CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: poogunn ที่ 29-08-2011 21:06:24

หัวข้อ: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 29-08-2011 21:06:24

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะ
ไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง

เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควาน
ตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ...........
.
.
เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า............
.........
บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้
เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน

ใน ความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด  คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกัน

การแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน
แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต
และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่น

ช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ    เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆ
ก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเอง
เพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่ง

ส่วนการพูดคุยนั้น  ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์
ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย

ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้
หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชาย
เข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

5.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่าง ของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

6.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ยกเว้นแนะนำนิยายหรือเรื่องราวที่อยากให้เพื่อนๆตามไปอ่านแล้วขอมาลงไม่ สะดวก และช่วยกรุณาโพสลิงค์ที่บอร์ดนั้นกลับมาที่เวป http://www.thaiboyslove.com แห่งนี้ด้วยนะครับ เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับ

7.ข้อ ความที่ท่านได้อ่านในเว็บเพจนี้ เกิดจากการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และ ไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ ผู้อ่านจึงควรใช้วิจารณญาณในการกลั่นกรองด้วยตัวเอง

8.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
แล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ด
เป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

9.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

10.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ



ผมเพิ่งจะเป็นนักเขียนหน้าใหม่ มากๆๆๆๆๆ อยากให้ทุกคนติชมด้วยนะครับ ดีไม่ดี บอกผม นะ อยากได้กำลังใจ
จาก เหล่าเป็ดในบอร์ดครับ


คุณเคยไหมที่รักใครซักคนโดยไม่เคยเห็นหน้า

เคยไหมที่พยายามถามตัวเองว่า ถ้า รักไปแล้วผิดหวังหรือคนที่จะเจอต่อหน้า แล้วไม่เป็นอย่างหวังจะเป็นอย่างไร

นี่คือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวผมจริงๆ หวังว่าทุกคนคงจะชอบหรือไม่ชอบก็บอกได้นะครับ:)
  หวัดดีครับเพื่อนๆวันนี้ ผมไม่รู้นึกยังไงอยากจะมาเขียนเรื่องราวของผมให้เพื่อนๆได้ อ่านมันอาจจะยาวซักหน่อยเพราะผมจะเริ่มเขียนจากตอนเมื่อ4ปีก่อนตอนนี้ผมอายุ20 แล้วก็เรียนอยู่มหาลัยรัฐแห่งหนึ่งย่านใจกลางกรุงเทพเลยคับส่วนคณะน่ะหรอครับ.. เอ่ออ.. เป็นว่า ผมชอบวาดรูปน่ะครับ พอจะเดาออกได้ใช่ป่าว:) โอเค ครับไปเริ่มกันเลยดีกว่า ...

บทที่1 แรกพบสบตาเมื่อเจอหน้าเธอ


 เรื่องนี้มันเริ่มต้นที่คืนวันที่14 ตุลาคม 2551 ตอนนั้นผมเกิดนึกสนุกครับอยากจะหาอะไรทำซึ่งช่วงนั้นไอการโพสเมลหาเพื่อนหาแฟนอะไรอย่างเนี้ยกำลังระบาดในสังคมเกย์เป็นอย่างมากในกลุ่มเด็กม.ปลาย (ผมออกตัวไว้ก่อนว่า ผมเป็นรับนะครับแต่ไม่แสดงออกคือถ้าไม่บอกก็ไม่รู้ หน้าตาผมอะนะ ที่รูปโปรไฟล์เลยครับ... ;)  )
ด้วยอารมณ์เหงาหรืออะไรไม่รู้ผมจึงออนไลน์ แล้วโพสไปว่า
"หาเพื่อนคุยครับ........." หลังจากนั้นคนที่แอดผมมาเยอะมากใครต่อใครไม่รู้
 จะบอกว่าช่วงนั้นอ่อนต่อโลกมากก็ไม่ใช่555ครับผมก็คุยไปเรื่อยๆคุยเรื่องโน่นเรื่องนี่จนประมาณ4ทุ่มกว่า
ผมก็จะนอนแล้วเพราะช่วงนั้นจะนอนเร็วเนื่องจากที่บ้านสั่งห้ามนอนดึก

ก็มี อีเมล นึงแอดผมมาเป็นคนสุดท้ายผมรับแอดแล้วก็เริ่มคุยกับเขาครับ
"หวัดดีครับ"ผมทักอย่างสุภาพ
"คร้าฟ ชื่ออะไรหรอครับ"นายคนนั้นตอบผม
"พู่กันครับ"
"ชื่อน่ารักจังครับ ผมชื่อเกียร์คร้าฟ"
"คร้าบผม ทำไมนอนดึกจังครับ"ผมถามเขาทันทีเพราะรู้สึกได้ว่าเริ่มง่วงละ
"อ่อ ผมเพิ่งกลับจากโรงเรียนน่ะครับ"
"ทำไมกลับดึกจังครับ"ผมสอดแหะๆ
"ก็มีงานนิดนึงที่โรงเรียนน่ะครับ แล้วพู่กันอยู่โรงเรียนอะไรหรอครับ?"เขาถามผมทันทีที่ถามเกี่ยวกับโรงเรียน
"โรงเรียน××× ครับ(ใบ้ให้นิดนึงอยู่แถวๆที่ขายปลาเยอะๆในกรุงเทพ555555 เดาง่ายไหมหละครับ)
ผมตอบอย่างง่ายดาย
"ผมอยู่โรงเรียน×××นะครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"เขาตอบผมไวเหมือนกัน(ใบ้ให้นิดนึงโรงเรียนของคนเนี้ยอยู่แถวๆที่ที่มีดอกไม้เยอะๆ)
ผมก็อ๋อขึ้นในใจแถมพอถามเรื่องอายุก็ เท่ากันกับ ตอนนั้นบอกได้เต็มปากเลยครับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรซักนิดเดียวเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ที่คุยกัน ซักพักนึงเท่านั้นครับข้อความที่เขาตอบกลับมาก็ทำให้ผมตกใจอย่างมาก
"เอ่อ.. ขอเบอหน่อยได้ไหมครับ"
ผมอึ้งเลยครับไม่เคยเจอคนจริงแบบนี้ผมก็เลยตกใจนิดหน่อยแล้วบอกเขาไปว่า
"เพิ่งจะเจอกันเองนะครับแล้วจะเอาเบอร์ไปทำอะไรครับ?
"ไม่สบายใจหรอครับ.. งั้นเอาเบอร์ผมไปก่อนก็ได้นะครับ
××××××××นี่ครับเบอผม ถ้าอยากจะคุยกับผมต่อก็ยิงมาได้นะครับเพราะผมไม่ค่อยได้เล่นเอ็มเอสเอ็นก็อย่างที่ได้เห็นหละครับไม่ค่อยมีเวลากลับบ้านก็ดึกแล้วอะไรอีกหลายอย่างครับ"

เขาพิมมารวดเดียวเลยผมก็งงซิครับไปไม่เป็นเพราะส่วนมากก็กลัวโดนหลอกเหมือนอย่าง
ในข่าวในช่วงนั้นในใจก็คิดว่า อะไรวะอยู่ๆก็มาให้เบอกู เหมือนมัดมือชกสุดผมก็ยิ่งงงอีกครับ
 แต่ก็ไม่วายหยิบมือถือของผมขึ้นมาเม็มเบอเขาไว้ 5555555 แหมจากรูปดิสเพลย์ที่เข้าโชว์ไว้ มันก็หน้าตาดีนิคับ
(เพราะใส่แว่นกันแดด)ใครจะยอมพลาดโอกาสง่ายๆแต่ถามว่า
 ผมจะโทรไปไหมบอกเลยครับไม่โทรหรอกครับ ซักพักนึงเขาก็ออฟไลน์ไป ผมก็ ไม่ได้คิดอะไรผมก็ เข้านอนตามปกติ

เช้าวันรุ่งขึ้น

ผมก็ไปโรงเรียนตามปกติครับ.. ไปเจอเพื่อน(สาว)ของผมครับ(ลืมบอกไปนิดผมถึงแม้จะไม่แสดงออกแต่พอรวมกลุ่มกับเพื่อนสาว ครับสาวแตกเลยทีเดียวแต่ก็แค่ในโรงเรียนเท่านั้นครับเพราะไม่กล้  า ออกไปทำข้างนอกต้องรักษาภาพพจน์ตนเองซักหน่อย555)
"อิบิ๊ก มึงเมื่อคืนกูเล่นเว็บโพส
หาเพื่อนเจอคนนึงน่ารักมาก.. ให้เบอกูอีกต่างหาก น่ารักจริงจังนะมึง"
บิ๊ก อายุเท่าผมแหละครับสาวเหมือนกันแต่รู้จักกาลเทศะครับ ค่อนข้างเตี้ยกว่าผมเพราะผมสูง178 ตอนนั้นมันสูงแค่169
 เราสนิทกันมากเป็นเพื่อนสาวซึ่งกันและกันก็อย่างนี้แหละครับโรงเรียนชายล้วนมันก็ดีแบบนี้
ได้เจอเพื่อนหลายรูปแบบหลายลักษณะ
อิบิ๊กเนี่ยบ้านมันอยู่ใกล้ๆบ้านผมครับเลยไปโรงเรียนด้วยกันเกือบทุกวันเดินเม้ากันไปโรงเรียน
"หรอแล้วมึงโทรหาเค้าป่าววะ"
"โนจ้ะ กูไม่ได้ใจง่ายเหมือนมึงนะ"สั้นๆง่ายๆได้ใจความ
"โถ... มึงนะ อย่าให้กูได้เห็นมึงคุยกับมันนะ"
"แหมอย่าซิอิสั.."
'อ๊อดดดดดดดดดดดดดดดดด'เสียงออดดังขึ้นแสดงให้เห็นถึงการเข้าแถวหน้าเสาธง
"กูเบื่อวะร้อนก็ก็ร้อน"อิโฟนรีบวิ่งกระหืบกระหอบมาทางพวกผม
โฟน หนึ่งในแก๊งเพื่อนสาว เวลาเราไปไหนกันก็จะเกาะกลุ่มกัน 3 คนไปไหนมาไหนด้วยกันเสมอ โฟนสูง173
เตี้ยกว่าผม และผมหยักศกนิดหน่อย เรามักจะอยู่ด้วยกันและที่สำคัญ เราอยู่ห้องเดียวกัน 
อิโฟนมาถึงผมก็สาธยายเรื่องที่ผมคุยกับเกียให้โฟนทั้งหมดเพราะเรามักจะไม่ปิดบังกันแม้แต่เรื่องทางบ้านผมกับเพื่อนก็
จะบอกหมดเปลือก
"จะคนสวยมักจะเลือกได้ มีผู้ชายมาติดพันธุ์!"อิโฟนได้ทีก็กระแนะกระแหน ผมทันที
"โถ่ ถ้าเป็นมึงมึงจะไม่คิดว่าโชคดีบ้างหรือไง"
เช้า วันนี้โชคดีที่แดดไม่แรงมากทำให้ เราทั้ง3ไม่ต้องหาอะไรมาบังเพราะไม่ร้อน แถมผอ. ก็สาธยายซะยาวเหยียดกับกับร่ายสุนทรพจน์จนจุดคลายแมกซ์ของเช้านี้ก็มาถึง "นักเรียนคงจะทราบดีแล้วว่า มีนักเรียนโรงเรียนเรากลุ่มนึงไป ทำร้ายนักเรียนโรงเรียนอื่น เป็นที่น่า อับอาย บลาๆๆๆ... "ผมไม่ได้สนใจฟังซักเท่าไหร่ครับ
"และที่สำคัญ ตัวแทนของโรงเรียนนั้นได้ มายกโทษให้ กับเราแล้วและเพื่อเป็นการยกโทษ ทางเราก็มีช่อดอกไม้แสดงถึงความเสียใจไปยังโรงเรียนที่ได้รับผลเสียในครั้งนี้ด้วยนะครับ"เท่านั้นแหละผมหูผึ่งเลยครับรีบหันมองไปที่โพเดียมหน้าเสาธง
เด็กชายวัยเดียวกันกับผมน่าจะประมาณ ม.4 เท่ากันเดินขึ้นมา5 คน  3 คนแรกตัดรองทรงสูงดูผู้ดีมากๆ(เหมือนผม) ส่วน2คนหลังดูกวนๆไงไม่รู้ ตัดผมสกินเฮด เจาะหู 1คน ทั้งหมดอยู่ในเครื่องแบบเสื้อเชิตสีขาวกางเกงขาสั้นสีดำ เลยเข่าขึ้นมานิดหน่อยให้พอดูดีเลยทำให้ดูไม่สั้นจนน่าเกลียดและที่สำคัญ ! ทั้ง5 คนผิวขาว ตี๋ ตามสเป็ก ผมเลยครับ! และคนที่เด่นที่สุดน่าจะเป็นคนที่เจาะหูนั่นแหละตาโต จมูกโด่งคิ้วได้รูป ไม่เข้ม(เหมือนคิ้วผม) หน้าตาพอไปวัดไปวาได้ ซีม่าโดยด่วน ผมเลยจัดการสกิด
อิบิ๊กกับอิโฟนเลยครับทั้งคู่นั่งตาลอยเหมือนผมครับรู้สึกได้ 5555 ทั้งคู่
"เลิกแถวเข้าชั้นเรียนได้"อ.เวรหน้าเสาธงบอกแล้วให้นักเรียนเข้าเรียน คงเป็นทั้ง3 นี่แหละที่นั่งมองจนลืมดูเวลา ขึ้นห้องเรียน
"เห้ยนั่งมองอะไรกัน ขึ้นห้องเรียน"อ.ที่คุมแถวเดินไล่ให้ขึ้นห้อง
"คร้าบๆ" ผมกับแก๊งก็รีบวิ่งหนีอาจานทันทีครับเพราะพวกเราใส่กางเกงค่อนข้างจะสั้น...นิดหน่อยก็แค่ประมาณ15-16เซนซึ่ง
ในสมัยนั้นถือเป็นผิดระเบียบและประหลาดแต่สมัยนี้เรื่องปกติ  ที่ผมคิดว่าไม่สั้นก็เพราะเคยเห็นรุ่นพี่กระเทยใส่แล้ว
ไปถามเค้า ก็ได้คำตอบว่า 11 บ้าง 9 บ้าง 8 บ้าง บางคน7 ผมก็ไม่รู้ว่า จะเอาไว้ ปิดอะไรดี...XD

ครับวิ่งครับวิ่งกันมันเลยครับไม่ดู ทางเลยครับ
"โอ๊ย!/เห้ย" 2คนอุทานพร้อมกันคนแรกน่ะผมอีกคนก็จะใครซะอีก พ่อหนุ่มรูปงามนามประเทืองคนนั้นนั่นแล คนที่เจาะหู เทพบุตรของผม5555
"เดินให้มันดูตาม้าตาเรือหน่อย.. "
มันลุกขึ้นปัดกางเกงแล้วมองตาขวาง
"เอ่อ.. ขอโทษครับ"ผมพูดจาให้ดูดีที่สุดวางมาดเป็นเจ้าถิ่น
"เออ.. รู้ตัวก็ดี จะได้ไม่ต้องกร่างเหมือนเพื่อนๆที่โดนตีหัว"อ้าวไอนี่กูพูดจาดีๆแล้วมาหาเรื่องซะอย่างนั้น
"เอ่อ..คุณช่วยพูดจาให้เกียรติผมหน่อยนะ และผมก็ไม่ใช่คนที่จะยอมให้คุณโขกสับง่ายๆเพราะคนที่ตีหัวเพื่อนคุณเป็นคนอื่นไม่ใช่ผม กรุณาอย่าเหมารวม!" ผมเริ่มเสียงดังขึ้น มันก็ หน้าเหวอเลยครับ
"...." มันมองหน้าผมแบบเดี๋ยวมึงเจอกู แน่ทำนองนี้ผมก็เฉยๆนะครับเพราะรู้ตัวว่า เราไม่ผิดเราก็อย่าได้แคร์
"มีอะไรรึเปล่าคับ"เพื่อนมันเดินมาหาและถาม
"อ่อ.. เพื่อนชั้นเดินชนเพื่อนคุณ นิดหน่อยเท่านั้นแหละ แล้วเราก็ขอโทษแล้วด้วย ดังนั้นไม่มีเรื่องอะไรที่น่า ดูนักหรอก ขอตัวนะ" แล้วโฟนก็ลากผมกะอิบิ๊กขึ้นห้องเรียนไปโดยปริยาย  แต่เพื่อความสะใจผมทิ้งทายไว้ ว่า "คนอะไรหน้าตาก็ดีแต่กริยามารยาทแย่ เน่าเฟะ เสียชื่อที่เค้ายกยอเนอะ!" แล้วผมก็เดินขึ้นไปเรียนทันที แว๊บเดียวเท่านั้นที่มองหน้ามันแว๊บเดียวจริงๆ  มันโรธจนหูแดง! ย้ำนะครับว่าหูแดงผมเห็นแล้วสะใจชะมัด! หึเล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกันผม!!

 เย็นวันนั้นแล้วเราแพลนกันว่า เราจะไปแหล่งรวมพลวัยรุ่นแหล่งใหญ่ที่ ตอนนั้นกำลังฮิตนั่นก็คือ! "สยาม" เรา3 คนวิ่งไปที่สถานีบีทีเอสที่ใกล้ที่สุดเพื่อนไปให้ถึงสยามอย่างรวดเร็ว
"เร็วๆมึงเดียวคนเยอะ"ผมรีบวิ่งให้เราที่สุด
" โอ๊ยยยย คร๊า รีบอยู่คร๊า " อิบิ๊กวิ่งตามมาเช่นกัน
"พูดมาก!"อิโฟนวิ่งตามมาติดๆ
'ติ๊ดๆๆๆๆๆ'
พวกเราเดินเข้ามาในรถไฟฟ้าได้ซักทีคนยังไม่เยอะจริงๆแต่เด็กนักเรียนค่อนข้างจะจอแจ และพูดคุยเสียงดัง
"กูบอกมึงแล้วให้ รีบมาแต่แรก"พวกเราคุยกันแต่ค่อนข้างจะเบามาก
"เสียงดังจังนะ"เสียงออกแนวประชดประชันดังขึ้นข้างหลังผม
".............."เราก็ยังเม้าลืมมมมมมมมมไม่สนใจใครทั้งนั้น5555555 เพราะประเด็นในการเม้าคืออิเด็กโรงเรียนนั้นที่มันไร้มารยาท
"อะแฮ่ม" เสียงนั้นกระแอมอีกครั้ง
"...................... " เม้ายาวไม่สนใจใครทั้ง และไม่สนใจโลกเพราะพวกเรากำลังคุยกันอย่างออกรส
'สถานีต่อไป สยาม...บลาๆ'
อะได้เวลาลงแล้วผมกับเพื่อนๆก็เตรียมตัวเลยครับกลับมาอยู่ในสภาวะเดิมทันที
"อะแฮ่ม" ผมสะดุ้งและตกใจและน้อยเพราะไม่คิดว่า จะกระแอมใส่เราดังขนาดนี้ ไม่มีมารยาท ได้ยินแล้วหละตั้งแต่ครั้งแรกแต่ก็ไม่ได้ สนใจอะไรนึกว่า กระแอมเฉยๆ พอหันไปมองยิ่งช็อกเลยครับ ไอตี๋นั่น ยังๆยังไม่ไปไหน  มาพร้อมกับผมขึ้นรถไฟฟ้ามาด้วยกันเป็นเพราะผมมัวแต่เม้ากับเพื่อนอย่างออกรสจนลืมไป ว่า มีใครอยู่ด้วยบ้าง    แล้วก็เริ่มคิด...มันจะได้ยินไหมนะจะตอบมันว่าอะไรหาทางแก้ตัวต่างๆนาๆ กลัวไปหมด...
"มีไรหรอครับ?" หันไปมองหน้ามันแบบเจื่อนๆ
"ป่าวหรอก ทำไมทักไม่ได้ ?"ดู๊ดูมันกวนผม
"ป่าวหรอก.."แล้วผมก็เดินออกมาจากรถไฟฟ้าอย่างเร็ว และก็ไปเที่ยวกับเพื่อนผมอย่างเร็วโดนไม่มองกลับไป  แหงแหละใครจะไป กล้า ฟะ แหมเผาซะขนาดนั้นโหยถ้ารู้ ผมคงตายคาตีนมันลืมบอกไปอย่างนึง มันตัวสูงพอๆกับผม หุ่นนั้น ออกจะล่ำๆดูเป็นผู้ชายหุ่นดีอีกคนหนึ่งดูจากกล้ามแขนแล้วโอยยจะละลาย แต่ท่องไว้ ไอตี๋นี้มันปากเสียมันเลว5555555555 พูดได้อย่างเดียวเท่านั้นแหละครับ

"มึง กูว่า กลับบ้านเถอะ2 ทุ่มละ"โฟนบอกตอนที่พวกเราเดินออกมายืนที่หน้า มาบุญครอง
"เออๆกลับก็ได้ กูก็เบื่อละ วันนี้มีแต่เรื่อง"ผมบ่นออดแอดๆ
"วันนี้กูไม่ได้กลับกับมึงนะจะแวะไปซื้อของก่อน"อิบิ๊กบอกแล้วก็ สะบัดตูดหายไปในบัดดล
"เ ออๆเจอกันมึงบายยยย" หลังจากการล่ำลาโฟนนั่งรถเมย์ไป แล้วเหลือแต่ผมเอาวะเพิ่งจะ2 ทุ่มเฉยๆนะตอนนั้นก็ เลยค่อยๆเดินผ่านทางข้างๆมาบุญครองไปทางถนนสีลม ตลอดทางมันก็เริ่มมืดและเปลี่ยวถามว่า กลัวใครจะฉุดคงไม่มีแต่ถ้ากลัวคงกลัวคนจี้ปล้นมากกว่าครับ   ผมก็เดินซักพักเริ่มแล้วครับเอาละเริ่มรู้สึกแล้วครับมีคนเดินตามแน่ๆ ซักพักลองหันไปมองก็เจอเด็กวัยรุ่นประมาณ3คนเดินตามมา(เด็กแว้น)ผมก็จ้ำอ้าวเลยครับ แต่ด้วยความรู้สึกมันรู้สึกได้ว่าพอผมวิ่งมันก็วิ่งผมเลยอะรู้ละวันนี้กูจะเจออะไรดีเนี่ย
แล้วพอหันกลับไป .. มันวิ่งครับวิ่งตามผมเลยในมือเหมือนถือของมีคมอะไรไม่รู้ อันนี้เรื่องจริงนะครับผู้อ่านผมกลัวจริงๆ(วันนั้นถ้าไม่มีมันก็ไม่รู้ว่า วันนี้จะมาพิมให้ผู้อ่านได้ไหม   )เชื่อเลยครับว่าสังคมไทยเป็นแบบนี้จริงๆ.
 จะมีเจ้าชายขี่ม้า ขาวมาช่วยเหมือนในนิยายหรอไม่มีหรอกครับ นอกจากคำว่ามึงช่วยตัวเองไปเถอะผมวิ่งครับวิ่งแบบไม่คิดชีวิตจนมาหยุดอยู่ตรงป้อมตำรวจเห็นว่า มันไม่ตามมาแล้วก็ค่อยโล่งใจ แต่พอเงยหน้าขึ้นไป แทบกรี๊ด!! ถ้าไม่มีคนอยู่ตรงนั้นผมกรี๊ดจริงๆนะเนี่ย    หันไปก็เจอ ไอตี๋ นั่นยืนมองผมหน้ามันอมยิ้มนิดหน่อย แต่ผมนี่ซิหอบแฮ่กๆ
"มองไร?" ผมชักมีน้ำโห
"ป่าว"ตอบกวนผมซะงั้น
"เออ" ผมชักยั้ว! อะเป็นไงเป็นกันเดินไปโบกแทกซี่กลับบ้านพอแทกซี่จอดผมก็กำลังจะปิดประตูด้านหลังไม่รู้มันนึกไงเปิดประตูหน้าแล้วเข้ามานั่งแถมบอกลุงเสร็จสรรพว่า ไปที่ไหนบ้านผมอยู่ไหน?
"เห้ย! "ผมตกใจนั่งอ้าปากหวอ!แต่มันกลับหันมาแล้วทำหน้าทำตาใส่ผม พร้อมทำปากจุ๊ๆใส่ผม
ผมก็ตึงเลยครับไปไม่ถูก
"อะไรวะ"คำเดียวเท่านั้นที่พูดออกแล้วก็นั่งตึงกันอยู่ในรถแทกซี่
"ลุงครับ"มันยื่นคาแทกซี่ให้ลุงทันที
โดยไม่หันมามองผม
ผมก็ลงรถซิครับหวานเลย ครับนั่งมาฟรีตังก็ไม่ต้องจ่ายแต่มันก็ไม่พูดไรกับผมนะครับ   
ผมก็เดินเข้าซอยกำลังจะกลับบ้านเลยครับ
"นี่หรอคนมีมารยาทขอบคุณซักคำยังไม่มี"มันพูดลอยๆขึ้น
"ห้ะ!"ผมแทบสำลักน้ำลายตัวเองขึ้นครับขึ้น! เดินกลับมาทางมันแล้วเอาแบ้งร้อยไป ปาใส่มัน
"เอาไปดิอยากได้ก็เอาไป แล้วอีกอย่างนะไม่ได้ขอให้มาส่งอยากจะมาเองมันก็ช่วยไม่ได้จริงๆ" แล้วผมก็เดินหนีมันเลยทีเดียว แต่ก็แอบยิ้มมุมปาก'กูชนะ'
มันเก็บครับแถมตะโกนกลับมาว่า
"ครั้งหน้า จะขโมยเงินก็ให้มันเนียนๆหน่อยทำแบบนี้คนอื่นเค้าก็รู้หมดหรอกว่าเป็นขโมยน่ะ"
จึ๊ก! เจ็บลึก! 'กูแพ้' ต้องใช้คำนั้นแล้วหละ แต่นั่นมันก็ไม่ได้หมายความว่าผมแพ้ คิดดิอิพู่กันคิด ทำไมมันถึงรู้ว่าบ้านมึงอยู่ไหนทำไมมันถึงมาจอดถูก ทั้งๆที่ไม่เคยมีเพื่อนมาบ้าน แสดงว่า มันจะต้องอยู่บ้านแถวนี้ อะได้การณ์หละสนุกแน่ๆไอตี๋
    ผมรีบเดินตามออกมาทันทีครับเห็นหลังมันไวๆก็ค่อยๆเดินตามไป เอาหละตากูแล้วค่อยๆสะกดรอยตามมันไป แล้วค่อยๆเดินหลบจนคนแถวนั้นมองแบบอินี่บ้า ป่าว555 ผมก็ไม่แคร์ ครับขอให้ได้แก้แค้นมันก็พอใจแล้ว!   ผมเดินตามไปซักพักก็เห็นมันไปหยุดอยู่หน้าบ้านหลังนึงทาสีซะสวยเชียว เห้ย!! ห่างจากบ้านผมแค่2ซอยเองทำไมไม่เคยเห็นมันวะ ผมก็ได้แต่คิดในใจซักพักก็เห็นมันเปิดประตูบ้านแล้วก็ปิดพร้อมเข้า บ้านไป  ดีเสร็จกู ... ผมก็หยิบปากกาจากในกระเป๋า พร้อมกับa4 1ใบ แล้วเขียนข้อความที่น่าประทับใจสุดๆว่า 'เอาเสื้อในชั้นคืนมา สีสตรอเบอรี่อะ' เขียนหวัดๆให้มันดูแรดๆหัวกลมๆโตๆเส็ดละ! แหมคนเรียนศิลปะเรื่องแค่นี้จิ๊บๆ
"หึๆ" ผมยิ้มมุมปากและก็ แอบอมนยิ้มให้กับตัวเอง(โรคจิต)คราวนี้แหละเจอกันแน่ๆ! ไอตี๋! แล้วก็เอาป้ายไปติดไว้ที่ประตูหน้าบ้าน! แล้วผมก็รีบจรลี กลับบ้านมาถึงก็โดนร่ายยาวมหาเวศสันดรชาดก จากพระบิดาและมารดา โทดฐาน กลับดึกและที่สำคัญ ผมดิ่งตรงมาที่คอมของผมเป็นอย่างแรก!
"ไหนออนดูซิเผื่อเกียจะยังออนอยู่" ผมพูดคนเดียว(บ้าไปแล้ว)


"สวัสดีครับพู่กัน"เกียออนไลน์และทักมาอย่างรวดเร็ว
"สวัสดีครับเกียร์ ทำไมวันนี้ ออนไลน์เร็วจังครับ?"
"ก็วันนี้มีเรื่องนิดหน่อยน่ะครับ แต่เอ๊ะ! เร็วแล้วหรอผมว่า มันค่อยข้างจะดึกนะครับ นี่4 ทุ่มแล้ว"
"หรอครับแล้วนึกยังไงถึงมาออนไลน์น่ะครับ? ไหนบอกไม่ออนไลน์แล้ว"ผมถามซักไซร้ทันที เพราะรู้สึกถึงคำว่า โกหก
"ก็เพราะคุยกับคุณ นั่นแหละทำให้ผมต้องมาออนไลน์ อีกในคืนนี้ .................. ผมรู้สึกคิดถึงคุณ น่ะครับ" หึ๊ยเขินครับ! ร้อยวันพันปีไม่เคยมีคนมาพูดดีด้วย ก็ต้องเขินเป็นธรรมดา
"...." ผมไม่ตอบอะไรนอกจากemoticonที่แสดงถึงการเขินอาย
"งั้นคืนนี้ยิงมาหาผมนะครับ อยากคุยกับคุณ จริงๆ"
"....."ผมยังคงอึ้งอยู่เพราะเค้าจู่โจมเร็วมากเร็วจนน่ากลัวคำพูดคำจาเหมือนคาสโนว่า ทำให้ผมยิ่งกลัวเข้าไปใหญ่เลยตัดจบประโยค ด้วยความว่า
"เออ.... วันนี้ เราก็มีเรื่องนิดหน่อยเหมือนกันน่ะครับยังไงก็ไว้คุยกันอีกนะครับ ถ้าคุณเกิดคิดถึงผมอีกก็มารอผมเวลาเดิม4ทุ่มแล้วผมจะรีบออนไลน์มาคุยกับคุณเลยครับ" ผมพูดไปเขินได้
"ได้ครับ"เขาก็ตอบตกลงอย่างไม่น่าเชื่อ มันง่ายดายมากไม่เหมือนวันแรกที่พยายามจะให้โทรหาแต่วันนี้กลับตอบอย่างเชื่องๆ แปลกๆยังไงไม่รู้   

   ทั้งคืนนอนยังไงก็นอนไม่หลับจะยิ้มก็ถามตัวเองตลอดว่ายิ้มทำไมจะหลับก็หลับไม่ลงโอ๊ยยยยเครียดดดจัง!


-----------------------------------------------------------------------TBC-----------------------------------------------------------------

อย่าลืมติดตามเรื่องของผมนะครับ ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกกัน นะครับ แล้วจะร๊บมาอัพให้ อิอิ :)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 29-08-2011 21:25:18

ตามมาอ่านครับ :กอด1: :L2: จะคอยติดตามต่อไปนะครับ o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 29-08-2011 21:42:12

มีแต่คนอ่านไม่มีคน ติชมเลยยยยยยยย เอ้าาาาา มาช่วยกันดัน หน่อยครับ ให้ ผมมีกำลังใจในการ เขียน ต่อหน่อยคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ  ปล. ขอบคุณ รีบน ครับ :)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: alohafarang ที่ 29-08-2011 22:32:45

ติดตามนะครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 29-08-2011 23:29:04

...หน้าตาดี เขียนได้ดี +1 เป็นกำลังใจ.. เจาะไข่..คนเขียนไปแล้ว คำนี้ไม่ทะลึ่งนะวุ้ย
...แม่สอนไม่ให้พูดทะลึ่ง..น้อย อย่าบอกนะว่า..เกียร์..กับไอ้ตี๋หล่อเนี่ยมันคนๆเดียวกัน
...เป็นกำลังใจให้ เรื่องนี้น่าจะ..พรหมลิขิตคุ้ยเขี่ยให้มาเจอกัน หรือ เกียร์เป็นกามเทพให้ตัวเองก็ไม่รู้ :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: e_new ที่ 29-08-2011 23:52:59

โอ้!!! เป็นเรื่องจริงใช่มั้ยค่า
น่าสนุกมาก ติดตามน๊า สู้ๆ :)

ปล.ใส่กฎเหมือนกระทู้อื่นๆด้วยน๊า :)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 30-08-2011 00:17:24

เริ่มเรื่องก็สนุกน่าติดตามครับ จะรอนะครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

ใส่กฎกระทู้ด้วยนะครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 30-08-2011 09:46:45

ขอบคุณครับ ตอน2 เดี๋ยวคืนนี้อัพให้นะครับ ติดภาระกิจจจ ไปเรียน :) ยังไงก็ติดตามกันด้วยนะครับ ว่าแต่ใส่กฎยังไงครับ มือใหม่จริงๆ ขอโทษด้วยนะคร้าบบ ยัง งง อยู่ :) :call:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: shockoBB ที่ 30-08-2011 12:32:34

รออ่านตอนต่อไป   :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 30-08-2011 12:40:30

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 30-08-2011 13:58:25

ติดตามต่อจ้า

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: ake2533 ที่ 30-08-2011 14:31:16

เป็นกำลังใจให้  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
รออ่านต่อไป  :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 30-08-2011 16:13:33

แสบพอกันเลย 555 รออ่านต่อ  :L1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 30-08-2011 18:51:44

ตอนที่2  อาจจะเป็นคนนี้

   เช้าวันรุ่งขึ้นของผมพร้อมหน้าตาที่สดใส(หรอ) ออกมานอกบ้านเตรียมที่จะไปเรียนและแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่า  เรามีอะไรสนุกๆดูตอนเช้านี่ว่า  ผมก็กึ่งวิ่งกึ่งเดินเลยครับ ไปหน้าบ้านไอตี๋นั่น เสร็จกูแน่! ผมด้อมๆมองๆอยู่ซักพักและแล้วช่วงวินาที แห่งความสะใจมาแล้วครับ... ผมได้ยินแล้วเสียงประตูเปิดขึ้น(เพื่อนๆคงเข้าใจประตูเหล็กที่เป็นซี่ๆต้องกระชากเปิดออกตามตึกแถวนะครับ) ทันทีที่ประตู ถูกเปิดออกแผ่นกระดาษ จากที่ยึดด้วยสก๊อตเทป กากๆก็หลุดออกทันที ผมอ้าปากค้างเท่านั้น!!!!  อย่างนี้ก็แกล้งมันไม่ได้! หึ่ย! ผมได้แต่กัดฟันกรอดๆอยู่หน้าบ้านจนผิดสังเกต

   ไอตี๋นั่นเองครับเดินออกมานอกบ้านก้มลงเก็บกระดาษที่หลุดออกจากประตู และอ่านพร้อมเงยหน้าขึ้นมา ตาประสานตาเลยครับท่าน คราวนี้ชัดเลยหูแดงเลย! มันนะครับไม่ใช่ผม555 ผมเลยกึ่งเดินกึ่งวิ่งเหมือนเดิม จนจะไปถึงวินรถ2แถว แถวๆบ้านผมที่จะนั่งไปโรงเรียน
"เล่นอะไร?"มันถามเสียงเรียบ
"......"ผมไม่ตอบ และ ทำเหมือนว่าไม่รู้จักก็เนียนไงครับ
"ก็กระดาษแผ่นนี้ไง" มันหยิบกระดาษมาให้ผม และหมุนตัวผมกลับมาคุยกับมันแบบ ตาต่อตาฟันต่อฟัน!

"อ้าวววพูดกับเราหรอ" เนียนเท่านั้นแหละครับ
" เออซิพูดกับมึงจะให้พูดกับหมาตัวไหน?" อ้าวไอห๊า* ด่ากูแต่เช้าเลย
"??? มีอะไรหรอ?" ใสๆแบ๊วๆกินขาด5555
"ชุดชั้นในอะไรมาเขียนไว้ทำไม?"มันมองหน้า หูมันยิ่งแดงเลยครับ ตอนนั้นอายก็อายช่วงเช้าๆคนเดินตลาดแถวๆนั้นก็เยอะกางเกงก็คนละสี เหมือนนักเรียนจะตีกันเลยครับ
"ใช่หรอ? เรารู้จักบ้านนายด้วยหรอนี่ก็เพิ่งเจอกันครั้งแรกที่โรงเรียนจะไปรู้จักบ้านนายได้ยังไง!!" ผมหยั่งเชิงครับถือไพ่เหนือกว่า ก็เสร็จ555
"อ๋อหรอแล้วที่เดินตามมาตั้งแต่หน้าปากซอยจนถึงรถเก๋งตรงข้ามบ้านนี่ใคร?"หึ่ย! หน้าตึงเลยครับไม่คิดว่า จะรู้ตัวนะเนี่ยพลาดหรอ?
"พอๆ เอาหลักฐานที่ไหนมาพูด เราจะไปเรียนแล้วเสียเวลาน่ะ" เอาหละได้เวลาหนีน้ำขุ่นๆแล้ว
   ผมก็รีบเลยครับจ้ำเลยทีเดียวไป ทางรถ2 แถวและสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้นสะดุดอิฐตัวหนอน- -
สะดุดจริงๆแบบหน้าคว่ำเจ็บก็เจ็บอายก็อายช่วงนั้นแถวบ้านทำขุดเจาะท่อและทำถนนใหม่  หน้าชาเลยครับอายสุดๆตอนนั้นและสิ่งเดียวที่ได้ยิน...
"ฮ่าๆๆๆๆ โคต_ โง่เลยวะสะดุดอิฐ ตัวหนอน" มันหัวเราะร่วนเสียงดังมากครับดังจนทำให้คนแถวนั้นหันมามองเป็นตาเดียว

"ไอตี๋!"ผมได้แต่พึมพำในปากกัดฟันกรอดๆกำมือแน่นและลุกขึ้นไม่มองกลับหลัง เดินไปขึ้นรถ2แถวไม่แคร์ สายตาคนใดๆ เพราะผมถือสโลแกนด์ ถ้าไม่ผิดก็อย่าได้แคร์ 5555

"มึงไปโดนอะไรมาตัวเลอะเทอะมอมแมมเชียว"อิโฟนถามหลังจากที่ผมต้องโดนทำโทษ หลังจากเคารพธงชาติและเข้าแถวสายบวกกับว่า มาโรงเรียนสายถูกตัดไปอีก5คะแนน พร้อมวิ่งตาตื่นไปโฮมรูมให้ทัน
"ก็กูเจอไอตี๋ นั่นอีกละ ใครจะไปรู้ ว่ามันอยู่แถวบ้านกู "
"อุ๊ย! พรมลิขิตบันดาลชักว่าว ว้าย ชักผ่าน" อิบิ๊กร้องเพลงกระดี๊กระด๊าใส่แถมทำท่าอุบาตว์ๆอีกต่างหาก
"พวกมึงนะเพื่อนเจ็บขนาดนี้ยังไม่สนใจเลยนะ"ผมพูดไปขำไป แต่ในใจมึงเจอกูแน่ไอตี๋

พักเที่ยง
'อ๊อดดดดดดด'
เสียงออดเวลา11.30 เป็นเวลาพักของนักเรียนม.ปลายพวกผมก็จัดแจงซื้อข้าวซื้อน้ำกินประทังชีวิตในสมรภูมิการเรียนช่วงบ่าย

  ยอมรับว่าโรงเรียนผมคนเยอะมากช่วงบ่ายโรงอาหารไม่ค่อยพอจุกับนักเรียน ที่เข้าใช้ ก็เลยทำได้เพียง 25HOURS  เดินเบียดคนออกไป จนถึงที่นั่งของผม และนั่งลงอย่างสบายใจเห้อไม่ต้องเบียดสิ่งใดๆในโลกนี้อีก เวลาคือเวลาที่เด็ก ม.ปลายใฝ่ฝันที่สุด
  "เพล้ง"ตามมาด้วยเสียง"เฮ่!!!"ลากยาวเป็นประเพณี ประจำโรงเรียนผมซึ่งเวลาไหนที่มีคนทำจานแตกหรืออะไรแตกมักจะมีเสียงเฮตามมาทันที

  แต่หน้าผมซิเปื้อนไปด้วยเศษข้าวเลอะเสื้อด้วยด้วย
"..."กำมือแน่นเลยเตรียมระเบิดแล้ว
"เห้ย ..น้องโทษที !"เสียงหล่อมาก!! ใครนะ! ทำให้ใจเราหวั่นไหว555เงยหน้าไป แทบหงายหลังตึง คือรุ่นพี่ม. 5 ครับ นักบาสโรงเรียน สูง ผิวสีแทนไม่ขาว ตาตี่ ซึ่งถือว่าธรรมดาไม่ได้โดดเด่น แต่!! สเป็ก สเป็ก สเป็ก!! พูดไรไม่ออกหน้าแดงครับ คือ ผมน่ะแอบชอบพี่คนนี้ตั้งแต่อยู่ม. 3 พี่เค้าอยู่ม. 4 ผมก็ เขินซิครับทำไรไม่ถูก
"น้องเป็นไรป่าว" ยิ้มให้เราและเขย่าตัวเราแรงๆโว๊ยยยยจะเป็นลม
"อะ... ป่าวครับ.. ไม่เป็นอะไร" เขินอะ
"อ่อ เห้ยโทษทีพอดี เพื่อนพี่มันเล่นกันแล้วบาสมันพลาดมาโดนจานข้าวเรา เท่าไหร่เนี่ยเดี๋ยวจ่ายคืนให้ " เอาละซิ คิดเราอิพู่กันคิดๆๆ

"ไม่เป็นไรครับพี่ ผมก็เพิ่งกินหมดเอง กำลังจะเอาจานไปเก็บเหมือนกันครับ"ผมก็แถสุดพลัง

"เห็นข้าวเต็มจานอยู่เลย เห้ยไม่ต้องเกรงใจเท่าไหร่ว่ามา" หูย!! แมนมาก โคตรเท่เลย!

"ไม่เป็นไรจริงๆครับ " ยิ้มกลบเกลื่อน
"โอเค  งั้นเดี๋ยวเลี้ยงข้าวเย็น พี่เห็นเราบ่อยๆ ทำงานอยู่ตึกนี้ใช่ไหม×××××× (เป็นตึกที่ผมทำชมรมกับเพื่อนตอนเย็นๆตลอด)"

"อ่อใช่ครับแต่ไม่เป็นไรหรอกพี่เกรงใจน่ะครับ"

"เห้ยไม่เปนไรเอาไว้ตอนเย็นเจอกัน"เขาพูดพร้อมเดินหยิบลูกบาสออกไป

"ตามแผน !" ผมยิ้มร่าเลยครับคิดไว้ในใจตั้งแต่เมื่อกี้ ว่าต้องได้ไปกินข้าวกับพี่เค้าตอนเย็นแน่ๆ

"อิพู่กันอิชั่ว อิแผนสูง" อิโฟนด่าผมทันทีครับที่พี่เขาเดินออกไป

"เรื่องนี้มันใครดีใครได้เว่ย" แต่ผมก็ต้องรีบหุบปากทันที เมื่อพี่เค้าวิ่งกระหืบกระหอบมาอีกที

"เพื่อนพี่มันถามว่าไอเสื้อเราที่เปื้อนอะมีเสื้อเปลี่ยนไหม"

ไอยะ!จะให้ เสื้อมาเปลี่ยนแน่ๆ

"อ่อไม่มีอะครับ " ตอบซื่อๆ แต่พอมองไปทางอิโฟนกับอิบิ๊ก ตาร้อนผ่าว

"อะงั้นเอาเสื้อพี่ไปเปลี่ยนใส่ไปก่อนยังไงเดี๋ยวพี่เอาเสื้อเราไปซักให้ แล้วเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่จะรีบเอาให้คืนแล้วกัน" เห้ย!สุภาพบุรุษไป ป่าววะ จะละลาย ไม่พูดธรรมดาเค้าก็เอาเสื้อเขามาให้ และเดินออกไป (ลืมบอกเพื่อนๆอีกนิดโรงอาหารผมอะเป็นแบบ open air คือเปิดโล่ง55 เห็นทิวทัศน์ ทั้งหมด เลยมีเหตุการณ์
ลูกบาสลูกบอลกระเด็นเข้ามาในโรงอาหารเสมอๆ แล้วอีกอย่างพวกนักกีฬาโรงเรียนเนี่ยจะมีหออยู่ภายในโรงเรียนเลยทำให้มีชุดนักเรียนหลายตัวตัดข้อข้องใจกับคนที่จะถามว่า ทำไมรุ่นพี่คนนี้ถึงมีชุดนักเรียนหลายตัวจัง )

"นี่แหละข้อดีของการ เก็บซิงไว้ชิงโชค แล้วโชค ก็หล่นทับเลยทีเดียว" ยิ้มไม่หุบเลยครับยิ้มแล้วยิ้มอีก
   
    หลังจากทานอาหารเสร็จผมก็จัดการเปลี่ยนเสื้อเป็นเสื้อของพี่เค้า หูยยยเสื้อหอมมาก ค่อนข้างใหญ่กว่าเสื้อผมเล็กน้อยเพราะตัวเค้าจะหนากว่าตัวผม

"อุ๊ย ดูซิ นาย××××××"อิโฟนแซวผมทันทีที่เปลี่ยนเสื้อเสร็จและถึงคราวผมจะต้องเดินไปหาพี่เค้า ในสนามบาสเพื่อนเอาเสื้อไปเปลี่ยนให้

"ว่าแต่มึงรู้ไหมว่าพี่เค้าชื่ออะไร?"
"ไม่รู้วะ  เอาจริงๆกูก็แค่แอบชอบเค้าไม่คิดว่าจะได้ มีวันนี้ "หน้าแดงเลยครับ
"เพ้อเจ้อ หน่ะโน่นมาละ" อิบิ๊กชี้ ว่าพี่เค้าวิ่งเข้ามา.. อูยยย ขาวว ซิกแพ็ค หุ่นอูยยยน้ำลายไหล เพราะจากที่เห็นแม้ว่าภายนอกผิวสีแทนเนื่องจากการเล่นกีฬากลางแจ้ง แต่ภายในขาวววว อย่าให้ได้พูดถึง อะไรหลายๆอย่างเลือดกำเดาจะไหล
"น้อง..." พี่เค้าพูดเหมือนจะถามชื่อผม เรียกสติๆๆ
" พู่กันครับ" เช็ดน้ำลายๆมองแต่หน้า ถ้ามองข้างล่างน้ำลายจะไหล

"แล้วพี่.."ถามกลับบ้างเป็นไงเป็นกัน
"เกียร์ครับ" .. อ่อเกียร์ เกียร์!! ห้ะ!!
"อ่อครับ!!" ผมเสียงสั่นๆประหม่า นิดหน่อยเพราะกำลังช็อก!
"มีอะไรรึเปล่าครับ?"พี่เขาถามตาใสแป๋ว
"ไม่มีอะไรครับ.. อะพี่ครับเสื้อ!" ทั้งอึ้ง ทั้ง งง  นี่มันวันอะไรเนี่ย แล้วก็ไม่คิดว่าจะใช่พี่คนดีด้วย ก็จะไปรู้ได้ไงหละว่าใครเป็นใครในเมื่อต่างคนต่างเอารูปคนอื่นขึ้น เพราะเมื่อวานหลังจากที่แชทกับเกียร์ ผมก็ผ่านตากับรูปๆหนึ่งซึ่งเหมือนเคยเห็นที่ไหนเป็นรูปดาราเกาหลีคนนึง อ่อเข้าใจละ เอารูปคนอื่นมาแทนซินะมิน่าหล่อเชียวทำเอาหลงเสน่ห์เลย ไม่ใช่รูป จริงๆ แต่ก็ไม่คิดว่าจะต้องเจอเกียร์และเกียร์ที่เจอก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลรุ่นพี่เราคนนี้นี่เอง

" งั้นผมไปก่อนนะครับ " ผมลากลับทันที .. แต่ก็ใจชื้นแล้วครับ จะได้แลกเบอร์ซักที ฮิฮิ

"อย่าลืม ตอนเย็นนะน้อง"
" ครับ "  ในใจก็ดีใจนะแต่ถามว่าเจอแล้วรู้สึกเขินเหมือนตอนคุยหรือเปล่า ก็บอกเลยว่า ไม่นะครับไม่รู้เป็นอะไร

เย็นวันนั้น

"อิโฟนกู ไม่รู้เป็นอะไรวะกูรู้สึกเฉยๆมากเลยนะมึงกับพี่เกียอะมันไม่ได้มีอะไรแปลกใจเลยนะ"ผมถามโฟนทันทีเพราะตอนนี้รู้สึกอึดอัดยังไงไม่รู้
"มึงหลอกตัวเองอยู่รึเปล่า ?" ผมหน้าตึงกับคำพูดเพื่อน แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรก็ เลยเฉยๆกับเรื่องนี้

"น้องพู่กันๆ" เสียงหล่อๆแบบนี้พี่เกียชัว
"ครับผม.." ผมเดินออกมาจากห้องชมรมทันที และเดินตามพี่เค้าไป
"ไปไหนเนี่ย? ครับ"ผมถามในขณะที่พี่เขาพาผมเดินออกไป นอกโรงเรียนไป ทางร้านข้าวแห่งหนึ่ง

"ไปกินข้าวกันไง เอ่อ น้องพู่กันเดี๋ยวเพื่อนพี่จะกินข้าวด้วยไม่เป็นไรนะ"

"ครับไม่เป็นไรไม่ซีเรียส" แต่ในใจโถ.. กูก็นึกว่าจะพามาออกเดทที่แท้ก็หิวข้าวแค่มีกู พ่วงมาด้วยเท่านั้นเอง...แต่ผมก็ เริ่มคิดอีกว่า เราก็บอกไปแล้วนะว่า เราชื่อพู่กันแต่ทำไมถึงไม่มีปภิกิริยาอะไรกับเราเลยซักกะนิดเดียว หรือว่า .....

"ไอเกีย! " เสียงตะโกนดังจากหน้าร้านเข้ามา นักเรียนม.ปลายกางเกงสีดำ 3 คนเดินเข้ามาภายในร้าน และทั้ง3 คน ผมว่า ผมก็คุ้นๆหน้าคนพวกนี้ด้วย

"เห้ย!/เห้ย!"อุทานพร้อมกันเลยครับ   อึ้ง! ไอตี๋นั่น นั่นเอง

"อ้าวรู้จักกันแล้วหรอ?"พี่เกียร์ทำหน้างงๆ แต่ไอตี๋นั่นมันก็ ดูหน้าเสียไปเลย

"ป่าวครับ/ป่าว"พร้อมกัน! หึ่ย! ผมมองหน้ามัน.. มันก็มองหน้าผมไม่ได้มีความเขินเลยนะครับแค้นครับแค้น
" นี่พู่กันรุ่นน้องเรา "

"คร้าบ"ทั้ง2 เพื่อนของพี่เกียร์ก็ทักทายผมซะดิบดี ก็จะมี แต่ไอตี๋นั่นแหละครับ มองผมเหยียดๆ

"เอ่ออ.. พอดีผมนึกขึ้นได้ ว่ามีธุระจะต้องไปทำน่ะครับขอตัวก่อนแล้วกัน" ผมลุกขึ้นทันทีครับไม่สบอารมอย่างแรงกับกิริยาของมัน

"เดี๋ยวค่อยไป ดิน้อง อยู่เป็นเพื่อนพี่ก่อนนะ" พี่เกียร์จับมือผมไม่ให้ ลุกจากที่นั่ง อุ่นมากมืออุ่นมาก อุ่นจนลืมไปว่าไอตี๋นั่นมองยังไง

"โห.. ไอเกียร์ มึงลงทุนขนาดนี้ น้องหรือแฟนวะ" จึ้ก!! คำพูดของเพื่อนเค้าอีกคนหนึ่งพูดทำให้ ผม จึ้ก! เขินเลยครับตัวอ่อนไม่มีแรง
แล้วแถมพี่เกียร์ยังเอาแขนมาโอบไหล่อีก
"น้องกูดิ พวกมึงคิดไรตลกปะวะฮ่าๆๆๆ" ทุกคนหัวเราะผมนี่ดิหน้าชา เห้ยมาเลี้ยงข้าวกู หรือมาให้กูแสดงตลกโชว์เนี่ย

"ไอนัทมึงไปโมโหไรน้องเค้าวะ" เพื่อนของพี่เกียถามไอตี๋ นั่นทันที

"ป่าวกูก็ไม่ได้อะไร วันนี้ ถ้า มึง
ไม่นัดกูมานี่กูก็คงไม่มากูติดธุระวะแม่งโคตรเสียเวลาเลย" อ้าวไอนี่แขวะกูจนได้  ผมก็เพิ่งได้รู้เหมือนกันครับว่ามันชื่อ นัท หน้าตาดี จัดว่า ดาราเลยทีเดียว แต่สันดานเอ๊ยนิสัย แย่มาก

"พี่เกียงั้นผมต้องกลับจริงๆแล้วนะครับเออแล้วยังไงเดี๋ยวพรุ่งนี้จะเอาเสื้อมาคืนให้แล้วกันนะครับ"ผมร่ายยาวววว
"อื้มไม่เป็นไรไม่ต้องรีบพี่ก็กำลังจะกลับพอดี แล้วบ้านเราอยู่แถวไหนหละ"

"××××××ครับ"
"อ้าวไอนัท แถวบ้านมึงนี่หว่า ยังไงฝากไปส่งน้องเค้าด้วยนะ"

"อ้าวไอนี่ กูบอกว่า กู ติดธุระไง"  เอ่อ คือจะแย่งกันหนี ผมอีกนานไหมครับเลยโผล่งไป คำเดียวรู้เรื่อง!

"ผมกลับแล้วครับสวัสดีครับ!" ผมไหว้และร่ำลาทุกคนพร้อมจ้ำอ้าวเดินไปขึ้นรถ2แถว แถวนั้น

"อ้าววันนี้ไม่กลับแทกซี่หรอ" เสียงคุ้นๆ เหมือนไอตี๋นั่น

"อืม" ไม่มองครับกลับบ้านๆ คิดอยู่ในใจอย่างเดียวสงบสติอารม

"เรื่องเมื่อเช้ายังไม่เคลียนะ" น่านรู้เลยมันแน่ๆ

"..." ไม่พูดครับแต่เปลี่ยนใจไปสามล้อไวกว่า
   ผมหันขวับ!...เพื่อที่จะเปลี่ยนรถมันจับแขนผมหมับ!!..หันไปมอง
"ต้องการอะไร" ผมเริ่มหงุดหงิด
"เค้าให้มาส่ง"มันก็พูดเรียบ
"โอ๊ย  ไม่ต้องมาทำเป็นสุภาพบุรุษหรอก กลับเองได้น่ะ"ผมยิงชุดใหญ่เลยครับ
"อ๋อหรอ.." มันอึ้งไป และเงียบ  พอดีกับจังหวะที่รถ3ล้อ มาพอดี ผมก็สะบัดแขนมันออกไปโบกรถกลับบ้าน

คืนนี้แปลกใจมากนั่งออนไลน์ ทั้งคืนก็ไม่เห็นมีใครออนไลน์ เกียร์ก็ไม่ออนไลน์
  กว่าผมจะนอนได้ก็เกือบตี 1 นั่งคิดนอนคิดเท่าไหร่เลยลองยิงไปที่เบอของเกีย....ได้ผลครับ เขาโทรกลับมาด้วย

"สวัสดีครับ"ผมทักทายเขาไป
"เอ่ออ... สวัสดีครับ .. ใครครับ?"
"พู่กันครับ จำได้รึเปล่าเอ่ย?"
"อ่อ พู่กันนั่นเองทำไมจะจำไม่ได้หละครับแล้วทำไมยังไม่นอนอีกดึกแล้วนะครับ"เอาละตอนนี้ผมตาสว่างเลยครับจะได้ ถามให้รู้เรื่องไป "ยังไม่ง่วงเลยครับว่าแต่วันนี้ไปไหนมาบ้างเอ่ยรอตั้งนานก็ไม่เห็นออนไลน์เลย?" ผมก็เริ่มถามครับ
"อ๋อวันนี้ผมไปกินข้าวกับเพื่อนมาน่ะครับแล้ว พู่กันไปไหนมาหละ"
อะตรงเป้า!
"ไปกินข้าวเหมือนกันครับแต่ผมไปกินข้าวกับรุ่นพี่น่ะครับ" เอาละใกล้ถึงความจริงละ
"..." เค้าเงียบไปสักพักพร้อมบ่นงึมงำอะไรซักอย่า .. แน่เลย! ยิ่งทำให้มีพิรุธเข้าไปใหญ่เสร็จแน่วันนี้ต้องรู้ให้ได้
"ว่าอะไรนะครับ"ผมแทรกทันที
"อ๋อปล่าวครับ เบลอๆนิดหน่อยดึกแล้วเดี๋ยวจะนอนแล้วหละครับ ยังไงก็ฝันดีนะครับพู่กัน"
อ้าวไหงงั้นอะ ยังไม่ได้รู้ความจริงเลย อย่าเพิ่งชิ่งนะ..
"อะ..."
"นอนก่อนนะครับ สวัสดีครับ"
"..."
"ตู๊ด..ตู๊ด...ตุ๊ด......" เห้ย! อะไรเนี่ยอยู่ดีๆก็ตัดสายเราทิ้งยังไม่ได้รู้เลยว่าอะไรเป็นอะไรแถมยังเสียมารยาทอีก ... แต่ก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดี ว่าจะใช่พี่เกียร์ไหมแต่ก็ดูมีพิรุธหลายๆอย่าง  หึ่ยๆ!!! ปวดหัวววนอนดีกว่า


TBC...................

หวังว่าคงสนุกนะครับมาต่อให้ แล้วววว ติชมด้วยคร้าบ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 30-08-2011 19:24:26

 :L2: :L2:

หวังว่าคงไม่ได้รวมหัวกันหลอกนะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 30-08-2011 20:34:47

 :z2: เอ๊....แล้วจะใช่เกียร์คนเดียวกันรึเปล่าเนี่ย....? ชักเริ่มสนุกแล้วดิ...หรือว่่าเพื่อนเกียร์คนที่มีเรื่องสวมรอยรวมหันกันแกล้งรึเปล่าน้องพู่....รอตอนต่อไป :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: al2pocalypoe ที่ 30-08-2011 21:21:24

มาต่อให้ว่องๆเลยนะค้าบบบบ...ไม่ไหวละ ติดงอมแงม

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 30-08-2011 21:54:27

เฮ้ย ค้างอ่ะ แล้วสรุปคนเดียวกันป่ะเนี่ย ไหนจะตี๋นัทนั่นอีก รอๆๆ :L1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 30-08-2011 21:57:05

...เรื่องนี้คนชื่อเกียร์ กับชื่อนัท มันต้องมีอะไรกันแน่เลย
...จำได้ว่าตอนแรกๆที่รู้จักกัน เกียร์อยู่อีกโรงเรียนหนึ่งมิใช่หรือ
...แล้วนี่ตอนนี้ ใยมาอยู่โรงเรียนเดียวกัน มันต้องมีใครเอาชื่อมาใช้แหงๆๆ
...หรือไงหว่า จะติดตามต่อไปนจ๊ะ :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 30-08-2011 21:57:48

นัทมาแอบอ้างเป็นเกียร์ รึป่าวเนี่ย ชักสงสัย อย่างงี้ต้องติดตามตอนต่อไป  :กอด1: พู่กันทีนึงเปนกำลังใจ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: al2pocalypoe ที่ 30-08-2011 23:31:06

อ้างจาก: luvli ที่ 30-08-2011 21:57:48  

นัทมาแอบอ้างเป็นเกียร์ รึป่าวเนี่ย ชักสงสัย อย่างงี้ต้องติดตามตอนต่อไป  :กอด1: พู่กันทีนึงเปนกำลังใจ

ใช่ๆๆๆๆ เริ่มสงสัย +_+

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: samuchii ที่ 31-08-2011 11:46:19

ชอบมากอ่ะคับ สนุกดี

มาเป็นกำลังใจให้ด้วยคับ

มาต่อบ่อยๆๆนะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 31-08-2011 18:42:24

 :really2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: alohafarang ที่ 31-08-2011 19:11:20

ค้างอย่างแรง!!!!!!
รอตอนต่อไปคับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: Huasia ที่ 31-08-2011 19:45:48

สนุกมากค่ะ  รออ่านอยู่นะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่2 30/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 31-08-2011 19:56:30

ตอนที่ 3 คือเธอหรือยัง?

   หลังจากที่เมื่อคืนผมได้คุยกับเกียร์ในโทรศัพท์แล้วมันไม่ได้ ทำให้ผมหลับสบายขึ้นเลยแต่กลับทำให้ผมคิดมากคิดๆจนนอนไม่หลับและที่สำคัญ เช้าวันนี้ ตาโหล ขอบตาดำ หน้าซีดเซียวรู้สึกแย่จัง เหมือนคนไม่มีแรงเลย ผมเดินตาละห้อยไปยัง วินรถ2แถวและยืนรอรถ

"ไปทำอะไรมานึกว่าหมีแพนด้ามายืนโบกรถ" เออะ! ใครอีกมายั่วโมโหตั้งแต่เช้า
"...."ไม่สนใจสงบสติ สงบๆๆๆ ท่องไว้ๆสติมาปัญญาเกิด สติเตลิดปัญญาก็เกิดแต่อาจเจ็บตัว
"เอ้านี่ถามดีๆนะ" ดีบ้านแกซิ ทักอย่างนี้ กระโดดถีบขาคู่เลยซิ!
"นี่ดีแล้วหรอ" อุ๊บ! หลุดปากแหม!

"หรอ ไม่เป็นไรน่าๆโทดทีแล้วกัน ไปโรงเรียนดีๆนะ " แล้วก็เข้ามาตบไหล่ผมพร้อมยิ้มให้เห็นเขี้ยว! หึ่ยหวั่นไหว   พูดซะไพเราะเลย! วันนี้กินยาเขย่าขวดป่าวเนี่ยไอตี๋

"อ๋อหรอ ...." แล้วมันก็เดินขึ้นรถเมย์ไป
  ผมก็ยืนรอรถ2แถวต่อไปตามระเบียบ ซักพักก็เริ่มได้ยินคนซุบซิบกัน
'อะไรเนี่ยเด็กตัวแค่นี้'
'ทำอะไรน่าเกลียดจัง'
'หน้าตาก็ดีไม่น่าทำแบบนี้'
'สงสัยโดนแกล้งมั้ง'
'ว้า คงโดนแกล้งจริงๆแหละเจ้าตัวไม่เห็นรู้ตัวเลยเอ๊ะหรือไม่แกล้ง'

'อิเจ๊ดูเด็กคนนั้นซิ แซ่บอะฟรีด้วย'
  ผมเริ่มตะหงิดๆละกลิ่นเริ่มทะแม่งๆ พอดีกับข้างหลังที่รอรถเป็นประตูกระจกเอาละเดินไปตรงนั้นอีกหน่อย  ...........น่าน จริงๆซะด้วยเห็นชัดเลย ... post it ติดอยู่ข้างหลังตรงไหล่ ที่เดียวกับที่ไอตี๋นั่นทักเมื่อเช้า ! หึ่ย!!! แค้นครับ โกรธมาก!! รีบไปหยิบออกมาจากหลังและคลี่ออกมาอ่าน

'ขายฟรี ไม่คิดตังค์ สนใจติดต่อ'

ซักพักก็มีเจ๊กระเทยคนนึงเดินมาหาผม
"ฟรีหรอหนู ขอคืนนึงนะ" ผมเงยหน้าเลยครับมองหน้า ตาขวาง
"ฟรีบ้าไรหละ! ไปเลย! ไปให้พ้นเลย!" ผมระเบิดอารมณ์ใส่อิเจ๊นั่นทันที

โอ๊ยยยยแค้นๆๆๆ ทำอะไรไม่ถูก รถมาก็รีบขึ้นรถเลยครับอายก็อายทำอะไรก็ไม่ได้ โว๊ยยยย !! ไอตี๋ อย่าให้ถึงคราวกูบ้างนะ!

 พอมาถึงโรงเรียนผมก็รู้สึกยังไงไม่รู้ วันนั้นมันวูบๆเหมือนตัวลอยตัวเบามาก มาเข้าแถวซักพักโดนแดดแรงๆซักพักตาเริ่มปรือๆและแล้วทุกอย่างก็วูบ...
  ออกตัวไว้ก่อนว่า ไม่ได้เป็นคนอ่อนแอนะครับแต่ว่า เมื่อคืนไม่ได้นอนบวกกับโดนแดดแรงๆเลยเป็นลมไป รู้สึกตัวแป๊บนึงเหมือนลอยอยู่เหนือพื้นซักพัก ก็วูบไปอีก
คราวนี้มีคนเขย่าตัวก็เริ่มลืมตาเพราะรู้สึกตัวแบบเต็มที่เลย
"มึงๆๆเป็นไรป่าว"อิโฟนกับอิบิ๊กเขย่าตัวผมคนละข้างมันเลยซินะพวกมึง
"ไม่เป็นไรโว้ยย ก็แค่เพลียๆนิดหน่อยแหมทำยังกะกูจะตายนั้นแหละ ฮ่าๆ" ผมหัวเราะร่าเลยครับแต่ก็ต้องหยุดเพราะเห็นพี่เกียมายืนอยู่หน้า ห้องพยาบาล
"มาทำไมวะ"ผมพยายามพูดให้เบาที่สุดกับอิบิ๊กและอิโฟน
"ก็เค้าอะพามึงมาส่งที่นี่แหละแหม อุ้มมาด้วยนะ มีแต่คนตกใจที่เห็นมึงหน้าคว่ำไป"อิบิ๊กกระแนะกระแหน
"อุ่ย! แล้วจมูกกูจะพังไหมเนี่ย"ผมแซวมันเล่น
" ทำไมวะ เห็นตอนแรกก็อยากได้จนตัวสั่นแต่ทำไมตอนนี้พอเค้ามาทำดีด้วยก็อยากจะตีตัวออกห่าง"อิโฟนถามหน้ามันถ้าบอกเนี่ยร้องอ๋อเลยครับคิ้วผูกกันเป็นโบว์เลย
"เอาตรงๆนะกูว่าซักจะทะแม่งๆยังไงไม่รู้ เริ่มกลัวคนกลุ่มนี้จนไม่อยากเข้าใกล้กูว่ามันเป็นเซนจ์ ของพวกเราวะ มึงลองคิดนะ อิพี่เกียเนี่ย100 วันพันปี ก็ไม่เคยจะมาพูดดีกับกู แล้วทุกๆครั้งที่กูไปหาเค้า ก็จะมีกลุ่มเพื่อนจากโรงเรียนอื่นของเค้าอะไปด้วยกันตลอดมึงคิดดูดิ อะไรจะบังเอิญ ขนาดนั้น" ผมพูดหมดเปลือกเลยครับที่อัดอั้นตันใจมานานตั้งแต่เมื่อคืน
"น้องพู่กันเป็นยังไงบ้าง"พูดจบก็เดินเข้ามานั่นดูเป็นห่วงผมดีจังนะครับ
"ก็ดีขึ้นแล้วอะพี่ ว่าแต่ขอบคุณอีกทีนะพี่"เอาละเป็นไงเป็นกัน
"พี่ครับ? มีอะไรปิดบังผมรึเปล่า"ผมถามไปตรงๆเลยครับ
"ไม่มีอะไรนิคับ" เขาไม่ยิ้มไม่อะไรทั้งนั้นแถมยังมองผมตาใสแป๋วเหมือนคนไม่รู้เรื่องอะไรอีกด้วยซ้ำหรือผมจะคิดมากไปเอง
"เอ่ออ.. ป่าวหรอกครับไม่มีอะไร"แก้ตัวไปอย่างนั้นแหละดีกว่าให้เค้าสงสัยอีก
"คิดไปเองงง อุปทาน" อี2คนมันก็พร้อมใจพูดแดกดันผมเห้ออก็คนมันไม่สบายใจนี่หน้า
"แล้วเราไหวไหมให้พี่ประคองไปกินข้าวป่าว"เกินไปละพี่แค่เป็นลม
"ไม่เปนไรคร้าบ ไปเองได้ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกคร้าบ" ผมตอบปัดๆและลุกขึ้นยืน
"โอเค นะ"พี่เค้าถามย้ำอีกทีและเดินออกไปพร้อมหยิบมือถือขึ้นมากดๆอะไรบางอย่างพร้อมหยิบขึ้นโทรด้วยที่ผมสายตาไวพร้อมกับเริ่มทรงตัวได้ ก็เดินตามไปโดยเร็วและไปหลบอยู่แถวๆเสาใกล้ๆนั้น
'เออมึง นั่นแหละกูเพิ่งช่วยน้องเขา น้องเค้าไม่สาย เมื่อเช้ากูก็เห็นแล้วหละเดินมาตาลอยๆ สงสัยโดนแดดแล้วเป็นลมมั้ง เออมึงแค่นี้ก่อนแล้วกัน.......เออๆ......ไม่เป็นไรๆๆ'
ผมก็ เริ่มคิดอีกครับ คิดไปต่างๆนาๆจนรู้สึกหิวข้าว  เหมือนพี่เค้าจะเห็นผมมั้งเลยเดินมาหาผมแต่ก็ยังทำหน้าเรียบๆเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรนะครับ  ผมก็เลยถามครับถามไปตรงๆเลยจะได้รู้ซักที
"เออ พี่เกีย คุยกับใครคับ? แล้วทำไมต้องคุยเรื่องผมด้วย?"

"อ่อ เพื่อนพี่ครับ มันเห็นว่า ทำไมเมื่อเช้ามันโทรหาพี่แล้วพี่ไม่รับสายมันเลยโทรมาถาม ไม่มีอะไรหรอกครับ" เขาก็ตอบตาใสๆเหมือนเดิมคือในแววตาก็ไม่มีวี่แววของการโกหกเลย
"คร้าบ... งั้นผมไปทานข้าวกับเพื่อนก่อนนะ.."
"โห่ยไหงงั้นอะ? พี่อุส่ามาดูแลน้อง แล้วทำไมไม่พาพี่ไปเลี้ยงข้าวบ้างน้า" นี่เขาอ้อนผมหรอ?
"ห้ะ!! กินข้าวน่ะหรอพี่.. อะ.. โอเค ครับไปก็ไป " งงครับยังไงเนี่ยอยู่ดีๆก็ต้องมาเลี้ยงข้าว
   เที่ยงวันนั้นผมก็มากินข้าวกับพี่เกียตามปริยายแต่ที่แปลกก็คือมากินกัน2 ต่อ2 ท่ามกลางเสียงเจ๊าะแจ๊ะผมก็ ไม่ได้รู้สึกเคอะเขินเหมือนแต่ก่อนแล้วมั้ง ที่พูดนี่ไม่ใช่เลือกได้นะครับแต่อาจจะเป็นที่การแสดงออกของพี่เขาผมให้ผมรู้สึกแค่พี่ชายคนนึงจริงๆไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น มันเลยยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่า  ต้องเป็นคนละเกียแล้วหละที่ทำให้ผมหวั่นไหวและคิดมากมาถึงทุกวันนี้

"พู่กันๆๆๆ" พี่เกียเขย่าตัวผมอีกครั้งคราวนี้ เอามือมาจับแล้วเขย่าแขนด้วยเนื่องจากที่เรา2 คนนั่งฝั่งเดียวกันจนทำให้โดนเนื้อโดนตัวกันง่ายๆไป
"ห้ะ! ว่าไงนะครับ" ใจลอยไป ไหนไกล แล้วนะพู่กัน

"พู่กันพี่เกือบลืม  ปะ..ขึ้นไปเอาเสื้อนักเรียนเราที่พี่ซักให้ไว้ละ ปะลุกๆ" เขาไล่ให้ผมลุกขึ้นยืนและเก็บจานข้าวผมแล้วเดินนำไป ทาง หอนักกีฬา ชื่อก็บอกอยู่แล้วครับว่า หอนักกีฬาแล้ววันนี้ อิพู่กันจะรอดมั้ยนะ555
   
     ทันทีที่ขึ้นบันไดไป ชั้น2 ของโรงอาหารก็จะพบเป็นห้องๆเหมือนห้องเช่า ซึ่งข้างบนของโรงอาหารเราก็จะเรียกว่าหอนักกีฬานั่นเอง
พี่เกียก็พาผมเดินนำไปเลยครับไปทางห้องพักของเค้า ซึ่งแต่ละห้องก็จะถูกจัดไม่ให้อยู่คนเดียวก็จะมีเมทเป็นนักกีฬาแต่ละชนิดของโรงเรียนห้องของพี่เกียก็เหมือนกันในห้องนั้นจะมีเตียง3 เตียงพี่เขาก็บอกว่า นักกีฬาในห้องนี้จะมีปิงปอง1คนฟุตซอล1คนและบาสคือพี่เค้าอีก1คนรวมเป็น3คน  ผมก็ดูภายในห้องครับสะอาดสะอ้านไม่มีสิ่งสกปรกเลยนะครับเสื้อผ้าที่เหม็นเหงื่อก็จะถูกแช่อย่างดีไม่มีเลยมาตากหรือผึ่งนั่นแหละทำให้ผมเริ่มคิด นี่ผู้ชายแท้ๆหรือเปล่า ?
 "อะนั่งรอแป๊บยังไม่ได้รีบให้เลยเดี๋ยวพี่รีดให้ แล้วกันนะ"
"เห้ยพี่ไม่เป็นไรเดี๋ยวเอาไปรีบเองเกรงใจพี่เปล่าๆ :)" ผมยิ้มให้ แต่พี่เค้าก็ ปฏิเศษลูกเดียวแถมบอกให้ผมรออยู่ในนี้ เพราะเค้าบอกว่าเดี๋ยวจะไปยืม เตารีดจากห้องเพื่อน
  เอาละเสร็จผมละซิ เห็นโน๊ตบุ๊ค พี่เค้า ตั้งอยู่บนหัวเตียงผม.. นึกในใจเลยครับจะได้รู้ไปเลยซักทีว่าจริงไหม? ผมก็ค่อยๆคลืบคลานเข้า มาที่โน๊ตบุ๊ค ของพี่เกีย ว้าวแมคโปรซะด้วย แล้วก็ค่อยๆเปิดแง้มออกเบาๆแล้วสิ่งที่ผมได้พบก็คือ!!

"ตรืด ...... ตรืด....... "มือถือผมสั่นนะซิครับยังไม่ทันแง้มออกหมด
'เกียร์' หึ่ย? เกียร์โทรมาหรอ..หรือว่า จะเป็นพี่เขาออกไป โทรวะ?

'สวัสดีครับ' ..... รอปลายสายเท่านั้น
'พู่กันหรอครับ.. ทำอะไรอยู่' เขาถามผมเสียงเรียบ

'อ่อ... ไม่ได้ ทำอะไรครับแล้วนี่ไม่มีเรียนหรอ?'ผมถามเขากลับบ้าง

'อ่อ ยังครับเรียนอยู่เลยแต่คิดถึงเลยโทรหา' เขินสุดๆเขินมากๆ หวั่นไหวแปลกๆ
' ทำไมเมื่อคืนถึงรีบวางสายเราไปอะ ' ผมเปลี่ยนเรื่องและกลับไป ซีเรียสอีกที

'อ่อ... ไม่มีอะไรหรอกครับผมแค่ง่วงๆอีกอย่างเมื่อคืนนั้นมันมีเรื่องนิดหน่อย ผมเลยต้องรีบวางไปขอโทดอีกทีนะครับ'

'ไม่เป็นไรหรอกครับ แต่คราวหลังก็บอกหน่อยแล้วกันถ้าจะวางหูไป ไม่ใช่อยู่ดีๆก็วางหูใส่ผมเลยนะครับ
'

'คร้าบๆขอโทดอีกทีนะครับ ยังเดี๋ยวผมไปเรียนก่อนนะครับ แล้วคุยกันอีกทีนะครับ' แล้วเขาก็วางสายไปดื้อๆ สำหรับผู้ชายคนนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่จะวางสายก่อนไปแล้วหรอ เมื่อเขาวางสายได้ซักพักผมก็ ยังไม่คิดอะไรแง้มเปิดโน๊ตบุ๊ค พี่เกียต่อ แต่ในใจก็แอบคิดว่า แหม คงไปแอบโทรแน่ๆแต่อีกใจก็คิดว่าจะใช่หรอว้า คิดมากๆฮ่าๆ
   แต่ไม่เป็นยังไงก็จะได้รู้แล้ว
พอเปิดคอมปุ๊บก็เข้าสู่หน้าจอของmac ทันที
'แอ๊ดดดด..." เสียงประตูถูกเปิดออกพร้อมเสียงดังเอะอะซักพักก็เงียบลง
"เอ่อออ.. ใครครับเนี่ย" เอาหละซิผู้ชายในชุดกีฬาปิงปองยืนอยู่หน้าประตูพร้อมพบว่ากำลังมองมาทางผมอย่างสงสัยว่า ... ผมเป็นใคร
"เอ่อ..รุ่นน้องพี่เกียร์ครับ"

"อ่อรุ่น น้องเกียร์หรอแล้วมันไปไหนซะละ"
"เห็นว่า ไปเอาเตารีดห้องเพื่อนน่ะครับ"ผมตอบไปใสๆแต่มือก็ลดกลับมาวางไว้ที่หน้าตักยังไม่สามารถจับคอมได้
"อ้าว แต่พี่เห็นมันไปเล่นบาสเมื่อตะกี้กับเพื่อนมันไม่ใช่หรอ"
"ห้ะ! จริงดิครับ"
"ใช่ๆ" หึ่ย! อะไรวะเนี่ยให้รอตั้งนาน !! เป็นอย่างนี้ก็ดีแต่ก็ต้องหาวิธีให้รู้ให้ได้ ว่า email ของพี่เกียร์เนี่ยใช่อันเดียวกันไหม? ต้องคิดแผน คิดซิพู่กัน คิดๆๆๆ ทำยังไงให้ ไอนักปิงปองเนี่ยไปจากห้อง

"เอ่อ.. งั้นเดี๋ยวพี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับมีเรียนบ่ายน่ะครับ"
"อ่อครับได้เลยครับ"น่าน! ตรงตามแผนที่กำลังรอคอยไว้ตั้งแต่เริ่มเสร็จ!แน่เกียร์  ไม่พูดพล่ามทำเพลงพี่นักปิงปองนั่นก็ถอดเสื้อ อูยยยซิกแพค  อีกแล้ว.......ขอซักที จะไม่เสียดายชีวิตเลยฮ่าๆๆ
 รูปพรรณสันฐานก็ไม่ได้แย่เลยนะครับ ตัวสูงแต่ผมสูงกว่า ตัดสกินเฮต คิ้วบาง ตาโต หุ่นหนาเล็กน้อยแต่ก็โอเค เหมือนคนเพิ่งเริ่มมีกล้าม
  พูดแล้วมันเปรี้ยวปากอยากถูกจับกด  ซักพักครับพี่เขาก็เดินออกไปจากห้องและช่วงเวลาแห่งความสุขของผมก็มาถึง.......... ผมกำลังจะขยับไปเปิดโน๊ตบุ๊คอีกที แต่ประตูก็ดันเปิดมาซะนี่

.................TBC.......................

ตอนนี้ค่อนข้างจะสั้นในความคิดผมนะครับแต่ยังไงก็จะพยายามมาอัพให้เรื่อย สำหรับคนที่กำลังรอว่า จะใช่เกียร์ หรือเปล่าจะใช่คนนั้นหรือเปล่า อยากให้รออ่านต่อครับมันมีอะไรที่ซับซ้อนกว่า นั้น เยอะฮ่าๆแล้วเจอกันครับขอบคุณทุกคนที่ติดตามคร้าบบบบบบ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 31-08-2011 21:24:54

 :z13:จี้มฯ......คนแต่ง............
ขอบคุณค้าบ............ :L2:
รออ่านอยู่นะค้าฟ....
กอด1ที :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 31-08-2011 21:30:29

สนุกครับน่าติดตามต่อมากมาย

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 31-08-2011 21:37:15

...เออ ซับซ้อนจริงๆๆแต่พี่ว่านัท แอบเอาชื่อเกียร์มาใช้ แล้วก็ให้เกียร์เป็นสปายให้แหงๆๆ เดาสุดๆๆ
...สั้นก็ไม่เป็นไร อย่าหายไปก็พอ มาเขียนให้อ่านบ่อยๆๆ ไม่ต้องทุกวันก็ได้ ขอบคุณนะจ๊ะ :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 31-08-2011 22:57:05

มาคุยกันก่อนดีกว่า
มีใครอยากจะถามอะไรไหมครับ? เปิดโอกาสแหะๆ
เผื่อใครยังงง กับข้อความตรงไหนเดี๋ยวผมจะเล่าแจ้งแถลงไขทันที

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: al2pocalypoe ที่ 31-08-2011 23:11:47

ค้างมากมาย.... T_T

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 31-08-2011 23:25:18

ค้างอะไรครับ:)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 01-09-2011 09:03:48

 :serius2:ชี่............................นืกว่าจะมาต่อ....
ขอถาม!
เรื่องนี้เกีดนานยัง!
รออ่านอยู่นะ.

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 01-09-2011 09:12:29

ตอนม.4ครับแต่มันเป็นอะไรที่ยาวนานมากตั้งแต่ตอนนั้นมาถึงวันนี้ ติดตามนะครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 01-09-2011 09:38:51

 :pig4: :pig4: :pig4:
เขามาติดตามเรื่องใหม่
เขียนสนุกดี
อ่านลื่นดีไม่สะดุด
มาต่อไวไวนะคะ
รออยู่
ปล.อยากรู้ใครคือตัวจริงใช่นัทหรือเปล่า
 :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 01-09-2011 09:49:04

ขอบคุณอีกครั้งครับกับคำชมนะครับอยากรู้ก็ต้องรอครับจะพยายามมาต่อให้ได้ทุกวัน:)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 01-09-2011 11:45:16

เข้ามารอ

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 01-09-2011 11:51:34

ต่อไปจะดราม่าไหมอ่ะ

รู้สึกแปลก ๆ กับกลุ่มนี้จัง

คงไม่ได้มาร่วมมือกันหลอกเพราะเห็นเป็นเรื่องเล่นสนุก ๆ กันใช่ม๊ะ

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 01-09-2011 20:00:58

ไม่รู้จาถามอะไรคัฟ เพราะว่าเรื่องที่เล่าก้อเคลียอยู่แล้ว อยากอ่านต่อมากกว่า

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 01-09-2011 20:13:00

คร้าบบบบบจะรีบลงตอน4ให้นะครับ:)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: Nichdia ที่ 01-09-2011 20:34:38

รออ่านคับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: alohafarang ที่ 01-09-2011 20:46:14

ให้กำลังใจครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 01-09-2011 20:53:44

 :z13:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 01-09-2011 22:31:44

กำลังลุ้นเลย ชอบๆๆๆๆ

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

อยากให้อัพทุกวันเลย อิอิ

รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ไม่รู้คืนนี้จะอัพไหม

รอ รอ รอ รอ รอ...

 :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่3 31/8/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 01-09-2011 23:52:54

ขอเข้ามาอ่านด้วยคนนะคะ
เรื่องน่าสนุกมากๆเลย(ที่อ่านไป1ตอน)
จองที่ไว้ก่อนเดียวหาเรื่องไม่เจอ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่4 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 02-09-2011 00:36:19

ตอนที่4  เปลี่ยนไปรักคนที่รักฉัน

    ผมกำลังจะขยับไปเปิดโน๊ตบุ๊คอีกที แต่ประตูก็ดันเปิดมาซะนี่

" พู่กัน พี่ขอโทด!!! " พี่เกียร์ อยู่ๆก็โผล่ง เปิดประตูเข้ามาให้ ห้องแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง.....อ่อพี่เขากลับมาแล้ว... เห้ย!!พี่เกียร์กลับมาแล้ว!!!  จะไม่ให้ตกใจได้ไงหละครับ       
   
        ผู้อ่านนึกภาพตามนะครับ ขาเนี่ยยังอยู่ที่ปลายเตียงแต่แขน2ข้างเนี่ยยืดมาถึงหัวเตียงเพื่อมาเปิดโน๊ตบุ๊ค ของพี่เข้า แหมก็โปรแกรมแม๊ค ในยุค นั้นมันใช้ง่ายที่ไหนละครับ ค้างครับค้างอยู่ตรงนั้นประมาณ 5 วินาที มองตาพี่เขาแป๋วเลยครับ ไอ้อึ้งก็อึ้งอายก็อาย อยู่ๆมายุ่งกับคอมของเขา

"น้องจะทำอะไรน่ะครับ"พี่เขาถามเสียงเรียบคิ้วนี่ขมวดเป็นโบว์เลยครับ

"เอ่อ...ผมแค่ดูเฉยๆน่ะครับเห็นเป็นmacbook ด้วยผมก็ไม่เคยเห็นเลยอยากลองเล่นดูไม่ว่า กันนะครับ" ผมก็ขอโทดขอโพยไปใหญ่เลยครับ...
"จริงหรอ ... แน่ใจหรอว่า จะเล่นแค่คอม ไม่ใช่อยากรู้อะไรหรอ เพราะถ้าคนที่อยากเล่นก็ขอเล่นแบบไม่ต้องปิดบัง...แต่นี่ยังไงอะขอก็ไม่ขอต้องมาแอบเปิดคอมคนอื่นอยากรู้อะไรรึเปล่าเนี่ย?"ตอนแรกก็ทำเสียงซะดุหรอกแต่พอซักพักก็ ทำหน้าทะเล้นแถมยิ้มเห็นลักยิ้มอีกโอ้วว ! เขิน แถมยังเอาหน้ามาใกล้ๆเราอีก

"แหมก็นึกว่า จะรีบมารีบไปไงพี่....  แต่เห็นพี่หายไปนานก็เลยไม่แน่ใจว่า จะต้องนั่งอยู่นี่จนถึงเย็นปล่าว?"

"แหมได้ที เอาใหญ่เลยนะเห็นพี่ไม่พูดแค่นี้ ก็ พูดกับพี่แบบนี้เลยหรอ! ไอนี่เดี๋ยวเถอะนะ!"
ผมกับพี่เกียก็วิ่งไล่กันในห้องยังกับเด็กๆ วิ่งไปกันคนนึงวิ่งคนนึงหนี ไล่กันอยู่อย่างนั้น จนผมดันไปสะดุดกับลังหนังสือของพี่เขาหน้าคว่ำและที่สำคัญ พี่เขาก็ล้มมาทับผมครับเอาละตามองตากัน  และผมก็ผละออกมาอย่างเร็ว

"เห้ย!!!! ทำไรกันวะ?" ประตูห้องเปิดพร้อมเผยให้เห็นนักกีฬาปิงปองคนนั้นที่เพิ่งอาบน้ำมาเสร็จมองพวกเรา2คนแบบอึ้งๆ

"เห้ย! ปล่าวๆไม่มีไรเว่ย กูล้มเฉยๆ" พี่เกียได้สติก่อนเลยลุกขึ้นยืนทันที แล้วหันไปบอกพี่นักกีฬาคนนั้น

"แหม ถ้ากูไม่เดินเข้ามาคงได้เสียกันไปแล้วมั้ง"
"ไอพีทมึงบ้าป่าววะ... ใครจะไปทำแบบนั้นอีกอย่าง...." และพี่เขาก็เงียบไป ..... อีกอย่างอะไรวะทำไมไม่บอกให้หมดหละครับ!! หึ่ย!! ค้างคาอะ5555 ผมก็ได้ แต่นั่งอยู่เฉยๆหน้าแดงอยู่ตรงนั้น...

"พู่กันไปเรียนได้ละมั้ง เห็นเพื่อนมาตามอยู่นิน่า " พี่พีทบอกผมทันทีที่หันมามองหน้าผม

"อ้าวจริงดิพี่.. ขอบคุณมากครับ"ผมลุกขึ้นเตรียมจะเดินออกมาทันทีแต่พี่เกียก็จับแขนผมเอาไว้
"พู่กัน.. ลืมเสื้อ..."พี่เกียพูดแต่ไม่มองหน้าผม และเอาเสื้อมาให้ เอ๊ะยังไงนะผู้ชายคนนี้
   และพอออกจากหอนักกีฬาผมเริ่มก็คิดอะไรไปเรื่อยๆ
"อิแรด.... ไปทำอะไรหอนักกีฬา"อิโฟนวิ่งกระหืบกระหอบมาหาผม
"มาเอา....... "
"เอาอะไรวะ.." อิโฟนคาดคั้น
"เอา......เสื้อ555"ผมขำเลยครับมันก็ขำครับซักพักเราก็เดินไปเรียนที่ห้องเรียนเหมือนเดิม
  เย็นวันนั้นพวกเรามีแพลนกันไปทำอะไรกินที่บ้านของโฟนเพราะที่บ้านมันไม่มีคนอยู่  พวกเราก็ไปที่บ้านมันก่อนเลย พอเก็บกระเป๋าเสร็จอะไรเสร็จก็ไปที่ตลาดก่อน   ไปดูพวกหมูเห็ดเป็ดไก่ ที่พอหาได้ มาทำอาหารง่ายๆทานกัน
   ผมก็อาสาไปหาดูพวกของกินเล่นพวกขนมพวกน้ำเนื่องจากผมไม่ค่อยถนัดเรื่องของอาหารคาวซะเท่าไหร่เลยออกมาเดินหาของกินอะไรพวกนี้

"จะซื้ออะไรหรอ?"เอ๊ะเสียงคุ้นๆ
"......"ไม่ตอบครับเพราะคิดว่า เค้าคงไม่ได้คุยกับเรา
"จะซื้อพวกขนมหรอ?"ถามอีกละใครอีกหละเนี่ย
"......" ผมหันไปมองก่อนแต่คราวนี้มองจากเท้าขึ้นมาที่หัว สิ่งที่เห็นคือ รองเท้านันยางสีดำ ถุงเท้าสีขาว กางเกงนักเรียนสีดำถูกตัดขาให้ ดูดีเสื้อนักเรียนขนาดใหญ่กว่า ตัวคนใส่เล็กน้อย ปักอักษรย่อของโรงเรียน มองขึ้นมาที่หน้า ผมสกินเฮด ตาโต คิ้วเข้ม เจาะหู1ข้าง ชัดเลยชัว!!! ไอตี๋ ผมถอยหลังออกมาจากตรงนั้นโดยเร็ว

"มาได้ยังไงเนี่ย?"
"เห็นว่ายังไม่กลับบ้านเลยมาดู" แล้วมันรู้ได้ไงว่าเราอยู่ที่นี่?

"อ๋อ!!! จะมาดูว่าที่โดนแกล้งไปเมื่อเช้า จะเป็นยังไงใช่ไหม?"ดักคอมันไว้ก่อนดีกว่า

"เอ้าหรอ..!! จำได้ด้วยหรอฮ่าๆ" มันขำครับดูมันดิ หึ่ย!!! เจ็บใจนัก!
"ต้องการไรวะ?"ผมเริ่มหมดความอดทน

"เปล่านี่เห็นหน้าซื่อๆดี หลอกง่าย"  บ๊ะ! เจ็บใจ! เจ็บตรงคำพูดนี้
"..."ไม่มองหน้ามันครับ ได้แต่คิดอยู่อย่างเดียวจะแก้แค้นมันยังไงจนผมได้ ทางออกหึๆ ซักพักน้ำตาผมก็ไหล

"เห้ยเป็นอะไรอะ........ขอโทษไม่ได้ตั้งใจ" มันดูลุกลี้ลุกรนมากและพยายามโบกไม้โบกมือใส่ผม
"...." ไม่พูดต่อครับหึเสร็จกูแน่ไอตี๋
น้ำตายังไหลต่อไป
"เห้ยขอโทษ อย่าร้องไห้ดิวะ เราทำไรไม่ถูกนะเว่ย" เอาหละคนเริ่มมองละผมก็สูดน้ำมูกให้ดังๆให้คนแถวนั้นเริ่มสนใจ และก็ได้ผลครับคนแถวนั้นหันมามองใหญ่เลยครับและวลีสุดประทับใจของผมก็เกิดขึ้น
" นายทำไมต้องขโมยเงินแม่เราไปรู้ไหมกว่าแม่เราจะหาเงินมาให้เราใช้อะมันเหนื่อยแค่ไหนแล้วที่นายไปเอาของที่ในชั้นอะเอาไปคืนซะนะมันไม่ดีเลย อย่าทำพฤติกรรมแบบนี้เลยนะ" ผมยืนพูดยืนปาดน้ำตาอยู่ตรงนั้น!!
"อะไรอะ งง นะเนี่ย" ยามแถวนั้นก็เดินเข้ามาหาแต่ก่อนที่ยามจะมาถึงตัวผม ผมก็ไม่รอช้า  ยิ้มให้มันเห็นแล้วก็เดินสวนมันออกไป ..คิดในใจไปซื้อที่อื่นก็ได้วะ

   ผมเห็นหน้ามันแว๊บเดียว หูแดงอีกแล้ว! สงสัยคงโกรธผมมากที่ทำให้มันอายถึงขนาดนั้น! แต่ผมก็อย่าได้แคร์กับเรื่องได้ๆจ้ำอ้าวออกจากร้านนั้นและมุ่งตรงไปที่ร้านต่อไป ทันที

"หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ!"ไอตี๋นั่นอีกละ
"มีไรอีกละ?"ผมก็ยังจ้ำต่อไม่มองหน้ามัน เพราะตอนนี้ ผมได้น้ำอัดลมมา2ขวดขนม4-5ถุงก็เลยจะกลับแล้วไม่ได้อยากได้อะไรเพิ่มเติม   ทำให้ไม่ต้องไปสนใจเสียงนกเสียงกาที่ตามรังควาน
"มีมารยาทหน่อยดิ เวลาคนคุยด้วยหัดหันมามองหน้าบ้าง ที่โรงเรียนไม่ได้สอนหรอ" มันจับแขนผมพลิกตัวหันมามองมันดูมันมีน้ำโหมากด่าถึงโรงเรียนผมเลย ทำให้ถุงขวดน้ำและขนมตกลงพื้น คนแถวนั้นก็เริ่มมองอีกละ เอ๊ะคนไทยนี่มันยังไงนะ ด้วยที่กางเกงมันก็คนละสียิ่งทำให้ดู เหมือนจะตีกันอีก

"ดูซะผลงานที่ทำกับเรา" มันพูดเสียงแข็งบวกกับเหมือนเจ็บที่มุมปาก
"ทำไรวะ?" ผมงง เลยมองดูที่มุมปากมันเห้ยเป็นจ้ำสีม่วงเลยอะ สงสัยคงถูกต่อยอย่างแรง เห้ย!! เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่รู้สึกเป็นห่วงมันขึ้นมา

" เป็นไรมากเปล่า ขอโทดที นึกว่าแกล้งเล่นแค่นี้ จะทำให้เจ็บมากขนาดนี้ ไม่ได้ตั้งใจจริงๆโทดทีนะ" ผมร่ายเป็นชุดเลยครับทำไงได้ คนมันไม่ได้ตั้งใจนี่หว่า

" แล้วจะรับผิดชอบยังไง?" มันคาดคั้นเอาคำตอบ
"จะให้ ทำยังไงก็บอกมา ยอมรับผิด!" ผมกระแทกเสียงเล็กน้อยแม่งใครใช้ให้มันไปมีเรื่องกับยามหละบอกว่าไม่ได้ทำออกมาก็จบละ

"เลี้ยงข้าวเย็น เอ้.. ได้ข่าวว่าจะไปทำอะไรกินกันที่บ้านเพื่อนนีหน่า"
มันพูดทะเล้นๆนิดหน่อยแต่แสดงให้เห็นถึงความเจ็บมุมปากของมัน

"รู้ได้ไง!!" ผมอึ้งดิครับ!! เพราะการรวมตัวของพวกเราในวันนี้ ก็รู้กันแค่ 3 คนถ้าไม่ใช่ผมก็อิโฟนกับอิบิ๊กนั่นแหละ!ว่าแต่มันรู้จักกับไอนี่ได้ไงนะ ไม่เคยเห็นหน้ากันซักครั้ง !อยู่กันก็คนละโรงเรียนโอ๊ย ปวดหัว

"แล้วสรุป ให้เราไปได้ยังน่วมไปหมดทั้งตัวแล้ว"มันก็ถามคาดคั้นจะเอาคำตอบ
"เออๆ แล้วจะตอบได้ยังว่าใครชวนมา?" ผมก็ถามมันกลับเช่นกัน
"บิ๊ก" มันตอบเสียงเรียบ"แต่ห้ามไปว่าบิ๊กนะเพราะเราเป็นคนรั้นที่จะมาเอง"
"สุภาพบุรุษไปหรือเปล่า ? " ผมยักคิ้วหนึ่งทีและกำลังเก็บของที่หล่นบนพื้น
"วันนี้อยากกินเค้กร้านนี้อะ.. ซื้อให้หน่อยดิ.." มันอ้อนผมครับ
"อยากกินก็ซื้อเองดิ"อย่ามาตื้อกูซะให้ยากไอตี๋
"คนเจ็บอยู่นะเว่ย!" แม่งคำนี้ทุกทีกูผิดทุกทีซินะ จนสุดท้ายก็ต้องซื้อเค้กไป 4ชิ้นรวมของมันเป็นของหวานให้กับอิบิ๊ก กับ อิโฟนด้วย
"เหมือนฝนจะตกเลยวะ"ผมพูดแล้วมองท้องฟ้า
"ตกแล้วหละไม่ใช่แค่เหมือน"มันกวนผมครับ แล้วทำไงได้หละผมก็ ต้องวิ่งนะซิครับวิ่งไปจนถึงบ้านโฟนเหนื่อยก็เหนื่อยเปียกก็เปียกมาถึงบ้านก็เหมือนลูกหมาตกน้ำเลยแต่โชค ดีที่เค้กไม่เปียกเพราะไอตี๋มันรักษาดีมากคงอยากกินจัด ผมก็เดินเข้าไปในบ้านทันที เหมือนกันกับมันที่ถอดรองเท้า เพื่อที่จะเข้าบ้านผมก็บอกมันให้ไปนั่งรอเดี๋ยวจะทายาให้ มันก็บอกผมว่า
"ไม่เป็นไร"ผมก็ลองจับดูที่แผลครับจับไปครั้งแรกกดลงไปดู มันไม่ร้องแต่เหมือนมันพึ่งนึกได้มั้งครับว่าต้องเจ็บซัก3วิ มันเลยร้องออกมาดังมากผมก็เลยชักมือออกกลัวว่าใครจะมาเห็น
"กลัวไรเล่านี่คนป่วยนะเว่ย! ดูแลกันหน่อยดิ"มันเอาอีกแล้วครับจะให้ดูแลให้ได้ .. แต่ไอตาผมก็ดี๊ดี เหลือบไปเห็นที่กระเป๋าเสื้อนักเรียนมันมีขวดอะไรอยู่
"ในกระเป๋าเสื้อขวดไรอะ?" ผมถามมันดีๆครับเป็นครั้งแรกเลยเนี่ยที่คุยกับมันดีๆ
"อยากรู้จริงดิ" มันเริ่มยิ้ม
"อะไรวะ?" ผมมองหน้ามันงงๆและเริ่มคิด
"นี่นะหรอ" มันหยิบขวดนั้นออกมาน้ำยาทาปากเด็กที่เป็นสีม่วง! อื้มเข้าใจเลยแจ่มแจ้ง! "น้ำยาวิเศษที่ทำให้ได้กินข้าวฟรีกับกินเค้กฟรี"  ดูมันพูดเข้า !! ไอผมก็เริ่มจะมีน้ำโหแล้วหลอกอะไรไม่หลอกมาหลอกว่าโดนชกไอเราก็เชื่อพอดูที่มือเราไอมือที่จับหน้ามันนั่นแหละม่วงเชียว   ทำไรไม่ได้ครับนอกจากยิ้ม มองหน้ามันแล้วก็ยิ้มที่ยิ้มนี่ไม่ใช่ว่าชอบนะครับมันโกรธที่ทำอะไรไม่ได้ต่างหาก!

"เอ้า มากินข้าวได้แล้วมึง"โฟนเดินออกมาเรียกไปกินข้าว



..........TBC
มาแล้วดึกหน่อยนะครับแต่สัญญาแล้วต้องมาแน่ๆยังไงก็ติดตามหน่อยน้า การบ้านเยอะแต่จะพยายามเขียนให้อ่านกันทุกวันเลยครับรักทุกโพสเลย

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่4 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 02-09-2011 09:05:57

 :pig4: :pig4: :pig4:
เริ่มรุกแล้วนะนัท
มาลุ้นว่าใครจะเป็นตังจริง
ไม่ได้เร่งนะ
แต่อย่าให้รอนาน
 :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่4 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 02-09-2011 09:18:08

ฮาได้อีก เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวกันทั้งคู่ สมน้ำสมเนื้อ  :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่4 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 02-09-2011 11:03:44

พู่กันเล่นนัทเลย แสบนักหลอกมาได้

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่4 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-09-2011 13:58:33

น่ารักดีค่ะ เข้ามาลุ้นนัทกะพู่กัน :o8:
รออ่านตอนต่อไปน้าา :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่4 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 02-09-2011 17:59:10

 o22......
ยังไงกันเน้ย!......
มาต่อไวๆ นะ
รอ...............
ร.......
รออยู่....อิ อิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่4 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 02-09-2011 18:02:22

นายนัทเอาชื่อนายเกียร์ไปแอบอ้างหรือป่าวเนี๊ย
มาลงอีกนะคะ
รออ่านอยู่

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่4 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 02-09-2011 18:17:31

ติดตามต่อจ้า

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 02-09-2011 18:31:09

ตอนที่5  เก่งมาจากไหนก็แพ้หัวใจอย่างเธอ



  "เอ้า มากินข้าวได้แล้วมึง"โฟนเดินออกมาเรียกไปกินข้าว... มันอึ้งไปพักนึงเมื่อเห็นผมกับไอตี๋นั่นผมเคยเล่าให้พวกมันฟังบ่อยๆว่า ทะเลาะกับไอตี๋นี่มันก็เอาเลยครับใส่เลย

" มาทำไม ? " โฟนพูดเสียงเรียบหน้าเริ่มเครียด

"เอ่อ.. " มันจะทำอะไรหละครับก็พูดไม่ออกน่ะซิเห็นแล้วอยากจะขำฮ่าๆเจอของจริงเข้าไปบ้าง

" มาที่บ้านเราทำไม " โฟนเริ่มถามย้ำอีกครั้ง พร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่ไอตี๋มันจะตัวซีดไปมากกว่านี้ผมเลยบอกมันไปทุกอย่างเท่านั้นแหละครับจากคนที่ทำท่าทางขึงขังก็เริ่ม ยิ้มแย้มแจ่มใสหรือศัพท์ทางการเรามักจะเรียกว่า " ตอ.."

"เห้ยๆเข้ามาบ้านก่อนเรามีเสื้อผ้าของพี่อยู่เอาไปใส่เปลี่ยนก่อนได้นะแล้วมาทานข้าวด้วยกัน"โฟนมึงเหมือนกลับจากหน้ามือเป็นหลังตี_
"แล้วกูหละ"ผมถามมันเช่นกันบวกกับทำตาใสๆให้ น่ารักที่สุด
"เหมือนกัน... ไปหาให้เพื่อนมึงด้วย"มันหันไปทางไอตี๋แล้วยิ้มอีก"เสร็จแล้วก็ลงมากินข้าวกันทั้งคู่เลยนะ เสื้อผ้าอยู่ชั้น2ห้องทางขวา"
  สำหรับผมน่ะเฉยๆครับแต่ไอตี๋นี่ซินึกยังไงของมันนะ ยืนยิ้มหน้าบานเป็นจานกระด้งเลยผมก็มองหน้ามันซักพักมันก็ สะดุ้งตกใจ
"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า "ผมพูดสั้นๆง่ายๆมันก็เดินตามมาโดยดีแปลกที่วันนี้ไม่มีท่าทางอวดดีใดๆเลยน่าแปลกจริงๆ

  ทันทีที่เข้ามาในห้องที่อิโฟนบอกผมก็จัดแจงหาเสื้อผ้าให้มันพอหาเสร็จก็เตรียมจะยื่นให้แต่ก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อพบว่า มันกำลัง จะถอดกางเกงนักเรียนออก ตอนนี้มันเหลือแค่กางเกงนักเรียนตัวเดียว ท่อนบนมันขาวมากขาวกว่าพี่เกียร์เสียอีก หุ่นล่ำไม่ใช่ล่ำบึ้กแต่ล่ำที่เกิดจากการเล่นกีฬา ซิกแพค สวยเป็นลูกๆ เลือดกำเดาจะไหล

"หยุด!...เอาไปเปลี่ยนในห้องน้ำ"ผมโยนเสื้อผ้าให้มันไปอย่างเร็วมันก็ยิ้มๆแต่ผมก็ไม่ได้สนใจก็เลยหาเสื้อผ้าให้ผมต่อ มันก็เดินเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ เดินออกมาโคตรหล่ออะ!!  ไม่คิดว่ามันใส่กางเกงนักเรียนสีเดียวกับผมแล้วจะหล่อขนาดนี้ เสื้อยืดสีขาวกางเกงนักเรียนขาสั้นมีกล้ามหน้าอกนิดหน่อยหึ่ย! เขินบอกไม่ถูก
"ไปกินข้าวเถอะ" มันชวนผมลงไปกินข้าวข้างล่างผมก็เบลออยู่จนมันมาเขย่าตัวผมทำให้สติสตางค์กลับคืนมา
"อ่อ.. อืมไปๆ"

   เย็นวันนั้นอิบิ๊กกับอิโฟนก็ช่วยกันเนรมิต อาหารบนโต๊ะกับข้าวเยอะแยะตระการตาไปหมด มีกับข้าวหลายๆอย่าง รวมๆแล้วก็ 10 กว่าอย่างอิบิ๊กเนี่ยมันเก่งจริงๆ
"กับข้าวอร่อยนะครับ"มันพูดขึ้นมาทำเอาอิบิ๊กตัวลอยเลยทีเดียว
"ขอบใจจ้ะ!,,,,ไม่เป็นไรหรอกอร่อยก็ดีแล้ว" อิบิ๊กเนี่ยขึ้นชื่อว่าขี้ยอเลยทีเดียวอย่าได้พลาดไปยอมันนะ ลอย!
" แล้วจะกลับบ้านยังไง?"ผมถามมันอีกหลังจากที่ทานอาหารเสร็จ
"รอกินเค้กก่อนแล้วค่อยกลับ" มันพูดหน้ากวนๆ
"เค้กไรวะ!"อิโฟนเจ้าบ้านถาม
"เอ้ย! เกือบลืม ไปเอามาดิ๊ อยู่ในห้องครัวอะ" ผมออกคำสั่งให้มันไปเอาของในห้องครัว

"เออ.. ได้ทีละใช้เชียวนะ"มันประชดนิดหน่อยและเดินเข้าไปในห้องครัว

"ไอนั่นมันมา ที่บ้านกูได้ไง"อิโฟนประเดิมยิงคำถามหลังจากที่ทุกคนมาหน้ากันอยู่นาน
"มันมาถามกู .. กูเลยบอกมัน"ในที่สุดอิบิ๊กก็ยอมปริปากหลังจากที่ผมมองคาดคั้นให้มันพูดอยู่นาน
"แล้วมึงจะไปบอกมันทำไม"ผมตัดพ้อไปเบาๆกลัวมันได้ยิน

"แต่กูว่า  มันอาจจะชอบมึงนะจากการที่กูดูอะแหม!เป็นห่วงเป็นใยซะขนาดนัน อยู่ไหนก็จะมาตามหามึงมึงไม่ดีใจหรอ?" ทันทีที่ผมจะพูดขึ้นมันก็เดินเข้ามาในห้อง
"มาแล้วคร้าบบ" มันเดินยิ้มร่าเข้ามาพร้อมจานเค้ก4จานจนอิโฟนต้องลุกไปช่วยหยิบจานกลัวจานจะหล่นแตก  แต่ทันทีที่อิโฟนนั่งลงเตรียมจะพูดต่อผมก็ทำปากจุ๊ๆเป็นสัญญาณว่า หยุด!ก่อน

" กินกันเถอะครับ " มันไม่พูดพล่ามทำเพลงก็กินเค้กในส่วนของมันไม่พูดกับใครเลยนะครับ จนผมก็แอบยิ้มไม่ได้  เหมือนเด็กน้อยซะขนาดนั้นนี่นา

"อ่าวไม่กินหรอ?" มันหันมามองจานเค้กผม ซึ่งตอนนั้นผมกำลังมองมันอยู่ก็หลบตาไปมองเค้กแล้วก็บอกว่า "กินแต่เดี๋ยวก่อน"เรื่องไรหละของของใครใครก็หวงจะมากินได้ไงฮ่าๆ

    ทันทีที่ส้อมจะจิ้มลงบนตัวเค้กมันก็เอานิ้วของมันไปจิ้มบนหน้าเค้กผม! แล้วก็เอามาดูดกิน
"ทำไรน่ะ!!" มันตกใจเพราะผมพูดเสียงดังมาก!
"กินเค้ก?.... ไม่กินแล้วใช่ไหม งั้นกินต่อนะ" ไม่ได้หยุดแค่คำพูด มือมันไวด้วย หยิบจานเค้กไปตรงมันแล้วก็เอาส้อมจิ้มเข้าปากง่ายๆ ผมนี่มองตาค้างเลยครับไม่คิดว่าจะกล้า ทำแบบนี้
"เสียมารยาทวะ" เอาซิผมขึ้นบ้างแย่งอะไรไม่แย่งมาแย่งของกินยอมไม่ได้ หึ่ย!
"โห แค่ของกินเนี่ยนะ ... ฮ่าๆๆสมน้ำหน้า" มันตัดพ้ออยู่ซักพักแล้วมันก็เอานิ้วไปจิ้มครีมเค้กมาป้ายหน้าผม
"เห้ยทำไรน่ะ"ไม่ทันละมันเป็นเหมือนออโต้สัญชาตญาณของมนุษย์ที่จะต้องป้ายคืน ผมก็ป้ายคืนเลยครับฮ่าๆซักพักเริ่มสนุกป้ายกันไปป้ายกันมา จนเหลือบไปเห็นอิ2ตัวตรงข้ามนั่งตาร้อนผ่าวๆ จนผมกับมันก็ผละออกมาจากกันทั้งคู่

"ดึกแล้วมั้งกลับบ้านไปได้แล้วเถอะ!" ผมบอกมันทันที ที่มองหน้าซักพัก

"อืม" กริยาเดิมเริ่มมาอีกแล้วเริ่มวางตัวมากขึ้น
"แล้วจะกลับยังไง"หลังจากที่โฟนนั่งเงียบอยู่ซักพักก็เริ่มพูด
"เดี๋ยวนั่งรถเมย์กลับก็ได้" ผมพูดลอยๆมองมาทางผม
"เดี๋ยวกูไปส่ง มันก่อนแล้วกันแล้วยังไงค่อยว่ากันอีกทีนะ"
   หลังจากที่ออกจากบ้านผมกับไอตี๋นั่นก็ค่อยๆเดินออกมาหน้าปากซอยไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้นผมพยายามมองหน้ามันก็เหมือนกันมันกังวลอะไรซักอย่าง
"เป็นอะไรคิ้วขมวดกันเป็นโบว์เชียว?" ผมถามด้วยความสงสัย
"ก็... มีอะไรในใจนิดหน่อย อยากจะรู้ไหมหละว่า คิดอะไร?"มันหันมาทำหน้าซีเรียสใส่ผม
"หืม? อะไร?"ผมก็ทำคิ้วขมวดใส่มันเหมือนกัน
"ชอบ... ไอเกียร์ป่าว" อึ้งครับอึ้งไปนิดหน่อย แต่ก็แค่นิดหน่อยเท่านั้น.. แต่สิ่งที่แปลกใจที่สุดคือคำพูดของมันอยู่ๆก็ทำให้เรารู้สึกเหมือนทิ้งอะไรที่สำคัญ ซักอย่างไป
"ว่าไงหละ... อย่าเงียบดิวะ" อะไรวะเนี่ยอยู่ๆก็จะมาให้ตอบคำถามอะไรกู งง นะเนี่ย! ไอนี่
" ถามอะไรมา จะบ้าหรือไง อีกอย่างนะ ถึงเราจะชอบใครหรือยังไงมันก็ไม่ได้เกี่ยวไรกับนายซักหน่อยเลยถามจริง อยากจะรู้ไปทำไม?"
"ก็.. แค่ถามดูน่ะ....ไม่มีไรเออส่งแค่นี้ก็พอแล้วนะเดี๋ยวนั่งแทกซี่กลับเอง" มันพูดเสียงเรียบ
"แล้ววันนี้ตามเรามามีเหตุผลอะไร"
มันไม่ตอบครับแต่กลับโบกรถแทกซี่แล้วขึ้นไปแบบไม่บอกกล่าวผมเลยหันหลังจะกลับ
มันก็เปิดกระจกรถแล้วปากระดาษที่ขยำๆจนเป็นทรงกลมมาใส่ผม
"นั่นแหละเหตุผลทั้งหมด"
"ขยะเนี่ยนะ!" ผมมองมันอีกที รถก็เคลื่อนตัวออกไป แล้ว
ผมก็ก้มลงเก็บกระดาษก้อนนั้นแล้วคลี่ออกก็พบกับสิ่งที่อยู่ข้างใน
   สิ่งที่อยู่ภายในกระดาษ นั่นก็คือเนื้อเพลงกับคอร์ดกีต้า  เพลงแพ้ใจ ของพี่ใหม่เจริญปุระ  แต่ที่มันแปลกก็ตรงท่อนฮุค มันใช้ปากกาไฮไลท์เอาไว้ตรงที่ร้องว่า
"เก่งมาจากไหนก็แพ้หัวใจอย่างเธอเมื่อไหร่ที่เผลอยังนึกว่าเธออยู่ในฝัน
ยังมีอีกหรือรักแท้ที่เคยเสาะหามานาน
วันนี้เป็นไงเป็นกันจะรักเธอ....."
 
TBC...............

มาแล้วๆไม่อยากให้ผู้อ่านรอยังไงก็ช่วยกันติดตามด้วยนะคร้าบเป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ:) รักทุกโพสเลยครับ

      พู่กัน:)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: e_new ที่ 02-09-2011 19:04:43

ว้าว ~~ น่ารักสุดๆเลย
แพ้ใจ แพ้ยังไงเนี่ย ย
ชักอยากรู้แล้วสิ
มาเร็วๆน๊า จะรอ :)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 02-09-2011 19:10:13

นัทเริ่มจีบแล้วใช่ไหมค่ะ
แล้วจะเป็นยังไงต่อไปน๊า


เป็นกำลังใจให้พู่กันนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 02-09-2011 19:25:04

เก่งมากจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างพู่กัน 555+

 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 02-09-2011 19:30:53

...เจ้าเล่ห์พอๆๆกัน ขิงก็ราข่าก็แรงด้วย ไม่ยอมกันเลย
...แล้วนี่มันยังไง เกียร์คือเกียร์ หรือ นัทคือเกียร์อย่าลืมมาเคียร์นะจ๊ะ
...บอกอะไรให้ไหม..ลิง5ตัวส่ายหัวด๊อกแด๊ก มันหลอนนนนนนนนนนนน พี่ว่ะ :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 02-09-2011 20:12:45

อ้างจาก: e_new ที่ 02-09-2011 19:04:43  

ว้าว ~~ น่ารักสุดๆเลย
แพ้ใจ แพ้ยังไงเนี่ย ย
ชักอยากรู้แล้วสิ
มาเร็วๆน๊า จะรอ :)

พรุ่งนี้แน่นอนครับ ตอน6 ยาวๆๆ อ่านกันให้ตาแฉะเลย

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 02-09-2011 20:14:54

นัทเริ่มจีบแล้วใช่ไหมค่ะ
แล้วจะเป็นยังไงต่อไปน๊า


เป็นกำลังใจให้พู่กันนะจ๊ะ

>>> ใช่ครับ สนุกไหม เอ่ย??

เก่งมากจากไหน ก็แพ้หัวใจอย่างพู่กัน 555+

>>> จะดีหรอครับ 55 5 5 5

...เจ้าเล่ห์พอๆๆกัน ขิงก็ราข่าก็แรงด้วย ไม่ยอมกันเลย
...แล้วนี่มันยังไง เกียร์คือเกียร์ หรือ นัทคือเกียร์อย่าลืมมาเคียร์นะจ๊ะ
...บอกอะไรให้ไหม..ลิง5ตัวส่ายหัวด๊อกแด๊ก มันหลอนนนนนนนนนนนน พี่ว่ะ

>>> เคลียแน่ถ้าพี่รออ่านครับ
 เปลี่ยน signature แล้ว :)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 02-09-2011 20:25:23

เคยปะอ่านไปเขิลไปอะ จะละลายอะ เอ้ย :o8: :-[ :impress2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 02-09-2011 21:44:20

เก่งมาจากไหนก็แพ้หัวใจอย่างเธอ

ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววว

 :impress2: :impress2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 03-09-2011 09:57:45

เอาละซี๊.......ลุ้นๆ ใครจะเป็นตัวจริง.......ทิ้งให่่้คิดแบบนี้....อยากรู้จริงๆว่าเกียร์ในเอ็มกะเกียร์จริงเนี่ยคนเดียวกันอะเปล่า.....ใครหลอกใคร หุๆๆ.....  แต่เก่งมาจากไหนก็แพ้ใจเธอเนี่ยน่าลุ้นสุดแล้ว. อิอิ......   รอตอนต่อไปที่น้องจะมาลงทีเดียวรวด รอๆจ้า เอ้า... :L2:...กำลังใจจ้า.                                    ถามน้องพู่คะ ว่า....เรื่องตั้งแต่ ม.4 แล้วตอนนี้น้องจบหรือยังคะหรืออยู่ปีไหนแล้ว

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 03-09-2011 12:54:02

เอาแล้ว เอาแล้ว
นัทจู่โจมหนักแล้ว
ขอให้เป็นอย่างที่คิดที่เถอะ
นัทสู้ สู้
ปล.พี่เชียร์คนถูกไหมอะ
 :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: fon270640 ที่ 03-09-2011 13:52:03

จบเศร้าเปล่าอ่ะ

ห้ามจบเศร้านะเอาแบบสมหวังนะ  :monkeysad:

 :L1: :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 03-09-2011 14:11:59

อย่าลืมมาต่อน๊า

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: FlapJack ที่ 03-09-2011 14:29:28

ยังอ่านไม่จบ แต่ต้องออกไปทำธุระแล้ว ไว้จะกลับมาติดตามนะครับ  :m9:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: kakashiget ที่ 03-09-2011 19:54:34

 :z1: :z1: :z1:  ว้าวๆๆๆๆเรื่องใหม่น่าติดตาม    เป็นกำลังใจให้นะคับ ว่าแต่ชื่อเรื่องนี่มันมาจกหนังไม่ใช่หรอที่ เจอร์ราด บัตเลอร์เล่นอะ   Ps.I love you  ปล.ผมจะรักคุณตลอดไป   ใครที่ไม่เคนดูก็ไปดูได้นะคับ ชีวิตคนเรามันสั้นนะ น่าสงสารพระเอกกับนางเอกในเรื่องอะ  :sad4: o22 :sad4: :o12: :o12: o22 :a5: :z6:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 03-09-2011 20:21:32

 :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่5 2/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 03-09-2011 20:29:15

 :impress2:
ขอสมัครเป็น fc poogunn na!
หุ หุ...
ติดตามๆ หนุกดีๆ..

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 03-09-2011 22:47:15

ตอนที่ 6 ไม่มีทางให้เลือกเลย

   "อะไรวะเนื้อเพลงอะไรเนี่ย?" ผมถามตัวเองอยู่ตลอดการเดินเข้าซอยไปทางบ้านอิโฟนว่า ไอตี๋นั่นมันพยายามจะสื่ออะไร... จนเดินมาถึงหน้าบ้านโฟน ตอนนี้ผมก็เริ่มคิดแล้วจะกลับไม่กลับดี หรือ ค้างบ้านอิโฟนเพราะผมหมดสนุกซะแล้วกะจะปาร์ตี้คืนซะหน่อยผมเลยตัดสินใจเดินเข้าไปในบ้านอิโฟนอิ2คนนั้นเห็นผมก็ซักไซร์ไล่ความผมใหญ่เลย
เริ่มด้วยโฟน
"มึงเป็นไงบ้าง ส่งมันกลับแล้วหรอมันพูดอะไรบ้างเปล่า แล้ว มึงกับมันตกลงเป็นอะไรกัน"
ตามด้วยอิบิ๊ก
"แล้วมึงไปสนิทกับมันตอนไหนสรุป แล้วอะไรยังไงกู ลุ้นวะ"

"หยุดทุกความคิดทรามๆของมึงทั้ง2ตัวคือกูก็ไม่ได้คิดอะไรตอนนี้ ถามว่ากูหวั่นไหวกับมันไหม ตอนนี้คงตอบได้ว่าไม่เลยเพราะกูถูกมันแกล้งมาก็บ่อยไป "
"แต่มึงก็บอกว่า ตอนนี้ แต่ในอนาคตก็ไม่แน่"อิบิ๊กคาดนั้น
"เออยอมรับ"
"แล้วอิเกียร์อะไรนั่นหละแล้วยังพี่เกียร์ของมึงมึงจะเอายังไง"อิโฟนเสริมอีก
" คือมึงดูกูก่อนกูก็ไม่ได้ตกอยู่ในสถานะภาพที่เรียกว่ากูเลือกได้เลยนะแค่ตอนนี้ กูไม่รู้จะทำยังไงเท่านั้นเองปัญญาก็คิดไม่ตกเซ็งมาก!"ผมเริ่มระบาย

"แล้วมึงจะทำยังไงต่อไป.."
"คือจากความรู้สึกของกูนะกูรู้สึกแบบว่าคือทั้งหมดก็ไม่มีใครบอกชอบกูซักคนนอกจาก..."
"นอกจากอะไรวะ?"
"เมื่อตะกี้ ตอนกูไปส่งไอตี๋นั่น.................................................." ผมก็เล่า เรื่องเมื่อตอนนั้นให้ มันฟัง  อิโฟนคนแรกเลยครับนั่งยิ้มกรุ้มกริ่ม
"ยิ้ม เอี้ย* อะไร?"ผมด่ามัน
"ก็มึงคิดดู มึงถามมันว่าไง... มึงถามมันว่า ตามมาทำไมใช่ไหมแล้วในเนื้อเพลงที่มันให้มึงอะกูว่า มันคงตั้งใจจะไฮไลท์ข้อความเฉพาะท่อนฮุคที่ให้ความหมายโดยนัยอย่าเช่นคำว่า ..."ยังมีอีกหรือรักแท้ที่เคยเสาะหามานานวันนี้เป็นไงเป็นกันจะรักเธอ" กูว่ามันคงต้องสร้างความกล้าให้กับตัวเองอย่างมากแน่ๆถึงเอามาให้มึง"
"แต่มันชอบแกล้งกูมากเลยนะ"ผมพูดขัดมันแต่ตอนนี้ก็ยิ้มแป้นเลย
"ไม่เคยได้ยินหรอคนบางคนก็ แสดงความรักของตนเองได้ไม่เหมือนกันมันชอบมึงมากเลยต้องการจะแสดงออกด้วยการแกล้งเพื่อแก้เขินให้ตนเองด้วยและพยายามบอกใบ้มึงตลอดว่า มันชอบมึง"
"มึงอย่าพูดให้กูเขว! กูยิ่งไม่แน่ใจใจกูเองอีก..."ผมบอกยิ้มๆ
"หน้ามึงแดงนะกูรู้สึกได้" ทั้ง2คนมองหน้า ผมแล้วก็ยิ้ม
"พอๆกูจะไปอาบน้ำนอนละ"ผมพูดพร้อมลุกขึ้นไปอาบน้ำวางมือถือไว้บนโต๊ะ

   "ครืนนนน ครืนนนน"เสียงมือถือผมสั่นครับแหะๆสั่นแรงไปนิดหน้าจอก็โชว์เบอร์ที่ผมอยากให้โทรมาซักที 'เกียร์' เขามักจะโทรมาหาผมตลอดและตรงเวลาเสมอ คือ3 ทุ่มตรง
'พู่กันครับทำอะไรอยู่เอ่ย'วันนี้เสียงของเขาดู ร่าเริงจนผิดปกติ
'ปล่าวครับแล้วเกียร์ทำอะไรอยู่'ผมถามเขาทันทีที่รู้สึกแปลกใจแต่น้ำเสียงยังคงเดิมอยู่
'ก็ ไม่ได้ทำอะไรครับนั่งเล่นกีต้า นิดหน่อย'
'เล่นเพลงอะไรน่ะครับ?'ผมรู้สึกสงสัยขึ้นมาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย
'ก็ เพลงทั่วไปแหละครับ' เขาพยายามปัดเลี่ยงๆ
'โห่เล่นให้ฟังหน่อยก็ไม่ได้ นะ'ผมตัดพ้อให้เขาทันที  แต่ด้วยเขาอาจจะทนแรงอ้อนผมไม่ไหวจึงต้องเล่นเพลงนึงขึ้นมาซึ่งคุ้นหูมาก
'เพลงอะไรหรอเกียร์'
'แพ้ใจ อะเคยฟังเปล่า 'เสียงเค้าดู สดใสผิดปกติที่พูดเรื่องนี้ และที่สำคัญ เพลงแพ้ใจก็เป็นเพลงเดียวกับที่ไอตี๋นัทเอาเนื้อเพลงมาให้ผมอีกด้วย น่าสงสัยพูดไปเลยดีกว่าไหม... ถามไปเลยดีกว่า
'พู่กันครับ เดี๋ยวผมไปนอนก่อนนะ ฝันดีครับ'  แล้วเขาก็ วางสายใส่หน้าผมไปอีก

"เห้ออออ..."ผมก็ได้แต่ถอนหายใจเท่านั้นแหละครับ อาบน้ำให้สบายใจดีกว่า แล้วก็นอนตื่นเช้ามาจะได้ ไม่ปวดหัว

เช้าวันรุ่งขึ้น
 วันเสาร์ที่แสนสงบของผม ผมรีบลุกจากที่นอนทำภาระกิจส่วนตัวของผมและรีบ ออกจากบ้านโฟนพร้อมเขียนnotepad ติดไว้ให้อิโฟนกับอิบิ๊กอ่านว่าผมออกไปแล้ว
  อากาศตอนเช้า มันชั่งอบอุ่นอย่างนี้นี่เองผมก็จัดแจงเรียกรถกลับบ้านครับพอผมมาถึงบ้านผมก็รีบจ่ายตังและลงรถมาแต่สิ่งที่ผมต้องตกตะลึงก็คือ ไอตี๋นั่นมานอนอยู่หน้าบ้านผมกับชุดชุดเดิมที่ให้มันใส่เปลี่ยนจากเมื่อวาน  ทำไงได้หละครับผมก็ต้องรีบปลุกมันเดี๋ยวถ้า ที่บ้านผมตื่นแทบนึกไม่ออกว่าจะเป็นยังไง
"นายๆ"ผมเขย่ามันอย่างแรง
"หือ" หืม!! กลิ่นเหล้าโคตรแรงจากมัน
"ไปทำอะไรมา?"ผมถามมัน?และเขย่าให้มันได้สติ
"ป่าว" มันก็ยังมึนๆตอบผม
"กลับบ้านไหวไหมเดี๋ยวเดินไปส่ง?"
"กลับม่ายยยด้ายยยยย เมาเข้าบ้านม่ายยยด้ายยยย" มันบอกผมและเซไปเซมา  แล้วกูจะทำยังไงกะมึงเนี่ย
"แล้วจะเอายังไง? จะไปนอนที่ไหน?"
"บ้านนายไง"มันกึ่งหลับกึ่งตื่นพูดให้
"ตลกแล้วมานอนบ้านเราได้ไงบ้านนายก็มี เหอะๆ"
"งั้นเราก็นอนตรงนี้"
"มึงบ้าไปแล้ว" ผมเริ่มหงุดหงิด
"จะให้นอนไม่นอน" มันมองหน้า
"ไม่!!" ผมก็ปฏิเศษเสียงแข็งเหมือนกันจะบ้าหรือไง!
"เออ งั้นกูนอนหน้าบ้านก็ได้ " มันเริ่มขึ้นเสียง
"ถ้าเมาก็กลับบ้านไปนอน... กูเกลียดคนเมา"ผมก็เริ่มใส่อารมกับมันเช่นกันเพราะผมบอกไว้เลยว่าไม่ชอบกินเหล้า ไม่ชอบคนเมา
"เออ!! ถ้า การที่กูต้องเสียใจกับการกระทำของตัวกูเองแล้วทำให้ มึงเกลียดกู กูไปก็ได้" มันหูแดงขึ้นมาเล็กน้อยและเดินออกไป จากหน้าบ้านผมและเดินกลับไป ที่บ้านมันเอง  ไม่รู้อะไรตอนนั้นดลใจให้เดินตามมันไป จนถึงหน้าบ้านมัน มันก็นอนอยู่ตรงนั้น ไอนี่จะไม่เข้าบ้านหรือไงวะ!
'กรึ๊ง' ผมกดออดหน้าบ้านมันเลยครับแล้วอีกประมาณ 5นาที แม่ของมันก็เดินออกมา
"แม่ของพี่นัทรึเปล่าครับ" ผมพูดอย่างนอบน้อม นอนนั้นผมประคองมันมากับผมแล้วแหมจะให้
ลูกเขาไปนอนบนพื้นแล้วผมยืนบอกได้ไงหละครับ
"ใช่จ้ะ...แล้วหนู"
"อ๋อ.. ผมเป็นน้องเพื่อนพี่เขาครับบ้านอยู่ตรงนี้เองครับ เมื่อวานไปกินเลี้ยงกัน(เมื่อคืนมันบอกผมว่า ไปกินเลี้ยงกับเพื่อนเลยไม่นอนบ้าน)พี่เขาเมาเลยพากลับมาน่ะครับ ขอโทษคุณแม่อีกทีนะครับ"ผมแถอย่างนอบน้อมเก่งจริงๆอิพู่กัน
"หรอจ้ะ.. ลำบากหนูแย่ยังไงแม่ก็ขอบคุณ หนู ด้วยนะแล้วทานอะไรมารึยัง? อ่อ...เดี๋ยวนะหนูที่บ้านอยู่ตรง×××××ใช่ไหมลูก"
"ยังครับ....อ่อใช่ครับ"ผมยิ้มรับ
"อ้าวจำน้าไม่ได้หรอน้าพรไงที่ไปคุยกับแม่หนูบ่อยๆ... มิน่าหละไอเจ้านัทมันพูดถึงบ่อยๆก็หนู นี่เองน้าจำหน้าได้ แล้ว ตอนเด็กๆยังเคยเล่นด้วยกันเลย "
"หรอครับ"แต่หน้าผมเป็นเครื่องหมายคำถาม
"มาๆเข้ามาในบ้านก่อน...มาทานอะไรก่อนอุส่าห์ มาส่งไอเจ้านัทแต่เช้า .. แม่มีน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋อยู่ยังไงอยู่ทานด้วยกันนะแล้วเดียวสายๆให้ไอเจ้านัทไปซื้อโจ้กมาให้ทาน"
"ขอบคุณครับ"แหมไหนๆก็ไหนๆกำลังหิวอยู่พอดี ยังไงก็รบกวนด้วยนะครับ  ผมก็เดินตามน้าพรเข้ามาในบ้านบ้านของผมกับไอตี๋เหมือนกันอย่างนึงคือเป็นตึกแถวต่างกันตรงที่ บ้านผมจะเป็นออฟฟิศข้างล่างบ้าน2ชั้น อีก3ชั้นบนก็จะเป็นบ้านผม แต่บ้านมันเป็นตึกแถวที่ทำให้เป็นบ้านหลังเล็กๆ มี5ชั้น แต่ละชั้นก็ปรับให้เป็นห้องต่างๆส่วนหน้าบ้านก็ธุรกิจประจำของที่บ้านมันเป็นร้านขายเบอเกอรี่เล็กๆแถมยังมีไอติมขายด้วยเพราะด้วยความที่น้าพรเนี่ยท่านเป็นคนที่เข้าใจสังคมของวัยรุ่น เพราะตั้งแต่เด็กๆ(เท่าที่จำได้)ก็จะเอาขนมมาให้ ผมบ่อยๆ เพราะแม่ผมเรียกว่ารู้จักคนทั้งตลาดเลย และไอตี๋ ก็แกล้งผมมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว แต่เหมือนกับว่า เราขาดการติดต่อไปเมื่อไหร่นั้นผมก็จำไม่ได้ ทำให้ เราไม่ได้เจอกันอีกเลยจนถึงตอนนี้ ถ้าไม่เจอน้าพรผมก็นึกไม่ออกอยู่ดี ว่า มันคือใคร
"บ้านน่าอยู่จังเลยนะครับน้าพร  ผมชอบมากเลยไอธุรกิจร้านเบอเกรี่ครบวงจรเนี่ยอยากมาทำตั้งนานแล้ว... อ่อถ้าน้าพรอยากจะทาสีร้านใหม่บอกผมได้นะครับเดี๋ยวจะมาแต่งร้านใหม่ให้ฟรีไปเลย"
"โอ๊ยยย .. ไม่ต้องเรียกน้าหรอกลูกเรียกแม่ก็ได้ แม่ไม่ถืออีกอย่างไม่ต้องมาสมัครหรอกลูกอยากมาช่วยแม่ก็มาเลยแม่ยินดี"เขามองแบบมีเลศนัย
"คร้าบ"ผมก็มองเค้าอย่างนับถือและยิ้มให้
 
  ผมกับน้าพรก็นั่งคุยกันไปได้ซักพัก(หลังจากที่ส่งไอตี๋นั่นไปนอนบนห้อง)จนมองนาฬิกาก็ประมาณ7โมงกว่า แล้ว(ผมมาถึงบ้านประมาณตี5ครึ่ง)
"ม๊า มีอะไรให้ กินบ้าง"มันพูดเสียงงัวเงียๆราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อเช้ามืดที่ผ่านมา
"ไม่มี แต่แกไปเลยไปซื้อโจ้กหน้าปากซอยเลย ซื้อมาให้ น้องกับม๊า ด้วยเร็วๆนะ"น้าพรหยิบแบงค์ร้อยขึ้นมาและวางไว้บนโต๊ะ
มันก็ทำหน้า งงๆและมองผม
"เรามี'แขก'หรอม๊า" มันมองหน้าผมเหมือนกับว่า กูไม่ได้เชิญ มึงมานะ โอ๊ยยย!! คิดหรอว่าจะยอมง่ายๆประชดผ่านแม่หรอได้ เดี๋ยวเจอกัน!! ผมก็เริ่มคิดครับ... เอ๊ะ.. จำได้ว่าเพื่อนของผมมันแกล้งเอาซองบุหรี่เปล่าไว้ในกระเป๋า เลยไม่ได้เอาออก  อะฮ้า! เจอกันนะ ไอตี๋

"พี่นัทครับ... "ผมเงยหน้าขึ้นมามองพี่เขาตาใสๆ
"???"มันมองหน้าผมงงเหมือนกับว่า มึงจะทำอะไร?
"พี่ลืม ไอนี่ไว้ในกระเป๋าผมครับ ดีนะเนี่ยที่เอามาคืนพี่ก่อนไม่งั้นผมคงโดนที่บ้านด่าแน่ว่าสูบบุหรี่"รอยยิ้มของผมเสียดแทงเข้าไปถึงไส้ติ่งทันที เป็นการยิ้มที่ดูมีพลังมากฮ่าๆ เสียงในใจก็ก้องในใจว่า "ยกนี้พู่กันชนะ"
   มันทำหน้าเหวอไปเลยครับไม่คิดว่าผมจะเล่นแรงขนาดนี้... ก่อนที่มันจะได้แก้ตัวอะไร น้าพรก็สวดยับครับสวดแบบที่ว่า ผมนั่งฟังอยู่นานรวมๆแล้วก็ 32นาที 45วินาที ถึงขั้นจับเวลาเลย สนุกจริงๆวันนี้มีเรื่องให้ยิ้มแต่เช้าเลย และน้าพรก็ลงท้ายอย่างหนักแน่นและดุดันว่า ...
"ไปซื้อโจ๊กให้ น้องกับม๊า  ทานเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อยากโดนว่าอีก ไป ด่วน!"
มันมองหน้าผมทีนึง หูแดงอีกละ!!! และหยิบตังออกจากบ้านไป .................ผ่านไปราวๆ10นาทีเศษ มันก็กลับมาครับพร้อมหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใส...ผมมองหน้ามันมันก็ยิ้มให้ จะมาไม้ไหนอีกไอตี๋

"ม๊า เดี๋ยวนัทไปเทให้นะ รอแป๊บ" มันก็เดินยิ้มร่า เดินเข้าไปในครัวเลยครับ ซักพักก็เดินออกมา ถือถาดมีถ้วย3ถ้วยแล้วก็เดินมาเสริฟถึงที่
"อันนี้ของน้อง"มันยิ้มแล้วก็วางให้ผมเป็นคนแรก...รู้ได้เลยว่าต้องมีอะไรใส่ในโจ้กผมแน่ๆเหมือนในละคร
"อันนี้ขอม๊า นะคร้าบ"มันก็ส่งถ้วยให้น้าพรแต่ไม่มองหน้าผม
"มาๆ ทานกันได้แล้ว"ผมมองหน้ามันแว๊บนึงมันก็ยิ้มมุมปากครับแต่ผิดคาดครับผมคิดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว
"ทำไมชามพี่ถึงดูน่าทานจัง...อีกอย่างนัทไม่ทานไข่ด้วยซิพอดีกับพี่เลยที่ไม่มีไข่ งั้นแลกกันนะ" ผมยิ้มให้แบบใสๆที่สุด
"เห้ยได้ไงอะ"มันดูตกใจอ้าปากเหวอเลยครับ
"ก็เปลี่ยนๆไปเถอะนัท นานๆน้องจะมากินข้าวบ้านเรานะหัดทำตัวเป็นพี่ที่ดีบ้าง"น้าพรดันเข้าข้างผมอีกดีเลยจะได้ อ้อนน้าพรแบบเต็มสตรีม
"จริงๆครับน้าพร.. หิวแล้วด้วยนะนะนะนะนะนะพี่นัท" แล้วผมก็ หยิบชามไปเปลี่ยนกับไอตี๋นั่นทันที
"เออแม่ว่า เดี๋ยวแม่ไปเอาเครื่องปรุงก่อนนะ"แล้วแม่ก็เดินเข้าไปในครัว
"จะทำอะไรรู้นะ"ผมมองหน้ามันและพูดแบบขึ้นทันทีที่แม่เข้าไปในครัว
"ทำอะไร"มันทำหน้ากวนๆใส่ผม ... โอ๊ยยหมั่นไส้วะ

"อ่าวมาแล้วเครื่องปรุง.. มาๆทานกันได้แล้ว" ผมก็จัดการกินเลยครับอืมอร่อย......ไม่ได้ กินโจ้กอร่อยๆตอนเช้า มาตั้งนานแล้ว แต่ที่ทำให้ผมอดยิ้มกริ่มไม่ได้ ก็คือ ไอตี๋ นั่งทำหน้า จะอ้วกเมื่อกินเข้าไป คำแรก เพราะอะไรน่ะหรอผงพริกไทยไงครับผมเห็นตั้งแต่เอามาให้แล้วยังเลอะขอบถ้วยอยู่เลย หึๆแกล้งใครไม่แกล้งมาแกล้งผม รู้จักคนอย่างผมน้อยไป พอมองมันอีกทีมันก็ วิ่งไปเอาน้ำเลยครับสงสัยคงตักโดนผงพริกไทยเข้าอย่างจังแหมก็เล่นใส่ไว้ ก้นถ้วยขนาดนั้น
" พี่นัทไม่ทานต่อหรอครับ" ผมถามในขนาดที่มันนั่งกินน้ำอย่างเอาเป็นเอาตายคงเผ็ดมากจริงๆก็
ลูกคนจีน อะนะ
"ก็เผ็...... ก็ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่นะ"ดู๊ดูดูมันแก้ตัวไม่เนียนจริงๆ
"คร้าบบบรีบทานนะถ้า เย็นแล้วจะไม่อร่อย" ผมก็หยอดมุขสุดท้ายก่อนจะตักอีกคำขึ้นมากิน  ..........แหวะ!เค็มเค็ม! ทำไมมันเค็มแบบนี้ เกลือนี่นาเกลือนี่เอง! หึ่ย!!!!! แผนซ้อนแผนหรอ ... เลวมากไอตี๋ ตอนแรกที่ลิ้นสัมผัสเกลือก็ทำหน้าเหยเกเลยครับเค็มมากแต่ก็ต้องวางฟอร์มทำเป็นไม่เค็มและค่อยๆหยิบน้ำขึ้นมากินอย่างนิ่งๆ  มันก็มองหน้าผมครับยิ้มนิดนึงตอนผมทำหน้าเหยเกแต่เห็นผมทำหน้านิ่งๆเลยทำหน้า งงใส่ผมมันคงคิดในใจว่าทำไมไม่เค็ม
"อร่อยไหมลูก.." น้าพรถามผมขึ้นมา
"อร่อยครับ ไม่ได้ทานโจ้กมาตั้งนานแล้ว" ผมพูดพร้อมค่อยๆละเมียดละไมตักแต่โจ้กด้านบนๆทานซักคำ2คำแล้วก็บอกว่า อิ่มแล้วข้ออ้างก็คือ กินน้ำเต้าหู้เมื่อเช้าไปเยอะมากเลยอิ่ม 

"ไป  เจ้านัทไปเก็บจานแล้วก็ไปส่งน้องกลับบ้านได้แล้ว สร่างเมาแล้วใช่ไหม ก็บอกแล้วว่า เวลาใส่พริกไทยให้ใส่แต่พอกิน เหมือนกันกับถ้วยน้องเขาน่ะ ถ้าจะปรุงก็ใส่เกลือแต่น้อยๆใส่เยอะน้องเขาจะกินได้ยังไง เห็นไหมกินได้ นิดเดียวเอง"น้าพรพูดออกมาที มันหน้าแดงเลยครับจากที่ผมดูไม่ได้โกรธนะผมว่า อายมากกว่าที่น้าพรรู้หมดทุกอย่างที่ตัวมันทำ
"ครับ ม๊า " เสียงสั่นๆเล็กน้อยเหมือนกลัวความผิดหึๆ สมน้ำหน้า และผมก็คิดว่า หลังจากที่มันจะต้องไปส่งผมที่บ้านคงเจอระเบิดชุดใหญ่แน่ๆ


TBC
มาต่อแล้วคร้าบ

เห็นมีคนโพสว่า มันเป็นชื่อเดียวกับหนังใช่ครับคือชีวิตผมมันค่อนข้างจะคล้าย จริงๆจะตั้งว่า  PS. I LOVE YOU ปล.ผมรักคุณ เพราะหนังเรื่องนี้เป็นหนังอีกเรื่องที่ผมชอบ สำหรับตอนจบจะซึ้งหรือว่า ยังไงอยากให้รอติดตามนะครับเพราะมันอาจจะหักมุมก็ได้ ใครจะรู้  แต่ตอนนี้ ชอบใครเชียร์ใครก็ ขอให้ บอกได้เลยนะคร้าบฮ่าๆ อยู่ในช่วงทำคะแนน
เดียวจะพยายามตอบทุกโพสเลยนะครับ:)

ขอบคุณที่ติดตามเสมอ
พู่กัน:)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 03-09-2011 23:55:01

เซียนตัดเซียนกันจริงๆคู่นี้ ชิงไหวชิงพริบกันตลอด  :laugh: สนุกแน่งานนี้ เชียร์ใครก็เชียร์หมดอ่ะ  :z1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 04-09-2011 13:55:58

แก้งกันดีจัง...คู่นี้.
มาเชียนัททท...............
กวนteen มากกกกก.......

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: e_new ที่ 04-09-2011 15:26:29

มาต่ออีกน๊า จะรอ ลุ้นๆ :)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 04-09-2011 15:30:35

เป็นมวยที่สมกันจริงๆ
ทั้งฝีมือและชั้นเชิง
นัทสู้ สู้
 :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 04-09-2011 15:44:15

ติดตามต่อ

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 04-09-2011 15:47:56

แกล้งกันไปแกล้งมา เดี๋ยวก็ปิ๊งๆกันเองใช่มะ :o8:
แต่ตี๋นัทรู้จักน้องพู่กันตั้งแต่เด็กๆเลยเหรอคะเนี่ย ว้าวๆ ดูหม่า๊ม๊าก็ชอบน้องพู่กันด้วยนะ อย่างนี้ทางสะดวก (ทางอะไร? :z1:)
ไม่รู้ว่าเกียร์คือใคร แต่ตอนนี้เชียร์นัทแหละ กวนดี o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 04-09-2011 17:11:29

ชอบนายเกียร์คนในโทรศัพท์
5555+
เชียร์นายตี๋นัท

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: OitJi ที่ 04-09-2011 18:54:27

แกล้งกันเหมือนเด็กเลย 555

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: atblueann ที่ 04-09-2011 20:04:26

น่ารักมากเลยอ่ะ ลุ้นจนบอกไม่ถูก แอบชอบนักอย่างแรง ฮ่าๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 04-09-2011 20:21:18

ทันกันจริงคู่นี้ หุ ๆๆ เค้าเรียกว่า สูสี รู้ทันกัน อยากอ่านต่อแล้วอะ....ตอนนี้เชียร์พี่นัท ก่อนแล้วกันนะน้องพู่
ภาษีน่าจะดีกว่าเกียร์ ....น่าจะชอบน้องพู่มากกว่า เกียร์ แต่ว่า เกียร์เนี่ย.. นัทสวมรอยเพื่อนมาเล่นเอ็มกะพู่รึเปล่าเนี่ย น่าคิด
ลุ้นต่อไป แต่ว่าเมาแล้วนอนหน้าบ้านทั้งคืนนี่ ยุงไม่หามเหรอน้องงงงงงงงงงง :jul3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: uaeb ที่ 05-09-2011 00:51:25

แอบเชียร์นัทอยุ อยากให้คู่กานๆ :-[
ปล. สงสัยว่านัทกะเกียร์ในโทรศัพท์คนเดียวกานป่าวน่าาาาา :m28:
+1 เปนกำลังใจ รีบมาต่อนะ  :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่6 3/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 05-09-2011 07:50:14

ตอนที่ 7  ไม่แข่ง(ยิ่ง)แพ้ 

   ประมาณ 8โมงกว่าๆผมก็เดินออกมาข้างนอกบ้านบวกกับน้าพรจะต้องเปิดร้านตอน10โมงเลยให้ ไอตี๋มาส่งผมกลับบ้าน  ตอนนี้จากที่ผมยิ้มร่า ตั้งแต่เช้ากลับต้องมาคิดเรื่องคำพูดต่างๆของมันจนอึดอัดเลยต้องถามมันไปตรงๆ
"เมื่อคืนที่ถามว่า ชอบพี่เกียร์หรือเปล่าอะ ถามไปทำไมหรอ?"มันก็นิ่งไปซักพักครับแล้วก็หันมาตอบผม
"ขออะไรอย่างได้ไหม"แววตามันเศร้า ต่างจากแววตาเมื่อเช้าโดยสิ้นเชิงมาก มองหน้าก็รู้สึกได้...
"ขออะไร??...นี่เป็นอะไรเนี่ย"ผมเขย่าตัวมันทันทีที่มันทำตาลอยเหมือนไม่อยากรับรู้อะไรที่ทำให้มันเสียใจไปมากกว่านี้
"ถ้าเราทำอะไรที่มันไม่ดีไปขอโทดนะเราไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น"มันหันกลับมามองหน้า ผมแล้วเอามือมากุมมือที่ผมเขย่าตัวมัน
"จะพูดอะไร?"ผมเริ่มหน้าหน้าชา
"นกตัวนี้อะจะบอกทุกอย่างแต่อยากให้พู่กันแกะมันออกตอนที่ไม่เห็นหน้า เราแล้ว"แล้วมันก็หยิบนกกระดาษตังนึงจากในกระเป๋าของมันเอามาวางไว้บนมือผม
"นกอะไร..?? เกิดอะไรขึ้น? นี่งงไปหมดแล้ว"ผมเริ่มรู้สึกกลัวกับความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกของคนที่จะเสียสิ่งสำคัญ ไป
"พู่กัน... เรารู้สึกดีนะทุกครั้งที่ได้เจอพู่กัน" รอยยิ้มนั้นไอตี๋นั่นมันยิ้มให้ผมถึงแม้จะเหมือนการฝืนยิ้มแต่มันก็คือการยิ้มอย่างจริงใจ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ ผมก็ยังจำรอยยิ้มในวันนั้นได้  แล้วมันก็เดินกลับไปที่บ้านของมัน ไม่หันหลังกลับมามองที่ผมเลย
"......."จะให้ผมทำยังไงหละครับยืนอึ้งนะซิ ตั้งแต่เกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่เพิ่งจะเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้กับตัวผมเอง เคยเห็นแต่ในละครที่ว่ามันซึ้งแล้ว... โดนกับตัวเองก็รู้เลยครับมันเคว้งมาก... สำหรับคน2คนที่ไม่เคยจะพูดดีกันจนวันหนึ่งเขาเป็นคนบอกว่าขอลาไป  ผมอึ้งเลยครับทำอะไรไม่ถูกเลยเดินเข้ามาในบ้านและเข้าไปในห้องของผมเอง และเอานกกระดาษตัวนั้นมานั่งมองอยู่นานและค่อยๆบรรจงแกะมันออกข้างในเป็นข้อความครับ

'พู่กันต้องขอโทษอีกทีนะสำหรับเรื่องนี้ สิ่งที่จะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ คือความจริงที่เราจะต้องสารภาพให้พู่กันฟัง ความจริงของเกียร์ ... เกียร์ในเน็ตกับเกียร์ในโลกแห่งความจริงก็คือคนเดียวกัน พู่กันจำได้ไหมครั้งแรกพี่พู่กันได้คุยกับเกียร์ นั่นแหละคือไอเกียร์ที่เป็นเพื่อนของเรา มันมาขอร้องให้เราช่วยมัน...เรื่องพู่กัน ให้เป็นพ่อสื่อต่างๆนาๆข้อมูลที่พิมไปทั้งหมดเป็นของเราแต่เปลี่ยนชื่อเป็นเกียร์เพราะไม่อยากให้พู่กันรู้ และอีกหลายๆเรื่องที่พู่กันยังไม่รู้   

    ยังจำได้ไหมวันแรกที่เราเจอกันที่พู่กันเดินชนเราหน้าเสาธง เจอกันบนบีทีเอส วิ่งหนีเด็กแว้น แกล้งพู่กันมาโดยตลอดเรายังจำได้ดีเลยหละ แบ้งร้อยที่ปาใส่เราวันนั้นเราก็เก็บไว้อย่างดีเลยนะกระดาษ ที่เขียนยืมชุดชั้นในก็ใส่แฟ้มเก็บไว้อย่างดี  น่าแปลกนะทั้งๆที่ เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับพู่กันแต่ทำไมกลับคิดถึงอย่างนี้ก็ไม่รู้ จนมาถึงวันที่เรารู้สึกแย่ที่สุดนั่นคือเมื่อวาน เราทำใจอยู่นานกับกระดาษ ที่เกียร์มันให้เอามาให้  จริงๆมันจะต้องถูกส่งให้แบบม้วนนะ แต่ด้วยความที่เราไม่อยากให้เลยขยำๆนิดหน่อยแต่นั่นก็ทำให้พู่กันได้รู้ความในใจของเกียร์ วันนั้นเราเลยไปกินเหล้า เมาอยู่อย่างนั้นเพื่อนให้ลืมอะไรที่ไม่ดีไป

   สุดท้ายนี้ ไม่ได้ขอให้พู่กันกลับมาหาเรานะเพราะเราก็จะไม่มาวุ่นวายกับพู่กันอีกแล้ว รักกันให้มากๆนะ 

ด้วยรักและห่วงใย

นัท'

ทันทีที่อ่านจบน้ำตาก็ไหลเลยครับโกรธก็โกรธ ที่มาหลอกกัน น้อยใจก็น้อยใจที่ไม่เคยพูดไม่เคยบอก
และที่ทำให้ผมรู้สึกแย่มากที่สุดคือ เสียใจมากที่ไม่บอกความจริงกันห
ลอกกันทำไม  เช้าวันนั้นจากเป็นวันที่สดใสผมก็ เอาแน่นั่งซึมอยู่ในห้องไม่ออกไปเจอใคร แม้แต่เพื่อนผมโทรมาเรียกให้ออกไปไหนปฎิเศษอยู่ตลอด ลามไปถึงพ่อกับแม่ของผมด้วยเช่นกัน ร้องไห้จนเผลอหลับไปเพราะความเหนื่อยนั่นเอง

  คืนนั้นหลับไม่ลงจริงๆมันมีอะไรหลายๆอย่างให้ต้องปวดหัวทั้งๆที่จะต้องไปเรียนวันจันนี้แท้ๆและอีกไม่กี่อาทิตย์ก็ต้องปิดเทอมแล้วเพื่อเตรียมขึ้นม.5  ผมก็พยายามนอนอยู่ซักพัก 3 ทุ่มเกียร์(หรือพี่เกียร์)ก็โทรมา
'หวัดดีครับพู่กัน' ยังจะมาพูดดีกันอีกทำไม?ยังทำให้ผมเจ็บใจไม่พออีกหรอ?
'ว่าไงครับ...พี่เกียร์'ผมตอบเสียงกร้าว
'หา... อะไรนะครับ' เสียงเขาดูตกใจมากที่ได้ยินผมพูดแบบนั้น
'ฟังไม่ผิดหรอกครับ... พี่หลอกผมทำไมครับหลอกให้ผมรู้สึกดีทำไมครับ?'
'พู่กันรู้ได้ยังไง'เสียงเขาดูสั่นๆ
'พี่นัทบอกผมหมดแล้ว'ผมพูดไปน้ำตาก็เริ่มไหลอีก
'น้องพู่กันพี่ขอโทดจริงๆพี่ก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ คือ.. พี่อธิบายได้นะ'
'จะต้องพูดอะไรอีกหละครับในเมื่อมันก็เห็นชัดๆอยู่แล้ว ถ้ารักกันจริงๆไม่เห็นจะต้องโกหกกันเลย'
'พู่กัน... ที่พี่ทำไป ก็เพราะว่าพี่ไม่กล้าบอกอีกอย่างก็กลัวเพื่อนล้อ.......น้องก็ต้องเข้าใจพี่ดิครับ เลยต้องให้ไอนัทมาช่วยจริงๆพี่ชอบน้องมาตั้งนานแล้วนะ อย่าโกรธพี่เลย'
'พี่ชอบผมจริงๆหรอ?'ผมเริ่มถามไปอีกครั้ง
'ครับ'เขาตอบอย่างหนักแน่น
'งั้นทำอะไรให้ผมหน่อยได้ไหมครับ?'
'ทำอะไรหละครับ'
'ทำยังไงก็ได้ที่ทำให้ผมชอบพี่'เขาก็อึ้งไปซักพักครับเดาได้จากที่พี่เขาเงียบไป
'พู่กันไม่ได้ชอบพี่หรอ?'
'ชอบครับเคยชอบมากเลยครั้งหนึ่ง'
'แล้วทำไมต้องทำให้ น้องชอบพี่หละ'
'ทุกอย่างมีเหตุผลอยู่ในตัวมันครับ เหมือนที่พี่หลอกผม นั่นก็คือเหตุผลของพี่เหมือนกันกับผมการที่ผมทำก็มีเหตุผลของผมเหมือนกัน เข้าใจผมนะครับ'
'ก็ได้ ครับแต่ พู่กันต้องสัญญาอะไรกับพี่อย่างนึง?'
'อะไรหรอครับ'
'ถ้าเราเป็นแฟนกันจริงๆ ต้องรักพี่คนเดียวนะ'
'เอ่อ...' นี่ยังไม่ทันจะได้คบกันนะเนี่ยก็เป็นถึงขนาดนี้แล้ว แต่ก็ขอบคุณพี่นะครับที่ทำให้ผมได้ยิ้มอีกครั้งนึง
'ขอบคุณ นะ'ความรู้สึกเดิมๆเริ่มกลับมาเริ่มรู้สึกเขิน แต่วันนี้ กลับเขินยิ่งกว่าเดิม อาการผมค่อยๆดีขึ้นเนื่องจากพี่เขาก็ไม่ได้มีเจตนาร้ายใดๆกับผม ทำให้ผมเริ่มยิ้มได้ และกลับมาร่าเริงได้ภายในคืนเดียวจนลืมนึกถึงไอตี๋นั่นไปเลย

   เช้าวันรุ่งขึ้นผมก็มาโรงเรียนปกติแต่ที่ไม่ปกติก็ตรงที่ไอตี๋นั่นหายไป ไม่มาแกล้งผมก่อนไปโรงเรียน ชีวิตมันดูแปลกๆไป ก็ทุกวันมันก็จะมาแกล้งผมนี่นาแต่วันนี้กลับหายไป  รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้  ผมก็ลองเดินไปดูหน้าบ้านมันก็พบว่า น้าพรก็ยังจัดร้านตามปกติเตรียมเปิดร้านตอน10โมง แล้วมันหายไปไหน ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร ก็ไปโรงเรียนตามปกติ...
"พู่กัน.. วันนี้มีเรียนบ่ายไหม?"พี่เกียร์วิ่งมาหาผม
"ไม่มีครับพี่.. เรียนรด.ไง"
"งั้นดีเลยปะ.. ไปโรงเรียนไอนัทมัน... วันนี้มันมีประกวดร้องเพลงเสียงมันแม่งขั้นเทพนะ... อยากไปฟังไหม"เขาถามผมย้ำ
"อ่ะ.. ก็ได้นะพี่เดี๋ยวชวนอิโฟนกับอิบิ๊กไปด้วย มันชอบงานสังคม5555" ผมก็พูดไปขำไป
  จนหลังถึงตอนพักเที่ยงพี่เกียร์กับผมแล้วก็อิโฟนกับอิบิ๊กก็เดินออกมานอกโรงเรียนด้วยอดีตนายก(อภิสิทธิ์)ที่ว่า ม.ปลายเรียนแค่ครึ่งวันพวกเด็กม. ต้นมันก็มองกันตาละห้อยเลยทีเดียวครับ
"ไปโรงเรียน×××××××ครับ"พี่เกียร์เปิดประตูรถแท็กซี่แล้วบอกจุดหมายปลายทางให้โชเฟอร์ แล้วก็เข้ามานั่งภายในรถ ระหว่างทางพี่เขาดูจะเข้ากับอิโฟนและอิบิ๊กได้ ง่ายด้วยความที่เขาเป็นคนเฮฮาและชอบมาหยอดผม อยู่ตลอดทางก็ทำให้ อิโฟนและอิบิ๊กได้ เฮ กันเรื่อยๆ
"ถ้าเป็นคนนี้ กูเชียสุดใจขาดเลยนะ"อิโฟนกระซิบ
"มึงบ้า ไปแล้วหรอไง"ผมก็พูดแก้เก้อครับ
"เขินน่ะซิมึงอะ55555 แต่กูก็ยังเชียร์ไอตี๋นั่นอยู่ดีวะ"อิบิ๊กเขยิบเข้ามาใกล้และกระซิบต่อ
"ทำอะไรกัน... จะถึงแล้วนะเตรียมตัวได้ แล้ว"พี่เกียร์หันมามอง พวกผมเพราะนั่งหัวเราะคิกคิกกันตั้งแต่มุขสุดท้ายที่พี่เค้าหยอดมาว่า 'ตอนนี้ เป็นโรคไต... ไตหามหัวจาม และมีอาการเรอขั้นรุนแรง ... เรอทักรักเธอ....' เท่านั้นครับผมมองหน้าเพื่อนผมแล้วก็ขำกัน น้ำตาเล็ดเลยมุขอะไรโบราณได้อีก!55555

   ภายหน้าผมของคือโรงเรียนของไอตี๋นั่นใหญ่และโอ่อ่ามาฮ่าๆ ผมรู้แล้วหละว่าพิมพ์หน้าตาและรูปร่างอย่างไอตี๋ มีต้นกำเนิดจากที่ไหน.. ก็ที่นี่แหละครับโรงเรียนของมันมีทุกขนาดทุกไซด์ ทุกวัยฮ่าๆ เห็นแล้วมันน้ำลายสอ
"ไปเถอะ! เข้าไปในโรงเรียนกัน งานอยู่ทางนี้ "อยู่ๆพี่เกียร์ก็จับมือผมเข้าไปภายในโรงเรียนด้วยความที่ผมไม่เคยชินและรู้สึกอายกับสายตาคนที่มองเยอะขนาดนี้ รู้สึกเลยครับอาย คำเดียวรู้เรื่อง
"พี่... ไม่ต้องจับมือก็ได้"  แหมก็รู้หรอกว่าแสดงความเป็นเจ้าของผมไม่หนีไปไหนหรอก
"ไม่เห็นเป็นไรเลย... เดี๋ยวเราก็จะเป็นแฟนกันอยู่แล้วนะนะนะ"
"ไม่อาววว อายคนอื่นเค้า"ผมลากเสียงยาวเช่นกัน
"อืม ... ไม่อยากจับก็ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่กอดเอง"
"เห้ย ยิ่งไม่ได้ใหญ่ นี่ไม่ใช่โรงเรียนเรานะพี่.. อย่าทำแบบนั้นเลย"
"โอเค  ยอมก็ได้  ... เห้ย.. ไอนัทมันจะแสดงแล้ว ไปเร็ววงต่อจากนี้ แหละ" พี่เค้าก็จับมือผมวิ่งครับแอบแต๊ะอั๋งทุกที - -"
  และเรา4คน(อิ2คนนั้นก็เอาแต่มองผู้ชายไม่ได้สนใจว่าผมกับพี่เกียร์จะได้กันแล้ว5555 ล้อเล่นครับ)ก็มาถึงหน้าเวที จัดได้หรูอลังการงานสร้างมาก และอย่างแรกเลยพี่เกียร์ก็ลากผมไป ที่ หลังเวทีทันที แล้วก็ได้เจอมันจริงๆ แต่สิ่งที่มันทำก็คือตกใจครับเมื่อเจอผม และพยายามหลบตา
"ไอนัทมึงเป็นไงบ้างวะ.. ตื่นเต้นป่าว"พี่เกียร์เดินเข้าไปทักทันทีแบบไม่ได้ ตั้งตัว
"กูเฉยๆวะ"มันพูดโดยที่ไม่ยิ้มไม่อะไรทั้งนั้นและพยายามหลบตาผมเช่นเดิม
"แหมก็ใช่ดิ มึงมันผ่านมากี่เวทีแล้วหละฮ่าๆ" พี่เกียร์ก็ยังคงหัวเราะร่า เหมือนเดิมของเค้า
"เออตากูแล้ว อย่าลืมไป ฟังนะ เดี๋ยวกูขึ้นเวทีละ" ก่อนขึ้นเวที มันก็กระซิบอะไรกับเพื่อนมัน จนเพื่อนมันต้องร้องเห้ย แล้วผมก็หูดี จับใจความได้ว่า ' มันไม่ใช่เพลงที่ตกลงกันไม่ใช่หรอวะ ' มันก็บอกว่า  ' กูขอร้อง' จะมามุขไหนกันแน่ไอตี๋

  ผมกับพี่เกียร์และโฟนก็เดินออกไปด้านนอกมองดูวงดนตรี ที่เล่นก่อน จะถึงวงของมัน ผมก็มองเอือมๆด้วยความที่ผมไม่ได้ชอบพวกนักร้องมานั่งว๊ากๆเสียงมันรำคาญน่ะครับ เสียงผู้ชมก็โวยวายโหวกแหวกกันเห้อเหนื่อยจะมอง   ซักพักหลังจากที่วงไอบ้า(ผมตั้งเอง)ลงจากเวทีไปแล้ว พิธีกร ก็เดินออกมาแล้วก็ประกาศชื่อวงต่อไป
"วงต่อไปนี้นะครับ เป็นวงที่ทุกคนจับตามอง ขอแนะนำวง'IMPRESSIVE'"เมื่อพิธีกร ลงจากเวที ไอตี๋กับเพื่อนมันก็ขึ้นไปยืนอยู่บนเวที เสียงกรี๊ด กระหึ่มมาก... ดังมากทั้งจากสาวแท้สาวเทียมและบุรุษที่3 
"วันนี้ผมจะมาร้องเพลงเดียวนะครับ... อยากให้นั่งฟังกันเบาๆกับเพลงจังหวะนี้ดูครับ...เพลงนี้ผมขอมอบให้คนคนนึง... เชิญ ฟังได้เลยครับ"เป็นครั้งแรกที่มันมองมาทางผม และเป็นอีกครั้งที่มันทำให้ คนแถวนั้นยอมนั่งลงแล้วรอฟังมันร้องเพลง เหมือนโดนมนต์สะกดอะไรบางอย่างจากนัยน์ตาของมัน

   เสียงไวโอลินเริ่มบรรเลงขึ้นผมว่าเพื่อนๆต้องทันเพลงนี้เพราะคุ้นหูมากๆ และยิ่งได้ฟังจากปากมันพร้อมกับตาเศร้าๆของมันด้วยทำเอาใจผมตกไปอยู่ตาตุ่มเลย  หวั่นๆใจยังไงไม่รู้


'แน่นอน....เมื่อเรารักเขาเข้าแล้วเขาไม่ยอมรักตอบก็ต้องเจ็บต้องช้ำไป

แน่นอน....ถ้ามันเกมอะไรซักเกม..ก็ต้องมีคนเสียใจ

แต่การแพ้เพราะไม่เคยได้ลงแข่ง.. น่าเสียดาย....น่าเสียดาย....


อย่าเก็บมันไว้อย่าปิดมันไว้ เมื่อไปเจอใครที่แคร์

ไม่อยากเอ่ยยิ่งช้ำไม่อยากแข่งยิ่งแพ้และคนที่เราแคร์ไม่มีวันรู้เลย

ฉันเอง....ได้แต่ฝันได้แค่นี้เพราะว่าใจขี้ขลาดพลาดสิ่งที่แสนดี


เสียดาย... ที่มัวไปกลัวตัวเองช้ำใจเมื่อรู้ก็สายทุกที


ก็การแพ้เพราะไม่เคยได้ลงแข่ง.. น่าเสียดาย....น่าเสียดาย...

อย่าเก็บมันไว้อย่าปิดมันไว้ เมื่อไปเจอใครที่แคร์

ไม่อยากเอ่ยยิ่งช้ำไม่อยากแข่งยิ่งแพ้และคนที่เราแคร์ไม่มีวันรู้เลย'

เสียงมันนุ่มมากครับเพลงนี้ต้นฉบับคือพี่เบิร์ดแต่ มันคือคนที่2ที่ทำให้ ผมหวั่นใจด้วยเพลงนี้ได้ และท่อนสุดท้ายมันก็มองหน้าผมแล้วร้องเสียงสั่นๆเหมือนจะร้องไห้

"กับการแพ้เพราะไม่เคยได้ลงแข่งน่าเสียดาย... น่าเสียดาย

อย่าเก็บมันไว้อย่าปิดมันไว้ เมื่อไปเจอใครที่แคร์

ไม่อยากเอ่ยยิ่งช้ำไม่อยากแข่งยิ่งแพ้.........และคนที่เราแคร์....................................................ไม่รู้เลย"

มองเริ่มมองหน้ามันกลับครับและพอดีกับท่อนจบของเพลงนี้

"เมื่อคนที่เราแคร์ไม่มีวันรู้เลย"
  ทันทีที่มันร้องจบเสียงเชียร์กระหึ่มครับด้วยความที่เสียงละมุนนุ่มฟังแล้วสบายหู ยังรวมถึงความรู้สึกของมันที่ถ่ายทอดออกมากับบทเพลงที่ร้อง จัดไว้ว่าเพอร์เฟคเลยครับจน... มีเสียงเชียจากข้างล่างว่า "เอาอีกๆๆๆๆ"ดังระงมครับ มันก็มองหน้าผมอีกครั้งครับแล้วก็หันไปพูดกับเพื่อนก่อนจะพูดว่า
"ขอบคุณ ครับ"และเดินลงเวทีไปเลยครับไอพวกหน้าเวทีก็ งงซิครับแต่เพื่อให้เกียรตินักร้องก็ตบมือและกรี๊ดกันเกรียวกราว
   วันนั้นจะมีวงไหนซะอีกหละครับที่จะสามารถซื้อใจคนดูได้เท่าวงมันอีก... ตำแหน่งที่หนึ่งเลยอยู่ในมือมันง่ายๆ และคืนนี้ผมว่า ผมคงต้องคิดอะไรอีกเยอะแน่ๆเลย

...TBC.....


credit: ไม่แข่งยิ่งแพ้ - ธงชัย แมกอินไตย

เป็นไงยังบ้างคร้าบเริ่มๆกระจ่างกันแล้วเนอะอยากรู้จักถ้าเกิดเป็นแบบนี้ขึ้นมาเพื่อนๆยังจะเชียร์ใครต่อ...

อย่าลืมติดตามตอน8นะครับ:)

พู่กัน

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 05-09-2011 08:59:12

 :pig4: :pig4: :pig4:
ไปอ่านก่อนนะ
เดี๋ยวมาเม้นท์
 :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 05-09-2011 09:47:27

ไม่คิดว่าเกียร์ในโทรศัพท์กับตัวจริงเป็นคนเดียวกันนะนี่ ยังแอบคิดว่าเป็นนัทอยู่เลย :z3:
แต่น้องพู่กันชอบพี่เกียร์นี่นา ไม่หวั่นไหวกับพี่นัทเค้าบ้างเหรอคะ :o8:
ถ้าพี่เชียร์ให้รักกันสามคนเลยได้ป่ะ :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 05-09-2011 12:10:11

ไอ้ตี๋นัทเศร้า น่าสงสาร รักตี๋นัท เชียร์ตี๋นัทนะคราบบบบบบบบบบ

สู้ๆ

 o13 o13 o13 o13

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 05-09-2011 12:51:12

ไม่เชียร์แล้วใครก็ได้ที่พู่กันชอบ
พี่ก็เชียร์คนนั้นแหละ
ไม่อยากผิดหวัง
ปล.ก็ OK ทั้งคู่นะ พู่กันถามใจตังเองดูนะว่าเอนมาที่ใคร
 :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 05-09-2011 13:50:59

เง้อ น่่าสงสารไอ้ตี๋อ่ะ เชียร์ไอ้ตี๋  จะเป็นไปได้รึเปล่าน้อ   :L1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: bomm ที่ 05-09-2011 15:11:15

เข้ามาเชียร์นัทด้วยคน

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: tarkung ที่ 05-09-2011 15:12:07

จะติดตามอ่านต่อไปนะคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 05-09-2011 16:41:20

อ้าวววววววววว พ่อสื่อหลงรักซะเอง ทำไงดีละทีเนี่ย
เชียร์ใครดีน๊า ดู ๆ ก็น่าสงสารนัท แอบรักเค้า
แต่ พี่เกียร์ น้องพู่ก็แอบบปลื้มอยู่ เอ้ารอดูต่อไปแล้วกัน
ใครจะพิชิตหัวใจน้องพู่กันได้  :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 05-09-2011 17:33:00

 :sad4:
แง่.....ๆ.....ชึ้งมาก....
ยังไงๆ เค้าก็จะเชย นท...
นท สู้ๆ....^_^

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 05-09-2011 20:10:31

สงสารนัทอ่ะ

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 05-09-2011 20:29:01

ชอบที่มันร้องเพลงให้ผมฟัง:) ยังคิดถึงตอนนั้นอยู่เลย 'ไม่แข่งยิ่งแพ้'

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 05-09-2011 20:33:45

แล้วตอนนี้ยังร้องให้ฟังอยู่รึเปล่าล่ะ สงสัยๆ  :L1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 05-09-2011 20:45:46

หึๆๆ:)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 05-09-2011 21:20:35

มันหมายความไงอ่ะ หึๆเนี่ย อย่าบอกนะว่าไม่ เฮ้อ  :เฮ้อ: รออ่านตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 05-09-2011 21:31:50

สงสารนัทจังเลยครับ  :sad4: :sad4: :sad4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: whiteky ที่ 05-09-2011 23:20:26

เชียร์นัทมากกว่าอ่าาาา

พี่เกียร์มันดูทื่อๆไป ไม่กวนตีนเหมือนนัทเลย

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: nucheezz ที่ 05-09-2011 23:31:37

เริ่ดมากกกกกคร่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 06-09-2011 08:17:50

นัท...นายเท่มาก
แอบสงสารนัทอ่า
เฮ้อ......
รออ่านต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: al2pocalypoe ที่ 06-09-2011 13:49:28

ขอเป็นอีกคนที่เชียร์นัทค้าบบบ ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่7 5/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: p_phai ที่ 06-09-2011 14:32:24

รัก มัน ยาก เนอะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 06-09-2011 21:45:10

ตอนที่8 ให้เธอเรียกฉันว่าสายลมที่หวังดี

    เป็นอย่างที่คิดครับคืนนั้นผมก็นอนไม่หลับจริงๆ หลังจากที่คุยกับพี่เกียร์เสร็จก็พยายามจะนอนครับแต่ก็นอนไม่หลับจริงๆนึกถึงเพลงที่ไอตี๋นั่นร้องและหลายๆทีมันเคยทำให้ผมหวั่นไหว...
ในใจก็คิดครับตกลงใครกันแน่ ที่ทำให้ผมหวั่นไหวจริงๆ แต่ที่แน่ๆตอนนี้ต้องนอนละครับ จะทำยังไงได้หละครับพรุ่งนี้มีเรียนและอีก5 วันผมก็จะปิดเทอมใหญ่แล้ว แถมห้องผมยังมีแพลนที่จะ
ไปเที่ยวทะเลกันอีกแต่ด้วยการแย้งของเพื่อนๆหลายๆคนการไปเที่ยวทะเลจึงเปลี่ยนเป็น น้ำตกไปโดยปริยาย ผมก็ได้ เฝ้ารอให้ถึงวันนั้นจัง จะได้ลืมเรื่องเครียดๆ อ้อ!! ลืมบอกไปครับช่วงนี้
พี่เกียร์ก็ โทรมาหาผมทุกวัน ตรงเวลาเป๊ะ3 ทุ่มก็โทร เพราะพี่เค้าบอกว่า ถ้าโทรมาดึกมันจะรบกวนการนอนเลยโทรตอนนี้ ผมก็ได้แต่ตอบอืมๆ แถมช่วงนี้พอเขารู้ ว่าที่ห้องผมจะไปน้ำตก
 ก็รบเร้าอยากจะไปด้วยโทรมารบเร้าผมทุกวันฮ่าๆ จนผมใจอ่อนต้องให้ ไปด้วยแหม น้ำโดนหินทุกวันหินมันยังกร่อนไม่ใช่หรอครับ?


  เช้าวันรุ่งขึ้นผมก็ไปโรงเรียนตามปกติครับแต่ที่ไม่ปกติคือวันนี้มีคนเอาของมาให้ แต่เช้า พอถามคนแถวนั้นก็ ไม่มีใครรู้ สงสัยคงเอามาให้ตอนดึกๆ
 หยิบขึ้นมาดู ก็จ่าหน้าถึงผมนะครับ แต่ก็ยังไม่รู้อยู่ดี ว่าใครส่งมาให้ ผมก็จัดแจงเปิดกล่องเลยครับ ....
"เห้ย!" ผมโยนกล่องทิ้งเลยครับข้างในมันมีหนอนตัวนึงอยู่แล้วก็กำลังคลานๆ หึ๋ย!!! ผมเกลียดหนอนมาก
"ฮ่าๆๆๆ" ไอตี๋ครับเดินออกมาจากไหนไม่รู้ มายืนขำผมน้ำหูน้ำตาไหล
"เล่นไรวะเนี่ย ... " ผมตะโกนด่ามัน
"ก็แค่แกล้งเล่นเฉยๆ แกล้งไม่ได้เลยหรอจ้ะ" มันมาทำเสียงจ้ะจ๋า ใส่ผมพร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์
"ไม่ไปโรงเรียนไง" เปลี่ยนเรื่องดีกว่าในขณะที่ยืมมองมันตั้งแต่หัวจรดเท้ากับชุดนักเรียนของมัน
"ถ้าไปจะเห็นอยู่ตรงนี้หรอ"มันกวนตีนผมอีกแล้ว
"เออ... แล้วคราวหน้า อย่า เล่นไรแผลงๆแบบนี้อีกนะเว่ย!"
"จ้าๆ.... เออเดี๋ยวไปส่ง..ไป ป่าวเพิ่งได้รถมาใหม่"
"ไม่ดีกว่า.. เดี๋ยวไปเองดีกว่า"ผมมั่นใจเลยว่ามันต้องง้อแน่ๆ
"รังเกียจกันขนาดนั้นเลยหรอ"มันลดเสียงต่ำลงแล้วก้มหน้า
"เห้ยปล่าวๆ... เออไปก็ได้..แล้วไปเอารถมาจากไหนอะ?"เห้อสุดท้ายก็ต้องยอมมันจนได้ .. มันก็ยิ้มร่าเลยครับ
"พ่อซื้อให้เฉยๆ....มาๆมานี่เลย"มันตอบแบบเฉยๆและถือโอกาสแต๊ะอั๋งผมอีกละเหมือนพี่เกียร์เลย.....จับมือลากไปที่รถของมัน(บอกซักนิดพ่อของไอตี๋คืออาวี
อาวีไปทำงานอยู่เมืองนอกนานๆจะมาไทยทีรู้สึกว่า เดือนนี้มาไทยก็เลยซื้อรถให้ ไอตี๋มัน)
"รถสวยนี่"ผมชมมันเพราะรถมันสวยจริงๆ
"ยังขาดตุ๊กตาหน้ารถมาเป็นให้หน่อยได้ปะหละ"มันก็พูดทีเล่นทีจริงจนตอนนี้ผมก็เขิน แต่ในใจก็ต้องข่มใจไว้
"แล้วจะไปได้ยังถ้าไปเรียนไม่ทัน นายตายแน่!"ผมขู่มันแก้เขินไปอย่างงั้นแต่ในใจก็แบบ.. ขอจองได้ปะฮ่าๆๆเขิน
"แหมไม่ต้องเขินหรอกหน้าแดงซะขนาดนั้นดูก็รู้ว่าเขิน"ตอนนี้ผมก็นั่งเบาะหน้า คาดเข็มขัดแล้ว เขยิบตัวไปไหนก็ไม่ได้
"เออ...เอ้ยบ้าแล้วไงใครเขาจะไปเขินคนอย่างแก"เงินในกระเป๋ากางเกงมันก็ดันหล่นลงซะอย่างนั้นก็ก้มลงเก็บซิครับหายซักบาทนี่ไม่ได้เลยนะงกอ้ะฮ่าๆ
"ทำไมคนอย่างเรามันทำไม?" มันมองหน้าเครียดๆแล้วก็ค่อยๆเขยิบเข้ามาใกล้ๆประจวบเหมาะกับที่ผมล้มลงเก็บเงินเงยหน้าขึ้นมาก็เจอหน้ามันแล้ว ห่างกันแค่ไม่กี่ นิ้วเอง
'ปรี้น!!' เสียงแตร์รถดังเนื่องจากก็มือผมนี่แหละที่ไป กดแตร์ให้มันดังไม่งั้นอะไรคงเลยเถิดไปกว่านี้
"ไปเรียนเถอะจะ8 โมงแล้ว" เราทั้งคู่ก็ต่างหน้าแดงมันก้ค่อยๆขับรถ ออกไป ผมก็หันไปอีกทางไปมองกระจก
ตลอดทางผมกับมันก็ไม่พูดอะไรกันเลยเอาแล้วซิ ทำไมใจเต้นแรงอย่างนี้เนี่ย
"ถึงละไปเรียนได้ละ ตั้งใจเรียนนะ"
มันไล่ผมลงจากรถแต่ก็ไม่วายยิ้มให้ผม ... อบอุ่นจัง...

  ทันทีที่เข้ามาในโรงเรียนสิ่งแรกที่เห็นคืออิโฟนยืนลุกลี้ลุกลนอยู่ข้างสนาม
"มึงเป็นอะไร?"ผมเดินเข้าไปถามทันทีมันก็สดุ้งโหยง
"ป๊าว.. ป่าวนิๆ"แหนะอีนี่มีพิรุธ
"มึงไปเห็นอะไรมาหรือได้ยินอะไรมาใช่ไหม พฤติกรรมแบบนี้มึงจะเป็นตลอดเพราะมึงเป็นห่วงเพื่อนใช่ไหม?"ผมถามย้ำแล้วย้ำอีกมองตามัน จนมันยอมพูดออกมา
"ตอนกูมาโรงเรียน นั่งรถเมย์คันเดียวกันกับพี่เกียร์"
"เออ... แล้วเค้าอยู่ไหนแล้วหละ"พูดเสร็จผมก็พยายามมองหา
"หยุดมอง!!!!.....มึงฟังกูก่อน...กูเห็นเค้ามากับผู้หญิงคนนึง"
"น้องสาวเค้ารึเปล่ามึงอย่าเพิ่งคิดมาก"ผมพยายามมองโลกในแง่ดีแต่ตอนนี้ก็เริ่มหละหวั่นๆไปแล้ว
"ไปดูกับกูไหมหละ"โฟนท้า
"ไปดิ.." กล้าท้าผมก็กล้าไป เรา2 คนก็เดินออกจากโรงเรียนเลยครับไม่สนยามเพราะเราไม่แคร์ยังไม่ถึงเวลาเข้าแถว
"พวกมึงจะไปไหนกัน"อิบิ๊กที่เพิ่งลงจากรถ3ล้อก็วิ่งตาลีตาเหลือกมาทางพวกเรา
"ไปดู...ของดี"ผมก็ยิ้มกริ่ม แต่ในใจก็เริ่มแย่แล้ว
เรา3คนเราเดินอยู่ตรงถนน ซักพักก็เห็นแผ่นหลังของใครซักคนคุ้นตามาก เหมือนเคยเห็น...เดินจับมืออยู่กับผู้หญิงโรงเรียนเอกชนอยู่กระหนุงกระหนิงกันน่าดู
"เชื่อกูรึยัง! .... อย่าโง่อีกเลย"อิโฟนพยายามปลอบผม
"บ้า .. ยังไม่เห็นหน้าซักหน่อยจะรู้ได้ไงว่าใช่อีกอย่างอาจจะเป็นพี่น้องกันก็ได้ มึงน่ะชอบคิดมากอิโฟน" ตอนนี้ใจก็ตกไปอยู่ตาตุ่มซะแล้วแต่ก็อย่าเพิ่งเป็นกระต่ายตื่นตูมคอยดูต่อไปดีกว่า
เรา3 คนเดินตามมาจนเกือบมาถึงโรงเรียนของผู้หญิงคนนั้น เหมือนว่า จะร่ำลากันเสร็จแล้วพอเค้าหันหลังกลับมาอิพวกนั้นก็ หลบเข้า ข้างทางครับ
ทำเป็นซื้อของอะไรนี่แหละเหลือผมอยู่คนเดียวยืนประจันหน้า กันอยู่อย่างนั้น พี่เกียร์ก็มองหน้าผมครับ.. เขาดูตกใจมากเพราะไม่คิดว่า ผมจะเป็นคนกล้าขนาดนี้หละซิ
"มะ.. มา.. ทำอะไรตรงนี้"เขาถามเสียงติดๆขัดๆ
"อ๋อป่าวหรอกครับ.. เดินเล่นเฉยๆ"
กูจะดูซิว่าจะแก้ตัวยังไง
"อ่อ... เดินมาไกลจังเลยนะ"ผมกำหมัดแน่นเลยกัดฟันกรอดๆ
"ถ้าไม่เดินมาจะได้เห็นอะไรดีๆแบบนี้หรอ.. "อิบิ๊กเดินออกมาจากมุมบ้าง
"พูดอะไรกัน.. พี่งงไปหมดแล้ว"
"งงหรอ... โน่น มาแล้วหน่ะ"โฟนออกมาเช่นกันเดินออกมาจากมุมเดียวกะอิบิ๊กแหมอินี่พอถึงจุดพีค ก็ ออกมาตลอด พร้อมชี้ให้พี่เกียร์เห็นผู้หญิงคนนั้นเดินตามออกมา
"เกียร์เห็นผ้าเช็ดหน้า ไหม? หรือว่าเราทำตกที่บ้านนาย?"ดูมันพูด หน้าตาใสมากแบ๋วมาก อิชะนี ผมนี่ซิโกรธโกรธจนตัวสั่นเลยอิ2คนนั้นเหมือนรู้งานเดินเข้า มาจับผมไว้ ไม่ให้วิ่งเข้า
ชาร์ตทั้งคู่.. ผมมองหน้าพี่เขาและอิชะนีนางนั้นก็มองหน้าผมเช่นกัน
"ใครอะเกียร์" มันถามและกรอกบิ๊กอายกากๆไปมา
"ระ...รุ่น.... รุ่นน้องน่ะอย่าสนใจเลยเข้าไปเรียนได้แล้ว" พี่เกียร์หันหลังไป ส่งอิชะนีนั่นและหันกลับมาเผชิญ หน้ากับผมต่อ แต่ก่อนที่อิพี่เกียร์นั่นจะได้ พูดอะไรผมยกมือขึ้นมาเป็นเครื่องหมายว่า
ปฎิเศษที่จะรับฟังทุกอย่างและหันหลังกลับ เข้มแข็งเอาไว้ ... บอกกับตัวเองเข้มแข็งเอาไว้ ..ห้ามร้องไห้ ให้คนอื่นเห็นห้ามเป็นคนอ่อนแอ แม่ผมสอนแบบนี้มาโดยตลอด
"ถ้าพู่กันไม่ฟังพี่แล้วจะรู้ได้ไงว่าอะไรเป็นเรื่องจริงอะไร?"
"ความจริงคือสิ่งที่ผมเห็นและตอนนี้ พี่ก็พิสูจน์ให้ผมรู้แล้วว่า พี่ทำไม่ได้ตามที่สัญญา" ขอบตาแดงก่ำมือไม้สั่นไปหมด...นี่หรือการทุ่มเท อิโฟนกับอิบิ๊กก็เข้า มาช่วยปลอบ
"มึงกูคงไม่เข้าโรงเรียนแล้วนะ... วันนี้ขอโดดซักวันแล้วกัน"ผมมองหน้า พวกมัน2 คน
"แล้วมึงจะไปไหน"
"ไปบ้านกูก็ได้นะ"โฟนบอก
"อ้าว.. งั้นเดี๋ยวกูไปกับมึงด้วยแล้วกันแล้วเดี๋ยวค่อยว่ากันต่อโอเคปะ"
ได้แต่ยิ้มจริงๆตอนนั้นมันพูดอะไรไม่ออกเลย
   ซักพักก็มาถึงบ้านอิโฟนพวกเราเปลี่ยนเสื้อของโฟนกันเพื่อไม่ให้ โดนพ่อค้าแม่ค้า แถวนั้นโทรไปฟ้องโรงเรียนว่า นักเรียนหนีเรียน
"มึงอยากร้องก็ร้องออกมาเลยนะไม่เป็นไร.."มันทำไรกันไม่ถูกหรอกครับได้เห็นแค่ผมร้องไห้ฟูมฟายแบบนี้มันยิ่งทำไรไม่ถูกใหญ่เลย  ส่วนตัวผมน่ะหรอพูดได้แต่คำว่า
ไม่เป็นไรๆซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้นไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลย
"มึง.. โทรศัพท์" อิโฟนหยิบมือถือที่กำลังสั่นอย่างบ้าคลั่งของผมขึ้นมา
"ใครอะ..?? ถ้าเป็นพี่เกียร์ บอกว่ากูไม่อยู่นะ"ผมตอบปัดๆมันไป
"ไม่ใช่วะเบอร์ใครไม่รู้ไม่คุ้นเลย.. เดี๋ยวกูรับให้ก่อนแล้วกัน"โฟนหยิบมือถือแล้วกดรับผมนั่งมองหน้ามันซักพักมันก็ลุกออกไป ข้างนอกบ้านแล้วก็คุยอะไรกันซักอย่างท่าทางจะเครียด
"ว่าไงมึง.." ผมถามทันที ตอนนี้ เริ่มจะควบคุมอะไรได้หลายๆอย่างแล้วผมจะเป็นคนแบบนี้แหละครับถ้า เสียใจก็จะเสียใจจนสุดกู่แต่พอหายแล้วหยุดคือหยุด นอกจากจะมีคนมา
สะกิดต่อมน้ำตาเช่น'เป็นไรป่าว''ดีขึ้นรึยัง'คำพูดพวกนี้ ต่อมน้ำตาแตกเลยครับ
  ซึ่งพออิพวกนั้นเห็นผมดีขึ้นก็เริ่มแซวเหมือนเดิม
"พี่เกียร์โทรมาวะ"อิโฟนดึงหน้าเครียด
"แล้วเค้าว่าไงบ้างวะ"ผมก็ถามยิ่งเครียดใหญ่เลย
"เค้าบอกว่า ทำไมมึงร้องไห้ เอี้ยอย่างนี้ 5555"มันหัวเราะก๊ากเลยครับ
"ล้อกูเล่นนะพวกมึงอะ.."ผมตัดพ้อนิดหน่อยแต่ก็ทำให้ผมยิ้มได้
"กูว่ามึงไปหาไรทำเหอะจะได้ไม่ฟุ้ง"โฟนเตือน
'ครืนนนนน... ครืนนนนน'มาอีกละมือถือผม
"หวัดดีครับ"ผมรับสายอย่างเร็วยังไม่ทันที่ อิโฟนจะพูดอะไร
"พู่กัน.. จำได้ไหมใคร"
"พี่นัท... " แล้วผมก็ ลุกขึ้นและออกไปคุยโทรศัพท์นอกบ้าน
".ใช่แล้ว นึกว่าจะจำกันไม่ได้ซะอีก ... วันนี้เป็นอะไรหรอ ... เห้นโฟนเล่าให้ฟังดูท่าทางไม่ดี เลย" ถามกูซะชุดใหญ่เลย แล้วทีนี้กูจะตอบมึงยังไงดีเนี่ยไอตี๋
"โฟนบอกหมดแล้วหละซิ"ผมลดเสียงลง
"ใช่แล้ว โอ๋ๆ ไม่เป็นไร นะ ... ตอนนี้ดีขึ้นรึยังอะ?"มันถามทีเล่นทีจริง  แต่ก็มีความรู้สึก ของ คำว่าเป็นห่วงปนอยู่ ผมรู้สึกได้(ตอนนั้นร้องไห้เลย)
"ก็ดีขึ้นแล้วหละ ... ไม่ต้องเป็นห่วงขนาดนั้นหรอกน่า ... "ผมก็ดันไปพูดติดๆ ขัดๆ กับมันอีก เพราะสะอื้นด้วยแหละ
"เอาน่า .. งั้นเดี๋ยว จะร้องเพลงให้ฟัง อยากฟัง เปล่า" หึ่ย หน้าแดง อะ อย่าคิดว่าผม ใจง่ายเลยน้า ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น อิอิ
"แล้วนี่ไม่มีเรียนหรือไง?"ผมถามย้ำกลับไปเพราะตอนนี้ ก็10โมงกว่าแล้ว ..
"เอาผ้าเช็ดหน้าปิดตาไว้ดิ"มันออกคำสั่ง.. โดยไม่ได้สนใจคำถามของผม
"ทำไมจะต้องปิด..."ผมถาม กลับไป
"เอาเถอะ น่า ... "  ไอ้เราก็ทนเสียงคนขอร้องไมได้ด้วยเนอะ ก็เลย ต้องทำไปตามนั้น ... ดูดิ๊ ง๊ายง่ายฮ่าๆ หยิบ ผ้าเช็ดหน้าออกมาปิดตาตัวเองเอาไว้
"พร้อมยัง .. จะร้องแล้วนะ"มันถามผมย้ำอีกครั้งนึง
"เออ ... พร้อม แล้ว..." อะไร อีกหละ จะมีอะไรมาเซอไพร์กูอีกละ
" แอบส่งดอกไม้ไปให้ เธอไม่รู้หรอก
กับสิ่งดีๆให้เธอ เธอไม่รู้
ยังคงปิดบังซ่อนอยู่ เธอไม่ต้องรู้ว่าฉันนั้นคือใคร

ส่งความคิดถึงไปให้ เธอไม่รู้หรอก
เป็นกำลังใจให้เธอ อยู่เสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ อย่าเดาเลยเธอว่าฉันนั้นเป็นใคร

ฉันอาจเป็นสายฝนเมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟเมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรีกล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแหงนมอง

แค่เพียงช่วยรับมันไปในทุกๆอย่าง
ก็เพียงต้องการให้เธอมีสุขเสมอ
แม้เราไม่ได้พบเจอ
อย่าเดาเลยเธอว่าฉันนั้นเป็นใคร " เสียงมันเงียบไปครับ..
"ไปไหนแล้วอะ..??" ผมพูดขึ้นทันที  ซักพักเดียวเท่านั้นแหละครับ เหมือนมีคนมายืนอยู่ข้างหลังผม แล้วยื่นหน้ามาข้างๆหู


" ฉันอาจเป็นสายฝนเมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟเมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรีกล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแหงนมอง

แล้วเมื่อถึงเวลาก็จะรู้
เหตุผลที่ฉันนั้นทำให้เธอไป
เธอเขียนข้อความหนึ่งไปกับดอกไม้
ให้เธอเรียกฉันว่าสายลมที่หวังดี "  ผมก็เปิดผ้าออก เลยครับแล้วหันไปมอง ก็คือมันจริงๆ .. ยืนอยู่ หน้ากันเลยครับ มันก็มองหน้าผม ผมก็มองหน้ามัน โอ๊ยย หน้าแดงง
"นี่คิดจะ.." มันเอามือ ขึ้นมา ทำ จุ๊ๆ เหมือนให้หยุดแล้วก็ฟังมันต่อ

"ฉันอาจเป็นสายฝนเมื่อเธอร้อนใจ
อบอุ่นเหมือนไฟเมื่อเธอเหน็บหนาว
อาจเป็นดนตรีกล่อมเธอเมื่อเหงา
อาจเป็นแสงดาวเมื่อเธอแหงนมอง"  ไอผม จากที่เขินอยู่แล้ว ยิ่งได้มาฟังจากปากมันตรงหน้าแล้วหละก็.... บอกไม่ถูกเลย ครับ

" เราชอบพู่กัน"....
(พออ่านถึงตรงนี้แล้ว คลิกที่ลิ้งนี้นะครับ .. อยากให้เพื่อนๆ ได้ฟัง และได้FEEL เดียวกับผม http://www.myfirstsight.com/music/sai.htm )

TBC ................................................................................

มาต่อแล้ว ตอน 8 .... ตอนนี้จะหลายอรรถรสหน่อยนะครับ วันนี้ นั่งคิดอะไรไปเรื่อย
จน แต่งต่อไม่ได้เลย ขอโทษที่ลงช้านะคร้าบบบบบ

พู่กัน : )

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 06-09-2011 22:33:25

พระเอกจริงๆเลยนะพี่นัทเนี่ย :o8:
ช่างหัวอิพี่เกียร์มันเถอะค่ะ พี่นัทน่ารักกว่าตั้งเยอะ :impress2:
เดินหน้าเชียร์พี่นัทอีกรอบ :ped149: :ped149:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: whiteky ที่ 06-09-2011 22:57:38

อิเกียร์มันร้าย !! ตอแหลซึ่งๆหน้า ... เอ่อ แรงไปเนาะ

เอาเป็นว่า เทคแคร์พี่นัทดีกว่า ฮ่าๆๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 07-09-2011 00:12:35

น่ารักอ่ะ ซึ้งด้วย จะร้องไห้ตาม

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Loin_diciz ที่ 07-09-2011 02:45:16

หวานเกิ๊นนนน 555+

หวัดดีคนเขียน เราพึ่งมาอ่าน สนุกดีคะ อ่านแล้วชอบเลย ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 07-09-2011 09:09:48

โห ซึ้งอ่ะ โคตรชอบเลยเพลงสายลมที่หวังดี ฟังบ่อย  :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 07-09-2011 09:59:10

เย้ๆ พู่กันมาลงเอยกะนัทเหอะน๊า เชียอยู่

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: หลงไหลในม่านหมอก ที่ 07-09-2011 11:16:12

เอ่อ อ่า เขิล กรี๊ดดดดดดด  (ประหนึ่งเป็นคนในเรื่อง อิอิ)

เพิ่งตามอ่านค่ะ น่าติดตามดี ชอบค่ะ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 07-09-2011 11:59:13

 :-[
เขีน...ๆ
เอ้าๆ....ขอเป็นfc นัท ต่อๆ ไป...
เชีย นัทๆ.อิ อิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 07-09-2011 12:03:44

พึ่งเข้ามาอ่านค่ะ เรื่องราวสนุกดี
พี่เกียร์จะเอายังไง ใช้สารพัดวิธีมาจีบแล้วยังไปควงหญิงอีก จับปลาหลายมือ
พี่นัทเป็นพ่อสื่อแล้วก็มาหลงรักซะเอง

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: e_new ที่ 07-09-2011 20:15:54

ชอบค๊า ติดตามๆ :)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: OitJi ที่ 07-09-2011 21:00:36

จีบกันซะหวานเชียว= =

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: MimZiiz ที่ 07-09-2011 21:44:20

เขิน มาก ๆเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: whiteky ที่ 07-09-2011 21:45:27

คิดถึงนัททททททท !!

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 07-09-2011 22:29:21

ตอนที่9    ในหนึ่งวันของฉัน

   "เราชอบ... พู่กัน"....อะไร.. มึงพูดอะไรไอตี๋
"พูดอะไรเนี่ย" แม้ว่าจะเขินก็ตาม..แต่ก็ ...
"ก็พูด ว่า ชอบไง"
"แกอย่างพึ่งลืมนะ... วันนี้เราพึ่งจะอกหักคงยังไม่มีกะจิตกะใจที่จะมีความรักตอนนี้หรอก"
"อ้าว.. ไมละ ก็แค่ชอบอะ ชอบแล้วค่อยพัฒนาเป็นรักไม่ใช่หรอ"ดู๊ดูดูมัน... เห้อออเหนื่อย
"แล้วแต่แกเหอะ.. "
"แล้วตกลงจะชอบเราป่าว"มันเซ้าซี้
"พิสูจน์ซิ!..."ผมมองกลับไป สายตาจริงจังน้ำเสียงเข้มแข็งเช่นเดียวกับที่บอกพี่เกียร์ไป .. ไม่ได้เลือกได้นะแต่ต้องการความหนักแน่นและแน่ใจเพราะไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม
คงไม่อยากที่จะต้องเสียใจเพราะความรักหรอกจริงไหม...
"ยังไง" มันก็ทำหน้ากวนตีนอีก
"ทำให้ เรารู้ว่า แกชอบเรา"ผมก็บอกมันอีก
"ได้ สัญญากันแล้วนะ"มันก็ยกมือชูนิ้วก้อยมาทางผม
"เออ.. สัญญา" ผมก็เอานิ้วก้อยไปเกี่ยวมันเช่นกัน  คราวนี้ทำไมรู้สึกเชื่อใจไม่เหมือนคราวนั้นที่เหมือนไม่มีอะไรแน่นอนเลย
"อิพู่กัน.. มึงทำอะไรกันน่ะ" อิโฟนอยู่ดีๆก็โพล่มานอกบ้า .. ไม่ให้ซุ่มให้เสียงไอผมก็สะดุ้งโหยงรีบเอามือออกจากกันแต่ไม่ทันละ มันจับมือไว้แน่นเลย
"ก็ .. คุยกันนิดหน่อยอะ" มันก็ยังจับมือผมอยู่มันจะรู้ไหมนะว่า กูเขิน
"อ่อ...หิวละ.. ไป กินข้าวกัน" อิบิ๊กมองมือผมและเปลี่ยนเรื่องทันที
"ไปครับ" แหมพอพูดกะเพื่อนกูพูดซะเพราะเชียวนะ
"ไปเถอะกินข้าว"ผมก็เดินออกมาจากกลุ่มพวกนั้นก่อนจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของพวกมัน
"ไปไหนหละ.." มันลากผมเข้าไปอีก เพราะอิพวกนั้นก็ดู จะชอบใจไอตี๋นั่นเหมือนกันเลยคุยกันซะถูกคอ
"อยากกินพิซซ่า เคเอฟซี ส้มตำ หามาให้ ได้ปะหละ?"
"ได้ .. ไปรอในบ้าน"มันพูดพร้อมขยิบตาให้ ทีนึงแล้วไล่ผมเข้าไป
"อะไรวะ.. แค่แป๊บเดียวก็มีคนมาดูแลแล้ว อิจฉาวะ"อิโฟนตัดพ้อ
"เชียกูดีนักเป็นไงหละ"ผมด่ามัน
"ก็ดีใจอะ.. เห็นเพื่อนได้ดีก็ดีใจ" ซักพักมันก็เดินเข้ามาในบ้านและมานั่งข้างๆผมอีก
"สั่งแล้ว... เหลือแต่ส้มตำอะ.. แล้วจะเก็ยเงินที่ไหนหละ?" มันยิ้มมุมปากแล้วมองหน้าผม
"ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย"สโลแกนเลยครับ
"เออ.. ยังงี้นะ.. งั้นมื้อนี้ผมเลี้ยงนะโฟน,บิ๊ก" มันก็มองหน้าเพื่อนผมโปรยเสน่ห์ไปทั่ว
"อะแฮ่ม"มันก็กระแอมใส่มัน.. หึงหรอเนี่ย555
"หึงหรอ" มันก็หันมากระซิบข้างหูผม
"บ้า หรือไง" ผมผลักมันออกเลยครับ... แหมไอนี่ได้ทีเอาใหญ่
"แหม.. อย่าเขินไปหน่อยเลยน่า เดี๋ยวก็เป็นแฟนกันละ" เอาอีกกระซิบข้างหูอีกไอนี่!!
"อะแฮ่ม!!"คราวนี้ไม่ใช่เสียงผมหรือเสียงมัน... แต่เป็นเสียงอิโฟนกับอิบิ๊กมองเรา2 คนแบบเซ็งๆ
"อะไร?"ผมมองหน้าพวกมัน2 คน
"อิจฉา...!!!!!!!!!"ทั้งผมทั้งมันหน้าแดงเลยคร้าบบบบ.. ขนาดพี่เกียร์ยังไม่เคยเข้า ถึงตัวผมขนาดนี้แต่ไอนี่มันทีเผลอชัดๆ... ไอตี๋
    มื้อนั้นอิ่มครับอิ่มแบบครบครันมาก!! ได้กินทุกอย่างและอีกอย่างคือเงินครบทุกบาททุกสตางค์ไม่ได้ใช้เลยซักบาท เข้าคอนเซป อิ่มจังตังอยู่ครบวันนั้นไม่ได้เรียนอะไรเลยกะจะ
เข้าไปโรงเรียนตอนบ่ายก็ขี้เกียจวันนี้ กินอย่างเดียวเลยฮ่าๆ พอกินเสร็จก็มานั่งคุยกัน..
"ทำไมไม่ไปเรียนอะ?"ผมเปิดประเด็นหลังจากทุกคนมองผมกับมันอยู่นาน
"ก็วันนี้มีเรียนแค่ช่วงเช้า ช่วงบ่ายมีซ้อมจตุ(สำหรับเพื่อนๆที่รู้จักมันคือกีฬาสีของโรงเรียน4โรงเรียนนะครับที่จัดขึ้นใหญ่มากเลยทีเดียว)"มันพูดแบบไม่ค่อยใส่ใจกับโรงเรียนเท่าไหร่
แต่พวกผมก็ไม่สนใจอะไรมันมากครบเพราะ โรงเรียนมันนิน่าไม่ใช่โรงเรียนผม555
"เย็นแล้วเดียวผมไปส่งนะครับ"อิบิ๊กถังกลับเคลิ้มเลยครับเจอคำพูดของมัน
"ไปกัน2ต่อ2 หรือมีอิพู่กันไปด้วย"อิบิ๊กแขวะฮ่าๆสมน้ำหน้า
"คือมึงก็ต้องเข้าใจยังไงอีพู่กันก็ไป ด้วยและอีกอย่าง... คนที่จะพ่วงไปก็คือมึง55 อิส่วนเกิน" อิโฟนหัวเราะก๊าก เลยครับทั้งผมทั้งมันทั้งอิบิ๊ก.. หัวเราะกันสนุกเลย และสุดท้ายก็อย่างที่
อิโฟนบอกจริงๆผมนั่งเบาะหน้า ส่วนบิ๊กพ่วงอยู่ท้ายฮ่าๆ มันก็ทำหน้างอเป็นตูดเลยครับ
"อิบิ๊กมึงเป็นอะไร?นั่งหน้าตูดมามั้งแต่ขึ้นรถละ"
"กูอยากมากับนัท2คนอะ"มันก็ทำเสียงงอนๆเหมือนเด็ก
"เพ้อเจ้อน่ะ55555"ผมหัวเราะใส่มันใหญ่เลยครับ.. นึกไงของมึงนะ55555555555
ซักพักรถก็ขับมาถึงหน้าบ้านมัน
"กลับบ้านดีๆหละบ้านก็อยู่แค่นี้ อย่าแวะไปไหนกันหละ"มันหยอดนิดนึงแล้วก็ลงรถไป
"แล้วเราจะไปไหนกันดีจ้ะ"มาละเริ่มมาละไอนี่เอาจริงๆผมไม่ค่อยชอบอยู่กับมัน2 ต่อ2เลย
"กลับบ้านไง.."
"แน่ใจหรือว่าจะกลับบ้านทำใจได้แล้วหรอ.. เดี๋ยวกลับไป ก็ไปฟุ้งซ่านคนเดียวอีก"เจอคำถามนี้ ผมก็ หยุดและเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองเลยครับที่มันพูดนี่จริงไหม..
แถมคำพูดมันดูจริงใจมากๆเลยครับทำเอาผมอึ้งไปเลยครับ.. เป็นห่วงกันขนาดนี้เลยหรอ...
"แล้วถ้าเกิดไม่อยากกลับบ้าน ..แก จะพาเราไปไหนหรอ "
"ขับรถเล่น ซัก 2 รอบไหม?"มันมองหน้าแล้วยักคิ้ว
"ตามใจเผื่ออะไรๆ จะดีขึ้น"ผมพูดไปมอง ข้างๆ ทางไป
   รถก็วิ่งอยู่ตามปกติ ซักพักมันก็หยุดรถที่ปั้มแห่งหนึ่ง... แล้วก็จอดรถหน้าร้านเซเว่นในปั้ม
"หิวไหม กินอะไร ไหม?" มันก็ถามผมทีนทีที่จอดรถ
"ก็นิดหน่อยนะ อยากกินซาลาเปาหมูสับอะ "..พูดพร้อมมองตามัน ปริบๆ
"รับขนมจีบเพิ่มไหม คร้าบบบบ"มันเอามือมาจับแก้มผมเบาๆ พร้อมส่ายหน้าผมไปมา
"เห้ยทำไรอะ?" ผมพูดแล้วเอาหน้าหลบมือ มันทันที
   ซัก 5 นาทีได้ ... มันก็เดินเข้ามาพร้อมถุงเซเว่น เต็มไม้เต็มมือมันไปหมด
"กินเลยไหม... แล้วอยากไป ไหนต่ออีกป่าว?"
"เราอยากไปไหว้พระตอนกลางคืน"
"ไหว้พระตอนกลางคืนมีด้วยหรอ?"
"มีซิ ... ไปไหม?"
"ไปๆ"
   มันก็ขับรถออกไป ทันที ... เส้นทางที่เราจะเดินไปต่อนั้นคือ..พระพรหม... ที่อยู่แถวๆ เซนทรัลเวิร์ล ตอนนั้นคนก็ยังเยอะอยู่เลย มันก็จอดรถแถวๆ นั้น แล้วก็ลงจากรถออกมากับผม
ตอนนั้นมีการรำแก้บนด้วยครับคนใส่ชุดนางรำเยอะแยะไปหมดกลิ่นธูปก็ฟุ้งเต็มแถวๆ นั้น ใครผ่านแถวนั้นบ่อยๆ ก็จะรู้
"พู่กัน... แสบตาอะ"ผม มองหน้าผมน้ำตาคลอเบ้าเลยครับ ..ไม่ใช่.. เพราะซึ้งถึงพระธรรมหรอกนะครับแต่เป็นเพราะ.. ควันธูปต่างหาก ...
"ก็เช็ดซะซิ..."มันก็คงงอนผมนิดหน่อยอุส่าห์อ้อนขนาดนี้ ผมยังไม่มีท่าทีที่จะ เช็ดน้ำตาให้มัน
"ไป..อย่ามัวมางองแง ไปไหวพระกัน..."
"แต่มันแสบตาอะ... ร้อนด้วย"มันเริ่มงอแง
"ไปไม่ไป?" เอาซิเด็ดขาดจังเลยพู่กัน
"ไปก็ได้"มันก็ ทำเสียงหงุดหงิดนิดหน่อยแต่ก็ต้องยอมเดินตามผมเข้ามาฮ่าๆๆ สะใจจัง
   เรา2คนก็ได้ไปไหวพระพรหมตามที่ตัวเองต้องการ ไอตี๋ดูเหมือนจะตื่นตามาก.. เพราะมันบอกว่า เกิดมายังไม่เคยเห็น คนรำๆอะไรพวกนี้ใกล้ๆเลย วันนี้ได้เห็นแถม
ยังรู้สึกได้อีกว่า ทำไมคนแบบนี้ถึงแต่งหน้าน่ากลัวจัง ฮ่าๆ มันก็บอกมันเนื่องจากมาบ่อย เพราะคุณแม่ของผมท่านชอบมาไหว้ ท่านบอกว่าไหว้แล้วสบายใจก็เลยมาไหว้
และพวกนาฏศิลป์อะไรพวกนี้ ผมก็เคยเรียนมาจึงสามารถบอกมัน ได้เกือบหมด
"จริงๆ นะพู่กัน ..เราเดินสยามก็บ่อย เซนทรัลเวิร์ล ก็บ่อยแต่ก็ไม่เคย เดินเฉียดมา ทางนี้เลย"ท่าทางมันดูจริงจังมาก
"ก็ใช่น่ะซิ จะมีวัยรุ่นซักกี่คนที่จะสนใจเรื่องพวกนี้"ผมพยายามแขวะมันอีก
"แหมก็คนมันไม่เคยมา ... ว่าแต่ตอนนี้หิว อีกแล้ว.."มันเปลี่ยนเรื่องทันทีครับ
"ไม่เอาอะ ... อยากกลับ บ้านแล้ว..."ผมมองดูนาฬิกาแล้วก็รู้ว่า 4ทุ่มแล้ว
"เออ จริงซิ 4 ทุ่มแล้วปะ เดี๋ยวพาไปส่งบ้าน"
"ขอบใจนะ.." ยิ้ม ร่าเลยครับ
   ประมาณ4ทุ่มครึ่งผมก็มาถึงบ้านครับด้วย..การคมนาคมที่ค่อนข้างจะติดขัดของกรุงเทพทำให้. ผม มาถึงบ้าน4ทุ่มครึ่งเลย โดนว่าแน่ๆ และนั่นก็เป็นเรื่องจริง พ่อกับแม่มารอ หนาบ้านเลยครับ
พอรถ..ไอตี๋มาส่งผมก้รีบลงจากรถ .. มันก็รีบลงมา
"พู่กันไปไหนมา กลับมาบ้านซะดึกดื่น"แม่ยิงคำถามแรกเลยครับ
"ต้องขอโทษด้วยนะครับพอดี... ผม ให้น้องพู่กันไปช่วยวาดรูปให้นิดหน่อยเท่านั้นเองแหละครับ... คุณพ่อคุณแม่จำผมได้ไหมครับ..."
"หนู... น้องนัทใช่ไหมลูก ลูกของพร... ที่ขายขนมอยู่ตรงนั้นใช่ไหมลูก"
"ใช่แล้วครับคุณแม่" อ้าวไอนี่เร็วนักนะ
"แล้วพ่อเราเป็นไงบ้างหละ"พ่อผมยิงคำถามบ้าง
"สบายดีครับเมื่อ เดือนที่แล้วยังมาหา ผมอยู่เลยครับ แล้วคุณพ่อกับคุณแม่สบายดีไหมครับ"
"สบายดีลูก อ้าว เข้ามาในบ้านก่อนก็ได้นะลูก .." แม่ผม..!! เชิญ ปีศาจเข้าบ้านซะละ
"งั้นเดี๋ยวพ่อขอตัว ก่อนแล้วกัน นะ..ไม่ค่อยถนัดคุย ฮ่าๆ"อารมณ์ดีไปไหมพ่อ...
"เอ้า..พู่กันไปเอาน้ำมาให้พี่เขาทานหน่อยซิ" อะไรอะแม่
"โห่..อะไรอะแม่"ผมตัดพ้อ
"ไปเอาน้ำมาให้พี่เค้าทาน"แม่ผมย้ำอีกและทำเสียงดุ
"คร้าบบบ" เห้ออ ยอมแต่โดนดี .. แล้วจะกินอะไรดีหละ...น้ำเปล่า...แป๊บซี่.. ผมเหลือบมาเห็นขวดแป๊บซี่ทันที... และข้างๆ นั้น .. น้ำปลา
"พี่นัท คงหิวน้ำมาก เลยอยากกินแป๊บซี่แน่ๆ เลย ..."  ผมก็เอาน้ำแข็งใส่ เทแป๊บซี่ แล้วก็ เทน้ำปลา ที่ตั้งไว้ข้างๆ ขวดแป๊บซี่แล้วด้วย... โอ๊ยย สีเหมือนกันซะยิ่งกว่าแกะ
   ซักพักผมก็เดินออกจากห้องครัวแล้วก็เดินเอาน้ำไปให้พี่นัท... ผมก็ยิ้มกรุ่มและเดินมานั่งข้างๆ แม่ผมทันที   มันหยิบขึ้นมาจิบ นิดเดียวเท่านั้น เหมือนมันได้กลิ่น... แล้วก็วางแก้วลง
"พี่นัท.. ผมอุส่าห์เท มาให้.. ทำไมไม่กินหละครับ" ชอบกินเค็มดีนัก! จัดให้
"พี่ว่าพี่ไม่อยากทานแล้ว น่ะครับ น้องพู่กัน"มันมำเสียงกระแนะกระแหน
"ไปเอา น้ำดีๆ มาให้พี่เค้าทานเดี๋ยวนี้ ! แม่สั่ง แล้วไปเอาน้ำปลาเททิ้ง!" แม่ผมเริ่มเสียงแข็ง
"คร้าบบบ" ได้แต่มองแม่ตาปริบๆ เหลือบไปเห็น..ไอตี๋ นั่น ยิ้ม ร่าเชียวนะ สนุกมากหละซิ!
   คืนนั้น แม่ผมก็คุยกับมัน ตั้งแต่4ทุ่มครึ่งจนถึง 5 ทุ่มครึ่งจนดึกตื่น..แม่เลย ทำการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา!!
"นัท.. คืนนี้ หนู นอน กับ น้อง ก็ได้นะ..  แม่ว่ามันดึกแล้ว.. ต้องขอโทษด้วยนะลูก"โอ้ววว แม่.. พูดอะไรออกไป
"จริงหรอครับคุณแม่"ตาลุกวาวเชียวนะมึง
"ใช่จ้ะ ปะ เดี๋ยวแม่ขึ้นไปจัดห้องให้หนูก่อน นะ ส่วนเสื้อผ้า ก็ ใส่ของเราแล้วกัน นะ พู่กัน"แม่หันมามองหน้าผม .... น้ำตาจะไหล
"ขอบคุณคร้าบบ คุณแม่"เห้ยย เต็มปากเต็มคำเชียวนะมึง
   และแล้ว....ค่ำคืนแห่งความหฤหรรษ์ก็กำลังจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง.....

TBC......................................

ออกตัวไว้ก่อนว่า... ผมเขียว แนว พวก เรื่องอย่างว่าไม่ค่อยจะเก่งซักเท่าไหร่
แต่ยังไงก็โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยนะครับ

พู่กัน :)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Nichdia ที่ 07-09-2011 23:06:08

อ๊ากกกก ลงต่อเลยได้ไหม 555

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 07-09-2011 23:12:13

อ๊ากกก!! จะมีไรเกิดขึ้นเนี่ยๆ รอรอบต่อไป TBC

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 08-09-2011 00:18:35

แม่นะแม่ รู้ไหมว่าส่งช้างเข้ามาในไร่อ้อย  :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: OitJi ที่ 08-09-2011 08:13:31

สงสัยจะไม่รอด หุ หุ หุ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: หลงไหลในม่านหมอก ที่ 08-09-2011 08:41:48

5555555 เจาะฝาบ้านรอ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 08-09-2011 14:00:25

คุณแม่เป็นแบคที่ดีมากๆ
555

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่8 6/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 08-09-2011 15:01:46

อ่า หลังจากติดตามอ่านอยู่เรื่อย จะเกิดอะไรขึ้นนะ อิอิอิ

อยากรุ้ๆ มาต่อไวๆเลยนะครับผม

Love Pugun and Nut  อิอิอิ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: debubly ที่ 08-09-2011 17:21:30

 :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 08-09-2011 18:01:29

 :m16: :m16: :m16:
มาต่อเร็วๆเลย
แล้วจะยกโทษให้
ขอให้เป็น นัท+พู่กัน ตลอดไปเลยนะ
ปล.คงไม่ผิดหวังนะ
 :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: e_new ที่ 08-09-2011 18:07:54

อ๊าย ย จะเป็นไงต่อเน้อนิ
รอๆๆๆ :)
 :L2: :L2: :L2: :L2:
 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: LingNERD* ที่ 08-09-2011 19:49:32

ชอบเรื่องนี้จัง ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: MimZiiz ที่ 08-09-2011 20:41:15

มาต่อด่วนเลยจ้า

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: bkk2906 ที่ 08-09-2011 20:49:52

ชอบครับ อ่านสนุกดี แต่อย่าให้รอนานนะครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 08-09-2011 20:51:16

ติดตามต่อนต่อไป :serius2:

 :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: bomm ที่ 08-09-2011 21:05:39

ถึงเขียนแนวนั้นไม่เก่ง แต่ก็ขอแบบละเอียดทุกอณูนะครับ  :z1: :z1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 08-09-2011 21:15:24

ต่างคนต่างแผนสูง ยังแกล้งกันไม่เลิกนะ รอตอนต่อไปคราฟ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: whiteky ที่ 08-09-2011 21:42:47

ทิฐิ เยอะนะ !!

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: ลู่เคอOlive♥ ที่ 08-09-2011 22:26:39

รอตอนต่อไปนะคะ อิอิ
สู้ๆค่าาาา

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่9 7/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 08-09-2011 22:52:57

ตอนที่10 ในคืนนี้มีดาว...(ตั้ง)ล้านดวง

  "ไปอาบน้ำ!"ผมโยนเสื้อผ้า ให้มัน
"อาบให้หน่อยซิ" มึงจะบ้าหรอไอนี่
"ไปอาบน้ำพรุ่งนี้มีเรียนน้ะเว่ย"
ผมเริ่มขึ้นเสียงใส่มัน
"อืม.. ก็ได้ ... " มันก็เดินเข้าไปในห้องน้ำแต่โดยดี ไอผมก็นั่งจัดกระเป๋าอะไรไปเรื่อย  ซักพักมันก็เดินออกมากับผ้าขนหนู พันข้างล่างข้างบนก็โล่งๆไม่มีอะไร
...อื้ม... ขาว... ซิกแพค หุ่นดี ไม่มีที่ติ.. กล้าม.. อื้ม... โอ้ววววว เลือดกำเดาอู้วว !! 555555
"เป็นอะไร.."มันถามผมในขณะที่ผมนั่งตาเยิ้มมองมันอยู่
"ห้ะ..!! ป่าวๆไม่มีอะไรๆ"
"หั่นแน่! แอบมองเราหรอ"มันก็เขยิบหน้าเข้ามาใกล้ผมอีก
"เห้ยป่าวๆไม่มีอะไร"ผมก็ลุกขึ้นหยิบเสื้อผ้าเข้าไปในห้องน้ำและอาบน้ำเลยครับ  ออกมาอีกทีมันก็หลับไปแล้ว... ใส่ชุดนอนผมด้วยน่ารักวะฮ่าๆ แถมยังนอนบนเตียงผมอีก...
เห้อออ ผมก็จะทำยังไงได้หละครับนอกจาก.. เอาผ้าห่มออกมาแล้วก็ปูนอนบนพื้นแล้วก็หยิบหมอนลงมานอนบนพื้นผมไม่ถือครับเพราะผมเป็นคนง่ายๆยังไงก็ได้
"พู่กัน... ทำไมไม่มานอนบนเตียง"เสียงมันดุเหมือนผมทำอะไรผิดมาก
"อ้าวนึกว่า หลับไปแล้ว.. นอนไปเหอะเดี๋ยวจะปิดไฟนอนแล้ว"
"บ้าหรือไง.. ให้เจ้าของบ้านนอนพื้นแล้วคนมาอยู่นอนบนเตียงได้ไง"มันบอกสายตามันดูจริงจังมาก
"ไม่เปนไร.. ก็คือไม่เป็นไรดิ.. จะนอนแล้วง่วง"ผมเริ่มหงุดหงิด
"งั้นนอนด้วยคนนะ.." มันก็กระโดดลงมานอนกับผมเลยลากผ้าห่มลงมาปู นอนข้างๆผม... แต่ที่สำคัญ มันมานอนหมอนใบเดียวกับผม
"ไปเอาอีกใบลงมา.. ร้อน"ผมเริ่มหงุดหงิดใส่อีกละ555555
"โห่!ไรอะไม่โรแมนติกเอาซะเลย"
"นับ1 ... นับ2 ... นับ..."
"คร้าบๆไป แล้วคร้าบ.."
"แล้วก็นอนบนนั้นไปเลยนะ.."
"ไม่อาววววววว"มันก็มาอ้อน..ผมอีก
"เออ.. งั้นเดี๋ยวไปนอนด้วยกันบนนั้นโอเค ปะ!" ผมเริ่มหมดความอดทนจะตี1 แล้วนะยังไม่ได้นอนเลย
"ขอกอดได้ไหม..." อยู่ดีๆมันก็พูดออกมา...
"พูดอะไรบ้าๆ.. นอนเถอะ.."ผมก็หลับตาเลยครับแต่ทันทีที่หลับตา...มือมันก็มาวางพาดตัวผมและขยับตัวมันเข้ามาใกล้ผมมาก... ต้องเตือนตัวเองอยู่เสมอว่า
อย่าหันไป..ถ้าหันไปหามันผมคงต้องเสร็จมันแน่
"ครอกกกก... ครอกกกกก ก.." อ้าวกรน! นอนหลับไปซะแล้ว..
"นอนซะละ...ไอตี๋เอ้ยกูไม่ใช่หมอนข้างมึงนะ" ผมก็เลยหลับเลยครับแต่ก่อนจะหลับเนี่ยรู้สักได้เลยว่า ... แขนที่กอดผมรัดแน่นขึ้น.. แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรมันจนถึงเช้า

เช้าวันรุ่งขึ้น
"พู่กัน.. ไปโรงเรียนได้แล้ว!"แม่ผมตะโกนเรียกทันทีเพราะตอนนี้ ก็ ตี5ครึ่งแล้ว
"คร้าบบ"ผมนอนบิดเอื่อยๆ..แต่ก็ต้องตกใจกับnote pad ของไอตี๋นั่น...
'เมื่อคืนขอบใจนะที่ให้ นอนด้วย... อุ่นจัง'
หน้าแดงเลยหละซิ...ได้แต่บิดไปบิดมาอยู่บนเตียง แล้วก็ต้องรีบลุกออกจากเตียงด้วยเหตุที่ว่า .. เด๋วจะไปโรงเรียนไม่ทัน  ...
พออาบน้ำเสร็จอะไรเสร็จก็จัดแจงใส่เสื้อผ้าแล้วก็ ออกมานอกบ้านตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือ....
"พู่กัน... ปะ..ไปโรงเรียน"นี่อยากจะทำคะแนนหรือไง.....ก็ใครซะอีกหละครับไอตี๋นั่นแหละ เอารถมารอหน้าบ้านผมแต่เช้า
"ไม่เอาอะ... อยากไป เอง.."เล่นตัวๆพองาม
"จะขึ้นไม่ขึ้น.. ไม่งั้นแฉเรื่องเมื่อคืนนะ"
"แฉอะไร"ผมมองหน้ามัน.. แล้วมันก็หยิบมือถือขึ้นมา... โชว์รูปที่ผมนอนหลับน้ำลายไหล...
"คนอะไรกรนแล้วแถมยังนอนน้ำลายไหลอีก" ขึ้นเลย! ขึ้นเลยครับอายก็อาย..โกรธก็โกรธ
"ลบ....เลยนะ'
"ลบก็ได้ .. แต่ขึ้นรถมา" มันขู่ผมอีก
"เออ.. " หัวเสียแต่เช้าเลย!
"โกรธหรอ?" มันถามผมแล้วตาละห้อย
"ป่าว"ไม่คุยด้วยพร้อมหยิบมือถือมันมาลบรูปผมกว่า 20 รูป
"ตอนนี้เราเป็นแฟนกันยัง"มันถามย้ำอีก
"ยัง.. ถ้ายังทำแบบนี้อีก"
"จริงดิ.. ถ้าไม่ทำจะได้เป็นแฟนใช่ปะ.." มันพูดไปยิ้มไป นี่เราเผลอพูดอะไรไปเนี่ย
"หรอ.. พูดงั้นหรอ.." จากที่โกรธมันอยู่หายเลยทีเดียวคร้าบก็มันน่ะซิทำตัวยังกะเด็กเล็กๆ
    แล้วก็ถึงละโรงเรียนที่แสนดีของผม
"ตั้งใจเรียนนะ.." แถมยื่นแก้มมาทางผม... ไอผมก็หยิบกระเป๋าจาค๊อป...ไปกระแทกแก้มมัน
"โอ๊ย.."มันร้องเสียงหลงเลย
"ไปเรียนดีๆนะ"ผมบอกแล้วก็ ปิดประตูรถ พร้อมหันหลังให้ มันแต่ที่รู้ๆ ผมยิ้ม... ยิ้มได้ยังไงไม่รู้

"กี่น้ำจ้ะ"อิบิ๊กเดินแซวมาจากข้างหลัง
"อิควา* น้ำห่าไรมึง..."ผมด่ามันเสียงดังเลย
"น้ำตาไงอิควา*"
"ไม่มีเว่ย!"แล้วเดินผละออกจากมัน... ไปชนคนนึงที่เหมือนเดินเข้า มา
"โทดครับ"
"พู่กัน......."เสียงเดิม .. คุ้นมาก... เหมือนเคยได้ยินที่ไหน นะ.. ผมเลย เงยหน้าไปมอง
"พี่เกียร์.... "ผมก็อึ้งน่ะซิครับ... ทำอะไรไม่ถูกไปเลย
"เราต้องคุยกัน... ไม่ใช่หรอ?"นี่เขาพูดอะไรของเรา เขาต้องการอะไร...
"เรายังมีอะไรที่จะต้องคุยกันอีกหรอ?"ผมมองเค้ามาขวางเลย
"พู่กัน.. ฟังพี่นะ .. เรื่งที่เกิดขึ้น น่ะ.. มัน.."
"เกียร์คะ รับโทรศัพท์ ด้วยคะ"โอ้โห นี่ขนาดเสียงริงโทน นะ .. คงได้ทัน ไปแล้วหละซิ!!
แล้วพี่เขาก็ หันหลังไปคุยโทรศัพท์ ' ว่าไง ..ถึงโรงเรียนแล้วหรอ... รีบๆเข้าไปเรียนนะเดี๋ยวจะไปเรียนไม่ทันนะจ้ะ'  เบามากเลยซินะ
อุส่าห์ไปคุยโทรศัพท์ แล้วคงพูดเบามากเลยซินะ กูไม่ได้ยินเลยซินะ คิดว่ากุโง่มากหรอ?...
   ผมเลยใช้จังหวะนั้น .. เดินออกมาจากพี่เขา..ทันที
"พู่กัน... จะไปไหน"เขาดึงแขนผมอีก
"ต้องการอะไร"ผมพูดเสียงแข็งใส่เลยครับ
"ก็บอกแล้วไงว่าต้องคุยกัน" ไอผม ก็ใกล้จะหมดความอดทนแล้วครับ
"ปล่อย.. ครับ พี่.."
"ทำไมไม่ฟัง กัน บ้าง...ว่า.."
"ถ้าหากจะให้ฟังที่พูดในโทรศัพท์เมื่อตะกี้... ฟังเต็ม2รูหูเลย จะเอาอะไร อีก ปล่อยเว่ย .. จะไปหาเพื่อน"สะบัดมือ ออกและเดิน หนีออกมา ดื้อๆ
"ถ้าไม่ฟังจะรู้ได้ไงว่าอะไรเป็นอะไร" เหอะ ! ถ้ามึงยังไม่หยุดพูดซ้ำๆแบบนี้อีกนะ
"....."ผมยังนิ่งอยู่และคุมสติตัวผมเอง
"พู่กัน... ฟังก่อนดิ!"มันตะโกนมาอีกครับคราวนี้นักเรียนรอบๆ เริ่มมองแล้ว ว่าเกิดอะไรขึ้น ... แปลว่าที่คราวนี้ ผมร้องไห้ไม่ออกแล้ว..ไม่ซิไม่รู้สึกเลยว่าอยากจะร้อง..
อาจจะเป็นเพราะ การกระทำของเขาที่ทำให้ผมจะต้องเจ็บขนาดนั้น บวกกับ การได้ทำในสิ่งที่ตนเองสบายใจไปแล้ว เมื่อวานนี้ ทำให้อะๆ หลายอย่างดีขึ้น
"ว่าไงหละพู่กัน"หมดแล้วซึ่งความอดทนของผม หมดแล้วจริงๆ
"มานี่!"คราวนี้เป็นตาของผมที่ลากแขนพี่เกียร์ไปทางห้องของเขา.. แล้วก็ไปหยุดอยู่ตรงซอกมุมอาคารเรียนที่ค่อนข้างจะลับตาคนหน่อย
"จะบอกอะไรไว้ให้นะ....ผมไม่ได้รู้สึกดีอะไรกับคุณแล้ว... คุณก็ควรคิด.. ว่าสิ่งที่ทำ.. ทำไปเพื่ออะไร .. และทำไปทำไม กลับไปทบทวนนะครับ"จากที่ พี่เขายิ้มร่าเพราะผมลากเขามา
กลับ หน้าซีดไปเลย
"พู่กันไมได้ชอบพี่แล้วหรอ"
"ถามตัวเอง..."ผมเริ่มขอบตาร้อนผ่าวอีกแล้ว
"พี่จำเป็นที่จะต้อง.. มีแฟน .. มันไม่ใช่เรื่องแปลกหรอ.. ที่ผู้ชาย...จะมีแฟนเป็นผู้หญิง... มันเป็นหลักความจริงไม่ใช่หรอ.. ดังนั้น ความรักของเรา... มันก็จะต้องถูกหลบซ่อนไว้แบบ นี้
พี่จำเป็นที่จะต้องทำ" เป็นประโยคที่เจ็บมากกว่าเป้นประโยคที่ทำให้รู้สึกดีเสียอีก
"ใช่ครับ..ผู้ชายคู่กับผู้หญิง...มันไม่มีทางที่ผู้ชาย..คู่กับผู้ชายได้.. ผมจะจำไว้ " เอาละ ..คำว่า"ผู้ชายคู่กับผู้หญิง"มันเจ็บจริงๆ ครับ เจ็บจนคนอย่างเราๆมันปวดไปถึงกระดูกดำเลยเชียวแหละครับ
"แต่เราก็ยัง...รักกันได้ไม่ใช่หรอ"
"พี่ไม่คิดว่ามันจะเห็นแก่ตัวมากไปหรือยังไง!"ผมเริ่มเสียงดัง
"ขอร้องหละ..พี่ไม่อยากเสีย พู่กันไป"
"เสียไปซะเถอะ ยังดีกว่าที่ผม จะต้องมาหลบๆ ซ่อนๆ คนอื่นแบบนี้...ขอบคุณที่พยายาม ทำหลายๆ อย่างให้ผมประทับใจนะครับ.. เราหายกันแล้วกัน นะครับ"ผมพูดด้วยเสียงแห้งกร้างและเบามาก
เสียงมันแหบแห้งไปหมดเลย... แล้วก็เดิน ออกมา จากตรงนั้น เช็ด น้ำตาที่ไหล..แต่ก่อนที่จะเดินออกมา พี่เค้าก็พูดคำคำนึงที่ทำให้ผมต้องสะอึก
"ไอนัทจีบพู่กันใช่ไหม"
"...ใช่ครับ..แล้วเขาก็ทำให้ผมรู้ว่า ... ความรักที่ไม่ต้องปิดบังใครเป็นยังไง"
"....................."เขาเงียบไปครับ ผมก็ไม่ได้หันหลังไปดู แล้วก็เดินหนีออกมาเลย
ทันทีที่เดินเช็ดน้ำตาออกมา ...
"พี่รู้ว่าเสียใจ...พี่เข้าใจเรานะ"พี่พีท เพื่อนร่วมห้องของพี่เกียร์นั่นไง ยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ผม
"พี่รู้หรอครับ"ผมมองหน้าเค้า ขอบตาแดงก่ำเลย
"ใช่ครับ พี่ดู พวกเรา2คนพี่ก็ดูรู้"เขาบอกผม มองหน้าผม.. เหมือนต้องการอะไรบางอย่าง
"ขอบคุณมากนะพี่..แต่ มันก็คงเป็นไปไม่ได้..."
"ยังไงก็ทำใจให้ได้ซะหละพู่กัน .. ไม่อยากเห็น พู่กันเป็นแบบนี้เลย"เค้ามองผมสายตาดูเป็นมิตรและเป็นห่วงผมมาก
   หลังจากที่ผมเดินออกมา อิโฟนอิบิ๊กก็วิ่งมาหาผมหน้าตาตื่น ถามว่าเป้นอะไรรึเปล่า... ผมก็คงได้แต่ตอบว่าไม่เป็นไร...ให้มันฟัง..  ส่วนอิโฟน จะทำหน้าที่เพื่อนที่ดีโทรบอกไอตี๋ ...
ผมก็ปรามมันไว้..
เพราะพี่เกียร์ กับไอตี๋นั่นก็เป็นเพื่อนกัน .. จะให้เขาสองคนมาทะเลาะกันเพราะผมก็ไม่ใช่เรื่องซักหน่อย มันยิ่งทำให้ผม รู้สึกแย่ขึ้นไปอีก เพราะตอนนี้ก็ดันไปมีใจให้กับไอตี๋นั่น
ส่วนพี่เกียร์ก็เพิ่งจะรู้สึกเสียใจที่สุดเท่าที่เคยรู้สึกมา ขนาดรักครั้งแรก... ยังโดนหักอก แรงขนาดนี้..ต่อไปจะเป็นยังไงไม่รู้... แต่ในใจยิ่งคิดไปก็ยิ่งสับสน...
"ฐิติคม... ฐิติคมมมม"อ.ประจำชั้นเรียกชื่อผม2ครั้งติดแต่ผมก็ยังไม่ขานตอบรับ
"มึง. อ.เรียกน่ะ..."เพื่อนข้างๆผม เขย่าตัว
"มาครับ" แล้วก็โดนเทศน์ซะยาวเลยว่าทำไมไม่ฟังที่เรียกชื่อแต่ถามว่าตอนนั้นผมรับรู้อะไรไหม บอกตามตรงเลยครับ.. ไม่รับรู้อะไรเลย.. และก็ไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้นตอนนั้นเหมือนชีวิตมันจบที่ตรงนั้น
หาทางออกไม่ได้เลย
"มึงไหวไหม? "โฟนเดินมาถามผมทันที
"พอไหว..."ผมก็ไม่รู้จะพูดยังไงให้มันสวยหรู...คนมันเจ็บขนาดนั้น... ถ้าทำปากแข็งก็คงจะไม่มีอะไรดีขึ้นมา
"อ.ครับผมขอพา ฐิติคมไปห้องพยาบาลครับ"อิบิ๊กบอกอยากหนักแน่น แล้วก็ช่วงกันพยุงผมไป มันทั้งคู่นี่แหละเพื่อนแท้ จริงๆ
"มึงกูไหวอยู่"ผมพยายามโกหกมันแต่ก็ไม่เป้นผลแต่อย่างใดครับ
"กูขอบัตรมาได้ละ ปะ..."อิโฟนโชว์บัตรผ่านออกนอกโรงเรียนโดยใช้ข้ออ้างว่า..เพื่อนป่วยมาต้องไปโรงพยาบาล เพราะกลุ่มเรานั้น
เป็นกลุ่มที่เรียกว่า... อ.เกือบทุกคนในโรงเรียน รู้จักเลยก็ว่าได้ ..เวลาจะทำอะไรก็ ง่ายๆ เพราะมีอ.เป็น BACKUP เยอะ
"นัทรออยู่..แล้ว รีบไปเหอะ"ผมตาโตเลยครับ
"ใครโทรบอก"ผมเริ่มเสียงขุ่นๆ
"อิบิ๊ก/อิโฟน"ไม่ต้องสืบเลย พูดพร้อมกันแบบนี้... ก็ต้องเป็นคนนึงคิดคนนึงทำเท่านั้นแหละ
' ปรี๊นน !!' ไอตี๋นั่นบีบแตร์รถเลยครับเพื่อให้รู้ว่า ..อยู่ตรงนั้น
"เป็นอะไรไหม?"ทันทีที่ขึ้นรถประโยคแรกเลยที่มันถามผม
"ก็ดีขึ้นแล้วหละ..."ผมมองหน้ามัน... แทบช็อก! จากที่เคยเห็น หน้ามันยิ้มแย้มแจ่มใส ตอนนี้กลับเจอมัน หน้าตาบึ้งตึงและดูวิตกกังวลกับเรื่องของผมมาก
"โฟนถ้าเรา..จะเข้าไป.. จะเข้าไปยังไง"มันถามเสียงเย็น.. น่ากลัวจัง
"ก็เอ่อ .. ฝากบัตร มั้ง บอกว่า .. ทำธุระ ก็ได้มั้ง"
"อื้ม งั้นรอนี่นะ..."มันทำท่าจะเปิดประตูรถผมก็จับมือมันไว้
"จะไปไหน..."
"ไปเอาเลิอกออกจากปาก..คนที่ทำให้พู่กันเป็นแบบนี้"
"พอแล้วน่ะ.... ลืมๆ มันไปเถอะ..เราก็ไม่เป็นไรแล้ว"
"ไมได้!"มันปฏิเศษเสียงกร้าว
"อย่า ให้เรื่อง ของ เรา ต้องทำลายคำว่า มิตรภาพเลยนะ.." ผม พูดแค่นั้น .ครับ เรียบๆ ง่ายๆ มันก็หยุดแล้วหันมามองหน้าผม
"ขอโทษ"คำเดียวที่มันพูดพร้อมเอามือเช็ดน้ำตาที่เปื้อนแก้มทั้ง2ข้างของผม

TBC......................................................................................

อาจจะพิมพ์ตกหรือพิมพ์ผิดเยอะหน่อยนะครับ พอดี ใช้คอมพิมน่ะครับ
ยังไงก็ ติดตามด้วยนะครับ ฮ่าๆ ขอโทดที่ทำให้รอนาน นะคร้าบบบบบบบบบบบบ

พู่กัน: )

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: LingNERD* ที่ 09-09-2011 00:23:20

ได้อ่านต่อก่อนนอน ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 09-09-2011 00:29:12

พู่กันรีบๆหายเศร้านะ :เฮ้อ: :เฮ้อ:

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 09-09-2011 00:37:59

น่าสงสารอ่ะ เปนกำลังใจให้นะคร๊าฟฟ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 09-09-2011 00:55:27

พี่เกียร์ไม่แฟร์และไม่กล้า งั้นก็แอบต่อไป
พี่พีทคิดอะไรอยู่

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 09-09-2011 09:08:07

 :pig4: :pig4: :pig4:
keep going on
สู้ สู้
ปล.นัทดูแลพู่กันดีๆนะ
 :z2: :z2: :z2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 09-09-2011 10:11:07

โห เกือบแล้ว เกือบเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดซะแล้ว  o22

อ้างถึง

อาจจะพิมพ์ตกหรือพิมพ์ผิดเยอะหน่อยนะครับ พอดี ใช้คอมพิมน่ะครับ

ถ้าไม่ใช้คอมจะใช้อะไรพิมพ์  :laugh:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 09-09-2011 11:17:01

 :angry2:
ไปเลยนะอย่าอยู่เลยไอ่พี่เกยร์
มาพูดเชี่ยๆได้ไง!
เกีรยดเกยร์
ร้ากกก......พี่นัทททท......
มาต่อเร็วๆนะ.........................
กอดๆพี่กัน... ขอบคุณคัฟ...

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-09-2011 11:21:59

พู่กัน :กอด1:
อยากให้มีความสุขทุกฝ่ายนะคะ ไม่เป็นไรเนอะ สู้ๆๆ :L2:
คราวก่อนบอกว่าไม่ถนัดเรื่องอย่างว่า แสดงว่าอีกไม่นานจะมีใช่ไหมอ่า :haun4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 09-09-2011 11:46:48

เศร้านิดๆ ปนน่ารักหน่อยๆ

นัทอย่าทำให้พู่กันต้อร้องไห้แบบนี้นะ ไม่งั้นน่าดูเลย

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 09-09-2011 12:14:54

นัทอย่าทำให้พู่กันเจ็บอีกคนละ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: al2pocalypoe ที่ 09-09-2011 13:24:59

ไม่สามารถหยุดอ่านได้เลยจริงๆ ชอบนัทมากกกก

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: zabzebra ที่ 09-09-2011 15:46:01

เพลงแต่ละเพลงที่ลงนี่คือ โดน มากกกกกกกกกกก

อิจฉา พู่กันมากอ้ะ อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงง

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 09-09-2011 16:04:59

เกียร์เห็นแก่ตัวสุด  ๆ 

เชียร์นัทเต็มที่เลย

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 09-09-2011 20:00:20

ตอนนี้ยิ่งเชียร์นัทสุดใจเรยอะ ทำไมเกียร์เปนคนอย่างนี้นะ เอาใจช่วยพู่กันด้วยละกาน

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: e_new ที่ 09-09-2011 20:25:14

อย่าเศร้าไปใย คนห่วงใยอีกตั้งมากมาย
สู้น่ะจ๊ะ รอๆๆๆ :)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 09-09-2011 20:39:23

อ้างถึง

ได้อ่านต่อก่อนนอน ^^

 
ขอบคุณคร้าบบ ที่รออออ วันนี้อาจจะดึกหน่อยนะครับ เพราะเพิ่งถึงบ้านเองง มาตอบก่อนน อิอิ

อ้างถึง

พู่กันรีบๆหายเศร้านะ

จะรีบนะคร้าบบบ ฮ่าๆๆรอต่อปายยย

อ้างถึง

น่าสงสารอ่ะ เปนกำลังใจให้นะคร๊าฟฟ

T^T

อ้างถึง

พี่เกียร์ไม่แฟร์และไม่กล้า งั้นก็แอบต่อไป
พี่พีทคิดอะไรอยู่

เนี่ยแหละครับสังคมไทย T^T

อ้างถึง

keep going on
สู้ สู้
ปล.นัทดูแลพู่กันดีๆนะ

อีกตั้งนาน จะรู้ได้ไง คร้าบบ ต้องติดตามม

อ้างถึง

โห เกือบแล้ว เกือบเป็นเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดซะแล้ว   
อ้างถึง
อาจจะพิมพ์ตกหรือพิมพ์ผิดเยอะหน่อยนะครับ พอดี ใช้คอมพิมน่ะครับ
ถ้าไม่ใช้คอมจะใช้อะไรพิมพ์ 

ปกติใช้ BB พิมครับ

อ้างถึง

สงสารพู่กันจังเลยอ่า

T^T

อ้างถึง

ไปเลยนะอย่าอยู่เลยไอ่พี่เกยร์
มาพูดเชี่ยๆได้ไง!
เกีรยดเกยร์
ร้ากกก......พี่นัทททท......
มาต่อเร็วๆนะ.........................
กอดๆพี่กัน... ขอบคุณคัฟ...

กอดๆๆๆๆ :monkeysad:

อ้างถึง

พู่กัน
อยากให้มีความสุขทุกฝ่ายนะคะ ไม่เป็นไรเนอะ สู้ๆๆ
คราวก่อนบอกว่าไม่ถนัดเรื่องอย่างว่า แสดงว่าอีกไม่นานจะมีใช่ไหมอ่า

ฮ่าๆๆ ก็ไม่รู้นะคร้าบบ

อ้างถึง

เศร้านิดๆ ปนน่ารักหน่อยๆ

นัทอย่าทำให้พู่กันต้อร้องไห้แบบนี้นะ ไม่งั้นน่าดูเลย

:) ขอบคุณที่ติชมคร้าบบบบบบบบ

อ้างถึง

นัทอย่าทำให้พู่กันเจ็บอีกคนละ

o18

อ้างถึง

ไม่สามารถหยุดอ่านได้เลยจริงๆ ชอบนัทมากกกก

เว่อไป คนเขียน เขินน จังงง

อ้างถึง

เพลงแต่ละเพลงที่ลงนี่คือ โดน มากกกกกกกกกกก

อิจฉา พู่กันมากอ้ะ อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงง

ฮ่าๆๆ คร้าบบบ

อ้างถึง

เกียร์เห็นแก่ตัวสุด  ๆ 

เชียร์นัทเต็มที่เลย

เนี่ยแหละ... สังคมไทยคร้าบบบบบบบบบบ

อ้างถึง

ตอนนี้ยิ่งเชียร์นัทสุดใจเรยอะ ทำไมเกียร์เปนคนอย่างนี้นะ เอาใจช่วยพู่กันด้วยละกาน

เชียร์ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :laugh:

อ้างถึง

อย่าเศร้าไปใย คนห่วงใยอีกตั้งมากมาย
สู้น่ะจ๊ะ รอๆๆๆ

ขอบคุณคร้าบบบบ

ไปละ... ไปพิมต่อดีกว่า... เดี๋ยวโดนว่าา  o13

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 09-09-2011 20:48:27

รอรอรอ เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 09-09-2011 21:03:32

รออ่านต่อคะ...::..:อืมเกียร่์ทำแบบนี้ก่็รักเผื่อเลือกดิไม่ไหวๆ....เชียร์นัทดีกว่า

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่10 8/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 10-09-2011 00:00:32

ตอนที่11  นี่ไม่ใช่เพลงรักแต่เป็นเพลงที่เขียนจากความรัก...


"ไม่ต้องร้องไห้แล้วนะ.. " ไอตี๋ปลอบผม
"ไม่ร้องตั้งนานแล้วเว่ย"ไม่รู้ว่า นานเท่าไหร่แล้วที่ผมโดยมันโอบไหล่แบบไม่รู้ตัว และพยายามจะผละมันออก   
เพราะตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ รถมันก็ยังไม่ขยับไปไหนและ..และก็ไม่สนใจเพื่อนผม2คนข้างหลังว่า กำลังมองแบบอิจฉาตาร้อนแค่ไหน
 " พอละๆ "ผมผละออกมาที่นั่งเบาะหน้า
"แล้วจะไปไหนกันดี ?"อิโฟนอยู่ๆก็โผล่งออกมา
"ไป...บ้านผม.. ไหม"มันเสนอ
"ไม่!! ไปบ้านแกพอดีก็โดนจับได้ ว่าโดดเรียน" ผมปฏิเศษ เสียงแข็ง
"แล้วจะไปไหน?"ผมถามอิโฟนกับอิบิ๊กต่อ
"กูก็ไม่รู้ ... "
"ไปทะเลมั้ย!" อยู่ดีๆมันก็พูดขึ้นมา
"ไกลไปนะ!!!!เปลืองค่าน้ำมันด้วย"ผมแย้งขึ้น
"แต่กูอยากไปวะ" อิโฟนพูดตาใสๆ
"กูก็อยาก.. อีกอย่าง.. เพื่อนเราก็จะไปน้ำตกกัน แต่กูอยากไปทะเลมากกว่า"
"จะไปได้ยังไง แล้วจะไปค้างคืนหรือไงแถมพวกมึงขับรถเป็นกันหรอแล้วใครจะขับรถเปลี่ยนกับเขา"ผมร่ายยาวเลยครับ
"โอ๊ยยย เป็นห่วงกันจริงจริ๊ง" หน้าแดงเลยอะ อิโฟนพูดอะไร
"งั้นไปเซนทรัลปิ่นเกล้า ไหม? ไปหาไรกินแล้วก็ไปเดินเที่ยวด้วย"มันออกความเห็น
"เออๆนานๆได้ไปเที่ยวไกลๆบ้างก็ดีนะ"
"อืม ก็ดีไกลๆ จาก ตรงนี้หน่อย"ผมพูดพร้อใถอนหายไปไปหลายๆที เห้อออ
   แล้วรถก็ค่อยๆขับออกจากตรงนั้น.. ผมนั่งมองอะไรไปเรื่อย คิดอะไรไปเรื่อย แม้ว่าใจจะสงบลงมากแล้วแต่..ความคิดก็ยังฟุ้งซ่านอยู่เลยครับคิดอะไรไปเรื่อยทั้งคำพูดของพี่เกียร์
ทุกๆอย่างที่เคยทำให้ผม ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้... ทำให้ผมรู้สึกอะไรหลายๆอย่างหวั่นไหวในคำพูดบางคำแต่ก็ยังแค้นใจกับคำพูดของเขาที่ว่า"ผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิง"คิดไปน้ำตาก็ไหลไป...
"เป็นอะไรรึเปล่า"ไอตี๋ พูดขึ้น คงเพราะเห็นน้ำตาผมไหลมั้ง ส่วนไอ2คนข้างหลังไม่ต้องบอกหรอกครับ หลับไปละ..เพราะรอรถติดนาน
"ปล่าวหรอกไม่มีอะไร "ผมพูดปัดๆ ไปเพราะขี้เกียจที่จะพูดอะไรอยากเก็บไว้ในใจอย่างนี้นี่แหละ
"นี่ถามดีๆแล้วนะ..."มันเริ่มกวนผม
"เออ...ก็ใช่น่ะซิ..."เริ่มหงุดหงิด
"ถามแค่นี้ก้ต้อง หงุดหงิดใส่ด้วยอะ"มันพูดงอนๆเหมือนจะให้ผมง้อ
"ถ้าจะให้ง้อ.. ไม่นะ...รู้ทันหรอกน่า..อะ ไฟเขียวแล้ว..ไปได้ละ"ผมก็ไล่มันทันที มันก็ได้แต่ทำหน้างอและ ขับรถต่อไป... ซักพักรถก็ ขับมาถึงเซนทรัลปิ่นเกล้า ..
"จอดๆๆๆๆๆ จอดตรงนี้ก่อน ไม่ไหวแล้วจะเข้าห้องน้ำ.."พออิ2คนนั้นตื่นก็เอาเลยครับ..ปวดฉี่อยากเข้าห้องน้ำอยากจะ ลงรถเต็มที่ตอนนี้รถก็อยู่ปากทางเข้าไป..ในลานจอดรถแล้ว..
กว่าจะวนหาที่จอดอีก ก็อีกตั้งนาน
"งั้นก็ลงตรงนี้ก่อนก็ได้แล้วเดี๋ยวค่อยมาเจอกันที่ชั้น 1 นะ นัท"ผมหันไปบอกมัน..
"ไม่ไหวววแล้วววว"อิโฟนกับอิบิ๊ก ก็เปิดประตูวิ่งพรวดเข้าไปในห้างโดยเร็วครับ ส่วนผมน่ะหรอ.. กำลังจะเปิดประตูแต่ยังไม่ทันไร ก็โดนมันดึงไว้
"ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น..นั่งอยู่ตรงนี้แหละ..ไปเป็นเพื่อนกัน"แล้วมันก็ขับรถเข้าไปหาที่จอดในห้าง วนแล้ว วนอีก.. ซั้นใต้ดินก็ไม่มี  แต่ในระหว่างที่ขับรถหาที่จอดเนี่ย มันก็ไม่หยุดจ้อนะครับ เนื่องจาก
เซนทรัลปิ่นเกล้าเป้นศูนย์รวมแห่งใหม่ของเด็กวัยรุ่นใน ช่วงนั้น .. เพราะ สยามโดนยึดครองจากพวกเด็กแว้น มันก็ชี้ให้ดู รุ่นน้องของมัน กลุ่มโน้นกลุ่มนี้ ที่นั่งสูบบุหรี่กันอยู่(ไม่แนะนำให้ทำแบบนั้น
นะครับ)
"ไม่กลัวอายหรอ... ถ้าเกิดเพื่อน..รู้ว่าเดินกับผู้ชาย"เมื่ออยู่กัน2คนผมก็กล้าที่จะยิงคำถาม..ที่ซีเรียสได้
"......................"มันก็เงียบไปซักพัก ..เห็นไหมหละ.. ก็อย่างที่รู้ๆ กัน ..เป็นใครใครก็อาย
"อายใช่ไหมหละ..."ถึงแม้จะพูดแบบนั้น..ผมก็พยายามพร่ำบอกเสมอว่า...อย่าเอามาตรฐานของคนเพียงคนเดียวมาวัดกับคนอื่น
"ก็ถ้าเรายังไม่เป็นแฟนกัน...ผมก็ยังอายเพราะกลัวคิดไปคนเดียว....แต่ถ้าเราเป็นแฟนกันเมื่อไหร่ วันนั้นแหละ... จะได้รู้ว่าอายไม่อาย"ผมพูดยิ้มๆหูมันแดงผิดปกติ นี่ มึงเขินหรอไอตี๋ 55555
"จริงหรอ.."ไม่รู้ซิครับทำไมคำพูดของมัน ถึง .. ทำให้ผมยิ้มตามมันได้
"นั่นไง ..เจอแล้ว... "ผมชี้ไปที่ ว่างสำหรับจอดรถ.ของ มัน 
   พอจอดรถเสร็จมันก็ดับเครื่อง .. ผมก็เตรียมที่จะลงจากรถครับ...มันก็ดันฉุดแขนผมเข้าไปหามัน พร้อม หอมแก้มผม ไป1ฟอด... อื้ม.. ผมว่าละ อยู่กับมัน2คน.. ไม่ปลอดภัยจริงๆ
"เห้ย! ทำอะไรน่ะ"ผมก็ตกใจน่ะซิครับไม่เคยเจออะไรแบบนี้.. ฉวยโอกาส
"ก็.. รางวัลที่ถามคำถามถูกใจไง"เห้ย! มันไม่เกี่ยวเลยนะเว่ย
"ขออะไรอย่างนึง..จะทำอะไรอย่าฉวยโอกาส"มันไม่ใช่ไม่ดีนะ.. แต่มันไม่ได้ตั้งตัวเลย
"อ่าว ไมอะ.."มันขมวดคิ้ว
"ก็. พูดเองนิ...รอเป็นแฟนกันก่อน ไงหละ"ผมพูดยิ้มๆกลับไปหามันบ้าง
"เชอะ! ไม่รู้แหละ.. อย่าทำให้หมั่นเขี้ยวมากแล้วกัน"บางทีก็กลัวคำพูดนี้ของมันนะครับ
   เรามาถึงห้างประมาณบ่ายโมงเห็นจะได้รถติดมากกกกกก หลังจากที่จอดรถเรียบร้อยแล้วก็เดินไปสมทบกับอิข้างบนอีก2คน..แล้วก็หาอะไรกิน จำได้ว่า..น่าจะเป็น MK
ไม่ใช่พวกผมหรอกที่อยากกิน .. ไอตี๋นั่นต่างหากที่อยากกิน แล้วแถม มันยังโชว์สเต็ปเทพสั่งอาหารมา..ชุดใหญ่เลย..
"สั่งมาเยอะ ขนาดนี้จะกินหมดหรอ.."อิโฟนถามคนแรก
"แหมกูเห็นสั่งๆมา พกมึงก็กินไม่เหลืออะ"ผมแซวมัน
"แล้วทำยังกะ พู่กันกินน้อยซะที่ไหนหละ"ไอตี๋มันกัดผมบ้าง
"เอ้าก็ช่วยไม่ได้อะ... แล้วมีวิธีหรือไงที่ไม่ให้กินเยอะอะ"ผมถามมันกลับ
"ก็ต้องป้อนเราแทนไง พู่กันจะได้กิน น้อยๆ แล้วป้อนเราเยอะๆ "นี่พูดเนี่ยสาบานเถอะว่า นั่งกันอยู่แค่2คนและไม่อายฟ้าอายดิน
"อะแฮ่ม" นั่นไงเห็นไหม..ไม่พ้นอิ2ตัวนั้นหรอก
"อะไร"ผมเงยหน้าไปมองมัน เพราะ โดนประโยคนั้นเข้าไปก็ก้มหน้างุดๆ ไม่กล้ามองอะไรเลย
"ป๊าว!"อิบิ๊ก ..มึงเปล่าเสียงดังมากนะ
"อย่ากวนตีX"ผมเริ่มเสียงขุ่น
"ไม่เอาซิครับ... อย่าพูดไม่เพราะเลย...มามะๆเดี๋ยวป้อนให้ๆ"แล้วมันก็คีบเป็ดย่างมาใส่ปากผม ... ผมเห็นหน้าอิ2คนนั้น ตาโตเลย ทั้งคู่.. แล้วมันก็ไม่ยอมหยุดแค่นั้น พวกมัน มองหน้ากันแล้ว
อิโฟนก็คืบเป็ดให้อิบิ๊ก ...
"อ้ำ...อร่อยไหมจ้ะ..ที่รัก"แล้วมันก็ทำหน้าหยาดเยิ้มใส่กัน
"ก็บอกแล้ว ว่าอย่าทำเป็นไงหละ"ผมก็ได้แต่กระซิบกันไอตี๋นั่นเบาๆ
' ครีดดดดดดดดดดด ครีดดดดดดดดดดดด' เสียงมือถือสั่น ..ของผมหรอ.. ไม่ใช่ครับ .. ของไอตี๋นั่น... ผมก็รับสายหันไปคุยซักพักแล้วเดินออกไปข้างนอก.. ไม่นาน มันก็เดินเข้ามากับเด็กผู้ชาย
ในชุดนักเรียนโรงเรียนใกล้เคียงกับมัน กางเกงสีดำ เหมือนกัน  หน้าตาหล่อเหลาเอาการเลยหละครับ..แต่น้อยกว่าไอตี๋ ฮ่าๆ เดินมาทางโต๊ะพวกผม
"พู่กัน บิ๊ก โฟน .. นี่เก้าเพื่อนสนิทเรา"มันก็แนะนำให้รู้จักเพื่อนผม อีก2 คน และ แนะนำให้รู้จักผม ...
แปลกที่มันมองผมด้วยสายตาแปลกๆ ดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย
"หวัดดีเก้า"ผมยิ้มให้ และทักทายตามปกติ
"หวัดดี..พู่กันใช่ไหม..เห็นไอนัท มันพูดถึงอยู่ตลอดเลยนะ 5555"หัวเราะทำไม ..แค่พูดถึงเฉยๆเอง
"มึงก็ จะบ้าหรือไงวะ.. อย่ามาเมา"ไอตี๋นั่นมันก็ตบหัวเพื่อนมันเล่นสบายใจ พวกผม3คนก็ได้แต่นั่งมองหน้ากัน แต่ที่..น่าจะ..เจ็บที่สุดน่าจะเป็นผมมากกว่า เมื่อมันเอาโต๊ะมาเสริมให้เพื่อนมัน นั่งด้วย
ผมก็จะเป็นอะไรได้หละครับ..ส่วนเกิดชัดๆ เพราะมันก็เอาแต่คุยกับเพื่อนมัน นะ ไม่สนใจผมเลยซักนิด โชคยังดีหน่อย ที่มี อิโฟนกับอิบิ๊ก คอย นั่งคุย อยู่ด้วย ..แต่จะให้ทำยังไงคนมันอึดอัดใจจะตาย
"จะไปเข้าห้องน้ำอะ..."ผมลุกโผล่งขึ้นมาเลยครับ แล้วก้เดินออกไป.. บางทีในตอนนี้ก็ไม่อยากจะรับรู้อะไร... อยากกลับ บ้านแล้ว...เสียความรู้สึกอะ นี่ไม่ใช่เรื่องมากนะครับ...แต่เข้าใจมารยาท
หน่อยได้ไหมคุณเป็นคนชวนผมมาแล้วมาปล่อยให้ผมกับเพื่อนนั่งกร่อยกันแบบนี้ มันใช่หรอ
   ผมก้เดินออกมานอก เอ็มเคครับ เดินไปหาห้องน้ำไป  มองรอบๆ ทางไปเรื่อย ไม่อยากจะกลับไปเจอสถานการณ์กดดันแบบเดิมอีก ....แต่จนแล้วจนรอดพอเข้าห้องน้ำเสร็จ
ก็ต้องกลับมาที่เดิมอยู่ดี ยอมรับนครับแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำ.. จะให้ทำยังไงได้ วันนี้ทั้งวันก็เจอแต่เรื่องแย่ๆ นึกว่าพอมากับไอตี๋ แล้วจะทำให้ดีขึ้นแต่ไม่เลย... กลับเป็นอะไรที่..เสียความรู้สึกมาก
หรือผมอาจจะคิดมากจนเกินไป... อันนี้ก้ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆพอกลับมาที่เดิม...
"เป็นอะไร.. "มันหันมาถามเสียงเรียบพร้อมคิ้วขมวด
"ป่าวนิ..กินน้ำเยอะเลยปวดฉี่ก็ไปฉี่.." ผมก็ตอบ ยิงฟันตรงคำว่าฉี่.. ตาใสๆ ไม่มีอะไรปิดบังเล้ยยยยย ซักนิดเลย ..นิดนึงก็ได้ที่ปิดบัง ฮ่าๆ
"โกหก... แล้วทำไมตาบวม..."ผมพยายามจะเอามือมาจับแก้มดูว่ามีความชื้นจากน้ำตาไหม
"เออ...เราทำให้ ทะเลาะกันรึเปล่าเนี่ย... ถ้าเป็นงั้นเรากลับก่อนก็ได้นะ"เก้าพูเขึ้นทันควันยังไม่ทันจะจับแก้มกูเลย.. โห่ไอเราก็อุส่าห์อ้อนเต็มที่.. แล้วจะมาพูดขัดทำไม !
แต่ช่วงตานั้น.. ก็เหลือไปเห็นอิบิ๊กกับอิโหนกำลังพยายามส่ง ซิก อะไรบอกผมอยู่
"ไม่เป็นไรหรอก.. นั่ง ด้วยกันนี่แหละ... ไม่เป็นไรเนอะ พู่กัน ."มันหันมาถามผม...ไอตี๋อยากตายรึไงวะ...
"อ่อ... ไม่เป็นไรหรอก.. กินกันไปก่อนไหมหละ.. เดี๋ยวเรา จะกลับ บ้านก่อน.. เพลียๆอะ อยากนอนด้วย" ผมโกหก ทันที
"ไม่เอาดิ เป็นอะไรทำไมไม่บอก" เออ ตื้อดิ.. ให้เห็นว่ากูยังสำคัญอยู่
"ไม่ได้เป็นไรจริงๆ ใสๆ เลย"ผมพยายามแถ...
"เออ... ถ้าเรารบกวนก็บอกได้นะ.. เดี๊ยวเราไปก่อนก็ได้.. พอดีเพื่อน นัดไว้ลืมเลยอะ..."อยู่ๆเก้าก็พูดขึ้นมา.. เหมือนต้องการความสนใจหรอ กลับไปได้แล้วไป๊ !! เห้ยย..ไม่ใช่ นางร้ายย ลืม ตัว ฮ่าๆๆ
"เออ มึง .. ยังไงไว้คุยกัน... "มันตอบเนือยๆเหมือนอยากให้อยู่ต่อแต่ก็ต้องเดินไปส่งเพื่อนมัน .. เพราะผมสั่งให้ไป
"มึง มีอะไรจะเม้า... คืนนี้เม้ากัน !"อิบิ๊ก ตั้งประโยค
"เออ/เออ"พวกเรา3คนเริ่มตีหน้าซีเรียสแล้วครับ... เพราะถ้าอิบิ๊กเป็นคนเปิดประโยครู้แน่ๆ เลยว่าต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีแน่ๆ  แต่ก้ยังไม่มันที่ใครจะพูดอะไรมันก็กลับมานั่งและก็เริ่มกินต่อแบบไม่สนใจ
ใคร คงจะเคืองพวกผมมั้งครับที่ไม่สนใจเพื่อนมัน
"เป็นอะไรทำไมไม่พูดไม่จา .. โกรธหรือไงที่เราทำเหมือนไล่..เพื่อน นายไป" ผมก็ถามไปตรงๆครับอยากรู้อะไรก็ถามไม่ต้องมาปิดบังกัน เพราะ เวลามันมองผม มันก็มองแบบเคือง เห็นแล้วมัน..
รำคาญอยากจะได้คำตอบอะไรก็ถามจะตอบตามตรง
"ก็ใช่!...ทำไมอะไม่ชอบเพื่อนเราขนาดนั้นเลยหรอ.."
"นัท... นัทคิดดูนะ.. นัทพาเรามา พาเพื่อนเรามา.. แต่นัทกลับไปสนใจเพื่อนนัทแค่คนเดียวแล้วทิ้งให้เรา.. อยู่กับเพื่อนแบบ นี้...นัทว่ามันถูกแล้วหรอ?"ผมก็เริ่มใส่เลยครับ
"ผมก้รู้... แต่ทำไม ต้องออกอาการรังเกียจ ขนาดนั้นด้วย?" ห้ะ ? รังเกียจ รังเกียจ ยังไง เคลีย ด่วน!
"ยังไงรังเกียจยังไง /ใช่ ยังไง/เคลียด่วน!"พวกผมทั้ง3คนพร้อมใจถามพร้อมกันเลยครับ เพราะพวกผมไม่มีปฏิกิริยาที่จะรังเกียจคนง่ายๆอยู่แล้วเพราะปกติเราก็เป็นคนเฮฮา
"ก็เก้าบอกผมว่า... บิ๊ก กับโฟน ชอบมองเค้าแบบ ..เหยียดๆ อะไรอย่างนี้..แถม พู่กันอีก..ที่ อยู่ๆ ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ"มันเริ่มพูดบ้าง
"เอ่อ.... คือเรา2คน ยังไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นเลยนะนัท"โฟนกับบิ๊กตอบเสียงนิ่ง ไม่เคยเห็นมันช๊อกกับคำพูด ของคนอื่นขนาดนี้มาตั้งนานแล้ว
"...................แล้วพู่กันหละ" มันเริ่มตะกุกตะกัก
"เราปวดฉี่และยอมรับว่าน้อยใจ... ที่ไม่สนใจกัน... แต่การที่คนปวดฉี่แล้วลุก ยืนเนี่ย ผิดด้วยหรอ? หรือเราต้องขออนุญาต เก้าก่อนถึงจะไปเข้าห้องน้ำได้ แล้วก็อีกอย่างนะ..
ฟังเสียงของคนอื่นด้วย... อย่าฟังแต่เสียคนของตนเอง"เอาละ เริ่มขึ้นซะแล้วอิพู่กัน
"นัท...เราจะบอกอะไรไว้อย่างนึงนะ... ที่เราก็ไมได้เชียร์เพื่อนเรานะ... แต่ สายตาที่เก้ามองแก อะ... มันมากกว่าเพื่อนสนิทคนนึง"ในที่สุดอิบิ๊กก็ยอมพูดออกมาคำพูดมัน.. ทำให้ผมอึ้งไปเลยครับเพราะ
บิ๊กเป็นคนที่ค่อนข้างจะมองคนเป็น ลักษณะมันเป้นคนสุขุมนุ่มลึกแต่จริงๆแล้ว .. มองคนได้อย่างเฉียบขาดเลยครับ
"ไม่จริงหรอกบอ๊ก เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อยู่ม.1 เพื่อนยังไงก็คือเพื่อน เราเชื่อแบบนั้น"มันไม่ยอมครับ ไม่ยอมเชื่อ
"พอเหอะ มึง ถ้าเขาไม่ฟัง... นั่นก็เป็นสิทธิ์ของเขา เราก็ห้ามอะไรไม่ได้"ผมเริ่มเจ็บแล้วครับ..เริ่มรู้สึกระแวงขึ้นมาอีกแล้วครับ
"พู่กัน..อย่าพูดแบ นั้นได้ไหม ..."มันพยายามง้อผม..
"ไม่.. เท่าไหร่นะทั้งหมดอะ... เดี๋ยวเราออกเองก็ได้ .. ไม่ต้องไปส่งนะ..เดี๋ยวจะกลับเอง"แค่เพียงเท่านั้น น้ำตาก็ไหลมาอีก มันก็รีบเช็ดน้ำตาแล้ววางเงินไว้ 1500 บาทไว้บนโต๊ะ พร้อมลากผมไปที่
ลานจอดรถตอนนั้นเลยครับส่วนอิบิ๊กกับ อิโฟนรอตังทอนครับ ..
"ทำไมถึงพูดแบบนี้...เราไมได้รักกันแล้วหรอ.."ตอนนี้เรา2คนอยู่ในเบาะหลังของรถ ครับ มันก็ได้แต่จับมือผมไว้.. ผมก็เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟายวันนี้มันเจ็บนี่นา เพิ่งจะได้ระบายออกมาเป้นชุดใหญ่ก็ตอนนี้
แหละ
"ถ้าไม่รัก.. คงไม่หวงไม่หึงขนาดนั้นหรอก.. รู้ไหม..?"ผมก็ได้แต่ร้องฟูมฟายไม่รู้เรื่องแต่ตอนนี้มันคงเข้าใจแล้วหละครับกับสิ่งที่ผมทำไปในวันนี้ เลยดึงผมมากอดไว้อยู่อย่างนั้น... มันช่างเป็นช่วงเวลาที่
แสนจะอบอุ่นเหลือเกิน... ก่อนที่มันจะร้องเพลงให้ผมฟังอีกครั้งเสียง

"ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ที่ฉันต้องทนกับทุกสิ่ง

ปิดบังความจริงในใจทุกๆ อย่าง

ทุกครั้งที่เราพบกัน ทุกครั้งที่เธอหันมา

ที่ฉันเฉยๆ รู้มั้ยฉันฝืนแค่ไหน

ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันกำลังบอกรัก รักเธออยู่

แต่ฉันไม่อาจ จะเปิดเผยใจออกไป ให้ใครได้รู้

ได้ยินไหม หัวใจฉัน ยังคอยอยู่ตรงนั้น รอให้เธอเปิดดู

หวังเพียงแค่เธอรู้ สักวันหนึ่ง...

ทั้งทีฉันก็รัก ทั้งที่ฉันก็รู้สึก

แต่ส่วนลึกข้างในยังไม่กล้า

ทุกครั้งที่เราพบกัน ทุกครั้งที่เธอหันมา

ที่ฉันเฉยๆ รู้มั้ยฉันฝืนแค่ไหน

ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันกำลังบอกรัก รักเธออยู่

แต่ฉันไม่อาจ จะเปิดเผยใจออกไป ให้ใครได้รู้

ได้ยินไหม หัวใจฉัน ยังคอยอยู่ตรงนั้น รอให้เธอเปิดดู

หวังเพียงแค่เธอรู้ สักวันหนึ่ง...

ได้ยินไหม หัวใจฉัน มันกำลังบอกรัก รักเธออยู่

แต่ฉันไม่อาจ จะเปิดเผยใจออกไป ให้ใครได้รู้

ได้ยินไหม หัวใจฉัน ยังคอยอยู่ตรงนั้น รอให้เธอเปิดดู

และหวังเพียงเธอจะรู้ ว่าคนคนนี้รักเธออยู่

ยังไงขอให้เธอรู้ สักวันหนึ่ง..."

   ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่...ไม่รู้ว่านานแต่ไหนก็อยากจะหยุดเวลาตรงนั้นไว้จริงๆ

TBC..................................

มาต่อแล้วดึกหน่อยยย กว่าจะพิมและกว่าจะหาชื่อเพลงนี้เจอก็เล่นเอาเหนื่อยซะเต็มที่เลย
เพราะเพลงนี้ดังมากกก กับละครเรื่องนึง ผมจำได้ น่าจะเป็น ใยเสน่หา
แล้วก็เอามาประกอบภาพยนต์เรื่อง สิ่งเล็กๆที่ดรียกว่ารักเมื่อเร็วๆนี้
ซึ้งมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
 ยังไงก็ช่วยติดตามด้วยนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ขอโทดอีกทีที่โพสดึกไปหน่อย

พู่กัน  : )

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: al2pocalypoe ที่ 10-09-2011 00:44:14

เฮ้อ...เห็นคนอื่นเค้าสมหวังก็ดีใจจัง พอย้อนกลับมาดูตัวเองก็นะ เหมือนถูกสาปเลยอะ จะมีรักจริงๆสักทีก็ต้องช้ำตลอด
ยังไงก็รักกันนานๆละกันคับ จะรอตอนต่อไปนะคับพู่กัน

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 10-09-2011 00:50:54

อย่าเพิ่งตัดสินซิครับว่าทุกคนๆจะมีรักที่สมหวังเสมอไป ....

ความรักทำให้เราประหลาดใจได้เสมอ....

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 10-09-2011 01:09:03

รุสึกว่าพู่กันจะเสียน้ำตาบ่อยมากเลยนะ ^^

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 10-09-2011 01:15:28

ช่วงนั้นถึงขั้นเข้าโรงบาลเลยครับ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: samuchii ที่ 10-09-2011 01:21:27

สงสารพู่กันจัง

เรื่องของเราค่อนข้างคล้ายกันเลย

สู้ๆๆ นะคับ เป็นกำลังใจให้

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: whiteky ที่ 10-09-2011 01:26:58

"อดทนเวลาที่ฝนพรำ อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้า­ใจ ว่ามันคุ้มค่าแค่ไหนที่เฝ้ารอ"

ต้องผ่านเรื่องพวกนี้ไปให้ได้นะ แล้วจะได้เจอกับฟ้าหลังฝนที่สวยงาม  :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: moonoi_sert ที่ 10-09-2011 03:50:54

 :L2:มอบช่อดอกไม้ให้กำลังใจน้องพู่กันครับ ความรักสวยงามเสมออยู่ที่เราจะมองยังไงกับความรักนั้นๆ อดีตคือบทเรียน ปัจจุบันคือสิ่งที่ต้องทำให้ดีที่สุด ส่วนอนาคตย่าไปคาดหวังกับมันเพราะมันยังมาไม่ถึง  :L2:

 :L1:เกียร์ ทำแบบนี้ คนที่เจ็บปวดที่สุดก็คือเจ้าตัวนั่นแหละ เพราะต้องหลอกตัวเอง :L1:

 :L1:นัท อาจจะมองโลกในแง่ดีว่าเพื่อนตัวเองไม่ได้คิดอะไรกับตัวเอง  :L1:

 :L2:บิ๊ก กับโฟน เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 10-09-2011 08:06:56

 :L2:
ขอเป็นกำลังใจให้นะพี่กัน...
สงสารอะ!
ฮึ ฮึ...T.T

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 10-09-2011 08:10:27

ขอเป็นกำลังใจให้นะพี่กัน...
สงสารอะ!
ฮึ ฮึ...T.T

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: e_new ที่ 10-09-2011 12:40:30

โอ๊ะ ซึ้งจัง T^T
น่ารักดี ชอบร้องเพลงให้ฟังด้วย :)

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 10-09-2011 13:32:44

คนกำลังเศร้า....เจอเพื่อนตี๋นัทมาแทรก ...อร๊ายรอติดตามต่อไป น้องพู่ๆๆสู้ๆ :L1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 10-09-2011 16:14:37

 :L2:
ไม่รู้จะพูดว่าอย่างไร
เป็นกำลังใจให้พู่กันนะ
ปล.พี่เชียร์ผิดคนเหรอ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 10-09-2011 16:57:55

งะ..ทำไมพู่กันซวยแบบนี้อ่า
ความวัวยังไม่หายความคว_ายเข้ามาแทรก
ยังไงก็สู้ต่อไปนะจ๊ะ
้เป็นกำลังใจให้เน้ออออออออออออออออออ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 10-09-2011 17:48:50

สงสารพู่กันจังเลย ตานัทก้อไม่เด็ดขาดอะ จะจีบเค้ายังจะมาทำอย่างงี้

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: al2pocalypoe ที่ 10-09-2011 19:43:31

อ้างจาก: poogunn ที่ 10-09-2011 00:50:54  

อย่าเพิ่งตัดสินซิครับว่าทุกคนๆจะมีรักที่สมหวังเสมอไป ....

ความรักทำให้เราประหลาดใจได้เสมอ....

ใช่เลยคับพู่กัน เห็นด้วยอย่างแรง ตอนนี้ยังประหลาดใจและก็ไม่รู้ว่าจะไหวได้อีกแค่ไหน เศร้าจิง T_T

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 10-09-2011 22:39:27

ได้ยินได้ หัวใจฉัน ซึ้ง ซึ้ง :monkeysad: :monkeysad:

 :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

 :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่าของผมเอง) PS. I love you ฝากติชมด้วยนะครับ//ตอนที่11 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 10-09-2011 23:10:07

ตอนที่12  ถ้าหากรักนี้ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว

    และผมก็หลับไปจริงหลับคาอกมัน... ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าหลับไปนานขนาดนี้ คงจะประมาณ ครึ่งชั่วโมงเนี่ยแหละ... ตื่นมาก็ยังเห็นมันกอดผมอยู่ส่วนอีข้างหน้า 2
คนก็อิบิ๊กกับอิโฟนนั่งเล่นอะไรของมันไปเรื่อย  เพื่อให้ไม่เป็นการรบกวนมันไปมากกว่านี้ผมเลยขยับตัวทำเป็นเหมือนว่าตื่นแล้ว
"ตื่นแล้วหรอ"มันก้มลงมาถามใกล้ๆยังกับผมเป็นลูกแมวงั้นแหละ
"ปล่อยได้ละ... ไม่อายโฟนกับบิ๊กบ้างหรือไง?"ผมมองหน้ามันแต่คือตอนนี้หน้าผมแดงก่ำเลย
"ไม่เลยซักนิด... เอ... เมื่อตะกี้ใครนะพูดว่า ... รักมากเลยหึงเลยหวง!... ใครน้า "ดูๆๆดูมันเยาะเย้ยผม
"ใครที่ไหนพูดไม่มี คิดไปเอง..."เฉไฉ ไปเรื่อยอะ...
"ขอโทษนะ... ขอโทษแทนเก้าด้วยที่กล่าวหาโฟนกับบิ๊กอะ"มันทำตาละห้อยเลยครับแล้วยังงี้ใครจะไม่ใจอ่อนวะ
"อืมๆ ไม่เป็นไรหรอกแค่อยากให้เชื่อใจกันบ้าง..."ผมพยายามตัดพ้อเลยครับ...
"พู่กันว่า จริงหรอ... ที่เก้า .. ชอบเรา?"มันถามผมขึ้นในขณะที่ผมเงียบไป
"ถ้าในความคิดเราอะ...เราก็ไม่รู้ ....เพราะไม่ได้อยู่ด้วยตลอดจนจบ"
"เห็นไหม... ยังไม่รู้อะไรก็อย่า พึ่งด่วนสรุป ."มันก็ยังคงไม่เชื่ออยู่ดี
"อืม" เริ่มหวั่นๆใจบ้างแล้วกลัวว่าวันข้างหน้า จะเป็นอย่างไร...

    เย็นวันนั้นมันก็อาสาขับรถมาส่งที่บ้านเหมือนเดิม.. กลับไม่ดึกเลยไม่โดนว่า ผมก็กินข้าวกินปลาอะไรเสร็จก็ ไปอาบน้ำว่าจะนั่งรอโทรศัพท์ของพวกอิบิ๊กกับอิโฟน... พออาบน้ำเสร็จก็เห็น มิสคอล์
ที่โทรศัพท์.. เลยโทรกลับไป..
"สวัสดีครับ.."
"พู่กัน..จำได้ไหมว่าใคร"เอ๊ะเสียงคุ้นๆ
"ใครครับ จำไม่ได้"
"พี่เกียร์ไง.. ลืมกันแล้วหรอ"
"อ่อ ลืมไปนานแล้วครับ"ผมอยากจะกดตัดสายทิ้งไปเลย ณ ตอนนั้น ..แต่ให้ทำไงได้ก็ต้อง.. มีมารยาทนิดนึง
"...."พี่เขาก้เงียบไปทันที
"มีอะไรรึเปล่าครับ"
"ก็ ... ขอโทษที่..พี่ทำแบบ นั้น .. มันไม่ดีเลย.. ยังไงซะ.. พี่ก็ต้องขอโทษอีกที.. เรา มาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนะ"เหอะ.. พี่น้องกันเหมือนเดิมพูดมาได้ไม่อายปากนะ...
"พี่น้อง.. ผมอะมีเยอะแล้ว... ไม่อยากได้เพิ่มหรอก."
"อ่อ...หรอ ครับ..."
"ครับ.. งั้นแค่นี้นะครับ.... สวัสดีครับ"ผมก้กดวางสายไปเลย.. เห้ออ อะไรเนี่ย..คนเขาอุส่าห์อารมดีแล้ว...ยังจะมาทำให้อารมเสียอีก
ซักพระมาณ3ทุ่มครึ่ง... อิบิ๊กก็โทรมาผมก็รับสายทันที และร่วมกันประชุมสายกับโฟน
"มีงรู้ไหม.. วันนี้ เป็นวันนี้กูรู้สึกแย่มาก"ผมเป็นคนเริ่มประโยคเองเลยครับ
"แหมเรื่องมันก็แน่อยู่แล้วมึงเห็นตั้งแต่เช้า จนบ่าย มึงก็ยัง.. ต้องร้องไห้.. กูหละเหนื่อยแทนวะ"อิโฟนก็ปลอบไปอีกแบบ
"แต่วันนี้.. เป็นอะไรที่กูไม่ชอบมากอะมึง.. คืออิเก้า เพื่อน พี่นัท นั่น อะ"
"ทำไมวะ?...เออ เห็นพวกมึงขยิบตา...ต้องมีอะไรแน่ๆ เลย"ผมเริ่มถามทันที กับข้อสงสัยที่ยังคงเก็บไว้ตั้งแต่บ่ายๆ
"ก็กูน่ะซิ นั่งฟัง อิ พี่นัท นั่งคุยกับ อิเก้า เออ ยอมรับนะ ว่า พี่นัทอะ คุยธรรมดามาก แบบ เป็นเพื่อนกัน อะ.. .แต่อิเก้านี่ซิ ออกแนวอ้อนๆมากกว่า  กูว่ามันแปลกมากๆเลยอะ"อิบิ๊กบอกผม
"เออใช่..กูก็ว่าอย่างนั้น..แล้วคือกู ก็ได้ยินที่แบบ ..มันพูดอารมณ์ว่า 'แบบ เราคิดถึง แกมากเลยนะ ไม่ได้เจอกันตั้งนานเราเป็นห่วงแกมาก' กูฟังแล้วจะอ้วกว่ะ !"เอ้าอิโฟนใส่ใหญ่เลย
"แหมมึง.. อะไรจะขนาดนั้น.."ผมพยายามปรามมัน
"ไม่หรอกมีง มึงไม่อยู่จะไปรู้ได้ไง.. นี่ไมได้ยุแยงตะแคงรั่วเลยนะ...เป็นห่วงเพื่อน... กูว่า พี่นัท อะ ..เค้าเป้นคนดีมาก.. ไม่อยากให้มึงโดน มคปด."
"มคปด. เลยหรอ... นี่แค่รู้จักเก้าแค่วันเดียวเองนะ"
"โอ๊ยยย จะ2 วัน หรือ 3 วัน กูก็ไม่อยากรู้จักหรอก อิดอก แอ๊บ นั่นอะ..แอ๊บสุดฤทธิ์ มองครั้งแรก ก็ดูออกละ.. มึงไม่รู้สึกหรอ ครั้งแรกที่มองมึงอะ จิกสุดฤทธิ์"อิโฟนว่า
"คือกูก็เห็นเค้ามองไง แต่ก็ไมได้คิดว่า... จะจิกกู ไรเงี้ย"ตอบตรงๆซื่อๆใสๆ
"เห้ยมึง..แล้ว วันพรุ่งนี้ วันเสาร์ไปไหนกัน..."ผมถามพวกมัน 2 คนเปลี่ยนเรื่อง
"กูคงอยู่บ้านแหละ../เหมือนกัน"มัน2คนตอบเหมือกนันเลย
"แล้วมึงหละ.. "มันถามกลับบ้าง
"กูก็ไม่รู้กะจะไปบ้านไอตี๋นั่น.. ไปช่วยแม่เค้าทำบ้าน ..ไปกับกูไหม?"
"เห้ย...ทำคะแนน น่ะหรอ...ไปๆ เดี๋ยวกู จะไปช่วยเต็มที่ .."
"ไปช่วยทำบ้านนะ...ไม่ใช่ไปช่วยทำคะแนน"
"จ้าๆๆๆ" แล้วผมก็วางสายจากพวก..มัน ..แล้วก็เข้านอนตามปกติ.. แต่ที่แปลกก็คือ..ทำไมคืนนี้ผมคิดถึงมันจัง...

เช้าวันรุ่งขึ้น
ผมรีบตื่นแต่เช้าเลยไม่รู้เป็นอะไร..อยากใส่บาตรร้อนวันพันปีแม่ชวนก็ไม่อยากจะไปซักเท่าไหร่แต่วันนี้เกิดอยากจะไปขึ้นมาเลยแอบย่องออกจากบ้านตอนเช้าตรู่ไปแถวตลาด..
แต่ในใจก็คือ อยากจะแวะไปบ้าน.. ไอตี๋มันนั่นแหละ
"น้องพู่กัน.. มาทำอะไรแต่เช้าลูก"น้าพรสะกิดทันทีหลังจากที่ผมยืนด้อมๆมองๆ อยู่ซักพักนึง
"อ่อ ผม มา รอใส่บาตร ครับ..."ยิ้มแห้งๆ
"อ้ะ พระมาโน่นแล้ว.. มาๆ ใส่บาตร กับแม่ก็ได้ลูก.."น้าพรชวนผมทันที
   หลังจากที่ใส่บาตรเสร็จผมก็รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกและก็ยังไม่ลืมเป้าหมายของการมาตักบาตรนี้
"แล้ว..พี่นัทหละครับ..?? "ต่อมสอดรู้ทำงานทันทีเพื่อให้บรรลุเป้าหมายหลังจากที่..ใส่บาตรเสร็จ
"ยังไม่กลับมาบ้านเลยลูก..กลับมาเย็นๆตอนไปส่งหนูเข้าบ้านแล้วก็.. เห้นว่าจะไปเจอเพื่อนเก่าที่ชื่อเก้าอะไรนี่แหละ แม่ก็จำไม่ได้"
"อ่อ..... หรอครับ.. "ช๊อกครับอึ้งด้วยช็อกด้วยทำอะไรไม่ถูกเลยจริงๆ
"เป็นอะไรรึเปล่าลูก..." น้าพร ถามผม เพราะ ท่านคงเห้นว่าผมหน้าซีดไป...
"อ่อ ปล่าวครับ ไม่มีอะไร.. เดี๋ยวยังไงสายๆ จะมาช่วยน้าพรแต่งร้านนะครับ"
"ได้เลยลูก แล้วนี่ทานอะไรรึยังจ้ะ..."
"ยังเลยครับ แต่ไม่เป้นไรครับ ว่าจะไป ดูของที่บ้านก่อนว่ามีพอไหม สำหรับ.. แต่ง ร้านวันนี้"ผมยิ้มให้แล้วก็เดิน.. ไปที่บ้านเลยครับ...
"ปรี๊นนนนน " เสียงแตร์รถแบบนี้..
"มาทำอะไรแต่เช้า..."รถมันจริงๆ ครับ .. มันเปิดกระจก ลงมา ให้เห็น...มันที่เป็นคนขับ และ เก้า ที่นั่งอยู่เบาะหน้าข้างๆ มัน มองหน้าผมแล้วยิ้มมุมปาก
"มาทำบุญใส่บาตร ให้ใจมันสงบ ไม่ฟุ้งซ้าน! "แค่นั้นตอบสั้นๆง่ายๆได้ใจความ.. แล้วเดินกลับไปทางบ้านผม พอเหลือบตาไปมองก็เหมือนมันพยายามจะลงรถมาพูดกับผม..แต่เพราะอะไรก็ไม่รู้
มันเลยขับรถออกไป.. ตรงไปที่บ้านมันทันที ผมยิ่งเห็นก็ยิ่งอึ้ง  แล้วก็ไปนั่ง อยู่ในห้องนอนผม .. ไม่อยากเจอในครเลย..ภาพที่เห้นวันนี้มันอะไรกันวะ...
"มึง.. มารับกูหน่อย.. อยู่หน้าบ้านมึงแล้วเนี่ย"อิโฟนกับอิบิ๊กมาอยู่หน้าบ้าน ละ..เห็นพวกมัน2คนผมก็โผเข้าไปกอดพวกมัน2คนเลยครับแล้วร้องไห้  มันเครียดมากๆเลยแถมยังต้องมาเก็บ
ความรู้สึกไว้คนเดียวแบบนี้อีก ยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่
"มึงเป็นอะไร..."อิบิ๊กถาม
"....................................."ผมก็เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้มันฟัง มันก็ได้แต่พยัก หน้าและ ทำท่าเหมือนจะไปตบอิบ้านั่น... ทั้งอิเก้าแล้วก็พี่นัท
"งั้นไปเถอะ... มึงมานั่งในห้องมันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น.. คิดให้เยอะๆ"อิโฟนเตือนและพาผมออกไปหาน้าพร
"สวัสดีครับ.... "ผมก้เดินเข้าไปสวัสดีน้าพร..แล้วก็แนะนำให้รู้จักโฟนกับบิ๊ก เพราะ อิ2คนนี้มันก็เก่งศิลปะพอๆกัน เลยไปด้วยกันได้
"น้าพรอยากได้ร้านแบบไหนหรอครับ.. "อิบิ๊กเริ่มถาม
"ก็ร้านพวกวัยรุ่นๆ หน่อยน่ะลูก น้าว่าอยากให้พวกเด็กๆ เขามานั่งเล่น นั่งทานไอติมกัน .. มันจะได้ไม่ดูเงียบเหงา"น้าพรยิ้ม
"งั้นปล่อยให้เป้นหน้าที่ของพวกผมเถอะครับ.."อิโฟน ก็ตบปากรับคำอย่างดีแล้วพวกเรา3คนก็เริ่มนั่งคุยกันวางแผนว่าจะทีสีตรงไหนเพิ่มตรงไหนแต่งตรงไหนดีหัวเราะกันเสียงดัง น้าพรแกเห็น
แกก็ยิ้ม.. แถมยังบอกว่า อยากให้พวกผม ทั้ง 3 คนมาร้านบ่อยๆ ร้านจะได้ไม่เงียบเหงา มาอยู่เป้นเพื่อนแก เพราะแกอยู่คนเดียว นั่นแหละครับคำถามที่อิโฟนรอที่จะพูดขึ้นมาตลอด
"อ้าวแล้ว พี่นัทหละ ครับ"
"นัท มันก็ไปเรียน น้าก็อยู่ร้านคนเดียวอย่างนี้แหละ ..ไม่ต้องไปสนใจมันหรอกจ้ะ"น้าแกพูดยิ้มๆ มองมาทางผม
"แม่.. ทำอะไรกันเสียงดัง..."มาละเจ้าตัวมาเองด้วย เดินลงบันได ลง มา มองหน้าผมและเพื่อนๆ
"น้องพู่กันมาช่วยแม่ทำร้านใหม่.. แล้ววันี้แกจะออกไปไหนอีกหละ?"น้าพร ถามได้ตรงประเด็นพวกผมมาก
"ก็ว่าจะไปส่งเพื่อน น่ะแม่... "มันก็ยังพูดธรรมดาแถมยังมองหน้าผมปกติ
"ไอเก้า มึงเสร็จยังวะ...ลงมาได้แล้ว"ซักพักนึง เก้าก็เดินลงมาจากชั้น2 ทันทีที่มันเดินลงมา มันก็มองหน้าผมกับเพื่อนๆ ผมก้ได้แต่คิดอยู่ในใจว่า ไม่เป้นไร...นั่งกำหมัดแน่น เลยครับ
เห็นสายตาไอตี๋นั่นแว๊บนึง ก็พอจะเดาออกได้ว่า อยากอธิบาย ... แต่อิบ้านั่นกลับทำสิ่งที่ผม ต้องอ้าปากค้าง
"นัทเราหิว แล้ว..ไปหาอะไรกินกัน เหอะ เหนื่อยมาก"
"เหนื่อยเหี้Xไร แค่เดินลงบันไดเนี่ยนะ"สายตานั้นหายไปซะละสายตาที่ดูเป็นห่วงเป้นใยหายไปไหน กลับไปร่าเริงอยู่กับ..เพื่อนของเขาหมดแล้ว.. ไม่ได้โกรธไม่ได้โทษใคร..แต่.. ทำไม ..ต้องมาทำ
ต่อหน้าด้วยวะ
"ไปเถอะลูก.. พาเพื่อนไปทานข้าวก่อนไป.."น่าพรออกคำสั่งให้มันเดินออกไปมันก้เดินออกไปคุยกับเก้าไป และไม่สนใจผมอีกแล้ว... แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นนี่นาที่ผมมาที่บ้านมัน .. ผมมา..ทำงาน ช่วย
น้าพรไม่ได้มารอมัน! 
ไม่นานมากนัก ร้านที่ผมเนรมิตรใหม่ขึ้นมากับโฟนและบิ๊กก็เสร็จสมบูรณ์เชื่อไหมครับ เวลาการที่เราได้ทำงานที่เรารักมันจะทำให้เวลาเดินทางไวมากและลืมสิ่งที่เราคิดมากไปเลย
จากที่พวกผมนั่งทำกันสายๆ รู้ตัวอีกที  ก็จะ 5โมงกว่าแล้ว แต่งานที่เสร็จก็สมกับการรอคอยจริงๆครับ ผนังพวกผมก็ทาสีใหม่เป็นสีชมพูพาสเทล เขียนลายด้วยสีเขียวมิ้นท์กับสีขาวออกแนว ลามัวหน่อยๆ
ประตูร้านก็ทาสีใหม่ให้เป้นสีเหลืองอ่อน ดูน่ารักขึ้นเหมาะกับวัยรุ่น   จัดโต๊ะจัดตู้วางขนมปัง จัดมุม ไอติม พอเปลี่ยนแบบร้านจากเดิม .. ก็ทำให้ร้านน่านั่งยิ่งกว่าเดิมอีก
"เหนื่อยยยยยยยยไหมลูก .. "น้าพร เดินมานั่งกับพูคควกผมและเอาน้ำมาให้ดื่ม
"ไม่เคยครับสนุกมากเลยต่างหาก"ลืมไปเลยครับว่ากำลังเสียใจอยู่
"เอ้อ .. ว่างๆ มาช่วยน้าทำขนมปังไหมหละ จะสอนให้ทำ แล้ว พวกหนูจะได้แนะนำให้น้ารู้ด้วยว่าเดี๋ยวนี้ทำขนมยังไงให้วัยรุ่น เขาชอบ"
"ได้เลยครับน้าพร"พวกเรา3คนยิ้มร่าเลยครับ.. ชอบใจมากกับการมาโมดิฟายร้านใหม่ให้น้าพร

"แม่สวัสดีครับ"ไอตี๋นั่นเดินเข้ามาในบ้านทันที ... คงไปส่งอิเก้า เสร็จซินะ
"ไปตั้งแต่เช้า ทำไมกลับมาเย็นจังเลยลูก"น้าพรถาม
"ก็ไปเรื่อยอะแม่ไม่มีอะไรหรอก"มันมองหน้าผมทีนึงและไปตั้งตรงเก้าอี้ ที่ผมเพิ่งจัดกันเสร็จ
"น้าพรครับงั้นพวกผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"
"อ้าว.. ทำไมรีบกลับกันจัง...อยู่ทานข้าวเย็นกับน้า ด้วยกันซิ"
"ก็แค่ทานข้าวเย็นเอง.... ไม่ได้ลำบากอะไรไม่ใช่หรอ"มันพูดเสียงเรียบ...นี่เราไปทำอะไรให้มันโกรธ หรือไงทำไมต้องมาพูดแบบนี้ ไอตี๋คนเดิมมันหายไปไหน.. หรือตั้งแต่วันที่ เก้า เข้ามาในชีวิตพวกเรา2 คนอะไรๆก็เปลี่ยนไป

"ทำไมพูดกับน้องแบบนั้น.."น้าพรก็ได้แต่ปรามๆ
"เห็นกับคุณ น้า ผมก็จะอยู่ทานด้วยเนอะ.. โฟนเนอะบิ๊ก"มันมองหน้ามัน2คน
"อืม/อืม"อิโฟนกับอิบิ๊กได้แต่พยักหน้า
   และก็เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆข้าวเย็นมื้อนั้นเป็นข้าวเย็นที่ไม่อร่อยอย่างที่คิดใครจะไป กินอร่อยหละ... กินไปมองหน้าไป อึดอัดมาก           พอ พวกผมทานหมดก็เก็บถ้วยเก็บจานไปล้าง และก็กำลังจะเก็บของกลับบ้าน
"นัทไปส่งน้องกลับบ้านด้วยนะ"
"ไม่เป็นไรจริงๆครับน้าพรพวกผมกลับเองได้ "ผมตอบอย่างเกรงใจ
"เอาเหอะน่า .. "แล้วมันก็เดินไปที่รถแล้วก็สตาทรถรอ..
"ไปเถอะลูก... อย่าให้แม่เสียน้ำใจเลยนะ"นี่น้าพรอ้อนผมอีกคนหรอเนี่ย เห้อออ จำใจจัง
     ตลอดทางเป็นอะไรที่อึดอัดมาก...  การที่ผมจะต้องรอ.มันไปส่งทั้งโฟนทั้งอิบิ๊ก.. และผมคือที่สุดท้าย
ตอนนี้บรรยากาศในรถยิ่งอยู่ยิ่งกดดันเข้าไปใหญ่
"วันนี้ทำไมต้องมองด้วยสายตาแบบนั้น"มันเปิดประโยค ถามผมขึ้นมา
"เปล่า นิ.. คิดไปเองรึเปล่า "
"คิดมากเรื่องเก้า หรอ"มันก็ถามดื้อๆเลย
"เปล่า ... "ผมเริ่มหยิบสมุดโน๊ตในกระเป๋าขึ้นมาวาดอะไรไปเรื่อย.... เพราะยิ่งคุยไปก็ยิ่งไม่รู้เรื่องมีแต่จะทะเลาะกันให้ แตกหักไป ปล่าวๆนั่งวาดรูปให้ ใจเย็นดีกว่า
"เก้า มันแค่ขอมานอนบ้านเฉยๆเพราะมันขี้เกียจกลับบ้าน"ผมก็ไม่สนใจที่มันพูดครับนั่งวาดรูปไป ...แต่ในใจก็คิดว่า..คงได้กันแล้วซิ... อยู่ด้วยกัน2 ต่อ2 อีกต่างหาก
"แล้วตอนที่ไม่ลงไปอะคุยด้วยก็เพราะ.. เก้ามันปวดฉี่เลยรีบขับกลับบ้าน.. ไม่ได้ ลงไปขอโทษ นะ"ผมเริ่มลงแรงกับดินสอบนมือแล้วตอนนี้จากวาดเป็นรูปเริ่มฝนแล้วครับ.. ไม่เป็นรูปเป็นร่างเลยฝนมันอยู่นั่นแหละในใจก็แค้นใจ... แต่ก็ไม่อยากพูดอะไร.. ขี้เกียจทะเลาะ
"แล้ววันนี้ ... ที่ไปกินข้าว..."
"พอ!!"ผมตวาดและหันไปมองมันขอบตาแดงก่ำ
"เป็นอะไร"มันหยุดรถทันที ... และหันหน้ามาเผชิญ หน้าผม
"เห็นเราเป็นตัวอะไร!.. ทั้งๆที่บอกว่ารักไปแล้ว.. แล้วยังเห็นเราเป็นตัวอะไร?"ผมเริ่มเสียงดัง
"ก็พู่กันไม่เคยเชื่อใจเราแบบนี้ ... เราทำทุกอย่างให้พู่กันเชื่อใจ"มันเริ่มตัดพ้อ
"ถามจริงๆเหอะ.. อะไรที่ทำให้เราเชื่อใจ... ไปกับคนอื่น... ไปเที่ยวกับคนอื่นโดยไม่บอกเราซักคำ... ไม่มาสนใจว่า เราจะเป็นยังไง.. ขนาดเจอหน้ากันยังไม่สนใจเราเลย..."ผมมองหน้ามันครั้งสุดท้าย
"นัท.... หรือว่าเราจะเป็นได้แค่พี่น้องกัน"
"พู่กัน..." มันอ้าปากค้างเลยครับไม่คิดว่า ผมจะกล้าพูดแบบนี้
"ถ้า นัทยังไม่เด็ดขาด เราว่าเรายัง..เป็นแฟนกันไม่ได้หรอก"ผมย้ำเข้าไปอีก
"อย่าเลยนะพู่กัน.. ขอโทษ"
"ขอบคุณ นะครับ..ที่มาส่ง"ทั้งๆที่ยังไม่ถึงบ้านแต่ในเมื่อมันจอดรถแล้วผมก็เปิดประตูเดินลงไปเลย ตอนนั้นอะไรๆก็มืดไปหมด...ได้ ยินเสียงมันแว่วๆเรียกผมก็ไม่สนใจแล้วหละ    ไอเครียดเราก็เครียด.. เศร้าก็เศร้า ที่พูดแบบนั้นไปกับเขา... แต่จะให้ ทำยังไงหละครับ... ผมไม่อยากร้องไห้ เพื่อคนคนนี้อีกแล้ว อีกอย่างจันทร์นี้ ก็วันสุดท้ายของการเรียนเทอม2 แล้วด้วยอีกไม่นานก็ จะปิดเทอม ผมจะไปหางานพาร์ททามทำจะได้ไม่ทำให้ฟุ้งซ่านแต่ก่อนอื่นก็ต้องทำตัวให้สดชื่น.. เพื่อ เตรียมจะไปทะเลศุกร์ เสาร์ อาทิตย์หน้า ต้องลืมนัทให้ได้ มันก็คงไม่ยากเท่าไหร่หรอกมันก็เหมือนกับลืมพี่เกียร์นั่นแหละ ไม่ยากหรอก....


TBC


มาต่อแล้ว... ยังไงก็ช่วยติชมด้วยนะครับ ที่มีคนถามว่า ทำไมร้องไห้ บ่อยจังก็ นั่นก็เป็นเพราะว่า .. ผมค่อนข้างจะ sensesitive ฮ่าๆขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ

พู่กัน : )

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: whiteky ที่ 10-09-2011 23:41:34

ต้องจัดการดัดหลังไอ้ตี๋นั่นซะบ้าง

มันรักเ้ราจริงมันก็ต้องทำได้แหล่ะนะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 10-09-2011 23:41:51

ขอบคุณคร้าบบบนี่แหละชีวิตคน.. มันไม่ได้โรยด้วยกรีบกุหลาบเสมอไป

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 11-09-2011 00:08:54

อ่านที่ไร ก็เศร้าไปด้วย เมื่อไรจะมีฟ้าหลังฝนนะ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

 :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 11-09-2011 02:57:15

ใช้ไม่ได้ทั้งสองตัว

มาต่อเร็วๆ น้าาา

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: moonoi_sert ที่ 11-09-2011 04:02:35

 :m15:คนที่ร้องไห้บ่อยๆ ไม่ใช่ง่าคนนั้นจะอ่อนแอเสมอไป บางทีน้ำตาอาจจะทำให้รู้สึกดีขึ้นมาก็ได้ :m15:

 :L1:สู้ๆ นะน้องพู่กัน ความรักต้องใช้ใจและเหตุผล อย่าใช้อารมณ์นะ :L1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 11-09-2011 08:59:30

ก็ชอบคนชัดเจนนะ แต่ไอ้เราเองก็เป็นคนไม่ชัดเจนเท่าไหร่ เลยด่าอิพี่นัทให้น้องพู่กันได้ไม่ถนัดปาก :z3:
ถ้าใจเขายังอยู่กับเรา ต่อให้ตัวไปกับใครที่ไหนก็ไม่ต้องไปกังวลหรอกค่ะพู่กัน :กอด1:
เป็นกำลังใจให้น้องพู่กันอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ :z1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: OitJi ที่ 11-09-2011 09:08:25

โลเลจังเลย -0-

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 11-09-2011 09:44:53

Sensitiveอย่างนี้ คนอ่านใจไม่ดี
แต่ไม่เป็นไร(บอกตัวเอง)ไม่เครียดๆ
เดียวแก่เร็วไม่รู้ด้วย ฮ่า ฮาๆ......
เป็นกำลังใจให้พี่กันนะ อิ อิ^^
 :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: naiin ที่ 11-09-2011 10:55:21

อ้าวซ้ำรอยอีกแล้ว

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: al2pocalypoe ที่ 11-09-2011 12:34:39

เศร้าจังอะพู่กัน

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: bomm ที่ 11-09-2011 12:47:59

ดูเหมือนนัทจะโลเล แต่ก็ไม่เหมือนจะใช่ เพียงแต่ยังไม่ได้เอาใจใส่พู่กันเท่าที่ควร
งึ ๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 11-09-2011 17:54:48

อยากฆ่าคนชื่อเก้าจังเลยอ่ะ!!

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 11-09-2011 20:30:15

ชีวิตมันก้อเป็นอย่างงี้อะนะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 11-09-2011 20:58:34

ถ้ามันยังไม่ใช่ก็หยุดพักเรื่องรัก ๆ ไว้ก่อนดีไหม
มานั่งเสียใจรายวัน ทั้งร่างกาย จิตใจมันจะไม่ไหวเอานะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: e_new ที่ 11-09-2011 22:10:37

ฮือเศร้าอ่ะ จะเป็นไงต่อเนี่ย รอน๊า

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่12 ถ้าหากรักนี้... 10/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 11-09-2011 23:20:39

ตอนที่13  แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง

    คืนนั้นกลับไปนอนในห้องแม้จะนอนก็ยังร้องไห้ ถึงแม้จะบอกตัวเองให้หยุดร้องแล้วแต่น้ำตามันก็ไหลเอง นั่งคิดถึงช่วงเวลาดีๆที่เคยทำด้วยกันมีด้วยกันมันยิ่งทำให้คิดถึงเข้าไปใหญ่ 
แต่ก็ทำได้เพียงเก็บไว้ในใจเท่านั้นต่อจากนี้ไป คงต้องอยู่เองคนเดียวแล้วมั้ง  เหลือบไปมองนาฬิกาอีกที ก็จะตี 5 ครึ่งแล้ว เหมือนเดิมครับไม่ได้นอน     
ไปอาบน้ำอาบท่า แล้วก็ออกจากบ้านไปเรียน...
"ไปแล้วครับ"ผมก็บอกลาและสวัสดีพ่อและแม่พร้อมเดินออกมาจากบ้าน... แต่สิ่งที่ทำให้ผมต้องตะลึงอีกครั้งคือ ไอตี๋มารอหน้าบ้านผมเหมือนเดิมครับทั้งมันก็เห็นผมแล้วผมก็เห็นมัน..
แต่คนที่เลือกที่จะไม่เผชิญ หน้าคือผม ปิดประตูใส่เลยครับแล้วหันหลังกลับไป ..เปิดประตูหลังบ้านแล้วค่อยๆเดินอ้อมไปโรงเรียน ....
โชคดีที่มันไม่เห็นเหมือนกันผมเลยขึ้นรถรอดกลับมาถึงโรงเรียนอีกวัน.. บอกตามตรงไม่อยากเจอหน้ามันเลย
    วันนี้เป็นวันที่ต้องบอกว่า .. มาเรียนทำไม??วันนี้อ. สรุป จบคอร์สไม่ได้เรียนอะไรเลย แต่สำหรับผมไม่ว่า อ.จะสอนอะไรมาสมองก็ไม่รับทั้งหมดเห็นตาคู่นั้น
เมื่อเช้าก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออกมันดูเศร้า จนเห็นได้ชัดและดูเหงาอย่างบอกไม่ถูก
"มึงเป็นอะไรไหม...เมื่อวานโทรไป ทำไมไม่รับ"อิโฟนถามทันที
"อ่อ.. ลืมน่ะ"ใช่ครับอิโฟนโทรหาจริงๆแต่ผมไม่รับสายใครทั้งนั้น
"เออ.. แล้วเมื่อวาน.. พี่นัทไปส่งมึงมึงได้คุยอะไรกับเขาบ้างไหม?"อิบิ๊กถาม
"ก็ .. เลิกกับเค้า แล้วมั้ง"ผมพูดส่งๆไป ..ตาลอย
"เห้ย!! มึงบ้าไปแล้ว!"
"แล้วมึงจะให้กูทำยังไง! เขาไปกับคนอื่นไม่บอกกูซักคำมึงว่า นี่เป็นสิ่งที่คนรักกันเขาทำกันหรอ?"ผมเริ่มเสียงดัง
"กูก็รู้ แต่มึงก็ไม่น่า รีบร้อนอะไรไป.. มึงอาจจะเข้าใจผิดอะไรก็ได้ "
"เห้ออออ" ไม่รู้จะพูดอะไรดีนอกจากถอนหายใจเห้อๆๆอยู่อย่างนั้น
"พวกมึง3คน... ตกลงศุกร์นี้อย่าลืมนะเว่ย..ไปน้ำตกกัน"บอลหัวหน้าห้องหันมาถามหลังจากที่พวกเราคุยกันซักพัก
"เออๆ กี่โมงนะ?"อิบิ๊กถาม
"ตี 5 ครึ่งวะที่โรงเรียน"มันพูดแล้วก็หันไปคุยกะกลุ่มมันต่อ จะให้ผมพูดยังไงดีหละ.. ไม่ใช่แค่พวกผม3คนแค่นั้นนะครับที่เป็น..
แต่มีเพื่อนสาวที่แต่งหญิงเลยตอนอยู่ข้างนอกแต่พออยู่โรงเรียนก็ต้องหัวโปก มันชื่อ ณะ แต่อุปโหลกชื่อขึ้นมาใหม่ว่า น้อง "น้ำฝน"
 เป็นตุ๊ดที่ขี้อวดมากคือพวกผมก็เข้าใจหรอกที่บ้านมันรวยแต่ไม่จำเป็นที่จะต้องมาอวดร่ำอวดรวยกับเพื่อน
"มึงคือแบบกูกะจะเอาเสื้อผ้าไปเยอะๆหน่อยอะอยากไปเที่ยวแถวนั้นอ้ะคงจะเก๋อ้ะ... เอ้ออ บอลจ้ะ.. ตี5ครึ่งชั้นคงตื่นไม่ไหวอ้ะ.
ยังไงเดี๋ยวจะให้คนขับรถชั้นไปส่งนะจ้ะไม่ต้องรอ"อิน้ำฝนพูดไปยิ้มไปให้กับหัวหน้าห้อง  แล้วยังไม่วายหันมาแขวะพวกผมเล่นๆอีก
"อ้าวพวกเธอก็อยู่หรอ.. พวกเก้งทั้งหลาย"
"จ้ะ..น้องน้ำเน่า ... น้ำคลำ.. น้ำขยะ.... เอ๊ะชื่อเธอเรียกยังไงนะ" อิโฟนเอาเลยครับ.. คนแรก
"อิดอก! ชื่อกู น้ำฝนคะน้ำฝน หล่อนตกภาษาไทยหรอ"
"หรอจ้ะ.. แล้วไอ ณ.เณร สระอะ.. มันอ่านว่า น้ำฝนหรอ.. อิโง่!"อ้าวจ้า .. อิบิ๊กก็ใส่ใหญ่เลย
"อิดอก! " อิน้ำฝนก็เดินหนีสะบัดตูดใส่พวกเราไป คงเป็นเพราะสู้ไม่ได้ สมน้ำหน้า มัน
 "มึง.. วันนี้อยากกิน..ซิสเลอร์วะ"อิบิ๊กเปลี่ยนเรื่องทันที
"กินเข้าไปเถอะมึง น่ะ .... หามากินตลอดอะมึงอะ"ผมบอกมัน
"เอ่อเริ่ด พูดได้แล้ว กูก็นึกว่ามึงจะเป็นใบ้ไปซะแล้ว"
"แหม ที่กูพูดก็ไม่ได้มีอะไรหรอก.... ไปเหอะ..ไปเรียน คาบบ่ายได้ละ"
พวกเราก็นั่งเรียนไปอย่างนั้นเรื่อยๆเบื่อๆ ไป.. จน ถึงตอนเย็นที่พวกเราแพลนกันว่าจะไปเซนทรัลพระราม3เพื่อไปกินซิสเลอร์ก็ไปกัน ไปแบบไม่มีวิญญาณในหัวเลย
"มึงเป็นอะไรป่าววะ กลับ บ้านได้นะเว่ย"อิโฟนถาม..
"ไม่เป้นไรเว่ย.. กูดีขึ้นแล้ว"ผมพยายามกลบเกลื่อนอะไรที่อยู่ในใจหลายๆอย่าง ไม่นานครับพวกเราก็เดินขึ้นมาชั้นที่มี ร้าน ซิสเลอร์อยู่ บอกพนักงานอะไรเสร็จก็เดินเข้าไปนั่ง.. มองโน่นมองนี่ไปเรื่อย.
อย่างที่บอกแหละครับสายตาผมมันดีนี่หว่า ก็พอดีกับ รู้สึกว่ามีคนมองอยู่เลยมองกลับไปที่สายตานั้น... จริงๆ ครับ.. ไอตี๋นั่นจริงๆมองหน้าผม...อยู่ แต่ที่เจ็บก็คือ.. เก้า..นั่งอยู่ข้างๆมัน ..
"มึงเป้นไรอะ..??"อิบิ๊กเขย่าตัวพร้อมมองตามสายตาผม
"มึงแลกที่กับกูดีกว่า"อิบิ๊กบอกแล้วก็ลุกขึ้นเปลี่ยนที่กับผมให้ผมหันหลังใส่มัน ผมก็ทำตามอย่างว่าง่ายครับ
"น่าเกลียดไปรึเปล่าวะเนี่ย..ทำไมถึงเย้ย กันถึงขนาดนี้เลยหรอ"ฟังจากน้ำเสียงอิโฟนก็รู้ได้เลยว่ามันกำลังไม่พอใจผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงฝั่งตรงข้ามของมันแน่นอน
"เอาน่ะมึง ต่างคนต่างกิน..ไม่ต้องไปสนใจหรอกน่ะ"ผมพยายามปรามใจตัวเองไม่ให้อ่อนแอ.. อาจจะดูนางเอกจนเกินไป..แต่สำหรับผม..มันไม่ใช่เลยซักนิดเดียว
"มึงอยากกินไรเดี๋ยวกูไปตักให้"
"ไม่เป้นไรมึงเดี๋ยวกูไปตักเอง.."ผมก็เดินไปตักเลยครับ.. ไปหยิบจานมาตัหสลัดบาร์... เดินไปตักไอโน่นทีไอนี่ที  อย่างที่บอก..อาหารอาจเป้นอีกหนึ่งวิธีที่จะทำให้คุณหายเศร้าได้โดยสิ้นเชิง และในที่สุด
ผมก็ยิ้มออกกับการตักสลัดในครั้งนี้... เพราะการจัดเรียงแบบสวยงามของผม
"โอ๊ย.."ใครวะอยู่ดีๆมาเดินชนทางก็มีเยอะแยะ มาเดินชนทำไม
"ขอโทษทีไม่ได้สนใจน่ะ"มองหน้าเลยครับ พูดหมาๆแบบนี้.. อั่นแน่ อิเก้า...
"อืม"ผมก็เดินออกมา เลยครับไม่อยากมีเรื่อง ..แต่ในใจก็เริ่มครุกรุ่นบ้างแล้ว
"เดี๋ยวดิวะ.. รีบเดินไปไหนหละ...เห็นว่าเลิกกับนัทแล้วหรอ..??"มันถามขึ้นอีก
"เรื่องของเพื่อนกู คนอื่นอย่าเสีอกจบนะคะ"อิโฟนวิ่งเตียมจะเข้าชาร์ต
"......"มันก็ยืมนองหน้าอิโฟน..ไม่ใช่ผมทำไม่สู้นะ เพราะถ้าอิโฟนเข้ามาช้ากว่านี้..ซิสเลอร์ก้ซิลเลอร์เหอะ จะเหมือน หมูกระทะข้างทางไปเลย
"ไปนะ.."ผมยิ้มมุมปากใส่มัน..หึก็คนมันสะใจนี่นา..
และตั้งแต่เหตุการณ์ในตอนนั้นผมก้รู้สึกสบายตัวขึ้น.. นั่งกินอาหารกับเพื่อนได้อย่างสนุกขึ้น คนเดิมของพู่กันเริ่มมาแล้ว.. กลับมาเป็นตัวเราเหมือนเดิมแล้ว..... หากทุกคนจะคิดว่าเวลาผมไปตักสลัดจะเดินไปเจอไอตี๋ไหมไม่เจอครับไม่เจอแน่ๆเพราะ ผมจะมองมันก่อนเวลามันลุกผมจะนั่งเวลามันนั่งผมจะลุกไปตักสลัด มันก็มีบางทีที่มันจะลุกมาตักพร้อมผม.. แต่ก็เหมือนเดิม มันก็ทำท่าจะนั่งพอผมลุกมันก็ลุกขึ้นแต่ผมไวกว่า เลยนั่งลงตามปกติ.... ทำแบบนั้นแหละดีไม่ได้อยากให้หลบหน้ามัน...แต่สะใจมากกว่าที่เห็นอิเก้า ลุกลี้ลุกลนมองผมกับมันแย่งกันรุกๆรับๆเอ้ยไม่ใช่ ลุกๆนั่งๆ55555
"อิ่มยัง..กูว่ากูอิ่มแล้วอะ.. นี่กี่โมงแล้วมึง"ผมถามพวกมันเพราะเห้นว่าต่างคนต่างอืดกันทั้งคู่ฮ่าๆ
"อิ่มละ นี่ก้ ทุ่ม กว่าๆแล้ว... กลับเหอะ"ผมก็เลยกินน้ำกินท่าอะไรเสร็จแล้วก็เดินเอาบิลไป..จ่ายตังโดยไม่ได้สนใจโต๊ะไอตี๋นั่นแล้ว...วันนี้มันบังเอิญมากไปนะ...
"ถามจริงๆ เหอะ มึงไม่หมั่น หน้าอิเก้าบ้างหรอ"อิบิ๊กถาม..
"ถ้าถามกู กูหมั่นมาก... แต่จะให้กูทำยังไง.. "
"ตบไหม? กูคันไม้คันมือ"โฟนบอก
"อย่ามีเรื่องเลยนะ..แต่เดี๋ยวกูดูต้นทางให้ " เท่านั้นแหละครับพวกเราก็ระเบิดเสียงหัวเราะใหญ่เลยฮ่าๆๆเวลาที่เราอยู่กับเพื่อนมันสนุกแบบนี้เอง...
"พูดถึงก็มาและนั่นไง"อิโฟนชี้ให้ดูไอตี๋กับอิเก้าเดินมาด้วยกันซึ่งพวกเราก็ยืนคุยกันหน้าห้องน้ำถามว่า พวกนั้นจะเห็นพวกผมไหมก็บอกได้เลยว่า เห็น..แน่นอน
"อ้าวมาทำอะไรแถวนี้อะ"ผมทักไอตี๋ทันที ... แต่ผมกลับรู้สึกได้ ว่า เสียงที่ถามมันไป .. มันช่างเย็นชาอะไรอย่างนี้
"อ่อ... มากินข้าวอะ.. แล้วพู่กันมาทำอะไรหรอ" มันก็ตอบเสียงเรียบเช่นกัน
"อ้าว! สงสัยเห็นชุดนักเรียนเรามาเรียนมั้ง! 5555 แล้วจะไปไหนกันหรอ?"ผมถามแล้วดึงหน้า ตอแห× สุดฤทธิ์
"อ่อ.. คงเดินดูของอะไรนิดหน่อยน่ะจะไปด้วยกันไหมหละ?"มันคงคิดว่าผมอยากคืนดีด้วยแล้วมั้งเลยกล้าพูดเล่นกับผม
"นัท... ไปห้องน้ำก่อนเราปวดฉี่"มาแล้วอิเก้า มาแล้ว ผมทำมือใส่โฟนกับบิ๊กไม่ต้องยุ่ง
"งั้น..เก้า ก็ไปเข้าห้องน้ำก่อนก็ได้นะ.. เราขอตัวนัทไปเดินเล่นหน่อยได้ไหมไม่ได้เจอกันตั้งวันนึงคิดถึงจะแย่"แล้วผมก็คล้องแขนของผมเองเข้าไปที่แขนไอตี๋นั่นพร้อมจับมือมันเดินออกไป .. ผมหันมามองอิเก้า  มันอ้าปากค้างเลยครับ อิโฟนกับอิบิ๊กก็เหมือนกันค้างเช่นกัน!
    พอเดินออกมาจากตรงพวกนั้นซักพักผมก็ปล่อยมือไอตี๋นั่น แต่มันน่ะซิยังกำมือผมไว้แน่น
"เรารู้ว่าพู่กันแค่ใช้เราเป็นเครื่องมือที่จะแกล้งไอเก้ามันใช่ไหม" ไอตี๋พูดเสียงเรียบ
"ใช่แล้ว......ยังไงหรอ?"ผมไม่มองหน้ามันครับ.. ไม่คิดที่จะมอง
"ทำไมเมื่อเช้า ต้องไปหลังบ้านรู้ไหมรอจนแม่พู่กันมาเปิดบ้านเราก็เพิ่งรู้ ว่า ออกจากบ้านไปแล้ว.. เลยไปโรงเรียนสายหน่อยเลย"
"อ่อหรอ.. " รู้สึกผิดไปเลยครับ แต่ตอนนี้ ผมเริ่มอายละ.. จับมือซะแน่นเชียวคนก็เริ่มมอง...ผมก็เลยพยายามคลายมือออกแต่...มันยิ่งทำให้ มันยิ่งจับมือแน่นเข้าไปอีก
"แล้ววันนี้เรารู้จากบิ๊กหรอกว่าพู่กันจะมากินซิสเลอร์.. เลยพยายามมาให้ ทัน... ขอโทดนะที่ไม่ได้บอกก่อนไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้เลย"
"นั่นมันก็เรื่องของนาย... บอกแล้วไงเด็ดขาดเมื่อไหร่... ค่อยมาคุยกัน" ดีมากพู่กันแกเริ่มแกร่งขึ้นมาแล้วแต่อิบิ๊กเจอกันหลังไมค์
"ถ้ามันยังไม่ทำให้พู่กันสบายใจ.. ให้เราเลิกคุยกับเก้าไปเลยไหมหละ?"ตรงดีนะ
"ใช่! เลิกไปเลยยิ่งดี"ตอนนี้ไม่มีสติไปแล้วอะ...พูดอะไรเริ่มไม่คิดแล้วครับ
"ถ้า ต้องการให้เป็นอย่างนั้น.. "
"หยุด! พอไม่ต้องพูดแล้วไม่อยากฟังแล้ว.. เรากลับบ้านก่อนแล้วกัน"ผมเริ่มเรียกสติตัวเองกลับมาอย่าให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล
"ให้เราไปส่งซิ"มันมองหน้าผม
"ปล่อยมือได้แล้ว"ผมพูดเสียงแข็งใส่
"ไม่จนกว่าจะบอกว่าให้เราไปส่ง"........ เรื่องอะไร
"ไม่!"แล้วมันก็เอามือผมไปหอม
"ทำอะไรน่ะ! "อิเก้าเดินเข้ามาทันที
"อ่อ.. เปล่า หรอกแค่จะบอกว่า .. วันนี้เก้า กลับเองนะ.. เพราะเดี๋ยวพี่นัทจะต้องไปส่งเราอะ"ผมก็...เปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังตีนเลยทีเดียวครับ
"เออ.. มึงกลับเอาแล้วกันเดี๋ยวกูไปส่งน้องเค้า มึงเข้าใจนะ"ฮ่าๆกูหละสะใจจริงๆโถ่อิเก้า มึงจะไปได้ซักกี่น้ำ!
"แต่เราปวดหัวอะ นัท.. แบบปวดมากๆเลยอะ"อิเก้า เริ่มแถแล้วครับ.. เอาหละคิดซิพู่กัน...
"อะเก้า มานี่ซิ.."ผมปล่อยมือ ออกจากไอตี๋ แล้วลากมันไปร้านBOOTSแถวๆนั้น พร้อมเดินไปบอกพนักงานว่า
"พี่ครับคุณคนนี้ เค้าค่อนข้างจะปวดหัวน่ะครับยังไงพี่ช่วยจัดยาให้ หน่อยนะครับ.. แต่ถ้าเป็นโรคอื่นยังไงพี่ก็ช่วยวินิจฉัยแล้ว.. ขอยาแรงๆหน่อยนะ.. ดูท่าทางเขาจะป่วย!!"ผมกระแทกเสียงแรงๆตรงคำว่าป่วย.. ผมก็หมดเหมือนกันความอดทนของเรามันมีขีดจำกัด! อิเก้า มันก็หน้าเหวอไปเลยครับไม่คิดว่าผมจะเล่นแรงขนาดนี้
"ยังไงเก้าก็รอหมอตรงนี้นะ.. ถ้าไปป่วยบนรถเมย์เนี่ยเดี๋ยวจะไม่มีคนช่วยเพราะเห็นว่าต้องกลับเองนิ" เวลาคนมันหมดความอดทนมันเป็นอย่างนี้นี่เองเห้ออโล่งไปหายอย่างเลย
"อิพู่กัน! "มันกัดฟันกรอดๆแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะโดนพนักงานในร้านรุมทึ้งมันอยู่
"ไปกันบ้านกัน.." ผมก็เดินไปหาอิโฟนกับอิบิ๊กทันที..
"แล้วเราอะ"ไอตี๋เดินมาหาผม
"ก็กลับใครกลับมันดิ รถก็มีไม่ใช่หรอ"ผมก็เหวี่ยงซะ
"ไม่ได้เอารถมา... แล้วจะกลับบ้านยังไง.. "มันพยายามทำตาละห้อยและผมก็ใจอ่อนกับคนที่ชอบส่งสายตาแบบนี้ทุกทีซิน่า
"เออ!! เพิ่งนึกได้ว่า..ต้องไปเอาของบ้านอิโฟนมึงกลับกันไปก่อนนะ"
อ้าวไหงมาทิ้งกูเฉยๆอย่างนี้ อิเหี้×กูยังไม่ได้คิดบัญชีกับมึงนะอิบิ๊ก
"งั้นพู่กันก็ไปส่งเราแล้วกันนะ"มันก็มองหน้าผมยิ้มๆแต่ผมก็ทำหน้าตายใส่มัน.. ไม่สนใจหรอก ผมก็เดินนำมันลิ่วเลยครับ...ไม่สนใจมันเลย.. แต่สิ่งที่ทำให้ผมจะต้องหันไปสนใจมันคือ... อิเก้า
"นัท... ไปส่งเราหน่อยนะ" มันเดินมาอ้อนไอตี๋ทันที
"มึงจะบ้าหรือไง มาอ้อนกูทำเหี้×อะไร.. "ไอตี๋มึงพึ่งรู้สึกหรือไง
"นะนะนะนะ!"มันเริ่มเซ้าซี้
"แหม... เก้า ก็เค้าบอกแล้วไง.. กลับเองก็ได้นิ..."ผมเริ่มเอาอีกครับ..ไม่ยอมง่ายๆหรอก
"...."มันพูดไรไม่ออกครับเพราะเจตนาผมคือไล่! สถานเดียว
"งั้นเดี๋ยวเราสองคนไปส่งที่ป้ายรถเมย์แล้วกันนะ... มีสายผ่านใช่ไหม.. หรือต้องแทกซี่?"ผมทำเสียงกระแนะกระแหน มัน
"แทกซี่!"มันทำเสียงเบื่อๆใส่ผม
ผมกับไอตี๋ก็เลยเดินไปส่งมันที่ Taxi stand หน้าห้าง
"กลับบ้านดีๆนะบ๊าย!"ผมโบกมือให้มันแล้วก็ทำหน้าทำตาใส่ มันก็ได้แต่มองหน้า  กัดฟันกรอดๆ โดยที่ทำอะไรผมไม่ได้
"แล้วจะกลับยัง?"ผมหันไปถามมันแต่ไม่มองหน้ามันนะครับกลัวใจอ่อน
"อืม" มันยิ้ม!!มันยิ้มครับมึงจะยิ้มทำไม!
"ไป×××××× ครับ"ผมบอกแท๊กซี่แล้วก็เข้ามานั่งเบาะหลังมันก็เข้ามาเบียดผมด้วยตอนนี้เรา2 คนนั่งอยู่ติดกัน..
   แค่เพียงไม่กี่อึดใจเหตุการณ์ที่ผมคิดไว้ก็คือมันค่อยๆเอามือมันมาจับมือของผม สัมผัสแบบเดิมที่ผมจำได้ มันช่างอบอุ่นในหัวใจเหลือเกิน
"พู่กัน... เราขอโทดนะ... กลับมาเริ่มใหม่กันนะ.."มันหันหน้ามาหาผม
"กี่ครั้งแล้ว.. ที่ทำให้เราต้องเจ็บ.. แล้ววันนี้จะมาขอให้ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิม.. มันไม่ง่ายไปหน่อยหรอ..."ผมมองหน้า มัน
"แล้วจะทำยังไงให้ พู่กันเชื่อ!"
"พิสูจน์ซิ!"
"แล้วจะให้พิสูจน์ยังไงเพื่อที่จะทำพู่กันรู้ว่าเรา... ชอบพู่กัน.. ไม่ซิ.. อย่าใช้คำว่าชอบเลยตอนนี้มันรัก.แล้ว"พูดอะไรอายแท๊กซี่หน่อยที่แท๊กซี่น้ะเว่ยไม่ใช่รถส่วนตัว
"เราไม่....."ผมก็บอกมันแต่ทันทีที่จะพูดให้ จบมันก็โน้มตัวเข้ามาหาผม.. แล้วก็จูบไม่ซิมันไม่ได้เรียกว่าจูบ.. แค่ปากชนกันเฉยๆ มันค้างอยู่อย่างนั้นประมาณ 5วินาที ..  แต่ทำไมเวลาแค่5วินาทีสำหรับผมมันยาวนานอย่างนี้ ...  เคลิ้มไปเลยครับสำหรับจูบแรก.. อาจจะดูโจ่งแจ้งไปหน่อย.. เพราะมันไม่ค่อยแคร์กาลเทศะซะด้วยไอเนี่ยแล้วด้วยที่ตรงนั้นมันก็มืดพอดีแล้วก็เป็นเหมือนจังหวะที่กระซิบอะไรกันซักอย่างไม่เหมือนกับการจูบแท๊กซี่เลยไม่สนใจอะไร...แล้วมันก็ถอนปากออก ยังจำได้ดีเลยช่วงเวลานั้น.. มันช่างอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
"ทำบ้าอะไรเนี่ย" หน้าแดงละ
"อยากจะพูดเสียงดังให้คนขับได้ยินก็เอาซิ"มันกระซิบข้างหูผมหึ่ยจักกะจี้
"น้องครับจอดตรงไหน.."อิคนขับแทกซี่หันมาถาม.. หน้ามันยิ้มๆผมว่ามันคงรู้แหละว่าเรา2คนทำอะไรกัน
ก็มันจับมือผมแน่นซะขนาดนั้น
"ข้างหน้าเลยพี่.. "ไอตี๋ มันบอกให้จอดตรงบ้านมัน..
"เห้ย..! ทำไมไม่ส่งบ้านเราไปบ้านนายทำไม?"ผมขมวดคิ้ว
"มีอะไรจะให้ดู..."มันยิ้มร่าและจูงมือผมเข้าไปในร้านขนมของน้าพร... คนแน่นร้านเลยเข้ามาผมก็สวัสดีน้าพร.. แกก็ยิ้มให้...แล้วมันก็ลากผมขึ้นมาที่ชั้น2 อ่อ!!!เพิ่งเข้าใจวันนี้เอง... คือบ้านไอตี๋เนี่ยมีหลายชั้นจากที่ผมเคยบอกไป ก็เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้ ขึ้นมา... มันมีห้องหลายห้องมากชั้น2เนี่ยถูกแบ่งเป็น2ห้องคือห้องนึงเป็นของมันแต่อีกห้องนึงเป็นของพี่ชายมันที่ไปเรียนอยู่ต่างประเทศ แถมมันยังบอกว่า .. วันที่เก้า มาน่ะนอนคนละห้องกับมันไม่ต้องตกใจไป... ผมเองก็โล่งใจ
"แล้วอะไรที่จะให้ดู ?"ผมถามย้อน
"นี่ไงมันพาผมเดินเข้ามาในห้องมัน.. ไม่รกเลย... สะอาดสะอ้าน.. มันก็ให้ผมนั่งรออยู่บนเตียง... แล้วมันก็เดินไปเปิดต้เสื้อผ้าแล้วหยิบกล่อง กล่องนึงออกมาแล้วแล้วยื่นให้ผม
"ระเบิดหรอ"ผมกวนมัน
"ระเบิดอะไรเล่า..เด๋วโดนหรอก..ยิ่งอยู่ด้วยกัน2ต่อ2ด้วย"
"เห้ย! อย่ามาตลกน่า .."ผมเขินเลยครับ.. แล้วก็แกะกล่องใบนั้น... สิ่งที่ผมเห็นและจำได้ จนถึงทุกวันนี้ ...คือ ลูกแก้วหิมะที่ข้างในเป็นเซรามิกรูปหมีถือพู่กัน... บอกได้คำเดียวว่าประทับใจ...
"เป็นแฟนกันนะ.." คำพูดคำนั้นที่ฟังจากปากมันในตอนนี้ ทำให้ผมอยากจะอยู่กับมันไปอย่างนี้แค่2 คนเลยครับไม่อยากจะหนีมันไปไหนอีกเลย
"อืม" ผมยิ้ม:) แล้วมันก็โผเข้า มากอดผมอุ่นจังนะไอตี๋
"แล้วชอบไหม"มันถามกลับ
"บอลหิมะเนี่ยนะ.. ชอบมาก"ผมยิ้มกว้างเลยครับเป็นคนชอบลูกบอลหิมะตั้งแต่เด็กอยู่แล้วมันทำให้เรารู้สึกพิเศษ เวลามองมันตอนที่กากเพชรข้างในหมุนๆ
"ป่าวหมายถึงเราอะ.."มันมองหน้า จริงจัง
"ก็.. บอกไปแล้ว...ไม่พูดอีก..... "
"พู่กันนัททานข้าวลูก"เสียงน้าพรทำให้ พวกเรา2คนหลุดจากภวังค์ทันที
แล้วพวกเรา2คนก็รีบลงไปข้างล่างเพื่อไปทานข้าวกับน้าพร...

TBC.........................................


มาต่อแร้วววววมีใครสงสัยอะไรไหม?? ถามได้นะครับตอบได้ทุกข้อสงสัยยังไงก็ติดตามด้วยน้า

พู่กัน ; )

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: woradach ที่ 11-09-2011 23:24:10

sensitive เหมือนผมเลย ห้ามมีอะไรมากระทบอารมณ์ไม่งั้นร้องพะย่ะคับ กาซิกๆ หนังเศร้าก็ร้อง เซ็งตัวเอง เง้อ!

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 12-09-2011 01:07:59

login เข้ามาให้กำลังใจ..พู่กัน
 :L2:

เพิ่งเริ่มอ่านเรื่องนี้..วันนี้
แต่บอกได้เลยว่า ชอบมาก
รักเลยล่ะ..เรื่องนี้

แต่..มีเรื่องอยากจะขอร้องพู่กัน..เรื่องเดียว
โพสต์ให้จบเรื่องน่ะ อย่าล้มเลิกกลางคันก็แล้วกัน
เพราะตอนนี้อ่านติดใจแล้ว
ถ้ามาเจอตอนหลังๆ ว่าจะไม่มาโพสต์ต่อ
โคตรจะนอยด์แดกเลยครับพี่น้อง และจะหงุดหงิดต่อเนื่องนานนนนนนนนมั่กๆๆๆๆ
อย่าทำให้คนอ่านเสียจวยน่ะคร้าบบบบ
 :3123:

 :กอด1: ให้ทั้ง +1 และ เป็ดอีกหนึ่งตัว
จุ๊บๆๆๆๆๆๆ
http://www.youtube.com/v/GAhgKi6padA

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 12-09-2011 07:43:51

 :z2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 12-09-2011 08:29:30

น่าร๊ากกกกอะ เข้าใจกันแล้วซินะ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 12-09-2011 09:12:33

ตี๋นัททำคะแนนใหญ่เลย เข้าใจให้ของนะ น่ารักอะ..... :กอด1:
เชียร์นัทนะ พี่เกียร์จะกลับมาอีกมั้ยเนี่ย 555
ีรอตอนต่อไป ให้กำลังใจน้องพู่กัน +1 จ้า...
ปัจจุบันนี้น้องพู่เรียนปีไหนแล้วจ๊ะเนี่ย หรือจบแล้วเอ่ย... :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 12-09-2011 09:21:54

ปี2คร้าบบบบ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 12-09-2011 09:25:48

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-09-2011 09:52:52

ดูเก้าก็ไม่เท่าไหร่ พู่กันกับเพื่อนจัดการขั้นเด็ดขาดเลยสิคะ :laugh: (นิสัยไม่ดี เชียร์ให้คนทะเลาะกัน 55+)
เพราะอีกฝ่ายเป็นเพื่อนมั้ง นัทเลยดูโลเล แต่จริงๆเขาอาจไม่ได้คิดอะไรกับเก้าก็ได้เนอะ
ดูนัทตามง้อน้องพู่กันขนาดนี้ รักน้องพู่กันคนเดียวแหละ :o8:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 12-09-2011 10:22:59

พี่นัทดีอยู่อย่างที่ตามไปได้ทุกที่ ไม่มีเหนื่อย

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 12-09-2011 10:25:40

ไม่เข้าทำไมตอนตามมาง้อพู่กัน ทำไมนัทต้องเอาเก้ามาด้วย เป็นเรื่องเลย :angry2: :angry2: :m31: :m31: :m16: :m16:

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 12-09-2011 11:35:18

อ้างถึง

malula:
พี่นัทดีอยู่อย่างที่ตามไปได้ทุกที่ ไม่มีเหนื่อย

เพราะบ้านใกล้กันไงครับมันเลยสะดวก

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 12-09-2011 11:52:40

อ้างถึง

GeTOuTNoW:
ไม่เข้าทำไมตอนตามมาง้อพู่กัน ทำไมนัทต้องเอาเก้ามาด้วย เป็นเรื่องเลย :angry2: :angry2: :m31: :m31: :m16: :m16:

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

ไม่รู้ซิครับ เพราะเก้าก็ติดมันแจเลย
ผมเองก็รำคาญช่วงนั้นเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 12-09-2011 11:57:40

ู^
^....จิ้มน้องพู่กัน......บ้านอยู่ติดกัน ยิ่งได้เปรียบเลยงานนี้ อิ ๆๆ
ตามต่อไป ใครจะได้ใจน้องพู่ไป ณ ปัจจุบัน รอ ๆ อ่านต่อไป
ให้กำลังใจในการเขียนเรื่องคะ....สนุกดีน่าติดตาม...
ตี๋นัทเนี่ย ก็แมนๆ นะ.... :กอด1:
..

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 12-09-2011 12:17:32

จิ้มพี่
KISS KOKI^
ขอบคุณ นะครับ.. กำลังรีบพิมให้ได้เยอะๆจะได้รีบๆลงเพราะเดี๋ยวกลัวจะไม่มีเวลามาพิมให้ ... เพราะตอนนี้ยังเหลือเฟรมอีก5ชิ้นฮ่าๆ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: หลงไหลในม่านหมอก ที่ 12-09-2011 15:33:12

ตามอ่านอยู่นะคะ คือไม่รู้จะคอมเม้นอะไร ไม่มีอะไรจะถามด้วย

เป็นคนอ่านที่ง่ายๆอะไรก็ได้ (ค่อนไปทางขี้เกียจรี นิสัยไม่ดี แหะๆ) เอิ๊กๆๆๆๆ

มาแปะไว้ให้รู้ว่าเราตามอยู่อ่ะค่ะ^^

ขอบคุณค๊าบน้องพู่กัน

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: whiteky ที่ 12-09-2011 15:43:48

ตบให้หน้าแหกเล๊ย !!

แล้วดัดหลังอิพี่นัทเยอะๆ หึหึ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 12-09-2011 16:02:17

เย้ๆๆ ปิดเสาร์อาทิตย์ไป กลับมาได้อ่านจุใจมากเลย

ติดตามเรื่องของน้องพูกันกับน้องนัทไปเรื่อยๆนะ

อยากจะให้แฮปปี้เอนดิ้งจังเลยครับผม

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: uaeb ที่ 12-09-2011 20:10:59

 :-[ เปนแฟนกานแล้ววววววว
ในที่สุดก้เข้าใจกาน อย่าทะเลาะกานอีกเลยน่าาาาา

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 12-09-2011 22:05:18

ติดอยู่ในใจ..แต่ไม่อยากถาม
กลัวรับมันไม่ไหว

พู่กัน
..กาซิก..

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: LingNERD* ที่ 12-09-2011 22:07:57

อยากอ่านต่อแว้ว

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่13 แต่เธอคงไม่สนใจในคนข้างล่าง... 11/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 12-09-2011 23:15:39

^^ อิจฉาจังเลยอ่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วเก็บไปนอนฝัน ฮ่าๆ แล้วตอนนี้ยังคบกันยุรึป่าว???

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 12-09-2011 23:44:46

ตอนที่14  กล่องความทรงจำPART1

   "คร้าบบบบ"ผมก็รีบลงไปข้างล่างเลยครับ.. วันนี้น้าพรทำอาหารเยอะเป็นพิเศษ ..ไม่รู้เพราะอะไร...
"พู่กันวันนี้แม่ต้องขอบใจหนูกับเพื่อนหนูอีกรอบนะลูก ลูกค้าเป็นร้านเลย แม่ละปลื่มปลื้ม!!" โหยน้าพรก็เวอไป คนมันจะเข้าร้านมันก็มาเองแหละครับ
"เนอะม๊าเนอะยังงี้ ต้องให้มาร้านบ่อยๆแล้ว"อย่านะน้าพรอย่าตอบคำนั้น
"น่าจะจริง.... อย่า ลืมมานะลูก"น้าพรพูดไปยิ้มไป ...โอ่ย.. คุณ น้า ผมนี่ซิจะแย่ฮ่าๆชีวิตมันแขวนอยู่บนเส้นด้ายกับคำว่า ซิง/เสียงซิงฮ่าๆ
ผมมองหน้า ไอตี๋ มันก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ผมอีก... เย็นวันนั้น.. ผมทานข้าวได้อร่อยกว่าปกติ ด้วยอะไรหลายๆอย่างบรรยากาศ ด้วยอะไรจะทำให้ผมมีความสุขได้ขนาดนี้
"ไปส่งน้องกลับบ้านไป นัท"น้าพรบอกซึ่งตอนนั้นผมก็ไม่มีท่าทีอิดออดแต่อย่างไร.. รู้ไหมครับการที่เราทะเลาะกันครั้งนี้
ทำให้ผมได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับมันเช่นเดียวกับมันที่รู้อะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับผมมากขึ้น หลังจากที่ร่ำลาน้าพรเสร็จพวกเรา2คนก็เดินออกมาจากบ้าน
เดินคุยกันไปมองดูโน่นนี่นั่น กัน
"วันศุกร์นี้..เราจะไป..น้ำตกกับเพื่อนในห้องนะ"ผมพูดขึ้นแต่ยังไม่กล้ามองหน้ามัน
"..."มันเงียบไปครับไม่พูดอะไร
"นี่... เราจะไป จริงๆ นะไม่ห้ามกันหน่อยหรอ"
"เอ้า..อยากไปก็ไปดิ..ไมได้ว่าซักหน่อย.."มันมองหน้าผม
"เออ.. งั้นไปจริงๆๆนะ!!"ผมเริ่มมีน้ำโหอะไรวะเป็นแฟนกันทำไม ไม่ห่วงไม่หวงกันเลย
"ก็ได้... ที่เราไม่พูดอะ..เพราะเราเคารพสิทธิ์การตัดสินใจของพู่กัน..เข้าใจปะ การเชื่อใจกันอะ.. มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดของการคบกัน...หรือว่าพู่กันอยากให้เราไปด้วย. "มันยักคิ้วทีนึง...เหมือนมันโตขึ้น
มันดูมีเหตุผลมากขึ้น
"เอ่ออ..ขอคิดดูก่อนได้ไหม..."ผมหันหน้าไปถามมันตอนนี้ผมกับมันอยู่ในบ้านกัน2ต่อ2แล้ว
"ได้ซิ... จะกี่วันก็ได้ ...เราเป็นแฟนกันแล้ว..ไม่รีบหรอก..ฮ่าๆ "พร้อมกับก้มลงมาหอมแก้มทีนึง ตอนนี้ไม่รู้สึกเคอะเขินอะไรเลย...แต่กลับรู้สึก..อบอุ่นมากกว่าถามว่าอายไหม.. ก็อาย..แต่มันดีขึ้นมา
หน่อยเพราะมันมาหอมแก้มในบ้านผมฮ่าๆ แถมผมยังบอกมันอีกว่า อย่าโจ่งแจ้งให้มากนัก ไม่งั้นจะอด
"ไปๆกลับบ้านได้แล้ว.."ผมก้ไล่มันให้กลับบ้านไปเพราะมันยังไม่ปิดเทอมแต่ผมปิดแล้ว.. แต่ตอนนั้นพอนึกทบทวนคำพูดตัวเองก็นึกขึ้นมาได้ทันที..ถ้าเกิดมันไปด้วย..แล้วพี่เกียร์ก็ไปด้วย
ถ้าทั้ง2คนเจอกันมันจะเกิดอะไรขึ้น... มันจะไม่ทะเลาะกันหรอ..เริ่มปวดหัวขึ้นมาตะหงิดๆแล้ว
"พู่กัน..มีอะไรจะบอก.."มันทำหน้าซื่อๆแล้ว..ดึงผมเข้าไปหามัน
"อะไรหรอ..."ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ..มันก็โน้มตัวเข้ามาจูบปากของผม..คราวนี้จูบเลยครับไม่ได้แค่ปากชนกัน..แต่เป้นการประกบปากกัน หน้าผมร้อนผ่าวไปหมด..ทำอะไรไม่ถูกตัวก้อ่อนยวบไป
ทันทีที่ปากมันสัมผัสกับปากผมปากของมันนุ่มมากครับ..นั่มมากจนทำให้ผมเคลิ้มไปเลยทีเดียว และไม่กี่อึดใจมันก็ถอนปากของจากปากของผม...
"หั่นแน่..แค่นี้ ยังมาเต็มขนาดนี้..ไม่รู้ว่า..เจอยิ่งกว่านี้จะสนุกแค่ไหน"มันพูดไปยิ้มไป.. นี่สนุกใช่ไหมที่ได้แกล้งคนน่ะไอตี๋..ไอผม หน้าแดงก่ำเลยครับทำอะไรไม่ถูกจะหยิบจับอะไรก็มืออ่อนไปหมด..
ในใจก็คิดว่าถ้า..พ่อแม่ผมเดินลงมาเห้น..จะเกิดอะไรขึ้น... เห้ออ แทบไม่อยากจะคิดเลย.. แม้ว่าพวกเราจะสนิทกันมากขนาดไหน..แต่ก็ให้พ่อแม่ของเราทั้งสองคนรู้ไม่ได้ว่า..เราสองคนเป็นอะไรกัน..
มันเป็นสัจธรรมของชีวิตของพวกเราไปแล้ว
"กลับบ้านได้แล้วๆ"ผมก็ไล่มันไปกลัวว่าถ้าแม่ลงมาเห็นอีกไม่แน่มันอาจจะต้องนอนบ้านผมอีกครั้ง..แล้วอะไรจะเกิดผู้อ่านก็คิดเองนะครับบ ไม่อยากจะพูดเลย 5555555555
"กลับก็ได้..แต่วันศุกร์เราไปด้วยนะ..."อ้าว..ไหนว่าเคารพสิทธิ์ กู .. จะไปด้วยซะละ
"อ้าวไหนว่าเคารพสิทธิ์เราไง.."
"ใช่ก็เมื่อกี้เราเคารพสิทธิ์ แต่..พอได้จูบแล้ว..ไม่อยากให้ไปไหนเลยอยากให้อยู่กับเราตลอดเลย"
"ไอบ้านี่...ตลกละ.ไปๆกลับบ้านไปได้แล้ว"ผมก็ไล่มันทันที...มันก็ได้แต่ตอบคร้าบๆๆ แถมก่อนจะออกจากบ้าน.. มันก้ยัง มาพูดแบบ ขออีกทีได้ไหม.. ไอเราก็หน้าแดงแถมเป็นพวกบ้ายออีก..ถ้ายิ่งไล่
แล้วยิ่งขอขนาดนี้..ถ้าให้จริงๆไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดบ้าง...
   คืนนั้นพอผมอาบน้ำอาบท่าอะไรเสร็จก็มานอนครับ..นอนมองนู่นมองนี่คิดนู่นคิดนี่ไปเรื่อย ดูนาฬิกา ก็ประมาณเที่ยงคืนครึ่งแล้ว... แต่ไม่รู้อะไรโดนใจให้โทรกลับไปหามัน...ก็ขึ้นมารอสาย
ให้ผมรอซํกพักมันก็รับ
"พู่กัน..เดี๋ยวแป๊บนึงนะ"จะทำอะไรวะ...คุยกะใครอยู่...มันก็ตัดให้ผมพักสายอีก..ซักพักนึงก็รับสายใหม่
"พู่กันห้ามพูดอะไรนะ..."
"ทำไมอะ.."
"นะขอร้อง.."เสียงมันดูแปลกๆไป... ผมก็ตอบอืมๆไปเท่านั้นแล้วมันก็พักสายไปอีก..ซักพักมันก็รับสาย.. แต่ผมก็ไมได้พูดอะไรเพราะมันขอร้องไว้
"นัท...เรามีไรจะบอกแกอะ"เสียงใครนะคุ้นจริงๆ คุ้นมากๆ อิสำเนียงแบบนี้
"อะไรของมึงวะ... นี่ก็โทรมาซะดึกดื่นเลย มึงเป้นอะไรของมึง.."เสียงไอตี๋นั่นเอง
"สัญญาอะไรกับเราได้ไหม .."อ้อ... อิเก้า
"ว่า..."
"จะไม่โกรธเรา... ขอร้อง.."ตอแหX นักนะ.. ผมเริ่มกัดฟันเลยครับ... แล้วก็รอ... นี่มันแฟนกูนะเว่ย!
"มึงจะพูดอะไรก้รีบพูดมากูจะไปนอน แล้ว มึงจะอะไรอีกวะเก้า" นั่นแหละชัดเลย ขอบใจนะ ไอตี๋...
"เรารักแกอะนัท..รักมาตั้งนานแล้ว รักมาก่อน พู่กันอะไรนั่นอีก..."ตึง!! ผมนิ่งไปเลย...คำพูดของมันทำให้ผมนิ่งไปเลย... หน้าชา..เหมือนคนโดนตบหน้า..รู้ทั้งรู้ว่าแฟนตัวเองแท้ๆ กลับโดนคนอื่น
มาบอกรักต่อหน้าเรา นี่มันอะไรกัน... อยากจะด่า..แต่ก็ต้องหยุด..เพราะไอตี๋บอกว่าอย่าเพิ่งพูดอะไร...
"มึงจะบ้าหรือไง..อย่ามาอำน่ะเก้า"เสียงไอตี๋ยังคงปกติอยู่... เพราะมันคงไม่เชื่ออยู่แล้วว่า... มันเป็นเรื่องจริง
"เราพูดจริงๆนะ..เรารักแกจริงๆ"เมื่อไหร่มึงจะหยุดตอแหX กูชักจะทนไม่ไหวกับมึงแล้วนะ... ผมเริ่มเหลือ อดจริงๆ .. ไม่ร้องไห้แล้วครับ..เข้มแข็ง.. เพราะไมได้เสียใจอะไร... แค่เพียงเจ็บใจที่ มันมาพูด
อะไรไร้สาระกับแฟนของเรา เงียบและนิ่งไว้..ไม่เป้นไรหรอก ท่องไว้ เชื่อใจแฟนตัวเองให้มาก ท่องไว้
"เก้ามึงฟังกูนะ... กูมีแฟนแล้ว..ชื่อพู่กัน.. วันนี้กูกับเขาเพิ่งเป็นแฟนกันวันแรก.. มึงทำแบบนี้มึงต้องการอะไร?.. อีกอย่างกูก็คิดกับมึงแค่เพื่อน มึงอย่าเยอะน่ะเก้า"ไอตี๋..อยากกอดมึงจังเลยยย..
พูดแบบนี้จะให้จูบซัก ล้านทีไปเลย ..ไอบ้าเอ้ยยย สะใจ จริงๆ
"แต่เรารักแกนะ"เอ๊ะ อินี่..แฟนเค้านั่งอยู่ตรงนี้มึงยังหน้าด้านนะ
"หยุดเพ้อได้ละเก้า..กูจะนอนแล้ว ปวดหัว มึงอย่ากวนกูอีกนะ"ไอตี๋ยื่นคำขาด
"ยังไงเราก้จะรอนะ..รอนัทคนเดียว... ไม่ว่าจะยังไง.. เราก็จะรออยู่ตรงนี้นะนัท"โว๊ยยยยยยยยย นางเอ้กกนางเอก... กูละอายไปเลย นี่เรื่องของกูนะ.. โดนเฟตให้เป็นนางร้ายเชียวหละ อิดรอก!
"เก้า..มึงกับกูเป็นแค่เพื่อนกัน...ส่วนพู่กัน..แฟนกู เข้าใจไหม"อย่าพาดพิงบ่อยซิจ้ะเริ่มเขินละ
"ทำไม อะนัท...เรามาก่อนมันตั้งนาน ทำไมนัทไม่เลือกเรา... ทำไมเลือกมัน.. แค่คุยกันแค่ไม่กี่วัน..เทียบกับเราคุยกันมาเป็นปี"อย่ามายกแม่น้ำ
"ก็เพราะว่า คบมานานไง.. กูถึงเห็นมึงเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับกูมาตลอด... มึงอย่าทำให้กูเป็นแบบนี้ได้ไหม.. "เสียงไอตี๋เริ่มสั่น ครับ..เป็นอะไรอะ
"ยังไงเราก็จะรอนะ"มันพูดจบก็วางสายไป...."ถึงเวลาออกโรงของผมแล้วครับ
"นัท...เราจะไม่ถามนะ..ว่าเกิดอะไรขึ้น.. อยากพักไหม...อยากนอนพักไหม"เหมือนผมรู้ว่าคนที่เจออะไรหนักๆมาแบบนี้..เราจะไม่คาดคั้นเอาความกับเขามันไม่ดีและเขาอาจจะรำคาญก็ได้
"พู่กัน..เรามันไม่ดีเลยหรอ..ทำไมเพื่อนเราต้องมาเป้นแบบนี้ด้วย"เสียงมันสั่นมากดูออกว่ามันร้องไห้...
"ไม่หรอก.. นัท..ทุกคนดีหมดแต่ขึ้นอยู่กับว่าดีแบบไหน.. อย่าเครียดไปเลย นอนพักผ่อนดีกว่ายังไง.. ชีวิตยังมีพรุ่งนี้เสมอนี่นา"
"พู่กัน..หรือเราไม่ต้องคบกันไหม...ต่างคนต่างอยู่ทำเป็นไม่รู้จักกันตั้งแต่แรก... จะได้ไม่ต้องมีเหตุการณ์แบบนี้"อึ้ง..งไปเลยครับ ถึงกับหน้าชาอีกครั้ง..มันคงเหนื่อยที่จะแบบรับอะไรแบบนี้เอาไว้.
ยอมรับครับว่าตอนนั้นผมก็เห็นแก่ตัว..และเห็นแก่หัวใจตัวผมเอง..คนดีๆแบบนี้จะให้เสียไปง่ายๆ ไม่มีวันหรอกครับ
"นัท..นัทรักเราไหม"
"รัก...ดิ.."เสียงมันร้องไห้จริงๆด้วยครับ
"ถ้ารัก ก็เชื่อใจเรานะ.. ไม่มีใครจะทำอะไร เราสองคนได้..ขอร้องหละ..อย่าทิ้งเราไปเลยนะ.."
"เรารักพู่กันมากนะ..และไม่อยากให้พู่กันไปไหนเลย ..ขอโทษกับคำพูดเมื่อกี้จริงๆ ..ไม่ได้ตั้งใจเลยนะ...ให้อภัยผมนะ"
"ไม่เป็นไร...นอนซะนะ พักผ่อน...พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน.."
"ครับ พู่กัน " ผมก็วางสายกับมันให้มัน..นอนหลับครับ...แต่ตัวผมเองนี่ซิกลับมานั่งเป็นห่วงมันอยู่เลยไม่รู้ว่า.. มันจะเป็นยังไงบ้าง
   เช้ามาผมก็มาเปิดดูโทรศัพท์ของผม เห้นมีข้อความอยู่ฉบับนึงผมก้เปิดอ่านออก... สิ่งที่เห้นตรงหน้าจอก็ทำให้ผมยิ้มออกแต่เช้าทันที
"พู่กัน... เราเลือกแล้ว ที่จะรักพู่กัน..ไปแบบนี้..เราจะไม่สนใจใครทั้งนั้น..ขอบคุณนะที่ไม่ทิ้งกันไป.. ส่วนเก้าช่วงนี้เราก็ออกห่างจากมันแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วงนะ... รักพู่กัน"
ไอย่ะ! ไม่คิดว่าเช้านี้จะมีอะไรดีๆให้อ่านแล้วทำให้เรายิ้มได้ทั้งวันขนาดนี้..เพราะ วันนี้ทั้งวัน.. ผมมาทำงานช่วยแม่..เหมือนเดิม..แต่ที่สำคัญคือนั่งยิ้มอยู่คนเดียว..จนแม่ต้องถามว่า. เป็นอะไรเห็นยิ้ม
มาตั้งแต่เช้าแล้วนะ..ลูกคนนี้..ผมก็ไมได้ตอบอะไรตอบได้แค่ว่า.. ก็มีความสุขอ้ะ แล้วก็เป็นไปอย่างนั้น ทั้งวัน ครับ จนประมาณ5ทุ่มของ วันนั้น...นัทก็โทรเข้ามาหาผม แปลกมากที่มันโทรหาเพราะ
ปกติมันไม่เคยโทรหาผมเลยถ้าไม่มีเรื่องจริงๆ
"พู่กันครับ...ผมไม่ไหวแล้ว"ลืมบอกไปมันเปลี่ยนสถาณะภาพจากเรา มาเป็น ผม กับ พู่กัน .. มันบอกว่า อยากให้เกียรติผม...นั่นคือเหตุผล
"เป็นอะไรอะ..นัท"เสียงมันดูลุกลี้ลุกลนมาก...
"ก็ไอเก้าอะดิ.. แม่งโทรตามจิกผมใหญ่เลย... รำคาญแล้วนะเนี่ย...ไม่รู้จะทำยังไงดีเมื่อคืนเนี่ย หลังจากที่วางไปมันก็ โทรเข้ามา ร้องไห้ให้ฟังอยู่อีกแต่ผมก็ไล่ให้มันไปนอน .. ไม่ได้สนใจอะไรเช้ามา..
เห็นมิสคอล์มัน..เป้น 10-20สายเลยอะครับ.. กลัวจังเลยอะ พู่กัน"นี่มาอ้อนหรือมาระบายเนี่ย...มันทำมันมันเปิดประโยคเครียดๆแต่พอมันปิดประโยค กลับ มีลูกอ้อน นิดๆ
"งั้นคืนนี้.. เดี๋ยว เราโทรหานัทเอง..เดี๋ยวขอสมัครโทรฟรีแป๊บนึง.. มันจะได้โทรได้ทั้งคืน..."ผมบอกมันไป พอมันได้ยินอย่างนั้น.. เสียงมันก็ยิ้มร่าเลย
"จะรอนะ.. รีบโทรมาหละ"มันก็บอก..แล้ววางไปซักพัก ผมก็กด โทรฟรีได้ กดเสร็จ.. ก็โทรกลับไป
"คิดถึง อะ..ทำไมกดนานจัง.."โอ๊ยหวานไปแล้ว ผมกับ มันก็คุยกันอยู่อย่างนี้อะครับ มองนาฬิกา จะตี4 กว่าก็ยังคุยกันโดยไม่มีท่าทีว่าจะง่วงเลย.. เป็นไปอยู่อย่างนี้เกือบทุกวัน...คุยเสด ตี4ครึ่งนอน
หลับ 1-2 ชั่วโมง ตื่น ตี5.30-6.00 ทุกวัน ..ไม่มีไปหลับครับ... มันเป็นอะไรไม่รู้..ที่ไม่รู้สึกว่าตัวผมเองจะง่วงหรือเพลียเลยเพราะอาจจะได้ยาใจที่ดีก็ได้ ส่วนเรื่องเก้าน่ะหรอ.. มันก็ยัง.. โทรมาเรื่อยๆ..
แต่ส่วนมาก จะโทรมาแล้วขึ้นว่า รอสายเพราะเรา2คนจะคุยกันนาน จนไม่รู้วันเวลา มีวันนึงจำได้ดีครับ..นัทหลับไปแล้ว.. ผมก็ได้ยินเสียงแบบ ตื้ด ตื้ด ตื้ด จากมือถือ ของนัท รู้เลยครับว่า
มีสายซ้อนแต่มันก็ไม่รับครับ... มันหลับไปแล้วน่ะซิ..หึๆ ผมก็ได้แต่นอน ซะใจมัน ทุกๆวันผมกับมันก็จะทำแบบนี้ตลอด... คุยกันถึงเช้า... จนถึงคืนวันพฤหัส ไม่รู้มันคึกอยากไปอะไรมากนัก
ถามผมใหญ่ว่าไปยังไง ไปกี่คน ไม่เมื่อไหร่ ทั้งๆที่เช้าวันรุ่งขึ้นมึงก็จะได้ไปแล้ว... ส่วนเราก็ได้บอกทางเพื่อนไว้แล้วว่า..จะพาคนอื่นไปอีกคน.. คนที่กระดี๊กระด๊า มากคงเป้นอิน้ำฝน... อยากจะเจอ มาก
ไอผมก็กลัวครับ..ไม่ใช่กลัวว่า..ไอตี๋จะเปลี่ยนใจ....แต่กลับไปกลัวว่าอิน้ำฝนจะสิงแฟนผมรึเปล่านี่ซิอีกเรื่องนึง
"พู่กัน.... เราเตรียมชุดไปเยอะเลยนะ... เรา2คนต้องนอนห้องเดียวกันนะ"ผมถามผม
"บังกะโล จ้า... นอนด้วยกันหมด... "มันทำเสียง...ผิดหวังนิดหน่อยแต่ผมยังแง้มไปอีกว่า"ถ้าจะนอนแยก...ไปนอนกับน้ำฝนก็ได้นะเพราะ..มันคง..นอนกับเพื่อนๆ ไม่ได้หรอก" เสียงมันแทบบกรี๊ดเลยครับ
พอผมพูดชื่อน้ำฝนฮ่าๆ สมน้ำหน้า
"ไม่เอา .. งั้นนอน กับเพื่อนๆ พู่กันก็ได้ แต่ต้องนอน ข้างกันในมุม มืดๆนะ"
"รู้นะว่าคิดอะไรหยุดเลยยนะ"ผมปรามมันเสียงดุ..
"นัท... ไปตักบาตรกันไหม..."ไม่รู้วันนี้คึกอะไรอยากตักบาตรแต่เช้า
"ไปดิ..นี่กี่โมงแล้วอะ.."
"ตี5.30แล้ว.."ผมมองนาฬิกา
"แป๊บนะ..ลงไปดูม๊าก่อนว่าตื่นรึยัง.."
"จ้า..."ไม่เกิดอึดใจเดียว.. มันก็ฮอบแห่กๆ วิ่งมาตอบว่า น้าพรยังไม่ตื่นไม่เข้าใจมันเหมือนกันว่า..จะวิ่งทำไม..ให้เหนื่อยนะ..
   ผมก็ล้างหน้าแปรงฟันอะไรเสร็จ..ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูดีซักหน่อย เป้นกางเกงนักเรียนกับเสื้อยืด ออก มาใส่บาตร แต่ก็ต้องพบกับไอตี๋ แต่ตัวได้แบบ - - ยั่วผมมากฮ่าๆ เสื้อ กล้าม... บอ๊กเซอร์
แผงหน้าอกแน่นๆ กับ ต้นขาขาวๆ... โว้ยยยยยยยยยยย มาทำบุญ นะคร้าบบบบ ...มาทำบุญ ผมก็ปรามตัวเองไว้แล้วก็ไล่มันขึ้นไปเปลี่ยนชุด ตอนแรกมันก็อิดออกซักพัก ก็ลงมา กับเสื้อยืดแล้วก้
กางเกงนักเรียนสีดำของมัน
"โอเคร รึยัง มันถาม ผม"
"ดีมาก"
   เรา2คนก้ไปรอใส่บาตรพระท่านแต่เช้า... พอพระให้ศีลให้พรเสร็จ ก็ไปหาอะไรกินแถวๆตลาดก็มาเจอกับร้านข้าวมันไก่ ที่ขึ้นชื่อมากๆ เรานั่งกินกันจนอิ่ม แล้วก็ต้องรีบ
ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และนั่งรถไปหน้าโรงเรียนของผม... ซึ่งเป็นที่นัดรวมตัวกันของผมกับเพื่อนๆ  วันนี้มันแต่งตัวดีมาก... เสื้อเชิตสีชมพูอ่อน กับเสื้อกล้ามสีดำพอดีตัว.. กางเกงยีนส์ขาสั้น.. แล้วก็
หมวกอีกใบนึง... กับแว่วตา กันแดด ของมัน..ยอมรับเลยครับว่ามันแต่งตัวเก่งใช้ได้เลย...ทำให้เราภูมิใจมากๆ ที่เลือกแฟนมาถูก ฮ่าๆๆ
   
   พอผมกับมันมาถึงโรงเรียน .. ทุกคนก็ต่างผม ว่าใครน่ะๆ ..ผมก็ได้แต่ยิ้ม..แต่ก็ต้องหน้าแดงกับคำพูดของมันที่บอกเพื่อนๆผมว่า...
"แฟนพู่กันครับ"ไอย่ะ.. วันนี้ทั้งเช้า... จะเป้นยังไงได้อีกหละครับ..เพื่อนๆก็พากันแซวผมสุดฤทธิ์ ธรรมดา.. อิโฟนกับอิบิ๊ก.. ก็เหนื่อยจะรับมือแล้ว..ยิ่งมาเจอ.. เพื่อนอีกเกือบครึ่งห้องอีก บอกได้เลยครับ
ว่าเหนื่อยยยยยยยยยยยย
"มอนิ่งจ้ะ"นั่น อิโฟน มาเลยครับ..
"จ้ะมอนิ่ง.."เอาซิกูก็จะเล่นกับมึงด้วย...
"อ้าววอิพู่กัน...พกแฟนมาด้วยหรอ..พกแฟนมาด้วยหรอเนี่ย พอแฟนมาด้วยหรอ... พอแฟนมาด้วยหรอเนี่ย แหม!!มาแค่นี้ก็พกแฟนมาด้วยยยย" อ้าววอิบิ๊กครับไม่รู้วิ่งมาจากไหน...ร้องเป็นเพลงเชียว
"ทะลึ่งละอิบิ๊ก... "ผมมองหน้ามันเคือง เพราะมันมำให้.. ไอตี๋ ต้องหูแดงต่อหน้าเพื่อนๆ ผม ..แต่ในใจก็สมน้ำหน้าแหละ อยาก ออกตัวดีนัก
   ไม่นานนักซักไม่กี่อึดใจ... รถเก๋งคันหรูก็ขับเข้ามา..จอดข้างโรงดรียนพร้อม... ผีเอ้ย..เพื่อนผมที่สวยที่สุดในรุ่น.. น้องน้ำฝน.. ออกมาจากรถแล้วเดิน ตรงเข้ามาทางผม กับ ไอตี๋ ทันทีวันนี้หน้านางแน่น
และผมนางเต็มจริงๆ น้ำหอมเนี่ยไม่ต้องบอก อาบมา
"พู่กัน พาใครมาจ้ะ"ก็มีวันนี้แหละที่จะมาพูดดีกับกู อีผี เอ้ย อิน้ำฝน.
"แฟนเรา..ชื่อนัท.."ผมยิ้มร่าเลยครับ..เหมือนวันนี้..ได้รางวัลออสก้า... สะใจมากที่ได้หักหน้าอิน้ำฝน
"แฟน พู่กันหรอคะ"มันเขยิบเข้าไปใกล้ ไอตี๋ทันที
"ชะ...ใช่ครับ..."ไอตี๋จะทำยังไงหละครับ..มันบอกผมไว้แต่เนิ่นๆเลยว่า..อย่าให้ น้ำฝนเข้าใกล้มัน..มันกลัว... มันก็เลยกอดแขนผมไว้แน่น เลย ครับ.. แล้วก็ตอนที่น้ำฝนเขยิบมาใกล้มัน..
ก็ก็ยิ่งเกาะแน่นเลย
"ค้ะ!"อิน้ำฝนกระแทกเสียงแล้วก็เดินไปรวมกับเพื่อนๆ ไม่นาน นัก รถก็มารับ.. เป็นรถทัวร์ฉิ่งฉับ ทุกคนคงเข้าใจนะครับ.. ว่าฉิ่งฉับทัวร์เป็นยังไง
(รถชั้นเดียวที่ไม่มีแอร์ .. และเปิดเพลงเสียงดังๆ *สำหรับผู้ที่ไม่รู้)
พวกผมก็จัดการเอาของและสัมภาระขึ้นรถ.. ผมก็มาจองเบาะนั่งทันที... ข้างหน้าผม 2ที่ ก็จะเป็น..อิโฟนกับอิบิ๊ก ข้างหลัง ของผม.. ก็จะเป็นบอล แล้วก็ เอฟ ส่วนข้างๆ ..ก็คือน้ำฝนครับ
ผมเลยจัดการให้ ไอตี๋นั่งข้างใน...ส่วนผมนั่งข้างนอกริมทางเดิน .. มันก็ติดผมแจเลยครับ เพราะอะไร ก็เพราะกลัวอิน้ำฝน  มันจะสิง มัน... ผมก็ได้แต่ขำครับ ..
พอถึงเวลา รถออก พวกผมก็นั่งคุยกันอย่างสนุก สนาน ..เพราะปลายทางข้างหน้า.. คือความสุข ของพวกเราครับ

TBC.............................................................

มาต่อแล้ว.......... หวังว่าจะชอบน้าาาา เพราะ หลังๆ มันจะเริ่ม มีอะไรแปลกๆ เยอะขึ้น...
ชีวิตจริง มันยิ่งกว่าละคร T^T

พู่กัน : )

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 13-09-2011 00:36:11

พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
เธอยังจะรักฉันไหม..เธอ

อ่านจบ..ได้อารมณ์แบบนี้
จริงๆนะ พู่กัน

 :กอด1:รักเรื่องนี้..รักคนแต่ง
จ๊วบบบบบบบบ
http://www.youtube.com/v/h4qCTn_m3_o

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 13-09-2011 08:11:56

อิเก้าน่าเบื่ออ่า
งี่เง่าที่สุดด้วย

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 13-09-2011 08:43:57

เขิลอะเปิดตัวเต้มขั้นแล้วซินะพู่กัน แต่เหนลงท้านอย่างนี้กลัวว่าต่อไปจะมีอะไรอีกอะ ไม่อยากจะคิด

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 13-09-2011 08:53:59

หนักใจแทนพู่กัน ดูเหมือนใคร ๆ ก็หมายปองแฟนเธอ

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 13-09-2011 08:58:17

แปลกยังไงอ่าน้องพู่กัน แต่ัก็ยังรักกันดีใช่ไหมล่ะ แค่นี้ก็เบาใจหน่อย :z1:
ตลกน้ำฝนเธอนะคะ  :m20:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 13-09-2011 09:26:30

....เรื่องแปลกยังไงอะน้องพู่
v
v

อ้างจาก: poogunn ที่ 12-09-2011 23:44:46  

มาต่อแล้ว.......... หวังว่าจะชอบน้าาาา เพราะ หลังๆ มันจะเริ่ม มีอะไรแปลกๆ เยอะขึ้น...
ชีวิตจริง มันยิ่งกว่าละคร T^T
พู่กัน : )

^
^...บอกกันแบบนี้ต้องตามตลอดแล้ว .....เก้าไม่ยอมเลิกน๊า...สู้ต่อไปจ้าน้องพู่...

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 13-09-2011 09:30:34

 :pig4: :pig4: :pig4:
สู้ สู้ สู้ น้องพู่กัน
ปล.คงมีเรื่องเศร้าตามแน่นเลย
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 13-09-2011 09:58:33

ชักจะกลัวตอนจบแล้วสิ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: หลงไหลในม่านหมอก ที่ 13-09-2011 11:13:21

ใครสปอยตอนจบให้ฟังหน่อย อิอิ

ไม่เอาแซดนะคะ ชะนีรับไม่ไหว

หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 13-09-2011 11:31:19

นั้นนะ อีเก้าออกฤทธิ์ละ ฮ่าๆๆ

พู่กันกับนัท ต้องมั่นคงเชื่อใจกัน และรักกันนานๆๆๆๆๆนะคร้าบบบบ จะติดตามไปเรื่อยๆเลย

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: whiteky ที่ 13-09-2011 12:30:42

อีน้ำฝนนี่ต้องมาเป็นตัวแปรชั่วๆอีกแน่เลย

ปล.  :z6: อิเก้าให้จมดิน

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: al2pocalypoe ที่ 13-09-2011 12:39:20

อ๊ากกกก....อิจฉามากมาย รักกันนานๆนะคับ :]

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 13-09-2011 13:19:46

ยังไงกันละเนี้ย!
สงสัยคงจบไม่ happy ending อะ!!
อ่านเรื่องของคนอื่นเย้อ แล้วไม่อยาก
มีแฟน บอกตรงๆ กลัวๆ...

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 13-09-2011 13:27:40

มันก็ดีไปหลายๆแบบแหละครับ... คนเราถ้าไม่เรียนรู้ที่จะอยู่ด้วยกัน.. สังคมก็จะมีแต่ความเห็นแก่ตัว

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 13-09-2011 18:03:34

 :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 13-09-2011 23:41:13

ยิ่งอ่านยิ่งอิจฉาอ่ะ ไรกันเนี่ยๆๆ เราเปนไรกันเนี่ยๆ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่14 กล่องความทรงจำPART1 12/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 14-09-2011 00:49:06

วันนี้ต้องขอโทษด้วยนะครับ.. ที่ลงตอน15 ไม่ทันเพราะมัวแต่ทำงานอ่านหนังสือ..  มาลงให้แร้วๆสดๆร้อนๆเลยคร้าบ


ตอนที่15  กล่องความทรงจำPART2


    ทันทีที่ล้อหมุนออกจากบริเวณ โรงเรียน... วงดนตรีของเพื่อนผู้ชาย(แท้)ของผมก็เริ่มบรรเลง..เสียงดังอึกทึกครึกโครมกันอยู่ซักพัก...ก็เริ่ม..
เป็นเสียงร้องของพวกมันบ้าง.. บางคนก็กระดกเหล้า ตั้งแต่ยังไม่ถึงจุดหมาย(ไม่แนะนำให้ทำตาม)บางคนก็หลับอย่างเช่นใครหละครับ... ผมกับไอตี๋ยังไง..
แม้ว่า เสียงจะดังแค่ไหน.. พวกผม2คนก็หลับอยู่ดี.. จะไม่ให้หลับได้ยังไงหละครับเมื่อคืนก็ ทั้งคืน หมายถึงคุยกันทั้งคืนน่ะครับ...
นี่ขนาดบ้านใกล้กันนะเนี่ย ผมยังคิดอยู่เลยว่า... ทำไมไม่นั่งคุยมองหน้ากันเลย..
"นัท... นอนได้ป่าว.."ผมถามมันในขณะที่มันเอาหัวหนุนกระจกรถ..เห็นแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้นี่พามาสนุกนะไม่ได้พามาลำบาก
"เมื่อย...อะ"มันก็ทำเสียงเหมือนเด็กๆใส่ผม ไอเราก็ไม่รู้จะทำยังไงดีกลัวมันเบื่อก่อนไปถึงก็เลย...
"นัท... นอนตักเราไหม"หึ่ย! กล้าพูดไปได้ไงวะเนี่ยเรา..ไอเรื่องอายน่ะไม่เท่าไหร่แต่ไอการที่เพื่อนทั้งรถหันมามองแล้วส่งเสียฮูวๆเนี่ยแทบ จะโบกรถกลับบ้านเลยเชียว

"ชั้นมีหมอนเอาไหม"อิน้ำฝนเสนอหน้าทันที
"ไม่เป็นไรครับนอนตักพู่กันก็ได้"ไอตี๋มันก็ยิ้มเกรงๆหน่อยแล้วก้มตัวลงนอนตักผม... มันคงกลัวอิน้ำฝนขึ้นสมองเลยเชียวครับ555555
"นิ่มดีจัง.. ตักใครหนอ555"แหนะยังหันหน้าขึ้นมาแซวผมได้อีกนะ
"จะนอนไปเงียบๆหรือว่า .. จะเอาหมอนของอิน้ำฝนมานอน?
"เงียบๆก็ได้ ..." ท่าทางมันคงกลัวจริงๆฮ่าๆ 
    เรานั่งกันอยู่บนรถประมาณ 2ชั่วโมงก็มาถึงน้ำตกแห่งนึงแถวๆนครนายก... เหตุที่เปลี่ยนแพลนไม่ไปไกลก็เพราะว่า ... บังกะโลเต็มหมดแล้ว..แถมมีแต่..
รีสอร์ทแพงๆแต่ที่มาที่น้ำตกนี้ก็เพราะรีสอร์ทนี้เป็นของแม่เพื่อนผมที่ชื่อไอพีช... มันก็เลยบอกแม่ให้ จองไว้ให้ .. และแม่มันก็ไม่ได้คิดอะไรแพงคิดหัวละ500
เท่านั้นเองจะนอนกี่คืนก็ได้คิดซะว่าเพื่อนมาเที่ยวบ้าน.. แหมอิจฉาคนรวยอ้ะ
"ขอบคุณ คร้าบ" พวกผมก็ขอบคุณแม่ไอพีชเรียบร้อยก็เอากุญแจห้องกันคนละดอก.. ห้องผมนอนได้ 4คน...
นั่นคงต้องเป็นผมไอตี๋ โฟนและบิ๊ก..พวกเราก็ จัดวางสำภาระอะไรเสร็จเห็นหน้าไอตี๋มันบูดๆบึ้งๆ
"เป็นอะไรเห็นหน้างอตั้งแต่ก่อนเข้า บ้าน(พัก)"
"ไม่ได้นอนกับพู่กัน2ต่อ2อะ"แล้วมันก็ทำปากเป็ด.. อ๋อนี่หรอเหตุผลที่หน้างอ!
"โฟนกับบิ๊กมาอยู่ด้วยน่ะดีแล้ว! จะได้ไม่ต้องมีใครแถวนี้มันบ้ากามขึ้นมาไง"ผมก็ปากเก่งใส่เลยพอเอาเข้า จริงก็ไม่กล้าหรอก..
"จริง.. หรอ" อ่าวรู้ตัวอีกที ก็อยู่กับมัน2 ต่อ2 อีกแล้ว..
"มองหน้า ทำไม..?? " ผมถามมัน.. เริ่มหวั่นๆละ..ไม่กลัวอะไรหรอก...กลัวอยู่อย่างเดียว.. ซิงกู
"ป่าว... แค่จะบอกว่าหิวข้าวแล้วพาไปกินข้าวหน่อย...."มันยิ้มๆ.. คงดีใจซินะที่ปั่นเราซะเหนื่อยเลย! หลงหน้าแดงไปคนเดียว
   เรา2คนก็เดินไปกินข้าวเที่ยงตรงร้านอาหารแถวนั้น.. แต่โชคดี๊โชคดี แม่ไอพีช จัดบุฟเฟ่ชุดใหญ่แบบเลี้ยงไม่อั้นให้กับพวกเรา..
ก็หวานเลยซิครับ.. ไอตี๋ก็ กินแบบ.. เยอะอะ ไม่รู้จะพูดยังไงฮ่าๆ ส่วนผมน่ะหรอ.. ไม่ต้องบอกครับเต็มสตรีมกว่ามันอีกลุกเติมๆ
 อยู่แบบนั้นจนมันต้องมองหน้า ... พอกันเสร็จเราเกือบทั้งห้องก็มานั่งรวมกันไอหัวหน้าห้องเจ้าของทริป
และไอพีช.. ลูกเจ้าของรีสอร์ท.. จะว่าไปไอพีชมันก็ โอนะ.. หน้าตางี้ได้อยู่.. เสียอย่างเดียว.. มันไม่ได้ชอบผู้ชาย ผมละนึกแล้วก็เสียด๊ายเสียดาย555
มาเข้าเรื่องต่อดีกว่า ไอบอลหัวหน้าห้องเนี่ยพอเรียกทุกคนรวมเสร็จปุ๊บก็เริ่มสาธยายปั๊บ
"วันนนี้พวกเรามีแพลนที่จะไป...เที่ยวน้ำตกก่อน.. แล้วก็..ไปเที่ยวในตัวเมือง...ตกลงตามนี้นะ"มันออกคำสั่งทันที ทำให้ทุกคนฟังมันตาแป๋ว
"ไม่ไปน้ำตกวันนี้ไมได้หรอ.. ไม่ชอบเลยอะ สกปรก"อิน้ำฝน กระแดะ คนแรก
"ถ้าเรื่องมาก .. ก็ กลับ ห้องไปนอน ซะซิ อิน้ำเน่า"อิโฟน .. วันนี้มึงเริ่มหาเรื่องเขาก่อนนะ แต่กู ก็สะใจงั้นกูเชียร์มึงแล้วกัน
"แล้วถ้ากูจะไปมึงจะทำไมหรอ? อิเก้ง"อ้าวว เก้งกวางแล้วไง จ้ะ..
"พอเหอะน่า จะทะเลาะกันทำไม ..อายคนอื่นเขาไหม?"ไอบอลมันพรามพวกผมกับอิน้ำเน่านั่นต่อหน้าไอตี๋ โอ๊ย ไม่เห็น จะน่าอายตรงไหน
""อื้ม.. งั้นเราจะไปยังไงหละ?"เพื่ออีกคนก็ถามมัน..
"แบ่งกลุ่มกันไปก็ได้ แหมโตแล้ว จะอะไรนักหนา"อิบิ๊กแย้ง
"เออ งั้น ตามใจ ..ยังไงก็ได้แต่ต้องไปเจอกันที่น้ำตกก่อนนะเว่ย"มันเริ่มเครียดแหมมันก็แน่อยู่แล้วหละครับ..ถ้าเกิดว่าใครซักคนเนี่ยเป้นอะไรไป..มันนั่นแหละจะซวยเพราะบอกครูที่ปรึกษาไว้อย่างดิบ
ดีว่า..จะดูแลลูกน้องเป้นอย่างดีเลย เห็นแล้วก็สงสารมันแต่จะให้ทำยังไง โตๆ กัน แล้ว ทั้งนั้น
ซึ่งพวกเราทั้ง4คนก็ขอแยกกันไปเอง... แต่ก็ยังมี..ฌพื่อนตามมาอีก2คนเพื่อให้กลุ่มใหญ่ขึ้นมาหน่อยจะได้ไม่น่าเกลียด เพื่อนที่ห้อยมาจะใครที่ไหน.. นั่น คือ.. อิเบส กับ อิเบล นั่นซิ ผู้ชายที่
จะชื่อ ผุ้หญิงขนาดนี้... ก็เพราะว่า มัน 2คน หน้า เหมือนผู้หญิงมากๆ อันนี้พูดจริงๆ อิเบสเนี่ย หน้าค่อนๆ คล้ายจะผุ้หญิงหน่อย ส่วนอิเบล ก็อวบๆ เหมือนผุ้หญิงอ้วน.. ทั้งคู่... เป็น เกย์.. แต่ไม่ได้ออก
สาวจนตุ้งติ้งและเป้นผู้หญิงเหมือนอิน้ำฝน แต่ถ้าถามว่าดูออกแล้วรู้ไหม ว่าเป็น ก้บอกตรงๆ ไปเลยว่าเป้น  ถามว่าทำไม ผมไม่เคยกล่าวถึงเลย..ก็เพราะว่ามันไม่ค่อยสนิทกับผมมากเพราะ
ส่วนใหญ่กลุ่มผมก็จะมีกันอยู่แค่4คน
"อิปรับ...แล้วเราจะไปยังไง"ผมถามอิเบส..ทำไมถึงเรียกอิปรับหรอครับ เพราะมันมาจากคำแรกของนามสกุลมันครับ ..ขอไม่เอ่ย นะ
"แป๊บซิ.. กูเรียกรถอยู่"แล้วมันก็ยื่นขา..แห้งๆ ของมันออกไปข้างๆถนน .. แล้วก็ได้ผลครับ..รถสองแถวคันนึงขับมาจอด..พวกเราก็ตกลงราคากัน. ว่าเหมาไปที่นี่นะ ก็เป็นอันตกลง
พอมานั่ง.คำถามแรกที่พวกผมถามคือ
"อิปรับ.. ทำไมรถถึงจอดนะ.."
"เค้าเห้นว่ากูสวย เค้าเลยจอดรับกู"ไม่อายเลยจริงๆ นั่นคือข้อดีของมันครับ
"อิเบลมึงนั่งทำอะไรน่ะ"อิบิ๊กพูดบ้างจากที่ นั่งมองอิเบลกำลัง..เพิ่งอยู่กับมือถือของมัน
"กูคิดเลขอยู่"หน้าตามันเครียดมาก ลืมบอกไปนิด ครับ อิเบลเนี่ยเป้นแชมป์ครอสเวิดและ เอ แมท ของโรงเรียน มัน เก่งมาก..แต่ในอีกมุม มันก็ดู โรคจิตมาก 555
เราทั้ง6คนก็เดินทางไปด้วยสองแถวคันนี้ไปจนถึง...น้ำตกที่เป้นจุดมุ่งหมาย เจอกับเพื่อนๆ ที่ถึงจุดมุ่งหมายแล้ว
"ทำไมช้ากันจังเลย"ไอบอลทำเสียงเป็นห่วงทันที
"จ้าๆ... แล้วเรา..จะไปเล่นน้ำได้ยัง? แก.. นี่เรามาเที่ยวนะไม่ได้มาทัศนะศึกษาอย่าตามกฎอะไรให้มากได้ไหม"อิโฟนเปรยๆ
"อืม... แล้วยังไงจะกลับกันกี่โมงละ?"ผมถามทันที
"ก็ซัก4โมงกว่าๆก็กลับที่พักได้แล้วหละเผื่อคนอยากเล่นน้ำนานๆ ยังไงก็แยกย้ายแล้วกัน"มันพูดแล้วก็สลายตัวไป .. แปลกใช่ไหมครับมันไม่เหมือนการมาเที่ยวรวมห้องเลยทุกคนคิดเหมือนผมใช่ไหมแต่ความจริงก็คือความจริง.. ผมก็ได้แต่ก้มหน้ายอมรับมัน ทำให้มันเป็นการเที่ยวสนุกๆไป
"พู่กัน.. เบื่อหรอ.. "ไอตี๋ก็ถามผมขึ้น
"อืม ก็นิดหน่อยนะแต่ไม่เท่าไหร่หรอ.. "ผมก็มองหน้ามันยิ้มๆ
"หิวยัง?"
"หิวบ้าอะไรหละ..ไอบ้า ... ดูเรากินดิ๊! 55555" พูดไปก็ขำตัวเองไป กำลังจะหันไปแขวะอิโฟนกับอิบิ๊ก..อ้าวอิ2คนนั้นลงไปเล่นน้ำกับเพื่อนๆซะแล้วเหลือผมกับมันอยู่2คน ผมกับมันก็มองหน้ากัน.. ไม่รู้ซิครับ.. เหมือนอยากให้เวลาที่เรายืนอยู่ด้วยกันอย่างนี้นานๆจัง..
"พู่กัน.. เขยิบมาใกล้ๆหน่อย"
"ทำไม??"ผมขมวดคิ้ว
"อะ!... !ฮึบ!!"มันทำท่าเหมือนจะกอดผมแต่แล้วมันก็ผลักผมลงไปในน้ำ.. อะไรวะเมื่อกี้ยังทำซึ้งอยู่เลย
"เห้ย!!!" ไอเราเนี่ยก็ไม่รู้ตัว.. โดนมันผลักอย่างแรงหล่นต๋อมลงไปในน้ำแว๊บแรกเท่านั้น.. รู้สึกได้ เลยว่า .. แสบหัวแปล๊บเลย.. รู้สึกเหมือนมีมดกัดอย่างแรงตรงหัว แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร... เพราะผมยืนขึ้นมากำลังจะด่า มัน แต่ก็รู้สึกแสบตรงหัวมากๆ ไอเราก็งงเลย เพราะ ตรงที่ไอตี๋มันผลักผมไม่ได้สูงเลยความสูงจากผิวน้ำก็แค่ไม่กี่คืบ ไม่งั้นมันไม่กล้าผลักหรอก แต่กลิ่นคาวมาละ........... เอามือไป..จับดู .. เลือดจริงๆด้วย.. หัวแตก!!
"ฮ่าๆ..."มันก็ยืนขำซักพัก..แล้วก็ก้มมามองดูผม
"เห้ย!! พู่กัน... เป็นอะไร" เอาเลย!! รีบเลยลงมา.. ทำอะไรกับกูไว้ไอตี๋ลงมาดูแลด่วน
"หัวแตก"ผมยิ้มแห้งๆให้มัน
"เห้ย!!!!ขอโทษ... "มันดูตกใจมากที่เห็นเลือดบนหัวผมออก... ด้วยอะไรไม่รู้นะครับ..ช่วงนั้นมันตอนเที่ยงมั้ง.. ไม่รู้เป็นอะไร.. หน้ามืดซะงั้นแล้วทุกๆอย่างก็วูบไป... เสียงเดียวที่ได้ยินคือ.." เรียกรถพยาบาลเร็ว"
"แถวนี้ไม่มี... เดี๋ยวไปหาอนามัยแถวนี้ก็ได้ ..ขอร้องอย่างรุม" แล้วทุกๆอย่างก็เงียบไป...
   
    เหมือนหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้รู้สึกตัวอีกที หัวก็ปวดอย่างบอกไม่ถูกเสื้อผ้า ก็แห้งแล้ว...งงมากพอเอามือไปจับดูตรงหัวก็รู้สึกได้ว่าเป็นผ้าก็อต... โดนเย็บไปกี่เข็มเนี่ย ผมพยายามจะลุกขึ้นมานั่ง.. พยายามประครองตัวเองซักพักก็เอาหมอนมาวางไว้ ตรงหลังแล้วนั่งพิง.. เพราะไม่อยากนอนนานปวดหัวสิ่งที่ผมเห็นอยู่ข้างๆตัวเองคือ ไอตี๋นอนหลับอยู่ในมือก็มีกระดาษอยู่อีกใยบนึง...ที่ยังเขียนไม่เสร็จ.. ผมก็เลยถือวิสาสะ หยิบออกมาจากมือมัน...
'พู่กัน.. ผมขอโทษนะไม่ได้ตั้งใจที่ต้องทำให้พู่กันหัวแตก.. รีบๆตื่นมาด่าผมไวๆนะ.. อยากได้ยินเสียงเหมือนเดิม'
ไอนี่อยู่ดีไม่ว่าดี .. พูดเหมือนกูจะเป็นเจ้าชายนิทราซะอย่างนั้น
"เห้ยๆ..."ผมเอามือเขี่ยหัวมัน เหมือนมันงัวเงียซักพัก... ก็ลืมตามามองผม... หน้าตามันตื่นมากเหมือนดีใจแล้วสิ่งแรกที่มันทำก็คือโผลเข้ามากอดผม.. อื้มอบอุ่นแบบนี้แหละ
แถมยังบ่นพึมพำว่า .. 'อย่าเป็นอะไรไปอีกนะ' ผมก็เขินเลยครับ..ผต่ก็ผลักมันออกมา
"นี่.. รู้ไหม?? ทำไมเราถึงหัวแตก"ผมถามมันทันทีที่ได้ช่องเปิดคำถาม
"ก็ผม... ผลัก.. พู่กันตกลงไปในน้ำไม่รู้ว่า มันจะมีหินคมๆอยู่แถวนั้น... ขอโทษอีกทีนะ"
"แล้วทำไม.. เราถึงวูบไปอะ.."
"เอ้า .. ไม่ได้เรียนหรือไง.. เวลาร่างกายเสียเลือดมากก็จะเป็นลมยิ่งเจอกันสภาพอากาศที่ร้อนขนาดนั้น.. ใครไม่เป็นลมก็บ้าแล้วหละ"
"หรอ... มันน่าไหมน่ะ!" มองก็หน้ามันแล้วแอบดึงหน้าใส่ให้มัน.. จนมันหงอยไป..
"ถ้างั้นผมกลับกรุงเทพก็ได้นะ"อะๆคอตกเลยหรอ
"นัท... "ผมกระซิบเบาๆ
"หืม!"หูพึ่งเชียวนะ
"เขยิบมาใกล้ๆหน่อย"ผมดึงตัวมันเข้า มาแล้วบรรจงจูบเบาๆลงไปที่ปากของมัน มันก็เป็นแค่สัมผัสน่ะครับไม่ได้จูบแบบหนักหน่วงซะหน่อย.. แล้วก็ถอนปากออกช้าๆ แล้วยิ้มให้มัน
"ขอบคุณ ครับ" ไม่รู้จะตอบแทนมันยังไงดี กับความห่วงใยที่ให้กันมาตลอด.. คราวนี้พอผมเริ่มรุกหน้าบ้าง.. มันกลับหูแดงเลยครับ.. ทำคนอื่นไว้เยอะพอตัวเองมาโดนบ้างก็อายฮ่าๆ โถ่ไอตี๋เอ้ย
"พู่กัน ... จุ๊บเราหรอ?"มันถามอึ้งๆใช่น่ะซิอย่าให้พูดบ่อย.. มันเขิน
"อืม.. ก็ใช่น่ะซิ"
"ขอบคุณ ครับที่เชื่อใจผม.. "มันก็ยิ้มให้ผมอีกเตรียมจะจูบผมอีกที .. ลืมบอกไป..ตอนนี้เรามาอยู่ที่ ที่พักแล้ว
'ก๊อก ก๊อก ก๊อก' แล้วอิโฟนกับอิบิ๊กก็เดินออกมา.. ไม่นานนักหรอกครับอิพวกนี้
"ทำอะ...."มันเปิดเข้ามาในจังหวะที่ไอตี๋ก้มลงกำลังจะจูบผมพอดีมั้ง
'ปัง'เรา2คนสดุ้งโหยงเลยครับเอาสติกลับมานั่งกันซะคนละที่เลย
"เอ่อ.... "อิโฟนแง้มเข้ามาอีก
"ไปกินข้าวกันได้แล้วหละ"อิบิ๊กเสริม
"อืมเดี๋ยวตามไป"ก่อนอื่นต้องเคลียเรื่องเสื้อผ้าก่อน...
"นัท.. ใครเปลี่ยนชุด?"ผมถามมันเสียงซีเรียส
"ผม"มันยกมือตอบเห้อออหมดกันอารมณ์โกรธ ทำไมต้องทำตัวน่ารักด้วยนะ...
"อืม... ไม่มีอะไรแล้ว.. ไปกินข้าวกัน.."
"หรอ.." มันก็มองหน้าผมงงๆแล้วก็พยุงไปกินข้าว..

       เราก็นั่งกินข้าวกันได้ซักพักนึงพอไอตี๋เผลอเท่านั้นแหละอิโฟนก็พูดเลยทั้งๆที่ยังไม่ได้ถามคำ
"มึงรู้ไหมตอนมึงเป็นลมไป.. ถ้าไม่ได้พี่นัทแบกมึงขึ้นหลังไปนะป่านนี้ไม่รู้ตายไปแล้วมั้งมึงอ้ะ"นี่มึงจะทำอะไรกันแน่เนี่ยอิโฟนจะประชดหรือจะส่งเสริม
"แล้วเมื่อกี้มึงจะทำอะไรกัน?"อิบิ๊กถามขึ้นหลังจากที่รออิโฟนสอบสวนผม
"ไม่ได้มีไรนิ.." หน้า ใสซื่อสุดๆ
"ว้ายยย มาแล้ว.. แม่นางเอก.. โดนผลักตกน้ำแค่นี้ทำสำออย.."อิน้ำฝนไง
"เออกูนางเอกยังดีกว่านางอิจฉาหน้าปลวก! เกิดมากูก็เพิ่งเคยพบเคยเห็นอิพวกปลวกเดินได้ พูดภาษาหมาๆก็วันนี้แหละวะ"หลังจากที่ได้ต่อกรกับเก้ามาพักนึงอะไรในใจผมไม่รู้ทำให้ผมคิดว่า ... ผมแรงพอที่จะสู้คนอื่นได้บ้างล้ว..
"เอาเถอะคะ.. อยากทำไรก็ทำ...แล้วผ้าก๊อตน่ะ.. อย่าพันนานนะเดี๋ยวสมองจะไม่เดินเค้าจะได้ ด่า ว่าโง่"มันเย้ยหยันผมแต่ก่อนจะได้พูดอะไร..
"ขอโทษนะครับ.. นี่แฟนผม..ไม่ใช่แปรงสีฟันที่คุณ จะเอาไว้ขัดปากเน่าๆของคุณ..ดังนั้นพูดอะไรช่วยให้เกียรติบ้าง"ไอตี๋เริ่มฉุนละ
"อ้าวว .. อย่างนี้เรียกออกตัวแทนปะคะ" อิน้ำเน่ายังไม่หยุดไง
"หรือมึงจะเอา.."แต่ผมกับบิ๊กก็ได้แต่ปรามเอาไว้ ...ว่าอย่าไปมีเรื่องกับใคร
"อย่าไปแลกนัท..คนแบบนี้ .. ไม่คุ้มหรอก" ผมกระซิบ บอกมันทำให้มันใจเย็นลง  แล้วพวกผมก็เดินกลับที่พักไป ...
    คืนนั้นผมนอนคิดอะไรหลายๆอย่าง.. รู้สึกดีมากกับการที่มีใครซักคนมาดูแล... รู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า มากขึ้น  และนิทานวันนี้... มันก็ทำให้ผมเกลียดน้ำตกไปจนวันตาย.. จนถึงตอนนี้ผู้แต่งก็ไม่เคยไปน้ำตกเลยนะครับ  อะไรที่มันกลัวมากมันก็มักจะฝังใจไม่ใช่หรอ ..ผมก็ได้แต่นั่งมองดาวที่ลอยผ่านไปจากทางหน้าต่างแล้วก็เริ่มอธิฐาน
"ขอให้รักเราอยู่ไปนานๆเหมือนกล่องความทรงจำในใจผม"

TBC........................

แย่ๆ มาต่อให้ดึกมากๆต้องขอโทดจริงๆคร้าบบบ ตอนนี้เริ่มสอบแล้ว....แต่ยังไงก็จะแวะมาโพสให้ได้ทุกวันแน่ๆ

พู่กัน : )

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 14-09-2011 10:26:21

อย่าวางใจ ผลักพู่กันตกน้ำ มันเป็นแผนของตี๋นัทรึเปล่า แบบอาจถูกใจน้องน้ำฝนอ่ะ แต่บังเอิญพู่กันปลอดภัย เลยรอดมาได้  :laugh:  :L1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-09-2011 11:04:36

อิน้ำเน่าน่าจะเป็นคนโดนผลัก แล้วหัวแตกตายกลายเป็นผีเฝ้าน้ำตกไปเลย (แว้กกก น่ากลัวเกินไปแล้ว  o22)
รักด้วยเลือดเลยน้องพู่กัน แต่พี่นัทก้คอยเฝ้าแบบนี้ มีแต่หายวันหายคืน :m1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 14-09-2011 11:30:29

อ่า น้องพู่กันโดนน้องนัทแกล้ง ใจร้ายมากอะน้องนัท อิอิอิ

แต่ก็ขอให้ทั้งคู่รักกันไปนานๆนะครับ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 14-09-2011 11:42:46

เล่นกันถึงหัวแตกกันเลยอะ.....ได้ดูแลกันแล้วดีจัง
ขอให้คำอธิฐานของน้องพู่ เป็นจริงจ้า....
มาซะดึกเลยน้อง พักบ้างไรบ้างก็ได้จ้า รอได้...
ขอบคุณคะ :กอด1: :3123:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-09-2011 12:43:27

อย่างนี้นัทต้องรับผิดชอบดูแลพู่กันไปตลอดชีวิตนะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: xmentin ที่ 14-09-2011 13:03:27

รออ่านคับ เป็นกำลังใจให้  ชอบ นัท ว่ะ :haun4:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 14-09-2011 13:10:55

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 14-09-2011 13:50:24

ซึ้งโครต อยากเจออย่างนัทบ้างจัง

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: al2pocalypoe ที่ 14-09-2011 15:13:22

ขอบคุณนะคับพู่กันที่ทำให้วันนี้ของผม เป็นวันที่ผมยิ้มออกได้อีกวัน :D

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 14-09-2011 15:44:01

น้ำในน้ำตกท่าจะตื่นงะ เจ็บตัวเลย

 :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 14-09-2011 16:21:21

เขิน..จัง.. กับคอมเม้นฮ่าๆไม่น่าเอาเรื่องตัวเองมาเล่าเลยเหมือนเผาตัวเองแท้ๆ...เพิ่งสอบเสร็จคืนนี้จะจัดเต็มแล้วนะครับ.. 5555

ปล.1 น้ำในน้ำตกมันตื้น.. แล้วน้ำที่ไหนลึกบ้างหว่า .. จะไปลองดูซักที 555555

ปล.2 รักผู้อ่านทุกคนเลยครับ:)

พู่กัน(ออนในโทรศัพท์ทำให้ติดต่อเพื่อนๆง่ายๆครับ:))

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 14-09-2011 16:41:56

ุ^
^...จิ้มน้องพู่อีกรอบ 555 :z13:....จัดมาเลยน้อง...อย่าดึกมากนะสงสารคนแ่ก่เหอะ 5555
ไหน ๆ ก็เล่าแล้ว ไม่เผาตัวเองหรอก...เก็บไว้เป็นความทรงจำไงจ๊ะ...เรื่องของตัวเองดีออก
มีเรื่องความรักเป็นของตัวเอง น่ารักดี... :กอด1: :L1: :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 14-09-2011 20:20:13

รออ่านนะค๊าฟพู่กัน

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 14-09-2011 20:46:32

อุ้ย!! หัวแตกเชียวหรอ น่ากลัวจัง ยิ่งวันนี้ไปดูโกงความตายมาด้วย ยิ่งเสียวไปใหญ่ @~@

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 14-09-2011 22:04:30

 :L1:

เธอเติมเต็ม ฉันเต็มเติม เพิ่มความรัก
เธอชี้ชัก ฉันชี้ชวน ไม่ทวนถาม
เธอแน่นอน ฉันแน่ใจ ทุกโมงยาม
เธอติดตาม ฉันตามติด แนบชิดใจ

 :กอด1: พู่กัน&นัท

+1 แถมเป็ดอีก

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 14-09-2011 22:40:57

พี่ๆคร้าบบบบ... ไม่แน่ใจเลยนะว่าจะ ลงตอน 16 ทัน วันนี้ไหม?

ต้องขอโทษล่วงหน้านะครับ เตรียมรออ่านพรุ่งนี้เลยก็ได้นะครับ

ขอโทษจริงๆ

กระซิกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  T^T

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 15-09-2011 09:12:12

^
^...รอได้จ้าน้องพู่กัน... :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 15-09-2011 13:58:16

รอรอรอ น้องพู่กันต่อไป อิอิอิ

มาเล่าเรื่องต่อนะครับเป็นกำลังใจให้ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 15-09-2011 21:12:52

ยังคงมารอเหมือนเดิมครับพู่กัน

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่15 กล่องความทรงจำPART2 14/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 15-09-2011 22:01:41

มาต่อให้แล้วขอโทษด้วยนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบที่ลงช้ามากก อย่าทิ้งผมไปไหนน้ะ:)


ตอนที่16 กล่องความทรงจำPART3

     เช้าวันรุ่งขึ้นผมบังเอิญตื่นเช้าด้วยซิก็เลยนั่งมองดวงอาทิตย์ขึ้น มองวิวต่างๆ สวยทีเดียว มองไปมองมาก็ต้องมาตกใจกับไอตี๋นี่แหละที่นั่งมองหน้าผมอยู่..ผมว่าผม
ตื่นเช้าแล้วนะ ..มันยังตื่นเช้าพอๆกับผมอีกคงอาจจะเป้นเพราะต่างที่เลยนอนไม่หลับมั้ง
"มองอะไร?"ผมถามมัน.. ดูหน้ามันงัวเงียมาก
"......"มันก็ไม่ได้ตอบอะไรแถมเอาแต่มองหน้าผมอย่างเดียวเหมือนคนยังไม่ตื่นแล้วละเมอ..นั่งมองหน้า
"เป็นอะไรหละ.." เริ่มหงุดหงิดละ..พูดก็ไม่พูด คิ้วขมวดเลยทีเดียว
"ก็..........."เริ่มหงุดหงิดอีกแล้ว....
"ก้อะไรเล่า...."ตอนนี้หมดอารมณ์จะดูวิวละ..มาแกล้งไอตี๋ดีกว่า...ไม่ได้แกล้งอะไรมันแรงหรอกครับ... แค่แกล้งอารมณ์เสียใส่มันเฉยๆ
"ก็พู่กันไม่เคยบอกรักเราสักครั้งเลย"มันตีหน้าเศร้า..พร้อม..พูดเสียงอ่อยๆ คงเห็นผมขมวดคิ้วใส่มันเพราะแกล้งมันเมื่อเช้า จริงๆด้วย  แต่ถามอะไรแบบนี้แต่เช้าเนี่ย
"นัท....เราไม่เคย...พูดว่ารักนัทก็จริง...แต่ฟังเรานะ... การที่คนเราจะรักใครซักคนไม่จำเป้นหรอก..ที่จะต้องพูดเพื่อนแสดงถึงความรักที่มี.....
การกระทำเท่านี้ที่จะเป้นตัวชี้วัดว่า... เขารักเราจริงไหม?"ผมก็พูด ด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและหน้าตาที่ดูซีเรียสมาก เหมือนตื่นได้เต้มตาเลย
"จริงหรอ..พูดจริงๆนะ...ขออะไรอย่างนึงดิพู่กัน..เราขอเรียกว่า "กัน"เฉยๆได้ไหม.."เหมือนมันจะเข้าใจในสิ่งที่ผมบอกมัน แล้วมาเปลี่ยนเรื่องอะไรอีกละ
นั่นมันชื่อ..กูนะ แต่มันก็เป็นคนแรกเลยนะที่ทำให้ผมยิ้มออกแต่เช้า
"ถ้าเรียก"กัน"ก็ไม่เหมือนพู่กัน น่ะซิ.. มันก็เป็นคนละคนเลย"เริ่มคุยกันดีๆแล้ว
"เรียกพู่กัน... แล้วมันยาวอะ.. อยากเรียกสั้นๆ..เรียก น้อง พก ได้ป่าว?"
"หืม..น้องพก... น้องพก คืออะไร..??"คิ้วพันกันอีกแล้ว
"พก ก็ย่อมาจาก พ.พาน ของพู่ ก.ไก่ ของ กัน รวมกัน ได้คำว่า พู่กัน ไง ฮ่าๆ"ผมหละนั่งกุมขยับกับชื่อใหม่ที่มันตั้งให้
"ไม่เอาอะ คนอะไรชื่อ พก ไม่เคยเห็น พู่กันเหมือนเดิม นะ.. แปลกดีด้วย นานๆทีจะเจอคนชื่อนี้นะ ..นอกจาก นัทไปเปลี่ยนเป้นจานสีอะ...5555"
"จานสีเลยหรอ..."มันมองหน้าผมไปนิดนึง.. แล้วเขยิบตัวเข้ามาใกล้อีก บอกไว้ก่อนตอนนี้เพิ่งจะตี5ครึ่ง
อิโฟนกับอิบิ๊ก ก็ไปนอนห้องเพื่อนเพราะไปเล่นไพ่ห้องเพื่อนตั้งแต่เมื่อคืน ทำให้พวกเรา2คนได้อยู่ในห้องกัน 2 ต่อ 2 ตั้งแต่เมื่อคืน
"ขยับมาใกล้ทำไมเนี่ย...."ผมเริ่มหน้าแดงซะแล้ว..ทำอะไรไม่ถูกเลย
"พู่กัน... ผมหนาวจัง"มันเขยิบเข้ามาใกล้อีก..ตอนนี้แขนข้างนึงมันก้โอบผมไว้ตอนนี้ตัวเรา2คนติดกัน...
มองออกไปนอกกระจกนั่งมองพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกันห่มผ้าห่มของทางรีสอร์ท มันก็เอาหัวผมก็อิงไหล่มันแสงรำไร
ของดวงอาทิตย์สีแดงโผล่ขึ้นจากขอบฟ้า ... ภายในห้อง.. เรา2คนก็เปิดแอร์ซะหนาวเชียว... อากาศข้างนอกก็เย็นมากแล้วบวกกับข้างในอีก
แทบจะเหมือน.. ห้องแช่เลยหละเย็นซะจนทำให้เรา2คนต้องนอนกอดกันกลมเลย
"ถ้าวันนึง.. เราจะต้องเลิกกัน.. นัทจะเสียใจไหม"ผมก็เริ่มถามทันที..
"ไม่อยากให้มีวันนั้น.. โอเครป่าวแล้วอย่าพูดแบบนี้อีก"มันหันหน้ามาดุผม
    เรา2คนก็คุยอะไรกันไปเรื่อย...จนรู้ตัวอีกทีมันก็หลับไปแล้ว ทั้งๆที่ยังนั่งอยู่กับผมอย่างนั้น...ส่วมผมน่ะหรอตื่นแล้วตื่นเลยก็จัดการ..
ให้มันนอนลงบนเตียงดีๆ.. แล้วผมก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งทำโน่นทำนี่ไปเรื่อย..รู้ตัวอีกที .. ก็จะ8โมงแล้วเลยปลุกมันให้ลุกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ..
"วันนี้จะไปไหนอะพู่กัน"มันถามขึ้นในขณะที่ผมก็กำลังอ่านสถานที่เที่ยวแถวๆนี้
"ย่านนี้มันมีแต่น้ำตกอะนัท... ไม่ค่อยเห็นสถานที่เที่ยว"
"บ้า ....เขาใหญ่ไง.... อยากไปอยู่พอดี .. หรือไม่ก็เหมารถไป... สระบุรี เลยก็ได้นะใกล้ๆแค่นี้เอง"
"แหม... ถ้ารู้มากขนาดนี้แล้วถามทำไมหละจ้ะ..."มันก็ได้แต่ยิ้มๆไม่พูดอะไรไอนี่...

     ด้วยความหิวหรืออะไรไม่รู้ของผมกับมันก็เลยเดินไปทางห้องอาหารของรีสอร์ทไปดูซิว่า มีอะไรกิน.. ประจวบเหมาะกับเจอแม่ไอพีชพอดี
"ทำไมตื่นเช้าจังเลย... เมื่อคืนหลับสบายไหมลูก..."วันนี้ชุดนางก็มาเต็มอีกวัน.... นี่ขนาดอยู่รีสอร์ทตัวเองนะคุณแม่...
"สบายมากเลยครับแม่.."ผมก็ได้แต่ยิ้มแล้วก็คุยกับน้าแกซักพัก...
แล้วก็ขอตัวออกมาทานข้าว
"ถ้า ไอพีชนั่นมาบอกชอบพู่กัน.. พู่กันจะชอบมันไหม.."อยู่ๆมันก็พูดขึ้นระหว่างที่ผมกับมันยังกินข้าวอยู่บนโต๊ะ
"อืม... คิดดูก่อนได้ไหม...555555555555"ผมก็ขำเลยครับ... แต่ดูมันหน้าเสียไปเลย
"ทำไมอ้ะ? เราไม่รวยหรอ..."มันเริ่มหน้าเศร้า
"นี่เราขำๆนะเว่ยอย่าซีเรียสซิ"ผมตกใจเลย.. เห็นหน้ามันหงอยไป
"แต่เราซีเรียส... เห็นพู่กันชอบพูดอยู่บ่อยๆว่าคนรวยๆดีขนาดไหน"
"นัท..ฟังนะ.. คนอย่างเรา.. ไม่เคยมองคนที่ฐานะจะมีจะจน .. เราก็ไม่เคยดูถูกใคร และถ้าเรารักใครซักคน.. คนที่พร้อมที่สุดที่ดูแลเราได้ ...
นั่นละคนรัก"ผมเอามือไปจับมือมันมองหน้า มัน.... มันเป็นคำพูดที่จริงจังและซื่อสัตย์มาก
"สัญญาได้ไหมไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นอย่าทำร้ายกัน"มันมองผมตาปริบๆนี่อย่ามาดราม่าซิ
"จะดราม่าทำไมเนี่ย"ผมแซวมันแต่ตอนนี้ น้ำตาคลอเบ้าไปหมดแล้ว
"ไม่ได้ดราม่านะ...แต่รักจริงๆ" คราวนี้มันเริ่มยิ้มออกได้บ้างผมเองก็โล่งใจ..
"ยิ้มได้ก็ดีใจแล้ว... อย่าพูดอะไรแบบนี้อีกนะ.."
"ก็เหมือนกันอะแหละ" เรา2คนหยอกกันอยู่แบบนี้อยู่นานจากทีเล่นทีจริงก็เริ่มเปลี่ยนเป็นจริงจังกันทั้งคู่ซะแล้วผลัดกันมองตากันบ้างหยิกแก้มกันบ้างจับมือกันบ้าง
"พู่กันๆๆๆๆ"เหมือนโดนเขย่าอย่างแรง..
"หืม" ผมก็ลืมตาสลึมสลือมองหน้าคนเขย่า .. ไอตี๋อ่าวเห้ย!
"นี่มันจะ11 โมงแล้วทำไมยังไม่ตื่น"มันโกนเสียงดังใส่หูผม... ไอความโรแมนติกเมื่อกี้นี้หละ
"อะไร... "ผมเริ่มงงๆแต่ก็รู้สึกงัวเงียอย่างบอกไม่ถูก
"ตื่นได้แล้วน้า...... "แล้วมันก็เอาน้ำเย็นมาราดตัวผม...
"เห้ย!!! เล่นอะไรเนี่ย"ผมกระโดดโหยงลุกขึ้นมานั่งเลยครับ...
แล้วมองหน้ามัน
"ก็หลับตั้งนานนึกว่าตายไปแล้วซะอีก" ดู๊ดู มันก็ยังกวนตีนผมต่อ
"แล้ว... เราหลับหรอ.."ยังไม่แน่ใจตัวเองอยู่ดี
"อ้าวก็ใช่น่ะซิ... เมื่อคืนเห็นนั่งมองดาวซักพักอยู่ๆก็น๊อกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ .. ก็เลยปล่อยให้นอนไป...แต่วันนี้... คงปล่อยให้นอนเฉยๆไม่ได้แล้วหละ"อ้าวไปนี่ยังไม่วายหื่นใส่อีกนะ...
เหอะๆ หลับ.. ที่แท้ฝัน!! เลวมาก!! ผมเป็นตุเป็นตะเชียวฮ่าๆ
เสียด๊ายเสียดาย.. ไม่น่าเลย
"อย่ามาหื่น"ปากผมอะพูดแต่เท้าผมอะไปไวกว่าปากอีกยันมันตกเตียงดังโครม มันก็เหมือนโมโหแหละครับที่ผมยันมันตกเตียง
"มานี่เลย.. ยันเราตกเตียงใช่ไหม"แล้วมึงก็กระโดดมานอนคร่อมตัวผมจับแขน2ข้างของผมเอาไว้ไม่ให้ดิ้นไปไหนได้
"ปล่อย!หึ่ย"ไม่ใช่ว่าผมจะเป็นนางเอกไม่มีแรงนะครับ... ก็เลยสบัดมันหลุดออกแล้วก็ ..จับมันล็อกบ้างตอนนี้เรา2คนอยู่ในท่าทางที่สลับกัน...
ผมขึ้นมานั่งล็อกมันอยู่ข้างบนมันก็นอนดิ้นอยู่ข้างล่าง
"ชอบใช้กำลังใช่ไหม!"มันพูดแล้วยิ้มแล้วสปริงตัวเองขึ้นมานั่งแล้วผลักผมลงไปนอนอีกครั้ง.. แต่ครั้งนี้คงไม่ใช่แค่จับล็อกเฉยๆแล้วหละ.. มันก็เอาปากมาไซร้ซอกคอของผม..
แบบแกล้งๆกันน่ะครับ.. ไม่ได้ไซร้ด้วยความสเน่ห์หา..แต่แค่ริมฝีปากมันมาโดนคอผม..ไอเราก็อ่อนระทวยไปเลย... ทำอะไรก็ไม่ได้ มันก็อึ้งไปนิดนึงว่าผมเป็นอะไร...
"เป็นอะไรอะ.."มันคลายมือออกแล้วมองหน้าผมหน้าตาจริงจังมาก
"ปวดหัว.... "อ้าวตอแห×ขึ้นมาเชียว.. กู 555555 แหมใครจะไปบอกได้หละครับว่า เสียว55555555 ไม่งั้นคงจะโดนมากกว่านี้ ...
"งั้นเลิกเล่นแล้ว"หน้ามันดูถอดสีมากๆเลย... มันคงเป็นห่วงผมจริงๆน่ะแหละ..
"อื้ม.." ไอ้ในใจก็อยาก.. แต่จะให้ทำยังไง... ต้องรักษากริยามารยาทฮ่าๆ
"ไปอาบน้ำแล้วนะ"ผมพูดแล้วก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินไป ที่ห้องน้ำแบบมึนๆนิดหน่อย
"morning kiss"มันเข้ามาโอบจากทางด้านหลังแล้วหอมแก้มนึงที
"มอนิ่งบ้านแกซิจะ11โมงละ"ผมก็พูดแก้เขินไปอย่างนั้น
"afternoon kiss"หอมอีกข้าง- -"
"พอๆเยอะไปละ"ผมปรามมัน แหมไอบ้า ถ้ามีทุกเวลามันคงเหมาหมดแหละ
"คร้าบบ.... แล้วอาบน้ำได้ไหม.. หรือต้องให้ ..... อาบให้ ... "มันก็หรี่ตามองแล้วก็ยิ้มแบบมีเลศนัย...
"ไม่ต้องอาบเองได้นะ.."
"แล้วแผลบนหัวหละ?.... เอาถุงก๊อบแก๊บครอบหัวไว้ไหม.."มันมองผมแล้วยื่นถุงก๊อบแก๊บใส่ของมาให้
"นี่- - อย่าตลกให้มาก..เดี๋ยวจะตลกไม่ออกนะ"ผมบอกมันทันทีและหรี่ตามองกลับบ้าง มันก็ได้แต่ทำหน้ากลัวๆคงกลัวผมประเคนมันไปให้ น้ำฝนน่ะซิ แหมเดาเก่งจังนะ
"อยากกินไรป่าวเช้านี้เดี๋ยวจะไปยกจากห้องอาหารมาให้ .."มันตะโกนถามเข้ามา
"นี่... แค่หัวแตกไม่ใช่เป็นมะเร็ง.. ใจเยน..เดินไปกินไหว.."ผมก็พูดติดตลก...ออกไป
"พูดจาไม่ดีเลยนะ"มันตะโกนกลับมาเสียงไม่ค่อยดีนักผมรู้สึกได้
"เป็นอะไร....ขอโทษ.. ไม่ได้ตั้งใจ.."สิ้นเสียงผมมันก็ปิดประตูดังปั้ง! มันคงเคืองผมจริงๆแหละที่... ขนาดมันแสดงความเป็นห่วงผมยัง.. ทำเป็นเล่นอยู่เลยคิดแล้วก็แค้นใจตัวเองมาก
ไอเราจะทำยังไงได้หละครับก็จัดแจง.. รีบอาบแล้วใส่เสื้อผ้าวิ่งตามไปง้อแฟน.. แต่ได้เห็นมันนั่งอยู่กับโฟนกับบิ๊กก็อุ่นใจ....
"นัท..." ทันทีที่ผมจะเรียกมัน.. มันก็ลุกหนีผมไป.. ข้างนอก.. อิโฟนกับอิบิ๊กก็ได้แต่มองเรา2คนทะเลาะกัน  ผมก็วิ่งตามมันออกไปอีก...
"นัทเป็นอะไร..?"ผมดึงแขนมันเลยครับ...
"อย่าพูดอะไรแบบนี้อีกได้ไหม... รู้ไหมว่าโรค มะเร็งมันร้ายแค่ไหน... มันทำลายครอบครัวเราแค่ไหน."แล้วมันก็ดึงผมไปกอดตรงนั้นเห็นน้ำตามันคลอเบ้าผมก็ถึงกับอึ้งพูดไม่ออก..
มันเป็นอะไรของมันเนี่ย.. แล้วพอผละออกจากมัน..
"พู่กัน.. เรารักพู่กันนะ" มันมองหน้าผมแล้วยิ้มให้อย่างอ่อนแรง
"รู้แล้วน่า  จะย้ำไรบ่อยๆนะเขินนะเว่ย...
       ซักพักเรา2คนก็มานั่งใต้ต้นไม้ต้นนึงด้วยเหตุว่าอะไรน่ะหรอ... ผมเมื่อยน่ะซิ...มันก็ให้ผมนั่งยืดขาอย่างสบายเลยนะ.. แต่ที่ไม่สบายก็มันน่ะซิ... นอนหนุนตักผม
"นัท... เล่าให้ฟังได้ไหมเรื่องนัทอะ"
"เรื่องของผม? เล่าเรื่องอะไรอะพู่กัน"
"เอ่อ.. ครอบครัวอะ"มันเงียบไปซักพัก
"ได้ซิ"มันก็ยิ้มเหนื่อยๆให้ผม
"เรื่องของผมอะนะ.. ผมเป็นเด็กผู้ชายคนนึงนี่แหละครับ..เกิดมาก็อยู่กับป๊ากับม๊า...แต่โชคไม่ค่อยดี พอผมเกิดมาได้ซัก2ปีป๊าก็เสียตอนนั้นก็ยังไม่รู้ความหรอก...ว่า อะไรเป็นอะไร..
รู้ตัวอีกที ม๊า ก็กำลังคบหากับผู้ชายคนนึงที่ชื่อวีแล้ว.... ตอนนั้นก็ทำใจลำบากอยู่เหมือนกันแต่พอได้อยู่กับพ่อวี เขาสอนอะไรผมหลายๆอย่างสอนว่าอย่ายึดติดแล้วชีวิตจะมีความสุข...
แต่พอเริ่มรู้ความม๊าก็บอกผมหมดเลยว่า ... ป๊า เป็นมะเร็งเลยอยู่กับเราไม่ได้นาน ตอนนั้นผมก็แทบจะเข่า อ่อนแต่ก็ได้พ่อวีนี่แหละ... ผมจึงเข้มแข็งแล้วก็.. ยืนหยัดมาได้ถึงทุกวันนี้.
."เห็นไอตี๋มันพูดแบบนี้มันดูโตขึ้นแล้วจริงๆนะ
"แล้วเรื่องของพู่กันหละ"มันถามกลับบ้าง
"เรื่องของเรา... ไม่มีอะไรเลย.. มีน้องชาย1คน... อยู่กับพ่อแม่.."สั้นๆง่ายๆได้ใจความ
"ตอบง่ายจังนะแฟนใครว้า"มันก็เอามือมาจับแก้มผมแล้วหยิกเบาๆ
"อิ๋ว(หิว)แอ้ว(แล้ว)อะ(อะ)"แหมก็จับแก้มยืดไปขนาดนั้นจะพูดได้ยังไง
"อะไรนะ?"มันยังกวนผมอีก
"หิวข้าวแล้ว"ผมเอามือมันออกมาแล้วลุกขึ้นยืนให้หัวมันตกใส่พื้นหญ้า ดังตุ๊บ!
"เจ็บนะเว่ย.."มันลุกขึ้นมามองหน้า
"แล้วงายยย"ผมก็ยังเล่นหน้าเล่นตาใส่มัน555  ยังไม่ทันสิ้นเสียงจูบอีกละไอนี่แคร์สายตาคนอื่นบ้างนะ- -" เอะอะก็จูบ แต่ผมก็ต้องรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งไปที่ห้องอาหาร... มันก็วิ่งตามมา
"มึงไปทำอะไรอยู่ตั้งนานวะ"อิโฟนถามหน้ายิ้มๆ
"ทำอะไรวะ... แล้วยิ้มทำไม?"
"มึงมีพิรุธอ้ะ"อิบิ๊กเสริมอีก
"ม่ายมี"แต่หน้าผมแดงเวอร์เหมือนรู้สึกได้ว่า มันแอบมองเราคุยกันตั้งแต่แรกแล้ว
"มีครับ.. ผมเห็นเพื่อนๆพู่กันอะแอบดูพวกเราตั้งแต่เมื่อตอนที่วิ่งออกไป แล้ว"มันพูดหน้าตาเฉย.. แต่ผมนี่ซิ... เขินสุดฤทธิ์
"เออๆยอมก็ได้ .. หวานกันเวอร์"อิโฟนก็ยิ้มพูดแขวะเล็กๆ
"จะทำอะไร.. ก็เห็นใจสถานที่กันบ้างนะ... "อิน้ำฝนพูดเสียงแหลมขึ้นมาหล่อนมีสิทธิ์พูดตั้งแต่เมื่อไหร่อิผี
"อ๋อหรอ.. แต่ขอโทษ นะกูว่าเพื่อนกูอะไปทำกันที่ลับแล้ววะ... มีแต่พวกเราที่ชอบสอด.. ไปเสร่อดูเองมากกว่า ... นี่กูว่าตัวกูเองนะ.. พร้อมทั้งคนที่ตามพวกกูไปด้วย"อิโฟนเริ่มขึ้นแทนผมละ
"อ้าว.. ว่าตัวเองก็เป็นนิอิดอก"มันเริ่มขึ้นบ้างแต่หารู้ไม่ว่า...มันกำลังด่าตัวมันเองด้วย
"แหมแล้วอิตัวที่..เมื่อคืนใส่เสื้อในเต้นอยู่กลางผับแล้วเอาเหล้าเข้ามากินในรีสอร์ทเนี่ย..มันเคารพสถานที่มาก...."อิบิ๊กสาธยาย ยาวเป็นหางว่าว
"คะอิดอก!"แล้วมันก็สะบัดตูดหายไปเลยเพราะสู้พวกกูด้วยเหตุผลไม่ได้ไง..ชอบพวกชอบเสือ-ก
"ต้องขอโทดแทนด้วยนะครับ... "ไอบอลหัวหน้าห้องก็ต้องมาขอโทษขอโพย...
"ไม่เป็นไรหรอกครับ"ดีมากไอตี๋สมกับเป็นแฟผม มีมารยาทดีมาก
   ในตอนนั้นเอง...แค่เพียงแว๊บตาเดียวเท่านั้น..ไอบอลยืนกำหมัดแน่น... แถมตามันก็มองผม.. กับมอง..ไอตี๋แบบไม่พอใจซักเท่าไหร่...นี่มันอะไรกันหว่า...

TBC.................................................................

ในที่สุดก็คลอด16 ซักทีกว่าจะได้ฤกษ์ 5555 ยังไงซะอย่าลืมติดตามนะคร้าบบ

พู่กัน  : )

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่6 กล่องความทรงจำPART3 15/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 15-09-2011 22:10:38

จิ้มๆๆๆ

มาแบบค้างๆอะ บอลเป็นอะไรเนี่ย ดูน่ากลัวจังเลย

ขอบคุณค๊าฟพู่กันที่มาต่อให้

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่6 กล่องความทรงจำPART3 15/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 15-09-2011 22:27:49

หัวหน้าห้่องพู่กันเปนอะไรหรอ ชอบพู่กันหรอๆ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่6 กล่องความทรงจำPART3 15/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 15-09-2011 22:37:42

รัก(พู่)กันๆๆๆๆๆ
วันพรุ่งนี้จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง

จะเกิดไรขึ้นอีกล่ะ
ตี๋นัท..แอบไปทำความผิดไรเหรอ
ตอนไหนหว่า งง

+1 บวกเป็ด ให้อีก
จุ๊บ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่6 กล่องความทรงจำPART3 15/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 15-09-2011 22:38:33

ตกลงที่นั่งดูพระอาทิตย์น่ะฝันใช่มั๊ย
นายบอลเป็นไร แอบชอบพู่กันหรือเป็นแฟนน้ำฝน

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่6 กล่องความทรงจำPART3 15/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 15-09-2011 22:52:40

น้องพู่ฝันซะงั้น....นัททำซึ้งmorning kissน่ารัก...ว่าสต่บอลเป็นไรอะค้างๆๆ :z3:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่6 กล่องความทรงจำPART3 15/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 16-09-2011 07:13:51

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกอิดสามากมาย
คนมีความรักก็งี้!!
ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องราวดีๆให้อ่านนะ. ว่าแต่เรื่องนี้ไม่จบเส้านะ คนอ่านหัวใจจะวายตาย!!
มาต่อเร็วๆด้วยนะพี่พู่กัน(เห็นในเรื่องบอกไม่ชอบให้เรียกกัน'เรียกพี่พู่กันแล้วนะ!^^)
มาได้แล้วค้างงง!!!
 :serius2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่6 กล่องความทรงจำPART3 15/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: หลงไหลในม่านหมอก ที่ 16-09-2011 08:54:31

อ่าวๆบอลเป็นไรอ่ะเนี่ย

น่ารักกันมากเลยอย่ามีน้ำตานะ

ขอบคุณคร๊าบบบบ^^

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่6 กล่องความทรงจำPART3 15/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 16-09-2011 10:00:13

เกิดอะไรขึ้น บอลเป็นอะไร รออ่านต่อ :L1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่6 กล่องความทรงจำPART3 15/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 16-09-2011 10:01:24

อืม เหมือนหัวหน้าห้องบอล จะคิดไรกับพู่กันนะเนี่ย หุหุหุ

มาต่อไวๆๆนะครับ อยากอ่านต่อจังเลยครับ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่6 กล่องความทรงจำPART3 15/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: whiteky ที่ 16-09-2011 17:56:05

บอลต้องชอบน้ำฝนแน่เล๊ยอ่ะ !!

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่6 กล่องความทรงจำPART3 15/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 17-09-2011 22:05:50

น้องพู่หายไปไหน...ไหน๊...ไหนๆๆๆๆ..... :serius2: :กอด1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 18-09-2011 01:45:11

ตอนที่ 17  กล่องความทรงจำPART4(END)

   "ถามจริง...เป็นอะไรเนี่ยเห็นหน้าเสียมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้วนะ"ไอตี๋มันก็มาเขย่า ตัวผมอย่างแรง
"หรอ... ไม่ได้เปนอะไรนี่"ผมก็พยายามกลบเกลื่อนสุดๆเพราะอะไรน่ะหรอ... ผมเคยแอบชอบไอบอลตอน
ม.3 ช่วงนั้นเพื่อนทั้งห้องมันก็รู้รวมถึงตัวมันเองด้วยแต่จะให้พูดยังไงดีหละผมก็แค่แอบชอบนี่นา...
จนมันไปมีแฟนมั้งครับผมก็ล้มเลิกความตั้งใจที่จะชอบมันจนมาถึงทุกวันนี้ แต่สาบานได้ไม่เคยมีอะไรเกินเลยซักนิดเดียว
"จริงรึเปล่า?"มันเซ้าซี้
"ก็จริงน่ะซิ.. จริงๆๆๆๆ"ผมก็ตอบกวนๆ มันเหมือนกันฮ่าๆ อยากมาถามย้ำๆดีนัก
"อยากจะไปเที่ยวที่ไหนรึเปล่า."อยู่ๆมันก็ถามขึ้นมา
"อยากไปเขาใหญ่..."
"แล้วแผลหละหายดีรึยัง"ตอนนี้เรา2คนอยู่ในห้องพักของรีสอร์ทอีกครั้ง...
"นัท.... เราอยากไปเข้าใหญ่จริงๆนะ"ไม่รู้ซิครับอะไรดลใจไม่รู้ให้อยากที่จะไปเที่ยวที่นั่น...
"ไปดิ..แล้วจะไปกันยังไง... เออ.. แถวนี้มีให้เช่ารถไหม..?? "มันถามขึ้นมา...
"ไม่รู้อะต้องถามโฟนกับบิ๊กดู.."แล้วมันก็เดินออกไปถามอิบิ๊กกับอิโฟน ส่วนผมก้นอน มองอะไรไปเรื่อย.. แล้วก็ได้ยินเสียงเปิดประตูเปิดเข้ามา
"พู่กัน... เรามีเรื่องต้องคุยกัน..."เสียงแบบนี้..ไอบอล..แน่นอน..และสิ่งที่ผมกลัวที่สุดก็มาถึง... ทำไมมันเร็วขนาดนี้วะ
"วะ..ว่าไง.."ผม มองหน้ามัน...
"ขอโทษแทนน้ำฝนด้วย.... แล้ว เราก็เอ่อ.. มีเรื่องจะบอก..."จะมัวมาเอ่อๆอะไรอยู่หละ... แล้วนี่ก็ขยับเข้ามาใกล้มากไปแล้วนะ... แต่เอ๊ะ จะว่าไป มันก็หน้าตาดีอยู่นะครับ ถ้ามองลอดแว่นหนาๆเข้าไป...
อย่างที่บอก.. ลูกคนจีนมักจะเรียนที่นี่เยอะ..เลยได้คน ขาวตี๋เยอะพอสมควร... หน้าตามันก็หล่อเหลาเอาการณ์ ..คล้ายๆ ต่าย ณัฐพลนิดๆ
โอ้วววว.. แต่ติดอยู่อย่างเดียวตัวมันแห้งไป... ไม่เป๊กต้องคนหุ่นหนาๆกล้ามๆนิดนึงโอ้วววเป๊กฮ่าๆ
"เรากำลังคุยกับน้ำ................น้ำฝน.. รู้ยัง"มันเหมือนกับแบบว่า .. อายที่จะเรียกชื่ออิน้ำฝน
"เห้ย!! จริงดิ" ไอผมก็ตกใจไม่คิดว่ามันจะคิดสั้นแบบนั้น... ทำไมวะ จนต้องกระโดดขึ้นมานั่งมองหน้ามัน
"จริงน่ะซิ" มันพูดเสียงค่อยๆ
"แล้วไปคบกันได้ยังไง..นายไม่ได้ชอบผู้หญิงหรอ"ผมถามมัน.... มองตามันเศร้าจัง
"ตอนแรกเราก็คิดว่าเราจะชอบผู้หญิงนะ.. แต่พอได้คุยกับพู่กัน.. เราเปลี่ยนใจไปได้ไงไม่รู้ ... แต่ทำไม??? ทำไมถึงต้องเอาแฟนมาเย้ยเราด้วย"มันเริ่มจับแขนผมแล้วมองหน้าพร้อมพูดย้ำๆขอบตาแดงก่ำ
"เห้ย!! เป็นไร"ไอเหี้×เป็นอะไรเนี่ย
"หรือว่าเราโง่เองที่ไม่รับรักพู่กันปล่อยให้ไอเด็กโรงเรียนนั่นมันคาบไปแดก"ปากหมาแล้วไงไอบอล
"อ่อ.. นี่แสดงว่าคบน้ำฟ้าประชดเราใช่ปะ.. แล้วเสร็จมันไปยังหละ"ไอเราก็เริ่มฉุนซิครับ
"ทำไมพูดแบบนั้น..."มันอึ้งไปนิดหน่อยที่ผมพูดแบบนั้นใส่มัน
"อาจจะพูดแรงกว่านี้ก็ได้ .. ทำไม? วะ.. เราก็ ออกห่างมาให้ แล้ว..แกจะได้ไปเจอคนดีๆ..บอลแกเป็นลูกคนเดียวนะเว่ย..แกจะมาเดินทางแบบนี้ไม่ได้ .."ผมเตือนมัน.ทำไมถึงรู้น่ะหรอ.. เมื่อก่อนที่เคยคุยกัน.. มันก็บอกทุกอย่างเกี่ยวกับตัวมันให้ผมฟังทั้งเรื่องที่พ่อแม่อยากจะให้มันเป็นยังไงมันก็คงเครียดกับเรื่องนี้ ไอผมก็เข้าใจมันหรอกครับแต่ไม่อยากให้มันเครียดไปกว่านี้..จึงขอถอยออกมาไม่อยากให้ครอบครัวเขาแตกแยกกันน่ะครับ..
"มันไม่ใช่อย่างนั้นแล้วพู่กัน"
"แล้วยังไง"ผมมองหน้ามัน
"เอาเป็นว่า ... ไม่เหมือนเดิมแล้วอะ.."มันเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็อึกอักๆ
"ถามว่ามีอะไรไง.."ผมมองคาดนั้นมันอีกครั้ง... มันต้องมีอะไรแน่ๆใช่ไหม?
"ตอนนี้เราอิสระกว่าแต่ก่อนแล้ว... แล้วเราก็บอกพ่อกับแม่ไปแล้วว่า .. เราเป็นอะไร"ตึ่ง!!! ตึง!!
"แล้วเขาไม่ว่าอะไรหรอ..."ผมเริ่มลดเสียงต่ำลง...
"ไม่เห็นจะว่าอะไรซักนิดเดียวพ่อกับแม่บอกว่า .. อยากเป็นอะไรก็เป็นเถอะ... เค้าไม่ว่า.. แต่อย่าสร้างปัญหาแล้วกัน... "
"จริงๆหรอเนี่ย"ผมถึงกับตาโตเลยครับ...
"จริงๆอะดิ.. แล้วตอนนี้ ... พู่กันจะรักเราได้ไหม?"
"เรารักนายไม่ได้หรอก.. บอล..คนที่เรารักอะมีอยู่แล้ว.. นั่นก็คือนัท... ยังไงก็อวยพรนะ.. ให้นัท.. มีความสุข..กับ.. น้ำ....ฝน.."ผมค่อนข้างที่จะพูดติดขัดกว่ามันอีก
"ไม่ดิพู่กัน..." มันเอามือมาจับแขนผมไว้อีกตอนที่ผมพยายามจะลุกหนี
"อะไรอีกหละ?"ผมหันไปมองมันตาขวาง...เพราะผมว่า มันไม่ใช่แล้ว.. ทุกอย่างมันเริ่มไม่ใช่แล้ว
"ถ้าพูดมาคำเดียวว่ารักเรา... เราจะกลับมาคบกับพู่กันเลย พูดดิ" มันเซ้าซี้
"ไม่!... มึงเห็นกูเป็นอะไรวะ"ผมมองหน้า แล้วเริ่มขมวดคิ้วมึงเป็นบ้าหรือไง... วะกูไม่ใช่ตัวเผื่อเลือกใครนะเว่ย
"ป่าว... อย่าพูดแบบนั้นดิ"มันพยายามให้ผมใจเย็นลง
"ไม่... ออกไป แล้วก็อย่ามายุ่ง!"มันก็ยังไม่ปล่อยมือผมนะแถมคราวนี้จับมือผมทั้ง2มือเลย
"เป็นไงบ้างคร้าบ..พู่กัน".....อ้าวนัท... มาในห้องแล้ว
"เอ่อ..."ผมก็ได้แต่ยืนอึ้ง.. ไอบอลก็ยังไม่ปล่อยมือ
"ทำอะไรกัน"เสียงเย็นแบบนี้อีกแล้วเกลียดเวลานัทเป็นแบบนี้จัง
"ป่าว... ไม่ได้ทำไร.. ไอบอลมันเข้ามาคุยเฉยๆ"ผมมองหน้าผมแต่มันกลับไม่มองหน้าผมเอาแต่ก้มหน้า
"คุยกัน... ทำไมต้อง.. ถูกตัวจับไม้จับมือด้วย"มันเริ่มเครียดแล้วครับสังเกตุได้จากหูที่แดงของมัน
"แล้วยังไงหละ.. กูกับพู่กันก็เคยเป็นแฟนกันมาก่อน...มันเป็นเรื่องธรรมดาของถ่านไฟเก่าอยู่แล้ว"อ้าวไอเหียนี่...พูดอะไรหมาๆ
"ผัวะ"หน้าหันเลยครับไม่ได้ตบด้วยซัดหน้ามันเลยซัดไปเต็มแรง...
"พู่กัน..."
"มึงไม่ต้องพูดอะไรแล้ว"ทุกคนคงจะคิดว่าผมดูนางเอกหละซิ.. ที่วิ่งหนีแต่ไม่เลย... ผมยืนอยู่ตรงนั้นประจันหน้าพวกมัน2คน.. มองหน้าเผชิญหน้ากัน... แต่แทนที่จะเป็นผมที่วิ่งออกไป กลับเป็นนัทที่เดินออกไปเอง... รู้สึกเจ็บยังไงไม่รู้ ...บอกไม่ถูกหันไปหาไอบอล.. มันก็ยิ้มกรุ้มกริ่ม...
"มึงทำแบบนี้ทำไม?"ผมเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อมันแต่มันก็ยังคงยิ้มอยู่
"จำไว้นะ.. ถ้าเราไม่ได้ .. ใครก็ไม่ได้."
"ผัวะ!"ผมก็ซักมันอีกที...นี่หรอคนเคยรักกัน!ทำไมมันเป็นแบบนี้
"พู่กัน!..."มันเริ่มโมโหแล้วครับแหมมันก็แน่อยู่แล้ว....โดนซัดไป2ทีไม่ว่าใครก็ต้องโกรธแต่เทียบกับที่มึงทำกับกูมันไม่ได้ดีกว่าเลยซักนิด
....ผมจะทำยังไงได้ต่อหละครับก็วิ่งตามนัทออกไป ... เห็นมันเดินหลังไวๆผมก็วิ่งตามมันไป
"นัท.. ฟังก่อน"ผมไปจับไหล่มัน
"จะให้ฟังอะไรอีก.. หลักฐานมันก็ตำตา"มันพูดเครียดๆ
"ฟังก่อนได้ไหม.. คือ"
"พู่กัน... ไม่ต้องเจอกันซักพักไหม?" ในที่สุดคำที่ผมไม่อยากได้ยินที่สุดก็ได้ยินจนได้
"ทำไมอะ.."ตอนนี้บอกตามตรงเคว้งมากทำอะไรไม่ถูกเลย
"...."มันไม่ตอบครับ..แล้วก็เดินไปที่ร้านเช่ารถแถวนั้นทันทีจุดประสงค์คงไปคืนกุญแจรถหละมั้ง...
"นัท"ผมกระซิบมันด้วยเสียงอันแผ่วเบา...แล้วเอามือไปแตะไหล่มัน ตอนนี้ทุกอย่างมันหนักอึ้งไปหมดมองไปทางไหนก็มืดไปหมด
"อย่า... มายุ่ง!"มันปัดมือผมแล้วก็ผลักผมอย่างแรงเลยนะครับ แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้ผมล้มหรอก
"......"จุดๆนั้นผมก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้ว... ร้องไห้ ออกมาเลยฟูมฟายด้วยซ้ำไป .. มองเห็นมันครั้งสุดท้ายก็เดินเข้าไปใน.. ที่พักแล้ว...
ไอผมก็หมดปัญญาจะตามเขาไป .. นั่งร้องไห้ อยู่ตรงนั้นประมาณ ชั่วโมงกว่า รู้สึกตัวอีกที ขอบตาช้ำมือไม้ชา.. เสื้อเปื้อนน้ำตาเยอะมากเพราะเช็ด
"มึงเป็นไรป่าว"อิโฟนกับอิบิ๊กยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ผม
"ไม่เป็นไรมึง...ขอบใจนะ.. กูว่ากูโอเครขึ้นแล้ว"แม้คำพูดของผมมันจะดูดีซักเท่าใหร่  แต่สำหรับดวงตาแล้ว... มันต่างจากการพูดโดยสิ้นเชิง
"มึง... ฟังแล้วอย่าเพิ่งอะไรนะ"โฟนปิดไม่เนียนอีกแล้วทุกทีซิน่า ... อิโฟน
"ทำไมหรอ?"ตอนนี้ก็เริ่มดีขึ้นมาหน่อยแต่ก็ยังแย่ๆอยู่ดี
"พี่นัท... กลับกรุงเทพแล้ว...."สิ้นเสียงตรงคำว่าแล้ว.... ผมก็ทรุปฮวบลงไปนั่งกองกับพื้นพอตั้งสติได้ ก็เดินไปดูที่..ห้องพักว่าไอตี๋มันยังอยู่ไหม  แต่ก็ไม่มีเลยกระเป๋าเสื้อผ้า .. แปรงสีฟัน.. ทุกอย่างเก็บไปหมดแล้ว.. ที่นอนที่ยับของผม.. มันก็ปูให้เรียบร้อยเสื้อผ้าที่ถอดกองไว้ มันก็พับเก็บให้อย่างเรียบร้อยรองเท้าที่ใส่มาก็จัดวางไว้อย่างดี ..แม้แต่เสื้อผ้าที่เปียกก็ซักแล้วก็ตากไว้ให้ ... มองไปที่กระจก.. ก็เจอnote padของมันติดเอาไว้...
'ไปก่อนนะ
   นัท '
มันเขียนแค่นั้นจริงๆ... แล้วมันก็ไป ... วันนั้นทั้งวันผมไม่แตะข้าวเลยแม้แต่คำเดียวไม่ออกไปเจอใครเก็บตัวร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียว... จำได้ ทุกนาทีที่อยู่ด้วยกันที่นี่... ความทรงจำดีๆที่เคยทำมา.. ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น... มันเกิดอะไร... นั่งคิดทบทวน.. ร้องไห้ .. แม้แต่ตอนนอน... ยังจำได้ว่ามันนอนข้างๆผมตรงไหน... ยังจำไออุ่นแบบที่มันกอดผมได้ดีเลยหละ.. แต่ตอนนี้กลับว่างเปล่า ... คืนนี้มันเหงามันหนาวเหลือเกิน... อยากจะโทรไปหามัน.. ก็ไม่กล้า ... เพื่อนๆก็แวะมาเยี่ยมเยียนอยู่บ่อยๆว่าเป็นไง .. จนต้องตัดสินใจว่า พวกผมจะกลับกันไป ก่อนแล้วให้พวกมันไปเที่ยวเล่นกันต่อ... แต่พวกมันก็ไม่ยอม... สรุปแล้วทริป นั้นก็ต้องจบลงวันนั้นจริงๆวันรุ่งขึ้นก็ เก็บของกันกลับกรุงเทพแล้ว
   ตลอดทางที่นั่งรถกลับมาแม้ว่าเสียงดนตรีจะดังขนาดไหน...ผมก็ยังนั่งเหม่อเหมือนเดิม... ไม่ได้ มีความสนุกอะไรเลย..คิดๆไปก็รู้สึกแย่ที่ทำให้เพื่อนหมดสนุก...   แต่ที่เจ็บมากที่สุด.. คือ.. เมื่อเพลงมันรันมาเจอเพลงที่เจ็บที่สุด ของพี่พลพล ยังจำได้ ...
 
       มันเกิดอะไรกับคำว่ารักที่คิดว่า

ซึ้งใจเกินคำไหนใดๆที่แล้วก้ร้ายกับ

เรากว่าทุกๆคนหัวใจเขาทำด้วย

อะไร

ชั่วฟ้าดินสลาย สัญญาใจคนไหน

บอกรักแล้วไม่ลวงหลอก คนที่บอก

อยู่ที่ไหนก้ฟ้ายังฟ้าอยู่ ดินก็ดูไม่เป้

นไร แล้วรักก็จากไปที่สลายคือใจ

คน

ที่บอกว่ารักก็จากไปแล้วที่ช้ำไป

แล้วก้ยังไม่แล้วกันไปคิดถึงเสมอหัว

ใจเฝ้าเพ้อพะวงยังหลับไม่ลงยังคง

ร้องไห้

ชั่วฟ้าดินสลาย สัญญาใจคนไหน

บอกรักแล้วไม่ลวงหลอก คนที่บอก

อยู่ที่ไหนก้ฟ้ายังฟ้าอยู่ ดินก็ดูไม่เป้

นไร แล้วรักก็จากไปที่สลายคือใจ

คน

ชั่วฟ้าดินสลายจะไม่รักใครสักคน........................


TBC


กว่าจะคลอด17 ออกมาเหอออออออออออออ.....ยังไงก็ฝากด้วยนะคร้าบบบ....

พู่กัน

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 18-09-2011 03:02:01

จะร้องไห้ตามอ่ะ มันช่างเป็นอะไรที่น่าสงสาร T^T

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 18-09-2011 08:31:19

เส้ามากๆ ร้องไห้ด้วย!! :m15:
ยังไงอย่าหายไปนานนะ เค้าคิดถึงๆ...
รักพี่พู่กันนะ จ๋วบๆ!!

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 18-09-2011 10:11:21

อ้าวบอลสร้างเรื่องนี่นา....:น้องเศร้าใจอะ....นัทไม่ฟ้งเหตุผลเลย ง้อยังไงละทีนี้เฮ้อ??!!..เที่ยวหมดหนุกเลย +1ให้น้องพู่จ๊ะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 18-09-2011 10:19:02

 :z3: :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 18-09-2011 11:45:02

 :sad11:
เศร้าอ่ะ อ่านตอนนี้แล้ว สงสารทั้งพู่กัน ทั้งนัท

http://www.youtube.com/v/9DG3AbEN_fQ&feature=related
 :z3:

บวกเป็ด บวก 1 ให้พู่กัน&นัท

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: OitJi ที่ 18-09-2011 12:09:04

จะคบกันไม่เชื่อใจกันไปกันไม่รอดหรอกนะ ถ้าหันกลับมาฟังซักนิดชีวิตจะมีสาระขึ้นมากนะ -0-

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 18-09-2011 12:40:22

ตามมาเป็นกำลังใจให้คนแต่ง มีมึนๆเรื่องชื่อบ้าง แต่พอจะรู้ว่าเอ่ยถึงใคร สู้ๆ จะรอตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 18-09-2011 14:04:54

อ้าวบอลทำไมนิสัยเสียยังงี้
พี่นัทก็ขี้น้อยใจเกิน ไม่ฟังเหตุผล เอาอารมณ์เป็นใหญ่ ความรักถ้าไม่มั่นคงแล้วจะคบกันรอดเหรอ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 18-09-2011 14:46:39

ทำไมนัททำอย่างนี้นะ ยังไม่ทันจะรู้เรื่องอะไรก้อด่วนสรุปไปเอง สงสารพู่กันมากๆ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 18-09-2011 16:22:37

 :3123:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 18-09-2011 17:47:08

อ้าว ทำไมเรื่องมันกลายเป็นแบบนี้ได้  :เฮ้อ: ตี๋นัทนะตี๋นัท

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 18-09-2011 17:50:36

นัทน่าจะฟังพู่กันอีกซักหน่อยนะ แต่เข้าใจอารมณ์ตอนนั้น ถ้าคุยกันยิ่งมีแต่ทะเลาะ  :z3:
รอให้ใจเย็นๆกว่านี้ทั้งคู่แล้วค่อยๆคุยกันนะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 19-09-2011 11:39:34

ร้องไห้อีกแล้วอะ พู่กัน อย่าเสียใจเลยนะครับ

น้องนัทก็ใจร้อนมากไปเปล่า ไม่ยอมฟังเสียงของพู่กันเลย
กลับมาคืนดีกันไวๆนะ จะรอรอรอรอ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 19-09-2011 17:36:39

 :call: :call:
 :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 20-09-2011 20:45:01

วันนี้พู่กันจะมาต่อให้เรามั้ยอะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 20-09-2011 22:30:52

น้องพู่สอบแน่เลย....ยังไม่มา..., :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 20-09-2011 23:07:18

พอจะรู้ว่าโรงเรียนอะไรเลย อ่านแล้วนึกถึงความหลังเก่าๆ

เพิ่งอ่านหน้าแรกจบ เดี๊ยวจะค่อยๆตามอ่านจ้า

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: whiteky ที่ 21-09-2011 02:09:01

บอลนี่ชั่วจริงๆ ยุให้ครอบครัวแตกแยก

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: al2pocalypoe ที่ 21-09-2011 13:10:41

อ้างจาก: Kiss Koki ที่ 20-09-2011 22:30:52  

น้องพู่สอบแน่เลย....ยังไม่มา..., :L2:

คิดเหมือนกันเลยอ่าคับ :]
ขอให้พู่กัน Get A เยอะๆนะคับ :D

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 21-09-2011 17:10:15

ช่วงนี้นักเรียนนักศึกษาสอบกันเยอะเลย

ไงก็ขอให้น้องพู่กันตั้งใจสอบและได้เกรด A ทุกวิชานะครับ

แล้วรีบกลับมาเล่าต่อไวๆนะ หุหุหุ

 :impress2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 21-09-2011 18:36:00

ต้องขอโทดทุกๆคนด้วยนะครับ.. ตอนนี้ผมเครียดกับการสอบมากๆยังไงซะ น่าจะวัน2วันนี้นะครับ.. จะกลับมาตอบทุกๆเม้นแล้วก็ ..ลงตอน18 อย่างรวดเร็วด้วยนะครับ....

ยังไงก็อย่าทิ้งกันไปไหนนะครับ
รักทุกคนคร้าบบบ

พู่กัน: )

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 21-09-2011 18:39:28

รับทราบ ขอให้สอบได้นะ สู้ๆ  :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 21-09-2011 20:10:53

คัฟผม เข้าใจรอได้ครับ เพราะพี่ก้อสอบเหมือนกัน ชวงนี้เป็นฤดูการสอบ ขอให้พู่กันกะเพื่อนๆในเล้าเก็ตเอกันทุกคนนะครับ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 21-09-2011 23:01:58

นายนัททำไมไม่ฟังพู่กันบ้าง
เห็นแค่นิดเดียวก็ตัดสินใจทำลงไปซะแล้ว
แล้วแบบนี้ถ้าเจอเรื่องใหญ่กว่านี้
จะเป็นยังไง

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: LingNERD* ที่ 22-09-2011 00:54:45

รอออออออออ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 22-09-2011 16:48:35

จ้าน้องพู่กัน ขอให้ได้เกรดดี ๆ นะจ๊ะ..สู้ๆๆ จ้า สอบเสร็จแล้วค่อยมาต่อละกันนะ :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: begin ที่ 22-09-2011 22:29:36

สู้ๆนะคับ ตั้งใจสอบคับ ขอให้ได้เกรดเอเยอะๆนะคับ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 27-09-2011 09:08:52

น้องพู่กันสอบเป็นไงบ้างน้าา คิดถึงน้องพู่กันจังเลย

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 27-09-2011 09:29:13

ข้อสอบยากมาก:'( ยังสอบไม่เสร็จเลยเหลือวันอังคารหน้าอีก1วิชา เหนื่อยๆ:)
ขอบคุณนะครับที่ไม่ทิ้งผมอิอิ

ยังไงตอนนี้ผมก็นั่งพิมไปส่วนนึงแล้ว(ไม่ลืมที่จะพิมหลังสอบ)

ยังไงก็จะรีบมานะครับ:)

พู่กัน

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: หลงไหลในม่านหมอก ที่ 27-09-2011 10:01:40

สู้ๆนะคะ  รอได้อยู่แล้ว

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 27-09-2011 22:36:24

รอด้วย
สอบเสร็จ..มาเล่าต่อนะ พู่กัน

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 28-09-2011 12:35:57

สู้สู้ครับ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่17 กล่องความทรงจำPART4(END) 18/9/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 03-10-2011 13:19:41

ตอนที่18   ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ

   การปิดเทอมก็ยังคงดำเนินต่อไป..แต่ที่เปลี่ยนน่ะหรอ..มันคือชีวิตผมต่อจากนี้ต่างหาก... ตั้งแต่กลับมา.. ยังไม่ได้เจอหน้าไอตี๋เลย...
ช่วงนั้นกินก็ไม่ได้ นอนก็ไม่หลับเข้าใจความรู้สึกนั้นเลยหละ
"พู่กันๆ"เสียงแม่เรียกอะไรเอาตอนนี้นะ
"คับ"ไอผมก็เดินตาลอยไปหาแม่แต่ก็ต้องเจอน้าพร.. ผมไม่อยากเจอหน้าน้าพรเลยกลัวอะไรไม่รู้
"อ้าว..เป็นไงบ้างลูกแหมน้าไม่เห็นหน้าตั้งนาน ทำไมดูไม่ร่าเริงเหมือนแต่ก่อนเลย" ..ไอผมก็ไม่รู้จะตอบน้าเขายังไงได้แต่ยิ้มแห้งๆให้ น้าแก..
แล้วแม่ผมก็ชวนน้าไปเม้าต่อ.. ส่วนผม..เดินกลับขึ้นไปบนห้อง.. นั่งๆนอนๆคิดอะไรไปเรื่อย
"ครืดดดดดด" เอาอีกละโทรศัพท์ สั่นอีกละ
"สวัสดีครับ.."
"..........."เงียบ...
"เอ่อ........ สวัสดีครับ"ตอนนี้เริ่มเครียดละคิ้วพันกัน
".........."
"ถ้าโทรผิดก็วางไปครับ"นี่สุภาพสุดๆละนะ
"โทรไม่ผิดหรอก... แต่ถ้าอยากให้วางก็ได้นะ"อ้าวเสียงไอตี๋ ... แค่ได้ยินเสียงผมก็ยิ้มเองโดยอัตโนมัติเลย
"ไม่ๆ.... แล้ว... นึกยังไงถึงโทรมาอะหายโกรธ เราแล้วหรอ.."
"เปล่า... ม๊าให้โทรมาถามว่า ...จะมาช่วยทำขนมปังไหม....เดี๋ยวม๊า จะสอนให้"เสียงเย็นชาจังนะ..
"แล้วอยากให้เราไปไหม.."
"แล้วแต่.. จะมาก็มาไม่มาก็เรื่องของคุณ"อึ้ง!!! เจ็บ!มาก
"อ่อ... งั้นฝากบอกน้าพรด้วยนะว่า ติดธุระพอดีไปไม่ได้"มันเงียบไปซักพักนึง
"อืม.. งั้นแค่นี้นะ"แล้วก็ตัดสายไป อย่างรวดเร็ว.....อย่าพึ่งต้องให้ร้องไห้ตอนนี้ซิ!
  หลังจากวางสายจากมันก็ล้มตัวลงไปบนเตียงเริ่มคิดว่า สิ่งที่ทำให้เรา2คนเปลี่ยนไปขนาดนี้มันเกิดอะไรขึ้นนะ...เพราะตัวผมเอง..
ที่ไม่เข้มแข็งพอที่จะให้ ไอบอลอยู่ห่าง หรือ เพราะไอตี๋ ที่ไม่หนักแน่นพอ หรือเป็นเพราะบอล... ที่ทำให้เรื่องยุ่งยาก...แต่โดยสรุป
คือทุกคนมีจุดมุ่งหมายของคนเองต่างกันผมก็ไม่อยากเสียเพื่อนไอตี๋ก็คงไม่อยากเสียแฟนส่วนไอบอลก็ไม่อยากเสียคนรักเก่า
"ครืดดดดด " หลังจากที่คิดอะไรไปเรื่อยสิ่งเดียวที่ทำให้หลุดจากภวังค์ก็คือ แรงสั่นโทรศัพท์ผม5555... แต่เอ๊ะหรือว่าจะเป็นไอตี๋
"สวัสดีครับ"
"อิดอก! ร่าเริงเลยนะคะ!"เสียงอิโฟน- -
"เออ  ว่าไง"
"แหมอิสั× ทีงี้เปลี่ยนเสียงเชียวนะ.....นี่กูเพื่อนมึงนะคะ.. แต่ที่กูโทรหาก็ไม่มีไรหรอก...กูจะชวนไปสมัครงาน?"
"สมัครงาน?!.... ที่ไหนมีให้เด็กม.ปลายอย่างเราสมัคร?"
"มีซิ.. "
"แล้วอยู่แถวไหน?"
"แถวๆบ้านมึงไง55555555"มันหัวเราะใหญ่แต่ผมก็ยังงงอยู่
"อะไรวะกูงง"
"แหม.. ก็ร้านน้าพร.. บ้านพี่นัทไง"
"เห้ย!! มึงจะไปทำไม"
"กูอยากทำงาน..."แต่กูไม่อยากเจอมัน
"ที่อื่นมีเยอะแยะทำไมไม่ไปทำมาทำทำไมร้านน้าพร"ดูซิจะตอบยังไง
"กูอยากทำร้านน้าพร.. แค่นั้น.. จบ..."เออมึงดีเนอะ.. ไม่มีข้ออ้างด้วยอยากไปเฉยๆมึงตรงดีมาก
"เออะ.. อันนั้นกูก็ห้ามมึงไม่ได้ ... ดังนั้นอยากทำไรทำเลยเพื่อน... ไม่ขัดเลยจ้า ..."ผมประชดมันหวังจะให้ มันง้อผมและไม่ไปทำงานบ้านน้าพร
"ขอบใจมากมึง! มึงไปกับกูด้วยนะโอเค !"จ้า.......เห้ย!!!!อ้าวไอสั× ไหงงั้นอ้ะ!อินี่มั่วใหญ่แล้วนะ แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ...
มันก็วางสายไปละ- -"
 ไอผมก็ทำอะไรไม่ได้ เลยต้องเลยตามเลยไปอาบน้ำแต่งตัวรออิโฟน...
"ครืดดด.."มาอีกแล้ว..
"มึงอยู่ไหน?"คราวนี้อิบิ๊กอิ2ตัวนี้มึงแท๊กทีมหรอ
"กูรออิโฟน.. ไปสมัครงาน.."
"เออ มันถึงละ...อยู่กับกูนี่แหละมึงลงมาได้แล้ว" จ้ะ! แท๊คทีมสั×ๆ อะ
   ไม่นานนักผมก็ลงมาหาพวกมันด้วยชุดสบายๆ
"ไปยัง?"ผมมองพวกมันหน้าเนือยๆ
"ไปดิ"เราทั้ง3ก็เดินเท้าไปเช่นเดิมเดินไปบ้านไอตี๋ ทำไมมันไกลจัง.. มันอาจจะเป็นแบบระยะทางเท่าเดิมแต่ความรู้สึกมันไกลออกไปก็ได้ นะ..
 และแล้วพวกเราก็เดินมาถึงร้านน้าพรจนได้ ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มาอีกเพราะผมเองนั่นแหละที่ไม่อยากมาไม่อยากมาเจอและพบเห็นอะไร
"อ้าวพู่กันไหนบอกวันนี้ติดธุระไงลูก" ว้ายลืมไปซะสนิทเลยทำไงดี แบบนี้เสียผู้ใหญ่หมดเลยนะนั่น
"อ๋อพอดีทำเสร็จเราน่ะครับ.. แล้ววันนี้น้าพรจะสอนอะไรหรอครับ..แล้วก็เพื่อนผมมันจะมาสมัครงานครับ...
อยากมาช่วยทำงานที่ร้านมันบอกชอบอะคับ.."เอาหละยิงไปรัวๆคำถามเยอะๆน้าแกจะได้ตอบไม่ได้ ฮ่าๆแล้วก็ถือโอกาสเปลี่ยนเรื่องซะฮี่ๆ
"ค่อยๆถามก็ได้ ลูก.. แม่ไม่รีบ"อุ๊ย..เหมือนโดนกัดเลย
"ใช่... "ได้ทีก็กัดอย่ามาพาลกุได้ปะ
"แม่ว่า .. เรามาทำเค้กกัน.อยากทำไหมหละ" น้าพรก็เปลี่ยนเรื่องทันที
"ใช่ๆ.. กำลังอยากทำอยู่พอดีเลยครับ.. แล้ว..ตกลงน้าพรรับพวกผมเข้าทำงานไหมครับ"
"ได้ซิลูกหนูจะเอาค่าแรงวันละเท่าไหร่ละ"
"งั้นขอข้าว1จานอาหาร1มื้อครับ ฮ่าๆ"อิบิ๊กก็พร่ามยาวว ที่จริงผมก็คุยกันกับอิพวกนั้นไว้แล้วว่าไปช่วยเฉยๆไม่ได้อะไร..อยู่เป็นเพื่อนแก..
น้าแกไม่ค่อยมีเพื่อนอยู่ด้วยไอตี๋ก็เอาแต่ออกไปข้างนอก..แต่ทำไมวันนี้มันไม่ออกไปไหนนะ
"ได้เลยลูก.. มาๆ อยากทำอะไรหละ.."ไอเราก็นั่งคิดไรไปเรื่อย ไม่ทันได้มองว่าน้าพรพาอิ2ตัวนั่นไปในครัวแล้ว เหลือผมนั่งอยู่หน้าร้านคนเดียว
"อิพู่กัน..น้าพรฝากดูหน้าร้านด้วยนะ.."อิโฟน ตะโกนมา...ข้างนอก
"เออออ"  แล้วก็นั่งคิดไรไปเรื่อยต่อออจนซักพักก็รู้สึกว่า..มีเด็ก นักเรียน กางเกงดำ คนนึงเดินเข้ามารู้ทันทีว่าเป็นโรงเรียนอะไรเพราะปักชื่ออักษรย่อ สีแดง
"สวัสดีครับ"เออมีสำมาคารวะดี สมแล้วเรียนโรงเรียนดีๆ
"รับอะไรดีครับ?"ผมหันหน้าขึ้นไปมอง? หน้าตาดีไม่หยอกเลยครับ.แต่ ไอขาวนี่ซิ รู้เลยว่าขาวโอโม่มากๆ .. ฉีดชัวร์(ไม่แนะนำให้ทำตาม)
"เออ.. ผมมาหา นัทน่ะครับ.."ห้ะ ..? นัท???
"ระ..รอซักครู่นะครับ" ผมก็เดินเข้าไปข้างใน.. คงเป็นเพื่อน มันหละมั้งไม่มีอะไรหรอก
"พี่นัท... มีคนมาหา.."
แค่ไม่ถึง 5วินาที ผมนั่งนับ มันก็รีบแจ้นออกมา..
"อ้าวกิ!!!"ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่ามันจงใจจะแดกดันผมรึเปล่าแต่เสียงที่มันคุยกับเพื่อนดังมาก
"นัท... เบาๆหน่อยลูกแม่ตกใจ"เสียงน้าพรดังมาจากห้องครัวคิดเอาเองครับว่าดังขนาดไหน
"ทำไมวันนี้ไม่ออกไปหาเราอะ.."เห้ย!เอาอีกแล้ว... พูดอารมณ์เก้าเลยอะ... อย่าบอกนะว่า ..
"ก็ช่วยแม่จัดร้านนิดหน่อยแต่เดี๋ยวจะออกไปละไม่น่าต้องมาเองเลย"....หวานไปไหม..อะ..หวานเกินไปแล้วมั้ง..  ผมก็ทำอะไรไม่ได้หรอกครับได้แต่นั่งมองเค้า2คนจู๋จี๋ใจ.. อีกใจก็พยายามจะลืมแล้ว... แต่ในเมื่อต้องมาในสถานที่เดิมๆที่เคยเจอ.. ต้องเจออะไรเดิมๆที่เคยเห็นเคยได้ทำอยู่ทุกวันทำใจไม่ได้เลย...
"ไปเหอะไปข้างนอกกัน"มันก็ยังเสียงหวานใส่อิโอโม่นั่น
"ไม่เคยจะอยู่บ้านช่วยแม่หรอกวันๆก็ดีแต่ออกไป"ผมก็พึมพำอะไรของผมใจ.. จริงๆคือหมั่นไส้แล้วก็..ทำอะไรไม่ได้ แถมตอนเก็บแก้วน้ำยังวางแก้วน้ำอย่างแรงซะอีก
"อุ๊ย!! ขอโทดคับ"ปากดีทั้งๆที่รู้ว่าตอนนี้ใจมันไม่ดีเหมือนปาก
"ไม่ใช่ถ้วยชามที่บ้านนะมาวางโครมครามแบบนี้ เวลาอยู่ต่อหน้าลูกค้า อย่าเอานิสัยที่บ้านมาใช้!!"มันตวาดเสียงดังมากมากจนน้าพรต้องเดินออกมาดูกับอิโฟนกับอิบิ๊ก ส่วนผมอึ้งตั้งแต่มัน เริ่มตวาดผมแล้วมือไม้สั่นอัตโนมัติเลยรีบเก็บแก้วน้ำแล้วเดินเข้าไปในครัว
'เพล้ง'น่านกูว่าแล้วแก้วแตกเลยโดนอีกๆ
"นั่นไงเห็นไหม ไม่รู้จักระวังแล้วจะมาดูร้านให้ได้หรือไง   กลับบ้านไปเลยปะ ไป๊!"เห้ย! นี่กูเป็นคนนะเว่ยไม่ใช่หมูไม่ใช่หมา! มาตวาดใส่แบบนี้
"นัท... ทำไมพูดแบบนั้น"น้าพรจากที่เงียบๆอยู่ก็เริ่มพูดขึ้น
"ก็เขาทำของที่บ้านเราเสียหาย เงินนะม๊าเงินทั้งนั้นเลย"
"นัทเงินหาเมื่อไหร่ก็ได้ ... แต่คนดีๆ หาตอนไหนเมื่อไหร่หละจะเจอ.. น้องเค้ามีน้ำใจมาช่วยทำงานค่าแรงก็ไม่เอาซักบาท อย่างนี้ไม่เรียกมีน้ำใจอีกหรอ"
"นัท.. ไปยัง?"อิโอโม่นั่นเปิดประตูเข้ามา.. มึงไม่มีมารยาทเลยหรือไงแม่เค้ายืนหัวโด่อยู่นั่น..
"งั้นผมไปนะม๊า "แล้วมันก็เดินออกไปเลย.. มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง
"ไหนลูกเดี๋ยวน้าเก็บเอง.. "น้าพรเดินเข้ามาช่วย
"ไม่เป็นไรคร้าบ.. ผมเก็บเองได้ไม่ต้องห่วงเลย"ผมก็ยิ้มๆครับเอาเศษแก้วเก็บใส่ถุง
"ว้ายตาเถร!"น้าพรอุทานดังมาก...ก็อะไรซะอีกหละครับ.. ไอมือผมนี่ไงที่มันชารู้แล้วชาอะไร.. แก้วมันบาดเลือดไหลเป็นทางเลย.. ก็ตอนเก็บแก้วผมเหม่อฮ่าๆสมควรแล้ว
"ไปๆเข้าไปล้างแผลทำแผลก่อน"น้าพรแกก็รีบพามาล้างแผลแล้วก็ทำแผล
"น้าพรคับ... ทำเดี๋ยวนี้พี่นัทเค้าแปลกๆไปอะครับ"ไม่รู้อะไรดลใจให้พูดไปแบบนั้น
"ก็.. หลังจากที่เค้ากลับมาจากน้ำตกกับหนูใช่ไหม.เค้าก็ซึมๆไป .. แล้วเมื่อหลายวันก่อนแม่เห็นเค้าคุยโทรศัพท์กับเด็กคนนี้หละมั้งที่เพิ่งพาออกไป ..แต่แม่ไม่ค่อยชอบเลย.. เค้าไม่มีสัมมาคารวะกับผู้ใหญ่เลย"
น้าพรแกก็ได้แต่ยิ้มๆไม่ได้พูดอะไร
"ใช่ครับไม่มีเลย"อิโฟนสนับสนุนใหญ่
"เดี๋ยวนี้นัทดูก้าวร้าวขึ้นดูไม่ยอมใครเลยต่างจากช่วงแรกๆตอนนี้นัทดูแปลกไป ... หรือว่าเจ้านัทมันไปติดมาจากเด็กคนนี้แน่ๆเลย"
"ไม่หรอกมั้งคับน้าพร.."นี่ผมแก้ตัวแทนมันหรอ...
"อะเสร็จแล้วลูก..เดี๋ยวแม่ไปอบขนมก่อน อยู่ได้ใช่ไหมอยู่ถ้าอยู่ไม่ได้บอกนะเดี๋ยวแม่จะไปปิดร้านไว้  ปะ.. น้องโฟน,บิ๊ก"
"ไม่เป็นไรครับ..ผมอยู่ได้ ไปอบขนมเถอะคับ อยากเห็นแล้ว" ผมก็อมยิ้มมองน้าพร
  พอน้าพรเดินเข้าไปในครัวซักพักผมก็กลับมาอยู่ในโหมดเดิมอีกครั้ง..ตาลอยเหม่อ..
"ขอโทษนะครับ.. สั่งเค้กหน่อยครับ."ลูกค้ามา!!
"เออ..! ครับ!เป็นเค้กแบบไหนดีครับ"พอหันหน้าขึ้นไปถาม...พี่เกียร์
"ครับ.. เค้กชอกโกแลต..ครับ"คนสั่งก็ยิ้มให้
"แล้ว..ให้เขียนข้อความตกแต่งอะไรเพิ่มไหมครับ?"
"นี่ครับ"เขายื่นกระดาษแผ่นนึงมาให้ภายในเป็นข้อความต่างๆที่จะให้เขียนลงไปหน้าเค้ก   อ่อ... พรุ่งนี้วันเกิดพี่เกียร์ ตอนนี้ความรู้สึกผมกับพี่เขาเป็นได้แค่พี่น้องแล้วจริงๆหรือไม่ก็ แค่คนรู้จักกันเฉยๆเท่านั้น
"ครับราคา........"ผมก็คิดเงินค่าเค้กเก็บเงินอะไรเสร็จเค้าก็ยังไม่ไปไหน..
"ขอกาแฟเย็นแก้วนึงครับ"แล้วเขาก็เดินไปนั่งที่หน้าร้านเหมือนเดิม
"รอซักครู่ครับ"ไอผมก็เฉยๆนะครับเดินไปทำกาแฟเย็นแล้วก็เดินเอาไปส่งที่โต๊ะ
"พู่กัน.. อยู่คุยกันแป๊บนึงดิ"พี่เขาเรียกผมในขณะที่ผมกำลังจะกลับมาอยู่ตรงเค้าเตอร์
"ว่าไงคับพี่?"ตาใสๆคู่นั้นยิ่งมองยิ่งรู้สึกว่าพี่เขามีอะไรเยอะแยะในชีวิต
"เป็นไงบ้าง"ขอร้องหละอย่าถามแบบนี้ได้ไหม
"สบายดีคับ"........
"พู่กันหายโกรธพี่ยัง"
"ไม่ได้โกรธครับจริงๆเลย!!"ผมก็ได้แต่ยิ้มอยู่อย่างนั้น.. ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่....
................TBC.................


มาแล้วขอโทดที่มาลงช้ามากๆยังไงก็ช่วยติดตามต่อด้วยนะครับ...

พู่กัน:)

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 03-10-2011 13:56:11

มาแล้ว ตี๋นัทเป็นอะไร

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 03-10-2011 14:59:06

ทำไมพี่นัทเปลี่ยนไปมากเลยล่ะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 03-10-2011 17:43:40

กลับมาแล้ว เย้ๆๆ น้องพู่กัน

ทำไมนัททำอย่างงี้ ไม่สงสารพู่กันเลยหรอ

ใจร้ายมากกกก

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 03-10-2011 20:40:12

มาแล้ว นัทเปลี่ยนไปมากเลยอะ จะแกล้งอะไรพู่กันอีกเนี่ย

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 03-10-2011 21:00:12

นายนัทเนี๊ย
ทำเกินไปแล้วนะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 03-10-2011 21:30:29

อะไรของนัทฟร่ะ = = "

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 03-10-2011 21:38:08

ถ้าความรู้สึกดีดี.ที่เคยมีให้ต่อกัน
ถึงแม้ว่า จะไม่รักกัน
หรือหากว่า จะเลิกรักไปแล้ว

แต่..เราควรจะพูดจากันดีดี
ไม่เห็นจำเป็นจะต้องตะคอกใส่พู่กัน ก็ได้นะ นัท

รู้มั้ย..ทำตัวยังงี้
..ไม่แมนเลย.. ไอ่ตี๋
ออกสาวมากเลยว่ะ

 :เฮ้อ: เฮ้ออออออออ เวลาเปลี่ยน ใจคนก็เปลี่ยนตาม
เจรง..เจรง

พู่กัน..อย่าได้ไปสนใจมัน  :z2: จะง้อมันทำมายยยยยย
กร๊ากกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 04-10-2011 16:18:59

นัทน่ากลัวนะเนี่ย ไม่หายโกรธซักที...พู่กันใจเย็น..เย็นเข้าสู้น้องงงงง :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: 4life ที่ 04-10-2011 17:56:42

ไอ้เลวตี๋ อย่าไปคบคนเเบบนี้เลย คบไปก็มีเเต่ซวย

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 04-10-2011 20:11:38

 :m15: :m15: :m15:เป็นกำลังใจให้พู่กัน

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 04-10-2011 21:24:15

ง๊า!! ไม่อยากค้างยุโหมดเศร้าเลย รีบมาต่อหน่อยนะครับๆ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: OitJi ที่ 11-10-2011 01:12:47

ไม่ดีซักคนเลยอ่ะ -0-

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 11-10-2011 15:08:22

น้องพู่กัน กลับมาโดยไวเร็วเลย

คิดถึงๆๆๆๆ มากมาย :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: begin ที่ 11-10-2011 22:11:54

อยากอ่านต่อใจจะขาดล่ะคร้าบ เปิดมาดูกระทู้เรื่องนี้ทุกวันเลย  o13

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 12-10-2011 18:32:21

นัทแม่งโดนของป่าววะเนี่ย

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่18 ยังเก็บรักนั้นอยู่ในหัวใจ 3/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 13-10-2011 22:41:04

ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่...
 

   ไม่รู้ตัวเองเลยว่าเวลาผ่านไปนานขนาดไหน...ที่ยืนคุยอยู่ตรงนั้นแต่รู้ตัวอีกทีก็..พี่เกียร์ จะกลับแล้วเรา2คนร่ำลากันอย่างดี...
ผมก็แทบจำไม่ได้เลยว่า .. ที่คุยกับพี่เขาไปเป็นยังไงบ้างแต่ที่แน่ๆรู้สึกได้เลยว่า ความสัมพันธ์ระหว่างผมกับพี่เกียร์คือพี่น้องที่ดีคนนึง
"มีอะไรก็ปรึกษาได้เสมอนะ"พี่เขาก็มองหน้าผมยิ้มเหมือนเคย
"ครับ:)"หลังจากที่ได้ปรับความเข้าใจกันผมก็ดีขึ้นในฐานะพี่น้อง..
"อ้าวไอเกีย.."ไอตี๋.. ไม่รู้ว่า มาตอนไหน.. เดินเข้ามาในร้านเห็นผมกับพี่เกียร์ นั่งคุยกับมันก็อึ้งไปพักนึงแล้วก็ทำสีหน้าเรียบเฉยเช่นเดิม..
   ผิดกับผมกระตุกเลยครับรีบลุกขึ้นแล้วเดินออกจากโต๊ะกลัวมันจะเข้าใจผิดอีก..
"ไอเกียร์ นี่แฟนกู.."แล้วอีโอโม่ ก็เดินเข้ามา...
"หวัดดีคับ.. ผมชื่อโกกิ"โอ้โห.... ขนาดชื่อมึงยังตอแหลเลยนะอิตุ๊ด! ... แต่แรงไป ป่าวที่จะมาเปิดตัวตอนนี้ .. ต่อหน้าเรา
"คับ.. ผมเกียร์คับเป็นเพื่อนกับไอนัทมัน"พี่เกียร์ได้แต่ทำหน้างงๆแต่ก็รู้เลยว่า ...ไม่พอใจอะไรซักอย่างกับไอตี๋แน่ๆ
"นัท.. เราอยากกลับบ้านแล้วไปส่งเราหน่อยในนี้เหม็นควันอะ.."โอ้โห้อิห่× อย่ามาให้กูเห็นใกล้ๆ
นะมึงอาจจะโดนไม่มือก็ตีนก็ได้ คนอะร๊าย!!!สัมมาคารวะก็ไม่มีสันดานก็เสีย
"ได้คร้าบ..." น้ำตาซึมเลย.. ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องมาเจอกับเหตุการณ์แบบนี้ .. คำพูดที่เคยพูดกับเราหายไปไหนซะหละ...
แล้ว...เวลาที่อยู่ด้วยกันหายไปไหนซะหละ.. เราเป็นแค่หัวหลักหัวตอในสายตาหรอ... ไอตี๋
"เดี๋ยวก่อน..."อยู่ๆพี่เกียร์ก็พูดขึ้นมาซะอย่างนั้น.. จะรั้งไว้ทำไมหละเนี่ย.. ปล่อยเค้าไปอย่างนั้นหละดีแล้ว....
"มีไร?"มันหันมาทำตาค้อนใส่พี่เกียร์
"วันนี้วันเกิดกู .. ทำอะไรให้กูซักอย่างดิ.." มองหน้า เรา?? ไอพี่เกียร์มองหน้าเราทำไม?
"ได้ ... แต่ให้กูไปส่ง แฟนกูก่อน"มันย้ำหนักมากตรงคำว่าแฟน... เหมือนต้องการให้ผมรู้
"เออ..."แล้วมันก็เดินออกไป ตอนนี้เหลือผมกับพี่เกียนั่งมองหน้ากันอยู่ในร้าน...
"พี่จะทำอะไร"เอาละเริ่มขมวดคิ้วใส่
"ใจเย็นๆ... เดี๋ยวก็รู้น่ะ"แล้วก็ยิ้มให้  ยิ้มมีเลศนัยแบบนี้ ต้องการไรวะ??
"พี่..ไม่เอาเค้กกลับบ้านหละ.."ยิงคำถามแรกไป ..แบบเบาๆ
"อ่อ.. เค้กนี่น่ะหรอ.."พี่เกียเปิดกล่องแล้วยื่นออกมาให้ ผมอ่านข้อความข้างใน
'พู่กัน'
"ให้ผม... ให้ผมทำไม?"ผมถามเขาไปซื่อๆไม่รู้จริงๆ
"พี่จะให้ไอนัทมันขอโทดพู่กันที่ทำแบบนั้น........เราก็เหมือนกันก็ต้องขอโทดมันด้วยเพราะมันก็ไม่ค่อยยอมคนซักเท่าไหร่.......
แต่ถ้าถามถึงตอนนี้ .. คงยากแล้วหละมั้งเพราะมัน... มี"
"ครับ.. งั้นน้าพรก็รู้เรื่องนี้น่ะซิครับ"
"รู้ ... พี่โทรบอกเค้าตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว.. เค้าก็โอเค "เอิ่บ! รวมหัว!
"พอเถอะพี่.. ทำไป อะไรๆมันก็ไม่ได้ดีขึ้นมาหรอกเชื่อผมซิ."
"อื้ม ตามใจแล้วกันแต่ยังไงพี่นัดมันมาแล้ว.. คงต้องเลยตามเลย"
ไม่นานนัก.. เจ้าตัวมันก็เดินเข้ามา...
"ว่าไงวะมึง!"ผมก็ แอบฟังอยู่ซักแป๊บนึง.. เพราะตอนนี้ผมเดินกลับมา.. ที่เคาเตอร์แล้ว ไม่กล้ายืนสู้หน้ามันหรอก
"พู่กัน.."พี่เกียร์โบกมือเรียก  มันก็มองหน้าผมตาแข็งเลย ผีเข้าหรือไงวะมึง
"คะ.. คับ.."ไอเราก็ทั้งอึ้งทั้ง งง.. ทำไรไม่ถูกไปใหญ่ ว่าแต่เรียกทำไมวะ..
"ขอ..เครื่องดื่มแบบพี่อีกแก้วคับ" เห้อ อออ!! นึกว่า อะไร
"เอาเค้กบราวนี่มาชิ้นนึงด้วยในตู้"ได้ทีมึงก็สั่งกูเลยนะไอตี๋  ...จริงด้วยดิมันชอบกินเค้กนี่หน่า ที่ครีมเยอะๆ ผมก็หยิบเค้กวนิลาครีมเยอะๆ
พร้อมเครื่องดื่มไปวางไว้ที่โต๊ะทันที ..
"อะไรเนี่ยใครสั่งให้หยิบอันนี้มาหูตึงหรือไงวะ... บอกให้หยิบเค้กบราวนี่..."หน้าชาเลยครับ.. ก็เห็นแต่ก่อนชอบกินวนิลาไม่ใช่หรอ..
แต่ตะกี้มันสั่งด้วยหรอไม่เห็นรู้เรื่องเลย...
"ขอโทดครับ.. เดี๋ยวเอาไปเปลี่ยนให้ใหม่นะครับ..."
"ไม่เป้นไรครับ.. เดี๋ยวพี่ทานเอง ดูซิ น่า กิน เชียว...."พี่เกียร์จับมือผมไว้ทันที...แล้วมองหน้าผม ผมก็มองหน้าพี่เค้าแต่ก็ ต้องผละออกมาเพราะ ไอตี๋เร่งให้ผม.. เดินไปหยิบเค้กให้มัน
"นี่ครับ... "ผมก็หยิบบราวนี่มาให้ไอตี๋นั่นทันที
"ขอบใจ..เออ .อย่าลืมไปช่วยแม่ล้างจานด้วยนะ..ให้มันคุ้ม กับเงินที่จ้างมา.."จึ้กเลย ครับ ... คำว่าเงินกับค่าจ้างเนี่ย... กูไมได้ มาขอเงินมึงกิน นะ!!
"จะพอได้รึยัง... จะเลิกดูถูกกันได้รึยัง... กู ไม่ใช่คนเห็นแก่เงิน นะ.. บอกไว้เลยว่า ที่มายืนตรงนี้เพราะกู อยากจะมาช่วย..ไม่ใช่ไปเที่ยวเป็นวันๆเหมือน มึง! "
หมดเลยครับ..ระบายออกมาหมดทุกอย่าง
อะไรที่รู้สึก กดดันก็พูดออกมาทั้ง หมด แค่เพียงเรื่องเดียวที่ไม่กล้าพูดออกไป.... ทำไมเราต้อง อยู่ในสถาณภาพแบบนี้...
"เพี๊ยะ!!"เหมือนว่าหน้าผมหันไปข้างนึงเลย..... เจ็บมากเจ็บจี๊ดเลย... รู้สึกเลยว่าหน้าชามาก... ตามัน พร่ามัวไปหมดเลย...
"มึงทำไรวะไอนะ.."
"เรื่องของกู!! มึงอย่ายุ่งได้ป่าววะ กูไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัว.. แล้วมันเป็นใคร.. แค่ลูกจ้างคน นึง.. กู พูด ผิดหรอวะ..."มันตะคอกใส่พี่เกียร์ ทันที
"นัท.. มึงเปลี่ยนไปนะ..เปลี่ยนไปจากเดิม ..เยอะ "พี่เกียคงอึ้งเหมือนกัน ที่มัน กล้าพูดออกมาขนาดนี้
"ขอบคุณจริงๆครับ"มันพูดไรไม่ออกแล้วคับ ตอนนั้น .. ทุกอย่างมัน อึนไปหมดเลย... เกิดไรขึ้นกับนัทคนเดิม วะ..หายไปไหน... ความเจ็บตั้งแต่เมื่อกี้ก็ยังไม่หาย... มันเจ็บมาก..เจ็บลึกไปในใจ
เลยเชียวหละ
      ผมแทบจะพูดอะไรไม่ออกมา ชั่วโมงกว่าแล้ว...ถามว่าเสียหน้าไหม... ก็เสียหน้ามาก..เจ็บใจมาก...เจ็บใจที่ทำไมอยู่ๆคนอย่างนัทก็เปลี่ยนไป... เปลี่ยนไปหมดทุกอย่าง
แค่เวลาไม่กี่สัปดาห์ ที่ จากกัน.. มนัเปลี่ยนไปมาก.. ทั้งเที่ยวกลางคืน .. กินเหล้า สูบบุหรี่ หนักข้อขึ้นทุกวัน 
      ไอผมก็เดินคิดอะไรไปเรื่อย... รู้สึกตัวอีกที ..ก็มาอยู่หน้า อู่รถ2แถว... ที่เคยเจอมัน..ที่เคยกะเลาะกับมันเรื่อง กระดาษ แผ่น นั้น.. ผมก็ตัดสินใจเดินขึ้นรถไป...
เส้นทางสุดท้ายที่จะไปคือ...
โรงเรียน..  ไอรถสองแถวนี้ก็กินเวลาไม่ถึง 5นาที ขับอย่างเร็ว.. แป๊บๆก็มาถึง หน้าโรงเรียน ของผม..เดินเข้าไปข้างใน... เหลือบไปเห็นม้าหิน ที่มี..พุ่มไม้เงียบๆอยู่.. ก็เลย ไปนั่ง ..
อยู่เผื่อมันจะทำให้จิตใจ สงบขึ้นก็ได้
"พี่คับ..มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวคับ ? โรงเรียนปิดแล้วนะ.."เสียงคุ้นๆใครวะ .. แต่ตอนนี้ยังไม่มีอารมตอบ นะ..อย่าเพิ่งมายุ่ง
"....."
"โหย...ถามดีๆก็ไม่ยอมตอบ อะไรเนี่ย" ไอผมก็เริ่มรำคาญละ... เงยหน้าไปมอง... เป็นเด็กผู้ชาย.. ใส่เสื้อกล้าม.. สีดำ กางเกงยีนขาสั้นตัดขา.. รองเท้าแวน ตอนน ั้น เทรนนี้ กำลัง มา แบบ เด็กฮิพๆ
ประมาณนั้น แถมใส่หมวก..อีกมือ ถือ สเก็ตบอร์ดอีกต่างหาก ผิวก็ ออก แทนๆ เหมือนคนเล่นกีฬา.. มีกล้ามนิดหน่อย..
"...ต้องการ อะไร?"ผมก็ถามห้วนๆ ไป.."
"พี่จำผมไม่ได้หรอ?.. ผมคริสไง... ที่เรียนม.3/10 อยู่ชุมนุม(*ที่โรงเรียนเรียกว่าชุมนุม=ชมรม)เดียวกันกับพี่ไง" อ่อ.. ไอลูกครึ่งญี่ปุ่น กับลาวผสมกัน มันอยู่ชุมนุมเดียวกันกับผมคือ ศิลปะ..
มันก็วาดรูปเก่งอยู่ในระดับนึงเลยหละคับถ้ามันไม่ติดเที่ยวเล่นไปหน่อยเท่านั้น
"เออ จำไม่ได้ละ... วันนี้อารามไม่ค่อยดี อย่ากวน นะ..."
"คร้าบบบบ... งั้นผมนั่งคุยด้วยได้ปะ.." สิ้นเสียงมันก็มานั่งกระแซะผม..
"ไม่.."
"ไม่ทันแล้วหละครับพี่ ฮ่าๆ" หัวเราะ ชอบใจใหญ่
"เอออ... เห้อ...."ผมก็ได้แต่ถอนหายใจ.. ใส่มัน... มัน ก็ทำตาโตใส่ใหญ่เลย
"เป็นไรไปคร้าบบ คิ้วผูกกันเป็นโบว์เชียว"มันไม่พูดเปล่าเอามือมาจับคิ้วผมด้วย..
"ทะลึ่งละๆ อย่าๆ เอามือ ออกไปเลย..."
"คร้าบบบ... แล้วพี่จะบอกผมได้ยังว่าพี่เป้นอะไร..."
"อือ..ก็............"

TBC ...........................................

มาต่อแล้วคร้าบบ ขอโทดที่ให้รอนานๆๆๆๆ เพราะผม เพิ่งจะปิดเทอมเอง.. แล้วแถม ยังต้องส่งงาน+ทำงานพิเศษอีก.... ชีวิต หนอ.
เพื่อนๆ เป็น ไงบ้างครับ.. น้ำท่วม..ขอให้ทุกคน... อย่าเครียดนะคับ.. ให้ เรื่องเล่าของผมทำให้ทุกคนยิ้ม ดีกว่า สัญญา จะมาลงให้บ่อยและไว ขึ้น...
แต่ตอนนี้.... กำลังเครียดเลยย !!! ฮ่าๆๆ ต้องติดตามต่อแล้วกัน

พู่กัน : ).

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 13-10-2011 23:04:42

น่าสงสารจังเลยอ่ะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 14-10-2011 00:07:40

ไม่เข้าว่าพี่นัทเป็นอะไร

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 14-10-2011 00:16:17

ถ้านัทยังเป็นอย่างงี้ คงจบกันแน่งะ :m15: :m15:

ใครเป็นพระเอก :serius2: :serius2:

ปัจจุบันนี้พู่กันมีความสุข ก็ดีใจแล้ว อิอิ :กอด1: :กอด1:

 :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 14-10-2011 13:43:16

อ้าวตี๋นัท ไมรุนแรงอย่างนี้อะ...พูดกันดี ๆ ก็ได้ ไมทำร้ายกัน ไม่ชอบแล้ว...ชิชิๆๆ :เฮ้อ:
ปัจจุบัน นัทตี๋คือ อดีตอะเปล่าเนี่ยน้องพู่....
อ๊ะ อะ มีน้องใหม่มาแล้ว ท่าทางจะตื้อซะด้วย อยากอ่านต่อแล้วอะน้องพู่กัน :z3:....
มาลงบ่อย ๆนะจ๊ะ รออยู่

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 14-10-2011 14:01:25

เอ่อ น้องพู่กันจ๊ะ ถ้าไอ้ตี๋นัทมันจะเลวอย่างนี้ต่อไป ก็รู้สึกจะยิ้มไม่ออกอ่ะ T^T
อะไรทำให้คนเคยดีกลายเป็นแบบนี้ไปได้น้า ไม่คิดถึงเวลาดีๆที่ผ่านมาเลยหรือไง
เฮ้อ เมื่อไหร่จะหายแซดซะทีน้อ ถ้าไอ้ตี๋มันรู้สึกผิด กลับมาขอคืนดีก็ถีบยอดหน้าปฏิเสธมันไปเยน้องพู่กัน :z6:
อุ๊ย แสดงอารมณ์ร้ายไปหน่อย แต่แบบว่าเหลือทนจริงๆ :เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: หลงไหลในม่านหมอก ที่ 14-10-2011 14:13:01

ทำไมพี่นัททำอย่างนี้อะ Y^Y  ทำไมแกทำแบบนี้!!

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 14-10-2011 16:45:00

นัททำเกินไปแล้วนะ
ทำร้ายกันทั้งร่างกายและจิตใจ


น้องพู่กันสู้ๆต่อไปนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 14-10-2011 18:02:40

อย่าเอาตัวไปผูกมัดกับมันสิ


แล้วไอ้พี่เกียร์จะช่วยอะไร  ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นนอกจากน้องโดนตบ

น่าจะให้ตีนมันนะ :z6:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 14-10-2011 21:47:09

อ่านตอนนี้เสร็จแล้ว
บอกตรงๆ ไม่ปลื้มพระเอกแนวนี้
ว่ะ..ตี๋นัท

โดยนิสัยจากที่อ่าน..รู้สึกได้ว่า
น้องพู่กัน แมนกว่า ไอ่พี่นัท
มากกกกกกก..โคตรๆๆๆๆ

ทั้งประชดประชันด้วยคำพูด
แล้วไหนจะการกระทำอีก

เปลี่ยนใจ เห๊อะ น้องพู่กัน
คนที่มีอารมณ์แนวนี้
น่ากลัวว่ะ..แปรปรวนยังกะหญิงตั้งครรภ์
กร๊ากกกกกกกกก

+1 จุ๊บๆๆๆๆ เลิกสนใจไอ่ตี๋เหอะ หันมาสนใจพี่ดีก่า
ตี๋เหมือนกานนนนนน อิอิ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: *SparklinG* ที่ 14-10-2011 22:19:14

ถึงขนาดตบหน้านี่เค้าเรียกว่าเกินไปแล้วนะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: ever-never ที่ 16-10-2011 17:09:00

มาต่อเร็วๆนะค๊าบ 

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: OitJi ที่ 16-10-2011 23:59:13

เชียร์ให้เลิก แล้วก็ไม่ต้องไปคบเลยสักคน ไม่เวิคอ่ะเวลาไม่ชอบไม่พอใจถึงขั้นลงไม้ลงมือ

นี่ยังไงก็ไม่เอานะ เชียร์เลิกยุ่งๆ หาคนใหม่ๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!>:(

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 19-10-2011 11:03:19

น้องพู่กันเงียบเลยๆ

บ้านอยู่ในพื้นที่เสี่ยงหรือเปล่าน้า เป็นไงบ้าง

ขอเสียงตอบรับหน่อยนะครับผม

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 20-10-2011 23:07:56

น้ำกำลังจะมาแล้ว!!!! บ้านพู่กันก็จุดเสี่ยงจุดที่1เลย!!!!!!!!!


 ช่วยแต่ที่บ้านยกของ...ไม่มีเวลาพิมเลย..ยังไงเดี๋ยวจะพิมไปให้อ่านนะคร้าบ(:

พู่กัน

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 21-10-2011 00:46:10

เอาใจช่วยนะคะ ส่วนผลงานรอได้ค่ะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 21-10-2011 10:31:12

อ้าพื้นที่เสี่ยงๆ ไงก็ขออย่าให้โดนน้ำเยอะนะครับ

สู้ๆ ขนของไวๆนะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: tarkung ที่ 21-10-2011 11:38:23

เข้ามาเยี่ยมมมมมมมมมม
จะรออ่านต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 21-10-2011 13:36:48

เป็นกำลังใจให้ครับ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: begin ที่ 23-10-2011 02:36:53

วันนี้ก็ยกของขึ้นเหมือนกันคับ ขอใหุ้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีคับ  :call:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 23-10-2011 23:33:18

ขอให้มันผ่านไปด้วยดีนะคับๆ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 07-11-2011 11:14:34

น้องพู่กันเป็นไงบ้างคร้าบ ส่งข่าวส่งคราวมาบอกให้หายคิดถึงหน่อยนะคร้าบบบบบ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่19 หากว่าเธอยังอยู่ 13/10/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 07-11-2011 11:27:07

ยังไม่ดีขึ้นเลยครับน้ำกำลังมาเรื่อยๆเครียดๆ- -

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 12-11-2011 20:24:59

ตอนที่ 20  เรื่องของเรา

    "ก็เอ่อ.... ไม่มีไรหรอกอยากนั่งคนเดียวมากกว่าน่ะ" ผมหันไปยิ้มให้มันแสดงถึงอาการที่เรียกว่ารำคาญ...
"อ่อ.. หรอคับ... งั้นผมไม่กวนพี่ดีกว่าไหม.. เนี่ย.."
"ตามนั้น"
"โอเค คับพี่ ไว้เจอกัน"แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินออกไป จากที่นั่ง
"เห้ออ ค่อยโล่งขึ้นมาหน่อย.. "
เวลาก็ผ่านไปแค่ซักพักใหญ่ๆผมเห็นว่า บรรยากาศ เหมือนจะสงบแล้วก็เลยเดินออกไป..
"จ้ะ..เอ๋ ..!!"ไอเด็กนั่นอีกละ
"จะเอาอะไรอีกอะ..."ผมเริ่มหงุดหงิด
"นี่.."มันยื่นชอกโกแลตแท่งนึงจากเซเว่นเพราะราคายังติดอยู่.. มาให้ผม..แล้วมันก็วิ่งจู๊ดไปหาเพื่อนมันอย่างเร็ว... 'try me to be happy all day'โอ้โห... เขินซิคับ.. เจอแบบนี้ ..
"เห้ย!... ขอบใจนะ..."ผมตะโกนบอกมันแล้วก็ยิ้มออกอีกเพราะมันเลยทีเดียว..แต่ก็แอบเห็นมันยิ้มกลับมาหาผมเช่นเดียวกัน...
คืนนั้นก็ยิ้มร่า ลืมเรื่องวันนี้ไปทั้งหมดไม่มี อะไรเกิดขึ้นต้องขอบคุณไอคริสมันซะหน่อยพรุ่งนี้ก็เปิดเทอมพอดี



เช้าวันรุ่งขึ้น....
เปิดเทอมแล้วครับสำหรับม.5 ประสบการณ์ใหม่ๆอะไรใหม่ๆกำลังจะเกิดขึ้นไม่ต้องไปจำอะไรที่มันทำให้เราต้องเจ็บช้ำใจไม่ใช่หรอ.. ทุกอย่างกำลังจะผ่านไปได้ด้วยดี ...
แต่พอกลับมาโรงเรียนทีไรก็อดนึกไม่ได้ ว่า .. ครั้งแรกที่ผมเจอกับมัน มันพิเศษแค่ไหนเจอกันที่ไหนความรู้สึกมันเป็นยังไง.. ยังจำได้ดีครับ... แต่ก็ต้องยอมให้ มันผ่านไปแบบนั้น...ไม่เป็นไรเรามาเริ่มใหม่กันดีกว่า ..


"มึง...มีคนเอาของมาให้น่ะ"อิโฟนเลยวิ่งแจ้นมาหาคนแรก.. แปลกที่วันนี้ทำไมมันมาเช้า.
"อะไรวะ..ไม่เห็นต้องกระหืบกระหอบขนาดนั้น"
"อะ..สเน่ห์แรงนะมึง... "
"อิควา×.. ใครวะ?"ผมก้มลงมองของในมือ.. ที่มีคนให้มา...เจอกับ กล่องชอกโกแล็ตแท่งนึง... กับข้อความอันเดิม..
"ชัวร์"ผมได้แต่พึมพำอยู่คนเดียว... แต่ในใจก็คิดละ.. แล้วก็ยิ้ม... พร้อมกับเดินขึ้นห้องเรียนไป .. ไม่ได้สนใจอิโฟนมัน..
"พี่คับ......"
"หืม" ใครวะ?
"พี่พู่กัน"
"หืม.. อะไร"ใครวะจะทักอะไรกันมากมาย
"ช็อกโกแล็ตอร่อยไหม..."อ่อ.. ไอคริส
"งั้นๆแหละ..."แต่ก็ยิ้ม..
"จริงหรอพี่?"
"เออออออออ ออออออออ"
"งั้นผมเอามาให้พี่ทุกวันเลยดีป่าว?"
"ไม่ดีหรอก..."ผมหันไปหามันหน้าซีเรียส
"โอเค  งั้นผมจะเอาให้พี่ทุกวันเลยนะ"
"เอ่อ..."
"แปลว่าโอเคใช่ไหม?"
"เอ่อ"
"เดี๋ยวผมไปเรียนก่อนแล้วกัน.."
"อะไรวะเด็กอะไรแปลกคน... "แต่ก็ยังเดินยิ้มไปจนถึงห้องเรียน
  วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร.. เรียนทุกวิชาผมก็เข้าใจทุกวิชาไม่รู้วันนี้มันอารมดีอะไร.. ไอพี่เกียร์ ก็หายไปไม่ค่อยได้เห็น.... แต่ก็ช่างเหอะมันมีสิ่งเดียวที่เปิดเทอมนี้ ที่ผมต้องการที่สุด
"มึงเป็นอะไรรึเปล่าวะมึงดูแปลกๆนะวันนี้ ... "อิบิ๊กถาม...
"เปล่าเลย กูไม่แปลกอะไร... แต่มีเรื่องจะต้องเคลียกับคนคนนึงก่อน" ผมเริ่มซีเรียสทันที..
"ใครวะ...."อิโฟนเสริม...
"บอล"... ทันทีที่สายตาผมเหลียวไปเจอมัน... วิ่งก็วิ่งปราดเข้าไปหามันแล้วกระชากคอเสื้อมันทันที ...จนทั้งอิโฟนกับอิบิ๊กต้องอ้าปากหวอ...โชค ดีที่ตอนนั้นหมดคาบแล้วกำลังจะพักเที่ยง..
"มึงกับกู ต้องคุยกัน"ผมกระซิบมันข้างหู แม้จะรู้ ว่าไม่ควรไปรื้อฟื้นแต่มันก็ช่วยอะไรไม่ได้  มันเป็นคนเดียวที่ทำให้ ทุกอย่างพัง  ความรักที่กำลังไปได้สวยก็จบอย่างไม่มีเหตุผลเพราะคนเพียงคนเดียว
"ไม่"มันผลักตัวผมออกแต่นั่นก็ไม่เป็นผล..
"ทำอะไรกันน่ะ!"อิน้ำฝนโผล่งเข้ามา
"เสื-อก"เอาละเริ่มแรงละอารมเริ่มฉุดไม่อยู่ละตอนนั้น
"อะไรนะ!" มันมองตาขวาง
"เงียบปากไปน่ะอิตุ๊ดผี"
"อินี่มึงวอนหา เรื่องกุนะ"อิน้ำฝนง้างแล้วง้างเตรียมจะตบแล้ว ไอผมก็ไม่ใช่โง่หลบซิคับมันก็หน้าคว่ำเลย
"ไม่ใช่เรื่องของมึงอิน้ำฝนออกไป!!"ผมตวาดใส่มันอย่างแรงแล้วหันมองกลับไปทางไอบอล
"มึงมานี่.."ผมก็ลากคอเสื้อมันไปในมุมที่ลับตาคน..
"มึงจะเอายังไง?"ผมเริ่มยื่นข้อเสนอ
"เอาอะไรยังไง?"มันมาทำหน้าใสซื่อใส่ผมอีก
"ที่มึงทำให้กูเป็นแบบนี้ มึงต้องการอะไร"ผมเริ่มขอบตาแดงก่ำ
"ให้เรากลับเป็นเหมือนเดิม"
"ฝันไปเหอะ!บอล!"ผมตอบอย่างทันควันแทบไม่ต้องคิดอะไรเลย
"ทำไมหละ?.. ทำไมถึงกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ ?"
"เพราะมันไม่เหมือนก่อนแล้วไง.. ไม่เหมือนเลยสำหรับทุกอย่าง"
"เพราะ?"มันย้ำคำเดิม...
" เออ! กูยอมแล้วบอล.. อย่ามายุ่งกับกูอีกแล้วกันขอร้อง จะให้ กราบก็ได้ ขอร้องหละ!ใล"ตาผมเริ่มแดงแล้วน้ำตาก็คลอเบ้า ... ความเข้มแข็งเมื่อกี้มันหายไปไหมหมดแล้วอะ....  "พู่กัน.."
"อย่า.." ผมยกมือขึ้นห้ามแล้วเดินออกจากตรงนั้นไปหาโฟนกับบิ๊ก
"พู่กันมึงโอเคป่าว..."อิโฟนถามผมทันที
"กูโอเค ไม่เป็นไรเว่ยมึงไม่ต้องเป็นห่วงเลย"ผมก็ได้แต่ยิ้มให้มัน...แล้วก็ขอตัวออกมา.. ไอผมก็เดินไปเรื่อยๆมีที่ไหนก็เดินไป .. ที่ห้องชมรมทันที.. เพราะผมรู้ดีว่า . ห้องศิลปะในตอนนี้ไม่มีคนอยู่อย่างแน่นอน..แล้วมันก็เป็นอย่างที่ผมคิดเอาไว้จริงๆเงียบไม่มีอะไรเลยผมเลยไปนั่งสงบสติอารมณ์แต่ก็ต้องเจอ เจ้าช็อกโกแล็ตชิ้นเดิมวางไว้บนโต๊ะเหมือนกับว่า ... มีคนอยู่ในห้องไม่ได้มีแค่ผมอยู่คนเดียว ซึ่งผมก็รู้เลยว่า เจ้าของช็อกโกแลตแท่งนี้คือใคร....
"คริส.... ออกมาเหอะ!"ผมก็พูดเสียงเรียบดูก่อนว่ามันจะออกมาไหม..
"โห่ยพี่... ทำไมชอบรู้อะว่าผมอยู่!"โอ้โหมันเดายากเลยเนอะ...
"พี่เป็นไรป่าววันนี้ดูไม่ดีเลยคิ้วขมวดอีกแล้ว..."มันเอามือมาจับคิ้วผมอีกละ..
"อย่า ..!" ผมเริ่มหงุดหงิดแล้ว...
"ค้าบ... แต่ผมขออย่างดิพี่"
"หืม.  . อะไรอะ?" ผมเลิกคิ้วใส่
"อย่า เครียดเลยนะพี่... ยิ้มดีกว่านะคับ... พี่ยิ้มพี่น่ารักกว่าเยอะเลย"พอมันพูดจบก็หยิบกระเป๋า เดินออกไป อย่างไว.. เห้อ.. ไอนี่มันต้องการอะไรกันแน่เนี่ย.... แต่ก็ยิ้มนะคับยิ้มออกเลย.. มันไม่รู้เป็นอะไรก็ยิ้มเฉยเลยฮ่าๆ
เย็นวันนั้นก็เหมือนเดิมอยากจะฆ่าเวลาเลยนั่งรถสองแถวแล้วเดินกลับบ้าน.. เดินไปเรื่อยๆ... ด้วยที่อากาศช่วงเย็นกำลังดี ผมก็ว่าจะไป ซื้อของกินแล้วเดินเล่นซักหน่อย

"นัท... ไปเที่ยวกันป่าวเย็นนี้"เสียงแบบนี้สำเนียงกริยาดัดจริตแบบนี้
ชัดเลย...อิอัฐฐิเอ้ยโกกิ..
"ได้ดิ... แล้วจะไปไหนกันหละ.."
เสียงไอตี๋ใช่จริงๆ ซึ่งคือสถาณการณ์ในตอนนี้คือ... ผมยืนเข้าแถวรอขึ้นรถแล้วมันยืนอยู่ข้างหลังผม... ซึ่งมันทำให้ผมทำอะไรไม่ถูก.. คิดอะไรไม่ออกเลย ณ เวลานั้น
'ซ่า!' ฝนตกเฉยเลยอยู่ๆฝนก็ตกคงเพราะมันครึ้มๆมีลมพัด(ซึ่งผมเดาไปว่าอากาศดี - -")เลยตกลงอย่างไม่ต้องคิด...
เอาละพู่กันสวรรค์เค้าคงเปิดทางให้มึงหนี เอาร่มออกมาแล้วเดินออกจากแถวไปเร็วๆ
"พรึบ.."ผมกางร่มออกเร็วพลันตามที่คิด...
"พรึบ.." ร่มอีกหลายๆคันก็กางตามมา... โอ๊ยยย!!!จะมากางอะไรตอนนี้วะ... ผมก็จ้ำเลยครับ.. รีบเดินมันคงไม่เห็นผมหรอก...
'ซ่า !!!'ไอรถเหี่ยก! วิ่งมาทำไมไม่ดูคนบ้าง!!!!!!!! แล้วผมก็เต็มเลยรู้ไหมอะไรเต็มเปียกน่ะซิครับสกปรกตัวเองมาก! นี่ฝนตกแค่แป๊บเดียวน้ำก็นองเต็มถนนละจะท่วมใช่ไหม?
"นาย.. เป็นไรป่าว"เอาละใครมาแสดงสุภาพบุรุษกับผม.. แต่แอ๊ะเสียงคุ้นๆ... อ่อ.. ไอตี๋ !!เห้ยไอตี๋
"อ่อ.. ป่าวฮะ..ไม่เป็นไรฮะ"แล้วก็ทำเสียงเล็กๆเดินบิดๆจ้ำต่อ...
"เหอะๆ กระเทย.. โรง เรียนรากหญ้านี่เอง.." อิอัฐฐิ... มันจี๊ด!เลยจะหันไปด่า ก็กลัวโดนจับได้ ยิ่งไม่อยากเจอมันอยู่อีกไม่อยากจะต้องร้องไห้ .. แต่มาด่าโรงเรียนแบบนี้ ใครจะยอมจริงไหมคับ?
"อิดอกสวยมากซิโรงเรียนก็ดีนะ .. แต่หมาเนี่ยช่วยเอาออกจากปากหน่อยนะ... และอย่าดัดจริตให้มันมากนัก...ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือน "ไม่ทันละ... พลั้งปากพูดไปอีกแล้ว
"คุณว่าไงนะ!"ไอตี๋เริ่มขึ้นเสียงออกรับแทนหรอ!...
ไอผมก็รู้ตัวอีกที ก็จ้ำหนีสุดชีวิต.. จนเข้า ช่วงตลาดจนคนเยอะพอที่จะเดินหนี มันไป ได้ เลยเดินแยกอ อกมาแล้วเตรียมจะเข้าบ้าน..
"..." มีใครซักคนมาจับบ่าผม
" อ้ะ"ผมก็หันไปเจอมันพอดี ... ไอตี๋ นั่นเอง ห้ะ! ไอตี๋!!
"มีเรื่องต้องคุยกัน.. "มันพูดสั้นๆเสียงหงอยๆไม่มองหน้าผม
"ไม่เห็นมีอะไรต้องคุย"ผมแย้ง
" ต้องคุยมาที่บ้าน!!" มันเริ่มขึ้นเสียงแล้วบีบข้อมือผมเหมือนให้ฟัง
"ปล่อย! ... เรากับนายยังต้องคุยอะไรกันอีก... อย่าทำให้มันยุ่งยากไปกว่านี้เลย!"แต่ในใจมันค้านกับคำพูดตอนนี้จัง
"คุยซิ.. ถ้าเรายังรักกันอยู่!"
"เพี๊ยะ!"ทันทีที่มันพูดคำนั้นผมก็ตบหน้ามันทันทีทันใด.. ไม่ใช่ว่า จะใจอ่อนนะครับแต่ทุกอย่างที่มันทำกับผมไว้ ล้วนแล้วแต่เจ็บๆทั้งนั้นใครมันจะไปทนไหวแล้ววันนี้จะมาขอให้ ทุกอย่างเหมือนเดิมบ้าไปแล้ว!!
"พู่กัน"มันก็ยังไม่ยอมแพ้เช่นเดิม
"ฟังนะนัท เราจำทุกอย่างที่นายทำกับเราได้ ไม่ว่าจะวันไหนทั้งวันนี้!!"ผมย้ำเสียงดังมาก!
"พู่กัน.. ผมขอโทดแค่ผมเห็นแค่หลังผมก็จำได้แล้วว่า คือพู่กัน.. ที่ต้องไปอยู่กับโกกิกเพราะมันไม่ค่อยมีเพื่อน พู่กันต้องเข้าใจผมนะ"ยังไม่ทันที่ผมจะพูดมันก็ลากผมเดินเข้าไปในบ้านมัน...จนเรา2คนมาอยู่ในห้องนอนของมันเช่นเดิม
"ผมขอโทดนะที่ผมใจร้อนจนเกินไป ...ตอนนี้ผมได้ฟังความจริงจากเพื่อนพู่กันแล้ว มันยิ่งทำให้ผมต้องขอโทดพู่กันเข้าไปใหญ่"
"พอ! ได้ แล้ว! นัท... "ผมค่อยๆพูด....
"ทำไมหละพู่กันพู่กันไม่รักผมแล้วหรอคับ?"
"นัท... เราอยากกลับบ้านแล้ว...."
"ไม่เอาดิ.. คุยกันให้รู้เรื่องได้ไหม...ขอร้อง"
"ถ้านัทรักเราแล้วนัทจะเอาอิอัฐ-โกกินั่นไปไว้ไหน.."ผมมองหน้า
"ผมไม่เคยรักเขา.. เรา2คนเป็นเพื่อนกัน..."
"แล้วเค้าคิดกับนายแบบนั้นหรือไง?.... นี่... นัทอยู่ม.6แล้วนะกำลังจะจบแล้วนะ... คิดอะไรให้เยอะๆหน่อย"ผมลุกขึ้นยืนและเตรียมจะเดินหนี
"..."มันยื่นหน้าเข้ามาที่ผมแล้วประกบปากกันคราวนี้ทั้งหนักหน่วงและเร่าร้อน... แต่ผมก็ ผลักมันออกสุดแรง... จนกระทั่งเราผละออกจากกัน
"ผัวะ"ผมต่อยเข้าไปที่แก้มมันทันที
"นัท.... นี่มันไม่ใช่ความรัก!".....................

TBC



ไม่รู้จะพูดอะไร... กำลังเร่งพิมๆๆๆๆ มาให้ทุกคนนะคับขอโทดด้วย:(


พู่กัน :)

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: luvli ที่ 12-11-2011 20:47:24

มาอัพแล้วอะดีใจ หายไปนานเลย

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 12-11-2011 20:50:48

เฝ้าระวังน้ำท่วมคร้าบบบบ ผม

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: หลงไหลในม่านหมอก ที่ 12-11-2011 20:56:01

อ้าววว  เม้นไปเมื่อกี้หายซะงั้น  เอาใหม่ก็ได้

อย่าไปยอมง่ายๆนะพู่กัน  พอทำเราล่ะไม่ฟังเหวอะไรเลย  อย่างนี้ต้องเอาคืนให้สาสม เชอะ

ขอบคุณคร๊าบ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 12-11-2011 22:22:35

ทีเรา..เขาไม่ฟัง
แต่ทีเขา..จะให้เราฟัง

ข่วย เห๊อะ


ไม่ได้มีแค่คนเดียวในโลกนี้ ที่จะให้รักว่ะ..นัท


ใจแข็งไว้ พู่กัน
+ เป็ดหนึ่งตัว

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 12-11-2011 22:51:18

ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน น้องพู่กัน :monkeysad:
รู้สึกว่านัทมันจะทำเรื่องซ้ำๆซากๆ  :z3:
เป็นกำลังใจให้น้องพู่กันนะจ๊ะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 13-11-2011 00:12:18

ขอบคุณครับ มาต่อแล้ว :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 14-11-2011 22:22:15

ทำเหมือนไม่ใช่คนรักกัน
ให้เห็นความจริงใจหน่อยดิ ตี๋นัท
 :m16:

ทีกับคนอื่น เป็นห่วงเป็นใยดีเหลือเกิน ตามใจ เอาอกเอาใจกันตลอด
โดยเฉพาะ "เพื่อน" ชื่อโกกิ แน่ใจเหรอว่าเป็นกัน..แค่เพื่อน
แคร์ความรู้สึกกันซะขนาดนั้น เดินตามตูดกันดิกๆ ไปไหนไปด้วย ควงกันต้อยๆ
เลิกเป็นเพื่อนกันเหอะ เปลี่ยนมาเป็น "แฟน" ก็ยังทันว่ะ นัท



"มัน" ไม่ค่อยมีเพื่อน นัทก็เลยเป็นห่วง เลยอยู่เป็นเพื่อน "มัน" จะได้ไม่เหงา สงสารไม่อยากให้ต้องอยู่ตัวคนเดียว
ส่วน"เธอ"เป็นแฟน เป็นคนที่นัทรัก คงไม่เป็นไรหรอก ถ้าจะอยู่คนเดียว แล้วเหงาบ้างอะไรบ้าง"เธอ"ต้องเข้าใจและทนให้ได้ซิ
อยากให้เข้าใจว่า นัท เป็นห่วง "พู่กัน" มากกว่า "โกกิ" น่ะ  อย่าเข้าใจนัทผิดๆ ยังงี้ดิ...พู่กัน
^
 l
 l
เอิ่มมมมม ถ้าต้องอ้างเหตุผลอย่างที่คนอ่านคิดเล่นๆขึ้นมาเอง
ต้องขอบอกว่า..เมิงเชี้ยยยยยมากกกกกกกกกก
 :fire:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 14-11-2011 22:34:46

นัท  นายเป็นคนที่เลวจริงๆ เลวเกินคน 
เอาใจช่วยพู่กันอยู่เสมอๆน่ะ
มาต่อด่วนนนนนนนนนนนนน
 :z13:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 14-11-2011 23:12:59

เซ็งๆๆ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 19-11-2011 02:09:06

ดันๆๆๆ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 19-11-2011 20:26:41

สะใจ สมควรโดนแล้วนัท
ถ้ารักนายแล้วต้องทนนิสัยแย่ ๆ ก็ไม่ไหวนะ
เห็นใครดีก็ไปคบกับคนนั้นเถอะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 22-11-2011 16:55:57

มาเรียกร้องตอนนี้จะทันไหมเนี่ย ทำไว้เยอะมากนะเนี่ย

สงสารพู่กันจังเลยอะ แต่ว่าก็มีน้องคริสช่วยปลอบ อิอิอิอิ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: ever-never ที่ 22-11-2011 17:35:17

คิดถึงพู่กันนนนนนนน
ขอให้ผ่านเรื่องน้ำท่วมไปได้ด้วยดีนะคับ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 24-11-2011 12:02:06

นัทนิสัยแย่จัง
พู่กันสู้ๆนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 24-11-2011 22:34:34

มาให้กำลังใจเจ้าของเรื่องและรออ่านต่อ  :กอด1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 26-11-2011 18:03:31

ThankS

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: Kiss Koki ที่ 28-11-2011 15:31:36

น้องพู่มาแล้ว...เราเดินหน้าต่อไปไม่หันกลับแล้วใช่มั้ย นัท หูเบาขนาดนั้น ดีแล้ว ตัดไปเลย
ดีนะ มีรุ่นน้องคริส....มาทำให้น้องพู่ได้ยิ้มได้บ้าง
สถานการณ์ ที่บ้านเป็นไงบ้างน้อง น้ำเข้าบ้านมะ...ยังไงก็ ให้กำลังใจ สู้ ๆๆ นะจ๊ะ
v
v....รอตอนต่อไป ว่างแล้วค่อยมาก็ได้จ้า

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 08-12-2011 21:12:47

ด่วนมากกกกกกกกกกกกครับ!!!


บีบีพู่กันโดนจี้เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา!!!!

จึงไม่สามารถ นำเรื่องเล่าที่อยู่ในเครื่องมาลงในเว็บ ได้อาจจะทำให้เกิด การล่าช้า ในบางประการ
พู่กันจึงมาขอโทด มานะที่นี้ ขอโทดนะคับ :"(((((

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 08-12-2011 21:16:52

อ้าว มีงี้ด้วย ถ้าคนปลอดภัยก็ดีแล้ว เอาใจช่วยคนเขียนแล้วกัน   :กอด1: :กอด1: :กอด1: ไม่เป็นไรรอได้  :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: ever-never ที่ 11-12-2011 21:39:33

คนปลอดภัยก็ดีแล้วคับ 
ยังคงรอต่อไปนะคับ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 11-12-2011 22:49:31

ครับ  :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: begin ที่ 12-12-2011 22:36:50

เชื่อว่าทุกอย่างต้องผ่านไปได้ดีคับ เป็นกำลังใจให้คับน้อง

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: Mickey Mouse ที่ 12-12-2011 23:49:34

รออ่านต่ออยู่นะครับพี่พู่กัน
 :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 23-12-2011 17:26:32

 o22 o22 o22

เจ้าตัวเป็นไรมากไหมครับ ไม่เป็นไรใช่ไหม

ไงก็เป็นกำลังใจให้น้องพู่กันนะครับผม

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 28-12-2011 17:52:19

สู้ๆนะพี่พู่กัน

ยังไงก้อรออ่านอยู่นะ ^^

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 18-01-2012 14:50:53

รอต่อไป

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 19-01-2012 20:23:51

เมื่อไหร่จะมาต่ออีกน๊อออออ!!~ รอยุนะคร๊าฟฟฟ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: sirote105 ที่ 07-02-2012 17:11:21

หายไปไหนๆๆ รออยู่นะครับ อิอิอิ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 13-02-2012 19:46:56

หายไปเลย :m16: :m16:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: jen9789 ที่ 13-02-2012 23:33:27

รออยู่นะคับ อย่าหายไปเฉยๆ นะคับ  :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่20 เรื่องของเรา 12/11/54 (แจ้งข่าวร้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 16-02-2012 14:26:56

ไม่เคลียร์เลย :angry2: :angry2: :angry2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 08-03-2012 08:53:15

ตอนที่21   เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)


ผัวะ"ผมต่อยเข้าไปที่แก้มมันทันที
"นัท.... นี่มันไม่ใช่ความรัก!".....................
"พู่กัน..."
"เราอย่ารู้จักกันเลยไหม?" ผมพูดไม่มองหน้ามัน...
"พู่กัน..."
"เราไม่ควรรู้จักกันตั้งแต่แรกเนอะว่าไหม..?" ผมมองหน้ามันอีกหนคราวนี้เห็นชัดๆเลยว่า น้ำตามันเป็นยังไง
"...."มันคงพูดอะไรไม่ออก
"...."ผมก็เงียบเช่นกันแล้วมองหน้ามัน  บางทีการให้เวลากับอะไรบางอย่างก็ดีเหมือนกัน มันดีกว่าตรงที่เราได้กลับไปทบทวนตัวเราเอง....ว่า สิ่งที่กำลังเป็นอยู่มันใช่สิ่งที่เราต้องการไหมหรือว่าใจเราแค่คิดว่าขาดเขาไม่ได้
"..."ผมหันหลังกลับไปทันที และกำลังจะเปิดประตูออกมาจากห้องของมัน มันก็วิ่งเข้ามาสวมกอดผมที่ด้านหลัง...
"อย่าไปเลย"มันพูดเสียงเบา
"แล้วจะให้เราอยู่ไปทำไม?"ผมจับมือมันทั้ง2ข้างพยายามจะปลดออกจากตัวแต่ก็ต้องเจ็บขึ้นกว่าเดิมเนื่องจากมันรัดแน่นขึ้น
"พู่กันอย่าไปเลยนะ"เสียงแผ่วเบาของมันทำให้ใจของหลายๆคนอ่อนระทวยรวมถึงผมในตอนนี้ด้วยเช่นกัน...
"เรา...."ผมก็พูดไม่ออก ... ลองมาคิดทบทวนกับตัวเองแล้วสิ่งที่เราต้องการมันคืออะไร..คือได้ไอตี๋กลับมาไม่ใช่หรอแล้วตอนนี้มันจะผลักมันออกไปทำไมอีก...ทำไมเราต้องหลอกตัวเองด้วย
".... ว่าไงหละพู่กัน"มันเริ่มย้ำเหมือนกำลังคิดว่า ผมคงสับสนแน่ๆ
"ให้เวลา2วันพิสูจน์ ว่า ความเชื่อใจที่เคยรับปากกัน... มันมีความหมายแค่ไหน?"ผมหันไปคุยกับมันอย่างใจเย็น
"ครับ!"ยังไม่ทันได้พูดจบมันก็จุ๊บผมเอาที่ปากที่รอบนึงแววตาดูมีประกายมาก
"จะทำอะไร?"ผมเริ่มขมวดคิ้วใส่?
"ป๊าว!"มันเองก็เริ่มพูดยียวนเหมือนเดิม
"งั้นเดียวกลับบ้านแล้ว... เดี๋ยวไปโรงเรียนไม่ทัน... "ไม่มองหน้ามันครับกลัวอาย
"นอนนี่ก็ได้มามะๆ"มันทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียงแล้วเอามือตบเตียงเบาๆยิ้มเจ้าเล่ห์
"นี่!! ยังไม่หายโกรธนะ!! ยังจะมาทำเป็นเล่น!......'ปัง!'"ผมปิดประตูใส่มันไปอย่างแรงลาน้าพรแล้วก็ขอตัวกลับโดยด่วนเห้อ!! โล่งอกไปอีกที


เช้าวันรุ่งขึ้น
   ทุกอย่างดูเป็นปกติมากคือการมาโรงเรียนมาเข้าแถวเคารพธงชาติเหมือนกันทุกอย่าง
"มึง... ไปทำอะไรมาหน้าดูใสขึ้น"อิโฟนมองหน้าผมแล้วก็ถาม
"ใสห่าไรหละ? 555555 "เหมือนทุกอย่างกำลังจะกลับมาเป็นปกติทุกอย่างจริงๆหรือ?
"เอ้อ..ว่าแต่ไอเด็กที่ชื่อคริสนั่นหายไปไหนแล้วหละ?"อิบิ๊กถามทันทีเมื่อวันนี้ไม่เห็นวี่แววของมันตั้งแต่เช้า ...
"เออ เนอะเพราะทุกที กูก็เห็นมางุ๊งงิ๊งกับมึงแต่เช้าเลยนิ"อิโฟนเสริมบ้าง
"ก็จริงนะ.... บางที .. อาจจะตัดใจไปแล้วก็ได้ "
"ฮั่นแน่... คิดถึงผมอยู่หละซิ!...อะ"เสียงเจ้าเก่า ... ยื่นช๊อกโกแลตรสเดิมแบบเดิมแต่คราวนี้มันกล้าขึ้นกว่าเดิมอีก
"ทำแบบนี้..จะจีบเพื่อนพี่รึเปล่า ?"อิโฟนยิงคำถามแรก
"โหยพี่... ถามแบบนี้ .. ผมก็ตอบไม่ถูกอะดิ.."มันตอบเขินๆ
"อย่ามา! เธอชอบเพื่อนชั้นหรอ?"อิบิ๊กอีกคน? อย่าไปทำให้เด็กมันจนมุมซิ
"ก็ชอบนิครับ?"มันก็ยังหน้าตาเฉย.. ไอผมนี่หน้าแดงไปแล้ว..
"แต่เพื่อนชั้นมันมีแฟนแล้วนะ? ยังจะชอบอยู่หรอ?"อิโฟนตอกไวมาก!
"รู้แล้วคับ! แต่ถ้ายังไม่ลองก็ไม่รู้จริงปะหละ!" หน้าผมเหวอไปเลยกล้าไป เด็กคนนี้ !
"มึงกูว่ามันชักจะเลยเถิดเกินไปมั้ง"ผมแย้งขึ้นมันแปลกๆยังไงชอบกล
"เออน่าไม่แปลกหรอกน้องเค้าก็ยืนยันนิน่า"
"ใช่ครับ?" นี่ยังไม่ไปจากตรงนี้อีกหรอ- -"
'กริ๊งงงง' เสียงออดเริ่มคาบแรกดังขึ้น เป็นเสียงสวรรค์ในตอนนั้นที่ทำให้ผลผละออกมาจากเด็กคนนั้นได้ ซักที ... เห้อ
      เอาอีกแล้วความรู้สึกแบบนี้อีกแล้วความรู้สึกที่ต้องเลือกอะไรซักอย่างมันไม่ดีเลยรู้สึกยังไงก็ไม่รู้ ... ผมก็ได้แต่นั่งทบทวนตนเองซ้ำไปซ้ำมาอยู่ตลอดทั้งช่วงเช้า วันนั้น
"มึงไปกินข้าวกันเถอะ!"อิโฟนเขย่าตัวผมแรงๆ
"ห้ะ? อะไรนะ??"ไอผมที่กำลังฟุ้งซ่านอยู่ก็งงซิคับ
"ไป-กิน-ข้าว"อิบิ๊กอีกคนตะโกนใส่หู
"เออๆ ไปๆ..."
เที่ยงวันนั้นผมก็นั่งกินข้าวกับเพื่อนๆ
"สวัสดีครับเพื่อนๆ.."เอ๊ะ!! ทำไมวันนี้ เสียงตามสายถึงพูดแปลกๆ แถมเสียงยังคุ้นอีกต่างหาก
"วันนี้นะครับ.. ผมมีเพลงเพลงนึง..ที่อยากให้ใครคนหนึ่งฟัง..."เห้ย.. ซักจะไม่ดีเท่าไหร่แล้ว...
"เราเคยผ่านทุกๆอย่างมาด้วยกัน... แต่ตอนนี้ ... มันมีอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้เราขัดแย้งกัน... แต่สุดท้ายแล้วเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม..."-///-
"ขอบคุณวันเวลาที่ไม่เคยเปลี่ยนไป... ขอบคุณหัวใจของผมที่ยังมั่นคงเสมอ..."สิ้นเสียงพูดของดีเจ.. ผมก็วิ่งเลยครับไปดูที่ห้องจัดรายการที่โรงเรียนพอขึ้นไปข้างบนก็ไม่เห็นมีใครอยู่
"พู่กัน..."เสียงนั้นคุ้นจริงๆ...และมีคนมาโอบกอดที่ด้านหลัง...
"ผมรักคุณ..." เสียงนี้ ยังดังกึกก้องอยู่ในหัวใจตลอดเวลา... ความรักที่เคยมีให้ ความรู้สึกดีๆกลับมาอีกครั้ง...
   ความรักอาจเกิดขึ้นในสถาณการณ์ต่างๆบางทีคนที่เตรียมรับมือไหว.. อาจจะไม่สามารถตั้งตัวทันเลยก็ได้ .... ไม่ว่าจะยังไง.. ความรักก็คือสิ่งสวยงาม...และอยู่กับเราได้นานตราบเท่านาน


....พู่กัน:)....

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Phyguppy ที่ 08-03-2012 17:10:07

หายไปนานเลยนะครับ. คิดถึงจังเลย^^" มาต่ออีกทีจบสะงั้น....T.T เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะครับ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 08-03-2012 17:25:49

คิดถึงพี่พู่กันจังเลยหายไปนานมากกกกกกกก

กลับมาจบซะงั้น รักกันนานๆนะพี่ทั้งสอง ^^

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: malula ที่ 08-03-2012 21:14:18

อ้าวอะไรกันนี่ หายไปนาน กลับมาจบซะแล้ว
ตกลงว่าคืนดีกันแล้ว กลับมาคบกับนัทอีก
รักกันก็ให้โอกาสกัน แต่อย่าให้ผิดซ้ำซาก

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 08-03-2012 21:19:37

จบแล้ว? ทำไมมันเหมือนไม่จบอ่ะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: broke-back ที่ 08-03-2012 21:59:17

อะไรอ่ะ พู่กัน
เล่นตัดจบแบบนี้เลยเหรอ

ยังมีอีกตั้งหลายเรื่อง ที่ยังไม่เล่าให้คนอ่านเคลียร์เลย
โดยเฉพาะ..เรื่องนัท กับ อิโกกิ นั่น

อย่าเพิ่งจบเลย เล่าต่อ นะ..นะ..นะ
pls พู่กัน

บวกเป็ด บวกหนึ่งให้ เป็นรางวัลล่วงหน้า อิอิ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 08-03-2012 22:07:28

ไม่ได้หนีซะหน่อย.... แล้วก็ไม่ได้บอก..ว่าจะจบแบบนี้ซักหน่อย อิอิ... แค่ขอพักเรื่องนี้ไว้ก่อน... อย่าน้อยใจกันน้า ..ระหว่างนี้ ... ผมเพิ่งลงโปรเจคใหม่ร่วมกับเพื่อน... ยังไงก็ฝากอ่านกันด้วยนะครับ:)


http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32097.new;topicseen#new

ลองดูก่อนครับ... เรื่องของผมมันใช้เวลาคิดอีกนาน.. กว่าจะกู้ข้อมูลหมด5555555 เอาอันนี้ไปอ่านก่อนแก้เซ็งนะคับ:)

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: artit ที่ 08-03-2012 23:16:47

อ้อ เข้าใจแล้ว รับทราบ  :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: wdaisuw ที่ 08-03-2012 23:51:46

อ่านรวดเดียวจบ
น้องพู่กันนี่ได้ใจพี่เลยอ่ะ  o13

แต่...สิ่งที่นัทพูดและทำกับน้องพี่ว่ามันก็รุนแรงเกินไปนะ :z6:
คนเรารักกันความซื่อสัตย์และเชื่อใจสำคัญที่สุด

ไม่รู้ว่าตอนนี้จะยังคบกันอยู่ไหม?
แต่ก็...จะติดตามเป็นกำลังใจให้นะคะ :กอด1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: GeTOuTNoW ที่ 09-03-2012 00:59:57

ดีใจ มาต่อแล้ว ขอบคุณมาก :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-03-2012 06:07:17

เห็นคำว่าจบก็ใจหายแวบ เพราะก่อนหน้านี้ก็ยังไม่คืนดีกัน กลัวจะเลิกกันจริงๆ :monkeysad:
แต่กลับมาคบกันแล้วก็อย่าให้เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นอีกเลยนะคะ :กอด1:
แต่มันยังไม่จบจริงๆใช่มะ พู่กันบอกเองน้า :impress2:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: roseen ที่ 09-03-2012 07:52:41

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: นิรนาม ที่ 09-03-2012 19:07:43

เล่นซะตกใจเลยนึกว่าจบจิงๆซะอีก

รออ่านๆ เด๋วตามไปอ่านอีกเรื่องด้วย ^^

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: watcharet ที่ 20-03-2012 14:39:50

แอร๊ยยยยยยยยย!!~ เขิลจังๆ 555

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: Kfc_Pizza ที่ 11-04-2012 12:43:03

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: ever-never ที่ 11-04-2012 21:06:54

หวานนนนนนนซะ!!!!

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 20-08-2012 03:22:08

ThankS

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: bosslovely ที่ 07-07-2013 23:36:43

อยากอ่านอีกอ่ะ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: poogunn ที่ 08-07-2013 11:57:39

www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38444.0




แหมๆ ต้องเอาใจซะหน่อย .. ติดตามกันต่อ ที่นี่นะคับ

หัวข้อ: Re: PS. I love you //ตอนที่21 เสียงที่กึกก้องอยู่ในหัวใจ(จบ)8/3/2555
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 24-06-2017 18:23:28

 :mew1: