!!!!!! ก็คนมันอยากรู้นี่ครับว่ารูปอะไร! ทำไมมันถึงกล้าเอามาเป็นเครื่องมือในการต่อรองกับผม พอผมตอบตกลงไอ้คุณก็ยิ้มใหญ่เลยครับ




“ไหน บอกจะให้กูดู! เอามาดูดิ๊!!” ผมยื่นมือจะไปเอามือถือของมัน แต่มันไว หลบมือผมทันครับ




“ดูแต่ตา มืออย่าต้อง! แปปนึง ผมหาก่อน” พูดจบไอ้คุณก็จัดการจิ้มๆมือถือของมัน ผมก็ยืนฟังเสียงอาบน้ำของไอ้กันต์รอครับ




“เจอแล้ว  ดูเฉยๆนะพี่พีช สิบวินาที!! เริ่ม!!” ไอ้คุณหันหน้าจอมาหาผม……..




อึก………….เชี่ย….สัด……แม่ง……….ไอ้กันต์…..รูปไอ้กันต์……รูปไอ้กันต์ แต่งหน้าครับ!!!!!! …สาวมาก…น่ารักมาก….น่ากอดมาก….ในรูปมันกำลังหันหน้ามาแบบไม่ได้ตั้งใจที่จะถูกถ่าย สีหน้ามันตกใจนิดๆ มันปัดแก้มสีชมพูอ่อนๆสวย…ปากมันก็ดูมีน้ำมีนวลโคตรน่าจูบเลย….รูปนี้แม่ง มันน่ารักทะลุจอจริงๆ!!!!!!


ผมจ้องรูปมัน เสียงไอ้คุณแม่งก็นับถอยหลัง  พอหมดเวลาไอ้คุณก็ดึงมือถือกลับไปทันทีครับ





“เป็นไง? อยากได้ไหมครับ” ไอ้คุณมองผมแล้วยิ้มครับ…หึ…







“ไม่ต้องห่วง เดียวพี่จะช่วยมึงเอง!!!!” ใครมันจะไม่อยากได้ล่ะโว้ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!! ผมต้องมีรูปนั้นไว้ในคอเลคชั่น!!




“ผมดีใจจังที่ได้ยินคำตอบดีดีจากพี่^^” ไอ้คุณเก็บมือถือใส่กระเป๋ามันครับ




“มึงไปได้รูปนั้นมาจากที่ไหน…”อดไม่ได้ที่จะถามมันจริงๆ




“หึหึ…..ความลับ โอ๊ะ!! ไอ้กันต์!! เดียวกูจะออกไปเที่ยวด้วย พี่ย้งด้วยกูไปชวนมาแล้ว”

ไอ้คุณมองผ่านผมไป  ผมรีบหันไปทันทีเลยครับภาวนาให้มันแต่งตัวออกมาจากห้องน้ำเรียบร้อยแล้ว พอหันไปเห็นมันใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว หัวก็เปียกๆ ตามตัวมัน รอยแดงๆฝีมือผมยังไม่หายไปหมดเลยครับ


แล้วพอมันเห็นไอ้คุณเท่านั้นแหละ มันรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดร่างกายตัวเองทันที  ถ้ามันไม่ปิด ผมนี่แหละจะไปจัดการเอง




“หือ?กันต์ มึงเป็นอะไร ปกติมึงไม่อายนี่นา มึงซ่อนอะไรไว้!!!”

ไอ้คุณลุกขึ้นเดินไปหาไอ้กันต์ครับ เอ…ผมจะห้ามดีไหมนะ…แต่ดูแบบนี้ดีกว่า เวลามันโดนแกล้งน่ารักสุดๆเลยครับ




“ซ่อนอะไร กูหนาว!! เฮ้ย ไอ้คุณอย่าเข้ามา มึงรีบออกไปเลย!” ไอ้กันต์พยายามหลบไอ้คุณครับ ผมก็ยืนมองขำๆ




“พี่พีชขำอะไรอยู่ ช่วยด้วย ไอ้คุณจะปล้ำกันต์แล้วนะ!!!” ไอ้คุณมันขึ้นไปบนเตียงแล้วพยายามจะดึงผ้าห่มออกจากตัวไอ้กันต์ครับ ไอ้คุณหัวเราะใหญ่ ผมเองก็เผลอหัวเราะตามมันไปด้วย




“มึงจะอายอะไร เพื่อนมึงนะนั่น”

ผมบอกมันแล้วเดินเข้าไปหามันที่นอนกลิ้งบนเตียง แล้วไอ้คุณทับมันอยู่ครับ ผมไม่หึงหรอก เพราะผมรู้ว่าไอ้คุณชอบไอ้ย้งอยู่-.,-แถมยังเป็นเพื่อนสนิทไอ้กันต์ด้วย เพราะงั้นกับไอ้คุณ หายห่วงได้เลยครับ




“ใช่ มึงจะอายอะไร อาบน้ำกับมึงกูก็เคยมาแล้ว ซ่อนอะไรไว้ ให้กูดูซะดีดี!!ฮ่าๆๆ”




พรึบ!!!!



ไอ้คุณกระชากผ้าห่มออกจากตัวไอ้กันต์ ส่วนไอ้กันต์ก็พยายามปกปิดร่างกายครับแต่ไม่ทัน ไอ้คุณมองมันอ้าปากค้างเลย


“เหี้ย!!รอย!รอยจูบ!?!!”ไอ้คุณชี้ไปที่ไอ้กันต์แล้วหันมาหาผม ผมเลยยิ้มแล้วพยยักหน้าให้มันครับ ไอ้คุณดูอึ้งไปเลย




“ก็แค่รอย! มึงจะมองอีกนานไหม! ถอยไป!กูอายนะสัด” ไอ้กันต์ผลักไอ้คุณออกครับ




“พี่พีช! เปิดซิงเพื่อนผมแล้วเหรอ”




“หึหึ…ระดับกูแล้วเนี่..”




“ยังโว้ย!!!!!!!กูยังไม่เสียซิง!!!”ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ ไอ้กันต์ก็พูดแทรกขึ้นมาครับ เชี่ย..โคตรน่าอายเลย แบบนี้ไอ้คุณหัวเราะผมในใจแน่ๆ=[]=!




“หึ…พี่พีชเนี่ยก็อ่อนเหมือนกันน๊า แค่ไอ้กันต์ยังทำอะไรมันไม่ได้เลย”

มันไม่หัวเราะในใจครับ แต่แม่งหันมาหัวเราะหึใส่หน้าผม แถมพูดจา…น่าเอาตีนยัดปากมาก อยากบอกมันจริงๆว่าของกูใหญ่เลยยัดไม่เข้า ไม่งั้นเพื่อนมึงได้เสียตัวให้กู แถมมันอาจจะเดินไม่ได้ไปหลายวันด้วยซ้ำ




“มาว่าแฟนกู  มึงน่ะจีบพี่ย้งให้ได้ก่อนเถอะ!!” ปกป้องด้วย กูรักตายเลยไอ้กันต์>_<




“เดียวกูไม่ช่วยมึงซะดีไหมหืม?” เอามั่งครับ ฮ่าๆ




“ขอโทษคร๊าบ ช่วยผมด้วยนะพี่พีช!”




“เออ เพราะงั้นมึงออกไปได้แล้ว ไอ้กันต์จะแต่งตัวกูก็จะอาบน้ำ ไปรอที่ห้องกับไอ้ย้งไป!”

ผมดึงมันให้ลุกจากเตียงแล้วถีบมันออกไปที่ประตู ไอ้คุณหันมาแสยะใส่ไอ้กันตืแล้วปิดประตูให้ครับ




“อายไหมล่ะ!!” ผมยังไม่ทันจะหันไปหามัน ไอ้ตัวดีที่อยู่บนเตียงก็ถามครับ




“อายอะไร กูไม่อาย มึงนั่นแหละอายไหม”




“อายสิโว้ย!! ไปอาบน้ำเลย เดียวนี้!!”

ดูมัน=_=;; โวยวายเสียงแม่งแสบแก้วหูสุดๆ  ผมเดินไปผลักหัวมันทีนึงแล้วเข้าไปอาบน้ำครับ ตอนอาบน้ำได้ยินเสียงมันบ่นว่า รอยเหี้ยนี่เมื่อไหร่จะหายไปวะ!!  หึหึ กูล่ะอยากให้มันติดบนตัวมึงไปตลอด มันจะได้ไม่ต้องถอดเสื้อให้คนอื่นเห็นร่างกายของมัน

พอผมออกมาจจากห้องน้ำเห็นมันนอนคุยโทรศัพท์อยู่ คุยกับใครวะ ทำไมแม่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่


“คุยกับใคร!!!!???” ผมถามมันเสียงดัง มันก็หันหน้ามา ขยับปากเป็นคำว่า ‘พ่อ แม่’




“ไม่มีอะไรครับพ่อ พี่พีชเขาพูดเสียงดัง   ครับ มาเทียวด้วยกันกับพวกไอ้คุณนี่แหละ หะ? จะคุยเหรอ ครับๆ”

ไอ้กันต์พูดแล้วยื่นมือถือมาให้ผม


“พ่อจะคุยด้วย” แฮ่ม!! ว่าที่พ่อตาจะคุยด้วยครับ  ผมรับมือถือมาแนบหู




“ครับคุณอา”




‘เป็นไงบ้างลูกพีช น้องกันต์ดื้อไหม แล้วกันต์ตั้งใจเรียนหรือเปล่า’เสียงของพ่อไอ้กันต์ยังดูใจดีเหมือนเคยเลยครับ




“ไม่ดื้อเลยครับ เรียนน้องก็พอไหว แต่คุณอาไม่ต้องห่วง เดียวพีชกับเพื่อนๆช่วยติวครับ”




‘ฮ่ะๆขอบใจมากๆ ยังไงก็ฝากดูแลด้วยนะ ถ้าขาดอะไรก็บอกพ่อนะ แล้วลูกพีช เรียกอาว่าพ่อก็ได้ เราสนิทกัน หล่อเหมือนกันด้วยฮ่ะๆ เหมือนพ่อลูกกันจะตาย ว่าแล้วก็อยากกลับไปนั่งเล่นหมากรุกด้วยจริงๆเล้ยย’

อนุญาตแบบนี้ ผมจะมีสิทธิ์ได้เป็นลูกเขยไหมนะT_T




“ครับ คุณพ่อ….พีชก็อยากเล่นด้วยเหมือนกัน” พอผมเรียกว่าพ่อ ไอ้กันต์มันหันหน้ามาหา มองใหญ่เลยครับ


ผมคุยกับคุณพ่อซักพัก ไอ้กันต์ก็งอแงอยากจะคุยด้วย ผมเลยคืนโทรศัพท์ให้มันแล้วรีบไปแต่งตัว เดียวจะออกไปข้างนอก  พอคืนโทรศัท์ให้ ไอ้กันต์ก็คุยแปปเดียวครับ มันบอกพ่อว่า ค่าโทรมาหากันต์มันแพง ไม่อยากให้คุยนาน แล้วมันก็วางสายไป




“คุยอะไรกับพ่อ ทำไมพี่ถึงเรียกพ่อของกันต์ว่าพ่อล่ะ?” พอมันวาง มันก็รีบถามเลยครับ ผมที่กำลังติดกระดุมเสื้อก็หันไปยิ้มให้มันแทนคำตอบ




“ยิ้มอะไร ปัญญาอ่อน! ถามก็ตอบมาสิวะ!!” เพราะไอ้กันต์มันปากหมาแบบนี้ไงคู่ผมถึงคุยกันดีดีไม่เคยได้=_=




“มึงนี่ พูดเพราะๆหวานๆหน่อยได้ไหม”




“ตอบคำถามมาก่อน เดียวจะพูดเพราะๆด้วย”




“ก็พ่อมึงบอกให้พี่เรียกว่าพ่อก็ได้ กูก็เรียก ทำไม กูจะเรียกว่าที่พ่อตากูว่าพ่อไม่ได้หรือไง”




“ก็ไม่ได้ว่าอะไร อยากเรียกก็เรียกไปดิ  แต่ว่าพี่พีช….พ่อกับแม่ยังไม่รู้เรื่องของเราเลยนะ…กันต์กังวลจริงๆนะพี่..”

ไอ้กันต์พูดเสียงเบา พอมันพูดใจผมก็วูบๆไปเหมือนกันครับ….ใช่..ท่านสองคนยังไม่รู้เรื่องของผมกับมัน…แล้วผมก็นึกไม่ออกจริงๆว่าถ้ารู้แล้วจะเป็นยังไง ท่านสองคนจะยังยิ้มให้ผม พูดเพราะๆกับผม แล้วก็ยังจะให้ผมเรียกว่าพ่ออยู่หรือเปล่า….ผมถอนหายใจแล้วเดินไปขยี้หัวไอ้กันต์ที่จู่ๆก็ซึมไป



“ไม่เป็นไร ถ้าวันนั้นมาถึง…เราก็พยายามผ่านมันไปให้ได้นะกันต์..” ผมพูดจบปุ๊บ จู่ๆมันก็กอดผมซะแน่น



“อืม….ถ้าเกิดมันไม่เป็นอย่างที่คิด…พี่ห้ามทิ้งกันต์นะ”




“พี่ต่างหากที่ต้องพูดแบบนั้น…เราสองคนจะไม่ทิ้งกัน…โอเคไหม?”




“โอเคครับพี่…”มันตอบรับผมแล้วคลายกอดออก  แค่พ่อมันโทรหาก็ทำให้ผมกับมันเข้าสู่โหมดดราม่าเล็กๆได้…


แต่เราก็เป็นแบบนี้แหละ  วันไหนที่ผมอ่อนแอมันจะเข้มแข็ง แล้วถ้ามันอ่อนแอขึ้นมาผมก็จะเข้มแข็งแล้วปกป้องมันด้วยกำลังที่มี….

เพราะถ้าผมสองคนอ่อนแอ การที่ผมสองคนจะก้าวไปพร้อมๆกันคงลำบาก เพราะงั้นถ้าคนนึงอ่อนแอ จะต้องมีอีกคนช่วยประคองให้เดินได้อีกครั้ง…มันอาจจะเป็นการเดินที่ลำบากและช้า…แต่ถ้าผ่านมันไปได้…ทุกอย่างก็จะดีขึ้นเอง



“ป่ะ ออกไปกันเถอะ เดียวพวกไอ้ย้งจะรอนาน” ผมบอกแล้วดึงมันให้ลุกขึ้น  พอมันลุกขขึ้นได้ มันก็จับมือผมแน่น หึ…วันนี้มันคงทำตัวนน่ารักไปสักพักแหละนะ




“เอ้า แว่นกันแดดกับหมวก”ผมใส่หมวกให้มันแล้วยื่นแว่นให้




“ของพี่ล่ะ?”




“กูแค่แว่นก็พอแล้ว ไม่เยอะเหมือนมึงกูก็หล่อได้”




“วันนี้กะจะทำตัวดีดีหน่อย แต่แม่งพูดแบบนี้ไม่ทำแล้วดีกว่า=_=”

พูดจบมันปล่อยมือผมแล้วเดินออกไปเลยครับ ฮ่ะๆๆผมมองตามแล้วเดินตามมันนออกไป พอออกไปด้านนอกก็เห็นไอ้แฮปกับไอ้ธัญขึ้นรถไปด้วยกันครับ…หืม…? สงสัยผมต้องหาเวลาไปสอบสวนพวกมันสองคนซะแล้วล่ะ


ส่วนไอ้ย้งกับไอ้คุณยืนรออยู่ที่รถครับ เราจะเอารถไอ้คุณไป ไอ้ย้งขับ
ผมกับไอ้กันต์นั่งด้านหลัง ไอ้คุณนั่งข้างคนขับ  ไอ้เต้ไอ้ทอมไอ้โช ไปเที่ยวด้วยกัน ส่วนไอ้ชินมันบอกว่าวันนี้มันขอผ่าน มันอยากจะนอนให้เต็มที่




“พี่ย้ง คุณอยากกินปูนึ่ง! พาไปกินหน่อยนะ” พอไอ้คุณพูด ผมกับไอ้กันต์ก็มองหน้ากันครับ ผมว่าไอ้กันต์อาจจะกำลังคิดเหมือนผมว่า เสียงแม่งกระเดะชิบหาย  เสียงมันอ้อนไอ้ย้งสุดๆ  ส่วนไอ้ย้งผมแอบดู มันยิ้มหน่อยๆครับ




“มึงอยากกินถามพวกข้างหลังหน่อย ว่ามันอยากกับมึงหรือเปล่า”




“อยากสิ ใช่ไหมพี่พีชไอ้กันต์ อยากกินปูนึ่งเนอะ!” ไอ้คุณหันหน้ามาคุยกับพวกผม




“เออๆ อยากกิน มึงก็อยากใช่ไหมกันต์” ผมหันไปถามไอ้กันต์




“อยาก! ไปเลยพี่ย้งไปกินปูกัน!!!”ตอบร่าเริงได้ผิดสังเกตสุดๆเลยแฟนผม




“โอเค ปูก็ปู แต่กูมีอะไรที่เด็ดกว่าปูอีกนะ ว่าจะพาไปกิน แต่พวกมึงอยากกินปูก็ไม่เป็นไร”




“งั้นเปลี่ยนใจแล้ว งั้นไปกินอะไรที่เด็ดกว่าปูกันเถอะ!”




“มึงนี่เอาแต่ใจ พวกไอ้พีชอยากกินปูไม่ใช่เหรอ”ไอ้ย้งมองพวกผมผ่านกระจกมองหลัง




“ไม่อยากกินปูแล้วใช่ไหม!!!!”ไอ้คุณก็หันมาถาม มึงนี่นะ…




“ใช่! กูไม่อยากกินปูแล้ว มึงด้วยใช่ไหมกันต์” กูต้องทำตัว งี่เง่า ปัญญาอ่อนแบบนี้เพราะกูอยากได้
รูปไอ้กันต์แต่งหญิงหรอกนะ…..เพราะงั้น อดทนไว้ไอ้พีช….




“หะ ใช่!! ไม่อยากกินแล้ว!”




“พวกมึงนี่แปลกๆนะ”




“มึงคิดไปเอง! แล้วนี่จะพาไปกินอะไรวะ” ผมนั่งกอดอก ข้างๆผมมีไอ้กันต์กำลังก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือของผม




“ก๋วยเตี๋ยว”




“หะ!!!!!!!” พวกผมสามคนหันไปมองไอ้ย้งพร้อมกัน มาหัวหินทั้งทีจะพาไปกินก๋วยเตี๋ยว




“หึ ไม่ใช่ก๋วยเตี๋ยวธรรมดานะโว้ย! เดียวไปถึงพวกมึงก็รู้ ร้านนี้อยู่ใกล้เพลินวานด้วย กินเสร็จแล้วไปเดินกัน”

มันพูดแบบนั้นคงจะเจ๋งจริง พวกผมก็นั่งอยู่เฉยๆให้มันขับพาไปที่ร้าน  พอไปถึงที่ร้านคนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ครับ

เป็นร้านเล็กๆอยู่ข้างทาง พอไปถึงพวกผมก็นั่งที่โต๊ะ ไอ้คุณนั่งตรงข้ามไอ้ย้งผมนั่งตรงข้ามไอ้กันต์ครับ   พอเปิดเมนูดู มันก็…..ก๋วยเตี๋ยวปกตินี่หว่า=_=


“พวกมึงไม่ต้องสั่ง เดียวกูจัดการเอง” ไอ้ย้งบอก พวกผมเลยวางเมนูไว้ แล้วไอ้ย้งมันก็สั่งพนักงานที่มารับเมนู

ได้ยินไม่ถนัดๆ อะไรแลปๆนี่แหละ

“สั่งอะไรเหรอพี่ย้ง?”ไอ้คุณถาม  ไอ้ย้งมันยิ้มกลับไปให้ไอ้คุณครับ




“เดียวมามึงก็รู้”




“แล้ววันนี้เราจะไปไหนบ้าง”ไอ้กันต์ถามขึ้นมา




“ก็ เที่ยวๆแถวนี้แหละ มาหัวหินคงไม่พ้นเพลินวาน ถ่ายรูป ลองเดินหาดหัวหินดูไหมล่ะ”ไอ้ย้งหันมาบอกไอ้กันต์




“ก็ดีนะพี่ย้ง แถวนี้มีม้าไหม ผมอยากขี่ม้า”




“หึ…..หน้าลิงแบบมึง เดียวม้าเห็นโดนถีบไม่รู้ด้วยนะ”ผมพูดแหย่มัน




“ไม่กัดสักวันจะตายไหมหะ มีหมาไม่ก็เชื่อง”มันเอาเมนูมาตีหัวผม




“ไม่เชื่องแต่ก็รักใช่ไหมล่ะมึงน่ะ”ไอ้คุณหันมาพูดแล้วผลักหัวไอ้กันต์ครับฮ่าๆ พูดถูกใจ




“ฮ่าๆ พวกมึงนี่รักกันดีไหมเนี่ย แม่งกัดกันตลอด”ไอ้ย้งพูดแล้วหัวเราะ กูก็ไม่ได้อยากจะกัดมัน แต่เห็นแล้วมันอดไม่ได้!!! คนอะไรแม่งน่าแกล้งชิบหาย




“นี่แหละ วิธีแสดงความรักของพวกกู”ผมบอกแล้วหันหน้าไปหาไอ้กันต์ที่ดูดน้ำอยู่ พอสบตาผมมันก็หันหน้าไปทางอื่น ดูมันดิ…เขินน่ารักสุดๆ-.,-




“ถ้าผมกับพี่ย้งกัดกันแบบพวกพี่พีชนี่ เราจะได้คบกันไหม?”

ไอ้คุณพูดครับ ไอ้กันต์ที่นั่งข้างๆน้ำพุ่งออกจากปากเลย ไอ้ย้งเองก็สตั้นไปเลยครับ ผมหันไปมองไอ้คุณ มันกำลังมองไอ้ย้งแล้วยิ้มอยู่ครับ




“มึงนี่!! เห็นเพื่อนมีผัว เลยอยากมีกับเขาบ้างเหรอ”ไอ้ย้งหัวเราะแล้วถามมัน มันทำหน้าได้ปกติสุดๆเลยครับ




“ไม่ได้อยากมีผัว แต่อยากมีพี่ย้งอยู่ข้างๆ”


ไอ้คุณ!!!!!!มึง!!!! ผมหันหน้าไปดูไอ้กันต์ มันก็กำลังมองผมอยู่ แล้วผมสองคนก็พร้อมใจกันมองออกไปนอกถนนไม่สนใจไอ้คุณ มุขมึงทำกูเสียววูบแทนได้ย้งเลย จริงๆ= =




“ก๋วยเตี๋ยวมาแล้ว เอ้าๆ” ไอ้ย้งไม่สนใจมุขไอ้คุณ มันยกชามก๋วยเตี๋ยวจากพนักงานมาให้พวกผมทุกคน หืม?




“ไอ้ย้ง….มึงสั่งเหี้ยอะไรมาให้กู” พอเห็นชามก๋วยเตี๋ยวผมก็หันไปถามมัน ไอ้กันต์นี่นั่งมองเอาช้อนเขี่ยๆ ไอ้คุณก็เอาตะเกียบคนไปคนมา




“สกายแลป ทำไม? ป๊อดเหรอพวกมึง แค่นี้เอง”




“ผมว่ามันไม่ใช่ก๋วยเตี๋ยว…..”ไอ้คุณเงยหน้ามองไอ้ย้ง  ผมเห็นด้วยกับไอ้คุณครับ ก๋วยเตี๋ยวบ้าอะไร คนไปเจอแต่พริก!! โอเค เส้นมี ลูกชิ้นมี เนื้อมี ผักมี  แต่แพ้จำนวนของพริกป่นในชาม ก๋วยเตี๋ยวของพวกผมแดงเถือกเลยครับ มีแต่พริก




“อึก…มะ ไม่กินได้ไหม กันต์ยกให้นะพี่พีช”ไอ้กันต์ดันชามมาทางผม เหี้ย..ของแบบนี้ล่ะแบ่งกู




“พวกมึงต้องกินกันทุกคนสิวะ กูอุตส่าห์พามา”




“รู้งี้กูน่าจะไปแดกปูดีกว่า=_=” ผมพูดแล้วดันชามคืนให้ไอ้กันต์




“ผมจะกิน!!!” ไอ้คุณพูดเสียงดังครับ



------

ต่อด้านล่างนะครับ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 12-09-2012 16:55:44

[ต่อ]




“มึงดู พวกมึงดู!! ต้องให้ได้แบบไอ้คุณนี่! กินโชว์พวกมันเลยคุณ”ไอ้ย้งพูดแล้วคีบเส้นเข้าปาก  ผมนี่ซี๊ดดดเลยไม่รู้กินเข้าไปได้ยังไง  ผมกินเผ็ดได้นะ แต่ระดับนี้ไม่ไหวจริงๆ




“แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะพี่ย้ง ถ้าผมกินหมด! ”




“แลกเปลี่ยนอะไรของมึง?”




“ไม่บอก แต่พี่ย้งต้องตกลงก่อน เดียวกินให้ดูหมดนี่เลย ถ้าคิดว่าน้อยไปสำหรับคำขอ เดียวกินของไอ้กันต์ด้วย”

ไอ้คุณไม่พูดเปล่า มันเอาก๋วยเตี๋ยวไอ้กันต์ไปวางไว้ข้างๆ  ผมมองมันกับไอ้ย้งสลับกัน  ไอ้ย้งมันยิ้มครับ


“เอาสิ ถ้ามึงคิดว่าทำได้”

เอาแล้วไง หวังว่าไอ้คุณคงไม่ขออะไรแปลกๆ  ส่วนไอ้กันต์สั่งเมนูปกติมากินครับ  ผมเองก็ด้วย ก๋วยเตี๋ยวของผมยกให้ไอ้ย้งที่แม่งกินได้หน้าตาเฉยมาก เมื่อกี้แอบชิมไปคำนึง รู้สึกว่าแสบไปทั้งปากเลยครับ= = ไอ้กันต์ก็เหมือนกัน มันเอาลิ้นแตะตะเกียบ สะอึกเลย ฮ่าๆ




“พี่ย้งรับปากแล้วนะ”




“คุณ กูว่าอย่าเลยมึง อันตายต่อกระเพาะแน่ๆ”ไอ้กันต์พูดห้ามเพื่อนที่กำลังจะกินก๋วยเตี๋ยวนรกนั่นครับ




“อย่าห้าม แค่นี้ สะบายอยู่แล้ว” สายตาไอ้คุณดูมั่นใจสุดๆ จนผมคิดว่ามันคงทำได้จริงๆ ส่วนเพื่อนผมมันก็กินไป ร้องซี๊ดดเป็นพักๆ ถ้าเผ็ดขนาดนั้นมึงจะทรมาณตัวเองทำไมวะเนี่ย= =




“ดูให้ดีนะพี่ย้ง!”ไอ้คุณพูดแล้วคีบเส้นเข้าปาก มันคีบทีแทบหมดถ้วยครับ ผมกับไอ้กันต์อ้าปากค้าง แล้วพอเส้นเข้าปากมัน









“อุก!…แค๊ก!!!!!! เผ็ด!! เชี่ยย น้ำๆๆๆ เอาน้ำมา!!!”

มันคายเส้นลงที่เดิมแล้วลุกขึ้นคว้าแก้วน้ำของผมไปกิน แค่นั้นไม่พอมันจกเอาน้ำแข็งในแก้วไอ้กันต์ไปอมแล้วถูๆปากด้วยครับ ไอ้ย้งเห็นเลยหลุดขำ แต่มันดันขำตอนที่เส้นคาปาก เส้นเลยพุ่งออกมาทั้งปากและจมูก



“จมุกกู!! แสบ!!!! อึก แค๊กกกก”


มันดึงทิชชูออกมาพยามจะเอาเส้นออกจากจมูก ….กูกินไม่ลงแล้ว ขอบคุณพวกมึงสองตัว= =




“พี่ย้งๆ น้ำๆ อ่ะ!!”ไอ้กันต์ยื่นแก้วน้ำให้ไอ้ย้ง มันรีบเอาน้ำแข็งไปถูจมูกตัวเอง




“ฮ๋า…ซี๊ดด…โอย….เผ็ดๆๆ ไม่กินแล้ว ”ไอ้คุณที่น้ำตาคลอน้ำมูกย้อยพัดปากตัวเอง




“มึงพึ่งรู้ตัวเหรอคุณ มึงไม่ควรกินตั้งแต่เห็นแล้ว= =”

ผมบอกมัน แล้วหันไปดูเพื่อนตัวเอง มันก็ไม่แตกต่างจากไอ้คุณเท่าไหร่ครับ ดูๆไป เหมาะสมกันดีนะ ทุเรศพอพอกัน……




-------------------------------------------



ออกจากร้านก๋วยเตี๋ยวนรก ไอ้คุณขอร้องให้จอดพาซื้อไอติมล้างปากก่อนครับ พอซื้อเสร็จเราก็มุ่งหน้าไปเพลินวาน ผมกับไอ้กันต์ใส่แว่นคู่กันครับ แน่ล่ะ ผมเป็นคนซื้อให้นี่นา หึ ใส่แว่นแล้วทำให้คนหน้าเหมือนลิงดูดีขึ้นมานิดนึงจริงๆ




“ถ่ายรูปๆ กันต์มาถ่ายกับกูมา”ไอ้คุณวิ่งไปที่ป้ายเพลินวานแล้วกวักมือเรียกไอ้กันต์ ไอ้กันต์ก็รีบวิ่งเข้าไปถ่ายรูปครับ ผมเป็นคนถ่าย ไอ้ย้งยืนดูเฉยๆ




“พี่ย้งมาถ่ายกับคุณมาเร็วๆๆๆๆๆ” ไอ้คุณผลักไอ้กันต์ออกแล้วเรียกไอ้ย้งไปแทนครับ พอไอ้ยย้งส่ายหัวประมาณว่าไม่เอา ไอ้คุณก็เดินมาลากไปย้งไปถ่ายด้วยจนได้….เห็นแบบนี้แล้วก็..ไอ้คุณพยายามเข้านะ= =


ผมถ่ายรูปให้มัน ไอ้คุณยิ้มแป้นแล้น ไอ้ย้งยิ้มหน่อยๆมือชูสองนิ้ว  มีถ่ายติดชัตเตอร์รอบข้างมาด้วยครับ ผู้หญิงสามสี่คนกำลังมองไอ้คุณกับไอ้ย้งอย่างกับจะลากลงไปกินในน้ำ




“ป่ะเข้าไปข้างในกันเถอะ!!”ไอ้คุณเริงร่ามากครับ แล้ว…แฟนผมไปไหนวะ? ผมมองหามัน เห็นอยู่ไม่ไกลนัก มีผู้หญิง?ไม่ดิ ทอมชัดๆ กำลังคุยกับมันอยู่ครับ ผมหันไปมองเห็นไอ้ย้งเดินตามไปคุณเข้าไปแล้ว ผมเลยเดินเข้าไปหาไอ้กันต์




“ถ้ามาคนเดียวไปเดินเล่นกับเราไหม?”พอผมเดินเข้าไปถึงก็ได้ยินประโยคนี้จากปากไอ้ทอมคนนั้น….ผมเดินเข้าไปแล้วจับมือไอ้กันต์ไว้  มันก็หันมามองผม




“พี่ชายนายเหรอ?”มันมองผมแล้วหันไปถามไอ้กันต์




“ขอโทษนะครับ ขอพา แฟน!!!!!!! ไปเดินเล่นก่อนนะครับ” ผมเน้นคำว่าแฟนกระแทกใส่มันแล้วลากไอ้กันต์ออกมาครับ บ้าเอ้ย มึงมาเนื้อหอมกับทอมเหรอวะเนี่ย!




“หึงล่ะสิ!! ฮ่ะๆๆ” พอลากมันออกมาก็ไม่วายกวนส้นผม ผมเลยถีบมันเบาๆไปทีนึง




“เออสิ อย่าให้เห็นอีกนะว่าโดนหม้อ!”




“ช่วยไม่ได้ คนมันมีออร่า”มันพูดแล้วเสยผม ได้ทีล่ะเอาใหญ่เลยนะมึง แค่โดนหม้อครั้งแรกต่อหน้ากู พอมันพูดออร่าจบ ผมก็ตบหัวมันไปทีนึง




“โอ้ย! ใจร้าย! หึงโหด! โรคจิต!” ผมพ่นคำด่าให้ผม ด่าไปเถอะ ผมไม่สน จับมือมันเดินหาไอ้คุณกับไอ้ย้งต่อ


แอบเห็นคนมองๆผมสองคน อาจเป็นเพราะผมจับมือมัน แล้วพอไอ้กันต์รู้ว่ามีคนมองมันก็พยายามจะแกะมือผมออก จ้างให้ก็ไม่ปล่อยหรอก หึหึ


เดินๆไปเห็นไอ้คุณกับไอ้ย้งกำลังนั่งถ่ายรูปคู่กันอยู่ครับ โดนที่มีฝรั่งต่างชาติถ่ายให้ ทิ้งพวกมันไว้ดีไหมจจะได้จีบกันเต็มที่ พอคิดแบบนั้นไอ้ย้งก็หันมาเห็นแล้วกวักหรือเรียกผม  ผมเลยต้องเดินเข้าไปหาพวกมัน




“มาเดียวกูถ่ายรูปคู่พวกมึงให้เป็นที่ระทึก”ไอ้ย้งลุกขึ้นมาเอากล้องไปจจากคอผม ผมก็ลากๆไอ้กันต์มาถ่ายรูป




“ชิดๆกันกว่านี้ ไม่ดิ โอบมันเลยพี่พีช” ไอ้คุณบอก ไม่บอกก็จะทำอยู่แล้ว  ว่าแล้วมือผมก็โอบเอวมัน หน้าก็เอาไปแนบกับแก้มมัน ตอนนี้มันคงเขินอยู่แน่ๆฮ่าๆ




“ถอยออกไปนะ!”มันพยายามดันหน้าผมออก




“อยู่นิ่งๆดิ จะถ่ายไหมหะรูปน่ะ!”ไอ้ย้งตะโกนมาบอก ไอ้กันต์เลยอยู่นิ่งจนไอ้ย้งถ่ายเสร็จ แล้วผมก็ไปดูรูป มันถ่ายสวยมากครับ….เบลอหมดหน้าผมกับไอ้กันต์= =แต่เสือกโฟกัสด้านหลัง




“เป็นไง อาร์ตไหมพีช” มันกอดอกพูดอย่างภูมิใจ




“อาร์ต…สุดยอดมากไอ้ย้ง=_=!!!!” ผมเตะไอ้ย้งไปทีนึง ถ่ายรูปกวนตีนสุดๆ

พวกผมเดินเล่นไปเรื่อย สังเกตไอ้คุณมันพยายามเข้าไปเกาะแกะไอ้ย้งครับ ไอ้ย้งมันก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็เล่นด้วยเหมือนเป็นปกติ




“ถ่ายหมดแล้ว ไปที่อื่นกันเถอะ”ไอ้กันต์บอกผมกับไอ้ย้งที่ยืนดูดน้ำกันอยู่




“ใช่ ไปทะเลดีกว่า”ไอ้คุณก็เหมือนกันครับ




“งั้นไปรอที่รถ เดียวเข้าห้องน้ำแปปนึง เอ้าไอ้คุณ  กุญแจ ไปรอที่รถเลยนะ” ไอ้ย้งโยนกุยแจไปให้ไอ้คุณแล้วออกคำสั่ง  ไอ้คุณยิ้มแล้วพยักหน้าพาไอ้กันต์ออกจากเพลินวานไป ส่วนผมกับมันก็ไปที่ห้องน้ำครับ




“เฮ้อ…..” ไอ้ย้งรูปซิบยืนฉี่ข้างผม จู่ๆมันก็ถอนหายใจ




“ถอนหายใจทำไมหะมึง?” ผมหันหน้าไปถามมัน




“มึงดูเพื่อนแฟนมึงสิวะไอ้พีช เกาะกูเป็นตุ๊กแกเลย”ไอ้ย้งหันหน้ามาตอบผม กูว่ายิ่งกว่าตุ๊กแกอีก แต่นั่นเพราะว่ามันชอบมึงไงล่ะไอ้ห่า




“มึงรำคาญมันเหรอย้ง”




“………ก็ไม่ได้รำคาญหรอก แต่กูรู้สึกแปลกๆ”




“เพราะมึงผายปอดให้มันหรือเปล่า” ไอ้ย้งรูดซิบแล้วเตะก้นผม เหี้ย…ดีนะฉี่เสร็จแล้วไม่งั้นเลอะกางเกงแน่




“ไม่ใช่โว้ย ที่ผายปอดน่ะเพราะความจำเป็น แต่หลังจากนั้นตอนที่มันเมา มันจูบกูเว้ยสัดพีช!”ไอ้ย้งพูดเสียงเบา


ไอ้คุณนี่…ใจร้อนใช่เล่นแหะ ตอนไอ้ย้งบอกว่าโดนจูบผมชะงักไปเลยครับ มันนี่แม่งทำตัวได้ปกติจริงๆ



“แล้ว?ทำไม หวั่นไหว?”




“หวั่นพ่อง! กูไม่ใช่มึงนะพีช  ก็แค่คนเมาไม่รู้เรื่อง กูเลยคิดซะว่าไม่ต่างจากที่ไอ้ปี้จูบพวกเราหรอก”ไอ้ย้งล้วงกระเป๋าเอาบุหรี่ขึ้นมาดูด




“เอ่อ….กูว่ากูพูดออกไปน่าจะดีกว่า…..ไอ้คุณบอกว่ามันชอบมึงน่ะ” ผมบอกมัน มันที่กำลังดูดบุหรี่ ก็ลำลักควันเลยครับ




“ตลกแล้วสัดพีช”




“เฮ้ยๆ กูพูดจริง มันบอกกูเมื่อเช้า”




“เอาเถอะ ปล่อยมันไป มันก็แค่คนที่อกหักแล้วต้องการคนคอยอยู่ข้างๆเวลาเหงาเท่านั้นแหละ”




“ซึ่งนั่นก็คือมึงไง”




“อืม ไอ้ซวยคนนั้นก็คือกูที่เผลอไปทำดีกับมัน= =”




“ก็เมินซะสิถ้ามึงไม่ชอบ”




“ฟู่ว~~~~~~ไม่ใช่นิสัยนิสัยกูว่ะ”ไอ้ย้งพ่นควันออกมาจากปากแล้วหันมาพูดกับผม




“ถ้ามันชอบมึงจริงๆ แล้วมึงทำดีกับมันทั้งที่ไม่ได้ชอบมันจะมีความหวังนะ”ผมยืนพิงพนังห้องน้ำข้างๆมันรอมันดูดบุหรี่หมดมวน




“หึ….กูก็ดีด้วยทุกคน ไม่ได้เจาะจงแค่มันสักหน่อย”




“เอาเถอะ ที่มันบอกว่าชอบมึงกูก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเท่าไหร่หรอก มึงอยากทำยังไงก็ตามใจแล้วกัน”ผมตบหลังไอ้ย้ง มันก็หันมายิ้มแล้วทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นก้อนจะใช้เท้าขยี้ๆ แล้วมันก็ก้มเก็บขึ้นมาทิ้งใส่ถังขยะ




“ป่ะ ไปกันเหอะ” ไอ้ย้งเดินออกจากห้องน้ำไป ผมก็เดินตามไป  พอถึงรถก็เห็นไอ้คุณกับไอ้กันต์ยืนพิงรถคุยกันอยู่ พอไอ้คุณหันหน้ามาเห็นไอ้ย้งมันก็ยิ้มแล้วโบกมือให้ พวกผมก็เดินเข้าไปหาพวกมันสองตัว




“อย่าเดินช้าสิ!!เร็วๆๆทะเลๆๆๆๆ”ไอ้กันต์ตะโกนเสียงดังบอกผมที่แกล้งเดินช้าๆ




“เป็นเต่าเหรอหะ!!เร็วๆสิโว้ย!!!”


มันวิ่งมาดึงแขนผมครับ แต่ไอ้คุณกับไอ้ย้งขึ้นไปนั่งบนรถแล้ว พอผมกับไอ้กันต์ขึ้นไป ไอ้ย้งก็ขับรถออกจากเพลินวานแล้วไปที่ทะเลแถวๆเขาตะเกียบครับ


พอถึงไอ้กันต์ก็ถอดรองเท้าแล้ววิ่งไปที่หาด ผิดกับไอ้คุณที่มัวแต่ทาครีมกันแดดอยู่ครับ สำอางมาก!



“พี่พีช!!!ม้าๆๆๆ เจอม้าแล้วมา เร็วเข้า!”




“เออๆๆๆ เด็กจังเลยมึงนี่” ผมเดินไปหากันต์ที่ยืนคุยกับลุงเจ้าของม้า




“เท่าไหร่ครับลุง” ผมเดินไปถามลุง  ไอ้กันต์ที่ยืนคุยอยู่พอม้าหันหน้ามาหามัน มันก็ตกใจครับ จะรอดไหมเนี่ยไอ้กันต์




“15 นาที 200  30นาที 300 ครับ” ลุงหันมาบอกผม




“ว่าไง เอาเท่าไหร่กันต์” ผมหันไปถามไอ้กันต์ที่กำลังลูบม้าแบบกลัวๆ




“15 นาทีก็ได้ครับพี่พีช”




“งั้นเอา 30 นาทีครับลุง นี่ครับ”ผมยื่นแบ้งค์ร้อยให้ลุงแกสามใบ ลุงแกรับมาแล้วยื่นเชือกม้ามาให้ผม




“สัด..แล้วถามทำไมวะ”




“เดี๊ยะๆ กูจะเอาม้าดีดปาก พูดไม่เพราะ มานี่ ขาสั้นๆมึงจะขึ้นม้าได้ไหมหะ” ผมดึงแขนไอ้กันต์มายืนข้างผมแล้วประคองมันให้ขึ้นไปบนหลังม้า




“เฮ้ย!! ไอ้กันต์ขี้โกง!!กูก็อยากนั่งเหมือนกันนะ!!”ไอ้คุณวิ่งตะโกนมาพร้อมไอ้ย้ง




“มึงไปหาตัวใหม่ไป๊!!ตัวนี้กูเหมาแล้ว”ไอ้กันต์ที่นั่งอยู่บนหลังม้าตะโกนกลับไปหาเพื่อน




“อึ้บ!!!”พอได้จังหวะผมก็ขึ้นไปนั่งบนหลังม้าเหมือนกันครับ มือสองข้างผมจับเชือกไว้ ดูตอนนี้เหมือนผมกำลังกอดมันอยู่  ไอ้กันต์นี่ตกใจหันหน้ามาหาผม




“อะ…ไอ้พี่พีช ลงไปสิโว้ย! เดียวม้าก็ขาหักหรอก”




“แหม๋!! เออๆกูไม่ยุ่งกับพวกมึงดีกว่า จู๋จี๋กันไปเถอะ แต่อย่าทำบนหลังม้านะโว้ย เดียวตก ฮ่าๆ ไปหาม้าตัวอื่นกันเถอะพี่ย้ง” ไอ้คุณพูดแล้วลากเพื่อนผมเดินไปอีกทาง รู้หน้าที่ดีนี่ไอ้คุณ-.,-




“ไอ้เชี่ยยยคุณ!!!”ไอ้กันต์ตะโกนไล่หลังเพื่อนมันไปครับ




“หุบปากได้ไหม หนวกหู เดียวม้าตกใจนะ นั่งนิ่งๆเดียวกูพาควบม้าเล่น”

ผมบอกมันแล้วกระตุกเชือกให้ม้าเดินไปช้าๆตามชายหาด ไอ้ตัวดีที่นั่งหน้าผมพอม้าควบมันก็เงียบไปครับ

หึหึ…แอบเห็นหูมันแดงๆ เขินอยู่ล่ะสิไอ้ลิง ระหว่างที่ม้าควบ ผมก็เอาคางไปเกยไหล่มันบ้าง แกล้งงับหูมันบ้าง มันก็ปากหมาด่ากลับมาเหมือนอย่างเคย เพียงแต่คำด่าที่พ่นออกมา กับสีหน้าของมัน ไม่ได้ไปในทิศทางเดียวกันเลยครับ ฮ่าๆ




“จะขี่ม้าก็บังคับดีดี อย่ามากวนสิ” มันบอกผมเสียงเบา ก็ไม่ได้อยากกวนอยากแกล้งหรอก แต่อดใจไม่ไหว มีแฟนน่าแกล้งขนาดนี้ ขอแกล้งให้สะใจหน่อยเถอะ หึหึหึ




“งั้นมึงลองบังคับม้าดูไหม?”ผมบอกมัน มันก้หันหน้ากลับมาหา




“ได้เหรอ?”




“ได้ เอ้านี่เชือก มึงแค่ถือไว้เฉยๆ อย่าตื่นเต้นล่ะเดียวม้ามันไว้ใจมึงวิ่งเตลิด”




“อย่ามาดูถูกกันนะโว้ย ” มันดึงเชือกไปจากมือผม ม้าก็ค่อยๆเดินเลียบชายหาดไปช้าๆ พอผมเห็นว่าไอ้กันต์เลิกตื่นเต้น….




“เฮ้ย!!!ทำอะไร ปล่อยนะไอ้เหี้ยพี่พีช!!” มันตีแขนผมทันทีที่โดนผมกอดจากด้านหลัง




“อยู่นิ่งๆสิ เดียวม้าตกใจนะ กูไม่ข่มขืนมึงบนหลังม้าหรอก”




“โว้ย คนมอง มึงรู้ไหมว่าคนมอง”




“มองก็มองไปสิ บ้านมึงกับกูอยู่ตั้งเชียงใหม่ ไม่มีใครจำเราสองคนได้หรอกน่า”




“ไม่เอา..ปล่อยกันต์นะ…เขินเข้าใจไหม…”




“พูดแบบนี้กูยิ่งไม่อยากปล่อย…น่ารักจริงๆเลยมึงเนี่ย….”ผมหอมแก้มมันไปฟอดหนึ่งแรงๆ มันนี่ยิ่งเขินเข้าไปอีก โอ้ย……อยากกลับเข้าไปในห้องเดียวนี้เลย….




“เฮ้ยพวกมึงสองคน จะสิงกันอยู่แล้ว เกรงใจทะเลบ้างสิ!!”เงยหน้าตามเสียงเห็นไอ้ย้งเดินจูงม้า ส่วนไอ้คุณนั่งบนม้า




“อิจฉาพวกกูละสิ”ผมพูดแล้วกระชับกอดไอ้กันต์แน่นขึ้นอีก




“อิจฉามากกก!!!  พี่ย้ง ขึ้นมาบนม้าสิ”ไอ้คุณยื่นมือมาสะกิดไอ้ย้ง




“ไม่เอา พี่กลัวตกจากหลังม้า”ดูแบบนี้ พวกมันก็ไม่ต่างอะไรจากคู่รักกันหรอก ผมกับไอ้กันต์มองหน้ากัน




“อาจจะไปได้สวยก็ได้เนอะ”ไอ้กันต์ยิ้มแล้วพูดกับผมเสียงเบา




“…นั่นสินะ”

ไม่รู้จะบอกมันยังไงดีว่าไอ้ย้งมันก็ทำดีกับน้องๆปกติทั่วไป กับไอ้คุณเอง ก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษเกินกว่านั้น ผมรู้ว่าไอ้กันต์ห่วงไอ้คุณมากเพราะมันเป็นเพื่อนสนิทสุดๆเพียงคนเดียวของมัน ถ้าเกิดผมบอกออกไปมันก็อาจจะคิดมากก็ได้…




พวกผมนั่งม้าชมหาดจนหมดเวลา แล้วก็ถ่ายรูปกับ สิบยี่สิบรูป ก่อนจะขึ้นรถกลับที่พัก เก็บแรงไว้ออกเดินทางกลับในวันพรุ่งนี้ 


พอกลับไปถึงที่พักผมไปถามเอารูปกับไอ้คุณ มันบอกว่า ผมยังทำงานไม่สำเร็จเพราะงั้นมันเลยไม่ยอมให้

พอผมตั้งท่าจะต่อยมัน มันก็บอกว่าถ้าต่อยมัน แม้แต่รูปลูกตาไอ้กันต์ที่กรีดอายไลน์เนอร์ผมก็จะไม่มีวันให้เด็ดขาด  กวนตีนไหมล่ะเพื่อนแฟนผมหึหึ=_=



 รูปไอ้กันต์แต่งหญิงก็อยากได้….แต่ถ้าไอ้ย้งมันไม่ได้มีใจ…ผมก็คงบังคับมันไม่ได้…..ไอ้คุณกูพยายามสุดความสามารถ อย่างน้อยก็ส่งรูปไอ้กันต์มาให้กูแค่ครึ่งหน้าก็ยังดี กูอยากมีรูปนั้นเก็บไว้ในคอลเล็คชั่นT_T!!!!!




TBC
-------------------------------------------------------------



อัพช้า(มาก) TwTตอนหน้าสัญญาว่าจะลงแฮปธัญ!! ติดตามด้วยนะครับ ^^
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Eternal luv ที่ 12-09-2012 17:20:07
ปูเสื่อรอแฮปธัญ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: อยากกินไข่พะโล้ โปะ ที่ 12-09-2012 18:42:08
ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 12-09-2012 20:15:48
สงสัยคุณจะแห้วอีกซะแล้ว
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 12-09-2012 21:18:30
พี่พีชแมร่งอย่างฮาอ่ะ :m20:


รอแฮปปี้ธัญ :o8:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: kslave ที่ 13-09-2012 00:33:41
สนุกมากค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
อ่านไปขำไป ขำจนท้องแข็งเลยอ่ะ ฮ่่าๆๆ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 13-09-2012 11:48:30
พี่พีชทั้งรักทั้งหวงน้อง 55

ส่วนหนูคุณรุกมากไประวังเสียใจนะลูก
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: sukaz ที่ 14-09-2012 06:37:26
พึง่ได้เข้ามาอ่านครั้งแรก
เนื้อเรื่องสนุกมากค่ะ ฮามาก  :m20: :m20: :m20:

อยากได้ตอนพิเศษของแฮป(ปี้)ธัญวาจัง  :-[ :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 14-09-2012 21:20:18
ตามอ่านจบแล้วคร๊าบบบ
แต่ละตอนยาว (เนื้อเรื่อง) + ได้ใจมั่กๆๆๆๆๆ  o13
แรกๆ พี่พีชจิตนิดๆ นะ (ไม่นิดเลยออก SM)
เล่นลาก ถู น้องกันต์ จนขาเกือบพิการ (แค่เข้าเฝือก)
อารมณ์เธอทั้ง 2 พลิกไปมา จนคนอ่านตามแทบไม่ทัน
จาก   :beat:  มา   :impress3:
คนอ่านเกิดอารมณ์  :serius2:  แล้วก็  :jul3:
สรุปว่า อ่านแล้วติดหนึบเลยอ๊ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: 【focus_kung】 ที่ 14-09-2012 21:25:04
สนุกมากกกกกกกกกกกกก~~~~ เลยค่ะเรื่องนี้
เขียนสำนวนโอเคเลยค่ะ อ่านง่าย ไม่เครียด สไตล์โปรดเราเลย อิอิ :impress2:

เพิ่งได้เข้ามาอ่านวันแรก จุใจมากเลย รวดเดียวถึงตอนปัจจุบัน 55555555
รู้สึกรักตัวละครทุกตัวในเรื่องนี้ค่ะ ทุกคนดูมีคาแรคเตอร์ชัดเจนดี ชอบทุกคู่เลยด้วย ><
กำลังลุ้นคู่ย้งคุณอยู่ (ใครรุกใครรับละเนี่ย!?) ดูท่าพี่ย้งจะไม่ง่ายเท่าไรนะคะน้องคุณ สู้ๆ ล่ะ
รอตอนพิเศษของแฮปปี้ธันอยู่นะคะ ...พูดชื่อสองคนนี้ติดกันแล้ว แบบว่า... -.,- 555555

ส่วนใครว่าพี่พีชอ่อนยังไม่ได้น้องกันต์ล่ะก็...ช่างมันเถอะเนอะ คนอ่านไม่เน้นเรื่องอย่างว่า(แต่ถ้ามีก็ถือเป็นขนมหวาน คุคุคุ =..=) ขอแค่สองคนนี้น่ารักๆ แบบนี้ก็โอแล้ว อิอิ ^^
มาต่อเร็วๆน้า รออ่านอยู่จ้า  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 14-09-2012 22:08:44
เพิ่งเห็นเรื่อง เลยตามมาอ่านจบในวันเดียวเลย เฮ้! ^^ อาจจะเม้นต์ยาวหน่อยนะคะ
เราชอบค่ะ เรื่องสนุก เห็นด้วยกับคอมเม้นต์ข้างบน คือ อ่านง่าย สบายๆ ไม่เครียด

รู้สึกว่าชื่อเรื่องสมกับคู่พระนายมาก เพราะพี่พีชแกเป็นพระเอกแบบใจเดียวที่ทั้งรักทั้งหลงน้องกันต์มากอ่ะ
แถมยังเป็นคนสุดโต่งหน่อยๆ โคตรหวงน้องเลย แต่ดูน้องก็ไม่ได้อึดอัดอะไรนะ คงเข้าใจกัน มีกวนกันบ้างหวานกันบ้างสลับๆไป
ที่ทำให้แปลกใจคือการที่พี่พีชแกกล้าออกโรงกับบรรดาผู้หญิง(รวมคนอื่น)ที่ทำไม่ดีกับแฟนกับเพื่อนของตัวเองแบบฮาร์ดคอร์!
ปรกติเราจะเจอแต่ลักษณะที่ออกจะกั๊กๆนิดๆ(อาจตามแต่บุคลิกกันไป) แต่อย่างที่บอกว่าพี่แกสุดโต่งอ่ะ! ฮ่าๆ
เค้าพูดกันว่าควรให้เกียรติผู้หญิงก็จริง แต่ผู้หญิงไม่ดีก็ไม่ควรแค่การการให้เกียรติมากหรอกเนาะ
ที่ชอบอีกอย่างคือตอนที่พี่พีชไม่ให้น้องกันต์ถอดเสื้อที่ทะเล และตัวเองก็ไม่ถอดด้วย เฮ้ย รู้สึกแบบมันแฟร์ดีอ่ะ ชอบบบ!!!
น้องกันต์นี่เราชอบที่หลังๆมากล้าแสดงออกทั้งคำพูดทั้งการกระทำให้พี่พีชชื่นใจ น่ารักอ่ะ!

ตอนนี้กำลังอยากรู้เรื่องคู่ย้งคุณมากเลย กำลังไม่แน่ใจนิดๆว่าใครจะกดใคร ตอนแรกก็คิดว่าพี่ย้งรุกแหละ (ดูจากรูปประกอบด้วย)
แต่พอน้องกันต์พูดตอนอยู่ในทะเล เราเลยลังเลนิดนึง แต่ไม่ว่าจะจิ้นไปในทางไหน เราก็ชอบและคิดว่าดีทั้งนั้นแหละ
พี่ย้งเป็นคนช่างดูแล ดูอบอุ่น สามารถดูแลน้องคุณได้ หรือจะน้องคุณที่กำลังรุกจีบอีกฝ่ายอย่างเต็มกำลัง

หมอแฮป(ปี้)ผิดคาดมากตอนเหล้าเข้ากระแสเลือด โฮกกก ทั้งถ่อย ทั้งเถื่อน หมอคนสุภาพคนนั้นหายไปหน๊ายยย
พี่ธัญนี่เราแอบสงสารเค้านะ โดนเพื่อนประเคนให้พี่หมอเฉ๊ย ตรงนี้สารภาพตรงๆว่าแอบขัดใจกับตรงนี้นิดนึง
แถมไม่พอนอกจากเพื่อนจะเป็นผู้ดำเนินแผนการแล้ว คนอื่นก็รู้แต่ไม่เห็นมีใครยื่นมือเข้ามาช่วยอะไร โห งี้เลยเหรอ
เฮ้ย เป็นเราเราโกรธนะเฟร้ย แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเราพูดไปทั้งที่ยังไม่รู้ข้อเท็จจริงเบื้องหลังของสองคนนี้นะคะ
มันอาจจะไม่ได้ร้ายแรง ขนาดนั้น เรามองในมุมที่เห็นความจริงจากมุมมองของคนนอก เลยอยากรู้เรื่องคู่นี้เหมือนกัน

น้องโชนี่เห็นป่วยๆอย่างนั้นถึงแม้จะไม่รู้ว่าป่วยเป็นโรคอะไร แต่ดูเจ้าตัวปกปิดไม่อยากให้รู้อย่างไรไม่รู้
เลยชักกังวลว่าอาการป่วยน้องโชจะกลายมาดราม่าตอนหลังอ่ะค่ะ
น้องแกชอบน้องกันต์ก็จริง แต่ก็ดูไม่ได้เป็นคนร้ายแรงอะไร ไม่ได้จะแย่งกันต์มาอย่างจริงจัง มีกวนตีนพี่พีชไปตามประสา

โดยรวมสนุกค่ะ ถึงแม้จะมีบางจุดที่คิดขัดใจไปบ้าง แต่นั่นก็เล็กน้อยถ้าเทียบกับภาพรวม
หรือบางจุดที่ตามปกติถ้าเราเจอเราจะต้องแอบไม่ชอบแน่ๆ แต่พอเป็นเรื่องนี้เรากลับไม่รู้สึกขัดใจอย่างที่เป็นตามปกตินะคะ
อ่านเต็มอิ่มเลยยี่สิบสี่ตอน จะรอติดตามตอนต่อไปนะ
 :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Renze ที่ 15-09-2012 12:37:55
ตามมาอ่านจากกระทู้แนะนำค่ะ

สนุกมาก อ่านรวดเดียว วันเดียวจบเลย  o13

กันต์ซึนแบบน่ารักๆกวนๆ ถึงจะปากหมาไปหน่อย แต่เวลาอยู่กับพี่พีชดูมันง๊องแง๊งดีนะ
ส่วนพี่พีชนี่ก็หึงโคตรโหด ความจริงโหดตั้งแต่ยังไม่เป็นแฟน
ยังคิดว่า...เฮ้ย คือดูเหมือนจะชอบนะ แต่ที่ี่พี่พีชทำมันจะโหดไปไหนวะ
แต่ก็มีหวานในบางมุมเนอะ คู่พี่พีชกับกันต์น่ารักมาก พี่พีชนี่หื่นหลายเวลา
น่าสงสาร...ยังไม่ได้แอ้มกันต์ซักที

คู่พี่แฮปกับพี่ธัญนี่ ไม่รู้จะสงสารพี่ธัญดีหรือเปล่า แต่น่าจะลงเอยกันได้ด้วยดีเนอะ
พี่แฮปตอนเมาจะฮาไปไหน เถื่อนที่สุด เก็บกดน่าดูเลยนะเนี่ย

ส่วนคุณก็รุกพี่ย้งจัง พอรู้ตัวว่าชอบพี่ย้ง นี่รุกเอาๆเลยนะน้องคุณ
ระวังพี่ย้งตกใจจนหนีเตลิดเปิดเปิงนะ

เพื่อนๆคนอื่นก็น่ารักและฮามากๆเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Quizzim ที่ 16-09-2012 11:39:21
ติดตามแล้วสนุกมากเลยค่ะ มารอตามแฮปปี้ธัญ คู่นี้คงอีกนาน น่ารักมากชอบๆ แล้วคู่พี่ย้งกับน้องคุณละ  :sad4: สงสารน้องคุณพี่ย้งรีบๆรู้ใจตัวเองสิค่ะ รออยู่ พี่พีชกับกันต์ก็รักกันดีน่าอิจฉา  :z3: รอตามต่อนะค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 16-09-2012 16:52:13
สนุกมากเลยคับบ. จะรอตอนต่อไปนะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: JingJing ที่ 16-09-2012 17:13:03
พีชกันต์น่ารักกกกกกกก หลากหลายอามณ์ เริ่มๆออกแนว SM 555
สนุกมาก รออ่านทุกคู่ มาต่อเร็วๆนะ จัดหนักๆยาวๆมาเลยจ้า ชอบๆๆ o13
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: theWinDy ที่ 16-09-2012 17:56:16
นิยายสนุก  o13 ติดตามมาจากกระทู้แนะนำเหมือนกัน

คู่พี่พีชกันต์นี่ช่วงแรกจีบพี่ฮาร์ดคอร์มากอะ เกือบไม่แน่ใจแล้วว่านี่จีบอยู่นะ
หลังๆความหวานเริ่มมีแม้จะตบตีกันบ้างปะปลาย  :laugh:
แถมเหมือนเป็นคู่กรณีศึกษาของกลุ่มด้วย
แถมมีโชมาคอยป่วนอารมณ์พี่พีชเป็นระยะๆ

คู่หมอแฮปพี่ธัญนี่ มาแบบไม่คาดคิดเลย
หมอแฮปตอนเมาเพื่อนๆขยาดซะ

คุณพี่ย้งเหตุเกิดเพราะตัวแปรแล้วจะลงเอยยังไงต้องรอลุ้น

ขอบคุณนิยายสนุกๆ นะคะ 
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: slurpee04 ที่ 16-09-2012 21:38:00
สนุกดี  :laugh:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 17-09-2012 10:08:14
โอ้ๆ ตามอ่านจนทันแล้ว สนุกมากๆๆ ชอบพระเอกหึงโหดอะ !! แบบว่า หวงอะไรแบบนี้อะอิจฉา !!

ส่วนย้งอะ ทำไมไม่รักคุณ ไม่ดิ ต้องเรียกว่ารักเท่าดับคนอื่น ต้องรักมากกว่าคนอื่นดิ แง้ๆๆๆๆ

สนุกมากเลยอะ รีบๆมาต่อนะคะ จะขาดใจตายแล้ววววว
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 17-09-2012 17:42:59
 o13
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 18-09-2012 00:05:41
รอฉันรอเธออยู่ :t3:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: พี่วันเสาร์ ที่ 20-09-2012 14:21:45
เป็นนิยายที่อ่านแล้วสนุกและขำมากๆ
แต่ละตอนยาวได้ใจจริงๆไม่ต้องรอนาน o13
ชอบแฮป(ปี้)กับธัน :laugh:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24 (หน้า 3) [12/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 20-09-2012 15:05:57
ชักเริ่มสงสารคุณ พี่ย้งอย่าทำอย่างนี้สิ :sad4:

รอคู่ว่าที่หมอแฮปกับพี่ธัณ อิอิ (ฮาร์ดคอร์ได้ใจดี) :o8:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 22-09-2012 20:08:59
ตอนที่24.5










“ปล่อยกู!!!!!! ไอ้เหี้ยปี้!! อย่า!!!! ”




“อย่าดิ้นสิไอ้ธัญ…ถ้ามึงไม่ดิ้นมันก็ไม่เจ็บหรอกนะ”




“โอ้ย!!! อึก…อะ เอาออกไป!!!! กูเจ็บ!!!”




“กูถึงบอกว่าอย่าดิ้นไง….อืม….มม…เสียวดีไหมล่ะมึง..”




“ฮึก…..เสีย…ว…พ่อง!!!”




“อย่ามาปากดีกับกูนะ!”




“อ๊า!..ไอ้เหี้ย!อย่าขยับเร็วแบบนั้นสิ อือ….ฮึก..!”




“กูรักมึง…อื้มม”





ภาพในคืนก่อนลอยผุดขึ้นมาในหัว เสียงและทุกการกระทำของมันรีเพลเล่นอยู่ในหัวของผม…ในคืนนั้น พอตื่นเช้ามา ผ้าปูเตียง  เต็มไปด้วยคราบเลือด และคราบสีขาวขุ่นๆเปรอะเต็มไปหมด….


ผมนอนเปลือยท่อนล่างหมดแรงอยู่บนเตียง โดยที่ข้างๆก็มีมัน..ไอ้แฮปปี้…นอนเปลือยอยู่เหมือนกัน


…..เพราะแบบนี้ไง…ผมถึงพยายามที่จะเลี่ยงอยู่กับมันสองคน เวลาไปเที่ยว พวกผมก็จะนอนด้วยกันหมด หรือไม่ก็แยกห้องละสองสามคน ทุกครั้ง ผมก็ไม่เคยได้นอนห้องเดียวกับมันเลย…


พวกผมเริ่มรับรู้นิสัยแปลกๆของมันตอนขึ้นม.ปลาย ตอนที่พวกผมเริ่มหัดกินเบียร์ ตอนนั้นอยู่ม.5 พอไอ้แฮปเมา มันก็กลายเป็นอีกคน ไล่จูบพวกผม และผมจะเป็นคนแรกที่โดนมันจูบ แทบทุกครั้ง….แล้วพอมันสร่างเมา มันก็จำอะไรไม่ได้



แต่ครั้งนี้…ให้ตายผมก็จะฆ่ามัน แต่พอมันตื่นขึ้นมา มันก็นั่งคุกเข่ากราบขอโทษผม มันบอกว่ามันรู้ตัวแต่ควบคุมตัวเองไม่ได้…ไอ้สัด…พอได้ยินแบบนั้นผมก็ต่อยมันกลิ้งลงไปกองบนพื้นแล้วจะตามลงไปเตะมัน..แต่ผมขยับไม่ได้


เจ็บครับ…เพิ่งเคยถูกทำตรงนั้นครั้งแรก ปกติมีแต่ไปเสียบผู้หญิง แต่ครั้งนี้โดนเสียบซะเอง ไม่รู้ว่ามันเกี่ยวกับ บาป ที่ผมเคยไปทำแบบนี้กับผู้หญิงแล้วพอผมพอใจแล้วก็ทิ้งพวกหล่อนไปตามประสาผู้ชายรักสนุก



ผมต่อว่ามันไม่หยุด มันเองก็พ่นคำว่า ขอโทษออกมานับครั้งไม่ถ้วน…..ผมอยากจะคิดซะว่าได้ลองของแปลก


แต่ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน…ยิ่งมันขอโทษ ผมยิ่งอยากจะเอาปืนมายิงมันให้ตายไปซะตรงนี้เลย




“ผมจะรับผิดชอบเอง”


คำพูดนอกจากคำว่าขอโทษ หลุดออกมาจากปากมันก็มีเพียงคำนี้ ที่ผมด่าต่อว่ามัน ไม่ใช่เพราะอยากให้มันมารับผิดชอบ มันจะทำอะไรผม จะปล่อยใส่ข้างใน ผมก็ไม่ท้องเพราะผมเป็นผู้ชาย …



ผมเลยบอกมันไปว่า  ช่างมันเถอะ  ลืมๆไปซะ  พอผมพูดจบ มันก็เงียบแล้วบอกว่า มันคงลืมไม่ได้หรอก…


แล้วหลังจากนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรอีก ตัวผมบอกกับตัวเองว่า ให้พยายามทำตัวปกติ  แต่พอเห็นหน้า ได้ยินเสียงมันก็ทำให้หงุดหงิดตลอด…..


พอผมออกมากินข้าวกับพวกไอ้พีช …มันก็ทำให้ผมหงุดหงิด แล้วจู่ๆผมก็รู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหลลงมา ผมเลยรีบลุกแล้วเดินออกจจากที่นั่น…แต่ก็ไม่รู้ทำไมไอ้เหี้ยนี่มันถึงวิ่งตามผมมา…



ผมกลั้นใจวิ่งเต็มที่เพื่อให้ถึงห้องให้เร็วที่สุด  เจ็บก็เจ็บ แต่อยากจะหนีอยากมัน ผมว่าผมอาจจะต้องใช้เวลาในการทำใจถึงจะสามารถมองหน้ามันแบบปกติได้ พอเข้าไปในห้อง ผมก็ปิดประตู แต่ไอ้แฮปแม่งโง่…เอามือมากันไว้ประตูเลยหนีบมือมันเต็มๆ


มันร้องโอ้ย ผมเลยรีบเปิดประตูไปดูมัน มันนั่งกุมนิ้วอยู่ พอเห็นว่าผมเปิดประตูให้ มันก็มองหน้าแล้วเดินเข้าไปในห้อง เงียบๆ ผมเองก็ไม่ได้พูดอะไร…ปิดประตูเงียบๆ แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาเงียบๆ
แอบดูมัน มันเอาอุปกรณ์ออกมารักษานิ้วตัวเอง



“….กูขอโทษ”ผมพูดเสียงเบา แต่มันก็คงได้ยิน เพราะในห้องเงียบขนาดนี้




“ไม่เป็นไรหรอกครับ แผลแค่นี้เอง คุณธัญไม่ต้องขอโทษผมหรอก ผมน่ะ สมควรโดนแล้วล่ะ…มือนี้สินะที่ทำร้ายคุณ..”

มันเงยหน้ามามองผม ตามันดูเศร้าๆ ใจนึงผมนึกสมน้ำหน้ามันในใจ แต่อีกใจก็รู้สึกไม่ดี  เพราะเป็นเพื่อนกันด้วยล่ะมั้ง ถึงเกลียดมันจริงๆจังๆไม่ได้สักที




“มือมึงทั้งสองข้างนั้นแหละที่ทำร้ายกู”ผมพูดออกไปไม่คิดอะไร แล้วจู่ๆตาไอ้แฮปก็ชื้น…มันลุกขึ้นหันหน้าเข้าหากำแพง




ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก ปึก!!!!!

มือสองข้างของมันรัวใส่กำแพงไม่หยุด ผมตกใจลุกขึ้นไปจับมือมันไว้





“เฮ้ย!!!!!!ทำอะไรของมึงเนี่ยไอ้แฮป!! ”




“ทำโทษตัวเองไงครับ!! ผมทำคุณเจ็บนี่นา!!” มันสะบัดมือออกแล้วชกกำแพงต่อ ผมเลยรวบรวมกำลังทั้งหมด จับมันทุ่มลงบนพื้นเรียกสติมันกลับมา




“ไอ้เหี้ย!!!! มึงจะเป็นหมอไม่ใช่หรือไง แล้วหมอที่ทำร้ายตัวเองแบบนี้จะรักษาคนอื่นได้ยังไง!! ทำอะไรน่ะหัดคิดมั่ง!! สมองมึงมีเยอะกว่ากูไม่ใช่หรือไง!!!”

ผมตะโกนใส่มันที่นั่งอยู่บนพื้น พอผมพูดจบ มันก็น้ำตาไหล โอ้ย….อะไรของมันนักหนา กูต่างหากที่ควรร้องไห้




“ผมขอโทษ….ผมขอโทษ….ฮึก….ผมขอโทษ…..”

มันพร่ำบอกคำขอโทษไม่หยุดอีกแล้ว….ผมเลยนั่งลงตรงหน้ามัน ตอนนั่งรู้สึกแปล๊บบบ เจ็บที่ก้นสุดๆ=_=เหมือนเป็นริดสีดวง ผมบีบไหล่มันทั้งสองข้าง มันที่สะอึกสะอื้นเงยหน้าขึ้นมามองผม





ผั๊วะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!




ผมเลยปล่อยหมัดไปสุดแรงเข้าที่หน้ามัน จนมันล้มลงไปกองกับพื้น พอมันตั้งหลักได้มันก็หันควับมามองผม แต่ไม่ได้พูดอะไร




“กูหายโกรธมึงแล้ว มึงเลิกขอโทษแล้วเลิกร้องไห้ซะ นี่เป็นคำสั่งของกู” ผมมองหน้ามันแล้วทำหน้ากวนๆให้อย่างที่เคยทำ




“คะ…………คุณธัญวา”

มันเรียกชื่อผม แล้วจู่ๆก็ดึงผมเข้าไปกอด เฮ้อ…..ตอนเมากับตอนปกติ มึงนี่ ต่างกันสุดขั้วจริงๆเลยให้ตายสิ=_= ผมกอดตอบแล้วลูบหลังปลอบมัน….กูว่าคนที่ควรจะโดนปลอบคือกูมากกว่านะT_T
เสือกแมนตอนเมา พอไม่เมาแล้วแม่งเป็นไอ้ตุ๊ดทันทีเลย ให้ตายเถอะ……แล้วจะรับผิดชอบกูยังไงไหว…






-------------------------------





“คุณธัญ เอ้า!น้ำมะพร้าวครับ” หลังจากที่มันทิ้งให้ผมนั่งรอบนรถไม่นานมันก็กลับมาพร้อมมะพร้าวสองลูก




“ขอบใจ”ผมบอกมันแล้วรับมะพร้าวที่มันยื่นให้มาดูด เย็นดีจริงๆ…ถ้านี่ทำให้ใจที่ร้อนรุ่มของผมเย็นลงไปด้วยก็คงดี




“คุณธัญอยากกินอะไรไหม เดียวผมไปซื้อมาให้ ข้างนนอกร้อนมาก ไม่น่าเดินเลยครับ”




“ไม่น่าเดินมึงก็ขึ้นมาสิ จะไปเดินตากแดดหาซื้อของกินทำไม”




“กะ..ก็ ตอนนี้เที่ยงแล้ว ผมกลัวว่าคุณธัญจะหิว”




“งั้นก็ขึ้นรถ ไปหาร้านอร่อยๆกินสิวะ มาเร็ว!” ผมบอกแล้วกวักมือเรียกมันที่ยืนหรี่ตาเพราะแสงแดดข้างนอก ไอ้กระบือเอ้ย……..


มันก็รีบขึ้นรถมา ขับพาผมไปเรื่อยๆโดยไม่รู้จุดมุ่งหมาย…


“กินที่ไหนดีครับ”ขับมาได้สักพักมันก็ถาม




“ที่ไหนก็ได้ มึงลองหาดู ร้านไหนที่มึงคิดว่าอร่อย ถูกสุขอนามัย มึงก็จอดเลย เดียวกูเลือกร้านสกปรกแล้วมึงจะไปบ่นเรื่องความสะอาดกับเจ้าของร้านอีก”

มีครั้งนึง พวกผม 5 คน ไปกินข้าวด้วยกัน ไอ้พีชเป็นคนพาไปกินครับ มันบอกว่าร้านนี้อร่อยสุดยอดมาก พวกผมก็ไป แล้วพอไอ้ปี้ที่มันตามมาทีหลัง

มันเดินเข้ามาในร้าน มันก็เอานิ้วปาดไปที่โต๊ะแล้วเอาขึ้นมามอง  แค่นั้นแหละ มันก็เดินไปหาเจ้าของร้านบอกให้ปรับปรุงเรื่องความสะอาด เดียวลุกค้ากินไปแล้วจะท้องร่วง อันตราย ที่โต๊ะมีฝุ่นเกาะ อยากจะให้ทำความสะอาดให้ดีกว่านี้


ตอนนั้นพวกผมสี่คนพูดพร้อมกันว่า ’ไอ้โรคจิต’ วิญญาณหมอเข้าสิงมันเป็นบางครั้งบางคราว =_=บางครั้งไปก็ไม่เห็นจะมีอะไร แต่บางวันที่โดนสิง โรครักความสะอาดของมันก็กำเริบ




“โธ่….ก็มันสกปรกจริงๆนี่ครับ  งั้นคุณธัญอยากกินอะไรล่ะ”




“อืม………ไม่รู้ว่ะ ได้หมด หาหามาเถอะ กูหิวจนใส่หดหมดแล้ว”




“ได้ครับ ใจเย็นๆนะ ^^”

มันบอกว่าให้ผมใจเย็นๆ แต่มันแม่งเหยียบมิดไมล์เลยครับ ไอ้สัดดดดกูไม่อยากกินข้าวในนรกนะโว้ยยยยยย=[]=!!!!!



มาถึงร้านอาหารร้านหนึ่ง….ไอ้ปี้มันจอดรถแล้วรีบวิ่งมาเปิดประตูให้ผม…ขอบใจมึงมาก แต่กูไม่ได้เป็นง่อยนะ

“วันนี้ผมจะเลี้ยงคุณธัญวาเองนะ อยากกินอะไรสั่งเลยครับ” มันยื่นเมนูมาให้ผม




“หึ…..”

ถึงมึงไม่เลี้ยงกูก็ไม่จ่ายอยู่ดี ผมมองหน้ามันแล้วพูดในใจ   เปิดเมนูดู แล้วก็สั่งของที่อยากจะกินมา สั่งมาเยอะเกินที่คนสองคนจะกินหมดนั่นแหละครับ หมั่นใส้มัน =_= มันก็นั่งมองผมสั่งอาหาร

พอหันไปมอง มันก็รีบหลบสายตาผม  อะไรของเมิงงงงงไอ้ปี้!!   อยากจะตะโกนดังๆแล้วกระชากคอเสื้อมันสักที  แต่เย็นไว้ไอ้ธัญ เย็นไว้…..




“เอาแค่นี้แล้วกันครับ  เอ่อ พี่ครับขอเบียร์เย็นๆด้วยแล้วกันนะครับ” ผมบอกพนักงานแล้วยื่นเมนูคืนให้ พอหันไปมองไอ้ปี้ มันก็กำลังกินน้ำเปล่าอยู่




“แล้วนี่มึง ไม่สั่งอะไรเหรอ?” ผมถามมัน




“ไม่ครับ กินที่คุณธัญสั่งนั่นแหละ ^^” หึ….มองหน้ามันยิ้มซื่อๆ ตาก็ดูซื่อๆ หน้าก็เหมือนกระบือ….แต่มันนี่แหละที่เปิดซิงประตูหลังกู…..นึกแล้วอารมณ์เสียจริงๆ….

ผมไม่พูดอะไรกับมันต่อ นั่งดูดน้ำ จิบเบียร์ มันก็นั่งเงียบๆรออาหารมาเสริฟ  บรรยากาศไม่ค่อยดีเลยแหะ….ผมหายใจเข้าลึกๆแล้วเงยหน้าขึ้นมองมัน


“เป็นไงบ้างล่ะมึงว่าที่หมอ เรียนหนักไหม?” ผมถามมัน มันก็เงยหน้าขึ้นมาจากการเขี่ยน้ำแข็งแล้วมองหน้าผม




“เอ่อ….ก็ หนักหน่วงเลยล่ะครับคุณธัญ เหนื่อยมากด้วย นานๆทีก็อยากจะโดดเรียนไปหาพวกคุณธัญที่มหาลัยเหมือนกัน” มันตอบกลับมายาวยืด




“เฮ่ยๆ มึงไม่ต้องมาหาพวกกูหรอก สาวๆที่คณะกูแม่งถึกกันทุกคน เดียวมึงโดนฉุดนะ”ผมพูดขำขำ  มันก็ยิ้มตอบกลับมา




“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเป็นผู้ชายนะ”อืม….แมนมาก……ถ้ามึงมาในสภาพปกตินี่..กูว่าแม่งไม่รอด= =;




“เหรอออออ!!!  แล้วที่คณะมึง มีคนมาจีบมึงบ้างไหมเนี่ย?” ไม่รู้จะถามอะไร มันดีครับ




“จีบเหรอ? ก็มีบ้างนะคุณธัญ ผมเองก็ไม่ใช่คนขี้เหร่อะไร ก็มีบ้างแหละ อ๊ะ! แต่ผมยังไม่มีแฟนนะ” ดูมันดิ..เป็นแค่ไอ้ตุ๊ดแท้ๆยังมีหน้ามาหลงตัวเอง=_=




“ทำไมวะ ไม่เอาที่เขามาจีบมึงสักคนสิ” ผมบอกมัน แล้วพนักงานก็เอาอาหารมาวางเรียงรายตรงหน้าผมสองคน




“อืม…ไม่หรอกครับ ผมมีคนที่รู้สึกดีดีด้วยอยู่แล้วน่ะ”……..อึก…..ผมที่กำลังตักข้าวใส่จาน จู่ๆก็รู้สึก จุกๆ แปลกๆ เสียวที่ท้องแปลกๆ  มีคนที่รู้สึกดีดีด้วย แต่แม่งเมาแล้วมาเด้ากู….อยากจะเอาหม้อต้มยำสาดหน้ามันจริงๆ แต่เย็นไว้มึงไอ้ธัญ…… ผมตักข้าวใส่จานตัวเองแล้วยื่นโถข้าวให้มัน




“เหรอ…เห็นตุ๊ดๆแม่งมีคนที่แอบชอบด้วยเหรอวะ ร้ายนะมึง!” ผมพูดแล้วตักผัดผักใส่จานกิน ไม่มองหน้ามัน




“ผมก็เป็นผู้ชายนะ เรื่องแบบนี้มันก็เป็นเรื่องธรรมดาไม่ใช่หรือไง คุณธัญนั่นแหละ มัวลอยไปลอยมาระวังไม่มีใครเอานะ” ไอ้สลัดผักแฮปปี้ เมื่อคืนมึงไม่ใช่เหรอที่เพิ่งเอากู อยากจะพูด แต่คนในร้านเยอะ เงียบแล้วเก็บไว้ในใจดีกว่า




“เออๆๆ แล้วคนที่มึงรู้สึกดีดีด้วย เป็นไงวะ อยู่คณะเดียวกันเหรอมึง แม่งไม่เคยเล่าให้พวกกูฟังเลย” ไม่รู้ทำไมถึงอยากรู้ เลยถามมันออกไป สงสัยเก็บเป็นข้อมูลไว้ล้อมัน




“เปล่าครับ…คนล่ะคณะ ก็ไม่ค่อยได้เจอกันผมจะเล่าให้พวกคุณธัญฟังได้ยังไงล่ะ” มันยืดมือมาตักไก่ทอดที่จานตรงหน้าผม มันตักส่วนที่เป็นน่องใส่จานให้ผม…….




“ชอบน่องไก่ใช่ไหมครับคุณธัญน่ะ^^” รู้ดีจริงนะมึงเป็นแค่ไอ้ตุ๊ดปี้แท้ๆ=_= ผมไม่พูดอะไร ตักตีนไก่ให้มัน




“มึงก็คงชอบ ตีน! สินะ กูให้!”  มันไม่พูดอะไรแต่กลับยิ้มมาให้ผม หน้ามันทำไมกวนตีนแบบนี้วะ…




“คนที่ผมรู้สึกดีดีด้วย เขาน่ารักมากเลยครับ….ถึงจะสูงไล่เลี่ยกันก็เถอะ” จู่ๆมันก็พูดขึ้นมา…..ไม่รู้ทำไมชวนหงุดหงิดแปลกๆ




“น่ารักเนี่ยกูพอเข้าใจ แต่สูงไล่เลี่ยกับมึง คนหรือเปรตวะ=_=!” ผู้หญิงที่สูงไล่เลี่ยกับมันเนี่ย หายากสุดๆเลยนะแล้วพวกผมสี่คนน่ะ แม่งเตี้ยกว่ามันทุกคนเลยครับ ไม่รู้บ้านมันให้มันกินอะไรถึงสูงแบบนี้




“คนสิครับ เอ้ามัวแต่คุย กินสิครับเดียวเย็นหมดนะ”มันบอกผมที่กำลังจะอ้าปากถามมันอีก กินก็ได้วะ=_=

ผมกับมันกินข้าวกันเงียบๆ มีแต่เสียงช้อนกระทบจานดังเป็นบางครั้ง พอกินกันเสร็จ ผมก็ลุกไปยืนดูดบุหรี่รอมันที่รถ ให้มันไปจ่ายตัง  ผมดูดเสร็จมันก็เดินมาถึงพอดี





“ดูดบุหรี่อีกแล้วเหรอครับ  ผมบอกพวกคุณธัญตั้งหลายทีแล้วนะ ว่ามันไม่ดี” เอ้า..เทศน์กูอีก ผมไม่สนเปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ มองจากด้านนอกไอ้ปี้มันส่ายหัวแล้วเดินอ้อมมานั่งตรงคนขับ แล้วมันก็ยื่นหมากฝรั่งให้ผม




“เคี้ยวกลบกลิ่นบุหรี่หน่อยเถอะครับ มันติดตัวคุณธัญน่ะ” มันพูด ผมเลยดึงเสื้อมาดมๆ เป่าลมใส่มือดมกลิ่นปากตัวเอง




“ขอบใจ”แล้วผมก็รับหมากฝรั่งมาเคี้ยว แค่นั้นไม่พอ มันค้นกระเป๋าเอาน้ำหอมมาฉีดให้ผมด้วย=_=




“ค่อยยังชั่ว…หล่อๆแบบคุณธัญเนี่ย ไม่เหมาะกับกลิ่นบุหรี่เลยนะครับ^^”พูดจบมันก็ยิ้มแล้วเก็บน้ำหอมแพงๆของมันใส่กระเป๋าไว้เหมือนเดิมก่อนจะขับรถออกไป


มันพาผมแวะจอดดูนั่นดูนี่ แต่ผมไม่มีอารมณ์ร่วมกับมันเลยครับ ทำหน้าเบื่อๆเซ็งๆให้มันรู้ว่ากูเบื่อ! จนมันที่ชวนคุยไม่หยุดก็เงียบไป….มันขับไปเรื่อยๆออกมาไกลมาก เหมือนเมื่อกี้เห็นป้ายชะอำแว๊บๆ=[]=!


มันพาผมมาที่ที่นึง ผมมองเห็น ชิงช้าสวรรค์ตั้งแต่ไกลๆ พอเข้าไป ที่นี่เหมือนสวนสนุกขนาดเล็ก ไม่ใหญ่มาก แต่เครื่องเล่นก็เยอะอยู่เหมือนกัน พอมาถึงมันก็วนๆหาที่จอดรถ

มึงนี่นะน่าจะรู้ว่าสวนสนุกตอนปิดเทอมคนมันเยอะ กว่าจะหาที่จอดได้ พอได้มา ผมก็ลงจากรถ เอาแว่นมาใส่สักหน่อย แดดเริ่มแรงแล้ว



“ป่ะคุณธัญ ลองไปดูกัน” มันเดินเข้ามาจับมือผม…แต่ผมก็สะบัดออก มันบ้าป่ะวะ ผู้ชายจับมือกันเข้าสวนสนุกมีหวังเขาคิดว่ากูเป็นเกย์แน่= =




“ไปก็ไปดิ ไม่ต้องมาจับมือเลยนะมึง มา!เร็ว!!”

ผมพูดแล้วเดินนำหน้ามัน ก่อนจะหันกลับไปเรียกมันที่ยังยืนอยู่ที่เดิม พอผมเรียกมันก็ทำหน้ากระบือเดินตามผมมา  เข้ามาด้านในมันก็เดินหาที่ซื้อตั๋วเครื่องเล่น พอได้ตั๋วมามันก็วิ่งเข้ามาหาผมที่ยืนหลบแดดอยู่  มาถึงนี่เราสองคนไม่รู้จะเล่นอะไรกันดี


เดินถ่ายรูปไปเรื่อย ไอ้ที่ถ่ายน่ะ ผมเองแหละ ส่วนมันเป็นคนถ่ายให้  มีเด็กผู้หญิงมาขอถ่ายรูปมันด้วย มันเกาหัวเขินๆแต่ก็ยืนยิ้มให้เขาถ่าย พอถ่ายมันเสร็จเด็กผู้หญิงกลุ่มนั้นก็เดินมาขอถ่ายรูปผม ผมก็ยิ้มให้ถ่าย เขาก็กรี๊ดกัน หึหึ นี่แหละนะที่เขาเรียกว่าเชคเรตติ้ง-..-




“คุณธัญ ใกล้ถึงเวลากลับแล้ว เราไปใช้ตั๋วที่ซื้อมากันหน่อยไหม?”ระหว่างที่เดินๆดูกันอยู่มันก็พูดขึ้นแล้วชูตั๋วสองใบขึ้น




“เออ เอาดิ ไหนๆก็มาแล้ว แล้วจะเล่นอะไรดีวะ”




“ป่ะ ผมจะพาไป”พูดจบมันก็จับมือผมแล้วลากๆ ผมพยามจะสบัดแต่ไม่รู้ทำไมคราวนี้มันจับมือผมแน่นเลย เออ..ช่างแม่ง อยากจับก็จับไปเถอะ= = ผมเดินๆตามมันไป จนมาหยุดที่…..





ชิงช้าสววรค์!!!!!!!(ใส่แอคโค่ด้วยนะ)=[]=!!!!!!




“นั่งชิงช้าสวรรค์กันนะครับ^^”




“ไอ้เหี้ย! มาเล่นอะไรแบบนี้วะ เครื่องเล่นอื่นก็มี!!” ผมสะบัดมือมันออกแล้วพูดเสียงดัง คนแถวๆนั้นก็หันมามองกัน




"ทำไมล่ะครับ เล่นไอ้นี่แหละป่ะ!!! พี่ครับ นั่งสองคนครับ“




“เฮ้ย! ดะ เดียว!!”

พูดจบมันยื่นตั๋วแล้วลากผมเข้าไปนั่ง คนที่รับตั๋วก็ปิดประตู เหี้ยแล้วกู!!!!!!!!!!

 นั่งกับไอ้เวรนี่ ได้กลายเป็นชิงช้านรกแน่!!!!!!!!!!!!!




“ปล่อยกูออกปายยยยยยยยยยย=[]=!!!!!!!” ทันทีที่ชิงช้าเริ่มหมุนผมก็แหกปากตะโกนสุดเสียง ฮึก…ไม่ทันแล้วสินะT^T


ชิงชช้าหมุนไปเรื่อยๆ ช้าๆ แต่ขาผมสั่นดิกๆๆๆๆๆ เฮือก!!มึงจะสูงไปไหนเนี่ย ผมก้มหน้าหลับตา ไม่ได้กลัวความสูงหรอกนะ แต่มันอันตราย!!!ถ้าเกิดชิงช้ามันร่วงผมก็ตายห่าน่ะสิT^T




“กลัวเหรอครับ? ให้ผมไปนั่งข้างๆไหม” พอไอ้เชี่ยปี้ลุก ชิงช้าก็โคลงเคลง




“ไอ้ปี้!!มึงอยู่เฉยๆเลยนะ!!!!เดียวมันตก!!!!” ผมเงยหน้ายกมือห้ามมัน……มันกำลังยิ้มขำผมอยู่=_=




“หึ…..คุณธัญเนี่ย มีส่วนที่น่ารักเหมือนกันนะครับ”




“ไอ้สัด ใครสอนให้มึงชมผู้ชายอย่างกูว่าน่ารัก! แบบกูเขาเรียกหล่อโว้ย!!”




“นั่นสินะ..คุณธัญน่ะ หล่อจริงๆนั้นแหละ….”




“เฮ้ย!!ไอ้ปี้ อย่ามาทางนี้!!!”จู่ๆมันก็ลุกขึ้นมานั่งข้างผม วูบนึงชิงช้าเอียง หัวใจผมแทบตก แต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กันที่มือผมจับเสื้อไอ้ปี้ที่นั่งข้างๆผมไว้ซะแน่น โอย….หัวใจกูจะวาย




“กลัวจริงๆใช่ไหมครับ”




“ไอ้ปี้ รู้ว่ากูกลัวยังเสือกมานั่งตรงนี้อีก! เฮ้ย!!”อีกครั้งที่จู่ๆมันก็เอียง โคลงเคลงไปมา แล้วมันก็เป็นอีกครั้งที่ผมจับเสื้อมันไว้แน่น




“กอดผมไว้ก็ได้นะถ้ากลัว”……..ขนลุกแบบไม่มีสาเหตุ




“กูไม่กอด ไม่ต้องมายุ่งกับกูเลย”

ผมพูดแล้วปล่อยมือออกจากเสื้อมันแล้วพยายามก้าวขาไปนั่งอีกฝั่งเพื่อความสมดุลTwT แต่ไอ้ปี้มันดึงแขนผมให้กลับมานั่งที่เดิม คราวนี้ผมโผเข้าไปกอดมันเพราะมันเอียงไปมาแรกกว่าเก่า พ่อแก้วแม่แก้ว!!ช่วยธัญด้วย!!!ToT




“ไอ้เหี้ยปี้!!! กูเสียวนะโว้ย!!!!”ผมพูดเสียงดัง




“อื้ม..เห็นไหมล่ะ”




“เห็นอะไร!!!!”




“ผมอาจจะดูอ่อนแอ ดูเหมือนจะปกป้องใครไม่ได้  แต่ว่าตอนนี้…ผมปกป้องคุณธัญจากความกลัวอยู่นะครับ..”

มึง..ไอ้…….ปกป้องกูตรงไหน กูกลัวหนักกว่าเดิมซะอีกT^T




“เออๆ มึงไม่อ่อนแอ ปล่อยได้แล้ว เดียวกูจะไปนั่งตรงนั้น” ผมคลายกอดออกจากมัน แต่มันยังกอดผมอยู่




“ผมรักคุณธัญนะ……”นอกจะจากไม่คลายกอดผม มันยังพูดอะไรไม่รู้เรื่องอีกด้วย หรือมันเมาชิงช้า!!




“อะ…อะไรของมึงเนี่ยไอ้ปี้! ปล่อยกู!!”ผมดันออกมันออก แต่ไม่เป็นผล




“ผมน่ะ..แข็งแรงกว่าคุณธัญนะครับ…..ที่ผมยอมมาตลอดเพราะผมอยากให้คุณดีใจที่เอาชนะผู้ชายตัวโตๆแบบผมได้” มันยังพล่ามไม่หยุด ชิงช้า!!ชิงช้ามึงจอดให้กูลงที!!!




“เออ!!! ปล่อยกูได้หรือยัง!!”ผมออกแรงดันมันออก คราวนี้มันยอมปล่อยแต่โดยดี

พอผมย้ายไปนั่งอีกฝั่งไม่ทันไร ชิงช้าก็จอดให้พวกผมลงเพราะหมดเวลาแล้ว  ผมรีบเดินออกโดยที่ไม่รอมัน  ส่วนมันก็เดินตามมาติดๆ  พอเข้าไปในรถ ผมก็เงียบ มันก็เงียบ ต่างคนต่างไม่พูดอะไร แล้วมันก็ขับออกจากสวนสนุก


ความเงียบกลับเข้ามาอีกแล้ว….มันน่าจะชวนผมคุยบ้างสิ หรือไม่ก็น่าจะขอโทษที่ทำให้ผมตกใจบนชิงช้า




“ปี้ ไม่คิดจะขอโทษที่ทำให้กูตกใจเลยหรือไง!?”ทนไม่ไหวครับ สูดหายใจลึกๆแล้วหันไปถามมัน



“เรื่องอะไรเหรอครับคุณธัญ?” มันหันมาถามผมคืน ก่อนจะหันไปดูถนน




“เรื่องที่ทำให้กูตกใจตอนอยู่บนชิงช้าสวรรค์ไง”




“นั่นแหละ เรื่องไหนครับ เรื่องที่ผลากคุณไปนั่งชิงช้าสวรรค์ เรื่องที่ผมทำให้ชิงช้าโยกไปมา เรื่องที่กอดคุณ หรือเรื่องที่ผมบอกว่า….รักคุณ”

ประโยคสุดท้าย มันหันหน้ามาหาผม….ผมเองก็เผลอไปกับดวงตาที่ดูจริงจังของมันชั่วครู่…ก่อนที่มันจะหันไปกลับมองถนนอีกครั้ง




“กะ….ก็ทุกเรื่องนั่นแหละ!! มึงกูไม่ตลกด้วยนะ รักเริกห่าอะไร”




“ฮ่ะๆ….นั่นสินะครับ….ขอโทษทุกเรื่อง…ยกเว้นที่ผมบอกว่ารักคุณ”




“ไอ้ปี้….มึงเมาชิงช้าเหรอ อย่างมึงน่ะพูดเรื่องแบบนี้ด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่ได้หรอก”




“อย่างผมมันทำไมเหรอครับคุณธัญ? ทำไมผมถึงจะพูดไม่ได้ล่ะ…..ผมอดทนที่จะกอดคุณมาตลอดเลยนะ….พอได้กอดคุณแล้ว ผมเก็บความรู้สึกของผมไม่ไหวแล้ว…มันจะระเบิดออกมาแล้วนะครับ…”

เสียงมันสั่น…ทำให้ใจผมสั่นไปด้วย….


“……..ตั้งใจขับรถไปเถอะมึง ค่อยคุย”

พอมันพูดจบ ตัวผมเองก้เลิกมองมันแล้วเหม่อออกไปที่หน้าต่าง ส่วนมันก็เงียบไม่พูดอะไรต่อ…….ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ……ผมถามคำถามนี้กับตัวเองซ้ำไปซ้ำมา มันชอบผมตั้งแต่เมื่อไหร่…..แล้วตอนนี้ทำไมผมถึงต้องคิดมากกับคำพูดของมัน?


เพราะคำว่าเพื่อนล่ะมั้ง….ตอนนี้คำว่าเพื่อนของผมกับมันแขวนอยู่บนเส้นด้ายบางๆ….พร้อมจะขาดได้ทุกเมื่อ……แล้วไอ้คนที่มันบอกว่ารู้สึกดีดีด้วยก่อนหน้านี้ล่ะ? หมายถึงผมเหรอ? ไอ้สัด…กูไม่ได้น่ารักนะ……
มันขับรถไปเรื่อยๆ ฟ้าก็ค่อยๆหมองลง….บนรถไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงเครื่องยนต์……ผมเองก็รู้สึกเกร็งๆไม่กลล้าแม้แต่จะหันไปมองมัน….ถึงบางทีจะรับรู้ถึงสายตาของมันที่แอบหันมามอง…




“ช่างมันเถอะครับ…อย่าคิดมากเลย คิดวะว่าผมไม่ได้พูดแล้วกัน…”มันพูดทำลายความเงียบ สัดปี้ มึงพูดง่ายจริงๆ




“….สัด….แล้วมึงจะพูดขึ้นมาทำไมตั้งแต่แรก”ผมพูดตอบมันเสียงเบาแต่ตาของผมก็ยังมองออกไปข้างนอก




“เพราะงั้นก็ลืมๆมันไปเถอะครับ”




“กูความจำดีไอ้ห่า…ถ้าไม่อยากให้กูได้ยินมึงก็ต้องไม่พูดตั้งแต่แรก!!”

ผมหันไปพูดเสียงดังใส่มัน พอมองได้เห็นหน้ามันตอนนี้ผมก็รู้สึกใจหาย….ไอ้ปี้มันน้ำตาคลอเบ้า พอผมหันไปมันก็รีบเอามือปาดๆน้ำตามันออก แล้วไหนบอกจะปกป้องกู!!ถ้าบ่อน้ำตามึงจะตื้นขนาดนี้!!!




“อีกแล้ว มึงจะร้องอะไรนักหนา!! จอดรถเลยแฮป กูว่ามึงไม่ไหวแล้ว” ผมบอกมันแล้วเอื้อมไปตีไฟเลี้ยวให้มันที่ปาดน้ำตาอยู่ มันเริ่มผ่อนคันเร่งแล้วชิดซ้ายจอดรถ พอจอดผมก็นั่งมองมันที่เช็ดๆน้ำตาตัวเอง




“แฮป มึงเป็นผู้ชายนะ มึงจะร้องไห้ออกมาง่ายๆแบบนี้ไม่ได้…” ผมพูดกับมันดีดี เผื่อว่ามันจะดีขึ้นมาบ้าง




“ผม…ผมผิดเองที่แอบตั้งความหวังไว้ลึกๆ ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้…อึก…”มันพูดไปสะอื้นไป ผมนี่ปวดหัวเลยครับ ผมไม่ชอบให้ใครมาร้องไห้ต่อหน้าผมนะโว้ยยยยยยยยยยยยย




“บอกว่าจะปกป้องกู แล้วมึงเล่นร้องไห้ให้กูปลอบทุกครั้งแบบนี้ ปกป้องกูไม่ไหวหรอก”




“…..ผมจะอ่อนแอแค่ตอนที่อยู่กับคุณเท่านั้นนะ ฮึก…”




“เลิกร้องไห้ได้ไหมแฮป…มึงเลิกร้องแล้วคุยกับกูดีดีก่อน” ผมยื่นมือไปเช็ดน้ำตาของมันที่ไหลลงมาอย่างลืมตัว ก่อนจะแก้เขินด้วยเอามือที่เช็ดไปเช็ดเสื้อมันอีกที




“…..บะ..บางทีผมก็แอบคิดว่าคุณอาจจะมีใจให้ผมบ้างสักนิด….แต่ถึงจะคิดแบบนั้นผมก็ไม่กล้าเข้ามาคุณตรงๆสักที เพราะคำว่าเพื่อนที่มันกั้นเราสองคนไว้…ถ้าพลาดไป…แม้แต่คำว่าเพื่อนเราสองคนก็อาจจะใช้มันไม่ได้อีกต่อไป…”




“มึงก็รู้นี่ แล้วมึงพูดมันออกมาทำไม?”




“ผมอึดอัดนะ….กี่ครั้งแล้วที่ผมต้องพูดว่า ดีใจด้วยนะครับ เวลาที่คุณมีแฟน แล้วกี่ครั้งแล้วที่ผมต้องซื้อถุงยางให้คุณเพื่อไปมีอะไรกับผู้หญิง  มันทรมานนะครับคุณธัญ….แต่ผมก็ยังต้องยิ้ม….เพราะผมคือเพื่อนของคุณ แต่ตอนนี้ผมทนมันไม่ไหวแล้ว ตอนที่พูดออกไปผมโล่งจริงๆ…แต่พอเห็นสีหน้าลำบากใจของคุณมันก็ทำให้ผมรู้สึกแย่….”

เสียงมันดูแหบๆ แห้งๆ…..ผมไม่รู้จริงๆนะว่ามันจะรู้สึกแย่ ผมมองมันเป็นเพื่อนมาตลอดจริงๆนะ…..?..ไอ้เครื่องหมายคำถามที่จู่ๆโผล่ในหัวนี่มันอะไรวะ= =




“อืม…..กูลำบากใจจริงๆแฮป แต่ยังไงมึงก็เป็นเพื่อนกูนะ” ผมบอกแล้วตบบ่ามัน มันมองแล้วยิ้มแห้งๆให้ผม




“เพื่อน…..ได้แค่เพื่อนจริงๆเหรอครับ….ไม่ลองให้ผมได้…ได้อยู่ข้างคุณหน่อยเหรอ…”




“ขอโทษนะแฮป…แต่ถึงยัง……!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”ยังพูดไม่ทันจบ จู่ๆมันก็ขยับเข้ามาจูบผม พอรู้ตัวผมก็ถีบมันออกทันที ไอ้เหี้ยยยกูว่าแล้วมึงต้องเมา!!!




“เชี่ยปี้!!!”ผมพูดเสียงดังแล้วเช็ดปากตัวเอง




“เมื่อกี้…ผมไม่ได้เมานะ….จูบเมื่อกี้ผมรู้ตัว ไม่ใช่จูบแบบครั้งก่อนๆ…คุณธัญ….รับความรู้สึกผมได้ไหม..ไม่ต้องให้คำตอบผมตอนนี้ก็ได้….แต่ช่วยให้โอกาสผมเถอะนะ…ผมมั่นใจว่าผมจะดูแลคุณให้ดีที่สุด”

มันพูดแล้วจ้องผมไม่วางตา พอผมเห็นแววตาของมันก็รู้สึกแปลกๆในอก….เชี่ยเอ้ย….มันในโหมดจริงจังกับเรื่องแบบนี้ผมไม่เคยเห็นมาก่อน เพราแบบนี้ล่ะมั้งผมเลยรู้สึกแปลกๆ





“อะ…โอกาสอะไร!!”




“ผมจะทำให้คุณรักผม……ภายในสองเดือน….เตรียมใจไว้เลยนะครับคุณธัญวา…” มันพูดจบแล้วยกยิ้มมุมปากแล้วขับรถอออกไป ส่วนผมนี่อ้าปากพงาบๆกับคำพูดของมัน ไอ้เหี้ยยยยกูยังไม่ได้ตกลงเลยนะ!!!!!!!!!!!



ระหว่างที่มันขับรถอออกไป ผมก็โวยวายแต่มันไม่สนใจเลยครับ เฮ้ย!!!ไอ้แฮปปี้!!!มึงกำลังจะทำลายความสุขในชีวิตของกูนะ!!!!!!!!!!






TBC
-----------------------------------------


ขอบคุณคนอ่านทุกคน คอมเม้นต์ทุกคอมเม้นต์นะครับ ผมยิ้มทุกครั้งที่ได้อ่าน กลับมาอ่านวนไปวนมา ผมดีใจที่มีคนชอบนิยายเรื่องนี้ครับTwT  เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมแต่งได้ยาวขนาดนี้ ยังไงก็ฝากเด็กๆทุกคนไว้ด้วยนะครับ :pig4:












หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 25-09-2012 20:28:49
ชอบพี่แฮป(ปี้)จังเลย  ตอนไม่เมา น่ารักดี
ตอนเมาอย่างแบด  :-[
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 25-09-2012 21:39:22
โอ๊ะๆ มาแล้วคู่ปี้ธัญ
พี่หมอแอบขี้แยนะเนี่ย แต่คิดแล้วมันก็น่ารักอย่างบอกไม่ถูก
ธัญทำตัวไม่ถูกเลย ต้องมาปลอบใจหมอ

เห็นใจหมอแฮปอ่ะ คงต้องอดทนอดกลั้นความรู้สึกทรมานมาตลอดสิเนี่ย
แต่ตอนหลังหมอแบบว่ามัดมือชกมากมาย เสนอเองตอบเองเสร็จสรรพ กร๊ากกก ชอบอ่ะ
บุคลิกหมอแฮปนี่เหมือนมีส่วนผสมอยู่หลายอย่าง บอกไม่ถูกแต่เราชอบนะคะ
รอติดตามว่าภายในสองเดือนนี้สองคนนี่จะพัฒนาไปได้ขนาดไหน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: mach201 ที่ 26-09-2012 00:27:55
แฮปปี้ตอนไม่เมาน่ารักดีอะ  :-[
ธันก็ให้โอกาสแฮปปี้ซะหน่อยเถอะ แฮปปี้จริงจังและจริงใจนะ(เชียร์ๆ)
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: chaaom ที่ 28-09-2012 03:42:13
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกมากเลยค่ะ แต่งดี ใช้ภาษาสวย
ดำเนินเรื่องเรียบง่าย ไม่ดราม่าเกินไปหรือนิยายวัยใสมาก
ตัวละครมีมิติ ไม่แบน อารมณ์ไม่สุดโต่งไปทางใดทางหนึ่ง
 เรื่องคำหยาบเรารับได้นะ ความจริงอยากจะบอกว่าอีกเหตุผลที่เราประทับใจเรื่องนี้คือ
บทสนทนาในเรื่องที่เป็นกันเองนี่แหละ ลื่นไหลดี อ่านแล้วสบายตา55
มันก็เหมือนภาษาที่พูดกันทั่วๆไป555ไมได้หยาบโลนหรือออกไปแนวทะลึ่งซะหน่อย
ไม่ต้องลดหรอกค่ะ ปรุงแต่งไปก็ไม่ธรรมชาติเปล่าๆ อีกเรื่องนึงคือตั้งแต่อ่านมายังไม่เจอคำผิดเลย o13
คู่หลักเริ่มเข้าที่เข้าทางแล้ว ตอนนี้ลุ้นคู่คุณย้งมากๆ คุณขี้อ้อนสุดๆ พี่ย้งซึนหรือว่าใจแข็งจริงๆ?
คู่หมอกับธัญก็น่ารักดี ชอบหมดเลย :-[
อยากให้บรรยายเพิ่มได้มั้ยคะว่าแต่ละคนรูปร่างหน้าตาเป็นยังไง
เพราะตัวละครเยอะ และมีคำจำกัดความสั้นๆว่าหล่อมาก แค่นี้เอง
เวลาอ่านจะได้เห็นภาพชัดๆ แยกแยะได้ถูก

รออ่านตอนต่อไปนะคะ จะเป็นกำลังใจให้ค่า :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: lunar ที่ 28-09-2012 06:32:26
ปี้ น่ารักอ่ะ ปกป้อง ดูแล เชื่อฟัง ทุ่มเทขนาดนี้ o13

ไม่รักไม่ได้แล้วนะ คุณธัญ

 :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Orange151987 ที่ 29-09-2012 21:08:53
 o18 o18
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 29-09-2012 22:27:44
คุณปี้ เขารุกซะแล้ว
แบบนี้คุณธัญจะตั้งรับยังไงดี
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ่patsaporn ที่ 29-09-2012 22:28:28
หมอปี้น่ารักอ่ะ กะแล้วต้องหลงรักธัญมานานมากแล้วแน่ ๆ เพราะดูจะตื้อจะอยากจุ๊บเป็นพิเศษ
เอ...สรุปเมื่อคืนเมาจริงหรือมึนเมา แต่รักมันล้นอกอ่ะนะ ก็เข้าใจธัญด้วย เป็นชายอยู่ดี ๆ
มาเสียเชิงให้ชายนี่มันคิดหนักเนอะ แต่หมอปี้พูดหว้านหวาน เอาใจก็เก่ง แถมจริงใจด้วย
อีกไม่นานต้องชนะใจธัญได้แน่ ๆ เอาใจช่วยสุด ๆ

ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: plari ที่ 30-09-2012 01:41:03
อ่านรวดเดียว จบ  สนุกมาก
 รอตอนต่อไปนะค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: JingJing ที่ 30-09-2012 13:18:20

เอาล่ะจุ้ย หมอปี้จะเดินเครื่องจีบแล้ว :impress2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 30-09-2012 22:43:25
เอาใจช่วยนะแฮปปี้ o13
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Mrl● ที่ 01-10-2012 13:28:01
อ่านทันแล้ววว
คือพยายามจะอ่านให้ช้าๆเพราะกลัวไม่มีอ่าน55555
แต่ว่าสนุกมากกกก ชอบทุกคู่เลยยย
แล้วเต้กับทอมจะคู่ใครเนี่ย??มีรึป่าว

ยังไงก็รีบมาต่อไวๆน่ะค่ะ เป็นกำใจให้ค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 01-10-2012 23:52:46
หมอแฮปสู้ๆ นะครับ เดี๋ยวคุณธัญก็ใจอ่อน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: luna ที่ 02-10-2012 12:42:54
อ่านรวดเดียวจบเลยค่า
น่ารักมาก อ่านไปแล้วยิ้มตลอด 555
PS. อยากให้ธัญใจอ่อนให้หมอแฮปซักที หุๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 02-10-2012 13:49:55
เฮียหมอแรงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง :m12: :m12: :m12: :m12: :m12: :m12: :m12: :m12:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: andaseen ที่ 02-10-2012 15:37:06
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ อ่านรวดเดียว 4 หน้าแต่ยาวมากกก  เขียนได้ดีมาก o13
อ่านไปยิ้มไปสลับกับหัวเราะคนเดียว บ้าไปแล้นนนน :z3:
สรุปว่าชอบมากเลยล่ะ  รออ่านตอนต่อไปน๊า มาไวไวล่ะ :z2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: Jthida ที่ 02-10-2012 23:42:06
เห้ยพี่ปั่น นึกว่าเป็นคนดี โถ่เอ้ย
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพ ตอนที่ 24.5 (หน้า 4) [22/9/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 04-10-2012 15:16:23
อีกไม่เกิน สองวันจะมาอัพครับ อ่านการ์ตูนเน่าๆรอไปก่อนนะ ^^;;;





(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/1-11.jpg)

(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/2-12.jpg)

(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/3-11.jpg)


 :z3: :z3: (ไปเขียนต่อ....)
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพการ์ตูน แฮปธัญ(คั่นเวลา) (หน้า 5)[4/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: luna ที่ 05-10-2012 14:24:21
การ์ตูนน่ารักมากค่ะ
ฮาไอ้พีช ตอนเด็กไปล้อธัญมากๆ โตมาได้เลยได้เมียเป็นผู้ชาย
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพการ์ตูน แฮปธัญ(คั่นเวลา) (หน้า 5)[4/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 05-10-2012 14:57:57
ปากแข็งงี้ขอเอาเหล้ากรอกปากปี้หน่อยได้มั้ย


ปล.ธัญอย่างแบ๊วอ่ะ5555
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพการ์ตูน แฮปธัญ(คั่นเวลา) (หน้า 5)[4/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 05-10-2012 15:23:41
วาดได้น่ารัก
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพการ์ตูน แฮปธัญ(คั่นเวลา) (หน้า 5)[4/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 07-10-2012 19:59:24
ตอนที่ 25







หลังจากกลับมาจากเขากะโหลก พวกผมก็ไม่ได้เจอกันอีกครับ ต่างคนต่างเพลียเลยขอพักอยู่ที่บ้านไม่ออกมาพบปะผู้คน

ตอนขากลับวันนั้นพี่แฮปลากพี่ธัญไปนั่งบนรถคันเดียวกันด้วยล่ะ ส่วนไอ้พี่ย้งก็ขับรถไอ้คุณเหมือนเดิม หลังจากนั้นผมก็ไม่รู้รายละเอียดอะไรอีก  ส่วนผมวันๆก็หมกอยู่แต่กับไอ้พี่พีชทั้งวัน นอนดูทีวีกันบ้าง  เล่นเกมกันบ้าง อ่านหนังสือกันบ้าง วาดรูปด้วยกันบ้าง ทำกับข้าวกินกันบ้าง XXXกันบ้าง  เฮ้ย  อันหลังนี่ไม่ใช่แล้ว=_=!!



“ลิง!! จะกินไหมเนี่ยขนมจีบ กูไม่ยกไปถวายมึงนะ กูวางไว้หน้าบ้านอยากกินมึงก็เดินไปเอาเอง”

เสียงไอ้พี่พีชดังขึ้นมาจากหน้าบ้าน  เมื่อกี้มันออกไปเซเว่นมาครับ มันชวนผม แต่ผมไม่ไปเพราะเล่นเกมอยู่ มันเลยไม่พอใจ 




“จะเดินเข้ามาในบ้านก็หยิบมาให้ด้วยสิ!!!! กันต์เล่นเกมอยู่!!” ผมตะโกนบอกมันแต่ตายังจ้องคอม ผมกำลังเก็บเลเวลอยู่นะ เล่นพร้อมไอ้คุณ แต่มันแซงไปไกลแล้ว ยอมแพ้ไมได้!!




“นี่มึงเห็นหัวกูบ้างไหม สนใจกูบ้าง! แม่งเล่นเกมทั้งวันทั้งคืน ตอนกลางคืนมึงละเมอออกมาเป็นชื่อสกิลทำให้กูเฟลแค่ไหนรู้ไหม!!” จู่ๆไอ้พี่พีชก็เดินเข้ามายืดแก้มผม อ๊ากก




“เหี้ย!!!!! อย่ามากวนได้ไหม! เห็นไหมเนี่ย บอสมันคริใส่ทีเดียวตายเลย!!”

ผมละมือออกจากคีย์บอร์ดแล้วปัดมือมันที่เลื้อยตามตัวออก แล้วพอหันไปมองหน้ามันชัดๆ ตอนนี้คิ้วมันขมวด ตาจ้องผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ แถมมันยกมือขึ้นกอดอก ตีนมันกระดิกยิกๆ รอบๆมันเหมือนจะมีออร่าสีดำแผ่ซ่านออกมาด้วย=[]=!!!




“กูกับเกมมึงจะเลือกอะไรห๊ะไอ้ลิงหน้าเหมือนเหี้ย…”ตกลงกูเป็นตัวอะไรเลือกมาสักอย่างได้ไหมวะ=[]=!




“อะไรเล่า!!! ไปเลย ไปนั่งกินแซนวิชดีดี เดียวเวลอัพแล้วจะไปเล่นด้วย” ผมบอกมันแล้วใช้มือสองข้างดันมันให้ออกไปนั่งที่โซฟา  มันไม่พูดอะไรอีก เดินออกไปแต่โดยดี วันนี้ว่าง่ายจัง… เอาล่ะ!! เก็บเวลต่อ!!











ฟุ่บ!!!!!










พอผมหันหน้าเข้าหาคอม มือนึงจับเมาส์ อีกมือวางที่คีย์บอร์ด ยังวไม่ทันร่ายสกิล จู่ๆเครื่องก็ดับ!! พอหันไปมองเงาข้างๆคอม ก็เห็นไอ้พี่พีชยืนยิ้มถือปลั๊กไฟอยู่


“เลิกสนใจเกมเหี้ยนั่นแล้วมาเล่นกับกูดีกว่า^^”




“เหี้ย!!!!!!!!!! ไอ้พี่พีช!!!!!!” ผมกระโดดเตะมันทันที แต่เพราะขาสั้นแล้วมันหลบทัน เลยหงายหลัง แต่ไอ้เหี้ยพี่พีชแม่งทำเท่เข้ามาประคองผมไว้ทัน 

ถ้าเป็นในการ์ตูนตาหวานรอบๆผมคงแปะสกรีนโทนเป็นรูปดอกไม้บานหรือไม่ก็แสงระยิบระยับ=_= แล้วพอผมสบตามัน มันก็ก้มลงมาจูบผมเบาๆ อ๊ากกกกก เคลิ้มอีกแล้วกู!




“เห็นไหม…อยู่กับพี่แล้วสนุกกว่าเกมตั้งเยอะ…” มันพูดหลังจากที่ถอนจูบออก ผมเลยดันมันแล้วพยายามยืนให้มั่นคงที่สุด




“….ระ..รู้แล้ว….จะเล่นอะไรล่ะ? หมากเก็บ? โดดยาง?” ผมถามมัน




“จ้ำจี้ได้ไหม…มาต่อจากคราวที่ไปทะเลกันเถอะ….เจลก็มีกูซื้อมาแล้ว” แค่พูดไม่พอ มันล้วงเจลออกมาจากกระเป๋ากางเกงด้วย….ม๊ายยยยยยยยยกูยังไม่พร้อมสำหรับครั้งที่สอง=[]=!!! เฮ้ย! ครั้งแรกสิ ตอนนั้นไม่ได้ทำอะไรนี่หว่าT_T




“ไม่เอาพี่พีช!! หาอะไรที่มันสร้างสรรค์หน่อยสิวะ! จะหื่นก็ให้มีลิมิตหน่อย!!!”




“เนี่ย…สร้างสรรค์สุดๆแล้ว มึงก็ใช้สมองคิดไว้หลายๆท่าสิ” เจ้ด!!!!!!!!ใครสิร่างมันออกมานะโว้ยยยย มันพูดแล้วทำท่าจะเข้ามาซุกคอผม ผมเลยดันมันออกพอเป็นพิธี




“อย่านะพี่พีช เช้าๆอยู่ทำอะไรวะเนี่ย!”




“ออกกำลังกาย…จุ๊บบบบ” มึงเมานมมาไหมวะเนี่ย!!!!! อ๊ากกกก พอถีบมันออกไปได้ผมก็รีบวิ่งออกไปหน้าบ้าน แต่พอเปิดประตู  พี่ธัญก็วิ่งสวนเข้าไปในบ้านผม




“เฮ้ย!!ธัญ มึงมาได้ไง” เสียงไอ้พี่พีชดังมาจากในบ้าน




“กูนั่งวินมอไซมา ขอหลบหน่อย!! ถ้าไอ้ปี้มาถามหากูบอกว่ากูไม่อยู่นะ!!”
ไอ้พี่ธัญพูดแบบลนๆ ผมเลยรีบปิดประตูบ้านแล้ววิ่งกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง




“พี่ธัญหนีอะไรมาครับ”ผมเดินไปถามพี่ธัญที่นั่งขดตัวอยู่บนโซฟาโดยที่ข้างๆมีไอ้พี่พีชยืนเท้าเอวมองอยู่ข้างๆ




“หนีไอ้เหี้ยปี้มา แม่งมันเมาไปหากูที่บ้าน กูเลยรีบโบกรถหนีมันมา กูขอลี้ภัยชั่วคราวนะ!” พี่ธัญพูดแล้วเขย่าแขนไอ้พี่พีชครับ=_=!




“เหี้ย วันหยุดของกูกับไอ้กันต์ ทำไมมึงต้องมารบกวนด้วย ถ้าจะหนีก็หนีไปที่บ้านไอ้ชินหรือไม่ก็ไอ้ย้งสิวะ” พี่พีชพูดแล้วสะบัดแขนพี่ธัญออก




“ไอ้พีช! กูกับมึงเป็นเพื่อนกันนะ แค่นี้มึงช่วยเพื่อนไม่ได้เลยใช่ไหม!!”




“เออ!!! มึงเป็นเมียไอ้แฮปแล้วจะหนีมันทำไม ฮ่าๆๆ”





ปัง ปัง ปัง ปัง!!!!





ทันทีที่ไอ้เหี้ยพี่พีชพูดจบ ประตูหน้าบ้านผมก็โดนทุบครับ  มึงจะพังบ้านของกูหรือยังไง=[]=!!



“ไอ้ธัญวา!!!กูรู้นะมึงอยู่ในนั้น!!!ออกมา!!!!!!!!!!!!!!” เชี่ยแล้วมึงไอ้พี่ธัญ=[]=!




“ไอ้พีชชช มันมาแล้ว!!!! กู…กูขอหลบอยู่ในห้องมึงนะ รับหน้ามันแทนกูด้วย!!! ที่สำคัญ กูไม่ได้อยู่บ้านมึงนะ!!”

พูดจบไอ้พี่ธัญก็วิ่งปรู้ดขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านผมทันทีครับ=_= ผมกับพี่พีชมองหน้ากัน ส่วนเสียงทุบประตูบ้านก็ดังไม่หยุด




“ออกไปสิวะพี่พีช” ผมบอกมันหลังจากที่สบตากันมานาน




“มึงนั่นแหละออกไป”มันโยนภาระมาให้ผม พูดไม่พอยันผมให้ออกไปที่ประตูด้วย=[]=!




“ถ้าเกิดออกไปแล้วพี่แฮปจูบกันต์อ่ะ…จะทำไง”







“………..สัดเอ้ย เดียวกูออกไปเอง มึงนั่งเงียบๆที่ห้องนั่งเล่นนี่แหละ” ฮ่า ได้ผลจริงๆด้วย  ไอ้พี่พีชลากผมไปนั่งที่โซฟา ก่อนจะชี้หน้าแล้วย้ำว่า นั่งนิ่งๆ  ผมพยักหน้าแทนคำตอบ แล้วมันก็เดินออกไปที่หน้าบ้าน





“กว่าจะเปิดได้นะมึงพีช!! มัวXXXกับเมียอยู่หรือไงวะห๊า!!!!”




“เออ!! มึงมามีอะไร? แล้วนี่มึงไปแดกเหล้าที่ไหนมา พักนี้มึงเมาบ่อยไปนะ” ผมแอบฟังเงียบๆครับ
“แดกที่ไหนก็เรื่องของกู ไอ้ธัญวาอยู่ไหน!!!!”







“บนห้องกู ชั้นสอง” เชี่ย!!!!!!!!!!! ไอ้พี่ธัญบอกว่าอย่าบอกพี่แฮปไม่ใช่หรือไงวะ แล้วนี่มึงบอกแบบไม่ลังเลเลยนี่หว่า สิ้นเสียงคำตอบไอ้พี่พีช ผมก็ได้ยินเสียงเดินตึงตังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ





“ห้องมึงอยู่บนชั้นสองใช่ไหม?” ไอ้พี่แฮปหยุดเดินแล้วมองมาที่ผม  ผมพยักหน้าหงึกๆแทนคำตอบ




“ขอบใจ……เฮ้ย!!!!!!!!!ไอ้ธัญวา!!!!!!! กูมาแล้ว!!!!” ขะ..ขอให้โชคดีนะพี่ธัญ…..




“ฮ่าๆ ไอ้ธัญเวลาโดนไอ้แฮปแกล้งนี่ตลกดีว่าไหมกันต์” =_=!มึงเห็นเพื่อนเป็นของเล่นเหรอวะเนี่ย
“พี่พีช ทำไมไม่ช่วยพี่ธัญวะ น่าสงสารออก”





“กำลังช่วยอยู่นี่ไง มันมัวแต่หนี นานๆทีให้มันเจอทางตันซะบ้าง”พี่พีชพูดแล้วมองขึ้นไปบนชั้นสองที่มีเสียงโวยวายของพี่ธัญกับพี่แฮปดังอยู่  พอไอ้พี่พีชไอ้ยินมันก็หัวเราะน้อยๆ




“พี่พีช หมายความว่าไง?”




“ไอ้กันต์……มึงอาจจะไม่รู้สึกอะไร แต่กูอยู่กับพวกมันมาตลอด ……กูรู้ดีว่าไอ้ธัญ…รู้สึกดีดีกับไอ้แฮป…มั้งนะ หึหึ”

มั้งนะ หึหึ อะไรของมึง=[]=!!!!!!! กูอยากได้คำตอบแบบชัดเจน!!!!!กูจะได้ส่งข้อความไปกระจายข่าวให้เพื่อนๆกูได้รู้!!!




“ไอ้เชี่ยพีช!!!!!!!!! มึงบอกมันทำไมว่ากูอยู่ในห้องมึง!!!” ในที่สุด พี่ธัญก็วิ่งหน้าตาตื่นลงมาครับ ข้างหลังมีพี่แฮปที่เดินตามมา




“กูไม่ชอบโกหกเพื่อน”




“ไอ้เหี้ยยยย=[]=!!!!!! ยะ อย่าเข้ามานะไอ้แฮป!!”




“มึงจะกลัวอะไร!! กูมาดี!! กูคิดถึงมึง อยากกอด อยากหอม” พี่แฮปไม่พูดเปล่า เดินอ้าแขนเข้าไปหาพี่ธัญที่กำลังถอยหลังไปเรื่อยๆ




“ดีเชี่ยอะไร พวกมึงสองตัวช่วยเอามันออกไปห่างๆกูที!!!” ไอ้พี่ธัญหันมาขอความช่วยเหลือจากพวกผม เอาไงดีล่ะกู….





“ช่วยตัวเองสิมึง อย่าลากกูกับแฟนเข้าไปเกี่ยว ป่ะกันต์ ไปหาอะไรกินในครัวดีกว่า ปล่อยพวกมันเคลียกันแถวนี้แหละ”  ไอ้พี่พีชจับมือผมแล้วลากออกมาจากห้องนั่งเล่น





“ธัญวา….หลงรักกูหรือยัง~~ มาให้กูฉีดยาให้มึงไหม มาม่ะ”




“เหี้ยยปี้ มึงเอาเข็มออกมาทำไม ถอยออกไปไกลๆไม่งั้นถูยิงมึงจริงๆนะโว้ยยยย”





“พี่พีช…ปล่อยไว้แบบนั้นมันจะดีจริงๆเหรอ ถ้าเกิดมีการฆ่ากันตายที่บ้านเราจะทำไง=[]=!”ผมกับพี่พีชยืนฟังเสียงโวยวายอยู่ในห้องครัวครับ ทะเลาะกันเสียงดังมาก 






“ไม่ตายหรอกน่า…เพื่อนกูนะ กูรู้จักพวกมันดี”พี่พีชมันยิ้มน้อยๆแล้วพูดอย่างมั่นใจ..




“ถ้าพี่พีชพูดแบบนั้น..ผมก็…”





“โอ้ยยยย ไอ้เหี้ย!!!! มึงเอาเข็มมาทิ่มกูทำไม!!”




“กูจะฉีดยาให้!! อย่าดิ้นสิ!!”




“ฉีดเหี้ยอะไร กูไม่ได้ป่วย!!!!”




“มันเป็นยาที่กูคิดขึ้นเอง ยานี่จะทำให้มึงหลงรักกู”




“พ่อมึงสิไอ้ปี้!!!”






ผั๊วะ!!!!!!! โครมมมมม!!! !!  ปึง!!!!!!! ตึง!!!!!!!!!!!!!!! แคร๊งงงงง!!!!!!!!!!!






“กูว่า กูอาจจะรู้จักพวกมันไม่ดีพอ=_=!”  เชี่ยมึงไอ้พี่พีช!!





“ไปห้ามสิโว้ยยยยยย   พี่แฮป พี่ธัญ!!! ใจเย็นๆก่อนนะครับบบบบ=[]=!!!!!!!”




---------------------------------------------






 หลักจากที่ผมห้ามพี่ธัญกับพี่แฮปไม่ให้ตีกันได้สำเร็จ ผมก็นั่งหอบอยยู่ครับ โดนลูกหลงไปหลายทีเหมือนกัน ไอ้พี่พีชก็ด้วย


  แล้วตอนนี้ พี่แฮปก็นั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นหน้าโซฟาที่มีพี่ธัญนั่งกระดิกขาทำหน้าเครียดๆอยู่




“ว่าไง มึงมีอะไรจะพูดกับกู?” พี่ธัญพูดเสียงเรียบซะจนผมตกใจ ส่วนพี่พีชยืนอยู่ด้านหลัวพี่ธัญครับ มันจับบ่าที่ธัญแล้วบีบเบาๆ ประมาณว่า ใจเย็นๆ





“ผมขอโทษ ToT !!! ยกโทษให้ผมด้วย!!” พูดจบไอ้พี่แฮปก็ก้มหัวลงหน้าผากจรดพื้นเลยครับ  เออะเอ่อ..กูควรทำยังไงดี




“มึงเอาเข็มมาทิ่มแขนกูคิดไหมว่ากูจะเจ็บ!”




“ผมขอโทษ!!!”




“มึงเอายาเหี้ยอะไรใส่เข็มมารู้ไหมว่ามันอันตราย!!!!”




“ผมขอโทษ!!!!!”




“มึง!!ให้วิธีสกปรกในการจีบกู รู้ไหมมันไม่แฟร์!!!”




“ผมขอโทษ!!!ผมไม่รู้ตัว ToT!!”




หือจีบ!? เดียวนะ ผมตามไม่ทัน!! หมายถึง? พี่แฮปกำลังจีบพี่ธัญอยู่!??





“ไอ้ธัญตกลงมึงยอมใจอ่อนให้มันแล้วใช่ไหมเนี่ย”ไอ้เหี้ยพี่พีชพูดจาไม่ดูบรรยากาศเลยครับ มาคุสุดๆมึงไม่เห็นเหรอ กูไม่กล้าแม้แต่จะกระดิกเท้า




“อ่อนเหี้ยอะไรล่ะ!”




“แต่คุณยอมให้ผมจีบแล้วนี่ครับ…”พี่แฮปมองหน้าพี่ธัญน้ำเสียงแม่งอ่อนสุดๆ  ถ้าได้กันไปพี่แฮปแม่งต้องเป็นโรคกลัวเมียแน่ๆครับ=_=! แล้วทำไมไอ้เหี้ยพี่พีชมันแม่งไม่กลัวผมบ้างวะ




“กู….ยอม แต่มึงก็ลองจีบกูดีๆสิไอ้ห่า!”




“กะ ก็ผมไม่เคยนี่ครับ…อยู่กับคุณธัญทีไร…ทำตัวไม่ถูกทุกทีเลย”





“…………..”





บู้ยยยยยยยยยย กูอยากเอาหัวโขกกำแพงให้รู้แล้วรู้รอด ไม่ใช่อะไร ผมเขินแทนครับ ไอ้พี่พีชก็หวานอยู่หรอก แต่นานๆที ส่วนใหญ่มันอยู่แต่ในโหมดซาดิสม์




“เฮ้ย!! เขิน เพื่อนกูเขิน!! แม่งฟันผู้หญิงมาเป็นร้อยๆไม่เคยเขิน แต่เสือกเขินกับคำพูดหวานๆของผู้ชาย ฮ่าๆๆ”   ไอ้พี่พีชพูดไปหัวเราะไป ที่จริงอยากแซวมากแต่ไม่กล้า  ไม่เป็นไร ไอ้พี่พีชสนองแทนผมแล้วฮ่าๆ





“….เขินเหี้ยอะไร พีชมึงไปไกลๆตีนกูเลยนะ ไม่เห็นเหรอว่ากูกำลังทำอะไรอยู่”





“เห็น!! มึงกำลังเคลียกับผัวอยู่ไง  แล้วมึงมีสิทธิ์อะไรมาไล่กู นี่บ้านกูกับเมียกูนะ มึงนั่นแหละที่ต้องออกไป กูให้พวกมึงมาทะเลาะในบ้านกูก็ดีแค่ไหนแล้ว!” ไอ้พี่พีชพูดแล้วผลักหัวพี่ธัญแรงๆไปทีนึงครับ




“ขะ ขอโทษนะครับที่รบกวน” พี่แฮปหันไปบอกไอ้พี่พีช  ส่วนไอ้พี่พีชมันก็ยิ้มแล้วบอกว่า ไม่เป็นไรเชิญพวกมึงเคลียกันต่อได้เลยกูรอฟังอยู่





“ไม่คงไม่คุยมันแล้ว…..ไปมึงไปส่งกูที่บ้าน”ไอ้พี่ธัญลูกขึ้นแล้วดึงเสื้อพี่แฮปที่นั่งอยู่บนพื้น




“หะ…ให้ผมไปส่งเหรอครับ”




“แล้วกูดึงเสื้อหมาตัวไหนอยู่ล่ะ เร็วๆอย่าช้า!!!!”แหม…..อะไรเนี่ย…ทำเป็นโมโหกลบเกลื่อน เหมือนใครวะเนี่ย ฮ่าๆ




“ครับๆ คุณพีช น้องกันต์ พี่ขอตัวก่อนนะครับ” พี่แฮปพูดแล้วลุกขึ้นวิ่งตามพี่ธัญที่เดินลิ่วๆออกจากบ้านผมไปก่อน  ผมพยักหน้าแล้วโบกมือให้  พอได้ยินเสียงปิดประตูผมก็หันไปหาไอ้พี่พีช พอหันไปมันก็กำลังมองผมอยู่ พอเราสองคนสบตากัน





“………หึหึ” ไอ้พี่พีชแสยะยิ้มใส่แล้วหัวเราะหึหึ




“………หึ”ส่วนผมไม่ได้อยากแสยะแต่ปากมันไปเอง




“นายคิดเหมือนเราใช่ไหมบี1” ไอ้พี่พีชเดินมาหาผมแล้วถาม




“นายก็คิดเหมือนเราใช่ไหมบี2” ผมเองก็รับมุขตอบมันไป




“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” แล้วเราสองคนก็ระเบิดเสียงหัวเราะพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย




“พี่พีชแม่งเลวว่ะ ลากเพื่อนเข้าสู่เส้นทางสีม่วง”




“สัดเถอะมึงไอ้ลิง กูว่ามันปิ๊งกันก่อนที่กูจะรักมึงซะอีก”




“พี่พีช….เรามาเอาใจช่วยพี่แฮปกับพี่ธัญกันนะ”




“เอาใจช่วยพวกมันทำไม มันได้กันไปกี่รอบแล้ว มึงห่วงตัวเองเถอะกันต์!” ไอ้เหี้ยพี่พีชพูดแล้วบีบจมูกผม อ๊ากกก ก็คนมันไม่พร้อมนี่หว่า ไม่ใช่ผู้ชายไวไฟนะโว้ยยยย




“รู้แล้วน่า…พี่ก็รอไปก่อนแล้วกัน” ผมบอกมัน ส่วนมันก็ยิ้มแล้วยีหัวผม วุ้ย!ชอบจริงขยี้หัวผมเนี่ย=_=!




“อืม ไม่เป็นไร กูไม่รีบหรอก ขอแค่มึงสบายใจก็พอแล้ว ^^” ฉึก!!! รอยยิ้มมันแม่งดาเมจรุนแรงสุดๆ….ถ้าเป็นในเกมผมคงถูกส่งกลับจุดเซฟแล้วแน่ๆ

แต่แค่รอยยิ้มนะ ส่วนคำพูดมันเชื่อถือไม่ได้ แม่งเผลอทีไรจ้องจะจับกดทุกที ยิ่งอยู่ในบ้านสองต่อสองยิ่งอันตราย=[]=!




“ให้ได้อย่างที่พูดเถอะ!!! ”




“หึหึ เว้นแต่มึงจะยั่วกู”




“ถึงไม่ยั่วมึงก็จ้องจะเอากูอยู่ดี=_=!”




“แน่ล่ะ..ก็มึงน่ารักขนาดนี้…กูจะห้ามใจได้ยังไง..” พูดจบมันก็เลลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ผม อ๊ากกก แม่งเล่นหยอดใส่ให้กูหวั่นไหว แล้วจู่โจม  บ้าเอ้ย……หลับตาแบบไม่รู้ตัวอีกแล้ว








“เอ้อ กูลืมบอก คืนนี้เจอกันที่ร้านตอนสามทุ่มนะ ไปล่ะ ขอโทษที่รบกวน” ปากมันยังไม่ทันจะโดนปากผม จุ่ๆก็มีเสียงพี่ธัญแทรกขึ้นมา….




“ไอ้เหี้ย โทรมาบอกกูก็ได้!!”  หมดอารมณ์เลยกู  ผมลืมตาแล้วผลักหัวไอ้พี่พีชไปทีนึงแรงๆ ก่อนจะลุกไปนั่งเล่นเกมต่อ ส่วนมัน ไอ้พี่พีช ลากเก้าอี้มานั่งนัวเนียผมอยู่ข้างๆ รบกวนกูจริงๆ=_=!!




“กันต์…กูรักมึงนะ…” มันขยับเข้ามากระซิบที่หูผมเบาๆ บอกตามตรง สยิวสุดๆ…พอผมผลักมันออกมันก็จับหน้าผมขึ้นมาจ้องแล้วยิ้มให้  มึงรู้จุดอ่อนของกูใช่ไหมเนี่ย




“ยะ….ยิ้มอะไรเรี่ยราดไอ้หน้าปั๊ก….” พยายามเบือนหน้าหนีลบสายตาแล้วก็รอยยิ้มของมัน




“อยากมองมึง อยากจดจำหน้าของคนที่กูรัก…ไม่ได้เหรอ?” เสียงแบบนี้อีกแล้ว….อบอุ่นหัวใจ บางทีพอได้ยินมันพูดดีดีน้ำตาก็พาลจะไหล…




“กะ..ก็ไม่ได้..ว่าอะไร……อย่ามองนักได้ไหมพี่พีช….”มือสองข้างของผมขยับขึ้นมาปิดตาของมัน




“เขินเหรอ หืม?”




“ก็เออสิ..รู้แล้วก็ปล่อยกันต์สักที”ผมบอกมันแล้วค่อยๆคลายมือที่ปิดตามันออก




“….กันต์..มึงน่ารักขึ้นรู้ไหม?”พี่พีชคลายมือที่จับหน้าผมออก




“….พะ..พี่เอง..ก็มีมุมที่อ่อนโยนเหมือนกันนั่นแหละ….” ผมก้มหน้าพูดเสียงเบา กรี๊ดดด ทำไมกูต้องมาพูดอะไรที่มันน่าขนลุกแบบนี้กับผู้ชายด้วยวะเนี่ย





“แค่กับมึงเท่านั้นนะ^^”พูดจบมันขยับหน้าเข้ามาหอมแก้มผมเบาๆ




“………..” มันพูดจบผมก็เผ่นขึ้นห้องไปนอนเอาหมอนปิดหน้ากรีดร้องอยู่คนเดียว พอผมหยุดพักหายใจก็ได้ยินเสียงหัวเราะของมันดังลั่นบ้าน  แกล้งกูเข้าไป…บ้าเอ้ยT_T





---------------------------------------------------------------






หลังจากที่วันนี้มันแกล้งผมจนหน่ำใจ ตกดึก มันก็ลากผมมาที่ร้านเหล้าที่มันมาเล่นดนตรีอยู่ครับ ง่วงจะตายห่าต้องมานั่งเฝ้าหมาดีดกีต้าร์บนเวที

แต่ยังดีนะครับที่พอโทรบอกไอ้คุณมันก็รีบแว๊นซ์มาเลย ไม่ใช่อยากจะฟังเพลง แต่มันก็มาเฝ้าคนบางคนเหมือนกัน นู้นไง ดีดกีต้าร์ด้วยร้องเพลงด้วย   พอมาถึงไอ้คุณก็เข้ามานั่งแล้วโบกมือให้พี่ย้ง พี่ย้งก็โบกมือกลับมาให้พร้อมรอยยิ้ม หืม…ดูท่าจะไปได้ดีนี่




“เป็นไงบ้างมึง ไปได้สวยไหม ” ผมยกแก้ว(นม)ขึ้นมาดื่มแล้วถามมัน




“ก็อย่างที่เห็น คอยดูนะ กูจะจับพี่ย้งให้อยู่หมัดเลย!” ไอ้คุณพูดแล้วทำท่ายื่นมือไปหาพี่ย้งที่อยู่บนเวทีก่อนที่มันจะกำมือแล้วดึงกลับเข้ามาหาตัวเอง




“……..มึงเอาจริง…จริงๆเหรอคุณ”




“มึงถามกูกี่รอบแล้วหะไอ้ขาสั้น  คำตอบกูเหมือนเดิมคือ จริง!”

กูล่ะอยากเอาขวดนมพาสเจอร์ไรส์ฟาดปากของมึงจริงๆ  ผมสองคนคุยกันเสียงดังแข่งกับเสียงดนตรีของพวกไอ้พี่พีช

วันนี้มีแค่ไอ้คุณมาเพื่อนอีกสองตัวของผมทำไมไม่มานั้น ผมถามไอ้คุณแล้วมันบอกว่า พวกมัน ผิวคล้ำขึ้น ก่อนเปิดเทอมพวกมันเลยพยายามจะทำให้ผิวขาวเหมือนเดิม  ทำไมไอ้คุณกับผมไม่คล้ำ??  ก็ผมใส่เสื้อตลอดส่นไอ้คุณสำอางพอกครีมกันแดดไว้ครับ=_=!



“กันต์…พี่ย้งของกูเท่ห์เนอะ มึงว่าไหม…”ไอ้คุณเพ้อครับ นั่งเท้าคางมองพี่ย้งไม่วางตาเลย




“งั้นๆแหละ หมาของกูเท่ห์กว่าเยอะ”

ไม่ยอมน้อยหน้าหรอกครับ ฮ่าๆ ก็ไอ้พี่พีชของผมมันเท่ห์จริงๆนี่ วันนี้แต่งตัวเท่มาก ผมด้านหน้าที่ยุ่งๆยาวๆมันก็เปิดขึ้นให้เห็นหน้าผาก

เสื้อยืดธรรมดาๆ กางเกงยีนส์ขาดๆ =_=! หน้าตาไม่ค่อยรับแขกเหมือนปกติ แต่พอสบตากับผมมันก็ยิ้มให้ ผมก็แลบลิ้นคืนไป  แต่ไม่รู้เป็นอะไร พอมันยิ้มทีไรผู้หญิงด้านหลังแม่งกรี๊ดแสบแก้วหูทุกที




“พี่ย้งของกูเท่ห์แบบอบอุ่น”




“ของกู….” อืม เถื่อน ซาดิมส์ หื่น ลามก โรคจิต ชอบความรุนแรง  ไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง= =




“ของกูก็อย่างที่มึงเห็นนั่นแหละ= =”

ไม่อยากจะบรรยาย ให้มันไปจิตนาการเอาเอง ไอ้คุณมันมองพี่พีชแล้วหัวเราะ ไม่นานนัก พวกพี่พีชที่เล่นดนตรีกันก็เล่นเสร็จเรียบร้อย ทุกคนเก็บของลงจากเวทีแล้วมานั่งที่โต๊ะ อยากบอกจริงๆว่ากูง่วงแล้ว จะเที่ยงคืนแล้วเนี่ย




“กันต์นี่มึงแดกนมของกูหมดเลยเหรอ!!” ลงมาปุ๊บมันค้นกระเป๋า ไม่เจอนมก็หันมาโวยวายกับผม




“แล้วหาเจอไม่ล่ะ ถ้าไม่เจอก็แสดงว่ากินหมดแล้ว”ดื่มไปคุยไปเพลินๆครับ ไม่รู้ว่าหมดไปตอนไหนด้วยซ้ำ




“เวรเอ้ย กูเล่นกีต้าร์จนคอแห้ง แทนที่มึงจะเหลือไว้ให้!” พูดแล้วมันก็จิ้มๆๆๆหน้าผากผม วุ้ย!เห็นไหม แม่งไม่มีอะไรดีสักอย่าง




“พีช เล่นกีต้าร์บ้านมึงใช้เสียงด้วยเหรอ” หลังจากพี่ชินสั่งเหล้าเสร็จก้หันมาถามพี่พีช  ผมก็ว่างั้น เล่นกีต้าร์ยังไงให้เจ็บคอวะ




“กูคอยแหกปากร้องประสานให้ไอ้ย้งมึงไม่เห็นเหรอ!!!”




“มึงเจ็บคอแล้วพูดเสียงดังทำซากอะไร มึงดู ไอ้ย้งมันร้องเพลงยังไม่เห็นบ่นเหมือนมึงเลย”พี่ธัญรินเหล้าใส่แก้วแล้วส่งให้พี่ชินกับพี่ย้ง




“แล้วนี่สั่งแต่เหล้า สั่งน้ำเปล่าให้กูด้วย” จอมเอาแต่ใจ!!! ไอ้พี่พีชใช้เท้าสะกิดบอกพี่ชินครับ พี่ชินก็หันไปแหกปากตะโกนสั่งน้ำเปล่ามาให้มัน




“พี่ย้ง ชนแก้วครับชนแก้วววว”เริงร่าสุดๆเพื่อนผม ยื่นแก้วไปชนกับแก้วพี่ย้ง ส่วนพี่ย้งก็ยิ้มให้มันอย่างเคย




“ไอ้คุณ มึงกินดีดีอย่าให้เมาเป็นหมาเหมือนวันนั้นล่ะ แล้วนี่มึงขับอะไรมา”พี่ย้งถามมัน




“ฟีโน่ครับพี่ โกรกลมเย็นๆเดียวก็สร่างเมาเอง”




“กูว่ามึงอาจจะสร่างเมาเพราะตกคลอง ย้งเห็นท่ามันไม่ดีก็ไปส่งมันด้วยแล้วกัน”

เจ๋งมากไอ้พี่พีช!!! พอไอ้พี่พีชพูดจบเท่านั้นแหละ ไอ้คุณนี่ เท แล้วกระดก หมดไปหลายแก้วแล้วครับ มึงได้ยินก็กะจะเมาจริงๆใช่ไหมเนี่ย




“เฮ้ยๆ มึงจะรีบไปไหน”พี่ย้งมองไอ้คุณแบบอึ้งปนงงๆ ส่วนพี่ชินพี่ธัญกระซิบคุยอะไรกันไม่รู้ครับ




“พี่พีช กันต์ง่วงแล้วนะ…”ผมสะกิดมันที่กำลังกินน้ำอยู่  มันก็หันมามองผมแล้วขยี้หัว




“อยุ่คุยกับเพื่อนๆก่อนนะ ไม่ไหวหลับก่อนก็ได้เดียวกูปลุก”โหย ทำยังกับไม่เจอกันมาสิบชาติ ขี้เกียจงอแงครับ นั่งเทน้ำเปล่ากินรอมันนี่แหละ




“แล้วชิน มึงมีอะไรจะให้กูดูนะ”พี่พีชหันไปหาพี่ชิน พอพี่ชินได้ยินก็ทำตาโตแล้วรีบเอากระเป๋าขึ้นมาค้นๆ พวกผมทุกคนมองพี่ชินกันหมดเลยครับ เว้นไอ้คุณ มันฟุบไปเรียบร้อย




“สเปเชี่ยลครับเพื่อนๆทุกคน รูปถ่ายตอนไปเที่ยว ราคากันเองผมขายให้ใบละสามร้อย”

พี่ชินล้วงรูปออกมา สิบกว่าใบครับ แต่ด้านที่มีรูปพี่ชินหันเข้าหาตัวเอง พอพวกผมได้ยินก็ร้องโห่กัน รุปเหี้ยอะไรสามร้อย=_=! เอาแค่เมมโมรี่ของกล้องมาก็พอแล้ว


-----------------
ต่อด้านล่างครับ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย อัพการ์ตูน แฮปธัญ(คั่นเวลา) (หน้า 5)[4/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 07-10-2012 20:00:05


“ขูดเลือดขูเนื้อนะมึง กูไม่เอาสักรูป!!มีควายที่ไหนมันบ้าซื้อรูปใบละสามร้อยวะ มึงแค่เอาเมมมาก็พอ”พี่พีชพูดครับ พี่ธัญกับพี่ย้งพยักหน้าเห็นด้วยอย่างยิ่ง




“หึหึ รูปพวกนี้ผมใช้กล้องราคาสองแสนปลายๆบวกกับพรสวรรค์ในการถ่ายรูปเชียวนะครับ ไม่อยากได้กันหรือ ซื้อตอนนี้แถมลายเซ็นให้เลยเอ้า”




“กู ไม่ ซื้อ!!”พี่ธัญ พี่พีช พี่ย้ง ประสานเสียงกันอย่างพร้อมเพรียง พอเห็นแบบนั้น พี่ชินเลยค่อยๆหันรูปมาทางพวกผมช้าๆพร้อมซาวด์แทร็คที่พี่ชินทำขึ้นเองเพื่อนความตื่นเต้น  แล้วพอหันมารูปพวกนั้น…..





รูปผม รูปไอ้คุณ รูปพี่แฮป…..แอบถ่าย!!!!!!!!! พี่ชินแม่งแอบถ่ายตอนไหนวะ  พอเห็นรูป พวกผมสี่คนก็หันไปมองพี่ชินเป็นตาเดียว

ไอ้คนถือรูปมันก็ยิ้มอย่างมีชัย  ในนั้นมีรูปผมนี่นอนเล่นบนเปล รูปผมที่นั่งมองไปข้างหน้าแล้วหัวเราะ รูปผมที่นั่งคุยกับไอ้คุณ  มีรูปไอ้คุณที่ถอดเสื้อ รูปไอ้คุณที่กำลังกัดไม้บาบีคิว  รูปพี่แฮปที่เหมือนกำลังมองหาอะไรบางอย่าง  แต่ละรูปถ่ายได้สวยแถมได้อารมณ์สุดๆด้วยครับ พอไอ้พี่พีชจะยื่นมือไปจับพี่ชินก็รีบเก็บรูปไว้ทันที



“เปลี่ยนใจหรือยังครับ?”พี่ชินมองพี่พีชแล้วยิ้ม





………………….






………..






“…….กูเหมาซื้อรูปไอ้กันต์…”=[]=!!!!เฮ้ย!!!มึงเอาจริงดิไอ้พี่พีช!!!




“เอาเงินมาก่อน ”พี่ชินบอกแล้วเบมือมาตรงหน้าพี่พีช  แฟนผมแม่งพักนี้มันดุเพี้ยนๆนะ=[]=!!  ผมเงียบมองมัน




“เท่าไหร่ว่ามา”




“พันสอง!”




“เอาไป!!!สองพัน ขยายภาพที่มันหัวเราะให้กูด้วย” มึงบ้าไปแล้ว=[]=!!! พูดจบมันก็ยื่นแบ้งค์พันสองใบให้พี่ชินทันทีครับ




“เฮ้ย พี่พีช!!!!!” ผมดึงเสื้อมัน แต่มันไม่สนใจเลยครับ มันเอารูปผมจากพี่ชินมาแล้วมันก็นั่งมองนั่งยิ้ม เอาถูแก้มด้วย ………..มึงเป็นใครวะเนี่ย=_=!!!!!




“แล้ว พวกมึงสองตัวล่ะว่าไง” พี่ชินหันไปหาพี่ย้งกับพี่ธัญครับ ทั้งสองคนยังยืนกรานคำเดิมว่าไม่ซื้อ

มีแต่ไอ้เหี้ยพี่พีชนี่แหละที่แม่งเพี้ยนสุดๆ=_=! พอซื้อเสร็จพวกผมก้แยกย้ายกันครับ ตามมคาดคือพี่ย้งต้องแบกไอ้คุณขึ้นรถของตัวเอง แล้วฝากรถไอ้คุณไว้ที่นี่ก่อน


ส่วนพี่ธัญ เมื่อกี้แว๊บๆเหมือนมีหนุ่มใส่ชุดกาวน์ขับBMมารับ ผมกับไอ้พี่พีชก็เดินไปที่จอดรถ เห็นพี่ชินยืนคุยกับพี่ย้งอยู่ พวกผมสองคนก็หลบแล้วแอบฟังตามสัญชาตญาณ





“เฮ้ย ไอ้ชิน”




“มีอะไร ย้ง”




“เอ่อ……..”





“มีอะไรรีบๆพูดมาสิวะ กูจะรีบไปขยายรูปไอ้กันต์ให้ไอ้พีช”




“….เอ่อ…………รูปน่ะ…..กูขอซื้อ….” จบคำพูดพี่ย้งผมกับพี่พีชหันหน้ามองกัน…..





“อะไรกัน อะไรกัน แค่นี้เอง เอ้า เอารูปไหนล่ะมึง กูขายให้มึงแค่ 250”





“เหี้ยชิน ทีกูขายให้สามร้อย เจอกันคราวหน้ามึงตายแน่…”พี่พีชพึมพัมอยู่ด้านหลังผมครับ




“รูปไอ้คุณน่ะ…กู..เหมาเหมือนกัน เอ้าเงินไม่ต้องทอนนะ กูไปล่ะ เดียวต้องไปส่งมันทีบ้าน”พี่ชินยื่นรูปให้ พี่ย้งก็รีบดึงออกมาจากมือแล้วยัดเงินใส่มือพี่ชิน ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในรถแล้วขับรถออกไป





“ขอบใจๆ เฮงๆๆๆ เฮงวุ้ยกูวันนี้” พี่ชินเอาเงินมาพัดแล้วโบกมือให้รถพี่ย้งครับ พอพี่ชินจะเปิดประตูรถมือถือของพี่แกก็ดัง




  “ ว่าไงไอ้ธัญ หืม?รูปไอ้ปี้? มึงจะเอาเองเหรอ  ไม่ต้องมาอ้างเลยว่าไอ้ปี้อยากได้ กูรู้ว่ามึงนั่นแหละที่อยาก เออๆ เดียวพรุ่งนี้กูเอาไปให้ ” พอวางสายพี่ชินก็ส่ายหัวแล้วหัวเราะคนเดียว ก่อนที่จะขึ้นรถแล้วขับออกไป ผมกับพี่พีชที่หลบอยู่ก็ออกมา





“ป่ะกันต์ กลับบ้าน ^__^”ไอ้พี่พีชจับมือผมแล้วยิ้มกว้าง  ผมก็ยิ้มแล้วจับมือตอบมัน บางทีตอนนี้คงเป็น ฤดูแห่งความรักล่ะมั้งง ฮ่ะๆๆๆๆ









TBC.




-------------------------------------------------







หมักและดอง ขอโทษครับTwT/

เริ่มรู้สึกว่ามันชักจะยาวเกินไปแล้วนะ=[]=! ไม่เคยเขียนอะไรที่มันยาวแบบนี้มาก่อนเลย=_=!  แต่ถึงยังไงก็ ติดตามกันต่อไปด้วยนะครับ
ขอบคุณครับผม!


(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/only.jpg)


หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 07-10-2012 20:29:18
จะหมักและดองยังไง แต่มาต่อทียาววววว ได้ใจแบบนี้
O.K. ใช่เลย  ยอดเยี่ยมจริงๆๆๆ

ไม่คิดว่าพี่ชินจะเล่นกันเองน่ะระหว่างเพื่อนฝูง
ไม่ค่ากำไรเกินควรไปหน่อยเหรอคร๊าบบบบ
รูปละ 300 บาท  (อ๋อ ยังมีน้ำใจเล็กน้อยกะพี่ย้งน่ะ 250)
ทำไปได้ พี่ย้งกะพี่ธัญ  แรกๆ ทำเก๊กซะ
ไม่เหมือน สุดหล่อ (ซาดิสต์เล็กน้อย) พี่พีช จริงใจซะะะะ
อย่างนี้น้องกันต์ ไม่รักได้ไง จริงป๊ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: p_a_n ที่ 07-10-2012 20:39:47
อ๊ายย ดีใจ มาต่อแล้ว รออ่านอยู่ตลอดนะคะ ชอบมากค่ะ ตอนนี้พี่พีชน่ารักจังเลย อิอิ สวีทบ้างก็เป็นเนอะ:))
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 07-10-2012 21:14:09
ยาวจุใจเชียวค่ะตอนนี้ชอบๆ
ฮาพี่ปี้ตอนหลุดเมาทุกที 5555 ท่าทางจะเกลียมัวนะพี่เอ้ย
แต่พอเมาละตัวใครตัวมัน 555 พลัดกันๆ
พี่ย้ง ทำเป็น ขรึม โถ่เอ้ย  :z2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: mach201 ที่ 07-10-2012 21:25:40
พี่ย้ง นึกว่าจะลุ้นไม่ขึ้นซะแล้ว
มีการมาแอบซื้อ ไม่รอดมือคุณแน่แล้ว 555
พี่พีชเสมอต้นเสมอปลาย คลั่งแฟนยังไงก็อย่างนั้น555+
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: fastation ที่ 09-10-2012 20:14:49
แหม ย้งแน่ใจนะว่าแค่ทำดีกับคุณเหมือนคนทั่วไปเฉยๆน่ะ
ส่วนธัญซึนนะเรา
รออ่านตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: pantanakan ที่ 09-10-2012 20:48:41
ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆน่ารักแบบนี้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: lunar ที่ 10-10-2012 08:35:02
ชอบเรื่องนี้มาก ชอบตัวละครทุกตัวแต่รักน้องกันต์เป็นพิเศษ
อ่านเรื่องนี้แล้วอารมณ์ดี มีความสุข อ่านไป ยิ้มไป

ขอบคุณ คุณ Heenimz มากเลยนะคะที่นำความสุขผ่านตัวอักษรมาให้

 :pig4:


 
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: อยากกินไข่พะโล้ โปะ ที่ 11-10-2012 00:23:24
ในที่สุด....' 
(-⌣-)หึหึ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: luna ที่ 11-10-2012 21:22:22
มาต่อแล้ว
แต่ละคู่น่ารักมาก  หุๆ 
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 11-10-2012 21:52:38
พี่พีชเสมอต้นเสมอปลาย คลั่งแฟนยังไงก็อย่างนั้น555+
ชอบประโยคที่ว่า'คลั่งแฟนยังไงก็อย่างนั้น'ของคอมเม้นต์คุณ mach201 มากอ่ะ
ใช่เลยๆ พี่พีชแกเป็นประเภทคลั่งแฟนหลงแฟนจริงๆ ซึ่งนั่นเราชอบมากกกกก
แหม ตอนนี้แต่ละคู่ดูมีความหวังขึ้นมามากขึ้นแล้ว เห็นแววจะได้สมหวังกันเร็วๆนี้แหละเนอะ เหอๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 18-10-2012 18:28:22
ก่อนอื่นต้องขอโทษคนเขียนก่อนเลยค่ะ
ที่ไม่ได้เม้นท์ก่อนหน้านี้แล้วมาเม้นท์ทีเดียว
ตามอ่านอยู่นานมากกว่าจะถึงล่าสุดนี่ :เฮ้อ:
ยาวก็ยาวนะแต่ก็อ่านเพลินไปเลยเหมือนกัน
ชอบตัวละครทุกคนเลย อ่านแล้วฮาดี
ความรักเริ่มจากเป็นพี่เป็นน้องและเป็นเพื่อน
ค่อยๆพัฒนาให้เป็นรูปเป็นร่าง ศึกษากันไป
คู่หลักโดยเฉพาะพระเอกไม่ต้องพูดถึง รักกันเวอร์ :m1:
แอบกรี๊ดสองคู่รอง น่ารักน่าจิ้นจริง :m3:
จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:

หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 28-10-2012 22:51:08
กรี๊ดกรีดร้อง นึกว่าน้องคุณจะผิดหวังอีกรอบ เย้

สนุกมากค่ะ ดันๆ รอตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 29-10-2012 20:06:26
 

ตอนที่ 26



เปิดเทอมใหม่ ทุกอย่างเหมือนเดิมครับ…..จะมีก็แต่เพื่อนของผมที่ชักจะแรดเข้าทุกวันๆ ดูมันสิครับ ไอ้คุณ…นั่งเกาะพี่ย้งอยู่ข้างๆ

“พี่ย้ง ลองกินดูสิ ขนมปังรสใหม่ คุณไปซื้อมาเหลืออันสุดท้ายเลยนะ” ไอ้คุณพูดแล้วยื่นขนมให้พี่ย้ง ส่วนพี่ย้งก็กัดขนมไปคำนึงครับ




“หืม? งั่บ!!! อืมมมมมม อร่อยดีนี่ วันหลังซื้อมาฝากพี่บ้างนะ”




“โอ้ยยย กันต์ กูไม่ไหวแล้ว ครูแม่งสั่งงานอะไรก็ไม่รู้  พี่พีชทำให้โชหน่อยได้ป่าว ค่าจ้าง โชจะให้พี่พีชยืมไอ้กันต์ของโชวันนึง”




“เดี๊ยะๆ มันเป็นของกู อย่ามามั่ว เปิดเทอมก็กวนส้นตีนกูเลย งานของมึงก็ทำเอง” พี่พีชพูดแล้วทำท่าจะเอาสมุดฟาดหัวมัน




“ใจร้ายหวะแม่ง  พี่ชินก็ได้ครับ ผมจ้างห้าร้อย”ไอ้โชหันไปหาพี่ชินพร้อมข้อเสนอ




“งานมึงส่งวันไหนว่ามาเลย เดียวกูทำให้”

แม่ง=_=! ตอบรับอย่างไวเลยครับ วันนี้มีพวกผมแค่นี้ครับ ไอ้ทอมกับไอ้เต้ติดถ่ายหนังของคณะ  ทำไมไอ้คุณไม่ได้ไปถ่ายกับเขาทั้งๆที่หล่อน่ะเหรอ =_=! พี่ปั่นไม่เอาบทให้มันครับ แต่เอาไปให้ไอ้ทอมกับไอ้เต้แทน

แต่ไอ้คุณด้อนท์แคร์เพราะมันบอกว่า กูจะได้มีเวลามาจีบพี่ย้ง  เยี่ยมจริงๆ ถ้ามันมีความสามารถในการวาดรูป มันคงย้ายคณะมาแล้วล่ะ


“ว่าไงนะ!!!! เหี้ย มึงจะมาทำไม!! กลับไปเลย!!!! ไม่ต้องมา!! ไปเรียนเลยไป๊!!!!” อีกฝั่งเป็นพี่ธัญที่คุยมือถือเสียงดังมาสักพักแล้วครับ  แต่ทุกคนไม่ได้สนใจ




“พี่ย้ง….วันนี้รถคุณยางแบน พี่มารับคุณที่คณะได้ไหม” เสียงอ้อน วอนตีนผมอีกแล้วครับ เพื่อนใครวะแม่ง




“พี่เป็นคนขับรถประจำตัวของมึงหรือไง…….แล้วมึงเลิกกี่โมง” ไอ้คนนี้ก็ทำเป็นบ่น แต่เสือกยอมมันตลอด เดียวมันก็ได้ใจหรอก=[]=!




“เดียวผมโทรหาแล้วกันนะ ขอบคุณพี่ย้งมากนะครับ ”

พูดจบพี่ย้งก็พยักหน้า  พวกผมก็นั่งกินข้าว กินขนมกันต่อ ไอ้โชมันก็กวนตลอด มาตักเอาเนื้อในจานของผมไป พอไอ้พี่พีชเห็น พี่พีชก็รีบตีมือมันแล้วตักเนื้อคืนมาให้ผม




“มึงจะไปแย่งมันมาทำไม ให้มันได้กินบ้าง เผื่อมันจะสูงขึ้น”




“ไอ้เหี้ยพี่พีช=[]=!!!!!!!”




“อะไร? กินๆไปเลยกันต์ ขนาดกูให้มึงกินนมทุกวัน ความสูงแม่งไม่ขยับเลยสักมิล ไปหาหมอไหม?”



“ไม่ไปโว้ยยยยย!!!=[]=!!!”อารมณ์เสียตั้งแต่เปิดเทอมเลยวุ้ยกู= =




“ธัญ!!!!!!!! มีคนมาหามึง”

ขณะที่พวกผมกำลังกินข้าวกันอยู่ ก็มีคนเรียกพี่ธัญครับ พอหันไปห็เห็นบุรุษหนุ่มในชุดกาวน์  ทุกคนในโรงอาหารหันไปมองอย่างพร้อมเพรียง อาจเป็นเพราะไม่คุ้นหน้าคุ้นตา แต่ไอ้พี่ธัญนี่ หันไปเจอแล้วสำลักเลยครับ




“มะ  มึงมาทำไม!! บอกว่าไม่ต้องมาไง!!!!!”พี่ธัญลุกขึ้นชี้หน้าพี่แฮปครับ ทุกคนในโรงอาหารเลยหันมามองพี่ธัญ




“ตะ..แต่ยังไงผมก็มาแล้ว สวัสดีครับทุกคน” พี่แฮปเดินมาหาพวกผมแล้วทักทาย พี่ชินรู้หน้าที่มากครับ ลุกออกจากเก้าอี้แล้วให้พี่แฮปไปนั่งแทนเพราะข้างๆเป็นพี่ธัญ




“แฮปมึงไม่มีเรียนหรือไง” พี่ย้งถามครับ




“ไม่มีครับ วันนี้ผมว่าง^^”




“แล้วมึงใส่ชุดกาวน์มาทำไม กลัวคนไม่รู้ว่าเป็นว่าที่หมอเหรอมึง= =!”พี่พีชถามบ้างครับ




“อ๊ะ อ้อ ผมใส่จนชินน่ะครับ ดูดีไหมครับคุณธัญ^^” พี่แฮปหันไปหาพี่ธัญแล้วถาม




“ดูดีเหี้ยอะไรล่ะ เห็นจนชินแล้ว” พี่ธัญมองแบบเซ็งๆแล้วผลักพี่แฮปออกครับ




“แน้~~~~~~~เห็นจนชินนนน” พี่ย้ง พี่พีช พี่ชิน แล้วก็ผม? ประสานเสียงกวนๆพร้อมกันครับ มีแต่ไอ้คุณที่ทำหน้างงๆอยู่




“แน้อะไรของพวกมึง!! แฮป กลับไปก่อนไป เดียวกูก็จะไปเรียนแล้ว”พี่ธัญทำท่าอ่อนลงหน่อยๆแล้วันพี่แฮปออกไปอีกครั้งครับ




“เอ….เรียกว่าแฮปเฉยๆด้วยแหละพวกเรา”พี่ชินพูดแซวครับ




“เมื่อก่อนเรียกว่า ไอ้ปี้แท้ๆ”ไอ้พี่พีชพูดเสริม




“ความรักก็เป็นแบบนี้แหละ”ปิดท้ายด้วยพี่ย้ง




“รักพ่องมึงสิเชี่ยย้ง!!!!!! ไอ้ปี้!!มึงกลับไปเลย!!”




“อะ..อะไรกันครับ เมื่อกี้ยังเรียกผมว่าแฮปอยู่เลย…”




“พี่ธัญคงเขินน่ะพี่แฮป ใช่ม๊า~” ผมบอกพี่แฮปแล้วเหล่มองพี่ธัญ




“หุบปากหมาๆของมึงเลยนะไอ้กันต์!!!!=[]=!!! ” ตามคาด หันมาชี้หน้าผมแล้วครับ พี่ธัญแม่งดูลนสุดๆอ่ะ ก่อนจะตายผมเลยรีบหุบปากแล้วหันไปนั่งกินขนมกับไอ้คุณแทน




“ไป ปี้ มึงกลับไปก่อน พวกกูมีเรียน” พี่ธัญพูดแล้วดันพี่แฮปออกอีกครับ จะรีบไล่พี่เขาไปไหนวะ




“…..โอเคครับ…ถ้าไม่อยากเจอผม ผมก็จะไม่มาอีก ขอโทษนะครับที่มารบกวน  ไปนะครับทุกคน^^”พี่แฮปพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ผมก็แอบสงสารเหมือนกัน  พูดจบพี่แฮปก็ลุกขึ้นโบกมือให้พวกผมแล้วเดินไป










“แฮป!!!!!!!!!!!!!!!!”พอพี่แฮปเดินไปได้สักพักพี่ธัญก็ตะโกนเรียก  พี่แฮปก็หันหน้ามาครับ




“มารับกูด้วย!!!!!!”

พอพี่ธัญพูดจบเท่านั้นแหละ พี่แฮปยิ้มกว้างแล้วตะโกนกลับมาว่า ครับผม!

พวกผมก็โห่แซวกันสนุกสนานเรียกความสนใจจากทุกคนในโรงอาหารครับ โห่ไปไม่เท่าไหร่พี่ธัญก็เขกกบาลผมกับไอ้โช หาว่าพวกผมล้อเลียนผู้ใหญ่T^T ไอ้พี่พีชนอกจากจะไม่ช่วยแล้วยังสมน้ำหน้าผมด้วยครับ




“เฮ้ย ไปแล้วนะ คุณเริ่มเรียนแล้ว  ไปนะพวกมึง ไปนะครับพี่ๆ  พี่ย้งอย่าลืมมารับผมนะ!!”

ไอ้คุณดูนาฬิกาแล้วลุกพรวดออกจากโต๊ะ บอกลาผมแล้วก็พวกพี่พีช แต่มันก็ยังไม่ลืมที่จะบอกให้ว่าทีสามี?ของมันให้มารับหลังเลิกเรียน พอพูดจบมันก็วิ่งออกไปเลยครับ

พวกผมที่เหลือเลยแยกย้ายกันไปเรียน  ก่อนไปไอ้พี่พีชบอกให้รอกลับพร้อมพี่ย้งเพราะรถมันโทรให้เขามาเอาไปเชคที่ศูนย์ครับ


“พี่พีชก็กลับพร้อมพี่ย้งแล้วกัน เดียวคนของผม ผมไปส่งเองได้”

ไม่วายไอ้โชพูดกวนไอ้พี่พีชที่กำลังหันหลังเดินออกจากโรงอาหาร พอมันได้ยินก็หันควับกลับมาแล้วเตะไอ้โชจนเซไปชนกับโต๊ะกินข้าว



“โอ้ย!!! เจ็บนะพี่พีช คนเค้าล้อเล่น ซีเรียสไปได้”




“ล้อเหี้ยอะไรล่ะ ถ้ากูยอมมึงก็ทำจริงๆ”


“แน่น๊อนนนนนนน มีโอกาสนี่นา”




“กันต์!!!มึงนั่งห่างๆมันเลยนะ!!!!!” พี่พีชชี้หน้าบอกผม เอิ่ม ให้นั่งห่างๆมันกูก็หลายเป็นมนุษย์ผู้โดดเดี่ยวสิ=[]=!




“ไอ้พีชมึงนี่ ขอครูลงไปเรียนปีหนึ่งกับมันเลยดีไหม”




“ได้ก็ดีสิเหี้ยชิน  ไอ้กันต์ เข้าใจไหมที่บอก!!”




“วุ้ย  เออๆ ไปเหอะโช” ผมรับปากมันแล้วเดินหันหลังไปกับไอ้โช ไม่วายได้ยินเสียงตะโกนไล่หลังมา




‘ไอ้โช มึงห้ามเข้าใกล้มันในรัสมีสองเมตร!!!!!!!!!!!!!’


โว้ย=[]=!!!!!!เกินไปแล้วมึงไอ้พี่พีช!!!!






-------------------------------------------






ขณะนี้พวกเรายืนหล่อกันอยู่ที่ หน้าตึกคณะนิเทศน์……….สาวๆผ่านไปผ่านมามองแล้วชี้และซุบซิบๆกันใหญ่เลยครับ


“แกนั่นพี่พีช กับพี่ย้งถาปัตย์ใช่ไหมวะ”




“กรี๊ดด นักร้องนำกับมือกีต้าร์วงเอฟ4นี่นา”




“ไปถ่ายรูปให้กูหน่อย พี่ย้งกับพี่พีช”


……………………………..ประเด็นคือกูก็ยืนอยู่ตรงนี้นะ ไหงมีแต่ชื่อไอ้พี่พีชกับพี่ย้งวะ แถมกูยืนตรงกลางระหว่างสองคนนี้ด้วย ไม่สังเกตุเห็นเหรอ=[]=!!!!!

ยืนไปสักพัก ไอ้คุณส่งข้อความมาบอกว่า อีก 15 นาที รอแปปนึง  พวกผมเลยหาที่นั่งกันครับ นั่งไปตูดยังไม่ทันอุ่น อริเก่าของไอ้คุณก็โผล่มา


“อ้าววว ย้งนี่นา มารอสาวที่ไหนคะเนี่ย!” เสียงหวานๆมาพร้อมกับหน้าอกโตๆใบหน้าสวยๆของพี่ปั่น เธอเดินมาเมินผมกับพี่พีชแล้วตรงไปหาพี่ย้งที่นั่งตรงข้ามพี่พีชกับผม




“……สวัสดีครับ ไม่เจอกันนานเลย^^”พี่ย้งยิ้มทักทายตามปกติ ส่วนไอ้พี่พีชไม่สนใจเอามือถือออกมากดเล่นเกมจึกๆๆ ผมเองก็ล้วงหาหนังสือมาอ่านครับ




“คะ ก็ไม่เจอตั้งแต่วันที่ไปเที่ยวแหละเนอะ  คืนก่อนนู้นปั่นไปดูย้งร้องเพลงด้วยนะ ร้องเพราะมากเลย^^” พี่พีชของผมก็ร้องเพราะเหมือนกันแหละ




“ขอบคุณครับ คราวหน้าจะแต่งเพลงยังไงก็ลองตามไปฟังดูนะ”

พี่ย้งเป็นประเภทที่ บางครั้งก็ดูออกว่าคิดอะไรอยู่ บางครั้งก็ดูไม่ออก บางครั้งก็รั่วๆ บางครั้งก็ขรึมๆ  อ่านใจไม่ออกเลยครับผู้ชายคนนี้




“ตามแน่นอนคะ ปั่นเป็นแฟนคลับย้งนี่นา ว่าแต่เอฟโฟร์เนี่ย ย่อมาจากอะไรเหรอคะ ใช่ ฟลาวเวอร์โฟร์หรือเปล่า”




“ฟัค!!!!!!!!โฟร์ ต่างหากครับ^^”

 พรู้ด=[]=!! พอคำว่า ฟัค ออกจากปากพี่ย้งผมก็เงยหน้าขึ้นมามอง พี่เขาพูดแล้วยิ้มหันหน้าไปทางพี่ปั่นครับ พี่มันทำหน้าเสียหน่อยๆแต่ก็กลับมาหัวเราะ ตอนที่พี่ย้งพูดผมได้ยินเสียงจากไอ้พี่พีชพูดเบาๆว่า Good Jop!




“ย้งเนี่ยเป็นคนตลกดีนะ ^^ แล้วว่าแต่สาวผู้โชคดีที่ย้งมารอเนี่ยเป็นใครกันนะ”








“พี่ย้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง” พูดไม่ทันไร สาวที่ว่ามันก็วิ่งมาโน่นแล้วครับ วิ่งหน้าตั้ง โบกมือมาแต่ไกล  พี่ปั่นเห็นปุ๊บตาโตเลย




“ช้านะมึง ให้พวกกูรอตั้งนาน”พี่พีชเงยหน้าขึ้นพูดกับไอ้คุณที่วิ่งมาหยุดที่โต๊ะครับ




“อาจารย์ปล่อยเลทอ่ะพี่พีช ขอโทษครับ”ไอ้คุณยกมือไหว้พี่พีชแล้วมันก็หันไปหาพี่ย้ง พอเห็นพี่ปั่นยืนอยู่มันก็ชะงักไปแปปนึงครับ




“สวัสดีครับพี่ปั่น ขอโทษครับ ขอทางหน่อย” ไอ้คุณยกมือไหว้แล้วเดินเข้าไปนั่งข้างๆพี่ย้งครับ มือมันเกาะแขนพี่ย้งทันทีที่นั่งลง




“มาช้าแล้วมึงมานั่งเกาะพี่ทำไมเนี่ยคุณ” พี่ย้งมองมันงงๆ




“คิดถึงอ่ะ!!!!”ไอ้คุณพูดแล้วแอบเหล่ไปหาพี่ปั่นครับ นี่มึง….จงใจใช่ไหม=[]=!




“ที่ย้งมารอเนี่ยน้องคุณเหรอคะ” พี่ปั่นถาม แอบเห็นพี่แกกำมือแน่น กัดฟันกรอดๆ




“คร๊าบ พี่ย้งมารอคุณเองแหละ คุณบอกให้พี่ย้งมารับนี่นา เนอะพี่ย้ง!!!” อ๊ากกกกกกกอยากเอาตีนยันหน้าเพื่อนครับ กระแดะ!!!!!!!!!!!!




“เออ  เรียนหนักไหมเนี่ยมึง” พี่ย้งหันไปยิ้มแล้วถามมัน




“หนักแค่ไหน แค่เห็นหน้าพี่ย้งผมก็หายเหนื่อยแล้วครับบ” พูดไม่พอ มันซบไหล่พี่ย้งด้วยครับ เพื่อนก็เพื่อนเถอะ แต่มึงน่าหมั่นใส้ไปไหม เหี้ย ทำตัวสาวกว่ากูสุดๆเลยมึง




“เพื่อนมึงอาการหนักนะกันต์”ไอ้พี่พีชที่นั่งเงียบมานานกระซิบพูดกับผม




“มากกกกก”ผมกระซิบตอบมัน พลางแอบมองพี่ปั่นที่ยืนมองกัดฟัน



“ป่ะ กลับกันเถอะ กูหิวแล้ว” พี่ย้งหันมาหาพวกผม  ผมกับไอ้พี่พีชก็พยักหน้าแล้วลุกขึ้น




“กลับก่อนนะครับ ไว้เจอกันใหม่”พี่ย้งลุกขึ้นแล้วหันไปพูดกับพี่ปั่น ก่อนจะเดินออกมา




“ไปก่อนนะคร๊าบ~~”ไอ้คุณลุกขึ้นโบกมือให้พี่ปั่นครับ แล้วมันก็เดินไปเกาะแขนพี่ย้ง ผมกับพี่พีชที่ยังยืนอยู่ที่เดิมแอบหันไปมองพี่ปั่นครับ  พอมองได้แปปนึงพี่ปั่นก็หันมาหาพวกผมสองคน




“มองอะไรวะ คู่เกย์!!!!”




“หึ…มองผู้หญิง!ที่ผู้ชายดีดี!เขาไม่เอาไปทำพันธุ์ไง ...อีชะนีเผือก…” ป่ะกันต์ไปกันเถอะ” ไอ้พี่พีชพูดจบก็จับมือผมแล้วลากผมออกจากตรงนั้น  เดินมาไกลแล้วยังได้ยินเสียงกรี๊ดๆของพี่ปั่นอยู่เลยครับ พี่พีชบางทีมึงก็ตรงไปนะ




“พี่พีชแม่ง….พูดแบบนั้นกับผู้หญิงได้ไง” ระหว่างที่เดินไปที่รถผมก็พูดกับมัน




“แล้วมึงสะใจไหมล่ะ?”




“มากกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผู้หญิงดีดีไม่มี ผู้ชายดีดีอย่างเราเลยมาเอากันแทนไงเนอะพี่”




“ดีตายล่ะมึงน่ะ! มาเร็ว ขาสั้น!” ขาสั้นแต่อย่าวอื่นยาวนะ แอร๊ยยยย  อยากพูดแต่เขิน ฮ่าๆ พอถึงรถพี่ย้งกับไอ้คุณก็นั่งรออยู่ข้างในแล้วครับ




“พีช มึงเอาน้ำกรดสาดปั่นเหรอวะ กรี๊ดลั่นได้ยินทั้งมหาลัย” พี่ย้งถามทันทีที่พวกผมเข้าไปนั่งในรถ




“ไม่ใช่ครับพี่ย้ง พี่พีชสาดน้ำลายใส่ ฮ่าๆ”




“เบาๆ ที่จริงกูอยากบอกว่า หน้าแม่งเหี้ยกว่าไอ้กันต์อีก”อืม….มึงชมรึด่ากูทางอ้อม=_=




“ต้องขอบคุณพี่เขานะครับ ที่ทำให้ผมได้เจอกับพี่ย้ง”ไอ้คุณพูดแล้วส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้พี่ย้งครับ พอสบตาพี่ย้งก็หันหน้าหนี เขินล่ะเซ่!!!




“กูว่ามึงต้องขอบคุณไอ้กันต์มากกว่าไหม ฮ่าๆๆ”

พี่พีชพูดแล้วยื่นมือไปผลักหัวไอ้คุณ พี่ย้งก็หัวเราะ แล้วขับรถออกจากคณะไปครับ พี่พีชกับพี่ย้งเปิดกระจกรับลมข้างนอก แล้วแหกปากร้องเพลงกันยู่สองคน

จอดรอสัญญาณไฟพวกมันก็ร้อง …….คิดว่าอยู่ที่ชายทะเลกันเหรอวะ คนมองเยอะแยะ กูอาย=[]=!!  ผมหันหน้าไปอีกทางเห็นสายตาของคนจ้องมาที่รถพวกผม ผมก็รีบฟุบลงที่ตักไอ้พี่พีช ไอ้คุณนี่คึกเลยครับ มันลดกระจกลงแล้วแหกปากร้องเพลงไปกับพวกพี่ย้งด้วย=[]=!




“กันต์ จะมาเอาใจพี่อะไรตอนนี้ อยากนอนตักไว้ถึงบ้านก่อนสิครับ”ไอ้พี่พีชไมม่พูดเปล่า ก้มลงมาหอมแก้มผม

ไอ้บ้าไอ้หน้าปั๊กเพื่อนนั่งหัวโด่อยู่ทำเอี้ยอะไรเนี่ย=[]=! พอมันหอมผมก็ดีดตัวลุกขึ้นมาทำให้หัวผมกระแทกคางมันไปเต็มๆทีนึง หึหึ เจ็บไหมล่ะมึง…….กูก็เจ็บเหมือนกันT^T




“โอ้ยยย ไอ้กันต์!!ลุกพรวดขึ้นมาทำไม กัดลิ้นตัวเองเลยกู”




“สมน้ำหน้า ทำอะไรไม่รู้จักกกาลเทสะ”ผมบ่นให้มันที่แลบลิ้นออกมาแล้วยกมือถือขึ้นมาส่องดูลิ้นตัวเอง




“พวกมึงนี่ อยู่บ้านด้วยกันไม่ตีกันตายเหรอวะ”พี่ย้งถาม




“พี่ย้ง แวะร้านขายอาวุทแล้วซื้อไปไว้บ้านไอ้กันต์กับพี่พีชหน่อยไหม”ไอ้คุณเสริม=_=! ไม่ต้องมีอาวุทพวกกูก็ฆ่ากันได้




“พอเลยพวกมึง กูกับมันรักกันดี!! นี่เป็นวิธีแสดงความรักของพวกกูสองคน พวกมึงไม่เข้าใจหรอก”




“เหรอออออออออออออออ” ผมไอ้คุณพี่ย้ง ประสานเสียงโดยไม่ได้นัดหมายทันทีที่ไอ้พีพี่ชพูดจบ




“ใครมันชอบความรุนแรงวะ มีแฟนเขาก็อยากให้แฟนทำตัวดีดี พูดเพราะๆ น่ารักๆ กันทั้งนั้นแหละ!”ผมมองไอ้พี่พีชแล้วพูด




“ยังกับกูไม่อยากทำตัวดีดี น่ารักๆกับมึง  พอกูทำทีไรแม่งหาว่ากูโดนผีเข้า แล้วปากแบบมึงนี่สมควรให้กูพูดเพราะๆด้วยแล้วเหรอ?”

อืม….ที่มันพูดมาถูกทุกประการ  ก็ใครมันจะไปปรับตัวทันล่ะครับ!! จู่ๆบางวันพูดจาเพราะจนน่าขนลุก ผมไม่ชินนี่นา




“ปากแบบกันต์มันทำไมวะหะ? รับไม่ได้หรือไง แต่กันต์ว่าพี่สมควรชินได้แล้วนะ”




“เออ เพราะกูชินนี่แหละ ถึงอยู่กับมึงมาได้จนทุกวันนี้=_=!” พี่พีชพูดแล้วยื่นมือมาผลักหัวผมชนกับกระจกรถ กูอยากจะบอกหลายทีแล้ว มึงอ่อนโยนกับกูได้ไหม=[]=!!!!!!!!!!!!!!!!!!




“พี่พีช ทำแบบนั้นเดียวมันสมองเสื่อมนะพี่ ยิ่งไม่ค่อยมีอยู่แล้วด้วยสมองมันอ่ะ”




“ไอ้เหี้ยคุณ=[]=!!!!  มีโว้ยยยยย”




“คนทีได้เกรดสองตลอดอย่างมึงน่ะนะ”




“โอเค กูยอมมึงแล้ว อย่าแฉอดีตที่เลวร้ายของกูเลย=_=”




“กูว่าตอนนี้มึงก็ยังเลวร้ายอยู่นะ หัดตั้งใจเรียนบ้างมึงน่ะ!”ไอ้พี่พีชบอกผม กะ ก็คนมันเรียนไม่รู้เรื่องนี่นา




“รู้แล้วน่า รู้แล้ววววว=3=!!” พอพวกผมทะเลาะกัน สองคนที่นั่งข้างหน้าก็หัวเราะชอบใจกัน =_=




“คุณให้ไปส่งที่บ้านเลยใช่ม่ะ?”พี่ย้งถามก่อนที่จะถึงซอยบ้านไอ้คุณ




“ครับพี่ย้ง เดียวคืนนี้ไปเจอกันที่บ้านไอ้กันต์ มารับคุณด้วยนะ” หือ=_=!?




“จะมาบ้านพวกกูทำไม?”ผมโผล่หน้าไปถามมัน




“เอ้า ก็ไปเล่นไง อยู่บ้านเฉยๆน่าเบื่อออก”




“พวกมึงนี่กะจะใช้บ้านพวกกูเป็นที่มั่วสุมใช่ไหม”พี่พีชหันไปถามพี่ย้งครับ




“ก็บ้านพวกกูมีผู้ใหญ่ กูก็เกรงใจ พวกมึงก็อยู่กันสองคนผัวเมีย ให้เพื่อนไปเล่นบ้างอะไรบ้าง”พี่ย้งบอกแล้วเลี้ยวเข้าซอยบ้านไอ้คุณ




“แค่เวลากูจะจู๋จี๋กับมันก็แทบไม่มี พวกมึงนี่ก็ยัง…”




“ทำไมวะ อยู่ด้วยกันตลอด กูว่าเวลาจู๋จี๋พวกมึงน่าจะเยอะนะ”พี่ย้งเบบรกจอดที่หน้าบ้านไอ้คุณ




“เยอะเหี้ยอะไรล่ะ พอถึงบ้านมันก็พุ่งเข้าหาเกมส์  เพราะมึงนั่นแหละไอ้คุณทำมันติดเกมส์”ไอ้พี่พีชพูดกับพี่ย้งแล้วสบัดหน้าไปหาไอ้คุณแล้วตบหัวมันไปทีนึง




“ขอบคุณครับพี่ย้ง”

ไอ้คุณขมวดคิ้วมองพี่พีชแล้วหันไปบอกพี่ย้งครับ พอมันลงจากรถ ไอ้พี่พีชก็ลงด้วยเพราะจะไปนั่งข้างพี่ย้ง แล้วพอไอ้พี่พีชนั่งบนเบาะ ปิดประตู ไอ้คุณก็มาเคาะกระจกด้านผม ผมก็ลดกระจกลง




“กูไม่แปลกใจเลยถ้ามึงจะสมองเสื่อม เพราะแม่งมีผัวซาดิสม์แบบนี้ เอะอะตบหัวตลอด ไปหาผัวใหม่เถอะ กูสงสาร”




“เหี้ยคุณ เดียวเถอะมึง!!!”พี่พีชชี้หน้าไอ้คุณครับ มันแลบลิ้นแล้วรีบวิ่งหนีเข้าบ้านไป พอมันคิดว่าพ้นระยะอันตรายมันก็ยืนโบกมือให้  รู้สึกขอบคุณมันที่สงสารจริงๆ=_=!




“ฮ่ะๆๆ ไอ้คุณพูดถูกนะพีช”




“ใช่ๆๆ ไอ้คุณพูดถูก”




“เออๆ กูแม่งไม่ดี ซาดิสม์ เลว เหี้ย ……….”ไอ้พี่พีชพูดแล้วค่อยๆหันมามองผมที่นั่งอยู่เบาะหลัง




“………..”










“………แล้วมึงรักกูไหมล่ะ?”





“เหี้ยพีช ฮ่าๆๆๆ เห็นพูดเสียงเศร้าๆ กูนึกว่ามึงงอน ว่าไงล่ะไอ้กันต์ ตอบมันให้ชื่นใจหน่อยดิ๊”พี่ย้งหัวเราะแล้วผลักหัวเพื่อน ผมนี่อายแทบอยากจะเอาหัวมุดลงไปใต้เบาะรถ




“อย่าเงียบ กูถามว่า รักกูไหม?” ไอ้พี่พีชมองผมที่นิ่งเงียบอยู่ จะให้กูพูดขอเวลาทำใจหน่อยไม่ได้เหรอวะ แม่ง มีคนอยู่ด้วยให้กูมาพูดอะไรเนี่ย!!





“……..ระ  รักครับ…. ”


อ๊ากกกกกกกกกกกก เหี้ยอายโว้ยยยย  ไอ้พี่พีชยิ้มแป้นแล้นเลยครับ ส่วนพี่ย้งแม่งบีบแตรแล้วหัวเราะไม่หยุดเลย

คอยดูนะ จะเอาคืนบ้าง…จะให้มันบอกรักกลางเชียงใหม่เลย!! แต่คิดว่ามันคงไม่มีความอายหรอก ผมว่าทำไมมีแต่ตัวผมล่ะมั้งที่จะอายแทนTwT




“กูเขินแทนเลยพวกมึง ฮ่าๆๆๆ สัดเอ้ย มดเจาะรถกูแล้ว กูยืมแฟนมึงสักวันได้ไหมพีช” พี่ย้งเหล่มองผมแล้วยิ้มขำขำ




“เชี่ยย้ง กูกับมึงได้ตัดขาดกันก็วันนี้แหละ!” ไอ้พี่พีชพูดเสียงดัง




“ดูๆ หวงๆๆ แค่นี้ให้กูก็ไมได้”




“คนอื่นมึงเอาไปเลย แต่คนนี้กูไม่ให้ กูรัก กูหวง”  พูดไม่พอ ดึงมือผมไปจูบ ไปหอม  ผมเลยรีบสะบัดมือออก




“คนอื่นที่ว่านี่ใคร??????” อย่าคิดนะว่า แค่มึงพูดผ่านๆแล้วกูจะไมได้ยิน แง่งงงงง=_=!




“เอาแล้วมึงพีช ฮ่าๆ พูดอะไรแม่งไม่คิดหน้าคิดหลัง เคลียกันเองกูไม่เกี่ยว กูมีหน้าที่ไปส่งพวกมึงที่บ้าน”
ผมไม่ได้ฟังที่พี่ย้งพูดเท่าไหร่ เพราะมัวจ้องไอ้พี่พีชอยู่




“มองอะไร? คิดเหรอว่าอย่างกูจะนอกใจมึง มึงนั่นแหละ!!ผู้ชายแม่งล้อมหน้าล้อมหลัง ตอนไปเที่ยวมีทอมมาจีบด้วย แถมอยู่มหาลัยก็เสือกอยู่กับไอ้โช  ระวังจะเผลอใจให้คนอื่น กูน่ะ รักเดียวใจเดียวมีแค่มึงไม่เคยอายด้วย มีแต่มึงที่แค่จะบอกว่าแฟนมึงคือกูมึงยังไม่กล้าเลย แล้วยังมีหน้ามาสงสัยกูอีก”

สัดเอ้ย นอกจากผมจะไม่ได้ด่ามันแล้ว มันยังหันมาด่าแถมเทศน์นาผมอีก ไม่เคยเอาชนะมันได้เลยจริงๆ




ต่อด้านล่างครับ
----------------------------
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 25 (หน้า 5)[7/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 29-10-2012 20:07:05
ต่อ
-------------------


“เซ็งว่ะ พี่ย้งไอ้พี่พีชไม่มีจุดอ่อนอะไรบ้างเหรอ” ผมเกาะเบาะแล้วโผล่หน้าไปถาม




“จุดอ่อนมันเหรอ…..ไม่รู้ว่ะกันต์  ลองถามมันดู” ขนาดพี่ย้งยังไม่รู้เลยครับ=_=!  ผมหันหน้าไปหามันที่จ้องผมไม่วางตา




“จุดอ่อนของพี่ ก็คือกันต์ไงครับ ที่รัก…”

ทันทีที่สบตามันที่จริงจัง มันก็พูดออกมาได้ง่ายๆเลยครับ
คำสุดท้ายเสียงมันพูดแผ่วๆฟังแล้วจั๊กจี๊หู อ๊ากกกกกกก มึงเล่นกูไปกี่ดอกแล้วเนี่ย=[]=!!! 




“มึงโดนแล้วไอ้กันต์!!! ฮ่าๆๆๆๆ” พี่ย้งหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังเลยครับ ส่วนผมนี่กลับไปนั่งเงียบๆที่เดิมดีกว่าT_T คุยกับมันแล้วหัวใจจะวาย เต้น ตึกตึกตึกตึกเลย


ในระหว่างที่ผมนั่งเงียบอยู่ด้านหลัง พี่พีชกับพี่ย้งก็คุยเรื่องเพลงที่จะร้องกันตอนไปทำงานพิเศษตามร้านเหล้าครับ ผ่านไปไม่เท่าไหร่ก็ถึงบ้านของพวกผม ไอ้พี่พีชพูดขอบคุณพี่ย้งแล้วลงจากรถ ผมก็ไหว้ขอบคุณพี่เขาแล้วตามลงมาเหมือนกันครับ




“เจอกันเย็นนี้นะพวกมึง อยากกินอะไรก็โทรมาเดียวกูซื้อเข้ามาเอง พวกไอ้ธัญเดียวกูโทรตามให้”




“เออๆ เดียวนึกออกแล้วจะโทรบอก ขับรถดีดีนะมึง”




“เออ  ไปล่ะ!”




“ขอบคุณอีกครั้งครับพี่ย้ง” ผมไหว้พี่เขาอีกรอบ พี่ย้งยิ้มแล้วแล้วก็ขับรถออกไป




“ป่ะ เข้าไปในบ้าน!!” ไอ้พี่พีชพูดแล้วเดินมากอดคอผมเข้าไปในบ้าน  พอเข้าไปข้างใน ผมก็โยนเป้ทิ้งไปที่โซฟาแล้วเปิดคอมทันที




“กูเพิ่งพูดเรื่องนี้ไปหยกๆ  ให้กูพาไปหาหมอไหมกันต์ หยุดแล้วมาทำรายงานซะ วันนี้มึงมีรายงานใช่ไหมไอ้โชส่งข้อความมาบอกกูเมื่อกี้ว่าเป็นงานเดี่ยว”




“พี่พีชทำให้หน่อยดิ แลกกับจูบทีนึง” ผมพูดแต่มือกดยิกๆๆๆ




“อย่าคิดว่าเอาปากเน่าๆของมึงมาล่อแล้วกูจะยอม เลิกเล่นแล้วทำรายงานเดียวนี้!!!!”

มันพูดเสียงดังแล้วดึงปลั๊กผมมออก แล้วจอของผมก็ดับวูบลง  เหมือนเดจาวูเลยครับ  แล้วนี่แฟนหรือพ่อวะเนี่ย!!!




“ออกมาจากคอม มานั่งตรงนี้ เดียวกูจะสอน รีบทำให้เสร็จก่อนพวกนั้นจะมา ”

ไอ้พี่พีชเดินมาจับแขนผมแล้วออกแรงดึง  ผมบ่นอุบอิบแล้วเดินตามมันไปนั่งที่พื้น  มันเอากระเป๋าผมมาเปิดแล้วค้นๆดู เจอขยะ ซองขนม ไม้จิ้มฟัน หมากฝรั่ง เศษกระดาษ  เท่านั้นแหละ มันโยนกระเป๋าผมทิ้งแล้วกุมขมับ




“ถ้ามึงจะซกมกขนาดนี้นะกันต์ กูปวดหัว=_=”




“เรียนถาปัตย์ มันก็ต้องแบบนี้สิครับ เซอร์ๆ อินดี้ๆ”




“ไอ้ลิงหน้าเหี้ย เซอร์กับซกมก มันไม่เหมือนกันโว้ย!” มันพูดแล้วถีบผมจนหงายหลัง รุนแรงตลอดด




“ไม่เหมือนก็ไม่เหมือน!!! แล้วทำไมต้องถีบด้วยวะ รายงานอาจารย์ให้ส่งอาทิตย์หน้านู้นนน เดียวค่อยทำก็ได้”




“มึงก็เดียวตลอด แล้วพอใกล้จะส่งก็มาอ้อนกู ไม่หัดทำเองบ้าง”




“คราวนี้จะทำจริงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”




“จะกี่ร้อยจริงก็ไม่เชื่อ!!” แง่งงงงง มันจ้องผมตาถลนเลยครับ นึกว่าคนอย่างไอ้กันต์จะกลัวหรือไง แววตาเถื่อนๆของมันเห็นมาจนชินแล้วครับ!




“……คราวนี้กันต์จะทำจริงๆครับพี่พีช จะไม่อ้อนขอให้ช่วยเลยครับ” ภายในจิตใจผมสั่งมาว่า ถึงจะไม่กลัวแต่พูดให้น้อบน้อมไว้ปลอดภัยที่สุด




“…..จะยอมเชื่อสักครั้ง แต่ต้องทำจริงๆนะกันต์ ไม่งั้นพ่อกับแม่รู้เข้าจะหาว่าพี่ดูแลเราไม่ดี ท่านจะไม่ไว้ใจเข้าใจไหมหืมมมม”

มันพูดแล้วหยิกแก้มผม แม่ง พูดดีด้วยหน่อยล่ะเอาใหญ่เลย=3=!
หลังจากที่มันกับผมคุยกันดีดี เราสองคนก็นั่งเล่นPSด้วยกัน ฆ่าเวลารอเพื่อนๆมาครับ  เราเล่นเกมแนวต้อสู้กัน พอผมจะชนะทีไร มันก็เอาตีนมาถีบผมแล้วรีบกดๆๆๆๆจนตัวเองชนะ แผนมันสกปรกมาก  แล้วพอผมจะเอาคืน ถีบมันบ้าง แม่ง ไม่สะเทือน=_=!




“พี่พีชขี้โกง!!!!!!!!!!!!!!!”




“โกงอะไร! มันเป็นเทคนิค!!” เทคนิคเหี้ยอะไรล่ะเนี่ย=_=!




“แม่ง ไม่เล่นด้วยแล้ว!” พูดจบผมก็วางจอยลงแล้วลุกขึ้นเดินหนีมัน แต่ไอ้พี่พีชดันมาคว้าแขนผมไว้แล้วดึงผมเข้าไปกอดซะแน่นเลยครับ




 “ปล่อยนะโว้ยย!” ดิ้นพอเป็นพิธีครับ=_=!




“แพ้แล้วจะหนีไปไหน ตกลงกันไว้ว่ายังไง คนแพ้จะต้องทำอะไรเอ่ยยย”  อี๊ มาอะไรองอะไรเอ่ยอะไรกับกูล่ะเนี่ย=[]=!




“ตกลงอาร๊ายย จำไม่ได้ สมองเสื่อม เฮ้ย!!กันต์เป็นใครครับพี่พีช”




“เสื่อมอะไรของมึง จำชื่อตัวเองกับชื่อแฟนได้  เอ้า ไหนทวนข้อตกลงให้พี่พีชฟังหน่อยซิครับน้องกันต์”ไอ้พี่พีชยิ้มแล้วแล้วมองผม  รู้นะว่ามึงแอบหัวเราะในใจ




“ถะ ถ้ากันต์แพ้…จะต้อง….จะ จะ จูบ..คนที่ชนะ…”พูดไปก็อยากเอาหัวโขกกับทีวีไป




“ถูกต้องแล้วครับ เพราะงั้นคนเก่งเขาไม่หนีหรอกนะครับ ไหนลองทำสิครับ”

เวลาไอ้เหี้ยพี่พีชพูดเพราะๆ รู้สึกเหมือนผมไหมว่า รู้สึกมันกวนตีนพิกล=_=!   พอมันพูดจบ มันก็หลับตาขยับหน้าเข้ามาใกล้ผมแล้วหยุดค้างไว้ในระยะไม่ถึง ห้าเซ็น ผมก็หลับตาแล้ว….จุ๊บ มันไปทีนึงเบาๆ ก่อนจะผลักมันออกห่างตัวเอง




“จุ๊บเหรอ…น่ารักนะมึงเนี่ย ขอกอดทีนึงด้วย เพราะมึงจุ๊บแทนจูบ”




 “ก็ตอนจุ๊บ พี่พีชก็กอดกันต์อยู่ไม่ใช่เหรอ ไม่เอาแล้ว เขินนะเว้ย แม่งแกล้งอยู่ได้” ผมลุกขึ้นจะเดินไปเปิดตู้เย็นกินน้ำแก้เขิน พอเดินไป หางตาผมก็เห็นอะไรบางอย่าง…




“เหี้ยยยยยยยยยย!!!=[]=!!!!!!!!” เหล่าผู้ชายตัวเท่าควายเป็นฝูงมันกำลังแอบมองพวกผมอยู่หลังประตูครับ พอพวกมันรู้ตัวว่าผมเห็น ก็ยิ้มให้แล้วโผล่ออกมาจากหลังประตู





“แหม๊ พวกมึงหวานกันจนไม่ได้ยินเสียงพวกูเปิดประตูเลยเหรอ แบบนี้ถ้าโจรเข้ามาแม่งยิงพวกมึงตายแบบไม่รู้ตัวแน่ ฮ่าๆๆๆๆๆ” ไอ้คุณเดินเข้ามาตบบ่าผมที่ยืนอึ้งอยู่ครับ




“พี่ชิน ถ่ายไว้ชัดไหมครับ”ไอ้โชชะโงกหน้าไปดูกล้องพี่ชิน




“ไม่ต้องห่วงไอ้โชระดับ HD”




“ผมขอใบนึงจะเอาไปเล่นคุณไสย์ให้มันเลิกกัน=_=!”




“คราวหน้าพวกมึงจะทำอะไรกันก็ล็อคบ้างนะ”ไอ้ทอมเดินแบกลีโอเข้ามา




“แรดนะมึงอีกันต์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ไอ้เชี่ยเต้แบกลังโซดามาครับ




“เมื่อกี้เรียกกูว่าไงนะอีเต้!!!!!!!!!!!!!!!!”

ผมพูดเสียงดังแล้วถีบก้นมันจนมันเซไปข้างหน้าลังโซดาเกือบตกครับ พอพวกมันทุกคนเห็นไอ้เต้ที่เซแล้วเกือบทำโซดาหลุดมือแต่รับไว้ได้ทัน พวกมันทุกตัวหันมาจ้องผมกันหมด จับใจความจากสายตาพวกมันได้ว่า ‘ถ้าตกแล้วแตกมึงตาย!’




“พวกมึงมาได้ถูกเวลาจริงนะ”ไอ้พี่พีชลุกเดินมาหาเพื่อนๆครับ ตอนนี้ทุกคนมากันหมดแล้วเหลือแค่ที่แฮปกับพี่ธัญ




“ก็พวกกูกะจะมาเห็นอะไรดีดีแบบนี้แหละ ฮ่าๆ”

ไอ้พี่ชินพูดแล้วถือแก้วไปวางที่ห้องนั่งเล่น ตามด้วยไอ้โชที่ถือกระติกน้ำแข็ง ไอ้เต้ไอ้ทอมถือเหล้ากับโซดา  ไอ้คุณกับพี่ย้งทำแกล้มอยู่ในครัว…หืม….ผมล่ะกลัวไฟรักของคู่นั้นจะทำครัวระเบิดจริงๆ=_=!




“โอ้ยยย พี่ย้ง น้ำมันกระเด็นใส่แขนคุณอ่ะ!”

ไอ้คุณกระโดด แล้วยื่นแขนไปหาพี่ย้งที่กำลังแกะถุงข้าวเกรียบใส่จานอยู่ครับ พอพี่ย้งเห็นแขนไอ้คุณแดง พี่แกก็เอามือลูบๆแล้วจับแขนมันไปใส่น้ำ  ไอ้คุณร้องโอดโอยว่าแสบ แต่ปากแม่ง ยิ้มกริ่ม  เพื่อนผมแม่งใช้มารยาจริงๆครับ=_=!

พอไอ้คุณหันมาเจอผมที่ยืนมองพวกมันอยู่พักนึง ผมก็ส่งนิ้วกลางไปให้มัน ส่วนมัน…ก็ส่งยิ้มกลับมาให้ผม พร้อมกลับเข้าไปกระแซะพี่ย้ง




“ตรงนี้อ่ะพี่ย้ง ทายาให้หน่อย”




“ซุ่มซ่ามนะมึง ระวังหน่อย พี่ไม่มียา รอไอ้แฮปมาแล้วกันนะ แล้วก็เอาแกล้มไปไว้ให้พวกนั้น เดียวพี่ทอดเอง”





“ครับ ขอบคุณครับพี่ย้ง รักที่สุดเลยอ่ะ!!”

พูดจบเพื่อนผมก็หอมแก้มพี่ย้งไปทีนึงก่อนจะถือจานวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่น ส่วนไอ้พี่ย้งมองตามแล้วส่ายหัวเอือมๆครับ  …..แว๊บแรกที่ผมเห็น ผมก็รู้สึก….อยากจะเข้าไปสกายคิกเพื่อนตัวเองสักดอก มันกระแดะจนน่าหมั่นใส้จริงๆ=_=!




“มึงดูเพื่อนมึงเป็นตัวอย่าง หัดทำตัวน่ารักอย่างไอ้คุณมั่ง”ไอ้พี่พีชโผล่มาจากไหนไม่รู้ มันเข้ามาพูดเบาๆที่ข้างหูผม เพราะตกใจผมเลยใช้ศอกกระทุ้งท้องมันไปทีนึง




“โอ้ย! อะ..ไอ้!”




“มาไม่ให้ซุ่มให้เสียง ถ้าจะให้กันต์ทำแบบไอ้คุณ ฆ่ากันต์เลยดีกว่า ขนลุก! แล้วอีกอย่าง พี่พีชแม่งเป็นบุคคลที่ไม่น่าทำดีด้วยที่สุด!”

มันยังไม่ทันด่า ผมก็พูดแล้วสะบัดก้นเดินไปนั่งล้อมวงกับพวกไอ้ทอม พอผมนั่งลงไปได้แปปนึง มันก็ตามมานั่งอ้อมด้านหลังแล้วล็อคคอผม โว้ยยยยย หายใจไม่ออก=[]=!!




“ฮึ้ยยยย มึงนี่มันน น่ารักจริงๆเลยไอ้กันต์!!”เสียงมันเต็มใจพูดสุดๆครับ แล้วระหว่างที่พูดแม่งล็อคคอผมซะเต็มแรง




“อ๊อก!! หะ หายใจไม่ออก ปล่อยนะโว้ยยยยย”ผมดิ้นๆแล้วพยามแกะมือมันออก แต่แรงอย่างควายจริงๆครับ!อ๊ากกก




“เอาละครับ มุมน้ำเงินบุกจู่โจมจากด้านหลัง ตอนนี้มุมแดง หมดทางต่อสู้แล้วครับ!!”ให้เสียงภากษ์โดย ไอ้พี่ชินครับ




“เอาเลย!! ศอก!! เข่า!!! อึ้ย!!!!”   ไอ้ทอมลุกขึ้น ฟันศอก ฟันเข่า ศอกเข่าเหี้ยอะไร มันล็อคคคอกูโว้ยยยย พวกมึงคิดว่าดูมวยอยู่หรือไง ทำไมไม่มีใครช่วยกู=[]=!!




“เอ้ย!! เอ้ววว!! !!” ไอ้เต้อีกตัว ยื่นมองห่างๆ มือถือหนังสือพิมพ์ม้วนๆอยู่ แล้วทำท่าแย๊บไปแย๊บมาไม่ต่างจากไอ้ทอมเลย




“ให้การสนับสนุนทองคำปลอมโดย น้ำมันไดเกียว นะครับ ตอนนี้ไอ้กันต์ศิษย์แก้วพงษ์ประยูร ปะทะกับไอ้พี่พีชศิษ์บัวขาว โอ้ววว ไอ้กันต์ โดนท่าจรเห้ฟาดหางแล้วครับ!!”

ฟาดปากมึงสิไอ้เหี้ยโช!!! กูโดนล็อคคอ!!!!!!!




“ปล่อยกูนะโว้ยย!!!!” ยิ่งดิ้นมันยิ่งรัด นี่กะจะให้กูตายเลยใช่ไหม




“บอกว่ารักกูเสียงดังๆก่อนแล้วจะปล่อย” มันก้มลงกระซิบแล้วขบหูผมเบาๆ อึก…..รู้สึกเย็นวูบลงปลายตีนเลย




“อย่าบังคับกันสิโว้ย!!! ปล่อยๆๆๆ แค๊กกก จะตายแล้ว!” ตีตีตีตี มือมัน มันก็ไม่ปล่อย เพื่อนก็แสนดี แม่งเชียร์กันสนุกปากเลยครับ




“ไม่ตายหรอกน่า….มีเมียน่ารักแบบนี้ จะปล่อยให้ตายง่ายๆได้ไงล่ะ ” ฟังดู โรคจิตพิกล=[]=!! อ๊ากกก




“พี่พีช…คำว่ารัก กันต์อยากพูดให้พี่ฟังคนเดียวนะ….”กลั้นใจพูดเสียงเบาแค่ให้มันได้ยินครับ…ดูเหมือนจะได้ผล มันผ่อนแรงที่รัดคอผมลง…







“อะไรนะ!!!!!!!!!! คำว่ารัก!!!กันต์อยากพูดให้พี่ฟังคนเดียวงั้นเหรออออ!!!!!!!!”






“ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

=[]=!!พร่องส์!!!!!!!!! มันแม่งตะโกนเสียงดัง ได้ยินไปทั้งซอย พวกทีได้ยินก็เงียบแล้วหัวเราะกันครับ  ฮึก…..มึงทำกูอับอายอีกแล้วไอ้เหี้ยพี่พีชT^T!!!!!




“งั่บ!!! จำไว้เลยนะแม่ง มีแฟนกับเค้าทั้งทีเสือกหาข้อดีไม่ได้เลย!” กัดแขนมันจนจมเขี้ยว แล้วด่ามันเสียงเบา แต่มันแม่งทำหน้าไม่สะท้านอะไรเลยครับ




“พูดไปเถอะ…ข้อดีของกู มึงก็รู้ดี อย่ามาซึนนะไอ้หน้าลิง~~”

มันพูดตอบกลับมาเสียงเบาเหมือนกันครับ …เออ! ไอ้หล่อ มึงก็มีดีแค่นี้แหละ!! ถ้าไม่นับเรื่องที่มึงรวย ทำอาหารเป็น ทำความสะอาดบ้านเก่ง ซ่อมของที่เสียได้ ประหยัด ขยัน ดูแลกูดี เอาใจใส่  รักสัตว์ =_=! เหอะ……



“ไม่เถียงด้วยแล้ว…ไป ไปเอานมมา จะกินไหมหะ”พูดแล้วใช้ตีนเขี่ยมันออก




“จ๊ะ!ที่รัก!!  เฮ้ย ย้ง!! เอานมในตู้มาให้หน่อย!!!” เมื่อกี้ผมใช้มันนะ มันไปใช้พี่ย้งต่อเฉยเลย




“โหย พี่พีช พี่ไม่เห็นเหรอ พี่ย้งเขาถืออะไรตั้งหลายอย่าง เดินไปเองสิ”

ไอ้คุณต่อว่าไอ้พี่พีช แต่พอไอ้พี่พีชง้างมือจะชก มันก็พนมมมือไหว้ขอชีวิตทันที  หลังจากที่นมมาแล้ว ไอ้พี่พีชก็เทใส่แก้วของผมกับมัน แก้วคู่ด้วยครับมันซื้อมา โคตรกุ๊กกิ๊กไม่เหมาะกับมันอย่างแรง

  ในขณะที่คนอื่นเขากินเหล้ากัน ผมก็ต้องมานั่งกินนม….พวกผมนั่งคุยไร้สาระกันไปพักนึง พวกพี่ธัญกับพี่แฮปก็มาครับ พร้อมขนมอีกถุงนึงใหญ่ๆ  คืนนี้อีกยาวไกลสินะ….




“ถอยๆๆ ขาใหญ่มาแล้วโว้ยยยย”พอเข้ามาพี่ธัญก็เดินเข้ามานั่งแทรกผมกับพี่พีช แต่ก้นยังไม่ทันจะลงพื้นดีพี่พีชก็ถีบออกจากวงครับ




“ตรงนี้ไม่มีที่วางให้ใครเข้ามาแทรกโว้ย!” แค่พูดไม่พอ มือมันก็ยังเข้ามาโอบไหล่ผมด้วย




“คุณธัญ มานั่งกับผมตรงนี้สิครับ”

พี่แฮปเดินไปดึงที่ธัญที่นอนอยู่บนพื้นให้ลุกขึ้นมานั่งข้างๆถัดจากผมไปครับ

พอทุกคนมาครบ ก็เริ่มเมาได้ที่แล้วครับ มีแค่ ผม ไอ้พี่พีช พี่แฮป ที่ยังดูเป็นผู้เป็นคนดีเหมือนเดิม รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนปกติ แล้วรอบๆข้างมีแต่คนสติไม่ดี






“แฮ๊ปปปปปปปปปป” ไอ้พี่ธัญตาปรือๆ จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ครับ เรียกชื่อพี่แฮปซะคีย์สูง




“ครับ??”




“แฮ๊ปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปปป ปี้เบิร์ดเดย์ทูยู้ว์!” เอ่อ….




“พี่แฮป วันนี้วันเกิดพี่เหรอ?” ผมถามพี่แฮป





“เปล่าครับ=_=!” พี่แฮปหันมาตอบผมแบบเซ็งๆ




“เอิ๊กก พี่ย๊งงง คุณเมา คุณมาวววววว พากลับบ้านโหน่ยยยเน้ออออ”ไอ้คุณอีกราย เมาแล้วแม่งเนียนลงไปนอนตักพี่ย้งเฉยเลยครับ




“ส่งอะไรของมึง…..กูก็เมา” ก่อนที่จะพูด พี่ย้งสะบัดหัวเรียกสติตัวเอง




“ผมสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่าง….”พวกมึงเล่นอะไรกัน=_=! ไอ้ทอมมันพูดแล้วชี้ไปที่ไอ้เต้กับไอ้โช




“อะไรเหรอครับคุณทอม….จิตสำส่อน อึก!”ไอ้เต้ทำท่าหวาดๆมองซ้ายขวาพร้อมยกแก้วขึ้นดื่ม




“มีอะไรอยู่ข้างหลังคุณเต้ ญาณทิพรส เหรอครับ ”ไอ้โชก็มองข้างหลังไอ้เต้




“มันมาแล้ว!!พลังงานมันใกล้เข้ามาแล้ว!!!!!!!!!!”




“พลังงานเหี้ยอะไรของมึงไอ้ทอม!!!!”อดไม่ได้ผมเลยพูดเสียงดังพร้อมกับถีบไอ้ทอมที่พล่ามเรื่องพลังงานไม่หยุด




“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” โดนถีบกระเด็นแม่งยังหัวเราะ  มันหัวเราะคนเดียวไม่พอ ไอ้เต้กับไอ้โชก็เพี้ยนไปด้วย




“โอย…ไม่ไหว คืนนี้กูนอนนี่นะ”พี่ชินเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางมึนๆก่อนจะเดินไปล้มตัวนอนลงที่โซฟา




“เฮ้ยๆ พวกมึง กลับไปเลย!! ”พี่พีชเห็นท่าไม่ดีเลยลุกขึ้นลากเพื่อนๆที่เริ่มจะนอนแผ่บนพื้นไปทีละคน ทีละคน




“ขับไม่เมา!!! การขับรถทำให้ความสามารถในการดื่มสุราลดลง มึงไม่รู้เหรอ!”พี่ธัญกอดนอนกอดขวดเหล้าอยู่บนพื้นพูดขึ้นมา ผมว่าฟังดูแปลกๆนะ….




“ท่าทางทุกคนจะไม่ไหวจริงๆครับคุณพีช ผมว่าปล่อยให้นอนที่นี่เถอะครับ”




“นั่นสิพี่พีช เมาๆขับรถอันตรายนะ”




“เชี่ยเอ้ย แม่งตื่นเช้ามากูต้องคอยมาเช็ดอ้วกพวกมึงอีกแล้วใช่ไหม=[]=! นอนได้แค่ตรงนี้นะพวกมึง!!!”

ไอ้พี่พีชหงุดหงิดครับ พูดแล้วชี้รอบๆห้องบอกอนาเขตของคนเมา  ไร้ซึ่งเสียงตอบรับมีแต่เสียงหัวเราะ เสียงเคาะขวด




“คุณพีชกับน้องกันต์ขึ้นไปนอนเถอะครับ เดียวผมจัดการตรงนี้ให้”




“เฮ้อ…ฝากมึงด้วยแล้วกันแฮป  ไป ไอ้กันต์ลุก ขึ้นห้อง!”

พอมันลุกขึ้น มันก็ดึงแขนผมให้ลุกตาม ผมก้มหัวให้พี่แฮปหน่อยนึงแล้วเดินตามมันไปครับ  พอขึ้นห้องไปได้ ยังไม่ทันหลับดี ก็ได้ยินเสียงหัวเราะ เสียงโวยวาย เสียงอ้วก ดังมาจากด้านล่าง




“แม่ง…กูบอกแล้วว่าให้พวกมันกลับ หลับลงไหมล่ะลิง”




“…คืนนี้อีกยาวไกล TwT”









TBC.

------------------------------------------------------------------

เรียบร้อย=[]=! ดองไว้นานดีนะ T_T
หลังจากนี้ ไรต์จะเดินทางไปทำเควสที่ญี่ปุ่นแล้วครับ เจอกันหลังวันที่ 15 นะ
รักทุกคนครับ >3< :bye2:

หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 26(หน้า 5) [29/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 29-10-2012 20:13:43


แถมครับ

(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/3-12.jpg)

(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/1-12.jpg)

(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/2-13.jpg)


----------------------------------

(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/4-8.jpg)

(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/5-5.jpg)

(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/6-6.jpg)

-------------------------------------------

(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/7-5.jpg)

(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/8-5.jpg)

(http://i268.photobucket.com/albums/jj10/superjunior_only13/9-4.jpg)

----------------------------------

 :really2: :really2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 26(หน้า 5) [29/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 29-10-2012 20:45:20
ลุ้นคู่ย้งคุณอยู่นะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 26(หน้า 5) [29/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: bytoey ที่ 30-10-2012 00:24:47
น่ารักอะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 26(หน้า 5) [29/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 30-10-2012 02:09:16
น่ารักมากกก คุณย้งน่ารักดี แต่ชอบหมอปี้ที่สู้ดดดด
การ์ตูนน่ารักโพดๆ เอาอีกกก :-[
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 26(หน้า 5) [29/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 01-11-2012 19:20:11
ตอนนี้กันต์โดนไปหลายดอกเลยนะนั่น
หัวโจกก็ไม่ใช่ใครแฟนตัวเองนั่นเอง
เพราะว่าพี่พีชเค้ารักกันต์มากๆไงล่ะ
ก็เลยหยอกแรงไปนิด รักดอกจึงหยอกเล่น
คู่พี่ย้งกับน้องคุณดูจะมาแรง(คุณฝ่ายเดียวนะ) :jul3:
ตามลุ้นตามเชียร์ทุกคู่ค่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 26(หน้า 5) [29/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: luna ที่ 07-11-2012 18:17:37
การ์ตูนน่ารักจัง 
รอตอนต่อไปนะคะ   
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 26(หน้า 5) [29/10/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 21-11-2012 20:32:13
ตอนที่ 27









“ทำไมพวกคุณถึงไม่ช่วยอะไรผมเลย!!!”




“…………”




“แล้วเมื่อไหร่ผมจะสมหวังสักทีครับ!!!”




“…………..”




“เงียบกันอยู่ทำไม!!! พูดออกมาสิว่าทำไมถึงไม่ช่วยผม!!!!!!!!!”




“แล้วมึงจะพูดเสียงดังทำเหี้ยอะไรไอ้คุณ=_=!” ผมกับไอ้พี่พีชกำลังนั่งฟังไอ้คุณมาโวยวายอยู่ที่บ้านในวันหยุดครับ




“ถึงพวกกูไม่ช่วย มึงก็ช่วยตัวเองอยู่แล้วนี่”
ไอ้พี่พีชโอบผมแล้วพูดกับมัน มึงพูดจาได้ส่อมากพี่พีช=_=!




“พี่พีช พี่น่าจะเข้าใจหัวอกของคนที่ต้องนึกภาพคนที่รักแล้วช่วยตัวเองนะพี่!!” ไอ้คุณ มึงก็ไปเล่นกับมันอีกนะ=[]=!




“……อืม..กูเข้าใจความรู้สึกนั้นดีเลยล่ะ” เดียวก่อน พวกมึงออกนอกประเด็นแล้ว=[]=!




“หยุด!!!!!!!!ก่อนครับทั้งสองตัว” ผมยกมือเบรกพวกมันสองคนก่อนที่พวกมันจะพูดอะไรที่ไม่เหมาะสมแก่เด็กและเยาวชนไปมากกว่านี้




“คือ กูว่ามึงกับพี่ย้งก็ไปด้วยกันได้ดีแล้วนะคุณ ไม่น่าจะมีอะไรให้พวกกูช่วยเลยนี่”ผมบอกมัน แล้วมันก็หันมามองผมด้วยแววตาเคืองๆ




“ดีห่าอะไรล่ะ!!!!  ตอนแรกกูก็คิดแบบนั้นแหละ กูคิดว่าพี่เขาคงชอบกูแล้วแน่ๆ แต่พอวันนึง กูไปแอบดูพี่ย้งที่คณะ …..มึงรู้ไหม กูเห็นอะไร!!!!!”ไอ้คุณหันมาพูดเสียงดังใส่ผม ไอ้พี่พีชสะดุ้งด้วยล่ะ




“เห็นอะไร?”




“เห็นพี่ย้งเล่นฟุตบอล แล้วทีมตรงข้าม มีผู้ชายตัวเล็กๆหน้าหวานๆ มันล้มเพราะชนกับพี่ย้ง  มึงรู้ไหม พี่ย้งรีบเข้าไปประคองมัน แล้วอุ้มพามันไปข้างสนาม!!!”




“แล้วไง?”




“ก็หมายความว่า…พี่เขาไม่ได้ดีกับกูแค่คนเดียวไงไอ้โง่!!!  ใช่ซี่!! ผัวมึงทำดีกับมึงคนเดียวนี่ มึงไม่เข้าใจหัวอกของคนมีแฟนใจดีแบบกูหรอก!!” อ้าวสัด=[]=!!แล้วกูผิดอะไร




“มึงสิโง่! คิดไปเองคนเดียวแล้วมาพาลใส่พวกกูทำไม=[]=!!!”จะลุกขึ้นประชันหน้ากับมัน แต่ไอ้พี่พีชดึงเสื้อไว้ ผมเลยหงายเงิบลงมานั่งที่เดิม จะดึงทำไมล่ะเนี่ย!!!=[]=!




“พี่พีชไหนบอกจะช่วยคุณไงวะ ทำไมไม่เห็นพี่ทำอะไรเลย!!”และแล้วมันก็หันไปโวยวายกับพี่พีชต่อ




“กูก็พยามพูดจาหว่านล้อมมันในชั่วโมงเรียนแล้ว! มันก็ทำตัวเหมือนเดิม กูว่ามึงต้องพยายามเองแล้วล่ะ”





“ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ ทำไมแฟนมึงไม่ได้เรื่องแบบนี้วะไอ้กันต์!” เอ้า แฟนกูผิดอะไรเนี่ย!





“เดียวเถอะมึง ลามปาม ที่ไม่ได้เรื่องน่ะตัวมึง มึงให้ท่ามันเกินไป มึงลองเมินๆมัน ไม่สนใจมันดู มันอาจจะรู้สึกแบบว่า  ‘ปกติน้องคุณจะมาเกาะเรานี่นา วันนี้ไปไหน ทำไมไม่มา ทำไมไม่สนใจเราเหมือนเมื่อก่อน’  แล้วที่มึงทำอยู่ กูว่าทำให้ไอ้ย้งได้ใจ คิดว่ายังไงมึงก็คงสนใจแค่มัน”

ไอ้พี่พีชพยายามอธิบายให้ไอ้คุณฟัง ส่วนไอ้คุณก็นั่งลงตั้งใจฟังมากครับ อืม ที่พี่พีชก็ดูมีเหตุผลนะ




“แล้วจะให้ผมทำยังไงครับท่านอาจารย์!!!” =_=! จู่ๆไอ้พี่พีชก็กลายเป็นอาจารย์ไปแล้วครับ





“มึงต้องอย่าทำให้มันได้ใจ ทำให้มันรู้ว่า ผู้ชายดีดีไม่ได้มีแค่มันคนเดียว ถ้ามันยังไม่สนใจ กูก็พร้อมจะไปหาผู้ชายคนใหม่เสมอ แล้วเวลามึงเจอมัน มึงก็อย่าวิ่งแรดๆๆเข้าไปหามัน ให้มันเป็นฝ่ายเข้าหามึงบ้าง” กูรูมาเอง=_=!




“จะได้ผลเหรอครับแบบนั้น”




“อย่าเชื่อให้มากนะมึง พี่พีชแม่งปัญญาอ่อน”ผมก้มลงไปบอกมัน




“ฝ่ายรับอย่างมึงเงียบไปเลยไอ้กันต์!” ดูเพื่อนที่แสนดีของผมมันสวนกลับคืนมาสิครับ…ฮึ้ย…..อย่างกับมึงคบกับพี่ย้งแล้วจะเป็นฝ่ายรุกงั้นแหละ!!





“ได้ผลสิ มึงลองทำดู แล้วกูจะช่วยกระตุ้นมันให้ กูรับรองผล100%!” ไอ้พี่พีชพูดอย่างมั่นใจ แล้วนี่มันเอาความมั่นใจมาจากไหน




“ทำยังไงดีอ่ะ ”




“มึงดูไอ้กันต์ แล้วคิดว่าเป็นไอ้ย้งดูสิ ลองซ้อมกับมันดู”อย่าดึงกูไปเกี่ยวได้ไหมเนี่ย=[]=!




“………………….”พอไอ้พี่พีชพูดจบ ไอ้คุณก็หันมามองผม จ้องตาไม่กระพริบเลย




“………….”ผมก็มองมันกลับ




“………..เหอะ….ให้มองไอ้กันต์แล้วคิดว่าเป็นพี่ย้งเนี่ย ทำไม่ได้จริงๆพี่พีช แค่โครงหน้าและสารรูปก็ต่างกันราวฟ้ากับขุมนรกแล้ว” มันพูดแล้วมองผมด้วยสาตาวอนเท้าสุดๆ  เพื่อนเลว!!=[]=!!  ไอ้พี่พีชนี่หัวเราะใหญ่เลยครับ




“ไอ้คุณ! ต่อยกับกูเลยมา!!!”




“กูไม่รังแกสัตว์โลกที่อ่อนแอ=_=!”




“ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”




“ไอ้พี่พีช!! แฟนมึงกำลังโดนว่าอยู่นะ!!”หันไปตีมันแรงๆ แต่มันก็ยังกัวเราะอยู่ครับ จำไว้เลยนะพวกมึงสองตัวT^T




“ก็กูเห็นว่ามันพูดถูก ก็ไม่รู้จะช่วยแก้ตัวให้ยังไงดี น่าๆ เดียวซื้อกล้วยมาให้กิน อย่าอารมณ์เสียเลย
นะ!”  กล้วยบ้าอะไร=[]=!!!!!! จะแดกหัวพวกมึงแทนนี่แหละ!!




“….ผมจะลองดู!!ขอบคุณพี่มากนะ คิดไม่ผิดจริงๆที่มาปรึกษาเกย์แบบพี่”




“เดียวมึงจะโดนตีน กูไม่ได้เป็นเกย์นะสัด” ไอ้พี่พีชไม่พูดเปล่า มันยกเท้าขึ้นมาด้วย ไอ้คุณก็กลิ้งหลบอย่างว่องไวเลยครับ




“ฮ่าๆ ไม่เป็นก็ไม่เป็น งั้นวันนี้ผมกลับก่อนล่ะ ต้องกลับไปวางแผนรับมือพี่ย้งพรุ่งนี้  ไปก่อนนะครับ!! กันต์ กูกลับนะ!”




“เออ รีบๆไปเลย!”




มันลุกขึ้นโบกมือลาผมกับไอ้พี่พีชก่อนจะเดินกึ่งกระโดดออกจากบ้านผมไป ให้ตายเถอะวุ่นวายชิบหาย=_=!





--------------------------------------





วันจันทร์ [น้องคุณ]




ซู้ดดดดดดดดดดดด
“วันนี้ไม่ต้องมารับนะ”เราต้องพูดห้วนๆ ให้ดูเหมือนเย็นชาเข้าไว้




“รถซ่อมเสร็จแล้ว?”




“เปล่า นัดคนอื่นไว้”บอกว่ามีนัดกับคนอื่น เพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกสนใจ




“เหรอ อืม มีอะไรจะให้ช่วยก็โทรเรียกแล้วกัน”




“อืม ไปนะ!”พูดสั้นๆเข้าไว้ แล้วเดินหนีแบบไม่ต้องหันไปมองอีกฝ่าย เพิ่มความเย็นชาให้ตัวเอง….





…………………………..





………………..






พอเดินลงมาจากรถพี่ย้งแล้วผมก็เดินดุ่มๆแบบไม่เหลียวหลัง….ได้แต่เงี่ยหูฟังเสียงรถขับออกไป….ทรมาณอ๊า!!

ฮืออออ ทำไม ทำไม ทำไม ถึงไม่ถามว่ากูนัดกับใครไว้ล่ะ! ทำไมถึงไม่ถามว่า วันนี้ทำไมกูพูดน้อยจัง ทำไมคนที่ดูเหมือนจะสติแตกตั้งแต่เริ่มถึงมีแค่ผมคนเดียวToT!!


ผมเดินคอตกขึ้นไปที่ตึกคณะ พลางบ่นกับตัวเองในใจเสียงดัง จนไม่ได้มองทางด้านหน้า




“แหม พอเลิกกับผู้หญิง ก็ควงผู้ชายเลยนะยะ!” เสียงคุ้นหูดังขึ้นระหว่างที่ผมกำลังเดินสวนกับคนกลุ่มหนึ่ง พอเงยหน้าขึ้นมองก็เป็น พี่ปั่นและเพื่อนชะนี




“……………..พูดกับผมเหรอ?”ผมส่งน้ำเสียงกวนๆไป




“ก็มีแกอยู่แถวนี้คนเดียว คิดว่าฉันพูดกับเกย์ทีไหนยะ!!”เพื่อนพี่ปั่นพูดเสียงแหลมปรี๊ดใส่หน้าผม




“มีอะไรครับ?”




“ก็ไม่มีอะไรหรอกค่ะน้องคุณ พี่ก็แค่เห็นว่าเราชักจะเอาใหญ่แล้ว ไม่รู้เหรอคะว่า สวรรค์เขาสร้างผู้ชายขึ้นมาเพื่อคู่กับผู้หญิง ไม่ใช่พวกสองเพศแบบน้อง”

อ๋า ให้ตายเถอะ น่ารำคาญชะมัด ตั้งแต่เลิกกันแล้วเอาเกาะพี่ย้ง ผมก็มักจะโดนว่าแบบนี้ประจำเลยครับ แล้วก็ไม่รู้ทำไม ถึงชอบมาว่าตอนที่ผมอยู่คนเดียวตลอด=_=!




“เหรอ? แล้วทำไมผู้ชายเขาถึงไม่อยากคู่ผู้หญิงแบบพวกพี่ แต่กลับหันมาคู่กับผู้ชายด้วยกันเองล่ะครับ? ”




“…..น่ะ นี่มึง!!”




“ชวนผู้ชายทะเลาะเหรอครับ ไปเอากางเกงมาใส่ซะไป๊!! ขอตัวนะครับ”

ผมพูดแล้วเดินต่อ ทิ้งให้ชะนีกรี๊ดกร๊าดอยู่ที่เดิม พอถึงห้องก็เห็นไอ้เต้กับไอ้ทอมกำลังตั้งหน้าตั้งตาจดงานอยู่ ไม่สนใจผมที่เดินเข้ามา  ผมเลยเอาเป้ไปฟาดหัวพวกมันจนหน้าทิ่ม




“โอ้ย อะไรของมึงเนี่ยคุณ!!” ไอ้เต้เอามือกุมหัวตัวเอง




“แล้วนี่ทำไมหน้ามึงดูโทรมๆ เมื่อวานยังหล่อๆอยู่เลย”ส่วนไอ้ทอมก็ทักผม จะบอกมันดีไหมนะ ว่ากำลังลงแดงเพราะอยากจะกอดพี่ย้ง แต่แม่งต้องอดทนทำตัวซึนT_T




“กูไม่ได้ทาแป้งก่อนออกจากบ้าน แล้วเมื่อกี้โดนผู้หญิงกัดอีกแล้วแม่ง  พวกมึงว่างๆก็ช่วยไปทำให้พวกมันหุบปากทีเถอะ ล่อไป XXX แล้วถ่ายคลิปไว้ประจานแม่ง กูเริ่มโมโหจริงๆล่ะ”

ผมกระแทกตัวลงที่เก้าอี้แล้วบ่น เพื่อนผมสองตัวมันก็มอง งงๆ




“น่าๆ ก็ผู้ชายหล่อๆ โดนผู้ชายคาบไปแดก ผู้หญิงเลยหงุดหงิด ธรรมดาน่ะมึง อย่าคิดมากๆ มึงมีความสุขก็พอแล้ว”
ไอ้ทอมพูดแล้วตบหลังปลอบผม ผมก็ได้แต่พยักหน้าตอบมันไป เอาเถอะ สิ่งที่ผมต้องสู้ด้วยตอนนี้ไม่ใช่พวกพี่ปั่น แต่เป็น…พี่ย้งต่างหากล่ะ…….





พอถึงเวลาพัก ปกติผมจะโทรบอกให้พี่ย้งมารับ วันนี้เอาไงดีล่ะ….




“ป่ะ วันนี้ไปหาไอ้กันต์ไหม?”ไอ้เต้กับไอ้ทอมเก็บของใส่กระเป๋า มือก็ถือของพะรุงพะรังเพราะกำลังปั่นงานส่งครูทั้งคู่




“ทอม! มึงถามออกมาได้ไงว่าไปหาไอ้กันต์ไหม ถ้ามึงจะพูดประโยคนี้กับไอ้คุณ ต้องเปลี่ยนจาก ไอ้กันต์ เป็น พี่ย้งขา~!!”




“ขามึงสิ!!! วันนี้กูไม่ไป กินที่นี่แหละ ถ้าพวกมึงจะไปก็ไปเลย ถ้าพี่ย้งถามว่ากูไปไหนบอกว่า กูนัดคนอื่นไว้ เข้าใจไหมพวกมึง!” ผมบอกพวกมันด้วยหัวใจที่เจ็บปวดสุดๆ เค้าอยากไปกินข้าวกับพี่ย้งงงงToT!!!




“มึงไม่ไป งั้นก็ไม่ไปเหมือนกัน กินๆแถวนี้แล้วรีบปั่นงานดีกว่า” ทำม๊ายยย ทำไมพวกมึงถึงไม่ไป! น่าจะไปช่วยกระตุ้นให้กูหน่อยT^T




“เออๆ ป่ะไปหาอะไรกินกัน”พูดจบ สามหนุ่มก็เดินอออกจากห้องเรียนครับ ตอนนี้ผมโคตรกระวนกระวายใจ พี่ย้งแม่งจะถามหาผมหรือเปล่า

แล้วถ้าไปเล่นบอลแล้วไอ้ตุ๊ดนั้นล้ม พี่ย้งจะวิ่งเข้าไปช่วยมันอีกไหม แล้วพี่เขาจะคิดมากไหมที่ผมบอกว่านนัดกับคนอื่นเมื่อเช้า ฮืออ กูอยากติดเครื่องดักฟังไว้กับพี่เขาจริงๆ  เดินคิดอะไรเพลินๆแปปเดียวก็มาถึงโรงอาหาร ผมฝากไอ้เต้กับไอ้ทอมไปซื้อ ระหว่างรอ….ส่งข้อความหาไอ้กันต์ครับ




‘พี่ย้งมาหรือยังวะ’




[มาแล้ว มึงนั่นแหละทำไมไม่มา]




‘พี่เขาถามหากูไหม?’




[ไม่นะ พี่เขาก็ปกติ]




‘มึงช่วยพูดหน่อยสิว่า วันนี้ไอ้คุณนัดใครไว้ก็ไม่รู้ ไม่ยอมบอกผมเลย’




[กูพูดแล้วได้เหี้ยอะไรขึ้นมาเนี่ย แต่ก็จะพูดให้แล้วกัน!]




จบข้อความไอ้กันต์ ผ่านไปสามนาที มันก็ส่งกลับคืนมาครับ




[กูพูดแล้ว พี่ย้งเฉยๆ กินข้าว หัวเราะ ปกติ]




ฮือออออออออออออออ กูอยากเอาหัวโขกกับโต๊ะ แล้วที่กูอดทนเพื่ออะไรเนี่ย ดูเหมือนไอ้โง่เข้าไปทุกทีแล้วนะ ToT




“มาแล้ว อาหารสิ้นคิดของมึง กระเพาไก่ไข่ดาว ลืมไป กูก็สั่งนี่หว่า ฮ่าๆๆ”

ไม่มีแรงจะมาด่าไอ้เต้กับมุกฝืดๆของมันเลยครับ T_T แล้วตอนที่กำลังจะตักข้าวใส่ปาก เสียงข้อความก็ดัง พอเปิดขึ้นมาอ่าน เป็นข้อความจากไอ้กันต์ แต่ดูเหมือนพี่พีชจะเป็นพิมพ์ส่งมา



[พี่พีช :: มึงอย่าท้อ เชื่อกู! ไอ้ย้งมันแค่ทำเป็นไม่สนใจ แต่ในใจมันคงร้อนไปหมดแล้ว!]


อ่านแล้วรู้สึก…ดีขึ้นมานิดนึง……เอาล่ะ พรุ่งนี้ก็ต้องพยายามอีก!!





------------------------------------------




วันอังคาร [น้องคุณ]



จากคำสอนของพี่พีช พี่พีชบอกว่า มันจะทำอะไรก็อย่าเป็นเดือดเป็นร้อน เมินมันเข้าไว้ เดียวมันก็รู้ตัวว่าขาดเราไม่ได้!!  เมิน…..วันนี้ต้องเมิน……..เอาล่ะ พี่ย้งมาแล้ว!!!




“อ้าวไอ้คุณ จะไปไหนน่ะ?” ทันทีที่พี่ย้งเดินเข้ามาผมก็ปั่นจักรยานหนีอย่างไร้เยื่อใย ไม่แม้แต่จะหันหลังไปมองไอ้คนที่ถาม




……..เจ็บปวดดดดดดด ทำไมกูต้องทำแบบนี้ ToT ถ้าเจอกันแบบนี้ปกติผมจะวิ่งเข้าไปมา ไปเกาะ ไปกระแชะ คลอเคลีย แต่ตอนนี้ทำไม่ได้!!! รอให้ได้เป็นแฟนก่อนเถอะ พ่อจะนอนกกทั้งวันทั้งคืนเลย!!!



เมินเสร็จแล้ว ตอนเที่ยงรอผล




‘เป็นไง วันนี้พี่ย้งพูดถึงกูไหม?’




[ไม่อ่ะ วันนี้มึงทำอะไร]




‘กูเมินพี่เขา พี่เขาถาม แต่กูไม่ตอบ’




[=_=!! ไอ้คุณเอ้ยยยยย]




‘ไม่เป็นไร! กูจะพยายามอีกพรุ่งนี้!!’





------------------------------------





วันพุธ [น้องคุณ]





พี่พีชบอกว่า วันนี้ให้มากินข้าว แต่ไม่ต้องสนใจพี่ย้ง จู๋จี๋ กุ๊กกิ๊ก กับไอ้ชินแทน ให้มันรู้สึก หึง!!




“พี่ชินนน คุณให้แม่ทำข้าวกล่องให้ด้วยวันนี้ ลองชิมดูสิครับ”ผมใช้ส้อมจิ้มใส้กรอกรมควันแล้วยื่นไปให้พี่ชิน ส่วนพี่ชินพี่ถูกไอ้พี่พีชซ้อมแผนไว้ก็เล่นด้วยกับผม




“อ้าม!”พี่ชินกัดใส้กรอกที่ผมป้อนให้ ตอนที่กัดสายตาผมก็เหลือบไปมองพี่ย้ง…..แต่แม่ง..เสือกก้มหน้าอ่านหนังสือไม่สนใจกูเลยT_T ไม่ปงไม่ป้อนมันแล้ว แดกเอง!!




“ไม่เป็นไร ไอ้ย้งมันแกล้งไม่สน ที่จริงมันก็กำลังวุ่นวายใจอยู่”ไอ้พี่พีชกระซิบบอกผมเบาๆ ฮรึก….กูจะลงแดงตายแล้วนะ….





“ครับพี่…”




“คุณ ไม่ไหวก็อย่าฝืนนะมึง”ไอ้กันต์กระซิบบอกผมอีกด้าน




“พี่ย้งครับ!!!!!!!!!!!”จู่ๆก็มีเสียงหวานๆดังขึ้นพร้อมกับพี่ย้งของผมที่เซมาด้านหน้าเพราะมีใครบางคนกระโดดกอด……


…..มึงกล้าดียังไง!!!! ในตอนที่ผมกำลังจะลุกขึ้นดึงมันออก ไอ้พี่พีชก็ดึงผมไว้แล้วบอกให้ผมใจเย็นๆ กะ..กู…กูจะเย็นไม่ไหวแล้วพี่พีช!!!!




“กูบอกว่ามึงตัวเบาก็กระโดดมาเกาะกูเต็มที่เลยนะ มีอะไรล่ะต้าร์?”ต้าร์…มึงชื่อต้าร์สินะ กูจะจำชื่อมึงไปจนวันตายเลย…




“ก็ จะมาเรียกพี่ย้งไปเล่นบอลด้วยกัน ไปไหมพี่”ไอ้ต้าร์มันถือวิสาสะนั่งลงข้างพี่ย้งเฉยเลยครับ ฮึ้ยยยย นั่นมันที่กูนะโว้ยยยยยย  อยากจะจิกหัวมันแล้วโขกกับโต๊ะจริงๆเลยT^T




“พี่เพิ่งกินอิ่มไปว่ะ ไว้ตอนเย็นแล้วกัน พักนี้ช่วงเย็นพี่ว่าง”พี่ย้งบอกมัน แล้วไอ้ต้าร์ก็บอกว่า ได้ครับพี่แล้วตอนเย็นเจอกัน


พูดจบมันก็วิ่งไปที่สนาม  ส่วนผมก็จ้องพี่ย้งที่ก้มหน้าอ่าหนังสือต่อ แม่ง อยากเดินเข้าไปทุบๆๆๆๆ
แต่ไอ้พี่พีชก็ห้ามผมไว้ก่อน ฮือ ทำไมมันยากแบบนี้วะ แล้วแผนพี่พีชแม่งจะได้ผลไหมเนี่ย!!! ไม่เป็นไร!!! พรุ่งนี้ต้องดีกว่า!!!




----------------------------------




วัน พฤหัส [น้องคุณ]





……..ดั่งซากศพ……





นี่ผมไม่ได้เติมพลังงานรักจากพี่ย้งมาสามวันแล้ว…..



“คุณ มึงไหวไหม?”เสียงไอ้ทอมพูดกับผมที่นอนฟุบอยู่ที่โต๊ะเรียน




“สองสามวันมานี่ มึงดูเรียบร้อยผิดปกตินะ ไม่เห็นร่านไปหาพี่ย้งเลย พวกมึงทะเลาะกันเหรอ”ฮึก….ทะเลาะเหี้ยอะไรล่ะ T^T




“เปล่า…ไม่ได้ทะเลาะ พวกกูจะทะเลาะกันทำไม…”บอกมันไปแล้วผมก็เงยหน้าขึ้น พวกมันก็ทำหน้างงๆเหมือนไม่เข้าใจ  คนอย่างพวกมึงไม่เข้าใจความรู้สึกที่รักผู้ชายสักคนหรอก=3=




“วันนี้พวกกูสองคนจะกลับบ้านก่อนนะ นัดสาวไว้ว่ะ มึงก็ไปหาไอ้กันต์แล้วกันนะ! ไปล่ะ”ไอ้เต้ตบหลังผม




“ร่าเริงเข้าไว้นะมึง!!”ไอ้เชี่ยทอมขยี้หัวผมจนยุ่งไปหมด…..


เอาไงดีล่ะ ไปไหนดีล่ะตัวกู….. ผมล้วงมือถือขึ้นมาจะกดโทรไปหาไอ้กันต์ แต่มันมีเตือนข้อความอยู่ 2 ข้อความ





[คุณ! เลิกเรียนแล้วมึงมาดูพวกพี่ย้งเตะบอลกับกูไหม?]




[รีบๆมานะมึง!!!]




อืม…..ไปก็ไปวะ!!! คิดได้แล้วก็ขับรถไปหาไอ้กันต์ครับ จอดปุ๊บผมก็รีบวิ่งไปที่สนามเลย เห็นไอ้กันต์นั่งตะโกนเชียร์อยู่ข้างสนาม




“กันต์!!!”ผมเรียกมัน พอมันหันหน้ามาเจอผม มันก็กวักมือเรียก ผมที่เดินไปหามันก็มองไปที่สนาม เห็นไอ้ต้าร์วิ่งไล่บอลอยู่ข้างๆพี่ย้ง….ถ้ากูลงแข่งนะ กูจะขัดขามึงให้ล้มหน้าแหกไปเลย!!!




“มาช้านะมึง ไปทำอะไรที่ไหนมา”ไอ้กันต์ทักผม แต่ผมนี่เดินเข้าไปกอดมันแบบเหนื่อยๆ




“กันต์…กูจะไม่ไหวแล้ว…เมินพี่เขาไม่สนใจพี่เขา…เหมือนกูกำลังฆ่าตัวเองอยู่เลย…”ผมกอดมันแน่นขึ้น ส่วนมันก็กระชับกอดผมตอบ มือเล็กๆของมัน ตบหลังผมเบาๆ




“กูว่า มึงเป็นอย่างที่ผ่านมาน่ะดีแล้ว…ไอ้เชี่ยพี่พีชแม่งพูดอะไรอย่าไม่เชื่อมันมาก”




“แต่เขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้ว…คงรู้จักกันดี”





พลั่ก!!!!!!!!!!!!!!!!






จู่ๆก็มีบอลมากระแทกหัวผมเต็มแรง จนผมเซล้มลงไปทับไอ้กันต์ ใครวะ!!!!!!! พอผมเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็เห็นหมาของไอ้กันต์ยืนกอดอกอยู่ในสนาม…




“ให้น้อยๆหน่อยพวกมึงสองตัว กูรู้ว่าเพื่อนสนิท แต่พวกมึงกอดกันนานเกินไปแล้วโว้ย!!!!!”




“ไอ้!!!”





“หุบปากมึงไปเลยไอ้หน้าลิง แฟนมึงเตะบอลอยู่ กูให้เชียร์!!!! ไม่ใช่มายืนกอดกับเพื่อนให้กูดู!! เดียวมึงจะโดน!!!”

ไอ้กันต์ยังไม่ทันด่า ไอ้พี่พีชก็ชี้หน้ามันแล้วพ่นไฟใส่ ไอ้กันต์ได้แต่นั่งทำหน้าเอ๋อๆเพราะด่าไม่ทัน  ระหว่างที่พวกมันสองตัวทะเลาะกัน ผมก็เหลือบไปเห็น ไอ้ต้าร์กับพี่ย้งกำลังยืนหัวเราะอยู่ในสนาม …..




เจ็บใจอ่ะ…




ถ้าผมไม่ทำแบบนี้ คนที่ยืนหัวเราะข้างๆพี่ย้งอาจจะเป็นผมก็ได้…..แล้วพอพี่ย้งหันมาสบตาผม พี่เขาก็หุบยิ้มแล้วหลบตาทันที…..ไม่เอาแล้ว….แม่ง…….ไม่สนใจกูไม่พอ ยังไปทำดีกับคนอื่นอีก…..




“อึก……”คิดแล้ว น้ำตาที่เอ่ออยู่ก็พาลจะไหลลงมา ผมเลยรีบเอามือเช็ดออก




“กันต์…กูกลับแล้วนะ ไม่รู้จะอยู่ดูเขาจู๋จี๋กันทำไม...”บอกได้คำเดียว พอทำตัวแบบนี้แล้ว จิตตก จริงๆครับ…ผมบอกไอ้กันต์แล้วหันหลังจะเดินกลับ




“คุณมึงเป็นอะไร ให้กูกลับไปด้วยไหม”




“ไม่เป็นไร มึงอยู่ดูแฟนมึงเถอะ….”

ผมหันกลับมาบอกมัน มันก็ทำหน้าห่วงผมหน่อยๆ ผมเลยยิ้มให้ แล้วเดินไปที่รถ เปิดประตู กระแทกตัวลงบนเบาะ แล้วปรับเอนลงจนสุด…..ไม่รู้ว่ามือสองข้างผมเลื่อนมาปิดหน้าตัวเองตั้งแต่ตอนไหน…




“อึก……ฮึก……ก……”ผมปล่อยน้ำตาที่กลั้นไว้ให้มันไหลลงมา มือก็สั่น ตอนนี้ทำไมผมถึงดูอ่อนแอแบบนี้นะ….ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนสักหน่อย…..




“ไอ้เหี้ยยยยยยย ทำไมไม่สนใจกู!!!!!!!!! ฮืออออออ!”

เผลอตะโกนเสียงดัง แต่ข้างนอกคงไม่มีใครได้ยินหรอก….น้ำตาของผมมันก็ยังคงไม่ไหลหยุด คราวก่อนเสียใจเรื่องผู้หญิง คราวนี้เสียใจเพราะผู้ชาย….ผมมันดวงซวยเรื่องความรักใช่ไหม…




ปังๆๆๆๆ




ระหว่างที่ผมนอนร้องไห้อยู่ ก็มีเสียงทุบกระจกดังรัวๆ พอผมสะดุ้งลุกขึ้นมามอง ด้านนอกรถก็มีไอ้พี่พีชที่เหงื่อท่วมตัว ข้างๆเป็นไอ้กันต์ที่กำลังหอบอยู่ ผมเลยรีบปาดน้ำตาแล้วลดกระจกลง




“มีอะไรเหรอ”ผมถามออกไป ไอ้พี่พีชที่ปาดเหงื่ออยู่ก็เปิดประตูรถแล้วดึงผมออกมา




“ลืมแผนกูไปซะ ตอนนี้มึงอยากทำอะไร ก็ทำ ก่อนที่มันจะสาย”ไอ้พี่พีชบอกผม…..




“ไอ้เหี้ย! มึงวิ่งไปเลย!!! พี่เค้ายังอยู่ที่สนาม วิ่งไปเลย!!”ไอ้กันต์บอก แล้วผลักผม ผมมึนๆอยู่ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี




“เพื่อนกู อย่าให้อีตุ๊ดนั่นงาบไปเด็ดขาด! วิ่งไปซะ!!!”


พี่พีชกระตุ้นผมอีกครั้ง แล้วจู่ๆขาผมมันก็ขยับไปเอง ในชีวิตไม่เคยวิ่งเร็วขนาดนี้มาก่อนเลย ผมตั้งหน้าตั้งตาวิ่งง ไทด์ที่ผูกมาอย่างดี ตอนนี้ผมก็แกะมันแล้วเขวี้ยงทิ้ง


พอวิ่งไปถึงสนามก็เห็นพี่ย้งกำลังยืนกินน้ำอยู่


ส่วนไอ้ต้าร์มันกำลังใช้ผ้าเช็ดเหงื่อให้ มึงตาย!!!!!!!!!!!!




“อย่านะมึงไอ้ต้าร์!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมวิ่งไปแล้วดึงผ้าจากมือมันปาลงพื้น




“……….?”ไอ้ต้าร์มันทำหน้างงๆ




“เฮ้ย..ไอ้คุณมึงทำอะไร”

พี่ย้งจับไหล่ผม กูไม่สนแล้วนะ!! พอมือมันเตะที่ไหล่ ผมก็หันกลับไปหา จับหน้าพี่ย้งแล้วจูบแรงๆไปทีนึง ก่อนจะถอนริมฝีปากออก




“พี่ย้งนะของกู!!!!!!!!! ใครหน้าไหนก็ห้ามมายุ่ง!!!”

จูบเสร็จ ผมก็หันไปพูดเสียงดังใส่หน้าไอ้ต้าร์ที่ยืนแข็งอยู่



“……..อะ….น่ะ ไหนพี่ย้งบอกว่าไม่มีแฟนไง….”มันไม่สนใจผม แต่กลับหันไปมองพี่ย้งที่ยืนถือขวดน้ำทำหน้ามึนๆอยู่




“ตอนนั้นยังไม่มี ตอนนี้มีแล้ว!!! ไป!!! อย่ามาให้กูเห็นว่ามึงอยู่ใกล้แฟนกูอีกนะ!!!”

ไอ้ต้าร์ไม่พูดอะไร มันหยิบกระเป๋าได้แล้วมันก็วิ่งร้องไห้หนีไปเลยครับ  เหี้ยเอ้ย!! โคตรโล่งเลยกู.… แล้วพอโล่ง หันไปมองพี่ย้ง




โป๊ก!!!!




“โอ้ย!! เขกหัวกู!! เอ้ย!!!!! คุณทำไม!”โดนพี่เขาเขกหัวไปหนึ่งดอก



“ทำอะไรของมึงเนี่ย! กูเป็นแฟนมึงตั้งแต่เมื่อไหร่?”

ถึงจะพูดแบบนั้น แต่พี่เขากำลังกอดอกแล้วยิ้มอยู่….น่ารักอ่ะ




“กะ ก็…ผมชอบพี่ย้ง….เป็นแฟนผมเถอะนะ!” ผมพูดแล้วเกาะแขนพี่เขา พยายามส่งสายตาอ้อนวอนสุดๆ




“หืม..เอาไงดีล่ะ”




“น๊า!!!!!นะนะนะนะ”




“แล้วก่อนหน้า มึงเป็นอะไร? ทำไมเมินกู?” อึก……เอาแล้วสิไอ้คุณ




“พี่พีช…พี่พีชบอกให้ทำครับ…”




“มันให้มึงเมินกู??”




“อื้อ….พี่พีชบอกว่าทำแล้วพี่ย้งจะสนใจ….”




“เชี่ยพีช….เดียวเคลียกันยาวแน่เพื่อนเลว=_=”




“ละ..แล้วตอนที่ผมเมิน พี่รู้สึกอะไรไหม?”




“ไม่รู้สิ….กินข้าวไม่ค่อยอร่อย ขับรถก็เงียบ….ทั้งๆที่พี่ขับกลับบ้านไม่ต้องผ่านนิเทศน์แต่ทำไมพี่ถึงขับผ่านไปตลอด แถมข้างๆพี่ไม่มีเสียงหนวกหูของมึง…ก็ทำให้พี่เหงาสุดๆไปเลยล่ะ…..แต่พี่ก็เชื่อว่า ยังไงมึงก็ต้องกลับมาหาพี่อยู่ดี”


……..อ๊ายยยยยยย อยากได้ผ้ามาพันหัวตัวเองแก้เขินอ่ะ!! พูดไม่พอ ทำไมต้องทำตาจริงจังใส่เค้าแบบนี้ด้วยอ๊า!!>//////<




“ผมเองก็ ทรมาณสุดๆ…ตอนที่ต้องทำเป็นไม่สนใจพี่”




“คราวหน้าอย่าทำอีกนะ มึงที่เป็นแบบนี้ดีแล้ว พี่ชอบ^^”




“ถะ ถ้างั้น…แสดงว่า เราก็ คะ คบกันแล้วนะ!” ถามย้ำ เพราะยังไม่ได้คำตอบครับ




“ มั้ง…..”พี่ย้งพูดแล้วก็หอมแก้มผม ฮว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก




“เขินอ่ะ!! พี่ย้งบ้า!>_</!!” ผมตีแขนพี่เขาไปเบาๆทีนึง




“แล้วนี่ มึงขับรถมาใช่ไหม นี่ก็ค่ำแล้ว กลับบ้านกันเถอะ รถพี่จอดอยู่อีกฝั่ง มึงเดินไปเอารถก็ระวังด้วยนะ”พี่ย้งบอกแล้วเก็บข้าวเก็บของ อะ …เดียวสิเฮ้ย! คบกันแล้วแยกย้ายแบบนี้เลยเรอะ=[]=!




“…..พี่ย้ง รถคุณเสีย ไปส่งคุณด้วยนะ^w^!!!!”




“หึ….รถมึงเข้าเช็คศูนย์บ้างนะ เสียบ่อยเกินไปแล้ว=_=!” ผมยิ้มไม่พูดต่อ ตอนนี้อยากจะให้รถเสียไปตลอดชีวิตเลยล่ะ! จะได้ให้คนข้างๆคอยรับส่ง>_<








TBC
-----------------------------------------------------------------



กลับมาช้าไปหน่อย เหะ T_T อาจจะสั้นไปนิดนึง นี่เป็นตอนสุดท้าย ที่เขียนทิ้งไว้และยังไม่ได้เขียนต่อ (เวรกรรม)จะรีบๆเขียนต่ออย่างไวเลยครับ แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าครับผม ^^
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 21-11-2012 21:22:24
แอ๊ก น้องคุณน่ารัก  :m3: แอบหมั้นไส้อิพี่ย้งเบาๆ
เอ้ย ง้อเขามั้งก็ได้มั้ง โห
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: lunar ที่ 22-11-2012 00:10:44
ดีใจสุดๆ ได้อ่านเรื่องนี้อีก มายาวจุใจแถมไม่มีค้างให้ห่วงหาอาทร
เคลียร์ประเด็นน้องคุณ พี่ย้งให้หายคาใจ ไม่มีค้างคา

ถ้าหายไปตอนตอนที่น้องคุณเมินพี่ย้งแถมพี่ย้งมีต้าร์มาคลอเคลียอีก
สงสัยคนอ่านคงจิตงุดเงี๊ยวไปอีกนาน

แรกๆ สงสารน้องคุณ เศร้าไปด้วยแต่พอตกลงเป็นแฟนกันแล้ว
เฮ้อ....โล่งอก ดีใจกับน้องคุณที่สมหวังกับเค้าซะที

แอบเห็นด้วยกับน้องกันต์ น้องคุณนี่กระแดะจริง :laugh:


ขอบคุณจริงๆจากใจค่ะ

 :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: yeyong ที่ 22-11-2012 00:36:02
นับวันน้องคุณชักจะเพี้ยนมากกว่าสาวแตกขึ้นทุกวัน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 22-11-2012 03:08:17
ไม่ไหวแปะก่อน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 22-11-2012 08:44:19
อ่านรวดเดียวเลย น่ารักมากอ่ะ ลุ้นคู่น้องคุณพี่ย้งตัวโก่งเลย
สุดท้ายก็เป็นแฟนกัน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 22-11-2012 13:36:31
เค้าเป็นแฟนกันแล้ว.....มั้ง (เลียนแบบพี่ย้ง) :laugh:
ในที่สุดน้องคุณก็ทำสำเร็จ แต่ก็เกือบไปแล้วล่ะ
ไม่รู้ว่าเพราะแผนของพี่พีชหรือเปล่าถึงได้สำเร็จ
ไม่ว่ายังไงก็มีส่วนล่ะน่า ดีใจกับน้องคุณด้วยนะจ๊ะ
พี่ย้งคงจะปวดหัวไปอีกนาน :m20:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: treerat002 ที่ 22-11-2012 14:13:35
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลย >///<

ตอนสุดท้ายนี่อันที่จริงอยากให้พี่ย้งตามมาเครียมากกว่านะ เห็นแต่คุณวิ่งเข้าหาอยากเห็นพี่ย้งวิ่งเข้าหาคุณบ้าง

สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ สู้ ๆ ^^
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 22-11-2012 18:10:58
มาอ่านถึงหน้า2แล้วพรุ่งนี้จะมาอ่านใหม่นะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: mach201 ที่ 22-11-2012 20:41:25
เกือบไปแล้วคุณเอ้ย  พี่ย้งนิ่งเหลือเกินเดาไม่ถูกเลย
แต่ก็ดีแล้วที่ในที่สุดก็ลงเอยกันซะที
ว่าแต่ว่าใครรุกกันน้อ เหมือนว่าจะเป็นคุณ รึเปล่า? โฮกกกไม่กล้าเดาอะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 23-11-2012 01:12:36
น้องคุณสาวแตกไปแล้ว    o22

รักเรื่องนี้มากเลย ทั้งสนุก ทั้งฮา

จะรอตอนต่อไปนะคะ   :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 23-11-2012 01:42:58
สงสารน้องคุณจัง อยากให้น้องคุณไม่ต้องวิ่งตามเฮียย้งขนาดนี้ อยากให้เฮียแคร์น้องบ้าง

อินจังกู :z3:

:pig4: :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 23-11-2012 03:10:00
น่ารักมากมาย อ่านไม่หยุดเลย
รอตอนต่อไปจ้า
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 23-11-2012 19:00:01
มาแปะไว้ที่หน้า3 สนุกมากๆๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 23-11-2012 19:39:59
คุณนายแน่มาก o13
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 24-11-2012 06:50:26
สุดยอดเลยนะคุณ  :laugh:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: ::UsslaJlwaJ:: ที่ 24-11-2012 11:52:34
โอ้วววว ตามทัน้ว คุณเด็ดจริงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: nongrak ที่ 24-11-2012 14:24:15
ลุ้นคู่ย้งกับคุณตั้งนาน ส่วนคู่พีชกับกันต์เมื่อไหร่จะพูดกันเพราะๆนะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: โดดเดี่ยวแต่ไม่ ที่ 24-11-2012 14:53:25
นิยายเรื่องนี้ 5หน้า แต่อ่าน 2วัน สนุกมากๆๆเลย
เอาใจช่วย สู้ๆๆนร้าครับ
มาต่ออีกนร้าครับ อย่าทิ้งไปนาน :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: DrSlump ที่ 22-12-2012 01:54:00
 :call:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 22-12-2012 07:16:28
 :z13:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 27(หน้า 5) [21/11/2555]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 03-01-2013 18:48:32
ตอนที่ 28














วันที่ 13 พย



 

“พี่ย้งครับ อ้ามมมมมม”




“…………..งั่บ”




“เก่งจังเลย อีกคำนะครับ อ้ามมมมมม”




“=__=………….งั่บ”




“=___=” สีหน้าของพวกผมที่มองไอ้คุณนั่งกระแซะพี่ย้ง ป้อนข้าวป้อนน้ำเหมือนพี่เขาเป็นง่อย สีหน้าพี่ย้งเองก็เหมือนๆกับพวกผมครับ แต่ดูเหมือนพี่เขาจะทำอะไรไม่ได้




“ในที่สุด….เพื่อนกูก็……เสร็จผู้ชายไปอีกราย” พี่ชินท้าวคางมองด้วยดวงตาที่เหม่อลอย




“พี่ชิน พี่พูดผิดครับ ผมต่างหากที่เสร็จเพื่อนพี่น่ะ! อ๊ะ! พูดอะไรออกไปเนี่ยเรา >////<” ไอ้คุณพูดจบแล้วปิดปากตัวเองทำท่าเขิน……..คันส้นตีนจริงๆเลย……




“ตกลงนี่พวกมึงได้กันแล้วเหรอ?”ไอ้ทอมถามครับ




“บ้าเหรอ พวกกูเพิ่งดีฟคิสกัน ยังไม่ได้ซั่มกัน แต่ไวๆนี้แหละ โอ๊ะ…นี่เราพูดอะไรออกไปเนี่ย>////<”




“แม่ง ตุ๊ดกว่ากูอีก….”ผมมองมันแล้วพึมพำ




“บ่นอะไรอีกันต์ มึงว่าใครตุ๊ด! กูไม่ตุ๊ดนะโว้ย!!!”มันได้ยินก็หันควับมาทันที  ฮึ่มม แมนขึ้นมาในทันใดเลยนะมึง




“มึงก็เกินไปนะคุณ เล่นแยกเขี้ยวใส่เพื่อนกูทุกคน คนอื่นนอกจากพวกนี้แม่งไม่กล้าเข้าใกล้กูแล้ว ”พี่ย้งบ่นบ้างครับ




“ก็คุณหวงพี่ย้งนี่! ไม่ดีเหรอ…..?”ไอ้คุณทำหน้าหงอยๆใส่พี่ย้งครับ




“เชี่ย แม่งอยู่กับพี่ย้งทีไรมึงนี่สาวตลอด=_=”ไอ้เต้มองเพื่อนที่น่าสมเพชของตัวเอง




“เสือก!! กูก็ต้องทำตัวเป็นแฟนที่ดีต่อหน้าพี่เขาสิวะ” สันดารเก่ามึงออกแล้วคุณ=_=




“ก็ไม่ใช่ไม่ดีหรอก แต่อย่าเยอะเกินไปนักนะ เข้าใจไหม?”


พี่ย้งพูดแล้วลูบหัวไอ้คุณ พอไอ้คุณโดนพี่ย้งลูบหัวเนี่ย ตามันนี่ เยิ้มมมมมม แล้วมันก็โผเข้าไปกอดพี่ย้งแบบไม่อายฟ้าดินยิ่งกว่าผมกับไอ้พี่พีชซะอีก พอมันกอดพี่ย้ง พวกผมทั้งหมดก็พร้อมใจกันหันไปมองอย่างอื่นที่มันดูสะบายตากว่านี้=_=





------------------------------------





“กันต์”




“หืม?”ผมหลังจากแยกจากเพื่อนๆ ตอนนี้กำลังเดินเพื่อที่จะกลับเข้าไปเรียนต่อพร้อมกับไอ้โช เดินมาได้สักพักมันก็เรียก ผมเลยหันไปหา




“วันนี้ เลิกเรียนแล้วมึงว่างไหม? กูจะชวนมึงไปเที่ยวกันตามประสา….เพื่อน”ไอ้โชเดินเข้ามาใกล้แล้วบอกผม แล้วมันจะเว้นช่วงคำว่าเพื่อนทำไมวะ=_=




“เที่ยวไหน ปกติก็ไปกันประจำไม่ใช่หรือไง มึงอยากไปไหนล่ะ?”ผมบอกมัน




“ไม่ใช่ไปแบบเป็นกลุ่มเว้ย! กูกับมึง แค่สองคน…”รู้สึกแว๊บนึง มีความเขินเข้ามาจู่โจม แต่ถ้าหากไปกับมันสองคน ไอ้พี่พีชแม่งฆ่าผมตายแน่!




“เอ่อ…..”




“จะบอกว่า พี่พีชคงไม่ยอมใช่ไหมล่ะมึง….ช่างเถอะ กูแค่ลองชวนดูเผื่อฟลุ๊คๆ มึงอาจจะไปกับกูบ้างแค่นั้นแหละ”

จู่ๆไอ้เวรนี่มันทำหน้าหงอยแล้วเดินนำผมไป ทำไมชอบทำให้กูรู้สึกลำบากใจแบบนี้วะเนี่ย!! ก็ไม่เห็นจะเป็นไรนี่นะ ก็ไปกันแบบเพื่อนไง!!!!ยังไงเราก็ปฏิเสธมันไปแล้วด้วย




“เฮ้ย โช!!! ” ผมเรียกมันแล้วมันก็หันหน้าหล่อๆมาหาผม




“เย็นนี้ไปเที่ยวกัน! กูตกลงจะไปกับมึง!”พูดแล้วก็กอดคอมัน มันเองก็ยิ้มแล้วกอดคอผม




“ให้มันได้แบบนี้สิวะ!! นึกว่าจะกลัวผัวจนหัวหดซะแล้วมึง!!!”ร่าเริงขึ้นมาในทันใด แล้วตกลงวันนี้จะไปไหนกันล่ะเนี่ย?





---------------------------





ขณะนี้อยู่บนรถไอ้โชครับ แต่ย้อนไปเมื่อ สิบนาทีที่แล้ว





“พี่พีช วันนี้ไม่ต้องมารับนะ กลับก่อนได้เลย กันต์จะไปเที่ยวกับพวกไอ้เต้ไอ้ทอม”




[อะไรนะ? เที่ยวกับใครนะ?]



“ไอ้เต้ไอ้ทอมไง วันนี้อยากไปกันตามประสาเพื่อน กลับไม่ดึกหรอก ไม่ต้องห่วงนะ!”




[……………เที่ยวที่ไหนวะ?]




“เดินเล่นที่เซ็นอ่ะ ไม่ต้องห่วงๆ วันนี้พี่ต้องทำงานด้วยไม่ใช่เหรอ เดียวซื้อนมกลับไปฝาก”




[กลับกี่โมง?]




“ไม่รู้ว่ะพี่ แต่ไม่น่าจะดึก โอเคนะ แล้วเจอกันที่บ้าน ย้ำอีกครั้ง ไม่ต้องเป็นห่วงนะ!”




[…………อืม….ติ๊ด!!!]




อ่ะหืม….พูดจบก็ตัดสายไปเลยแหะ มันน่าจะโวยวาย แต่ไม่ยักกะโวยแหะ ส่วนไอ้โชมองผมที่นั่งพูดโกหกอยู่ข้างๆ




“อารมณ์เหมือนหนีไปกับชู้เลยนะมึง โกหกแฟนซะได้ ทำไมไม่บอกล่ะว่าไปกับกู กลัวโดนด่าเหรอ?”




“เออสิวะ! ท่าทางจะงอนด้วย กลับไปกูต้องง้อยกใหญ่แน่”

ผมเก็บมือถือใส่กระเป๋า ส่วนไอ้โชก็หัวเราะแล้วขับรถออกไป ไอ้โชขับไปเรื่อยๆ เปิดเพลงฟังเบาๆ แต่ไม่ยักกะมีใครพูดอะไร



พอไปถึงห้างก็ลงจากรถแล้วเดินเข้าห้าง ไอ้โชเดินข้างๆผม มันเดินมองดูนั่นมองดูนี่ แล้วจู่ๆมันก็ลากผมเข้าไปในร้านตุ๊กตา กุ๊กกิ๊กเหมาะกับหน้ามึงจริงๆ




“เฮ้ย กันต์ มาเลือกดิ๊ มึงว่าตัวไหนดี?”




“เอ้า มาถามกูทำไม! กูไม่ชอบตุ๊กตา!” พูดไปแบบนั้น แต่มีตุ๊กตาหน้าตาประหลาดจากคนสำคัญวางอยู่บนเตียง




“แค่เลือกน่า แล้วมึงก็ห้ามเลือกแบบส่งๆด้วย!!”ผมเดินมองดูตุ๊กตารอบๆ ส่วนไอ้โชก็เดินตามมาถือตุ๊กตาแล้วถามผมว่า ตัวนี้น่ารักไหม ตัวนั้นร่ารักไหม หรือตัวนี้ดี  แอบเห็นพนักงานขายหัวเราะด้วย คิดว่ามึงน่าเอ็นดูรึไงไอ้โช!




“อืมมมม กูว่าตัวนี้ดีกว่า”ผมยัดตุ๊กตาหมาใส่มัน ไม่ใช่อะไรหรอก ผมชอบหมา ที่บ้านก็มีอยู่ด้วยตัวนึง แต่วันนี้ไปทำงาน เลือกแบบความชอบส่วนตัวล้วนๆ ฮ่าๆๆ




“อืมมมม ตัวนี้เหรอ น่ารักดีนะ กูเอาตัวนี้แหละ!” พูดจบไอ้โชก็เดินไปจ่ายเงิน ผมก็ยืนรออยู่นอกร้าน ไม่นานไอ้โชก็เดินมาพร้อมตุ๊กตาหมาที่อยู่ในถุง




“มึงซื้อไปให้ใครวะ”




“อ้อ ลูกพี่ลูกน้องน่ะ เขามาเล่นที่บ้าน มาอ้อนกู บอกว่า ‘พี่โชขา มี่ อยากได้ตุ๊กกาตา’ กูเลยมาซื้อให้นี่ไง”




“อ้อออ แล้วมึงมาแค่นี้เหรอ? กลับเลยป่ะ?”




“รีบไปไหนเนี่ยมึง!! เดินเล่นกันก่อนสิวะ! ไปเล่นเกมกันเถอะ ตรงนู้นนน”มันไม่รอผมตอบ ลากผมขึ้นไปเล่นเกม




พอเข้ามาถึงโซนเกม ก็นึกถึงวันที่โดนไอ้พี่พีชลากมา วันที่ผมได้ตุ๊กตาจากพี่เขา แพงมากๆซะด้วย ฮ่าๆ

“เฮ้ย กันต์ มาเล่นไอ้นี่ดิ!”ไอ้โชสะกิดผมที่กำลังเหม่อเพรานึกถึงวันที่มาด้วยกันกับไอ้พี่พีช ไอ้โชลากผมมาเล่นนู้นเล่นนี่จนลืมลืมเวลาไปเลย รู้ตัวอีกทีก็ทุ่มกว่าๆเกือบจะสองทุ่มแล้ว




“โอ้ย เล่นไปตั้งเยอะ แม่งไม่ได้รางวัลอะไรเลย” ไอ้โชออกมาจากโซนเกมแล้วบ่น




“แล้วใครใช้ให้มึงเล่นวะ=_=! ป่ะ กลับหรือยังล่ะหมดตูดแล้วนี่ ”




“ยังเว้ย!!! ไปดินเนอร์ก่อน เงินสดหมด แต่กูมีบัตร ป่ะ กูหิวแล้ว”




“มึงนี่แรงเยอะจริงๆเลย แล้วแม่มึงชอบบอกว่ามึงป่วยไม่ค่อยสะบาย”




“แล้วมึงจะให้กูป่วยตลอดเลยเวลาเลยหรือไง ป่ะ กินอะไรกันดี”




“อะไรก็ได้ อ้อ กูไม่จ่ายนะ คนจ่ายต้องเป็นมึงเท่านั้น” เรื่องอะไรจะจ่ายวะ ฮ่ะฮ่า




“เออ กูจ่ายเองไอ้งก!!!!” ฮ่าๆ มันเตะผมเบาๆทีนึง  แล้วผมก็คนก็เข้าไปนั่งในบุฟเฟ่ต์ครับ กะจะกินแข่งกัน เอาให้ท้องแตกตายกันไปข้างเลย




“ขอบใจมึงนะที่วันนี้ยอมมากับกูเนี่ย ทั้งๆที่มึงรู้ว่าจะต้องถูกแฟนว่าแท้ๆ”




“กูต่างหากที่ขอบใจ วันนี้มึงจ่ายตลอดนี่ ถ้ามีของฟรีอีกเรียกกูนะ!”




“สัด! ชอบจริงนะมึงของฟรี”




“แน่นอนสิวะ!! อึ๊ก! กูอิ่มแล้วว่ะโช มึงกินแทนกูหน่อยดิ ไม่อยากถูกปรับ ”




“แล้วมึงตักมาทำไปเยอะแยะ ลำบากกูอีก”

มันบ่นแต่ก็เอาของผมไปกินจนพุงปลิ้นเลยครับ เดินออกจจากร้านมาสภาพผมกับมันนี่พอกัน อิ่มจนเดินแทบไม่ไหว ควักมือถือออกมาดูเวลา สามทุ่มนิดๆแล้ว สมควรจะถึงเวลากลับแล้วล่ะ




“ไม่ไหวแล้ว ไปส่งกูที่บ้านที” ผมบอกแล้วเกาะไหล่มันเดิน




“อย่าเกาะดิ กูก็ไม่ไหวเหมือนกัน  ยัดเข้าไปได้ไงวะเนี่ย อึกก”

ผมสองคนเดินเป๋ไปที่รถ แล้วไอ้โชก็ขับไปส่งผมที่บ้าน ในบ้านมีไฟเปิดอยู่ แสดงว่าไอ้พี่พีชอยู่ที่บ้านสินะ พอรถจอดที่หน้าบ้านผมก็เปิดประตูเดินออกจากรถ




“ขอบใจนะที่เลี้ยง”ผมบอกไอ้โชแล้วหันหลังเดินเข้าบ้าน




“กันต์ เดียว!” ผมหันไปตามเสียงไอ้โช มันหมุนกระจกลงแล้วยื่นตุ๊กตาหมามาให้ผม




“อะไร?”











“สุขสันต์วันเกิด….อันนี้กูให้มึง ” หะ????วันเกิด???? วันนนี้วันเกิดกูเหรอ!!!






“อะไรนะ?”





“เอ้า อะไรของมึงเนี่ย ฮ่าๆ อย่าบอกนะว่าลืมวันเกิดตัวเอง เอ้ามาเอาไปดิ ตัวนี้มึงชอบไม่ใช่เหรอ” ผมเดินเข้าไปเอาตุ๊กตาหมาจากมันแบบงงๆ ไอ้โชก็ยิ้มให้ผม




“กู ขอให้มึงมีความสุขกับหมาของมึงมากๆนะ ไปล่ะ”ไอ้โชพูดทิ้งท้ายแล้วขับรถออกไป

วันเกิด…วันนี้วันเกิดผมเหรอ?....เหี้ยแล้วไหมล่ะไอ้กันต์!!!!!!!! ผมหันหลังตั้งท่าจะวิ่งเข้าบ้าน แต่ก็ต้องชะงัก เพราะที่หน้าประตู ….ไอ้พี่พีชยืนขวางอยู่…..มือมันถือเค้กอยู่ด้วย หน้าตาของพี่เขา ผมมองไม่ออก ว่าโกรธ หรือ น้อยใจ กันแน่




“…..รถเนี่ยเหมือนรถไอ้โชเลยนะ”น้ำเสียงเยือกเย็นสุดๆ ไม่รู้ทำไมขาผมมันถึงไม่กล้าที่จะขยับเข้าไปหาพี่เขา คอก็แหบแห้งไปหมด ไม่รู้จะพูดว่าอะไรดี




“แถมคนขับก็หน้าเหมือนไอ้โชด้วย ไอ้เต้กับไอ้ทอมนั่งอยู่ข้างหลังเหรอ ไม่เห็นเปิดกระจกทักทายกูเลย ”




“อ่ะ อื้อ ใช่ พวกมันนั่งข้างหลังน่ะ” โกหกออกไปอีกแล้ว….ก็กลัวถูกด่านี่หว่า ToT แต่ยังไงวันนี้ก็ท่าทางจะไม่รอดแน่ๆ




“อืมมมม เหรอ ไอ้เต้กับไอ้ทอมเนี่ย แยกร่างได้ด้วยเหรอ แล้วพวกมันสองคนที่นั่งอยู่ที่บ้านกับกูก่อนหน้านี้ เป็นร่างจริงหรือร่างแยกกันนะ?”

….เหี้ยสุดๆ บรรลัยแน่ๆแล้ว……ขาผมไม่ขยับ ข้างในอกรู้สึกเหมือนถูกอะไรบีบคั้นอยู่ อึดอัดสุดๆ




“กะ….กันต์…..”




“…..โกหก…….โกหกกูทำไม?”

พี่พีชเดินเข้ามาใกล้ผม พอผมเงยหน้ามองพี่เขา ผมก็เห็นดวงตาของพี่พีช…มันกำลังชื้นขึ้น แววตาที่ดูไม่ได้โกรธ แต่เต็มไปด้วยความน้อยใจ….เห็นทำหน้าแบบนั้นตัวผมเองก็พาลจะร้องไห้ไปด้วย…




“กันต…..กันต์…..กันต์ขอโทษ…มะ ไม่ได้ตั้งใจจะโก…”








แผละ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!







“ถ้ามึงอยากอยู่กับไอ้โชในวันเกิดนัก ก็บอกกูตรงๆ!”

ยังไม่ทันที่จะพูดขอโทษ พี่พีชก็ปาเค้กที่ถืออยู่ในมือ ปาใส่หน้าผม ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ ตอนนี้ผมไม่รู้สึกว่าหน้าของตัวเองมีเค้กเลอะอยู่ เพราะผมแทบไม่รู้สึกอะไรเลย




“กับข้าว เค้ก ของขวัญ ทุกอย่างกูเตรียมไว้รอมึง….แต่มึงกลับโกหกกูแล้วออกไปเที่ยวกับไอ้โช….”ไอ้พี่พีชพูดแล้วผลักอกผมจนตัวผมเซไปด้านหลัง




“ผมขอโทษ…เข้าบ้านก่อนเถอะนะพี่พีช…”ผมพยายามขยับขาสั่นๆของผมแล้วเดินเข้าไปจับมือพี่เขาไว้

พี่เขาไม่พูดอะไรแต่กลับปัดมือผมออกแล้วเดินเข้าไปในบ้าน ส่วนผมสูดหายใจเข้าปอดลึกๆแล้วปาดเค้กออกจากหน้าตัวเอง ก่อนจะเดินตามเข้าไป

พี่พีชเดินไปหยุดอยู่ที่ห้องครัว มีลูกโป่งประดับอยู่ บนโต๊ะก็มีอาหารวางอยู่เต็มไปหมด แถมมีแต่ของโปรดของผมด้วย…ความรู้สึกผิดที่มันเข้ามาทิ่มแทงหัวใจนี่มันอะไรกัน…ถ้าผม..ถ้าผมไม่ลืมวันเกิดตัวเองล่ะก็…


“ตอนที่มึงบอกว่าจะไปเที่ยวกับไอ้เต้ไอ้ทอม….ทั้งๆที่กูรู้ว่ามึงโกหกแต่กูก็ไม่คิดว่ามึงจะไปกับไอ้โช….”




“คะ…คือ…”




“ไปเที่ยวกับมัน…สองคน! ทั้งๆที่มึงรู้ว่ามันคิดยังไงกับมึงน่ะเหรอ!!!!”ไอ้พี่พีชลุกขึ้นมากระชากคอเสื้อผมจนตัวผมลอยขึ้น ผมเบือนหน้าหนีเพราะกลัว




“แถมไปอยู่กับมันในวันเกิดแทนที่จะอยู่กับกู……..ตุ๊กตานี่…มันให้มึงมาใช่ไหม! เหี้ยเอ้ย!”ไอ้พี่พีชทิ้งตัวผมลงที่พื้นแล้วเหยียบตุ๊กตาที่ไอ้โชให้มา ทั้งเหยียบทั้งขยี้




“พี่พีช!!!!!! อย่าทำกับของที่คนอื่นให้มาแบบนี้นะ!”ผมกระชากตุ๊กตาออกมาจากเท้าพี่เขา




“กันต์…มึงหวงของที่มันให้มาขนาดนี้เลยเหรอ?”




“ไม่ใช่!!!!!!!!!!!!!!!!! ไม่ใช่แบบนั้นนะ….พี่ใจเย็นแล้วเราคุยกันดีดีก่อนได้ไหม….”

ผมวางตุ๊กตาไว้ข้างๆแล้วจับขากางเกงพี่พีช ผมกระตุกขากางเกงพี่เขาเพื่อบอกว่าให้นั่งลง  พี่พีชดูกระวนกระวาย ใจไม่อยู่กับตัว พี่เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วนั่งลงตรงหน้า ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอดเต็มแรง…….




“มึงรักกูใช่ไหม..”ทันทีที่กอดพี่เขาก็ถาม




“รักครับ..ผมรักพี่”




“กูเชื่อใจมึงได้ใช่ไหม”




“เชื่อใจได้สิ..”




“มึงจะมีแค่กูคนเดียวใช่ไหม”




“ครับ กันต์มีพี่แค่คนเดียว”




“มึงไม่ได้คิดอะไรกับไอ้โชเกินเพื่อนใช่ไหม”




“ไม่คิด ไม่คิดเลยสักนิดครับ”




“สาบานกับกูสิ ว่ามึงจะไม่ทำแบบนี้อีก ห้ามโกหกกูไม่ว่าจะเรื่องอะไร”




“กันต์ขอโทษครับ กันต์จะไม่ทำอีกแล้ว..”




“รู้ใช่ไหมว่าพี่รักกันต์มากแค่ไหน…ยิ่งรักมากเท่าไหร่ พี่ก็ยิ่งหวงมากเป็นเท่าตัว…จนบางทีพี่ก็เผลอทำร้ายกันต์..ทั้งๆที่ไม่อยากจะทำเลย…”




“….กันต์รู้ครับพี่…”




พอผมพูดจบพี่พีชก็คลายกอดออกแล้วมองหน้าผม มือใหญ่ๆของพี่เขา ลูบหน้าที่เลอะไปด้วยครีมของผม ก่อนที่จะขยับเข้ามาใกล้ๆ แล้วจูบที่หน้าผาก จากนั้นผมก็รู้สึกเปียกๆที่แก้ม เพราะพี่เขาใช้ลิ้นเลีย ผมหลับตา มือที่ว่างอยู่ของผมวางที่เอวของพี่เขา พี่พีชค่อยๆขยับลิ้นเข้ามาใกล้ปากผม แล้วพี่เขาก็ประกบปากจูบผมเบาๆแล้วถอนออก


“พี่ขอโทษนะ….เจ็บไหม?” พอถอนริมฝีปากออก พี่พีชก็ใช้มือเช็ดครีมที่ยังเลอะอยู่ให้พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนสุดๆ…




“ไม่เป็นไรหรอก เยอะกว่านี้ผมก็ไหว ถ้ามันจะทำให้พี่เย็นลงแล้วเราปรับความเข้าใจกันได้…”

ผมบอกแล้วจับมือพี่เขาไว้ พี่เขายิ้มให้แล้วลุกขึ้นก่อนจะดึงผมให้ลุกขึ้นตาม พี่พีชจับมือผมแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะที่มีของโปรดของผมวางอยู่เต็มไปหมด


“เอ้า กินกันเถอะ มันเย็นหมดแล้วอาจจะไม่อร่อยเท่าไหร่ แต่พี่ตั้งใจทำให้นะ” อืม..ง่ายๆแบบนี้เลยเรอะ!!=[]=!




“พี่ไม่อยากให้กันต์อธิบายเรื่องราวเหรอ?” ผมถาม




“พี่เชื่อใจกันต์ได้ใช่ไหมล่ะ เพราะงั้น คำอธิบายก็ไม่จำเป็นหรอก ”………….ทำไมดูน่าจับปล้ำจังเลยนะวันนี้…




“ครับ เชื่อใจกันต์ได้” ผมเดินอ้อมไปทางด้านหลังของพี่พีชที่นั่งอยู่ พี่เขามองตามผม ส่วนผมก็ยืนอยู่ด้านหลังแล้วโอบกอดพี่เขาไว้




“ขอบคุณนะครับ…วันเกิดปีนี้กันต์มีความสุขมากเลย…”ผมพูดเสียงเบา พอผมพูดจบ กลับได้ยินเสียงหัวเราะหึ ดังขึ้นเบาๆ




“มีความสุขที่โดนพี่เอาเค้กปาหน้าซะเละแบบนี้เหรอครับน้องกันต์ มาโซใช่เล่นนะครับเนี่ย” กูกำลังจะโรแมนติกนะ=_=!!




“….กันต์มีความสุขกับทุกอย่างที่พี่พีชทำให้….แล้วสิ่งที่กันต์รักที่สุดก็คือช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน….ถึงแม้เราจะทะเลาะกันบ่อยๆ มันก็ยังดีกว่าที่ต่างคนต่างเงียบไม่หันหน้าเข้าหาเพื่อปรับความเข้าใจกันเลย ครั้งนี้กันต์รู้สึกผิดมากๆ กันต์ขอโทษครับ คราวหลังกันต์จะไม่ทำอีก แล้วก็ขอบคุณพี่พีชที่ใจเย็นขึ้นและยอมยกโทษให้กันต์ ขอบคุณนะครับ”


ผมพูดแล้วหอมแก้มพี่เขาเบาๆก่อนจะคลายกอดแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะตรงกันข้าม พี่พีชมองผมแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน




“พี่ต้องยอมยกโทษให้ เพราะพี่กลัวจะเสียกันต์ไป เข้าใจไหม หืม?”




“กันต์เองก็กลัวว่าพี่จะทิ้งไปเหมือนกันครับ…”ผมก้มหน้าพูดเสียงเบา ไม่ใช่อะไรหรอก กูเขิน นานๆที่จะยิ้มแบบนี้ ใจนึงก็อยากจะมอง แต่อีกใจนึงก็กลัวจะหัวใจวายซะก่อน




“ถ้าเรารู้สึกเหมือนกันแบบนี้ตลอดไป เราสองคนก็จะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปนะ ^^”พี่พีชบอกแล้วเอื้อมมือมายืดแก้มผม




“โอ้ยยยย เจ็บนะ!”ปากบ่นว่าเจ็บ แต่ก็ยังปล่อยให้คนตรงหน้ายิ้มร่าแล้วเล่นกับแก้มของตัวเองอยู่อย่างนั้น ให้ตายเถอะ….ผมรักผู้ชายคนนี้สุดๆไปเลย……








TBC

-------------------------------------------


ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ครับ T^T

โน๊ตบุ๊คเจ้ากรรม เมนบอร์ดเจ๊งส่งเข้าอู่ เพิ่งจะได้มาวันนี้ เสียวแทบตายตอนที่ส่งเข้าไปกลัวว่านิยายจะหายเพระาเซฟไว้ในเครื่องไม่ได้สำรองไว้ที่ไหนเลยToT แถมตอนนี้ไม่ได้ยาวเท่าที่ควรด้วย ขอโทษจริงๆครับ T_T
(กราบ)
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: yokerohz ที่ 03-01-2013 20:19:23
ดีนะเนี่ยพี่พีชยอมฟัง

 :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: อยากกินไข่พะโล้ โปะ ที่ 03-01-2013 21:21:44
มาโซชัดๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 03-01-2013 21:22:46
ก่อนอื่นน่ะ
 :mc4:
Happy New Year คร๊าบบบ 

คิดถึงเรื่องนี้อย่างมากมาย
ทุกครั้งที่เข้ามาต้องหาว่าอัพยังตล๊อดเลย (ไม่ได้กดดันน้าาาา)
คิดถึงกันต์ พีช ย้ง คุณ  และอื่นๆๆๆ อีกมากมาย

ตอนนี้ น่าสงสารพีชจังเลยอ๊ะ 
:เฮ้อ: กันต์ไม่น่าลืมวันเกิดตัวเองเลย ทำได้ไงฟร่ะ



หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 03-01-2013 21:27:26
 :-[  มาแล้วววววววววว


ชอบมากเลย มาต่อบ่อยๆนะคะ  หายไปนานมาก   :m15:  เรารออยู่ตลอดเลย


ขอบคุณที่มาอัพต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 03-01-2013 21:44:03
ปาเค้กใส่ แอบโหดเบาๆนะเออ
ความจริงโชน่าจะรู้นะ แต่ไม้รู่ทำไปเพื่อ?  :เฮ้อ:
ตอนต้นเรื่องยิ้มกริ่ม ฮาคุณย้ง คุณโคตรง้องแง้งเลย 555
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 03-01-2013 23:16:27
อ่านรวดฮ่าๆๆ เข้ามาอ่านตอนแรกๆสองสามรอบแล้วก็ออก
แต่พอมาอ่านจริงๆจังๆเรื่องนี้น่ารักกกว่าที่คิดไว้มากกกกกกกกกกก
ตอนแรกๆความรักของพี่พีชกับกันต์ยังดูมึนๆ ไม่รู้ไปแอบปิ๊งกันตอนไหน
แต่พอมาอยู่ด้วยกันแล้วน่ารักมากกกกกกกกก
ชอบน้องกันต์ค่ะ โลกสวย อยู่ด้วยแล้วสบายใจ
พี่พีชก็น่ารัก ชอบพระเอกแบบนี้รักแรง หึงแรง
แม้จะรุนแรงแต่เขาก็รักกันต์มากกกกกก
อยากให้น้องกันต์เห็นไฟล์ภาพที่พี่พีชแอบถ่ายไว้ในคอมจัง
ตอนล่าสุดนี่ทำเอาเกือบน้ำตาแตกไปพร้อมน้องเลย
คือตกใจ ตอนปาเค้กใส่อีก พี่พีชแม่ง แรงมากกกก
แต่ก็แอบน่ารักนะค่ะ เขาโกรธ เป็นเราก็โกรธ ทำแค่นี้ดีรแค่ไหนแย้ววววว
เขายอมเย็นทั้งๆที่ร้อนมาตลอดเพียงเพราะไม่อยากเสียน้องกันต์ไป
พี่พีชชชชช กดโหวตค่ะ!!!
ชอบเรื่องนี้อีกอย่่างตรงที่ไม่ให้ใครมาทำอะไรนายเอกมาก เพราะพระเอกขี้หึง
และนายเอกไม่หวั่นไหวกับใครเลย แม้น้แงชจะอ่อยบ่อยๆ
น้องกันต์มาวินในใจเราอีกคนแล้ว!!
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 04-01-2013 01:26:59
ขอให้เข้าใจกันอย่างนี้ตลอดไป

ไม่รักไม่ฟังไม่ให้อภัยหรอกนะ

ส่วนนายโช...มีความสุขจังเน๊อะ ^^
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: p_a_n ที่ 04-01-2013 06:03:30
ลืมวันเกิดตัวเองซะงั้น  ต้องลงโทษซะแล้วค่ะพี่พีช 555
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 05-01-2013 11:11:11
ตกใจหมดเลยนึกว่าพี่พีช
จะไม่ยอมฟังซะแล้วแต่ก็
ต้องทำโทษนะเนี่ยที่ลืมได้
จัดหนักจัดเต็มเลยนะพี่พีช :laugh:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 05-01-2013 15:10:59
ปลื้มจริงๆไอ้พี่พีชเนี้ย สุดยอดอะ อยากได้สักคนที่รักเราจริงๆแบบนี้ ตอนพี่ย้งกะคุณแอบใจเสียอย่างแรง พี่ย้งแม่งปากหนักซิบ แถมชอบให้ความหวังเขาไปทั่ว แบบนี้เรียกว่าเจ้าชู้ขั้นเทพ ตอนล่าสุดนี้ก็หวั่นไหวความสัมพันธ์จะขาดซะแล้ว ยิ่งกลัวๆอยู่ พอสุดท้ายก็เฮ้อโล่ง รักกันดีๆซิว่ะ ลุ้นใจแทบขาดแนะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: Mafiaziip ที่ 05-01-2013 23:29:41
น่ารักมากเลย ชอบๆ  :-[ :-[  :impress2: :impress2:

รอตอนต่อไปนะ  :z13: :z13:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 24-01-2013 08:41:58
เฮ้อ~ ดีนะเนี่ยที่พี่พีชใจเย็นขึ้นเยอะ ไม่อาละวาดเหมือนเคย
ไม่อย่างนั้นวันเกิดปีนี้อาจจะเศร้ากว่าทุกปีก็ได้ :เฮ้อ:
ทีหลังอย่าทำอีกนะกันต์ มีอะไรก็บอกพี่เค้าไปตรงๆ
พี่พีชขี้หวงขี้หึงก็จริง แต่ถ้ามีเหตุผลพี่เค้าคงไม่ว่าอะไรหรอก
เรื่องของเรื่องก็คือน้องกันต์ลืมวันเกิดตัวเอง o22
คนอะไรอย่างนี้เนี่ย :laugh:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 24-01-2013 15:12:06
นึกว่าพีช จะรุนแรงกว่านี้ซะอีก

แต่ว่าปาเค้กใส่หน้า เอ่อ  น่าตกใจชะมัด  o22
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: ladiiz ที่ 24-01-2013 17:50:23
ตามอ่านทันแล้ว เย้ๆ ชอบมาก คู่นี้
ไม่ง้องแง้ง พี่พีชรักน้องกันต์มากๆๆๆ
กรี๊ดๆ :)
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 24-01-2013 21:28:52
ทิ่ม เอ๊ย จิ้มไว้ก่อน เดี๋ยวมาอ่านต่อ

......................................................
สงสัยว่าโชป่วยเป็นอะไร ดูท่าจะไม่ใช่ไข้หวัดธรรมดา
ต้องมีมาม่าเกี่ยวกับนายโชนี่อีกแน่เลย
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 28(หน้า 6) [3/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 30-01-2013 15:59:06
ตอนที่ 29




“เฮ้ย!!! ไอ้กันต์ ไม่เจอหน้ามึงแปปเดียว ทำไมสิวพร้อมใจกันย้ายไปอยู่บนหน้ามึงวะ”

ไอ้โชพิจารณาใบหน้าของผม ที่ตอนนี้เป็นชุมชนสิวแออัด ถ้าวันนี้ไม่มีเรียนป่านนี้กูไปนอนอยู่ที่วุฒิศักดิ์แล้วT_T




“เพราะไอ้แปปเดียวของมึงนั่นแหละ เชี่ย ไม่ต้องมามองหน้ากูเลย”ผมพูดแล้วผลักหน้ามันออก
“กูเกี่ยวอะไร”แหม่=_=!!!!




“เพราะมึงชวนกูไปนั่นแหละ! ไอ้พี่พีชเล่นงานกูเกือบตายมึงรู้ไหม แล้วยังทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาวอีก”ผมพูดแล้วทุบอกไอ้โช




“โทษกูซะงั้น ถ้ามึงไม่โกหกพี่พีชเรื่องก็ไม่เกิดหรอก!”




“อ้าวสัด โยนความผิดมาให้กูอีก เพราะมึงนั่นแหละ! รู้ว่าเป็นวันเกิดกูแทนที่จะบอกจะเตือน เสือกไม่บอกอะไรกูเลย ไม่ใช่แค่มึงนะ ไอ้คุณไอ้เต้ไอ้ทอม ด้วย เดียวกูไปโวยวายพวกมันหลังจากที่กูโวยใส่มึงเสร็จนี่แหละ”

ผมบ่นๆแล้วควักกระจกออกมาส่องหน้าตัวเอง ส่องแล้วกลุ้ม พวกมึงจะมาอยู่บนหน้ากูทำไมToT กูยิ่งหล่อน้อยอยู่แล้ว พวกมึงยังจะช่วยกันส่งเสริมความหล่อที่มีอันน้อยนิดของกูไปในทางลบอีกTwT




“…………พี่เขาทำอะไรมึงเหรอกันต์ แล้วนี่มึงเจ็บตรงไหนหรือเปล่า”ไอ้โชถามแล้วยื่นมือมาจับแขนผม แล้วสำรวจร่างกายของผม ผมปัดมือมันออก




“ไม่ได้เจ็บตรงไหนเว้ย กูไม่เป็นอะไร แค่สิวแดกหน้า”ผมบอก แล้วหยิบเจลแต้มสิวมาทาหน้าตัวเอง T_T




“ถ้ามึงไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ กูล่ะห๊วงห่วง ตอนที่พี่พีชเดินออกมาเจอ ฮ่าๆ โอ้ย!!!!” มันพูดแล้วหัวเราะ ส่วนผมถีบมันตกเก้าอี้ไปดอกนึง  นี่มึงสนุกใช่ไหมเนี่ย!!!




“ขำเชี่ยอะไรของมึงเนี่ย! ไม่คิดจะขอโทษกูเลยใช่ไหม=[]=!”




“ขอโทษครับกันต์ โชขอโทษนะ อย่าโกรธโชนะครับ น๊า….”มันลุกขึ้นอ้อมไปด้านหลังแล้วนวดไหล่ผมทำเสียงอ้อน




“พอเลย! กูไม่โกรธหรอก  ขนลุกสัดๆ ฮึ้ยยย”

ผมสะบัดไหล่ออกแล้วมันก็เดินอ้อมมานั่งที่เดิม ไม่นานนักจู่ๆก็มีคนเปิดประตุเข้ามาในห้องเรียน ด้วยสัญชาตญาณแล้วผมกับไอ้โชเงียบแล้วเปิดหนังสือเรียน ทำปากขมุบขมิบ มือจับปากกา ขีดๆลงในหนังสือ

ผมก้มหน้าก้มตาไม่สนใจสิ่งรอบข้าง แล้วผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนมาหยุดตรงหน้าผม แล้วก็มีมือใหญ่ๆยื่นมาปิดหนังสือเรียนของผม พอผมเงยหน้าขึ้น ก็เห็นไอ้พี่พีชยืนยิ้มกวนตีนอยู่




“ขยันจังเลยนะครับน้องกันต์” ผมมองไอ้พี่พีชแล้วหันไปมองไอ้โช มันไม่เงยหน้าขึ้นมาเลยครับ=[]=!




“มีอะไรเหรอครับพี่ แล้วนี่ไม่ร่ำไม่เรียนเหรอครับ ว่างนักเหรอมาทำไม นี่มันชั่วโมงเรียนนะครับ”

ผมมองหน้าแล้วพูดกวนกลับไป สิ้นเสียงผมก็มีเสียงซุบซิบดังขึ้นเต็มไปหมด ได้ยินคร่าวๆประมาณว่า ไอ้นี่มันหาเรื่องรุ่นพี่อีกแล้ว  ไม่กลัวตายหรือไงวะ อีห่าไม่รู้เหรอเขาเป็นแฟนกัน บลาๆๆๆ




“ตัวเองเพิ่งทำผิดมา ช่วยทำหน้าหงอยๆพูดกับกูเพราะๆให้ได้สักสองสามวันเป็นการไถ่โทษได้ไหมครับไอ้เตี้ยหน้าลิง”




“โอ๊ะ โอ้ยยยยย ครับ ครับ ได้ครับบบ”

ไอ้พี่พีชบีบแก้มผมซะเต็มแรงเลยครับ ฮือ มือสกปรกหรือเปล่าวะเนี่ย สิวแดกหน้าเพิ่มแน่ๆ T^T




“ดีมาก ไหนลองพูดเพราะๆเสียงดังๆให้คนทั้งห้องได้ยินหน่อยสิ” เหยดดดดด เล่นกูแล้วไหมล่ะ=[]=!!ทำไมกูต้องพูดเสียงดังด้วย แล้วนี่ไอ้โชแม่งเงียบไปเลย




“อย่าชักช้าครับ!!!!!!!!!!!!!!!! รุ่นพี่สั่งให้ทำก็ต้องทำเข้าใจไหม!!!ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนก็ตาม!!!!!”




“นี่ห้องเรียนนะค๊าบ…..”ผมพูดเสียงเบา




“ตอนนี้อาจารย์ไม่อยู่ครับ ถ้าน้องกันต์ยังไม่พูดคราวหน้าพี่จะให้ไปตะโกนในห้างนะครับ!!!!”




“พี่พีชอุตส่าห์มาหาผมที่ห้องเรียน ไม่ทราบว่าพี่มีเรื่องสำคัญอะไรหรือเปล่าครับ!!!!”




“ไม่สำคัญก็มาหาไม่ได้เหรอครับ?”




“มาหาผมได้ทุกเมื่อเลยครับ!!!”




“ฮ่ะๆ ว่าง่ายดีจริงๆ” ไอ้พี่พีชหัวเราะแล้วขยี้หัวผม ก่อนที่จะหันไปมองไอ้โชที่ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง




“วันนี้ไม่ได้มีธุระกับกันต์หรอก แต่มีธุระกับเพื่อนของกันต์น่ะ”พี่พีชพูดแล้วยื่นมือไปสะกิดไหล่ไอ้โช




“………..ผมเหรอ?”




“แล้วมึงคิดว่าในห้องนี้ไอ้กันต์มันมีเพื่อนคนอื่นนอกจากมึงด้วยเหรอ?”




“…………..คิดว่าไม่”

กูจะฆ่าพวกมึง ถึงมันจะเป็นความจริงก็ตามแต่….



“งั้นมึง เก็บกระเป๋าแล้วเดินตามกูมา”

ไอ้พี่พีชทำหน้าจริงจังแล้วปิดหนังสือไอ้โช ไอ้โชมองหน้าพี่พีชอยู่พักนึงก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋าแล้วลุกขึ้น พอไอ้โชลุกขึ้นไอ้พี่พีชก็บอกมันให้ตามมา ก่อนที่พี่เขาจะเดินนำไป




“ไม่ต้องห่วง กูไม่ทำอะไรเพื่อนมึงหรอก”เหมือนรู้ ไอ้พี่พีชหันหน้ามาบอกผมแล้วยิ้มให้ ไม่รู้ทำไมผมรู้สึกโล่งอย่างบอกไม่ถูก




“กันต์ ถ้ากูเป็นอะไรไปโทรหาพ่อแม่กูด้วยนะT_T”ไอ้โชวางโน๊ตที่มีเบอร์โทรทิ้งไว้ให้ผม ก่อนที่มันจะวิ่งตามพี่พีชออกไป  ยะ อยากจะเดินตามออกไปด้วยจัง…แต่ผมเชื่อใจพี่เขานะ….






---------------------






[พี่พีช]

“…………………..(- -)” ผม




“(‘ ‘  )…………………” ไอ้โช

 ตอนนี้ผมกับมันยืนอยู่หลังตึกคณะ หลังจากที่เดินพ้นสายตาคนผมก็ผลักมันเข้าไปที่กำแพง แต่มันไม่ได้มีท่าทีกลัวผมเลยสักนิดเดียว มันกลับทำหน้าชิวๆแล้วมองนู้นมองนี่ ไม่ยอมสบตาผม




“มึงทำอะไรลงไปรู้ตัวบ้างไหมโช”ผมถาม พอผมพูดจบมันก็หันหน้ามามอง




“ผมทำอะไรเหรอครับ?”

……….ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดด เย็นไว้ เย็นไว้นะตัวกู……. เมื่อกี้ผมเกือบปล่อยหมัดใส่หน้ามันไปแล้วครับ เพราะมันหันมาตอบหน้าตายได้กวนตีนสุดๆ




“ไอ้กันต์เป็นแฟนกู”




“….ก็ใช่ไง มันเป็นแฟนพี่ไม่เห็นต้องย้ำเลย”




“แล้ววันเกิดมัน ทำไมมึงต้องจงใจชวนมันออกไปเที่ยว”




“ก็เพราะเป็นวันเกิดมันน่ะสิ ผมมีเวลาอยู่ใกล้ๆมันแค่ช่วงเวลาเรียนเท่านั้น หลังจากนั้นผมก็ไม่เคยได้ออกไปไหนกับมันสองคนเลย”




“แล้วไงล่ะ?”




“จะแล้วไงอะไรล่ะ! นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้ออกไปข้างนอกกับมันสองต่อสอง ส่วนพี่ ได้อยู่กับมันตลอดเวลา ในวันเกิดมันถึงผมจะพามันไปเที่ยวดึกแค่ไหน แต่กลับไปถึงบ้านมันก็ยังเจอพี่ ได้ใช้เวลาในช่วงกลางคืนด้วยกันสองคน  ผมก็ทำได้แค่แย่งเศษเสี้ยวเวลาของมันกับพี่ ถึงจะแย่งมาได้เพียงนิดเดียวก็เถอะ พี่ก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าผมชอบมัน….พี่น่าจะเข้าใจความรู้สึกของผมที่ชอบใครสักคนนะ….เวลาแค่นิดเดียว….พี่ช่วยมองผ่านๆไปบ้างได้ไหม ขอให้ผมได้มีช่วงเวลาดีดีกับมันบ้างเถอะนะ….นานๆครั้งก็ได้…”

ไอ้โชพูดไม่หยุด เหมือนมันอยากจะระบายอะไรบางอย่างออกมา มันจับเสื้อผมเขย่าเบาๆ ตามันดูชื้นๆขึ้น…..



“กูไม่อยากเข้าใจความรู้สึกของมึงหรอกนะ…..ขนาดมึงยังอยากได้เสี้ยวเวลาจากมัน แล้วมึงไม่คิดเหรอว่า ทุกช่วงเวลาของกูกับมัน มีค่ามากแค่ไหน แล้วมึงจะมาอ้อนวอนขอไปง่ายๆแบบนี้เหรอ ไม่มีทางหรอก…แม้แต่วินาทีเดียว กูก็ไม่ให้….”


พอผมพูดจบ มันก็ปล่อยมือจากเสื้อผม ก้มหน้าไม่พูดไม่จา





“…………….มึงเป็นเพื่อนมัน เป็นรุ่นน้องของกู การที่มึงชอบแฟนกู อาจจะทำให้กูรู้สึกไม่ดี รู้สึกเคืองมึง แต่กูไม่ได้รู้สึกเกลียดมึงหรอกนะ”




“……ให้ผมชอบมันจนกว่าหัวใจผมจะหยุดชอบมันได้ใช่ไหม…..”




“ถ้ากูบอกว่า ไม่ได้ แล้วให้มึงตัดใจซะ เลิกรักไอ้กันต์ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไปมึงทำได้ไหม?”





“……..”




“เรื่องของหัวใจ มันบังคับกันไม่ได้หรอก มึงจะชอบก็ชอบไป แต่อย่าคิดจะแย่งมันไปจากกูก็พอ”




“…………………….….ผมจะพยายาม”





“เฮ้อ…………..”สิ้นเสียงมัน ผมทรุดลงนั่งยองแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่





“??”ไอ้โชมองผมแล้วทำหน้างง




“กูโล่งสัดเลยเหี้ยไอ้โช!!!!!!! นึกว่าต้องต่อยปากมึงซะแล้ว เฮ้อ………..มีแฟนคนเดียวหน้าตางั้นๆแต่เสือกมีคนมาชอบด้วย มึงรู้ไหมกูโคตรกลุ้ม!! กุแทบอยากจะเอาไมโครซิพฝังตัวมันแล้วติดที่ดักฟัง ติดGPS”




“แบบนั้นมันโรคจิตนะพี่”




“เพราะมึงนั่นแหละ ทำให้กูกลุ้มแบบนี้ ถ้ามึงไม่ชอบมันล่ะก็ กูคงไม่กลุ้มแบบนี้หรอก”




“ถ้าคนอื่นชอบ พี่จะไม่กลุ้มเหรอ”




“ก็เออสิวะ!! เพราะมึงเป็นเพื่อนมัน! จะต่อยมึงกูต้องระวังกลัวมันจะไม่พอใจ ถ้าเป็นคนอื่น ป่านนี้กูกระทืบให้พิการนอนโรงบาลไปแล้ว!!!”




“……..รู้สึกโชคดีอย่างบอกไม่ถูก=_=”




“เออ!!  กูหมดธุระกับมึงแล้ว จะไปไหนก็ไปเถอะ”ผมพูดแล้วปัดมือไล่ไอ้โช




“คร๊าบ คร๊าบ…”ไอ้โชพูดแล้วเดินไป




“เฮ้ย ไอ้โช!!!” ผมเรียกมัน  มันหยุดเดินแล้วหันหน้ามา





“ขอบใจมึงมาก ”ผมบอก  ไอ้โชยิ้มให้แล้วพยักหน้าตอบ ไอ้กันต์เนี่ยก็มีเพื่อน!!!! ที่ดีใช้ได้เลยแหะ…





--------------------------------





ที่บ้าน



พอเลิกเรียน ไอ้พีพี่ชก็มารับผมปกติ แต่ว่า ตั้งแต่ไอ้โชออกไปกับพี่พีชมันก็ไม่ได้กลับเข้ามาในห้องเรียนอีก แล้วพอผมเห็นหน้าไอ้พี่พีชที่ดู สดใสเปล่งประกายกว่าเดิม มันทำให้ผมสงสัยสุดๆว่าไอ้พี่พีชแม่งไปทำอะไรกับไอ้โช…



พอขับรถกลับมาจอดที่บ้าน ไอ้พี่พีชไม่พูดอะไร เดินฮัมเพลงควงกุญแจรถเข้าบ้านไป…อารมณ์ดีจนน่าขนลุกนะบางที=_=!




“พี่พีช!!”ผมวิ่งเข้าไปในบ้าน เห็นไอ้พี่พีชปลดกระดุมเสื้อเห็นแผงอกแล้วยืนกินนมอยู่ แต่ที่ทำผมตาค้าง คือมันกินแล้วนมมันไหลลงมาจากปากลงไปที่ต้นคอผ่านร่องอกของมัน………..ผมอยากจะไปเลีย…เฮ้ย! ไปเช็ดให้ตอนนี้ได้ไหม




“ว่าไงจ๊ะ……… ที่รัก”แค่พูดไม่พอ มันทำปากจู๋ส่งเสียงจุ๊บมาให้ด้วย อี๋!!!!!!!!! เอาแฟนคนเดิมของกูคืนมา=[]=!?




“โดนของมาหรือไง”




“หืม ของอะไรเหรอ ถ้าจะโดน ก็โดนของกันต์นี่แหละครับ”มันพูดแล้วเดินเข้ามากอดมาหอมผม ทั้งเขิน ทั้งกลัว ทั้งหยะแหยง=[]=!




“โว้ยยย ปล่อยนะเว้ย=[]=!" ผมดันไอ้พี่พีชออก มันโดนผมผลักออก มันยังยิ้มร่าอยู่เลยครับ แสดงว่าต้องมีอะไรไม่ปกติแน่ๆ




“นี่พี่ไปคุยอะไรกับไอ้โช? มันไม่เข้าเรียนต่อเลย”ผมกอดอกตั้งท่าสอบสวนไอ้พี่พีช แต่มันไม่ได้ทำท่ากลัวอะไรเลยครับ




“เรื่องของลูกผู้ชายครับ อย่ารู้เลย” แล้วกูไม่ได้เป็นผู้ชายเรอะ=[]=!!!!!!!!!!!!!!!




“กันต์ก็ผู้ชาย บอกมานะ!!!”




“ความลับเข้าใจไหม ลิงน้อย”




“อ๊ากกกกกกกกกกกกก เลิกพูดจาเพราะๆทีเถอะ ขนลุก!!”




“ก็พอพี่พูดไม่เพราะน้องกันต์ก็บอกว่า พูดกับแฟนเพราะๆหน่อยสิ พอพี่พูดเพราะ น้องกันต์ก็บอกว่าขนลุก จะให้พี่พีชสุดหล่อคนนี้ทำยังไงดีครับเนี่ย”

ฮรึก……รู้สึกเหมือนโดนดาเมจ เหมือนถูกกลั่นแกล้งT_T




“กลับมาเป็นแบบเดิมเถอะ ขอร้อง” พอผมพูดจบ ไอ้พี่พีชก็พุ่งเข้ามาฟัดผมแรงๆแล้วผมก็ล้มลงที่พื้น โดยที่มีมันคร่อมผมอยู่ทั้งตัว อั๊ก!




“โอ้ยยยยย ทำอะไรเนี่ย! เจ็บนะ หัวฟาดพื้นเลยอ่ะ ยิ่งสมองไม่ค่อยดีอยู่ด้วยT_T” ผมทำเสียงขึ้นจมูกใส่มันที่ยิ้มให้ผม……

นี่มึงซาดิสม์จริงๆใช่ไหม พอผมมองหน้าพี่พีช พี่เขาก็เลื่อนมือใหญ่ๆมาลูบหัวผมเบาๆ แล้วเปิดเหม่งผม เฮ้ย! ไอ้บ้าไม่แสบตารึไง=[]=!  ผมหลับตาปี๋ลงทันที ที่พี่เขาก้มลงมาจูบที่หน้าผากอุ่นๆของผม อุว๊ากกกกก ทำไมมึงชอบสวีทหลังจากที่ทำร้ายร่างกายอันแสนบอบบางของกูเนี่ย! แล้วทำไมพอกูโดนทำร้ายแล้วถึงนอนนิ่งๆสมยอมมันแบบนี้ล่ะ=[]=!???




“ก็แค่พูดกับไอ้โชมันดีดี แค่เคลียกันเฉยๆ ไม่ได้ชกมันหรอก ตอนนี้มึงก็เป็นของกูคนเดียวแล้วนะ”




“…………………..ไอ้พี่บ้า….จะตอนนี้ หรือตอนไหน…กันต์ก็เป็นของพี่คนเดียวเท่านั้นแหละ….” อ้วกกกกก กูพูดออกไปได้ยังไง!




“พูดจาน่ารักนะมึง…..ยังไงก็อยู่ท่านี้แล้ว กูก็เริ่มมีอารมณ์เพราะคำพูดน่ารักๆของมึงแล้ว….กูขอได้ไหม…”


ไอ้พี่พีชมองหน้าทำแววตาจริงจังใส่ พอพูดจบ ผมรู้สึกเสียววูบไปทั้งตัว รู้สึกร้อนๆอยากถอดเสื้อ….




“อะ…..อืม….ได้สิ…..”ผมพูดแล้วเลื่อนมือขึ้นไปโอบกอดพี่เขาแล้วเอาหน้าซบกับไหล่ ผมพร้อมแล้วครับ…..




…………………





………





…..






“ทำอะไรกันน่ะ!!!!!!!!!!!!!!!! เล่นมวยปล้ำเหรอ!!!!! ^[]^!!”



ผั๊วะ!!!!!!!!!




“โอ้ย ไอ้เหี้ย!!!!!”



ยังไม่ทันที่ได้สอด ได้ไซร้  ผมก็ต้องถีบไอ้พี่พีชออกเพราะมันเป็นสัญชาติญาณ พอหันไปที่ทางเข้าห้องนั่งเล่น เห็นไอ้คุณยืนอมยิ้มกลั้นหัวเราะอยู่ ข้างๆก็มีพี่ย้งยืนเอามือปิดปากกลั้นหัวเราะอยู่ แสดงว่า เมื่อกี้ พวกมันเห็นใช่ม๊าย=[]=!!!!!!!!!




“โอ้ยย ไอ้กันต์!! นี่มึงถีบตรงไหนของมึงเนี่ย!!!!”หันไปด้านข้างเห็นไอ้พี่พีชนั่งกุมไข่สีหน้าเจ็บปวด ก็ตอนถีบมันไม่มีเวลาเล็งนี่หว่า ว่าจะถีบตรงไหน=[]=!!





“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ กันต์ นี่มึงทำร้ายเพื่อนกูนะเนี่ย โอ๋ๆ น่าสงสารจุงเบย” พี่ย้งเดินไปหาพี่พีชแล้วลูบหลังไปพลางหัวเราะไปพลาง ไม่นานก็โดนไอ้พี่พีชถีบเบาๆ




“พวกมึงนี่ ชอบทำในห้องนั่งเล่นเหรอ ห้องนอนก็มี ทำไมไม่ขึ้นไป”ไอ้คุณเดินมานั่งอยู่ตรงหน้าผม
“สัด กูไม่ใช่มึงนะ”




“เอ้า แล้วเมื่อกี้อะไร กูเห็นจะๆเลยนะ”




“บะ บังเอิญ! แค่พวกกูบังเอิญล้มโว้ย!!”ผมลุกนั่งแล้วบอกไอ้คุณ




“หืม….ท่าล้มพวกมึงนี่ส่อมากเลยนะ ล้มแล้วต้องโอบกอดขนาดนั้นด้วยเหรอ ฮ่าๆๆๆ” พี่ย้งพูดครับ ฮืออ




“ขำเชี่ยอะไรของพวกมึง ถ้าพวกมึงแอบดูเงียบๆ ป่านนี้กูเรียบร้อยไปแล้ว!” ไอ้พี่พีชลุกขึ้นพูดเสียงดัง




“แอบดูเชี่ยอะไรไอ้บ้า!!!!”ผมตีขาไอ้พี่พีชแรงๆ น่าอายที่สุดเลยโว้ย T///T



“พี่ย้งครับ ดูสิ ผัวเมียคู่นี้เขาทะเลาะกันตลอดเลยอ่ะ ไม่เหมือนพวกเราเลย.”ไอ้คุณพูดแล้วลุกไปกอดแขนพี่ย้งแน่น




“นั่นน่ะสิ พวกมึงก็หัดสวีทกันแบบคู่พวกกูบ้างนะ” พี่ย้งพูดแล้วลูบหัวไอ้คุณ  พวกกูก็มีเวลาสวีทเหมือนกันแต่พวกมึงไม่เห็นเอง!!




“สวีท?? พวกมึงน่ะนะ? ไอ้คุณมึงรู้ไหม ตอนที่มึงเรียนๆอยู่ที่คณะอ่ะ ไอ้ต้าร์มาคลอเคลียมันตลอด แล้วพวกมันก็เล่นบอลด้วยกันด้วยนะ เวลาที่มึงไม่มากินข้าวเที่ยงที่คณะพวกกูอ่ะ ไอ้ต้าร์นั่นแหละที่มาแทนที่มึง”




“ไอ้พีช!!!!!!!!!!!!!”ฮ่า เชี่ยแล้วมึงไอ้พี่ย้ง ไอ้พี่พีชคงหมั่นใส้แน่ๆครับ แฉไอ้พี่ย้งออกมาหมดเลย ฮ่าๆๆ หันไปมองหน้าไอ้คุณ ตอนนี้คิ้วแม่งขมวด ตานี้มองไอ้พี่ย้งถลนเลย สร้างความร้าวฉานคืองานของคู่กูนี่แหละ




“พี่ย้ง บ้า!!!!  โทรไปทีไรก็บอกอยู่กับไอ้พี่พีช โกหกใช่ไหม!! ไหนบอกว่ารักคุณไง แล้วทำไมทำแบบนี้!!ที่จริงแล้วแอบคบไอ้ต้าร์ด้วยใช่ไหม คนหลายใจ ทำไมชอบใจดีกับคนอื่นไปทั่วแบบนี้ห๊ะ! ไม่เอาแล้ว ไม่อยู่ด้วยแล้ว!!!!! ขอให้แม่งคXยสั้นใช้งานไม่ได้เลย!!!!!!! ถ้าชอบมันนักก็ไปคบกับมันเลยเซ่!!!!!”

ตายละวา-o-……ไอ้คุณพูดเสียงดังตะคอกใส่พี่ย้งครับ พี่ย้งทำหน้านิ่งไม่ได้แสดงอาการอะไร




“นี่มึงไล่กูเหรอ?”




“เออสิวะ คิดว่าเรียกมาหาหรือไง ชอบนักนี่ อีตุ๊ดต้าร์ หน้าขาวๆตัวเล็กๆ ใช่ซี๊ คุณมันสูง ไม่ได้ตัวเล็กเหมือนมันนี่!!”




“มึงอยากให้กูคบกับมันใช่ไหม? ถ้ากูไปมึงอย่ามาโวยวายทีหลังนะคุณ” พี่ย้งพูดเสียงเรียบๆครับ




“……..”ไอ้คุณเงียบ





“………….”พี่ย้งก็เงียบ  ผมกับไอ้พี่พีชมองหน้ากัน แต่พี่พีชมันไม่ได้มีความรู้สึกผิดเลยสักนิด




“ไปล่ะ กูกลับก่อนนะพีช”ไอ้พี่ย้งลุกขึ้นยืนทำท่าจะเดินออกจากบ้านไปครับ  ไอ้คุณไม่หันมองพี่ย้งเลยครับ มันนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา…….







“……มะ ไม่น๊า!! อย่าไปจากคุณนะพี่ย้งงงง! คุณขอโทษ อย่าไปนะ ToT!!!!” ไม่ทันไรไอ้คุณก็พุ่งเข้าไปกอดขาพี่ย้งแล้วน้ำตาไหลเลยครับ โธ่เพื่อนกู…..




“ก็มึงไล่กู อยากให้กูไปไม่ใช่หรือไง?”




“ไม่ใช่ๆ  คุณไม่ได้ตั้งใจ นะ ToT”




“มึงบอกว่า กูชอบไอ้ต้าร์ไม่ใช่หรือไง?”




“ไม่ใช่นะ พี่ย้งนะ รักคุณคนเดียว ไม่ได้รักใครไม่ได้นอกใจคุณเลยสักครั้ง คุณคิดมากไปเอง คุณนิสัยไม่ดี อย่าไปนะพี่ย้งงงงง”……….แหม่…..ช่างน่าสมเพชจริงๆเลยไอ้คุณ




“มึงจะไม่ง้องแง้งอีกแล้วใช่ไหม?” พีย้งถามมัน มันไม่ตอบแต่พยักหน้ารัวๆแทน




“ดีมาก! งั้นลุกขึ้น! กลับบ้าน!”พี่ย้งยื่นมือไปให้มัน มันรีบจับแล้วลุกขึ้นกอดพี่ย้งแน่นเลยครับ




“แงงงงงงง พี่ย้งขี้แกล้งเค้าอ่ะToT” ไอ้คุณกอดแน่น ส่วนพี่ย้งแอบยิ้มแบบผู้ชนะ ก่อนที่คู่บ้ามันจะเดินกอดกันแบบทุลักทุเลออกจากบ้านไป




“เพื่อนพี่นี่ก็ร้ายใช่เล่นนะ=_=!”ผมหันไปพูดกับพี่พีชครับ มันนั่งหัวเราะสองคนนั้นอยู่




“ก็แบบนี้แหละ เพื่อนกูต้องดัดนิสัยเพื่อนมึงอีกเยอะ!”อย่าเรียกว่านิสัยเลย มันคือสันดารต่างหากล่ะ




“หึ งานหนักเลยล่ะ ดัดนิสัยมันน่ะ”




“เพื่อนกูบ่ยั้นอยู่แล้ว!”




“เอาให้อยู่ล่ะ”




“พวกมันก็เอากันหมดแล้ว เหลือแต่มึงกับกูนี่แหละ”




“คิดอย่างอื่นเป็นบ้างป่ะ?”




“เป็น แต่กูไม่คิด มึงมีปัญหาอะไรไหม?”





“=_=! ไม่มี”




“ดีมาก แล้วเราจะทำอะไรกันต่อดีครับ หืม?”พี่พีชขยับเข้ามาใกล้ผม





“ทำอะไรล่ะ กันต์จะไปเก็บเลเวลแล้ว!” พูดจบผมก็ลุกขึ้นไปเสียบปลั๊กคอม ทิ้งให้ไอ้พี่พีชนั่งหัวเสียอยู่ที่พื้น สมน้ำหน้า ถ้าตอนนั้นชวนกูไปที่ห้องก็จบแล้ว เฮ้ย ไม่ใช่แล้วล่ะ=[]=!!





---------------------------------





“ห๊า!!!!?????”




“ตกใจอะไรของมึง=_=?”





“มึงจะไปไหนนะโช?”




“กันต์ มึงเคยดูพวกหนังรักหรือเปล่า” ไอ้โชไม่ตอบผม แต่กลับเป็นฝ่ายถามผมกลับ




“ก็…เคย แต่ กูถามมึงก่อนนะ ตอบกูด่วน=_=!”




“……….กูจะหนีไปพักหัวใจให้หายฟุ้งซ่านที่ญี่ปุ่นแบบที่ในหนังเขาชอบทำกัน”ไอ้โชทำหน้าจริงจังแล้วพูด




“เหรอ……………กูไม่ถามต่อดีกว่า กูกลัวคำตอบมึง=_=”กลัวว่าแม่งคำตอบจะชวนให้ผมรู้สึกผิดน่ะ




“ไม่ถามกูหน่อยเหรอทำไมกูถึงฟุ้งซ่าน”




“ไม่อ่ะ กูไม่อยากรู้ มึงจะไปไหนก็เรื่องของมึง ไม่เกี่ยวกับกูสักหน่อย”




“โหยยย ไล่เหรอมึง ไล่กูเหรอ  ใช่ซี่ กูไม่ใช่ผัวมึงนี่ ถ้าเป็นผัวมึงป่านนี่มึงคงกอดขาร้องไห้ ตะโกน อย่าไป อย่าไป!”ไอ้โชผลักผม พอผมเด้งกลับคืนมามันก็ผลักอีก




“แน่น๊อนนน ผัวกูมาดแมนแฮนซั่มขนาดนั้น”ผมตอบมันกวนๆกลับไป




“เห็บหมา กุก็แฮนซั่มเหมือนกัน ทำไมมึงไม่ชอบกูล่ะ!”ไอ้โชพูดเสียงดัง ถ้าเป็นในการ์ตูน หูคนในห้องจะขยายใหญ่ขึ้น หรือไม่ก็ กระดิก กางเรด้าร์รับฟัง




“กูตอบแบบไม่เกรงใจเลยแล้วกัน!!! เพราะกูรักไอ้พี่พีชไปแล้วน่ะสิ”

เหมือนจะพูดเสียงดังนะ แต่ที่จริงตอบเสียงเบาเหมือนมดตดเลยครับ=_= ไอ้โชทำหน้านิ่งๆไปนิดนึงแล้วมันก็ขยี้ ไม่ดิ ขย้ำมากกว่า มันขย้ำหัวผมแล้ว
ยิ้มให้





“ไอ้สัด มึงไม่ต้องตอบชัดเจนขนาดนั้นก็ได้ กูหมั่นใส้ ถ้าหัวใจกูล้มเหลว มึงจะรับผิดชอบไหมหา!”




“อะ โอ้ยๆๆๆ นี่มึงจะบี้หัวกูทำไม”พอผมพูดจบ แรงขย้ำของมันก็เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว แรงควายพอพอกับหมาที่เลี้ยงอยู่เลย





“เดียวกูจะควงตุ๊กตายางมาอวดมึง!! จำไว้เลย”ไอ้โชปล่อยหัวผมสุดแรง  แทบตกเก้าอี้อ่ะ=_=!




“เผื่อกูด้วย!!”




“มีดุ้นส่วนตัวอยู่แล้ว มึงจะเอาไปทำอะไร!!!”




“กูอยากเล่นแต่งตัวตุ๊กตา”




“=_=! อยู่กับมึงแล้วปวดหัว”




“งั้นมึงก็หาผัวแบบกูสิ”




“ไอ้กันต์ กูไม่คุยกับมึงแล้ว ไปแดกข้าวก่อนล่ะ!!” ไอ้โชท่าทางหัวเสีย มันคว้ากระเป๋าผมกับกระเป๋ามันเดินออกจากห้องไปครับ ผมเลยต้องวิ่งตาม




“โช!!!มึงจะเอากระเป๋ากูไปทำไม=[]=!!!”




ผมวิ่งตามไอ้โชไปที่โรงอาหาร พอไปถึง  ก็เห็นไอ้คุณนั่งป้อนข้าวป้อนน้ำพี่ย้งอยู่ ส่วนพี่ๆคนอื่นก็กินข้าวกันทำเป็นไม่สนใจ แต่พอผมบอกว่า ไอ้โชจะไปญี่ปุ่น ทุกคนตาโตกันหมดเลยครับ ไอ้พี่ชินพุ่งเข้าไปนั่งข้างไอ้โชกอดคอแน่น




“พี่ฝากซื้อ……..…’ปี๊บบบ’ กระป๋อง สองป๋องเลยก็ได้”




“เอาเหมือนไอ้ชิน ป๋องนึง”พี่ธัญครับ ขยับเข้าไปกอดคอไอ้โชอีกข้าง




“กูเอา…….”ไอ้พี่ย้งท่าทางจะสนใจครับ เลื่อนหน้าเข้าไปหาไอ้โชเหมือนกัน วันนี้ไอ้โชเนื้อหอมเป็นพิเศษ




“จะเอาอะไรพี่ย้ง!! พี่ย้งมีคุณอยู่ทั้งคนนะ!! คุณยังฟิตอยู่ด้วย พี่ไม่ต้องพึ่งของแบบนั้นหรอก!!!”ไอ้คุณกระชากพี่ย้งออกมาสุดแรงแล้วกอดแน่นเลยครับ ว่าแต่อะไรของมึงฟิตวะคุณ=_=!!




“อะไรของมึงเนี่ยคุณ พี่จะฝากซื้อขนม!!!!!”




“แล้วไป!-3-!! แปปนะ เดียวโปรหาไอ้ทอมกับไอ้เต้ก่อน พวกมันจะเอาอะไรไหม”ไอ้คุณปล่อยพี่ย้งแล้วควักมือถือออกมาครับ ไอ้โชก็มอง




“………….นี่กูไม่ได้เปิดพรีออเดอร์นะ สั่งอะไรกันนักหนา แล้วจะขนกลับมายังไงคิดบ้างสิวะ!”





“ไอ้เต้เอาตุ๊กตายางสองตัว แล้วก็ ปี๊บบ กระป๋องนึง ไอ้ทอมเอาตุ๊กตายางตัวเดียวกับชุดคอสเพลย์พยาบาลสีชมพู”ไอ้คุณบอกรายการทีได้เอต้กับไอ้ทอมสั่ง =_=! วิป สุดๆ





“นี่มึงไม่ได้คิดเลยใช่ไหมว่ากูจะอาย เวลาเข้าไปซื้อ=_=!!”




“เพื่อนฝากซื้อ มึงจะบ่นอะไรนักหนา หะ?”




“กูเป็นรุ่นพี่คณะมึง แค่รุ่นพี่ฝากซื้อของเล็กๆน้อยๆแค่นี้ทำเป็นบ่น เดียวมึงจะโดน”พี่ชินรัดคอไอ้โชแน่นเลยครับ พักนี้มันถูกแกล้งบ่อยแบบแปลกๆนะ ฮ่าๆๆๆๆ




“รู้แล้วคร๊าบบ แค่ซื้อมาก็พอใช่ไหม จิ๊-3- เดียวจะควงสาวญี่ปุ่นมาอวดเลยคอยดู”ในที่สุดไอ้โชก็ ต้องซื้อมาครับ ฮ่าๆๆ




“พี่พีชไม่ฝากมันซื้ออะไรหน่อยเหรอ?”ผมหันไปถามพี่พีชที่มัวอ่านหนังสืออยู่ครับ ขยันจนน่าหมั่นใส้=_=!




“ฝากดิ แต่กูจะบอกมันทีหลังอยากจะซื้ออะไร”พี่พีชเงยหน้ามามองผมแล้วยิ้มแปลกๆ ทำให้ผมรู้สึกเสียวสันหลังวูบๆ=_=!!!


เหมือนจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นกับตัวผมเอง โดยที่ต้นเหตุน่าจะมาจากไอ้พี่พีชนี่แหละ…………..ผมมองมัน ไม่ก้มลงไปอ่านหนังสือต่อ ในขณะที่เพื่อนๆคนอื่นกำลังใช้กูเกิ้ลค้นหา ปี๊บบ กระป๋องรุ่นดีดีเพื่อจะให้ไอ้โชดูและซื้อมาให้ ……………….


ที่จริงก็แอบอยากได้สักป๋องเหมือนกันนะ แต่ก็แค่คิด ขืนฝากมันซื้อแล้วไอ้พี่พีชเห็นมีหวังถูกจับอัดยัดเข้ากระป๋องแน่นอน คิดแล้วก็แอบมองไอ้พี่พีชอีกครั้ง  นี่มึงคิดอะไรอยู่กันนะ.....=_=!!





TBC
---------------------------------------------------------------   

กำลังพยายามปั่นอยู่ครับ โฮก ใกล้สอบแล้วด้วย ใครที่กำลังมองหามหาลัยอยู่ ขอให้ได้ที่ที่อยากเข้า มหาลัยที่ใช่คณะที่ชอบ นะครับ
 :pig4:







หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: อยากกินไข่พะโล้ โปะ ที่ 30-01-2013 18:08:45
เหยด' ซื้ออฝากสักตัวดิพี่โช
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 30-01-2013 20:01:40
มาต่อแล้ววววชอบเรื่องนี้นะค่ะ
เพราะบรรยากาศของเรื่องสบายๆ
ชอบน้องกันย์อ่าาาาาาาาา ฟัด*
คู่พี่ย้งกับน้องคุณนี่ก็น่ารัก ฮ่าๆๆๆๆ
มาต่อบ่อยๆนะค่ะ
แล้วก็้ๆกับการเรียนเน๊าะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 30-01-2013 21:16:33
คิดถึง + ดีใจโฮกๆๆ เลยอ๊ะ
ในที่สุดน้องกันต์กะพี่พีชก็มา

อยากบอกว่าเป็นนิยายที่อารมณ์คงเส้นคงวามาก
คือสนุกตล๊อก  ฮากลิ้งกับตัวละครทุกตัว  :jul3:
บรรยากาศ ไม่มีลดน้อย ถอยลงแม้แต่นิดเดียว
แถมยังมีความมันส์ มาเรื่อยๆ อย่างต่อเนื่อง

ดูสิตอนนี้น้องกันต์ท่าจะเครียดจนสิวเฮโร่ขึ้นหน้า
ยังไงก็คงไม่บดปังความน่ารักได้หร๊อก
พี่พีชก็ยังคงความหื่นอย่างต่อเนื่อง
น่าสงสาร (จุงเบย) ใครๆ ก้อ ... กันทุกคู่
เหลือแต่กันต์กะพืช  ออกตัวแรง
แต่ให้คู่อื่นแซงทางโค้ง หมดแรงตอนเข้าเส้นชัย
555


หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 30-01-2013 21:27:11
สิ่งที่พี่พีชคิด...อาจจะเป็นชุดพยาบาลสาวน้อยก็ได้นะ ฮี่ๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 30-01-2013 21:37:23
โชไปทำอะไร????

คงไม่ใช่แค่ที่บอกมาแน่ๆ

รีบมาต่อเร็วๆ นะครับ กระหายมาม่า
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: RoseBullet ที่ 30-01-2013 21:55:00
เราคิดเหมือน คุณ kasarus เลย
ตอนแรกที่โชบอกจะไปญี่ปุ่น ก็อืมๆ แต่ซักพักจู่ๆก็เริ่มรู้สึกถึงอะไรไม่ชอบมาพากล
ยิ่งพูดถึงหัวใจล้มเหลวนี่เรายิ่งคิดมากใหญ่ จำได้ว่าช่วงแรกๆเรื่องของโชก็ดูมีปมอยู่เหมือนกันนะ
แต่มันทิ้งระยะเวลามานานเกินจนเราก็จำไม่ค่อยได้แม่นยำเท่าไร่แล้วล่ะ แต่ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลยอ่ะ ขอให้เราแค่เดาไปเถอะะะ

ตอนพี่พีชพูดเพราะๆกับน้องกันต์ก็น่ารักดีออก อิอิ ลิงน้อยๆ
พี่ย้งเล่นจับน้องคุณเสียอยู่หมัดเลย จับทางได้หมด ไปไหนไม่ได้แล้วน้องเอ๋ย
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ เรื่องสนุกเสมอเลยค่ะ :)
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 30-01-2013 23:40:17
โช อย่าเป็นไรไปเลยนะลูก  :z3:
คู่พีชกันต์ก็หวานๆโหดๆ แบบแปลกๆเน้อออ :z2:
ส่วนคุณ รู้สึก แบบว่า แต๋วมากอ่ะ  :-[


และแล้ว อยากอ่าน ธัญ แฮปอ่ะ กรี๊ดกร๊าดดดดดดดดดดดดด
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 31-01-2013 13:16:57
โชน่ารักอ่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: •♀NoM!_KunG♀• ที่ 04-02-2013 06:31:44
อร๊ากกก อ่านจบแล้ว....แต่คือแบบว่า รักษาจิ้นเหงปีต้องยกให้เรื่องนี้นะนี่ คิคิ


ขอตามต่อด้วยคนนะค๊าฟฟฟ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 04-02-2013 09:07:28
คู่รักดุเดือดแห่งปีมาแล้ว พี่พีชกับน้องกันต์ :laugh:
ยังรักกันได้รุนแรงเหมือนเดิม แต่ก็น่ารักมากๆเช่นกัน
โล่งใจที่พี่พีชเคลียร์กับโชโดยที่ไม่ลงไม้ลงมือ
แล้วบรรยากาศก็กลับมาเฮฮาเหมือนเดิม :z2:
อยากรู้ว่าพี่พีชจะฝากโชซื้ออะไรน้า~ หวาดเสียวแทนกันต์
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 28-02-2013 14:44:23
                                                         ตอนที่ 30


วันนี้เป็นวันหยุดครับ ฤดูหนาวของประเทศไทย อากาศอยู่ที่ประมาณ 35 องศา หนาวสุดๆ!!!! โอ้ยยเสื้อโค้ทซื้อมาไม่ได้ใช้เลยให้ตายเถอะ อากาศร้อนๆแบบนี้ ผมนอนแผ่ตากลมแอร์เย็นๆอยู่ในห้อง    ส่วนไอ้พี่พีชมันเดินออกไปข้างนอก เห็นว่าไอ้โชที่เพิ่งกลับมาจากญี่ปุ่นเอาของที่ฝากซื้อมาให้น่ะครับ ว่าแต่มันสั่งอะไรของมันวะ ตั้งแต่ถามคราวก่อนที่ไอ้โชจะไป พอมันไม่บอกผมก็ไม่ได้ถามอีก เพราคิดว่ามันน่าจะฝากซื้อขนม ว่าแล้วก็ลงไปดูหน่อยดีกว่า



“เท่าไหร่วะโช?” ลงไปข้างล่างก็ได้ยินเสียงไอ้พี่พีชกับไอ้โชคุยกันดังแว่วๆมาครับ



“ผมไม่คิดเงินกับพี่ก็ได้ แต่มีข้อแม่ว่า ต้องส่งรูปมาให้ผมดูด้วย”



“สัดโช มึงเอาเงินกูไปเลย!” ผมเดินออกไป เห็นไอ้พี่พีชกำลังยัดเงินใส่มือไอ้โชอยู่ครับ



“กลับมาแล้วเหรอโช มึงซื้อขนมอะไรมาฝากกูมั่งไหม?”ผมเดินเตาะแตะไปหาไอ้โชกับพี่พีชที่ยืนหล่อในเสื้อกล้ามสีขาวคุยกันอยู่ครับ



“มีดิ กูซื้อมาเพียบเลย เสื้อผ้ากูขนทิ้งหมด ยัดแต่ขนมมาเต็มกระเป๋าเดินทางเลย ฮ่าๆ” ไอ้โชยื่นถุงขนมถุงใหญ่ๆให้ผมถุงนึง  เสร็จกูล่ะ ฮ่าๆๆ



“ขอบใจมึงมากนะ!!”



“เปลี่ยนจากขอบใจเป็นดูดแก้มกูแรงๆทีนึงได้ไหม”ไอ้โชพูดแล้วเอียงแก้มมาหาผม



“เปลี่ยนจากให้ไอ้กันต์ดูดแก้มมึง เป็น ให้ตีนกูดูดปากมึงแทนดีไหม กูยืนหัวโด่อยู่นี่ เดียวเถอะมึง”

ไอ้พี่พีชดึงคอเสื้อผมให้ออกห่างจากไอ้โชครับ ทำไงดีอ่ะ ผู้ชายกำลังจะต่อยกันเพื่อแย่งเรา……….ถุ้ย!!=_=!!!



“ใจร้ายวะ ไปเอาของส่งให้คนอื่นต่อดีกว่า=3=!! ไปนะ พี่พีช ไอ้กันต์”

ไอ้โชโบกมือลาแล้วหันหลังเดินขึ้นรถไปครับ พอผมยืนส่งไอ้โชจนลับตา ผมก็หันหน้ามาสนใจกล่องที่อยู่ในมือไอ้พี่พีชทันที เห็นมันยืนถืออยู่นานแล้ว หรือว่ามันแอบซื้อ ปี๊บบ กระป๋องเหมือนกัน!



“กล่องอะไรน่ะ!!!”ผมถามมันเสียงดัง มันสะดุ้งหน่อยๆ  มีพิรุจ มากๆ



“สนใจเหรอ?”มันถามผมยิ้มๆ


“ก็สนใจสิวะ ตอนที่ถามว่าสั่งอะไรพี่ไม่ยอมบอกนี่”


“เข้ามาในบ้านก่อน เดียวมึงก็รู้ ”

ไอ้พี่พีชพูดเสร็จก็หันหลังเดินเข้าบ้าน ผมก็หอบหิ้วถุงขนมของตัวเองเข้าบ้านเหมือนกันครับ ผมเดินตามพี่พีชเข้าไปที่ห้องนั่งเล่น ไอ้พี่พีชก็สั่งให้ผมนั่งอยู่ตรงนี้เฉยๆ เดียวมันขึ้นไปเอาของบนห้องก่อน แถมยังสั่งห้ามไม่ให้ผมแกะกล่องนั่นอีกต่างหาก  ดูมันดิ สั่งห้ามไม่ให้แกะ แต่แม่งวางกล่องไว้ตรงหน้าเลยอ่ะ กูเริ่มอยากรู้และสนใจมันสุดๆซะแล้วสิ


“สั่งเหี้ยอะไรมาวะ….”ผมพูดกับตัวเองเบาๆ


“กูมีเหี้ยอยู่ที่บ้านอยู่แล้วตัวนึง จะสั่งมาเพิ่มทำไม” เสือกเดินมาได้ยินพอดี  มันเดินถือคัตเตอร์มาครับ ไอ้พี่พีชนั่งลงบนพื้นแล้วบรรจงกรีดกล่องนั่นช้าๆ


“กันต์ ถอดเสื้อ กับกางเกงออก บ็อกเซอร์มึงด้วย ”แระหว่างที่มันกำลังแกะๆ มันก็ออกคำสั่งโดยที่ไม่มองหน้าผม  แต่เดียว สั่งให้กูถอดเสื้อผ้าเนี่ยนะ-0-!!


“ถอดทำไม!”




“กูบอกให้ถอดก็ถอด ร้อนๆแบบนี้กูไม่มีอารมณ์จะปล้ำมึงหรอกน่า”




“ไม่เชื่อโว้ย!!!! ทุกทีบอกไม่มีอารมณ์ๆ แต่สุดท้ายเกือบได้เสียกันทุกที”




“แค่เกือบๆ เพราะมึงแม่งป๊อดตลอด”




“ไม่ได้ป๊อดนะเว้ย!!!! ใครจะ….”




“อย่ามัวมาเถียงกู รีบๆถอดเสื้อผ้าออก เร็วๆด้วย กูจะให้ลองชุด” ยังไม่ทันที่ผมจะพูดต่อ ไอ้พี่พีชก็พูดตัดบทผมซะก่อน แม่ง ไม่มีช่องว่างให้กูบ้างเลย



“ชุดอะไร?!”




“……….มึงรู้ไหม อากาศร้อนๆเนี่ย ทำให้กูปรี๊ดแตกง่ายขึ้น 80เปอร์เซ็น ถ้ามึงยังจะถามกูอีกคำถามนึงละก็ กูจับมึงหั่นเป็นชิ้นๆแล้วยัดใส่กล่องส่งไปที่อ่าวโตเกียวแน่”

อ่อมส์……ไอ้พี่พีชหันหน้ามาหาผม เหงื่อของมันกำลังผุดขึ้นเต็มหน้าเลยครับ แอบเห็นเส้นเลือดปูดๆตรงขมับด้วยอ่ะ เกรงว่าถ้าถามออกไปอีกคำถาม อาจจะได้ไปเที่ยวอ่าวโตเกียวจริงๆ…..




“รู้แล้วน่า แค่นี้ทำเป็นโมโหไปได้-3-”

ผมบ่นๆแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ จัดการเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด แล้วใช้ผ้าเช็ดตัวห่อท่อนล่างเดินออกมาหามันที่ยังนั่งอยู่ที่เดิมครับ




“เอ้า มาแล้วก็เอานี่ไปใส่ซะ”ไอ้พี่พีชโยนชุดอะไรบางอย่างมาให้ผม ผมรับมันไว้ได้พอดีครับ พอผมยกขึ้นดูชัดๆ…..




@U%#Y!@&^$#&&!!!!




“อะ…อะ….อะ…”




“ใส่ไปซะ มึงห้ามบ่น กูบอกให้ใส่ก็ใส่ เข้าใจไหม!?”

นึกคำที่จะด่า นึกคำพูดไม่ออกครับ ที่ผมถืออยู่มันเป็น…..ชุดนักเรียน…ชุดนักเรียนหญิงญี่ปุ่น………ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!!!!!!นี่มึงคิดอะไรที่มันวิปริตอยู่เนี่ย!!

  ผมตะโกนโวยวายเสียงดัง(ในใจ) แต่ในความจริงผมกำลังใส่ชุดที่มันโยนมาให้อยู่ครับ เพราะกลัวสายตาของมันที่กำลังจ้องเขม็ง แถมสายตาของมันกำลังบอกผมว่า ‘ถ้ามึงช้า กูจะฆ่ามึง’


ผมใส่เสร็จ เป็นชุดปกกะลาสี ขาวดำ มีเนคไท กระโปรงสั่นเหนือเข่านิดหน่อยครับ ไม่สั้นมาก  เขินอ่ะ….พ่อครับ แม่ครับ กันต์ขอโทษ T_T


“ดีมาก! เอานี่ไปใส่ด้วย!”

ไอ้พี่พีชโยน ไอเทม มาอีก1ชิ้น เป็นถุงน่องสีดำครับ หึหึ….กูต้องใส่สินะ ฮืออ ใส่แล้วรัดไข่สุดๆไปเลยอ่ะ ไม่รู้จะม้วนกันต์น้อยไว้ตรงไหนดี T_T


“สุดยอด…….”

ไอ้พี่พีชมองตาค้างนิดหน่อยครับ มันค่อยๆลุกขึ้นเดินมาจับไล่ผม แล้วกดลมให้นั่งลงที่โซฟา ก่อนที่มันจะใช้หวี หวีผมหน้าของผมขึ้นแล้วติดกิ๊บ แล้วอ้อมไปด้านหลัง เก็บผมด้านข้าง และด้านหลังของผมขึ้น หลังจากนั้นมันก็ใช้ตาข่ายสีดำๆมาคลุมผมของผมไว้ แล้วมันก็เดินไปค้นของที่อยู่ในกล่อง……..มันคือ..



วิก




ไอ้เหี้ยยยยยยยมึงเห็นถูเป็นตุ๊กตาบลายธ์หรือไง!! โตเท่าควายแล้วเสือกอยากเล่นแต่งตัวตุ๊กตา!


ผมตะโกนเสียงดังในใจอีกครั้ง  ไม่กล้าพูดออกไปครับ เห็นมันกำลังสนุกสนานกับการเล่นแต่งตัวแฟนตัวเอง=_=!!

ไอ้พี่พีชจับผมใส่วิกสีดำยาวครับ แล้วมันก็เดินไปลากเก้าอี้มานั่งตรงหน้าผม ในมือมันถือตลับแป้ง กับ ลิป ว่าแต่มันไปเอามาจากไหน หรือมันเปลี่ยนใจอยากจะเป็นกระเทยสาว

ไอ้พี่พีชทาแป้งให้ผม แล้วทาปากให้ผมด้วยสีชมพูอ่อนๆ พอทาเสร็จ ไอ้พี่พีชก็จับหน้าผมแล้วจ้อง ก่อนที่มันจะควักบรัชออนออกมา ปัดที่แก้มของผม  ……….มึงไปเอาเครื่องสำอางสาวแบบนี้มาจากไหน…

“เอ้า ยืนขึ้นสิครับ” ไอ้พี่พีชลุกขึ้นแล้วสั่งผมให้ยืน ผมทำหน้าเซ็งๆแล้วยืนขึ้นอย่างไม่พอใจ


“กันต์ครับ ยิ้มหน่อยสิ”ไอ้พี่พีชยิ้มให้ผม




“จะให้ยิ้มเหี้ยอะไรล่ะ เป็นผู้ชายแต่เสือกโดนจับแต่งหญิง ไม่มีอารมณ์จะมาเล่นด้วยตอนนี้หรอกนะ”ผมเมินหน้าหนีมัน




“น่ารักมากเลยรู้ไหม”ไอ้พี่พีชพูดแล้วหอมแก้มผมเบาๆ  ไอ้เหี้ย…ทำกูเผลอกระตุกยิ้มไปทีนึง หุบแทบไม่ทัน



“มะ ไม่ต้องมาชมเลย สนุกนักใช่ไหม!” ว๊าย??? พี่พีชกำลังจ้องผมอยู่



“ก็น่ารักจริงๆนี่ เหมาะมากเลยนะ กอดหน่อยสิ”ดูมัน ดูมันอ้อน!!! แล้วนี่กูยังไม่อนุญาตแต่เสือกเข้ามากอด แถมกูยังไม่ขัดขืนมันอีก โอ้ยชีวิต!



“มาถ่ายรูปคู่หน่อยมา”ไอ้พี่พีชพูดแล้วก็ควักกล้องออกมาครับ


“ไม่เอา…กันต์อายนะเว้ยพี่ เพื่อนแม่งล้อตายเลย” ถ้าพวกมันเห็น อานาคตกูดับวูบแน่ๆครับพี่น้องToT


“ไม่ให้ใครดูหรอก พี่จะเก็บไว้ดูคนเดียว  น่านะ” ทำเสียงหวานอ้อนอีกแล้ว แม่งทีตอนก่อนหน้า ทำเสียงเหมือนหมาถูกแย่งกระดูก ฮึ้ย!!!!


“รูปเดียวนะเว้ย!”





“ครับๆๆๆ”

ตกลงกันได้แล้ว ไอ้พี่พีชก็ยกมือถือขึ้น ขยับหน้าเข้ามาชิดผม มือที่ว่างของมันโอบไหล่ของผมไว้ ส่วนผมก็กลั้นหายใจลึกๆ แล้วยิ้มเล็กๆให้เลนส์กล้อง ไอ้พี่พีชนับ 1 2 3 แล้วกดชัตเตอร์

พอถ่ายเสร็จ มันก็ดูรูปแล้วยิ้มใหญ่เลยครับ ……………..แบบนี้ นานๆทีก็ยอมๆพี่เขาบ้างคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง….


“เสร็จแล้วนะ กันต์เปลี่ยนชุดเลยนะพี่พีช”ผมบอกมันแล้วทำท่าจะถอด ไอ้พี่พีชพุ่งมาหาแล้วจับมือผมไว้ครับ




“เดียวดิ ขอถ่ายอีกหน่อยนะ”




“ถ่ายเหี้ยอะไรล่ะ!!!!! ไหนบอกว่ารูปเดียวไง!”




“รูปคู่อ่ะ รูปเดียว แต่รูปกันต์ เดี่ยวๆอ่ะ พี่ขอสัก 100 รูป” ไอ้พี่พีชพูดจบก็ยกกล้องตัวใหญ่ของมันขึ้นมากดชัตเตอร์รัวๆเลยครับ




“อะ ไอ้เหี้ยพี่พีช!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”


ผมวิ่งหนีมัน กระโปรงงี้ กระพือพั่บๆ  ส่วนมันก็วิ่งตามไล่กดชัตเตอร์ถ่ายรูปผม อากาศร้อนแม่งทำให้คนที่เพี้ยนอยู่แล้ว เพี้ยนกว่าเดิม 100 เท่าเลย ToT ฮือ……






--------------------





หลังจากที่ไอ้พี่พีชวิ่งไล่ล่าผมรอบบ้าน……….ต้องอยู่ในบ้านเท่านั้นครับ ถ้าออกไปนอกบ้านมีหวังได้ถึงหูแม่ผมแน่ๆว่า ลูกชายเธอชอบแต่งหญิง TwT  ตอนนี้ไอ้พี่พีชนั่งผิวปากอยู่หน้าคอม มันกำลังเอารูปลงเครื่องครับ



“แฟนใครไม่รู้ ยิ่งดูยิ่งน่ารัก~” ดูมัน=_= ดูรูปไปพลางร้องเพลงไปพลาง




“เฮ้ย ไอ้โรคจิตพอแล้วใช่ไหม กันต์จะเปลี่ยนชุด ”




“เปลี่ยนเหรอ…เสียดายอ่ะ วันนี้มึงนอนในสภาพนี้ได้ไหม”




“ไม่ได้โว้ย!!! คัน! ”ว่าแล้วผมก็ถอดวิกถอดเสื้อออกครับ ไอ้พี่พีชมองผมจิกๆแล้วสบัดหัวไปสนใจรูปผมต่อ




“คาวาอี้เน่….กันโกะจัง”ในระหว่างที่ผมกำลังจะถอดกระโปรง สายตาผมก็เหลือบไปเห็นไอ้พี่พีชมันกำลังมองผมอยู่ครับ




“มองอะไร!!!กันโกะเหี้ยอะไรอีกล่ะ อย่ามาตั้งชื่อเพี้ยนๆให้กันต์นะโว้ย ”


“พูดเพราะๆสิครับ เดียวพี่พีสึโอะตบปากแต่เลย” =_=….วี่……พูดด้วยโทนเสียงปกติ ใบหน้ายิ้มแย้ม แต่คำพูดแฝงไปด้วยความอันตราย



“แม่ง เห็นเราเป็นแค่ตุ๊กตา อยากจะแต่งตัวยังไงก็บังคับให้แต่ง ไม่เคยนึกถึงความรู้สึกเราเลย”พูดลอยๆแล้วผมก็ถอดกระโปรงออกแล้วใส่กางเกง



“แน่ล่ะ มึงเป็นทุกอย่างของกู เป็นหัวใจ เป็นตุ๊กตา เป็นหมอนข้าง เป็นฟองน้ำถูหลัง เป็นเสื้อกันหนาวให้กูกอดเวลาหนาวๆ เป็นไดอารี่ของกู เป็นนาฬิกาชีวิต เป็นกล้องวีดีโอให้กูเก็บภาพความทรงจำ…….เป็นอะไรอีกวะ”

……………อะไรของมึงเนี่ย=[]=!!!!!!!ไอ้บ้า! นี่มึงไม่มีอะไรจะพูดแล้วใช่ไหม




“………เออๆรู้แล้วน่า” ผมก้มหน้าพูดสั้นๆ




“แหนะ เขินล่ะสิ ฮ่าๆ”


“ ไม่ต้องมามองแล้วทำหน้าหื่นเลยนะ!!! ไอ้โรคจิต”ว่าแล้วก็ปากระโปรงใส่หน้ามัน


“โอ้ย!! นี่มึงจะปากระโปรงมาใส่กูทำไม กูแค่อยากมองมึง วันนี้มึงน่ารักกว่าปกตินี่ กูแค่มองไมได้แดกมึงสักหน่อย!”




“เหรอ!!! มองๆกูแบบนี้แหละ เดียวกูก็โดนแดก”

พูดแล้วก็เดินขึ้นเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยนเป็นชุดปกติครับ พอลงมา เห็นไอ้พี่พีชกำลังเล่นเฟชบุ๊ค พิมพ์ไปยิ้มไปอยู่นั่นแหละ ฮึ่ยยยย ผมพุ่งเข้าไปจี้เอวมัน มันสะดุ้งเฮือกเลยครับ พอผมเงยหน้าขึ้นมองจอเท่านั้นแหละ




“ไอ้เหี้ยพี่พีช!!!!ไหนมึงบอกจะไม่ให้ใครดูไง!!!!!”

ผมโวยขึ้น แล้วเอื้อมมือไปฉกเมาส์จากมัน แต่มันไว้กว่า ครับ มันปัดมือผมออก




“ก็ไม่ได้ให้ใครดู กูแค่ให้ทุกคนดู ไม่เห็นเป็นไรเลย น่ารักออก”


“น่ารักเหี้ยอะไรล่ะ!!!! ลบเลยนะ พี่พีช!!! กันต์โดนพวกไอ้คุณล้อแน่ๆ ลบออกสิโว้ยยยย!!”

น้ำตาจะไหลครับ พอเห็นยอดไลค์กับคอมเม้นต์บ้าๆของไอ้พวกนั้น ฮืออออ กูน่าจะดีใจไม่ใช่เหรอที่มีคนมากดไลค์รูปกู แต่นี่มันไม่ใช่แล้วล่ะ ToT




“นี่มึงไม่มั่นใจในตัวเองขนาดนั้นเลยเหรอกันต์”กวนตีนกูอีกแล้ว




“มั่นใจเหี้ยอะไรล่ะ มึงเอารูปกูแต่งหญิงโพสลงนะไอ้โง่!!!!!!!

!!”ผมตะคอกใส่มันสุดเสียงเลยครับ



“ตะคอกเหรอมึง อยากให้กูอัพเป็นเซตเลยไหม”




“ม๊ายยยยยย ไม่ตะคอกแล้ว ToT อัพรูปเดียวพอนะ พอแล้ว อย่าอัพอีกเลยนะ!!”




“งั้นมึงก็ไปนั่งดูทีวีเงียบๆเลยไป ”

ไม่ไปหรอก กูจะนั่งเฝ้า เสียวมันอัพรูปผมอีก ไอ้พี่พีชยิ้มไปตอบเม้นต์ไปครับ แต่ล่ะเม้น ผมล่ะอยากล็อคเอ้าท์ของมันแล้วล็อคอินไอดีตัวเองเข้าไปด่าจริงๆ T^T



เต้ :: เม้นแรกโว้ย!!!!!!!!!


TomMy :: ไอ้สัด เม้นแรกแล้วมึงได้ไอโฟน10เหรอ!!!!


เต้ :: มึงเม้นไม่ทันกูล่ะสิ


ChiN Chan :: กะอีแค่เม้นแรกมึงดีใจอะไรเนี่ย!!=[]=!


TomMy :: ไม่ทันพ่อมึงสิไอ้เชี่ยเต้!!!


คุณ ธัญวา :: กูได้เม้นที่ 6 โว้ย!!!!!!!!!!


PeAch Gun :: เม้นที่หกแล้วมึงจะได้เฟอรารี่มาขี่เหรอ!!!!!!!!


เต้ :: ไม่สน กูได้เม้นแรก


Shouta :: เย้ เม้นที่เก้า เก้าหน้า เก้าไกล


PeAch Gun :: เก้ามาโดนตีนกูเลยไหม ไอ้โช!!!


TomMy :: ไอ้เต้ปัญญาอ่อน!!!!!!!!!!!!


เต้ :: ห้า ห้า ห้า ห้า


คุณ ธัญวา ::  55555555555555555555555


ChiN Chan ::ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ


Shouta :: ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕


……………………………….ขอบใจพวกมึงมากนะ ไม่มีหมาตัวไหนเม้นเกี่ยวกับรูปสักคน นี่พวกมึงมาทำเหี้ยอะไรบนวอลแฟนกูเนี่ย!!!


Happy All day :: เอ…..ผู้หญิงในรูปนั้น น้องกันต์เหรอครับคุณพีช


ขอบใจพี่แฮปปี้มาก มีคนสนใจรูปกูด้วย=_=! และพอพี่แฮปปี้พูดถึงรูปผมปุ๊บ สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงก็เริ่มป่วนอีกครั้ง


Khunnie :: ฮ่าๆๆๆๆ กูซุ่มมานานแล้ว กูรอคนเปิดประเด็นอยู่ เพื่อนกูโตเป็นสาวแล้วสิเนี่ย!!!
กร๊ากกก #หัวเราะน้ำตาไหลพรากกกก


Yong Yong :: เมียมึงสวยแบบแปลกๆนะไอ้พีช ฮ่าๆๆๆๆๆ


PeAch Gun :: กูกะแล้วว่าพวกมึงต้องอึ้ง!!!!!!!!!!!!!


เต้ :: เฮ้ย!!! ไอ้กันต์เหรอ  กูไม่ทันสังเกต ทำไมมึงสาวแบบนั้น หรือมึงจะเลิกเป็นเกย์แล้วไปเป็นกระเทยแทน


TomMy :: สัดเต้!! กระเทยไม่ได้เป็นกันง่ายๆนะสัด! ของแบบนี้มันมาจากจิตใต้สำนึกโว้ย!!!!!


คุณ ธัญวา :: กูแดกจุดอยู่ ไม่ต้องสนใจ อ่านคอมเม้นสนุกดี #กูฮาหน้าแฟนมึง


ChiN Chan :: กูสังเกตเห็นตั้งแต่แรก แต่กูไม่อยากพูด กูกลัวมันอาย


Happy All day :: น้องกันต์น่ารักมากเลยครับคุณพีช 


Happy All day :: อ๊ะ! แต่สำหรับผม คุณธัญวาน่ารักที่สุดเลยนะครับ ^^


…….เม้นท์ไหลพรืดเลยครับ แต่ละเม้นเนี่ย ดูพวกมันสนุกสนานกันจริงๆ=‑=!! เพราะงี้ไง กูถึงไม่อยากอัพรูปลง ไอ้เหี้ยพี่พีชชชชชช ผมล่ะอยากขย้ำหัวมัน แต่ดูมันดิ หน้าผมมันก็ไม่มอง มองแต่จอแล้วยิ้มอยู่นั้นแหละ เหก็นคนว่าแฟนตัวเองแล้วแม่งมีความสุขนักหรือไงวะ!!


“ยิ้ม เข้าไป ยิ้มเข้าไป นี่มึงพอใจอะไรนักหนา” ผมพูดแล้วผลักหัวมันไปทีนึง แต่มันไม่สนใจครับ พิมพ์ต๊อกๆๆตอบเม้นท์เพื่อนๆอย่างสนุกสนาน



Khunnie :: เจอกันพรุ่งนี้กูจะเรียกมึงว่า  อีกันต์ แล้วกันนะ 55555



เส้นเลือดผมนี่ปูดแบบรู้สึกได้เลยครับ ผมผลักไอ้พี่พีชออกจาโต๊ะแล้วไปนั่งตอบเม้นท์ด่าอีคุณ



PeAch Gun :: อีกันต์ แด๊ดดี้ มึงสิ อีคุณ!!!! พรุ่งนี้มึงลองเรียกกูแบบนี้สิ กูจะเตะปากแตกเอาให้ดูดปากพี่ย้งไม่ได้เลย!



Khunnie ::  อีคุณพ่อมึงสิ กูไม่ใช่ตุ๊ดเหมือนมึงนะสัด!!!!!


PeAch Gun :: เหรอ!!! กูจะบอกอะไรให้ถึงหน้ามึงไม่ตุ๊ด แต่หัวใจมึงตุ๊ดมาก!! ยิ่งเวลาอยู่กับพี่ย้งด้วยแล้ว กูแทบไม่รู้ตัวเลยว่ากูมีเพื่อนเป็นเกย์สาว ถามทุกคนได้ เวลามึงอยู่กับพี่ย้งมึงก็เป็นกระเทยในร่างเกย์เท่านั้นแหละโว้ย!!!!!


Khunnie :: โธ่!! อีชายไทยใจเกินร้อย   ไปส่องกระจกดูซะไป๊!! ว่ามึงกับกู ใครกันแน่ที่เหมือนกระเทย!!


PeAch Gun :: มึงนั่นแหละ อีสัดคุณ!!!!!


Khunnie ::  มึงด่าใคร!!! ต่อยกันเลยไหม!!!


PeAch Gun :: เอาสิวะ ถ้าไม่มึงกลัวจนจู๋หดตดหายไปซะก่อน!!!!


Khunnie ::  ปากดีนะมึง!! กูไม่ต่อยเพื่อนโว้ย!!! มึงกับกูมาวัดกันเลยว่าใครที่แมนกว่ากัน!!!


PeAch Gun ::  ได้!!!!!!! แล้วเจอกัน อีห่า!!



พอจบบทสนทา ก็มีคอมเม้นท์ของเพื่อนๆพุดขึ้นมาเป็นเสียงเดียวกันว่า “พรุ่งนี้แม่งมีอะไรสนุกๆให้พวกกูดูอีกแล้วสินะเนี่ย”  สนุกบ้านมึงสิ กูซีเรียส!!!!!!


ผมรู้สึกโมโหมาก โมโหไอ้เชี่ยคุณ แล้วก็โมโหไอ้ตัวต้นเหตุ ที่นั่งดูดนมไม่รู้ร้อนรู้หนาว ผมเดินไปเตะมันทีนึง


“เพราะมึงนั่นแหละ บอกว่าอย่าเอารูปให้คนอื่นดู เห็นไหม ไอ้คุณบอกว่ากันต์เป็นตุ๊ดแล้ว!!!”




“อ้าว? แล้วมึงไม่ได้เป็นเหรอ  แล้วนี่ใครใช้ให้มึงเตะกูหะ?”




“ไม่ได้เป็นโว้ย!!! แม่ง มีแฟนก็สติไม่เต็ม! พรุ่งนี้ไม่ต้องไปส่ง ไม่ต้องมารับเลยนะ!!”




“นี่มึงกำลังพาลใส่กูนะ”




“ก็พาลสิวะ!!!! หงุดหงิด วันนี้นอนนอกห้องไปเลยนะ  แล้วก็ไม่ต้องอ้าปากอยากจะหาเรื่องด่าด้วย วันนี้อารมณ์ไม่ดีจริงๆ ลองโวยดูทีนึงสิ จะหนีไปนอนบ้านไอ้โชให้ดู!!!”


ผมโวยวายเสียงดังเตะเก้าอี้ เตะโต๊ะ โคตรเจ็บแต่ร้องไมได้เดียวเสียฟอร์ม ส่วนไอ้พี่พีชมันมองผมแบบมึนๆไม่พูดอะไร ผมเลยปาหมอนใส่หน้ามันแล้วเดินปึงปังขึ้นห้องไประบายอารมณ์กับไอ้ผลาญเงินต่อ  พรุ่งนี้มึงได้รู้แน่ว่าใครกันแน่ที่แมน อีคุณ…….





--------------------------------------------------------






วันนี้ผมตื่นเช้ากว่าปกติครับ หลังจากที่เมื่อคืนโวยวายจนหมดเรี่ยวแรง ตื่นขึ้นมาเห็นไอ้เหี้ยพี่พีชนอนเปลือยท่อนบนอยู่ข้างๆ วันนี้ กูไม่ได้เป็นไอ้กันต์ที่อ่อนแออีกต่อไป! เพราะวันนี้กูคือ แบล็คกันต์!! กูจะโหด กูจะโฉด กูจะเถื่อน!!!

  ว่าแล้วผมก็ ถีบไอ้พี่พีชลงไปกองที่พื้นทันทีครับ


“โอ้ย!! นี่มึงทำอะไรเนี่ย!!!” ไอ้พี่พีชลุกนอนขดบิดไปมาด้วยความเจ็บปวด




“มานอนตรงนี้ทำไม? เมื่อคืนบอกว่าให้นอนนอกห้องไม่ใช่เหรอ ฟังภาษาคนรู้เรื่องไหมหืม?”


ผมยืนกอดอกมองไอ้พี่พีช แล้วเดินข้ามมันไปคว้าผ้าเช็ดตัวพาดบ่าเดินเข้าห้องน้ำ ก่อนเดินเข้าผมเหลือบไปมองไอ้พี่พีชด้วยหางตา มันทำหน้ามองผมแบบ งงๆ อีกครั้ง หึหึหึ ไม่คิดล่ะสิว่ากูก็จะมีด้านมืดเหมือนกัน  พออาบน้ำเสร็จ ผมก็เดินออกไปแต่งตัว ส่วนไอ้พี่พีชนี่มองผมไม่วางสายตาเลยครับ มันนั่งมองกอดไอ้ผลาญเงินอยู่บนเตียง


เดียววันนี้กูจะแต่งให้แมนๆเลย……. ผมหยิบเสื้อกล้ามสีดำออกมาใส่กับกางเกงยีนส์แล้วใส่เสื้อเชิ๊ตนักศึกษาทับอีกทีนึง ติดกระดุมทุกเม็ด ยกเว้นเม็ดที่ 1 2 3 โชวไหปลาร้าที่ขาวๆแมนๆ สาวๆเห็นแม่งได้กรี๊ด หันมองจนคอหักแน่  ว่าแล้วผมก็มองตัวเองในกระจกแล้วแสยะหัวเราะหึหึในคอคนเดียวครับ



“นี่มึงบ้าป่ะเนี่ยกันต์ มองตัวเองแล้วยิ้ม กูทำอะไรให้มันกระทบถึงสมองมึงหรือเปล่า”…..
ฮึ่มมมมมมมมม…..




“หุบปากไปเลยไอ้โรคจิต มึงจะไปอาบน้ำหรือไปทำอะไรก็ไป มานั่งมองอะไรไม่เคยเห็นแฟนตัวเองแต่งตัวหรือไง?”


ผมหันไปเหวี่ยง ครับ ส่วนมันทำปากเหวอ แล้วบ่นขมุบขมิบคนเดียว  พอผมทำท่าจะปาขวดน้ำหอมใส่ มันก็รีบหลบทันทีเลยครับ




“สงสัยเมนส์มาครั้งแรก….”




“กวนตีนแล้ว เป็นผู้ชายจะมีเมนส์ได้ไงวะห๊า! เรียนจบโรงเรียนอะไรมาวะเนี่ย ครูสุขศึกษาไม่เคยสอนเหรอว่าผู้ชายไม่มีเมนส์โว้ย!!”

ผมตะคอกใส่มัน แทนที่มันจะโกรธ มันกลับยิ้มแล้วกลั้นหัวเราะครับ นี่มึงกลังจะยั่วโมโหกูใช่ไหมเนี่ย!!!




“หึหึหึ”




“ขำอะไร!!!!!!!!!!!!!!!!”




“เปล่า~~แค่คิดว่ามึงน่ารักดี” ………มันพูดแล้วเอาหน้าซุกไอ้ผลาญเงินก่อนจะค่อยๆเงยขึ้นมายิ้มให้ผม




“…..เหอะ ปัญญาอ่อน ” ผมหันหน้าเข้ากระจกแล้วเอาเจลใส่ผมทำหัวตั้งๆ




“วันนี้เป็นซุปเปอร์ไซย่าเหรอครับ~”ไอ้พี่พีชเดินเข้ามากอดจากด้านหลังตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ครับ อ๊ากกก วันนี้กูไม่ยอมให้มึงหรอกนะโว้ย!




“ปล่อยสิวะ!!!ไปอาบน้ำไป!” ผมดิ้นครับ แต่มันไม่ปล่อย ทั้งกอดทั้งหอม




“ไม่อยากปล่อยอ่ะ หายงอนเถอะน่านะ” …..นะ น่านะอะไรของมันโว้ยยยยยยย





“ปล่อย อย่ามาทำเหมือนกันต์เป็นผู้หญิงนะไอ้พี่พีช!!!”ผมพยายามดิ้นให้แรงขึ้นอีก




“กันต์ก็ไม่ใช่ผู้หญิงนี่ครับ ไม่ต้องไปสนใจไอ้คุณหรอกน่า หายอารมณ์เสียได้แล้วนะ”ไอ้พีพี่ชพยายามพูดให้ผมใจเย็น แต่ขอโทษทีเกือบจะใจเย็นแล้วถ้ามันไม่พูดชื่อไอ้คุณขึ้นมา




“ไม่หายโว้ย!!!!!!!”



ผมงับแขนไอ้พี่พีชสุดแรงครับ มันร้องเสียงดังแล้วปล่อยตัวผม  ผมก็รีบวิ่งลงไป คว้ากระเป๋า วิ่งโบกรถไปมหาลัยเอง  พอไปถึงมหาลัยก็มีคนมองผม คงเพราะวันนี้ผมไม่ได้ลงมาจากรถไอ้พีพี่ช แถมหน้าตาผมก็ไม่รับแขกอีกด้วย ผมเดินดุ่มๆไปที่คณะไอ้คุณ นั่งที่ม้าหินอ่อนดูดจูปาจุ๊บรอมันแบบนักเลง




ผ่านไป สามชั่วโมงกว่าๆ ไอ้เหี้ยคุณเพิ่งโผล่หัวออกมา ไอ้สลัดเห็บหมา!! หน้ากูมันหมดแล้ว ไอ้คุณปั่นจักรยานมาครับ เหงื่อท่วมตัว พอมันเห็นผมเท่านั้นแหละ




“หึ…..มึงคิดว่าทำหัวตั้งแล้วจะทำให้มึงดูแมนขึ้นเหรอ ตลกว่ะ” ไอ้คุณทิ้งจักรยานแล้วเดินมาหาผม ยังเดินไม่ทันถึงตัว ไอ้เต้กับไอ้ทอมก็แหกปากเดินเข้ามาห้าม




“หยู๊ดดดด หยุดๆๆ พวกมึงจะหาเรื่องกันทำไมเนี่ย”ไอ้เต้ ดึงไอ้คุณออก ส่วนไอ้ทอมก็ล็อคแขนผมไว้ครับ ไอ้สัด พวกกูยังไม่ได้ทำอะไรเลย!!




“เพื่อนกันค่อยๆพูดค่อยๆจาสิวะ”ไอ้ทอมบอกครับ




“กูไม่ได้จะต่อยมัน! ปล่อยกูนะเต้”ไอ้คุณบอกแล้วสะบัดตัวออกจากมือไอ้เต้ครับ ส่วนผมเองก็บอกให้ไอ้ทอมปล่อย




“กูโบกรถมา แมนกว่ามึงที่ปั่นจักรยานมาเย๊อะ!!!” ผมบอก




“ถุ้ย!!! มันใช่เครื่องมือวัดความแมนหรือเปล่าน่ะ!!”ไอ้ทอมถุยใส่หน้าผมเต็มที่เลยครับ




“มึงดูกูวันนี้ซะก่อนอีกันต์ อย่าพึ่งกรี๊ด มึงรู้ไหม ตอนกูปั่นจักรยานมา กูโดนโบกให้จอด แล้วผู้หญิงก็มาขอถ่ายรูปด้วยตั้งกี่ราย”





“กูจะรู้เหรอกูไม่ได้ซ้อนท้ายมึงมาอีตุ๊ด!”




“สัด กูพูดด้วยดีดี มาต่อยกับกูเลยมา!!!!!!”ผมพูดจบไอ้คุณก็วิ่งเข้ามากระชากคอเสื้อผมทันทีเลยครับ อีเหี้ยย นี่มึงเอาจริงเรอะ!




“ก็เอาสิวะ!!!!”ผมก็กระชากคอเสื้อมันบ้าง แต่ลำบากนิดหน่อยไอ้บ้านี่มันสูงนี่ครับ ผมกับมันจ้องหน้ามันแบบจะกินเลือดกินเนื้อ




ต่อด้านล่าง
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 29(หน้า 7) [30/1/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 28-02-2013 14:44:51


“อะ เอาแล้วไง เหี้ยแล้วไง เต้ๆๆๆๆ มึงโทรหาไอ้โช ไม่ก็พี่พีช พี่ย้ง พี่เหี้ยอะไรก็ได้มาแยกอีสองตัวนี่ออกจากกันทีเถอะ!!”

ไอ้ทอมเข้ามาพยายามห้ามพวกผมอีกครั้ง ส่วนไอ้เต้กำลังกดโทรศัพท์รัวๆ




“มึงถอนคำพูดที่บอกว่ากูตุ๊ดเดียวนี้เลยนะ!!!!!”ไอ้คุณตะคอกใส่หน้าผม แล้วดึงคอเสื้อผมเข้าไปใกล้




“กูไม่ถอน!!!! เรื่องนี้มึงเริ่มก่อน มึงต้องขอโทษกู!!!” ผมเองก็กระชากคอเสื้อมันแรงขึ้นเหมือนกัน




“พวกมึงใจเย็นก่อนนน! จะทะเลาะอะไรกับเรื่องแค่นี้เนี่ย!!”ไอ้ทอมพยายามแยกผมกับไอ้คุณสุดชีวิตแต่ไม่เป็นผลเลยครับ





“กู กูโทรบอกแล้วมึง!! ปล่อยให้พวกมันตีกันเลย!! เดียวพอผัวมาแม่งก็แยกกันเองแหละ”




“ผัวพ่อมึงสิเชี่ยเต้!!!!!!!!!!!!!!” ผมกับไอ้คุณหันหน้าไปหาไอ้เต้แล้วประสานเสียงพูดพร้อมกัน




“แหนะ ขนาดทะเลาะกันพวกมึงยังด่ากูแบบดูโอ้อีก เอ้าๆ รีบๆต่อยกันได้แล้ว กูจะถ่ายคลิป”




“กูไม่ต่อยเพื่อน!!!!!!!”ว่าแล้วผมกับไอ้คุณก็ปล่อยคอเสื้อของทั้งคู่ออก แล้วหันไปกระชากคอเสื้อไอ้เต้แทนทั้งคู่เลย




“เอ้า เชี่ยแล้วกู ทอมมม ช่วยกูด้วย!!!!” เต้มันจับมือผมกับไอ้คุณไว้ครับ ส่วนไอ้ทอมมันควักมือถือออกมาถ่ายไว้




“ไม่เอากูจะถ่ายคลิปไว้ดู!!”




“เฮ้ย!!พวกมึงทำอะไรกันน่ะ!! หยุดเลยนะ!” ผมกับไอ้คุณหันไปพร้อมกัน เห็นพี่ย้งกับไอ้พี่พีชวิ่งมาหา แถมชี้หน้าพวกผมสองคนด้วย ข้างหลังมีพี่ชินกับพี่ธัญ ในมือถือโทรศัพท์ ท่าทางสนุกสนาน




“กูจะเอาไปให้คุณสรยุท!! ฮ่าๆๆๆๆๆ” ไอ้พี่ชินพูดเสียงดังครับ ไม่นานพี่ย้งกับพี่พีชก้เข้ามาถึงตัวพวกผมแล้วกระชากพวกผมออกจากไอ้เต้ แล้วไอ้เต้ก็รีบวิ่งไปหลบหลังไอ้ทอมที่ยังตั้งใจถ่ายคลิป




“นี่พวกมึงทะเลาะเหี้ยอะไรกันเนี่ยหะ? ทำให้พวกกูวุ่นวาย” พี่ย้งที่ดึงคอเสื้อไอ้คุณอยู่พูดเสียงดัง




“ไม่เกี่ยวกับพวกพี่ย้งสักหน่อย นี่มันเป็นเรื่องของไอ้กันต์กับคุณนะ!!!” ไอ้คุณสะบัดตัวออกจากพี่ย้งจนหลุดออกมาครับ พอหลุดออกมาไอ้คุณก็ทำหน้าบูด ไม่มีหน้าพี่ย้ง ส่วนพี่ย้งก็กอดอกมองไอ้คุณ แล้วถอนหายใจ


“กันต์ มึงด้วย มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลยนะ ทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้” ไอ้พี่พีชปล่อยผมแล้วพูด




“ก็เออสิ กันต์เด็กนี่หว่า ไม่ได้โตเหมือนพี่พีชนี่!”




“เหี้ยอะไรเนี่ย จะมาทำหน้าตาไม่พอใจอะไรใส่กู พวกกูผิดเหรอที่มาห้ามพวกมึงเนี่ย!” ที่มาห้ามน่ะไม่ผิด แต่ผิดที่แม่งทำให้กูเป็นฝ่ายรับจนโดนล้อว่าตุ๊ดนี่ไงโว้ย!!!!




“น่าๆ อย่าซีเรียสไปเลยนะพวกมึง เรื่องแค่นี้เอง เอ้าดีกันเถอะ” พี่ชินเดินมาผลักพี่พีชใส่ผม แต่ผมก็ขยับหนี อีกด้านพี่ธัญก็เดินไปผลักพี่ย้งใส่ไอ้คุณ ส่วนไอ้คุณก็ขยับหนีเหมือนกัน




“หู้ว……พวกมึงนี่น๊า ทะเลาะกัน เขามาห้ามก็เสือกไปโกรธ พี่พีช พี่ย้ง ปล่อยให้แม่งต่อยกันไปเลยเถอะจะได้จบๆ” ไอ้ทอมบอก แล้วผลักผมใส่ไอ้คุณ แต่ผมก้มหน้า ไอ้คุณก็ก้มหน้า




“เออ!!!! กูขอโทษ กูผิดเองแหละที่ล้อมึง เห็นมึงแต่งหญิงขึ้นกูเลยอยากแซวตามประสาเพื่อนมึงนั่นแหละ!”ไอ้คุณพูดแล้วผลักผมเบาๆ ให้เดามันอาจจะเขิน=_=




“……..กูก็..….เพราะกูตัวเล็กมีปมด้อย ใจร้อน โดนล้อนิดหน่อยก็โมโห ขอโทษมึงด้วยแล้วกัน”ผมพูดแล้วผลักมันคืน  แล้วไอ้คุณก็ยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มให้มัน





“เฮ้ย!!! พอแล้วพวกมึง จะยิ้มให้กันอะไรนักหนา มึงเห็นไหมว่ากูยืนอยู่ตรงนี้!!!!” จู่ๆ ผมก็มองอะไรไม่เห็น เพราะไอ้พี่พีชมันเอามือปิดตาผมไว้แล้วพูดเสียงดัง  นี่มึงจะหึงอะไรเนี่ย!!=_=!




“เฮ้อ…..มึงเนี่ยนะ ตัวปัญหาจริงๆ” พอผมแกะมือไอ้พี่พีชได้แล้ว ก็เห็นพี่ย้งขยี้หัวไอ้คุณอยู่ครับ




“คุณก็คงเป็นได้แค่ตัวปัญหาของพี่ย้งเท่านั้นสินะ” ไอ้คุณปัดมือพี่ย้งออกแล้วกลับมาหน้าบูดเหมือนเดิม




“นี่  มึงอ่ะ ตัวปัญหาสำหรับหัวใจกูเลยนะรู้ไหม” พี่ย้งพูดจบก็จูบหัวไอ้คุณครับ  จูบมันต่อหน้าพวกผม ต่อหน้าคนที่เดินผ่านไปมา ต่อหน้าพี่ปั่นที่แม่งเสือกเดินมาเห็นพอดี ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ




“…….คนบ้า! >////< คุณจะเป็นตัวปัญหาของพี่ตลอดไปเลย!”



ไอ้คุณหายงอนในทันได แถมโผเข้ากอดพี่ย้งเต็มแรงจนล้มลงไปกองที่พื้นทั้งคู่ด้วย ฮ่าๆ  พอไอ้พี่พีชเห็นเพื่อนทำ มันก็อยากทำบ้าง แต่ผมเบรกไว้ก่อนครับ หึหึหึ

TBC


----------------------------------------------------------------------


โอย น็อคครับ ตอนหน้าเจอกับน้องโชเต็มๆเลยนะ TwT  อาทิตย์นี้ ไรต์ก็จะสอบเสร็จแล้ว
คิดว่าคงมีเวลามากขึ้น แล้วพบกันตอนหน้านะครับ *3*
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 30(หน้า 7) [28/2/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 28-02-2013 15:19:52
ทะเลาะกันเป็นเด็กๆเลยน้า
คู่คุณย้ง มาน้อย แต่น่ารัก 555  :-[
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 30(หน้า 7) [28/2/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kenghan ที่ 28-02-2013 16:56:22
เมื่อไหร่กันต์จะยอม และหวานบ้าง
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 30(หน้า 7) [28/2/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 28-02-2013 23:52:42
ยังติดใจสงสัยอยู่ว่าไอ้พี่พีชไปเอาอุปกรณ์แต่งหน้ามาจากไหน
แถมยังแต่งเก่งอีกต่างหากด้วย หรือว่า........
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 30(หน้า 7) [28/2/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 01-03-2013 13:12:27
เป็นตอนที่น่ารักมากกกก ครบรสเลย
น้องกันต์น่ารักกกกกกก
น้องคุณด้วย
พี่พีชนี่นะต้นเหตุเลย แต่ต้นเหตุแท้จริงน้องโชต่างหาก 5555
ถ้าไม่ไปญี่ปุ่นนะน้องกันต์ก็ไม่ได้แต่งหญิงหรอกกกก
แต่อยากเห็นจัง อ่านไปนึกภาพตาม คงน่าฟัดแน่เลย
ชอบเรื้องนี้มากกกก มาต่อบ่อยๆน้าาาา
คนเขียนสู้ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 30(หน้า 7) [28/2/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 01-03-2013 18:27:12
ทะเลาะกันเป็นเด็กๆๆเลยคู่นี้ :laugh:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 30(หน้า 7) [28/2/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 01-03-2013 19:10:59
แต่ละคนนนนนนน  รู้สึกโหวกเหวกโวยวายม๊ากมากกกกก คึ คึ คึ :z2:

ส่วนน้องกันต์ นู๋นี่ยังคิดว่าแมนอยู่อีกเรอะ!!!   55555 :z1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 30(หน้า 7) [28/2/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kms ที่ 06-03-2013 00:53:03
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก คุณย้งโค่ดน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากอ่านธัญปี้ บ้างงงงงงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 30(หน้า 7) [28/2/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 07-03-2013 12:41:13
สงสัยพี่พีชจะโรคจิตจริงๆ เห่อแฟนก็ปานนั้น :laugh:
อย่างว่าแหละ มีแฟนน่ารักก็ต้องอยากอวดเป็นธรรมดา
แต่พี่ย้งนี่สิ คุณออกจะหล่อเหลาไม่ได้แบ๊วเหมือนกันต์
เห็นอย่างนั้นหลงน้องเค้าเหมือนกันนะพี่ย้ง :-[
พวกนี้อยู่รวมกันทีไรป่วนทุกที แต่ชอบอ่ะ ฮาดี :m20:
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 30(หน้า 7) [28/2/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: Kanyanat ที่ 14-03-2013 14:21:47
 :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 30(หน้า 7) [28/2/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 05-04-2013 15:54:26
ตอนที่ 31  [Shou @ Japan]











“……………………..แล้วนี่โรงแรมไปทางไหนวะ…”


ตอนนี้หลังจากที่ผ่าน ตม ญี่ปุ่นออกมา ผมก็มายืน งงอยู่ที่ด้านหน้าสนามบินคันไซ  เป็นการมาเที่ยวคนเดียว แบบเปลี่ยวหัวใจครับ……..กว่าจะขอพ่อกับแม่มาได้ แทบกระอักเลือด ช่างเถอะ ก่อนที่จะมาคิดฟุ้งซ่าน ต้องหาทางไปโรงแรมก่อนสิโว้ย!!! ทำเก่งทำซ่าส์ ไม่มากับทัวร์ แต่จะมาหลงทางแบบนี้เสียฟอร์มแย่=_=!

ว่าแล้วผมก็เดินลากกระเป๋าไปหาคุณลุงคนนึงที่น่าจะพอช่วยผมได้ นี่จะเป็นครั้งแรกที่ผมจะได้ใช้ภาษาญี่ปุ่นที่ร่ำเรียนมาจาก หนังสือ  อนิเม หนังโป๊ซับไทย และอีกมากมาย

“ขอโทษนะครับ ผมอยากจะไปที่โรงแรมนี้น่ะครับ….”

ผมพูดแล้วยื่นใบจองโรงแรมให้คุณลุงดู  พอลุงแกดู แกก็พยักหน้าแล้วบอกให้ผมไปกดตั๋วรถเมล์ที่อยู่ด้านหลัง  ผมก็เดินไปตามที่คุณลุงคนนั้นบอก  แล้วพอผมไปหยุดอยุ่ที่หน้าตู้…..

“เชี่ย…กดยังไงวะ แล้วนี่กูจะไปลงที่ไหน….ลุงค๊าบ!!!!ผมกดไม่เป็น”

ผมหันหลังไปพูดเสียงดัง แล้วลุงแกก็เดินมาหาผม  ผมเลยยื่นเงินให้แล้วบอกกับแกว่า ลุงช่วยกดให้ผมหน่อยสิครับ   ลุงแกรับเงินแล้วกดตั๋วออกมาให้พร้อมเงินทอน

“ไอ้หนูไปยืนรอตรงนั้นนะ แล้วเอากระเป๋ามานี่” ลุงพูดจบแล้วดึงกระเป๋าผมไป ตามสัญชาติญาณ ผมก็เดินตามกระเป๋าผมไป



“ตามมาทำไม ไปยืนรอขึ้นรถตรงนั้นสิ” คุณลุงบอกผม



“ลุงเอากระเป๋าผมไปทำไมอ่ะ” ผมยืนไปจับกระเป๋าตัวเองไว้



“เดียวอีกห้านาทีรถจะมา ลุงจะเอากระเป๋าขึ้นรถให้ ส่วนเอ็งไอ้หนูไปรอขึ้นรถตรงนั้น”

คุณลุงบอกผมอีกครั้ง น่าอายจังเลย-/////- ผมโค้งขอบคุณคุณลุงแล้วไปยืนรอขึ้นรถเมล์เพื่อออกจากสนามบิน อย่างที่ลุงแกบอก ห้านาทีจริง ตรงเวลาเป๊ะๆ รถมาจอดนิ่งๆ ผมก็เดินขึ้นรถไปเลือกนั่งด้านหน้ารอชมวิว


พอคนที่ยืนรอรถขึ้นหมด รถก็เคลื่อนออกไปช้าๆ ผมยกกล้องขึ้นมากดถ่ายรูปวิวด้านนอก ถ่ายไปไม่กี่รูปก็ต้องหยุด เพราะบนรถเงียบมาก มีแต่เสียงกดชัตเตอร์ของผม เลยเก็บกล้องใส่กระเป๋าแล้วนั่งมองไปเรื่อยๆ

ยิ่งมองยิ่งเหงา มาที่นี่มาเที่ยวก็จริงๆ แต่อีกใจนึงอยากจะหนีมากกว่า เพราะรู้สึกกว่าตอนนี้ถึงจะพยายามทำอะไรมันก็ไม่มีประโยชน์ ยิ่งอยู่ใกล้มากเท่าไหร่ยิ่งทำใจยากเท่านั้น ยิ่งต้องเจอกันแทบจะทุกวันแล้วด้วย…..


เอาเถอะ ตอนนี้ก็คงจะไม่ได้เจอ ไม่ได้ยินเสียงมันสัก 10 วัน  …บางทีความรู้สึกมัน ….มันคงจะลดน้อยลงบ้างนะ…..

รถขับมาเรื่อยๆ ผมยิ่งรู้สึกว่านี่มันเหมือนโลกใหม่เลย….ผมไม่เคยเจอมาก่อน ถึงครอบครัวผมจะค่อนข้างมีฐานะ แต่ผมไม่เคยได้ไปต่างประเทศเลยสักครั้ง

เพราะโรคประจำตัวที่กำเริบทีไรพ่อกับแม่ผมต้องนอนเฝ้าผมทุกที เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้วครับ แต่พอโตขึ้น อาการมันก็ไม่ค่อยกำเริบเท่าไหร่ จนผมคิดว่ามันคงจะหายแล้วล่ะ

แต่พ่อกับแม่เนี่ยค่อนข้างจะหวาดระแวง เพราะผมป่วยต้องเข้าโรงบาลบ่อยๆในตอนเด็ก จนถึงตอนนี้บางครั้งแม่ผมก็นอนละเมอเป็นชื่อผม ประมาณว่า โชอย่าเป็นอะไรนะลูก…… โชเป็นยังไงบ้างลูก
กว่าจะมาเที่ยวญี่ปุ่นได้ ทะเลาะกับพ่อแม่นิดหน่อยจนท่านยอมครับ ฮ่าๆ เอาล่ะ!!! เพ้อๆแปปเดียวรถก็จอดแล้ว


รถจอดที่สถานี โอซาก้า  ผมเดินลงมาเอากระเป๋า แล้วยืนมองรอบๆ ตึกใหญ่ๆรูปทรงแปลกๆ อากาศเย็นๆ สาวญี่ปุ่น หนุ่มญี่ปุ่น คนงานก่อสร้าง ดูยังไงก็ไม่เหมือนที่ไทยเลยสักนิดเดียว เริ่มตื่นเต้นแล้วสิ!!!


“เอาล่ะไอ้โช! ลุย!!!” พูดคนเดียวแล้วลากกระเป๋าข้ามถนนไป พอข้ามไปแล้ว ผมก็หยุด มองซ้ายมองขวา…


“โรงแรมกูอยู่ไหนเนี่ย!!!=[]=!!”

เหี้ยอีกแล้วครับทุกคน……เฮ้อ หาโรงแรมก่อนแล้วกัน…..
ผมล้วงแผนที่กับใบจองออกมาอีกครั้งพร้อมกับเดินขึ้นไปบนสถานี……หืมมมมต้องไป……..สถานี…มินามิโมริมาชิ……ชื่อสถานีมึงจะยาวไปไหน   ผมเดินลงไปในซับเวย์ เดินเอาใบจองไปถามคนนู้นคนนี้  ทุกคนตั้งใจบอกเส้นทางมากเลยครับ จนในที่สุดผมก็ได้ขึ้นรถไฟไปสักที


พอออกจากสถานนี มินามิโมริมาชิ ผมก็เดินตามทางมาเรื่อยๆ ในแผนที่บอกว่าโรงแรมที่ผมพักอยุ่ ไม่ไกลจากสถานีมาก ลัคกี้สุดๆ  เดินมาแปปเดียวก็ถึงแล้วครับ โรงแรมไม่ใหญ่มาก 


“เชคอินหน่อยครับ”ผมพูดแล้วยื่นใบจองให้ พนักงานก็รับไปแล้วไปค้นๆๆๆ ก่อนจะหันมาพร้อมกับใบเชคอินให้ผมเขียนชื่อ


“เชคอินได้ตอนบ่ายสามนะครับ ฝากกระเป๋าไว้ก่อนได้ครับ ประมาณบ่ายสามคุณจะสามารถเข้าห้องพักได้”



“โอเคครับ ขอบคุณมากเลยครับ” ผมทิ้งกระเป๋าไว้ที่โรงแรม สะพายแค่เป้กับกล้องออกมาเดินสำรวจรอบๆ พอเดินดูแล้วก็อดคิดไม่ได้จริงๆว่า ถ้าไอ้กันต์มาเดินข้างๆจะสนุกแค่ไหน…..


เฮ้ย!!! เลิกคิดๆ หาอะไรใส่กระเพาะดีกว่า!!!  ผมเดินไปตามฟุตบาทมองซ้ายมองขวาหาร้านอาหารอร่อยๆกิน  เอ…..เจอล่ะ!!! เป็นร้านแกงกระหรี่ฝั่งตรงข้ามครับ ต้องข้ามถนนไปหน่อย








“เฮ้ย!!!!!!!!!!!นาย!!!”






เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!






“…………………”






“อิไต……..”


ไม่รู้ว่าเสี้ยววินาทีเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น ผมรู้สึกเหมือนถูกกระชากอย่างรุนแรง แต่ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังนั่งอยู่บนพื้น โดนที่ข้างๆมีผู้ชายปริศนานอนคว่ำอยู่ ก่อนไอ้คนที่นอนอยุ่นั้นจะค่อยๆลุกขึ้นมา


“นี่!! ข้ามถนนยังไงทำไมไม่มองสัญญาณไฟก่อน!! ถ้าเกิดรถชนตายขึ้นมาจะทำยังไงหะ!?”

ไอ้ผู้ชายที่นอนอยู่ พอมันลุกขึ้นยืนได้ ก็พูดเสียงดังใส่หน้าผม ที่ตอนนี้คิดว่าคงทำหน้ามึนๆอยู่


“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ!” แล้วจู่ๆก็มีลุงคนนึงลงมาจากรถเก๋ง เดินมาจับตัวผมที่ตอนนี้ยังไม่มีเสียงเปล่งออกจากปาก



“เฮ้ย!!!ตายหรือยังเนี่ย” จู่ๆไอ้หมอนั่นก็เข้ามาเขย่าตัวผมจนหลุดออกจาภวังค์



“ขะ ขอโทษครับ ขอโทษครับ!!!!” ผมลุกขึ้นแล้วรีบก้มหัวให้กับทั้งสองคน



“ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะไอ้หนู คราวหลังดูสัญญาณไฟก่อนนะ” คุณลุงคนนั้นบอกผม



“ครับ! ผมจะระวังครับ!” ผมก้มหัวให้คุณลุงอีกรอบ แล้วคุณลุงคนนั้นก็เดินขึ้นรถของแกไปครับ แล้วผมก็หันหลับมาที่พื้น กระเป๋ากล้อง ของผมกองอยู่บนพื้น เหี้ยแล้ว!!



“เชี่ยแล้ว!! กล้องกู!!!” ผมรีบนั่งลงเปิดกระเป๋าเช็คว่ากล้องผมเป็นอะไรหรือเปล่าToT ถ้าไม่มีกล้องแล้วผมจะอยู่ยังไง



“อะไรกัน…นี่นายไม่ใช่คนญี่ปุ่นเหรอ?” จู่ๆคนที่ผมลืมนึกถึงก็นั่งลงตรงหน้าแล้วพูดภาษาอังกฤษด้วย



“อ่ะ อืม ผมเป็นคนไทยน่ะ” ผมบอกแล้วเอากล้องออกมาจากกระเป๋า มาขัด



“นายรู้ไหม การที่นายมานั่งขัดกล้องของนายตรงนี้มันเกะกะคนอื่น” มันบอกผมครับ แล้วนี่มึงไม่ได้นั่งอยู่กับกูเรอะ!!



“ขะ ขอโทษ”

ผมรีบเอากล้องใส่กระเป๋าแล้วสะพาย ก่อนจะเดินข้ามไปฝั่งตรงข้ามทันทีที่สัญญาณไฟเขียวขึ้นมา พอข้ามเสร็จ ผมก็เดินเข้าไปที่ร้านแกงกระหรี่  สั่งแกงกระหรี่หมูทอดมากินไปพลาง เชคกล้องตัวเองไม่พลาง  โชคดีมากครับที่กล้องผมไม่เป็นอะไร   



หลังจากกินเสร็จ ผมก็เดินถ่ายรูปไปเรื่อยๆ จนถึงเวลา บ่ายสาม  แล้วผมก็กลับไปที่โรงแรมเพื่อเอากระเป๋าเก็บขึ้นห้อง พักเอาแรง ก่อนที่จะออกท่องราตรีคืนนี้!!!!





---------------------------------------------------





“อื้ออออ……………ปวดหัว…….”


เมื่อคืนดริ้งค์เยอะไปหน่อยครับ ถ้าย้อนกลับไปล่ะก็…..อื๋อออ ถ้าผมจำไม่ผิด เมื่อวาน ตอน หกโมง ผมนั่งรถไฟไปที่ ชินไซบาชิ หลังจากที่หลงทางเพราะหาร้านปูยักษ์ไม่เจอ เลยเข้าไปในร้านที่ขายพิซซ่าญี่ปุ่น นั่งๆกินเบียร์ไป กินพิซซ่าไป ก็มีลุงคนนึงเข้ามาคุยด้วย

ถามว่าผมมาจากไหน พอบอกว่า มาจากไทยเท่านั้นแหละ ลุงแกเทเบียร์ให้ผม แถมสั่งเบียร์มาให้เพิ่มอีก ด้วยความเกรงใจ?ตามประสาคนไทย แถมยังคุยกันถูกคอ ผมเลยกินเข้าไปเต็มที่เลยครับ แล้วนี่เดินกลับโรงแรมมาได้ไงวะ โคตรเทพอ่ะ



ตอนนี้หยิบมือถือขึ้นมาดู นาฬิกา 10.40 แล้ว……..โอยยย เสียเวลาจริงๆ   ผมรีบลุงขึ้นจากที่นอนเข้าไปอาบนน้ำ แต่งตัวไปเที่ยวต่อ วันนี้ผมจะไปที่ ไคยูคัง…..

เดินๆต่อไป เป็นการเที่ยวที่แสนจะทรหดจริงๆครับ ลงจากรถไฟก็ต้องเดินเอา  ตอนนี้มาถึงสถานีที่ใกล้กับไคยูคังที่สุดแล้วครับ เดินต่อไปอีกนิดก็ถึง  มองจากสถานีเนี่ยจะเห็น ชิงช้าสวรรค์ ตั้งอยู่ไม่ไกลครับ  พอผมเดินมาจนจะถึงทางเข้าไคยูคัง ผมก็เห็นเด็กนักเรียนเต็มไปหมด โคตรน่าฉุด….แต่ไม่ได้ครับเดียวถูกส่งกลับไทย


เดินตรงไปอีก ผมก็เห็นเด็กมัธยมกำลังมุงอะไรกันอยุ่ก็ไม่รู้ ไม่ใช่แค่เด็กนักเรียน คนทำงาน คุณลุงคุรป้าคุณตาคุณยายก็มุงกันอยู่ สงสัยมีการแสดงอะไรสักอย่าง  ยังมีเวลาเยอะ ผมเลยเดินเข้าไปดูกับเขาบ้างครับ  พอเบียดๆคนเข้าไปได้นิดหน่อย ก็เห็น ผู้ชายคนนึงกำลังโชว์การแสดงต่างๆ

ทั้งกายกรรม มายากล โดยที่เปิดเพลงไปด้วยครับ แต่ไอ้ผู้ชายที่เล่นๆอยู่เนี่ย คุ้นๆนะ แต่พออยากนึกให้ออกทีไรก็รู้สึกปวดหัวจี๊ดดทุกที ยังแฮงค์ไม่หาย  ผมมองดูผู้ชายคนนั้น


อืม…..เป็นผู้ชายที่ค่อนข้างจะหล่อ ไม่ดิ ออกแนวน่ารักมากกว่าครับ ผอมๆ แขนเล็กๆ ขาวๆ ไม่สูงมาก พอพอกับไอ้กันต์……..นึกถึงมันทำไมวะเนี่ย….พอพอพอ


ผมยืนกดชัตเตอร์ถ่ายภาพผู้ชายคนที่แสดง ถ่ายภาพคนที่ยืนดูนั่งดู ปรบมือให้กำลังใจเป็นระยะๆ
ผ่านไปประมาณ 30 นาที การแสดงก็จบลงพร้อมเสียงปรบมือครับ แล้วไอ้ผู้ชายคนนั้นก็เดินไปเอาหมวกในกระเป๋า พร้อมกับเอาป้ายที่เขียนใจความประมาณว่า

“ช่วยให้เงินเป็นกำลังใจด้วยตามกำลังศรัทรา”

ผมรีบค้นหาเงินในกระเป๋า ได้เหรียญ 100 เยน สามสี่เหรียญ ผมก็เดินไปหย่อนใส่หมวกผู้ชายคนนั้น แต่ทว่า พอผมให้เงินไปแล้วเนี่ย มีผู้ชายใส่สูทคนนึง เดินดุ่มๆมา ควักแบ้งค์ พันเยน สามใบ  เป็นเงินไทยประมาณ พันกว่าบาท ใส่ในหมวกผู้ชายคนนั้นครับ ตัวผมที่ให้แค่ สี่ร้อยเยน รู้สึก เขินแบบบอกไม่ถูก TwT


แล้วพอทุกคนแยกย้ายกัน ที่ตรงนั้นก็มีแค่ผู้ชายคนที่แสดงกำลังเก็บของที่ตัวเองขนมาอยู่ครับ  ผมเลยเดินเข้าไปหา


“ขอโทษนะครับ….ผมขอถ่ายรูปด้วยหน่อยได้ไหมครับ” แหม มาทั้งทีต้องถ่ายรูปกับคนญี่ปุ่นสิ ฮ่าๆ



“ไฮ ไฮ ได้ครับ”

ผู้ชายคนนั้นที่กำลังเก็บๆของอยู่ หันมาหาผมครับ เหงื่อโชกเลย นี่ขนาดลมแรงนะเนี่ย พอหันมา ผมก็บอกให้ยืนรอตรงนี้นะ พอผู้ชายคนนั้นยืนรอ ผมก็เดินไปตั้งขาตั้งกล้อง แล้วตั้งเวลาถ่ายไว้ ก่อนจะวิ่งเข้าไปยืนข้างๆ  ผู้ชายคนนี้เหมือนรู้หน้าที่ เขารีบชูสองนิ้วทันทีเลยครับ ……..งั้นกูชู 3 นิ้วแล้วกัน จะได้ไม่ซ้ำ



แชะ!!!!



“อาริกาโต”ถ่ายเสร็จผมรีบก้มหัวขอบคุณทันที แล้ววิ่งไปดูรุปครับ แหม่…..ช่วยไม่ได้แหะ ถึงหมอนั้นจะหล่อแต่พอผมยืนอยู่ข้างๆแล้วเนี่ย หึหึ ไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะ ฮ่าๆๆๆ



“นี่นาย” จู่ๆไหล่ผมก็ถูกใครบางคนจับ พอหันไป ก็เป็นผู้ชายที่ผมเพิ่งถ่ายรูปด้วยเมื่อกี้นั่นเองครับ



“ครับ?” ผมหันไปมองผู้ชายคนนั้น



“ช่วยเก็บของหน่อยดิ”

หมอนั่นพูดแล้วตบไหล่ผม ก่อนจะหันไปเก็บของต่อ อ้าว แล้วนี่มันพูดแค่นี้ ไม่ได้เป็นประโยคคำถาม ไม่ได้ถามความสมัครใจกูเล้ยยย



“ฮะ ไฮ!”  บ่นๆในใจครับ แต่พอไอ้เวรนั้นพูดเสียงดังว่า เร็วๆสิ!!! ผมก็รีบพุ่งเข้าไปช่วยเลยครับ  นี่กูเป็นนักท่องเที่ยวนะแสรดดดด

 ผมวางกล้องไว้ แล้วก้มลงเก็บของรอบๆลานที่มันใช้แสดง  ผ่านไป สิบนาที ผมสองคนเก็บของโดยที่ไม่พูดอะไรกันเลยครับ


“รอตรงนี้แปปนึงนะ”

ไอ้เวรนั่นบอกผมแล้วมันก็วิ่งไปครับ แล้วนี่มันให้กูรอทำเผือกอะไร=_=?  ระหว่างรอผมก็แอบถ่ายรูปนักเรียนที่มาทัศนศึกษากันครับ มีสาว ม.ปลาย ใส่กระโปรงสั้นๆด้วยล่ะ ลมพัดทีนี่หัวใจผมแทบหยุดเต้น ญี่ปุ่นสุดยอดมาก!! -.,-………


พอถ่ายรูปเสร็จ ตัวผก็ก้มหน้าดูรูปที่ตัวเองถ่ายไว้ครับ แต่สักพักก็รู้สึกเย็นๆที่แก้มจนสะดุ้ง พอหันหลังกลับไปก็เห็นกระป๋องน้ำอยู่ตรงหน้า โดยที่ไอ้คนถือกำลังกระดกน้ำอีกกระป๋องอยู่


“เอาไปกินสิ ฉันเลี้ยง” มันพูดจบผมก็รับกระป๋องน้ำมาเปิดกินแบบ งงๆ แล้วมันก็นั่งลงข้างๆผม กระดกน้ำดังเอื้อกๆ



“ขอบคุณครับ งั้นผมขอตัวก่อนนะ ผมต้องรีบเข้าไปที่ไคยูคัง เพราะผมต้องไปที่อื่นต่อ” ผมพูดแล้วลุกขึ้น ก้มหัวขอบคุณไอ้เวรนั่นที่นั่งแดกน้ำไม่พูดไม่จา



“นี่นาย จำฉันไม่ได้เหรอ? เมื่อวานที่นายเกือบจะเดินไปให้รถชนเล่นแต่ฉันวิ่งกระแทกจนนายล้มลงไปน่ะ”





อ้ออออออออออออออออออออ!!!




“อะ อ้อ!! ขอบคุณมากครับที่ช่วยไว้” ผมก้มหัวให้อีกสามสี่รอบ แล้วนี่เมื่อไหร่กูจะได้เข้าไปเที่ยวสักที แม่งรั้งกูอยู่นั่นแหละ



“ไม่เป็นไรหรอก แต่เพราะเมื่อวาน แขนฉันเลยถลอกน่ะนะ” ไอ้เวรนี่พูดแล้ว เป่าแขนตัวเองที่มีรอยแผลอยู่ ที่มันพล่ามๆอยู่นี่จะบอกว่า กูผิด และจงรับผิดชอบใช่ไหม=_=!




“อ่ะ อ๋า…เอ่อ……”ไม่รู้จะพูดเหี้ยอะไรดีครับ เลยเปิดกระเป๋าแล้วเอาพลาสเตอร์ยาให้มันแผงนึง



“ไม่เอาหรอก ขอฉันเป็นไกด์ให้นายแทนแล้วกัน” พอมันพูดจบ มันก็ลุกขึ้นเดินมากอดคอผมราวกับว่าผมและมันรู้จักกันมาแต่ชาติปางก่อน พอกอดคอผมเสร็จ มันก็จัดการลากผมไปซื้อตั๋วที่ทางเข้าครับ



“ตั๋วสองใบครับ” มันพูดครับ ผมยังไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ



“4000เยนคะ”พนักงานขายตั๋วพูดตอบออกมาครับ ผมก็นิ่ง ส่วนมันก็หันมามองหน้าผม



“ยื่นนิ่งทำไม จ่ายสิ”เอ้า!!!!ไอ้เหี้ย!!



“เชี่ยเอ้ย……สัด มึงอาสามาเองแล้วเสือกอะไรกับเงินกระเป๋าตังกูวะเนี่ย”ผมสบถเป็นภาษาไทยแล้วควักเงินจ่ายครับ เพราะด้านหลังมีคนรอซื้ออยู่



“พูดอะไรน่ะ?”มันหันมาถามผม



“บอกว่า นายเป็นคนใจดีน่ะ ช่วยฉันไว้ แถมยังเป็นไกด์พาเที่ยวอีกต่างหาก^^” ผมหันไปตอบหน้ายิ้ม



“อ้ออ ไม่เป็นไรหรอก! ฉันยินดี” ยินดีแค่มึงคนเดียวสิ!!!!!! ห่านจิก=_=!   ผมกับมันสแกนตั๋วแล้วเข้าไปข้างในครับ มันปล่อยมือที่กอดคอผมแล้ววิ่งขึ้นไป




“เดินเร็วๆสิ!”

นี่มึงเป็นใครเนี่ย!!!!มีสิทธ์อะไรมาสั่งกู=_=!!  แต่กูจะท่องเอาไว้ว่า คนไทยใจดี คนไทยมีน้ำใจ กูต้องทำตัวเป็นคนไทยที่ดีเพื่อให้คนต่างชาติแบบไอ้เวรนี่ประทับใจในตัวคนไทย แล้วจะได้มาเที่ยว พอมาเที่ยวแล้ว เงินสะพัดในประเทศก็หมุนเวียนมากขึ้น  แหม่ กูนี่เป็นคนที่มองการไกลจริงๆ เรียนจบปุ๊บ ผมจะลงสมัครเป็นนายกที่หล่อที่สุดคนแรกของประเทศไทย


ระหว่างที่เดินๆในไคยุคัง ไอ้เวรนี่ก็พูดไม่หยุดเลยครับ อธิบายนุ้นอธิบายนี่ให้ผมฟังตลอดทาง นี่กูไม่ได้ดีใจเลยนะที่ต้องมาเดินคู่กับมึง ถึงพอเดินคู่กับมึงแล้ว กูจะแอบเห็น สาวๆกรี๊ดแล้วชี้ๆมาที่กูก็เถอะ
เสียงไอ้บ้านี่ หวานมากครับ ตัวก็เล็กแต่แม่งทำท่ากร่าง คิดว่าตัวเองเป็นเจ้าถิ่นแล้วจะทำอะไรก็ได้หรือไงวะ


“เฮ้ยมาดูนี่สิ เขาเรียกว่าตัวนาก โคตรน่ารักเลยใช่ไหม” จู่ๆไอ้เตี้ยเวรนี่ก็ลากผมไปดูตัวอะไรก็ไม่รู้ มันกำลังว่ายน้ำไปกินน้ำแข็งไป



“เฮ้ย!! น่ารักอ่ะ อยากได้” อดตื่นเต้นไม่ได้ครับ ผมเอาหน้าแหมะกระจกถ่ายรูปมันรัวๆ ส่วนไอ้คนข้างๆ ตะโกน สุโก่ยยย สุโก่ยยยยยยยย อยู่ข้างๆครับ นี่มึงตื่นเต้นกว่ากูซะอีกนะ


ไม่รุ้ว่าตั้งแต่เมื่อกี้ที่ผมกับไอ้เวรนี่คุยกันอย่างสนุกสนาน แถมวิ่งไปดูนั่นดูนี่เหมือนเด็กๆทั้งคู่เลยครับ แล้วพอออกมาข้างนอก มันก็เดินไปซื้อ ไอศกรีมชาเขียวมาให้ผม ในมือมันถือรสชอคดกแลตอยู่ครับ



“คนต่างชาติเวลามา คงต้องอยากชิมไอศกรีมรสชาเขียวใช่ไหมล่ะ”มันยื่นให้แล้วบอก




“ออ อื้ม ขอบคุณมากครับ”ผมรับมาแล้วเลีย แล้วยกกล้องขึ้นถ่ายรูปไว้อวดก่อนครับ
พวกผมสองคนนั่งกินไอติมเงียบๆครับ ลมก็พัดแรงมาก รอบๆข้างก็มีเสียงเด็กที่มาทัศนษึกษาดังเจี๊ยวจ้าว



“……..ฉันชื่อ โทโมฮิสะ นายล่ะ” แหม่……ไม่แนะนำตัวตอนที่กูขึ้นเครื่องกลับเลยล่ะ=_=!



“ชื่อฉันเหรอ  ชื่อ โช น่ะ” ผมบอกแล้วกัดโคนไอติม



“โชจัง?”




จังพ่อง=_=!!!!



“โช เฉยๆครับ โทโมะจัง” ผมบอกแล้วเอาไอติมไปจิ้มจมูกมันเบาๆทีนึง เลยทำให้มันเลอะหน่อยๆ



“โชจังเรียกเหมือนคุณแม่เลยแหะ” จังก็จัง=_=



“ฉันไม่ใช่แม่นายนะ แล้วนี่กี่โมงแล้วเนี่ย เวรล่ะ บ่ายสามแล้ว โทษทีนะ ฉันต้องไปปราสาทโอซาก้าต่อ”  ผมพูดจบก็ลุกขึ้นทันทีแต่ไอ้เวรนี่มันจับแขนผมไว้ครับ



“ไปตอนเย็นๆก็ได้ เดียวฉันเลี้ยงข้าวนายเอง โชจัง” อย่าบอกนะว่าไอ้หมอนี่…….




“นี่โทโมะ อย่าบอกนะว่านายเป็น……..เกย์”




“ไอ้บ้า เรื่องแบบนั้นจะเป็นไปได้ไง ฉันในฐานะไกด์ แค่จะพาลูกทัวร์ไปหาอะไรอร่อยๆเท่านั้นเองแหละน่า!!”

มันปล่อยมือที่จับแขนผมแล้วพูดด้วยหน้าตาปกติ  แลดูเนียนๆ แต่กูว่ามึงอาจจะเป็นประเภทเดียวกับกูก็เป็นได้ ฮ่าๆ


“เหรอ โอเค งั้นป่ะ จะพาไปไหนฉันก็ไปหมดแหละ มีไกด์ทั้งที” ผมพูดแล้วดึงไอ้โมะให้ลุกขึ้น



“ฉันจะพาไป แต่นายเป็นคนจ่ายนะ”นั่นไง นั่นไง!!! นี่มึงเนียนใช่ไหมเนี่ย



“เชี่ยเอ้ยยย ทำเป็นพูดดีแต่ที่จริงแม่งหลอกแดกฟรีนี่หว่า” ผมพูดไทยใส่มันด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม




“พูดอะไรน่ะ?” มันทำหน้า งงๆ



“แปลว่า แน่นอนนน ฉันจะเลี้ยงนายเอง!”



“อ้ออ โอเค นายเลี้ยง นายเลี้ยง!”

มันพูดแล้วกอดคอลากผมไปตามฟุตบาท มันเดินไปชี้นั่นชี้นี่ให้ดู จนเดินมาหยุดตรงร้านอาหารร้านนึง มันก็เดินเข้าไปนั่งด้านในสุดเลยครับ สักพักพนักงานก็เดินมา พร้อมเมนู
ซึ่งเมนูที่ได้มา ผมไม่ได้เอ่ยปากสั่งเลยครับ มีแต่ไอ้โมะมันสั่งอยู่คนเดียว นี่มึงอดอยากมาจากไหน



“ร้านนี้อร่อยมากเลยนะ! ฉันมากินประจำเลยล่ะ”



“ใครอยากรู้ว่ะสัด!”ผมพูดไทย



“หืม?” ไอ้โมะมันเอียงคอทำหน้างงครับ



“ฉันบอกว่า จริงเหรอ สุดยอดไปเลย!!!” พอผมพูดจบ ไอ้โมะก็พยักหน้า พูดคำว่า อ้า~เข้าใจแล้ว



“นายมาเที่ยวคนเดียวเหรอ” แล้วนี่มึงเห็นกูมากับใครวะ



“ใช่ มาคนเดียว”



“แปลกดีนะ ปกติเขาต้องมาเที่ยวกับเพื่อน กับแฟน แล้วไหงนายมาคนเดียวล่ะ” มันนั่งสัมภาษณ์ผมครับ



“ก็ ไม่มีอะไรนี่ ฉันชอบเที่ยวคนเดียว” ซะที่ไหนกันล่ะ T^T



“เหรอ หายากนะเนี่ย”



“หาอะไรยาก?”



“ก็คนที่สมัยนี้แล้วยังไม่มีเพื่อนแบบนายไง” …………..เอาโชยุราดหัวมันได้ไหม



“ไอ้บ้า!เพื่อนน่ะฉันมี!!!”



“แล้วไหนอ่ะ เพื่อนนาย”มันตอบกวนๆกลับมาครับ โธ่ ไอ้โมะ ไอ้คนญี่ปุ่นเข้าใจอะไรยาก



“น่ารำคาญจริงๆ  เอ้า!!!!นี่ไงเพื่อนฉัน”ผมบ่นแล้วยื่นมือถือที่มีรูปผมกับพวกไอ้กันต์ตอนไปเที่ยวทะเลให้มันดู มันก็หยิบไปดูแล้วเลื่อนไปเรื่อยๆ



“โหหห อะไรเนี่ย เพื่อนนายหล่อๆกันทั้งนั้นเลยนี่นา” มันเลื่อนๆดูไม่หยุดเลยครับ



“หึหึ ก็แน่ล่ะ พวกฉันเนี่ย หล่อระดับไอดอลเมืองไทยเลยนะ”ยืดครับยืดดด ฮ่าๆๆ



“แล้วนี่เพื่อนนายหรือรุ่นน้องอ่ะ เห็นมีทุกรูปเลย”ไอ้โมะมันยื่นโทรศัพท์ให้ผมครับ พอมันให้ผมดูเท่านั้นแหละ ฮาเลยครับฮ่ะๆ



“อ้อออ ไอ้เนี่ยนะ เพื่อนที่คณะเองแหละ แต่ตัวมันเล็กไปหน่อย มันชื่อ กันต์” ผมบอกมัน ไอ้โมะก็พยักหน้าครับ



“อ๋อออ แล้วผู้ชายคนนี้ล่ะ เห็นถ่ายคู่กับเพื่อนนายตลอดเลย”………….มันชี้ไปที่พี่พีชครับ บอกว่าไงดี…รุ่นพี่ที่คณะ หรือว่าแฟนไอ้กันต์….. ผมชะงักนิดหน่อยตอนที่ไอ้โมะถาม…



“พี่คนนี้เหรอ รุ่นพี่ที่คณะ สนิทกับไอ้กันต์น่ะ”ผมตอบคำถามเรียบๆ แล้วพอไอ้โมะจะถามต่อ อาหารก็มาซะก่อนครับ



“เอ้าๆ มาแล้วๆ กินกันเถอะ!! นี่อะไรเนี่ยโทโมะน่าอร่อยแหะ”

ผมพูดแล้วแกะตะเกียบคีบๆกินอย่างเร็วเลยครับ จนไอ้โมะมันกลัวจะกินตามผมไม่ทัน มันรีบวางมือถือผมแล้วกิน กินๆไปมันหน้าด้านมาก ผมกำลังจะยัดใส่ปาก จู่ๆมาคีบเอาเนื้อจากตะเกียบผมเฉยเลยอ่ะ=[]=!



“หึหึ ทักษะการใช้ตะเกียบของนาย อ่อนชะมัด”



“เสียมารยาท”ผมพูดแล้วใช้มือหยิบเนื้อจากตะเกียบของมัน มันทำหน้างงแล้วโวยวายเลยครับ ฮ่าๆๆ



“อะไรเนี่ยโช!!!นั่นมันของฉันนะ!!”



“หนวกหูน่า!! ทีเนื้อของฉัน นายยังแย่งไปเลยนี่หว่า!!”

ว่าแล้วพวกผมก็แย่งกันกินเยี่ยงสุนัขที่อดอยากมาแต่ชาติปางก่อน พอกินเสร็จ……..กระเป๋าฉีกเลยครับ เดินคอตกออกมาจากร้าน หมดไปเกือบๆสองหมื่นเยน ประมาณ หกพันนิดๆTwT

“อิ่มชะมัดเลย!” พอผมเดินตัวปลิวออกจากร้านก็เห็นไอ้โมะมันยืนยืดเส้นยืดสายอยู่ครับ หนอย…มึง…..

“……ยะ แย่แล้วล่ะ โทโมฮิสะ…..เงิน…เงินของฉัน….” ผมทำหน้าเสียแล้วเดินไปหาไอ้โมะที่ยืนเอามือถูกันแก้หนาวอยู่ครับ



“หือ อะไร?”



“เงินฉันหมดแล้ว…..ทำไงดีอ่ะโทโมะ! เพราะนายแท้ๆเลย!! ทั้งๆที่เงินขนาดนี้ฉันอยู่ได้สบายเลยนะ!! เงินตั้งสองหมื่นกว่าอ่ะ! ฉันซื้อข้าวกล่องที่เซเว่นไม่ถึงหกร้อยเยนด้วยซ้ำ! อยู่ได้สบายๆเลยแท้ๆ ทำไงดีเนี่ย แล้วนี่วันนี้ฉันจะอยู่ยังไงT_T เงินสำหรับพรุ่งนี้แม่ฉันจะโอนมาให้ที่หลังแท้ๆ” 

ผมแกล้งทรุดลงหนังที่พื้นเอามือกุมหัวตัวเองแบบหมดหนทาง  ผมเหลือบมองไอ้โมะนิดหน่อย มันทำหน้าเหล่อหลา  ตากูเอาคืนบ้างล่ะ….

“ฉันไม่มีเงินแม้แต่จะจ่ายค่ารถไฟกลับโรงแรมด้วยซ้ำ…..”ผมทำท่าค้นหาเหรียญในกระเป๋า



“นี่นายพูดจริงเหรอโชจัง” มันนั่งลงข้างผม



“คิดว่าพูดเล่นหรือไงเล่า!!! ทำไงดีเนี่ย….ถ้าโทรไปตอนนี้แม่ต้องหาว่าฉันบริหารเงินไม่ได้เรื่องแน่เลย แล้วพอฉันขอมาเที่ยวแม่ก็จะไม่ให้มาอีก…” ผมพูดเสียงเบาครับ



“มะ ไม่เป็นไรนะ วันนี้ ต่อจากนี้ ฉันจะเลี้ยงนายเอง นายอย่าพึ่งร้องไห้นะโชจัง” ไอ้โมะ ลูบหลังผมครับ เสร็จกูล่ะ….หึหึ




“ฮึก…..โทโมะ ขอบใจนายมากเลยนะ ฮืออออ นายเป็นคนดีที่สุดเลย ToT” ผมแกล้งร้องไห้แล้วโผเข้าไปกอดมัน ส่วนมันสดุ้งนิดหน่อยแล้วลูบหลังปลอบผม เท่านี้ก็เรียบร้อย เหยื่อติดเบ็ดแล้วโช ฮ่าๆๆๆๆ




------------------------------------------------   


ต่อด้านล่างครับ :mew2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 30(หน้า 7) [28/2/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 05-04-2013 15:55:11
*ต่อ*



โอ้ยยยยยยยยยยยยยย ยิ่งดึกยิ่งหนาว



“โทโมฮิสะคุง!!!!! ใส่เสื้อแค่นั้นไม่หนาวเรอะ!”

ผมที่กำลังกอดตัวเองเดินตามหลังมันอยู่ ตะโกนถามครับ ตอนนี้ไอ้โมะมันเอาเสื้อแขนยาวมาผูกที่เอว ส่วนเสื้อที่มันใส่อยู่เป็นเสื้อยืดแขนสั้นสีเทาธรรมดา  แล้วก็ตอนนี้เราสองคนกำลังจะเดินไปที่ปราสาทโอซาก้า ยามวิกาล หวังว่าคงไม่มีผีญี่ปุ่นโผล่ออกมาหรอกนะ



“ไม่หนาวนี่ อากาศแค่นี้เอง” แค่นี้เองพร่องส์ 5 องศาเนี่ยนะ!!!!



“นายรู้ไหม ที่ประเทศฉันน่ะนะ!!! มีฤดูร้อนตลอดทั้งปีเลยล่ะ” ผมรีบตามมันให้ทันแล้วช่วยคุยไปด้วยครับ



“จริงเหรอ สุดยอดไปเลยแหะ ฉันชอบอากาศร้อนๆนะ”



“แต่ฉันชอบอากาศหนาวๆ”



“…….ชอบอากาศหนาวแล้วนายใส่โค้ททำไม?”




“ก็ใส่กันหนาวไง ถามโง่ๆ”




“………..ไม่ค่อยเข้าใจแหะ ช่างมันเถอะ เดินเร็วๆหน่อยสิโชจัง!”

มันเร่งผมครับ ไอ้โมะมันเดินฉับๆๆๆๆ แบบแรงไม่ตกมา 15 นาทีแล้ว ส่วนผมนี่ต้องคอยวิ่งตาม



“นายนั่นแหละ เดินช้าๆหน่อย!”



“…..คนไทยนี่เดินช้าแบบนี้ทุกคนเลยเหรอ?”มันหยุดเดินแล้วหันมาถามผม …..ว่าไงนะ ดูถูกกันเกินไปแล้ว=[]=!!



“ไม่ได้ช้าสักหน่อย!!!!!!!!”ผมพูดแล้วเดินเร็วๆไปหามันที่ยืนมองอยู่




“งั้นก็เดินให้มันได้แบบนี้ตลอดสิ”มันพูดแล้วเดินต่อ…..หนอยมึง…….=_=!! คราวนี้ผมวิ่งแซงมันไป มันก็วิ่งตามผมมา



“เล่นทีเผลอเหรอโชจัง!!” มันวิ่งไม่ทันไรก็ตามผมมาทันแล้วครับ อ๊ากกกกกกก ผมพยายามเร่งความเร็วขึ้นไปอีก ข้างหน้าเป็นเนินด้วย



“ว๊ากกกกก”ผมร้องสุดเสียงแล้วเร่งความเร็วเต็มที่ครับ มันเห็นผมร้องมันก็ร้องบ้าง




“ว้ากกกกกก ฮ่าๆๆๆ” แต่มันวิ่งชิลๆมากวิ่งไปหัวเราะไป 




“โอ๊ะ!!เหี้ยยยย”

แล้วในตอนที่ผมเหลือบไปมองมันที่กำลังหัวเราะอยู่  จู่ๆเข่าของผมก็อ่อน เพราะผมวิ่งมาเต็มแรงแล้วตอนที่ผมล้มลงก็ล้มแบบเต็มแรงเหมือนกัน สัมผัสถึงความเจ็บได้ทันทีพอเข่าของผมกระแทกกับพื้นหยาบๆแล้วตัวผมก็ไถไปกับพื้นแข็งๆ ด้วยสัญชาติญาณผมรีบเอามือขขึ้นมาปิดใบหน้าหล่อๆของตัวเองไว้ไม่ให้เป็นแผล



“เฮ้ยๆๆโชๆๆๆๆ!!!!” ผมได้ยินเสียงไอ้โมะแต่ผมยังไม่เงยหน้าขึ้นมา จนมันจับผมลุกนั่ง ผมเลยเอามือที่ปิดหน้าออก



“โทะ..โทโมะ หน้าชั้นไม่มีแผลใช่ไหม?”ผมถามมัน แล้วทันทีที่สิ้นสุดคำถาม ไอ้โมะก็เขกหัวผมแรงๆทีนึง




“แทนที่จะห่วงอย่างอื่น กลับมาห่วงหน้าเห่ยๆของตัวเองเนี่ยนะ” มึงว่าใครหน้าเห่ย=_=! หน้ามึงเห่ยกว่ากูล้านเท่าเลยเถอะ




“โอ้ยยยย เจ็บชะมัด ทำไมตั้งแต่มาที่นี่ได้เรื่องทุกทีเลยวะเนี่ย!”ผมบ่นแล้วดูเข่าตัวเองที่เลือดกำลังไหล




“….เลือด!!เลือดนายไหลอ่ะโช!!!!!”




“ก็ใช่ไง! เห็นเป็นน้ำสอตอร์เบอร์รี่หรือไง  พลาสเตอร์อยู่โรงแรมอ่ะ”



“ขึ้นไปนั่งพักกันก่อน นายเดินไหวไหม?” ไอ้โมะลุกขึ้นแล้วพยุงผมให้ลุกขึ้นด้วย



“อื้อ ไหวๆ แต่เจ็บชะมัดเลย นี่ฉันไม่ได้หกล้มมาตั้งหลายปีแล้วนะ”

ผมลุกขึ้นเดินกะเพลกๆไป  ประมาณ สองร้อยเมตรผมก็ได้เข้าใกล้ปราสาท โทโมะพยุงผมไปนั่งที่ขั้นบันได แล้ววิ่งไปซื้อน้ำที่ตู้ขายน้ำมาให้ผม ขวนนึงให้ผมกิน อีกขวดนึงโทโมะมันเอามาเทราดแผลของผมครับ เย็นจนชาอ่ะ



“โอ้ยๆๆๆ เย็นเว้ย!”ผมชักขากลับเข้ามาหาตัวเอง



“เย็นตรงไหนกัน แล้วไหนกล้องนาย ฉันจะเอาไปถ่ายให้ นายนั่งพักเฉยๆตรงนี้ไปก่อน”

โทโมะพูดแล้วยื่นมือมาข้างหน้าผม ผมก็ยื่นเป้กล้องให้มันไป พอโทโมะมันได้กล้องก็เดินไปถ่ายรูปรอบๆปราสาทให้ผม ผมก็นั่งมองวิวรอบๆ  ดึกๆแบบนี้ที่นี่ก็ยังมีคนอยู่ครับ คงเป็นพวกหลงใหลช่วงเวลากลางคืนแบบผม ตอนกลางคืนเนี่ยเงียบๆ อากาศเย็นๆ….นั่งคิดอะไรเพลินๆก็ดราม่าได้



“ฮู้วววว…….”ผมถอนหายใจแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เพื่อไม่ให้น้ำตาไหลลงมา พอคิดว่าโอเคแล้ว ผมก็ค่อยๆพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น แล้วเดินไปหาโทโมะ



“โทโมฮิสะ!!!!!!! ไปหาอะไรกินกันเถอะ ฉันหิวแล้วว!!”ผมพูดเสียงดัง โทโมะก็หันมาครับ มันพยักหน้าแล้วเก็บกล้องใส่กระเป๋าวิ่งมาหาผม แล้วมันก็ นั่งยองๆหันหลังให้ผม




“อะไร?”ผมถาม



“ขี่หลังไง เอ้าขึ้นมาสิ”มันหันมาพูดกับผม ผมเลยผลักมันจนล้มลง



“ไม่ขึ้น ฉันเดินไหว รีบๆไปกันเถอะ หิวจะแย่แล้ว”  ผมพูดแล้วเดินกะแพลกๆนำหน้ามันไป



“เฮ้ยๆๆ เดินระวังๆนะ ในฐานะที่ฉันเป็นไกด์เจ้าถิ่นจะปล่อยให้ผู้มาเยือนได้รับอันตรายจากที่นี่ไม่ได้”ไอ้โทโมะพูดแล้วเข้ามาพยุงผม



มันพยุงๆผมจนมาถึงร้านราเมงที่มันบอกว่าอร่อยมากๆ อยู่ใกล้ๆกับโรงแรมที่ผมพักอยู่ครับ เป็นราเมงแบบหยอดเหรียญน่ะ ที่นี่แม่งหยอดทุกอย่างเลยจริงๆ=_=!!!!

ไอ้โทโมะบอก ไม่ต้องๆเดียวมันจะสั่งให้ผมเอง ผมก็ปล่อยมันครับ ไม่นานราเมงที่สั่งมาก็เสริฟ ร้อนๆ หอมมาก หอมขนาดที่ต่อมน้ำลายของผลิตน้ำลายมาออกมาจนเต็มปากไปหมดเลยครับ



“ทานล่ะนะครับบบ”ผมพนมมือขึ้นแล้วพูด ก่อนจะแกะตะเกียบ



“เดียวๆๆ นี่นายเป็นคนไทยจริงๆเหรอ ไม่ใช่คนญี่ปุ่นปลอมตัวมาแน่นะ ทำไมนายทำตัวเหมือนคนญี่ปุ่นแบบนี้เนี่ย” ไอ้โทโมะมันพูดครับ



“…..คนไทยสิ=_=!”



“ที่ไทยเวลาจะกินข้าวเขาพูดแบบนั้นกันด้วยเหรอ”



“เปล่านี่ ฉันจำมาจากอนิเมน่ะ กินได้หรือยัง หิวจะตายแล้ว”



“กินสิ รีบๆกินเลยนะ เดียวรถไฟจะหมดซะก่อน ฉันต้องกลับบ้าน”



“อ้อ นายกลับไปก่อนก็ได้นะ ฉันแค่เดินข้ามถนนนี่ไปก็ถึงโรงแรมแล้ว”ผมบอกมันที่กำลังซดราเมนดังซู้ดดดด นี่ถ้าเป็นที่ไทยทุกคนคงหันมาบอกมันว่า ไอ้คนไร้มารยาท



“ไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่อยากรีบกิน ของอร่อยต้องกินช้าๆ”

ว่าแล้วมันก็ซดน้ำซุบ ผมเลยเอามั่ง กินเสียงดังๆให้สมกับอยู่ญี่ปุ่น  ผมกับมันตั้งหน้าตั้งตากิน ไอ้โทโมะมันก็สั่งมาอีกชามครับ  ถามจริง….แค่ชามเดียวกูก็จะกินไม่หมดแล้ว นี่มึง-0-! ยัดไปได้ยังไง  ผ่านไปเกือบๆสิบนาทีผมกับมันก็กินเสร็จ แต่ที่จริงน่าจะเรียกว่า แดก มากกว่าครับ=_=!


แล้วหลังจากนั้น มันก็เดินมาส่งผมที่หน้าโรงแรม ผมเลยไล่ให้มันรีบกลับก่อนที่จะตกรถไฟเที่ยวสุดท้าย
มันหยิบมือถือออกมาดูนาฬิกาแล้วทำท่ารีบ มันโบกมือให้ผมแล้วหันหลังวิ่งไป



“เอ้อออ โชจัง พรุ่งนี้เดียวมารับนะ! แล้วเจอกัน!!!” มันกลับหลังหันมาตะโกนบอก ผมก็พยักหน้าแล้วโบกมือให้มัน ก่อนจะเดินกะเพลกๆเข้าไปในโรงแรม  โห่ยยยย ช่างเป็น หนึ่งวันที่ยาวนานจริงๆ





--------------------------------------




ในตอนเช้าที่ผมรับรู้ถึงอากาศที่แม่งเย็นสุดๆ แถมนาฬิกาที่ผมตั้งปลุกไว้ก็ดังไม่หยุดสักที หยิบมาดู ตอนนี้ก็ ตีห้ากับอีก ห้าสิบนาที……

มีคนแอบคิดบ้างหรือเปล่าว่าผมตื่นมาทำเหี้ยอะไรแต่เช้า  ที่จริง ผมตั้งปลุกเผื่อไว้น่ะ…เพราเช้าๆกว่าที่ผมจะลุกออกจากเตียงได้ก็คง หกโมงกว่าๆ ผมซุกที่นอนรับความอุ่นอยุ่พักนึง ก่อนที่จะค่อยๆพาร่างกายที่ปวดไปทั้งตัวของผมเข้าไปในห้องน้ำ


ผมเปิดน้ำร้อนใส่ในอ่างไว้ ระหว่างที่รอผมก็นั่งเล่นมือถือบนชักโครก  วันนี้ผมจะไป USJ เรียกยาวๆก็ Universal studio Japan  ถึงวันนี้จะเป็นวันธรรมดา แต่มันคงไม่สนุกแน่ถ้าผมไปสายแล้วต้องยื่นซื้อตั๋วนานเป็นชั่วโมง   ผมนั่งเช็คเฟช มีแต่ข้อความที่พี่ๆและเพื่อนๆที่แม่งบอกว่า อย่าลืมของฝาก โดยเฉพาะ ปี๊บบ กระป๋อง


แต่ไอ้พี่พีชนี่มาแปลกสุดครับ ฝากซื้อชุดนักเรียนหญิง  ตอนที่ไอ้พี่พีชบอกว่าฝากซื้อชุดนักเรียนหญิง ผมแอบคิดในใจว่าแม่ง โรคจิตจริงๆ พี่เขาค่อนข้างออกไปแนว โอตาคุนิดๆ โรคจิตหน่อยๆ  แต่ผมไม่เข้าใจ ว่าทำไมไอ้กันต์ถึงไม่ชอบผม ทั้งๆที่ผมเองก็ โอตาคุ แถมเป็นพวกแอบจิตอีกด้วย คุณสมบัติที่มีก็คล้ายๆพี่พีชนะ ถึงมันจะไม่ได้เป็นคุณสมบัติที่ดีก็เถอะ=_=!!!


 บ่นๆไปแปปเดียว น้ำร้อนก็เต็มอ่างแล้ว ผมรีบลงไปแช่ ทำความสะอาดร่างกาย แช่น้ำร้อนๆแบบนี้ทำให้ผมโคตรผ่อนคลายเลยครับ เพราะเมื่อคืนไม่ได้อาบน้ำ ฮ่าๆๆ

ผมอาบน้ำเสร็จผมก็รีบแต่งตัวเพราะแปปเดียวก็จะ 7.00 แล้ว  แต่งตัวเสร็จผมก็สะพายเป้ที่ใส่กล้อง กับ ขนมในกระเป๋า แล้วลงไปข้างล่าง  ผมเอากุยแจห้องไปฝากไว้ที่พนักงานแล้วออกไปข้างนอก แล้วผมก็เห็น ไอ้โมะมันยืนกินซาลาเปาอยู่ครับ วันนี้มันสะพายกีต้าร์มาด้วย ….เอามาทำไม?



“โอ๊ะ อรุณสวัสดิ์ โทโมะ ป่ะไปกันเถอะ!!” ผมเดินไปตบบ่ามันเบาๆ



“….ตื่นสายชะมัด เอ้านี่ซาลาเปารองท้องก่อน แล้วนี่วันนี้จะไปไหน?”มันพูดแล้วยื่นซาลาเปาที่ดูเหมือนจะเย็นไปหมดแล้วมาให้ผม ผมก็รับมากัดคำโต





“USJ ไปเร็ว!!”

ผมพูดแล้ว ดึงถุงใส่กีต้าร์ของมัน มันเลยต้องเดินตามมาครับ
ผมกับโทโมะนั่งรถไฟไปกัน นั่งไม่นานประมาณ 10 นาทีก็ถึงแล้ว  แต่USJ วันนี้เปิด 9.30 พวกผมมาถึงตอน 7.40


มาถึงค่อนข้างเร็ว แต่ว่าคนที่มาถึงก่อนพวกผมมีเยอะเลยครับ ยืนต่อคิวซื้อบัตรอยู่ ผมกับไอ้โทโมะก็รีบไปต่อคิว ผ่านไปประมาณ 20 นาที ผมก็ได้ตั๋วมาสองใบ ผมยื่นให้ไอ้โทโมะใบนึงแล้วมันก็ยื่นเงินให้ผมเท่ากับราคาตั๋วครับ


แล้วผมสองคนก็ยืนรอประตูเปิด


“ง่วงชะมัด….ฉันมายืนรอนายตั้งแต่ หกโมงแหนะ รู้งี้ถามว่าอยู่ห้องไหนแล้วขึ้นไปปลุกดีกว่า”



“โทษทีๆ แต่นายไม่รอบคอบเองนี่ แล้วนี่แบกกีต้าร์มาทำไม ไม่หนักเรอะ”



“อ้อ!!ปกติก็เอาติดตัวมาประจำแหละ เหมือนกับคนที่ใส่นาฬิกาตลอดเวลาน่ะ”



“เล่นเป็นเหรอนายน่ะ”



“อย่ามาดูถูกกันนะโชจัง เดียวเล่นให้ฟัง แต่แน่นอน ไม่ใช่ตอนนี้หรอก!”มันทำหน้าจริงจังครับ แต่บางทีเวลาที่มันเรียกว่าโชจัง ผมรู้สึก ขนลุกแปลกๆ ดูน่ารักพิกล=_=!!



“รู้แล้วน่า โทโมะจัง!!”



“โชจัง!!!!!!!!!!!”



“โทโมะจังงงงงงง”

ผมสองคนเริ่มเรียกกันเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ จนคนเริ่มมอง เลยหยุดครับ ผมก็ก้มหน้าก้มตาเล่นมือถือ ส่วนมันก็ยืนบ่นๆว่า เปิดสักทีสิ เปิดสิเปิดดด



“เฮ้ย!!!! โทโมฮิสะ นี่หว่า โทโมะจัง!!!!!!!!!!!!!” จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายคนนึงเรียกชื่อไอ้โมะครับ ผมเลยเงยหน้าขึ้นมอง ปรากฏว่ามีผู้ชายคนนึงที่ตอนนี้เข้ามาล็อคคอไอ้โมะไว้เรียบร้อยแล้วครับ พร้อมกับมีเด็กผู้หญิงที่โคตรน่ารักมายืนอยู่ข้างๆอ้โมะอีกสองสามคนด้วย แต่ละคนแม่งพูดอะไรกันไม่รู้สมองผมแปลไม่ทัน=_=!



“โอ้ยยยย ทากะ ปล่อยสิวะ!”ไอ้โมะพูดแล้วแกะมือไอ้ตัวที่เกาะคออยู่ออกครับ พอแกะออกเสร็จ ผู้หญิงสองคนนั้นก็กรู่เข้ามาเกาะแขนไอ้โมะกันคนล่ะข้าง



“เน่ๆ โทโมฮิสะคุงมากับใครเหรอ” คนที่พูดนี่ตัวเล็กๆครับ แน่หน้าอกนี่ ฮึ่ม ฮึ่ม ฮึ่มมมมม!



“ใช่ๆ ทำไมพวกเราชวนแล้วถึงบอกว่าไม่ว่างล่ะ! แล้วไหงถึงมาอยู่ที่นีได้ นัดผู้หญิงไว้ใช่ไหมบอกมานะ!” อีกคนก็ สูงขึ้นมาหน่อยๆ ใส่กระโปรงสั้นจู๋ อารมณ์แบบ อย่าก้มนะ กูจะทำกระเป๋าหล่นก้มไปเก็บ


“โทษทีนะ แต่วันนี้ไม่ว่างจริงๆ ฉันมาเป็นไกด์ให้นักท่องเที่ยวน่ะ” ไอ้โมะมันพูดครับ แล้วมันค่อยๆเนียนแกะมือผู้หญิงสองคนนั้นออก



“เอ๋!!!! ไหนล่ะนักท่องเที่ยวน่ะ” ผู้หญิงสองคนนั้นพูดพร้อมกันแล้วเกาะแขนไอ้โมะอีกครับ ผมคิดว่าไอ้โมะมันอาจจะเป็นซุปตาในมหาลัยก็ได้



“ผู้หญิงหรือเปล่าว่ะโทโมะจัง”



“เลิกเรียกว่าโทโมะจังสักที ทากะ  ไม่ใช่ผู้หญิงเว้ย เนี่ย ฉันเป็นไกด์ให้คนนี้อยู่”

ไอ้โมะพูดแล้วชี้มาที่ผมที่กำลังเช็ดเลนส์กล้องฆ่าเวลา  พอผมเงยหน้าขึ้นมา ก็เห็นสายตาของเพื่อนไอ้โมะกำลังมองผมอยู่ ผมเลยยิ้มให้



“กรี๊ดดดด เท่ห์จังเลย!!!!!!! ” ผู้หญิงสองคนนั้นปล่อยแขนไอ้โมะแล้วพุ่งมาที่ผมแทนครับ เฮ่ยๆ-0-!!



“อะ เอ่อ สวัสดีครับ” ผมทักทายแล้วเก็บกล้องใส่ในกระเป๋า



“มาจากทีไหนเหรอคะ”



“อายุเท่าไหร่คะ”



“มีแฟนหรือยังคะ!”



“อ๊ะ!! ฉันชื่อ ฮิเมะโกะ ส่วนยัยเตี้ยนั่นชื่อ อายะ น่ะคะ ยินดีที่รู้จักคะ>////<”

อ่อมส์……รัวใส่กูทำไม


“เฮ้ยๆ อะไรกันพวกเธอ อย่าทำให้นักท่องเที่ยวตกใจสิ ให้ตายเถอะ”ไอ้โมะมันดึงผู้หญิงสองคนนั้นออกแล้วมายืนกอดคอผม



“หมอนี่ชื่อ โช มาจาก ประเทศไทย ” ไอ้โมะมันตอบคำถามแทนครับ



“มีแฟนหรือยังคะ แล้วสเปกเป็นแบบไหน สนใจผู้หญิงญี่ปุ่นบ้างไหม*w*!”



“นี่ๆพวกเธอ ไม่ใช่งานปาร์ตี้จับคู่นะ พอได้แล้ว” ผู้ชายที่ชื่อทากะเดินมาบอกผู้หญิงสองคนนั้นครับ



“ไม่ใช่ก็ทำให้มันใช่ซะสิ เนอะ อายะ!!!”



“ใช่แล้ว ฮิเมะ มีผู้ชายเท่ห์ๆแบบนี้ทั้งที จะปล่อยไปได้ไงกัน!” -0-!!!!!!!!!!!!!!!!!



“พอแล้วน่า เห็นไหมว่าพวกเธอทำให้เขากลัว” ผมไม่ได้กลัวนะ แค่ไม่รู้จะทำหน้ายังไงดี-0-!



“ไม่เป็นไรหรอกๆ  เอ่อ ผมยังไม่มีแฟนหรอก แต่มีคนที่ชอบแล้วครับ ขอโทษด้วยจริงๆน๊า ^^” ผมตอบยิ้มๆครับ



“โธ่ อะไรกัน น่าเสียดายยยยย”



“เอ้า รู้แล้วใช่ไหม พอได้แล้ว มานี่เลยยย  ไปก่อนนะโทโมฮิสะ แล้วเจอกัน” คนที่ชื่อทากะจับแขนผู้หญิงสองคนนั้นกลับไปที่เดิมครับ แต่สองคนนั้นก็ยังโบกมือให้ผม ผมก็โบกกลับแล้วยิ้มให้



“เฮ้อออ วุ่นวายชะมัด” ไอ้โมะมันถอนหายใจใหญ่เลยครับ แล้วโบกมือไล่ผู้หญิงสองคนนั้นด้วย พวกเธอก็แลบลิ้นส่งคืนมา



“นายเนี่ยก็ ฮอตไม่เบาเลยสินะ” ผมพูดแซวมันครับ



“หื้มมม นิดหน่อยน่ะ โอ๊ะ! ใกล้เปิดแล้ว!! เตรียมตัวๆ”

ไอ้โมะมันทำท่าเตรียมวิ่งครับ พอประตูเปิดปุ๊บ ผมกับมันก็ต่อคิวเพื่อยื่นตั๋วให้พนักงาน พอตรวจตั๋วเสร็จ มันก็จับแขนผมแล้วพาผมวิ่งเข้าไปครับ=[]=!! นี่มึงจะรีบไปไหน


พอวิ่งไปได้สักพักมันก็หยุดแล้วดูแผนที่ มันดูแล้วทำท่าใช้ความคิด เอาปากกามาขีดๆเขียนๆลงในแผนที่




“ทำอะไรน่ะ”ผมถาม



“วางแผนเครื่องเล่นไง เราต้องไปเครื่องเล่นที่ฮิตที่สุดก่อน ไม่งั้นกว่าจะได้เล่นคงต้องต่อคิวนานเป็นชั่วโมงเลยนะ”

มันพูดๆ แล้วบอกให้ผมวิ่งตามมันครับ มันก็วิ่งไปต่อคิว สไปร์เดอร์แมน ไม่ถึง5นาที ก็ได้เล่น ผมกับมันต้องลงไปนั่งในรถ แล้วมันก็จะเคลื่อนที่ไปพร้อมกับฉายภาพ4มิติ ผมไม่เคยเล่นนะ เลยแหกปากซะดัง ตื่นเต้นดีครับ แล้วพอลงจากรถคันนั้น ผมก็หัวเราะ อารมณ์แบบ เฮ้ย กูอยากได้อีกสักรอบ!!



“ไปเล่นเครื่องเล่นต่อไป!!”

ไอ้โมะ!!! มึงไม่ได้สบสายตาของกูที่กำลังบอกมึงว่า ‘อยากเล่นอีกรอบใช่ไหม!!!’
มันว่าแล้วก็วิ่งไปครับ ผมต้องวิ่งตาม  แต่พึ่งสังเกตว่า คนที่มาก็ดูเหมือนจะวิ่งเหมือนกัน-0-!!



ไอ้โมะมันพาผมวิ่งเล่นนู้นเล่นนี่จนเกือบจะครบ แล้วผมก็ใกล้จะอ้วกเต็มที่แล้วเพราะหิวข้าวครับ มาที่นี่ตั้งแต่เช้า กินซาลาเปาลูกนึง แล้วตอนนี้ก็ บ่ายสองแล้ว ตอนที่เล่นบางเครื่องต้องยืนรอ40 นาทีก็มีครับ แล้วตั้งแต่มาผมก็ยังไม่ได้ถ่ายรูปอะไรเลย เพราะมัวแต่วิ่งเล่นนี่แหละ จนถึงตอนนี้ มันเพิ่งจะพาผมนั่งพัก แล้วก็ในขณะที่นั่งพัก มันก็เอาแผนที่มากางเอาปากกามาจิ้มๆขีดๆเขียนๆอีกครั้ง



“เอาล่ะ เราเล่นใกล้ครบแล้ว ที่เหลือก็พวก โชว์ พาเหรด แล้วก็รถไฟเหาะ แต่พักกันก่อนดีกว่า” ขอบใจมึงมากจริงๆT^T



“หิว……หิวอ่า……”ผมพูดเสียงแบบคนใกล้จะตาย



“โทษทีๆ แปปนะ” ไอ้โมะมันเปิดกระเป๋ากีต้าร์ แล้วมันเอาอะไรสักอย่างออกมา ดูเหมือนจะเป็นข้าวกล่องน่ะนะ



“ข้าวกล่องเหรอ” ผมมองมันที่กำลังแกะห่ออยู่ครับ



“ใช่ ฉันขอให้แม่ทำให้น่ะ ที่นี่อาหารแพงมาก หิวจัดๆแบบนี้ เบอร์เกอร์ สองอันก็ไม่อิ่มหรอก  เอ้านี่ของนาย”มันยื่นให้ผมพร้อมตะเกียบครับ 



“ขอบใจนะ งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ!!” ผมพูดแล้วเปิดกล้องข้าว แกะตะเกียบ แล้วยัดอาหารใส่ปาก มีทั้งเทมปุระ หมูทอด ใส่กรอก ไข่ม้วน ข้าว  อร่อยมาก นี่สินะข้าวกล่องฝีมือคุณแม่ ToT!!!



“แม่ฉันทำอะไรใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆ”




“ฮื่อออ อร่อยมากกกกกกกกกก” ผมพูดทั้งๆที่ข้าวเต็มปากครับ



“กินให้เกลี้ยงเลยนะ แม่ฉันคงดีใจน่าดู ”

มันพูดแล้วกินบ้างครับ ผมสองคนนั่งกินข้าวกันเงียบๆ จนหมด ผมเลยลุกไปซื้อน้ำที่ตู้กด เอามาให้มันด้วย พอกลับมาเห็นมันนั่งปรับสายกีต้าร์อยู่



“อ่ะน้ำ ไม่ไปเล่นต่อเหรอ”ผมยื่นน้ำให้แล้วถาม



“มีเวลาอีกครึ่งชั่วโมงกว่าโชว์จะเริ่มน่ะ พักก่อนสิ ถ้าไปตอนนี้มีหวังอ้วกแน่”



ก็จริงนะ ฮ่าๆ  ผมพยักหน้าแล้วนั่งลงข้างๆไอ้โมะที่กำลังตั้งสายกีต้าร์ที่ยังไม่เข้าที่นัก  แล้วในขณะที่ผมกำลังยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปรอบๆ เสียงกีต้าร์ก็ดังขึ้นเป็นทำนอง  พอผมหันไปมอง มันก็ยิ้มแล้วยักคิ้วให้ ก่อนที่มันจะก้มลงมองมือที่กำลังจับคอร์ด พร้อมกับ ร้องเพลง……..

เป็นเพลงที่ฟังสบายๆครับ เสียงมันที่กำลังร้องอยู่ก็หวานมากๆ คนที่เดินผ่านไปมาก็มอง แต่มันก็ไม่ได้สนใจ หลับตาร้องเพลงดีดกีต้าร์อยู่อย่างนั้น ผมที่นั่งข้างๆก็เคลิ้มไปด้วย เสียงมันฟังสบายจริงๆครับ


แล้วพอเพลงจบ เสียงคอร์ดกีต้าร์คอร์ดสุดท้ายดีดออกมาเป็นเสียง ทุกคนที่ยืนฟังมันร้องเพลงอยู่ก็ปรบมือให้ครับ ผมเองก็ปรบมือให้มันเหมือนกัน



“ขอบคุณครับ^^” มันลุกขึ้นแล้วโค้งให้ทุกคน ก่อนที่จะเก็บกีต้าร์ไว้ในกระเป๋า แล้วคนที่ยืนมองอยู่ก็เดินจากไปครับ




“สุดยอดมาก….เสียงนายเพราะสุดๆไปเลยโทโมฮิสะ”ผมชมมัน



“หึหึ เห็นไหมล่ะ หลงเสน่ห์เสียงของฉันเข้าแล้วล่ะซิ ”มันหันมายิ้มกวนให้ผม



“ดูท่าจะเป็นอย่างนั้นนะ นี่โทโมะ ร้องให้ฟังอีกเพลงสิ”

ผมพูดแล้วขยับเข้าไปใกล้มันที่เก็บกีต้าร์อยู่  ไอ้โมะมันไม่เงยหน้าขึ้นมาครับ แต่แอบเห็นหูมันแดงๆ เขินเรอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



“นะ นะ นะ โทโมฮิสะ ฉันอยากจะอัดเป็นวีดีโอเก็บไว้ดูน๊า!!”ผมพนมมือไหว้มัน



“ไม่  เอาไว้เจอกันคราวหน้า ฉันจะร้องให้ฟังแล้วกัน”



“คราวหน้านี่มันคราวไหนกันโว้ย!!!!”



“วันที่นายมาที่นี่กับฉันอีกครั้งไง” มันพูดแล้วรูดซิบกระเป๋ากีต้าร์ สะพายขึ้นหลังแล้วลุกขึ้นยืน



“จะบ้าหรือไง! นายเคยฟังเพลงแล้วรู้สึกชอบมากๆจนต้องรีเพลย์ฟังอีกรอบไหม ได้โปรดเถอะ ให้ฉันฟังอีกครั้งนะ ToT” ผมนั่งที่พื้นแล้วเขย่าขามัน



“ฮ่ะๆๆ บอกว่าไม่ก็คือไม่ไง เงียบแล้วตามมาได้แล้ว ไปเล่นอย่างอื่นกันต่อ” ไอ้โมะมันหัวเราะแล้วยื่นมือมาตรงหน้าผม



“จำไว้เลยนะแก ฉันจะไม่มาที่นี่อีกแล้ว!!”ผมพูดแล้วปัดมือมันออก



“ไม่เชื่อหรอก ลองให้นายได้มาสัมผัสที่นี่แล้ว นายต้องกลับมาอีกแน่นอน”


“วุ้ย!! น่ารำคาญจริงๆ ขอฟังเพลงก็ไม่ร้องให้ฟัง บอกว่าจะฟังอีกทีต้องมาญี่ปุ่นอีก ฉลาดจริงนะมึงช่วยหาเงินเข้าประเทศเนี่ย  กูจะไม่กลับมาหรอกโว้ย!” ผมบ่นเป็นภาษาไทย แล้วเดินหนี



“เฮ้ย พูดอะไรน่ะ”มันตามมา


“ไม่นี่ ก็แค่บอกว่า ไว้จะมาอีกแต่คราวหน้าต้องร้องให้ฟังสิบเพลงนะเว้ย! ขออัดเก็บไว้ทุกเพลงด้วย”




“ฮ่าๆ เดียวทำ Demo ไว้รอเลย!!!”



มันวิ่งอารมณ์ดีเข้ามากอดคอผมแล้วลากๆไปเล่นอย่างอื่นต่อ วันนี้ดูท่าเวลาจะผ่านไปช้ากว่าทุกวันนะเนี่ย….





TBC
----------------------------------------------------------------------


TwT..............(นอนตายเยี่ยงศพ) แลดูยาวๆ ยืดๆเนอะ ขอโทษที่อัพช้ามากๆนะ เค้าดอง เค้าคิดอะไรไม่ออก
ตอนแรกคิดว่าจะเขียนตอนของน้องโชให้มันจบแล้วค่อยอัพ แต่เป็นไปไม่ได้จริงๆ เพราะมันยิ่งเขียนเรื่องมันยิ่งยืด  ใกล้จะสงกรานต์แล้วสินะ  แดดร้อนแบบนี้ ผมไม่กล้าออกไปเผชิญกับมันจริงๆ  ถ้าใครจะออกไปเล่น ใส่เสื้อแขนยาว เอาครีมกันแดดฉาบหน้าไว้ด้วยนะครับ.....

สำหรับตัวละครใหญ่ที่โผล่มาในตอนนี้....ก็ คือ 

 Sako Tomohisa  มีใครรู้จักไหม TwT

บอกตรงๆว่าตอนที่สร้างน้องโชขึ้นมา วางพล็อตไว้ว่าจะให้น้องโชตายไปจากโลกนี้ แต่เขียนๆไปแล้วมัน ทำไม่ลงTwT เพราะงั้น หลายๆคนที่คิดว่าน้องโชจะต้องสิ้นชีพเป็นแน่แท้ ไม่ต้องห่วงนะ น้องโชจะมีชีวิตรอดจนถึงตอนสุดท้ายเลย ฮ่าๆ  ส่วนผู้ชายคนนี้จะกลายเป็นคนรักของน้องโชไหม จงติดตามตอนต่อไป!

ขอบคุณครับ!
 :jul1: :jul1: :jul1:


PS.ถ้ามีคนอยากฟังเสียง โทโมะคุง พิมพ์ ShounenT ลงไปที่ยูทูป นะครับ *3*









หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 05-04-2013 21:23:24
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ตอนเเรกนึกว่าพี่พีชเราจะแอบเอสเอ็มซะอีก
เล่นเอาขาน้องกันต์เดี้ยงเลย ...  :hao4:

แต่เห็นด้วยสุดๆ อย่าให้โชตายเลยนะคะ หาคู่ให้โชนี่ล่ะคะดีแล้ว o13

รอตอนต่อไปและเป็นกำลังใจให้นะคะ :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kms ที่ 05-04-2013 22:06:37
น่ารักอ่่่าา โชโทโมะ
คู่กันน่ะค๊าาา อย่าเศร้าน้าาา
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 05-04-2013 23:05:19
โชจัง กับโทโมะจังงงงงงงงง  :hao6:

น่ารักอ่าาาาาาาาา :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: อยากกินไข่พะโล้ โปะ ที่ 06-04-2013 01:03:35
ฟินนนนน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 06-04-2013 21:27:28
คนแต่งสัญญาแล้วนะว่าจะไม่ให้น้องโชเป็นอะไร ไม่งั้นคงเศร้าน่าดู
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 08-04-2013 11:31:40
โชจังกับโทโมะจัง :mew1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 13-04-2013 15:51:18
ดีใจจังที่จะไม่ให้โชตายแล้ว  :katai2-1: :katai2-1: ขอบคุณคนแต่งค่ะที่ไม่ใจร้ายเกินไป  เพราะแค่โชต้องอกหักจากกันต์ก็น่าสงสารพอแล้ว  ถ้าให้ต้องตายอีก ก็ ฮือ ๆ  เศร้ามาก ๆ  เราคนนึงที่คงไม่กล้าอ่านจนจบอ่ะค่ะ

ต้องขอสารภาพตามตรงว่าเราชอบเรื่องนี้มาก ๆ เลยนะ ตัวละครทุกตัวน่ารัก บุคลิกเฉพาะตัวแต่ละคนทำให้น่าสนใจทุกคนเลยและชอบมากตรงที่พี่พีชรักน้องกันต์มาก ๆ นี่แหละ  แต่มาสะดุดตรงโช ที่เรากลัวว่าคุณคนแต่งจะให้โชตาย  เราคงทำใจไม่ได้  เลยหลัง ๆ เริ่มอ่านแบบ คร่าว ๆ  แอบเข้ามาส่องว่าโชยังอยู่มั้ย  ไม่ได้อ่านละเอียดเท่าไหร่  ขอโทษนะคะ :monkeysad:

แต่ตอนนี้สบายใจแระ  จะเริ่มอ่านตั้งแต่แรกใหม่ให้ละเอียดเลยค่ะ  ยืนยันอีกทีว่าชอบเรื่องนี้มาก หวังว่าจะมาอัพเรื่อย ๆ และแต่งจนจบนะคะ   

รักคนแต่งที่ซู้ด   :mew1: :mew1: :L1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 19-04-2013 20:23:41
น่ารัก ๆ เย้ ๆ :hao7: :hao7: :hao7:

รีบมาอัพอีกนะคะคนเขียนนน  :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: boyza_Casanova ที่ 21-04-2013 03:26:10
มาต่อเร็วๆนะครับ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 21-04-2013 12:31:06
อยากอ่านต่อ ๆๆๆ ชอบมากเรย
><
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: Sorso ที่ 21-04-2013 18:20:58
วู้!!!

น้องโชมีคู่กับเขาสักทีเนอะ!!!!!!
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 27-04-2013 16:22:04
ตอนที่ 31 [Last  Shou & Tomo]






“ฮื่มมม ฮื้มมม ฮึ่ม ฮึ่ม ฮึ่มมมม”

ผมฮัมเพลงที่ไอ้โมะร้องให้ฟังในตอนนั้น มันยังติดอยู่ในหูผมอยู่เลยครับ และในขณะที่นั่งอยู่บนรถไฟเพื่อที่จะมุ่งหน้าไปที่ โกเบ โดยที่ข้างหน้ามีไอ้โมะยืนจับราวอยู่ กีต้าร์มันก็อยู่กับผม


“ฮัมเพลงอะไรของนายน่ะ แค่ฮัมเพลงยังไม่เพราะเลย”




“เงียบไปเลย เพราะนายไม่ใช่หรือไงไม่ยอมร้องเพลงให้ฟัง พรุ่งนี้ฉันจะกลับแล้วนะ”


ผมเงยหน้าขึ้นไปพูดกับไอ้โมะ ส่วนมันก็แลบลิ้นใส่แล้วหันไปมองนอกหน้าต่าง
วันนี้ผมอออกมาแต่เช้าอย่างเคยครับ  เวลามีน้อยมาก ในขณะที่ไอ้โมะมองออกนอกหน้าต่าง แต่ผมกลับมองไม่เห็นอะไรเลยเพราะมันยืนบังอยู่ จะมองวิวข้างหน้าก็ไม่ได้ ใช้วิธีหันไปมองข้างๆก็ปวดคอ=_=


ไม่นานนัก ผมกับไอ้โมะก็มาถึง โกเบ แน่นอน เป้าหมายของผมวันนี้คือการ!!! กินเนื้อโกเบที่เค้าร่ำลือว่ามันอร่อยนนักอร่อยหนา แทบละลายในปาก  พอลงจากสถานีมาแล้วผมก็หันไปถามไกด์ของผมทันทีครับ




“ไปทางไหนต่อ?”




“อืม…..ไปไหน?” ไอ้โมะมองซ้ายขวาแล้วหันมาถามผมคืน




“ก็ไปกินเนื้อโกเบไง!!”



“นายมาที่โกเบแล้ว ไม่ว่านายจะกินอะไรมันก็คือ เนื้อ(ที่)โกเบ ทั้งนั้นแหละ”



“ไม่ใช่แบบนั้น! ฉันอยากกินเนื้อโกเบ โก เบ บีฟ!!! โอเค๊??”




“มันแพงนะ……”



“ฉันเลี้ยง โอเคไหม วันสุดท้ายแล้วเนี่ย! เงินเหลือเพียบเลย=_=!”




.”โหย….เกรงใจนะ แต่ก็ไม่อยากขัดใจ ไปก็ไปสิ ตามมา”

มันตอบแบบว่องไว แล้วเดินนำผมออกจากสถานีรถไฟครับ โห่ย ของฟรีล่ะรีบเชียวนะ  ผมเดินตามมันแล้วกดถ่ายรูปรัวๆ ถ่ายมันจากด้านหลังบ้าง ถ่ายเมืองบ้าง
พอออกจากสถานีรถไฟ เราก็เดินไปอีกสักพัก จนมันพามาหยุดที่ จุดรอรถบัส



“ฉันจะพานายนั่ง city loop มันจะพานายไปสถานที่สำคัญ ส่วนสเต็กเนื้อโกเบ ค่อยไปกินที่จุดสุดท้ายแล้วกันนะ



“จุดสุดท้าย สุดท้ายของนายนี่มันที่ไหนอ่ะ” ผมถาม ไอ้โมะเลยเดินไปชี้แผนที่ที่อยู่บนป้ายครับ



“harbor land” มันพูดภาษาอังกฤษสำเนียงญี่ปุ่น ฟังดูน่ารักดีครับ มันทำหน้าจริงจังแล้วจิ้มไปแรงๆบนแผนที่



“อ้อออออ”

ผมพูดแล้วพยักหน้า  ไม่นานนักรถก็มาพอดีครับ ตามตารางเวลามันเลทนิดหน่อย พอประตูเปิด พวกผมต้องรอให้คนในรถลงมาก่อน แล้วถึงขึ้นไปได้ พอขึ้นไปปุ๊บ ผมก็เดินไปนั่งตรงที่ว่าที่มีที่เดียวพอดี…

ส่วนไอ้โมะเดินตามผมมาแล้วยื่นมือมาตรงหน้า

“อะไร?” ผมหันไปถาม



“คิดว่าเขาให้นั่งฟรีหรือไง เอาเงินมา 1200 เยน”มันพูด แล้วกระดิกมือตรงหน้าผม ผมเลยรีบค้นๆกระเป๋าหาเงิน



“ทำไมไม่ต้องตั้งแต่ก่อนจะขึ้นเล่า!”

ผมวางเงินบนมือไอ้โมะ 1200 พอดี มันยักไหล่แล้วเดินไปที่ตรงกลางของรถ ตรงนั้นมีไกด์สาวที่คอยพูดอธิบายสถานที่ต่างๆอยู่ครับ แล้วไอ้โมะมันก็เดินมาพร้อมกับยื่นตั๋วรถแบบวันเดียวให้ผม




“เอ้า ของนาย ส่วนนี่ของฉัน” มันส่งให้ผมใบนึง แล้วมันก็ชูให้ดูของมันใบนึง ใบล่ะ 1200 แพงมากเลยนะ=_=



“ทำไมแพงจัง 1200 แหนะ”



“ไม่แพงนี่ ก็ ใบล่ะ 600 สองใบก็ 1200 ไง”



“หะ…..!! โทโมะ! ฉันไม่บอกสักคำว่าจะออกให้นาย”



“ชู่ว์….อย่าเสียงดังสิ ยังไงวันนี้ก็จะเลี้ยงฉันแล้วนี่ ก็เลี้ยงให้เต็มที่ไปเลยสิ^^”


ฮึ่มมมมมมมมม ไอ้เหี้ยยยยยยยย โทโมฮิสะ!!!!!!!!!!!!
 รถแล่นไปเรื่อยๆ พอจอดจุดที่ผมต้องการลง ผมก็เดินลงจากรถ ไอ้โมะก็รีบเดินตามลงมา



“โชจัง!! รอก่อนสิ!”ไอ้โมะวิ่งมาจับไหล่ผม ผมก็หันไปหามัน




“ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” พอหันไปสบตามันเท่านั้นแหละ ผมก็สบถคำหยาบคายสไตล์คนไทยใส่หน้ามัน ลากหางเสียงยาวๆ



“ปะ แปลว่าอะไรอ่ะ?”




“แปลว่า ตามมาเร็วๆสิโว้ย!”ผมพูดแล้วสะบัดตัวเดินดุ่มๆ กดชัตเตอร์ด้วยความโมโห แม่ง หลอกแดกเงินกูตลอด ไอ้บ้าเอ้ย ไอ้ญี่ปุ่น! ไอ้ ไอ้หน้าปลาแซลม่อน!



“ก็ตามมาอยู่นี่ไง แล้วนี่หงุดหงิดอะไรเนี่ย โกรธเรื่องที่ฉันเอาเงินนายไปเหรอ”เห่อ………….




“ซู้ดดดดดดดดดด โอเค!! ฉันไม่โกรธหรอก แต่ไม่พอใจนิดหน่อยที่นายพยายามจะกวนส้นตีนฉันน่ะ”ผมบอก



“ขอโทษนะ ถ้านายไม่ชอบ ฉันจะไม่ทำอีกแล้วก็ได้….”มันทำเสียงหงอยหน่อยๆ เลยรู้สึกผิดขึ้นมานิดๆ ไม่รู้ทำไม-0-!



“…..ไม่เป็นไรไง โอเค ฉันผิดเองแหละที่ทำตัวหงุดหงิดใส่นาย ทั้งๆที่ควรจะชินได้แล้ว-_-  โทษทีนะ ”



“อื้ออ ไม่หรอก ฉันก็ผิดเองแหละ วันนี้ฉันจะพานายเที่ยวให้หายหงุดหงิดในสิ่งที่ฉันทำลงไปเองแล้วกันนะ”



“ขอบใจนะโทโมฮิสะ”ผมบอกมัน



“เอ้า!!! หมดเวลาทำหน้าเศร้าๆแล้ว!!! ลุย!!!!!!!!”

มันพูดจบก็วิ่งอ้อมไปที่ด้านหลังผม แล้วดันหลังผมให้วิ่งขึ้นไปบนเนินตรงหน้า  ผมก็วิ่งขึ้นตามแรงผลักของมัน  ผมแอบเห็นสายตาของผมบางคนที่มองพวกผมแล้วขำๆกัน ก้แหม พวกผมเป็นเด็กหนุ่มที่ฟิตปั๋งนี่ครับ!!  พอวิ่งกันเหมือนคนบ้ามาได้สักพัก ผมก็เป็นฝ่ายของหยุดพักครับ



“แฮ่ก….แฮ่ก…น้ำ…โทะ..โทโมะ…น้ำ….” ผมนั่งลงกับพื้นข้างทางแล้วยื่นมือไปหาไอ้โมะ



“แฮ่ก..แฮ่ก….แปปนะ” ไอ้โมะมันเปิดเป้ผมที่อยู่ด้าหนลังแล้วยื่นขวดน้ำมาให้ผม



“อึกกก” ผมคว้ามาแล้วเปิดกระดก



“ฮ้า~~ชื่นใจ!!”ผมดื่มแล้วยื่นต่อให้ไอ้โมะครับ มันก็รับไปแล้วกระดกต่อ



“ฮู้วววว!!! เอ้า ทีนี่ก็ เดินลงไปรอรถกันเถอะ”



“ค่อยๆเดินลงไปนะ ฮ่าๆ เหนื่อยเว้ย!!!”

ผมกับไอ้โมะ เดินลงเนินช้าๆ ผมก็ควักกล้องออกมาถ่ายรูปไปเรื่อยๆ พอหันกล้องไปหามัน มันก็เอามือปิดเลนส์แล้วบอกว่า มันไม่หล่อ อย่าถ่าย พอเดินลงไปถึงข้างล่าง ดูตารางรถ ปรากฏว่า รถเพิ่งออกไปเมื่อกี้นี่เอง กว่าจะมาอีกรอบก็ เกือบครึ่ง ชม


“เพราะโชจังนั่นแหละ บอกให้ค่อยๆเดินลงมา!!!!” จู่ๆมันก็หันมาพูดเสียงดังใส่ผม



“เฮ้ย!! อะไรเนี่ย =[]=!!!”



“มาเลย เดินเตร่แถวนี้รอรถนี่แหละ!”

ไอ้โมะมันเดินมาดึงกระเป๋าผม เดินลงไปด้านล่างอีก แถวนั้นมีบ้านที่ต้องเสียเงินค่าเข้า แน่นอนว่าผมนี่แหละ ที่ต้องเป็นคนจ่ายให้มัน=_=! ผมกับมันมีเวลานิดหน่อย เลยเลือกบ้าน เชอล็อกโฮมส์ มีชุดให้ใส่เป็นเชอล็อกด้วยล่ะ ผมกับไอ้โมะก็ขึ้นไปชั้นสอง ถ่ายรูปกัน ข้างบนเงียบมากครับ ไม่ค่อยมีคนขึ้นมาเลย  มีผมกับมันสองคนนี่แหละ พวกผมเดินถ่ายรูป แล้วดูนั่นดูนี่ตามห้องต่างๆ แล้วเดินลงมาด้านล่าง ผมเลยยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปคู่กับรถโบราณที่จอดอยู่ด้านหน้า


“ถ่ายให้ไหมคะ?”จู่ๆคุณป้าที่ขายตั๋วให้ผมก็เดินมาหาพร้อมกับชี้มาที่กล้องของผม



“โอ๊ะ ขอบคุณมากครับ” ผมยื่นกล้องให้คุณป้าแล้วเดินไปยืนหล่อข้างๆรถ ส่วนไอ้โมะมันก็ยืนมองอยู่ครับ พอคุณป้าถ่ายให้ผมรูปนึงเสร็จ ผมก็หันไปมองไอ้โมะแล้วกวักมือเรียก



“เดียวนะครับ…. โทโมะ มาถ่ายด้วยกันเร็ว” ไอ้โมะทำหน้า งงๆ แล้วชี้มาที่ตัวเอง ผมเลยพยักหน้าแล้วกวักมือเรียกมันเร็วกว่าเดิม



“อย่าช้า มาเร็วๆ เสียเวลา!”

ผมพูด มันก็รีบเดินมายืนข้างๆ คุณป้านับ 1 2 3 แล้วถ่ายรูปให้ผมสองคน พอถ่ายเสร็จผมก็เข้าไปรับกล้องคืนมาแล้วกดดูรูป แหม่ ยิ่งยืนคู่กันยิ่งทำให้เห็นความต่างเรื่องหน้าตานะเนี่ย ฮ่าๆ

เดินเล่นกับแปปเดียว พอออกมาก็เห็นว่ารถกำลังผ่านหน้าพวกผมไป พวกผมสองคนก็รีบวิ่งตามรถเพื่อไปยืนต่อคิวรอขึ้นที่ป้ายครับ เกือบไม่ทันแหนะ-0-!!



“โอยยย วันนี้วิ่งตลอดเลยแหะ” พอขึ้นมาบนรถที่เต็มไปด้วยคนแล้ว ไอ้โมะมันก็แอบบ่นครับ



“เป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆ บ่นอะไรเนี่ยหะ”



“บ่นไม่ได้หรือไงล่ะหือ แล้วนี่เป็นคนไทยแท้ๆทำไมไม่บ่นล่ะ”



“ก็ฉันสนุกนี่ *w*”

ผมบอกมัน มันเลยยิ้มแล้วหัวเราะเบาๆ  ผมกับมันยืนเบียดกันบนรถ ผ่านไป เกือบ 20 นาที ผมกับมันก็ถึงที่หมาย สเต็กนื้อโกเบ!!!!!



“ลุย!!!”

ผมพูดเสียงดังแล้วเดินเร็วๆเข้าไปที่ harbor land  ส่วนไอ้โมะก็ร้องตามหลังมาว่า ใจเย็น!! แต่ว่ายังไม่ถึงร้านสเต็กเลยครับ รอบๆผมมีร้านขนมหวานเยอะแยะไปหมด ยิ่งพุดดิ้ง กับชีสเค้กของโกเบแล้วเนี่ย ผมอดไม่ได้จริงๆที่จะเดินเข้าไป…..



“โชจัง ไหนบอกจะกินสเต็กไง”ไอ้โมะเดินตามผมเข้ามาแล้วสะกิดผมที่ยืนทำหน้าเครียดอยู่ที่หน้าตู้ขนม



“กินของหวานก่อนก็ได้”



“มีที่ไหนกัน ต้องกินของคาวก่อนสิ”



“จะคาวจะหวานฉันก็กินได้หมดแหละ ไม่ถือ  เอาอันนี้ กับอันนี้แล้วก็อันนี้ ทานทีนี่นะครับ แล้วก็ขอชาอู่หลงด้วยครับ” ผมชี้ๆ พี่พนักงานก็จดๆ


“-0-! นี่นายจะกินเนื้อได้น้อยลงนะโชจัง”ไอ้โมะกระซิบบอกผม



“กระเพาะฉันเป็นหลุมดำ ไม่ต้องห่วง!”

ผมบอกแล้วจ่ายเงิน ก่อนจะเดินไปนั่งที่เก้าอี้เพื่อรอ ไม่นานขนมที่ผมสั่งก็มาวางอยู่ตรงหน้า ผมรีบกดซัตเตอร์ถ่ายรูปแล้วจับช้อน ตักชีสเค้กใส่ปาก


“อื้มมมมมมมมมมม”ผมหลับตาลิ้มรสชาติที่สัมผัสกับลิ้นของผม นุ่มมาก ไม่หวานมากด้วย….



“อร่อยมากเลยโทโมะ….ลองชิมดูสิ”ผมตักชีสเค้กแล้วไปจ่อที่ปากของไอ้โมะ มันก็รีบงับแบบไม่รีรอเลยครับ


“อื้อออ อร่อยมาก”

มันตาโต แล้วแย่งของผมไปกิน ส่วนผมก็ชิมอย่างอื่นต่อครับ จิบน้ำชาร้อนๆไปด้วย โคตรอร่อยอ่ะ!!! พอกินเสร็จผมสองคนก็เดินออกจากร้าน ถ่ายรูปไปเรื่อยๆครับ ไอ้โมะบอกว่า สเต็กอยู่ชั้นบน ผมก็รีบขึ้นไปอย่างไวเลยครับ


ผมใช้เซ้นส์ส่วนตัวเลือกร้านที่ดีที่สุด และในที่สุดผมก็มายืนสะอึกอยู่หน้าร้าน กับเมนูมหาปะลัย ที่ราคาทำให้เงินในกระเป๋าผมรู้สึก ร้อนๆหนาวๆ ตะ แต่มาแล้วทั้งที….



“แพงสุดยอดไปเลยใช่ไหมล่ะโชจัง บอกแล้วไง”ไอ้โมะเดินมาพลิกเมนูหน้าร้านดูครับ




“วันสุดท้ายเว้ย!! ไม่เป็นไร!!!!!ลุยกันเถอะ โทโมะ”

ผมพูดแล้วลากไอ้โมะเข้าไปในร้านทันที พอนั่งลงก็มีพนักงานเอาเมนูมาให้ด้วยในหน้าที่ยิ้มแย้ม ไอ้โมะมันก็สะกิดแล้วถามว่า จะกินจริงๆเหรอ ผมก็พยักหน้ากลับไปแล้วเปิดเมนูด้วยมือที่สั่นเทา



“เอาเนื้อ 400 กรัม…แล้วก็เซตนี้2เชต ด้วยครับ…” เนื้อ100 กรัม 6000 เยน  เนื้อวัวเทวดาหรือไงวะ!! พนักงานจดๆ แล้วทวนรายการอาหาร ก่อนจะเดินจากผมไป



“โชจัง วันนี้แชร์กันนะ” ไอ้โมะบอกผม



“ขอบใจนะโทโมะ แต่ไม่เป็นไร ฉันจ่าย…ไหว มั้งนะ…”


ผมมองเงินในกระเป๋าแล้วเพลีย เหลืออยู่ 50000 เยน ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ก็กลับแล้ว ใช้ๆให้หมดไปเลยดีกว่า  ผมกับไอ้โมะนั่งหน้าเครียดกันอยู่พักนึง พนักงานก็เอาเสต็กเนื้อโกเบมาให้ผมสองคน กลิ่นนี่เตะจมูกผมเลยครับ เขาทำแบบ เทปันยากิมา หั่นให้เรียบร้อย มีข้าวถ้วยใหญ่ กับซุป แล้วก็เครื่องเคียงต่างๆวางอยู่บนโต๊ะ ผมกับไอ้โมะมองหน้ากันแล้วกลืนน้ำลายดังเอื้อก




“นี่โทโมะ นายไม่เคยกินหรือไง”



“อื้อ ไม่เคย ฉันเคยกินแค่เนื้อธรรมดา ร้านหรูแบบนี้ฉันไม่เคยเข้า….”



“กินกันเถอะ รีบกินรีบไปเดินถ่ายรูป”



“อะ อื้อ….”


พูดจบผมกับมันก็เริ่มกิน ผมคีบเนื้อเข้าปากแล้วเคี้ยวช้าๆ เนื้อนุ่มมาก…แทบละลายในปากอย่างที่คนอื่นรีวิวกันจริงๆด้วย… ผมแอบเหล่ไอ้โมะ มันคีบแบบสั่นๆครับ ฮ่าๆ นี่มึงจะตื่นเต้นโอเวอร์ไปแล้วนะ!


 พอกินเสร็จออกมาข้างนอก แสงแดดก็หายไปแล้วครับ


“โชจัง ให้ฉันจ่ายเถอะนะ รู้สึกไม่ค่อยดีเลย แพงซะจนลืมรสชาติไปเลยอ่ะT^T”ไอ้โมะมันล้วงเอากระเป๋าตังของตัวเองออกมาแล้วทำท่าจะจ่ายให้ผม



“ไม่เป็นไร ถ้าอยากจ่ายล่ะก็ ช่วยร้องเพลงให้ฟังแทนแล้วกัน เดียวฉันจะเดินไปดูแถวๆชิงช้าสวรรค์นะ”


ผมบอกมันแล้วชี้ไปที่ชิงช้าสวรรค์สีแดงที่อยู่ตรงหน้า ผมเดินไปกดชัตเตอร์ไปเรื่อยๆ พอลงมาด้านล่าง ผมมองไปอีกฟากของอ่าว เป็นโรงแรม มีหอคอยโกเบสีแดงตั้งอยู่ข้างๆถัดไปไม่ไกลนัก มีเรือแล่นผ่านไปมา ลมเย็นมากๆเลยครับ…


ผมถ่ายรูปได้เป็นร้อยๆรูป แล้วผมก็นั่งลงที่พื้น รับลมเย็นๆ สักพักไอ้โมะมันก็เดินมานั่งข้างๆแล้วเปิดกระเป๋ากีต้าร์ มันเริ่มเล่นกีต้าร์อีกครั้ง เพลงอะไรไม่รู้ครับเพราะมันไม่ร้อง ผมก็นั่งฟังเงียบๆ ฟังไปไม่เท่าไหร่ มือถือผมก็ดังขึ้น  ผมยิ้มหน่อยๆแล้วกดรับสาย




“ว่าไงมึง โทรมาหากูวันสุดท้ายเนี่ยนะ คิดถึงกูล่ะสิ”ทันทีที่ผมรับสายไอ้โมะก็หยุดเล่นกีต้าร์แล้วมองผมคุยโทรศัพท์ ผมเลยดันหน้ามันให้หันไปทางอื่น



[…..ใครคิดถึงมึง! กูรู้นะว่ามึงเห็นชื่อคนโทรมาแล้วแอบยิ้ม อยู่ไกลยังอุตส่าห์มาโลมเลียแฟนกูผ่านสัญญานโทรศัพย์อีกนะ ] ฮึ่ยยย……แค่ได้ยินเสียงจากปลายสาย ผมก็ห่อเหี่ยวแล้วครับ พี่พีช!!!!!!!!!!!



“แค่นี้นะครับ=_=”



[ถ้าวางมึงตาย!!!!!!!!!!]



“มีอะไรครับพี่”ผมทำหน้าเซ็งๆถาม



[เปล่า แค่จะโทรไปเตือนมึงว่า อย่าลืมของที่กูฝากซื้อ แล้วก็เที่ยวให้สนุกนะเว้ย แปปนะ ไอ้กันต์มันดิ้นแด่วๆจะคุยกับมึง  กูให้คุยไม่เกิน 3 นาที โอเคนะ] ไอ้พี่พีชพูดจบ เสียงจากปลายสายก็เปลี่ยนไป



[ไอ้เหี้ยยยยยย เป็นไงบ้างงง กูนึกว่าตายแล้ว ไม่โทรมาส่งข่าวกูเลย สาวๆขาวไหม นมใหญ่หรือเปล่า กระโปรงสั้นจุ๊ดจู่แบบในการ์ตูนไหม มึงได้กินคิทแคทชาเขียวหรือยัง!!!]

เสียงมันร่าเริงมากเลยครับ แต่ทักทายด้วยคำว่า ไอ้เหี้ย นี่มัน……



“กูยังไม่ตายเว้ยไอ้เตี้ย แล้วมึงเป็นไงบ้าง อากาศที่นั่นร้อนโคตรๆเลยสิ ที่นี่ลมเย็นโคตรสบายเลยวะ ฮ่าๆ”



[ร้อนมาก เนี่ยกูแก้ผ้าคุยเลยนะเนี่ย]



“แก้ผ้า? มึงแก้ทำไม จะเซ็กส์โฟนกับกูเหรอ”



[เซ็กส์โฟนเหี้ยอะไรล่ะ!  เซ็กส์อะไรของพวกมึง!!!!!!!!!!!!!เอามานี่เลยไอ้กันต์ พวกมึงคุยกันล้ำเส้นไปแล้ว!  โอ้ยไอ้เหี้ยพี่พีช คนเค้าคุยกันอยู่ไม่มีมารยาทเลย เอามาสิโว้ย!!]

=_=…..พวกมันยังรักกันดีใช่ไหม?  ผมที่ถือสายอยู่แอบยิ้มนิดๆกับความรักที่แสนซาดิสม์ของพวกมัน…. ,



“ค่าโทรมาแพงนะคร๊าบ เดียวพรุ่งนี้ก็กลับแล้ว ค่อยคุยก็ได้”



[เอ้อออ ใช่ ตามนั้นแหละ รีบๆกลับมานะโช กูคิดถึง  ใครอนุญาตให้มึงคิดถึงมันไอ้หน้าลิง!!! โว้ยย รำคาญ  แค่นี้นะโช แล้วเจอกันเว้ยย ติ๊ดด!]

พูดจบมันก็วางสายไปเลยครับ ผมมาซะไกล ไม่คิดว่าจะได้ยินเสียงมันเลยนะเนี่ย แต่ก็แอบเจ็บใจที่พอไอ้ยินเสียงมันบอกว่าคิดถึง ใจผมมันก็แอบหวั่นไหวแบบบอกไม่ถูก ทั้งๆที่แม่งก็แค่พูดไปตามประสาเพื่อนกันเท่านั้นเอง เสียเซลฟ์เลยอ่ะT^T



“โชจัง…..” ผมสะดุ้งจากเสียงเรียกกับมือเย็นๆของโทโมะที่สะกิดที่แก้มของผม




“หะ หะ โทษทีๆ พอดีเพื่อนที่ไทยโทรมาน่ะ” ผมพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วหันไปยิ้มให้มัน




“คนที่ตัวเล็กๆในรูปน่ะเหรอ?”ไอ้โมะมันถาม



“ช่ายยย โทรมาแล้ว พูดบ้าอะไรไม่รู้ โวยวาย คุยก็ไม่รู้เรื่อง แถมยังย้ำอยู่นั่นแหละว่า อย่าลืมของฝาก อย่าลืมของฝาก ถามหาขนาดหน้าอกสาวญี่ปุ่นกับกระโปรงสั้นๆด้วยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ มันบ้าใช่ไหมล่ะ แถมโทรมาตอนแรกไม่ใช่มันด้วยนะ เป็นรุ่นพี่ที่เล่าให้ฟังไง ฉันเผลอพูดคำหยาบไปล่ะ กลับไปต้องโดนฆ่าตายแน่เลย ฮ่าๆๆๆ”



ผมพูดแล้วหัวเราะเสียงดัง แต่รู้สึกว่า มุมปากของผมมันจะไม่ได้ยกขึ้น แต่มันกลับสั่นเบาๆ พร้อมทั้งตาของผมที่เริ่มชื้นขึ้น  ผมรีบหันหลังให้โทโมะ แล้วเงยหน้าขึ้นบนฟ้า  รอบตัวผมเงียบลง มีแต่ลมที่พัดเข้ามาหาผม สักพัก เสียงกีต้าร์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง….พร้อมกับ เสียงของมันที่เริ่มร้องเพลงตามทำนอง

------------------------

ต่อด้านล่างครับ :katai4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31(หน้า 7) [5/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 27-04-2013 16:22:41


ต่อ



(ลงลิงค์ไม่เป็นอ่า ถ้าไม่รบกววนเกินไป ช่วยกดด้วยนะครับ)

http://www.youtube.com/watch?v=BSF8uU-qHvE






Yozora ni Maarui tsuki                                                   
Kirei ni kagayaiteru
Demo bokura ga itsumo
Miteru nowa Omotegawa no tsuki dake

พระจันทร์ดวงกลมยามค่ำคืนนั้น
ส่องสว่างอย่างงดงาม
แต่ดวงจันทร์ที่พวกเราที่มองอยู่ตลอดเวลา
คือด้านหน้าของดวงจันทร์เท่านั้น

Hontou wa Nakitai noni
Muri shite Warau kimi mo
Itsuwari nanka janai
Soremo mata Hontou no kimi

ทั้งๆที่จริงๆแล้วเธออยากจะร้องไห้
แต่ก็ฝืนหัวเราะ
มันไม่ใช่การหลอกลวงหรือออะไร
นั้นเป็นเพียงตัวตนที่แท้จริงของเธอ


Hitori yozora wo miage nagara
Mata kimi no koto wo Kangaeteitanda
Muri ni Warawanakutemo ii yo
Muri ni Kawarou toshinakutemo ii yo

ระหว่างที่เงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืนเพียงคนเดียว
ก็คิดถึงเธอขึ้นมาอีกครั้ง
ไม่จำเป็นต้องฝืนยิ้มหรอกนะ
ไม่จำเป็นต้องฝืนเปลี่ยนแปลงหรอกนะ



พอมันร้องถึงท่อนนี้ น้ำตาที่ผมพยามกลั้นมันไว้ ก็ไหลลงมาทันทีครับ เพราะเสียงมันฟังดุอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ผมรีบเอามือปิดหน้าตัวเองไว้แล้วสอึกสะอื้น ในขณะที่โทโมะมันก็ยังคงร้องเพลงอยู่อย่างนั้น

Tamaniwa Naitemo ii yo Kanashii toki wa
Demo hotondo wa Warawasete ageru
Donna toki demo Donna kimi demo
Uketomete miseru yo

บางที ในเวลาที่เศร้าสร้อย จะร้องไห้ออกมาบ้างก็ได้
แต่ว่าส่วนใหญ่แล้วผมจะทำให้เธอยิ้มเอง
ไม่ว่าจะตอนไหน ไม่ว่าจะเป็นเธอแบบไหน
ผมจะรับเอาไว้เอง

Dakara Kenka mo shiyou Demo sono ato wa
Chanto sunao ni nakanaori shiyou
Soshitara kitto Mae yori motto
Nakayoku nareru
Sonna koto wo ne Kangaetetara ne
Boku wa sudeni ne Shiawase nandayo

เพราะฉะนั้น เราก็มาทะเลาะกันเถอะ แต่ว่าหลังจากนั้น
เราก็จะมาคืนดีกันอย่างจริงใจกันเถอะ
พอทำแบบนั้นแล้ว พวกเราก็จะ
สนิทกันมากขึ้นกว่าเก่าแน่นอน
ถ้าลองคิดถึงเรื่องแบบนั้น
ผมก็มีความสุขแล้ว

Koishite Tokimeku hito
Nayannde Ochikomu hito
Minna ga mieru sora no
Miegata wa Sorezore chigau kana

มีความรักกับคนที่ใจเต้นตึกตัก
เศร้าไปกับคนที่ท้อแท้
วิธีการมองเห็นท้องฟ้าของทุกคน
แตกต่างกันไปตามแต่ละคนสินะ

Sunao ni Naritai noni
Narenai boku mo iru yo
Kimi ga miteru boku ha
Donna duuni Utsutteiru no?

ทั้งๆที่อยากจะเป็นคนตรงไปตรงมาแท้ๆ
แต่คนที่ไม่สามารถเป็นได้อย่างผมก็มีอยู่
เธอที่มองผมนั้น
กำลังสะท้อนภาพแบบไหนอยู่เหรอ?

“Yasashii ne” nante iu keredo
Honto wa Sonna ni yasashiku nanka nai
Demo ne Kimi ga omotteru you na
Sonna Boku ni naritaitte omotteru yo


 ถึงแม้เธอจะบอกว่า “อ่อนโยนจังเลยนะ”
แต่ว่าจริงๆแล้วผมไม่ได้อ่อนโยนขนาดนั้นหรอก
แต่ว่านะ ผมแค่คิดว่า
อยากที่จะเป็นคนแบบที่เธอคิด

Subete ga Mienakutatte Mirenakutatte
Chanto bokura wa mukiatteiyou
Itsumo futari no Suteki na koto wo
Terashi aetara ii yo ne
Bokura wa Kampeki  janai
Dakara futari de Tarinai koto mo
 Sasae aetara
Boku no yowasa mo Kimi no yowasa mo
Tsuyosa ni kawaru

แม้ว่าผมจะไม่สามารถมองเห็น ไม่สามารถเห็นทั้งหมด
พวกเรามาหันหน้าเข้าหากัน กันเถอะ
ถ้าหากเรื่องราวที่น่ามหัศจรรย์ของเราสองคน
สามารถส่องสว่างได้ตลอดก็คงจะดีนะ
พวกเรานั้นไม่ได้สมบูรณ์แบบ
เพราะฉะนั้นถ้าเราสองคน
มาช่วยกันสนับสนุนในส่วนที่ไม่เพียงพอ
ทั้งความอ่อนแอของผม ทั้งความอ่อนแอของเธอ
จะแปรเปลี่ยนไปเป็นความแข็งแกร่ง

Daijoubu dayo
Mienakunatte
Donna kimi demo
Douse suki dayo

ไม่เป็นไรหรอก
ถึงจะมองไม่เห็น
ไม่ว่าจะเป็นเธอแบบไหน
ถึงอย่างไรผมก็ยังชอบเธอนะ

Sonna koto wo ne
Kangaetara ne
Nerenakunatta yo
Kimi no sei dayo

ถ้าลองคิด
ถึงเรื่องแบบนั้น
ผมก็นอนไม่หลับ
เป็นความผิดของเธอเลยนะ

 



พอเพลงจบผมก็หันไปหามันทั้งๆที่น้ำตาอาบหน้านั่นแหละ…..



“ไอ้เหี้ย…ทำกูร้องไห้” ผมพูดเป็นภาษาไทย ส่วนมันก็ทำหน้างงๆ



“อยากฟังเพลงเร็วๆเหรอ?” มันเอื้อมมือมาเอาหลังมือเช็ดคราบน้ำตาที่แก้มผมเบาๆ



“หือ?”



“ก็ไอ้เหี้ยแปลว่าเร็วๆไม่ใช่หรือไง?” อ้ออออ ที่ผมโกหกมันไปก่อนหน้าสินะ



“ฮ่ะๆ อืม แปลตามนั้นแหละ”

ผมยิ้มให้มันทั้งคราบน้ำตาที่เปรอะหน้า มันก็ยิ้มตอบกลับคืนมาแล้วเริ่มดีดกีต้าร์เป็นจังหวะเร็วๆ พร้อมกับร้องเพลง ส่วนผมก็นั่งมองมันร้องเพลงนั่นแหละครับ  มันร้องไปเรื่อยๆแบบไม่หยุดเลย ตอนนี้รอบๆก็เริ่มเปิดไฟแล้ว ชิงช้าสวรรค์ก็เปิดไฟแล้ว…..


ผมก็รีบยกกล้องขึ้นมาถ่ายวิวตอนค่ำแบบนี้ ผมยืนขึ้นแล้วหันเลนส์ไปทางไอ้โมะที่ยังคงร้องเพลงอยู่ แล้วกดชัตเตอร์แบบไม่ให้มันรู้ตัว  เวลาผ่านไปเรื่อยๆ พอผมหยิบมือถือขึ้นมาดูนาฬิกาก็แทบทรุด….มันเลยเวลาCity loop เที่ยวสุดท้ายมาแล้ว  ตอนนี้ผมจะกลับไปที่สถานีได้คือต้องเดินหา รถไฟใต้ดิน-0-! แล้วมันอยู่ไหนล่ะ…...



“โทโมะ กลับกันเถอะ ฉันต้องรีบกลับไปเก็บกระเป๋าด้วยน่ะ”

ผมบอกมันแล้วสะพายเป้ มันก็หยุดร้องเพลงแล้วเก็บกีต้าร์ใส่กระเป๋า แล้วพวกผมก้เดินออกมาจากที่นั่น ผมกับมันเดินมาเรื่อยๆ เดินมาแบบเงียบๆ มันไม่พูดอะไร ผมก็ไม่พูดอะไร….



“นี่….เรื่องที่ฉันร้องไห้ อย่าบอกใครนะ…”ผมพูดทำลายความเงียบ



“ฮ่ะ? จะให้บอกใครล่ะครับ ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่บอกหรอกน่า โอ๊ะ เจอล่ะ ป่ะรีบไปกันเถอะ”


ไอ้โมะพูดแล้วจับแขนผมให้วิ่งตาม  มันกดซื้อตั๋วให้แล้วเราก็เข้าไปนั่งรอในรถไฟที่จะกลับไปโอซาก้า  พอรถไฟเริ่มเคลื่อน ผมก็หันไปมองมันที่ตอนนี้นั่งหลับคอหักไปเรียบร้อยแล้ว พอเห็นมันก็รู้สึกสบายใจ เลยขอพิงหัวมันหลับไปด้วยอีกคน แต่ก็ไม่ลืมที่จะตั้งนาฬิกาปลุกไว้ เดียวหลับยาวล่ะแย่เลย



………………………




…………..




……





“โชจัง…โชจัง….โช….จังงงงง”ผมปรืตาขึ้นเพราะเสียงปลุกของไอ้โมะครับ



“อ่ะ ถึงแล้วเหรอ….”



“ถึงแล้วๆ แล้วก็ คืนนี้ขอฉันไปค้างห้องนายได้ไหม ฉันข้องใจเรื่องของนายกับเพื่อนน่ะ พรุ่งนี้นายจะกลับแล้ว ถ้านายไม่เล่าให้ฟังล่ะก็ ฉันคงข้องใจไปจนตายแน่ๆ” หืออออออออ!!



“ดะ เดี๋ยวๆ เดี๋ยววว ฉันจองห้องแบบนอนคนเดียวไว้”



“ฉันนอนพื้นได้ ป่ะไปกันเถอะ เดียวช่วยเก็บของด้วย”

พูดจบมันก็ลากผมไปอีกครั้ง จนมาหยุดอยุ่หน้าโรงแรม มันก็เดินเข้าไปแบบเป็นธรรมชาติ ผมก้เดินตามมันไปครับ พอขึ้นไปถึงห้องผมเท่านั้นแหละ



“โหวววว ห้องนายเป็นผู้ชายสุดๆ สกปรกได้ใจมากๆเลยโชจัง ฮ่าๆ หึ่มมม แล้วนี่กลิ่นอะไรเนี่ย รองเท้าเหรอ สุดยอด ฮ่าๆๆๆๆ”



“ก้ผู้ชายนี่หว่า=_= ไปอาบน้ำก่อนเลยแล้วกัน ขอฉันเก็บของใส่กระเป๋าก่อน” ผมพูดแล้วถอดโค้ทออกแล้วโยนไปที่เตียงเล็กๆในห้องแคบๆ



“ไม่มีชุดเปลี่ยนนะ ขอยืมหน่อยแล้วกัน”มันวางกีต้าร์ไว้ข้างเตียงแล้วเดินมาหาผม



“วุ้ย! เอ้า ยังไม่ได้ซักนะ เหม็นๆก็ทนเอาแล้วกัน”ผมยื่นเสื้อกับกางเกงขาสั้นใส่นอนให้มัน



“โหยยย ไม่ต่างกันเล้ยยยย”



“จะใส่ไหมล่ะ!?”



“ใส่สิครับโชจัง อาบน้ำแปปนึงนะ”

มันพูดจบก็เดินเข้าไป แล้วผมก็ได้ยินเสียงน้ำไหลกับเสียงฮัมเพลงของมัน ผมก็รีบๆยัดๆของที่กระจัดกระจายใส่กระเป๋า อันไหนที่พอทิ้งได้ อย่างพวก กางเกงในย้วยๆผมก็ทิ้งลงถังนั่นแหละ แม่บ้านมาเห็นคงตกใจ


ขนมผมก็ยัดใส่เป้ส่วนนึง ใส่กระเป๋าส่วนนึง  พอผมจัดเสร็จ ห้องก็สะอาดขึ้นเป็นกองเลยครับ  ผมขนกระเป๋าไปวางที่มุมห้อง แล้วเปิดทีวีดู ในขณะที่ไอ้โมะมันยังไม่ออกมาจากห้องน้ำสักที


พอผมใกล้จะหลับไป ก็ต้องสะดุ้ง เพราะมีน้ำหยดลงมาที่หน้า พอลืมตาขึ้นก็เห็นไอ้โมะมันยื่นมาเข้ามาใกล้




“อาบเสร็จแล้ว ตานายแล้ว”


มันบอกแล้วเดินไปนั่งอีกมุมของเตียงแล้วเช็ดหัวตัวเอง ผมก็รีบคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป  ทำไมอารมณ์มันเหมือนเข้าม่านรูดแบบนี้วะ….ผมเลิกคิดแล้วลงแช่ตัวในอ่างน้ำ



“ซี้ดดดดดดดด เหี้ยเอ้ย….น้ำร้อน…..”ผมกลั้นใจแล้วลงแช่ทั้งตัว พอผมลุกขึ้นเท่านั้นแหละ แดงไปหมดทั้งตัวเลย



ผมใส่เสื้อผ้าแล้วออกมา  เห็นไอ้โมะมันนั่งค้นตู้เย็นเอาขนมออกมากินอยู่ครับ  ความเกรงใจไม่เคยมีจริงๆ=_=



“ขอก่อนได้ไหมเนี่ย”ผมบอก



“ขอไม่ทันแล้วอ่ะ กินเลยแล้วกัน”มันพูดแล้วยัดขนมเข้าปาก ผมเลยเดินๆไปทิ้งตัวลงที่นอนแล้วห่มผ้า



“ฝันดีนะ พรุ่งนี้ตื่นเช้า”



“หยุดเลยโชจัง เล่าก่อนค่อยนอน!!”



“โอ้ยยย ตื้อชะมัดเลย!!” ,โดดขึ้นมาทับผมแล้วเขย่าครับ โคตรน่าเตะ



“ตื้อสิ ก็ปล่อยให้ข้องใจนี่”มันถอยจากตัวผมแล้วนั่งขัดสมาธิข้างๆ



“เล่ามาสิแล้วจะร้องเพลงให้ฟังก่อนนอน”ดูข้อต่อรองมันสิ=_=….



“เออๆๆ เล่าก็เล่า!” ผมลุกขึ้นมานั่งเหมือนมัน พอมองหน้ามันก็เห็นว่า หน้ามันโคตรอยากรู้อยากเห็นสุดๆ



“ฉัน…ชอบมัน แค่นี้แหละ”ผมพูดแล้วทิ้งตัวลงนอนเอาผ้าห่มคลุมโปง



“ม่ายยย ไม่ใช่แบบนี้!! ตั้งแต่ต้นสิ!!” มันทิ้งตัวลงมาทับผมอีก



“ขอเล่าในนี้นะ…..”ผมบอกมันในขณะที่ตัวผมซุกอยู่ในผ้าห่ม



“อื้ม”




“ไอ้กันต์น่ะ มันเป็นเด็กโรงเรียนอื่น ใกล้ๆโรงเรียนฉัน….ฉันแอบเห็นมันบ่อยๆหลังเลิกเรียน…เห็นบ่อยจนไม่รู้ว่า เอาแต่มองมันตั้งแต่เมื่อไหร่ จนวันนึงที่พวกฉันต้องเตรียมสอบเข้ามหาลัย ฉันก็วานให้เพื่อนที่อยู่โรงเรียนเดียวกับไอ้กันต์ไปถามมาว่ามันจะเข้ามหาลัยอะไร….พอรู้ว่ามันจะไปมหาลัยไหน ฉันก็พยายามที่จะเข้ามหาลัยนั่น แล้วก็คณะเดียวกับมัน….บางครั้งเดินผ่านแอบเห็นมันคุยกับเพื่อนว่าวันนี้จะไปเดินตลาดกัน ฉันก็ไปดักรอเจอหน้ามัน โดยที่มันไม่เคยรู้ตัวเลย….”




“หวา….สโตกเกอร์” มันพูดแทรกครับ




“หุบปากไปเลย……แล้วหลังจากที่ฉันสอบเข้าได้แล้ว และมันก็สอบเข้าได้เหมือนกัน พอเปิดเทอม…ฉันกลับป่วย ต้องเข้ารักษาที่โรงบาล  พอเจอมันอีกที…ก็รู้ว่า มันคบอยู่กับรุ่นพี่ผู้ชายในมหาลัยคณะเดียวกัน….ฉันพยายามมาตลอดที่จะทำเป็นเพื่อนที่ดีของมัน แกล้งมันบ้าง หยอกมันบ้างตามประสา แต่แฟนมันก็รู้ว่าฉันชอบไอ้กันต์….แล้วต่อมาฉันก็บอกไปว่าชอบมัน….แน่นอนล่ะ ว่าฉันถูกปฏิเสธน่ะ แต่มันนิสัยดีมากเลยนะ ทำตัวปกติกับฉันตลอด ทั้งๆที่รุ้ว่าฉันคิดยังไงแต่ก็ไม่ตีตัวออกห่าง แต่ยิ่งกว่านั้นคือ แฟนมันที่ฉันยอมแพ้จริงๆ…ถึงจะโกรธที่ฉันชอบแฟนตัวเอง แต่กลับให้ฉันรักมันได้ แถมยังทำดี….ดีป่ะวะ คงดีแหละ ทำดีกับฉันมาก ฉันเลยมาที่นี่เพื่อที่จะ ลืมๆมันไปซะ แต่พอได้ยินเสียงมันฉันก็หวั่นไหวน่ะนะ จบแล้ว”



“หืมมม เป็นแบบนี้นี่เอง”



“นายนั่นแหละที่แปลก ทั้งๆที่รู้ว่าฉันชอบผู้ชายยังจะมาค้างอีก ”



“ฉันรู้ว่านายไม่ทำแน่นอน”



“ใครเขาจะไว้ใจผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันแบบนายเนี่ย”



“แล้วนายยังยอมให้ฉันมาค้างเลยนี่”



“เออ!! ฉันไว้ใจนายนี่หว่า พอหรือยัง ง่วงแล้ว” ผมพูดแล้วเปิดผ้าห่มออก



“ง่วงแล้วเหมือนกัน ฝันดีนะ”ไอ้โมะพูดจบก็ก้าวขาลงจากเตียง



“เฮ้ย ไม่ต้อง นอนบนนี้แหละ”ผมบอกมัน มันก็หันหน้ามาแล้วยิ้ม



“แหนะๆๆ คิดอะไรอ่ะโชจัง หลงเสน่ห์ฉันแล้วล่ะสิ”



“เงียบไปเลย มีผ้าห่มหื่นเดียว ลงไปนอนข้างล่างแล้วจะได้ห่มไหมล่ะ หนาวจะตายเนี่ย”



“ครับๆ ขอรบกวนด้วยนะ”มันพูดแล้วซุกตัวเข้ามาในผ้าห่มผืนเดียวกับผม ก่อนที่มันจะเอื้อมมือไปปิดไฟแล้วหลับตาลง





“โทโมฮิสะ….”



“หือ….”



“ขอบใจนะ…..”




“อื้ม……….”




-----------------------------------------------------





ครึ่ก ครึ่ก ครึ่ก ครึ่ก!!!!

ผมกำลังลากกระเป๋าแล้ววิ่งสุดชีวิต พร้อมกับไอ้โทโมะที่วิ่งแบกกระเป๋าอีกใบของผม



“นอนเพลินเลย ทำไมไม่ปลุกล่ะห๊า!!!!”ผมตะโกนระหว่างที่วิ่ง



“จะรู้เรอะ ก็หลับเหมือนกันนี่!!! เร็วเข้าๆๆ”

ทั้งวิ่งขึ้นรถไฟ ลงรถไฟ ต่อคิวขึ้นลีมูซีนบัสไปที่สนามบิน ใช้เวลาชั่วโมงกว่าๆ ไอ้โทโมะ ที่จริงกะจะไม่ให้มันมาส่งถึงสนามบินแบบนี้หรอกครับ แต่ถ้าผมต้องวิ่งแล้วแบกกระเป๋าคนเดียวสองใบเนี่ย ไม่ทันแน่ๆ มันบ่นๆแต่ก็แบกมาช่วยผมอยู่ดี


พอถึงสนามบินผมก็รีบเข้าไปเช็คอิน โหลดกระเป๋า ยังมีเวลาเหลืออยู่ชั่วโมงนึง ซึ่งในเวลาแบบนี้มันน้อยมากๆ! ผมเดินไปหาไอ้โทโมะที่นั่งกระดกขวดน้ำอยู่




“เดียวจะเข้าไปแล้วนะโทโมะ…..” ผมเดินไปหยุดตรงหน้าแล้วบอก



“อ่ะ อ๋อ อื้ม  โชคดีนะ”มันพูดแล้วโบกมือให้



“ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอนายน่ะ=_=”



“พูด…พูดอะไรล่ะ?”



“คำล่ำลาแบบเป็นทางการอะไรแบบเนี่ย ไม่ใช่บอกโชคดีแล้วโบกมือไล่แบบนี้”




“อืมมมมมม ที่จริง ชีวิตฉันมันก็เดินไปเรื่อยๆแบบนี้น่ะนะ เจอคนแปลกหน้าทุกวันล่ะ นายเองก็เหมือนกัน เวลาผ่านไปไม่ต่างจากฉัน ต้องเจอคนแปลกหน้าทุกวัน… แต่การที่ฉันได้พบนายคนแปลกหน้าจากประเทศไทย และนายได้เจอฉัน คนแปลกหน้าที่ญี่ปุ่น มันอาจจะเป็นโชคชะตา นายคิดแบบนั้นไหม?” มันพูดแล้วมองหน้าผม



“นั่นน่ะสินะ….”ผมพูดตอบ แบบ งงๆ



“นายคิดผิดแล้วล่ะโชจัง!! โชคชะตาน่ะ ไม่มีหรอก”ไอ้โมะมันชี้หน้าผม



“หะ??”



”ถ้าเราเจอกัน แล้วฉันไม่เข้าไปทักนาย โชคชะตาก็จะไม่เกิดขึ้น….”มันลดมือลงแล้วพูด




“…………..งง ว่ะ”



“ที่ฉันจะบอกก็คือ โชคชะตาน่ะ มันเป็นสิ่งที่เราต้องสร้างขึ้นเองต่างหาก ”



“อ่ะ อ๋อ….”



“ฉันสนุกนะที่ได้เที่ยวกับนาย ถึงฉันจะไม่ค่อยมีมารยาทเพราะความตั้งใจก็เถอะ แต่นายก็ยังยอมให้ฉันไปเที่ยวด้วย ขอบใจนะ หลังจากนี้ไป ถ้ามีโอกาส เราคงจะได้พบกันอีก…”



“ต้องมีสิ มีแน่นอนเลยล่ะ ก็ฉันหลงรักที่นี่แล้วนี่นา..ฉันจะต้องมาอีกแน่นอน”ผมบอกแล้วยิ้มให้



“ถึงเวลานั้นล่ะก็ เรียกฉันได้ทุกเมื่อเลยนะ…”



“โอเค ขอบใจนะ โทโมะ…………ต้องไปแล้วล่ะ…”ผมพูดประโยคแรกแล้วเว้นวรรค์ยาวมาก เพราะมัวแต่มองหน้ามันอยู่



“ต้องไปแล้วสินะ...”

มันพูดแล้วลุกขึ้นยืน ส่วนผมก็ค่อยๆเดินถอยหลังไปพลางโบกมือให้มันไปพลาง ผมยิ้มน้อยๆตลอดเวลาที่มองหน้ามันแล้วโบกมือ มันเองก็เหมือนกัน  แล้วจู่ๆพอผมเพ่งมองให้ชัดๆ มันกำลังขยับปากพูด แต่ไม่มีเสียง…



“(ได)… (สุ)…. (กิ)….”




“เฮ่ย!! จะพูดอะไรก็พูดสิวะ!!! ทำปากขมุบขมิบอยู่ได้!!” ทั้งๆที่รู้ว่ามันพูดอะไร แต่ผมก็ยังพูดเสียงดังจนมันสะดุ้ง
“บอกว่า ชอบ ไง!!! ได้ยินหรือยัง ถ้าได้ยินแล้วก็รีบเข้าเกตไปเลย!!!”มันแหกปากกลับคืนมา คราวนี้มีคนมองด้วย



“ขอบใจนะ!! ฉันก็ชอบเหมือนกัน!! ไว้เจอกันคราวหน้านะโทโมะจัง!!” ผมพูดแล้วโบกมือพร้อมกับยิ้มกว้าง



“เออ!! ไว้เจอกันนะ โชจัง!!!”



มันเองก็ฉีกยิ้มกลับคืนมาให้ผมเหมือนกัน แล้วผมก็หันหลังวิ่งเข้าไปโดนที่ไม่หันกลับมามองอีก ไม่งั้นคงได้โบกมือ ล่ำลากันไม่จบสิ้นแน่ๆ




บ๊ายบาย ญี่ปุ่น บ๊ายบาย โอซาก้า…..บ๊ายบาย………ไอ้คนแปลกหน้า โทโมฮิสะ…



TBC

------------------------------------------------------- 




เย่!!!!!!!!!! พาร์ทของ โชเรียบร้อยแล้ว TwT  ไรต์ชอบใช้การเขียนเป็นข้ออ้างในการไปเที่ยวในที่ต่างๆครับ ฮ่าๆ   มันสนุกดี เที่ยวๆไป จดๆสิ่งที่อยากเขียนไป  ในตอนแรก ที่เขียนนิยาย คิดแต่ว่า ต้องรีบเขียนให้จบไวๆ แต่ตอนนี้เลิกคิดไปเลยครับ ฮ่าๆ มันเรื่อยๆนะ บางที เวลาที่ไม่มีอารมณ์จะเขียน แล้วฝืนเขียนไป มันจะออกมาห่วยมาก....บางครั้งเลยใช้เวลานานหน่อย  แล้วพาร์ทน้องโชเป็นอีกพาร์ทอีกเขียนแล้วรู้สึกว่าสนุกจัง อาจเป็นเพราะไรต์เป็นพวกคลั่งประเทศญี่ปุ่นก็ได้=_=..... ขอบคุณครับที่ติดตามอ่านกันมาจนถึงตอนนี้ รออ่านตอนต่อๆไปด้วยนะครับ 

รักนะ *3*
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: yunchun ที่ 27-04-2013 17:28:29
ซึ้่งเลย ยิ่งตอนร้องเพลง น้ำตาคลอ ให้ตายสิแพ้ทางเพลงญี่ปุ่นจริงๆ
โชถ้านายหันกลับไปอีกรอบอาจจะเห็นโทโมะร้องไห้อยู่ก็ได้ (มโนเอง 555)
ให้กลับมาเจอกันอีกรอบนะคู่นี้  :hao5:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 27-04-2013 18:36:41
ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงงงง  ชอบๆๆๆ สองคนนี้จะได้เจอกันอีกไหมอ่ะ   :sad4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 27-04-2013 19:20:00
อ๊ายยยย อัพต่อแล้้ววว
ดีใจมากกกกกกกกกกกก
ชอบเรืองนร้ที่สุดๆๆๆๆ><
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 27-04-2013 21:06:48
ซึ้งค่ะ :monkeysad:
ว่าแต่คู่นี้จะได้เจอกันอีกไหม  :ling1: :ling1:

รอตอนต่อไปค่ะ คิดถึงน้องกันต์จัง  :L2: :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: poppycake ที่ 27-04-2013 21:56:50
จะจากกันแบบนี้ไหมเนี่ยยยย ><
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: ยัยหมูตัวกลม ที่ 28-04-2013 15:56:12
จะจากกันนานไหมเนี่ย :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 28-04-2013 20:23:44
โชจัง   :hao5:

อยากให้โชมีคู่ สมหวังกับความรักจัง   :mew2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 28-04-2013 20:47:02
โชจังน่าสงสารจัง ฮือ ๆ  :monkeysad:  แต่น้องโทโมะอาจจะมาหาที่ไทยก็ได้นะ  โชคชะตาต้องสร้างขึ้นเองนี่หน่า เพราะท่าทางน้องโทโมะจะชอบโชจังแล้วนะเนี่ย
ขำพี่พีทมากอุตส่าห์โทรมาหึงไกลข้ามประเทศอีกนะ ฮ่า ๆ  :laugh:  น้องกันต์พี่พีท คู่นี้เค้ารักกันดุเดือดตลอด ๆ อ่ะ
รอทุกคนพร้อมหน้าตอนที่โชกลับถึงไทยแล้วนะจ้ะ   :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 02-05-2013 18:37:18
ครั้งต่อไปจะเจอกันที่ไหนนะ โทโมะจะบินมาหาถึงเมืองไทย หรือโชจังจะกลับไปเที่ยวญี่ปุ่นอีกครั้ง
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: minmin96 ที่ 03-05-2013 21:32:27
เพิ่งรู้ว่าโช แอบชอบกันต์มานาน...เศร้าแทน แต่ทำไงได้เค้าไม่ได้เกิดมาเพื่อเรา
ก้อแอบหวังว่าโชจะเจอรักใหม่ที่สมหวังนะ :monkeysad:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: ยัยหมูตัวกลม ที่ 07-05-2013 20:46:33
รีบมาต่อน้าาาาาาาาาาาาาา :monkeysad: :call: :call:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 16-06-2013 16:17:31
รอ ร้อ รอ พี่พีช น้องกันต์    :z2:  รออยู่น้า   :mew6:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 01-07-2013 09:47:41
อยากอ่านต่อแล้ว

 :impress3:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 09-07-2013 20:06:45
ตอนที่ 32










“หึ…ไอ้บ้าเอ้ย….^^”



“-_-……….”


ผมที่กำลังนั่งลอกงานอยู่ในห้อง สังเกตเห็นไอ้โชเป็นแบบนี้มาพักนึงแล้วครับ ตั้งแต่กลับมานั่นแหละมันดูเพี้ยนๆ ชอบยิ้มคนเดียว แถมบางทีก็ยิ้มให้มือถือแล้วพึมพำคนเดียวแบบนี้แหละ ผมเองก็เริ่มสังสัยนะ=_=แต่ผมยังไม่อยากถามเพราะมีแค่ผมคนเดียวคงเค้นเอาอะไรจากมันไม่ได้




“เสร็จยังวะ กูหิวจะแย่แล้วเนี่ย”มันเก็บมือถือใส่กระเป๋าแล้วหันมาถามผม



“เอาแต่ถามเอาแต่เร่งกูอยู่นั่นแหละ มึงเคยคิดจะช่วยกูบ้างไหมหะ”




“ใช่งานของกูไหมน่ะ ให้ยืมดูก็ดีแค่ไหนแล้ว”




“ครับๆ ขอบคุณมากเลยครับท่านโช รอผมแปปนึงนะครับใกล้เสร็จแล้ววว”

ผมรีบก้มหน้าก้มหน้าจดด้วยความไวแสง ซึ่งตัวหนังสือของผมตอนที่จดแรกๆมันก็สวยดีหรอกนะ แต่หลังๆนี่ตัวผมเองก็อ่านตัวหนังสือตัวเองไม่ออกแล้วเหมือนกัน=_=



“กันต์งั้น ถ้าจดเรียบร้อยแล้วก็เก็บไว้กับมึงล่ะกันนะ วันนี้กูต้องกลับก่อนล่ะ ถ้าจะไปกินข้าวกับพวกพี่ๆฝากหวัดดีด้วยนะ ไปก่อนนะ!”

ไอ้โชพูดจบมันก็สะพายกระเป๋าแล้วโบกมือให้ผมก่อนที่มันจะวิ่งออกจากห้องเรียนไปครับ  อะไรของมันวะน่ะ=_= ผมยังจดงานไม่ทันเสร็จ ไอ้พี่พีชก็โทรมาหาบอกว่า วันนี้พวกพี่เค้าต้องอยู่ทำงานกลุ่มที่ยังไม่เสร็จคงไม่ได้มากินข้าวด้วย ถ้าผมเหงาก็ให้ผมไปหาพวกไอ้คุณแทนน่ะครับ


โหยยย อะไรวะเนี่ย ทิ้งกันไปหมดเลยอ่ะ ตัวผมที่นั่งอยู่ในห้องคนเดียวก็เลยรีบเก็บกระเป๋าแล้วเดินไปหาไอ้คุณกับเพื่อนๆที่คณะพวกมันแทนครับ  ผมเดินๆไป คนก็มองยังกะกูเป็นตัวประหลาด=_=


พอถึงหน้าตึกผมก็กวาดสายตามองหามัน ซึ่งผมก็เห็นมันนอนฟุบอยู่ที่โต๊ะ โดยที่พวกไอ้ทอมกับไอ้เต้นั่งลูบหลังอยู่ครับ




“เฮ้ย เป็นอะไรของมึงวะ?”ผมเดินเข้าไปเอากระเป๋าฟาดหลังมัน




“ฮึก…มึง..ไอ้กันต์…ดูนี่สิวะ…”

ไอ้คุณเงยหน้าขึ้นมาหาผมแล้วยื่นมือถือมาให้ผมดูครับ มันเป็นข้อความของพี่ย้งที่ส่งมาหามันน่ะครับ ข้อความที่ส่งมาก็


[คุณ วันนี้พี่ไปกินข้าวกับมึงไม่ได้นะ ต้องทำงานกลุ่ม ไม่ต้องรอด้วยเพราะยังไงวันนี้ก็ไม่เสร็จ^^]


แค่นี้แหละครับแล้วทำไมมันถึงโศกเศร้ายังกะญาติเสีย=_=


“แค่นี้น่ะนะ  ทำตัวเป็นเด็กๆไปได้” ผมบอกมัน




“ยังกะมึงโตนักล่ะไอ้เตี้ย!”กูหมายถึงสมองมึง ไม่ใช่ส่วนสูงกู!!





“เฮ่ยๆๆ อย่าทะเลาะกันสิวะ คุณพี่เขาทำงานมึงนี่อย่างอแงไปหน่อยเลยน่า ”ไอ้ทอมพูดแล้วลูบหลังไอ้คุณต่อครับ



“เออ กันต์ แล้วไอ้โชล่ะ ไปไหนของมันวะ พักนี้แม่งทำตัวห่างเหิน แถมดูมันแปลกๆยังไงชอบกล”ไอ้เต้หันหน้ามาคุยกับผม




“โป๊ะ!!!! เปิดประเด็นได้เยี่ยมมากเลยไอ้เต้ สิ่งนี่แหละที่วันนี้กูอยากจะคุยกับพวกมึงมากๆ”

ผมตบโต๊ะ แล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆพวกมัน พวกมันก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม ไม่เว้นแม้แต่ไอ้คุณที่กำลังสะอื้นอยู่มันก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมจะฟังเหมือนกันครับ




“ว๊ายยยยยย ดูสิแก เกย์มารวมตัวกันที่คณะเราด้วยล่ะ สงสัยผัวทิ้ง ฮ่ะๆ”


ยังไม่ทันที่ผมจะอ้าปาก ผมก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงพูดเสียงดัง พวกผมทุกคนเลยหันไปมองหน้าพร้อมกัน และคนคนนั้นคือ คู่อริเก่าของไอ้คุณนั่นแหละครับ





“เสือก!!!!!”





พวกผมแค่มองหน้าเฉยๆครับ แต่ไอ้คุณนี่โพล่งออกไปแบบนั้นทันทีที่เห็นหน้าพี่ปั่น แหม่ รักกันอยู่ดีดีก็เป็นแบบนี้ได้นะ ฮ่าๆ พี่ปั่นไม่พูดอะไรแต่สะบัดหน้าแล้วเดินหนีดุ่มๆไปเลยครับ



“เล่าเลยไอ้กันต์”ไอ้คุณหันกลับมาอีกครั้งครับ




“ก็ กูสังเกตมาพักนึงแล้วล่ะว่าไอ้โชมันแปลกไป บางครั้งเรียนๆอยู่มันก็ หัวเราะ หึ คนเดียว  บางทีก็หยิบมือถือออกมาแล้วยิ้มด้วยเดียว พอกูชะโงกหน้าไปดูมันก็รีบปิด กูก็ไม่เคยถามมันหรอกนะว่ามันดูอะไร เพราะดูเหมือนมันจะไม่อยากให้กูรู้”

ผมพูดจบพวกมันก็มองหน้ากัน ก่อนจะเลิกสุมหัวกัน




“ก็ ปกตินะ เวลาที่คนมันนึกเรื่องขำๆขึ้นมา มันก็หัวเราะคนเดียว  กูก็เป็นนะเว้ยกันต์”ไอ้ทอมออกความเห็น




“กูว่าถ้าปกติเรื่องตลกๆมันก็ต้องเล่าให้เพื่อนฟังไม่ใช่เหรอวะ”ไอ้คุณพูดเสริม




“เรื่องนั้นน่ะช่างมันเถอะ แต่มือถือมันต้องมีความลับอยู่แน่ๆถึงไม่อยากให้มึงดูไง”ไอ้เต้กอดอกพูด




“มันต้องมีอะไรแน่ๆ กูชักอยากจะรู้ขึ้นมาแล้วนะเนี่ย”ไอ้คุณดูกระตือรือร้นเป็นพิเศษจริงๆครับเรื่องแบบนี้น่ะ





“เอาไงดีวะ…กูเคยรู้ว่าไอ้โชมีทวิตเตอร์ แต่มันไม่ยอมบอกกู”ไอ้เต้หันมาหาผมแล้วพูด ทวิตเตอร์เหรอ




“ทวิตเตอร์ แล้วไงวะ?”




“เอ้า ถ้ามันไม่ยอมบอกไอดีทวิตเตอร์กับกู แสดงว่าทวิตมันต้องมีความลับอะไรบางอย่างยังไงล่ะโว้ย!”ไอ้เต้พูดเสียงดัง




“โอ้!!! มึงฉลาดมากเลยเต้ แล้วเราจะทำยังไงถึงจะรู้ไอดีทวิตมันล่ะวะ”ไอ้ทอมพูดครับ พอพูดจบไอ้เต้ก็หันมาหาผม





“มึง ต้องแอบใช้มือถือมันแบบเนียนๆเข้าใจไหมกันต์”




“ยังไงวะ=_=”




“ก็ยืมมาเล่น หรืออะไรก็ได้ มันคงไม่คิดหรอกว่าคนที่สมองเล็กกว่าเม็ดทรายอย่างมึงจะมีแผนการอะไรอยู่ในใจ”




“ไอ้สัดเต้…!” เพื่อนกันให้มันได้แบบนี้เซ่!!




“เอาล่ะ! เริ่มลงมือตั้งแต่วันพรุ่งนี้เลย!!!”ไอ้ทอมยื่นมือออกมาข้างหน้า พวกผมเลยเอามือไปวางบนมือมันทั้งสามคน





“เฮ!!!!”แล้วตะโกนพร้อมกัน ก่อนที่พวกมันจะแยกย้ายกันไปเข้าห้องเรียน  ในที่สุดก็ลืมกินข้าวสินะ=_=








---------------------------------------




ปัง ปัง ปัง!



“โอย….นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย ใครมันมาเคาะประตูวะ!”


ผมสะลึมสะลือลุกขึ้นมาดูนาฬิกา ตอนนี้ ตี4แล้วครับ มองดูข้างๆตัวไม่มีไอ้พี่พีชอยู่ น่าจะเป็นมันนั่นแหละ  ผมเดินงัวเงียลงไป พอเปิดประตูก็เห็นไอ้พี่พีชนั่งคอตกอยู่ที่หน้าประตูครับ




“พี่พีช พี่พีช เข้ามานอนในบ้านสิ”ผมสะกิดแล้วพยายามจะพยุงพี่พีชขึ้นครับ




“เหนื่อยชะมัดเลย…งานยังไม่เสร็จเลย….คิดถึงจังเลย….อื้อ…”

ไอ้พี่พีชยืนขึ้นเซไปเซมา ผมเลยเข้าไปประคอง แต่มันดันกอดผมจนล้มลงไปกองที่พื้นทั้งสองคนเลยครับ




“อะไรกันเนี่ย-0-!” ผมดันตัวเองออกจากร่างไอ้พี่พีชแล้วจับขามันทั้งสองข้างลากเข้ามาในบ้านแล้วปิดประตู




“เอาไงกับศพดีวะเนี่ย แบกขึ้นไปคงไม่ไหว นอนมันตรงนี้แหละนะ^^”

ผมพูดจบก็วิ่งขึ้นไปเอาผ้าห่มกับหมอนลงมาให้ไอ้พี่พีชนอนอยู่ที่หน้าประตู ส่วนตัวผมก็เดินไปนอนที่โซฟาแล้วกัน ขืนไปนอนบนเตียงมีหวังมันตื่นมาเห็นคงได้โวยวายแน่ๆ



แต่ระหว่างที่ผมกำลังจะหลับ จู่ๆมือถือไอ้พี่พีชที่ผมถือมาเก็บก็สั่น พอเห็นชื่อคนโทรเข้ามาผมก็เกิดอาการแปลกใจเล็กน้อย ‘ไอ้โช’ มันจะโทรมาทำไมในเวลาแบบนี้ แล้วทำไมถึงโทรเข้ามาที่เครื่องไอ้พี่พีชล่ะ=_=? ผมกดรับสาย พอไอ้โชได้ยินเสียงผมมันก็เงียบไปก่อนจะพูดออกมา





[………ไอ้กันต์เองเหรอ]




“เออ ว่าไงมึง วันนี้มีเรียนบ่ายโทรมาทำไมแต่เช้า”




[เปล่าๆ ไม่มีอะไร แค่นี้นะ กูกดโทรผิด ฝันดีนะมึง]



พูดจบไอ้โชก็ตัดสายไป  ผมส่ายหัวแล้วโยนมือถือไอ้พี่พีชไปที่โซฟาก่อนที่จะล้มตัวลงนอน แต่ก็ไม่วาย แอบส่องมือถือไอ้พี่พีช….ถ้ามันรู้มีหวังโดนฆ่าแน่เลยอ่ะ…..แต่ดูเหมือนไอ้โชมีอะไรปิดบังนี่นา…แล้วทำไมถึงต้องโทรมาหาไอ้พี่พีชด้วยวะ…




ไอ้พี่พีชแม่งก็ไม่เห็นจะเล่าอะไรให้ฟังเลยนี่…..ผมบ่นคนเดียวในใจแล้วค่อยๆเปิดมือถือไอ้พี่พีช รู้สึกผิดจัง แต่ก็อดส่องไม่ได้…ขอโทษนะ แต่ขอดูหน่อยเหอะ!


ผมเปิดมือถือไอ้พี่พีชขึ้น แล้วกดเข้าไปที่เมนูข้อความทันที มีข้อความล่าสุดที่เข้ามาจาก ไอ้โช ด้วยครับ เนื้อหาข้อความสั้นๆ ครับ แต่ดูจากวันที่ สองคนนี้ส่งข้อความหากันเกือบจะทุกวันเลยนี่ ทำไมผมไม่รู้เรื่องวะ!!!!!!




ที่ไอ้โชส่งมาก็ “พี่พีช โชรู้สึกแปลกๆในใจน่ะ…”


 “พี่พีช พักนี้เวลามองไอ้กันต์แล้วรู้สึกผิดต่อมันตลอดเลย…”


“พี่พีช ผมต้องทำยังไงกับหัวใจของผมดี…”


“ผมอยากคุยกับพี่พีชจังเลยครับT_T”


ส่วนที่ไอ้พี่พีชส่งกลับไปก็



“มันเป็นเรื่องของหัวใจมึง มึงไม่ผิดหรอก”


“อยากคุยกับกูก็โทรมาสิจะรอนะ^^”



มันส่งก่อนหน้าที่ไอ้โชจะโทรมาพักใหญ่ๆน่ะครับ  นี่มันอะไรกัน-0-……..ถึงจะเป็นไอ้โชก็เถอะ….ผมทิ้งมือถือไอ้พี่พีชไว้แล้วเดินไปดึงผ้าห่มมันมาห่มแทน ข้อหาทำตัวน่าสงสัย จงโดนยุงกัดตายไปซะ!!




-----------------------







ตื่นขึ้นมาสายๆ ผมก็ไปมหาลัยเพื่อเข้าเรียนภาคบ่าย แต่ทว่าเพื่อนๆของผมชวนโดดซะนี่ ช่วยไม่ได้นะ พอถึงมหาลัยผมไมได้ไปที่คณะตัวเอง แต่กลับมุ่งตรงไปหาพวกไอ้คุณที่ยืนพิงรถรออยู่หน้าคณะพวกมัน



“มาแล้วโว้ยยย มาแล้ววววว”ผมวิ่งหน้าตั้งไปหาแล้วกระโดดกอดไอ้คุณเต็มแรง ดีนะที่มันรับผมไว้ได้ไม่งั้นคงได้ลงไปกองกันที่พื้นแน่ๆ




“ทักทายกูแรงจังเลยนะมึง ลงไป กูหนัก!”มันพูดแล้วปล่อยมือที่อุ้มผมไว้ ตัวผมเลยร่วงลงจากอ้อมกอดมันตามแรงโน้มถ่วงของโลก





“มึงหนักกว่ากูอีก  เอ้อ พวกมึงได้ข้อมูลอะไรมาบ้างหรือเปล่าวะ?”ผมหันไปถามอีกสองตัวที่กำลังทำหน้าเครียดกันอยู่




“ค่อยคุยกัน ขึ้นรถกูก่อน”


ไอ้เต้บอกแล้วเข้าไปนั่งประจำที่คนขับ พวกผมที่เหลือก็เข้าไปตาม โดยที่ผมกับไอ้คุณนั่งข้างหลัง ไอ้ทอมนั่งข้างคนขับ  พอขึ้นรถมาได้ ไอ้เต้มันก็ไม่พูดอะไร แต่กลับขับรถออกจากมหาลัยไปเฉยเลยครับ




“เต้ มึงจะไปไหนเนี่ย?”ผมถามมัน




“กูจะพามึงกับไอ้คุณกลับคืนสู่ธรรมชาติ” ธรรมชาติเหี้ยอะไรของมันวะ=_=




“ไปที่ไหนโว้ยยยยยยยยยยยย”ผมพูดเสียงดังแล้วขย่มรถมัน




“เฮ้ยๆๆ สัดกันต์ ใจเย็นๆ นี่รถนะเว้ย ไม่ใช่เตียง เก็บแรงไว้ไปขย่มผัวมึงดีกว่า”


ไอ้ทอมหันหน้ามาพูด ผมที่กำลังขย่มๆอยู่ก็หยุดแล้วกระแทกตัวลงที่ไปเบสะเหมือนเดิม ส่วนไอ้คุณที่นั่งข้างผมก็เอาแต่จิ้มมือถือแล้วทำหน้าเศร้าอยู่นั่นแหละ



“เป็นเหี้ยอะไรของมึงเนี่ย”ผมชะเง้อไปดูมือถือมัน มันกำลังดูรูปคู่ของตัวเองกับพี่ย้งอยู่ครับ




“กูไม่ได้กินข้าวกับพี่ย้งมาสี่วันแล้วนะมึง……”มันหันมาพูดเสียงหงอยๆใส่ผมครับ  สงสัยมันกำลังจะลงแดงแน่เลยล่ะ=_=




“น่าๆ เดียวมึงก็ได้กิน เย็นนี้ก็ชวนไปกินข้าวสิวะ”




“กินเหี้ยอะไรล่ะ! พี่เขายุ่งทำโปรเจคอยู่ แค่กูโทรไปอ้อนนะมึง พี่เขาว่าไงรู้ไหม?”




“ว่าไงล่ะ?”




“พี่ยุ่ง อย่ามาไร้สาระตอนนี้ ไว้เสร็จแล้วจะพาไป แค่นี้นะ ตู้ด ตู้ด ตู้ด” มันเลียนเสียงพี่ย้งพร้อมซาวด์ตัดสาย=_=




“สมควร!!”ไอ้สองตัวข้างหน้าประสานเสียงพร้อมเพรียง




“สัดเอ้ย ขับรถไปดีดีเลยพวกมึง!!”ไอ้คุณผลักหัวไอ้เต้แรงๆทีนึงครับ แล้วไอ้เต้กับไอ้ทอมก็หัวเราะกัน  แล้วสรุปนี่เราจะไปไหนกันวะ=_=




“เราจะไปไหนวะ บอกกูหน่อยเถอะ”ผมถามพวกมันอีกรอบ




“สวน…………สัตว์!!!!!!!!!!!!!!” ไอ้เต้ลากเสียงสวนยาวๆ แล้วไอ้ทอมกับไอ้คุณก็หันมาหาผมพร้อมคำว่า สัตว์!=_=

รุมกูเข้าไป…..


ขับรถไม่นานก็มาถึงสวนสัตว์แล้วครับ พวกผมลงไปซื้อตั๋ว ส่วนไอ้เต้ขับหาที่จอดรถ  พอหาที่จอดได้ ตั๋วพร้อม พวกผมสี่คนก็เข้าไปในสวนสัตว์กันทันที




“กูว่าพวกมึงมาผิดวัตถุประสงค์หรือเปล่าวะเนี่ย แค่อยากมาเที่ยวกันเฉยๆใช่ไหมพวกมึงน่ะ”ผมที่เดิมตามหลังพวกมัน พูดขึ้นเสียงดัง




“ใช่!!!!!!!”พวกมันสามตัวหันมาตอบอย่างพร้อมเพรียง ขอบใจนะพวกมึง=_=




“พอดีอาจารย์งดบรรยาย พวกกูว่างไม่มีอะไรทำ”ไอ้คุณหันมาบอกผม




“ไอ้เหี้ยยยยยย  อาจารย์คณะกูเข้าไม่ได้งดเหมือนพวกมึงนะโว้ยยยย ที่กูมาเพราะนึกว่าพวกมึงมีเรื่องสำคัญ เสียเวลาร่ำเรียนกูจริงเลยเว้ย!”ผมพูดอย่างหัวเสีย แม่ง T_T เวลาเรียนของกู….




“ทำยังไงมึงตั้งใจเรียนยังงั้นแหละ อย่าบ่นเว้ย มันย้อนเวลากลับไปอดีตไม่ได้ มึงต้องเดินไปข้างหน้านะ”ไอ้คุณเดินมากอดคอผมแล้วชี้ไปข้างหน้า




“นี่พวกมึงไม่ได้สืบเรื่องไอ้โชมาเลยใช่ไหมวะ ไหนบอกจะสืบมาไง พากูมาทำไมไร้สาระแบบนี้เนี่ย!!!!!”

ผมพูดแล้วสะบัดมือไอ้คุณออก เพราะผมเผลอนึกถึงข้อความในมือถือไอ้พี่พีชขึ้นมา จู่ๆก็หงุดหงิด




“เฮ้ยๆ ใจเย็น เป็นอะไรเนี่ยมึง  เจออะไรมาวะ”พอเห็นว่าผมทำท่าโมโห พวกมันก็กรูกันเข้ามาหาครับ




“ไอ้เชี่ยโช………… มันแอบติดต่อกับพี่พีช”

ประโยคหลังผมก้มหน้าพูดเสียงเบา  เสียงของเพื่อนบ้าสามตัวผมที่เจี้ยวจ้าวหนวกหูก็เงียบลงทันทีครับ




“คิดอะไรมากวะมึง รุ่นพี่รุ่นน้อง อาจจะติดต่อเรื่องเรียนก็ได้ม้างงงง ”ไอ้ทอมพูดแล้วจับไหล่ผม




“เรียนเรียนพ่อมึงสิ….”ผมพูด




“แล้วมึงรู้ได้ไงวะ?”ไอ้เต้ถาม




“……………..”ผมเงียบ




“อย่าบอกนะว่า…..มึงเชคมือถือ?”ไอ้คุณชี้หน้าผม




“……………….”ผมเงียบ





“โอ้ววววส์……เชี่ยกูเดาถูก”ไอ้คุณตบมือเสียงดังแล้วหันหน้าไปอีกทาง




“มึงนี่นะ แฟนมึงก็หลงมึงหัวปักหัวปำขนาดนั้นยังไม่เชื่อใจอีก”ไอ้เต้กอดอกพูด




“กูไม่ได้ตั้งใจเว้ย!!!!!!!! เมื่อวานตอนตีสี่จู่ๆไอ้โชก็โทรเข้าเครื่องพี่พีช กูถืออยู่พอดีเลยรับ มันก็พูดจาแปลกๆ แล้วพอวางไปกูก็อดสงสัยไม่ได้เลย…แอบเปิดดูข้อความ….”

ผมพูดเรื่องราวทั้งหมดออกไป แล้วพวกมันทั้สามตัวก็มีท่าทางกระตือรือร้นที่จะอยากรู้สุดๆ




“ละ แล้วไงต่อวะ”พวกมันยื่นหน้ามาใกล้ผมแล้วถาม ทีเรื่องแบบนี้ล่ะพวกมึงสนใจกันจังเลยนะ




“ก็มีข้อความที่ตอบโต้กัน  แต่ไม่ใช่เรื่องเรียน เรื่องอื่นที่ทำให้กูรู้สึกไม่ดีเท่าไหร่”




“มึงคิดว่าสองคนนั้นเขาจะสวมเขามึงเหรอวะ?”ไอ้ทอมพูดครับ ปากเป็นมงคลจริงๆมึง




“เปล่า กูไม่คิด แต่กูไม่ชอบที่สองคนนี้ติดต่อกันโดยที่กูไม่รู้ ทั้งๆที่ปกติกัดกันจะเป็นจะตาย”




“เหมือนพวกมึงแรกๆไง กัดกันไปกัดกันมาสุดท้ายก็ได้กัน  เชี่ย!! เตะกูทำไมเนี่ย!”

ไอ้เต้พูดจบผมหันควับไปมอง ส่วนไอ้ทอมกัไอ้คุณพร้อมใจกันเตะไอ้เต้แล้วเอามือปิดปากมันไว้




“มึงอย่าไปคิดมากกับคำพูดหมาๆของไอ้เต้เลยนะ”ไอ้ทอมบอกผม




“ใช่ๆๆๆ พี่พีชน่ะ ทั้งรัก ทั้งหลงมึง กับไอ้โชน่ะ ไม่มีทางหรอก อีกอย่างไอ้โชชอบมึงนี่”ไอ้คุณเสริมอีกแรง




“เฮ้อ…กูว่า มันอาจจะไม่ได้ชอบกูแล้วล่ะ”พอผมพูดออกไป ไอ้เต้มันก็แกะมือไอ้ทอมกับไอ้คุณออก




“มันชอบพี่พีชใช่ไหมมึง!!!!!!!”

ไอ้เต้โพล่งออกมาเสียงดัง คราวนี้เป็นตีนของผมเองที่ลอยไปกระแทกหน้าอกมันเต็มๆจนตัวมันเซถอยหลังออกไป




“สัดเอ้ย กูว่าจะไม่คิดแล้วแท้ๆ ตอนนี้มึงไปไกลๆตีนกูเลยเต้!!!!”




“คดีคลี่คลายแล้วเว้ย!!!!!!!” ไอ้เต้วิ่งเข้ามาอีกแล้วพูดเสียงดัง




“รู้ไหม กูคิดอยากจะฆ่าไอ้เต้จริงๆก็ตอนนี้แหละ=_=”ไอ้ทอมพูดแล้วส่ายหัว




“ไม่เป็นไรนะมึง”ไอ้คุณพูดแล้วเดินเข้ามาบีบไหล่ผม ผมก็ได้แต่มองหน้าแล้วยิ้มแห้งๆให้มัน




“เอาน่าๆ ผัวหล่อก็แบบนี้แหละ ป่ะเดียวกูจะพาไปดูชะนี”

ไอ้เต้ยิ้มร่าเข้ามากอดคอแล้วลากผมไปตามทาง =_= ผมไม่มีอารมณ์ที่จะขัดขืนมันในตอนนี้หรอก ก็ได้แต่เดินตามแรงลากของมันไป เดินๆไปสักพัก เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น ผมล้วงมือถือออกมาพร้อมกับเดินไปเรื่อยๆ  หน้าจอโชว์ชื่อ ไอ้พี่พีช เป็นคนโทรเข้ามา  พอผมกดรับสาย เสียงจากอีกฝังที่พูดออกมาดูเหมือนจะอารมณ์ไม่ดีเท่าไหร่นัก




[มึงอยู่ที่ไหน?]




“ที่ไหนก็ได้ มีธุระอะไร”อดไม่ได้ที่จะพูดห้วนๆกลับไป เพื่อนที่ได้ยินพวกมันก็หยุดเดินแล้วหันมามองผม




[ทำไมมึงไม่ไปเรียน]




“จะโทรมาถามแค่นี้ใช่ไหม จะได้วาง”




[กูถามว่า ทำไมมึงไม่ไปเรียน???]เสียงของมันดูแข็งกร้าวขึ้นกว่าเดิม




“ก็ไม่ทำไม แล้วรู้ได้ไง”




[ไอ้โชโทรมาถามว่าทำไมมึงไม่ไปเรียน] …………………….อืม…ม




“ดีเนอะ เบอร์กันต์ก็มีแล้วมันโทรไปหาพี่ทำไมวะ…”ผมพูดเสียงเบา




[จะทำไมก็ช่างเถอะ รีบกลับไปเรียนได้แล้ว] ดูเหมือนมันจะพูดเสียงอ่อนลง




“ไม่ไปเว้ย!! ไม่กลับบ้านด้วย!! แค่นี้นะ!!!”




[เดียว ไอ้…]

ยังไม่ทันที่ไอ้พี่พีชจะได้พูดต่อ ผมก็ตัดสายแล้วถอดแบตออกจากเครื่องพร้อมกับหันหน้าไปหาเพื่อนสามตัวที่ดูทำหน้าเอ๋อๆ




“ปิดเครื่องพวกมึงเดียวนี้!!!”

ผมสั่งพวกมันเสียงดัง ไอ้ทอมกับไอ้คุณรีบเอามือถือออกมากดปิดเครื่องกันแล้วโชว์ให้ผมดูว่าปิดแล้ว




“ถะ ถ้าแฟนกูโทรมาล่ะ…”ไอ้เต้พูดแล้วมองหน้าผม




“ปิดมือถือมึงซะ!”

ผมพูดย้ำอีกรอบ ไอ้เต้ปิดเครื่องแล้วไม่พูดอะไรต่ออีก ส่วนผมก็เดินหันหลังกลับไปที่ทางออก พวกไอ้คุณก็ดูเหมือนจะเดินตามมาเงียบๆ พอถึงรถผมก็เปิดประตูแล้วเข้าไปนั่ง พวกที่เหลือก็เข้ามานั่งเงียบๆเหมือนกันครับ ไอ้เต้สตาร์ทรถแล้วขับออกจากสวนสัตว์




“ปะ..ไปไหนวะ”ขับไปสักพัก ไอ้เต้ก็หันมาถามผม




“เอ่ออ บ้านกูๆๆ”

ไอ้คุณหันมามองผมแล้วหันไปบอกเต้ ไอ้เต้พยักหน้าแล้วเลี้ยวรถกลับ
บรรยากาศในรถเต็มไปด้วยความเงียบที่เดินจากตัวผม ผมเองก็ไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เท่าไหร่นักหรอก…


รถขับมาเรื่อยๆจนถึงบ้านไอ้คุณ มันลงจากรถแล้วเดินมาเปิดประตูรถฝั่งผม




“กันต์ ลงมา”มันพูดแล้วดึงแขนผม  ผมก้ลงจากรถตามแรงดึงของมัน




“….กูขอโทษแล้วก็ขอบคุณพวกมึงด้วยนะ”ผมเดินไปหาไอ้ทอมที่ลดกระจกลงแล้วพูด




“ไม่เป็นไรเว้ย อย่าคิดมากนักล่ะมึง เริ่มเอานิสัยผู้หญิงมาใช้แล้วรู้ป่าว”ไอ้ทอมบอกแล้วทุบอกผมเบาๆ




“เออๆ”ผมพูดแล้วโบกมือไล่พวกมันก่อนจะหันหลังเดินเข้าบ้านไอ้คุณ




“ไปบนห้องกูเลย เดียวกูไปเอาผ้าห่มกับหมอนก่อน”


ไอ้คุณบอกผมแล้วมันก็เดินเข้าไปอีกห้อง  ผมเดินขึ้นชั้นสองเข้าไปในห้องของมันที่อยู่เยื้องกับบันได พอเปิดเข้าห้องมันไป ผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียงของมันทันที บนโต๊ะข้างๆเตียงมันมีรูปผมกับมันวางอยู่ด้วยล่ะเป็นกรอบรูปเล็กๆ แต่กรอบรูปอีกอันที่แขวนอยู่บนหัวเตียงนี่สิ=_=


แม่ไอ้คุณไม่สงสัยเลยหรือไงนะว่าทำไมลูกตัวเองถึงเอารูปคู่กับรุ่นพี่สุดหล่อมาขยายแขวนเด่นตรงพนังแบบนี้ ผมแหงนหน้านั่งมองรูปคู่ของมันอยู่พักนึง ไม่นานไอ้คุณก็เข้ามา




“เป็นไงมึง เด่นสุดๆไปเลยใช่ไหม ฮ่าๆ”ไอ้คุณทิ้งห่อขนมลงบนพื้นแล้วโดดขึ้นเตียงมานั่งข้างผม



“แม่มึงไม่สงสัยเหรอว่ะน่ะ”ผมหันไปถามมัน




“แม่กูรู้แล้ว”มันยักไหล่แล้วพูด



“แม่มึงว่าไงวะ”



“ก็ ไม่ว่าไง ตอนแรกแม่กูก็ อึ้งๆ งงๆ แต่กูก็อธิบายให้แม่ฟัง แม่ก็เข้าใจกูอ่ะ”




“ดีแล้วล่ะมึง กูนี่สิ พ่อแม่ไม่รู้อะไรสักอย่าง แถมยังอยู่บ้านกับแฟนที่เป็นผู้ชายอีก”ผมพูด




“ไม่หรอกน่า แม่มึงวัยรุ่นจะตาย น่าๆไม่ต้องคิดมาก”ไอ้คุณพูดปลอบผมแล้วมันก็มคลานลงจากเตียงไปแกะห่อขนม ผมเลยคลานตามมันลงไปนั่งข้างๆ




“กันต์ มึงไม่ต้องคิดมากนะ กูว่าทั้งพี่พีชทั้งไอ้โช ไม่มีอะไรหรอก”




“ไม่รู้สิ ก็ตั้งแต่ไอ้โชกลับมามันก็ไม่เหมือนเดิมนี่หว่า แถมแต่ก่อนส่งข้อความหากูเดียวนี้ก็ไม่ส่งหาแต่กลับส่งไปหาไอ้พี่พีช แล้วมึงจะให้กูคิดยังไงวะ”




“กูว่ามึงถามไปตรงๆเลยไม่ดีกว่าเหรอ”




“ใครจะกล้าวะ มันเป็นเพื่อนกูนะเว้ย ถ้าเกิดมันตอบว่า ใช่ ขึ้นมากูจะมองหน้ามันได้ยังไง” ผมพูดแล้วยัดขนมใส่ปากตัวเอง




“….ช่างเถอะ กินเข้าไปเลยมึง กินเยอะๆ แล้วนี่กูเปิดมือถือได้ไหมเนี่ย”ไอ้คุณพูดแล้วล้วงมือถือออกมา ส่วนผมก็ส่ายหัวแรงๆแทนคำตอบ




“ถ้าพี่ย้งโทรมาจะทำไงวะเนี่ย”





“พี่เค้ายุ่ง ไม่โทรมาหามึงหรอกน่า”




“เออ ใครจะเหมือนผัวมึงล่ะ ยุ่งไม่ยุ่งก็โทรเชคโทรตามโทรจิกตลอด”




“หึ หยุดพูดเรื่องมันเถอะ”


ผมกับไอ้คุณ กินขนมไป คุยกันไป เปิดหนังเก่าๆที่มันมีดูกันไปเรื่อยๆ พอรู้ตัวอีกทีก็ค่ำแล้ว พื้นห้องมันเต็มไปด้วยซองขนมกับขวดน้ำอัดลม ผมเลยลุกขึ้นเก็บกวาดก่อนที่มดจะเข้ามาแทะของหวานพวกนี้ซะก่อน



ในขณะที่ผมกำลังลุกเก็บกวาด ไอ้คุณก็นอนดูหนังแล้วหัวเราะอยู่คนเดียว  แต่ จู่ๆมันก็ลดเสียงทีวีลงแล้วหันมาหาผม



“เหมือนกูได้ยินเสียงพี่ย้งเลยว่ะ” ผมไม่พูดอะไรแต่เงียบฟัง



“กูไม่เห็นได้ยินนะ” ผมหันไปบอกมัน ส่วนมันก็เงียบฟังอีกรอบ



“……..เออ กูก็ไมได้ยินแล้วว่ะ สงสัยหูฝาด”



----------------------

ต่อด้านล่างครับ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 31.2(หน้า 8) [27/4/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 09-07-2013 20:07:23
ต่อจ้า! :katai4:


-----------

กูว่ามึงคิดถึงพี่เขาจนหูแม่งหลอนไปเองมากกว่า=_= ผมไม่พูดอะไรตอบมัน แล้วจับซองขนมกับขวดน้ำยัดใส่ถุง แล้วเดินไปเปิดประตูห้อง  พอเปิดประตูห้องออกไป ผมก็เห็น พี่ย้งยืนอยู่หน้าประตู




“เชี่ยคุณ มึงไม่ได้หูฝาด….” ผมหันไปมองไอ้คุณ พอมันได้ยินมันก็หันควับมาพร้อมกับลุกขึ้นเดินมาที่ประตู




“พี่ย้ง *0*!!”ตามันลุกวาวแล้วโผเข้าไปกอดพี่ย้ง




“พวกกูติดต่อพวกมึงไม่ได้เลยสักคน ทั้งไอ้ทอมแล้วก็ไอ้เต้…”พี่ย้งพูดแล้วดันไอ้คุณออก ไอ้คุณก็มองหน้าพี่ย้ง




“ไอ้กันต์บังคับให้คุณปิดมือถืออ่ะ” เชี่ยเอ้ยย….พอไอ้คุณพูดจบ ผมก็พยายามจะแทรกตัวออกไปจากห้องผ่านช่องแคบๆที่ไอ้พี่ย้งหลงเหลือไว้ให้




“มึงจะไปไหนไอ้กันต์ นั่งอยู่ในนี้เฉยๆเลย! ไอ้พีชมันตามหามึงจนงานไม่เสร็จทิ้งให้พวกกูทำเนี่ย!!!!!” ยังไม่พ้นประตู พี่ย้งก็ดึงคอเสื้อผมไว้ครับ ผมเลยต้องเดินถอยหลังกลับไปนั่งในห้อง




“ไม่ได้บอกให้มันตามหาสักหน่อยนี่” ผมตอบพี่ย้ง




“ก็มึงไม่ใช่เหรอที่บอกมันว่าจะไม่กลับบ้านน่ะ!!!! โทรไปหามันเดียวนี้เลยนะเว้ย”พี่ย้งพูดเสียงดังใส่ผมเป็นครั้งแรกหรือเปล่าวะ-0-




“พี่ย้งใจเย็นก่อนนะ คือมันมีเหตุผลของมันที่ไม่พอใจ พี่เข้ามาก่อนมา”ไอ้คุณบอกพี่ย้งแล้วจับมือดึงเข้ามาในห้องก่อนจะปิดประตู




“เหตุผลอะไรของมึงไหนลองบอกกูมาสิ”พี่ย้งยืนกอดอกตรงหน้าผม ส่วนไอ้คุณก็เดินมานั่งข้างๆผม




“…..ผมไม่อยากพูดถึงมันอ่ะ”ผมก้มหน้าพูด




“น่ารำคาญจริงๆเลยมึงนี่ แฟนกูเขาอุตส่าห์สละเวลาที่แสนมีค่ามาฟังมึงอธิบายนะโว้ย!!!” ไอ้คุณพูดเสียงหงุดหงิดใส่ผม




“มึงจะเอายังไงหะ?”พี่ย้งพูด ส่วนผมก็เงียบ




“คือแบบนี้ครับพี่ ไอ้กันต์มันแอบเชคมือถือพี่พีชแล้วเห็นว่ามีข้อความส่งโต้ตอบของพี่พีชกับไอ้โชมันเลยกำลังสงสัยว่าสองคนนี้มีอะไรกัน แล้วก่อนหน้านี้ไม่นานพี่พีชโทรมาดุมันเพราะมันโดดเรียน แล้วที่พี่พีชรู้เพราไอ้โชโทรไปบอกพี่พีชน่ะครับ สรุปแล้วคือ พวกเรากำลังสงสัยว่าไอ้โชกำลังชอบพี่พีชอยู่ตอนนี้”

ไอ้คุณพูดออกไปจนหมด ผมก็ได้แต่ก้มหน้าอยู่อย่างนั้น



“เฮ้อ….ไร้สาระ”พี่ย้งพูดออกมาเรียบๆก่อนจะเอามือถืออกมาจิ้มๆสองสามทีแล้วเอาแนบหู


“ไอ้กันต์อยู่บ้านไอ้คุณ รีบมาเลยมึง”พี่ย้งพูดจบผมก็รีบเงยหน้าทำหน้าเอ๋อทันที




“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นใส่เลย รอไอ้พีชอยู่นี่ดีดีล่ะ!”พี่ย้งชี้หน้าบอกผม ผมเลยคอตกทันทีครับ




“พี่ย้งของผมเท่จังเลย>_<!”ไอ้คุณโผเข้าไปกอดพี่ย้งอีกครับ มึงนี่ร่าเริงไม่เกรงใจกูเลย




“ถอยไปเลยไอ้คุณ ทำให้กูเป็นห่วง ขอโทษสักคำก็ไม่มี”




“งื้ออ จุ๊บบบ คุณขอโทษนะ จะไม่ทำอีกแล้ว”

ไอ้คุณลุกขึ้นหอมแก้มแบบไม่เกรงใจสายตาผมแล้วกอดคลอเคลียพี่ย้งไม่หยุด สงสัยมันจะลงแดงจริงๆนั่นแหละ=_=


แล้วในที่สุดพี่ย้งก็ยอมแพ้ไอ้คุณครับ พอโดนไอ้คุณคลอเคลียเข้าหน่อยจู่ๆพี่แกก็ยิ้มซะงั้นน่ะ ทั้งๆที่ไม่กี่นาทียังหน้าบึ้งอยู่แท้ๆ  ยิ้มไม่พอนะ พี่ย้งมันเอามือปัดผมด้านหน้าไอ้คุณออกแล้วจูบหน้าผากไอ้คุณไปทีนึงด้วยล่ะพอไอ้คุณโดนจูบมันก็ลงไปนอนดิ้นเอามือปิดหน้าแล้วร้องว่า พี่ย้งบ้าๆๆๆๆๆ พอพี่ย้งเห็นแบบนั้นก็หัวเราะออกมาครับ



 นี่ตกลงคู่นี่มึงไม่เห็นกูอยุ่ในสายตาเลยใช่ไหม กูเป็นแค่อากาศธาตุไร้ตัวตนใช่ไหม-0-!!
ผมนั่งเงียบๆในระหว่างที่พี่ย้งกับไอ้คุณจู๋จี๋กัน ไม่นานนัก ประตูไอ้ห้องไอ้คุณก็ถูกเปิดอีกรอบพร้อมกับไอ้พี่พีชที่ยืนหอบอยู่ เสื้อก็สกปรก หัวก็กระเซิง สบตามันแว๊บนึงผมก็หลบสายตา
ได้ยินแต่เสียงฝีเท้ามันเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆจนมาหยุดตรงหน้า แล้วมันก็นั่งลงมองหน้าผม




“เป็นอะไร?”มันพูดแล้วจับมือผม




“อ้าว ซะงั้นน่ะ ผมคิดว่าพอพี่เข้ามาแล้วจะต่อยมันแรงๆซะอีก”ไอ้คุณหันมาพูด ปากมึงนี่นะ




“ย้ง บอกแฟนมึงอยู่เงียบๆก่อนจะโดนตีนกู”ไอ้พี่พีชหันไปบอกพี่ย้ง




“ไปคุณ ไปเล่นชั้นล่างกันเถอะ” พี่ย้งลากไอ้คุณลงไปชั้นล่างแล้วทิ้งผมกับไอ้พี่พีชไว้ครับ ในใจอยากจะร้องบอกให้อยู่เป็นเพื่อน แต่ก็ไม่พูดออกไป=_=




“เอ้า ไหนมึงลองพูดมาสิ ว่าเป็นอะไร” มันจับมือสองข้างของผมแน่นกว่าเดิมแล้วถามคำถามเดิม



“…..ไม่มีอะไรหรอก ช่างมันเถอะ จะมารับกลับบ้านใช่ไหม เดียวเก็บกระเป๋าแปปนึง”

ผมแกะมือมันออกแล้วพูด ก่อนจะลุกไปหยิบกระเป๋า พอผมจะสะพายเป้ขึ้นหลัง มันก็คว้ามือผมไว้จนกระเป๋าตกลงมาที่ข้อมือ




“ไม่ใช่แค่มารับกลับ แต่มาคุยให้รู้เรื่อง พักนี้พี่มัวแต่ยุ่งๆกับงาน ก็รู้ว่าไม่ค่อยมีเวลาให้กันต์เหมือนเมื่อก่อน แต่ถ้ากันต์มีอะไรก็อยากให้บอกไม่ใช่เก็บเอาไว้แล้วเป็นแบบนี้”ไอ้พี่พีชพูดเสียงอ่อนๆ




“ไม่มีเวลาให้กันต์เพราะเวลาหมดไปกับงานแล้วก็ไอ้โชใช่ไหมล่ะ” ผมพูด




“ไอ้โชมันทำไม?.................อ๋อ นี่แอบเชคมือถือพี่ใช่ไหม ถึงว่าทำไมถึงมีข้อความของไอ้โชที่ไม่เคยอ่านแต่กลับไม่มีแจ้งเตือน”


ไอ้พี่พีชพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติไม่มีอะไร


“มันชอบพี่ใช่ไหม….”ผมพูดโดยที่ไม่มองหน้าพี่พีช แล้วจู่ๆมันก็ปล่อยมือผม




“นี่มึงพูดอะไรน่ะ หยุดพูดเรื่องที่มันน่าขนลุกแบบนั้นได้ไหมวะ”ไอ้พี่พีชกลับมาพูดแบบเดิม




“แล้วทำไมมันถึง…”




“ปรึกษาเรื่องความรักเฉยๆเว้ย!!! อะไรกัน นี่กูคิดว่ามึงมีปัญหาอะไรหนักใจแล้วกูไม่มีเวลาให้มึงเลยเครียด แต่สรุป แค่มึงรักกูมากเกินไปจนหึงแม้กระทั่งเพื่อนตัวเองเหรอวะเนี่ย!!”

ไอ้สลัดเห็บหมาพี่พีช


“เออ!!!!!!! รักมึงมากแล้วไง หึงมึงมากแล้วยังไง!! ไม่ได้ใช่ไหม!!?”




“ใครบอกว่าไม่ได้ล่ะวะ น่ารักจังเลยมึงนี่….ขอกอดทีดิ”มันไม่พูดเปล่าแต่เข้ามากอดจริงๆ




“ไอ้โชมันไปเจอเนื้อคู่ที่ญี่ปุ่นน่ะ มันไม่กล้าเล่าให้พวกมึงฟังเพราะเดียวถูกพวกมึงเอาไปล้อ เลยมาปรึกษากูเฉยๆ มันไม่ได้ชอบกู แต่ยังรู้สึกดีดีกับมึงอยู่….กูเลยพยายามให้มันสนใจแต่เรื่องของคนของมันที่อยู่ญี่ปุ่น”ไอ้พี่พีชกอดผมแล้วพูดเสียงเบา



“โกอินเตอร์เลยสินะ…”




“อยากรู้มากกว่านี้ก็ไปถามเพื่อนเอาแล้วกันนะ พี่จะต้องกลับไปมหาลัยทำงานต่อแล้ว แต่จะแวะกลับไปส่งกันต์ที่บ้านก่อน”

ผมพยักหน้า  ไอ้พี่พีชก็คลายกอดออกแล้วแย่งกระเป๋าผมไปถือ มือของมันที่ว่างก็ยื่นมาจับมือจูงผมลงไปข้างล่าง

พอลงไปก็เห็นไอ้คุณกับพี่ย้งนั่งดูทีวีอยู่


“ไปแล้วเหรอพวกมึง”พี่ย้งหันมาถามทันทีที่เห็นผมสองคน




“เออ มึงก็รีบๆตามมานะย้ง กูจะไปส่งไอ้กันต์ที่บ้านก่อน”พี่พีชหยุดเดินแล้วพูดตอบพี่ย้ง ผมหันไปก้มหัวน้อยๆให้พี่ย้งทีนึง




“บ๊ายบายนะเพื่อนกันต์ แล้วเจอกันพรุ่งนี้”ไอ้คุณโบกมือให้ผม ผมก็โบกมือตอบมัน




“เออ ขอบใจนะ ไปล่ะ”

ผมพูดจบไอ้พี่พีชก็ออกแรงลากผมขึ้นรถทันที ระหว่างทางไอ้พี่พีชก็บ่น
เรื่องงานที่จะไปทำครับ แล้วบอกผมว่าไม่ต้องรอให้ผมนอนเลย เดียวพี่เขาจะเอากุญแจบ้านไปด้วยจะได้ไม่ต้องปลุกผม พอถึงบ้านผมก็ลงจากรถแล้วโบกมือให้มัน ส่วนไอ้พีพี่ชก่อนไปก็ทำหน้าหงอยโบกมือหยอยๆตอบผม พอยืนส่งมันจนลับสายตาผมก็เข้าไปในบ้าน อาบน้ำ และ พักผ่อน สำหรับวันที่เหนื่อยล้าแบบนี้ ต้องขอพักให้เต็มที่….









ปัง!! ปัง!! ปัง!!!




“ไอ้กันต์โว้ยยยยยย เปิดประตูหน่อยยยย!!!!” ไอ้สัดด มึงไม่ได้อ่านประโยคบนเหรอ ว่ากูกำลังจะพักผ่อน!!!!




“ใครวะ!!!!!!!!!!!!!”ผมที่กำลังจะหลับกลับจะต้องดีดตัวขึ้นมาเพราะเสียงทุบประตูบวกกับเสียงตะโกนที่สุดแสนจะหนวกหู



ผมวิ่งลงบันมาจากชั้น2เปิดประตูให้กับไอ้คนที่โวยวายอยู่ พอเปิดประตูออกก็เห็นไอ้โชยืนยิ้มอยู่ ผมเลยทำหน้าเซ็งใส่มัน

ส่วนมันก็มองเข้ามาในบ้านผมแล้วมองหน้าผมประมาณว่า มึงจะไม่ชวนกูเข้าบ้านหน่อยเหรอ  ผมเลยหลีกทางให้มันแล้วมันก็เดินเข้ามาในบ้านผมราวกับว่าเป็นบ้านของมันเอง พอมันเข้าไปผมก้ปิดประตูบ้านแล้วเดินตามหลังมันไปที่ห้องนั่งเล่น ส่วนมันนอนรออยู่บนโซฟา ผมเลยเดินไปนั่งที่โซฟาอีกตัว




“มีอะไรล่ะมึง เข้ามาไม่พูดไม่จาเลย”ผมถามมัน




“ไม่มีอะไร เมื่อกี้แฟนมึงโทรมาด่ากูแสบแก้วหูไปเบิ้ดดด=_=”มันดีดตัวลุกขึ้นนั่งมองผม




“ขอโทษแทนมันด้วยแล้วกัน”




“เห็นว่ามึงหึง? คิดว่ากูชอบพี่พีช?”




“……….อ่ะ เอ่อ…”




“แฟนมึงเป็นมนุษย์ที่ห่างไกลจากคำว่าสเป็กของกูมากเลยนะ” มันทำหน้าซีเรียสในขณะที่พูด




“แสดงว่ากูนี่ใกล้เคียงกับสเป็กมึงงั้นสิ?”




“ก็..นิดนึงมั้ง แต่กูบอกมึงไว้ตอนนี้เลยนะว่า กูไม่ได้ชอบมึงแบบนั้นแล้ว!” มันพูดไม่พอยื่นมือมาผลักอกผมจนเกือบหงาย




“ก็ดีแล้วนี่หว่า! พี่พีชบอกกูว่ามึงได้ของนอก แต่แม่งไม่เล่าอะไรให้กูฟังเลย กูเป็นเพื่อนมึงนะ!”ผมเลยผลักมันคืนแต่มันกลับล้มลงไปนอนเลยครับ นี่กูผลักเบาๆเองนะ




“….กูแค่ต้องการจัดการกับความรู้สึกตัวเองแค่นั้นแหละ ถ้าพร้อมแล้วยังไงกูก็จะบอกมึงอยู่แล้วล่ะน่า! แต่ไม่ใช่ว่ากูชอบคนคนนั้นซะเต็มร้อยนะเว้ย! แค่คนที่เพิ่งรู้จักกันแล้วกูรู้สึกดีดีด้วย กูคิดว่า ความรู้สึกกูมันจะเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ…”มันเอามือก่ายหน้าผากครับ=_=





“น่ารักป่ะวะ?”ผมถาม




“น่ารักสิวะ ถึงกวนๆไปหน่อยแต่ก็น่ารักดี”มันลุกขึ้นมาพูด




“เอารูปมาดูดิ๊!” ผมลุกไปนั่งข้างมัน




“ไม่ให้ดูเว้ย!!!!!! เดียวมึงก็เจอตัวจริงเองนั่นแหละ!”มันพูดเสียงดังแล้วกระเถิบหนีผมครับ  ดูมันสิ แต่ก่อนอยากนั่งข้างผมจะตาย -3-




“ไอ้งก!!มึงจะบ้าเหรอ!!! กะอีแค่รูป ให้กูดูเถอะน่า กูไม่ชอบแฟนมึงหรอก”

ผมพยายามจะล้วงมือถือที่คิดว่าน่าจะอยู่ในกะเป๋ากางเกงของมัน ส่วนมันก็พยายามดันพยายามถีบผมออกครับ




“ไม่ให้ดูโว้ย!!!!!!!!!” จนผมกลิ้งลงไปกองอยู่บนพื้น โอเค ยอมแพ้มันดีกว่าครับ=_=เดียวค่อยหาวิธีดูก็ได้




“งะ งั้นชื่อ…ชื่อล่ะ บอกชื่อหน่อยสิ”

ผมคลานเข้าไปถามมันที่นั่งจับกระเป๋ากางเกงตัวเองไว้แน่น ไอ้โชทำหน้าเขินนิดหน่อยก่อนที่มันจะพูด




“โทะ…….โทโมะ..จัง” มันเบือนหน้าหนีสายตาแล้วพูดเสียงเบา




“>[]<!อร๊ายยยยยยยยยย!!!!โทโมะจัง  ชื่อยังน่ารักเลย!! เอารูปโทโมะจังมาให้กูดูเดียวนี้นะ!!!!”ผมกระโจนใส่มันอีกรอบ แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก สาวญี่ปุ่น สาวญี่ปุ่นตัวเป็นๆ!!!!!




“ไอ้!!!!@^#%@*@ ออกไปโว้ยยย ไม่ให้ดู!!” คราวนี้ผมเกาะแน่นเลยครับ พยายามล้วงเต็มที่ รู้สึกได้เลยว่าตอนนี้หน้าผมต้องหื่นสุดๆแน่ๆ





ปั่ก!!!!!




“โอ้ย!!!!!!!!”



เหมือนมีอะไรมากระแทกที่หัวจนผมรู้สึกเจ็บมากๆเลยลงไปนอนกุมหัวตัวเองอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด พอหันไปทางวัตถุที่คิดว่ามันลอยมากระแทกหัว มันคือ แปรงทาสีอันใหญ่ๆ เหลือบสูงขึ้นไปอีกนิดเหมือนตาฝาด เห็นไอ้พี่พีชยืนเท้าเอวอยู่




“พี่พีช จู่ไอ้กันต์มันก็เข้ามาทำมิดีมิร้ายกับผมอ่ะ ผมไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!”ไอ้โชรีบลุกขึ้นแก้ตัวใหญ่เลยครับ




“เออ กูเห็นแล้ว แล้วมึงมาทำอะไรในยามวิกาลที่บ้านของพวกกู?”ไอ้พี่พีชถามไอ้โชด้วยสีหน้าเรียบเฉยสุดๆ




“มาอธิบายเฉยๆครับ คิดว่าปล่อยไว้คงไม่ดี แค่มาเล่าให้ฟังแล้วผมก็จะกลับ แต่ไอ้กันต์มันของขึ้นอ่ะ” ของขึ้นเหี้ยอะไรล่ะ=[]=!!!! มึงพูดอะไรออกไป๊!!





“ไม่ใช่นะโว้ย!!!! ไม่ใช่นะ ไม่ใช่ ไม่ใช่!!!!!”ผมทั้งส่ายหัวทั้งโบกมือปัดเป๋ไปเป๋มา




“กูเชื่อใจมึงนะไอ้โช กลับบ้านไปซะนะ ฝันดีล่ะ”

ไอ้พี่พีชเดินมาตบบ่าไอ้โชสองสามทีแล้วยิ้มให้มัน ส่วนไอ้โชรีบยกมือไหว้แล้ววิ่งออกจากบ้านไป ก่อนไปมันยังไม่ยืมที่จะหันมาแสยะยิ้มใส่ผมด้วยครับ




“ไอ้เลวว!!!!ทิ้งระเบิดไว้แล้วหนีไปแบบนี้เรอะ!!! ไหนบอกว่าเป็นเพื่อนกันไงโว้ย!!!กลับมาก่อนนนนน!!!”

ผมตะโกนไล่กลังมันแต่ไม่มีทีท่าว่ามันจะกลับมาเลยครับ พอรู้ตัวอีกที่ไอ้พี่พีชก็มายืนอยู่ตรงหน้า มือหนาๆของมันจับหัวผมเหมือนจับลูกบาส น่าจะเรียกว่าบีบดีกว่านะเพราะตอนนี้เริ่มรู้สึกเจ็บแล้วล่ะ TwT




“ตัวเอง กลับมาเร็วจังเลยนะ งานเสร็จแล้วเหรอ….”ผมพูดเสียงหวานใส่มัน แต่มันกลับหัวเราะหึ




“จ่ะ พอดีคิดว่าทิ้งกันต์ไว้คนเดียวคงไม่ดีเลยจะหอบงานกลับมาทำที่บ้านดีกว่า แต่ไม่คิดว่าจะมาเห็นอะไรดีดีแบบนี้^^”มันพูดแล้วยิ้มหวานใส่แต่ทำไมแรงบีบที่มือมันถึงเยอะขึ้นล่ะ หัวกูจะระเบิดเป็นลูกโป่งแล้วนะToT!!




“จะ เจ็บจังเลย”ผมพูด




“เหรอ….เค้าจะไม่ปล่อยนะจนกว่าตัวเองจะบอกว่า ตัวเองขึ้นไปคร่อมน้องโชทำไม^^”อีเหี้ย กูขนลุก!!! ทั้งขนลุกทั้งเจ็บหัว




“คะ เค้าแค่อยากเห็นรูปสาวญี่ปุ่นของไอ้โช…จะ จะ เจ็บๆๆๆ”ผมพูดจบมันบีบแรงขึ้นอีกครับ




“เหรอ ตัวเองชอบสาวญี่ปุ่นมากๆเลยนี่นะ^^”




“ชะ ชอบ ชอบเฉยๆ แต่เค้ารักตัวเองนะ โอ้ยๆๆๆ” มันไม่ยิ้ม แต่บีบแรงขึ้นจนเห็นเส้นเลือดที่ปูดขึ้นตามแขนของมัน มึงจะฆ่ากูเรอะ!!!




“โอเค รอนี่นะ อย่ากระดิกล่ะ”

พูดจบ มันปล่อยมือจากหัวผมแล้วลุกขึ้นเดินไปบนห้อง ส่วนผมก็นั่งรอตามคำสั่ง เพราถ้ากระดิกตอนนี้ล่ะก็มีหวังได้กลายเป็นศพแน่ๆ ไม่นานนักมันก็เดินลงมา ทำให้ผมช็อคสุดๆ





“เป็นไงล่ะ ทีนี่มึงก็ทั้งรักทั้งชอบกูแล้วใช่ไหม!!!!”



มันใส่ชุดนักเรียนญี่ปุ่นที่ซื้อมาให้ผม ผมกับมันที่ขนาดแต่งต่างกันมาก แล้วที่มันใส่…เสื้อก็ฟิตกล้ามเป็นมัดๆ กระโปรงซิปก็ไม่ได้รูด ขาก็แน่นๆเป็นนักเรียนหญิงที่ดูบึกบึนสุดๆ….บอกได้เลยว่า
เสื่อม!!!!!




“T_T……กันต์ขอโทษครับ กันต์ผิดไปแล้ว ผู้หญิงญี่ปุ่นน่ะ กันต์ไม่ชอบแล้ว ไปใส่ชุดเดิมเถอะขอร้อง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ผมก้มเอาหัวโขกพื้นโดยที่ไม่เงยขึ้นมองอีกเป็นครั้งที่สอง เพราะมันทำร้ายสายตาสุดๆ ToT!!




มึงเป็นแฟนปกติดีดีเหมือนชาวบ้านชาวช่องเค้าไม่ได้เลยใช่ไหม!!!!!!!!!!!!!!!!!


TBC
--------------------------------------------------------

เนื่องจากคนเขียนต้องแก้งานส่งอาจารย์ทั้งหมด! เลยทำให้อัพช้ามากๆๆ ขอโทษด้วยนะครับ
แล้วตอนนี้ก็ขึ้นปี4แล้ว เวลาคงมีไม่มากนัก แต่จะพยายามเขียนให้ได้อ่านกันเรื่อยๆนะ ขอบคุณมากครับ! :mew6:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 32(หน้า 8) [9/7/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: loveaaa_somsak ที่ 09-07-2013 20:51:25
ได้อ่านต่อแล้ว ตอนนี้ทั้งมาม่าจานเล็กๆ แต่จบตอนได้น่ารักมาก
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 32(หน้า 8) [9/7/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 09-07-2013 21:05:56
นึกภาพพี่พีชใส่ชุดนักเรียนหญิงญี่ปุ่นแล้ว...  :a5:
ทำร้ายสายตาอย่างที่กันต์ว่าจริงๆ  :laugh:

รอตอนต่อไปและเป็นกำลังใจให้ค่ะ  :L2: :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 32(หน้า 8) [9/7/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: NONSENSE ที่ 09-07-2013 21:06:33
เอางี้เลยหรอ พี่พีช
เอิ๊กกกกกกกกกก.. :ling2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 32(หน้า 8) [9/7/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 09-07-2013 21:48:46
เอิ่ม.............

เผลอตัวมโนภาพไอพี่พีชแต่งชุดนักเรียนญี่ปุ่นแว้บนึง (แว้บเดียวจริงๆ นะ)

เกือบปล่อยอาหารเย็นทั้งหมดออกมา ขึ้นมาจุกอยู่ที่คอหอยแล้ว ดีที่รีบดีลีททั้งหมดทิ้งไปได้ทัน

มาม่ากันตลอดทั้งตอน เจอตอนจบเข้าไป ฮากระจายซะงั้น
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 32(หน้า 8) [9/7/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 09-07-2013 21:51:01
แหม เพื่อนโช ตกอยู่ในห้วงรักแล้วสินะ ดีจริง จะได้ตัดใจจากกันย์ได้เด็ดขาดซะที
ฮาน้องคุณ แค่พี่ย้งไม่มากินข้าวด้วยนี่เศร้าเวอร์ไปรึเปล่าจ้ะนั่น น้องกันย์ยังเฉย ๆ เลย
น้องคุณกับพี่ปั่นนี่ เจอกันไม่ได้เลยนะ เห็นอย่างนี้แทบนึกตอนน้องคุณหลงรักเค้าหัวปักหัวปำไม่ออกเลยนะเนี่ย
พี่พีชเพื่อนโช ทำตัวมีลับลมคมใน จนน้องกันย์คิดมากซะแล้ว แต่ก็นะ เป็นเราก็คงคิดเหมือนกันแหละ
ปรกติถูกรุมแกล้งอยู่คนเดียวประจำ แต่พอวีนแตกขึ้นมาไม่มีใครกล้าขัดใจน้องกันย์เลยนะเนี่ย ฮะ ๆ
พี่ย้งน้องคุณนี่ หวานกันไม่แคร์ใครเลยนะ เห็นใจน้องกันย์หน่อยสิ น้องยังเศร้าอยู่เลยนะ
พี่พีช น่ารักจัง ตอนแรกคิดว่าจะมาแบบอาละวาดใส่น้องกันย์ซะอีกนะเนี่ย ที่ไหนได้พูดกับน้องเสียงอ่อนเลย
เพื่อนโชมาเคลียร์ก็ดีอยู่หรอกนะ จะได้สบายใจกันทุกฝ่าย แต่ไอ้ทิ้งระเบิดไว้ให้น้องกันย์นี่สิ
นึกสภาพพี่พีชในชุดนักเรียนญี่ปุ่นตามน้องกันย์บรรยายแล้วฮาสุด ๆ อ่ะ แหม ทำไปได้ งานหนักจนเพี้ยนรึเปล่าพี่พีช
ชอบจังเลย มากันแต่ละทีทำเราอ่านนั่งอมยิ้มตลอด ๆ อ่ะ น่ารักมาก ๆ
รอตอนต่อไปนะจ้ะ ขอบคุณคนเขียนจ้า  :กอด1: :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 32(หน้า 8) [9/7/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 09-07-2013 22:00:27
  :jul3:
โอ๊ย  ทำไมพี่พีช ช่างทำไปได้อย่างนั้น
สงสารสายตาน้องกันต์จังเลย
ไม่รู้ว่าต้องไปล้างตากี่ครั้ง
แถมทำให้ XXX ของน้องกันต์เสื่อมอีกต่างหากนะเนี่ย   :katai1:

คิดถึงเรื่องนี้อย่างมากมาย
พอมาต่อ ก็ไม่ทำให้คนอ่านผิดหวังเลย
สนุก ขำกระจายตลอด

หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 32(หน้า 8) [9/7/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 09-07-2013 23:06:32
คนเขียนสู้ๆกับงาานนะคะ
เป็นกำลังใจให้

บอกเลยว่ารอเรื่องนี้มากกก ชอบแฟนพี่พีช55555555
น้องมันหึงแบบไม่ดุไรเล้ยยยย แอบขนลุกนะ พี่พีชกะน้องโชอ่ะ ก๊ากกกก
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 32(หน้า 8) [9/7/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 14-10-2013 19:07:34
ตอนที่ 33




“สวัสดีจ่ะ โทโมะจังงงงงงงงงงงงง”
อย่างพร้อมเพรียง พอผมกับไอ้โชเดินมา พี่ๆเพื่อนๆที่นั่งรออยู่ก่อนก็ทักทายกันอย่างเริงร่า


“นั่นไง กูว่าแล้ว….เพราะงี้ไงถึงไม่อยากเล่าให้ฟังT_T”ไอ้โชจากที่เดินร่าเริงมากับผม มันเดินเหี่ยวๆไปนั่งข้างพี่ชิน ส่วนผมเดินไปนั่งข้างไอ้คุณ



“โธ่โทโมะจัง กะอีแค่มีแฟนไม่เห็นต้องปิดบังพวกเราเลยเนาะ!! .ใช่ไหมพวกเรา” พี่ชินกอดคอมันแล้วหันมาเอาคำตอบจากพวกผม



“ใช่แล้วล่ะ โท โมะ จัง !”ทุกคนพูดพร้อมกันแล้วยิ้มให้ไอ้โชครับ



“ผมชื่อ โช ไม่ใช่ โทโมะจัง โว้ยครับบ! เห็นไหมล่ะ ถูกล้อจนได้!”ไอ้โชเอามือพี่ชินออกแล้วแย่งเอาขนมในมือผมไปกินครับ



“ไม่ได้ล้อโว้ย พวกกูแสดงความยินดีไง ในแบบของพวกกูน่ะโทโมะจัง”
พี่ธัญเอื้อมมือมาตบหลังมันครับ



“ผมก็ขอยินดีกับพี่ที่มีผัวเป็นหมอด้วยนะครับ ชาตินี้จะได้ไม่ต้องกลัวเป็นเอดส์”

ไอ้โชพูดตอบกลับไปในขณะที่ขนมเต็มปาก พอพวกผมได้ยินก็ตบมือหัวเราะชอบใจกันใหญ่ มีแต่ไอ้พี่ธัญนี่แหละที่ตั้งท่าจะชกไอ้โช ฮ่าๆ



“ไอ้เด็กเวร! อย่าให้กูเจอแฟนมึงนะ โดนกูล่อแล้วจะพูดไม่ออก”ไอ้พี่ธัญที่โดนพี่ย้งห้ามตอนนี้ได้แต่ชี้หน้าด่าไอ้โชครับ ฮ่าๆๆ



“เออ ไหนล่ะรูปโทโมะจังของมึง”ไอ้เต้พูดขึ้นครับ



“โอ้ยเต้ มึงถามไปก็เท่านั้นแหละ ขนาดกูเป็นเพื่อนมัน มันยังไม่ให้ดูเลย”ผมหันไปบอกไอ้เต้



“โห่ย อะไรวะ กลัวว่าพวกกูจะแย่งหรือไง!”ไอ้เต้มองไอ้โช ส่วนไอ้โชมันก็ยักไหล่ไม่สนใจแล้วกินขนมต่อครับ



“หมั่นใส้ว่ะ แย่งมือถือแม่งเลยดีไหมวะ=_=”พี่ธัญมองมันด้วยสายตาหงุดหงิดสุดๆครับ



“วุ้ย! อะไรของพวกพี่เนี่ย ไม่ให้ดูเว้ย อย่ามาล้วงเซ่!!” ไอ้พี่ธัญไม่พูดเปล่า เลื่อนมือไปลูบๆคลำๆกระเป๋ากางเกงไอ้โชครับ ส่วนมันก็รีบปัดมือพี่ธัญออก


แต่ไม่ทันไรคนของพี่ธัญก็เดินมาครับ



“คุณธัญวา” พี่แฮปเดินหน้าหล่อๆตรงมาทางโต๊ะพวกผม แล้วเดินอ้อมไปด้านหลังพี่ธัญจากนั้นจู่ๆพี่แกก็กอดเฉยเลยครับ-0-!



“เฮ้ย! ไอ้แฮป! มึงทำอะไรเนี่ย!!”พี่ธัญสะดุ้งแล้วพยายามแกะมือพี่แฮปออกแต่ไม่เป็นผลครับ ฮ่าๆ พวกผมก็มองหน้าพี่ธัญด้วยสายตากะลิ้มกะเหลี่ย



“คิดถึงครับ พักนี้งานเยอะมากจนไม่มีเวลากอดเลย..ขอผมกอดหน่อยนะครับ”



“ขอเหี้ยอะไรล่ะ มึงกอดกูก่อนจะขออีก ปล่อยนะแฮป นี่มันโรงอาหารมหาลัยกูนะโว้ย!”พี่ธัญดิ้นครับแต่พี่แฮปนี่หลับตตาพริ้มทั้งกอดทั้งซุกเลย



“อดอยากมาจากไหนเนี่ยแฮป กูว่าปล่อยไอ้ธัญก่อนที่มันจะเขินตายดีกว่านะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”ไอ้พีพี่ชพูดแล้วหัวเราะ



“เขินเชี่ยอะไร กูไม่ได้เขินเว้ย กูรำคาญ!!!!”ไอ้พี่ธัญพูดเสียงดังใส่หน้าไอ้พี่พีชครับ



“จ้า จ้า ไม่เขินเลย หน้ามึงแดงหมดแล้วสัด”พี่ชินพูดแล้วหันไปแทคมือกับพี่พีชครับ พวกผมก็หัวเราะกันใหญ่กับท่าทางลนลานของพี่ธัญ



“คุณธัญหอมจังเลยครับ เปลี่ยนยาสระผมเหรอ…อืม..”พี่แฮปเอาจมูกไปซุกๆที่หัวพี่ธัญ แต่ดูเหมือนกำลังจูบหัวมากกว่า



“โอ้ยแม่ง ไอ้หมอเพี้ยนนี่มันได้ยินที่พวกเราพูดกันไหมวะเนี่ย มาดมหัวกูทำไม!!”



“ก็คิดถึงนี่ครับ..”

พี่แฮปไม่พูดเปล่า ก้มลงมาหอมแก้มพี่ธัญไปจุ๊บนึง ทุกคนในโต๊ะเริ่มมีสีหน้าอยากจะลุกหนีออกจากวังวนแห่งความรักที่แสนเร้าร้อนของสองคนนี้  คนที่นั่งแดกๆข้าวอยู่รอบๆ ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจมากนะ เพราะพอไอ้พี่แฮปหอมแก้มเท่านั้นแหละ ได้ยินเสียงสำลักข้าวดังลอยมาตามสายลมเลยครับ



“เฮ้ยๆๆ พวกมึง ถ้าไม่ติดว่ามีคนนั่งอยู่แถวนี้พวกมึงคงจะปี้กันแล้วใช่ไหม=_=”ไอ้พี่ชินพูดครับ และพวกผมก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างแรง



“……พะ พูดอะไรน่ะครับคุณชิน เรื่องแบบนั้นยังไงผมก็ต้องไปทำที่บ้านอยู่แล้ว ทำในที่แบบนี้ไม่ได้หรอกครับ ก็คุณธัญน่ะชอบร้องเสียงดังนี่นา…”


พรู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!



“ไอ้เหี้ยแฮป!!!!!!!!! พูดอะไรของมึงวะเนี่ย!!! ปล่อยกูนะโว้ย!!!! สัดเอ้ย กูไม่อยู่แล้วแม่ง”
ไอ้พี่ธัญสะบัดตัวสุดแรงแล้วรีบลุกหนีไปเลยครับ โธ่ จะสะบัดแรงๆก็สะบัดได้นี่นา แล้วตอนแรกทำเป็นแกล้งสะบัด ฮ่าๆๆๆ



“โอ้ย กูปวดท้องฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”



“แฮป มึงจงใจพูดใช่ไหมเมื่อกี้น่ะ”พี่ย้งที่นั่งเงียบมานานพูดขึ้น



“ก็เวลาคุณธัญเขินมันน่ารักดีนี่ครับ ผมก็ต้องกลับมหาลัยแล้วล่ะ แล้วเจอกันใหม่นะครับ ^^”

พี่แฮปพูดจบก็หยิบกระเป๋าพี่ธัญที่ลืมทิ้งไว้แล้วเดินออกจากโรงอาหารไปท่ามกลางสายตาของคนครึ่งโรงอาหารที่จับจ้องตัวเอง



“กูว่าไอ้แฮปแม่งซาดิสม์ขึ้นหรือเปล่าวะ”พี่ชินพูด แต่ไม่ทันหรอก เพราะผมคิดก่อน อุอุ



“ก็ดีแล้วนี่ครับ ผมว่าสองคนนั้นเหมาะกันดีออก แน่นอน ผมกับพี่ย้งด้วย ใช่ม๊า>_<” ไอ้คุณพูดแล้วหันไปขยิบตาให้พี่ย้ง



“พี่ย้งครับ ถ้าหมดรักไอ้คุณแล้วผมยังว่างนะครับ ไม่ปัญญาอ่อนแบบไอ้คุณด้วย”ไอ้ทอมมองพี่ย้งแล้วพูด



“เอิ่บ…….” พี่ย้งมองไอ้คุณกับไอ้ทอมสลับกัน



“ทอม ไอ้ส้นตีน! มึงอย่าคิดมาตีท้ายครัวกูนะ=[]=!! พี่ย้งอย่าไปมองมันนะ! มันไม่เคยจริงจังอะไรกับใครเลยสักนิดเดียว แถมฟันแล้วทิ้งอีกต่างหาก!” ไอ้คุณใช้มือดันหน้าไอ้ทอมให้หันไปอีกทาง แล้วพูดรัวๆใส่พี่ย้ง



“=_= กูก็ไม่ได้ชอบผู้ชายไปทั่วสักหน่อย มึงนี่ห่วงอะไรแปลกๆ” พี่ย้งพูดเอือมๆ



“พี่ย้งหมายความว่า เพราะเป็นคุณพี่ถึงชอบใช่ไหม!”



“อืม……งั้นมั้ง เฮ้ยพีช กูไปล่ะนะ=_=”พี่ย้งหลบตาไอ้คุณนิดหน่อยแล้วเดินหนีไปอีกรายครับ



“พี่ย้งงงง คุณจะไปส่งที่ห้องนะ~~~~~~” ไอ้คุณรีบโดดออกจากโต๊ะแล้ววิ่งไปเกาะแขนพี่ย้ง ผมกับพวกที่เหลือเลยมองหน้ากันแล้วหัวเราะ



“พีช เพื่อนมึงเขินเป็นด้วยเหรอวะ”พี่ชินหันไปพูดกับพี่พีช



“มันก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่าๆ”



“เฮ้ยกันต์ พวกกูไปลากไอ้คุณออกมาก่อนนะ เลยเวลาพักมาแล้วเนี่ย ไปก่อนนะเว้ย! ไปก่อนนะครับพี่พีชพี่
ชิน” ไอ้เต้พูดแล้วยกมือไหว้พี่ๆทั้งสองก่อนจะวิ่งตามไอ้คุณไป



“นี่มึง ให้กูดูคนเดียวก็ได้ พวกเวรนั่นไปหมดแล้ว”ผมสะกิดไอ้โชที่นั่งเล่นมือถืออยู่



“ถุ้ย! มึงแหละตัวดี ไม่ให้ดูเว้ย กูบอกแล้วไงว่าถึงเวลาเดียวมึงก็เจอเองแหละน่า”ไอ้โชรีบเก็บมือถือใส่กระเป๋าหลังจากที่ผมพูดจบ



“กันต์มึงนี่ก็ตื้อมันไม่เลิกจริงๆ เห็นแล้วมึงจะเอาไปทำอะไรวะ ชักว๊าวว เหรอ โอ้ย!! ไอ้พีช”



“พูดอะไรเกรงใจแฟนกูหน่อยมึงนี่” พี่พีชตบปากพี่ชินไปเบาๆแต่หนักหน่วงไปหนึ่งที



“แฟนมึงมีอะไรให้กูเกรงใจวะเนี่ย=_=!”



“นั่นน่ะสิ=_=”ไอ้โชพูดแล้วมองหน้าผม



“เออๆๆๆๆ กูไม่ดูแล้วก็ได้”

งก งก งก งก งก ! กูแค่อยากเห็นผู้หญิงญี่ปุ่น กูผิดตรงไหน!!! ถ้าตะโกนแบบนี้ออกไปพวกมันคงจะบอกให้ผมไปเปิดกูเกิ้ลดูแน่นอน หลังจากที่ผมแห้วเรื่องแฟนไอ้โช ก็มีเรื่องดีดีเกิดขึ้นคือ วิชาต่อไปงดคลาสนั่นเองครับ เหนื่อยๆแบบนี้ผมจะกลับบ้านไปเคลียงานที่ดองไว้สักหน่อย ส่วนไอ้พี่พีชที่มีเรียนต่อก็ตามผมกลับบ้านมาด้วย


ซึ่ง มันจะตามมาทำซากอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน=_=


“ไม่ไปเรียนเหรอ เดียวไม่จบพร้อมเพื่อนนะ”ผมถามมันขณะที่นั่งอยู่บนรถเรียบร้อยแล้ว



“ไม่ล่ะ เหนื่อยๆเหมือนกัน พักนี้นอกจากงานมหาลัยแล้วบางวันก็ออกไปเล่นดนตรีอีก เหนื่อยเหมือนกันนะ ยังไงวันนี้ก็ว่างอยากพักผ่อนสบายๆกับแฟนสักวันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง” -////- แฟนเหรอ…..ฟังแล้วจั๊กจี้พิกลแหะ



“จบพร้อมกันต์ไม่รู้ด้วยนะเว้ย=_=”



“หึหึ คิดว่ากูโง่ขนาดที่จะปล่อยให้ตัวเองจบพร้อมมึงหรือไง”มันพูดล้วยื่นมือหนาๆมาผลักหัวผม ….



“เลิกเล่นได้แล้วขับรถไปดีๆเลย!!”ผมปัดมือไอ้พี่พีชออก ส่วนมันก็ยิ้มๆแล้วขับรถไปเงียบๆ



ไม่นานนักก็ถึงบ้านครับ พอลงจากรถพร้อมไอ้พี่พีช ผมก็ล้วงกุญแจบ้านเสียบแล้วหมุน แต่ทำไมประตูบ้านผมถึงไม่ได้ล็อคนะ ผมหันไปมองหน้าไอ้พี่พีช



“มองอะไร มึงนั่นแหละเป็นคนออกจากบ้านคนสุดท้าย ถ้าของในบ้านหายจะทำยังไง ทำไมมึงสเพร่าแบบนี้เนี่ย!!!”



…….ยังไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำแต่มันด่ามาเป็นชุดเลย



“ล็อคแล้วเว้ย!!! กันต์จำได้ว่าล็อคแล้ว” ผมเปิดประตูเข้าไปได้กลิ่นหอมๆคลุ้งเต็มบ้านเลยครับ



“ใครทำกับข้าววะกันต์”ไอ้พี่พีชเดินตรงไปที่ห้องครัวอย่างไม่ลังเลเลยครับ ผมก็ทิ้งกระเป๋าแล้วรีบเดินตามมันเข้าไป







ภาพที่ผมกับไอ้พี่พีชเห็นก็คือ พ่อกับแม่ผมกำลังช่วยกันทำอาหารอยู่ครับ!!!!!!!!!



“อ้าว เด็กๆกลับมาแล้วเหรอ” แม่ผมหันมายิ้มให้ในขณะที่มือกำลังจับตะหลิวอยู่



“เซอร์ไพรส์ใช่ไหมล่ะ ฮ่าๆๆ”พ่อผมกำลังจัดโต๊ะอาหารอยู่ครับ



“พ่อ แม่ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ทำไมไม่บอกก่อน!”ผมรีบถลาเข้าไปหาทั้งสองคนทันทีครับ



“ก็กะจะมาเซอร์ไพรส์ลูกไง เนี่ยแม่ทำของโปรดเราทั้งนั้นเลยนะ!”แม่ให้ผมดูอาหารที่แม่ทำครับ ส่วนคุณพ่อก็เดินเข้ามาแล้วกอดผม



“โตขึ้นเยอะเลยนะเนี่ยเรา ไม่เจอแปปเดียวเอง”พ่อเข้ามาขยี้หัวผม



“พ่อก็เลี้ยงแม่ดีเกินไปนะ อ้วนขึ้นเยอะเลยฮ่าๆๆๆๆๆ”



“จะกินข้าวดีดีหรืออยากกินตะหลิวของแม่ก่อนจ๊ะกันต์!!”แม่ก็ทำท่าจะเอาตะหลิวเคาะหัวผมอยากที่เคยทำมาก่อน


ระหว่างที่ผมกับพ่อแม่กอดกันกลมผมก็ลืมคนที่อยู่ข้างหลัง จนกระทั่งพ่อผมหันไปแล้วกวักมือเรียกไอ้พี่พีชเข้ามาหาครับ


“มานี่ซิลูกพีช”พ่อผมเรียกแล้วยิ้มให้พี่พีชครับ พี่เขาก็เดินเอื่อยๆเข้ามาหาพ่อผม  แล้วพ่อผมก็ลูบหัวสลับขยี้เล็กน้อย



“ขอบคุณนะที่ช่วยดูแลน้องให้ ลำบากไหมฮึ?”



“ไม่ลำบากเลยครับ กันต์เป็นเด็กดีมากครับ..คุณพ่อ” ขากกกกกกกกก ถุ้ย เมื่อกี้ยังด่ากูอยู่แหม่บๆ



“พีชไม่ต้องโกหกแม่ก็ได้ลูก ถ้าน้องกันต์ดื้อพีชก็จัดการได้เลย”



“โห อะไรเนี่ยแม่ ผมเป็นลูกแม่นะทำไมสั่งให้พี่พีชรังแกผมล่ะ”



“งั้นก็อย่าดื้อ เชื่อฟังพี่เขาด้วยเข้าใจไหม แล้วนี่กลับมากันแล้วก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาช่วยแม่กับพ่อทำกับข้าวนะ”



“คร๊าบบบบบ”ผมตอบรับแม่เสียงยานๆแล้วมองไอ้พี่พีชที่ยืนคุยกับพ่อผมอยู่



“พี่พีช ขึ้นมาดิ!!”

ผมเรียกมัน มันก็หันมาพยักหน้า แล้วหันกลับไปก้มหัวให้พ่อผมก่อนจะเดินตามผมขึ้นมา
ไอ้พี่พีชเดินตามผมขึ้นเงียบๆ ผมหันหลังไปมองมันก็ก้มหน้าไม่ได้มองผม พอขึ้นไปถึงห้องผมเปิดประตูเข้าไป


แล้วจู่ๆไอ้พี่พีชก็พุ่งเข้ามากอดจากด้านหลังแล้วปิดประตูล็อคห้องดังกรึ๊บ


“เฮ้ยๆๆ ทำอะไรวะเนี่ย พ่อแม่อยู่ข้างล่างนะเว้ย”ผมกระซิบมันเสียงเบา ส่วนมันก็กอดผมนิ่งๆ ไม่เคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้นครับ



“พี่พีช เป็นอะไร…”ผมพูดแต่ไม่ได้หันกลับไปมองมันครับ ส่วนมันไม่ตอบแต่ส่ายหัวถูๆกับหลังผม
“……..ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอ”ผมถามมันอีก มันเลยปล่อยผมออก พอหันกลับไปมองเห็นว่าตามันแดงๆ



“เป็นอะไร…ร้องทำไม..”ไม่รู้เป็นอะไรผมรู้สึกเหมือนจะร้องตามมันไปด้วย ผมยื่นมือไปจับหน้าไอ้พี่พีชแล้วลูบเบาๆ



“เปล่า….แค่…รู้สึก…คิดถึง..พ่อกับแม่..ขึ้นมาเท่านั้นเอง..” มันพูดจบดูเหมือนน้ำตามันจะหยดแหมะลงมาอีก มันก็รีบเอามือปาดออก



“ไม่เป็นไรนะ มีกันต์อยู่ด้วย มีพ่อแม่กันต์อยู่ด้วย พ่อกับแม่กันต์รักพี่พีชมากเลยรู้ไหม”ผมเข้าไปกอดแล้วลูบหลังไอ้พี่พีช



“อืม…ขอบใจนะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ”

ไอ้พี่พีชหอมแก้มผมทีนึง ผมเลยคลายกอดมันแล้วไปเปลี่ยนเสื้อผ้า
พอออกมาจากห้องน้ำก็เห็นมันเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วครับ ผมเลยเดินไปจับมือมันแล้วลงไปข้างล่างด้วยกัน แต่มันก็รั้งไว้ครับ



“กันต์…เรื่องของเรา..จะไม่เป็นความลับกับพ่อแม่ตลอดไปหรอกนะใช่ไหม?”…สีหน้าของมันที่ดูกังวลทุกครั้งที่พูดเรื่องนี้กับผม และผมก็ไม่ค่อยชอบสีหน้าที่ดูกังวลของมันสักเท่าไหร่ ผมเดินเข้าไปหาแล้วใช้สองมือตบที่แก้มมันเบาๆ



“ไม่มีอะไรให้พี่ต้องกังวลขนาดนั้นหรอก..แล้วก็เลิกทำหน้าหมาหงอยแบบนั้นด้วย กันต์ไม่ชอบ”
พูดจบมือหนักๆของมันก็ตบเข้าที่แก้มของผมคืนครับ เพียงแต่มันไม่ได้ออมแรงก่อนตบเท่านั้นเอง เจ็บนะเนี่ย!



“พูดมาก ยังกะคนหน้าลิงอย่างมึนกูชอบนักแหละ”

พูดจบมันก็ยิ้มให้แล้วเดินลงไปก่อนผมครับ
พอผมเดินลงไปก็เห็นไอ้พี่พีชใส่ผ้ากันเปื้อนช่วยแม่ผมทำกับข้าวอยู่ครับ ส่วนผมก็เข้าไปหาคุณพ่อที่เตรียมถ้วยจานอยู่



“พ่อครับ มีอะไรให้กันต์ช่วยมั่ง”



“จะเสร็จแล้วล่ะกันต์ ไปช่วยแม่เขานู้น ทำอะไรเยอะแยะจะกินหมดไหมเนี่ย”
พ่อพูดจบผมก็เดินไปหาแม่ครับ



“แม่ ให้กันต์ช่วยอะไรดีอ่ะ”



“ช่วยนั่งรอเฉยๆก็ได้ลูก  อุ้ย! พีช ลูกไปเรียนทำอาหารมาจากไหนเนี่ย ผัดเหมือนมืออาชีพเลยนะเรา”



“ไม่หรอกครับๆ ทำง่ายๆเอง คุณแม่ลองดูสิฮะ”

……….ว่าแล้วไอ้พี่พีชก็ยื่นกระทะให้แม่ของผมแล้วสอนครับ
ไม่มีใครสนใจกูเลย=[]=!!!!!!!!!!!!!! ไอ้พี่พีช เพราะไอ้พี่พีชคนเดียว!! ไอ้คนตอแหลหลอกหลวง! แน่จริงลองทำตัวเหมือนตอนที่อยู่ด้วยกันสองคนสิวะ!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด


ผมจ้องไอ้พี่พีชด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความแค้น ไม่นานมันก็หันกลับมาสบตาผมพอดี พอมันเห็นผมทำหน้ามุ่ยอยู่มันก็แสยะยิ้มแล้วเข้าไปประจบแม่ผมต่อ….

ผ่านไป ครึ่งชั่วโมง อาหารทุกอย่างก็ถูกจัดลงบนโต๊ะอาหารครับ ผมนั่งกับแม่ ส่วนไอ้พี่พีชนั่งกับพ่อ
พวกเรา4คนนั่งกินอาหารไปคุยเรื่องสัพเพเหระไปเหมือนเป็นครอบครัวเดียวกันครับ



“พีช ที่มหาลัยน้องเป็นยังไงบ้างลูก มีสาวๆมาจีบบ้างไหม” เอิ่บ จะหาสาวมาจีบขอให้กันต์มีเพื่อนในคณะก่อนได้ไหมแม่

เวลาทำงานกลุ่มนะ ไอ้โชก็เดินไปบอกกลุ่มอื่นว่า ‘ช่วยยัดไอ้กันต์ลงไปในกลุ่มด้วยสิมันไม่สร้างปัญหาหรอก’ ผมถึงอยู่รอดมาจนถึงทุกวันนี้T^T



“สาวเหรอครับ ไม่เห็นมีนะครับแม่ มีแต่น้องนี่แหละที่แอบเหล่สาวประจำ”พูดจบไอ้พี่พีชก็เหล่มองผม  อะไร๊!! ใครมองสาว ไม่มี๊!!!!!



“ฮ่ะๆ ให้มันได้แบบนี้สิลูกพ่อ ” พ่อหัวเราะแล้วลุกมาขยี้หัวผม



“โธ่  อย่าเชื่อพี่พีชมากสิแม่ ไม่อยากจะคุยหรอก กันต์อ่ะ สาวติดตรึม! เดินไปไหนมาไหนนะ สาวๆมองแทบคอหัก”

มองจริงๆครับ มองด้วยสายตาอาฆาตพยาบาท ประมาณว่า ‘มึงบังอาจเอาพี่พีชสุดหล่อไปครอบครองไว้คนเดียว อีลิงตุ๊ด!!’



“เหรอ=_=”ไอ้พี่พีชพูดน้อยๆสั้นๆแล้วตักข้าวใส่ปาก อยากตะโกนใส่หน้ามันว่า เออ!!!!! แต่เดียวแม่ตะตบปากเอา



“แล้วพีชล่ะลูก หล่อๆแบบนี้ มีแฟนกับเขาหรือยัง แต่แม่ว่าไม่น่าจะเหลือนะเราอ่ะ”แม่ถามไอ้พี่พีชครับ ไอ้พี่พีชสำลักหน่อยๆแล้วยิ้มให้แม่ผม



“อ่า..เอ่อ…ก็มีบ้างแหละครับแม่ แหะๆ”ไอ้พี่พีชเหลือบมองผมหน่อยนึงแล้วพูด



“คราวหน้าพามาแนะนำบ้างนะพีช”พ่อตบบ่าไอ้พี่พีชแล้วพูดครับ แนะนำอะไรกัน พ่อกับแม่รู้จักแฟนมันดีที่สุดเลยล่ะ T_T นั่งกินข้าวอยู่ตรงนี้ไงครับทุกคน!



“จะว่าไป น้องคุณเป็นไงบ้างกันต์ แม่คิดถึงนะเนี่ย ”

แม่หันมาพูดกับผมครับ จะบอกแม่ว่าไงดีอ่ะ มันสบายดีและมันกลายร่างเป็นแรดไปแล้วครับแม่  หรือจะบอกว่า มันสบายดีมากครับมีแฟนเป็นผู้ชายหล่อเฟดเฟ่พอพอกับไอ้พี่พีชด้วย แต่ถ้าพูดไปบรรยากาศในโต๊ะคงประหลาดเป็นแน่แท้



“ไอ้คุณสบายดีครับแม่ ก็บ้าๆบอๆเหมือนเดิมแหละ”ผมตอบไปสั้นๆ



“จะหล่อขึ้นไหมน๊า ลูกชายแม่”แม่ผมทำท่าเพ้อครับ=_=



“กันต์หล่อกว่ามันเยอะครับแม่!”ผมพูดแล้วตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆครับ ไม่นานก็มีเสียงตะโกนของใครบางคนที่ดังมาจากในบ้านนี่แหละ!!




“ไอ้กันต์!! ทำไมมึงไม่ล็อคประตูวะ กูเข้ามาแล้วน๊า!!! อุ๋ย….”

เสียงเดินตึงตัง บวกกับเสียงตะโกนของไอ้โชมันดังเข้ามาเรื่อยๆจนถึงห้องครัวนี่แหละครับ พอมันโผล่หน้ามาเห็นพ่อกับแม่ผมมันก็ทำหน้าตกใจปนเจื่อนๆเล็กน้อย



“อ้าว โชมานี่ดิ นี่พ่อแม่เราเอง เพิ่งกลับมาจากนิวซีแลนด์น่ะ” ไอ้โชทำหน้า งงๆตอนที่ผมแทนตัวเองว่า เรา แต่มันก็ทำหน้ามึนๆแล้วไหว้พ่อกับแม่ผมครับ



“สวัสดีครับ ผมชื่อ โช เป็นเพื่อนที่คณะของกันต์ครับ อะแหะ…”มันเกาหัวเขินๆครับ ผมเลยกวักมือเรียกมันเข้ามาหา



“เพื่อนกันต์เหรอลูก มาๆๆ มากินข้าวด้วยกัน กันต์ไปหาเก้าอี้มาให้เพื่อนสิ!”แม่หันมาบอกผม นี่ผมยังกินอยู่นะ



“โอ๊ะ ไม่เป็นไรครับๆ ผมแค่แวะมายืมของเฉยๆ”



“ไม่ต้องเกรงใจหรอกลูก เพื่อนกันต์ก็เหมือนลูกของพ่อกับแม่นั่นแหละ มาๆมานั่งตรงนี้”

พ่อผมกวักมือเรียกไอ้โชด้วยอีกคนครับ ผมเลยลุกไปหาเก้าอี้มาให้มันนั่งข้างๆไอ้พี่พีช ส่วนไอ้พี่พีชนี่หันไปฉีกยิ้มให้ไอ้โชครับ



“หวัดดีครับพี่พีช” ไอ้โชยกมือไว้พี่พีชครับ ไอ้พี่พีชก็ยกมือไหว้ตอบแล้วบอกว่า ครับน้องสวัสดีครับ
พอไอ้โชไอ้ยิ้มมันก็เกือบหัวเราะออกมาครับ ส่วนไอ้พี่พีชนี่มีสีหน้าไม่พอใจมันอย่างเห็นได้ชัดเลยทีเดียว



“อ่ะน้องโช นี่ข้าวจ่ะ กินเยอะๆนะแม่ลงมือทำเอง”แม่บอกไอ้โชหลังจากที่ยื่นจานที่เต็มไปด้วยข่าวสวยร้อนๆพูนจานครับ



“ผมได้กลิ่นมาตั้งแต่อยู่หน้าบ้านแล้วครับ หอมน่าอร่อยมากจนเผลอเดินตามกลิ่นมาถึงนี่เลยครับคุณแม่”



“ต๊าย ปากหวานนะเรา เอ้าๆ กินเยอะๆเลยนะ”ว่าแล้วพวกเรา ก็เริ่มลงมือกินข้าวกันอีกครั้งครับ



“ว่าแต่โชจะมายืมอะไรเหรอ”ผมถามไอ้โชที่ดูตั้งใจกินข้าวยิ่งกว่าคนในบ้านผมซะอีกแ ล้วทีตอนแรกทำเป็นเกรงใจ=_=



“อ้อ เราว่าจะมายืมการ์ตูนอ่ะ เอาเล่มเก่ามาคืนด้วย”



“อ๋อ ได้ๆ แล้วนี่อิ่มยัง ตั้งใจกินเหลือเกินนะ=_=” ผมพูดออกไปโดยลืมคิด เลยโดนแม่ตีเบาๆที่ไหล่ครับ



“พูดอะไรน่ะกันต์ เพื่อนกินข้าวอยู่นะลูก ถ้าอิ่มแล้วก็เก็บจานตัวเองไปล้างเลย”แม่ไล่ผมครับ ตลอดอ่ะแม่ แม่ยังไม่รู้โฉมหน้าที่แท้จริงของพวกนั้นต่างหาก กันต์เนี่ยเป็นเด็กดีที่สุดในสามโลกแล้วลูกไหม T^T



“ครับๆๆ อิ่มแล้วก็ตามมานะ”ผมลุกเอาจานไปล้างครับ ส่วนแม่ก็ยังคุยเรื่องผมกับไอ้โชไม่หยุดเลย แต่ดีนะที่ไอ้โชไม่เผลอพูดเรื่องผมกับไอ้พี่พีชออกไป



“ผมก็อิ่มแล้วครับแม่ ให้พีชเก็บจานของพ่อกับแม่ไปเลยไหมครับ”หลังจากที่ผมล้างจานเสร็จก้เดินกลับมาครับ ไอ้พี่พีชก็อิ่มพอดีพร้อมๆกับพ่อแม่ผม



“จ๊ะ ฝากด้วยนะลูกพีช” แม่กับพ่อผมพูดพร้อมกันครับ ไอ้พี่พีชยิ้มให้แล้วยกจานของทั้งสองออกมาล้าง ไอ้พี่พีชเดินสวนผมมันก็เดินกระแทกไหล่ผมแล้วยิ้มให้ ผมก็ยิ้มตอบมัน แล้วผมก็เดินไปหาไอ้โชครับ



“กันต์ แม่นายทำกับข้าวอร่อยอ่ะ เราขอมากินที่นี่ทุกวันได้ไหมเนี่ย” มันหันมาพูดกับผม เห่ยยย=_= มาทุกวันไอ้พี่พีชประสาทแดกพอดี



“ชมแม่แบบนี้เดียวทำให้กินทุกวันเลย”แม่ผมนี่ก็บ้ายอครับ ยิ้มใหญ่เลย



“น่าๆ รีบกินได้แล้ว” ผมบอกมัน มันเลยรีบกินจริงๆแล้วครับ พอกินเสร็จมันก็ขอตัวเอาจานไปวางให้ไอ้พี่พีชล้างครับ ผมแอบเห็นไอ้พี่พีชตบหัวมันทีนึงด้วย



“เดียวพ่อเก็บโต๊ะเองกันต์ ไปคุยกับเพื่อนเถอะลูก” พ่อบอกผมในขณะที่ผมกำลังจะเก็บแก้วน้ำ ผมก้พยักหน้าแล้วเดินลากไอ้โชขึ้นห้องครับ



“เดียวสิกันต์ นายจะลากเราไปไหนเนี่ย >[]<”ไอ้โชพูดด้วยน้ำเสียงที่กวนตีนที่สุดครับ ผมลากมันเข้ามาในห้องได้แล้วผมก็ปล่อยมันทันที



“อย่าพูดเสียงกวนตีนแบบนั้นให้ได้ยินอีกนะโว้ย”ผมพูดครับ



“อะไรกัน กันต์พูดไม่เพราะเลยอ่ะ โอ้ย!! ไอ้บ้าเจ็บนะเว้ย!” มันพูดจบผมเลยเหยียบตีนมันไปทีนึง



“เออ แบบนี้ค่อยยังชั่ว” พูดยังไม่ทันจบดีไอ้พี่พีชก็เดินเข้ามาในห้องแล้วตรงมาที่ไอ้โชทันทีครับ พี่พีชใช้มือยืดแก้มไอ้โชแรงๆ



“ตอนกินข้าวมึงหัวเราะกูใช่ไหม”



“โอ้ยๆๆๆๆ เอ็บ เอ็บ อั๊บ!”จากข้อความที่อ่านผ่านๆอาจจะคิดว่าเป็นเสียงกบร้อง แต่มันคือเสียงของที่โชที่แปลไทยได้ว่า เจ็บครับ  ไอ้พี่พีชเลยปล่อยมัน



“นี่ถ้าโชไปฉีดโบท็อกซ์มาหน้าคงเละไปแล้วนะเนี่ย=_=”



“สมน้ำหน้ามึง”ผมพูด



“โหย ทั้งผัวทั้งเมียเลยนะ เอาการ์ตูนมา กูจะกลับแล้ว”ไอ้โชพูดแล้วเปิดกระเป๋าเอาการ์ตูนที่ยืมไปออกมากองไว้ครับ



“มึงต้องไปพูดกับไอ้เจ้าของการ์ตูนนู้นนน”ผมพูดแล้วบุ้ยปากไปหาไอ้พี่พีช



“พี่พีชสุดหล่อครับบ ขอยืมไททั่นหน่อยย”ไอ้โชเอามือไปบีบๆนวดๆไอ้พี่พีช ส่วนไอ้พี่พีชก็กวนมันครับ บอกว่า ปวดตรงนั้น ปวดตรงนี้ ไอ้โชก็รีบนวดให้ทันที ฮ่าๆ



“เอ้าๆ พอได้แล้ว นี่หนังสือ อย่าทำพังล่ะ”

ผมหมั่นใส้ไอ้พี่พีชเลยเดินไปหยิบมาให้ไอ้โชเองซะเลย พอไอ้โชได้หนังสือแล้วก็ยัดใส่กระเป๋า พูดขอบคุณแล้วออกจากบ้านผมไปทันทีครับ


ส่วนเรื่องที่พี่พีชกังวล ที่จริงผมตั้งใจจะบอกพ่อกับแม่ก่อนที่พวกท่านจะกลับนิวซีแลนด์น่ะครับ อยากบอกเร็วๆ ถ้าหากท่านไม่ยอมรับผมก็จะได้หาทางทำให้ท่านยอมรับระหว่างที่อยู่ที่นี่ แต่ผมคิดว่า พ่อกับแม่ผมคงไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก…



“พี่พีช กันต์ลงไปหาพ่อกับแม่แปปนึงนะเดียวมา”



“หืม ให้พี่ลงไปด้วยไหม?”ไอ้พี่พีชที่นอนอ่านการ์ตูนอยู่ก็ลุกขึ้นมาทำท่าจะลงไปด้วย



“ไม่ๆ กันต์มีเรื่องจะคุยกับพ่อแม่ พี่รอตรงนี้แหละ”


ผมพูดแล้วเปิดประตูออกไปทันที ระหว่างที่ผมค่อยๆเดินลงบันไดมา สมองผมก็คิดอะไรเยอะแยะไปหมด หัวใจผมก็สั่นเต้นไม่เป็นจังหวะ  เรื่องที่เราคบกันไม่ใช่เรื่องผิด มันไม่มีอะไรเสียหายเลย แต่ผมจะบอกพ่อกับแม่ยังไงดี….

’แม่ครับพ่อครับผมเป็นแฟนพี่พีช’

บอกไปโต้งๆแบบนี้คงหัวใจวาย ‘ที่จริงกันต์ชอบพี่พีช’บอกแบบนี้ล่ะ! แต่ถ้าเกิดทั้งสองคนคิดว่ามันเป็นแค่ความสับสนในช่วงวัยรุ่นแล้วพาเราไปนิวซีแลนด์ล่ะ !!
ม่ายๆๆๆๆ จะพูดยังไงดีวะ

‘แม่ครับที่จริงกันต์คิดว่ากันต์เป็นเกย์’

เอ๊ะหรือจะบอกว่าเป็นกระเทยดีวะ ถ้าบอกไปพ่อจะเอาเก้าอี้ฟาดไหมอ่ะ ToT

‘กันต์ชอบผู้ชายครับ!!!’

หรือจะบอกแบบนี้วะ โอ้ย ข้อสอบยังไม่ยากเท่ากับการสารภาพกับพ่อแม่ว่าคบกับผู้ชายอยู่เลยนะเนี่ยT_T

เอาวะ!! เป็นไงเป็นกัน ไม่รอด ก็ตาย!!!


พอคิดได้ผมก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเดินลงไป พอผมจะก้าวลงขั้นบันไดสุดท้ายแม่ก็โผล่มาพอดี




“อ้าวกันต์ จะไปไหนลูก”





ฮึ้บ!!!!!!!!!!!!!!!






“แม่…แม่ครับ! คือกันต์…….”







TBC.

----------------------------------- 


ช่างทิ้งช่วงไปนานเหลือเกิน ขออภัยจริงๆนะครับ ทำวิจัยส่งครูไม่ผ่านด้วยแหละ T_T แล้วจะรีบมาต่อนะครับ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 14-10-2013 20:06:55
 :angellaugh2: นี้คืออาการแรกที่เห็นชื่อนิยาย (อัพแล้ววววว)
คิดถึงอย่างมากมายเลยอ๊ะ

ก่อนอื่นให้กำลังใจคนเขียนก่อนนี้ะ
สู้ๆ นะตัวเอง ทำงานส่งไปใหม่เดี๋ยวก็ผ่านเองแหละ
อุปสรรคทำให้ความรู้แน่นขึ้นน่ะ (คิดบวกไว้)

ส่วนน้องกันต์ คงต้องลุ้นน่าดู
ท่าทางพ่อกะแม่ใจดี  คงไม่เลวร้ายหรอกเนอะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 14-10-2013 20:19:17
5555 ขำเด็กๆแอ๊บพูดจาเรียบร้อยต่อหน้าพ่อแม่
ว่าแต่กันต์จะสารภาพเรื่องที่เป็นแฟนกับพี่พีชยังเนี่ย ลุ้นๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 14-10-2013 22:38:44
พ่อแม่กลับมา เด็กๆ ต้อนสิงห์สาราสัตว์กลับเข้าสวนสัตว์แทบไม่ทัน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 14-10-2013 23:54:18
กระโดดกอด กู่ร้อด้วยความยินดี
มาต่อแล้ววว ว ว วว ว ว
ดีใจที่สุด><

แฟนพี่พีชยังน่าหยิกเหมือนเดิม 
ขอให้ตอนหน้าเป็นเรื่องน่ายินดีของทั้งสองนะคะ
ชอบเวลาพี่พีชพูดถึงแฟนว่าหน้าลิง
หยอกกันได้น่ารักมากกกก^^

คนเขียนสู้ๆนะคะ  พักมาเติมแรงทีเล้านี้ก็ได้นะ
แล้วค่อยลุยต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 17-10-2013 16:10:58
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ จะพยายามต่อไป *3* :katai4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 17-10-2013 17:23:33
ลุ้นตามน้องกันต์  :katai1:

รอตอนต่อไปเน้อ เป็นกำลังใจให้ค่ะ  :L2: :กอด1: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 10-11-2013 18:41:15
น่ารักกันทุกคู่อีกละ พี่แฮปพี่ธัญ ออกแนว SM นะเนี่ย ถึงพี่แฮปจะดูจิต ๆ แต่ก็รักไม่แคร์สายตาใครดีจริง
ส่วนพี่ย้งน้องคุณ ตลอด ๆ น้องคุณขี้หวงตลอด ๆ ทำเอาพี่ย้งเขินอายม้วนไปอีกคนละ
โช ก็หวงจริงเลยนะ ยังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันเลยไม่ใช่เรอะ แต่เมื่อไหร่โทโมะจังจะมาซะทีน้อ
พ่อกับแม่น้องกันย์กลับมาแล้ว พี่พีชน่าสงสารจัง คิดถึงพ่อแม่แล้วยังกังวล กลัวพ่อแม่น้องกันย์จะไม่ยอมรับด้วยสินะ
แต่ตอนนี้ฮาตรง แต่ละคนนี่ เกิดมารยาทงามกันขึ้นมาแบบไม่ต้องนัดหมายเลยนะ โดยเฉพาะพี่พีชน้องโชเนี่ย :laugh:
อ้ายยยย  ค้างงงง  :ling1: ตกลงน้องกันย์จะบอกกับพ่อแม่ยังไงอ่ะ พ่อแม่จะรับได้มั้ย ไม่อยากให้พี่พีชเสียใจเลยอ่ะ
ภาวนาขอให้พ่อแม่ เข้าใจและยอมรับพี่พีชน้องกันย์ด้วยเถอะ เพี้ยง ๆ  :impress:
ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :L2:
ปล. เป็นกำลังใจให้เรื่องเรียนด้วยนะคะ สู้ ๆ น้า
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: ยัยหมูตัวกลม ที่ 10-11-2013 19:34:50
 :katai1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: Wednesday ที่ 12-12-2013 21:15:46
 :z3: :z3: :z3:

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: Wereena ที่ 14-12-2013 11:05:51
ค้างงง...และ...รอ :katai1:  :katai1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 31-12-2013 16:40:11
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: CakeeKorawan ที่ 11-01-2014 21:38:17
ค้างเลอออออออออออ  :m31:
มาอัพเร็วนะคนเขียน เป็นกำลังใจให้ จู้ๆ  :ped149:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 12-01-2014 10:56:06
อยากอ่านต่อกำลังสนุกเลย
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: Chise ที่ 12-01-2014 11:57:07
 ค้างอ่า  :z3:
น้องกันย์สู้ๆ หวังว่าคุณพ่อคุณแม่จะเข้าใจนะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: cher7343 ที่ 12-01-2014 18:54:08
เพิ่งว่ามาอัพพพพพพพพพพพพพ

กรี๊ดด ตื่นเต้นๆ จะเกิดอะไรขึ้นบ้างเนี้ยยย  :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 33(หน้า 9) [14/10/2556]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 18-01-2014 18:10:32
ตอนที่ 34










“แม่…แม่ครับ! คือกันต์…….”




“หืม? อะไรเหรอลูก”




"กันต์..........."




" ? "


“กันต์…..กันต์ว่ากันต์ท้องเสียอ่ะ ไม่ไหวแล้วววววว”


พูดจบผมก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที ตื่นเต้นยิ่งกว่าตอนที่เกรดออกซะอีก


เอาไงดีล่ะทีนี้ไอ้กันต์ T_T  ผมนั่งสงบสติอารมณ์อยู่ในห้องน้ำสักพักแล้วเดินออกมา  พอเดินออกไปที่สวนหน้าบ้าน ก็เห็นไอ้พี่พีชกับพ่อนั่งคุยกันสนุกสนานครับ แม่ผมก็ถือจานผลไม้ไปให้สองคนนั้นพอดี


ผมมองไอ้พี่พีชที่รีบลุกขึ้นแล้วเดินมารับจานผลไม้จากมือแม่ของผม แม่ก็ยิ้มให้มันแบบเอ็นดูสุดๆ…ผมมองสักพัก ไอ้พี่พีชก็หันมาเห็นผมพอดี



“กันต์เข้าห้องน้ำเสร็จแล้วเหรอ มานี่ๆ พ่อเล่าเรื่องสนุกๆตอนที่อยู่นิวซีแลนด์ให้ฟังด้วย”ไอ้พี่พีชทำหน้าไร้เดียงสากวักมือเรียกผมครับ




“อ่า ครับๆๆ”ผมเดินเตาะแตะไปนั่งข้างๆพ่อ พ่อผมก็เล่าเรื่องนู้เนรื่องนี้ไปเรื่อยเปื่อยแหละครับ โม้บ้างว่ามีฝรั่งสาวๆมาจีบแต่พ่อไม่สนใจนะ พ่อรักแต่แม่คนเดียว อะไรเทือกนี้แหละ




“ไว้เรียนจบ พีชอยากลองไปเที่ยวที่นู้นดูบ้างจังเ
ลยครับ เผื่อมีสาวๆมาจีบมั่ง”ไอ้พี่พีชพูดครับ แลดูน่าหมั่นใส้พิกล=_=  นี่แฟนนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ทั้งคนนะเนี่ย



“กันต์ก็อยากไปครับพ่อ จะไปหาเมียฝรั่งสวยๆที่นู้นเลยดีไหม” ผมเลยเอามั่ง ไอ้พี่พีชนี่หันมองควับเลยครับ ผมเลยยักคิ้วใส่




“ความคิดดีนี่ อะ…น้องกันต์…..”เกือบหลุดคำว่าไอ้ออกมาแล้วสินะ ฮ่าๆ




“ใช่ไหมพี่พีช กันต์ว่า อย่างกันต์ก็สเปกสาวต่างชาติเหมือนกันนะ”




“กันต์ต้องออกกำลังเยอะกว่านี้นะลูก ถ้าอยากได้แฟนต่างชาติน่ะ ผอมๆแบบนี้ สาวๆไม่ชอบหรอก ต้องบึกๆแบบพี่พีชเค้า”

พ่อผมพูดแล้วตีกล้ามแขนไอ้พี่พีชครับ ส่วนมันนี่ยิ้มแล้วหันมายักคิ้วให้ผม




“โอ้ย! อย่างไอ้พี่พีชเนี่ยนะ ใครเขาจะชอบ!!!!!”ผมพูด




“มีก็แล้วกันน่า!”ไอ้พี่พีชสวนมา




“ขี้โม้ว่ะ ใครวะที่ตาถั่วชอบคนพรรคนี้”ผมพูดแล้วไม่มองหน้ามัน




“เยอะแยะ แต่มีบางคนที่ชอบพี่มากเลยนะเว้ย ตัวเล็ก ขาวๆ นิสัยซนๆดื้อๆหน่อยนึง น่ารักดี ไว้คราวหน้าจะพาไปเจอนะ





“ใครวะ!!!!!!!!!!!!! นี่มึงพูดถึงใคร มีคนอื่นเหรอ!!!!” ด้วยความลืมตัว ผมลุกพรวดขึ้นแล้วพูดเสียนงดังใส่หน้าไอ้พี่พีช ไอ้พี่พีชทำหน้าตกใจ พ่อผมเองก็ตกใจไม่แพ้ไอ้พี่พีช




“…….. เงียบ..เงียบกันทำไม มันเป็นมุกน่ะพ่อ ฮ่าๆๆ เป็นไงพี่พีช ฟีลลิ่งล้วนๆ ใช้ได้เลยใช่ไหม ฮ่าๆ”ผมนั่งลงแทะแอปเปิ้ลแก้เขิน





“พ่อตกใจหมดเลย จะมุกหรืออะไรก็ช่าง แต่พ่อกับแม่ไม่เคยสอนให้กันต์พูดกูมึงกับคนที่อายุมากกว่านะ อย่าทำอีกล่ะ ขอโทษพี่เขาด้วย”พ่อทำเสียงดุบอกผม  คอตกเลยแอะ T_T





“ขอโทษครับ….”




“เด็กๆคณะพีชเพี้ยนๆกันทุกคนแบบนี้แหละครับพ่อ พีชไม่ถือหรอก”ไอ้พี่พีชพูดแล้วตบหลังผมสองสามที




“สงสัยพ่อต้องฝากให้พีชดูแลอมรมน้องด้วยแล้วล่ะมั้ง”พ่อบอกไอ้พี่พีชครับ กิริยามารยาททรามเนี่ยผมลอกเลียนแบบมันมาทั้งนั้นเลยนะ




“ไม่มีปัญหาครับพ่อ เดียวพีชดูแลให้ครับ”ตบปากรับคำกันซะดิบดีเชียวนะ ถามความเห็นเราบ้างไหมเนี่ย=_=!



ผมกับพ่อและไอ้พี่พีชนั่งคุยกันไปพักใหญ่ๆ มือถือไอ้พี่พีชก็ดังขึ้น ผมเลยหันไปแอบมองตอนที่มันหยิบมือถือขึ้นมา เป็นชื่อ พี่ย้ง ครับ




“พีชขอรับโทรศัพท์หน่อยนะครับพ่อ” ไอ้พี่พีชบอกพ่อผมแล้วกดรับแบบคนมีมารยาท




“ว่าไงย้ง…..เหรอ….คืนนี้เหรอ…..แล้วคนที่บอกจะไปเล่นแทนเราอ่ะ…..ไม่ว่าง? โอเคๆ งั้นเดียวเจอกัน เห็นว่าจะเล่นเพลงใหม่ เดียวคงต้องไปซ้อมก่อน โอเคๆ แค่นี้นะ เดียวออกไปหา”ไอ้พี่พีชพูดจบก็วางสายไปครับ




“พ่อครับ เดียวพีชต้องออกไปทำงานแทนเพื่อนที่ไม่ว่างก่อนนะครับ ที่จริงวันนี้ไม่ใช่คิวของพีชหรอก แต่พอดีมือกีต้าร์ไม่สบาย เพื่อนเลยขอให้พีชไปแทนน่ะครับ” ไอ้พี่พีชหันมารายงงานพ่อผม ผมนี่ได้แต่มองด้วยความหมั่นใส้





“ขยันจริงๆเลยนะเรา”




“ถ้าผมเอาแต่ใช้เงินพ่อแม่ที่เหลือไว้ให้ ไม่นานมันก็คงจะหมดไปครับ เลยต้องหาเงินบ้าง”จ้าๆๆๆ




“เอาอย่างพี่เขาบ้างนะกันต์ โตแล้วเนี่ย มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่แบบพี่เขาบ้างไหมหะเรา”




“โธ่ พ่อ!! ก็ ก็กันไม่รู้จะทำอะไรนี่น่า พี่พีชไปเล่นดนตรี แต่กันต์เล่นไม่เป็นอ่ะ!”




“ไปเป็นพนักงานอะไรสักอย่างก็ได้นี่ หัดหาเงินด้วยตัวเองซะมั่ง พ่อแม่ก็ไม่ได้รวยอะไร ขืนเราไม่ยอมหาเงินเอง วันที่ไม่มีพ่อกับแม่เดียวก็เอาตัวรอดไม่ได้หรอกนะ




“อย่าพูดแบบนั้นสิพ่อ กันต์เองก็พยายามใช้แบบประหยัดแล้วนะ”




“จริงสิกันต์ มีร้านกาแฟของคนรู้จักของพี่ เขาเพิ่งจะเปิดร้านไม่นานนี่แต่ลูกค้าเยอะมาก พนักงานไม่พอ กันต์จะลองไปทำงานดูไหมล่ะ” ไอ้พี่พีชหันมาหาผม ไอ้พี่พีชตั้งใจโกยคะแนนจากพ่อแม่ผมไปแบบเนียนๆแน่เลยอ่ะ=_=




“นี่ไง ดีเลย! กันต์ของไปหาเงินด้วยตัวเองดูสิลูก”




“โห่ยยย เขาให้ทำอะไรบ้างอ่ะพี่พีช” ผมทำหน้าเซ็งๆถามมัน




“ก็น่าจะแค่ เสิร์ฟเฉยๆ เดียวพี่ถามให้ ถ้าตกลงเดียวเราออกไปพร้อมกันเลย พี่จะไปส่ง แล้วเลิกงานจะไปรับ”




“ไม่ต้อง! ไปส่งก็พอ เดียวกลับเอง พี่พีชเลิกดึก กันต์ง่วง”




“เอางั้นก็ได้ เดียวพี่โทรถามให้แปปนึงนะ”



ว่าแล้วไอ้พี่พีชก็กดมือถือโทรหาเจ้าของร้านกาแฟ และคำตอบคือผมต้องไปทำงานพิเศษที่นั่นจริงๆด้วยแหละครับ



พ่อผมนี่ยิ้มแก้มปริ รีบไปบอกแม่ว่าผมกำลังจะไปหาเงินด้วยตัวเอง ต่อไปนี้ไม่ต้องส่งเงินมาให้ผมแล้วก็ได้ จะบ้าเรอะ=[]=!!!!!!! ผมรีบวิ่งไปค้านทันทีพี่พ่อพูด แม่ก็หัวเราะแล้วบอกว่า ส่งมาให้ผมเหมือนเดิมนั่นแหละ


แต่ถ้าผมรู้ว่าการหาเงินมันลำบาก เงินที่แม่ส่งมาให้ทุกเดือน ก็จะเหลือเก็บไว้บ้าง ไม่ใช่หมดทุกเดือนแบบนี้
หลังจากที่ผมกับพ่อแม่คุยกันอยู่ ไอ้พี่พีชก็เดินลงมาเรียกผมให้ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อที่จะออกไปทำงานครับ
พอเปลี่ยนเสร็จผมก็ไหว้พ่อกับแม่แล้วเดินตามไอ้พี่พีชออกไป….






-------------------------------------------------






“ไอ้เด็กนี่เหรอที่แกจะฝากเข้าทำงาน หัวแดงแบบนี้เนี่ยนะ…!?” ทันทีที่ เจ้าของร้านเห็นผม พี่แกก็พูดออกมา ทำไม หัวผมมันทำไมวะ=[]=!!



“ใช่พี่ เดียวไม่ต้องห่วง หลังจากวันนี้ผมจะย้อมดำให้มันเองไม่ต้องห่วง”ไอพี่พีชพูด ส่วนผมนี่ ยืนทำหน้าซื่อๆอยู่ข้างๆ



“เออ ย้อมดำด้วยนะเว้ย เดียวลูกค้ากูไม่เข้าร้านเพราะมีเด็กแว๊นเป็นพนักงาน” แทบอยากวิ่งไปจิกหัว หล่อขนาดนี้เหมือนเด็กแว๊นตรงไหนวะ!!!!!!




“ครับ..ผมจะย้อมดำ”ในขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากด่า ไอ้พี่พีชก็เอามือมากดที่หัวผมอย่างแรง ประมาณว่า มึงห้ามปากหมาเด็ดขาด




“เออ ก็ยังดีที่ยังว่าง่ายนะ แต่ดูท่าเราจะไม่ใช่คนว่าง่ายเลยนะเนี่ย”




“ไอ้นี่เป็นเด็กดีครับพี่ มันอยากยืนด้วยลำแข้งตัวเอง เลยมาขอร้องผมว่าช่วยหางานให้หน่อย”มึงพูดถึงใครวะเนี่ย=_= ไม่ใช่กูแน่นอน




“อืม เด็กแบบนี้หายากนะ มาๆ งานที่นี่ไม่เยอะหรอก เอ้านี่เครื่องแบบ แล้วก็ ชื่ออะไรล่ะเรา”




“มันชื่อกันต์ครับพี่”ผมกำลังจะตอบ แต่ไอ้พี่พีชแย่งตอบไปซะก่อน




“เอ๊ะ มึงนี่ยังไง กูถามมัน ไม่ได้ถามมึง”พี่เจ้าของร้านหันไปว่าไอ้พี่พีชครับ หึหึ สมมึง




“ชื่อกันต์ครับ ฝากตัวด้วยนะครับ”ผมพูด




“โอเค กันต์ ไปเปลี่ยนชุดแล้วเริ่มงานได้เลย ทำงาน 5โมงเย็น เลิกงาน 4 ทุ่ม โอเคนะ”




“ครับ ฝากตัวด้วยนะครับ”




“อ่ะ พี่ผมฝากมันด้วยนะ  แล้วก็ กันต์ เลิกงานแล้วโทรบอก เดียวมารับกลับ” ไอ้พี่พีชพูดแล้วจะเดินหันหลังออกไปครับ

พี่เจ้าของร้านมองไอ้พี่พีชแล้วหันมามองผมแปลกๆ



“ไอ้พีชนี่ท่าจะเพี้ยน พูดยังกับแกเป็นผู้หญิงต้องคอยรับคอยส่งยังงั้นแหละ”

ผมไม่ตอบครับ แต่ยิ้มเจื่อนๆส่งให้แทน



วันนี้ผมต้องทำความเข้าใจกับงานครับ หน้าที่ผมไม่มีอะไรมาก แค่ ยกไปเสริฟ เช็ดโต๊ะ เก็บเงิน จดเมนู แค่นี้แหละ



ผมไม่ซุ่มซ่ามทำจานตกแตกเหมือนในหนังการ์ตูนหรอกนะครับ งานของผมราบรื่นดีมาก พวกที่ทำงานด้วยกันก็เป็นมิตรดี


แล้วพอหลังเลิกงาน ไอ้พี่พีชก็ขับรถมารับครับ ทั้งๆที่งานมันเลิกเที่ยงคืนเกือบตีหนึ่ง=_=


“กันต์ เลิกงานยัง” ไอ้พี่พีชเดินดุ่มๆเข้ามานั่งในร้านครับ ส่วนผมกำลังเคลียโต๊ะสุดท้ายที่เพิ่งลุกออกไป




“แปปนึง รอก่อนนะ” ผมบอกมันแล้วรีบๆเช็ด รีบยกแก้วไปเก็บในครัว ผมถอดผ้ากันเปื้อนสีดำออกพับๆกองไว้ในตู้เก็บของพนักงาน แล้วรีบเดินออกมาหาไอ้พี่พีชครับ 




“เสร็จแล้ว ”ผมบอกมัน มันก็ยิ้มๆแล้วลุกขึ้น แต่ พี่เจ้าของร้านก็เดินออกมากดไหล่มันให้นั่งลงเหมือนเดิม




“น้องมึงเนี่ย กลับบ้านตรงเวลาดีนะ พวกมึงจะรีบไปไหน มาทำงานวันแรก หัดทำโอทีซะมั่ง”




“โหพี่ พ่อกับแม่รอมันอยู่ เดียวพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน นะ เดียวจะพามันไปย้อมดำด้วย วันนี้ขอวันหนึ่ง”

ไอ้พี่พีชพูด




“เออๆ ไปๆ กลับดีดีล่ะ”พี่เขาปล่อยไอ้พี่พีช ส่วนผมก็ยกมือไหว้พี่เขาแล้วเดินตามก้นไอ้พี่พีชออกจากร้านไปครับ




“เป็นไง เหนื่อยไหม” หลังจากที่ขึ้นรถ คาดเข็มขัดไอ้พี่พีชก็ถามผม




“ก็ นิดหน่อย”




“เราอ่ะ ทำงานแค่นี้ แล้วคิดดูว่าพ่อกับแม่เราทำงานหนักแค่ไหน จะได้รู้จักคุณค่าของเงินซะมั่ง”




“คร๊าบบ ไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นคำพูดของคนที่เอาเงินห้าร้อยไปหยอดตู้คีบตุ๊กตา=_=”




“อันนั้นกูแค่เพลิน มึงอย่ามาย้อน เดียวจะโดน”


มันทำท่าจะทุบหัวผม แต่ไม่ทุบครับ จุ๊บแทน มันบอกว่า ให้รางวัล
ถามกูสักคำไหมว่าอยากได้หรือเปล่า แต่รับไว้ก็ไม่เสียหายนี่นะ….-/////-






-------------------------------------------------------------






เมื่อคืนกลับมาถึงบ้าน พ่อกับแม่หลับไปแล้วครับ ตอนนี้ผมกับไอ้โชอยู่ในห้าง เพื่อที่จะพาผมมาเปลี่ยนสีผมให้เป็นสีดำ

ถ้าถามว่าทำไม ไอ้พี่พีชไม่มาด้วย พอดีพี่พีชต้องแก้งานนิดหน่อย เลยมาด้วยไม่ได้ครับ พี่เขาเลยบอกให้ผมกับไอ้โชมาด้วยกัน  ผมเข้าร้านเดิมที่เคยมากับไอ้คุณครั้งแรก เข้าไปปุ๊บ ก็บอกความต้องการทันทีเลยครับ



“มาย้อมดำครับพี่”ผมบอก พนักงานในร้าน



“ตัดหัวมันทิ้งไปเลยก็ได้ครับ”ไอ้โชเสริม ผมไม่ตอบโต้ ครับ แต่มองเคืองๆ



“มองไร มึงย้อมเสร็จแล้วบอก กูไปเดินเล่นรอ” มันพูดแล้วเดินออกจากร้านไปครับ ไม่สนใจกูเลยนะ ทีแต่ก่อนชอบกูล่ะติดกูจัง



พอมันออกไปผมก็ขึ้นเตียงสระผม ช่างก็ถามผมว่าจะเอาดำแบบไหน  ผมก็ งง ว่า สีดำ มันมีดำแบบไหนว่ะ ดำก็ดำสิ=_=



ผมเลยตอบไปว่า เอาแบบ ดำปิ๊ดปี๋ ไปเลยครับ




หลังจากที่ช่างทำการผสมสีแล้วละเลงใส่หัวผม เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมาก…..




พอย้อมเสร็จ ผมก็โทรหาไอ้โช



“มึง กูเสร็จแล้ว”




[เออ เดียวลงไปหาเดียวนี้แหละ มึงเอาไอติมไหม กูจะซื้อไปให้]




“เอา คุ๊กกี้แอนด์ครีมนะ”


ไอ้โชตอบโอเคแล้ววางสายไปครับ ผมยืนลูบหัวตัวเองรอมันอยู่สิบกว่านาที ไม่รู้คิดไปเองไหม แต่ผมรู้สึกเหมือนมีคนหันมามองผมบ่อยๆ มันทำให้ผมเขินเหมือนกันนะ


พอไอ้โชมามันก็ทำตาโต วิ่งเตาะๆๆมาหาผม



“เงินกูหมด ซื้อมาได้อันเดียว กูเลยเลือกคุ๊กกี้แอนด์ครีมทั้งๆที่กูชอบกินรสชาเขียว เพื่อมึงเลยนะ…”มันพูด ครับ แล้วจ้องหน้าผมอยู่อย่างนั้น




“มองเชี่ยอะไรเนี่ย กูดูแปลกขนาดนั้นเลยเหรอ”




“ไม่แปลกหรอก ดูดีขึ้นนะ กูว่าผมดำเหมาะกับมึงมาก ทรงผมนี้ด้วย..มึงตัดเหรอ”ไอ้โชพูด ผมที่เป็นคนฟังเลยรู้สึกเขินๆ




“เออ ช่างบอกจะตัดให้ กูเลยให้เขาตัด ดูดีจริงเหรอ”




“เออ ดูดีมาก…”มันพูดแล้วก้มลงมาเลียไอติมที่ผมถืออยู่




“ขนลุก! ป่ะๆ เดินเล่นนิดหน่อยแล้วกลับกัน ใกล้ขึ้นเวลาทำงานกูแล้ว ไปส่งกูด้วย วันนี้พี่พีชไม่ว่าง”




“โอเค!”


ผมกับไอ้โชเดินเล่น เดินเลียไอติมโคนเดียวกันไปได้สักพัก พี่ที่ทำงานก็โทรบอกให้ผมเข้างานเร็วหน่อย วันนี้ลูกค้าเยอะ ผมเลยต้องรีบไปก่อนเวลา ครึ่งชั่วโมง 


พอไปถึงร้าน พี่เจ้าของร้านก็โยนผ้ากันเปื้อนให้ผม ทันทีเลยครับ วันนี้ลูกค้าเยอะจริงๆด้วย  ผมรับผ้ากันเปื้อนมาแล้วดบกมือให้ไอ้โชครับ มันก็ โบกมือกลับแล้วขับรถออกไป



วันนี้ผมทำงานปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือ มีลูกค้าผู้หญิง แอบมองผมบ่อยๆ พอสบตาแล้วพวกเธอก็รีบหันหน้าหนีครับ


เห…แหม่ แสดงว่าเราหล่อขึ้นจริงๆนะเนี่ย  ผมได้แต่คิดแล้วอมยิ้มกับตัวเอง



“มองไม่ผิดจริงๆ ว่าแล้วว่าถ้าทำผมดำมันต้องดูดี”

พี่เจ้าของร้านพูดกับผมตอนที่ผมเดินไปเอาของเพื่อไปเสริฟลูกค้า



“ผมรู้สึกได้ถึงสายตาสาวๆที่มองผมอย่างร้อนแรงเลยล่ะพี่” ผมพูดเบาๆ




“อย่าได้ใจไปนะมึง รีบทำงานไป”

พี่เจ้าของร้านพูดแล้วไล่ผม ผมก้เดินยิ้มร่าไปที่ดต๊ะของผู้หญิงของคนที่สั่ง หนมปังกับโกโก้คนล่ะแก้ว สองคนนี้มองผมไม่วางตาเลยล่ะ




“เอ่อ ชื่ออะไรเหรอค่ะ?”

ผมวางของให้พวกเขา2คนเสร็จแล้ว หนึ่งในนั้นก็ถามชื่อผม โดยที่เพื่อนอีกคนตีแขนแล้วพูดเสียงเบาว่า แกจะทำอะไร=[]=!




“ชื่อกันต์ครับ^^”ผมตอบแล้วยิ้มให้




“ไว้เราจะมาเป็นลูกค้าประจำนะคะ แบบ มาจีบอะไรแบบเนี่ย อ๊ายย>_<” ผู้หญิงคนเดิมพูดครับ แต่เพื่อนของเธอที่นั่งข้างๆบอก ขอโทษด้วยนะคะ มันบ้า




“ยินดีต้อนรับครับ”ผมพูดแล้วโค้งให้ ก่อนจะกลับไปทำงานต่อ  มันเริ่ดมาก หัวดำจงเจริญ!!!!!!


วันนี้ทั้งวัน ผมได้รับการตอบรับที่ดีมากครับ รู้สึกปิติ มีคนถามชื่อผมตั้ง ห้าครั้งแหนะ ToT!!!!! หรือนี่จะเป็นช่วงที่เราเนื้อหอมกันนะ


หลังจากที่ผมทำงานอย่างเพลินเพลิน ก็ใกล้ที่จะถึงเวลาเลิกงานครับ  ผมที่กำลังเคลียร้านอยู่ มองออกไปเห็นรถไอ้พี่พีขับมาจอดดังเอี๊ยดดดดดดดดด แล้วมันก็เปิดประตูรถ ทำหน้าเครียด เดินพุ่งมาหาผม แล้วจู่ๆ มันก็ตบหัวผมทีนึง พร้อมล็อคคอ เชี่ยอะไรเนี่ย!!!!!!




“โอ้ยๆๆ เป็นเชี่ยอะไรเนี่ย ปล่อยนะเว้ย เจ็บๆๆๆๆ” ผมทั้งทุบทั้งตีแขนมัน




“หล่อนักใช่ไหม มึงหล่อนักใช่ไหม”,มันล็อคแน่นขึ้น!




“โอ้ยยๆๆๆ พี่พีช หายใจไม่ออก ปล่อยกันต์นะ!!!” คนในร้านมีไม่เยอะนัก ก็เริ่มหันมามองครับ




“เฮ้ยๆๆๆ ใจเย็น พวกมึงเป็นอะไรกันเย พีชปล่อยน้องมันก่อนสิวะ ไม่รู้เรื่องกันพอดี” พี่เจ้าของร้านเดินมางัดแขนไอ้พี่พีชออก




"เจ็บนะ เป็นบ้าอะไรของพี่อีกเนี่ย!!"  ผมเริ่มชินกับพฤติกรรมโรคจิตของไอ้พี่พีชแล้วล่ะครับ วันดีคืนดีมันก็มาล็อคคอเหมือนโมโหอะไรมาแบบนี้ประจำ TwT




“มึงดู!!!” ไอ้พี่พีชควักมือถือมันออกมา แล้ว จิ้มๆๆๆ ก่อนจะยื่นใส่หน้าผม  คือ เป็นรูปที่ไอ้โชก้มเลียไอติมที่ผมถืออยู่ แล้วมันก็เลื่อนไป รูปที่ไอ้โชจับแขนเหมือนจะลากผมไปไหน




“กูให้ไปย้อมผมเฉยๆ ไม่ได้ใช้ให้พวกมึงไปเดทกัน!”






“โอ้ย ไอ้พี่เหี้ยยยย ก็พวกกูไปในห้าง!! ไปห้างด้วยกันมึงจะให้กูแยกกันเดินเหรอ ก็มึงไม่ใช่เหรอที่วานให้ไอ้โชพากูไปน่ะ!!!!!”





“………”มันเงียบ






“แล้วนี่ใช้ใครไปตามถ่ายรูปกันต์วะ!”





“………….”มันเงียบอีก แล้วเก็บมือถือเข้ากระเป๋า คนในร้านก็มอง พี่เจ้าของร้าน พนักงานคนอื่นก็มอง





“เงียบทำไม เมื่อกี้เข้ามาล่ะทำเป็นโวยวาย  เห็นไหมเนี่ยเขาทำงานกันอยู่”ผมบ่น




“ขอโทษ กูก็แค่ห่วงเฉยๆ เลยวาน…ไอ้เต้กับไอ้ทอมตามไปดู กูเห็นรูปมึงย้อมดำแล้วน่ารักขึ้น กูเลยของขึ้นตอนเห็นรูปไอ้โช เพราอย่างน้อยมันก็เคยชอบมึง ไม่ใช่เหรอ แถมมีเรื่องให้เครียดตั้งหลายอย่าง ….”มันพูดเสียงอ่อยๆ




“ไม่มีอะไรให้ห่วง แต่หวงได้ ไม่ต้องทำหน้าหมาหงอยด้วย เดียวเอาน้ำมาให้ นั่งนี่แหละ ใกล้เลิกงานแล้ว”




ผมบอก แล้วเดินไปเอาน้ำมาให้มัน  พี่เจ้าของร้านก็มองๆผมกับไอ้พี่พีช




“อย่าบอกนะว่า….พวกมึง…คบกันอยู่?”พี่เจ้าของร้านถามตอนที่ผมเอาน้ำมาวางให้พี่พีช



“ชะ..”

“ครับพี่ ไอ้เนี่ย แฟนผมเองแหละ” ไอ้พี่พีชยังไม่ทันตอบ ผมเลยชิ่งตอบก่อน แล้วเดินไปเคลียร้านไม่สนใจ


เจ้าของร้านที่นั่งให้ไอ้พี่พีชเล่ารายละเอียดให้ฟัง พนักงานคนอื่นๆก็มองผม



“มีแฟนหล่อ แถมหวงเราขนาดนี้เนี่ย ดีจังเลยเนอะกันต์” พี่ผู้หญิงคนนึงพูดกับผม




“ไม่เห็นดีเลย….คนซาดิสม์แบบนั้น ไม่อยากจะพูดด้วย”




“เรื่องบนเตียง?”




“ไม่ใช่!!!! ผมหมายถึงนิสัยต่างหาก!”


ผมพูดเสียงดัง พี่เขาเลยหัวเราะผม=_= 


หลังจากที่เคลียร้านเสร็จเรียบร้อย ผมก็เก็บผ้ากันเปื้อนแล้วบอกลาพี่ๆที่ทำงานด้วยกัน ส่วนไอ้พี่พีชสงบปากสงบคำมากครับ




“น้องมันตัวเล็กนิดเดียว มึงก็อย่ารุนแรงนักล่ะ เข้าใจที่กูบอกใช่ไหม”พี่เจ้าของร้านพูดกับไอ้พี่พีช




“ครับ…..”




“ดูแลกันต์ดีดีด้วยล่ะ วันนี้มีผู้หญิงชวนคุยตั้งหลายคนนะรู้ไหม” ชิบหอยล่ะ  ไอ้พี่พีชหันควับมามองผม




“ผมส่งคนมาจับตาดูมันได้ไหมครับ T_T!!”ไอ้พี่พีชพูด




“ไมได้เว้ย!!!  แต่ถ้าส่งเพื่อนๆกลุ่มมึงมา กูจะพิจารณา เพราะกูคิดว่ายอดขายพุ่งแน่ๆ ขนาดวันนี้ สาวๆยังเข้ามาดูไอ้กันต์เยอะเลย”

เฮ้ย! ไอ้พี่เจ้าของร้านจะไปพูดยั่วมันทำไม=[]=!


“ผม ผมขอทำงานที่นี้ด้วยได้ไหมครับ ToT! ไม่งั้น กันต์ มึงลาออกเถอะ อยู่บ้านเฉยๆ กูไปเรียนไปสอบแทนมึงเอง กูจะหาเลี้ยงมึงด้วย ToT!!”




“อย่ามาปัญญาอ่อน กลับบ้านได้แล้ว พรุ่งนี้เจอกันนะครับ”ผมยกมือไหว้แล้วเดินออกมา ไอ้พี่พีชก็รีบเดินตามมาเลยครับ




ระหว่างที่ขับรถไอ้พี่พีชก็บ่นๆว่าจะให้ผมออกจากงานบ้างล่ะ หาว่าผมไปม่อผู้หญิงบ้างล่ะ จะให้ผมไปโกนหัวบ้างล่ะ




คือแม่ง สติแตก100เปอร์เซ็น



“เครียดอะไรนักหนาเนี่ย!! เลิกบ้าได้แล้ว”ผมบอกแล้วเอามือไปตบๆแก้มมันเบาๆสองที




“มึงไม่เข้าใจกูหรอก ความผิดมึงล้วนๆเลยด้วย” เอ้า อะไรอีกล่ะเนี่ย




“เรียนหนักไปป่ะเนี่ย”




“หนักทุกอย่างแหละ  ทั้งเรื่องเรียน เรื่องมึง เรื่องของเรา เรื่องพ่อกับแม่ มันตีกันอยู่ในหัว ไม่รู้ต้องทำยังไง
อยู่ในบ้านก็อึดอัด จะทำอะไรกูก็เกรงใจพ่อกับแม่  รู้สึกผิด ทั้งๆที่เขาก็รักเหมือนเป็นลูกคนนึง แต่กูกลับ..ไปรักลูกของเขา


อยากจะบอกพ่อกับแม่ไปว่า กูกับมึงคบกันอยู่ แต่ก็กลัวโดนไล่ กลัวโดนเกลียด ถึงเขาจะรู้ว่ามึงคบกับกู เขาก็ไม่มีวันเกลียดมึง เพราะมึงคือลูกของเขา แล้ว กู! กูเป็นใคร แค่คนมาอาศัยความรักจากครอบครัว ครอบครัวนึง กูจะบ้าแล้วเนี่ย!


กูกลัวว่าวันนึงถ้าเขารู้ เขาจะพามึงไปจากกู…กลัวว่าถ้าเขารู้ เขาจะอายคนอื่น กูกลัว แล้วก็แคร์พ่อกับแม่มาก..ต้องทำยังไง…กูยังไม่รู้เลย”




พี่พีชพูดระบายออกมาระหว่างขับรถ พี่เขาไม่ร้องไห้ แต่ผมสังเกตว่า ปากกับมือพี่เขากำลังสั่นอยู่ ส่วนผมได้แต่นิ่งเงียบฟัง  หลังจากที่พี่เขาพูดจบ ทุกอย่างก็เงียบ



เราขับรถกลับมาถึงบ้านเงียบๆ  พี่พีชส่งผมที่หน้าบ้าน แล้วบอกกับผมว่า วันนี้เขาจะไปนอนบ้านพี่ย้ง แล้วพี่เขาก็ขับออกไป



ผมยืนมองไฟท้ายรถสีแดงที่กำลังห่างไกลออกไปเรื่อยๆ…จนลับสายตา  ผมเองก็ไม่รู้ว่าควรทำยังไง…
ผมรู้ว่าพี่เขากลัว..แต่ผมก็ไม่คิดว่า…พี่เขาจะเครียดขนาดนั้น…..ตัวผมเอง หลังจากที่ฟังสิ่งที่พี่เขาระบายออกมา….




ตัวผม……ก็เริ่มที่จะกลัว และไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดีเหมือนกัน…….





TBC

-----------------------------------------------------------------


TwT เอาไปแค่นี้ก่อนนะคะ (เฮ้ย เลิกพูดครับซะล่ะ)

เข้าใจอารมณ์ที่อ่านแล้วค้างเพราะเราก็เคยเป็น  แต่เนื่อด้วยไรต์ ทำงานด้วย เรียนด้วย ปี4แล้ว อีกนิดเดียวก็จะเรียนจบแล้ว

งานต่างรุ้มเร้ายิ่งกว่าโรคร้าย ToT

เพราะงั้นขอโทษด้วยนะคะที่อัพช้าบัดซบ 
ขอบคุณที่ตามอ่านและติดตามนะคะ
เจอกันใหม่ตอนหน้านะคะ 

หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 34(หน้า 9) [18/1/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: magicaltai ที่ 18-01-2014 18:32:57
เย้ๆๆๆ มา่ต่อแ้ว้วววววววว

ขอบคุณมากๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ คร่าาา  :กอด1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 34(หน้า 9) [18/1/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 18-01-2014 20:53:52
มาต่อแล้วววว กรีดร้องน้ำตาไหลขอแชร์ ฮ่าๆๆ
ดีใจที่มาต่อค่ะ แต่หายไปนานมากกกก
อารมณืขาดตอนไปเลย  อ่านแล้วให้ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมด้วย ก๊ากกก
คนเขียนสู้ๆค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 34(หน้า 9) [18/1/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: TIKA_n ที่ 23-01-2014 22:26:12
แน่ะ คิดว่าจะบอกความจริงกับพ่อแม่ซะแล้ว กันต์เอ๊ย มาหลอกให้เราลุ้นไปด้วยนะ
ไป ๆ มา ๆ ไหงน้องกันต์ของเรา โดนจับไปทำงานพิเศษเฉยเลย โถ ๆ
แล้วอะไรกันเนี่ย น้องกันต์เวอร์ชั่นผมดำ กลายเป็นหนุ่มฮอตไปในบัดดล
แสดงว่าต้องน่ารักมากแน่ ๆ เลยสินะ เนื้อหอมขนาดนี้ พี่พีชเลยคลั่งเลย
องค์ลงอีกแล้ว โมโหหึงรุนแรงตลอด ๆ สงสารน้องกันต์นะ ช้ำไปหมดแล้วนั่น
จู่ ๆ มาหึงน้องกันต์กับโชขึ้นมาอีกล่ะ เป็นคนให้เขาไปด้วยกันเองนะพี่พีช
แต่เล่นให้เต้กับทอมตามไปถ่ายรูปอย่างนี้ เหมือนยังไม่เชื่อใจกันต์เลยนะ
ดีแล้วที่รู้ตัวว่าผิดและยอมขอโทษน้อง ดีนะที่น้องกันต์เข้าใจ ไม่โมโห มีการให้หวงได้ด้วย
ตอนนี้ เลยกลายเป็นประกาศตัวไปต่อหน้าธารกำนัลไปซะเลยว่าเป็นแฟนกัน
น้องกันต์น่ารักมาก พูดเปิดเผยไม่มีปิดบัง ส่วนพี่พีชนี่สิ หวงขนาดจะให้ลาออกซะงั้น
แหม ถึงจะหวง ห่วงมากไปหน่อย แต่ถ้าเป็นน้องกันต์ก็คงจะปลื้มมาก ๆ เนาะ
มาทิ้งท้ายไว้ด้วยอารมณ์หม่น ๆ ตามความรู้สึกเครียด ๆ ของพี่พีชน้องกันต์เลย
ทั้งอยากบอกให้พ่อแม่รู้จะได้ไม่ต้องอึดอัดปิดบัง ทั้งที่กลัวพ่อแม่รู้ แล้วจะรับไม่ได้
รังเกียจ แล้วต้องแยกจากกัน เข้าใจเลยว่าทั้งคู่จะเครียดขนาดไหน โดยเฉพาะพี่พีช
ยังไงก็ขอให้ยึดมั่นในรักของกันและกัน ช่วยกันฟันฝ่าอุปสรรคนี้ไปได้ เชื่อว่ายังไง
พ่อกับแม่น้องกันต์ต้องเข้าใจทั้งคู่แน่ ๆ เอาใจช่วยพี่พีชน้องกันต์ต่อไป
เป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยค่ะ ขอบคุณนะคะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 34(หน้า 9) [18/1/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 19-03-2014 10:51:21
ตอนที่ 35










“พี่พีชล่ะลูก” แม่ที่เห็นผมเดินถือกระเป๋าลงมาถามผม  ปกติพี่พีชจะตื่นเช้าพอพอกับแม่ผมครับ วันนี้ไม่เห็นเลยสงสัย



“พี่เขาไปค้างบ้านเพื่อน เพราะต้องเคลียงานครับแม่”ผมตอบแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะอาหารที่แม่เตรียมไว้ให้



“แล้วนี่ เราเป็นอะไรน่ะ ไม่สบายหรือเปล่า ตาดูคล้ำๆนะ” แม่มองหน้าผมแล้วถามขึ้นมาอีก



“เมื่อคืนนั่งทำรายงานดึกไปหน่อยน่ะครับ กันต์ขอกินข้าวก่อนนะ เดียวไปเรียนสาย” ผมพูดแล้วก้มหน้าทานข้าว  ทานไปได้นิดเดียวผมก็ลุกจากโต๊ะ ไหว้แม่ แล้วเดินออกจากบ้าน

เมื่อคืนหลังจากที่พี่พีชไป ผมก็นอนคิดอะไรตั้งหลายอย่าง รู้ตัวอีกทีก็เช้าแล้ว ผมเดินมึนๆไปตามทาง แล้วเดินขึ้นรถแดง

 นั่งเหม่อ…..จนถึงมหาลัย  ผมรู้สึกมึนๆ งงๆ  พอผมเข้าไปในห้องเรียน นั่งหลังห้องที่ประจำ  แล้วตัวผมก็ควักมือถือออกมาดู…ไม่มีแม้แต่ข้อความ  ไม่เป็นไรหรอกมั้ง…เดียวตอนเที่ยงก็คงเจอกัน…


“เฮ่อ…..”ผมถอนหายใจแล้วฟุบลงที่โต๊ะ  ผมไม่ชอบเลยที่เห็นพี่พีชเป็นแบบนั้น มันทำให้ผมรู้สึกกลัว กลัวว่าพี่เขาจะตัดสินใจโดยการจากผมไป...




"จ๊ะ เอ๋!!!!!!!!" เสียงไอ้โชดังขึ้น พร้อมกับมือมันที่เข้ามาจิ้มที่เอวของผม  ผมเงยหน้าขึ้นมามองมันช้าๆ



“เฮ้ย เป็นอะไรวะมึง เมื่อวานลูกค้าเยอะมากเลยเหรอ ทำไมดูเพลียๆ” มันวางกระเป๋าลงแล้วนั่งข้างผม



“อื้ม เยอะมาก”ผมตอบมันสั้นๆ



“กูว่า เรื่องอื่นแล้วล่ะ ไม่ใช่เพราะลูกค้าหรอก ทะเลาะกับพี่พีชมาสิท่า”มันถาม



“เปล่า..ไม่ได้ทะเลาะ….หรือเปล่านะ.. ไม่หรอก เราไม่ได้ทะเลาะกัน”



“ไอ้คำตอบที่ไม่เต็มร้อยของมึงนี่ยังไงกัน”



“ไม่มีอะไรหรอก ช่างเถอะ วันนี้มึงพรีเซ้นต์งานนะ กูไม่ไหว”ผมบอกมันแล้วฟุบลงที่โต๊ะอีกครั้ง



“เออๆ เดียวกูกับไอ้โจ้จัดการเอง มึงพักเถอะ  เฮ้ย!!โจ้ มาคุยเรื่องงานดิ๊!”

ไอ้โชบอกแล้วตบหลังเบาๆ ก่อนที่มันจะตะโกนเรียกชื่อเพื่อนในกลุ่มพรีเซ้นต์งาน ส่วนผมก็ได้แต่นั่งรอเวลาพัก…




---------------------------------

 


หลังจากที่เรียนเสร็จในช่วงเช้า ผมกับไอ้โชก็เดินไปที่โรงอาหารอย่างเคย ผมมองไปที่โต๊ะประจำ พวกพี่ๆมาทุกคน แต่ ไม่มีพี่พีช….. ผมเดินไปนั่งข้างๆไอ้เต้เงียบๆ


“พี่พีชล่ะ?”ผมหันไปหาพี่ย้งแล้วถาม



“อยู่ในห้องเรียน  อ๊ะ! แต่พี่ไม่แนะนำให้มึงไปหามันตอนนี้นะ ปล่อยไปก่อนๆ” ผมที่กำลังจะลุกขึ้น ก็โดนพี่ย้งห้ามซะก่อน

พี่ๆกับขาเผือกทั้งหลายก็เริ่มสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น


“เป็นไรกันวะมึง ทะเลาะกันเหรอ” ไอ้คุณถามผม



“คุณ ช้าไป กูถามแล้ว มันบอกว่าเปล่า”ไอ้โชตอบกลับ



“พวกมึงไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น มันเรื่องของคนสองคน ไม่เสือกสักเรื่องคงไม่ตายใชไหม?”พี่ย้งพูดขึ้นมาครับ



“ใช่สิ มึงรู้เรื่องคนเดียวนี่หว่า”พี่ชินพูด



“ก็ พ่อกับแม่กูกลับมาที่บ้านใช่ไหมล่ะ….พี่เขาเลยกังวลว่าจะทำยังไงดี…เพราะก็ไม่อยากปิดบังไว้แบบนี้”ผมพูดขึ้นมาเสียงเบา  ทุกคนก็เงียบหลังจากที่ผมพูดจบ



“อืม…ปัญหาใหญ่เลยนะนั่น ไม่เป็นไรนะมึงค่อยๆคิด”ไอ้เต้พูดขึ้นแล้วบีบไหล่ผม



“แต่กูว่า พ่อกับแม่มึงน่าจะเข้าใจนะ..”ไอ้คุณบอกผม  ผมก็ไม่มั่นใจนักหรอกว่าท่านจะเข้าใจ  แต่ผมก็หวังจะให้มันง่ายอย่างนั้น



“ไอ้พีชมันเครียด เมื่อคืนมาถึงบ้านกูมันก็แดกเบียร์ไปตั้งหลายกระป๋อง นอนกอดขวด กูนึกว่าแม่งเลิกกับไอ้กันต์มา”

พี่ย้งพูด

“เอาเป็นว่า กันต์ มึงอย่าทำตัวเหมือนไอ้พีชมันก็พอ ถ้าเกิดเป็นแบบนั้นทั้งสองคน มันจะแย่เอา ถ้าตอนนีไอ้พีชมันเครียดอยู่ มึงก็ทำตัวปกติซะนะ เดียวพี่จะบอกให้มันกลับบ้านเอง หลังจากนั้น มึงก็คุยกับมันแล้วค่อยๆหาทางนะ พวกพี่คงช่วยอะไรไม่ได้ เพราะคนที่พวกมึงต้องเผชิญหน้าคือพ่อกับแม่  พวกพี่จะคอยเป็นกำลังใจให้มึงแล้วกันนะ”

พี่ย้งบอกผม ผมก็ยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ


“โหย แฟนใครอ่ะ เท่จังเลย ความคิดก็ดูเป็นผู้ใหญ่อีกต่างหาก”ไอ้คุณพูดขึ้นมาหลังจากที่พี่ย้งพูดจบ

คือกูเครียดอยู่นะ มึงพูดอะไรก็ดูมั่ง

หลังจากที่พวกผมคุย กินข้าวกันเสร็จ ก็แยกย้ายกันไปครับ  วันนี้ผมมีเรียนถึงค่ำเลย พอเลิกเรียนแล้วก็ให้ไอ้โชไปส่งที่ทำงาน  ไอ้โชบอกว่า มันไม่มีธุระอะไรเลยจะนั่งเรียกแขกให้ฟรีๆจนกว่าผมจะเลิกงาน



“กันต์ๆ กันต์พาใครมาด้วยน่ะ หล่อดีนะ” พี่ผู้หญิงที่ทำงานสะกิดถามผม



“จะใครซะอีกล่ะ คงจะเป็นคนที่แฟนกันต์วานให้มาเฝ้าหรือเปล่า”พี่อีกคนพูดครับ



“เปล่าครับพี่ มันเป็นเพื่อนที่คณะ วันนี้พี่พีชไม่ว่าง เลยให้มันมาส่ง” ผมพูด



“ส่งแล้วทำไมไม่กลับไปล่ะ รออะไรอยู่น่ะ”พี่เจ้าของร้านเดินมาพูดกับผม



“มันว่างครับ มันบอกจะอยู่เรียกแขกสาวๆให้ฟรีๆ” ผมบอก



“เอาน้ำไปเสริฟ์เลยถ้างั้น”พี่เจ้าของร้านบอกแล้วเอาแก้วน้ำวางใส่ถาดของผม  ผมเลยเดินไปหาไอ้โชแล้ววางแก้วไว้ให้มัน



“ขอบใจมากน้อง เดียวพี่กินเสร็จแล้วมาเอาทิปที่พี่นะ”ไอ้โชพูดกวนผมครับ



“พูดมากนะมึง นั่งแดกหล่อๆไปเลย กูไปทำงานล่ะ” ผมพูดแล้วเดินไปทำงานยุ่งๆของผมต่อ วันนี้ลูกค้าก็เยอะเหมือนเดิม

แต่ทำงานไปได้สักพัก พี่เจ้าของร้านก็บอกวันนี้ปิดเร็ว เพราะจะไปรับแฟนที่สนามบินเห็นบอก แฟนกลับมาแบบเซอร์ไพรส์

พี่เขาบอกเสร็จก็ขับรถออกไปแล้วบอกให้พวกผมจัดการเก็บร้านด้วย ไม่ต้องรับลูกค้าเพิ่ม ตอนนี้ก็แค่ ประมาณสองทุ่มกว่าๆ  พวกผมเก็บของเสร็จก็ สามทุ่มพอดี   ผมก็วานให้ไอ้โชไปส่งที่บ้านครับ  พอกลับไปก็เห็นรถไอ้พี่พีชจอดอยู่ด้วย

ผมเลยรีบลงจากรถไอ้โช


“กันต์ มึงค่อยๆคุยแล้วใจเย็นๆด้วยนะ”

ไอ้โชบอกผม ผมพยักหน้าแล้วปิดประตูรถมัน ก่อนจะเดินเปิดประตูบ้านเข้าไป พ่อกับแม่ก็หลับแล้วอย่างเคย ผมเดินหาพี่พีชทั่วบ้านแต่ไม่เจอ  ผมเลยเดินขึ้นไปที่ชั้น2ห้องของตัวเอง  เปิดประตูเข้าไป ผมเห็นไอ้พี่พีชกำลังเก็บเสื้อผ้าบางส่วนใส่เป้ครับ



“พี่พีช ทำอะไรน่ะ” ผมเดินเข้าไปหาเงียบๆ พี่พีชหันมาไม่มีสีหน้าตกใจหรืออะไร



“เลิกงานเร็วเหรอ”พี่เขาไม่ตอบแต่ถามผม



“อื้ม เลิกเร็ว  แล้วพี่จะเอาเสื้อผ้าไปไหน?”



“กะจะไปพักอยู่บ้านไอ้ย้งสักพักน่ะ  ไม่มีอะไรหรอก”

ผมฟังคำตอบของพี่พีชในขณะที่ผมเดินไปปิดและล็อคประตูไว้

“ไปทำไม อยู่บ้านเรานี่แหละนะ” ผมเดินกลับเข้าไปหาแล้วจับแขนพี่เขาไว้



“พี่เกรงใจพ่อกับแม่กันต์นะ ถึงพวกท่านจะไม่ได้รู้สึกอึดอัดที่พี่อยู่ แต่พี่รู้สึกผิดนะ…”



“พี่ไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ทำไมต้องรู้สึกผิดด้วย  ไม่ต้องไปค้างบ้านพี่ย้งแล้ว อยู่บ้านเรานะ”
ผมบอกพี่พีชอีกครั้ง แต่พี่เขาก็ส่ายหัว



“พี่ไม่ไปไหนหรอก แต่ขอไปคิดอะไรคนเดียวหน่อยนะ”



“ถ้าบอกว่าจะไม่ไปก็อยู่นี่ มันเป็นเรื่องของเรา ทำไมพี่ต้องคิดคนเดียวล่ะ”

ผมพยายามพูดให้พี่เขาเปลี่ยนใจครับ แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผลเท่าไหร่


“กันต์…ตะ…”

ยังไม่ทันที่พี่พีชจะพูดอะไร ผมก็เขย่งตัวขึ้นแล้วจูบพี่เขา

“กันต์คิดถึงพี่นะ อย่าไปไหน อยู่กับกันต์นะ….”ผมถอนจูบออกมาแล้วพูด ก่อนจะจูบพี่เขาอีกครั้ง คราวนี้พี่เขาจูบตอบผม


มือพี่เขาเริ่มที่จะเลื่นขึ้นมาแล้วกอดผมไว้ ในขณะที่เราสองคนยังจูบกันอยู่  ไม่รู้ว่านานแค่ไหน แต่ผมรู้สึกเหมือน ขาของผมกำลังถอยหลังไปช้าๆ ก่อนที่จะล้มตัวนอนลงบนเตียง โดยที่มีพี่เขาคร่อมอยู่

ไม่รู้ทำไม มือเล็กๆของผมขึ้นเอื้อมไปโอบคอพี่เขาแล้วกดท้ายท้อยของพี่พีชลงมา ก่อนที่ผมจะยื่นหน้าเข้าไปจูบกับพี่เขาอีก…เราสองคนจูบตอบกันไปมา..ลิ้นอุ่นๆของพี่เขาที่เริ่มซนสอดเข้ามาในปากของผม.. มือพี่เขาเองก็เริ่มที่จะลูบไล้ไปตามร่างกายของผมที่ไม่ได้รู้สึกอยากจะต่อต้านขัดขืน


 
“…พี่พีช……”ผมเรียกพี่เขาเบาๆ



“………..!!” พี่เขาสะดุ้ง แล้วหยุดการกระทำทุกอย่าง พี่เขาค่อยๆขยับออกจากตัวผมแล้วนั่งลงที่ข้างเตียง ตัวผมที่นอนแผ่อยู่ก็ค่อยๆลุกขึ้นมา



“หยุดทำไม…กันต์ไม่ได้ไม่ชอบนะ…”ผมถาม



“พ่อกับแม่อยู่นี่นะ ลืมไปแล้วหรือไง?”พี่พีชตอบผม  มันก็จริง…ขืนทำตรงนี้ไม่ดีแน่……แต่เมื่อกี้ทำไมถึงรู้สึกต้องการพี่เขามากขนาดนั้นนะ…

ผมขยับไปหาพี่พีชแล้วกอดจากด้านหลัง


“กันต์รักพี่นะ  พี่อย่าคิดอะไรคนเดียวอีก เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะ”ผมบอก  หลังจากที่ผมพูดจบ มือพี่พีชก็มาจับที่มือของผม



“อืม เข้าใจแล้ว…ขอบใจนะ”พี่พีชพูดตอบ



“มา ขึ้นมาบนเตียงนี่  มานอนได้แล้ว เมื่อวานไม่ได้นอนด้วยเหงามากเลยนะ”ผมบอกแล้วดึงแขนพี่พีชให้ลุกขึ้นมานอนบนเตียง



“ก่อนจะนอน ขอไปทำธุระในห้องน้ำก่อนได้ไหม…เมื่อกี้มัน..แข็งเต็มที่เลย”พี่เขาพูดแล้วกุมที่เป้าตัวเองครับ เลยทำให้ผมพลอยเขินไปด้วย



“อ่ะ…อ่า……ตะ ตามสบาย”

ผมพูดแล้วปล่อยมือพี่พีชออกทันที พี่พีชก็รีบลุกไปห้องน้ำครับ  ผ่านไปสักพักพี่เขาก็ออกมาพร้อมกับสีหน้าโล่งสบายสุดๆ  พอออกมาก็เดินขึ้นเตียงนอนข้างๆผมที่เล่นมือถืออยู่



“บอกรักอีกสักทีก่อนนอนซิ”พอนอนลงไอ้พี่คนนี้ก็พูดอะไรไม่รู้ครับ



“ไม่ พอแล้ว ”



“เมื่อกี้ทำไมน่ารักจัง…”



“นอนไปเลย ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”



“ตอนที่จูบ…โคตรรู้สึกดีเลยรู้ไหม?”



“เว้ย พอแล้ว!”



“ก็ กันต์น่ารักนี่…น่ารัก…ทำไมน่ารักแบบนี้นะ”พี่พีชพูดแล้วกอดผมแน่นจนแทบหายใจไม่ออกแหนะ



“น่ารัก ก็ช่วยรักให้มากๆด้วยล่ะ” นี่กูพูดอะไรออกไป-0-



“หอมหน่อยได้ไหม ก่อนนอน” ไอ้พี่พีชถาม แทนที่มันจะหอมผม ผมเลยเป็นฝ่ายเข้าไปหอมที่แก้มพี่เขาแทน



“ฝันดีนะพี่พีช”ผมพูดแล้วหันนอนตะแคงไปอีกทาง ส่วนไอ้พี่พีชผมได้ยินเสียงมันร้องดีใจแล้วเตียงผมก็ขย่มไปมา อาจเป็นเพราะมันดีดดิ้นอยู่ก็เป็นได้



ตื่นมาตอนสายๆ ผมก็เห็นไอ้พี่พีชนอนอยู่บนเตียง…มันยังหลับอยู่ สงสัยคงจะเพลีย ผมไม่ปลุกครับ ลุกจากเตียงไปจัดการอาบน้ำแต่งตัว



“กันต์……พี่ปวดฉี่..เร็ววหน่อยยย”  เพิ่งจะเริ่มแก้ผ้า ไอ้คนที่นอนอยู่ก็ลุกขึ้นมาซะแล้ว  ก่อนที่มันจะปล่อยให้ราด ผมเลยเดินออกมาพร้อมผ้าเช็ดตัว



“เอ้า เร็วๆนะ กันต์จะอาบน้ำ มันหนาว” ผมเดินกอดตัวเองออกมาแล้วให้ไอ้พี่พีชเข้าไป  แต่มันก็เอาแต่ยืนมองผมอยู่นั่นแหละ



“มองอะไร ปวดฉี่ก็รีบเข้าไป กันต์หนาว”



“ขาวจัง น่ารักด้วย…อาบด้วยกันไหม..”คือ สติมึงกลับมาเกิน100หรือเปล่า =_=



“ไม่อาบเว้ย! ปวดฉี่ก็รีบเข้าไป คนอื่นเขาจะอาบน้ำ”



“ถือช้างน้อยให้หน่อยได้ไหม เมื่อยมืออ่ะ”



“ไอ้สัดพี่พีช  ทำดีด้วยแค่นี้อย่ามาได้ใจ ถ้าไม่ฉี่จะกูเข้าไปขี้ล่ะนะ!”ผมตีแขนมันแรงๆแล้วพูด



“จ่ะๆ ไปฉี่เองก็ได้ แปปนึงนะ”ไอ้พี่พีชเดินกุมเป้าเข้าไปในห้องน้ำ ผมที่ยืนกอดอกรอผ่านไปแปปนึงก็ได้ยินเสียงกดชักโครก พร้อมกับมันที่เดินออกมา



“เสร็จแล้ว! เร็วๆนะ จะอาบเหมือนกัน” ไอ้พี่พีชพูดแล้วเดินไปนอนเล่นบนเตียง ส่วนผมก็เข้าไปอาบน้ำ

พออาบเสร็จเดินออกมา ไอ้พี่พีชก็ตั้งท่ารอเตรียมที่จะเข้าไปอาบเหมือนกัน ส่วนผมก็ เดินลงไปหาแม่กับพ่อข้างล่าง

พอลงไปก็ เห็นแค่แม่ครับ


“แม่ พ่อไปไหนอ่ะ” ผมถามแม่ที่กำลังทำความสะอาดครัวอยู่



“พ่อเห็นว่าจะออกไปหาเพื่อนเก่าน่ะ มีอะไรเหรอลูก?”



“เปล่าครับแม่  เอ้อ แม่ พรุ่งนี้วันหยุด กันต์มีเรื่องจะคุยด้วยนะ ที่จริงก็อยากคุยวันนี้แหละ แต่แบบ เดียวจะไปเรียนล่ะ เลิกเรียนก็ทำงานอีก กลับมาพ่อกับแม่ก็หลับไปล่ะ”ผมบอกแม่



“หืม เรื่องอะไรเหรอกันต์ พูดตอนนี้ก็ได้นะ ยังพอมีเวลาก่อนไปเรียนไม่ใช่เหรอ”แม่หยุดทำความสะอาดแล้วหันมาคุยกับผม



“ไม่ได้ครับแม่ พรุ่งนี้คุยกัน   อ๊ะ เดียวกันต์ขึ้นไปเร่งพี่พีชก่อนนะแม่ จะสายแล้ว”ผมพูดจบก็เดินขึ้นไปบนห้อง เคาะประตูห้องน้ำเรียกไอ้พี่พีช



“พี่พีช เร็วๆนะ สายแล้ว”

ผมเรียก  คนที่อยู่ในห้องน้ำตอบกลับมาว่า โอเคๆ  หลังจากที่รอไอ้พี่พีชผมก็ไปเตรียมกระเป๋า กับเอกสารงานของไอ้พี่พีชไว้ให้ พอออกมาใส่เสื้อผ้าเสร็จ จะได้ไม่ต้องมานั่งหาของ  พอมันออกมาผมก็ยื่นชุดให้ พอมันใส่เสร็จ ผมก็ยื่นกระเป๋ากับงานของมันให้ 


“ฝึกไว้เผื่อตอนแต่งงานเหรอ แบบนี้ก่อนไปเรียนก็ต้องหอมก่อนรู้ป่าว”ไอ้พี่พีชพูดแล้วยื่นแก้มมาหาผม ผมเลยตบไปทีนึงแบบ เบาๆ



“ไปเรียนด้วยกัน จะมาหอมทำไม ไปเร็ว ถ้ามีเวลามาเล่นปัญญาอ่อน เอาเวลาไปจูนสมองตัวเองก่อนเถอะ”



“ทำเป็นพูด เมื่อคืนใครล่ะอ้อน เขาจะจับกดยังไม่ยอมขัดขืนอีก”ไอ้พี่พีชย้อนกลับ



“พะ  พูดถึงใครวะแม่ง นี่ยังไม่ตื่นอีกเหรอ!!ให้ต่อยเรียกสติหน่อยไหม!”ผมทำท่าจะชกแต่ได้พี่พีชมันยิ้มใส่ ผมเลยได้แต่ลดมือลงแล้วรีบเดินออกมาจากห้องทันที



“แม่ กันต์ไปล่ะนะ สวัสดีครับ”ผมเดินไปหาแม่แล้วไหว้



“พีชก็ไปเหมือนกันนะครับ สวัสดีครับ”ไอ้พี่พีชเดินตามผมมาติดๆ ยกมือไหว้แม่ผม



“จ้าๆ ทั้งสองคนไปดีๆนะ ตั้งใจเรียนด้วย  ฝากน้องด้วยนะลูก”แม่พูดแล้ววางมือบนหลังไอ้พี่พีชเบาๆ ไอ้พี่พีชยิ้มรับแล้วไหว้อีกรอบ ก่อนจะเดินออกมาจากบ้านพร้อมกับผม




-----------------------------------

ต่อข้างล่างนะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 34(หน้า 9) [18/1/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 19-03-2014 10:52:44
-----------------------------------




“เลิกเรียนแล้วโทรหานะกันต์”ไอ้พี่พีชจอดหน้าตึก แล้วบอกผมที่กำลังปลดล็อคเข็มขัด



“โอเคๆ แล้ววันนี้ไม่มีเวลาพักพอจะมาเจอเหรอ?”ผมถาม



“โปรเจคยังไม่เสร็จสักทีวะ มีแต่เรื่องปวดหัวเนี่ย นี่ยังดีนะอยู่บ้านเดียวกัน ถ้าแม่งต้องทำโปรเจคไปด้วยแล้วกลับบ้านไม่เจอกันต์ พี่คงบ้าไปล่ะ เอาไว้ โปรเจคเรียบร้อย เดียวค่อยฉลองกัน  อ้อ ฝากบอกไอ้คุณด้วยนะ ว่าถ้ามันจะอ้อนไอ้ย้งให้มาหาทุกวันแบบนี้ มีหวังมันจบที่หลังเพื่อนแน่ ”



“นั่นสินะ  โอเค เดียวบอกให้! พยายามเข้านะ”



“จ่ะ! ไปนะ ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ^^”ไอ้พี่พีชยิ้มแล้วโบกมือให้ พร้อมกับรถของมันที่ค่อยๆเคลื่อนออกไปช้าๆ

ผมที่กำลังจะเดินเข้าตึกคณะ จู่ๆมือถือก็ดังขึ้น พร้อมกับชื่อไอ้โช


“ว่าไงมึง อาจารย์เข้าแล้วเหรอ”ผมรับแล้วถาม



[กูมาแจ้งข่าวดีให้กับคนที่ขี้เกียจอย่างมึง] มึงก็ไม่ต่างจากกูหรอก แต่กูขี้เกียจมากกว่าเท่านั้นเอง



“อะไร”



[งดบรรยายเว้ย!!!!!!!!!! มึงอยู่ไหนเนี่ย กูกำลังวิ่งออกไปหน้าตึก] มันพูดแล้วผมก็ได้ยินเสียงวิ่งพร้อมกับเสียงหอบระหว่างที่มันพูดอยู่



“กูอยู่แถวนี้ล่ะ งั้นรีบๆมาเลย!”ผมบอกแล้วตัดสายไป ผ่านไปไม่ถึง สองนาที ไอ้โชก็โผล่มาครับ แต่ที่น่าประหลาดใจก็คือ มีคนตามหลังมันมาด้วย สามคน-0-!



“ไปไหนดีมึง เอารถกูไป” คือมึงจะไม่อธิบายหน่อยเหรอว่ามึงพาใครมา  ผมยังไม่ตอบมัน แต่มองตาพร้อมกับเหลือบมองคนรอบตัวมัน



“อะไรมึง มองอะไร ก็เพื่อนในห้องไง  อ้อ กูลืมไปว่ามึงมีกูคนเดียว  เนี่ย ก็เรียนด้วยกันมานานแล้ว มึงก็หัดมีมนุษย์สัมพันธุ์ซะมั่ง”  แหม่ ตกลงกูผิด?



“ที่จริงเราก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรกันนี่ ใช่ไหม ”ไอ้โชหันไปถามเพื่อนมัน ที่ผมรู้จักก็ ไอ้โจ้ที่อยู่กลุ่มเดียวกัน แล้วก็ ผู้หญิงอีก 2คนนี่ผมจำหน้าได้นะ แต่จำชื่อไม่ได้- -!



“สารภาพจากใจ ที่จริงกูก็กลัวพี่พีช”ไอ้โจ้พูดขึ้นมาครับ



“ใช่ พวกเราก็กลัวเหมือนกัน คิดว่าถ้าเป็นเพื่อนกับกันต์พี่เขาจะยกพวกมาต่อยหรือเปล่า อะไรแบบนี้”สาว หมายเลข1บอกครับ 



“แต่โชบอกว่า พี่พีชไม่น่ากลัว แล้วพี่พีชก็อยากให้กันต์มีเพื่อนเยอะๆด้วย เราเลยคิดว่าคงไม่มีอะไรหรอกมั้ง เห็นบางทีกันต์นั่งคนเดียวเราก็แบบ แอบสงสารนิดนึง” T_T นี่กูคงจะน่าสงสารอย่างที่เขาว่ากันจริงๆสินะ เพื่อนในห้องมองกูด้วยสายตาแบบไหนนี่



"ใช่ ไม่ต้องไปกลัวมันหรอกไอ้พี่พีชน่ะ ใช่ไหมมึง“ไอ้โชหันมาคุยกับผม



“ก็ เออดิวะ น่ากลัวตรงไหนวะนั่น ไม่ต้องไปคิดมากหรอก มันไม่น่ากลัวเลยสักนิด”ผมบอก แล้วสองสาวก็ทำท่าโล่งใจ



“เราชื่อ บี  ส่วนคนนี้ชื่อ เมย์ นะ ยินดีที่รู้จักอย่างเป็นทางการ” สาวหมายเลข1แนะนำตัวเองและเพื่อนของเธอครับ



“เอ้า รู้จักกันแล้วก็ไปกันเถอะ!! ว่าแต่ไปไหนดีล่ะ ไปกินไอติมกันดีกว่าเนาะ!! รอนี่ก็ได้ เดียวกูไปเอารถแปป”

ไอ้โชบอกแล้วก็เดินจากไป ทิ้งให้ผมอยู่กับคนที่เพิ่งรู้จักกัน  และความประหม่าก็บังเกิดขึ้น ใจผมเต้นตึกๆ ไม่กล้าที่จะมองหน้าใคร-0-!



“กันต์ รู้จักกับโชนานแล้วเหรอ”

คนที่ชื่อ เมย์ถามผมครับ เมย์เนี่ย ตัวสูงพอพอกับผม หรือเป็นเพราะเธอใส่ส้นสูงก็ไม่รู้แฮะ ขาวแบบสาวเหนือ โดยร่วมก็ ค่อนข้างน่ารักอยู่เหมือนกันครับ



“ก็ เพิ่งจะรู้จักกันตอนเรียนปีหนึ่งอ่ะ มันเข้ามาทักเราก่อน”ผมบอกไปตามความจริงที่ประสบพบมา



“อ๋อ เห็นสนิทกันดีอ่ะ เลยนึกว่ารู้จักกันนานแล้ว”



“เปล่าๆ เพิ่งรู้จักกัน แต่มันนิสัยดีนะ เข้ากันได้ๆ”ผมบอก



“เออนี่ กันต์ คือ พวกพี่พีช พอจะมีข้อสอบ หรือพวกอะไรที่เป็นประโยนช์ต่อการเรียนของกูป่ะวะ อยากจะยืมไปอ่าน”ไอ้โจ้ถามครับ ไอ้โจ้นี่ ตัวสูงๆแล้วก็ถึกๆด้วย แต่มันขาวนะ มีเคราด้วย หน้าตาธรรมดาๆครับ



“ไม่รู้นะ กูเองก็ไม่เคยอ่าน เดียวไว้จะลองถามให้แล้วกันนะ”



“บางครั้งนะ เราไปกินข้าวที่โรงอาหาร เห็นพวกกันต์นั่งกินข้าวกันอยู่ น่าสนุกมากอ่ะ แอบอิจฉา มีแต่หนุ่มหล่อๆ”บีพูดครับ บีเนี่ยตัวสูงกว่าผม ผิวสีแทน คมๆ หน้าตาใช้ได้ครับ 



“ก็นะ หล่อกันหมดแหละ แต่แม่ง สติสตังไม่มีกันหรอก อย่าอิจฉาเลย พวกนี้เพี้ยนจะตายไป”

ผมตอบครับ พวกนั้นก็หัวเราะแล้วถามว่า จริงเหรอๆ อยากเห็นจัง

ยืนคุยกันแปปเดียว ไอ้โชก็ขับรถมาจอดข้างพวกผมครับ ผมก็เดินไปนั่งประจำที่ ข้างคนขับ ส่วนอีกสามคนก็ไปนั่งด้านหลัง


“ครบนะ ออกรถล่ะนะ!”

ไอ้โชบอกแล้วเลี้ยวฟืบบออกจากตึกคณะไปครับ  ขับรถฟังเพลงมาเรื่อยๆก็ถึงร้านไอติม ไอ้โชจอดให้พวกผมลงที่หน้าร้าน ส่วนมันก็ขับหาที่จอดรถ ผมกับเพื่อนๆ? ก็เดินไปสั่งของกินแล้วมาที่นั่งครับ ผมสั่งให้ไอ้โชเรียบร้อยแล้ว มันต้องกินรสชาเขียวแน่ๆ -.,-  ระหว่างที่พวกผมหาที่นั่ง ไอ้โชก็เดินมาพอดี



“เอ้านี่ ตรงนี้ว่าง มานั่งดิวะ”ไอ้โชบอกแล้วชี้ไปที่โต๊ะที่มันกำลังจะเดินผ่าน พวกผมก็เดินไปหามันทันที



“สั่งหรือยัง?”มันถามพวกผม



“สั่งแล้ว กูสั่งให้มึงแล้วด้วย นั่งรอแดกเฉยๆพอ”ผมบอกมัน



“สั่งให้กูเนี่ย รู้เหรอว่ากูจะกินรสอะไร”



“ชาเขียวไง ใช่ไหม?”



“เออ รู้ใจกูจริง”



“โห รู้ใจกันจังเลยสองคนนี้ ฮ่าๆ”เมย์พูดแล้วหัวเราะครับ



“นั่นสิ ตอนสั่งนะ กันต์ไม่ลังเลอะไรเลย เดินๆไปแล้วบอก รสชาเขียว ด้วยนะครับ”บีเสริมอีกแรง



“ก็มันเคยบอกไว้เมื่อเร็วๆนี้นี่” ผมบอกครับ ผมเหลือบมองไอ้โจ้ มันนั่งจิ้มๆมือถืออยู่ไม่ได้สนใจพวกผม



“กูเคยบอกมึงเหรอ?”ไอ้โชทำหน้างง



“เอ้า ตอนที่พากูไปย้อมผมไง ที่มึงซื้อคุ๊กกี้แอนด์ครีมให้กู แล้วมึงบอก เงินหมด มึงเลยซื้อรสชาเขียวไม่ได้”



“อ้อออ นึกว่าไม่มีสมอง ก็มีอยู่นี่หว่า”นั่นมึงชม???



“อ่ะ ไอติมมาล่ะ” บีบอกพร้อมกับหันไปมอง พนง ที่เอาไอติมมาเสริฟ์ครับ ผมผงกหัวให้ พนง เล็กน้อยเป็นการขอบคุณ



“เฮ้ย โจ้ เลิกเล่นมือถือแล้วกิน เดียวละลายหมด กูเสียดาย”ไอ้โชบอกไอ้โจ้ที่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดกดมือถือ



“เออๆ  แปปนึง ง้อแฟนแปป งอนเชี่ยอะไรก็ไม่รู้เนี่ย”ไอ้โจบอกแล้วจิ้มมือถือรัวๆ ก่อนจะเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกง



“เออ เราได้ยินว่าโชไปญี่ปุ่นคนเดียวมา สนุกไหม ไม่เห็นเอาขนมมาบ่งเพื่อนบ้างเลย”เมย์ที่นั่งข้างไอ้โชพูดแล้วตักไอติมเข้าปาก



“อ้อ  สนุกสิ โทษทีนะ ขนมหมดแล้วอ่ะ แค่ซื้อมาให้พวกไอ้กันต์ก็หมดไปหลายพันเลย ไว้คราวหน้านะ เดียวซื้อมาฝาก เมย์อยากกินอะไรบอก เดียวเราซื้อให้”ไอ้โชพูดในขณะที่มีไอติมอยู่ในปากครับ



“ขี้โกงอ่ะ ซื้อให้บีด้วยนะโช บียังไม่เคยกินขนมญี่ปุ่นเลย”บีที่นั่งอยู่อีกด้านของไอ้โชพูดขึ้นมาครับ ส่วนผมที่นั่งอยุ่ฝั่งตรงข้าม เริ่มรับรู้ถึง บรรยากาศแปลกๆ-0-!....



“ไม่ต้องแย่งกันๆ เดียวซื้อมาให้หมดนั่นแหละ เอ้ากินก่อนๆ เดียวละลาย”ไอ้โชพูด สองสาวเลยหัวเราะแล้วกินไอติมต่อครับ



“โอ้ย แม่ง เลิกก็ได้เว้ย ไม่มีกูอย่าเสียใจแล้วกัน!”จู่ๆไอ้เชี่ยโจ้หยิบมือถือขึ้นมาดูแล้วพูดเสียงดัง ก่อนที่มันจะลงมือกระแทกแป้นพิมพ์บนหน้าจอมือถือแบบ อินเนอร์มาเต็ม ก่อนจะปามือถือใส่กระเป๋า



“เป็นไรวะ ทะเลาะกับแฟนเหรอ”ผมหันไปถามมัน แบบ ลังเลเล็กน้อย กลัวโดนด่าว่าเสือก-0-!



“เออ งี่เง่าว่ะ มึงก็รู้ใช่ไหมว่า เด็กมหาลัยงานก็เยอะ กิจกรรมก็แยะ แฟนกูบอก ไม่เข้าใจทำไมไม่มีเวลาให้ พอกูบอกว่า ก็มันยุ่งๆ ก็โกรธกู หาว่ากูเห็นการเรียนสำคัญกว่าแฟน ทั้งๆที่ถ้าปิดเทอม ไม่มีงานอะไรกูก็ไปหาบ่อยๆอยู่แล้ว” ไอ้โจบ่นครับ



“โจ้ ผู้หญิงเวลามีแฟน เขาก็ต้องการเวลาจากแฟน หัดทำความเข้าใจผู้หญิงซะมั่ง” เมย์หันมาบอกครับ



“ไม่ ไม่เข้าใจเว้ย!! ถ้ายุ่งเพราะมัวไปหม้อหญิงอยู่นี่ กูยอมให้โกรธนะ แต่กูยุ่งเพราะเรียน พวกมึงเข้าใจไหม=[]=!! เด็กมัธยมเอาแต่ใจชะมัด ลองเป็นเด็กมหาลัยก่อนเถอะเด็กน้อย” อ้าวไอ้นี่ กินเด็กนี่หว่า



“น่า ค่อยๆง้อดีกว่ามึง”ไอ้โชบอก



“เออ เดียวค่อยง้อทีหลัง แดกไอติมก่อน  พี่ครับ!!!นมปั่นแก้วนึง!!!!!!!!!!!!”

ไอ้โจ้หันไปตะโกนบอก พนง ที่เดินอยู่แถวนั้น คนในร้านนี่สะดุ้งเป็นแถบ  ผมนั่งๆกินไอติมไปพลาง คุยกับเพื่อนไปพลาง สักพัก หลังของผมก็ถูกใครบางคนสะกิดครับ


พอหันไป คนที่สะกิดก็ พี่หมอใส่แว่นแฟนพี่ธัญนี่เอง ยืนทำหน้ามึนๆอยู่ข้างหลังผม



“ไม่มีเรียนเหรอครับน้องกันต์”พี่แฮปถามผม



“ครับพี่ แล้ว พี่มานี่ได้ไงเนี่ย? เอ่อ..นั่งก่อนไหมครับ”ผมบอก แล้วกระเถิบให้พี่แฮปนั่งข้างๆ  ผมแอบเห็นสายตาของ 2สาวที่กำลังมองพี่แฮปอยู่



  “โอ๊ะ ขอบคุณครับ  ที่จริงพี่นัดคุณธัญวาเอาไว้น่ะ ใกลล้ถึงเวลานัดแล้วแหละ แต่เมื่อกี้คุณธัญวาโทรมาบอกว่า งานดูท่าจะไม่เสร็จสักที เลยขอยกเลิกนัดก่อน” พี่แอปพูดพลางขยับแว่นให้เข้าที่



“อืม พี่พีชก็เหมือนกันครับ งานหนักน่าดูเลย”



“กันต์กับน้องโชก็เตรียมตัวไว้ซะล่ะ เดียวก็ต้องเป็นแบบพวกพี่เขานะ”พี่แฮปพูดแล้วยิ้มครับ สาวฝั่งตรงข้ามนี่ทำหน้าเคลิ้มแบบเห็นได้ชัดมาก



“โหยพี่แฮป อีกนาน อย่าพึ่งตอนนี้ ปวดหัวเปล่าๆ แล้วพี่อ่ะ มีเวลากับเขาด้วยเหรอ”ไอ้โชถามพี่แฮปที่ยกแก้วน้ำของผมไปดื่ม เอิ่บ…



“ก็ไม่ค่อยมีหรอก เดียวก็ต้องออกฝึก ไม่รู้จะต้องไปฝึกที่ไหนเหมือนกัน  ว่าแต่ พี่สังเกตุมาสักพัก นี่เพื่อนๆของคุณกับกันต์เหรอ”พี่แฮป คือ ไม่รอให้ร้านปิดก่อนล่ะถึงค่อยถาม-0-!



“อ้อ ครับ นี่ บี เมย์ แล้วก็ โจ้ครับ เพื่อนที่คณะห้องเดียวกัน” ไอ้โช แนะนำเพื่อนให้พี่แฮปรู้จักทีล่ะคนครับ



“สวัสดีครับ พี่ชื่อแฮปปี้นะ เป็นเพื่อนกับ รุ่นพี่พวกน้องนั่นแหละ แต่เรียนคนล่ะที่ ยินดีที่รู้จักนะครับ”พี่แฮปยิ้มแล้วก้มหัวให้สาวๆเล็กน้อย  ผมตาไม่ฝาดไปแน่นอน แอบเห็นเมย์กัดปาดด้วยล่ะ-0-



“พี่แฮปเรียนอะไรเหรอคะ”บีถามแบบกระตือรือร้นครับ



“อ๋อ พี่เรียนหมอครับ ไว้เรียนจบแล้ว ถ้าป่วยกายหรือใจก็มาหาพี่ได้นะ^^”

พี่แฮปแม่งพูดไปไม่ได้คิดอะไรหรอกครับ แต่สาวๆสองคนนี้ จะเก็บอาการไม่อยู่แล้วนะนั่น ผมว่าควรจะช่วยพี่เขาดีไหมนะ


“พูดให้ท่าผู้หญิงเดียวพี่ธัญโกรธเอานะครับ ”ไอ้โชพูดแต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองครับ มันกำลังเขี่ยไอติมในถ้วยอยู่



“ให้ท่าเหรอ พี่ให้ท่าเหรอกันต์?”พี่แฮปหันมาถามผมครับ



“เอิ่บ คือ อ่า มะ ไม่หรอกครับ ก็ปกตินี่เนอะ” จะพูดยังไงดีนะ



“ว่าแต่พี่แฮปมีแฟนแล้วเหรอคะ?”บีถามอีกรอบครับ



“อืมมม เรียกว่าแฟนได้ไหมนะ..?”พี่แฮปพูดแล้วหันมาหาผม -0-! เฮ้ย จะไปรู้ด้วยได้ยังไงล่ะ



“แฟนครับพี่ แฟนกันชัวร์ๆ”ไอ้โชตอบแทนครับ



“แหม ก็ตามนั้นแหละ มีแล้วครับ ก็ รุ่นพี่พวกน้องไง”พี่แฮปเกาหัวเขินๆแล้วพูด



“พี่ธัญวาไง”สาวสองคนหันไปหาไอ้โชพร้อมกัน สายตาประมาณว่า ใครวะ? ไอ้โชก็ตอบแบบ เฉยมากๆ



“ห๊ะ!!! พี่ธัญวา ที่หล่อๆ ดูbad badน่ะนะ!!!!???”เมย์นี่ดูท่าจะตกใจสุดๆเลยครับ ส่วนบีนี่ นั่งอึ้งอยู่



“ไม่แบดหรอกครับ พี่ว่าคุณธัญวา น่ารักจะตายไป ใช่ไหมน้องกันต์” ทำไมต้องถามกูตลอด TwT



“นะ นั่นสินะครับ ฮ่าๆ” เห่อออTwT



“พี่ว่า พี่นั่งอยู่นานเกินไปล่ะ พี่ไปนะน้องกันต์น้องโช ไว้เจอกันใหม่นะครับทุกคน บ๊ายบาย”

พี่แฮปลุกขึ้นแล้วเดินออกจากโต๊ะพวกผมไป ก่อนจะเข้าไปในร้านไอติม ผมมองตาม พี่เขาชี้ๆมาที่โต๊ะผม สักพักก็ควักเงินออกมาจ่ายครับ พอจ่ายเสร็จ พี่เขาก็เดินออกมาหาพวกผมอีกรอบ



“พี่จ่ายให้แล้วนะ นี่ใบเสร็จ ท่านให้อร่อยนะครับ ไปนะ”พี่แฮปยิ้มแล้ววางใบเสร็จไว้ที่โตะผม ก่อนจะเดินออกจากร้านไป

 พอพี่แฮปเดินลับสายตาพวกผมไป เพื่อนสาวสองคนของผมก็ฟุบหน้าลงที่โต๊ะ สะอึดสะอื้นทันทีครับ ผมกับไอ้โช แล้วก็ไอ้โจ้ก็ตกใจกันว่าเป็นอะไร แต่ผมพอเดาได้นะ ฮ่าๆๆ




“ฮือออ ทำไมวะ ทำไม!!TOT”บีพูดเสียงดัง



“อะไรของพวกแกเนี่ย-0-”ไอ้โจ้พูดครับ



“มึงเงียบไอเลยโจ้ มึงรู้ไหมว่าประชากรชะนีเยอะกว่าพวกผู้ชาย มึงคิดดูดิ หมอหล่อขนาดนั้น…กำลังคบกับผู้ชายที่หล่อเหี้ยๆอีกคนนะเว้ย  แล้วในที่สุด ผู้หญิงอย่างพวกกูก็จะได้แดกแต่ผู้ชายหน้าตาแบบมึงใช่ไหม ToT!!”เมย์พูดสวนใส่ไอ้โจ้ครับ



“อ้าวพวกมึง พูดแบบนี้หาเรื่องกูใช่ไหมเนี่ย แบบกูแล้วมันทำไมวะ ไม่หล่อเหมือนไอ้โชแต่เร้าใจกว่านะเว้ย”



“เห็นหน้ามึงกูก็หมดอารมณ์แล้วเว้ย!! ไม่มีเวลาไปเร้าใจกับมึงหรอก”เอิ่บ ทุกคนใจเย็นๆนะครับ-0-!



“ดีนะ ที่ยังเหลือโชอยู่ T_T”บีพูดแล้วซบไหล่ไอ้โชครับ ส่วนไอ้โชนี่หัวเราะอย่างเดียวเลย ถึงจะเหลือมัน แต่มันกำลังคบสาวยุ่นอยู่นะครับ อยากพูดออกไป แต่แค่นี้พวกผู้หญิงก็เจ็บปวดเกินทนแล้วล่ะ ฮ่าๆ


นั่งฝอยกันไปพักใหญ่ๆ ก็มีข้อความเข้ามาในมือถือของผม จากไอ้พี่พีช  มันบอกว่า เรียนเสร็จหรือยัง ถ้าเรียนเสร็จแล้วให้ไปหาให้มันเจอหน้าก่อนค่อยไปทำงานพิเศษ  ผมมองดูนาฬิกา ใกล้จะถึงเวลาแล้วนี่-0-


“เฮ้ย โช กลับเลยไหม มึงต้องไปส่งกูที่ร้านอีกแล้วนะ” ผมบอกไอ้โชที่กำลังฝอยอย่างเมามันส์กับเพื่อนอยู่ครับ



“โอ๊ะ อ้าว ถึงเวลาแล้วเหรอ โอเค ไปร้านเลย?”



“เอ่อ ไปหาไอ้พี่พีชก่อนแปปนึง แล้วค่อยไปส่งกูที่ร้าน”ผมบอก เพื่อนๆสองสาวก็มองกันตาปริบๆ



“ร้านอะไรเหรอ กันต์ทำงานเหรอ?”บีถาม



“ใช่ เราทำงานเป็นเด็กเสิร์ฟอ่ะ ไว้ว่างๆมาอุดหนุนนะ” ผมบอก

-----------------
ต่อด้านล่างอีกรอบ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 34(หน้า 9) [18/1/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 19-03-2014 10:53:54
“วันนี้แหละว่าง ไปต่อกันที่ร้านนั้นเลย!!!”เมย์บอกแล้วถือกระเป๋าลุกขึ้นเลยครับ บีด้วย แบบนี้เรียกว่างานเข้าไหมนะ ไม่เข้าหรอกมั้ง หาลูกค้าไปให้นี่นา

ส่วนไอ้โจ้บอก เห็นพี่แฮปขนาดยุ่งๆยังอุตส่าห์สละเวลาให้แฟน มันเลยจะพุ่งไปหาเด็กของมันสักแปป พูดจบมันก็พุ่งไปยืนโบกวินมอไซ  พวกผมเลยหัวเราะแล้วขึ้นรถกลับมหาลัยสักแปป  ไอ้โชไปจอดใกล้ๆใต้ถุนอาคารให้ผม ผมพอผมลงจากรถก็โทรหาพี่พีช พี่พีชก็เดินมาหา ท่าทางมึนๆเหนื่อยๆ หัวฟูด้วย เสื้อเลอะอีกต่างหาก



“ไหวไหมเนี่ย-0-”ผมถามทันทีที่เห็นสภาพพี่เขา



“กูอาจจะตายก็ได้ เหนื่อยสัด ไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะยุ่งยากแบบนี้ มึงรู้ไหมกูแก้งานมาหลายรอบแล้ว”พี่พีชเดินมาหยุดตรงหน้าผมแล้วพูดไปพลาง นวดไหล่ตัวเองไปพลาง ผมเลยเอื้อมไปขยี้หัวไอ้พี่พีชนิดหน่อย



“เหนื่อยหน่อยนะ แต่พยายามเข้า”ผมบอก แล้วเอามือออกจากหัวพี่พีช



“ทำเป็นพูด เดียวถึงคิวมึงก็จะรู้เอง ไว้ถึงตอนนั้นเดียวกูจะขยี้หัวแล้วบอกให้มึงพยายามบ้างนะ”



“อย่าพูดได้ป่ะ ถึงตอนนั้นพี่พีชแหละต้องทำให้”



“ใช่ธุระของกูไหมน่ะ?”



“ไม่ใช่หรอกมั้ง ฮ่าๆ ถึงเวลาแล้ว กันต์ไปก่อนนะ” ผมเหลือบมองนาฬิกาแล้วบอก  พี่พีชทำหน้าจ๋อยหน่อยๆ



“แปปเดียเองเนอะ เวลาอยู่กับมึงเวลาผ่านไปเร็วจัง”มันพูด แล้วจู่ๆก็กางแขนออก



“?”ผมมอง งงๆ



“มากอดหน่อย จะชาตจ์แบต” มันพูด ผมก็มองๆคนรอบข้างสักหน่อย ถึงจะรู้ว่ามีคนที่อยู่ในรถ
มองอยู่ก็เถอะ แล้วผมก็เดินเข้าไปในอ้อมกอดพี่เขา พี่เขากอดผมแน่นมาก




“ไอ้เหี้ย!!!!!!!!!!!!!มันใช่เวลาไปกอดกับแฟนไหมน่ะ มาเร็วๆเลยมึง!! กูหัวจะระเบิดแล้ว ไปซื้อ เอ็มร้อยมาให้พวกกูด้วย!!!!!” เสียงเพื่อนๆพี่พีชที่อยู่ใต้ถุนอาคารตะโกนเสียงดัง พอไอ้พี่พีชได้ยินเลยปล่อยผม



“กูเป็นคนใช้มึงเหรอสัด!!! มึงเหนื่อยแล้วกูไม่เหนื่อยหรือไงวะห๊า!!!!!กูขอเวลาสวีทกับแฟนแค่แปปเดียวพวกมึงจะตายหรือไง!!!!”แล้วมันก็หันไปตะโกนกลับครับ=_=



“เอ้าๆ ไปทำงานเถอะ พรุ่งนี้กลับบ้านมาพักด้วยล่ะ”ผมบอกแล้วดันหลังมัน



“ครับๆ ไปนะ ตั้งใจทำงานล่ะวันนี้”ไอ้พี่พีชบอกผม  ผมก็พยักหน้าแล้วยิ้มให้ มันก็เดินไปพลางโบกมือให้ผมไปพลาง  พอมันเห็นว่าผมไม่ยอมขึ้นรถสักที มันก็เริ่มไล่ทำมือบอกให้ผมขึ้นรถได้
แล้ว  ผมก้พยักหน้าหงึกๆ แล้วโบกมือลาอีกทีก่อนจะขึ้นมานั่งในรถ



“ไม่ปี้กันให้เสร็จก่อนแล้วค่อยขึ้นมาวะ =_= ช้าจริงมึงนี่”ไอ้โชพูด



“พี่พีชยิ่งมองใกล้ๆยิ่งหล่อเนอะแก”เสียงบีพูด พลางกรี๊ดกร๊าดว่า อิจฉาผม



“ใช่ แล้วก็ไม่เห็นจะน่ากลัวเลยเนาะ ดูเป็นมิตรดีออก”เมย์เองก็ดูจะกรี๊ดกร๊าดยังกับเจอดาราเกาหลี



“ใช่! เพราะงั้นก็ไม่ต้องกลัวมันนะ”ผมบอก  ไอ้โชยิ้มแล้วส่ายหัวก่อนจะขับรถออกไปส่งผมที่ร้าน  พวกไอ้โชก็มานั่งจ๋องในร้านนี่แหละครับ สั่งนม สั่งหนมปัง นั่งกินระหว่างที่ผมทำงาน



“น้องโชเนี่ยเพลย์บอยใช่เล่นเลยนะ พาสาวมาตั้ง 2คนแหนะ”พี่ที่ทำงานมองไอ้โชแล้วพูดขึ้นครับ



“ไม่หรอกครับ แค่เพื่อนน่ะ ไอ้โชมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”ผมบอกพี่เขาไป พี่เขาก็ทำหน้าเข้าใจปนงงๆ  ผมเดินเอากาแฟไปส่งแขกโต๊ะอื่น พอเสร็จผมต้องเดินผ่านโต๊ะของพวกไอ้โชด้วยครับ



“กันต์ทำผมดำ แล้วใส่ผ้ากันเปื้อนด้วยแบบนี้ ดูดีดีก็เท่ห์ดีเนอะ”บีมองผมแล้วพูด



“โห ต้องดูดีดีเลยเหรอ ดูผ่านๆไม่หล่อใช่ไหม?”ผมพูดเล่นกลับ



“ไม่หรอกๆ ตอนนี้หล่อแล้ว แต่ตอนผมแดงนั่นไม่นับนะ ฮ่าๆ”



“อย่าได้ใจไปล่ะมึง ยังไงมึงก็เป็นแค่ไอ้เตี้ยอยู่วันยังค่ำ”ดูไอ้เชี่ยโชมันพูดแทรกขึ้นมาสิครับ อยากจะเอานมราดหัวมันจริงๆ



“เออ!! กูไปเตี้ยขวางทางเข้าบ้านมึงหรือไงล่ะ แดกไปเงียบๆเลย”

ผมพูดแล้วเดินกลับไปเอาของไปส่งลูกค้าโต๊ะอื่น เวลาเดินผ่านผมก็มองไอ้โช แลบลิ้นให้มาก ให้นิ้วกลางมันบ้างเป็นระยะ สองสาวก็หัวเราะชอบใจกันใหญ่


ผ่านไปนานพอควรเหมือนกันครับ เมย์บบีก็ขอตัวกลับ ให้ไอ้โชไปส่ง แต่ก่อนกลับ บีเขาเดินมาหาผมแล้วขอเบอร์กับเฟสผมไว้ ผมก็บอกไป หลังจากนั้น ไอ้โชก็ขับรถไปส่ง สองสาวที่หอพักนักศึกษาครับ


 พอไอ้โชกลับมา ร้านผมก็ปิดพอดี


“มึงรู้ตัวหรือแกล้งไม่รู้ตัววะโช”ผมถามมันเรื่องเมย์ที่ผมคิดว่าน่าจะเล็งไอ้โชอยู่



“แกล้งทำเป็นไม่รู้สิว่ะ และกูก็จะไม่รู้ต่อไปด้วย เอ้าขึ้นรถมา เดียวกูไปส่ง”มันบอกผม ผมก็ขึ้นรถไปกับมันครับ



“ทั้งๆที่รู้ยังจะพาเขามาอีกนะมึง ทำให้คนอื่นมีความหวังมันบาปนะ”



“กูทำเพื่อมึงนะ มึงไม่มีเพื่อนในห้อง เวลาทำงานกลุ่ม มันยุ่งยากเข้าใจไหม”



“คร๊าบ คร๊าบ แต่ยังไงมึงก็อย่าไปเผลอให้ความหวังเขาล่ะ!”ผมเตือนมันด้วยความหวังดีสุดๆ



“เออ ไม่ให้หรอก เอ้าถึงบ้านมึงแล้ว ลงได้แล้ว กูง่วง  แฟนกูรึก็ไม่ใช่ ให้กูไปรับไปส่งอยู่ได้ ฮ้าวววว”หาวปากกว้างแล้วปัดมือไล่ผมลงจากรถ  ถ้าพี่พีชว่างกูก็ไม่วานมึงหรอก=_=



“ส่งเพื่อนแค่นี้จะตายหรือไงวะ ขับรถกลับดีดีล่ะ ขอบใจนะ”

ผมบอกมันแล้วเปิดประตูลงจากรถ ไขกุญแจเข้าบ้าน มันก็มองผมจนผมเข้าบ้านไป แล้วมันค่อยขับรถออกไป ผมเดินขึ้นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่ได้อาบน้ำครับ พรุ่งนี้วันหยุด ค่อยอาบทีเดียวตอนเช้าเลย ฮ่ะฮ่า ไอ้พี่พีช นอนที่ มหาลัยด้วย ที่จริงก็คงจะไม่ได้นอนหรอก โต้รุ่งแน่ๆ ว่าแล้วก็โทรบอกสักหน่อยดีกว่าว่าถึงบ้านแล้ว


ผมกดมือถือไปหาพี่พีชครับ แค่แปปเดียวพี่เขาก็รับสาย


“กันต์ถึงบ้านแล้วนะ”ผมพูดทันทีที่พี่พีชรับสาย




[หะ ออ ถึงแล้วเหรอ พี่จะกลับพรุ่งนี้เช้านะ…]เสียงพี่พีชดูเหนื่อยๆ ผมว่าไม่น่าจะชวนคุยนานเท่าไหร่แหะ



“อย่าหักโหมนะ ถ้าเหนื่อยก็พักก่อน กันต์ไม่กวนแล้วนะ”ผมบอก



[อะไรกัน อยู่กวนอีกสักหน่อยสิ ไม่มีมึงกวนพลังงานชีวิตลดหายไปครึ่งหนึ่งเลยนะ…]เสียงมันมึนๆยานๆ พูดมาตามสาย



“กวนอะไรดีวะ อืมมมมมม”



[ร้องเพลง ร้องเพลงให้ฟังสักท่อนสิ…] มาให้ร้องเพลงอะไรตอนนี้วะ-0-!

“เพลงชาติ?”

[ไม่เอา เอาเพลงอื่นสิวะ]


“………เหนื่อยไหมคนดี มีพี่เป็น แฟนนนนนน”


ผมร้องใส่ลูกคอเต็มที่ แต่ก็เผลอหลุดขำออกมา


[พอ จบ กูเหนื่อย ไปนอนไปลิง]

ไอ้พี่พีช หัวเราะหน่อยๆแล้วไล่ผมไปนอนครับ




“ฮ่ะๆ โอเคครับ พรุ่งนี้เจอกันนะ” ผมบอกครับ ส่วนไอ้พี่พีชก็ตอบกลับมาว่า พรุ่งนี้จะรีบกลับ แล้ววางสายไป  ส่วนผมก็..นอนดีกว่า!!




---------------------------------------------




ตื่นเช้ามา  ที่จริงก็ไม่เช้าหรอก เกือบจะเที่ยง  เห็นไอ้พี่พีชนอนอยู่ข้างๆครับมันกลับมาตอนไหนก็ไม่รู้แหะ ดูสินอนอ้าปากด้วย สงสัยเหนื่อยจริง

ผมลุกนั่งสังเกตุหน้าไอ้พี่พีช ตาก็คล้ำ ปากก็แห้ง ผมก็กระเซิง แอบมีสิวขึ้นนิดนึง..มีคราบน้ำลายด้วย  มองไปมองมาชักจะทุเรศขึ้นทุกทีแหะ


ผมค่อยๆลุกจากเตียงเพราะกลัวว่าจะไปรบกวนเวลานอนของพี่เขา พอผมจะเดินไป มือผมก็ถูกดึงไว้ครับ พอหันไป เป็นไอ้พี่พีชนี่นอนลืมตาข้างเดียว ทำตาปรือๆ



“ไปไหน…”มันถามผมเสียงแหบๆ



“อาบน้ำ พี่พีชนอนไปเถอะ เดียวอาบเสร็จแล้วกันต์จะปลุกนะ”

ผมบอก  ไอ้พี่พีชหลับตาลง พยักหน้าหงึกๆ แล้วปล่อยมือผม  แบบนี้ก็ดูน่ารักดีแหะ…. ผมยิ้มหน่อยๆแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปครับ  ระหว่างที่ผมอาบน้ำอยู่ ก็ได้ยินเสียงแม่เรียก แต่ไอ้พี่พีชเป็นคนร้องตอบแม่ผม บอกว่า ผมอาบน้ำอยู่ เดียวจะรีบลงไป  พอได้ยินแบบนั้นผมเลยรีบอาบ แล้วให้พี่พีชเข้าไปอาบต่อ



“พี่พีช อาบน้ำได้แล้ว”ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วไปเขย่าตัวไอ้พี่พีชที่นอนขดอยู่ มันก็ลุกขึ้นมา แลดูยังมึนๆครับ สติคงยังไม่ครบ ผมเลยดึงแขนให้ลุกจาเตียง แล้วเอาผ้าเช็ดตัวไปพาดบนบ่าไอ้พี่พีช



“เร็ว จะได้ลงไปกินข้าว”ผมบอก



“อื้อ…..”ไอ้พี่พีชเดินเตาะแตะไปในห้องน้ำครับ ส่วนผมก็รีบแต่งตัว เตรียมเสื้อผ้าสะบายๆไว้ให้พี่พีชด้วย ผมคงไม่อยู่รอจนพี่เขาอาบเสร็จครับ เลยลงไปข้างล่างก่อน แต่ก็เขียนโน้ตแปะไว้บนเสื้อไอ้พี่พีช บอกให้รีบแต่งตัวแล้วลงมาทานข้าว



“อรุณสวัสดิ์ตอนเช้า!!!!”ผมตะโกนหลังจากที่ลงไปถึงด้านล่าง



“เช้าอะไร นี่มันจะเที่ยงแล้วนะกันต์! เอ้า มาช่วยแม่ยกกับข้าวไป  เราเนี่ยดีจริงๆนะ ข้าวเช้าก็ไม่กินตื่นมากินตอนเที่ยงทีเดียวเลย”แม่ผมบ่นครับ



“ก็มันเหนื่อยนี่  แล้วพี่พีชกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะแม่”



“ตีห้า เดือบหกโมง แม่ตื่นมาพอดีเลยมาเปิดประตูให้พี่เขา”แม่ผมบอก แล้วยื่นจานข้าวให้ผม



“อ๋อ วันนี้แม่ทำอะไรบ้างเนี่ย หอมดีจัง”



“ของโปรดเราทั้งนั้นแหละ จัดโต๊ะเสร็จก็ไปเรียกพ่อมาด้วย พ่อตัดกิ่งไม้อยู่หลังบ้านแหน่ะ”

แม่บอกผม หลังจากที่วางจาน จัดโต๊ะเสร็จ ผมก้เดินไปเรียกพ่อที่หลังบ้านครับ  พอเดินไปก็เห็นพ่อกำลังลงมาจากบันไดสูงๆพอดี



“พ่อ แม่ให้เรียกไปทานข้าวครับ”ผมเดินไปบอก



“ขอบใจมากลูก จะไปเดียวนี้แหละ  พี่พีชล่ะลงมาหรือยัง”พ่อถามผม



“กำลังอาบน้ำครับ เดียวก็เสร็จแล้วล่ะ”ผมบอกพ่อ พ่อผมก็พยักหน้าแล้วก็เดินเข้าบ้านไปครับ  ผมก็เดินตามพ่อเข้าไป

พอเข้าไปถึงในครัว ไอ้พี่พีชก็ลงมาแล้วเหมือนกัน กำลังช่วยแม่ตักข้าวใส่จานอยู่เลยครับ



“พ่อล่ะกันต์”ไอ้พี่พีชถามผม



“พ่อไปล้างมืออยู่ เดียวตามมาครับ”

ผมบอกแล้วเดินไปหาไอ้พี่พีช ช่วยเอาช้อนส้อมวาง แปปเดียว พ่อก็มาครับ เราสี่คนก็นั่งโต๊กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา…..แน่นอน…วันนี้ผมตั้งใจอย่างจริงจังที่จะบอกเรื่องของผมกับไอ้พี่พีช
พ่อนั่งข้างแม่ และผมกับไอ้พี่พีชก็นั่งตรงข้ามกับพวกท่านเป็นปกติ  แล้วเราสี่คนก็เริ่มทานข้าวกันครับ…




ผมนั่งทานเงียบๆ หัวใจของผมมันกำลังเต้น เต้นไม่หยุด แถมผมรู้สึกเหมือนมือเย็นๆ หลังจากที่ผมคิดว่าผมควรจะพูดมันออกไป แต่ผมไม่รู้ว่าผมควรจะพูดออกไปตอนไหนดี…


“กันต์ทำไมเงียบจังเลยลูก?”แม่ถามผมขึ้นมา ทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์



“คะ ครับ เปล่าครับแม่ อะ..ที่จริงกันต์มีเรื่องอยากจะบอกทั้งพ่อแล้วก็แม่”

ผมรู้สึกว่ามือสั่น เพราะผมได้ยินเสียง กึก กึก กึก เป็นสียงช้อนที่ผมจับอยู่กระทบกับจานกระเบื้องของผม  ผมเลยวางช้อนแล้วเอามือวางที่หน้าขาตัวเอง

 ผมเหลือบมองไอ้พี่พีช  เหมือนมันจะรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ มันเลยเอามือมาวางที่มือผม แล้วกำไว้แน่น แต่นั่นก็ไม่สามารถซ่อนความเย็นจากมือของมันได้เลย



“มีอะไรเหรอลูก ทำหน้าเครียดเชียว”……..พ่อคงได้เครียดแทนผมแน่งานนี้…



“ติดเอฟเหรอกันต์…..”แม่พูดครับ  เอ่อ…..=_=



“ไม่ใช่ครับ  สำคัญกว่านั้น  คือ…ที่จริงแล้ว…กันต์…”

พอจะพูด หัวใจผมมันก็เต้นแรงกว่าเดิม แถมรู้สึกเหมือนน้ำตาจะไหลด้วย  ไอ้พี่พีชเงียบไม่พูดอะไร แต่มือมันกำมือผมไว้แน่น



“กันต์….มีคนที่ชอบ….แล้วครับ…..”

ผมพูดออกไปช้าๆ  พ่อกับแม่ไม่ได้ทำหน้าตกใจอะไร ผมเหลือบไปมองไอ้พี่พีชก่อนหน้านี้มันก้มหน้า แต่ตอนนี้มันเงยหน้าขึ้นมาแล้วมองไปที่พ่อกับแม่ผม









“พ่อครับ แม่ครับ…!”




ไอ้พี่พีชพูดขึ้น พ่อกับแม่เลยหันไปมองมันทั้งคู่ครับ ผมพยายามหยิกมือมัน แต่ไม่เป็นผล ผมอยากจะพูดห้าม แต่ทำไมไม่รู้ รู้สึกเหมือนเสียงหายไป












“ผม…. ชอบน้อง แล้วเราสองคนกำลังคบกันอยู่ครับ!!....”


ไอ้พี่พีชเว้นวรรค์นิดนึงก่อนจะพูด แต่มันพูดโดยที่ไม่หลบสายตาจากพ่อกับแม่ผมเลย  แล้วพอผมหันไปดูปฏิกิริยาของพ่อแม่ผม….





















“………..”  แดกจุดทั้งคู่ครับ…..




TBC.
---------------------------------------------------- 

 

สอบเสร็จแล้ว (ดีใจ)หวังว่าต่อจากนี้จะมีเวลามากกว่านี้ เพราะใกล้จะหมดภาระหน้าที่ในการเรียนแล้ว  ขอบคุณคนอ่านที่ติดตามนะครับ ถึงแม้คนเขียนจะชอบดองก็ตาม TT

เจอกันใหม่ตอนหน้านะ^^
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Ploy-ha ที่ 19-03-2014 22:46:05
อ่านตามทันแล้ว :-) รอตอนต่อไป ลุ้นๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 20-03-2014 17:57:53
เหอๆๆ พ่อกับแม่ว่าไงเนี่ย
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: CarToonMiZa ที่ 20-03-2014 18:39:30
สู้สู้ทั้งสองคน :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: kasarus ที่ 20-03-2014 20:43:53
ขอให้ผ่านไปด้วยดีนะ :call:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Serioz ที่ 24-03-2014 02:43:04
อยากจะบอกว่าสนุกมากเลยค่ะ
ขอให้พ่อแม่ให้ผ่านด้วยเถอะ-/\-
เราชอบคู่แฮปปี้กับธัญมว๊ากกแอบชอบมากกว่ากันต์ฮ่าๆ
ตอนแรกอ่านมาเรื่อยๆคิดว่าคุณชอบกันต์รึเปล่าแต่ก็ไม่ใช่
พอคุณมีพี่ย้งแล้วคือแรดตัวแม่เลยก็ว่าได้ค่ะ :laugh:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 24-03-2014 23:45:44
น้องกันต์มันอ้อนนนนมันน่ารักน่าจับมาฟัดแรงๆ
รักกันเลยตอนนี้ เป็นพี่พีชนะนี่ไม่หยุดหรอก ทำต่อจ้าา
คนเขียนหายไปนานนนนนนน คิดถึงง
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: numay ที่ 25-03-2014 08:13:16
สนุกมากค่ะ รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: kongxinya ที่ 25-03-2014 10:22:19
ลุ้นมากกกก ขอให้พ่อกับแม่เข้าใจทีเถอะ :mew2:

 :L2: :กอด1: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 25-03-2014 18:35:45
ขอคำตอบจากคุณพ่อคุณแม่ด่วนค่าาา
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-03-2014 22:24:38
สู้ๆนะ
ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 10-05-2014 13:18:10
คุณพ่อกับคุณแม่ปลื้มพี่พีชอยู่แล้วอ่ะ น่าจะรับได้นะ
สู้ๆ นะทั้งสองคน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Wednesday ที่ 28-05-2014 00:01:22
ตามทันแล้ว แต่ค้างมากอ่าาาาาาาา~


 :z3:     :z3:      :z3:     :z3:

รีบๆมาต่อเร็วๆนะคะ  :call:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 15-06-2014 19:42:01
ตอนที่ 36

 






“ผม…. ชอบน้อง แล้วเราสองคนกำลังคบกันอยู่ครับ!!....”



ส้ำคำพูดของพี่พีช พ่อกับแม่ผมนิ่ง ไม่ไหวติงใดๆ… มองไอ้พี่พีชอยู่อย่างนั้น  ผมเองก็มองพี่เขาด้วยเหมือนกัน มือใหญ่ๆที่จับผมกำลังสั่นอยู่  พ่อกับแม่ผมนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้นสักพักนึง พ่อก็วางชช้อนลงแล้วถอนหายใจ หลังที่นั่งตรงตอนนี้ผ่อนลงเอนพิงพนักเก้าอี้  พ่อหันมาหาผม..


“เฮ้อ….กันต์ อธิบายให้พ่อฟังหน่อยไหม?” พ่อพูดกับผมครับ ส่วนแม่ผมบีบไหล่พ่อเบาๆแล้วส่ายหน้า แต่พ่อก็ไม่ได้สนใจ



“ผม…ผมคบกับพี่เขาอยู่จริงๆครับพ่อ..”ผมพูดเสียงสั่น




“พวกลูกคิดว่า การคบกันทั้งๆที่ลูกเป็นผู้ชายทั้งคู่ มันดีแล้วใช่ไหม? พวกลูกรู้ใช่ไหมว่าสังคมไทยยังมีคนอีกมากมายที่ยังไม่ยอมรับเรื่องแบบนี้? ”




“ผมรู้ครับ…”ผมกับไอ้พี่พีชพูดพร้อมกัน


“แล้วเคยคิดบ้างหรือเปล่า ว่าพ่อกับแม่จะรู้สึกยังไงห๊ะกันต์!!”


“ผมขอโทษครับ น้องไม่ผิดหรอก ผมเป็นคนเริ่มเอง”พี่พีชพูดขึ้นมาครับ  ส่วนผมนั่งน้ำตาไหล เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่คอ พูดไม่ออก ได้แต่สะอึกสะอื้น ทั้งๆที่พยายามกลั้นน้ำตาไว้แล้ว


“ถ้าคิดจะขอโทษ ก็อย่าทำแบบนี้สิพีช  พ่อไว้ใจพวกลูกทั้งสองคนนะ”


“ผมรักน้องจริงๆนะครับ ผมแค่ไม่อยากปิดบังพ่อกับแม่ อยากให้ยอมรับพวกเราด้วย..” พี่พีชพูด


“พ่อ พวกผมไม่ได้ทำอะไรไม่ดีเลยนะครับ…”ผมพูดเสริมเสียงสั่นๆ น้ำมูก น้ำตาไหล


“พอเถอะคุณ เลิกว่าลูกได้แล้ว”แม่พูดครับ


“แม่น่ะเงียบไปเลย พ่อกำลังสั่งสอนเด็กพวกนี้อยู่  ความรักของเด็กๆมันก็แค่นั้นแหละ ถ้าจะเลิก ก็เลิกกันซะตั้งแต่ตอนนี้จะได้มีเวลาทำใจ” พ่อหันมาบอกผมกับพี่พีชด้วยสีหน้าเย็นชา


“ผมไม่เลิกหรอกครับพ่อ ผมรักน้องจริงๆ ในอนาคตของผมจะมีน้องอยู่ข้างๆ น้องทำให้ผมใจเย็นลง ถึงจะดื้อไปบ้างแต่ผมรับมือได้ เรื่องบางเรื่องผมก็ได้น้องคอยบอก ได้โปรดอย่าบอกให้พวกเราเลิกกันเลยนะครับ..”พี่พีชเองเสียงก็เริ่มสั่นแล้วครับ



“ผมเอง ผมเองก็เหมือนกัน ผมเข้ามหาลัยได้ เกรดของผมดีขึ้น หลายๆอย่างพี่พีชก็คอยสอนผม ทั้งเรื่องเรียน งานบ้าน

การใช้เงิน ถึงการที่พวกเราเป็นผู้ชายทั้งคู่จะเป็นเรื่องผิด แต่พวกเราไม่เคยทำอะไรไม่ดี หรือ เดือดร้อนคนอื่นเลยนะครับ

ผมเองก็จริงจังกับพี่เขานะ อยากให้พ่อเข้าใจบ้าง แค่พวกเรารักกันเท่านั้นเอง..” ผมพยายามพูดสิ่งที่เกิดขึ้นกับผมตั้งแต่รู้จักพี่พีช  พูดไปเช็ดน้ำมูกตัวเองไป


“เรื่องเรียนมุ่งมั่นแบบนี้ไหมเนี่ยกันต์?”พ่อถามผม


“ผมตั้งใจเรียนนะครับพ่อ เกรดผมก็ไม่ได้ตก พี่พีชช่วยผมติวก่อนสอบตลอด..ให้โอกาสพวกเราเถอะนะครับ ยอมรับพวกเราด้วย แค่พ่อแม่เท่านั้นที่ผมอยากให้ยอมรับ..”


“คุณคะ พ่อเถอะ”แม่บอกพ่อ พ่อหันมาทำหน้าเครียดใส่พวกผมอีกรอบ


“ทางข้างหน้า เด็กพวกนี้ไม่รู้จะโดนอะไรจากสังคมบ้างนะแม่  โอเค สังคมมันเปิดแล้วไง แต่มันก็ยังมีคนที่ยอมรับเรื่องแบบนี้ไม่ได้อยู่ดี อยากจะให้คิดดีๆพ่อไม่อยากให้ทั้งสองคนมานั่งเสียใจทีหลัง”


“ไม่เสียใจหรอกครับ ผมคิดดีแล้ว..”พี่พีชบอก


“ผมก็เหมือนกัน..คนอื่นจะยังไงก็ช่าง ขอแค่แม่กับพ่อไม่โกรธกันต์กับพี่พีชก็พอ..”ผมพูด


“แม่กับพ่อไม่ได้โกรธหรอกนะลูก เลิกร้องไห้ได้แล้ว..”แม่เดินมาหาผมกับพี่พีชครับ


“แต่พ่อไม่ชอบใจเรื่องที่ผมกับพี่พีชคบกันนี่ครับแม่…” ผมพูดครับ ส่วนไอ้พี่พีชไม่พูดอะไร นั่งเงียบๆ


“มีพ่อแม่ที่ไหนจะยินดีปรีดาที่ลูกชายตัวเองมีแฟนเป็นผู้ชายไหมเนี่ย!?”พ่อผมพูดครับ ผมเงียบ พ่อมองหน้าผมกับพี่พีชแล้วถอนหายใจอีกเฮือกใหญ่


“โอเค…..พ่อไม่ได้โกรธทั้งสองคนหรอก…..แต่ก็ไม่ดีใจหรือรู้สึกแฮปปี้ หวังว่าทั้งสองคนคงจะเข้าใจ”


“ครับ….”ผมกับพี่พีชพูดพร้อมกัน


“ช่วยยืนยันกับพ่อหน่อยทั้งสองคน  รักกันจริงๆใช่ไหม?  พ่อกับแม่ทำงานไกล  พ่อกลัวว่าถ้าหากวันนึงพีชทิ้งน้องขึ้นมา แล้วน้องเสียใจ พ่อกับแม่คงไม่รู้ และปลอบน้องไม่ได้ เพราะพวกเราอยู่ไกล จะบินกลับมาหาลูกก็ลำบาก …

พ่อไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น ไม่ใช่ว่า พ่อรักน้องมากกว่า พ่อก็รักทั้งสองคน แต่พีชน่าจะรู้ว่าน้องก็ค่อนข้างเข้ากันคนอื่นได้ยาก ถ้าหากไม่มีพีชสักคน พ่อก็ไม่รู้เลยจริงๆว่านน้องจะทำยังไง อยู่ยังไง แล้วพวกลูกก็เป็นวัยรุ่น ยังเรียนกันไม่จบ งานก็ยังไม่มีทำ พวกลูกคิดว่าจะดูแล และ ประคับประคองกันได้จริงๆเหรอ ชีวิตคู่ในอนาคตพวกลูกไม่เคยคิดเลยเหรอว่า อาจจะเจอคนที่ดีกว่านี้…แต่มันก็เป็นแค่ความเห็นของพ่อเท่านั้น ยังไงคนที่จะจัดการกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตก็คือลูกทั้งสองคนอยู่ดี”

พ่อพูดเสร็จก็หันหน้าไปหาพี่พีชครับ


“….ผมเข้าใจความกังวลของพ่อนะครับ ตัวผมเองก็คงจะดูเหมือนพวกรักสนุกไปหน่อย แต่ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน  ผมรักน้อง รักมากๆจริงๆครับ  อาจจะฟังดูแปลกๆ แต่ผมเองก็เคยกลัวเหมือนกัน กลัวว่าน้องจะทิ้งผมไป  มันเป็นความจริงที่ว่า ในอนาคตพวกเราอาจจะเจอใครอีกหลายคน  แต่ตัวผมคิดว่าจะมีแค่น้องคนเดียวไปตลอดชีวิต ผมไมได้คิดเล่นๆ ผมจริงจังครับ  ผมขยันเรียนมากขึ้น เพื่อที่จบแล้วผมจะได้มีงานการที่ดี ผมจะได้ดูแลและช่วยแนะนำน้องในเรื่องงานและเรื่องเรียนได้  พวกเราทะเลาะกันบ้าง ผิดใจกันบ้าง แต่มันก็เป็นเรื่องปกติของชีวิตคู่ ซึ่งผมว่ามันก็ดี ที่เวลาทะเลาะเราจะได้รู้ว่า อีกฝ่ายเขาไม่ชอบหรือไม่พอใจอะไรเราบ้าง…เพราะงั้น เรื่องที่ผมจะทิ้งน้อง ผมไม่อยากให้พ่อคิดแบบนั้นเลยครับ…ผมไม่ทิ้งน้องแน่ๆ..อยากให้เชื่อใจผมด้วย..”พี่พีชสบตาพ่อผมแล้วพูดอย่างใจเย็น พี่เขาพยายามทำให้เสียงดูปกติ แต่มันก็สั่นอยู่ดี


“ผมเองก็เหมือนกันครับ….”ผมพูดต่อจากพี่เขา


“หืม…พี่เขาพูดซะยาว เราพูดแค่นี้ ขี้โกงนี่”พ่อหันมาหาผม 


“ผมก็รู้สึกแบบที่พี่เขารู้สึกนี่ครับพ่อ….ถ้าหากมีอุปสรรค์อะไรก็จะผ่านมันไปด้วยกันครับ พวกเราจะไม่ทิ้งกัน”ผมพูดครับ แล้วพ่อผมก็ยิ้ม


“ถ้าพวกลูกยืนยันแบบนั้น พ่อก็สบายใจไปหน่อยนึง กันต์เองก็ทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่มากขึ้นด้วยพี่เขาจะได้ไม่เหนื่อยที่ต้องดูแลเด็กแบบเรา  พีชเอง….พ่อกับแม่ขอฝากน้องด้วยนะ .ในช่วงที่พ่อแม่ไม่อยู่ พอกลับมาเห็นน้องโอเคขึ้นทั้งการเรียนและหลายๆอย่าง ก็คงเพราะได้พีชคอยดูแล ยังไงก็ฝากเลี้ยงต่อไปด้วย…”
พ่อพูดจบ ไอ้พี่พีชทำตาโต แล้วหันมาหาผม ที่นั่งมึนๆอยู่ข้างๆ 

แล้วแม่ก็กอดผมสองคนพร้อมพูดว่า ไม่ต้องร้องนะ

ยิ่งทำให้ผมสองคนร้องไห้หนักขึ้นไปอีกครับ


“จะไหวไหมเนี่ย หยุดร้องได้แล้ว ข้าวก็ไม่ต้องกินมันแล้วมั้งเนี่ย!!  เดียวเย็นนี้ไปกินข้าวนอกบ้านแทนแล้วกัน”

พ่อพูดครับ พวกผมก็พยักหน้าหงึกๆในอ้อมกอดแม่นั่นแหละ  บอกพ่อกับแม่แล้วรู้สึกดีกว่าได้เกรด A อีกครับ




------------------------------------



หลังจากที่พวกผมได้บอกความจริงกับพ่อและแม่ไป ผมกับพี่พีชก็ทำตัวสบายขึ้นเวลาอยู่ที่บ้านครับ พ่อกับแม่เองก็ไมได้ว่าอะไรพวกเราเลย มีแนะนำนิดหน่อย สอนให้ผมทำอาหารด้วย แม่บอกว่า เพราะเวลาพี่พีชไปทำงานผมควรจะทำข้าวเช้าให้พี่เขาทานตอนเช้า เป็นหน้าที่ของแฟนที่ดี แม่บอกแบบนั้นครับ พอผมลองทำแล้ว พี่พีชกินแล้วบอกว่า เดียวไปซื้อซาลาเปาเซเว่นกินก็ได้ น่าเตะจริง=_=  แม่ก็หัวเราะแล้วบอกให้ผมค่อยๆฝึกไปครับ  นี่คือผมต้องเข้าสู่โหมดการเป็นแม่บ้าน!!???? ไม่เอานะเฮ้ย=[]=!!

“กันต์ ปลุกพี่สิลูก วันนี้พี่เขามีเรียนช่วงเช้าไม่ใช่เหรอ”


“อื๋อออ”แม่เดินมาเคาะประตูห้องผมกับพี่พีชครับ คือตอนแรกคิดว่าพ่อกับแม่จะจับเราแยกกันนอนซะอีก แต่เปล่าเลยครับ   ผมนอนคลุกอยู่ในผ้าห่ม  ผมใช้เท้าค่อยๆดันไอ้พี่พีชให้ตกจากเตียงเบาๆมันจะได้ตาสว่าง




พลั่ก!!!!!!!




“โอ้ย!!!” ผมตกลงจากเตียงโดยที่ไม่ทันตั้งตัว จากแรงถีบของไอ้คนที่นอนอยู่บนเตียงนี่แหละ



“คิดจะถีบกูยังเร็วไปร้อยปี”ไอ้พี่พีชพูดเสียงงัวเงีย ผมเลยลุกนั่งมองมัน พอสายตาผมเหลือบผ่านเตียงขึ้นไป ก็เห็นไอ้พี่พีชนอนคลุมผ้าห่มอยู่บนเตียงจนถึงคอ ผมเพ้ากระเซอะกระเซิง ตาบวมหน่อยๆ  มันกำลังยิ้มแล้วมองมาที่ผม ผมไม่พูดอะไร


“อรุณสวัสดิ์….”มันพูดขึ้นมา


“อรุณสวัสดิ์……”

ผมพูดและยิ้มตอบ เราสบตากันอยู่แปปนึง ไอ้พี่พีชก็กระเถิบเข้ามาหาแล้วหอมแก้มผมไปหนึ่งที  แน่นอน!ผมไม่ได้ขัดขืน


“มะ….แม่บอกให้พี่เตรียมตัวไปมหาลัยได้แล้วนะ”ผมพูดแล้วลุกขึ้น พร้อมกับดึงผ้าห่มที่พี่พีชห่มอยู่ลงมาห่มตัวเองที่อยู่บนพื้น


“ได้ยินแล้วครับ ไปเดียวนี้แหละ”พี่พีชลุกขึ้นจากเตียงแล้วขยี้หัวผมเบาๆก่อนจะเดินผ่านผมเข้าไปในห้องน้ำ
ผมรู้สึกเหมือนบรรยากาศมันเปลี่ยนไป ไม่รู้ว่าเปลี่ยนไปในทางที่ดีรึเปล่า แต่มีความรู้สึกว่าอบอุ่นขึ้นยังไงไม่รู้
ผมนั่งเหม่อคุยกับตัวเองอยู่ในใจอย่างนั้นพักใหญ่ๆจนพี่พีชออกมาจากห้องน้ำ



“กันต์ หยิบเสื้อให้พี่หน่อย”พี่พีชเดินเช็ดหัวออกมาจากห้องน้ำ  ผมที่ได้ยินก็รีบลุกจัดเสื้อผ้าไว้ให้พี่พีชใส่ แล้วผมก็นั่งอยู่บนเตียงมองพี่เขาแต่งตัวเงียบๆ


“มองอะไรล่ะน่ะ”ไอ้พี่พีชคงสังเกตว่าถูกผมจ้องมาพักนึงแล้ว ถามขึ้น


“เปล่านี่ ก็แค่อยากมอง ไม่ได้หรือไง?”ผมตอบคืนไป ไอ้พี่พีชยักไหล่แล้วติดกระดุมเสื้อ


“หลงกูหัวปักหัวปำเลยสินะเนี่ย”ไอ้พี่พีชหันมายิ้มให้กวนๆ


“ใครกันแน่!!!!”

ผมปาหมอนใส่มันครับ แล้วเราก็หัวเราะกัน  พอไอ้พี่พีชจัดการตัวเองเสร็จก็เดินลงไปข้างล่าง ผมที่ยังไม่ได้ทำอะไรกับร่างกายตัวเองก็เดินตามลงไป   เห็นแม่ผมกำลังจัดเนคไทให้ไอ้พี่พีชพอดีเลยครับ



“โห  ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้แม่ เดียวไปถึงมหาลัยเนคไทพี่เขาก็อยู่ในกระเป๋าแล้ว”ผมพูดในขณะที่เดินลงมา


“พูดมากจริง  ไปตักข้าวมาให้พี่เขากินก่อนไปเรียนเร็ว”แม่มองค้อนผมแล้วสั่งเสียงดัง ผมก็เดินปวกเปียกไปตักข้าวใส่จาน ราดแกงพะแนงที่แม่ทำไว้ ยื่นให้ไอ้พี่พีชที่นั่งประจำที่แล้ว


“ขอบคุณครับ^^”ไอ้พี่พีชมองเงยหน้าผมแล้วพูด


“…………ขนลุก”ผมลูบแขนตัวเองแล้วเดินออกมา เจอพ่อเดินถือหนังสือพิมพ์กำลังจะเดินเข้าห้องครัวพอดีครับ



“ตักน้ำให้พี่เขาสิลูก” พ่อบอกผม แล้วเดินไปนั่งตรงข้ามไอ้พี่พีช



……………..นี่ลูกหรือคนใช้ไอ้พี่พีชครับ=_=


ผมเดินไปรินน้ำใส่แก้วแล้วเดินกลับไปวางไว้ให้ไอ้พี่พีชตามคำสั่งท่านพ่อ


“ขอบคุณครับ  แล้วนี่กันต์จะไปพร้อมพี่ไหม ถ้าจะไปก็รีบไปอาบน้ำเลย”พี่พีชเงยหน้ามาคุยกับผม


“ไม่ไปหรอก กันต์มีเรียนบ่าย เดียวโชมารับ”ผมตอบ ไอ้พี่พีชพยักหน้าแล้วก้มลงกินข้าวต่อครับ


“แม่เนี่ยทำอะไรก็อร่อยไปหมดเลยนะครับ  ผมขอห่อไปกินที่มหาลัยด้วยได้ไหม”ไอ้พี่พีชหันไปหาแม่ผมแล้วพูด


“ได้สิลูก แม่ทำไว้เยอะเลย  แล้วกันต์นั่นยืนทำอะไรน่ะ ไปอาบน้ำไป!”

แม่หันมาเห็นผมที่ยืนทื่อๆอยู่ข้างตู้เย็น พอเห็นแม่ก็ไล่ผมไปอาบน้ำซะงั้น 

นี่มันเชี่ยอะไรวะเนี่ย=[]=!!!!  ผมเดินหน้าบูดออกจากห้องครัวไปอาบน้ำแต่งตัว พอแต่งตัวเสร็จเดินลงมาไอ้พี่พีชก็ไม่อยู่แล้วครับ แน่ล่ะมันคงไปมหาลัยแล้ว ใกล้จะจบแล้วด้วย=_= แล้วต่อไปถ้าไอ้พี่พีชทำงานใครจะช่วยทำงานส่งครูให้วะเนี่ย


“แม่!! พะแนงไปไหนหมดอ่ะ!!”ผมเดินไปตักข้าว แล้วจะเดินไปตักพะแนง แต่พอไปถึงก็เห็นว่า แกงในหม้อหมดแล้ว


“พี่พีชห่อไปกินที่มหาลัยหมดแล้วลูก พ่อก็เพิ่งตักกินไปเมื่อกี้ เอาเงินไปซื้อข้าวกล่องแทนแล้วกันนะ”


“แม๊!!!!!!!!!!!! ToT!!!!!” ผมเดินงอนตุ๊บป่องขึ้นห้องโทรหาไอ้โชครับ มันเพิ่งจะตื่น ผมบอกให้มันรีบอาบน้ำแล้วมารับผมเดียวนี้!!  พอวางสายจากมันผมก็นอนรอบนห้อง ผ่านไปประมาณเกือบ ชั่วโมงแม่ผมก็ตะโกนเรียก


“กันต์!! น้องโชมารับแล้วลูก”

พอได้ยินผมก็หยิบเอาสมุดกับปากกาเดินลงจากห้องไป เห็นแม่กำลังยืนคุยกับไอ้โชอยู่ครับ


“ทำไมหน้ามุ่ยแบบนั้นล่ะ”ไอ้โชถามผม แต่ผมไม่ตอบครับ เดินหน้าเน่าลงมา


“สงสัยงอนที่แม่เอากับข้าวให้พี่พีชหมดมั้งเนี่ย”


“เชอะ!!” ผมทำท่างอนแล้วสะบัดหน้าใส่แม่


“ไอ้ลูกคนนี้นิ เดียวเถอะ”แม่ทำท่าจะตีผม แต่ผมหลบได้ทัน


“ไปก่อนนะแม่”ผมพูดแล้วยกมือไว้  ไอ้โชเลยยกมือไหว้ตาม


“ไปก่อนนะครับ”


“ตั้งใจเรียนนะลูก ขับรถดีดีล่ะ” แม่พูดแล้วโบกมือให้พวกผม  ผมกับไอ้โชก้เดินขึ้นรถ แม่ก็ยืนมองดูพวกผมจนรถพวกเราเริ่มขยับ


“งอนแม่อะไรวะมึง”

“ไอ้เชี่ยพี่พีชแม่ง เอาพะแนงไปหมดเลย ไม่เหลือให้กูกินเลย แม่ก็ไม่แบ่งไว้ให้ กูหิว T^T” ผมบ่นๆในขณะที่กำลังคาดเข็มขัด


“แค่เนี๊ย!?? ฮ่าๆๆ หยิบขนมอยู่เบาะหลังมากินก่อนก็ได้มึง” ไอ้โชบอกแล้วชี้ไปที่เบาะหลัง  ผมเลยเอื้อมไปหยิบขนมของผมมาแกะกินไปพลางๆ ระหว่างการเดินทางไปมหาลัย


“ไม่แค่นั้นนะมึง พ่อกับแม่กูเอาแกเอาใจไอ้พี่พีชกันหมดเลย ไม่สนใจกูเลย”ผมพูดพลางจกขนมใส่ปาก


“พ่อแม่เบื่อมึงแล้วแน่เลย พี่พีชขยันกว่า หล่อกว่า เป็นเด็กดีกว่า พูดจาก็เพราะ นิสัยก็ดี ช่วยงานบ้านได้ มีความรับผิดชอบ”


“นี่มึงพูดถึงใครว่ะน่ะ=_= ใช่เหรอ มันเป็นแบบนั้นแค่ต่อหน้าพ่อกับแม่เท่านั้นแหละ”


“แล้วนิสัยจริงๆแม่งเป็นไงวะ”


“ป่าเถื่อน โหด ซาดิสม์ ชอบใช้ความรุนแรง หยาบคาย ไม่มีความอ่อนโยน” ผมตอบหน้าตาย


“โห….ชั่วขนาดนั้นแต่มึงก็ยังอุตส่าห์ชอบนะ”ไอ้โชเหลือบมามองผมหน่อยนึงแล้วพูดออกมา


“แต่พักนี้ไอ้พี่พีชแปลกไปหน่อยนึงว่ะมึง ไม่รู้กูคิดไปเองไหมนะ”


“แปลกยังไงวะ กูก็เห็นแม่งแปลกกันทั้งกลุ่มนั่นแหละ”


“……กูว่ามันอ่อนโยนขึ้น”ผมคิดนิดนึงก่อนจะพูดออกมา พอพูดจบผมก็หยิบขนมใส่ปาก


“…………………”ไอ้โชเงียบไม่พูดอะไรเลยครับ


“เงียบทำไมวะ!!!”


“โนคอมเม้นท์=_=”


“เอ้า ไอ้สัด ก็มึงถาม”


“หยุดๆ เงียบไปเลยมึง กูไม่ได้อยากได้ยินคำว่าอ่อนโยน กูขนลุก ยิ่งกูนึกภาพไอ้พี่พีชอ่อนโยนแล้วเนี่ย แม่งเอ้ยยย ลุกชูชันยันดาก”


“กูก็เหมือนกันแหละมึง  เฮ้ยๆๆ นั่นไอ้คุณ จอดหน่อยมึง จอดๆๆๆ” ผมหันไปเห็นไอ้คุณที่เดินอยู่ข้างถนนในมหาลัย ซึ่งทางที่มันเดินไม่ได้ไปที่คณะมันครับ  ผมเลยตีแขนบอกให้ไอ้โชจอด 


“ไอ้คุณ!! ไปไหนวะมึง!!!”ผมลดกระจกลงแล้วตะโกนถามมัน


“มาพอดีเลยมึงเอ้ยย แดดเมืองไทยนี่ร้อนเหี้ยๆ กูขอติดรถไปด้วย”ไอ้คุณเห็นหน้าผมปุ๊บมันก็เดินดุ่มๆเปิดประตูรถเข้ามานั่งเฉยเลยครับ


“เอ้า มึงรู้เหรอเนี่ยว่าพวกกูจะไปไหน”ไอ้โชหันมาถามมันครับ  ส่วนมันกำลังเอากระดาษมาซับหน้าตัวเองอยู่ นิ้วกระดกเชียวนะมึง


“ไปคณะพวกมึงไง….ไม่ใช่เหรอวะ?”ไอ้คุณพูดแล้วมองหน้าผมกับไอ้โชสลับไปมา


“ใช่ แล้วมึงจะไปคณะกูทำไม?”ผมถามมันต่อ


“เอ้า ไปหาแฟนสิวะ ถามได้ เร็วๆ รีบไป อีกชั่วโมงนึงจะหมดคาบเรียนพี่ย้งแล้ว” นี่มึงว่างมากเลยใช่ไหมเนี่ย=_=


“รถมึงไปไหนวะ ทำไมถึงเดินมา”


“รถกูจอดไว้บ้าน”มันตอบเรียบๆ


“อ้าว แล้วมึงมาไงวะ”


“พี่ย้งมีเรียนเช้า กูมีเรียนวิชาเดียวตอนบ่ายสาม กูเลยบอกให้พี่ย้งมารับกูด้วย กูมีเรียนเช้า”


“เดียวนะ! ตกลงมึงมีเรียนเช้าหรือบ่ายสาม?”


“กูมีเรียนตอนบ่ายสาม!!!! แต่กูมาเรียนเช้า”


“อะไรของมึงวะเนี่ย!??”


“มันมีเรียนตอนบ่ายสาม แต่อยากนั่งรถมามหาลัยพร้อมพี่ย้งตอนเช้า เลยโกหกไปว่ามีเรียนตอนเช้า กูเข้าใจถูกไหม”ไอ้โชพูดในระหว่างที่ขับรถไปเรื่อยๆ


“ถูก!! ตามนั้นแหละ”


“มึงก็พูดแบบนั้นตั้งแต่แรกสิวะ!”


“แอร์ๆ เปิดแอร์แรงๆหน่อย ”ไอ้คุณไม่ตอบโต้ผม  มันพูดแล้วโผล่หน้ามาพร้อมเอื้อมมือมาเปิดแอร์เองอีกด้วยครับ


เราขับรถแปปเดียวไม่ถึงห้านาที ก็ถึงตึกคณะพวกผมแล้วครับ ระหว่างที่พวกผมวนๆหาที่จอดรถไอ้คุณก็ขอลงก่อน แล้วมันก็พุ่งขึ้นตึกคณะผมไปอย่างกับเป็นคณะตัวเอง


“ไปก่อนนะพวกมึง แล้วเจอกัน”มันตะโกนบอกก่อนจะวิ่งออกไป  ไม่รู้แม่งจะรีบไปไหน เดียวตอนเที่ยงๆก็สุมหัวกันที่เดิมอยู่แล้วนี่หว่า=_=!

 ผมกับไอ้โชเอารถไปจอดแล้วไปนั่งเล่นที่ม้าหินอ่อนข้างตึกคณะครับ  เราก็คุยเรื่องงานที่จะส่งในปลายเทอมนี้กัน ซึ่งงานผมไม่ค่อยคืบหน้าไปไหนเลย เพราะพี่พีชยุ่ง หมดเทอมนี้ พี่พีชก็จบแล้วครับ ผมล่ะโคตรอิจฉา  ผมกับไอ้โชนั่งคุยกันไม่ถึง สิบห้านาที  ไอ้โชก็สะกิดให้ผมหันไปมอง  คือไอ้คุณมันเดินคอตกลงมาจากตึกครับ



“เฮ้ยมึง  ทางนี้!!”ผมตะโกนแล้วโบกมือให้มัน  พอมันเห็นก็พยักหน้าแล้วเดินมานั่งลงข้างๆ


“เป็นไรวะ หงอยมาเชียว”ผมถาม


“พี่ย้งไล่กูลงมา T_T  พี่ย้งเขาไม่รักกูแล้วใช่ไหมวะ”  เป็นกู กูก็ไล่ครับ  ผมกับไอ้โชมองหน้ากัน และดูเหมือนเราจะคิดเหมือนกันนั่นแหละครับ 555


“ก็พี่เขาเรียนอยู่ มึงนี่เป็นเด็กหรือไง?”ผมตอบมันไปครับ ส่วนไอ้โชก็พยักหน้าเห็นด้วย


“……….เออ  กูก็ไม่ค่อยเข้าใจตัวเองแหะ  ทำไมกูเกาะแกะพี่ย้งขนาดนั้นวะ?”จู่ๆไอ้คุณก็หันมาถามพวกผมเฉยเลย


“เอ้า  มึงไม่รู้แล้วพวกกูจะรู้เหรอ?” ไอ้โชพูดขึ้นมาครับ  ส่วนไอ้คุณมันก็นิ่งเงียบ เหมือนมันกำลังคิดอะไรของมันอยู่คนเดียว พวกผมก็กินขนมไปไม่สนใจ




“………………..มึง กูไปก่อนนะ  แล้วขนมห่อนี้กูขอ ไปล่ะ!!!” ไอ้คุณที่นั่งเงียบมาสักพักโพล่งขขึ้นมา พร้อมกับคว้าเอาถุงขนมที่พวกผมกำลังนั่งกินอยู่ไปต่อหน้าต่อหน้าด้วย  เชี่ยอะไรของมันวะ   

พอไอ้คุณไป ผมกับไอ้โชก็คุยกันต่อครับ แล้ว เมย์กับบีก็เดินมาเห็นพวกเราสองคนเข้าพอดี เลยนั่งคุยงานด้วยกันซะเลย

แล้วก็ตามที่คิดครับ เมย์นั่งแหมะข้างไอ้โชเลย  บีก็มานั่งข้างผม



“นี่โช เมย์ไม่ค่อยเข้าใจว่าส่วนตรงนี้เราต้องคำนวณยังไง ช่วยดูให้หน่อยสิ” เมย์พูดแล้วขยุกขยิก หยิบเอาสมุดงานขึ้นมากางให้ไอ้โชดูครับ แล้วไอ้โชก็อธิบายให้ฟัง


“กันต์เสร็จแล้วเหรอ”บีถามผมครับ


“ยังเลย กะจะให้ไอ้โชทำให้เนี่ยแหละ”


“กูไม่ทำ….” พอผมพูดจบ ไอ้โชก็สวนขึ้นมาเงียบๆครับ แต่มันไม่ได้เงยหน้ามามองผมหรอก


“ไอ้คนไม่มีน้ำใจ!!”


“มึงนั่นแหละ หัดทำเองสิวะ เดียวกูสอนไง”


“น่าๆ อย่าทะเลาะกันสิ  แล้วทำไมสองคนนี้มาเร็วจัง ปกติเห็นเข้าห้องเรียนแบบเฉียดฉิวตลอด”


“ไม่มีอะไรหรอก พอดีตื่นเร็วแล้วมี่อะไรทำน่ะ”ผมตอบไปครับ ส่วนไอ้โชก็ยังอธิบายงานให้เมย์ฟังอยู่ ผมเองก็เล่นมือถือบ้าง


จิ้มเอวไอ้โชพอให้มันสะดุ้งเล่นบ้าง  บีก็ชวนผมคุยเรื่อยๆครับ เรื่องไร้สาระทั่วไป อารมณืเหมือนอยู่คนล่ะที สองคนนั้นคุยเรื่องเรียน ผมกับบีคุยเรื่องอะไรกันก็ไม่รู้  พอรู้ตัวอีกทีก็เที่ยงแล้ว  ผมเงยหน้าขึ้นมองตึกคณะ เห็นพวกไอ้พี่พีชเดินหอบของลองมาแบบทุลักทุเลครับ  ใกล้จะจบมันยุ่งยากเพียงนี้เลยหรือ….

พอเดินลงมาสักพัก ไอ้พี่พีชก็หันไปหาพี่ย้งเหมือนให้พี่ย้งช่วยถือครับ ทั้งๆที่ของในนมือพี่ย้งก็เยอะพอพอกัน  ไอ้พี่พีชล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดๆๆๆ แนบหูตัวเอง  แล้วมือถือในมือผมก็ดังขึ้น พร้อมชื่อไอ้พี่พีช

ผมกดรับทันทีครับ


“ฮัลโหลว” ผมทำเสียงดัดจริต


[มามหาลัยหรือยัง?]มันถามผมในขณะที่มันก็ดูๆเหมือนจะเขียนอะไรสักอย่างลงบนกระดาษที่พี่ชินถือ พร้อมทำมือเหมือนอธิบาย พี่ชินก็พยักหน้าหน่อยๆ แล้วพี่ธัญก็เข้ามาดูด้วยครับ 


“ทำอะไรกันน่ะ?”ผมที่มองอยู่ก็ถาม


[อะไร มึงอยู่ไหน มองเห็นกูเหรอ] ไอ้พี่พีชพูดแล้วก็กวาดสายตามองหาครับ  พอมันมองมาทางผม ผมเลยยกมือโบกมือให้  มันก็โบกมือตอบแล้วกดวางสาย พอวางสายมันก็สะกิดพวกพี่ย้งแล้วเดินดุ่มๆมาทางผมทันทีเลยครับ  แล้วเหมือนพี่ย้งทิ้งของมันลงพื้นครับ เลยมีการตบหัวกันนิดหน่อย ก่อนที่พวกมันจะหัวเราะกัน  อี่พีชก็ก้มเก็บของตัวเองแล้วเดินมา


“แฟนโทรมาเหรอ”บีถามผม  พอผมตอบว่าใช่ บีก็กระทุ้งสีข้างผมครับ


“แหม่ หวานกันจังเลยนะยะ! อิจฉาอ่ะ!!”

บีพูด ผมก็หัวเราะแหะๆ  ส่วนไอ้โชก็เก็บงานตัวเองเตรียมตัวไปหาอะไรกินก่อนเข้าเรียนครับ  แปป เดียวไอ้พี่พีชก็เดินมาถึงตัวผม  มันเดินอ้อมมาแล้วกอดผมจากข้างหลัง แล้วหอมแก้มผมไปหนึ่งทีแบบไม่ทันได้ตั้งตัว


“เฮ้ย!! ทำอะไร ปล่อยนะเว้ย=[]=!”ผมพยายามจะแกะมือไอ้พี่พีชออกครับ แต่มันไม่ยอมปล่อยสักที   


“ถ้าพวกมึงจะขนาดนี้ก็กลับไปนอนกอดกันที่บ้านเถอะ”ไอ้พี่ชินพูดขึ้นมาครับ


“พี่ชิน พี่ต้องบอกเพื่อนพี่นะครับ  เพื่อนผมมันไม่ได้สมยอมนะเออ”ไอ้โชพูด  คือ กูอ่ะสมยอมเว้ย ถ้ามันไม่ทำต่อหน้าคนอื่นแบบนี้-0-!!!! ผมเห็นบีกับเมย์ทำหน้าเหวอไปหน่อยนึงด้วย


“กุก็ว่างั้นแหละ มึงแม่งเหมือนหมาที่เห็นเจ้าของกลับบ้านเลยว่ะพีช หางนี่กระดิกเชียวนะมึง”พี่ธัญพูดขึ้นมา


“ทีมึงล่ะไอ้สัด  เวลาอยู่กับไอ้แฮปต่อหน้าพวกกูนะ เรียกมัน  ‘ไอ้ปี้ ไอ้เหี้ย อย่ามาใกล้กู อย่ามาจับกู!’  แต่พออยู่ด้วยกันสองคน ‘แฮป ไม่เอา อื้อออ  พอแล้วแฮป…’ โอ้ย เชี่ย!!!” ไอ้พี่พีชคลายมือออก แล้วพูดพร้อมทำท่ากอดตัวเองไปมา  แต่เหมือนยังพูดไม่ทันจบ พี่ธัญก็เตะก้นพี่พีชเข้าให้ จนมันเซมาชนหลังผมหน่อยนึง  ส่วนพวกผมนี่หัวเราะกันเสียงดังเลยครับ

พี่ธัญเขินทีไรลงไม้ลงมือตลอด แซวนิดแซวหน่อยก็เขินซะล่ะ

“จำไว้เลยนะมึง อย่าให้ถึงทีกูบ้าง”


“พอๆๆๆ เดียวแม่งต่อนกันจริงๆขึ้นมาพวกกูก็ซวยอีก”พี่ย้งเข้ามาห้ามทัพครับ


“แล้วพวกมึงสองคนจะลุกไหมเนี่ย แล้วนี่กูเพิ่งสังเกต น้องสองคนเป็นใครครับ?” ไอ้พี่พีชหันไปมองแล้วถาม
เมย์กับบีอึ้งๆ เอ๋อๆ ไปหน่อยนึง


“เพื่อนกันต์เอง พี่มีปัญหาอะไรไหม?”ผมหันไปบอกมัน  รู้สึกว่าตัวเองแมนไปชั่วขณะ


“เพื่อนเรียนคลาสเดียวกันครับพี่พีช”ไอ้โชช่วยตอบด้วยครับ


“แล้วไป  แต่ไอ้เตี้ยนี่พี่หวงนะครับ”มันไม่พูดเปล่า มีเอามือมาโอบผมด้วย


“….คะ….ค่ะ…..”บีกับบเมย์ตอบแบบมึนๆครับ ผมรู้สึกอาย TwT


“โช มึงก็เหมือนกัน ถ้ามึงคิดจะรักใครก็ต้องรักให้จริง ถึงมึงกับโทโมะจังจะอยู่ห่างกัน แต่มึงจะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะเว้ย ผู้หญิงเข้าไม่ชอบให้แฟนตัวเองคุยกับคนอื่นนะมึงรู้ไหม” ไอ้พี่พีชหันมาเทศนาไอ้โชต่อครับ  คือ ไอ้เชี่ยพี่พีชเป็นอะไรวะ=_=


“อะไรวะ ผมเปล่านะเว้ย บอกแล้วไงว่านี่เพื่อน”


“ลุกได้แล้วพวกมึง กูหิวจะแย่แล้ว” พี่ชินเดินมากระตุกเสื้อผมกับไอ้โชครับ


“มึงไม่เท่าไหร่ ดูกูนี่ หอบทั้งของตัวเองกับของมัน  พีชนี่มึงจะให้กูถือของให้จนถึงบ้านเลยไหม?”


“เออๆ เอามานี่ เดียวกูถือเอง กันต์ลุกได้แล้ว รีบกินแล้วรีบเข้าเรียน”ไอ้พี่พีชบอกแล้วจับแขนผมให้ลุกขึ้น  ผมก็หยิบของแล้วโบกมือลาสองสาวตามกลุ่มพี่พีชไปครับ พอไปถึงโรงอาหาร ไอ้เต้กับไอ้ทอมก็มานั่งรออยู่ก่อนแล้วครับ แต่ไม่เห็นไอ้คุณเลย


“ทำไมมีแต่พวกมึงวะ ไอ้คุณล่ะ?” ผมเดินไปหาพวกมันแล้วถาม พวกมันสองคนมองหน้ากันแล้วยักไหล่ครับ


“พวกกูไม่เห็นว่ะ คิดว่ามันมาอยู่นี่แล้ว”


“ก่อนหน้ามันมาหาพวกกูนะ แต่มันเดินกลับไปแล้ว”ไอ้โชพูด


“ใช่”


“มันบอกวันนี้มันมีธุระ เลยไม่มา”พี่ย้งเงยหน้าจากมือถือแล้วพูด พร้อมหันหน้าจอมือถือมาทางพวกผม


“อ๋อ โอเค  งั้นรีบกินกัน เดียวอีกสามสิบนาทีคลาสพวกผมจะเริ่มแล้ว”

พวกผมก็กินข้าวไปตามปกติครับ จะมีแต่กลุ่มพี่พีชที่ค่อนข้างเครียดกันเพราะโปรเจคจบ

“เออนี่ พวกมึง คืนนี้ไปผ่อนคลายกันหน่อยไหม”พี่ย้งพูดขึ้นมา


“ผ่อนคลาย อะไรวะมึง  จะเสร็จไหมเนี่ย! สมงสมองกูตื้อไปหมด กูไม่มีอารมณ์ไปผ่อนคลายที่ไหนหรอก”พี่ธัญพูดเสียงดัง


“ก็เพราะงั้นแหละ กูว่าพวกเราแม่งเครียดไป ไปปลดปล่อยหน่อย คงดีกว่านี้ กูว่ากลับมางานมันจะเดินกว่านี้ สมองคงแล่นมากกว่านี้”


“ผ่อนที่ไหนวะ?”พี่พีชพูดแล้วตักข้าวเข้าปากผมทั้งๆที่ตัวเองมองหน้าพี่ย้งอยู่  ผมนี่งับช้อนแทบไม่ทัน


“ไปเล่นดนตรีที่ร้านเหมือนเดิม เล่นเพลงหนักๆหน่อยกูว่าคงโล่ง”

พี่ย้งพูด  ส่วนพี่ๆทั้งสามก็มองหน้ากันไปมา ก่อนจะตอบตกลง  ว่าแล้วพี่ย้งก็หยิบมือถือขขึ้นมาโทรหาเจ้าของร้านบอกว่าวันนี้ขอเล่น เล่นให้ฟรีครับ   และทางนั้นก็ตอบตกลงกลับมา

  ผมกับไอ้โชรีบกิน เพราะมัวแต่ฟังพี่ๆเขาคุยกัน  พอกินเสร็จ ผมก็ขอตัวไปเข้าเรียนทันทีครับ  และวันนี้เป็นวันหยุดของผม  แน่นอนว่าคืนนี้ผมจะตามพี่พีชไปด้วย ไม่ได้ไปตั้งนานแล้วด้วย  แต่ไอ้โชขอบายครับ  มันบอกว่าพรุ่งนี้ที่บ้านมีงาน เลยจะไปช่วยแม่ทำขนมไว้เลี้ยงแขก  ผมก็บอกว่า ไม่เป็นไรแต่ช่วยขโมยขนมมาให้ผมกินด้วยแล้วกัน  มันหัวเราะแล้วบอกจะแอบจิ๊กมาให้ครับ ฮ่า


----------------------------
ต่อข้างล่าง
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 35(หน้า 9) [19/3/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 15-06-2014 19:42:20
-------------------------------------


หลังจากเลิกเรียนผมก็กลับมาบ้านพร้อมพี่พีช ที่จริงพี่เขามีเรียนแค่ช่วงเช้านั่นแหละ แต่ก็นั่งทำงานรอผมจนถึงเย็นเลย

พี่พีชกลับมาบ้าน อาบน้ำ แต่งตัว เซทผม ใส่เสื้อหนัง หล่อเฟี้ยวมากครับ ผมไม่เห็นพี่เขาแต่งตัวแบบนี้มานานแล้ว ดูเพลย์บอยนิดๆ   ส่วนผมก็อาบน้ำใส่เสื้อผ้าสบายๆครับ ตั้งใจไปเมาอย่างเดียว  แต่ไอ้พี่พีชห้ามผมไว้แล้วล่ะ มันซื้อนมมาไว้ให้พร้อมเลยด้วย  พวกผมนัดกัน สองทุ่มครับ  พอแต่งตัวเสร็จพี่พีชก็เดินลงไปข้างล่าง  ส่วนผมก็หิ้วขวดนมแล้วเดินตามลงไป  เห็นพ่อกับแม่กำลังลากกระเป๋าเดินทางมาไว้ที่ห้องรับแขก  อีกสองวัน พ่อแม่ผมก็จะกลับแล้วครับ…


“ทำไมไม่บอกให้ผมช่วยครับ มันหนักนะ” ไอ้พี่พีชเห็นก็รีบวิ่งกุลีกุจอเข้าไปช่วย ผมเองก็เหมือนกัน


“แค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอก  แล้วนี่แต่งตัวหล่อเชียว จะไปไหนเหรอลูก”พ่อผมถามพี่พีช


“วันนี้ผมจะไปเล่นดนตรีที่ร้านครับพ่อ  ขอพาน้องไปด้วย  อาจกลับดึกนิดหน่อยครับ แต่พ่อไม่ต้องห่วง ผมจะไม่ให้น้องดื่ม  ผมซื้อนมไว้ให้น้องแล้วครับ” ไอ้พี่พีชพูดจบ พ่อก็หันมาหาผม  ผมทำหน้าเซ็งๆครับ แล้วยกถุงนมขึ้นให้พ่อดู


“ฮ่าๆๆ เออๆ ดีๆๆๆ ดูน้องด้วยล่ะ”พ่อตบบ่าพี่พีชสองสามทีอย่างพอใจครับ  T^T


“ไปก็ ระวังกันด้วยนะลูก อย่าไปมีเรื่องกับใครเขาล่ะ” แม่บอกผมครับ


“ไม่มีหรอกแม่ สบายใจได้  งั้นเดียว เราไปกันเลยไหมพี่พีช”พอผมบอก พี่พีชก็ดูนาฬิกาแล้วพยักหน้า


“งั้นเดียวพวกผมกลับมานะครับ  ไปก่อนนะครับ”พี่พีชพูดแล้วยอมือไหว้ลาพ่อกับแม่ผม  แล้วเดินไปหิ้วกีต้าร์ที่วางอยู่มุมห้องไปด้วยครับ


“ไปก่อนนะครับ~~~~”ผมโบกมือบ๊ายบายแล้วเดินออกจากบ้านไป  พอหันกลับมา ผมก็ยังเห็นไอ้พี่พีชเดินก้มหัวปลกๆให้พ่อกับแม่ผมก่อนออกจากบ้านอีกครั้งหนึ่ง


ผมขึ้นไปนั่งบนรถ ส่วนไอ้พี่พีชก็เอากีต้าร์ไว้ท้ายรถก่อนจะเดินมาอีกฝั่งแล้วเปิดประตูขึ้นรถมา   พวกผมขับรถกันไปเรื่อยๆ

ส่วนไอ้พี่พีชก็ฮัมเพลงไปเรื่อย มือมันที่ว่างก็ยื่นมาจับมือผมไปตลอดทาง

“นี่ เรียนเป็นไงบ้าง”ไอ้พี่พีชถามผมขึ้นมาดื้อๆ


“ยากว่ะพี่  แต่ก็โอเคนะ กันต์ชอบ”


“ชอบแต่ให้กูทำงานให้เนี่ยนะ”


“แล้วพี่ยอมทำให้ทำไมล่ะวะ”


“กูกลัวมึงเรียนไม่จบไง  แต่มึงก็โอเคขึ้นนะ พักหลังๆที่กูยุ่งๆ มึงก็ทำงานเอง พี่ก็ไปแอบดูนะ  ค่อนข้างโอเคเลยล่ะ”ไอ้พีพี่ชบอกผม


“ใช่ไหมล่ะ  กันต์ก็ไม่อยากรบกวนพี่มากนี่หว่า เหนื่อยไหมล่ะโปรเจคน่ะ”


“กูอธิบายไม่ถูกว่ะ เดียวมึงก็จะรู้เองแหละ เหนื่อยนะ แต่ก็สนุก งานชิ้นสุดท้ายแล้ว กูก็อยากทำให้มันดีๆ”พี่พีชพูดแล้วยิ้มหน่อยๆ 


“จบแล้วทำอะไรต่ออ่ะ” ผมถาม


“จะทำอะไรล่ะ หางาน หาเงิน เลี้ยงมึงไง”


“ไม่ต้องมาหาเงินเลี้ยงกันต์หรอก เงินกันต์ก็หาได้ รอให้จบก่อนเถอะ”


“ให้ได้อย่างที่พูดแล้วกัน!! ”ไอ้พี่พีชพูดแล้วผลักหัวผมแรงๆ จนหัวผมไปโขกกับกระจกรถ  พอมันเห็นผมร้องโอ้ย ก็หัวเราะชอบใจใหญ่เลยครับ แม่ง=_=   แล้วพอถึงร้าน  มันจอดรถนิ่งสนิท ไอ้พี่พีชปลดเข็มขัดนิรภัยออก แล้วเอื้อมตัวเข้ามาใกล้ผม


“อะ อะไร ทำอะไร…”ผมถามมัน


“ หลับตา…”มันกระซิบบอกผมเบาๆ  ผมก็หลับตาปี๋ทันทีครับ  และอย่างที่คิด มันจูบผม จูบอยู่นานมาก ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย ไอ้พี่พีชจูบผมซ้ำไปซ้ำมา ก่อนจะขบที่ริมฝีปากผมเบาๆ แล้วถอนจูบออก



“ไม่บอกให้กูหยุดสักที คงจะได้เสียกันในรถนี่แหละ….”ไอ้พี่พีชพูดเสียงเบาครับ   ผมทำอะไรไม่ถูก โอเค มันไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เราจูบกัน แต่พักนี้..ผมรู้สึกว่ามันไม่พอ…เฮ้ย!! ไม่ๆๆ แค่นี้ล่ะ พอแล้ว!!!!

ระหว่างที่ผมกำลังตบตีกับตัวเองในความคิด ไอ้พี่พีชก็จูบผมอีกครั้ง  เชี่ยเอ้ย….รู้สึกดีเกินไปแล้ว….ผมเองก็จูบตอบพี่เขาซ้ำไปซ้ำมา จนรู้สึกว่าร่างกายมันร้อนๆยังไงไม่รู้…. อีกครั้ง ที่พี่เขาหยุดแล้วมองหน้าผม


“เอาจริงป่ะนี่ย?”มันถามผม  ผมที่มึนๆอยู่ ก็เริ่มรู้สึกตัว



“อะ เอาอะไร?!”



“เอากันในรถนี่แหละ กูไม่เล่นแล้วดนตรี”



“เชี่ย!!!!”ผมถีบยอดอกไอ้พี่พีชทันทีที่มันพูดจบครับ  ส่วนมันทั้งๆที่กระเด็นกลับที่เดิมก็ยังหัวเราะ


“เคลิ้มใช่ไหมล่ะครับน้องกันต์….”มันขยับเข้ามาหาผมแล้วเอามือสองข้างยันกระจกไว้


“ไม่เคลิ้มโว้ย!!!! แค่คิดเรื่องงานเพลินๆเท่านั้นแหละ พอได้แล้ว ลงไปเช็คเครื่องได้แล้วไป!”ผมพูดแล้วดันอกมันออก



“ไม่เคลิ้มอะไรล่ะ……ลิ้นซนไม่เบาเลยนะเรา”ไอ้พี่พีชพูดด้วยเสียงกับหน้าตากวนๆในประโยคท้ายครับ


“กูลงไปเองก็ได้สัด!!!!!!”ผมพูดจบก็หันหลังจะเปิดประตูรถออกไป เกรงว่าถ้ายังอยู่ในนี้คงเสียงซิงเป็นแน่ 
แต่พลาดครับ มือไอ้พี่พีชไวกว่า  มันดึงตัวผมไว้แล้วจับหน้าผมให้หันไปมามันแล้วมันก็จูบผมอีกครั้ง ก่อนจะปล่อยผมไป


“พี่ชอบเวลาทีได้จูบกับกันต์นะ…รู้สึกดีกว่าตอนที่นึกถึงหน้ากันต์แล้วช่วยตัวเองอีก…”ไอ้เชี่ยนี่ก็เปรียบซะกูเห็นภาพ



“จิตอกุศลจริงๆให้ตาย  ลงไปได้แล้วพี่พีช”ผมพูดแต่ไม่สบตามันครับ ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะหน่อยๆก่อนที่มันจะเปิดประตูลงไป


 ผมนั่งหายใจเข้าออกลึกๆอยู่ในรถ ไม่ทันไรไอ้พี่พีชก็มาเคาะกระจกรัวๆ  พอผมหันไปสบตากับมัน ก็เห็นมันเอานิ้วเขียนกระจกเป็นรูปหัวใจ แล้วชี้มาที่ผม  ผมเลยยกนิ้วกลางให้มัน  พอมันเห็น เลยทำท่าเอานิ้วเชือดคอประมาณว่ามึงตาย

ผมเลยยิ้มๆแล้วทำท่ารูปหัวใจให้มัน  ยิ้มพยักหน้ายิ้มพอใจแล้วยกนิ้วให้ผม  แล้วผมก็หัวเราะ มันก็หัวเราะ
 ผมเปิดประตูลงไปหามัน


“นึกว่ามึงจะไม่ลงมาซะล่ะ”มันพูดครับ


“พูดมากน่า ไปได้แล้ว”ผมพูดแล้วเดินนำมันไป  พอไปถึงทางเข้าไอ้พี่พีชก็บอกผมว่าจะไปด้านหลังเวที แล้วบอกให้ผมไปนั่งโต๊ะใกล้ๆเวทีได้เลยเพราะมันจองไว้ให้แล้วครับ  พอผมไป ก็เห็นมีพี่แฮปนั่งกินน้ำเปล่ารออยู่ก่อนแล้วครับ


“พี่แฮป สวัสดีครับ”ผมเดินไปหาแล้วยกมือไหว้พี่เขา  พอพี่แฮปเห็นก็รับไหว้ผมครับ


“มาดูคุณพีชเหรอน้องกันต์” พี่แฮปถามผมตอนที่ผมกำลังจะนั่งครับ


“ใช่ครับพี่ ผมไม่ได้มานานแล้ว  แล้วนี่ พี่เขาซื้อนมไว้ให้ครับ กินด้วยกันนะครับพี่”ผมวางถุงขวดนมลงบนโต๊ะ พี่แฮปเห็นก็หัวเราะครับ


“ได้เลยๆ” พี่แฮปเปิดขวดนมแล้วเทใส่แก้วให้ผม แล้วก็ของตัวเอง


“ชนแก้วกันหน่อยไหมครับ” พี่แฮปยื่นแก้วมาให้ผม


“ด้วยความยินดีครับพี่”

ผมรับแก้วมา แล้วเราก็ชนแก้วกันไป พอชชนเสร็จเราก็หัวเราะกันเองครับ  คนก็มองกันประมาณว่าพวกเหี้ยนี้เอานมมาแดกทำไมที่ร้านเหล้า 

ผมกับพี่แฮปนั่งดื่มกันไปพักนึงครับ ไม่นานนัก วงของพวกพี่พีชก็ขึ้นเวทีกัน ทุกคนดูหล่อมากครับ หล่อกว่าตอนที่ผมเห็นครั้งแรกซะอีก  ผมเห็นพี่แฮปที่มองพี่ธัญแล้วยิ้มพร้อมโบกมือให้ ส่วนพี่ธัญ ยิ้มหน่อยๆ พร้อมยกนิ้วกลางให้พี่แฮปครับ5555

“ดูคุณธัญวาเขินสิครับน้องกันต์”พี่แฮปหันมาพูดกับผมแล้วยิ้มใหญ่เลยครับ ผมเองก็พยักหน้าเห็นด้วยกับพี่เขา


ส่วนพอผมหันไปสบตาไอ้พี่พีช มันขยิบตาส่งจูบมาให้ครับ ผมเลยทำท่าปัดจูบมันทิ้ง ไม่สนใจแล้วกระดกนมกับพี่แฮปต่อ


เพลงเล่นไปเรื่อยๆครับ วันนี้เป็นเพลงร็อค แต่ถูกคัฟเวอร์ให้เป็นแนวสบายๆหน่อย  เล่นไปสักพัก ผมหันขึ้นไปมองบนเวที


เห็นพี่ย้งกำลังมองอะไรบางอย่างที่อยู่ไกลออกไปครับ ผมพยายามมองตามแต่ก็มองไม่เห็น สงสัยคงเจอคนรู้จัก

ผมก็ไม่ได้สนใจ เพราะพี่ย้งมองแค่แปปเดียวก็หันกลับมาร้องเพลงเล่นกีต้าร์ต่อ  ผมกับพี่แฮปเองก็กินนมไปเรื่อยๆจนจะหมดแล้วครับ โคตรอิ่ม โคตรอืด อีนมพ่องมันเนยของไอ้พี่พีชเนี่ย  ผมไม่กินไม่ไหวเลยนั่งฟังดนตรีเฉยๆ


พอเล่นจนครบทุกเพลง ปกติพี่ย้งจะพูดนั่นพูดนี่ก่อนลงจากเวที แต่วันนี้พี่ย้งยื่นไมค์ให้พี่พีช ทำหน้าเครียดๆแล้วก็โดดลงจากเวที เดินไปแถวๆทางออกร้านครับ


พี่พีชก็หันซ้ายขวามองพี่ชินกับพี่ธัญ  พี่ธัญก็บอกให้พี่พีชพูด  ก่อนที่มันจะพูด ไอ้พี่พีชหันมาหาผมแล้วบอกให้ผมตามพี่ย้งไปครับ  ผมเลยรีบลุกแล้ววิ่งตามไปพร้อมพี่แฮป  พอผมวิ่งตามพี่ย้งไป ก็เห็นพี่ย้งยืนอยู่ที่โต๊ะ
โต๊ะหนึ่งครับ …..และคนที่นั่งที่โต๊ะนั่นคือ

…..ไอ้คุณ…







…และ…









..พี่ปั่น..!!!!!!!!??????? :a5:


 

TBC.

 ---------------------------------------------



รู้สึกกดดันเวลาที่ตัวเองเขียนแล้วดองไว้นานๆ รู้สึกผิดด้วย T_T...ไม่มีอะไรจะพูดนอกจาก ขอโทษครับ!!!!
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 36(หน้า 10) [15/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Candy Venus ที่ 16-06-2014 00:06:14
เค้าจะรอต่อไป
 :mew1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 36(หน้า 10) [15/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 20-06-2014 18:08:16
ตอนที่ 37








ภาพที่ผมเห็นคือ ไอ้คุณนั่งดื่มกับพี่ปั่นอยู่ โดยที่มีพี่ย้งกำลังยืนมองครับ  ผมที่วิ่งตามไปเห็นก็ตกใจ พี่แฮปเองก็เหมือนกัน และดูเหมือนคนรอบข้างก็เริ่มจะสนใจแล้วเหมือนกัน  พี่ย้งยืนนิ่งเงียบ มองสองคนนั้น ไม่นานนักพวกพี่พีชก็วิ่งตามมาครับ

“เชี่ยแล้วไหมล่ะมึง….”พี่ชินพูดเสียงเบา ใกล้หูผม=_=


“ไอ้คุณ..”พี่ย้งเรียกมันครับ  มันก็หันหน้ามา  ผมก็มองหน้ามันประมาณว่า มึงทำเชี่ยอะไรเนี่ย!?


“ว่าไงครับพี่”ดู๊มันตอบ ไร้ซึ่งความตกใจ-0-!!!!


“…………..เฮ้อ….กลับไหม?”พี่ย้งถอนหายใจแล้วถามมัน


“………กลับทำไมครับ ผมเพิ่งมา ขอดื่มต่ออีกหน่อยดีกว่า”เป็นครั้งแรกที่อยากต่อยหน้าเพื่อนตัวเอง=_= เพื่อนพี่ย้งไม่มีใครพูดอะไรเลยครับ ทุกคนเงียบหมด ผมแอบเห็นพี่ปั่นยิ้มสะใจด้วยล่ะ=_=


“คุณ….พี่จะถามมึงอีกที จะกลับไม่กลับครับ”พี่ย้งถามอีกรอบ  ไอ้คุณมองหน้าพี่ย้งนิ่งๆ 

ผมได้ยินเสียงพี่ชินพึมพำว่า โมโหแล้ว ไอ้ย้งโมโหแล้ววว


“ถ้าไม่กลับจะทำไมครับ?”ไอ้คุณวางแล้วลงทำหน้ากวนตีนใส่พี่เขาครับ  ผมพยายามจะพูดแต่ไอ้พี่พีชเอามือปิดปากผมไว้ก่อน


“ไม่ทำไมหรอก แต่กูกำลังให้โอกาสมึงอยู่”พี่ย้งกอดอกพูดครับ


“พูดไม่รู้เรื่องหรือไง น้องคุณเขาบอกไม่กลับไง”พี่ปั่นพูดขึ้นมาครับ


“เสือก!”

พี่ย้งหันไปพูดใส่หน้าพี่ปั่นสั้นๆคำเดียว แล้วหันกลับมาคุยกับไอ้คุณต่อ พี่ปั่นแอบกัดปากโมโหใหญ่เลยครับ

“พี่ย้ง! พูดดีดีก็ได้!!”ไอ้คุณพูดเสียงดังใส่พี่ย้ง


“กูจะถามมึงอีก  จะ กลับ ไหม?”  ผมที่ยืนฟังได้แต่ภาวนาให้มันบอกว่ากลับ แล้วทุกอย่างก็จะจบครับ แต่ไอ้คุณ..


“……………….”นิ่งเงียบ ไม่พูดอะไรเลย


“………………………” พี่ย้งก็เงียบ


“อย่างี่เง่านะคุณ กูไม่ชอบ”พี่ย้งพูด


“…………..”ไอ้คุณเงียบ



“โอเค ครั้งสุดท้าย เพรากูเริ่มเหนื่อยแล้ว และกูไม่ชอบที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้
นับ หนึ่ง ถึง สาม  ถ้ามึงไม่ลุกขึ้นมา กูถือว่าเลิกกันเลยนะ ” จบคำพูดพี่ย้ง ไอ้คุณมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัดเลยครับ



“หนึ…”


“กลับครับ กลับเดียวนี้เลย!!!”ยังไม่ทันนับหนึ่ง ไอ้คุณก็ลุกขึ้นมาจากโต๊ะ ส่วนพี่ปั่นก็ตาค้างไปเลยครับ ผมนี่โคตรรู้สึกโล่ง


พอไอ้คุณลุกขึ้นมา มันก็เกาะแขนพี่ย้งครับ ส่วนพี่ย้งสะบัดมือออกแล้วเดินหนีไป  ไอ้คุณทำหน้างง หันมามองพวกผม


“มันโกรธมึงแล้ว ล้านเปอร์เซ็น”พี่ชินพูด ส่วนไอ้คุณก็พยักหน้าแล้วเดินตามพี่ย้งไปครับ


“ให้พวกมันสองคนเคลียกันไป งั้นพวกเราก็แยกกันกลับ คู่ใครคู่มัน”พี่พีชพูดครับ


“คู่เชี่ยอะไรล่ะ ไม่มีเว้ย”


“มึงเลิกปฏิเสธได้แล้วธัญ  แฮป เอามันกลับบ้านดีดีล่ะ อย่าไปแวะโรงแรมข้างทางนะพวกมึง  กันต์ ป่ะ กลับบ้าน”ไอ้พี่พีชพูดแล้วเดินนำผมไป ผมก็ก้มหัวให้พี่ธัญกับพี่แฮปก่อนจะเดินตามออกมา ได้ยินเสียงแหลมๆด่าลอยตามหลังมาด้วยครับ


พอไปถึงรถ มองไกลๆ เห็นไอ้คุณขึ้นรถพี่ย้งไปครับ แล้วรถมันล่ะ=_=?




-----------------------------------------

[น้องคุณ]



“พี่ย้ง….!”ผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามพี่ย้งออกมาจากร้านครับ พี่ย้งเดินไปถึงรถตัวเองแล้วก็เปิดประตูเข้าไปนั่ง ผมเลยเข้าไปนั่งด้วย ส่วนรถผม ทิ้งไว้นี่แหละ TwT  พอเข้ามานั่ง ในรถเงียบมากๆครับ ผมก็กล้าๆกลัวๆ


“พี่ย้ง…….ครับ…”ผมหันไปพูดเสียงเบา แต่พี่ย้งก็ไม่ตอบอะไรผมกลับมาเลย  พี่เขาขับรถไปเงียบๆ ขับไปเรื่อยๆ ไม่ใช่ทั้งเส้นทางที่จะกลับบ้านผม หรือบ้านพี่เขา  และเราทั้งคู่ก็นั่งเงียบไปตลอด ไม่รู้ว่าพี่เขาจะขับไปไหนครับ ผมเองก็ไม่ได้ถาม


พี่ย้งขับไปเรื่อย แล้วจู่ๆก็จอดรถในที่เปลี่ยวครับ ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าทีไหน เพราะมันมืดมาก  แล้วพี่เขาก็ทับพวงมาลัยรถแรงๆทีนึงก่อนจะหันหน้ามาหาผม



“อยากพูดอะไรกับกูไหม? ”พี่ย้งพูดขึ้นมาในความเงียบ


“ขอโทษ…” ผมตอบออกไปเสียงเบา


“มึงคิดก่อนหรือเปล่า ว่าทำแบบนี้แล้วกูจะโกรธ?”


“กะ ก็คิดนิดหน่อย…แต่ไม่คิดว่าจะโกรธขนาดนี้….”


“คราวหลังมึงก็หัดคิดให้มากกว่านี้หน่อยนะ” พี่เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ


“………………………..” ส่วนผมก็นั่งเงียบฟังอย่างเดียว…


“กูไม่ชอบเวลาที่ตัวเองโมโหหรือโกรธใครสักคน และคนนั้นเป็นคนที่กูรู้สึกดีด้วย!!” พี่ย้งถอนหายใจก่อนจะพูดออกมา


“กู!!! ไม่ชอบที่มึงยั่วให้กูหึงด้วยวิธีนี้ และมันเสือกได้ผล! มันยิ่งทำให้กูโมโหมากขึ้นไปอีก”


“….ขะ ขอโทษจริงๆครับ….”

ผมเพิ่งเคยเห็นพี่เขาโกรธเป็นครั้งแรกครับ ปกติเวลาที่ผมเกาะแกะ พี่เขาไม่
ชอบก็จริง แต่พี่เขาไม่ได้โมโหแบบนี้!!!!!


“กูเกลียด เกลียดคนที่แม่ง วันๆไม่ทำเชี่ยอะไร เอาแต่ตามเกาะแกะกู!

กูโคตรพ่อโคตรแม่เกลียด คนที่ตัวเท่าควายแต่ชอบทำเสียงง้องแง้งฟังแล้วมันน่ารำคาญ!!!!

"กูเกลียด คนที่เอาแต่คิดถึงกูมากกว่าคิดถึงตัวมันเอง!"

"กูเกลียดคนที่ชอบทำอะไรงี่เง่า!!โดยที่ไม่ใช่สมองเล็กๆของมันคิดให้ดีก่อน!!"

"กูเกลียด ไอ้พวกที่ชอบแท็คกลอน หรือคำพูดน้ำเน่ามาหากูทางเฟสบุ๊ค เกลียดหมาที่แม่งชอบมาเสือกส่องทวิตกูแล้วเมนชั่นคำพูดหวานๆมาหา ”


ผมรู้สึกผิด เพราะที่พูดมานั่นรู้สึกเหมือนจะเป็นตัวผมเอง…

“กูเกลียดทุกคนที่เป็นแบบนั้น  แต่ไม่ใช่มึง และวันนี้มึงทำให้กูโกรธมาก มึงจำสิ่งที่มึงทำวันนี้เอาไว้ให้ดี”พี่ย้งหันมาพูดกับผมด้วยสายตาที่ดูผิดหวังสุดๆ


“คุณขอโทษจริงๆ มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว คุณสัญญา” ผมบอกพี่เขาไป ทั้งจะร้องไห้ แต่ก็ไม่อยากร้อง


“อย่างมึงจะทำได้เหรอคุณ”


“ทำได้สิ คุณจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”


“แต่มึงจะหาวิธีอื่นใช่ไหม”


“มะ ไม่ใช่ ไม่ทำก็คือไม่ทำไง คุณจะไม่ทำให้พี่ย้งรู้สึกไม่ดีอีกแล้ว”


“คุณ กูให้เวลามึงคิดก่อนก็ได้  ตัดสินใจดีดีก่อน ถ้าเลิกกันตอนนี้ มึงยังพอมีเวลาทำใจ เพราะอีกหน่อยกูก็จบแล้วกูจะหายไปจากชีวิตมึง  บางครั้งกูก็ไม่ต้องการให้มึงมาตามกูมากเกินไป ไม่ใช่เพราะกูรำคาญ แต่ในบางเวลา มัน มันมากเกินไปจริงๆ กูกลัวว่าวันนึงถ้าไม่มีกู หรือกูไปอยู่ที่อื่น  มึงจะทนไม่ได้ แล้วมึงจะไปหาวิธีแก้เหงาอย่างอื่น ซึ่งกูคิดว่ามันคงทำร้ายจิตใจกู..เหมือนที่มึงทำวันนี้”


“……ก็ผมชอบพี่ย้งนี่ครับ……”ผมตอบออกไปแล้วปล่อยให้น้ำตาตัวเองไหลลงมา


“กูต่างหากที่ควรร้อง มึงจะร้องทำไม!”


“ก็พี่ย้งชอบพูดว่า จะเลิกกันนี่!!”


“ไม่มีอะไรที่มันแน่นอนหรอกคุณ กูแค่เผื่อเอาไว้ ถ้าวันนึงมึงหมดรักกูขึ้นมามึงก็เลิกกับกูอยู่ดี”


“แล้วทำไมคุณต้องหมดรักพี่ด้วยวะ!! ตัวเองก็เหมือนกันนั่นแหละ!! เกลียดแล้วใช่ไหมล่ะ ไม่ชอบกันแล้วใช่ไหมล่ะ เอาแต่ไล่ เอาแต่ถามว่าจะเลิกกันไหม อยู่นั่นแหละ!!! ฮึก ฮืออออออออออ” ผมพูดแล้วร้องไห้ไม่หยุด


“เงียบ”


“ถามบ่อยๆว่าเลิกกันไหม เลิกกันไหม!!! ในใจคงอยากให้คุณตอบตกลงว่า เลิกใช่ไหมล่ะ!!!!” ผมพูดแล้วผลักอกพี่เขา


“กูบอกให้มึงเงียบไง!!??” พี่ย้งพูดเสียงดังแล้วกระชากคอเสื้อผม จนก้นผมนั่งไม่ติดเบาะ ผมยังปล่อยให้ตัวเองร้องไห้อยู่อย่างนั้น


“ตะคอกทำไมเล่า!!!!!!!!!!!”ผมพูดเสียงดังใส่


“แล้วมึงเสียงดังใส่กูทำไม!!!!!!”


“เออ!! เลิก เลิกกันก็ได้ พอใจแล้วใช่ไหม!! แค่นี้ใช่ไหม!!!”ผมไม่อยากจะพูดออกไป แต่ผมน้อยใจมาก…







“กูไม่เลิก!!!!!!!!!”



พูดจบพี่เขาก็ผลักผมลงแล้วจูบผมแบบไม่ทันตั้งตัว ผมพยายามดันพี่เขาออก


“พี่ พี่ย้ง! ปล่อยนะ!!!”


“อยู่นิ่งๆ แล้วเงียบซะ….”พี่ย้งพูดแล้วถอดเข็มขัดตัวเองมามัดข้อมือผมทั้งสองข้างไว้



“ฮื่อ……..อ”


ถ้ามีรถขับผ่านไปคงสงสัยว่าทำไมรถคันนี้ขย่มแรงผิดปกติ…ไม่มีอะไรครับ…แค่เรากำลังปรับความเข้าใจกันอยู่……


--------------------------------------------



[พี่ธัญ]


อย่างที่คิดแหะ ไอเดียพุ่งกระฉูดเลยเว้ย!!!!!!!!!  ผมนั่งอยู่บนรถของไอ้ปี้ครับ กำลังยิ้มกับตัวเอง พลางจดไอเดียที่จะใส่ในงานไว้ในสมุดของตัวเองที่พกมาด้วย

“ทำอะไรอยู่ครับ เดียวก็สายตาเสียหรอก”ไอ้ปี้มันทักผม พร้อมดึงสมุดของผมไป


“เอาคืนมานะเว้ย! อย่ายุ่งไม่เข้าเรื่องได้ไหมวะ ”


“ไม่ยุ่ง ก็ต้องยุ่งครับ ถึงบ้านก่อนค่อยทำ”


“มันจะลืมโว้ยไอ้โง่!”ผมพูดแล้วดึงสมุกกลับคืนมาครับ ส่วนมันที่ขับรถอยู่คงไม่อยากยื้อแย่งกับผม มันเลยไม่สนใจแล้วครับ


“ดื้อตลอดเลยนะครับ นิสัยแบบนี้แก้ได้ไหม”


“กูเป็นของกูแบบนี้ดีแล้ว”ผมพูดในขณะที่ตัวเองกำลังจดข้อมูลลงในสมุด


“ผมห่วงนะ อย่างตอนนี้มันก็มืดแล้ว แถมยังอยู่บนรถอีก คุณธัญวาไม่ควรจะเขียนหรืออ่านอะไรบนรถในเวลาแบบนี้นะครับ มันทำให้สายตาเสีย เชื่อผมสักครั้งเถอะนะ..”

…………..ทำเสียง ทำตาแบบนี้โคตรขี้โกงเลยเว้ย  ยอมให้สักครั้งก็ได้วะ


“เออๆๆๆ   พอใจยัง?!”ผมปิดสมุดลงแล้วหันไปถามมัน


“ดีมากครับ”มันเอามือมาลูบๆหัวผม  ผมเลยปัดออกอย่างที่เคยทำ


“คุณธัญวาเนี่ยดูท่าจะไม่ชอบผมเอามากๆเลยนะครับ”


“เออ!! ใครจะชอบมึงวะ มึงบ้าหรือเปล่า” ผมพูดโดยที่ไม่หันไปมองหน้ามัน แล้วผมก็เปิดเพลงเสียงดัง  ส่วนมันก็ขับรถไปเรื่อยจนถึงบ้านผม


“ดึกแล้ว ผมจะค้างที่นี่”มันพูด 


“หืม…ตามใจมึงสิ บอกกูทำไม” ผมพูดแล้วเปิดประตูรถลงไป  ในบ้านก็มืด เพราะไม่มีใครอยู่บ้าน  ผมเปิดประตูบ้าน ส่วนมันก็เดินตามเข้ามาอย่างคุ้นเคย


“หิวไหม ให้ผมทำอะไรให้ทานหรือเปล่า”มันเดินเข้ามาแล้ววางกระเป๋าไว้ที่โซฟา ก่อนจะเดินเข้ามาหาผม


“ไม่ล่ะ อยากอาบน้ำแล้วนอนเลย”ผมพูดแล้วถอดเสื้อปาไปที่โซฟา มันมองตามแล้วเดินเข้ามากอด ผมเลยใช้ศอกกระทุ้งท้องมัน จนมันถอยไปด้านหลัง


“อย่ามาจับกู! ”

ผมบอก  ส่วนมันก็ไม่สนใจครับ เดินหนีไปเปิดทีวีดู  ผมเลยเดินเข้าห้องน้ำไปครับ  ผมถอดกางเกงออก เปิดน้ำใส่อ่างแล้วนอนแช่ครับ  ถ้ามันเมาป่านนี้คงเดินปึงปังตามผมเข้ามาในห้องน้ำแล้วล่ะ


ผมนั่งชันเข่าคิดอะไรต่างๆในห้องน้ำ  ที่จริงผมก็ไม่ได้อยากจะพูดไม่ดีกับมันหรอก  แต่มันก็อดโมโหไม่ได้เวลาที่คิดถึงเวลาที่ผมกับมันมีอะไรกัน  ทุกครั้งมันจะต้องเมาก่อน….ไม่มีเลยสักครั้งที่มันจะทำโดยที่ตัวมันเองรู้สึกตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่


พอทำเสร็จตื่นเช้ามาก็ทำหน้า เอ๋อๆตลอด  ทั้งๆที่ตอนที่อยู่บนเตียงแม่ง…ยังกับเป็นคนล่ะคน…


“ผมขอเข้าไปนะ” ในช่วงที่ผมคิดๆอยู่ ไอ้แฮปก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับพูด ที่จริงมันควรจะพูดก่อนที่จะเปิดประตูเข้ามานะ  พอมันเดินเข้ามาผมก็ปาฟองน้ำใส่มันครับ  แต่ไม่โดน  มันไม่ได้ใส่แว่น  ใส่แต่บ็อกเซอร์เดินเข้ามาหา


“ไอ้สัด มึงจะเข้ามาทำไม!!!!”


“ผมก็จะอาบด้วยไง”พูดจบมันก็ก้าวขาลงอ่าง ไม่แฟร์เลยครับ ผมแม่งไม่ได้ใส่อะไรเลย แต่มันมีกางเกงในตัวนึงเลยนะเฮ้ย=[]=!!!! 

อ่างเล็กๆ และผมกับมันที่นั่งอยู่ในอ่างคนล่ะฝั่ง  มีไอน้ำลอยอยู่ในอากาศ ทำให้ผมเห็นหน้ามันไม่ค่อยชัดเท่าไหร่… แต่มันก็ชัดพอที่ทำให้ผมเห็นหุ่นของมัน  ท่าทางดูปวกเปียก แต่ร่างกายมันกลับดูแข็งแรงไม่เข้ากับหน้าตาเลยครับ…


“มึงจะทำอะไร!!!!” ผมที่มองเพลินๆ พอมือมันยื่นมาจะจับที่หน้าผม ผมก็รีบปัดออกแล้วพูดเสียงดัง มันก็มองหน้าผม



“……กูแค่จะจับหน้ามึง แค่นี้อย่ามาทำหวง!” WHAT!????


“มึงแอบแดกเบียร์ในตู้เย็นกูเหรอ!??”

ผมถามมันครับ ถึงจะลางๆ ผมเห็นมันยิ้ม แล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้ พร้อมพ่นลมปากใส่หน้าผม


“มีกลิ่นไหมล่ะ?”




“……………….ไม่” ผมตอบมัน แล้วมันก็ถอยห่างออกไปครับ



“ก็นั่นแหละครับ ผมน่ะไม่ได้ดื่มหรอก คุณธัญวาคิดมากเกินไปแล้ว”


ซ่า!!


ผมสาดน้ำใส่หน้ามันครับ

“มึงเล่นเหี้ยอะไรของมึงหะ แฮป” ไอ้แฮปเอามือเสยผมข้างหน้าของมันที่เปียกขึ้น เผยให้เห็นตาของมันที่ดูเจ้าเล่ห์สุดๆ


“เปล่านี่ครับ………….ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!”มันพูดปกติ ก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา จนดังก้องไปหมด และมันทำให้ผมรู้สึกกลัวนิดๆ…


“ทำหน้าแบบนั้นทำไมหะ ธัญวา กลัวกูเหรอ?”


“ไอ้เหี้ย นี่มึงเป็นใครวะ”


“ถามมาได้  กู….ก็…..เป็น………….. ผัวมึงไง!! >_<!”พูดจบมันก็ดึงแขนผมเข้าไปหามันครับ ตอนนี้ตัวผมติดกับตัวมันเลย แถมท่อนล่างของผมแม่งก็ไม่มีอะไรอีก ชิบหายแล้วไหมล่ะมึงธัญวา ผมตกใจ เลยถีบท้องมันสุดแรง


“อั๊ก!!!”  มันร้องหน่อยนึง แล้วมือมันก็คลายออก


“เชี่ยเอ้ย!!”

ผมสบถแล้วลุกขึ้นจากอ่าง  แต่ไอ้เหี้ยนี่มันลุกขึ้นมา พร้อมรวบข้อมือผมไว้เหนือศรีษะทั้งสองข้าง บอกเลย สภาพตอนนี้จะเสียวก็เสียว จะทุเรศก็ทุเรศ  ผมรู้สึกโคตรพ่อโคตรแม่อายตัวเองในสภาพนี้มากครับ  ไอ้แฮปมันใช้มือของมันที่ว่างอีกข้างกดไหล่ผมให้นั่งลงในอ่างตามเดิม


“แสบนักนะมึง มีแรงแค่นี้อย่ามาคิดสู้กับกู” มันพูดแล้วยิ้ม ตอนที่ผมนั่งลง ตรงนั้นของมันอยู่ตรงหน้าผมพอดี ผมเห็นนะว่ามัน โด่ อยู่ ผมเลยเบือนหน้าหนี ไม่อยากมองของทุเรศแบบนั้น

“ธัญวา  เจ็บเหรอ  โอ้ย!!!” มันก้มลงมาถามผม ผมเลยเอาหัวโขกมันไปเต็มแรงทีนึง  โคตรเจ็บ!!!!!!


 “ปล่อยมือกูได้หรือยัง มึงต้องการอะไร”ผมถาม  แล้วมันก็ปล่อยมือผมและนั่งลงอีกครั้ง คราวนี้มันขยับตัวเข้ามาชิดกับผม


“มึงเอาแต่พูดว่าเกลียดกู ไม่ชอบกู….”


“ก็กูไม่ชอบมึง จะให้กูบอกว่าชอบมึงเหรอสัด”


“พูดกับกูดีดีจะตายเหรอมึงน่ะ”


“เอ้า มึงก็พูดกับกูดีดีก่อนสิวะ!!!”


“ถุ้ย!! กูพูดกับมึงดีจะตายห่า แล้วมึงก็พูดภาษาเหี้ยกลับมาหากูตลอด!!”


“เรื่องของกู!!!”


“เออ!! เรื่องของมึง แต่แคร์กูบ้าง”


“ถ้ามึงเมานักก็ขึ้นจากอ่างแล้วไปนอน กูไม่อยากคุยกับมึงตอนเมาแบบนี้”


“กูไม่ได้เมา ไม่เคยเมาด้วย กูแค่หาเรื่องอยากทำอะไรกับมึงเท่านั้นแหละ กูรู้สึกว่า คนเมาทำมันมีความผิดน้อยกว่าหน่อยนึง”


“………ไอ้เหี้ย….เหี้ยเกินบรรยายจริงๆมึง…”ผมพูดออกไป  มันก็ยิ้มตอบกลับมาครับ


“มึงชอบกูบ้างไหม นิดนึงก็ยังดี….”มันถาม


“ไม่!!!!” ผมตอบเสียงดัง


“ชอบกูไหม….”มันถามผมแล้วจูบที่ซอกคอผม ผมวางมือที่อกมันแล้วออกแรงดันมันออกแต่ก็ไม่เป็นผล


“ไม่!!!โว้ยย”ผมตอบมันออกไปอีกครั้ง


“ชอบกูหรือยัง….”มันจูบผมที่แก้ม


“….ไม่!!!”



“ชอบกูแล้วหรือยัง…”มันถามผมอีกครั้งแล้วประกบปากจูบผม แล้วก่อนออกมาพร้อมจ้องหน้าผม





“ไม่…..”




“…………ถ้าปากแข็งนัก กูจะให้ร่างกายมึงตอบคำถามของกูแทนเอง….”



“อื้อออ……”


สิ้นคำพูดมัน มันก็จัดการเค้นเอาคำตอบจากร่างกายของผม……


……………


ผมไม่ชอบมันเลยจริงๆ…..ให้ตาย…….



-------------------------------

ต่อด้านล่างนะ!
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 36(หน้า 10) [15/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 20-06-2014 18:08:42

--------------------------------- 



[น้องกันต์]



กลางดึกวันนี้ผมกับพี่พีช แล้วก็เพื่อนๆ มาส่งพ่อกับแม่ที่สนามบินเพื่อบินไปที่ กรุงเทพ แล้วต่อเครื่องอีกที ครับ ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า  ไอ้คุณดูเหนื่อยๆ เพลียๆครับ ตามันแดงๆใต้ตาก็คล้ำๆ เดินแปลกๆ  ผมว่าคงทะเลาะกันหนักจริงๆนั่นแหละ แต่ผมว่เคลียกันได้แล้วนะ เพราะไอ้คุณกอดแขนพี่ย้งตลอดเวลาเลยครับ เวลามันเดินๆพี่ย้งก็ใช้มือพยุงมันหน่อยๆ  พี่ธัญเองก็เหมือนกันครับ  แต่พี่แฮปดูปกติดีนะ ร่าเริงไปหน่อยด้วยมั้ง


“ขอบใจที่มาส่งพ่อกับแม่นะเด็กๆ”แม่ผมพูดครับ

“จะได้เวลาแล้ว เดียวพ่อกับแม่จะไปเช็คอินแล้วนะ ถ้าถึงกรุงเทพแล้วจะโทรมาบอกนะกันต์”พ่อบอกผมครับ


“ครับ เดินทางดีดีนะ…”ผมพูดแล้วเข้าไปกอดพ่อกับแม่ครับ พ่อกับแม่ผมก็มองไอ้พี่พีชแล้วกวักือเรียกเข้ามาด้วย เรา4คนเลยกอดกันอยู่พักนึง พ่อกับแม่ผมก็น้ำตาซึมครับ


“ไม่นึกไม่ฝันเลยว่า วันนึงพ่อจะต้องฝากลูกชายไว้กับผู้ชายอีกคน ดูแลน้องแทนพ่อกับแม่ด้วยนะลูก แล้วก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย…” พ่อพูดจบ พี่พีชกับเพื่อนๆก็หัวเราะกันครับ


“แน่นอนครับ ไม่ต้องห่วง ผมจะรายงานให้ฟังเป็นระยะนะครับ”พี่พีชบอก พ่อกับแม่ผมก็พยักหน้ายิ้มตอบ
ไม่นานนักที่พวกเราล่ำลากัน พ่อกับแม่ผมก็เดินเข้าไปที่จุดตรวจ ผมโบกมือให้พ่อกับแม่ พวกท่านก็ยิ้มแล้วโบกมือตอบกลับมา


มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมมาส่งพวกท่าน แต่ทุกครั้งผมก็รู้สึกเหงาตลอดเวลาที่พวกท่านไป…..ไอ้พี่พีชกอดปลอบผมพอเห็นว่าผมทำท่าจะร้องไห้


“น่าๆ เดียวพอจบแล้วพี่จะพาไปเยี่ยมพ่อแม่ที่นู้นนะ ไม่ร้องๆ”มันลูบหัวผม แต่ยิ่งพูดว่าอย่าร้อง ผมยิ่งอยากร้องครับ T^T


“เอ้าๆ ไปกันเถอะพวกมึง เดียวพวกกูจะไปทำงานต่อ”พี่ชินพูดขึ้นมาแล้วเข้ามากอดคอที่พีชที่กอดผมอยู่


“ป่ะกันต์  พี่ต้องไปมหาลัยเลยนะ กันต์ให้ไอ้โชไปส่งที่บ้านแล้วกัน แล้วจะรีบกลับนะ”พี่พีชบอกผม


“คร๊าบ คร๊าบ  ผมจะไปส่งให้เองคร๊าบ  แต่ก่อนไม่เคยเห็นจะให้อยู่กับมันสองต่อสองเลย เดียวนี้ละใช้เอาใช้เอา”ไอ้โชบ่นครับ


“ไปคุณ มึงก็ไปกับกับไอ้กันต์นั่นแหละ พวกพี่จะรีบไปทำงาน ถึงเส้นตายแล้ว”พี่ย้งที่ประคองไอ้คุณอยู่ บอกมันครับ


“ครับ  พยายามเข้านะพี่ย้ง”หือ  ไอ้คุณว่าง่ายผิดปกติครับ=[]=!!! ปกติมันจะ ‘ไม่เอาๆๆๆ คุณจะไปด้วย! ไม่เกะกะหรอก คุณจะไปนั่งช่วยพี่ย้งด้วยยย!!!’

พอไอ้คุณพูดจบ พี่ย้งก็ลูบหัวมันครับ ไอ้คุณก็เดินเตาะแตะมาหาพวกผม


“งั้นผมขอไปส่งคุณธัญวาที่คณะเลยแล้วกันนะครับ”พี่แฮปหันไปพูดแล้วยิ้มให้พี่ธัญ


“เออ ถ้าอยากไปส่งกูนัก ก็ตามใจ=_=”พี่ธัญพูดแล้วเดินหนีไป ครับ


“เชี่ยแม่ง ที่จริงอยากให้มึงไปส่งจะแย่”พี่พีชพูดกับพี่แฮปครับ


“นั่นสิครับ ฮ่ะๆๆ”


“กูไปกับพวกมึงด้วยแล้วกัน วันนี้ว่างว่ะ”ไอ้เต้ลากไอ้ทอมมาด้วยครับ


พอตกลงกันได้ พวกผมก็แยกย้ายกันไป แต่ไอ้คุณนี่ เกาะไหล่ผมเดินตลอด  พอผมถามว่าเป็นอะไรมันก็ยิ้มอย่างเดียวเลยครับ  ผมกับไอ้คุณนั่งรถไอ้โชครับ เต้กับทอมขับรถมาอีกคัน พอขับไปถึงบ้านผม ไอ้เต้กับทอมก็ขนเครื่องดื่มลงมากจารถครับ ไอ้คุณก็ยังเกาะไหล่ผมเดินเข้าบ้าน


พอเข้าถึงบ้าน ไอ้เต้กับทอมมันก็จัดการหยิบแก้วหยิบจานมาวางเหมือนเป็นบ้านตัวเองครับ  เปิดทีวี เล่นเกมกัน


“ไหวไหมมึงคุณ” ผมถามไอ้คุณครับ มันกระกระสับกระส่ายพิกล มันหันมายิ้มเคลิ้มๆให้ผม แล้วยกนิ้วให้ผม ประมาณว่า กูโอเค


“เชี่ยอะไรของมันวะ”ผมหันไปถามไอ้โช ไอ้โชก็ส่ายหัวไม่รู้ครับ


“เฮ้ออออ  ที่จริงกูก็ไม่อยากเล่าหรอกนะ” ไอ้คุณพูดขึ้นมาครับ แล้วใครอยากรู้เรื่องของมันวะ?


“เล่าอะไรวะมึง”ไอ้เต้กับไอ้ทอม ทิ้งจอยเกมแล้วหันมาทางไอ้คุณครับ  ผมกับไอ้โชก็ไม่ได้อยากรู้หรอก แต่มันทำท่าเหมือนอยากจะเล่าไงครับ ฮ่าๆๆๆๆ

“พวกมึงอาจจะยังไม่รู้ วันก่อนกูกับพี่ย้งทะเลาะกัน”มันพูดครับ


“กูรู้”

ผมเลยพูดขึ้นมาหลังจากที่มันพูดจบ แล้วไอ้พวกที่เหลือก็หันมามองผม ก่อนจะหันกลับไปหาไอ้คุณ


“นั่นแหละ…พวกเราทะเลาะกันหนักมาก…เพราะพี่เขาหึงกู…..>////<”มันพูดไปเขินไปครับ บอกตามตรงว่าน่าถีบมาก


“แล้วไงวะ? ก็ดีกันแล้วไง”


“กะ ก็ใช่ไง แต่ก่อนที่เราจะดีกัน….โอ้ยมึง แค่คิดหัวใจกูก็จะละลายแล้ว!!!” มันพูดแล้วเอาหน้าซุกกับหมอนครับ ส่วนตีนมันก็เขย่าไปมา


“ไอ้สัด จะพูดอะไรก็รีบพูดมา!!”ไอ้ทอมพูดแล้วมึงหมอนออกมาจากหน้าไอ้คุณครับ


“กูค้นพบโลกใบใหม่แล้วมึง…….. ตอนที่พี่ย้งโกรธกูแล้วทำกูบนรถ………อ๊าย!!!!!!!!!!!!!”

ไอ้คุณพูดแล้วกลิ้ง สะดิ้ง ลงไปนอนดิ้นที่พื้นครับ ไม่ต้องเล่าต่อ ผมก็พอจะรู้ว่ามันจะบอกอะไร


“จะบอกว่า พี่ย้งหึงมึงมาก เลยเอามึงในรถว่างั้นเถอะ” ไอ้โชพูดด้วยท่าทางสบายๆครับ ส่วนไอ้ทอมกับไอ้เต้เอ๋อไปแล้วล่ะครับ


“ใช่!!! แต่ไม่ใช่แค่นั้นนะมึงง  พี่เขารุนแรงมาก….รู้สึกดีมากเลยมึง…กูยังเจ็บไม่หายเลย….”


“โว้ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!! มันใช่เรื่องที่จะเอามาเล่าให้พวกกูฟังไหมน่ะห๊า!!!”ไอ้เต้ลุกขึ้นพูดเสียงดังแล้วเตะไอ้คุณครับ


“ โอ้ยๆๆ  ก็กูอยากเล่าอ่ะ!!! พวกมึงอิจฉาใช่ไหม อิจฉากูใช่ไหม !!!ฮ่าๆๆๆๆๆ”


“ใครจะอิจฉามึงวะ!!!!”ไอ้ทอมลุกขึ้นกระทืบไอ้คุณอีกคนครับ


“โอ๊ะ โอ้ย!! เตะกูเลย เตะกูเลยพวกมึง แรงเตะพวกมึงทำอะไรกูไมได้หรอก!! เพราะกูมีความรักของพี่ย้งปกคลุมร่างกายกูอยู่!!!  โอ้ย!! แรงไปแล้วสัด!!!”

ที่จริงผมกะจะห้ามนะครับ แต่เห็นมันเป็นแบบนี้เลยลุกขึ้นรวมวงกระทืบมันด้วยอีกคน  ไอ้คุณที่โดนกระทืบก็เอาแต่หัวเราะไม่หยุด สงสัยมันคงจะมีความสุขของมันมากจริงๆนั่นล่ะ=_=


ไอ้เต้กับไอ้ทอมดูท่าจะหงุดหงิดครับ มันมืถือขึ้นมาโทรหาแฟนแล้วก็ออกจากบ้านผมไปเลย มันทิ้งท้ายไว้ว่า


“กูไม่ยอมแพ้มึงหรอก!!” อะไรของพวกมันวะ

ส่วนไอ้คุณก็นั่งหัวเราะอยู่คนเดียวครับ


“แล้วมึงกับพี่พีชเป็นไงบ้างวะกันต์”ไอ้คณหันมาถามผมครับ  ส่วนไอ้โช เอามมือปิดหูไปทันทีที่ไอ้คุณถาม


“มึงเอามือปิดหูทำไมน่ะ”ผมหันไปถามมัน


“กูไม่อยากฟังเรื่องแสลงหู=_=” มันหันมาตอบผม มันก้ได้ยินนี่หว่าแล้วจะปิดหูทำไม=_=


“พวกูก็ไม่ทำไมนี่ มึงจะถามทำไม”


“เปล่า ก็มึงเป็นเพื่อนกู แล้วเราก็มีแฟนเป็นผู้ชายเหมือนกัน กูแค่อยากรู้ว่า เออ..พี่พีชเขารุนแรงกับมึงหรือเปล่า ..แต่กูว่าน่าจะ…นะ” มันพูดจบ ผมเลยถีบมันไปทีนึงครับ


“น่าจะอะไรของมึง!! พวกกูยังไม่เคยเว้ย!”ผมบอกมัน มันทำหน้าแบบ กูไม่เชื่อ!!!!


“เฮ้ยกันต์  เราเพื่อนกันนะเว้ย เรื่องแค่นี้ไม่ต้องปิดกันก็ได้”ไอ้คุณขยับเข้ามากระแซะผม  ไอ้โชตอนนี้มันฉีกกระดาษเอามาอุดหูครับ


“เอ้ากูพูดความจริง!!! ไม่มีก็คือไม่มีเว้ย! กูรักนวลสงวนตัว”


“อะไรว่ะ จริงเหรอมึง? พี่พีชแม่งไม่ทำอะไรมึงเลยเหรอ หรือพี่เขาเนหน้ามึงแล้วไม่เกิดอารมณ์วะ?”


“พรูดด”

พ่อไอ้คุณพูดจบ ไอ้โชก็หัวเราะออกมาหน่อยนึงครับ ผมเลยหันควับไปหามัน มันเลยทำท่ากินขนมต่อ

“ใครว่าล่ะวะ!!  แค่เห็นหน้ากูก็ของขึ้นแล้วเหอะ!!”


“คำพูดมึงไม่น่าเชื่อเลยว่ะ” ไอ้คุณพูด ส่วนไอ้โชพยักหน้าเห็นด้วยครับ


“จริงๆนะเว้ย!!!!”


“หรา!!”ไอ้คุณทำเสียงกวนตีนใส่ผมครับ


“เออ!! อย่างเวลากูถอดเสื้อ หรือเวลากูทำตัวน่ารัก พี่เขาก็ชอบเข้ามานัวเนียกู”

ผมเถียงสู้มันต่อไปครับ


“เอ๊าะเหรอ! กูไม่เคยรู้นะเนี่ยว่ามึงน่ารักได้ด้วย! แล้วขี้ก้างแบบมึงเนี่ย เวลาถอดเสื้อมันเป็นไงวะ กูเห็นมาบ่อยจะตาย แต่ไม่ยักกะมีอารมณ์” ไอ้โชพยักหน้าอีกรอบครับ


“อะไรของมึงหะโช!! มึงอุดหูแล้ว ไม่ได้ยินแล้วไม่ใช่เหรอวะ”ผมหันไปพูดกับไอ้โชครับ


“อ้าว กูลืมตัว โทษทีๆ พอดีมันอดเห็นด้วยไม่ได้น่ะ” มันตอบเสร็จ ไอ้คุณก็ยกมือขึ้น ไฮไฟว์กับมันครับ


“อะไรของพวกมึงเนี่ย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ผมพูดเสียงดัง


“ใครแกล้งแฟนกู!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

ยังไม่สิ้นเสียงผม เสียงไอ้พี่พีชก็ลอยมาพร้อมกระเป๋าของมันที่เขวี้ยงมาโดนหัวไอ้โชครับ


“โอ้ย! เจ็บนะเว้ยพี่!!” ไอ้โชหันไปหาไอ้พี่พีชครับ ข้างๆพี่พีชก็มีพี่ย้งตามมาด้วย  พอให้คุณเห็นพี่ย้งมันก็รีบลุกขึ้นเดินไปหาทันทีเลยครับ


“แล้วนี่พวกมึงทำอะไรกันเนี่ย บ้านเละเชียว”พี่พีชมองรอบตัวพวกผมแล้วพูดขึ้นมา


“พวกเรากำลังนั่งคุยกันถึงเรื่องไอ้กันต์มันเป็นคนไม่ค่อยมีเสน่ห์ครับพี่”ไอ้โชตอบ


“ช่ายยยย  ดูกูเป็นตัวอย่างนี่ ถึงขนาดที่พี่ย้งทำกู….”ไอ้คุณยังพูดไม่ทันจบ มันก็สะดุดกับสายตาพี่ย้งที่กำลังจ้องมันประมาณว่า ถ้ามึงพูด มึงตายแน่…. ผมก็พอเข้าใจพี่ย้งนะ..เพราะพี่ดูไม่เหมือนคนที่จะทำแบบนั้นเลยครับTwT

“ทำให้กูกลายเป็นคนดีเว้ยยยย!!”ไอ้คุณพูดต่อจนจบ พร้อมถอนหายใจแบบโล่งๆ


“เสน่ห์เหรอ…..”

ไอ้พี่พีชเดินเข้ามาหา แล้วนั่งยองๆตรงหน้าผม  มันนั่งจ้องผม เอามือจับคางผม หันซ้ายขวา
ผมก็มองมัน หวังว่าจะมีคำตอบดีดีให้ผมดีใจบ้าง  แต่ไม่เลยครับ มัยจูบผมเอาดื้อๆ ต่อหน้าทุกคนนั่นล่ะ ผมเลยถีบมัน จนมันลงไปนั่งกองที่พื้น


“ไอ้ ไอ้!! ไอ้พี่พีช มึงทำอะไรวะ!!!!!!!!!!” อยู่กันสองคนไม่ว่านะเว้ย =[]=!!


“กูจ้องมึงนานไปเลยหลงเสน่ห์ไง”


“มึงอย่ามาอ้าง!!!!! นอนนอกห้องไปเลย!!!!”ผมชี้หน้ามัน แต่มันก็หัวเราะครับ นี่กูซีเรียสนะสัดดด!!


“นี่แหละ กูชอบเวลามันโวยวายใส่กูเวลาเขินแบบนี้ น่ารักดีใช่ไหมล่ะพวกมึง” มันไม่สนใจผมครับ แต่หันไปพูดกับไอ้คุณ


“รสนิยมพี่ประหลาดดีว่ะ…..ผมกลับบ้านดีกว่า ไปนะมึง”ไอ้โชพูดแล้วลุกขึ้น พร้อมตบบ่าลาผมสองสามที


“ขับรถดีดีนะมึง”ผมบอกมัน  มันขานรับแล้วก็เดินออกจากบ้านไปครับ


“พี่ย้ง เหนื่อยไหม”ไอ้คุณเดินไปเอาน้ำมาให้พี่ย้งกินครับ


“เหนื่อย แต่เรียบร้อยแล้วล่ะ” พี่ย้งเดินๆมานั่งเล่นที่โซฟา แล้วรับแก้วน้ำจากไอ้คุณไปดื่ม ส่วนไอ้คุณก็เดินไปนั่งเงียบๆตรงข้ามพี่ย้ง


“มานี่”พี่ย้งกวักมือบอกให้ไอ้คุณไปหาครับ ผมนี่นั่งแทะขนมอยู่ข้างล่าง ส่วนไอ้พี่พีชเดินขึ้นห้องไปเปลี่ยนชุด ไอ้คุณก็เดินไปหาพี่ย้ง แล้วพี่ย้งก็ดึงมันไปกอด มันนี่ตาโตเลย ถ้ามีหาง หางมันก็คงกระดิกอยู่


“กอดมึงแล้วสบายใจดีจัง”พี่ย้งพูด ไม่อาบน้องที่นั่งอยู่ตรงนี้เลยเหรอครับ


“คุณก็สบายใจเหมือนกันครับพี่”ไอ้คุณมันรีบกอดตอบเลยครับ  เหมือนเห็นภาพหมาซ้อนทับไอ้คุณเลย=_=
พอพี่พีชลงมา พี่ย้งก็ปล่อยไอ้คุณครับ


“เดียวกูกลับเลยแล้วกัน”พี่ย้งลุกขึ้นแล้วบอก


“มึงจะค้างก็ได้นะ”พี่พีชบอกพี่ย้งไปครับ


“ไม่ล่ะๆ กูกลับไปนอนบ้านดีกว่า เดียวไอ้นี่รบกวนพวกมึงเปล่าๆ”พี่ย้งพูดแล้วมองไปที่ไอ้คุณ


“ไม่รบกวนสักหน่อย! คุณกับไอ้กันตืก็เป็นเพื่อนสนิทกันนะ”


“เถอะน่า กลับได้แล้ว”พี่ย้งบอกมันอีกที มันก็รีบลุกเดินตามที่ย้งไปครับ  ก่อนไปไอ้คุณก็โบกมือให้ผม


“แล้วเจอกันนะมึง”ผมพูดตามหลังไอ้คุณไป

พอหันกลับมาก็เห็นไอ้พี่พีชกำลังฉีกซองมาม่าอยู่ครับ ผมเลยเดินไปหา


“ทำให้กันต์ด้วย เอา2ห่อนะ”ผมบอกมันแล้วเดินมานั่งที่โซฟา เปิดทีวีดู  แล้วจู่ๆก็มีห่อมาม่าลอยมากระแทกหัวผม พอหันไปมองก็เห็นไอ้พี่พีชถือมาม่าอีกห่อกำลังจะปามาใส่ผมครับ


“ทำอะไรวะ!?”ผมถามมัน


“มาทำเอง กูไม่ใช่คนใช้มึงนะ ลุกมาเลย”มันบอก ผมเลยปามาม่ากลับคืนไปหามัน


“ไม่กินก็ได้=3=!”ผมไม่สนใจมันครับ มันพูดกลับมาว่า แล้วแต่มึงนะเว้ย!! แต่ผมก็เปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อย  สักพักไอ้พี่พีชก็เดินมานั่งข้างผมพร้อมชามมาม่าของมัน หอมเตะจมูกมาก  มันแย่งรีโมทจากมือผมไปกดเปลี่ยนช่อง ดูการ์ตูนครับ

ผมก็นั่งดูไปเงียบๆ กินขนมไปด้วย ส่วนมันก็ซดเส้นมาม่าดังซู้ดดด ซู้ดดดดด


“เออ นี่พี่พีช”ผมเรียกมันแต่ไม่มองหน้า



“อะไร?”



“พี่รู้ป่ะวะ ว่าพี่ย้งข่มขืนไอ้คุณบนรถตอนที่ทะเลาะกันอ่ะ”




พรูด!!!!!!!!!!!!!!



“ฮ่าๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!!!”

 ผมพูดถึงคำว่าข่มขืนบนรถ ไอ้พี่พีชก็พ่นเส้นมาม่าออกมา ทั้งจมูก ทั้งปากเลยครับ มีเส้นมาม่าลอยไปแปะที่หน้าจอทีวีด้วย=_=   แล้วมันก็ไอไม่หยุด  ส่วนผมนี่หัวเราะลั่นตั้งแต่เส้นพุ่งออกมาจากปากมันแล้วครับ



“แค่ก!! ค๊อกกกก  ”  ผมเห็นว่ามันดูท่าจะทรมาณ ผมเลยวิ่งไปเอาน้ำกับทิชชู่มาให้มันครับ มันรับทิชชู่จากมือผมไปแล้วรีบสั่งน้ำมูกครับ ส่วนผมก็เอาไปเช็ดๆทีวีกับพื้น


พอมันตั้งตัวได้ มันก็ตบหัวผมแรงๆทีนึง


“โคตรฮาเลยอ่ะ น่าจะถ่ายคลิปไว้  เป็นไง แสบมากไหม โธ่ๆๆ จมูกแดงหมดเลยยย”ผมพูดแล้วบีบจมูกไอ้พี่พีชครับ ส่วนมันปัดมือผมออกแบบงอนๆ


“คราวหลังพูดอะไรหัดดูสถานการณ์บ้างนะมึง”มันพูดแล้วขยี้จมูกตัวเองครับ



“โอ้ยยย กันต์คาดการณ์ไว้หมดแล้ว แต่มันแค่เกิดความคาดหมายไปนิดนึง ฮ่าๆๆๆ”



“แล้วมึงพูดว่าไงนะ เอาอีกที เผื่อกูหูฝาด” ผมอมยิ้มกลั้นหัวเราะครับ ไอ้พี่พีชตาแดงด้วย น้ำตาคลออีกต่างหาก มือก็ยังเช็ดๆจมูก สงสัยมันจะแสบมากจริงๆ  แต่ก็แน่ล่ะ รสต้มยำกุ้งนี่หว่า



“ไอ้คุณมันเล่าฟังน่ะ ว่าพี่ย้งจับมันปล้ำบนรถตอนที่ทะเลาะกัน”ผมเล่าให้ไอ้พี่พีชฟังครับ



“ไอ้ย้งเนี่ยนะ!!???”


“ใช่! ไอ้คุณมันเล่าให้กันต์ฟังอ่ะ”


“นี่พวกมึงสุมหัวพูดเรื่องอะไรกันวะเนี่ย=_=!”


“กันต์เปล่านะ  ไอ้คุณมันพูดขึ้นมาเองอ่ะ…แล้วมันก็หาว่ากันต์ไม่มีเสน่ห์”ผมบอกไอ้พี่พีช


“แล้วมึงคิดว่าไงล่ะ?”


“กะ ก็ ก็คงมีอยู่นิดนึงแหละน่า!!!!!” ผมพูดเขินๆครับ รู้สึกเหมอืนชมตัวเองกลายๆ


“หึ…”ไอ้พี่พีชมองผมแล้วหัวเราะหึ ออกมาคำเดียว 


“ทำไมวะ มีปัญหาหรือไง!!!!!”


“เห็นไอ้คุณเสียตัวเลยอยากลองบ้างหรือไง…”มันถามผม  เออะ เอ่อ


“ปะ เปล่า!!!!! กันต์ไม่ได้พูดสักหน่อย!!!”


“ถึงว่า พักนี้ไม่ค่อยขัดขืนเท่าไหร่เลย”


“ก็บอกว่าไม่ใช่ไง!!!! ”ผมหยิบหมอนอิงฟาดมันครับ แต่มันหลบทันซะนี่


“อยู่ในวัยอยากรู้อยากลองเหรอหะมึงน่ะ!!!”


“กูไม่ได้อยากลอง!!! กูแค่เล่าให้ฟังเฉยๆโว้ย!!!”


“อะไรนะ อยากเสียตัวให้พี่เหรอครับน้อง  คิดหนักจังเลยแหะ อย่างน้องเนี่ย จะไหวเร้ออออ”


“ใครอยากเสียตัวให้มึง เลิกพูดเองเออเองได้แล้ว!!! =[]=!! แล้วอย่างกันต์มันทำไมวะ!!”


“ผอมแห้งแบบน้องเนี่ย  ดูท่าว่าไม่น่าจะทนได้ถึงสามนาทีนะครับ”ไอ้พี่พีชมองผมแล้วถอนหายใจ


“มึงจะลองดูไหมล่ะครับ!!!!!!!” ผมโพล่งออกไป



“กูรอมึงพูดคำนี้มานานแล้ว!!!!!!!!!!!!!”

ไอ้พี่พีชยิ้มแล้วลุกขึ้น อุ้มผมพาดบ่าครับ เฮ้ย!!! เดียว!!!! เดียวๆๆๆๆ


“กูพูดเล่น!!!! ปล่อย!!!! ปล่อยก่อนนนนนน” ผมดึงเสื้อมันในขณะที่โดนมันอุ้มเดินขึ้นบันได คือ ไม่กล้าดิ้นครับ กลัวตกลงไปคอหักตาย  ผมถลกเสื้อมันขึ้นมาครับ ไม่ใช่เพราะรีบ แต่กลัวตก


“โอ๊ะ  ใจเย็นๆครับน้อง คืนนี้เดียวพี่จัดเต็มให้” มันพูดแล้วตีก้นผม กรี๊ด!! ไอ้โรคจิต=[]=!!


“ไม่เอาโว้ย!! บอกแล้วไงว่าพูดเล่น กูไม่ทำ!!! ไม่เอา!!!!!!”


“พูดอะไรครับเนี่ย ทำไมพี่ไม่ได้ยินเลยยยยย” มันเดินไปจนสุดขั้นบันไดแล้วหยุดครับ ผมได้ยินเสียง กุกกักๆ แล้วพอมองที่พื้น กางเกงมันก็หลุดพรืดลงไปกองที่พื้น  นี่มึงจะรีบไปไหน!!!!!!!!!!


“ดะ  เดียว เดียว เดียว!!  อั๊ก!!!”

ผมพูดเดียวๆอยู่อย่างนั้นจนไอ้พี่พีชทิ้งผมลงที่เตียง แล้วมันก็ขึ้นมาคร่อมอย่างไว จนผมที่กำลังตั้งตัวจะหนี ก็ไม่สามารถหนีได้แล้วครับ พอมันคร่อมตัวผมได้ มันก็ถอดเสื้อออกแล้วปาทิ้งลงไปที่พื้น มันหันกลับมามองหน้าผม


“ถามความสมัครใจกูบ้างไหม!!!!!!”ผมใช้ตีนยันมันไว้ตอนที่มันกำลังจะก้มลงมาจูบครับ


“มาถึงขั้นนี้กูไม่ถามแล้วครับ มึงอาจจะชอบแนวข่มขืนก็ได้ อยู่เฉยๆให้กูปล้ำเถอะ!”มันไม่พูดเปล่า จับขาผมแหกออกจากกัน แล้วมันก็แทรกตัวเข้ามา ใช้มือปลดกางเกงผมออก


“ไอ้เหี้ย พี่พีชชช อย่านะเว้ยยยยย!!!! กันต์ไม่ชอบแบบนี้!!”ผมพูดเสียงดัง  ไอ้พี่พีชเลยหยุดแล้วมองหน้าผม
“แล้วมึงชอบแบบไหน?”



“….โร….โรแมนติก!!! ทะ ทั้งฝ่ายมันต้องสมยอมกัน!”ผมอธิบายแล้วดึงกางเกงตัวเองขึ้นมาอยู่ที่เดิม  แล้วไอ้พี่พีชเลยก้มลงมาหอมแก้มผม  แล้วเลื่อนไปจูบที่หู ก่อนจะขยับมาที่ซอกคอ แบบช้าๆ


“เฮ่ย เฮ่ย….อะ เอาเลยเหรอ…”ผมถามมัน พอผมขยับปากพูด มันก็เลื่อนหน้ามาจุ๊บที่ปากผม


“อย่าพูดอะไรให้ชวนหมดอารมณ์….”มันพูดเสียงเบา…ผมก็พยักหน้าหงึกๆ


พี่พีชค่อยๆ เล้าโลมผมไปทั่วร่างกาย มันค่อยๆถลกเสื้อผมขึ้น แล้วก้มลงจูบหัวนมผมเบาๆ  มันจูบไปทั่วหน้าอกเลยครับ  ผมได้แต่หลับตา มันจั๊กจี้ แต่ก็รู้สึกดี  ไอ้พี่พีชจูบผมอีกครั้ง แล้วมือของมันก็สอดเข้าไปในกางเกงผม  พอมันจับน้องผม ผมก็สะดุ้งทันทีเลยครับ แต่มันก็ส่งเสียง ชู่ว……บอกให้ผมทำตัวสบายๆ 


พี่พีชค่อยๆลูบของผมขึ้นลงช้าๆ  ผมรู้สึกอาย ครับ เลยเอามือมาปิดปากตัวเอง กลัวว่าจะมีเสียงแปลกๆลอดออกมา 


แต่พี่พีชกลับ เอามือผมออกแล้ว จับไปวางที่ตรงนั้นของพี่เขาครับ  พี่เขาพูดเบาๆว่าช่วยลูบให้หน่อย  ฟังแล้วผมรู้สึกชาๆ เขินๆ แต่ก็ทำไปครับ….ตอนที่ผมกับพี่เขาทำให้กันอยู่ พี่เขาก็เอาแต่จูบผมไม่หยุด ผมเองก็จูบตอบพี่เขายังกับไม่ได้จูบกันมาเป็นชาติ…รู้สึกกระหายยังไงไม่รู้ครับ…รู้สึกมันไม่พอ…รู้สึกเหมือนตัวผมเองต้องการมากกว่านี้….

ผมค่อยๆยันตัวลุกนั่ง ทั้งๆที่ยังจูบกับพี่เขาอยู่  ท่าตอนนี้ของผมคือ ผมนั่งคร่อมอยู่บนตักของพี่เขาครับ มือผมก็ยังทำงานไม่หยุด  พี่พีชเขาค่อยๆนอนลง และปล่อยให้ผมทำ…. ผมถอนจูบออกมาแล้วถอดเสื้อตัวเองออก  ไม่รู้อะไรเป็นอะไรแล้วครับ….


แค่เห็นตรงนั้นของพี่พีชก็ทำอารมณ์ของผมมันพุ่งขึ้นมาเอาดื้อๆ….ผมลูบมันขึ้นลงไม่หยุด พี่เขาก็หลับตาพริ้ม ส่งเสียงทุ้มๆในลำคอออกมาเป็นระยะๆครับ  ผมยิ่งรู้สึกว่า…ทำไมมันสนุกแบบนี้นะ……  แล้วจู่ๆพี่พีชก็ยกมือบอกให้ผมหยุดก่อนครับ


 พอผมหยุด พี่เขาก็เอื้อมมือเปิดลิ้นชักที่อยู่บนหัวเตียง แล้วหยิบถุงยางออกมา…. ผมนั่งมองพี่เขาใส่ สลับกับของตัวเองที่ไม่มั่นใจว่าต้องใส่ไหม  แต่พี่พีชบอกว่าไม่ต้องครับ พอมันใส่เสร็จพี่เขาก็กลับขึ้นมาอยู่ด้านบนอีกครั้ง ผมรู้สึก อยากจะหยุดแล้วครับ เพราะพี่พีชถอดส่วนล่างของผมทิ้งไปหมดแล้ว …..จู่ๆก็รู้สึกอายขึ้นมา…. ผมแอบมองพี่เขาเอาเจลทาตรงนั้นของตัวเองแล้วกำลังจะตั้งท่าสอดเข้ามา…




[Let it go, let it go Can’t hold it back any more  Let it go, let it go  Turn away and slam the door  I don’t care......]



เสียงมือถือมันดังลั่นห้องเลยครับ  และเพลงนั่นผมเป็นคนเปลี่ยนเองแหละ อะแหะ…  ไอ้พี่พีชดูอารมณ์เสียครับ  มันไม่ยอมรับ แถมมือถือแม่งก็ไม่ยอมหยุดสักที  ผมแอบโล่งนิดๆเพราะอีกนิดเดียวพี่พีชก็จะใส่เข้ามาแล้ว…


พอเสียงมือถือเงียบลง ไอ้พี่พีชก็ถอนหายใจ แล้วหันมายิ้มอ่อนโยนให้ผมครับ มันก้มลงมาจูบผมหนึ่งทีก่อนจะตั้งท่าใส่เข้ามาอีก  …




[Let it go, let it go Can’t hold it back any more  Let it go, let it go  Turn away and slam the door  I don’t care......]







เสียงมือถือมันดังขึ้นอีกครั้งครับ  ไอ้พี่พีชหลับตากัดฟันแบบอารมณ์เสียสุดๆ  แล้วพอเสียงเงียบไม่ถึงสามวินาที มันก็ดังขึ้นมาอีกครับ


“ระ รับก่อนก็ได้…..”ผมบอกพี่เขา ทั้งๆที่ตัวเองก็อารมณ์เสียไม่แพ้กัน


“พี่ขอด่ามันแปปเดียว…”พี่พีชจูบผมก่อนนะเอื้อมไปหยิบมือถือที่หัวเตียง ส่วนผมหยิบเอาผ้าห่มมาคลุมตัว นั่งหายใจเข้าออก ต้องไม่เจ็บ…ไม่เป็นไร…มันต้องรู้สึกดีแน่นอน….. ผมคิดซ้ำไปซ้ำมา จนรู้สึกโอเค



“มีอะไร….กูยุ่งอยู่….เฮ้ยธัญมึงขอให้คนแถวนั้นช่วยก็ได้…โทรหาไอ้ย้งก็ได้ ไอ้ชินก็ได้ หรือมึงจะเข็นรถกลับบ้านก็ได้ ตอนนี้กูไม่ว่างจริงๆ….ธัญมึงอย่า มึงไม่รู้หรอกว่ากูรอวันนี้มานานแค่ไหน…ไม่ ธัญ…ไอ้สัดเอ้ย!!! เออ!!!! แปปนึง!!!”




ไอ้พี่พีชวางสายแล้วปามือถือทิ้งครับ  มันเกาหัวตัวเองจนยุ่งไปหมด


“อะ อะไรเหรอพี่พีช มีอะไร….”พี่พีชไม่ตอบผมครับ เข้ามากอดผมแน่นๆทีนึง แล้วปล่อย



“กูขอโทษนะกันต์…ไอ้เชี่ยธัญไม่มียางอะไหล่ โทรไปหาใครก็ไม่มีคนรับ แล้วทำไมกูต้องรับสายมันด้วยวะ…ฮืออ กูอยากตาย” ……………………ผมนั่งฟังพี่เขาเงียบๆ



“ไม่เป็นไรหรอกพี่พีช ไปก่อนก็ได้ เดียวกันต์จะรอ….แต่ไม่ต้องรีบนะ มันอันตราย…”ผมบอกพี่เขาไป
“ที่กูไปไม่ใช่เพราะเห็นเพื่อน หรือใครสำคัญกว่ามึงนะ แต่ที่กูไปเพราะมันเดือดร้อนจริงๆ”มันพยายามอธิบายครับ 




“ไม่เป็นไรพี่ ผมเข้าใจ รีบไปสิ”



“พี่จะรีบกลับมา”พี่พีชทำท่าจะร้องไห้แล้วจูบหน้าผากผม  มันลุกขึ้นใส่กางเกงใส่เสื้อ แล้วหันมามองผมที่นั่งอยู่บนเตียง ท่อนบ่นมีแต่รอยจูบ ท่อนล่างที่ถูกผ้าห่มปิดอยู่ก็ไม่มีอะไรเลย…มันมองแบบเสียดายก่อนจะสบถด่าพี่ธัญแล้ววิ่งลงไปครับ



ผมมองเศษซองถุงยางที่ตกอยู่ที่เตียง  ขวดเจลที่อยู่ปลายเตียง เสื้อผ้าของผมและไอ้พี่พีชที่กองอยู่ข้างล่าง…ด้วยอารมณ์ขุ่นมัว…..




………………………………..




……………………….



……………….







“ไอ้เหี้ยพี่ธัญ………….T_T…”

ผมพูดกับตัวเองเบาๆแล้วตีผ้าห่มด้วยความแค้น   ผมเปิดผ้าห่มมองน้องชายตัวเองที่แม่งยังแข็งโด่อยู่เลย  รู้งี้กูไม่เล่นตัวก็ดีหรอก  ฮืออออออออออออออ!!!!!!!!!!!  ผมหยิบตุ๊กตามาต่อยๆๆๆๆระบายอารมณ์ครับ บอกไม่มีอารมณ์แม้กระทั่งจะชักว่าว T_T!!!!!!!!!!!!!!


บางที่นี่อาจจะเป็นบาปที่ผมเคยทำไว้กับพี่พีชก็เป็นได้ ToT!!!








TBC

------------------------------------------- 

รอบนี้ไม่ช้านะ T^T
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 37(หน้า 10) [20/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 26-06-2014 20:30:34
ตอนที่ 38


หลังจากผ่านคืนนั้นไป พอไอ้พี่พีชกลับมา ผมก็หลับไปแล้วครับ มันว่างั้นนะ แต่ผมไม่รู้ตัวหรอกว่ามันกลับมาเมื่อไหร่ แล้วพอตื่นเช้ามา ผมก็ไม่เจอพี่เขาครับ เจอแต่โน้ตที่เขียนไว้บอกว่าไปมหาลัยแล้ว จะไปเชคโมเดลอีกรอบ ผมก็ลุกมามึนๆ ไปมหาลัย  ทุกวันในช่วงนี้ของผม และพวกพี่ๆ ยุ่งๆครับ ไม่ได้มีเวลามาพบเจอกันเท่าไหร่  ไอ้พี่พีชรื้องานออกทำใหม่ ยิ่งทำให้เราไม่มีเวลามากขึ้นไปอีก เพราะผมเองก็เริ่มสะสางงานที่ดองเอาไว้ เพราอาจารย์เริ่มทวงงานแต่ล่ะชิ้นแล้ว ผมก็เอาแต่สุมหัวอยู่กับไอ้โชทั้งวัน ช่วยกันทำงาน บางครั้งนั่งมองกระดาษทั้งวันก็มีครับ เพราะมันนึกอะไรไม่ออกเลย  พอใกล้เส้นตายทีไร บ้านแทบไม่ได้กลับครับ นอนมันที่มหาลัยนี่แหละ อยู่คณะเดียวกันบางทีผมก็เดินไปให้พี่เขาช่วยบ้าง แต่พอเดินไปหาทีไร ก็เห็นพี่แกหัวฟู นั่งเครียดอยู่ เลยไม่กวนแล้วดีกว่าครับ แล้วผมก็ ลาออกจากงานแล้วด้วย เพราะไม่มีเวลาแล้วT^T น่าเสียดายอยู่เหมือนกัน


ทางฝั่งไอ้คุณเอง ผมก็ไม่ค่อยได้ข่าวอะไรนัก รู้แต่ว่ามันกำลังถ่ายหนังสั้นอยู่ครับ เป็นพระเอกด้วยล่ะ  ไม่ว่างเหมือนกันเลยครับ แต่พวกนั้นงานมันดูสนุกๆนะ  พวกผมก็สนุกครับ แต่แอบเครียดกันนิดหน่อย  =_= 
แถบอยู่ในช่วงโค้งสุดท้ายก่อนสอบด้วย  ผมทั้งอ่านหนังสือ ทั้งทำงาน   มึนครับบอกตรงๆ อาหารที่ได้กินในช่วงนี้ก็มีแต่ มาม่ากับของกินในเซเว่น 

“โช….มึงไปไหนมา…..”ผมนอนแผ่อยู่ใต้ตึกคณะครับ เห็นไอ้โชเดินมาพร้อมถุงขนมแหละ แต่อยากถามมันไปงั้น

“กินก่อนมึง กูไม่ไหวแล้ว”มันทิ้งถุงลงที่พื้นแล้วนั่งลงตาม  พ่อกับแม่มันก็โทรเช็คมันเป็นระยะๆด้วยครับ

ผมก้มหน้ากินขนมไป มืออีกข้างก็หมุนดินสอไปมา   ไอ้โชเห็นเลยตบบ่าปลอบใจผมครับ TwT  งานไอ้โชนี่ไปแล้ว 60% ของผมอยู่ที่ประมาณ 20%ครับ   แล้วที่นี่ก็ไม่ได้มีแค่ผมหรอก มีซอมบี้หลายตัวเลยครับ บางคนนี่ร้องโอดโอย บางคนนั่งกอดเสา  บางคนเอากระดาษมาคลุมตัวเองแล้วนอน เมื่อกี้ผมเห็นไอ้โจ้นั่งแดกกระดาษอยู่ด้วย=_=

ก่อนหน้านี้เมย์กับบีนั่งอยู่กับพวกผมนี่ล่ะครับ แต่ทั้งสองคนออกไปซื้อขนมกับไอ้โช แต่ไม่ยักกะเห็นกลับมาด้วยกันเลย


“กูเพิ่งสังเกต บีกับเมย์ล่ะมึง”

“ไปนั่งนู้นล่ะ”ไอ้โชชี้บอกผมไปทางอีกฝั่งนึงของอาคารครับ พูดเสร็จไอ้โชก็ขยับมาใกล้ผม แล้วกระซิบเบาๆ

“ตอนไปซื้อของ บีเป็นคนอาสาลงไปซื้อเว้ย แล้วเมย์ก็บอกว่าชอบกูตอนที่นั่งอยู่บนรถ” ไอ้โชเล่าให้ผมฟัง

“แล้วมึงว่าไงวะ”

“กูบอกว่ากูมีคนที่ชอบแล้ว”มันตอบผมสบายๆ

“อิมพอร์ตมาซะด้วยนะมึง ฮ่าๆๆ”ผมบอกมันครับ มันไม่พูดอะไรตอบ คงเพราะเหนื่อย พอผมพูดจบมันก็นอนลงที่ตักผม

“เอ้า ทำไมมึงไม่ทำงานต่อล่ะ”ผมถามมัน แต่ตอนนี้มันหลับตาไปแล้วครับ

“กูต่อให้มึงก่อนเลย ไม่ไหวแล้ว กูขอพักสายตาแปปนึง ” ผมปล่อยให้มันนอนไปครับ แล้วตัวผมเองก็นั่งขีดๆเขียนๆงานต่อไป ตัน ตันโว้ยครับ คิดเชี่ยอะไรไม่ออกเลย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

“ฮืออ กูอยากตาย กูทำไม่ได้  นี่งานจะส่งวันมะรืน เป็นเรื่องโกหกใช่ไหม บอกกูที!!!!!!!!! T^T”

“ไม่อยากลงเรียนใหม่มึงก็รีบๆทำเลยไอ้กันต์” เพื่อนผู้หวังดีที่นั่งอยู่ใกล้ๆหัน หันมาบอกให้ผมยอมรับความจริงครับ

“กูทำไม่ด๊ายยยยยย”ผมตะโกนกลับไปครับ  ในช่วงที่ผมกำลังกัดดินสออยู่ ก็มีเงาคนเดินเข้ามาหาผมครับ
ผมเงยหน้าขึ้นมอง ไอ้พี่พีชนั่นเองครับ สภาพเยินใช้ได้

“ช่วยเค้าด้วย T^T”ผมเกาะขามัน แต่มันสะบัดออกแล้วเอาเท้าไปเขี่ยไอ้โชให้ตกจากตักผมครับ  หัวไอ้โชฟาดลงที่พื้นมันยังไม่ตื่นเลยครับ  แล้วไอ้พี่พีชก็มานอนแทนมันซะงั้นน่ะ  เพื่อนๆมองกันหมดเลยครับ เพราะมันมาเงียบๆ


“เอามาให้กูดูสิ”ไอ้พี่พีชบอกแล้วยื่นมือมาหาผม  ผมเลยเอากระดาษเน่าๆของผมให้มันดู  มันดูพักนึงแล้วเอาปากกาไปขีดๆเขียนๆให้ผม แล้วอธิบายส่วนต่างๆให้ผมฟังครับ ผมนั่งฟังมันพูด ตาก็มองแปลนไปด้วย  พอมันอธิบายเสร็จมันก็ลุกขึ้นครับ


“ไปนะ แล้วลองทำดู เดินไปตึกนู้นเอามาให้พี่ดูให้ด้วยก็ได้  ของพี่ก็ใกล้เรียบร้อยแล้วล่ะ ตั้งใจทำเข้าล่ะ”มันบอกแล้วลูบหัวผมก่อนจะเดินไปแบบนิ่งๆครับ  ผมพอไอ้พี่พีชพูดสมองก็แล่นขึ้นมาบ้างครับ เลยรีบทำก่อนที่จะลืมไปหมดซะก่อน…..
ผมทำไม่หยุดเลยครับ จนกระทั่งไอ้โชงัวเงียลุกขึ้นมา


“กี่ทุ่มแล้ววะ”มันลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจแล้วถาม

“เที่ยงคืนครึ่ง!!!”ผมตอบแต่สายตาไม่ละจากงานตรงหน้า

“ขี้เกียจโว้ย!..”มันพูดเสียงดังแล้วทำงานต่อครับ

“พยายามเข้ามึง”

“Ha……i!!”ไอ้โชขานรับแบบชาวญี่ปุ่นที่ขี้เกียจแล้วเราสองคนก็ตั้งหน้าตั้งตางานต่อไป……



-------------------------------------- 



พวกเราทุกคนผ่านเส้นตายมาได้อย่างฉิวเฉียดครับ  ผมกับไอ้โชไปส่งงานในวินาทีสุดท้าย อจารย์บอกว่า อีกสิบวินาทีอาจารย์จะปิดรับงานแล้วด้วย เกือบไปครับ พรีเซนต์ตะไรเรียบร้อย ดีมากครับ ซ้อมกับไอ้พี่พีชทั้งคืน


 ส่วนไอ้พี่พีชกับพวกพ้องก็ยื่นเรื่องจบแล้วรอผลกันครับ เวลานี้พวกมันและผมก็มีเวลาสบายๆกันบ้าง  คลิปหนังสั้นของไอ้คุณก็อัพโหลดลงยูทูปเป็นที่เรียบร้อย คนเข้าไปดูเยอะเหมือนกันครับ ส่วนใหญ่ก็ชมมันแหละว่าหล่อ อยากได้ น่ากิน  คนดูประมาณ สองแสนกว่าครับ ชอบ ห้าหมื่น คนไม่ชอบ พันนึง  และผมก็เป็นหนึ่งในคนที่ไม่ชอบครับ มี่เหตุผลอะไร กดเพราะหมั่นใส้มันล้วนๆเลยครับฮ่าๆๆๆๆๆ   


พี่ๆไอ้พี่พีชคนอื่น หางานกันครับ ส่วนมันบอกว่ายังไม่มีอารมณ์จะหา หรือไม่ก็อยากรับงานแบบอิสระ  มันเหนื่อยอยู่ มันอยากจะเที่ยวครับ มันบอกว่า อยากเที่ยว อยากไปกันสองคน ไม่ต้องมีเพื่อนๆไปด้วย 


“ก่อนกูรับปริญญา ไปเที่ยวกันไหม เอาที่ไกลๆ ไม่ต้องให้ใครติดต่อเราได้ ”ไอ้พี่พีชนอนอยู่ที่พื้น พูดขึ้นมาครับ


“ต่างประเทศเหรอวะพี่….เรามีเงินเหรอ”ผมแกะส้มเข้าปากตัวเอง

“กูมีเงินเก็บก็ของที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้นั่นแหละ…แล้วมึงมีเท่าไหร่?”ไอ้พี่พีชถามผม คือจะว่ามีก็มีนะ แต่ก็เสียดายอ่ะ

“มีไม่เยอะอ่ะ ห้าหมื่นกว่าเอง เป็นเงินที่พ่อกับแม่ส่งมาให้กันต์ใช้ แต่กันต์ใช้ไม่เยอะเลยเก็บมาเรื่อยๆ”ผมบอกมัน ไอ้พี่พีชดีดตัวลุกขึ้นมาทันทีเลยครับ

“ไปหาพ่อกับแม่ดีกว่า!!”มันพูด

“หะ?”

“นิวซีแลนด์ไงลิง  ไปกัน ไปหาพ่อกับแม่”

“มึงพูดยังกับ มันไปง่ายยังงั้นแหละ นิวซีแลนด์นะเว้ย!”

“เพราะมึงยังไม่ลองไง ขนาดไอ้โชยังไงญี่ปุ่นคนเดียวได้เลย!” ผมทำหน้าเอือมๆ แล้วไม่พูดตอบโต้มันครับ

“เดียวกูจัดการเอง”ไอ้พี่พีชพูดเสร็จก็ลุกไปเปิดคอม ผมเลยเดินๆไปดูกับมันด้วย มันเปิดหาข้อมูลประเทศครับ เส้นทาง การเตรียมตัว   

“เอาจริงเหรอวะพี่ มันไกลนะเว้ย แล้วนี่เราจะไปกันกี่วัน”

“สัก…..อาทิตย์หนึ่งแล้วกัน เดียวกูขอดูวิธีเดินทางก่อน มึงไปเตรียมเอกสารไป”

“นี่มึงจะเดินทางพรุ่งนี้เลยหรือไงวะ รีบไปไหนเนี่ย!!”

“เอาปฏิทินมาให้กูด้วย”

“เอ้า ฟังที่พูดไหมเนี่ย!!!”

“ทำตามที่กูบอกเงียบๆได้ไหมหะ ”ไอ้พี่พีชหมุนเก้าอี้หันมาทำหน้าดุใส่ผม ผมเลยจำเป็นต้องเดินไปเอามาให้มันครับ
ไอ้คนเผด็จการ!!!   

“เช่ารถขับแล้วกันนะ……อืม…….”ไอ้พี่พีชใจจด ใจจ่อกับการหาข้อมูลครับ ส่วนผมก็นั่งมองอยู่ข้างๆ มันก็หันมาถามว่า ไปนู้นดีไหม ไปนี่ดีไหม ผมก็ได้แต่ตอบว่า แล้วแต่มึงเถ๊อะ!!!


สุดท้ายแล้วไอ้พี่พีชก็จัดการทุกอย่างครับ ทั้งตั๋วเครื่องบิน  รถ  ส่วนที่พัก เราจะพักที่บ้านพ่อกับแม่ครับ เราจะไม่ออกไปเที่ยวกันสองคนนานๆ เพราะจุดมุ่งหมายคือ ไปเยี่ยมพวกท่าน



พอตกลงกันได้ ไอ้พี่พีชกับผมก็จัดการไปขอวีซ่ากันเงียบๆ โดยที่เพื่อนๆไม่มีใครรู้เลยครับ เพราะต่างคนต่างยุ่งกับการหางาน   ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ พวกเราก็ได้วีซ่ามาครองครับ  หลังจากนั้นเราก็ซื้อตั๋วเครื่องบินราคาโปรโมชั่น ต้องไปต่อเครื่องที่สิงคโปร์ก่อน   แล้วผมกับพี่พีชเราก็ไปช้อปปิ้งกันครับ ตอนแรกไม่อยากไปนะ  แต่พอแบบนี้แล้วรู้สึกตื่นเต้นยังไงไม่รู้ครับ


“พี่พีช! เอาผ้าพันคอด้วยย!!” ผมวิ่งไปวิ่งมาในห้างครับ

“นี่มึงซื้ออะไรเยอะแยะ ที่บ้านก็มี เอาแค่พอใช้ เนี่ย เอารองเท้าคู่นึง กับเสื้อกันหนาว แล้วก็กระเป๋าเดินทาง แค่นี้พอ”

“เอาแว่นกันแดดด้วยนะ!”

“ของกูก็มี เอาของกูไปใช้”

“ไอ้ขี้งก!”

“นี่กูทำเพื่อมึงนะเนี่ย!! เอาไปเก็บที่เดิมเลย”ไอ้พี่พีชไล่ผมเอาผ้าพันคอไปเก็บครับ
ผมอุตส่าห์เอามาผันคอตัวเองแล้วนะเนี่ยT^T  ผมเดินคอตกเอาของไปเก็บ พนักงานก็หัวเราะคิกคักกันครับ  พอผมเอาไปเก็บ เดินกลับมาหามัน มันก็กวักมือเรียกผมให้มาลองรองเท้าดูครับ


“นั่งลง”มันบอก  ผมก็นั่งลงครับ แล้วไอ้พี่พีชก็เอารองเท้าสีน้ำเงินเข้มมาให้ผมดู

“คู่นี้ชอบไหม กูว่ามันน่าจะใส่เดินสบายนะ ดูแล้วพื้นรองเท้าดีด้วย ไม่หนักเท่าไหร่ชอบไหม?”มันถามผม

“ก็สวยดีนะ” ผมบอกแล้วหยิบมาดูครับ

“ลองดูก่อนแล้วกัน” ไอ้พี่พีชนั่งลงตรงหน้าแล้วจับผมถอดรองเท้าออก

“เฮ้ยๆ ไม่ต้อง กันต์ใส่เองได้”เชี่ยเอ้ย คนมองกันเต็ม T^T ถ้ามึงไม่อายก็คิดบ้างสิว่ากูจะอาย

“นั่งนิ่งๆสิวะ”มันบอกแล้วจัดการใส่รองเท้าให้ผมครับ

“เอ้า ยืนขึ้น แล้วมึงลองเดินดูว่าโอเคไหม” ผมลุกขึ้นตามที่มันบอก แล้วลองเดินดูครับ  เป็นรองเท้าที่ใส่สบายอย่างที่มันบอกจริงๆด้วย  ผมชอบมากเลยล่ะ

“เอาคู่นี้แหละ!!!!!”ผมบอกมัน

“โอเค  ขอโทษนะครับ เอา สองคู่ อีกคู่หนึ่ง ขอเบอร์ใหญ่กว่านี้เบอร์หนึ่งนะครับ”พี่พีชหันไปบอกพนักงาน ในขณะที่ผมกำลังถอดรองเท้าออกอยู่ครับ 

“พี่พีชเอาคู่นี้เหมือนกันเหรอ”

“ใส่คู่กันไงลิง”มันหันมายิ้มให้ผม  โด่ว  ทำอะไรยังกับคู่รักปัญญาอ่อน=////=     พนักงานยิ้มแล้วมองพวกผมกันครับ

“นั่นแฟนน้องเหรอคะ”พนักงานหญิงคนหนึ่งถามผมระหว่างที่ผมเดินดูรองเท้าคู่อื่นอยู่ครับ  เอ่อ จะบอกว่าไงดีวะ

“เอ่อ…ครับ….”ผมตอบเขินๆ ระหว่างที่ไอ้พี่พีชยืนรอของอยู่

“เฮ้ยเตี้ย! ไปต่อได้แล้ว!”มันเรียกผมเสียงดังครับ  มึงเรียกกูดีดีสักชื่อได้ไหมว่ะ=_=!!
พอผมวิ่งไปหามัน มันก็ยื่นถุงให้ผมครับ

“อะไร”

“ถือ”


=_= โถ่ ไอ้สุภาพบุรุษ……ผมบ่นในใจแล้วรับถุงจากมือมันมาถือครับ

“เดินไปดูกระเป๋าต่อ ไม่เอาแบบล้อลากนะ”ไอ้พี่พีชพูดแล้วเดินนำไป

“กันต์อยากได้แบบล้อลาก!!!”

“มันลำบากเวลาลากไปลากมา เอาเป็นเป้ดีกว่า คล่องตัวดีด้วย!”

“อยากลากโว้ย!!”

ผมกับไอ้พี่พีชเดินเถียงกันไปตลอดทางครับ  จนไปถึงแผนกกระเป๋า

“ล้อลาก!!!”ผมพูดแล้วชี้ไปที่กระเป๋าสีขาวแลดูผู้ดีมีสกุล

“เป้!!!” ส่วนไอ้พี่พีชชี้ไปที่เป้ลุยๆครับ

“คุณลูกค้าสนใจแบบไหนคะ สอบถามได้นะคะ” พนักงานเดินเข้ามาหาพวกผมด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มครับ

“กระเป๋าลากแบบไหนดีครับ”ผมถาม

“ไม่ต้องไปสนใจไอ้เตี้ยนั่นครับ ผมอยากได้เป้แบ็คแพค ใบใหญ่ๆหน่อยนะครับ”ไอ้พี่พีชพูดสวน ส่วนพนักงาน มองหน้าพวกผมสลับกันไปมา

“พี่พีช!!! ”

“เอ่อ  ลูกค้าจะใช้กระเป๋าใบเดียวกันเหรอคะ?”

“………….”ผมกับไอ้พี่พีชเงียบครับ

“เออ…งั้นแยก แยกกระเป๋ากัน”ไอ้พี่พีชพูดขึ้นมา

“เออ แยกอยู่แล้วโว้ย!”

ผมพูดแล้วสะบัดตูดเดินดูประเป๋าครับ โดยที่มีพนักงานอีกคนเดินตามและแนะนำผม
ส่วนไอ้พี่พีชก็เดินไปอีกทาง  แล้วผมก็ได้กระเป๋าใบนึงครับ ขนาดไม่ใหญ่มาเท่าไหร่ กำลังดีเลยล่ะ  ผมตกลงเอาใบนี้ครับ
เลยเดินไปหาไอ้พี่พีช มันก็ได้แล้วครับ และกำลังจ่ายเงินอยู่ ผมเลยเดินลากๆกระเป๋าไปหามัน

“ใบนี้ๆ”ผมเอาให้มันดู

“อือ หึ จ่ายสิ”มันพูดแล้วยื่นการ์ดของมันให้กับ พนักงานครับ แต่พนักงานก็มองพี่พีชแบบ เลิ่กลั่ก เพราะไม่มั่นใจว่าต้องคิดราคากระเป๋าของผมด้วยไหม

“อ้าว จ่ายให้กันต์ด้วยดิ”

“เอ้า ก็บอกว่าแยกกระเป๋ากันไง!”มันพูดครับ

“พี่พีช!! อย่ากวนตีนเว้ย=[]=”

“พูดกับกูเพราะๆก่อน แล้วกูจะพิจารณาอีกที” มันวางท่าแล้วหันไปบอกพนักงานว่า แปปนึงนะครับ  หลังจากนั้นมันก็หันกลับมามองผม

“กูจ่ายเองก็ได้เว้ย!! เท่าไหร่ครับพี่”ผมควักกระเป๋าเงินออกมาแบบอารมณ์เสียครับ

“แปดพันเก้าครับ”……………….250 คือจำนวนเงินในกระเป๋าผมครับ มีเศษเหรียญอีกนิดหน่อย  ไอ้พี่พีชชะเง้อมองแล้วกลั้นหัวเราะครับ  เพราะไอ้พี่พีชจ่ายให้จนติดเป็นนิสัยT^T  บัตรเบิตก็ไมได้เอามา เพราะมันบอกว่าจะจ่ายให้


“เอ้า จ่ายสิ!”มันเร่งผมแหนะ  มึงก็เห็นอยู่ว่ากูมีเงินเท่าไหร่!!!

“ไม่มีเงินเว้ย ไม่เห็นเหรอเนี่ย!”ผมเปิดกระเป๋าใส่หน้ามัน แล้วทำหน้ามุ่ยครับ อายก็อาย T^T

“พูดเพราะๆแล้วจะจ่ายให้”มันบอกผมอีกรอบ

“…..พี่พีชครับ….จ่ายให้กันต์หน่อยครับ T^T!”ผมพูดแล้วจับชายเสื้อมันครับ

“คิดรวมกันเลยนะครับ กระเป๋าใบนี้ด้วย”ไอ้พี่พีชถือกระเป๋าของผมยื่นให้พนักงานแล้วบอกไปครับ  พนักงานก็หัวเราะคิกคักกัน แล้วแซวว่า น่ารักจังเลย  แต่กูว่าโคตรน่าอายมากกว่าครับT^T

“จำไว้เลยนะ…”ผมบ่นพึมพำ

“ไม่จำ!! มึงนั่นแหละจำเอาไว้ ไปถึงนู้นแล้วอย่ามางอแงขอแลกกระเป๋ากับกูแล้วกัน”

“ไม่มีทางงง พี่พีชนั่นแหละ อย่ามาให้กันต์ช่วยถือแล้วกัน”
ผมกับมันยืนเถียงกันอยู่จนพนักงานเอาบัตรมันมาคืนพร้อมกับกระเป๋าของพวกผมครับ  ไอ้พี่พีชมองหน้าผมแล้วมองกระเป๋า

“ถือ”มันพูดสั้นๆคำเดียวอีกแล้วครับ

“ถือช่วยกันบ้างสิเฮ้ย!! หนักนะเนี่ย!”

“กูจ่าย มึงถือ” ดูมันสนุกกับการแกล้งผมเหลือเกินครับ

“ไม่! หนักเว้ย นี่ก็เต็มมือแล้ว!”

“ฝากไว้ก่อนก็ได้ค่ะ พอจะกลับค่อยมาเอาก็ได้ค่ะ” พนักงานคงเห็นว่าท่าจะไม่ดีเลยเข้ามาห้ามทัพพวกผมครับ  ผมตกลงฝากของไว้ก่อน แล้วพอจะกลับค่อยมาเอา  หลังจากนั้นพวกผมก็เดินเล่นในห้างกันครับ

“ไปชั้นบนกัน”ไอ้พี่พีชชวนผมขึ้นไป ผมก็เดินถือของตามมันขึ้นไปครับ  ไอ้พี่พีชพุ่งไปที่โซนเกมทันทีที่ถึง แล้วบอกให้ผมเดินตามมันมาไวๆ

พอไปถึงมันก็แลกเหรียญ เดินไปที่ตู้

“มึงจำได้ไหม ตอนนั้นที่กูคีบตุ๊กตาจีบมึงน่ะ”มันหันมาถามผมยิ้มๆ  นั่นมึงเรียกว่า จีบ เหรอครับ=_=


“แบบนั้นกันต์ไม่เรียกว่าจีบว่ะครับ”ผมตอบมันไป แล้วเอาเหรียญในมือมันหยอดตู้เล่น

“มานี่กูทำให้ กูไปหาวิธีคีบในยูทูปมาแล้ว ”มันพูดแล้วดันผมออกครับ  ไอ้พี่พีชยืนเล็งอยู่นาน ก่อนจะกดคีบ
มันคีบตุ๊กตาขึ้นมาได้ครับ!!!!!!!! แต่ว่าพอคีบขึ้นมาไอ้เหล็กไม่มีเรี่ยวแรงมันก็ปล่อยตุ๊กตาลงมาดื้อๆ


“เชี่ยเอ้ย….”ไอ้พี่พีชสบถกับตัวเอง แล้วหยอดคีบใหม่อีกทีครับ  ผมก็ยืนมองดูมันแล้วยิ้มครับ เหมือนย้อนกลับไปวันนั้นเลยล่ะ มันตั้งท่าจะคีบอย่างเดียว พอคีบไม่ได้ก็ทุบตู้บ้าง สบถเสียงดังบ้าง  ซึ่งแม่ง ไม่ใช่ความทรงจำที่ดีเลยนะ=_=


“พี่พีช พอเหอะ ไปทำอย่างอื่นกันดีกว่า”ผมบอกมันครับ เพราะมันเริ่มจะหงุดหงิดที่คีบตุ๊กตาไม่ได้แล้ว


“ไม่โว้ย!! ถ้ากูเอาอีตุ๊กตาเหี้ยขึ้นนี่ขึ้นมาไม่ได้ กูไม่เลิก!!!!”มันหันมาตะคอกใส่ผม   นั่นไง กูว่าแล้ว=_=

ไอ้พี่พีชคีบอยู่นานครับ แล้วมันก็เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ จนคนที่ผ่านไปผ่านมาก็เริ่มมองครับ  ผมนี่ต้องเดินไปแลกเหรียญให้มันตั้งสองรอบแหนะ  พอมันทุ่มความพยายามของมันทั้งหมดที่มี ในที่สุดมันก็ได้ตุ๊กตามาครับ


“หู้ว….ความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น”มันหยิบตุ๊กตาหมีขึ้นมาแล้วพูดคนเดียว ผมก็มองมันแบบ เอือมๆด้วย อยากจะขำด้วย


“เอา กูให้”มันพูดแล้วเอาตุ๊กตามาจุ๊บที่แก้มผม  ผมเลยรับตุ๊กตามาถือไว้


“ขอบคุณครับ….”ผมบอกมัน มันก็ยิ้มครับ


“เอ้า ไปต่อ อย่าลืมถือของตามมาด้วยล่ะ”มันพูดแล้วเดินออกไปเฉยเลย แล้วพวกของมันก็ปล่อยให้ผมถืออีกแล้วครับ=[]=!  เมื่อกี้นี่มึงเพิ่งจะทำซึ้งนะ!!!



-------------------------------------------- 



ต่อข้างล่าง
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 37(หน้า 10) [20/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 26-06-2014 20:33:42
[วันเดินทาง]

ผมกับไอ้พี่พีชเดินทางกันเงียบๆครับ ผมลากกระเป๋าตัวเองไป ส่วนไอ้พี่พีชก็สะพายเป้ของมัน ดูทะมัดทะแมงดีครับ  แล้วเราก็ใส่รองเท้าเป็นคู่ด้วย  พอมาถึงสุวรรณภูมิ เราก็เดินไปเช็คอิน แล้วเข้าไปนั่งรอข้างใน  เพราะพี่พีชมันกะเวลามาดีครับ เรารออยู่ประมาณ ชั่วโมงกว่าๆ ก็ขึ้นเครื่องแล้ว


ตื่นเต้นมากครับ นี่เป็นครั้งแรกที่เราจะไปเที่ยวกันสองคน   ไอ้พี่พีชเอายาแก้เมาให้ผม ผมกินเสร็จก็หลับเลยครับ ตื่นขึ้นมาอีกทีก็ถึงสิงคโปร์แล้ว  เพราะผมไมได้เตรียมตัวมา พี่พีชเลยช่วยผมแทบทุกอย่าง  ผ่านไปพักนึง เราก็ขึ้นเครื่องอีกครั้งครับ คราวนี้บินยาวเลยไปลงที่ ไครเชิร์ทครับ  ผมหลับไปตลอดทาง มีตื่นมากินข้าวก็ดูวิวด้านนอกบ้าง  พอผมทำท่าดูตื่นเต้น ไอ้พี่พีชก็หัวเราะครับ  แล้วเราสองคนก็เผลอหลับไป  ก่อนเครื่องแลนดิ้ง ผมก็ตื่นขึ้นมาทานข้าว  พอทานเสร็จแล้วประมาณชั่วโมงนึง เครื่องก็ลงจอดอย่างปลอดภัยครับ  เราสองคนผ่าน ตม มาได้อย่างง่ายดาย  แล้วเราก็เดินไปรอรับกระเป๋าที่สายพานครับ 


“ของเราเมื่อไหร่จะมาอ่ะพี่พีช!”ผมพูดขึ้นหลังจากที่รอมาสักพัก


“เดียวก็มา ถึงก็ใจเย็นๆสิ”พี่พีชบอกผมแล้วเอาผ้าผันคอในเป้ใบเล็กมาพันรอบคอตัวเอง แล้วเอาอีกผืนมาให้ผม


“เอ้าของมึง ถ้ากูไม่หยิบมาด้วยมึงคงได้หนาวจนจบทริปแน่”

มันบอกแล้วเอามัดคอผมไว้  ผมลืมของตัวเองครับ แต่ก็ยังดีที่มันหยิบมาให้ด้วย  เรายืนรอกันแปปนึง เป้ไอ้พี่พีชก็มาถึงครับ  พี่พีชเดินไปหยิบขึ้นมาแล้ววางไว้ข้างๆ  ไม่ถึงสองนาทีของผมก็ตามมมา  ผมเดินไปเอาของตัวเองครับ พอได้มาแล้ว พี่พีชก็สะพายเป้ตัวเอง  ผมก็เตรียมลากกระเป๋าของตัวเองครับ 


“เฮ้ย!!!!” ผมร้องเสียงดัง แล้วก้มลงมองกระเป๋าตัวเอง


“อะไรวะ”พี่พีชเดินตามมาดูครับ  คือ กระเป๋าผมล้อมันแตกไปล้อนึงเว้ย!!  แปด….แปดพันเก้า!!


“เป็นไงล่ะมึง ฮ่าๆๆๆๆๆ”ไอ้พี่พีชนอกจากจะไม่ช่วยแล้ว มันยังหัวเราะผมอีกด้วยครับ

“ทำไมเป็นเงี้ย!!!”

“กูจะรู้เรอะ!!! ลากตามมาเหอะ ยังพอลากได้อยู่”

ไอ้พี่พีชมันไม่ได้มาช่วยจับอะไรแล้วเดินดุ่มๆออกไปเลยครับ  ผมก็เลยต้องลากๆแบบทุลักทุเลไปเอง พอออกไปด้านนอก ไอ้พี่พีชก็เดินไปยื่นเอกสารใบจองรถเช่าไว้ครับ  ที่ที่พ่อกับแม่ผมอยู่ ห่างจากไครเชิร์ทพอสมควรเลยครับ  พวกท่านอยู่เมือง Hokitika  พอได้รถมา เราก็ขนของขึ้นรถกันครับ  พี่พีชบอกว่าใช้เวลาเดินทางน่าจะ สองสามชั่วโมง กว่าจะถึงครับ


“เอ้า ออกเดินทางง!!!”ผมตะโกนลั่นหลังจากที่คาดเข็มขัดแล้วครับ


“โอเค!!!” ไอ้พี่พีชขานตอบแล้วเหยียบคันเร่งออกไปครับ  ผมมองดูวิวด้านนอกที่ไม่เคยเห็นมาก่อนด้วยความตื่นเต้น


“พี่พีช เปิดกระจกวิ่งเหอะ!!!”

ผมบอก  ไอ้พี่พีชก็พยักหน้าครับ แล้วเราก็เปิดกระจกรถขับไปเรื่อยๆ ลมเย็นมาก  นี่ถ้าได้รถเปิดประทุนคงจะดีกว่านี้  ผมนั่งรถแบบตื่นตาตื่นใจกับวิวสองข้างทางไปตลอดเลยครับ  แล้วพอขับมาได้สักพักเราก็จอดรถถ่ายรูปด้วยกัน เป็นมุมด้วยดีครับ ฉากหลังเป็นสะพานยาวววมาก มีภูเขา ตั้งเป็นฉากหลังอีกที  พอถ่ายกันเสร็จเราก็ขับรถกันต่อไปครับ ขับตาม GPS ไปนั่นแหละ


“พี่พีช!!! แกะ!!!! จอดก่อนนน กันต์จะถ่ายกับแกะ!!!” ผมที่มองนอกหน้าต่างก็เห็นฝูงแกะครับ เลยบอกให้ไอ้พี่พีชจอดก่อน

“มึงนี่ ยังกับไม่เคยเห็น”มันบ่นแต่ก็จอดให้โดยดีครับ


“เคยเห็นแต่อยู่ในคอกนี่หว่า ไอ้ที่อยู่แบบธรรมชาติแบบนี้ไม่เคยเห็น  มาๆ ลงมาถ่ายรูปให้หน่อย!”ผมบอกแล้วเปิดประตูรถลงไปครับ  ผมค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆแกะ กลัวว่าถ้าวิ่งปรู้ดเข้าไปหา มันจะตกใจเอา

“มึง ระวังมันพุ่งใส่นะ…”ไอ้พี่พีชถือกล้องยืนรอถ่ายอยู่ใกล้ๆกับรถครับ

“เออ น่า มันไม่ทำอะไรหรอก”ผมบอกในขณะที่ค่อยๆเดินไปหาแกะ  และในที่สุดผมก็เข้าไปอยู่กับมันได้สำเร็จครับ  ผมชูสองนิ้วไปที่ข้างหัวของแกะ  ไอ้พี่พีชก็ยกกล้องขึ้นเตรียมถ่าย


“หนึ่งงงงง สองงงง  สาม!” ผมฉีกยิ้มกว้าง….


พลั่ก!!


“เชี่ย!!”

แชะ!

“ฮ่าๆๆๆๆ!!!”

ไอ้พี่พีชหัวเราะลั่นครับ เพราะตอนที่มันนับสามแล้วจะกดชัตเตอร์ ทีแกะที่อยู่ด้านหลัง พุ่งเข้ามาชนก้นผม จนผมล้มหน้าทิ่ม แล้วแกะที่ผมจะถ่ายคู่ด้วยก็วิ่งหนีไป เป็นภาพที่ดูทุเรศมากครับ  ทันทีที่ผมลุกขึ้น ไอ้แกะตัวนั่นมันก็ทำท่าจะพุ่งเข้ามาหาผมอีก

“เฮ้ยๆๆๆ อย่าๆๆๆ”ผมลุกขึ้นเดินถอยหลัง แล้วพูดกับมัน


“แกะนิวซีแลนด์นะกันต์!! มึงต้องพูดภาษาอังกฤษ!!!!!!”ไอ้พี่พีชตะโกนบอกผม ในขณะที่มันถือกล้องถ่ายผมอยู่ครับ


“โนๆๆๆๆ  สต๊อป!! สต๊อป พลีส!!! เวรี่ซอรี่ โอเค๊!!!!”  ผมทำเป็นเล่นครับ ไอ้พี่พีชยิ่งหัวเราะชอบใจใหญ่ กับภาษาอังกฤษ สำเนียงไทยของผม  แต่ดูเหมือน แกะมันจะไม่เล่นกับผมครับ มันถอยหลังไป แล้วพุ่งเข้ามาเต็มที่ ผมเลยหันหลังแล้ววิ่งเลยครับ


“อ๊ากกกกก”ผมตะโกนระหว่างที่วิ่งหนีมัน


“ขึ้นรถสิโว้ย!”ผมหันไปตามเสียง เห็นไอ้พี่พีชนั่งอยู่ในรถแล้วครับ  นี่มึงคิดจะช่วยกูบ้างสักนิดไหม!!! 
ผมเห็นว่าแกะมันผ่อนแรงวิ่งลง ผมเลยวิ่งขึ้นรถไปครับ ไอ้พี่พีชก็รีบเหยียบคันเร่งไป


“ไม่ได้แดกกูหร๊อก!!!”ผมตะโกนทิ้งท้ายใส่หน้าแกะครับ  มันมองหน้าผมแบบว่า มึงอย่ามาให้กูเห็นหน้าอีกนะ!!!!!
กูไม่มาหรอก ไอ้แกะบ้า!!=[]=!!!


“เป็นไงล่ะ ”

“เจ็บสิวะ ถามได้! แม่ง โดนเต็มๆเลยนะ” ผมพูดแล้วหยิบกล้องขึ้นมาดูรุปครับ  อือ หือออ  แต่ล่ะรูป ทุเรศๆทั้งนั้น แถมถ่ายรัวๆอีกต่างหาก

“พี่พีช ทำไมไม่ถ่ายดีดีวะ”

“กูอ่ะถ่ายดีแล้ว แต่มึงไม่ดีเอง! อย่าบ่น ห้ามลบด้วย”ไอ้พี่พีชพูด แล้วแย่งกล้องไปจากมือผม   

เราขับรถกันไปจนถึงจุดพักครับ มีร้านค้าอยู่เยอะพอควร  ผมก็รีบลงไปซื้อของกิน  แซนวิช นม ขนม  ไอติม  พอซื้อเสร็จผมก็หอบกลับมานั่งกินที่โต๊ะ  แล้วมองหาพี่พีช  มันกำลังเดินดูของที่ระลึกอยู่ครับ  พอมันซื้อเสร็จ มันก็หันมาเห็นผมที่นั่งเลียไอติมอยู่พอดี

“หนาวจะตาย มึงยังจะกินไอติมอีก เดียวก็เป็นหวัดหรอก” มันเดินมานั่งด้านตรงข้ามผมแล้วหยิบแซนวิชไปกิน

“อร่อยอ่ะ!!!!!!”ผมบอกมันแล้วกัดไอติมไปจนหมดครับ  ผมกินไอติมเสร็จก็กินแซนวิชต่อ=_= พี่พีชบอกผมว่ากินเยอะเกินไป แต่ก็หาได้แคร์ไม่!!!   พอเรากินเสร็จ ก็เดินถ่ายรุปกันนิดหน่อยก่อนจะออกเดินทางต่อไปครับ

เส้นทางเป็นการขับบนภูเขาครับ คดเคี้ยวมาก เพราะไม่ชำนาญทางเลยมีช่วงให้หวาดเสียวอยู่หลายช่วงเหมือนกัน=_= และในที่สุด….


“อุ๊ก!!!  พี่พีช จะอ้วก เมารถ”ผมเอามือปิดปากตัวเอง ไอ้พี่พีชนี่รีบจอดเลยครับ


“เฮ้ยๆๆ มึงอย่านะ ลง ลง ลง”ไอ้พี่พีชบอก  ผมก็รีบเปิดประตูลงไป แล้วอ้วกเลยครับ  ไอ้พี่พีชก็เดินมาลูบหลังผมให้


“เป็นไงล่ะ ยัดไปเต็มที่เลย=_=”มันบอกแล้วลูบหลังให้ผม จนผมหยุดอ้วกครับ   มันเอาผ้ามาชุบน้ำแล้วเช็ดหน้าผมให้

“โอเคขึ้นหรือยัง?”

“T^T อื้อ”


“กินยาด้วย”พี่พีชเอายามาให้ผมสองเม็ด  ผมก็รับมาแล้วกินครับ  พี่พีชบอกให้ผมลุกขึ้นยืน สุดหายใจลึกๆ  ก่อนที่เราจะเดินทางต่อครับ แต่พอขึ้นรถมา พี่พีชก็บอกให้ผมเอนเบาะลงไปนอนเลย  ผมก็ทำตามอย่างว่าง่าย กลัวว่ามันจะมีระรอกสองอีก 


ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ แต่พอตื่นมาอีกทีก็เพราะพี่พีชปลุกครับ  เรามาถึงเมืองเล็กๆที่พ่อแม่ผมอาศัยอยู่แล้ว พี่พีชถามผมว่า บ้านพ่อกับแม่อยู่ตรงไหน  ผมก็เอาที่อยู่ที่แม่เขียนไว้ให้ขึ้นมากรอกใส่ GPS ครับ  เราก็ขับรถตามไป  เป็นบ้านเลขที่ 191 ตรงข้ามเป็นสถานีดับเพลิงครับ  พอไปถึง  กะเซอร์ไพร์ส เราไม่ได้บอกพวกท่านเลยก่อนมา หึหึ


ผมสองคนจอดรถ แล้วผมเดินไปกดกริ่งที่หน้าบ้านครับ  กดครั้งแรก  เงียบ…..ครั้งที่สอง  เงียบ…….ลองกดอีก  ก็ เงียบ….
ผมกับไอ้พี่พีชเลยยืนเอ๋อที่หน้าบ้านเลยครับ  ลลืมไปว่าวันนี้วันทำงาน แล้วแม่น่าจะอยู่บ้าน แต่แม่ผมไปไหน=[]=!!

ระหว่างที่ผมยืนงงงๆอยู่ ก็มีคนข้างบ้านเดินออกมาครับ  เป็นผู้หญิงมีอายุ  เธอถามพวกผมว่า มาหาใคร  พี่พีชเลยเข้าไปพูดด้วยครับ  ป้าคนนั้นบอกว่า  สามีเขาออกไปทำงาน ส่วนภรรยาน่าจะออกไปซื้อของ เพราะปกติก็อยู่บ้าน


“Thank you”ไอ้พี่พีชบอกแล้วก้มหัวให้ทีนึง ก่อนมันจะเดินมาหาผม


“งั้นเอางี้  เขียนโน้ตไว้ แล้วติดไว้ที่หน้าประตู  แล้วเราออกไปเดินเล่นกันก่อนดีไหม พี่ขับรถมาตั้งนานแล้ว อยากยืดเส้นยืดสาย”

“อืออ  เอางั้นก็ได้พี่  งั้นก็ถอยรถเข้าไปจอดเลย”

ผมบอกมัน แล้วไอ้พี่พีชก้ถอยรถเข้าไปจอดในบ้านหลังเล็กๆของแม่ผมครับ
  ผมกับพี่พีชก็ถือกล้องเดินเล่นรอบๆ  ที่นี่อากาศดีมากเลย ผมเริ่มอิจฉาพ่อกับแม่ทีได้มาอยู่ในที่แบบนี้ครับ  คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็ทักทายเป็นมิตรมาก


“hello”

พวกผมเดินผ่านคนต่างชาติพวกเราก็ทักครับ แล้วผมกับพี่พีชก็ทักตอบพร้อมรอยยิ้ม  เดินไปประมาณ สามร้อยเมตรจะมีสวนสาธารณะอยู่  เป็นสนามฟุตบอลเล็กๆครับ มีเด็กวัยรุ่นเตะบอลกันอยู่ด้วย  พวกผมสองคนก็เดินลัดสนามไปครับ เด็กพวกนั้นก็มองพวกผม

“คนนิจิว๊า!!!!!!!” เด็กพวกนั้นตะโกนมาครับ  คือมันคิดว่าพวกผมเป็นคนญี่ปุ่นหรืออย่างไร=_=


“I’m from Thailand!!!”พี่พีชตะโกนกลับไปแล้ว เด้กพวกนั้นก้หยุดเล่นบอลครับ  มันสุมหัวกัน ซุบซิบๆ ผมกับพี่พีชก็ยืนดู
พักนึงพวกนั้นก็หันมาแล้วตะโกนมาหาพวกผมใหม่ครับ


“ซาหวาดดีขรั่บ!!!!” หะ ฮ่าๆๆๆๆ  ผมกับพี่พีชหัวเราะกัน แล้วไอ้พี่พีชก็ยกนิ้วโป้งให้เด็กพวกนั้นไปครับ  เราสองคนก็เดินต่อไป จนพ้นสวน ก็จะเห็น ถนนเล็กๆ   ผมเริ่มได้กลิ่นหอมๆลอยมา


“หอมอ่ะพี่พีช น่าอร่อย ”ผมมองซ้าย มองขวา  ก็เห็นร้านเล็กๆอยู่ทางขวามือ ถัดไปประมาณ ร้อยเมตรครับ! มองที่ป้ายเขียนว่า ฟิชแอนด์ชิพ!!


“พี่พีช กันต์อยากกินนั่นอ่ะ”ผมชี้ไป


“ป่ะ ไปลองดู”

ผมกับพี่พีชก็เดินเข้าไปในร้านครับ  มีคนต่อคิวรอซื้ออยู่ประมาณ 5 คน ผมกับพี่เขาก้เดินเข้าไปต่อคิว ดูเมนูด้านบนไปพลางๆ  ไม่นานก็ถึงคิวพวกผมแล้วครับ  พนักงานไม่ถามอะไรครับ แต่มองหน้าแล้วยิ้ม  ผมเลยบอกว่า เอาฟิชแอนด์ชิพ  แล้วชูนิ้วขึ้นมาสองนิ้ว  พนักงานพยักหน้าแล้วบอกผมว่า  แปดดอลล่า  ผมหันไปเอาเงินกับพี่พีชจ่ายไปครับ  แล้วเราก็นั่งรอกันแปปเดียว ก็ได้ของกินมา  อาหารของพวกผมใส่อยู่ในถุงกระดาษสีน้ำตาล หอมมากกก 


“น่าอร่อยว่ะพี่!”ผมพูดตอนที่เดินนออกมานอกร้านครับ  ไอ้พี่พีชมันก็มองหาที่นั่งกิน  แล้วก็ไปเห็น โต๊ะไม้เล็กๆ ตั้งอยู่ข้างร้าน  เราก็ไปนั่งกินตรงนั้นกัน  ระหว่างที่กินๆอยู่ ก็มีนกบินมาเยอะเลยครับ พอไอ้พี่พีชโยนเฟรนฟรายไป นกมันก็แย่งกันกิน 


“เอ้าๆ พอได้แล้ว เดียวกูไม่ได้กินกันพอดี”ไอ้พี่พีชบอกนกครับ ซึ่งแน่นอนว่ามันฟังไม่รู้เรื่อง และยังทำท่าเหมือนขอกินอีกเรื่อยๆ

“อร่อยอ่ะพี่พีช  แต่ถ้าได้ซอสมะเขือเทศคงดีกว่านี้”ผมพูดในขณะที่กินไปเรื่อยครับ

“ทำไมไม่ซื้อล่ะ ข้างในเขาก็ขาย”

“เดียววันหลังค่อยมากินอีกก็ได้”

พอผมกับพี่พีชกินเสร็จ เราก็เดินเล่นไปเรื่อยครับ แต่ไม่แวะดูอะไร เพราะก็เริ่มค่ำแล้ว  ผมกับพี่พีชเลยตัดสินใจกลับบ้านครับ  พอไปถึงก็เห็นไฟในบ้านเปิดอยู่แล้ว  เลยเดินไปกดกริ่งหน้าบ้าน

สักพัก ประตูก็เปิด พร้อมแม่ผมที่ยิ้มต้อนรับอยู่ครับ  แม่เดินเข้ามากอดพวกผมสองคนแน่นเลย


“ไปไงมาไงเนี่ยลูก ทำไมไม่บอกก่อน  แม่ไมได้เตรียมอะไรไว้ให้เลยเห็นไหม  มาๆๆ เข้ามา ข้างนอกมันหนาวนะ”
ผมกับพี่พีชก็เข้าไปในบ้านครับ เป็นบ้านหลังเล็กๆ  พอเข้ามาแล้วอุ่นมาเลย  เพราแม่ผมคงเปิดฮีตเตอร์ไว้ด้วย

“เซอร์ไพรส์ไหมแม่ ฮ่าๆๆ”ผมพูดแล้วถอดโค้ทออก

“ตกใจมากกว่า เซอร์ไพรส์อีกนะกันต์ คราวหลังจะมาก็บอกก่อนเข้าใจไหม”แม่บอกพวกผม

“พี่พีชเขาอยากเซอร์ไพรส์นี่นา กันต์ไม่ผิดนะ”

“ขอโทษครับแม่ พีชอยากให้แม่ตกใจเล่นนี่แหละ”พี่พีชพูดแล้วแม่ผมก็ยิ้มใหญ่เลยครับ

“ไหนล่ะกระปงกระเป๋า เอามาเก็บเร็ว แล้วนี่มาอยู่กันกี่วันล่ะลูก”

“ก็ รวมไปกลับแล้วก็ 7วันครับแม่ เราจะค้างที่นี่ ห้าวัน ครับ วันที่หกตอนเย็นๆ ผมกับน้องต้องขับรถกลับไป ไคร์ทเชิร์ท แล้วกลับกัน ไฟล์ทดึกของวันที่ 7ครับ” พี่พีชบอกแม่ผม ในช่วงที่เดินดูรอบๆบ้าน

“โธ่ มากันแค่แปปเดียวเอง น่าจะมาอยู่สักเดือนสองเดือนนะ ให้แม่หายคิดถึง”

“พี่พีชเขาต้องหางานแล้วก็เตรียมรับปริญญาด้วยครับแม่ เราพอมีเวลาช่วงนี้เลยรีบมากัน”

“แม่ก็อยากไปงานรับปริญญาด้วยนะ น่าเสียดายจัง….”

“ไม่เป็นไรหรอกครับแม่ เดียวพีชจะส่งรูปมาให้ดูนะ”

“แม่จะรอนะ เอ้า นั่นไง คุยเพลิน  เดียวแม่ไปดูไก่งวงก่อนนะ ส่วนน้องกันต์กับพีพี่ชก็ไปเอากระเป๋ามาเก็บซะนะ ห้องนอนแม่จัดไว้ให้แล้ว”

พอแม่บอกพวกผม  ผมกับพี่พีชก็ออกไปเอากระเป๋าที่รถเข้ามาเก็บไว้ในห้องนอนครับ  เห็นห้องนอนเล็กๆ มีเตียงใหญ่เตียงนึง  ตรงข้ามเป็นห้องนอนพ่อแม่ผมครับ  พอเราเก็บกระเป๋าเสร็จ แม่ก็บอกให้พวกผมไปอาบน้ำ  ผมอาบก่อนครับ  ไอ้พี่พีชอาบทีหลัง ห้องน้ำไม่มีกลอนครับ แม่ผมบอกว่า เวลาใช้ถ้าปิดประตูแสดงว่ามีคนอาบ แล้วถ้าอาบเสร็จให้เปิดประตู คนอื่นจะได้รู้ว่าห้องน้ำว่างแล้วน่ะครับ พอผมอาบเสร็จเดินออกมา ก็เห็นพี่พีชช่วยแม่ทำกับข้าวอยู่ครับ ซึ่งมันหอมมากกก
ผมรีบเอาผ้าไปผึ่งแล้วเดินหามาแม่กับพี่พีช


“เอ้า น้องอาบเสร็จแล้ว ลูกพีชเข้าไปอาบต่อได้เลยจ๊ะ จะได้หายเหนื่อยนะ”

“ครับ  กันต์ มาช่วยแม่นะ”พี่พีชบอกผม  ผมตอบโอเคแล้วเข้าไปหาแม่ครับ ส่วนพี่พีชก็เดินหายไปในห้องน้ำเรียบร้อย

“แม่ ทำอะไรมั่งอ่ะ”

“มันบน สตูว์เนื้อ ไก่งวงอบ”

“โห้!!!!!!!!! ใกล้เสร็จยังอ่ะแม่ กันต์หิวแล้ว”

“รอ พ่อ กับ พี่เขาก่อน! อย่ามาทำตัวตะกละแถวนี้นะ”แม่บอก แล้วตีมือผมที่กำลังจะเอานิ้วจิ้มมันบดเข้าปากครับ
โธ่……T^T   

พอทำกับข้าวเสร็จ พี่พีชอาบน้ำเสร็จ พวกเราก็นั่งคุยกันรอพ่อครับ แม่บอกว่า แม่จะไม่โทรบอกพ่อ ให้กลับมาเจอแล้วเซอร์ไพรส์เอง  เรานั่งคุยกันไปพักใหญ่ครับ ประมาณ สองทุ่ม พ่อก็กลับมาถึงบ้าน  พอพ่อเห็นพวกผมก็ทำท่าตกใจ จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นดีใจครับ  กอดพวกผมใหญ่เลย 

ระหว่างที่เรากินข้าวกัน ก็คุยไม่หยุด พ่อก็ถามถึงเรื่องที่พี่พีชใกล้จะจบนี่แหละครับ ถามถึงเรื่องงานด้วยว่าได้งานหรือยัง แต่พี่พีชก็ตอบไปตามตรงครับว่า ยังไม่ได้หา กะว่ากลับจากเที่ยวแล้วจะเริ่มหาครับ  เราคุยไปกินไป จนพ่อบอกว่า วันนี้พอแค่นี้ก่อน ให้พวกผมรีบกินรีบไปนอนกันครับ  พรุ่งนี้ก็พักผ่อนกันก่อน ไม่ต้องรีบ เพราะเวลามีแค่นี้คงออกไปเที่ยวไกลๆได้ยาก แล้วเพราะพวกผมไม่บอกพ่อกับแม่ก่อน พ่อเลยลางานพาไปไม่ได้ เพราะ กะทันหันเกินไป แต่พวกผมก็ไม่ได้ว่าอะไรครับ เพราะเราบอกพวกท่านไปแล้วว่า พวกเราตั้งใจมาเยี่ยม ไว้คราวหน้าเก็บเงินได้แล้วจะมาเที่ยวใหม่ครับ   


แล้วพอกินเสร็จ พี่พีชจะเข้าไปช่วยแม่เก็บจาน แต่โดนแม่ไล่ไปนอนซะนี่  ผมกับพี่พีชเลยต้องเข้าไปนอนอย่างช่วยไม่ได้ครับ และก็อย่างที่ว่า เรายังปรับเวลาได้ไม่ดีนัก พอหัวถึงหมอนก็สลบกันไปเลยล่ะครับ……


----------------------------------------- 

ต่อข้างล่างอีกรอบ :mew2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 37(หน้า 10) [20/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 26-06-2014 20:34:24
“อื้ออออออออออ”ผมลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจ แล้วมองไอ้พี่พีชที่ยังหลับอยู่เลยครับ  ผมลลุกขึ้น เดินกอดตัวเองออกไปนอกห้อง
เดินไปที่ตู้เย็น มีโน้ตเขียนแปะไว้ครับ


‘แม่จะออกไปข้างนอก แม่ทำแซนวิชไว้ให้แล้ว พ่อสั่งห้ามเราขับรถไปไหนไกลๆวันนี้ ให้เดินเที่ยวแถวนี้กันไปก่อน
 แล้วก็แม่ตากผ้าไว้หลังบ้าน ถ้าตื่นแล้วช่วยออกไปเก็บให้แม่ด้วยนะ’

ผมดึงโน้ตออกมาอ่าน แล้วเปิดม่านดู เห็นผ้าตากไว้อยู่หลังบ้านครับ  ผมขยี้ตาตัวเองปรับแสงหน่อยยนึง ก่อนจะเดินเปิดประตูออกไป และเมื่อเท้าผมเหยียบพื้นหญ้า…


“^&#@$^*@#%!!!” เชี่ย!! เท้าชาไปหมดเลยครับ!!! เย็นมาก=[]=!!!! ผมรีบเด้งตัวกลับเข้ามาในบ้าน จากที่สะลึมสะลืออยู่ ตาสว่างเลย  ผมเดินไปเอารองเท้าในห้องแล้วออกไปเก็บเสื้อผ้าเข้ามาไว้ในบ้านอีกรอบนึง


 พอเก็บเสื้อผ้าเสร็จ ผมก็เข้าห้องน้ำไปล้างหน้า แปรงฟัน เปลี่ยนเสื้อผ้าครับ  แน่นอนว่าผมไม่ได้อาบน้ำ
พอเรียบร้อยแล้วผมก็เดินไปเปิดตู้เย็นอีกครั้ง  หยิบนมมาเทใส่แก้ว และค้นตู้ เจอ โอรีโอ้ครับ เลยเอามาจิ้มๆกินกับนมระหว่างรอไอ้พี่พีชตื่น


“บิด……ชิมครีม……จุ่มนม….”ผมพูดคนเดียวในห้องครัวครับ


“ทำอะไรวะ….”ไอ้พี่พีชตื่นมาในสภาพผมชี้โด่เด่ มันยืนพิงกำแพงมองผม บิดโอริโอจุ่มนมอยู่ครับ

“แม่ออกไปข้างนอก แม่บอกว่า วันนี้ให้เราเดินเที่ยวแถวนี้ไปก่อน อย่าพึ่งขับรถไปไหนมาไหน แม่ทำแซนวิชไก่ไว้ให้ด้วย พี่พีชรีบไปล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าไป นี่เที่ยงกว่าแล้ว”

“โอเคๆ  เทนมไว้ให้ด้วยนะ”

พี่พีชบอกผมแล้วก้หันหลังเดินเข้าห้องน้ำไป  ผมก็ เตรียมแซนวิชขอองตัวเอง กับของพี่เขาไว้ครับ วางบนโต๊ะ พร้อมกับนม  อ่าห์…..ได้ฟีลเด็กนอกดีจังเลย  ปกติอยู่ไทย ตื่นมา ถ้ารีบก็ไม่ได้กินอะไร ถ้าไม่ได้รีบก็ต้มมาม่ากิน แต่ดูนี่สิ วันนี้ผมได้กินแซนวิชกับนม แถมมีโอรีโอด้วย แต่ที่จริงอยู่ไทยก็ซื้อกินได้นะ=_=

ผมนั่งกินแซนวิชของตัวเองไปแปปนึงพี่พีชก็เดินออกมาในสภาพเรียบร้อยดีมากครับ มันเอาโค้ทมาแขวนไว้ที่เก้าอี้แล้วนั่งลง

“กินไม่รอเลยนะ”

“ก็มันหิวนี่  เอ้า นี่ของพี่”ผมยื่นจานให้ พี่พีชก็รีบหยิบมากินเลยครับ  แปปเดียวก็หมดล่ะ ผมเองก็เหมือนกัน
เสร็จแล้วเราสองคนก็ ใส่โค้ทแล้วเดินออกจากบ้าน แต่ก็ไม่ลืมล็อค ส่วนกุญแจ แม่เอาลูกสำรองไว้ให้เราเรียบร้อยแล้วครับ
พอเราออกไปข้างนอก ลมเย็นๆก็ตีใส่หน้าทันทีเลยครับ ผมด้านหน้าที่เซทไว้อย่างดี คือ พัง เลยครับ เปิดเหม่ง  ทั้งผมแล้วก็ได้พี่พีช  พอเห็นแบบนั้นเราสองคนก็หันมาหัวเราะกันเองก่อนจะลูบๆผมให้อยู่ทรงเดิม แล้วใส่หมวกไหมพรมคนล่ะใบครับ


ไอ้พี่พีชใส่แล้วดูเกาหลี๊เกาหลี ผมนี่ใส่แล้วเหมือนคนเป็นลูคีเมีย=_=   ผมกับไอ้พี่พีชก็เดินท้าลมหนาวออกไปขข้างนอกกันครับ เมืองนี้เป็นเมืองเงียบๆ ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ ซึ่งนั่นก็ดีเหมือนกัน  มากันแบบนี้ พี่พีชกับผมตกลงกันไว้ว่า เราจะพยายามไม่แสดงออกว่าเป็นแฟนกันครับ เพื่อความสงบสุขของพ่อกับแม่ กลัวว่าคนบ้านข้างๆจะนินทาได้


ผมกับพี่พีชเดินมาเรื่อยๆแล้วจู่ๆฝนก็ตกลงมาซะงั้นน่ะ!!! ตกแบบปรอยๆ  เลยทำให้ผมกับพี่พีชต้องหาที่หลบกันครับ เราวิ่งๆไป จนโชคดี เจอร้านขายของร้านหนึ่ง เลยเข้าไปหลบในนั้นครับ อุ่นดีด้วย   ผมเดินดูของไปเรื่อย แต่ก็จบลงที่ บราวนี่ชิ้นนึง กับไอติม อีกแล้ว

“จะกินอะไรนักหนาวะเนี่ย หนาวจะตายห่า”

“ก็คนมันอยากลองนี่ อยู่ในนี้ไม่หนาวหรอก!”  ผมกินไปน้ำมูกไหลไปครับ

“ดื้อเอ้ยยย” ไอ้พี่พีชไม่สนใจผมครับ มันเดินไปเคาท์เตอร์สั่งกาแฟร้อนมากิน

ผ่านไปสักพัก ฝนก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เราเลยต้องซื้อร่มแล้วเดินออกไปกันครับ  ซื้อร่มคันนึง แต่เดินกางด้วยกัน แต่มันชอบแกล้งเบียดผมให้ออกไปอยู่นอกร่มตลอดเลย มือผมก็ถือไอติมอยู่ ไอติมนี่ไหลอาบเลยครับ เหนียวมากเลย


“ทิ้งๆไปเหอะมึง เต็มมือแล้ว”มันบอกผมที่ยังเลียไอติมอยู่


“เสียดายอ่ะพี่…”


“อยู่ไทยร้อนๆไม่เคยจะกิน พอมาอยู่นี่บ่ะกินเอากินเอา หนาวก็หนาว เอามานี่!”ไอ้พี่พีชมันแย่งไอติมจากมือผมไปแล้วทิ้งลงถังขยะที่เรากำลังเดินผ่านแบบหน้าตาเฉยเลยครับ=[]=!!!


“เฮ้ย!!!”ผมร้องแต่ก็ไม่ทันแล้ว มันทิ้งไปแล้ว


“หาที่ล้างมือเลยมึง”พี่พีชมองซ้ายขวาก็ไม่มีห้องน้ำสาธารณะเลยครับ เราเลยต้องเดินกันไปเรื่อยๆ  พอเดินไป ก็เจอโรงเรียนมัธยมซะงั้นน่ะ=[]=


“ไปล้างในโรงเรียนนี่แหละ”ไอ้พี่พีชบอกแล้วเดินเข้าไปเฉยเลยครับ มันไม่กลัวโดนเขาไล่ออกมารึไงน่ะ!!  ผมเดินตามมันเข้าไปครับ  โรงเรียนเงียบมาก อาจเป็นเพราะเขาเรียนกันอยู่ด้วยแหละ  พอเดินๆอ้อมไปก็เจอห้องน้ำ  ผมกับพี่พีชเลยเข้าไปล้างมือในนั้น แล้วรีบออกมากันครับ   


เราเดินเล่นกับในเมืองเงียบๆนี่ จนกระทั่ง ฝนหยุดตกแล้วครับ ค่อยยังชั่วหน่อย  เราเดินๆกันอยู่แล้วไอ้พี่พีชก็สะกิดผมชี้ให้ดูร้าน ร้านนึง มันไม่ใช่สวนสัตว์ครับ แต่ กึ่งๆ ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน=_=

ผมกับไอ้พี่พีชเดินเข้าไป  ค่าเข้าคนล่ะ 4ดอลล่า  เข้ามาก็เจอปลาไหล ตัวใหญ่มาก โคตรน่ากลัวเลยครับ  เราเดินตามป้ายไปเรื่อยๆ จนไปเจอนก กีวี่ แต่ตลอดทางก็มีแต่ปลาไหล ที่นี่มันเป็นศูนย์อรุรักษ์ปลาไหลหรือเปล่าวะ=_=!

“กูนึกถึงข้าวหน้าปลาไหลขึ้นมาเลยล่ะ”ไอ้พี่พีชพูดแล้วมองปลาไหลว่ายน้ำไปมาครับ


“กันต์เห็นแล้ว ไม่อยากจะกินเลยว่ะ…..”ผมเองก็มองแล้วพูดขึ้นมาเหมือนกันครับ

เราเดินดูแค่แปปเดียวก็ออกมาด้านนอก  เดินตามถนนไปเรื่อย ถ่ายรูปประหลาดๆกันสองคน  พอรู้สึกหนาวหน่อยก็เข้าไปหลบในร้านค้าครับ

“พี่พีชๆ มาดูนี่ดิ เราเอาอันนี้ไปฝากพวกนั้นดีไหม”ผมเรียกพี่พีชที่เดินดูของอยยู่ ให้มาดูตู้กาชาครับ ข้างในตู้มีแต่ก้อนหิน แต่สีมันสวยมากนะ!!!! แลดูมีราคาอ่ะครับ 


“จะเอาเหรอ”

“ใช่!! ขอเงินหน่อย” ผมแบมือขอเงินไอ้พี่พีชครับ มันก็ยื่นเหรียญให้อย่างง่ายดาย  ผมก็หยอดแล้วหมุนๆๆ


กริ๊ก กริ๊ก กร๊ก   คลุกกกกกก


พอหมุนเสร็จผมก็เอามือล้วงหินที่ได้ออกมาครับ  เป็นหินสีทองมีประกายด้วย

“มึงนี่ชอบอะไรเหมือนเด็กผู้หญิงเลยนะ=_=”

“ก็มันสวยนี่หว่า กันต์ชอบ มีปัญหาอะไรวะ?”

“ไม่มีครับ ไม่มี  เสร็จแล้วมาดูนี่มา”พี่พีชมันดึงแขนผมไปอีกทางครับ  พอไปถึงมันก็ชี้ให้ผมดูสร้อย

“หยกเหรอ”

“ใช่  ซื้อไหม  ใส่คู่กัน”

“ทำไมพักนี้ชอบซื้ออะไรเป็นคู่ๆวะ”ผมถามมันครับ  ลุงคนขายก็มองเราสองคนแปลกๆด้วยแหละ อยากบอกว่า ไอไม่ใช่คนแถวนี้นะ=[]=!

“ก็ไม่ทำไมนี่หว่า กูก็ประสบความสำเร็จเรื่องเรียนแล้ว เรื่องพ่อกับแม่ก็ผ่านมันมาแล้ว เหลือแค่งาน กูก็อยากหาอะไรมัดจำมึงไว้ก่อน ของเล็กๆน้อยๆแบบนี้น่าจะโอเค”

เขินครับ มึงจะมามัดจำอาร๊ายยยยยย  ไม่ต้องมัดจำก็ได้ มาถึงขนาดนี้แล้ว คงไม่มีใครอยากได้กูนอกจากมึงแล้วล่ะครับบ


“ไม่ต้องมัดจำก็ได้ ยังไงกันต์ก็เป็นของพี่อยู่ดีแหละน่า”เราพูดกันต่อหน้าลุงคนขายนั่นแหละครับ เพราะรู้ว่าแกฟังไม่ออก แต่ผมก็พยายามจะปกปิดท่าทางกระมิดกระเมี้ยนของตัวเองเอาไว้


“หืม ลองพูดแบบนี้ตอนอยู่ที่บ้านสิ กูจะปล้ำให้…นี่กูรอมานานล่ะยังไม่เป็นของกูสักที”

“ถึงร่างกายยังไม่เป็นของพี่ แต่หัวใจกันต์เป็นของพี่นะ..”อ้วกกกกกกครับ!!

“แหม พูดจาน่ารักเชียวนะลิง ถ้าไม่ติดว่าลุงนี่ยืนมองอยู่ กูจะจูบมึงตรงนี้เลย”

“พอแล้วเว้ย  จะซื้อไหมเนี่ย ถ้าซื้อให้ก็เอา!!!”ผมพูดเสียงดังแล้วชี้ไปที่ตู้กระจกที่โชว์สร้อยครับ

“ขอโทษนะครับ ผมอยากได้แบบนี้ 2 เส้น”ไอ้พี่พีชหันไปพูดภาษาอังกฤษกับคนขายครับ ส่วนผมก็เดินดูของไปเรื่อย ที่นี่เน้นขายพวก แกะ นกกีวี่ อะไรเทือกนี้ครับ  ต้องซื้ออะไรไปฝากพวกนั้นไหมหว่า…..

ระหว่างที่ผมเดินดูแปปเดียว ไอ้พี่พีชก็เดินมาหาพร้อมถุงสวยๆในมือมันครับ

“ป่ะกันต์ ไปดูอย่างอื่นต่อ”พี่พีชเดินนำผมออกจากร้านครับ แต่มันก็ยังไม่ให้ผมใส่สักที


“เอาไว้ถึงไทยแล้วค่อยใส่นะ เกรงใจพ่อกับแม่”พี่พีชมันหันมาบอก ทั้งๆที่ผมก็ยังไม่ได้ถาม  มีอะไรให้เกรงใจวะ รองเท้าก็ใส่เหมือนกันเนี่ย จะมีของอีกชิ้นที่เหมือนกันก็ไม่เห็นจะเป็นไร


“รองเท้าก็มีเหมือนกันแล้ว ใส่ของอีกชิ้นให้เหมือนกันก็ไม่เห็นเป็นไร ถ้ามีคนถามก็บอกว่า เราเป็นแฝดกันก็ได้เลยชอบใช้ของเหมือนๆกันไง”ผมบอกมัน  ส่วนมันมองหน้าผมแบบอึ้งในความคิดของผม

“อย่างมึงน่ะนะ จะมาเป็นแฝดกู……ส่วนสูงก็ไม่ได้แล้วเตี้ยเอ้ย หน้าตายิ่งไปกันใหญ่ ก่อนพูดเนี่ยมึงคิดแล้วเหรอ” พี่พีชพูดแล้วจับหัวผมโยกไปมา  ครับๆๆ กูมันไม่เจียมตัวเองแหละ T^T

“โอ๋ๆ ล้อเล่นนะล้อเล่น แต่ที่กูพูดมานี่เรื่องจริงทั้งหมดเลยนะ”

“รู้แล้วโว้ยยย ไม่ต้องย้ำ!!”

พอเห็นผมโมโหมันยิ่งชอบใจใหญ่  ผมวิ่งไล่เตะก้นมันพักนึงก็ต้องกลับมาเดินอย่างเคยครับ  เราเดินกันยังไงไม่รู้ ไปโผล่ที่สวนอีกแล้วครับ  ก็เห็นเด็กวัยรุ่นเล่นบอลกัน  แต่จู่ๆบอลก็ลอยมาทางพี่พีช  แต่มันก็รับได้ครับ

เด็กพวกนั้นบอกให้ส่งบอลมาให้หน่อย  ไอ้พี่พีชเลยวิ่งเข้าไปหา  ผมก็เดินตาม  สรุปว่า มันขอเล่นบอลด้วยครับ
เด็กพวกนั้นก็ไม่ได้ปฏิเสธ

“พี่พีช กันต์เดินไปซื้อของกินแปปนึงนะ เดียวกลับมา”

ผมบอกพี่พีชก่อนจะเดินข้ามไปอีกฝั่งซื้อฟิชแอนด์ชิปครับ พอดีมันติดใจอ่ะ  ผมเดินไปซื้อ กลับมาเห็นไอ้พี่พีชถอดเสื้อเล่นบอลครับ เฟรนฟรายในมือผมมันสั่นไปหมด  เอ้ยย ไม่ใช่ล่ะ  หนาวจะตายห่า มันจะมาถอดเสื้อเล่นทำไม  ผมนั่งมองมันเล่นบอลแล้วถ่ายคลิปไปด้วย  แลดูมันสนุกน่าดูครับ


มีสาวต่างชาติแอบถ่ายรูปมันเยอะอยู่เหมือนกันนะ  ฮอทจริงๆเลยนะ   ผมนั่งมองมันไป กินไปครับ จนเริ่มค่ำ
พวกมันก็แยกย้ายกัน แต่กลับกลายเป็น ไอ้พี่พีชเดินถือเสื้อมาหาผมพร้อมพวกที่เล่นบอลด้วยกันเมื่อกี้ครับ


“นี่น้องชายฉันน่ะ”ไอ้พี่พีชเอามือวางที่หัวผมแล้วบอกกลุ่มเด็กวัยรุ่นครับ  ผมก็ก้มหัวหน่อยๆ ปากยังเคี้ยวเฟรนฟรายอยู่เลย


“ตัวเล็กชะมัดเลย”ใครสักคนเป็นคนพูดครับ =_=…..ต่อยมันซะเลยดีไหม

“แต่พวกนายหน้าไม่เหมือนกันเลยนะ”อะไรไม่รู้ครับ ผมมองหน้าไอ้พี่พีช มันก็หันไปคุยกับพวกนั้น แล้วพวกมันก็ อ๋อๆๆ พยักหน้ากัน  พอเห็นว่ามันค่ำมากแล้ว พี่พีชเลยขอตัวกลับครับ แล้วพวกเราก็โบกมือลากัน


“see ya!”กลุ่มวัยรุ่นโบกมือให้พวกผม  เราสองคนก็โบกมือตอบกลับครับ ไอ้พี่พีชเดินใส่เสื้อไป

“เมื่อกี้พี่พูดอะไรวะ”ผมถาม

“ก็ พวกนั้นบอกว่า เป็นพี่น้องหน้าไม่เห็นเหมือนกันเลย”

“แล้วพี่ว่าไงอ่ะ”

“ฉันก็บอกว่า พ่อกับแม่ เก็บมึงมาเลี้ยง เลยหน้าตาดูมีปมด้อยนิดหน่อย”อะ…ไอ้เหี้ยพี่พีช!


“ไอ้…..ไอ้….ไอ้ชั่ว=[]=!!! เห็นว่าฟังไม่ออก นึกจะพูดอะไรก็พูดเฉยเลย!!!”


“ใครใช้ให้มึงฟังไม่ออกล่ะวะ ฮ่าๆๆๆ” ผมเตะมัน แต่มันก็หลบได้ครับ  ผมกับมันวิ่งเตะกันจนไปถึงบ้าน พอเปิดไปก็มีกลิ่นหอมๆลอยฟุ้งเต็มบ้านเลยล่ะครับ 


วันนี้พ่อกลับเร็วด้วยครับ พรุ่งนี้เราจะออกไปเที่ยวขข้างนอกกัน  เราพูดคุยกันระหว่างกินข้าว แล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปนอนครับ  แล้วมันก็หมดไปอีกวัน…..





TBC

--------------------------- 



โห่ย....พยายามจะมาลงเรื่อยๆนะคะ :katai4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 38(หน้า 10) [26/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 26-06-2014 21:58:22
มาให้กำลังใจจ้า

เหนมาลงให้บ่อยๆ

แต่เพิ่งได้มาอ่าน

แบบว่าสนุกดี

ชอบๆ

ขอไปอ่านก่อนจ้า อิอิ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 38(หน้า 10) [26/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 27-06-2014 19:44:04
มาให้กำลังใจจ้า

เหนมาลงให้บ่อยๆ

แต่เพิ่งได้มาอ่าน

แบบว่าสนุกดี

ชอบๆ

ขอไปอ่านก่อนจ้า อิอิ


ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ  :mew4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 38(หน้า 10) [26/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Ayla ที่ 01-07-2014 23:55:35
น่ารักมากคะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 38(หน้า 10) [26/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: crystal_on ที่ 08-07-2014 15:25:05
แวะมาบวกเป็ด เรื่องสนุกดีค่ะ

น้องกันต์เมื่อไหร่จะเสร็จพี่พีชล่ะนี่ :hao6:

รอออออออออ

หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 38(หน้า 10) [26/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 13-09-2014 17:36:05
ตอนที่ 39

ผมกับบพี่พีชยังคงเที่ยวเล่นในนิวซีแลนด์ครับ วันนี้พ่อกับแม่พาพวกผมไปเที่ยวล่ะ  พ่อเป็นคนขับ เพราะดูจะดีกว่าให้ไอ้พี่พีชขับครับ  เราเที่ยวเล่นไปเรื่อย  ใช้เวลาหมด วันแล้ววันเล่า พอตกเย็นมา ถ้ากลับมาทัน พี่พีชก็จะไปเล่นบอลกับพวกเด็กวัยรุ่นเป็นประจำครับ ทุกคนทำตัวปกติกับพี่พีช แต่เวลามองผมทุกคนจะทำหน้าตาแบบ ‘เด็กคนนี้น่าสงสารจริงๆ…’

ผมจะชอบนั่งชันเข่า กินขนม ดูพี่ชายเตะบอลกับเพื่อนๆด้วยสีหน้าและแววตาที่น่าสงสาร เหมือนอยากเข้าไปเล่นด้วยแต่ร่างกายอ่อนแอ แถม(หน้าตา)มีปมด้อย   บางคนก็ซื้อนม ซื้อขนมมาให้ผมนั่งกินเวลาที่พวกมันเตะฟุตบอลกันครับ=_=!!!
พวกเรามารู้ทีหลังว่า พวกนี้เป็นเด็กไฮสคูลที่พวกผมแอบเข้าไปล้างมือนั่นเองครับ

พรุ่งนี้พวกเราก็จะกลับกันแล้วล่ะ แต่เป็นช่วงเย็นๆ  แต่ถึงอย่างนั้นผมกับพี่พีชก็คงจะออกจากที่นี่เร็วหน่อยเพราะไม่ชัวร์ในการขับรถตอนกลางคืนเท่าไหร่เลยครับ แล้วถ้าไปถึงเร็วก็อาจเที่ยวแถวนั้นด้วย

แล้วพอพวกนั้นเตะบอลเสร็จก็มายืนสุมหัวคุยกันครับ ผมก็นั่งมองอย่างเคย  สักพักไอ้พี่พีชวิ่งมาหาผม

“เฮ้ยลิง คืนนี้มีปาร์ตี้แฟนซีที่โรงเรียนเว้ย  ไปกันไหม”

“ไปได้เหรอวะ เดียวก็ถูกจับได้หรอก”

“เออน่า เสียเงินเข้า ไม่มีใครรู้หรอก เขาอาจคิดว่าเราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนก็ได้ คืนสุดท้ายแล้วมึง เอาสักหน่อยน่า”

ผมคิดก่อนนิดนึงแล้วตอบตกลงไปครับ  แล้วไอ้พี่พีชก็ตะโกนไปบอกพวกนั้นว่า ตกลงจะไป เจอกันตอน สองทุ่มครับ
พอแยกย้ายกันเสร็จ เราก็กลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ซึ่งเราก็ไม่มีอะไรที่เป็นแฟนซีเลย=_=

ตกลงว่าแต่งแบบธรรมดาไปกันนั่นแหละครับ  เราเตรียมตัวกันเรียบร้อยตอน ทุ่มครึ่ง พ่อก็ขับออกไปส่งที่โรงเรียน  พอเดินเข้าไปก็มีคนมองครับ อารมณ์คงจะแบบ ไม่เคยเห็นหน้าเลย ใครวะ    แต่พอเดินๆไปก็เจอกลุ่มที่เล่นบอลกับพี่พีชครับ แต่ล่ะคนจัดเต็มมาก-0-!!

คนนึงใส่ชุดมาสคอตหมีพูห์  อีกคนใส่ชุดนักอวกาศ  อีกคนเป็นผีดูดเลือด  เยอะอ่ะ!!!!!  พอพวกนั้นเห็นพวกผมก็โบกมือเรียกครับ เราก็เดินเข้าไปหา

“โหย แต่งอะไรเนี่ย แต่งเป็นคนธรรมดาเหรอ”คนที่เป็นผีดูดเลือดตีหลังไอ้พี่พีชแล้วพูดครับ  ซึ่งแปลว่า???

“ก็ไม่คิดว่าจะได้มางานแบบนี้นี่หว่า”ไอ้พี่พีชพูดตอบกลับไปยิ้มๆครับ ผมนี่ ยืนยิ้มแบบ เฮ้ย พวกมึงคุยอะไรกัน ช่วยทำซับให้กูหน่อยได้ไหม

“นี่น้องชาย ทำตัวให้สนุกนะ เรื่องอะไรแย่ๆก็ลืมมันไปซะ”เพื่อนมันอีกคนตบบ่าผมแล้วพูดด้วยครับ ผมก็ยังยืนยิ้มอยู่อย่างนั้น…..

“แน่นอน!”ไอ้พี่พีชตอบแทนผมแล้วลูบหัวผมครับ ซึ่งมันไม่ได้บอกผมก่อนว่ามันแปลว่าอะไร มันอาจแปลว่า เออแกน่ะ หน้าตาทุเรศอย่างหมาเลยนะ  ก็ได้=_=


   เรายืนคุยกันนิดหน่อยจนเพื่อนมันมาครบแล้วเราก็เข้าไปในงาน  งานจัดอยู่ในห้องประชุมโรงเรียน ขนาดไม่ใหญ่มากเท่าไหร่ครับ พวกเราจ่ายเงินแล้วเดินเข้าไปข้างใน มีแต่เสียงเพลงดังมาก เด็กนักเรียนแต่งตัวแปลกๆเต้นกันสนุกสนานเลยครับ แสงสีเสียง ตรึม!!

 เหมือนผับเล็กๆในโรงเรียน มีเครื่องดื่มเป็นน้ำส้ม กับโคล่าครับ วางอยู่ที่บาร์ด้านข้าง  ผมก็เดินไปหยิบมาแก้วหนึ่ง  จิบน้ำส้มไป โยกไปตามเสียงเพลงเบาๆครับ แหม่ โคตรแบ๊ว ที่ถ้าโรงเรียนเก่าผมทำคงเปิดเพลงมาร์ชโรงเรียนให้เต้นกันแน่ๆ   แต่เพื่อนๆไอ้พี่พีชนี่ โดดขึ้นเวทีไปหมดแล้วครับ


“เป็นไงบ้าง”พี่พีชเดินมาคุยยกับผมครับ

“สนุกดีนะ ไม่คิดเลยว่ามาเที่ยวแค่อาทิตย์เดียวก็เนียนมาปาร์ตี้ที่โรงเรียนเข้าได้เฉยเลย”

“ชนแก้วกันหน่อย”พี่พีชยื่นแก้วมันมาครับ ผมเลยชนแก้วกับมันไปทีนึง เราสองคนยืนดูเด็กๆพวกนี้เต้นกันอย่างสนุกสนาน ดูแล้วก็อดคิดถึง พวกนั้นไมได้ครับ ถ้ามาด้วยล่ะก็นะ วุ่นวายน่าดูเลยล่ะ

“เป็นพี่น้องที่รักกันดีจังเลยน๊า  นี่น้องชาย ขึ้นไปเต้นกันไหม ยืนอยู่เฉยๆแบบนี้น่าเบื่อตายเลย”ไอ้คนที่ใส่ชุดนักอวกาศเดินมาพูดกับผมครับ ผมไม่เข้าใจเลยมองหน้าไอ้พี่พีช  ไอ้พี่พีชบอกให้ผมตอบว่า โอเค ครับ

“โอะ โอเค”พอผมพูดจบ ไอ้นั่นมันก็ลากผมพุ่งไปหน้าเวทีเลยครับ  เดียวก่อนสิเฮ้ย!!!!   ไอ้พี่พีชไม่ได้ช่วยอะไรครับ ยืนถ่ายคลิปอยู่นั่นแหละ 

เอาก็เอาวะ ยังไงซะพอกูกลับมาที่นี่อีกที พวกมึงก็คงจำกูไม่ได้แล้ว!  ผมสะบัดมือมันนออกแล้ว โดด ขึ้นเวทีเองเลยครับ
ไม่รู้ว่าเต้นท่าไหน รู้สึกว่าตัวเองบ้ามากๆครับ บ้าแต่ก็สนุกมากๆ ยิ่งเสียงเพลงดังเท่าไหร่ ยิ่งสนุกเท่านั้น  ผมกระโดดๆๆ สะบัดหัว  หัวเราะเสียงดัง  พอรู้ตัวอีกที ไอ้พี่พีชก็มายืนข้างๆแล้ว มันจับมือผมแล้วเราก็เต้นแบบ บ้าๆไปด้วยกัน พร้อมๆกับกลุ่มวัยรุ่นพวกนี้ครับ 


เราเต้นกันไม่หยุด จนกระทั่งเพลงหยุดลง และคนที่ผมคิดว่าน่าจะเป็น ผอ ก็ขึ้นมากล่าวอะไรสักอย่าง พอพูดเสร็จนักเรียนก็ปรบมือ ผิวปาก โห่ร้องดีใจกันครับ  ไอ้พี่พีชเลยก้มมากระซิบบอกผมว่า  ผอ บอกว่า ปิดเทอมแล้ว ขอให้ทุกคนมีความสุขในวันพักผ่อน และขอบคุณที่เข้าร่วมปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้ 


หลังจากนั้นเราก็เต้นกันต่ออีก สองเพลง และ ปาร์ตี้ก็สิ้นสุดลงครับ  ทุกคนดูมีความสุข ผมเองก็เช่นกัน  ผมที่เซ็ทมานี่แบบ กระจายครับ กระจาย!!! ผมกับไอ้พี่พีชเดินออกมา กึ่งๆเหมือนคนเมาน้ำส้ม เดินกอดคอกับพวกเพื่อนออกมายืนหล่ออยู่หน้าโรงเรียน  ตอนนี้ก็ประมาณ สี่ทุ่มนิดๆ

“เฮ้ พรุ่งเดียวฉันจะกลับแล้วนะ เล่นบอลกับพวกนายสนุกมาก แล้วก็ขอบใจที่ชวนมาปาร์ตี้ด้วย”ไอ้พี่พีชพูด ส่วนผมมีหน้าที่ยืนทำหน้าเหมือนเด็กมีปมด้อยแล้วยิ้มอย่างเดียว

“แน่นอน เพื่อน  แล้วก็น้องชายของนายก็ไม่เลวนี่ ใช้ได้เลยนะ” พี่ดำคนหนึ่งในกลุ่มพูดแล้วตบหลังผมครับ

“สงสัยเก็บกดน่ะ ฮ่าๆๆ”ไอ้พี่พีชพูดแล้วหัวเราะกันครับ ผมเลยหัวเราะด้วยไปกับเขาด้วยครับ

ก่อนกลับ พวกพี่พีชก็มีกอดลากันครับ แต่พอพวกนั้นจะเข้ามากอดผม ไอ้พี่พีชก็ทำท่าห้ามซะนี่ หึหึ หึงกูล่ะซี่

“เฮ้ยๆ ไม่ต้องกอดก็ได้ มันเป็นคนเอเชียที่ไม่คุ้นกับเรื่องแบบนี้น่ะ”ผมยืนฟังทำตาแป๋วเลยครับ

“โห้ นายน่าจะสอนน้องไว้หน่อยนะ งั้นแค่จับมือก็คงได้  โชคดีนะไอ้น้องชาย” พี่ดำจับมือผมครับ แล้วผู้ชายก็เดินมาจับมือผมพร้อมตบบ่า บอกให้ผม สู้ๆ

“แต๊งกิ้วๆ”ผมพูดครับ ไอ้พี่พีชทำหน้าดูไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่  แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้ครับ แอบสะใจ    พวกเราสองคนตัดสินใจเดินกลับบ้านแทนการโทรให้พ่อมารับครับ   เพราะเดินไปก็แปปเดียวเอง

หลังจากที่พวกเราล่ำลากันเสร็จ ก็โบกมือลาครับ บางคนก็เดินกลับ แต่ไปกันคนละทาง บางคนพ่อกับแม่ก็มารับ
พอพวกนั้นไปกันหมด ผมกับพี่พีชก็เดินกลับบ้างครับ

“พวกนั้นเรียกมึงว่า น้องๆ แต่ไม่ได้รู้เลยว่ามึงแก่กว่าฮ่าๆๆ”พี่พีชพูดขึ้นมา

“คราวหน้าพวกนั้นพูดอะไรก็หัดแปลให้ฟังบ้างนะเว้ย”

“มึงนั่นแหละที่ต้องไปเรียนเพิ่ม!! เดียวกลับไปกูจองคอร์สเรียนภาษาอังกฤษให้”

“เรียนเชี่ยอะไรอีก แค่นี้ก็จะตายแล้ว”

“งั้นเรียนกันที่บ้านก็ได้ครับ เดียวพี่สอน  จุ๊บ!”

ไอ้พี่พีชใช้ช่วงเวลาระหว่างเดินที่มืดและไม่ค่อยมีคน ก้มมาหอมแก้มผมอย่างไว

“ทำอะไรไม่ระวังเลยพี่พีช!”ผมตีมันแล้วมองซ้ายขวา

“กูไม่ได้จูบ ไม่ได้จับมาจะเกือบอาทิตย์แล้ว แล้วตอนนี้ก็ไม่มีคนด้วย มีอะไรกันตรงพุ่มไม้ข้างทางก็ไม่มีคนรู้หรอก”ผมเตะก้นมันไปเต็มแรงที่นึงให้กับความคิดที่แสนจะอัปมงคลของมัน

ผมกับพี่พีชย่องเข้าบ้านกันเงียบๆครับ กลัวว่าพ่อกับแม่จะหลับกันแล้ว เพราะไฟในบ้านมืดไปหมด  ผมกับพี่พีชเข้าไปในบ้าน เราสองคนไม่อาบน้ำ เข้าห้องนอนแล้วหลับ ด้วยความเพลียกันทั้งคู่….


------------------------------------------   



ตื่นมาสายๆเกือบจะเที่ยงอีกแล้วครับ=_=  ผมกับพี่พีชก็รีบเก็บของ เพราะเมื่อคืนมาถึงก็หลับเก็บแรงไว้ขับรถน่ะครับ  วันนี้แม่อยู่บ้านช่วยเก็บของด้วย มันไม่มีอะไรมากหรอก ผมก็ยัดๆของฝากใส่กระเป๋า  แม่ก็ทำแซนวิชไว้ให้ไปกินระหว่างทางครับ ส่วนคุณพ่อออกไปทำงานแต่เช้าแล้ว น่าเสียดายจริงๆครับ T^T

“เก็บของเรียบร้อยหรือยังเด็กๆ เช็คดีดีด้วยนะ  เสื้อผ้าไม่ต้องเอากลับก็ได้นะ หนักเปล่าๆ” แม่เดินมาดูพวกผมจัดกระเป๋าครับ  ของผมนี่ ล้อหักไปแล้วครับ  น้ำตาจิไหล T^T

“ไม่เป็นไรครับแม่ ผมขนกลับได้ เอาไว้นี่เดียวรกเปล่าๆ” พีพี่ชพูดแล้วรูปซิปกระเป๋าตัวเองครับ  ของมันเก็บเรียบร้อยแล้ว!!
“พี่พีชช่วยกันต์ด้วยดิ T^T”ผมขอให้มันช่วยครับ

“เห็นไหม บอกแล้ว ยัดๆเข้าไปเลย”พี่พีชพูดแล้วเดินเข้ามาช่วยผมจัดครับ  กว่าจะเสร็จผมนี่ต้องยืนดูเฉยๆ พี่พีชจัดการให้หมดเลยครับ   พอเรียบร้อยผมกับพี่พีชก็ขนของขึ้นรถกันก่อน แล้วเดินกลับเข้ามาในบ้านอีกทีครับ ยังพอมีเวลากันนิดหน่อย
“เจ็ดวันแปปเดียวเอง เห็นไหมแม่บอกแล้ว”แม่ผมพูดครับ

“กันต์ไม่อยากกลับแล้วอ่ะ T^T”ผมงอแงเข้าไปกอดแม่ครับ

“ทำเป็นมาอ้อน ไม่ต้องเลย”แม่พูดแบบนั้นแต่ก็กอดผมครับ ส่วนไอ้พี่พีชเดินไปเช็คของในห้องว่าลืมอะไรหรือเปล่า
พอเรียบร้อยมันก็เดินออกมาหาพวกผมที่ยังกอดกันกลมดิ๊กอยู่เลยครับ

“กอดผมด้วยครับแม่”ไอ้พี่พีชอ้อนด้วยครับ แม่ก็ไม่กอดผม แล้วไปกอดมันแทน=[]=!!! ไอ้พี่พีชกอดแล้วหอมแม่ผมด้วยล่ะ
ก็ดูน่ารักดีนะครับ….

“ขับรถกันดีดีนะลูก ถึงสนามบินแล้วโทรหาแม่ด้วย เดินทางกันดีดีนะ”

แม่จับมือผมกับพี่พีชคนล่ะข้างแล้วบอกกำชับพวกผม  ผมเห็นแม่น้ำตาคลอหน่อยๆด้วยครับ


“ครับแม่..”ผมกับพี่พีชพูดพร้อมกัน

“ดูแลกันดีดีนะลูก เอาใจใส่กันด้วย ถ้าทะเลาะกันก็รีบปรับความเข้าใจกัน  รักกันนานๆนะลูก…”แม่ลูบแก้มผมกับไอ้พี่พีชแล้วน้ำตาไหลลงมาครับ


“แน่นอนครับแม่….แล้วพวกผมจะมาเยี่ยมใหม่นะครับ..”พี่พีชยิ้มแล้วพูด ส่วนผมนี่ ปากสั่นแล้วครับ

“แม่อ่ะ อย่าร้องไห้ดิ T^T”ผมเอามือไปเช็ดน้ำตาแม่

“มาให้แม่คิดถึงทำไมกันล่ะ หึ”แม่พูด

“ก็กันต์คิดถึงแม่นี่ ToT!!!”

“จ๊ะ จ๊ะ  เฮ้อออ เอาล่ะ เด็กๆ เดินทางกันดีดีนะ” แม่บอกพวกผมแล้วยื่นถุงแซนวิชที่ทำให้ พร้อมกับน้ำขวดหนึ่งครับ  เรารับมาแล้วยกมือไหว้ลาแม่

“แม่ไม่ออกไปส่งนะ ขับรถกันดีดี กันต์ก็ห้ามหลับเข้าใจไหม อยู่เป็นเพื่อนพี่เขา”แม่บอกย้ำผมอีกครั้ง

“รับทราบแล้วครับ!!!”

“ไปก่อนนะครับแม่ ขอบคุณมากครับ”พี่พีชไหว้อีกรอบแล้วเดินขึ้นรถไป  ผมก็มองหน้าแม่แปปนึงแล้วเดินขึ้นรถไปเหมือนกันครับ พอพวกผมขึ้นรถไปแล้ว แม่ก็เข้าบ้านปิดประตูเลย ไม่ยืนส่งพวกผม 

เราขับรถกันไปแบบเงียบๆ…….

เงียบจนไปถึงครึ่งทาง ผมก็นั่งเหม่อมองวิวรอบกระจก  สักพักได้ยินเสียง

ฟืดดด….

พอหันไป ไอ้พี่พีชกำลังเช็ดน้ำมูกน้ำตาตัวเองครับ


“ร้องทำไมเนี่ย!!!”

“กูไม่ได้ร้อง  ลมตีหน้ากูเฉยๆ”

“ลมเชี่ยอะไร ไม่ได้เปิดหน้าต่าง!!!”

“ก็คิดถึงแม่นี่หว่า….แถมแม่ก็อวยพรให้เรารักกันนานๆด้วย…ดีใจเว้ย! เราต้องรักกันนานๆนะกันต์ รักไปตลอดชีวิตเลยนะ”

“มองถนนยสิเฮ้ย!”ผมบอกมัน มันก็รีบกลับไปมองถนนครับ ผมเลยเอามือไปจับมือมันไว้

“กันต์ไม่รู้ทางข้างหน้านะพี่พีช  แต่ตอนนี้กันต์อยากอยู่กับพี่ไปชั่วชีวิตเลย”

“พี่ก็เหมือนกัน…”
จบคำพูดเราก็เงียบ ผมก็จับมือพี่เขาอยู่อย่างนั้น แล้วเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ครับ
แต่ที่รู้คือ ผมตื่นเพราะแรงกระแทกที่หัว…..


“ตื่นโว้ย!!!!ถึงแล้ว!!! นี่มึงไม่ได้นอนมาสามชาติรึไง!!!”ไอ้พี่พีชเขกหัวผมเต็มที่เลยครับ รู้สึก จี๊ดๆ  ผมตื่นมาเบลอๆ รู้สึกได้ถึงน้ำลายที่เปื้อนมุมปากตัวเอง  ผมใช้มือปาดๆออก มองซ้ายมองขวา แบบมึนๆ


“มาขนลองลง พนักงานจะมาเช็ครถ ”ไอ้พี่พีชบอกผม ผมเลยมองดูในรถว่ามีอะไรบ้างที่ผมต้องเอาลง พอเช็คเสร็จผมก็เดินลงจากรถ  ก็เห็นกระเป๋ากองอยู่ที่พื้นแล้ว ไอ้พี่พีชก็ยืนดูรถกับ พนักงานครับ หลังจากที่คืนรถแล้วเราก็เข้าไปนั่งจับเจ่ากันอยู่ในสนามบิน  ผมนั่งซบไหล่พี่พีชครับ ส่วนมันก็เอาซบหัวผมอีกที


“เหนื่อยไหม”ผมถามมัน


“เหนื่อยสิวะ!! แม่บอกให้มึงอยู่เป็นเพื่อนห้ามหลับ ขับไปชั่วโมงเดียวมึงก็หลับแล้ว กูหิวแซนวิชจะตายห่า ไม่มีคนแกะให้ กูต้องจอดรถแล้วแกะเอง จะปลุกมึงก็น่าสงสาร น้ำลายนี่ไหลยืดดด มือก็ไม่ยอมปล่อยกู”ไอ้พีพี่ชพูดไปมันก็เอาหัวมันโขกกับหัวผมเบาๆไปทีนึงครับ

“ก็มันง่วงนี่หว่า พี่พีชก็นอนสิ นอนตักกันต์ก็ได้”


“ไม่เอา จะรอขึ้นไปนอนบนเครื่อง”

ปากมันพูดไปงั้นแหละ สุดท้ายก็หลับครับ  เวลาเหลือเฟือมากกันการที่ต้องมานั่งเล่นในสนามบิน  ผมชวนพี่พีชออกไปเดินเล่นในเมือง แต่มันบอกกลัวกลับมาไม่ทัน เล่นในนี้แหละ แล้วมันก็หลับต่อ

พอตื่นขึ้นมา เราก็เดินเที่ยวกันในสนามบิน ซื้อของไปฝากเพื่อนๆ โดยที่พวกผมก็ไม่รู้จะซื้ออะไร เลยซื้อตุ๊กตาแกะไปฝากพวกมันคนล่ะตัวครับ น่ารักมุ้งมิ้งมาก=_=   
หลังจากที่ซื้อของเสร็จพวกเราก็เช็คอิน  นั่งรอ แล้วก็ขึ้นเครื่องบินลัดฟ้ากลับบ้านครับ……..


----------------------------- 



หลังจากที่ถึงไทยแล้ว ไอ้พี่พีชก็หยิบมือถือขึ้นมาอัพเฟสบุ๊คครับ อัพแค่แปปเดียวเท่านั้นแหละ มือถือนี่ดังไม่หยุดเลย
ทั้งของผม ทั้งของไอ้พี่พีช

สรุปว่า เพื่อนๆโทรมาด่าว่า ไปไม่ชวน ไปไม่บอกครับ งอนกันเป็นแถวเลย กลับไปนี่คือต้องไปเลี้ยงไถ่โทษ  หลังจากที่ลงเครื่องถึงไทย เราก็นั่งไปต่อที่ เชียงใหม่ครับ

และก็ตามคาด พอเดินออกมาเท่านั้นแหละ เพื่อนๆยืนกอดอกทำหน้าสลอน  พอเห็นพวกผมเดินออกมานี่แบบ ชี้หน้า วิ่งเข้ามาหาเลยครับ คนอื่นดูอาจจะรู้สึกเหมือน แก๊งเด็กแว๊น กำลังวิ่งเข้าใส่คู่อริ


“เห็นพวกกูเป็นเพื่อนบ้างไหมห๊า!”พี่ชินโดดขี่หลังไอ้พี่พีชครับ

“อยากไปกันสองคนบอกพวกกูก็ได้ พวกกูไม่ไปด้วยก็ได้ แต่มึงอย่าไปเงียบๆแบบนี้ดิวะ”พี่ย้งพูด

“รู้จักกันมากี่ปี ทำไมมึงไม่บอกไม่ชวนกูบ้าง กูว่างจะตายห่า” ไอ้คุณทำหน้ามุ่ยใส่ผม

“ของฝาก!!เอาของฝากมาไถ่โทษพวกกูเลย!” พี่ธัญโวยวายกับเขาด้วยครับ

“อะไรของพวกมึงเนี่ย!!! เอ้า อยากได้ก็เอาไป นี่ของฝาก แล้วไม่ต้องแย่งกันนะ กูซื้อมาให้ทุกคน”

ไอ้พี่พีชพูดแล้วเอาตุ๊กตาแกะ บี้ไปหน้าพี่ธัญครับ  พี่ธัญก็รับมาแล้วมองหน้าไอ้พี่พีช

“ตุ๊กตา!!!!!!!!!!!!??????”

“เออ ก็นิวซีแลนด์มีแกะ กูก็เลยซื้อมา เนอะกันต์”

“ช่าย ก็ไม่รู้จะซื้ออะไรมาฝากนี่หว่า เอ้านี่ของมึง คุณ ฝากไปให้ไอ้เต้กับไอ้ทอมด้วย”ผมยื่นถุงให้ไอ้คุณไปครับ มันก็รับจากมือผมไปบ่นๆๆๆว่า ซื้ออะไรมาเหมือนเด็ก พอผมบอกว่า งั้นมึงก็คืนมา มันก็ไม่ให้ผมคืนนะ เอาไปซ่อนไว้ด้านหลังซะงั้นน่ะ


พอกอดกันหายคิดถึง พี่ย้งก็ไปส่งพวกผมที่บ้านครับ พี่ๆคนอื่นแยกย้ายกัน เพราะพี่ธัญ กับพี่ชินยังหางานไม่ได้เลย ฮ่าๆๆๆ
คือ มันก็มีที่เขารับ แต่สองคนนี้เรื่องมากกันเองครับ อารมณ์แบบ จะเลือก! หล่อเลือกได้


พอผมขึ้นรถไป ไอ้คุณก็ถามใหญ่เลยครับว่าเป็นไงบ้าง  ขอดูรูป  พี่พีชเลยยื่นกล้องให้มันไปดู  มันก็ดูไปแล้วบ่นว่าอยากไปๆ อยากไปกับพี่ย้งบ้าง  แต่พี่ย้งบอกว่า รอไปอีกสิบปี ขอเวลาเก็บเงินก่อนครับ   ไอ้คุณโวยวายใหญ่เลยล่ะว่า นานไป!
เราพูดคุยกันระหว่างที่ขับมาที่บ้าน  พอถึงบ้าน ไอ้คุณกับพี่ย้งก็ขอตัวไปทำธุระต่อ เหลือแต่ผมกับไอ้พี่พีช
เราสองคนช่วนกันขนกระเป๋าเข้าบ้านครับ บ้านก็ดูเงียบๆ มีฝุ่น เพราะเราไม่ได้อยู่มาอาทิตย์หนึ่ง 


“หู้ววว สงสัยต้องทำความสอาดกันสักหน่อยแล้วล่ะ”พี่พีชเท้าเอวมองฝุ่นในบ้านครับ  ผมนี่ตอนนี้คืออยากจะนอนก่อน=[]=!!


“พรุ่งนี้ได้ไหม….”


“ไม่ได้!!! เอาเสื้อผ้าที่ใส่แล้วไปลงเครื่องซักผ้าซะ แยกด้วยล่ะมึง!!!” ไอ้พี่พีชออกคำสั่งพร้อมชี้นิ้ว  ผมได้แต่บ่นกระปอดกระแปดแต่ก็ทำตามที่มันสั่งครับ  ส่วนให้พี่พีชก็รวบผมขึ้นมัดจุก จัดการกวาดบ้าน ถูบ้าน

พอผมเห็นว่าไอ้พี่พีชไม่ค่อยได้มอง ผมก็แอบไปอู้ แต่สุดท้ายมันก็ขึ้นมาด่าแล้วลากผมลงไปทำงานอีกจนได้ครับ
เราทำงานจนถึงเย็น บ้านถึงเข้าสู่สภาวะปกติ  แต่ผมว่ามันสะอาดกว่าปกตินะ

“ร้อนโว้ยยยยย!!”ผมบ่นแล้วทิ้งตัวลงที่พื้นห้องรับแขก   ไอ้พี่พีชเดินผ่านมามันก็เอาตีนมาเหยียบท้องผมเบาๆ


“ไอ้ตัวขี้เกียจ”ไอ้พี่พีชพูด แล้วออกแรงเหยียบท้องผม แต่มันก็แรงพอที่ทำให้ผมหายใจไม่ออก=[]=!!

“อ๊อก!! เอาออกไปนะ!”ผมบอกแล้วตีขามัน มันก็เหยียบแช่ไว้แบบนั้นแหละ แต่แปปนึงพอเห็นผมใกล้ตายมันก็ยกออก=_=

“คิดจะฆ่ากันหรือไงวะ!!”

“แค่หยอกเล่นเอง ทำเวอร์ไปได้”มันพูดแล้วก็นอนลงข้างๆผม แล้วจู่ๆมันก็จับมือผมซะงั้นน่ะ จับแน่นซะด้วย

“จับทำไม เหนียวตัวจะตายห่า”

“กูอยากจับเฉยๆ ไมได้หรือไง”

“ถ้าไม่ได้ก็สลัดทิ้งไปแล้วล่ะครับ”

“เออ ก็แค่นั้นแหละ”





“……….”



จบคำพูดไอ้พี่พีช ผมก็เงียบ มันก็เงียบ เราสองคนนอนมองเพดานห้องกันเงียบๆ โดยที่ไม่มมีใครพูดออกมาเลย ได้ยินแต่เสียงลมหายใจของกันและกัน แล้วมือมันก็บีบผมแรงขึ้น


“ทำไมกูถึงชอบมึงขนาดนี้วะ…”จู่ๆมันก็พูดขึ้นมา  ผมเลยหันไปมอง แต่มันก็เอาแต่มองเพดาน ผมเลยหันหน้ากลับขึ้นไปมอง
เพดานเหมือนเดิม

“จะไปรู้เรอะ”ผมตอบ


“แล้วทำไมมึงถึงชอบกูวะ”


“ไม่รู้เว้ย จะรู้ไปทำไม” ผมก็ยังตอบอย่างเคย

“ เหมือนเวลามันเพิ่งผ่านไปแปปเดียว แต่กูว่ากูอยู่กับมึงมาก็นานแล้วนะ”

“ทำไม? ไม่อยากอยู่ด้วยกันนานกว่านี้เหรอ”

“เปล่า กูแค่รู้สึกว่า ทำไมกูถึงอยู่แบบนี้ได้”

“ยังไง?”

“มึงขี้เกียจ ซกมก ชอบแอบกินเหล้า  หลายๆอย่างมั้ง ที่กูไม่ชอบ แต่กูต้องอดทนแบบนี้ทุกวันเลย แอบหงุดหงิดเหมือนกันนะ”

“ก็วัยรุ่นนี่………แต่จะพยายามเปลี่ยนนิสัยแล้วกัน”

“อย่างมึงเขาเรียกสันดาร..” ดูมันพูดสิครับ แถมพูดกลับมาด้วยเสียงเรียบๆ

“แล้วมีอะไรที่มึงไม่ชอบกูไหม…”มันพูดต่อ  ผมเงียบคิดสักพักหนึ่ง….

“หล่อไป สูงไป เวลาเดินด้วยแล้วรู้สึกมีปมด้อย…”ผมบอกมัน

“….มึงคงมีปมด้อยไปตลอดชีวิตนั่นแหละ …นี่กูถามดีดี ตอบดีดีหน่อย”มันบีบมือผมหน่อยนึง ผมยิ้มนิดนึงแล้วบอกมันไปอีกที

“บางทีก็ทำตัวซาดิสม์ แล้วจู่ๆก็อ่อนโยน  ชอบเอาหัวกันต์โขกกับกระจกรถ มันเจ็บนะพี่รู้ไหม? แต่ข้อเสียหลักๆเลย เวลาที่พี่โมโห พี่น่ากลัวมาก กันต์โคตรไม่ชอบเลย  อารมณ์ก็แปรปรวนง่ายอย่างกับผู้หญิงเป็นเมนส์”

“ก็ที่กูโมโหก็เพราะมึงเป็นสาเหตุทั้งนั้นแหละน่า แต่พักนี้กูก็ดีขึ้นไม่ใช่เหรอ?”

“อื้ม ดีขึ้นแล้วล่ะ แต่อยากให้ดีกว่านี้นะ แล้วก็ไม่ต้องงอ่อนโยนมากก็ได้ กันต์ขนลุก โอ้ย!”พอพูดจบ มันก็เอาหัวมันมาโขกกับหัวผมทีนึง  ผมเลยหันไปมองหน้ามัน

“อ่อนโยนครึ่งหนึ่ง ซาดิสม์ครึ่งหนึ่ง”มันหันมาพูด

“ไม่เอาแบบนี้โว้ย!!”ผมถีบสีข้างมันไปทีหนึ่ง แล้วมันก็ถีบผมกลับ เราถีบกันไปมาจนดูเหมือนว่า ใกล้จะลุกขึ้นตีกันจริงๆแล้วล่ะครับ แต่มันก็ยังไม่ปล่อยมือ  แต่ในที่สุดเราก็หยุดครับ ระบมไปตามๆกัน

“มึงถีบกูก่อนนะ”

“แต่มึงเอาหัวโขกหัวกูก่อน”

“งั้นหายกัน”

“หายเชี่ยไร!! นี่มึงถีบมาเต็มแรงเลยนะ”ผมพูดใส่อารมณ์ แต่มันกลับหัวเราะครับ

“ครับๆ ขอโทษๆ เผลอไปหน่อย”ไอ้พี่พีชเอามืออีกข้างมาขยี้หัวผม

“กันต์มีลูกไม่ได้นะ…”ผมพูดขึ้นมา

“นี่มึงคิดว่ากูโง่ขนาดไม่รู้ว่าผู้ชายมันไม่มีมดลูกเลยเหรอว่ะ”

“เปล่าเว้ย  แค่อยากบอก ว่าถ้าเกิดอนคตพี่อยากจะอุ้มลูก กันต์ก็มีให้พี่ไม่ได้นะ”

“เรื่องแค่นั้นกูรู้  กูอุ้มมึงแทนก็ได้”

“ไม่ใช่ว่า จู่ๆอยากมีลูกแล้วทิ้งกันต์ไปหาสาวนะ”

“ไม่มีทาง ไม่มีทาง ถ้ากูอยากอุ้ม กูจะรออุ้มลูกไอ้คุณกับไอ้ย้งนั่นแหละ”

“ไอ้คุณก็ท้องไม่ได้นะ”

“กูว่าเพื่อนมึงน่าจะรับเด็กมาเลี้ยงแน่ๆในอนาคตน่ะ”

“เออว่ะ  ถ้าเป็นไอ้คุณล่ะก็ไม่แน่นะ”

“ฮ่าๆ กูว่า แน่ๆเลยล่ะ  หาวววววววว กูว่า กูเริ่มง่วงแล้วล่ะ…”พี่พีชพูดขึ้นมาแล้วเอื้อมมือไปหยิบหมอนที่อยู่บนโซฟาลงมาหนุน

“อะไร จะนอนเลยเหรอ ไม่อาบน้ำเหรอ=[]=?”

“ไม่อาบ วันนี้กูยอมซกมกเป็นเพื่อนมึงวันนึง”ผมหันไปมองตอนนี้มันหลับตาไปแล้วครับ

“ใจดีจังเลยนะ”ผมพูดแล้วขยับๆเข้าไปหนุนหมอนใบเดียวกันกับมัน มันยิ้มหน่อยๆทั้งๆที่หลับตา

“ขอจับมือทั้งคืนนะวันนี้….”มันพูด

“อืม…อย่าเผลอปล่อยมือล่ะ”ผมพูดแล้วเปลี่ยนท่าจับมือเป็นสอดประสานมือกับไอ้พี่พีช

มันยิ้มอีกครั้งตอนที่รู้ว่าตอนนี้เราจับมือสอดประสานกันอยู่

“ฝันดีนะ..”ผมพูดเสียงเบาแล้วหลับตา



“ฝันดีครับ…”




-----------

ต่อด้านล่าง :katai4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 38(หน้า 10) [26/6/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 13-09-2014 17:45:13
----------------------------------------------------   
สามเดือนต่อมา.....



[ตี 4……]

“เฮ้ย!!!! กันต์ ไม่ไปพร้อมกันจริงๆเหรอ”พี่พีชเขย่าตัวผมที่นอนอยู่บนเตียง  แต่ผมก็เอาหน้าซุกที่นอนอยู่อย่างนั้น

“ไม่ล่ะ พี่ไปก่อนเลย เดียวโชมารับ จะไปตอนนั้นแหละ พี่พีชไปแต่งตัวเถอะ เดียวเข้าพิธีไม่ทันนะ” ผมพูดด้วยเสียงอู้อี้ๆ
พี่พีชเองก็พยายามปลุกผมอีกครั้ง แต่ผมก็ไม่ยอมลุกครับ  จนพี่พีชถอนหายใจออกมา

“ถ้างั้นก็รีบตามไปแล้วกันนะ..พี่ไปก่อนนะ”

พี่พีชพูด แล้วสักพักผมก็ได้ยินเสียงปิดประตู  ผมหลับต่อสักพักใหญ่ๆ  จนนาฬิกาที่ตั้งไว้ปลุกผม ตอน 8 โมงเช้า   ผมรีบเด้งตัวลุกขึ้น กดมือถือโทรหาไอ้โชทันทีเลยครับ  ผมอาบน้ำแต่งตัวรอมัน ประมาณเกือบหกโมง ไอ้โชก็โผล่หัวมา

“นี่ กูง่วงจะตายห่า มึงจะรีบไปไหน” ไอ้โชมาในชุดสะบายๆ แต่ก็ดูดีครับ ผมนี่เซตมาซะหล่อเชียวแหละ

“ช่างกูเถอะน่า เอาของที่กูขอมาให้ไหม”

“เอามา…กูต้องซื้อใหม่เลยนะ เพราะของกูแม่เอาไปทิ้งหมดแล้ว”

“เออ เดียวกูใช้คืนทีหลังนะ”ผมพูดแล้วจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออก แล้วใส่ของที่ไอ้โชเตรียมมาให้ครับ

“เป็นไงบ้าง”ผมหมุนตัวให้ไอ้โชดู

“อืม….ก็ไม่เป็นไง เหมาะๆ แล้วนี่มึงจะไปเลยเหรอ?”ไอ้โชถามผม

“ไม่ล่ะ กูหิว หาอะไรกินก่อนดีกว่า”ผมตอบมันไปครับ เพราหิวจริงๆ T^T

“เอางั้นเหรอมึง”

“เออ”

“งั้นดี เพราะกูซื้อมาแล้ว!!!” ไอ้โชยกถุงกับข้าวขึ้น


“GOOD!!!”

----------------------------------------------



[พี่พีช..]

ผมยืนถ่ายรูปอยู่ที่ตึกคณะตัวเองกับพวกเพื่อนๆในชุดครุย วันนี้ทุกคนเรียบร้อยเป็นพิเศษครับ แถมคนก็เยอะเป็นพิเศษด้วย แล้วที่ผมออกมาแต่เช้า เพราผมไปรับตากับยายที่นั่งรถโดยสารมาหาผมที่นี่ครับ  ทั้งคุณพ่อคุณแม่ของเพื่อนๆผม แล้วก็มีพวกญาติๆของเพื่อนๆผมอีก วันนี้คนเลยดูแออัดเป็นพิเศษ แต่บรรยากาศก็เต็มไปด้วยความสุขครับ เพราะวันนี้เป็นวันที่ใครหลายๆคนรอคอยอยู่เหมือนกัน รวมทั้งผมด้วย


“ร้อนโว้ยยยยย”ไอ้ธัญยืนบ่น หลังจากมีรุ่นน้องผู้หญิงเดินมาขอถ่ายรูปด้วยครับ  แต่สักพักไอ้แฮปมันก็เดินมาพร้อมทิชชู่ น้ำเย็นๆ ผ้าเย็น  พัด   

“อดทนหน่อยนะครับธัญวา แค่นี้เอง เดียวผมพัดให้”พูดเสร็จมันก็จัดการซับเหงื่อ แล้วยื่นน้ำไปให้ไอ้ธัญดูดครับ

“พี่ย้ง พี่ย้งหล่อที่สุดเลยนะวันนี้!!! คุณจะถ่ายให้พี่ย้งเยอะๆเลยนะ  โอ๊ะ พี่ย้งเหงื่อไหลแหนะ ”เพื่อนไอ้กันต์ครับ มาพร้อมกล้องตัวเบอเร่อ=_= เลนส์อีกเพียบ  เห็นเหงื่อไอ้ย้งไหลก็รีบไปซับทันทีเลย

“เวอร์ไปแล้วมึงน่ะ เอามานี่ พี่เช็ดเองได้”


“โห้ยยยยย เช็ดเหงื่อยังเท่ห์เลยอ่ะ”


แชะ แชะ แชะ แชะ



ไอ้คุณถ่ายรูปไอ้ย้งรัวๆครับ ทุกอิริยาบถ เก็บทุกเม็ด  ผมมองไปรอบๆยังไม่เห็นแม้แต่เงาของไอ้กันต์ ซึ่งมันสายมากแล้ว!! อีกแปปหนึ่งผมก็ต้องเข้าพิธีแล้วด้วย


“มาแล้วคร๊าบบบบบบบบบ”ผมหันไปตามเสียงทันทีครับ….ไอ้เต้กับไอ้ทอมนั่นเอง=_=


“อะไรกัน พวกมึงเองเหรอ=_=”

“ทำหน้าผิดหวังอย่างเห็นได้ชัดเลยนะพี่ น้องนุ่งอุตส่าห์มานะเนี่ย!!” ไอ้ทอมบ่นให้ผม

“เรื่องของกูเว้ย!! อากาศยิ่งร้อนๆอยู่ พวกมึงอย่ามายั่วโมโหกูดีกว่า”ผมพูดไปพวกนั้นรีบวิ่งไปหาไอ้คุณทันทีเลยครับ แต่ก็พอดีเลยล่ะ ไอ้คุณใช้พวกมันถือของที่พี่ย้งได้จากพวกน้องๆซะเลยครับ

“เป็นยังไงบ้างหลาน น้องเขายังไม่มาเหรอ”ตาเดินมาถามผมครับ  ผมให้พวกท่านนั่งรอที่ม้าผินอ่อนในร่ม เพราะอากศที่นี่ร้อนแถมคนเยอะ กลัวว่าจะเป็นลมไปก่อน

“ครับตา เดียวก็คงมา” ผมบอก  ตาผมก็ตบหลังผมเบาๆแล้วเดินกลับไปหายาย

“พี่พีชคะ ของขวัญค่ะ ยินดีด้วยนะคะ” ผมรับของจากพวกรุ่นน้อง  ส่วนใหญ่มาจากคณะอื่นครับ ซึ่งผมก็ไมได้รู้จักพวกเธอหรอก


“ขอบใจ”

ผมรับมาแล้วพูด จากนั้นพวกเธอก็ขอถ่ายรูปคู่กับผม  ผมก็ได้แต่ปั้นหน้ายิ้มให้พวกเธอถ่ายรูปครับ

“โอ้ยๆ หนักๆ เราจะเอาของไปไว้ทีไหนดีวะ”ไอ้ชินเดินมาพร้อมของพะรุงพะรัง ข้างๆเป็นแฟนสาวของมันครับ แล้วก็มีพวกรุ่นน้องที่ถือของเดินตามอีกเป็นพรวน

“มึงไปไหนมาวะ!”ผมถาม

“เดินไปแถวนู้นอ่ะ โดนดึงไว้ถ่ายรูป ไมรู้ว่าญาติใครมั่ง กูก็งงๆ ฮ่าๆ”มันพูดแล้วหัวเราะ ก่อนจะวางของไว้ที่พื้น

“ขอโทษนะครับบ ที่ผมวางไม่ได้หมายความว่าทิ้งนะ แต่ผมไม่มีมือจะถือแล้วก็ไม่มีที่วางด้วย T^T”

“เอามานี่ครับพี่ชิน เดียวผมกับไอ้เต้จะเอาของไปเก็บบนรถให้ ผมกะไว้แล้วล่ะ เลยยืมกระบะพ่อมา”ไอ้เต้เดินมาทางพวกผมแล้วหยิบๆเอาของขวัญต่างๆไปครับ 

“เฮ้ยมึง ไปช่วยไอ้พวกนั้นด้วยสิ”ผมบอกรุ่นน้องของผมไปครับ พวกมันก็รีบวิ่งเอาของไปเก็บกัน
พวกผมเดินไปถ่ายรูปทั่วคณะเลยครับ เหนื่อยมาก แต่ก็สนุกดี แต่มันจะสนุกกว่านี้ถ้าไอ้กันต์มันอยู่นี่ด้วย นี่ผมไม่มีแรงจะยิ้มเลยนะ


“พี่ย้งงงง เอานิ้วชี้ขึ้นฟ้าหน่อยครับบ ทำหน้าหล่อๆนะ แต่พี่ย้งไม่ทำก็หล่ออยู่แล้วล่ะ!!!”


“พอมึงเป็นคนบอกกูไม่อยากทำเลยแหะ”

“ธัญวา ไหวไหมครับ เอ้านี่น้ำ  นั่งพักก่อนไหม”



“ร้อนอ่ะ…ทำไมเมืองไทยมันร้อนแบบนี้วะ แฮป”




“พัดครับ พัดๆ  เดียวผมวิ่งไปหาพัดลมมือถือมาให้นะ พัดเองไปก่อนนะครับ”


“พี่ชินครับ มาถ่ายรูปทางนี้หน่อยครับ!”


“โว๊ะ เอ้า ไปเว้ย ไปๆๆๆ”

“พี่ย้งคร๊าบบบ กอดอกด้วยๆ แปปนึงนะครับ  เฮ้ยทอมมาถ่ายให้หน่อยดิ๊! คุณถ่ายด้วยน๊า”


“เอ้า  หนึ่งงง  สองงง สามมมม”


แชะ


“อีกรูปหนึ่งๆ  พี่ย้งๆ ทำท่าหัวใจคู่กันหน่อย”


“อายพ่อกับแม่ไหมเนี่ยมึง…เอ้า ทำก็ทำ”


“หนึ่งง สองง สามมมม”


แชะ




“ธัญวา พัดลมมาแล้วครับ  น่าจะดีขึ้นนะ”

“ขอบใจนะ แล้วนี่มึงก็เหงื่อไหลเยอะเหมือนกันนี่ เอ้านี่ผ้า เอาไปเช็ด”

“ถ้าธัญวาเช็ดให้จะหายเหนื่อยมากกว่านะครับ”


“เรื่องมาก…  เออ เดียวเช็ดให้..”


".…………………………………………………… "



เมื่อไหร่มันจะมาครับ ผมได้แต่มองพวกนี้ถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน ใจหนึ่งก็หมั่นใส้พวกมัน แต่ก็ยิ้มครับ พวกเราก็เหนื่อยกันมามากกว่าจะมีวันนี้ ไม่ได้หลับ ไม่ได้นอนกัน อากาศร้อน แต่ทุกคนก็ยิ้ม ทั้งคนที่มาร่วมยินดี ทั้งตัวบัณฑิตเองก็ด้วย
ผมกวาดสายตาไปรอบๆครั้งแล้วครั้งเล่า หวังว่าจะเจอมัน รู้แบบนี้น่าจะอุ้มมันขึ้นรถมาด้วยซะก็ดี
ผมเริ่มจะคิดว่า เออ ช่างมันเหอะ…ไม่มาก็ช่างมัน  แต่สายตาผมก็ไปพบใครบางคนพอดี…..


ไอ้โช=_=!!!!  มันกำลังวิ่งมาครับ


“โอ้ย พี่ขอโทษๆ เกือบมาไม่ทัน” มันวิ่งมาหอบอยู่ตรงหน้าผม

“ไอ้กันต์ล่ะ?” ผมถามมัน  ไอ้โชเลยยิ้มๆ แล้วชี้ๆไปที่กลุ่มคน ผมก็เพ่งมองครับ  สักพักหนึ่ง ผมก็เห็นไอ้เตี้ยพยายามเดินฝ่าฝูงชนเข้ามา พร้อมดอกไม้ช่อใหญ่  แต่ที่ทำให้ผมประหลาดใจก็คือ….


“ยินดีด้วยนะพี่พีช!!!! แต๊นนนนนนนน” ไอ้กันต์เดินเข้ามาหาผมแล้วยื่นช่อดอกไม้ให้  ผมมองมัน  มันก็ยิ้ม  เพื่อนๆของพวกผมก็เข้ามารุมหลังจากที่มันมาถึง  ทุกคนหัวเราะมันครับ ผมเองก็เผลอๆยิ้มด้วยล่ะ

มันมาในชุดนักเรียนครับ  ตัดรองทรงมาด้วย  ไม่อยากจะพูดหรอก แต่มันไม่มีชุดที่ดีกว่านี้แล้วเหรอ?

“ช้า ช้ามากเลยนะมึง  แล้วคิดยังไงถึงใส่ชุดนี้มา”ผมยิ้มแล้วขยี้หัวมัน  มันก็ยิ้มเขินๆ

“กันต์เจอพี่ครั้งแรกในชุดนี้ ที่โรงเรียนนี่นา  ที่จริง แค่อยากจะใส่มาเท่านั้นแหละ”มันบอกผม  ถึงจะไม่เข้าใจ แต่ก็ทำให้นึกถึงมันในวันที่เจอกันครั้งแรกอยู่นะ…


“ไอ้กันต์แม่งใส่ชุดนี้ขึ้นว่ะ เพราะส่วนสูงมันไม่เพิ่มขึ้นด้วยมั้ง เลยดูเหมือนเด็กมัธยมตลอดเวลา” ไอ้คุณแซวมันแล้วถ่ายรูปไว้ครับ ส่วนมันพอเห็นกล้องก็หันไปชูสองนิ้วใส่เลยล่ะ


“เขาเรียกว่าหน้าอ่อนโว้ย!!”ไอ้กันต์มันเถียงกลับไปครับ
 
“นี่ ตากับยายอยู่ตรงนั้นแหนะ”ผมบอกมัน  มันก็หันตามมือผมไป  พอเห็นตากับยายมันก็วิ่งเข้าไปกอด แล้วก็คุยอะไรกันไม่รู้ครับ
 
“พี่พีช!!”มันเรียกผมแล้วมันก็เดินเข้ามาหาครับ  ผมก็ยืนกอดอกมองหน้ามัน  แอบขำไอ้ผมรองทรงมันจริงๆครับ ไม่ได้เห็นนานแล้วแหละ

“ว่าไง จะบอกให้ เรื่องที่มึงมาช้า มึงต้องกลับไปเคลียกับกูต่อที่บ้าน”ผมบอกมัน

“เตรียมตัวตายได้เลยมึงกันต์ ตอนมึงยังไม่มานะ ไอ้พีชมองซ้ายขวา หงุดหงิดใส่พวกกูด้วย”ไอ้ชินเป็นคนพูดครับ ว่าแต่มึงโผล่มาจากไหน

“มึงน่าจะมาเร็วกว่านี้นะ วันนี้เป็นวันสำคัญนะเว้ย”ไอ้ธัญพูดครับ

“ถึงมึงจะมาแล้ว แต่ก่อนหน้านั้นมึงทำให้เพื่อนกูใจเสีย มึงดูหน้ามัน หมองเลยเห็นไหม”ไอ้ชินเสริมอีกแรงพร้อมจับหน้าผม

“ใช่ครับ ผมก็แอบสงสารคุณพีชเหมือนกันนะ เอาแต่มองหาน้องกันต์ตลอดเลยล่ะ”ไอ้แฮปก้เอาด้วยครับ

“ผมบอกมันแล้วนะ แต่มันบอกว่าอยากจะมาวินาทีสุดท้าย”ไอ้โชนี่รีบแก้ตัวเลย

“มึงต้องเอากูเป็นตัวอย่าง  กูไปรอพี่ย้งตั้งแต่ ตีสองเลยนะเว้ย  ปีนี้กูต้องได้ตำแหน่งแฟนดีเด่นแน่นอน”ไอ้คุณพูดแล้วเข้าไปเกาะแขนไอ้ย้งครับ

“มึงน่ะเกินไปแล้วคุณ”ไอ้ย้งพูดแล้วเขกหัวไอ้คุณไปทีหนึ่ง

“พวกกูก็โดนแฟนมึงหงุดหงิดใส่นะ”ไอ้เต้กับไอ้ทอมร่วมด้วยครับ  แต่พอผมหันไปมองไอ้กันต์มันก็ยังยิ้มแปลกๆอยู่แบบนั้นแหละ
ดูประหม่าพิลึก


“พี่ครับๆ”มันเรียกแล้วสะกิดผม ผมก็มองมัน เพื่อนๆพวกผมก็มองมันครับ มันดูเขินๆ


“อะไร?”


“…….เรียบจบแล้ว…”


“?”


“ถ้าผมเรียนจบแล้ว….. .แต่งงานกันนะ..” ไอ้เตี้ยของผมพูดเสียงเบา แล้วก็คุกเข่าลงที่พื้น มันยื่นกล่องแหวนมาตรงหน้าผมครับ  เหมือนจะซึ้ง แต่พวกผมกลับหัวเราะมันซะนี่


“ผิดบทหรือเปล่ามึง!!!!!”ไอ้โชพูด ส่วนผมก็พยายามจะกลั้นหัวเราะครับ ตอนนี้ไอ้กันต์มันก้มหน้าอย่างเดียว ผมว่าแม่งเขินจนไม่กล้ามองรอบข้างแน่นอน เพราะมีทั้งเสียงผิวปาก เสียงโห่แซวดังขึ้นตอนที่มันพูดจบ

ผมรับกล่องแหวนจากมือมันมา แล้วจับมันให้ลุกขึ้นยืนครับ เหมือนมันจะอ๊ายอาย เพื่อนผมก็แซวมันไม่หยุดเลย

“โธ่ กันต์มึงนี่ลงทุนจัง ฮ่าๆๆๆ” ไอ้ธัญพูดแซวมัน มันเลยแตะมันไปทีหนึ่งครับ

“ไม่ขำเว้ย!! มึงเห็นไหมเนี่ยว่าแฟนกูมันซีเรียส”ผมบอก เพื่อนๆผมเลยพยายามจะกลั้นหัวเราะกันครับ  ขอบใจพวกมึงมาก


“กูต้องใส่ให้มึง หรือมึงจะใส่ให้กู”ผมพูดหยาบ  แต่ก็รู้สึกเขินๆเหมือนกัน


“ยังไงก็ได้…”

มันตอบ ผมเลยจับมือมันมาใส่แหวน ท่ามกลางแสงแฟลช เสียงชัตเตอร์  เสียงกรีดร้อง เสียงโห่แซวทั้งหลาย  พอผมใส่ให้มันเสร็จ ผมก็ยยื่นมือไปให้มัน มันก็ใส่ให้ผม  พอใส่เสร็จ ผเลยดึงมันมากอดเต็มแรงเลยครับ 

เสียงโห่แซวรอบข้างยิ่งดังกว่าเดิมอีก

“ไม่คิดว่ามึงจะกล้าทำแบบนี้ ขอบใจนะ”ผมพูดกับมันเบาๆ

“ไม่คิดว่าจะกล้าทำเหมือนกัน…”มันตอบผมกลับมาครับ แล้วจู่ๆ เราก็ถูกจับแยกออกจากกัน

“เอ้าเร็ว โค้งสุดท้ายแล้ว ถ่ายรูปหมู่หน่อย!!!”ไอ้คุณเป็นคนดึงไอ้กันต์ออกจากผมครับ  มันพูดขึ้นแล้วพวกเราก็เดินมารวมกัน
พร้อมเก๊กท่าเตรียมถ่ายรูป  ข้างๆผมเป็นไอ้กันต์นี่แหละ ผมกับมันจับมือกันไว้แน่นครับ 

ไอ้คุณวิ่งไปรบกวนให้เพื่อนอีกคนช่วยถ่ายรูปพวกเราให้

“นับ 1 2 3 แล้วกระโดดนะ”ไอ้คนที่จะถ่ายรูปให้บอกพวกผมหลังจากที่มันเปลี่ยนเลนส์กล้องเรียบร้อยครับ

เราจัดท่าตามคำสั่งมันสักพักใหญ่

“กันต์ มึงเอาเงินจากไหนไปซื้อแหวนวะ เลือกได้ดีนี่”ผมนึกสงสัยเลยถามมันขึ้นมาระหว่างที่พวกเรากำลังจะถ่ายรูป


“หนึ่งงงงง”


“อ๋อ….”




“สองงงงง”




“ยืมจากบัตรพี่พีชอ่ะ เดียวใช้คืนนะ…”มันตอบผมพร้อมย่อตัวลงเตรียมกระโดด




“สาม!!!!!”



“ไอ้!!!!!!!กันต์!!”  มันกระโดดขึ้นพร้อมหัวเราะ




แชะ!!!!








อ่า…..อืม…… ภาพทีได้ ก็คือ ทุกคนกระโดดขึ้นยิ้มกันอย่างสดใสครับ ในขณะที่ผมหลับตาอ้าปาก กำลังหันไปหาไอ้กันต์เพื่อจะด่ามัน  แต่สุดท้ายก็ยังไม่ได้จัดการมันให้เรียบร้อยก็ต้องเข้าพิธีซะแล้วล่ะครับ  เดียวค่อยกลับไปเช็คบิลที่บ้าน


ผมกับเพื่อนๆฝากของต่างๆไว้ที่รุ่นน้อง  แล้วผมกับพวกไอ้ย้งเดินไปเข้าพิธี



“พี่พีช!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เสียงไอ้กันต์ตะโกนกังมาแต่ไกล  ผมหันไปมองมันแบบไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่




“??”




“ยินดีด้วยนะ!!!!!!!!!!” ไอ้เตี้ยหน้าลิง ตะโกนเสียงดังพร้อมกับรอยยิ้มน่ารักๆของมัน ทำให้ผมคิดเลิกที่จะทำโทษมันไปชั่วขณะ




“คร๊าบ!!!!!!!!!!” ผมตะโกนกลับไปพร้อมโบกมือ แล้วหันหลังกลับวิ่งไปข้างหน้า….พร้อมทุกคน





มันดูเหมือนจะเป็นจุดสิ้นสุด  แต่ผมก็คิดว่า  จากนี่ไปล่ะมั้ง ที่จะเป็น จุดเริ่มต้นจริงๆ………ไว้พบกันใหม่ครับ








END.

-----------------------------------------

เย่.............จบแล้ว

พอลองอ่านดูตั้งแต่ต้นๆ มีหลายอย่างที่อยากจะปรับเปลี่ยนอยู่เหมือนกันนะ
สำหรับคนที่หลงเข้ามาอ่าน ขอบคุณมากนะคะ  ใช้เวลาดองเรื่องนี้ไว้นานเหมือนกัน
คราวหน้าคิดว่า เขียนๆให้จบก่อนแล้วค่อยเอามาลงคงจะดีกว่า  TT

ขอบคุณค่ะ  ถ้ามีโอกาส ไว้เจอกันเรื่องหน้านะคะ :bye2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: ΩPRESTOΩ ที่ 13-09-2014 19:03:36

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆของกันต์กับพีช
 :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 13-09-2014 19:48:59
จะมีตอนพิเศษมั้ยน้าาาา
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: KhunToOk ที่ 13-09-2014 19:55:36
จบแล้วววว  น่ารักมากๆเลยค่ะ   :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: zhai ที่ 13-09-2014 20:53:11
จบแล้ว
 :o
คู่ฟัดคู่เฮ จบแล้วเหรอ
รักกันได้ครบรสเลยอ๊ะ (ดีใจที่ไม่ต้องกินมาม่าเรื่องนี้ จากใจจริง)
เริ่มติดใจตั้งแต่น้องกันต์ โดนลากจากห้องจนต้องเข้าเฝือก ต่อว่าพี่พีชด้วยน้ำตา 
ทุกตอนมี ทั้งขำ ทั้งซึ้ง ตบด้วยฮากลิ้งอีก 
อ่านแล้วบรรยากาศเหมือนอยู่ในฉากนั้นด้วยเลย
คู่พี่ย้ง+น้องคุณ  ธัญ+แฮป ที่มาคั่นก็สนุกตลอดเลย

ถึงตอนจบแล้วสิน่ะ
ขอบคุณมากๆ ขอบคุณจริงๆ กับนิยายเรื่องนี้
ทำให้เราหัวเราะออกมาดังๆ ได้หลายๆ ครั้งเลยล่ะ
 :pig4:   :pig4:   :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: PURE LOVE ที่ 13-09-2014 23:50:41
แฮปปี้เอ็นดิ้ง เย้ๆๆๆๆ  น้องกันต์สุดยอดมากจ้ะ ขอพี่พีทแต่งงานเองเลย ว้าย  :-[
เรื่องนี้สนุกมากกกจริง ๆ นะ แต่ละคู่ก็น่ารักกันไปคนละแบบ
ทำให้เราขำได้ทุกตอนที่อ่านจริง ๆ  ถึงจะมีดราม่าบ้าง แต่ก็ไม่หนักมาก
ส่วนใหญ่จะได้สนุกไปกับความเฮฮาของตัวละครมากกว่า อ่านแล้วไม่เครียดดี
ที่สำคัญต้องขอบคุณคนเขียนมาก ที่ไม่ให้มีเรื่องเศร้าเกิดขึ้นกับโช
แถมยังให้โชได้มีคนมาดามอกที่หักจากน้องกันต์อีก น่ารักมากเลย
โดยเฉพาะตอนจบนี่ แบบ น้องกันต์น่ารักมาก สมแล้วที่พี่พีทหลงรักหัวปักหัวปำ
แล้วพี่พีททิ้งท้ายไว้นี่ อย่างกับจะเจอกันภาคสองงั้นแหละ แบบวัยทำงานอะไรอย่างนี้ (คิดไปเอง แหะๆ)
แต่ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนเขียน เขียนนิยายดี ๆ น่ารัก ๆ อย่างนี้ให้พวกเราได้อ่านกันอีกน้า
แล้วพบกันอีกนะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: punchnaja ที่ 14-09-2014 11:50:37
สนุกมั่กๆค่าาาาา

อยากอ่านตอนทำงาน ตอนคบกันหลายๆปีแล้ว
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: ReiSei ที่ 14-09-2014 23:24:20
โห กรี๊ดอะ อ่านเรื่องนี้เมื่อนานมากมาแล้ว วันนี้มาได้อ่านตอนจบ ปลื้มปริ่ม ชอบทุกคู่เลย ย้งกับคุณก็แซ่บ ชอบตอนคนมาดเยอะอย่างพี่ย้งน็อตหลุด 5555  ส่วนหมอแฮป ที่แท้แอ๊บมาตลอดเหรอเนี่ย 555555555
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: boworange ที่ 16-09-2014 01:14:14
 :o8:  อ่านเรื่องนี้แล้วนั่งขำคนเดียวเหมือนคนบ้า คนเขียนแต่งเก่งมากๆหยอดมุกตลอด
สนุกมากๆอ่านแล้วอารมณ์ดีเหมือนคนเมากัญชาทั้งวัน   :hao7: 
 :pig4:   ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกสนานเรื่องนี้นะคะ    :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: abcee ที่ 16-09-2014 07:32:59
ขอบคุณมากครับ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-09-2014 12:11:50
สนุกมากๆจ้า
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Caramel Syrup ที่ 17-09-2014 00:11:12
 o13 จบแล้ว 
 :L2: ขอบคุณนะ สำหรับนิยายสนุก สนุก เรื่องนี้
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 17-09-2014 01:01:51
น้องกันต์กับพี่พีช คู่รัก คู่ซาดิส คู่ฮา ได้ทุกอย่างเลยจริงๆ
ขอบคุณมากค่าสำหรับนิยายสนุกๆ  :mew3:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: DexTunG ที่ 17-09-2014 19:09:50
 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Teddysdeath ที่ 18-09-2014 22:41:32
 :katai2-1:
หนุกๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: dekzappp ที่ 19-09-2014 19:30:23
น่ารักอ่ะ อ่านแล้วขำ อมยิ้ม ช่วงแรกๆนี่นึกว่าพีชจะไม่ใช่พระเอกละ แบบทำตัวเหมือนพี่น้องกันเกิ๊น ทีแท้ พี่น้องหวังผลนี่หว่า XD
ชอบที่ทั้งพีชและกันต์มั่นคงต่อกันละกันนะ เวลาฝ่ายไหนร้อนอีกฝ่ายก็จะเย็นให้ อย่างี้แหละชีวิตคู่จะได้ไปกันรอด

ส่วนย้งคุณ เอาจริงๆนะ ไม่คิดว่าคุณจะแรดได้ขนาดนี้ โห ตอนแรกนี่อย่างแมน เจอสาวหักหลังทีนึง เธอสาวได้ขนาดนี้เลยเหรอ แรดเกิ๊นนน

แฮปธัญ คู่นี่เนี่ย คู่ซาดิสมาโซสินะ รักกันแต่ละทีต้องมีเจ็บตัวตลอด ตกลงแล้วแฮปเนี่ย แกแอ๊บสุภาพใช่มะ?

โชโทโมะ เราอยากอ่านคู่นี้ต่อออออออออออออออ ตอนที่คนแต่งบอกว่ามีตอนแบบมาจาก tomohisa sako เนี่ยไม่รู้จักแหะ แต่พอไปเสิร์ชดู อ๋อออ ShounenT ฟังเพลงแล้วเคลิ้ม เราก็ชอบอะไรที่เป็นญี่ปุ่น อ่านพาร์ทโชแล้วอินมากกกกกก ขอตอนโชโทโมะอีกได้มั๊ยคะ น๊าๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 20-09-2014 10:54:29
สนุกมากๆ อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
ขอบคุณสำหรับเรื่องค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: litlittledragon ที่ 20-09-2014 12:08:16
น่ารักดี แต่ยังอยากอ่านคู่โชกับโทโมะนะเนี้ย อยากรู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอกันอีกไหม
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Elizabeth_TonnY ที่ 22-09-2014 23:26:34
อยากอ่านชอบบบบ สนุกน่ารัก ประทับใจ รักเลยอ่ะ มีนิยายไม่กี่เรื่องที่อ่านเเล้วรู้สึกรักมากอ่ะ 
ประทับใจจริงๆ ขอบคุณคนเเต่งมากกกกกกอ่ะ ที่เเต่งเรื่องนี้ขึ้นมา อยากอ่านคู่อื่นๆมั่งจังอ่ะ หวังว่าคงอาจจะได้อ่านเรื่องต่อไปเรื่อยน้าาาา
ใจจริงอยากให้เรื่องนี้มี ตอนพิเศษด้วยอ่ะ มันคงฟินน่าดู เฮ้อออ ดีใจจริงๆที่เข้ามาอ่านเรื่องนี้ใช้เวลาสองวันกว่าๆ คุ้มมากอ่ะ คิดไม่ผิดเลย
สุดท้ายล้ะ เรื่องเนี้ยคงเป็นนิยายที่อยู่ในใจไปอีกนานเลยอ่ะ  รักเลยยย ชอบมากกก
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: DREAM COME TRUE ที่ 23-09-2014 15:59:44
เป็นนิยายที่ทำให้ผมแอบอ่านในเวลางานได้ยากจริงๆ เพราะมันจะหลุดยิ้ม หลุดขำตลอด โดนเจ้านายจับได้ตลอดว่าอู้
สนุกมากครับ รักกันแบบเพื่อน แบบพี่ แบบแฟนดีจัง ครบทุกรสเลย ขอบคุณมากครับสำหรับเรื่องสนุกๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 23-09-2014 18:57:45
ขอบคุณค่ะ

ขอบคุณทุกคนที่อุตส่าห์เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ  คนเขียนได้อ่านคอมเม้นท์ทั้งหมด(นั่งอ่านเม้นท์ซ้ำไปซ้ำมามีความสุขมาก) แต่ไม่ค่อยได้ตอบคอมเม้นท์เลย :mew2:
เดิมทีคิดว่าเรื่องนี้ก็คงจะเขียนไม่จบแน่ๆ  แต่ก็จบจนได้ :z3:(ดีใจ) ถึงแม้จะใช้เวลานานสุดๆก็เถอะ :hao4:    เป็นนิยายวายที่เขียนเรื่องแรกแล้วยาวขนาดนี้
หลังจากที่ตัวเองลองกลับไปอ่านดูก็คิดว่ายังมีบางจุดที่ต้องแก้อยู่ แต่ก็ขอขอบคุณอีกครั้งจริงๆที่อ่านนิายเรื่องแรกของเรานะคะ


ส่วนถ้าถามเรื่อง ตอนพิเศษ  มีแน่นอนค่ะ  แต่ขอเวลาหน่อยนะคะ :hao5:   

THANKS. :mew1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 26-09-2014 00:40:28
อ่านจบแล้วค่ะ สองคืน
คือเหมือนจะไม่ยาว แต่ยาวมาก เหมือนจะไม่มีอะไร แต่ก็มี ..
สนุกตรงที่ไม่ดูเป็นนิยายจ๋าจนเกินไปน่ะค่ะ แบบคนสองคนคบกันมีเรื่องราวในแต่ละวัน มีเพื่อนฝูง มันดูเรียลดี เรื่องญาติๆ พ่อแม่ ก็ไม่ได้โวยวายตอนที่รู้เรื่องลูกคบกันจนดูดราม่าเว่อๆอีกนั่นล่ะ
อีกอย่างที่ชอบคือ คนเขียนโฟกัสคู่หลักได้ดีเลยทีเดียว ปกติแล้วถ้าเขียนแบบมีคู่ที่ 2 3 4 คนเขียนอาจจะสนุกกับการเขียนคู่รองมากกว่าจนคู่รองดังกว่า อะไรแบบนี้ แต่เรื่องนี้ไม่หลุดเลย
เราชอบฉากที่เขียนตอนไปญี่ปุ่น กับ นิวซีแลนด์นะ เพราะเคยไปมาแล้วทั้งสองประเทศ คิดว่าคนเขียนคงเคยไปมา เลยถ่ายทอดได้ดีค่ะ โดยเฉพาะที่ NZ นี่แบบ อ่านแล้วคิดถึงไอศครีมที่โน่น กับฟิชแอนด์ชิพมากๆเลย ><
ฉากในเชียงใหม่ยังละเอียดน้อยกว่าฉากเมืองนอกเลยนะ เอาจริงๆ (เราอยู่เชียงใหม่ค่ะ)
ปล. คู่พระเอก-นายเอก เรียนสถาปัตย์ ม.แห่งหนึ่งในเชียงใหม่ นี่ใช้อิมเมจ มช. รึเปล่าคะ? ส่วนน้องคุณเรียนนิเทศ นี่ ม.เดียวกันหรือเปล่าเอ่ย ถ้าใช่ที่เดียวกัน ที่นั่นไม่มีคณะนิเทศศาสตร์น่ะค่ะ (ถ้าเข้าใจผิดขอโทษด้วยน้า)
ปล2. กด+ให้แล้วนะ^^
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 26-09-2014 09:06:27
อ่านจบแล้วค่ะ สองคืน
คือเหมือนจะไม่ยาว แต่ยาวมาก เหมือนจะไม่มีอะไร แต่ก็มี ..
สนุกตรงที่ไม่ดูเป็นนิยายจ๋าจนเกินไปน่ะค่ะ แบบคนสองคนคบกันมีเรื่องราวในแต่ละวัน มีเพื่อนฝูง มันดูเรียลดี เรื่องญาติๆ พ่อแม่ ก็ไม่ได้โวยวายตอนที่รู้เรื่องลูกคบกันจนดูดราม่าเว่อๆอีกนั่นล่ะ
อีกอย่างที่ชอบคือ คนเขียนโฟกัสคู่หลักได้ดีเลยทีเดียว ปกติแล้วถ้าเขียนแบบมีคู่ที่ 2 3 4 คนเขียนอาจจะสนุกกับการเขียนคู่รองมากกว่าจนคู่รองดังกว่า อะไรแบบนี้ แต่เรื่องนี้ไม่หลุดเลย
เราชอบฉากที่เขียนตอนไปญี่ปุ่น กับ นิวซีแลนด์นะ เพราะเคยไปมาแล้วทั้งสองประเทศ คิดว่าคนเขียนคงเคยไปมา เลยถ่ายทอดได้ดีค่ะ โดยเฉพาะที่ NZ นี่แบบ อ่านแล้วคิดถึงไอศครีมที่โน่น กับฟิชแอนด์ชิพมากๆเลย ><
ฉากในเชียงใหม่ยังละเอียดน้อยกว่าฉากเมืองนอกเลยนะ เอาจริงๆ (เราอยู่เชียงใหม่ค่ะ)
ปล. คู่พระเอก-นายเอก เรียนสถาปัตย์ ม.แห่งหนึ่งในเชียงใหม่ นี่ใช้อิมเมจ มช. รึเปล่าคะ? ส่วนน้องคุณเรียนนิเทศ นี่ ม.เดียวกันหรือเปล่าเอ่ย ถ้าใช่ที่เดียวกัน ที่นั่นไม่มีคณะนิเทศศาสตร์น่ะค่ะ (ถ้าเข้าใจผิดขอโทษด้วยน้า)
ปล2. กด+ให้แล้วนะ^^

สารภาพบาปค่ะ

คนเขียนไม่ได้อยู่ เชียงใหม่ TwT เคยไปมา สองครั้ง แล้วชอบที่นั่นมาก คิดว่าอยากจะไปอีก
  ส่วนเรื่องมหาลัย เป็นเรื่องสมมุตินะคะ อ่ะแหะ
ส่วนเรื่อง NZ กับ ญี่ปุ่น  เคยไปค่ะถูกต้องแล้ว o13  NZ ไปเรียนช่วงนึง  ส่วนญี่ปุ่น ไปแบกเป้เที่ยวน่ะค่ะ
ขอบคุณสำหรับคำติชมนะคะ ^^
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: evasaki ที่ 26-09-2014 11:46:39
 :z3: ไม่นะข้ามเรื่องนี้ไปได้อย่างไง

สนุกมากค่ะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: ka[ze]na ที่ 27-09-2014 10:28:46
ขอภาคพิเศษชาเขียวกับขนมไทยหน่อยซิค่ะ....มันค้างๆคาๆยังไงก็ไม่รู้อ่ะ อิๆๆๆ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 30-09-2014 22:30:54
ขอภาคพิเศษชาเขียวกับขนมไทยหน่อยซิค่ะ....มันค้างๆคาๆยังไงก็ไม่รู้อ่ะ อิๆๆๆ

ใช่ครับ เห็นด้วยอย่างยิ่งเลย อยากให้น้องโชมีแฟนเป็นตัวเป็นตน อิอิ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: NIMME ที่ 02-10-2014 10:13:09
อ่านจบแล้วนี่บอกเลย รอ nc พี่พีชน้องกันต์
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 02-10-2014 12:52:20
 :impress2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: piengtavan ที่ 04-10-2014 20:23:44
เราชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เป็นนิยายวายอีกเรื่องที่อ่านแล้วไม่มีฉากเรท ต๊าบๆ แต่เราติดหนึบ!!!


มันอะไรที่เลิศเลอ มันเป็นอะไรที่ดีงาม

คือแบบ ชอบผลงานที่คุณเขียนโคตรๆอ้ะค่ะ ชอบทุกคาแรคเตอร์ ทุกคำพูดคุย ทุกไดอะล็อกที่คุณคิด ทุกการกระทำ ทุกปฏิกิริยาของตัวละครในเรื่องคุณ คือ แม่งแบบลงตัวโคตรๆอ้ะค่ะ  เรารักเรื่องนี้เลยนะ!!!!!

น่ารักดีๆ

เราชอบอิพี่พี่ชเลย คือที่มันหวงคือหวงจริงจังใช่มั้ย ทำไมอิน้องกันต์มันบรรยายออกมาแบบ หวงเอาฮาวะ?? อันนี้ขำเวลาโดนโชมันแหย่โคตรๆอ่ะ

อิน้องกันต์.... แม่งน่ารักไปป่ะ โอ๊ยยยยยยยยยยยยย

อิน้องคุณ อิน้องแร่ดมาแรงแซงโค้งโคตรๆอ้ะ  ฉันชอบแก ฉานร๊ากแกร๊~~~~~

คุณพี่ย้งคะ หนูจะเอาพี่ขึ้นหิ้ค่ะ พี่เป็นเหมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถคุยได้ปรึกษาได้ แต่ห้ามกระตุกต่อม เหมือนพี่สามารถปาดคอหนูนิ่งๆแล้วทิ้งศพให้หมาแทะได้สบายๆเหมือนกัลลลล โฮวววว  (//ตอนโกรธแล้วต๊าบๆน้องคุณในรถนี่เหนือความคาดหมายนิดๆ)

โช น้องน่ารักและเป็นคนดีโคตรๆ มุ้งมิ้งเวลาโดนอิพี่พีชแย่งเนื้อกห็น่ารัก แต่ตอนแม่งแหย่าอิพี่พีชก็โคตรน่ารักอ้ะ!!!!

เต้ ทอม แกอย่าไปยอมแพ้อิคุณมันนะ!!!

พี่ธัญอิหมอแอ๊บ(แฮปครับ//อิหมอ) ขอให้มีKามสุขมากบนรักในความซาดิสต์นะคะ คึคึคึึคึ

พี่ชิน น่ารัก แค่เนี๊ยแหละ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: pummy09 ที่ 07-10-2014 17:42:54
จบแล้ว สนุกมากค่ะ
ตอนแรกๆๆ ที่อ่าน ยอมรับว่าเกือบเลิกอ่านแน่ะ แบบดูพระเอกคือแบบโหดเกิน (ตกลงมันใช่พระเอกหรือเปล่า)  :z6:
แอบชอบย้งมากกว่าอีก ฮ่าาาาา แต่พออ่านไปๆๆ ก็ค่อยเข้าใจมากขึ้น ก็สนุกขึ้นเรื่อยๆๆๆ ไปๆมาๆ ก็นั่งลุ้นว่ามะไหร่กันต์จะเสร็จพี่พีชซักที ฮ่าาาาา  :laugh:

สนุกค่ะ แทบจะเป็นเรื่องแรกที่อ่านมาจนจบ พี่พีชก็ไม่ได้แอ้มน้องกันต์ซักกะที ก๊ากกกกกกก :m20:

ขอบคุณนะคะ สำหรับเรื่องราวสนุกๆๆที่เขียนมาให้ได้อ่านกัน ขอบคุณค่ะ  :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Schizophrenia ที่ 08-10-2014 15:36:47
ขอบคุณมากครับสำหรับนิยายดีดี : )
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: chisarachi ที่ 10-10-2014 00:54:25
อ๊ายย ย ยจบแล้ว
โห้คือเมื่อก่อนเราติดเรื่องนี้มากก
แต่คนเขียนชอบหาย 5 5 55  5
แต่บทจะจบนี่มาลงหลายตอนรวดเลย ยาวๆกันไป
ส่วนตัวที่ชอบเพราะ ชอบเวลาเขาเรียกสรรพนามกันน่ารักมากก
มือก่อนอ่ารแล้วให้ความรูู้สึกาบายๆ มิตรภาพ และบลาๆ
แต่พอมาลงรวดเดียวงี้ ทำมันให้เหมือนเราถุกยัดเยียดมากไป5 555 5 55
งงไหม ช่างเหอะ
ขอบคุรนะคะที่แต่งจนจบ  ขอบคุณจริงๆ
น้องกันต์น่ารักมากกก
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 12-10-2014 16:44:52
จบแบบปลื้มปริ่ม อ่านแล้วยิ้มได้ทั้งเรื่อง ไหนจะเสียงหัวเราะ
ที่ทำให้มีได้เรื่อยๆนั้นอีก ครบทุกรส ฮา เศร้า ซึ้ง หวาน รวม
อยู่ในเรื่องนี้ ทีแรกที่เจอชื่อเรื่อง คิดว่าน่าจะเป็นแนวดราม่า
แนวโปรด ที่ไหนได้ อีกขั้วหนึ่งเลย. แต่กลับวางไม่ลงเลิกอ่าน
ไม่ได้ ทั้งๆที่ไม่ใช่แนวโปรดอะไร อยากโหวตเป็นนิยายสุดฮามาก
เสียดายที่โหวตไม่ได้ ล็อคอินไม่ผ่าน จะฝากเพื่อนโหวต ไปดูหัวเรื่อง
วันที่ลงก็ไม่ผ่านอีก เพราะลงตั้งแต่ปี2012แล้ว เสียดายๆ คนแต่ง
แต่งดีมากนะ ชอบมาก มีมุขขำๆมาได้ตลอด. ที่สำคัญอ่านแล้วไม่สะดุด
มาแบบยาวมากๆ โชคดีที่มาอ่านตอนที่จบแล้ว เห็นบางคอมเม้นท์
บอกรอนาน  คนแต่งชอบหาย 555 แต่มาลงทีลงเยอะๆยาวๆแบบนี้ดีนะ
อ่านยาวๆแบบนี้แหละชอบ

ยิ่งตัวละคร ยิ่งชอบ โดยเฉพาะตัวหลัก ตัวรอง ชอบทุกคู่จริงๆ พี่พีช
คาแรคเตอร์เป็นเอกลักษณ์ดี น้องกันต์ก็กวนๆ มาน้องคุณนี่ต้องบอกว่า
ผิด คาด มาก นางแรดได้ใจ แต่ก็เข้าใจนางนะ เป็นประเภท ทุ่มเทจริงจัง
กับความรัก ทำเอาเกลียดนางชะนีปั่นไปเลย แต่น้องคุณก็มาตบท้ายกับพี่ย้งนี่ เข้ากันสุดๆ
ตอนพี่ย้งหึงโหดนี่ทำเอาฟินนนมากกกก คู่ประหลาดหมอแฮปปี้พี่ธัญนี่มาแนวซาดิส
ชอบคาแรคเตอร์สองบุคลิกแบบหมอแฮปปี้มากก ยิ่งตอนท้าย ฉากในห้องน้ำกับพี่ธัญ
เอาสองบุคลิกนี่มารวมกันยิ่งฟินนนที่สุด พี่ธัญกับน้องกันต์นี่นิสัยจะคล้ายๆกัน แต่พี่ธัญแก
ค่อนข้างรุนแรงกว่าในด้านพลังทำลายล้าง แถมชอบทำร้ายสามีแบบสุดๆแต่พี่แฮปดู
จะชอบนะ 555 น้องโชน้อยกลอยใจผู้น่าสงสาร อยากให้ขยายเรื่องของนุ้งโชกับโทโมะจัง
ต่อ คงมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งน่าดู สำหรับบรรดาก๊วนเพื่อนที่มาสร้างสีสันความฮาชอบทุกคน ยิ่ง
บรรดาพ่อๆแม่ๆตาๆยายๆของบรรดาตัวละครเรื่องนี้ยิ่งชอบ ดูเข้าใจลูก. ไม่หัวโบราณ
ทำร้ายจิตใจลูก นอกจากตัวละครก็มีเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวนี่แหละที่ชอบมาก อ่านแล้ว
รู้สึกเหมือนได้ไปเที่ยวด้วย สรุปคือ ชอบ ทุกอย่าง ที่เป็นนิยายเรื่องนี้ค่ะ แหะๆ
ขอบคุณคนแต่งสำหรับนิยายดีๆนะคะ ขอบคุณสำหรับการ์ตูนด้วย น่ารักมากค่ะ
เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องนะคะ และจะรอติดตามผลงานเรื่องต่อไปค่ะ เรื่องนี้น่าจะรวมเล่มนะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 12-10-2014 18:25:56
อ๊ายย ย ยจบแล้ว
โห้คือเมื่อก่อนเราติดเรื่องนี้มากก
แต่คนเขียนชอบหาย 5 5 55  5
แต่บทจะจบนี่มาลงหลายตอนรวดเลย ยาวๆกันไป
ส่วนตัวที่ชอบเพราะ ชอบเวลาเขาเรียกสรรพนามกันน่ารักมากก
มือก่อนอ่ารแล้วให้ความรูู้สึกาบายๆ มิตรภาพ และบลาๆ
แต่พอมาลงรวดเดียวงี้ ทำมันให้เหมือนเราถุกยัดเยียดมากไป5 555 5 55
งงไหม ช่างเหอะ
ขอบคุรนะคะที่แต่งจนจบ  ขอบคุณจริงๆ
น้องกันต์น่ารักมากกก

ไม่มีข้อแก้ตัวไดๆเรื่องชอบหายค่ะ 555555
ขอบคุณที่อุตส่าห์อ่านจนจบนะคะ ขอบคุณมากๆเลย:mew6:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: heenimz ที่ 12-10-2014 18:28:38
จบแบบปลื้มปริ่ม อ่านแล้วยิ้มได้ทั้งเรื่อง ไหนจะเสียงหัวเราะ
ที่ทำให้มีได้เรื่อยๆนั้นอีก ครบทุกรส ฮา เศร้า ซึ้ง หวาน รวม
อยู่ในเรื่องนี้ ทีแรกที่เจอชื่อเรื่อง คิดว่าน่าจะเป็นแนวดราม่า
แนวโปรด ที่ไหนได้ อีกขั้วหนึ่งเลย. แต่กลับวางไม่ลงเลิกอ่าน
ไม่ได้ ทั้งๆที่ไม่ใช่แนวโปรดอะไร อยากโหวตเป็นนิยายสุดฮามาก
เสียดายที่โหวตไม่ได้ ล็อคอินไม่ผ่าน จะฝากเพื่อนโหวต ไปดูหัวเรื่อง
วันที่ลงก็ไม่ผ่านอีก เพราะลงตั้งแต่ปี2012แล้ว เสียดายๆ คนแต่ง
แต่งดีมากนะ ชอบมาก มีมุขขำๆมาได้ตลอด. ที่สำคัญอ่านแล้วไม่สะดุด
มาแบบยาวมากๆ โชคดีที่มาอ่านตอนที่จบแล้ว เห็นบางคอมเม้นท์
บอกรอนาน  คนแต่งชอบหาย 555 แต่มาลงทีลงเยอะๆยาวๆแบบนี้ดีนะ
อ่านยาวๆแบบนี้แหละชอบ

ยิ่งตัวละคร ยิ่งชอบ โดยเฉพาะตัวหลัก ตัวรอง ชอบทุกคู่จริงๆ พี่พีช
คาแรคเตอร์เป็นเอกลักษณ์ดี น้องกันต์ก็กวนๆ มาน้องคุณนี่ต้องบอกว่า
ผิด คาด มาก นางแรดได้ใจ แต่ก็เข้าใจนางนะ เป็นประเภท ทุ่มเทจริงจัง
กับความรัก ทำเอาเกลียดนางชะนีปั่นไปเลย แต่น้องคุณก็มาตบท้ายกับพี่ย้งนี่ เข้ากันสุดๆ
ตอนพี่ย้งหึงโหดนี่ทำเอาฟินนนมากกกก คู่ประหลาดหมอแฮปปี้พี่ธัญนี่มาแนวซาดิส
ชอบคาแรคเตอร์สองบุคลิกแบบหมอแฮปปี้มากก ยิ่งตอนท้าย ฉากในห้องน้ำกับพี่ธัญ
เอาสองบุคลิกนี่มารวมกันยิ่งฟินนนที่สุด พี่ธัญกับน้องกันต์นี่นิสัยจะคล้ายๆกัน แต่พี่ธัญแก
ค่อนข้างรุนแรงกว่าในด้านพลังทำลายล้าง แถมชอบทำร้ายสามีแบบสุดๆแต่พี่แฮปดู
จะชอบนะ 555 น้องโชน้อยกลอยใจผู้น่าสงสาร อยากให้ขยายเรื่องของนุ้งโชกับโทโมะจัง
ต่อ คงมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งน่าดู สำหรับบรรดาก๊วนเพื่อนที่มาสร้างสีสันความฮาชอบทุกคน ยิ่ง
บรรดาพ่อๆแม่ๆตาๆยายๆของบรรดาตัวละครเรื่องนี้ยิ่งชอบ ดูเข้าใจลูก. ไม่หัวโบราณ
ทำร้ายจิตใจลูก นอกจากตัวละครก็มีเรื่องสถานที่ท่องเที่ยวนี่แหละที่ชอบมาก อ่านแล้ว
รู้สึกเหมือนได้ไปเที่ยวด้วย สรุปคือ ชอบ ทุกอย่าง ที่เป็นนิยายเรื่องนี้ค่ะ แหะๆ
ขอบคุณคนแต่งสำหรับนิยายดีๆนะคะ ขอบคุณสำหรับการ์ตูนด้วย น่ารักมากค่ะ
เป็นกำลังใจให้ในทุกๆเรื่องนะคะ และจะรอติดตามผลงานเรื่องต่อไปค่ะ เรื่องนี้น่าจะรวมเล่มนะ

ขอบคุณมากเลยค่ะ  T^T 
เรื่องต่อไปคิดว่าควรจะแต่งให้จบก่อนดีกว่า ฮ่าๆๆ 
ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 15-10-2014 21:14:21
อ่านเรื่องนี้แบบทรหดมากกกกกกก
เราใช้เวลาอ่านหลายวันทีเดียว

เรื่องน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อ่านเพลินๆ
อมยิ้มไป
บางตอนก็ขำไม่ไหว
 :m20:
ไม่มีดราม่าแรงๆ เราชอบ
พีช รักเดียวใจเดียว สมกับชื่อเรื่อง
แอบสงสารพีช จนจบเรื่องก็ยังไม่ได้กัน
5555โดนอุปสรรคขวางตลอด
นานเวอร์ จนเรียนจบเลยนะ
(หรือได้กัน?แต่พีชกับอุ๊บไว้ไม่บอก)
ย้งคุณ คู่นี้เราก็ชอบ
คุณนิก็มีแฟนผู้ชายแล้วอย่างแรด
แต่น่ารักดี

  ธัญแฮป
คู่นี้ออกแนวโหด
ดุเดือดดี
อิอิ

เรื่องนี้จะมีสเปเชียลไหม
น้องโชกับโมะจัง จะพัฒนาหรือเปล่า?
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 18-10-2014 22:47:55
 :hao7: อร๊ายยยยยย ฟินอย่างแร๊งงงงง ขอบคุณมากๆๆๆๆๆ นะคะ ชอบมากเรื่องนี้  :impress2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 07-12-2014 11:41:08
น่ารักจริงๆคู่กันต์-พีช
ลงเอยทุกคู่และเหลือคู่ของโทโมะจังกับโช
อยากรู้ว่าจะลงเอยแบบไหนกันนะ
ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านนะคะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: TrebleBass ที่ 08-03-2015 22:40:05
อ่านจบแล้ว รวดเดียวจบ  สนุกมากๆ ค่ะ  แอบอ่านไปทำงานไป  ใช้เวลาก็ 2 คืน 

ขอบคุณคุณผู้แต่งมากๆ เลย ที่เขียนเรื่องฮาๆ  ที่ฮามากๆ ก็ไม่คิดว่าน้องคุณจะเปลี่ยนไปขนาดนี้  อนุภาพพี่ย้งช่างแรงกล้า

แอบลุ้นอ่านความรักของพี่ธันคนปากแข็งกับพี่แฮปผู้ซ่อนบุคลิก ว่าเป็นใงบ้าง  ส่วนคู่หลักรอได้คะ 555  ยังรอไหว

ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: tiktok ที่ 10-03-2015 17:02:51
สนุกมากคะ อ่านวันเดียวจบเลย แต่งได้ดีมากคะเด็กๆทุกคนน่ารักมาก
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: BlackClover ที่ 10-03-2015 18:54:15
แรกๆน่าสนใจแต่ เป็นแฟนกันเร็วเกินไป แบบไร้เหตุผล มารองรับ ความน่าสนใจเลยหายไปหมด
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Chrysan ที่ 29-03-2015 22:29:36
จบแล้วว ยิ้มแก้มแตกก
รัก รัก รัก รักตัวละครเรื่องนี้

หลายเรื่องที่อ่านจบแล้วเรามักมีความคิดว่าพวกเขาจะรักกันไปจนแก่ได้จริงๆ หรอ
มีความเชื่อว่าสักวันหนึ่งความรักของเขาอาจจะจืดจางก็ได้
แต่คนเขียนเรื่องนี้ทำให้เราเชื่อได้ว่า พีชกับกันต์ จะอยู่ด้วยกันตลอดไป
                                           :กอด1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: shijino ที่ 12-04-2015 10:05:25
สนุกมากๆ ขอบคุณค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: pedhappy ที่ 14-04-2015 16:55:11
น่ารักอ้าาาาาา อ่านรวดเดียวจบเลย ตอนสุดท้ายนี่สลับบทไปหน่อยมั้ย อยากได้ตอนพิเศษษษษษษ
ปล.สุดท้ายน้องลิงก็ยังซิงอยู่ซินะ  :pig4: :pig4: o13
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 20-04-2015 23:26:37
กรี๊ดดดดดดด ชอบค่ะชอบเรื่องนี้มากกกกกๆๆๆๆๆ
อยากได้ตอนพิเศษ!!!'มาา :ling1:
ยังไม่อยากให้จบเบยยยย
แต่งได้สนุกมากๆค่ะ อ่านจบในวันเดียวเลยนัเนี้ยยยยย คึคึ
ขอบคุณมากนะค่ะ :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: llmup ที่ 24-04-2015 13:13:32
 o13 จัดเปิดซิงน้องลิงให้หน่อยค่า555555 มันน่านักกไอ้ลิง
ขำมาก ตลก น่ารักอ่านกันเพลินๆเลยค่ะ
พี่พีชทำไมน่ารักงี้ ชอบว่ะโหดๆแต่มีมุมน่ารักตลอด หึงมากมาย
อีกหน่อยน้าจะขังลิงไว้ที่บ้านใช่ปะ5555
อยากให้แต่งต่อยันทำงานยันลิงเรียนจบเลยอ่าาาาา
แบบมันผูกพันจริงๆค่ะ รักมากเลยรักทุกตัวละคร

พีช+กัน
ย้ง+คุณ
แฮป+ธัญ
โช+โทโมะ
ทอม เต้ ชิน

ขอบคุณมากนะค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 24-04-2015 23:29:34
หนึ่งอาทิตย์เต็มๆ กับนิยายเรื่องนี้
ขอบอกว่า สนุกมาก น่ารักมากค่ะ ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: akiko ที่ 25-04-2015 14:32:45
สนุก ตลก ซึ้งใจไป ครบทุกรสจริงนิยายเรื่องนี้ :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: keinoo ที่ 01-05-2015 20:24:02
 :o8:
สนุกค่ะ ไม่เครียด เรื่อยๆ คือมันไม่มีจุดพีคอะไรมาก แต่ก้อไม่มีจุดที่ต้องติหรือเนื้อหาขัดอะไร
โดยรวมนี่ อ่านสบายๆ แต่เราอ่านข้ามฉากครอบครัวสุขสันต์ (พีช-กันต์ พ่อแม่ของกันต์) ไปเยอะ
เพราะ...ชั้นโฟกัสที่น้องย้ง จร้าาา ว้ายเทอเท่ๆๆๆ 555+ คิดดูว่าหล่อเท่อย่างน้องคุณต้องมาสยบ  :laugh:
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ นะคะ  :bye2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: PrInCeZzAoFz ที่ 05-05-2015 23:57:11
5555555
สนุก
น่ารักมากเลย
กันต์เกรียน ดื้อ มึน แต่น่ารักกกกกกกกกกก
คุณแกแรดมากกกกกกกกกก
ชอบพี่แฮปอีกโหมด
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 01-12-2015 07:35:59
สนุกมากเลยค่ะ
ชอบทุกคู่เลย
แต่ละคู่มีเอกลักษณ์ชัดเจนดี
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Peung002 ที่ 16-12-2015 11:44:56
สนุกและน่ารักมากค่ะ  o13
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: [€]ŝĊörŦ ที่ 17-12-2015 03:45:07
เรื่องน่ารักมาก อ่านไปก็ขำไปบ้าง ยิ้มไปบ้าง
สนุกมาก ๆ ครับ อ่านรวดเดียวกว่าจะจบเกือบตีสี่ตาโหลกันเลยทีเดียว
และขอขอบคุณที่เขียนนิยายดี ๆ ให้ได้อ่านด้วยนะครับ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 18-12-2015 00:47:53
เข้ามาอ่านรอบสองก็ยังสนุกเหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 18-12-2015 21:31:27
ชอบอะน่ารักฝุดๆๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 19-12-2015 20:52:15
ได้ทุกอารมณ์จริงๆ น่ารักทุกคู่
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: imseries ที่ 20-12-2015 20:41:52
สู้ๆๆนะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 26-12-2015 03:08:36
เรื่องนี้มันก๊าวหัวใจ อิอิ :o8:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: imfckwn ที่ 27-12-2015 12:47:38
แอบหวังว่าจะเห็นพีชได้กินกันต์นะ

แต่ไม่เป็นไร ยังไงก็ร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: marisa9397 ที่ 31-12-2015 19:24:38
อ่านจบแล้ว สนุกมากค่ะ เวลาอ่านไปหัวเราะไป เหมือนคนบ้าเลย 5555
ขอบคุณมากนะคะ  :katai2-1: :hao5:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: buzeative ที่ 07-01-2016 23:05:40
กัน คุณ ไม่ได้หรอ :mew2:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: SaJung13 ที่ 12-01-2016 21:23:09
สนุกๆมากเลยๆคะ ตลกน้องกันต์กับพีชทั้งเรื่องเลย
ไม่รู้จะเอาฮาไปไหน แอบใจแป๋วเหมอนกันตอนน้องกันต์
แอบไปเที่ยวกัยโชในวันเกิดเกือบซดมาม่าแล้ว
แถมยังร้องไห้ตอนกันต์กับพีช ขอพ่อแม่คบกันอีก
อันนี้ร้องไห้หนักมากเลยคะ บรรยายดีมากเลย
สุดท้าย ขอบคุณนักเขียนสำหรับนิยายดีนๆคะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: samsung009 ที่ 14-01-2016 00:55:29
 :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: chuxm ที่ 17-01-2016 17:58:53
เป็นนิยายที่ไม่อยากให้จบเลยอยากติดตามชีวิตของตัวละครทุกตัวไปเรื่อยๆ สนุกมากๆเลยค่ะชอบมากอ่านไปยิ้มไปตลอด :mew1: :-[
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: cy55555 ที่ 22-01-2016 03:04:34
สนุกมาก  ฮาตั้งแต่ต้นเรื่องยันจบเรื่องเลย
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Wtftt ที่ 01-03-2016 22:30:40
สนุกมากอะ :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: shinrafenr ที่ 06-03-2016 11:16:55
ชอบโทโมะจัง o18 o18 o18
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: iNklaNd ที่ 08-05-2016 14:21:19
สงสารและนับถือความอดทนของพีช
อดแอ้มน้องตั้งแต่ตอนแรกยันตอนจบ 5555
หวังว่าจะมีตอนพิเศษที่พีชสมหวังซักทีนะ
ส่วนคู่รองอื่นๆ ก็ชิบมากเช่นกัน
ทั้งย้ง-คุณ แฮป-ธัญ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: am_am ที่ 09-05-2016 22:35:03
น่าสงสารพี่พีช ยันตอนจบก็ไม่ได้กินน้อง  :z1:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 10-05-2016 16:48:04
 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Misakiiz ที่ 20-05-2016 17:05:09
คือจำได้ว่าเมื่อนานมาแล้วเราเคยอ่านเรื่องนี้ แต่เพราะเหตุใดไม่รู้ถึงอ่านไม่จบ แล้วลืมชื่อเรื่องไป พอเปิดมาเจอ ใช่เลย เรื่องนี้ไง รู้สึกพลาดมากที่ตอนนั้นละเลยไป สนุกมากๆค่ะ ชอบน้องกันต์ รักพี่พีช รักทุกๆคน จริงๆก็เห็นหนังสือตีพิมพ์แล้วน่าสนใจ จึงตามมาอ่าน เนื่องจากช่วงนี้จนมากๆ 55555 ตอนพิเศษคงอยู่ในหนังสือเนอะ รอเราเก็บเงินก่อน เดียวจะสอยมาอ่านค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
ปล. นับมาถึงตอนจบก็ยังคงปริศนาว่าพี่พีชเอาเครื่องสำอางมาจากไหน แล้วทำไมนางแต่งหน้าคล่องเชียว 5555
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: แฟนตาเซีย ที่ 14-07-2016 19:48:04
 :pighaun: :jul1: :o8:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: ดึงดาว ที่ 12-08-2016 16:49:56
รวดเดียวจบ เย้ๆๆ
ชอบอ่ะ น้องกันต์ตลกฮาดี ส่วนพีพีชด็หล่อโหดชะมัด เข้าดันได้เดีเชียว น่ารักอ่ะ สบายๆ ไม่มีดราม่า แถมชอบทุกคู่อะ ทั่งย้งคุณ เปลียนจากหน้่าเป็นหลัง 555 ส่วนแฮปธัณก็คือดีงาม ชอบ
ขอบคุณคนเขียน
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 16-09-2016 00:59:00
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
ชอบทุกคู่เลยยย
พีชกันต์ ก้แบบน่ารัก มีอบอุ่น มีตีกัน
มีความเป็นคู่รักฮาร์ดคอร์ แต่ก้รักกันมากมายยยย
แฮปปี้ธัน ก้น่ารักกก ธันนี่ซึนมากกอะ เขินหน่อยโวยวาย ด่าแฮปตลอดดเว
ส่วนแฮปนี่แบบตัวจริงนายโหดใช่มั้ยย แต่ไม่อยากโหดใส่ที่รักสินะ เลยแอ๊ปไว้
ย้งคุณ นี่แบบชอบบ ย้ฃมีความเป็นผู้ใหญ่มากกอะ
ชอบที่แบบทุกๆอย่างที่ย้งเกลียดคุณทำหมด แต่เพราะรักคุณเลยยอมหมดเลยย
ส่วนคุณก้แบบง้องแง้ง ขี้อ้อนมาก ต้องการความรักหนักมาก
คู่นี้ให้ฟิลกินเด็กสุดๆไปเลยอะ555555555

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: kiszy ที่ 20-09-2016 20:33:51
ช่วงแรกๆคำหยาบเยอะไป

เป็นคู่รักที่ไม่เหมือนคู่รักเล๊ยยยยยยยย

ตอนแรกชอบคุณ แต่พอออกแต๋วปุ๊บเปลี่ยนใจเลย 5555
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: nuch-p ที่ 11-09-2018 19:51:15
 o13 สนุกดีจ้าาาา
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: van16 ที่ 22-09-2018 19:08:15
สนุกค่ะ  :pig4:  :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 10-10-2018 14:41:25
 :mew1: เจอเรื่องนี้โดยบังเอิญ ปบันทึกภาพ อีพี่มีความหลงแฟน คลั่งแฟนมว้าก  o22
ขอบคุณคนแต่งด้วยค่า :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 01-04-2019 22:16:25
 :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: สนุกมากกกกกก น่ารักมากกก แต่แอบสงสารพี่พีชอดกินน้องงง  :laugh: :m20:

เป็นเรื่องที่สนุกมากกกกกกกกกจริงๆ ขอบคุณมากนะค่ะ
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 12-04-2019 02:24:10
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: SeventeenCarat ที่ 28-04-2021 03:11:53
เห็นมีไม่กี่หน้า แต่กว่าจะอ่านจบ

เนื้อเรื่องยืดมากกกกก

ตอนแรกชอบน้องคุณ เปิดตัวอย่างหล่อ ไปๆมาๆ แตกสาวซะงั้น 55

ตัวละครที่ชอบสุดคงเป็นพี่ย้ง สุภาพบุรุษที่แท้ทรู ดูมีความเป็นผู้ใหญ่สุดล่ะ

 :-[


หัวข้อ: Re: [Y]OnLy You รักนี้มีแค่นาย ตอนที่ 39 "จบแล้ว" (หน้า 10) [13/9/2557]
เริ่มหัวข้อโดย: Eakkadoor ที่ 15-06-2021 15:45:42
ชอบมากเลยอะครับ
สนุกมากๆ นี้แหละครับรสชาติชีวิต
มีร้องยิ้ม เสียงหัวเราะ มีน้ำตา
อ่านแล้วโคตรอบอุ่นเลยครับ
ใจหายมากๆ พออ่านมาถึงตอนจบ
แต่มั่นใจว่าจะกลับมาอ่านอีกแน่ๆ ครับ
ชอบมากๆ จริงๆ
น้องกันต์ ♥ พี่พีช
รักทุกตัวละครเลยครับผม
 :กอด1: :L2: :3123: :L1: