ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Villain ถ้าไม่รักอย่าหาว่ากูร้าย
ตอน Don't feel alone, I'm here.
สารบัญ
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
ตอนที่ 1
“อ๊ะ! ตรงนั้น...”
ผมรีบจับแขนใหญ่ไว้เมื่อมันเลื่อนมากอบกุมส่วนอ่อนหวของผมไว้ในขณะที่ช่องทางรักด้านหลังก็ถูกกระแทกกระทั้นไม่หยุด เหงื่อไคลไหลตามร่างกายเราจนเปียกชุ่มเนื่องจากบทรักที่ดำเนินมายาวนาน จนจะเช้าอยู่แล้ว... ไอ้บ้านี่ก็ยังไม่หมดแรง ช่างมีพลังมหาศาลจริงๆ
“ตะ เติร์ก อ่า...อ๊ะ!”
เรียกชื่อร่างสูงที่ซ้อนอยู่ข้างหลังเสียงดังก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มฝ่ามือหมอนั่น เติร์กใส่มารัวเร็วเพียงไม่กี่ครั้งก็ปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นเต็มช่องทางรักของผม อ่า...ไม่ไหวแล้ว ผมต้องการพักผ่อน! เมื่อผมปล่อยร่างตัวเองฟุบลงกับหมอน ร่างหนาก็ทับลงตามมา
“เติร์ก หนัก!”
แขนยาวรวบเอวผมกอดไว้พร้อมกับซุกหน้าเข้ากับซอกคอแล้วพูดเสียงอู้อี้ “อื้อ จะเช้าแล้ว ขอหลับแป๊บน่ะเพรท อย่ายั่วให้มาก...” ว่าแล้วก็หอมที่คอผมฟอดใหญ่
อาฮะ... จะเช้าแล้ว มึงก็ควรจะปล่อยกูได้แล้วครับเพื่อน ใช่...คุณอ่านไม่ผิดหรอก เติร์กเป็นเพื่อนผมเอง เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เกรดแปด เอ่อ มอสองน่ะแหละ จนตอนนี้... อีกเทอมเดียวก็จะจบมอหกแล้วครับ
“ยั่วอะไรกัน แล้วก็เอามันออกไปด้วย” ผมบอกเมื่อเขาไม่ยอมถอนไอ้นั่นออกไปเสียที
“ครับๆ”
อ๊ะ! ผมเสียวว๊าบ น้ำรักที่คั่งค้างไหลออกมามากมาย ต้องซักผ้าปูที่นอนอีกแล้วใช่มั้ยเนี้ย T0T พอออกไปแล้วผมก็จับเติร์กนอนในท่าที่เรียบร้อยก่อนจะเดินไปชำระล้างร่างกายเสียที แต่ยังไม่ทันจะได้ยืนเต็มฝ่าเท้าก็เป็นอันต้องทรุดลงไปกองกับพื้น เสียงดังจนเพื่อนรักต้องตื่นมาช้อนตัวผมขึ้นแล้วพาไปเข้าห้องน้ำเสียเอง
“บอกว่าอย่ายั่วไงเพรท”
อะ...อะไร!? ร่างสูงปล่อยผมลงยืนแต่แขนยังคล้องเอวผมไว้กันล้ม ผมเข้าใจคำว่ายั่วของหมอนี่ละ พูดว่ากู ‘ยั่ว’ ทีไร มึงเอากูตลอด! และมึงควรจะอาบน้ำให้กู! ไม่ใช่มาเอากูต่อในห้องน้ำ! ไอ้เพื่อนบ้า!
ผมเดินเข้ามาในโรงเรียนด้วยหน้าตาที่อิดโรยอย่างหนัก บวกกับท่าเดินแปลกๆนี่ด้วยละก็ ...กูเด่นละครับ! T^T มองกูทำไมกันวะ... ยิ่งผมรีบเดินเท่าไหร่ผมยิ่งเจ็บเท่านั้น เติร์กนะเติร์ก งดไปอีกหนึ่งเดือนเลย! ไม่ต้องสงสัยกันว่าทำไมผมไม่มาโรงเรียนพร้อมเพื่อนรัก เพราะเรื่องของเราไม่มีใครรู้! แล้วเราก็ไม่ต้องการให้ใครรู้ด้วย! อ้อ ไม่ใช่เรา... หมายถึงหมอนั่นคนเดียวแหละที่ไม่อยากให้ใครรู้
“เพรทททททททท นางฟ้ามาโปรดจริงๆ” แทน เพื่อนในกลุ่มของผมเอง เขาเป็นคนแรกที่ผมสนิทด้วยตอนมอสองน่ะ ตอนที่ผมย้ายมาเรียนที่นี่ใหม่ๆมันเคว้งคว้างมากเลย ใครๆก็ต่างมีกลุ่มเพื่อนเป็นของตัวเองหมด วันหนึ่งผมทนความโดดเดี่ยวไม่ไหวผมตัดสินใจว่า ถ้าผมเจอหน้าใครคนแรกผมจะเกาะติดเป็นเพื่อนเขาไปตลอดชีวิตเลยล่ะ แล้วผมก็เจอแทน... เขาชวนผมเข้ากลุ่มเพื่อนด้วย มันน่าซาบซึ้งมาเลยล่ะ ผมก็เลยตอบแทนเขาด้วยการ...
“อ่ะ วันนี้ขอโทษที่มาสายนะ” ผมยื่นสมุดการบ้านวิชาเคมีให้ไปอย่างรู้งาน =_=
“นายรู้จักพวกเราดีอยู่แล้วน่าเพรท มือผีขนาดนี้” เฟธ เป็นคนที่ลอกงานไวมาก และตอนสอบยังตาไวอีก แอบตั้งฉายาเบาๆว่า เฟธตาเหยี่ยว ฮ่าๆๆ
“อะไรของมึงวะ กูเป็นคนได้มาก่อนนะเว้ย!” แทนโวยวายเมื่อสมุดการบ้านถูกพอร์ชกระชากไปกับมือ
“เหี้ยเถอะพวกมึง” อธิสสบถแต่มือนี่จดยิกๆ ฮ่าๆ พวกเขาทำให้ตอนเช้ามันดูไม่น่าเบื่อ
แต่... พวกเขาแย่งสมุดการบ้านผมกันอีกแล้ว TT เฮ้อออ อย่าทำฉีกเหมือนคราวที่แล้วก็พอ สมุดกูเยินเพราะน้ำมือพวกมึงไปหลายวิชาแล้ว ผมช่วยห้าม เฟธ แทน อธิส และพอร์ช ไว้ก่อนจะเดินไปนั่งที่ตัวเอง เห็นคนที่นั่งข้างๆแล้วอยากจะแกล้งให้ตื่นซะจริงๆ
ฟุบหลับให้ลมโกรกสบายใจเฉิบขนาดนี้... เพราะกูทำการบ้านให้มึงแล้วสินะ! TOT
“เติร์กๆ อาจารย์มาแล้ว”
“ห๊ะ!” ใบหน้าหล่อเหลาผงกหัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่หน้าห้อง บวกกับเพื่อนๆกระจัดกระจายลอกการบ้านกันอย่างไม่เป็นระเบียบ เขาก็หันมาส่งสายตาอาฆาตใส่ผมทันที
“ฮ่าๆๆ”
“แกล้งกูเหรอเพรท เดี๋ยวนี้มึงเก่งกับกูเหรอ ห๊ะ!” หมอนั่นคว้าแขนผมแล้วดึงเข้าไปใกล้
“ฮ่าๆๆ ขอโทษน้า หลับต่อๆ”
“คืนนี้มึงโดนหนักกว่าเดิมแน่!” อ่า ผมเม้มปากแน่น เชื่อว่าตอนนี้แก้มผมคงแดงไปหมดแล้ว มือใหญ่บีบแขนผมแรงขึ้นไปอีก เขาไม่ทำอะไรผมไปมากกว่านี้หรอกครับ แล้วผมก็ไม่กลัวด้วย
“ไอ้เหี้ยเติร์ก! มึงจะทำอะไรเพรท ปล่อยเลย...”
“ชอบแกล้งเพรทนะมึง คราวหลังไม่ต้องไปช่วยอะไรมันเลยนะเพรท”
“เพรทมานี่มา...” แทนเรียก ผมพยายามจะบิดแขนออก แต่มือคีมเหล็กนี่บีบแขนผมแน่นกว่าเดิม ตาคมเหลือบไปมองเพื่อนๆแล้วหันกลับมามองผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“มึงต้องทำตามที่พวกมันสั่งตลอดเลยเหรอไง เป็นคนใช้มันเหรอ มันสั่งอะไรมึงก็ต้องทำงั้นสิ...”
ผมนิ่ง... เขาพูดเหมือนวันแรก... ที่เรามีอะไรกัน
:z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2:
มีทั้งหมด 5 เรื่องนะจ๊ะ เรื่องละ 10-15 ตอน
เรื่องแรกก่อนเลย Don't Feel Alone, I'm Here.
ฝากเข้ามาติชมด้วยนะคะ
ผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยนะจ๊ะ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai4: :katai4: :katai4:
11
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
ผมนั่งกินข้าวอย่างหดหู่ ผมง่วง ปวดตัว ปวดทุกส่วน แต่ก็ต้องออกมาเที่ยวเล่นกับพวกเพื่อนๆเพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต T_T ผมนั่งมองพวกเขาแย่งกับข้าวกันแล้วน่าปวดหัวก็เลยแบ่งให้พวกเขาไป แต่กลับโดนพวกนั้นว่ากลับมา ผมหวังดีนะนี่...
“ไม่ต้องเลย ผอมแห้งต้านคลื่นจะไม่ไหวอยู่แล้ว เดี๋ยวลมก็พัดปลิวไปอีกหรอก”
“เมื่อคืนหลับสบายมั้ย”
“หะ ห๊ะ... สะ สบายดี” ผมหันไปตอบแทน แต่ทำไมต้องตะกุกตะกักด้วย มันมีพิรุธนะไอ้เพรทททท
“เพรท เรามีอะไรจะบอก เฮ้ย! พวกมึงเงียบก่อนดิ๊” ประโยคหลังแทนหันไปตวาดพวกเดอะแก๊งค์น่ะ
“อะไรของมึง ทำหน้าจริงจังเชี่ย” เฟธแหย่
“กูชอบเพรท เราตกลงจะเป็นแฟนกันแล้ว!”
เคร้ง!
เสียงช้อนตกกระทบกับจานกระเบื้องเป็นเสียงเดียวที่ผมได้ยิน ตอนนี้ ผมอ้าปากค้างมองแทนอย่างอึ้งๆ ผมไปตกลงกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย นี่มันต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันแน่ๆ หูผมอื้อจนไม่รับรู้อะไรแล้ว เขาเป็นเพื่อนผมมานาน ทำไมเขาไม่มีอาการว่าชอบผมมาก่อนเลยล่ะ
“ใช่มั้ยเพรท” มือใหญ่บีบมือเล็กของผมใต้โต๊ะเหมือนเป็นการบอกอะไรบางอย่าง
แทนบีบมือผมซ้ำๆ ส่งสายตาให้ผมรับคำ มันต้องมีอะไรแน่ๆ แทนไม่เคยมีทีท่าว่าจะชอบผม เขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว... “อืม” ผมรับคำ อยากรู้... ว่าจากนี้ไปจะเป็นยังไง
เพล้ง!
ผมหันไปมองเติร์กที่ปัดจานข้าวระเนระนาด เขาลุกขึ้นแล้วดึงแขนผมให้ไปอยู่ข้างเขา พอแทนจะดึงผมกลับไปเขาก็ชกแทนจนเขาล้มไปกองกับพื้น คนอื่นๆรีบเข้ามาดึงเติร์กไว้ ส่วนผมก็ช่วยดึงแทนให้ยืนขึ้นแต่แทนกลับดึงผมเข้าไปกอดไว้ ไม่พอยังจุ๊บหน้าผากผมให้อีก
“ไอ้แทน! ปล่อยเพรท” เสียงเขาน่ากลัวมากอ่ะ T_T ในสถานะการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ผมควรจะทำอย่างไรดี
“ไอ้เหี้ยเติร์กเป็นไรวะ พอๆ” เฟธเข้ามาห้ามเมื่อทั้งสองจะโผเข้าหากันอีก
“เติร์ก ใจเย็นเว้ยมึง กูก็จะโกรธมันอยู่ที่ไม่เคยบอกอะไรกูมาก่อน”
โกรธกันคนละเรื่องแล้วมั้งเฟธ... TT
“โอเคๆ กูขอโทษที่ไม่บอกพวกมึงJ ถ้ากูคบกับเพรทแล้วพวกมึงจะเลิกเป็นเพื่อนกูเหรอไง” แทนถามกลับ แต่ทำไมต้องทำหน้ายียวนกวนประสาทเติร์กด้วย เหมือนผมจะเห็นเส้นเลือดที่ขมับเขาเต้นตุบๆ
“ไม่ได้!”
“ทำไมวะ มึงชอบเพรทเหรอ”
O.O ผมตาโต หรือแทนจะรู้ ทุกคนพุ่งประเด็นไปที่เติร์กแทน ร่างสูงกำมือแน่นจนเส้นเลือดที่แขนปูดโปน เขามองหน้าผมเหมือนต้องการคำอธิบาย แต่ผมก็ไม่รู้จะอธิบายอะไรเหมือนกัน ได้แต่ส่ายหน้าน้อยๆกลับไป เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ คว้าแจกันบนหลังตู้ปากระทบผนังแรงๆ ผมไม่เคยเจอเติร์กโหมดน่ากลัวขนาดนี้มาก่อน ผมคิดไปถึงว่า เขาจะฆ่าผมหรือเปล่า...
“ไม่ได้ชอบ...”
ผมเม้มปากแน่น ร้อนขึ้นมาที่หัวตา อืม... รู้แล้วว่าไม่ชอบ เติร์กเอามือข้างหนึ่งเท้าเอวไว้ส่วนอีกข้างก็ยกขึ้นกำผมตัวเองด้วยความเครียด เมื่อทำอะไรไม่ได้เขาก็เดินออกไปจากบ้านพักอย่างรวดเร็ว
“เติร์ก!” ผมจะตามไปแต่แทนดึงไว้ก่อน
“นี่มันอะไรกันน่ะแทน” ผมเครียดมากเลยเหอะ
“เรารู้แล้ว...”
วันนี้ทั้งวันเติร์กเอาแต่ทำหน้าบึ้งตึง หมอนั่นไม่ยอมเข้าใกล้ผมเลย พอผมจะเข้าไปหาเขาก็เลี่ยงไปทางอื่น ผมยอมรับว่าผมเจ็บมากกับคำที่เขาบอกว่าไม่ได้ชอบผม ทั้งๆที่ผม... ก็นั่นแหละ ผมไม่ใช่หุ่นยนต์นะที่นอนด้วยกันใช้ชีวิตร่วมกันมาหลายปีแล้วจะไม่รู้สึกอะไรเลย บางทีที่ผมรับคำแทนก็ดีเหมือนกัน มันทำให้ผมรู้ว่าหมอนั่นไม่ได้แคร์ผมเลย ผมเปิดประตูเข้าห้องพอดีกับที่เติร์กจะออกจากห้องพอดี เราผงะไปด้วยกันทั้งคู่
“จะไปไหนเหรอ” ผมสังเกตเห็นกระเป๋าเดินทางบนหลังกว้าง
“ไปนอนกับไอ้พอร์ช”
มะ หมายความว่าจะให้แทนมานอนกับผมเหรอ จะเอาอย่างนี้จริงๆใช่มั้ย...
“อืม”
ผมเดินสวนไปน้ำตาไหลลงมาเป็นทางทั้งๆที่พยายามอั้นไว้แล้วเชียว ผมได้ยินเสียงตุบก่อนเสียงฝีเท้าหนักๆจะเดินมาทางผมแล้วรวบตัวผมไว้ในอ้อมแขน แก้มสากแนบกับแก้มที่เปียกชื้นของผม แค่นี้... แค่เขามากอด ความเข้มแข็งที่เคยมีก็พังลง ผมปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น วันนี้ฉันเสียใจแค่ไหนนายรู้บ้างไหม
“อย่าร้อง”
“ไม่ต้องมายุ่ง ไปสิ ไปไหนก็ไป!”
“ไม่ไปแล้ว”
“ฮึก ฮือออออ”
เขาดึงผมไปนั่งกอดบนเตียง
“เรื่องมึงกับไอ้แทน...”
“มันไม่มีอะไร! แค่นี้ไม่รู้เหรอ… ทุกวันนี้อยู่กับใครนอนกับใครล่ะ!”
“จุ๊บ แล้วทำไมถึงบอกว่าคบกับมัน กูเสียใจนะเว้ย เกือบฆ่าเพื่อนตัวเองแล้วมั้ยล่ะ”
“ฮึก ไม่รู้... แต่ก็ถูกแล้ว เรื่องนี้ทำให้เรารู้ว่า นายไม่ได้ชอบเรา ไม่ได้คิดอะไรกัน... ห่างกันบ้างก็ดี เปิดโอกาสให้กันและกัน จะดะ อื้อออ!”
เติร์กกดผมลงกับที่นอนแล้วบดริมฝีปากลงมาอย่างรวดเร็ว ปากหนาดูดปากผมแรงๆจนเจ็บไปหมด ยิ่งผมดิ้นมากผมยิ่งเจ็บตัวเท่านั้น น้ำตาไหลออกมาไม่หยุดจนสะอื้น เติร์กถอนริมฝีปากออก ผมนอนนิ่งอย่างนั้นดวงตาเหม่อมองออกไปที่อื่น
“อย่าพูดว่ากูไม่รัก...”
“...”
“เพราะกูน่ะ...”
ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“เพรทครับ ไปกินข้าวเย็นกัน”
เติร์กจิ๊ปาก ก้มลงจูบซับน้ำตาให้ ร่างสูงเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดลุกออกไปเปิดประตูให้แทน ผมเช็ดหน้าเช็ดตาตัวเองลวกๆปรับสีหน้าให้เป็นปกติก่อนจะออกไปสมทบ
“อ้าว ไหนบอกมาอาบน้ำ”
“มันรู้สึกเย็นๆน่ะ”
“เหรอ ไม่สบายหรือเปล่า”
แทนโอบไหลผมแล้วเอาหลังมือมาอังที่หน้าผาก
ปัง!
เสียงปิดประตูดังลั่นไล่ตามหลังมา ก็มีอยู่คนเดียวที่จะทำ... ผมจะไม่พูดว่าเขาไม่รักหรอก ถ้าเขาไม่พูดมันออกมาให้ผมคิดเสียก่อน
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai5: :katai5: :katai5:
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านจ้า
ฝากเม้นต์ด้วยน้า
12
[/color]
วันนี้เราทำบาบีคิวกันครับ ผมมีหน้าที่ปิ้ง ส่วนพวกเดอะแก๊งค์ก็เอามันไปกินแกล้มกับเหล้าหน้าตาเฉย หึ ตอนกลางวันผมป้วนเปี้ยนอยู่รอบๆตัวเติร์ก ตอนกลางคืนกลับกัน เขาหาจังหวะที่จะเข้ามาคุยกับผมแต่ผมก็เลี่ยงได้ตลอด เขาดูจะหัวเสียไม่น้อยเลย อันที่จริงไม่ต้องมาอะไรกับผมก็ได้นะ ผมเข้าใจง่ายอยู่แล้ว... ไม่ได้เป็นอะไรกันตั้งแต่แรกนี่นา
“เพรทไปส่งเราเอาหมูที่หมักไว้หน่อยสิ”
“อ้อ ได้ๆ” ผมรับคำแทนแล้วเดินตามร่างสูงไป
เติร์กมองตามเราทั้งคู่ไม่ให้คลาดสายตา ผมทำเป็นไม่สนใจทั้งๆที่ก็แอบเหล่หน่อยๆอ่ะนะT_T หมูหมักสูตรบ้านผมเองครับ หมูทั้งนุ่มทั้งหวาน อร่อยกว่าร้านหมูกระทะหลายๆที่เสียอีก
“หยิบมีดไปด้วย เอาไปหั่นหมู”
อ้อ เรามีหมูปิ้งเป็นชิ้นใหญ่ด้วยครับ เอามาหั่นเองจิ้มกับน้ำจิ้มซีฟู๊ด ซี๊ดมากเลย
ปึ๊ก
“อ๊ะ”
เจ็บ น้ำตาจิไหล YY
“ช้ำเลือดเลย” หมายถึงนิ้วหัวแม่โป้งน่ะครับ เตะเคาท์เตอร์ครัวเต็มๆ
แทนเข้ามาดูแล้วช้อนผมนั่งบนโต๊ะ เขาออกไปเอาอุปกรณ์ทำแผลไม่นานก็กลับเข้ามา ผมรู้สึกเกรงใจมากเลยที่เขามาทำแผลที่เท้าให้ แต่ผมห้ามเขาแล้วนะเขาก็ยังยืนยันที่จะทำ
“เสร็จแล้ว”
“ขอบใจนะ อะ อะไรเหรอ”
ผมทำหน้างงๆเพราะตอนผมกำลังจะลงจากโต๊ะเขาก็มาเท้าแขนคร่อมผมไว้ ใบหน้าหล่อเหลาดูขี้เล่นเคลื่อนเข้ามาใกล้จนผมต้องถอยหน้าหนี จะมาไม้ไหนของเขาอีกเนี้ย...
“ทะ แทน จะทำอะไร”
เขาเอียงหน้าน้อยๆให้ได้องศา เอ้ย... จะมาจูบกันมั่วซั่วไม่ได้นะเว้ย ขนลุกขนพอง ผู้ชายกับผู้ชายเนี้ยนะ! (แต่เติร์กก็ผู้ชายนี่หว่า - -)
“ไม่นะแทน”
มือเขาจับหน้าผมไม่ให้หันหนีไปไหน ริมฝีปากของแทนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ผมหลับตาปี๋ ไม่เอา...เติร์ก ช่วยด้วย
“ไอ้เหี้ยแทน!”
พลั่ก
ผมยกมือมาปิดปากกั้นเสียงอุทานเมื่อเติร์กกระชากไหล่แทนให้หันไปเผชิญหน้าแล้วปล่อยหมัดออกไปแรงๆจนแทนล้มไปกองที่พื้น เติร์กตามลงไปต่อยซ้ำซึ่งแทนก็ไม่น้อยหน้าถีบเติร์กให้ล้มลงแล้วต่อยกันนัวเนีย
“เติร์ก หยุดก่อน”
พลั่ก พลั่ก พลั่ก
ผมได้ยินแต่เสียงกำปั้นกระทบเนื้อ แทนกับเติร์กลงไปต่อยกันนัวเนียที่พื้น ผมพยายามเข้าไปห้ามแต่สิ่งที่ผมได้กลับมาคือรอยเท้าบนหน้าท้องครับ! ผมถูกถีบโดยใครในสองคนนี้ แรงมันมากพอที่จะทำให้ร่างผมไปชนกระจกประตูห้องครัวแตกไปแผ่นหนึ่งเลยล่ะ
เพล้ง!
“เพรท!”
ตัวผมทะลุประตูกระจกออกมานอกห้องครัว แขนที่รองรับน้ำหนักทาบไปกับเศษกระจกชิ้นเล็กชิ้นน้อย เติร์กรีบเดินมาหาผมโดยไม่สนใจเลยว่าเขาเหยียบเศษกระจกอยู่!
“เพรท กะ กูขอโทษ”
เขาอุ้มผมมาวางไว้บนโซฟา มือหนาปัดเศษกระจกที่แทงเนื้อผมออก แต่ว่าพอมันหลุดออกไปเลือดผมกลับออกมาแทน เต็มแขนเลยด้วย T_T เดอะแก๊งค์วิ่งกรูกันเข้ามาหน้าตาตื่น เสียงกระจกเมื่อกี้มันแตกเสียงดังมากน่ะ...
“มึงถอยไปเลยไอ้เติร์ก!”
พอร์ชรีบวิ่งไปขออุปกรณ์ปฐมพยาบาลจากทางรีสอร์ทมาให้เฟธทำแผลให้ผม ความกลัวก่อนหน้านี้หายไปเพราะตัวต้นเหตุสองคนนั่งสงบเสงี่ยมอยู่บนพื้น อย่างกับนางทาส ฮ่าๆๆ
“มึงเป็นเชี่ยไรมึงไอ้คุณเติร์ก คุณมึงช่วยบอกพวกกูมาทีเถอะ!”
“นั่นดิ ตั้งแต่เช้าละนะมึงอ่ะ เรียกร้องความสนใจอ่อ” พวกเดอะแก๊งค์รุมว่าเติร์ก
เติร์กมองหน้าผม “ก็ถ้ามีคนบอกว่าเป็นแฟนกับเมียมึงมึงจะทำยังไงล่ะวะ!”
“หะ!!!” สามคนประสานเสียง ยกเว้นผม เติร์ก แล้วก็แทน
เติร์กเดินมานั่งข้างผม เขาดึงสำลีชุบยามาทาให้ผมเอง ทุกคนมองตามเขาอย่างงงๆ แต่ร่างสูงไม่สนใจเขาเป่าที่แผลผมแล้วถามว่าแสบมั้ยทุกครั้งที่ทายา
“เสร็จแล้ว”
เติร์กทิ้งสำลีใช้แล้วลงบนพื้น = = เขาคว้าผมไปกอดแล้วบอกขอโทษ แต่เขาลืมไปหรือเปล่าว่าเท้าเขาก็ถูกแก้วบาดนะ ผมจับเท้าเขาขึ้นมาดู
“ทำไมนายเดินเข้ามาแล้วไม่ดูก่อน ดูดิ...”
ได้แผลยาวมาแผลหนึ่งเลย ผมทายาทำแผลให้เขาบ้าง น่าโมโหจริงๆเลยว่ะ
“อะไรยังไงกันวะ มึงสองตัวหยุดสวีทกันแล้วมาอธิบายพวกกูเดี๋ยวนี้เลย” พอร์ชโวยวาย
“ก่อนที่กูจะอธิบายเรื่องกูกับเพรท กูขอเคลียร์กับไอ้เชี่ยแทนก่อน มึงออกไป ‘คุย’ ที่ชายหาดกับกูเลยเดี๋ยวนี้! เพรทอยู่ที่นี่ ห้ามไปไหน!”
ผมดึงแขนเติร์กไว้ แล้วส่ายหน้าห้ามเขา ระหว่างผมกับแทนมันจะมีอะไรได้ยังไงเล่า... นายโดนแทนเล่นแล้วล่ะ ดูเจ้าตัวนั่งชิวกินเป๊บซี่อยู่นั่นดิ ผมก็คิดอยู่แล้วล่ะว่าแทนต้องรู้ เลยได้แต่นิ่งๆตามน้ำไป แต่เขาก็ยังไม่ได้บอกกับผมตามตรงนะทั้งๆที่เมื่อเช้าที่เขาเรียกผมไว้ผมลุ้นแทบตาย กลับบอกว่า “เรารู้แล้ว...ว่าไอ้เติร์กมันจะไปไหน” คือบับแว้... - -
“กูไม่มีอะไรต้องเคลียร์”
“เชี่ย! มึงมาแอบชอบเมียชาวบ้านแล้วยังบอกว่าไม่มีอะไรต้องเคลียร์ มึงคิดว่ากูจะยกเพรทให้มึงเพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนหรือไง”
“มึงยกเพรทให้ใครไม่ได้ เพราะเพรทไม่ใช่ของมึง! มึงมันเป็นแค่เพื่อนกับเพรทไม่ใช่?”
“ไอ้แทน!”
“มึงมีอะไรกับเพรท แต่มึงปิดบังไว้ มึงไม่คิดเหรอว่าเขาจะรู้สึกแย่แค่ไหน! พวกกูต่างหากที่เสียความรู้สึก... พวกมึงมีอะไรไม่เคยบอกพวกกู ยังเห็นพวกกูเป็นเพื่อนอยู่หรือเปล่า”
“กู...”
“มึงคิดว่าพวกกูจะรับไม่ได้เหรอ ที่เพื่อนมาได้กันเอง หรืออะไร... มึงควรจะอธิบาย! ไม่ใช่กู!”
“กูว่าแล้ว แม่งงุ้งิ้งกันตลอด เชี่ยเติร์กนี่อะไรก็เพรทๆ เพรทอีกคนอะไรก็ไอ้เชี่ยเติร์กมาก่อนตลอด กูโง่ขนาดนั้นเลยเหรอวะเนี้ย”
“เราขอโทษ แต่เราไม่ได้คิดอย่างนั้นนะเฟธ” ผมมองเฟธอย่างขอโทษ แต่ผมไม่ได้เห็นว่าพวกเขาโง่นะ แต่อยู่ๆจะให้บอกออกไปเหมือนที่เติร์กบอกว่าคบกับผมเมื่อกี้เลยเหรอ... TT
“กูก็ขอโทษด้วย แต่กูสองคนก็มีเหตุผลส่วนตัวป่ะวะ” ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งข้างผม
“เออๆ ไม่เป็นไร แต่คราวหลังมีอะไรอย่าปิดบังพวกกูอีก พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือไงวะ” อธิสพูด แล้วตบไหล่เติร์ก พออธิสไม่โกรธ พวกคนอื่นๆก็ให้อภัยพวกเราด้วยเช่นกัน ดีจัง^^ สุดท้ายแทนก็บอกว่าไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น เขาแค่อยากจะลองใจเติร์กดู ความจริงแผนเขาเยอะกว่านี้แต่ใครจะไปคิดว่าแค่เริ่มได้ไม่ถึงวันเติร์กก็ฟิวส์ขาดเผยทุกอย่างออกมาจนไม่ต้องใช้แผนสองแผนสาม
“ก็ใครจะไปทนได้ละวะ กูไม่ยอมให้เพรททิ้งกูไปหามึงหรอก กูรักของกูมาตั้งหลายปี” นี่เป็นเหตุผลของเขา - -
“แล้วแทนรู้ความจริงได้ไงอ่ะ” ผมถามเพราะผมอยากรู้จริงๆ ผมแสดงไม่เนียนเลยเหรอไง
ตอนนี้เรานอนเล่นกันอยู่ใต้ร่มไม้ริมชายหาด ลมเย็นๆกับวิวสวยๆ ทำให้ผมมีความสุขจัง ผมลูบหัวเติร์กที่นอนหนุนตักผมอยู่ ข้อเสียอย่างหนึ่งที่ทุกคนรู้ความจริงคือหมอนี่มันจะนัวเนียผมต่อหน้าเพื่อนมันโดยไม่เกรงอะไรน่ะสิ ขนาดหลบๆซ่อนๆเขายังเจ๊าะแจ๊ะผมขนาดนั้น
“อ้อ ก็สังเกตเอาน่ะ ดูท่าทางก็รู้แล้วว่าไม่ใช่เพื่อนธรรมดา แล้วไปเที่ยวด้วยกันทีไรเพรทจะเป็นคนจัดกระเป๋าให้ไอ้เติร์กตลอดเลย...”
“รู้ได้ไง O_O” เขาเลี้ยงกุมารทองไว้หรือเปล่าเนี้ย
“ก็นายรู้ว่าในกระเป๋ามันมีอะไรบ้างอ่ะ ก็...ไม่รู้สิ เดาๆเอา”
“อ้อๆ”
“มึงจำวันที่เพรทมาหลับที่โรงเรียนตอนเช้าได้ป่ะ...” อธิสเริ่มบ้าง
“วันที่กูวิ่งวุ่นหาสมุดการบ้านมาลอก = =” ผมหันไปมองพอร์ช ไหนบอกว่ายืมของบนฟ้ามาลอกกันไง ...ให้ตาย พวกเขาไม่ควรเกรงใจผมในจุดนี้นะ
“วันนั้นแหละ กูเห็นไอ้เติร์กมันลักหลับเพรทอยู่ แต่กูก็ยังไม่คิดไปไกลขนาดนั้นไง พลาดจริงๆ”
“มึงมันโง่ไงอธิส แต่แค่นี้มึงก็รู้เลยเหรอวะ ไอ้แทน” เฟธถาม เขากำลังดูดน้ำมะพร้าวสดๆที่มีคนหาบเร่มาขาย
“ป่าวหรอก กูเห็นมันสองคนไปเที่ยวด้วยกันออกบ่อย”
“จริงดิ๊! ทำไมกูไม่เห็นเลยล่ะ”
“ก็ตามึงมองแต่น้องจัสไง ไอ้ฟาย” แทนด่าพอร์ช ฮ่าๆ
“แล้วที่สำคัญนะ...” แทนมองผมแล้วทำตาวิบวับ ผมรู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ผมนั่งลุ้นจนตัวเกร็งไปหมดแล้วเนี้ย
“...รอไอ้เติร์กตื่นก่อนดีกว่า”
“โหยยยยยย” พวกเราห่อไหล่ลงอย่างเสียดาย แค่นี้ก็ต้องมีลับลมคมในด้วย -3-
“กูไม่ได้หลับเว้ย แค่พักสายตา”
“เย้ๆ เติร์ก ลุกขึ้นมา เร็วๆ” ผมเขย่าแขนเติร์ก
“ทำไมต้องอยากรู้ขนาดนั้นด้วยวะ มันจะรู้ได้ยังไง สุดท้ายมันก็คือรู้แล้วน่า” เติร์กลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิแล้วยกผมไปนั่งบนตัก คางแหลมวางอยู่บนบ่าผมส่วนแขนก็รัดอยู่ที่รอบเอวผม
“ฮื้อออ ไม่เอา อายเขามั้ยเนี้ย” ผมกระซิบแล้วพยายามลงจากตักเขา แต่หมอนี่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วรัดผมไว้แน่น
“แหมๆๆ ทีงี้ล่ะเอาใหญ่เลยนะมึง เก็บกดที่ไม่ได้สวีทกันต่อหน้าพวกกูไง๊?”
แม้จะโดนแซวยังไงหมอนี่ก็ไม่หวั่น แต่กู...เขินค้าบบบบ >/////<
“ว่าแต่...ครั้งแรกของพวกมึงนี่เมื่อไหร่วะ แล้วเป็นไงบ้าง”
“พอร์ชชชชชชชชชชช ถามอะไรของนายเนี้ย เติร์กอย่าบอกนะ” ผมเอามือปิดปากเขาไว้ แต่ร่างสูงแกะออกอย่างกับอยากบอกเสียเต็มประดา
“บอกมาเถอะน่า เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว”
“เกรดแปด/เกรดเก้า” ผมกับเติร์กตอบมาพร้อมกัน
“เกรดแปด! มึงกล้าลืมครั้งแรกของเราเหรอวะ” เติร์กหันมาเอาเรื่องผม
“ป่าวนะ มันเป็นช่วงซัมเมอร์ที่เรากำลังจะขึ้นเกรดเก้า ก็ต้องนับเป็นเกรดเก้าดิ”
“ดะ...เดี๋ยวนะ พวกมึง...”
ผมกับเติร์กหันไปมองหน้าอึ้งๆของเพื่อนๆ แล้วผมก็อ้ำอึ้งไปด้วย เฟธเริ่มนับนิ้วแล้วเขาก็ชูมือที่ทำเลขสี่มาตรงหน้าผมกับเติร์ก
“สี่ปี!! พวกมึง ได้เสียเป็นผัวเมียกันมาสี่ปี โดยที่พวกกูไม่รู้ได้ยังงายยยยยย!!!!!!!!”
พอร์ชลงไปนอนชักดิ้นชักงออยู่บนเสื่อพวกเดอะแก๊งค์ก็เลยแกล้งเอาไม้เสียบลูกชิ้นบ้างขนมปังบ้างคว้างใส่เขา มันนานจริงๆนะสี่ปีเนี้ย แล้วตอนนั้นพวกเราก็ยังเด็กอยู่ด้วยเลยอายุแค่สิบสี่เองเหอะ เลยอาจจะคิดน้อยไปหน่อย...
“ไอ้แทน มึงก็รีบๆบอกมาสักที กูกับเพรทจะไปนอนแล้ว”
“บ้า ใครจะไปนอน” ผมเงยหน้าขึ้นมาแหวเติร์ก
ฟอดดดดดดด
เติร์กหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ผมหน้าร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ มือไม้เกะกะไปหมดก็เลยทุบเขาไปที เติร์กกดหน้าผมเข้ากับอกเขา ผมก็ซุกเลยสิครับ ใครจะไปทนกับสายตาล้อเลียนของพวกเดอะแก๊งค์ได้ล่ะ T////T
“เพรทก็ตามใจไอ้เชี่ยเติร์กเกินไป”
ผมไม่ได้อยากตามใจเขาสักหน่อย แต่ผมห้ามได้ที่ไหนล่ะ ดูซิ!
“หมั่นไส้โว้ยยยย ทำไมเฟไม่มาเที่ยวกับกรูววววว”
“เฟ? เฟไหนวะ มึงมีแฟนเหรอไอ้เชี่ยแทน นี่มึงจะเข้าชมรมเอากันแต่ดันไม่มีใครรู้อีกแล้วใช่มั้ย” พอร์ชคาดคั้น แต่ไอ้ชมรมนั่นมันมีด้วยเหรอวะ
“เออน่า เรื่องกูเอาไว้ทีหลัง นี่พวกมึงไม่อยากรู้แล้วเหรอว่ากูรู้เรื่องเพรทกับไอ้เติร์กได้ไง” เขาปัดหลายมือที่ชี้หน้าเขาอยู่ออกแล้วเปลี่ยนเรื่องทันที แต่ทุกคนอยากรู้เรื่องผมที่เป็นประเด็นอยู่มากกว่าอ่านะ ก็เลยหยุดซักไซ้ ฮ่าๆ
“กูเห็นแม่งเอากันที่สระว่ายน้ำเมื่อคืน”
“เชี่ย!” ---> อธิส
“เหยดดดดด” ---> พอร์ช
“เห้ยยยย!” ---> เฟธ
“ไอ้เหี้ยแทนนนนนน! มึงตาย!” ---> เติร์ก
T/////////////T ---> ผม
เติร์กกับแทนจะวางมวยกันอีกรอบ แต่แทนยืนยันว่าเขาไม่เห็นอะไรของผมเลยเพราะร่างเติร์กบังไว้หมดและเขาก็เห็นแค่แป๊บเดียว(แต่ก็ยังรู้นะว่าตัวผมขาวTT) ผมลืมไปเลยว่าห้องชั้นบนจะมองลงมาเห็นสระว่ายน้ำ ฮือออออ ผมซุกหน้าลงบนอกเติร์กอย่างเดียวเลย ผมไม่กล้าสู้หน้าใครอีกแล้ววววว ธรณีช่วยสูบผมลงไปที! TT อายจนอยากจะร้องไห้ ฮือๆๆ
“เชี่ยเติร์กมีอะไรต้องแอบดู ก็งั้นๆ” แทนพูดสบประมาท ผมว่าไม่แค่งั้นๆนะ...-///-
“ถึงกูจะงั้นๆ แต่เพรทก็ระทวยนะครับ ไม่เชื่อถามดู...”
ผมเอามือมาปิดปากเติร์กไว้ ใช่เรื่องต้องมาอวดเรอะ! T_T
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านถึงตอนนี่
เยิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ :impress2:
ฝากติดตามเค้าต่อน้า
เม้นน้าๆ แล้วจิมาอัพตอนจบไวๆ o13
13
:mew3: :mew3: :mew3:
อากาศรอบตัวเย็นขึ้นแต่ผมกลับอบอุ่นอย่างประหลาด ตอนนี้ผมนอนหนุนอกแน่นของเติร์กอยู่บนเปลไกวที่มัดอยู่ระหว่างต้นไม้สองต้น แต่ใช่ว่าจะนอนสบายๆอย่างเดียวนะครับ มือนี่ก็ต้องคอยจับหนวดปลาหมึกของเติร์กที่ชอบมาวุ่นวายกับร่างกายของผมไว้ด้วย
“ฮึ่มมม เติร์ก!” ผมท้วงเมื่อกำลังเพลินๆอยู่ก็รู้สึกได้ถึงมือร้อนที่กำลังซุกเข้าไปในกางเกงผม
“อะไรๆ เปล่าสักหน่อย”
แขนอีกข้างที่โอบไหล่ผมอยู่เลื่อนมาขยี้หัวผม บู้ววว ผมนอนมองดาวไปเรื่อยๆก็ต้องสะดุดอีกครั้งเมื่อไอ้มือผีนี่คลึงบั้นท้ายผมไปมา =”= ผมลุกขึ้นนั่งแล้วดึงมือเขาออก
“นอนดูดาวให้มันโรแมนติกๆเหมือนคนอื่นเขาหน่อยไม่ได้หรือไง เรามีค่าแค่เรื่องอย่างว่าใช่มั้ย”
เติร์กทำหน้าตกใจแล้วดึงตัวผมไว้เมื่อผมจะลงจากเปล เขาดึงผมลงไปนอนกอดไว้เหมือนเดิม ฝ่ามือหนาลูบบนหลังผมอย่างปลอบประโลมเมื่อผมเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้น พ่อแม่ยังไม่ทำให้ผมร้องไห้บ่อยเท่าหมอนี่เลย T3T
“กูไม่เคยคิดอย่างนั้น”
“ฮึก แต่ ฮึก แต่นายเคยบอกเราว่านายขาดเรื่องแบบนั้นไม่ได้นี่”
“อะไรนะ กูไปพูดอะไรแบบนั้นตอนไหนวะ”
“ก็ที่โรงเรียน ตอน...”
“อ้ออออออออ ที่กูบอกว่าขาดไม่ได้น่ะเหรอ... ไอ้โง่! กูหมายถึงขาดมึงไม่ได้ ไม่ได้หมายถึงขาดเซ็กส์ไม่ได้โว้ย เห็นกูเป็นคนยังไงวะเนี้ย”
ก็เห็นเป็นคนหื่นไง คิคิ ผมกอดเอวเติร์กแน่น มือใหญ่ก็ปาดน้ำตาออกให้เบาๆ เรื่องจริงเหรอเนี้ย... ตอนนั้นผมเสียใจจะตายที่หมอนี่บอกผมในว่า ‘ขอโทษ ที่ทำให้ร้องไห้อีกแล้ว แต่...กูทำอย่างนั้นไม่ได้ กูขาดไม่ได้...’
“ทำไมตอนแรกนายถึงปล้ำเราล่ะ”
“กูไม่เคยปล้ำมึงเหอะ มีแต่ยอมเอง”
“อี๊ๆๆ ใครจะไปยอมตัวกัน” ผมดึงจมูกโด่งอย่างมั่นไส้ “ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่”
“ก็... ไม่มีอะไรหรอก กูแค่หมั่นไส้ไอ้เด็กตัวเตี้ยที่ชอบเอาแต่เดินตามไอ้แทนต้อยๆอย่างกับคนใช้แค่นั้นแหละ บอกว่าอยากเป็นเพื่อนกับพวกกูแต่มึงไม่เห็นจะคุยกับใครนอกจากไอ้แทนเลย โดยเฉพาะกูยิ่งแล้วใหญ่... ”
“แค่นี้อ่ะนะ”
“ใช่สิ กูก็เลยจับปล้ำแม่ งเลย”
“ก็ตอนนั้นนายชอบทำหน้าดุใส่เรานี่ เราก็นึกว่านายไม่อยากจะเป็นเพื่อนด้วย -3-”
“ก็ใช่ไง กูไม่อยากเป็นเพื่อนกับมึงหรอก อึ๊ก!”
ผมฟาดมือใส่อกเติร์ก พูดอย่างนี้อีกแล้ว...พูดให้เสียใจตลอดดดด ผมบีบปากเขาไว้เมื่อเขาจะพูดอะไรต่อ แต่หมอนี่ก็หาได้ละความพยายามไม่ เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอู้อี้
“นายอยากได้เราเป็นคนใช้!” ผมว่าอย่างโมโห เติร์กพยายามดึงมือผมออก แต่ผมก็หยิกปากเขาไว้ไม่ปล่อย
“กูไม่อยากได้มึงเป็นคนใช้ ไม่อยากจะเป็นเพื่อน อื้อ แอ้กูอากออกออย...” ผมเอามือไปปิดปากเขา แต่ร่างสูงก็กัดมือผมจนผมชักกลับแทบไม่ทัน พอมือผมหลุดจากปากเขาเติร์กก็รีบจับไว้ไม่ให้ประทุษร้ายเขาอีก
“ต่อให้มึงจะฉีกปากกูหลุดติดมือไป กูก็จะพูดให้ได้ เพรท หยุดๆ”
ผมกับเติร์กเปิดศึกปิดปากกันอยู่อย่างนั้น พอผมเอามือไปปิดปากเขาไว้เขาก็จะกัด บางครั้งผมก็ปล่อยให้เขากัดอยู่อย่างนั้นเพื่อจะได้ไม่ต้องได้ยินเขาพูดอะไรอีก เรายื้อยุดกันอยู่อย่างนั้นจนผมเหนื่อย สุดท้ายเขาก็รวบตัวผมไว้ได้แม้ผมพยายามดึงข้อมือสองข้างที่ถูกเขากำไว้ออกแต่มันแน่นยิ่งกว่าคีมเหล็กเสียอีก
“ฟังกูนะ...”
“ไม่ฟัง!”
“ฟัง!” เขาตวาดและทำหน้าจริงจังใส่ เล่นเอาผมนิ่งไปเลย “กูไม่อยากได้มึงมาเป็นอะไรทั้งนั้นนอกจากมาเป็น ‘เมีย’ กู เข้าใจหรือยัง ห๊ะ!”
O///O อะไรเล่า!
เติร์กดึงผมเข้าไปกอด “ซี๊ดดด เจ็บปากชิบ!”
ผมผลักเขาออกมองรอยแดงรอยปากแล้วก็รู้สึกผิด ก็ผมเจ็บช้ำมากี่ครั้งที่เขาบอกว่าไม่อยากเป็นเพื่อนผมล่ะ พอได้โอกาสห้ามผมก็ต้องห้ามดิ ใครจะไปอยากได้ยินไอ้ประโยคพรรณนั้นอีกล่ะ
“ขอโทษ มาดูหน่อยว่าปากแตกหรือเปล่า”
“เมียกูโหดจัง TT”
ปกติผมถูกหมอนี่ครอบงำตลอดน่ะ พอผมหือขึ้นมาหน่อยหาว่าผมโหดซะงั้น
“เพรท...”
“หือ” ผมง้างปากเขาดูผิวด้านในว่าแตกหรือเปล่า โอเช แค่แดงขึ้นนิดหน่อย ไม่ถึงกับเลือดตกยางออก
“มึงฟังกูก่อนดิวะ” เติร์กหันหน้าหนีมือผม เขากุมหน้าผมไว้ให้มองหน้าเขาอย่างเดียว “ที่ผ่านมากูไม่เคยบอกเลย เอ่อ เพราะว่ากูคิดว่ามึงไม่ได้คิดกับกูแบบนั้น...อืม มึงเอาแต่พูดว่าอยากเป็นเพื่อนๆๆ กูก็เลยไม่รู้ว่ากูจะบอกมึงดีมั้ย ถ้ากูบอกไปกูจะเสียมึงไปหรือเปล่า? เอ่อ... แต่ไหนๆมันก็เลยเถิดมาถึงขนาดนี้แล้ว...คือ...”
“...” -///- อะไรๆ ผมไม่รู้ว่าหมอนั่นจะได้ยินหรือเปล่า ภายในความเงียบของเรา ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงหัวใจของผมที่เต้นกระหน่ำอยู่ในอก
“กูรักมึง รักมาก มากที่สุด เป็นแฟนกับกูนะ”
พูดจบเขาก็ปล่อยมือจากหน้าผมแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น พอผมเอียงตัวไปมองหมอนี่ก็แหงนขึ้นฟ้า ผมพยายามดึงหน้าเขาลงมา แต่เขาก็ขืนไว้
“อืม ตกลง ตกลงนะ! นายได้ยินป่ะเนี้ย มองเราก่อนดิ เป็นอะไรไป เติร์กๆ”
เขาแหงนหน้ามองฟ้าอยู่ พอผมตอบตกลงตัวเขาก็ค่อยๆหงายไปข้างหลังอย่างกับคนเป็นลม ผมรีบเขย่าตัวเขาแต่ดูหมอนี่ดิคว่ำหน้าลงกับหมอนซะงั้น ผมเลยเอื้อมมือไปจับใบหูเขา...แดง แดงมาก เมื่อคิดว่าเขาเขินหน้าผมก็ร้อนวาบ
-//////- ผมควรจะเป็นคนที่เขินป่าววะ
“เป็นอะไรของนายเนี้ย”
“กูฟิน...”
บ้า! หมอนี่บ้าไปแล้ว แต่ทำไมผมมีความสุขที่กำลังจะได้คนบ้าเป็นแฟน หรือผมก็บ้าไปอีกคน! อ้ากกกก >///<
:katai4: :katai4: :katai4:
--------------
คือยังไม่จบแค่นี้อ่า
ยังมีอีกตอน T_T บทส่งท้าย
พรุ่งนี้จิมาอัพ แต่ดึกหน่อย
อย่าเพิ่งเลิกอ่านเค้าน้า เค้ายังมีอีกหลายเรื่อง อิอิ
[/color]
บทส่งท้าย
:hao7: :hao7: :hao7:
ปุปุปุปุ
ผมตบกองทรายเพื่อให้มันก่อตัวเป็นเนินสูงได้ดีขึ้นแล้วก็หยิบดอกไม้ที่ผมไปเก็บมาปักบนยอดเนินสูงขนาดใหญ่กว่ามือผมจะกุมได้สองเนินที่อยู่ชิดกัน
“ดะ เดี๋ยวนะ ทำไมก็ต้องมีไอ้นี่ด้วยวะ!”
เติร์กเหลือกตามองเนินสองข้างที่ก่ออยู่บนอกเขา ซึ่งผมทำให้มันเป็นน่มน้มนั่นเอง กลายเป็นตุ๊ดไปแล้วครับแฟนผม ตอนนี้ผมกำลังฝังเติร์กล่ะ ฮ่าๆๆ หมอนั่นทำหน้างอแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะส่วนที่สัมผัสอากาศมีแต่หัวเขาเท่านั้น ผมสร้างแขนสร้างขาให้เขาเสร็จก็เอากล้องมานอนถ่ายรูปกับเขา
“ทำไมมึงไม่ปั้นน้องชายกูด้วยล่ะ ไอ้พวกนั้นจะได้รู้ว่าไม่ใช่ขี้ๆ”
แก้มผมแดงอย่างช่วยไม่ได้ ชอบพูดอะไรทะลึ่งสมกับที่เป็นคนหื่นจริงๆเล้ยยย -////-
“เราปั้นแล้วนะ มองไม่เห็นเหรอ สงสัยจะเล็กไป ฮ่าๆๆ”
“จิ๊ เดี๋ยวคืนนี้คงต้องพิสูจน์กันหน่อยแล้ว เอาให้รู้กันไปเลยว่าจะทนของเล็กๆได้สักกี่น้ำ”
“บ้า!” ทุบไปที่ส่วนท้องจนทรายยุบไปเป็นหลุม ผมก็เลยสร้างเป็นสะดือให้สะเลย ผมเอาน้ำมะพร้าวมาให้เติร์กกิน คอแทบขยับไม่ได้ยังจะมาเรียกร้องกินนู่นกินนี่อีก -3- แล้วผมก็หยิบแว่นกันแดดมาใส่ให้เขาเพราะแสงแดดมันทะลุใบไม้มาส่องตรงหน้าเขาพอดี
“นี่ อย่าลืมที่สัญญานะ”
ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เขาอยากรู้เรื่องกล่องของขวัญที่แม่เขาให้ผมไว้ตอนนั้นน่ะ แต่ผมก็แกล้งเฉไฉไม่บอกเขา ก็แหม ตอนนั้นเรายังไม่ได้ตกลงปลงใจเป็นแฟนกันซักหน่อย(แม้จะข้ามขั้นไปแล้วก็เถอะ) นี่เขาอยากรู้ถึงขนาดยอมนอนให้ผมเอาทรายมาถมตัวเล่นเลยนะครับ
“เพรท! แค่นี้ต้องมีความลับด้วยเหรอวะ”
ผมบีบจมูกเขา เติร์กก็เบะปากใส่ผม งอน...งอนเข้าไป งอนตั้งแต่หลายวันก่อนละ อาโปตามมาเที่ยวด้วยทีหลัง แทนก็เลยย้ายมานอนห้องผม ความจริงแล้วเขาจะย้ายไปนอนห้องอธิศกับพอร์ชก็ได้ แต่เขาอยากแกล้งเติร์กไง แล้วหมอนี่ก็ยั่วขึ้นเหลือเกิน โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงตลอด
“ไม่อยากดูแล้วเหรอ” ผมแกว่งกล่องของขวัญที่ว่านั่นไปมา
“ไม่อยากมั้ง?” เติร์กประชด แต่ผมแกล้งเก็บเขากระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม เล่นเอาหมอนี่แทบจะลุกมาบีบคอมเลยอ่ะ ผมก็เลยเอาออกมาอีกครั้ง
“อย่าดิ้นดิ ทรายแตกหมดเลย เดี๋ยวไม่สวยนะ”
“จิ๊”
ผมเปิดฝากล่องที่ผูกโบว์สี่ทองออก หยิบแหวนทองคำขาวขึ้นมาแล้วสวมเข้ากับนิ้วนางข้างซ้าย มันพอดีเป๊ะอย่างกับเอานิ้วผมไปวัดเอง
“เฮ้ย! แหวนนั่น... กูต้องเป็นคนสวมให้มึงดิวะ”
ผมชักมือหนี เติร์กลุกขึ้นมาจากกองทรายเขาพยายามยื้อยุดมือผมไป จนเขาถอดแหวนออกไปได้แม้ว่าผมจะงอนิ้วไว้แค่ไหน หมอนี่ก็แทบจะหักนิ้วผมเลยล่ะ เขารักผมจริงๆใช่มั้ย T^T
“นั่นแม่นายให้เราเป็นของขวัญนะ”
“ของขวัญอะไร... นี่มันแหวนหมั้นของกู กูจะเป็นคนสวมให้เอง”
“ขี้ตู่ ไม่เอาก็ได้...” ผมตั้งท่าจะลุกหนีแต่เติร์กกลับดึงผมขึ้นไปนั่งซ้อนบนตัก คางแหลมเกยลงบนไหล่ผม แขนใหญ่ก็โอบรัดร่างผมแน่น แต่ลืมไปหรือเปล่าว่าตัวนายมีแต่ทรายนะเห้ย เปื้อนไปด้วยเลยL
“ไม่เชื่อก็ดูนี่...”
ผมก้มมองด้านในตัวแหวนสลักชื่อผมกับเติร์กไว้ ผมอยากแกล้งหมอนี่จนไม่ทันมองสินะ ‘Tulatorn & Piral’ อ่า ชื่อของผมคือ พิรัล ส่วนเติร์ก ชื่อ ตุลาธร ครับ
“กูทำไว้นานแล้ว แต่กลัวหาย ก็เลยฝากแม่ไว้ เข้าใจกูยัง?”
เขาค่อยๆบรรจงสวมแหวนลงบนนิ้วผมช้าๆราวกับจะให้ตราตรึงอยู่ในใจเราสองคนอย่างนี้เรื่อยไป ใบหน้าคมค่อยๆก้มลงมาจรดริมฝีปากลงบนหลังมือผม
“กูหมั้นแล้วนะ”
“อือ”
“ห้ามดื้อกับกูอีกนะ ห้ามทำให้เป็นห่วง ห้ามทำให้โมโห ต้องตามใจกูตลอด เข้าใจป่าว”
“อื้ออออ”
“รักกูคนเดียว แล้วก็รักมากๆด้วย”
“...”
“รักกูมั้ยเนี้ย?”อารมณ์หวานแหววเริ่มเปลี่ยนเป็นอาการเหวี่ยงเมื่อเขาได้รับแต่ความเงียบเป็นคำตอบ ผมเลยรีบพยักหน้ารับ
“รักดิ ถ้าไม่รักคงไม่ทนมาขนาดนี้หรอก!”
เติร์กบดจูบลงมาแนบแน่น คนตัวโตเบียดลงมาจบแผ่นหลังผมสัมผัสกับผืนทราย เดี๋ยวๆ นี่มันกลางวันแสกๆนะเว้ย มือนายจับตรงไหนน่ะห๊า! เติร์กกกกกกกกกกกกกกกกก
“เอาท์ดอร์กันป่าว”
ผมไม่เคยพูดคำหยาบกับใครนะครับ แต่ครั้งนี้ขอเถอะ “พร่องงงงงงงงงงงงง!!!!!!”
แม้ว่าผมจะต้องทนแค่ไหนต้องยอมเขามากเท่าไหร่ผมก็ยอมครับ ขอแค่ทุกวันนี้ผมมีเขาอยู่ข้างๆและมีสิทธิ์ที่จะได้อยู่ข้างๆเขาตลอดไป ไม่ว่าในฐานะไหน จะเพื่อน จะคนใช้ หรือว่าคนรัก ผมก็ยอมเป็นทุกอย่างตามที่เขาต้องการทั้งนั้นแหละ ไอ้เด็กขาดความอบอุ่น! แต่ตอนนี้ช่วยผมด้วยครับ ผมกำลังถูกไอ้เด็กโข่งลากไปกินบนห้องแล้ว T///////T
จะเก็บเอาไว้ในวันที่จะเผยใจ
รอวันนั้น วันที่ฉันแน่ใจ
ว่าวันนี้เธอคิดว่าฉันนั้นใช่
และเธอพร้อมจะฟังความข้างใน
จะบอกว่ารักให้เธอได้ยินใกล้ๆ
บอกว่ารักเธอได้ยินหรือไม่
ถ้ายังไม่ชัดฟังอีกครั้งก็ได้
ได้ยินไหมว่ารักเธอทั้งหัวใจ
-END-
-------------------------------------------------
มาเร็วกว่าที่กำหนด อิอิ
รอเรื่องต่อไปด้วยน้าาาา
ยังแต่งไม่เสร็จด้วย โหะๆๆ
เสร็จเมื่อไหร่ลงเลอออ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านน้าๆๆๆ
อยากรู้ว่าทุกคนคิดไงง่าาาาาาาาา
เม้นพลีสสสสสสส :ling1: