พิมพ์หน้านี้ - ช่วยตอบผมที...ใครเป็นพ่อของลูกผม??? THE END
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: kuro ที่ 02-05-2012 15:33:40
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะคะ กรุณาอ่านทุกคนนะคะ เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะคะ สรุปข้อสำคัญดังนี้ 1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ 3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ 4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม 5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว 6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน 7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง 7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด 7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ 7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม[/color] กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 .............................................................................................. หากว่า ทารก ต้องเกิดกับชายหญิงเท่านั้น แล้วทำไมผมถึงท้องได้ ผมซึ่งเป็นผู้ชายแท้ๆ หน้าตาก็ออกจะหล่อจนสาวๆหลงไหล แล้วทำไมพระเจ้าต้องทำแบบนี้กับผม ทำไมต้องให้ผมท้องด้วย และที่สำคัญทำไมถึงทำให้ผมไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของลูกผม??? แล้วผมกับลูกผมที่อยู่ในท้องจะอยู่ยังไง ติดตามได้ใน ช่วยตอบผมที...ใครเป็นพ่อของลูกผม??? .............................. :L2:สวัสดีค่ะนี่เป็นนิยายเรื่องแรกที่ kuro อยากจะแต่งให้นายเอกท้องได้ค่ะ ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
:mc4: :mc4: :mc4: เป็นกำลังใจค่ะ
เจอแนวนี้เยอะจริงๆ ช่วงนี้ 0w0 เป็นกำลังใจให้ค่าาาาา
intro น่าสนๆๆๆ :mc4: :mc4: :mc4: มา ลง ไว ๆ
:L2: :L2: :L2: Oop!! มาเจิมเจ้าค่ะ
:mc4: :mc4: :mc4: :mc4: เย่ เย่ เย่ เรื่องใหม่ รอตอนต่อไป งิงิ
เจิมค่ะ เจิม รีบมาลงนะคะ :mc4: :mc4: :mc4:
จะรอติดตามนะฅ่ะ
มารอด้วยคนจ้า
มารอด้วยคนจ้าาา :mc4: :mc4: :mc4:
o13ชอบเนื้อเรื่องแนวๆนี้จัง :z13:
:3123: :3123: :3123: :3123: :L1:
รอด้วยคนครับ
วันจันทร์จะมาอัพให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามเรื่องนี้ค่ะ
รีบมาเลยจ้า เราจะรออ่าน ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะ เราชอบเรื่องที่เกี่ยวกัยนายเอกท้องได้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ช่วยมาอัพเร็วๆน้า
:L2: จะรอจร้า ติดตาม
น่าลุ้นจังใครนะพ่อเด็ก o18 o18 :mc4: :mc4: :mc4:
มันเกิดขึ้นได้ยังไงนะ แล้วใครคือพ่อเด็ก
ชอบเรื่องแนวนี้จัง 555 รออ่านจ้า
มารอค่ะ
อยากรู้คำตอบเหมือนกัน
รอๆๆๆๆๆจ้า
ว้าววววาว มีเรื่องลูกอีกแล้ว!!!! >//<
รอด้วยคน
แอร๊ย รอด้วยคนนะคะ ผช.ท้อง นึกถึงเรื่องของเจ้าหญิงแมวเลยคะ
อยากรู้เหมือนกันว่าใครเป็นพ่อ อิอิ
kuro จะพยายามแต่งนะคะ เจอกันวันจันทร์ค่ะ :L2: ขอบคุณที่ติดตามค่ะ :L2: :กอด1: :L2:
ติดตม
อยากอ่านแล้วอ่า ><!!
- เปิดเรื่องมาน่าติดตามค่ะ นายเอกท้องได้ไง พ่อเด็กเป็นใคร แล้วมันเกิดขึ้นได้ยังไง ? อ๊ายยยยยย :-[
มึนแทนนายเอก. ตัวเองท้องแต่ไม่รู้ว่ากับใคร [ซึ่งแน่นอน ต้องท้องกับพระเอก (ทำไมเรารู้ ฮิฮิ เราเก่ง) - -"] << อย่าไปสนใจมันเลย แต่ถ้านายเอกท้อง งั้นก็แสดงว่า..พระเอกกับนายเอกของเรา(?) เคย Featuring กันแล้วอ่ะดิ ! โว้ววววววว *o*~
:call: :call: :call: เมื่อไหรจะมาหว่าาาาาา
ตอนที่ 1 OoOผมท้องครับ??? โรงแรม อากาศภายในห้องแห่งหนึ่งช่างหนาวเย็นแต่ก็ไม่อาจจะทำอะไรกับร่างสองร่างที่กำลังนัวเนียกันอยู่ได้ ร่างหนึ่งที่อยู่ข้างบนกำลังจูบกับคนข้างใต้ โดยที่ส่วนร่างของเขาก็ยังทำงานต่อไป ยังคงขยับเข้าออกในตัวของคนที่นอนอยู่ข้างล่างเขา ส่วนอีกร่างหนึ่งที่ถูกกระทำอยู่นั้นได้แต่ส่งเสียง ตาของเขาปรืออย่างกับคนที่ไม่ได้สติเนื่องจากเมา บทรักยังคงดำเดินต่อไปจนกว่ารุ่งสางจะมาถึง @@@@@@@@ รุ่งเช้า ร่างหนึ่งได้ตื่นนอนจากนิทราที่แสนสุขโดยปราศจากเงาของคนที่อยู่ด้วยเมื่อคืน ร่างนั้นกำลังลุกขึ้นจากที่นอนแต่ความเจ็บปวดที่บริเวณสะโพกมันทำให้เขาร้องออกมา “โอ๊ย”ร่างนั้นตื่นนอนเต็มที่เนื่องจากรับรู้ถึงความเจ็บปวด “เป็นไรไปว่ะ”ร่างนั้นสบถขึ้นก่อนที่กวาดตาไปรอบห้องก็พบว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องของเขา ร่างนั้นพยายามลุกขึ้นและก็พบกับรอยเลือดกับคาบน้ำใสๆที่มันอยู่ไม่ห่างจากที่ๆเขานอนอยู่เลยทำให้ร่างนั้นนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้า เมื่อวานเป็นวันสอบวันสุดท้ายและก็เป็นวันที่พวกเขาจบการศึกษาพอดี เพื่อนของเขาจึงนัดไปฉลองกันที่ผับ เสื้อนักศึกษาจึงถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดไม่ก็เสื้อเชิ้ตที่แต่ละคนจะเอามาในรถ พวกเขาฉลองกันอย่างเต็มที่จนเมามายแล้วร่างหนึ่งในนั้นก็เดินโซเซจนมาถึงถนนก็มีใครไม่รู้มาพาร่างหนึ่งในนั้นกลับไปแล้วเหตุการณ์เมื่อคืนมันก็สะท้อนขึ้นมา เขากับใครไม่รู้คนนั้นกำลังมีอะไรกันอยู่ “ไม่นะ คีย์ไม่ยอมเฟ่ย”ร่างนั้นตะโกนออกมาถึงจะบอกว่าไม่ยอมแต่เหตุการณ์มันก็ผ่านมาแล้ว “เป็นไปไม่ได้นี่อย่าบอกนะว่าคีย์เสียเอกราชให้กับคนที่ไหนไม่รู้จักหน้าตาด้วย ไม่นะ”คีย์ได้แต่ตะโกน “ไม่เป็นไรคีย์ มึงไม่ใช่ผู้หญิง มึงไม่เสียหายอะไร มึงไม่ท้องหรอกคีย์ มึงไม่เป็นไร”คีย์ได้แต่พูดกับตัวเองซ้ำไปซ้ำมาอย่างนี้ เมื่อตั้งสติได้คีย์รีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็รีบวิ่งออกจากห้อง พอออกจากห้องมาได้แล้วคีย์ก็รู้ว่าที่ที่เขาอยู่คือโรงแรม HK แต่คีย์ก็ไม่ได้สนใจอะไรเขารีบวิ่งออกจากที่นั่นทันทีแล้วโบกสามล้อที่ผ่านทางมาพอดีก่อนที่จะขึ้นไป กว่าจะถึงบ้านคีย์ก็ระบมเพราะว่ารถสามล้มมันดันกระแทกทางที่ไม่เรียบมาตลอดทางที่มาถึงบ้านเขา แต่คีย์ก็ทำเป็นไม่สนใจ คีย์จ่ายเงินให้สามล้อก่อนที่จะรีบวิ่งเขาห้อง ใครทักคีย์ก็ไม่สน เมื่อมาถึงห้องคีย์ก็ได้แต่นอนและปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา ถึงบอกว่าไม่สนใจ ถึงบอกว่าไม่เป็นไร แต่มันกลับปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาโกธรและแค้นไอคนที่มันชิงเอกราชเขาไปแค่ไหนแต่มันจะโทษใครได้นอกจากตัวเองที่ดันเมาจนไม่รู้ว่าไปมีอะไรกับใคร @@@@@@@@ 1 เดือนผ่านไป สวัสดีครับผมชื่อ คีตา อัศวเหมันต์ หรือจะเรียกว่าคีย์ก็ได้นะครับ ผ่านมาหนึ่งเดือนผมเริ่มทำใจได้ คนหล่อก็เป็นอย่างนี้ล่ะเจออะไรมันก็ทำใจได้ จะบอกว่าผมไม่หล่อไม่ได้นะครับเพราะผมคืออดีตเดือนคณะวิศวะและยังเป็นอดีตเดือนมหาลัยด้วย ไม่อยากบอกครับว่าสาวติดตรึมไม่เชื่อดูตอนนี้สิครับสาวๆพากันกริ๊ดผมอยู่ “พี่คีย์หล่อมากค่ะ สู้ๆนะคะ” “พี่คีตาสุดหล่อสู้นะค้า” “พี่คีย์สู้ๆค่ะ” เห็นไหมครับสาวแท้สาวเทียมต่างบอกว่าผมหล่อ “พี่เอสสู้ๆ” “พี่กันต์สู้ๆ” “พี่หมีสู้ค่ะ” “พี่ตูนสู้ๆนะคะ”หลังจากเสียงเชียร์พวกผมห้าคนดังสนั่น ก็แน่ล่ะหล่อกันทั้งกลุ่มนี่ครับ ตอนนี้พวกผมกำลังอยู่กันที่สนามบาสมหาลัยครับ ถึงบอกว่าพวกผมจบไปแล้วแต่การแข่งมันยังไม่จบครับเนื่องจากน้ำท่วมมันเลยทำให้มหาลัยผมเลื่อนกีฬาสีไว้หลังปิดเทอม ทำให้พวกผมต้องมาเล่นบาสกันอยู่ที่สนามแห่งนี้ เมื่อเสียงนกหวีดเปิดการแข่งดังขึ้นผมก็เข้าไปแย่งบาสครับ ไม่รู้ว่าโดดสูงไปเปล่าเพราะผมรู้สึกมึนมากเลย แต่ผมไม่สนครับพยามเล่นต่อไปแต่ยิ่งเล่นยิ่งมึนครับภาพโฟกัสของผมเริ่มขาดๆหายจนกระทั่งมันมืดไปหมด @@@@@@@ ผมลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบกับพี่หมอเดือนคณะแพทย์กำลังยืนจ้องผมอยู่ “คีย์ ตื่นขึ้นมาซะ”พี่หมอพูดก่อนที่จะกระชากตัวผมขึ้นมา “คีย์แกไปท้องกับใครมาวะ”พี่หมอถามผมทำเอาผม งง “ท้อง”ผมย้ำ “ใช่ท้อง”คำนี้มันทำให้ผมลืมตาตื่นเต็มตา “พี่หมอมันเป็นไปไม่ได้น่ะ ผมท้อง ผมเป็นผู้ชายนะพี่เอาที่ไหนมาพูด”ผมถามเป็นชุด “พี่ก็ไม่อยากเชื่อ แต่คีย์ลองดูนี่ภาพอุตาซาว์ มันบอกว่ามีทารกอยู่ในท้องนาย”พี่หมอพูดก่อนที่จะเอาภาพมาให้ผมดู ผมรับมา “อาจจะเป็นก้อนเนื้อก็ได้นี่”ผมเถียง “ตอนแรกพี่ก็คิดแบบนั้นแต่ยิ่งตรวจดูก็ยิ่งแน่ใจว่ามันไม่ใช่ก้อนเนื้อแต่มันคือทารก” “ไม่จริงน่า” “งั้นคีย์ลองฟังนี่”พี่หมอบอกก่อนที่จะเอาเครื่องมืออะไรไม่รู้ไปว่างไว้ที่ท้องผมแล้วเอาอีกข้างมาให้ผมได้ยิน “นายฟังดูสิเสียงหัวใจดวงน้อยๆที่มันกำลังเต้นอยู่”ผมลองฟังดู นี่มันเป็นเสียงที่ผมไม่เคยรู้จักเสียงหัวใจดวงน้อยๆที่เต้นอยู่มันช่างแผ่วเบาแต่มันก็ยังเต้นอยู่ ผมเริ่มเถียงไม่ออกน้ำตาผมเริ่มไหลแทน ทำไมหนุ่มหล่ออย่างผมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย ทำไมผมต้องท้องด้วย “คีย์ใครเป็นพ่อเด็ก”พี่หมอถามผมมันยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักกว่าเก่า “ผม...ไม่...รู้”ผมตอบออกไปก่อนที่จะปล่อยโฮอย่างหนัก ถึงบอกว่าผู้ชายไม่ควรร้องไห้ให้ใครเห็นแต่ใครเจอแบบผมเข้าไปมันก็คงต้องร้องไห้ออกมาแน่นอน พี่หมอที่เห็นผมร้องไห้ก็ได้แต่กอดผมไว้ผมได้แต่ฝังตัวกับอ้อมกอดของเขา ผมไม่รู้ว่าจากนี้ไปจะอยู่ยังไง ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะทำยังไงต่อไป รู้เพียงว่าจากนี้ไปผมไม่ได้อยู่คนเดียวอีกแล้วในท้องของผมยังมีอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะลืมตาดูโลกใบนี้ TBC……………
คีย์อย่าร้องน๊าาา T^T
:L1: น่าติดตามครับ ลุ้นดี
โอ้ววว น่าติดตาม :mc4: :mc4: :mc4:
โอ้~ น่าสนใจมากค่ะ แนวนี้ไม่ค่อยมีให้อ่านนะเนี่ย~ เป็นกำลังใจให้และรอคอยตอนต่อไปค่ะ ^^
ใครฟ่ะ แม่งออกมารับผิดชอบน้องคีย์เราเดี๋ยวนี้!!!!
อ้าวววววว ไอ้นั่นเสร็จแล้วไปเลยไงน่ะ !!!!
เออเนอะ เรื่องแบบนี่ก็มีอยู่
สนุกดี มาต่อเร็วๆน่ะค่ะ
:oo1: :-[
งงมากเลย ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเลวจัง เสร็จแล้วชิ่ง แล้วนายเอกเรารู้เรื่องอะไรบ้างเนี่ย แล้วมันจะมาม่าไหมเนี่ย แล้วพระเอกของเราเนี่ยจะเป็นยังไง เป็นใคร แล้วกว่าจะรู้ความจริงจะเป็นยังไง (อยากรู้ไปหมด) รีบมาไขข้อข้องใจนะ มาบ่อยๆจะดีมาก :z13: คนเขียน
คีย์อย่าร้องสิ มาตามหาพ่อของลูกกันเถอะ
รอค่าา :mc4:
ใครทำน้องคีย์ :angry2: :angry2:
คำผิดเยอะไปหน่อยนะคะ และเดือนเดียวอัลตร้าซาวด์ไม่เจอหัวใจเด็กทารกแน่นอนค่ะ
ใครที่เป็นพ่อเด็กกันนะ :m28:
ใครเปนพ่อเด็กอ้ะ แล้วเคะเรื่องนี้หล่อหรอ? ไม่เปนไร ทามจายๆ หนุกมากคร้าาาาา ติดตาม เจอพ่อน้องเร็วๆน้าาาาาาา :call: :call: :call: :pig4:
ซะงั้นใครกันเนีี่ยร้ายกาจมากมาทำแล้วทิ้งกันเลยอ่ะ จับได้ต้องจับมารับผิดชอบซะให้เข็ด
ไม่เอาไม่ร้อง โอ๋ๆนะๆ ช่างผู้ชายกระจ๋วยเหี่ยวนั่น เลี้ยงลูก บํารุงตัวเองให้ดีๆ ส่วนไอ้หน้ากระดอหมานั่น ไปตายไป๊!!
ว๊ายๆ เรื่องแนวนี้ชอบๆ :m4: ว่าแต่ ตอนนุงนี้สั้นไปนิดนะคะเนี่ย -0-
มาต่อเลยน้าคนเขียน :pig4: :call: :3123: :call:
น่าสนมว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก รีบๆมาต่อนะคะ :impress2:
ฟันแล้วทิ้งอ่ะ ใจร้ายว่ะ :z6:
พระเอกคือ...แพทย์คนนั้นนั้นเอง!! -//โดนคนเขียนเตะ
อ้าวแล้วมันท้องได้ไง 555 แฟนตาซีรึเปล่าค่ะเรื่องนี่ น่าติดตามมากเลยค่ะ ใครกันคือพ่อเด็ก?????? รอตอนต่อไปนะค่ะ อิอิ
น่าสงสารจัง ใครกันที่ทำแบบนี้ น่าติดตามค่ะเรื่องนี้
น่าติดตามมากเลย ๆๆๆๆๆๆๆๆ รออยู่นะ :call:
ตามหาพ่อ!!!! ดูแลลูกดีๆนะคีย์~~!
ใครพ่อเด็กออกมาแสดงตัวเดี๋ยวนี้เลยนะ!! อย่าให้คีต้องเศร้านานน๊าา
:L1: :mc4: ฟันแล้วชิ่งหงะ
คีย์อย่าร้องน้า :monkeysad: รอค่า :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
เดือนเดียวซาวน์ได้ฟังเสียงหัวใจได้ ไอ้ย๊าาหนู๋คีย์พ่อเด็กไม่ใช่คนธรรดาแน่นอน ฟันธง
ใครเป็นพ่อ แสดงตัวออกมาซะดีๆ :m16:
รอติดตามตอนต่อไปจ้า
มารับผิดชอบเด๋วนี้น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :m31: :m31: :m31:
ท้องแล้วววว พ่อเด็กเป็นคนหนึ่งในกลุ่มเพื่อนรึเปล่าหว่า??? ปล.อ่านตอนแรกๆฮานิดหน่อย มีแต่ร่างหนึ่ง กับ ร่างนั้น (แล้วตูร่างไหนละเนี่ย 5555 ) ขำๆนะจ๊ะ :D
ไม่ดราม่าใช่ไหมค่ะ ไม่เอาเด็ดๆนะ 5555 ชอบนิยายนายเอกท้องอยู่แล้วเป้นทุนเดิม แต่แบบเนี้ยมันน่าสงสารงะ นายเอกท้อกับใครก็ไม่รู้ ใครฟ่ะพระเอก อยากรู้จริงๆๆ จะรอตอนต่อนะครับ ^^
สงสารตรงที่ คีย์เป็นเดือนมหาลัย,, = = แถมท้องอีก.. จบกัน! 555
มาต่อนะครับ สู้ๆนะครับ
รอติดตาม~~ น้องคีย์สู้ๆนะคะ :กอด1: เฮ้ย!ใครทำอ่ะ ออกมารับผิดชอบเดี๋ยวเน๊!!! :angry2:
พ่อเด็กอยู่ไหน!!! (อยากฮาแต่ฮาไม่ออก) :z3: คีย์สู้ๆนะ ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวแล้ว มีเด็กตัวน้อยๆที่เลือดครึ่งนึงมาจากคีย์อยู่ด้วย ดูแลตัวเองกับลูกดีๆนะคะ ส่วนพ่อ...ออกมารับผิดชอบเดี๋ยวนี้เลยนะ :angry2: คนเขียนสู้ๆนะคะ รออ่านต่อๆ :L2:
พระเอกมาเร็ว ๆ นะ ไม่ใช่ออกมาตอนใกล้ จบ :a5:
รอคีย์ตามหาพ่อของเด็กน้า :really2:
พ่อมันหายไปใหนนะ
จะรอดูว่าใครเป็นพ่อ :z1:
ไม่วันนี้ก็พรุ่งนี้จะมาอัพให้นะคะ
:mc4:พ่อเด็กโปรดแสดงตัว รอตอนต่อไปจ้า :call:
ผู้ชายคนนั้นไปไหน จิ้มเขาแล้วเผ่นได้ไง นี่ทำคนท้องแล้วนะเฟ้ย
ตอนที่ 2 น้องสาวสุดแสบ@-@ ผมตื่นขึ้นมาท่ามกลางเพื่อนๆของผมที่กำลังจ้องมองผมอยู่ นี่ผมคงร้องไห้จนหลับไปสินะ “คีย์ตื่นแล้วเหรอกินน้ำไหม”กันต์ถามผมพร้อมกับพยุงตัวผมขึ้นมา “ขอบใจ”ผมบอกก่อนที่จะรับแก้วน้ำมาดื่ม “คีย์มึงจะทำไงต่อไป”หมีถามผม ผมรู้ดีว่ามันหมายถึงอะไร พี่หมอคงบอกพวกมันแล้วสินะ “ทำไง อะไรเหรอ”ผมขอแกล้งโง่ดีกว่าเพราะผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อไปเหมือนกัน “ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นนะเฟ่ย อย่าทำเป็นไปรู้ดิว่ะ”หมีมันโกธรมันตะโคกใส่ผมก่อนที่จะเดินเข้ามา หาผมแต่เพื่อนผมที่เหลือห้ามเอาไว้ “ไอหมีหยุดนะเฟ่ย”ตูนบอกมัน “ใช่หยุดเลยนะ มึงก็รู้นี่ว่าคีย์มัน...”เอสบอกเพื่อนที่เหลือต่างมองมันด้วยสายตาตำหนิ “กูขอโทษ” “มึงไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอกเอส กูผิดเองที่ไม่รู้ว่าถูกหมาที่ไหนฟัดแถมดันท้องอีก”ผมบอก มันอย่างกับว่าเป็นเรื่องตลก ใช่ ตลกร้ายนะสิไม่ว่า “มึงอย่าโทษตัวเองดิ พวกกูก็มีส่วนผิด แม่ง กูไม่น่าเมาเลย”กันต์พูดก่อนที่จะจับมือผม มอง ผมด้วยสายตาจริงจัง “ในเมื่อมึงไม่รู้ว่าใครเป็นพ่องั้นกูเป็นให้เองนะ” “ไม่เฟ่ย กูจะเป็นเอง”หมีบอก “ไม่ดิต้องกู คีย์กูเป็นพ่อให้เองนะ”เอชพูด “เฮ้ พวกมึงอย่าทำให้คีย์ลำบากใจดิ กูจะเป็นพ่อให้เอง”ขอบใจมากเพื่อนแต่ประโยคหลังมึง ไม่ต้องพูดก็ได้นะ “ฮ่าๆๆๆๆๆ”แต่ไม่รู้ทำไมที่พวกมันแย่งกันเป็นพ่อของลูกผมถึงทำให้ผมหัวเราะออกมาได้ทั้งที่ เมื่อไม่กี่ชั่งโมงก่อนผมยังร้องไห้อยู่เลย พอผมหัวเราะทุกคนต่างหัวเราะตามไม่รู้ทำไมพวกมันถึงหัวเราะตามผม ผมรู้แค่ว่าผมมีความ สุขก็พอการที่ได้อยู่ท่ามกลางเพื่อนแบบนี้มันทำให้ผมมีความสุขมาก “พี่คะหัวเราะอะไรกันเหรอคะ”เสียงแขกที่ไม่ได้รับเชิญดังขึ้นทำให้พวกผมหันไปมองก็เจอกับ เด็กน้อยผู้มีใบหน้าลูกใข่ ตาสีดำจ้องมาที่ผม ผมสีน้ำตาลของเธอสะบัดผลิวไปตามลม ริมฝีปากจิ้มลิ้ม ที่เอยถามผมเมื่อกี้ เธอคือ แพรว น้องสาวของผม “ไม่มีอะไรหรอก”ผมบอกเธอ หนูน้อยแพรวไม่ได้คิดอะไรมากเธอเอาเก้าอี้มานั่งข้างผมแล้วพูด “พี่คีย์หนูได้ยินจากพี่หมอว่าพี่คีย์ท้องล่ะ”เด็กน้อยจ้องมาที่ผมอย่างอยากรู้อยากเห็น “ครับ พี่ท้อง”ผมบอกความจริงออกไป “เย้ พี่ท้องแล้วๆๆๆ”เด็กน้อยพูดก่อนที่จะยิ้มร่าทำให้ผมสงสัย ทำไมถึงไม่ถามว่าผมท้องได้ไง ทำไมถึงดีใจแบบนั้น “จะไม่ถามหน่อยหรือไงว่าพี่ท้องได้ไง”ผมในสิ่งที่ผมก็ไม่รู้คำตอบ “จะถามทำไมกันล่ะ ในเมื่อแพรเป็นคนทำให้พี่ท้องเอง”แพรบอกออกมาก่อนจะรีบเอามือปิด ปากทันที “หมายความว่าไงแพรวเธอทำอะไรกับพี่อีกแล้วใช่ไหม พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าพี่ไม่ใช่หนู ทดลองของเธอ”ผมบอกออกไปอย่างโมโห เพราะนี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมถูกทำเป็นหนูทดลอง ผมลืมบอกไปใช่ไหมว่าน้องสาวผมเป็นอัจฉริยะ ไอคิว 200 เธอชอบคิดชอบค้นแล้วที่สำคัญที่ สุดเธอชอบเอาผมเป็นหนูทดลอง ตอนแรกผมก็โกธรเธอหรอกแต่พอเธอขอโทษแล้วอ้อนผม ผมก็ใจอ่อนทุกที แต่ครั้งนี้เธอเล่นแรงไปแล้ว “คือแพรวคิดค้นยาที่ทำให้ผู้ชายท้องได้อยู่ค่ะ แต่ไม่รู้ว่าจะทดลองกับใคร แพรวก็เลย ก็เลย” “ก็เลยเอามาทดลองกับพี่ใช่ไหม ทำไมแพรวถึงแบบนี้เนี่ย”ผมตะโกนผมโกธร ผมโมโหแต่คน ที่อยู่ตรงหน้าผมกลับเป็นน้องสาวถ้าเป็นคนอื่นผมคงต่อยไปแล้ว “แพรวขอโทษ แต่มันไม่น่าจะสำเร็จนี่คะ ก็ตอนแรกแพรวฉีดยาให้พี่ไปตั้งสามเดือนแล้วก็ไม่ เห็นท้อง”แพรวขอโทษผมด้วยใบหน้าที่แสนจะสำนึกผิดก่อนที่จะบ่น “สามเดือน”ผมย้ำ “ใช่ แพรวฉีด 1 เข็ม ต่อ 1 เดือน แล้วคอยตรวจดูว่าพี่ท้องหรือเปล่า”มิน่า พักนี้ถึงขอมือผมไป จับนัก “ผลที่ได้คือพี่ไม่ท้อง จนเมื่อเดือนก่อนทีผลเริ่มจะเปลี่ยนไป พี่ไปทำอะไรมาเหรอถึงท้อง ได้”เด็กน้อยถามผม แล้วจะให้ผมตอบยังไงจะให้ผมตอบว่าผมไปFeaturing กับใครมาก็ไม่รู้งั้นเหรอ ขอบอกว่าไม่มีทาง “พี่ไม่ได้ไปทำไรมาทั้งนั้น”ผมตอบออกไป “งั้นก็แปลก”แพรวบอกก่อนที่จะทำหน้าสงสัย “แพรวเธอบอกว่า ฉีด 1 เข็ม ต่อ 1 เดือนใช่ไหม”พี่หมอที่พึ่งมาถามน้องผม “ใช่ค่ะ” “มิน่าทารกถึงมีพัฒนาการอย่างกับสามเดือนทั้งที่น่าจะมีอายุครรภ์แค่เดือนเดียว ยาที่เธอฉีด2 เข็มก่อนหน้าคงเหลือสารตกค้างเอาไว้แล้วสารพวกนั้นก็เข้าไปช่วยในการพัฒนาการของทารกให้เร็วขึ้นสินะ”พี่ หมอสรุปออกมาก่อนที่จะหันมามองผม “ที่พี่ให้นายดูภาพอันตราซาวด์น่ะ ความจริงแล้วการที่จะอันตราซาวด์แล้วเห็นน่ะต้องอายุ ครรภ์อย่างน้อย 12 สัปดาห์ แล้วการที่จะฟังเสียงหัวใจได้ต้อง 14 สัปดาห์ แต่ที่นายได้ยินเสียงหัวใจ ได้เนี่ยแสดงว่าลูกนายมีพัฒนาการที่เร็วมาก” “แล้วลูกผมจะปกติหรือเปล่า”ผมถาม ผมเป็นห่วงเขาเหลือเกิน “ปกติ คาดว่าหลังจากนี้การพัฒนาคงจะเป็นเหมือนกับทารกทั่วไป ถ้านายไม่มั่นใจก็มาตรวจดู ได้”พี่หมอบอกผมก่อนที่จะเอามือมาลูบหัวผม “พอแล้วน่ะ ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ”ผมบอกแต่พี่หมอก็ไม่หยุดลูบหัวผม “พี่รู้ว่านายไม่ใช่เด็ก นายต้องเข้มแข็งไว้นะอย่างน้อยก็เพื่อลูกนาย”พี่บอกก่อนที่จะยิ้ม “อืม นายต้องเข้มแข็งไว้นะคีย์”พวกกันต์ที่เงียบไปนานบอกผม “นี่ก็เย็นแล้ว นายคงอยากพักผ่อน พวกเรากลับก่อนนะ”กันต์พูดก่อนที่จะลากเพื่อนทั้งหมด ออกไปโดยที่ไม่ลืมพาแพรวไปด้วย “บาย” “ลาก่อนแล้วเจอกันใหม่พรุ่งนี้” “ฝันดีนะ” “สู้”เพื่อนผมบอกลาก่อนที่ออกจากห้องไป “พี่ไปก่อนนะ ถ้านายต้องการอะไรก็กดปุ่มสีเขียวนะ พยาบาลจะมาทันที”พี่หมอบอกก่อนที่จะ เดินออกจากห้องไป ผมนั่งอยู่คนเดียวบนเตียงลูบท้องของผม ตอนนี้ผมยังมีอีกหนึ่งชีวิตที่รอคอยการเกิดมาอยู่ ผมคิดถึงหน้าเขาจังจะเป็นไงนะจะเหมือนผมหรือเหมือนกับ...ให้ตายสิจะเหมือนกับเขาได้ยัง ไงล่ะในเมื่อผมก็ยังไม่เคยเห็นหน้าของพ่อลูกผมเลย แต่ไม่เป็นไรหรอกลูกคนเดียว...แม่ คนนี้เลี้ยงได้... พูดว่าแม่ก็เขินนะแต่จะให้เรียกว่าไรล่ะ ในเมื่อผมเป็นคนให้กำเนิดเขานี่หน่า TBC……………
หนุกอ่าาาา รีบๆอัพเน้ออออ :o8: :o8: :o8:
o18
อยากเห็นพ่อแล้ว
เจ้าน้องสุดแสบบบบบบบบบบบ น่าจับมากอดนัก อ้าว 5555 ว่าแต่ใครเป็นพ่อเอ๋ย????
แม่คีย์เลี้ยงได้ ><
พูดจริงๆนะถ้าเราเป็นคีย์ เป็นน้องก็ไม่เว้นอะ แม่ง แรงไปแล้ว!ท้องนะ ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ โอ๊ย ไอ้น้องนรก! เพื่อนน่ารักมาก รักกันดี แย่งกันเป็นพ่อ ว่าแต่ไอ่พ่อตัวจริงแม่งอยู่ไหนวะ!!!ออกมา!!!
:confuse: อ่า แล้วแบบนี้ตกลงใครเป็นพ่อเด็กอ่ะ
มาต่อๆๆๆๆๆ
=[]= ไม่เป็นไร เดี๋ยวหนูรับผิดชอบเอง พี่คีตาหล่ออยู่พอดี กร๊ากกกกก :z1: :z1:
น้องสาวน่ารักนักเชียว อิอิ ว่าแต่...ใครเป็นพ่อล่ะเนี่ย?
-w- แหม น้องสาว....เล่นทดลองจนท้อง
ว่าแต่ใครเปนพ่อเด็กอ่ะ เมื่อไหร่จะได้เจอกัล มาต่อไวไว น้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
คุณพ่อรีบมลย
คุณพ่อจะโผล่มาตอนไหนหรอ อิอิ
แอบมีคนอยากรับผิดชอบเยอะเชียว แหม
อิพ่อเมื่อไหร่มันจะโผล่หัวฟร่ะ ชิส์ :m16: จิ้มแล้วทิ้ง
น่าติดตามมากเลย หนูแพรวเนี่ยน่าตีจิงๆ แต่ฮาที่เพื่อนๆอยากจะรับผิดชอบอ่ะดิ 5555
อยากรู้มว๊าก ใครกันหนอที่เสกเด็กเข้าท้องคีย์ :-[
รอพ่ออยู่นะ :เฮ้อ:
:เฮ้อ:คุณน้องคะทำแบบนี้แล้พี่จะไปหาพ่อ ของลูกได้ที่ไหนกันอะ :sad11:
น่าจะคิดค้นมาเยอะๆนะ ผลิจมาขายเลยอยากได้ แค่ไป...ก็ท้องแล้วอ่ะ ยานี้เห็นเกินคาดอ่ะ ยัยน้องสาวนี่ก็ช่างคิดเนอะสงสัยจะเป็นสาววาย ๕๕๕ ส่วนคีย์ก็เป็นแม่คนที่หล่อน่าดูเลย แต่พ่อมันนี่สิ ใครว่ะ ออกมาเดี๋ยวนี้ จะอยู่ในกลุ่มเพื่อนรึเปล่า ยังไงก็รีบมาเฉลยนะรออยู่
คุณแม่มือใหม่สู้ๆ :ped149:
o13 o13 :L2:
นิสัยน่ารักดีนะ ชอบ ๆ มาต่อบ่อย ๆ นะค่ะ แล้วไอ้เห้ลายดอกจะออกมะอ่ะ ถ้าหล่อจะให้อภัยนะ 55
:o8: :-[ :impress2:ท้องได้มาอีกเรื่องแล้ว มีความสุข เนื้อเรื่องน่ารักอะแต่ใครจะได้เป็นพ่อเด็กนา :o8:เขิล
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะน้องฉลาดเกินไป หรือเด็กอยากมาเกิดมาก พ่อเด็กเลยมาได้จังหวะขนาดนี้ อิอิ สงสารคุณแม่ไร้มดลูก... นายจะคลอดยังไงกันนะ (ครุ่นคิด)
น้องแพรวาแสบมาก เห็นพีคีย์เป็นหนูทดลองได้ไง :z1: :z1: สนุกมากค่ะ :mc4:
ใครคือพ่อเด็ก?? :m28: :m28: :m28: :m28:
:เฮ้อ: ไอเราก็นึกว่าท้องได้ ไง ที่ไหนได้ น้องสาว นี่เอง แต่ ใคร พ่อ เด็ก อ่ะ :z3:
ใครละเนี่ย พ่อของเด็ก อยากรู้ ซะแล้วสิ
น้องอัจฉริยะเว่อร์ 5555 0.O แล้วใครเป็นพ่อของเด็กหล่ะเนี่ย? ปล.ขอยาแบบนี้สักหลอดสิ 5555
ใครจะเป็นพ่อนะ 1 ในแก็งค์รึป่าว :m28: คุณน้องแพรวจะอัจฉริยะเกินไปแล้ว o13
น้องสาวผู้หวังดี :กอด1:
พ่อเด็กคือใคร?!!!!!! อยากรู้จะแย่แล้วว
โอ้~ คุณน้อง ดูเหมือนจะเล่นแรงไปหน่อยนะคะลูก = ='' แต่คาดว่าคุณน้องคงเห็นแววหนุ่มวายจากตัวพี่ชาย เลยจัดการฉีดยาให้เสียเลยจะได้หมดปัญหาเรื่องทายาท อืม..น่าคิด ๆ อ่านลื่นมากเลยค่ะ สนุก ๆ น่าติดตามมากกกกก รอดูพระเอกฮับบบบ สู้ ๆ
น้องสาวพี่คีย์ เล่นทดลองเลยกับพี่คีย์เลยเรอะ สนุกเดีค่ะ อยากรู้จังว่าใครเป็นพ่อเด็ก
คุณพ่ออยู่ไหนค้าาาาาา :serius2:
ฮ่าๆๆ เพื่อนอยากเป็นพ่อเด็กขนาดนั้นเลยเรอะ!!
ฝีมือน้องสาวนี่เอง เหอะ พ่อเด็ก ถ้ารู้ว่าตัวเองทำผู้ชายท้องจะทำหน้ายังไงล่ะนี่
เซ็งเลยอ่ะ มีน้อง อย่างนี้ :เฮ้อ:
ไคพ่อเ้ก ไคเปนพระเอก ไคว่ะเนี่ย อยากรู้ :sad4:
น้องสาวพระเอกนี่ o18 ถ้าพ่อเด็กรู้ จะมีปฏิกิริยาแบบไหนล่ะเนี่ยยย
ยังเป็นปริศนาต่อไป ใครพ่อของเด็กในท้อง :serius2:
หาย!!!~ มาต่อเถอะค่าา า า รอไม่ไหวแล้ว ว ว :impress3:
บะน้องแพรวช่างอัจฉริยะอะไรขนาดนี้ เก่งหลายทำใ้ห้น้องคีย์ท้องได้จริงๆๆด้วยอ่ะ
คุณแม่ อั๊ยย่ะ น้องสาวเป็นต้นเหตุ ว่าไปใครพ่อเด็ก โผล่หัวมาซ้า = =; มารับผิดชอบซะโดยดี ย๊ากกกก รอต่อจ้า
ตอนพิเศษ ความในใจของแพรว หนูชื่อ ด. ญ. แพรวา อัศวเหมันต์ อายุ 10 ขวบ เรียกหนูว่าแพรวก็ได้นะคะ อย่างที่ทราบกัน หนูเป็นอัจฉริยะ ไอคิว 200 และเพราะว่าความอัจฉริยะเกินเด็กทำให้หนูไม่ได้ถูกปฏิบัติเหมือนกับเด็กอายุ 10 ขวบทั่วไป ทุกคนมักจะอยู่ห่างจากหนูแม้แต่พ่อแม่เองก็เช่นกันพวกท่านหวังในตัวหนูไว้มาก แต่ก็มักจะไม่ อยู่กับหนูเวลาที่หนูต้องการพวกท่านที่สุดแต่หนูก็รักพวกท่าน คนเดียวที่ปฏิบัติเหมือนหนูเป็นเด็กทั่วไปคือพี่คีย์ พี่ชายของหนู พี่มักจะพาหนูไปเที่ยว ซื้อของเล่นให้หนู ซื้อตุ๊กตาให้ และซื้อชุดสวยๆให้หนูเสมอจนตอนนี้มันเต็มตู้เสื้อผ้า “แพรวจำไว้นะ เราโตขึ้นทุกวันดังนั้นเสื้อผ้าก็ต้องมีเยอะขึ้นตามไปด้วย”พี่คีย์มักบอกหนู อย่างนี้ตอนที่ซื้อเสื้อผ้ามาให้ และเพราะความใจดีของพี่คีย์ทำให้หนูอยากจะตอบแทนแม้เพียงเล็กน้อยก็ตาม หนูก็เลยคิดค้นยาทำให้มีความสุขพอพี่คีย์กินเข้าไปพี่คีย์ก็หัวเราะทั้งวันเลยจนขากรรไกร แทบค้าง ต่อมาหนูก็คิดค้นยาทำให้สมองปลอดโปร่งเพราะพี่คีย์มักเครียดพอพี่คีย์กินเข้าไปพี่คีย์ก็สลบ ไปสามวัน ต่อมาหนูก็คิดค้นยาทำให้เย็นสบายเพราะช่วงนั้นอากาศร้อนพอพี่คีย์กินเข้าไปพี่คีย์ก็กอดอก ตัวสั่นจนไม่สบายเป็นไข้ไปสามวัน ต่อมาแล้วก็ต่อมาอีกหนูพยายามคิดค้นยาใหม่อีกๆหวังว่าสักวันมันจะทำให้หนูมีความสุขได้ จนกระทั่งเมื่อสามเดือนก่อนหนูที่อยากให้พี่คีย์มีความสุขได้ถามคำถามกับแม่ว่า “อะไรทำให้แม่มีความสุขที่สุดหรือคะ”แม่ยิ้มก่อนจะตอบ “ก็การที่มีพวกหนูไง ไม่ว่าจะคีตาหรือแพรวก็ต่างเป็นความสุขที่สุดของแม่จ้า”แม่บอกก่อนที่จะ กอดหนูเอาไว้ หนูที่อยู่ในอ้อมกอดแม่คิดได้และเมื่อแม่กลับห้องไปหนูได้คิดค้นยาที่ทำให้ผู้ชายท้องได้ขึ้น มา หนูให้พี่คีย์กินเข้าไปแต่ 2 เดือนแล้วพี่คีย์ก็ไม่ท้องหนูเลยท้อแต่ก็ไม่ถอยเพราะหนูอยากให้พี่ ชายมีความสุข จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่ผลมันเปลี่ยนไป ตอนที่รู้ว่าพี่คีย์ตั้งท้องหนูดีใจมากเพราะพี่คีย์จะได้มีความสุข แต่ไม่รู้ทำไมหน้าตาของพี่คีย์ถึงไม่มีความสุขเลย ได้โปรดเถอะนะพี่หนูอยากให้พี่มีความสุข อย่าร้องไห้เลยนะ ถ้าหนูทำอะไรผิดไปหนูขอโทษนะคะ หนูจะทำทุกอย่างเพื่อทำให้พี่มีความสุขดังนั้นได้โปรดยิ้มให้กับหนู ให้กับโลกใบนี้ต่อไปนะคะ TBC……………….
o13 เเพรวน่ารักอ่ะ คุณน้าแพรว
แพรวน่ารักอะ เพื่อพี่ชาย อย่าไปถือเขาเลย คีย์
น้องแพรวน่ารักดีอะ
โถ่เด็กน้อยยย :กอด1:
น้องแพรวต้องช่วยพี่คีย์หาพี่เขยด้วยล่ะ
แพรวน่ารักที่สุด เดี่ยวพี่คีย์ก็มีความสุขเองแหละแพรว ไม่ต้องเป็นห่วง หุหุ เป็นน้องงสาวที่น่ารักจริงๆอ่ะ > < รอต่อครับผม
โถ แพรว หนูทำดีแล้ว เพราะพี่ชอบให้ผู้ชายท้อง ฮะๆฮ่า :laugh: มาต่อไวๆน้า :กอด1: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :pig4: :pig4:
น้องแพรวน่ารัก เอ้า คุณพระเอก มรึงจะโผล่หัวมามั้ย?
นึกว่น้องอยุล่ลี่ยกัน
น้องแพรวน่ารัก :-[
รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แพรว เธอฉลาดมาก :a5:
น้องแพรวน่ารักดีอ่ะ o13 ช่วยพี่คีย์หาคุณสามีด้วยนะ :impress2:
น้องแพรวน่าร๊ากกกกกกกก :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
น้องแพรวน่ารักมาก มาเป็นน้องพี่ไหม พี่ขอสักเข็มเผื่อมีบ้าง แล้วไอ้ตัวพ่อมันเนี่ยกว่าจะออกมา จะต้องรอให้ลูกโตจนตายเลยไหม ไอ้นี่นิมึงมาได้แล้ว อย่าให้เจ๊ปรี๊ด เดี๋ยวเจ็บ :fire: :m16: รีบมาต่ออีกน้า รออยู่จ้า
:-[ หนูแพรวน่ารักจังเลย แต่อิพ่อของเด็ก โผล่กระหม่อมมาได้แล้วเจ้าค่ะ (อินกะอิแพง) :laugh:
น้องแพรวฉลาดเกิน มีน้องอย่างนี้สงสัยตายก่อน โดนทดลองจนตายแน่ๆ :เฮ้อ:
เอ่ออออ น้องแพรวมาบอกเหตุผลซะน่ารักเลยนะคะ ก้อไม่ผิดซะทีเดียวหรอกนะ เพราะว่าทำไปเพราะหวังดี แต่หนูต้องเข้าใจนะคะว่า พี่คีย์เป็นผู้ชายนะค้าา เฮ้ออออ ก้อแนวไปอีกแบบดีนะ 55555 ผู้ชายท้องงง รอพ่อของเด็กจ้าาา
หนูช่างใสซื่อสุดๆ :pigha2:
:-[พี่อภัยให้น้องแพรวคะ :กอด1: :กอด1: ว่าแต่พี่ชายไปนอนกับใครมาอะถึงท้อง :bye2:
:กอด1: แพรวา น่ารักๆ :กอด1: :กอด1:
น้องแพรวอยากมีน้องล่ะสิ ^^
แว๊กก อยากให้เพื่อนๆเป็นพ่อของลูกคีย์ให้หมดเลย ฮ่าๆๆๆ แล้วใครคือพระเอกหนอ งงๆ
:กอด1:โถเด็กน้อยอย่าเสียใจนะ ถึงตอนนี้พี่ชายจะยิ้มยังไม่ออกแต่หนูทำคนทั้งเล้ายิ้มแล้วลูก :L2:ให้คนแต่งค่ะสนุกมากมาต่อเร็วๆนะ
:monkeysad: :monkeysad: :monkeysad: น่าสงสารเด็กน้อยยังไม่มีพ่อคอยดูแลเลย
พี่คีย์มีความสุขแน่นอนแพรวจ๋า แต่อาจจะต้องรออีกซักหน่อย 555' รอเปิดตัวพ่อของลูกนะคะ :)
น้องแพรวรักพี่ชายมากนี้เอง ถึงได้เอาคีย์เป็นหนูทดลอง
คีย์ก็รักน้องมากนะ คงไม่โกรธนานหรอก :3123:
สาเหตุเกิดจากน้องแพรวนี่เอง แต่มันจะไม่สำเร็จไปได้ ถ้าไม่มีพ่อ ว่าแต่เมื่อไรจะเปิดตัวพ่อซะที :z3:
โธ๋ เด็กตัวน้อย คงเป้นห่วงพี่ชายมาก อยากให้พี่ชายมีความสุข ^^
นู๋แพรวจร๊า นู๋ทัมมั้ยเก่งอย่างเน้้้ลูก :a5: :a5: พี่ขอบอกถ้านู๋อยากให้พี่คีย์มีความสุข หาพ่อของลูกเค้าให้เจอน่ะจ่ะ :กอด1: :กอด1:(มันต้องรับผิดชอบ :angry2: :angry2:)
o13
หนูแพรวววววว o13 o13 o13 o13 o13 น่าร็อกกกกอ่ะ :o8: :o8: :-[ :-[ :impress2: :impress2:
โอ้ยยย อยากเห็นหน้าพ่อเด็กจะแย่แล้ว เฉลยไวไวนะคะ
อยากรู้ว่าใครเป็นพ่อของเด็กในท้องพี่คีย์
เพิ่งเข้ามาอ่านสนุกมากๆ ชอบแนวนี้ที่นายเอกท้องได้อะ อยากรู้ว่าใครเป็นพ่อของเด็ก ที่น้องแพรวทำไปเพราะอยากให้พี่ชายมีความสุข หนูไม่ผิดหรอกเพราะคนอ่านก็ชอบเหมือนกัน ^^
รอตอนต่อไปฮะ!! ผมว่าคีย์ไม่ได้โกรธอะไรน้องมากหรอกฮะ ^^
น้องแพรวฉลาดขนาดนี้ต้องหาทางช่วยคุณพี่เขาด้วยน้า หาคุณพ่อให้เจอ แต่แอบไม่ปลื้มที่ทำแล้วทิ้งเท่าไรอ่ะ ๕๕๕
โถ แม่คุณ หวังดีแต่ผิดกรณีไปนิดนะลูก
:เฮ้อ:เด็กเอ๋ย เด็ก :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:laugh: :laugh: :laugh: น่ารักอ่าาาาาาาา
สองอาทิตย์ kuro จะมาอัพให้นะคะ
สองอาทิตย์ kuro จะมาอัพให้นะคะ :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: :a5: มันชั่งนานเสียเหลือเกินY&Y
:monkeysad:เรื่องชวนอ่าน รอค่ะรอ
o13ให้แพรว
คุณน้องหายไปไหน รีบมาต่อเถอะ คุณพี่รออยุ่ทุกวันนะ มาเร็วววววววววววววววว
คือแพรวอายุ 10 ขวบ เลยไม่รู้ใช่ไหมว่าเขาทำกันยังไงถึงท้องได้ อยากรู้มากมายเลยครับว่าใครเป็นพ่อเด็กอ่ะ
ชักหวั่นใจ ถ้าหลานเกิดมาแล้วจะกลายเป็นของเล่นคุณน้าแพรวป่าวว้า o22
ความหวังดีของน้อง.....ที่สร้างความปวดหัวและปวดตับให้พี่ชาย น่าสงสารๆๆๆ :jul3: :jul3:
มานอนรอ อีกวัน :bye2: :bye2:
โถๆๆ นู๋น้อง ทำเพื่อพี่ชาย :กอด1: ให้อภัย
หายไปไหนนานจัง รีบมาต่อหน่อย อยากรู้จักพ่อของลูกแล้ว
ตอนที่ 3 ความรู้สึกของกันต์ ผมกันทการ วรวิมล หรือกันต์ ผมเป็นเพื่อนสมัยเด็กของคีย์ และตอนนี้ผมก็ยังเป็นเพื่อน สนิทของคีย์อยู่ เพื่อนสนิทคิดแล้วมันก็เศร้านะ ทำไมผมถึงเศร้าหรือ ก็เพราะผมหลงรักคีย์ไงล่ะ ตั้งแต่เด็กแล้วผมมักจะปกป้องดูแลคีย์เสมอนั่นก็เพราะรักจึงอยากที่จะถนอมเอาไว้ให้นาน เท่านาน แต่ไม่นึกว่าสิ่งที่ผมเฝ้าถะนุถนอมจะถูกหมาที่ไหนไม่รู้มาคาบไปแดกจนท้อง ผมเจ็บใจและเอาแต่โทษตัวเองที่ไม่ดูแลให้ดีกว่านี้ ถ้าหากวันนั้นผมไม่เมาล่ะก็ทุกอย่าง คงไม่เป็นแบบนี้ ผมรู้ว่าโทษอดีตไปก็เท่านั้นอยู่กับปัจจุบันดีกว่า การที่ผมเลยขอเป็นพ่อให้ลูกในท้องของคีย์ผมไม่ได้ล้อเล่น ไม่ว่าเด็กคนนั้นจะเป็นลูกของ ใครแต่ที่ผมรู้ดีที่สุดคือเด็กคนนั้นเป็นลูกของคนที่ผมรัก ดังนั้นคงไม่ผิดที่ผมจะรักเด็กคนนั้นเหมือนเป็นลูกของผม ผมรู้ว่าคีย์ตอนนี้อ่อนแอแค่ไหนและไม่ว่าคีย์จะอ่อนแอหรือไม่ผมคนนี้จะขอปกป้องคีย์ต่อ ไปนั่นเป็นความคิดของผม ตอนนี้ผมกำลังจ้องมองเด็กผู้หญิงที่ทำให้เรื่องราวทุกอย่างเกิดขึ้น ผมบอกได้ตรงๆเลยว่าผมไม่ชอบเธอ ตั้งแต่เด็กแล้วเธอเอาแต่ทำร้ายคีย์ทำให้คีย์ต้องเจ็บปวด ทั้งที่ผมบอกแล้วแท้ๆว่าอย่าไว้ใจน้องสาวให้มากนัก แต่คีย์ก็ไม่ยอมฟังเอาแต่บอกว่า นั่นน้องฉันนะ คงไม่ทำอะไรจนเป็นอันตรายหรอกจนเรื่อง มันเป็นแบบนี้ ผมลากแพรวมาถึงลานจอดรถก่อนที่จะผลักแพรวเข้าไปในรถเพราะเธอไม่ยอมเข้าไปเอา แต่ร้องหาพี่คีย์ “แพรว จะไปหาพี่ปล่อยแพรวนะ”แพรวบอกผม “แพรว รู้ไหมว่าเธอทำอะไรลงไป”ผมถาม “รู้สิ แพรวทำให้พี่คีย์มีความสุข”แพรวบอกพร้อมกับยิ้มแย้ม “ความสุขงั้นเหรอ พูดได้นะเธอรู้ไหมว่าตอนนี้คีย์รู้สึกยังไง เธอเห็นหน้าพี่คีย์ของเธอมี ความสุขหรือไง”ผมถามจ้องมองดวงตาของเด็กน้อยที่สั่นระริกก่อนที่จะปล่อยให้น้ำตามันไหลออก มา “หนูรู้ว่าพี่คีย์ไม่มีความสุข แต่หนู...หนูอยากให้พี่คีย์มีความสุขนี่หนา...หนู”แพรวพูดไป ร้องไห้ไปทำให้ผมใจอ่อน ให้ตายสิเห็นผมเป็นผู้ชายที่กล้าลากเด็กแถมผลักเด็กแบบนี้ผมก็แพ้น้ำตานะครับ ผมเลยกอดปลอบแพรว “ไม่เป็นไรหรอกนะถึงตอนนี้คีย์จะยังไมมีความสุขแต่พี่เชื่อนะว่าสักวันคีย์ต้องมีความสุขแน่ นอน”และผมจะทำให้คีย์มีความสุขเองผมคิดในใจ “พึ่งรู้นะว่านายมันโลลิคอน”เสียงดังขึ้นทำให้ผมหันไปก็เจอกับผู้ชายผมสีดำอมน้ำตาล และดวงตาสีดำที่กำลังจ้องมองผมอยู่ “เชน” “เออกูเอง เรียกมากกลัวจำกูไม่ได้หรือไง ว่าแต่มึงมาทำไรที่นี่ว่ะ”เชนถามผม ผมมองไป รอบๆ ตอนนี้ผมยังไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลเลยนี่หว่า “คีย์...” “คีย์ป่วย ไม่เป็นไรกูเข้าใจดี มึงกับเพื่อนมึงเลยมาเยี่ยม ก็นะเล่นล้มลงไปกลางสนามแบบ นั้น”แม่งสรุปเอาเองตามระเบียบแล้วจะถามก็ทำเพื่ออะไรว่ะไอเชน “มึงรู้ได้ไงว่ะ ว่ากูมากับเพื่อน”ผมไม่ถามมันไปหรอกว่าจะถามทำเพื่อ ไม่งั้นยาวครับ ไอ หมอนี่มันเป็นแบบนี้ล่ะ “เมื่อกี้กูเจอกับพวกไอหมีว่ะ มึงไม่ต้องถามนะว่ากูมาทำไม พอดีลูกพี่กูป่วยว่ะ กูเลยมา เยี่ยม”ใครอยากรู้วะ “มีนเป็นไรล่ะ”ผมถามออกไปถึงไม่อยากรู้ว่ามันมาทำไมแต่ว่าเรื่องหลานมันจะทำเป็นไม่สน ก็ไม่ได้ ก็คนมันรู้จักกันนี่หว่า “เป็นไข้หวัด ไม่ต้องห่วงหรอกกูว่างานนี้แม่งป่วยการเมืองแน่ๆ ก็พี่โชนเล่นไม่สนใจลูกตัว เองขนาดนั้น ก็สมควรล่ะที่ต้องเรียกร้องความสนใจ” “มึงก็ไปว่ามีนมัน มีนยังเด็กนะเฟ่ย อาจป่วยจริงก็ได้ แล้วทำไมพี่โชนถึงไม่สนใจมีนมันว่ะ เห็นแม่งรักลูกออกจะขนาดนั้น”ผมถามเพราะก่อนหน้านี้ผมเจอพี่โชนที่งานเลี้ยงยังอุ้มมีนที่กอด ตุ๊กตาหมีอยู่เลย “พี่โชนมันเจอผู้หญิงคนใหม่ว่ะคราวนี้กูว่ารักจริง ก็แม่งถึงขนาดรักจนลืมลูกไว้ในงานเลี้ยง จนกูต้องไปรับ”ไอเชนพูดทำหน้าเอือมกับพี่ชายมันที่สนใจผู้หญิงมากกว่าลูก “ผู้หญิงคนใหม่ใครว่ะ คราวนี้ใครว่ะ”ผมถามเพราะพี่โชนน่ะคาสโนว่าตัวพ่อ “เจนนี่ ฟาเลนน่า น้องรหัสแกไง”ถ้ามีน้ำอยู่ในปากผมคงจะสำลัก ก็หล่อนน่ะ เจนนี่น่ะเป็น ผู้หญิงที่ไม่น่าคบหา ถึงเป็นน้องรหัสก็เถอะแต่เมื่อก่อนเธออ่อยผม ผมเลยบอกไปว่าผมเป็นเกย์ เธอเลยยอมปล่อยผมไม่งั้นโดนลากขึ้นเตียงแน่ คิดแล้วก็หนาวทำไมพี่โชนถึงไปเอาผู้หญิงแบบ นั้นนะ “แหมพี่แกนี่ช่างเลือกดีแท้” “เออกูก็ว่างั้น”มันพูดก่อนที่จะบอกลาเข้าไปในโรงพยาบาล อะไรของมันว่ะอยากจะมาก็ มา อยากจะไปก็ไป ผมสบถในใจก่อนที่จะหันไปดูในรถก็พบกับเด็กน้อยที่ตอนนี้หลับไปแล้ว ยังไง ก็เด็กล่ะน้า ผมยิ้มก่อนที่จะขับรถไปส่งแพรวที่บ้าน “แพรวถึงบ้านแล้วนะ”ผมปลุกแพรว “ถึงแล้วหรือคะ ขอบคุณพี่กันต์มากนะคะที่มาส่งแพรว”แพรวบอกก่อนที่จะลงจากรถและ โบกมือลาผม ผมโบกมือลาก่อนที่จะมองรอบๆบ้านไม่สิต้องเรียกว่าคฤหาสน์ต่างหาก ใหญ่โตโอ่งโถงแต่ช่างโดดเดี่ยวเดียวดาย ผมบอกไม่ได้หรอกนะว่าพ่อแม่ของคีย์กับ แพรวจะรักพวกเขาหรือเปล่า ถึงจะรักก็ไม่เคยที่จะมาอยู่เคียงข้างพวกเขาเกินอาทิตย์ พวกท่าน เอาแต่ทำงานก็เหมือนกับพ่อแม่ผมนี่ล่ะ ทำงานเพื่อหาเงินมาดูแลลูกทั้งที่ความจริงแล้วสิ่งที่พวก ผมต้องการที่สุดคือความอบอุ่นจากอ้อมกอดของพวกท่านต่างหากล่ะ แล้วอีกอย่างฐานะตอนนี้ก็เศรษฐีแล้วคงมีเวลาว่างบ้างสินะ บ้างครั้งผมก็อิจฉาคีย์ที่มีน้องสาวให้กอดเวลาเหงาแต่คิดอีกทีผมก็มีคีย์นี่หนา คีย์คือคนที่มักอยู่ข้างผมเวลาที่ผมไม่มีใคร คีย์คือคนที่อยู่ข้างผมเมื่อผมมีความสุข คีย์คือคนที่อยู่ข้างผมตอนที่ผมอยากร้องไห้ และเพราะคีย์ทำแบบนั้นมันเลยทำให้ผมรักคีย์สุดหัวใจ “คีย์นายจะให้ฉันเป็นคนรักของนายได้หรือเปล่า ถ้าไม่ได้ก็ขอให้ฉันเป็นพ่อของลูกนาย เถอะนะ”ผมพูดออกมาเบาๆก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่า “เห้ย พ่อแม่คีย์ยังไม่รู้เลยนี่หว่าว่า...คีย์ท้อง”ผมพูด รีบหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกหา พวกท่านที่อเมริกา “สวัสดีครับคุณพ่อ” “สวัสดีกันต์”คุณพ่อของคีย์พูดตอบ “คุณพ่อครับ ใจเย็นนะครับเรื่องที่ผมพูดต่อไปนี้คือเรื่องจริงนะครับ คุณพ่อใจเย็นๆไว้นะ ครับ”ผมบอก “แล้วมันอะไรกัน ถึงบอกให้ใจเย็นนัก” “คือคีย์...ท้อง” “หมายความว่าไง แกจะบอกว่าคีตาลูกชายของฉันท้อง เป็นไปไม่ได้คีย์มันเป็นผู้ชายนะจะ ท้องได้ไง”คุณพ่อพูดเหมือนไม่เชื่อ ก็เออนะเรื่องแบบนี้คนดีๆที่ไหนมันจะเชื่อวะ ขนาดตอนแรกที่ ผมรู้ยังแทบไม่อยากเชื่อ ถ้าพี่หมอไม่นั่งยันนอนยันนะผมไม่เชื่อหรอก “เป็นไปได้สิครับ เพราะว่าแพรวเป็นคนทำไงครับ”ผมบอกสิ่งที่เกิดขึ้นไปตามความจริง “แพรว” “ใช่ครับ แพรวลูกสาวสุดอัจฉริยะของคุณพ่อเป็นคนทำครับ”สิ้นสุดคำบอกเล่าของผม ก็ได้ ยินเสียงวัตถุล้มตึง ก่อนที่จะได้ยินเสียง “คุณคะเป็นอะไรหรือเปล่าคะ” “กันต์มีอะไร ทำไมคุณทีมฟังแล้วลมจับ บอกแม่มาเดี๋ยวนี้เลยนะ”คุณแม่ของคีย์พูดสาย ผมเลยบอกคุณแม่ไปเหมือนกับที่บอกคุณพ่อ “แล้วคีย์เป็นไงบ้าง ตอนนี้สบายดีไหม แม่จะรีบไปหาเดียวนี้เลย”คุณแม่บอกก่อนที่จะตัด สายไป เมื่อคุยจบผมก็ขับรถกลับบ้านไปโดยที่ไม่รู้ว่าจากนี้ไปจะมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น TBC……..
^ ^ ^ เชน???
เอิ่ม พ่อของลูกในท้อง == เมื่อไหร่นายจะโผล่เฮตมาล่ะ ??? เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ
สั้นจุ๊ดจู๊.................ออกแนว งง รอมาต่อน๊ะคร๊
เชน ?
พ่อเด็กมันใครเนี่ย อยากรู้แล้ว
ใครหว่า อย่าบอกนะว่าเป็นพ่ออะ
มีมาเพิ่ม รึจะเป็น>>เชน
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
อ้นี่ช่หม
เชน?? มาต่อไวไวนะครับค้างมากเลย ตอนนี้ สั้นจัง
เชน?? :z3:
มาได้สั้นมาก แล้วก็งงอีก เชน คือใคร โผล่มาอีกแล้ว งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง รีบมาต่อนะ แล้วเอาพระเอกออกมาซะทีตั้งสามตอนแล้วนะ
เชน :m28: :m28: :m28: หรือจะคนนี้ ออกซักทีเถอะ :z3:
มาแบบสั้นม้วก แล้วทิ้งให้งง :z3: แล้วพ่อเด็ก มะไหร่จะโผล่ :serius2: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
พระเอกอยู่หนใด :z2:
เชนคือใคร ใครคือเชน :confuse:
เอาละ ขออภัยคนแต่งล่วงหน้าก่อนเลย แต่คนอ่านโคตรเกลียดเด็กเลยคะ อ่านแพรวแล้วยิ่งเกลียดหนัก...ฮึ๋ย เมื่อไหรจะได้รู้นะว่าพ่อคือใครกันแน่ จะปล่อยให้คุณแม่มือใหม่เสียใจไปถึงไหน!
:กอด1:เชนใครอะอยากรู้นะ ทำแบบนี้ก็ค้างอะดิ :monkeysad: :monkeysad: :call: :call:
เชน คือพ่อของลูก คีย์ ป่าวอ่ะ
พระเอกนี่เชนมั๊ยหรือยังไง แร้วทำไมพระเอกยังไม่โผล่หัวตูดตับม่ามมาเลยง่ะ o22
เชนเป็นไผล่ะนี่
:-[
:o12: แงงงงงง ใครง่ะ แล้วเราจะรู้เมื่อไรหละนี้ :z3: :z13: รอค่ะรอ
สั้นจังงงงง แล้วคัยคือ เชนนนนน :serius2: :serius2:
เชน คือ???
ค้างอย่างนี้ มาฆ่ากันดีกว่า :a5:
:a5: ค้าง ค้าง ง ง ง สุดๆ เชน ?! (มึงเป็นเมะใช่ไหม :laugh: :laugh: :laugh:)
ทำไมมันสั้นจังขอยาวหน่อยได้ไหมอ่านไม่จุใจเลย อยากรู้แล้วว่าใครเป็นพ่อเด็ก หรือว่า เชน? ต้องตามต่อไป
หรือจะเป็นเชน :m28:
มาแล้วววววววว
เห้ย หายไปตั้งนาน มาต่อแค่เนี๊ยะ ค้างอีกแล้ว สิ
ตอนนี้kuro กำลังแก้ไขตอนที่ 3 อยู่ คิดว่าจะมาพร้อมกับตอนที่ 4 เลย kuro คิดว่าน่าจะเสร็จพรุ่งนี้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
เชน?? :really2: :really2:
เพิ่งได้มาอ่าน รวดๆ น้องแพรว น่ารักนะเนี่ยจริงๆ เจตนาดีแต่วิธีผิด 555 สรุปใครเป็นพ่อ อยากรู้มากก กันต์ก็ดูเป็นคนดี แต่ดูท่าคงเป็นคนดีที่เป็นได้แค่พระรอง :P
แก้ไขตอน 3 เสร็จแล้ว เย็นๆหรือไม่ก็วันพรุ่งนี้จะมาลงตอน 4 ให้นะคะ
ประกาศค่ะ ขอให้นักอ่านทุกท่านที่อ่านตอนที่ 3 แล้วช่วยกลับไปอ่านอีกรอบนะคะเพราะkuroแก้ไขใหม่แล้วก็เพิ่มเติมเนื้อหาเข้าไปเพื่อที่จะทำให้อ่านเข้าใจมากขึ้น ขออภัยในความไม่สะดวกนะคะ ต้องขอโทษจริงๆค่ะ .................................... ตอนที่ 4 แต่งงาน!!!??? อเมริกา โรงแรงกลางกรุง LA บาร์ ชายหนุ่มวัยกลางคนกำลังดื่มเหล้า ใบหน้าแสดงถึงความกลุ้มอกกลุ้มใจ เฝ้าคิดถึงเรื่องที่ เขาได้รับรู้มาเมื่อครู่ ท้อง ท้องเนี่ยนะ จะบอกว่าลูกชายสุดหล่อของเขาท้อง เป็นไปไม่ได้น่า แต่มันคงเป็นไป ได้สินะ ถ้าเป็นฝีมือของแพรว บอกตามตรงไม่ได้อยากมีลูกสาวอัจฉริยะแค่อยากมีลูกสาวๆน่ารัก ไว้อ้อนเท่านั้นเอง แต่ทำไงได้ว่ะลูกดันเป็นอัจฉริยะซะงั้น เรื่องนี้ต้องปลง แต่สิ่งที่คิดไม่ตกคือ เรื่องลูกชาย มันจะรับไว้หรือว่ะ เกิดมาแมนเต็มร้อยแต่ต้องมาท้อง ว่า แต่ใครเป็นพ่อว่ะ หรือว่าไม่มี ถ้าไม่มีจะเป็นไง ลูกเขาไม่กลายเป็นตัวตลกแถวงานวัดหรือไงที่ท้อง แต่ไม่รู้ว่าพ่อเป็นใคร ระหว่างที่ชายวัยกลางคนที่หน้าตายังคงความหล่อเหลาไว้อย่างครบถ้วนกำลังคิดไม่ตก อยู่นั้นก็มีคนเข้ามาทัก คนที่เข้ามาทักคือชายวัยกลางคนผมสีน้ำตาลตาสีดำที่มีใบหน้าที่แสนหล่อ เหลา “ไฮ ทีมไม่เจอกันนานสบายดีไหม”ชายวัยกลางคนทัก “สบายดีว่ะแซน”ชายวัยกลางคนนามทีมตอบ “สบายดีไรว่ะ หน้าตาแบบนี้” “สบายดีจริงๆ” “ไม่เชื่อว่ะ เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนประถม จะให้ไม่รู้ได้ไงว่ามีเรื่องทุกข์ใจอยู่ บอกได้นะ ยินดีช่วย” “ถ้าบอกว่าลูกชายกูท้องมึงยังจะช่วยกูอยู่ไหม”ทีมอดไม่ไหวพูดออกไปทำให้แซนอ้าปาก หวอด้วยความตกใจ “เป็นไปไม่ได้ เรื่องตลกน่า ทำงานหนักไปป่ะว่ะทีม”แซนพูดอย่างไม่เชื่อ “เป็นไปแล้วฝีมือลูกสาวกูเอง” “หมายความว่าไง” “ลูกสาวสุดที่รักของกูผลิตยาให้ผู้ชายท้องได้และคนที่โดนเข้าไปคือลูกชายกู”หน้าตาเขา แสดงถึงความไม่สบายอกสบายใจ “พ่อเด็กเป็นใครว่ะ” “ไม่รู้ เท่าที่รู้ลูกกูท้องเดือนหนึ่งแล้ว อีกไม่นานท้องได้โตแน่ แล้ว....”ทีมพูดอย่างคนที่ สับสน “พอแล้วกูพอเข้าใจ มึงกลุ้มเรื่องพ่อของเด็กใช่ป่ะ ไม่เป็นไรกูยอมยกลูกชายกูให้ลูกมึงไป เลย เอามันเป็นพ่อเด็กต้องดีแน่ๆ ไม่ต้องห่วงเรื่องที่ลูกมึงท้องแล้วกูจะไม่เอามาเป็นลูกสะใภ้นะ เพราะลูกกูมันมีเรือพ่วง เรื่องสินสอดไม่ต้องบอกเดี๋ยวจัดการให้หมดลูกมึงแค่เตรียมตัวเป็นเจ้า สาว?ที่ดีก็พอกูไปก่อนนะเดี๋ยวขึ้นเครื่องสาย”แซนพูดเสร็จก็เดินจากไปเลย “อะไรของมันจะมาก็มา จะไปก็ไป”ทีมพูดก่อนที่จะถอนหายใจยาวๆเอาเป็นว่าเรื่องทั้งหมด เป็นอันคลี่คลาย “เราก็ต้องเตรียมตัวกลับไทยไปหาและบอกข่าวดี?กับลูกชายหน่อยแล้ว”ทีมพูดก่อนที่จะ ลุกจากบาร์ไป @@@@@@@@@ ประเทศไทย ตอนนี้ผมนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ชิงช้าในสวนหน้าบ้าน ผมออกจากโรงพยาบาลแล้ว ตอนนี้ผม ทำใจเรื่องลูกได้แล้ว ผมยิ้มและกำลังลูบท้องตัวเองก่อนที่จะหันไปอ่านตำราแม่และเด็กต่อ ไม่ อยากเชื่อว่าหนุ่มหล่ออย่างผมต้องมานั่งอ่านตำราแนวนี้ ปกติแล้วผมจะอ่านตำราประเภทฟิสิกส์ นิวเคลียลประมาณว่าถล่มจักวาลอะไรประมาณนี้ซึ่งมันช่างตรงกันข้ามกับตำราที่ผมกำลังอ่าน เหลือเกิน ทำไมผมต้องอ่านเหรอ คุณอยากรู้ผมบอกให้ เพื่อลูกที่อยู่ในท้องผมไง หนังสือพวกนี้น่ะล้วนแล้วแต่มาจากพวกเพื่อนผมทั้งงั้น วันๆพวกมันต้องมานั่งเล่นบ้านผม พร้อมกับของฝากประเภทหนังสือเกี่ยวกับเด็ก ของใช้เด็ก ของเล่นเด็ก ทุกอย่างที่พวกมันซื้อไม่ต้องห่วงว่าลูกผมจะเป็นหญิงหรือชายเพราะพวกมันล้อซื้อของที่ เหมาะสมสำหรับทั้งสองเพศมา ไม่อยากบอกขนาดเปลเด็กพวกมันยังซื้อมาสองอันเลย อันหนึ่งสี ชมพูหวานใส อีกอันสีฟ้าสดใส ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเพื่อนผมดีกว่า มาพูดเรื่องผมต่อผมคีตายังคงตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ ต่อไป จนกระทั่ง “คีย์”เสียงเรียกชื่อผมดังขึ้นทำให้รู้ว่าวันนี้มันก็ไม่ใช่วันสงบของผมอีกวัน “มีไรว่ะ พวกมึงงานการไม่มีทำกันหรือไงห่ะ ถึงแห่กันมาบ้านคนอื่นได้ทุกวัน”ผมบอก แต่ อย่าคิดนะครับว่าพวกมันจะสำนึกได้ “มีว่ะ แต่อยากมาดูหน้าว่าที่คุณแม่ของลูกกู”พวกมันพูดพร้อมกันก่อนที่จะหันมาสบตากัน ราวกับมีสายฟ้าฟาดเปรี้ยงๆ “ไอเอส ไอหมี ไอตูน ลูกกูเฟ่ยไม่ใช่ลูกมึง”กันต์มันพูด “เฮ้ แบบนั้นมันไม่ถูกนะเฟ่ย ลูกในท้องคีย์ต้องเป็นลูกกูดิว่ะ”ไอหมีมันพูด “ไม่ได้ลูกคีย์ต้องเป็นลูกกูดิ”ไอตูนมันพูด “เฮ้ยๆ แบบนี้ไม่ได้เพราะยังไงลูกคีย์ก็ต้องเป็นลูกกู”ไอเอชพูดมาได้ไม่อายปาก ไม่สิสรุป ว่าพวกมันพูดมาได้ไม่อายปากกันทั้งนั้น แรกๆผมก็ขำอยู่หรอกแต่พอพวกมันมาบ้านผมแล้วพูด (ทะเลาะ)แบบนี้ทุกวันผมก็รู้สึกว่าไมเกรนผมเริ่มขึ้นทั้งที่ต้องรักษาสุขภาพเพื่อลูกในท้องแท้ๆเชียว “เฮ้ย พวกมึงเลิกกัดกันอย่างกับหมาสักทีเหอว่ะ เห็นแล้วเกะกะลูกตาถ้าเป็นไปได้ช่วยไม่ มาบ้านกูสักวันได้ไหมเผื่อบ้านกูจะได้สงบลงบ้าง”ผมพูดออกไปทำให้พวกมันหันมามองผมแล้ว ทำหน้าเหมือนหงอยๆตาเริ่มคลอน้ำตา “ก็เราจะมาดูแลคีย์นี่หน่า”กันต์พูดขอบใจมากเพื่อนแต่รู้สึกว่ามึงจะมาทะเลาะกับชาวบ้าน เขามากกว่านะ “ก็เราจะเอาหนังสือมาให้ คีย์จะได้ผ่อนคลาย”ขอบใจมากเลยตูนถ้าแกเอาการ์ตูนสักเล่ม มาให้ฉันอ่านมันยังทำให้ฉันผ่อนคลายได้ดีกว่าหนังสือแม่และเด็กที่แกล่อซื้อยกร้านมากองไว้ที่ ห้องสมุดบ้านฉันอีก ไม่ใช่ว่าหนังสือไม่ดีนะมันดีมากเลยทำให้ผมรู้เรื่องเยอะเลยแต่แค่จำนวน หนังสือที่มันซื้อเยอะไปเท่านั้นเอง “ก็เราอยากเอาของเล่นมาให้ลูกคีย์นี่น้า”ขอบใจว่ะเอชแตมึงลืมไปป่ะว่าลูกกูยังไม่เกิดยัง อยู่ในท้องกูอยู่เนี่ย แล้วแต่ละอย่างที่มึงซื้อ จิกซอร์ เหมาะสำหรับเด็กสามขวบ ข้างกล่องมันก็ เขียนอยู่ จักรยานเหมาะสำหรับเด็กห้าขวบ เกมฝึกทักษะสำหรับเด็กหกขวบมึงก็ยังจะซื้อมาเต็ม ห้องนั่งเล่นกู ถามตรงๆเถอะมึงลืมไปใช่ไหม “ก็เราอยากจะเอาเสื้อผ้ามาให้ลูกคีย์นี่หน่า”หมีมันพูด กูก็ขอขอบใจมึงด้วยนะที่ซื้อเสื้อผ้า ตั้งแต่แรกเกิดยันสิบขวบไม่ว่าจะหญิงหรือชายมาจนเต็มห้องเสื้อกูจนเสื้อผ้ากูแทบจะไม่มีที่เก็บ “พอเลยพวกมึงไม่ต้องแก้ตัว”ผมพูดอย่างเด็ดเดี่ยวแต่พอเห็นหน้าพวกมันที่ทำหน้าหมา งอยนานๆมันก็ใจอ่อน ผมปิดหนังสือก่อนที่จะเดินเข้าบ้าน เดินไปไม่กี่เก้าผมก็หันกลับมา “ไม่ขึ้นมากินข้าวที่บ้านหรือไง จะยืนให้แดดมันเผาหน้าหรือไง”ผมบอกก่อนที่จะหันหลัง เดินขึ้นบ้านแล้วสิ่งที่ผมเห็นข้างในบ้านก็ทำเอาผมตะลึง ผู้หญิงวัยกลางคนที่หน้าตายังคงความ สาวเอาไว้ทุกระเบียบนิ้วกับผู้ชายวัยกลางคนที่ยังคงความหล่อได้อย่างหมดจด “พ่อ แม่”ผมพูดออกมาเบาๆ พวกกันต์ที่วิ่งตามผมมาต่างยืนนิ่ง ปกติถ้าเจอหน้าพ่อกับแม่ ผมต้องวิ่งเข้าไปกอดเพราะนานๆทีผมจะได้เจอทีแต่ตอนนี้ไม่ปกติ ผมควรทำไงดี จะให้บอกพวก ท่านว่าไง “คีย์แม่ขอโทษนะที่ทิ้งลูกไว้กับน้อง”แม่ผมเดินเข้ามาหาผมก่อนที่จะกอดผมเอาไว้ ค่อยๆ ลูบหลังผมเบาๆ ความอบอุ่นที่ผมไม่เคยได้มันมานานทำให้ผมน้ำตาไหลออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว “ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว เรื่องทั้งหมด พ่อจะจัดการให้เอง”พ่อบอกก่อนที่จะ ลูบหัวผม ผมมีความสุขจังเหมือนกับผมได้กลับไปตอนที่ผมยังเด็กอยู่ “สวัสดีครับ”เพื่อนผมมันคงยืนนานจนทนไม่ไว้ แบบว่าพวกมันอยากมีบทบ้างเอยทักพ่อแม่ ผมพร้อมกับยกมือไหว้ “สวัสดี”พ่อแม่ผมตอบพร้อมยกมือไหว้ตอบก่อนที่จะเชิญพวกเพื่อนผมเข้าไปในบ้าน “เรื่องที่คีย์ท้องพวกนายคงรู้กันหมดแล้วสินะ”พ่อถามเพื่อนผม “ครับ และพวกเราอยากจะเป็นพ่อให้ลูกคีย์ครับ”พวกเพื่อนผมพูดพร้อมกัน “ไม่ได้ พ่อของลูกคีย์ต้องมีคนเดียวเท่านั้น แล้วฉันก็เตรียมเอาไว้ให้เรียบร้อยแล้วด้วย”พ่อ ผมพูดทำให้ผมตาโต “เมื่อกี้ผมฟังผิดไปใช่ไหม เตรียมพ่อให้ลูกผม นี่พ่อผมล้อเล่นหรือเปล่าเนี่ย”ผมถามเผื่อว่า ผมจะฟังผิดไป “คีย์ไม่ได้ฟังผิดไปหรอก พ่อเค้าหาคนมาเป็นพ่อของลูกคีย์ให้จ๊ะ แล้วก็ยังจะจัดงานแต่ง งานให้ด้วยนะ”แม่พูดทำเอาผมไปไม่เป็น “แต่งงาน”ผมอุทานออกมา “ใช่แต่งงานกับลูกชายเพื่อนพ่อ”พ่อบอก “ใครครับ”ผมถามเพราะลูกชายเพื่อนพ่อมีเยอะที่ผมทั้งรู้จักและก็ไม่รู้จักแต่ผมก็เริ่ม ภาวนา แล้วล่ะก็อย่าให้เป็นคนๆนั้นเลย “โชน ลูกชายของเจ้าแซนมัน”สิ้นสุดคำพูดของพ่อเท่านั้นล่ะผมก็คัดค้านทันที “ไม่ครับ ผมไม่แต่ง” “ไม่แต่งไม่ได้แกต้องแต่ง นี่แกท้องนะคิดว่าแกเล่นปาหี่อยู่หรือไง รู้ไหมถ้าใครรู้ว่าแกท้อง แต่ไม่รู้ว่าพ่อมันเป็นใครมันจะเป็นไง”พ่อผมตะโกน “พ่อของลูกผมจะเป็นใครก็ช่างแต่ที่อยู่ในท้องผมมันหลานพ่อนะ ลูกคนเดียวผมเลี้ยงได้ ให้มันรู้ไปสิว่าตระกูลอัศวะเหมันต์ไม่มีปัญญาเลี้ยงหลาน”ผมพูดก่อนที่จะรู้สึกชาที่ใบหน้า พ่อตบ ผม นี่พ่อตบผมจริงๆหรือ “อย่ามาขึ้นเสียงกับฉัน ไม่ว่ายังไงแกก็ต้องแต่ง”พ่อพูด “ไม่ผมจะไม่มีวันแต่งเด็ดขาด”ผมบอกก่อนที่จะวิ่งกลับห้อง ตอนที่ผมวิ่งอยู่ผมได้ยินเสียงเหมือนเพื่อนของผมกำลังวิ่งตามแต่พ่อผมก็ห้ามเอาไว้ ก็ดีผมก็ไม่อยากให้ใครมาเห็นผมในสภาพนี้หรอกนะ สภาพที่กอดหมอนนอนร้องไห้ให้กับเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวผม TBC……..
ง่ะ พ่อใจร้าย TAT
สั้นมากกก
สงสารคีย์คุณพ่อพูดกันดีๆก็ได้นี้
=.=''
:o12: :o12: :o12:
ขอลงชื่อไว้ก่อนนะค่ะ :o8: :o8:
ใครเป็นพระเอกเนี่ย งงไหมดแล้ว รีบมาเคลียร์เลย ความรู้สึกเหมือนเชนก็ใช่ โชนก็น่าจะใช่กว่า ตกลงแล้ว คือใคร รีบมาแก้ปมและเฉลยเร็วๆ คีตาจะได้มีคนช่วยดูแลลูก
คีย์จะทำไงล่ะ กัตน์จะทำไงอ่ะ แล้ว โชน เป็นใครอีก สับสนโว๊ยยยย!!
โชนอาจจะดีก็ได้นะ ??? อย่าเพิ่งร้องไห้ซี่ ~
มา ต่อ ๆๆๆๆๆๆๆๆ กำลัง สนุก เลยยย
สั้นมากกกกก ติดตามจ้า :L2:
:angry2: :angry2: คุณพ่อคะ มันใช่วิธีแก้ปัญาที่ถูกต้องเหรอคะ ความสุขของลูกกับชื่อเสียง โชนนี่ มันพ่อแท้ๆ หรือ ว่าเชน โอยยยยย สุดจะคาดเดา
:a5:
:เฮ้อ:
โชน จะเป็นคนยังไงนะ
ล้วชนล่
สั้นจัง :sad4: ขอทำการสันนิษฐานว่าเชนคือคนทำคีย์ท้อง o18 :laugh: :laugh: :laugh:
เห้อ ไหงไงเป็งงี้เนี่ย
:o12: ใจร้าย ใจร้ายที่สุด
โซนนี้พ่อลูกติดและเจ้าชู้มากนี้น่า ท่าจะวุ้นดีนะค่ะ o18 o18 สนุกดีค่ะ o13
คุณพ่อดั้งด้นหาสามีให้ลูกชายมากเลยอ่ะ :try2:
โชนคือใครอ่ะ แต่ดูเหมือนมันเป็นแผนไง ไม่รู้ หรือว่าโชนคือพ่อของเด็ก พระเอกคือใคร ช่วยบอกที :sad4: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
คุณพ่อใจร้าย ตบหน้าคีย์ได้ลงคอ :m15: พี่โชนมันติดหญิงอยู่นี่ มันต้องทำร้ายจิตใจคีย์แน่ๆเลยอ่ะ :z3:
ใครจะมาเป็นพ่อเด็กกันเนี่ย
1เดือนเด็กยังไม่เป็นตัวเลยคะ สัก 4-5 เดือนถึงจะได้ยินเสียงหัวใจคะ
โชน?! โผล่มาอีกคนแล้ววววว จะต้องแต่งจิงป่าวเนี่ยยยยย รอ ร้อ รอออออ~
:เฮ้อ:
:m16:สั้นไปไหนอะ แล้วใครอะเป็นตัวจริงเริ่มมึนๆละ :เฮ้อ: :กอด1: :กอด1:
โชนก็หลงหญิงอยู่ ไม่อาละวาดตายหรอนั้น คนที่มีอะไรกับคีย์ ก็คงเป็นโชนแน่ๆเลยใช่มะล่ะ หึหึ หนูคีย์น่าสงสารอ่าาา พ่อก็คงรักคีย์ แต่ก็กลัวที่จะเสียชื่อเสียงใช่มะ อย่าได้กลัวเด้ ลุง โมโหๆๆๆๆ
เอ้า ก็ อิโชนมันก็มีลูกแล้วหนิ หนูมีน ที่เชนไปเยี่ยมที่ ร.พ. แล้วมันก็กำลังติดสัดกับชะนีน้องรหัส อยู่ไง
สงสารคีย์ ไหนจะกันต์ที่รักคีย์สุดหัวใจอีก คีย์ต้องคุยกับคุณพ่อขอคีย์แต่งงานเลยนะ
อ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา :z3:
มาต่อด่วนเอาแบบยาวๆเลยนะ
อยากรู้ว่าพ่อของลูกเป็นใครอ่ะ
โชนป่ะ :m28:
โอย สนุกอ่ะ อยากรู้ใครเป็นพ่อตัวจริงๆ 555+
kuro ว่าคุณพ่อของคีย์ไม่ใจร้ายนะ ที่ทำไปส่วนหนึ่งก็มาจากความห่วงใย
มารอน้องคิครับบบบบบบบ
:o12: :o12: น่าสงสารเนอะ o18
โซนนี่ใช่พระเอกป่ะ :really2:
เชนคือใครยังไม่เคลียร์ :really2: ใครคือโซน... o22
โชน!! ต้องเป็นมันแน่ๆ!!
โชน พี่ชายเชนหรอ?? ไอย๊าก!! :pighaun: 3P เลย!!
พ่อแม่ที่ไม่เคยดูแลลูก แต่พอมาถึงก็เอาแต่สั่งว่า จะเอาอย่างนี้ จะเอาอย่างนั้น ไม่เคยถามลูกสักคำว่าลูกชอบไหม ลูกคิดอย่างไร คนประเภทนี้ ไม่ควรมีลูกจะดีกว่า เพราะเห็นแก่ตัว เอาความคิดของตัวเองเป็นใหญ่
:o12: :o12: :o12: :o12:
:angry2:
:sad4: :sad4:
สั้นจัง :sad4: ขอทำการสันนิษฐานว่าเชนคือคนทำคีย์ท้อง o18 :laugh: :laugh: :laugh: ดูเหมือนว่าที่เราเม้นไปมันของตอน 3 ตายละหน้าแตก(?) o18 มาอ่านตอน4ถึงได้รู้ว่าคาดการณ์ผิดไป! จากตอนก่อนเหมือนโชนจะแต่งงานกับหญิิงไหนไม่ใช่รึ จำไม่ได้ละ สรุปคือ! โชนนี่แหละ!! พ่อของเด็ก :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
โชน น่าจะเป็นพระเอกนะ :teach: แต่เรื่องคงจะวุ่นวายน่าดู
โชน??? แล้วตกลงใครคือพ่อของลูก??
ตาโชนนี่แหละน่าสงสัยสุด :laugh:
อยู่ๆก็ท้อง แล้วไม่ทันไรก็จะถูกจับแต่งงาน แต่ที่สำคัญ นั่นน่ะผู้ชาย โอว ชีวิต. . .
:call: :call: :call: :call: :call: :call: :call: :call:
สางสารคีย์
ตอนที่ 5 ความหลัง + - + คำภวานาของผมไม่เป็นจริง ผู้ชายที่ผมต้องแต่งงานด้วยดันเป็น โชน รุ่นพี่ที่ผมไม่ถูกชะตาด้วย ผมเจอโชนครั้งแรกตอนรับน้อง หมอนั่นยืนเด่นเป็นสง่ากลางพวกรุ่นพี่ปีสองทำเหมือนกับโลกมันหมุนรอบตัวเอง หน้าของหมอนั่นยอมรับเลยครั้งแรกที่เห็นว่า หล่อ หล่อมาก พึ่งมารู้ทีหลังว่าหมอนั่นคือเดือนของมหาลัยในตอนนั้น ตอนนั้นผมยังจำคำพูดแรกที่เขาพูดได้ดี ตาสีดำอมน้ำตาลกำลังจ้องมองผมก่อนที่จะพูด “น้องคนนั้นน่ะ ถ้าอยากได้พี่คงไม่ได้หรอกนะ บังเอิญว่าพี่ไม่ชอบตัวผู้”หมอนั่นพูดขนาดที่ชี้มาทางผมที่เผลอจ้องมันนานไป เพื่อนๆรอบข้างพากันหัวเราะและแน่นอนผมไม่ยอม มันหล่อก็จริงแต่ผมหล่อกว่า(มันก็ต้องเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน)ผมก็เลยโพล่งไปว่า “พี่คิดว่าพี่มันหล่อนักหรือไงใครๆถึงต้องการนัก ผมจะบอกให้นะว่าผมน่ะหล่อกว่าพี่เป็นล้านเท่าไม่สิเป็นพันล้านเท่าด้วยซ้ำ แล้วผมจะต้องการพี่ไปทำไมพี่ล่ะอยากได้ผมนักหรือไงถึงได้มาหาเรื่องผมน่ะ”ผมในตอนนั้นตอกกลับไปทำให้ไอรุ่นพี่หัวทองเอ๋อไปเลย และจากนั้นมาผมกับไอรุ่นพี่หัวทองก็ไม่เคยโคจรมาพบกันอีกเลยจนกระทั่งวันประกวดเดือนของมหาลัย ผมซึ่งได้ตำแหน่งเดือนของคณะวิศวะมาแล้วได้ยืนมองคนข้างๆผมซึ่งเป็นเดือนคณะบริหารธุรกิจ “โชน”ผมพูดออกไป คนข้างหันมาแล้วยิ้มให้ผมก่อนที่จะพูดว่า “ขอโทษนะครับ ผมเชนเป็นน้องชายฝาแฝดของพี่โชน”จากนั้นเชนก็เล่าให้ฟังว่าเขาไปดูงานที่อเมริกากับพ่อ 1 ปีทำให้เรียนช้ากว่าพี่ชายปีหนึ่ง ผมเลยได้มาอยู่กับเขาในเวทีนี้ ผลของการประกวดเดือนเป็นไปตามคาดหมายผมได้เป็นเดือนมหาลัยส่วนเชนเป็นรอง ที่เป็นแบบนั้นเพราะเชนดันไม่ถนัดแสดงออกกับผู้หญิงคนที่ถามคำถามเขา ถ้าหมอนั่นถนัดผมก็ไม่รู้ว่าจะชนะเขาหรือเปล่าเพราะหมอนั่นก็หล่อไม่แพ้พี่ชาย ตอนที่ผมเข้าไปรับเทียร่า* จากมือโชนที่มองผมอย่างไม่พอใจ ก็น่าจะไม่พอใจล่ะนะ ตอนนั้นจำได้ไหมครับว่าผมบอกไปว่าผมหล่อกว่าหมอนั่นและวันนี้ก็เป็นวันที่แสดงถึงความหล่อกว่า ก็ผมเอาชนะฝาแฝดของเขาได้ “ขอบคุณมากครับ”ผมพูดไปก่อนที่จะยิ้มแล้วโบกมือให้กับผู้คนหน้าเวที ตั้งแต่วันนั้นเป็นอันทราบกันทั่วมหาวิทยาลัยว่าผมกับโชนไม่ถูกกันเจอหน้ากันเป็นได้ก่อสงครามน้ำลายกัน ไม่นึกไม่ฝันเลยว่าผมต้องมานั่งร้องไห้เพราะผมต้องแต่งงานกับมัน พระเจ้าได้โปรดอย่าเล่นตลกกับผมแบบนี้เลย ช่วยตอบทีเถอะว่าเรื่องทั้งหมดมันไม่จริง “พี่คีย์ เปิดประตูหน่อยนะคะ”เสียงแพรวทำให้ผมกลับมาสู่โลกแห่งความจริง ผมเดินไปเปิดประตู “แพรว”ผมพูดแค่นั้นเพราะแพรวเข้ามากอดผมพร้อมกับร้องไห้ “พี่คีย์...แพรวขอโทษ..แพรวขอโทษ”แพรวได้แต่พูดซ้ำไปซ้ำมาอยู่แบบนั้น ผมซึ่งเป็นพี่ชายจะทำไงได้ล่ะ ผมเลยกอดปลอบแพรว “ไม่เป็นไร พี่คนนี้เข้มแข็งอยู่แล้ว”ผมบอกออกไป รู้ไรมั๊ยผมเคยโกรธน้องผมโกรธมากเลย แต่ถึงโกรธยังไงผมก็ยังใจอ่อนกับน้ำตา เวลาผ่านไป ผมกับแพรวนั่งอยู่บนเตียงพวกเรานั่งอ่านหนังสือด้วยกัน “พี่คะ ทำไมนางเมรีถึงได้ตามหาพระรถถึงขนาดนั้นล่ะ แล้วทำไมพระรถต้องหนีด้วย”แพรวถามผม “ก็เพราะรักไงครับ เพราะรักคำเดียวครับ ที่นางเมรีตามหาพระรสก็เพราะนางรักและอยากอยู่ด้วยกันกับพระรถ แล้วที่พระรถหนีก็เพราะจะเอาดวงตาไปให้แม่ที่ตนเองรักไงล่ะครับ”ผมตอบไป “รักหรือคะ แล้วพี่ชายมีไหมคะ” “มีสิก็รักแพรว รักพ่อแม่ รักเพื่อน แล้วก็รักลูกคนนี้ด้วย”ผมพูดก่อนที่จะเอามือลูบท้องตัวเอง “แล้วทำไมพี่ไม่ออกตามหาเจ้าชายบ้างคะ”คำถามของแพรวทำให้ผมคิดได้ ทำไมผมไม่ตามหาไอหมาตัวนั้น ถ้าตามเจอก็ให้มันมารับผิดชอบ ผมไม่ขออะไรมากหรอกนะ ผมขอแค่ไม่ต้องไปแต่งงานกับไอโชนก็พอ “ใช่แพรวพี่จะตามหาเขาและต้องตามหาให้เจอด้วย”ผมพูดก่อนที่จะกอดแพรว ‘คอยดูเถอะ ไม่ว่านายจะเป็นใคร ฉันจะลากคอนายออกมารับผิดชอบให้ได้’ผมคิด @@@@@@@@@@ ผมชื่อ ภารุต อัครวดี เรียกผมว่าโชนก็ได้ ผมกำลังอารมณ์เสียสุดๆ เพราะพ่อตัวแสบที่วันๆไม่ค่อยจะกลับบ้าน มาบอกผมว่าให้ผมแต่งงานกับผู้ชายแล้วที่สำคัญไอผู้ชายคนนั้นมันดันเป็นคีตารุ่นน้องที่ผมไม่ชอบหน้าด้วย ทั้งที่ผมบอกว่าไม่แต่ง ไม่แต่ง แต่ไอพ่อบ้านั่นดันยืนกรานจะให้ผมแต่งท่าเดียว ถึงขนาดจะยึดบัตรเคดิตทั้งหมดของผมแล้วก็จะไม่ยกมรดกให้ด้วย ผมก็เลยจำใจรับคำไป แต่คิดว่าผมจะยอมรับหรือครับ คำตอบคือไม่อยู่ดีนั่นหล่ะ “พี่โชนคะ ดื่มคนเดียวสนุกหรือคะ เจนนี่ดื่มด้วยคนนะคะ”เจนนี่เดินเข้ามาใกล้ผมก่อนที่จะนั่งลงข้างผม ไม่สิหล่อนแทบจะเกยกับตักผมด้วยซ้ำ “พี่โชนคะได้ยินว่าพี่โชนจะแต่งงาน”เจนนี่พูดเสียงเศร้า หน้าตาเธอดูเศร้าๆเหมือนจะร้องไห้ “พ่อพี่บอกให้แต่ง แต่พี่ไม่แต่งหรอกนะเพราะยังไงพี่รักเจนนี่และอยากจะอยู่กับเจนนี่มากกว่า”ผมบอกก่อนที่จะดึงเจนนี่เข้ามากอด “พี่โชนคะ แล้วถ้าต้องแต่งขึ้นมาล่ะคะ”เจนนี่ถามผมแววตาเธอมีน้ำตาคลอ “ถ้าถึงวันนั้นจริง พี่จะทำให้เขาทนอยู่กับพี่ไม่ไหวจนอยากที่จะจากพี่ไปเอง”ผมบอกออกไปก่อนที่จะจูบเจนนี่ เธอตอบสนองผมทันที “เจนนี่ก็หวังให้เป็นแบบนั้นนะคะเพราะเจนนี่ก็รักพี่โชนคนเดียว”เธอพูดหลังจากที่ผมถอดจูบออก “ไม่ต้องหวังหรอก ผมจะทำจริงๆ”ผมบอกก่อนที่จะชวนเธอไปที่คอนโดของผมซึ่งเธอก็ยินดีจะไป คืนนี้ผมคงไม่ได้นอนอยู่บนเตียงคนเดียวแต่ยังมีเจนนี่ที่น่ารักของผมนอนอยู่ข้างกาย TBC……….
*มหา'ลัยของคีตาจะมอบเทียร่าหรือมงกุฎให้แก่เดือนมหา'ลัยค่ะ เพื่อเป็นการแสดงถึงความสง่างาม ซึ่งเดือนคณะแต่ละคนล้วนแล้วแต่เหมาะสมกับเทียร่าค่ะ
พ่อของเด็กเป็นเชน หรือเปล่าอ่ะจ้ะ
:o12:ท้องคนเดียว เลี้ยงคนเดียวก้อได้
ใครเป็นพ่อเนี้ย ไม่มีความรับผิดชอบเลย เมียกับลูกจะกลายเป็นของคนอื่นอยู่แล้วนะเนี้ย :m31:
คัยเปนพ่อเด็กเนี่ยยยยยยย :z3: :z3: :z3:
พ่อเด็กไคหว่าา :really2: :really2:
ใครเป็นพ่อเด็กอ่ะ :z3: โชนแกเลวมาก คิดว่าคีย์อยากแต่งกะแกมากล่ะสิ :angry2:
โชน แกช่างหลงตัวเอง o22
ไอ้โชนนนนนนน !!! อย่ามาทำกับคีย์อย่างนี้นะโว้ยยยยย
พ่อเด็กจงแสดงตัวออกมาเดี๋ยวนี้นะ~~~!!!
หุหุ หลังจากนั้นคงจะตกหลุมรักนายเอกอย่างจังแน่ อย่ามาเสียดายทีหลังแล้วกันตาโชน
หรือพ่อของเด็กจะเป็นโชน
อิโชน :z6: แกเป็นคนทำน้องคีย์ท้องใช่ไหม แต่แกไม่รู้ นิสัยแย่มาก ถึงขนาดมีลูกแล้วยังจะแกล้งน้องคีย์อีก เค้าคิดนะว่า ถ้าอิโชนมันรังแกคีย์คีย์คงจะทนแล้วสู้ต่อไป แต่เมื่อไหร่ที่มันจะเกิดอันตรายกับลูกคีย์ คีย์จะยอมแพ้แล้วจากไปแน่ เพราะความเป็นแม่ที่อยู่ในตัว จะคอยดูแลลูกไม่ให้ได้รับอันตราย ต่อสิ่งต่างๆที่จะมาให้แก่ลูก
หุหุ หลังจากนั้นคงจะตกหลุมรักนายเอกอย่างจังแน่ อย่ามาเสียดายทีหลังแล้วกันตาโชน
สรุปไม่ได้ท้องกับโชนซินะ สงสัยจะเป็นเชน โอยยยยย สับสน :serius2: :serius2: เอออ แล้ว อิโชนน แกอย่ามาหลงรักน้องที่หลังนะโว้ยยย
สรุป ใครเป็นพ่อ -*- เซน หรือ โซน อ๊ากกกกก งงครับ รอต่อนะครับ =.,=
:เฮ้อ: ใครอะไรกันแน่
มันคือใคร?? :o12:
เรื่องนี้......หนุกอ่ะ....เดินเรื่องให้พวกเราคิดเอง.เดาไม่ถูก..นี่แหล่ะนักอ่านจะติดตาม +1 :L1: :3123: :L1:ให้นะค่ะ
ต่อเร็วๆนะ....... :m15:
:z13:โอ้ยๆใครเป็นพ่อของเด็กอะ :really2:
:try2: แล้วจะได้รู้มัยนี้ใครเป็นพ่อ :o11: หรือรอ เมรี(คีย์)ไปตามหาพระรถ(??) :z3: :z3: :z3:
เศร้าอ่ะ
หวังว่าโชนจะเป็นพ่อของลูก :z1:
เออ นั่นดิ ใครเป็นพ่อเด็กกันล่ะเนี่ย
:really2: :really2: :really2:
ใครนิเป็นพ่อ
พรุ่งนี้kuro จะมาอัพให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
แล้วใครเป็นพ่อเด็กอ่า :serius2:
โอ๊ยยยยยย เครียดตายเลย ใครเป็นพ่อเด็กเนี่ยะ แล้วมาต่ออีกนะครับ มันอึดอัด 555
ป็นชนจริงๆสิน
ใครคือพ่อเด็ก ทำไงถึงจะรู้หว่า
รอค่า รอค่าวันนี้จะมาต่อกี่โมงคะ
ไม่ตาม ไม่แต่ง เป็น คุณพ่อเลี้ยงเดียวไปเลย
ใครเป็นพ่อของเด็กเนี่ย อยากรู้จริง
พอดี kuro มีธุระ ขอเลื่อนไปเป็นวันจันทร์นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
แต่งไปก็เท่านั้นไม่ได้รักกันนิ ยกให้เชนแฝดผู้น้องไปเลย
เหอๆๆ ดูบ่าวสาวแล้ว. . . จะได้แต่งไหมหว่า
เริ่มกลิ่นเป็นละครหลังข่าวแล้ว เหอๆ
ต้องเป็นแน่ ๆ (มั๊ง ) :m28:
ลุ้นๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ใครคือพ่อเด็ก
ทำไมไม่ให้แต่งกับเชนล่ะ :กอด1:
อยากรู้แล้วว่าจะแต่งกับใครอ่ะ มาต่อไวไวนะ ไหนบอกวันจันทร์นีืเลยมาสองวันแล้วนะ มาต่อด่วนๆเลย
อ่ะเชอะ พี่โซน อย่ามาหลงน้องคีย์แล้วกัน
:n1: รีบมาต่อนะค่ะ
ถ้าวันนี้แต่งทันก็จะลงให้นะคะ ช่วงนี้ kuro ยุ่งมากค่ะ ขอบคุณค่ะที่ติดตาม
ตอนที่ 6 ตามหา ผมเริ่มตามหาพ่อของลูกผมในผับที่ผมไปงานเลี้ยง ผมเดินเข้าไปก็เห็นบาร์เทอเดอร์ที่อยู่ตรงหัวมุม เขาสังเกตเห็นผมก็ยกมือขึ้นไหว้ก่อนที่จะเดิน มาหาผม “สวัสดีครับ ผมวีลครับ ไม่ทราบว่าคุณคีตาต้องการอะไรหรือครับ” “ผมต้องการดูกล้องวงจรปิดที่ติดอยู่ทุกตัวในผับนี้ตอนที่มีงานเลี้ยง”ผมบอกจุดประสงค์ไป “คงไม่ได้หรอกครับ ทางเราไม่สามรถให้ได้ครับ” “ทำไม”ผมถาม “คุณคีตาไม่มีสิทธิ์ที่จะดูภาพ นอกซะจากว่าคุณจะได้รับอนุญาตจากเจ้าของผับ” “ใคร” “คุณกรครับ”กรชื่อคุ้นๆ...พี่ของกันต์มันนี่ “ได้ ฉันจะโทรหา” “คุณกรเขาไม่รับหรอกครับเพราะตอนนี้เขาอกหักอยู่ นอนมึนปิดมือถือขาดการติดต่อไปตั้งนาน แล้ว”แล้วมึงรู้ได้ไงวะ ว่ามันนอนมึนอยู่ “ผมไปเยี่ยมที่คอนโดครับ สภาพดูไม่ได้”มันบอกทำหน้าสลด นี่มึงลืมไปเปล่าเนี่ยว่ากรคือเจ้า นายมึง “ให้คีย์ดูกล้องซะวิล ถ้ามีอะไรฉันรับผิดชอบเอง”เสียงดังขึ้นผมหันไปมองก็เห็นกันต์กับเพื่อน ของผมทั้งหมด “พวกเราไปหานายที่บ้าน คุณแม่บอกว่านายออกจากบ้านไปนานแล้ว เอสมันบอกว่าถ้าคีย์นึก อยากจะตามหาไอหมานั่นก็ต้องเป็นที่นี่”กันต์พูด “ในเมื่อเป็นแบบนั้นผมก็จะให้คุณดูครับ”วิลบอกก่อนที่จะนำทางพวกผมไปยังห้องนิรภัย “นี่เป็นเทปจากวันนั้นครับ”วิลบอกก่อนที่จะเปิดให้ดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ในวันนั้นนอกจากพวกผมแล้วก็มีเชน บนเวทีเป็นนักดนตรีม.ปลาย ถัดมาคือ วงบอยแบนด์ที่ กำลังดังอยู่ตอนนี้ KURUKI ผับของพี่กรตอนนั้นปิดเพื่อเลี้ยงฉลองให้แก่ความสำเร็จของพวกผมกับวง KURUKI ที่ยอด ขาย CD ของพวกเขาได้ครบ 1 ล้านแผ่น ดังนั้นนอกจากพวกนี้ก็ไม่มีอีกแล้วคนที่จะเป็นพ่อของลูกผมได้ “คีย์จะออกตามหาเลยไหม”กันต์ถามผม “ก็ต้องออกตามหาอยู่แล้ว เริ่มจากพวก KURUKI ก่อนเลยแล้วกัน เพราะฉันก็ไม่อยากมีพ่อ ของลูกเป็นเด็กม.ปลายหรอกนะ”แน่นอนประโยคหลังผมไม่ได้พูดออกไป ขืนเป็นแบบนั้นจริง ผมก็ ต้องอยู่กับเด็กม.ปลาย ไม่เอาน่า ที่อยู่ของวง KURUKI คือคอนโดสูงย่านใจกลางเมือง มีระบบรักษาความปลอดภัยเป็นเยี่ยม ไม่ว่าใครก็ไม่อาจเล็ดลอดขึ้นไปบนห้องของพวกเขาได้ แต่ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าห้องของพวกเขา เหตุผลที่ผมและเพื่อนผมขึ้นมาได้เพราะว่าเอสเป็นเจ้าของคอนโด จริงสิผมลืมอธิบายถึงสมาชิกวง KURUKI วงนี้มีสมาชิก 5 คน คือ ตูม ไนท์ โดม มิส เดย์ พวก เขาล้วนแต่มีหน้าตาที่หล่อเหลาและไม่เพียงหล่อยังมีเสียงที่ดีด้วยเลยประสบความสำเร็จอย่างรวด เร็ว “ปัง ปัง”เสียงเอสมันเคาะประตู ถามจริงตกลงมึงเคาะหรือมึงจะพังเข้าไปวะ “เอส มึงจะเลิกเคาะดังๆตอนมาหาพวกกูได้เปล่า รู้ไหมว่ามันหนวกหู”เสียงบ่นดังขึ้นโดยที่เจ้า ของเสียงไม่ได้สังเกตว่าไม่ได้มีแต่เอสคนเดียว “พวกคุณคือเพื่อนของเอสสินะ”เมื่อสังเกตเห็นเขาก็ทักออกมา “เชิญเข้ามาข้างในก่อนนะครับ”เขาชวนเข้าห้อง ผมเดินตามเขาไปและนั่งที่ห้องรับแขก “มึงจะมาก็มาจะไปก็ไปโดยที่มึงไม่สนว่านี่เป็นบ้านกูไม่ได้นะเฟ่ย มึงขายให้กูแล้ว เข้าใจป่ะ เอส”นั่งลงไม่ถึงห้าวินาทีนายโดมก็เปิดฉากทันที “เข้าใจว่ะ วันหลังกูจะมาก็จะโทรบอกแล้วช่วยเตรียมของกินไว้ด้วยเพราะก็จะ...”เอสพูดยังไม่ ทันจบก็โดนโดมปาหมอนใส่ “ไม่ได้ว่ะ พอดีที่นี่ไม่รับแขกนิสัยเสียแบบมึง”โดมพูดก่อนที่จะเดินไปที่ตู้เย็นแล้วหยิบน้ำขึ้นมา เทใส่แก้วสี่ใบที่อยู่บนถาด จากนั้นก็ยกมาให้พวกผมดื่ม “ทำไมไม่มีให้กูบ้าง”เอสบอกทำหน้าหมางอยหูตาตก “ไม่มีเฟ่ย สำหรับมึงมือตีนก็มีไปหยิบเองดิว่ะ”โดมบอกก่อนที่จะนั่งลงที่โซฟา “สวัสดีครับพวกคุณคือเพื่อนของเอสใช่ไหมครับ ขอบคุณมากครับที่ดูแลหมอนี่มาตลอด”โดม บอกพร้อมกับไหว้ โดมกับเอสมันเป็นอะไรกันว่ะ ทำไมโดมต้องทำตัวอย่างกับพ่อแม่หรือไม่ก็ภรรยาที่ ขอบคุณคนที่ดูแลลูกหรือสามีตัวเอง “มีแขกหรือว่ะโดม”เสียงดังขึ้นทำให้ผมหันไปมอง เสียงนั้นเป็นเสียงของตูม ที่ยืนอยู่ข้างๆ ไนท์ มิส เดย์ “เออ”โดมหันไปบอกเพื่อนๆที่ต่างพากันมานั่งที่โซฟาจนตอนนี้แทบจะนั่งเบียดกันจนอากาศ เริ่มถ่ายเทไม่สะดวกจนผมตาผมเริ่มลืมไม่ไหว “คีย์ตื่น ตื่นสิคีย์”เสียงเหมือนมีใครกำลังปลุกผมอยู่ แต่ขอโทษทีตอนนี้ผมเพลียจนแทบลืมตา ไม่ขึ้นแล้ว กันต์ TALK ผมปลุกคีย์แต่กลับไม่ได้ผล ผมว่าคีย์คงเพลียมาก โดมเลยให้ยืมห้องเขาเพราะฝนตกหนักไม่ สามารถที่จะพาคีย์ออกไปได้โดยไม่เปลียกฝนหรือต่อให้ไม่เปลียกก็คงเดินทางไม่สะดวกแน่ ผมจ้องมองคนที่ตัวเองรักมาทั้งชีวิตของผม ฉันรักนายนะคีย์เมื่อไรนายจะรู้ตัวว่าเพื่อนคนนี้คิดกับนายไปไกลกว่าคำว่าเพื่อนสนิท รู้มั๊ยตลอดมาทั้งที่อยู่กันเพียงแค่ช่วงแขนแต่มันก็อยู่กันแสนไกลสำหรับฉันเพราะนายไม่รู้ว่า ฉันรู้สึกยังไงกับนาย ถ้ารู้ว่าผลมันจะเป็นยังงี้ในผับตอนนั้นฉันไม่น่าร่วมมือกับหมีมันเลย ขอโทษนะคีย์ที่ฉันมีส่วนทำ ให้นายเป็นแบบนี้ “หลับฝันดีนะ”ผมบอกก่อนที่จะก้มหน้าจูบที่หน้าผากของคีย์ หลับฝันดีนะครับที่รักของผม เมื่อ คุณตื่นขึ้นมาผมรับรองว่าจะหาตัวไอ้บ้านั่นให้ได้ครับ ผมคิดใจก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องไปหาเพื่อนผมที่รออยู่ที่ห้องรับแขก TBC……………. Kuro ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ช้าไปตั้งหลายวัน พอดีช่วงนี้ kuro ยุ่งมากเลยค่ะ ไม่มีเวลาแต่งเลย แต่ยังไง kuro ก็จะแต่งต่อไปค่ะ ขอบคุณนะคะที่ติดตาม
:3123: :3123:
:o12:
เอาใจช่วย หาพ่อของลูกให้เจอเร็วๆ
เอาใจช้วยให้คีย์หาพ่อของลูกได้เร็วๆนะ :กอด1:
หายไปนาน มาสั้นมาก :o12: :o12: :o12:
:o12:ไม่เดา เพราะเดาไม่ถูก :z6:
บอกตรงๆ ครับอ่านไม่รู้เรื่องเลย :m28: :m28: :m28: เดียวจะมาอ่านใหม่นะครับ สงสัยจะต้องเริ่มใหม่แต่ต้นเลยอ่ะครับ
:เฮ้อ:เครียดแทนอะใครทำวะ :m16:
กันต์มีส่วนรู้เห็นเหรอเนี่ย สามีคีย์เผยโฉมมาซะดีๆนะ
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
สู้ๆคีย์~~!
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ :call:
สรุปใครคือสามีอ่ะ o22
อ๊ายมาต่อแล้ว แต่อ่านๆไปก็งงๆอยู่ สุดท้ายเมื่อไหร่จะหาพาอเด้กได้เนี่ยอยากอ่านแล้วน้า มาต่ออย่างด่วนๆ
ตามหาพ่อของลูกให้เจอนะน้องคีย์ :call:
เดาไม่ถูกเลยว่าใคร
หมีคือใครอ่ะ??? เราว่าคนที่มาแต่งงานกับคีย์ ก็คือคนที่ทำคีย์ท้องนี่แหล่ะ ใช่ป่าวหว่า??
กัณย์ลกคอมันมห้ด้
รอค่ะ
พ่อของลูกคงไม่ใช่เด็กกลุ่มนี้หรอกมัง :m28:
:เฮ้อ: สู้ๆ
หาๆๆๆๆๆๆๆ :a5:
ยิ่งอ่านยิ่งลุ้นตกลงใครเป็นพ่อเด็กเนี่ยย
o13
ขอให้หาพ่อของลูกเจอเร็ว ๆ นะ ว่าแต่ที่ดูก้องวรจรปิด ไม่เห็นเหรอว่าใคร เป็นคนพาคีย์กลับ :เฮ้อ:
แง่วววววววว ขอให้หาเจอในเร็ววัน สาธุ ! รอต่อคร๊าบบบบบ :oo1:
แง่ว มีปมเพิ่มอีกแล้วแฮะ แล้วใครจะเป็นพ่อของลูกคีย์ล่ะเนี้ย
รออออออออออออออออออออออออออออออ
หมี? คือใครอ่ะ
ไม่รู้สิอ่านตอนนี้แล้ว มันรู้สึกแหม่งๆไงไม่รู้ :m28:
แปลก...ใครทำอะไรหรือเปล่า?? หรือมอมเหล้าซะจนพลาด เหอะๆๆ ทำไมไม่ดูกล้องวงจรปิดโรงแรมนะ??? หาง่ายกว่าเยอะเลยอ่ะ.............
โดม TALK ผมชื่อโดม ชื่อจริงชื่อ รวิภา สุมานะ ผมกับเอสเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เด็กแล้ว ถึงผมจะ สนิทกับเอสแค่ไหนก็ตามผมก็รู้ดีว่าผมอายุมากกว่าเอส 5 ปีแต่มันกลับไม่ยอมเรียกผมว่าพี่เลยสัก ครั้ง ผมเคยถามมันว่าทำไมถึงไม่ยอมเรียกผมว่าพี่มันบอกผมว่าไงรู้ไหมครับ มันบอกกับผม ว่า “ไว้นายสูงกว่าฉันให้ได้ก่อน แล้วฉันจะยอมเรียกนายว่าพี่” ตั้งแต่วันนั้นมาผมเลยพยายามจะสูงขึ้นให้ได้แต่เจ้าเด็กบ้านั่นดันสูงตามผมทัน ไม่สิ มันสูง เลยผมไปตลอด ทำให้ผมไม่ได้ยินมันเรียกผมว่าพี่สักที ตอนที่ผมถูกชวนให้ไปสมัคเป็นนักร้องนั้นผมตัดสินใจว่าจะไปดีหรือไม่ไปดี แต่พอถึงวัน งานตัวผมที่เริ่มไม่อยากไปแล้วกลับถูกเอสลากขึ้นรถและพาผมมาส่งถึงเวทีประกวด ตอนที่หมอนั่นจูงมือผมเข้าไปมันช่างอบอุ่นอย่างกับจะบอกว่า”นายไม่ได้อยู่คนเดียว”งั้น ล่ะ ไม่ว่าในตอนนั้นมือนั้นจะสือถึงอะไรแต่มันทำให้ใจที่เป็นกังวลของผมเริ่มมีกำลังขึ้นจนสามารถ เป็นนักร้องในสังกัดของ KIJUP ได้ หลังจากที่เป็นนักร้องแล้วผมได้ไปเจอกับไนท์ที่ร้านอาหารกึ่งผับย่าน....เสียงร้องของเขา ทำให้ผมร้องไห้ได้เลย เพราะไนท์มันร้องเพลงเศร้าแล้วเสียงมันก็เศร้าไปด้วย นั่นเหล่ะที่โดนใจ ผม ผมเลยชวนเข้าวงการ จากนั้นไม่นานผมก็เจอกับตูนที่ร้านอาหารธรรดาหมอนั่นมันฮั่มเพลงตอนมาเสริฟอาหาร แทนลูกน้องที่ป่วย เสียงตูนใส่มากบวกกับหน้าตาที่ใสจนน่ารักกว่านี้ไม่มีแล้วทำให้ผมชวนเข้าวง การอีกคน สามเดือนต่อมาผมก็เจอกับมิสและเดย์ในงานวันเกิดของเพื่อนผม เสียงของทั้งคู่ประสาน เข้ากันได้อย่างลงตัวอย่างกับพวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน ผมก็เลยชวนเข้าวงการอีก ส่วนวง kuruki เกิดขึ้นได้เพราะหลังจากที่อยู่ในวงการมาได้ปีกว่าทำให้ทุกคนเริ่มรู้จักกัน มากขึ้นจนสนิทกันมาก ตูนเลยอยากให้พวกเรามาอยู่รวมกันเป็นวง ผมว่าก็ดีนะก็เลยตกลงหลังจากนั้นวง KURUKI ก็ประสบกับความสำเร็จด้วยยอดขายล้าน แผ่นในสัปดาห์เดียว ผมว่าส่วนหนึ่งที่เป็นแบบนี้เพราะ KURUKI รวบรวมพวกเราซึ่งแต่เดิมต่างคน ก็ดังอยู่แล้วมารวมตัวกัน ทุกอย่างมันจะลงตัวกว่านี้มากถ้าไม่มีไอบ้าที่ไหนไม่รู้ว่าผมต้องค้างอยู่ในห้องเดียวกันกับ คนในวงก็เอาตัวเองมานั่งเป็นรูปปั้นได้ทุกวันๆจนทุกคนรู้จักมันกันไปหมดแล้ว ผมคงไม่ต้องบอก ใช่ไหมครับว่ามันคือใคร ผมว่าคงมีคนเดาถูกแล้วนะ ถ้าไม่รู้ผมจะเฉลยให้ คนๆนั้นคือเอสไงครับ มาทุกวันมันจะเคาะประตูเสียงดังๆหนวกหูชาวบ้านเขา ครั้งแรกที่มันมาผมบอกตามตรงถ้า ไม่ใช่เห็นหน้ามันผมคงด่าไปแล้ว ตอนนั้นมันตั้งหน้าเข้ามาถึงก็ขอค้างกับผมทันที ในคอนโดมีสามห้องเพราะมันมาค้างด้วย ทำให้ห้องด้านในสุดเป็นของผมคนเดียวทันที หลังจากมาครั้งแรกมันก็มาอีกจนคนทั้งคอนโดรู้จักมันหมดแล้ว ไม่สิจะไม่รู้จักมันได้ไงใน เมื่อมันเป็นเจ้าของ มิน่าถึงคะยั้นคะยอให้ซื้อนัก บอกว่าที่นี่ดีนะมีพื้นที่กว้างแถมทั้งชั้นมีแค่สอง ห้อง และสิ่งที่ทำให้ผมอยากจะถีบหัวส่งมันนักก็คือมันดันออกแบบให้ห้องริมสุดของผมมีประตู เชื่อมกับอีกห้องหนึ่งซึ่งก็คือห้องของมัน ผมล่ะไม่เข้าใจเอสมันจริงๆว่าทำไมมันทำแบบนี้ ทำเหมือนกับว่ามันห่วงผมทั้งที่ความจริง มันรักคีตา วันนั้นก็เหมือนกันวันที่มันเมาแล้วมันก็มีอะไรกับผม ก่อนที่มันหลับไปมันพูดว่า “ฉันรักนาย นะคีตา” มันทำผมเศร้า พอมันตื่นมาผมทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นยังคงทำตัวตามสบายกับมัน ซึ่ง มันก็โอเคไม่ทักท้วงอะไร นั่นสินะครั้งแรกของผมจะไปมีค่าอะไรกับคาสโนว่าอย่างมัน ตอนนี้ที่ผมยืนดูมันจ้องมองไปทางห้องที่คีตานอนพักอยู่ผมก็ยังเจ็บ สายตาที่มันมองคีตาดูก็รู้ว่ามากกว่าเพื่อน สายตานั้นมันทำให้หัวใจผมเริ่มเจ็บโดยที่ไม่มีสาเหตุ ไม่รู้ว่าทำไม รู้แค่ว่ามันเจ็บมาก นี่อย่าบอกนะว่าผมหลงรักเด็กอย่างมัน? ไม่มีทางหรอก....ถึงจะมีทางแต่มันคงเป็นได้แค่รักข้างเดียว ...ที่มีแต่ผมที่เจ็บ... TBC…………….
เศร้าาาา :sad4: :o12:
ตัวละครเริ่มเยอะ จนลำดับไม่ถูกแล้วว่าใครเป็นใคร มาต่อบ่อยๆ เรางง
เราว่าน่าจะต่อส่วนเนื้อเรื่องก่อนนะคนเขียน แบบว่าเนื้อเรื่องยังไม่ค่อยเคลียเท่าที่ควร แถมตัวละครออกมาเยอะจนพางงเหลือเกิน ปล. ตอนพิเศษอ่ะ อยากอ่านอยู่หรอกน้า แต่ว่าคาใจเนื้อเรื่องหลักมากกว่า อยากให้ช่วยดำเนินเรื่องเร็วๆด้วยอ่ะจ้า
อสน่จรับผิดชอบดมนรรู้ว่กล้งม่รู้รื่องช่หม?
เศร้าอ่ะ :monkeysad: รักกี่เศร้าแล้วเนี๊ยะ ตัวละครเยอะจนจำไม่ได้แล้ว :a5: แต่ก็สนุกมากนะ o13
เนื้อเรื่องวกๆวนๆ งงมาก ตัวละครเยอะไปจนทำให้ความน่าสนใจเริ่มดรอปลงเรื่อยๆเลยอ่ะ
เศร้าจังเลย รู้สึกเริ่มเดาเรื่องไม่ถูกแล้วอ่ะ ว่าใครเป็นพ่อคีย์์กันแน่
สนุดมาก.... o13 แต่ว่าตอนมันสั้นไปหน่อยอ่ะ...
อย่างที่หลายคนบอก ตัวละครเพิ่มเข้ามา ไม่สนับสนุนเรื่องราวหลัก พาคนอ่านงง มาต่อเรื่องราวการตามหาคนเป็นพ่อตามชื่อเรื่องต่อเถอะค่ะ ดูท่าแล้วจะหายากอยู่น่ะ
อืมมมมม เพราะเหล้าตัวเดียวเลย
ตัวละคร เริ่มเยอะ รอ อ่านต่อ งับ
รวดเดียวเลย !! ชักจะงง แต่ก็รอจ้า :กอด1:
กำ แล้วจะเป็นยังงัยต่อล่ะนั้น
มาต่อคร๊าาา คถ.คีตาแล้ววววววววว
อีกไม่เกิน 1 อาทิตย์kuroจะมาต่อให้ค่ะ ช่วงนี้ยุ่งมากเลยไม่มีเวลาแต่งค่ะ แต่น่าจะมาต่อได้อาทิตย์หน้า ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
1 อาทิตย์ของหนูนานคอดๆเลยเนอะ :m29: นี้มันปาไปครึ่งเดือนแล้วมั้ง :m28:
เจ๊...เดือนกว่าเเล้วนะที่เจ๊ไม่มาต่อเนี้ย...หลงเเดงเเล้วนะ
มาตั้งเต๊นท์รอด้วยคนงับ
ก่อนอื่น KURO ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ช้าไปนาน ก่อนอ่านตอนนี้ kuro อยากจะบอกว่า ตัวละครเรื่องนี้อาจเยอะไปหน่อยแต่บางตัวละครก็ เป็นตัวประกอบ ไม่ต้องจำทั้งหมดก็ได้นะคะ จำแค่เพื่อนคีย์(กันต์ หมี ตูน เอส) โชน เชน แพรว ก็จะจำตัวละครได้ เวลาอ่านก็จะได้ไม่ สะดุด ถ้าคนเขียนว่างจะทำอิเมจตัวละครให้ค่ะจะได้จำง่ายขึ้น ส่วนตอนของโดมนั้นที่ลงให้ก่อนเพราะว่าจะเอาไปใส่ไว้ในเรื่องหลักด้วยค่ะ จึงต้องเอามา ลงไว้ก่อน ถ้าเรื่องของโดมทำให้คนอ่านไม่พอใจก็ต้องขอโทษด้วยค่ะ .............................................. ตอนที่ 7 หากรักแล้วทำไมต้องเจ็บ กันต์ talk ผมเดินออกจากห้องก็เจอกับหมีที่ยืนอยู่หน้าประตู “คีย์เป็นไงบ้าง”ไอหมีถามผม “มึงอยากรู้ทำเพื่อ”ผมถามถ้าไม่ใช่เพราะมันที่ออกความคิดบ้าๆ ทุกอย่างมันคงจะไม่เป็น แบบนี้ “สัด กูก็ต้องอยากรู้ดิวะ กูเป็นห่วงคีย์นะเฟ่ย”มันบอกหน้าเหมือนสำนึกได้ว่ามันทำไรไว้ “คีย์หลับไปเฉยๆไม่นานก็ฟื้น”ผมบอกออกไป “ไอกันต์ ไอหมี คีย์แย่แล้วเฟ่ย”เสียงดังมาจากตูนกับเอสที่ตะโกนออกมาพร้อมกันจนแสบ แก้วหูแต่ก็ไม่เท่ากับความสงสัย คีย์จะแย่ได้ไงในเมื่อยังนอนอยู่ในห้องนอน “มีไรวะ”หมีถามพวกมัน “เมื่อกี้พ่อคีย์โทรมาถามว่าคีย์อยู่ไหน”ตูนบอก “มึงบอกไป แล้วไงไม่เห็นมีไรเสียหาย”หมีมันพูด “มีดิวะ ฟายหรือไง พ่อคีย์บอกว่าจะพาคนมารับคีย์ไปแต่งงานในวันพรุ่งนี้”ตูนมันพูดจบก็ โดนหมีตบหัวเข้าให้ “โอ๊ย เจ็บนะเฟ่ย ตบทำไมฟ่ะ”ตูนมันโวยวายแล้วตั้งท่าจะต่อยกับหมี “ไมมึงไม่บอกให้เร็วว่ะ”หมีบอกก่อนที่จะตั้งท่ารับหมัด “พวกมึงหยุดได้ยัง ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเล่นนะ คนของพ่อคีย์กำลังมาแล้ว เราต้องพาคีย์ ไปที่อื่นก่อน”ผมบอกพวกมัน “กูว่าไม่ทันแล้วล่ะ”เอสมันบอกก่อนทำท่าให้ผมมองไปที่หลังมัน ที่มีชายสูทดำยืนอยู่สาม คน คนตรงกลางคือคนที่ผมรู้จักดี พี่เป้ พี่เลี้ยงของคีย์ “ผมขอรับตัวคุณหนูคีย์ไปก่อนนะครับ”พี่เป้บอกก่อนที่จะอุ้มคีย์ออกมาจากห้องแล้วเดิน จากไปกับชายชุดดำสองคนทิ้งให้ผมเจ็บที่หัวใจ นี่ผมต้องเสียคีย์ไปจริงๆใช่ไหม ผมต้องยกคีย์ให้กับมัน คนที่ไม่เคยเห็นค่าของความรักอย่างมัน ขอบอกว่าไม่มีทาง ผมจะไม่ยอมเด็ดขาด ไม่ว่ายังไงผมต้องทำให้คีย์เป็นของผมทั้งกายและหัวใจ ในเมื่อผมรักแล้วทำไมผมต้องเจ็บด้วย @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ คีย์ ผมตื่นขึ้นมาจากความฝันอันยาวนาน ผมฝันว่าผมท้อง ผมฝันว่าผมต้องแต่งงานกับคนที่ผม เกียดและเขาก็เกียดผมไม่ต่างกัน แต่เมื่อผมมองดูภาพตัวเองในกระจกก็รู้ว่าผมไม่ได้ฝัน ผมยืนอยู่ โดยใส่ชุดกระโปงสีขาวของเจ้าสาว หน้าผมถูกแต่งจนผมจำตัวเองแทบไม่ได้ ผมของผมถูกต่อให้ ยาวขึ้นเหมือนผู้หญิงที่ไว้ผมยาว นี่คงไม่ได้ฝันสินะ ผมพึมพำออกมาก่อนที่จะได้ยินเสียงเปิดประตู “แม่หวังว่าลูกจะมีความสุขนะ”แม่เดินเข้ามาบอกผมใบหน้าแม่เหมือนจะร้องไห้ ผมเลยทำ ไงได้ก็เลยตอบไปว่า “ผมมีความสุขครับ”ทั้งที่ในใจผมเจ็บปวด “ดีแล้วล่ะ งานจะเริ่มแล้วนะ”แม่บอกก่อนที่ผมจะเห็นพ่อที่เดินมาพร้อมกับแพรวน้องสาว ของผมที่วันนี้สวยเป็นพิเศษด้วยชุดราตรีสีชมพูหวานตัดกับผิวที่ขาว ผมของแพรวถูกรวบขึ้นแล้ว ประดับด้วยมงกุฏอันเล็กตรงกลาง “ไปกันเถอะ”พ่อบอกก่อนที่จะคล้องแขนผม ที่มือของผมถือช่อดอกไม้อยู่ มันสวยมาก ผม คงจะชอบมันถ้ามันไม่มาอยู่ในมือผมตอนนี้ ผมเดินตามพ่อไปตามทางที่มีพรมแดงปูอยู่ แขกในงานยืนขึ้นก่อนแล้วในตอนที่เสียงดนตรี เริ่มบรรเริงตอนนี้พวกเขามองมายังผมที่ถือช่อดอกไม้อยู่ ผมมองเห็นพวกเขาไม่ชัดเพราะผ้าคลุม หน้าลูกไม้ที่ปิดบังหน้าผมไว้ ผมเดินจนสุดทางที่มีผู้ชายที่ผมเกียดยืนอยู่ผมหยุดลงข้างๆเขา หลวงพ่อกล่าวคำสัญญาในวันแต่งงาน ก่อนที่จะถามผมว่า “คุณคีตา อัศวะเหมันต์ คุณจะ ยอมรับคุณภารุต อัครวดีเป็นสามีหรือไม่” “รับ”ผมบอกก่อนที่หลวงพ่อจะกล่าวถามคนข้างๆผม “แล้วคุณภารุต อัครวดี คุณจะยอมรับ คุณ คีตา อัศวะเหมันต์เป็นภรรยาหรือไม่” “รับครับ”โชนบอก “เจ้าบ่าวเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวได้”สิ้นคำโชนก็เปิดผ้าคลุมหน้าผมก่อนที่จะจูบผม มือ ข้างหนึ่งของเขากดหัวผมไว้ไม่ให้หนีเขาได้ ผมจูบกับโชนเนินนานจนผมเริ่มหายใจไม่ออก โชนถึง ยอมปล่อย “ไปโยนดอกไม้สิ หวังว่าจะมีคนรับนะ จากนี้ไปผมก็ขอฝากตัวด้วยแล้วกันคุณภรรยาที่ผม ไม่ต้องการ...อ้อ ลืมบอกไป ผมจะทำทุกวิถีทางให้คุณไปไกลๆจากชีวิตผม”โชนกระซิบข้างหูผม ผมเดินไปโยนดอกไม้พวกผู้หญิงต่างมารอรับช่อดอกไม้แต่ช่อดอกไม้กลับไปอยู่ในมือของ เชน เชนยิ้มแล้วพูดว่า “ต่อไปคงถึงตาผม” ก่อนจะเดินออกจากโบสถ์ไป TBC…………….
ฮึ่ม พระเอกของเราจะพูดร้ายไปไหมเนี่ย แต่รู้สึกว่าตอนนี้มันดูรวบรัดตัดตอนยังไงก็ไม่รู้นะ
โชนร้ายกาจ
:L2: :L2:
ร้ายกาจมากโชน ระวังจะหลงน้องละกัน
ปากร้ายมากๆ
อยากรู้ว่าพ่อของลูกคีย์เป็นใครไวๆจัง
สั้นไปมั้ยง่ะ :monkeysad: โชนแกร้ายมาก :z6:
สรุปคือโดนเพื่อนแกล้ง แต่ ดันไปได้กับใครก็ไม่ รู้ แถมยังต้องแต่งงานกับ คนที่ไม่ชอบอีก :เฮ้อ:
สั้น :serius2: :serius2: แต่ดี :pig4: :pig4: :pig4:
งงดีวุ้ย :z3:
เกิดรัยขึ้นหว่า
:teach: มันสั้นไปมั้ย ดูรวบรัดเกิน น่าจะบรรยายมากกว่านี้หน่อย
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: มอบดอกไม้ให้กับคนอ่านค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ตอนที่ 8 คำสัญญาที่ยากจะทำ “เหนื่อยชะมัดเลย ทำไมฉันต้องมาทำปันหน้าเหมือนยินดีนักหนาที่ต้องแต่งงานกับนาย ด้วย คีตา”โชนพูดกับผมหลังจากกลับมาจากงานเลี้ยงแต่งงาน ที่หมอนั่นยิ้มตลอดเวลาที่คนมา แสดงความยินดี “แล้วใครให้นายยินดีกัน ขอบอกไว้ก่อนนะว่าฉันก็ไม่ได้อยากจะแต่งงานกับนายหรอกนะไอ โชน”ผมบอกหมอนั่นที่หน้าเริ่มไม่สบอารมณ์ “ใครให้นายเรียกฉันไอ บอกไว้ก่อนนะเผื่อนายจะจำไม่ได้ว่าฉันแก่กว่านาย”มันพูด “แก่กว่า ช่างสิ ฉันไม่สน...”ผมไม่ทันพูดอะไรต่อเพราะมันบีบแก้มผมไว้ “ต่อจากนี้ไปถ้านายเรียกฉันว่าไออีกล่ะก็ฉันจะทำมากกว่านี้แน่ หวังว่านายจะจำใส่หัวนาย นะ คีตา อัครวดี ภรรยาในนามที่ฉันไม่อยากได้”โชนพูดแล้วยิ้มออกมาก่อนที่จะปล่อยแก้มผม ผมเอามือแตะแก้มผม หวังว่ามันคงไม่บวมหรอกนะ ถ้าไม่ติดว่าถ้าผมลงมือต่อยมันแล้วมัน จะต่อยคืน(อันนี้แน่อยู่แล้ว อย่างมันไม่ต่อยคืนก็บ้า) ล่ะก็ผมคงไม่ยืนนิ่งแบบนี้หรอก ไม่ใช่ผมห่วง ตัวเองว่าจะเจ็บแต่ที่ผมห่วงคือลูกของผมต่างหาก “แปลกนะที่นายยังนิ่งแบบนี้ถ้าเป็นเมื่อก่อนนายคงจะต่อยฉันสักหมัดสองหมัด แต่ก็ดีแล้ว มันจะได้ง่ายหน่อยที่นายจะไปจากชีวิตฉัน”โชนพูดก่อนที่จะออกจากห้องไป “บ้าเอ้ย ถ้าไม่ใช่คำสัญญาล่ะก็”ผมตะโกนก่อนที่จะคว้าของที่ใกล้มือที่สุดขว้างใส่ประตู ผมนึกถึงคำสัญญาถ้าไม่มีมันล่ะก็คงจะดีกว่านี้ แต่ทำไงได้ในเมื่อสัญญาไว้แล้ว สัญญา สำหรับผมมันสำคัญโดยเฉพาะสัญญากับผู้หญิงที่ผมรักที่สุดในโลก คุณแม่ ย้อนไปเมื่อคืนตอนที่ผมตื่นมาพบว่าตัวเองอยู่ในห้องนอนในบ้านผม คนที่ผมเห็นในห้องคือ แม่ที่กำลังร้องไห้อยู่ เมื่อเห็นผมตื่นแม่รีบเช็ดน้ำตาทันที “ตื่นแล้วเหรอคีย์ เป็นไงบ้างลูกสบายดีไหม มีความสุขหรือเปล่า แม่ขอโทษที่ไม่เคยดูแล ลูก แม่ขอโทษที่ฝืนใจลูก ถ้าลูกไม่อยากแต่งงานแม่จะไปบอกพ่อเขาเอง”แม่บอกผมพร้อมกับ กอดผมไว้ “จริงนะครับ ขอบคุณครับ ผมรักแม่ที่สุดเลย”ผมบอกออกไปด้วยความดีใจก่อนที่จะได้ยิน ประโยคต่อมาของแม่ “คีย์ลูกรู้ไหม ว่าทำไมพ่อถึงได้ทำแบบนี้ บังคับให้คีย์แต่งงาน ไม่ใช่เพราะพ่อเขาห่วงชื่อ เสียงของตระกลูหรอกนะแต่ที่พ่อเขาห่วงคือลูก พ่อเขาไม่อยากให้ใครมาว่าลูกได้ ไม่อยากให้ ใครมานินทราลูกเสียๆหายๆ ดังนั้นพ่อเลยต้องทำแบบนี้ ที่แม่พูดไม่ใช่ว่าจะให้ลูกแต่งงานนะแต่ แม่อยากให้คีย์เข้าใจพ่อเขาบ้างว่าเขารักลูกแค่ไหน”แม่ ผมบอกออกมา ทุกคำที่แม่พูดผมได้ ยินและเข้าใจทั้งหมด “แม่ครับ ผมจะแต่งงานครับ”ผมบอกออกไปหลังจากที่ตัดสินใจแล้ว “จริงหรือลูก”แม่ทำตาโตอย่างกับไม่เชื่อที่ผมพูด “จริงครับ”แต่งแล้วหย่าทันที ประโยคหลังผมไม่ได้พูดออกไป “งั้นเหรอ งั้นสัญญากับแม่นะว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ขอให้คีย์อยู่กับเขาไปก่อนจนกว่าที่ลูก ของคีย์จะลืมตาดูโลก”แม่บอกกับผมจ้องมาที่ผมอย่างหาคำตอบ ผมนิ่งสักพักก่อนที่จะตอบ ตกลง @@@@@@@@@@@@@@@@@@@@ โชน ผมกำลังหงุดหงิดและไม่สบอารมณ์ที่สุดเท่าที่ผมเคยรู้สึก ทำไมผมจะต้องแต่งงานกับคี ตาคนที่ผมไม่ชอบหน้าที่สุดด้วยเนี่ย ทุกอย่างคงไม่เป็นแบบนี้หรอกถ้าไอพ่อบ้ามันไม่ยื่นคำขาดมาว่าถ้าไม่แต่งงานจะไม่ให้ มรดก ตัดเงินเดือน ยึดรถ ยึดคอนโด แล้วจะเอาห้องผมในบ้านไปให้หมาอยู่ ผมเลยต้องแต่งงานแถมไอพ่อบ้านั่นมันยังให้ผมสัญญาด้วยว่าจะไม่ขอหย่ากับคีตาก่อน ตอนนี้ผมเลยต้องมานั่งกินข้าวกับคนที่ผมไม่ชอบหน้าที่สุดในคฤหาสน์ของผม ว่าแต่หมอ นั่นมันเป็นอะไรนักหนา ไอนี่ก็ไม่กิน ไอโน้นก็ไม่เอา ทำท่าเหมือนอยากจะอาเจียนเอาทุกอย่างใน ท้องออกมา “นี่ถ้านายไม่อยากกินมากนัก ก็ไม่ต้องกิน รู้ไหมป้านุชเขาเหนื่อยนะที่ต้องยกของเปลี่ยนไป เปลี่ยนมาให้นาย”ผมบอก “ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณหนูป้าไม่เหนื่อยหรอกค่ะเพื่อคุณหนูป้าทำได้ แต่ถ้าต้องเปลี่ยนไป เปลี่ยนมาบ่อยๆป้าก็เหนื่อยนะคะ ปวดเมื่อยไปหมดเลยค่ะ”ป้าบอกกับผม ผมรู้ดีว่าป้าแกล้งเพราะ อยากจะไล่คีตาไปเหมือนกัน ทั้งหมดเป็นเพราะป้ารักผมมากไม่อยากจะให้ผมแต่งงานกับคนที่ผม ไม่รัก “ป้าครับถ้าป้าเมื่อยป้าก็นั่งเถอะครับ”คีตาบอกพร้อมกับดึงให้ป้านั่งเก้าอี้ที่คีตาเลื่อนอกมา ก่อนแล้ว “พอดีวันนี้ผมไม่หิวนะครับ ขอบคุณป้ามากนะครับที่ทำอาหารมาให้กิน”คีตาบอกก่อนที่จะ เดินออกจากบ้านผมไป “จะไปไหน”ผมเดินตามออกมาถาม “เรื่องของฉันนายไม่มีสิทธิที่จะรู้อะไรโชน” “มีสิก็ฉันเป็นสามีนายไง” “แค่นิตินัย ไม่ได้หมายความว่านายจะมีสิทธิอะไรกับชีวิตฉัน แม้แต่ผมสักเส้นนายยังไม่มี สิทธิที่จะแตะด้วยช้ำ” “คิดว่าฉันแตะนายไม่ได้เหรอ คิดน้อยไปมั้ง”ผมบอกก่อนที่จะบดจูบลงบนปากคีตาอย่าง แรงเนินนาน “กริ๊ด พี่โชน”เสียงกริ๊ดทำให้ผมพลัดออกจากคีตา หันไปทางต้นเสียงอันแสนแสบแก้วหู “เจนนี่” “พี่โชนใจร้าย พี่โชนทำแบบนี้กับเจนนี่ได้ยังไง”เธอพูดหน้าตาเต็มไปด้วยน้ำตาก่อนที่จะ วิ่งไป “ไม่ตามไปเหรอไงสุดที่รักของนายน่ะ ไปโน้นแล้ว”เสียงของคีตายิ่งทำให้ผมโมโหแต่ผมก็ ไม่อยากเสียเวลาผมเลยวิ่งตามเจนนี่ไป “ฉันก็ต้องไปตามคนรักของฉันอยู่แล้วใครมันจะไปเสียเวลาอยู่กับคนที่ไม่ได้รักกัน”ผมหัน มาพูดกับคีตาก่อนที่จะวิ่งเข้าไปกอดเจนนี่ “เจนนี่ครับสิ่งที่เห็นไม่จริงนะครับ พี่รักเจนนี่คนเดียว”ผมบอกเจนนี่ “ไม่จริง ทำไมพี่โชนต้องจูบกับมันด้วย”เจนนี่พูดออกมา “คีตาครับ คนที่พี่จูบด้วยเขาชื่อคีตาครับไม่ใช่มัน”ไม่รู้ทำไมผมถึงพูดแบบนี้ ผมแค่รู้สึกไม่ สบอารมณ์เฉยที่มีคนมาพูดกับของๆผมแบบนี้ ถึงจะเป็นของผมแต่ในนามแต่ยังไงมันก็เป็นของผม “ค่ะ ทำไมพี่ถึงจูบกับคีตา”เจนนี่ถามผม “เพื่อที่จะทำให้เขาไปจากพี่ไวขึ้นไงครับ เจนนี่ก็รู้ว่าพี่รักเจนนี่คนเดียว”ประโยคแรกผม โกหก ความจริงแล้วผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงจูบคีตา แต่เพื่อที่จะทำให้เจนนี่สบายใจผม เลยตอบออกไปแบบนั้นทั้งที่ผมยังสงสัยในความคิดของตัวเอง “เจนนี่ก็รักพี่โชนค่ะ”เธอบอกก่อนที่จะกอดผมไว้แน่น “ครับพี่ก็รักเจนนี่ครับ”ผมตอบกอดเธอเอาไว้เช่นกัน กอดคนที่ผมรักที่สุด TBC………………
ใครเป็นพ่อของลูกคีตาหว่า มีเฉลยไหมคะ
โชนเริ่มรู้สึกแล้วอะดิ
เริ่งเซ็งโชนละ :m16: :m16: :m16: สงสารคีตาจังเลยอะ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: รอจ้า :bye2: :bye2: :bye2: :call:
สั้นหง่ะ :a5: สงสารคีตา :monkeysad: อีตาโชนนี่ก็หลงตัวเองจัง คิดว่าคีตาอยากอยู่ด้วยตายล่ะ :m16:
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
โชน เหอะ อย่ามาหลง มารั้งคีตาซะล่ะ ชิชะ :m16:
น่าสงสารคีตา อ่ะโชนจะใจร้านไปไหน อยากให้มีตอนกิ๊กกันบ้างอ่ะค่ะ ขอบคุณน่ะค้ะ
:a5:งืมๆ สั้น มา ต่อ อีกๆ
โชนใจร้ายมาก
แง่ง....อ่านแล้วงุดงิดค้าาาา แบบว่าอยากรุ้ว่าใครเป็นพ่อเด็กค้าาา แต่เราเดาว่าไอ้พี่โชนนี่แหล่ะ ฮ้าๆๆ อยากบอกว่าตอนพิเศษที่โดมเป็นคนเล่าน่ะค่ะ ตรงที่บรรยายห้องมันงงๆนะ ไม่รุ้เราเข้าใจถูกไหม คือ คอนโดของเอช(ทั้งตึก) ซึ่งขายห้องๆหนึ่งให้ KURUKI อยุ่ แล้วคอนโดนี้ก็มีห้องอยู่ชั้นละ 2 ห้อง ในห้องแต่ละห้องมีห้องนอน 3 ห้อง ห้องด้านในสุดเป็นของโดมคนเดียว โดยห้องนั้มีประตูเชื่อมกับห้องนอนอีกห้อง ซึ่งเป็นของเอช เพราะเอชมาค้างบ่อยมาก ดังนั้นจึงเหลือห้องนอนแค่ 1 ห้องใช้ไหม แล้วอีก 4 คนอยู่กันยังไงอ่ะ อยู่ด้วยกัน 4 คน ห้องเดียวอ่ะเหรอ จากคำบรรยายทำให้เราเข้าใจงี้อ่ะ แต่จริงแล้วเป็นยังไง เราเข้าใจผิดเปล่า เพราะมันแปลกนะ หรือว่าเป็นแบบนี้..... คอนโดของเอช(ทั้งตึก) ซึ่งขายห้องๆหนึ่งให้ KURUKI อยุ่ แล้วคอนโดนี้ก็มีห้องอยู่ชั้นละ 2 ห้อง ในห้องแต่ละห้องมีห้องนอน 3 ห้อง ห้องด้านในสุดเป็นของโดมคนเดียว(ตรงนี้เหมือนเดิม) แล้วห้องนอนอีกสองห้องที่เหลือ ก็เป็นของอีก 4 คน โดยแบ่งเป็นห้องละ 2 คน ตามที่ควรจะเป็นอย่างนั้น แต่ห้องนอนของโดมที่อยุ่ด้านในสุดมีประตูเชื่อมกับห้องอีกห้อง ซึ่งเป็นห้องของเอช ไม่ใช่ของKURUKI ห้องที่เป็นห้องในคอนโด ที่บอกว่ามีชั้นละ 2 ห้อง ไม่ใช่หมายถึงห้องนอนในห้องของKURUKI (ยิ่งอธิบายยิ่งงงแฮะ) สรุปคือ คอนโดชั้นนั้นมีสองห้องซึ่งเป็นของวงKURUKI กับของเอช กันคนละห้อง โดยสองห้องนี้มันมีประตูเชือมถึงกันได้อยู่ที่ห้องนอนของโดม ใช่ไหม? อันนี้งงจริงๆนะ เข้าใจที่เราอธิบายและถามไหมเนี่ย เหอๆๆๆ หนุกๆ รออ่านนะ :L2: :pig4: :L2:
ถ้าอีโชนมันเป็นพ่อจริงๆนะ แม่งเลวมากอะ :m31:
อยากโดดถีบขาคู่เอาให้เข้าหน้าไอ้คุณโชนจัง :beat: :beat: :3125: :3125:
รออ่านตอนต่อไปอยุนะคะ ใครเป็นพ่อเด็กละเนี่ย หรือจะเป็นพี่โชนคะ อิอิ
แง่ะ คือเราตามอ่านมา รู้สึกว่าเหมือนจะเปลี่ยนมุมคนดำเนินเรื่องบ่อยเหมือนกันนะ เรื่องนี้มีกี่คู่อ่ะ? เราอยากให้คู่เมนของเรื่องดำเนินไปก่อนอ่ะ แบบนั้นมันอ่านง่ายกว่านะ ไม่งงด้วย ความเห็นเราคือเรื่องมันดำเนินช้าพอสมควรเลย แล้วจะได้ตามหาพ่อของลูกมั้ยเนี่ย
คงไม่ใช่โชนมั้ง คนทำมันจะไม่รู้เลยเหรอว่ามันไปเสียบใครไว้อ่ะ
รอตอนต่อไปคับ
แง่ง....อ่านแล้วงุดงิดค้าาาา แบบว่าอยากรุ้ว่าใครเป็นพ่อเด็กค้าาา แต่เราเดาว่าไอ้พี่โชนนี่แหล่ะ ฮ้าๆๆ อยากบอกว่าตอนพิเศษที่โดมเป็นคนเล่าน่ะค่ะ ตรงที่บรรยายห้องมันงงๆนะ ไม่รุ้เราเข้าใจถูกไหม คือ คอนโดของเอช(ทั้งตึก) ซึ่งขายห้องๆหนึ่งให้ KURUKI อยุ่ แล้วคอนโดนี้ก็มีห้องอยู่ชั้นละ 2 ห้อง ในห้องแต่ละห้องมีห้องนอน 3 ห้อง ห้องด้านในสุดเป็นของโดมคนเดียว โดยห้องนั้มีประตูเชื่อมกับห้องนอนอีกห้อง ซึ่งเป็นของเอช เพราะเอชมาค้างบ่อยมาก ดังนั้นจึงเหลือห้องนอนแค่ 1 ห้องใช้ไหม แล้วอีก 4 คนอยู่กันยังไงอ่ะ อยู่ด้วยกัน 4 คน ห้องเดียวอ่ะเหรอ จากคำบรรยายทำให้เราเข้าใจงี้อ่ะ แต่จริงแล้วเป็นยังไง เราเข้าใจผิดเปล่า เพราะมันแปลกนะ หรือว่าเป็นแบบนี้..... คอนโดของเอช(ทั้งตึก) ซึ่งขายห้องๆหนึ่งให้ KURUKI อยุ่ แล้วคอนโดนี้ก็มีห้องอยู่ชั้นละ 2 ห้อง ในห้องแต่ละห้องมีห้องนอน 3 ห้อง ห้องด้านในสุดเป็นของโดมคนเดียว(ตรงนี้เหมือนเดิม) แล้วห้องนอนอีกสองห้องที่เหลือ ก็เป็นของอีก 4 คน โดยแบ่งเป็นห้องละ 2 คน ตามที่ควรจะเป็นอย่างนั้น แต่ห้องนอนของโดมที่อยุ่ด้านในสุดมีประตูเชื่อมกับห้องอีกห้อง ซึ่งเป็นห้องของเอช ไม่ใช่ของKURUKI ห้องที่เป็นห้องในคอนโด ที่บอกว่ามีชั้นละ 2 ห้อง ไม่ใช่หมายถึงห้องนอนในห้องของKURUKI (ยิ่งอธิบายยิ่งงงแฮะ) สรุปคือ คอนโดชั้นนั้นมีสองห้องซึ่งเป็นของวงKURUKI กับของเอช กันคนละห้อง โดยสองห้องนี้มันมีประตูเชือมถึงกันได้อยู่ที่ห้องนอนของโดม ใช่ไหม? อันนี้งงจริงๆนะ เข้าใจที่เราอธิบายและถามไหมเนี่ย เหอๆๆๆ หนุกๆ รออ่านนะ :L2: :pig4: :L2: ตอบคำถามค่ะ คอนโดของเอสมีชั้นละ 2 ห้องใหญ่ ซึ่งแต่ละห้องจะออกแบบมาไม่เหมือนกัน ประมาณว่าตามใจคนอยู่ว่าอยากจะได้แบบไหน มีกี่ห้องนอน กี่ห้องน้ำ สำหรับห้องของวง KURUKI นั้นออกแบบให้มี 3 ห้องนอน 4 ห้องน้ำ ห้องน้ำในตัว 3 นอกห้องนอน 1 มีห้องครัวห้องนั่งเล่นอย่างละ 1 ตอนแรกโดมกะจะให้เปายิ้งชุบชิงห้องเดี่ยว แต่เพราะเอสมาค้างด้วยเลยทำให้ห้องเดี่ยวเป็นของโดมซึ่งติดกับห้องเอส(อันนี้เอสตอนตกแต่งภายในเอสสั่งให้ช่างทำเอง) ส่วนห้องของเอสจะมี 1 ห้องนอน 2 ห้องน้ำ ห้องครัวห้องนั่งเล่นอย่างละ 1 ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ยิ่งอ่านยิ่งงง ก็มันสั้นไปนะ ขอยาวๆ ==
มาต่อไวๆนะ อยากรู้ว่าสองคนนี้จะลงเอยกันอย่างไร
อีกไม่นานkuro จะมาต่อให้ค่ะ
รอๆๆๆๆ :bye2:
เร่ืองนี้ เรา ชอบ มากอ่ะ เน่ืองเร่ือง มันน่าสนใจดี แต่แบบ คนแต่ง กว่าจะอัพแต่ละตอน นานมากอ่ะค่ะ แล้วอัพทีนึงก็ สั้น มากเลย มันเลยทำให้ บางครั้งเราตั้งใจจะเข้ามาอ่าน มันถ้ิงช่วงนาน อย่างรอบนี้เราต้องย้อนกลับ ไปอ่านช่วงแรกๆใหม่ อ่ะเพราะเราเร่ิมลืม เน้ือเร่ืองช่วงแรกๆ ท่ี เราพิมพ์แบบนี้ อย้า โกรธ เรานะแค่ ขอ ออก ความเห็นหน่อย เพราะ เราอยากอ่านเร่ืองนี้ อีกนะ. สุดท้าย. รอ ตอนต่อ ไป นะค่ะ
อย่าหลงรักที่หลัง แล้วกันโชน :a5:
รออยู่นะ อยากอ่านแล้วง่ะ :really2:
รอจ้า มาปูเสื่อรออ่านตอนต่อไป
รอๆๆๆๆๆ แอบงงและสับสนนิดๆว่า โดมอายุมากกว่าเอส 5 ปีได้อย่างไร ในเมื่อ โดม เป็นหนึ่งในสมาชิกวงKURUKI (ซึ่งเป็นวงของนักเรียน ม.ปลาย) แต่ เอสเป็นเพื่อนของคีย์ (ซึ่งคาดว่าน่าจะเรียนจบแล้วพร้อมคีย์) หรือว่าเราอ่านแล้วสับสนเองหว่า :m21:
สรุปแล้วใครพ่อ!!!
คีย์โชคร้ายง่ะ แล้วงี้ก็เลยไม่รู้เลยว่าใครเป็นพ่อเด็ก
รอๆๆๆๆๆ แอบงงและสับสนนิดๆว่า โดมอายุมากกว่าเอส 5 ปีได้อย่างไร ในเมื่อ โดม เป็นหนึ่งในสมาชิกวงKURUKI (ซึ่งเป็นวงของนักเรียน ม.ปลาย) แต่ เอสเป็นเพื่อนของคีย์ (ซึ่งคาดว่าน่าจะเรียนจบแล้วพร้อมคีย์) หรือว่าเราอ่านแล้วสับสนเองหว่า :m21: โดมแก่กว่าเอส 5 ปีจริงๆค่ะ เพราะวง kuruki ไม่ใช่วงดนตรีม.ปลายแต่เป็นวงบอยแบรน์ ในผับวันนั้นมีวงดนตรีอีกวงหนึ่งที่กำลังเล่นอยู่บนเวทีซึ่งเป็นนักดนตรีม.ปลายค่ะ นักดนตรีม.ปลายจะมีบทบาทไหมก็ต้องคอยติดตามกันต่อไปค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
อะเค รับแซ่บ ปรับปรุงข้อมูลให้ตัวเองใหม่ก่อง (555+) :pig4:
อ่านแล้วแบบ เห้ยๆๆ ใครเป็นพ่อเด็ก จะโชนก็ไม่ใช่ เพราะถ้าเป็นโชนก็คงจำได้ พวกเพื่อนๆก็ตัดไป สรุปใครเนี่ย จัดตั้งขวนการตามล่าพ่อของลูกคีย์ ด่วนๆ รอนะครับ
ภาพที่ผมเห็นตอนนี้มันทำให้ผมเจ็บ ถึงผมจะบอกไม่ได้ว่าเจ็บเพราะอะไรก็ตาม ภาพที่ผมเห็นคือ ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีในนามของผมกำลังกอดกับผู้หญิงอยู่หน้าบ้าน ผมที่รู้ตัวว่าจะจ้องมองไปทำไมในเมื่อโชนก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเรามากมายก็เดินผ่านพวก เขาไป วันนี้ผมมีนัดกับพี่หมอที่โรงพยาบาลในมหาลัย “ตอนนี้นายแพ้ท้องน่ะ ไม่เป็นไรมากหรอก ช่วงท้องห้ามกินยาหรืออะไรที่ทำร้ายลูกนาย นะ ทานพวกนม ผักผลไม้ที่มีประโยชน์”พี่หมอบอกผมก่อนที่จะให้ผมกลับบ้านไม่ใช่บ้านผมหรอก บ้านไอโชนมันนั่นล่ะ พอผมกลับถึงบ้านผมก็เจอเด็กคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนบันไดหน้าบ้าน เด็กคนนั้นผมสี น้ำตาล ใบหน้าเขาคล้ายใครคนหนึ่งที่ผมรู้จัก ผมเดินเข้าไปทักเด็กคนนั้น “ไง เด็กน้อยมานั่งอะไรตรงนี้ครับ”ผมถาม “ไม่ใช่เด็กน้อยนะผมโตแล้ว”เด็กคนนั้นมองผมแล้วก็พูด โตแล้ว ไม่จริงมั้งยังเด็กอยู่เลย “โอเคครับ โตแล้วก็โตแล้วว่าแต่เด็กน้อยที่โตแล้วชื่ออะไรหรือครับ” “มีนเป็นลูกของคนที่คุณแต่งงานด้วย”ลูกของโชนหรือ จริงสิผมลืมไปเลยว่ามันมีลูกคน หนึ่งตอนปี1ผมเห็นมันอุ้มลูกของมันมาด้วย ท่าทางมันรักลูกของมันมาก แล้วทำไมตอนนี้มัน ปล่อยให้ลูกมันมานั่งหน้าบ้านคนเดียว “ทำไมโชนถึงปล่อยให้มีนมานั่งหน้าบ้านล่ะครับ”ผมถาม “คุณก็ลองเข้าไปในบ้านดูสิ ตอนนี้ผมก็เบื่อพอดีพวกเราเข้าบ้านไปกันดีกว่า”มีนบอกผม ก่อนที่จะจูงมือผมเข้าไปในบ้านผมเดินตามมีนไปจนถึงห้องของ(ผม)โชนก็ได้ยินเสียง “อ้า พี่คะแรงอีกค่ะ...ดีค่ะ...ใกล้แล้วค่ะ” “พี่ก็ใกล้ถึงแล้ว....ครับ....” “อ้า” “อ้า” ไม่ต้องบอกใช่ไหมครับว่าพวกเขาทำอะไรกันแล้วเสียงพวกนี้เป็นของใคร ผมหันมาดูเด็กที่ จูงมือผมอยู่ ทั้งที่ลูกตัวเองยังอยู่ในบ้านแท้ๆไม่ดูแลกลับมาทำแบบนี้ในบ้านเนี่ยนายมันจะเลวเกิน ไปแล้ว “เป็นแบบนี้ตั้งนานแล้วล่ะ ตั้งแต่ก่อนที่พ่อจะแต่งงานกับคุณพ่อก็เอาเธอมาที่บ้านและก็ไม่ เคยสนใจผมอีกเลย”ผมมองมีนพูดด้วยแววตาเศร้าน้ำตาคอเบ้า คิดว่ามีนคงกลั้นไว้ไม่ให้ผมเห็น ผมก้มลงไปกอดมีน “ถ้าจะร้องไห้ก็ไม่มีใครว่าอะไรมีนนะครับ” ผมบอกก่อนจะกอดมีนให้แน่นขึ้น “ตายจริง ทั้งสองคนมากอดอะไรกันตรงนี้คะ”เสียงแหลมแสบแก้วหูทำให้ผมหันไปมอง แล้วก็เจอกับเจนนี่ที่ใส่แค่เสื้อคุมอาบน้ำ “จะทำอะไรกันมันก็เป็นสิทธิของผมแล้วคุณล่ะมีสิทธิอะไรไม่ทราบที่เข้ามาอยู่ในห้องของ ผม”ผมถามเจนนี่ “ฉันมีสิทธิในฐานะคนรักของพี่โชนเจ้าของห้องตัวจริง”เธอพูดพร้อมกับยิ้ม “คนรักก็ได้แค่นางบำเรอล่ะครับเพราะตอนนี้คนที่ได้อยู่กับพี่โชนได้แต่งงานกับพี่โชนจริงๆ นะไม่ใช่คุณแต่เป็นผมซึ่งเป็นเจ้าของห้องนี้ร่วมด้วย ผมว่าคุณไม่มีสิทธิใดๆที่จะอยู่ห้องนี้เลยนะ ครับ”ผมพูดตามองที่ผู้หญิงที่สวยแต่รูปที่ทำหน้าตาแบบอยากจิกกัดผมแต่ทำไม่ได้ “ทำไมฉันจะอยู่ห้องนี้ไม่ได้” “คุณเนี่ยมันสมองช้ามากเลยนะครับ ผมบอกแล้วว่าห้องนี้มันเป็นห้องของผมและผมก็ไม่ ให้คุณอยู่”ผมพูด “นายไม่ให้อยู่แต่ฉันให้อยู่”เสียงของโชนทำให้ผมหันไปมองเขาหน้าของโชนแสดงออกว่า โกรธผมมาก “เจนนี่กลัวค่ะพี่โชน คีตาเขาจะไล่เจนนี่ออกจากห้อง เขาถึงกับตบเจนนี่เลยนะคะ ดูสิคะพี่ โชนหน้าเจนนี่แดงไม่หมดเลย”เจนนี่พูดพลางกอดโชน ถ้ามีรางวัลตุ๊กตาทองอยู่ในมือล่ะก็ผมคง ยกให้ยัยนี่สาขาสตอบแหลได้โล่แน่ๆ “ไหนครับเจนนี่ ขอพี่ดูหน่อยครับ”โชนเชยคางเจนนี่ขึ้นมามองหน้าเจนนี่ “ก็ไม่เป็นอะไรนี่ครับ แดงนิดหน่อยเอง”ที่แดงนั่นเครื่องสำอางมากกว่ามั้ง “แต่คีตาตบเจนนี่นะคะ”เจนนี่ย้ำ “คีตานายไม่ควรทำร้ายผู้หญิงไม่ใช่หรือไง” “ผมก็ไม่ได้ทำอะไรนี่หนา หรือว่าพี่โชนไม่เชื่อผมเห็นผู้หญิงคนนั้นดีกว่าผม ลืมเรื่องเมื่อคืน ไปแล้วหรือครับ”ผมบอกก่อนที่จะดันตัวเจนนี่ออกไปจากโชนแล้วกอดโชนพร้อมกับจูบโชน “ว่ายังไงนะ ไหนบอกว่าพี่โชนไม่เคยมีอะไรกับมันไงคะ พี่โชนโกหก”เจนนี่เก็บเสื้อผ้าแล้ว วิ่งออกไปจากห้อง “เจนนี่ครับ รอพี่ก่อน พี่อธิบายได้นะครับ”โชนบอกหลังจากที่ผมถอนจูบออก “จะไปตามทำไมล่ะป่านนี้เธอคงไปไกลแล้ว”ผมบอกก่อนที่จะนั่งลงบนเก้าอี้ที่ตั้งอยู่ในห้อง “นายทำแบบนี้ทำไมคีตา” “เพื่อที่จะทำให้นายมองเห็นสิ่งสำคัญไง” “สิ่งสำคัญอะไร” “ก็ลูกนายไง ตอนนี้นายเคยดูแลมีนบ้างไหม เมื่อก่อนตอนที่นายพามีนมาที่มหาลัยฉันเห็น นายรักเขามากไม่ใช่หรือ แล้วทำไมถึงปล่อยให้มีนไปนั่งอยู่หน้าบ้านคนเดียว”ผมพูดมองหน้าโชน ที่คิดในสิ่งที่ผมพูดอยู่ “แล้วทำไม มีนเป็นอะไรหรือไงถึงต้องให้ฉันดูแล ลูกฉันโตแล้วนะดูแลตัวเองได้” “โตแล้ว มีนแค่ 5 ขวบเองนะ ยังต้องการการดูแลของพ่อแม่อีกเยอะ” “ในเมื่อห่วงกันมากนัก งั้นนายก็มาเป็นแม่ให้มีนซะสิ แต่ฉันไม่ต้องการแค่แม่ที่เป็นแค่แม่ ของลูกฉันนะที่ฉันต้องการคือแม่ที่เป็นเมียฉันด้วย”โชนพูดก่อนที่จะลากผมเข้าไปจูบ “ไอบ้า”ผมพูดหลังจากโชนถอนจูบออก ผมเงื่อมือจะตบโชน แต่โชนกลับรับไว้ได้ “ฉันไม่ได้บ้าถ้าฉันบ้าล่ะก็คนที่จูบฉันเมื่อกี้แล้วเรียกฉันว่าพี่โชนก็บ้าด้วย”โชนบอก ผม หน้าแดงไม่มีอะไรจะเถียงเลยเดินออกจากห้องไป ตอนผมออกมาจากห้องผมเห็นมีนเดินเข้าไปใน ห้อง ดีแล้วล่ะโชนจะได้คุยกับลูก ผมเดินมานั่งที่โต๊ะกินข้าวก่อนที่จะโทรสั่งอาหารมากินแล้วก็ถือโอกาสสั่งของมา เซอร์ไพร์โชนด้วย TBC………………………….
จิ้มๆก่อนนะ เลวมากโชน ลูกอยู่ในบ้านยังจะเอาผู้หญิงมาอีก
น้องคีตาของพี่น่ารักจริงๆ รักเด็กด้วย ว่าแต่...มันค้างนะครับ เอาอีกๆๆ
เรื่องนี้ ยิ่งอ่านยิ่ง งง :z3: เหมือนคนเขียนจะพยายามผูกปมใหม่เรื่อยๆ ทั้งๆที่ปมเก่ายังไม่ได้คลาย หรืออธิบายอะไรเลย ต้องขอโทษนะคะ ที่บอกแบบนี้ เพราะอ่านมาเนี่ย มีแต่ความไม่เข้าใจตลอดทั้งเรื่องเลย :เฮ้อ: มันงงจริงๆนะ คำถามจะโผล่มาตลอด อะไร ทำไม อย่างไร เราไม่เข้าใจเหตุผลของตัวละคร ต้นเหตุของเนื้อเรื่องเลยอ่ะ แล้วประเด็นใหม่ก็โผล่มาเรื่อยๆให้งงกว่าเก่าอีก
ง่ะ สั้น จัง ขอ ให้ มีน ชอบ คีตา ด้วย เท้อดดดด สาธุๆ แล้ว สรุป ท้อง กับ ใคร ต่อๆๆๆ
เง่อ ทั้งทั้งที่ลูกก้ออยู่นี่นะ
อยากรู้อะว่าท้องกะใคร
อยากรู้มากที่สุดว่าท้องกับใคร.......ถึงได้ติดตามอ่าน.....รีบมานะค่ะ.ด่วนด้วย
โชนง่าไหงทำกับคีตาอย่างนี้เนี่ย เลวมาก คีตาดูแลลูกดีๆนะคะ
รอจ้า ^^
สนุกอะ แต่แอบมึนเป็นระยะๆ :o8:
โซน.... ลูกนายก็อยุ่ทั้งคน พาผู้หญิงมาทำเรื่องแบบนี้เรอะ
เลวได้อีกนะ โชนนนนน รอตอนต่อไป
อร๊าย มาสั้นจังง่ะ อยากอ่านต่อ ฮืออออออออออออ น้องมีนเข้าไปฟ้องคุณพ่อโชนเรื่องที่เจนนี่ตอ...ไว้รึเปล่า แล้วคีย์จะสั่งไรมาเซอร์ไพรซ์โชนกันหล่ะเนี่ย เรื่องใครเป็นพ่อของลูกคีย์ ถึงตอนนี้จัยังไม่รุ้ คาใจ แต่รอไปอีกไม่กี่เดือนหรอก พอคีย์คลอดน้องออกมาแล้ว ก็จับตรวจดีเอ็นเอมันทุกคนที่เข้าข่ายน่าสงสัยมันเลย :L2: :pig4: :L2:
สั้นอ่า~
พี่โชนช่างเป็นพระเอกที่เเสนดี -0-
รยังคิดว่ชนป็นพ่ออยู่ดี ชนยังลวสม่สมอจริงๆ
ตกลงใครเป็นพ่อเด็กค้าา เกลียดนังจินนี่ บังอาจมามีเรื่องกับคีตา โชนเลวให้น้อยลงหน่อยนะ นั่นลูกนายนะเว้ย :angry2: :angry2: :angry2:
ยิ่งอ่านปมยิ่งเยอะ งงไปหมดแว้ววววว :m21: แต่ที่ไม่งงคือ โชนแกเลวมากอ่ะ :z6:
เค้าเชียร์เชนนนนนนนนนนนนนน
หมันไส้โชน ไม่ดูดำดูดีคีตาแล้วยังไม่สนใจลูกตัวเองอีก เฮ้อออ อยากจะให้โชนหลงคีตาแล้วคีตาแพ้เผ็ดให้แรงๆ >~<
อยากให้มาต่อบ่อยๆจะได้ไม่ลืมตอนเก่าๆ o13
:เฮ้อ: :เฮ้อ:อ่านแล้วมึนๆอะ :เฮ้อ: :เฮ้อ: เริ่มเซ็งงไอ้พี่โชนละ :m16: :m16: :m16: รอจ้า :bye2: :bye2:
ไอ้โชนก็ทำเกินไป :เฮ้อ:
พักนี้มีแต่คนว่าโชนเลว แต่โชนมีเหตุผลนะคะ สุดสัปดาห์นี้ kuro จะมาอัพให้ค่ะ
รับแซ่บ
ด่วน :3123:
พรุ่งนี้จะมาต่อให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ :L2:
เอิ่ม ==' สรุปใครเป็นพ่อของเด็กในท้องกันแน่ล่ะ เริ่มงงเเล้วนะ
จะปูเสื่อรอตั้งแต่ไก่โห่เลยยยยยยยย 555+
คีตายังจะมีอะไรเซอร์ไพรซ์พี่โชนอีกอะ
อ๊ากก เอาชะนีออกปายยย :z3: :z3: :z3: ทำเป็นภรรยาที่น่่ารักแบบนี้ มีเซอร์ไพรด้วยย :o8:
โชนนนน นนนน น น น น นน น !!!!!!~ :m31: :m31: :m31: :m31: :fire: :fire: :fire: :fire: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
รออ่านพรุ่งนี้ต่อคับ
พรุ่งนี้จะมาต่อให้นะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ :L2: ยังมิมาเหรอผู้แต่งที่น่ารัก
สุดสัปดาห์ละนะค้าบบบบ (:
ต้องขอโทษด้วยนะคะที่มาลงช้าไปวันหนึ่ง :monkeysad: .......................................................... ตอนที่ 10 คำสัญญาของคนเป็นพ่อ มีนเข้ามาในห้องเดินเข้ามาหาผมที่ผมนั่งคิดตามสิ่งที่คีตาพูด ผมมองดูมีนก่อนที่จะเอ่ยถามสิ่ง ที่ผมอยากถาม “มีนลูกเหงาหรือเปล่า”ผมถามพร้อมอุ้มลูกผมให้มานั่งบนตักของผม “เหงาแต่มีนโตแล้วมีนทนได้”มีนพูดทำเป็นเข้มแข็งทั้งที่น้ำตาคลอ “พ่อขอโทษที่ทำให้มีนเหงา จากนี้ไปพ่อจะไม่ทำให้มีนต้องเหงาพ่อสัญญา”ผมบอกเอามือลูบ หัวมีนไป ผมมองหน้าลูกผม ยิ่งลูกผมโตขึ้นเท่าไรก็ยิ่งทำให้ผมคิดถึงเธอมากขึ้นเท่านั้น เธอผู้ที่ครั้งหนึ่งไม่สิตอนนี้เธอก็ยังเป็นอยู่...เป็นหัวใจของผม ชีวิตผมก็ไม่ต่างอะไรกับคนทั่วไป ไปโรงเรียน มีเพื่อนเล่นไปวันๆ ชีวิตวนเวียนไปแบบนี้จนกระทั่งผมได้พบกับเธอ พีน่า เธอเป็นเลขาของพ่อผมที่ถูกส่งมาให้ดูแลผมตอนม.ปลายที่มีเรื่องวิวาทบ่อยๆ แรกๆผมก็ไม่ชอบเธอออกจะเกียจขี้หน้าด้วยซ้ำไป “เจ้ แก่แล้วน่าจะอยู่บ้านเลี้ยงลูกมากกว่ามาดูแลผมนะ”นี่เป็นประโยคแรกที่ผมพูดตอนที่ได้พบ กับเธอครั้งแรกเธอหน้าแดงแล้วตอบผมมาว่า “ใครเป็นเจ้นายยะ เสียมารยาทฉันยังไม่แก่สักหน่อยและที่สำคัญฉันยังไม่เคยมีแฟนแล้วจะมี ลูกได้ไง”นี่เป็นประโยคที่เธอตอบกลับทำเอาผมขำผมเลยให้เธออยู่ด้วยที่คอนโดที่พ่อซื้อให้ พออยู่ไปนานๆไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรที่ผมคอยมองแต่เธอ นานๆไปผมรู้ว่าผมชอบเธอ ผมบอกชอบเธอและเธอก็บอกชอบผม จากวันนั้นผมและเธอก็คบกันจนกระทั่งเธอท้อง ตอนนั้นผมมึนไปหมด ผมยังเป็นเด็กม.ปลาย ยังไม่ทัน 20 ด้วยซ้ำ แต่เด็กอย่างผมก็เห็นความสำคัญของเด็กทารกน้อยๆที่อยู่ในท้อง ผมบอกให้พีน่าคลอดลูกออกมาและตั้งชื่อให้ว่ามีน ผมพยายามทำสิ่งที่ผมคิดว่าดีที่สุด ผมในตอนนั้นคุณพ่อม.ปลายพยายามทั้งเรียน ทั้งทำงานเลี้ยงดูลูกผม ตอนนั้นมีพี่เลี้ยงหรือป้า นุชคอยช่วย เลี้ยงมีนเวลาที่ผมไปทำงานที่บริษัทพ่อ ผมคิดว่าทุกอย่างในชีวิตผมถึงมันจะเหนื่อยแต่ผมก็มีความสุขมากที่ได้อยู่กับคนที่ผมรักและ ยังได้อยู่กับลูกของผม แต่ความสุขนั้นก็อยู่ได้ไม่นานพีน่าเริ่มป่วยและจากผมไปทิ้งผมให้อยู่กับลูก ผมสัญญากับตัวเองว่าจะเลี้ยงดูมีนให้ดีที่สุด แต่ผมในตอนนี้กลับทำให้คำสัญญาไร้ค่า “พวกคุณช่วยเอาของในนี้ออกไปก่อนแล้วเอาของใหม่มาวางไว้นะ”เสียงของคีตาดังขึ้นทำให้ ผมหันไปมองคีตาที่มาพร้อมกับชาย 7 8 คนข้างหลังที่ยกเฟอร์นิเจอร์ในห้องผมออกไปทีละชิ้น “นี่นายจะทำอะไร”ผมถามออกไป “เปลี่ยนบรรยากาศไงครับพี่โชน”คีตาตอบกับมา “อยากเปลี่ยนก็เปลี่ยนไป ฉันกับมีนจะออกไปข้างนอก” ผมบอกพร้อมอุ้มมีนออกจากห้องไป อย่าเข้าใจผิดว่าผมตามใจคีตา แต่ผมไม่มีอารมณ์จะว่าอะไรต่างหาก @@@@@@@@@ โชนออกไปจากห้องโดยที่ไม่หาเรื่องผม ก็ดีแล้วล่ะจะได้ไม่ยุ่งยาก คิดเหรอว่าผมอยากเปลี่ยน บรรยากาศ ความจริงแล้วผมน่ะ ไม่อยากที่จะจับต้องหรือแตะต้องอะไรที่ยัยเจนนนเจนนี่แตะ แค่คิดว่าเมื่อ วานที่ผมนอนบนเตียงเดียวกับที่ยัยนั่นเคยนอนผมก็ขยะแขยงแล้ว ผมเลยสั่งเฟอรนิเจอร์พวกนี้มาเซอร์ไพร์โชนนิดๆนึกว่าหมอนั่นมันจะโมโหโวยวายซะอีก ไม่ สนุกเลย แต่ช่างเถอะแค่ผมได้ทำในสิ่งที่ผมอยากทำก็พอ TBC……………
รักกันเข้าไว้ :oo1: :oo1: :oo1:
ไม่รู้ว่าคู่นี้เกือบดีกันหรือยัง
รอ รอ :)
สั้นง่ะ :a5: :a5: :a5:
สั้นแท้ :z3: พี่โชนนี่ใช่พระเอกรึยังหน่อ...อย่าใช่เลยนะเค้าไม่ชอบอ่ะ :call:
หืม เหมือนไม่จบในตอน
แอร้ยยย มาสั้นมากค่ะแง่ง
เด็กตัวน้อยน่าสงสารอ่า หวังว่าหนูคีจะเป็นแม่ให้ได้นะ แต่นายโชนยังไม่รู้เหรอเนี่ยว่าหนูคีท้องอ่า
:really2: :really2: :really2: :really2: :really2:
โชนจะผิดสัญญากับมีนอีกรึป่าวหนอ (แต่ดูจากพฤติกรรมแล้ว ผิดสัญญาอีกชัวร์) คุณkuroจ๋า ตอนนี้มันสั้นไปน้า ยังมิจุใจเลย มาต่ออีกไวๆเน้อ
ดูแลเมียมั่งโชน เดี๋ยวปัดก็ยุให้มี กิ๊กซะหรอก :oo1:
บอกได้คำเดียว ว่า "เฮ้อ" ไม่รู้จะสงสารใครดี
เมื่อไรจะเข้าใจกันล่ะเนี่ย เฮ้อ..
จรักกันด้หม?
จะว่าสงสารใคร ก็คงตอบไม่ถูก
o13 o13 o13 o13
มาสั้นเหมือนกันแฮะ
อะฮะ แกล้งกันไปแกล้งกันมา ก้อน่ารักดีนะ
อยากอ่านตอนต่อไป :z3:
:L2:
อ๊ากกกก ต่อๆๆๆ ตอนต่อไป.............><
สั้นไปอ่ะค่ะ :z3: :z3:
อ้าว...น้องมีน ไม่ฟ้องคุณพ่อเรื่องยัยเจนนี่หน่อยหรอลูก โธ่...พี่แอบผิดหวังนะเนี่ย ฮึ่ย...เสียดายจริงๆเลย คู่นี้จะทะเลาะกันอีกนานไหม ต่างคนต่างต้องการให้อีกฝ่ายบอกเลิกก่อน งานนี้ไม่มีใครยอกลงให้กับใครแน่ เพราะงั้นคู่นี้มันไม่มีทางได้เลิกกันแน่ ฮ้าๆๆ :L2: :pig4: :L2:
มีนน่าสงสารนะ ดีแล้วที่โชนคิดได้หน่ะ
kuro จะมาอัพนิยายเดือนตุลาคมนะคะ เนื่องจาก kuro ไม่ค่อยมีเวลาแต่งค่ะ ต้องขอโทษคนอ่านด้วยนะคะ :monkeysad: ขอบคุณค่ะ
ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย :dont2: :o7:
:a5: :a5: :a5: :a5: :a5:
ม่ายยยยยน้าาาาาาา :a5: :a5: :a5: :a5:
....................ช็อค...............................
ไม่เป็นไรจ้าๆ เราจะรอติดตามนะ
ยินดีเสมอคร้าบ
ใครเป็นพ่อของลูกคีย์ค่ะ อยากรู้ :serius2: :serius2: :call: :call: :call: :call:
อ่านมาถึงตอนล่าสุดยังไม่รู้เลย ว่าไคคือพ่อของลูกคีย์เลยอ่ะ เฉลยหน่อยสิคร๊าา ><
ตกลงใครเป็นพ่อของลูกในทีองของคีตาหรอครับ มีเฉลยหรือป่าวครับ ถ้ามีช่วยบอกด่วนเพราะตอนนี้เนื้อนเรื่องเริ่มลงทะเลแหละ สรุปคือคีตาจะไม่หาพีอของเด็กในท้องแล้ว? และจะรักกับโชนที่รักกับผู้หญิงคนอื่นอยู่หรอครับ ตัวละครก็มีเยอะเหลือเกินจนไม่รู้ว่าใครเป็นใครล่ะตอนนี้แล้วกันย์ที่รักคีตา?จะต้องอยู่อย่างเจ็บๆแบบนี้แล้วกันย์เกี่ยวกับเรื่องที่คีตาท้องด้วยใช่ไหมครับ แล้วรู้ด้วยหรือป่าวว่าใครทำคีตาท้อง? หวังว่าคีตาจะออกตามหาพ่อมี่แท้จริงของเด็กเจอนะครับ แล้วคีตาคงจะรักกับโชนใช่รึป่าวเพราะเริ่มมีแนวโน้มออกมาแบบนั้นแล้วล่ะครับ ตอนนี้คีตาเอาแต่แก้เผ็ดโชนแต่ทำไมไม่ออกตามหาคนคนนั้นล่ะครับจะได้เจอเร็วๆไง แล้วก็จะได้เข้ากับพล็อตเรื่องที่กล่าวมาต้นๆ
ตอนที่ 11 ความเป็นจริงของแผนการ กันต์ ผมนั่งอยู่ในคอนโด ข้างผมคือโต๊ะที่เต็มไปด้วยขวดของเครื่องดื่มมีแอลกอฮอล์ ผมริน เหล้าใส่แก้วแล้วก็ดื่มมัน ไม่รู้ว่าแก้วที่เท่าไรแล้วที่ผมดื่มมันเข้าไป แต่ไม่ว่าผมจะดื่มไปเท่าไรมันก็ไม่ได้ช่วยให้ผมลืมอะไรเลยมันกลับย้ำให้ผมจำได้หมดทุก เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามที่ทำให้ใจของผมเจ็บปวดทรมาน ผมยังจำวันที่คีย์แต่งงานได้วันที่ผมต้องเสียคนที่ผมรักให้กับคนอื่นแม้ว่าผมจะรู้ดีว่าคีย์ไม่ ได้เต็มใจที่จะแต่งแต่ไม่ว่าจะหาเหตุผลอะไรมาอ้างก็ตามผมก็ปฎิเสธไม่ได้ว่า ภาพในวันนั้นมัน ทำให้ผมเจ็บปวด ความจริงผมรู้ดีว่านี่ไม่ใช่เวลามานั่งกินเหล้าแต่จะให้ทำไงออกไปตามหาไอ้บัดซบที่ทำให้ คีย์ท้องให้เจองั้นเหรอ ผมทำมันแล้ว ผมหามันแล้วแต่หายังไงก็หาไม่เจอ ตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมาตั้งแต่ตอนที่คีย์ ถูกพี่เป้พาไป ผมลากไอเด็กบ้าพวกนั้นมาถาม พวกมันก็บอกว่าคืนนั้นหลังจากมันเล่นเพลงจบมัน ก็กลับบ้านเลย ผมลองตรวจสอบดูแล้วก็พบว่าพวกมันพูดจริง ผมนั่งคิดไปเรื่อยๆถ้าหากในวันนั้นผมไม่ตัดสินใจทำเรื่องแบบนั้นกับไอหมีล่ะก็เรื่องแบบนี้ก็ คงไม่เกิดขึ้นหรอก ในวันนั้นผมเมาแต่ก็ไม่มาก ก่อนหน้าที่ผมจะมานั่งดื่มผมกับไอหมีวางแผนกันที่จะรวบหัว รวบหางคีย์ แต่หมีมันไม่อยากทำไรคีย์ มันบอกว่า “กันต์มึงรักคีย์มานานกว่ากู กูเห็นมึงเจ็บ กูจะทำให้มึงสมหวัง อีกอย่างกูคิดนะว่าหลังจาก วันนี้ไปพวกเราอาจเจอกันน้อยลงอาจต้องแยกจากกันไม่แน่ว่ากูอาจจะเสียคีย์ให้กับใครสักคนไปก็ ได้ หากกูต้องเสียคีย์ให้กับใครคนนั้นที่กูไม่รู้จัก สู้ใครคนนั้นเป็นมึงยังดีกว่า” แผนของผมคือมอมเหล้าคีย์แล้วให้คนของผมพาไปส่งที่โรงแรมหลังจากที่คีย์ออกจากผับ ไป ผมไม่บ้าพอที่จะให้ตูนกับเอสมันสงสัยจึงหาคนที่ไว้ใจได้ไปส่งคีย์ที่โรงแรมที่ผมจะไปเอง ผมเข้าไปในห้องนั้น ตอนที่ผมเข้าไปห้องมืดมากแล้วผมก็ไม่อยากเปิดไฟ ผมเดินเข้าไป ผมเห็นร่างๆหนึ่งนอนอยู่บนเตียงผมเข้าไปหาร่างนั้นและทำในสิ่งที่ผม อยากทำมานานผมกอด จูบและทำอะไรไปมากมาย ตอนนั้นร่างนั้นพยายามที่จะขัดขืนผมแต่ผมก็ ใช้กำลังเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ผมต้องการ ตอนที่ผมสอดใส่เข้าไปผมได้ยินเสียงร้องแสดงถึงความเจ็บปวดแล้วบอกให้ผมเอาออก ไป แต่ผมกลับดันมันเข้าไปจนสุดและดำเนินการไปจนถึงสุดขอบของอารมณ์ผม ไม่ว่าจะด้วยอะไร ไม่ว่าจะเพราะเหตุผลใดผมได้ทำมันไปแล้ว ผมตื่นขึ้นมาก็พบกับคนที่ผมนอนด้วย มันทำให้ผมตาโตด้วยความตกใจเพราะคนๆนั้น ร่างๆนั้นที่ผมมีอะไรด้วยมันไม่ใช่คีย์แต่เป็น . . . . เชน . . . ตอนที่เชนลืมตาตื่นขึ้นมาเขาจ้องผมเหมือนเราไม่ใช่คนรู้จักกันไม่ได้เป็นเพื่อนกันเลย “นายรู้มั๊ยว่านายทำอะไรไป”เชนถามผมเสียงเขามันห้วนอย่างที่ผมไม่เคยได้ยิน “รู้ เราขอโทษ เราจะ...”ผมในตอนนั้นได้แต่พูดในสิ่งที่ผู้ชายที่ดีควรทำโดยเอยคำว่ารับผิด ชอบแต่นั่นมันคงใช้ได้สำหรับผู้หญิงคงจะใช้ไม่ได้กับผู้ชายอย่างเชนเพราะว่าเชนตะโกนหยุดผม ก่อนที่ผมจะพูดคำนั้นออกไป “นายคิดว่าจะรับผิดชอบฉัน หยุดความคิดนั้นได้เลย ฉันเป็นผู้ชาย ท้องไม่ได้ ไม่ต้อง มารับผิดชอบอะไรทั้งนั้น ฉันจะลืมเรื่องทั้งหมดแล้วหวังว่านายจะลืมมันเช่นกัน”ผมในตอนนั้นได้ แต่พยักหน้า เชนปาหมอนใส่หน้าผมแล้วลุกขึ้นยืนก้มลงเก็บเสื้อผ้าแล้วใส่มัน ตอนนั้นเองที่ผมเห็นว่าผมทำอะไรไปบ้าง ร่างกายนั้นเต็มไปด้วยรอยช้ำและรอยจูบ ผมได้แต่พึมพำว่าขอโทษ แต่กลับโดนหมอนปาใส่หัวอีก “อย่าขอโทษได้ไหม นายทำไปแล้ว อีกอย่างฉันรู้ว่านายไม่ได้ตั้งใจ หวังว่าเจอกันอีกครั้ง นายคงไม่พูดแต่คำนี้นะ”เชนพูดหลังจากแต่งตัวเสร็จแล้วก็เดินออกจากห้องไป ผมไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ในเมื่อผมคิดว่าคนที่ผมทำคือคีย์แต่กลับเป็นเชนแล้วคีย์ล่ะอยู่ที่ไหน ผมโทรเรียกคนที่ผมให้ไปส่งคีย์ที่ห้อง ผมว่าผมก็มาถูกห้อง ผมลองเอาคีย์การ์ดมาเปิด ห้องดูก็ใช่ แล้วทำไม... คนที่ผมโทรเรียกมาถึงเขาก้มหัวขอโทษผมบอกผมว่า ตอนที่เขาพาคีย์มาถึงที่ล๊อบบี้ โรงแรมเขาปวดท้องมากอยากเข้าห้องน้ำจึงพาคีย์ไปนั่งที่เก้าอี้ในโรงแรมแล้วไปเข้าห้องน้ำ แต่ พอกลับออกจากห้องน้ำคีย์ก็หายไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าจะทำไงคนที่ผมคิดว่าไว้ใจได้กลับทำให้ผมผิดหวัง ผมจัดการให้เงินเดือนล่วง หน้าเขาสามเดือนแล้วก็ให้เขาออกจากห้องไป ผมลองโทรไปถามที่บ้านคีย์แม่บ้านรับแล้วบอกว่าคีย์อยู่ในบ้าน ผมโล่งอก แต่มันกลับโล่งได้ไม่นานผมก็มารู้ว่าคีย์ท้องและไม่รู้ว่ากับใคร ผมได้แต่โทษตัวเองว่าไม่น่าทำตามแผนเลย ไม่สิไม่น่าคิดแผนบ้าๆนี่ออกมาด้วยซ้ำ แต่ทำไงได้ในเมื่อเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นแล้ว ทั้งเรื่องที่คีย์ท้อง ทั้งเรื่องผมกับเชน ตอนที่เจอกันอีกครั้งเชนทำตามที่เขาพูดเชนลืมมันแต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าทุกอย่างไม่ ได้เกิดขึ้น ผมรู้สึกผิดต่อเชน ผมคิดได้แค่ว่าผมต้องทำอะไรสักอย่าง อย่างน้อยมันคงจะทำให้ความผิดในใจผมนิดหนึ่ง ว่าแต่คิดไปคิดมาผมยังไม่ได้ถามเชนเลยว่าเขามาอยู่ในห้องนั้นได้ไง ผมคิดได้ก็รีบหยิบกุญแจรถบนโต๊ะแล้วรีบขับไปหาเชน TBC……………
อ่านแล้วยิ่งอยากรู้ว่าใครเป็นพ่อของลูกคีย์ :serius2:
:pig2: :pig2:
โอ๊ะโอ....มันเหมือนจะเริ่ม มีความเกี่ยวโยงกันรึเปล่า กันต์อาจจะได้เบาะแสอะไร เรื่องพ่อเด็กจากตรงนี้ก็ได้ แต่ที่แน่ๆเรื่องนี้มันมีอย่างน้อยก็ 2คู่หล่ะ ใช่ไหมๆ เย้ๆ เราชอบอ่านเรื่องที่มีหลายคู่ ฮ่าๆๆ :L2: :pig4: :L2:
งง แงะสุดๆ สรุปลูกใครรรรรร
ถ้าโชนเป็นคนสลับตัวก็โคตรเลวนะ เอาน้องตัวเองไปให้เขาปู้ยี่ปู้ยำถึงที่แบบนั้น โคตรของโคตรเลวเลยอ่ะ
โอ้ววววว มันเกิดอะไรขึ้น!!! ใครลูกคีย์?? แล้วไหงเชนถึงโดน...แทนล่ะ หรือว่ามีการสลับตัวกัน??? รอตอนต่อไปอยู่นะคะ o18
เกิดสลับตัวได้งัยอะ หรือว่าเชนเป็นคนสลับตัวเองกับคีย์
หรือจะเป็นแผนของโชนกันนะ
เอ๊ะ!!!....อะไร ยังไง ทำไม มาต่อเร็วๆนะคะ อยากรู้จะแย่ ทำไมเชนถึง....แล้วใครคือพ่อเด็กกันแน่ :pig4:
มาต่อแล้ววววววววววว (น้ำตาไหลพราก) รอมานานมั่กๆๆๆๆ
:bye2:
:z3: :m31:
อ่า :serius2: เดาไม่ได้ใหญ่เลยว่าใครคือ พ่อของลูกคีย์
มาต่ออีกนะ :pig4:
มาอีกนะอย่าหายไปนานนะค่ะ.....จะรอค่ะ
เชนน่าจะรุ้อะไรบ้างนะ หรือไม่รุ้
เฉลยด่วนๆครับ อึดอัด สรุปพ่อนี่คุณโชนป่่ะ
งง'คับท่านใครคือพ่อของลูก ยังเดาไม่เหนเหงาของพ่อเลย รอ คะ รอ ><
ใครเชื้อดีขนาดสปาร์คผู้ชาย(ติดลูก)ได้ค่ะ โปรดแสดงตัวด่วน :serius2: :call: :call: :call:
:z13: สนุก และน่าติดตามครับ รอตอนต่อไปอยู่นะครับ o18
ตกลงใครเป็นพ่อเด็กเนี่ยยยยยยยยยยยยย
เงื่อนงำเยอะมากเลยเดาไม่ถูกเลยอ่ะว่าตกลงใครเป็นพ่อของเด็กอ่ะ
หง่ะ :a5: งงสุดๆ ใครเป็นพ่อของลูกคีย์ล่ะเนี๊ยะ แล้วคีย์หายไป แล้วเชนโผล่มาได้ไง
กันต์ แม่ง คิดว่า ได้ คีย์ แล้ว จะเข้า หนากันติด รึไง เชน นี่ น่าจะ รู้ อะไร ความ ตั้งใจ? พ่อ ของลูก โชน? ต่อๆ
อาทิตย์หน้าน่าจะมาลงได้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เนื่อเรื่องกำลังเข้มข้น น่าติดตาม
เห็นด้วยนะ ว่าเรื่องเริ่มออกทะเลแล้ว :m7: รีบๆกลับเข้าฝั่งเถอะค่ะ ตกลงเป้าหมายนางเอกคืออะไร ตามหาพ่อของลูกหรือเปล่า แต่รู้สึกว่าตอนนี้จะไม่มีความคิดนั้นอยู่ในหัวเลยนะ มีแต่เรื่องโชนอ่า :m28:
-*- แต่ละตอนมันชั่งน้อยนิด แลดูกำลังจะออกไปตามหาสมบัติทางทะลอยู่มิใช่น้อย
ตระกูลช.ทำงงไปหมด ทั้งเชนทั้งโชน เลือกเดาไม่ถูกเลยอะฮ่าๆๆ
อ่านมาถึงตอนที่ 11 ยังแอบงงอยู่เลย :z3:
คนเขียนมา ๆ หาย ๆ สุดท้ายคนอ่านงงเต๊กค่ะ
สั้นจังครับ รอตอนต่อ
:really2: :really2:
นานเกิ๊น !!!
ตอนที่ 12 เรื่องราวทั้งหมด โชน “พ่อครับกินนี่สิครับ อร่อยนะครับ”มีนพูดพร้อมกับยืนช้อนที่ตักไอศครีมมาตรงหน้าผม ผมก็กิน “อืม อร่อยครับ” “พ่อครับพ่อบอกว่าพ่อไม่ชอบคนโกหก”มีนบอกผม “ครับ” “แต่ผู้หญิงคนนั้นโกหกพ่อ เธอไม่ได้โดนคีตาตบ”มีนบอกผม เรื่องนั้นผมรู้ รอยตบอะไรมันจะเรียบเนียนสวนขนาดนั้น แค่อยากแกล้งให้คีตาฉุนแค่นั้น “ปกติมีนจะไม่สนใครไม่ใช่เหรอครับ ทำไมถึงช่วยคีตาล่ะ”ผมถาม “เพราะกอด...อ้อมแขนเขาอบอุ่นก็แค่นั้น”มีนบอกหน้าแดงๆ “งั้นอยากให้คีตามาเป็นแม่ไหมครับ” “เรื่องนั้น...ไม่เกี่ยว”มีนบอก ดูท่าคงไม่อยากได้ใครมาเป็นแม่ตอนนี้ แน่ล่ะ ผมก็ไม่อยากให้ใครมาเป็นภรรยาผมทั้งนั้น .......................................... กันต์ ผมขับรถมาจนถึงคอนโดของเชน ผมเข้าไปในห้อง ห้องว่างเปล่าไร้วี่แววเจ้าของห้อง จนผมได้ยินเสียงในห้องน้ำ ผมเดินเข้าไปแล้วก็พบกับเชนที่กำลังอาเจียนอยู่ ผมลูบหลังเชน เชนสะดุ้งแล้วก็หันมามองผม “กันต์”เชนพูดก่อนที่จะอาเจียนอีกครั้ง พอเชนอาเจียนเสร็จก็บวนน้ำ “เชนนายเป็นไรมากไหม ไปหาหมอเถอะ”ผมบอกมือยังคงลูบหลังเชน “ไม่เป็นไร ไม่ต้องไปหาหมอก็ได้”เชนบอกผม ผมดูออกว่าเขาโกหก ไม่เป็นไรแต่ยังทำหน้าพะอืดพะอมอาเจียนต่อ “ฉันว่านายต้องไปหาหมอ”ผมบอกก่อนที่จะอุ้มเชนไปหาหมอ “กันต์ปล่อย”เชนร้องแต่ผมก็ไม่ปล่อย โรงพยาบาล “บอกให้ปล่อย”เชนย้ำเป็นรอบที่ร้อย “ปล่อยก็ได้”ผมบอกแต่ตอนนี้พวกเรายืนอยู่ที่หน้าห้องตรวจแล้ว “คุณ ภานุรุต อัครวดี ค่ะ”เสียงพยาบาลเรียกผมกับเชนเข้าไปพร้อมกัน “พี่หมอ”ผมบอกยกมือไหว้พร้อมเชน “บังเอิญจังครับเจอพี่หมอ”ผมพูด “เชนเป็นไร ไม่สบายตรงไหน”พี่หมอไม่สนใจผมพูดกับเชนที่นั่งลงอยู่ที่เก้าอี้ “ไม่รู้ พักนี้เอาแต่อาเจียนตลอดเลย”เชนบอกพี่หมอก่อนที่พี่หมอจะตรวจ พอตรวจเสร็จพี่หมอก็ทำหน้าลำบากใจ “เชน นายท้อง”พี่หมอพูด ผมกับเชนตกใจ ไม่มีทางเป็นไปได้ในเมื่อเชนเป็นผู้ชายหรือว่า แพรว “เชนนายเคยกินของที่แพรวเอามาให้หรือเปล่า”ผมถาม “อืม ก็เคยกินอยู่ พี่หมออย่าล้อเล่นได้เปล่าอย่างผมเนี่ยนะท้องเป็นไปไม่ได้”เชนตอบผมพร้อมกับบอกพี่หมอ “พี่ไม่ได้ล้อเล่นนายท้องจริงๆ”พี่หมอย้ำอย่างจริงจัง ทำให้เชนเริ่มนิ่งก่อนที่จะก้มหน้าลง “ผมจะไปเมืองนอก”เชนบอกก่อนที่จะรีบวิ่งออกไป “พี่หมอที่เหลือผมฝากด้วยนะ”ผมพูดก่อนที่จะวิ่งตามเชนไป “เชนหยุดก่อน”ผมบอกก่อนที่จะวิ่งตามจนทัน ผมกุมมือเชนไว้ “ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย ปล่อยซะกันทการ”สรรพนามที่เปลี่ยนไปทำให้ผมรู้ว่าผมผิดต่อเขามากเกินกว่าที่ผมคิด แต่ยังไงผมก็ไม่ยอมปล่อย “นายจะไปเมืองนอกก็ต้องกลับบ้านก่อน”ผมพูดก่อนทีจะลากเชนให้ตามผมมา ผมขับรถจนมาถึงคอนโดเชน ระหว่างทางไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาสักคำมันทำให้ผมอึดอัด เชนกำลังจะมีลูกกับผม ผมกำลังเป็นพ่อ แต่ผมรักคีย์ ไม่ได้รักเชน ไม่แม้แต่จะคิด แต่ทำไมแค่เชนเปลี่ยนคำเรียกผมมันถึงทำให้ผมเจ็บ “มาส่งแค่นี้พอแล้วใช้ไหมกันทการ”เชนบอกก่อนที่จะเปิดประตูรถ แล้วรีบเดินไปที่ห้อง ผมเดินตามไป เชนกำลังปิดประตูใส่หน้าผม ผมเอามือขวางไว้ก่อนที่จะดันตัวเองเข้าไป “ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”ผมบอก “เรื่องอะไร”เชนพูดโดยที่ไม่มองหน้าผม “เรื่องวันนั้น ทำไมนายถึงมาอยู่ที่ห้องฉันได้”ผมเปิดประเด็น “ฉันไม่รู้ วันนั้นฉันเปิดห้องที่โรงแรมไว้ อยู่ๆเจนนี่ก็เดินมาหาฉันแล้วก็ฝากกุญแจห้องไว้ แล้วฉันก็เจอกับคีย์ที่เมาไม่รู้เรื่อง ฉันพาคีย์ไปส่งที่ห้องเพราะในตัวคีย์มีกุญแจอยู่ ส่วนฉันก็เข้าห้องที่เปิดไว้ เรื่องต่อจากนั้นนายคงรู้”จากที่เชนเล่ามาผมพอรู้เรื่อง ถ้าผมเดาไม่ผิด แต่คงต้องถามให้มั่นใจ “เชนหลังจากวันนั้นนั้นนายยังมีกุญแจห้องอยู่กับตัวใช่ไหม” “ใช่ นายถามทำไม”แค่ได้รับคำตอบมาผมก็รู้ว่าการเดาของผมถูกต้อง วันนั้นคนที่ผมใช้บอกว่าเขาเดินชนกับผู้หญิงคนหนึ่งทำให้กุญแจหล่น ถ้าความคิดผมถูกกุญแจคงสลับกันและผู้หญิงคนนั้นคือเจนนี่และห้องที่คีย์เข้าไปคงจะเป็นห้อง . . . โชน . . . “กันทการนายจะคิดอะไรอยู่ฉันไม่รู้แต่นายต้องออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้”เชนเรียกผม “เลิกเรียกฉันว่ากันทการสักที”ผมตะโกน “ไม่...”เชนพูดได้แค่นั้นเพราะโดนผมจูบ “เรียกว่ากันต์เหมือนเดิมได้ไหม ไม่งั้นฉันจะทำมากกว่านี้” “ได้”เชนตอบอย่างไม่พอใจ “เชนเรื่องลูก...”ผมพูดไม่ทันจบเชนก็พูดขัด “ไม่ใช่ลูกของนาย จบเรื่องแล้วใช่ไหม ออกไปซะ” “เชนถึงฉันเมาแต่ใช่ว่าฉันจะดุไม่ออกนะว่า มันคือครั้งแรกของนาย” “มีครั้งแรก ก็มีครั้งที่สองได้”เชนโกหกผม อย่างเชนผมรู้ดีว่าไม่ทางทำแบบนั้น “เชนอย่าโกหกอีกเลย”ผมพูดก่อนที่จะกอดเชน “ปล่อยนะ บอกให้ปล่อย...”เชนพยายามขัดขืน เชนทุกอกผมก่อนที่จะร้องไห้ ผมได้แต่กอดเชนไว้มองดูเชนที่กำลังร้องไห้หากจะหาคนผิดมันก็คงไม่พ้นผม ผมเป็นคนที่ทำให้เขาร้องไห้ ผมเป็นพ่อของลูกในท้อง และผมต้องรับผิดชอบ TBC……………………
ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้มาอัพนาน แต่ตอนนี้ทุกคนก็คงรู้แล้วว่าพ่อของลูกคีย์เป็นใคร ขอบคุณที่ติดตามนะคะ KURO
ท้องอีกคู้แล้ว อิอิ :oo1: :oo1:
ลูกโชนสินะ :impress2: เชนก็ท้องงงง o18
นานจนลืมเรื่องราวไปหมด กลับไปอ่านอีกรอบถึงเข้าใจ
ท้องอีกคนหนึ่งล่ะ พ่อ ที่แท้ก็เขา ใช่ม่ะ
สงสันต้องไปอ่านอีกรอบ นานจนลืม ว่าโชนคือใคร เชนคือใคร งงเลย
โอ้ บังเอิญจริง
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ โชนนี่ไม่รู้จริงๆหรือว่าทำอะไรคีตา?? รับผิดชอบเลย = ="
o13
เป็นโชนนนแน่ๆๆ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ รออคร๊าาาา^^
เย้กลับมาต่อแล้ว และก็ได้รู้ซักทีว่าใครเป็นพ่อเด็ก มีอีกคู่แล้วท้องซะด้วย
:m29: เอิ่ม ตกลงว่าจะมีอีกซักคู่ไหมเนี่ยที่จะท้องต่อ แหม แต่งงานได้ถูกคู่จริงๆนะคีตา :กอด1: มาต่อไวๆนะคร๊า :call: :call: :call:
:L2: :L2:
เย้ ในที่สุดก็รู้ว่าโชนเป็นพ่อของลูกคีย์
โครงเรื่องมันโอเค แต่ลำดับกับลักษณะการเดินเรื่องมันทำให้โคตรงงเลยค่ะ
งงค่ะ (ไม่มีใครถาม) แต่ก็จะค่อยๆ ทำความเข้าใจไป ยังไงก็เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ สู้ๆ
นั้นแหนะท้องอีกคู่แล้ว
นั้นแหนะท้องอีกคู่แล้ว
รีบอัฟนะรออยู่ ><
:L2:
คู่เอสกะโดมคงไม่ท้องอีกน่ะ
แม้ แต่ละตอน จะดูกระชับ(จนถึงตัดให้จบ) ไปหน่อย แต่ก็น่าติดตามดีนะคับ ดูท่าว่าพ่อของเด็กคงจะเป็นพี่โชนสินะ ตอนแรกคิดว่าเชน(แต่ดันท้องไปละ) มีลูกอัจฉริยะกลับไม่ชอบ เฮ้ออออออออ สู้ต่อไปคนเขียน รอนะ จะรอ และมาอ่านตลอด
รอนานๆ
หาพ่อได้แล้ว
ถ้าเป็นโชนจริง แล้วทำไมโชนต้องข่มขืนคนที่ตัวเองไม่ชอบด้วย หรือว่าจริง ๆ แล้วโชนแอบชอบคีย์มาตั้งนานแล้วแต่ไม่ยอมรับความจริง
ถ้าเป็นโชนจริง แล้วทำไมโชนต้องข่มขืนคนที่ตัวเองไม่ชอบด้วย หรือว่าจริง ๆ แล้วโชนแอบชอบคีย์มาตั้งนานแล้วแต่ไม่ยอมรับความจริง เห็นด้วย สงสัยเหมือนกัน เมาเหรอ??? แล้วก็ . . . . ทำไมไม่ใส่ถุง(ขำๆ นะ) :laugh3:
ความจริงกระจ่างแล้ว รอคีย์รู้ความจริง
ภายในอาทิตย์นี้ kuro จะมาอัพให้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
:ling1: :ling2:
ที่แท้ก็ ... หึหึ :z1:
:katai5: :mew5:
ตอนที่ 13 อดีต โชน ผมพามีนกลับมาที่บ้านก่อนที่จะเจอคีตาที่ฟุบหลับอยู่บนโต๊ะกินข้าว “คีตา”ผมเรียกให้รู้สึกตัว แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล “คีตา”ผมเรียกอีกครั้งแต่ก็ไม่มีการตอบสนองของคนที่ผมเรียก “พ่อครับผมว่าพี่คีตาคงหลับลึก ผมว่าพ่อพาเขากลับห้องเถอะครับ”มีนบอกผมก่อนที่จะกลับห้อง “จริงๆเลย นายเนี่ยมันภาระชัดๆ”ผมพูดแต่ก็ช้อนตัวคีตาขึ้นมาก่อนที่จะอุ้มไว้ในท่าเจ้าสาว ผมวางคีตาลงบนเตียง พลางจ้องหน้าของเขาตอนที่หลับ ใบหน้าที่ดูแล้วก็น่าจะหล่อแต่ทำไมในสายตาผมมันกลับน่ารัก ดวงตาคมที่หลับอยู่ จมูกได้รูป ริมฝีปากที่ชวนสัมผัส ทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิมแต่ที่แตกต่างคือสถานะของเราสองคน เมื่อก่อนถึงผมกับคีตาจะทะเลาะกันแต่มันก็มีช่วงหนึ่งด้วยที่ผมกับคีตาคบกัน ตอนผมปีสามคีตาอยู่ปีสองตอนนั้นผมก็ยังคงทะเลาะกับคีตาเหมือนเดิม ตอนนั้นที่หน้ามหา’ลัยคีตาทะเลาะกับผมจนไม่มองทาง ว่าตัวเองยืนอยู่บนถนนและในขณะที่มีรถสวนมา ผมที่คิดยังไงไม่รู้เข้าไปกอดคีตา ดีที่รถคันนั้นเบรกทันเลยไม่ชนเราทั้งคู่ “เดินหัดดูตาม้าตาเรือมั้ง”คนขับรถพูดก่อนที่จะขับรถไป “ไอ้โชนแกจะปล่อยฉันได้ยัง”คนที่อยู่ในอ้อมกอดผมเรียก ผมหันไปมองหน้า แล้วผมก็ขำออกมาหน้าที่เคยอวดดีกับผมกลับหน้าแดงน่ารัก แต่ผมในตอนนั้นมันฟอมร์จัดก็เลยปล่อยคีตาแต่ไม่ได้ปล่อยธรรมดานะครับ ผมผลักคีตาออกไปจนหมอนั่นเซจนล้มลงไป “ซุ่มซ่าม”ผมบอกก่อนที่จะเดินจากมาเพราะเห็นพวกเพื่อนมันกำลังเดินมาทางนี้ ผมไม่อยากมีเรื่องกับพวกมันยกแก๊ง “ไอโชนคอยดูนะ ฉันจะทำให้นายเจ็บให้ได้”เสียงคีตาตามไล่หลังผม ผมก็หันไปตะโกนบอกมัน “ไม่มีวันนั้นหรอกนะ” และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรู้สึกแปลกๆที่คิดว่ามันจะไม่เกิดซ้ำอีกครั้ง ผมกับคีตายังเจอกันเสมอ ปากของคีตายังทำงานเป็นฟาร์มสัตว์เลี้ยงได้เป็นอย่างดี จนผมเริ่มทนไม่ไว้ ผมจ้องหน้ามันปากมันก็สวยนะสีแดงอย่างกับเชอรี่แต่ดันพูดไม่โสภาเจอหน้าผมทีไรก็ไอโชน ไอโชน ผมเป็นรุ่นพี่มันนะ ผมเลยทนไม่ไว้จัดการปิดริมฝีปากอันแสนหอมหวานด้วยริมฝีปากของผม ผมที่จูบคีตาได้แต่อึ้งเพราะผมก็ตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมผมถึงได้ทำแบบนั้น ผมมองหน้าคนที่ผมจูบ คีตายืนเฉยๆไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง ก่อนที่ผมจะรู้สึกเจ็บที่แก้มด้านซ้าย ผลั๊ก คีตาต่อยผม แต่มันก็ไม่ทำให้ผมตกใจได้เท่ากับน้ำตา คีตากำลังร้องไห้ น้ำตาที่ไหลอยู่มันยืนยันเรื่องนี้ได้ดี แต่ทำไม แค่จูบ หรือว่า คนที่ทำคือคนที่เขาเกลียด นี่เขาเกลียดผมมากขนาดนั้นเลยหรือ? ผมดึงตัวคีตาเข้ามาก่อนที่จะกอดเอาไว้ ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงทำแต่ร่างกายมันทำไปเอง “อย่าร้องไห้ดิ อย่างนายไม่เหมาะกับน้ำตา”ผมบอก คีตามองตาผมก่อนที่จะหยุดร้องก่อนที่จะตะโกน “แย่ แย่ แย่ที่สุด ทำไม ทำไม ต้องเป็นนาย จูบฉัน เอาจูบแรกฉันคืนมา” คีตาตะโกนอย่างนั้นจนผมอยากหัวเราะแต่ก็กลั้นเอาไว้ “ฉันจะไปส่งบ้าน สภาพแบบนี้นายคงขับรถไม่ไหวหรอก”ผมโมเมรีบพาคีตาที่อึ้งๆขึ้นรถและขับไปส่งบ้าน จากนั้นผมก็กลายเป็นแขก(ที่ไม่ได้)รับเชิญของบ้านคีตา ผมไปบ้านนั้นบ่อยๆเลยรู้ว่าคีตาอยู่กับน้องสาวแค่สองคน พ่อแม่อยู่เมืองนอกเหมือนกับผม ตอนที่ผมไปบ้านคีตาผมพามีนไปด้วย คีตาก็สนใจมีนมากกว่าผมสักอีก ผมกับคีตาก็เริ่มดีกัน คีตาเริ่มจะไม่ปล่อยฟาร์มสัตว์เลี้ยงกับผมทำให้ผมกับเขาเปลี่ยนไป ผมเริ่มรักเขา ผมรักเขา แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นผมก็ไม่รู้ว่าคีตารู้สึกยังไงกับผม ถึงเขาจะเรียกผมว่า “พี่โชน” แต่ก็ใช่ว่าเขาจะทำเหมือนกับผมเป็นพี่ ผมตอบตัวเองไม่ได้ผมจึงถามคีตาและสารภาพรักออกไป คีตาไม่ได้ตอบผมแต่ขอเวลา ผมในตอนนั้นยอมรับและให้เวลากับเขาโดยที่ไม่รู้ว่าเวลาเหล่านั้นมันจะนำผมไปสู่ความเจ็บปวด สองวันผ่านไปผมไม่ได้ไปที่บ้านของคีตา และในวันที่สามผมก็เจอกับภาพที่ทำร้ายผมที่สุด คีตากอดกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ผม “ฉันรักนาย”ผู้ชายคนนั้นพูด “ฉันก็รักนาย”คีตาตอบกลับไป โลกทั้งโลกเหมือนจะพังทลายลงไปต่อหน้าผม ทั้งที่ผมบอกรักคีตาไม่ได้ให้คำตอบแต่นี่กลับ... ผมได้แต่เดินหลบฉากไปให้เขาสมหวังกับคนที่เขารัก แต่นั่นก็ยังไม่ทำให้ผมเจ็บเท่ากับการเห็นภาพบาดตาซ้ำสอง แต่กับผู้ชายอีกคนแต่คราวนี้กลับเป็นคนที่ผมรู้จักดี คีตากอดกับเชนน้องชายของผม แถมยังบอกรัก จุดเดือดผมเริ่มหมดลง ในเมื่อนายมันง่ายกับคนอื่นเขาไปทั่ว งั้นนายก็ง่ายกับฉันหน่อยจะเป็นไรไป ในวันที่ฝนตกผมไปที่บ้านของคีตา คีตาที่รู้ว่าผมมาก็ยิ้มให้ผมก่อนที่จะกอดผม “ดีใจที่พี่มานะ ผมนึกว่าจะไม่มาซะแล้ว”คีตาบอกผม ผมรู้สึกสะอิดสะเอียน ผมสะบัดแขนคีตาออก “อย่าเอามือสกปรกของนายมาแตะต้องฉัน”ผมพูดก่อนที่จะทำเรื่องเลวร้ายที่สุดกับคนที่ผมรัก ผมผลักร่างในให้ล้มลงกับพื้น “พี่โชนเป็นอะไรไป”คีตาถามผมแต่มันก็เท่านั้นผมจูบคีตาอีกครั้งส่งความรู้สึกของผมทั้งหมดลงไป มือข้างหนึ่งกุมมือทั้งสองข้างของคีตา ส่วนอีกข้างก็ปลดเสื้อผ้าของคีตาออก “พี่ปล่อยผม”คีตาบอกผมหลังจากที่ผมเปลี่ยนเป้าหมายจากริมฝีปากแสนนุ่มที่ตอนนี้แดงก่ำเป็นซอกคอขาวเนียน ผมในตอนนั้นหน้ามืดทำทุกอย่างตามใจของตัวเองแต่ก่อนที่อะไรจะเกินเลยไปกว่านั้น ผมก็สัมผัสได้ถึงน้ำตา คีตาร้องไห้เหมือนเมื่อก่อนแต่ครั้งนี้ผมสักเกตเห็น แววตา แววตาที่บอกว่าคีตากลัวผม ผมรับรู้ความรู้สึกทั้งหมดของคีตาผ่านดวงตานั่น ผมปล่อยร่างของคีตาไว้แบบนั้นก่อนที่จะเดินจากไป พร้อมคำตอบที่ว่าคีตาไม่ได้รักผม คีตายอมบอกว่ารักกับเชนและผู้ชายที่ผมไม่รู้จัก แต่แค่ผมแตะต้องเขาก็กลัวผม นั่นเป็นคำตอบที่ดีที่สุด จากนั้นวันวานเดิมๆระหว่างผมกับคีตาก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมกับคีตาก็ยังคงทะเลาะกันที่มหา’ลัยจนผมเรียนจบและไม่เคยพบกับคีตาอีกเลย จนกระทั่งพ่อบอกว่าจะให้ผมแต่งงานกับคีตา คีตา ชื่อนี้ยังอยู่ในความทรงจำของผม ผมจึงปฏิเสธพ่อแต่พ่อก็ทำให้ผมยอมแต่งงานได้ แต่ก็เท่านั้นผมจะทำให้คีตาเป็นฝ่ายไปจากผม ก็ในเมื่อคีตาไม่ได้รักผม แล้วจะมาแต่งงานกับผมทำไม “ปลั้ก”เสียงของตกทำให้ผมสนใจ ผมเก็บมันขึ้นมา มันเป็นซองยา และมันก็ทำให้ผมตกใจกับฉลากยาที่แปะอยู่หน้าซอง “ยาบำรุงครรภ์” TBC……………………
ตกลงว่าสองคนนี้เคยคบกันมาก่อน โชนเคยรักคีย์มาก OK เริ่มเข้าใจอะไรหลายๆอย่างล่ะ
ดูเขินๆนะเนี้ยะ 55555555555555
วรั้ยๆๆๆๆ
ยังไม่เคลียร์เท่าไหร่ แต่ยังไงก้อรีบๆมาอัพต่อนะ รอจะ
เห็นแล้วๆ หวังว่าคุณพ่อจะรู้ตัวซะทีนะ ชอบค่ะ มาเป็นกำลังใจให้
อะไรกันนี่..
สองคนนี้เคยคบกันมาก่อน โชนแต่งงานกับคีย์โดยไม่รู้ว่าคีย์ท้องเหรอ ถ้ารู้ว่าท้องแล้วจะดูแลคีย์เพิ่มขึ้นหรือเปล่า
สุขสันต์วันสงกรานต์
รอๆๆๆๆๆๆจร้าาา
มันเกิดเข้าใจผิดอะไรกัน พระเอกก็โง่ นไม่รู้จะอธิบายังไงแล้ว อยากตบหัวโชนให้มันฉลาดขึ้นมาสักเปรี้ยง :katai1:
:-[ชอบเรื่องนี้มากอ่ะ มาต่อเร็วๆนะอยากอ่าน :o8:
พระเอกจะฉลาดขึ้นหรือโง่ขึ้นหน่อ :hao3: ต้องติดตามตอนต่อไป :katai3:
โอ้ มันเป็นงี้เอง คีตาบอกรักเพื่อนเป็นปกติป่าวนิ
ห๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา โชนกับคีตาเคยที่รักกันหรอ แล้วโชนแต่งกับคีตาโดยไม่รู้หรอว่าคีตาท้อง เรื่องจะเป็นยังไงต่อไปเนี่ย โชนจะเข้าใจผิดไปมากกว่าเดิมรึเปล่าว่าคีตาใจง่ายกับคนอื่นเนี่ย
ต่อด่วนนนนน ค้างมาก :ling1: โชนจะยิ่งเข้าใจผิดป่าวเนี่ย เรื่องท้อง :ling2: แล้วโชนจำไม่ได้เหรอที่ทำไปอ่ะ หรือว่าไม่ใช่โชน แต่เป็นผู้หญิงคนนั้น (โดนถีบ)55555 :z10: ปล.ตัวละครเยอะมว๊ากกกกกกกกกก :katai1:
:katai1: ค้างอ๊าๆๆๆๆ
ถ้ารุ้ว่าท้องจะทำยังไงล่ะเนี่ย
:katai3:
สนุกดีคะ แต่ก็ยัง งงๆ อยู่ตะหงิดๆ :really2: 5555 :m23:
แล้วโซนจะคิดว่าใครเป็นพ่อล่ะนั้น
อ่านะ เห็นยาซองยาแล้วคุณพระเอกจะคิดไปไกลอีกปะหนอ
รอต่อค้าๆๆๆๆ :mew2:
เอ่อ ตอนเดียว สั้นๆ :mew2: :mew2: อีพี่โชนรัคคีตรามาก่อนนี่เอง เอาแล้วคีย์เอ๊ย โชนเห็นสลากยาบำรุงครรภ์แล้ว ที่นี้ดราม่าก็จะมาต่อที่ว่า อีพี่โชนอาจจะพูดว่า "หาพ่อให้ลูกไม่ได้ก็เลยมาแต่งกับชั้นงั้นสิ" ใช่ป่ะ #มโนเอง
เรื่องชักสับสนแล้วอ่ะ สรุปโชนเคยรักหรือไม่ก็ยังรักอยู่สิ อืมๆๆ
เชนฟังคำตอบไม่จบรึเปล่า ขออย่าให้โชนเข้าใจผิดอีกเลย :hao4:
ภายในอาทิตย์นี้จะมาอัพค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ที่คีกอดเชนเพราะคิดว่าเป็นโชนหรือป่าว? -3-
โชนแน่ ๆ เลย
พี่โชเป็นพ่อเด็กหรือป่าวหว่า
ค้างคา อะๆๆๆๆ อ๊ากกกกกกๆๆ น้ำตาจิไหล
:mew5: :mew5:
:katai5:
ตอนที่ 14 สิ่งที่ทำไป...ใช่สิ่งที่ใจต้องการ? โชน ผมเขย่าตัวคีตา ผมต้องการคำตอบ และขอให้คำตอบมันไม่ใช่อย่างที่ผมคิด ชื่อที่ติดอยู่ที่ซองยายังติดตาผมอยู่ คีตา อัศวเหมันต์ “โชน”คีตาเรียกผมอย่างงัวเงียก่อนที่จะผลักมือผมออกไปจากตัว “ทีฉันแตะต้องนายไม่ได้ แต่ถ้าเป็นคนอื่นนายคงจะจับตัวเองใส่พานให้เลยใช่ไหม” “นายหมายความว่าไง”ผมโยนซองยาใส่ให้หน้าคีตา “นี่มันหมายความว่าไง”คีตามองซองยาอย่างตะลึงก่อนที่จะมองหน้าผม “นี่นายไม่รู้” “ใช่ แต่ตอนนี้ฉันพอเข้าใจแล้ว นายมันยังเป็นเหมือนเมื่อก่อน เที่ยวร่านกับใครไปทั่ว แล้วตอนนี้ก็ท้อง ถึงจะไม่รู้ว่านายท้องได้ไง แต่ที่แน่ๆ ต้องไม่มีใครเขารับผิดชอบ ถึงได้ให้ฉันมาแต่งงานด้วย”ผมบอกออกไป ผมจ้องมองคีตาอย่างสมเพช นี่เหรอคนที่ผมเคยรัก สภาพมันก็ไม่ต่างอะไรจากหญิงงามเมือง “สิ่งที่นายเข้าใจฉันก็พูดไม่ได้ว่ามันผิด แต่ที่นายเข้าใจน่ะมันไม่ได้ถูกต้องทั้งหมด ใช่ ฉันท้องและไม่มีใครรับผิดชอบแต่ฉันไม่ได้ไม่สิไม่แม้แต่จะคิดที่อยากจะแต่งงานกับนาย...กับคนที่ฉันเกลียด...”คำพูดคำสุดท้ายของคีตาทำให้เส้นความอดทนของผมขาดลง ผมประกบริมฝีปากของผมกับปากบางที่พึ่งพูดวาจาที่เชือดเฉือนใจผม “เกลียดงั้นเหรอ งั้นนายก็ลองเป็นของคนที่นายเกลียดหน่อยจะเป็นไรไปล่ะ อ้อ แล้วไม่ต้องดีใจไปล่ะว่าสิ่งที่ฉันจะทำต่อไปนี้แปลว่าฉันรักนาย ฉันก็แค่อยากเก็บค่าจ้างที่ต้องมาแต่งงานกับนายก็เท่านั้น”ผมพูดก่อนจะผลักร่างของคีตาที่กำลังจะลุกหนีลงบนเตียง “ปล่อยนะ” “เสียใจ ฉันไม่ปล่อยนายไปหรอก”ผมบอกก่อนที่จะไชร์ซอกคอของคีตา ในขนาดที่มือของผมข้างหนึ่งก็กุมมือของคีตาไว้แล้วมืออีกข้างก็ปลดเสื้อผมของคีตาออก “นายก็รู้ว่าฉันท้อง”ผมเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคีตาก่อนที่จะเหยียดยิ้ม “นายไม่เคยรู้หรือไง คนท้องก็ทำได้แต่ต้องไม่รุนแรง ไม่งั้นจะเป็นไงนายคงรู้ดี ฉันจะให้เลือกก็ได้ ว่านายจะยอมเป็นของฉันดีๆหรือจะให้ฉันใช้กำลัง”ผมถามคำถามที่ไม่ว่ายังไงผมก็มีแต่ได้ “สารเลว”คีตาพูดก่อนที่จะยอมอยู่นิ่งให้ผมทำตามใจทั้งที่เมื่อกี้ยังพยายามดิ้น “ก็ลองตกเป็นของคนสารเลวคนนี้ดูสิ”ผมพูดก่อนที่จะทำตามสิ่งที่ตัวเองอยากทำ “เจ็บ...”เสียงที่ได้ยินทำให้ผมรู้สึกผิดแต่ผมก็หยุดตัวเองไม่ได้แล้วตอนนี้ตัวผมอยากจะเข้าไปในตัวคีตาให้มากที่สุด ผมขยับส่วนกลางของร่างกายจนกระทั่งปลดปล่อยเข้าไปในตัวคีตา “อ้า” ผมจ้องมองคีตาที่ตอนนี้สลบไป หน้าตาที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาทำให้ผมรู้สึกผิดมากแต่นั่นก็เป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ ผมเชยคางคีตาที่กำลังหลับตา “ในเมื่อนายอยากจะให้ฉันแต่งงานกับนายนักล่ะก็ ฉันก็จะทำแต่มันต้องแลกกับความเจ็บปวดของนายนะ”ผมพูดพร้อมกับจูบลงบนหน้าผากคีตา “ตอนนี้นายหลับซะเพราะเมื่อนายตื่นขึ้นมานายจะต้องเจอกับฝันร้ายที่สุดในชีวิต” TBC…………
ต้องขอโทษด้วยค่ะที่อัพช้าพอดีตอนนี้คนเขียนไม่ค่อยว่างแต่งค่ะ แต่วันนี้คนเขียนจะมาลงให้อีกตอนนะค่ะ ขอบคุณค่ะ
drama เต็มขั้น
อิโชนแก เลวมากกก :m31:
อืมใช่สารเลวมาก อยากจะตะโกนใส่หน้าไอ้คุณพี่โชนนั่นลูกแกนะเฟ้ย!!ชิส์
ดราม่าอะ :o12:
ถ้าบอกว่าลูกในท้องคี คือลูกโซน นายจะว่าไงฮะ :m16:
อ้าวววว ไม่คิดว่าตัวเองเป็นพ่อบ้างหรอ :m16: :m16:
เชี่ยโชน โชกโชนนักเรื่องเลวๆเนี่ยยย(อินจัด) สงสารคีตา อย่าไปยอมมันนะลูก หลอกให้มันรักแล้วหนีไปให้ไกลเลย(ติดสวรรค์เบี่ยงน่ะค่ะ5555)
ใจร้ายว่ะโชน
ตอนที่ 15 ความจริงในหัวใจ คีตา ผมตื่นมาความรู้สึกแรกที่ผมรู้สึกได้คือเจ็บ เจ็บเหมือนกับร่างกายจะแตกสลาย แค่ขยับตัวก็ปวดไปหมด ผมหวังว่าลูกของผมคงจะไปเป็นไร “ตื่นแล้วหรือ”ผมมองไปทางต้นกำเนิดเสียงก็เจอกับโชน ผู้ชายที่ผมเคยรักและเจ็บปวดที่สุดความทรงจำมากมายมันหลั่งไหลเข้ามาในตัวผม เมื่อก่อนผมกับโชนเคยทะเลาะกันแล้วทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป ทุกอย่างมันเริ่มต้นจากตอนนั้นที่ผมเหม่อมองหน้าโชนตอนที่ทะเลาะด้วยจนเกือบโดนรถชน “ซุ่มซ่าม”ถึงคำพูดนั้นจะทำให้ผมโกรธแต่อ้อมกอดของเขามันแสดงถึงความห่วงใย และต่อมาที่โชนจูบผม ถึงมันจะไม่ดีแต่ผมก็ยอมรับว่ารู้สึกดีมากเลยแต่ถึงจะเป็นอย่างงั้นผมก็ยังร้องไห้ เพราะจูบที่ตั้งใจจะยกให้กับคนที่รักที่สุดดันตกที่เป็นของคนที่ไม่ชอบหน้าที่สุด ผมร้องไห้จนโชนดึงผมเข้าไปกอด ให้ตายสิมันอุ่นชะมัดเลยอุ่นจนทำให้ผมหยุดร้อง “อย่าร้องไห้ดิ อย่างนายไม่เหมาะกับน้ำตา”คำพูดปลอบผม โชนจะรู้ได้ไงว่าผมเหมาะหรือเปล่าแต่ดูท่าหมอนั่นมันคงจะปลอบใครไม่เป็น ผมมองตาโชนก่อนที่จะตะโกน “แย่ แย่ แย่ที่สุด ทำไม ทำไม ต้องเป็นนาย จูบฉัน เอาจูบแรกฉันคืนมา” ผมที่พึ่งรู้สึกตัวว่าต้องโกรธก็เลยตะโกนออกไป “ฉันจะไปส่งบ้าน สภาพแบบนี้นายคงขับรถไม่ไหวหรอก”โชนโมเมรีบพาผมที่อึ้งๆกับความหน้าหนาขึ้นรถและขับไปส่งบ้าน จากนั้นโชนก็กลายเป็นแขก(ที่ไม่ได้)รับเชิญของบ้านผม ทุกวันๆที่หมอนั่นมาทำให้บ้านของผมที่เคยรู้สึกอ้างว้างอบอุ่นขึ้นมา ถึงผมจะอยู่กับแพรวและมีความสุขแต่ก็เหมือนมันยังขาดอะไรไป ตอนที่ผมเจอมีนครั้งแรกใกล้ๆบอกเลยว่าน่ารักมาก ผมเคยแอบมองเวลาที่โชนพามาที่มหา’ลัย ช่วงเวลาที่ได้อยู่กับโชนมันทำให้หัวใจผมเกิดความรู้สึกแปลกๆผมไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไรและตอนที่ผมรู้ก็พบกับความเจ็บปวด ในวันนั้นผมยังจำได้โชนพาผมไปที่สวนในบ้านผมก่อนที่จะบอกรัก “ฉันรักนาย”คำสามคำยังดังก้องอยู่ในหัวผมในตอนนั้น หัวใจผมเต้นอย่างกับกลองและรู้สึกเขิน ผมที่ยังไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเองก็เลยขอเวลาที่จะคิดทบทวน ในระหว่างนั้นโชนไม่มาหาผมเลยทำให้ผมรู้สึกเหงามาก แต่มันก็ดีเพราะมันจะได้มีเวลาให้ผมคิด ผมคิดไปคิดมาพี่หมอก็มาบ้านผม และในตอนที่ผมเห็นพี่หมอมาที่บ้านสมองอันชาญฉลาดของผมก็คิดบางอย่างได้ ผมลองให้พี่หมอบอกรักผมและกอดผม “ฉันรักนาย”พี่หมอพูดแต่มันก็ไม่ได้ทำให้หัวใจผมเต้นได้และอ้อมกอดของเขาก็ไม่อบอุ่นเท่ากับโชน “ผมก็รักพี่นะ”ผมบอกออกไป “พี่ก็รักนายนะน้องชาย”พี่หมอพูดก่อนที่จะขยี้หัวผม ความรู้สึกที่ผมมีกับพี่หมอและพี่หมอมีต่อผมมันก็คือพี่ชายน้องชายและไม่มีวันเป็นมากกว่านั้น ถึงผมจะรู้สึกแบบนั้นมันก็ไม่ได้พิสูจน์สักหน่อยว่าผมรักโชน ผมก็เลยลองขอให้เชนที่หน้าตาเหมือนโชนบอกรักและกอดผม “คีตานายจะทำแบบนี้ทำไม”เชนถามผม “ฉันอยากรู้ว่ารักคนๆหนึ่งหรือเปล่า”เชนมองหน้าผมก่อนที่จะบอกในสิ่งที่ทำให้ผมรู้ว่าผมรักโชน “ตอนที่ฉันบอกรักนาย นายรู้สึกใจเต้นไหม ตอนที่ฉันกอดนายนายรู้สึกอะไรหรือเปล่า ตอนที่นายอยู่กับฉันนายรู้สึกเหมือนตัวเองมีความสุขที่สุดในโลกหรือเปล่า” “ไม่ ตอนที่นายบอกรักฉัน ใจของฉันมันรู้สึกเฉยๆ ตอนที่นายกอดฉัน ฉันไม่รู้สึกอะไร ตอนที่อยู่กับนาย ฉันไม่ได้รู้สึกมีความสุข อย่าเข้าใจผิดนะเชนตอนที่อยู่กับนายฉันมีความสุขแต่มันก็ไม่เท่ากับ...” “ไม่เท่ากับคนๆนั้นสินะ ตอนนี้นายคงรู้แล้วใช่ไหมว่านายรักเขาหรือเปล่า”เชนบอกกับผมก่อนที่จะเดินจากไปปล่อยให้ผมคิดทบทวนแล้วก็ได้คำตอบ ผมรักโชน รักที่สุด เพราะงั้นวันนั้นที่โชนมาหาผมที่บ้านผมถึงได้เข้าไปกอดโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่ามันมีบางอย่างแปลกไป “ดีใจที่พี่มานะ ผมนึกว่าจะไม่มาซะแล้ว”ผมบอกโชน แต่โชนกลับสะบัดแขนผมออก “อย่าเอามือสกปรกของนายมาแตะต้องฉัน”ผมอึ้งจนทำอะไรไม่ถูก รู้สึกตัวอีกทีผมก็ถูกผลักลงพื้น “พี่โชนเป็นอะไรไป”ผมถามผมแต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบก่อนที่โชนจะจูบผม มือของผมถูกกุมเอาไว้ โชนกำลังปลดเสื้อผ้าผมออก “พี่ปล่อยผม”ผมบอกโชนแต่โชนกลับก้มลงไปที่ซอกคอของผมก่อนที่จะกัด ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากร้องไห้ ผมรู้สึกว่าสิ่งที่โชนทำหยุดไป “นั่นสินะ นายมันง่ายแล้วฉันจะไปทำอะไรกับร่างกายที่มันไร้ค่าทำไมกัน”โชนพูดก่อนที่จะเดินจากไป ปล่อยให้ผมเสียน้ำตา ผมเสียใจที่รักเขา ถ้าไม่รักผมคงจะไม่เจ็บปวด ผมไม่เข้าใจว่าเขาพูดเรื่องอะไร แต่ก็รู้ว่าโชนดูถูกผม ผมจึงตัดสินใจว่าจากวันนี้ไปถ้าเราเจอกันอีกผมกับเขาจะกลับไปเป็นเหมือนเดิม แต่ตอนนี้ผมขอร้องไห้ ร้องให้กับความอ่อนแอของตัวเอง ร้องให้กับความรู้สึกที่พึ่งจะมารู้ตัว ร้องให้กับความรักที่ยังไม่ทันได้เริ่ม “นี่นายจะนั่งเหมออย่างนั้นอีกนานไหม”เสียงของโชนปลุกผมให้ตื่นจากอดีตที่แสนโหดร้ายให้เจอกับความจริงที่แสนเจ็บปวด “ฉันจะนั่งเหม่อก็เรื่องของฉัน”ผมตอบออกไป “ปากเก่งดีนี่ แต่เก่งให้ได้แบบนี้ตลอดไปเหอะ”โชนพูดก่อนที่จะโยนเสื้อผ้ามาให้ผม “ไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันจะรอข้างล่าง”โชนพูดแล้วเดินจากไปเหมือนกับตอนนั้น ตกลงผมเป็นอะไรสำหรับเขา โชนเคยบอกว่ารักผม แต่ตอนนี้มันคงจะไม่จริง ผมมันก็แค่คนไร้ค่าในสายตาเขา ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง แต่ที่รู้คือ ผมต้องปกป้องลูกของผม ผมเอามือลูบที่ท้องของตัวเอง อีกไม่นานผมก็จะได้พบกับลูก ผมไม่มีวันยอมที่จะให้ลูกผมเป็นอะไรไป แม้ว่าผมจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม TBC…………….
พ่อของลูกเป็นใครหนอ อีพี่โชน ตอนนี้ฉันเกลียดแกกกกกกก
เง่อ โชนแน่อะที่เป็นพ่อช่ายป่ะ
:serius2: เกลียดโชน :mew1: :mew1:
โชนโหดร้าย ระวังนายเอกของเราจะหนีไป เชอะ!
มาแล้ววววว พีโชนใจร้ายยยยยยยย
อีโชนบ้าาาาา :katai4:
:katai1:
โอ๊ยย สั้น ย้อนไปย้อนมา ชาตินี้จะรู้เรื่องกันไม๊เนี่ย :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
โชนใจร้ายอ่ะ ดูจากที่เชนเล่าแล้ว คนที่มีอะไรกับคีตาก็น่าจะเป็นโชนนั่นแหละ
:o12: :o12: .0ihkpppp,kdg]p :mew6: :mew6:
:mew6: :mew6: ใจร้ายมากเลย :mew6: :o12: :o12:
ดูท่าจะซดมาม่าอีกนาน
:angry2: อีตาพี่โชนน่าจะชื่อชาติชั่วมากกว่านะ รออยู่นะคะ มาต่อไวๆน๊า :hao5:
อืมมมมมมมมม กรณี้มันต้องจับเข่าคุยกัน ไม่งั้นไม่รู้เรื่องหรอก เพราะหนึ่งคนเข้าใจผิดแต่อีกคนไม่รู้ว่าผิดอะไร เฮ้อ.............. :เฮ้อ:
เหอะ...โชนทำอย่างนี้ได้ไงอ่ะ
ระวัง!!! จะเจ็บเองนะโชน
ตอนนี้ โซนคีจะหันมาคุยดีๆได้มั้ยไม่แน่ใจ สงสัยต้องพาอีกคู่มาช่วยไขปริศนา ลูกใครหวา!? (ถ้าโซนเป้นพ่อจริงๆอ่ะนะ)
อ่านไป งงไป ???????? :a5: :a5:
โอ้ออออออออ โนนนนนนนน ถ้าเด็กในท้องเป็นอะไร ฉันจะเกลียดแกมากกกกกกกกกกกกกกกกก :katai1: :katai1:
เราว่าโชนนั่นแหละที่เป็นพ่อของลูกคีตา แต่เหมือนยังไม่รู้ตัวเองไงเลยยังทำตัวเลวๆแบบนี้ ส่วนคีตายิ่งแล้วใหญ่ไม่รู้เรื่องรู้ราวเลย ต้องมาแบกรับเรื่องนี้อีก เชนกับกันรีบมาบอกให้เขาเข้าใจกันเร็ว ๆ นะ จะรออ่านต่อจ้า
:m31: :m31: :m31: มา ต่อ เดี๋ยว นี้ น๊าาา า า า า
โห อีโชน ชั่วมาก คิดเองเออเอง อี :L1: คีตาน่าสงสาร อารมณ์ประมาณว่า บ้าจริง พี่ชายไม่เข้าใจฉัน ฮืออออ รอจ้า :hao7:
พี่โชนนนนนนน อิพี่โชน เเกเป็นพ่อเด็กใช่มั้ยห๊า!!!!!!
ระวังไอ้โชน ระวังตัวให้ดี o18
พี่โชนนิสัยอะ!!ชิส์
พี่โชน ไม่เคยรู้อะไรเลยจริงๆ สงสารคีย์จัง
รอๆๆๆๆๆ
ความจริงมันก็นานแล้วนะ ที่ไม่ได้มาลง นะ ๆ
ตอนหน้าจะได้รู้กันแล้วว่าใครคือพ่อของลูกคีย์
แล้ว ตอนหน้า จะมาเมื่อไหร่เอ่ย :call:
นะ ๆ ลงอีก ๆ
เมื่อไรทั้งคู่จะรู้เนี่ยว่าโชนทำคีย์ท้อง? :serius2: แล้วเมื่อไรจะมีคนมาเฉลยหว่า = = :mew5:
ตอนที่ 16 ในวันนั้น เจนนี่ กริ๊ด ฉันอยากกริ๊ดให้ลั่นโลก เมื่อไปถึงบ้านพี่โชนแล้วแม่บ้านที่มองฉันอย่างกับมองอากาศบอกกับฉันว่า พี่โชนไม่อยู่บ้าน แล้วพอถามก็ได้คำตอบที่สุดแสนจะตรงว่า ‘ คุณโชนเขาก็ไปกับภรรยาเขาสิ’ คีย์ ผู้ชายคนนั้นฉันเกลียด เกลียดตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรก ทำไมคนที่ฉันจะรักต้องไปหลงรักมันด้วย ไม่ว่าใครต่างรักมัน ไม่เว้นพี่รหัสที่ฉันแอบรักและพยายามให้ได้เขามา แต่เขาก็ปฏิเสธจนฉันต้องรามือไปเอง ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่รักใครอีกแล้ว จนกระทั่งฉันได้เจอกับพี่โชนฉันรักเขา แต่ก็เสียตรงที่ พี่โชนมีลูก มีน ฉันไม่ชอบเด็กคนนั้น สายตาเย็นชาที่มองออกว่าฉันคิดอะไรอยู่ทำให้ฉันไม่ชอบหน้า และหาทางรังแกเขาโดยที่พี่โชนไม่รู้ ฉันไม่โง่ที่จะให้เหลือแผลไว้ ดังนั้นเวลาที่ฉันไปที่บ้านเด็กนั่นเลยไม่โพล่หน้ามาหาฉัน เรื่องมีนก็ทำให้ฉันเครียดมากแล้วแท้ๆ ยังจะเรื่องวันนั้นอีก วันที่ฉันแน่ใจแล้วว่าฉันไม่ได้เกลียดคีย์ แต่แค้นต่างหาก แค้นที่เขาแย่งทุกคนไปจากฉัน วันนั้นภาพทุกอย่างมันยังอยู่ในความทรงจำของฉัน วันนั้นฉันฝากกุญแจไว้กับโชนเพราะแฟนเก่าฉันโทรหา ฉันเลยไปหาเขา เมื่อฉันกลับมาที่โรงแรมฉันก็ขอกุญแจสำรองและเปิดประตูเข้าไป แล้วก็เจอกับภาพตรงหน้า ภาพของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าคบกับฉันกำลังนอนกอดกับผู้ชายด้วยกัน ซึ่งคนๆนั้นไม่ใช่ใคร คีย์คนที่ฉันเกลียด “นี่มันอะไรกัน”ฉันพูดออกมาอย่างไม่เข้าใจ ทั้งที่พี่โชนรักฉัน เขาเคยบอกอย่างนั้นแล้วนี่อะไร สภาพของพวกเขาเปลือยทั้งคู่ฉันรู้ว่าพวกเขาทำอะไรกัน ฉันอยากจะลากให้คีย์ตื่นขึ้นมาแล้วก็ตบๆซ้ำๆที่ใบหน้านั้น ใบหน้าที่ช่วงชิงทุกอย่างไปจากฉัน แต่ฉันก็ยั้งมือฉันไว้สมองฉันเริ่มประมวลผลแล้วแพนร้ายก็เกิดขึ้น พี่โชนยังไม่ตื่น จากกลิ่นเหล้าที่พุ่งทำให้ฉันรู้ว่าพี่โชนคงไม่รู้ว่าเมื่อคืนนอนกับใคร ฉันเลยโทรตามพนักงานโรงแรมมาย้ายตัวพี่โชนไปที่ห้องอื่น ก่อนพวกนั้นจะไปฉันก็จ่ายเพื่อปิดปาก ก่อนที่จะเดินไปที่บนเตียงถอดเสื้อผ้าออก แล้วก็กอดพี่โชนเอาไว้ พี่โชนต้องเป็นของฉัน ของฉันคนเดียวไม่ใช่ของมัน คนที่ฉันเกลียด พี่โชนตื่นขึ้นมาและเชื่อสนิทใจว่าเขานอนกับฉัน ต่อมาฉันก็ได้ยินข่าวที่ฉันยิ่งแค้นมากขึ้น พี่โชนกำลังแต่งงานกับคีย์ ฉันเกลียดมันๆๆๆๆๆฉันตะโกนกับตัวเองดังๆในใจก่อนที่ฉันจะไปหาพี่โชนและเล่นละครไม่ให้เขาแต่งงาน แต่พี่โชนเขากลับแต่งและบอกกับฉันว่าจะให้มันเป็นฝ่ายไปเอง ฉันเชื่อแต่ในใจกลับกลัว กลัวว่าเขาจะไม่รักฉัน ยิ่งเห็นเขาจูบกันแล้วยังย้ำกับฉันอีกว่ามันชื่อว่าอะไร ทำอย่างกับฉันจำมันไม่ได้ แล้วยังมีนอีกไปยืนข้างมันแล้วอย่าหวังว่าฉันจะเล่นงานไม่ได้ คอยดูเถอะมีโอกาสเมื่อไรฉันจะทำให้เด็กนั่นร้องไห้จ้าแน่ แต่ตอนนี้ต้องปล่อยไปก่อนสิ่งสำคัญของฉันตอนนี้คือ ต้องตามหาให้ได้ว่าพี่โชนไปไหน แล้วฉันจะได้ตามไป ตามไปให้คีย์ได้เจ็บปวดที่คนที่แต่งกับมันไม่ได้รักมัน ที่พี่โชนรักคือฉัน ฉันเจนนี่คนนี้คนเดียว TBC……………………. ตอนนี้ตัวร้ายออกโรงแล้วค่ะ ไม่มาอัพนาน :mew2: ขอบคุณที่ยังติดตามนะคะ ขอบคุณค่ะ :bye2:
ไม่ได้เข้าเล้ามานานมากกกกกก. นิยายตัวเองยังไม่ได้อัพเลย เข้ามาอีกที ลงไปหลายตอนแล้ววววว รอตอนหน้าครับ ลุ้นๆ
ใครก็ได้เอา'ผญ'คนนี้ไปเก็บที
พ่อของลูกในท้องคีย์ก็คือพี่โชนนั้นเอง . :katai5: :katai5: :katai5:
โชนเป็นพ่อนี่เอง เกลียดเจนนี่มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดด! ยัยเจนนี่ อย่าให้เจอนะ แม่จะฝากรอยมือไว้บนหน้า ถ้าหากเจ้าหล่อนทำอะไรคีย์ พี่โชนก็เลิกโง่ซะที ตาสว่างซะบ้าง อย่ามัวแต่หลงจนลืมลูกลืมเมีย ไม่อย่านั้นจะให้คีย์ไปหาพ่อของลูกคนใหม่เลย!
ว่าแล้วเชียว ว่าโชนต้องเป็นพ่อ(เดาถูกด้วย :-[ ) ตั้งนานกว่าจะมาต่อได้ แต่สั้นจุง :hao5: รอตอนต่อไปอยู่เรื่อยๆนะเจ้าคะ :L1:
โชนก็คงจะต้องโง่ต่อไปอีกนาน ห้าๆ
อิตาโชนเชื่อสนิทใจ สมควรที่จะโดนคีย์เกลียด (อยากมห้เป็นแบบนั้น เล่นตัวหน่อย เพราะในอดีตอืโชนไม่ฟังคำอธิบายจองคีย์เลย) แต่โชนก็ไม่ผิดที่เชื่อแบบนั้นนะ เพราะชะนีเจนนี่มันจัดฉากซะสวยหรูเป็นการตบตาคนอื่น หมั่นไส้มากค่ะ เหอะ!!!
เรื่องนี้ดูท่าแล้วยัยเจนนี่รู้เรื่องทุกอย่างมากที่สุดซินะ และเลวมากที่สุดด้วยอ่ะ เมื่อไรโชนจะรู้เรื่องจริงละเนี่ย
โอ้ เรื่องมันเป็นแบบนี้น่ะเอง
ผิดที่นางเจนนี่ สิน่ะ :beat: :z6: :z6: :z6:
ใครช่วยเอายัยเจนนี่ออกไปจากวงจรนี่ที กลัวเจนนี่มาทำร้ายคีย์จนแท้งลูก ไม่ได้ๆ มีนต้องมีน้องชายมาวิ่งเล่นด้วย โชนรีบๆ รู้ความจริงสักทีเถอะ
มาอัพเรื่อยๆนะคะ ติดตามผลงานค่ะ
โถ่ ถึงว่า เก็บยายนี้ไปทิ้งขยะที
ลูกของโชนจริง ๆ ด้วย 555+
เจนนี่ :z6: :beat:
พี่โชนก็ใช่ย่อย ข่มขืนได้แม้กระทั่งคนท้อง ถ้ารู้ความจริงว่าใครเป็นพ่อของลูกอยากรู้นักพี่โชนจะรู้สึกยังไง
นั่นไงๆ ว่าเเล้วอิพี่โชนมันไข่ไว้จริง มารับผิดดีๆเลย
อาทิตย์หน้าจะมาอัพค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
รอค่ะ
รอค่ะ
ตอนที่ 17 สิ่งที่ทำ ทำเพื่ออะไร? โชน ผมจ้องมองคีตาที่หลับอยู่ในรถ ดวงตาของคีตายังคงบวมจากการร้องไห้อย่างหนัก ตอนที่ผมให้เขาไปอาบน้ำผมได้ยินเสียงสะอื้น คีตาคงร้องไห้ แต่ถึงคีตาจะร้องไห้อีกสักเท่าไรผมก็ไม่ใจอ่อนเด็ดขาด ผมพูดกับตัวเองในใจ แต่พอมองหน้าคีตาแล้วความรู้สึกที่ผมพยายามกดลึกให้ข้างใต้ในหัวใจกลับกระหน่ำให้ใจผมเจ็บ เมื่อก่อนผมเคยทะนุถะนอมร่างกายนี้แล้วตอนนี้ผมกลับมาทำลายซะเอง ผมนึกถึงสิ่งทำตอนที่ผมทำร้ายคีตา ผมทำไปเพื่ออะไร? เพื่อเก็บค่าจ้างตามปากว่า หรือเพราะในใจผมยังไม่เคยลืม แต่ไม่ว่าจะเพื่ออะไรก็ตาม ตอนนี้คีตาเป็นของผมและผมจะไม่มีวันยกให้ใคร แค่คิดว่าร่างที่ผมแตะถูกไอชั่วที่ไหนไม่รู้มาแตะแล้ว ความโกธรก็วิ่งพล่าน ผมกระชากตัวคีตาให้ตื่นขึ้นมา คีตากระพริบตาถี่ๆมองผมก่อนที่จะมองไปรอบๆ “ที่นี่” “ที่ๆนายจะต้องอยู่ไปตลอดจนกว่าฉันจะพอใจ” “พอใจ”คีตาทวนคำผม “ใช่ นายจะต้องอยู่ที่นี่จนกว่าฉันจะเห็นนายทุกข์ทรามานจนสาแก่ใจฉัน”ผมตอบ “แน่ใจว่านายจะทำอะไรฉันได้” “ทำไม่ได้ก็ทำเมื่อวานก็รู้แล้ว หรือว่าสนองตอบความร่านของนายไม่ได้กัน” “เพี้ย”คีตาตบหน้าผม “ฉันไม่ได้ร่าน คนน่ารังเกียจอย่างนายมันคงจะมีแต่ความคิดที่สกปรกโสโครกสินะ” “ไม่ร่านแล้วที่ท้องแล้วไม่มีใครโผล่หัวมารับผิดชอบเนี่ย เขาเรียกว่าไร”ผมพูดคีตายกมือจะตบผมอีกแต่ผมจับมือเอาไว้ “อย่าคิดว่าจะตบฉันได้อีกเป็นครั้งที่สอง”ผมพูดก่อนที่จะง้างมืออีกข้างขึ้นมาและบรรจงตบลงไปที่ใบหน้าคีตา “อีกเรื่องที่ฉันจะบอกกับนายจากวันนี้เป็นต้นไปถ้านายกล้าลงมือกับฉัน ฉันจะตอบแทนให้เป็นสองเท่า”ผมพูดก่อนที่จะตบหน้าคีตาอีกครั้ง แล้วเหวี่ยงคีตาลงพื้น “จำใส่ใจนายด้วย ว่าจากนี้ไปอิสระของนายเป็นของฉัน”ผมพูดก่อนที่จะเดินเข้าบ้านไม้ที่ผมปลูกไว้กลางป่า “อ้อ แล้วอย่าลืมขนกระเป๋าเข้าบ้านด้วย”ผมหันมาพูดกับคีตาที่ยังคงนั่งอยู่กับพื้น ใบหน้ามีรอยแดงจากการถูกตบชัดเจนทั้งสองข้าง ผมมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะเหยียดยิ้ม สมแล้วล่ะ ก็ในเมื่ออยากให้ผมแต่งงานเอง ก็ทนให้ได้ตลอดนะ ....................................... คีตา ผมเจ็บที่ใบหน้าโชนตบมาโดยที่ไม่ยั้งมือกลิ่นเลือดที่อยู่มุมปากทำให้ผมอยากจะอาเจียนออกมา ผมทำอะไรผิด ผมไม่ได้ผิดอะไรลูกผมก็เหมือนกัน แล้วทำไมถึงต้องเป็นแบบนี้ ผมพยายามลุกขึ้นแต่มันก็เหมือนกับการที่ผมฝืนร่างกายตัวเองมากเกินไป ผมยังเจ็บร่างกายอยู่ แต่ผมก็ลุกขึ้นแล้วก็ไปหยิบของในรถ ผมมองเข้าไปในรถก็พบกับรูปภาพของผู้ชายที่กอดผู้หญิงคนหนึ่ง “ขนาดในรถยังเอามาตั้งไว้เลย ไม่เอารูปยัยนั่นมาบูชาไว้บนหิ้งเลยล่ะ”ผมพูด ในหัวผมกำลังตีรวนไม่รู้ว่าจะไปอิจฉาเธอหรือโกธรเธอทำไมในเมื่อโชนก็ไม่ได้รักผมไม่รู้ว่าเพราะอากาศที่ร้อนหรือเปล่าสายตาผมเริ่มเบลอๆก่อนที่จะดำมืด ร่างของผมกำลังจะหล่นผมรู้สึกได้ถึงมือที่คอยประคองผมอยู่ “ให้มันได้อย่างนี้สิ”เสียงดังขึ้นแต่ผมไม่สนใจแล้วผมขอหลับตาอยู่อย่างนี้ต่อไปดีกว่าตื่นขึ้นมาเจอกับฝันร้าย TBC…………..
มาช้า แถมมาน้อย :m15: :m15: :m15: ใจร้ายๆๆๆๆๆ
เวรของกรรมจริงๆ
โชน ใจร้าย :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
โห......ที่แท้ก็เพราะอีเจนนี่นี่เอง เวรเอ้ย -------------------------------------------------- เชนแกนี่มันโง่จนเหนือคำบรรยายจริงๆ อดทนไว้นะคีย์
งอนคนเขียนมาน้อย .มสีข้าง :hao5:
พี่โชนใจร้ายอะ
ใจร้ายหมดเลยทั้งคนเขียนทั้งอีตาพี่โชนมาสั้นจัง
โชนโง่มาก! เชื่อยัยเจนนั่นจนไม่ฟังคนอื่น คอยดูเถอะ ถ้าถึงเวลาที่คีตาจะแก้แค้นเมื่อไหร่ จะให้แก้แค้นให้เจ็บปวดที่สุดเลยคอยดู ชิ!
โชน นายจะใจร้าย ตบตีด่าทอ จนคีตาแท้งลูกเลยดีมั้ยฮะ :m31:
อิโชนอิโง่ กินหญ้าต่างข้าวรึไงนะ
สั้นจัง คนเค้าคิดถึงนะ
อารายอ๊า มาต่อจึ๋งนุงเอง :hao5:
ขอมาตามเรื่องนี้ จำเลยรัก ??? เอ๊ยไม่ใช่ แต่มันดูใกล้เคียงและ ถ้าเป็นบนเกาะนะใช่เลย !!! เอ๊า ท้องกันอีกสิ เรื่องนี้ผู้ชายท้องง่ายกว่าผู้หญิงอีก ส่วนยาที่ทำให้ผู้ชายท้อง อย่าเอามาใกล้นะ กลัว ไม่ ไม่ ม๊าย !!! รออ่านตอนต่อไปจ้า :L2: ปล. สรุปแล้ว ท่าทางตัวผู้ทั้งเรื่องได้มีเมียท้องเป็นผู้ชายหมดแน่ :ling2:
อิปลวกโชน ฉันเกลียดแก อยากจะเขี่ยแกทิ้งจากแท่นพระเอกของเรื่องนี้เป็นที่สุด สงสารคีตาาาาา แงแงแงแงแงแง ทำไมใจร้ายไส้ระกำกับนายเอกของเราจัง แล้วนายจะเสียใจ ไอ้(พี่)โชกโชน
พี่โชนโหดกับคนท้องระวังจะเสียใจภายหลังนะ
อ้าวโชนนนนน ทำไมเลวแท้ละ สงสารคีตา
ใจร้ายทั้งคู่ ทั้งคนเขียน แล้วก็โชน :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
ตอนที่ 18 ยังมีเหลือหรือเปล่า? โชน ผมอุ้มคีตาเข้าบ้านแล้ววางลงบนเตียงผมพึ่งสัมผัสได้ถึงความร้อนของตัวคีตา เป็นไข้ สำออยจริง ผมคิดก่อนที่จะไปห้องน้ำและออกมาพร้อมกับกะละมัง ผมถอดเสื้อคีตาออกแล้วค่อยๆเช็ด ผมเช็ดไปที่หน้าคีตารอยแดงนั้นบวมขึ้นมาผมค่อยๆเช็ด ผมเอามือจับใบหน้าของคีตา ในใจก็ได้แต่คิด บางทีผมก็รู้สึกว่าผมทำเกินไป ผมในตอนนี้ก็ไม่ใช่เด็กแล้ว ผมควรจะมีเหตุผลกว่านี้ แต่ทั้งคิดแบบนั้นก็ข่มอารมณ์โกรธของตัวเองไม่ได้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แค่คิดว่ามีใครเคยแตะต้องร่างกายนี้ก็อยากจะฉีกมันเป็นชิ้นๆ บางทีผมควรถามให้รู้ว่ามันเป็นใคร มาคิดๆดูแล้วผมก็ไม่เคยถามอะไรกับคีตาเลยทั้งเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อก่อนและเรื่องในตอนนี้ “ถ้านายตื่นขึ้นมาเตรีมตอบคำถามฉันได้เลย”ผมพูด “อย่า...ได้โปรด...”คีตาเพ้อออกมา คนที่คีตากำลังกลัวและอยู่ในฝันร้ายคงเป็นผม ผมเลยเอามือกุมมือของคีตาไว้และบีบเบาๆเพื่อให้รู้ว่ายังมีผมอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องกลัว เพราะพี่จะไม่มีทางทำร้ายคนที่ตัวเองรักเด็ดขาดและขอแค่ตอนนี้ แค่ตอนนี้เท่านั้นที่ผมขอทำตามใจตัวเอง ผมสัมผัสได้ถึงความชื่นในดวงตา ผมร้องไห้ ผมกำลังเสียน้ำตา เพราะผมทำคนๆเดียวที่เป็นเจ้าของหัวใจผมมานานแสนนานต้องเจ็บ “แค่ตอนนี้เท่านั้น”ผมย้ำกับตัวเอง ................................ คีตา ผมตื่นขึ้นมา ร่างกายของผมตอนนี้ช่างอ่อนแรงคงเพราะผมไม่สบาย ผมมองไปรอบๆห้องก็พบกับโชนที่นั่งกอดอกมองผมอยู่ “สำออย”โชนพูด ตอนนี้ผมไม่มีแรงไปต่อล้อต่อเถียงได้แต่นอนมองดูหน้าของผู้ชายที่เคยบอกรักผม ผมมองเข้าไปในดวงตาของเขา ยังมีเหลือไหม ความรักที่เคยมีให้ ยังเหลือหรือเปล่าความอ่อนโยนที่เคยสัมผัส ผมตั้งคำถามในใจแล้วก็ต้องเจ็บเอง ทุกอย่างไม่เหลือแล้ว โชนในตอนนี้ทุกความรู้สึกที่มีไม่ได้มอบให้เขาแล้วแต่มอบให้อีกคน คนที่อยู่ในรูปภาพ ไม่สิไม่ทุกความรู้สึก ความเจ็บปวด ความรู้สึกเดียวที่โชนจะมอบให้แก่เขา “มองหน้าหาเรื่องหรือไง”โชนตะคอกใส่ผม “...”ผมนิ่ง “ถามไม่ตอบ ก็ดีไม่อยากจะได้ยินเสียงนายเหมือนกัน”โชนพูดก่อนที่จะออกจากห้องไปแล้วกลับมาพร้อมกับถาดข้าวต้ม “กินซะจะได้หยุดสำออย”ผมมองอาหารก็นึกได้ว่าผมยังไม่ได้กินอะไรเลย ผมหยิบช้อนแล้วกำลังกิน ไม่รู้ว่าท่าทางผมมันทำอะไรไม่ถูกใจโชนหรือเปล่าถึงดึงช้อนออกจากมือผม “กินยังลำบาก ทำตัวสำออยเก่งจริง”ถึงโชนจะพูดแบบนั้นแต่การกระทำกลับสวนทาง โชนป้อนข้าวต้มผมจนหมด “นอนพักซะแล้วพรุ่งนี้เตรียมตอบคำถามฉันด้วย”โชนบอกก่อนที่จะออกจากห้อง คำถาม?ผม งง กับโชนเดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้ายแต่ผมก็ไม่คิดมากเพราะเริ่มง่วง เช้าวันต่อมาผมเดินลงมาข้างล่างรู้สึกว่าไข้เริ่มลดลงแล้วคงเพราะได้นอนเต็มอิ่ม “มานั่งนี่”โชนเรียกผมไปที่โต๊ะอาหารที่มีข้าวเช้าส่งกลิ่นหอมกรุ่น “หวังว่านายคงจะเตรียมตัวตอบคำถามฉันได้แล้วนะ”โชนพูดก่อนที่จะบอกให้ผมกินข้าว พอกินเสร็จโชนก็ถามคำถามผมทันที “นายท้องกับใคร”คำถามนั้นเล่นเอาผมจุกเพราะผมก็ไม่รู้ แต่ก็ไม่อยากโกหกเลยตอบตามความจริง “นั่นไงกูว่าแล้ว แม่งร่าน”โชนยังเสียดสีผมได้เจ็บเหมือนเดิมแต่ผมไม่อยากตอบโต้ผมยังจำคำเตือนของโชนได้ดี “แล้วทำไมถึงท้องได้”ผมก็ตอบไปอีก “อัจฉริยะแบบแผงๆจริงนะน้องนาย”โชนพูดอย่างเยียดๆ “แล้วนายฝากครรภ์กับใคร” “กับพี่หมอที่รู้จักกันในมหา’ลัย”ผมตอบ “เอาเบอร์มา”ผมจ้องมองอย่าง งง “ก็บอกให้เอาเบอร์มาไง”ผมก็ให้ไป โชนเดินหายไปที่มุมหนึ่งของบ้านก่อนที่จะเดินกลับมาพร้อมกับสีหน้าที่เคร่งเครียดอย่างกับมีใครไปทำอะไรให้ไม่พอใจ “เอาจานไปล้างด้วย ฉันมีธุระจะออกไปข้างนอก แล้วอย่าคิดหนีล่ะ ถ้าหนีนายจะเจอกับอะไรคงคิดได้”โชนบอกก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไป ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นโชนถึงทำหน้าแบบนั้น แต่ก็ดีสำหรับผมที่อย่างน้อยก็ไม่ต้องมาเจอหน้าโชนและทนต่อคำพูดเสียดสี ผมเอาจานไปล้างระหว่างล้างผมก็คิดถึงเรื่องผมกับโชนและลูก ผมไม่รู้ว่าโชนจะทำยังไงกับผมต่อไปแต่ที่รู้คือผมต้องทนอยู่กับโชนจนกว่าวันที่ลูกผมลืมตาดูโลกตามคำสัญญาและวันนั้นผมกับโชนคงจะต้องแยกทางกันเดิน สำหรับสิ่งที่โชนทำกับผมในคืนนั้นผมจะถือว่ามันไม่เคยเกิดขึ้น เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปเสียใจ แต่ถึงจะบอกกับตัวเองแบบนั้นน้ำตาก็ยังไหลออกมา ผมปาดน้ำตาและพยายามไม่ร้องไห้ “ยิ้มไว้ สู้ๆคีย์ทนอีกไม่นานหรอก”ผมปลอบใจตัวเอง ............................................. หมี ผมมองพี่หมอที่กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ข้างเตียงผม เสียงของพี่หมอเรียบนิ่งค่อยๆคุยกับปลายสายอย่างไม่รีบร้อน เมื่อคุยเสร็จพี่หมอก็หันมามองผม “ตื่นแล้วเหรอ”พี่หมอถามแต่ก็ไม่ได้ถามแต่ก็ไม่ได้สนใจคำตอบ เขาลุกขึ้น ก่อนที่จะหยิบเสื้อในตู้มาใส่ “ไปก่อนล่ะ เดี๋ยวนายค่อยตามไปล่ะกัน”พี่หมอพูดก่อนที่จะออกจากห้อง “ความจริงจะไปก่อนหน้าที่ผมตื่นก็ได้ พี่รอผมเหรอไง”ผมถามก่อนที่เขาจะออกจาก ห้อง เขาหันมาก่อนที่จะยิ้ม ยิ้มที่จอมปลอม “ไม่ได้รอหรอก พอดีมีคนน่าสนใจโทรมาน่ะก็เลยคุยกันนานจนนายตื่น อีกอย่างใครที่ไหนจะรอให้คู่นอนของตัวเองตื่นมากัน”พี่หมอพูดก่อนที่จะเดินจากไปโดยที่ไม่หันมามองผม ผมนอนนิ่ง คู่นอน คำสองคำที่ตอบได้ดีถึงสถานะของผมกับคนที่พึ่งจากไป “สุดท้ายแล้ว เราก็เป็นได้แค่นั้นสินะ”ผมพูดนึกถึงตัวเอง ทำไมผมถึงยอมให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้นะ ยอมใช้ร่างกายของตัวเองเพื่อหวังว่าใครอีกคนจะหันมาสนใจบ้าง มันอาจจะเป็นความบ้าของเด็กม.ปลายคนหนึ่ง(ผมในตอนนั้น) ที่ได้เจอกับผู้ชายที่คอยทำแผลให้ในตอนที่ไม่มีใครสนใจเด็กที่หกล้มอยู่ข้างถนน ทั้งที่มีคนผ่านไปมาก็ไม่มีคนยื่นมือเข้ามาช่วยมีแต่พี่ชายใจดีที่ช่วยเขา ดังผมถึงได้ตกหลุมรักพี่หมอ ตั้งแต่ตอนนั้นผมก็พยายามทำให้เขาสนใจผม ไม่รู้ว่าผมจุ้นมากไปหรือว่าเขารำคาญผมถึงได้บอกว่า “ถ้ายอมยกร่ายกายให้จะรับไว้พิจารณา” ผมยอมทำตาม และจากนั้นมาผมก็กลายเป็นแค่ของตายที่เขาจะทิ้งเมื่อไรก็ได้ ทั้งที่รักเขา ทั้งที่พยายามเรียนสองเอกให้จบเพื่อที่จะได้ทำงานที่เดียวกันเพราะคิดว่าขอแค่มีเวลาอยู่กับเขามากขึ้นแม้สักวันก็ดี แต่ตอนนี้ผมเริ่มเหนื่อย บางทีผมควรจะหยุดและมองไปข้างหน้า แต่ในใจก็ยังคงย้ำเตือนว่ายังไงผมก็เจ็บ ผมจึงได้แต่คอย คอยให้เขาหันมามองผม TBC…………………
มีแต่อึมครึมๆทุกคู่เลย :katai1:
:L2:เนื่องจากในตอนล่าสุดมีคู่ใหม่เพิ่มขึ้นมา แต่คนเขียนกลัวว่าคนอ่านจะจำไม่ได้จึงอยากแนะนำตัวคู่นี้ 1 วรัน อินธไกศร ชื่อเล่น หมี เป็นเพื่อนของคีย์ ตอนม.ปลายเจอกับพี่หมอและตกหลุมรักจนพยายามตามตื้อ ยอมใช้ร่างกายของตัวเองเพื่อที่จะให้อีกฝ่ายสนใจ แต่ดูเหมือนสถานะปัจจุบันที่อีกฝ่ายมองคือ คู่นอน 2 คชศร วิจันวารวดี ชื่อเล่น เฟน แต่ทุกคนชอบเรียกว่าพี่หมอ เป็นหมอประจำโรงพยาบาล....ภายนอกดูเป็นคนใจดี ความจริงก็เป็นแบบนั้น เขาอ่อนโยนกับทุกคนยกเว้นก็แต่เด็กที่ตามตื้อเขาจนน่ารำคาญ และตอนนี้ก็มองเด็กคนนั้นเป็นคู่นอน ขอบคุณค่ะที่ติดตาม
สงสารอ่ะะะ อยากเห็นหน้าตอนที่รู้ความจริงอ่ะะ มันจะทำยังไง :katai1: :katai1:
คุ่หลักก็อึมขรึม คูุ่พี่หมอมาใหม่ก็..นะ
เมื่อไหร่ทั้งคู่จะรู้ตัวอะ สงสารคีย์อะ
เฮ้อ สงสารคีย์อะ :mew6: :mew6:
สงสารคีย์ แต่ตอนนี้ดราม่าหมีมากกว่า
ทำไมพี่หมอเป็นคนแบบนั้น!!! แล้วเมื่อไรโชนจะรู้ว่าตัวเองคือพ่อ !!
เข้าใจกันเร็วๆนะ รอจร้าาาาา
นั้นไง โผล่มาอีกคู่และ :katai1: แต่ละคู่มาดาร์คมาก พี่หมอมีอะไรในใจหรือปล่าว แลดูไม่น่าใช่คนเลวนะ เหมาะแก่การเป็นพระเอกแทนไอบ้านั้นมาก หึหึ !!! รออ่านตอนต่อไปจ้า :L2: ปล. ก็ยังเชียร์ทุกคู่ให้แฮ๊ปปี้เอ็นดิ่งนะจ๊ะ :O
ปัจจุบันก็ยังเกลียดโชนอยู่ รับฟังคีตาซะที หัดถามบ้างเซ่!!! คีตาหายไปแล้วจะเสียใจ
มึนอึนทุกคู่ :ling1:
ทุกคนต่างเข้าใจผิดเพราะอีหวานช้ะ :katai4:
โอ้คนอ่านจะเป็นโรคไตอยู่แล้วมาม่าเยอะซะ
ง่ะ โชนนนน เมื่อไรจะรู้ว่ะ อ๊ากกก
แต่ละคู่เนี่ยนะ อึมครึมมากอ่ะ
มีแต่คู่อึมครึม ทั้งคู่หลัก และคู่รองอีกสองคู่ อยากให้เมะเรื่องนี้เจ็บปวดทุกคน!
คอยจนเจ็บ
จะมีคู่ไหนที่มีความสุขแต่ต้นจนจบบ้างป่ะเนี้ย
พี่โชนก็ยังโง่เหมือนเดิม รักแล้วทำร้ายคีย์ทำไมเนี่ย โอ๊ย ขัดใจจริงๆ
ดราม่าเสียนี่กระไร :hao3:
แง๊ หลังๆมานี่เริ่มที่จะมาม่าซะแย้ว :hao5:
ไม่ได้อ่านเรื่องนี้ซะนาน เพิ่งกลับมาอ่านต่อ ตอนนี้เเรื่องเดินมาอีกหลายตอน เลยรุ้สึกมึนเล็กน้อย เพราะตอนแรกคิดว่าเรื่องเป็นแนวเลิฟคอมมาดี้ :mew1: แต่เท่าที่อ่านตอนนี้มันดราม่าชัดๆ แถมเรื่องยังซับซ้อน :mew6: เกี่ยวกันไปโยงกันมาดูยุ้งงงงงง...ยุ่ง :mew5: แล้วพระเอกยังจะดันมาโง่ ทิฐิ บ้าบออีก ฮึ่ย! :katai1: แกทำนายเอกชั้นเจ็บและเสียใจได้งายยยยยย :hao7: (โอ๊ย... อินเกินอีกแล้ว :ling3: ) :L2: :pig4: :L2:
จริงๆผมชอบเรื่องนี้มากๆเลยนะ แต่พอหลังๆมานี่รู้สึกมันอึมครึมไงไม่รู้ ยิ่งเมื่อวานเจอคนตบกันอยู่ เอิ่ม สงสารคีย์จัง ส่วนอีกคู่พอกัน ขอไม่พูดล่ะกัน เป็นกำลังใจให้นักเขียนนะครับ
บรรยากาศสีเทาทั้ง2คู่เลย :sad2: :sad2:
มาน้อย แต่มาบ่อย ก็ยังพอให้อภัยได้ :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
เมื่อไรโชนจะรุความจิงสักที :m31:
นั้นดิครับ อึมครึมน่าดูเชียว
สงสัยพี่หมอคงจัดหนักพี่โชนแน่
โชนก็ยังคงดง่เหมือนเดิม หมีน่าสงสารจังตอนแรกเรานึกว่าหมีชอบคีย์นะนี่
ตอนที่ 19 เริ่มรัก กันต์ ผมมองดูเชนที่หลับไปเพราะความเหนื่อย ผมพาเชนไปหาพี่หมอเพื่อตรวจครรภ์ หลังจากนั้นเชนก็อยากกลับบ้านผมเลยพาเชนไป แล้วก็เจอกับยัยเจนนี่ที่ส่งเสียงร้องกริ๊ดอยู่ในบ้าน ไม่รู้ใครให้เข้าแต่ที่แน่ๆคือเด็กชายที่อยู่ข้างตัวเธอหน้าตาของเด็กคนนั้นมีรอยแดงฉานจากการโดนตบและคนที่ตบก็คือคนข้างๆไม่ผิดแน่ “นี่เธอทำอะไรหลานฉัน”เชนพุ่งตัวเข้าไปหามีนทันที สำรวจร่างกายของมีนว่ามีรอยอื่นอีกไหม “เจนนี่ไม่ได้ทำนะ ตอนเจนนี่เข้ามามีนก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว สงสัยมีนคงจะหกล้ม”เจนนี่แก้ตัวถ้าผมเชื่อเธอผมก็คงต้องกินหญ้าแทนข้าวแล้ว “หกล้มบ้านเธอสิเป็นรอยนิ้วแบบนี้”ผมบอก “แหม พี่กันต์คะ เชื่อเจนนี่เถอะค่ะเจนนี่ไม่ได้ทำจริงๆนะคะ พี่กันต์ก็รู้จักเจนนี่ดีไม่ใช่หรือคะ”เพราะฉันรู้จักเธอดีไงถึงไม่อยากเข้าใกล้เธอ นางมารร้าย “จะให้พี่เชื่อได้ไงในเมื่อพี่รู้จักเธอดีอย่างที่เธอพูดจริงๆนั่นเหละว่าเธอเป็นนังอสรพิษที่เชื่อใจไม่ได้”ผมพูดเธอทำตาไม่พอใจใส่ผมก่อนที่จะเป็นแววตาหวานเชื่อมที่อาบยาพิษ “ทำไมพี่กันต์ว่าเจนนี่แบบนี้คะ เจนนี่เป็นน้องรหัสพี่กันต์นะ”เธอพูดก่อนที่จะร้องไห้อย่างคนมีมารยา ผมกำลังเอยปากให้เธอหยุดแกล้งร้องไห้แต่ดูเหมือนว่าจะช้ากว่าคนอีกคน เชนตบเข้าที่ใบหน้าเจนนี่ เพี๊ย “นี่สำหรับที่เธอทำร้ายหลานฉัน” เพี๊ย “และนี่สำหรับที่เธอกล้ามาแสดงท่าทางเสแสร้งต่อหน้าฉัน” เจนนี่หลังจากโดนตบเธอก็อึ้งไปสักพักก่อนที่จะง้างมือตบเชน ผมเห็นแบบนั้นก็จับมือเจนนี่เอาไว้ “พี่ขอเตือนถ้าเธอทำอะไรเชน พี่จะไม่ไว้หน้าเธออีก”ผมพูดก่อนที่จะบีบมือเธอ “พี่กันต์ปล่อยเจนนี่นะ คอยดูเจนนี่จะฟ้องพี่โชนว่าเชนทำร้ายเจนนี่”เธอพูด ผมปล่อยมือเธอ “ฟ้องไปเลย ฉันจะได้ฟ้องเหมือนกันว่าเธอทำร้ายหลานฉัน คอยดูแล้วกันระหว่างลูกในไส้กับผู้หญิงที่มารยาอย่างเธอ เขาจะเลือกใคร”เชนพูดก่อนที่จะออกปากไล่ “ออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้” “ไม่ คุณไม่มีสิทธิมาสั่งฉัน พี่โชนบอกว่าฉันจะเข้ามาตอนไหนก็ได้”เจนนี่ยืนกรานที่จะอยู่ที่นี่ “อ้อ นั่นมันก่อนที่เธอจะถูกทิ้งสินะ” “ฉันไม่ได้ถูกทิ้ง” “แน่ใจ แล้วที่พี่ชายฉันแต่งงานกับคนที่ไม่ใช่เธอ มันไม่เรียกว่าถูกทิ้งแล้วจะให้เรียกว่าอะไร” “กรี๊ด พี่โชนไม่ได้ทิ้งฉัน พี่โชนบอกว่าไม่ได้รักมันแล้วก็จะทำให้มันเลิกยุ่งกับชีวิตพี่โชน”ผมฟังที่เจนนี่บอก โชนมันคิดอย่างนั้นจริงเหรอ ถ้าคิด ผมจะเป็นคนแรกที่จะต่อยมัน “ชื่อของพี่สะใภ้ฉันคือ คีตา อัศวะเหมันต์ กรุณาเรียกให้ถูกด้วย”เชนพูด “แล้วจำไว้อย่างนะพี่ชายฉันไม่มีวันเลิกกับคีย์ ถ้าจะรอล่ะก็เลิกรอไปได้เลยเพราะพี่ชายฉันก็คงไม่หันมาหาดอกไม้ริมทางอย่างเธอแน่ ออกไปซะ”เชนพูดพร้อมกับออกปากไล่ คราวนี้เจนนี่ยอมไปแต่โดยดี “ป้านุช”เชนตะโกนเรียกแม่บ้าน “ค่า คุณเชน”ป้าแกออกมา “พี่โชนอยู่ไหน” “ป้าก็ไม่รู้ค่ะ วันก่อนป้าเห็นคุณโชนพาคีตาออกไปจากบ้านยังไม่กลับมาเลย” “งั้นถ้าพี่กลับมาแล้วช่วยบอกด้วยว่า ผมพามีนไปอยู่ด้วย”เชนพูดก่อนที่จะพามีนเดินออกจากบ้าน ผมเดินตาม “อ้อ ป้าช่วยเอาเกลือมาล้างเสนียดที่หน้าบ้านด้วยนะ”เชนหันหลังมาพูดก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไป หลังจากนั้นก็มานั่งดูแผลให้มีน มีนก็ช่างใจแข็งทั้งที่เจ็บแต่ก็ไม่ร้องไห้ออกมา เชนดูแลมีนจนกระทั่งหลับไป ตัวเองก็เผลอหลับตาม ผมจ้องมองดูเชนถ้าวันนั้นผมปล่อยให้เชนไปเมืองนอกผมคงไม่ได้มานั่งดูหน้าเชนแบบนี้ ตอนนั้นผมเอาคำว่ารับผิดชอบมาบังหน้าและเข้ามาในชีวิตของเชน จนผมเริ่มที่จะรู้สึกดีกับเชน ผมว่าการที่จะเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนไม่เกี่ยวกับเวลา แม้ว่าผมจะยังรักคีย์อยู่...แต่ผมคงไม่ผิดใช่ไหมที่รักเชนด้วย “กริ๊ง”เสียงกดอ๊อดที่หน้าประตูดังขึ้นผมลุกขึ้นก่อนที่จะไปเปิดประตูแล้วก็ต้องตะลึง เพราะคนที่อยู่หน้าประตูคือโชนที่ทำหน้าอย่างกับโกธรใครมาเป็นสิบชาติ “น้องกูอยู่ไหน”โชนตะโกนถามก่อนที่จะเข้าไปในห้องผมเดินตามไป “ตื่น เชนพี่บอกให้ตื่น”โชนเขย่าตัวเชนให้ตื่นผมเข้าไปห้ามแต่ก็โดนโชนผลักออกมา “มึงไม่เกี่ยว อย่ามายุ่ง”โชนพูดก่อนที่จะเขย่าเชนต่อไป จนเชนตื่นขึ้นมา “พี่โชน”เชนเรียก “เชนมึงท้องกับใคร”สิ้นคำถามของโชน เชนก็เบิกตากว้างก่อนที่จะร้องไห้ออกมา “พี่รู้”เชนพูดโชนกอดปลอบน้องชาย “มึงบอกกูมาว่าไอ้ชาติหมาที่ไหนมาทำมึง กูจะไปเอาเรื่องมัน”พี่ครับผมเป็นคนครับไม่ใช่หมา แต่ขืนบอกแบบนี้ผมคงโดนลูกถีบและถูกกีดกั้นจากพี่เขยแน่ดังนั้นน้องเขยอย่างผมจึงคิดคำพูดแล้วก็พูดออกไป “ผมเป็นคนทำเองครับ ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”ผมพูดแล้วก็โดนหมัดครับ หมัดเต็มๆจากคุณพี่เขยในอนาคต ผลั๊ก ผมล้มไปกับพื้น แม่งหมัดหนักชิบ “ที่แท้มึงเองหรือไอกันต์ มึงนี่ก็ไม่ต่างจากเพื่อนของมึงเลยชั่วเหมือนกัน”โชนพูด ไม่ต้องบอกว่าคนไหน เลวเอ้ยทำเพื่อนกูท้องแล้วยังมาด่าเพื่อนกูอีกอย่างนี้มีขึ้น ผมเลยต่อยเข้าที่หน้าโชน ผลั๊ก “เพื่อนกูไม่ได้ชั่ว” “ไม่ชั่วเหรอ แล้วที่ท้องกับใครที่ไหนไม่รู้แล้วมาให้กูรับผิดชอบไม่เรียกว่าชั่วจะให้เรียกว่าอะไร” “ฟรายเอ้ย แม่งแดกหญ้าแทนข้าวหรือว่ะ ใครที่ไหนก็มึงนั่นเหละ”ผมพูดมันทำท่าตกใจกับสิ่งที่ผมพูด ผมเลยย้ำ “มึงนั่นเหละพ่อของเด็กในท้องเพื่อนกู ถ้าไม่เชื่อก็รอคีย์คลอดจะตรวจดีเอ็นเอก็ได้นะ”ผมพูดจบมันทำท่าไม่เชื่อ “มึงโกหก กูไปนอนกับเพื่อนมึงตอนไหนเพื่อนมึงแม่งร่านแล้วมาโยนให้กู”โชนพูดพลางส่ายหัวไปมา ผมโกธรมากจะต่อยมันอีกแต่ก็ช้ากว่าอีกคน เชนต่อยที่หน้าโชนและไม่ใช่แค่หมัดเดียวแต่รัวไปสามที ผลั๊ก ผลั๊ก ผลั๊ก “พี่กล้าพูดแบบนี้ได้ไงดูถูกคนที่รักพี่แบบนี้ได้ไง พี่มันเลว ชั่ว สารเลวที่สุด”เชนพูดทั้งน้ำตานองหน้า “แหม แกออกตัวแทนเลยนะ คู่ขาเก่าแกล่ะสิ”โชนพูดเอามือแตะที่หน้า “คู่ขา ผมกับคีย์ไม่ได้เป็นแบบนั้นเราเป็นแค่เพื่อนกัน” “เพื่อนเหรอ เพื่อนที่ไหนมันจะกอดกันแถมบอกรักกัน แล้วมึงอย่ามาตอแหลใส่กู รักกูเหรอ แม่สตอ”โชนพูดจบก็โดนเชนตบ เพี๊ย “พี่นี่น่าจะเอาสมองไปทำอย่างอื่นนะ เอาไปโขกปูนก็ได้ เผื่อจะได้หายโง่ นอกจากจะดูถูกคนแล้วยังคิดไม่เป็นอีก ตอนนั้นคีย์แค่อยากทดสอบว่าเขารักพี่เหรอเปล่าถึงได้ทำแบบนั้น แล้วผลเป็นไงรู้ไหม คีย์รักพี่รักพี่มาก” โชนฟังจบก็นิ่งอึ้งไป ก่อนจะเอ่ยปากถาม “ลูกของคีตาคือลูกพี่”โชนพึมพำเหมือนยังไม่หายอึ้ง เชนได้แต่พยักหน้า “พี่ไปก่อน ส่วนกันต์มึงคิดจะรับผิดชอบยังไงก็บอกกูทีหลัง”โชนพูดก่อนที่จะเดินออกไปจากห้อง “พ่อผมไปด้วย”มีนที่พึ่งตื่นนอนวิ่งตามโชนไป ผมมองดูเชนตอนนี้คราบน้ำตายังคงอยู่ ความรู้สึกผิดมันกัดกินผม “ไม่เป็นไร ฉันจะอยู่กับนาย ไม่มีวันทิ้งนาย”ผมพูดก่อนที่จะกอดเชนเอาไว้พร้อมกับลูบหัวปลอบคนขี้แยในอ้อมกอดผม ตอนแรกผมคิดว่ายังไงโชนก็แต่งงานกับคีตาแล้วคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะผมคิดว่าโชนยังไงก็จำคงที่ตัวเองนอนด้วยได้ แต่ที่ไหนได้ แม่ง กินหญ้าแทนข้าว ดูซิ ว่ามันรู้ความจริงแล้วจะทำไง แต่ถึงจะทำยังไงความรักมันก็เป็นเรื่องของคนสองคน อีกอย่างตอนนี้ผมต้องดูแลเชน เผื่อว่าสักวันเขาจะเข้าใจในความรู้สึกของผม TBC……………………………..
:กอด1: :เฮ้อ: กินหญ้าแทนบ้าวจิงๆโชน
โชนจะตาสว่างแล้วใช่มั้ยเนี่ย กันต์เริ่มชอบเชนแล้ว เย้ๆๆๆๆๆๆ
อิโชน อิตาพระเอกที่โง่ที่สุดในสี่โลกนี้ นอนกับใครไม่เคยจำได้ โว้ะ แล้วยังไงต่อห้ะ??!!! ต่อไปคิดจะทำดีกับคีตางั้นเหรอ ฝันนนนนน นายเอกของเราเค้าจะตัดใจจากแกละ คิดแล้วแค้นอิตาโชนจริงๆ สงสารคีตา อย่าไปยอมมันนะ เล่นตัวเข้าไว้ เอาให้มันนอยกินมาม่าไปทั้งเดือน หึ
ขออีกได้ปะคะชอบอะ
โชนหายโง่แล้วววววว
โชนโง๋ที่สุด ถ้าเผื่อกลับไปง้อคีตา ขอให้คีตาไม่ยกโทษให้ เชอะ! คอยดูจะได้เจ็บกว่าเดิม
พระเอกอะไรโง่ไม่บันยะบันยัง ดูไม่ออกไหนจริงไหนเท็จ
มันสายไปรึป่าว :angry2:
:katai1:
อ๊ากซ์ ค้างอย่างแรง อยากอ่านตอนต่อไปแล้วว่าพี่โชนจะเลิกกินหญ้าแทนข้าวหรือยัง หรือว่าเขาที่งอกมันยาวเกินที่จะหดกลับ ฮึ่ย โมโหๆ อินจัด
กินหญ้าจะหมดทุ่งอยู่แล้วพึ่งจะรู้ถ้าไม่รู้ก็โง่ต่อไปเถอะ ไคก็ได้เอายัยเจนเน่าไปเก็บที
ขอบคุณมากๆครับ แต่ผมเริ่มๆ จะงงนิดหน่อย แต่จะกลับไปอ่านใหม่อีกรอบ คิดว่าคงจะเข้าใจว่า...... เชน กะ กันต์ ไปฟิวเชอร์ริ่ง กันจนท้องตั้งแต่ตอนไหน :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
นึกว่าพี่โชนต้องเอาหัวไปโขกปุนก่อนซะแล้วถึงจะคิดได้...เชอะ :m16:
ตอนนี้โชนก็น่าจะหายโง่แล้ว...มั้ง เหลือยัยเจนนี่เรียกหาสามีชาวบ้านเขาเนี่ย รีบเขี่ยๆออกไปด่วน
โว้ว เอาหัวไปโขกปูนมันเบาไปป๊าว :hao6: กินหญ้าแทนข้าวนี่มันยังเบาไปน๊า ต้องบอกว่าสมองอะมีบ้า ปัญญาพารามีเซียม o13
โอ๊ะโอ รู้ความจริงแล้ว
โชนโง่จิงอะ?! โด่วววว มึงเอากะผช.นะเว้ยยยยย คิดว่าเอากะผญ.ได้ไง หรือเมามากไปตอนทำเลยไม่รุ้ ห่านนนนนน โง่ววววววแท้วววววว
ลุ้นๆๆๆๆๆ
โง่จริงพี่ชาย
มาต่ออีกนะคร้าบบบบบ
อยากได้แบบ. โชนไปเจอคีตาโดนรถชนอะ :hao7: ดราม่าสมใจ ก้ากก :z2:
โชนรู้ความจริงแล้วจะทำไงต่อล่ะ ตบคีตาไปตั้งสองที :katai1: คีตาก็อย่าใจอ่อนง่ายๆนะ :ling1:
คีตา อย่าใจอ่อน
พี่โชนเเม่งโง่ดักดานว่ะ กว่าจะรู้
อิโชนน สมน้ำหน้า โดนตบซะเลย :laugh:
ขอบคุณมากๆครับ แต่ผมเริ่มๆ จะงงนิดหน่อย แต่จะกลับไปอ่านใหม่อีกรอบ คิดว่าคงจะเข้าใจว่า...... เชน กะ กันต์ ไปฟิวเชอร์ริ่ง กันจนท้องตั้งแต่ตอนไหน :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: ตอนที่ 11 ค่ะ ตอนนั้นจะบอกเอาไว้ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ทุกคนต่างบอกว่าโชนโง่ ก็จริง แต่คนโง่ก็มีหัวใจนะคะ เจอกันตอนหน้าค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
มาเร็วๆ นะ อยากรู้ว่าโชนจะฉลาดรึยัง 5555 :hao3: :hao3:
โชนแม่งโง่~~~~ รู้ความจริงเสียที
แหม๋เพิ่งกดอ่าน สนุกมากคะ แต่มันสั้นอ่ะ T^T ชอบหลายๆประโนคในตอนนี้ อ่านแล้วขำก๊ากเลย โชนน่าจะกินข้าวแทนหญ็าบ้างนะ :)
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: ชอบบบบบบบบบบบ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
รีบๆมาต่อน้า อยากรู้ๆๆๆ
นิยายเรื่องนี้ ถ้าเปรียบผู้ชายเป็นประเภทสัตว์กินเนื้อกับสัตว์กินพื้ช หมอนี่เป็นสัตว์กินหญ้าสินะ
โชนโง่เอ้ยย :angry2:
โชนเป็นอย่างที่กันต์ด่าจริงๆ :laugh: โง่จริงๆ โดนยัยเจนนี่หลอกซะ :hao3:
จะรอดูว่าโชนจะทำยังไง
เดี๋ยวนะ เพิ่งเข้ามาอ่านตอนแรก ผ่านไปเดือนเดียวนี่เด็กเป็นก้อน แล้วก็มีเสียงหัวใจได้แล้วเหรอคะ ขนาดผู้หญิงยังต้องสองเดือนขึ้นไปเลย หรือว่าเพราะเป็นผู้ชาย งืมๆ ขออ่านต่ออีกหน่อย
มาอีกที อ่านตอนสอง อืมๆ เก็ตละค่ะ แหะๆ
ง่าาาาา ขอตอนต่อปายยยยยยยยยยยย ค้างง่ะ
ต ต ตามอ่าน ทันล่ะ :katai2-1: อิพี่โชน ฉลาดซักทีซินะ
:mew6: :mew6: เมื่อไรจามาอัพ ฮือ ๆ อยากรู้อ่ะว่าโชนจะทำไงต่อไป เมื่อรู้ว่าลูกในท้องเป็นลูกของตน อยากรู้ ๆ T^T :mew4:
นิยายเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า อย่าเอาตัวเข้าไปพัวพันกับกิจกรรมแปลกๆของน้องแพรว :katai3: เด็กIQ200ที่น่ารักแต่ อยู่ใกล้ๆแล้วอันตรายเกิ๊น ว่าแต่ตอนนี้ ท้องไปสองครอบครัวแล้ว :heaven คนข้างบ้านอย่าง พี่หมอ-หมี ไม่คิดจะกินขนมของน้องแพรวแล้วท้อง มั่งเหรอ :mew1:
ตอนที่ 20 จะรักจากนี้และตลอดไป โชน ผมขับรถระหว่างทางก็ได้แต่คิดถึงคำพูดของกันต์กับน้องชาย ถ้าสิ่งที่ผมได้ยินมันเป็นความจริงเด็กในท้องของคีตาคือลูกของผม ในฐานะที่เป็นพ่อผมควรจะรับผิดชอบ แต่ถ้าไม่ใช่ล่ะ?...ถ้ากันต์โกหกผมเพื่อยัดเยียดให้เป็นพ่อของเด็กล่ะ แล้วน้องผมที่ในท้องมีลูกของมันก็คงต้องช่วยมัน โว๊ย สมองของผมตอนนี้ตีรวนไปมาไม่หยุด เอี๊ยด เสียงผมเหยียบเบรกดังลั่น ผมมัวแต่คิดแล้วก็คิดจนไม่ดูทางข้างหน้าเกือบชนต้นไม้ ดีที่ลูกผมเรียกผมให้เหยียบเบรกได้ทัน “พ่อเป็นอะไร? คิดอะไรอยู่? ถ้าพ่อคิดถึงคีตา ผมอาจจะรู้จักเขาไม่มากแต่ทั้งชีวิตของผมได้ยินแต่ชื่อเขา พ่อมักพูดตอนที่เมา ไม่ก็เผลอพูดออกมาตอนที่เล่นกับผม พ่อบอกว่าเขาคือหัวใจของพ่อแต่ในเวลาเดียวกันเขาก็คือคนที่พรากความรักที่พ่อมีให้เขาจนหมด เวลาที่พ่อเล่าให้ผมฟังพ่อมีสีหน้าที่ดีใจมากแต่ก็เศร้าแล้วก็โกรธแค้น ทำให้ผมสนใจในตัวคนๆนี้ คนที่ชื่อว่าคีตา ตอนที่ผมยังเด็กกว่านี้ผมเคยเจอเขาผมสัมผัสได้ถึงความรักที่เขามีให้พ่อและตอนที่ผมได้เจอคีตาอีกครั้งผมก็สังเกตเขา ผมจ้องลึกทุกอย่างที่เขาทำ ทุกอย่าง มันบอกว่าเขายังรักพ่อ แววตาที่คีตามองพ่อตอนที่กอดกับผู้หญิงคนนั้น มันสะท้อนถึงความเจ็บปวดในใจได้จนผมสังเกตเห็นได้ง่ายๆ ถึงมันจะเป็นแค่ช่วงสั้นๆแต่ผมก็รู้สึกได้ว่ามันมาจากใจ และทุกอย่างที่คีตาทำก็ทำให้ผมรู้ว่าความจริงคนที่ควรจะทำหน้าแบบนั้นมันไม่ใช่พ่อแต่เป็นเขา คีตาควรจะแค้นพ่อ แต่เปล่าเลย เขาไม่แค้นแต่ก็เก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ ว่าเขายังคงรักพ่อ ถ้าพ่อมองว่าเขายังคงเป็นหัวใจของพ่ออยู่ก็มองกลับไปถึงสิ่งที่ผ่านมาว่าเขาเคยคิดที่ทรยศพ่อหรือเปล่า? ถ้าเปล่า พ่อควรจะทำยังไงผมก็ให้คำตอบไม่ได้ สิ่งที่จะให้คำตอบกับพ่อได้คือตัวของพ่อเอง ผมพูดได้แค่นี้และหวังว่าพ่อจะเข้าใจตัวเอง”มีนพูดเตือนสติผม คำพูดของลูกชายทำให้ผมหน้าชา ไม่ได้ชาจากการถูกตบแต่มันชาเพราะความละอายใจ ผมเป็นพ่อเขาแต่กลับโดนเขาสอน ลูกผมอายุ 5 ขวบ ผมรู้ดีแต่ก็รู้ด้วยว่าลูกของผมได้เลือดแม่มาเต็มๆ แม่ของลูกผมเป็นอัจฉริยะและมันก็ส่งมาถึงมีนด้วย เพราะงั้นลูกผมจึงไม่เคยทำอะไรแบบเด็กทั่วไปสักเท่าไร และนี่ก็คงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมไม่ค่อยสนใจมีน คำพูดของมีนทำให้ผมคิดถึงสิ่งที่ผ่านมาผมพยายามปะติดเรื่องราวของคีตากับเรื่องราวของผม ในวันนั้นผมจำได้ว่าผมก็ไปที่โรงแรมนั้นเหมือนกัน ตอนนั้นผมเมา และเวลาที่ผมเมาผมจะคิดถึงคนๆหนึ่ง และคนๆนั้นก็คือ คีตา วันนั้นผมฝันแปลกๆฝันว่าผมได้ครอบครองร่างกายนั้น ได้ทำให้เขาเป็นของผม แต่พอผมตื่นผมก็รู้ว่ามันคงเป็นได้แค่ฝัน ข้างๆผมไม่ใช่คีตาแต่เป็นเจนนี่ เจนนี่เธอนอนอยู่ข้างผมไม่ใช่คีตา แต่ถ้าสิ่งที่ผมรับรู้จากเจนนี่ไม่ใช่ความจริง ถ้าความจริงในวันนั้นคือผมกับคีตามีอะไรกัน เด็กในท้องก็ต้องเป็นลูกผม ผมลองมองย้อนไปไกลกว่านั้น ในวันนั้นคีตาไม่ได้ทรยศต่อความเชื่อใจของผม แต่เป็นผมเองที่ทำลายความไว้ใจที่มีให้จนย่อยยับลงกับมือตัวเอง ผมคิดถึงแต่ใจของตัวเองที่เจ็บโดยไม่คิดว่าจะทำให้ ใจอีกดวงของผมต้องเจ็บ ...................................... ผมขับรถต่อไปจนถึงบ้าน ผมจอดรถและอุ้มมีนออกจากรถ ผมคงจะลืมไปแล้วสินะว่าลูกผมตอนนี้ยังตัวเล็กอยู่ถึงไม่ค่อยได้อุ้ม พอลองอุ้มดูก็รู้สึกได้ว่าลูกผมหนักขึ้น ไม่ได้ ไม่ได้แล้ว ถ้าตอนนี้ผมมีลูกหนึ่งยังเลี้ยงแบบนี้แล้วผมที่กำลังจะเป็นคุณพ่อลูกสองจะเป็นไง ผมไม่อยากคิด ผมต้องปรับปรุงตัวเอง ผมคิดในใจ “พ่อวางผมลงนะ ผมไม่ใช่เด็กแล้ว”มีนโวยวาย ลูกผมยังเป็นลูกผมโวยวายให้ผมวางลงแต่ก็งั้นๆเรื่องอะไรผมจะวางในเมื่อผมไม่ได้อุ้มมานานแล้ว จนได้ยินเสียงหนึ่ง “โชนวางมีนลง” เสียงของคีตาทำให้ผมสนใจ ตอนนี้คีตาเปลี่ยนชุดใหม่แล้วเสื้อยืดสีฟ้า กางเกงสามสวมสีครีม ผมสีดำที่เริ่มยาวไหวไปตามลม หน้าตาที่ยังคงเหมือนเดิมทำให้ผมคิดได้มากกว่าเดิม แววตานั่น ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม จะเปลี่ยนก็แต่ตัวผมที่ปล่อยให้หมอกบังตาจนหลงลืมสิ่งที่สำคัญที่สุด ผมมองคีตาจนเผลอวางมีนลง มีนก็เลยรีบวิ่งไปหาคีตาเหมือนขอความช่วยเหลือ ดูท่า ลูกผมคงจะชอบคีตา คงไม่ใช่แค่อ้อมกอด แต่รักเหมือนแม่สินะ ผมคิดก่อนจะมองคีตาที่ตอนนี้จ้องมองลูกผม จับตัวมีนหันไปมา “โชนนายมันร้ายกาจที่สุด โหดร้ายทำร้ายได้แม้แต่ลูกตัวเอง”คีตาว่าผม ผม งง แต่พอมองไปที่หน้าลูกชายผมก็พบคำตอบ หน้าลูกชายผม หน้ากลมๆนั้นมีรอยฝ่ามืออยู่ บ่งบอกได้เลยว่าโดนทำร้าย แต่ใครล่ะที่เป็นคนทำ ผมอยากจะทำให้มันเจ็บกว่าร้อยเท่า เห็นผมไม่สนใจลูกแต่ผมก็รักลูกมากนะ ผมเข้าไปจะสำรวจดูร่างกายมีนแต่คีตากลับห้าม แต่พอมองมาที่หน้าผมก็ทำหน้าตกใจ “หน้าไปโดนอะไรมา”คีตาถาม ถึงมันจะไม่ใช่น้ำเสียงนิ่มนวลแต่มันก็บอกว่าคีตายังสนใจผมอยู่ ผมยิ้มก่อนที่จะตอบ “เปล่าหรอก พี่แค่เอาหัวไปโขกปูนเตือนสติตัวเองน่ะ”ผมบอกคิดแล้วขำ ดีนะที่ผมไม่ต้องเอาหัวไปโขกปูนจริงๆอย่างที่เชนบอก “โง่ หรือไง ใครเขาจะไปเชื่อแต่ช่างเถอะถ้าไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอกแต่ทั้งนายทั้งมีนต้องไปทำแผล” คีตาพูดก่อนที่จะกลับเข้าบ้านแล้วก็กลับมาพร้อมกับกล่องปฐมพยาบาล “โอ๊ย เบาหน่อยครับ พี่เจ็บนะ”ผมบอกแต่ความจริงไม่เจ็บหรอกแค่อยากแกล้งเพราะเวลาที่ผมบ่นผมจะเอามือจับมือของคีตา เหมือนหลอกจับมือ แต่ดูเหมือนคีตาจะรู้ก็เลยกดมือกับแผลผมแรงๆ “โอ๊ย”คราวนี้เจ็บจริง “ไม่ต้องบ่น ดูมีนสิยังไม่เห็นบ่นเลย”คีตาพูดหลังจากทำแผลให้ผมเสร็จก็ทำแผลให้มีนต่อ ก็แน่สิลูกผมจะร้องได้ไง ในเมื่อแตะเบาแบบนั้น ผมหันไปมองหน้ามีนลูกผมมีหน้าเดียวหรือไงแต่ใครกันที่ทำลูกผม ผมยังหาคำตอบไม่ได้แต่เดี๋ยวโทรหาเชนคงรู้ ที่ๆผมนั่งตอนนี้เป็นศาลาริมน้ำ ผมเห็นวิวดีก็เลยปลูกไว้ ไม่คิดว่าจะต้องมานั่งทำแผลที่นี่เลย แต่ก็นะ วิวดี บรรยากาศก็อำนวย ผมเลยแอบจุ๊บแก้มคีตากับมีนคนละที คีตากับมีนเลยหันมาส่งสายตาดุใส่ผม เหมือนกันเลยนะ ก็ดี เพราะผมตัดสินใจได้แล้วว่านับจากนี้เป็นต้นไปคนที่ผมจะรักจากนี้และตลอดไปคือคีตาคนเดียว สำหรับเรื่องลูก แน่นอนผมยอมรับแล้ว ผมก็เป็นเหมือนที่กันต์บอก กินหญ้าแทนข้าว โง่ สุดๆ แต่ไม่เป็นไรต่อจากนี้ไปผมจะกินข้าวแทนหญ้าบ้าง 555 ผมขำให้กับความโง่ของตัวเอง ผมยังไม่ลืมว่าทำอะไรคีตาตอนรู้ว่าคีตาท้องหรอกนะ นอกจากนั้นคีตายังบอกว่าเกลียดผมอีก แต่ผมก็รู้ว่าเขาพูดเพราะโกรธผม ก็นะ คนที่เกลียดกันที่ไหนเขาจะมาทำแผลให้กันล่ะ และก็เพราะผมยังไม่ลืมไง ก็เลยกะไม่บอกคีตาว่าเป็นพ่อจนกว่าคีตาจะอภัยให้ผม ผมรู้ว่าผิดที่ทำเขาท้องและไม่รับผิดชอบตั้งแต่ต้น แต่ตอนนี้ผมกับเขาแต่งงานกันแล้วก็ถือว่าตอนนี้คีตาเป็นภรรยาของผมที่ผมรักแล้ว ความคิดผมตอนนี้อาจจะเห็นแก่ตัวแต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ผมเห็นนะตอนที่เขาเล่าให้ผมฟังเขาดูเจ็บแค้นคนที่ทำเขาท้องมาก ผมเลยกลัว...กลัวว่าถ้าคีตารู้ว่าผมเป็นพ่อจะยิ่งโกรธและไม่ให้อภัยผมมากกว่าเดิม แค่ที่ผมทำร้ายเขาก็ทำให้เขาโกธรผมมากแล้ว แต่ถึงจะโกธรผมยังไง คีตาก็ยังคงเป็นคีตาคนดีของผม ที่มานั่งทำแผลให้กับคนที่ทำร้ายตัวเอง ผมจ้องหน้าคีตาและคิดว่า ผมช่างเป็นคนที่โชคดีที่ได้เป็นเจ้าของคนๆนี้ คนที่อ่อนโยนและยังคงเป็นคนที่ไม่เปลี่ยน ดียังไงก็ดียังงั้น “จ้องหน้าทำไม บ้าหรือไง สงสัยจะบ้าจริงจ้องอยู่ได้แถมเมื่อกี้ยังมาหอมอีก”คีตาพูดผมก็เลยจูบที่ริมฝีปากก่อนที่จะถอนจูบออกมา “ถ้าพี่จะบ้า พี่ก็บ้ารักครับ”ผมพูดแล้วก็กอดคีตาพร้อมกับมีน จากนี้ผมจะปกป้องครอบครัวของผม จะไม่ยอมให้ใครมารักแก และจะดูแลพวกเขาตลอดไป ผมสัญญากับตัวเองมือผมลูกท้องคีตา พ่อขอโทษนะที่ไม่ได้รับผิดชอบปล่อยให้หนูกับแม่ต้องเหงาแต่ไม่เป็นไรหรอก พ่อคนนี้จะรักหนูและแม่หนูตลอดไป ...................................... กันต์ ตอนนี้ผมอยู่ที่บาร์ของพี่ชาย ตอนที่โชนบอกว่าผมตัดสินใจจะทำไงแล้วก็มาบอก ผมก็มาที่นี่ ผมอยากจะแต่งงานกับเชนไม่แค่รักผิดชอบแต่มันคือรัก ผมบอกไม่ได้ว่ารักตั้งแต่เมื่อไรแต่รักก็ไม่มีเหตุผล ผมทนเห็นน้ำตาของคนที่ผมรักไม่ได้ ผมจึงต้องทำให้เขาเชื่อใจผมและการแต่งงานก็เป็นหนึ่งในนั้น ผมจึงมาหาพี่ชาย ญาติเพียงคนเดียวของผมที่อยู่ในประเทศไทย เพราะมันเร็วที่สุดเพราะถ้าผมบอกพ่อกับแม่ที่อยู่ไกลกันครึ่งโลกกว่าพวกท่านจะเคลียงานและมาได้คงไม่ทันใจผม ดังนั้นพี่ชายผมจึงเป็นคนเดียวที่จะไปขอเชนให้ผม ผมเข้าไปในบาร์ได้ไม่เท่าไรก็ได้ยินเสียงแก้วแตก เพล็ง “แม่ง แน่จริงมึงอย่าหลบดิว่ะ กูจะเอาเลือดชั่วๆของมึงออก”เสียงพี่ชายของผมดังขึ้นเหมือนกับโกรธแค้นใครสักสิบชาติ ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงแก้วแตกอีกแต่มันดังพร้อมกับเสียงของคนร้อง ผมรีบวิ่งไปดู สิ่งที่ผมเห็นคือตูนเพื่อนของผมที่แต่งชุดพนักงานบาร์ ที่ใบหน้ามีเลือดไหลออกมา เสียงแก้วแตกเมื่อกี้คงเป็นพี่ผมสินะที่ทำผมจะเอื่อมมือไปแตะดูแผลให้เพื่อนผมแต่พี่ผมกลับขัด “กันต์มึงอย่าไปจับมัน เดี๋ยวเลือดชั่วๆของมันจะมาติด”พี่ผมพูดก่อนที่จะกระชากเหวี่ยงตูนลงกับพื้น “มึงก็เหมือนกันอย่ามาอ่อยน้องกูเพราะให้ตายน้องกูก็ไม่หันมามองมึงหรอกนะ เพราะน้องกูก็เหมือนกูเกลียดพวกชั่วๆที่ร่านแต่จะหาผัวจนทำให้ผัวเมียเขาแตกกัน”ผม งง กับสิ่งที่เกิดขึ้น ไม่เข้าใจ ตูนทำไรผิด ทำให้ผัวเมียเขาแตกกัน เมียพี่กร พี่นัน หรือว่า...ผมขอให้สิ่งที่ผมคิดไม่ใช่ความจริง เพราะผมรู้ถึงสันดานพี่ผมดีถ้าใครทำมันเจ็บมันจะทำให้เจ็บกว่าพันเท่า แต่ถึงจะเป็นแบบที่ผมคิดแต่ตูนคงไม่ได้ตั้งใจทำ เพราะผมรู้จักเพื่อนผมคนนี้ดี เขาใจดีและอ่อนโยนกับทุกคน ไม่เคยทำร้ายใคร ผมเลยพยุงให้เพื่อนของผมลุกขึ้น “กันต์ไม่ต้องมาพยุงเราหรอกนะเราลุกเองได้”ตูนบอกผมก่อนที่จะพยายามลุกขึ้นเองแต่ผมก็ยังพยุงเขาไปนั่งที่โต๊ะ “กล่องปฐมพยาบาลครับ”วิลโพล่มาแล้วยื่นให้ผม ผมก็จัดการทำแผลให้ “กันต์กูบอกมึงแล้วไงว่า อย่ายุ่งกับมัน”พี่ผมยังคงตะคอกผมจนผมทำแผลเสร็จ “พี่กรนี่เพื่อนผมนะพี่ทำกับเพื่อนผมแบบนี้ได้ไง”ผมถาม ผมก็โกรธ ถึงจะเป็นพี่แต่มาทำกับเพื่อนผมแบบนี้มันเกินไปแล้ว “ก็มันมาทำลายชีวิตครอบครัวกูทำไม”พี่กรตอบแววตาเจ็บแค้นนั่นจ้องมาที่เพื่อนผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ “มันเกิดอะไรขึ้น” “มึงลองถามเพื่อนแสนดีมึงสิว่ามันทำอะไร ดูดิว่ามันจะตอบยังไง”พี่ผมยังคงไม่บอกแต่หันไปมองตูน “ตกลงว่าเป็นยังไงวะตูน กันต์ งง ไปหมดแล้วที่พี่กรพูดจริงหรือเปล่า”ผมถามแต่ตูนกลับร้องไห้ ไม่ตอบคำถามผม ผมเริ่มใจเสีย “กันต์...ครั้งนี้ตูนขอ อย่าเข้ามายุ่งได้ไหม... อย่าถามตูน ถ้ายังเห็นคนๆนี้ยังคงเป็นเพื่อน แล้วก็ขอให้กันต์สัญญาว่าจะไม่ยุ่ง”ตูนไม่ตอบแต่กลับขอร้องผม ผมก็ได้แต่ทำตอบตกลงทั้งที่ไม่เข้าใจ แต่ผมเคารพในความเป็นเพื่อนผมจะไม่ถามอะไรแต่ก็จะช่วยถึงจะไม่รู้อะไรเลยก็ตาม พี่ผมเรียกผมให้เดินมาที่ห้องทำงานที่อยู่ชั้นสอง ผมเลยเล่าถึงสาเหตุที่ผมมาที่นี่และบอกจุดประสงค์ของผมไป “สรุปมึงมีลูกและกำลังขอเขาแต่งงาน แล้วมึงก็อยากให้กูเป็นญาติผู้ใหญ่ไปสู่ขอเขาถูกต้องเปล่า”พี่กรถามผมพยักหน้า “555 ให้มันได้ยังนี้สิถึงสมกับเป็นน้องพี่ นึกว่าจะซึมตอนคีตาแต่งงานจนไม่บอกใครแล้ว นี่กูจะมีหลานให้อุ้มแล้วหรือเนี่ยพี่กรบอก “เรื่องสู่ขอไม่ต้องห่วงกูจะทำให้อย่างดีที่สุด แต่กุมีเรื่องหนึ่งอยากให้มึงทำตามหน่อย” “เรื่องอะไร” “อย่ายุ่งกับมัน” “ตูน” “ใช่ มันนั่นเหละ อย่าไปเห็นใจมันไม่ว่ากูจะทำไงก็อย่าห้าม” “ก็ได้ ผมจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้แต่ไม่ใช่ผมกลัวว่าพี่จะไม่ไปสู่ขอถ้าเรื่องนั้นผมรอพ่อกับแม่ก็ได้ แต่ที่ผมรับปากเพราะผมสัญญากับตูนแล้วว่าจะไม่ยุ่ง”ผมพูดก่อนที่จะเดินออกไป ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่เข้าใจสักอย่าง แต่ผมสัญญาไปแล้วว่าจะไม่ยุ่งดังนั้นผมจะไม่ยุ่ง แล้วเรื่องสู่ขอก็ไม่ต้องห่วงเห็นพี่ผมมันเป็นแบบนี้แต่มันรักผมจะตาย ที่ผมพูดเนี่ยไม่ได้เข้าข้าง ตัวเองแต่ไม่ว่าผมจะขออะไรมันก็ให้ ถึงจะเป็นแบบนั้นมันก็ชอบปล่อยผมอยู่บ้านคนเดียว ตอนนี้ผมจะไม่คิดอะไรเรื่องพี่ผมกับตูนแต่ผมก็ได้แต่อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ทำไมจะต้องไปรับปากตูนด้วยวะ แต่ไม่เป็นไรถ้าเพื่อนยังไงก็เพื่อน ผมว่าไม่ว่าพี่ผมจะเข้าใจอะไรเพื่อนผมแต่ยังไง สักวันพี่ผมจะต้องรู้ว่า เพื่อนผมไม่ผิด ทำไมผมถึงเชื่อใจเพื่อนผมนัก ก็บอกเลยว่าเพราะเป็นเพื่อน ผมคิดแบบนั้นก่อนที่จะขับรถกลับคอนโดที่ผมย้ายตัวเองมาอยู่กับเชน ใช้ความด้านขนของมานั่งเฝ้าเชน และตอนนี้ที่ผมมาได้เพราะเชนหลับอยู่ แต่ยังไงผมก็ต้องรีบกลับไป รอกันต์นะครับที่รักของกันต์ TBC………….
ในที่สุดตัวละครทั้งหมดก็ออกมาครบแล้ว เย้ ขอแนะนำตัวละครอีกเช่นเคย รฤกิจ อันทรารวิมล ชื่อเล่น ตูน เป็นเพื่อนของกันต์ คีย์ หมี เอส แต่สนิทกับกันต์มากที่สุด เป็นคนที่ขี้อาย ยอมคนง่าย ไม่สู้คน ที่รู้จักกับกันต์เพราะกันต์ช่วยไว้ตอนที่เกือบโดนรุมต่อย หลังจากที่รู้จักกับกันต์ก็เริ่มที่จะฮึดสู้ขึ้นมาหน่อย นัตทวี วรวิมล ชื่อเล่น กร เป็นพี่ชายของกันต์ เป็นเจ้าของบาร์ที่พวกคีย์ไปดื่ม นอกจากนี้ยังเป็นเจ้าของคลับอีกหลายแห่ง กรมีแฟนชื่อนันและมีลูกชายที่ยังแบเบาะอยู่หนึ่งคน สำหรับคู่ของกรกับตูนจะแยกจาก ช่อยตอบผมที...ใครเป็นพ่อของลูกผมค่ะ จะเป็นเรื่องสั้น 3 เรื่อง 3 คู่ค่ะ ได้แก่ กร – ตูน เฟน – หมี เอส- โดม ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ไม่ชอบโชน มั่นใจตัวเองเกิ้น ว่าคีตายังรักอยู่ ถึงมันจะจริงอะนะ แต่คีตาเป็นรองทุกเรื่องเลย โดนทำร้ายโน่นนี่ แล้วนี่อะไร อยู่ๆเปลี่ยนมากินข้าว เหอะ ข้าวคลุกกับหญ้าอะดิ เปลี่ยนพระเอกค่ะ ด่วนเลย ความเกลียดอิโชนครอบงำเรา55555 คีตาเอ้ย อยากให้หนูหายไปแล้วอีโชนตามหาพลิกแผ่นดินให้สะใจ มาหาป้ามา จะให้ค่าเลี้ยงดูแลกกับต้องห่างอิโชนนะลูก หึหึหึ สนุกค่ะ ติดตามอยู่นะคะ
บทจะง่ายก็ง่ายเกินนะ โชนน่ะ แต่คีตาตั้งใจไว้แล้วนี้ว่าคลอดเมื่อไรจะจากไป ไงก็สู้ๆนะ
คีตา ได้เวลาแก้แค้นพี่โชนแล้ว เอาให้พี่แกเจ็บสุดๆ ไปเลยนะ
โชนทำดีมากกกก
อยากเห็นอะไรพลิกลอคคะ รู้นะว่าคีย์รักโชนแต่จะยอมกันง่ายๆแบบนี้ มันไม่มันส์
o3 เอาเลยคีตา เวลาแห่งการแก้แค้นมาแล้ว จักเต็มไปเลย
หลายคู่จริงๆ เหอเหอ
คีตาอย่าใจอ่อน
โชนเริ่มฉลาดแล้ว ว่าแต่มีนฉลาดกว่าพ่ออีกนะเนี่ย แฃ้วทำไมพี่กรถึงเกลียดตูนมากขนาดนั้นเนี่ย หรือว่าตูนจะท้องอีกคนเนี่ย อยากอ่านต่อแล้ว :katai1: :katai1: :katai1:
ก็นะรักไปแล้วนิก็ต้องยอมแต่มันง่ายไปอะน่าจะทำให้พี่โชนสำนึกซะบ้าง ตูนสนใจขนมน้องแพรวไหม
โอ๊ย อยากจะทุบพ่อพระเอกนายพี่โชนสัก 3 ตุบ ที่มาฉลาดเอาตอนนี้ แล้วแถมโดนลูกสั่งสอนอีก เด็กยังฉลาดกว่าอีก พระคุณ
ได้เวลาแก้แค้นอีตาโชนแล้วคีตา อย่ายอมมันง่ายๆ ถึงแม้จะรักมันก็อย่ายอม มันทำกับเราไว้เยอะ ต้องทำมันคืนให้สาสม :fire:
คีตาไม่น่าไปทำแผลให้เลยนะเนี้ย หมั่นไส้ไอ้พี่โชนอะ
คีตาอย่ายอมคืนดีง่าย ๆ นะต้องเล่นตัวเข้าไว้ ให้พี่โชนง้อนาน ๆ
เล่นตัวหน่อยคีตา อย่ายอมง่ายๆนะ อิอิ
:pig4:
รออ่านต่อนะครับ
:z6: :z6: :beat: :beat: :a5: :really2: :really2: o22 o22 o22 o22 o22 o22
คีตาจะแก้แค้นมั้ยไม่รู้ แต่โซนก็โดนลูกด่าเชิงสั่งสอนไปล่ะ แต่พี่กรกับตูน เอะ ยังไง
เอาคืนๆๆๆๆ
ตอนที่ 21 ภาพลวง...หลอกตา คีย์ หนึ่งอาทิตย์นับตั้งแต่ที่โชนพามีนกลับมา หมอนั่นแปลกไปจากเดิมมาก อย่างกับกลายเป็นคนละคน จากเดิมที่ร้ายกับผมตอนนี้เหมือนกับจะดีกับผม แล้วยังคำพูดแปลกๆอีก ไม่ว่าจะเป็น ถึงจะบ้า ก็บ้ารัก รักงั้นเหรอ คิดว่าผมจะเชื่อหรือไง ในเมื่อคนๆนั้นก็ไม่เคยเชื่อในตัวผม คนที่หาว่าผมร่าน คนที่ทำลายความเชื่อใจ คำว่ารักสำหรับผมกับโชนคงเป็นได้แค่อดีต คำพูดของเขาตอนที่แต่งงานกับผมมันยังดังก้องในหัว ‘ไปโยนดอกไม้สิ หวังว่าจะมีคนรับนะ จากนี้ไปผมก็ขอฝากตัวด้วยแล้วกันคุณภรรยาที่ผมไม่ต้องการ...อ้อ ลืมบอกไป ผมจะทำทุกวิถีทางให้คุณไปไกลๆจากชีวิตผม’ ทุกวิถีทางรวมถึงสิ่งที่โชนกำลังทำในตอนนี้ นับจากวันที่เขาทำร้ายผม ผมเคยคิดหาว่าความรักของโชน เคยถามว่ามันยังมีเหลือไหม และตอนที่ผมรู้คำตอบ หัวใจผมก็เจ็บ เจ็บจนชา ในเมื่อเจ็บ ผมคงต้องจำ และเพราะผมต้องจำถึงได้อยากให้โชนเลิกแกล้งทำดีกับผมสักที เพราะยิ่งทำดีมากเท่าไรมันก็ยิ่งทำให้ผมเจ็บมากขึ้นเท่านั้น เพราะผมไม่โง่จนดูไม่ออกว่าสิ่งที่โชนทำมันเป็นแค่การแสดงละคร สิ่งที่โชนทำมันดูเหมือนฝืนใจทำ โชนคงรอให้ผมตายใจก่อนที่จะทำผมเจ็บซ้ำ ตอนนี้ผมขอแค่เวลาที่จะทำตามสัญญาและไปจากผู้ชายคนนี้ “วันนี้อยากกินอะไรครับที่รัก”โชนพูดพร้อมกับกอดผมจากด้านหลัง เอาจมูกมาอิงแก้มผม “กินอะไรก็ได้”ผมตอบ นี่ยังแสดงไม่พอหรือไง อาทิตย์หนึ่งแล้วนะ “งั้น กินข้าวผักปลาเก๋าแล้วกับ เมื่อว่าพี่พึ่งซื้อปลามา”โชนพูดแล้วก็เดินจากผมไป แววตาตอนที่โชนพูดกับผมมันแปลก มันเหมือนกับเสียใจ ถ้าเสียใจแล้วจะมาฝืนทำแบบนี้ทำไม “มีนไปไหนหรือ”ผมถามเพราะไม่เห็นมีนที่โต๊ะกินข้าว “พี่ให้คนพามีนไปเรียนพิเศษน่ะ เย็นๆถึงกลับ”โชนตอบ “แล้วไม่ไปทำงานหรือไง”ผมถามสามวันมานี้ไม่ไปไหนหรือว่าจะมาคอยเฝ้าผมไม่ให้หนี ซึ่งผมไม่ทำหรอก “ไปแต่ขอกินข้าวกับสุดที่รักก่อนนะ”โชนพูดพร้อมกับยิ้ม คำพูดแต่ละคำ การกระทำแต่ละอย่างมันสะท้อนถึงความไม่เต็มใจทำ “กลับมาแล้วครับ วันนี้พี่ซื้อเค้กของโปรดคีตามาด้วย”โชนพูดจูงมือมีนเข้ามาในบ้าน ในมือมีนถือถุงขนมอยู่ มีนเดินมาข้างผม “ของโปรดพี่คีย์”มีนยื่นมาให้ผมผมก็รับไว้ “ขอบใจนะมีน”ผมพูดมีนยิ้มตอบก่อนที่จะเดินเข้าห้อง แล้วก็ออกมาพร้อมเป้ “พ่อผมไปค้างบ้านนรินนะ อีก สามวันผมจะกลับมา พอดีครอบครัวเขาจะไปทะเลผมเลยไปด้วย”มีนบอกโชน โชนพยักหน้า มีนก็เดินออกจากบ้านไปพร้อมกับคนของโชนที่พึ่งมาถึง โชนยิ้มให้ผม “เค้กมันเป็นของโปรดของฉันตั้งแต่เมื่อไร”ผมถามโชนที่ยิ้มก่อนที่จะเริ่มหุบ “ไม่ใช่หรือ พี่ว่าใช่แล้วนะ แล้วคีตาชอบกินอะไรล่ะ ช๊อกโกแล๊ค คุ้กกี้”โชนถามผม นี่คงจะคบกับใครมามากถึงได้จำผิด ไม่สิ คงจะไม่เคยจำเรื่องของผมเลย “พี่ถามนะคีตา ตอบหน่อย”โชนพูดอย่างไม่พอใจ ถ้าไม่พอใจแล้วทำทำไม ทำเพื่ออะไร ผมเริ่มถามอยากให้หยุดสักที “เลิกเถอะ”ผมบอก โชนทำท่า งง มองหน้าผม ผมเลยตะโกน “เลิกเสแสร้งแกล้งมาทำเป็นดีได้แล้ว หยุดแสดงละครสักที”ผมพูดจบก็รับรู้ได้ถึงความเจ็บที่แก้ม โชนตบผม “คีตามันจะมากไปแล้วนะ ฉันไม่ได้แกล้งทำเป็นดีกับนาย ที่ฉันทำเพราะฉันอยากให้นายรู้ว่าฉันรักนายและพี่ก็อยากจะรู้ว่านายยังรักพี่” “รัก เลิกพูดได้แล้วมั้ง นี่ยังจะแกล้งพูดอีกหรือไง ก็ได้ถ้าอยากแกล้งนัก ผมก็จะตอบคุณให้นะคุณภารุต ว่าผมจะไม่มีวันรักคนอย่างคุณอีก คนอย่างผมน่ะเจ็บครั้งเดียวเกินพอ”ผมตอบออกไป จ้องหน้าโชนที่มองผมตาแดงกล้ำ ผมก็จ้องหน้าโชนตอบก้แค่จ้องอย่านึกว่าผมจะกลัว “ไม่ ได้ รัก พี่”โชนถามทีละคำ “ใช่ ผมไม่เคยรักคุณเลยแม้สักครั้งเดียว ผมเกลียด ได้ยินไหม ผมเกลียดคุณถ้าผมทำตามสัญญาได้เมื่อไร ผมก็จะไปจากคุณและจะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีกเลย”ผมโกหกโชน แต่ถ้ามันทำให้โชนหยุดทำเรื่องบ้านี่ได้และมันทำให้ผมไปจากโชนได้ ผมยอมที่จะโกหก พลั๊ก โชนผลักผมลงกับโซฟา ก่อนที่จะขึ้นมาคร่อมตัวผม “นี่ จะทำอะไร หยุดนะ”ผมบอก เริ่มกลัว โชนจูบผม ไม่มีความอ่อนโยนใดๆอยู่ในจูบนั้น มีแต่ความจาบจ้วงและเอาแต่ใจ “ไม่ หยุดนะ โชน”ผมบอกอยากให้โชนหยุด แต่โชนกลับไม่สนใจในสิ่งที่ผมพูดเขาถอดกางเกงผมทิ้ง ก่อนที่จะกระแทกเข้ามาในตัวผม “โอ๊ย”ผมได้แต่ร้องอยู่อย่างนั้น ไม่ว่าผมจะร้องสักเท่าไรโชนก็ไม่ยอมหยุดยังคงขยับเข้ามาในตัวผม “ในเมื่อไม่รัก ก็ไม่ต้องรัก แต่ฉันจะไม่ปล่อยนายไปหรอก”โชนพูดพร้อมกับกระแทกเข้ามาในร่างผมจนสุดก่อนที่จะทำตามที่ตัวเองต้องการ ตอนนี้ถึงผมจะเจ็บเท่าไรแต่สิ่งที่ผมห่วงคือลูกในท้อง ผมหวังว่าเขาจะไม่เป็นอะไร ผมได้แต่ทนต่อความเจ็บปวดที่ประทังเข้ามาไม่หยุดจนกระทั่งผมสัมผัสได้ถึงน้ำอุ่นร้อนที่อยู่ในตัว “ยังไม่จบหรอกนะ”โชนพูดก่อนที่จะเริ่มขยับอีกครั้ง ไม่ว่าโชนจะทำอะไรต่อไปผมก็ไม่รับรู้แล้ว ตอนนี้ตาที่เต็มไปด้วยน้ำตากำลังจะหลับลงพร้อมกับสติของผม ............................................. โชน ผมจ้องมองคีตาพร้อมกับผลงานของตัวเอง ผมโกธร คีตา โกธรมากจนระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ ทำไมคีตาถึงไม่เข้าใจผม สิ่งที่ผมทำมาทั้งอาทิตย์มันไม่มีความหมายเลยหรือไง ทั้งที่บางสิ่งผมยังไม่เคยทำด้วยซ้ำแต่ผมก็พยายามสื่อให้คีตาได้รู้ว่าผมรัก แล้วถึงผมจะจำผิดและนั่นมันก็ช่วยไม่ได้ ตอนที่ผมเชื่อว่าคีตาทรยศผมก็เสเพลคบกับคนอื่นไปทั่ว ล่าสุดก็ยัยเจนนี่ที่กล้ามาทำร้ายลูกผม ผมเลยให้ลูกน้องไปจัดการจนไม่กล้ามาราวีผม เพราะผมคบไปทั่วเลยจำไม่ได้นั่นก็ไม่ผิดนิ ที่ผิดคือคีตา สัญญานั่นมันอะไร ถ้าทำตามแล้วจะไปจากผม ไม่มีวัน ผมไม่ยอมปล่อยคนที่ผมรักไปเด็ดขาด ไม่ว่าจะต้องทำร้ายคีตามากเท่าไร ถ้ามันทำให้คีตาอยู่กับผมได้ผมก็จะทำ แม้ว่าจะทำให้คนที่ผมรักเจ็บปวดก็ตาม ผมมองหน้าคีตา “พี่ไม่ปล่อยนายไปหรอกนะ” ผมพูดก่อนที่จะโทรเรียกหมอ ไม่นานหมอก็มา “ไอโชนแกจะบ้าหรือไง โทรเรียกฉันตอนตี 3 ฉันก็ต้องนอนนะ เดี๋ยวผิวฉันเสียใครจะรับผิดชอบ”เสียงโวยวายดังมาจากผู้หญิงผมสีน้ำตาลทันทีที่เธอเดินเข้ามาในบ้านผม “แล้วไหนล่ะคนไข้ที่จะให้รักษา”ผมพาเธอไปหาคีตา “เมียแกนิ แกทำไรว่ะ”เธอถามก่อนที่จะไปตรวจแล้วทำหน้าตกใจ “โชนพาเมียแกไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้เลย”เธอตะโกนผมทำตาม ที่โรงบาลผมนั่งรออยู่ที่ห้องฉุกเฉิน ในใจกระวนกระวาย คิดแต่โทษตัวเอง ผมไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ ถึงผมอยากจะทำให้คีตาเจ็บจนไม่กล้าไปจากผมแต่ผมไม่คิดทำร้ายคีตาหนักขนาดนี้ “โธ่เว่ย”ผมตะโกนเอามือชนกำแพงเลือดไหลออกมาจากมือผม “โชนกำแพงโรงพยาบาลฉัน ไม่ใช่กระสอบทรายของนาย อย่าทำพัง”ทันทีที่ได้ยินเสียงเธอผมรีบวิ่งไปหาเธอ “เมคีตากับลูกเป็นไงบ้าง ปลอดภัยไหม”ผมถามในใจได้แต่ภาวนาว่าขอให้พวกเขาปลอดภัย “ปลอดภัยทั้งแม่เล็กเด็กในท้อง โชนแกทำไรว่ะ ควบคุมอารมณ์ไม่เป็นหรือไง แก 24แล้วนะไม่ใช่ 4 ขวบนะ ดีนะที่เมียแกกับลูกแกปลอดภัย”เธอบอกผม แต่ผมไม่สนใจรีบเข้าไปหาร่างของคีตาที่อยู่บนรถเข็นหน้าของคีตาขาวซีดราวกับกระดาษ ผมเอามือกุมมือคีตาไว้ “พี่ขอโทษ”ผมบอกได้แค่นี้เมก็เอามือมาแตะไหล่ผม “แกรอให้เขาฟื้นขึ้นมาก่อนเถอะ ตอนนี้เขาต้องพักผ่อน”ผมบอกผมผมวางมือคีตาลง แล้วปล่อยให้พยาบาลเข็นเตียงคีตาเข้าห้อง “โชน จากนี้จะเอาไง”เมถามผมตอนที่ผมเฝ้าคีตาอยู่ที่ห้อง “อะไร”ผมถาม “ก็แกบอกว่าจะทำให้เขาเห็นว่าแกรักเขา แต่จากที่ฉันเห็นแกทำร้ายเขาชัดๆ”เมพูดกับผม เมเป็นเพื่อนสนิทผมตั้งแต่เรียนมัธยม ผมเคยปรึกษาเธอเรื่องคีตากับลูก “ทุกอย่างที่ฉันทำ คีตามองว่ามันเป็นแค่การเสแสร้ง ฉันก็เลยโกรธ”ผมพูดไม่ได้ตอบคำถามเธอ “แล้วทีนายมองว่าคีตาทรยศนายล่ะ”เธอย้อน คำพูดของเธอทำให้ผมน้ำตาไหล จริงอย่างที่เมพูด ทีผม ผมยังมองได้ แต่ทีคีตาผมกลับโกรธ ผมช่างเป็นผู้ชายที่แย่ ผมบอกว่าจะปกป้องครอบครัว จะไม่ปล่อยให้ใครมาทำร้ายแต่เป็นผมเองที่ทำ ผมเองที่ผิด “ฉันว่าเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ตัวแกว่าโชน”เมพูดก่อนที่เธอจะขอตัวกลับบ้าน ผมได้แต่เฝ้ามองคีตาที่กำลังหลับยู่และขอให้เขาตื่นขึ้นมา TBC………………………….
อีตาพี่โชน แกทำแบบนี้ได้ยังไง :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
เกลียดอีโชนขึ้นเรื่อยๆ ไปตายซะไอ้พระเอกกินหญ้า ทำร้ายคีตาทำไม แกเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแบบนี้เป็นใคร ใครก็ไม่ไว้ใจหรอกจริงไหม แล้วมาด่าคีตา อีปลวกกก คีตาทำอะไรผิ๊ดดดดดด ชิชะ ฉันโกรธ จบค่ะ
ง่าวแต้ๆ!!!!!!!!!!! :m31: :m31: :m31:
:z3:คีย์เอาคืนให้เคร็ดเลย :z13: :z13:
อยากให้คีตาเกือบแท้ง (ย้ำแค่เกือบ) อยากเห็นว่าพี่โชนจะเป็นยังไง คีตาได้เวลาเอาคืนแล้ว เอาคืนให้มันสาสมกับที่พี่โชนเคยทำให้คีตาเจ็บเลย!
24แล้วนะโช กินข้าวแล้วยังจะกลับไปกินหญ้าอีกเหรอ///อุ้ยโดนเตะโด่ง :mew2:
อิโชนนนน ไม่เคยจะสำนึกเลย หวังว่าคงเป็นครั้งสุดท้ายนะที่ทำแบบนี้กับคีย์
พี่โชนทำกับคีย์ไว้ซะเยอะถ้าให้คีย์เชื่อใจเลยมันจะไม่ง่ายไปหน่อยหรอ ถามจิงปัจจุบันกินข้าวอยู่ป่ะ
:mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
ความผิดคนอื่นใหญ่เท่าขุนเขา ความผิดตัวเองเล็กเท่าเม็ดทราย เป็นผู้ใหฯ่ที่โตแต่ตัว มองอะไรด้านเดียว ชิ สำนึกให้มันจริงๆสักทีเหอะ - -^
อีพี่โชนไม่รู้สึกเข็ดราบนะเนี่ย
โชนเนี่ยทำหน้าตาแบบไหนเนี่ยถึงทำให้คีญรู้สึกว่าเสแสร้งแกล้งทำเนี่ย แล้วยังไปทำป่าเถื่อนกับคีย์เพิ่มขึ้นไปอีก อย่างเนี่ยคีย์คงรู้สึกดีขึ้นหรอก
อยากให้ถึงวันที่คีตาจากไปจัง
เหอะ ยังไม่ยั้งอารมณืตัวเองอีกนะโซน ดีนะที่ทั้งแม่และลูกปลอดภัยน่ะ
:z3:
เกลียดอิตาโชนจริงๆ :fire: เปลี่ยนพระเอกได้มั้ยอ่า งี่เง่า โง่ เอาแต่ใจ คิดแต่เรื่องตัวเอง ปากบอกว่ารักคีย์อย่างนั้นอย่างนี้ แต่จริงๆแล้วรักแต่ตัวเองมากกว่า :z6:
โชน ไอ้เรารึคิดว่าจะสำนึก ที่ไหนได้ ไหนบอกจะกินข้าวแทนหญ้างัย เชอะ
ก็ยังคงไม่เข็ดไอนี้ หายหญ้ามั้ยคะ ??? :katai1: ลูกแกยังดูฉลาดกว่าแกเลยเว้ย !!! ( ถึงมันจะไปกันเพื่อนในตอนนี้ (อนาคตไม่รู้)) สงสารคีย์น้ำตาปานจะไหล จำเลยรักชัดๆ !!! รออ่านตอนต่อไปจ้า :L2:
เจนนี่ จะจบแค่นี้แน่ หรอ ไม่น่าใช่ นะ :ruready
โชนนายต้องควบคุมอารมณ์ให้ได้ แล้วพิสูจน์ให้คีตาเห็น :katai2-1: แต่นังเจนนี่ขอให้มันหายไปจริงๆเถอะ :amen:
:mew2: :mew2: :mew2:
โธ่. คีตา
:อิโชน แกอารมณ์ร้อนจนเสียเรื่อง ไม่เอาๆๆๆ แบบนี้ ไม่ดี เอาใหม่ ต่อไปอย่าใจร้อน จะรักเมียก็ค่อยๆตอดนิดตอดหน่อย เดี๋ยวน้องก็ยอมเองอ่ะ อารมณ์ไม่เสีย ไม่เหนื่อย เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นเหอะ :mew3: :mew1
ช่างกล้าเนอะ เอาใจตัวเองเป็นใหญ่โดยที่ไม่ได้มองความผิดของตัวเองเลยเนี่ย :beat:
พีโชนอย่าอารมณ์ขึ้นง่ายมากสิ
นี่ถ้าคีตาเป็นอะไรไปชั้นจะสมน้ำหน้าแก โชน :katai4: มัวแต่ไม่เข้าใจกันอยู่นั่นแหละ พูดความในใจออกไปซะก็สิ้นเรื่อง เฮ้อออออออออออ :ling1:
รอด้วยคน
ใบลาค่ะ เนื่องจากคนเขียนติดธุระ จึงขอลาพักการเขียน 3 เดือนค่ะ ขอบคุณค่ะ kuro
3 เดือน อารมณ์แบบ :hao5: >>> :z3: >>> :serius2: >>> :o12: >>>> :m15: รีบกลับมานะตัวเอง เค้าจะรอตัวเองเสมอ
รับทราบค่ะ
:freeze: สะ สะ สามเดือน :hao5: ไม่เป็นค่ะ เดี๊ยนรอได้ :mew4:
:ling1: :ling1: :ling1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai5: :katai5: :katai5:
3 เดือน! จะรอนะคะ // เช็ดน้ำตาปอยๆ
3 เดือน!!!! :katai1: :katai1: :katai1: ชอคกุ!!! แต่ก็จะรอนะค้าาาา
3 เดือน!!!
สามเดือน เอือนๆๆๆๆๆๆๆ :m15: จะรอๆ :katai5:
สะ..สะ...สามเดือน!!! :a5: โอ้พระเจ้า!! o22 ได้ลงแดงก็คราวนี้แหละ!! :serius2: T^T :hao5:
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
:freeze: :freeze: :freeze: :freeze: :freeze:
:katai1: กรี๊ด 3 เดือนเลยหรอคะ แต่ก็จะเฝ้ารอค่ะ :hao5:
3เดือน :a5: :ling1: :ling2: :ling3:
:a5: 3 เดือน!! ไม่จริ๊ง งง ง ฉีกใบลาทิ้ง!!!
สามเดือนนน จะรอนะคะ TOT
ตอนที่ 22 ลาจาก คีตา ผมลืมตาขึ้นมา ร่างกายของผมมันเจ็บไปหมด เจ็บเหมือนกับหัวใจผมที่พึ่งถูกขยี้จนแหลกคามือด้วยฝีมือคนที่บอกว่ารักผม “น้ำ..”ผมพูดก่อนที่จะมีใครส่งน้ำมาให้ผม ผมมองไปที่ใครคนนั้นก่อนจะยิ้มเยาะตัวเอง ยังจะไปหวังอะไรอีก “กินค่อยๆนะ”เชนบอกผม ผมค่อยดื่ม “ที่นี่”ผมถามเพราะรู้ว่ามันไม่ใช่ห้องผม “โรงพยาบาล พี่โชนพาคีย์มา”เชนบอกผม โรงพยาบาล คงใช่ กลิ่นยาฆ่าเชื้อ สายน้ำเกลือที่ติดอยู่กับมือผมมันบ่งบอกได้ดีว่าที่นี่คือที่ไหน “พอดีพี่โชนมีงานด่วน ก็เลยให้เชนมาเฝ้าคีย์ แต่พี่โชนเขาเฝ้าคีย์ทั้งคืนเลยนะ”เชนบอกผม ผมไม่ต้องการรู้ว่าผู้ชายคนนั้นจะไปไหนหรืออยู่กับใคร เพราะผมตัดสินใจแล้วว่าผมกับเขา ขาดกัน ผมไม่รอแล้ว สัญญานั้นผมยอมผิดถ้ามันทำให้ผมเจ็บน้อยลงได้ ผมก็จะทำ “เชนกลับไปก่อนได้ไหม”ผมถามเชนที่ทำสีหน้าลำบากใจ “ก็ได้ เชนยอมทำตามที่คีย์บอกแต่เชนก็อยากให้คีย์รู้ว่าพี่โชนเขาห่วงคีย์มากนะแต่พี่เขาไม่รู้ว่าจะแสดงออกมายังไง”เชนบอกก่อนที่จะกลับไป ผมคิดตามที่เชนพูดก่อนที่จะยิ้มอีกครั้ง ห่วงหรือ ถ้าห่วงเขาคงไม่ทำแบบนี้กับผม ถ้าห่วงคงจะอยู่เฝ้าผมตอนที่ผมฟื้น ผมไม่รู้เป็นไร ถึงเขาจะเป็นคนทำร้ายผม แต่ผมก็อยากเห็นหน้าเขาเป็นคนแรก คงเพราะผมคิดว่าอย่างน้อยเขาก็ห่วงผม “อาการเป็นไงบ้างครับคีย์”ผมหันไปที่ประตูแล้วก็พบกับพี่หมอที่วันนี้แต่งตัวธรรมดา เสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงยืน เข้ากับใบหน้าพี่หมอมาก แบบผมสีดำตัดสั้น ตาคงสีน้ำตาล แล้วก็ใบหน้ารูปใข่ มันขลับให้ใบหน้าพี่เขาดูหน้าหลงใหลแต่สำหรับผมกับพี่หมอเป็นแค่พี่น้องเท่านั้นครับ “ไม่เป็นไร”ผมตอบสั้นๆไม่อยากให้คนๆนี้เป็นห่วงผมมาก “ถ้ามีอะไร ก็บอกพี่ได้นะ พี่พร้อมช่วยเสมอ”พี่หมอบอกผมก่อนที่จะลูบหัวผม “พี่ผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ”ผมบอก พี่เขาก็ยิ้ม “สำหรับพี่คีย์ก็เป็นน้องชายที่พี่รักเสมอล่ะครับ”พี่หมอบอก “พี่พูดแบบนี้ไม่กลัวหมีมันโกธรหรือไงครับ”ผมถามออกไป “ทำไมพี่ต้องกลัวด้วยล่ะครับ”พี่หมอบอกผมพร้อมกับยิ้มเยาะ “ก็หมีมัน..”ผมพูดไม่ทันจบพี่หมอก็พูดขัดขึ้นมา “ไม่ว่าเขาจะรู้สึกอะไร สำหรับพี่แล้วเขาก็เป็นแค่คนๆหนึ่งที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่สำคัญอะไร”พี่หมอพูด หน้าตาพี่หมอแสดงออกว่าเขาพูดความจริงแต่ผมดูออกว่าลึกๆแล้วมันไม่เป็นอย่างนั้น ถ้าไม่รักคงไม่มองดูมาต้องนานหรอก “หวังว่าที่พี่พูดจะไม่จริงนะครับ”ผมพูดออกไป พี่หมอตาโตก่อนจะเอามือลูบหัวผม “ทำไรกันอยู่”เอสส่งเสียงมาก่อนตัว เขาเดินมากับพี่โดม “อย่าเสียงดังสิมันรบกวน คนอื่นเขา”พี่โดมเอ็ดแต่เอสกลับยิ้ม “ไม่มีหรอกน่า จะมีก็แต่สุดที่รักของผมเท่านั้นล่ะ”เอสบอกก่อนที่จะหอมแก้มพี่โดม “ถ้าจะสวีทกันก็เชิญข้างนอกนะครับ นี่ห้องผู้ป่วย คีย์เขาต้องพักผ่อนนะครับ”พี่หมอบอก “อย่าล้อเล่นสิ แบบนี้ไม่สมเป็นพี่เลยอะ”เอสบอกก่อนที่พี่หมอจะหลุดหัวเราะออกมา “ว่าไงเพื่อนสบายดีเปล่า”โถมตัวอันหนักอึ่งมากอดผม แต่กลับถูกมือข้างหนึ่งของใครบางคนกระชากตัวออกไป ก่อนที่จะต่อย ผลั๊ก “มึงมายุ่งไรกับเมียกู”โชนพูดออกมาก่อนที่จะโดนเอสสวนหมัดใส่ไป ผลั๊ก “มึงมันวรนัส ด้านว่ะยังกล้าพูดอีกนะว่าเมีย ที่เพื่อนกูเนี่ยไม่ใช่เพราะมึงเหรอ”เอสตะคอกใส่ ตอนนี้พี่โดมจับแขนเอสไว้ โชนจะมาต่อยเอสแต่ก็ถูกพี่หมอห้ามไว้ “นี่ห้องผู้ป่วยนะครับ ขอความสงบด้วย”พี่หมอพูดห้ามแต่โชนกลับหันไปทางพี่หมอแล้วก็ ผลั๊ก โชนต่อยพี่หมอ “มึงอีกคน มาทำไรที่นี่” “มาเยี่ยมน้องชาย แต่ในฐานะพี่ชายอยากจะบอกอะไรไว้อย่าง”พี่หมอยิ้มก่อนต่อยโชน “อย่ามาทำร้ายน้องชายคนอื่น ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอไงว่าในฐานะที่คุณได้ชื่อว่าเป็นสามีควรดูแลภรรยา และ ในฐานะพี่ควรสนใจน้องแต่ดูเหมือนคุณจะจำแต่ไม่ทำนะครับ คีย์พอดีวันนี้พี่มีนัด ขอตัวกลับก่อนนะ”ประโยคสุดท้ายพี่พูดกับผมก่อนที่จะออกไป “คีย์เราขอตัวกลับก่อนดีกว่าไม่อยากอยู่กับไอบ้าแถมกินหญ้า”เอสบอกแล้วเดินออกไป พี่โดมหันมายิ้มให้ผมก่อนที่จะเดินตามเอสไป “พอสามีไม่อยู่ก็ร่านเลยเหรอ”โชนพูดกับผม ผมได้แต่อยู่เฉยๆ อาจเพราะชาชิน อาจเพราะไม่ต้องการเจ็บไปมากกว่านี้ “ถามไม่ตอบ”โชนพูด “ไม่ตอบก็อย่าตอบ”โชนพูดก่อนที่ผมจะรู้สึกอุ่นที่ริมฝีปาก โชนจูบผมมันเป็นจูบที่อ่อนโยน อ่อนโยนจนผมไม่เชื่อ อ่อนโยนจนทำให้น้ำตาผมไหล “ไม่ร้องนะครับ คนดีของพี่”โชนพูดกอดผมไว้ ผมไม่รู้ว่าอันไหนจริง อันไหนลวง แต่ถ้านี่คือความจริง คงจะดี “คีตาพี่ขอโทษที่ทำร้าย ขอโทษที่ทำให้เป็นแบบนี้ ขอโทษที่พี่เอาแต่ใจ และขอบคุณที่ยังอยู่กับพี่ พี่รักคีตานะ”คำบอกรักที่ผมเฝ้าคอย แต่ตอนนี้มันคงสาย เพราะผมตัดสินใจได้แล้วตั้งแต่ตื่นมาแล้วไม่เห็นหน้าคนๆนี้ “มันไม่สายไปเหรอ มาบอกรักเอาตอนที่ผมเลิกรัก”ผมยังจำที่เขาทำร้ายผมได้ “ไม่สาย พี่ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้น พี่ขอล่ะคีตา ขอให้พี่ได้แก้ตัวในสิ่งที่กระทำ”โชนอ้อนวอนผม “ไม่และผมก็มีคนที่ผมรักแล้ว”ผมยืนยัน “งั้นก็ได้ ถ้าคีตาไม่ให้โอกาสพี่ พี่ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องทำให้คีตารัก ถึงพี่จะไม่ได้หัวใจคีตา แต่ขอให้รู้ไว้ว่าพี่จะไม่ปล่อยนายให้ใคร”โชนบอกก่อนที่จะเดินไปล๊อคประตู “พี่รักนาย”โชนเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วพูดกับผมก่อนที่จะจูบที่ต้นคอผม “ปล่อยนะ”ผมบอกตอนนี้ผมอยู่ในสภาพที่เรียกว่าเปลือยเปล่า โชนกำลังจับแกนกายผมอยู่ มืออีกข้างก็สอดเข้าไปที่ช่องทางของผม “ไม่ปล่อยจนกว่าจะบอกว่ารัก”โชนพูด “ไม่บอกแล้วไงว่าไม่รัก ผมรักคนอื่นแล้ว”ผมบอกโชน “ใครไอหมอที่พึ่งไปหรือไอหัวแดงนั่น” “พี่หมอที่แสนดีไม่เหมือนคนเลวๆอย่างนาย”ผมพูดโดยที่ไม่รู้ว่าได้ทำให้เส้นความอดทนของโชนขาดลง “ถ้าพี่เลวพี่ก็จะเลวให้ถึงที่สุดเพื่อให้นายมา”โชนบอกก่อนที่จะกระทำกับร่างกายผมอย่างป่าเถื่อนโดยที่ไม่สนใจผมว่าจะเจ็บเหรอเปล่า ................................... ผมตื่นขึ้นมาโดยที่ไม่เห็นใครที่ควรอยู่ด้วยอยู่ข้างๆน้ำตาผมไหลออกมา รัก คนที่ผมรักพูดออกมาแต่มันคงเป็นได้แค่คำหลอกลวง ถ้ารักคงไม่ทำแบบนี้ ทำให้ผมเจ็บไปทั่วร่างกายและที่สำคัญที่สุดเจ็บที่หัวใจ ผมอยากจะไปจากเขา เขาคนที่บอกว่ารักผม คนที่ทำร้ายผม ผมคิดแล้วร่างกายก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้(โรงพยาบาลมีตู้เสื้อผ้า)แล้วก็รีบออกไปจากห้อง แม้ว่าจะเจ็บตอนที่วิ่งแต่ไม่อยากเจ็บไปมากกว่านี้ ผมวิ่งไป วิ่งอย่างไร้จุดหมายจนกระทั่งมีแสงสว่างจ้าสะท้อนเข้าที่ตาก่อนที่จะล้มลงไป ..................................................... เอี๊ยด เสียงเหยียบเบรกดังขึ้นโดยฝีมือผมอยู่มีใครไม่รู้วิ่งมาตัดหน้ารถผม ผมออกจากรถรีบไปดูแล้วก็เจอกับผู้ชายที่ใบหน้านั้นจัดได้ว่าหล่อเสียดายที่ใบหน้านั้นเต็มไปด้วยคราบน้ำตา “คำๆเดียวที่ต้องการคือรัก”เสียงมือถือผมดังขึ้นทำให้ผมกดรับ “อิจิโระ แกต้องกลับมาภายในวันพรุ่งนี้ไม่งั้นฉันจะตัดพ่อลูกกับแก”เสียงปลายสายดังขึ้นทำให้ผมหันไปมองคนที่อยู่บนพื้น ผมประคองเขาขึ้นมาบนตักผม “พ่อผมขอเวลาเป็นอาทิตย์หน้าไม่ได้หรือไง”ผมต่อรองผมคงทิ้งคนที่อยู่บนตักผมตอนนี้ไม่ได้ “ไม่ได้แกต้องมาพรุ่งนี้”เสียงปลายสายยื่นคำขาดก่อนที่จะตัดสายไป ผมถอนหายใจออกมา “ช่วยไม่ได้ เอาไปด้วยแล้วกัน” ผมอุ้มผู้ชายคนนั้นขึ้นรถก่อนที่จะรีบบึ่งรถไปสนามบิน ทำไมเครื่องบินเจทก็ของผมแต่ทำไมผมต้องรีบไปก่อนเครื่องออกด้วยเนี่ย ผมสงสัยแต่ก็ยังคงรีบไป เพื่อไปให้ถึงจุดมุ่งหมายที่ผมต้องไปภายในวันพรุ่งนี้คือ ญี่ปุ่น TBC………………………. kuro มาก่อนสามเดือนค่ะ หวังว่านักอ่านทุกท่านจะไม่ว่ากันนะคะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
เคราะห์กรรมจริงๆ คีย์ถูกพาไปด้วย โชนดิ้นแน่ :katai1: :mew6:
จะทำยังไงหล่ะทีนี้
คีย์ไปโลด
ตัดเชนออกจากเรื่องด้วยข้อหากินหญ้ามากเกินขนาดได้มั้ยค่ะ ที่ทำอยู่นี่มันโง่เกินมนุษย์ปกติ ไม่มีความสามารถในการระงับอารมณ์ สติไม่มีปัญญาไม่ต้องกล่าวถึง คือ จะให้เป็นพระเอกแนวโหดก็ไม่ควรจะทำขนาดนี้นะคะ ต่อให้กลับตัวได้ก็ไม่มีใครเชื่อ เพราะบทตอนที่รู้ตัวแล้วว่ารัก และเข้าใจผิด ไม่ได้ต่างกับก่อนรู้เลย พูดว่ารักก็........ ทุเรศยิ่งกว่าตดในลิฟท์ที่คนแน่น ได้ยินแล้วทุเรศทุรัง
หิ้วไปด้วยเรย ฮิฮิ :katai2-1: :katai2-1:
สมน้ำหน้าไอ้บ้าโชน ขอให้ดิ้นๆๆตายไปซะ
หนีเลย หนี!
บอกตรงๆเลยนะว่าโคตรคิดถึงเรื่องนี้ ตกใจตอนเห็นที่อัพเดท รีบกดมาอ่านด่วนๆ สงสารคีย์ ไปๆกับคนใหม่ได้ก็ดี บางทีอาจจะทำให้โชนคิดได้มากกว่านี้ แต่ถึงจะไกลยังไงก็หนีหัวใตตัวเองไม่ได้หรอกเนอะ เกลียดโชนแบบสุดใจ ให้มันคิดถึงจนตายทัิงเป็น ให้มันทุรนทุรายยิ่งดี!!!!! คิดถึงค่ะ มาต่อไวๆนะคะ ^^
อยากฉีกจะโชนให้เป็นชิ้นๆ :m31: :m31: :m31: :m31:
กรี๊ดดดดดดดดด! อิจิโระ! นาย! พระเอกคนใหม่ใช่ไหมลูกกกกกกก ดีมากมาเอาคีตาไปทำแม่ของลูกเลยนะ แล้วอย่าให้ไอ้คุณพี่โชนมันรู้นะ มันจะได้เจ็บปวดด ถึงขั้วหัวใจ! เชอะ!!!
ตกใจอัพแล้ว โชนแม่งสำนึกหน่อยๆๆๆ ทำไมชอบว่าเค้าจังวะ หนีไปเลย ให้มันดิ้นตายไปเลยยย
นี่สำนึกแล้วจริงดิ...? :a5:
โชนทำไมทำแบบเน้ห๊าาาาา!!! สมน้ำหน้า คีตาหนีไปไกลเลยทีนี้ อยากจะรู้ว่าแกรจะลงแดงตายเลยรึเปล่า หุหุ
ดีดดิ้นให้ตายไปเลยค่ะ ไอ้คุนโชนนนนนนน :m16: :m16: :m16: :m16: :m16: :m16:
:m31: แย๊กกกก !! อยากโดดถีบ หน้าโชนมันเลยจิงๆ
:mew1: :mew1: :mew1:
อ่านแล้ว งงหน่อยๆ น่าจะแบ่งโซนคำพูดนิดๆ อิโชนอกแตกตายไปซะเหอะ พูดไรไม่เคยได้อย่างที่พูด
เหมือนโชนจะมีอาการทางประสาทป่ะ?? เหมือนแยกแยะอารมณ์ตัวเองไม่ได้ เพิ่งบอกรักเค้าไปหยกๆ ไม่ทันไรก็ทำร้ายเค้าอีกละ แบบนี้เนี่ยเรียกว่ารักแล้วหรอ??? นึกอยากด่าก็ด่า นึกอยากโอ๋ก็โอ๋ มันยังไงกันแน่ ตามอารมณ์ไม่ทัน แล้วเวลาทำร้ายเค้าอ่ะ ช่วยสำเนียกนิดนึง ว่าเค้าท้องอยู่นะ ถ้าคีตาไม่ได้ท้องอยู่นี่จะไม่อะไรเลย แต่ดีแล้วทีตอนนี้คีตาหนีไปแล้ว บังเอิญไปเจอผู้ชายคนนั้นอีก พาหนีไอ้บ้าโชนไปให้ไกลๆเลยนะ ให้โชนมันทุกข์ทรมาน หมั่นไส้มานานละ อยากรู้ว่าตอนที่โชนรู้ว่าคีตาหายไปมันจะทำยังไง คงสะใจดีพิลึก หึหึหึ
อยู่ๆก็โดนเอาตัวไป มันอะไรกัน
คีย์ไปเลยย o13 o13 ปล่อยไอ้บ้าโชนให้มันบ้าอยู่นี้แหละ :m16: :fire:
นี่ขนาดไม่รู้จักยังเอาตัวไปด้วยเลย แล้วนี่พี่โชนคงจะคั่งน่าดูที่คีย์หายตัวไป
คราวนี้มาผ่านๆหรือมาเรื่อยๆเนี่ย คิดถึงจุงเบย พูดเลย :sad4: ในที่สุดก็เริ่มเบื่ออีคู่หลักแล้ว ( อ่าวอีนี้ออกตัวแรงมาก !!! ) หันไปจิ้นคู่พี่หมอ กับ หมีดีกว่า คริคริ ( ชอบคู่นี้ม๊าก ) รออ่านตอนต่อไปจ้า :L2:
อ้าว คีย์ถูกใครพาตัวไปแล้วน่ะ
หนีไปให้ไกลเลย
เป็นลมก่อนโดนรถชนใช่ไหมไม่งั้นคีย์ได้แท้งแน่ แล้วนี่ตัวละครใหม่ออกมาเพิ่มแย่งคีย์อีกหรือเปล่านีี
ไปแล้วอย่าเพิ่งกลับมาน้า จนกว่าจะคลอด หรือโชนจะสำนึก สำนึกจิงๆๆ
เชียร์พระเอกใหม่ อิมพอร์ทจากญี่ปุ่น เขี่ยโชนทิ้ง เลวไป ไม่เคยจะทำดีกับคีย์สักที
แอบน้ำตาซึม สงสารคีย์ง่ะ
:mew4: :mew2: :hao5: :a5: o22 :z6: :laugh: :m20: :jul3: :mew1: :katai3:
เพิ่งมาอ่าน สับสนวุ่นวายดีแท้
เอ่อ ...โชน ไม่อขากจะด่าเลยนะ แต่ว่า... ชั้นว่าแกเป้นอย่างที่พี่หมอกับเอสด่าจริงๆหว่ะ ไอ้บ้า ไอ้ตัวกินหญ้า ไอ้จั๊ดง่าว น่าจับมายำสหะบาทาจริงๆ คราวก่อนทำไรไว้ ตัวเองก็พึ่งจะรู้สึกผิดไป ยังไม่ทันจะครบวันเลย กลับมาทำผิดแบบเดิมซ้ำสองอีก แล้วคีย์เองก็ยังไม่หายดีด้วย ไม่นึกถังใจเค้าบ้างวะ อย่างน้อยนึกถึงเด็กในท้องบ้าง นั่นลูกแกนะ ที่คีย์หนีไปนี่ บั้นขอสมน้ำหน้าแกหว่ะ แล้วนี่โดดพาตัวไปญี่ปุ่นด้วย หาให้ตายเถอะแก สมน้ำหน้า ฮ่า ๆ ๆ ๆ (เอิ่ม จิตหลุดไปแล้วฮะ) ฝากถึงคนเขียน 1) คีย์โดดหนักขนาดนั้น อาการน่าจะแย่กว่านี้หน่อยป่าว ไม่น่าจะมีแรงหนีได้ตอนนี้นะ น่าจะรอให้หายก่อนแล้วค่อยให้หนี 2) จะมีการเปลี่ยนตัวพระเอกไหมอ่ะเนี่ย เห็นมีตัวลครใหม่เข้ามา ไม่เอาไม่เปลี่ยนน้า~ เค้าเป้นพวกฝังใจกับคู่พระ-นาย อยู่ๆจะเปลค่ยนไม่ได้น้า~ ถึงโชนจะเลวไปนิด แต่ก็รักคีย์นะ พระเอกเลวก็เปลค่ยนให้เป็นคนดีเอาน้า~ แต่อย่าเปลี่ยนพระเอก น้า~~ (ทำตาวิ้งๆ~) 3) อยากอ่านคู่เชน ๆ ๆ ปล.เค้าอ่านแล้วเม้นต์ไปรอบนึงแล้วป่าวหว่า ไม(เพิ่งจะ)รู้สึกคุ้นๆ :L2: :pig4: :L2:
ตอนที่ 23 ผิดที่ฉันเอง 20 % โชน ภาพตรงหน้าผมทำให้ผมเสียใจ ห้องว่างเปล่าปราศจากคนที่ๆเคยอยู่ ผมผิดผมรู้ ผมเลวผมรู้ดี สิ่งที่ทำไปทั้งหมดมันไม่ดีแต่ผมก็ทำ ทำเพื่อให้ผมได้คนที่ผมรักมาเป็นของผม ผมหาทั่วห้องแล้วก็ไม่พบคีตา ผมวิ่งไปทั่วโรงพยาบาลวิ่งเหมือนคนบ้าไปทั่ว ผมได้แต่วิ่งๆแล้วก็ถามคนที่ผ่านไปมาในโรงพยาบาล แต่ก็ไม่เจอ ผมวิ่งออกไปนอกโรงพยาบาลแต่ก็ไม่เจอวี่แววของคีตา ผมล้มทั้งยืนน้ำตาไหลออกมา คีตาหนีผมไปแล้ว คีตาทิ้งผมไปแล้ว ไปพร้อมกับลูกของผม ผมร้องตะโกนชื่อของคีตาออกมาเพื่อหวังว่าจะเจอ แต่ก็ไม่ “พี่โชน”เสียงทักทำให้ผมหันไปมอง ผมหวังว่านั่นจะเป็นเสียงของคีตาแต่ก็ได้แต่หวัง เพราะคนที่ทักผมคือเชน ผมมองหน้าหมอนั่นแล้วถามออกมาเบาๆ “คีตาอยู่ไหน”ผมถามจบเชนก็บอกว่าไม่รู้ผมได้แต่พร่ำเพ้อบอกกับเชนว่าผมมันเลว ผมมันไม่ได้เรื่อง ผมมันแย่แค่ไหนน้ำตาผมไหลออกมาเรื่อยๆเหมือนฝนที่คอยตกใส่หัวผม ให้ผมรู้ว่าตอนนี้ผมสูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดไปแล้ว ผมเจ็บ ผมปวด ผมทรมาน ไม่มีอะไรทำให้ผมเจ็บกว่านี้ “พี่ครับผมว่าไปข้างในโรงพยาบาลกันเถอะ”เชนพูดพร้อมกับจูงมือผมเข้าไปในโรงพยาบาล ระหว่างทางเชนบีบมือผมไว้แน่นเหมือนกับบอกว่ายังมีเขาอยู่ “ผมว่าคีตาคงไปไหนไม่ไกลเราให้คนของพ่อช่วยกันหานะครับ”เชนพูดก่อนที่จะไปกดมือถือโทรหาพ่อส่วนผมได้แต่นั่งนิ่งเฝ้าคิดถึงสิ่งที่ทำลงไป ผมทำร้ายคีตา ทั้งที่ผมบอกว่าจะปกป้อง เป็นผมเองที่เลว ผมต่อยหน้าตัวเอง มันทำให้ผมเจ็บแต่ไม่เท่ากับที่หัวใจ ผมต่อยหน้าตัวเองเรื่อยจนเชนมาจับมือผมไว้ ผมหยุดต่อยตัวเองมองหน้าน้องชายผม พวกเราเป็นฝาแฝดกัน หน้าตาของพวกเราเหมือนกัน ความต่างของพวกเราคงมีแค่นิสัย ผมมักคิดแต่เรื่องของตัวเองจนลืมคนสำคัญ น้องชายผม ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เขาสูงน้อยกว่าผม ตอนนี้เขากำลังจะมีลูก ผมไม่รู้จนมีคนมาบอกในวันนั้นผมก็รู้ว่าผมเป็นพี่ชายที่แย่ เป็นพ่อที่นิสัยไม่ดี เป็นคนรักที่เลว ผมเป็นได้แค่นั้น “พี่โชนไม่ต้องห่วงนะครับ ผมบอกพ่อแล้ว เชื่อว่าไม่นานก็เจอ”เชนบอกก่อนที่จะตามเมมาอยู่เป็นเพื่อนผม จากนั้นก็ไปหาตูนที่ห้อง “โชนมึงแม่ง...แต่ก็เอาเหอะ กูรู้ว่ามึงเจ็บ กูจะอยู่ด้วยแล้วกัน”เมพูดเธอนั่งข้างๆผม คอยให้กำลังใจผม ..................................................
ใจจะขาด มาต่อไวๆนะคะ
:hao7: :hao7: :hao7:
เจ็บอีกโชน นายต้องเจ็บกว่านี้ เอาให้ให้เจียนตาย แบร่!!!! :hao7:
้สมน้ำหน้านายโชนนนน อยากโง่เอง
เพิ่งรู้ตัวก็สายไปแล้ว
ตอนทำทำไม่คิด พอตอนนี้มาเสียใจ ช้าไปไหมโช บอกแล้วให้กินข้าวอย่ากินหญ้าอีก-*- :katai1:
หาพระเอกใหม่!!//โดนตบ 555+ เริ่มเบื่อพี่โชนแหละ ไปหาพระเอกใหม่ที่ญี่ปุ่นดีกว่า อิอิ//วิ่งออกจากกระทู้โดนเร็ว
สมน้ำหน้า
:m31: สมน้ำหน้าา า า ตอนทำไม่คิด มาคิดตอนทำไปแล้ว หาป๊ะป๋า อะไรห๊าา า า มาต่อเลยน้า เค้า ค้าง ใจจะขาดแย้ววว :hao5:
จะน่าสงสารก็น่าสงสารนะ แต่มันก็ยังอยากจะสมน้ำหน้าอยู่หงะ หึหึ เพิ่งจะมาสำนึกอะไรกันตอนนี้มิทราบยะ?
อร๊าย โชนเลวมาก คีตาสมบูรณ์แบบ เป็นบทพี่ชาย และแม่ อบอุ่นที่สู้ด ขอบใจจร้า
มาให้อยากกว่าเก่า :ling1: :ling1: :ling1:
เอาอีกก :katai1:
คิดได้ก็สายเกินไปแล้วมั้งพี่โชน เพราะคีย์อาจจะได้ไปญี่ปุ่นหรือเปล่า
รออ่านคู่ เฟน – หมี ♥
ไม่ได้อ่ามานานมาก ให้3 คำกัทุกตอนที่มาอ่านทีหลัง โชน ไอ้ โง่ แถมให้คีตา ไป โลด จ้า อิจิโระ เอาไปด้วยเลย รับเป็นเมียด้สยเลยนะ เย้ๆ หนูตีตาคลอดที่ญี่ปุ่นนะ อยู่กับอิจิโระนะ เกลียดอีพี่โชร อยากเอาเปลือกทุเรียนฟาดหน้า
มารอ 80% หลังครับ
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:เรื่ิองมันจะเยอะไปไหน
เชน ผมเดินมาที่ห้องของตูน ผมไม่รู้ว่าตูนเป็นอะไรแต่กันต์เรียกให้มาช่วยดูแล้วก็ช่วยคิดเรื่องอะไรสักอย่าง ผมเดินเข้าไปในห้องก็พบกับ ตูนที่นอนใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยช้ำและซีดขาว กันต์อยู่ถัดไปจากเตียงตูน หน้ากันต์ช่างอ่อนหล้า ผมเข้าไปใกล้กันต์แล้วก็พบว่าใบหน้ากันต์เต็มไปด้วยคราบน้ำตา กันต์เห็นผมก็กอดผม ผมยืนให้กอด “กันต์มันเป็นเพื่อนที่แย่ ถ้ากันต์ไปเร็วกว่านี้ตูนคงไม่เป็นแบบนี้ หลานของกันต์คงไม่เกือบไปจากโลกนี้”ผมฟังทุกอย่างที่กันต์พร่ำออกมา กันต์บอกว่าเขาไปหาพี่ชายอีกครั้งแล้วก็พบกับพี่ชายที่กระชากแขนตูน จนตูนตกบันได กันต์อีกพาตูนส่งโรงพยาบาลในขนาดที่พี่ชายเขายืนเฉยมองด้วยสายตาที่ดูแคลนก่อนที่จะเดินจากไป พอมาถึงโรงพยาบาลหมอก็บอกว่าตูนเกือบที่จะสูญเสียลูกในท้องไปแล้วถ้าไม่พามาช้ากว่านี้ “กันต์พึ่งรู้ว่าพี่กรทำร้ายตูน ไม่สิกันต์รู้ แต่เพราะตูนขอกันต์เลยไม่ยุ่ง แต่มันกลับเป็นแบบนี้ กันต์ไม่รู้ว่าตูนไปกินขนมของแพรว ไม่รู้ว่าพี่กรจะทำขนาดนี้ กันต์มันเป็นเพื่อนที่ไม่ดี”กันต์พูดน้ำตาไหลออกมาผมได้แต่กอดกันต์ให้แน่นขึ้นเพื่อบอกว่ายังมีผมกับลูก ผมสงสารตูน ถ้ากันต์เป็นแบบพี่กรผมคงเสียใจ ผมดีใจที่มีกันต์อย่างน้อยก็เป็นกันต์ก็ยอมบอกว่าเขารักผม ผมกับกันต์ไม่น่าที่จะรักกันได้เพราะเดิมทีผมกับกันต์ก็เป็นเพื่อนที่ไม่ค่อยจะสนิทกัน จนกระทั่งวันที่เรามีอะไรกันและผมท้อง ตอนที่ผมท้องนั้น บอกตามตรงว่าผมยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ ผมต้องมาท้องแถมพ่อของเด็กในท้องยังไม่ได้รักผมอีก ผมเลยตัดสินใจจะไปเมืองนอก แต่กันต์ก็มาเฝ้าผมทุกวันไม่ให้ผมไป ผมยังจำใบหน้ากันต์ตอนที่มาเฝ้าผมได้ใบหน้านั้นมันบอกว่าเขาเป็นห่วงผม คำพูดเขาในตอนนั้นผมไม่เคยลืม ตอนนั้นผมอยู่ที่คอนโดกำลังจะออกจากคอนโดก็ได้ยินเสียงกันต์เรียกเอาไว้ ผมทำเป็นไม่ได้ยิน จนกันต์ดึงแขนผมไว้ “อย่าไปได้ไหม”กันต์ถามผม ผมน้ำตาคลอผมไม่รู้ว่าจะตอบได้ไง ในเมื่อคนที่ตัดสินใจทั้งหมดมันเป็นเขาเอง ใช่เขา ผมรู้มาตลอดว่ากันต์รักคีย์ ไม่ได้รักผม ผมจึงต้องไป “อย่าร้องไห้”กันต์บอกผมก่อนที่จะกอด “กันต์ขอโทษ กันต์รู้ว่าไม่ดีที่พูดได้แต่คำนี้แต่อยู่กับกันต์ได้ไหม อยู่เป็นแม่ให้ลูกกันต์เป็นคน”กันต์พูดผมน้ำตาไหล นี่เขาคิดว่าจะรับผิดชอบผมอยู่อีกเหรอเนี่ย ไม่รู้หรือไงผมไม่ต้องการคำว่ารับผิดชอบ ผมพลักตัวกันต์ออกห่าง “อย่าไปนะเชน กันต์รักเชน”ผมนิ่ง ผมหันมาหาเขา กันต์คุกเข่าลงจับมือผมไว้ “กันต์รู้ว่ามันเร็วไปแต่กันต์รักเชนจริงๆรักโดยที่ไม่มีเหตุผลอย่าทิ้งกันต์ไปเลยนะอยู่เป็นคนรักของกันต์”ผมมองแหวนที่นิ้วมือข้างซ้าย “นายพูดเล่น” “ไม่กันต์ไม่ได้พูดเล่นกันต์รักเชนจริงๆและจะดูแลเชนตลอดไป”กันต์บอกกับผมก่อนที่จะจูบผม “กันต์จะไม่ทำแบบนี้กับคนที่ไม่ได้รัก”กันต์พูดจบผมก็กอดกันต์ “ฉันไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะเป็นไงแต่ฉันจะอยู่กับนายในตอนนี้”ผมพูดออกไปกันต์จ้องหน้าผมแล้วก็ยิ้ม ……………………………… “อืม....”เสียงดังขึ้นทำให้ผมหยุดคิดแล้วหันไปมองพร้อมกับกันต์ ตูนตื่นขึ้นมาแล้ว แล้วก็พยายามดึงเครื่องช่วยหายใจออก แล้วพยายามลุกขึ้น “ตูนหยุดนะ นายยังลุกไม่ได้”กันต์บอกตูน แต่ตูนไม่เชื่อพยายามลุกขึ้นมาทั้งที่รู้ว่าตัวเองยังลุกไม่ได้ “ตูนถ้าไม่เห็นแก่ตัวนายก็เห็นแก่ลูกนาย...หลานฉันได้ไหม”สิ้นเสียงของกันต์ ตูนก็ตกใจก่อนที่จะร้องไห้ออกมา “ไม่นะ... อีกแล้วเหรอ... นี่ฉันทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกเป็นครั้งที่สอง”ตูนพึมพำออกมาปนเสียงสะอื้น กันต์ที่ได้ยินคำว่าอีกแล้วก็สงสัยแต่ไม่ได้ถามออกไปเพราะเป็นห่วงเพื่อนที่ตอนนี้ช่างเหมือนกับจะแตกสลายไปให้ได้ กันต์ได้แต่กอดตูนเอาไว้ ผมที่อยู่ข้างๆก็เอามือมาแตะไหล่ตูน ผมกับกันต์ได้แต่ปลอบเพื่อนโดยที่ไม่รู้เลยว่าภาพทั้งหมดอยู่ในสายตาของใครคนหนึ่งที่แอบจ้องมองมานานแล้ว ……………………………. กร ผมคิดว่าสิ่งที่ผมทำมันดีสำหรับผม คิดว่ามันสาสมแล้วกับสิ่งที่เขาทำกับผมแต่ทำไมพอผมจ้องมองเขาที่เป็นแบบนี้แล้วหัวใจของผมมันถึงบีบแน่นขึ้นมา ผมรู้ว่าเขาท้องแต่ผมก็ไม่สนใจและเกือบทำให้เขาเสียลูกไปเพราะความไม่มั่นใจว่าเขาจะมีลูกกับผม แล้วคำว่าอีกแล้วมันคืออะไรกันแน่ หรือว่าเขาเคยท้อง...แล้วกับใครล่ะ แค่คิดก็ทำให้ผมเดือด “คอยดูเถอะ ถ้ากันต์กับเชนออกไปเมื่อไร กูจะทำให้มึงเปิดปากออกมาให้ได้”ผมพูดก่อนที่จะจ้องมองหาโอกาสที่เชนอยู่คนเดียว ................................... คีตา ผมตื่นขึ้นมาท่ามกลางความมึนงงผู้ชายที่อยู่ข้างผมให้น้ำผมดื่มแล้วถามว่าผมชื่ออะไรและทำไมถึงวิ่งเข้ามาให้รถเขาชนผมก็ตอบไปแต่เลี่ยงที่จะตอบเรื่องโชน “คุณคีตา ผมชื่อ อิจิโระ คามาโอกะ อิจิโระ ตอนนี้คุณอยู่บนเครื่องบินไปญี่ปุ่น ผมถูกใจคุณและผมจะดูแลคุณกับเด็กในท้องเอง ถึงผมจะไม่ค่อยจะเชื่อแต่ท่าทางคุณมันทำให้ผมเชื่อ ตั้งแต่วันนี้ไปคุณคือนายหญิงน้อยของคามาโอกะนะครับ”อิจิโระบอกผม เล่นผมไปไม่ถูกผู้ชายคนนี้เสียสติไปแล้วหรือไง รู้จักก็เปล่า แล้วยังมาบอกว่าถูกใจ ดูแล บ้าแน่ๆ “ผมรู้ว่ามันอาจจะเชื่อยากเรื่องที่ผมถูกใจคุณและอยากดูแลคุณแต่ผมพูดเรื่องจริงนะ ผมถูกใจคุณจริง แล้วก็อยากให้คุณเป็นนายหญิงน้อยให้กับผม ผมต้องไปดูตัววันพรุ่งนี้ไม่สิเหลือเวลาอีกไม่กี่ชั่วโมง คุณช่วยผมได้ไหม ผมไม่อยากแต่งงานกับคนที่ผมไม่รักถ้าเป็นไปได้ผมอยากอยู่กับคุณมากคนที่ผมถูกใจมากกว่าได้ไหมครับผมขอร้องอีกอย่างคุณกับลูกก็ไม่มีที่ไปด้วย”อิจิโระบอกผม ผมคิดทบทวนในสิ่งที่เขาบอก “ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำอะไรคุณผมแค่ไม่อยากแต่งงานและจะดูแลคุณครับ”คำพูดของเขาอาจเป็นที่พึ่งเดียวที่ผมมีและผมคงจะต้องคว้ามันเอาไว้เพื่อผมและเพื่อลูกแม้จากนี้ไปจะต้องเจอกับอะไรก็ตามที ผมขอให้ลูกผมปลอดภัยและไม่รู้จักกับคนๆนั้นก็พอ TBC…………….
คนเขียนน่ารักอ่าาาาา คีตายอมอยู่กะอิจิโระ เย้ๆๆๆๆ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด :mew1: :mew1: :mew1: ไอ้พี่กรแม่งน่าตบนะ เลวอีก ตูนคงเคยท้องกะแกไง(มั้งนะ) :z6: เรื่องนี้ กันต์เชน แฮปสุด คีตาหน่วงสุด ตูนนี่เลยคำว่านางทาสไปละ น่าสงสาร อนาจแท้ เฮ้อออออออออ :katai1: :katai1: :katai1:
:mew1: :mew1: :mew1:
พี่โชนจะรู้ไหมเนี้ยะว่าเมียและลูกตัวเองหายไปกับชายอื่นแล้ว
อยากอ่านคู่หลักเยอะๆๆค่ะ เพราะ(ไม่)แอบสะใจโชนเล็กๆ อดีพมันเลวเกินจะให้อภัย สงสารคีตา เชียร์ให้มีชู้เป็นหนุ่มแดนปลาดิบค่ะ อิอิ
รีบตามไปๆๆๆๆ
เห่้ย นี่บินกฌไปเร็วเกิ๊น
โชนรีบตามมานะ
คีตา เสน่ห์แรงอ่ะ โดนหนุ่มญี่ปุ่นขอไปเป็นนายหญิง 555+
งง ครับ อ่านแล้วงง มากๆ ไม่รู้ว่าเป็นไง ใครเป็นใคร :z3: :z3: :z3: :z3:
อย่าทำอย่างนี้เลย อย่างนี้เลย :mew5: :mew5: :mew5: :mew5:
โชนโง่ กรก็อีกคน :m16:
อิจิโระนี้เข้าคอนเซ็ปพระรองเลย มาตอนนายเอกกำลังลำบากพอดี สว่นพระเอกขอด่าที นี้แดกแฟ็บแทนข้าวเรอะ !! โง่บรม เด็กมันยังรู้จักควบคุมอารมณ์ แต่แกควบคุมอารมณ์ไม่เป็นหรือไง
ตามมาเชียร์หนุ่มปลาดิบจ้ะ อิอิ
อีตาโชน :fire: :fire: เขาเอาคีตาไปแล้วเห็นไหม :serius2: :serius2:
คือ...ตอนนี้กำลังงงสุๆเลยล่ะค่ะว่าใครเป้นใคร เนื้อเรื่องมันดำเนินไปพร้อมกันทุกคู่แบบที่สนใจอยากรู้ก็จริงแต่อย่างน้อยพาร์ทคนนึงขอสักตอนนึงได้ไหมคะ พอมาแบ่งย่อยๆแบบนี้มันปรับความทรงจำตัวเองไม่ทันน่ะค่ะ อยากให้เหตุการณ์ของคนนึง ณ.จุดนั้นจบก่อนค่อยไปเล่าอีกคนก้ยังดีน่ะค่ะ ;w;
:o12: สงสารตูนนนนนนนนนน
ตอนที่ 24 รักแท้จะรู้ค่า....เมื่อสาย โชน ผมนั่งอยู่บ้านมองรูปที่ถ่ายในวันแต่งงานรูปผมกับคีตายิ่งผมจ้องมองเท่าไรผมก็ยิ่งเกลียดตัวเองมากเท่านั้น ผมมันเลว ผมมันชั่ว ผมมันบ้าที่สุดรู้ว่าเขาสำคัญแค่ไหนก็ต่อเมื่อมันสายไป กี่วันแล้วที่ผมต้องอยู่อย่างคนไม่เต็มคนเฝ้านึกถึงวันเก่าๆยิ่งคิดก็ยิ่งรู้ว่าผมมันเลวแค่ไหน ผมข่มขืนเขาตอนเขาท้องผมรู้ว่ามันผิดผมก็ทำ ผมมันสารเลว ผมคว้าแก้วเหล้าเอามันเข้าปากเพื่อให้ผมลืมแต่มันกลับทำให้ผมยิ่งจำ ผมปาแก้วทิ้งไป “พี่ครับ อย่าทำแบบนี้เลย พี่ดื่มมาทั้งวันแล้วนะ”เชนที่อยู่ข้างผมพูด “พี่จะดื่ม แล้วแกจะยุ่งไรด้วย ไปดูแลลูกแกไป”ผมไล่เชนให้ไปดูหลาน “พี่นี่มันสามปีแล้วนะ พี่ทำใจได้สักที ทุกคนเขาก็เจ็บเหมือนกับพี่แต่แค่เขาไม่ทำเหมือนพี่”เชนบอกผม ใช่ ทุกคนเจ็บเหมือนกับผม แต่ไม่ได้เจ็บเท่ากับผม ผมที่ไม่เคยทำดีอะไรกับคีตาเลยจนกระทั่งวันที่ผมเสียเขาไปพร้อมกับลูกของผมอย่างไม่มีวันกลับ ในวันนั้น วันที่ผมรู้ว่าผมได้สูญเสียเขาไปผมเจ็บจนรู้เลยว่าความเจ็บปวดมันทำให้ชามันเป็นไง คีตาจากไป เสียงในโทรทัศน์ในวันนั้นยังดังก้องในหูผม รายชื่อผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกมีดังนี้....คีตา อิงอรวดี....ทันทีที่ได้ยินมันทำให้ผมซ็อคผมโทรหาพ่อโทรเช็คโรงพยาบาลขอให้สิ่งที่ผมได้ยินไม่เป็นจริง แล้วก็ได้แค่ฝัน คีตาจากผมไปแล้ว จากไปโดยที่ผมไม่ทันได้ขอโทษ ไม่ทันได้เอ่ยลา งานศพของคีตาผมได้แต่นั่งนิ่งไร้ความรู้สึก เพื่อนผมคอยปลอบผมแต่ผมกลับไม่รู้สึกอะไร ผมมันเหมือนกับตายไปแล้ว แม้แต่จะพบหน้ายามจากกันก็ยังไม่มี ไม่พบร่างของคีตาเพราะมันไปกับเครื่องบิน มีแค่รูปถ่ายเท่านั้นที่ยังให้รู้ว่านี่มันเป็นงานศพของคีตา จากวันนั้นจนวันนี้ผมได้แต่นั่งมองรูปถ่ายใบเดิมๆและได้แต่คิดถึงเรื่องราวที่อยู่ด้วยกัน คิดถึงวันที่ผมกับเขาเจอกัน “พี่คิดว่าพี่มันหล่อนักหรือไงใครๆถึงต้องการนัก ผมจะบอกให้นะว่าผมน่ะหล่อกว่าพี่เป็นล้านเท่าไม่สิเป็นพันล้านเท่าด้วยซ้ำ แล้วผมจะต้องการพี่ไปทำไมพี่ล่ะอยากได้ผมนักหรือไงถึงได้มาหาเรื่องผมน่ะ” คิดถึงวันที่ผมบอกรักเขาแล้วเขาขอเวลา “พี่รักคีตานะ รักโดยที่ไม่รู้ว่ารักตอนไหนแต่พี่รักนายโดยที่ไม่มีเหตุผล” “ผมขอเวลานะครับพี่โชน” วันนั้นผมบอกรักเขาได้เต็มปากแล้วทำไมวันที่ผมแต่งงานกับเขา วันที่ผมได้เจอเขาอีกครั้งผมถึงได้ทำแบบนั้น วันที่ผมกับเขาแต่งงานกัน “ไปโยนดอกไม้สิ หวังว่าจะมีคนรับนะ จากนี้ไปผมก็ขอฝากตัวด้วยแล้วกันคุณภรรยาที่ผมไม่ต้องการ...อ้อ ลืมบอกไป ผมจะทำทุกวิถีทางให้คุณไปไกลๆจากชีวิตผม” คำพูดแรกที่ได้เจอกันอีกครั้งกลับเป็นคำถากถาง ผมได้แต่คิดว่าผมควรจะทำดีกว่านี้แต่มันก็เท่านั้นผมยังคงเป็นไอ้โง่ที่ไม่รู้ค่าของรักแท้ ผมยังเลวเหมือนเดิม ยิ่งพอรู้ว่เขาท้องผมยิ่งสารเลว สารเลวเกินกว่าจะให้อภัย ยิ่งตอนที่คีตาบอกว่าไม่รักผมผมยิ่งสารเลว คำพูดของคีตาในวันนั้นผมยังจำได้ดี “เลิกเสแสร้งแกล้งมาทำเป็นดีได้แล้ว หยุดแสดงละครสักที”ผมพูดจบก็รับรู้ได้ถึงความเจ็บที่แก้ม โชนตบผม “รัก เลิกพูดได้แล้วมั้ง นี่ยังจะแกล้งพูดอีกหรือไง ก็ได้ถ้าอยากแกล้งนัก ผมก็จะตอบคุณให้นะคุณภารุต ว่าผมจะไม่มีวันรักคนอย่างคุณอีก คนอย่างผมน่ะเจ็บครั้งเดียวเกินพอ” “ใช่ ผมไม่เคยรักคุณเลยแม้สักครั้งเดียว ผมเกลียด ได้ยินไหม ผมเกลียดคุณถ้าผมทำตามสัญญาได้เมื่อไร ผมก็จะไปจากคุณและจะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีกเลย” ผมในตอนนั้นน่าจะคิดสักนิดว่าคำพูดนั้นมันน่าจะจริง ผมคิดดูถ้ามีคนที่ร้ายกับผมมาทำดีกับผมสารพัดผมจะเชื่อใจเขาไหมคำตอบคือไม่ แล้วคีตาจะเชื่อผมได้ไง ไอ้โง่เอ้ย แค่นี้แกก็คิดไม่ได้ ทำไมแกเป็นแบบนี้ ผมได้แต่คิดเรื่องราวของผมกับคีตาซ้ำๆในหัวผมปวดร้าวอยากจะย้อนเวลากลับไปแค่ไหนแต่ก็รู้ว่ามันได้แต่ฝัน คีตาจากไปแล้ว เหลือแต่ตัวผมที่จมอยู่กับอดีตมีเหล้าเป็นเพื่อนแก้เหงาไปวันๆ ผมมันก็แค่คนโง่ที่รู้ค่าความรักก็ต่อเมื่อสายไปแล้ว “พี่สามปีแล้วนะ พี่รู้ไหมสภาพพี่มันไม่เหลือเค้าของพี่เลยนะ พี่เลิกทำตัวแบบนี้ได้ไหม ผมขอร้อง ผมรู้ว่าพี่รู้สึกผิด แล้วก็รักคีย์มาก แต่พี่เป็นแบบนี้คิดว่าคีย์จะดีใจงั้นเหรอพี่คิดบ้างไหมพี่เสียคนที่รักไปแล้วจะเสียคนที่รักพี่คนอื่นๆไปไหม ไหนจะมีน ตอนนี้มีนแปดขวบแต่เขาก็ยังต้องการความรักจากคนเป็นพ่อนะ ผมคงจะพูดได้เท่านี้แต่พี่รู้ไรไหมผมรักพี่มากนะ ผมไปก่อนล่ะ พี่พูดถูกอย่างหนึ่งนะลูกผมรออยู่แล้วลูกพี่ก็รอพี่อยู่นะ ไปรับลูกกลับได้แล้ว”เชนพูดก่อนที่จะออกจากบ้านไป ผมเดินไปในห้องมองดุตัวเองในกระจกแล้วก็พบกับตัวเองที่สภาพไม่ต่างจากหมาข้างถนน ผมเฝ่ารุ่งรัง หนวดเครารกเต็มหน้า สภาพแย่มาก ผมจัดการกับตัวเองแต่ไม่ใช่กับใจผม ผมทำตัวเองให้ดูดีขึ้น เป็นผมคนเดิมและก็ยังคงเป็นคนไม่เต็มคน คนที่สูญเสียคนที่รักไป ผมส่งลูกผมไปอยู่โรงเรียนประจำ ผมว่าผมควรรับเขากลับมาอยู่กับผมอย่างที่เชนบอกผมทำร้ายตัวเอง ผมทำร้ายคนรอบข้างที่รักผม และที่ร้ายที่สุดผมทำคนที่ผมรักจากไป ผมได้แต่ขอประตูที่จะทำให้ผมเปิดไปแล้วได้เจอกับเขา แต่ผมก็รู้ว่ามันเป็นเพียงฝัน คีตาจากไปแล้ว แต่ที่อยู่คือหัวใจของผม หัวใจที่ปิดตามให้กับคนๆเดียวชั่วชีวิต ....คีตา..... TBC……………..
ขอโทษด้วยค่ะที่หายไปนาน พอดีติดธุระค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
สมน้ำหน้า เป็นไงล่ะโชน!! !!! แต่คนเขียนเร่งเวลาเร็วมาก 555555 แต่ข่าวนั่นของปลอม เราเชื่อว่า คีย์ให้อิจิโระทำแบบนั้น อิอิ
ไม่เป็นไรให้อภัยจ้า แต่ยังไงก็รีบมาต่อนะ :katai2-1: :katai2-1:
55555555 สมน้ำหน้าโชนว่ะ
โคตรรรรรรรรรรรรรจะคิดถึงเลย อยากอ่านต่อจังเลยค่ะ คือชอบเรื่องนี้นะ สมแล้วที่โชนจะโดนแบบนี้ สมแล้ว ว่าแต่คีตาอยู่ไหน 3ปีคงเปลี่ยนอะไรไปเยอะแน่เลยเนอะ(อยากให้เปลี่ยนในทางที่เข้มแข็งขึ้น เพราะอิโชนมันเหมือนคนข้างถนนไปแล้ว ก็รับกรรมทีื่ก่อมาดีอะ5555)
:mew1: :mew1: :mew1:
:mew6:
:mew6:
ข่าวนั่นๆไม่จริงใช่มั้ย :hao5: แอบงงนิดๆ อ่านจบแล้วทำไมมีต่ออีกรอบ คนเขียนลงเพลินหรอค่ะ?? มาต่อไวๆนะ อยากรู้ว่าฝั่งคีตากับลูกเป็นไงมั่ง
สมน้ำหน้ามึ* อิพี่โชน (อินจัด)
เห็นแล้วก็สงสารนะโชน แต่ทำตัวเองทั้งนั้นเลย
ข่าวปลอมแน่ๆเลย งุมๆ ลูกคีย์คง3ขวบแล้วสินะ =[]= เร็วทันใจดีจัง
มายจร๊ิิิิ๊งงงงงงงง :ling3: :ling3: คีตา ต้องไม่ตายยย มันจะเศร้าเกินไปและ :ling1: :ling1: :monkeysad: :m15:
คีตาo[]o อย่าตายนะเห้ย
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39561.msg2507976#msg2507976 แนะนำนิยายเรื่องใหม่ค่ะ /////ใจสลาย/////// ลิงค์อยู่ด้านบนนะคะ ขอบคุณค่ะ
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
ไม่จริงใช่ไหม TT^TT
สมน้ำหน้าไอ้พี่(โชก)โชน เป็นไงล่ะ เค้าหนีไปแล้วถึงจะสำนึกได้ :laugh:
อีก 2 วัน kuro จะมาอัพให้ค่ะ ระหว่างนั้น kuro จะอัพเรื่องของกรตูนก่อนนะคะ "รัก"มันร้ายกับผม...มากไป http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39576.msg2509198#msg2509198 ขอบคุณมากค่ะ
จะรอน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
รอค้าบ
ตอนที่ 25 สิ่งที่ทำได้...ในตอนนี้ ญี่ปุ่น บ้านคามาโอกะ “แม่ครับไปเที่ยวกัน”เสียงเด็กชายตัวน้อยพูดกับหญิงสาวใส่ชุดยูคาตะสีฟ้าอ่อนลายดอกสึบากิ ที่กำลังนั่งชมวิวอยู่ที่สวนกลางบ้าน “ไปเที่ยว” “ไปเที่ยว ป่ะป๊าบอกว่าจะมาไปงานเทศกาล จะได้ดูไฟบนฟ้าด้วย แม่ไปนะ วันนี้วันเกิดชิโระด้วย แม่ต้องตามใจชิโระ”เด็กชายกอดอก บอกผู้เป็นแม่ ด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจ “ไปสิ เดี๋ยวแม่ไปหาป๊าก่อนนะ”หญิงสาวบอกก่อนที่จะเดินขึ้นบ้านไปที่ห้องของป่ะป๊า “คุณตามใจลูกมากไป”หญิงสาวเปิดประเด็นทันทีที่เห็นหน้าชายหนุ่มในชุดยูคาตะสีดำนั่งดื่มชาอยู่ “ก็ไม่ได้ตามใจลูกมากนิ แค่ไปเที่ยวเอง อีกอย่างนี่วันเกิดชิโระลูกเรานะ”ชายหนุ่มพูดยิ้มแป้นไปให้หญิงสาว แต่หญิงสาวกลับค้อนใส่พร้อมกับพูดว่า “ลูกผมครับ ไม่ใช่ลูกคุณ คุณไม่ใช่พ่อของลูกผม”ผมพูดทั้งที่ตัวเองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของชิโระ แต่ผมไม่อยากคนดีๆอย่างอิจิโระต้องมารับเรื่องที่ไม่ได้ก่อเพราะสามปีมานี้เขารบกวนอิจิโระมามากแล้ว “ก็ใช่ ฉันอาจจะไม่ใช่พ่อจริงๆของชิโระ แต่ฉันก็รักเขาเหมือนลูกเช่นเดียวกับที่รักนายคีตา”อิจิโระพูดนิ่งๆ แต่มันกลับทำให้ใจผมเจ็บ ผมไม่คิดจะมีความรักอีกแล้ว หัวใจผมมันตายไปแล้วตั้งแต่วันนั้น ดังนั้นผมควรปฏิเสธให้เด็ดขาดไม่งั้นก็เท่ากับให้ความหวังโดยที่ไม่มีวันเป็นจริง ผมจึงพูดกับอิจิโระเรื่องที่ผมคิดมานานแล้ว “อิจิโระ ผมจะย้ายไปอยู่ข้างนอกกับลูก ผมรบกวนคุณมามากแล้วผมเกรงใจ ต้องขอบคุณคุณมาก”ผมพูดพร้อมกับก้มหัวลงแล้วก็กำลังเดินจากห้องแต่กลับรู้สึกถึงมือที่จับอยู่ อิจิโระจับมือผมพร้อมกับดึงผมเข้าไปกอด “คีตา นี่มันก็สามปีแล้วนะ คุณจะไม่เปิดใจให้ผมหน่อยเหรอไง ให้กับผู้ชายคนนี้ที่มันรักคุณ”อิจิโระพูดจ้องตาผมอย่างอ้อนวอน “ผมต้องบอกคุณอีกกี่ครั้งครับว่าหัวใจผมมันตายไปแล้ว ไม่สามารถรักใครได้อีก ปล่อยผมสิครับ”ผมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา อิจิโระปล่อยผม “ลาก่อนครับ ผมจะไปเก็บของแล้วจะย้ายออกพรุ่งนี้เช้า ขอบคุณมากครับสำหรับทุกอย่าง”ผมบอกเดินออกไปโดยที่ไม่หันกลับไปมองหน้าอิจิโระ ผมเดินกลับห้องตัวเองทันทีที่ปิดประตูร่างกายผมก็ทรุดลง น้ำตาผมไหลออกมา “ขอโทษนะอิจิโระ”ผมพูดออกมาเบาๆ ผมทำร้ายคนดีๆอย่างเขาไม่ได้ที่ผ่านมาเขาช่วยผมมามากพอแล้วถึงเวลาที่ผมจะอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียวสักที ผมยืนขึ้นมาแล้วมองหน้าตัวเองในกระจกเครื่องประทินโฉมที่อยู่บนหน้าผม ทำให้ผมอย่างกับไม่ใช่ตัวผม ทั้งหมดมันเหมือนกับผู้หญิงมากกว่า แต่ผมคือผู้ชาย ผู้ชายที่ท้องกับใครไม่รู้ ดังนั้นผมไม่อยากจะให้อิจิโระมารับผิดชอบมากไปกว่านี้แล้ว สามปีก่อนฮิจิโระพาผมมาที่ญี่ปุ่นมาหาพ่อเขาและแนะนำตัวผมในฐานะของคู่หมั้นของเขา ตอนแรกพ่อของอิจิโระไม่ยอมแต่พออิจิโระบอกว่าเขากำลังมีลูกกับผมเลยยอมให้ผมเข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะนายหญิงน้อยของที่นี่ โดยใช้ชื่อว่า คามาโอกะ มินาโตะ จัดฉากว่า คีตา อัศวะเหมันต์ ตายไปแล้วซึ่งก็จริงเพราะคนๆนั้นตายไปพร้อมๆกับหัวใจของผม “แม่ครับ ชิโระอยากได้ตุ๊กตาหมี”ชิโระพูดกับผม เขากอดผมอยู่ ผมมองหน้าเขา เขาเหมือนกับผมตอนเด็กๆใบหน้ากลม จมูกเรียวเล็ก ปากที่อวบอิ่ม แต่ที่ตาไม่เหมือนผม ตาของเขาคม คมเหมือนกับๆโชน แต่จะเหมือนกันได้ไงผมนี่ก็เพ้อ คงเพราะผมยังคงคิดถึงเขาอยู่ ถ้าถามว่ายังรักไหม ตอบได้เลยว่ายังรักอยู่ ถึงเขาจะร้ายจะเลวแค่ไหนก็ยังรักและไม่มีทางเปลี่ยนแปลง ดังนั้นผมถึงต้องทำให้อิจิโระตัดใจได้สักที และตอนนี้ผมก็มีกำลังมากพอที่จะยืนได้ด้วยตัวเอง ถึงจะผิดต่ออิจิโระแต่ผมอยากให้เขาเปิดใจให้คนอื่นบ้าง เพราะผมไม่มีทางที่จะรักเขา ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหนผมก็รักเขา .... โชน.... ถึงเขาจะไม่ได้รักผมก็ตาม และเพราะผมรักเขาผมถึงไม่อยากผูกมัดเขาในฐานะภรรยาที่เขาไม่ต้องการอีก ปล่อยให้เขาได้รักกับคนที่เขารักสักที “แม่ครับอย่าร้องไห้นะ ชิโระไม่เอาแล้วตุ๊กตาหมี ชิโระรักแม่มากกว่า”ชิโระบอกผม ผมพึ่งรู้ว่าตัวเองน้ำตาไหล ผมไม่ใช่คนที่อ่อนแอขนาดที่ร้องไห้ง่ายอย่างน้อยก็ก่อนที่จะรู้จักกับความรักและรู้รสชาติของความเจ็บปวดเมื่อมันไม่สมหวัง ถ้าเขารักผมคงไม่ทำร้ายผม “แม่ครับชิโระอึดอัด”ผมปล่อยลูกผม ผมคลอดเขาเมื่อสองปีก่อนในฤดูใบไม้ผลิ อิจิโระตั้งชื่อให้ว่า ชิโรกิ ส่วนผมตั้งชื่อไทยให้เขาว่า ภาคี “แม่ครับผมรักแม่นะ อย่าร้องไห้”ชิโระบอกผมเข้ามากอดผมแทน ผมเนี่ยช่างเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องต้องให้ลูกบอก แต่ต่อไปผมต้องเข้มแข็งขึ้นเพื่อเขาให้ได้ TBC……………….
Kuro มาต่อให้แล้วค่ะ ถึงมันออกจะสั้นไปหน่อย ตอนนี้คีตาก็เริ่มที่จะเข้มแข็งขึ้นแล้ว แต่ถึงคีตาบอกว่ายังรักแต่มันไม่ได้หมายถึงคีตาจะยอมให้อภัยทุกอย่างนะคะ ส่วนเจ้าหนูชิโระหรือภาคีก็เป็นพระเอกหรือนายเอกไม่รู้เพราะคนเขียนยังเขียนไม่จบใน รักอันตราย...นายยากูซ่าหน้าหวานค่ะ ถ้าคนเขียน เขียนเรื่องนี้จบก็จะรีไรท์ค่ะ เพราะรู้สึกบางอย่างมันจะ งง ไปหน่อย และจะรีไรท์เรื่องรักอันตราย...นายยากูซ่าหน้าหวานใหม่ค่ะแต่สเต๊ปเดิมคืออยากให้ภาคีเป็นเมะแต่ก็อยากให้ฮิสึมิเป็นเมะเหมือนกัน ไม่รู้เป็นไงก็ต้องติดตากันต่อไป ส่วนใครที่คิดถึงไคกับฝาแฝดก็ต้องรอค่ะ ส่วนเรื่องของกรกับตูนก็เป็นเรื่องใหม่ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
จิ้มค้าบบบบ ...................... สั้นจางงงงง อยากอ่านคู่โชนคีตา คู่หลักที่สุดแล้วค่ะ มันยังไม่จบง่ายๆ อยากให้ดำเนินเรื่องสองคนนี้ก่อนน้าา อารมณ์เรายังค้างอยู่ กร๊าก คือคิดถึงที่สุดตอนที่โชนกับคีตาได้เจอกันอีกที อยากอ่านตอนนั้นมากๆเลย แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะให้อภัยโชนหรอกนะ(แล้วเค้าไปทำอะไรให้มึงห๊าา = ก็เราเอฟซีคีตานี่หน่า แฮะๆๆ) สงสารพ่อหนุ่มเมืองยุ่น เฮ้ออออ ตอนนี้สมน้ำหน้าโชนที่สุดแล้ว และถ้าเจอกันอีกทีแล้วทำตัวดีขึ้น รักและดูแลคีตาเป็นอย่างดี เราจะเชียร์โชนเต็มพิกัด เอาใจช่วยนะยะอิพี่โชน อิอิ เป็นกำลังใจให้ค่ะคนเขียน ^_^
กลับมาอยู่เป็นครอบครัว สักทีเถอะ
คีตาๆๆๆๆ โชนน่าสงสารมากนะ
ไชโยยยยย คิดถึงจุงเบยยยย อยากอ่านอีกแบบว่าค้างงงงงงง แง ๆ มาลงต่อด้วยน้าพรีสสสสสสสส
รอค่า.... ถ้าโชนยังคงเป็นพระเอก อิจิโระจะเป็นพระรองที่น่าสงสารที่สุดเลย :hao5:
สั้น แอนด์ค้างอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา และทำไมอิจิโระ ไม่รั้ง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด :katai1: :katai1: :katai1: โหย คีตา แกรักโชน แต่ที่ชั้นอ่านมาทั้งหมดจนก่อนแกไป แกรักมันตรงไหนอ่ะ #ไม่ได้อ่านนานลืมอ่ะ 555555
เอาแล้ว แต่งด้วยเหรอคีตา
:mew1: :mew1: :mew1:
:mew3: เย้ ๆ ทำเป็นซีรี่ย์เลย รอด้วยคน :bye2:
อยากบอกว่า ขืนจะบอกว่ารักโชนก็เหอะ แต่คนอ่านคนนี้มันอวยอิจิโระให้เป็นพระเอกอ่ะ *( )* อยากให้อิจิโระเป็นพระเอกอ่ะ ฮือๆ
ตอนแรกก็ชอบโชนอยู่หรอกน่ะ แต่ตอนนี้รู้สึกชอบอิจิโระมากกว่า 5555+
เอาอีกๆๆๆ เรื่องนี้จะไปยังไงง :hao5:
อาทิตย์หน้าจะมาต่อให้ค่ะ และระหว่างรอให้ถึงอาทิตย์หน้า kuro จะเอาตอนพิเศษของอิจิโระมาลงให้ค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
จะรอให้โขนได้พบกับลูกน้าา
เฮ้อ พระเอกเรื่องนี้มันละครไทยชัดๆ กินหญ้าแทนข้าว อิจิโระ นายมาช้าเกินไป นายน่าจะเป็นพ่อของลูกคีย์เนอะ อิพี่โชนมัน หึยยย อินนนนนนนนนนน
ในเมื่อมันเลือกไม่ได้ก็ขอสองไปเลยค่ะ #ชอบเลยของสองเนี้ย
ได้ค้าบบบ รับทราบ^_^ ปล.คิดถึงคีตาโชนแท้
ตอนพิเศษ ความรู้สึก...ที่ไร้คำตอบ อิจิโระ เรื่องราวความรักของผมคงเหมือนกับเรื่องราวความรักทั่วไป มีสมหวังแล้วก็มีผิดหวัง สำหรับผมมันคงจะเป็นอย่างหลัง ผมเจอเขาตอนไปทำธุรกิจที่ประเทศไทย ผมขับรถชนเขา ไม่ชนหรอกแต่เขาล้มลงไปและผมก็ลงมาดูเขาสลบอยู่ในอ้อมกอดผม ตอนนั้นใจผมมันเริ่มสั่น ผมไม่เชื่อในรักแรกพบแต่นี่มันคงเป็นแบบนั้น แค่ได้มองหน้าเขาผมก็หลงรักโดยที่ไม่รู้ตัวและถอนตัวไม่ขึ้น พ่อผมโทรมาเร่งให้ผมกลับญี่ปุ่นให้ทันงานหมั้นของผมกับผู้หญิงที่ผมไม่เคยเห็นหน้า ผมมองคนที่อยู่ในอ้อมกอดก่อนที่จะพาเขากลับไปที่ญี่ปุ่นด้วยกัน ไม่ต้องสงสัยว่าผมทำได้ไงที่พาคนที่ไม่รู้จักบินข้ามประเทศได้อย่างปลอดภัยทั้งที่ไม่มีแม้พาสปรอย์ คำตอบก็ง่ายๆ ผมเป็นยากูซ่าครับและพอจะมีเส้นสายก็เลยทำได้ ตอนที่คีตาลืมตาตื่นขึ้นมานั้น ผมบอกตามตรงความรู้สึกแรกคือน่ารักไม่รู้สิดวงตาที่มองผมอย่างไม่คิดอะไรถามผมว่าผมเป็นใคร ผมก็ตอบไปแล้วก็ขอให้เขาช่วยเรื่องหมั้น คีตาตอบผมว่าอะไรรู้ไหมในตอนแรก เขาบอกกับผมว่า “ผมท้องกับใครก็ไม่รู้แล้วจะมาแต่งกับคุณคุณยอมได้งั้นเหรอ” ผมอึ่งอาจเพราะผมไม่เชื่อเรื่องผู้ชายท้องได้แต่ถ้าเป็นคำพูดของคนๆนี้ผมเชื่อ ผมเลยตอบออกไปว่า “ถึงคุณจะท้องกับใครมาก็ตามแต่คุณคือคนที่ผมรักและผมก็พร้อมจะดูแลคุณกับลูกตลอดไป”ผมบอกเขาอยากให้เขาเชื่อมั่นในตัวผม ทันทีที่ได้ยินคำตอบผมคีตาก็ร้องไห้ออกมา แล้วพึมพำเบาๆแต่ผมกับได้ยินช่วยไม่ได้ที่ผมมันหูดีแต่ตอนที่ได้ยินผมกับไม่อยากได้ยิน “ถ้าพี่เป็นแบบเขาก็ดี ถ้าพี่รักผมบ้างมันคงไม่เป็นแบบนี้” ผมเห็นแววตาของคีตาตอนพูดมันเศร้ามาก เศร้าจนผมกอดเขาเอาไว้แต่เขาผลักมือผมออกไป “ผมมีเรื่องหนึ่งที่ต้องบอกคุณ ผมคงแต่งงานกับคุณไม่ได้เพราะผมแต่งงานแล้ว ขอบคุณคุณมากที่อยากช่วยผมแต่ผมดูแลตัวเองได้ ถ้าจะกรุณาช่วยผมแค่ปล่อยผมอยู่คนเดียวก็พอ” คีตาบอกผมแต่ใครมันจะไปทำแบบนั้นได้ถ้าคนพูดดูเหมือนจะดูแลตัวเองไม่ได้ ในตอนนั้นทันทีที่คีตาพูดจบเขาก็สลบไป ผมได้แต่ดูแลเขาตอนที่เขานอนอยู่จนถึงญี่ปุ่น คีตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งตอนที่ผมอุ้มเขาลงจากเครื่องบิน “คุณเป็นไข้ ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวก็หาย”ผมบอกเขาแต่กลับได้ยินเสียงเขาพูดชื่อคนอีกคนหนึ่ง “พี่โชนคีตารักพี่นะ”คีตาพูดพร้อมกับยิ้มออกมา ผมว่าตอนนั้นคีตาแค่ละเมอออกมาไม่ได้ตื่นจริงๆหรอก แต่มันก็ทำให้รู้ว่าผมมาช้าเกินไป ช้าที่ไม่เจอเขาให้เร็วกว่านี้ ช้าที่เขามีคนที่เขารักอยู่เต็มหัวใจจนไม่อาจมีที่ว่างให้กับผม ผมพาคีตาเข้าบ้านทุกคนในบ้านต่างมองมาที่พวกเราเป็นตาเดียว ในบ้านกำลังมีงานหมั้นและกำลังรอเจ้าบ่าวอย่างผม แต่ผมกลับพาใครก็ไม่รู้เข้าบ้าน ผมประกาศถอนหมั้นกลางงาน ถ้าถามว่าไม่มีคีตามันจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า ผมจะถอนหมั้นหรือไม่ คำตอบคือมันก็ต้องเป็นอย่างนี้อยู่แล้วผมไม่อาจหมั้นหรือแต่งงานกับใครที่ผมไม่รักได้และผมก็ไม่อยากลากให้เธอมาเจ็บปวดกับผม ทั้งญาติผมและญาติฝ่ายเจ้าสาวต่างต่อว่าผมกันทั้งนั้นแต่ทุกคนก็ยอมเลิกรากันไป พ่อผมเขาโกธรผมมากที่พาผู้ชายเข้าบ้าน พ่อบอกว่า “ถ้าแกพาผู้หญิงมาฉันจะไม่เสียหน้าขนาดนี้เลย” ผมเลยบอกพ่อว่าคีตาท้องลูกของผมอยู่ “พ่อครับถึงเขาจะเป็นผู้ชายแต่เขาคือคนที่ผมรักและที่สำคัญเขากำลังท้องลูกของผมอยู่” พ่ออึ้งและไม่เชื่อ “พ่อฟังไม่ผิดหรอครับเขาท้องลูกผมอยู่” ผมย้ำให้พ่อเชื่อ แม่ผมที่ยืนอยู่ข้างๆก็บอกพ่อว่า “รอดูไปก่อนไม่ว่ายังไงเราก็ไม่เสียหายเรามีลูกชายต้องสามคน ตาโทระก็แต่งงานมีลูกชายคนหนึ่งแล้ว ส่วนตามามิโระก็แต่งงานแล้วก็มีลูกกันหมดแล้วเหลือแต่พี่ชายคนโตอย่างตาอิจิโระ ไม่เป็นไรหรอกขอแค่ลูกชอบแม่สนับสนุน”แม่บอกก่อนที่มองค้อนพ่อ “ส่วนคุณน่ะบังคับลูกอยู่ได้เป็นไงล่ะหน้าแตกไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ไหน”แม่เหน็บพ่อ ผมเห็นว่าทุกอย่างเริ่มไปได้ดีเลยพาคีตาไปที่ห้องในบ้าน ผมวางคีตาลงบนเตียง “ไม่เป็นไรนะผมจะดูแลคุณให้ดีที่สุด”ผมบอกกับร่างที่ยังหลับใหลพร้อมกับกุมมือเขาเอาไว้ คีตาหลับไปสามวันก่อนที่จะตื่นขึ้นมาแล้วไม่พูดกับผมสักคำ เอาแต่เหม่อมองท้องฟ้าตลอดเวลา จนวันหนึ่งคีตาเอามือลูบท้องตัวเองก่อนที่จะพูดกับผมว่า "ผมอยากให้ทุกอย่างจบสักที อิจิโระคุณช่วยผมได้ไหม" ผมตอบทันทีว่า "ได้" ผมจัดการเรื่องทั้งหมดในเวลาไม่นาน ผมสร้างตัวตนของคามาโอกะ มินาโตะขึ้นมาเพราะผมดันไปบอกพ่อว่าคีตาท้องกับผมทำให้คีตาต้องใช้นามสกุลผมโดยปริยายแต่พวกเราไม่ได้แต่งงานกัน พ่อยังโกธรอยู่เลยไม่ยอมให้จัดงานแต่งระหว่างนั้นพ่อก็เริ่มแสดงออกมากขึ้นว่าไม่ชอบหน้าคีตา คงจะไม่ชอบใครที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาเป็นลูกสะใภ้ ผมเลยบอกความจริงพ่อทั้งหมดแล้วบอกว่าผมรักคีตามากแค่ไหน “เรื่องมันก็เป็นอย่างที่ผมบอกไป ผมรักเขาเลยอยากจะช่วยเขา”ผมบอกพ่อย้ำว่าผมรักแค่ไหน แล้วดูเหมือนว่าโชคมันจะเข้าข้างผม พ่อผมรู้จักพ่อของคีตาและบอกว่าที่จริงก็อยากจะดองกับเพื่อนคนนี้เหมือนกัน พ่อบอกว่าให้ผมทำใจไว้ด้วยถ้าหากความรักของผมมันไม่สมหวัง ผมก็ได้แต่รับคำสอนของพ่อไว้ “แกมันดื้อด้าน จะยังไงก็แล้วแต่แกควรไปบอกพ่อแม่เขาด้วยไม่ใช่อยู่ๆพาลูกเขามา ไม่รู้ว่าทีมจะว่าไรไหมที่พาลูกเขามาแบบนี้ ฉันกลุ้มไหนจะแซนมันยิ่งเป็นพวกเหนือความคาดหมายอยู่ถ้ามันรู้ว่าแกไปพาลูกสะใภ้มันมาไม่รู้ว่ามันจะเอาไง ส่วนเรื่องคีตาแกจะทำไงก็เรื่องของแก รักแล้วก็ต้องทำตามหัวใจ แต่แกต้องอย่าลืมนะว่าหนูคีตากับโชนรักกันตั้งแต่สมัยเรียนมหา’ลัย ระวังจะเจ็บเพราะเขาอาจไม่รักแก” “แล้วถ้าผมไม่บอกให้ใครรู้ พ่อจะว่าไง”ผมถามพ่อ “เรื่องแก แกมันดื้ออยู่แล้วนี่บอกไปแกคงไม่ฟัง ยังไงพวกนั้นมันก็ต้องรู้เข้าสักวัน”พ่อบอกผมก่อนที่จะเดินไปที่สวนกลางบ้าน จากวันนั้นผมก็ยังไม่ได้แจ้งเรื่องนี้ให้ทางครอบครัวของคีตาทราบเพราะผมไม่อยากให้ใครได้รู้ แต่ข้างในส่วนลึกที่สุดมันคงจะเป็นความเห็นแก่ตัวของผมเอง ผ่านไป 7 เดือนคีตาก็คลอดลูกที่โรงพยาบาลของพ่อผม เป็นเด็กชายน่ารักน่าชังตัวขาวทั้งตัว แถมยังผิวที่นุ่มเหมือนปุยนุ่นผมเลยตั้งชื่อให้ว่าชิโระแปลว่าสีขาว พอพ่อแม่เห็นหน้าหลานต่างเห่อหลานกันทั้งบ้าน ก็ชิโระออกจะหน้ารัก หลานสองคนของผมก็มาที่บ้านมาแสดงความยินดีกับผมต่างแย่งกันอุ้มน้อง “ฮิสึมิพี่จะอุ้มก่อนนายอุ้มทีหลัง”จุนอิจิหลานชายคนโตบอกกับหลานชายคนเล็กที่ทำตาขวาง “ไม่ได้ ฉันมาก่อนนายนะจุนอิจิ ฉันต้องได้อุ้มน้องก่อน”ฮิสึมิบอกอย่างไม่ยอมแพ้สุดท้ายแล้วก็ตัดสินกันที่โรงยิมและผลมันช่างเป็นไปตามคาดฮิสึมิแพ้จุนอิจิเพราะตัวเล็กกว่า แต่ที่ผิดคาดคือตอนที่จุนอิจิจะอุ้มชิโระกลับงอนแงไม่ยอมให้จุนอิจิอุ้ม แต่พอฮิสึมิอุ้มเท่านั้นเหละชิโระหยุดร้องทันที ผมได้แต่ยิ้มมองดูครอบครัวของผมตอนนั้นมันช่างอบอุ่น ผมขอให้มันจะเป็นแบบนั้นตลอดไป อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข แต่มาตอนนี้คีตากลับพูดว่าเขาจะไปจากผม เขาตัดสินใจดีแล้วแต่กลับไม่คิดถึงผมเลย สามปีที่ผ่านมาไม่มีค่าเลยหรือไง สามปีที่พวกเราอยู่ด้วยกันไม่มีค่าให้คุณรักผมเลยหรือไง หรือทุกอย่างมันเป็นแค่ฝันตื่นหนึ่งที่ผมต้องตื่นขึ้นมาสักที มายอมรับว่าทุกอย่างมันเป็นได้แค่เพียงฝัน ผมถามเขาว่าเขาเคยมีผมอยู่ในหัวใจหรือเปล่า? ไม่ว่าคีตาจะตอบหรือไม่ตอบออกมาผมก็รู้ได้ว่าผมแพ้มาตั้งแต่ต้น แพ้ให้กับคนที่ชื่อโชน คนที่ทำร้ายคนที่ผมรักแต่เขากับยังอยู่ในใจของคนที่ผมรักตลอดมา สีหน้าของคีตามันบอกได้ดีว่าผมคงต้องปล่อยเขากับลูกไป และถ้าจะโทษใครล่ะก็คงต้องโทษที่ผมกับเขาเจอกัน ...ช้า...ไป TBC………………
กีตต อยากร้องไห้ อิจิโระเป้นคนดีมากค่ะ ทำไมหนา ทำไมไม่มาให้เร็วเซียงหน้าอิตาพี่โชนมากซะ T^T ควบสองเลยคีตา มันเลือกไม่ได้อ่ะ llOrz
เศร้าๆๆๆๆๆTT^TT
อ่าน ตอนนี้แล้ว เพลงนี้ก็ดังขึ้นมาให้หัวเลยทีเดียว http://youtu.be/3ndQimXhY-s :mew4:
อิจิโระ พระรองตามตำรา :hao5:
:mew1: :mew1: :mew1:
โถๆๆ พ่อคุณ พ่อคนดีศรีแห่งชาติ น่าเป็นพระเอกจริงๆลูกเอ้ย! :mew4:
อิจิโระเป็นคนดีค่ะ ตอนต่อไปจะเป็นไงก็ต้องรอดูค่ะ
:mew6: แจ้งเลื่อนกำหนดลงค่ะ :mew2: จะมาอัพในวันที่ 10/11/56 :n1:ขอบคุณมากค่ะ :n1:
รับทราบคับผม
ผิดที่เราเจอกันช้าไป!!!!!!!!!!!!!!!! :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
นานเลยนะคะ :hao5:
ตอนที่ 26 เดินทาง...พบเจอ 50% โชน นานมากแล้วที่ผมได้แต่จ้องมองแก้วเหล้า ผมไม่อยากที่จะดื่มมันอีก สามปีที่ผ่านมาผมใช้มันเป็นเครื่องมือเพื่อที่จะทำให้ลืมและน่าแปลกที่ผมยิ่งดื่มผมก็ยิ่งจะจำมากขึ้นๆๆ จำเรื่องราวของเราตั้งแต่วันแรกจนถึงวันลาจากกันได้ ผมเคยทำร้ายเขาครั้งหนึ่งตอนที่เรียนอยู่ และอีกหลายครั้งตอนที่เราแต่งงานกัน ผมทำให้เขาต้องช้ำและเสียน้ำตา ผมละอายกับสิ่งที่ผมทำกับคีตา ถ้าเขาไม่จากผมไปผมคงไม่เคยคิดถึงสิ่งนี้เลย ความคิดผมคือการที่ได้เขามาครอบครองโดยที่ไม่สนว่าเขาจะยอมหรือเปล่า ผมเคยคิดว่าหากคีตาไม่รักผมคงไม่เป็นไร แต่พอได้ยินกับหูผมยิ่งโกธรเลยทำเรื่องแย่ๆกับเขา ทั้งที่จริงๆแล้วผมไม่ต้องการแบบนั้นเลย ผมนั่งคิดทบทวนดูหลายครั้ง มองแก้วที่มีเหล้าอยู่เต็ม ก่อนที่จะเห็นแก้วนมวางอยู่ ผมเหลือบตามองด้านบน(ผมนั่งกอดอกจ้องแก้วเหล้าอยู่)ก็พบกับมีนลูกชายผมที่นั่งยิ้มแล้วพูดว่า “พ่อครับดื่มเหล้าไม่ดีนะครับดื่มนมดีกว่า มีแคลเซียมช่วยให้สูง เคลือบกระเพาะด้วย”มีนพูดแล้วหยิบแก้วนมให้ผม ผมรับมาดื่มนมเข้าไปจนหมด รสชาตินมที่ผมก็ไม่ได้กินมานานมันทำให้ผมเหมือนจะกลับไปเป็นเด็กซึ่งมันก็เป็นไปไม่ได้พอๆกับการที่ทำให้คีตากลับมาอยู่ข้างผม “พ่อครับผมอยากไปเที่ยวจัง”มีนพูดก่อนที่จะกอดผมไว้อย่างอ้อนๆผมว่าลุกผมเริ่มเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไปมากขึ้นมันทำให้ผมรู้สึกดี ลูกผมไม่เคยอ้อนผมเลยสักครั้งจนกระทั่งวันที่ผมไปรับเขาจากโรงเรียนวันนั้นเขาร้องไห้งอแงกอดผมแล้วบอกว่า “พ่ออย่าทิ้งผมอีกนะ” มันเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ได้รับรู้ว่าที่ผ่านมาผมทำอะไร? ผมเคยบอกว่าจะเป็นพ่อที่ดีจะเป็นคนที่คีตารักเพื่อลูกที่ตอนนี้ก็จากผมไปพร้อมกับคีตา ผมช่างเป็นคนที่โง่เกินเยียวยา “พ่อครับผมอยากไปญี่ปุ่นไปดูฟูจิยาม่า”มีนบอกผม “ครับพ่อจะพามีนไปนะ”ผมพูดก่อนจะอุ้มมีนให้มานั่งตักผมแล้วกอดเขาไว้ ผมเสียคีตากับลูกไปแล้ว ผมจะไม่ยอมเสียมีนไปอีกเด็ดขาด “พ่อครับผมรักพ่อนะครับ”มีนบอกผมผมก็ตอบมีน “พ่อก็รักลูกนะ” ................................ เช้าวันต่อมา ผมปลุกมีนให้ลุกจากที่นอน “มีนครับตื่นได้แล้วครับ”ผมพูดกับเจ้าตักเล็กขี้เซา มือหนึ่งเขย่าตัวอีกมือหนึ่งกำบางอย่างไว้บางอย่างที่เจ้าตักเล็กรู้คงจะรีบตื่นมาทันที “อืม”มีนลีมตาตื่นขึ้นมา “มีนครับพ่อเอานี่มาให้”ผมยื่นของให้มีน มีนก็รับอยากงัวเงียก่อนที่จะตาโต “พ่อครับไปวันนี้เลยหรือครับ ดีใจสุดๆพ่อใจดีที่สุดในโลก แต่ผมยังไม่จัดกระเป๋าเลย”มีนยอผมก่อนที่จะคิดได้ว่ายังไม่จัดของ “ไม่เป็นไรพ่อจัดให้แล้วเหลือแต่เจ้าตัวเล็กที่ขี้เซาไม่ยอมตื่น มีนไปอาบน้ำแต่งตัวเร็ว”ผมพูด มีนทำหน้าบู้ “ผมไม่ได้ตัวเล็กนะ ผมสูง 145 แล้ว”มีนบอกสำหรับผมไม่ว่าจะตัวโตสักเท่าไรเขาก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ เป็นลูกของผม “ไปแต่งตัว”ผมบอกมีนรีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแต่งตัว ผมยืนรอมีนก็คิดถึง ไม่ได้ไปนานแล้วสินะ ไหนๆก็จะไปแล้วลองไปเจอเพื่อนหน่อยดีกว่า เพื่อนผมคนนี้ชื่อ ...คามาโอกะ โทระ... ผมว่าพอผมพามีนไปเที่ยวผมจะไปเยี่ยม ผมรู้จักเขาตอนที่เขามาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน โทระบอกว่ามีพี่ชายชื่ออิจิโระแล้วก็น้องชื่อมามิโระ ผมไม่เคยพบกับพี่ชายหรือน้องชายโทระเลยสักครั้ง ตอนที่ติดต่อกันล่าสุดเห็นบอกว่าพาพี่สะใภ้เข้าบ้านเมื่อสามปีก่อน สงสัยต้องไปแสดงความยินดีสักหน่อย “พ่อครับเสร็จแล้วครับ”ผมได้ยินเสียงใสที่มาจากมีน ตอนนี้มีนใส่เสื้อสีฟ้าลายโคนัน กับกางเกงขาสั้งสีขาว โคนันไหนบอกไม่เด็ก “ไปกันเถอะ”ผมพูดก่อนพามีนขึ้นรถแล้วมุ่งตรงไปที่สนามบิน TBC……………
แจ็คพอทจ้า
จงเจอกันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาแล้วไง โลกกลมจริงๆ ขอบอกเลยว่าเรายังไม่ให้อภัยโชนนะ ถึงจะโหวตไปว่าพระเอกควรเป็นโชน แต่โชนก็ควรจะไถ่โทษโดยการตามตื้อ ง้อคีตาให้มากๆๆอย่าให้เขาเสียใจอีก เราถึงจะเชียร์อย่างเต็มพิกัดนะยะ ถ้ายังใช้กำลังขู่เข็ญกันอีกแล้วละก็.... หึๆๆๆ!!!!!!!!!!!
เป็นอะไรที่บังเอิญแบบไม่น่าเชื่อเลยอ่ะ พอโชนเจอคีตาแล้วจะเป็นแบบเดิมอีกไหมอ่ะ
ขอให้เจอกัยด้วยเถอะนะ
บังเอิญโลกกลม หรือ คนแต่งลิขิต มาต่อไวๆนะ อยากเห็นบทสรุป ถ้าคีตาเลือกโชน อิจิโระจะน่าสงสารที่สุดเลย แต่ถ้าเรื่องอิจิโระ โชนก็น่าสงสาร เราเลือกไม่ถูก จะเลือกทางไหนก็ไม่เอาซักทางอ่ะ อิจิโระน่าสงสารเกินไป ดูแลมาอย่างดีตั้งหลายปี อยู่ดีๆก็มีคนมาทวงคืนแล้วคีตาไป เจ็บตายเลย โชนก็น่าสงสาร ทรมาณมาหลายปี พอมาเจอแล้วเขาไม่เลือกเรา ทรมาณต่อไปก็ตายทั้งเป็นอ่า เลือกทั้งคู่เลยได้มั้ยยยย ถามนิด ตอบด้วย มีนนี่ใครคะ ลูกโชนกลับใคร โผล่มาตอนไหน ทำไมเราลืมหว่า???? มาต่อไวๆนะ ลุ้นมานานแล้ว :mew1:
:m4: อีกนิดจะเจอกันแว้ว มาต่อไวๆนะคร๊า :กอด1:
ขอให้ดีกันๆ รักกันๆ เจอกันๆ สาธุ
ให้สองคำ บัง-เอิญ
:mew1: :mew1: :mew1:
จะเจอกันแล้วหรอ ปล.อยากให้เป็นพระเอกทั้ง2คนเลย :ling1: รักพี่เสียดายน้อง :กอด1:
เชียร์อิจิโระเป็นพระเอก คีตาหนูลืมตาแล้วมองคนที่รักและดูแลหนู ดีกว่านะ อย่าไปจมปลักกับอดีต คิดเสียว่ามันคือเวรกรรม
โลกกลมจริง ๆ แต่ถ้าเจอกันแล้วจะเป็นอย่างไนนะ เพราะตอนนี้คีย์ก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของอิจิโระแล้วถึงจะแค่ในนามก็เถอะนะ
โลกกลม คนเขียนแต่ง 55+ เอาแล้วไง โชนจะเจอกับคีตาแล้ว โอ๊ย ลุ้นจัง
บังเอิญโลกกลม หรือ คนแต่งลิขิต มาต่อไวๆนะ อยากเห็นบทสรุป ถ้าคีตาเลือกโชน อิจิโระจะน่าสงสารที่สุดเลย แต่ถ้าเรื่องอิจิโระ โชนก็น่าสงสาร เราเลือกไม่ถูก จะเลือกทางไหนก็ไม่เอาซักทางอ่ะ อิจิโระน่าสงสารเกินไป ดูแลมาอย่างดีตั้งหลายปี อยู่ดีๆก็มีคนมาทวงคืนแล้วคีตาไป เจ็บตายเลย โชนก็น่าสงสาร ทรมาณมาหลายปี พอมาเจอแล้วเขาไม่เลือกเรา ทรมาณต่อไปก็ตายทั้งเป็นอ่า เลือกทั้งคู่เลยได้มั้ยยยย ถามนิด ตอบด้วย มีนนี่ใครคะ ลูกโชนกลับใคร โผล่มาตอนไหน ทำไมเราลืมหว่า???? มาต่อไวๆนะ ลุ้นมานานแล้ว :mew1: ตอบคำถามค่ะ มีนเป็นลูกของโชนกับพีน่าเลขาของพ่อโชนที่ให้มาดูแลโชนตอนม.ปลายค่ะ เธอเสียหลังจากคลอดมีนได้ไม่นานโชนเลยเลี้ยงลูกเองมาโดยตลอด เริ่มไม่สนใจลูกก็ตอนติดหญิง(เจนนี่)ค่ะ ส่วนตอนที่มีนออกมาแรกๆคือ ตอนที่ 9 มีน ค่ะ ขอโทษค่ะที่ตอบช้าไปหน่อย ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
:katai5: :katai5: :katai5: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
ขอบคุณครับ รอให้กำลังใจอยู่น่ะครับ
ตอนที่ 26 เดินทาง...พบเจอ 100% ผมกับมีนเดินทางมาที่ญี่ปุ่น ตอนอยู่บนเครื่องเจ้าตัวเล็กเอาแต่มองฟ้าไม่ยอมหลับไม่ยอมนอน ทำอย่างกับพึ่งขึ้นเครื่องครั้งแรก จนตอนนี้ผมต้องแบกมีนขึ้นหลังแล้วลากกระเป๋าเดินทาง มือหนึ่งลากกระเป๋าอีกมือก็ขยับแว่นกันแดดที่ไม่รู้จะใส่ทำไมเพราะแดดมันไม่จ้า แต่ที่ใส่เพราะผมอยากเท่ (ได้ข่าวว่าสภาพพี่มันไม่เท่ตั้งแต่ทำร้ายคีตาแล้ว: kuro) ผมเดินออกจากหน้าสนามบินโบกแท็กซี่ ให้ไปส่งที่โรงแรมที่จองไว้ ............................. วันรุ่งขึ้น ผมพามีนไปเที่ยวที่ฟูจิยาม่า กินปลาดิบแบบอริจินัส แช่ออนเซ็นแถวนั้น ผมไม่ได้พักผ่อนมานานแล้ว พอได้ลงแช่น้ำแล้วมันรู้สึกผ่อนคลาย ถ้าได้มาที่นี่กับคีตาคงดีไม่น้อย ผมคิด แล้วก็ได้แต่หลอกตัวเอง ถ้าหากว่าเป็นไปได้ ถ้ารู้ว่าทุกอย่างจะเป็นแบบนี้ผมจะดีกับเขาให้มากกว่านี้ จะไม่ทำให้ช้ำและเสียน้ำตา แต่ก็เท่านั้นผมรู้ดีว่าไม่มีหวัง ความทรงจำสุดท้ายมันยังคงย้ำและคอยเตือนผมว่าผมทำอะไรลงไปบ้าง ผมมันก็แค่ผู้ชายกินหญ้าที่ทำร้ายหัวใจตัวเอง “พ่อครับๆๆๆๆ”มีนเรียกผม ผมมองลูกผม “มีไรครับ”ผมถามเพราะเห็นมีนเอาแต่จ้องหน้าผม “ไม่ร้องนะครับ พ่อเป็นผู้ชายห้ามเสียน้ำตาง่ายๆ”มีนพูดแล้วก็เอามือลูบหน้าผม ลูกผมแปดขวบแต่พักนี้เริ่มที่จะล้ำไปไกล “พ่อไม่ได้ร้องผงมันเข้าตา”ผมแก้ตัว ผมไม่รู้ว่าร้องไห้ น้ำตามันไหลออกมาเอง ผมไม่ใช่ผู้ชายอ่อนแอ... แค่ร้องไห้ให้กับสิ่งสำคัญ “พ่อครับพ่อว่าจะไปหาเพื่อน จะไปตอนไหนครับ พรุ่งนี้หรือเย็นนี้” “ไปพรุ่งนี้ครับ พ่อโทรบอกโทระแล้วว่าจะไปพรุ่งนี้ มีนจะได้เล่นกับฮิสิมิลูกชายของโทระด้วยนะ”ผมพูด มีนทำท่าดีใจที่จะได้เพื่อนใหม่ “อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เร็วๆจังเลย”มีนบอกผม ......................................... วันต่อมา ผมพามีนไปที่บ้านของโทระแล้วก็พบกับเด็กชายตัวน้อยที่ยืนอยู่หน้าบ้าน หน้าตาของเด็กน้อยช่างเหมือนกับคีตาเหลือเกิน จนผมอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าหากลูกผมกับคีตาได้เกิดมาหน้าตาคงเป็นแบบนี้ ผมมองเด็กคนนั้นดูรูปถ่ายแล้วก็เอาแต่จ้องของในมือ “เป็นไรไปเด็กน้อย”ผมถามไม่รู้ทำไมผมถึงได้รู้สึกถูกชะตากับเขาราวกับว่ารู้จักกันมานานแสนนาน “ไม่เป็นไรครับคุณอา นี่เป็นบ้านอาผม คุณอามาหาอาโทระหรือครับ เอ้านี่ครับ พอดีผมไม่กล้าเข้าไป เพราะ....”เด็กน้อยพูดแล้วก็ปล่อยโฮ ผมมองของในมือ เค้กครับ แต่สภาพตอนนี้มันคงกินไม่ได้แล้ว เละไปหมดเลอะโคลนด้วย “โอๆๆอย่าร้องนะคุณอาจะซื้ออันใหม่ให้นะครับ”ผมบอกเด็กคนนั้น “อย่าร้องเอานี่ พี่ให้”มีนพูดพร้อมกับยื่นอมยิ้มไปให้เด็กชาย เด็กน้อยรับมาก่อนที่จะยิ้ม เป็นเด็กนี่ดีจังนะไม่คิดอะไรเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาได้ตลอด “คุณอาครับที่บอกว่าจะซื้อให้จริงหรอ” “จริงครับ ไปกันเถอะ”ผมพูดก่อนที่จะจูงมือเด็กน้อยไว้ มืออีกข้างก็จูงมีนให้เดินตามมา พอถึงร้านเค้กเด็กน้อยก็เลือกชีสเค้ก ผมซื้อแล้วก็เดินมาถึงบ้านของโทระอีกครั้ง ผมเข้ามาในบ้านก็เห็นว่ากำลังวุ่นวายกันอยู่ มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาทางผม ผมบอกว่าผมมาหาโทระ แต่ไม่ทันได้พูดเขาก็รีบถลาไปหาเด็กน้อยที่ผมพามา “คุณหนูชิโระครับ ดีใจที่ได้พบครับ คุณหนูหายไปรู้ไหมครับว่าคุณแม่กับคุณอิจิโระเป็นห่วงแค่ไหน ทางนั้นเขาตามหากันอยู่นะครับ”ผู้ชายคนนั้นดูตัวของชิโระไปมาแล้วก็มาจ้องผม “แกเป็นใคร”ผมก็เลยตอบไปแล้วก็เล่าตอนที่ผมพบชิโระให้ฟัง “ผมมิซากิ ขอบคุณจริงๆครับที่พาคุณชิโระมาส่ง เชิญที่ห้องรับแขกเลยครับคุณโทระรออยู่”มิซากิพูดก่อนที่จะนำทางผมไปที่ห้องรับแขก ก็เห็นโทระนั่งอยู่กับฮิสึมิลูกชายที่โตกว่าที่ผมเห็นนานมาแล้ว “โชนไม่ได้เจอกันตั้งนาน นี่ลูกชายฉันฮิสึมิส่วนนี่ ฮิเมโกะภรรยาฉัน”ผมทักทายทั้งสามคนแล้วแนะนำมีนให้รู้จัก “หนูชิโระไม่ควรออกจากบ้านเองรู้ไหม ทุกคนเป็นห่วงหนูมากนะ”ฮิเมโกะเธอพูดกับชิโระกอดปลอบชิโระที่ตอนนี้เริ่มร้องไห้ “ชิโระแค่อยากซื้อเค้กให้พี่ฮิสึมิเป็นของขวัญวันเกิดเท่านั้นเอง”ชิโระพูดน้ำตาก็ไหล “คุณคะติดต่อไปหาบ้านนั้นยังคะว่าหนูชิโระอยู่กับเรา”เธอบอกโทระ “ยังเลย เอาแบบนี้หรือกัน พาชิโระไปส่งบ้านแล้วก้ไปฉลองวันเกิดฮิสึมิที่บ้านนั้นเลย”โทระบอก “โชนไหนๆก็มาแล้วไปด้วยกันนะ”โทระชวนผม ผมก็ตอบรับ ผมมาถึงบ้านใหญ่ของตระกลูคามาโอกะ โทระพาพวกผมเข้าบ้าน ยังไม่ทันที่จะเข้าบ้าน ก็เห็นคนๆหนึ่งใส่ชุดยูคาตะกอดชิโระเอาไว้ “ชิโระเป็นยังไงบ้างลูก บาดเจ็บตรงไหน ดีจังเลยที่ไม่เป็น...”ผมมองคนๆนั้นก้มลงสำรวจตัวชิโระแล้วก็เงยหน้าขึ้นมา พอได้เห็นหน้าคนๆนั้น มันก็เหมือนกับโลกทั้งโลกได้หยุดหมุนลงแล้ว เป็นไปไม่ได้ ไม่น่าเป็นไปได้ คนที่ผมเห็นคือ ...คีตา........ TBC………………………
เจอกันแว๊ววววววววววววว
เจอกันแล้ววววว ดีใจจุง
เจอกันแล้วไง ความผิดไม่ได้หายไปนะ ทำเลวไว้เยอะอย่าพึ่งใจอ่อนนะ
กรี๊ดเจอแล้วๆ เอาไงต่อโชน ฟ้าให้โอกาสอีกครั้งแ้ล้วนะ ใช้โอกาสนี้คว้าหัวใจคีตามาให้ได้ล่ะ :mew6: :mew6:
เจอกันแล้ว ดีใจจัง แต่ ! อีกนานมั้ยจะเข้าใจกัน ???
เจอกันแล้ว เย้ๆๆๆ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
:mew1: :mew1: :mew1:
เจอกันแล้วจะเป็นไงต่อ
ค้างอ่า บอกเลยยยย แต่คนเขียนมาต่อดีใจโพดๆ อิอิ
มีพระเอก 2 คนก็ดีนะ ^^ อีกคนก็ไม่เสียใจ
เจอกันแล้ววววววว :hao5:
เอิ่มมมมมมม ค้างงะ
เพิ่งได้ติดตามจ้าา น่ารักมาก ขอติดตามด้วยคน ><
เจอกันแล้ว ก็รักเค้าให้มากๆล่ะ ไม่งั้นจะเชียร์อิจิโระ
intro ตอนที่ 27 โชน:หัวใจฉันไม่สามารถย้อนกลับไปได้ เม:เพราะหัวใจนายมันย้อนกลับไม่ได้ไง นายถึงต้องทำตามหัวใจนายให้ถึงที่สุด เอาหัวใจนายกลับคืนมา เพื่อที่นายจะไม่เสียใจทีหลัง ที่ไม่ได้ทำอ ะไรเลย แล้วปล่อยให้หัวใจนายหลุดลอยไป
:hao6:
สู้ ๆ นะโชน ถ้าพยายามคีตาต้องให้อภัยแน่ หึหึ :hao6: :hao6:
โชนสู้สู้
ด่วนๆๆๆๆๆ :ling1: :ling1:
เข้ามารอตัวเต็ม :katai3: :katai3:
ฮิ้ว เจอกันแว้วๆ โชนจะทำไงต่อล่ะทีนี้ :m4:
ปูเสื่อรออ่ะ มาไวๆน่ะ อยากรู้อีตาโชนจะทำไง
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling2: :ling2: :ling2: :ling2:
ตอนที่ 27 เพราะหัวใจย้อนกลับไม่ได้ โชน คนที่ผมเห็นในตอนนี้ทำให้โลกของผมหยุดหมุนลง หัวสมองทั้งหมดมันขาวโพลน ผมดึงเขาเข้ามาใกล้ๆแล้วบีบตัวเขา เป็นไปไม่ได้ทั้งที่ย้ำแบบนั้นแต่สัมผัสที่มือผมบอกได้ดีว่ามันคือความจริง ผมรั้งเขามากอดเอาไว้กลัว กลัวว่าเขาจะหายไป กลัวว่าสิ่งที่ผมเห็นและสัมผัสจะเป็นแค่ฝันตื่นหนึ่ง “ปล่อยผมนะ”เขาคนนั้นพูดก่อนที่จะผลักผมให้ออกห่าง “คุณเป็นบ้าอะไร”เขาถามผม “คีตาคุณคือคีตาใช่ไหม”ผมไม่ได้ตอบแต่ย้อนถามเขาทั้งที่ในใจก็รู้ว่ามันต้องใช่ “ไม่ใช่หรอกครับ เขาคือคามาโอกะ มินาโตะภรรยาของผมครับ”คนที่ตอบไม่ใช่เขาแต่เป็นผู้ชายผมดำซอยสั้น ใส่สูทสีดำเป็นคนตอบผม ภรรยาหมายความว่าไง คีตา ไม่จริงใช่ไหม? “หมายความว่าไง”ผมถามผู้ชายที่มาใหม่ “ผมชื่อคามาโอกะอิจิโระครับส่วนนี่ก็ภรรยาผมคามาโอกะ มินาโตะอย่างที่บอกไป ถ้าคุณไม่เชื่อล่ะก็...ผมจะแสดงให้ดูก็ได้นะ”อิจิโระพูดก่อนที่จะยิ้มและดึงคีตาเข้าไปจูบ มันเป็นภาพที่ผมรับไม่ได้ รับไม่ได้ที่คนที่จูบไม่ใช่ผม รับไม่ได้ที่เห็นคนที่ตัวเองรักยอมให้เขาจูบอย่างง่ายดาย และรับไม่ได้ที่ไม่ได้รัก ผมไม่รู้ว่าร่างกายมันขยับไปเองตอนไหนรู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ผมปล่อยหมดออกไปและโดนอิจิโระสวนมา พลั๊ก พลั๊ก “ผมว่าเราคงคุยกันดีๆไม่ได้นะครับ”อิจิโระพูด “ไม่เอาน่าอย่าตีกันเลย พี่ครับเพื่อนผมมันแค่เข้าใจผิดเองอย่าถือสาเลยน่ะ ส่วนโชนก็รู้แล้วไม่ใช่หรือไงว่าคนๆนั้นเขาเป็นพี่สะใภ้ฉันเลิกเข้าใจผิดได้แล้ว”โทระออกมาห้ามผมกับพี่ชายที่ตั้งท่าจะต่อยกันอยู่ “โทระฉันกลับก่อนนะ”ผมบอกเพื่อนก่อนที่จะจูงมือมีนที่ยืนอยู่นิ่งๆให้เดินตามผมมา ผมมั่นใจว่าคนที่ผมเห็นคือคีตา ผมมองไม่ผิดหรอก ต้องเป็นเขาแน่ๆ เพราะหัวใจผมรู้ดีว่านั่นคือเขา แต่เขาตอนนี้นั้นไม่ใช่ของๆผมอีกต่อไป ไม่ใช่ภรรยาของผม แต่ถึงจะเป็นยังงั้นเขาก็ยังเป็นคนๆเดียวที่เป็นเจ้าของหัวใจผม ผมพามีนกลับที่พักก่อนที่จะโทรหาเม “ว่าไงไปพักผ่อนสบายดีไหม”ปลายสายส่งเสียงมา “อืม แต่...”ผมเล่าเรื่องที่ผมพบเจอในวันนี้ให้เธอได้ฟัง “นายจะทำยังไงต่อไป”เธอถามผม “ไม่รู้ รู้แค่ว่าหัวใจฉันมันไม่สามารถย้อนกลับไปได้ ไม่สามารถที่จะลืมเขาได้และไม่สามารถที่จะหยุดรักเขาได้”ผมบอกความรู้สึกทั้งหมดของผมให้เมรู้ “เพราะหัวใจนายมันย้อนกลับไม่ได้ไง นายถึงต้องทำตามหัวใจนายให้ถึงที่สุด เอาหัวใจนายกลับคืนมา เพื่อที่นายจะไม่เสียใจทีหลัง ที่ไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วปล่อยให้หัวใจนายหลุดลอยไป”เธอแนะนำผม ตอนนี้เมวางสายไปแล้วผมมองรูปถ่ายตอนแต่งงานกับคีตาในนาฬิกาที่ผมพกติดตัวใส่ไว้ที่กระเป๋าเสื้อที่ใกล้ๆกับหัวใจของผม มานั่งทบทวนถึงสิ่งต่างๆที่ผ่านมาระหว่างผมกับคีตา มันก็ทำให้ผมคิดว่าที่ผ่านมาผมเอาแต่ทำร้ายเขามาโดยตลอด มันก็สมควรแล้วนี่ที่ผมต้องเป็นฝ่ายเจ็บบ้าง ผมคิดแต่มันก็ถูกอย่างที่เมพูดผมต้องทำตามหัวใจของผม เพื่อที่จะไม่เสียใจทีหลัง และสิ่งที่หัวใจสั่งตอนนี้คือเอาหัวใจดวงนั้นกลับคืนมา โดยวิธี . . . ตื้อ . . . TBC…………..
โชนสู้ๆๆๆๆ
*ชูป้ายไฟเชียร์อิจิโระ สนับสนุนให้เอาอิโชนออกไป* //ชูป้ายไฟแล้วจากไป
อีพี่(โชก)โชน จะมาสำนึกสำเนียกอะไรตอนที่สายไปแล้วเนี่ย :angry2: คนแต่งจ๋า สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1: ปล. ตอนหน้าขอแบบย๊าวยาวน๊า :m4:
555+ โดยการ ตื้อ นี่น่ะ
:z3: :z3: :z3: :z3: สั้นได้อีก :z3: :z3: :z3: แต่จะรอนะ.......ขอให้โชนตื้อสำเร็จนะ :mew1: :mew1: :mew1:
o13 ตื๊อเท่านั้นที่ครองโลก
:mew1: :mew1: :mew1:
สู้ๆนะโชน
เอาใจช่วยโชน
ไม่กินหญ้าละนะ ฉลาดแล้ว ไปเอาคตากลับมาได้แล้ว
3P 3P 3P ^o^
ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ตื้อๆๆๆมันเข้าไป เดี๊ยวสักวันก็ใจอ่อน :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
ค้างงงงงงงง คีตา อยู่กับอิจิโระนี่ไม่เจ็บปวดนะ บอกเลย
:serius2: อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน
สู้ สู้ นะโชนนน ขอให้สำเร็จ มาต่อเร็วๆนร้าาาาาาาา :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
เอร๊ยยยยย โชนนน จะทำอะไร :katai1:
เชียร์โชนนน เพราะยังงัยก็อยากให้พ่อแม่ลูกที่แท้จริง ได้อยู่ด้วยกันมากกว่า
สู้ๆๆๆโชน
โชน เอาดวงใจกลับมาให้ได้นะ
Intro ตอนที่ 28 คีตา: เลิกตามตอแยฉันสักที ก็บอกแล้วไงว่าฉันมินาโตะ ไม่ใช่คีตาของนาย โชน: ผมรู้ว่าคุณคือคีตา ผมจะตื้อคุณต่อไปจนกว่าคุณจะยอมรับ คีตา: บ้า โชน: ผมไม่ได้บ้า คุณเคยได้ยินไหม ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกน
ตอนเต็มจะมาเมื่อไรนะ ติดตามมานานแล้วเหมือนกัน ใกล้จบหรือยัง
ท่าทางจะต้องรอต่อไป :z10: :z10: :z10:
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
เขารออยู่นะ คุณคนเขียนรีบมาต่อน้าาา
:L2: เมื่อไรจะมาอัพ ? :L2: เมื่อตื้อแล้วต้องทำให้รักด้วย สู้ๆ :L1: ตื้อเข้าเค้าอยากต่อแล้ว ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก :L2: มาแต่งต่อไวๆ คุณผู้แต่ง :L2: กระซิบหูซ้าย :ทำไม เมคีตา ต้องหนี พี่โชนด้วยหรอ ? :L1: กระซิบหูขวา :เมื่อพี่โชนโง่ขนาดนี้ทำไมคีย์ยังรักพี่โชน :L1: ปล.นี่สินะที่เรียกว่า ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก :L1: :L1:
ตามตื้อให้มาต่อเร็วๆ
ผมเชียร์โชนคับ ตื๊อเท่านั้น
ตื้อเนี้ยนะ เอาดีๆนะโซน ไม่ใช่ดีแตกอีกละ :hao7:
แงงง อิจิโระเซร้ เอาตาโซนออปายยย :z3:
:ling3:
เชียร์อิจิโระ ถึงรู้ว่าเป็นไปไม่ได้แต่ก็จะเชียร์ ขอให้คีตารักอิจิโระแม้สักนิดก็ยังดี ถึงตอนจบจะไม่ได้คู่กันก็เถอะ 3 ปีเลยนะที่อยู่ด้วยกัน น้ำหยดลงบนหินทุกวันมันยังกร่อนเลย ไม่ต้องรักมาก ขอแค่นิดเดียวเอง อิจิโระรักคีตามากนะ ฮรือออออออออออ
โอ๊ะโอ!เจอกันแล้ว เพิ่งเข้ามาอ่าน พล็อตเรื่องน่ารักดี แต่คำผิดแล้วก็ตัวละครและก็การดำเนินเรื่องอาจจะไม่ดีเท่าไร แต่ผมชอบมากเลยนะขัดๆบ้างแต่ก็ชอบมากเลยกลบไอ้ขัดๆนั่นหมด แล้วก็นะไอ้เพื่อนกลุ่มนี้มีผัวเมียเป็นผู้ชายหมดเลยอ่ะ(ถ่ายทอดไปยังรุ่นลูกซะด้วย) #เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งคัฟ รอตอนต่อไป ^^
มาต่อเหอะะะะะะะะะะะ ค้างเเบบ ค้างมากอ่ะ ลุ้นๆมาาากกกกกกก :hao5: :hao5: :hao5:
ตอนที่ 28 ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก 100% โชน “บอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่คีตา เลิกตามฉันสักที”เสียงของคีตาทำให้ผมขำ ถึงบอกว่าไม่ใช่ผมก็จะตาม ใครจะว่าไงก็ช่าง ยังไงผมก็เชื่อว่าเขาคือคีตาของผม และไม่ว่ายังไงผมก็จะตื้อ เพราะมันเป็นทางเดียวที่ผมจะได้เขากลับคืนมา ตั้งแต่วันนั้นผมก็เฝ้าตามคีตาทุกที่แล้วก็ทำอะไรบ้าๆอย่างที่ผมไม่เคยทำ เมื่อสามวันที่แล้วผมเอาดอกบัวให้คีตา ได้ยินไม่ผิด ดอกบัว แล้วก็บอกคีตาว่า ในบรรดาดอกไม้ทั้งหมดมีแต่ดอกบัวเท่านั้นที่ใช้บูชา ผมจะบูชาคุณในหัวใจผม สองวันก่อนผมเอาขนมเปียกปูนมาแล้วบอกคีตาว่า ขนมเปียกปูนน่ะมันไม่มีวันละลาย แล้วก็ยังมีสีที่คงทน เหมือนกับความรักของฉันที่จะไม่มีวันละลายหายไป นี่ผมตื้ออยู่หรือว่าทำไรอยู่นะ แต่นี่ก็คือการตื้อของผม ผมไม่ได้รั่วแต่มันคือความจริงใจของผม “จะยังไงคุณก็คือคีตา ไม่ว่าจะตอนนี้หรือตอนนั้นคุณคือคีตาของผม”ผมบอกออกไปหลังจากที่ได้ยินเสียงคีตา “บ้า”ผมยิ้มทันทีที่ได้ยินคำนั้น ใช่ ผมยอมรับว่าผมอาจบ้าแต่ถึงไงผมก็ยอมบ้าถ้าได้เขากลับมา “ถ้าผมบ้า ผมก็บ้ารักคุณ”ผมบอกออกไป “นายต้องไปเช็คสมองนะ” “ทำไม” “ก็ไปเช็คว่านายปกติหรือเปล่าไง” “ไม่ต้องไปหรอก ผมรู้ดีว่าผมปกติ”ปกติที่สุดในสามปีที่ผ่านมา “ปกติทำไมถึงมาตามฉัน ทั้งที่ฉันไม่ใช่คนที่นายรัก” “ผมไม่เคยบอกว่าไม่รักคุณนะคีตา ผมรักแล้วที่ผมทำอยู่ก็เพื่อให้ได้คุณกลับมา” “ไม่มีทาง ฉันไม่ใช่คนๆนั้นของนาย” “ไม่แน่หรอกนะ คุณไม่เคยได้ยินหรือไงตื้อเท่านั้นที่ครองโลกน่ะ”ผมบอกคีตา ตอนนี้ผมคงต้องเรียกคีตาว่าคุณ ก็ช่วยไม่ได้ ตอนนี้คีตาอยู่ในสถานะที่ผมไม่ชอบ ภรรยาของอิจิโระ “แม่ครับ”ได้ยินเสียงมาก่อนตัว ชิโระวิ่งมากอดแม่ของตัวเอง ผมมองดูชิโระ ชิโระเหมือนคีตาเว้นแค่ตาที่เหมือนผม “ชิโระ”ผมเรียกแล้วก็อุ้มเขา ผมเป็นพ่อที่ไม่ดี เป็นสามีที่ไม่ได้เรื่อง แต่ผมก็ยังขอโอกาสให้ผมได้แก้ตัว “ชิโระ”ผมเรียกซ้ำ ไม่รู้มาก่อนว่าผมจะมีวันได้เจอกับลูกแล้วก็คีตาอีกครั้ง เคยนึกฝันแต่ความเป็นจริงมันดีกว่าหลายเท่า “คุณอานี่ชิโระให้นะ เลิกร้องไห้นะเป็นผู้ชายต้องเข้มแข็ง”ชิโระบอกผม ผม งง เอามืออีกข้างลูกที่ใบหน้า น้ำตาผมไหล คงเพราะผมดีใจ “ส่งลูกมาให้ฉันนะ”คีตาบอกผมแต่ผมไม่ทำตาม รีบวิ่งหนีคีตา “ถ้าอยากได้ลูกคืน ก็ตามมาหาผมนะที่รัก” ถ้าจะให้คีตาตามผมคงต้องพึ่งชิโระ ช่วยพ่อหน่อยนะแล้วพ่อจะให้ขนม ผมนึกในใจก่อนที่จะโบกแท็กซี่ ไปที่ไหนเหรอ สวนสนุก ที่ๆผมกับคีตาเคยสัญญาไว้ว่าจะมาด้วยกัน ตอนที่พวกเรานั่งดูการ์ตูนด้วยกันด้วยกัน พอมาถึงสวนสนุกผมก็ไปซื้อตั๋ว “คุณอาผมอยากดูแพนกวิน”ชิโระบอกผม มือข้างหนึ่งถือสายไหม ส่วนอีกข้างถือลูกโป่ง ผมให้ชิโระขี่คอผมจะได้ไม่หลง “ได้สิ”ผมบอกก่อนที่จะพาไปดู ผมเห็นชิโระยิ้มแล้วก็หัวเราะมันทำให้ผมมีความสุข ที่ผ่านมาผมเอาแต่ใช้เหล้าเพื่อให้ลืมโดยที่ไม่รู้เลยว่าในตอนนั้นผมต้องเสียอะไรไปบ้าง ช่วงเวลาที่ผมได้อยู่กับคีตาและลูก คือสิ่งที่ผมสูญเสียไป และผมจะไม่มีวันเสียมันไปอีกแน่ ผมพาชิโระเที่ยวกระทั่งฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี ผมพาชิโระไปที่ชิงช้าสวรรค์ พอมาถึงที่สูงสุดชิโระมงแสงไฟที่อยู่ด้สนล่าง “สวยจัง”ผมได้แต่มองดูเจ้าตัวเล็กมองดูแสงไฟแล้วก็นึกถึงคีตา แล้วก็ร้องขอต่อคนบนฟ้า ได้โปรดขอให้เขาจำได้ อยากให้เขากลับมาเป็นคีตาคนเดิม ผมรู้ว่าผมผิดมาก ผิดอย่างที่ไม่น่าให้อภัย ผมทำให้คีตาเป็นแผล แต่ผมก็ขอให้ผมเป็นคนรักษาแผลนั้นเอง ผมรักและหัวใจผมก็ย้อนกลับไม่ได้ “คีตา”ผมพูดตอนที่พวกเราลงมาจากชิงช้าสวรรค์ คีตามาพร้อมกับอิจิโระ ทั้งคู่เดินมาทางผม อิจิโระอุ้มชิโระไปจากผม ตอนนั้นผมอุ้มชิโระที่กำลังหลับอยู่ “เดี๋ยวก่อน ถ้านายมาที่นี่ได้ คีตา แสดงว่าคนที่อยู่กับนายคือคีตาสินะ”ผมมั่นใจ ผมรู้ว่ายังไงคนของอิจิโระต้องตามหาตัวพวกผมเจอแน่ ผมเลยขอร้องโทระให้ส่งคนไปสกัดข่าวสารของอิจิโระ ตอนแรกโทระก็ไม่ยอมหรอกแต่ผมตื้อมากเข้าเลยยอม มันบอกผมว่า ยังไงฉันก็ขอทำตามสิ่งที่ถูกต้องพี่ฉันแย่งคีตามาจากนาย ถึงนายจะแย่ก่อน แต่ช่างเถอะ ครานี้ฉันจะช่วยเอาหัวใจนายคืนมา ถึงมันจะทำให้พี่ฉันเจ็บแต่พี่ฉันคงเตรียมใจเจ็บตั้งแต่พาคีตามาแล้ว โทระพูดจบก็ทำตามที่ผมบอกแล้วผมก็ไปตามตื้อคีตาต่อ “จะใช่หรือไม่ใช่แล้วจะทำไม นายจะโผล่มาเพื่ออะไร เพื่อให้เขาช้ำกว่าเดิมหรือไง”อิจิโระพูด ทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าผมคิดถูก มินาโตะคือคีตา “แล้วจะยังไง ฉันมาทวงของๆฉันคืน”ผมบอก “ของๆนาย คีตาไม่ใช่ของๆใครทั้งนั้น”อิจิโระพูดตอบผมก่อนที่จะเดินจับมือคีตาเดินจากผมไป “หยุดนะ ฉันบอกให้หยุดไง”ผมบอกจะวิ่งตามพวกเขาแต่โดนลูกน้องอิจิโระสกัดไว้ ผมได้แต่ตะโกน ใครๆก็หันมามองผมแต่ผมไม่อาย ผมไม่มีทางอายที่ทำแบบนี้ ผมต่อยกับลูกน้องอิจิโระ ไอพวกศิลปะการต่อสู้ผมก็เรียนมาหน่อยเหมือนกันและก็เรียนได้ดีสักด้วย ผมอัดลูกน้องอิจิโระกองกับพื้น ก่อนที่จะรีบวิ่งตามไปที่หน้าสวนสนุก ผมเห็นคีตากำลังจะขึ้นรถ ผมตะโกนเรียก “คีตา ได้โปรดหยุดก่อน”ผมตะโกน คีตาหันกลับมาพึมพำพูดบางคำ ผมอ่านปาก “หยุดได้แล้ว” ผมไม่หยุด ยังไงผมก็ไม่หยุด รถที่คีตานั่งกำลังจะไกลห่างออกไป ผมวิ่งตามรถ รู้ว่ายังไงก็ไม่ทันแต่ผมก็ยังวิ่งตาม พลั๊ก เอี๊ยด ผมล้มลงไปกับพื้นความรู้สึกที่ผมรู้ในตอนนี้คือเจ็บ เจ็บทั้งตัวและหัวใจ ผมได้กลิ่นเลือด ผมคงเลือดออกสินะ “คีตา”ผมเรียกชื่อเขาก่อนที่สติผมจะเลือนราง ได้โปรดคนบนฟ้า ผมไม่อยากจากคนที่ผมรักไป ผมไม่อยากจากเขาโดยที่พวกเราเป็นแบบนี้ ยังไม่อยากจากโดยไม่ได้เอยคำว่าขอโทษ มาคิดดูผมไม่ได้เอยคำนี้เลยสักครั้ง ถ้ามีโอกาสผมจะพูดคำนี้กับเขา ถ้ามันจะไม่สายเกินไป TBC……………………… สวัสดีค่ะ ไม่ได้มาอัพนานมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดถึงคีตากับโชนกันหรือป่าวคะ Kuro ต้องขอโทษจริงๆค่ะช่วงหลังๆมานี้ kuro งานยุ่งมากเลย ก็เลยไม่ได้แต่งค่ะเลยไม่ได้อัพ kuro ไม่ได้ดองนะ 5555 มาถึงตอนนี้kuroว่าโชนคงจะรู้สำนึกแล้วนะ? ขอบคุณจริงๆค่ะ :mew1: :mew3: :mew2: :mew1: :mew3: :mew2:
รอตอนต่อไปนะคะ โชนอย่าเป็นอะไรน๊า :mew6: :mew6: :mew6:
มาพร้อมกับเมื่อผมท้องฯเลย แอร๊ นึกว่าkuroจะลืมไปแล้ว ดีใจคะ ตอนนียังอยากให้คีตาใจแข็งต่ออีกหน่อย นาคู่กันแล้วแคล้วกันไปก็เจอกันอยู่ อะฮิ
ผมเอาใจช่วยโชนครับครับ
เฮ้อ หน่วงจริงๆรอคีตาใจอ่อน :เฮ้อ:
แง๊งงงงงงงง เค้าไม่ยอม ๆ มาบางเบาแบบนี้เค้าจะลงแดงแล้วน้าาาาาาา โชนนนนนนน อย่าตายนะเพื่อลูกเพื่อง้อคีตาห้ามตายน้าาาาาา ลุ้น ๆ แต่สังหรณ์ใจว่าเรื่องครั้งอาจมีส่วนให้คีตายอมยกโทษให้โชนนะเนี่ย :เฮ้อ:
ให้มันจบเป็นเรื่อง ๆ เถอะ ถ้าจะว่างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงขนาดนั้น :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
:hao7: อยากจะบอกว่า เค้าตามอ่านเกือบทุกเรื่องเลยแหละ แต่ไม่ค่อยเม้น =_= เพราะในโทรศัพท์ ปุ่มมันน้อย(เล็ก) ต่อไปเค้าจะเม้นเยอะๆๆๆๆๆๆ แล้วมาต่ออีกเนาะ เรื่องไหนก่อนก็ได้ตามหมด คึคึคึ :hao7:
จากตอนนี้ เอิ่มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม คือขัดใจอ่ะ แบบโชนต้องการอะไรจากสังคมไม่ทราบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
สู้ๆ น้ะพี่โชน เอาใจช่วย คีตาก้อใจอ่อนบ้างเหอะ พี่โชนเค้าสำนึกพี่เเล้วน้ะ :ling1: :ling1: :ling1:
:mew1:
:ling3: :ling3:
เราเอาความต้องการชองคีตาเป็นที่ตั้ง. ถ้าจะยกโทษก็แล้วแต่คีตาน่ะโชน ปล.เชียร์อิจิโระ
วันพุธมาต่อนะคะ
เข้ามารอนร้าาาา :m7: :m7:
อ่านทุกเรื่องของkuro เลยนะ แต่ทำไมหายไปเลยอ่าา หายทุกเรื่องเลย ไม่อัพซักเรื่องเลยย รีบๆมาอัพเถอะน้า พลีสสสส มันค้างมากๆ เข้ามารีเฟสดูทุกวันเลยน้า
โชนสู้ๆนะ
:hao7: อ้าวเวร พี่โชน อยากจะบ้า :katai1:
มารอ kuro. ค่า
อย่าหายไปนานอีกนะครับ
o18
เรื่องวุ่นๆทั้งหมดเกิดขึ้น เพราะขนมแห่งความสุขของน้องแพรวแท้ๆ อ่านรวดเดียวจนตาแฉะเบย แต่ไม่ยอมแพ้จะตามไปอ่านกร+ตูน ต่อ คริคริ ขอบคุณคนแต่งน้าาาา :กอด1: :กอด1:
อ่าาาาา ยังไงละทีนี้
:mew1:สวัสดีค่ะทุกคน kuro มีเรื่องอยากจะบอกค่ะ ตอนหน้าอาจเป็นตอนสุดท้ายของนิยายเรื่องนี้แล้วอยากให้ช่วยกันติดตามนะคะ ขอบคุณค่ะ
รับแซ่บ
รอมานานขนาดนี้แล้ว รออีกสักหน่อยจะเป็นไรไป อิอิ
เรื่องนี้ ยิ่งอ่านยิ่ง งง :z3: เหมือนคนเขียนจะพยายามผูกปมใหม่เรื่อยๆ ทั้งๆที่ปมเก่ายังไม่ได้คลาย หรืออธิบายอะไรเลย ต้องขอโทษนะคะ ที่บอกแบบนี้ เพราะอ่านมาเนี่ย มีแต่ความไม่เข้าใจตลอดทั้งเรื่องเลย :เฮ้อ: มันงงจริงๆนะ คำถามจะโผล่มาตลอด อะไร ทำไม อย่างไร เราไม่เข้าใจเหตุผลของตัวละคร ต้นเหตุของเนื้อเรื่องเลยอ่ะ แล้วประเด็นใหม่ก็โผล่มาเรื่อยๆให้งงกว่าเก่าอีก อยากจะบอกว่าเห็นด้วย ยิ่งอ่านก็ยิ่งงง ถามว่าเรื่องนี้สนุกไหม ก็สนุกใช้ได้นะ แต่มันมีความรู้สึกขัดๆใจอยู่ในนั้นด้วยน่ะสิ ขอบอกไว้ก่อนเลยนะคะ ว่าไออ่านเรื่องนี้หมดแล้วค่ะ คือคุณดำเนินเรื่องได้ไม่ดีเลย เหมือนนึกอะไรได้ก็เขียนออกมามากกว่า อย่างเช่น.. ตอนแรกสุด ฉากจะออกมาเป็นแบบนั้นก็ได้ แต่ไม่ใช่ ในอีกไม่กี่ตอนถัดมา (ตอนที่คีตาไปขอดูกล้องวงจรปิด) กลับมาเอ่ยถึงว่า เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนนั้น เป็นงานเลี้ยงฉลองกันมีแค่ไม่กี่คน อะไรประมาณนั้น แล้วก็เอ่ยถึงวงอะไรนั่นด้วย ซึ่งจริงๆแล้ว ควรจะจะเกริ่นในตอนต้นเลยมากกว่า ทำแบบนี้มันชวนงงชัดๆ แล้วยังมีตัวประกอบที่ไม่ได้เกี่ยวกับตัวละครหลักอย่างคีตาเลยออกมาทอร์คเป็นตอนพิเศษสักหนึ่งตอนอีก ซึ่งไม่สมควรมีค่ะ ถ้าอยากจะเขียน ควรแยกออกไปอีกเรื่องเลยมากกว่า หรือถ้าคิดจะมีแยกออกไปอยู่แล้ว ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมาตอนพิเศษของพวกเหล่าตัวประกอบในเรื่องนี้เยอะแยะไปหมด กลายเป็นเรื่องนี้รวมยำอะไรนักก็ไม่รู้ ทำให้ไม่น่าอ่านเอาซะเลย มีปมนู้นนี้โผล่มาเต็มไปหมด / แล้วก็ยังมีอีกหลายตอน ที่ในตอนแรกๆพูดอย่าง แต่ตอนต่อๆมาหลังๆ พูดอีกอย่าง มันทำให้ยิ่งกว่าชวนงง กลายเป็นเนื้อเรื่องที่อยากจะใส่อะไรก็ใส่ นึกอะไรออก ก็เขียนเพิ่มๆเข้าไปในตอนหลังๆ ซึ่งนิยายแบบนี้เนื้อหาไม่ได้ไปด้วยกันได้เลย จะบอกว่าถึงจะสนุก แต่ทำออกขายไม่ได้หรอกนะคะ ไอไม่คิดจะซื้อนิยายที่ดำเนินเรื่องไม่ดีเลยแบบนี้หรอก แถมมีตอนของเหล่าตัวประกอบมากเกินไป เสียอรรถรสหมด ต่อไปถ้าจะเขียนอะไรออกมา ช่วยทำให้เนื้อหาไม่ขัดแย้งกันจนเกินไป และอย่าทำนิยายที่นึกจะใส่อะไรก็ใส่โดยไม่คิดถึงสิ่งที่คุณเขียนออกมาตอนแรกๆ นะคะ
อยากจะบอกว่าเห็นด้วย ยิ่งอ่านก็ยิ่งงง ถามว่าเรื่องนี้สนุกไหม ก็สนุกใช้ได้นะ แต่มันมีความรู้สึกขัดๆใจอยู่ในนั้นด้วยน่ะสิ ขอบอกไว้ก่อนเลยนะคะ ว่าไออ่านเรื่องนี้หมดแล้วค่ะ คือคุณดำเนินเรื่องได้ไม่ดีเลย เหมือนนึกอะไรได้ก็เขียนออกมามากกว่า อย่างเช่น.. ตอนแรกสุด ฉากจะออกมาเป็นแบบนั้นก็ได้ แต่ไม่ใช่ ในอีกไม่กี่ตอนถัดมา (ตอนที่คีตาไปขอดูกล้องวงจรปิด) กลับมาเอ่ยถึงว่า เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนนั้น เป็นงานเลี้ยงฉลองกันมีแค่ไม่กี่คน อะไรประมาณนั้น แล้วก็เอ่ยถึงวงอะไรนั่นด้วย ซึ่งจริงๆแล้ว ควรจะจะเกริ่นในตอนต้นเลยมากกว่า ทำแบบนี้มันชวนงงชัดๆ แล้วยังมีตัวประกอบที่ไม่ได้เกี่ยวกับตัวละครหลักอย่างคีตาเลยออกมาทอร์คเป็นตอนพิเศษสักหนึ่งตอนอีก ซึ่งไม่สมควรมีค่ะ ถ้าอยากจะเขียน ควรแยกออกไปอีกเรื่องเลยมากกว่า หรือถ้าคิดจะมีแยกออกไปอยู่แล้ว ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมาตอนพิเศษของพวกเหล่าตัวประกอบในเรื่องนี้เยอะแยะไปหมด กลายเป็นเรื่องนี้รวมยำอะไรนักก็ไม่รู้ ทำให้ไม่น่าอ่านเอาซะเลย มีปมนู้นนี้โผล่มาเต็มไปหมด / แล้วก็ยังมีอีกหลายตอน ที่ในตอนแรกๆพูดอย่าง แต่ตอนต่อๆมาหลังๆ พูดอีกอย่าง มันทำให้ยิ่งกว่าชวนงง กลายเป็นเนื้อเรื่องที่อยากจะใส่อะไรก็ใส่ นึกอะไรออก ก็เขียนเพิ่มๆเข้าไปในตอนหลังๆ ซึ่งนิยายแบบนี้เนื้อหาไม่ได้ไปด้วยกันได้เลย จะบอกว่าถึงจะสนุก แต่ทำออกขายไม่ได้หรอกนะคะ ไอไม่คิดจะซื้อนิยายที่ดำเนินเรื่องไม่ดีเลยแบบนี้หรอก แถมมีตอนของเหล่าตัวประกอบมากเกินไป เสียอรรถรสหมด ต่อไปถ้าจะเขียนอะไรออกมา ช่วยทำให้เนื้อหาไม่ขัดแย้งกันจนเกินไป และอย่าทำนิยายที่นึกจะใส่อะไรก็ใส่โดยไม่คิดถึงสิ่งที่คุณเขียนออกมาตอนแรกๆ นะคะ ก่อนอื่นก็ต้องขอบคุณสำหรับคำติชมของคุณ เกริด้าค่ะ สำหรับประเด็นที่ว่าเรื่องนี้มีตัวประกอบเยอะเกินและแทรกเข้ามาด้วยเยอะนั้น kuro ก็ต้องขอโทษค่ะและยอมรับว่าเรื่องนี้kuroอาจแต่งไม่ดีพอและ งง เกินไปและเรื่องต่อไป kuro จะพยายามไม่ให้เป็นแบบนี้นะคะ แต่สำหรับเรื่องนี้ก็เหลือแค่ตอนเดียวแล้วค่ะ หลังจากนั้น kuro จะทำการรีไรท์ใหม่ค่ะ ขอบคุณมากสำหรับคำติชมในครั้งนี้ค่ะ
เราตามนะ เราอ่านซ้ำๆไปมหลายรอบแล้ว เราว่าเรื่องดำเนิดแบบแก้ปมไม่หมดนะอาจจะไม่ได้ลงรายละเอียดในบางส่วน แต่เราชื่นชมพรอดเรื่องนะเราชอบพรอดเรื่องเพราะในตัวพรอดหลักดำเนินเรื่องดีพอสมควร แต่เราว่ารีไรท์ใหม่ต้องดีกว่าเดิมแน่นอน เราเป็นกำลังใจให้นะ ยังไงก็จะติดตามเป็นกำลัใจในการพัฒนานะค่ะ อืมจะว่าไรมั้ย ขอตอนพิเศษสีกหลายๆตอนหน่อยคือยังไม่เห็นฉากหวานๆในเรื่องเลยอะ555555 เฮ้ยเค้าไม่ได้ตามอย่างเดียวนะเค้าเสบติดอะ :katai4:
เมนท์ทีเดียวเลยแล้วกัน อ่านมาได้หลายรอบแล้วเพราะว่านานๆอัพทีก็เลยลืมเนื้อเรื่องไป อ่านแล้วมึน งงเป็นระยะๆ คุณ Kuro ดำเนินเรื่องแบบกระชับมากๆ คือส่วนใหญ่เป็นแต่บทสนทนา คือถ้าหากว่าคุณคนเขียนจะใส่เนื้อหาตรงนี้มากกว่านี้น่าจะช่วยได้มากขึ้น บ่อยครั้งที่เนื้อหาไม่ติดต่อกัน ทิ้งช่องว่างไว้เป็นจุดๆ เข้าใจว่าพยายามวางปมเรื่อง แต่วางปมมากไปก็ทำให้เนื้อเรื่องไม่ติดต่อและสับสน คุณ Kuro ใช้ตัวละครเยอะมากคือแนะนำ+ดำเนินเรื่องตัวละครหลายๆคน + หลายคู่เกิน ในบางจุดเนื้อหาดูโหวงๆ เช่นตอนที่โชนนอนกับคีตาครั้งแรกแล้วตื่นมาเจอเจนนี่ จะเมาหรือโง่แค่ไหนก็น่าจะรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างการบริโภคด้านหน้ากับด้านหลัง อาจจะไม่ใช่ในทันทีแต่หลังจากนั้นก็น่าจะมีการหวนคิดสักเล็กน้อย ตัวละครฝ่ายรุกแต่ละตัวนี่ EQ ค่อนข้างต่ำ ใช้อารมณ์ก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน อย่างโชนนี่เหมือนหาข้ออ้างเพื่อมีเพศสัมพันธ์กับคีตาอย่างเดียว คือถ้าใช้ตรรกะทั่วไปคีตาก็คงต้องถามว่าตั้งแต่รุ้จักกับโชนมานี่มีตรงไหนที่น่าจดจำเป็นเหตุผลให้กลับมาหามันนิ พล็อตเรื่องสนุกค่ะ เราเขียนบอกคุณตามที่เรารู้สึกหลังจากอ่านแล้ว คนอื่นอาจจะคิดต่างกันออกไป คุณคนเขียนไม่จำเป็นต้องขอโทษ ไมใช่ว่าคุณเขียนแย่หรือเขียนไม่เก่ง เขียนมาได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเก่งแล้ว นี่เป็นแค่ฟีดแบ็คจากคนอ่านคนหนึ่ง เรากลับมาอ่านเรื่องนี้อีกทีเพราะว่างงกับตัวละครจากเรื่องของบีชนิดหน่อย ขอบคุณมากค่ะ
ตอนหน้าเป็นตอนจบแล้ว ถ้าจะ Re อันนี้ไม่เห็นด้วยนะ เอาเวลาไปแต่งเรื่องอื่นต่อดีกว่า เคยอ่านของคุณ kuro หลายเรื่องก็ทำออกมาได้ดีนะ
:hao3: คนเขียนอย่าเครียดเด้อ~~~ เดี๋ยวแก่ไวน่อ~ จะรอล่ะกันจ้า สู้ๆ :z2:
ตอนสุดท้าย ช่วยตอบผมที...ใครเป็นพ่อของลูกผม มันสุดท้ายแล้วจัดเลยแล้วกันนะ คีตา ผมยืนอยู่หน้าป้ายหลุมศพของคนที่ผมเคยรัก...ไม่สิยังรักอยู่ ไม่ว่าเขาจะทำร้ายผมมากเพียงใดก็ตาม ผมเคยสงสัยว่าเขามีตรงไหนที่ผมต้องรัก แต่บางทีความรักมันคงจะไม่มีเหตุผลจริงๆน่ะล่ะ ในอดีตตอนที่ผมกับเขาเป็นรุ่นพี่ที่เหม็นขี้หน้ากับรุ่นน้องเดือนคณะสุดหยิ่งนั้นมันคงจะกำหนดโชคชะตาของเราเอาไว้แล้ว “ถ้าวันหนึ่งพี่ไม่อยู่คีย์จะอยู่คนเดียวได้มั๊ย”วันนั้นอยู่ๆเขาก็ถามขึ้นมา ตอนที่ผมมาเที่ยวบ้านเขา “พี่โชนไม่ใช่คนที่สำคัญขนาดคีย์ต้องอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีพี่สักหน่อย”ผมตอบออกไปอีกฝ่ายหน้างอ ผมล้อเล่น ความจริงผมก็ไม่รู้ หรอกนะว่าผมจะอยู่ได้หรือเปล่า พี่โชนคือคนที่เข้ามาในชีวิตผม คือคนที่ทำให้โลกของผมนั้นมีสีสันมากกว่าเดิม เป็นคนที่ผมยอมลดดีกรีตัวเอง เป็นคนที่ทำให้ผมยิ้มได้ตลอดแม้แต่ตอนที่ผมโกธรมากก็ตาม เป็นคนที่คอยสอนผมว่าผมควรจะทำยังไงตอนที่ผมทะเลาะกับเพื่อน เป็นคนที่ติวหนังสือให้ผมตอนสอบ เป็นคนที่ยิ้มให้ผมตลอด เป็นคนที่คอยอยู่เป็นเพื่อนผม เป็นคนที่คอยดูแลผม และเป็นคนที่ผมรัก ใช่...ตอนนั้นผมก็รักเขาแล้วล่ะ รักแม้ว่าสุดท้ายเรื่องของเราจะจบไม่สวยในคราวนั้น ตอนนั้นเท่าที่จำได้เขาทำหน้างอ แล้วโอดครวญ “คีย์ พูดได้ไงพี่ไม่สำคัญ งอนสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เขาบอกหน้ายู้มันไม่เหมาะกับหน้าเขาหรอกนะ ก็ดูสิลองนึกภาพผู้ชายหล่อๆ...โอ เค...อาจจะน้อยกว่าผม....ตัวโตเหมือนหนีสีน้ำตาลที่ไม่ใช่เทดดี้แบร์...ทำหน้าง้อ...ที่คิดว่าตัวเองน่ารัก...5555...ผมคิดแล้วผมก็ ขำขึ้นมาเลยล่ะ....ไม่สิผมขำออกมาเลยต่างหาก “5555555” “ไม่ขำนะ”เขาบอกห้างอกว่าเดิม แต่ดูแล้วขำกว่าเดิมอีก ผมหัวเราะจนท้องแข็งมองคนหล่อที่ยังทำหน้างอไม่มีคนง้อ สักพักคนหล่อก็ทนไม่ไหวลุกขึ้นเดินและกำลังจะเดินไปผมจับมือเขาไว้ก่อนที่จะหอมแก้มของเขา มันเป็นวิธีง้อที่พวกเรามักจะง้อกันบ่อยๆจนเป็นเรื่องธรรมดา แม้ตอนนั้นพวกเราอาจจะเป็นแค่คนที่แอบรักกับคนที่สารภาพรักก็ตาม การที่ผมไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ในตอนนั้นทั้งที่ความจริงมันมีความสุขมากพอย้อนไปแล้วผมอยากขอย้อนคืนและวันให้ผมยัง กลับไปในวันเก่าๆ ถ้าทำได้ผมสัญญาว่าจะไม่ปล่อยเวลาที่ได้อยู่กับเขาสูญเปล่า และหากเป็นเขาเมื่อ 3 ปีก่อนตอนที่ผมแกล้งจากเขาไปตลอดกาลนั้น เขาก็คงจะคิดเหมือนกันเช่นผมในตอนนี้ที่ได้แต่กุมดอก กุหลาบในมือ ดอกกุหลาบสีขาวที่เขาชอบ “พี่ชอบดอกกุหลาบขาวมากเลยล่ะ รู้มั๊ยว่ามันหมายถึงอะไร.....” “ไม่เล่น”ผมที่อ่านหนังสืออยู่ก็ตอบออกไป นี่เขามาติวผมหรือมาถามผมในสิ่งที่มันไม่มีอยู่ในกระดาษคำถามกัน “เล่นหน่อยนะ....แต่พี่บอกเลยล่ะกัน ดอกกุหลาบขาว หมายถึงความรักที่ไม่หวังสิ่งใดตอบแทน แต่บางทีพี่ว่าดอกกุหลาบขาว อาจจะหมายถึงรักที่ต้องการครอบครองทุกสิ่งมากกว่า ก็ลองคิดดูนะ ดอกกุหลาบสีขาวพอมันเจอสีอะไรมันก็จะเปลี่ยนเป็นสีนั้น เพื่อเข้ากับสิ่งนั้นเพื่อเป็นสิ่งที่สิ่งนั้นต้องการและเพื่อที่จะอยู่คู่กันและเพราะเป็นแบบนั้นถึงต้องการที่จะครอบครอง” ผมนิ่งอิ้ง ไม่ใช่ไม่รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร แต่ผมไม่พร้อม ผมไม่เคยพร้อมสำหรับคำว่ารัก ผมจะรักเขาจริงๆหรือ ทั้งที่ตอนนั้นแน่ใจว่ารักเขาผมกลับไม่บอกเขาว่าผมรักเขา นั่นก็เป็นสิ่งที่ผมเสียใจจนถึงตอนนี้ ช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันระหว่างผมกับเขาช่างน้อยเหลือเกิน เรามีความรู้สึกดีๆให้กันแต่สุดท้ายเราก็ไม่เข้าใจกัน สุดท้ายเราก็จากลาโดยคำว่าไม่เข้าใจ ตอนนั้นที่เขาจะทำร้ายผม ทั้งที่ทำได้ แต่ก็ไม่ทำ และสุดท้ายกลับตอกย้ำผมด้วยคำพูดสุดกรีดใจก่อนที่จากลากันไป จนคิดว่าผมอาจจะไม่ต้องมาเจอกับเขาอีกครั้ง ตอนที่ผมท้องและพ่อแม่บอกให้แต่งงาน ผมบอกเลยว่าผมไม่อยากจะแต่ง ไม่อยากแต่งโดยเฉพาะแต่งกับเขา ผมยังเจ็บกับความรักของเขา ผมไม่อยากเชื่อใจเขาแล้ว ผมไม่อยากเข้าใจคนที่เอาคนอื่นมานอนด้วยกันในบ้านและบนเตียงของเขาที่ผมเคยนอน เมื่อก่อนผมกับเขาเคยนอนกอดกัน พี่โชนบอกว่าเขาขี้หนาวทั้งที่รู้ว่า...แม่ง....หลอก....แต๊ะอั๊ง....แต่ดันยอมนอนให้คุณหมีสีน้ำตาลกอดเป็นหมอนข้างทุกคืนที่บ้าน เขา ทั้งที่คิดว่าความรักมันคงจะหมดไปแล้วแต่ไม่ใช่เลย....มันยังคงอยู่ และยังคงอยู่คู่กับผมตราบที่ผมจะยังคงจดจำ...ไม่สิ....มันจะอยู่ในใจของผมตลอดไป ความทรงจำบางเรื่องนั้นอ่อนจางแต่ความทรงจำช่วงชีวิตที่ผมใช้ชีวิตอยู่กับเขานั้นช่างแจ่มชัดในมโนสำนึกของผม แม้ว่าเขาจะทำให้ผมเจ็บแค่ไหนผมก็ยังคงรักเขา ผมอาจบ้า แต่นั่นล่ะ มันคือคำว่ารัก ผมไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงถามผมว่าหากไม่มีเขาจะอยู่ได้เหรอเปล่า ผมไม่เคยรู้เลยว่า ไม่ว่ายังไง......ไม่ว่าเขาจะจากผมไปด้วยสาเหตุอะไร..............เขาก็มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน อยู่กับผมได้ไม่นาน ทั้งที่ตัวเขารู้ดีแต่ก็ยังทำร้ายผม คำพูดสุดท้ายของเขาผมยังจำได้ดี คำพูดที่ไม่ว่ายังไงผมก็ไม่มีวันจะลืมเด็ดขาด วันนั้นที่สวนสนุกผมตามอิจิโระขึ้นรถก็จริงแต่ชิโระที่นั่งจ้องเบาะหลังกลับร้องไห้หนักและบอกให้ผมกลับไป เขาบอกว่า ผู้ชายคน นั้นโดนรถชน ผมรีบบอกให้คนขับรถจอดรถและวิ่งกลับไป ตอนนั้นผมเห็นร่างของพี่โชนที่ชุ่มโชกไปด้วยเลือด สติของพี่โชนแทบจะไม่เหลือแล้ว ผมเห็นพี่เขากำลังจะหลับตา “ไม่นะพี่.....เป็นแบบนี้ไม่ได้นะ......ลืมตาเถอะ......ได้โปรดแข็งใจเอาไว้”ผมร้องขอร่างที่กำลังหมดแรง “คี...ตา...ในที่สุดนายก็ยอมรับนะ...พี่ดีใจจริงๆ...ยังจำคำถามที่พี่ถามได้ไหม....ถ้าพี่ไม่อยู่แล้ว....จะอยู่ได้ไหม...พี่ไม่ต้องการคำ ตอบแล้วล่ะ....แค่ตอนนี้พี่ได้อยู่กับคีตาก็ดีแล้ว....ขอบใจนะแล้วก็ขอโทษที่พี่คนนี้ดูแลคีตาอีกไม่ได้แล้ว”พี่โชนบอกผม ใช้มือที่โชกเลือดไล้ที่แก้มผม “อย่า...ร้อง...ไห้...พี่รักคีตานะ”เป็นประโยคสุดท้ายที่ผมได้ยินจากเขาก่อนที่มือข้างนั้นจะหมดแรงและตกลงสู่พื้น น้ำตาผมไหลไม่หยุดถึงบอกว่าอย่าร้องผมก็ร้องไห้ออกมาไม่หยุด หลังจากนั้นรถพยาบาลก็มาและแจ้งสิ่งที่ผมไม่มีวันยอมรับแต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับและทำใจ ผมยังจำได้ดีวันนั้นที่ผมกอดมีนไว้แน่นและพยายามปลอบมีนที่ไม่ร้องไห้แต่ผมรู้ดีว่าเขาเจ็บแค่ไหน เขาจะโทษผมเหมือนที่ผมโทษตัวเองก็ได้ แต่เขากลับกอดปลอบผม ผมไม่มีความเป็นผู้ใหญ่เลยในตอนนั้น ส่วนอิจิโระก็กอดปลอบชิโระที่ขวัญเสียและช๊อคมากเพราะเห็นพี่โชนโดนรถชนต่อหน้าต่อตา หลังจากที่จิโระหายช็อคเขาก็ความจำเสื่อมลืมเรื่องราวทั้งหมดที่เขาจำได้มีแค่ผม ผมพาชิโระกลับบ้าน พ่อแม่ตกใจที่ผมมีชีวิตอยู่ แต่พวกท่านก็ดีใจมาก พวกท่านเข้ามากอดผมและปลอบผมเรื่องพี่โชน พ่อแม่พี่โชนมารับศพพี่โชนในวันนั้นผมก็อยู่ด้วย พวกท่านทั้งสองไม่โทษอะไรผมเลย “โชนคงดีใจที่อย่างน้อยเขาก็ได้เจอหน้าหนู อีกอย่างถึงจะไม่โดนรถชนตาโชนก็คงจะอยู่ได้อีกไม่นาน ตาโชนป่วยเป็นมะเร็งก่อนที่จะเจอหนูคีตา แต่ก็รักษาจนหายดี พอโชนรู้ว่าคีตาไม่อยู่แล้วอาการก็กลับมา มะเร็งเริ่มลุกลามร่างกายเขา ตาโชนเคยบอกว่าถ้าได้พบหนูคีตาอีกสักครั้งเขาก็ไม่ต้องการอะไรแล้ว”พ่อของพี่โชนบอกก่อนที่พวกท่านจะจากไป เชนไม่พูดอะไรกับผมเขามากับกันต์ที่อุ้มเอลลี่ลูกชายของพวกเขา กันต์ปลอบผมแต่ผมกลับยังทำใจไม่ได้ จนถึงตอนนี้ “นี่มันก็สามปีแล้วสินะ ผมเนี่ยอ่อนแอจังนะที่ยังร้องไห้ แต่ผมรักพี่โชนนะ รักมาก...และจะรักตลอดไป” ผมวางดอกไม้ลงที่หน้าหลุมศพ มองดูรูปถ่ายของเขา มองดูหน้าเขาก่อนที่จะเดินจากมา ความทรงจำทุกอย่างมันยังคงอยู่ในใจของผมไม่ไปไหนที่จากไปมีแต่คนที่รักแต่ยังคงตราตรึงในหัวใจ THE END
ตับจบเลยเหรอ
:a5: ห๊ะ omg!!!
จำได้ว่าเคยอ่านเรื่องนี้ ความรู้สึกจำได้ว่า งง สู้ๆน่ะหัดแต่งไปเรื่อยเดี่ยวก็เก่งเองงงง
:sad4: :mew4:
:a5: :a5: :a5:
ห๊ะ!!!!!!!!! ไม่จริงใช่ไหม อยากจะร้องไห้ มีตอนพิเศษไหมขอรับ แต่ก็ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
อ่าาาาาาา นะในที่สุดมันก็จบลง ตอนแรกกะว่าจะไม่เม้นแล้วอะนะแต่คือมันคันมืออะทนไม่ไหว ตอนแรกที่เปิดเข้ามาอ่าน เจอ intro เข้าไปก็รู้สึกว่า เออ นิยายเรื่องนี้มันน่าสนใจแฮะ แต่พออ่านๆไปยอมรับเลยคะ ว่ารู้สึกผิดหวังมาก คือการดำเนินเรื่องมันงงวยมากแล้วก็ตัวละครแยะเป็นแป๊ะขายถั่ว ไหนจะพาร์ทเสริมของพวกตัวประกอบคืออยากถามว่าใส่มาเพรื่ออออ!! ก็เข้าใจอะนะคะว่าตัวประกอบบางตัวมันสำมะคัน แต่ไม่จำเป็นต้องใส่มาหมดก็ได้ปะ? เอาแค่ตัวสำคัญๆอย่างน้องพระเอก เพื่อนนายเอกเงี้ย แค่นี้ก็พอแล้วคะ ว่ากันตามตรงนิยายเรื่องนี้ก็ไม่ได้ถืว่าเลวร้ยนะคะ แต่แค่การดำเนินเรื่อง และลำดับขั้นตอนมันยังสับสน พยายามต่อไปนะคะ อ่านเยอะๆ ฝึกเยอะๆ จะทำให้เก่งขึ้นได้แน่นอนคะ :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: ปอลิงปลิงเกาะตูด : ถ้าเกิดเม้นนี้ทำให้คุณคนเขียนโกรธาก็ต้องขอพระอภัยมณีด้วยนะคะ :katai5: :katai5:
พล็อตมันโอเคแหละ ชอบตรงที่เป็นปมเรื่องใครเป็นพ่อของลูกคีย์ แต่คนเขียนขา คือถ้ามีโอกาสเขียนเรื่องอื่นนะ อยากจะให้เพิ่มการบรรยายหน่อย มันรวบรัดจนเกินไป เร็วจนน่าเบื่อ อยากจะให้พยายามใส่รายละเอียดลงไปบ้าง พระเอกเรื่องนี้แม่งโคตรโง่เลย เฮ้อ อ่านแล้วเหนื่อย แต่อ่านเพราะชอบพล็อตเรื่องอย่างเดียวเลยนะ มันไม่ค่อยเคลียร์ในหลายจุดจนรู้สึกว่าไม่โอเคอ่ะ อย่างเรื่องที่ตอนแรกๆโชนอะไรๆกะเจนนี่ แสดงออกว่ารักซะ แต่ปุปปับก็กลายเป็นว่าเคยรักคีย์มาก่อน ทีนี้เป็นไงมาไงก็กลายเป็นว่ารักคีย์เฉย เรื่องที่กันต์บอกว่าลูกคีย์เป็นลูกโชนแล้วเชื่อสนิทนี่ก็ อืม.. ไม่ค่อยโอเคเหมือนกัน คือสมมติเราเป็นโชนงี้ เราก็ต้องสงสัยใช่ป้ะว่าเราไปนอนกะคีย์ตอนไหนทำไมคีย์ท้อง คือมันเชื่อง่ายไปจนดูโกหกอ่ะ อย่าเดินเรื่องเร็วจนเกินไปนัก การที่เรื่องไม่ยืดอ่ะดีแล้ว แต่ถ้ามันเร็วเกินไปมันจะไม่สนุกนะ มันควรจะมีรายละเอียกหลากหลายมากกว่านี้นิดนึง ตัวละครก็เปลี่ยนอารมณ์เร็วเกิ๊น เอาเป็นว่าเรื่องหน้าปรับปรุงหน่อยนะคะ พล็อตก็โอเคแล้วนะ เหลือเรื่องวิธีการบรรยายนี่แหละที่อย่าเร็วเกินไป ตอนแรกของเรื่องเลยนะมันโอเค แต่พอตอนที่สองเป็นต้นไปมันยังไม่สุดดีอ่ะ ต้องใส่รายละเอียดหน่อยนะ อ่านเม้นเราแล้วอย่าเพิ่งท้อ คือเราอยากเม้นเพื่อที่เรื่องต่อๆไปจะได้เขียนสนุกกว่านี้ เราเชื่อว่าคุณ KURO สามารถทำได้ดีกว่านี้นะ อารมณ์ตัวละครเป็นสิ่งสำคัญ แต่การบรรยาย เนื้อหา รายละเอียด ฉาก สถานที่ คือมันก็สำคัญเท่าๆกันแหละ แต่มันต้องอยู่ในระดับที่พอดี ตอนไปผับขอดูวงจรปิดน่ะ คือก็สงสัยนะว่า ทำไมไม่ดูตอนที่ออกจากผับว่าไปกับใคร ทำไมต้องไปสนใจวงที่ขึ้นเล่นตอนนั้น หรือเราอ่านไม่ละเอียดเองไม่รู้ แต่ที่แน่ๆคือทำไมต้องไปถามวงที่เล่นคืนนั้น นั่นแหละที่สงสัย อยู่ที่โรงแรม มันก็ต้องมีวงจรปิดดิ อันที่จริงคือดูวงจรปิดที่โรงแรมไปเลยก็ได้ ตามตัวได้เร็วกว่าด้วย มันยืดในส่วนที่ไม่ควรยืดนะ แล้วก็มีฉากที่ไม่ควรมีด้วย พล็อตส่วนใหญ่โอเคมาก ถ้าสามารถปรับปรุงวิธีการเขียนให้ดีขึ้นได้ก็จะเยี่ยมไปเลยนะ ตอนนี้มันยังสับสนอยู่ อารมณ์ตัวละครมาไม่เต็ม อ่านแล้วไม่เชื่อ แต่มันสามารถพัฒนาได้ แต่จะรีไรท์มั้ยนี่ก็แล้วแต่นะ เพราะว่าส่วนตัวแล้ว ถึงพล็อตจะดีจริง แต่มันก็ยังไม่ดึงดูดใจมากพอที่จะซื้อเก็บ แล้วถ้าพิมพ์ทั้งๆที่ไม่รีไรท์ อันนั้นแน่นอนว่าเราไม่เก็บอยู่แล้ว เรื่องหน้าปรับปรุงพัฒนาฝีมือนะ จะเขียนเก็บสต็อกไว้ก่อนแล้วค่อยลงก็ได้ หรือจะรอให้พร้อมค่อยลงก็โอเค อยากให้อ่านทบทวนเยอะๆก่อนจะลงนะ คิดว่าคุณ KURO น่าจะอ่านในเล้ามาพอสมควรแหละ ลองอ่านนิยายตัวเองในมุมนักอ่านดูสิ พัฒนาฝีมือนะคะ แล้วจะรออ่านเรื่องต่อไป
โอเคแล้วแหละ ก็เหมือนกับหลายเม้นนะว่าเนื้อเรื่องเดินไปแบบสะเปะสะปะหน่อย อ่านไปก็มีติดขัดบ้าง ออกทะเลบ้าง แต่ที่ชอบที่สุดคือตอนจบคือตายจากกันนี่แหละ อยากอ่านเรื่องแนวๆนี้แหละ แต่ก็ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะ สู้ต่อไปทาเคชิ :pig4: :pig4:
จบได้อย่างนุ่มนวลมากคะ ถึงจะงงๆแต่ก็เข้าใจคะ คนเขียนเขียนจบได้ดีมากค่ะ ถึงจะหักมุมไปหน่อยแต่ก็ชอบคะ :impress2: :impress2: :-[ :-[
ประทับใจการบรรยายตอนจบของเรื่องมากๆคับ บรรยายดีมากเลย
จบแบบนี้ดีที่่สุดไม่มาม่า พระเลวแล้วตอนสุดท้ายตายคือดีค่ะ :mew1: :mew1:
:pig4: :pig4:
อ่านรวดเดียวจบ บอกตรงๆ ว่าอ่านเเล้วบางทีมันก็งง เเต่ก็ถือว่าค่อนข้างดี เเต่ตอนจบเศร้าจัง.... สงสารพี่โชนมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
:mew1: :mew1: :mew1:
ยอมรับว่าอึ้งมากับตอนจบ....จากที่อ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่ต้น ดูเหมือนมาเรื่องนี้จะไม่ได้ดราม่าหนักจนตอนจบจะเป็นแบบนี้...แต่ก็เป็นการหักมุมที่ทำให้แปลกใจได้พอสมควร แม้ว่าตอนแรกจะคิดว่าตอนจบน่าจะแฮบปี้.... ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะค่ะ....เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่สนุกมากเลย(ถ้าไม่นับรวมตอนจบที่มันเศร้าไปหน่อย) :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หะ พระเอกตาย เข้าใจคงอยากให้นายเอกได้กลับอิจิโระแต่ว่าทพไมต้องตายอะ
o22 เงิบแปป
:pig4: :pig4:
สนุกอ่ะ เพื่อนรักกันมากเลย แล้วไอพ่อตัวจริงอยู่หนายยย
โธ่แพรวหนูนารักมากเลย รักพี่ชายมากเลยอยากให้พี่มีความสุข เป็นน้องที่รักพี่มากๆเลย o13
รอบสองก็ร้องไห้ ฮือๆ :hao5:
เศร้าเลย พี่โชนจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ทิ้งให้คีตาอยู่กับลูก เป็นกำลังใจให้พัฒนาฝีมือในการแต่งต่อไปครับ ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ครับ
พล็อตดีนะคะ แต่เราว่ามันยังไม่โอเคในหลายๆจุดอย่างที่หลายๆคนว่ามาแล้ว ตอนหลังๆเหมือนไม่มีพล็อตเลยอารมณ์เปลี่ยนไปมา จากที่ไม่มีอะไรก็เป็นเรื่องซะงั้น แล้วยิ่งตอนสุดท้ายเลยคือเราว่ามันโดดมาก อยู่ดีๆพระเอกก็ตาย แต่ก็ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านค่ะ สู้ๆ
o13
หักมุมได้สะเทือนใจมาก
จบแล้ว??? งงคะ ไม่ค่อยรู้เรื่องนะ แต่ก็okอยู่
:o8:อ่านตอนเริ่มเรื่องก้อสนุกซะแล้ว
อืม เห้อ ความรักมันช่างมีหลายรูปแบบเนอะ คู่นี้ก็รักและก็มีเรื่องให้จากกัน จากชั่วคราว กลายเป็นชั่วชีวิต ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆค่ะ
ง่ะะะะ. จบแบบนี้เลยหรือคะ ///ส่วนตัวว่ามันดูกระโดดไปหน่อยนะคะแต่โครงเรื่องที่ผ่านมาโอเคเลย สู้ๆนะคะ
รวดเดียวจบ สุดท้ายแล้วไม่ทำตามความรู้สึกก็เลยจบแบบนี้ สนุกมากคะ
ว่าจะไม่เม้น แต่มันขัดๆในใจเลยเม้นสักหน่อยขอบคุณสำหรับนิยายค่ะ คือตอนแรกที่อ่านนี่เรื่องนี้น่าสนุกมากแต่พอผ่านไปสักตอนสองตอนรู้สึกผิดหวังแรง ก่อนหน้านี้เคยอ่านแต่ไม่จบรอบนี้เลยตั้งใจอ่านให้จบแต่ก็นะ คนเขียนรีบไปไหนนนน เรื่องนี่พรวดๆๆ เราไม่รู้สึกอินหรืออะไรเลย งงอีก คือตัวละครไม่มีเด่นเลยคาเรกเตอร์ไม่ชัดเจน ปมเรื่องผูกกันมั่วหมดความสัมพันธ์ของตัวละครก็นะ รู้จักกันทั้งเรื่อง คือโครงเรื่องเราคิดว่าดีเลยถ้าคนเขียนรีไรท์ใหม่ปรับปรุงการดำเนินเรื่อง ปม ความชัดเจนของตัวละคร สร้างจุดเด่น เรื่องนี้จะสนุกมากจริงๆ ยังไงก็สู้ค่ะ
เหมือนจะสนุกอ่ะ :hao4: :hao4: . .(อ่านไปงงไป) :katai1: :katai1: . :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: :mew5: . . .ตอนจบแบบว่าเงิบเลยอ้าา'าา :a5: :a5:
อะไรจะขนาดนั้น ตอนอายุโดมกับเอส ก็คิดว่าแปลก ๆ ก็มี คำอธิบาย(แบบงง ๆ) มาตอนแรก และวงเด็กม.ปลายนี่คืออะไร ยิ่งกว่า extra อีก (แว๊ปเดียวกับวาร์ปไปเลย) แล้วเรื่อง "มีน" ไปไหนอ่ะ ป๋มงง ตอนมาง้อคีย์เนี่ย เอาลูกตัวเองไปไว้ไหน เด็กคนนี้ก็แปลก ๆ มาตั้งแต่ตอน 5 ขวบแล้ว พูดออกมายิ่งกว่า กล่าวสุนทรพจน์อีก อืม หลายคนบรรยายไปหมดแล้ว ป๋มไม่รู้จะว่าไงดีอ่ะ เข้าใจว่า นักเขียนคงจะนอยด์ไม่น้อย แต่ขอให้ใช้นักอ่านเป็นกระจกหน่อย เหมือนกับว่า นึกอะไรออกก็ใส่ลงไป ติงแล้วไม่ rewrite เลย แต่ดันไปเปลี่ยนงานที่จะลงต่อจากตอนก่อน แล้วก็เอาไอเดียที่นึกออกมาเสริม แล้วแกนหลักเรื่องก็เปลี่ยนตลอดเวลา มาพีคตอนท้าย ทุกอย่างมาตูมทีเดียว นักอ่านตายงับเศร้ากันไม่ออกเลย สตั้นไป 3 วิฯ ตอนนี้ อยากอ่านตอน rewrite งานนี้งับ อยากดูว่าจริง ๆ เรื่องมันจะเป็นยังไง เพราะที่อ่านมามันแนว scary movie เลย (ใครเคยดูหนังแนวนี้น่าจะพอเข้าใจอารมณ์นะงับ) :เฮ้อ:
งงๆ เปิดตัวมาตัวละครเยอะมาก มีคู่พิเศษเยอะแยะ แต่ที่จบมีแค่คู่หลักกับเชน-กันต์ คู่อื่นไม่เห็นจบเลย จะมีคู่อื่นต่อหรือไม่มีแล้ว? ดำเนินเรื่องเร็วก็โอเค บรรยายมีงงบ้าง พล็อตเรื่องเหมือนละครหลังข่าวไปหน่อย แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ดี โดยรวมก็โอเคโดยเฉพาะหลังๆ ที่มีที่มาที่ไป ไม่รวบรัดเหมือนแรกๆ คาดหวังว่าจะมีบทสรุปของคู่อื่นๆนะคะ
เดียวผมจะอ่านแบบรวดเดียวเลยนะคับ เเล้วจะเข้ามาเม้นอีกทีนะครับผม ^.^
ช็อกกกกก :a5: :a5: :a5: :a5: เป็นตอนจบที่หักมุมมาก แอบสงสารโชนเบาๆนะ แล้วก็มีบางจุดในเรื่องที่อ่านแล้วยังงงๆ ไม่เข้าใจในความสัมพันธ์อยู่บ้าง แต่โดยรวมเราว่าพล็อตเรื่องสนุกนะคะ ถ้าขัดเกลาแล้วก็บรรยายสื่ออารมณ์ของตัวละครให้มากกว่านี้ เราว่าเรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่ดราม่าติดท็อปชาร์ตแน่นอนเลยค่ะ มีหลายจุดที่น่าสนใจนะในบางคำพูดของตัวละคร
อินโทได้น่าติดตามมากๆ แต่อ่านไปอ่านมาแบบงงเนื้อเรื่องมากๆ ตัวละครที่ไม่สำคัญเยอะไป แถมตอนพิเศษที่มาขั้นไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง ยิ่งทำให้งงไปใหญ่เลย
ขึ้นอินโทรมาได้น่าสนใจมากๆเลยคะ :katai2-1:
:monkeysad:
จะรับดีปะน้าาาาา
:sad4:
พล็อตเรื่องดีนะ..แต่มันห้วน ๆ ตัดจบ ๆ เหมือนเขียนจบในตอนเลย :a5: แต่ละคู่โผล่มาแล้วก็ไป...ทิ้งปมไว้มากมายไม่มาแก้เลย..ทำให้เรื่องที่ดีมันวุ่นวายไปหมด :serius2: ขัดใจพระเอก EQ ต่ำมาก :m31: หาที่มาที่ไปของการรักกันไม่ได้เลย :z3: ตอนจบโชนตายแถมเป็นมะเร็งพร้อม..มายังไง..งงที่สุดเลย :ruready ชอบเรื่องนี้นะ..แต่ช่วยรีไรท์ใหม่ที :katai1: :pig4: :pig4: :pig4:
สงสารทุกคนเลยครับ ไม่มีความสุขกันเลย